LErbies E . I PR En Ceres D CR es re Les À 0 us #2 # " "dan ti FA. ce e. SUR APR AA | aakooges Fur sde ea b Ë ALVTAT e8 RAT : | si . 6 Ge Tane MÉMOIRES L'ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES DE S'AËNT-PETERS BONE C SIXIÈME SÉRIE. SCIENCES MATHÉMATIQUES, PHYSIQUES ET NATURELLE. T DM VE SECONDE PARTIE: SCIENCES NARBURELDES TOME IV. re GO ST.-PETERSBOURG. DE L'IMPRIMERIE DE L ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES. 18 & 5. LEE Se vend chez Gnraërr Héritiers, libraires, Commissionnaires de l’Académie, place de l'Amirauté, maison propre N° 1 Prix 8 R° pour la Russie; 11 Thir. 6 Gr. pour l'étranger. MÉMOIRES L'ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES DE SAINT-PÉTERSBOURG. SIXIÈME SÉRIE. SCIENCES NATURELLES. TOME IV. ST.-PÉTERSBOURG. DE L'IMPRIMERIE DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE DES SCIENCES. 1 8 4 5. LT À Se vend chez W Grasrr, Héritiers, libraires, Commissionaires de l’Académie, place de l'Amirauté, maison propre N° 1. Prix 8 R© pour la Russie; 41 Thlr. 6 Gr. pour l’étranger. cg M 7 LS | ee LA np : ANT ee | ES PUBLIÉ PAR ORDRE DE L'ACADÉMIE En juillet 1843 ° Le secrétaire perpétuel P.-H. Fuss. BOTANIQUE TABLE DES MATIÈRES. Das Alyssum minutum und die zunächst verwandten Arten, mono- graphisch bearbeitet und durch Abbildungen erläutert; nebst einer Ucbersicht der Arten der Gattung Psilonema; par M. Meyer. (Avec deux planches lithographiées) Genera Graminum. V. Agrostidea; par M. Trinius . Einige Bemerkungen über die natürliche Familie der Polygonaceae. Erster Artikel: Versuch einer naturgetreuen Anordnung der Gat- tungen dieser Familie; par M. Meyer. (Avec une planche lithogr.) Uvarowia chrysanthemifolia Bunge, descriptione et icone illustrata: par MM. Fischer et Meyer. (Avec une planche lithographiée et coloriée) Verzeichniss der im Jahre 1838 am Saisang-Nor und am Irtysch ge- sammelten Pflanzen. Ein zweites Supplement zur Flora altaica; par M. Meyer. (Avec 16 planches lithographiées) . Gramina Agrostidea. [T. Callus rotundus. (Agrostea.); par M. Trinius Pag. 135 153 457 247 DAS ALYSSUM MINUTUM UND DIE ZUN A ECST VERVWANDTEN ARTEN, MONOGRAPHISCH BEARBEITET UND DURCH ABBILDUN- GEN ERLAEUTERT; NEBST EINER UEBERSICHT DER ARTEN DER GATTUNG PSILONEMA VON C. À. MEYER. (Gelesen den 3. April 1840.) P allas hatte in Taurien, beim Dorfe Tschorguna, ein kleines Alyssum gefunden, dessen Kunde, wie die so mancher andern Pflanze Russlands, mit Pallas’s Herbarium für unser Vaterland verloren ging. Herr v. Steven eniriss diese Art der Vergessenheit, indem er sie De Candolle mittheilte, und dieser berühmte Botaniker hat, in seinem Regni vegetabilis Systema naturale, diese Pflanze zuerst unter dem Namen A/yssum minutum Schlech- tendal beschrieben. Da aber De Candolle am angeführten Orte, einige wesentliche Kennzeichen dieser Art unberücksichtigt gelassen hatte, so wurde sie sehr oft verkannt und mit dem À. minimum verwechselt, beson- ders mit einer Varietät desselben, die erst sehr spät die Kelche abwirft. Mém. FI. Sér.Sc.math.,phys.et nat. T. V1. 2depart. Sc. nat. 1 2 M EYE BR, Botanique. Da zugleich, nach De Candolle, das Vaterland dieser Art sehr zweifel- haft war, und es keinem Botaniker gelingen wollte sie wieder aufzufinden. so wurde zuletzt ihre Selbstständigkeit überhaupt in Zweifel gezogen. Der Gefälligkeit Sr. Excellenz des Herrn v. Steven verdanke ich die Ansicht seines Originalexemplars, nach welchem De Candolle seine Be- schreibung des A. minutum entworfen hat. Fast gleichzeitig erhielt ich auch, durch die zuvorkommende Güte des Herrn Dr. Philippi, eine Beschreibung und Abbildung des Exemplars dieser Art, welches im ehe- maligen Willdenowischen, jetzt Küniglichen Herbarium zu Berlin aufbe- wabrt wird. Im vorigen Jahre hat Herr Professor v. Trautvetter das À. minutum um Kiov entdeckt, und vom Herrn Pastor Hohenacker er- hielt ich ein Exemplar, welches er bei Helenendorf in Somchetien gesam- melt hat; auch befinden sich in den Herbarien der Kaiserlichen Academie der Wissenschaften drei schôüne Exemplare dieser Art, ohne Angabe des Fundortes, aus dem Nachlasse von Marschall von Bieberstein. Von einem so reichen Materiale unterstützt, wurde es mir leicht, die Eigenthümlichkeit dieser Art zu erkennen, und zugleich die Charactere festzustellen, durch welche diese und die zunächst verwandten À. fulvescens, A. smyrnaeum, À. minimum und À. calycinum sich unterscheiden. Es scheint mir keine überflüssige Arbeit zu seyn, die Resultate meiner Unter- suchungen hier niederzulegen, und zugleich die Charactere jener Arten, von denen drei früher noch nirgends abgebildet worden sind, durch Abbil- dungen zu erläutern). Zwei Kennzeichen, die Gestalt der Haare der Blätter, und die Form der kürzern Staubfäden, unterscheiden das 4 minutum wesentlich von den : verwandten Arten. Die Haare der Blitter des À. minutum sind zwar 1) Ich habe vom 4. minutum eine Abbildung des Steven’schen, und eine treue Copie der mitgetheilten Abbildung des im K. Museum zu Berlin aufbewahrten Exemplars gegeben, da nach diesen Exemplaren die Art aufgestellt worden ist. / Botanique. Alyssum minulum. 3 gleichfalls sternf‘rmig, wie bei den andern Arten dieser Gattung; allein ausserdem sind die obere Blattfliche und der Blattrand noch mit langen, borstenfôrmigen, nur an der Basis mit einem oder einigen kurzen Aesten (verkümmerten Seitenstrahlen) versehenen Haaren besetzt. Daher erscheinen die Blätter des Æ# minutum rauhhaarig, was bei jenen Arten durchaus nicht so der Fall ist, obgleich beim 4. minimum und A. Jfulvescens am Rande der Blätter bisweilen allerdings ein Paar einzelne Borsten zu bemerken sind. Deutlich verschieden ist auch der Bau der kürzern Staubfäden bei diesen Arten. Bei 4 minutum sind diese mit einem länglichen, ungetheilten, nach der Spitze hin freien Schüppchen verwachsen; bei 4 minimum, A. fulves- cens und 4. smyrnaeum sind sie von einem zarten Häutchen eingefasst und gegen die Mitte hin an jeder Seite mit einem Zahne versehen; bei 4 ca- lycinum dagegen sind alle Staubfiden fadenférmig und durchaus ohne An- hängsel oder Zähne, denn die beiden Borsten, welche man bei dieser Art für Anhängsel der Staubfäden gehalten hat, sind ohne Zweifel die ungemein verlängerten Drüsen, was auch schon Kunth in seiner Flora Berolinensis bemerkt hat. Diese Drüsen, obgleich um vieles kleiner, befinden sich an der Basis der kürzern Staubfäden bei allen Arten dieser Gattung. Eine Ver- gleichung der Figuren wird das Gesagte deutlich machen. Streng genom- men, darf das A. calycinum nicht linger dieser Gattung beigezählt werden, wenn wir überhaupt andere Gattungen, die durchaus nur auf demselben Charakter begründet sind, noch ferner beibehalten wollen, . Vom seltenen À. fulvescens habe ich ein schünes Exemplar, welches Olivier auf der Insel Chios gesammelt hat, im reichen Herbarium Sr. Excellenz des Herrn von Fischer zu untersuchen Gelegenheiït gehabt, Auch De Candolle hat diese Art nach Olivierschen Exemplaren beschrieben. Das À. fulvescens unterscheidet sich von den verwandten Arten leicht durch die grôssern Blumen, durch die umgekehrt-eiférmige, tief ausgerandete, fast zweïtheilige Platte der Blumenblätter, — dagegen die Blumenblätter bei den 1* 4 METYE BR, Botanique. andern Arten, welche den Gegenstand dieser Abhandlung bilden, fast linien- férmig sind, und sich nach der Spitze hin kaum merklich ausbreiten; — ferner durch die, den Kelch überragende Staubfäden, und durch den langen Grifrel. Eine durchaus verschiedene, bis jetzt, so viel mir bewusst ist, noch unbeschriebene Art, wurde vom Esslinger Reiseverein als À. fulvescens ver- theilt. Diese Art, die ich À. smyrnaeum nenne, unterscheidet sich vom A. fulvescens durch die kleinen, fast linienférmigen Blumenblätter, durch die, den Kelch nicht überragende Staubfäden, durch die gleichformige, an- gedrückte Behaarung der Blätter, und wahrscheinlich auch durch die Ge- stalt der Früchte. Von den andern Arten zeichnet sich das À. smyrnaeum durch die Früchte aus, die eïiférmig, etwas aufgeblasen, an der Spitze zu- gerundet, nicht ausgerandet sind, keinen merklichen flachen Rand haben, und mit einem ziemlich langen Griffel gekrônt sind; dagegen sind die Früchte der À. minimum, A. calycinum und 4 minutum fast kreisrund, in der Mitte gewülbt, am Rande aber flach zusammengedrückt, an der Syitze ausgerandet und mit einem sehr kurzen Griffel verschen. Folgende analystische Tabelle wird die Unterschicde dieser Arten noch deutlicher hervorspringen lassen : Filamenta omnia vel nonnulla appendiculata. Petala sublineari; stamina inclusa. Filamenta breviora squamula oblonga indivia aucta: 4. minutum. Filamenta breviora utrinque unidentata. Silicula suborbiculata emarginata; stylo brevissimo: 4. minimum. Silicula ovata apice rotundata; stylo elongato: À. smyrnaeum. Petelorum lamina obovato-obcordata; stamina exserta: A. fulvescens. Filamenta omnia filiformia, inappendiculata: Psilonema ealycinum. Ehe ich zur systematischen Beschreibung der Arten schreite, sei es mir noch fergünnt, einige Worte über Linné's 4. calycinum, A. minimum und Lotanique. Al) ‘SSumMm minutum : 5 A. campestre zu sagen, die in ein fast undurchdringliches Dunkel gehüllt sind. Von seinem À. minimum führt Linné in den Species plantarum ed. IT. p. 908, folgende Diagnose an: caulibus herbaceis diffusis, folüs linearibus tomentosis, siliculis compressis, und im Systema naturae ed. XII. tom. 11. p. 436 heïsst es noch: petala lutea, subemarginata. Das citirte Synonym von Boerhave passt nicht zu diesen Worten; A/ysson No. 396 Sauvages Me- thod. p. 10 kann vielleicht hierher gehôren, mit Ausschluss jedoch des dort angeführten Synonyms. De Candolle zieht das A. minimum L. zum A. maritimum; dagegen sprechen Linné’s Worte ganz entschieden, denn ,.folia tomentosa“ und ,,petala lutea‘ hat das À. marüimum nicht; und wenn in Linné's Herbarium das À. maritimum als À. minimum liegen sollte, so lässt sich gar wohl annehmen, dass irgend eine Verwechselung hier vorgefallen sei. Am besten passt wohl Alles, was Linné von seinem À. minimum sagt, auf das À. campestre DC., besonders auch die siliculae compressae, die, unter den gelbblühenden Arten Europa's, bei keiner so deutlich zusammen- gedrückt sind, als beim À. campestre DC. Die Synonymie des À. eampestre ist bei Linné sehr verwirrt. Magnol. Monspel. (Thlaspi Alÿsson dictum minus, capsulis majoribus rotundis non foliatis p. 251) und Tournef. Inst. (Alyssum incanum serpilli folio, fructu nudo p. 217) gehôüren wohl gewiss zum À. campestre DC., die Citate aus Bauhin zum À. montanum ; eine Clypeola annua, siliculis bilocularibus di- spermis, calycibus caducis "Souvag. Meth. p. 71, wie Linné und auch De Candolle unter À. campestre, citiren, findet sich am angeführten Orte nicht, wohl aber eine C/yp. ann., silic. bilocul. disp., calyce persistente: dies Syno- nym kônnte zum À. ealycinum DC. gehôren, wenn nur nicht die siiculae dispermae widersprechen würden; unmôglich aber kann dies Citat aus Sauvages dafür sprechen, dass Linné unter À. campestre die gleichnamige Pflanze De Candolle’s gemeint habe, und De Candolle citirt Sauvag. 6 M EXFUE"R; s” Botanique. gewiss irrig Zu seinem À. campestre. Wenn man die offenbar falschen Citate unberücksichtigt lässt und sich nur an die Worte Linné’s hält, so leuchtet ein, dass Linné’s A. campestre genau auf ein À. calycinum DC. mit abfallenden Kelchen passen würde. Eine solche Varietät des À. calyci- num DC. besitze ich in der That aus dem Caucasus und aus Iberien, und es lässt sich sehr wohl denken, dass Linné nach solchen Exemplaren die Beschreibung seines À. campestre entworfen habe. Nicht weniger dunkel ist Linné's À. calycinum. Die meisten Citate gehôren allerdings zum A. calycinum DC., die Beschreibung, mit Ausschluss des stehen bleibenden Kelches, zum A. campestre DC. Das Hauptcitat ist jedoch Jacquin's A. alyssoides, und offenbar hat Linné nach Jacquins Diagnose dieser Pflanze, die Phrase seines 4. calycinum gebildet und nur falsche Synonyme und eine, vielleicht nach einer andern Pflanze entworfene Beschreibung hinzugefügt. Die Annahme: Linné habe bei den À. calÿcinum und À. campestre blos die Beschreibung der Staubfäden verwechselt, reicht nicht hin, alle Schwierigkeiten zu heben. In Jacquins Enum. Stirp. agri Vindob. p. 114 heisst es vom À. alyssoules: A. staminibus quatuor den- tatis, duobus squama longitudinal, calycibus persistentibus. Auf kein A/yssum passt diese Diagnose besser, als auf das À. minutum Scklechtd., und treffen- der kann man in der That das À. müuuum nicht charakterisiren, als es mit diesen wenigen Worten geschehn ist. Môglich wäre es jedoch aller- dings, dass Jacquin das À. campestre DC. vor sich gehabt, und mit der Angabe der stehen bleibenden Kelche geirrt habe. Aus diesen Untersuchungen scheint mir hervorzugehen 1) Linné's A. minimum , mit Ausschluss der Synonyme, sei das À. campestre DC.; 2) Linné habe bei der Beschreibung des A. calycinum das À. alyssoides Jacq. im Sinne (daher die irrige Angabe des stehenbleibenden Kelches), dabei aber Exemplare des À. campestre DC. vor sich gehabt, und, der An- nahme des stehen bleibenden Kelches zu Gefallen, habe Linné dieser Art Botanique. Alyssum minutum. 7 eine ganze Reïhe falscher Synonyme hinzu gefügt; 3) Linné's À. cam- pestre sei wirklich das À. calycinum DC., wobei jedoch die Citate fast simmt- lich ausgeschlossen werden müssen; 4) Das À. alyssoides Jacq. künne viel- leicht das À. minutum Schlechtd. seÿn. — Bei der Unmôglichkeit diese Arten im Linnéischen Sinne beizubehalten, ohne ihnen entweder Kopf oder Fuss zu nehmen, ist es gewiss viel sicherer De Candolle's lichtvol- ler Bearbeitung den Vorzug zu geben. A —— ALYSSUM Liv. (reform. Conf. Ledeb. F1. Alt. II. p. 53. et Endlicher Gen. pl. p. S68. No. 4874. Calyx erectus, basi aequalis. Petala indivisa. Glandulae hypogynae val- variae 4. Filamenta libera, omnia vel nonnulla membranula appendiculata. Stigma simplex. Silicula supra torum sessilis, suborbiculata, compressa, bi- locularis, dehiscens: loculis dispermis ; valvulis in disco convexis; placentis filiformibus, inclusis. Dissepimentum tenue, enerve, areolis linearibus trans- versis. Funiculi umbilicales oppositi, a styli basi aequidistantes, basi mem- branaceo-dilatata dissepimento adnati. Semina pendula, submarginata, laevia. ALYSSUM MINUTUM SCHLECHTD. PATR, À. annum; folüis pube stellata scabris setisque basi ramosis hirtis oblongis, inferioribus obovatis; pedicellis fructiferis patentibus; calyce tarde deci- duo petalis sublinearibus paulo breviore, stamina subsuperante; fila- mentis brevioribus squamula oblonga auctis; silicula glaberrima ovato- suborbiculata emarginata margine plana; stylo brevissimo. A. minutum DC. Syst. nat. IL. p. 32, DC. Prodr. I. p. 163, G. Don Syst. of Gard. and Bot. I. p. 179, Spr. Syst. veg. IL. p. 861 (exel. omn. locis patria), Trauto. in Bull. Ac. Sc. Petr. VI, No. 139. À. alyssoides Jacq. Vind p. 114? 8 MLÆE.TY ÆE R, = Botanique. Differt ab affinibus speciebus indumenti foliorum indole nec non sta- minibus brevioribus squamula oblonga indivisa auctis; differt praeterea ab A. smyrnaeo et À. fulvescente etiam silicularum forma nec non brevitate styli. Planta annua parvula, habitu À. minimo similis, minor tamen atque gracilior, 2 poll. vix altior. Radix annua filiformis, simplex. (Caules saepe 3 v. 4 ex una radice, simplicissimi, dense foliosi, racemo simplici terminati; laterales assurgentes, intermedius erectus. Folia utrinque pube incumbente stellata, sapissime quadriradiata, radiorum semel furcatorum ramo uno alte- rove elongato, pubescenti-scabra, atque setis elongatis patentibus basi ramo uno binisve brevibus auctis superne margineque plus minus hirta et ciliata; infima in petiolum 1-11 lin. longum attenuata, obovata, basi subcuneata, integerrima, (sine petiolo) 2 lin. longa, 1‘/2 lin. lata, vel etiam minora; reli- qua folia sunt oblonga v. sublinearia, basi modice attenuata, apice obtusius- cula, 17/2—2 lin. longa, 1/2 lin. cire. lata. Racemi terminales, simplici, flo- riferi breves, densi, fructiferi subelongati. Pedicelli fiiformes, fructiferi patentes, 1'/2—2 lin. longi, in modum foliorum atque sepalorum pube stel- lata setisque elongatis scabri et hirti. Flores minuti. Sepala elliptica, ob- tusiuscula, %/4 lin. longa, erecta, viridia, pube stellata setulisque hirta, per- sistentia vel saltem tarde decidua, Petala pallide flava, calyce paulo lon- giora, sublinearia, apicem versus modice dilatata, emarginata, dorso pube stellata rara lepidota. Glandulae hypogynae valvariae minutae, obtusae. Sta- mina calyce paulo breviora; longiora uno latere membranaceo-marginata saepeque denticulo minuto notata; duo breviora squamula hyalina, oblonga, indivisa, adnata, apice libera aucta. Antherae minutae, ovatae, basi cordatae, flavae. Silicula glaberrima, ovato-orbiculata, 1°/2 lin. longa, 1{/3 lin. lata, apice leviter emarginata, in disco canvexa, margine plano cincta, stylo brevi, ‘3 bn. longo terminata, sepalis persistentibus stipata. Dissepimentum generis, completum, Placentae dorso bicarinatae, Funiculi umbilicales basi dissepi- Botanique. Alyssum minutum. 9 mento adnati, apice liberi, setacei. Semina in utroque loculo duo, subovata, margine membranaceo angustissimo cincta, rufa. Hab. in Tauria circa pagum Tschorguna (Pall.), prope Kiov (Trautv.), in Somchetia (Iberia) prope coloniam Helenendorff (Hohenack.) et in agro Vindobonensi (Jacq.)? ©. ALyYssuM MiNiMuM Wizip. A. annuum; foliüis pube stellata prostrata canescentibus basi setulis elongatis subciliatis oblongis linearibusve; pedicellis fructiferis erecto - patulis; calyce caduco vel tarde deciduo petalis sublinearibus paulo breviore, sta- mina subsuperante; filamentis brevioribus bidentatis; silicula glaberrima suborbiculata emarginata margine plana; stylo brevissimo. æ Calycibus caducis. Alysson Matthiol. Kreutterb. ed. Camerar. 178. C. fig. inf. Came- rar. Epit. ed. Calceol. 558. fig. 2. (fig. ead.). Thlaspi Alÿsson dictum campestre minus Bauh. pin. p. 107? Mo- ris. 11. p. 291. sect. IT. tab. 16. fig. 3. (haud bona). Thlaspi XVIII clypeatum minus IT Tabernaem. p. 853. c. Ie. (Icon certe rudis, sed siliculae nudae, nullis sepalis stipatae). - Al minimum Wild. Sp. pl. IT p. 464. (excel. syn. et patr. His- ; pan.), De Cand. Syst. nat. I p. 316, De Cand. Prodr. I p. 163, Spr. Syst. Veg. II p. 861, G. Don. Syst. of Gard. and Bot. I p. 180, Desv. Journ. de Bot. II et IV p. 173, Koch, Synops. p. 60, Mert. et Koch Deutschl. F1 IV p. 586, Reichb. FI. germ. excurs. et Ie. Jf.. germ. No. 4268 (stam. in ic. cit. male repr.), Bluff, Nees et Schauer Comp. fl. germ. ed. 2 II p. 12, Roth. Manual. bot. IT p. 904, Sturm. fasc. 48. Schult. Oestr., fl. H p. 227, Host. fl. Austr. IT p. 249, Sadler F1. Com. Pest. p. 126, Chaub. et Bory fl. du Pélop. p. 42, Georgi Beschreibung d. Russ. Reichs IL, 5 p. 1125 Mém. VI. Sér. Sc. math.phys. et nat. T. V1. de part. Sc. nat. 2 10 MEYER, Botanique. Besser Enum. pl. Volh. et Podol. p. 26, Eichw. nat. Sk. v. Lüh., Volh., Podol. p. 118, Büeb. fl. Taur. Cauc. II p. 105 et p. 462, Pall. tabl. de la Taur. p. 54, Henning Obs. d. pl. Tanaic. in Mém. de la Soc. d. Nat. d. Mosc. VI p. 75, Mey. En. pl. Cauc. Casp. No. 1606, Hohenack. En. pl. Elisabethp. et Karabach. in Bullet. de la Soc. des Nat. de Mosc. VI p. 243 et Ejusd. En. pl. Talysch. ibid. 1838 p. 373, Claus Enum. pl in Goebel It. II p. 251, Karel. En. pl. Tureom. Pers. in Bull. d. & Soc. d. Nat. d. Mosc. 1839 fase. 2 p.143, Ledeb. FI. Al. IT p. 54, Bunge Suppl. in F1 Alt. No. 215. A. campestre Karel. L, c. (fid. specim.). 8 calycibus tarde deciduis. A. minimum Ledeb. FI. Alt. LE dé p.) Distinguitur ab 4. minuto foliis pube stellata canescentibus (non hir- tis,, nec non filamentis brevioribus utrinque dente auctis; ab 4. smyrnaeo indumento molliori, silicularum forma atque stylo brevi; ab À. fulvescente petalis, siliquis styloque. Planta annua vel biennis, poll. 2— 6 alta, plerumque multicaulis, in- dumento stellato molli sublaxo canescenti-pubescens, non hirta. Radix te- nuis, filiformi-subfusiformis, fibris nonnullis filiformibus aucta, Caules ex una radice saepissime plurimi, ali floriferi, ali breviores steriles, folüferi; intermedius erectus, laterales assurgentes; omnes simplices vel ramosi, sem- per dense foliosi et pube stellata, in apice caulis patula vestiti. Folia in pagina superiori pube rariore stellata quadriradiata, radiis saepissime sim- pliciter bifidis aequilongis, adspersa, subtus pube densa molli laxa stellata, radis bis bifidis vel ramosis aequilongis, canescentia et margine, versus ba- sin, saepe setis perpaucis basi subramosis ciliata; inferiora minora oblongo- spathulata, 3 cire. lin. longa, apicem versus 1*/ lin. lata; superiora multo longiora, anguste oblonga vel sublinearia, basi leviter attenuata, 7 — 9 lin. longa, 11/2— 2 lin, lata; in speciminibus vegetioribus majora, praesertim Botanique. Alyssum minutum. 11 vero longiora; in speciminibus macris multo minora. Racemi in apice caulis et ramorum, simplices, multiflori, floriferi densi, breves; deflorati elongati. Pedicelli 1t/3 lin. longi, rigiduli, fructiferi silicula paulo breviores, erectins- euli vel erecto-patuli, (rarius subpafentes), pube stellata patula villosi, vix hirti; pedicellus infimus folio summo suboppositus. Flores minuti. Sepala 5/4 lin. longa, oblonga, obtusa, pube stellata patula setulisque simplicibus hirtella, caduca vel, in varietate 8, tarde decidua. Petala calyce paulo lon- giora, pailide flava, tandem albida, sublinearia, apice paulo dilatata, emar- ginata, dorso pube stellata lepidota. Glandulae hypogynae valvariae subu- latae. Stamina calyce paulo breviora: 4 uno latere membrana marginata, sublanceolata, edentula vel dente parvo notata; duo paulo breviora à basi ad mediam partem usque membranaceo-marginata et utrinque dente acuto, rarius obtuso insignita, apice setacea, nuda. Antherae parvae, flavae, sub- ovatae, basi subcordatae. Silicula glaberrima, suborbiculata, apice emargi- nata, in medio lenticulari-convexa, margine depresso plano notata, 2 lin. lata vel paulo minor: fabrica interna generis. Semina rufescentia, subovata, ala angusta cincta. Hab. in Europa meridionali-orientali atque in regionibus occiden- tali-meridionalibus Sibiriae, nec non in Persia boreali, locis demissio- ribus siccis aridis; in Vallesia?, in agro Vindobonensi, Hungaria, Dal- matia, pr. Tergestum, in Peloponneso (Chaub.), in Bessarabia, Podolia, Ucrania, in provincia Ekaterinoslaw, prope Odessa, in.Tauria, secus fluvios Hypanin et Tanain, ad montem Beschtau, in Caucaso, Iberia, in prov. Karabagh et Somchetia, in prov. Talysch, in insula Sara, prope Baku et in litore maris Caspii septentrionem versus usque ad urbem Kislar, prope Sarepta atque Astrachan, in desertis inter fluvios Volga et Ural vel etiam in Turcomania, prope Orenburg, nec non in regio- nibus altaicis atque versus amnem Tschuja in deserto Kuraico. ©, 6: 2* 12 METYE 2, Botanique. Var. 8, quae a forma genuina non differt, nisi calyce tarde deciduo, cres- cit prope Charkow, Orenburg et in regionibus altaicis prope Buchtarminsk. ALYSSUM SMYRNAEUM M. A. annuum, fois pube stellata adpressa lepidoto-scabris, oblongis, inferio- ribus subovatis; pedicellis fructiferis patentibus; calyce persistente pe- talis sublinearibus paulo breviore, stamina subsuperante; filamentis bre- vioribus bidentatis; silicula glaberrima ovata turgida apice rotundata; stylo elongato. A. fulvescens Fleischer pl. exsicc., a Soc. itin. Essling. distr. (non Sibth., Sm.). Differt ab affinibus speciebus silicula subovata apice rotundata, non emarginata, tumida, ad marginem vix compresso-plana, nec non stylo elon- gato: differt praeterea ab À. minuto pilorum et staminum breviorum indole; ab À. fulvescente, quocum stylo elongato convenit, distinguitur petalis an- gustis parvis et staminibus inclusis. Plantula humilis, pollicaris vel 2 poll. alta, pube stellata adpressa undi- que lepidoto-scabra, subincana, modo crescendi À. minuto omnino similis. Radix simplex, filiformis, fibris nonnullis aucta. (Caules solitarii vel saepius 2, 3 ex una radice, laterales assurgentes; omnes simplicissimi sunt, foliosi, racemo simplici brevi, 8 — 15-floro, fructifero subelongato terminati. Folia pube rariore, adpressa, quadriradiata, radiis bipartitis aequilongis, in pagina superiori scabra, subtus pube quadriradiata, radiis bis bifidis ramosis aequi- longis incumbentibus, canescentia; inferiora ovato-elliptica, acutiuscula, basi in petiolum attenuata, 4 lin. circ. longa, 1/2 v. 12/3 lin. lata, vel non raro minora; media et superiora oblonga vel lineari-oblonga, obtusiuscula, basi modice attenuata, 2 v. 21/2 lin. longa, semilin. vix latiora. Pedicelli fruc- tiferi rigiduli, patentes, silicula subbreviores, 2 lin, longi, pube stellata sca- bri atque subhirti; pedunculus infimus folio summo approximatus vel illo Botanique. Alyssum minutum. 15 saepe oppositus. Flores minuti. Sepala oblonga , obtusa, lineam Jonga, semilin. lata, pube stellata setulisque simplicibus vestita, persistentia. pes tala flava, glaberrima, calyce paulo longiora, sublinearia, apice emarginats. Glandulae hypogynae valvariae minutae, subulatae. Stamina calyce paulo breviora; quatuor uno latere margine angusto cincta, sublanceolata, edentula (an semper?); duo breviora utrinque membrana denteque acuto aucta, apice nuda, setacea. Antherae parvae, flavae, ovatae, basi subcordatae. Silicula glaberrima, ovata, apice rotundata (rarius subtruncata), turgida, margine compresso-plano vix ullo instructa, 2 lin. circ. longa, 1%2 lin. lata +. paulo latiora, structura interna exacte generis. Stylus elongatus, lin. longus. Se- mins in utroque loculo duo, opposita, rufescentia, elliptico-subovata, margine membranacéo angustissimo cincta Funicuh umbilicales basi dilatata nes pimento adnati, apice setacei, liberi. Hab. in collibus circa urbem Smyrna (Fleischer). G. ALYSSUM FULVESCENS SIBTH., SM. A. annuum, pube stellata tomentoso-canum; foliis obovatis, summis oblon- gis; pedicellis fructiferis patentibus; calyce tarde deciduo petalis duplo, staminibus paulo breviore; petalorum lamina obovato - cuneata semibifida: filamentis brevioribus bidentatis; silicula glaberrima, ovato -globosa apice subretusa; stylo elongato. A. fulvescens Sibth. Sm. Prodr. fl. Graec. III p.13, De Cand. Syst. nat. IT p. 317, De Cand. Prodr. 1 p. 163, Spr. Syst. veg. II p. 861, G. Don Syst. of Gard. and Bot. I p.180, Chaub. et Bory fl. du Pelop. p. 42. Radix gracilis, subfusiformis, fibris filiformibus nonnullis aucta. Caules numerosi ex una radice, diffusi, assurgentes, simplices, vel ima basi ramo uno alterove elongato aucti, pube laxa stellata, radiis ramosis aequilongis, canescentes, dense foliosi, racemoque simplici terminati. Folia supérrie pube rariore stellata, radiis simpliciter bifidis aequilongis, pubescenti-scabra, subtus 14 MEFYE h;, Botanique. pube laxa copiosa stellata, radis bis bifidis ramosis acquilongis, canescentia et ad basin setis perpaucis elongatis, basi ramo uno binisve brevibus auctis ciliata, obovata, obtusa, in petiolum brevem attenuata, 5 lin. longa, 11/2 lin. lata (infima saepe minora); superiora longiora, basi sensim angustata, ob- longa, obtusiuscula, alia majora 4 v. 4%/2 lin. longa, 12/3 lin. lata, alia paulo minora. Racemi floriferi conferti, dein subelongati, pollicares v. paulo lon- giores. Pedicelli filiformes, pube stellata setulisque elongatis basi subramosis scabri atque subhirti, fructiferi patentes, 15/3 lin. longi, silicula subbreviores. Flores majusculi, vixdum expansi (in sicco) fuscentes, dein flavi. Sepala subelliptica, obtusiuscula, pube stellata villosa setulisque elongatis hirta, per- sistentia vel tarde decidua, 1/3 lin. longa, ?/3 lin. lata. Petala 3 hin: vix breviora; ungue sublineari longitudine calycis; lamina patente ovato-cuneata, semibifida, lobis rotundatis. Glandulac hypogynae valvariae minutae, sub- truncatae. Stamina longiora exserta, calycem excedentia, uno latere mem- brana marginata, lineari-sublanceolata, edentula, vel saepe dente parvo in- signita; duo breviora membranacea, bidentata, apice subulata. Antherae par- vae, flavae, ovatac, subsagittatae. Ovarium glaberrimum, ovatum, apice re- tusum. Stylus elongatus, petala excedens, 11/2 lin. longus, filiformis, stigmate capitellato terminatus. Silicula (ex DC.) ovato-globulosa, 2 v. 3 lin. longa. Hab. in Peloponneso et in ins. Cypro (Sibth.), nec non in insula Chio (Olivier), ©, dé. cp — PSIL ON EMA x. Conf. Ledeb. FI. Al. III p. 50, Endlicher Gen. pl. p. 868 No. 4815. Calyx erectus, basi aequalis. Petala indivisa. Glandulae bypogynae valvariac 4. Filamenta libera, omnia filiformia, edentula. Silicula supra torum sessilis, suborbiculata, compressa, bilocularis, dehiscens: loculis disper- mis; valvulis convexis vel planiusculis; placentis filiformibus inclusis. Dis- ee Lotanique. Psilonema. 15 sepimentum tenue, enerve, areolis linearibus transversis. Funiculi umbili- cales oppositi, a styli basi aequidistantes, basi dissepimento adnati 1. liberi. Semina pendula, submarginata, laevia. PSsILONEMA CALYCINUM M. P. calycibus (sub)persistentibus; glandulis hypogynis elongatis; silicula pu- bescente suborbiculata emarginata in medio lenticulari, margine plana; stylo brevissimo. « calycibus persistentibus. (*)Abrssum minimum Clus. hist. lib. V p. CXXXEI c. le. (âg. sat bona). Thlaspi minus quibusdam alüs Alysson minus C. Bauh. hist. Il p. 928 c. ic. (fig. ex Clus., sed mutilata, rudis). Thlaspi minus quibusdam fl. luteo, Alysson minus multorum Chabr. Sciagr. p. 292 c. Ic. (copia fig. Bauhin.). Thlaspi Alysson dictum campestre majus et minus Bauh. Pin. p. 107! Thiaspi Alysson incan. lut. lunat. utriculo Barrel. 912 IT (vix 908 I}. Paronychia altera Tabern. p. 1194. Alÿsson incanum serpilli folio minus Tournef. Inst. p. 217 (ap. DC.). Hall. fl. Jen. p. 84 (ex syn.) Alÿsson incanum luteum serpillifolio majus Tournef. Inst. p. 217 (ex cit. syn.), Boerh. Ind. alt. plant. k. Eugd. IT p. 3 (ex syn. cit.); Garidel. hist. Aix p. 21. | Alyssum Matthiol. Kreutterb. ed. Camerar. p. 178 € fig. sup. Calceol. Epit. p. 558 I (ic. ead.) (*) Thlaspi XVIII clypeatum minus 11 Tabern. 853 Le, Thlaspi graec. propinq. forte Divsco- rüd. Polygonati folio etc. Lobel. 1, 215 fig. 2, Alyss. minus Dalechampiüi Dal. lugd. 1142 F. 2, Alyssum Matthioli. Comm. (ed. Bauhin.) p. 591 (fig. ead. ac in Lobel), A. alyssoi- des Gouan h. Monsp. p. 321, Adyseton mutabile Mônch. meth. p- 267, Adys. calycinum Baumg. fl. trans. II p. 239 consulte omisimus. 16 METYER, Botanique. Alysson incanum luteum Serpilli folio annuum Vaill. Paris p. 10. (excl. forsan syn. nonnull.) Alyssum No. 4. Gerard. Gallopr. p. 351 (excl. syn. prim. Linn. et Mill.). Alyssum fol. imbriat. lanceolat. ovatis integerrimis, silicul. tetra- spermis calyce persistente Zinn. Goett. p. 323. Alysson calycis flore persistente Hall. En. Goett. p. 240. Alyssum fol. ellipticis scabris, calycib. persistentibus Hall. hist. st. helv. I p. 214 No. 294 (excl. syn. Linn.). Alysson I Quer fl. Espanola IT p. 216 t. XLI? (ex syn. cit. certe huc spectat, sed ic. ab A. calyc. abhorret). Clypeola annua silicul. bilocularib. dispermis, calyce persistente (sic!) Sauvag. Meth. p. 71 No. 405? (silicul. dispermis differre videtur). Clypeola annua, siliqua biloculari emarginata, stylo brevi & Hall. En. meth. Sürp. helv. p. 540 (excel. B et y). Clypeola siicul. bilocularib. tetraspermis Lunn. k. Cliff p. p. 529 (excl. syn. Morison.), Royen Lugdb. p. 332, Bergen fl. Francof. (ad Viadr.) p. 114, Kramer El. Veg. austr, p. 191. Clypeola alyssoiles Linn. Sp. pl. ed. I p. 652 (excl. forsan syn. Bauh. pin.). Clypeola calycina Al. ped. I p. 246 (excl. syn. À. calyc. L.). Alyssum campestre minus Loeffl. It. p. 43? A. calycinum De Cand. Syst. nat. IT p. 315 (excel. syn. Linn., Jacq. Vind., Tabernaem., Moris., Mill, Willd., forsan etiam Da- lech. et Lobel.), De Cand. Prodr. I p. 165, R. Br. in Ait. À. Kew. ed. alt. IV p. 94, Spr. Syst. veg. IT p. 861, G. Don Syst. of Gard. and Bot. I p. 179 (excl. syn. Jacq. Vind. et Gouan.), Desv. Journ. de bot. IT et IV p. 173, Gaertn. de fruct. et sem. II p. 282 tab. 141 fig. 4 (ic. haud bona); Bark. Webb. It. hisp. p. 15, Botanique, Alyssum 'minulum. 17 De Cand. Fl. franc. IF p. 695 (excel. syn. Linn.), Duby et De Cand. bot. Gall. I p. 34, Loisel. Delongch. fl Gall. I p. 54, Benth. Pyren. p.59, Lapeyr. Pyren. p. 372 (ex lc. cit, excel. syn. Linn. et diagn.), Turquier Delongch. fl. d. Rouen. IF p. 326 (ex ic. cit. … dacq., excel. diagn.), Balb. fl. Lyon. 1 p. 51-(excl. syn. Linn.), Ba- tard. fl. de Maine et Loire p. 246, Guepin fl: de Maine et Loire, sec. ed. p. 280, Bautier fl: de Paris p.85, Chevallier fl. de Paris, sec. ed. Il 2 p. 899 (stam. male descr.), Thuill. fl. de Paris p. 327 (excl. diagn.), Brebisson fl. de Normand. I p. 28; Perreymond fl de Fréjus p. 5, Desv. fl. de l'Anjou p. 2175, Durande fl, de Bourgogne No.°407 (excel. diagn. et syn. Linn.), Lorey et Duret Cat. du dep. d. L côte d'or p. 21, Vül. Delph. IT p. 293 (exel. syn. Linn. sp. et Jacq. Vind:), Mutel fl. d. Dauphin IT p. 42, Holandre fl. de la Moselle IL p. 548, St. Amans fl. Agenaïise p. 463 (ex syn. cit., excl. tamen diagn.), Soyer-FFillem. pl. d. env. de Nancy p. 141, Salis Marschl. Korsika in Flora XVII, 2 Beibl. p. 17, Necker delic. Gallo-Belg. p. 271 (excel. syn. sp. pl., stam. male descr.), Lejeune et Courtois fl. Belg. Il p. 301, Lestiboudois fl. Belg. IT p. 327, Miquel Disq. geogr. bot. reg. Batav. p. 67, Grah.in Edinb. n. plil. Journ. Jul. — Oct. 1836 et Flora XXI, 1 p. 63, Kock. Synops. p. 60, Mert. et Koch Deutschl. fl. IV p. 585 (excel. syn. A. calye. L.), Reichb. fl. germ. excurs. et Icon: fl.germ. No. 4269 (ic. bona), Roth Manual, bot. Il p. 904, Bluff, Nees, Schauer Comp. JL germ..ed, alt. IL p. 11, Dierb. Beitr. z. Deutsch. FI. T p. 52 (exel. syn. Matth. et Tabernaemont.), Sturm. fase. 48 (ic. bona), Jung fl. v. Nassau p. 332, Lachmann fl. v. Braunschiv. II 2 p. 111, Meyer Chlor. Hanov. p. 135, Londes Verz. v. Goett. p. 60, Lühr fl. v. Coblenz p. 295, Bünningh. fl. Monast. p. 191, Wirtgen El. d. Rheinthals in Flora XVI, 2 Beibl. p. 32, Schäfer Triersche Mém. FI. Sér. Sc. math.phys. et nat, T. VI. 2depart, Sc. nat. 3 18 MEFYE ñ; Botanique. Fl p.93, Müller Fl v. Aachen p. 118, Poll. Palat. II p. 221 (excel. syn. Linn. et Jacq.), Koch et Ziz Cat. pl. Palat. p. 12, Gmel. fl. Bad. I p. 38 (stam. brev. male descr.), Schrank Baÿersche F1. IT p- 188, Schübl. et Martens fl. v. Würtemb. p. 416, Fresen Taschenb. J. Frankf. am Muin IT p. 400, Succow fl. Mannhem. IT p.32, Gmel. En. Tubing. p. 199, Koelle, Ellrodt fl. v. Bayreuth p.167, Schaveig. et Koerte pl. c. Erlang. I p.31, Spenner JL. Friburg IT p. 954, Sick- mann En. Hamb. p. 52, Baumg. fl. Lips. p.347 (excel. syn. Linn.), Ficinus fl. v. Dresden, ed. all. T p. 425 (excel. diagn.), Pappe Syn. pl. Lips. p. 53, Petermann fl. Lips. p. 418, Wimmer et Grabowsky fl. Siles. IT 1 p. 247, Krocker fl. Siles. IT 2 p. 39 t. 32 (excl. diagn. et deser. stam., atque syn. Jacq. Vind.), Kolbing fl. d. Oberlausitz p. 80, Elsner FI. v. Hirschberg p. 141, Schneider fl. v. Bunzlau p. 121, Puek h. Francof. (ad Viadr.) p. 8, Ruthe fl. d. Mark Bran- denb. u. d Niederlausitz ed. alt. p. 437, Rebent. fl. Neomarch p. 153 (stam. male deser.), Lüders Nomencl. bot. stirp. March. Brand. p- 22, Kunth fl. Berol. I p. 46, Schenk et Schlechtd. fl. v. Thi- ring. fase 18 (fig. mala), Nonne et Planer ind. fl. Erfurt p. 175 (ex ic., excel. dingn), #allr. Sched. crit. p. 344, Spr fl. Hal. ed. alt. Tp. 285, Leys. fl. Hal., ed. alt. p. 158 (excl. descr. stam.), Scholler fl. Barb. p. 148, Hampe fl. Hercyniae in Linnaea XI p. 57, Dethard. Consp. fl Megalop 50, Fl. Dan. t 1704 (excl. sÿn. Linn., ic. mediocr.), Homann fl v. Pommern IT p. 125 (stam. male descr.), Rostk. et Schmidt fl. Sedin. p. 267, Weiss um Dun- zig w. Pflanz. T p 345, Hagen chlor. Bor. p.241 (stam. male descr.), Schult. Oestr. fl. IT p. 228 (ex ie. cit., excl. tamen diagn. et descr.), Host. fl. austr. IT p. 248, Jacq. austr. t. 338 (excl. syn. Linn., ic. bona), Presl. fl. Czech. p. 135 (ex ic. cit., stam. male descr.), Kosteletzky Clav. in fl Bohem. p. 94, Rohrer et Mayer fl. Botanique. Alyssum minutum. 19 v. Mühren u. Schles. p. 143, Mal fl. Styr. p. 13, Wahlenb. fl. Carpat. p. 196 (excl. syn. Linn., stam. male descr.), Endlicher FL Poson. p. 382, Rochel pl Bannat. rar. Ind. sp, Sadler fl. com. Pest. p. 126, Petter Wegw. v. Spalato u. Dalmat. No. 45, Martens fl. Venet. Il p.604, Naccari fl. Venet. I p.150 (excl. syn. Linn., Jacq. Vind. et descr. stam.), A/sching. fl. Jadrens. p. 144, Colla herb. Pedemont. I p. 140, Birol. fl. Aconiens. IT p. 9 (excel. diagn.), Balbis fl. Taur. p. 106 (excel. syn. Linn.), Ré fl. Torin IT p. 338 (stam. male descr.), Nocca et Balb. fl. Ticin. IT p. 10 (ex ic. cit., diagn. excl.), Pollini fl. Veronens. Il p. 361 (ex ic. cit., sed excl. syn. Linn. atque diagn.), Bartolini Cat. pl. Siena. p. 30, Moris fl. Sardoa 1 p 144, Sebast. et Mauri fl. Rom. prodr. p. 214 (excl. descr. stam.), Tenore Syll. fl. Neapolit. p. 316, Tenore fl. Neapo- lit. IT p. 74 (stam. male descr), Gussone fl. Sicul. Il p. 227 (ex cit. ic., excl. tamen diagn. et descr.), Presl. fl Sicul. I p. 58, Gaudin et Monnard. Syn. fl. Helv. p. 536, Gaud. fl. Helv. IV p. 241 (excl. syn. Tabern.), Hegetschw. et Larbram. Schweiz. Pfl. fase. 39 (ic. haud bonä), Hegetschw. fl. d. Schweiz p. 636, Sauter fl. Helv. IT p. 53 (ex cit. ic, sed excl. diagn.), Moritzi fl. der Schaveiz p. 358, Wahlenb. de Veg. Helv. sept. p. 125, Hagenb. fl Basi. 2 p. 152 (excel. syn. Jacq. Vind.), Retz fl. Scan., ed. alt. p. 154 (ex ic cit., excl. diagn.), Fries Novit. fl Suec. Mant. I P. 14, Wikstr. Jahrb. (ed. germ.) f. 1829 p. 97, Georgi Beschr. d. * Russ. Reichs UT 5 p. 1125, Falk Beur. zur Topogr. Russl. IT p. 215 (ex ic. cit.),'ischer Naturg. v. Livland p. 555, Grindel Ta- schenb. f. Liv-, Cur- Est. p. 204, Fleischer Verz. d. Ostseeprov. p. 84. Eichw. noturh. Sk. v. Lüth., Volhyn. Podol., p. 178, Steph. Enum. Mosq. p. 30, Martius Prodr. fl. Mosq. p. 113, Pall. tabl. d. L Tour. p. 54, Mey. Enum. pl. Cauc. Casp. No. 1605, Claus Ind. in Goebel It. II p. 251. m* Le) 20 MEYE E, è Botanique. A. campestre Lam. Encycl. bot. I p. 97 (excel. 8) & 559. fig. 1 (ic. rudis), Schkuhr Handb. t, 181 (fig. bona), Asso Syn. Stirp. Arrag. p. S5,. Eichsw, naturh. Sk, v. Lith., Volh., Podol. p. 178, Besser En. Volh., Podol. p. 26 et 71, Bieb. fl. Taur. Cauc. IT p. 105, Hablizl Taur, p. 145. Adyseton calycinum Scop. Carn. H p. 13 (excl. syn. Linn.), Besser fl Galice. austr. I p. 71, Gaertn., Mey. et Scherb. fl. d. Wetteraw Il p. 424, Wibel fl Werth. p. 205, Zaïvadzki fl. Galic et Bucow. p.18, Czihack fl. Moidav. in Flora XIX 2 Beibl. p. 68. Adyset. mutabile Halther fl v. Giessen p. 495. B calycibus deciduis. À. campestre Linn. Sp. pl. ed. Il p. 909 (excl. syn.), À. calycinum Holhenack, in Bull. d. L. Soc. d. Nat. d. Mose. 1838 p. 313. Radix tenuis, subfusiformis, fibris filiformibus nonnullis aucta. Caules saepissime plurimi ex una radice, intermedius erectus, laterales assurgentes; poil. 2—6 alti, simplices v. saepius ramosi, interdum ramossimi, pube stel- lata incumbente canescentes, dense foliosi. Folia superne pube rariore stel- lato-quadriradiata, radiis bifidis aequilongis, scabra, subtus pube stellata, ra- dis bis bifidis ramosis aequilongis, lepidoto-incana: folia caulma lineari- oblonga, basi modice attenuata, acutiuscula, in vegetioribus speciminibus 7—9 lin. longa, 11/2 v. 42/3 lin. lata; in speciminibus humilioribus multo minora; infima sacpe obovato-oblonga, superioribus breviora atque latiora. Racemi simplices in apice caulis atque ramorum, folio summo contigui, flo- riferi densi, breves, fructiferi elongati, longitudine caulem saepe adaequantes. Pedicelli filiformes, pube stellata scabri, subhirti, fructiferi rigiduli, patub, 17% v. 1% lin. longi, silicula paulo breviores vel illam longitudine adae- quantes; pedicellus infimus folio summo saepe oppositus. Flores minuti. Sepala oblonga, obtusiuscula, linea vix breviora, pube stellata setulisque sim- plicibus vestita, persistentia vel, in var. &, decidua. Petala calyce paulo ‘ Botanique. Alyssum minutum. 21 longiora, flavida, demum albida, sublinearia, apicem versus modice dilatata, emarginata, dorso pube stellata adspersa. Glandulae hypogynae valvariae valde elongatae, subulatae, persistentes. Stamina tetradynama, calyce paulo breviora, omnia filiformia , immarginata, edentula atque inappendiculata. Antherae minutae, subreniformes, flavidae, Silicula pube minuta stellata scabra, suborbiculata, apice emarginata, medio in lentis convexae modum tumida, ad latera in marginem planum compressa, 15/4 lin. cire. longa lata- que, structura interna generis. Semina rufescentia > Subovata, compressa, margine membranaceo angustissimo cincta. Hab. in campis demissis siccis aridis Europae mediae?) et australis ab Hispania ad Wolgam; in-Baetia et prov. Tarragon. freq. (Webb), in Arragonia, prope Matrit.; in Pyrenacis atque per totam Galliam et Germaniam, praesertim in regionibus australib.; in Helvetia, Silesia, Bavaria, Bohemia, Moravia, Galicia, Styria, Hungaria, Moldavia, Dalma- tia, in Italia et in Sicilia, in ins. Sardoa atque Corsica; in Borussia, Scania orientali {Fries); in Scotia rariss. (Grah.); ad sinum Baltic.?? (Fisch.), in province. meridionalibus Imperi Ruthenici, in Podolia, Vol- hynia, Tauria, in regionibus caucasicis atque in Iberia, in prov. Talüsch et in desertis inter fluv. Volga et Ural; nec non in Natolia, Varietas # crescit in Caucaso septentrionali-occidentali ad fl, Kuban, nec non in Somchetia (Iberi:) pr. col. Helenendorf, Reliquae species hujus gencris sunt : PSILONEMA DASYCARPUM M. P. calycibus deciduis; glandulis hypogynis minutis; silicuia pubescente ellip- tica compresso-subglobosa ; stylo elongato. P. dasycarpum Ledeb. fl. Al. HT p. 51 (ce. syn.). 2) Desideratur in Lusitania, Britannia, Hibernia, Dania, in omni fere Suecia atque in omnibus regionibus septentrionalibus Imperii Ruthenici. [ 22 M EVTAELR, Botanique. Hab. in campis siccis arids subsalsis ad fluv. Kuma et Volga, prope Astrachan, ad lacum salsum Indersk, in Turcomania, in deserto soongoro-kirghisico a fluv. Kurtschum orientem versus, nec non in Persiae provincia Aderbeïdschan. ©. PsiLONEMA HOMALOCARPUM. FiscH., Mevy. P. calycibus deciduis; glandulis hypogynis minutis; silicula glaberrima obo- vata plano-compressa; stylo brevi. P. homalocarpum Ind. VI sem. h. b. Imp. Petropol. p. 63. Hab. in Arabia petraea. ©, G. #2 — EXPLIGATIO ICONUM. 1. Specim. À. minuti in herb. Reg. Berolin asservat., m. n. 2. Specim. alter. herb. Steveni, m. n. A. Sepalum — B. Petalum — C. Silicula — D. Eadem valvula denudata ut semina appareant — E. Eadem transverse secta. Figurac omnes quater in diam. auct. F. Torus c. staminib. tribus — G. Stamen brevius, a facie visum. Duode- cies in diam. auct. H. Particula folii a facie visa, vel pili nonnulli e folior. pagina superiore. — I. Particula fol a dorso visa. Fig. valde auctae. | BentcatiGunG Die kürzern Staubfäden des 41. minutum sind nicht ganz richtig beschrieben worden. Das Schüppchen ist nicht der ganzen Länge nach dem Staubfaden angewachsen, sondern die Spitze derselben ist frei, wie beim À. minutum, allein um vieles kürzer und meistens tief getheilt. Dasselbe gilt auch vom 4. smyrnaeum und À. fulvescens. HIER EEE > Alyssrrne rntneturn L 173 Monoires WT Der: Je.naË LT I Meyer Apssurn vanulurn: À CA Meyer ad see del. N° Zope in pdt /2 Meyer. Alyssa manulunt Mernoires VL Her: Se. nul T' LV. F = EE —— À | 7 DJUCIIt - HIHI. À. Lienenit ce Wycirutne. ape in lap del. GENERA GRAMINUM, EXPOSUIT CB. TR IN EU:S. V. AGROSTIDEA. (Conv. exhib. die 5 Junii 1840.) Spiculae 1-florae, interdum cum articulo flosculi secundi nudo, minuto (in Brachyelytro solo elongato). Callus (aut nullus, aut ob- soletus, aut manifestus) nudus aut pilis brevissimis (plerumque anticis tantum) barbulatus. /n/florescentia racemus; thyrsus; panicula. 1. GALLUS NULLUS L. DEPRESSISSIMUS, OBSOLETUS. (WILFEA.) 1. Nasrous £. sp. pl. ed. 1. … Racemus simplicissimus, secundus, laxus. Glumae nullae. Valoule inferior subulata. Stylus 1. Gramen europaeum et occidentale asiaticum, caespitosum, pallide viride subglaucum, 3 — 5 — 9-pollicare, erectum, glabrum. Radix fibrosa, fibris flexuosis, satis longis, 2. €Culmus simplicissimus, tenuis sed tenax, striatus, inferne conferto-foliosus, superne longe nudus. 24 N A RDUS. : AE/G O\P0:6 0 \. Botanique. Vaginae imbricatae, pollicares, angustae, saepe amethystinae, arctum den- sumque caespitem formantes. Ligula foliorum inferiorum vix ulla, folii supremi membranacea, circiter semilinealis, acutiuscula. Folia setacea, striata, plurima, ubi vaginas linquunt saepe horizontali -in- curva, pl. min. 3-pollicaria, deorsum asperiuscula. Racemus terminalis, simplicissimus, erectus, laxus, 11/2 — 2 — sub 3- polli- caris. Axis communis continuus, dorso convexus, fronte concavus et linea longitudinali divisus, alternatim squamulam minimam obtusiuscu- lam emittens, qua, calycis loco, suffulta exit spicula lanceolato -linearis, sessilis, 4-linealis, plerumque amethystino-fuscescens, 2-valvis: Valvula inferior chartacea, acuminatissima, convoluta, obscure 3-nervis, basi intus brévi-pilosula, margine et supérne hispidas sxperior involutä, obtusa, paullo brevior, linearis, dissitiuscule 2-nervis. Lodicula nulla. Stam. 3. Antherae lineares. 1 Ovarium lineari-oblongum, glabrum. Stylus 1, longus, pubescens. Fruclus lineari-oblongus, depressiusculus, liber 1. leviter adnatus, eberbis, dorso complanatus 1. leviter excavatus, scutello suo fere °/: longior. 1) Nardus stricta L. sp. pl. ed. 1. RetS. IT. p. 263. Kth. agr. synopt. p. 460. Lapp. Angl. Petrop. Germ. Gall. Cors. Cauc. Pers. 2. Arcoroëon Wulld. Racemus. Spiculae binae 1. ternae: una hermaphrodita, reliquae masculae L neutrae. Glumae 1-nerves, valvulis dimidio breviores. Valvula inferior 3-nervis, ex apice plerumque bifido 1 —3-setifera. Botanique. AEGOPOGO N. 25 Gremina Americana {Mexicana, Peruviana, Brasiliae). Radix fibrosa, nune >, nunc ©. Culmus decumbens, tenerrimus, 2—3-pollicaris — pl. min. pedalis, ramosus. Faginae plerumique solutae, internodio pl. min. breviores, glabrae. Ligula membranacea, semilineam — 1/2 lineam lonea. Folia linearia 1. sublanceolato-linearia, semilineam L. vix lineam lata, lineas 2— 6 — pollicem I, pollices 2 et ultra longa, viridia. Racemus 1 — 2-pollicaris. Axis comm. tenuissimus, glaber aut sub lente pilosulus. Spiculae 1 — 1*/2 — 2-lineales, secundae, binae ternaeve: una hermaphrodita, duplo latior et longior, sessilis 1. brevius pedicel- lata; reliquae 1—2 longius pedicellatae et minores, masculae 1. neutrae. Glumae 1-nerves, valvulis dimidio magisye breviores, aut subaequales, acuto -I. obtuso-bifidae et setam vel altera setas 2 exserentes, aut (in Aegop. pusillo) inaequales et simpliciter acutae. Valoula (spiculae her - maphr.) inferior linearis, 3-nervis, apice aut integro setam 1-. aut bifido seias 1—3 emittens; superior apice nunC emarginata nunc inte- gra, 1 — 2-seta vel mutica In spiculis reliquis (1 — 2) omnes partes pl min. minores. Lodiculae sqq. 2, pusillae. Stam. 3. Antherae lineares 1. oblongae. Ovar. lineari-oblongum, glabrum. Styli 2. Stigmata plumosa. Fructus (immaturus) lineari-oblongus, glaber, liber. 1) Aegopogon submuticus Ruprecht mss. Racemis laxis pellice brevioribus: spiculis ternis, una subsessili lineam longa, perfecta, reliquis pedi- cellatis subduplo latiori et longiori; glunus subaequalibus, truncato- emarginatis, satis latis, setigeris, valvula dimidio brevioribus; val- vula inferiore apice 5-dentate, dentibus lateralibus oktusis, inter- medio setigero, mucroniformi, quidpiam exserto. Peru ? Mém. F1. Sér.Sc. math. phys.et nat. T. VI. 2de Sc.nat. 4 26 2) u 721 LEXCGYOPPUORCAONN Botanique. Speciem insignem patria non satis notam inter plantas Haenkeanas serius repertam com. C. B. Presl. ÆRadix annua, radiculis paucis, fili- formibus. Culmus 4-poläcaris, tenuissimus, adscendens, inferne ramo - sus, glaberrimus, ad nodos geniculatus. Vaginae inferiores parum in- flatae hiantes, glabrae, internodiïis demum breviores. Ligula acuta, hyalina. Folia linearia patentia, glabra, semilineam lata vel angustiora, infima et suprema 2 — 3 lineas longa, intermedia pollicaria. Racemus culmerum lateralium semipollicaris, terminalis nonnisi pollicem fere integrum longus. Axis communis aut flexuosus aut strictus, pedicellis spicularum demum articulatim deciduarum residuis solum pilosiusculis. Spiculae ternae, secundae, patentes. Spicula intermedia perfecta, bre- vipedicellata, lineam longa, linearis, superne quidpiam constricta: Glu- mae 2, transversim positae, patentes, subacquales (altera interdum an- gustiori), fere obcordatae, apice ciliolatae et medio setigerae, seta sca- bra, gluma triplo breviore. Valvula inferior 3-nervis, apice 5 dentata, dentibus abbreviatis, obtusis, intermedio acuminato, mucronato, late- rales parum tantum excedente; superior fere aequilonga 2—3-plo an- gustior, bicarinata, brevi-biseta, valvula inferiore margine obvoluta. Fructus Vineari oblongus, teres, rostratus (rostro brevi obliquo), 2/3 val- vulae partes aequans. Spiculae pedicellatae anteriores, pedicello fere duplo breviore pilosiusculo insidentes, subsessili similes sed duplo mi- nores et angustiores, steriles, valvula superiore interdum hebetata. (Ruprechi). Aegopogon pusillus PB. Agr. 122. Racemis laxis, pollice brevioribus; Spiculis ternis: una sessili, lineam longa, perfecta, reliquis pedcel- latis duplo latiori et longiori; Glumis inaequalibus, acutis, angustis: inferiore longiori, valvulis plus duplo breviori; Seta valvulae infe- rioris sub apice bifido exserta, valvula duplo longiori. Botanique. ASEIG O0 WP'OFG'O'N. 27 Hymenothecim tenellum Lag. El. 4. n. 55. Cynosuras tenellus Cav. hort: Madr. 1. t. 5. f 2. LaMarckia tenella DeC. Cat. Monsp. 120. Aegopogon tenellus Trin. Unifl. 164. Peru. (Steven.) « Rad. fibrosa, ©. Culmus 2 — 3-pollicaris, tenuissimus, inferne ra- mosus, glaber, ad nodos (plures) geniculatus. Vaginae inferiores pl. min. paullo inflatae et hiantes, glabrae, internodio breviores. Ligula membranacea, semilineam longa. Folia sublanceolato-linearia, patentia, glabra, semilineam lata, 2 — 6 lineas longa. Racemus pollicem ultra- dimidium longus, laxus, Axis comm. subflexuosulus, nodis brevissime pilosulis. Spiculae ad nodum quemvis (2 —) ternae, secundae, paten- tes. Glumae 2, angustae, scabrae, integrae: inferior spicula sessili plus dimidio brevior, superior pusilla. Spicula sessilis lineam longa, lineari- lanceolata: Valvula inferior sub apice bifido setam emittens ipsa circi- ter bis longiorem; superior parum brevior et angustior, bicostata, brevi-biseta. Fructus lineari-oblongus. Spiculae pedicellatae anterio- res pedicello fere duplo breviori et hispido insidentes, sessili similes, sed duplo minores et angustiores, plerumque steriles. 3) Aegopogon unisetus RetS. I. p. 805. Racemis laxiusculis, pollice brevi- oribus; Spiculis ternis, omnibus pedicellatis: una lineam longa, perfecta, reliquis */s longiori, viæ latiori; Glumis aequalibus, sub- truncatis, satis latis, nervo mucroniformi, valvulis fere dimidio brevioribus; Valvula inferiore ex apice bifido setigera: seta dongi tucdine valvulae L. breviori. Hÿmenothecium unisetum Lag. El. 4. n. 54. Mexico, Toluca (ex Ab. gener. Berol.) et Berlandier no. 1179. 4* 28 4) AE G'OMPIONC TON. Botanique. (Non nisi racemus cum folio supremo mihi est) Nodi glabri. Fa- gina glabra, striata, racemi basin attingens. Folium (supremum) lan- ceolatum, 4 lineas longum, linea angustius , fronte brevissime pilosum, dorso glabrum, glaucum. Racemus albidus, 8—9 lincas longus. Axis comm. tenuis, trigonus, glaber, e punctis alternis glabris exserens Spiculas ternas, omnes pedicellatas, pedicellis basi connatis et brevissime pilosis, ipsis 23 brevioribus. Glumae aequales, valvulis subdimidio bre- viores, apice truncato et margine tenuissime fimbriatae, 1-nerves, no- tatae nervo viridi et in mucronem exeunte. Valvulae aequilongae, lineales, pallidae, nervis viridibus : inferior apice acute dentato-bifida, 3-nervis, nerva medio in setam excurrente linealem 1. breviorem, su- perior angustior, 2-nervis, apice bidentata. Lodicula 0? Stam. 5, Ovar. oblongum, glabrum. Styli 2. Stigmata plumosula. In spiculis 2 reli- quis, exceptis pedicellis sublongioribus, omnes partes l’3 minores, et valvulae apice truncatae potius: inferioris nervo medio in mucronem producto. Aegopogon geminiflorus Hb. et Kth! Ar. p. 255. N. G. 1. tab. 45. Racemis laxiusculis, 1— 2-pollicaribus: Spicrdis binis (ternisve), omnibus brevipedicellatis: una paullo ultra lineam longa, perfecta, altera (1 1. 2) vix minori: Glumis aequalibus, rotundo-bilobis, bre- visetigeris, valvulis !/s | dimidio brevioribus; Valvula inferiore ex apice bifido setigera: seta eadem. 2 — 3 plove longiori. Mexico. Brasil. in humidis petrosis montium pr. Nov. Friburgum. Rad. fibrosa, 2. Culmus 6 — 8 — 10-pollicaris, erectus?, tenuissi- mus, ramosissimus, ad nodos plures et glabros vix aut parum genicu- latus. Vaginae plerumque solutac, glabrae, inferiores internodio paullo breviores, superiores idem aequantes.. Ligula membranacea, semilinea- vis, bifida. Folia linearia, patula, vix semilineam lata, 8 — 14 lineas \ Bolanique: AEGOPOGO N. 29 longa, retrorsum aspera |. asperrima, viridia, Racemus laxiusculus, unilateralis, pallidus. Axis comm. sub lente puberulus, subflexuosulus, nodis brevissime pilosulis. Spiculae ad nodum quemvis binae {inter- dum ternae), secundae, patentes, omnes previpedicellatae, pedicellis hispidis: una hermaphrodita, brevius pedicellata, lineari-lanceolata, inea paullo longior. Glumae acquales, rotundato-bilobae, brevissime 1-setigerae. Spiculae hermaphroditae valvula inferior acute bifida, apice setam exserens 2—5 plove longiorem; superior aequilonga, bifida. Stam. 3. Stigmata flabelliformia. Spiculae (1 — 2) laterales paullo longius pedicellatae fere ejusdem voluminis, neutrae aut masculae. Aegopogon cenchroides IPuld! sp. 4. 899. Kik. Agr. p. 235. N, G. 1. (b. 42. Racemis laxiusculis, 1/2 — 2-pollicaribus; Spiculis {ernis (binisve omnibus brevipedicellatis aequalibus ; Glumis aequalibus, acuto- bifidis, dimidio brevioribus: inferiore 2-, superiore 1-setigera: seta ipsi aequilonga; Valvula inferiore 3-seta: setis lateralibus bre- vibus, media 2 — 3-plove longiori, superiore brevi-biseta. Mexico, Toluca (Berlandier. 1181. Hegervisck.) Caracas. Quito. (sub nom. Cynosuri tenelli Cav. in hto monspeliaco cultus.) — Spiculis binis: Cordiil. Guchilaque. (Berlandier, no. 1144.) Radix fibrosa, 2. Culmus semi—ultrapedalis, decumbens, tenuis, ra- mosus, ad nodos plures et glabros pl. min. geniculatus. Vaginae pl. min. solutae, glabrae, inferiores internodio duplo magisve -, superiores iisdem parum breviores. Ligula 4—1%2-lincalis, bifida. Folia line- aria, 1 — 2-pollicaria, pl min. semilineam lata, deorsum scabra |. scabriuscula, viridia. Racemus laxiusculus, plerumque 1-lateralis, e pat- lido rubroque varius. Axis comm. sub lente pubescens. Spiculae ad nodum quemvis ternae, secundae, patentes, omnes pedicellatae, pedi- cellis hispidis Glumae aequales, acuto-bifidae: inferior 2(3-)-, supe- o1 AEG0OPOGOMN MLRCURUS. Botanique. rior 1-seta, setis ipsarum longitudine. Spiculae hermaphroditae valvula inferior ex apice bifido 3-seta, setis lateralibus brevibus, media 2—3 plo longiori; superior 2-loba et brevi-biseta. Stam. 2? Stigmata flabelli- formia. Spiculae laterales aequilongae et aequilatae , interdum omnes hermaphroditae, interdum masculae, - Obs. An prioris mera varietas perfectior ? 3. Lycurus Hb. et Kth. Thyrsus densus (axi communi noduloso). Spiculae lineari-lanceolatae, (absque seta 1-lineales), geminae: altera Y, altera & 1. $, parum mi- nor. Glumae valvulis dimidio breviores: inferior hermaphroditi 2 (L 3-)-superior 1-(1. 2-) seta, masculi utraque 1-(l. inferior 2-) seta. Valvulae acuminato-setigerae. Gramina novae Hispaniae erecta I. decumbentia, ramosa, pedalia et minora. Radix fibrosa, interdum grumosa, ©. Culmus ad nodos (plures, pubescentes) pl min. (interdum anfractuoso -) geniculatus, florifero-ramosus. Vaginae internodio breviores. Ligula membranacea , brevissima |. ultra- linealis, Folia Minearia, plana L. siccitate convoluta, glabra, firmula, 1 —3-pollices longa, viridia. Thyrsus 14/2 — 3-pollicaris, cylindraceus, angustus, densus. Axis communis tenuissime pubescens. Spiculae in quovis nodulo binae, brevi-pedi- cellatae (pedicello pubescente), lineari-lanceolatae, in setam acuminatae, absque seta lineam longae, totae pilosulae: altera Ÿ, altera & L +, paullo minor. Glumae valvulis dimidio breviores, subaequales: utraque bi-seta L. inferiore bi(tri-)seta, superiore 1-seta: setis ipsarum longitu- Botanique. LYCURUS. 31 dine 1. duplo longioribus. Valvulae chartaceae, inferior 3-nervis, acu- minata in setam suae longitudinis 1. longiorem; superior binervis, acu- minatissima. Lodiculae sqq. 2, oblongae, apice obtuse et brevi-trilobae. Stam. 3. Antherae Hineares. Ovarium glabrum. Styli 2. Stigmata plumosa. Fructus (liber, glaber. K(.) 1) Lycurus phalaroides Hb. et Kth! N. G. 1. 142. Culmo adscendente; Setis spicularum longitudine glumarum palearumque. Mexico, mineral del Monte. Radix grumosa, fibras sparsas et stolones emittens. Culmus decum- bendo-adscendens, ad nodos (plures et pubescéntes) pl. min. saepeque subanfractuoso-geniculatus, praesertim circa nodos refracto-pubescens, subangulatus, ramosissimus, ramis floriferis, subdigitalibus — palmaribus, patendo-erectis , ramosulis. Waginae laxiuseulae , internodio subduplo breviores, tenui- et refracto-pubescentes. Ligula membranacea, bre- vissima, Folia linearia, attenuata, plana et inferne lineam lata 1. sicci- tate subconvoluta, glabra, firmula et pl. min. asperiuscula, margine anguste chartaceo hispidula , 1 — sesqui-pollicaria, viridia. Thyrsus cylindraceus L. subclavato-cylindraceus, linea latior, densus, atrofuscus, (major) sesquipollicaris. Spiculae lineari-lanceolatae, brevipedicellatae, 1-lincales, geminae, 1-florae: altera Y, altera & 1. &, paullo minor: Glumae membranaceae, oblongae, pilosulo-scabrae, subaequales : infe- rior 2- aut 3-fida, laciniis setoso-acuminatis, scabris, superior 1-seta: setis longitudine glumarum. Valvulae glumis subduplo longiores, pilo- sae: inferior 3-nervis, acuminato-setosa, seta ipsius longitudine; supe- rior acuminata, 2-nervis. Ælos neuter [. masceulus simillimus, sed minor. / 32 2) LrcuruUSs HOLZBOELLITA. Botanique. Lycurus phleoides Hb. et Kth! N. G. T 142. tab. 45. Wild. hb. no. 1631, Culmo erecto; Setis spicularum glumis paleisque duplo longioribus. Mexico, Guanaxuato in collibus aridis. Rad. fibrosa. Culmi caespitosi, pedales, erecti, ramulosi, circa nodos scabriusculi, nodis (32?) pl. min. pubescentibus. Waginae ancipites, in- ternodio multo breviores, glabriusculae. Ligula membranacea, ultrali- nealis, laciniata. Folia pl. min. 2-pollicaria, carinata, compressa, expla- nata linea angustiora, interne pubescentia, firmula, viridia. Thyrsus bipollicaris et ultra, linea latior, densiusculus, pallidus 1. purpurascens. Axis comm. tenuissime -pubescens. Flores ut in Lyc. phalaroide, ex- ceptis setis longioribus. 4. HozsozrzLzia Wallich (Hook. bot. misc. Vol. II. Thyrsus. Pedicelli supra basin geniculati et solubiles. Glumae nullae. V'alvulae 2, compressissimae: inferior securi-(s. ornithocephali-\formis, insigniter 2-gibbosa, superior paullo brevior, angustior, 1-gibbosa: utra- que mucronata, et in gibbis pectinato-ciliata. Radix fibrosa, ©: Culmi spithamaei — pedales, basi decumbentes, ramosissimi, glabri. Nodi plurimi, breves, glabri. J'aginae internodio pl. min. breviores, glabrae. le] , Ligula brevissima. Folia 1 — 1/2 — 2 —53-pollicaria, plana, lineas 2 lata, acuta 1. acuminata, striata, glabra. Thyrsus in quovis ramo terminalis, 3 — 4*/2 pollices longus, simplex, patu- lus, angustus, cylindraceus. Axis comm. strictus, sulcatus, sulcis bre- Botunique. L'FCHRROS LP APP. S I A. 7 1.85 vissime pilosis. Pedicelli 1-flori, patuli, lineam longi. sursum paullo incrassati, pilosi, supra basin articulati et decidui. Spiculae vix lineam longae, eglumes, 2-valves, transversim positae: F’alpulae compressissimae, chartaceae, latere punctulatae: inferior securi — s. ornithocephaliformis, dorso carinato infra maxime et supra minus gibbosa, inter gibbas pro- funde recava, in gibba utraque pectinato-ciliata, ciliis basi membrana inter se junctis, mucrone acuminato terminata; superior anguslior, carina 1-gibba, pectinato-ciliata, apice mucronata. Lodicula . . .. Samind\ - eev: Fructus valvalis induratis nigrescentibus tectus, a fronte oblongus, à latere infra superne gibberosus, glaber. Scutellum dimidio brevius. 1) Holbüllia ornithocephala Hook! 1. 1. pag. 149. tab. 76. Ind. oriental in montibus Madurac. SUP EHOTEPU PES Er A ENT Panicula simplex. Glumae (altera 1. utraque interdum deficiens) nanae, membranaceae: inferior minor, superior obsolete 1-nervis. Fal- vulae membranaceae, subaequales: inferior obsolete 3-nervis. Sam. 12-53. Fructus exsulcus. Gramen arcticum, semi — 2-pollicare, caespitosum, erectum, aquaticum. Radix fbrosa, fibris tenerrimis, saepe ultrapalmaribus, ©. Culmi erecti L. adscendentes, compressiusculi, glabri, inferne 2-nodes. su- - perne nudi. Vaginae laxiusculae, apice 1. ultra medium usque fissae, glabrae. Ligula bre- vis, obtusa, Mém. F1. Sér.Sc.math., phys.etnat.T. V1. 2de part. Sc.nat. 5 34 P He PAPESGIC A: Botanique. Folia linearia, fere lineam lata, obtusiuscula, compressa 1. plana, glabra, pro statura plantulae semi-|l. ultrapollicaria, radicalia angustiora, vegetioris culmi superius 4-lineas longum. Panicula ineari-oblonga, contracta, pl. min. semipollicaris, lutescendo-viri- dis. Radü semiverticillato -fasciculati, erecti, laeves, simplices 1. ramo- suli, inaequales: inferiores 6 — Sni superiores 3 — 2ni, illi superne, hi a basi floriferi. Spiculae linea breviores, juniores lineari-oblongae, adultiores obovatae, obtusae Glumae lineari-oblongae, acutiusculae : infima minima, enervis, plerumque delapsa, superior duplo major, valvulis 4 — 5ies L. fere 3-plo brevior, obsolete 1-nervis. Falvulae basi contractae in torulum minutum, concavae, lato-oblongae, pl. min. obtusae, margine inacqualiter crenulatae : inferior saepe paullo acutior, dorso inferne saepissime pubescens, 1-[. obsolete 3-nervis, nervo medio inferne prominulo; superior aequilonga et aequilata, obtusa, 3 — 4-den- ticulata, 2-nervis. Lodiculae squamae 2 minimae, oblongae, acutiusculae. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2, brevissimi. Stigmata subsessilia, simpliciuscu a. Stamina 1 — 2, (1— 5, Brown). Antherae oblongae. Fructus ovali-oblongus, exsulcus, scutello bis longior. 1) Phippsia algida Trin. in Sprel. n. Entd. I, p. 337. Agrostis algida Phipps it. Trichodium algidum RetS. U. p. 283. Vilfa algida Trin. ic. gr. VII, 83. Lapp. Groenl. N, Semla. 5, Culmis palmaribus, inferne saepe ramosis, ad panculim usque vaginatis; vaginis internodio longioribus: foliis latioribus, culmo Botanique. PHIPPSIA COLEANTHUS. 29 duplo longioribus; panicula 1—5-pollicari, ditiori; (Gluma inferiori semper a superiore dissita); Stam. 1. Phippsia monandra Trin. in Spreng. n. Entd. ibid. Colpodium monandrum Trin. Fund. agr. p. 119. Vilfa monandra Trin. de gr. 1- et sesquifl. p. 159. Ic. gr. VIT, S4. Sin. Laurent. 6 GozEeaAntTuus Seidel. Panicula umbellata, divaricata. Glumae 2: exteriore majori. . Valuula {, hyalina, Fructu elliptico dimidio minor. Gramen 1 —3-pollicare, prostratum, dein subadscendens, multiculmeum, ad piscinarum margines Bohemiae et Norwegiae. Radix fibrosa, tenuis et brevis, ©. Vaginae amplae, glabrae. Ligula membranacea, acutiuscula, circiter semi- linealis. Folia semi — sub-pollicaria, glabra, arcuata, apice obtusa, compressa et in hoc statu lineam 1. fere lineam lata. £ Panicula semi — sesqui-pollicaris, axi subanfractuoso, tenuissimo, glabro. Pedicelli plurimis umbellati, 1/2 1 lineam longi, tenerrimi, pilosuli, 1-flori. Flosculi oblongi, semi-Il. vix lineales, sicci fuscescentes. Glu- mae. membranaceo-hyalinae: inferior oblonga, 1-nervis, nervo crassius- culo, acuminatissimo, semine srepe longior, ad nervum hispida; superior dimidio magisve brevior, cordiformis, apice bifida, bicarinata, ad carinas hispidula. Palvula 1, a parte glumae inferioris posita, gluma superiori snblongior, hyalina, oblonga, semini adpressa. Lodicula 0. Stamina 2. Antherae oblongae. 5* 36 COÔOLEANTHUS ALOPECURUS. Botanique. Ovarium oblongum. Styhi 2, Stigmata simplicia, linearia. Fructus elipticus, semilinealis, glaber, suh lente tessellatus, scutelle fere 2's longior. 1) Coleanthus subtilis Seidel. RetS. I p- 276. Schmidtia subtilis Trattin. FI. austr. fasc. 1. p. 12. t. 451. Schmidtia utriculosa Com. a Sternb. in bot. Ztg. 1819. 1. c. ic. Bohem. in piscinis ad Wossek et prope Strin. (Tausch! Presl!). ln Norwegia australi, ad ripas argillosas flaminis Nitsundelv. (Bly4!) 7 AcLoPEecuRus. J. Thyrsus, (interdum ovalis 1 semirotundus). Glumae liberae 1. pl. min. connatae, aequales, valvulam aequantes, 3-nerves. Valoula 1 (rarissime 2), basi hinc connata, dorso (vage) aristata, 5-nervis. Æructus compressus, scutello 135 — */3 longior. Gramina in Europae, Asiae et Americae, tam borealis quam australis, pra- üs, alpibus, uliginosis crescentia, digitalia — 1 — 4 -pedalia. Radix fibrosa 1. repens. ; Culm. erectus 1 pro- aut decumbens, simplex L ramosus, glaber, nodis 1— 2— 5 —4— pluribus, glabris. Paginae plerumque nodis breviores, supremae sursum pl. min. tumidae, glabrae. Ligula V2 — 1 — 1%; — 2-inealis, obtusa 1. acuta. Folia linearia, nunc linea angustiora, nunc lineas 1-—2-5- 4 lata, semi- pollitaria — 12-pollicaria, superiora breviora et brevissima, elabra (in Al. lanato tomentosa). Botanique. A L'OP E CU RU. 37 T'hyrsus subrotundus, ovatus, oblongus, cylindricus, semi-— 1— 2-3 4- pollicaris, lineas 1°/2—2—3 latus, densus. Spiculae demum deciduae, lineas 1 — 11/2— 2-— 3 longae, subcompressae. Pedicelli brevissimi, claviformes., Glumae membranaceae, subaequales (inferior subbrevior), 3-nerves, obtusae |. acutae, in Colobachne acuminato-subulatae, liberae aut inferne ad medium usque L. rarius totae connatae, aut glabrae, aut hirtulae, aut totae hirsutae, aut ad carinam et interdum quoque marginibus villosae. Falvula 1 (in Colobachne plerumque 2), glumas subaequans, obtusa |. horizontalitér aut oblique truncata, glabra L apice pilosa, urceolata, 5-nervis, dorso longe plerumque emittens (nunc supra basin, nunc infra medium, nunc e medio, nunc fere ex apice) aristam, rarius brevissimam, plerumque valvulam aequantem aut (sacpe duplo) superantem. #alv. superior in Colobachne angustissima, uninervis, ae- quilonga |. paullo brevior. Lodicula 0. Stam. 3. Antherae lineares aut oblongae, diversi coloris. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2, plerumque infra connati. Stigmata lincari-angusta. | Fructus oblongus, hine convexus, glaber, scutello ?/2— ?/3 longior. a) Valvula 1. : «, Spicula lineam longa. 1) Aopecurus caespiosus Trin. le. gr. XXI. t 241. Thyrso cyhndraceo- oblongo, 4-lineali; Glumis liberis, oblique truncatis et acutiusculbis, Carina püilosis; Valvula truncato-obtusa: Stylis infèrne connatis; Radice fibrosa. Amer. bor. (Douglas.) Radix brevis, ©. Culmi densissime caespitosi, sesqui — bi-pollicares, tenuissimi, glabri, simplices 1. basin versus subramosi. Nodi LEP" ALTO PRE OUT RNUSS: Botanique. elabri. Vaginae internodio breviores, glabrae. Ligula linea dimidia paullo longior, obtusa 1. denticulata. Folia linearia, angustissima (lineae quadrantem lata), glabra, lin. 3 longa — pollice breviora. Thyrsus ple- rumque oblongus, laxiusculus, pallide viridulus, simpliciusculus. Spiculae lineam longae. Glumae ad imam basin usque liberae, interdum mu- cronulo pusillo terminatae, nervis lateralibus margini proximis inferne brevissime et laxe pilosulis, carina sensim magis magisque (neque vero nimis) pilosa. Valvula obtusissima, glabra. Arista infra medium exserta, valvulam aequans |. parum excedens, superne paullo incrassata et sca- bra. Stamen 1? Anthera lineari-oblonga, flavescens. Alopecurus bulbosus L. sp. pl. IL, app. RetS. IT, p. 268. Trin. ic. gr. IF. tb. 40. Thyrso cylindrico, pl. min. pollicari; Glumis ima basi connatis, aculis, praesertim superius pdosis; Valvula suboblique truncata; Stylis connatis: Radice bulbosa. Gall. Ital. FRadix e quovis culmo bulbus, vaginis emarcidis obtectus, basi fibro- sus, 2. Culmi ‘/2—1-pedales, 2— 4-nodes. Vaginae internodio ple- rumque duplo breviores, medio paullo tumidae, glabrae. Ligula 1 — 1%2 linealis, subbifida, acuta, amplectens, decurrens. Folia culmea li- nearia, ad summum lineam lata, saepe compressa, glabra L scabrius- cula, 1—53-pollicaria; fasciculorum subinvoluta, 2—4-pollicaria. Thyrsus lineam ‘2 latus, pallide virens aut ex amethystino varius. Faloula 5-nervis, supra basin emittens aristam medio inflexam, ipsa fere duplo longiorem. Alopecurus gracilis Wild. hb. 1550. Thyrso cylindraceo, fere 2-pollicari; Glumis totis liberis, ad carinam longius-, lateribus breviss et rarius pülosis; Valvula transversim truncata; Stylis connatis: Radice fibrosa. Botanique. ALOPECURUS. 39 4) Carolina. - Radix fibrosa, ©. Culmus pedalis, inferne ramosus, fere ad thyrsum usque vaginatus. Vagina suprema leviter tumida. Ligula tenera, ex- serta. © Folia... (omissa in descriptione quam Berolino exhibui). Thyr- sus cylindraceus, albendo-virens. Axis comm. glaber, tenuis, undique obsitus pedicellis semilinealibus , 1 — 3-floris. Spiculae acutiusculae. Valvulu glabra, apice angusto transversim truncata. Arista supra basin exserta, spicula duplo longior. Styli connati. Fructus pallide brunneus. compressus, scuteilo fere dimidio longior. Aopecurus geniculatus L. sp. pl. ed. 1. Thyrso cylindrico, semi—2—3- pollicari; Glumis liberis, obtusis obtusiusculisve, plerumque undique brevius-, carina longius pilosis (interdum carina sola pilosa, raris- sime tota gluma glabra); Valvula truncata 1. obtusa tantum; Stylis liberis L. basi connatis; Radice fibrosa. . Alopecurus geniculatus. RetS. IL p. 273. Trin. ic. gr. LV. t 42. — — — fiuluus Sm. Engl. Bot. n. 1467. (Antherae brevissimae, aurantiacae.) — — — puludosus PB. Mert, et Koch Deutschl. FL 1. p. 481. — — — acqualis Sobol. FI. Petrop. p. 16. (Arista abscondita.) — — — ramosus Poir! Enc. meth. VII pe 776. (Culmi ramis floriferis; glumis obtusiusculis, interdum acutiusculis: stylis in- ferne connatis.) — — — aristulatus Mehx. FI. Amer: 1. p. 45. (Glumis e carina mucronulatis, lateribus autem obtusis.) — — — subaristatus Pers. Syn. 1. p. 80. Angl. Norw. Lapp. Ross. (Petrop. etc.) Tan. Amur. Graec. Amer. bor. Columb. (qui, cireiter sesquipalmaris, differt glumis magis acutis,) — Astrach. (glumis glabris.) — Germ. Lapp. (natans.) 40 . A LE O0 Pr EVE UE US. Botanique. Radix fibrosa, aut in speciminibus nutantibus fibrae e nodis culrmi, 2. Culmi (rarius unicus, tumque simplex et erectus,) longe plerum- que pro- aut decumbentes et valde geniculati, spithamaei — sesquipe- dales, 4— pluri-nodes, glabri, pl. min. ramosi. f’aginae nunc internodia aequantes, nunc iisdem pl. min breviorcs, glabrae, superiores paullo tumidae, Ligula 1 — 2-linealis, obtusa 1. obtusiuscula. Folia linearia, acuta, glabra 1. scabriuscula, inferiora 3 — 6-pollicaria, superiora bre- viora, lineas 1— 2 lata, fasciculorum angustissima, subinvoluta. Thyrsus circiter lin. 2 latus, pallide virescens, interdum ex purpureo varius. Spiculae previpedicellatae , oblongae. Glumae ima basi connatae sed statim dehinc liberae, pi. min. obtusae, undique brevipilosulae, carina longius pilosae. Valvula glumas pl. min. aequans, nunc supra basin nunc e medio aristata: arista (rarius nulla) valvulam nunc abscondite aequante, nunc paullo duplove superante. Antherae nunc croceae, bre- ves |. brevissimae, nunc gilveo-albae, lineares, breviusculae. B, Spiculis lineas 11 2 longis. Alopecurus ereticus Trin. in Sprgl. n. Entd. IL. p. 45, et Le. gr. IV. t. 41. Thyrso cylindrico, pl. min. pollicari: Glumis 11/2 linealibus, totis connatis, obtusiusculis, superne ciliatulis: Valvula truncata; Stylis connatis: Radice /fibrosa. Alopecurus agrestis Sieb. hb. Cret. Creta. Rad, fibrosa, 2. Culmus pedalis, procumbendo-obliquus, 'amOsUS, A-nodis, ad nodos inferiores radicans. Vaginae paullo tumentes, supe- riores internodio paullo vel fere dimidio breviores. Ligula lineam lone?, obtusa. Folia linealia, pl. min. digitalia, lineam pl. min. lata, glabra. Botanique. 6) AD 6 P E G MP US 4 / . 0 . . Thyrsus Vin. 112 — 2 latus, pallide virens et ex amethystino varius. Spiculae brevissime pedicellatae, deciduae. Glumae ad apicem usque connatae , punctulis exasperatae , superne 3-nerves et breviciliatulae. Valvula glumis subbrevior, glabra, 5-nervis, horizontaliter truncata, supra basin emittens aristam, medio pl. min. geniculatam, ipsa duplo longiorem. Alopecurus alpinus Sm. Trin. ic. gr. IV. 1 58. Thyrso oblongo (lineari- oblongo L. ovato), 6—11 lineari;, Glumis 11/2 — 2-/inealibus, ima basi connatis (totisve liberis), undique (in magellanico LaM. ad carinam et margines, in Zusitanico Lk. item, et latere brevissime tantum) pilosis; Valvula oblique truncata I. acutiuscula ; Stylis connatis; Radice repente L. subrepente. «&, Gulmo crassiori: Alopecurus ovatus Fl. Dan. 1565. (Hornemann!) Sibir. — — borealis ht. Gorenk! et Trin. Fund. agr. — — glaucus Lessing ! — — lusitanicus Lk! — — magellanicus LaM. II. I. p. 168. — — antarcticus Vahl Symb. 2. 18. Ins. Laurent. et St Pauli. Grônl. Scot. Lusit. Inss. Malouin. 8. Culmo tenui: Alopecurus colobachnoides m. — — — brachystachyus MB! (sub Polypogone vaginato.) Sibir. baicalens. et transbaical. Radix repens 1. subrepens, 2. Culmus pede minor — 11/3 2. pe- dalis, erectus, crassiusculus, glaber, plerumque a medio 1. infra medium Hém. VI Sér. Sc. math.,phys.et nat. T. VI. 2depart.Sc.nat. 6 42 Æ En Où Ps KG Ki R & S: Botanique. ad thyrsum usque nudus. Nodi 2—5, glabri. Vaginae variae longi- tudinis, glabrae, striatae, laxäe, suprema pl. min. tumescens. Ligula semi — 1-linealis, truncata. Folia superne deorsum asperiuscula 1. aspe- ra, acuta, viridia: fasciculorum 3 —7— 12-pollicaria, interdum angus- tissima et compressa , interdum lineas 1 — 2 lata; culmea ultra 2- et 1*%-pollicaria, supremum 1—2-pollicare (in magellanico LaM. inferius 413, supremum 5-pollicare). Thyrsus oblongus 1. cylindraceo-oblongus (in Zusitanico Lk. et magellanico LaM. 13 — 16-linealis), obtusus, sor- dide albus |. e purpureo varius. Axis comm. glaber, radiolis brevis- simis plerumque bifloris dense obsitus. Glumae acutae, liberae 1. ipsa basi connatae, valvula nunc subbreviores nunc sublongiores. Valvula apice pl. min. pilosa (rarius etiam ad nervum dorsalem, aristae loco, brevissime pilosula). Aris{a ant longius breviusve infra medium exserta, spicula pl min. longior, aut brevissima et rudimentalis tantum infra medium, aut paullo infra apicem eoque subbrevior, aut tandem plane nulla. Séli ad stigmata usque connatx Antherae lutene. 8, eolobachnoides, 1 — 2-pedalis ; Culmus compressus, sed tenuis; Ligula \inealis: Folia fasciculorum 1—3-, culmea 1 — 2-pollicaria; Thyrsus sublineari-oblongus, semi — 1-pollicaris; Aristae spiculis duplo : ce. *# longiores. *) *) An ad Alopecurum alpinum f, colobachnoidem, species, quae mihi Alopecurus Vlassowi dicitur : Thyrso oblongo-cylindrieo, 1 — 2-pollicari; Glumis 2-/inealibus, basi connatis, totis villosis; Valvula oblique truncata; Stylis vix basi connatis; Radice subrepente, stolonifera. Dahuria. (Fischer.) Rad. oblique subrepens et stolones emittens circiter palmares. Thyr- sus quandoque subnigrescens, communiter pallidissime viridis. Glumae Botanique. ALLO P ECURUS. 43 7) Alopecurus lanatus Sibth. Thyrso subrotundo, semipollicari; Glumis 2- 4 linealibus, brevisubulatis, liberis, undique albo-hirsutis ; Valvula oblique truncata; Stylis brevissimis, connatis; Radice e basi rhi- zomatis crassissimi et pl. min. pollicaris fibrosa. Ex Olympo Bithyniae (Aucher l'Eloy.) Iberia (Steven). 8, Glumis acutis tantum, folüs glabris: Phalaris . . . . Syria, prope Him et Asafis (Ehrenberg.) Radix e basi rhizomatis crassi, perpendicularis, pl. min. pollicaris, undique vaginis emarcidis nigrescentibus arcte obtecti fibrosa, 2. Cul- mus spithamaeus — pedalis, simplex, incurvus, filiformis, elaber, superne longissime nudus. ANodi 2: alter basilaris, alter pl min. pollicem supra culmi basin. Vagina e nodo superiori, infra angusta et glabra, supe- rius inflata et albo-tomentosa. Ligula praeter tomentum vix ulla. Folia radicalia plurima, confertissima, patentissima et saepe recurva, 1 — 2- pollicaria, dense tomento albo tecta (quo fere teretia videntur), in ex- tremo apice mucrone glabro et pungente munita; eulmeum folielum 3-—ineale. Thyrsus densus, albo-I. flavido-pallidus. Pedicelli brevis- simi. Glumae ad imam basin usque discretae, undique hirsutae pilis albidis, 3-nerves, apice in subulam brevem, glabram et pungentem excurrentes. Valvula glumas aequans, glabra, apice suboblique trun- cato tenuissime fimbriata; Arista subbasilari, glumas duplo excedente. Styli infra stigmata brevissimi, connati. Antherae 3, lincares. Var. 8, 9 — 12-pollicaris, ceterum ex toto simillima, glumas habet acutissimas tantum, et folia glabra, viridia, fere lineas 2 lata. basi connatae, acutae L. acutiusculae, totae densiuscule et longius quam in alpino villosae. _A4rista infra medium exserta, valvula duplo longior, paullo geniculata. Ski vix connati. 6* 44. AL \0 ‘P EACEULRAUXS. Botanique: 7, Spiculis 23 lineas longis. 8) Alopecurus pratensis L. sp. pl. ed. 1. Trin. ic. gr. IV. tab. 44. Thyrso cylindraceo, pollice breviori —1°/1—3-pollicari; Glumis 2—3- ete infra medium connatis, Carina villosis, ad nervos brevi- pilosis; Valvula acuta, oblique truncata; Stylis connatis; Radice Jibrosa L. subrepente. Alop. nigricans Horn. hafn. I. 68. Kt2. Agr. syn. 1. p. 24. —— sibiricus Ht. Vindob. —— nigrescens Jeq. Eccl. gr. Il. t. 15. = repens MB! FI. suppl. 54. _=— ruthenicus Weinm! Cat. Dorpt. 1810, 10. —— ventricosus Lag! ined. (ht. Monac.) Pers. syn. I. 80. —— candicans Salzm! —— arundinaceus Poir. Enc. 8. 7136. RetS. IL. p. 269. _— lasiostachys Lk. ht. reg. Berol. 1. p. 71. | Phalaris aristata Schousb. RetS. IT. p. 404. 8, Alop. pratensis caucasicus Tr. ic. gr. IV. tab. 45. 7, Alop. pratensis B, alpestris Wahlenb! ÿ PexP Po 94 5, Spiculis glabratis. (Numidia, 0. Mertensü!) Germ. Angl. Lapp. Ross. (Petrop. Cas. Cauc. Odéssa. Astr. Altai etc.) Sibir. Armen, Numid, Lusit. Fingit. Fadix aut rhizoma pl. min. obliquum, aut simpliciter- fibrosa, saepe stolonifera, 2. Culmus simplex, semi— 2-— 3— 4-pedalis, glaber, nodis 2— 4, glabris. Waginae glabrae, inferiores internodio longiores,, superiores codem breviores, pl. min. tumidae. Ligula aut brevissima, aut linearis et ultra, obtusa. Folia Ninearia 1. sublanccolato- linearia, glabra aut scabra et scaberrima, pro statura graminis pollicaria, digi- talia, spithamaea, pedalia, lincas 1—2-—4 lata. Thyrsus nunc palhde Botanique: ANLVO PECURUS. 45 9) viridis, nunc albidus, nunc e pallido et amethystino varius, nunc ni- gricans. : Spiculue 2—21/2—3 (in Al. lasiostachyo Lk. fere 1%/2) lineas longae. Glumae infra medium I. fere ad medium usque connatae. Valvula emittens aristam aut supra basin, infra medium, medio aut sub apice, nunc brevissimam, nunc absconditam, nunc paullo exsertam, nunc spicula duplo longiorem. Antherae vari coloris: pallide strami- neae, flavae, croceae, aurantiacae, lividae, lilacinae. Alopecurus agrestis L. sp. pl. ed. 2. Thyrso cylindraceo, 1 —4-pollicari; Glumis 2 — 3-/linealibus, ad medium L. ultra medium usque Con- nats, ad nervos hirtulis; Valvula acuta; Stylis liberis; Radice Jibrosa. \ RelS. IT. p. 272. Schreb. gr. I. t..19. f. 2. Trin. ic. gr. IV. t. 37. Germ. Gall. Pers. Graec. Taur. Astrach. Scyth. Cauc. Radix fibrosa, ©.. Culmus caespitosus, (procumbendo-) erectus, 2- pollicaris — 2-pedalis, nodis 2—4, glaber 1. superne scabriusculus, simplex 1. inferne ramosus. Vaginae internodiis breviores, praesertim superiores paullo tumidae, elabriusculae 1. sursum asperae. Ligula li- neam longa I. paullo longior, obtusiuscula. Folia pro magnitudine plantae 1—4-pollicaria, lineas 1—3 lata, acuta, pl min. scabriuscula. Thyrsus 1—4-pollicaris, simplicissimus L pl. m. compositus; axi glabro. Pedicelli brevissimi, glabri. Spiculae deciduae, 2—3-lineales. Glumae 3-nerves, ad carinam saepius .paullo longius hirtae. Valvula glumas aequans |. parum longior, acuta, 5-nervis, glabra, inferne parum con- nata. Arista (interdum nulla) fere basilaris, spicula duplo longior, seniculata. 10) Alopecurus utriculatus Pers. Syn. 1: p. 80. Trin. ie. gr. IV. 4 46. Thyrso ovato, 6—S—10-lineali; Glumis fere 3-linealibus, ultra ‘ 46 AL&OPECURES. Botanique. medium dorso gibbis et ad carinam irtulis, apice acutis, basi 5—4tave parte connatis; Valvula suboblique truncata; Stylis con natis; Radice fibrosa. Phalaris utriculata L. sp. pl. ed. 2. Tozzettia utriculata Savi in Usteri Ann. 24. 50. _— _— pratensis Savi in Mem. soc. ital. 8, 471. 8, Culmo ramoso, subdecumbente; Spiculis albentibus , ultra -3-li- nealibus, loco gibbositatis Ÿ/4 partibus membranaceo-alatis, ala obtusa, quarta glumae parte acuta: Phalaris paradoxa Ehrenb\ Gall. Helv. Hetrur. Graec. Constantinop. — 8, Syria. d Radix ©. Culmi caespitosi, simplices, glabri, compressiusculi, ad- scendentes, spithamaei — fere pedales. Nodi 3, glabri. Vaginae de- mum internodio duplo et magis breviores, glabrae, laxae et tumidius- culaëe, suprema sursum celavato-inflata. Ligula lin. dimidiam longa, obtusa, decurrens. Folia linearia, linea angustiora in pagina superiore asperiuscula, radicalia digitalia, media semipollicaria, supremum semi — 1-pollicare, viridia. Thyfsus oblongo-ovatus, pollice pl. min. brevior, viridis. Axis tenuis. Pedicelli brevissimi. Glumae compressae, in- ferne supra medium usque carinatae, gibbae, brevissime hirtae et demum coriaceae, dehinc retusae et abeuntes in apicem acutum, herbacco- membranaceum. Valvula urceiformis, glabra. Arista supra basin emissa, valvula 2-—3-plo longior. S/yli ad stigmata usque connati. Antherae lineares. 11) Alopecurus Cornucopiae m. Thyrso semirotundo, 4- et brevius lineali, vagina horizontaliter semüncluso; Glumis ad medium usque conna- à tis, obtusis; Valvula obtusa; Stylis connatis: Radice fibrosa. Cornucopiae cucullatum L. sp. pl. ed. 1. Botanique. ÆHTDO PEAU RUES. 47 In Oriente. (Auger l'Eloy.) Smyrna. (Fleischer.) Syria. (Ehrenb.) à 8, aristatus: Cornucopiae alopecuroides L. Mant. p. 29. Syria. (Delessert.) Radix ©. Culmus 6—10-pollicaris, ramosissimus, compressus, glaber. Nodi 3, glabri. Vaginae nodis 2 breviores, compressae, laxae, glabrae, superiores pl. min. inflatae. Ligula brevis, truncata. Folia linearia, infe- riora lineam dimidiam 1. lineam lata, polices 1 — 2— 3 longa, suprema perangusta, semipollicem longa, retrorsum vix asperiuscula. Pedunculi e vagina suprema 2—4, recurvi, clavati, sursum asperi, pl. min. pollicares. Thyrsus basi demum ad medium usque inclusus vagina truncata, plu- rinervi, apice multidentata, arcte includente, hinc fissa. Ex ejusdem basi axis brevissimus, lineam longus, glaber, e quo prodeunt Spiculae vix pedicellatae, angustae, lineares, 3-lineales, virides, apice valde ob- tusae, sub lente ad nervos tenuissime pilosae. Glumae obtusae, 3-ner- ves, infra ad medium usque connätae. Valvula truncata, glumas ae- quans, tenuissime pilosula 1. glabra, infra ad medium usque -connata, 5-nervis. Arista nulla: Ovarium oblongum. Styli ad stigmata usque longe connata. Antherae lineares. Fructus compressiusculus , pallide brunneus, styli basi terminatus, scutello 3 longior. 8, Cornucop. alopecuroides L., mera varietas eucullati, Thyrsum ha- bet fere pollicarem, oblongum; Spiculas paullo minores: Glumas sub- mucronato-acutas, Aristam supra basin enatam; spicula duplo longiorem. b) Valvulae 2. 12) Alopecurus Gerardi Vil. FL Delph. IL p. 66. Thyrso ovali, ungui- . culari; Glumis 2-/inealibus, undique hirsutis, subulatis: subula ipsis plus duplo breviori; Valvula inferiore oblique truncata, superiore (interdum nulla) angustissima, inferiori aequilonga: Arista (si adest) 13) ALOPECURUS Botanique. valvulam aequante : Stylis ‘totis' connalis; Radice lignosa, crassa, fibrosa; (Foliis planis.) Phileum Gerardi All. Pedem. n°. 2135. — — capitatum Scop. Carn. 2, n. 79. Alopecurus (Colobachne) Gerardi Tr. ic. gr. IL. tb. 1. Alp. Delph. Ms Genis. Pyren. Olymp. Radix e rhizomate crasso, lignoso, pollicem dimidium — pollices 2 longo, fibrae breves, 2. Culmus semipedalis — pédalis aut paullo lon- gior, nodis 2—5, glabris, ad infimum geniculatus, glaber, demum sub thyrso longe nudus. Vaginae internodio pl. min. breviores, glabrae, suprema superne valde inflata. Ligula brevissima, truncata. Folia plana, margine aspera: radicalia 1 — 2-pollicaria, circiter lineam lata, culmea pollicaria et breviora, lineas 1—2 lata, pl. min. obtusiuscula, supre- mum angustius et brevius. Thyrsus ovalis 1. subrotundo-oblongus, densus,. ex dilute viridi-albo et quandoque purpureo varius. Axis an- gulatus, radis brevissimis, subdivisis in pedicellos claviformes, brevis- simos, glabros. Spiculae oblongae, compressae, lineas 2 longae. Glumae subaequales (inferior nonnihil brevior), undique albo-hirsutae, 3-ner- viae, nervis apice confluentibus in subulam ex albo flaventem, gluma plus duplo breviorem. Valvula inferior membranacea, oblique trun- cata et subcrenulata, 5-nervis, nervis viridibus, infra medium emittens Aristam, nunc brevissimam, nunc valvulam aequantem, nunc plane nullam. Walv. superior, si adest, angustissima, acutissima, 1-Ccostata, inferiori aequilonga. Antherae lineares, flavae. Fructus oblongus, dorso convexus, stylo coronatus. Alopecurus vaginatus Pall! n. act. Petrop. 10. p. 304. Thyrso ovato, unguiculato; Glumis 2-linealibus, liberis, undique hirsutis, subulatis: subula ipsis plus duplo breviori: Valvula inferiore oblique trun- Botanique. ALOPECURUS. 49 cata, superiore angustissima, paullo breviori; Arista valvula 3-plo longiori; Stylis totis connatis; Radice fibrosa; (Foliis involutis. Alopecurus angustifolius Sibth. Graec. I. t 64. — — — foliosus Clarke. Reise 159. — — — (Colobachne) Pallasüi Trin. ic. gr. F2. Colobachne vaginata PB. Agr. 22. Polypogon vaginatus FFülld. in act. nat. cur. 5, 445. Taur. Armenia. Cauc. Radix e rhizomate noduloso, interdum transversim descendente fibrae nigrae, 2. Culmus pl. min. pedalis, erectus, simplex, glaber, nodis 2, glabris. V’aginae glabrae, non ad basin usque fissae, superne inflatae, inferior in majoribus internodio pl. min. dimidio brevior. Ligula bre- vis, obtusa. Folia glabra: fasciculorum confertissima, angustissima, com- pressa, digitalia et longiora, saepe incurva; culmea brevia, plana, inferius lineam latum, pl. min. pollicare, superius nunc pollicare, nunc brevissi- mum aut mucro vaginae tantum. Thyrsus ovatus, interdum rotundatus, pl. min. unguicularis, densus, e purpureo, flavo et viridi-albo varius. Axis pubescens. Radi undique brevissimi, subdivisi in Pedicelios ple- rumque binos, claviformes, apice pilosulos. Spiculae oblongae, compressae, lineas 2 longae. Glumae membranaceae, oblongae, aequales, valvulas aequantes, undique hirsuto -sericeae, 3-ncrves, nervis confluentibus in subulam brevem, albo-flaventem. Valvulae membranaceac : inferior apice oblique truncata, ciliatula, supra basin emittens Aristam ipsa tri- plo longiorem, infra tortam, medio geniculatam, flavescentem; superior paullo brevior, angustissima, unicostata, superne dorso villosula. Sam. 3, Antherae lineari-oblongae, flavae. Mém. FI. Sér. Sc. math. phys.et nat. T. F1. 2depart.Sc.nat. 7 50 | 4 J'E F À. Botanique. 8. . V.s-L e à Adons. Juba, Panicula |. Thyrsus. Glumae aut utraque aut superior tantum valvulas aequantes, aut utraque iisdem brevior, 1- aut enerves. Fruc- tus compressus, liber in pericarpio hyalino, scutello duplo longior. (Species cruce (f) notatae nondum fructiferae.) Gramina im utriusque orbis (Europ. australis, Americae, Africae, Asiae et nov. Holland.) humidis, arenosis, campis siccis, pascuis, sylvis et muris vetustis crescentia, 1-pollicaria — 4-pedalia, erecta 1. adscendentia, ra- rius prostrata. Folia setacea, aut linearia, aut lineari-lanceolata. Ligula brevissima, ad lineam 1 longa, plerumque ciliata, rarius membranacea. Inflorescentia plerumque Juba (communis, aut spicaeformis, aut panieularis), Panicula (saepe jubalis), aut rarius Thyÿrsus; longitudinis variae, lu- cidi 1. densi. Spiculae */2-lineales — ad lineas 2 —3, imo 4. Glumae aut utraque valvulis brevior, aut superior ant utraque valvulas aequans, membranaceo-chartaceac, lanceolatae, acutae 1. obtusae, rarissime su- perior 3—5 nervis, aut longe plerumque utraque I. superior 1-nerves, (rare Inxurie biflorac).: Falvulae deciduae, longitudine acquales 1. pa- rum inacquales ,; membranaceo -chartaceae , basi callo nullo suffultae, inferior {-nervis, superior 2-nervis, nervis subinde quasi in unum approximatissimis, plerumque obtusa. Lodicula squamae 2, parvae, gtabrae, dolabriformes. Stam. 5. Antherae lineares. Ovarium oblongum, glabram. Styli 2. Stigmata plumosula. Fructus aurantiacus, compressus, liber in pericarpio sélubili hyalino, demuin hine Bsso: Seztellum dimidio brevius. Botanique. VILFA. i 51 1) 2) 1) Gluma utraque valvulis aequilonga. a) Spiculis lineam */2 longis. Vilfa coromandelina PB. Spithamaea. Paniculu sesquipollicari, lineari- ovata seu pyramidato-oblonga, patentissima, lucidissima; Radiis (eg Le simplicibus, ad medium nudis: Spiculis minimis, ob- longis, glabris; Glumis aculis, valvulas acutas aequantibus: Foliis subcoriaceis, planis, semi — sub-pollicaribus. Agrostis coromandelina Retz! Obs. IV. p. 19. Trin. ic. gr. 1, L 11. (nec Ktk. gr. 1. 68. — an Willd, sp. 1. 374, et Vahl Symb. 1. 10!) Ind. orient. Rad. 2, e tuberculis grumosis fibrae plurimae. Culmus caespitosus, basi squamis numerosis vestitus et circumdatus foliorum fasciculis pol- licaribus denseque confertis, spithamaeus, tenuis, inferne nodis 2 —3, glaber. Vaginae internodia aequantes, laxiusculae, glabrae: suprema longa, pilis raris adspersa. Ligulae loco pili brevissimi. Folia firma et subcoriacea, ovato-lanceolata, plana, lineas 2 — 21/2 lata, semi — 1- pollicaria, acuminata et pungentia, margine serrato- ciliato - hispidissima, pallida; culmea obsoleta. Panicula tenera.. Axis 6—7 parus, aequus, glaber. Radi semipollicares, tenues, horizontales, glabri, rufescentes, inferi verticillati, superiores solitarit et sparsi. Spiculae glabrae, se- cundae, colore aenco. Glumae chartaceae, subaequales, valvulas ae- quantes, acutae, {-nerves: inferior nonnihil major. Valvulae aequales, acutae, 1-nerves. Fructus lateritius. Obs. Ab auctoribus plerumque confusa cum Vilfa commutata, no. 11. Vilfa trichodes Hb. et Ki! n. gen. 1. 159. 53 —7-pollicaris. Panicula 1—1"/2 pollicari, pl. min. patente, lucida. Radiüs binis solitariis- que, dimidiam tertiamve partem nudis; Spiculis ‘2 lineam longis, 7 « 52 K LLBE A. Botanique. (rotundo-)oblongis, undique hispidulis; Glumis valvulas obtusius- culas aequantibus, obtusiusculis: Foliis setaceis, 1—1/2-pollicaribus. Agrostis trichodes Willd. hb. 1120. Kth. agr. p. 224. Aira trichodes Sprgl. Syst. 1. 276. Peru. Radix fibrosa, tenera, ©. Culmi tenuissimi, simplices, 3 — 5 — 7- pollicares, caespitosi. Nodi 2, glabri: alter radici proximus alter vix semi — 1-pollicem altior, ad superiorem culmus saepissime geniculatus Vaginae internodia aequantes 1. paullo superantes, Ligula linea paullo brevior, angusta, acutiuscula. Folia setacea, glabra, 1—1*/1-pollicaria, culmeum semipollicare. Panicula atropurpurascens, rhachi ramisque scabriusculis. Glumae acquales, hispidae. Valvulae glumis aequilongae L. parum breviores, inferior superne hispidula, superior parum brevicr. Pedicelli hispiduli. b) Spiculis linealibus. 3) Wuva helvola m. 1 — 2-pedalis Juba paniculari 2-pollicari — semipe- dali, angusto-patula; Radïis 1—2, a basi floriferis; Spiculis linea- libus, acutis, glabris: Glumis acutis, valvulas pl. min. aequanti- bus; Foliis angustis, pro magnitudine plantae breribus, 1. snitha- maeis — dodrantalibus. Agrostis aequalis Ehrenb. et Hempr..! Vilfa glauca Trin. in Kthiü hb. Arabia, Wadi-Diara; Habessin. (Ehrenb.) Senegal, in siccis (Leprieur. Lelievre.) Radix fibrosa, ©. Culmus cum Juba paniculari 2-pollicaris — se- mi — {— 2-pedalis, in altiori planta basi bulboso-inflatus et pennam gallinaceæm crassus (in semipedalibus multo tenuier), simplex L ramo- Botanique. VILF 4. 53 14) sus, glaber, Vaginae glabrae, ore subnudae 1. barbatulae, interdum ad margines pl. min. villosae, internodia pl. min. aequantes vel iisdem dimidio breviores. Ligula brevissima. Folia lincas 1 — 2 lata, glabra 1. deorsum aspera. Juba panicularis in minoribus lineari-contracta et sesqui-pollicaris, in majoribus 5 — 7-pollicaris, et in maximis pedalis, sublanceolato-linearis, patula, pallide glauca. Radi 1-— 2, irregulariter exserti, ab ipsa basi floriferi, patuli, semi — 1 — 2-pollicares, ramulis linealibus et contractissimis compositi. Spiculae lineares, lineam cir- citer longae, glabrae L vix ad glumae inferioris dorsum aculeolatae. Glumae acutae 1. acuminatae. Fructus oblongus, luteus. Vüfa Mitchell m. Pedalis. Juba spicaeformi 2— 2/2-pollicari, angusta; Radüs inferne vix nudis, parum compositis; Spiculis lanceolatis, linealibus, glabris, acutis; Gluma inferiore valyulis plerumque pa- rum breviori; Foliis perangustis, pollicem longis 1. paullo longio- ribus, inferioribus pilosis. Nova Holland. interior. Radix fibrosa, ©. Culmus pertenuis, glaber, simplex. Nodi 5 — 6, glabri. Waginae internodio dimidio breviores, arctac, juniores pilosulae. Ligula ciliaris.” Folia lineam dimidiam- ; rarius fere lineam lata, culmea pollicem |. lineas 15 longa, fasciculorum breviora, quo juniora eo ma- gis pilosa. Juba spicaeformis cylindrico-angusta (lin. 2 lata), vix den- siuscula, flavend6-albens. Axis et radü hispidi, hi 3—4-lineales, sub- compositi. Pedicelli hispidi, pl. mm. longitudine spicularum. Spiculae lineales, acutiusculae, glabrae. Vilfa matrella N. ab Es! 3—3—8-pollicaris, Panicula jubali ultra- pollicari, lineari, contracta; Radiüs solitariis binisve, a basi florti- eris, compositis; Spiculis lanceolatis, linealibus, 2/abris: Glumis , 2? > è 54 VAIiLFr 1. Botanique. U valvulis aequilongis, aequalibus, acutiusculis; Folüs (niultis) sub- distichis, involuto -angustissimis, 1 — 2-pollicaribus et minoribus. Cbsp. (AN. ab Es.) Texas (Lenormand.) — Panicula jubalt paullo laxiori (Hooker). Radix repens, 2. Culmus basi contracto-ramosissimus, adscendens, cum nodis (pluribus plurimisque) glaber, sub panicula magis minusve nudus. Vaginae glaberrimae, plerumque internodio longiores, saepius eodem breviores. Ligula brevissima, brevi-ciliaris. Folia erecta et subadpressa, glabra, ramorum subconferto-disticha, culmea distantius disticha, 2—1—semi-pollicaria, suprema nure paniculae jubali proxi- ma, nune ab ea pl min. elongata. Panicula jubalis obscure glauca, densiuscula, (lin. 1 — 1%2 lata). Radi adpressi, inferne parum nudi. Spiculae elliptico-lanceolatae. Obs. Muic proxima et simillima est Füva dura (Agrostis dura Wild! hb. n. 1738) ex India orientali, cui sunt Vaginae fauce barbatae, Folia marginibus involuta, culmea superiora pauca tantum, Paniculae jubalis, fere 1/2 pollicaris, pallidae, radius inferior quartam partem nudus, Gluma inferior paullo minor. 6) Vilfa robusta m. Bipedalis et ultra, Jwba subpedali, patula, densa; Racemis anguste sparsis, à basi floriferis, compositis; Spiculis lan- ceolatis, linearibus; Glumis dorso hispidulis, valvulas acutiusculas subaequales aequantibus, acutiusculis; Foliis planis, fere pedalibus, lineas 3 latis, glabris. Agrostis abyssinica Ehrenb. et Hempr! Sporobolus robustus Kth! rev. gr. p. 428. t. 126. Habessin. ad Eïilet. Senegal, Culmus abscissus, satis validus, simplex, cum juba sesqui—bi-pedalis et ultra, inferne pl. min. geniculatus, nodis 4 — 5, glabris. Vaginae Botanique. F32 Fr A. 55 7) inferiores internodio non nimis breviores, superiores eodem longiores, superne praesertim ad margines tenui-villosae, subcoriaceae, cum reliquis partibus glaucae. Ligula margo angustissimus, subciliaris. Folia basi cana- liculato-compressa, plana, lineas 3 lata, attenuato-linearia, acuminatissima, subcoriacea, glabra, margine hispida, inferiora subpedalia, superiora non multum breviora. Juba stricta, pede non multum brevior, junior contracta, perfecta patula, lineari-lanceolata, satis densa, albens. Axis comm. sulcato-angulatus, glaber. iacemi 1 Ya pollicares, sparsi, subad- presso-erecti, a basi floriferi, inferiores fere 2-pollicares. Spiculae li- neales. Glumae acutiusculae , inferior vix brevior. Palvnlae glabrae. Pedicelli hispiduli. Vilfa setulosa m. Fere sesquipedalis. Thyrso densissimo, angustissimo, 4— 4/2 pollicari. Radiüis vix linealibus; Spiculis lanceolatis, li- nealibus; Glumis dorso inaequaliter pilosis valvulas, quarum infe- rior sub apice setulosa, aequantibus, acutis; Foliis culmeis inferne saepe complanatis et lineas 2—53 latis, superne convolutis, spitha- maeis, fasciculorum convolutis. Agrostis elatior Ehrenb. et Hempr! Arabia ad Ga el ma. Rad. fibrae in culmi basi subrepente subfasciculatim sparsae. Culmus inceurvo-adscendens, cum thyrso fere sesquipedalis, validiusculus, infra thyrsum puberulus, à basi imbricatim ramosus, ramis foliferis, nodis in culmi parte infima confertis, glabris. Faginae subcoriaceae, glabrae, internodiis longiores, inferiores imbricatae. Ligula brevissima, trun- cata, membranacea, ciliatula. Folia firma, juniora fasciculoram convo- luta, paullo curvata, rigida et pungentia; culmea longiora spithamaea — dodrantalia, supremum pl. min. pollicare. Thyrsus cylindraceus, lineas 2 laius, densissimus, cum reliquis partibus glaucescendo-pallens. Axis 8) Far À. Botanique. comm. sulcato-angulatus , confertissime undique exserens radios vix lineales, glabros. Spiculae lineam longae, Glumae angustae, acutae, dorso pilis valde inaequalibus obsitae, aequales, valvulas, quarum infe- rior dorso inaequaliter pilosa et sub imo apice setula brevi et mucro- niformi obsita est, aequantes. Valvula superior anguste binervis. (Huc interdum Vilfa intermedia no. 24 et tremula no. 64.) c) Spiculis ultra 1 — 2-linealibus. Vilfa vaginiflora Torr! 1 —1:-pedalis. Juba spicaeformi pollicari, lineari, laxiuscula; KRadiïis inferne parum nudis, simpliciusculis; Spiculis lanceolatis, subultralinealibus 1. sesqui — 2-linealibus, in- ferne brevissime et parum pilosulis, L. superne subhispidulis; Glu- mis aequalibus, acutis; Foliis aut totis involutis, aut vix lineam a latis, inferioribus infra pilis obsitis, brevibus — 3 — 4 -pollicari- bus — semipedalibus, supremis pollicaribus et brevioribus. Agrostis virginica Mühlenb. gx. 74. Torr. FI. p. 89. (non Elliott. et auctt.). Carolina boreal. in sylvis montium (Beyrich!) Kentucki et nov. Jers. in arenosis siccis (Gray!) St Louis (Drummond!). Radix fibrosa, breviuscula, ©. Culmi plures, pl. min. pedales, sim- plices, tenues, deorsum asperi, MNodi 5, glabri. Vaginae internodio plus duplo breviores, laxae et fere solutae, tumidiusculae, glabrac. Li- gula brevissima, pilis aliquot comitata. Folia erecta, basi vix lineam Ÿ/2 lata, superne tenuissime involuta, deorsum asperiuscula L aspera, inferiora brevia 1. 3 — 4-pollicaria, interdum pilis obsita, superiora pl. min. pollicaria, supremum paullo brevius, nunc plerumque Jubae pro- ximum, nunc pollices 2 ab ea distans. Juba spicaeformis 1-pollicaris, contractissima, pl. min, lineam lata, linearis, pallidissima. Ramuli sim- Botanique. PEINE À 97 plices, breves, solitarii, inferiores plerumque alternatim 4-flori. Spi- culae superius subhispidae. Glumae valvulas nunc aequantes, nunc illis parum aut longiores aut breviores, 1-nerves. Valvulae aequales subhispidae. Fructus luteolus. +9) Vüilfa centrifuga N. ab Es! Cixciter pedalis. Panicula (subjubali) 2- pollicari — spithamaea, lineari- angusta L. lanceolato -patula; Radns 2—4-nis, inferne ‘/3 L. dimidio nudis; Spicuhis 2-linealibus, acu- minatis, glaberrimis 1. gluma inferiore apice scabra, valvulas acu- tas aequante, gluma superiore üsdem */; —{/, longiori; Foliis an- gustis, convolutis, spithamaeis et brevioribus. Holcus laxus Bose. Willd. hb. 18695. Cbsp. Radix fibrosa, ©. Culmus basi ob squamas latas et densas, quibus vestitur, quasi bulbosus, S —12-pollicaris, erectus, glaber, simplex, Vaginae nodis longiores, glabrae. Ligula nil nisi margo transversalis. Folia firma, convoluta (hinc inde aperta, vix lineam lata), glabra L scabriuscula, inferiora 4-pollicaria, supremum pollicare, pallide viridia Paniculae axis comm. tenuissimus, glaber. Radii 2— 4, saepe appro- ximati potius quam semiverticillati, pertenues, glabri, inferni t/s di midio nudi. Spiculae anguste lanceolatae, acuminatae, adpressae |. pa- tulae, Glumae submembranaceae, 1-nerves: inferior acuminata, nuda 1. apice scabra, plerumque valvulas aequans, superior latior, valvulis paullo I. fere {/4 longior. Valvulae acutae 1. acutissimae, inferior sub- 1-nervis, paullo brevior, superior angustissime binervis. - Stam. 5. Antherae lineares. (Vilfa xerampelina no. 72.) Mëm. VI. Sér.Sc.math.,phys.etnat.T. VI. 2de part. Sc.nat. 8 58 4 DSP AS Botanique. 2. Gluma superiore valvulis aequilonga. L a) Spiculis semilinealibus et sublinealibus. 10) Vilfa ramosissima m. Sesqui — 3-pedalis. Juba paniculari 1—1%/1— 2-pedali, patente; Radüs inferne parum nudis L. a basi floriferis; Spiculis (interdum bifloris) ‘/2-linealibus, acutiusculis, dorso acu- leatulis; Gluma inferiore valvulis paullo (circiter ‘/s-)breviori, su- periore easdem aequante; Folis 1— sesqui-pedalibus, fasciculorum subsetaceis, culmeis saepe planis, lineas 2 latis, supremo 5-pollicari. Sporobolus ramosissimus KA! Agr. syn. p. 214. rev. gr. t. 46. Brasil, Sto Paolo, Cumana, Venda de Petras. Radix fibrosa, ©. Culmus (cum Juba) sesqui — 212-pedalis, sub- ramosus, glaber. Waginae nodis longiores, glabrae. Ligula brevissima, ciliaris. Folia glabra, acuminatissima. Juba panicularis oblonga, satis tenera, lucida. Radü conferti quidem, sed non paniculati, mediae ju- bae 4-pollicares, patentes. Radioli patentissimi, pl. min. pollicares, te- nuissimi, glabri. Pedicelli 1-flori, alterni, spicula plerumque 3-plo magisve longiores. Spiculae 4/2-lineales, pallide aencae. Gluma inferior valvulis cireiter Ÿs brevior, superius densiuscule aculeolata, superior valvulas aequans 1. nonnihil brevior, superne dorso aculeolata. Valvula inferior acuta, 1-nervis, superior aequilonga, obtusiuscula, 2-nervis. Fructus oblongus, brunneus. 11) Vilfa commutata m. Ie. gram. 1. 10. 4—7-pollicaris. Paniculé patente, 2— sub 3-pollicari: Radiis 15 —9-—6— 4, ad medium usque nudis: Spiculis ‘/3-linealibus, acutis, glabris; Gluma inferiore val- vulis 5-plo—3-plo dimidiove breviori, superiore Valvulas aequi- longas et acutas aequante; Foliis lineari-lanceolatis, planis, 1—2- pollicaribus. Botanique. | 4 JL FF ‘A. 59 Vilfa discospora N. ab Es! Vilfa Roxburghü N. ab Es. (teste Walk. Arnott). Sporobolus commutatus Kth, agr. p. 214. Cbsp. Ind. orient. Radix fibrosa, 2. Culmi ramosi 1. ramulosi, patendo-obliqui, in- terdum ad nodum (quorum 3, glabri) supremum geniculati, glabri. Vaginae internodia aequantes 1. ïisdem subdimidio breviores, lavae, gla- brae. Ligulae loco pili breves, rigidi. Folia patula et patentia, lineari- Janceolata, lineas pl. min. 2 lata, acuta, firma, scabriuscula, margine hispidula, glaucescentia. Panicula oblonga vel lineari-oblonga, aut tota aut radii infimi tantum paniculati, Axis comm. glaber. Radii 4 — 6- lineales, glabri, a medio 1. infra medium floriferi. Spiculae acutae 1. acutiusculae, aeneae. Gluma inferior valvulis 5-plo (interdum magis minusve) brevior, superior valvulas aequans, acuta |, acutiuscula, sae- pius dorso hispidula. Valvulae aequilongae, glabrae. Stam. 2? An- therae oblongae. Fructus sordide lateritius, valvulam superiorem saepe dissecans. Obs. Commutatur plerumque cum Wilfa coromandelina PB. Anne jure? Nam etiam in Wilfa brevifolia N. Es. gluma inferior nunc valvulis 53-plo brevior, nunc ïisdem aequilonga invenitur! L2 12) Vilfa pulchella m. Pedalis. Panicula 3-pollicari, patente, subpyramidata, lucidissima; Radiïis 12 —7—5, a medio L. superne floriferis; Spi- culis {/1-linealibus, acutis 1. acutiusculis; Glumis dorso parunt scabriusculis: inferiore valvulis dimidio breviori; Foliis vix lineam datis, plerumque compressis, 2-poléicaribus, inferne margine pilosis. Agrostis pulchella R. et S. II. 361. Sporobolus pulchellus Br! Kth. rev. gr. tb. 125. Nov. Holland. g* 13) LATSL EN A: Botanique. Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, tenuis, glaber, simplex. Nodi 6, glabri. Vaginae margine pilosae, suprema glabra, inferiores nodum aequantes, superiores eodem paullo breviores. Ligula brevissima. Folia perangusta. Panicula pallide aenea, patens. Radü tenuissimi, glabri, simplices, 9-lineales. Pedicelli plerumque longitudine spiculae. Fruc- tus pallide flavus. Vilfa villosa Reichenb! Trin. ie. gr. XXL 1. 252. Pedalis. Thyrso 3°/21- pollicari; Radüs à basi floriferis: Spiculis */2-linealibus, acutius- culis, glabris; Gluma inferiore valoulis dimidio breviori:; Folüs lineari-lanceolatis, utrinque laxe pilosis, margine ciliatis, 1 — 17/2- pollicaribus. Agrostis pilosa Ant. Sprgl. Suppl. in S. V. ed. 16. p. 5. Surinam. Fadix fibrosa, ©. Culmus pedalis, glaber, simplex, sub thyrso bre- viter nudus. MNodi plures {infimi plurimi et angustissimi), glabri. Va- ginae laxae, internodia pl. min. aequantes, nervosae, quo inferiores eo magis ad fissuram ciliatae: infimae imbricatim confertae et brevissimae. Ligula obsoleta, loco ejus pili aliquot. Folia patula, acuminata, utrin- que e glandulis pusillis pilosa, radicalia plura, confertissima, pollicaria; culmea lin@s 3——2-lata; suprema perangusta, glabra, semipollicaria, terminale pusillum. Thyrsus angustus, seminiferus fuscescens. Radii sparsi, adpresso-erecti: inferior 3-—4-linealis, solitarii, superiores quasi verticillati. Pedicelli breves, glabri. Spiculae vix */2 lineam longae, acutiusculae. Glumae enerves. Valvulae subenerves, acutae, acquales. 114) Vilfa diandra m. Sesquipedalis. Juba 4/2 pollicari, contracta ; Ra- dis inferioribus fere pollicaribus, Ÿ/3 minusve nudis , superioribus a basi floriferis; Spiculis /2-Enealibus, acutiusculis, glabris; Gluma Botanique. VITE 'E A. 6i 15. inferiore valoulis plus duplo breviori; Folüs linearibus, compressis, lin. Ÿ/21 latis, pollices 4 — 7 longis. Agrostis diandra Retz. Obs. V. p. 19. (qui flores sxbulatos vocat.) M. ec: Radix . ... Culmus tenuis, simplex, glaber. Nodi 5, glabri. Va- ginae nodis dimidio breviores , superne margine pl min. pilosulae. Ligula brevissima, ciliaris. Folia glabra, supremum bipollicare 1. lon- gius. Juba (plantae, quam vidi, junioris) contractissima, pallide glauca. Radi solitarü, glabri, erecti. Gluma superior valvulas aequans, 1-ner- vis. Valvulae aequales, inferior acutiuscula, 1-nervis, superior obtusi- uscula, contracte binervis. Siam. 2. Lodicula brevissima, obtusa. Vilfa subpyramidata m. 1—1'/1-pedalis. Panicula (1. Panicula jubali) aperta, pyramidata, 3—4-pollicari; Radüis (rarius omnibus) infimis paniculatis, 8 — 11, inferne Y/5—1/2 nudis; Spiculis ‘/2-linealibus L. */s lineas longis, acutis, glabris; Gluma inferiore valvulis */2 bre- viori; Folüs planis L. planiusculis, lin. 1—1/1 latis, polices 47 longis. Texas. (Hooker) Radix fibrosa, ©. Culmi glabri, interdum pl. min. ramosi. Nodi 2—5, glabri. Vaginae glabrae, inferiores nodis longiores, superiores üisdem paullo breviores, circa ligulam margine pilosulae aut pilos paulle longiores emittentes. Ligula brevissima, ciliaris. Folia acuminata, aspe- riuscula, supremum semi — 11/25 —5-pollicare. Panicula (s. Pani- cula Jubalis, radiis infimis supremisque solis paniculatis) pyramidalis. Radü infimi 7—8, 1- 1. fere 1‘/:-pollicares, inferne dimidio-, supe- riores breviores ‘/; nudi. Spiculae Vineam dimidiam 1. */s lineae lon- gae, viridulae 1. atro-glaucescentes. Gluma superior dorso parum den- ticulata. Valvulae acutae 1. acutiusculae, subaequales. Fructus lateritius. 62 Via LE À. * Botanique. 16) Vilfa arguta N. ab Es! Agr. bras. p. 395. Circiter pedalis. Juba |. Juba paniculari 3 — 4-pollicari, aperta; Radüis inférne Y3 —1/3 — L. parum nudis; Spiculis ?/s lineae longis, acutis, glabris; Gluma inferiore valvulis 4-plo breviori; Folüs planis, lin. 1 — 11/2 latis, 2— 3 pollices longis. Sporobolus argutus Kth. Agr. syn. p. 215. Brasil. Martinic. Radix fibrosa, ©. Culmi adscendentes, glabri, simplices 1. inferne ramosi, Nodi 3, glabri. Vaginae nodis {3 L minus breviores, vetus- tae nudae, juniores hine inde pilis obsitae, superne ad fissuram cilia- tae et collo subbarbatae. Ligula brevissima, ciliata. : Folia plana, acu- minata, margine serrata, basi interdum pilosula, viridia. Juba sub- pyramidata, interdum paniculam subcompletam referens, radiis infimis S— 11, superioribus 4— 5; interdum radiis omnibus vagis, solitariis. Radiü strictiusculi, infimi pollicares. Spiculae oblongae, glabrae, acutae, aeneae. Gluma inferior acutiuscula, 4 — 5-plo minor, superior Valvu- lus aequales acutas aequans, {-nervis. Obs. Huic simillima Agrostis pyramidata Wild! hb. 1747, foliis tamen ‘ angustissimis, subfiliformi-convolutis, rigidulis. +17) Vüfa pallida N. ab Es! Ultrapedalis. Panieula contracta, 21/1-pol- licari; Radiis subternis, semiverticillatis, inferne !/s — 1/2-nudis; Spiculis 3/5-linealibus, lineari-oblongis, acutiusculis, glabris; Gluma inferiore obtusiuscula, valoulis 3-plo-, superiore acutiuscula üsdem paullo breviori; Foliüis nunc planis et lin. 1*/2 latis, nune convolutis, inferioribus semipedalibus. Ind. orient. regio montana superior. (Royle). (Planta junior.) ÆRadix fibrae sparsae, ©. Culmus simplex, nodis 5, glabris. Vaginae internodio paullo breviores, glabrae L. superne subci- Botanique: VA rSLAFNAS 63 18) 19) liatae fauceque villulos aliquot exserentes. Ligula membranacea, bre- vissima, truncata, dorso pilis lucide stipata. Folia linearia, erecta, fir- mula, glabra, superiora sensim breviora magisque convoluta, supremum perbreve. Panicula vagina suprema semiünvolucrata, pallida. Axis pertenuis, laevis. Radi inferiores 1‘/2-pollicares, laeves, racemiformes, radiolis brevibus adpressis. Vilfa ciliata m. 2-—10-pollicaris. Panicula jubali angustissima, spi- caeformi, 1 — 2-pollicari; Radiis 1 — 3, brevibus brevissimisque, inferne brevinudis. Spiculis linea brevioribus, acutiusculis, glabris; Gluma inferiore valvulis fere ? 2 —7/s breviori; Foliis planis !. con- tractis, inferne lineam latis, dorso margineque pilis rariusculis obsitis. Sporobolus ciliatus Presl! Rel. Haenk. 1. p. 242. Panama. Radix fibrosa, ©. Culmi ramosi, adscendentes, cum nodis 5 glabri, Vaginae nodis parum breviores, pilosulae. Ligula brevissima, ciliata. $ 20 E 5 * Folia fere sesquipollicaria, subacuminata, supremum perbreve. Pani- cula jubalis sublinealis, spicaeformis, lineas 2 lata. Axis comm. glaber. Radiü semiverticillati et solitarii, inferne brevinudi, inferiores 3- linea- les, erecti, glabri, simplices, 1 — 5-flori. Pedicelli spiculam aequantes I. breviores, glabri. Spicula linea paullo brevior, purpurascens, matura obscure rufescens. Gluma inferior enervis, valvulis fere triplo brevior, acuta, superior {-nervis, acutiuscula. Walvula inferior enervis, acuti- uscula, superior 2-nervis. Fructus rufescens. Vilfa domingensis m. Sp. gr. I. t. 24. PI. min. pedalis. Juba «pani- culari pyramidata, 2°/1 — 3-pollicari; Radüis inférioribus */s nudis, superioribus a basi floriferis; Spiculis {inea brevioribus, acutis, gla- ! 64 PXT'L NF V4. Botanique. bris; Gluma inferiore %/4 — ?/s (fere */-)breviori; Foliüis linealibus aut inferne plerumque lineas 2 latis aut angustissimis, 3 — 4- pollicaribus. a, Foliis inferioribus 4-pollicaribus, lineas 2 latis, pilis e bulbulis adspersis; Juba paniculari valde contracta: 3, Foliis inferioribus 5-pollicaribus, compressis, linea angustioribus, glabris: Juba paniculari patente, radiis infimis (6) paniculatis. Sporobolus domingensis Kth. Agr. p. 214. Agrostis domingensis Schult. Mant. 3. 570. India occidental. Radir fibrosa, ©. Culmus erectus, ramosus, glaber. Nodi 3, glabri. Vaginae in & nodos subacquantes, ad fissuram brevi-pilosulae, in f nodis */3 breviores, glabrae, nec nisi ad ligulam pilosae. Ligula bre- vissima, ciliaris. Folia in « plerumque inferne 2 lineas lata, in pagina, superiore pilis e bulbulis prodeuntibus adspersa, rigidiuscula; in 8 an- gustissima, compressa et lineam ‘2 lata, glabra, molliora. Juba, pani- cularis (seminifera) in & contracta, in f satis patens; radüs simplici- bus, glabris, inferioribus 8 — 10-linealibus, basi */s nudis; in @ spar- sis, in infimis (6) verticillatis. Spiculae pallidae.. Pedicelli brevis- simi. Gluma inferior in & */3-, in f? /s—%/4-brevior, acuta, ener- vis, superior in @& valvulas aequans, in 5 valvulis parum brevior, 1- nervis. Falvula inferior acuta, 1-nervis, superior obtusa, angustissime 2-nervis. Lodiculae sqq. obtusae, breves. Fructus spadiceus. 20) Vilfa arkansana m. Semi — sesquipedalis. Panicula subjubali, pyrami- data, patente, 3 — 5-pollicari; Radüis (inferioribus 1 /1-pollicaribus) inferne seminudis, supremis fere a basi floriferis; Spiculis linea brevioribus, acutis, glabris; Gluma inferiore */5-breviori; Foliis Bolarmiauc. LL Er 4 65 21) planis, lin. 14/2 latis, pollices 3 —4*/2 longis, pagina superiore infe- rius pilis adspersis. Arkansas. (Beyrich.) Radix fibrosa, ©. Culmi adscendentes L erecti, ramesuli, glabri. Vaginae cum reliqu. partib. pallide glaucae, nodis /4— 1/3 breviores, superne ad fissuram pilosae. ZLigula brevissima, ciliaris. Folia acumi- nata, lineam 11/2 lata, 5—41/2 pollices longa , inferius in pagira supe- riori pilis e bulbulis adspersa et aspera, patula. Paniculae subjubalis radüi infimi 7—8 et supremi 3— 4, verticillati, intermedn solitarü, glabri, stricti, subcompositi, lineari-florentes. Pedicell breves, hispidi. Spiculae oblongae, pallide glaucae. Glumae acutae, superior valvulas subenerves aequans. Fructus gilvus. Vilfa ioclados N. ab Es! Sesquipedalis. Juba pyramidali, 5 -pollicari, patentissima ; Radis refractis, infimis verticillatis, 2-pollicaribus, basi /« minusve nudis; Spiculis fere lineam longis, acutis, glabris; Gluma inferiore 5 — a breviori: Folüs linearibus, culmeis lineas 2 latis, 2—4-pollices longis. Cbsp. Radix fibrae sparsae, %. Culmus erectus 1. adscendens, glaber, ramo- sus. Nodi 3, glabri, geniculati. Vaginae internodio paullo breviores, glabrae. Ligula brevis, ciliaris. Folia pallide g'auca, acuminata, glabra. Panicula aenea, radis inferioribus {aut 1, aut 2 — 5,) verticillatis, reli- quis jubatis, tenuissimis, glabris. ARadioli item patentissimi, dissiti, circiter 4-lineales, compositi. Spiculae angustiusculae, acutae LL. obtu- siusculae, valvula superiore obtusa, paullo breviori. Fructus gilvus. t22) Vüfa orientalis N. ab Es! Semipedalis. Juba spicaeformi, ultrapol- licari (16-lineali); Radiis 5 — 4-linealibus, fère a basi Jloriferis; Hém. VI. Sér.Se. math. phys.et nat. T. VI. Lepart.Sc. nat. 9 ’ 23) 4 TE FA Botanique. Spiculis linea parum brevioribus, glabris; Gluma inferiore fére */s breviori; Foliis culmeis 1 — 2 pollices longis, lineam latis L invo- lutis, ramorum breviorum distichis, semipollicaribus, patentissime recur vis. Agrostis tenacissima Roxb. Sporobolus orientalis Kth. Agr. syn. p. 211. India oriental. Radix fibrosa, subrepens. Culmi basi flagella longa emittentes, ad- scendentes, glabri, ramosuli, nodis pluribus, glabris. Vaginae glabrae, striatae, inferiores internodio (multo) longiores, superior eodem paullo brevior. Ligula brevissima, ciliaris. Folia culmea duriuscula, palli- dissima, ramorum breviorum semipollicaria. Juba spicaeformis con- tracta, lineas circiter 2 lata, pallidissima. Axis comm. glaber. Radü inferne parum nudi, glabri. Spiculae confertae, sublineares. Gluma superior valvulas subaequans, 1-nervis. Valvula inferior acuta, supe- rior obtusa. Lodiculae sqq. cordatae, obtusae. Vilfa rupestris m. PI. min. pedalis. Juba angusto-lineari, 2— 2%/:- pollicari: Radiüis 4-/linealibus, inferne parum nudis; Spiculis subli- nealibus:; Gluma inferiore valvulis dimidio breviori, superiore dorso scabra; Foliis plerumque planis, lineas 1°/2 latis, 1 — 2 pollices longis, margine intusque pilis obsitis. Sporobolus rupestris Kth! Agr. syn. p. 212. Gr. 1. p. 267. t. 45. Brasil. in humidis petrosis pr. Friburg. (Beyrich) FRadir tenui-fibrosa, ©. Culmus erectus, pertenuis, glaber, Nodi 4, glabri. Vaginae nodis Ÿ3— 1/2 breviores, pilosae. Ligula brevissi- ma, ciliata. Folia patula, acuminata, pilis e glandulis minimis margine intusque obsita. Juba angusto-linearis, lin. 1°/1—2 lata, lucidula, dilute brunnea. Radii erecti, inferiores 4-lineales, simplices, 1— 2, Lotanique. A 2 ps 67 contracti, glabri. Spiculae racemosae, alternae, praeter glumam supe- riorem dorso scabram glabrae, acutiusculae. Gluma inferior longe ple- rumque valvulis dimidio brevior, rarius minor, enervis, superior valvulas aequans, 1-nervis. Valvula inferior 1-nervis, acutiuscula, approximate binervis. Lodiculae sqq. dolabriformes, obtusissimae. Fructus luridus. 124) Vülfa intermedia m. Gr. 1 et sesquifl. p. 156. 4—5 pollic. —sesqui- pedalis. Juba paniculari contracta, 8 lineas—ultra pollicem longa; Radtis 5-/linealibus, inferne parum nudis; Spiculis sublinealibus, acutiusculis, nudis. _Gluma inferiore valvulis parum [. Ÿs minori; Foliis convolutis, pl. min. pollicaribus, ad medium culmum usque deciduis, superne confertis, eontractis. Mauritan. (Sieber.) | Radix fibrosa, %. Culmus tenuis, decumbens ? superne contracto - ramosus, glaber, inferne saepe ad medium usque,(vaginis emarcidis) aphyllus, nodis plurimis, glabris. Vaginae nodos pl. min. aequantes, superiores üsdem longiores, glabrae. ZLigula brevis, ciliaris. Folia in- feriora ad culmum fere medium nulla (decidua), dehinc plura, con- tracta, angustissima, {—1!/2 -pollicaria, glabra, ramorum pl. min. disti- cha. Juba panicularis contracta 1. contractissima (1 — 2 lineas lata), pallidissima. Radii 1 — 5, subcompositi, contracti, asperiusculi. Spi- culae fere lineales, glabrae. Glumae 1-nerves; superior valvulas ae- quans. Valvula inferior acutiuscula, 1-nervis, superior obtusa 1. acu- tiuscula, angustissime binervis. (Huc interdum V. humifusa no. 56.) b) Spiculis lineas 1 — fere 2 longis. 25) Vilfa paniculata m. 11‘: pedalis. Panicula patente, lucida, 4—1- pollicari; Radiis pollicaribus, inferne tertiam quartamve partem nudis, 9* 68 26) V T'OL Or SL) Botaniq ue composilis; Spiculis lineam longis, acutis, glabris; Gluma inferiore valvulis ?/s breviori; Foliis lineam latis, 2— 4-pollicaribus, acuminatis. Sierra Leone (Lindley). Radix . ... Culmi geniculato-adscendentes, glabri, ramosi, nodis 4, glabris. Vaginae aut nodos aequantes, aut üsdem pl. min. breviores longioresve, glabrae. ‘Ligula brevis, ciliaris. Folia linearia, 2—3-4- pollicaria, suprema pl. min. breviora, dorso pilis brevissimis obsita. Panicula patens, lucidissima. Radi 5—3, patentes, glabri, radiolis 2—1-floris. Pedicelli spiculas aequantes 1. breviores, glabri. &Spiculae rubro-aeneac, lineari-oblongae. Glumae acutae, superior 1-nervis, val- vulas subexcedens. Valvula inferior acuta, 1-nervis, superior aequi- longa, 2-nervis, obtusa. Lodiculae sqq. dolabriformes. Stam. 3. An- therae Vineares. Fructus flavus. , Vilfa piifera m. le. gr. V.t. 58 PI min. pedalis (ant 21/2-polli- caris). Juba paniculari contracta, angusta, 2—3-pollicari; Radis semipollicaribus, inferne parum nudis, simplicibus; Spiculis lineam longis, acutis, glabris; Gluma inferiore valvulis ?/3 — 1/2-breviori; Foliis caespitosis, plurimis, strictis, subconvolutis, semilineam latis, 1 — 21/1-pollicaribus. In humidis arenosis Brasiliae (major); in Nepal (minor). Radix fibrosa, ©. Culmi crecti, tenues, glabri, simplices 1. inferne adpresso-ramosi. Nodi 4, glabri. Vaginae ad fissuram brevi- piliferae L demum glabrae, sulcatae. Ligula ciliaris. Folia linearta, acuminata, margine, praesertim basin versus, pilis adspersa, demum glabra, radi- calia plurima, rarius plana et lin. dimidiam |]. lin. integram lata, polli- ces 1-— 22/3 longa, obscure viridia, supremum 3— 4-lineale. Juba panicularis linearis, lin. 3—4 lata, pollices 2—3 longa, lucidula, niti- - dula, aenea, Axis comm. glaber. Radü glabri, aut semiverticillati aut Botanique. PT LE A. 69 conferto-sparsi, in minor planta brevissimi, in majori semipollicares. Pedicelli breves et brevissimi. Spiculae lineam longae, acutae, in mi- noribus paullo breviores. Gluma inferior rarius ?/3-, plerumque ‘A brevior, enervis, superior 1-nervis, valvulas aequans. Val. inferior 1-nervis, acuta, superior obtusiuscula, 2-nervis. Lodic. sqq. dolabri- formes, obtusissimae. Antherae breves. Fructus castaneus. 27) Vülfa fimbriata N. ab Es! 3-pedalis. Juba fere pedali, subpyramidata, lucida ; Radïüs inférioribus 4-pollicaribus , fere a basi floriferis, erecto-compositis; Spiculis lineam longis, acutis, glabris; Gluma inferiore {/2 breviori: Foliis compressis, apertis lincam latis, 4 — 8- pollicaribus, junioribus fasciculorum ad ligulam barbatis, reliquis omnibus glabris. Cbsp. Simillima sequenti Ÿ. cryptandrae statura; Radiis, minus tanren adeo firmis; Spiculis, neque vero asperiusculis; differt Foliis compresso-con- volutis, lineam tantum latis, omnibus ad ligulam brevem et ciliarem nudis, nec nisi junioribus fasciculorum utrinque barbatis, — An spe- cies propria, an Ÿ”. cryptandrae varietas? 28) VWülfa cryptandra Torr! Ann. Lyc. 1. p. 151. 3-pedalis. Juba 8-pol- licari — ultrapedali, sxbpyramidata, lucida; Radiis 1%/2—21/2-pol- licaribus, fere a basi floriferis, erecto-composiis; Spiculis Aineam L. lineam 1/4 longis, acutis, valoula inferiore glumisque dorso aspe- riusculis; Gluma inferiore ‘/2 breviori; Foliis planis, lineas 2 latis, 6— 10-pollicaribus, ad ligulam dense barbatis. Columbia. (Hooker!) N. York (Torr!) Radix (interdum ad nodos infimos 2) fibrosa. Culmus erectus, con- tracto- et florifero-ramosus, glaber. Nodi 5, glabri. Vaginae glabrae, ad fissuram superne brevissime pilosulae, internodio nunc longiores, 70 V TL Kk 4. Botanique. nunc paullo- nunc dimidio breviores. Ligula brevissima, ciliaris, utrin- que extus dense albo-barbata. Folia linearia, lineas 2 lata, acuminata, glabra, margine asperiuscula, pallide glauco-viridia. Juba pyramidalis, aenea L. ex atro- subrubro-aenea. Radu inferiores 11/2—2-pollicares, supremi semipollicares, a basi composito - et contracto-floriferi. Pedicelli nunc spiculam aequantes, nunc eadem breviores, asperiusculi. Spiculae oblongae. Gluma inferior acuta, enervis, superior 1-nervis, valvulas aequans. Valv. inferior 1-nervis, glumam superiorem subsuperans, su- perior acutiuscula, 2-nervis. 29) Vüilfa virginica PB. PL min. 1‘/2-pedalis. Juba coarctota, pollicari — digitali; Radiis semi — 1-pollicaribus, 1 — 2, inférne nudis aut a basi ramosis, compositis; Spiculis lineam L. ultra lineam longis. acu- tis acutiusculisve, nudis; Gluma inferiore valvulis t/4 circiter bre- piori; Foliis pluribus plurimisve 3 —5 - pollicaribus, pl. min. distichis, margine L. totis involutis, inferne 2 lineas latis. Agrostis virginica L. Br! LaBül. n. Holl. p. 20. tab. 23. — — pungens Pursh. (excl. syn. Schreb.) Sporobolus virginicus Kth. Agr. p. 210. Podosaemum virginicum Lk. hort. 1. 85. ?Calotheca sabulosa Steud. conf. Flora, 1829. 2. 488. n. 92. Cbsp. (N. ab Es!) Port. Jacks. (BR. Br! 5-pollicaris, floribus nigro- l’aeneis.) Ind. occ. (Sieber!) Brasil. (N. ab Es! Martius!) Radix 2, plerumque late repens, ad nodos fibras aliquot ramulosas et hinc inde ramum distichophyllum exserens. Culmus erectus 1. ad- scendens, glaber, saepe ramosus. Nodi plurimi, glabri. Voginae plu- rimae, imbricatae glabrae, in folüis distichis brevissimae, nodis longi- ores. Ligula in humilioribus obsoleta, in majoribns linea callosa. Folia in ramis arctius-, in culmo sparsius disticha, aut tota subsetaceo -invo- Botanique. Var Fr M. 71 luta, aut, in vegetioribus, inferne 11/1 — 2 lineas plana, glabra, in mindribus pollicaria, in altioribus palmaria — 5 pollices longa, fere pun- gentia. Juba densiflera, plerumque sublanceolata, coarctata. Pedicelli scabriusculi. Spiculae pallide aut rarius fusco-aeneae. Glumue 1-ner- ves, acutae, inferior paullo-, interdum fere ‘/s brevior, superior val- vulas aequans L nonnihil longior. Valoula inferior 1-nervis, superior obtusa 1. acutiuscula, 2-nervis. 30) Vilfa pungens PB. Trin. ic. gr. IV. 47. PL. min. pedalis, Juba 1—2- pollicari, contracta; Radiis 8-linealibus, basi */s nudis, erecto-com- posüis; Spiculis linea parum longioribus, acutis, subglabris; Glumis ad nervum hispidulis, infériore dimidio breviori; Foliis plurimis, distichis, pollicaribus -digitalibus. Agrostis arenariu Gouan. ill. 3. — — pungens Schreb. Gr. Il. 46. t. 27. f. 3. Phalaris disticha Forsk. Descr. 117. Podosaemum pungens Lk. hort. 1. 85. Sporobolus pungens Kth. Agr. p. 210. Sardin. Neap. Tingit. Aegypt. Cret. Radix 2, repens, stolones emittens squamis latis imbricatis dense obtectos, fibrasque nudas 1. ramosissimas. Culmus obliquus, ramosis- simus, inferne aphyllus, superne foliis plurimis distichophyllus. Vaginae plurimae, breves et brevissimae, distichae, striatae, fauce barbatae. Ligula brevissima, brevissime ciliata. Folia plurima, patula, disticha, 4— 2-pollicaria, basi 11/2 lineas lata sed convoluta, acuminata, intus pilosa, subpungentia, pallidissime viridia. Juba plerumque 11/1-polli- caris, Contracta, densa, oblonga, pallens. Radii solitarii, glabri. Pedi- celli scabriusculi, spiculis paullo breviores. Spiculae linea parum lon- giores, acutae, Glumae 1-nerves, ad nervum hispidulae, acutae. Val- 72 | 4 TX XF 4. Botanique. vulae aequales, 1. subaequales, inferior acuta, 1-nervis, superior acu- . . . “ . . L tiuscula, approximatissime 2-nervis. Lodiculae sqq. oblongae. Antherae lineares, violaceae. 31) Vilfa caespitosa m. 2—8-pollicaris. Juba subpaniculari contractissima; 1—51/2-pollicari; Radns semipollicaribus, basi dimidio nudis, con- tracto-composilis; .Spiculis linea mayjoribus, glabris L nervis hispi- diusculis; Gluma inferiore dimidio breviori; Folis basilaribus plu- rimis, subsetaceis, strictis, 1 — 3-pollicaribus. Sporobolus caespitosus Ktk! Agr. p. 216. Revis. gr. t. 125. — — — durus Brongn. in Dup. ît. bot. p. 18. t. 4. Ins adscensionis. (Martius!) Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, simplex, sub Juba paullo nudus, glaber, nodis 5, glabris. Vaginae glabrae, nodis breviores. Ligula bre- vissima, latere infimarum pilosa. Folia baseos plurima, setacea 1. sub- setacea, stricta, pro magnitudine plantae aut 1-, aut 5-pollicaria, de- orsum asperiuscula, obscure viridia. Juba linearis, 2—3 lineas lata. Radii 1— 2-3, subpaniculati, 2— 3-flori, glabri. Spiculae demum pallide aeneae. Gluma inferior angustior, acuta |. acutiuscula, 1- 1. e-nervis, ad nervum glabra 1. hispidula, rarius dimidio paullo Iongior; superior valvulas parum excedens L ïisdem aequilonga. Valvula infe- rior {-, rarius sub 3-nervis, superior inferiorém aequans |. eadem paullo brevior, obtusiuscula 1. acutiuscula, dissitiuscule 2-nervis. An- therae lincares. +32) Vülfa elatior N. ab Es! Agr. bras. p. 396. 1—2—4-pedalis. Pa- nicula lineari-lanceolata, patente, 1—8-(12-)pollicari; Radüs 5 — 71— 810, basi brevissime nudis; Spiculis linea parum longioribus, acutis, glabris; Gluma inferiore ‘/à breviori; Foliis inferioribus Botanique. FOTILAFUA 75 8-pollicaribus, aut compressis aut planis et lineas 3 latis, inferne e glandulis minimis ciliatis. f Agrostis Sporobolus Sprgl. nov. prov. 46. Sporobolus Sprengelit Kth. Agr. syn. 212. ° Brasil, Piauhi. (misit el. N. ab Es. var. suam 8.) Rad. fibrosa, Z. Culmus glaber, ad medium usque vaginatus. Fu ginae glabrae, striato-sulcatae. Ligula brevissime ciliata, margine vil- losula. Folia glabra. Panicula lanceolato-linearis. - Radü per distantias 6 — 7-lineiles subverticillati, circiter 7 lineas longi, simpliciusculi. Spiculae purpurascendo-aeneac. Gluma inferior enervis, superior val- vulam inferiorem munc aequans, nunc eadem parum longior breviorve, 1-nervis. Valvula inferior 1-nervis, acuta, superior aequilonga, obtusa, 2-nervis. Lodiculae sqq. obcordatae, apice truncatae et tenuissime cre- nulatae. Antherae lineares, luteae. j +33) Wilfa Schiedeana m. 2-pedalis Panicula jubali pyramidali, peten- tissima , 7-pollicari; Radiïs 2-pollicaribus, basi /2—1/, nudis. lineariter spiculiferis; Spiculis 1*/4 linealibus, acutis, glabris; Gluma ÉLUS 2 : 5 _ LA TOME D . : TA inferiore Ÿ/2 1. */s breviori; Folüs angustissimis, (vix lineam latis), plerumque filiformi-contractis, 7-pollicaribus , supremis 3 -polli- caribus. Arkansas. (Schiede.) Badix .:. . .1 Culmus (abscissus) 2-pedalis, simplex, slaber L inferne vix asperinsculus. Waginae nodos subaequantes, gltbrae, inferiores versus ligulam brevissime pilosulae. Ligula brevissima. Folia patula, intus basi pilosula, sordide viridia. Panicula jubalis patentissima. Radiü, ubi. ut infimi et supremi, paniculatim exeunt, 4— 5 — G, elabri. Spiculae basi plurimum sordide rubrac, superius pallide aeneae. Gluma inferior plerumque valvulis dimidio-, säepissime quoque fere */3-brevior: su- Mém. V L Sér. Sc. math., phys.et nat. T. V1. depart. Sc. nat. 10 4 | 4 DL FA: Botarique. perior acuta, i-nervis. Wal. inferior acuta, 1-nervis, superior obtusa nervis adeo compactis, ut non nisi unicum referant. Stam. 5, linearia. 34) Vilfa purpurascens PB. 2-pedalis. Panicula jubali, aperto-sublineari, .sub-5-pollicari; Radiis inferioribus ere pollicaribus, Ÿ/s nudis, simplicibus; Spiculis lineas 1 Ÿ/2— 1/s-longis, acutis L acuminatis, glabris. Gluma inferiore margine rariuscule aculeata, */s— 1/2- breviori; .Folüs subcompressis, apertis, lineam latis, 1 — 8-polli- caribus. | . Agrostis purpurascens $w. FI. nd. oce. 1. 185. AN. ab Es. Agr. p. 398. (excl. syn. Mchx.) Sporobolus. purpurascens Hamilt. Prodr. 5. At. Agr. syn. p 211. Mexico, Iac. de la Laguna. (Seiede.) Fadix fibrosa, %. Culmus erectus, gracilis, simplex, glaber, nodis 4, glabris. Vaginae nodis semibreviores, glabrae, Ligula brevissima, ci- liata, piis aliquot brevibus obsita. Folia culmea inferiora subcompressa, supremum pl. min. pollicem dimidium longum. Panieula jubalis sub- linceolato-linearis, lucidula, obscure purpureo-aenea, lineas 5 lata, pol- lices 5 longa. Radiü fere paniculatim compositi, imtermixtis solitariis, - simplices, Spiculis alternis, distantiusculis. Gluma inferior acutiuscula, margine plerumque aculeolis rariusculis obsita, enervis: superior val- vulas aequans, 1-nervis, acutissima. Valvula inferior 1-nervis, superior acuta, approximate binervis. Lodiculae sqq. obovatae, apice subemar- ginatac, Fruclus lateritius. 155) Wifa gracilis m. 2%/-pedalis. Panicula lanceolata, patula, 6:,:- pollicari; Radiis pl imin. 5, basi diverse nudis: Spiculis 11/2 linealibus, acutis, £labris; Gluma inferiore valulis */2-breriori: Fo- lis subsetaceis, convolutis, glabris, 4 — 5 - ollicaribus? Botanique. PRIE \A. 75 Carolina. RAID NE (fibrosa ?) Culmus erectus, strictus, gracilis, simplex, glaber. Nodi 4, glabri. Vaginae internodüis paullo breviores, giabrae. Ligula brevissima. Folia convoluta, subsetacea, glabra, firmula, 4—5- pollicaria? Panicula rubra, patula. Aæis comm. glaber. Radiüi omnes paniculati, pertenues, glabri, inferiorum plures ad medium usque-, plures et superiores inferne paulko nudi, sesqui- et semi-pollicares, omnes simplices. Spiculae angusto-lanceolatae, glabrae. Pedicelli bre- ves, glabri. Glumae acutae, glabrae, 1-nerves, superior valvulas ae- quans. Valvulae subaequales, inferior acuta, 1-nervis, superior obtusa, 2-nervis. Lodiculae sqq. obovatae, apice obtusae. 36) Wilfa juncea m. Ile. gr. V, 95. S-pollicaris — ultra 17/2-pedalis. Juba saepe paniculari L subpaniculari, patente, 3 — 4-pollicari, pyrami- dali, lucida; Radüs inferioribus sesquipollicaribus , */s — Bal ere /s nudis, simplicibus:; Spiculis lineas 1*/2 — L. Jfere 2 longis, acutis |. acuminatissimis, glabris; Gluma inferiore aut acula */3 — ‘2-, aut (perangust& et acuminatissima) ‘/s — paullo - breviori : Foliis subsetaceis L. compresso-linealibus, inferioribus culmum sub- uequantibus. Colpodium junceum Tr. in Sprgl. n. Entd. II, adnot. Heleochloa juncea PB. Agr. p. 24. Agrostis juncea Mchx. F1. 1. 52. Sporobolus junceus Kth. Agr. syn. p. 215. _B, Vüfa heterolepis Gray! Ann. N. York HT. (Gluma inferiore Ÿ2 1. paullo minus breviori, angustissima, superiore acuminata). Amer., nov. Ebor. Brasil, in campis altis Chapada do Paranao, et pro- pe Jaguara in campis siccis. (Langsdorff! Hooker! Gray! AN. ab Es!) 10° 6 V TOUL A. Botanique. Radix fibrosa, 2. Culmus pl. min. pedalis, erectus, tenuis, simplex, elaber, nodis 3, glabris. Waginae glabrae TL. pilis tenuissimis versus fissuram obsitae, nodis pl. min. breviores. Ligula brevissima, interdum pilis aliquot brevissimis utrinque obsita. Folia inferiora filiformia I. subconvoluta, aperta lineam lata, erecta, glabra, plerumque longitudine culmi sed et breviora; suprema brevias Juba pyramidalis, aperta, lu- cidissima, plerumque radiis subpaniculatis cum solitariis mixtis, glabris. Spiculae paidae L subaeneac. Gluma inferior quo longior eo angu- stior, acuta |. acuminata, superior aut valvulis longior et acuminatis- sima, aut üsdem paullo brevior et acuta tantum, 1-nervis, Waliula inferior acuta, 1-nervis, superior apice brevibifida, nervis 2 approxi- matis. Lodiculae sqq. obovatae, apice truncatae. Antherae 3, lineares. 51) Vilfa fulveseens m. 2-pedalis et longior. Panicula (subjubati) spitha- maea, laxissima, patente, lucudissima; Radïis 5-—binis solitarüsque, inferne tertiam. partem nudis; Spiculis 11/2 lineam longis, glaber- rimis: Gluma inferiore valeulis .?/2 brevicri; Foliüis angustissimis, eompresso-convolutis, dodrantalibus. Agrostis thyrsoides Bose. Willd. hb, 1750: Amer. borealis ? Radix tenui-fibrosa, 2. Culmus erectus, tenuis, ultrabipedalis, sim plex. Nodi 6, glabri. Vaginae (superiores) internodio duplo multove breviores, glabrae. Ligula satis obsoleta. Folia glabra, supremum 4- Éree Panicula demuim fulvescens. Radiü inferiores 2- pollicares, capillares, simpliciuseuli, patentes, infra medium florifert. Radioli al- terni, brevissimi, 1 —2-flori. Spiculae demum apertae, fulvae, glaber- vimae. Pedicelli hispidi. Glumae acutac: inferior 1-nervis, dimidia spicula subbrevior, superior 5-nervis, valvulas aequans. Faloula infe- Botanique. PT EL FX A: 77 rior acuta, 1-nervis, superior aequilonga, latior, demum fructu fissa, dissite 2-nervis. +58) Vudva acuminata m. le. gr. XXIX, t. 548. 21/2 pedalis. Panicula subjubali, circitex 10-pollicari, /anceolata, contracta, densa; Radus pluribus subverticillato-confertis, saepius ad medium usque nudis; Spiculis sxbacuminatis, lineis 2 paullo brevioribus, glabris; Gluma inferiore dimidio L. paullo magis breviori; Folis lanceolato-linea- ribus, lineas 5 latis, pedalibus, eulmeis 4 — 5-pollicaribus. Brasil. Rio pardo, in campis. Badix fibrosa, 2. Culmus basi fasciculis foliorum multis circum- datus, stricto-erectus, sulcatus, (junior) totus vaginis obtectus. Nodi 5, glabri. Waginae internodio longiores, glabrae. Ligula margo angustis- simus, brevissime ciliatus, margine parce barbulatus. Folia firma, acu- minata, sulcato-striata, glabra, margine praesertim inferne e glandulis aculeato-ciliata, pallide viridia; fasciculorum plurima, conferta, inferne compressiuscula, superne plana; supremum angustissimum et breve. Panicula subjubalis (junior) basi vagina involuerata. Axis comm. sul- catus, glaber. Radü subadpresso-erecti, tenuissimi, glabri, compositi: inferiores ultrabipollicares, radiolis racemosis; tertiarn adpressi, bre vis - simi, 1—2-flori. Pedicelli spicula breviores. Spiculae angustissimae, lineari-lanceolatae, subacuminatae. Glumae 1-nerves, inferior acuta, superior acuta acuminata, floseulum aequans, laevis | apicem versus dorso denticulis aliquot scabriuscula. Valvulae acutae vel acuminatae: inferior 1-nervis, superior dissite 2-nervis, aequilongac. Stam. 2? Antherae lineares. 39) Vilfa eximia N. ab Es! 2- fere 3-pedalis Panieula 8 — 12-polli- — cari, (patula I.) patente, lucida, lanceolata; Radis 11 — 7-3, i 0) IX IL FA. Botanique. a medio floriferis; Spiculis 17/2— 2-linealibus, acumünatis, glabris L. apicem versus scabriusculis; Gluma inferiore 2 L. tertiam par - . tem breviori; Foliis Unearibus, hirsutis. Brasil. Sto Paolo. (Selorw.) Radix fibrosa? %. Culmus simplex, erectus, glaber. Nodi 2—3—4, glabri. Vaginae internodiis Jongiores, infimae plures breves confertae et glabrae, superiores pilosae, suprema longissima. Ligula obsoleta. Folia duriuscula, fasciculorum angustissima, subsetacea; culmea inferiora plana, lineas 1— 22/2 lata, 6 — 12-pollicaria, superiora pollices 21/2 — 1 —T1, minus longa, patenti-hirsuta, canescendo-viridia. Pani- cula cano -fusca, patens.- Radü pl. min. 2-pollicares, tenues sed tena- ces, simplices, ad vel ultra medium nudi. Spiculae glabrae aut sub lente apicem versus carina scabriusculae. Pedicelii breves, glabri. Lo- diculae sqq. cordatae, apice obtusissimae, 1 — 2-emarginatae. Vilfa aenea m. Îc. gr. IL. t. 23. N. ab Es. Agr. bras p. 398. 3 pedalis. Panicula patula, 1—8—12-pollicari; Radiis 5—7— (9). inferne parum audis; Spiculis 11/2 4 fere 2-linealibus, acutis, gla- bris: Gluma inferiore valvulis 3-plo L. 1/1 breviori; Foliüis plerum- que involutis, rarius apertis et lineas 3 latis, inferioribus $8 — 12- pollicaribus. Sporobolus aeneus Kth. Agr. syn. p. 213. Brasil. Tejuco. (Langsdorff! Mertens!) Radix e rhizomate nodoso fibras emittens albidas, 2. Cumus € vaginis baseos pluribus confertis et squamis nigrescentibus stipatis, strictus, glaber, nodis 4— 6. Vaginae glabrae I. margine hirsutiuscu- lac, inferiores in junioribus nodos aequantes, in maturioribus isdem breviores. Ligula brevi-pilosa. Folia firma, multistriata, basi intus pilosa, obscure pallide-viridia, margine glandulis plurimis minimis sae- Botanique. ATATAR LES À 79 pius brevipiliferis obsita, suprema pollicaria 1 semipollicaria. Panicula (junior) contractiuscula, fere pollicem lata, Hineari-lanceolata, pallide aut obscure aenca. Radü verticillorum aut subaequales, ultrapollicares. aut inaequales, 1—2-pollicares et ultra: in aequalibus basi parum, in inaequalibus et longioribus fere ‘/3-nudi. Gluma inferior in panicula pallide aenea plerumque ‘/2-, in atrata */3 brevior. ZLodicula minima, squamis truncatis. Obs. Simillimae duae varietates ita variant: Radüs 7—5, subsesquipollicaribus, basi parum nudis; Spiculis pallidis, linea majoribus 1. subsesqui-lincaribus; Gluma inferiore ‘/2-breviori. et altera: ; Radüs (inferioribus 9) inaequalibus, ultrabipollicaribus, basi /; nudis; Spiculis atratis, bilincalibus; Gluma inferiore ?/3-breviori. +41) Wüfa macra nm. PL min. 1‘/2-pedalis. Panicula simplici, lineart- contractissima, 4 — 5-pollicari, lucidula; Radiis 1 — 2, adpresso- erectis, a basi floriferis; Spiculis ferce 2-linealibus, ad nervos su- perne scabriusculis; Gluma inferiore 1/4 — 1/3 J. fere t/2 breviori: Folüs angustissimis, subfiliformibus, 3 — 5 pollicaribus. Louistana. Radix 2, repens, lignosa, fibris teneris obsita. Culmi erecti, tenues, superne deorsum scabriusculi, nodis 4, glabris. Vaginae arctae, glabrae. Ligula Vinea transversa, tenuissima. Folia convoluta, lineam t,2 lata. plerumque subfiliformia, basi intus longiuscule pilifera, superne deor- sum aspera, viridia. Panicula lineari-contractissima, lineas 2— 4 Jata. _ pallidissima. Axis comm. flexuosus, glaber. Radü inferiocres 1 — ?, subpollicares, simplices, adpresso 1. subpatulo-erecti, asperiusculi. Pedi- celli 4 —2-flori, flosculis breviores, supremus spicula parum longior. Spiculae erectae. Glumae 1-nerves et Valuulae angustae. Gluma infe- 80 KB LiF:4. Botanique. rior acuta, ad nervum viridem scabriuscula, superior valvulas aequans l. üsdem subbrevior, apice ad nervum scabriuscula. Valvulae apice ad nervos scabriusculae, inferior paullo longior, apice incurvato in mucro- nulum brevissimum exiens; superior obtusa, dissitiuscule binervis. Lo- dieula minima, spatulata. Sam. 1? Anthera linearis. +42) Vilfa rigidifolia m. Pedalis. Juba 4-pollicari, lanceolato-lineari, an - gustissima, densa; Radiis plerumque pluribus, confertis, brevibus, adpressis, simpliciusculis, fere a basi Jloriferis; Spiculis sub-2-li- nealibus, Vineari -lanceolatis, obtusiusculis, glabris; Gluma interiore 1, breviori; Foliis infimis 11/2—2*/2:-pollicaribus, compresso- con- volutis et pl. nun. lineam latis, rigidis, culmeis brevibus et brevis- simis. ; Ind. orient. (ex hbio Aub. d. p. Thouars, Kth!) Radix fibrosa, 2. Culmus caespitosus, simplex, ad nodos 3, glabros, parum geniculatus, firmus. Waginae nodos subaequantes, glabrae, prae- sertim inferiores margine hirsuto-ciliatae; radicales dilatatae, breves, squamiformes. Ligula brevissima, ciliaris. Æolia linearia, in statu com- presso-convolute pl. min. lineam lata, firma et rigida, pungentia, laete viridia: infima patentia et patentissima, culmea reliqua brevia et bre- vissima, supremum vix ullum. Juba angusta, fuscescendo-pallens, me- dio lineas 3 lata. Rad ad axin sulcatum adpressi, triquetri. G/uma inferior acutissima, superior acutiuscula. Valvulue aequales, obtusius- culae, glumam superiorem aequantes. Lodiculae sqq. obovatae, apice suberoso-planae, 5 -nerves. ce) Spiculis 2 — 3-lincalibus. +43) ‘Wüja adusta m. Sesqui— fere 2-pedalis. Panieula subjubali, 3—5- pollicari, lanceolata L. subpyramidali, patula, lucidula: Radiis infimis Botanique. FE 1LF À: Si 1//2-pollicaribus, incequalibus, 7— 5 — 3— 1, plerumque à basi Jloriferis, subsimplicibus ; Spieulis 2-lineulibus, pl min. acuts, glabris; Gluma inferiore ”/s L. rarius fere %/2 breviori; Foliis linea- ribus, infimis plerisque praemorso-adustis, integris convolutis 6- pollicaribus, culmeis superioribus pl. min. pollicaribus. Brasilia, in campis desertorum prope Rio de S. Francisco. (Pokl!) Radix fibrosa, 2%. Culmi plures, basi confertissimi in fasciculum densum, cujus vaginae et folia plurima adusta et praemorsa sunt, erecti, glabri. Nodi (praeter infimos absconditos) 2, glabri. Vaginae sulcatae, inferiores nodum aequantes, superiores nodo fere duplo breviores, gla- brae. Ligula brevissima et brevissime ciliata. Folia satis dura, sulcata, olabra, erecta. Panicula subjubalis Vanceolata E, ubi radii inferiores patent, subpyramidalis, junior contractiuscula , obscure viridi-aenea. Axis comm. parum flexuosulus, glaber. ÆRadii glabri, praesertim infimi valde inaequales, longiores inferne */s —1/2 nudi, breviores fere à basi floriferi, dissite et simpliciter spiculiferi; superiores breves, 3 — 5-li- neales, omnes à basi floreutes. Spiculae glabrae. Glumae et Valy. in - ferior 1-merves. Walv. superior aequilonga, obtusissima, binervis. Lodiculae sqq. obtusissimae, emarginatae. Antherae 3, lineares. 541) Wüfa rigens m. lc. gr. XXI. 250. 3-pedalis. Thyrso pedali, inferne interrupto; Radüs infimis 2-pollicaribus, adpressis, solitarüs, com- posüis, plerumque a basi floriferis; Spiculis 2-/inealibus, acutius- culis, glabris; Gluma inferiore valvulis ?/4 breviori; Foliis coriaceis. convolutis, pungentibus, radicalibus incurvis supremisque pl. min. pedalibus. Chile. (Lindley!) Radix culmi basis plurinodis in arenam perpendiculariter descendens, teres, ad nodos aliquot emittens fibras simplices, Z. Czmus substricto- Mérm. V1. Sér.Sc.math., phys.efnat.T! VI. 2depart.Sc.nat. 41 82 14 TÉL FU A! L Botanique. erectus, Jaevissimus, simplex, infra thyrsum nudus. Wayinae glabrae, teretes, internodiüs longiores;, radicales in fibras tenaces solutae, hiantes. Ligula tomentum pilorum densum, circiter lineale. Folia convoluta, semiteretia s. dorso convexa et fronte sulco exarata, coriacea, glabra, radicalia siccitate incurva, superiora paullo tenuiora stricto-erecta, thyrso paullo breviora, pl. min. pedalia, viridi-flaventia. Thyrsus aibido- splendens, lineas 4— 5 latus, pedem altus, inferne per distantiam pl. min. 17/2-pollicarem interruptus. Axis comm. inferne teres et glaber, superne angulatus et suppubescens, emittens radios inferne solitarios, adpressos, superne confertos demumque brevissimos, radiolis brevissime pilosulis. Pedicelli lispiduli. Spiculae glabrae. Glumae 1-nerves, superne nervis aliquot lateralibus subobsoletis: inferior quartam et quod excedit partem brevior. Walvulae aequales, glumam superiorem ae- quantes: inferior glumae superiori simillima, superior obsolete binervis, mter nervos sulco angusto exarata, acutiuscula. Lodiculae sqq. lineari- oblongae, obtusissimae. Stamina 3. Antherae lineares, lutescentes. +45) Wifa Spartinae m. 2-—3-pedalis. Juba 5 — 7-pollicari, angustis- sime contracta, lineari, densa. Radïüs à basi floriferis, inferioribus pl. min. pollicaribus, simplicibus ; Spiculis 3-/inealibus, acutis 1. acuminatis, Carina brevissime pilosulis ; Gluma inferiore valvulis Jere quintam partem breviori; Foliüis filiformi-involutis, sesquipe- dalibus, glabris. Texas. (Hooker! } Fadix . . .. Culmus erectns, laevissimus, simplex, infra Jubam pl. min. (pollices 1 — 4) nudus. ANodi 3, glabri. Vaginae glabrae, inter- nodio dimidio brevicres. Ligula brevissima , ciliatula. Folia erecta, filiformia , glabra, inferiora sesquipedalia , superiora 2 — 4-pollicaria. Juba lineas 2 lata, densa, sordide et pallide brunnea. Axis comm. in- Botanique. V11F À ï S35 ferne teretiusculus, superius angulatus, glaber. Radü sessiles, adpressi, inferiores 1 — 1{/2-pollicares, superiores circiter 8-lineales. Pedicelli subnulli. Spiculae angustissimo-lanceolatae. Gluma inferior angusta, acuta, dorso et superne antrorsum brevissime pilosa, valvulis quartam quintamve partem brevior; superior valvulas pl. min. aequans, dorso compactissime 3-nervis, ad nervum Carinalem totum brevissime aculeo- lata. Valvula inferior ad nervum scabriuscula, superior anguste biner- vis, hyalina Lodiculae sqq. cordiformes, apice truncatae, 3-nerves. . Stamina 3. Antherae lineares. 3) Gluma utraque valvulis brevior. a) Spiculis semi — 1-lineam longis. 46) Viülfa ramulosa HbKt}! 1—4-—S8-pollicaris. Juba paniculari 1 — 2—4—6-pollicari, patula l. subpatente, lucida; Radiis (semi- ultra-pollicaribus) fere a basi floriferis, paullo composius: Spiculis vix semi-linealibus, obtusiusculis ; Glumis subaequalibus, dimidio -(L rarius */s) brevioribus, margine pilosis nudisve: Foliis angustis- simis, semi- L. vix pollicaribus, glabris. Sporobolus ramulosus Kth. Agr. p. 215. Agrostis ramulosa RetS. II. p. 361. Mexico in monte Jorullo: prope Jalacingo. (Sckiede.) Radix fibrosa, ©. Culmi plurimi, pertenues, g'abri L hirtuli, fere a bäsi ramosi et floriferi. Nodi 1 — 4, glabri. F'aginae hirtulae L. gla- brae, breves, nodo nunc breviores nunc longiores. Ligula brevis, mem- branacea, apice subciliaris. Folia convoluta L planiuscula, in majoribus raro linea angustiora, plerumque ‘/3 lineae lata, pollicem vix dimidium — poilicem longa, glabra aut margine scabriuscula. Juba panicularis jam fere a basi culmi ramosa et florifera, amethystina 1. pl. min. subru- 11% 47) 14 TE LM. Botanique. bendo-aenea. Axis comm. cum radus sub lente hirtulus, Radü 1, rarius 2 et rarissime 3, plerumque a basi floriferi, in majoribus ter- tiam quartamve partem inferne nudi. Pedicelli spiculae aequilongi L. longiores, patentes. Spiculae oblongae. Glumae subaequales, ant ener- ves aut sub-1-nerves, in majoribus acutiusculae et valvulis {/4-, in minoribus obtusae et ‘/2-breviores: utraque aut nuda, aut, apice prae- sertim, e margine pilis longiusculis ciliata. : Waloulae aequales, nunc acutiusculae nunc obtusiusculae, inferior sub-1-, superior 2-nervis. Fructus oblongus, spadiceus. Vilfa minuta m. 3—6-pollicaris. Panieula medio jubali, ultra pol- licari; Radiis in/imis supremisque paniculatis, patentibus, luculis, à basi floriferis; Spiculis Ÿ/2-/inealibus, glabris; Gluma inferiore val - vulis 2/3-, superiore tisdem paullo breviori; Fois tenuissimis, con- voluis , 4 — 9-linealibus. Aira subviolacea Ehrenb! Sporobolus minutus Lk! ht. bot. Berol. 1. p. 88. Habessinia, Dhalac. Radix tenuissima, fibrosa, ©. Culmi circiter 3 — 6-pollicares, gla- bri, e basi plures , simplices, tenues. Vaginae inferiores internodio paullo breviores, glabrae, superior longa. Ligula brevissima. Folia slauca, inferiora 4— 6 —9-linealia, glabra, supremum 1 — 2 —7-li- neale. Panricula patens, lineari-oblonga. Radii mfimi 5- et supremi 3—5 paniculati, intermedii pl. min. sparsi, glabri, a basi [. fere a basi floriferi, 4-lineales, radiolis 4—2-floris, pedicellis plerumque longitudine spicularum. Spiculae 1/2-lineales. Glumae acutae, inferior triplo bre- vior, enervis, superior valvulis paullo brevièr, 1-nervis, dorso aculeo- lis paucis obsita. Valvula imferior acutissime, superior obtusa, binervis, Botanique. F 1/4 DT FAT À 85 ‘ paullo brevior sed gluma superiore plerumque longior. Fructus obscure spadiceus, scutello dimidio longior. 48) Vilfa minutiflora m. 4-—6—11-pollicaris — ultrapedalis (culta 2 — _ 21/-pedalis). Juba 4-—6 — 12-pollicari, patente, lucida; Radis 1°/%2-pollicaribus, patentibus, inferne pl. min. longe (inferioribus paullo-, superioribus Ÿ/3— ‘/21-) nudis; Spiculis Zineam ‘/2 longis, glabris. Gluma inferiore valvulis Ÿ/s—/a-. superiore 1/2 breviori; Foliis planis, 1—11/2 lineas latis, 2—3—5 pollices longis, glabris. Panicum tenuiflorum Schrk. Regensb. Denkschr. IL. p. 15. Agrosticula muralis Raddi Agr. bras. p. 33. Sporobolus minutiflorus Lk. ht. 1. 88. ; Brasil. inter Sebastianopolim et Soteropolim, in sylvis et muris vetus- tiss — Malabar. (Wight!) Radix fibrosa, ©: Culmus plantae spontaneae pedalis, erectus, gla- ber, adpresso-ramosus (cultus simplex). Nodi 3, glabri. Vaginae no- dis pl. min. breviores, elabrae. Ligula linea callosa, ciliatula. Folia lin. 1/2 lata, pollices 3— 4 longa (cultae plantae pedalia), margine serrulata, laete viridia. Juba demum basi nuda, lineari-oblonga, pa- tens, lucida, S — 12- pollices longa. Radü capillares, glabri, approxi- mati, inaequaliter distantes, compositi. Pedicelli tenuissimi, spiculis nunc longiores, nunc aequilongi , nune breviores. Spiculae glabrae, nigro-virescentes. Glumae acutae, 1-nerves. Valvulae obtusiuscula, subaequales, inferior {-, superior 2-nervis, apice emarginata. Stam. 3. Antherae breves. Obs. Planta a cl. Salzmann im Bahia Brasiliae lecta, Panicum pyra- midatum ipsi dicta, non nisi foliis compressis et 4—5-pollicaribus a minuliflora communi recedit, 56 VATaL Ars A; : Botanique. 49) Vilfa atrovirens HbetKih! N. Gen. 1. p. 158. tb. 685. 4 —S— 10- pollicaris. Juba subpaniculari aperta L subcontracta , 2—23- pollicari; Radiis plerumque solitarüs, fere a basi composite flori- 1/2-linealibus, acutis, glabris. Gluma inferiore Val- Jeris; Spiculis oulis 3-—4-plo-, superiore Y/2- aut /s breviori; Foliis linearibus, saepe convolutis, circiter 2-pollicaribus. Agrostis atrovirens RetS. IT. p. 361. Agrostis brachkyphylla Wüld\ hb. no. 1741. Sporobolus atrovirens Kth! Agr. syn. 1. p. 214. Mexico. LE Radix fibrosa, ©. Culmus interdum fere pedalis, glaber. Nodi 1 — 2, glabri. Vaginae internodiis longiores, glabrae. Ligula brevissima, ciliata. Folia inealia, saepe convoluta, latiora lineam lata, longiora fas- ciculorum 2-pollicaria et paullo longiora, culmeum 1—2-pollicare. Juba subpañieularis atra L. atrovirens, lineari-lanceolata, axi subtereti, inferne plerumque interstitiis semipollicaribus aut pollicaribus, nudis. Rad glabri, inferiores saepe horizontales, semipollicares aut paullo longiores, superiores erecti: Spiculae undique glabrae. Fructus obscure aurantiacus. 50) Wilfa erosa m. Kere bi-pedalis. Juba 9-pollicari, patente, subpyra- midali, lucida, Radiis inferioribus sub-2-pollicaribus, sxbcompo - sitis, fere a basi lineari-floriferis; Spiculis ‘/2-linealibus L. parum longioribus, glabris, Glumis obtusis, apice erosulis: inferiore 4-plo- superiore duplo breviori; Fois compressis, circiter lineam latis, Jere 4-pollicaribus, glabris. Agrostis diandra Koen, et Rottl. India orient. (Schwägrichen.) Botanique. . V MB ES A 87 Radix Gbross, ©. Culmus erectus, simplex, glaber. Nodi 3 et plu- res? glabri. Vaginae inferiores nodis longiores, superiores 1/3 breviores, striatae, glabrae. Ligula brevissima, ciliatula. Folia patula, compressa, culmea inferne lineam (aperta fere lineas 2-) lata, superiora et fasci- culorum angustiora et (superne) fere setacea, glabra, glauco-viridia. Jubae axis gliber. Radü sparsi, inferiores à basi floriferi, superiores tertiam quartamve partem inferius nudi, lineari- et subaeneo floriferi. Pedicelli spiculis breviores, glabri. Spiculae erectae, subsecundae, gla- brae. Glumae pl. min. obcordatae, obtusae, enerves, apice erosulae; superior latior, valvulis dimidio 1. paullo magis brevior. Palvulae ae- quales, acutae L. acutiusculae: inferior 1-, superior dissite binervis. Fructus brunneus. . Obs. An huc etiam Agrostis elongata, B, flaccida Roth\ (in hbiw Mertensii), cui gluma superior acuta, inferior apice erosa? Habitus totus plantae erosae simillimus. +51) Vilfa tenera m. Fere pedalis. Panieula subjubali contractiuseula, 4— 6-pollicari, lwcida. Radiis inferioribus 1 — 1*/2-pollicaribus, composiis, inferne ‘/s nudis; Spiculis /2-linealibus L parum lon- gioribus, glabris; Glumis subaequalibus, Ÿ2 L. tertiam partem bre- sioribus ; Folis angustissimis, plerumque compresso- convoutis, 3 — 4-pollicaribus, glabris. è Boston. (Boott, in Kthü Rb.) Pars culmi basi horizontaliter repens, e qua prodit ramus erectus, radicans fibris aliquot tenuibus, tenuissimus, glaber. Nodi 3 — 4, gla- bri. Vaginae internodiis longiores, glabrac. Ligula membranacea, semi — l. fere linealis. Folia fere scetacea sed potius compresso-convoluta, an- gustissima (lineae tertiam quartamve partem lata, laxiora, flexuosula, 3 — 4-pollicaria, glabra. Paniculae subjubalis lucidae axis comm. sub- ss LE Dr , Botanique. flexuosulus cum radüs suis, solitariis binisve, sub lente brevissime hir- tulus. Pedicelli glabri, spicula multo longiores. Glumae subaequales, glabrae, acutiusculae, sub-1-nerves et sub lente ad nervum dissite hir- : tulae. +52) Vilfa subtilis m. PL min. pedalis Juba (depauperata) 2-pollicari, patente; Radiis inferioribus 2-pollicaribus, a basi ramosis et ad articulos verticillis pilorum longorum obsitis; Spiculis (subsesqui- floris) Ÿs lineae longis, acutis, glabris; Glumis aequalibus valpulis 1/3 brevioribus:; Foliis tenui-setaceis, rigidis, sesqui—2-pollicaribus. Sporobolus subtilis Kth! rev. de Gram. tb. 124. E Madagascar, in paludosis. (Pet. Thouars.) Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, caespitosus, filiformis, glaber. Nodi 4— 5, glabri. Vaginae glabrae, internodio 2 — 3-plo breviores, ore barbatulae. Ligula margo obsoletus. Folia rigida, glabra, culmea tenui-setacea, 11%2— 2-pollicaria, infima plana, angustissima, supremum breve. Juba diffusa, tenuissima. Radii capillares, per intervalla 5 — 4- linealia geniculati, ramosi et verticillo pilorum tenuissimorum et 3 — 5- linealium circumdati. Pedicelli terminales, spicula sua 8 — 4-plo lon- giores, scabriusculi, apice paullo crassiores. Spiculae glabrae, viridi- aeneae. Glumae subäequales, acutae, valvulis circiter ‘/s-breviores, enerves. Valvula inferior acuta, 3-nervis, superne ad carinam scabri- uscula, superior parum longior, binervis, apice bifida; ad basin éjus- dem Rudimentum floris secundi filiforme, ipsa ‘/4-brevius. Lodiculae sqq. subdolabriformes. Antherae 3, flavae. 55) Wilfa brevifolia N. ab Es! 2—(6-) pollicaris. Panicula subjubali pa- i tente, pollicari (sesquipollicari); Radiüs Dinis solitarüsque (inferiori- È ; 2/ . . . . . . bus &-nis),-inferne /s nudis; Spiculis ?/3 linealibus, obtusiuseulis, Botanique. VILF A4. 89 glabris: Gluma inferiore Valvulis 3-plo, superiore %/s breviori (1. spiculam aequante); Folüs plurimis, brevissimis, angustissime dis- tichis. Sporobolus tenellus Kth. Agr. syn. p. 215. Ehrharta tenella A. Sprgl! Suppl. ad S. V, 11. Cbsp. Radix e culmo basi arcuato densoque fibrae sparsae, longae, ramu- losae. Culmus simplex, tenuissimus, glaber. Nodi glabri. Vaginae bascos culmi ejusque fasciculorum sterilium plurimae, brevissime et dis- ticho -confertissimae, equitantes, glabrae, plerumque omnes in eulmi basi arcuata sursum versae; Ccuimea angusta et longa. Ligula obsoleta, in cilia brevissima abiens. Fo/ia plurima, angustissime disticha, fascicu- lorum 2 lincas longa (culmea infima fere 6-linealia), firmissima, e basi ambiente cireiter lineam lata, acuminata, pallide glauca; culmeum su- premum in medio circiter culmo positum, lineale. Panicula subjubalis rotunda 1. ovata, subrubendo-atra. Spiculae in ramis terminales, 1 — 2, (4— 5) Glumae oblongae, latiusculae, obtusae (in planta majori acu- tiusculae), inferior triplo 1. dimidio-, superior ‘/s brevior (aut valvu- las aequans). Valvnlae aequales 1. superior paullo longior. Obs. Planta 6-nollicaris, ex toto minori aequalis, in üis partibus quas parenthesi inclusimus, praesertim gluma superiore valvulis aequi- longa discrepat. 154) Vüfa exiis m. Pedalis et ultra. Juba lineari, angustissima, 3 — 4- pollicari; Radiis adpressis, inferioribus 3 — 4-linealibus, a basi flo- riferis; Spiculis Zinea paullo brevioribus, glabris; Gluma ànferiore 3— 4-plo, superiore terliam circiter partem breviori; Foliüs con- coluto-compressis, angustissimis, 4 — 7 -pollicaribus, glabris. Jalapa. Bém.FI.Sér.Sc.math.,phys.et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 12 90 | 4 TL EMA. Botanique. Radir fibrosa, ©. Culmus erectus, tenuis, subcompressus, glaber, totus vaginatus. Nodi 3, glabri. Vaginae subcompressae, nune nodos aequantes, nunce lisdem longiores, glabrae. Ligula brevissima, fimbriata. Folia linea ‘/3 — ‘/2 angustiora erecta, glabra, pallide viridia. Juba linea vix latior, pallide virescens, quandoque admixto aeñeo. Axis comm. flexuosulus, glaber, pertenuis. Radü glabri, inferiores 3 —4-, superiores 2 lineas longi, adpressi. Pedicelli spicula breviores, glabri. Sriculae lanceolatae , acutae , glabrae. Glumae acutiusculae L, dorso visae, fre obtusiusculae, apice tenerrime erosulae. Valvulue pl. min. acutae, superior 2-nervis. Antherae lineari- oblongae. 55) Vilfa elongala PB. 2Y/2-pedalis, minor 10-pollicaris. Juba sublineari- contracta et contractissima, 6 — 9-pollicari (demum patula); Radis infimis pl min. pollicaribus , solitarüs , a basi floriferis; Spiculis 2/53 — 1-lincealibus: Gluma ueriore apice obtuso erosula, ir ÈER superiore acuta (L. rarius quoque apice obtuso el denticulato) dimi- dio breviori; Foliis fasciculorum angustissimis, culmeis inferioribus 9— 19-pollicaribus, compressis, hinc inde planis et linea parums latioribus, glabris. Agrostis elongata Roth. (excl. B.) RetS. IT. p. 368. Sporobolus elongatus Br. Prodr. 1. p. 110. Sieb. Agrostoth. n. 78. Port. Jackson. Padix fibrosa, ©. Culmus erectus, simpiex, glaber. No 3, glabri. FVaginae internodüis fere duplo breviores, glabrae. Ligula brevissima, ciliatula. Folia erecta, fascieulorum tenuissima, glabra, culmea longiora, supremum 2— 4—5-pollicare. Juba angusta, 2— 3 lineas lata, ob. seure 1. atro viridis, superne aut densa, aut radüs non alterius basin attingentibus, infimis pl min. distantibus, omnibus à basi densifloris Botanique. FR LK CA 91 et linearibus. Glumae encerves. VWalvula inferior 1-, superior dissiti- uscule 2-nervis, acutiuscula. 56) Vülfa humifusa HbetKth! N. G. 1.157. 53—4—8-pollicaris. Panicula Jubali spicueformi, 7-lineali — 1— 2-pollicari; Radiis 5 et pauciori- bus, subpaniculatis, brevissimis: Spiculis ?/s— 4 fere lineam longis, acutiusculis, glabris; Gluma inferiore #/s — 5/4 — sub 1;1-breviori, superiore valvulas subaequante L nonnihil L. */s-breviori; Folis pl. min. pollicaribus, margine convolutis, vix lineam latis. Sporobolus humifusus Kth. Agr. p. 210. Agrostis humifusa Willd\ hb. 1751. RetS. IT. p. 361. Cumana. Barranquille. Mexico, in montibus. Padix fibrosa, 2. Culmi 3 —7-pollicares, ali horizontaliter pro- strati, ali oblique erecti, glabri, simplices 1. basi ramosi. Nodi 3, gla- bri. Faginae nodis breviores, glabrae. Ligula brevissima, fimbriato- ciliaris. Folia patentia, vix lineam lata, margine siccitate convoluta, rigidula, pl. min. pollicaria. Panicula jubalis coarctata, lineas 2 lata. FRadü brevissimi, inferiores 2—2°/2-lineales, simplices, glabri. Spiculae plerumque 23 lin. longae, cum pedicellis glabrae. Gluma inferior acu- tiuscula, %/4— dimidio L. subdimidio brevior, superior valvulis ‘/3— 1. parum brevior L subaequilonga, 1-nervis. Waloula inferior 1-nervis, acuttuseula, superiore obtusa et binervi parum longior. Fructus au- rantiacus. $51) VWüilfa serotina Torr. Syn. F1 Amer. septentr. ined. Trin. ic gr. ANT. mo srl tr, pedalis. Juba patente, 7-pollicari—pedali, /uci- dissima: Radis sesqui — 4-pollicaribus, solitarüs, basi pl. min. ‘/ nudis; Spiculis vix linealibus, obtusiusculis L acutiusculis, glabris; Glumis subaequalibus , acutiusculis, valvulis plerumque dimidio 12% 58) FE E'A. Botanique: / brevioribus; Folis angustissimis, compressis, planis, lin. / latis, 3— 5 pollices longis. Agrostis serotina Torr! FI. I p. 88. Poa? uniflora Mühlenb! descr. gr. uber. 151. New Jersey. (Torr! Gray! Greville! Nutt!) Radir fibrosa, ©. Culmus erectus, tenuis, compressiusculus, simplex L basi ramosus, glaber, infra Paniculam non longe nudus. Nodi 5, glabri. Faginae internodio longiores, inferiores plerumque solutac, gla- brac. Ligula membranacea, brevis, obtusissima. Folia perangusta, ple- rumque compressa, deorsum asperiuseula, supremum 2— 4-pollicare. Juba tenuis, patens, pl min. atropurpurascens. Axis comm. tenuis, strictinsculus, deorsum asperiusculus. Radü solitarii, inferiores per distantias aequales (3 —2—1!/2-pollicares) enati, deorsum scabriusculi, tenuissimi, compositi. Aadioli 1-Alori, Pedicellis spicula 3 — 5-plo lon- gioribus. Spiculae perangustae, (interdum biflorae, flosculo altero pe- dicellato, glabrae. Glumae subaequales 1. inferior parum minor, val- vulis dimidio 1. rarius ‘3 breviores. Falvulae sublineares, subaequales, inferior 1-, superior dissite 2-nervis. Vüifa Jacquemontü m. PI min. 1 /2- pedalis. Æuba sublineari, 5 — 6- pollicari, patula, lucidula; Radiüs inferioribus pollicaribus, à basi lineari- floriferis; Spiculis linea paullo brevioribus, acutis, glabris; . Gluma inferiore apice obtusissima, crenulata, valvulis 4-plo, supe- riore obtusa et suberenulata fere 3-plo breviori; Folis linearibus, lineam latis, compressis, culmeis 8 — 9-, infimis 2 — 3- pollicari- bus, glabris. Sporobolus Jacquemontu Ki! .Age. p: 244. Rev. gr. 2, t. 127. St. Domingo. bots. Botanique. BR 2: EM. 95 Radix fbrosa, ©. Culinus erectus, simplex, nodis 3, glabris. Vagi- nae nodis longiores, glabrae, cum reliquis partibus glaucescentes. Li- gula brevissima, ciliatula. Folia acuminatissima, pl. min. compresso- involuta, superne deorsum asperiuscula, culmea jubam fere aequantia vel supremum (3 — 4 -pollicare) eadem triplo brevius. Juba (junior) obscure viridis, basi vagina subinvoluta. Radü inferiores pollicares, suprenmi semipollicares, solitari 1. bini, a basi 1. fere a basi lineari -floriferi. Pedicelli hispiduli, spicula pl. min. breviores. Spieulae lineari-oblongae, acutiusculae. Glumae aut 1- aut enerves. F'alvula inferior 1-nervis, superior obtusiuscula, aequilonga, obsolete binervis. Lodiculae sqq. dolabriformes. Antherae lincares, flavae. Fructus fuscus. +59) Fifa compressa m. Diss. de Gram. 1 et sesquifl. p. 158. PI. mun. 1°/2- pedalis. Juba contractiuseula, 8 — 10-pollicari; Radiis solita- rüs, inferioribus pl. min. 3-pollicaribus, inferne paullo nudis, ra- mosissünis; Spiculis linea paullo brevioribus, acuüs 1. obtusiusculis, glabris; Glumis subaequalibus, valoulis %/2—*/3— 4 brevioribus; Foliis strictiusculis, aut (cum eulmo) compressis, aut planis, fasci- eulorum angustissimis, Cculmeis 7-pollicaribus — pedalibus, lineam latis, dorso margineque scabris. Colpodium compressum Tr. in Sprgl. n. Entd, 2, p. 58. Agrostis compressa Torr. FI 11, p. 88. Agr. Torreyana RetS. Mant. in Vol. Il, p. 203. Am. boreal., New-Jersey. (Grevüle. Gray.) Badix fibrosa, 2, stolones emittens horizontales, 2-pollieares. Cul- mus valde compressus, glaber, ima basi contractissimo -ramosus |. sim- plex. Aodi 5? inferiorem culmi partem occupantes, glabri. Faginae compressae , subcarinales , inferiores fere distichae , internodüs multo longiores, glabrae, Ligula linea angustissima. Folia strictiuscula, linea- JL TIRER A} Botanique. ria, plerumque compressa et lineam dimidiam vix integram lata, sen- sim majora, superiora interdum pl. min. pedem longa; fasciculorum adpressorum angustiora et breviora. Juba subcontracta, lucidula. Axis comm. pertenuis, deorsum scaber. Radü capillares, virides, contracti- usculi, solitarii, non longe supra basin decompositi, deorsum asperius cul. Pedicelli spicula multo (4 —6-plo magisve) longiores, glabri. Spi- culae atropurpureae. Glumae acutiusculae, 1-nerves, ad nervum his- pidulae, rarius valvulis plus duplo-, plerumque ‘3 1. ‘/4 breviores, hinc inde biflorae. Valvulae acutiusculae 1. obtusiusculae, inferior 1-, su- perior bi-nervis. 60) Vudfa capensis PB. Tr.'ic. gram. W. 56. 1‘/:-pedalis. Thyrso sub- paniculari, digital — spithamaeo, cylindraceo; Radiis inferioribus 3 4-linealibus et inferne parum nudis, a basi floriferis; Spiculis linea parum brevioribus, acutis, glabris: Gluma inferiore 3-plo-, ‘superiore 13 L. fere dimidio breviori; Folns compresso-involutis, incurvis, dodrantolibus ‘spithamacisque, glabris. Agrostis spicata Thbg. Prodr. 19. Agrostis capensis Willd. sp. 1. p. 372. Sporobolus capensis Kth. Agr. p. 212. Cbsp. (de Chamisso.) Radix fibrosa, 2. Culmus incurvus; compresso-trigonus, simplex, glaber. Nodi 2—3, glabri. Waginae glabrae, internodio breviores. Ligula brevissima, callosula. Folia pl. min. incurva, glauca, superne attenuata, supremum sesquipollicare. Thyrsus subpanicularis, lineas 2 latus, pallide aeneus, inferne interruptus. Axis glaber, sulcatus. Hadi inferiores 3 — 4-lineales, superiores brevissimi. Pedicelii brevissimi, glabri. Gluma inferior erervis, superior (-nervis, valvulis tertiam 1. fere quartam partem brevior, dorso apicem versus scabriuscula. Val- Botanique. FLE FA) 95 . vulae subenerves, glabrae, aequales, inferior acuta, superior obtus:a » 9 # apice crenulata. Fructus castaneo -rufus. 161) VWüfa asperifolia N. et Meyen! 6— 10-pollicaris. Juba patente, sub- pauciflora, 4—5-pollicari; Radis inferioribus subtripollicaribus, basi paullo nudis, compositis; Spiculis vix linealibus; Glamis paruni / L_ paullo inaequalibus, valyulis pl min. 1/s (L. inferiore fère 4/2) brevioribus, dorso hüispidulis; Valvula inferiore submucronata, su- periore oblusiuscula. Foliis planis, asperis, fere lineam latis, eul- meis 1!/2-pollicaribus, ramorum pollicaribus et brevioribus. Chile; Rio Mayno; Copiapo. Radix .... Culmus diffuso-ramosissimus, decumbens, glaber. Nodi plures, glabri. Waginae nodis longiores, glabrae, saepe hiantes. Ligula membranacea, brevis. Folia patentia, aspera L asperiuscula, in ramis subdisticha, juniora angustissima, inferiora pollicaria, superiora semi- pollicaria, in culmo pl min. 1: 2- pollicaria, fere lineam lata, acuta I. acuminata , glauco- viridia. Juba (junior) basi folio subinvolucrata. Radii strictiusculi, solitarii, paullo distantes, superne scabri, compositi L subcompositi. Pedicelli spicula multo (3 — 1-ies) longiores, hispidi, Spiculae aeneae, acutae, haud raro biflorae. Glumae 1-nerves, acutae, dorso hispidulae, superior ipso apice sub lente strigillosa. Falvula in- ferior $—T. sub-3-nervis, ex apice obtusiusculo mucronulata: mucrone hispidulo; superior obtusiuscula, 2-nervis. Antherae lineares. 62) Vülfa tenacissima HGKth! Tr. ic. gram. V. 60. 3-pedalis. Juba pl min. pedalr, sxblineari-contractissima; Radiis inferioribus ultra-1 — 2 -pollicaribus, a basi lineali- et secundi - floris: Spiculis (linea minoribus-) lineam longis, glabris: Glamis obtusis, apice- erosudlis: iferiore fere 4-plo , superiore Jere 3-plo breviori; Foliis convo- 96. VERT EVA: Botanique. luto-compressis planisve, fasciculorum angustissimis, 3 — 6-polilica- ribus, culmeis pedalibus et brevioribus, lineas 1 — 2 latis. Agrostis tenacissima Jacq. coll. 1. 85. Chile. Brasil. Ind. occid. — Ceylon. Port. Jackson. Accra Afr. 8, PL min. semipedalis: Vifa rupestris Tr. ic. gr. V. 59. Sporobolus minor Kuk. Agr. p. 212. Brasil. in rupium fissuris. (Langsdorff.) Radix fibrosa, . Culmi caespitosi, stricto-erecti, simplices 1. erecto- et florifero-ramosi, juniores ad jubam usque vaginati, maturi superne satis longe nudi. Vaginae internodio demum breviores, glabrae. Ligula margo transversalis angustissimus. Folia erecta, in planta spontanea compressa et involuta, rarissime plana, apicem versus valde attenuata, glabra, (semel inferne margine pilosula vidi). Juba lineas 5 — 5 lata, densa, inferne pl. min. interrupta, aeneo-—glaucescens 1 subfuscescens Axis comm. glaber, angulatus. Radiü patuli L erecti, supremi brevis- simi. Pedicelli brevissimi, glabri. Spiculae glabrae. Glumae enerves, apice subtruncato-obtusae, erosulae. Falvulae subaequales : inferior subenervis, acuta, superior latior, obtusiuscula, emarginata, approxima- fissime binervis. Lodiculae sqq. subquadrato -obtusissimae, Antherae lineares. Æructus subsordide lateritius. Obs. In Linnu. fl Agrosti tenacissima glumae valvulas aequare di- cuntur ! In Agrosti indica L. sp. 96., similäima W. tenacissimae. a cl. Swartio accepta, gluma inferior 4-plo brevior, superior valvulas aequat: an haec species distincta? (Sporobolus indicus Br. Kth. Agr. p. 211.) an, ut in. brevifolia (q. v.), varietas ? Potanique. : PRE AP A S7 63) Vilfa spicata PB. PI. min. pedalis. Thyrso spicato 2 —3-pollicari ; Radiis brevissimis, compositis; Spiculis linea vix brevioribus, subglabris: Gluma inferiore minima, obtusa l. truncata, superiore valoulis paullo (%/6) breviori, acuta |. acutiuscula, ad neroum superne hispidula; Foliüs convolutis, pungentibus, 1 — 3-pollicaribus, supremis 1 — 3- linealibus. Sporobolus spicatus Kth. Agr. p. 210. Agrostis virginica Forsk. descr. 20. Agrostis spicata Vahl. symb. 1. 9. Delile Aes. 120. L 10. f 4. Aegypt. (Sieber.) Radix longe fibrosa, 2. Culmus longe lateque repens, per interstitia 3— 5 pollicaria et glaberrima emittens fasciculos densissimos et com- pactos vaginarum foliorumque plerumque brevium, subdistichorum et patentium, e quorum uno alterove exsurgunt pedunculi 1 1. plures, pedales, obliqui L erecti,-contracto-ramosi 1. rarius simplices, 3-nodes, glabri. Vaginae internodio paullo vel longiores vel breviores, glabrae. Ligulae Xocoe pili breves et densissimi. Folia fasciculorum patentia, disticha, pl. min. pollicaria, plerumque involuta et angusta, interdum demum plana et lineas 2 lata; culmea erecta, convoluta, 1 — 3-polli- caria, pungentia, extus glabra, intus inferne pilosa, suprema minuta. Thyrsus angustissimus (lin. 1— 1/2 latus), lincaris, strictus, albens. Axis comm. scaber. Radü 1—11/2-lineales, erecti, hispiduli. Pedicelli brevissimi aut subnulh. Spiculae vix lincam longae. Gluma inferior truncata 1. obtusissima, erosula, enervis, superior valvulis #/4-minor, acutiuscula 1. acuta, 1-nervis, superne ad nervum hispidula. Falvulae glabrae, aequales, subenerves, acutiusculae. Lodiculae sqq. subquadra- ae, truncatae. Antherae 3, lineari-oblongae, flavae. Fructus griseo- prasinus, Mém. VI. Sér.Sc.math.,phys.etnat. T. VI. depart. Sc. nat. LS 64) | 4 TÉL OENA: Botanique. b) Spiculis 1 — 2— 2*/1-linealibus. Vifa tremula m. Unifl. 155. Semi — 1-pedalis. Juba spicata, ultra- pollicari L. breviori; Radiüis soliüarüs, brevissimis, fere a basi com- posiis ct floriferis; Spiculis inealibus, glabris ; Gluma inferiore valvulis Y3—1/-(minusve-), superiore easdem aequante L. üsdem circiter */6 breviori; Foliis involutis, distichis, %/2— ultra -2-pol- licaribus. Agrostis juncea LaM. M. t. 41. f. 2. Agrostis tremula Wild. sp. I. p. 372. Zoysia? tremula PB. Agr. 148. Sporobolus tremulus Ktk. Agr. p. 210. Ind. occid. et orient. Radix fibrosa, 2. Culmi prostrati, adscendentes, simplices 1, erecto- ramosissinn, glabri, superne pl. min. longe nudi. ANodi plurimi, gla- bri. Vaginae nodos pl. min. aequantes, slabrae L. ad ligulam brevissi- mam et brevissime ciliatulam pilis aliquot munitae, Folia patentia et patentissima, in speciminibus majoribus, ubi sesqui— bi-pollicaria, dis- site L dissitiuscule-, in minoribus, ubi semipollicaria, arctius disticha, glabra, angustissima, aut plana et semilineam lata, aut setacco convoluta. Juba linearis L. sublanceolato-linearis, vix lineas 2 lata, plerumque pol- licem longa, pallidissime glauca. Radü brevissimi, cum pedicellis spi- eula dimidio brevioribus hispidi 1 hispiduli. Spiculae acutiusculae. Gluma inferior apicem versus ad nervum scabra, pl. min. !/3— 1/, — L ‘4 brevior. Valvulae aequales, inferior 1-, superior anguste 2-ner- vis. Lodiculae sqq. apice truncato-obtusissimae. 165) Vilfa plumbea m. Pedalis et paullo minor. Panicula patula EL sub- patente, 2-pollicari, lueida: Radiis solarüs, inferiore fère 1%3- Botanique. FR À, 99 pollicari, ad medium usque nudis; Spiculis lineam longis, glabris: Glumis aequalibus, dimidio brevioribus; Valvula inferiore muero- nato-acuminata, superiore obtusiuscula, aequilonga:; Foliis 1—11:- pollicaribus, fere lineam las. Mexico, Min. del monte. (de Schlechtendal.) Radix repens? ®%. Culmus tenuis, adscendens, compressus, praeser- tim inferne ramosus, glaber. Nodi 6, glabri. Vaginae glabrae, inter- nodio breviores. Ligula membranacea, brevissima. Folia patula, linca paullo angustiora, pollicem 1— 1/2 longa, apice obtusiuscula cum api- culo brevissimo, deorsum margine scabriuscula, pallide viridia; supre- mum ejusdem longitudinis. Panicula plumbea 1. aenea. Axis comm. tenuis, scabriusculus, cum radis viridulus, ad eosdem subarticulatus. Rad per distantias (ut in panicula) regulares exserti, solitarn, stricti- usculi, ad medium usque nudi, paullo eompositi. Pedicelli spiculam aequantes |. breviores, glabri. Spiculae confertiusculae. Glumae acu- tiusculae 1. superior pl. min. obtusa, aequales, spicula dimidio brevio- res, 1-nerves. Valvulae aequales, inferior 1-nervis, mucronulo termi- nata, superior obtusa, dissite binervis. Antherae 3, lineares. +66) Vilfa fastigiata Nees et Meÿen! 1—1*/2-pollicaris. Juba spicaeformi 3— 5 — 6-lineali, sublucidula: Radüs adpressis: inferioribus 3- linealibus, 3 — 4- floris, inferne */s nudis; Spiculis lineam longis; HR - [ toDdr) Glumis subaequalibus, dimidio brevioribus, dorso superne hirtis; D ? Valvula inferiore brevimucronata, superiore obtusiuscula , aequi- longa; Foliis distichis, compresso-convolutis, 3 — 4 lineas longis. Sporobolus fastigiatus Presl Rel. Haenk. 1. p. 24. Peru. (Meyen.) Fadix longe sub terra repens, multinodis. Culmus a basi adscen- Lo) ’ dendo- et subfastigiato-ramosissimus. Rami toti obsiti Folis alterno- DT 15 100 61) K'NRIÈn À Botanique. distichis, 3-—4-lincalibus, subincurvis, pallidissime glaucis, angustissime compresso-convolutis et acicula minuta terminatis. Jubulae spicaefor- mes, lucidulae. Spicuiae plane ut in Vüfa plumbea, glumis tamen superius hispidulis. Obs. Anne mera varietas W. plumbeae, multo minor tantum? Vilfa squarrosa m. 4-pollicaris. Juba subracemosa, 4—5 lineali, subunilaterali; Radiis brevissimis, 2—1-floris; Spiculis linealibus, glabris: Glumis aequalibus , 1/2 —1/5-brevioribus; Valvulis aequa- libus, acutis; Foliis convolutis, deorsum asperiusculis, 3 — 4-linea- libus. America septentr. in Ins. Menzics. (Hooker. Radix . . . . Culmus fastigiato-ramosissimus, ramis squarrosis, om- nibus floriferis, geniculato-incurvis, teretibus, glabris. Nodi plures, in quovis ramo 3—4, glabri. Vaginae (trilineales) plerumque patulue, glabrae, internodio dimidio breviores. Ligula membranacea, semili- nealis, obtusiuscula, longe decurrens. Fo/ia subsetaceo-convoluta, bre- vissima, subaequalia, patula, arcuata, praesertim apicem versus deorsum asperiuscula. Juba subracemosa albida, linea vix latier, 4— 5-lineas ‘ longa, glabra. Axis comm. parum flexuosus, glaber, hinc floriferus. Radü tenuissime asperi, lineales, adpressi, 1 — 2-floriferi. Spiculae acutiusculae. Glumae aequales, acutiusculae, 1-nerves. Walvula infe- rior 1-nervis, superior tenuissime et saepe obsolete dissite 2-nervis. Fructus lanceolato-oblongus, aurescens. +68) Vülfa Berteroana m. 2-pedalis et ultra. Juba ulirapedali, sublanceo- lato-lineari, contracta; Radiis infimis 2-pollicaribus, supremis pol- lice brevioribus, fere à basi floriferis, angusle racemosis: Spiculis lineam longis, glabris; Gluma inferiore dimidio-, superiore Ÿ3s bre- Botanique. Knz:m 43 101 69) viori; Foliüs Unearibus, planis, lineas 4 latis, ultrapedalibus, mar- gine hispidulis. St. Domingo. (Bernhardi.) Radix . ... Culmus erectus, simplex, compressus, glaber. Nodi 4, glabri. Waginae compressae, carinatae, nodis longiores, glabrae. Ligula margo angustissimus, subciliaris, Folia ultrapedalia, erecta, basi com- pressa, dein plana, attenuatissima, glabra, margine hispidula, glauces- centia, supremum dodrantale. Juba strictiuscula, angustata, medio li- neas 6 —- 7 lata, satis densa, glaucescendo-pallida. Axis comm. glaber, angulatus. Radii confertim sparsi, racemosi, lineam 1— 11/2 longi, inferne circiter lineam nudi, dehinc dense hinc florifeni. Pedicellhi bre- ves et brevissimi, glabri. Spiculae glabrae. Glumae acutiusculae, su- perior 1-nervis. Valvulae aequales, inferior acuta, 1-nervis, superior obtusa, apice brevissime multidenticulata, anguste binervis. Antherae lineares. Vilfa albicans N. ab Es! 4-pollicaris. Juba subpaniculari, contrae- tissima, fere sesquipollicari; Radiïs adpresssis, ere semipodlicaribus, 1 —3-verlicillatis sparsisque, inferne */s — 1/3 nudis; Spiculis linea- / . . . DE V/2-, superiore 1/4 breviori; Foliis totis L. margine convolutis, rigidis, apice brevissine mucronatis, */2 libus, glabris; Gluma inferiore — l, 1-pollicaribus, glabris. Cbsp. Radix . . . . Culmus erectus, basi ramosus, glaber. Nodi 2?, gla- bri. Waginae nodos subaequantes L paullo longiores, striatae, glabrae. Ligula brevissima, ciliata. Folia rigidula, vix semilineam lata, margine involuta, pl. min. semipollicem (vel fasciculorum extimum pollicem) longa, apice obtusa cum mucronulo brevissimo, pallide glanca, glabra. Juba fere spiciformis. Axis comm. glaber. Radii adpressi, ali sparsi, 102 Para Botanique. ali 2—3 verticillati, compositi, glabri. Pediceli tenuissimi, alii spi- culam aequantes, alii eadem duplo longiores, glabri. Spiculae lineam longae, rubendo-albicantes, acutiusculae, glabräe. Glumae obtusae, albae, inferior saepissime apice erosula 1. denticulata, fere ‘/2 vel paullo minus brevior, superior inferiore duplo longior, valvulis ‘4 brevior, i-nervis. Valvulae subaequilongae: inferior acutiuseula 1—1. sub- 3-nervis, superior obtusa, anguste 2-nervis. Fructus obscure aurescens. +70) Vilfa repens m. 3—6-pollicaris? Juba spicaeformi, 4 — 6 -lineali; Radiüs adpressis, inferioribus 2 — 3-linealibus, 6-floris, basi brevi- nudis, superioribus a basi (3—1-) floriferis; Spiculis linea sublon- gioribus; Glumis subaequalibus, dimidio brevioribus, ad nervum superne hispidulis; Valvula inferiore mucronato-acuminata, superne hispidula, superiore acuta; Folüs pl min. pollicem longis, planis L. involutis, linea /a paullo lotioribus L. subsetaceis. Sporobolus repens Presl! rel. Haenk. 1. p. 241. Mexico. Radix 2. Culmi repentes, adscendentes, florifero-ramosissimi, com pressiusculi, glabri. ANodi plures, glabri. Vaginae breves, nodis paullo longiores brevioresve, apertae, glabrae. Ligula exserta, linea brevior, membranacea, obtusa 1. acutiuscula, integra I. lacera, Folia glabra: culmea patula, plerumque planiuscula, inferne Hinea angustiora, acu- minata, pollice pl. min. breviora; ramorum setaceo-tenuissima, bre- viora, areuata, obscure viridia. Juba spicaeformis 4—6-inealis, lineas 1— 2 lata, acnea. Axis comm. et radü striati, glabri. Pedicelli bre- vissimi. Spiculae acutissimae. Glumae subacquales, acutae, 1-nerves, valvulis pl. min. dimidio breviores. Valvulae subaequales: inferior apice mucronato-acuminata, 1-nervis, superior dissitiuscule 2-nervis, acuta. Lodic. sqq. subdolabriformes, apice truncatae. Antherae lineares. Botanique. PM ALLF À 105 +71) Vüilfa Richardsonis m. Pedalis. Panicula angustissima, /ucida, 1 — 1°/2-pollicari; Radiüs 2 (inferiorum altero 5-lineali, altero plus dimidio breviori), basi */s nudis, simplicibus; Spiculis fere 11/:- linealibus, acutissimis; Glumis subaequalibus ?/s-brevioribus, apice acuto Valvulisque superne hispidis: inferiore subacuminata; Folüs 1— 1%/2-pollicaribus, inferioribus planis et semilineam latis, supe- rioribus subsetaceis. Mühlenbergia aspericaulis N. ab Es! Amer. boreal. (Richardson.) Ladix fibrosa, ©. Culmi filiformi-tenuissimi, simplices, adscenden- tes, punctis asperis obsiti, ad nodos (4, glabros) paullo geniculati. Wa- ginae internodio pl min. dimidio breviores, glabrae. Ligula linealis, membranacea, apice obtusiuscula. Folia tenuissima, extus glabra, intus punctulis scabra, glauco-viridia, supremum pl. min, semipollicare Pa- "nicula contractissima, eirciter hneas 2 lata, lucida. Axis comm. tenuis- simus, sub lente scabriusculus, per interstitia regularia (inferiora 4— 5- linealia) exserens radios binos, subadpresso erectos, simpliciusculos, sub lente scabriusculos. Pedicelli brevissimi. Spiculae atratae, acutissimae. Glumae 1-nerves, apice acuto Î. acutissimo sub lente hispidulae, Vai- vulis */3 breviores. Valvulae subaequales, inferior subacuminata I. acu- tissima, 1-nervis, praecipue superne sub lente hispidula, superior dis- site 2-nervis, apice brevissime bifida et scabriuscula. Lodiculae sqq. oblongae, truncatae, Antherae lineares. 12) Wülfa œerumpelina m. Ultrapedalis. Panicula 3—4-pollicari, contrac- üssima; Radiis (infimis pl. min. pollicaribus) subadpressis, sub-5, semisaniculatis, inaequalibus, fere a basi floriferis, compositis; Spi- culis 11/3 lineas longis; Glumis acutis, inferiore valvulis /4 L pa- rum bréviori, superiore üsdem %/s breviori L valoulas aequante; 104 V MINT À. Botanique. Valvulis acutiusculis, basi dorsoque inferius brevissime pilosulis et hispidulis; Foliis planis, lineas 2 latis, inferioribus 2-, superioribus 5-pollicaribus. Habitat . . . (Hooker.) Radix . . .. Culmus erectus, simplex, compressiusculus, glaber. Nodi 3, glabri. Vaginae glabrae, nodis aut longiores aut breviores. Ligula membranacea, linealis aut longior, saepe lacera. Folia erecta, vix asperiuscula, acuminata, ex obscure viridi et purpureo varia, su- premum 3-pollicare. Panicula obscure purpurea immixto sordide albo et luteolo, lineas 4 — 5 lata, densiuscula, inferne pl. min interrupta. Axis comm. glaber, pallide viridis. Radü subadpressi, glabri, compo- siti. Pedicelli plerumque spiculis breviores, glabri. Spiculae glabrae, sed valvula inferior satis longe et superior inferne ad nervum hispi- dula. Glumae glabrae, plerumque valvulis paullo minores, saepius vero etiam easdem subacquantes. Valoulae basi brevissime pilosulae, inferior 1-nervis, superior acquilonga, tenuissime 2-nervis. Lodicula dolabri- formis. +75) Wüfa gracilis m. 1*/2-pedalis. Juba subpaniculari, lineari -contracta, 4-pollicari; Radiis adpressis, inferioribus pollicaribus, 1-rarius 2, fere a basi floriferis; Spiculis 1/2 -linealibus, acuminatis; Glumis aequalibus, %/2—*/s-brevioribus, acuminatis, superne hispidulis; Valvula inferiore inferne supra medium usque margine pilosa: Foliis angustis, planis L compressis, glabris, inferioribus 7-, su- premis 2— 3-pollicaribus. Amer. boreal? (Hooker.) , Radic .... Culmus erectus, tenuis, glaber, erecto-ramosus; nodis 5 —7;, glabris. Vaginae nodis dimidio breviores, glabrae. Ligula brevissima, apice brevissime ciliato-lacera. Folia erecta, plerumque inferne plana, Botanique. K x n kr Ar 105 vix lineam lata, acuminata, glabra, glaucescentia. Juba subpanicularis 11/2 lineas lata, pollices 4 longa; Æadii per distantias aequales adpresso-erecti 2 1—rarius 2, paullo compositi. Pedicelli spicula plerumque breviores, hispiduli. Axis comm. pallide viridis. Spiculae angustae, e pallide aeneo et pallidissime viridi variae. Glumae 1-nerves. Valvulae ae- quales, acuminatae: inferior margine ad medium usque pilis brevibus obsita, tenui-1-nervis, superior glabra, acuta, brevissime bifida, nervis 2 inferne in unum coalitis. ZLodiculae sqq. dolabriformes. #74) Vüilfa cuspidata Hook! 1‘/2-pedalis. Panicula jubali angustissima, 2—3-pollicari, lucida lucidulave. Radüis fere a basi floriferis, 1—2, simpliciusculis, inferioribus 8-linealibus; Spiculis 2-/inea- libus, glabris; Glumis subaequalibus, dimidio L. */3-brevioribus, eum Valvula inferiore acuminatissimis; Foliis inferioribus inferne planis, vix lineam latis, glabris, 5 —7-pollicaribus, superioribus setaceis, 2-pollicaribus. Rocky Mountains. (Hooker.) FRadix repens, 2%. Culmus adpresso-ramosus, tenuissimus et sub- filiformis, glaber, superne scabriusculus, cum reliquis partibus pallide glaucescens. Nodi 5—6, glabri. Vaginae angustae, nodis pl. min. dimidio breviores, glabrae. Ligula membranacea, vix ulla. Folia erecta, firmula, angustissima, superiora setacea. Panicula jubalis 1 — 2 lineas lata, interdum subinterrupta, pl. min. lucida. Axis comm. tenuissimus, scabriusculus. Radiü adpressi. Pedicelli nunc spiculae aequilongi, nune breviores, glabri.. Glumae 1-nerves, acuminatissimae, glabrae. Valoula inferior acuminatissima, 1-nervis, ima basi ad margines brevipilosula et callo brevissimo et brevissime pilosulo insidens; valvula superior paullo brevior, apice brevissime bifida, dissite 2-nervis. Mém. VI. Sér.Sc.math., phys.etnat.T. VI. depart. Sc.nat. 14 106 FrAr À Botinique. +75) Wilfa Drummondü m. 2—3—4-pedalis. Panieula contracta, lucidula, -4—6—7-pollicari; Radiis (infimis 1/2 — 2-pollicaribus) 1 — 2, a basi floriferis, parum compositis; Spiculis 2-/inealibus, obtusi- usculis; Glumis ad nervum seabritsculis: inferiore %/s—"/à—1/1-, superiore Ÿ/ vel paullo tantum breviori; Valvula inferiore superne ad nervum scabriusculaz Foliis compressis, apertis lineam latis, ses- quipedalibus, superne tenuissimis et setaceis. . Texas. (Hooker. Endlicher.) Radix fibrosa, ©. Culmus tenuis et gracilis, deorsum scabriusculus, plerumque erecto- et florifero-ramosus. Nodi 6— 7, glabri. Vaginae glabrae, internodio ‘/4—‘/3 breviores. Ligula linea transversalis bre- vissime ciliolata. Folia tenuissima et longissima, erecta, inferiora lincam lata sed mox convoluta et apice setaceo-angustissima, glabra, supremum paniculam involucrans, 1—2-—4-pollicare. Panicula contracta et per- angusta, lucidula. Axis comm. pertenuis, deorsum scaber. Radiï ad- presso-erecti | subpatuli, paullo compositi, scabriusculi, a basi floriferi. Pedicelli spicula breviores, scabri. Spiculae Ce TT LUE EC Glu- mae obtusiusculae, 1-nerves: inferior plerumque ‘/1—1/s, sed et set !/ brevior, superior ?/4-, sed et tantum paullo brevior occurrit. pie aequales, inferior 1-nervis, superior angustissime 2-nervis. Sfamina 3, linearia. +76) Vilfa Hookeri m. 2—2‘/1-pedalis. Juba 6—9-pollicari, contrac- tissima. Radüs a basi floriferis, compositis, inferioribus sesqui — ultra-2-pollicaribus. Spiculis 2-linealibus, obtusiusculis, ad nervos hispidulis; Gluma inferiore subdimidio-, superiore */; aut minus minori; Valvula inferiore superiore vix longiori; Foliis angustis, compressis planisve, his lineam latis, basi intus pilosis, 9 — 12- pollicaribus. Botanique. Va & Er: 107 Texas. (Hooker) FRadix fibrosa, ©. Culmus validiusculus (inferne pennam anserinam crassus), glaber, adpresso-florifero-ramosus, teres, nodis 5, glabris. Vaginae glabrae, inferiores nodis multo longiores, superiores eosdem aequantes |. paullo breviores. Ligula brevissima, ciliatula. Folia erecta, firma, glauca, alia plana et lineam lata, alia compressa, apicem versus longe et tenui-acuminata, deorsum asperiuscula; supremum jubae basin involucrans, 6 — 8-pollicare. Juba densiuscula, 2—3 —5 lineas lata, pallide glauca, immixto interdum atro. Axis comm. glaber. Radii 3- angulares, ad angulos hispidi, adpressi, compositi. Pedicelli hispiduli, spicula pl. min. breviores, Gluma inferior acuta, superior obtusiuscula, Valv. inferior 1-nervis, superior angustissime 2-nervis. Lodiculae sqq. dolabriformes. 11) Wilfa longifolia Torr. Synop. F1. ined. PL. min. 2-pedalis Juba pa- niculari 2— 3-pollicari, contracta; Radiis a basi L. superius flori- Jeris, subcompositis, pollicaribus brevioribusque ; Spiculis zltra- 2— 21/1-linealibus, acutis, ad nervos scabris; Gluma inferiore sub- dimidio L. paullo-, superiore */s L. paullo breviori; Valvula infe- riore inferne pilosula et superiore pl. min. breviori; Foliis com- pressis planisve, his lineam 1— 1/2 latis, basi et intus pilosis, in- ferioribus ultrapedalibus. Agrostis longifolia Torr. FI. 1. p. 90. — — involuta Mühlbg. Gr. p. 72. — — clandestina Mühlbg. Gr. p. 73. New-Jersey. (Gray. Hooker.) Radix fibrosa, %. Culmus erectus, gracilis, satis tenuis, simple, glaber, nodis 1— 8, glabris. Waginae inferiores pilosae et nodis lon- giores, superiores_glabrae nodisque pl. min. longe breviores.. Ligula 14° 108 V IL FASNSP ARTIN 1. Botanique. brevissima. Folia basi et intus longiuscule pilosa, inferne pl. min. longe plana, superne angustissime et setaceo-involuta, deorsum margine scabra, inferiora ultrapedalia, supremum circiter pollicare. Juba inferne (vel tota) vagina suprema involucrata, pl. min. anguste contracta, pal- lide glauca immixto hinc inde rubro. Axis comm. flexuosulus, glaber. Radü vix scabri, contracto-erecti. Pedicelli spicula breviores , scabri- usculi. Glumae obtusiusculae, ad carinam superius scabrae, inferior paullo minor. Valvulue acutae, inferior satis brevior, 1 —]. 3-nervis, nervis lateralibus abbreviatis, inferne 3-plam 4-plamve partem pilo- sula, superior acuta L. acutissima, 2-nervis. Fructus brunneus. 9. SPARTINA SCHREB. Racemi alterni, rarius 2— 3, jubati. Spiculae compressae. Gluma exterior angusta, minor, superior latior, valvulis longior. Vabvula in- ferior minor. Lodicula 0. Gramina Europae et Asiae australis et Americae borealis, 1 — 2 — 6-peda- lia, erecta. Radix pl. min. repens, stolonifera, %. Culmus simplex, teres, strictus, plerumque totus vagimatus, glaber, 4 — 7- nodis, Vaginae internodiis plerumque longiores, glabrae. Ligula brevis, ciliaris. Folia linearia 1. lanceolato-linearia, plana 1 compresso-involuta (saepe in eadem planta utrumque occurrit), acuminata, 4-pollicaria — 2 */2- peda- lia, lineas 11/2— 9 lata, glabra. Juba plerumque secunda, Radüs solitariis binisve, Racemis brevius longiusve pedunculatis, rarius sessilibus, secundis, 1 — 5-pollicaribus. Spiculae De Botanique. SPL REIN À 109 sessiles, compressae, lineari-lanceolatae, 4 — 7 -lineales, rarius glabrae, eommuniter ad carinas pilosae 1. breviaculeatae, Glumae chartaceae, acutae E acuminatae, carinatae: inferior duplo 1. multo angustior, pl. min. minor, superior latior, valvulis longior. Valvulae chartaceae 1. membranaceae, pl. min. acutae: inferior carinata, 1 — 1. obsolete 3 — 5- nervis, nervis lateralibus superne evanidis 1. subnullis; superior duplo L minus longior, 2-nervis. Lodicula 0. Ovarium oblongo-lineare, glabrum. Scutellum dimidio brevius. Styli 2, connati. Stigmata plumosula. $tam. 3 Antherae lineares, flavae. 3) Spartina juncea Wild. En. p. 81. Kth. Agr. syn. p. 278. (excel. Syn. Trin.) Racemis 2—5, inferioribus 1 — 2-pollicaribus, remoto- alternis, brevissime pedunculatis, patentibus; Rhachi partiali glabra; Spiculis 4-Zlinealibus, imbricatissimis; Glumis carina asperiusculis: inferiore 3-plo breviori, superiore acutissima , valoulis 1/3 — */« longiori; Valvula inferiore dorso nuda; Foliis féiformibus, raro apertis. Dactylis patens Donn. Hort. Cant. 25. Limnetis juncea Rich. Pers. Syn. 1. 72. Trachynotia juncea Michx. FI 1. 64. Spartina americana Roth! (in hbio Mertens.) Amer. bor. ad fitt. maris. (N. Engl. N. York. N. Yersey.) Radix subrepens, stolonifera, %. Culmus simplex, satis tenuis, 2- pedalis et paullo altior, 6—7-nodis, glaber. Waginae inferiores inter- nodio multo longiores, arctae, glabrae. Ligula brevis, ciliaris. Folia filiformia, rarius hinc inde aperta et lineam 1%/2 lata, duriuscula, 4- pollicaria — pedalia, glabra, supremum 2 — 4-pollicare, Racemi 2 — 5, 110 2) SPARTIN A. Botanique. circiter pollicem inter se remoti, inferiores breviter pedunculati, patuli et patentes. Spiculae rubello-slaucae. Glumae ad carinam brevissime aculeato-asperae. Valvulae acutiusculae, glabrae, inferior nonnihil minor. Spartina gracilis m. Racemis 5 — 7, inferioribus 1 — 1'/1-pollicaribus, alternis, subsessilibus , lineari-adpressis ; Rhachi partiali, pilosa: Spiculis 4-linealibus, imbricatissümis; Glumis acutis, carina pilosis: inferiore dimidio breviori, superiore valvulis paullo longiori; Val- vula inferiore carina pilosa; Foliis angustis, planis involutisve. Amer. bor. (Hooker, s. n. Sp. cynosuroidis.) Radix repens, longe stolonifera, 2. Culmus simplex,. 2— 21/2- peda- lis, glaber, 4 — 5-nodis. Vaginae inferiores internodio multo longiores, laxiusculae, glabrae. Ligula brevis, ciliaris. Folia strictiuscula, nune plans et lineas 2 lata, nunc compresso-involuta, margine scabra, infe- riora 9 — 7-pollicaria, supremum 3 — 5-pollicare. Racemi inferiores pl. min. pollicem inter se remoti et brevipeduneulati, adpressi. ita ut inflorescentia linearis sit, dilute flaventes, admixto purpureo. Fulyusae acutiusculae, inferior parum minor. Spartina coarctata m. Racemis 15— 18 (inferioribus brevissime pedun- culatis), 2/2-pollicaribus, alternis L subbinis, sessilibus, lineari - adpressis; Rhachi partiali g/abra; Spiculis 5 —6-Zinealibus, im- bricatissimis; Glumis acuminatis, carina pilosis: inferiore dimidio breviori, superiore valvulis /s longiori; Valvula inferiore carina posa; Foliüs involutis. Montevideo. (ex hbio Berol. perperam s. n. re É . Radd.) Culmus (basi abscissus) 5 — 6-pedalis, simplex, teres, validus, glaber. Vaginae omnes sese vaginantes, arctiusculie, glabrae. Ligula ciliaris. Folia (basi lineas 2 lata) involuta, 2°/2-pedalia, firma, glabra. Juba Botanique: SEPVALR TI NA 111 4) pedalis, conrctata, 4 lineas lata. Racemi irregulariter et dense ‘exserti, dilute flaventés, sessiles. Glumae brevi-acuminatae, lateribus subpube- rulae, carina pilosse. Waloulae acutae, inferior parum minor. Spartina capensis N. ab Esenb! Racemis 2— 4, sessilibus, 3-pollicari- bus, approximatis, conniventibus; Rhachi partiali glabra; Spiculis sub-6-linealibus, subimbricatis; Glumis acutiusculis: inferiore carina piosa, valvulas subaequante, superiore tota pilosula, valuulis 6-tam partem longiori; Valvula inferiore ere tota pilosula ;, Folis in- volutis. Cbsp. Radix repens, %. Culmus simplex, circiter 11/2-pedalis , glaber, totus vaginis (12) glabris obtectus, quarum inferiores plurimae demum aphyllae, superiores Folia gerunt erecta, involuta, glabra, 6-pollicaria, supremum brevissimum |. pollicare. Zigula brevissima, ciliaris. Racemi basi vagina suprema involucrati, 3/2-pollicares, sessiles, per spatia 4 — 6- linealia alterni, apice subfastigiati, pallide gilvi. Spiculae satis imbri- eatae, excepta valvula superiori totae brevi-pilosae. falvula inferior paullo minor, superior 2-nervis. Spartina alterniflora Lois. Gall. 2, p. 319. Racemis 2— 6, alternis, con- tractis, 2— 2'/1-pollicaribus; Rhachi partiali glabra; Spiculis 6- linealibus, alterno-remotiusculis; Glumis acutiusculis: inferiore sub- dimidio breviori, glabra, superiore dorso superne aspera, valvulis glabris paullo longiori; Valvula superiore mucronata; Foliüs planis. Trachynotia alterniflora DeC. et Dubyÿ Bot. Gall. 1. p. 527. Bayonne. Radix subrepens, 2. : Culmus 1*/3—2-pedalis, simplex, compres- siusculus, glaber, totus vaginis 5—6G, glabris tectus. Ligula ciliaris. 112 S'PAAXR\TUI NA: Botanique. Folia 1 — 10-pollicaria, 2— 3 lineas lata, margine hispidula; supre- mnm 3—6-pollicare. Racemi per distantias 8 — 10-lineales remoti, sessiles. Spiculae lineas 2 ab invicem distantes. Gluma superior inter- dum subacuminata, superne dorso aspera, valvulas paullo excedit. 6) Spartina stricta Roth Cat. bot. 3, 9. RetS. IT. p. 261. (excl. Syn. Tenorei.) Racemis 2 — 3, conniventibus, 3 —4-pollicaribus; Rhachi partiali glabra; Spiculis 6—7-linealibus, imbricatis; Glumis acutis, pube- rulis: inferiore pl. min. dimidio breviori, superiore valvulas ae- quante L. üsdem paullo longiori; Valvulis acutiusculis, glabris (ra- rius inferiore carina hirta); Foliis involutis L. inferne planis. Dactylis cynosuroides Loefl. It. 115. — — stricta Ait. Kew. 1. 104. Limnetis pungens Pers. Syn. 1. 72. Paspalum strictum Brot. Phyt. Lus. n. 6. 12. ——— cynosuroides Brot. FI. Lus. Rottbôlla spathacea Ten. Neap. prodr. 11. Trachynotia stricta DeC. Gall. 3. 74. Cbsp. Ting. Ital. Tergest. Hisp. Radix subrepens, 2. Culmus 1 — 2 pedalis, totus vaginatus, glaber. Vaginae glabrae, inferiores demum aphyllae, superiores 4— 5 Fois strictis, 3 — 7//2-pollicaribus, convolutis L basi planis et lineam 11/2 latis vestitae; fasciculorum folia sesquipollicaria, involuta 1. inferne plana et lineam lata. Ligula ciliaris. Racemi 2— 3, contracti, per spatia 8- linealia 1 pollicaria remoti: inferior brevipedunculatus. Spiculae sor- dide et pallide glaucae. Glumae ad carinam brevissime hispidae, su- perior inferne puberula. Botanique. SPARTIN À, 113 7) Spartina laeigata Wild. hb. (Lk. Jahrb. 3. 92.) Racemis 5—10— 20, [2] contractis, sub-3 — 5-pollicaribus; Rhachi partiali glabra; Spiculis 6-linealibus, imbricatis; Glumis acutis: inferiore pl. min. dimidio minort, glabra, superiore valulis paullo longiori, carina scabriusenla: Vaivulis acutis, glabris; Foliis compressis L. inferne planis. Dactylis maritima Walt. Carol. p. 71. Spartina glabra Mühlbg. Gr. p. 54. Amer. boreal. Badix . . .. Culmus 3-pedalis, strictus, glaber, simplex, nodis gla- btis, totus vaginatus. Vaginae glabrac, Ligula brevissima, ciliaris. Folia sticia, firma, glabra, sesquipedalia — 7-pollicaria, aut inferne plana et lineas 3 lata, aut omnia compressa, acuminata; supremum ra- cemis proximum, 5 — 9-pollicare. Juba 8 — 10-pollicaris, contractis- sima. Racemi sessiles, pallidi, nunc per intervalla 7 — 16-linealia di:- tantes, nune subbini. Spiculae acutae. Gluma superior tenuissime 5- nervis, Carina nunc glabra, nunc brevissime denticulata. Valvula in - ferior tenerrime 3-nervis, superior 2-Carinata. Spartina cynosuroides Wild. En. p. 80. Racemis 4— 10 — (50), patuks, 2— 51/2 —(5-) pollicaribus;. Rhachi partiali margine hispida; Spi- culis 6— 7-linealibus, imbricatissimis; Glumis carina breviaculeatis: inferiore nunc valvulas aequante nunc pl. min. dimidio breviorti, superiore acuminata: acumine nunc brevi nune valvulis 1/3—*,, longiori; Valvulis acutiusculis, inferiore dorso aculeato-scabra; Foliis nunc compresso-involutis, nune planis. Dactylis cynosuroides L. sp. pl. 104. Trachynotia cynosuroides Mchæx. FI 1. p. 64. Limnetis eynosuroides Pers. Syn. 1. p. 72. Aer, boreal. Texas. Hém. LSér.Sc.math.,phys.et nat. T. V1. 2depart.Sc. nat. 15 114 SPAACERIT.I Ne À, Botanique B, major, vegetior, racemis 10 — 30 — 50, gluma superiore brevi- acuminata, folüs latioribus: Spartina polystachya Willd. En. p. St. Trachynotia polystachya Mchx! FI. 1. p. 64. Limnetis polystachya Pers. Syn. 1. p. 72. Amer. boreal. prope New-York. Radix repens, 2, stolones longos emittens. Culmus 3 — 6 -pedalis, simplex, strictus, glaber (in Sp. polystachya fere digitum minorem cras- sus et superne scaber), aut totus vaginatus, aut sub racemis pl. min. longe nudus. ÂModi glabri. Ligula ciliaris. Folia aut plana et lineas 2—53 lata, aut anguste compressa et subinvoluta, acuminatissima, mar- gine hispidula, 2— 2%2-pedalia (in Sp. polystachya basi compressa, lincas 9 lata). Racemi pallidi, rarius aeni, 7—10 (in polystachya 10 — 30 — 50), inferiores 2— 3 — 4—(5-) pollicares et plus minus longe (4— 7—9 lineas — fcre pollices 2)-, superiores brevius pedun- eulati, Jubanr constituentes 7 — 12-pollicarem. 9) Spartina foliosa m. Racemis pl. min. 12, contractis, sesqui— 2-polli- caribus; Rhachi partiali glabra: Spiculis 6 — 7-/linealibus, imbri- eatis; Glumis glaberrimis, aculis: inferiore valvulis */s breviorti, superiore üsdem paullo longiori; Valvulis acutiusculis, g/aberrimis: Foliis planis. California. Culmus (abscissus) circiler 2-pedalis? totus vaginatus, nodis glabris. Vaginae glabrae, superiores (5) satis approximatae, internodio multe longiores, culmo (cujus vidi partem superiorem circiter pedalem) pennae aquilinae crassitudinem impertiunt, Lignla semilinealis, ciliaris. Folia rigidiuseula, plana et inferne lineas 5 — 5 lata, acuminatissima, glabra Botanique. SPARTINA CRFPSIS. {15 pollices circiter 8 longa, supremum 5 — 4— 5-pollicare. Racemi 9 — 12, contracti, alterni 1. subbini, sesqui — 2-pollicares, inferne per inter- valla 10-linealia, superne 3-linealia sessiles. Spiculae glaberrimae. Styti aut connati aut ad basin usque liberi. A ———————————— — 10. CrypPsis Hr. KEew. Thyrsus, interdum capitatus. Spiculae lanceolato-oblongae. Glumae valvulis paullo breviores, inferior parum minor. Valvula inferior 1- nervis, praesertim superne Carinata, mutica. Fructus ellipticus scutello suo paullo longior. Gramina Europae australioris, Egypti et Amer. borealis, prostrata (rarissime erecta), longitudine varia. < Radix fibrosa, ©. Culmi plures et plurimi, vix pollicares — fere pedales, ramosi 1. subsim- plices, glabri. f’aginae amplae, internodio duplo magisve breviores, striatae, glabrae, lineas 2 — 10 longae, supremae confertissimae, Ligula pilosa. Folia linearia 4 pugioniformia, infima conferta et plerumque brevissima, superiora semi — 1 — 2-pollicaria, glabra 1. brevipilifera. Thyrsus aut capitatus, vaginis 2 inclusus, 2— 5 lineas latus; aut oblongus, 5 — 7 lineas longus, vagina solitaria inclusus; aut linearis (clavato- linearis), {/2— 1#2— 2%: pollices longus, vagina 1 1 nulla inclusus, densus, glaucus |. nigrescens. Glumue subchartaceae, longe plerumque valvulis paullo minores, inferior paullo brevior, nudae 1. dorso pilosae, compressae, sursum magis carinatae , obtusiusculae L. (rarins) acutae. 15* 116 @ PUPCR.S os Botanique. Falvulue Vanceolatae, sessiles, aequilatae, inferior paullo (interdum ‘3) jongior, 1-nervis et sursum magis carinata, obtusiusculae L inferior acuta imo acuminata, glabrae 1. inferior sursum ad carinam brevissime pilosa. Lodicula 0. (In Cr. acuminata adest, pusilla, oblonga). Stam. 2— 3. Artherae oblongae. Ovarium oblongum. Styli 2. Stigmata pilosula. Fructus oblongus, glaber, liber, scutello 1/3 longior: Embryone non nisi im Cr. aculeata subdimidio, brevioni. 1) Crypsis aculeata Ut. Kew. RelS. IT. p. 376. Diandra (raro 3-andra); Thyrso capitato, hkemisphaerico, Vaginis 2 imbricatis involucrato; Valvulis acqualibus. Schoenus aculeatus Esp. ph ed. 1. p. 42. Anthoxanthum aeuleatum EL. sppl. p. 89. Phleum aculeatum LaM. W. Phleum sehoenoides Jeq. FA Austr. app. t. 71. Agrostis aculeata Seop. Carn. S9. Antitragus aculeatus Gaertn. & 80. {, 7. Eur. australis. Cauc. Sibir. Astrach. Egypt. Graec. Senvoal. Fadix fibrosa, brevis, ©. Culmi plures et plurimi, decumbentes, slabri, ramosissimi, nunc pollices aliquot longi, nunc pedales. Vaginae inflatae, amplae, 2— 6—12-lineales, cum foliis thyrsoque glaucae, sae- pius (ut nodi infraque eos culmus) amethystinae, supremae 2 capitu- lum involventes et disticho confertissimae. Ligula brevissima, pitosula. Folia inferiora aut 3 — 4-pollicaria, aut brevissima, superiora 2 — 1- pollicaria aut semipollicaria, plana, inferne lineas 2 — 1 lata, acumina- tissima (pugioniformia), firma, suprema pungentia, glabra aut glandulis brevipiliferis obtecta, patentissima et horizontalia. Capitula hemisphae- Botanique. CAR aPèSs 2 S: 117 rica, fere innumera, glauca. Sriculae arcte compactae, lineas 11/2 — 2 longae, brevissime pedicellatae. Glumae subchartaceae, sublineales, aut aequales et valvulis paullo longiores, aut inferior paullo minor et val- vulis 4 breviores, compressiusculae, 1-nerves, obtusiusculae L (rarius) acutae, glabrae aut brevissime pilosae. Valvulae chartaceae, compressius- culae, 1-nerves, lanceolatae, obtusiusculae, clausae, praesertim superne dorso viridi-carinatae, Fructus fere linealis, oblongus, scutello suo 1/4-, embryone ‘/2 longior. 2) Crypsis schoenoides Ladl. I 1. 166. £ 42. f. 1: Triandra; Thyrso ovato, vagina una (juniore binis) involucrato; Valvulis aegualibus. Crypsis aculeata 8. Wild. sp. 1. p. 158. Crypsis virginica Nutt! Pechea subcylindrica Pourr: Chlor. n. 105. Phleum schoenoides L. sp. pl. ed. 1. p. 60. Phalaris vaginiflora Forsk, p. 18? Spartina phieoides Roth. n. Beytr. 1. p. 101. Heleochloa schoenoides Host. Gr. 1. tab. 30. Ad mare adriatic. Gauc. Egypt. super. Podol. Gall. Philadelph. Similis interdum Cr. aculeatae, sed diversa thyrso oblongo- ovato, sicpe pollice dimidio longiori, inferne vagina unica involucrato, et sta- minibus 3, rarissime 2. 3) Crypsis alopecuroides Schrad. Germ. p. 167. ‘Triandra; Thyrso cyln- draceo, vagina unica involucrato aut nudo; Valvulis pl min. in- aequalibus. Crypsis geniculata RelS. 1. p. 376. — — phalaroides MB! TC. no. 114. — — macrostachya Brot. Lusit. 113 CryrPS1S ARE K'NAU D 11. Botanique. Phleum alopecuroides Püll. et Mitterb. IL 147. t. 16. Phalaris explicata Lk. in Schrad. Journ. 1799. 4. p. 312. — —— geniculata Sm. prodr. 1. 58. Gall. Austr. Wolga. Kirgis. Egypt. Tingit. Radix fibrosi, ©. Culmi plures, semipollicares — fere pedales, de- cumbentes, subramosi |. simplices, glabri. Vaginae semi — sesqui — 2- pollicares, glaucae, glabrae. Ligula pilosa. Folia Hnearia, plana, lineam pl. min. 1 lata, firmula, patentia, breviacuminata, glabra, inferiora se- mipollicaria, superiora 4 —1{/2—2—3 pollices longa. Thyrsus semi — 2—21-pollicaris, nigrescens |. rarius glaucus, cylindricus 1. apice parum erassior. Spiculae Vix lineam longae. Glumae, quarum inferior paullo brevior, flosculo nonnihil breviores, dorso (praesertim superius) brevipilosie. #’alvulae obtusiusculae, superior paullo 1. fere 3 minor. Obs. Cr. acumanata Tr. in Sprgl. n. Entd. p. 57. vix pollicaris, Va- ginis cum Foliis semipollicaribus pilosulis, Spiculis Hineam vel ultra lineam longis, Valvula inferiori subacuminata, superne pilosula, et Lodicula parva, oblonga, — vix tamen species distincta! Ê 11. ReyvnauDia KT. Agr. sÿn p. 39. Panieula simplex, (radiis solitariis. Glumae compressae, sub apice bifido setigerae: inferior valvulis {3 brevior, 5-nervis, superior easdem subaequans, 7-nervis. l’aloula inferior sub apice acuto brevissime se- tigera, superior parum brevior, uninervis. Sfamina 2. Gramen Indie occidentalis, 6 — S pollicare. Radix fibrosa, 2. Culmus simplex, erectus, elaber, nodis (2) pilosis. Botanique. RErYNAUDIA LIMNAS. 119 Vaginae glabrae, inferiores pellicares, superior ultra 2-pollicaris. Ligula pilosa. Folia angustissima, setaceo-inveluta, extus glabra, culmea inferiora 4 -polli- caria, fasciculorum breviora, supremum semipollicare, viridi-brunnea. Panicula simplex, 1*/2-pollicaris, contractiuscula, lineas 3 lata, eolore folio- rum. Axis comm. glaber. Radü solitarii, per distantias regulares (in- feriores 3-lineales) remoti, glabri, inferiores 5 lineas longi. Pedicell. alterni, brevissimi, glabri. Spiculae fere lineas 1t/2 longae, oblongae compressae. Glumae carinatae: inferior valvulis circiter ‘/3 brevior, acuta, 3-nervis, glabra, sub apice setam 2-linealem emittens; superior valvulas subaequans, apice acuto bifida, sub eodem setam exserens 2 lineas longam, margine brevi-ciliata, 7-nervia. Walvula inferior tenui- membranacea, acuta, sub apice bifido brevi-l. brevissime setigera, 5- nervis: nervis intermediis apice basique evanescentibus, glabra, superior paullo brevior, 1-nervis, apice acuta. Lodiculae sqq. 4: duae anteriores minores, in filamentum |. ligulam linearen: productae (Kth.) Stamima 2, Antherae oblongae, fusco-purpurascentes. Ovarium lineari-oblongum. Styhi 2. Stigmata atro - violaceo - plumosa. Reynaudia filiformis Kth. rev. Gr. tab. 9. Polypogon filiformis Sprgl. in hb. Berteroano. Domingo (Balbis). Cuba (Pôüppig!). #2 Lives, Tr. Fund. Agr. p. 116. Panicula (parva). Gluimae naviculares, aequales, angulato-3-costatac. Valvula inferior (dorso aristata) 5-nervis, superior multo angustior, aguminata. Sfylus 1. Stigmala 2 —53. ’ 120 L'AI M aNe AUS. Botanique. Gramen Asiae borealis, caespitosum, erectum , dodrantale — sesquipedale, brevistoloniferum. Radix subrepens, ®. Culmus simplex, compressiusculus, 3-nodis, glaber. Paginae internodio demum pl. min. breviores, lavae, striatae, glabrae 1. pl. min. asperiusculae, Ligula biaurita, semilinealis, Folia compresso-involuta, subsetacea , deorsum asperiuscula : fasciculorum interdum longissima culmosque superantia; culmea inferiora nunc bre- vissima (5-linearia). nunc pollicaria: suprema vix lineam longa. Panicula pl min. pollicaris, contractiuscula, subsecunda. Axis comm. per- tenuis, teres, glaber, flexuosus, 6 —S-parus. ÆAadiü bini, inferiores semipollicares, circiter a medio floriferi; superiores solitarii, breviores. Pedicelli aut longitudine spiculae, aut breviores. Spiculae 11/2 — 2- lineales, oblongae, pallide glaucae aut € puxpureo variae. Glumae ae- quales aut inferior nonnihil minor, chartaceae, naviculares, angulato- 3 costalac, scabrae, ad carinam denticulatae, aut simpliciter acutae, aut mucrone saepe adunco auctae. Valvulae membranaceae, glumis basi arcte inhaerentes, glumas acqantes: inferior acuta, 5-nervis, superne scabra, inter basin et medium aristam dorso emittens duplo longiorem, infra paullo tortilem, supra geniculatam aut flexuosam; Valvula supe- rior inferiore quartam partem brevior, perangusta, acuminata, 1-nervis. Lodiculae sqq. 2, lanceolatae, collaterales. Ovarium oblongum, glabrum. Stylus 1. Stigmata 2—3, plumosa. Stam. 53. Filamenta satis longa. Antherae lineares, flavae. 1) Limnas Stelleri m. Ie. gram. IL t. 18. Inter Ochotsk et Aldain Ross. asiat. Botanique. PPAPENECU: M 121 AUBERGE EU, ML Thyrsus, interdum subpanicularis, oblongus 1 cylindricus. Glumae aequales, compressae, plerumque pectinatae, Valvulis 5—17-nervosis, truncatis longiores. Interdum Rudimentulum stylhforme. Fructus ob- longus !. subrotundus, scutello ?/s — 4 longior. / Gramina utriusque orbis (Æur. Asiae et Amer.) pratensia et sicca habitantia, digitalia — 4-pedalia. Fadix interdum nodosa, fibrosa 1. subrepens. Culmus erectus (praeter PA. asperum), glaber, simplex, nodis 2—3—5— 6, glabris. Väginae internodio pl. min. breviores, glabrae, suprema pl. min. inflata. Ligula semi — sesqui-linealis, obtusa 1. acutiuscula. Folin linearia I. lineari-lanceolata, lineas 1 — 21/2— 4 lata, semipollicaria — digitalia — 6 — 10-pollicaria, superiora breviora, glabra 1. aspera. inflorescentia Thyrsus (in Chilochloa et Achnodonte Panicula thyrsodes), el- lipticus, oblongus L. linearis, lincas 11/2—3—4 latus, densus. Spiculae lineas 1—2 longae, brevissime pedicellatae, compressae. Glumae aequa- les, membranaceae, dorsum versus 3-nerves, in Phleo cornutae, in Achnodonte et Chilochloa acutae, ad carinam nunc totae-, nunc inferne superneve pectinatae, nunc nudae. Walvulae membranaceae, aequales, truncatae 1. acutiusculae, glumis paullo !. t/5— 1. Ÿ/2 breviores: inferior 5 —(7-) nervis, superior multo angustior, 2-nervis. Callus nullus 1. minimus, in Pl. tenui et arenario cum rudimentulo minimo. Lodicula aut nulla, aut minima et obtusa. Stamina 3. Antherae lineares. Ovarium glabrum, oblongum. Styli 2. Stigmata plumosa. Mém. VI.Sér.Sc.math., phys.etnat.T. PI. 2de part. Sc.nat. 16 122 P: Hi Z2 EX Où M. Botanique. Fructus subrotundus I. oblongus, teretiusculus 1. compressiusculus, liber, eberbis, exsulcus, scutello %/4—?/3 longior. a) Thyrsus; Valvulae basi absque rudimentulo; Glumae cornutae. 1) Phleum echinaum Host! Gr. austr. IT. p. 8. t. 11. Tr. ic. gr. 1. tab. 71. Thyrso oblongo, squarroso; Glumis inferne ad medium usque pec- tinatis; Cornubus glumis parum brevioribus, nudis. Phleum graecum Füld\ hb. 1534. — — felinum Sm. Prodr. fl. gr. 1. p. 42. Graec. Dalmat. Sicil. Radix fibrosa, ©. Culmi erecti, 5-pollicares — fere pedales, glabri, 2-nodes, sub thyrso longe nudi. Waginae internodio longe breviores, laxiusculae, glabrae, suprema inflata. Ligula 1 — 1*/21inealis, truncata. Folia linearia 1. lineari-lanceolata, fasciculorum bipollicaria et breviora, culmea vix pollicaria, plana, lineam 1—1/2 lata, deorsum asperula. Thyrsus ellipticus, semipollicaris et longior, lineas 3— 4 latus, squar- rosus, viridis, sed etiam ex amethystino alboque varius. Spiculae den- sissime compactae ; lineas 2 longae, compressae. Glumae aequales, embranaceae, laeves, dorsum versus crasse trinerviac, Carina à basi ad medium usque pectinata, excurrens cum nervis 2 adjacentibus in cornu hispidum, extrorsum divergens , glumis ipsis aequilongum |. paullo brevius. Valvulue membranaceae, glumis ‘/3 breviores, vasculi- formes: inferior apice truncata, nervo medio in aciculam brevissimam excurrente; superior perangusta, tertiam partem brevior, 1-nervis. ELodicula 0. 2) Phleum alpinum L. sp. pl. ed. 1. Tr. ic. gr. II. tab. 21. 22. Thyrso oblongo L. lineari-oblongo: Glumis totis pectinatis, cornubus glumis parum brevioribus, nudis L. pectinatis. Botanique. PHLE U . 123 Lhleum commutatun Gaud! — — nigricans Wüld\ hb. 1529. Alp. Gall. Helv. Pyren. Austr. Siles. Norw. Lapp. Altai Kamisck. Aleut. Amer. bor. Radix subrepens, fibras sparsas emittens, 2. Culmus semi — fere 2-pedalis, glaber, subsimplex. Vaginae internodio breviores, deorsum asperiusculae, suprema tumida [. inflata Ligula brevis aut brevissima, obtusa. Folia lanceolato-linearia, lin. 2 — 21/2 lata, digitalia — spitha- maea, margine aspera, suprema et baseos breviora et angustiora. Thyr- sus densus, e viridi et atropurpureo varius, oblongus 1. lineari-oblon- gus, semipollicaris — fere bipollicaris, lineas 3 latus. Radi brevissimi, a basi ramulosi. Spiculae lineari-oblongae, non computatis cornubus fere 2-lineales. Glumae herbaceae, laeves aut superne scabriusculie, exeuntes in cornu parum brevius, in aliis una cum eodem totae, in alüs ad ejusdem basin aut ad medium usque dorso pectinatae. Wal- vulue glumis ‘/s breviores, inferior apice subcrenulata, 5 -nervia, nervo medio in denticulum producto, superior multo angustior, aequilong. Lodiculae sqq. minimae, obtusissimuae. Phleum pratense L. sp. pl. ed. 1. Thyrso lineari, cylindraceo; Glumis totis pectinatis, cornubus glumis dimidio magisve brevioribus, nudis. Phleum pratense. RetS, Il. p. 318. Tr. ic. gr. L. tab. 5. — — nodosum L. sp. pl. ed. 2. (v. Obs. 2.) — — bulbosum Gouan. Host! gr. IV. tab. 21. — — echinatum Spreng! S. V. I. p. 241. — — sloloniferum Host. (Schrad!) — —varvense Pourr. — — Bertolonÿ DeC. Cat. ht. monsp. 1813. p. 132. RetS. IL. p. 319. (v. Obs. 2.) 16* 124 PH LE \U M Botanique. Phleum Deckeri, a Roem! hb. (v. Obs. 1.) — — tuberosum Panz. FI norimb. Petrop. Sib. Cauc. Taur. Syr. Ital. Gall. Germ. Angl. Amer. bor. Radix saepe nodoso-bulbosa, fibrosa, 2. Culmus erectus l.-inferne adscendens, digitalis — 4-pedalis, glaber. ANodi 3—5—6, glabri. Vaginae nodos nunc aequantes, nunc superantes, nunc duplo magisve breviores, glabrae, supremae angustae, vix inflatae. Ligula semi — 1- linealis, obtusa. Folia semipoll. — 1 — 2—5—10-pollicaria, acuta, plana, 1 — 4 lineas lata, glabra, margine aspera. Thyrsus semipollica- ris— pedalis, erectus. Spiculae densissimae, brevissime pedicellatae, lineam longae, carinatae, cornu gluma ?3— %/; breviori, aspero gla- brove; Valoulae glumis dimidio breviores, truncatae (1. acutae, v. Obs. 1.), inferior 5-nervis, nervis apice prominulis; superior duplo angus- tior, aequilonga, 2-nervis et bicuspidata. Lodiculae sqq: minimae, obtusiusculae. Obs. 1. Phleum Deckeri a Roem., quodque jungit cl. Decker (pl. Sicil) cum PA! Bertolonü, in monte d'Oro Nebrod. lectum, Glu- mas habet sub-2-lincales et Valvulas pl. min. acutas et submu- cronatas; tamen vix species propria. Obs. 2. Thyrsus, qui inferne pl. min. longe nudus, in PAl. nodoso E. basi vagina involucratus; in PA Bertoloniü paullo angustior basi- que abortivus. — Ceterum occurrit etiam subpaniculatus, — 2- stachyus, — cornubus longioribus, etc. b) Panicula thyrsodes. Callus depressus et pusillus, rudimentulo nano anuctus. (CHILOCHLOA et ACHNODON.) 4) Phleum Michelü A. ped. n. 2138. Panicula thyrsode sublineari; Glu- mis acumuünatis, totis (dissitiuscule et saepius brevissime) pectinalis. Botanique. P HE EU M 125 Phleum Michelü. Schrad. Germ. 1. 187. t. 1. f. 2. RetS. II. pe 380. — — hirsutum Sut. Helv. 1. 34. — — phalaroideum Vul. Delph. 2. 60. — — ambiguum Ten! Phalaris alpina Haenk. in Jeq. Coll. 2, 91. Host. gr. Il, 26, +. DeC. Gall. 3. n. 1489. Phalaris ciliata Lag. Qi QT phleoides Savi Pis. 1, 58. Chilochloa Michel Trin. Gr. 1 et sesquifl. p. 167. major : Phleum cuspidatum Willd. en. sppl. 5. — — trigynum Schrad. in M. et K. FI 1, p. 49€. Phalaris mucronata Desf. Cat. 12. Chilochloa cuspidata RetS. IL. 409. Helv. Ital. Tyrol. Austr. alp. Cauc. orient. Radix fibrosa [. subrepens, %. Culmus simplex, adscendens Î. erec- tus, 1—1/-pedalis, nodis 3— 4, glabris. Vaginae inferiores nodos subaequantes, superiores üisdem pl. min. breviores. Ligula linealis, obtusa. Folia plana, digitalia L. longiora, lin. 1—2 lata. Panicule thyrsodes 1*/2— 4-pollicaris, lineas 3 lata, densa, pallide viridis. Spi- culae lineas 1—2 longae. Glumae acuminatae, interdum vix-, inter- dum (superne) longiuscule pectinatae. Valvulae glumis ‘/: 1 sub-°/2 breviores, obtusae aut submucronatae, subaequales, glabrae L saepius pilosulae, inferior tenui-5-, superior 2-nervis. Lodieulae sqq. oblongae 5) Phleum Boehmeri Wib. Werth. Panicula thyrsode lineari; Glumis cor nutis, glabris L (rarius) brevissime et dissite pectinatis. 126 P 'HL EU M. Botanique. Phleum phalaroïdes Koel. Gr. 52. — — glabrum Bernh. Erf. 38. — — laeve MB. FI I, 46. Phalaris phleoides L. sp. pl. ed. 1. Chilochloa Boehmeri PB. RetS. II. 408, Ross. Sibir. Odess. Altai. Gall. Germ. Radix fibrosa 1. subrepens, %. Culmus erectus, 1— 2-pedalis, nodis 3, glabris. Vaginae glabrae L. asperiusculae, superiores internodio pl. min. duplo breviores. Ligula semilinealis, obtusa. Folia pl. min. digitalia — 6-pollicaria, plana, pl. min. lineam lata, deorsum pl. min. aspera. Panicula thyrsodes 1—3—6-pollicaris, lineas 2— 3 lata, densa, pallide viridis L atropurpurea. Spiculae ultralineales, oblongae, brevissime pedicellatae. Glumae brevicornutae, glabrae 1. (raro) dissite et brevipectinatae. Valvuiae glumis ‘/s breviores, subacutiusculae, sub- aequales: inferior tenui-5-nervis, plerumque pilosula, superior 2-ner- vis. Lodicula? Rudimentum ? 6) PAleum asperum Vill. Delph. IT. p. 61. Panicula thyrsode lineari:; Glu- mis cuneiformibus, mucronatis, glabris L. (rarius) subpectinatis. o, Glumis glabris: Phleum viride AU Ped. n. 2133. — — ventricosum Moench. Meth. p. 177. — — paniculatum Sm. FI. brit. 1. p. 70. Phalaris aspera Retz. Obs. IV. p. 14. — — paniculata Ait. Kew. 1. 87. Clulochloa aspera RetS. IE p. 409. 5, Glumis pectinatis: Phleum annuum MB. F1. TC. 1. n. 111. Chilochloa annua RetS. II. p.410. Botanique. DH EU M 127 1) Germ. Helv. Gall. Ttal. Cauc. Astrach. Nepal. Radix fibrosa, ©. Culmus 1/2— 1 — 2-pedalis, saepe inferne erecto- ramosus. MNodi 3, glabri. Waginae internodio pl. min. dimidio bre- viores, suprema paullo inflata. Ligula linearis, obtuss. Folia inferiora subdigitalia, retrorsum subscabra, lineas 11/2— 2 Jata, plana, superiora breviora. Panicula thyrsodes 1 —4-pollicaris, linearis, lineas 2 lata, densa, viridis. Glumae aequales, cuneatae, mucronatae, scabrae, brevissime pedi- cellatae, vix lineales. Valvulae glumis breviores, obtusiusculae, aequa- les, inferior obscure 5-nervis, superior binervis. Rudimentum styli- forme, brevissimum. Lodiculae sqq. breves, lanceolatae. — 8, PAleum annuum MB. Glumae lineales, altera (rarius utraque) pectinata. Val- vulae acutae, Phleum tenue Schrad. Fl. Germ. 1. p. 191. Panicula thyrsode lineari: Glumis navicularibus, acutis, nudis, Phleum Mesopotamiae Ht. Paris. Phalaris Bellardi Willd. n. act. scrut. Berol. IT. p. 415. — — tenuis Host! gr. austr. — — bulbosa L. Amoen, IV. 264. — — cylindrica DeC,. F1. franc. IF 11. — — sativa Pers. Syn. I. 78. — — subulata Savi. Pis. I. 57. Achnodon Beilardi PB. et Achnod. tenue RetS. Il. p. 382. Gall. Germ, Taur. Graec. Radix fibrosa, ©. Culmus semi — ultrapedalis, simplex 1. inferne ramosus, glaberrimus. Waginae internodio pl. min. dimidio breviores. glabrae, superiores parum tumidae. Ligula linealis, acutiuscula. Folia digitalia 1. breviora, lin. 1—11/2 lata, deorsum scabriuscula. Panicule thyrsodes semi—3-pollicaris, lin. 11/2 — 2 lata, densa, glabra. Spiculue 128 S) P'HIL:E, U A. Botanique. brevissime pedicellatae, oblongae, fere 1%/2-lineales, compressae. G/umae aequales, naviculares, acutae, 3-nerves, glabrae. Valvulae aequales, glumis dimidio breviores, inferior truncata, 7-nervis, superior acuti- uscula, duplo angustior, 2-nervis. Basi rudimentulum styliforme, bre- vissimum. Lodicula 0? Phleum arenarium L. sppl. Panicula thyrsode Uneari-obovata d. oblonga: Glumis subnavicularibus, acuminatis, superne pectinatis. Phalaris arenaria Wild. sp. pl. 1. p. 528. — — phleoides B. Ai. Kew. I, 86. Crypsis arenaria Desf. Atl. 1. 63. Chilochloa arenaria PB. RetS. II. p. 409. Achnodon arenarium Tr. Gr. 1- et sesquifl. p. 166. Angl. Germ. Gall. Natol. Radix fibrosa, ©. Culmi plures, digitales — fere pedales, simplices, glabri, externi adscendentes. Nodi 2, glabri. Vaginae in minoribus internodio longiores, in majoribus eodem multo breviores, glabrae, su- prema inflata. Ligula pl. min. linealis, obtusa. Folia semi — 1-polli- caria, pl min. lineam lata, glabra. Panicula thyrsodes semi — 1-polli- caris, densa, pallide viridis. Axis communis brevipilosus. Spiculae brevissime pediceliatae, lineam longae, compressae. Glimae aequales, naviculares, acuminatae, 3-nerves, ad carinam superne ad medium usque pectinatae. Walvulae glumis plus dimidio breviores, brevipilo- sulae, subtruncatac: inferior 7-nervis, superior duplo angustior, subae - quilonga, 2-nervis. Basi rudimentulum styliforme, brevissimum. REG S-PEESE 129 I n de x. pag: Achnodon arenarium Tr. .,..... . 128 BEA AP BE ee cer ee. 121 tenter hRelSr.3.35. te Boo PAT) Aegopogon Willd............ Be | — cenchroïides Willd. ...... 120 — geminiflorus HKth..... .... 28 — pusillus PB ............... 26 — submuticus Rupr............ 25 TELE LL Te Em ce EL) RL UIUSC LUS REIN ee Cers---sc 27 Agrosticula muralis Radd. ....... 85 Agrostis abyssinica Ehrenb. ....... 54 aculeata Scop...... aequalis Ehrenb. ........... 52 algida Phipps. .. .......... 34 arenaria Gouan. +... 11 atrovirens RetS.. ..... or re 30 brachyphylla HAUSSE SES 186 capensis Willd. ............94 clandestina Mühlb. ......., 107 compressa Torr......... 93 coromandelina Retz. ..... diandra Koen. ....... Hrelz 0. rs 01 domingensis Schult. .......,. 64 AURAI PAL NENESEe oenSceeses D4 ELALOTRERTEND resserre. 55 elongata Roth. ............. 90 —( DANAROLR. ee à se ce 001 hurnifusa AIT CA LR EEE ee ÉOUE Agrostis involuta Mühllg...….. pag- 107 Juncea LaM..........,,... 98 nr MCRT: en. -uevt ee 15 longifolia Torr........,... 107 puosa Æ\Sprel., eue ee: 60 pulchelaPRetS RER ee 59 pursens Pursh Reset 70 SCARED ae eee ce LT purpurascens Sw....... Diese 14 pyramidata Willd. .........62 Mamulosa RetS.= see Che -:183 SETOLLILA NN TIOTT Es ee EEE 92 spicata Thbg...........:... 94 SO AO NE SR : 2. 97 Sporobolus Sprgl............ 13 tenacissima Jeq............. 96 ROrb re res 66 hyrsoides Bosc ee saees «16 Torreyrana RES "CES... "15 tremula Willd.. ..... nes 108 — trichodes Willd. .........1, 52 RIRE LTICARAONS KR ee erste ei RER PNR RE EN SES 70 _— ——— Mihlbg. OC ... 56 Aira subviolacea Ehrenb. ......... 84 = triIChOdES Spr Elie ecr-ece re 32 Alopecnaus LE uses 36 aequalis, Sohol. 5... 39 APTESUIS EE ee. 45 = MED ss eos ss esse ess A0 alprhns Sn es -...... 41 Mém. VI. Sér.Sc.math.,phys.etnat.T. VI 2depart.Sc.nat. 17 130 Pag- Alopecurus angustifolius Sibth...... 49 — antarcticus Vahl. ....,..... 41 — aristulatus Mchx. ........ 89 — arundinaceus Poir...... sas 44 — borealis Ht. Gor. .......... 41 — brachystachyus MB.....,... 41 —— .bulbosus L.2-2.-2022200.0 068 — caespitosus Tr. ............ A | — candicans Salzm. ........... 44 — (Colobachne) Gerardi Tr... 48 — (Colobachne) Pallasii Tr.... 49 — colobachnoides Tr. ......... 41 — Cornucopiae Tr............. 46 = CIELCUS ALL eee cesse 40 — foliosus Clarke............. 49 — fulpus Sm................ .. 59 — geniculatus L........ AE 39 —CréraT OV IL ete censure: 47 — glaucus Less. ......... 2 AT — gracilis Willd. ............. 58 — Janatus Sibfth............... 43 — lasiostachys Lk............. 44 — lusitanicus LE. ............ 41 — magellanicus LaM. ........ 41 — nigrescens Jcq........ D... 44 — nigricans Horn. ............ 44 — ovaius FL) Dane 6e 2000. 41 — paludosus PB........... 5) —- PrMenSE Me... 44 — — — P, alpestris Wahlbg... 44 — — — caucasicus Tr..... 44 — ramosus Poir....... asus. 39 — repens MB. ...... none see A — ruthenicus Weinm ......... 44 — sibiricus Ht. Vindeb. ....... 44 —— D SUDOTISLOLIS PET S rome see see 59 — utriculatus Pers... ....e 43 — vaginatus Pall ............. 48 pag. Alopecurus ventricosus Lag. Pers... 44 = Vlasowi Irene 3a2 Anthoxanthum aculeatum L.......116 Antitragus aculeatus Gaertn...... 116 Calotheca sabulosa Steud. ......... 70 Chilochloa annua RetS.. ........ 126 —Marenaria Ph... 2... 128 USD ELICS. ee - + -e os. 120 —"bochimers PNA M0... 426 — cuspidata RetS. ...... Sade 2 — Michelii Tr... 125 Coleanthus Seïdel.............,,.. 55 — subtilis Seïdel.............. 36 Colobachne vaginata PB......:... 49 Colpodium compressum Tr......... 93 —" JUNCEMR AT: cg ne. cesse 1 — monandrum Tr... Red 55 Cornucopiae alopecuroides L....... 47 —ecucullaumi Le Re 46 Crypsis Ht. Kew .:..... Pan LL — aculeata Hi. Kerw.......... 116 AE le 117 — acuminata Tr...... CS . 118 — alopecuroides Schrad. ...... 117 — CGTENATEA DES rec e-ee 128 — geniculata RetS........ AN EL | — macrostachya Brof........ 4417 — phalaroides MB........... 117 — schoenoïdes LaM. ..:....... 117 — virginica Nutt. ..... rene lt Cynosurus tenellus Cav....... «0... 27 Dactylis cynosuroides L.......... 113 = — — — Lôiffl AT 112 — marilima Wall... eu... 115 — patens Don... ........... 109 SE 27 ee LS no 0 3 006 112 Ehrharta tenella A. Spreng....... 89 Heleochloa juncea PB........,.... 73 pag- Heleochloa schoenoides Host.....,. 117 Holbôllia Wall 2e — ornithocephala Hook......... 33 Holcus laxus. RoscNA eee 2.101 Hymenothecium tenellum Lag... .. 21 — unisetum Lag. ......... co. 21 LaMarckia tenella DeC. ..... .... 27 Limnas Er eee ee teecti. 119 —1 Stellerr are eee 120 Limnetis cynosuroides Pers....... 115 — juncea Rich. ...... Mood 109 — polystachya Pers. ......... 114 — pungens Pers. ............ 114 Lycurus HbLKth...... Mess 30 — phalaroïdes HbKth.......... 51 — phleoïdes HbKth............ 32 Miühlenbergia aspericaulis N.ab Es. 105 Nardus L..... Re ra tture 23 stricte 1 ee eiaeotnsisisre cie D Panicum pyramidatum Salzm...... 85 — tenuiflorum Schrk..... 0) Paspalum cynosuroides Brot...... 112 = SITÉCTIIM DTOL se seceasustes 112 Pechea subcylindrica Pourr. ..... 117 Phalaris alpina Haenk. .......... 125 — anenari® WMilid ec. 128 — aristata Schousb. 44 — ‘aspera Retz. .............. 126 — PBellardi Willd...... ton 127 1 DulIbosa La ee tt 27 — ciliata Lag.......... UD D Den PA — cylindrica DeC............ 127 —, UISTICRA TE OT Rise semence 11 — “explicata Lk Bee. « 118 — geniculata Sm. ........ se 118 — mucronata Desf..,......,., 125 — paniculata Ait...,...:....,.126 — paradoxa Ehrenb. .......,, 46 Phalaris phleoides L. . ...... = = MOAVER Te ti » = — — P, Ait... — sativa Pers, .. —. subulata Sa AN EN. — tenuis Host. — ulricuata Li. — vaginiflora Forsk. Phippsia Tr. —.. aloida Trsyht niet : — monandra Tr. :.: 2... Phleum LM ner er — aculeatum LaM....... — alopecuroides Pill. et Mitter b. —., alpioumi Las fous ae: — ambiguum Ten. . ...... —. annuum MB\ . 14. : =" arepanumali ts ele — arvense Pourr. . ..., —. asperum Ville rt Je. — Bertolonii DeC........ — Boehmeri Wib.. . ..... — bulbosum Gouan. . ..... — capitatum Scop........ — commutalum Gaud.. ...,. — cuspidatum Willd. .. — Deckeri a Roem....... — echinatumaHost Va. à. — — — — Sprgl.. ...... —.felinum Sn, AE ANR — Gerardi AL .. — glabrum Bernh. ....... — graecum Wäilld........ — hirsutum Sul. 0. IEEE : — laeve MB NOEL — Mesopotamiae ht. Par.... — Mrchelis ALAN ET Er. — nigricans Willd. ...... 132 Phleum nodosum L. ....:. — paniculatum Sm........ — phalaroides Koel.. ..... — phalaroideum Will. . .... = pratense. L. 15, seu . — schoenoides Jcq........ — LE SN — stoloniferum Host... .... — Mtenue SChrad. 0, - 4e 00e — trigynum Schrad.. . .... — LUberOSuMm POnZe NII. — ventricosum Münch.. . ... Toile AIMER. NON TEE. - Poa uniflora Mühlbg. Podosaemum pungens Lk ..... — virginicum LL: MN | Polypogon fiiformis Sprgl .... — vaginatus Hilldherame . Réynodia) Kthe219900"t atomes — hliormis EH. Cr. Rottbüllia spathacea Ten. . .... Schmidtia subtilis Tatt. .. — utriculosa C. a Sernb. Schoenus aculeatus L. . . . .... Spartina Schreb. — alterniflora Lois. — americana Roth. . . . . .. — brasiliensis Raddi . ,... — capensis N. ab Es. de ccoarciata Dr - UN. — cynosuroïdes Willd. = .folrosa Tr. 28 ets ME . — glabra Miühlbg. . ...... — gracilis Tr. —æ— juncea Willd........ — laevigata Nindeesumentt — phleoides Ro E AULSEUN . — polystachya JPA LAN. pag. Spartina stricta Roth... .,...+. 112 Sporobolus aeneus Kth.. ....... 78 — argutus Kth. 0... 62 … ‘atrovirens Ktfe. NI. 86 — caëspitosus Kth....,...: 72 — capensis Kth. . ........ 94 …— ciliatus Presl.: ...: . 63 — commutatus Kth. ....... 59 — domingensis Kth. .. 64 — durus Brongn. . ....... 72 — elongatus Br. 12... 2... 90 — . fastigiatus Presln.w..0" . "38 = :humifusus Ki: VEN - 91 EN ÉTUICUS BTE TON E ES 96 — Jacquenontii Kit me 92 =: junceus KE ON 75 hninor KEINE. NU ONG E — minutiflorus Lk. ....... 85 — minutus Lk. . 84 PE orcentalis RER. ML 66 — pulchellus Br. ......... 59 — pungens Kth. -....... GEL — purpurascens Hamilt.. .... 114 2 ramosisStmus RITES Lee ME 58 =. pamulosus RIRE" 83 + - repens: Presl.. "MON 24102 — robustus Kth. DAVIS. PE 4 — rupestris Kth. .... 66 + « spicus CHE NN MONS 27 97 —. Sprengelii Kth. - .:.... 73 ss subrilis Ktha NS ONE. 88 LE. stencllus KIRNS MMA : 789 > ctremulus KR PE NET 98 — virginicus Kth. ....... 70 Tozzettia pratensis Savi. . .... 46 — utriculata Savi... + 12. 46 Trachynotia alterniflora DeC. et Dubyes WIRE, MORE 111 pag. Trackynotia cynosuroides Mchx.. 115 — Juncea Mehæ: “AR RAR. 109 — polystachya Mchx. . . ... 114 —. stricta. De CM 9 Bio. 54 Trichodium algidum RetS. ..... 34 Nilfa. Adans.# Meénofié met: 50 =—acuminata LE AAA, x gi) = fadustar DEN AR UoElEr. -— 80 —— laened Lrtan A6 Men 7e 78 —albrcans IN ab Es... 101 SPC ER 0 M OPTÉMEEOME CEE 24 — LATCANSANAMN ee Me ce: 64 — arguta N. ab Es: . .. . . . . 62 — asperifolia N. et M. ...... 95 —afroyimens HDI EN... 1... 86 = Bérierdanae lt... 100 — brevifolia N. ab Es . . . 59..88 — CHESpIiOsa Er. 08- ne). +. 72 — capensis PB. : .:. ..:..... 94 — centrifuga N. ab Es. . ....57 I CITATAM EE en nt c s à 65 — CONNUS LT. APN — MEOMPESS EN RE 93 — coromandelina PB. . . .. 51. 59 = *'éryptandrat Tôrr. . 12", 2. | 69 — cuspidata Hook. . ...... 105 Glen ç PIRE 60 — discospora NN. ab Es. ... .59 — 1dontingensis Tr: : : 2. . 65 — Drummondii Fr... . . .. 106 Or aN ER ré < 54 — MElAHODUN abs. OU 070 —Melongati PR:l5e. 2445 2:42 90 = HÉTOSANDE ES NN ES = Mecs ER MT. 89 — MexnaNNabNEs. MON er — 1) fastigiatar Net M... . 99 — fimbriata N. ab Es. . .. . C9 pag- Vilfa fulvescens Tr... .. .. ... 76 RE GlAUCA TEA MEL. 52 — gracilis Tr(*) . ..... 74. 104 —\ belvola Tr M0€ Ross . © 52 —. keterolepis Graf anse . - 75 =—. Hooker: Tr. .11.2h#irnte . 106 — humifusa HEKth. .... 67. 91 — . intermedia Tr. . .... . 56. 67 — ioclados N. ab Es. . , . .. . 65 — « Jacquemontii. Tr BW 92 TC CASE En TE 75 MONS OA ONE: 0. - 107 MIN ACTA EE ME NT D Ed) — matrella N. ab Es... .... 53 SN UNE Ie ee DU 0 Ve ENS 84 a TUNUTIOTA LE 85 se Micheline... 0 53 A0 ET D 0. GS — orientalis N. ab Es. ... .. . 65 = pallida- Ne ab Es, 27 20. 62 PanICU AA EEE 67 = pilifers ER cute 68 plume 0 98 = PUICHElA NT PE 59 Dr CPUDEENS PB ER | 71 en MPUSpUTASCenS BE 74 = TANOSISSNAM TE 0 PE ES — CLaNUlOSA HR th D OS as 1e 0 de vo ve 102 — Kichardsonis Tr. . . . .. . 103 PSE UM ET Te 81 er UBIONONA TE EC PURE 80 OPUS ARR RER LE 54 — Roxburgii INSGORES PRE 59 (@) Lapsu duae species nomine triviali eo- dem denotatae sunt: prior (p. 74) subsetacea nominuri potest. 134 Vilfa pag: LUPESLMS ALT EU NE E 66 HURESENES TT UN ENENS- . 96 Schiedeana alt ee CE 0 73 SELOtINA MLOIL- UE OT setulosa rt. MO EN 55 Spartinie Tr. EL 482 spicata PHARE EE 97 SŒUArTOSA EL Cet. 100 subpyramidata Tr. ...... 61 subtlis EC ET CE. 88 Vilfa tenacissima HbKth. — \tenera Tr ee Las —. tremula Dr. à — trichodes HbEKth. . . .. — vaginiflora Torr...... — villosa Rchenb — virginica PB — xerampelina Tr...... Zoysia tremula Willd. . ...... EINIGE BEMERKUNGEN UEBER DIE NATÜRLICHE FAMILIE DER POLYGONACEAE. ERSTER ARTIRKREL: VERSUCH EINER NATURGETREUEN ANORDNUNG DER GATTUNGEN DIESER FAMILIE. VON CAR INIE YYER. (Gelesen den 26. Juni 1840.) Die Familie der Polygonaceae, obgleich fast über den ganzen Erdkreis verbreitet, ist, verhältnissmässig, weder besonders reich an Gattungen, noch auch an Arten. Endlicher führt 21 Gattungen an, und S prengel zählt, in seinem Systema vegetabilium, gegen 220, dieser Familie angehôrige Arten auf. Fügen wir diesen, für die von Sprengel übergangene, oder erst spä- ter entdeckte Arten, noch 130 hinzu, so wurden jetzt dennoch kaum mehr als 350 Polygonaceae beschrieben worden seyn, von denen gegen drei Viertel den beiden Gattungen Polygonum und Rumex angehôren mügen, die hauptsächlich die gemässigte und kalte Zone Europa’s, Asiens und Amerika’s bewohnen, und die wohl als der Kern dieser Familie betrachtet werden müssen. 136 ME: vers, Botanique. Sehr verschieden ist die äussere Tracht der Polygonaceae. Die kleine, einjährige, kaum zollhohe, mit wenigen, sehr kleinen Blumen ver- sehene Kônigia, und die baumartigen Coccolobeae, mit langen Blumen- trauben; die rutaenfôrmigen Calligoneae, deren Blattbildung fast ganz unterdrückt ist, die grossblättrigen Rhabarberarten und die Coccoloba pubescens, mit ihren gigantischen, schirmartigen Blättern, bilden die schla- sendsten Gegensätze. Allein so verschieden auch das äussere Ansehen der Polygonaceae ist, so ist ihnen allen doch ein so -unverkennbares Familien- sepräge aufgedrückt, dass die Ansicht der Botaniker über die Pflanzen- formen, welche dieser Familie zugezählt werden müssen, kanm jemals ge- schwankt hat. Nirgends jedoch — selbst nicht in Endlichers Genera plantarum, wo übrigens, im Allgemeinen, die Polygonaceae trefflich bear- beitet sind — habe ich eine naturgetreue Gruppirung der Gattungen dieser Familie angetroffen. Eine solche Zusammenstellung zu versuchen, ist der Zweck dieser Blätter. Es mügte wohl überflüssig seyn, die vegetativen Organe der Polygo- naceae hier nochmals zu beschreiben: Nôthig ist es aber, einige Worte über die Structur der Blumen zu sagen, insofern sich auf diese jede naturliche Anordnung der Gattungen wird gründen muüssen. Bei den meisten Polygonaceae entspringen die Blumen seitlich, aus den Winkeln der Blätter und der verkümmerten Blattscheiden (ochreae florales). Blos bei den Eriogoneae sind sie {meistens) gipfelstindig und von einem besondern Involucrum umgeben. Das Daseyn dieser Hülle “ag wohlhauptsächlich Reichenbach bewogen haben, die Eriogoneae von den Polygonaceae zu entfernen und sie den Nyctagineae unter- zuordnen; eine Verbindung, die wohl schwerlich allgemeinen Beifall finden wird. Den Blumen der Polygonaceae darf man wohl nur ein einfaches Perigonium zutheilen, obgleich in den allermeisten Fällen die Stellung der Botanique. Ueber die natürliche Familie der Polygonaceae. 157 Kelchblättchen in zwei Reïihen, sich deutlich nachweïisen lässt'). Dicses Perigonium bleïbt, so viel mir bekannt ist, im Fruchtzustande immer stehen, und ich kenne keine Art dieser Familie, mit kelchlosen Früchten. Meistens sind die Kelche saftlos und entweder krautartig, oder mebr oder weniger deutlich corollinisch; seltener, und fast nur bei Coccoloba, sind sie im Fruchtzustande saftig und beerenartig. In den meisten Füällen sind die Kelchblättchen nur an der Basis mit emmander verwachsen; seltener erstreckt die Verwachsung sich bis auf, oder auch wohl über die Hälfte der Länge der Kelchblättchen, wie bei Coccoloba, Ceratogonum, Emex, Brün- nichia und Triplaris. Oft ist die Zahl der Kelchblättchen sich in bei- den Wirteln gleich, und es sind in diesem Falle in jedem Wirtel entweder drei Kelchblättchen, z. B. bei den Erigononeae, Rumex, Rheum, Emex, Podopterus, Triplaris —, oder nur zwei Blättchen: bei Oxyria, Atra- phaxis, Rumex aegyptiacus (comosus) und einigen Polygonumarten. Nicht weniger häufig ist in den beiden Wirteln die Zahl der Kelchblätt- chen verschieden, und dann pflegt meistens, jedoch nicht immer, dem äus- sern Wirtel ein Blättchen zu fehlen. Hôchst selten ist der Kelch auf einen einzigen, dreizäbligen Wirtel reducirt, wie bei Künigia und einigen Poly- gonumarten, Die Richtung der Blättchen zeigt im Fruchtkelche drei Verschiedenheiten: 1) Es stehen die Blättchen beider Wirtel aufrecht, wo- bei zugleich, in der Regel, alle Blättchen sich ziemlich gleich, oder die des 1) Auch bei Triplaris entsprechen die drei linienfürmigen Organe in der Kelchrôhre der weiblichen Blume, durchaus dem innern Wirtel des Kelches bei den andern Polygonaceaec. Man würde sie nur dann Blumenblätter nennen dürfen, wenn man überh aupt bei aller Poly- gonaceae den innern Wirtel des Perigon's mit diesem Namen belegen wollte, was allenfalls noch bei Rumex, Atraphaxis, Tragopyrum thunlich wäre, bei Polygonum, Coccoloba und andern Gattungen aber durchaus unanwendbar ist. Noch weniger aber darf man bei Tri- plaris diese Organe für unfruchthare Staubfäden erklären. Dass sie dies nicht seyn künnen, zeigt die Analogie und hauptsächlich das Auftreten wahrer Staubfäden, zwischen diesen Organen und dem Fruchtknoten, bei Tr. surinamensis und bisweilen auch, in unvollkommener Gestalt, bei Tr. (Ruprechtia) ramiflora. Mém. VI. Sér.Sc. math. phys.et nat. T. PI. 2de part. Sc. nat. 18 138 JA ENKR ‘ER; Botanique. innern Wiriels doch nur wenig grüsser sind; hierher gehôren die Erto- goncae, Künigia, Polygonum, Fagopyrum, Coccoloba, Ceratogo- num und Brünnichia. Seltener sind die Blätichen des innern Wirtels deutlich kleiner, wie bei Podopterus und Triplaris. 2) Die Blättchen des äussern Wirtels sind zurückgeschlagen, die des innern aufrecht und durch Grüsse oder Gestalt von den äussern Blätichen verschieden: bei Oxy- ria, Rheum, Rumex, Emex, Tragopyrum, Atraphaxis, Polygonella. 3) Die Blätitchen beider Wirtel sind zurückgeschlagen und an Gestalt sich ganz gleich; dies findet man nur bei den Calligonene. Dic Staubfäiden zeigen keine bedeutende Verschiedenheiten. Sie sind dem Kelche unten eingefügt, oder der Kelchrôhre angewachsen. Uebrigens aber sind sie wohl immer frei und unter sich nicht verwachsen?}, Sie sind an Zahl den Kelchblättchen oft gleich; oft aber finden sich ausserdem noch 1, 2, 3 überzählige Staubfiden, und bei den Calligoneae scheinen immer drei Staubfäden einem Kelchblättchen zu entsprechen. In der Regel sind alle Staubfäden einfach, faden- oder borstenférmig. Nur bei einer neuen Gattung aus Texas sind die drei Staubfäden, die den Flächen der Frucht gegenüber stehen, an jeder Seite, nach Art eïiniger Allium, mit einem breiten Anhängsel versehen. Der Antherenbau zeigt bei den Poly- gonaceae keine wesentliche Verschiedenheïten. Der Fruchtknoten ist einfach und mit einem einzelnen*), meistens auf- rechten, hüchst selten hängenden Eichen versehen, meistens dreieckig und mit drei Griffeln gekrünt, bisweilen zusammengedrückt und zweiïgriffelig, bei den Calligoneae viereckig und mit vier Griffeln versehen‘) Die 2) Bei Podopterus sollen sie an der Basis in einen Ring verwachsen seyn. 3) Die Angabe, dass bei Triplaris ramiflora die Frucht dreisaamig sey, beruht auf einem Irrthume. 4) Ich habe mebrere hundert Früchte der Calligoneae untersucht, und unter diesen nie eine drei- oder fünfeckige, mit eben so viclen Griffeln verschene Frucht gefunden, und wenn solche wircklich bisweilen vorkommen sollten, so verdienen sie nicht mehr Berücksichtigung, als man bei Rheum den zwei- und viergriffeligen Früchten schenkt. Botanique. Ueber die natürliche Familie der Polygonaceae. 159 Narben sind bei Oxyria, Rumex, Emex pinselférmig; bei Rhenm nie- renférmig; bei Triplaris länglich und mit Wärzchen besetzt; bei den übrigen Polygonaceae kopfférmig. Der Fruchtknoten scheint aus zwei, drei oder vier Carpellarblättchen gebildet zu seyn. Blos an der Frucht der Goccoloba-Arten môgten sechs Carpellarblätichen zu unterscheiden seyn, deren Ränder nach innen gebogen sind und Schein-Schecidewände bil- den, von denen drei fast bis zum Mittelpunkte, und abwechselnd mit die- sen, drei andere nur wenig in den Eiweisskürper eindringen. Es ist also gleichsam die Frucht der Coccoloba fast halb-sechsfächrig, obeleich sie nur ein, tief eingeschnittenes Saamenkorn einschliesst. Dieser Fruchthau unterscheidet die Goccolobeae wesentlich von den andern Polygona- ceae*). Das Saamenkorn der Polyÿgonaceae hat meistens einen grossen Eiweisskôürper, der in der Regel ungetheilt, bei den Calligoneae mit vier tiefen Furchen bezeichnet, bei Goccoloba (auch bei Brünnichia) sechs- bppig ist. Der Embryo befindet sich meistens seitlich, selten nimmt er das Centrum des Saamens ein. Berücksichtigen wir den Bau des Kelches und der Frucht, so kann man die Familie der Polygonaceae in sieben Tribus theilen, die sowohl durch mehrere Charaktere, als auch durch den Habitus deutlich unterschie- den sind. Ehe ich jedoch zur Aufzählung der Gattungen schreite, muss ich noch ein Paar Worte über einige, etwas widerspenstige Pflanzen dieser Familie sagen. Pterostegia passt nirgends genau hin. Betrachten wir das Blümchen getrennt, ohne den Habitus und das Involucrum zu berücksichtigen, so ist die nahe Verwandtschaft mit Kônigia und Polygonum gewiss nicht zu verkennen. Das Involucrum aber und der Mangel der Blattscheiden, schei- 5) Vielleicht mit Ausnahme der Brünnichia und einiger Triplarisarten, die einen ähn- lichen Fruchthau haben. 18* 140 M EM CR, Botanique. nen diese Gattung vielmehr den echten Eriogoneae zu nähern. Am ent- fernsten ist gewiss die Verwandtschaft mit den Coccolobeae. Die ausgezeichnete Gattung Ceratogonum bildet gleichsam das ver- bindende Glied zwischen die echten Polygoneae und die Goccolobeae. Bekanntlich hat Bojer (Annales des Se. nat. sec. Série IV p. 2517 t. IX) diese Pflanze unter dem Namen Polygonum Owenii beschrieben und abscbildet, obgleich nicht durchaus naturgetreu. Meisner hat vollkommen Recht, wenn er die Identität des P. Owenii mit seinem Ceratogonum atriplicifolium behauptet. Auch môgten die Differenzen in den Beschrei- bungen beider Schriftsteller leicht zu heben seyn. Bojer hat offenbar die männlichen Blumen für die Blumen im blühenden Zustande gehalten und geolaubt, dass aus ihnen jene Gebilde sich entwickeln, die er ,nuces pe- rianthio destitutae angulis argute spinosis“ nennt, die Meisner aber, voll- kommen richtig, als hermaphrodite Fruchtkelche beschrieben hat. Ob diese hermaphroditen Blumen sechs- oder vielmehr fünftheilig sind, wage ich nach meinem Exemplare, nicht mit Gewissheit zu entscheiden, doch scheint mir das letztere wahrscheinlicher zu seyn, was auch dem Bau der, ohne Zweifel fünftheiligen männlichen Blumen besser entsprechen mügte. Emex stellt in der Tribus der Rumiceae gleichsam das Ceratogo- num der Polygoneae vor, und die Analogie mit Rumex ist leicht nach- zuweisen. Polygonella Mich., auf P. parvifolia gegründet, steht im Kelchbau dem Tragopyrum zunächst, unterscheidet sich jedoch wesentlich durch den Embryo axilis und durch flores dioici. Polygonum gracile Nutt. gehôrt, der Beschreibung zu Folge, vielleicht hierher. Allein P. articula- “tum ist im Kelch- und Fruchthau ein echtes Polygonum aus der Section der Avicularia, und die, vielleicht etwas tiefere Theilung des Kelches berechtigt uns nicht, diese Art von Polygonum zu trennen. Ob P. po- Iygamum L. und P. fimbriatum Ell. zur Gattung Polyÿgonella gehôren, Botanique. Ueber die natürliche Familie der Polygonaceae. 141 wie Meisner annimmt, muss ich dahin gestellt seyn lassen, da ich diese Arten zu untersuchen nicht Gelegenheit hatte. Podopterus, Triplaris und Brünnichia weichen in mancher Hin- sicht am méisten von den echten Polygonaceae ab, obgleich auch hier die innige Verwandtschaft nicht verkannt werden kann. Der Fruchtbau ist bei den verschiedenen Arten der Gattung Triplaris, wie sie bis jetzt besteht, wesentlich verschieden. T. americana Vabhl, surinamensis und brasiliana haben eine scharf dreikantige, fast dreigeflügelte Frucht, den Früchten des Buchweizens an Gestalt sehr ähnlich. Bei T. ramiflora, salicifolia und, der Beschreibung zu Folge, auch bei T. laurifolia ist die Frucht dén Früchten der Goccoloba sehr ähnlich, halbdreifächrich, mit zugerundeten Kanten, tief eindringenden Scheidewänden, die das Saa- menkorn so tief einschneïiden, dass sich Vahl hat verleiten lassen die Frucht der T. ramiflora als dreisaamig zu beschreiben. Diese wesentliche Ver- schiedenheit des Fruchthau’s nôthigt uns, die zuletzt genannten drei Arten von der Gattung Triplaris zu trennen, und aus ihnen eine besondere Gattung zu bilden. Ueber Oxygonum Burch., welches Meisner mit Polygonum ver- einigt, Antigonum Endl. und Antenoron Rafin. erlaube ich mir kein Urtheil. Gehôrt Antigonon wirklich zu den Polygonaceae, so muss diese Gattung eine besondere Tribus bilden. Von seiner Gattung Ante- noron sagt Rafinesque: sie unterscheide sich von Atraphaxis durch den Kelch und die Frucht; doch geht aus der gegebenen Beschreibung‘) diese 6) Antenoron. Calyx 4-fidus. Cor, 0. Stam. 4. Ovarium unicum liberum. Stylis 2 per- sistentibus. Achenus monospermus, ovatus striatus stylis coronatus. This new genus belongs to this order (Polygoneae), differing from the genera Tovara Adans., and Atraphaxis L. by the shape ofthe calyx and fruit. A.race mosum Raf. Hirsutum, fol. petiolatis oblongis acutis; racemo longissimo, floribus remotis bracteatis. Atraphace renouée Rob, P: 364 — Branches cylindrical, laeves with short vaginated petiols; flowers small and white, on short peduncles. Rafinesque Florula Ludoviciana p. 28. 142 MEFYE AR} Botanique. Verschiedenheit nicht hervor, wohl aber lassen die Inflorescenz und die Zahl der Staubfäiden keine Vereinigung mit Atraphaxis zu. Wabhrschein- lich ist Antenoron nicht wesentlich von Polygonum verschieden. Pen- talis Rafin., welche Gattung einige, mit Polyg. Persicaria verwandte Arten umfasst, kann nicht von Polygonum getrennt werden. L POLYGONACEAE VERAE. Ovulnm basilare, sessile, orthotropum. Trugus L Ertocongar. Flores involucrati. Perigonium hexame- rum, phyllis subaequalibus, in fructu erectis. Stamina 9 v. 6, setacea. Stigmata 3, capitata. Fructus trigonus, liberus. Nucleus indivisus. Embryo axilis. Herbae annuae v. perennes, v. suffrutices americant. Ochreae saepissime nullae. Folia saepe opposita, dilatata. 1. Eriogonum Mich. Involucrum tubulosum, campanulatum v. cyathi - forme, sexdentatum, multiflorum. Stamina 9. Herbae v. suffrutices saepe lanusinosi, folis caulinis alternis v. oppositis, pedunculis di— tri- chotome v. umbellatim ramosis, involucris solitarüs v. congestis. 2. Chorizanthe R. Br. Involucrum tubulosum, triangulare, sexdentatum, uniflorum. Stamina 9. Herbae vw. suffrutices, saepe lanuginosi, folüs caulinis alternis v. saepe oppositis verticillatisve, inflorescentia cymosa v. subeapitata. à| 5. Mucronea Benth. Involucrum tubulosum, compressum, bidentatum, unidorum. Stamina 9. Herba annua, dichotome ramosa, foliis caulinis (bracteis) alternis ampleæicaulibus trilobis, involucris axillaribus sessilibus. 4. Pterostegia Fisch., Mey. Involucrum uniflorum, diphyllum, fructi- ferum ampliatum, dorso cristatum. Stamina 6. Herba annua, tenella, ramosissima, prostrata, facie Drymariae, folis oppositis suboroiculatis petiolatis, ochreis nullis, involueris axillaribus, floribus minutis. Trigus IL Cazziconear. Involucrum nullum. Perigonium quin- quepartitum, phyllis subaequalibus, in fructu reflexis. Stamina 12 v. 15. Stigmata 4, capitata Fructus liberus, quadrisulcatus. Nucleus Botanique. Ueber die natürliche Familie der Polygonaceae. 145 © 40. quadrilobus. Embryo axilis. Frutices virgati, praesertim in Asia media, rarius in regione medierranea indigeni, subaphylli, ramulis articulatis ochreatis, floribus in vaginarum axillis fasciculatis pedicellatis, fructibus magnis, nucamentacets. Pterococcus Pall. Fructus angulis alatis, Calligonum Linn. Fructus angulis setis bi— quadriseriatis ramosis obsessis. Calliphysa Fisch., Mey. Fructus obtectus setis ramosis apice in membranam, fructum vesicae instar includentem, expansis. TriBus I. Rumicear. Involucrum nullum. Perigonium tetra-, penta - v. (saepius) hexamerum: phyllis seriei interioris in fructu erec- tis majoribus, seriei exterioris reflexis. Stamina 4, 6, 8 v. 9. Styli 2 v. 5. Fructus liberus, trigonus vel compressus. Nucleus indivisus. Herbae annuae v. perennes, rarius suffrutices, folüs saepissime dilatatis alternis ochreatis, floribus axillaribus saepissime fasciculatis. Rheum Linn. Flores hermaphroditi. Perigonium sexpartitum, phyllis in utraque serie tribus. Stamina 9, setacea. Stigmata 3, reniformia. Fructus trialatus. ÆEmbryo axilis Herbae perennes, in Asia media in- digenae, radice crassa, foliis amplis, caulinis alternis, inflorescentia pani- culata v. subracemosa, pedicellis in bracteolarum axillis fasciculatis late- ralibus elongatis articulatis. Emex Neck. Flores polygamo-monoici. Mase. penta-hexameri. Sta- mina 5 v. 6, setacea. Fem. Perigonium sexdentatum, dentibus tribus exterioribus reflexis. Stigmata 3, peniciilata. Fructus trigonus. Embryo cychicus. Herba annua, mediterranea, folüs alternis latiuseulis, floribus in foliorum atque bracteolarum axillis subverticillatis, pedicellis subarticulatis. Rumex Linn. Flores hermaphroditi v. abortu dioici. Perigonium sex-(rarissime quadri-) partitum , phyllis in utraque serie 3 (v. 2). Stamina 6 (rarissime 4), filiformia. Stigmata 3, (rarissime 2) penicillata. 144 MEYER, Botanique, Fructus trigonus, (rarissime compressus). Embryo lateralis. Herbae annuae, v. perennes, rarius suffrutices, folis alternis, saepissime dilata- tis, floribus lateralibus in foliorum atque bracteolarum aæillis fasciculato- verticillatis, pedicellis articulatis. 11. Oxyria Hill Flores hermaphroditi. Perigonium quadripartitum, phyllis in utraque serie 2. Stamina 6, filiformia. Stigmata 2, peni- cillata. Fructus compressus, alatus. ÆEmbryo axiliss Herbae perennes huiles, in alpibus Europae et Asiae atque in regionibus arcticis crescen- tes, folüs radicalibus, scapis saepissime aphyllis vaginatis, floribus fasci- culato-verticillatis, pedicellis articulatis. 12. Atraphaxis Linn. Flores hermaphroditi. Perigonium quadripartitum, phyllis in utraque serie 2. Stamina 6, filiformia. Stigmata 2, capitata. Fructus compressus. Embryo lateralis. Frutices in Asia media, Tauria atque in Africa australi indigeni, folüs alternis petiolatis, floribus fasci- culatis axillaribus, pedicellis articulatis. 15. Tragopyrum M. B. Flores hermaphroditi. Perigonium quinquepar- titum, phyllis seriei exterioris 2, interioris 5. Stamina 8, filiformia. Stigmata 3, capitata. Fructus trigonus. Embryo lateralis. Frutices in Asia media crescentes, ramosi, ramis apice saepe spinosis, folüs alternis petiolatis, floribus fasciculatis axillaribus, pedicellis aruculatis. 14. Gonopyrum Fisch., Mey. Flores hermaphroditi. Perigonium quin-- quepartitum, phyllis seriei exterioris 2, interloris 3. Stamina 8, iria utrinque dente aucta. Stigmata 5, capitata. Fructus trigonus. Enmbryo axilis. Ærutex americanus inermis, folüs angustis alternis sessilibus, Jlo- ribus racemosis, pedicellis solitaris in axillis ochrearum, articulatis?). 7) Gonopyrum americanum Fisch., Mey. Frutex florifer habitu similis Ericae. Cau- lis lignosus, erectus, ramosus, teretiusculus, striato-angulatus, crassitie pennae corvinae, cortice fuscescente tectus ochreisque aphyllis vaginatus, ad nodos leviter incrassatus, Rami hornotini herbacei, patentes, ramulosi, foliosi, apicem versus floriferi. Folia cum tota basi ochreae adnata (non in petiolum attenuata), crassiuscula, recurvata, linearia, obtusiuscula, superne canaliculata, Botanique. Ueber die natürliche Familie der Polygonaceae. 145 15. Polygonella Mich. Flores dioici. Perigonium quinquepartitum, phyllis seriei exterioris 2, interioris 3. Stamina 8, setacea- Stigmata 5, capi- tata. Fructus trigonus. Embryo axiliss Frutex ramosissimns, ramis gracilibus inermibus, foliüs alternis subsessilibus; floribus racemosis, pe- dicellis solitarüs articulatis. Trisus IV. Euv-Poryconear. Involucrum nullum. Perigonium tri-, tetra-, pentamerum, phyllis subaequalibus, omnibus in fructu erectis. Stamina 3—8, filiformia. Styli 2 v. 3. Stigmata capitata. Fructus tri- gonus v. compressus, Nucleus indivisus. Herbae annuae +. perennes, rarius suffrulices, foliis saepissime dilatatis alternis ochreatis, floribus axillaribus, racemosis, capitalis, cymosis 6. spicatis. 16. Kônigia Linn. Flores hermaphroditi. Perigonium tripartitum. Sta- mina tria, cum phyllis perigonü alternantia. Styli 2 v. 3. Fructus liberus, compressus y. trigonus. ÆEmbryo lateralis. Herba annua, pu- subtus obtuse carinata, decidua, in sicco quasi atomis crystallinis adspersa; ramea 4 v. 5 lin. longa, 2/3 lin. lata. Ochreae breves, subherbaceae, oblique truncatae, margine laeves atque in- érmes, non ciliatae, persistentes. Fasciculi foliorum minorum in axillis foliorum ramorum. Ba- cemi elongati, densiflori, solitarii vel gemini in apice caulis et ramorum ramulorumque superio- rum. Ochreae floriferae approximatae, hinc truncatae, illine acuminatae, inferiores saepe foliolo minuto apiculatae. Pedicelli solitarit, filiformes, patentes, 2 lin. longi vel paulo longiores, in media parte articulati, Flores hermaphroditi. Perigonium quinquepartitum, laciniis primo sub- aequalibus patulis, deinde (in fructu) inaequalibus: duabus seriei exterioris minoribus reflexis ovatis concavis, Carina Jata viridi notatis; tribus seriei interioris majoribus suborbiculatis obtu- sissimis planis coloratis, fructum arcte cingentibus atque faciebus fructus oppositis et marginibus suis sibi invicem applicatis. Stamina octo, fundo perigonii inserta, libera, dimorpha: tria facie- bus fructus opposita, supra basin utrinque dente lato obtuso, pro more Alliorum plurimorum, aucta, apice setacea; reliqua setacea, nullo dente instructa, quatuor per paria sepalis exterioribus opposita, ultimum angulum fructus adversum, nullo sepalo verticilli exterioris fultum. Anthe- rae Atraphaxidis. Ovarium liberum, trigonum, Styli tres, elongati. Stigmata capitata, parva. Fructus siceus, branneus, calyce brevior, ovatus, acutus, triqueter, faciebus subovatis, tenuissime punctulatis. Nucleus conformis, faciebus planis, nullo sulco notatis. Albumen copiosum, cor- neum. Embryo axilis, Cotyledones angustae, planae, virides. Radicula supera. Hab, in Ame- ricae provincia Texas, %#. Mém. VI. Sér.Sc.math.,phys.et nat. T. V1. 2depart.Sc.nat. 19 146 MER E BR, Botanique. silla, in regionibus arcticis Europae, Asiae et Americae, atque in montanis Asiae seplentrionalis indigena, folis planis, floribus minutis. congestis in Joliorum superiorum aæillis. ; 17. Polygonum Linn., Meisn. Flores hermaphroditi v. abortu polygami. Perigonium saepissime penta-, rarius tri- v. tetramerum. Stamina 5—8, rarissime 4 v. 9. Styli 2 v. 3. Fructus liberus, compressus v. trigonus. Embryo lateralis. Herbae cosmopolitae, annuae v. peren- nes, rarius suffrutescentes, interdum volubiles, folüs dilatatis alternis, flo- ribus spicatis, racemosis, paniculatis, cymosis v. capitatis, rarius axilla- ribus solitaris. Genus polymorpum, fortasse dividendum. 18. Fagopyrum Tournef. Flores hermaphroditi v. abortu diclines. Pe- rigonium pentamerum. Stamina 8. Styli 3. Fructus liberus, trique- ter. Embryo axilis Herbae annuae in Asia media indigenae, foliis alternis latis, floribus cymoso-paniculatis, cotyledonibus latis. 19. Ceratogonum Meisn. Flores polygami. Masc. Perigonium quinque- partitum. Stamina 8. Herm. Perigonium quinque ?-sex ?-dentatum, fructiferum dorso trispinosum. Stamina S, Styli 3. Fructus cum perigonio connatus, trigonus. Embryo axilis. Suffrutex in insulis Afri- cae australis indigenus, folüs alternis petiolatis dilatatis, ochreis setosis, racemis elongatis oppositifolüs, floribus fasciculatis in ochrearum aphyt- larum axillis, pedicellis articulatis. Trigus V. Coccozosear. Involucrum nullum. Flores hermaphro- diti, (an semper?). Perigonium quinquefidum, fructiferum baccatum et cum fructu plus minus connatum, phyllis subaequalibus, omnibus erectis. Stamina 8, subulata. Styli 3. Stigmata capitata. Fructus trigonus, incomplete semisexlocularis. Nucleus sulcis sex exaratus, lobatus saepeque ruminatus. Embryo axilis (an semper?). 20. Coccoloba Linn. Arbores in America tropica atque in India occiden- tali indigenae, folüs alternis, saepe maximis, ochreatis, racemis v. spicis { Botanique. Ueber die natürliche Familie der Polygonaceae. 147 oppositifolüs elongatis. Genus iterum recognoscendum, forsan in plurima genera dividendum. { Trisus VI. Trircarinear. Involucrum nullum. Flores herma- phroditi, monoici v. dioici. Perigonium hexamerum, phyllis omnibus in fructu erectis, seriei interioris minoribus. Stamina 6 v. 9, setacea. Styli 3. Fructus liberus, triqueter v. trigonus, saepe sulcatus. Frutices interdum scandentes v. arbores in America tropica indigenae, folis dila- tatis, ochreis parvis, floribus racemosis v. fasciculatis. 21. Podopterus Humb., Bonpl. Flores hermaphroditi. Perigonium sexpartitum, phyllis seriei exterioris dorso longitudinaliter alatis, seriei interioris apleris minoribus. Stamina 6. Stigmata capitata. Fructus triqueter. Embryo . . ... Frutex mexicanus, ramosus, ramis apice spinescentibus, folis alternis alüsque fasciculatis in foliorum axillis, flo- ribus majusculis pedicellatis fasciculatis in foliorum delapsorum axillis, pedicellis trialatis. 22. Triplaris Linn. Flores dioici. Mas. Perigonium sexpartitum, phyllis seriei interioris minoribus. Stamina 9. oem. Perigonium sexfidum, phyllis planis, seriei exterioris (in fructu) maximis alaeformibus, seriei in- terioris subsetaceis. Stigmata oblonga. Fructus triqueter. Nucleus con- formis indivisus. Embryo .... Arbores in America tropica indigenae, ramis fistulosis, gemmis folüferis elongatis subulatis tunica vestitis folia- cea lanceolata decidua, folium margine ad costam usque replicato-revo- lutum atque gemmam folüferam alteram mullo minorem arcte cingente, folüs alternis magnis plicis longitudinalibus 6— 10 notatis, ochreis brevibus truncatis, floribus spicato-racemosis bibracteatis, bractea inferiore (exteriore) parva lanceolata, superiore (interiore) inter rachin et pedicellum spathacea florem cingente, in fronte (latere exteriore) longitudinaliter fissa, floribus 19° 148 MEFYER, Botanique. fructiferis majusculis, :tubo membranaceo fructum includente, lacinis tribus alaeformibus planis coronato, fructu triquetro angulis subalatis®). 23. Ruprechtia m. Flores dioici. Mas. Perigonium sexpartitum, phyllis 10 2. seriei interioris minoribus. Stamina 9. Foem. Perigonium sexfidum, phyllis planis, seriei interioris minoribus. Stigmata oblonga. Fructus 8) Species hujus generis sunti T. brasiliana Cham. (Linnaea VII p. 139). T. folüs ovatis glabnis, axillis subtus subbar- batis; laciniis calycis exterioribus sinubus acutis distinctis, interioribus oblongo-linearibus in- clusis liberis. 4rbor 20 — 50-pedalis v. altior. Folia latitudine sua duplo circiter longiora, mazima 1% poll. longa, saepius minora. Lacinüs calycinis interioribus liberis circa ovarium insertis (non parietibus calycis adnatis) a sequentibus speciebus diversa. In Brasiliae provincia Minas Geraes (Sellow), à sylvis umbrosis ad fl. Parana (Riedel). (Vid: sp. sp. sice.) T. Vahliana Fisch., Mey. T. folis oblongis glabris, costa subtus pilosa, axillis venarum nudis; laciniis calycis exterioribus sinubus acutis distinctis, interioribus oblongo-linearibus subinclusis fundo calycis adnatis. 7. americana Vahl. Symb. II p. 109! (exel. syn. Aubl.). T. americana Schomburgk in Procedings of the Botan. Society of London. I p. 62 tab. 2. Ad T' caracassanam Cham. (quae, ni fallor, est genuna T. americena L., a Loefflingio prope Barcellonam lecta) acvedit, sed in nostra specie laciniae calycinae interiores fundo ca- lycis sunt adnatae. T. surinamensis Cham. a nostra differt costa foliorum glabra, venarum axillis barbatis, lacinüs calycis interioribus linearibus aliisque notis. Folia latitudine ter et semis v. quater longiora, maxima subpedalia. Palo santo incolar., ap. Rohr. Hab. in America meridionali. (Vid. sp. sp. sicc. a cel. Rohr in Cayenna lect.) T surinamensis Cham, (Linnaea VIII p. 158, excl. syn. Vahl.) T. foliis oblongis costaque glabris, axillis venarum subtus barbatis; lacinis calycinis exterioribus (2) sinubus acu- tis distinctis, interioribus linearibus subinclusis tubo calycis adnatis T' amerivana Rottb. rar. p. Surin. p. à tab. III. Blochmannia Weigeltiana Reichb. Folia latitudine sua triplo lon- giora, majora subpedalia. Sinus inter lacinias calycis exteriores forma sunt paulo diversi, unus latior rotundatus, duo angustiores acuti. Laciniae calycis interiores a basi ad tertiam partem longitudinis parieti tubi calycis adnatae, apice liberae, longitudine tubo calycis aequantes vel vix longiores. Stamina sterilia ad basin laciniarum calycinarum interiorum, solitaria vel bina, plerumque antheralut videtur) cassa terminata, vel saepe in eodem individuo nulla. Hab. in Surinam. (Vid. sp. sice, sp. a Weïgeltio lect.). 4. T. Cumingiana Fisch., Mey. T. foliis oblongis subtus pubescentibus, axillis venarum nudis; laciniis calycis exterioribus (2) sinubus acutis distinctis, interioribus linearibus subin- clusis tubo calycis adnatis. Folia triplo longiora quam lata, subtus pube adspersa, mazxima 16— 18 poll. longa. Laciniae calycis exteriores 15 lin. longae, sinubus duobus acutis, tertio latiore rotundato separatae, lacintae interiores angustissimae, subsetaceae, tubo calycis vix lon- giores, a basi ad dimidium longitudinis parieti calycis adnatue, apice liberae. Hab. in Co- lumbiu, Cuming. (Vid. sp. sp. sicc.) Botanique. Ueber die natürliche Familie der Poly gonaceae 149 pyramidatus, trisulcatus, semitrilocularis. Nucleus sulcis tribus y. sex exara- tus; lobatus, ruminatus. Embryo axilis. Arbores vel frutices Americae tro- picae incoli, folus alternis dilatatis, nullis plicis v. lineis longitudinalibus no- tatis, floribus spicato-racemosis v. paniculatis bibracteatis, bractea inferiore (exteriore) parva, ruperiore (interiore) inter rachin et Jlorem spathacea in fronte (latere exteriore) longitudinaliter fissa, cal;cibus fructiferis majusculis, Jfructibus seminibusque sulcis 3 v.6 profundis notatis, cotyledonibus latis. 5 T. Martiana Fisch, Mey. T. folüs ovato-ellipticis subtus glabriusculis, axillis venarum nudis; laciniüs calycis exterioribus sinubus acutis distinctis. interioribus linearibus longe ex- sertis, tubo calycis adnatis. 4rbor 40 — 50-pedalis. Folia latitudine duplo longiora, maxima 7 poll. longa, 35/, poll. lata; alix 4 poll. longa, 2 poll latu vel etitm minora. Lacinire calycis interiores lineari-setaceae, a basi ad tertiam longitudinis partem adnatae, apice liberae. Hab. iu Brasiliae sylvis ad Rio Cuxipo-Goraçu, Riedel. (Vid. Sp. Sp. sicc.) 6. T. peruviana Fisch., Mey. T. foliis oblongis subtus ad venas puberulis, axillis venarum barbatis; laciniis calycis exterioribus lobis ovatis brevibus interjectis, interioribus sublineari- bus subinclusis tubo calycis adnatis. Species distinctissima structura calycis foeminei, cujus laciniae exteriores sinubus latis sunt separatue atque ,lobis brevibus subovatis apice sacpe emarginatis interjectae, laciniae interiores calyci alte ( fere cum A part. longitudinis) adna- tae, apice liberae, tubo calycis non, vel vix longiores; folia latitudine sua triplo ctrciter lon- giora, maxima 16 poll. longa. In Peru legit Mathews. (Vid, sp. sp. sicc.) 7. T. Riedeliana Fisch., Mey. T. fois ellipticis ovatisve subtus pubescenti -holosericeis. Ab omnibus speciebus Joliis subtus pube densa adpressa holosericeis diversa. Arbor 20 pe- des alta. Folia superne pubescenti-scabra, lineis v. plicis longitudinalibus insignita, latitudine sua sesqui vel fere duplo longiora, majora vix 4 poll, longa. Rachis inflorescentiae ramosae, in nostris speciminibus Jfloribus orbata, pilosissima , structura atque bractearum conformatione generis. Flores ignoti. Hab. in Brasilia prope Cazalvasco locis humidis, Ricdel. (Vid. sp. sp. sicc.) Species mihi ignotae v. dubiae. T. americana Loeffl. et Linn. a Loefflingio prope Barcellonam lecta. Forsan T. cara- cassana Cham. T. pyramidalis Jacq. (select. stirp. americ. hist. p. 13 t. 115 Jig. 5), prope Carthagenam lecta. Ad antecedentem speciem spectare videtur. T. caracassana Cham, (Linnaea VIII p.137). Est genuina, ut mihi videtur, T.americanaL. T. americana Aubl. (Guian. p. 910 t. 347). Species valde cbscura; ex foliüis plicatis plantae masculae cum Triplaride congruit, sed floribus dodecandris recedit; ex fructu autem, si iconi nimis rudi fides habenda est, ad Ruprechtiae speciem ignotam pertinere videtur, Species in hortis s, n. T. americanae culta, habet folia subtus puberula. Flores fructusque mihi ignoti, Num sit T. Cumingiana vel species altera indescripta, adhuc quaerere licet, 150 ME“ Y" EE), Botanique. Genus à Triplaride fructus structura optime distinctum, dedicavi amico viro doctissimo Dr. F. J. Ruprecht, auctore eximiae monogra- phiae de Bambuseis”). ’ IL POLYGONACEAE SPURIAE. Ovulum e funiculo basilafi libero pendulum, demum erectum. Trisus VIL BrünnicnieAr, Involucrum nullum. Perigonium quin- quefidum, phyllis subaequalibus in fructu omnibus erectis. Stamina 8 v. 10, tubo perigonii adnata, setacea. Styli 3. Stigmata capitata. Fructus liberus, pyramidatus, obtuse trigonus, (incomplete subsemi- sexlocularis?). Nucleus sulcis sex notatus. Embryo excentricus. 24. Brünnichia Banks. Frutex boreali-americanus, scandens et volubilis, foliis dilatatis alternis, ochreis brevibus, racemis paniculatis ramisque apice cirrhosis, floribus pedicellatis bracteatis ochreatisque, fructiferis alatis. GENERA MIHINON SATIS NOTA VEL DUBIA. 25. Antigonon Endl. 26. Oxygonum Burch. 27. Antenoron Rafin. 9) Species hujus generis sunt: 4. R. ramiflora m. Triplaris ramiflora Jacq., Vahi. Symb. bot. II p. 100. 2. R. laurifolia m. Triplaris laurifolia Cham. (Linnaea III p. 55.) 3. R. salicifolia. m. Triplaris salicifolia Cham. (L. c. p. 56.) EX PL I C'A T 054 DU RAM RUN. Gonopyrum americanum. A. Flos cum particula rachidis. B. Idem, ab altero latere repraesent. 1 C. Fructus stylis coronatus atque filamentis cinctus. Idem longitudinaliter sect., ut embryo conspiciatur. Embryo a dorso visus. FEES Sectio transversalis fructus. Omnes figurae quater in diam. auct. G. Dispositio staminum atque sepalorum circa ovarium. Polygonella parvifolia. A. Flos atque pars rachidis. B. Flos ab altero latere visus. C. Fructus stylis coronatus. D. Sectio ejus longitudinalis, ut embryo adpareat. E. Embryo a dorso visus. F. Sectio fructus transversalis. Omnes figur. octies in diam. auct. Ruprechtia salicifolia. A. Perigonium foemin. fructifer., bis in diam. auct. B. Idem longitudinaliter patefactus, ut fructus adparex. C. Idem, demto fructu. D. Sepalum verticilli interioris, valde auct. E. Fructus cum stylis, quater in diam. auct. F. Styli cum stigmatibus, magis auct. G. Sectio fructus transversalis, quater in diam. auct. Ruprechtia ramiflora. A. Perigonium foemin. fructifer., magn. nat. B. Idem abscisso sepalo anteriore. C. Eadem figura sublato fructu. D. Pars infima perigonii patefacta cum sepalis duobus verticilli interio- ris, Staminibus sterilibus atque pilis in fundo perigonii, magn. valde auct. E. Fructus, magn. quater in diam. auct. F. Sectio ejus transversalis. + Eh EP astral 00 he ce | | Dre avais te oups. aubritunte difidiquil D. UT un Et li LAN “Moxogerot A0 | 1 0 Maibidane eroq smpur «ol: À Vi L MN: MIT EL air este om dé eol'f | A amfariondo ailete agboisn't ve lrèqhé audaur tu sitraiboligutat aug aûise 4 | “à | si carole ogedasi CR MON Fa ataib ui sé aib gi ENTER silsuxs eét TU da FRE Vr | | silotisile sit4 nn Te ci aù «a ctolitaunrt cet mitogisT ch a ru CRAN tu. Ms sblenibtigaol cop} 4 Hs DE abat cho saabe D. ne | dre La! ds die ofler caionisfui injure. mulaqsé * Lo s AE Le | du. exil ai vaio 2#bgle ans RUES | Li « Later 11 lag. del LN { eQ!) S | È N © | 3 Il 2 | È | Ë bp. | ÿ | = SE | D à r $ Ÿ S i à | Ÿ # EAN À =. È È Te + S È < N Ÿ À SE rc RS È ñ Ÿ Ÿ QU Ÿ È Ÿ Ÿ à È Ÿ Ÿ Ÿ Ÿ S N — NV ù N] RER à £ è y È S à N NN ù UE AS | à È Ÿ \ Un è à à Ÿ re à \G $ Ÿ S M—| À es è #” < = — PS à \ (TS Ÿ EE à È NS LE R È È > } S NQ { A Ê /r de nat. T' IF. ï D Ÿ NS D à È $ ù S un.) > Ÿ CAMaeger UWAROWIA CHRYSANTHEMIFOLIA BUNGE"), DESCRIPTIONE ET ICONE ILLUSTRATA AUCTORIBUS F. E. L. FISGHER et GC. A. MEYER. (Conv. exhib. die 28. Aug. 1840.) Frutez +. suffrutex chilensis, sponte crescens humilis, subsemipedalis, ro- bustior, divaricatus; cultus altior, gracilior, penna columbina vix crassior, cortice tenui flavescente vestitus, odore gustuque debili subaromatico prae- ditus. Cauliculi hornotini graciles, herbaceï, virides v. purpurascentes, erecti, tetragoni, striati, simplices vel ramosi, foliosi saepeque apice floriferi et cum foliis, bracteis calycibusque pilis simplicibus patulis canescentes. Folia om- nia opposita, exstipulata, basi sensim in petiolum planum alatum, lineari- cuneiformem attenuata, inferiora tripartita: segmentis sublinearibus obtusis indivisis integerrimis vel pauci- obtuseque dentata; folia media sunt circum- scriptione subrotundo-obovata, tripartito- decomposita: laciniis linearibus v. lineari-oblongis obtusis divaricatis integerrimis v. subdentatis, subtus nervo crasso albido prominulo notatis; fohia superiora mediis simillima, minora tamen atque minus laciniata. Fasciculi foliorum minorum vel ramuli breves *) Vid. Bunge über die Gatt. Siphonostegia und Uwarowia in Bull. scient. VII. p. 275. Môm.VI.Sér.Sc.math., phys.et nat. T. V1. 2depart.Sc. nat. 20 \ 154 FISCHER ed MEYER, Botanique. dense foliosi in axillis foliorum caulinorum. Spica (vel racemus subspicatus) in apice caubis atque ramorum, pedunculo communi elongato aphyllo angu- loso fulta, primo subcapitata apiceque leviter incurvata, dein modice elon- gata, oblonga. Flores hermaphroditi, erecto-patuh, sulfurei (in sicco flavi), sessiles v. pedunculo brevi crasso insidentes, bractea lanceolata (in floribus infimis interdum trifida) calyce paulo breviore suffulti. Cal/ÿx monophyllus, tubulosus, angulatus, inter angulos (dentes) purpurascens, pilis simplicibus setulisque glandulosis tectus, apice denitibus quinque brevibus acutiusculis subacqualibus rectis instructus, in fructu persistens atque paulo ampliatus, oblongus, apice angustatus dentibusque conniventibus clausus. Corolla mo- nopetala, decidua, tubo calyce duplo longiore, cylindraceo-subclavato, ad fau- cem constricto, glabro, interne (praesertim ad faucem) pilis tenuibus albidis moniliformibus adsperso atque setis simplicibus reversis basi compressa la- tioribus, inter stamina congestis barbato: limbo tubo corollae duplo breviore, subbilabiato , quinque-partito: lacintis subaequalibus sublinearibus apice emarginatis patentissimis. Sfamina quatuor, didynama. Filamenta glabra, brevia, setacca, tubo corollae adnata. Antherae sulfureae, ovato-ellipticae, biloculares, — loculis parallelis contiguis, rima longitudinali dehiscentibus — , dimorphae: inferiores inclusae, muticae nullaque appendice terminatae; duae staminum superiorum apice vix emersae, appendice clavaeformi insignitae ex apice connectivi orta antheraque multo majore, exserta, atropurpurea, externe granulata, interne repleta massa gelatinoso-carnosa, atomis viridibus in- terspersa , sed nullis vasis v. cellulis instructa. Po/linia elliptica, sulcis tribus longitudinalibus notata, albida. Ovarium superum, liberum, viride, ovatum, indivisum, apice quadrisulcatum styloque persistente terminatum, basi loculis quatuor uniovulatis, ovulo adscendente, insignitum. Stylus longitudine fere tubi corollae, glaber, filiformis, apice dilatatus et oblique bilabiatus, in vertice callis binis stigmatosis subrotundis confluentibus nota- tus. Fructus siccus, inclusus, maturus in carpidia 4 separabilis. Haec carpidia Botanique. Uwaromia chrysanthemifolia. 155 sunt unilocularia, monosperma, glabra, linea vix longiora, lineari-oblonga, dorso apiceque rotundata atque reticulato-rugosa, facie (interne) areola magna oblonga longitudinaliter perforata, basi nuda, truncata. Semina exalbumi- nosa. ÆEmbryo rectus, cotyledonibus applicatis, radicula infera. ROCPOPNAU M NEPAL" CAE TO; Flos magn. nat. Calyx cum bractea ad basin, magn. quater in diam. auct. Limbus corollae, bis in diam. auct. Eos Pars tubi corollae longitudinaliter dissecta cum staminibus atque barba (x) inter stamina. D. x. Setae duae barbae supra indicatae, magn. valde auct. D. xx. Unus e pilis moniliformibus ad faucum tubi corollae insertis, magn. valde auct. E. Anthera staminis inferioris à fronte visa, magn. decies in diam.”auct. F. Anthera staminis superioris cum appendice clavaeformi (x), a fronte repraesent., magn. decies in diam. auct. G. Eadem anthera à latere visa, cum connectivo (x) apice in appendicem illam clavaeformem producto, magn. vicies in diam. auct. H. Sectio transversalis appendicis antherarum (F. x), magn. valde auct. LT. Pollinia valde auct. K. Ovarium cum stylo, magn. paulo auct. L. Ovarium longitudinaliter sectum, ut locula duo cum ovulis in conspec- tum veniant, magn. valde auct. M. Apex styli c. stigmate, magn. valde auct. N. Calyx fructifer, magn. quater in diam. auct, 20° 156 FISCHER et MEYER. Botanique. O. Fructus cum gynobasi (x), quater in diam. auct. P. Carpidium a dorso adspectum, magn. octies in diam. auct. Q. Idem, a fronte (latere interiore) visum, cum areola insertionis (x) et rudimento styli (*). æ Sectio transversalis carpidii cum embryone dissecto (x). A Carpidium longitudinaliter apertum cum embryone (x) per totam ongi- tudinem dissecto. HER RTE SOA IC HER > Merreires 11 Der. Je. nat FIV x È FA Meyer Uorerentr hrgsenthenutia Merneires 11 der de nnt VW Urasonie hnysanthemittio s LEE ; ‘ t i l - \ ù ' . Hé È : \ 4 | * , F , l « + « , . ‘ , à . | : ‘ : î ' : ; F d ‘ . © ‘ ‘ ï ! 2 F u ' x 6 . Te J Ü VERZEICHNISS DER IM JAHRE 1838 AM SAISANG-NOR UND AM IRTYSCH GESAMMELTEN PFLANZEN, EIN ZWVEITES SUPPLEMENT ZUR FLORA ALTAICA. Angefangen von Dr: G:'H°'B ON GARD; beendiget voñ Dr. C. A. MEYER. Mit 16 lithographirten Tafeln. (Gelesen den 4. December 1840.) Vorwort. Ai ich, vor kaum zwei Jahren, gemeinschaftlich mit meinem verehrte- sten, leider zu früh verstorbenen Freunde Dr. Bongard die interessante Pflanzensammlung durchmusterte, welche den Stoff zu dieser Abhandlung geliefert hat, da vermuthete ich nicht, dass ich die Herausgabe des unvol- lendet gebliebenen Manuscript's zu besorgen haben würde. Etwa zwei Drittel der Abhandlung, die ich jetzt der Academie zu über- reichen die Ehre habe, sind von Dr. Bongard ausgearbeitet worden. Ich habe sein Manuscript, bis auf einige Abänderungen, die der Verfasser bei einer nochmaligen Durchsicht gewiss selbst vorgenommen haben würde, Hôm.FI.Sér. Sc.math. phys.etnat. T. V1. 2de part. Sc. nat. 21 158 MEYER, Botanique. ganz beibehalten. Hin und wieder habe ich jedoch einzelne Anmerkungen | beigefügt, die mit einem M. bezeichnet sind. Das letzte Drittel der Abhand- lung, von No. 213 an, habe ich nach den trocknen Pflanzen-Exemplaren ausgearbeitet, so dass ich mich mit vollem Rechte als den Verfasser dieses Theiles der Abhandlungz betrachten darf. Die vorliegende Abhandlung enthält eine Aufzählung der, von Poli- toff im Jahre 1838 in den Gegenden am Saisang- Nor gesammelten Pflan- zen. Die ganze Sammlung besteht aus 351 Arten. Von diesen sind 19 neu:; nehmlich eine Clematis, fünf Arten der Gattung Astragalus, ein Hedvysarum, eine Serratula, ein merkwürdiges Echinospermum, eine Scrofularia, eine Statice, ein Thesium, zwei Pterococcus-Arten, eine Atraphaxis, eine Brachylepis, ein Allium und zwei Flechten. Diese neuen Arten sind fast simmtlich abgebildet worden. 290 Arten dieser Sammlung gehôren den Dicotyledonen, 31 den Monocotyledonen an*,. Dass diese Sammlung die Flora jener Gegenden bei weitem nicht erschôpft habe, leuchtet ein. Besonders sind die Monoco- tyledonen vom Sammler schr vernachlässigt worden. Es reichen daher diese Materialien in der That nicht hin, um ein vollständiges Bild der Flora jenes Landstriches zu entwerfen. Sie geben aber doch zu einigen interessanten Bemerkungen und Vergleichungen Gelegenheit, die ich hier ganz kurz durchzuführen versuchen werde. Krautartige Pflanzen mit ausdauernder Wurzel sind in diesen Gegen- den vorherrschend. Von 290 Dicotyledonen sind 40 kleine, oder nur mässig hohe Sträucher, und 69 Arten sind ein- oder zweijährig. Bäume sind selten. Die Phanerogamen sind auf folgende Weise vertheilt. #) Die wenigen Cryptogamen kôünnen hier gar nicht berücksichtigt werden. Botanique. Verseichniss gesammelter Pflanzen. DicoTYLEDONEAE. Ranunculaceae . . . . . .. PAM TE Besñberidese) .marsiidmsmo té Papavefaeraersirh. tin. "ur. es 02 Fumariaceae . . Cruciferae 2. ut 0 . 29, Polygalaceae . . . . .. } ,6, 139. Caryophyllaceae . ........ 9. Hypericaceae »..). 44,2. 4041, 10, 0 3. Balsaminese : 434, SL mont 1. Zygophyllaceae . . . .. . . . .. 2 Rutaicese een) or. shot À de Jesuminasae :. “lon. 2104 5er t 41. hosaceatiass. Prenant, #59 OS. 12. aimaniscmence nn te Ne 2. Paronychiaceae . . . . .. Ve RD Hicoidéaers th, ilins sonlanse 4\ Grossulariaceae . : . . . .. . .. 5. Umbellatae . . Caprifpliacene 4%, 00, 49,000, Brhiaceie) 1001). Dipsaeede qe Ales. 4e vb 1. Compositae . . . .. .. D ok 4 Dinrnnbcee ne eue cnobel Asclepiadeae ...... .. Ce PCT à Apocynene"4 1. A ITDEËSE 1, Gentianaceae . . . . .. codoateor 2 Convolvulaceae 4 , ... 3.23. Solanaceae 159 Borragineag: ! .,0,.44100, 50) D 15. Personatie MODS IN due 14. Orobanchaceae . . ... . . . .. 2. Prinralaceaet RE MORE, Esbhhte 65: 12 AURAS 5h 14. Phmbisinge POULE ORORUUNA., #4, Btenteinenel 090 OR PRAAe 3. AA PhnACEACAIGNUE, CONNUE CON 1. Saritaiacese JUN 4262 PMIITE 1 2. Polyronaecatte DEN QUO © M9 17. Amarantaceaeltiit, 1013 C0 . F. Chenopodiaceae . . ....... 26. Euüphorbiaceae ". . 00 ne bai: À Salicinene : . 200 2 de GneEtetag RIDER 1: Naf.) ORAN CNE OPEL. 290. MoxocOTYLEDONEAE. Orahidene..4 Anis as tubled, 2. Amasyllidene . ... 1. . 1 1.0. 1. Indéaeri msi ha n9 Joss 1932. Liliacéaen «cris bise co, 602 Alismaceae Gyperadeae nuire nee creme, . Gramina 160 MEYER, Botanique. Am zahlreichsten an Arten ist in dieser Sammlung, wie im Pflanzen- reiche überhaupt, die Familie der Compositae. Es sind 45 Arten, oder 6,5 aller Dicotyledonen. 19 gehôren den Corymbiferen, 15 den Cy- narocephalen und 11 den Lactuceen an. Nur acht Arten sind diesen Gegenden eigenthümlich. Zehn Arten sind einjährig oder zweijäbrig; keine strauchartig. Auf diese Familie folgt an Zahl die der Schmetterlingsblumen, die ein Siebentel aller Dicotyledonen bilden. Es sind also hier die Schmetterlings- blumen reichlich ausgestreut. Unter diesen ist nur eine Genistea, nur zwei Trifolieae, und vier Galegeae, dagegen 25 Astragaleae, von denen 5 neu sind, Und doch wurden, von den übrigen 20 Arten, zehn erst in der Flora altaica als neu aufgestellt! Auch der Caucasus ist reich an Astragaleac; allein dort sind die Tragacantheae sehr zahlreich, die hier ganz fehlen. Von den 41 Arten sind 20 der Songarei eigenthümlich. Keine einjährige Art! Auch an Cruciferae sind die Gegenden am Saisang-Nor verhältniss- mässig reich zu nennen. Unsere Pflanzensammlung enthält deren 29, also ein Zehntel aller Dicotyledonen. Sie zeigen meistens einen Salzboden an. So zahlreich aber auch die Cruciferae hier sind, so sind doch nur drei diesen Gegenden eigenthümlich. 18 Arten sind ein- oder zweijährig. Fast eben so zahlreich an Arten ist die Familie der Chenopodiaceae; sie bildet in unserer Sammlung etwas mehr als ein Eilftel aller Dicoty- ledonen. Fast alle Arten sind Bewohner der Salzsteppen, und die mei- sten derselben findet man in den Gegenden am caspischen Mecre wieder. 15 Arten sind einjährig, und die, am caspischen Meere zahlreichen strauch- artigen Salsolae, zäbhlen hier nur einen Repräsentanten. Unsere Sammlung enthält 15 Borragineae, also fast ein Zwanzigstel aller Dicotyledonen. Echinosperma (5 Arten) herrschen hier vor. Neun Arten sind einjährig und vier diesem Landstriche eigenthümlich. Botanique. T'erzeichniss gesammelter Pflanzen. 161 Die Labiatae werden in dieser Sammlung mit 14 Arten, also mit etwas weniger als ein Zwanzigstel aller Dicotyledonen repräsentirt. Doch sind unter diesen, 6 Arten der Songarei eigenthümlich. Auch die Polygonaceae verdienen einer besondern Erwähnung. Sie zahlen unter eilf Arten sieben kleine Sträucher. Besonders charakterisiren die Galligoneae diese Gegenden. Denn nirgends sind, so weit unsere Kenntnisse reichen, so viele Arten (3) dieser kleinen Gruppe vereinigt, wie gerade hier. Sechs der aufgefübrten Polygonaceae sind bis jetzt nur in diesen Gegenden gefunden worden. Die Rosaceae sind verhältnissmässig wenig zahlreich, denn unsere Sammlung enthält nur 12 Arten derselben, also blos ein Vicrundzwanzig- stel aller Dicotyledonen. Unter diesen findet sich nur eine, jenen Ge- genden eigenthümliche Art. Unsere Sammlung enthält nur 10 Umbelliferae: allein 4 derselben sind der Songarei eigenthümlich. Unter den Monocotyledonen zeigen die Liliaceae ein merkwür- diges Verhältniss; denn von 12 Arten gehôren 9 der Gattung Allium an, und die Simmlung enthält nicht eine Tulipacea. Während einige Familien sich hier durch den grossen Artenreichthum auszeichnen, sind andere, sonst an Arten ziemlich reiche Familien, hier nur sehr schwach repräsentirt. So finden sich in unserer Sammlung von den Rubiaceae, Dipsaceae, Campanulaceae, Gentianaceae, So- lanaceze, Primulaceae, Salicineae, [rideae, Orchideae meistens nur eine oder blos zwei Arten vor. Ich habe mich hier darauf beschränken müssen, nur einzelne Züge zur Charakterisirung der Flora der Songarei, die viel Eigenthümliches zeigt, hervorzuheben. Môge ein reicheres Material uns künftighin die Mittel lie- 162 M EYER, Botanique. fern, um ein vollständiges Bild dieser, in jeder Hinsicht merkwurdigen Flora entwerfen zu kônnen. St. Petersburg, den 4te December 1840. Dr. C. A. MEvrR. Einleitunp. Die Gegenden am Saisang-Nor, durch den bekanntlich der Frtysch strômt, sind in botanischer Hinsicht schr merkwürdig. Es kommen hier viele schône und seltene Pflanzen vor, welche diesen Gegenden eigenthüm- lich zu seyn scheinen, oder die doch wenigstens bis jetzt noch an keinem andern Orte gefunden worden sind. Auf der andern Seite Enuüpft sich die dasige Flor theils an die des Altai-Gebirges an, theils tragt sie das Gepräge der Vegetation, welche in den weiten Steppen, die sich vom caspischen Meere bis hierher erstrecken, vorherrscht. Eigentlich gehôren die Pflanzen dieser Gegenden, da sie im chinesi- schen Gebiete liegen, schon nicht mehr der russischen Flora an; allein Ledebour hat diese Gegenden im Bereiche seiner Flora altaica aufgenom- men, und zudem haben die Russen ihre Fischereien längs dieser garzen Strecke bis zum Saisang-Nor und sogar über diesen hinaus; am obern Irtysch. Von Botanikern hat Sievers im Jahre 1793 diese Gegenden zuerst besucht: ja es war ihm gelungen bis zum Tarbagatai- Gebirge vorzudrin- gen, welches sich durch eine vorzuüglich merkwürdige Vegetation auszeich- net. Fine Menge, früher nie gesehener Pflanzen belohnte die Anstrengun- gen Sievers. Von diesen Pflanzen sind aber, wegen des frühzeitigen Ab- lebens des fleissigen Forschers, nur wenige bekannt geworden. Wir ver- dauken Pallas die nähere Kenntniss einiger dieser seltenen Pflanzen, welche er von Sievers mitgetheilt erhielt und im 10t Bande der Nova Acta unserer Academie beschrieben hat. Die meisten andern, von Sievers Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflancen. 165 gesammelten Pflanzén sind nur dem Namen nach, durch seine Briefe be- kannt geworden, welche im ten Bande von Pallas neuen nordischen Bei- trâägen abgedruckt sind. Sie sind demnach so gut als unbekannt ge- blieben. In neuerer Zeit besuchte Dr. Meyer diese Gegenden. Zur Bearbei- tang der Flora altaica hatte er es sich zur Aufgabe gemacht, die merk- würdige und noch so wenig gekannte Vegetation der Songarei näher zu erforschen, und ihm verdanken wir die Kenntniss einer grossen Zahl neuer und interessanter Pflanzenarten, welche unstreitig die schônste Zierde der Flora altaica ausmachen. Doch war es Dr. Meyer nicht gelungen, weiter als bis zum Saisang-Nor zu kommen. Im verflossenen Jahre veranstaltete die Academie eine botanische Ex- pedition nach den genannten Gegenden, und Herr Dr. Gebler in Barnaul, einer unserer thätigsten Correspondenten, bot uns hierzu die huülfreichste Hand, indem er einen, im Pflanzensammlen wohl unterrichteten Zôgling, Namens Politoff, in die Gegenden am Saisang-Nor, auf Kosten der Aca- demie abschickte. Politoff reisete mit dem ersten Frühlinge nach jenen Gegenden ab und verweilte daselbst bis zu Ende Augusts, indem er die beiderseitigen Ufer des Irtysch, die Mündungen des Kurtschum und des Bukan durch- forschte. Die Ufer des Saisang-See's verfolgend, kam er bis zum obern Irtysch, von wo er den Weg nach dem Tarbagatai-Gebirge einschlug und bis in die Nähe desselben gelangte, leider aber in seinem weilern Vor- dringen, bis zum Gebirge selbst, verhindert wurde. In der vorliegenden Abhandlung lege ich nun das Resultat dieser bo- tanischen Excursion vor. Die Sammlung ist bedeutend, und die meisten der bereits von Dr, Meyer aufgefundenen und in der Flora altaica als neu beschriebenen Pflanzen befinden sich darunter, aber auch mehrere neue und andere hüchst seltene oder bis jetzt noch unvollkommen gekannte Arten. 164 MEYE h. Botanique. Von diesen letztern verdient zuerst die Caragana tragacanthoides hier erwähnt zu werden. Seit Sievers Zeiten war diese Pflanze nicht wieder gefunden worden. Pallas hat sie nach einem schon verblüheten Exemplare, welches ïhm von Sievers mitgetheilt wurde, beschrieben und abgebildet. Sphacrophysa salsula DC, bisher nur in Dahurien beobachtet, und über deren Vorkommen in den Gegenden am Saisang-Nor man noch nicht alle Gewissheit hatte, befindet sich ebenfalls in dieser Sammlung. Eine unlängst von Herrn Karelin an der Ostkuüste des caspischen Meeres entdeckte neue Pflanzenart aus der Familie der Polygonaceae, dem Calligonum zunächst verwandt, die sonderbare Calliphysa juncea Fisch., Mey., ist auch am Saisang-Nor gefunden worden. Eine andere seltene Pflanze, seit langer Zeit als ausschliesslich am See Indersk vorkommend bekannt, wo sie Pallas entdeckte, die Salsola Ar- buscula Pall., wurde von Herrn Eichwald und Herrn Karelin gleich- falls an der Ostküste des caspischen Meeres gefunden. Jetzt haben wir auch Gewissheit über das Vorkommen dieser Pflanze am Saisang-Nor. *) Doch es würde mich zu weit führen, wenn ich hier alle Pflanzen aufzählen wollte, welche in Bezug auf ihr Vorkommen, ihre Verbreitung oder in anderer Hinsicht dem Botaniker interessante Aufschlüsse geben künnten. Alles dieses, so Wie mancherlei Bemerkungen und Berichtigungen, zu welchen die nähere Untersuchung dieser Pflanzen Gelegenheit gab, fin- den sich in der Abhandlung eingeflochten. St. Petersburg, den 28. Juny 1839. Dr. H. G. Boxcano. ‘) Dieselbe Pflanze ist auch von Herrn Dr. Bunge in der chinesischen Mongolei, wo sie Saxaghal heïsst, gefunden worden. Sie scheint daher eine Bewohnerin der Salzsteppen, vom cas- pischen Meere bis in die Mongolei, zu seyn, obgleich sie nirgends häufñg ist. (M.) ‘ Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 165 ENUMERATIO PLANTARUM, NUPERRIME AD LACUM SAISANG-NOR ET IN REGIONIBUS ADJACENTIBUS COLLECTARUM. | RANUNCULACEAE. 4 Clematis Gebleriana Bong. Tab. I. C. suffruticosa; caule erecto: foliis longe petiolatis subintegris ex ob- longo acuminatis, (saepe) grosse et irregulariter dentatis triplinerviis; floribus paniculatis, pedicellis (plerumque) ternis; sepalis quatuor ob- longis obtusis.‘) Suffrutex bipedalis et major. Caules e radice plures erecti, non scan- dentes, glabri, inferne subteretes, laeves, superne striato-sulcati, parum an- gulosi. Folia opposita, petiolata, ex oblongo acuminata, vel grosse et irregu- lariter dentata: dentibus in media marginis parte plerumque crebrioribus, basi ét apice deficientibus; vel integerrima, rarius incisa lobuloque uno alterove praedita, triplinervia, (nervis lateralibus tenuibus), hand venosa, utrinque glaberrima, et, sie sicco judicare licet, glaucescentia, inferiora majora, circiter 4 pollices longa et 8 lineas lata, superiora sensim mi- nora. Petioli elongati, basi leviter connati. Inflorescentia: Panicula tricho- toma, divaricata. Flores aperti circiter semi-pollicares, albidi. Pedicelli glabri. Sepala quatuor oblonga, obtusa, extus albo-tomentosa. Petala nulla. Stamina longitudine ovariorum. Filamenta longitudine atque latitudine antheras prismaticas flavidas adaequantia. Caryopsides numerosae, ovales, 1) Clematis songorica Bunge Delect. sem. k. Dorpat. 1839. No. 7. Mém.F I. Sér.Sc.math.,phys.etnat. T. V1.2de part. Sc. nat. 22 166 MEYER, Botanique. compressae, pilosae, plumoso-caudatae, cauda flexuosa, © pollicis longa, apice vix incrassata. Hab: in vicinitate lacus Saïsang-Nor dicti. Hoc loco alteram novam Clematidis speciem exhibeo, e Kamtschatca allatam, sequenti modo definiendam. Clematis Kamtschatica Bong. GC. pedunculis unifloris sepalisque 4 obtusis tomentosis: foliis cirrhosis pinnati-sectis, segmentis tripartitis sec- tisve, lobis ovato-lanceolatis bifidis vel integris. Caulis scandens, striato-sulcatus, glaber. Folia opposita, praeter petio- lum et nervos glabra, apice cirrhosa, pinnatim-secta, segmentis tripartitis vel trisectis, lobis ovato-lanceolatis integris 1. irregulariter bifidis., Petioli supra canäliculati, parce pilosi. Foliorum segmenta integra, non serrata. Flores in apice ramorum solitarii, pedunculati; pedunculo fructifero 15 — 2 ‘poll. longo. Sepala 4, ovata, obtusa, externe dense tomentosa, margine inflexa. Stamina sterilia 0? Antherae dorso densissime villosae atque apice barbatae. (Obs. Proxima, ut videtur, CI. ochotensi, sed satis forsan ab ülla distincta. M.) 2. Clematis glauca Wild, — For. alt. Il. p. 373. Hab. ad fl. Bukan et lrtysch. 3. Clematis alpina Lam. 8. floribus ochroleucis. Atragene alpina L. 8. Flor. alt. IL. p. 371. Praeeuntibus el. auctoribus Florae altaicae sibiricam plantam ab eu- ropaea neutiquam distinguimus. Crescit ad fl. Irtysch in montibus e regione Batowsky -Piket. 4. Thalictrum foetidum L. — Flor. alt. IT. p. 349. Crescit in montibus ad fl. Kurtschum. 5. Thalictrum isopyroides GC. A. M — For. alt. IT. p. 346. Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. illust. t. 397. Descriptio in opere laudato optima. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflansen. 167 10. 11. 12. 13. Hab. in monte .e regione: fl. Kurtschum. Flor. initio May. Ceratocephalus orthoceras DC. — Flor. alt. Il. p. 304. Crescit ad fl.:Irtysch. Ranunçulus Lingua L. — Flor, alt. II. p, 301. Caulis et folia pilis adpressis vestita. Ad fl. Irtysch., FI, aestate. BERBERIDEAE. . Leontice altaica Pall —Flor. alt. IL p. 52. In monte Dolen-Kara. FI, Majo. PAP PALV ERA CS AE. Chelidonium majus L. — For. alt. IT. p. 271. Hab. ad lacum Saisang-Nor. Obs. Planta altaica certe ad Ch. grandiflorum De Cand. Prodr. L p. 123, Ch. davuricum Bernh., Ch. hirsutum Schrad. pertinet, quae species calycis hirsutie facile recognoscitur. Variat ceterum florum magnitudine. (M.) Hypecoum erectum L. — For. alt. I. p. 154. Hab. ad lacum Saisang-Nor prope sic dictum Baklanskoi Mys. F1. medio Juni mensis. EU ARIACENE. Corydalis nobilis Pers. — For. alt. IL. p. 244. Hab. versus lacum Saisang- Nor in montibus e regione Batowsky- Piket. Floret Majo mense. Fumaria Vaillantii Loisel. — For. alt. III. p. 259. Hab. in monte Arkaul, locis arenosis. Floret initio Maji mens. C RU C HF ER AE. Nasturtium palustre DC. — For. alt. III. p.48. Ad ripam fl. [rtysch, non procul a lacu, Sasang : Nor. * 168 MEYER, Botanique. 14. Barbarea vulgaris R. Br. — For. alt. I. p. 10. Ad fl. Irtysch infra ostium fl. Kurtschum. FI. aestate. Haec, sicut stirps in Flora altaica 1. c. sub B. vu/garis nomine enu- merata, ad B. strictam Andrz. (Reichb. FI. germ. excurs. No. 4355) pertinent. (M.) 15. Arabis incarnata Pall — FI. alt. III. p. 22. Stevenia cheiranthoides DC. Prod. I. p. 141. Ad. fl. Jrtysch. 16. Arabis pendula L. — For. alt. III. p. 25. Caulis inferne teres, superne striato-sulcatus, hispidus. Semina mem- brana alata. Arabis Patriniana DC. Prod. I. p. 147. ad nostram plantam praeprimis spectat; sed consentientibus acut. florae altaicae, ab A. pen- dula L. nequaquam diversa. Hab. ad radicem montis e regione Batowsky-Piket. 17. Berteroa incana DC. For. alt. III. p. 47. Hab. versus fl. Jrtysch. 18. Berteroa spathulata C. A. Mey. — FL alt. I. p. 48. Hab. in regione fl. Kurtschum, ubi primis Maji diebus florebat. 19. Odontarrhena tortuosa C. A. Mey. — Fl. alt, IL p. 60. Hab. ad ripam sinistram fl. lrtysch, infra ostium fl. Kurtschum. Exeunte Majo florens collecta est. 20. Psilonema dasycarpum C. A. Mey. — F/. alt. III. p. 50. Led. Icon. pl. Flor. ross. alt. illust. t. 202. Hab. varis locis ad fl. Irtysch. Floret ineunte Majo. 21. Alyssum minimum Willd. — For. alt. II. p. 54. Frequens ad fl. lrtysch. Flor. primo vere. 22. Megacarpaea laciniata DC. Prod. I. p. 183. Flor. alt. III. p. 100. Ledeb. lc. plant. Flor. ross. alt. dlust. t. 372. - Hab. ad #. Kurtschum, ubi m. Majo fructus jam maturant. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 169 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. Euclidium syriacum R. Br. — DC. Prod. {. p. 184. Planta in flor. altaica non memorata. Hab. ad lacum Saisang-Nor dictum. Exeunte Junio florens et fruc- üificans. Chorispora tenella DC. — Flor. alt. III. p. 107. In litore fl. Irtysch, locis arenosis. —— Floret Majo mense. Chorispora sibirica DC. — Fior. alt. III. p. 108. In montibus e regione Batowsky-Piket versus lacum Saisang-Nor. Floret Majo mense. Malcolmia africana DC. — FI alt. II. p. 110. In ripa lac. Saisang-Nor. Floret aestate. Sisymbrium Loeseli L. — For. alt. III. p. 134. Ad lacum Saisang-Nor. Flor. exeunte Junio. Sisymbrium Sophia L. — For. alt. II. p. 135. Ad lacum Saisang-Nor. Sisymbrium junceum M. Bieb. — Flor. alt. III. p. 121. Ad lacum Saisang-Nor, nec non ad ripam sinistram fl. Irtysch infra fl. Kurtchum. Medio Junii m. fere defloratum. Syrenia siliculosa Andrz. — Flor. alt. II. p. 162. In arenosis ad Jacum Saisang-Nor. Flor, Majo. Erysimum cheiranthoides L. — For. alt. IL p. 155. Cum praecedente. Camelina sativa Crantz. — For. alt. III p. 178. Frequens ad fl. Irtysch, in vicinitate lacus Saisang-Nor. Flor. et fructif. medio Augusti m. Lepidium Draba L. — For. alt. II]. p. 184. Ad fl. Irtysch. Flor. Majo. Lepidium cordatum Willd. — For. ak. IL. p. 186. Ad lacum Saisang- Nor; primis Juni diebus florens atque fructificans. 170 sin MEYER à Botanique. 35. Lepidium perfoliatum L. — Flor. alt. III p. 196. Ad fl. Irtysch, supra ostium f]. Kurtschum. Flor. Majo. 36. Lepidium latifolium L. — For. alt. III, p. 189. Haud procul à Saisang-Nor, ad fl. Irtysch. Flor. Junio. 37. Tauscheria lasiocarpa Fisch. — For. alt. II. p. 201. Tauscheria desertorum a. lasiocarpa Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. ilust. t. 139. Ad lacum Saisang-Nor, ubi primis diebus Maji jam fructibus ma- turis onusta fuit. | 38. Tauscheria gymnocarpa Fisch. — For. alt. II. p. 202. Ad fl. Irtysch, supra fl. Kurtschum ostium, Jocis arenosis. Flor. cum praecedente. 39. Goldbachia laevigata DC. — For. alt. II. p. 208. In arenosis ad fl. Irtysch. FL primo vere. 40. Sterigma tomentosum DC. — For. alt. III, p. 210. Ad fl. Kurtschum. Flor. Majo. 41. Bunias cochlearioides Murr. — For. alt. II. p. 216. © Ad lacum Saisang - Nor, prope sic dictum frtysch nigrum fl. Flor. medio Junio. PO SL MG AIDE ANE 42. Polygala comosa Schkuhr. —— For. alt. Il. p. 247. In montibus e regione excubiarum Batowsky-Piket dict. FI. exeunte Majo. Obs. Haec procul dubio spectat ad P. hybridam DC. Prodr. I. p. 325, speciem, ut mihi videtur, satis a P. comosa europaea diversam. M. Cabrio op MEL ANCIENNE 43. Gypsophila paniculata L. — For. alt. IL. p. 127. Specimina glabriuscula. Ad fl. Irtysch. Flor. Junio. 44. Gypsophila muralis L. — For, alt, Il. p. 130. In vicinitate rivulorum Bazarka et Karbatscha. Flor. Junio. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 171 ! 45. 46. 41. 48. Dianthus ramosissimus Porr. Planta nostra intermedia ést Dianthum ramosissimum inter et D. elatum Led. (For. alt.: 11: p. 135 et 136). Habitu et calycis squama- rum forma proxime ad D. elatum accedit, caule vero laevi, nec scabro, et calycibus brevioribus insignitus. Caules aggregati, 11 pedales et altiores, glaberrimi (ne basiquidem scabri), inferne simplices, a medio ad apicem ramosissimi. Folia mar- giné serrulato-scabra.” Squamae calycinae 4, 6, 8, ovatae, longe acumi- natae, late membranaceo-marginatae. Calyces circiter semipollicares, den- tibus subulatis, membranä alba marginatis et ciliolatis. Petala dentata, pilosiuscula, et (si e sicco judicare licet) alia albida, alia purpurascentia, omnia subtus viridula. Dianthus elatus Led. igitur potius pro varietate D. ramosissimi, quam pro distincta specie habendus est. Hab. in montibus e regione Batowsky-Piket. Flor. Augusto. Obs. Dianthum elatum Fl. alt. varietatem esse vegetiorem D. ramosissimi haud dubitavimus, nam nec scabritiés caulis, neque forma squamarum subcalycinarum atque dentium calycis vel petalorum indo- les characteres certos praebent, quibus D. elatus a D. ramosissimo distingui possit. — Petala D. ramosissimi in /con. plan. fl. ross. alt. illust. nimis angusta, illa D. elati nimis lata repraesentata sunt. M. Acanthophyllum spinosum C. A. Mey. Enum. pl. caue. p. 210. Saponaria pungens Bunge in Fl. alt. IL p. 133. Ledeb. Ice. plant. Flor: ross. alt. illust. t. 4. Ad fl. Irtysch, in arenosis infra locum, ubi casacorum statio pro piscatu est, quae Piketnaja-Rybalka dicitur. Flor. exeunte Junio Saponaria Vaccaria L. — For. alt. II. p. 132. Ad radicem montis Arkaul. Flor. Julio. Silene odoratissima Bunge. — Flor. alt. IT p. 148. 172 METYER, Botanique. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt, illustr. €. 396. Descriptioni 1 c. pauca addenda: Capsula matura cylindrica, calyce paulo, anthophoro fere duplo longior, glabra, ultra medium trilocularis. Semina reniformia. Ad lacum Saisang-Nor. — Flor. Junio. 49. Silene parviflora Pers. Enchir. L p. 97. — DC, Prod. L p. 310.:n. 26. Nova altaicae florae planta, hucusque in Rossia tantum in Caucasica regione ad fl. Kuban observata. Specimina nostra cum hungaricis comparata. Hab. ad fl. Irtysch, infra ostium fl. Kurtschum. Flor. primis Junii diebus. 50. Alsine marina Reichb. F/, germ. excurs. Nr. 5661. Lect. ad rivulum Karbatscha. FI. Julio m. 51. Cerastium falcatum Bge. in Suppl. Flor. alt. (edit. in 8.) p. 51. n. 138. Stellaria falcata Ser. DC. Prod. I. p. 598. n. 26. Cerastium lithospermifolium Flor. alt. IL. p. 179. (excl. synonymis). Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. illust. t. 453. Hab. ad fl. Kurtschum. Floret Junio m. x PCR TIC UNE E 52. Hypericum perforatum L. — For. alt. I. p. 364. Ad fl. Irtysch. FL aestate. Hypericum asperum Led. — For. alt. IT p. 366. cr A] Ledeb. Icon. plant. Flor, ross. alt. illustr. t, 11. Ad lacum Saisang-Nor. — Flor. Junio. Obs. Haec species nullis notis a H. scabro Linn. diversa est. M. 54. Hypericum Gebleri Led. — For. alt. IT. p. 364. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt, illustr. t. 481. Habitum H. Ascyni L. offert, sed satis distinctum est, tam ramosi- tate quam foliorum et sepalorum forma. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 175 355. 37. 358. 59. Calyx 5-partitus, laciniis oblongis, corolla duplo brevioribus, eglan- dulosis. Petala obovata, parum obliqua deorsum attenuata, venoso-striata. Staminum filamenta flava; antherae parvae, purpurascentes. Ovarium conicum, stylis 3 liberis, crassiusculis, stigmatibus capitatis. Ad fl. frtysch. Flor. Junio. BALSAMINEAE. Impatiens parviflora DC. — For. alt. I. p. 265. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 89. Ad fl. Kurtschum. ZUMNGNONP HUY L:LUA CIE AE Zygophyllum macropterum C. A. Mey. Flor. alt. IL p. 102. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 140. Ad fl. Irtysch. Flor. Majo. Zygophyllum Fabago L. — For. alt. Il. p. 105. Variis locis ad fl. Irtysch. Flor. aestate. RUTACEUE. Dictamnus Fraxinella Pers. — For, altaic. I. p. 109. a. Floribus purpureis. Haud procul à lacu Saisang - Nor, ad excubias Batowsky-Piket dictas. Exeunte Majo florens. Obs. Planta nostra ad D. angustifolium Don. spectat. (M. LEecuwuminosa.…r. Sophora alopecuroides L. — Fi. alt. Il. p.109. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 365. Speciminum collectorum complura monstrositatem singularem offerunt, quum flores eorum supremi omnes in ramos foliüs pinnatis onustos transformati sint, foliolis 9 — 10 linearibus elongatis marginibus arcte involutis; id quod reddit racemi summitatem dense comosam. Ad Irtysch. Mém. VI. Sér. Sc. math. phys.et nat. T. V1. Ue part. Sc. nat. 23 174 MEYER, : Botanique. 60. Ammodendron Sieversii Fisch.— FI. alt. Il. p. 110. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. &. 107. Descriptioni optimae a cel. Ledebour datae nihil addendum habemus. In arenñosis ad Jrüin supra ostium fluv. Kurtschum. FI. Jumio. 61. Ononis hircina Jacq. — For. alt. HI. p. 249. Ad fl. Jrtysch, ad excubias Batowsky-Piket dictas. FI. Augusto. 62. Medicago falcata L. — F. alt. II. p. 250. Ad Irtysch. 63. Lotus corniculatus L. — For. alt. III. p. 259. var. versicolor: glaber, glaucescens, floribus solitariis, geminisve arius pluribus) versicoloribus. | Plantula pulchella. Nostra specimina omnia humilia, maxima 4-pol- licaria, glabra, eglaucescentia. Foliola oblonga. Stipulae foliolis similes. Pedunculi elongati: pedicelli brevissimi, 2 lin. circiter longi, parce pi- losiusculi. Flores solitarii L gemini, versicolores. Calyx campanulatus, dentibus linearibus. Vexillum alis et carina longius, rotundatum, in- tegerrimum, complicatum, ungue angustato, macula cinnabarina magna pictum. Alae obtusae, Carina paulo breviores, flavo-purpurascentes. Carina basi purpurascens, apice flava. Legumen tertiusculum, gläbrum, stylo longo residuo terminatum. In herbidis ad fl. Irtysch. FI aestate. 64 Caragana frutescens DC. — For. alt. I. p. 265. Ad fl. Kurtschum. Flor. Majo. 65. Caragana tragacanthoides Poir. — For. alt. III. p. 267. Robinia tragacanthoides Pall. in nov. act. Petrop. X. p. 371 t. VII. — Pal. Astrag. p. 115 t. S6. Frutes ramosissimus, trunco ramisque Cortice flavescente tectis, epi- dermide rimosa, spinis, e petiolis stipulisque induratis persistentibus Botanique. Verseichniss gesammelter Pflanzen. 175 66. “enatis armatis. Ramuli juniores lineis prominulis, à spinis descenden- tibus angulati. Spinae validae, patentes, rectae (nec recurvae), basi utroque latere spinula laterali e stipula indurata exorta praeditae, 3 — 1 pollicares. Folia e gemma in spinarum axilla progerminantia, valde inter se approximata, bijuga, petiolo apice spinescente: foliolis subsessilibus obovato-oblongis, apice lanceolatis et spinula terminatis, deorsum cuneato-attenuatis, utrinque sericeo-canis, 4 — 6 lineas lon- gis. Stipulae parvae, cum petiolo connatae, lanceolatae, membrana- ceae, albidae, basi villosae, nervo medio in spinulam excurrente. Flo- res in axillis foliorum solitarii quidem, sed ob folia invicem approxi- mata dense aggregati, nutantes, flavi. Pedicelli breves, 2 lin. circiter longi. Calyx tubulosus, basi parum gibbus, 5-dentatus: dentibus lan- ceolatis, subaequalibus, villoso-canus, corolla duplo brevior. Vexillum complanato-reflexum, lato-ovatum, integerrimum, deorsum in unguem attenuatum, glabrum, flavum, 9 lin. longum, et ultra, 5 lin. latum. Alae oblongo-obliquae, obtusae, integerrimae, superiore latere paulo crassiores, denticulo in appendicem longum, unguem subaequantem eique similem producto. Carina alis paulo brevior, a medio ad basin divisa, dentibus lanceolatis. Stamina diadelpha. ‘Antherae ovatae, ob- tusae. Ovarium oblongum, albo-villosum, stylo longo filiformi, versus apicem incurvo terminatum. Stigma terminale puberulum. Legumen, quod maturum non vidi, ex Pallasii descriptione 1. L breve est et calyce vix duplo longius, cylindraceum, depressum, cano-villosum et acumine longo spinescente terminatum. Ad lacum Saisang-Nor dictum, in deserto e regione promontorn quod Barchotskoi-mys nominatur. Floret Majo. (Junio jam defloratam legerat Sievers.) Halimodendron argenteum Fisch. — F{. alt IL p. 267. * 176 MEYER, Botanique: Ad fluv. Irtysch, infra excubias pro custodiendo piscatu, rossite Piketnaja-Rybalka dictas. FI. Junio exeunte. 67. Sphaerophysa Salsula DC. Prod. Il. p. 251. — Flor. alt. IV. p. 356. Phaca salsula Pal. it. HT. p. 747. Tab. B. b. f. 1. 2. Caulbis erectus, ramosus, teres, viridis 1. pilis parcis brevibus albis appres- sis subcanescens. Folia bipollicaria et ultra, 6 — 7-juga cum impari: foliolis obovatis 1. rotundatis, apice saepius emarginatis et mucronulatis, supra glabris, subtus pilis appressis canis. Stipulae (quas deficere dicit Pallas, quamvis in icone I. |. sint expressae) connatae, lanceolatae ]. lanceolato-acuminatae, inferiores majores, circiter 3 lineales, exaridae, superiores gradatim minores. Pedunculi axillares, racemosi, folio lon- giores. Pedicelli 3 lineas et ultra longi, bractea stipulis simili, suffulti. Calyx basi bracteolis arcte appressis instructus, campanulatus, et uti peduneulus et pedicellus, tenuissime puberulus, 5-dentatus, dentibus acuus, subaequalibus, tubo brevioribus. Corolla calyce plus duplo lon- gior, tota purpurascens. Vexillum suborbiculare, latius quam longum, ungue angustato; striatum; alae obtusae, vexillo atque carina breviores. Carina obtusa. Stamina diadelpha.* Antherae oblongae, flavae. Ovarium stipitatum, oblongum, compressum, albo-puberulum. Stylus incurvus apice ad latus mternum stigmate apicali barbatus. Legumen stipite fere semipollicari curvato et pilis appressis puberulo suffultum, ovale, infla- tum, pilis raris hinc inde adspersum, subglabrum, stylo persistente reflexo acuminatum, circiter pollicare, uniloculare. Semina plura, re- niformia, laevia, fusca. Ad fl Bukan. Exeunte Junio florens et fructifera. 68. Oxytropis floribunda DC. — Flor. alt. HI. p. 283. Ad fl. frtysch paulo inferius loco, quo excubiae Batowsky-Piket dictae, instructae sunt. Flor. Majo exeunte. Botanique. Verceichniss gesammelter Pflanzen. 177 69. Oxytropis songarica DC. — For. alt. III. p. 287. 70. he 72. In monte Doschely-Dagh, qui 20 stadia {Werst) a monte Tarba- gatai. Flor. med. Junio. Oxytropis pilosa DC. — For. alt. II. p. 280. Ad fl. Bukan. Flor. Junio. Oxytropis aciphylla Led, — For. alt. II p. 279. Ledeb. Icon. plant. For. ross. alt. illust. t. 281. In collibus arenosis, ad ripam sinistram fl. Irtysch, infra ostium fl. Kurtschum. Flor. exeunte Majo. Astragalus albicans Bong. Tab. Il. A. caulescens, canus; foliolis circiter 11-jugis oblongis orbicula- tisve utrinque parce strigosis; racemis axillaribus abbreviatis folio bre- vioribus; bracteis pedicellum aequantibus; leguminibus ovatis villosis bilocularibus. Radix perennis, stuposa, calamo crassior, ramosa, fuscescens, mul- ticeps. Caules plures, cespitosi, erecti, subsimplices, teretes, pilis bipar- titis centro affixis arcte et densissime appressis toti cani, prope basin stipulis compluribus approximatis quasi imbricatim squamosi, circiter semipedales. Folia alterna, pinnata, circiter 11-juga, 3 — 4 pollices longa; foliolis breviter petiolulatis, oppositis |. saepius alternis, orbiculatis, ra- rius oblongis, obtusis, saepissime complicatis vel non raro margine in- volutis, utrinque setis bipartitis parce et appresse strigosis, supra quan- doque subglabris, sursum decrescendo minoribus. Stipulae lancevlatae, concretae, bifidae, caulem ambientes et ita petiolo oppositae, membra- naceae, glabriusculae. Flores racemosi. Racemi axillares, breves, pau- ciflori, pedunculo folio fere duplo breviore fulti. Pedicelli breves, basi bracteola aequilonga ovato-lanceolata ciliolata suffulti. Calyx oblongus, albo-pubescens, 5-dentatus, dentibus brevibus, duobus superioribus re- mn] MEYER, k Botanique. motis, infimo ceteris paulo majore. Corolla calyce duplo longior. Ve- xillum oblongum, obtusum, emarginatum , longe unguiculatum, purpu- rascens. Alae oblongae, obtusae, in unguem praelongum attenuatae, denticulo curvo obtuso instructae, albae, carina paulo longiores. Carina obtusiuscula, vexillo paulo brevior, alba, apice purpurascens. Stamina diadelpha. Antherae flavae. Ovarium oblongum, albo-pilosum. Stylus longus, filiformis. Legumen ovatum, albo-villosum, acumine termina- tum, semipollicem longum, biloculare. Semina reniformia, glabra, sub lente hinc inde serobiculata. In monte Arkaul. Flor. Majo mense. Astragalus consanguineus Bong. Tab. Ii. A. diffusus, setulis bipartitis incumbentibus scaber: foliolis linea- ribus integris obtusiusculis 6 — 9-jugis: racemis folio (saepe) longiori- bus: alis integris obtusis: leguminibus erectis subcylindraceis subfalcatis. Radix perennis, ramosa, albida. Caules numerosi, cespitosi, dif- fusi, herbacei, basi non fruticulosi, pedales et ultra, inferne subteretes, superne magis angulati, leviter striato-sulcati, toti setulis brevibus ap- pressis bipartitis centro affixis adspersi. Folia pinnata cum impari. Fo- liola 6 — 9-juga, opposita, quandoque subaiterna, breviter petiolulata, linearia, obtusiuseula, integerrima, vel apice subemarginata, supra gla- briuscula, subtus pilis bipartitis appressis subcanescentia. Stipulae par- vae,, lanceolatae. Racemi axillares, folio plerumque longiores, floribus parvis, breviter pedicellatis, pallide-caerulescentibus. Bracteae chlongae, obtusae, pedicellum aequantes. Calyx campanulatus, 5-dentatus: denti- bus lanceolatis; pilis brevibus albis appressis adspersus. Vexillum alas et carinam longitudine superans, obovatum, leviter emarginatum, in unguem attenuatum, 5 lineas et dimidiam longum. Alae carina lon- giores, oblongae, obtusae, integerrimae. Carina obtusa, apice integra Botanique. V'erzeichniss gesammelter Pflansen. 179 74. 16. 77. 1: quandoque incisa, duas lineas tantum longa. Stamina diadelpha. Ova- rium lineari-lanceolatum. Stylus filiformis, stigmate parum dilatato. Legumina erecta, lineari-lanceolata, subtrigona, subfalcata, calyce persistente basi cincta eoque triplo longiora, circiter 4 —5-linealia, vix linea latiora, stylo persistente terminata, pilis paucis appressis parce adspersa, subglabra, bilocularia. Semina in quovis loculo 4, reniformia. Habitum 4. austriaci emnine exhibet, à quo autèm, praeter florum alas integerrimas et leguminum directionem, pluribus adhuc notis differt. Ad fluv. Bukan. — Flor. Majo, Junio. Obs. Species A. austriaco proxime affinis, sed differt alis apice non emarginatis. Ab A. puberulo (i. e. A. oloptero De Cand.) indu- mento recedit: in A. consanguineo enim herba setulis brevibus crassis bipartitis arcte incumbentibus scabra; in A. oloptero (puberulo) caules foliaque pilis mollibus crispatis laxis simplicibus basi affiuis adspersa sunt. Affinis etiam A. brachybotryo Bunge, sed diversus. (M.) Astragulus sulcatus L. — For. alt. III. p. 502. "Ad fl. frtysch. Astragalus Arbuscula Pall. Æsérag. p. 19. € 17. Flor. alt. HT p. 304. Ad f. frtysch, in rupestribus kaud procul a fl. Kurischum. Flor. Majo. Astragalus compressus Led. FT. alt. IT. p. 504. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 289. In arenosis ad dextram fl. [rtysch, infra ostium fl. Kurtschum. FI Mayo. Astragalus stenoceras G. A. Mey. Mss. À. césatoïdes Bunge Suppl. in FI. alt. No. 278, 4 (excel. syn. Bieb. et Pall.). — 4 ceratoides. « campestris Ledeb. FI. alt. II. p. 306. Lect, ad lacum Saisang - Nor. 180 METER, Botanique. Observ. A. ceratoides et A. macrolobus atque species his affines a cl. Bunge 1. c. optime quidem distinctae sunt, sed haud rite denomi- natae; A. stenolobus Bge. enim ad genuinum A. ceratoiden Bieb. spec- tat, A. chaetolobus vero ad A. macrolobum Bieb., quod ex compara- tione cum speciminibus authenticis in herbario Marschallit elucet. — Nobis species hae sequenti modo exponendae: 1) À. macrolobus Bieb. Fl taur. cauc. III. p. 493. A. chaetolobus Bge. 1. c. No. 215, 2. 2) A. macroceras m. A. macrolobus Bunge L. c. No. 215, 3 (excl. syn.) 3) A. stenoceras m. A. ceratoides Bunge l. ç. No. 273, 4 (excl. syn. nonnull.) 4) À. ceratoides Bieb. 1. c. p. 492. A. stenolobus Bunge, l. c. No. 274, 5. (M) 18. Astragalus pycnolobus Bunge I. c. p. 95. Interdum canescit, sed leguminibus brevibus ab A. ceratoidi et affinibus speciebus semper diversus. Ad lacum Saisang-Nor. 19. Astragalus Gebleri Fisch. Mss. Tab. IV. A. fruticosus, erectus, ramosissimus; folüs bi-trijugis cum impari, foliolis oblongis acutiusculis basi attenuatis, incanis; racemis axillaribus rarifloris folio longioribus: leguminibus ovatis villosis semibilocularibus oligospermis. Frutex bi-tripedalis, ramosissimus, petiolis pedunculisque persistenti- bus spinescentibus horridus. Rami juniores pube alba prostrata bipar- tita incani, postea denudati, flavescentes vel fuscescentes, subtrigoni. Stipulaeibreves, subovatae, a petiolo liberae, distinctae vel juniores concretae. Rachis foliorum subbipollicaris, teretiuscula, subulata, per- sistens, subspinosa. Foliola 5 — 7, distincta, opposita vel alterna, Botanique. Verseichniss gesammelter Pflanzen. 181 81. oblonga, basi subcuneata, apice acutiuscula, (vel potius obtusiuscula cum mucrone), margine (in sicco) saepissime revoluta, utrinque setis bipartitis canescenti-subsericea, 8 — 10 lin. longa, 2 — 2? lin. lata. Racemi axillares, folio paulo longiores, rariflori, pedunculo persistente demum lignescente suffulti. Flores breviter pedicellati, basi bracteola minuta instructi. Calyx albido-villosus, cylindraceus, quinquedentatus: dentibus brevibus lanceolatis patulis. Corolla calyce duplo longior, pur- purascens. Vexillum alis paulo longius, ovato-oblongum, longe-ungui- culatum. Alae oblongae, semisagittatae, ungue longo filiformi fultae. Carina alis brevior, obtusa. Stamina generis. Legumen nudum (non calyce tec- tum), semibiloculare, ovatum, mucronatum, albo-villosum. Semina.… Proximus A. hyrcano, sed diversus. Hab. ad fl Irtysch supra fluv. Kurtschum, locis arenosis. F1. initio Junii mensis. Astragalus candidissimus Ledeb. — Ff. alt. III. p. 309. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 2817. In arenosis ad fl. Irtysch, supra ostium fl. Kurtschum. F1 Junio. Astragalus orbiculatus Led. — For. alt. IL. p. 311. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 290. Legumina à cl. Ledebour non visa, calyce vix duplo longiora sunt, circiter 8 lin, longa, subelliptica, parum compressa, villosa, stylo integro vel ejus basi indurata persistente terminata, bilocularia. Semina renifor- mia, glabra. — Genuina Astragali species, a Sphaerophysa plane diversa. Ad fluv. Irtysch, infra ostium fl. Bukan. FI. ineunte Junio. Astragalus uliginosus Pall. — For. alt. I. p. 3117. Ad sinistram fl. Irtysch, infra primas excubias pro custodiendo piscatu instructas. Astragalus vulpinus W. — ‘For. alt. III. p. 518. Lect. cum antecedente specie. FI. Junio. Mém. VI. Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat, 24 182 MEYER, Botanique. 84. Astragalus ellipsoideus Led. — For. alt. III. p. 319. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 297. In collibus e regione stationis militaris, quae Batowsky-Piket no- minatur, locis arenosis; nec non in montibus Arkaul. Flor. Majo. 85. Astragalus sabuletorum Led. For. alt. III. p. 321. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 298. Ad sinistram fl. Irtysch ripam, infra ostium fl. Kurtschum. FI. Majo. 86. Astragalus xanthotrichus Led. — For. alt. I. p. 324. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 296. Ad dextram fl. Irtysch, 15 stadia (Werst) infra ostium fl. Kurt- schum. Flor. exeunte Majo. 87. Astragalus scleropodius Led. For. alt. IT. p. 326. Ledeb. Icon. pl Flor. ross. alt. illust. t. 295. Cum praecedente. 88. Astragalus Ammodytes Pall. — For. alt. I. p. 321. Flores in nostris speciminibus caerulescentes. Ad fL Irtysch, Majo florens. 89. Astragalus scabrisetus Bong. Tab. V. A. acaulis, setis rigidis bipartitis appressis vestitus; foliis 2 — 3-jugis cum impari; floribus aggregatis prope radicem sessilibus; vexillo plano (nec tubuloso); leguminibus pilosis ovatis acuminatis semibilocularibus subdispermis. Radix perpendicularis, parce ramosa, sordide albida. Caules plures, brevissimi, plerumque hypogaei, residuis foliorum emarcidorum obsiti, apice fasciculos foliorum emittentes. Folia petiolata, imparipinnata, cir- citer 1£ pollicaria et longiora, 2 — 3-juga, foliolis obovatis 1. oblongis, obtusis, utrinque setis bipartitis centro affixis rigidis appressis, sub lente noduloso-scabris et spiendentibus, uti et petioli, tecti et incani; extremo Botanique. Verzeichniss gesammeller Pflanzen. 185 90. "91. 92. impari foliolo ceteris plerumque majure. Stipulae lanceolato-acuminatae, membranaceae, setosae. Flores prope radicem dense in capitulum sessile aggregati. Calyx tubulosus, albo-pilosus, pilis longis, simplicibus, mollioribus, sublaevibus vestitus, 5-fidus, lacins subulatis, tubo multo brevioribus. Corolla calycis tubo longior. Vexillum alas carinamque longitudine superans, oblongum, obtusum, apice irregulariter crenulatum, deorsum in un- guem latiusculum attenuatum, albidum, apice saepius Caerulescens. Alae carina longiores, oblongae, obtusae, in unguem filiformen atte- nuatae, albae. Carina parva, longe unguiculata, apice bifida et celore coeruleo suffusa. Stamina diadelpha. Antherae ovatae, cordatae, flavae. Ovarium oblongum, appresse pilosum. Stylus filiformis. Stigma capi- tatum. Legumen parvum, ovatum, acuminatum, pilosum, semibilocu- lare, uni-dispermum. Semina olivacea, scorbiculata. Planta, quoad habitum A. hypogaeo accedit, foliis paucijugis vero, floribus fere duplo minoribus, vexillo non tubuloso et denique pilorum conformatione differt; A. Galactitidi quoque affinis, sed recedit foliis paucijugis, setis vestitis longioribus crassis, floribus minoribus, calycibus pilis simplicibus patentibus hirtis, dentibus calycis multo brevioribus. Hab. ad radicem collis, rossice Sopka dicti, in dextra ripa fl Kurtschum. F1. primis Maji diebus. Astragalus roseus Led.— For. alt. I. p. 330. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. illustr. t. 300. Ad ripam sinistram fl. [rtysch, infra stationem militum quae Ba- towsky-Piket nominatur. Exeunte Majo florens. Astragalus longiflorus Pall — For. alt. IT. p. 331. Ad A. Irtysch. Flor, Majo. Astragalus lasianthus C. A. Mey. Tab. VI et VI]. À. perennis, pilis mollibus patentibus villosus; caule brevissimo sim- * 184 METYER, Botanique: plicissimo; foliolis 25 — 29 ovatis 1. ellipticis obtusis; calycis dentibus subulatis tubo longioribus, vexillo vix brevioribus; petalis pubescentibus; leguminibus sessilibus ellipticis subcompressis lanatis bilocularibus. *) Species a proximo A. pubifloro foliolis obtusis et corolla calycem sub- aequante bene distincta; a reliquis affinibus speciebus distinguitur co- rolla pubescente aliisque notis. Totus (praeter paginam foliorum superiorem) pilis longis simplicibus albis mollibus villosus. Radix elongata, subsimplex, crassitie pennae cygneae, intus ochroleuca, cortice tenui brunnea vestita, sapore mucoso subacri, multiceps. Caules erecti, simplicissimi, 2 v. 3 poll. alti, tere- tiusculi, crassitie pennae corvinae, toti florum spicis onusti. Folia 7 — 9 poll. longa, erecto-patula. Foliola 25 — 29 (rarius pauciora), approxi- mata, sessilia, opposita L. rarius alterna, alia ovata, alia subelliptica, ormnia basi apiceque rotundata, subtus piloso-villosa, supra glabra, ma- jora 12— 14 lin. longa, 7 1. 8 lin. lata; alfa minora. Stipulae petiolo basi adnatae, membranaceae, lato-lanceolaïae, acutae, in utraque pagina glabrae, margine pilosissimae, reflexae, 3 — 4 lin. circ. longae. Spicae ovatae, subsessiles, in omnibus foliorum axillis, folio multo breviores. Flores dense aggregati, subsessiles. Bracteae herbaceae, lanceolatae, acu- tae, margine pilis longis densissime ciliatae, caeterum glabrae, 2 lin, longae, 5 lin. latae, tubo calycis longiores. Calyx pilis longis copiosis- simis patentissimis obtectus: tubus hyalinus, cylindraceus, hinc modice gibbus, 14 lin. longus, in fructu longitudinaliter rumpens, legumen non obtegens; dentes subulati, 2 lin. longi, tubo longiores. Corolla parva, angusta, ochroleuca. Vexillum cealyce vix longius, 3 lin. longum: la- mina sub lineari, obtusa, ungue lato fulta, dorso pubescente. Alae vexillo breviores, carina longiores, 23 lin. longae, unguiculatae, lineares, #) Astrag. lasiopetalus Bunge Delcct sem. h. Dorp. 1859. No. 2. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 185 93. 94. 95. semisagittatae, wbtusae, dorso pubescentes. Carina 2 lin. longa, recta, angusta, sublinearis, obtusa, basi sagittata atque ungue bipartito in- structa, apice pubescenticiliata. Stamina diadelpha generis. Antherae parvae, subrotundae, flavae. Ovarium sessile, hirsutissimum, oblongum, stylo brevi apiculatum. Legumen sessile, 6 lin. longum, 3 lin. latum, villosissimum, ellipticum, modice compressum, mucrone brevi termi- natum, perfecte biloculare, dehiscens, intus seminaque fibris ramosis, nulla structura interna insignitis adspersa. Semina in quolibet loculo 5 — 6, reniformia, flava. (M.) Ad fl. Irtysch infra ostia fl. Bukan. FI. vere. Astragalus lactiflorus Led. — For. alt. IT. p. 333. Ledeb. Icon. plan. ross. all. illust. t. 105. In montibus e regione excubiarum quae Batowsky-Piket dicuntur. Flor. exeunte Mayo. Astragalus Pallasii Fisch. — For. alt. IT. p. 356. Cum antecedente. F1. primo vere; sub fine Maji mensis fructus jam maturant. Hedysarum splendens Fisch. — For. alt. I. p. 331. Ledeb. con. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 52. Flores racemoso-spicati, subsessiles. Bracteae lanceolato-acuminatae, pilosae, pedicellis brevissimis multo longiores. Galyx profunde 5-den- tatus, dentibus subulatis, tubo duplo longioribus. Vexillum carina paulo longius, obovatum, emarginatum, lineis coloratis striatum. Alae parvae Carina et vexillo triplo breviores, obtusae. Carina obtusa, ge- nitalia includens. Stamina diadelpha. Lomenti articuli 4, orbiculati, transverse rugosi, albo-tomentosi 1. puberuli. Cum praecedente. 1386 MEYER, Botanique. 96. Hedysarum songaricum Bong. Tab. VIIT. 97. H. caulescens, erectum; foliis 6 — 7-jugis, foliolis oblongo-lanceo- latis, supra glabriusculis subtus canis; racemis axillaribus elongatis; le- guminis articulis puberulis setosis. Planta herbacea, sesquipedalis et ultra. Caules e radice plures, ramosi, parum angulosi, pube appressa cani. Folia 6 — 7-juga, fo- liolis oppositis I. quandoque subalternis, oblongo-lanceolatis, obtu- siusculis L. etiam acutis, supra glabriusculis, sub lente punctulatis, sub- tus pube appressa alba canis, ? — 1 pollicem lonis, 1 — 3 lin. latis. Stipulae oblongae, acutae. Flores subspicati, rosei. Pedunculi axil- lares, elongati, folio duplo fere longiores. Bracteae membranaceae, lanceolato-acuminatae, puberulae, pedicello longiores. Galyx basi brac- teolis duabus linearibus suffultus, pube adpressa canus, quinque- partitus, lacinüs e lanceolato subulatis. Corolla calyce duplo longior. Vexillum complicatum, obcordatum, quam carina poulo brevius. Alae obtusae, parvae. Carina obtusa, alis duplo longior. Stamina diadelpha. Ovarium subellipticum, incanum. Stylus filiformis, curvus. Legnminis articuli duo L tres, subelliptici, puberuli setisque apice ha- matis tecti. Ad fl. Bukan. FL Junio. Eversmannia hedysaroides Bunge in Goebel it. II. p. 267. tab. VI. B. spinosa: spinis patentibus in foliorum axillis; alis sagittatis. Tab. IX. Haec forma, nisi species distincta, differt a genuina specie L c. descripta atque depicta, spinis axillaribus et alarum forma. Frutex ramosissimus, diffusus, sesqui-vel bipedalis. Truncus ra- mique vetustiores cortice griseo rimoso vestiti; rami annotini pube ad- pressa subsericei, albido-incani, divaricati, saepeque leviter flexuosi. Spinae (rami vel racemorum pedunculi abortivi) geminae vel solitariae, rarius ternae in foliorum axillis, semipollicares, subulatae, patentissimae vel recurvatae. Stipulae liberae vel inferiores margine angusto conna- Botanique. T'erzeichniss gesammelter Pflanzen. 187 98. tae, lanceolatae, puberulae, inferiores longiores, scariosae, fuscae; supe- riores patentissimae, breviores, virides. Folia pinnata cum impari. Fo- liola (11 v. 13) pube simplici incumbente canescentia, in pagina supe- riore punctis parvis nigris notata, subtus nervo intermedio venisque lateralibus prominulis insignita, oblonga vel subelliptica, acumine brevi terminata, petiolulata, opposita vel saepius alterna, 34 lin. longa, 1; lin. lata, non raro minora. Racemi axillares, pedunculo communi ri- gido teretiusculo folio longiore fulti, 10 — 20-flores. Bractea pedicello tenui brevior, lanceolata, ferruginea, extus puberula. Calyx basi brac- teolis 2 oppositis parvis subsetaceis pubescentibus suffultus ibique pa- rum gibbus, oblongus, puberulus, parum coloratus, quinquedentatus, sub vexillo sinu profundo acuto excisus; dentibus lanceolatis acumina- tis intus albo-sericeis tubo brevioribus, infimo reliquis paulo longiore. Corolla calyce quadruplo longior, purpurea. Vexillum obovato-oblon- gum, macula magna acuta flava pictum, 7 lin. longum. Alae calyce breviores unguiculatae, lamina lanceolata, basi utrinque auriculata, au- riculis reversis, altera longiore subspathulata, altera breviore acuta. Carina, stamina et ovarium exacte ut in E. hedysaroïde vera. Legu- mina subpollicaria, glaberrima, sublinearia, apice modice dilatata atque rotundata, compressissima, torulosa, flexuosa saepeque contorta, flaves- centia, tarde in articulos 4 v. 5, inter marginem nerviformem persi- stentem transverse secedentia. Semina pauca reniformia, utrinque con- vexa, flavescentia, nitidula. Hab. in deserto Karkaul, locis arenosis. Crescit quoque haec va- rietas ad lacum Indersk. FI. Junio m. Vicia costata Led. — For. alt. HI p. 346. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. all. illust. t. 108. In montibus e regione excubiarum quae Batowsky-Piket dicuntur. Majo florens. 188 99: 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. MEYER, Botanique. Orobus subvillosus Led. — For. alt. II. p. 359. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 483. Ad ripam dextram fl. Kurtschum in campestribus subsalsis. Flor. primis Maji diebus. R o s Ac ELLE. Amygdalus nana L. — For. alt. II. p. 209. In montibus e regione stationis Casacorum Batowsky-Piket dictae. Flor. exeunte Majo. Spiraea triloba L. — Flor. alt. IT. p. 214. Ad ripam dextram fl. Irtysch, 15 stad. (Werst) infra Kurtschum. Flor. ad finem Maji. Rubus Idaeus L. — For. alt. II. p. 230. Cum praecedente eodemque tempore florens. Potentilla songarica Bge. — For. alt. Il. p. 244. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 332. Ad ripam dextram fl. Kurtschum, ad radicem collis rossice Sopka dicti. FI. ineunte Majo. Potentilla strigosa Pall — For. alt. IL. p. 237. Ad fluv. Bukan. — Flor. Junio mens. Potentilla sericea Linn. — or. alt. II. p. 242. ee. Icon. pl. Flor. ross. alt. illust. t. 334. Ad fluv. Irtysch infra ostia fl. Bukan. — Flor. aestate. Potentilla bifurca L. — For. alt. IT. p. 245. Formam illam monstrosam, de qua mentio fit in Flor, alt. L L, ramis confertissimis abbreviatis, etiam inter plantas nostras habemus. Frequenter oriri videtur, cum etiam e pluribus aliis Ros- siae locis nobis sit transmissa. Alia memorabilis forma hujus plantae est var. canescens: tota incano - villosa. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen 189 107. 108. 109. 110. Planta semipedalis et ultra. Radix sursum ramosa, subrepens. Caules ascedentes, teretes, ramosi. Foha pinnatisecla, 3-7 juga, seg- mentis bifidis, rarius trifidis, imbricatis, sessilibus, laciniis oblongo- lanceolatis. Stipulae 2-3-fidae, inaequales, et decrescendo minores. Calyx incano-villosus, lacinïis inaequalibus, exterioribus lanceolatis, interiori- bus ovato lanceolatis. Corolla flava, petalis cuneiformibus, apice ro- tundatis. Receptaculum villosum. Caryopsides laeves. Num P. astragalifolia Bunge? F/. alt. I. p 247, quamvis spe- cimen macrum ab ill. auctore ad fl. Tschujam lectum differe videatur. Ceterum cl. Bunge ipse P. astragalifoliam suam ad P. bifur- cam trahit, FL alt. suppl. p. 43. Ad fl. Jrtysch supra fl. Kurtschum in arenosis. Potentilla supina L. — For. alt. IL. p. 241. Ad Irtym. Flor. vere. Chamaerhodos erecta Bge. — Flor. alt. IL p. 430. In monte infra excubias Batowsky-Piket dictas. Augusto jam omnino deflorata. Rosa Gmelini Bge. — For. alt. Il. p. 228. Ad fl. Irtysch infra alteram stationem militarem pro custodiendo piscatu instructam. Floret Junio. Rosa berberifolia Pall. — For. altaie. II. pr 224. Distinctissima rosarum species! Compositum rosarum folium in hac ad unicum foliolum reductum est, quod autem, uti nobis videtur, non e stipulis inter se concretis exortum, sed potius extremum folio- lum est. Inter centena specimina vix unquam foliolum hoc, apice divisum observare licuit, Peduneuli quidem non pubescentes, sed Mém. VI. Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VL 2de part. Sc. nat. 25 190 111. T2 113. 114. 115. MEYER, Botanique. semper aculeati sunt. Receptaculum ïintus totum setosum. Carpella ovata, apice stylo densissime lanuginoso et facile deciduo terminata, ceterum glaberrima, nitentia, brunnea. Ad ripam sinistram fl. Irtysch, infra primam stationem militarem piscatum custodientem. Flor. Junio. Cotoneaster laxiflora Jacq. fil. Lindl. in Bot. reg. tab. 1305. — C. melanocarpa Fisch., C. vulgaris 8 Ledeb. fl. alt. p. 219. Hab. in collibus hinc inde. TAMARISCINEAES, Tamarix ramosissima Led. — For. alt. I. p. 424. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t 256. Ad fl. Irtysch, infra excubias pro piscatu instructas et Piketnaja rybalka dictas. Flor. Junio. Myricaria dahurica DC. — For. alt. III. p. 224. Bunge suppl. JL. alt. (in 8°) p. 19. Planta ab auctoribus florae altaicae in regionibus, de quibus hic agitur, non observata; Jlocum autem, quo collecta est, ob schedulam amissam, accuratius indicare nequeo. PARONYCHIACEAE. Herniaria glabra L. — For. alt. 1 p. 418. Ad fl. Irtysch. FicoipesE. Nitraria Schoberi L. — For. alt. II. p. 202. Fructum plantae nostrae maturum non vidimus. Sibirica autem planta à caspia, si fructus desunt, haud distinguenda est. Nostra specimina probabiliter ad sibiricam formam spectant, quam botanici nonnulli, quorum sententia non spernenda est, pro specie distincta habent. Botanique. V'erzeichniss gesammelter. Pflanzen. 191 GROSSULARIACEAE. 116. Ribes triste Pall. Nov. act. acad. Petrop. X. p. 378. 119. var. B, foliis subtus puberulis. R. atropurpureum. C. A. Mey. Flor. alt. E p. 268. Led. Icon. plant. Flor, ross. alt. illust. t. 231. R. atropurpureum C. A. Mey., ad quod specimina nostra omnino spectant, recedit a planta Pallasiana folüs subtus puberulis ; ceterum specie nor differt, ut specimina a Sieversio ipso communicata edocent. In montibus e regione excubiarum, quae Batowsky-Piket dicuntur. Flor. Majo. Ribes aciculare Smith. — For. alt. I. p. 272. Ledeb Icon. plant. flor. ross. alt. illust. 1 230. Ad dextram ripam fl. frtysch, 15 stad. infra ostium fl. Kurtschum. Flor. Mayo. Ribes heterotrichum C. A. Mey. — For. alt. I. p. 270. Ledeb. Icon. plant. Fior. ross. alt. ilust, t. 235. Nostra specimina recedunt a genuina planta foliis potius puberulis quam glanduloso-setosis. In speciminibus Meyerianis petioli et folia setis apice glanduliferis obtecta sunt, quibus intermixta pubes non glandulosa; in nostris autem setulae illae glanduliferae fere omnino deficiunt, quarum loco, praeter glandulas sessiles, sola restat pubes. Ribes fragrans Pallasi, quoad habitum simillimum, recedit folüs glabris et floribus albis. Ad dextram ripam fl. Irtysch, cum praecedente. UMBELLIFERAE Bupleurum exaltatum Bieb. De Cand. Prod. IV. p. 151. Specimina florifera altaica, quae suppetunt, cum caucasicis multi- caulibus congruunt. Fructus maturi deficiunt. Lect. versus fl. [rtysch. 192 120. 121. 122. 1 23. 124. MEYER, Botanique. Seseli tenuifolium Ledeb. For. alt. I p. 333. Ledeb. Icon. plant. flor. alt. illust. € 91. In monte Doschely-Dagh, qui 10 stadia (Werst) a Tarbagatai distat. Flor. exeunte Junio. Ferula peucedanifolia Willd. herb. De Cand. Prod. IV. p. 174. Soranthus Meyeri Ledeb. — Flor. alt. I. p. 344. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 82. E fructibus alatis evidenter Ferulae species, quam pro eadem babemus cujus imaginem et descriptionem Pallas dedit in tin. I. App. p. 135 tab. N. sub nomine Ferulae an nodiflorae? Petala pube- rula, subglabra. Mericarpia elliptica, compresso-plana. Similem plantam in littore orientali maris caspü a Karelin lectam habemus, mericarpiis puberulis tantum recedens. Mera, ut nobis vi- detur, varietas, cum in nostra planta fructus, in juniori statu, pube, sed multo rariore, quandoque vestiti sint Ad ripam fl. Irtysch, supra ostium fl. Kurtschum. Flor. Majo. Peucedanum dissectum Ledeb. — Flor. altaic. IV. p. 306. — Ledeb. Icon. pl. FI. ross. alt. ülustr. t. 181. In montibus e regione excubiarum, quae Batowsky-Piket dicuntur. Flor. exeunte Mayo. Peucedanum canescens Ledeb. — Flor. altaic. IV. p. 307. — Ledeb. Icon. pl. FL. ross. alt. illustr. € 105. Crescit cum antecedente. Chaerophyllum Prescottii. De Cand. Prodr. IV. p. 225. Ch. bulbosum Ledeb. Flor. alt. I. p. 860. (excl. syn., praeter Gmel.). Ad dextram ripam fl. [rtysch, 20 stad. (Verst) infra ost. fl. Kurt- schum. Flor. Majo. Obs. Radix turbinata forma Ch. bulbosi. Stylis elongatis rectius- culis à Ch. bulboso occidentali diversum. (M.) Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 195 125. 126. 127. 128. 130. 131. Cachrys odontalgica Pall. — Flor. alt. I. p. 363. In montibus e regione excubiarum, quae Batowsky-Piket dicuntur. Cachrys macrocarpa Ledeb. For, alt. I p. 364. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 313. Ad dextram fl. Irtysch ripam, 20 stad. ab ostia fl. Kurtschum. Flor. Majo. Cachrys vaginata Led. — For. alt. I. p. 366. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 9. In monte Arkaul. Flor. initio Mayi. Turgenia latifolia Hoffm. De Cand. Prodr. IV. p. 218. Vulgaris planta hucusque in regionibus altaicis non observata. Ad lacum Saisang, inter promontoria, quae Barchotskoi et Ba- klanskoi Mys dicuntur. FI. Junio. CGAPRIFOLIACEAE. . Lonicera tatarica L, — For alt. I. p. 250. Ad fl. Irtysch. FI Majo m. Lonicera Sieversiana Bge. — For. alt. suppl. p. 12. N° 62° L. microphylla & robustior Led. Flor. alt. I. p. 249. CI. Bunge I. c. songaricam plantam ab altaica distinguit foliis suborbiculatis utrinque rotundatis et villosis, pedunculis folio brevio- ribus nutantibus, baccis globosis biumbilicatis aurantiaco -miniatis. Ad fl Irtysch, Aestate fructifer. , RUBIACEAE. Galium verum L. — For. alt. I. p. 138. Infra excubias, quae Batowsky-Piket dicuntur, in saxosis. DIrPSsACEAE. 52. Dipsacus Gmelini MB. — For. alt. I. p. 127. In ripa fl, Iriysch, versus lacum Saisang-Nor. 133. 134. 135. 136. 138. 139. USE É Rs Botanique CoMPoOSsITAE. Erigeron acris L, — Flor. alt. IV. p. 89. Ad f. Irtysch, haud procul a lacu Saïsang Nor. Flor, aestate. Galatella Hauptii Lindl De Cand. Prodr. V. p. 256. Aster Haupti Ledeb. Flor, altaic. IV. p. 100. — Ejusd. Icon. pl. Flor. ross. alt. illustr. t. 161. Ad lacum Saisang-Nor dictum. Linosyris punctata De Cand. Prodr. V. p. 352. Galatella dra- cunculoides B discoidea De Cand. Prodr. V, p. 256. Aster dracuncu- loides 8 discoideus a major Ledeb. F1. alt. 1V. p. 98. Ad ripam lacus Saisang-Nor- — Flor. exeunte Junio. (M.) Linosyris tatarica C. A. Mey. Chrysocoma tatarica Less. in Linnaea IX. p. 186. — Aster dra- cunculoides B discoideus b minor Ledeb. FI. altaic. IV. p. 98. Ad fluv. Irtysch in montibus infra stationem casacorum, quae Batowsky-Piket dicitur. Flor. Augusto m. . Pulicaria vulgaris Gaertn. — De Cand. Prodr. V. p. 418. Inula Pulicaria L. Led. Flor. alt. IV. p. 93. Ad rivulos Kabartscha et Bazarka dictos. Flor. Julio. Inula caspia Blum, De Cand, Prodr. V. p. 467. Treviran. in Nov. Act. Phys. med, Acad. Caes, Carol, nat. cur. XIE 1. p. 202. Foliüs glabris, caulinis elongatis e lata basi sensim angustatis acu - minatis ab J. Britannica potissimum diversa. Folia in speciminibus songaricis paulo quam in caspiis latiora. Caeterum non diversa est songarica planta a genuina caspia, (M.) Ad fl. Bukan. FI. Julio m. Filago arvensis L. — De Cand Prodr. VI. p. 248. Filago mon- tana Pall. quoad specimina authentica ad fl. Irtysch superiorem lecta. Ad lacum Saisang-Nor, prope promontorium Baklanskoi-Mys dictum. Botanique. l'erzeichniss gesammelter P/flanzen. 195 140. 141. 142. Helichrysum arenarium De Cand. Prodr. VI. p. 184. Gna- phalium arenarüem L: Flor. alt. IV. p. 55. Varietas floribus aurantiacis in desertis Rossiae meridionalis quo- que provenit. In arenosis montis qui e regione excubiarum est, quae Batowsky- Piket dicuntur. Flor. Augusto. Pyrethrum tanacetoides De Cand, Prodr. VI, p. 59. P. mille- foliatum Ledeb. Flor. alt. IV. p. 120. Ejusd. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 369. In lapidosis ad fl Irtysch, haud procul a Saisang-Nor. Flor. fine Maji m. Pyrethrum discoideum Led. Flor. alt. IV. p. 119. Ledeb. Icon plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 153. Ad lacum Saisang-Nor. Flor. primis Maji diebus. . Artemisia frigida Willd. — For. alt. IV. p. 65. Ad fl. Kurtschum. . Artemisia laciniata Willd. — For. alt. IV. p. 15. Gmel. Flor. Sib. IT. p. 122. N° 107. 4. 57. fig. sinistra! (quoad specim. authent. in herb. academico.) . Artemisia inodora Bieb. De Cand. Prodr. VI. p. 96. æ. Steveniana: involucris foliüisque glabris. 8. incana: foliis ac involucris incanis. Capitula in $ parva, ovata, heterogama. Involucrum pentaphyl- lum. Squamae ovatae, obtusae, dorso cano-villosae, margine scariosae. Flosculi radi 5, feminei; disci totidem hermaphroditi, tubulosi. Corol- lulae 5 dentatae, glabrae. Receptaculum nudum. Gmelinus jun. hanc plantam in herbario suo jam A. inodoram nominaverat, nomen a Marschallio conservatum. Hab. « ad fl. Bukan; 8 in monte Arkaul. 196 146. 141. 148. 149. 150. 151. ME y Botanique. Artemisia compacta Fisch. — De Cand. Prodr. VII. p. 102. Art. Lercheana Flor. alt. IV. p. 84. (non Stechm) Ad rivulos Karbatscha et Bazarka. FL aestate. Artemisia Lercheana Stechm? De Cand. Prodr. VI. p. 104. Ob flores non satis evolutos dubia. Ad fl. Bukan et in arenosis ad Saisang Nor. Flor. Junio. Artemisia anstriaca Jacq. — De Cand. Prodr. VI p. 112. Calathidia vulgo minora quam in europaea planta. Ad ripam fl. Kurtschum. — Flor Augusto mense. Ligularia altaica De Cand. Prodr. VI p. 315. Senecilhs glauca Led Flor. alt. IV. p. 114. (non Gaertn.) In monte e regione stationis casacorum, quae Batowsky-Piket no- minatur. Flor. sub finem Maji. Senecio palustris De Cand. Prodr. VI. p. 363 N° 113. Cineraria palustris L. — Flor. alt. IV. p. 102. Ad fl. Bukan. Flor. Julio. Planta ad alpinas regiones ascendens et ad extremum septentrio- nem usque vagans. Specimina ex alpibus altaicis non differunt ab illis planitiei; Kamtschatica autem, et quae ex arctica regione, e sinu Kotzebueano, allata sunt specimina, ob capitula densius congesta, aspectum alienum offerunt, praeter quem vero nullum aliud discrimen quo ab europaea planta differant, eruere potest. Senecio congestus DC. in insula Melville collectus, ab arcticis nostris speciminibus pro- babiliter non differt. Senecio subdentatus Led. — For. alt. IV. p. 110. Ledeb. Icun. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 493. Ad lacum Saisang-Nor, prope promontorium. quod Barchotskoi Mys nominatur. Flor. Majo. Foleque Verceichniss gesammelter Pflanzen. 197 152. Saussurea glomerata Poir. — For. alt. IV. p. 21. Ledeb. Icon. . plant. Flor. ross. alt. illust. t. 68. Ad fL. Irtysch, haud procul a lacu Saisang-Nor dicto. Flor. Augusto. 153. Saussurea salicifolia DC. — For. alt. IV. p. 29. 8. intermedia Led. — y. incisa Led. Utraque varietas e regione Saisang-Nor adjacente allata est, 154. Ancathia igniaria DC. Prod. VI. p. 557. Cirsium igniarium Spr. — Flor. alt. IV. p. 10. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 471. Haud procul a Saisang-Nor. 155. Cirsium setosum M. Bieb. — Fior. alt. IV. p. 10. In montosis ad fl. Irtysch, haud procul a lacu Saisang-Nor, in monte e regione excubiarum Batowsky-Piket dictarum. Flor. Augusto. 156. Centaurea pulchella Ledeb. — For. alt. IV. p. 47. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust, t. 93. Planta habitu quodammodo a Centaurea aliena, etiam in regione trans caucasica in tractu Suwant a el. Meyer et Hohenacker collecta est. In arenosis subsalsis non procul à Saisang-Nor. Flor. Junio. 157. Centaurea ruthenica Lam. — For. alt. IV. p. 46. Ad fl. Kurtschum. Flor. exeunte Junio. 158. Centaurea glastifolia L. — For. alt. IV. p. 48. Ad fl. Bukan. Flor. Julio. 159. Centaurea Marschalliana Spr. — Flor. alt. IV. p. 50. In arenosis ad sinistram fl. Irtysch ripam, Flor. sub finem Maiji. 160. Acroptilon Picris C. A. Mey. Enum. plant. cauc. p. 67. No. 550. Serratula Picris L. — Flor. alt. IV. p. 41. Nostra specimina spectant ad var. angustifoliam, foliis omnibus linearibus ]. lineari-lanceolatis, dentibus aliquot remotis acutis in parte inferiore praeditis. Ad fl. [rtysch, infra excubias pro piscatu custodiendo instructas. Floret Junio. Mém. VI. Sér, Sc. math, phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 26 198 161, 162. 165. 164. A EYE BR, Rotunique Chryseis odorata Cass — C. A. Meyer Enum. plant. cauc. p. 66, No. 540. Amberboa odorata DC. Prod. VI. p. 559. Centaurea sua- veolens Wild. sp. plant. IV. p. 2279. Ad lacum Saisang Nor, inter promontoria Barchotskoi et Baklan- skoi-Mys. Jurinea linearifolia De Cand. Prodr. VI. p. 675. — Serratula multiflora FI. alt. IV. p. 41. Lect. in campestribus ad fl. Irtysch. Jurinea cyanoides De Cand. Prodr. IV. p. 6176. Serratula cyanoides MB. — FL al. IV. p. 41. B. foliis omnibus elongatis linearibus indivisis. Forma valde singularis, quae tamen, praeter folia indivisa, a pro- totypica planta haud differt. — An I. longifolia De Cand. Le. p. 674? Ad fl. Irtysch, infra primas excubias pro custodiendo piscatu in- structas. FL Junio m. Jurinea chaetocarpa Led. — De Cand. Prod. FI. p. 616. Serra- tula chaetocarpa Ledeb. FI. alt. IV. p. 42. Ejusd. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 490. Ad littora orientalia Caspii maris a cl. Karelin etiam collecta est. Ad fl. Kurtschum et ad Jrtysch, haud procul a lacu Saisang - Nor dicto. Flor. Junio. Serratula tenuifolia Bong. Tab. X. S. caule simplici unifloro; foliis angustissimis linearibus mucronatis, margine revolutis integerrimis. Radix fibrosa, fibris e rhizomate horizontali enascentibus, filifor- mibus, fuscis, simplicibus ramosisve. Caulis plerumque solitarius (ra- rius duo vel plures e rhizomate enascentes), ascendens, simplicissimus, angulosus, basi lanugine arachnoidea vestitus, ceterum glaber, 9 pol- lices usque ad pedem altus. Botanique. T'erzeichniss gesammelter Pflancen. 199 167. Folia tam radicalia quam caulina simplicia, angustissima, linearia. mucronata, margine revoluta, ad basin arachnoiïdeo-lanuginosa, supra glabra, viridia, subtus lanata, 2 — 3 — 4 pollices longa et 11 lin. lata; caulina sessilia. Capitulum in apice caulis solitarium, multiflorum, ho- mogamum. [nvolucrum ovato-oblongum, glabriusculum, e squamis apice patulo spinulosis, imbricatis et arcte invicem appressis formatum. Flosculi circiter 30, purpurascentes, omnes aequales, hermaphroditi. Corolla angusta, rigidula: tubus filiformis, 2 lin. longus; limbus an- gustus, tubulosus, lngitudine 2 lin. paulo excedens, apice 5 dentatus, dentibus 4 brevissimis aequilongis, quinto sinubus profundioribus se- parato. Stamina longitudine corollae. Filamenta rigidula, glabra, di- suincta. Antherae purpureae, subcorneae, appendice acuta cornea ter- minatae, basi utrinque seta scabra caudatae. Stylus basi glaber, su- perne incrassatus et puberulus, antheras paulo excedens, stigmatibus binis brevibus crassis rectis terminatus. Achaenium (immaturum) 14 lin. longum, glabrum, apice margine angustissimo. subdenticulato cinctum, setisque rigidulis scabris inaequalibus, interioribus 51 lin. longis, liberis albis subbiserialibus coronatum. In monte Doschely-Dagh, 20 stadia (Werst) a Tarbagatai. Flor. Julio m. Obs. Planta ambigua, forsan distincti generis. (M. Chondrilla pauciflora Led. — Flor. alt. IV. p. 148. Ledeb. Icon. plant. ross. alt. illustr. {. 198. Ad Irtysch loco quo piscatus instructus est qui Alexejewa no- minatur. Tragopogon ruber S. G. Gmel. — For. alt. IV. p. 158. Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. illustr. t: 30. Ad fl. Irtysch prope excubias, Batowsky-Piket dictas. Flor. fruc- tusque maturat Augusto, 200 168. 169. 170. 172. MEYER, Botanique Primum a Gmel. j. prope Astrachan observatum. Frequens etiam in desertis orientali Caspii maris littori adjacentibus. Scorzonera Marschalliana C. M. Mey. Mss. Se. stricta Bieb. FL. taur. cauc. I. p. 522. (excl. syn. Hornem.). Ledeb. F1. alt. IV. p. 163 (excel. syn. Hornem.). Differt a Sc. stricta Hornem. Hort. Hafn. p. 750 (cujus synonyma sunt: Sc. glastifolia an- gustifolia W.; Se. graminifolia Hoffm. et Flor. graec. t. 184, Sc. taurica angustifolia Bieb.) calathidiis minoribus semper cano-pubescentibus; a Sc. molli Bieb. distinguitur achaeniis nullo stipite inflato suffultis. (M.) Ad fluv. Kurtschum. — Flor. Majo m. Lasiospora ensifolia Cass. in Dict. des Sc. nat. Vol. 25. p. 307. Scorzonera ensifolia Bieb. Fl. taur. cauc. I. p. 235. II. p. 523. Flor. alt. IV. p. 162. — DC. Prod. VII p. 124. Ad sinistram ripam fl. Irtysch, infra ostia fl. Kurtschum. FL Junio. Picris hieracioides L.— DC. Prod. VIT. p. 128. Ledeb. Flor. alt. 1-0: "158: Ad fl Irtysch, infra stationem militarem pro custodiendo piscatu, quae Piketnaja Rybalka nominatur. Flor. aestate, . Crepis tenuifolia Willd. Sp. pl. IL. p. 1606. — Barkhausia tenui- folia De Cand. Prodr. VII. p 155. Crepis baicalensis Ledeb., De Cand. Lie. 1p- 461. B. altaica. Prenanthes diversifolia Ledeb. Flor. alt. IV. p. 143. Ejusd. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 152. Ad fl. Trtysch in montibus infra stationem casacorum, quae Ba- towsky-Piket dicitur. Flor. aestate. Mulgedium tataricum DC. Prod. VII p. 248. Sonchus tataricus L.— For. alt. IV. p. 140. Ad fl. Irtysch, non procul a lacu cui Saisang-Nor nomen est. Flor. aestate. Botanique. V'erzeichniss gesammelter Pflanzen. 20t 173. 174. 175. 176. 1708 #19 180. Sonchus brachyotus DC. Prod. VIT p. 186. &S. uliginosus Led. Flor. alt. IV. p. 142. (non Bieb) Ad fl. Irtysch, haud procul a Saisang-Nor. Flor. Junio. Hieracium echioides Lumnitz. — For. alt. IV. p. 126. Ad fl. Irtysch, in monte infra Batowsky-Piket. Flor. Augusto. Hieracium umbellatum L. — For. alt. IV. p. 131. 3 Ad Irtysch, cum praecedente eodemque tempore florens. Hieracium virosum Pall — For. alt. IV. p. 156. Ad fl. Irtysch, eisdem cum praecedentibus locis. Flor. Augusto. Echinops Ritro L. — Flor. alt. IV. p. 44. Ad fl. Bukan. Flor. Julio. CaMPANULACEUE. . Campanula Steveni Bieb. For. taur. caue. II. p. 138. B. altaica. Ledeb. Ind. sem. h. Dorpat. ann. 1824. C. Infundibulum Ledeb. Flor. alt. L. p. 239. (non Vest). — In montibus e regione excubiarum, quae Batowsky - Piket dicun- tur. Flor. exeunte Majo. Obs. Campanula Infundibulum Vest, Roem. et Schult. Syst. veg. V. p. 106, a Reichenbachio in Iconogr. fig. 158 bene delineata. abunde differt a nostra planta altaica. (M.) ASCLEPIADENAE. Cynanchum longifolium Martens. Jin. venet. II p. 570 Tab. VI. C. sibiricum Wülld. in: der Gesellsch. naturf. Fr. zu Berlin neue Schrift. 17199 p. 124 « 6 f. 2. C. acutum Ledeb. Flor. alt. I. p. 278 (exel. syn.) Ad fluv. frtysch prope Saisang-Nor. — Flor. Junio m. Cynanchum sibiricum R. Br. — Flor. alt. I. p. 279. Ad frtysch supra Kurtschum fl. Flor. Junio. 202 181. 154. MEYER, Botanique. APOCcYNEAEÆ. Apocynum sibiricum Pall. Roemer et Schult. Syst. Veg. IV p. 405. In arenosis haud procul a Saisang-Nor ad Irtysch superiorem. Flor. Junio. G ENT I AN A CIE A Æ. Gentiana Pneumonanthe L4 — Ælor. alt. I p. 282. Ad #1. Irtysch prope excubias Batowsky-Piket dictas. Flor. Augusto. Gentiana decumbens L. fill — For. alt. I. p. 280. In monte Doschely-Dagh, 20 stadia a Tarbagatai. Flor. Julio. S:10 JA NN AGE AE, F1. alt. 1. p. 228. Planta quoad magnitudinem valde varians. Specimina coram habe- Hyoscyamus pusillus LD mus sensu stricto pusilla, digito minora, et alia semipedalia. In deserto ad orientem a mare caspio etiam provenit. Ad lacum Saisang-Nor, prope promontorium Baklansky-Mys dic- tum. Flor. Majo m. Gio nv o L'v u:L À CE A E. Convolvulus arvensis L. — For. alt. I. p. 224. Ad fl. Kurtschum Julio cum capsulis maturis lect. Convolvulus lineatus L. — Marsch. a Bieb. FI. taur. cauc. I. p. 146. C. Besseri Spr. Syst. veg. I. p. 610. Ledeb. flor. alt. I. p. 226. B. tota planta albo-tomentosa opaca (non sericea). _Comparavimus specimina numerosa sicula, gallica, podolica, taurica, caucasica atque iberica, volgica et altaica, ommia exacte inter se con- gruentia et ad formam C. linéati pertinentia in Roem. et Schult. Syst. veg. IV. p. 294 sub C. Gerardi nomine recensitam atque a Barreliero t. 511 bene delineatam. Caulis in omnibus speciminibus à nobis in- spectis adsurgéens, rarius suberectus, peduneuli in foliorum axillis bi-quinqueflori, brevissimi vel modice elongati. — Specimen a Bar- Botanique. Vercseichniss gesammeller P/flanzcen. 203 187. 188. 191. 192, reliero t. 1132 delineatum, formam C. lineati repraesentat vegetam atque laxam, peduneulis et calycibus elongatis donatam. Stirps autem in Flora graeca t. 199. nitidissime depicta, a C. lineato tam gallico, quam ruthenico longe differre videtur. (M). Lect. (« et B) ad fl. Bukan. Flor. Julio m. CGuscuta europaea L. — For. alt. IL 294. Ad fl. Kurtschum, varias plantas obducens. Flor. Julio. Specimina suppetentia communi planta graciliora atque minora sunt. Flores quinquefidi. Reliqua congruentia. (M.) Tournefortia Arguzia R. Br. — F1. alt. I. p. 236. * Ad sic dictum Irtysch nigrum. Flor. Majo.. B O-R.R A G'IN E AE. Heliotropium europaeum L. — For. alt. I. p. 175. Ad Saisang- Nor. Flor. aestate. Lithospermum officinale L. — For. alt. I. p. 174. Ad fL Irtysch infra excubias Piketnaja-Rybalka dictas. Flor. Junio. Arnebia cornuta Fisch. et Mey. Index sem. hort. Petrop, ann. 1834. p. 22. Liüthospermum cornutum Ledeb. Flor. alt. I. p. 115. Ejusd. Icon. pl. Flor, ross. alt. üllust. t. 25. (Synonyma complura vid. in Indice L. I.) Planta a mari caspio usque in has regiones vagans. Prope Baku collegit cl. C. A. Meyer; in littore orientali caspio observavit cl. Karelin. Onosma Gmelini Led. — For. alt. I. p. 184. Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. illust. t. 280. Radix perpendicularis, subsimplex, extus rubra, tingens, intus flavida. Caryopsides, quae in FL alt. 1. | rugosae dicuntur, in nostris spe- ciminibus sunt ovatae, triquetrae, rostellatae, glabrae, nitidae, quasi lapideae, griseae nigroque punctatae. 193. 194, 196. 197. 198. MEYER, Botanique. Hab. in arenosis ad dextram ripam fl. Irtysch, infra 2dum pisca - tum. Flor. Junio. Lycopsis picta Lehm. — For. alt. p. 185. Ad htysch, haud procul a Saisang-Nor. Flor. Majo. Myosotis sylvatica Hoffm. — Koch. Sÿynops. Fl. germ. et helvet. p. 505. — M. intermedia & grandiflora Ledeb. F1. alt. I. p. 187. Ad fluv. Irtysch, e regione Batowsky-Piket. F1 Junio. B. alpestris. ML alpestris Ledeb. fl. alt. I. p. 189. Crescit iisdem locis cum forma prima supra memorata. Echinospermum Lappula Lehm. — For. alt. I. p. 198. Ad lacum Saisang - Nor, inter Barchotskoi et Baklanskoi Mys. Flor. Julio. Echinospermum patulum Lehm. — For. alt. I. p. 200. Specimina nostra 6—8-pollicaria, ramosissima. Pedicelli cras- siusculi, rigidi, breves quidem, tamen 1—2 lin. longi quandoque, praeprimis fructiferi, 3 linearum longitudine. Caryopses margine serie simplici aculeatae, disco tuberculatae, aculeis basi dilatatis, apice glo- chidatis. Ad fl. Irtysch, haud procul a Saisang-Nor. Flor, Majo. Echinospermum strictum Led. — For, alt. I. p. 200. Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. illust. t. 21. In arenosis ad Jrtysch, prope Saisang-Nor. Flor. Majo. Echinospermum semiglabrum Led. — For. alt. p. 204. Ledeb. Icon. plant. For. Ross. alt. illust. t. 28. Species tam foliis supra glabris, quam caryopsidum forma bene distincta. Hab. ad fl. rtysch, supra ostia fl Kurtschum. Flor, Majo. Botanique. Verzeichniss gesammeller P/flanzen. 205 199. 202. Echinospermum cristatum Bong*) — Tab. XI. E. caule ramoso; foliis tuberculato-hispidis; tubo corollae calycem subaequante: caryopsibus margine cristatis, disco hiante, Planta ramosissima, circiter pedem alta. Ra dix perpendicularis, teres, subfusiformis, fuscescens. Caules ex una radice plures, cespitosi, ramo- sissimi, divaricati, inferne subteretes, sursum versus parum angulati, strigosi, canescentes. Folia oblonga, deorsum parum angustata, ob- tusiuscula 1. acuta; superiora gradatim minora, utrinque strigoso- hispida: pilis albis tuberculo calloso insidentibus, 1-1! poll. longa, 2-3 lin. lata. Racemi elongati. Flores coerulei, parvi, inter se remoti, bracteati. Pedicelli lineam circiter longi, calyce breviores. Calyx strigoso-hispidus, 5-partitus, lacinïis linearibus. Corolla par va, tubo calycem subaequante, limbo explanato, laciniis oblongis obtu- sis. Sexualia inclusa. Caryopses 4, calyce persistente involucratae coque parum breviores, margine membranaceo dentato-cristatae, acu- leis apice non glochidatis, disco hiante. Species singulari caryopsium structura ab omnibus distinctissima. Hab. in arenosis ad lacum Saisang-Nor, prope sic dictum Frtysch nigrum. Junio jam fere defloratum. Asperugo procumbens L. — For. alt. I p. 192. Ad fl. Kurtschum. Flor. Majo. Rindera tetraspis Pall — #or. alt. I. p. 193. In monte Arkaul et ad fl Irtysch, haud procul a lacu Saisang- Nor dicto. Flor. Majo. Solenanthus circinnatus Led. — Fr. alt. I. p. 194. Ledeb. Icon. pl. F1 ross. alt. illustr. 1. 26. Pili in caule ormnes retrorsi. Ad fL. Irtysch, haud procul a loco ubi piscatus instructus est. FI. Majo. #) Conf. Bunge Delect. Sem. h Dorpat 1839, No. 10. Mém. VI Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 27 206 203. 204. 205. 206. 207. 208. 209. MEYER, Botanique. SCROFULARIACEAE. Linaria hepatica Bunge — For. alt. IL. p. 445. Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. illustr. t. 91. Ad lacum Saisang, inter promontoria Barchutskoïi et Baklanskoi. Flor. Junio. Linaria acutiloba Fisch. — For. alt. II. p. 444. Cum praecedente eodemque tempore florens. Linaria macroura MB. — For. alt. IL. p. 446. Ad Saisang-Nor prope montem qui promontorium Dojewsky di- citur. Flor. exeunte Junio. L Dodartia orientalis L. — For. alt. II. p. 449. Ad fl. Irtysch, in siccis subsalsis. Flor. Majo. Gratiola officinalis L. — Æor. alt. I p. 16. In arenosis ad fl. Irtysch superiorem, in vicinitate lacus Saisang. Flor. Junio. Veronica biloba L. — For. alt. I. p. 40. Ad fl. Kurtschum. Flor. Majo. Veronica Anagallis L. — Ælor. alt. 1. p. 31. Ad fl. Irtysch. Praeter genuinam formam, varietatem villosam in FL ait IL. L commemoratam etiam accepimus, in qua et monstrositas illa capsula- rum, insecti cujusdam ictu producta, de qua loquitur cl. auctor ‘ob- servatur. Planta habitu quodam alieno a V. Anagallide vulgari recedens, tota pilis glanduliferis obsita, omnibus partibus minor, vix spithamaea, racemis gracilioribus, floribus minimis. Folia tamen parcius pilosa et fere glabra sunt, atque remote dentata. (Capsulae monstrosae , quasi baccatae , purpurascunt; in naturali statu autem obovatae, leviter emarginatae, calyce paulo longiores et omnino glabrae. Botanique. L'erseichniss gesammelter Pflanzen. 207 210. 211. 212. 213. 214. 215. 216. Varietas dicta originem debere videtur loco sicciori; similis enim V. scutellatae simili causa provenire solet, Alecterolophus minor Reichb. For. germ. excurs. p. 358. Specimina omnia valde ramosa, ab europaea planta nequaquam diversa sunt. Ad fl. Irtysch prope stationem militarem, quae Batowsky-Piket nominatur. FI. Augusto. Odontites rubra Pers. — For. alt. IT. p. 424. Cum praecedente. Pedicularis palustris L. — For. alt. II. p. 428. Planta habitu elatiori bipedali et ultra, valde ramoso, floribus mi- noribus à P palustri communi diversa videtur, characteribus tamen sufficienter distingui non potest. Ad fluv. Kurtschum. — Flor. Junio m. Pedicularis achilleifolia Steph. — For. alt. IT. p. 434. Ledeb. Icon. pl. F1. ross. alt. illustr. tab. 446. Bunge Suppl. in fl. alt. N° 198. In montibus e regione Batowsky-Piket dicta FI. Majo m. Pedicularis elata W. — For. alt. IL p. 431. Hab. cum praecedente, eodemque tempore floret. Scrofularia incisa Weinm. — F1. alt. IT. p. 442. — Ledeb. Ic. pl. FI, ross. alt. ill. t. 156. Hab. ad lacum Saisang-Nor dictum. Fl. Majo Junioque m. Scrofularia canescens Bong. Tab. XIL S. pube minutissima farinoso-incana ; caulibus erectiusculis obtuse tetragonis ramosis; foliis oblongis in petiolum attenuatis inaequaliter biserratis, serraturis recurvato-falcatis; thyrso terminali aphyllo, cy- mis lateralibus dichotomis pedunculatis glandulosis; pedicellis calyce brevioribus; sepalis oblongis obtusis margine angustissimo scarioso # 203 MEYER, Botanique. cinctis; staminibus exsertis, stamine sterili oblongo; capsula ovata acuta calyce lungiore. Proxima S. rupestri, sed differt canitie foliorum, serraturis re- curvato falcatis, floribus minoribus, sepalis anguste marginatis ; ab af- fini S. variegata distinguitur foliüis incanis indivisis, stamine sterili angusto oblongo. — Planta pedalis vel bipedalis, tota pube minutissima crassiuscula quasi farinoso-incana, summitate vero pilis glandulosis adspersa. Radix lignosa, subcylindrica, tortuosa, cortice tenui fuscescente vestita, apice caules plures emittens. (Caules herbacei, assurgentes vel sub- erecti, crassitie saepe pennae anserinae, obtuse tetragoni, ramosi saepe- que apice modice flexuosi. Rami erecto-patuli, elongati, inferiores foliiferi, ali apice floriferi. Folia inferiora opposita, superiora alterna, omnia oblonga, obtusiuscula, basi in petiolum marginatum brevem angustata, grosse inaequaliterque serrata; serraturis recurvato-falcatis mucronulatis serrulatis, — firma, subtus nervis venisque prominulis notata, majora (lamina) 21 poll. longa, ? poll. lata, alia minora; ramea uti et illa in foliorum caulinorum axillis orta multo angustiora, sesqui pollices longa et quatuor lin. lata. Inflorescentia thrysoidea S. rupestris vel S. incisae, Cymae pedunculatae laterales, dichotomae, 5—9- florae, folio angusto parvo suffultae. Pedicelli calyce (saepissime) bre- viores, folio parvo subflorali lineari-lanceolato bracteati, cum calyce glandulis brevissime pedicellatis viscidi. Flores magnitudine et forma S. variegatae. Sepala suborbiculata, rotundata, margine scarioso albo angusto cincta. Corolla calyce duplo longior, atropurpurea, lobis ro- tundatis, duobus superioribus suborbiculatis porrectis, inferioribus minoribus reflexis margine sordide albidis. Stamina corolla paulo lon- giora , fertilia, glandulosa. Antherae atropurpureae. Pollen flavum. Botanique Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 209 2117. 218. 219. 220. 221. 222. 223. Stylus filiformis, staminibus paulo longior. Capsula subovata, acuta, glaberrima, calyce multo major. Lect. versus rivulos Bazarka et Karbatscha. — F1. Julio m. OROBANCHACEAE. Orobanche ammophila GC A. Mey. — For. altaic. IL. p. 454. — Ledeb. Ie. pl. F1 ross. alt. illustr. tab. 389. Spica apice non raro Comosa. Hab. ad lac. Saisang Nor, prope promontorium Baklanskoi-Mys dictum. FI. aestate. Phelipaea salsa C. A. Mey. — F7. alt. II. p. 461. — Ledeb. Icon. pl. F1 ross. alt. illustr. tab. 376. Hab. cum antecedente. PRIMULACEAE. Lysimachia thyrsiflora L. — Æ/. alt. I. p. 2017. Ad ripam fl. Irtysch versus lacum Saisang-Nor. F1. Junio m. Primula macrocalyx Bge. — F1. alt. I. p. 209. Proxima P. inflatae Lehm., et ab illa vix satis diversa. In montibus e regione excubiarum, quae Batowsky-Piket dicuntur. FI Majo m. Androsace septentrionalis L. — F1, alt. I. p. 215. Ad fl. Kurtschum Junio mense specimina fere deflorata lecta sunt. LABIATAE. Mentha arvensis L, Benth. Labiat. p. 178. F1- alt. II. p. 400- Hab. in regione excubiarum Batowsky-Piket. FI. Augusto m. Salvia sylvestris L. — Benth. Labiat. p. 237. F1. alt. 1. p. 25. Nostra planta ad formam illam magis canescentem pertinet, cui cl. Schangin $. desertae nomen imposuit. — Ad fl. Irtysch, prope excubias pro piscatu instructas et Piketnaja- rybalka dictas. FI. aestate. 210 224. 226. MEYER, Botanique Ziziphora elinopodioides Lam. — F1. alt. I. p. 20. Z. clinopo- dioides « canescens Benth. Labiat. p. 321. Variat foliis latioribus vel angustioribus. Specimina foliis an- gustioribus praedita Z. serpillaceam jangunt cum Z. clinopodivide. In monte infra Batowsky-Piket versus lacum Saisang-Nor. — FI. Augusto. Hyssopus officinalis L. — Benth. Labiat. p. 356 (excl. var. B.). Fl. alt. II. p. 398. Sievers in Pallas neu. nord. Beitr. VIL p. 260 et p- 280. Planta altaica formam exhibet spontaneam H. officinalis, quae a culta planta non differt, nisi foliis angustioribus integerrimis. Ab hac H. angustifolius Bieb. (F7. taur. cauc. IL. p. 38, III. p. 389) herba (praesertim in parte inferiore caulis) pilis mollibus pa- tentibus vel reversis tecta , nec non dentibus calycis longioribus atque angustioribus lanceolatis constanter diversa est. Hab. versus fl. Bukan. — FI. Junio m. Scutellaria Sieversii Bge. — F7. alt. IT. p. 394. Ledeb. Icon. pl. F1, ross. alt. illustr. t. 125. — S. orientalis var. Benth. Labiat. p. 423. Ad lacum Saisang-Nor prope promontorium Baklanskoïi-Mys dic- tum. FI. m. Junio. Scutellaria galericulata L «& pubescens Benth. Labiat. p. 431. Ledeb. fl. alt. II. p. 392. Hab. ad fl. Bukan, locis humidis. — FI. aestate. Nepeta micrantha Bge. a. foliis crenato dentatis. AN. micrantha fl. altaic. II. p. 401. Le- deb. Icon. pl. Fl. ross. alt. illustr. t. 412. Benth. Labiat. p. 476. B. foliis subintegerrimis, calycibus violaceo-coloratis. Crescunt varr. & et S iisdem locis in montibus Arkaul. Ineunte Majo m. fere defloratae collectae sunt, Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 211 229. 230. 231, 232. 233. 234. 235. Nepeta sibirica Bieb. — Ledeb. fl. alt. Il. p. 402. NN. ucranica Benth. Labiat. p 481. Ad ripam sinistram fluv. [rtysch infra excubias fl. Kurtschum. Sub fine Maji m. florere incipit. Obs. In Ucrania haec species non cerescit, ubi autem N. parvi- flora Bieb. frequenter occurrit. De identitate sibiricae nostrae plantae cum genuina N. ucranica Linnaeï adhuc valde dubitamus, Dracocephalum integrifolium Bunge. — Benth. Labiat. p. 499. F1, alt. II. p. 387. Ledeb. le. pl. fl. ross. alt. illustr. tab. 120. (fig. mediocr.) Ad ripam dextram fl. Ietysch, 15 stadia (Werst) infra ostia fluv. Kurtschum. — F1 exeunte Majo m. Dracocephalum nutans L. Benth. Labiat. p. 499. — FI. altaic. Il. p. 586. Versus lacum Saisang-Nor in monte prope excubias pro piscatu instructas et Batowsky-Piket dictas. Eremostachys phlomoides Bge. Benth. Labiat. p. 637. — Flor. altaic. I. p. 414. Ledeb. Ice. pl. FL ross. alt. illustr. tab. 122. In monte Dolen-Kara exeunte Majo m. florens collecta est. Eremostachys molucelloides Bge. — Benth. Labiat. p. 638. — F1. alt. Il. p. 415. Ledeb. Ic. pl. FU ross. alt. illustr. tab. 437. Hab. in locis siceis deserti versus fl. Irtysch et lacum Saisang-Nor. FI. Majo m. Lagochilus diacanthophyllus Benth. Labiat. p. 641. Ad lacum Saisang-Nor, inter promontoria quae Barchotskoi et Baklanskoi-Mys dicuntur. F1. Junio m. Lagochilus Bungei Benth. 1. c. — Moluccella grandiflora fl. ult. Il. p. 418. (excl. syn. omn.). Ad lacum Saisang-Nor, prope promontorium Baklanskoi-Mys, Ju- nio m. florens lect. 212 236. 231. 238. MEYER, Botanique. PLUMBAGINEAE. Statice Gmelini W. — F7. alt. I. p. 432. Hab. infra stationem quae Piketnaia-Rybalka dicitur. FL. aestate. Statice decipiens Ledeb. — FI alt. 1. p. 433. Ledeb. lc. pl. F1. ross. alt. ilustr. tab. 252. Hab. in locis subsalsis ad fl Irtysch supra ostia fl. Kurtschum. FI. Julio m. Statice callicoma C. A. Mey. . St. lepidoto-incana ; foliis radicalibus oblongis lanceolatisve acutis, mucrone terminali; scapo erecto paniculato, ramis triquetris apteris ; squamis scapi ovatis scarioso-marginatis mucronatis; florum fasciculis distantibus bifloris bracteis cinctis late scarioso-marginatis: exteriore ovata mucronata, altera bimucronata, intimis scariosis acuminatis mu- ticis; calycis limbo 10 lobo : lobis obtusiusculis, alternis minoribus. St. incana Flor. alt. I. p. 435 (excl. syn. omn.). Proxima S. specivsae, quae differt ramis alatis, florum fasciculis 4-floris congestis, calycis limbo obsolete quinquelobo, lobis intercalari- bus nullis. $S. tatarica a nostra differt ramis alatis, bracteis vix sca- rioso-marginatis : media tricuspidata, intima subherbacea mucrone ri- gido cuspidata ; limbi calycis profunde quinquefidi lobis angustis, inter- calaribus nullis. S. incana FI. taur. cauc., S. Besseriana Andrz. et S dal- matica Presl., quae omnes forsan varr. S. tataricae sunt, üisdem cha- racteribus a songarica planta differunt. S. incana arabica, a nobis non visa, (num var. S. tataricae?) bracteis medüis trifidis, calyce acuto, forte et aliis notis a nostra diflerre videtur. S. conspicua Sims., nobis non nisi ex Bot. Mag. N° 1629 nota, scapo folioso, nempe squamis folia- ceis herbaceis, non scarioso-marginatis instructo, bracteis longioribus et limbi calycis conformatione recedit. S. elata Fisch. differt florum fasciculis congestis, bracteis omnibus indivisis totoque habitu. An Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 215 239: Mém. VI. Sér. Sc. math,, phys. et nat. T. V1 ‘2de part. Sc. nat. S. glauca Willd? Schult. Syst. veg. VI p. 799. Sed in nostra folia sunt acuta, ex apice cuspidata; non obtusa, subtus mucronata. Glabra vel pube minuta scabra. Radix perennis, descendens, mul- ticaulis. Folia omnia radicalia, lepidoto-incana, oblonga vel lanceolata, in petiolum brevem attenuata, acuta mucroneque terminali apiculata, margine angusto cartilagineo cincta et saepe subundulata, majora (cum petiolo) 2 poll. longa, À poll. lata; alia minora. Scapi radicales, semipedales -vel paulo altiores, saepe humiliores, erecti, aphylli, basi teretiusculi, apice paniculato-ramosi; rami (inferiores longiores) ramulique patuli, triquetri, sed nullo modo alati. Squamae scapi et ramorum breves, sessiles, subovatae, apice rotundatae mucro- neque cartilagineo terminatae, dorso rufescentes, margine lato sca- rioso cinctae. Fasciculi biflori, sessiles, distantes, bracteati; brac- tea exterlor (squama subfloralis) squamis Scapi similis, margine lato scarioso cincta mucroneque patulo apiculata ; bractea media obcordata margine latissimo albo. cincta, apice bicuspidata, cuspide altero breviore ; bractene duae intimae scariosae, subovatae, acutae vel acuminatse, nervo rufescente infra apicem hyalinum evanescente notatae, semer muticae. Calycis tubus quinquangularis, pubescens ; limbus demum dilatatus, scariosus, niveus, rotatus, decemlobus; lobis 5 alternis ma- joribus subtriangularibus obtusiusculis subdenticulatis basi nervo co- lorato notatis, lobis interjectis parvis brevibus rotundatis. Corolla purpurea. Ad ripam sinistram fluvi Irtysch. FL Junio m. Statice suffruticosa L. — F1. alt. I. p. 431. Species per Imperium ruthenicum late disseminata, pro diversi- tate solis facie externa diversa ludit. Huc certe spectat S. glauca Less., in Linnaea IX (1834) p. 196 descripta. Hab. ad radicem montis Arkaul. FL aestate. 1 we) 214 240. 241. 242. 243. MEYER, Botanique. PLANTAGINEAE: Plantago Gouani Gmel. — Spr. Syst. Veg, L p. 433. P. exaltata Hornem. hort. reg. Hafn. I. p. 140. Fl, altaic. I. p. 145. Specimina ruthenica simillima sunt speciminibus gallicis. Hab. versus lacum Saisang-Nor. Fl. Junio m. Plantago minuta Pall — For. altaic. I. p. 141. Lect. ad radicem montium Arkaul. FI, Aprili et Majo m. Plantago maritima L. — F/. altaic. I. p. 148. Hab. ad fl. [rtysch infra excubias pro custodiendo piscatu instruc- tas, quae Piketnaja-Rybaïka dicuntur. DaAPHNACGEAE. Daphne altaica Pall. — For. alt. I. p. 71. Hab. in montibus prope stationem militarem Batowsky-Piket dic- tam. Floret exeunte Majo m. , Nuperrime celeb. professor Tschernajew hunc fruticulum in pro- vincia Charkoviensi legit. — S'aA NT L AC E/A E: Thesium refractum C. A. Mey. Tab. XII. Th. multicaule, virens, glaberrimum; caulibus erectis ramosis; folis lanceolato-linearibus subtrinervis; racemis simplicibus; pedicellis fructiferis (longis) divaricato-refractis; fructibus tribracteatis ellipticis stipitatis longitudinaliter striatis tubulo involuto quadruplo longioribus. Th. ramosum F1 alt. L p. 275. (excl. syn., praeter Patrin.) Multum affine Th. ramoso Hayne, a quo distinguitur glabritie (praeter foliorum bractearumque marginem), foliis latioribus utrinque attenua- tis, pedicellis defloratis patentissimis saepeque divaricatis, rachi flexuosa ; notis nonnuilis ad Th. pratense accedit, sed bene distinctum. Radix. descendens (non repens), subcylindrica, fibrosa, flavescens, multicaulis. Caules erecti vel erectiusculi, pedales circiter, rarius al- Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 215 245. 246. tiores, interdum humiliores, tenues, pallide virides, striato-angulati, glaberrimi, foliosi et ex omnium foliorum superiorum axillis racemos simplices proferéntes, caeterum simplicissimi. Folia laete viridia (non glauca), mollia, glaberrima, margine tamen scabriuscula, plerumque trinervia, lineari-lanceolata, medio latiora, utrinque attenuata, sed ses- silia et apice semper obtusiuscula; majora 2 poll. longa, 2! lin. lata; alia (praesertim inferiora atque superiora) saepe minora, in florente planta erecto-patula, postea plerumque patentissima. Racemi simpli- ces, laxi, 15—20-flores. Rachis tenuis, striata, glaberrima, patens, basi nuda, fructifera saepissime flexuosa. Pedicelli fructiferi filiformes, 3— 6 lin. longi, distichi, refracto-divaricati. Bractea lineari-lanceo- lata, plana, margine scabriuscula, flore et nucula longior. Bracteolae laterales angusto-lineares, acutae, margine subscabrae, longitudine nuculae. Nuculae (c. stipite atque coronula) vix 15 lin. longae, oblon- gae, basi in brevem stipitem attenuatae, nervis tenuibus longitudina- liter notatae, caeterum laeves, nec scabrae neque rugosae, coronula (limbo involuto) nucula quadruplo breviore terminata. Lect. locis arenosis infra stationem casacorum, quae Batowsky - Piket nominatur. Exeunte Majo m. fructibus submaturis onustum. Thesium multicaule Ledeb. — For. alt. I. p. 276. Ledeb. Icon. plant. Fl ross. all. illust. t. 251. Hab. in locis arenosis ad lacum Saisang-Nor dictum. PNo'L Co N AMGrEVAIE, Pterococcus songaricus C. A. Mey. P. fructibus apice nudis, alis*) laevibus oblongis acutis flexuosis spinuloso-dentatis (rigidulis). Calligonum Pallasia. — FI. alt. IT. 206 (excl. syn.) a. fructibus flavescentibus. *) Fructus Pterococci mihi sunt quadrialati, alis angulis fructus linea mediana adnatis. * 216 241. MEYER, Botanique. Callig. flavidum Bunge in Delect. Sem. h. b. Dorpat 1839. No. 6. 8. fructibus rubentibus. Callig. rubicundum Bunge l. ec. Post iteratum examen conjungo formas supra enumeratas, quae, ex mea opinione, nullis characteribus certis distinctae sunt. Âlae in « saepe nonnihil molliores, flavidae, in 8 rigidiores et colore rubicundo suffusae; sed inveniuntur fructus inter ambas varietates med. — Si- milis toto habitu P. aphyllo Pall.*), a quo fructibus praesertim di- Versus. Frutex ramosissimus, divaricatus: rami lignosi, virgati, saepe flexuosi, cortice purpureo vestiti; ramuli tenues, herbacei, juncifor- mes, angulati, ochreis parvis scariosis, non ciliatis, aphyllis vel foliolo parvo subulato deciduo terminatis distantibus instructi. Flores 2, 3, 4 in ochrearum axillis, pedicellati, illis P. aphylli omnino similes, sed paulo majores. Pedicelli graciles, sub calyce magis quam in P. aphyllo‘incrassati, infra mediam partem articulati. Fructus saepissime ilis P. aphylli majores, sed magnitudine inter se valde diversi, saepe spiraliter torti, alis rigidulis margine dentibus profundioribus spinu- losis notatis in utroque disco laevissimis, diametro transversali ses- qui longioribus acutis et infra apicem sinu lato distantibus, ut apex fructus inter alas nudus pyramidato-tetragonus appareat. Structura fructus interna exacte generis. Hab. (& et 5) ad ripam sinistram fluvü [rtysch, infra ostia fk Kurtschum. Kloret Majo m. Pterococcus crispus GC. A. Mey. P. fractibus apice nudis; alis oblongis acutis flexuosis spinuloso- dentatis et infra marginem dentibus spinosis cristatis (rigidis). *} Pterococcus aphyllus Pall. sequenti modo definiéndus est: P. fructibus ad apicemi usque alatis; alis laevibus suborbiculatis apice rotundatis planis denticulatis (membranaceis). Hab, ad Volgam et in regionibus caspiis. Botanique. Verseichniss gesammelter Pflanzen. 217 Calligonum crispum Bunge L. c. Simillimus antecedenti, a quo tamen alis externe, infra marginem, squamulis lanceolatis pungentibus vel saepius linearibus apiceque spi- nuloso-dentatis per totam longitudinem cristatis, facile dignoscitur. Alae saepe rubentes, rigidae, supra apicem fructus pyramidatum libe- rum arcte conniventes. Hab. cum antecedente. Calliphysa juncea Fisch. et Mey. in Indic. sem. hort. bot. Petropol. 1834 p. 24. B. flexuosa. Ramis lignosis flexuosis, ramulis hornotinis herba- ceis cum foliis tenuioribus a stirpe in litore maris Caspit crescente differt, characteribus reliquis vero cum illa omnino congruit. Frutex ramosissimus, distortus. Rami saepe irregulariter dichotonn. cylindracei, cortice cinereo ‘vestiti, plerumque valde flexuosi atque dis- torti, ramis lateralibus brevibus spinaeformibus foliferis atque flori- - feris aucti et ad nodos quasi pulvinati ibique ramulos annotinos her- baceos cum nodo articulatos deciduos proferentes. Folia angusta, te- retiuscula, succulenta, lin. 4 v. 5 longa, subacuta, sessilia atque ima basi cum pulvino articulata. Ochreae breves, truncatae, muticae, ra rius sublaceratae. Pedicelli in ochrearum axillis solitarii vel gemini, vix 2 lin. longi, infra mediam partem articulati, apice incrassati. Flo- res parvi, illis Polygeni arenarii magnitudine atque forma similes. Pe- rigonium profunde quinquepartitum, patens, persistens; sepalis ovatis obtusis dotso viridibus marsine latissimo albo cinctis, duobus exterio- ribus minoribus. Stamina quindecim, annulo erasso prominulo circa ovarium inserta, libera, perigonio paulo breviora. Filamenta subulata, intus ima basi barbata. Antherae ovatae, flavae. Ovarium oblongum, quadrisulatum. Styli 4, breves, stigmatibus subcapitatis terminati. Fructus faciem vesicae membranaceae, ovato-subglobosae, flavicantis 218 249. MEYER, Botanique. vel rubentis refert, basi perigonio persistente stipati. Nux inclusa, teretiuscula, quadrisulcata, angulis rotundatis undique sets apice in membranam expansis obsessa, semiquadrilocularis, monosperma. Nucleus sulcis 4 profundis notatus, albuminosus. Embryo centralis. Lect. in desertis ad lacum Saisang-Nor versus promontorium Bar- chotskoi-Mys dictum. — Floret Majo m. Rheum leucorhizum Pall — For. alt. IL p. 91. Ad lacum Saisang-Nor versus promontorium Baklanskoi-Mys.. Flor. exeunte Majo m. Rumex Marschallianus Rchb. — For. alt. IL p. 59. B. brevidens. Dentibus valvularum diametro brevioribus a ge- nuina forma differt, praeterea autem cum illa, quacum promiscue crescit, ad unguem congruit. Hab. ad lacum Saisang-Nor versus fl. Irtysch s..d. nigrum. — FI, ineunte Majo m.; semina maturant Junio m. Atraphaxis compacta Ledeb. — For. alt. II p. 55. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 411. Folia glaberrima. Sepala superiora in fructu maturo erecta, maxi- ma, 4 lin. longa, imo paulo longiora, 5 lin. lata, fructu (21 lin. longo, 11 lin. lato} multo majora. Hab. in vicinitate lacus Saisang-Nor. Atraphaxis canescens Bge. Tab. XIV. A. subspinosa; folüs setulis brevissimis scabris atque canescentibus ovatis acutis; parte pedunculi supranodali sepalis reflexis breviore; sepalis erectis cordato-suborbiculatis fructu ovato paulo majoribus. Proxime certe accedit ad A. compactam, a qua dignoscitur foliis canescenti-scabris, sepalis superioribus non multum fructu majoribus, fructibus denique latioribus brevioribusque. Affinis quoque A. cras- sifoliae, at sais ab illa distincta. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 219 253. Frutex ramosissimus, tortuosus; ramis divaricatis cortice tenui cinereo deciduo vestitis, apice attenuatis saepeque denudatis et sub- spinosis. Ramuli hornotini breves, laterales, numerosi, herbacei, dense foliosi et apice floriferi. Folia parva, majora 2£ lin. longa, 1i lin. lata, saepe minora, ovata, acuta, basi in petiolum brevem eum ramulo articulatum attenuata, margine replicata, nervo longi- tudinali venisque prominulis notata, setulis crassis brevibus utrin- que scabra et canescentia. Ochreae scariosae, niveae, apice in la- cinias (saepissime ‘#) setaceas dissectae, petiolo longiores. Flores in apice ramulorum annotinorum congesti, pedicelle gracili cernuo, paulo infra apicem articulato fulti. Sepala exteriora parva, deflexa, ovata, concava, albida, nervo viridi notata, parte pedunculi supra- nodali longiora. Sepala superiora erecta, plana, margine modice re- flexa, tenera, purpurascentia, nervo prominulo notata atque venis te- nuibus atropurpureis reticulata, suborbiculata, longitudine latitudinem adaequantia, 21 lin. longa lataque, basi leviter cordata, fructu paulo majora. Stamina sex, filamentis ex ovata basi subulatis. Fructus (im- maturus) compressus, ovatus, apice levissime retusus, flavus, nitidus, laevis, 2 lin. longus 14 lin. latus. Hab. in desertis ad lacum Saisang-Nor prope promontorium Bar- chotskoi-Mys (nec ad f. Kurtschum). — Floret vere; semina Majo m. maturant. h Tragopyrum lanceolatum Bieb. — For. alt. IL. p. 75. a. divaricatum. For. alt. IT. p. 74. B. strictum. Flor. alt. Le 7. subspinosum: ramosissimum, ramis divaricatis apice nudis subspinosis; foliis vix glaucescentibus. Multum variat Baec species foliorum forma atque magnitudine, nec non ramorum longitudine et directione. Folia inferiora breviora, ellip- 220 254. MEYE BR; Botanique. tica vel subovata, obtusa vel obtusiuscula, superiora longiora, apice attenuata, acuta, omnia glaucescentia. Var. & differt ramis elongatis, magis erectis; foliis longioribus an- gustioribusque glaucis. Varietatis y facies peculiaris. Rami et ramuli sunt divaricatissimi, apice denudati et saepissime subpungentes. Folia minora, vix glauces- centia, inferiora elliptica, summa lanceolata. Pedicelli in media parte geniculati. Fructus non vidi. Varr. « et B lectae sunt ad fl. Irtysch, prope excubias Batowsky- Piket dictas — Florent aestate. Var. y crescit ad lacum Saisang-Nor prope promontorium Barchots- koi-Mys dictum. F1. Majo m. Tragopyrum laetevirens Ledeb. — Flor. alt. I. p.35. — Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 422. (Icon bona, sed color folio- rum glaucescens). Ad antecedentem speciem accedit, differt tamen folis, etiam supe- rioribus brevioribus, latioribus, utrinque rotundatis vel interdum ab- rupte acutatis, (rarissime inveniuntur folia ad apicem ramorum steri- lium elongata, illis T. lanceolati similia); pedunculi infra mediam partem articulati; fructus quam in T. lanceolato latiores. Hab. in collibus ad ripam dextram fl. frtysch, infra ostia fl. Kurt- schum. F1. Majo m. Polygonum nodosum Pers. — Reichb. FI. germ. excurs. p. 572 No. 2699.— Ejusd. pl. crit. ic. fig. 689.— P. lapathifolium F4. altaic. II. p. 83 (excl. syn. pl.) Hab. ad lacum Saisang-Nor. — FI. aestate. Polygonum aviculare L. — F1 alt. II. p. 85. Specimina vegeta suppetunt, caule erectiusculo, foliis latioribus donata. Ad lacum Saisang-Nor inter promontoria, quae Barchotskoi et Ba- klanskoi-Mys dicuntur. FI. aestate. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 221 251. 258. 259. AMARANTACBAE. Amarantus retroflexus L. — Spr. Syst. veg. I. p. 929. Planta florae altaicae nova atque in hisce regionibus satis rara; frequenter occurrit versus Caucasum. Hab. in ripa fl. Narym. F1 Augusto m. CHENOPODIACEZAE. Brachylepis salsa C. A. Mery. B. suffruticosa; caulibus herbaceis erectiusculis: foliis (brevibus) cylindraceis obtusis; squamulis hypogynis minutis laevibus. B. salsa Fl. altaic. I p. 372. — Ledeb. Icon. plant. F1 ross. alt. ill. tab. 48. In locis salsis e regione excubiarum Batowsky-Piket. — FI initio Jul m. Brachylepis elatior CG A. Mey. Tab. XV. B. caule erecto fruticoso; foliis (brevibus) subulatis; squamulis hypogynis ovarium subaequantibus fimbriatis. Fruticulus praecedente multo altior, pedalis vel major, habitu Anabas. aphyllae, erectus, ramos laterales profert herbaceos, erec- tos, teretes, simplices, apice ramulis floriferis brevibus oppositis in- structos. Articuli ramorum pollicares (superiores breviores, ramulorum floriferorum brevissimi, lin. vix longi), apice vagina perbrevi mem- branacea cincti, diphylli. Folia brevia (13 lin. longa) opposita, su- bulata et in mucronem longum sensim attenuata. Flores approximati, magnitudine et tota structura floribus B. salsae similes. Sepala dorso nunquam alata, laevia. Squamulae hypogynae multo majores quam in floribus B. salsae, longitudine ovarium fere adaequantes apice pilis articulatis fimbriatae. Ovarium generis. Hab. ad lacum Saisang-Nor. FI. aestate. Mém. VI Sér. Sc. math, phys. et nat. T. VI. Le part. Se. nat. 29 222 260. 262. 263. 264. 265. MEYER, Botanique. Anabasis Ammodendron C. A. Mey. — For. alt. I. p. 3175. — Ledeb. Icon. pl. Flor. ross. alt. üllust. t. 41. Lect. ad fl. Irtysch superiorem. FL Augusto m. Halogeton glomeratus C. A. Mey. — For. alt. I. p. 378. — Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 40 (fig. mediocr.). Hab. in locis salsis ad ’fL frtysch, prope excubias Batowsky-Piket dictas. FI. Augusto m. Halimocnemis sibirica G A. Mey. — Flor. alt. I. p. 382. Hab. prope rivulos Bazarka et Karbatscha. Flor. Julio m. Salsola Arbuscula Pall. var. y. — Eichwald. Plant. nov. vel mun. cogn. tab. XXXT. Stirps altaica cum speciminibus ad mare Caspium lectis exacte congruit. | Hab. ad lacum Saisang-Nor inter promontoria Barchotshoi et Baklanskoïi-Mys, in solo arenoso. FL Junio m: Salsola collina Pall var. 8 — For. alt. L p. 393. Hab. in arenosis ad radicem montium Arkaul. FIL aestate, se- mina maturant Augusto m. J Schanginia linifolia G. A. Mey. — For alt. I. p. 395. Flores "3"v: 5, polygami, sessiles in petiolo foliorum superiorum, squamulis minutis hyalinis cincti. Flos centralis hermaphroditus, fer- tilis. Calyx herbaceus, subpyriformis, semiquinquefidus: lobis subova- tis dorso gibbis conniventibus; in fructu hic calyx persistit, modice auctus est, caeterum vero immutatus. Stamina 5 (interdum pauciora) lobis calycinis opposita; tria circa ovarium alte inserta, vel potius ovarii basi adnata ; duo calycis parietibus affixa, interdum deficientia. Filamenta setacea, libera, calyce paulo brexiora. Antherae purpuras- centes, ovato-subrotundae, basi subcordatae. Pollen flavescens. Squa- Botanique. V’erzeichniss gesammelter Pflanzen. 223 266. 261. 269. mulse hypogynae nullae. ,Ovarium subovatum, utrinque rotundatum, fundo calycis insertum atque fere semiimmersum...Stigmata 3 v. 4 (rarius 2), libera, setacea, papillosa. — Flores laterales saepius foemi- nei, interdum hermaphroditi, fertiles vel saepe abortivi atque steriles, structura et tota forma externa flore centrali similes. Flores inte- riores saepe omnes. foeminei et steriles, abortivi. Lect. in desertis ad lacum Saisang-Nor. F1. aestate, Schoberia physophora C. A. Mey. — For. ait: L p. 396. Ad fl. Irtysch versus excubias, quae Batowsky-Piket dicuntur. — FI. Augusto m. Schoberia corniculata C. A: Mey. — For. alt. I. p. 599. Ledeb. fcon. plant. Flor. ross. alt. illust. t 195. In desertis versus lacum Saisang-Nor dictum. FI. aestate, Chenopodium opulifolium Schrad. — For. alt. I. p. 405. Hab. ad lacum Saisang-Nor. FI. aestate. Chenopodium Botrys L. — F1. alt. Ï. p. 410. Lect. ad rivulum Karbatscha, locis arenosis. FI. Julio. m. Kochia prostrata Schrad. — F1. alt. I. p. 412. « subcanescens: foliis calycibusque pilis brevibus subcanescen- tibus. 8 villoso-cana: foliis et calycibus pilis longis villoso-canis. y villosissima: foliis calycibusque pilis longissimis albo-villosis - simis. Radix in var. y crassa, lignosa, multicaulis. Gaules basi fruticulosi,pro- strati, apice assurgentes, semipedales, purpurascentes, villis albis cris- patis intricatis canï. Folia brevia, plana, pilis elongatis albis densissime vestita, tandem denudata, subglabra. (Galyces (in speciminibus sup- petentibus clausi) pilis albis longissimis copiosissimis involuti. — Planta # 224 2711. 274. 275. 276. 271. METYTER, Botanique. primo aspectu valde insignis, sed nullis characteribus certis'a K. prostrata genuina diversa. Hab. & ad fl. Bukan. — B in campestribus et collibus ad lacum Saisang-Nor. — y ad radicem montium Arkaut, locis arenosis, ubi ineunte Augusto m. vix florere incipit. Kochia dasyantha Schrad. — FI. alt. I. p. 414. Hab. ad ripam sinistram fl. Irtysch, infra ostia fl. Kurtschum. FI. Augusto m. Kochia hyssopifolia Roth. — FZ alt. I. p. 415. Abundat in desertis subsalsis ad lacum Saisang-Nor. FI. aestate. . Camforosma ruthenicum Bieb. — F1. altaic. I. p. 151. Hab. ad lacum Saisang-Nor, in promontorio Doebek-Mys : dictum. EL. Junio m. Camforosma ovatum Waldst., Kit. — Roem. et Schul. Syst. veg. III. p. 463. C. annuum Pal. I. pl. imp. cogn. t. 58. Specimina altaica et borysthenica exactissime congruunt cum hun- garicis. Hab. ad ripam sinistram fl. Irtysch infra fl. Kurtschum. FI. Au- gusto m. Salicornia herbacea L. — F4 ait. I. p. 2: Lecta ad stationem casacorum, quae Piketnaja-Rybalka nominatur. FI. aestate. Salicornia foliata Pall. — Flor. alt. I. p. 4. Variat folüs longioribus vel brevioribus, et specimina sub oculis sunt, quorum folia longitudine lineam unam vix excedunt. Hab. cum antecedente. F1. Julio m. Atriplex canum C. A. Mey. — Fl. alt. IV. p. 306. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t. 46. Ad lacum Saisang-Nor lectum. Botanique. V'erzeichniss gesammelter Pflansen. 225 278. 279. 280. 281. 282. 283. 284. 285. Atriplex verruciferum Bieb. ÆZ taur. cauc. I] p. 441. — Flor. alt. IV. p. 318. Crescit ad fl. Irtysch, prope excubias Batowsky-Piket dictas. — FI. exeunte Augusto m. Atriplex laciniatum L. — For, alt. IV, p. 313. Ad fl. Irtysch infra excubias, quae Piketnaja-Rybalka dicuntur. FI. Augusto m. Atriplex roseum L. — F1 alt. IV. p. 314. Hab. cum antecedente. Atriplex sibiricum L. — F1. alt. IV, p. 315. Leet. ad fl. Irtysch, locis subsalsis. Eurotia ceratoides GC. À Mey. — F7. alt. IV. p. 239. Hab. ad lacum Saisang-Nor inter promontoria Barchotskoi et Ba- klanskoi-Mys: lecta etiam ad fl. Irtysch infra ostia fl. Narym. — FI. Junio Julioque m. Corispermum Pallasii Stev. — For. alt. I. p. 11. ‘Lect. cum antecedente ad lacum Saisang-Nor, nec non ad fl. Bu- kan. FI Junio m. EUPHORBIACEAE Euphorbia Esula L,. B humilor. — Flor. alt. IV. p. 182. Lectum ad fl. Kurtschum. F1. Junio m. Euphorbia subcordata GC. A. Mey. — Flor. alt. IV. p. 1$4. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illustr. t 186. Lect. ad fl. Irtysch, supra ostia fl. Kurtschum. FI Mayo Junio- que m. 226 286. 28. 288. 290. 291. 292. MEYER, Botanique. Euphorbia blepharophyila C. A. Mey. — For. ak, IV. p. 188. Ledeb. Icon plant. Flor. ross. alt. üllustr. t. 381. In axillis foliorum superiorum saepe adsunt rami floriferi radis verticilli terminalis similes. Hab. ad radicem montium Arkaul. — FI. primo vere; fructus Majo m. maturant. Euphorbia macrorhiza C. A. Mey. — For. ak. IV. p. 191. Le- deb. Icon. plant. fl. ross. alt. illustr. tab. 192. (fig. mediocr.) Hab. in montibus e regione excubiarum, quae Batowsky-Piket dicuntur. FI. Majo m. SALICINEÉAE: Populus laurifolia Ledeb. — Flor. alt. IV. p. 297. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 419. Lect. ad rivulos Karbatscha et Bazarka. GNETACEAE. . Ephedra4 monostachya L. — For. ait. IV. p. 300. Hab. ad ripam sinistram fluvi Irtysch infra ostia fl. Kurtschum. F1 Majo m. Nasanes. Potamogeton pusillus L. — For. alt. I. p. 159. Hab. in aquis. OrRcHiIDPAE. Orchis latifolia L. — For. alt. IV. p. 168. Lect. ad fl. Bukan. FI. aestate, Epipactis palustris Sw. — Spr. Syst. ves. III p. 107. Plantae europaeae similis, sed floribus paulo minoribus differre videtur. Hab. ad fl. Kurtschum. F1. aestate. Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 227 AMARYLLIDEAE, 293. Ixiolirion Ledebouri Fisch., Mey. L. limbo perigoni subrotato; antheris circinnato-revolutis. Amaryllis tatarica Ledeb Flor. alt. II. p. 40 (exel. syn-). Valde simile [. tatarico, ad m. Caspium crescenti, sed perigonio magis aperto (in illo infundibuliformi) et antheris circinnatis (in [. tatarico rectis) optime distinctum. Stylus staminibus longior. Hab. ad fl. Irtysch, locis arenosis. FI. Aprili Majoque m. ÎRIDEAE. 294. Iris ruthenica Aït. — F1 alt. 1. p. 55. In montibus e regione, quae Batowsky-Piket dicitur. FI. Mayo m. 295. [ris halophila Pall. — For. alt. I. p. 51. Ad fl friysch. FI. Majo m. Livraceae. 296. Allium strictum Schrad. — For. alt. IL p. 6. In rupestribus ad fl. Kurtschum. 297. Allium tulipaefolium Ledeb. — For. alt. Il. p. 9. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. illust. t. 131. Ad ripam dextram fl lrtysch. FL Majo m. 298. Allium azureum Ledeb. — For. alt Il. p. 13. Ledeb. Icon. pl. FT. ross, alt. dust. t. 136. Hab. in montibus ad fl. Kurtschum. FI. aestate. 299. Allium globosum Bieb. — For. alt. IL p. 18. Hab. hine inde. FL aestate. 300. Allium Pallasii Murr. — F2 alt Il. p. 19. Ledeb. Icon. plant. Fl ross. alt. illustr. t. 355. Lect. ad'ripam dextram fl. Irtysch, 15 stadia (Werst) infra ostia fl. Kurtschum. F1, Majo m. 301. 302. 303. 304. MEYER, Botanique. Allium viridulum Ledeb. — F1. alt. II. p. 20. Ledeb. Ie. pl. FL ross. alt. illustr. tab. 378. Ad lacum Saisang-Nor inter promontoria Barchotskoi et Baklans- koi-Mys. FL Junio m. Allium subtilissimum Ledeb. — F. alt. IT. p. 22. Ledeb. Icon. pl. F1. ross. alt. illustr. tab. 360. Lect. ad fl. Irtysch. FI. Julio m. Allium rubens Schrad. — Schult. Syst. veg. VII. p. 1080. — À. Stellerinnum Ledeb. F1. alt. IL p. 24.(non Willd.,. Lect. in monte Dschelydagh 20 stad. (Werst) a Tarbagatai FIL Julio m. Allium caespitosum Siev. Tab. XVI. A. (Chordorhizon) rhizomate filiformi stolonifero ramosissimo: fo- lis omnibus radicalibus scapo tereti brevioribus filiformibus acutis ; urmbella capsulifera subglobosa spatha monophylla obtusissima longiore, floribus exterioribus nutantibus: sepalis obtusis; staminibus edentulis inclusis. All. caespitosum Sievers in Pall. neuest. nord. Beitr. II. p. 304? Species rhizomatis structura in genere distinctissima. Rhizoma fili- forme nodulosum, fuscescens, crassitie pennae columbinae, ramosissi- mum, repens et stoloniferum, radicem (vel potius stolones subterra- neos) Tritici repentis refert, vaginis scariosis foliorum emarcidorum tectum et fibris albidis odore saporeque alliaceo instructis stipatum, scapos floriferos atque stolones foliiferos altero anno florentes apice, proferens. Bulbi tunicati nulli! Scapi subpedales, saepe leviter flexuosi, teretiusculi, striati, erecti, basi vaginis longis hyalinis albis, alüis aphyl- lis, alüs folüferis obtecti et in vaginarum axillis cauliculis nonnullis brevibus sterilibus folüferis instructi, caeterum nudi, aphylli et (uti Bôlanique Verseichniss gesammelter Pflansen. 229 tota planta) glaberrimi. Folia scapo longe: breviora, flexuosa, filifornna, solida, teretiuscula, acuta et apicem versus supra linea impressa no- tata. Umbella capsulifera, multiflora, subglobosa. Spatha brevis (um- bella multo brevior), monophylla, scariosa, latissima, subovata, obtu- sissima, saepe varie fissa. persistens. Pedicelli 4-6 lin. longi, sub flore leviter incrassati, glabri et laevissimi, exteriores (saltem in florente planta) recurvati, centrales erecti. Perigonium ‘usque ad basin sex- partitum ; sepala tria exteriora, paulo breviora ; :omnia ovata, obtusis- sima, apice subcucullata, erecta, albida et colore roseo dilutissimo suf- fusa atque carina flavescente notata, 3 lin. cire. longa, 15 lin. lata. Sta- mina, sex, perigonio paulo breviora , : ima basi monadelpha et ibidem perigonio adnata, caeterum libera, memibranacea, hyalina; tria latissi- ma, subovata, apice subulata: tria alterna multo angustiora, subulata; omnia edentula, aequilonga.. .Antherae elliptirae, flavae. Ovarium ovatum, subtrigonum. Stylus longitudine staminum. Capsula peri- gonio brevior, ovato trigona, angulis acutis modice prommulis notata, apice integra, non emarginata, structura interna generis. Semina in loculis solitaria, atra, oblonga, subtrigona, dorso rotundata. Hab. ad A. Irtysch, infra excubias Piketnaja Rybalka dictas. FI. aestate. 305. Eremurus altaicus Stewv. E. pedicellis distincte articulatis. E. altaicus Stev. in Nouv. Mem. de la Soc: Imp. des Natur. de Mosc: HE p. 98 tab. VIIL E. spectabilis FE altaic. IL p.25 (excl. syn. Bieb., Spr. et Schult.) Altaicam plantam distinguo à caucasico E. spectabili Bieb. pedi- cellis sub apice articulatis, qui in illo continui sunt. Ad fl. Kurtschum, locis arenosis. FI. Majo m. Mêm. VI. Sér: Sc. math,; phys.et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 30 Le 220 306, MEYER, Botanique. Asparagus trichophyllus Bge. A. scabriusculus ; caule herbaceo volubili: stipulis setaceo-aculeatis; foliis fasciculatis subsenis setaceis arcuatis; floribus dioicis; tubulo flo- ris masculi infundibuliformis limbo breviore; filamentis anthera paulo longioribus. a. trichophyllus: foliis eapillaceis subglabris. — 4. trichophyllus Bge. Enum. plant. Chin. bor. N° 369 p. 65. À. officinalis B gracilis Ledeb. fl. alt. II. p. 43 (excl. syn.). B. medius: foliis elongatis setaceis subglabris. — À. officinulis « Ledeb. 1. c. 7. trachyph yllus: foliis setaceis brevioribus tuberculato -scabris.- A. officinalis à flexuosus Ledeb. !. c. p. 44. 4. mariimus Pall. (fide specim. Pallasii versus Ryn-Peski leet.). — A. vulgaris var. maritima Pall. (sec. specim. Pallasii ad fl. Irtysch lect.). — 4. purpurascens Bieb. herb., in salsugin. depressis circa Sarepta, (forma tubulo paulo longiore). A. brachyphyllus Turez. Mss., in montosis lapidosis Chinae borealis, (for- ma foliis pedunculisque brevioribus). Species modo crescendi, habitu gracili et angusto (ob ramos bre- ves), caule volubili, ramis arcuato-patentissimis vel saepe refractis, stipulis deorsum aculeo longo setaceo armatis et alïis notis ab A. of- ficinali, A. amaro et A. maritimo Bieb. facile dignoscenda. Radix A. officinalis, rhizomate transverso crasso, fibris cylindra- ceis crassis velutinis stipato. Caulis 1-3 pedes altus, tenuis, basi cras- sitie pennae columbinae vel etiam paulo crassior, debilis, arcuato- flexuosus, volubilis et basi saepe spiraliter tortus;, subangulatus, cortice tenui hylino secedente vestitus, ramosus. Rami patentissimi, arcuato- assurgentes vel saepe refracti, haud elongati, flexuoso- tortuosi, iterum ramosi, ramulis patentissimis vel refractis, tuberculato scabris. Squamae membranaceae, ovatae, acutae, muticae caulis basin tegentes; aliae Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 251 307. ad basin ramorum et ramulorum inferiérum hÿalinae, ovato-oblongae, acutae, basi trinerves et dorso mucrone longo setäcee armatae; squamula parva hyalina, brevis lataque, inermis sub ramis ramulisque superioribus et foliorum fasciculis. Folia fasciculata, 5-7, in forma prima (&) tenuissima, capillacea; in @ et y setacea, crassitie foliorum À. officinalis, acuta, mucronulata, semper arcuata, glabra (in «& et f), vel tuberculato-scabra (in var. y), subaequilonga, intermedio laterali- bus plerumque paulo longiore; in @& (in speciminibus adultis) 5-6 lin. longa, in & longiora, 7-10 lin. longa, in y multo breviora, 3-4 lin. adaequantia. Pedicelli axillares, gemini, deflexi, tenues, uniflori, flore duplo triplove longiores; tubulo perianthio duplo triplove breviore. Flores abortu diclines. Masculi illis A. officinalis forma et magnitudine si- miles, infundibuliformes, vix ad mediam partem sexfidi, lobis oblongis obtusis patulis, flavidi et saepe colore purpurascente suffusi. Stamina corolla breviora. Filamenta setacea, anthera elliptico-oblonga apice mucronulata paulo longiora. Ovarii rudimentum. Flores foeminei flo- ribus masculis multo breviores, tubulo brevi fulti, campanulati, viri- duli, sexfidi: lobis ovatis albo-marginatis. Stamina sterilia. Ovarium subglobosum. Stylus subexsertus. Stigmata tria, recurvata. Bacca coccinea cum seminibus A. officinalis. Crescit &« ad fl. Kurtschum, locis umbrosis; — $ in pratensibus ad fl. Irtysch; — y ad fl. Bukan et ad radicem montium Arkaul, lo- cis arenosis. F1. Majo m. Con vallaria rosea Ledeb. — For. altaic. Il. p. 41. Ledeb. Icon. . plant. flor. ross. alt. illust. t. 1. Folia alia sparsa, alia ad basin vel etiam versus apicem caulis approximata, geminata vel ternato-verticillata, superiora semper # 232 MEYER, Botanique. sterilia et in axillis floribus orbata, omnia subtus ad nervos muricu- lato-scabra et margine papillis ciliata. Hab. ad ripam fl. Kurtschum, in sylvis umbrosis. FI. Junio m. ALISMACEAE. 308. Alisma Plantago L. — Flor. alt. II. p. 64. Ad fl. Bukan. FI. Julio m. CGYPERACEAE. 309. Eleocharis acicularis R. Br. — Flor. alt. I. p. 69. Hab. hinc inde in locis humidis. 310. Carex stenophylla Wahlenb. — Flor. altaie. IV. p. 209. Hab. ad fl Irtysch, locis sabulosis. FL. Majo m. 311. Garex supina W. — For. alt. IV. p. 218. Ad fl, Irtysch infra locum Batowsky-Piket dictum. El. vere; se- mina maturant Majo m. 312. Carex nutans Host, — For. alt. I. p. 220. Ad fl. Irtysch. FI Majo m. GRAMINA, 313. Crypsis aculeata Aït. — For. alt. I. p. 75. Ad fl. Irtysch prope excubias Batowsky-Piket dictas. FI. Au- gusto m. 314. Panicum viride L. — or. alt. L p. 71. Lect. in ripa arenosa lacus Saisang Nor, versus montem Do- jewskoi-Mys dictum. FI. aestate. 315. Arundo glauca Bieb. — FL. taur. caue. 1. p. 79, III. p. 88. Lect. versus lacum Saisang-Nor. FI aestate. 316. Poa bulbosa L. vivipara. — For, alt. IL. p. 98. Ad ripam sinistram si. frtysch infra fl. Kurtschum. FI. Majo Junioque m. Botanique. Ver_eichniss gesammelter Pflanzen. 253 317. 320. 321. 322. 323. 324. Glyceria distans Wahlenb. — For. alt. I. p. 102. Festuca distans altaica in Ind. sext. sem. h. b: Petropolit. N° 1088. Notis nonnullis ab europaea planta differt. Ad fl. [rtysch infra excubias Piketnaja -Rybalka. F1. aestate. Koeleria cristata Pers. 8 glauca. — For. alt. L. p. 103. Lect. in arenosis ad dextram ripam fl. Irtysch. FI. aestate. Bromus patulus Mert. et Koch. — Koch Syn. fl. Germ. et He. p- 821. Variat spiculis vel glabris vel saepius lanuginosis. Lect. ad rivulum Karbatscha. FL. aestate. Triticum orientale Bieb.'— For. alt. I. p. 113. Ad ripam lacus Saisang-Nor prope promontorinm Baklanskoiï-Mys. FI. aestate. Triticum desertorum Fisch. — For alt. I. p. 115. Ledeb. Icon. plant. Flor. ross. alt. ilustr. t. 246. Culmi in nostris speciminibus vel stricte erecti, vel basi genicu- lato-mflexi. Lect. ad lacum Saisang-Nor, inter promontoria Barchotskoi et Baklanskoi-Mys. F1. aestate. Mus cr. Bryum pseudotriquetrum Hedw. — Bridel Bryolog. univers. I. p: 676. Lect. ad rivulum Karbuga, locis humidis. Hypnum rutabulum L. — Bridel L c. Il. p. 485. Hab. cum antecedente. Fontinalis antipyretica L 8 minor. — Bridel L. c. HI. p. 651. Inventa cum antecedentibus binis speciebus. 254 M EYE R, Botanique. HEPATICAE. 325. Marchantia polymorpha L. — Spr. Syst. Veget. IV. p. 234. 326. 3217. Hab. ad rivulum Karbuga, locis humidis.. LIicHENES. Parmelia esculenta Spr. — Spr. Syst. veg. IV. p. 295. Sphae- rophorus ? gelatinosus Trevir. in Magaz. d. Ges. naturf. Fr. zu Berlin Jahrg. VIT. Quart. 2. p. 155. tab. III. Fig. 20, 21, 22, 25. Vid. etiam Flora XV, 2. p. 493. Specimina nostra sterilia proxime accedunt ad Lecanoram? fruti- culosam, a cl Eversmannio in Nov. Act. Acad. Caesar. Leopold -Carol Natur. cur. XV, 2. p. 252. t. LXXVIIT. Fig. À. descriptam atque de- pictam. Specimina fertilia hujus plantae scutella gerunt emersa, ru- fescentia, disco plana, excipulo thallode prominulo rotundato crasso cincta. Lect. in desertis versus lacum Saisang-Nor ad promontorium Barchotskoi-Mys dictum, solo argilloso. Parmelia scruposa Spr. — Spr. L. c. p. 296. Inv. cum antecedente specie. Parmelia desertorum Ruprecht. P. thallo incrassato, effigurato, Sstellato-adpresso, cinereo-glauces- cente, pruinoso, ambitu caesio; laciniis densis, incumbentibus, palmati fidis, margine fibrillosis, subtus sordide albescentibus; apotheciis ses- silibus; margine tenui, parum elevato, integro nigrescente; disco mox nudo, atro. Ad terram argillosam deserti prope Barchotskoi-Mys. Proxima P. caesiae Ach., cujus vero thallus non incrassatus, so- rediüis adspersus, epruinosus, ambitu minus caesius et apothecia mar- Botanique. Verzeichniss gesammelter Pflanzen. 235% 329. 330. gine albido cincta. Humefacta illico coerulescit; in P. caesia vix color mutatur. (Rupr.) Ramalina lacunosa Ruprecht. R. glauco-cinerea; thallo rigido, inferne dehiscente, superne dichotomo-ramosissimo; partitionibus patentibus divaricatisve tubulosis, hinc inde pertusis, intus pallidioribus, lacunoso-costatis; lacinulis su- premis abbreviatis, fastigiatis. Ad terram nudam, argillaceam deserti prope Barchotskoi-Mys. À Ramalina polymorpha Ach. satis distincta. Caespes densissimus, pollicem plerumque altus. Thales inferne primum tubulosus, 14 li- neas saepe latus, pariete externo pulveraceus, non perforatus, nec lacunosus, mox longitudinaliter dehiscens et ramosissimus; partitionibus inferioribus pertusis et nonnunquam dehiscentibus, ita ut paries in- terior albo-cinerea, lacunis et costis trabeculiformibus hinc illinc ten- dentibus notata, in conspectum veniat. Apothecia in speciminibus visis deficiunt. Insipida, mucilaginosa. Humectata aut aqua ebulliente suffusa cinereo-virescens evadit. (Rupr.) CHARACEAE. Chara tenuissima Desv. — 4. Braun in Flora XVIII, 1. p. 53. B major. Omnino similis europaeae plantae, nisi paulo major esset. Lect. ad fl. Narym. 331. Chara foetida FI. Bad. — 47, Braun L. c. p. 63. Lect, ad rivulum Karbuga. :MEYER, Botanique. Index specierum. Nomina literis italicis expressa synonyma sunt. Acanthophyllum spmosum C. A: Mex. 46. Acroptilon Picris C. A. Mey. 160. Alectorophus minor Rchb. 210. Alisma Plantago L. 308. Allium azureum Led. 298. — caepitosum Siev. 304. . — globosum MB. 299. — Pallasii Murr. 300. —— rubens Schrad. 503. — strictum Schrad. 256. 502. — tulipaefolium Led 297 _— subtilissimum Led — viridulum Led. 501. Alsine marina Rchh. 50. Alyssum minimuni W: 21. Amarantus retrofléxus L. 257. Amaryllis tatarica Æl alt. 293 Amberboa odorata DC. 161 Ammodendron Sieversi Fiseh. 60. Amygalus nana L. 100 Anabasis Ammodendron C. A. Mey. 260. Ancathia igniaria DC. 154 Androsace septentrionalis L. 221. Apocynum sibiricum Pall. 181 Arabis incarnata Pall. 15. — Patriniana DC. 16. — peodula L. 16. Arnebia cornuta Fisch., Mey 191. Artemisia austriaca Jacq. 148 — compacta Fisch 146. — frigida VW. 143. = inodora MB 145. 1 laciniata ;,W., 144. — Lercheana Stechm.? 147. — Lercheana Fl alt. 146 Arundo glauca MB 515. ] Asparagus brachyphyllus. Turcz 506. — maritimus Pall. herb. 5u6 — officinahs FT. alt. 306. — purpurascens MB. herb. 306. — uichophyllus Bge 506. — vulgaris var. maritima Pall. herb. 506. : { Asperugo procumbens L. 200., Aster dracunculoides 2 a major FI. alt. 155. = dracuncul.'5 b minor Æl. alt. 156. et Hauptii El, all 154 Astragalus albicans Bong. 72. — Ammodytes Pall. 88. _— Arbuscula Pall. 75. — candidissimus Led. 80. — (ceratoides MB.) 77, 4. — ceratoides Bge. 71 — chaetolobus Bge. 77, 1. Botanique. Astragalus compressus Led. 76. — consanguineus Bong. 75. — Jlasianthus GC. A. Mey. 92. — (macroceras GC. A. Mey.) 77, 2. Atraphaxis canescens Bge 22. Atriplex canum C. A. Mey. 273. ellipsoïdeus Led. 84. Gebleri Fisch. 79. lactiflorus Led. 93. lasiopetalus Bge. 92. longiflorus Pall. 91. (macrolobus MB.) 77, 1. macrolobus Bge. 77, 2. orbiculatus Led. 81. Pallasii Fisch. 94. pycnolobus Bse 78. roseus Led. 90. sibuletorum Lead. 85. scabrisetus Bong. 89. scleropodius Led. 87. stenoceras G. À. Mey. 77. stenolobus Bge 77, 4. sulcatus L. 74. uliginosus Pall. 82. vulpinus W. 85. xanthotrichus Led. 86. compacta Led. 251. laciniatum L. 279. roseum L. 280. sibiricum L. 281. verruciferam MB. 278. Barbarea vulgaris F1 alt. 14. Barkhausia tenuifolia DC. 174. stricta Andrz. 14. Berteroa incana DC. 17. — spathulata C. À. Mey. 18. Brachylepis elatior C. A. Mey 259. salsa C. A. Mey. 258. l’erzeichniss gesammelier P/lancen. 257 Bromus patulus Mert, Koch. 319. Bryum pseudo-triquetrum Hedw. 322. Bunias cochlearioides Murr. 41. Bupleurum exaltatum MB. 119. Cachrys macrocarpa Led. 126. — odontalgica Pall. 125. — vaginata Led. 127 et Add. Calligonum crispum Bge 241. — flavidum Bge 246. — Pallasia FI. alt 246. — rubicundum Bge 246. Calliphysa juncea Fisch., Mey. 248. Camelina sativa Cr. 32- Camforosma ovatum Waldst., Kit. 274. — ruthenicum MB. 275. Campanula Anfundibulum El. alt. 178. — Steveni MB. 178. Caragana frutescens DC. 64. — tragacanthoïdes Poir. 65. Carex nutans Host. 512. — stenophylla Wahlenb, 510. — supina W. 511. Centaurea glastifolia L. 158. — Marschalliana Spr. 159. — pulchella Led. 156. — ruthenica Lam. 157. — suaveolens W. 161. Cerastium falcatum Bge. 51. — lithospermifolium Ft. alt. 51. Ceratocephalus orthoceras DC. 6 Chaerophyllum bulbosum F1. alt. 124. — Prescottir DC. 124. Chamaerhodes erecta Bge 108. Chara foetida F1. bad. 351. — tenuissima Desv. % major 350. Chelidonium grandiflorum DC. 9. — majus L. 9. Chenopodium Botrys L. 269. Mém. VI Sér. Sc. math, phys. et nat. T. VI 2de part. Se. nat. 351 238 MEYER, Chenopodium opulifolium Schrad 268. Chondrilla pauciflora Led. 166. Chorispora sibirica DC. 25. — tenella DC. 24. Chryseis odorata Cass. 161. Chrysocoma tatarica Less. 156. Cineraria palustris FÙ alt. 150. Cirsium égruarium F1 alt 154. — selosum MB 155. Clematis alpma Lam. ? 5. — Gebleriana Bong. 1. — glauca W. 2. — (Kamts hatica Bong.) 1 in not. — songorica Bge. 1. Convallaria rosea Led. 507 Convolvulus arveusis L. 185. — Besseri Spr. et FL alt. 186. — Gerardi R., Schult. 186. — lineatus L. 186. Corispermum Paillasii Stev. 285. Corydalis nobilis Pers. 11. Cotoneaster laxiflora Jacq. fil. #11. — melanocarpa Fisch. 111. — vulgaris ÿ; FL. alt. 111. Crepis baicalensis Led. 171. — tenuifolia W. 171. Crypsis aculeata Aït. 315. Cuscuta europaea L. 187. Cynanchum acutum FL. alt. 179. — longifolium Martens 179: — sibiricum R. Br. 180. — sibiricum W. 179. Daphne altaica Pall. 245. Dianthus elatus Led. 46. — ramosissimus Poir. 45. Dictamnus angustilolius Dom 58 — Fraxinella Pers. 58. Dipsacus Gmelini MB. 152. Botanique. Dodartia ortentalis L. 206. Dracocephalum integrifolium Bge 230. — nutans L.i251. Echinops Ritro L. 177. Echinospermum cristatum Bong. 199. — Lappula Lehm. 195. — patulum Lehm. 196. — semiglabrum Led. 198. — strictum Led. 197. Eleocharis acienlaris R. Br. 309. Ephedra monostachya L. 289. Epipactis palustris Sw. 292. Eremostachys moluccelloides Bge 233. — phlomoides Bge 232. Eremurus altaicus Stev. 305. — spectabilis FT. alt. 305. Erigeron acris L. 153. Erysimum cheiranthoïdes L. 51. Euclidium syriacum KR. Br. 25 Euphorbia blepharophylla C. À Mey. 286. — Esula L. f 264. — macrorhiza C. A. Mey. 287. — subcordata C. A. Mey. 285. Eurotia ceratoides G. A. Mey. 282. Eversmannia hedysaroïdes Bge 97 Ferula peucedanifolia W. 121. Festuca distans altaica H Petr. 517. Filago arvensis L. 139. — montana Pall, 1359. Fontinalis anlipyretica L. % minor. 524 Fumaria Vaïllantii Loisel. 12. Galatella dracunculoiäes 8 DC. 135. — Hauptii Lind]. 134. Galium verum L. 151. Genliana decumbens L. fil. 185. — Pneumonanthe L. 182. Glyceria distans Wahlenb. 3117. Botanique. Gnaphalium arenarium F1. alt. 140. Goldbachia laevigata DC. 59. Gratiola officinalis L. 207. Gypsophila muralis L. 44. — paniculata L. 45. Halimocnemis sibirica C. A. Mey. 262. Halimodendron argenteum Fisch. 66. Halogeton glomeratus G. A. Mey. 261. Hedysarum songaricum Bong. 96. — splendens Fisch. 95. Helichrysum arenarium DC. 140. Heliotropium europaeum L. 189. Herniaria glabra L. 114. Hieracium echioïdes Lumn. 174. — umbellatum L. 175. — virosum Pall. 176. Hyoscyamus pusillus L. 184. Hypecoum erectum L. 10. Hypericum asperum Led. 55. et Add. — Gebleri Led. 54. — perforatum L. 52. l'erzeichniss gesamme!ter Pflanzen. 259 Lasochilus Bungei Benth. 255. — diacanthophyllus Benth.254. et Add. — leiacanthus Fisch., Mey. Add. Lasiospora ensifolia Cass. 169. Lecanora? fruticulosa Eversm. 526. Leontice.altaica Pall. 8. Lepidium cordatum W. 54. — Draba L, 55. — latifolium L. 56. — perfoliatum L, 55. Ligularia altaica DC. 149. Linaria acutiloba Fisch. 204. — hepatica Bge 205. — macroura MB. 205. Linosyris punctata DC 155. — fatarica C. A. Mey. 156. Lithospermum cornutum ÆT. alt. 191. — officinale L. 190. Lonicera microphylla « Fl. alt. 150. — Sieversiana Bge 150. — tatarica L. 129. Lotus corniculatus L. 63. Lycopsis picta Lehm. 195. Lysimachia thyrsiflora L. 219. Malcolmia africana DC. 26. Marchantia polymorpha L. 325. Medicago falcata L. 62, Megacarpaea laciniata DC. 22. Mentha arvensis L. 222, Moluccella grandiflora Fl. alt. 255. Mulgedium tataricnm DG 172. Myosotis alpestris FL alt. 194. — scabrum L. 53. et Add. Hypnum rutabulum L. 525. Hyssopus (angustifolius MB.) 225. — officinalis L. 225. Impatiens parviflora DC. 55. Inula caspia Blum. 158. — Pulicaria L. 137. Iris halophila Pall. 295. — ruthenica Aït. 294. Jurinea chaetocarpa DC. 164. — cyanoides DC. 163. —. linearifolia DC. 162. Ixiolirion Ledebour: Fisch., Mey. 293. Kochia dasyantha Schrad. 271. — hyssopifolia Roth. 272. — prostrata Schrad. 270. Koeleria cristata Pers. & glauca 318. — éntermedia & Fl. alt. 194. — sylvatica Hoffm. 194. Myricaria dahurica DC. 115. Nasturtium palustre DG. 13. -Nepeta micrantha Bge 228. — (parviflora MB.) 229. 240 MEYER, Nepeta sibirica MB. 229. — (ucranica L.) 229. — ucranica Benih. 229. Nitraria Schoberi L. 115. Odontarrhena tortuosa C. A. Mey. 19. Odontites rubra Pers. 211. Onomnis hireina Jacq. 61. Onosma Gmelini Led. 192, Orchis latifolia L. 291. Orohanche ammophila GC. A. Mey. 2117. Orobus subvillosus Led, 99. Oxytropis aciphylla Led. 71. — floribunda DC. 68. — pilosa DC. 70. — songarica DC. 69: Panicum viride L. 514. Parmelia desertorum Rupr. 328. — esculenta Spr. 326. — scruposa Spr. 327. Pedicularis achilleïfolia Steph. 213. — elata W. 214 — palustris L. 212. Peucedanum canescens Led. 125. — dissectum Led. 122. Phaca salsula Pall. 67. Phelipaca salsa G: A. Mey. 218. Picris hieracioides L. 170. Plantago exaltata F1. alt. 240. — Gouani Cmel. 240. — marilima L. 242. — minula Pall. 241. Poa bulbosa L. vivipara 516. Polygala comosa FI. alt. 42. — hybrida DC: 42. Polygonum aviculare L. 256. — lapathifolium FL alt. 255. — nodosum Pers. 255. Populus laurifolia Led. 288. Botanique. Potamogeton pusillus L. 290. Potentilla (astragalifolia Bge) 106. — bifurca 171406: — sericea L. 105. — songarica Bge. 105. — strigosa Pall. 104. — supina L. 107. Prenanthes diversifotia Led 171. Primula inflata Lehm. 220: — macrocalyx Bge 220. Psilonema dasycarpum C. À. Mey 20 Pierococcus (aphyllus Pall.) 246, in nota: — crispus C. À. Mey. 247. — songaricus G. A. Mey. 246. Pulicaria vulgaris Gaertn. 157. Pyrethrum discoideum Led. 142. — millefoliatum FT. alt. 141. — lanacetoides DC. 141. Ramalina lacunosa Rupr. 329. Ranunculus Lingua L. 7. Rheum leucorhizum Pall. 249. Ribes aciculare Sm. 117. — atropurpureum C. A, Mey- 116: — heterotrichum GC. À. Mey. 118. — iriste Pall. 116 et Add. Rindera tetraspis Pall. 201. Robinia tragacanthoides Pall 65. Rosa berberifolia Pall. 140. — Gmelini Bge.. 109. Rubus idaeus L. 102. Rumex Marschallianus Rechb. 250 Salicornia foliata Pall. 276. — herbacea L. 275. Salsola Arbuscula P:ll. 265. — collma Pall. ©. 264. Salvia deserta Schang. 225. — sylvestris L. 225. Saponaria pungens Bge. 46. Botanique. Saponaria Vaccaria L. 47. Saussurea glomerata Poir. 152. — salicifolia DC. 155. Schanginia limifolia C. A. Mey. 265. Schoberia corniculata C. A. Mey. 267. — physophora C. À. Mey., 266. Schrenkia vaginata Fisch., Mey. Add. Scorzonera ensifolia F1 alt. 169 Marschalliana C. A. Mey. 168. —:stricta Fl. alt: 168. Scrofularia canescens Bong. 216. — incisa Weinm. 215. Scutellaria galericulata L. 227. — orientalis var. Benth. 226. — Sieversii Bge. 226. Senecillis glauca F1. al. 149. Senecio congestus DC. 150. — palustris DC. 150. — subdentatus Led. 151. Serratula chaetocarpa FI. alt. 164. — cyanoides FT. alt. 165. — multiflora F1. alt. 162. — Picris F1. alt. 160. — tenuifolia Boug. 165. Seseli tenuifolium Led. 120. Silene odoratissima Boe. 48. — parviflora Pers. 49. Sisymbrium junceum MB. 29. — Loeselir L. 27. — Sophia L. 28. Solenanthus circinnatus Led. 202. Sonchus brachyotus DC. 175. — tataricus F1. alt. 172. — uliginosus FL, alt. 173. SopLo:a alopecuroïdes L. 59. Soranthus Meyeri Led. 121. Verceichniss gesammelter Pflanzen. Sphaerophorus ? gelatinosus Trev. 326. Sphaerophysa salsula DG. 67. Spiraea triloba L. 101. Statice callicoma C. A. Mey. 238. — decipiens Led. 257. — glauca Less. 259. — Gmelinr W. 256 — incana FT. alt. 238. — suffruticosa L. 259. Stellaria falcata Ser. 51 Sterigma tomentosum DC. 40. Stevenia cheiranthoides DC, 15. Syrenia siliculosa Andrz. 50. Tamarix ramosissima Led. 112. Tauscheria gymnocarpa Fisch. 38. — lasiocarpa Fisch. 37. Thalictrum foetidum L. 4. — isopyroides GC. A. Mey. 5. Thesium multicaule Led. 245. — ramosum F1. alt. 244. — refractum C. A. Mey. 244. Tournefortia Arguzia R. Br. 188. Tragopogon ruber Gmel. jun. 167. Tragopyrum laetevirens Led. 254. — lanceolatum MB. 255. Triticum desertorum Fisch. 521. — orientale MB. 520. Turgenia latifolia Hoffm. 128. Veronica Anegallis L. 209. — biloba L. 208. Vicia costata Led. 98. Ziziphora clinopodioides Lam. 224 — ser pillacea MB. 224. Zygophyllum Fabago L. 57. — macropterum G À. Mey. 56. € 241 242 Tab. Tab. Tab. IE 11° III. MEYER, l'c'ornuMmEE xp L 1 © AfTr 0: Clematis Gebleriana. A. B: C. Flos, bis in diam. auct. Petalum a dorso visum, bis in diam. auct. Stamen. D. Gynophorum et carpellum. Botanique. E. Carpellum transverse sectum. — Figur. C, D, E 4ter in diam. auct. Astragalus albicans. HO RHBOmHENHEpER Flos cum bractea ad basin. Calyx longitudinaliter sectus, a dorso visus. Vexillum. Ala. Carina. — Figur. omn. (A—E) bis in diam. auct. Legumen, magn. nat. Sectio ejusdem transversalis, m. n. Pili foliorum bipartiti, magn. valde aucti. stragalus consanguineus. 8 Flos. Calyx. Vexillum. Ala. Carina. Legumen. Sectio ejus transversalis. — Omn. figur. 4ter in diam. auct. Semen, 5ies in diam. auct. Pili bipartiti foliorum, valde auct. Pili leguminum, valde auct. Tab, IV. pee Gebleri. A. B. Flos. Vexillum. Botanique Vercseichniss gesammelter Pflanzen. 243 C. Al. D. Carina. E. Genitalia cum calyce fisso et reflexo. F. Legumen. G. Ejus sectio transversalis. — Figur. omn. bis in diam. auct. H. Pili nonnulli foliorum, valde aucti. Tab. V. Astragalus scabrisetus. a. Fasciculus florum ad basin caulis in foliorum axillis situs, magn. nat. B. Calyx. C. Vexillum. D Al E. (Carina. F. Legumen. G. Idem longitudinaliter divisum. — Figur. omn. bis in diam. auct. H. Semen, quater in diam. auct. EL Pili foliorum bifurcati scabri, valde auct. K. Apex dentis calycis cum ejus pilis simplicibus, magn. valde auct. Tab. VI Astragalus lasianthus florifer. A. Flos cum bractea. B Calyx longitudinaliter apertus, a doxso visus. C. Vexillum. D. Ala. E. Carina. F. Genitalia — Figur. omnes bis in diametro auctae. Tab. VIL Astragalus lasianthus fructifer. a. Legumen. b. Idem longitudinaliter apertum. c. Sectio leguminis transversalis. D. Semen. — Fig. a, b, c. magn. natural; D. quater in diam. auct. Tab. VIT Hedysarum songaricum. À. Flos. B Vexillum. 24% MEYER, Botanique. Ala. Carina. Calyx cum bracteolis et genitalibus. Hp Lomentum facie visum. G. Idem a latere visum. — Omnes figurae bis in diametro auct. Tab. IX. Eversmannia hedysaroides spinosa. a. Flos, magn. nat B. Vexillum G. Carma D Ala, 4ter in diam. auct. E. Genitalia. < magn. bis in diam. auct. F. Ovarium, calyce stipatum; E et F magn. bis in diam. auct. g. Legumen integrum, m. n. h. Idem transverse secedens, margine filiformi persistente cinct, m. n. I. Semen, auct. Tab. X. Serratula tenuifolia. A. Flos, bis in diam. auct, B. Duo stamina, valde auct. C. Abpex styli cum stigmatibus, valde auct. D. Ovarium cum setis nonnullis pappi, sexies in diam. auct. E. Apex setae pappi, valde auct. Tab. XI. Echinospermum cristatum. A. Flos. B. Fructus calyce fultus. C. Receptaculum cum nuculis binis. D. Nucula, transverse secta. E. Eadem, longitudinaliter secta. — Figur. omn. quater in diam. auct Tab. XIL Scrofularia canescens. A. (Calyx, 4ter in diam. auct. B. Pili glanduliferi calycis atque pedunculi, magn. valde auct. C. Stamen sterile, 4ter in diam. auct. D. Pili capitati foliorum, magn. valde auct. Botanique. Verseichniss gesammelter Pflanzen. 245 Tab. XIII Thesium refractum. a. Specimen floriferum, m. n. b. Pars superior speciminis fructiferi, m n. C. Fructus, decies in diam. auct. D. Particula caulis cum parte inferiore folii, valde auct. Tab. XIV. Atraphaxis canescens Folium. Ochrea folir. Calyx fruclifer. Idem demto sepalo anteriore, ut fructus in conspectum veniat. -— Fig. omn. 4ter in diam. auct. E. Particula folii cum ejus pube, magn. valde auct. Tab. XV. Brachylepis elatior. A. Flos. B. Ovarium squamulis hypogynis filamentisque antheris orbatis cinctum. GC. Idem squamulis filamentisque denudatum. D. Apex articuli cum foliis. Fig. omnes sexies in diam. auct. Tab XVI Allium caespitosum. A. Flos. B. Idem, sepalis tribus denudatus, ut genitalia appareant. C powr Sepalum exterius. D. dto. interius. E. Stamina duo. F. Ovarium. — Fig. omn. bis in diam. auct. AD/D.E.N,DhA LE «TE ME ND A ND A. Eu Seite 161. Zu dem hier über die Calligoneae Gesagten, babe ich hinzuzufügen, dass Herr Schrenk am Balschasch noch zwei Arten gefunden hat, von denen eine ein ächtes Calligo- num ist. Wir kennen also aus der üstlichen Songarei jetzt schon fünf Arten dieser kleinen Gruppe, während aus andern Ländern uns überhaupt nur noch zwei Arten bekannt sind, die der Songarei fehlen, und nirgends, als blos hier, kommen mehr als eine, oder hôchstens zwei Arten vor. p. 175. Ad Hypericum asperum. Specimina numerosa sub oculis sunt, alia a D. Schrenk in Songaria ad Karatau lecta, alia a b. Szovits in Persiae provincia Aderbeïidschan et a rev. D. Hohenacker in prov. Talüsch decerpta, aliaque in monte Tauro a D. Kotse h y collecta, omnia eum spe- ciminibus cults H. asperi, praeter sepalorum marginem, exactissime congruentia. In speci- minibus Schrenkianis enim sepala integerrima sunt vel obsolete quidem dentata, sed Mém. VI. Sér. Sc. math, phys. et nat. T. VI ‘de part. Se. nat. 32 946 MErERS Verzeichniss gesanmeller Pflanzen. Botanique. non glandulosa; in speciminibus Szovitsianis atque HO Reg ES in- tegra vel dentata, dentibus eglandulosis vel passim glandula se NE nr e monte Tauro, sicut in H. aspero sepala dentibus saepissime glandulosis fimbriata sunt. Hanc ob causam H. scabrum L. et H. asperum Ledeb. varietates unius ejusdemque speciei, formis intermedüs arctissime inter se connexas crederem. — Sequentes distinguo varietates H scabri: æ. sepalis edentulis vel obsolete dentatis eglandulosis. Hab. in Songaria oriental (Schrenk) et in deserto kirgisico ad fl. Hrtysch, etiam ad Rhymnum rarius (Pal, fid. herb. ill. Fischeri). B. sepalis dentatis eglandulosis vel paucis glandula terminatis. Æ. scabrum L. Hab. in Persia boreali (Szovits) atque in prov. Talüsch (Hohenack.\; in Oriente (L). 7. sepalis crebre dentatis, dentibus plerisque glandulosis. Æ. asperum Ledeb. — Hab. in monte Æauro (Kotschy) et in Songaria (Ledeb.). p. 184. lin. paenultima loco sub lineari, leg. sublineari. p. 191. N0 116. De identitate R. atropurpurei nostri cum R. tristi Pall. (Nov. Act. Acad. Sc. Petropol. X. p. 378) dubito. Exstat in herbario academico specimen a Stephano (cui Sievers) s. n. PR, tristis missum, quod a nostra planta vix diversum est, sed dubium, num hoc speci- men sit authenticum. Descriptio enim a Pallasio 1. c. data cum altaica planta haud omni ex parte congruit. In À. tristi surculi bi- vel tripedales simplicissimi, in nostro caulis, pro more R. rubri, valde ramosus; racemi in ëlo glabri, in nostro calyces dense ciliati sunt; in R. tristi baccae parvae, insipidae, nigrae, in nostro baccae magnitudine illis R. rubri non cedurt, atropurpureae sunt atque acidae. Multo magis cum descriptione R. tristi convenit R. propinquum Turez., quod a nostro florum conformatione diffext. — Attamen nostra spe- cies nova non est, sed exacte congruit cum R. caucasico.MB,., cujus specimen prototypicum vidi in herbario olim Marschalliano, calycibus non glabris sed certe ciliatis praeditum. p. 195. N0 127. Cachrys vaginata ad genus distinctum atque novum, Schrenkia Fisch, P- Mey., e Coriandrearum tribu, pertinet, in honorem D. Schrenk, peregrinatoris indefessi et peritissimi dictum. 200 lin. 3 Loco C. M. Mey., leg. C. A. Mey. p. 211. N°9 254 Lagochilus ad lacum Saisang-Nor- inventus, characteribas nonnullis a genuire [ P- P- L. diacanthophyllo Benth., nuperrime a D. Schrenk prope montem Tarbagatai collecto, differt et speciem sistit novam, L, leiacanthum Fisch., Mey., sequenti modo definiendam : L. spinosus; caule pubescente; spinis glabris; foliis cuneiformibus trifidis incisis, lobis obtu- sis; calycis glabri dentibus oblongis obtusis mucronatis tubo suo paullo brevioribus; galea bifida; carpidiüs apice glandulosis. — Differt a L. diacanthophyllo caule, spinis calycibusque nullis pilis elongatis hirtis, lobis foliorum et dentibus calycis apice rotundatis mucronatis, non acutis vel in mucronem sensim angustatis, calycis dentibus certe tubo brevioribus, in illo longioribus. A reliquis hujus generis speciebus magis distat. 215 lin. 17 Locc terminata , leg. terminatae. 218 lin. 1 loco refert, leg. referunt. 220 lin. 8 Loco geniculati, Leg. articulati. ln indice loco Alectorophus, leg. Alectorolophus. “SP ROLCAIT L DANS NC PH ITU D ds es 7 a acute dE 7 ie d 4 “av], C7 > LD . M 2ITR 227 CASA Pre 724 ae 2 ot ere - # # ou L . ns n ES Ms di *. l de 1 Frs "h M ES di 14 1 4) ps: . 3 : à Tao ML. - Le Éd LC 2 Lace Ale 4 A 7) 27 NQ à O} T CCD de) Cl D d LS ll dd ll. L d À Lea _ DA por noie 28 Lope À Fa r | Ur) CE HAE Qu 274 RE | > Re 77/2 CP PME 4777 le 2 be » [re à td + . | « Joe 7 LUS 1 12e CR ne sd ( M L Fa L . Ce | : OM “Ear PAT vil. TRDIIT OL ARLON ARR DO 7 Le 7 4 D) déce - (€ DL CA CRUE 2 Tan. EV. - Ale / loin Ces . . 22 nt PATI - Memottes 272 Do CS OC É ME AC WE HI tagaéis .Gehlert: DT ‘5 a AR # : 7 7 | RU à de: nale CA ZI a 022 Xe. Se 2271 ti À Tan. € lalaga tin Jcalttse lits. b/4 Perret PACA f DU L : . : D'Or. L D = LE EL Po : M L + ‘é A 16 | he Le NE Fu D fe ‘1 -. mL. Le 12. 9 En. Chatery de oz LL Fi HEC M kpade Casiarlhut 4 Cl Ta : # DE mur CU D 2 PAS Ù LES COTE: : DR . (Li «4 juni. 74 1- Z f + Te 7 : x 5 LL LL IS SIL ET À TA AA vel 22)g > 77e VAI C0 BD /E DA DCE À À NEA ANS EAN LL ui TN RON PP AAA / RACE 2220 r00/m007 000 lo AT DES RRDO DIE NPD LRO ICE IS \ k FAP: CA de Fra 22222272 1 2t lt ht tt Chait >) #2, 2727 hrs 7 6 100 1 ? G KZ *% Hi 2 CZIPX ” , 1 : PF ne ll ne, D —— “re 7 Ê È 07/4 7; ANS) ALT Ud LA l 6 ue 2 ga 00 CRIME à ZT Ce : | F fe: EG PT ERP LA DPI LANE Porte) pa enr Age s ? 5 1) > /4 Dar ae *7P ne à LS Ce te AE 7 or er ga 7 / CAES pt em 4/4 LA LUDDL DUT 2222727 POLE ge ve ere re 2 2772 AT. PS? D dé 20 disc 4 7 A Al ji LL Kb po = EX, S ar 0) ANNE 77 > ce UT LIIZ. ‘ 277 LA EN 2 A CS? Are or" COTE o GRAMINA AGROSTIDEA, IL CALLUS ROTUNDUS. (AGROSTEA. EXPOSUIT CPE: MPRENTIUS (Lu le 5. février 1841.) 1. Camacrosris Borkn. FL. O8. Karzenerrewe. Racemus simplicissimus, secundus. Glumae aequilongae, (inferior vix minor). Valvulae glumis ? breviores, tenuissime membranacene, vil- losae: inferior 5-nervis, superior multo angustior. Gramen Germaniae australioris, Galliae, Angliae, Lusitaniae et Graeciae, semi — 1—2—3 pollicare, caespitosum. Radix fibrosa, ©. Culmi oblique erecti, strictiusculi, filiformes, subangulato-sulcati, basi uni- nodes, glaberrimi. Vaginae baseos squamis oblongis imbricatis tectae, culmi propria laxa, glabra. Ligula brevissima, obtusa, decurrens. Folia nunc semiunguicularia, nunc fere pollicaria (rarius bipollicaria, cul- mum aequantia et plana, vix lineam dimidiam lata), compressa, linea- ria, angustissima, obtusa, glabra, viridia. 248 CHAMAGROTIS. Botanique. Racemus unguicularis L pollicaris, simplicissimus, secundus, linea angustior, 6— 12 florus. Axis comm. glaber, flexuosus. Pedicelli brevissimi, gla- bri. Spiculae lineam longae, lineari-oblongae, erectae, arcte alternae, purpureae |. ex amethÿstino viridi et fusco variae, demum spadiceae. Glumae tenuissime chartaceae, fere aequilongae, oblongae, pl. min. ob- tusae, apice margineque tenerrime fimbriato-crenulatae, medio (at non ad extremum usque) 1-costatae: costa in gluma superiore (ob pres- sionem flexurae axis communis) superne lateraliter falcatula. Valuulae callo minimo insidentes, telam referentes villosam et tenerrimam, glu- mis { breviorem, nunc omnino univalvem, nunc bivalvem: valvulis apice eroso-truncatis, villosis, superiore aequilonga, multo angustiori. Lodicula 0. Ovariwum oblongum. Styli 2. Sligmata longa, angustissime pilosula. Stamina 3. Antherue Vineares, flavae. Fructus oblongus, glaber, striatulus, compressiusculus, scutello 3 longior. 1) Chamagrostis minima Borkh. 1. À Knappia agrostidea Sm. Brit. 3, 1387. — verna Tr: Ic. gr. 2, t' 17 Sturmia minima Hoppe in Sturm. Germ. fase. 7. — -. verna Pers. Sy. L.-p.:16. Mibora verna Adans. Agrostis minima L. sp. pl. ed. EL. p. 63. Germ. Gall. Angl. Lusit. Nauplia. 2. Gasrrinium PB. Agir: por 21. CA ; ; ; Panicula thyrsiformis. Glumae lanceolato-lineares, inferne subven- tricosae: inferior longior. Valoulae 5 — 6ies minores, chartaceae, arista- the LL muticae, Botanique. GASTRIDIUM. 249 Gramina utriusque orbis meridionalia, erecta, semi — 1— 11 pedalia, sim- plicia. Radix fibrosa, ©. Culmus erectus 1. adscendens, teres, glaber, nodis 3 — 4 glabris, subgeni- culatis |. rectis. Vaginae internodio tandem pl. min. breviores, sursum asperiusculae. Ligula 1 — 11 — 2-inealis, membranacea, apice lacera. Folia erecta, linearia, plana, deorsum pl. min. aspera, lin. 1—-14 lata, 2 — 5 pollices longa. ï Panicula thyrsiformis densa, 2— 5 pollices longa, 2— 4 lineas lata, pallide viridis. Axis communis glaber, per intervalla inferna 6 — 3-linealia exserens radios pl. min. 5, erectos et adpressos, valde inaequales (alios 3-lincales, alios fere pollicares), breviores a basi floriferos, longiores inferne brevi spatio nudos. Spiculae 2 — 24 lineas longae, lineares, brevissime et brevipedicellatae, pedicello glabro. Glumae membranaceae, angus{ae, basi subventricosae, glabrae, 1-nerves, nervo deorsum scabro: inferior paulle L £ longior. Valvulae 5is minores, semilineales, mem- branaceo-chartaceae, callo minimo pilos breves emittente suffultae: in- ferior oblonga, albopilosula nec ne, apice truncata et minute 5 denti- culata, mutica L infra apicem emittens aristam rectam, teneram, glu- mam inferiorem aequantem I. longiorem; superior aequilonga, biden- tato_acuta. Lodiculae sqq. 2, lineares , longitudine ovari oblongi. Styli 2, breves. Stigmata angusta, pubescentia. Siam. 3. Antherae lineares. Fructus obovali-obiongus, depressiusculus, exsulcus, epilæ, valvulis arcte adhaerens sed solubilis, scutello 4 longior. 250 GASTRIUM. Botanique. a) Glumis magis inaequalibus, valvula inferiore pilosa, aristata: 1. Gastridium australe PB. Milium lendigerum L. sp. pl. ed. 2. Agrostis australis L. Mant. 1. 30. — ventricosa Gouan ht. monsp. 39. t. 1. f. 2. — panicea Lam. I. n. sf. — lendigera Poir. Enc. suppl. 1. 259. — syriaca Ehrenb. et Hempr! Arundo Schwabü Schult. Mant. 3. 603. Gall. Lisboa. Spalatro. Sardin. Graec. Syria. Chile. Juan Fernandez. b) Glumis minus inaequalibus, Valvula inferiore pl. min. epili, mutica: Gastridium scabrum Presl! Sicul. 21. — sieulum Tr. Unifl. 169. — muticum Günth. in Spreng. N. Prov. n. 40. Sicil. Calabr. Obs. Arista praesertim in speciminibus minoribus valde inconstans, ita ut Gastrid. scabrum qua species distingui nequeat. L4 3. Lacurus L. sr. PL. &p.\1. Panicula thyrsiformis, ovata. Glumae angustae, longe attenuatae et villosissimae. Valvulae glumis fere duplo breviores: inferior apice longe biseta, dorso aristata, Gramen Europae meridionalis in arenosis crescens, praecipue ad oras maris mediterranei, erectum 1. adscendens, spithamaeum — bipedale. Badix fibrosa, ©. Culmus simplex L. basi ramosus, 3 — 4-nodis, inferne tenui-pubescens. Vaginae internodio pl. min. breviores, pubescentes, suprema pl. min. inflata. Botanique. LAGURUS, 251 Ligula fere linealis, truncatula, apice in fimbrias brevissimas soluta, Folia linearia 1. lanceolato-linearia, interdum cordato-lanceolata, molliter pubescentia. Panicula thyrsiformis compactissima, ovata, semi — 2-pollicaris,- flavendo- alba. Spiculae lanceolato-lineares, non computatis setis 2-lineales, ses- quiflorae. Glumae tenui-membranaceae, perangustae, subaequales, val- vulis fere ! longiores, uninerves, longe attenuatae, molliter villosissimae. Valvulae compressae, callo insidentes brevi, circumcirca brevibarbato: inferior chartaceo-membranacea, lanceolata, 5-nervis, apice excurrens in setas 2, ipsius longitudinis, infra apicem (fere e medio) emittens aris- tam ipsa duplo et magis longiorem, tenuem, inferne tortam, genicula- tam; Valv. superior inferiore paullo brevior, multo angustior, biden- tata, bicarinata. Rudimentum flosculi secundi yperfecto multo brevius, styliforme, brevipilosum. Lodiculae sqq. 2, lanceolatae 1. subacinaciformes, ovario longiores. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2, breves. Stigmata plumoso- ramosula. Stam. 3. Antherae lineari-oblongae. Fructus Uber, eberbis, dorso profunde sulcatus, scutello suo quinquies longior. 1. Lagurus ovatus L. sp. pl. ed. 1. R. et. S. IT. p. 401. Kth. Agr. syn. p. 295: Gall. Angl. Dalm. Cors. Malta. Creta. Teneriffa. 4. Ecninorocon PB. Âcr. p. 42: Thyrsus subpanicularis, ovatus. Glumae valvulis parum breviores, aequales. Valvula inferior infra apicem seta forti, bis longiori instructa. Gramen novae Hollandiae, erectum 1. adscendens, scaberrimum, 1 — 2- pedale. 252 ECHINOPOGON. Botanique. Radix e nodis infimis aliquot fibrosa, ©. Culmus simplex 1. inferne ramosulus, rigidus, sursum asperrimus, ad nodos (3— 9, glabros) pl. min. geniculatus, sub thyrso pl. min. longe nudus. Vaginae sursum scaberrimae, internodio dimidio breviores. Folia aspera: inferiora linearia, pl. min. lineam lata, in majoribus 5 polices longa, superiora patentia, interdum sublanceolata, 1 — 5 pollices longa et lineas 1 — 2 lata. Thyrsus (subpanicularis) densus, squarrosus, lineas 7 — 12 longus, ovatus, interdum lineari-ovatus, pallide viridis. Axis communis glaber, exserens per intervalla brevissima ramulos plures hispidulos, pl. min. lineam jongos, confertim gerentes Spiculas linea parum longiores, lanceolatas. Glumae chartaccae, acutae, 1-nerves, dorso pilosulae, aequilatae, valvu- lis vix aut parum breviores. Valvulae chartaceae, callo pusillo insiden- tes, basi pilis ipsis 3 — 4plo minoribus cinctae: inferior acuta, infra apicem seta forti et rigida, erecta, hispida, ipsa pl. min. bis longiori munita, 5-nervis (nervis exterioribus saepe evanidis); superior snbac- quilata, vix brevior, apice brevissime bidenticulata, distincte bicostata. Rudimentum 4rl brevius, styliforme, pilosum. Lodiculae sqq. 2, acutae, glabrae, ovarium aequantes. Stamina 3. Antherae oblongae. Styli 2, breves. Stigmata plumosula. Fructus Vanceolato-oblongus, apice barbulatus, hinc sulcatus, scutello suo ] 01 E! 5plo Jlongior. 1) Echinopogon ovatus PB. Agr. p. 42. Agrostis ovata Forst. prodr. No. 40. Cinna ovata Kth. Agr. p. 208. Nov. Holl. Van Diem. Ld. Os. Genus vix nisi glabritie et duritie a Laguro diversum. Botanique. . P'O-LFP)0 6 ON. 253 > 5 Pozyrocox DEsr. Panicula contracta, densa. Glumae subaequales, pl. min. pilosae, com- pressae, ex apice |. infra apicem setigerae. Valvulae glumis fere 3ple — ! breviores: inferior apice aut sub apice sctigera. Gramina ad littora maris, in humidis subsalsis et in arenosis sterilibus, ad pratorum margines, in campis utriusque orbis zona pl. min. meridio- nali crescentia, semi — 1—3-pedalia, erecta |. decumbentia. Radix plerumque fibrosa, interdum repens, © 1. 2. Culm. glaber, nodis 2— 4 — 9— 12, glabris. Vaginae rarius paullo tumidae Ï. inflatae. Ligula semi — 1—2—3-linealis, membranacea. Folia linearia, nunc angustissima, nunc lin. 1-— 4 lata, pollices 1 — $ longa, pl. min. scabra. Panicula \ineas4 —, pollices 2 — 5 — 8 — 12 longa, contracta I. contractissima, densa, saepe interrupta. Axis comm. continuus, glaber 1. scabriusculus. Radiü verticillati, plures, valde inaequales, compositi, inferiores 5 — 9 lineales — 21 — 4-pollicares, breviores a basi floriferi, longiores inferne pl. min. longe nudi. Pedicelli brevissimi, glabri 1. plerumque pl. min. hispidi. Spiculae vix lineales — lineales,semel fere 2 -lineales. G/umae aequales 1. subaequales, compressae, ad carinam pl. min. aculeatae, ex ipso apice acuto |. infra apicem pl. min. obtusum emittentes setam 14 — 2 — 3 — 6-linealem, interdum caducan, lateribus pl. min. pilosulae. Valvulae callulo insidentes glabro, glumis fere 3plo— 2plo — 1_-brevi- vres, glabrae, compressae: inferior tenuissime et plerumque obscure 5 - ner- vis, apice obtusa 1. brevissime 4-denticulata (L. in Polyp. adscensionis setulas 2 vix lineam longas exserens),apice aut sub apice setam brevem aut 4—5-li- nealem emittens; superior angustior, multo dimidiol. paullo minor, binervis. Lodiculae (an in omnibus?) sqq. 2, hyalinae, ovarium superantes. Stam. 3. Antherae lineares 1 oblongae. Mém. VI. Sér. Sc, math., phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. ot ot 254 POLTYPOGON. Botanique. Ovarium oblongum. Styli 2, breves. Stigmata plumosula. Fructus lineari-cblongus, liber, eberbis, scutello suo bis longior. 1) Polÿpogon mariimus DeC. Cat. H. M. 134. Glumis (% lineae L. lineam longis) inferne fere ad medium usque ad nervum aculeatis; su- perne villosis, pl. minus longe infra apicem acutum selam emit- tentibus 2— 3-linealem; Valvulis dimidio brevioribus, inferiore fere ex apice setam exserente glumas aequantem LL. üsdem paullo longiorem, superiore parum breviori. Alopecurus paniceus L. sp. pl. ed. 2. Phleum crinitum Roxb. FE Ind. 1 316. Polypogon chilensis ht. Paris. _ talaricus Fisch. Cat. 1812. an? — pumilum Clarke in Sprgls. n. Entd. 3, 163. Ad littora maris et in humidis subsalsis Gall. Hisp. Sicil. Cors. Ting. Graeciae, Syr. Cauc. Desert. Kirgis. inter Wolgam et Jaicum. Radix fibrosa, ©. Culmi caespitosi, erecti et adscendentes, glabri], glabrs- usculi, simplices, semipedales — pedales, nodis 2— 5, glabris. Vaginae demum internodiis dimidio breviores, pl. min. asperae L asperiusculae, superiores pl. min. paullo inflatae. Ligula 2-linealis, obtusiuscula. Folia infima pro statura plantae 1 — 3 — 5-pollicaria, angustissima, glabrius- cula, superiora semi — 1 — 2-pollicaria, 1 — 14 lineam lata. Panicula oblonga, densa, 4-linealis — 2-pollicaris et ultra, non L. vix lobata, viridulo-albens, rarius purpurea. Axis comm. tenuissimus, glaber, per interstitia 2-linealia radios plures emittens a basi dense floriferos, com- positos, quorum longiores 6— 9 lineales. Pedicelli brevissimi. Spiculae lineales 1. 2? lineae longae. Glumae superne longius villosae, inferne fere ad medium usque ad carinam aculeatae, superne tertiam partem 1. inter- dum fere ad medium usque bilobae et setam 2— 3-linealem et cadu- cam emittentes. Valoulae dimidio 1. plus dimidio minores, inferior mu- Botanique. POIrPOGON. 255 nita fere ex apice seta ipsis nunc breviori nunc glumas paullo exce- dente. Fructus dilute brunneus. 2. Polÿpogon nepalensis N. ab Es! in Royle hb. Ind. reg. mont. sup. no. 74. 76. Glumis (vix linealibus) ad nervum aculeatis, hirtis, sub apice obtuso setam emittentibus sesquilinealem; Valvulis dimidio brevioribus, aequilongis, inferiore apice setulam brevissimam (ipsa duplo breviorem) exserente. Nepal. Radix fibrosa, ©. Culmus semi -1- pedalis et ultra, inferneramosus, erectus l. adscendens , glaber, nodis 4—5, glabris. Vaginae internodiis nunc paullo longiores, nunc breviores, glabrae. Ligula 1—2-linealis, men- branacea. Folia 1—1 lineas lata, pollices 1—5 longa, scabriuscula. Pa - nicula 1}— 2-pollicaris, densa, albescens. Aæis comm. glaber. Verticilli inferiores lineas 4 ab imvicem remoti, radis longioribus 7-lineahbus. Pedicelli brevissimi. Spiculae vix lineales. Glumae undique hirtae, ad nervum dorsalem longius aculeatae, statim sub apice obtuso setam emittentes sesquilinealem. Valvulae glumis duplo breviores: inferior apice brevissime 4-dentata et setulam ipsa duplo breviorem emittens: superior aequilonga et apice 2-dentata. 3. Polypogon strictus NN. ab Es! Glumis (vix linealibus) undigque pilosulis, , ad nervum paullo longius aculeolatis, ex ipso apice emittentibus setam 4—6-linealem; Valvula inferiore glumis paullo breviori, apice 4-dentato (dentibus extimis paullo longioribus) setam exserente 3- linealem; superiore paullo breviori. Cbsp. Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, paullo geniculatus, simplex, 1—3-pedalis, glaber, nodis 4—17, glabris. Vaginae nodis plerumque longiores, scabri- usculae. Ligula 3-4 linealis, fissa, obtusa. Folia lineas 1-11 lata, pro statura plantae 3 — 9 - pollicaria, asperiuscula. Panicula oblongo-linea- * 256 PoOLrPOGoN. Botanique. ris L sublanceolata, 2 — 8 - pollicaris, densa, rarius inferne inter- rupta, candida Î. e pallide viridi alba. Axis comm. glaber. Verticilli inferiores subsesquipollicem ab invicem distantes, Radüs aliis 5 - linea- libus, als 2!- pollicaribus. Pedicelli hispiduli. Spiculae wix lineales. Glumae aequales L subaequales, hispidulae, ad nervum dorsalem paullo longius aculelatae , ex ipso apice emittentes setam 5 — 6.-linealem. Valoulae glabrae, glumis paullo breviores: inferior apice 4- dentata (dentibus extimis paullo longioribus) et loco dentis quinti setam emit- tens 3 -linealem; superior paullo brevior, multo angustior, 2-nervis et 2 - dentata. Obs. Eadem species (spelaea N. eb Es!) ex spelunca quadam Capitis bonae spei, multo tenerior, semi — 1-pedalis, culmo tenuissimo filiformi, panicula 1 — 2 - pollicari, lucidissima. 4. Polypogon crinitus Tr. Gr. 1 et 1} flor. p. 171. Glumis. (/inea paullo minoribus l. linealibus) pilosulis, inferne ad nervum aculeolaus, ex ipso apice L. fere infra apicem emitientibus setam 1 — 2 — 3 — 4 - linealem; Valvulis subdimidio brevioribus: inferiore apice 4 - dentato setam exserente 1} — 2- linealem; superiore parum bre- viori. Polÿpogon australis Brong. it. Duperr. p. 21. Chile, Valparaiso (Meyen.) Andes de Antuko (Pôppig.) Juan Fernandez (Lindley). Radix fibrosa 1. subrepens, %. Culmi pollicares et decumbentes — ultra bipedales et adscendentes, glabri L. sursum asperi, ramosi, ad nodos 3—12, glabros paullo geniculati. Vaginae juniorum speciminum internodio longiores, vetustorum breviores, glabriusculae 1. asperiusculae. Ligula semilinealis, obtusa. Æolia in speciminibus parvis perbrevia et semi- lineam lati, in majoribus 4 — 5 - pollicaria et lineas 2 — 3 lata, re- trorsum scabra. Panicula semi — 5 - pollicaris, densa, oblonga L. li- Botanique. POLrPrOGON. 257 neari-oblonga, subglaucescens |. cum purpureo mixta. Axis comm. glaber. Radü valde inaequales, longiores in majoribus sesquipollicares, a basi floriferi. Pedicelli breves, pilosuli. Spiculae lineam longae. Glumae aequales, totae pilosulae, aut ex ipso apice aut fere infra apicem setam emittentes 2— 3 — 4 lineas longam. Waloulae glumis duplo breviores: inferior apice 4 - denticulata et seta 2-lineali armata; superior multo angustior, paullo minor, 2 - nervis. 5. Polÿpogon Adscensionis m. Glumis (vix lineam longis) undique scabrius- culis, sub apice acutiusculo emittentibus setam 5 — 6 - linealem ; Valvulis aequalibus, glumis paullo brevioribus: inferiore apice ex- serente setulas 3: duas laterales plerumque ipsius longitudine, ter- tiam dorsalem dimidio breviorem infraque apicem setam 4 — 5 — linealem. Ins. Adscensionis. (Ecklon.) Radix fibrosa, ©. Culmus pedalis, simplex, glaber, nodis 2? glabris. Vaginae internodio longiores, glabriusculae. Ligula 2- Hinealis, fissa. Folia 4-pollicaria, lineam lata, asperiuscula. Panicula 21-pollicaris, lineari- oblonga, pallide viridis. Axis comm. glaber. Verticilli inferiores cir- citer semipollicem ab invicem distantes. Radü a basi ramosi et flori- feri, longiores 5 -lineales. Pedicelli breves, scabriusculi. Spiculae vix lineam longae. Glumae aequales, scabriusculae, infra apicem acutius- culum emittentes setam 5 — 6-linealem. Valvulae glumis paullo tantum breviores. glabrae: inferior apice emittens setulas 3, et paullo infra illas setam fortiorem, 4— 5-linealem; valvula superior aequilonga: 2-costata, apice bifida Siam. 3. Antherae lineares. 6. Polypogon elongatus HbetKth\ Agr. syn. p. 234. Glumis (Anealibus, cum setula fere 2-—3-Iineal.) hispidis, ad nervum aculeatis, acumina- ts in selam ipsis paullo breviorem; Valvula inferiore dimidio bre- 258 POLYPOGON. Botanique. viori, apice (sub apice ?) setam exserente glumarum setas aequan- tem L. paullo breviorem; superiore inferiori plus dimidio breviori. Polypogon inaequalis Tr. Gr. 1 et 15 flor. p. 171. Raspaila agrostoides Presl! vel. Haenk. fasc. 4, 5. p. 239. Nowodivorskia agrostoides Presl! ibid. p. 351. tab. 40. In cultis montium Estrellae prope Summodorio Brasil. (Langsdorff.) ad Rio de Janeiro (Sellow.) Chile (Cumming.) Peru (Presl) Radix fibrosa, &. Culmus 8 - pollic. — 1 — 3 - pedalis, simplex, glaber, erectus 1. pl. min. geniculatus. Nodi 4 — 5, glabri. Vaginae inferio- res nodis pl. min. longiores, superiores pl. min. breviores , glabrae I. sursum asperiusculae. Ligula 1 — 2— 3 -linealis, obtusiuscula. Folia inferiora 4 — 8 — 10 -pollicaria, laeviuscula , plana, lineas 1—2—5—5 lata, margine hispida, supremum 2 — 7-pollicare. Panicula 4 —S - pollicaris — pedalis , fere linealis, apice in majoribus paullo nutans, densiuscula 1. densa, pl. min. interrupta, pallide viridis 1. rarius rubra. Axis comm. satis tenuis, scabriusculus, inferne per intervalla semipoll. — pl min. 2 - pollicaria, superne 6 — 8 - linearia nudus. Rad plurimi, verticillati, tenuissimi , valde inaequales, ali brevissimi (3 — 7 - lineales) et a basi floriferi, ali 2— 4 - pollicares, pl. min. longe nudi, ramosi. Spiculae cum subulis 2 (— sub 3) lineas, absque seta 11 lineam longne , apertac. Glumae acquales, lanceolatae, in setam acuminatae: glumae inferioris vix lincalem, superioris linea distincte breviorem, cum pedicello totae hispidae. Valvulae glabrae, callo brevi et nudo insiden- tes: inferior glumis duplo 1. plus duplo brevior , apice denticulata et setam emittens glumarum setas aequantem aut paullo breviorem; su- perior duplo IL. ? brevior, laevissime 2 -nervata. Stam. 3. Antherae ob- longae. Polypogon flavescens Presl! Rel. Haenk. fasc. 4, p. 234. Glumis (linea- Botanique. POLFPOGON. 259 libus) totis pilosuls, supra medium usque nervo aculeatis, setam Jfere ex apice emittentibus 2 — 3 lineas longam; Valvulis dimidio brevioribus : inferiore acutissime bifida, inter dentes setam ex- serente glumas aequantem L. paullo excedentem, superiore paullo breviori. Peru. Radix fibrosa, 2. Culmus 5 — 10-pollicaris, erectus, subramosus, glaber, nodis 3 — 4? glabris. Vaginae internodio plurimum longiores, sursum scabrae. Ligula 2—3-linealis, truncata, multifida Folia linearia, 5-pollicaria, lineas 1— 2 lata, margine scabra. Panieula 21— 31 - pollicaris, densa, lineari-oblonga. Axis comm. scaber. Rami plures, fere a basi ramosissimi. Pedicelli breves, scabri. Spiculae lineim longae. Glumae subaequilongae, totae pilosulae, 1 -nerves, ad nervum praesertim inferius supra medium usque aculeis obsitae, seta subapicali lineas 2£— 3 longa terminatae. Walvulae dimidio breviores, inferiore apice acutissime bifida, inter dentes dorso setam emittens glumas vix superantem; superior bidentata. 8. Polypogon lütoralis Sm. Compend. Glumis (lineam longis) undique pilosu- lis, ad carinam dissite aculeatis, ex ipso apice emittentibus setam linealem;. Valvula inferiore glumis À breviori, ex (L. parum sub) apice exserente setam glumarum seta paullo breviorem , superiore glumis À breviori. Polypogon elongatus Lag. Elench. 3. — — Lagasca RetSch. 2, p. 326. Agrostis littoralis Sm. Flor. Brit. 1. 78. — lutosa Poir. Enc. suppl. 1. p: 249. Constantinop. ns. Norderney. (Gall. merid. Angl. Chile. Juan Fernandez. 260 POLYPOGON. Botanique. Radix repens, 2. Culmi semi — 2 -pedales, basi decumbentes, dein ad- scendentes, simplices L. rarius (in planta minori, chaeturoide m.) ra- mosi, glabri L scabriusculi. Nodi 4 —8, glabri. Vaginae glabrae 1. scabriusculae, inferiores internodio multo longiores , superiores eodem pl. min. breviores, interdum paullo tumidae. Ligula 2 — 3 - linea- lis, membranacea, obtusiuscula L acuta. ÆFolia 5 — 8 — pollicaria, plana, inferiora 1 — 2lineas-, superiora fere latiora (supremum saepe 3 lineas latum), deorsum pl. min. scabra (in planta minori, chaeturoide m., an- gustiora et breviora, pollicem pl. min. longa). Panicula 3 — 4 - pol- licaris, densa, interdum inferne subinterrupta, flavoviridis 1. purpuras- cens. Axis comm. scabriusculus. Radü 3 — 5, erecti, valde inaequales, alü 5-lineales, ali semi-, ali pl min. pollicares, compositi, fere a basi floriferi 1. £ — { inferne nudi, Pedicelli hispidi. Spiculae lineam longae, apertae. Glumae aequales, undique pilosulae, ad carinam dissite aculeatae, ipso apice setam emittentes lineam longam, superiorem non- nunquam subbreviorem. Walvulae callo glabro insidentes, glabrae: in- ferior glumis ? brevior, tenuissime 5 — nervis, apice denticulata, parum sub apice setam exserens ipsi aequilongam (setis glumarum breviorem); superior glumis À brevior, dissite 2-nervis et bidentata. Fructus oblongus, demum subaurantiacus. 9. Polypogon monspeliensis Desf. Glumis (lineam longis) undique pilosulis, ad nervum aculeatis, sub apice acuto setam emittentibus 2 - linealem; Valvulis subaequilongis glumis duplo brevioribus, inferiore setam apice exserente glumis paullo longiorem. Cynosurus paniceus L. sp. pl. ed. 1. Alopecurus monspeliensis L. sp. pl. ed. 1 et 2. — —. aristatus Huds. Angl. 28. Agrostis panicea Willd. sp. pl. 1. p. 128. Botanique. POLrPOGON. 261 Agrostis triaristata Knapp. Gr. brit. t. 23. — alopecuroides Lam. IIT. 812. — crinita Moench Meth. Phalaris cristata Forsk. Aeg. 11. — brizoides Gmel. jun. Phleum crinitum Schreb. Gr. 1. p. 151. t. 20. — monspeliense Koel. gr. 51. Panicum vagum Scop. ed. 2, 1. p. 51. Santia plumosa Savi Mém. d. soc. ital. 8, 2. 479. Polypogon paniceum Lag. El 3. — — crinitum Nutt, Gen. 1. 50. — — polysetus Steud. in Flora 1829. 2. 467. Ad vias, in pratis Gall. Hisp. Sard. Arab. Egypt. Persiae. Cauc. Cbsp. Chinae Arkansas. Teneriff. Cret. (prope Ssi-jui-Ssy. Bunge). Chile. Radix fibrosa, ©. Culmus { — 3- pedalis, simplex, interdum inferne ra- mosus, erectus |. geniculato-adscendens, glaber 1. asperiusculus, nodis 3— 6, glabris. Vaginae internodio breviores longioresve, glabrae 1. asperae. Ligula 2 —3 -linealis, obtusa. Folia in minoribus lineam, in majoribus lineas 4 lata, 1 — 4 - pollicaria, plana, glabra I. aspera. Panicula 1 —5 -pollicaris, lineari-oblonga, densa (raro paullo inter- rupta), pallide s. albo 1. viridi-flavescens, rarius immixto purpureo. Axis comm. glaber. Radi a basi floriferi, valde inaequales, longiores in majoribus fere pollicares. Pedicelli breves, glabri 1. asperiusculi. Spiculae lineales. Glumae aequales, undique pilosulae, ad nervum lon- gius aculeatae, paullo sub apice acuto setosae: seta 2-lineali. Valoulae glumis duplo breviores, superior subaequilonga, 2 - nervis. Obs. In Roÿlei hb. Ind. or. reg. mont. sup. est Polypogon, ill. Neesio Ælém. VI. Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc nat. 34 262 POLrPOGON. | Botanique. ab Es, fugax dictus, qui a Polyp. monspeliensi seta glumarum linea breviori sola recedit. 10. Polypogon affinis Brongn. in Duperr. it. bot. 19. Glumis (/ineam longis) pilis brevissimis rigidisque scabris, ad nervum aculeolatis, excurren- tibus in setam ipsarum fere longitudinis; Valvulis aequilongis dimidio brevioribus , inferiore setam apice emittente glumarum seta breviorem. Chile, in arenosis sterilibus, ad pratorum margines, fossas, in herbidis udis. Peru. (Bertero. Meyen.) Radix fibrosa, ©. Culmi À — sesqui-pedales, diffuso-caespitosi, inferne ge- nieulati, sub panicula sursum scabri. Nodi 3, glabri. Vaginae glabrae, laxae, nodis breviores. Ligula semilinealis, obtusa. Folia pro magni- tudine plantae lineas 1 — 3 lata, pollices 2}— ultra 3 longa, deorsum scabriuscula , margine hispida. Panicula sesqui — 4 pollicaris, densa, quandoque interrupta, e pallide viridi purpurascens. Axis comm. sca- briusculus. Radii valde inaequales, longiores pollicares, in planta mi- nori semipollicares. Pedicelli brevissimi, pilosuli. Spiculae lineam longae, Glumae aequales, totae pilis brevissimis, ad carinam paullo longivribus, rigidis scabrae, lanceolatae. Valoula inferior enervis, apice denticulis 4 barbulatis et seta (glumarum breviori) dissite binervis. Fructus scutello suo bis longior, 11. Polypogon Chaetotropis m. Glumis (linealibus et paullo inaequilongis) ad nervum dense aculeatis, lateribus paullo hispidis, breviacumi- naüs; Valvulis { brevioribus, inferiore infra apicem setulam exse- rente ipsam aequantem l. glumis paullo breviorem, superiore duplo breviori. Botanique. POLrTPOGON. 263 Chaetotropis chilensis Kth! Agr. syn. p. 231. Rev. Gram. 1. tab. 47. Chile. Juan Fernandez. Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, 2— 3-pedalis, simplex, glaber, nodis 4, glabris. Vaginae 5 — 8 pollicares, glabrae 1. scabriusculae, Ligrla 3-linealis, obtusiuscula. Folia linearia, lineam 14 lata, scabra L scabriuscula, 6 — 8-pollicaria, supremum 54 pollicare. Panicula 5 — 7-pollicaris, linearis, densa, lineas 3 — 4 lata, inferne interrupta, glomeribus ovatis, a basi floriferis, longioribus 8 lineas longis, pallide glau- cis. Axis comm. glaber. Pedicelli hispidissimi. Spiculae lineales. Glumae acutissimae |, acuminatae, lateribus paullo (1. parum) hispidae, ad cari- nam dense aculeatae. Walvulae glabrae, inferior apice brevissime 4- denticulata , paullo sub apice emittens setulam aut ipsae aequilongam aut longiorem, glumis vero breviorem; superior À brevior, apice integra. Lodiculae sqq. ovario paullo longiores, oblongae. 12. Polypogon longiflorus N. ab Es! Glumis (fere 2-linealibus) inferne ad medium usque ad nervum aculeatis et lateribus hispidis, sub apice acutiuseulo setam emittentibus ipsarum longitudine; Valvulis fere 3plo brevioribus, inferiore apice setam exserente glumis breviorem L. easdem paullo excedente; superiore parum breviori. Chile borealis, in campis ad Concon; Valparaiso (Pôppig. Cumming.) Radix tenuifibrosa, ©. Culmus erectus 1. adscendens, semipedalis — 9-pollicaris, tenuis, glaber, superne pl. min. nudus, nodis 3 — 4, glabris. Vaginae internodio pl. min. majores, superiores dimidio bre- viores, striatae, glabrae, paullo inflatae. Ligula linealis, acuta. Folia in- feriora pl. min. pollicaria, glabra, linearia, acuta, lineam À 1. 4. lata, superiora minora. Panicula sesqui — 2 — 21-pollicaris, sublinearis, con- tracta, densiuscula, pallide flavescens, 2 — 4 lineas lata. Axis comm. pertenuis, glaber. Rad inferiores pl. min. 5, per intervalla 4-linealia — semipollicaria ab invicem distantes, superiores 2, angustius conferti, a # 264 POozrPOGOon. Botanique. basi floriferi. Pedicelli tenuissimi, brevissime pilosi, apice stellula pilorum brevium coronati. Spiculae deciduae, fere lineas 2 longae. Glumae ae- quales, sublineares, dorso inferne circiter ad medium usque dissite et brevi-aculeatae, superne subnudae, lateribus punctulatae , marginibus brevipilosae, sub ipso apice paullo longius piloso seta armatae erecta, ipsarum longitudine, scabra. Vülvulae glumis subtriplo breviores, gla- brae: inferior apice obtuso setam emittens ipsi aequilongam vel duplo longiorem, superior paullo brevior et apice brevibifida. Fructus line- ari-oblongus. 6. PErnorrs. Aït. Thyrsus, spiculis linearibus, demum patentissimis. Glumae membra- à » SF naceae, pilosulae, 2 — 1-lineales in setam multo longiorem excurrentes, clausae. Valvulae subhyalinae, muticae, glumis plus dimidio breviores. Fructus linearis. Gramina Indiae orientalis, Inss. Philipp. Chinae et Senegalensia, spitha- maea — ultrapedalia, ramosa. Radix tongefibrosa, ©. Culmus erectus 1. adscendens, tenuis, glaber. Nodi plures, glabri. Vaginae internodio paullo breviores longioresve, ad faucem pilis aliquot in- structae. Ligula brevissima. Folia patula, plana, saepissime undulata, lineas 1 — 2-sub 3 lata, nuda I. margine aculeato-ciliata, inferiora nunc breviora nunc longiora (semi- pollicaria), superiora nunc brevissima (1-linealia), nunc (rarius) 2-pol- licaria. Botanique. P'ERNONTIS, 265 Thyrsus nunc rariusculus nunc densior, 3 — 5-pollices longus, maturus pa- tentissimus, simplicissimus, pallidus 1. purpurascens. Axis comm. stric - tus, tenuis, multistriatus. Spiculae brevissime ad axin comm. pedicel- latae, deciduae, lanceolato-lineares, 1 — 2 lineales, 1-florae. Glumae clausae, brevipilosae, uninerves, apice excurrentes in setam 3 —9-plo longiorem, scabram: setae nunc aequilatae nunc inferior paullo crassior et longior. Valvulae subhyalinae, glumis plus dimidio minores , acutae, muticae, aequales aut inferior latior et ? longior, basi insidentes cal- lulo molli et teretiusculo. Lodiculae ,,squamulae 2, laterales, subdolabriformes, integrae, hyalinae, glabrae, ovario parum breviores‘ (Kth. ad Perotin latifoliam). Stamina 3. Antherae oblongae, breves. ‘ Ovarium lineare, obtusum. Styki 2. Stigmata simplicia, plumosula. Fructus glaber, linearis, obtusus, dorso excavatus, scutello subdimidio lon- gior. 1) Perotis rara RBr! Spiculis (irregulariter) /axe thyrsatis, 2 lineas longis, 8 lineas. longe setigeris: seta inferiore paullo crassiori; Gluma in- feriore basi dorsoque longius pilosa; Folüis acutissimis, lineam latis angustioribusque, margine nudis. Xystidium maritimum Tr. Gr. 1 et 11 fl. p. 171. — barbatum Presl! Gr. Rel. Haenk. fasc. IV. p. 228: Ora orient. N. Holl. (Brown). Maritima Manillae. (Eschholz. Chamüsso.) Radix tenuifibrosa, flexuosa. Culmi G pollicares — fere pedales, adscenden- tes, tenues, glabri, toti vaginati Vaginis internodiüs paullo brevioribus longioribusve, ad oras pilosulis. Ligula brevissima. Folia patula, plana l. compressa, linearia, pl. min. lineam lata, inferiora breviora (lineas 3-semipollicem longa), superiora longiora (4 — 1 — 2-pollicaria), glabra. Thyrsus (interdum subsecundus) 3—5 pollicaris, laxus. Axis comm. 266 PErroïuxS Botanique. tenuis, angularis, sub lente brevissime pilosulus. Pedicelli brevissimi, pilosuli. Spiculae angusto-lineares, 2 lineas longae, deciduae, demum subrefracto-patentissimae, basi pilis brevibus circumdatae. Glumae sub- aequales, membranaceae, clausae, pilis brevibus obtectae, excurrentes in setam S-linealem, quarum inferior paullo latior ac longior, dorsoque pilis paullo longioribus instructa est. Valvulae duplo triplove minores, inclusae subhyalinae, glabrae: inferior stipiti submembranaceo brevi insidens, superior —{ brevior, paullo angustior.. Fructus cylindricus, obtusus. 2) Perotis patula N. ab Es! Spiculis thyrsatis, fere lineas 2 longis, 8 li- neas longe setigeris: setis aequilatis; Glumis brevissime pilosis; Foliis acuminatis, lineas 1— 2 latis, margine nudis. China. Radix fibrosa. Culmus pl. min. pedalis, adscendens, basi ramosus, pluri- et glabrinodis, demum sub thyrso non longe nudus. Vaginae interno- dio pl. min. duplo breviores, glabrae. Ligula brevissima, truncata. Fo- lia infima semipollicaria, conferta, superiora pollicaria — 14-pollicari, acuminata, pugioniformi -lanceolata, glabra, subglaucescendo - viridia. Thyrsus 4-pollicaris, pallide virescens. Axis comm. rigidus, tenuis, glabriusculus, striatus. Spiculae brevissime pedicellatae, deciduae, om- nes patentissimae et subrefractae, lineares, clausae, fere 2 lineas longae, brevissime aequaliter pilosulae, apice excurrentes: gluma inferior in se- tam rectam et 8 lineas longam, superior in setam 5-linealem aut lon- giorem. Valvulae hyalinae: inferior glumis fere 3plo brevior, acuti- uscula, superior : minor. Fructus cylindraceus. Sceutellum duplo ma- gis brevius. Obs. Similis huic est Perotis, quam ill. N. ab Es. mihi sub nomine /on- giflorae, in China, ad Macao et in vicinis insulis lectam dedit, culmo semipedali, thyrso nimis juvenili et spiculis adhuc erectis. Botanique. 1P, EURNONR.INS. 267 3) Perotis hordeiformis N. ab Es! Spiculis dense thyrsatis, unilinealibus, 3 lineas longe setigeris: setis aequilatis; Glumis brevipilosis; Foliis 2 lineas latis, acutis, margine subnudis. Ceylon. Radix fibrosa. Culmus fere pedalis, adscendens, pertenuis, cum nodis 5, glaber. Waginae internodio dimidio breviores, glabrae. Ligula brevis- sima (vix ulla). Folia infima plura approximata, semipollicaria, sensim longiora, superiora pollicaria, margine sub lente brevissime aculeolata, viridia. Thyrsus angustus, 4-pollicaris, densissimus, pallidus. Axis comm. strictus, perangustus, glaber, densissime spiculis erecto-patulis obsitus. Spiculae lineari-lanceolatae, lineam longae, clausae, aequaliter pilosulae, deciduae, brevissime pedicellatae, pedicello pilosulo. Glam inferior apice emittit setam trilinealem, superior setam ? breviorem. Valvulae plus duplo breviores, hyalinae, paullo inaequales. Fructus sublinearis, scutello sue plus duplo longior. 4) Perotis scabra Wild! hb. 1504. Spiculis dense thyrsatis, unilinealbus, 8— 9 (— 12)-lineas longe setigeris: setis aequilatis; Glumis bre- vissime pülosis; Folis acutis, lineas 2 latis, margine ciliatis. Senegal. (Bose.) Radix fibrosa. Culmus basi procumbens, ibidem ramosus et foliosissimus dehinc geniculato-adscendens, pertenuis, 10-pollicaris, nodis 3 — 5, glabris. Vaginae internodio breviores, glabrae. Ligula brevissima, ci- livlaris. Folia infima confertissima, oblongo-lanceolata, acuta, subcoria- ceo-firma, undulata, margine aculeolato-ciliata, lineas 6— 8 longa, lineas 2 et ultra lata; culmea superiora perbrevia. Thyrsus 21-pollicaris, den- sus, pedicellis pilosulis, brevissimis. Axis comm. strictus, tenuis, plu- ristriatus, glaber, dense sed inaequaliter spiculis erectis obsitus. Spi- eulae lanceolato-lineares, elausae, brevissime pilosae, deciduae. Gluma 268 PEROTIS. Potanique. inferior apice acuminata in setam 8 — 9 — 12 lineas longam, superior in paullo 1. { breviorem. Walvulae duplo 1. plus duplo breviores, hya- linae, subaequales, acutae. Fructus sublinearis, brunneus, scutello ? longior. 5) Perotis latifolia Ait. Spiculis (subirregulariter) thyrsatis, unilinealibus, 5 lineas longe setigeris, setis aequilatis; Glumis aequaliter brevi- pilosis; Folüis acutis, lineas 2 latis et angustioribus, margine bre- vissime cialis. Ind. oriental. Ceylon. Radix tenuifibrosa, flexuosa. Culmus adscendens, 8 — 10-pollicaris, glaber, tenuis, inferne ramosus. Waginae internodio plerumque dimidio bre- viores, glabrae. Ligula brevissima. Folia plana 1. interdum compressa, undulata, lineari-oblonga, acuta, lin. 1 — 2 lata, lineas 7 — 9 longa, margine brevissime aculeato-ciliata, viridia. Thyrsus pl. min. 5-polli- caris, subirregularis, densiusculus. Axis comm. tenuis, tenui-pubescens, angulosus. Spiculae lineari-lanceolatae, lineam longae, patulae et paten- tes, brevissime pedicellatae, clausae, deciduae. Glumae membranaceze, subaequales, aequaliter pilosulae, apice anguste rotundato emittentes se- tam 5-linealem, scabram, utramque subaequalem et aequilatam. Val- vulae et Fructus ut in reliquis. 7) ScuognerezpiA KTn. AGnr. syn. P. 258. Facemi secundi, 1— 3, digitati. Glumae flosculo ? — 1 longiores, acuminatae, subaequales, Valvulae pilosulae: inferior ex apice biden- tato longe incurvo-setigera, saperior aequilonga. Fructus scutello dimi- dio longior. Botanique. SCHOENEFELDI A. 209 Gramen Senegalense et Inss. cap. viridis, 9-pollicare — sesquipedale, simplex L. ramosum et ramosissimum. Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, gracilis, teres, glaber, sub racemis brevius longiusve nu- dus, nodis 5 — 4, glabris. Vaginae glabrae, in gramine simplici internodio paullo breviores, in ramoso paullo longiores. Ligula brevissima, ciliaris. Folia involuto-angustissima, lineam 3 — (inferiora interdum 14 lineas) lata, 2— 4 pollices longa, glabra, margine scabra, pallide glauca. Racemi 1 — 2 — 3, conjugati 1. digitati, erecti, contracti, 2 — 3-fere 5-pol - licares, graciles, secundi, pallidissime virides. Axis comm. strictus, dorso complanatus, glaber, angustus, altero latere dense spicigerus. Spiculae subsessiles, imbricato-biseriales, subovato-lanceolatae, compressae, 1-flo- rae, non computata sela linea longiores. Glumae subaequales, membra- naceae, lanceolatae, subulato-acuminatae, carina forti et serrulato-scabra, flosculo ! longiores. Valvulae lineari-lanceolatae, callo insidentes brevi et pilos emittenti circumcirca breves, primum membranaceae, demum chartaceae: inferior tota pilosula, apice brevibifida, nervo dorsali infra apicem magis manifesto excurrente in setam flexuoso-incurvam, polli- carem, cum reliquorum flosculorum setis complexam, tenuissime sca- bram. Valvula superior vix brevior, paullo angustior, lineari- lanceolata, acuta, compressa, tenui et anguste binervis, dorso pilis adspersa. Lodiculae squamae 2, cuneatac, truncatulae. Stamen 1? Anthera sublanceolato-oblonga. Ovarium lineari-oblongum, glabrum. Styli 2, breves. Stigmata simplicia, dentata. Mém. VI Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 1 ot 270 EPICAMPES. Botanique. Fructus fusiformi-oblongus, compressus, solubilis, eberbis, exsulcus, scutello dimidio minus longior, pericarpio in superiori parte laxo. 1) Schoenefeldia gracilis Kth. (culmo simplici) ic. 1. t. 53. Senegal. — Schoe- nef. ramosa, Tr. (culmo ramoso) ic. gr. XXX, t. 359. Ins. cap. viride 8. EPicamPres PRESL, Juba contracta. Glumae aequales, tenui 1-nerves, valvulas aequales aequantes. Walvula inferior (basi pilosa) 3-nervis, nervo medio apice in setam brevem abeunte. Gramina Mexicana, erecta, stricta, 2 — 3 — 4-pedalia et altiora, simplicia. Radix.…. (2. Pres.) Culmus (superne) teres, deorsum vix scabriusculus 1. pubescens. Nodi bre- vissimi, glabri L pubescentes. Vaginae internodiis longiores, glabrae, 1. scabrae, 1. lanatae. Ligula exserta, fimbriato-partita, abbreviata. Folia 11-pedalia, linearia, lineas 2 lata, sicca compressa, rigida, acuminata, erecta, glaucescentia, glabra 1. scabra aut piloso-lanata. Juba lineari-coarctata, lineas 3 — 4— pollicem lata, 8—10—13-pollicaris — bipedalis, stricta, densa, lucide virescens, sicca grisea. Axis comm. sca- briusculus. Radü solitarii L. aliquot pseudoverticillati, conferti, adpressi L. patuli, fere a basi conferto-compositi. Radioli tenuissimi, breves. Spi- culae Vanceolato-oblongae, lineam longae. Glumae aequales, acutiusculae, tenui-1-nerves, valvulas aequantes 1 subaequantes, scabrae |. pilosae. Valvulae aequales, caducae: inferior tota scabra L pilosa, 3-nervis, nervo medio fortiori et apice in setulam nunc brevissimam, nunc valvula di- midio breviorem L. illi subacquilongam, rectam exiens. Callus aut utrinque Botanique. EPICAMPES. 271 brevipilosus, pilis valvula 5ies brevioribus, aut (in uno codemque spe- cimine) nudus. Valv. superior apice acuta, dissite binervis, glabra 1. dorso pilosula. Lodicula 0? Stam. 3. Antherae lineares. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2, breves. Stigmata plumosa. Fructus lanceolato-ovalis, liber, brunneus, scutello plus dimidio longior. 1) Epicampes gracilis m. 3 — 4-pedalis? Juba ultrapedali, densa, stricta, li- neari-compressa (Aineas 2 lata); Spiculis punctato-scabris, nudis: Glumis uninervüs, valvulas aequantibus; Seta terminali valvulis CI breviori; ÆFolüs vaginisque glabris. Mexico. Fadix … Culmus 3 — 4-pedalis, stricto erectus, crassitie pennae gal- linaceae, teres, glaber. Nodi brevissimi, glabri. Vaginae nodis longiores, glabrae. Ligula… Folia 1 — 1i-pedalia, rigida, linearia, lineas fere 2 lata, plerumque convoluta, glabra. Juba 2-pedalis, stricto-erecta, inferne interrupta, lineari-contracta, densa, lineas 2 — 3 lata, sicca grisea. Axis comm. scabriusculus. Radi solitarn L aliquot pseudoverticillati, infe- riores pl. min. 8-lineales, conferti, tenuissimi, adpressi, basi paullo nudi, dehinc compositi et decompositi, radiolis tenuissimis, contractis, stricto- erectis. Pedicelli spiculam subaequantes vel brevissimi, scabriusculi. Spiculae lineam longae, totae scabrae. Glumae membranaceae, 1-ner- ves, aequales, longitudine valvularum, acutiusculae. Valvula inferior callulo insidens nunc brevibarbato, nunc subnudo, 3-nervis, nervo me- dio fortiori in setam exeunte rectam, valvula 3plo breviorem, scabram, dorso basin versus saepe brevipilosa; superior aequilonga, acutiuscula, dorso inter nervos 2 dissitos saepe brevissime pilosa. Lodicula.…… Fruc- tus lineari-oblongus, teres, brunneus, scutello dimidio magis brevior. # 272 EPICAMPES. Botanique. 2) Epicampes stricta Presl! Rel. Haenk. p. 235. tab. 39. Bipedalis? Juba ultrapedali, densa, stricta, sublanceolata (pollicem lata); Spiculis punctato-scabris, nudis; Glumis enervüs, valvulis parum l. vix brevioribus; Seta terminali brevissima 1. valvulas subaequante ; Foliis vaginisque glabris. Mexico. Fadix . ... Culmus circiter 2-pedalis, simplex, inferne compressus, superne teretiusculus, strictus, scabriusculus. Nodi angustissimi, glabri. Vaginae internodiis longiores, superne magis scabrae. Ligula exserta, fimbriato-partita (Pres!) Folia sesquipedalia et altiora, lineas 2 lata, plana, rigidula, scabra, glaucescentia. Juba lanceolata, ereeta, densa, luride virescens. Axis comm. teres, sulcatus, scaber. Radü solitarn, patuli, scabri, ultrasesquipollicares, inferne 3 — 4 lineas nudi, dein compositi et decompositi. Pedicelli brevissimi. Spiculae lineam longae, ovales, teretes, obtusae, totae scabriusculae. Glumae enerves, aequales, obtusiusculae, diaphanae, valvulis vix breviores. Valvula inferior cal- lulo insidens brevibarbato, apice obtusa, 3-nervis, nervo medio fortiori in setam exeunte aut brevissimam et vix prominulam, aut valvulam subaequantem; superior aequilonga, obtusa, dissite binervis. Lodicula Stam. 3. Antherae lineares. Ovarium glabrum. Styli 2. Stig- mata violacea. 3. Epicampes pubescens (et lanata) Pres. Rel. Haenck. p. 235. Tri — 4- pedalis. Juba 8— 10 - pollicari — pedali, coarctata; Spiculis punc- tato-scabris Z. pilosis; Glumis enervüs, valuulas aequantibus L. sub- aequantibus, nudis L. pilosis; Valvulis pubescentibus L. pilosis; Seta: terminali brevissima L valvula duplo breviori; Æolüs vaguusque glabris L. lanatis. Botanique: EPICAMPES SCLERACHNE- 273 Agrostis pubescens (et lanata) Hb. et Kth. N. G. 1. p. 156. — pubens Willd. hb. 1746. Cinna? pubescens Kth. Gr. 1. 67. Mexico. Radix fibrosa, 2. Culmus erectus, simplex, compressus, ad |. infra nodos pubescens. Vaginae glabrae 1. lanatae. Ligula abbreviata, lacera. Folia anguste linearia, carinata, rigida, utrinque scabra 1]. lanata. Juba coarctata, recta, spicaeformis, 8 — 10-pollicaris L. pedalis, glauca. Axis comm. scaber IL. pubescens. Radi approximati, adpressi, scabri 1. pu- bescentes. Pedicelli apice lanati. Spiculae linea paullo majores, oblongae, subteretes. Glumae enerves, aequales, acutiusculae, membranaceae, al- bidae, aut punctato-scabrae aut pilosae, valvulas aequantes. Valvulae callulo insidentes antrorsum brevipiloso: inferior 3 - nervis, nervo me- dio fortiori (duobus lateralibus vix ullis) in setam excurrente aut bre- vissimam aut valvula duplo breviorem, pubescens 1. pilosa; superior aequilonga, obtusiuscula, binervis. Lodicula 0. Stam. 3. Antherae linea- res. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2, basi nudi. Stigmata plumosa. 9, SCLERACHNE Tor Panicula contractiuscula, lucida. Glumae aequales 1. inferior parum minor. Walvula inferior glumas aequans, sub apice aristata; superior perangusta. Gramina in Louisiana et Texas provenientia, pl. min. pedalia, erecta. Badix fbrosa. O. 274 SCLERACHNE. Botanique. Culmus 3 — 5 -nodis, glaber. Vaginae pilosae. Ligula semilmealis, obtusa. Folia linearia, plana, lineas 1 — 2 lata, pollices 1 — 3 longa, utrinque I. altero latere pilosa. Panicula contractiuscula, 2 —4 pollices longa, lucida. Axis comm. glaber. Radii 2— 3, semiverticillati, inferiores pl. min. pollicares, plerumque a basi lucide floriferi. Pedicelli brevissimi L. spiculam aequantes, sca- briusculi. Spiculae lineas 11 — 2 longae, lineares, deciduae, Glumae herbaceo-coriaceae, 3 - nerves, aequales |. inferior parum minor, aspe- riusculae L pilosae. Valvulue insidentes callulo nudo, interdum rudi- . mentulo minimo et glabro aucto, glabrae: inferior glumas aequans, acuta, infra apicem acutum emittens aristam 3—4-linealem, ad me- dium usque contortam; superior paullo brevior, perangusta, angustissime binervis. Lodiculae sqq. 2, obtusissimae. Stamina 3, Antherae oblongae. Ovarium lineari-cblongum. Styli 2, inferius nudi. Stigmata plumosa. Fructus Vineari-oblongus, laevis, compressiusculus. 1. Sclerachne arkansana Torr! Spiculis 2-linealibus; Glumis nudis, inferiore parum minori. Greenia arkansana Nutt. in Transact. Amer. Soc. (n. Ser.) Louisiana. Radix tenuifibrosa, ©. Culmi plures, 3 — 4-pollicares — ultrapedales, glabri, simplices 1 ramosi et ramosissimi, erecti et adscendentes, tenues, omnes floriferi, nodis 3, glabris. Waginae juniorum et breviorum cul- morum internodio longiores, longiorum breviores, pilosae. Ligula semi- linealis, obtusa. Folia plana, lineas 1 — 2lata, in minoribus pollicem Botanique. SCLERACHNE CINNA. 275 L. sesquipollicem longa, in majoribus 2 — 3 - pollicaria, in pagina in- feriore pilosula, viridia. Panicula 2—4 pollices longa, paullo contracta, lucida, viridis. Axis comm. pertenuis, glaber. Radi 2 (— 3), compo- siti, scabriusculi, longiores circiter pollicares, inferiores pl. min. pollicem inter se distantes, a basi floriferi. Pedicelli brevissimi 1. spiculam aequantes, scabriusculi. Spiculae deciduae, lineares, lineas 2 longae. Glumae herbaceo-coriaceae, acutae 1. acutissimae , 3-nerves: inferior paullo (parum) minor, aspera, ad nervum medium brevissime aculeolata, superior minus aspera. Walvula inferior glumam inferiorem aequans, acuta, chartacea, glabra, callulo nudo antice rudimentulum emittent: imposita, 3-nervis, nervo medio sub apice aristam exserente rectam, ad medium usque contortam, ipso flosculo bis longiorem; valvula su- perior minor, perangusta, apice brevissime bifida, approximatissime binervis. Lodiculae sqq. obtusissimae. Sfam. 3. Antherae breves. Fructus compressiusculus, laevis. 2. Sclerachne pilosa m. Spiculis sesquilinealibus; Glumis pilosis, aequilongis. Texas. (Drummond. In herb. Vienn.) Differt a priori: nodis culmi 5; ÆFolüs utrinque pilosis; Spiculis 1} linealibus; Glumis aequilongis, pilosis; Rudimentulo nullo. 140. Cinn a L Panicula . thyrsus. Gluma inferior paullo minor *). Valvula infe- rior 3 -nervis, apice mutica |. brevissime setulosa. *) In Cinna macroura Kth. Gluma inferior nonnihil major est! 276 CINNA. Botanique. Gramina in America boreali, Mexico, Asia, Nova Hollandia, Norwegia cres- centia, erecta, 1 — 4 — 7-pedalia. Radix interdum repens, fibrosa, 2. Culmus simplex L. ramosus, nodis 3—pluribus. Vaginae glabrae. Ligula brevissima — trilinealis. Folia linearia, plana L subsetaceo-convoluta, lineas 1 — 1 —3 — 8 lata, pollices 3 — 6 — 12 longa, glabra. Panicula patula aut contracta et contractissima, L Thyrsus cylindricus. Axis comm. scabriusculus. Radiü solitari—bini—5, semiverticillati, inae- quales, nunc a basi floriferi nunc inferne pl. min. nudi. Pedicelli bre vissimi L spiculam aequantes. ‘Spiculae vix lineam — lineas 1 — 11 — 2 — 21 — 3 longae. Glumae nunc Valvulis ? minores, nunc easdem subaequantes, nune iisdem £ longiores, inferior paullo brevior, 1 -ner- vis (superior raro 3 - nervis). Valvulae deciduae, callo plerumque bar- bato insidentes: inferior 3-nervis, mutica et acuta, |. sub apice brevis- sime setulosa; superior aequilonga aut paullo brevior. Lodiculae sqq. 2, brevissimae. Stam. 1— 53. Antherae lineares. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2. Stigmata plumosa. Fructus oblongus, hinc sulcatus, scutello 3plo longior. a. Panicula. 1. Cinna sobolifera Lk. Enum. 1. 71. Panicula 1f — 7-pollicari, fiformu; Radiis 1-7 binis, Spiculis vix linealibus; Glumis valvulis { bre- vioribus; Valvula inferiore mutica, inferne (saepe ad medium usque) brevibarbata; Gallo barbato; Stam. 3. Agrostis sobolifera Mühlbg. Gr. p. 10. Trichochloa sobolifera Tr. Fund. Agr. 1117. Botanique. CINN A4. 277 Achnatherum soboliferum PB. Agr. p. 20. Podosaemum soboliferum Lk. hort. 1. 83. Miühlenbergia sobolifera Tr. Gr. 1 et 11 fl. p. 189. Pennsylvania. New-York. Arkansas. Radix repens, squamis albis imbricatis vestita, 2. Culmns adscen- dendo-erectus, 1 — 1!-pedalis, glaber, ramosus et ramosissimus, nodis pluribus, glabris. Waginae internodio plerumque longiores, glabrac. Ligula brevissima, truncata. Folia plana, lineas 1 — 2 — 3 lata, 3 5 — 6 pollices longa, ramorum saepe brevissima et angunstissima, deor- sum scabra, viridia. Panicula filiformis (lineas 1—2 lata), lucidula, pallide viridula. Axis comm. pertenuis, deorsum scaber. Radii ad- pressi, solitarii, rarius bini: altero brevi, altero multo longiori (sesqui- pollicari), inferiores inferne ? L brevius nudi, superiores à basi floriferi, parum compositi Pedicelli brevissimi, asperi. Spiculae vix lineam longae. Glumae valvulis nunc ? nunc paullo minus breviores, 1-ner- ves, acutae, interdum pl min. acuminatae, superne asperae, inferior paullo minor. Walvula inferior callulo insidens barbato et ipsa basi (saepe fere ad medium usque) barbata pilis brevinsculis, 3 - nervis, apice mutica 1. brevissime mucronulata, superne aspera; superior sub- aequilonga, dissite 2-nervis. Sam. 5. Antherae lineares. 2. Cinna decipiens Kth. Agr. p. 207. Panicula 6-pollicari, paupercula; Radiis 2; Spiculis lineam longis; Glumis valvulis parum brevioribus: Val- vula inferiore paullo sub apice brevissime setulosa; Gallo dorso brevius — antice duplo longius piloso; Stam. 8. Agrostis decipiens RBr.! Prodr. 1: p. 172. Vilfa decipiens PB. Agr. p. 16. Nov. Holland. Blém. VI. Sér. Sc. math., phys. et nat, T. VI, 2de part. Sc. net. 36 278 CINNA. Botanique: Radix . ... Culmus cum panicula 1{-pedalis, pertenuis et subfli- formis, ad nodos 3 glabros inferne parum geniculatus, sub panicula satis longe nudus, simplex. Vaginae internodiis breviores, arctae, sur- sum scabriusculae. Ligula linealis, obtusiuscula, sublaciniata. Fo/ia (culmea) tenuia, subsetaceo-convoluta, glabra, circiter digitalia, firmula. Panicula fere 6- pollicaris. flaccidula, subnutans, viridula. Ax7s comm. pertenuis. Radii bini, inferiores per 1!-pollicem distantes, filiformes, patuli, scabriusculi, inaequales: inferiores ultra medium coarctato-flori- feri, longior 2 — 2£-pollicaris; superiores à basi 1. fere à basi floriferi. Pedicelli brevissimi L spiculam subaequantes, scabri. Glumae 1-nerves, valvulis parum breviores, ad carinam a medio hispidulae, acutae: in- ferior paulle minor. Walvulae insidentes callo, dorso hrevius, antice duplo longius pilifero: pilis valvula 2 brevioribus; inferior glabra, 3- nervis, acuta, paullo sub apice brevissime setifera: setula valvulam aequante; superior aequilonga, acuta, 2-nervis, glabra. 3. Cinna mexicana PB. Agr. p. 32 Lk. Enum. 1. p. 71. Panicula 2— 3- pollicari, lineari-congesta; Radis sub 33 Spiculis lineam longis; Glumis valvulas subaequantibus; Valvula inferiore acuminata; Callo dorso brevius antice longius pilifero; Stam. 1—3. Agrostis mexicana L. Mant. p. 21. Mühlenb. gr. 67. — lateriflora Mchx. FI. 1. p. 53. — filiformis Mühlbg. Gr. 66. (mera varietas mexicanae), — foliosa RetS. IT. p. 373. — frondosa Poir. Enc. suppl. p. 253. Trichochloa mexicana Tr. fund. 117. Podosaemum mexicanum Lk. Hort. 1. 84. — — foliosum Lk. ibid. 83. Vilfa lateriflora PB. Agr. p. 16. Botanique. C IÉNAMN A. 279 Mühlenbergia mexicana Tr. 1 et 11 fl. p. 189. — — foliosa Tr. ibid. p. 190. New-York occidental. Philadelph. Mexico. Fadix fibrosa 1. repens, @. Culmi plures, 1 — 2-pedales, adscen- dentes, contracto-ramosi et ramosissimi, glabri, nodis pluribus, glabris. Vaginae internodio tam longiores quam breviores, glabrae. Ligula bre vissima, lacera, truncata. Folia plurima, finearia, plana, lineas 1 — 2 — 3 data, pollices 2 — 31 longa, laeviuscula L scabriuscula, viridia. Paniculae plurimae, lineari-congestae, densae, pallide virides L e pur- pureo variae. Axis comm. tenuis, scabriusculus. Radiü a basi dense floriferi aut longiores inferne pl. min. nudi, subterni, inferiores pl. min. semi— 1}-pollicares. Pedicelli brevissimi, scabriusculi. Spiculae angustae , lineam longae (vix longiores). Glumae acuminatae, inferior nonnihil brevior, 1-nerves, ad carinam scabriusculae. Valvulae deci- duae, callo insidentes dorso brevius antice longius pilifero: pilis val- vula fere 2 brevioribus: inferior 3-nervis, acuminata, glumis nonnihil longior, vix scabriuscula; superior parum brevior, acutissima, glabra, dissite binervis. Saepe rudimentulum adest calli nudum. Siam. 1—5. Antherae albae L. cum stigmatibus purpurascentes. 4. Cinna racemosa Kth. Agr. p. 207. Panicula 2— 4-pollicari, lineari: Radiis solitariis, a basi dense floriferis; Spiculis 2 lineas longis; Glumis valvulis Zongioribus; Valvula inferiore acutissima: Gallo antice brevibarbato; Stam. 5. Trichochloa glomerata et calycina Tr. Fund. Agr. p. 117. Mihlenbergia glomerata Tr. Gr. 1 et 14 flor. p. 171. Vilfa racemosa PB. Agr. p. 16. Polÿpogon racemosus Nutt. gen. 1. p. 51. 280 CIN NA. Botanique. Agrostis racemosa Miehx. F1. 1; p. 55. — setosa Mühlbg. Gr. p. 68. Dactylogramma cinnoides Lk'! New-York. Radix repens, 2. Culmus 1} — 2}-pedalis, adscendendo-erectus, gla- ber, pluri- (1 — 8-) nodis, erecto-ramosus. faginae deorsum scabrius- culae, internodio breviores longioresve. Ligula brevissima, ciliatula. Folia lanceolato-linearia, deorsum utrinque scabra, plana, 14 — 2 lineas lata, 3 — 4! pollices longa, suprema 2-pollicaria, glaucescendo -viridula. Panicula 2— 3 lineas lata, inferne interrupta, glaucescendo-viridula. Axis comm. pertenuis, deorsum asperiusculus. Radir inferiores semi- pollicares. Spiculae angustae, confertissimae. Glumae subaequales, lan- ceolatae, acuminatissimae, glabrae, valvulis ? longiores. Valvulae callo insidentes antice brevibarbato: inferior praesertim margine pilosa |. pilosula, 3-nervis, acutissima; superior paullo brevior, glabra, 2-nervis. Fructus oblongus, glaber. 5. Cinna pendula m. Pamicula dodrantali—pedali, pendula; Radis quinque ; Spiculis 11 Znearibus L. parum longioribus; Glumis valvulis s4b- aequilongis; Valvula inferiore infra apicem exserente setulam mi- nimam; Callo nudo; Stam. 1. Agrostis latifolia Treviran! — suaveolens Blytt\ Act, Acad. se. Holm. 1837. p. 256. (B/yt- tia, Fries.) Cinna expansa Lk. ht. reg. Berol. II. p. 236. Norwegia: Güldbrundsdalen, Tellemarken (Blyt!) Sitcha (D. Mertens) Ad flum. Wydrenca versus meridiem Baicalis (Bunge). Badix fibrosa, 2. Culmus 2 — 4-pedalis, erectus, simplex, glaber, Botanique. C I NANA. 281 versus nodos 5, glabros scaber. Vaginae internodio breviores longio- resve, scabrae. Ligulae inferiores 1 — 2-, suprema 3-linealis, obtusae. Folia lanceolato-linearia, 7 — 12 pollices longa, 5 -— 8 lineas lata, deor- sum utrinque sCabra, acuminata, viridia. Panicula 8 — 12-polhicaris, nutans et hinc pendula, lucida, viridis. Axis comm. deorsum scaber 1. scabriusculus. Radiü plerumque 5, valde inaequilongi, filiformes, breviores ad medium usque |. minus-, longiores (4 — 6-pollicares) longius nudi, deorsum scabri. Radioli contracti et Pedicelli spicula breviores, scabri. Glumae acutissimae, inferior nonnihil brevior, 1- nerves, ad nervum et utrinque inferne hispidae, superne glabrae. Va/- vulae insident callo nudo, plerumque antice porrigenti processum mi- nimum, nudum; inferior 3-nervis, dorso scabriuscula et infra apicem exserens setulam aut minimam aut pl. min. linealem; superior aequi- longa, glabra, anguste binervis. Lodiculae sqq. oblongae, acutae. Stam. 1. Anthera linearis. Ovarium lineari-oblongum. Styli 2, inferne nudi. Süigmata plumosula. Fructus hinc sulcatus, scutello triplo longior. 6. Cinna arundinacea EL. sp. pl. ed. 1. p. 5. Panicula dodrantali—pedali, recta (rarius subnutante); Radiis 5 — 4 — Gus; Spiculis 21 linealibus; Gluma inferiore + paullove magis breviori, superiore valoulam sub- aequante; Valvula inferiore infra apicem exserente setulam mini- mam; Callo nudo; Stam. 1. Agrostis Cinna LaM. RetS. IL. p. 373. Mühlenbergia Cinna Tr. gr. 1 et 14 fL p. 194. Amer. boreal. (Canad. Pennsylv. etc.) Radix fibrosa 1. subrepens, o. Culmus 2— 3 (in Pennsylvania 6 — 1-) pedalis, erectus, simplex, glaber, nodis 6 — 8, glabris. Vaginae internodio longiores, glabrae. igula 3- linealis, obtusa, fissa. Folia lanceolato linearia, plana, 4 — 6 lineas lata, deorsum scabriuscula, 7— 282 CTN NA. "Botanique. 10 pollices longa, supremum 4—6-pollicare, viridia 1. subglauca. Panicula dodrantalis—pedalis, erecta, saepius paullo nutans, viridis 1 subglauca, quandoque purpurascens. Axis comm. glaber. Radü erecti, ramosi, inaequales, inferiores longiores, semipedales, inferne { nudi, breviores fere a basi floriferi, glabri. Radioli contracti. Pedicelli spi- cula breviores, plerumque non nisi ipso apice hispidi. Spiculae 24 l- neales. Glumae acutissimae, vix scabriusculae, inferior 1-, superior 3- nervis. Paloulae insident callo glabro, saepe antice processulum mini- mum et nudum producenti: inferior 3-nervis, infra apicem exserens setulam minimam, rectam; superior À brevior, acuta, anguste binervis. Lodiculae sqq. lineari-lanceolatae, acutiuseulae, Stam. 1. Anthera linea- ris. Ovarium lineari-oblongum. Styli 2. Stigmata plumosula. Obs. À Cinna pendula, cui tam habitu quam odore suavi simillima, differt panicula recta nec nisi paullo nutante, magnitudine spicularum, pe- dicellis ipsisque spiculis non hispidis, et longitudine valvulae superioris. b. Thyrsus. 1. Cinna macroura Kth. Agr. p. 208. Thyrso pedali — 16-pollicari, cy- lindrico, denso; Radïis brevibus compositis; Spiculis 2 lineas longis; Valvula inferiore mutiea; Callo brevissime barbulato: Stam. 3. Crypsis, macroura HbKth. N. G. 1. p. 140. Mexico, in apricis montanis. FRadix .... 9. Culmus erectus, simplex, 35 — 4-pedalis, glaber, infra nodos glabros subpubescens. Vaginae internodiis longiores, glabrae aut scabriusculae. Ligula fere pollicaris, bifida, acuminata, (in specimine quod vidi, ligula suprema non nisi 3 lineas longa erat). Folia anguste linearia, scabriuscula, (supremum) 7-pollicare. Thyrsus lineas 2 latus, densus, e glauco pallide fuscescens. Radi breves, compositi. Spiculae Botanique. CAN NA. 283 angustae, pedicello ipsis breviori scabro insidentes. Glumae lanceolato- lineares, acutae, 1-nerves, scabriusculae: inferior nonnihil major (!). Valvulae aequales, acutae: inferior callo insidens brevissime barbulato, 3-nervis, scabriuscula; superior acuta, glabra, dissite binervis. Lodiculae sqq. brevissimae, apice truncatae. Sfam. 3. Antherae lineares. 8. Cinna stricta Kth. Agr. p. 208. Thyrso 3 — 5-pollicari, cylindraceo, denso; Radiis brevibus . . . .; Spiculis 3 Zineas longis; Valvula inferiore statim sub apice exeunte in setulam brevissimam:; Calle brevissime barbulato; Stam. 3. Crypsis stricta HbKth. N. G. 1. p. 140. Mexico, ad radices montis Orizaba; (in provinc. de los Pastos). Radix fibrosa, 2. Culmus simplex, stricto-erectus, cum thyrso vix sesqui — 3-pedalis, 2-nodis, infra nodos sub lente subpubescens, basi ob vaginas confertissimas quasi bulbosus. Vaginae internodio breviores, vix scabriusculae. Ligula (longissima KA) circiter 3-linealis. Folia firma, rigida, setacea, convoluta, glabra, basilaria 6-pollicaria. Thyrsus lineas 2 latus, densus, fuscus. Spiculae angustae, breviter pedicellatae, pedicellis scabris. Glumae aequales, lineares, acutae 1. apice mucronu- latae, vix uninerves, scabrae, valvulis parum longiores. Valvulae aequa- jes, lineares, callo insidentes brevissime barbulato: inferior scabra, 3- nervis, sub apice brevissime setulosa; superior subaequilonga, acuta, dissite binervis. Lodiculae sqq. minimae, obtusae. Siam. 3. Antherae Bneares, 284 MüHLENBERGI A. Botanique. 11. MünLENBERGIA SCHREL. Panicula, varius Juba. Glumae aut valvulis breviores, raro easdem subaequantes, aut longiores: inferior minor. Valvula inferior 3-nervis, apice longe setigera. Gramina (unicum Europaeum) tam Mexicana, Americae borealis et Brasiliae, quam novae Hollandiae et Nepalensta, semi — 3{-pedalia, simplicia |. pl. min. ramosa. Radix fihresa, © I. 2. Culmus erectus L decumbens, tenuis, nodis 3 — pluribus, glabris, rarius pilosulis, rarissime refracto-barbatis. Vaginae nunc internodio breviores, nunc longiores. Ligula membranacea, nunc brevissima — 1 — 5 — 4 linealis, truncata, nunc (in M. distichophylla) 6 — 7-linealis et acuta. Folia nunc angustissima, nunc 1— 2 (in M. Brachielytro 6 — 7) lineas lata, plana 1. involuta, glauca L viridia. Panicula (rarius Juba) 1-pollicaris — 1 — 2 - pedalis, lucida L densa, con- tracta |. expansa, plerumque pallide viridis. Axis comm. pertenuis, longe plerumque strictus. Spiculae rarisssime linea breviores, plerumque 1 — 2-lineales, raro 5-lineales, lanceolato-lineares, 1-florae. Glumae nunc minimae, nunc 3plo — ! — paullo — parumve valvulis breviores, nunc iüisdem longiores, 1-nerves, rarius superior 3-nervis: inferior mi- nor, persistentes. Walvulae deciduae, callo plerumque brevipiloso insi- dentes: inferior ex apice integro I. bifido emittens setam pl. min. lon- gam, erectam; superior aequilonga aut paullo brevior, acuta. Lodiculae sqq. 2, brevissimae, oblongae, obtusae 1. truncatae, Stam. 3. Antherae lineares. Ovarium oblongum, glabrum. Styli 2. Stigmata plumosula. Botanique. MUEHLENBERGI A. 285 Fructus lanceolato-oblongus, I. linearis. Scutellum ? brevius L (in M. Bra. chielytro ) minimum. 1. Glumae valvulis breviores. a. Spiculis linea minoribus. 1. Mühlenbergia tenuissima Kth. Agr. p. 198. 5—6-pollicaris. Panicula 1— 2-pollicari, oblonga, lucidissima:; Radiis solitarüs, ramosis; Pedicellis spicula 3 — 5ies longioribus; Spiculis ? — 1-/inealibus; Glumis valvulis fere 3pb brevioribus: Valvula inferiore apice bifido emit- tente setam 2 — 5-/linealem, marginem versus et valvula superiore dorso pilosa; (Callo nudo.) Podosaemum tenuissimum Presl\ Rel. Haenk. 1. p. 230. Mexico. Radix fibrosa, ©. Culmi erecti, subtrigont, subdiffuso-ramosi, glabri, nodis 7, scabriusculis. Vaginae internodio breviores, scabriusculae. Ligula vix semilinealis. Folia angustissima (vix 1 lineae lata), plana convoluta, ? — 1 — 2 pollices longa, scabriuscula. Panicula subpatens, basi vagina suprema reclusa. Pedicelli apicem versus crassiores, scabrius- cul. Spiculae pallide stramineae. Glumae valvulis plus duplo brevio- res, lanceolatae, 1- nerves, nervo scabriusculo: inferior minor, acuta, superior oblonga, saepe ex apice acuto emittens setulam brevissimam. Valvulae aequales, lineari-lanceolatae, callulo nudo insidentes: inferior 3-nervis, ad nervos scabriuscula et marginem versus pilosa; superior apice brevi-bifida, dorso pilosa, binervis. Stam.'3. Antherae lineares, parvae. 2. Mühlenbergia spica venti m. 1 — 3- pedalis. Panicula patente L.. contracta, 2—4—8— 15-pollicari; Radüs pluribus plurimisque (5 — 20) Mérmn. VI Sér. Sc. math. phys. et nat. T. VI 2de part. Se. nat. 57 286 MUEHLENBERGI A. Botanique. a basi L. superius ramosis; Pedicellis brevibus L. spiculam aequan- tibus; Spiculis lineam longis L. paullo brevioribus:; Glumis valvulas subaequantibus; Valvula inferiore sub apice acuto emittente setam 3 — 5 - linealem, rectam; (Gallo antice brevibarbato , rudimentulo brevi, nudo.) a. Panicula patent: Agrostis spica venti L. sp. 1. p. 91. — purpurea Gaud. Agr 1. 70. Apera spica venti PB. Agr. 31. — purpurea Reichenb. FI. excurs. 25. Inter segetes Norweg Ross. Angl. Germ. Helvet. Taur. Am. boreal. b. Panicula contracta : Agrostis interrupta L. sp. 1. p. 92. Anemagrostis interrupta Tr. fund. Agr. 118. Apera interrupta PB. Agr. 31. In cultis German. austral. Italiae. Cauc. Radix fibrosa, ©. Culmus simplex, erectus, glaber, nodis 3 — 4 —5, glabris. Vaginae inferiores internodio longiores, superiores eodem bre- viores, glabrae. Ligula linealis I. paullo longior, lacinulata. Folia li- nearia, plana, pl. min. lineam (in majoribus lineas 2) lata, pollices 3 — 7 longa, deorsum scabra. Panicula in a patens, in b contracta, vi- ridis |. rubella aut purpurea. Axis comm. superne scabriusculus, in- ferne per distantias 11 — 2i-pollicares paniculatus. Radü inferiores in œ 11—41-, in b vix 1e pollices longi, inaequales, breviores a basi, longiores a medio vel infra medium ramosi et floriferi, deorsum scabri. Spiculae in a lineam longae, in b linea minores. Glumae acuminatae, superne ad Carinam scabrae: inferior 1-nervis et valvulis panllo bre- vior superior valvulas aequans L. paullo superans, 3 nervis Valvula inferior insidens callo utrinque brevissime barbulato et antice rudi- Botanique. MUEHLENBERGI 4. 287 mentulum breve nudumque emittenti, acuta, obsolete 3-nervis, punc- tulata, apice scabra, infra apicem integrum setam emittens; swperior paullo brevior, binervis, apice brevibifida. Lodiculae sqq. lanceolatae, acutae. Sam. 3. Antherae lineares, flavae. b. Spiculae lineales — sesquilineales — bilineales. 3. Mühlenbergia diffusa Schreb. Gr. I. p. 143. tb. 51. Semi — 1} peda- lis. Panicula 4— 7-pollicari, lineari, contracta. Radiüs 2 — 1, a basi floriferis; Pedicellis spiculam aequantibus L. brevioribus: Spicula lineam longa; Glumis pusillis (valvulis multoties breviori- bus) obtusis; Valvula inferiore apice excurente in setam bilinealem, basi et inferius pilosula; (Callo brevipiloso). Agrostis apetala Bosc. ms. Dilepyrum minutiflorum Mehx. FI 1. p. 40. In apricis Kentucky et Illinoidis, et in nemoribus Georgiae superioris. — Brasilia. Radix fibrosa, 2%. Culmi plures, semi — 14 pedales, ramosissimi, tenues, basi humifusi et radicantes, adscendentes, virides aut purpu- rascentes. Nodi plures, glabri. Waginae glabrae, inferiores internodio longiores. Ligula brevissima, truncata, pilis brevissimis obsita. Folia lanceolato-linearia, 11 — 21-pollicaria lineam 1. sesquilineam lata, deor- sum scabra, viridia Panicula contracta 1. contractiuscula, flexuosula subnutans, viridis. Axis comm, tenuissimus, glaber. Radü 2—1, à basi floriferi. Pedicelli scabri. Spiculae lanceolatae, confertissimae, vi- rides 1. e purpureo variae. Glumae pusillae, enerves: inferior minima, obtusa, superior duplo magisque major, subrotunda. Valvula inferior 3-nervis, basi et inferius pilosula, superius ad nervos hispida, apice excurrens in setam circiter bilinealem; superior subaequilonga, acuta, Li 288 MUEHLENBERGI A. Botanique. dissite binervis. Lodiulae sqq. minimae, oblongae. Stam. 3. Fructus teretiusculus, exsulcus, scutello # longior. 4. Mühlenbergia spiciformis m. 1;-pedalis. Panicula contractissima, densa, 5-pollicari; Radns 3, a basi floriferis; Pedicellis spicula aut bre- vioribus aut paullo longioribus; Spiculis lineam longis; Glumis subaequalibus, obtusiusculis, valvulis 3plo brevioribus; Valvula in- feriore sub lente scabriuseula, excurrente in setam circiter 14-li- nealem, rectam; (Callo pilis aliquot tenuissimis subbarbatulo), Mexico. (de Karwinsky). Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, simplex, glaber, nodis 1 —S, glabris. Vaginae (in planta adhuc juvenili quam vidi) internodio paullo longiores, compressae, glabrae. Ligula brevissima, subciliaris. Æolia erecta, 2 — 3-pollicaria vel paullo longiora, glabra, compressa, expansa lineam lata, laete viridia supremum paniculam aequans. Panicula in planta juvenili spicam aemulat, angusta, lineas 2 lata, viridis aut su perne cum atropurpureo commixta. Axis comm. subangulatus, glaber, inaequaliter per interstitia 2-linealia — semipollicaria exserens radios subternos, inaequales, breviores a basi-, longiores (8 — 9 lineales) paullo superius floriferos, scabros. Pedicelli scabri. Spiculae angustissimae. Glumae ovales, 1-nerves, glabrae, inferior nonnihil minor. Valvulae facillime deciduae: inferior callulo insidens vix tenuissime barbulato, 3 nervis, scabriuscula, apice excurrens in setam ultrapollicarem (14— 15-linealem); Valvula superior aequilonga, acutissima |. acuminata, dis- site binervis. 5. Mühlenbergia disüichophylla Kth. Agr. p. 202. 3i-pedalis. Juba bipeduli, lineari contracta, basi interrupta, densa; Radüs solitarüs, basi non longe nudis; Pedicellis aut spiculam aecquantibus aut eadem pl. Botanique. MUEHLENBERGI A. 289 min. mullo longioribus; Spiculis lineam longis; Glumis valoulis paullulum brevioribus; Valvula inferiore margine inferne 3iam par- tem brevipilosa, apice excurrente in setam 2} — 5-linealem; (Gallo nudo). Podosaemum distichophyllum Presl! Rel. Haenk. 1. p. 231. Mexico. Radix fibrosa, firma, @. Culmus basi vaginis fuscescentibus tectus, cum panicula 34 pedalis, strictus, firmus, compressus, versus apicem deorsum scaber, nodis aliquot basilaribus. Vaginae rigidae, distichae, compressae, Carinatae, glaberrimae. Ligula 6— 1-linealis, bipartita, lobis linearibus, acutis. Folia longissima, rigida, basi compressa, superne plana, vix sesquilineam lata, margine hispida, deorsum scabra, glauca. Juba bipedalis, lineari-contracta, (pollicem lata), densa, inferne inter- rupta, basi vagina suprema recondita, pallida. Axis comm. teres, sca- briusculus. Radü solitari, pertenues, adpresso-erecti, inferiores 4- pol- licares, basi non longe nudi, ramosi. Pedicelli scabri. Spiculae stra- mineae. Glumae subaequales (inferiore vix breviori), dorso lateribusque scabrae. Valoulae glumis paullulum longiores, callo brevissimo nudo insidentes: inferior 3-nervis, superne leteribus scabriuscula, superior aequilonga, acuta, glabra, 2-nervis. Lodiculae sqq. pusillae, glabrae. Stam. Z. 6. Mühlenbergia calamagrostidea Kth\ Agr. p. 199. Ultra pedalis. Panicula bipollicari — subspithamaea, patula; Radïs plerumque solitarüs (sed et 2 — 3 fasciculatis), a basi floriferis; Pedicellis brevissinus; Spi- culis lineam longis; Glumis (acutissimis) inaequalibus: inferiore valvulis : L fere À breviori, superiore easdem subaequante; Valvula inferiore apice cxeurrente in setam pollicarem L. ultrapollicarem:; (Callo barbato). 290 MUEHLENBERGIA. Botanique. Agrostis quitensis Willd. hb. 1690. Calamagrostis quitensis HbKth! N. G. 1. p. 133. Arundo quitensis RetS. IL. p. 509. Mexico. Radix fibrosa, 2. Culmus ultrapedalis, pertenuis, glaber, contracto- ramosus, ramis floriferis, nodis 5 — G, glabris. Vaginae internodio breviores, glabrae. Ligula pl. min. lineam longa, acuta. Folia polli- ces 1 — 2— 3 longa, plana, glabra (nec pubescenti-scabra, ut Kunthio dicuntur), linea paullo angustiora, viridia. Panicula ex albo, viridi et amethystino varia. Axis comm. tenuissimus, glaber. Radü plerumque solitarii, sed et 2 — 3, fasciculati, a basi compositi et floriferi, inferio- res pollice paullo longiores, spatio pollicari ab invicem distantes. Pedicelli brevissimi aut spicula paullo breviores, scabri. G/umae acutae L acuminatae, non raro mucronatae, 1-nerves, ad nervum aculeatulae. Valvula inferior callo fere circumcirca piloso insidens, pilis ipsa circiter 4plo brevioribus, 3-nervis, apice in setam flexuosulam excurrens; Valv. superior inferiorem subaequans 1. paullo brevior, acuminata, dissite bi- nervis. Æructus lanceolatus, scutello ? longior. Obs. Spiculae occurrunt, quarum glumae mucronatae et valvulis duplo triploque breviores, setae autem vix semipollicares sunt. 7. Mühlenbergia ciliata m. Kth. Agr. p. 199. 4 — 6-pollicaris. Panicula 2— 3-pollicari, patula L patente; Radüs solitarüs, (fere) a basi floriferis; Pedicellis brevissimis L. spicula paullo longioribus; Spi- culis lineam longis; Glumis subcuneatis, apice mucronato-breviseti- geris: inferiore dimidiam valvulam aequante, superiore paullo majori; Valvula inferiore ad nervos laterales superius ciliata et in setam excurrente 3 — %-linealem; (Gallo brevissime barbato). Botanique. MUEHLENBERG IA. 291 Podosaemum ciliatum HbKth. N. G. 1. p. 128. Trichochloa ciliata RetS. li. p. 386. Polypogon ciliatus Sprg. Syst. 1. p. 243. Mexico, in radicibus montis Jorullo. Radix fibrosa, ©. Culinu erecti, ramosi, geniculati, cum nodis 4 glabri. Vaginae internodio paullo longiores, glabrae, margine ciliatulae vel glabrae. Ligula vix semilinealis, ciliata. Folia linearia, angustissima, plana L. siccitate convoluta, pilosula, semipollicaria — pollicaria. Panicula ramis alternis, patulis, subsecundis. Axis comm. glabriusculus. Radü solitarii, contracto-compositi, inferiores pl. min. semipollicares. Spiculae pallidae 1. atrorubéntes. Glumae 1-nerves, apice pilosiusculo - asperae. Valvulae lanceolatae, callulo insidentes antrorsum brevissime barbato: inferior praesertim ad nervos 2 laterales superius ciliata: superior aequi- longa, glabra, acuta, dissite binervis. Lodiculae sqq. 2, oblongae. Stam. 3. S. Mühlenbergia adspersa m. Semipedalis. Panicula 1— 2-pollicari, patula; Radiüs solitarüs, a basi floriferis; Pedicellis spicula brevioribus; Spiculis lineam longis aut sublongioribus; Glumis valvulis 3—4plo brevioribus; Valvula inferiore ad nervos pilis adspersa, ex apice brevissime bifido emittente setam linealem L paullo longiorem; (Gallo brevissime barbato). Cynosurus tenellus ht. Madrit. (in kb. Mertensü?) Lima? Radix . . . . Culmus decumbens, ramosus, multinodis. Vaginae mol- liter pubescentes. Ligula brevissima. Folia patentia, lanceolato-linearia, linea angustiora, plana, acuminata, glabra, pl. min. pollicaria, laete vi- ridia. Panicula e ramorum vagina suprema, pallida. Radii subcapil- lares, glabri. Pedicelli glabri. Spiculae perangustae , pallidissimae. 292 MUEHLENBERGI À. Botanique. Glumae ovatae, 1-nerves, acutiusculae, plerumque superne pilis adsper- sae, inferior brevior. Walvula inferior 3-nervis, superior aequilonga, acuta, binervis. 9. Mühlenbergia tenella m. Kth. Agr. p. 199. 6 — 8-pollicaris. Panicula 2 — 3-pollicari, contracta, interrupta; Radüs subsolitarüs , a basi floriferis; Pedicellis nunc brevibus nune spicula duplo longioribus; Spiculis lineam longis; Gluma inferiore valvulis nunc 1-, nune duplo-, superiore üsdem paullo L. ! breviori; Valvula inferiore apice brevissime bidentato excurrente in setam 4 — 7 - linealem:; (Callo brevi-piloso). Arundo tenella Sprgl.! Pug. 2. p. 6. Agrostis tenella Wild, in lit. Mühlenbergia Sprengelü Tr. 1 et 1} fl. p. 189. Podosaemum tenellum HbKtA.\ N. G. 1. p. 128. Trichochloa tenella RetS. I. p. 385. Polypogon tenellus Sprgl. Syst. 1. p. 243. In Andibus Mexicanis. Fadix fibrosa, ©. Culmi ramosissimi, nodique 3 glabri. Vaginae subtetragonae, superne pilosulae. Ligula in pilos fissa, vix semilinearis. Folia angustissima, plana, pilosula, semi —sesqui-pollicaria. Panicula contracta, axi comm. filiformi. Radii compositi, inferiores semipollica- res. Pedicelli glabriusculi. Glumae oblongae, glabrae, superne in acumen scabrum LL pilosulum productae, aut valvulis dimidio- aut paullo breviores. Waloula inferior ad nervos 3 scabra; superior sub- aequilonga, acuta, binervis. 10. Mühlenbergia sylvstica Torr! Synops. flor. ined. 2—3-pedalis Panicula Botanique. MUEHLENBERGIA. 295 lanceolato-lineari, contracta, 4 — 6 pollicari; Radüis 1 — 2 Z. plu- ribus, inferne paullo nudis L. a basi floriferis; Pedicellis brevibus L. spiculam aequantibus; Spiculis lineam longis; Glumis valvulis aut pl. min. dimidio brevioribus aut easdem aequantibuss Valvula inferiore a bast ad medium usque pilosa, apice excurrente in se- tam 2— 4 — 6 linealem; (Cilo nudo). Agrostis stricta Wild. (in hbio. Sprengeli). — diffusa Mühlbg. Gram. p. 64. — sylvatica Torr. fl. 1. p. 87. (non Linn.). Mihlenbergia viridissima N. ab Es! mis. New Jers. (Gray). Nepal. (Royle. Lambert). Radix repens, 2. Culmus tam diffuso-quam erecto-ramosus, glaber, nodis (pluribus) glabris. Vaginae internodio plerumque breviores, glabrae. Ligula brevissima, lacera. Folia 3 — 5 pollices longa, lineas 11— 2 lata, plana, deorsum pl. min. aspera, viridia. Panicula viridis aut ex amethistino LL purpureo varia. Axis comm. scaber. Radiü solitarü 1. plures, dense floriferi, erecti, inaequales: inferiorum longiores 1— 2 — 2,-pollicares, inferne paullo nudi, breviores pl. min. semipollicares et a basi flonferi. Pedicelli asperiusculi. Glumae subaequales, inferior paullo minor, acutae, glabrae, 1 nerves, valvulis aut pl. min. dimidio breviores, aut (tumque acuminatae) valvulas aequantes |. paullo superan. tes. Walvula inferior 3-nervis, superius scabriuscula, superior aequi- longa, acuta, dissite binervis, saepe altero latere etiam pilis adspersa. Stam. 3. it. Mühlenbergia Hügelii m. 1i—2-pedalis. Panicula /anceolata, contractius- cula, lucida, :—1-pedali; Radiüis 2—1, infeèrne paullo nudis, bre- vioribus a basi floriferis; Pedicellis spicula minoribus; Spiculis Mém, PL Sér. Sc. math.; phys. et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 58 294 MUEHLENBERG I A. Botanique. subultralinealibus; Glumis valvulis plus dimidio brevioribus; Val- vulis a basi fere ad medium usque pilosis (pilis glumas exceden- tibus); inferiore sub apice exeunte in setam 6—1-linealem; (Cailo brevipiloso). Himalaya, Massuri. (de Hügel). Radix . . .. Culmus compressus, erecto-ramosus, glaber, nodis 5, glabris. Vaginae internodiis breviores longioresve, glabrae. Ligula bre- vis (vix lineam dimidiam longa), obtusiuscula. Folia plana, lineas 2— 24 lata, 4 — 6 pollices longa, deorsum scabra, viridia. Panicula albo- viridis. _Æxis comm. tenuis, subilexuosus, deorsum scaber. Radi per- tenues, subflexuosi, plerumque 2, laxiuscule floriferi, retrorsum scabri, inferiorum longiores 4-pollicares, a basi per lineas 5—10 nudi, breviores 1-pollicares, a basi floriferi. Pedicelli scabri. Glumae subaequales (in- ferior nonnihil minor), obtusiusculae 1. acutiusculae, glabrae, 1-nerves, valvulis fere 2 breviores. Valvula inferior 3-nervis, superior aequi- longa, acutiuscula , dissite binervis, supra basin dorso pilis adspersa. Lodicula . . .. Stam. 3. Antherae lineares. Styli inferne nudi. 42. Mühlenbergia Clomena Tr. 1 et 11 fl. p. 194. 1 — 4-pollicaris. Pani- cula patula, semi — ultra-pollicari; Radiis 1, fere a basi ramosis: Pedicellis spicula brevioribus; Spiculis lineam 1—13 longis: Glumis valvulis paullo L fere dimidio brevioribus, superiore apice 3-par- tita; Valvula inferiore a basi ad medium usque pilosa, apice bifido emütente setam ultrabilinealem:; (Gallo brevibarbato). Clomena peruviana PB. Agr. p. 20. Agrostis peruviana Sprgl. Syst. 1. p. 262. Mexico. Peru. (Hegenwisch. Berlandier). Radix fibrosa, ©. Culmus basi erecto-ramosus, basique nodis aliquot glabris instructus, tenuissimus, erectus, glaber. Vaginae internodio lon- Botanique. MUEHLENBERGIA. 295 giores, glabrae, compressae. Ligula lineam longa. acutiuscula, decur- rens. Æolia 3-linealia— pollicaria, lineam dimidiam lata, raro plana, plerumque involuto-compressa, glabra. Panicula oblonga, lucida, sub- secunda, pallide viridis 1. rubella. Axis comm. tenuissimus, glaber. Badi solitari. Pedicelli pl. min. spicula breviores. Glumae glabrae; inferior valvulis paullo 1. dimidio minor, acuta, 1-nervis, superior in- feriore parum longior, latior, 3-nervis, apice in lacinias 3 subaequales divisa. Valvnla inferior supra medium usque pilosa; superior etiam dorso pilosa, acuta, subaequilonga. Fructus linearis. 13. Mülenbergia debilis m. Kth. Agr. p. 198. Spithamaea — ultrapedalis. Panicula 25 — 41-pollicari, lucida, subdepauperata; Radis solitarus, a basi floriferis; Pedicellis nune subnullis, nune spicula brevioribus nune duplo longioribus; Spiculis lineam 1— 14 longis; Glumis valvulis ? L. fere $ brevioribus; Valvula inferiore guartam partem inferne pilosula, apice brevibifido setam emittente 5 — 7 linealem : (Callo brevipiloso). Podosaemum debile HbKth. N. G. 1. p. 128. t. 681. — — setosum HbKth. N. G. 1. p. 129. Trichochloa debilis RetS. IL. p. 385. — — setosa RetS. Il. p. 386. — — microsperma DeC. Cat. Monsp. p. 151. Agrosüis debilis Sprgl. Syst. 1. 262. — setosa Sprgl. ibid. — microsperma Lag! G. et sp. p. 2, n. 24. Mühlenbergia setosa Tr. 1 et 11 fl p. 193. — — mücrosperma Tr. ibid. Mexico. Quito, in umbrosis calidis vallis Guallabamba. Fadix fibrosa, ©. Culmus erectus, pertenuis, caespitosus, ramosus, + 296 MUEHLENBERGIA. Botanique. nodis 3 — 4— 7, glabris. Vaginae nodis subdimidio breviores, glabrae. Ligula fere linealis, fissa. Folia lineam dimidiam lata, plana L convo- luta, glabriuscula, culmea inferiora 2-pollicaria, supremum pollice bre- vius. Panicula oblongo-lanceolata Axis comm. pertenuis, glaber. Radii inferiores pl. min. 15-pollicares, superiores pollicem dimidium ab invicem distantes. Pedicelli scabriusculi. Spiculae viridi albentes Le purpurec variae. Glumae subaequales 1. inferior À brevior, ovatae, apice integrae, acutae 1. subdenticulatae, 1-nerves. Valoula inferior 3-nervis, undique aspera; superior paullo brevior, acuta, dissite 2-ner- vis, nervis apicem versus asperis. Sam. 3. Antherae oblongae. 14. Mühlenbergia implicata m. 6-pollicaris et altior. Panicula 2—3-pollicari, lucida; Radiis 1 — 2, paullo superius dissite floriferis, ipsis ra- diolisque torto-flexuosis ; Pedicellis spiculam aequantibus l. duplo longioribus, torto-implicatis; Spiculis 11-linealibus; Glumis minimis; Valvula inferiore scabra, apice brevibifido [. biseto exserente setam 5—6—10-linealem; (Callo brevissime piloso). Agrostis implicata Wild. hb. 1698. Podosaemum implicatum HbKth. N. G. 1. p. 127. Trichochloa implicata RetS. II. p. 385. Mexico. Radix fibrosa, 2. Culmus caespitosus, basi fasciculato-ramosus, semi- pedalis, glaber 1. tenuissime pubescens, inferne purpurascens, totus vaginatus. Vaginae glabrae. Ligula semilinealis 1. linealis, fissa. Æo/ia lineam dimidiam lata, attenuata, intus sub lente pubescendo-pilosula, fasciculorum angustissima, 1—1!-, culmea 2 — fere 3 - pollicaria. Pa- nicula ob radios et praesertim radiolos torto flexuosos implicata. Aœis. comm. scaber. Radü capillacei, paullo superius divisi, scabri. Pedicelli glabri. Spiculae angustae, lanceolato-lineares, amethystino-albidae. Glumae glabrae, obtusae: inferior pusilla, oblonga, apice sub-erosula, superior Botanique. MUEHLENBERGIA. 297 duplo longior, valvulis 4—5ies brevior. Valvulae subaequales: inferior 3-nervis, tota scabra, callo insidens circumcirca brevissime (anterius paullo longius) piloso; superior paullulum brevior, acuta 1. brevissime 4-denticulata, glabra, dissite binervis. Siam. 3. Antherae lineares. 15. Mühlenbergia Willdenowü m. Gr. 1 et 14 fl. p. 188. 11 — 2j-pedalis. Panicula semi - ultra - pedali, lineari- contractissima, lucidula; Radiüs 1 — 2, longiori inferne nudo, breviori a basi florifero; Pedicellis perbrevibus aut longitudine spiculae; Spiculis 1} lineali- bus; Glumis valvulis dumidio brevioribus; Valvula inferiore sca- briuscula, excurrente in setam 4-linealem; superiore bast pilosa; (Gallo brevipiloso). Trichochloa longiseta Tr. Fund. Agr. p. 1117. Agrostis tenuiflora Wild. sp. pl. 1: p. 364. Cinna tenuiflora Lk. En. 1. p. ‘11. Podosaemum tenuiflorum Lk. hort. 1. p. 82. Apera tenuiflora PB. Agr. p. 151. Nov. Ebor. Kentucky. (Gray et al.) Radix stolonifera, 9. Culmus simplex 1. erecto-ramosus, deorsum brevissime pilosulus (1. subglaber), nodis pluribus, brevissime pilosis. Vaginae inferiores internodiis breviores, superiores üsdem plerumque longiores , deorsum pilosulae (IL. subglabrae). Ligula vix semilinealis, apice obtuso lacera. Folia inferiora saepe brevia et brevissima, supe- riora lanceolato-linearia , 5 — 6-pollicaria, suprema paullo breviora plana, 15 — 5 lineas lata, scabra, viridia. Panicula basi saepe inter rupta, lineas circiter 2 lata, pallide viridis. Axis comm. scabriusculus Radiorum longior bipollicaris, brevior semipollicaris. Pedicelli scabri. Spiculae lineari-lanceolatae. Glumae subaequales (inferior parum mi- nor). lanceolatae, acutae, 1-nerves, glabrae. Valvulae callo insident 298 MUEHLENBERCIA. Botanique. antrorsum brevipiloso: inferior 3-nervis, basi pilosula, superior aequi- longa, basi et saepius ad medium usque margine pilosa, dissite binervis. Lodiculae sqq. 2, truncatac. 16. Mühlenbergia diversiglumis m. Pedalis et ultra. Panicula (Juba potius) 4 — 6-pollicari, secunda, patente, lucidissimaz Radiüs solitariis, in- ferne brevi L brevissimo spatio nudis: Pedicellis brevissimis: Spi- culis 1!-linealibus; Glumis brevissimis: aut aequalibus et truncatis, aut inferiore truncata, superiore nune parum-, nunC 4 — 5plo Jon- giore et angustissima: Valvula inferiore apice excedente in setam ipsius longitudinis; (Callo brevibarbato).. Mexico, Porto Pedro. (de Karivinsky). Radix repens, ©. Culmus filiformis, debilis, ramosus, decumbens, ad nodos (creberrimos et refracto-barbatos) inferiores radicans. Vaginae laxae, inferiores internodio duplo breviores et pilis mollibus, reflexis et brevissimis adspersae , superiores internodio longiores et glabratae. Li- gula brevissima. Folia linearia, vix lineam lata, glabra, flaccidula, 12 — 15-linealia. Panicula (Juba potius) tencra, pallida. Axis comm. te- nuis, glaber. ÆRadii capillares, pilosulo-scabri, simplicissimi, inferiores quandoque 1!-pollicares, sed etiam semipollicares, aut, ut superiores, 2-lineales, dissite 3 — 2 —1-flori. Pedicelli brevissimi (Spiculae sub- sessiles). Spiculae lineari-lanceolatae , pallide viridulae. Glumae dila- tatae: aut (spicularum inferiorum) aequales et truncatae, aut inferior lata, truncata et medio acutiuscula, superior nunc parum — nuncC (in spiculis superioribus) 4 — 5pl longior, angustissima et setiformis, dorso scabra. Valvula inferior callo insidens circumcirca brevibarbato, 3- nervis, apice exiens in setam ipsius longitudinis, scabram:; superior aequilonga, acutissima. Lodiculae sqq. minimae, truncatae. Fructus lanceolato-linearis. Botanique MUEHLENBERGIA. 299 17. Mühlenbergia Berlandieri m. Fere 3-pedalis. Juba 10-pollicari, ovato- lanceolata, lucida; Radiis 1 — 2— 3, sparsis, mox supra basin aut infra medium compositis; Pedicellis brevibus aut spicula duplo longioribus; Spiculis ere 2-linealibus; Glumis valvulis fere 6ies brevworibus; Valvula inferiore asperrima, excurrente in setam cir- citer 6-linealem; (Gallo antice barbulato). Mexico, in montibus. (Berlandier). Radix . ... Culmus stricto-erectus, glaber, simplex, nodis glabris. Vaginae internodio multo longiores , scabrae et scaberrimae. Ligula 2 — 3 linealis, lacera. Folia linearia, firma, inferiora semipedalia, linea angustiora, plana L. convoluta, deorsum scabra, pallide glauca. Juba lanceolata. Axis comm. deorsum asperrimus, strictus. Radü tenuissi- mi, deorsum asperi et asperrimi, plurimum atro-rubri. Pedicelli sca- berrimi. Spiculae lineari-lanceolatae , perangustäe, ex atrorubro et pallido sorditae. Glumae subaequales, ovales, obtusae, (superior paullo major, interdum brevissime mucronulata). Calk pili glumis paullo breviores. ’alvula inferior 3-nervis, superior glabra, aequilonga, acuta, dissite binervis. Lodiculae sqq. breves, oblongae, obtusae. 18 Mühlenbergia expansa m. Cum juba 21— 3{-pedalis. Juba 1 — 1:- pedali, patente, lucida; Radiis sparsis, fere a basi ramosis: Pedi- cellis semi — 1-pollicaribus; Spiculis fere 2 -linealibus; Glumis valvulis nune triplo, nune duplo, nune paullo brevioribus aut eas- dem aequantibus; Valvula inferiore glabra, ex apice brevissime bifido exserente setam ipsa triplo breviorem; (Callo nudo:. Agrostis rubicunda Bosc. mis. — arachnoides Poir. Encycl: suppl. 1. 249. Vilfa arachnoides PB. Agr. 147. 300 MUEHLENBERGI A. Botanique. Trichochloa expansa DeC. Cat. 151. Cinna arachnoidea Kth. Agr. 2017. Georgia. (Hoocker. Mertens). Radix fibrosa, %. Culmus stricto-erectns, glaber, simplex, nodis 3, glabris. Vaginae internodiis longieres, glabriusculae. ZLigulae inferio- res 2-, superior 34 lineas longae. Æo/ia erecta, setacea L rarius plana, lincam lata, semi — 1-pedalia, extus glabra, intus scabra, firma. Jubae Axis comm. tenuis, glaber. Radi capillares, glabri, inferiores 6-pollicares, ramulis sive pedicellis semi — 1-pollicaribus, scabris, uni- floris. Spiculae lanceolato-lineares, rubicundae. Glumae lanceolatae, acutae , glabrae. Valvulae glabrae, caducae: inferior 3-nervis, apice (vix) brevissime dentata; superior acquilonga, acuta, 2-nervis. Lodiculae sqq. minimae, truncatae. 19. Mühlenbergia capillaris m. Kth. Agr. p. 202. 3-pedalis. Juba pl. min. 2-pedali, expansa, lucidissima; Radïis sparsis, inferne semipollicem L. pollicem nudis; Pedicellis (s. Ramulis) 1 — 1}-pollicaribus; Spi- culis fere 2-linealibus: Glumis valeulis 3plo L plus duplo breviori- bus, apice setam gerentibus pl. min. longam; Valvula inferiore glabra, aut longiuscule bifida aut integra, apice gerente setam 3— 4-linealem; (Callo brevissime piloso). Agrostis setosa Pilld! hb. 1682 (cui Mühlenberg mis). — wesericeuLÆET]. awScetsch,& p:2135: Podosaemum capillare Desv. Journ. 1813. p. 67. Trichochloa capillaris DeC. RetS. II. p. 384. Stipa capillaris LaM. Il. 1. 158. — sericea Mchx. 1. 54. — difjusa Walt. F1 Car. p. 78. Botanique. MUERLENBERGI A. 301 Aristida purpurea Purshk in hbio Enseleni Mus. Imp. Vienn. B) Mrihlenbergia Polÿpogon Tr. Gr. 1 et 11 fl. p. 193. Kth. Agr. p. 202. Trichochloa Potÿpogon DeC. Cat. 152. Carolina. Texas. (Drummond.) Radix fibrosa, 2. Culmus stricto-erectus, cum juba pl. min. 5-pe- dalis, teres 1. compressus, simplex, glaber, nodis 3-4, glabris. Vaginae internodio longiores, glabrae. Ligula 1 — 2-linealis, integra, acutiuscula, chartacea. Folia erecta, setacea 1. setaceo-convoluta, ultrapedalia, glabra. Aæxis jubae comm. pertenuis, strictus, deorsum asperiusculus, Radiï capillares, scabriusculi, inferiores 5 — 8-poilicares, inferne semipollicem 1. pollicem nudi, dehinc ramosi, ramulis seu Pedicellis tenuissimis, 1 — 11 pollicaribus, unifloris. Spiculae lineari-lanceolatae, purpurascentes. Glu- mae lanceolatae, glabrae: inferior aut (rarius) mutica, aut setam agens ipsa duplo L. bis longiorem; superior setam nunc ipsius longitudinis, nunc 3 — 4— 5plo longiorem. F'alvula inferior 3-nervis, glabra, aut apice longiuscule bitida et inter has setulas setam exserens 3 — 4 li- nealem, aut in hanc setam indivisa excurrens. Valv. superior parum brevior, apice acutissima, binervis. Stam. 3. Obs. Plantam ex Amer. bor. habeo, s. nom. Agrostis sericeae EU. mis- sam, nimis adhuc juvenilem, cni glumae omnes muticae |. paullo acuminatae sunt. 20) Mühlenbergia affinis m. 2i-pedalis. Juba subpaniculari 8-pollicari, pa- tente, lucidissima; Radiis solitarüs — 3 — 5nis, inferne nudis; Pe- dicellis spicula nune brevioribus nunc 2 — 3plo Jongioribus; Spi- culis 2-Zinealibus; Glumis vabvulis triplo brevioribus; Valvula infe- riore glabra, ex apice bifido emittente setim 4 — 5-linealem; (Callo brevissime piloso). Toluco. (Berlandier). Mêm. PL Sér. S. math. phys. et nat. T. VI de part. Se. nat. 39 302 MUEHLENBERGIA. Botanique. Radix ... Culmus simplex, pertenuis, deorsum scaber, superne ad medium usque nudus, nodis (3!) glabris. Vaginae internodio longiores, deorsum scabrae. Ligula 2— 2} linearis, fissa, decurrens. Æolia linea- ria, compressa et in hoc statu lineam ? lata, 5-pollicaria, scabriuscula, pallide glauca. Juba tenerrima, sordide brunnea. Axis comm. scabri- usculus, rectus. Radü per distantias inaequales (1 — 2 — 4 — 6 — 8-li- neales) solitarii-terni-quini, capillares, inferiores circiter 3 pollicares, in- ferne lineas 6 — 9 nudi, dehinc patendo-ramosi, glabri. Pedicelli scabri. Spiculae ineares. Glumae plerunique aequales, acutae, 1-nerves, aut superior paullulum lougior et apice interdum brevissime setoso-mucro- nata. Vakulae callulo utrinque brevissime piloso insidentes, subaequa- les, lineares: inferior 3-nervis; superior acuta, dissite binervis. Sam. 3, linearia. 21) Mühlenbergia gracilis Tr. 1 et 13 fl. p. 193. Vix pedalis — 1:- pedalis. Panicula 3 — 6-pollicari, lineari- coarctata, lucidula: Radüis solitarus, nunc a basi nunc paullo superius floriferis; Pe- dicellis brevissimis L. spiculam aequantibus; Spiculis 2-/inealibus; Gluma inferiore valoulis pl. min. dimidio-, superiore üsdem 4tam 5tam partem L. paullo tantum breviori; Valvula inferiore aut dorso marginibusque ad medium- aut supra medium usque tota pilosa, ex currente in setam 4 — 9-linealem; superiore ad nervos supra me- dium usque brevi-pihrfera; (Gallo brevr-prloso). Mühlenbergia quadridentata Tr. 1 et 14 fl. 194. Podosaemum gracile et quadridentatum HbKth. N. G. 1, p. 130, 131. tab. 682, 683. Trichochloa quadridentata et gracilis RetS. II. p. 388, 389. Agrostis quadridentata Sprgl. Syst. 1. p. 263. — graciis Willd hb. 1703. Botanique. MUEHLENBERGI A. 505 Mexico, in siccis apricis prope Toluco, Puente de Tepare et Playas de Jorullo. + Radix fibrosa, ©. Culmus basi erecto-ramosus, tenuis, deorsum sca- brinsculus, nodis 3, glabris. Vaginae internodio longiores, scabriusculae. Ligula 11-inearis, subdecurrens. Æolia erecta, perangusta (lin. ; 1. paullo latiora), plana L. convoluta, rigida, deorsum scabriuscula, intus pubes- centia, inferiora 4 -pollicaria, supremum 1 — 2-pollicare. Panicula 2—4 lines lata, aeneo-nigrescens. Axis comm. subflexuosulus, scaber. Ra- di inferiores per 8 — 11 lineas distantes, adpresso-erecti, inferiores 8- lineares — 1 — 2-pollicares. Pedicelli scabri. Spiculae lanceolatae. Glu- ma inferior 1-nervis, pl. min. acuta, superior 3-nervis, eroso-obtusa 1. acuta, 1mo rarissime brevi-setigera. Valoula inferior 3-nervis, superior aequilonga, binervis. Lodiculae sqq. oblongae, minimae. Sam. 3. An- therae Vineares. 22) Muhlenbergia virescens m. 1 — 2-pedalis. Panicula dodrantali, contracta, densiuscula: Radis 2 — 5nis, uno a basi, reliquis paullo supra ba- sin floriferis; Pedicellis brevissimis L spicula paullo brevioribus; Spiculis 2-linealibus; Gluma inferiore valvulis dimidio breviori, su- periore easdem subexcedente; Valvulis inferne 3 partes (non dense) püiosis; inferivre excurrente in setam 5 — 7-linealem; (Callo brewi- pilosulo). Agrostis stipoides Hilld. hb. 1697. Podosaemum virescens HbKth. N. G. 1. 132. Trichochloa virescens RetS. II. p. 389. Mexico. Culmäus compressus, scabriusculus. Vaginae glabrae, suprema panicu- lam (juniorem) lon.itudinaliter involucrans. Ligula 4-linealis et ultra, fissa. Folia subsetaceo-involuta, rigida, glabra, superne scabriuscula, # 304 MuUEHLENBERGTIA. Botanique. 9 — 10-pollicaria, cum reliquis partibus glauca, supremum paniculam aequans. Panicula viridi-glauca. Radi scabri, compositi, erecti, infe- riores 2!-pollicares, sensim breviores. Spiculae lanceolatae. Pedicelli scabri, Glumae albidae, glabrae, acutae, inferior 1-nervis, superior sub 3 nervis. Valvulae subaequales, gluma superiore vix breviores: inferior tenui 3 nervis, superior vix brevior, dissite binervis, apice acuto tenu- issime bifida, Stam. 3, linearia. 23) Mühlenbergia elegans m. 1 — 3 pedalis. Panicula subspithamaea, contrac- tiuscula, laxiuscula; Radiïis aut solitarüs, aut 2— Anis, supra basin L. fere ad medium usque nudis; Pedicellis spiculam aequantibus 1. eadem duplo longioribus; Spiculis 2-linealibus; Glumis valvulis 3plo brevioribus: Valvula inferiore sub apice acuto emüttente setam ip- sius longitudine L. duplo longiorem; (Gallo antrorsum brevissime barbulato). Agrostus colorata Wild! hb. 1707. — quitensis Sprgl. Syst. 1. 64. Stipa contracta Wild! hb. 1792. Podosaemum elegans HbKth! N. G. 1. p. 130. Trichochloa elegans RetS, IL. p. 381. In regione frigida Andium Quitensium, inter Calpi et radices montis Chimborazo, Paramo de las Puntas et Pomallacta. — Mexico, m mon- tüibus. Badix fibrosa, ©. Culmus erectus, simplex, gracilis, vix scabrius- culus, sub Panicula pl. min. longe nudus. Vaginae glabrae, superne laxae. Ligula 11-linealis, Gssa. Folia linearis, rigida, lineam lata 1. plerumque setaceo-convoluta, erecta, intus deorsum scabra, spithamaea et breviora, supremum 1-pollicare, angustissimum. Panicula fuscopur- purascens. Radiü ad axin pertenuem et scabriusculum aut non nimis Botanique. MUEHLENBERGIA. 305 longe supra basin divisi, aut fere ad medium usque nudi, capillares, erecli, compositi, inferiores eirciter 2-pollicares. Pedicelli tenuissimi, superne hispiduli. Spicuiae lanceolato-lineares. Glumae ovatae, aequales. valvulis fere 3 4plo breviores, acutae, glabrae, 1-nerves. Faloulae basi brevissime antrorsum pilosae: inferior sub lente ad nervos 3 sca- bra, apice acuta, statim sub eodem setam emittens; superior aequilon- ga, 2-nervis. Stam. 3. Antherae lineales. c) Spiculae 4 — 5-lineales. 24) Mühlenbergia stipoides Tr. 1 et 14 fl. p. 194. 1 — 2-pedalis. Panicula 11— 2— 4 — 5-pollicari, angusta L angustissima: Radüs aut soli tarüs aut subternis, subsimplicibus; Pedicellis tam brevissimis quam spicula paullo brevioribus: Spiculis (non computata seta) fere 5- linealibus: Glumis Acutis, valvulis 3 — 4plo brevioribus; Valvulis apice bifidis: inferiore 4pice setam emüttente 5 — 7-linealem: (Callo barbato). a) minor: Sapa alpestris Wild. hb. 1783. Podosaemum alpestre HbKtA! N. G. 1. p. 131. Trichochloa alpestris RetS. II, p. 388. Polypogon alpestris Sprgl. Syst. 1. p. 243. Mühlenbergia alpestris Tr. 1 et 11 fl. p. 194. 8) major : Agrostis aspera Wild. hb. 1699. — sl'poides Sprgl. Syst. 1. p. 243. Stipa patens Willd. hb. 1771. Podosaemum stipoides HbKtR! N. G. 1. p. 131. Trichochloa stipoides RetS. I. p. 388. Mexico. Caracas. 306 MUEHLENBERGIA. Botanique. Radix fibrosa, ©. Culmus glaber, simplex?, in & caespitosus, dodran- talis — pedalis, stricto-erectus, in # 2-pedalis, inferne geniculatus. F'aginae in «& fasciculorum subdistichae, rarius pilis adspersae, in 8 internodiis longiores, glabrae, sed sub lente quasi pulvere tenerrimo tectae. Ligula 4-linealis, fissa. Folid stricta: in & angustissima, canaliculato-convoluta, erecta, rigida, culmea 2— 4-pollicaria, fasciculorum breviora; in f pa- tulo-erecta, compressa et in hoc statu lineam lata, acuminata, ut vagi- nae pulverulenta, deorsum aspera, spithamaea, pallide viridia. Panicula in « 1} — 2-pollicans, stricto-erecta, angustissima (lineas 1 — 2 lata), 8 — 12-flora (depauperata), fuscopurpurea; in f fere spithamaea, con- tractissima (2-—3 lineas lata). Radü in «& solitari, alterni, simplices 1. à basi in radiolos 1 — 2 discedentes, breves, inferiores semipollicem L. pollicem longi: in # subterni, superius floriferi, simpliciusculi, sca- briusculi, subadpressi, inferiores 2}- pollicares: Pedicelli perbreves, glabri. Spiculae fere 5 lineas longae, lineari-lanceolatae. Glumae subaequales, lanceolatae, 1-nerves, glabrae. F’alvulae glabrae 1. asperiusculae, deciduae: inferior callulo cireumcirca brevipiloso insidens, 3-nervis, apice bifida (laciniis lineam longis), inter lacinias setam emittens contortulam et sub- reflexam; superior aequilonga, apice bifida, dissite 2-nervis. Lodiculae sqg. oblongae, obtusae. Fructus lanceolato-linealis, depressiusculus. 25) Mühlenbergia Brachyelytrum m. 2—3 pedalis. Panicula 4 — 5-polli- cari, contracta, pauciflora, ducida; Radüs solitarüs, mox supra basin ramosis; Pedicellis brevissimis et 3 — 4-lineahbus; Spiculis 5-linealibus; Glumis pusillis: inferiore vix dignoscenda; Valvula inferivre brevissime pilosula, in setam exeunte pollicarem; superiore basi rudimentum ferente styliforme, ipsa dimidio brevius; (Callo pilosulo). Botanique. MUEHLENBERGI A. 507 Agrostis erecta Sprgl Syst. I. 264. Brachyelÿtrum erectum PB. Agr. 39. . aristatum RetS. IT. 413. Mühlenbergia erecta Schreb. Gr. IE t. 50. p. 139. _ aristata Pers. Syn. |. 73. Dilepyrum aristosum Mich. F1. I. 40. In sylvis umbrosis Georgiae et Carolinae. Radix fibrosa, saepe paullo repens, 2. Culmus simplex, scaber, re- trorsum pilosus, nodis 5, pilosulis. Vaginae internodüis breviores, re- trorsum pilosulae. Ligula semilinealis, obtusa. Æolia lanceolata, infima brevia (semipollicaria), culmea 5 — 4-pollicaria, 6 — 7 lineas lata, bre- vipilosa, supremum ïterum brevius, viridia. Panicula viridis. Axis eomm. scabriusculus, pertenuis, inferne per spatia pl. min, pollicaria ramos exserens. Radü erecti. Pedicelli sub lente scabriusculi. Spiculae lineari-lanceolatae, virides. Glumae scabriusculae: inferior vix lineae 6tüm partem-, superior-lineam dimidiam |. % lineae longa. Valvulae deciduae, callo insidentes erecto, cylindrico; inferior lineari-lan- ceolata, 3-nervis; superior aequilonga, dissite binervis, apice bifida, glabra. Lodiculae sqq. aut obtusae et denticulatae, aut sublanceolatae et apice margine subpiliferae, Sam. 3. Antherae lineares. Fructus li- nearis, scutello minimo, dorso angustissime sulcatus. 2) Glumae valvulis longiores. 26) Mühlenbergia ciurea m. Gr. 1 et 14 fL p. 193. Bipedalis Panicula contract'sstma, densa, # — 6-pollicarr; Radis 5, brevioribus a basr ramosts; Pedicellis spzeula multo paullove brevioribus; Spiculis 2-linealibus; Glumis valvulis paullo longioribus; Valvula inferiore glabra, apice b jido emittente setam senvpollicarem, medio paullo reflexam; (Callo brevibarbulato). . 308 MUEHLENBERGIA. Botanique. Agrostis sciurea RBr. prodr. I. p. 171. Vilfa? sciurea PB. Agr. 16. Nov. Holland. Radix fibrosa, 2. Culmi erecti, tenues, simplices, scabri. Nodi 4, glabri. Vaginae internodio plerumque multo brevicres, deorsum aspe- rae. Ligula brevissima, truncata. Folia linearia, lineam lata, plana, cul- mea inferiora 4— 5 pollicaria, superiora pollicem 1 1. 11 longa, gla- briuscula. Panicula lanceolato-linearis, medio lineas 4 lata, pallide vi- ridis, setis saepe purpurascentibus. Aæis comm. pertenuis, deorsum asper, inferne per distantias 9-lineales paniculatus. Radü inferiores pl. min. pollicem longi, compositi, scabri. Pedicelli breves, scabri. Spicu- lae angustissimae, confertissimae. Glumae acuminatae, 1-nerves, nervo scabriusculo, inferior paullo minor. F'aloula inferior 3-nervis: superior paullo brevior, acutiuscula, binervis. Lodiculae sqq. 2, obtusae, glabrae. Stam. 1. (—3, Kunth). Anthera linearis. 27) Mühlenbergia crinita m. Gr. 1 et 15 fl. p. 192. Ultrapedalis. Panicula contractissima, densa, 4 — 5-pollicari; Radiüs 5, fere a basi ramo- sis; Pedicellis spicula multo brevioribus; Spiculis sub 3-linealibus; Glumis valvulis } longioribus; Valvula inferiore glabra, apice bi- fido emütente setam 14-pollicarem, flexo-incurvam; (Callo brevi- barbato). Agrostis crinita RBr. Prodr. 1. p. 170. Cinna crinita Tr. Fund. Agr. p. 118. Apera crinita PB. Agr. p. 31. Anthoxanthum crinitum L. suppl. p. 90. Nov. Holl. Botanique. MiHLENBERGIA WAÆGROSTIS. 509 Radix fibrosa, 2. Culmus geniculato-adscendens, simplex, glaber, nodis 4— 5, glabris. J'aginae infericres internodio longiores, superio- res eodem breviores. Ligula brevissima, obtusa. Folia linearia, lineam lata L paullo latiora, plana, culmea inferiora 4—5-pollicaria, superiora 2—1-pollicaria, deorsum scabriuscula. Panicula lanceolato-linearis, me- dio lineas 5 lata, cum setis flavendo-viridula. Ax7s comm. pertenuis, glaber, inferne per distantias 5-lineales paniculatus. Radii inferiores pl min. pollicares, arcte compositi. Pedicelli spicula 5ple breviores, scabriusculi. Spiculae angustae, confertissimae. Glumae angustissimae, acuminatae, 1-nerves, nervo scabriusculo, inferior paullo minor. a/vula inferior 3 — 5-nervis, Callulo brevissimo insidens basi brevibarbato, superior paullo brevior, acuta, binervis. Lodiculae spp. 2, lanceolatue, Stam. 1, interdum 2. Anthera linearis. Ovarium lineare, teres. Sryli 2, superne plumosuli. 12% À c RO ST IS IL. Panicula. Glumae valvulis longiores, inferior paullo major. F'alvula inferior 5-nervis, mutica [. dorso aristata, superior aut nulla |. minima, aut ovario major. | Gramina regionibus utriusque orbis omnibus communia, sicciora amantia, erecta vel prostrata, plerumque pl. min. pedalia. fiadix fibrosa, raro subrepens 1. stolonifera, ©. L à. Culmus 2 — 8-pollicaris — 1 — 2, rarius 3 — 4-pedalis, erectus L pro- cumbens; nodis 1 —2—3—4—5—6— 7— 10, glabris. Mém. VI. Sér. Sc. math. phys. et nat. T. PI. 2de part. &. nat. 40 310 7 aginae internodus longiores 1. breviores. Æ 6 R O0 SMS: Botanique. Ligula vix ulla — semi — 1 — 2 — 3-linealis, membranacea, inferiores bre- viores, superiores longiores. Folia linearia, lineas À — 1— 2— 3 lata, quandoque filiformia. Panicula 7-inealis — ultrapedalis, aut lineari-contracta, aut patens et luci- dissima, quandoque subsecunda; rarissime thyrsiformis 1. thyrsus pani- cularis. Radii semiverticillati, plerumque 5 — 2, aut rarius 6 — 10. Pedicelli nunc brevissimi, nunc spiculam aequantes, nunc eadem lon- giores, nunC longissimi. Spiculae lineam !— lineas 2 longae. Glumae aequales |. subaequales, acutae L. obtusae, inferior paullo major. Wal- vula unica aut 2: superiore aut minima aut ovario longior — aut in- feriore paullo brevior aut eidem aequilonga; glumis paullo — } — rarius dimidio breviores: inferior (rarius 3-) 5-nervis; insidentes callo brevi- piloso 1. nudo, interdum abeunti in rudimentulum; nudae 1. (in Lach- nagrosti) extus pilosae; inferior mutica |. infra apicem aut supra L infra medium aut versus basin aristata. Lodiculae sqq. lanceolatae 1. oblongae. Stamina 1 — 3. Antherae lineares. Ovariumn oblongum, glabrum. Styli 2. Stigmata plumosa. Fructus oblongus, glaber, liber L in Lachnagrosti saepissime adnatus, dorso [. sulco pl. min. exaratus, scutello ? — { longior. Valvulae glabrae *). 1 Univalves. a. mulicae. 1. Agroslis elegans Thore. Journ. de bot. 2, 207. t. 8. fig. 1. Trin. Ic. gr. *) Unica specie Agr. hygrometrica varietate excepta : ‘Botanique. AÀ..6 R'O'SATIT S o11 IIF. t. 26. Paniculae apertae, demum patentissimae, tenerrimae Ra- dis circiter a medio floriferis; Valvula solitaria glabra, gluinas vix semilineales, aequales, obtusiusculas subaequante; Callo eberbi; Rudimento 0; Foliis sxbsetaceo - involutis (brevibus); Ligula lineal. Agrostis capillaris Thore Chlor. 26. Trichodium elegans RetS. IL. 285. In ericetis circa Dax. (Lenormand. al.) * minor, radus in verticillis paucioribus: Agrostis pulchella Lois. Kth. Agrost. p. 225. — tenerrima Trin. Gr. 1 et 14 fl. p. 205. In Baetica. (Lagasca.). Radix tenuifibrosa, ©. Culmus (cum panicula) digitalis — pedalis, erectus, tenuis, tenaissime pubescens, ramosns, nodis 3, glabris. Vaginae internodüis breviores, glabrae |. pube tenerrima vestitae. Ligula sub- linealis, obtusiuscula, saepe fissa. Folia subinvoluto-subulata , glabra: radicalia, quae saepe planiuscula et vix semilineam lata, 1—2-pollica- ria, culmea 1-semi-pollicaria et sensim breviora. Panicula, in majori planta maximam culmi partem occupans, sesquipollicaris — dodrantalis, effuso-patens, lucidissima, tenerrima. Axis comm. tenuis, glaber. Radiü 5—4, 3, 2, semiverticillati, scabriusculi, a medio |. infra medium ra- mosi, tenuissimi: ramulis (pedicellis) capillaribus, glabris, unifloris, ple- rumque purpureis, spicula pl. min. multo longioribus. Spiculae hian- tes, virides L. e purpureo variae, demum spadiceae. Glumae aequales, obtusae, inferior ad nervum 3— 5-, superior 1-denticulata. Valvula glumis parum brevior, oblongo-urceiformis, callo parvulo epili insidens, obtusa, 5 nervis. Lodiculae sqq. minimae, emarginatae. Stam. 2, 3? 2. Agrostis Schiveinitzü m. Paniculae apertae lucidae Radïis pl min. a * 312 À .6.R 0 6 TMS: Botanique. medio floriferis; Valvula solitaria glabra, glumas acutas, ? lineae longas, aequales aequante; Gallo subeberbi; Rudimento 0; Folis inferioribus planis , lineam latis, superioribus compressis, strictis; Ligula pl. min. semilineali. Trichodium elatum Pursh. (Schseinitz! in hbio Marti.) Pennsylvan. Radix fibrosa, subrepens, ©. Culmus sesqui — 2-pedalis, pertenuis, erectus, glaberrimus, adpresso- et florifero-ramosus, rarius simplex, nodis 5— 6, glabris Vaginae glabrae, inferiores imternodio subdimidio bre- viores, superiores eodem longiores. Ligula obtusa, saepe lacera. Folia superiora subpatentia, pl. min. 3-pollicaria, deorsum scabriuscula. Pa- nicula terminalis 7-pollicaris, laterales 2— 4- pollicares, apertae, lueidis- simae, viridulae et ex atropurpureo variae. Axis comm. tenuis, glaber, per 1#-pollicem radios agens infimos plures, dein 5—4—3—2, capilla- res, strictiusculos, scabriusculos, inferiorum longiores bipollicares, bre- viores semipollicares. Pedicelli spiculam aequantes 1. eadem plus duplo longiores. Spiculae subhiantes. Gluma inferior tota, superior superne ad carinam scabra.: F'aloula glumis exacte aequalis (imo nonnunquam eandem paulisper excedens), glabra, callo insidens antrorsum pilum brevissimum unum alterumve emittenti. £odiculae sqq. tenues, obtusae Stam. 3. 3. Agrostis Meyeni m. Paniculae contractae Radis circiter a medio floriferis; Valvula solitaria glabra, glumis acutis lineam.longis £ breviori: Caïlo antrorsum barbulato; Rudimento 0; Folis setaceis; Ligula 3 L. 1- lineal. Tricaodium pusüleum Nees et Meyen. Chile, Cordilleras ad St. Fernando. Botanique. A GR O0 S$ T IS. 013 Radix fibrosa, 2%. Culmi 1} — -pollicares, simplices, erecti, glabri, basi nodis 2, confertis, glabris. Vaginae ad basin plurimae confertae. internodio longiores, glabrae. Ligula fere linealis, apice acuta I. fissa. Folia baseos plurima, pollicem longa, erecta, paullo curvata, angustissi- ma, glabra. Panicula 7 — 9-linealis, fere lineari-contracta (lineam lata), lucidula, ex obscure purpureo et aälbido varia. Axis comm. glaber. Radii 2, semiverticillati, per lineas 2 ab invicem remoti, glabri, inferi- orum longiores 5 lineas longi, 1—4-flori. Pedicelli 11— 2-lineales, hinc inde aculeolo armati. Spiculae lineam longae. Glumae subaequa- les: inferior nonnihil longior, carina brevi- et ad margines brevissime aculeolata, superior apice scabra. Valvula apice obtusa, tenui—5-nervis. Lodiculae sqq. 2, lanceolatae, ovario breviores. 4. Agrostis nana Kth. Agr. syn. p. 226. Paniculae secundae, contractae Radiüis nunc 1-floris spiculaque brevioribus, nune plurifloris, lon- gioribus; Valvula solitaria glumis linealibus, acutis paullo breviort:, Callo vix antice barbulato; Rudimento 0; Foliis setaceis; Ligula ? lineali, decurrente. Trichodium nanum Presi\ Rel. Haenk, fase, 4 et 5, p. 245. Peru ? Badix fibrosa, ©? Culmus cum panicula vix 2-pollicaris, simplex teres, glaber, stricto-crectus. Nodi 2? glabri. Vaginae nodo longiores, glabrae. Ligula biloba. Folia erecta, pollicaria I. paullo minora, pa- niculam fere aequantia, glaberrima. Panicula 8 lineas longa, vix lineus 2 lata, secunda, densiuscula, Axis comm. hinc inde scaber, per spatia hincu subinajora asens radios ternos binosque, omnes secundos, lon- giores 3-linexes, a ipressos, glabros !. hine inde scabros. Spiculae H- neam longae. Glumae slabrac, ad nervum carinalem vix scabrae, 314 AGIR 0.5. RTS: Botanique. chartaceae. Valvula apice obtusissima , 3-nervis, callo insidens antice pilos vix observabiles emittenti. Lodiculae sqq. 2, ovarn longitudine. Stam. 3. Antherae lineares. 5. Agrostis varians m. Paniculae contractae Radiïs a medio floriferis; Val- vula (nune solitaria nunc duabus!) inferiore glumis linealilus, acutis parum minori, superiore (si adest) fere dimidio aut paullo tantum mincri; Callo antrorsum brevissime barbulato; Rudimento 0; Foliis culmeis linea angustioribus, fasciculorum subsetaceis Ligula vix semilineali. America boreal? (Hoocker. 217.). Radix fibrosa, 2. Culmi erecti, cum panicula 4 — 5-pollicares, glabri, pertenues, simplices, nodis inferne 2, glabris. Vaginae inferio- res internodio longiores, fasciculatae , glabrae , superior sulcato-striata- Ligula obtusa. Folia inferiora 1. fasciculorum subsetaceo-compressa I. unum alterumve planum et semilineam latum, margine scabriusculum:; culmea plana, linea angustiora, supremum pl. min. pollicare. Panicula fere 2-pollicaris, contracta, densiuscula, lineas 2 lata, atrorubra. Axis comm. flexuosulus , glaber. Radiï glabri, bini, altero pl. min. majori, 10 — G-lineali. Pedicelli spicula breviores 1. duplo longivres, scabrins- cul. Glumae subaequales, inferior nonmihil major, apicem versus brevidenticulata. Valvula inferior 5-nervis, apice obtusa; superivr, si adest, acutiuscula, inferiore nunc paullo tantum, nunc fere dimidio brevior. ZLodicula ovario minor. Antherae 3, breves, oblongae. Fruc- tus dorso sulcatus, scutello triplo longior. 6. Agrostis Humboldiiana m. Paniculae yubalis Radïis inferne } — 1 /on- giusve nudis; Valvula solitaria glumis linealibus ? — } breviori; Callo nudo in rudimentulum brevissimum et brevibarbatum abeun- te; Foliis planis (superioribus subconvolutis); Ligula bilineali. Botanique. A°GR O'HITUTS, 315 Sub Agrosti alba, in Willd. hb. 1730, fol. 15. Amer. trop. Radix fibrosa, ©: Culmus 1 — 1i-pedalis, erectus L basi procum- bens, simplex, pertenuis, sub panicula pl. min. longe nudus. Waginae glabrae, internodio breviores. Ligula bilinealis, acuta, fissa. Folia in- feriora 21 — 3-pollicaria, plana, pl. min. lineam lata, superiora subcon- voluta, 1!-pollicaria. Panicula 3 — sub 5-pollicaris, laxiuscula, pl. min. aperta (junior contracta), sub 7-para. Radü subquini, semiverticillati, inaequales, ali inferne Ÿ, ali i-, alü longius nudi, dein trichotomi, hispidi L hispiduh, inferiorum longiores 2-pollicares. Pedicelli aln spicula breviores, alii longiores, hispidi, superne paullo incrassati. Spi- culae virides. Glumae aequales L. inferior paullo longior, ad nervum totum aculeolata, superior superius aculeolata. Valvula acuta, glabra. Fructus hinc latiuscule sulcatus. 7. Agrostis pulchella Kith! Rev. Gr. 2, t 128. Paniculae confractiuseulae Radiis superne floriferis; Valvula solitaria glumis linea submayori- bus paullo L ?-— rarius fere 4 — breviori; Callo antrorsum bar- bato; Rudimento 0; Foliis linearibus, planis; Ligula bilineali. Vilfa elegans HbKth: N. G. 1, 139. k Agrostis elegans RetS. IT. p. 362. Quito, in planitie Cachapamba. Radix fibrosa, 2. Culmi erecti 1. adscendentes, simplices, 1—2—5- pedales, glabri, nodis 5—6, glabris. Vaginae internodia subaequantes, glabrae. Ligula, praesertim superior, bilinealis, fissa. Folia acuminata, pl. min. scabra. Panieula contractiuscula, lineas circitér 5 lata, 4— 7 pollices longa, luciduia 1. densiuscula, viridis L. e rubello varia. Axis comm. pertenuis, inférne glaber superne hispidulus. Radi 3 — 6 se- 516 A COROSTES Botanique. miverticillati, erecti, filiformes, rarius a medio - frequentius supra me- dium floriferi, inaequales, inferiorum longiores 2—3-pollicares. Pedicelli ali Jongitudine spiculae, ali eadem 2— 3plo longiores, scabri. Spiculae lineales 1. sublongiores. G/umae acutae, subaequales L. inferior parum longior, ad carinam fere tota-, superior fere a medio |. superne acu- leato-hispida. F’aloula glabra, 5-nervis, callo insidens antrorsum bre- vissime piloso. Lodicula . . . . Slam. 3. Antherae oblongae, Fructus congenerum. s. Agrostis grandis m. Paniculae contractiuseulae (ultrapedalis) Radiüis (plu- rimis) brevioribus a basi floriferis, longiorum uno alterove inferne nudo, scabris; Valvula solitaria glumis (angustis) 1-1. fere 11 li- nealibns ?- L. fere À breviori; Callo antrorsum brevissime barbula- to; Rudimento 0; (Stam. 1.) Foliis . . . Columbia. (Hooker). Nec radicem nec folia vidi. —- Culmus compressus, glaber, sine du- bio altus (4— 5-pedalis?). Panicula 14-pollicaris, lineari-lanceolata, apice subnutans, glauco-viridis. Axis comm. scabriusculus, inferne compres- siusculus. Semiverticilli radiorum inferne pollices 2!-, superne lineas S ab invicem distantes. Æadit plurimi, maxime inaequales: ali 7-li- neales, al 3!-pollicares, erecti, compositi. Pedicelli spicula breviores, hispidissimi. Spiculae glaucovirides. Glumae angustae, acutissimae, sub- aequales L. inferior paullo longior et carina tota-, superior 2—53 tertiis partibus hispida. Falvula glabra, callo insidens antrorsum pauci- et brevissime pilosulo, apice obtuso et brevissime inciso scabriuscula. Siam. 1. Anthera oblonga, parva. Obs. À sequente specie (Agr. asperifolia), cui nimis similis, differt potis- simum glumis perangustis, valvula !- 1. fere 1 (nec 4) longioribus, dein stamine solitario (nec 3.) Botanique. AGROSTIS. 317 9. Agrostis asperifolia m. Paniculae contractae Radüs (pluribus) brevioribus 10. Jfere a basi floriferis, longioribus inferne nudis, scabris; Valvula solitaria glumis 15-linealibus À breviori; Callo antrorsum barbato; Rudimento 0; (Stam. 5); Foliüis (superioribus) linearibus, planis, deorsum asperrimis: Ligula sesquilineali, decurrente. Amer. bor? Chile? (Hooker.) Fiadix..…… Culmus videtur 2 — 3-pedalis, simplex, compressiusculus, glaber, sub panicula pollices 2 et magis nudus, nodis glabris. Vaginae (superiores) internodio breviores, deorsum scabriusculae. Ligula linea- lis, obtusa. Folia erecta, undique deorsum aspera et asperrima- Pani- cula lineari-contracta, lineas 4.— 5 lata, densiuscula, pallide viridis, superne cum obscure-amethystino mixta. Axis comm. glaber. Radü $8—9, superiores 5 — 2 — 1, semiverticillati, inferiorum longiores 11 — 2i-pollicares, compositi. Pedicelli spicula nunc breviores nunc paullo longiores, hispidi. Spiculae 11-lineales. Glumae subaequales, acutae et acutissimae , lateribus asperae, inferior parum longior, ad carinam to- tam-, superior fere ad totam aculeata. Valoula apice brevissime denti- culata, basi callo insidens antrorsum brevissime piloso. Lodiculae sqq. lanceolatae, ovarti longitudine. Antherae parvae. Agrostis elata m. Paniculae patulae Radiis pl min. a medio floriferis; Valvula solitaria glumis 1{-linealibus paullo breviori; Callo nudo; Rudimento o; Folüs planis, lineas 1 — 2 latis; Ligulis (superiori- bus) 2 — 3-linealibus. Trichodium elatum Pursh F1. Amer. I, p. 61. (perperam sub Agrosti dispari Mchæ. apud RetS. IL. 353, et Kth. Agr. p. 224). Nov. Caesar. (Gray et Greville). Mn. WI. Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VI, 2de part. Sc. nat, 41 318 AGROSTIS. Botanique. Radix fibrosa, (subrepens), %. Culmus erectus, bipedalis, simplex, glaber, nodis 6, glabris. Vaginae deorsum scabriusculae, internodiis longiores. Ligula foliorum inferiorum linealis, superiorum 2 — 3-linea- lis. Folia deorsum aspera, culmea 1 2 lineas lata et plana 1. plani- uscula, fasciculorum angustissima et filiformia, 4 — 7-pollices longa, glauca, suprema 4 — 5-pollicaria. Panicula patula, 5 — 8 — 9-pollices longa, viridula L rubra. Axis comm. pertenuis, deorsum asperius- culus, per pollices 2 (superiora interstitia breviora) emittens radios 1—5 3, superne binos, pl. min. asperos, inferiorum longiores 4- pollicares, breviores 1}-pollicares. Pedicelli brevissimi L. spiculam aequan- tes. Spiculae 1i-lineales. Glumae acutissimae, inferior parum major et fere tota aut ÿ partes-, superior superne ad carinam hispidula. Valvula apice obtusiuscula I. brevissime bidentata. Siam. 3. Antherae lineares. . b) Aristatne. 11. Agrostis arachnoides EU. Bot. of S.Carol. p. 134. (non Poiret). Pani- culae contractiusculae, lucidulae Radïs a medio floriferis: Valvu- la solitaria versus apicem tenuissime et flexuoso- setigera, Glumis lineam À longis L linea brevioribus paullo breviori; Callo toto barbulato; Rudimento o; Folüs angustissimis; Ligula fere lineali. Agrostis Elliotiana Schult. Mant. 2, p. 202. Arkansas. (Nuttal). Radix fibrosa, ©. Culmi erecti, semi-aut fere 1-pedales, pertenues, simplices, glabri, toti vaginati, nodis 3, vix geniculatis. Vaginae inter- P » S ? 5 5 nodio longiores, superne laxiusculae, striatae, glabrae. ÆFolia plana, gla- bra, latiora lineae £—1-bartem lata, longiora pollicaria. Panicula 2 — 31- 2iau5 SON ï pollicaris, flaccidula, tenera. Axis comm. capillaris, laevis. Radü infe- feriores interdum quini, aut pauciores, superiores bini, flexuosuli, a medio di-l. trichotomi et contracte floriferi. Pedicelli ali spiculam Botanique AG RIONSNT LINE. 319 12. aequantes, ali breviores, scabri. Spiculae in minoribus plantis lineam dimidiam longae, in majoribus linea breviores, pallide viridulae. Glu- mae vValvula paullo ({— {) longiores, inferior nonnihil major et ad ca rinam fere tota-, superior a medio 1. supra aculeolata. Callus circum- circa pilosus, pilis anticis paullo longioribus, valvula 3 — 5plo breviori- bus. Veloula 3-nervis (nervis in majoribus dorsum versus magis ap- proximatis), apice in minoribus integro, in majoribus 2-aciculato, infra apicem (longe supra medium) exserens filum tenerrimum, flaccidum et flesuosum, album, pilis brevissimis et tenerrimis adspersum, valvula LA 4plo longius. Stam. 3, Antherae linvares. Stigimata brevia. Agrostis montevidensis Sprgl. in Wild. hb. N. ab Es. Agr. bras. p. 403. Paniculae capillaris obovato-patulae, superne lucidissimae Radiis Jere a basi trichotomo ramosis, ramis ramulisque (pedicellis) lon- gissimis, unifloris; Valvula solitaria supra medium setigera glumis linea paullo brevioribus parum minori; Gallo nudo; Rudimento 0; Folis inferioribus filiformi-involutis, superioribus planis; Ligula pl min. lineali. Monte Video. (de Schlechtendal). Radix fibrosa, &. Culmi plures, 1 — 1!-pedales, adscendentes, glabri, simplices L inferne florifero-ramosi, nodis 6 — 7, glabris. Vaginae, prae- cipue superiores, internodiis longiores, glabrae, suprema paniculae ba- sin involucrans. Ligula obtusa. ÆFolia subaequalia, 4 pollicaria, supe- riora lineam lata, acuminata, glabra. Panicula 4 — 8-pollicaris. Axis comm. pertenuis, laevis. Radii 3 — 4ni, inferiores 2 — 3-pollicares, om- nes capillares, scabri, ter quaterve trichotomi, ramulis subfastigiatis. Pedicelli longissimi, fere et ultra-pollicares, uniflori. Glumae aequales, acuminatae: inferior ad totam carinam-, superior apicem versus scabra. LS 320 A C'RNONSUTNT 6. | Botanique. Valvula 5-nervis, apice bidentata, supra medium emittens aristam erec- tam, scabram, ipsa fere duplo longiorem. Lodiculae sqq. lanccolatae. Stam. 3. 13. Agrostis virescens HbKth! N. G. et sp. 1. p. 135. Paniculac coarctatee, densae, inferne subinterrupte lobatae Radüs plerisque a basi-, uno alterove paullo superius floriferis: Valvula solitaria glumis linea- libus À breviori, paullo supra medium aristata, arista medio incurva glumas paullo excedente: Callo antrorsum brevissime barbulato: Rudimento o; Foliis fasciculorum subsetaceo -convolutis, culmeis planis; Ligula vix lineali. Agrostis toluccensis HbKtk! ibid. Wild. hb. no. 1704. Mexico, in apricis aridis, prope Toluca et Islahuaca. Badix fibrosa, 2. Culmi 1 — 1i-pedales, intermixtis digitalibus, caes- pitosi, simplices, nodis 3 — 6, glabris. Vaginae glabrae, internodiis lon- giores. ÆFolia culmea in À. toluccensi vix lineam-, in virescente lin. 1— 1} lata, in illa glabra, in hac scabra, inferiora sesquipalmaria et longiora, superiora 2 — 4-pollicaria. Panicula 2 — 5-pollicaris, saturate e viridi fuscescens. Radii subquini pluresve adpressi, inferiores semi — sesquipollicares. Spiculae lineam longae 1. linea sublongiores Glumae acutae, subaequales, inferior ? 1. fere tota-, superior superne carina aculeolata. Valvula 5 nervis, superne ad aristam usque fissa. Fructus ut in reliquis. 14) Agrostis hygrometrica N. ab Es! Agr. bras. p. 404. Paniculae thyrsi- Jormi-angustatae et densae Radïs (fere) a basi floriferis; Valvula sohtaria (glabra aut fere tota pilosa), swpra basin (longe) aristata et apice longebiseta glumis linea sublongioribus pl. min. ? breviori; Botanique. AG AVONS EF TS. 321 Callo antice et utrinque barbato; Rudimento o; Foliis planis; Li- gula 1 — 1!-lineali. Brasilia meridionalis. (Chamisso.) Radix fibrosa, ©. Culmus pl. min. pedalis, erectus, simplex, glaber, nodis 4, glabris. Vaginae glabrae, internodiüs modo breviores modo longiores. Ligula obtusa. Folia inferiora pollices 4-, superiora pl. min. pol- licem longa, glabra, lineam fere 1 — 1 lata, obscure viridia. Panicula 21 — 4 1 5-pollices longa, lineas 2 — 3-lata, contractissima, quandoque basi in- terrupta, pallide viridis. Axis comm. tenuis, superne scaber. Radi semiverticillati, medio 5, inferiores et superiores 3, 2, 1, adpressi, valde inaequales, inferiorum ali 8-lineales, alii 2-lineales (11 — 2-pollicares N. ab Es!), basi brevissime nudi I. a basi floriferi. Pedicelli spicula bre - viores. Spiculae lanceolatae, pallidae. Glumae acutae |. acutissimae, inferior nunc paullulum nunc { longior, ad carinam scabra, superior superne scabriuscula. Valvula aut glumis fere duplo brevior aut glumae superiori subaequilonga, nuda I. laxe pilosa, ex apice obtuso emittens setas 4, qua- rum 2 brevissimae, 2 autem valvulae ipsius longitudine aut paullo bre- viores sunt et glumas aequant. Arista supra basin (inter basin et me- dium) emittitur glumis duplo longior, tortilis, medio subgeniculata, su- perne scabra. Lodicula? Germen oblongum, glabrum. 15. Agrostis caespitosa Gaudich! in Freycin. It. bot. 407. Paniculae ohlon- gae, contractae, densiusculae Radüs pluribus, a basi L. fere a basi floriferis; Valvula solitaria glumis 11-/inealibus fere duplo bre- viori, longius infra apicem aristata: arista recta, glumas subae- quante; Gallo antrorsum brevissime barbato; Rudimento 0; Folis planis; Ligula 2-/ineah. Insulae Maclovianae (Kunth). Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, dodrantalis, simplex 1. ima basi ramulosus, nodis 3, occultis. Vaginae internodio longiores, glabrae. Li- 322 di Gr R ETES. Botanique gula acutiuscula. Folia linearia 1. sublanceolato-linearia, pl. min. lineam lata, inferiora et culmea pl. min. pollicaria, glabra. Panicula sesqui- pollicaris, lineari-ovalis, contracta, lineas 3 lata. Radi plures, semiver- ticillato-fasciculati, 4-lineales et breviores, erecti, scabri, subfiliformes. Pedicelli spicula breviores, aculeolatae. Glumae ad carinam 2 1. 4 par- tes aculeatae. Valvula apice brevi-bidentata, infra apicem quarta totins longitudinis parte setam emittens glumis parum breviorem. Fructus communis. 16. Agrostis patens m. Paniculae patentissimae et lucidissimae Radiis infra medium L circiter a medio paucifloris: Valvula solitaria glumis 1}-linealibus 1! breviori, infra apicem recto setigera: seta glumis pa- rum longiori; Callo antrorsum brevissime pilosulo: Rudimento o: Foliüs linea angustioribus: Ligula ultralineali. Chile. (Lucae ex hbio Berter. 31.) Radix fibrosa, 2. Culmus 1}-pedalis, erectus, tenuis, simplex, glaber, nodis 4, glabris. Vaginae glabriusculae, inferiores nodo longiores, supe- riores breviores. Ligula decurrens. Folia erecta, pallida, glabriuscula, inferiora congesta, 5-polhicaria, angustissima, culmea plana, linea angus- tiora, supremum 2-pollicare, a panicula per pollices 4 remotum. Pani- cula 5 pollices longa, oblongo-patentissima, pallidissima. Axs comm. glaber. Radii 2, 3, semiverticillati, glabri, inferiores per lineas 10-, su- periores per lineas 6 ab invicem distantes, plerumque inferne 5 — %;, rarius fere ? nudi, trichotomi et patentissimi. Pedicelli 3 — 7 lineas longi, hispiduli. Spiculae angustae. Glumae acutissimae, inferior paullo longior, ad carinam brevissime, superior apicem versus hispidula. Val- vula apice obtusa, 5-nervis, infra apicem emittens setam scabram. Fruc- tus ut in reliquis. Botanique. A6 'RRONSPTÈEES: 923 2) Valvula superior nana. a) muticae. 17) Agrostis fasciculata RetS. IL. p. 362. Kth. rev. Gr. tab. 129. Paniculae patulae, lucidulae Radiis inferne ad medium usque nudis; Valvula inferiore glumis semilinealibus paullo breviori, superiore ovario dimidio minori; Callo subnudo; Rudimento o; Foliis planis, an- guste linearibus; Ligula vix semilineali. Vilfu fasciculata HbKth. N. G. I. p. 139. Quito, prope pagum Lulumbambam. Fadix fibrosa, 2. Culmi erecti 1 adscendentes, inferne ramosi et geniculati, subpedales, compressi , glabri, nodis 5, glabris, infimis radi- cantibus, Vaginae glabrae, inferiores solutae, internodio paullo longiores. Ligula obtusa. Folia scabriuscula, 4 (inferiora :) lineae lata, 2 — 3-pol- lices longa. Panicula 3 — 4-pollicaris. Axis comm. glaber. Radü 4 —5, semiverticillati, glabriusculi, inaequales, longiores 1 — 1!-pollicares, in- feriores et longiores dimidio nudi, superiores mox supra basin ramosi. Pedicelli spicula plerumque longiores, glabriuscnli. Glumae subaequales L inferior paullo longior, acutae, patulae 1. patentes, ad carinam superne ad medium usque hispidulae, virides |. purpurascendo-virides. Valvula inferior obtusiuscula, glabra, superior rotunda, hyalina; Lodiculae sqg. 2, acutae, ovarium aequantes. S{am. 3. 18. Agrostis oreophila m. Paniculae patulae, lucidae Radiis a medio flori- feris; Valvula inferiore glumis linea subbreviribus paullo minori, superiore longitudine ovarü:; Gallo subepili L. antrorsum brevissime pülosulo; Rudimento 0; Foliis planis, linearibus; Ligulis (superio- ribus) linealibus. 324 AGROSTIS. Botanique. Trichodium montanum Torr. Fi. Am. bor. p. 84. Bethlehem Pensylvaniae. (Moser). Radix tenuifibrosa, ©. Culmus erectus, pl. min. pedalis, tenerrimus, glaber, simplex, nodis 5, glabris, paullo geniculatis. Vaginae glabrae, internodio longiores. Ligulae inferiores semilineales, superiores lineales, decurrentes. Folia semilineam 1. lineam lata, 2 — 4 pollices longa, de- orsum pl. min. scabra. Panicula 3 — 6-pollicaris, rubella, subpauci- flora. Axis comm. tenuissimus, superne scaber. Radiü per 8 — 14 li- neas ab invicem remoti, inferiores 4— ni, superiores 3— 2%i, patuli, hispidi, inferiorum longiores 2-pollicares. Pedicelli spicula 1 — 2 — 3plo longiores, hispiduli. Spiculae angustae. Glumae acutae, inferior paullo major, nervo hispidulo. Valvula inferior glabra, 5-nervis, superior obtusa. Stam. 3. Antherae oblongae. . Agrostis Juressi Lk! in Schrad. Journ. 1790. 4. 312. Trin. lc. gr. IL, 29. Paniculae lineari contractae Radïis (brevibus) a medio florife- ris; Valvula inferiore glumas lineam longas uequante , superiore ovario brevinri; Callo nudo; Rudimento 0; Fois planis: Ligula brevissima. Lusitania in pratis ad Xeres. Fadix fibrosa, ©. Culmus geniculato-erectus, 2-pedalis, glaber, sim-" plex, nodis 5, glabris. Vaginae internodio sensim magis magisque bre- viores, glabrae. ZLigula obtusissima. ÆFolia glabra, ultrapalmaria, li- neas 11— 2 lata, radicalia Imearia, culmea media lanceolato-linearia, supremum semipollicare, angustum. Panicula tripolhcaris, lineari-an- gustata (2 — 3 lineas lata) inferne subinterrupta, non densa, palidissi- ma. Axis comm. tenuis, flexuosulus, scaber. Radü bini, erecti, semi- pollicares et breviores, glabri, fere a medio ramulosi et arcte floriferi. Botanique. A GTHNOYSA TOI \s 525 Pedicelli brevissimi, glabri. Spiculae hiantes. Glumae lineares, aequales, obtusiusculae, asperulae, 1-nerves, nervo brevissime denticulatae. Val- vula inferior subinvoluto-lanceolata, obtusiuscula , glumas aequans, 5- nervis, nervis dorsalibus tribus approximatis: medio paullo infra apicem in mucronulum brevissimum exserente; superior hyalina, obtusissima. Stam. 3. Antherae lineares. 20. Agrostis Michauxü Tr. gr. 4 et 14 fl. p. 206. Paniculae patulae 1. patentis, lucidae, Radiüis alüs a medio l. supra medürm, alüs longe infra medium floriferis; Valvula inferiore glumis linedlibus pl. min. minori, superiore minima; Callo eberbi l. obsolete barbulato; Rudimento 0; Foliis planis; Ligula semilineam l. fere lineam longa. Agrostis noveboracensis Sprgl! S. V. 1. p. 260. — decumbens Lk. hort. bero!. 1. p. 80. — . laxiflora Rchd. App. 3. Kth. Agr. sÿn. p. 224. et rev. Gr. tb. 130. — scabra Wild! sp. L. p. 370. — anomala Willd! ibid. — Cornucopiae Fras. Monogr. — clavata Tr. in Sprgl. n. Entd. IT. p. 55. — abakanensis Lessing! Cornucopiae perennans Walt. Carol. p. 74. (ad Agr. decumb.) — hyemale Walt. Carol. p. 73. (ad Agr. laxiflor.) Trichodium scabrum Mühlbg. Gr. p. 61. — clavatum Schult. Mant. 3. p. 556. — album Presl! rel. Haenk. L p. 244. — laxiflorum Mchx. F1, 1. p. 41. tb. 8. Müllbg. Gr. pag. 60. — decumbens Michæ. ibid. Müählbg. ibid. Mém. VI Sér. Sc. math. phys. et nat. T. VI 2de part. Sc. nat. 42 AAGYP.0: STETÈS. Botanique (Sprgl. misit s. n. Alopecuri caroliniensis). Sibir. transbaical. (Tourezaninoff.) Kamtsch. (Kastalsky.) Am. bor. (Gray. de Schveinitz. Torrey.) Ad Red river (Douglas). Gramen subpolymorphum. Radix fibrosa, interdum subrepens, 2. Culmus semi — sesqui — fere 2-pedalis, simplex |. (in decumbente) ra- mosus, glaber, nodis in simplici 2 — 5, in ramosa 8 — 10, glabris. V'aginae in simplici internodiüis pl. min. breviores, in ramosa longiores, glabrae. Ligula plerumque subsemilinealis, superior sublinealis. Folia linearia, plana, culmea superiora lin. 4 — 2 lata, inferiora angustiora, deorsum pl. min. aspera, 4 pollices longa, in minoribus breviora. Pa- nicula 4 — 6-pollicaris, nunc patula, nunc patentissima. Axis comm. tenuis, glaber 1. asperiusculus. Radi in majoribus per pollices 1 — 2 ab invicem remoti, inferiores 3 — 4 — 5 — 7 — 10ni, superiores plerumque bini, deorsum pl. min. asperi, inferiores in magnis 4 — 5- pollicares, in minoribus pollicares, nunc (in Agr. clavata m.) a medio nunc infra medium — in reliquis supra medium ramosi. Pedicelli alii spiculam aequantes alii eadem duplo longiores, scabriusculi. Spiculae lineam longae (interdum vix -interdum ultralineales, in Trichodio de- cumbente Mchx. ?-lineales). Glumae subaequales 1. inferior nonnihil major, acutae et acutissimae, aut utraque aut praesertim inferior ad carinam hispidae. Valvula inferior glumis nunc parum nunc fere tertiam partem brevior, superior aut adest minima, obtusa, medio emarginata, aut Lodiculae sqq. 2 oblongo-lanceolatis compensari videtur. 21. Agrostis Nootkaensis m. Paniculae patulae demum patentissimae Radiis superne floriferis; Valvula inferiore glumis lineam longis pl. min. { breviori superiore ovario minori; Callo subnudo; Rudi- mento 0; Foliis plais; Ligula lineal. Botanique. ANG “RAIORS ETATS. 627 22. Trichodium album Presl! Rel. Haenk. 1. p. 244. Nootka Sund. Radix fibrosa, 9. Culmus cum panicula pedalis L paullo altior, erectus, simplex, glaber, ad nodos 3 — 4 glabros leviter geniculatus. Vaginae internodio parum longiores (breviores Presl), glabrae. Ligula obtusa. Folia lineam lata, scabra, culmea 35 — 2 — 11-, supremum 2 — 1 pollices longa. Panicula 6 — 7-pollicaris, junior contractius- cula, pallide viridis, matura patens et patentissima, subfuscescens. Axis comm. pertenuis, superne scabriusculus. Radü inferivres 6ni, longivres 3-pollicares, glabri, superiores 4 — 3 — 2ni, 11. pollicares, scabri, longiores tertia |. dinudia parte superne trichotomo-ramosi. Pedicelli nunc spicula duplo longiores nunc eadem breviores, hispiduli. Glumae acutissimae, nunc subaequales, nunc inferior paullo longior. Valvula inferior glumis plerumique 3 sed et paullo minus magisve brevior, glabra, apice obtusa I. brevissime denticulata, callo insidens subnudo I. antrorsum brevissime pilosulo, 5-nervis; superior obtusa, hyalina. Stam. 3. Antherae breves, oblongae. Fructus congenerum. Agrostis Schiedeana m. Paniculae laxo-contractiusculae lucidulae (10- pollicaris) Radiis infimis (4i-pollicaribus) fere a basi-, superioribus a medio composütis; Valvula inferiore glumis lineam longis paullo breviori, superiore ovarium aequante; Callo antrorsum barbatulo; Rudimento 0; Foliis planis; Ligula fere trilineali. Mexico. (ScArader.). Radix fibrosa, ©. Culmus 2-pedalis, glaber, erectus, subramosus, nodis 4 — 5. Vaginae internodio breviores, glabrae. Ligula lacera. Folia linearia, lineam lata 1. parum angustiora, 3 — 5-pollicaria, deorsum scabra. Panicula contractiuscula, pallide viridis. Axis comm. glaber. Radii inferiores 41-pollicares et fere a basi floriferi, 9 — 5-, per pol- LS 328 AGROSTIS. Botanique: lices 2!-, supremi a medio composili, per lineas 8 ab invicem distantes, scabriusculi. Pedicelli spiculam subaequantes aut eadem duplo longio- res. Glumae subaequales, inferior fere tota-, superior apice ad carinam brevi-aculeata. Valvula inferior glabra, apice subintegra, superior ob- tusa. Stam. 3. Antherae lineares. 23. Agrostis pallens m. Paniculae subcontractae lucidulae (2i-pollicaris) Ra- diis alis fere a basi, alüs paullo superius — fere a medio florife- ris; Valvula inferiore glumis lineam longis L. subultralinealibus paullo breviori, superiore minima; Callo antrorsum barbato; Ru- dimento 0; Fois swperne convolutis; Ligula (suprema) lineal. Amer- borealis? (Hooker.) Radix subrepens, stolonifera, Z. Culmus ultrapedalis, erectus, glaber, nodis 3—4, ad nodum infimum erecto-subramosus, superne satis longe nudus. Vaginae glabrae , inferiores nodo longiores, superiores paullo breviores. Ligulae obtusissimae, inferiores lineae j — : longae. Æolia erecta, stricta L strictiuscula, basi fere lineam lata, dein convoluta, in- feriora 3-pollicaria, intus asperiuscula, supremum 1{-pollicare. Panicula sublineari - contractiuscula, 4 — 5 lineas lata, pallida. Radii sub-5, breviores mox supra basin-, longiores à tertia parte, longissimi (polli- cem longi) a medio floriferi, compositi, sub lente hispiduli. Pedicelli spicula breviores 1, eandem aequantes. Glumue acutae, aequales |. in- ferior parum longior, circiter a medio — superior apice sub lente ca- rina brevissime hispidula. Waloula inferior glumis parum brevior, glabra, apice subintegra, obtusiuscula, callo irsidens antrorsum brevi piloso pilosulove; Valv. superior ovario brevior, obtusa, hyalina. 24. Agrostis nervosa N ab Es! Paniculae contractiusculae, lucidae (4-polli- Botanique. AGROSTIS 329 25. caris) Radiis inferne quartam partem nudis; Valvula inferiore glu- mis vx linea longioribus fere 4 breviori, superiore ovario paullo minori; Callo antrorsum brevissime pilosulo; Rudimento 0; Folüs planis; Ligula (superiore) lineal. Ind. orient. reg. mont. sup. (Royle). Radix subrepens. Culmus ultrapedalis, obliquus? tenuis, simplex, glaber, ad ncdos 5, glabros, inferiores geniculatus. Vaginae internodio longiores 1. paullo breviores, glabrae. Ligulae obtusae, inferiores linea 2 breviores, superiores lineam longae. Folia, quae omnia aequilonga, vix lineam lata, 3 — 4-pollicaria, vix deorsum scabriuscula, viridia. Panicula (junior) viridis, 4 lineas lata. Axis comm. filiformis, glaber. Radi infimi 4, reliqui omnes 2, inferiores pollice paullo longiores, glabri, tenuissimi, fere semper inferne 4tim partem-, rarius 2 partes nudi. Spiculae virides. Glumae acutae: inferior parum longior, ad carinam superius vix scabriuscula, superior glabra. Valvula inferior apice integra, gluma inferiore fere 1 brevior, callo insidens pilos minu- tissimos antice exserenti; superior hyalina, obtusissima. Sfam. 3. An- therae breves. Agrostis Seouleri m. Paniculae apertae lucidae (4-pollicaris) Radüs 3 — 2, brevioribus mox supra basin, longioribus a medio floriferts; Valvula inferiore glumis lineam excedentibus paullo breviori, su- periore ovarium aequante; Gallo epili; Rudimento 0; Foliis pla- ms; Ligula lineal. Nutka Sund. (Hooker.). Radix fibrosa, 2. Culmus fere bipedalis, erectus, glaber, simplex. sub panicula longe nudus, nodis 3, glabris. Vaginae inferiores inter- nodiüis longiores, superiores dimidio breviores, glabrae. Ligula obtusa. Folia linea paullo latiora , pollices 3 — 5 longa, supremum 11-polli- 330 ARGXR! 0! SYTAIPS. Botanique. care, glabriuscula, viridia. Panicula lanceolata, pallida. Axis comm. glaber. Radü inferiores pollicares, fere per pollicem-, superiores minus ab invicem distantes, glabriusculi. Spiculae pallidae, hinc inde purpu- reo tinctae. Glumae acutae, inferior parum longior, ad carinam totam- superior superius dissitiuscule breviaculeata. Palvula inferior apice in- tegra, 5-nervis, superior obtusa, hyalina. Fructus dorso levissime ex- cavatus. b. Muticae L. aristatae. 26. Agrostis tenuifolia MBieb! F1 T. C. 1. p. 56. Trin. Ice. gr. IL. tb. 35. Kth. Agr. p. 220. Paniculae p/. min. contractae strictiusculae Ra- dis ais a basi, alüs a medio floriferis; Valvula inferiore mutica L rarius medio L. infra medium aristata, glumis ? linealibus aequali L parum breviori, superiore ovario duplo minori; Callo eberbi 1. obsolete barbulato; Rudimento 0; Foliis angustissimis, subinvolutis: Ligula brevissima L. pl. min. semilineali. Caucas. — Var. aristata Astrachan. Radix fibrosa, saepe stolonifera, @. Culmi 1 — 1;-pedales, tenues et subfiliformes, simplices, erecti 1. laevissime geniculati, glabri, demum sub panicula satis longe nudi. Waginae internodio breviores, glabrae. Ligula nunc brevissima, nunc pl. min. semilinealis. Æolia erecta, basi planiuscula lineae 1 1. ! lata, superne involuta, 2 — 5-pollicaria, glabra L. scabriuscula. Panicula oblongo-linearis, pl. min. contracta, digitum Jonga. Axis comm. tenuis, glaber. Radü per distantias ? — 1-polli- cares seni, quini et paueiores, semiverticillati, scabri, breviores à basi- longiores a medio ramosi. Pedicelli spicula breviores |. eandem aequan- tes, hispidi. Spiculae lineari-lanceolatae, vix lineam longae, virides aut e purpureo viridique variae. Glumae acutae, subaequales L infe- Botanique. ANG) R'ONSITÉES: 351 rior nonnihil major, ad carinam hispidula. Valvula inferior callo epili suffulta, glumis parum brevior, aut mutica, aut medio 1. infra medium aristata: arista glumis pl. min. longiori et medio geniculata; superior tenerrima, truncata. Lodiculae sqq. obtusae. Antherae 3, lineares. Obs. Varietatem habeo vegetam, circa Sareptam lectam, ultra sesquipeda- lem, culmo fortiori, foliis 7 pollices longis, lin. 11 — 21 latis, sca- berrimis, panicula subpatente, pollices 61 longa, radis longioribus inferne brevius nudis, valvulis muticis. 27. Agrostis Mertensiüi m. Paniculae nunc contractiusculae nunce patuloe, Jlaccidulae Radïis inferne vix L pl. min. ad medium usque nudis; Valvula inferiore medio L. paullo supra medium aristata (rarissime mutica), glumis linealibus paullo breviori, superiore minima; Callo brevissime barbulato; Rudimento 0; Foliüs planis; Ligula pl. min. lineali. Agrostis (Trichodium) inconspicuum Kunze! Unalaschka. (Mertens. — folis flaccidioribus et mollioribus). Chile austr. Andes. (Pôppig — folüis strictioribus s. firmioribus.). Radix subrepens, 2%. Cubmi spithamaei — dodrantales, obliqui, glabri, inferne conferte folüferi, tenues, nodis 2 — 3 —- 4, glabris. Vaginae internodiis pl. min. longiores, glabrae. Ligula suprema lineam longa, infimae semilineales. Folia laevia 1. scabriuscula: fasciculorum et radicalia in gramine boreali angustissima, in Chilensi basin versus lineam lata, pl min. 3-polliearia. Panieula 1 — 2-pollicaris. Radui plerumque 2, sed et 3 aut sub-5, semiverticillati, nunc {in gramine boreali, fere a basi-, nune (in Chilensi) a medio I. ultra medium flo- riferi, radiolis laevibus 1. (in boreali) hinc scabriusculis. Spiculae viri- des, aetate fuscescentes. Pedicelli spicula longiores L. aequilongi, hinc 332 AGROSTIES. Botanique. scabriusculi. Glumae acutae , subaequales L inferior parum longior et ad nervum hispidula. VWalvula inferior glumis ? — ! brevior, acuta, glabra, plerumque aristata: arista glumis 3 longiori; Valvula superior minima. Slam. 3. Antherae oblongae. Obs. Varietatem ex Unalaschka asservo circiter bipollicarem, flosculis om- nibus muticis, 28. Agrostis aenea m. Paniculae subpatulae, flaccidulae radis inferne pl. min. nudis; Valvula inferiore mutica l. e medio dorso setigera glumis linea sublongioribus paullo breviori, superiore ovarium sub. aequante ; Gallo brevissime subbarbulato ; Rudimento 0; Foliüs planis; Ligula pl. min. lineal. Agrostis canina, aenea et melaleuca (utraque partim) Trin. in Bongard. Florula Sitchensi in Act. Petropol. 1832. p. 170. Sitcha. Unalaschka. Fadix fibrosa, 2. Culmus pedalis et ultra, erectus 1. adscendens, simplex, glaber, nodis 3, glabris. Vaginae glabrae, inferiores internodio longiores, superiores breviores. Ligula suprema lineam longa, inferiores paullo minores. Æolia linea angustiora, scabriuscula, digitalia — ultra- palmaria. Panicula vix palmaris, paullo contracta, lucidula. Radü 5, 4, 3, 2, semiverticillati. Pedicelli spiculam pl. min. aequantes L eadem breviores longioresve. Glumae acutae, praesertim inferior, ad carinam hispidulae. Falvula inferior subenervis {aut saltem inferne enervis), glumis 1 — ? brevior, acuta, glabra, mutica |. e medio aut paullo supra medium setam exserens aut brevem, aut valvulam aequantem, imo paullo superantem tumque subgeniculatam; valv. superior ovarium subaequans. Sam. 3. Antherae lineares. — Spiculae non raro bi- florae occurrunt, flosculo utroque perfecto et homomorpho. Botanique. AGROSTI.S 333 29. Agrostis exarata Tr. Diss. 1. p. 207. Ic. gr. IIT. tb. 27. KA. Agr. syn. p. 220. Paniculae pl. min. contractae et densae Radiis longe ple- rumque à basi floriferis; Valvula inferiore mutica, rarissime supra medium setigera, glumis 1£ — 2-linealibus 4 L subduplo breviori, superiore ovario paullo minori; Callo subepili; Rudimento 0: Fo- lüis planis; Ligula 1 — 2 lineal. Sitcha. Unalaschka. (Eschholz. Kastalsky.) Chile. (Hooker.). Fadix fibrosa, %. Culmus 1 — 1} — 2-pedalis, erectus, simplex, glaber, satis firmus et in majoribus satis crassus, striatus, demum sub panicula nudus. Vaginae internodio longiores, demum illo paullo bre- viores, striatae, glabrae. Ligula obtusa, pl. min. decurrens Folia erecta, acuta, linearia, plana, lin. 1 — 11 — 3 lata, retrorsum scabra et scaberrima, radicalia angustiora, 2 — 4-pollicaria, superiora latiora, fere semipedalia, in minoribus minora, obscure viridia. Panicula erec- ta, 3 — S-pollicaris, contracta, densiuscula (in vegetioribus densissima), pallide viridis. Aæis comm. subaequus, superne scaber. Radi 5 — 4 — 3, semiverticillati, adpresso-erecti, plerumque duplo longiores, sca- berrimi. Spiculae virides, rarius purpurascentes. Glumae ad carinam hispidae, acuminatae |. acutissimae, subaequales L inferior paullo major. Valvula inferior acutiuscula, 4-nervis, dorso longitudinaliter sulco ex- arata, rarius supra medium setigera, seta glumis breviori; Valvula su- perior ovario paullo brevior. Sfam. 3. Antherae oblongae. Fructus dorso sulcatus, scutello ? longior. c. Aristatae. 30. Agrostis canina L. sp. pl. ed. 1. Trin. Diss. 1. p. 208. (excel. sub ec, synn. Koel, Hoffm. et Leersü. Paniculae patulae L. patentis Radns Mém. VI. Sër.-Sc. math. phys. et nat. T. VI 2de part. Sc. nat. 45 334 A CR OS TA. Botanique. plerumque a medio ramosis; Valvula inferiore infra medium aris- tata, Glumis 2 — 1-linealibus L. paullo longioribus paullo breviort; superiore ovario duplo minori; Callo barbulato; Rudimento 0: Folüis radicalibus angustissimis convolutis, culmeis planis; Ligula semi — 1 — rarius 2-lineali. Agrostis alpina Leyss. Hal. no. 67. (pumila.) Trichodium caninum Schrad. FL Germ. 1. 198. — diffusum Lk. En. 1. 69. Agraulus caninus PB. Agr. p. 5. Helv. Gall. Germ. Angl. Petrop. Norw. Sibir. Altai. Gilan. * Culmo ramoso: Agrostis hybrila Gaud. Agr. 1. 66. Trichodium hybridum RetS. I. p. 282. Helv. Petrop. * Floribus flavis: Agrostis pal'ida Schkuhr Handb. 3. Nachtr. p. 1. Petrop. ** Floribus majoribus (ultralinealibus) : Agrostis rubra L. sp. pl. ed. 1. Trin. ic. gr. III. t. 34. Kth. Agr. syn. p. 220. (sub Agr. vulgari.) Trichodium rubrum RetS. IL p. 281. Lappon. Sitcha. Lusit. Helvet. *%%* Arista abbreviata, libera 1. adnata, interdum subnulla: Agrostis vinealis Schreb. spic. p. 47. — Schleich! — varians Thuill. Par. 2. 35. — montana Krock. Sib. 1, 110. — coarctata Ehrh! gr. 133. Fadix fibrosa 1. subrepens, 2. Culmus semi — 1 — 2 — 4-pe- HA GcEWBWysEIS, 335 Botanique. dalis, erectus |. basi decumbens, glaber, simplex L inferne ramosus ibique fasciculis foliorum brevium instructus. Vaginae glabrae, inter- nodio longiores brevioresve. Ligula obtusiuscula. Folia fasciculorum setacea, culmi decumbentis semi — 1-pollicaria, culmea plana, peran- gusta, raro lineam lata, pl. min. digitalia, deorsum scabra. Panicula 2 — 5-pollicaris, aut contractiuscula, aut aperta et lucida. Axis comm. tenuis, superne scabriusculus. Radü filiformes, pollicem dimidium — sesquipollicem ab invicem remoti, quini, semiverticillati, inaequales, longiores sesqui — 2-pollicares, scabriusculi. Pedicelli nunc spicula breviores, nune aequilongi, nunc duplo longiores, scabriusculi. Spiculae purpureae 1. flavidae. Glumae acutae, aut inferior paullo major, aut rarius +equales, inferior 3 — 5-nervis, ad carinam denticulata, supe- rior glabra 1. superius denticulata. Valoula inferior paullo 1. interdum 4 brevior, subtruncata |. acutiuscula, callo insidens bicuspidato, brevis- sime barbulato. Arista paullo infra medium proveniens, glumis sub- duplo longior, aspera, paullo torta, medio geniculata, primum rectius- cula, demum incurva (interdum supra medium prodiens, abbreviata, aut tota adnata, quandoque subnulla). Walvula superior emarginato - truncata. Lodiculae sqq. oblongae. 31. Agrostis rupestris All. Ped. no. 2161. Mert et Koch Gr. 1. p. 514. Ki. Agr. syn. p. 223. Paniculae apertae, (contractae, sub anthesi pa- tentis) Radüis inferne plus munus nudis; Valvula inferivre infra medium aristata, glumis linealibus paullo breviori, superiore ova- rio minori; Callo nudo L. subobsolete barbatulo: Rudimento 0; Fo- lis angustissimis (subsetaceis); Ligula / neali L. minori. Agrostis alpina Willd. sp. 1. p. 368. Trin. Diss. 1. p. 210. — setacea Vill. Delph. 2, 76. 336 AVC RIOSIR, I S: Botanique. Agrostis caespitosa Hopp. ms. Agraulus alpinus PB. Agr. 5. Trichodium alpinum Schrad. Germ. 1. 200. tb. 3. f. 4. RetS. IL. p. 218. (excl. syn. Leyss.). Alp. Germ. Gall. Helv. Pyren. — Philad. B. Arista paullo supra medium prodeunte : Chile (Kunze). Radix fibrosa, 2. Culmi digitales — 7-pollicares (e Philadelphia ultrapedales) simplices, glabri, tenues, nodis 2 — 3, glabris. Vaginae nodis longiores brevioresve, glabrae. Ligula pl min. linealis, saepe vix semilinealis. Folia fasciculorum setacea, culmea vix latiora, plerumque plana, lineae tertiam partem lata, glabriuscula, digitalia — pollicaria. Panicula 1 — 15 — 2j-pollicaris, contracta 1. patens, pl. min. purpu- rascens. Axis comm. tenuis, glaber. Radü per distantias 3 — 4-li- neales semiverticillati, inferiores 3 — 4, superiores 2, fere a medio {infra suprave medium) floriferi, glabri, compositi. Pedicelli spiculam aequantes L breviores , glabri. Spiculae lineam longae. Glumae sub- aequales, acutae, inferior ad carinam hispidula. Valvula inferior 5- nervis, apice 4-denticulata, rafra medium aristata, arista medio genicu- lata, glumas saepe semiexcedente. Callus antice bilobus. Valvula supe- rior ovario brevior, emarginata. Lodiculae sqq. lineari-lanceolatae. Obs. Agr. Küaibelü Schult! Oest. FI ed. 2, 1. p. 178. quam cl auctor »bipedalem et ultra dicit in RetS. S. V. Il. p. 345, exempla mihi sunt 6, Monachii accepta, omnia pk min. 6 pollices alta! Folia ill sunt glabra, nec ,,scaberrima“. Haec prorsus nil nisi Agr. ruprestris; tamen Valvulam superiorem haud inveni! 32. Agrostis pallida DeC. Gall. suppl. 251. Trin. ic. gr. II. t 30. ÆKth. Agr. p. 221. Paniculae contractiusculae Radïis plerumque a medio ramosis; Valvula inferiore medio L. supra medium (longe) aristata, Botanique. Æ) 6 "RIORSIT IL S. 337 glamis Zinealibus dimidio breviori, superiore pusilla; Callo barbu- lato; Rudimento brevissimo; Foliis angustissimis; Ligula pl. min. lineal. Agrostis (Agraulus) anemagrostoides Trin. in Sprgl. N. Entd. 2, 56. Agrostis effusa Sprgl! Syst. 1. 260. Kth. Agr. p. 228. Alopecurus effusus, dein Trichodium effusum Lk. Schult. Mant. 5. p. 554. Gall. (Dep. de Var, Frejus. (Lenormand.) Sardin. Cors. Calabr. Sicil. Lusit. (Gussone al.). Radix fibrosa, ©. Culmus erectus I. decumbendo-adscendens, semi- peda'is — pl. min. pedalis, simplex 1. basi florifero-ramosus, glaber, subaequus 1. ad nodos 3 — 4 geniculatus, sub panicula demum pl. min. nudus. Vaginae internodio breviores longioresve, glabrae. Ligulo acuta, plerumque bifida, pl. min. linearis, decurrens. Folia erecta, plerumque plana, culmea 1 — 2 pollicaria, linea dimidia paullo latiors, radicalia angustiora et breviora. Panicula oblonga, aut lineari-oblonga, 1— 4-pollicaris, multiflora, lucidula, mollis, plerumque pallida, sed et viridis aut subpurpurascens. Axis comm.pertenuis, glaber, aequus. Radü inferiores 4 — 5 (longiores 1 — fere 2-pollicares), superiores bini, semiverticil- lati, capillares, erecti, hispiduli, inaequales: minores a medio, longiores supra medium ramosi. Pedicelli spiculae aequilongi 1. breviores. Spi- culae hiantes. Gluma inferior distincte longior, subacuminata, ad cari- nam denticulata, superior acuta, laevis. Valoula inferior callulo insidens antrorsum utrinque barbulato, medio in processum brevissimum exeunti, obtusa, 4-nervis, nervis inferne evanidis superne in totidem aciculas productis quarum 2 laterales longivres, medio aut sub-infra medium exserens Aristam parum tortam, medio pl. min. geniculatam, glumis duplo longiorem. Valv. superior pusilla, truncata, ipso oculo armato 098 ACBROSTTSÉ Botaniqne. aegre dignoscenda. Lodicula . . . . ? Stam. 3. Antherae lineari-ob- longae. 53. Agrostis geminata Trin. Diss. 1. p. 207. Ic. gr. [IL 28. Paniculae patentis, lucidissimae Radiis geminatis aut infimis 3 — Anis à medio aut supra medium floriferis; Valvula inferiore supra me- dium setigera glumis linealibus ? breviori, superiore ovario minori: Callo barbulato; Rudimento 0; Foliis angustissimis; Ligula 1 — cie lineal. Unalaschka. (Eschholz). FRadix fibrosa, brevis, ©. Culmus pl. min. spithamaeus, erectus I. geniculato-adscendens, subfiliformis, a medio ad paniculam usque nudus, nodis 2 — 3, glabriss Vaginae internodium aequantes L breviores. Ligula obtusiuscula. Folia glabra, radicalia involuto-filiformia, fere di- gitalia, culmea linearia, plana, pollicaria et breviora. Panicula 2 — 3- pollicaris, patens 1. patentissima, subdepauperata, lucidissima. Axis comm. filiformis, flexuosulus, apicem versus hispidulus. Radü demum horizontales, filiformes, hispidi, aut omnes gemini aut inferiores 3ni |. 4ni, sesquipollicares. Pedicelli longitudine spiculae 1. 2 — sub 3plo longiores, hispiduli. Spiculae e viridi, albo et purpureo variae. Glumae ovato-lanceolatae, acutissimae, inferior paullo longior, ad carinam den- ticulata, superior laevis L dente uno alterove notata. VWalvula inferior obtusiuscula, tenuissime 5-nervis. supra medium emittens setam hispi- dulam glumas nunc paullo excedentem nunc ïisdem paullo breviorem. Val. superior tenera, obtusa, emarginata. Lodicula . . . . Stam. 1? Anthera oblonga. 34. Agrostis trichotoma N ab Es! Paniculae contractiusculae Radiüs (elonga- Botanique. 3 = 2. A GRAASNT ES 339 tis) trichotomis, non nisi apice ipso unifloris; Valvula inferiore supra medium setigera, glumis linealibus parum breviori, superiore ovarium subaequante; Callo epili; Rudimento 0; Foliis angustissi- mis ; Ligula vix lineali. Montevideo. Radix . ... Culmus (abscissus) cum panicula ultrapedalis, adscen- dens? simplex? tenuis, nodis (5) glabris, inferioribus geniculatis. Pagi- nae glabrae, superiores internodio longiores. Æo/ia linearia, strictiuscula, acuminata, compressa et plana vix lineam lata, deorsum asperiuscula, circiter digitalia L. inferiora paullo longiora. Panicula vagina suprema involucrata, spithamaea, tenera, erecta sed debilis, contractiuscula. Axis comm. tenuissimus, laevis. Radii 3 — 5, longiores ultra 3-pollicares, vix hinc scabriusculi, tenuissime capillares, longe nudi, erecti, non longe supra basin contracto-trichotomi, flexuosuli, superne 1-flori et hanc ob rem quilibet Pedicellus, quorum longiores pollicares et ultra, breviores 7-lineales sunt. Spiculae albidae. Glumae acutae, inferior vix longior, ad nervum fere tota-, superior apice sub lente tenuissime aculeolata. Valvula inferior glumis parum brevior, 5-nervis, tota sca- briuscula, apice integra L. bidenticulata, supra medium aristata, arista recta, fee lineam longa; superior circiter longitudine ovarti, apice ob- tusissimo, erosulo. Slam. 3. Antherae lineares. Agrostis ehilensis Kunze! Paniculae subconfertae Radns (elongatis) di — tri-chotomis, apice 1-floris; Valvula inferiore infra apicem (supra medium) setifera, glumis linea paullo mayoribus £ breviori, su- periore ovario minori; Callo vix barbulato; Rudimento 0; Folis anguslissimis: Ligula lineali. Chile, Antuko. (Püppig. de Martins. Cumming.). Radix fibrosa, œ. Culmi erecti, plures, tenues, 9-pollicares — ul- 340 A)G.R:0' ST TE. Botanique. trapedales, glabri, simplices, ad nodos 3, glabros, vix geniculati. Vagi- nae inferiores internodium aequantes |. longiores, superiores eodem bre- viores, glabrae. Ligula acutiuscula, decurrens. Æolia erecta, pl. min. digitalia, pallide viridia, radicalia filiformia, culmea plana, semilinea angustiora, glabra, supremum pl. min. pollicare. Panicula pl. min. digitalis, contractiuscula, obscure purpurea. Axis comm. tenuis, glaber. Radü circiter per lineas 8 — 10 ab invicem remoti, erecti, purpurei, filiformes, infimi subquini, superiores bini, praecipue hinc hispiduli, inferne circiter ? nudi, dein ramis erectis, b1—tri-chotomis, elongatis (longioribus 9-linealibus) superne 1-floris. Glumae acutissimae, inferior paullo major, ad carinam nunc altera nunc inferior magis hispidula. Valvula inferior glumis £ brevior, 5-nervis, apice 4-denticulata, infra apicem setam emittens glumis paullo majorem, non tortilem, hispidam; superior obtusa, hyalina. Lodiculae sqq. oblongae, acutae. Sfam. 2? Antherae lineares. Obs. Praecedenti fere nimis affinis, sed distincta: floribus paullo majori- bus, Glumis valvula { longioribus; Arista breviori; denique colore. Eandem (?) habemus ibidem lectam, radiolis brevioribus (inter- dum spiculam aequantibus imo eadem minoribus), Glumis 14 linealibus, sordide viridulis et amethystinis, Arista paullo infra medium exserta. Agrostis venusta m. Paniculae contractiusculae (superne patulae) lucidu- lae Radüs (infimis praelongis) superne floriferis; Valvula inferiore infra medium aristata, glumis lineam excedentibus 4 — 1 breviori, superiore (?) ovario duplo münori; Gallo brevibarbatulo; Rudimento o; Foliüs subsetaceis; Ligula lineali. Van. Diem. Land. Radix fibrosa, ©. Culmi plurimi, caespitosi, erecti, simplices, 9-pol- licares, tenuissimi, glabri, nodis 2, basilaribus, obtectis. Vaginae inter- Botanique À C ROIS PIS. o4{ nodio (muito) longiores, deorsum asperiusculae. Ligula obtusa. Folia angustissima, subsetacea, deorsum aspera, infima semi — ultra-pollica- ria, culmea 1 —fere 2-pollicaria. Panicula fere ? partes culmi occu- pans, siricta, tenera. Axis comm. superne deorsum scaberrimus. Radii erecti, capillares, stricti, deorsum scaberrimi, inferiores 5 — 9ni, supe- riores 2 — 5ni, trichotomi, non nisi apice (brevi-) floriferi, longe p'e- rumque obscure amethystini. Pedicelli asperi, spicula breviores 1. duplo longiores. Spiculae pallide virides, dorso plerumque atro-rubrae. Glu- mae Satis inaequales, ad carinam fere totam aculeolatae, acutae 1. acu- tissimae, inferior longior. Valvula inferior gluma inferiori 5-, superiont 2 brevior, glabra, apice brevissime bifida, 5-nervis, infra medium aris- tata: arista recta, glumis dimidio longiori, insidens callulo antrorsum brevissime piloso; superior obtusiuscula.*) Stam. 1? Anthera brevis, oblonga. 37. Agroslis tolucensis HbetKt{}\ NN. G. I. p. 135. Paniculae coarctatae Ra- diis inferne ?— -nudis; Valvula inferiore glumis linea parum longioribus fere dimidio breviori, supra basin aristata, superiore minima; Callo brevissime pilosulo; Rudimento o; Foliis avt angus- tissime convolutis, aut planis; Ligula 1 — fere 2-lineali. Mexico, Toluco (Kt}). Peruvia in montanis huanoccensibus (Presl.) Radix fibrosa, %. Culmi caespitosi, 5-pollicares — pedales, simplices, glabni, erecti, nodis 3, glabris. Vaginae internodiis longiores, glabrae. Ligula apice denticulata. Folia in planta Mexicana angustissima, con- voluta et glabra, in Peruviana plana, lineam lata et scabra: in illa 1:-, in hac 3 pollices longa, suprema 11— 2-pollicaria. Panicula line- ‘) Anne haec tamen potius lodicula? nam iterum examinata squamulas 2 exposuit. Mém. VI. Sér. Sc. math. phys. et nat. T. VI ‘2de part. Sc. nat. 44 342 Æ CR O0 S'AES. Botanique. ari-coarctata, 11 — 2;-pollices longa, ex atrorubro et flavente composita. Axis comm. glaber. Rad adpresso-erecti, scabri, inferne terni, supe- rius bini, breviores inferne ! 1. ?-longiores longius nudi. Pedicell spi- cula breviores, rarius aequilongi, scabri. G/umae subaequales, inferior paullulum longior, ad nervum fere totum-, superior ad dimidium us- que breviaculeata. Faloula inferior apice subbidenticulata, 5 -nervis, callo insidens antrorsum brevissime pilifero, supra basin (inter mediam partem et basin) aristata: arista recta, glumas aequante. Valv. superior hyalina, obtusissima. Lodieula nulla. Fructus ut in reliquis. vo. Agrostis stricta m. Paniculae patulae lucilissimae Radiis trichotomis, su- perne floriferis: Valvula inferiore glumis linea mayoribus Atam 3 jian. ve partem breviori, sub apice aristata, superiore minima; Callo nudo; Rudimento 0; Foliis angustis, subconvolutis; Ligula 1 — 1: lineali, decurrente. », Agrostis (Trichod.) glabra Presl. (quae non est). Un. itin. 1835. In pascuis montosis la Leona Rancagua Chile. Hb. Bertero no. 556. Ridiz fibrosa, 2. Culmus erectus, simplex, 8-pollicaris — ultrape- dalis, tenuis, glaber, nodis 3, glabris Vaginae internodio breviores, glabrae. Ligula plerumque linealis, anguste decurrens. Folia erecta, fasciculorum angustissima, culmea inferiora 3 — 4 pollices et paullo ultra longa, deorsum scabriuscula, subconvoluta, aperta lineam {À lata, supremum. pl. min. pollicare. Panicula 2} — 5-pollices longa, florens subpaiens EL patula, Jucidissima. Axis comm. pertenuis, glaber.. Radü omnes bini, per'intervalla ? — j-pollicaria ab invicem remoti, strieti, inferiores 2 pollicares, supremi 10-lineares, glabri. Pedicelli iongi, m- terdum 8-lineales, brevissimi spicula duplo magisve longiores, superne rariuscule hispidi Spiculae plerumque ex atrorubro et sordide albo L Botanique. AGROSTIS. 349 C1 ee) 40. variae. Glumae subaequales, pleramque acuminatae, inferior parum longior, ad carinam fere totam et superius margine — superior apice carinae aculeata. Walvula inferior glabra, callo insidens nudo, apice acuto integra, paullo infra apicem uristam emiltens rectam, brevem, glumas aequantem. Faloula superior hyalina, brevissima, truncata. Stam. 3. Agrostis gelida m. Paniculae apertae lucidae Radïüs pl. min. a medio floriferis; Valvula inferiore glumis 11 lineam longis 4tam 5tam ye partem breviori, medio aristata, superiore ovarium subaequante : Callo antrorsum brevissime barbulato; Rudimento 0; Folis planis; Ligula fere lineali. Ex andibus de Pasco Peruviae, ad nives aeternas. (Pôppig/) Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, cum panicula 7 pollicaris, tenuis, glaber, nodis 53 — 4, glabris, sub panicula ad medium usque nudus. Vaginae internodio longiores, glabrae. Ligulae superiores fere lineales, infe- rior semilinealis, obtusiusculae. Folia strictiuscula, plana, linea angustiora, deorsum asperiuscula, fere bipollicaria, supremum 10 lineale. Panicula 21-pollicaris, patentiuscula, aeneo-pallida. Axis comm. glaberrimus. Radü infimi 3ri superiores bini, omnes inferne pl. min. dinidio nudi, longior sesquipollicaris, breviores pollicares. Pedicelli spiculam aequan- tes L bis longiores, subglabri. Spiculae splendentes, e rubro-aeneo et pallido variae. Glumae subaequales I. inferior paullo longior, acutae I. acutissimae, inferior sub lente ad carimam brevissime aculeolata, supe- rior superne hispidula. Valvula inferior apice brevi-bifida, 5-nervis, superior hyalina, obtusissima. Lodiculae sqq. 2, ovales. Agrostis magellanica LaM. I. [. 160. Paniculae patulae, lanceolato-den- siusculae Radiis pluribus, a basi floriferis; Valvula inferiore paullo # 244 41. A GRO STES. Botanique. supra medium aristata, glumis 1} linealibus (angustis) dimidio bre- viori; superiore Ovarium aequante; Gallo brevissime barbatulo: Ru- dimento 0; Foliüis planis L eompressis; Ligula fere 2 lineal. Fret. magean. Inss. Maclovianae. (2b. Kunth.) Badix..…... Culmus cum panicula videtur sesqui L. 2-pedalis, simplex, infra paniculam pubescendo-asperiusculus, nodis glabris. Vaginae inter- nodio breviores, glabrae, superne asperiusculae. Ligrila pl. min. obtusi. Æolia (superiora) lineam 14 lata 1 compressa, glabra, spithamaea — ultra palimaria. Panicula 3 — 5-pollicaris et ultra, inferne pollicem lata, superne angustior, patula sed densiuscula, subpyramidalis, pallida. Axis conmun. tenuis, pubescendo-scaber. Radü plures, semiverticillati, fliformes, hirti, a basi 1. fere a basi dense floriferi, infimi pollicares. Pedicelli spicula paullo duplove longivres, dense et brevihirsuti. Spiculae pallidie, glu- mis interdum purpurascentibus. Glumae aequales, angustae, acumina- ae, inferior tota-, superior superne ad carimam longiuscule aculeata. Valvula inferior glabra, callo antrorsum brevisime barbulato insidens, 5- nervis, apice subintegra, paullo supra medium aristata: arista medio genicul:ta, glumis duplo longior. Falvula superior hyalina, obtusius- eula. Sfam. 3. Antherae breves. 3. Valvula superior ovarium paullo superans. a) mrticae: Agrostis albida m. Paniculae patentis lucidissimae Radïis brevioribus a basi— longioribus a medio floriferis; Valvula inferiore mutica glumis semilinealibus parum L paullo minori, superiore dimudio breviori: Calle antice brevissime pilosulo; Rudimento 0; Foliüs planis; Ligulis inferioribus semi — superioribus 1-linealibus. Sarepta. (##’underlich.) Botanique. AG RO 7 RS. 245 Radix tenui- et brevi-fibrosa, ©. Culmus 1} — 2-pedualis, simple, glaber, sub panicula parum nudus, pallide virescens, ad nodos 4, gla- bros, vix geniculatus. Vaginae internodio breviores, glabrae. Ligula obtusiuscula. Æolia fasciculorum semi-, culmea 1{ lineas lata, 7— 4- pollices longa, pallide viridia, deorsum scabriuscula. Panicula 5 — 6- polices longa. Axis comm. superne scaber. Rad inferiores 9-, supe- riores 7 — 5 semiverticillati, per distantias inferne sesquipollicares su- perne breviores remoti, capillares, scabriusculi, inaequales, longiores inferiorum 2— 2!-pollicares. Pedicelli spicula nunc breviores, nunc paullo 1. fere duplo longiores, hispidi. Spiculae lineam dimidiam lon- gae, albidae [. pallidissime flavescentes. Glumae acutae 1. acutiusculae, aequilongae, inferior ultra medium usque-, superior apice brevissine nec dense aculeoclatae. Palvula inferior glumis parum brevior (inter- dum easdem aequans), callo insidens antrorsum minute pilosulo, apice integra; superior dimidio brevior, obtusa, 2-nervis. Lodiculae sqq. 2, oblonvae. Fructus dorso dimidio excavatus. Obs. Ab Agr. polymorpha spicis semilinealibus recedit. 42. Agrostis umbrosa Pers! ined. Paniculae patulae Radüs medio L. infra medium floriferés; Valvula: inferiore mutica glumas 2? lineae lon- gas subaequante, superiore dimidio breviort; Callo epili; Rudimen- to 0; Ligula Drevissima L. vix semilineali. Paris, Bois de Vincennes. (Kunth). Fadix fibrosa, ©. Culmus tenuis, 2-pedälis, erectus, simplex, glaber, nodis 4 — 5, glabris. faginae internodiis multo breviores, glabrae. Li- gula runcata. Zolia erecta, angusta, linea angustiora, dorso scabrius- cula, 4-pollicaria, sapremum ultra — 1{-pollicare. Panicula 3 — 4-polli- oaris, patula, lucidula, pallidissime viridula L subalbescens. Axis comm. 346 A GR O'SATY IS: Botanique. pertenuis, glaber. Radii inferiores 4 — 6, superiores 2, capillares, scabri, semiverticillati, inaequales, longiores fere 11-pollicares, erecti, inferne 1 —1 nudi. Pedicelli aut spicula breviores, aut aequilongi, aut duplo triplove longiores, scabri. Spiculae ovatae. Glumae acutiusculae, sub- aequales, inferior ad carinam superne brevi-aculeolata, superior nuda. Valvula inferior obtusa, glumas aequans 1. iisdem parum brevior, sub- enei vis, callo insidens nudo. Vale. superior dimidio 1. subdimidio bre- vior, obtusa, 2-nervis. Sam. 3. Antherae lineales. 43) Agrostis aphanes m. Paniculae pl. min. patentis lucidissimae Radiïis om- nibus pl. min. a medio floriferis; Valvula inferiore mutica glumis lineam longis paullo breviori, superiore 4pl minori; Callo antice brevissime pilosulo; Rudimento 0; Foliis planis; Ligula pl. min. 1—1! lineali. Terra nova. {Lapylaie, Kunth.) Fadix fibrosa, ©. Culmus dodrantalis — 1 — 1}-pedalis, geniculato- adscendens, simplex, glaber, nodis 4, glabris. Faginae internodio lon- givres |. aequantes, glabrae. Ligula apice dentata. Folia glabra, lin. { — 1! lata, pollices 2 — sub-4 longa, sursum sensim longiora. Pani- cula 3 — 7-pollicaris, pallidissime viridula. Axis comm. tenuissimus, glaber. Radü per distantias pollicares semiverticillati, inferiores 12 — 9— 5, glabri, inaequales, longioribus 2} — 3}-pollicaribus, superiores 3 — 2, hispidi, trichotomi. Pedicelli spicula nunc paullo breviores, nunc paullo longiores, hispiduli. Glumae acutissimae LL subacuminatae, infe- rior parum longior ad carinam tota, superior superius aculeolata. Fal- vula inferior glumis pauilo brevior, apice integra, 5-nervis, callo insi- dens antice brevissime pilosulo; superior inferiore 4rl brevior, hyalina, obtusa. Æruetus congenerum. Botanique. ANG "RNONS ITU 6: 347 44. Agrostis trinervata m. Paniculae patentis L. subpatentis Radiüis a medio ramosis et pauperculo- floriferis; Valvula inferiore mutica glumas lineam longas aequante l. parum breviori, superiore 3pl (rarius dimidio-) minori; Callo nudo>; Rudimento 0; Folüs planis: Ligula 3iam dimidiamve partem lineae longa. Talüsch, Shushe, in aridis. (Hohenacker.) Radix fibrosa, 2. Culmis pl min. pedalis, simplex, adscendens, gla- ber, ad nodos 3 — 4 glabros paullo geniculatus, superne dimidiam par- tem nudus. Vaginae internodio paullo longiores brevioresve, glabrae. Ligulue inferiores + lineae-, superior lin. dimidiam longa. Folia patula L subpatentia, pollices 2 et paullo ultra longa, lineam lata L paullo angustiora, scabriuscula, viridia, juniora subdisticha. Panicula ultra 3- pollicaris, satis (ultra pollicem) patens, subpauciflora. Axis comm. per- tenuis, glaber. Æadü inferiores 5, medio 3ri, supremi 2ni, inaequa-- les, inferiorum longiores 1i-pollicares, pl. min. ad medium usque nudi, scabriusculi. Pedicelli subglabri, nunc spicula breviores nunc eandem aequantes L. bis longiores. Spiculae e purpureo albidoque variae. Glu- mae aequilongae, acutae, inferior superne ad carinam brevihispidula, superior nuda. Valvula inferior apice integra, 3-nervata, nervis exterio- ribus margini proximis, callo insidens nudo; superior hyalina, apice subbidenticulata, plerumque inferiore 3vl sed rarius etiam dimidio bre- vior. S/am. 3. Obs. Agrostis mihi est (unde?), quae, 2{-pedalis paniculaque multo magis luxuriosa trinervatae nostrae adjudicari posse videtur. Flores enim ex toto lidem, praeterquam quod valvula superior inferiore { tantum brevior sit; Paniculae radii magis scabri, longiores iidem ac triner- vatae, sed breviores à basi floriferi sunt; Folia longiora (4-pollicaria);: Ligulae inferiores linea minores, suprema ultralinealis. 348 ACEOSETS ._ Botanique. b) Muticae L. aristatae. 45. Agrostis polymorpha Huds. Angel. 32. Paniculae nunc apertae nunc con- tractae Radiüis alirs (L. omnibus) a basi-, alirs (rarius omn bus) su- perne floriferis; Valvula inferiore aut mutica aut brevi-setigera aut aristata, glumas lineam longas (1. paullo longiores) subaequante L üsdem paullo breviori; superiore dimidio minori; Caïlo (rnter- dum obsolete) barbato: Rudimento 0; Foliis planis L. subinvolutis; Ligula aut pl. min. lineari aut perbrevi. A) Ligula pl. min. lineari: a) Panicula aperta, lucida: Agrostis alba L. sp. pl. ed. I. RetS. II, p. 346. (excel. sub B, svnn. Leersii et Willd.) Kth. Agr. syn. p. 219. (excl. syn. Forsk.) Agr. sylvatica Host. Gr. IV. t. 58. — flava Fl Dan. 751. — alba, vulgaris, Meyer in Hann. Mag. 1823, p. 154. — argentea Schleich. Cent. IV. Sic. Pyren. Helv. Germ. Ross. Cauc. Taur. Talusch. Sibir. Mongh. Aleut. Am. bor. Terra nov. * Flosculo apicem versus brevisetigero: Agr. difjusa Host Gr. AV. t. 55. RetS. II. p. 344. — pauctflora Schrad. Germ. 1, 205. t. 3. £. 2. ** Flosculo dorso aristato: Agr. variæ Host Gr. IV. t. 57. (spiculis aliüis aristatis, aliis muticis). — cremenica Bess! ms. — trichotoma Ht Krak. Lusit. Monsp. Ross. ##* PL min. decumbens: Flosculo mutico: Botanique. AG R'OSTU S 349 Agr. patula Gaud! Agr. helv. 1. p. 80. — vernalis ht. Dorp. Flosculo setifero: Agr. decumbens Host. IV. t. 31. — procumbens RetS. IL. p. 371. b. Panicula densa, contracta 1. coarctata: Agr. alba Leers Herborn. p. 21. — alba, coarctata et (partim) dilatata Meyer 1, p. 135, 137. Ross. austr. Cauc. Grus. Sibir. * Flosculo brevisetigero: Agr. gigantea Roth. RetS. IL p. 349. — compressa Willd? in Magaz. Il. 39. Suec. Ross, austr. ** PL. min. decumbens, Flosculo mutico: Panicula lineari-contracta: Agr. decumbens Hall. fil! — frondosa Ten! RetS. IT. p. 350. (tamen alia specimina pa- niculam patulam habent.) — sicula Kth. Agr. syn. p. 228. Vilfa glaucescens Presl! Schult. Mant. 2, p. 192. Norw. Holl. Helvet. Sic. Cauc. Stolonifera : Agr. stolonifera EL. sp. pl. ed. 1. RetS. IF. p. 343. — stolonizsans Bess! — ambigua ReS. Il. p. 352. Germ. Angl. Ross. austr. — Nov, Holl (in hac culmus ramosulus.) Eadem, foliis firmioribus, pl. min. involutis: Agr. maruima LaM. RetS. IL p- 356. Kth. Agr. syn. p. 221. Vilfa maritima PB. Agr. 16. Mëm. PT. Sér. Sc. math. phys. et nat. T!. VI. 2de part. Sc. nat. 45 350 A € ROWTMS. Botanique. Milium maritimum Clem. Enc. 285. (teste Kunth.). Vivipara: Agr. sylvatica L. sp. pl. ed. 2. B. Ligula perbrevi et brevissima: a. Paniculae radiüs pl. min. hispidis: Agr. hispida Willd. sp. 1. 370. — capillaris Leers. FI. p. 20. — divaricata Hoffm. Germ. PAPA — stolomufera Ehrh. — wersicolor Ht. Hafn. — vinealis Schleic. — polymorpha II. Trin. Diss. 1. p. 201. Germ. Ross. Cauc. Sibir. Boston. ‘Ferra nov. Gracilior, panicula contracta: Agr. lüthuanica Bess. Schult. Mant. IE. p. 568. Germ. Ross. austr. Sibir. Eadem setigera: Petrop. b. Radiis pl. min. laevibus: Agr. vulgaris With. RetS. II. p. 351. At. Agr. syn. p. 220. (excl. syn. Tenor. et var. E.) — tenuis Sibth. — stolonifera Koel. gr. p. 97. — polymorpha IV. Trin. Diss. 1. p. 202. Germ. Ross. Grus. Am. bor. Flosculo brevisetigero 1. aristato: Germ. Angl. Ustilagine correpta: Agr. pumila L. Mant. 1. — Germ. Helv. Norw. Botanique. AcROB TES 351 Radis radiolisque divaricatis: Agr. capillaris L. sp. pl. ed. 1. — stolonifera Leers. |. 1. p. 20. — divaricata Koel. 1. 1. p. 97. — tenella Hoffm. Germ. ed. 2. 36. Helv Angl. Ross. Culmis folisque strictioribus: Agr. atropurpurea Hi. Hafn. Obs. Agrostis vulgaris et alba ligula sola diversae: nervi enim valvulae inferioris, quorum numero alteram ab altera distingui asserit cl. Meyer (in Hann. Mag. 1823. p. 134 et 139) in utroque gramine quini sunt: duobus tamen interdum tam in À. alba quam in eul- gart obsoletis. Radix &brosa L pl. min. repens, saepe stolonifera, 9. Culmus 2- pollicaris — 4-pedalis , adscendens |. erectus, pro directione sua aut perpendiculari aut horizontal 3 — multi-nodis, simplex aut inferne ramosus, glaber, superne nudus. Nodi glabri. Vaginae tandem inter- nodio breviores, longe plerumque laeves et glabrae. Ligula t-linealis, nune brevior, nunc brevissima. Æolia linearia, plana aut, nunc tota nunc apice tantum, subinvolnta, aut facie aut undique pl. min. scabra, longitudine diversissima. Panicula magnitudine valde variabili, nune patens , nunc patula , nunce contracta. Axis comm. sursum seaber |. hispidus, pl min. flexuosus. Radii 4ni — plurimi, semiverticillati, nunc hispidi, nune glabri, nunc superius nunc fere à basi ipsa floriferi. Spiculae hiantes, virides |. e purpureo spadiceoque variae. Glumae acutae, subaequales, 1-nerves: inferior (vix longior) aut utraque Carina, praesertim superne, hispida. Callus ex apice et interdum etiam e la- teribus pilos minutissimos exserens. Valvula inferior acuta, glumis + 352 AG EH OSITS: Botanique paullulum minor, obsoletius I. manifestius 5-nervis, apice plerumque 4 — 5-aciculata. Palo. superior dimidio minor, bidentata. Lodiculae sqq. oblongae. c. Aristatae. 46. Agrostis mucronata Presl! Rel. Haenk. 1, 238. Paniculae contractissinae Radiis uno fere a basi-, reliquis pl min. altius floriferis; Valvula inferiore medio inter apicem mediumque aristata, glumis vix lineam longis L. linea paullo majoribus À — ? breviori, superiore 3pl 4pl ve minori; Gallo antrorsum barbulato; Rudimento 0: Folis pla- nis: Ligula lineali, Fab; 7 Radix fibrosa, ©. Culmi caespitosi, 3 — 5 pollices alti, simplices, filiformes, superne sursum scabri, nodis scabris. Paginae internodiis longiores, sursum scabrae. Ligula subdecurrens. Folia vaginis breviora, vix lineam lata, utrinque scabra. Panicula sesquipollicaris, sesquilineam lata, densiuscula, non multum composita. Axis comm. scaber. Rad 3 — 2, inferiores inaequales, longiores 8-lineales, adpressi, brevisres fere a basi-, longiores infra medium 1. superius floriferi, scabri. Pedi- celli nunc spicula minores, nunc eam aequantes, pauci eadem duplo longiores, scabri. Spiculae lanceolatae, pallidae. Glumae extus totae scabriusculae, mucronato - acuminatissimae: inferior parum longior ad carinam fere tota, superior apice brevi-hispida. Valvula inferior tota scabriuscula, apice brevibifida, arista valvula duplo longiori, leviter geniculata; superior sub 4pl (duplo! Presl-) brevior, hyalina, obtusa L obtusissima (acutissima! Presl.). Fructus congenerum. 47. Agrostis exasperata m. Paniculae patulae Radns brevioribus a basi, lon- Botanique. AGROSTIS. 993 gioribus superius floriferis; Valvula inferiore glumis linean longis 1 breviori; Callo subepili; Rudimento 0; Foliis planis; Ligula sublineal. Chile, Conception. (d'Urville. Hb. Kunth.) Culmus abscissus, cum panicula forte 14 pedalis, simplex, praesertim superre sursum scaber, nodis 3, glabris. faginae internodio breviores, glabrae. Ligula obtusa. Folia lineam 1 — 14 lata, pl. min. digitum longa, glabra, margine hispidula. Panicula ultra — 3-pollicaris, 6—S lineas lata, lucidula. Axis comm. scabriusculus. Radü plures, senn- verticillati, inaequales: inferiurum longior sesquipollicaris , hispidi. Pedicelli scaberrimi. Spiculae pallide virescentes. Glumae acuminatae {interdum fere mucronatae), subaequales, undique hispidulae, ad cari- nam totam densiuscule aculeatae. Valvula inferior glabra , apice bre- vissime denticulata et setifera, seta erecta, glumas paullo superante, scabra. Walvula superior 3plo brevior, obiusa. Stam. 3, Antheris ob- longis. 48. Agrostis alpina Scop. Carn. 60. Mert. et Koch fl. germ. 1.p. 515. K/h. Agr. syn. p. 222. Paniculae apertae Radüis inferne pl. min. nudis: Valvula inferiore e basi aristata glumis 2 lineas longis À — 1 bre- viori; superiore 5plo minori (ovario duplo longiori): Callo antice utrinque piloso; Rudimento 0; Foliis infimis subsetaceis, culmris angustissimis, planis: Ligula lineali. Agrostis rupestris Wild. sp. 1. p. 368. Host. gr. HE t. 50. Trin. 1 etAS Hop DE. — festucoides Vil. Delph. 2. 76. (et #ulff hb!) Trichodium flavescens Schult. Austr. L 165 — fupestre Schrad. Germ. 1 279. t 3. fig. 5. Alp. Carinth. Salisb. Tyrol. Helv. 354 Ave R\04S TE 5: Botanique. Radix fibrosa, @. Culmus semi — sesqui-pedalis, simplex, tenuis, glaber, superne longe nudus, nodis 2, glabris. Vaginae imternodis bre- viores, glabrae. Folia inferiora multa, angustissima ta ut setacea vi- deantur, pl. min. palmaria, supremum semi — sesqui-pollicare, an- gustissimum, planum, deorsum scabriusculum. Panicula 1 — 2-polli- caris, plerumque ovali-aperta (sed et sublinearis occurrit), ex atropur- pureo et albido aut brunneo-flavente varia, À. etiam tota flavescens (Trichodium auratum Sieb.). Axis comm. tenuis, glaber. Radü 3 — 5, per distantias circiter semipollicares semiverticillati, inferne paullo 1. ad medium usque nudi, hispidi, compositi. Pedicelli spicula pl. min breviores, hispiduli. Glumae acutae, inferior paullo longior, carina (plerumque superne) hispidula. Valvula inferior 5-nervis, nervis 2 extimis in setulas productis, fere ima basi aristata: arista medio genicu- lata, glumas saepe } excedente, (basi interdum pilis brevissimis circum- data). Callus antice bilobus et emittens pilorum fasciculos 2, valvula 4plo breviores. Valvula superior hyalina, 5 — 6ple brevior, apice 2- fida et utrinque denticulo marginal notata. Lodiculae sqq. lineari- lanceolatae. 49. Agrostis setacea Curt. Lond. 6, tb. 12. Kth. Agr. syn. p. 222. (an Synn. Wahlenb. et PB?) Paniculae lineari-contractae Radïüs a basi flo- riferis; Valvula inferiore supra basin aristata glumis 2 lineas longis : breviori; superiore ovario paullo longiori; Gallo antice utrinque piloso: Rudimento 0: Folis setaceis; Ligula 11 — 2-h- neali. Trichodium setaceum RetS. IL. p. 280. Angl. Gall. (in ericetis). Lusit. {ad rupes praerupt. juxta pontem Sennaflor..). Botanique. ÆA1GY Ra 0 Sa THIS 355 Radix fibrosa, 9. Culmus sesquipedalis et ultra, tenuis, simplex, dcorsum scabriusculus, ad nodos 3, glabros paullo geniculatus. Vaginae glabrae , nodis breviores. Ligula tenuis. Folia setacea et filiformia, tenuia, deorsum scabriuscula, infima plurima, conferta, 4 — 7-polli- carla, supremum 1 — 2-pollicare, pallide viridia. Panicula sesqui — 5-pollicaris, lineari-contracta, subdensa, e sordide albo (1. viridi, 1. fla- vescente) et amethystino varia. Axis comm. tenuis. Radiü 53 — 5, semiverticillati, erecti, inaequales, tenuissimi, a basi compositi et flori- feri. Pedicelli spicula breviores. Spiculae acuminatae. Glumae ad carinam hispidulae, acuminatae, inferior paullo (1. quartam partem) longior. Valvula inferior glumis circiter tertiam partem brevior, apice bisetulosa, parum supra basin emittens aristam medio geniculatam, glumam inferiorem aequantem. Callus antrorsum biacuminatus et emittens pilorum fasciculos 2, valvula © breviores. Faloula superior hyalina, apice obtuso subbifida. Lodiculae sqq. lanceolatae. Antherae 3, lineares. 4. Valvula superior inferiori aequilonga L. paullo brevior. a. Muticae. 50. Agrostis capillaris L. prael. ed. Gis. p. 147. Kth. Agr. syn. p. 219. (ap. RetS. IL. p. 346 confusa). Trin ic. gr. If. t' 25. Paniculae aper- tae , tenerrimae Radiüis inferne pl. min. nudis; Valvula inferiore mutica glumis semilinealibus nunc dimidio nunce paullo breviori (nunc glumas aequante), superiore nunc duplo nune paullo minori nunc inferiorem aequante: Callo eberbi; Rudimento 0; Foliis an- gustis et angustissimis; Ligula brevissima L. fere lineal. 356 AGROSTIS. Botanique. Agrostis delicatula Pourr. Chlor. hisp. no. 254. Vifa capillaris PB. Agr. 1417. Lusit. Hisp. Sarepta. Radix fibrosa, ©. Culmus pl. min. pedalis (bipedalis ex Hispania), satis tenuis, erectus |. adscendens, inferne ramoso-foliosus, glaber, nodis 3, glabris. Vaginae variae longitudinis, arctiusculae, glabrae. Ligula nunc ; — nunc fere 1-linealis, pl. min. obtusa. Folia angusta, imfima et culmea plana, lin. ? — 1-, in majori specimine lineas 2 lata, 1 — 2 3 pollices (in majori 7) longa, fasciculorum saepissime compressa et perangusta, viridia, glabra 1. scabriuscula. Panicula erecta, oblonga, pl. min. patens et lucida 1. lucidissima, 3 — 6 — 9-pollicaris, tenera. Axis comm. pertenuis, glaber. Radi erecto-patuli 1, dum florent, pa- tentes, 3—4 semiverticillati, tenuissimi, stricti, glabri, breviores a me- dio longiores jam infra medium patenti-ramosi. Pedicelli glabri, tener- rimi, spicula 2 — 3plo longiores. Spiculae semilineales, pl. min. hiantes, virides L. e purpureo variae, glabrae. Glumae aequales, enerves, obtusae I. acutiusculae, glabrae. Valvula inferior callo pusillo et nudo sufful- ta, glumis aut dimidio, aut paullo tantum minor aut easdem aequans, glabra L dorso pilis brevibus obsita, tenero membranacea, superior pau lo |. inferiore dimidio brevior. Lodiculae sqq. lanceolatae, breves. Obs. Spicularum diversitas species distinctas indicare videtur, tamen in uno eodemque specimine valvulas tam dimidio quam paullo tantum glumis minores, easque nunc paullo tantum inaequales, nune supe- riorem dimidio fere breviorem inveni. 51. Agrostis Schottii m. Paniculae patulae Radns infra medium l. a medio floriferis: Valvula inferiore mutica glumis 2 lineae longis } L. fere duplo-, superiore paullo L. ! breviori; Callo epili; Rudimento o; Foliis planis; Ligula bilineali. Botanique. A. 36 \RUOVSAT Er Às. 857 Gibraltar, (Schott.) Culmus inferne abscissus, cum panicula 3-pedalis, simplex, glaber, nodis 10, glabris, geniculato-adscendens. Vaginae glabrae 1. glabrius- culae, inferiores internodio breviores, superiores longiores. Ligula apice fissula. ÆFolia lineam 1 — 11 lata, semipedalia, undique deorsum sca- briuscula, patula, supremum 3-pollicare, obscure viridia. Panicula S- pollicaris, florens inferne vagina suprema inclusa, superne patula, pal- hide viridis. Axis comm. pertenuis, glaber. Radü inferiores 5, supe- riores 4—3, supremi 2, capillares, stricti, glabri, trichotomi, inaequales, inferiorum longiores 4-pollicares. Pedicelli spicula paullo 1 2 — 5pk longiores, nudiusculi. Spiculae ? lin. longae. Glumae aequales J. sub- aequales, acutae, inferior carina superne brevissime aculeata. Valvula inferior apice obtuso 5-denticulata, superne 5-nervis, callo insidens nudo; superior apice bidenticulata. Stam. 3. Antherae lineares. 52. Agrostis dalmatica m. Paniculae contractae Radüs brevioribus fere à basi floriferis, longioribus inferne nudis; Valvulis aequalibus mu- ticis glumas linea dimidiw paullo majores aequantibus; Gallo nudo; Rudimento 0; Folüs planis; Ligula linea minore. Ins. Cherso Dalmat. (Sadler.) Radix fibrosa, ©. Culmi caespitosi, cum panicula pl. min. 4-polli- cares, pertenues, glabri L. superne deorsum scabriusculi, simplices 1. basi erecto-ramosi et ramosissimi, ad nodos 2 —53, glabros, paullo geni- culati L. erecti. Vaginae internodio longiores brevioresve, glabrae. Folia erecta, plana, tertiam lineae partem lata, glabra 1. scabriuscula, inferiora breviora, semi — 1-pollicaria, superiora longiora, paniculam subaequan- tia, subglauco-viridia. Panicula pl. min. pollicaris, lineari-contracta, vix lineas 2 lata, pallidissime viridiss Axis comm. superne scaber. Radii semivertiailati, inferiores 5, superiores 3 |. 2, inaequales : longio- Além VL Sér. S. math, phys. et nat. T! VI 2de part. Sc. nat. 46 008 A GR IONSAT A \S. Botanique. res 3 — 5-lineales, scabri. Pedicelli hispidi, spicula breviores, rarius eandem aequantes. Glumae acutiusculae, aequales, inferior plerumque dorso aculeolata, superior ad carinam apicem versus scabra. Valvulae aequales, obtusiusculae, tenerae, glabrae. Lodiculae sqq. lanceolatae. Stam. 3. Antherae lineares. 53. Agrostis verticillata Vill. Delph. p. 74. Trin. ic. gr. TL, t. 56. Parniculae lobato-densae Radüs a basi floriferis; Valvulis subaequalibus mu- ticis glumis vix linealibus tertiam dimidiamve partem brevioribus: Callo eberbi: Rndimento 0; Foliis planis; Ligula lineali. Agrostis. stolonifera L. herb, et sp. pl. ed. 2, var. B. (nec sp. pl ed. 1, nec fL Suec.) RetS. IT. p. 343, in obs. — densa MB! F1. TC. 1. p. 56. — dulcis Sibth. — refracta Münck Meth. suppl. p. 60? Vilfa stolonifera Presl. Gr. sic. p. 22. — dulcis PB. Agr. p. 16. HbKt}. n. Gen. 1. 158. ns. Madera, Canar. Tingit. Graec. Hisp. Gall. Taur. Ghilan. Mexico. tadix fibrosa, ©. Culmus dodrantalis — sesquipedalis ct alticr, procumbens et ad nodos radices agens, glaber, plerumque crassiusculus, ad nodos 5 — 7 geniculatus. Vaginae internodio tandem breviorces, glabrae (fasciculorum saepe pubescentes), laxiusculae. Ligula 1 — 2- linealis. Folia lanceolato-linearia, plana, lineas 1 — 3 lata, praesertim pagina superiore et marginibus aspera, rarius glabriuscula, in humiliori planta omnia pl min. pollicaria, in altiori digitalia — spithamaea. Pa- nicula 1 — 2-pollicaris, rarius ultrapalmaris, lobato-densa, inferius ple- rumque interrup'a. Axis comm. glaber, subaequus. Radi 3 —4—5, semiverticillati, à basi ramosi et dense floriferi, patuli, majores pollica- Lotanique. At G R\O\S' M 5; 359 954. res, minores 2 — 4-lineales. Pedicelli apice incrassati, brevissimi, hispiduli. Spiculae linea plerumque breviores, hiantes, glauco-virentes aut simul e purpureo variae. Glumae acutae, 1-nerviae, subaequales, hispidulae. Valvulae glumis subduplo breviores: inferior oblusa, 5- nervis et 5-denticulata, nervis infra obsoletis; superior subaequilonga, 2-nervis. Lodiculae sqq. minimae. Agrostis filifolia Lk. in Schrad. Journ. 1799, 4- St. p- 313. RetS. II, p. 565. Kth. Agr. syn. p. 227. Paniculae contractae Radiis fere a basi floriferis; Valvulis aequalibus muticis Glumis vix linedlibus paullo brevioribus; Callo brevissime barbulato; Rudimento 0°E0- lüs fenuissimis, compresso-involutis; Ligula lineal. Lusitan. s Radix fibrosa, @. Culmus circiter 10-pollicaris (semi — bipedalis LE), decumbens, glaber, subfiliformis, ramosissimus et foliosissimus, nodis 5 — 7, glabris. Waginae internodio longiores, glabrae. Ligula circiter linealis. ÆFolia fiiformia, glabra, inferivra 2 — 3-pollicaria, suprema pl min. 1-pollicaria, viridia. Panicula (in specimine mec 10-pollicari) 15 — 16 linealis et Erevior, matura sublineari-compacta, angusta (lin. 1 — 2 lata). Hadii 1 — 3, semiverticillati, perbreves, compositi, glabri. Pedicelli spicula decidua pl. min. breviores, scabrius- culi, apice incrassati. Glumae subacquales, chartacene, inferior dorso-, superior seriatim hispidula. Walvulae callo insidentes brevissime pilo- sulo, aequales, glumis paullo minores, angustae. fructus spadiceus, ob- longus, scutello % longior. Agrostis californica m. Paniculae lineari-contractissimae Radüs «a basi floriferis; Valvulis aequalibus muticis Glumis linealibus Atam 5tam ve partem brevioribus: Gallo aut pioso: pilis valvulis 4rlo brevio- x Ah 6 R 0°S PES: Botanique. ribus, aut rarius nudo; Rudimento 0; Folüs planis; Ligula bili- neali et ultra. Vilfa glomerata Presl! Rel. Haenk. fasc. IV, p. 239. California. In montanis Peruviae huanoccensibus. Radix dense fibrosa, 2. Culmus simplex, praesertim superne deor- sum asper, inferne calami eorvini crassitudine. Nodi 3, glabri. Vaginae internodium subaequantes, scabriusculae. Ligula apice subtruncato multifida. Folia linearia, fasciculorum lineam lata, culmea fere 2 lineas lata, 4 — 5 pollices longa, sursum asperrima. Panicula 4 — 5-polli- caris, densa, subinterrupta, lin. 3 lata, sordide viridula. Axis comm. asperrimus. Aadü plures, verticillati, erecti, a basi dense floriferi, in- aequales, longiores pollicares, per interstitia inferiora pollicaria divisr. Spiculae angustiusculae. Pedicelli brevissimi, hispidi. Glumae subaequa- les, acutissimae, undique brevi-, carina longius hispidae. Waloulae acquales, glabrae. Lodiculae sqq. 2, lanceolatae. Fructus sublinearis, hinc sulcatus. 56, Agrostis straminea Hartm. Paniculae contractiusculae Radüs brevioribus inferne parum-, longioribus fere dimidio nudis; Valvula inferiore mutica Glumis linealibus paullo breviori, superiore inferiore parum minori: Callo fere nudo; Rudimento 0; Folis planis L. subcomr'o- lutis; Ligula infima semilineali, suprema 2-lineali. Ë maritimis Norrcopiae Sueciae. (Bartling.). Radix fbrosa, ©. Culmus fere pedalis, erectus, simplex, glaber, nodis 3, parum geniculatis, glabris. Vagina inferior internodio longior, supe- riores parum breviores, glabrae. Ligula sensim longior, acutiuscula. Folia culmea linea angustiora , medii culmi et supremum paniculam basi involucrans 2} — 3-poilicaria, infima breviora, glabra. Panicula Botanique. À 6 À @ ST IS. 361 (junior contracta) 35-pollicaris, Axis comm. glaber, imferne radios per inter- stitia 9-linealia emittens, Radü inferiores 5, superiores 3— 2, glabri, inaequa- les : breviores semi-, longiores 1{-pollicares, erecto-compositi. Pedicelli spicula breviores, rarius eam aequantes, scabri. Spiculae stramineae. Glu- mae subaequales, acutiusculae, inferior superne aculeolis brevissimis dissite ad carinam obsita, superior glabra. Valvula inferior glumis paullo minor, apice obtusa, callo insidens glabro 1. pilis brevissimis antice munito, superior oblonga, dissite et obscure2-nervis. Sam. 3. Antherae lineares, 57. Agrostis Neesü m. Paniculae lineari-contractae Radiüis brevioribus a basi-, longioribus a medio floriferis; Valvulis subaequalibus Glumas li- neales aequantibus; inferiore mutica L. mucroniformi-acuminata; Callo undique piloso: pilis valvula 3 — 4vio brevioribus; Rudi- mento 0; Foliis planis; Ligula 1 — 2-lineal. Podosaemum angustum N. ab Es! Cbsp. Radix fibrosa, ©. Culmus cum panicula 1 — 2£-pedalis, simplex, glaber, versus nodos (4) glabros scaber. Vaginae internodio nunc bre- viores nunc longiores, deorsum scabriusculae. Ligula subdecurrens. Folia aut (in minori specimine) angustissima et subsetacea, aut 1—1{ lineam lata, 2 — 4-pollicaria, supremum 1 — 3-pollicare, glauca, de- orsum sCabra. Panicula 2} — 8-pollicaris, subsecunda, linearis, lincas 3 — 4 lata, viridulo-albens. Axis comm. superne hispidulus, inferne per spatia 11 — 2-pollicaria exserens radios semiverticillatos, inferio- res (in planta ditiori) 7—9, superiores 5, valde inaequales: breviores 3—4 lineales—pollicares, longiores sesqui—21-pollicares. Pedicelli nunc breves, nunc spiculam aequantes 1. eadem duplo longiores, hispiduli. Spiculae lineam longae. Glumae acutae, aequales, inferior fere tota, superior superius aculeolata, aloula inferior apice acuta 1. acuminata, 362 ANGNENOUSI TU. Botanique. aut mucronatä, imo nonnumquam brevissime setifera, tentnssime 5-ner- vata, callo insidens circumcirca piloso, pilis anticis valvula quadruplo triplo L. fere dimidio-, dorsalibus 5 -— 4plo minoribus, lateralibus bre- vibus. Vale. superior inferiore paullo L vix brevior, apice brevissime bidentata, superne 2-nervis. Sam. 5. 5S. Agrostis aequivalvis m. Paniculae patulae et patentis, lucidae, Radïis in- ferne dimidio longiusve nudis; Valvulis subaequalibus Glumas ses- quilineales aequantibus; Gallo obsolete barbato; Rudimento filifornu, pilosulo; Folüs planis. Ligula 1 — 2-lineali, (infimorum foliorum minima.) Agrostis canina, aequivalvis Trin. in Bongard Flor. Sitchensi, in act. Petrop. 1832. p. 174. Sitcha, Unalaschka, inter muscos. (Mertens fil.). Radix fibrosa, 2. Culmus erectus, 1 — fere 2-pedalis, simple, slaber, nodis 3, glabris. Vaginae internodiis breviores, glabrae. Ligula 1—2-linealis, obtusiuscula (in folüs infimis brevissima). Folia linearia, plans, superiora lineam lata, inferiora linea angustiora, glabra, palma- ria et breviora, obscure viridia. Panicula in majori specimine 4- in minori 2-pollicaris, lucida et lucidissima. Axis comm. glaber, tenuis. Fadii 5, 4, 3, 2, semiverticillati, ad medium usque et longius nudi, glabri, inferiorum longiores 2-pollicares. Pedicelli ali spicula breviores, alii longiores, glabri. Spiculae glabrae, ex atropurpureo et sordide albo variae. Glumae aequales, acutae, superior 3-nervis. Callus antrorsum brevissime pilosulus, Æudimentum in planta vegeta duas tertias par- tes valvularum attingens, apice brevissime pilosulum. Walvula inferior 5-nervis, glumas aequans, acula, superior fere ejusdem longitudinis, dissite 2-nervis. Botanique. À GRO Si, Th Iùs- 363 59. Agrostis Zenkeri m. Paniculae patentis lucidissimae (pauciflorae) Radiis pl. min. a dimidio floriferis; Valvulis aequilongis glumas sesqui- lineales aequantibus; Gallo undique piloso : pilis valoula dünidio brevioribus; Rudimento 0; Folis convolutis; Ligula lineal. Nilagiri. (Zenker.). Padix . ... Culmus pertenuis, ultrapedalis, sursum scabriusculus, simplex, risidulus, superne atrorubens, nodis 6, glabris. Vaginae infe- riores nodum subaequantes, superiores eodem breviores. Ligula ob- tusa. folia stricto-erecta, deorsum scabriuscula, angustissima, compres- so-convoluta et vix semilinearia, 20 lineas longa. Panicula 3-pollicaris. pyramidalis, lucidissima, perpauciflora. Axis comm. tenuissimus, glaber, atrorubens. Radit bini, per distantias inferiores 10-, superiores 5-l1- neales et breviores, glabri, horizontales aut patentes, inferiores 1}-su- premi semi-pollicares. Ramuli patentissimi, plerumque 1- |. rarius 2- floni, spiculam nunc pl. min. aequantes, nunc eadem bis aut vix triplo longiores. Spiculae atropurpureae aut e pallido variae, fere undique glabrae excepta gluma inferiore ad nervum scabra. Glumae aequales, acutae. Valvula inferior mutica, apice brevissime denticulata , 5-nervis, neyvis extimis marginalibus, insidens callo circumcirea piloso, pilis in- sequalibus, longioribus valvulam dimidiam attingentibus. Walvula su- perior aequilonga, acuta, 2-nervis. Slam. 1? Anthera linearis. Lodiculae sqq. lanceolatae. Fructus congenerum. b. Setigerae L. aristatae. 60. Agrostis Bergiana Trin. Diss. FE p 203. N ab Es. in Linnaea VII p. 296. Paniculae patulae vadïis a medio L. superne floriferis; Val- vula inferiore supra medium aciculata, glumas 2 lineales aequante, 364 61. À GR O0 5 TÜTÉS. Botanique. superiore paullo breviori; Gallo eberbi; Rudimento 0; Foliis pla- nis; Ligula lineali L. sesquilineali. Agrostis capensis Steud. in Flora 1829. Il. p. 467. Cbsp. Radix fibrosa, ©. Culmus 8-pollicaris — 21-pedalis, tenuis, glaber, simplex, nodis 3 — 5, glabris. Waginae nodis longiores brevioresve, sursum hispidulae. Folia erecta, inferiora pl. min. digitalia, in magnis semipedalia, vix lineam dimidiam lata, superiora lineam lata, in parvis pl. min. pollicaria, in majoribus 4i-pollicaria, deorsum aspera 1. asper- rima. Panicula Jucida, 1 — 4 — 11-pollicaris, pallide viridula L ex amethystino varia. Axis comm. pertenuis, asperiusculus. Aadü 4, 5, 2ni, tenuissimi, in minoribus per distantias linearnm 3 — 8, in majo- ribus poll. 3 remoti, scabriusculi, in minoribus semipollicares, in majo- ribus 5-pollicares. Pedicelli spiculam aequantes, rarius eadem longio- res, plerumque breviores. Glumae ad carinam superne paullo hispidae, aequales, acutae. Valoula inferior acutiuscula, aciculam exserens val- vulam aequantem 1. eadem breviorem; superior paullo brevior et an- gustior. Agrostis Ecklonis m. Paniculae (subpauperculae) contractiuseulae L. sub- patulae radis superne floriferis; Valvula inferiore aut infra medium seligera aut mulica superioreque aequali glumas lineales aequante ; Callo brevissime antrorsum barbulato; Rudimento 0; Foliis fi/i- Jormibus; Ligula fere lineal. Cbsp. in humidis. (£cklon. 943.) Gramen tenerum, viridi-albescens. — Radix tenuissime fibrosa, ©. Culmus cum panicula 5 — 9-pollicaris, erectus, simplex, tenui - fili- formis, glaber, ad nodos 4 glabros vix geniculatus. Vaginae sursum Botanique A G B 0 S T I $. 365 scabriusculae, inferiores internodio longiores, superiores eodem brevio res. Ligula angusta, apice fissa. Folia tenuifiliformia, glabra, inferiora pl. min. pollicaria (sed etiam 9-pollicaria inveniuntur), culmea 2-polli- caria, supremum paniculae tertiam partem involucrans. Panicula 2 — 4-pollicaris. Axis comm. glabriusculus. Radü bini, tenerrimi, sub- flexuosuli, 1 — 2-polliceres, supra medium floriferi, glabriuscuh. Pe- dicelli spicula paullo multove longiores, scabriusculi. $piculae albidae, apertae. Glumae aequales, acutae, 1-nerves, ad carinam superius bre- viter scabrae. Valvula inferior 5-nervis, apice brevissime 4-denticulata, nune mutica, nune infra medium (nervo medio soluto) setam exserens ipsae aequilongam. Valv. superior inferiorem aequans, dissite binervis. 62. Agrostis Chamaecalamus m. Paniculae contractae, densae Radiis brevio- ribus a basi floriferis, longioribus inferne paullo nudis; Valvula inferiore (apice 4 laciniata) supra medium aristata glumis sesqui- linealibus parum breviori, superiore ? minori: Callo barbato: Ru- dimento 0; Fohis planis; Ligula pl. min. lineal. Chamaecalamus spectabilis Nees et Meyen! Peru. Lag. de Titicaca; minor planta pr. Tacora (17000 ped. alt.) Radix fibrosa, %. Culmus aut digitalis — 5-pollicaris, aut ultrape- dalis, simplex, nodis (in majori planta) inferne approximatis, glabris. Vaginae internodio longiores, laxae, glabrae. Ligula obtusa. Folia glabra, in majori planta lineas 2 lata et 4!-pollices longa, in minori planta angustiora multoque breviora. Panicula in planta majori spi- thamaea, inferne sublobato-interrupta et apice nutans, in planta minor: 24-pollicaris, integra et erecta, albovirens. Axis comm. glaber. Radü plures semiverticillati, inaequales, plantae majoris inferiorum longior bipollicaris. Pedicelli omnes spicula breviores. Glumae aequales (infe- rior vix major), acutae, {-nerves, ad nervum vix scabriusculae. Valvula Mém. PT. Sér. Sc. math. phys. et nat. T. VI. 2de part. Se. nat. 47 366 Ç on AG R O SPA S: PDotanique: inferior callo insidens antrorsum longius (valvula quadruplo brevius)-, ad latera brevius barbato, undique scabra, apice in 4 lacinias erectas abiens, supra medium aristata: arista geniculata, glumis dimidio longior. Valvula superior angustior, apice denticulata, subhyalina. Stamen 1° Anthera brevis, oblonga. Agrostis lobata R. Br! Prodr. 1. 171. Paniculae dense-cylindraceo-con- tractae Radiüs a basi floriferis; Valvula inferiore medio inter ba- sin et medium aristata, glumis 2-linealibus. 4 breviori, superiore 3 L vix minori: Callo circumcirca brevissime barbulato; Rudi- mento 0; Foliüs planis !. subconvoluto-compressis; Ligula bilineali. Vilfa lobata PB. Agr. p. 16. Nov. Holland. Fadix fibrosa, ©. Culmus 11-pedalis, erectus, satis tenuis, simpler, scabriusculus, nodis 3, glabris. Vaginae glabrae, intus scabriusculae. Ligula pl. min. acuta. Folia lineam lata, apice attenuata, glabre. do- drantalia et breviora, supremum pl. min. 11-pollicare. Panicula cylin- dracea, lineis 2 vix latior, pl. min. lobata, 21 — 3 pollices longa, al- bendo-pallida 1. rufescens. Radit adpressi, compositi. Pedicelli brevis- simi, hispidi. Spiculae angustae, 2 lineas longae. Glumae acutae 1. acuminatae, inferior paullo longior, ad carinam brevissime serrulatae. Valvula inferior glumis {1 fere 1 brevior, apice 4-denticulata, dentibus 2 sublongioribus, tenui - 5-nervis. Arista medio subgeniculata, giu- mas non aut vix excedens. Valvula superior apice erosula, dissite 2- nervis. Lodiculae sqq. lanceolatae. Sfam. 5. Antherae lineares. Fructus congenerum. 54. Agrostis diaphora m. Paniculae junioris subeylindraceo-contractae, an- gustae, maturae ultra pollicem latae, patulae Radïs a basi floriferis; Botanique À :G :RaONSÉTELUS. 367 Valvula inferiore inter basin et medium aristata glumis subultra- biliealibus ? minori, superiore paullo breviori; Callo antice bar- bato; Rudimento 0; Foliis planis L compressiusculis; Ligula 1 — 2-linecli. Van Diemens Land. (Hooker. Lindley.) Radix fibrosa, 2. Culmus erectus, 2 — 4-pedalis, glaber, nodis 5 — 4, glabris, Vaginae internodio fere dimidio breviores, glabrae I. sursum scabriusculae. Ligula fissa. Folia duriuscula, in majori planta ultrapedalia et lineas 2 lata, margine scabriuscula, ceterum aut glabra aut scabra, in planta minori 2 — 4 —- 5-pollicaria, interdum com- préssa. Panicula in minoribus 5- in majoribus 9-pollicaris, junior 3 — 5 lineas lata, contractissima, densissima, subcylindracea, pallide fla- vescens L viridula: adulta patula. Radii plures, fasciculato - semiverti- cillatt,.5 7 2 19 — 14 lineas longi, in juniore planta adpressi, in matura patuli |. subpatentes. Pedicelli brevissimi, hispidi. Spiculae ji min. 2-lineales. Glumae acutae, uninerves, ad nervum interdum fere à basi, saepius circiter a medio brevissime aculeolatae , inferior pauilo longior. Waloula inferior tenuissime 5-nervis, callo insidens an- trorsum barbato, pilis valvula 4 — 5plo brevioribus, apice 4-dentata, dentibus 2 paullo longioribus, interdum longiusculis; arista medio ge- niculata, et glumis parum vel paullo longiori. Valo. superior angustior, acutiuscula , binervis. Lodiculae sqq. lanceolatae, acutae. Siam. 5. Antherae Vineari-chlongae. Fruetus (nondum satis perfectus) scutello iere dimidio longior. 65. Agrostis quadriseta R. Br! Trin. ic. gr. II, t 33. Kth. Agr. syn. p. 218. (excl. syn. PB.) Paniculae #ÿrsodis cylindraceae densae radis (fere) a basi floriferis; Valvula inferiore quadrisubulata , infra medium, aristata, glumis 2-linealibus + breviori, superiore £ mino- + 368 A C'R\oÏStTÜ Botanique. ri; Callo wtrinque barbulato; Rudimento 0; Foliüs planis, angustis; Ligula bilineali. ; Avena quadrifida LaB. n. Holl. p. 25. t. 32. Calamagrostis quadriseta Sprgl. S. V. I. p. 253. N. Holl. (Lindley.). Radix fibrosa, ©. Culmus erectus, gracilis, fere 3-pedalis, simplex, sub panicula satis longe nudus. Aodi 3, glabri. Vaginae internodio multo breviores, glabrae. Ligula oblonga. Folia stricto-erecta, lineam lata, carinata, scabriuscula: inferiora spithamaea, medium culmi vix digitale, supremum unguiculare. Panieula teres, densa, 3 lineas lata, palmaris, albescens, nitida. Axis comm. strictus, asper. Radü aliquot semiverticillati, adpressi, breves (inferiorum longiores 7-fineales), a basi L. mox supra basin ramosissimi, hispiduli. Spiculae lineari-lanceolatae, angustae. Glumae acuminatae, carinatae, ad carinam anguste et brevi- denticulatae: inferior parum longior. Falvula inferior glumis 4 L. brevior, callo insidens utrinque fasciculo pilorum brevi instructo, 4- nervis, fere ad medium usque fissa in lacinias 4 subulatas, subacqua- les; arista glumas paullo excedente, parum torta, medio leviter genicu- lata. Valvula superior inferiore 1 brevior, duplo angustior, lineari- lanceolata, acutissima, binervis. Lodiculae sqq. obtusae, ovario breviores. Stam. 3. Antherae lineares. 66. Agrostis Preslü Kth. Agr. p. 225. Paniculae coarctatae densae Raduns brevissimis; Valvula inferiore apice brevibidenticulata, supra basin aristata glumis wltrabilinealibus À breviori, superiore ? — } mino- ri; Callo antrorsum barbulato; Rudimento piloso, brevi; Folüs in- volutis ; Ligula brevissima. Agrostis caespitosa Presl! Rel. Haenk. I. p. 237. Chile? Peru ? ‘ Botanique. AGROSTIIS. 369 Radix fibrosa, %. Culmi dense caespitosi, cum panicula 2-pollicares, stricto-erecti, simplices, firmi, glaberrimi, nodis occultis. Vaginae breves et brevissimae, internodio longiores, striatae, glabrae. Ligula truncata. Folia multa, semipollicaria et breviora, rigida, patentia, canaliculato-m- voluta, angustissima, obtusa, glabra. Panicula linearis |. subovata, ; — 1-pollicaris, lineis 2 paullo latior. Axis comm. glaber. Radü adpressi, vix { — 2-lineales, 1 — 2 — 3-flori, glabri. Pedicelli brevissimi, glabri 1. glabriusculi. Spiculae lineari-lanceolatae, lineis 2 sublongiores. Glumae luteolo-virescentes, apice plerumque atro-purpureae, glabrae, 1-nerves, supra medium ad nervum scabrae |. nudae, acutiusculae: inferior paullo longior. Valvula inferior glumis brevior, 3-nervis, glabra, callo insidens superne brevissime piloso. Arista supra basin exserta, recta |. medio subgeniculata, glumas aequans |. paullo superans, scabra. Valvula superior paullo 1. ? brevior, dissite binervis, ad nervos superne brevissime sub lente ciliata. ÆRudimenitnm valvula 3 — 4ple brevius, pilosum. Lodiculue sqq. obtusissimae. Fructus congenerum. EL. Valvulae pilosae. (Lachnagrostis Trin. Gr. 1 et 1i-fl. p. 135.) a mulicae. 67. Agrostis lachnantha N. ab Es! Panicula (6 — 13-pollicari) sxélineart, contractiuscula; Spicula lineali; Valvula inferiore mutica, glumas aequante L. subaequante, undique pilosa, superiore parum breviori: L. aequilonga, nuda; Rudimento 0; Foliis planis; Ligula ultrali- neali — bilineali. Podosaemum lachnanthum N. ab Es. in plantis Dregeanis. Cbsp. 68. A CR OS MINS. Botanique. Radix fibrosa, ©. Culmus cum panicula 14 — 2-pedalis, erectus, retrorsum: scabriusculus, simplex, nodis 2—3, glabris, Vaginae inter- nodiis longiores brevioresve, scabriusculae. Æolia linearia, in planta spontanea ultra lineam lafa, in culta angustiora, scabra, glauca: culmea inferiora 2-pollicaria , superiora longiora, supremum 5—ultra 5-pollicare. Panicula sublinearis, in planta spontanea basi vagina involucrata, in culta longe nuda, quandoque interrupta, pallidissime virescens. Axis comm. inferne scabriusculus, superne scaberrimus. Æadü plures, semi- verticillati, breviores pl. min. semipollicares, a basi-, longiores 2 — 3 et uitra pollicares ad medium usque l. paullo minus nudi, capillares, inferiores scabriusculi, superiores scaberrimi. Pedicelli nune spicula paullo brevicres, nunc paullo longiores, scabri. Spiculae subsplenden- . tes. Glumae aequales, acutae, ad nervum brevissime aculeolatae. Val- vulae aequales |. parum inaequales: inferior acutiuscula, mutica (in planta spontanea' in culta, tamen non semper, statim infra apicem brevi- et tenui-setulifera), undique (in pl. culta infra ad medium usque) pilosa, 3-nervis, superior fere ejusdem longitudinis, acuta, glabra, dissite binervis. ZLodiculae sqq. minimac. Stam. 3. Antherae lineares. Fructus dorso sulcatus, scutello quadruplo longior. Agrostis umbellulata m. Panicula (Umbella uninodia) semipollicart, pau- perrima, patula l. patente; Spicula linea parum mayori; Valvula inferiore mutica, glumas aequante, undique-, superiore aequilonga, praesertim versus marginem pilosa; Rudimento 0; Foliis planis; Ligula vix ulla.. ? Colpodium pusillum N. ab Es! Cbsp. Radix . . .. Culmus pl. min. bipollicaris, glaber, decumbens? per- tenuis, ramosissimus, nodis 5 — 6, geniculatis, glabris. Vaginae inter- Botanique. AÆAGROSTIS. 371 b. 69. nodiis longiores 1. eadem subaequantes, juniores pilis adspersae. Ligulae loco pili longiusculi. Folia lineam dimidiam lata, glabra, longiora fere bipollicaria , suprema paniculam aequantia À superantia, tenuissima, semipollicaria. Paniculae (potius Umbellae) Axis comm. nulius. Rad 4, inaëquales, uniflori, spicula 4 — 5ies longiores', tenerrimi, glabri, basi folio supremo involucrati. Spicrlae paucissimae, solitariae. Glumae aequales, acutae, glabrae. Valoulae callo antrorsum pilosulo 1. subnudo insidentes, inferior acutiuscula, mutica, nervis 5 latiusculis et viridibus notata, tota villosa; superior aequilonga, fere duplo angustior, inferne 2-nervis, lateribus villosa. Sam. 3. Antherae lineares. Fructus mem- brana adnata inclusus, apice ipsa paullo brevior. Aristatae. Agrostis Royleana m. Panicula tam contracta quam patente et lucidissimu: Spicula lineali L. nonnihil majori; Valvula inferiore slumis paullo (4 — À) breviore, tota villosula (lateribus pilis brevibus rarisque adspersa), infra medium {. medio dorso aristata, superiore 5 — ; breviore L. rarius subaequante; Rudimentulo barbato; Folis planrs L. convolutis; Ligula semilineali L. lineali. Lachnagrostis Royleana N. ab Es! in Royle hb. Ind. reg. mont. sup. no. 266. — et — — Hookeri N. ab Es! Ind. or. (Roÿle.) Nilagiri (Zenker.) Ceylon. (kb. Whytt.) Radix fibrosa, ©. Culmi adscendento-caespitosi, 8-pollicares — 1 — 1}-pedales, simplices, tenues, nodique 3 — 5, glabri. Paginae glabrae, nodos aequantes I. ïisdem longiores. Ligula obtusiuscula. Folia ple- rumque convoluta, glabra, semilineam — lineam lata, fasciculorum angustissima, Culmea pl. min. digitalia, supremum semipolhcare. Pant- A, CR O ETS. Botanique. cula 2 — 3! — 6i-pollicaris. Axis comm. pertenuis, glaber aut sca- briuseulus. Radi 2, 3, 4, 5, inferne pl. min. longe nudi, plerumque a medio, rarius (et im contractis plerumque) fere à basi floriferi, 11 — — 2!-pollicares, glabri, simpliciusculi, interdum a basi divisi. Pedicelli spicula aut breviores aut duplo longiores, hinc inde hispiduli. Spiculae lineales 1. (in specim. contracto) fere 1}-lineales. Glumae acutae, 3- nerves, inferior parum longior, glabrae |. inferior ad |. ultra medium usque-, superior apicem versus brevius aculeata. Valvula inferior callo parvulo apice brevipiloso insidens, dorso ad aristae basin et antice fere ad apicem usque-, lateribus minus et brevius pilosa, apice obtusa. in- fra medium Aristam emittens glumis semi- |, paullo longiorem, pl. min. geniculatam. Walvula superior À, rarius 3 brevior aut inferiorem sub- aequans , obtusiuscula 1. brevissime bifida. Fructus congenerum. 10. Agrostis pilosula m. Panicula contracta; Spicula linea paullo maÿori: Valvula inferiore glumis vix L parum bremiori, villis subraris obsita, inter basin et medium aristata, superiore triplo breviori: Rudimento 0; Foliüs planis; Ligula ultralineal. Lachnagrostis scabra N. ab Es! Ind. orient. reg. mont. super. (Royle). Culmus (abscissus) pedalis, simplex, totus vaginatus, nodis glabris. Vaginae laxae, internodium aequantes |. superantes, glabrae. Ligula obtusa, decurrens. Folia erecta, linearia. lineas 2 lata, dodrantala et longiora, acuminata, deorsum scabra, viridia, supremum palmare, pani- culam aequans 1. superans. Panicula fere spithamaea, (junior adhuc) vagina suprema seminvolucrata, satis tenera, viridi-albescens. Aæis comm. pertenuis, laevis. Radü subterni, erecti, scabriusculi, inferne nudi, trichotomo- et contracto-radiolosi, inferiores 3-pollicares. Pedicelli nunc spicula breviores, nunc eam aequantes, nunc duplo 1. paullo Botanique. A\GYRNO) STATS 970 magis longiores, scabriusculi. Spiculae pallidissime virides. Glumae sub- |. paullo in-aequales, acutae, inferior parum longior, excepta basi ad carinam dissitiuscule-, superior superne aculeolata. Valvula inferior apice subobtusa, villis (quam reliqui paucioribus) obsita, Arista glumis semilongioni, medio geniculata; superior triplo brevior, obtusa, glabra. Lodiculae sqq. minimae, oblongae. Stam. 3. Antherae lineares. 71. Agrostis ciliata m. Panicula laxa, patula; Spicula ultra 11 lineali; Vai- vula inferiore glumis À Z. fere À breviori, villis obsita, medio dorso aristata, superiore plus dimidio minori; Rudimento © (?); Folis planis; Ligula semilineali. Lachnagrostis ciliata N. ab Es.! ind. orient. Radix fibrosa, ©. Culmi inferne geniculati, tenues, simplices, giabri, pedales et minores. Nodi 4, glabri. V'aginae internodio longiores, glabrac. Ligula obtusa. Folia pl. min. lineam lata, omnia subaequalia, circiter 2i-pollicaria, deorsum scabriuscula. Panieula 3 — 33-poilica- ris, lucida, e pallide viridi et amethystino varia. Axis comm. tenui- filiformis, glaber. Radü inferiores quaterni, superiores bini, inaequales, longiores 2-pollicares, breviores 10-lineales, circiter a medio ramosi et floriferi, glabri 1. hispiduli: Pedicelli spiculam aequantes |. eadem longiores, glabri. Glumae subaequales, acutae, inferior paullo latior et vix longior, ad carinam-, superior paullo angustior apicem versus den- ticulata. Valvula inferior apice obtuso epili, villis longiusculis obsita, dorso circiter medio aristata, arista pertenui, glumas paullo superante, recta |. geniculata; falurnla superior duplo triplove brevior, obtuse subtriloba, glabra. Lodiculae sqq. lanceolatae. Stam. 3. Antherae li- neares. Mém. VI Sér. Sc. math. phys.et nat. T. VI. 2de part. Sc. nat. 48 374 AGROSTIS. Botanique. 72. Agrostis nitens Guss! FI. sic. 1, p. 59. Panicula {hyrsiformi, lanceolato- oblonga, densa; Spiculis sesqui- L. fere bilineahbus; Valvula infe- riore glumis triplo breviori, tota villosula, apice longi-biseta, medio aristata, superiore aequilonga; Rudimentulo barbato; Foliis planis L. compressis; Ligula 1 — fere 14-lineali. Lachnagrostis Gussonis Trin. ic. gram. XX. t. 243. Ad litora Siciliae meridionalis. Alexandria. Radix fibrosa, ©. Culmi procumbendo-obliqui, 4 — 9-pollicares, glabri, ad nodos 3 — 6 glabros pl. min. geniculati, inferne florifero- ramosi, infra thyrsum pl. min. longe nudi. Vaginae demum internodio paullo breviores, glabrae, culmeae superiores paullo tumentes. Ligula decurrens, apice obtusiusculo demum bifida. Folia linearia, rigidula, glabra L. superne asperiuscula, adultiora plana et ultra lineam dimi- diam lata, juniora compressa, inferiora 2/-pollicaria, sensim minora, pallide glauco-viridia. Panicula nitidula, pollicaris et brevior. Axis comm. pertenuis, glaber. Radiü semiverticillati, erecti, compositi, per- breves, pl. min. lineam ab invicem distantes. Spiculae glaucae, demum flavae. Glumae lanceolato-lineares, acutae, ad carinam superius hispi- dulae: inferior paullulum longior. Valvula inferior callulo pusill et antrorsum processulum tenuem et pilosum emittenti insidens, obsolete 5-nervis, nervis intermediis exeuntibus in setas rectas, fere longitudine valvulae; Arista longe plerumque paullo supra medium exserta, inferne torta, medio geniculata, glumis paullo breviori. Valvula superior an- gustior, glabra, dissite binervis, nervis plerumque in aciculam brevem productis. Æructus perianthi valvulis adnatus. 13. Agrostis Chamissonis m, Panicula lineari-oblonga, contractiuscula; Spicu- Lis sesqui- l. bilinealibus; Valvula inferiore glumis subduplo bre- Botanique. AGROSTIS. 375 viori, tota villosula, aciculis 4 terminata, medio aristata, superiore subaequilonga; Rudimentulo barbato; Foliüs planis; Ligula lineali. Lachnagrostis Chamissonis Trin. ie. gr. XXI. t. 242. Deyeuxia? Chamissonis Kunth Agr. syn. p. 242. Insula Paschatis (de Chamisso.). Radix dense fibrosa, ©. Culmi in caespitem densissimum collecti, erecti, 3 — 5-pollicares, glabri, ad nodos 3 — 4, glabros aequi, simplices, fere ad paniculam usque vaginati. Waginae glabrae, inter- nodia excedentes. Ligula obtusiuscula, lacera. Folia in caespite plu- rima et confertissima, linearia, attenuato-acuta, lineam dimidiam lata, glabra, inferiora et fasciculorum paniculam subaequantia, sicci graminis purpurascentia. Panicula pollices 1 — 2 longa, contractiuscula, e vi- ridi-albo flavescens. Axis comm. tenuissimus, subangulatus, flexuosulus, per intervalla brevia emittens Radios plerumque binos, composites, alios fere a basi, alios superius floriferos. Pedicelli plerumque longitu- dine spiculae, glabri. Spiculae pallide stramineae. Gluimae lineari- lanceolatae, acuminatae, ad carinam denticulatae, subaequales. Valvula inferior callo pusillo antrorsum processum piliferum brevissimum emit- tenti insidens, tota villosa, tenuissime 5-nervis, nervis 4 in aciculas brevissimas productis; Arista paullo supra medium enata, glumas aequans, recta, scabra. Valvula superior angustior, subaequilonga, glabra, nunc dissite nunc angustissime binervis. Lodiculae sqq. lan- ceolatae. Stam. 3. Antherae lineares. Stigmata ramosula. 14. Agrostis Billardieri RBr. Prodr. 1. p. 171. Panicula laxa, eœæpansa: Spi- culis wltrabilinealibus; Valvula inferiore glumis dümidio breviort, glabra, apice 4-subulata, medio aristata, superiore paullo munort; Rudimento barbato; Foliis planis; Ligula ultralineali. x 376 AG. R O0 S\TIIS. Botanique. Avena filiformis LaBüll. N. Holl. 1. 24. t. 31. (exc. syn. Forst. Lachnagrostis Bilardieri Tr. 1 et 15 fl. p. 217. Deyeuxia Billardieri Kth. Agr. p. 244. Nov. Holl. Radix . ... Culmus cum panicula 5-pollicaris — pedalis, glaber, simplex, inferne subgeniculatus, nodis (3?) glabris. Vaginae internodio longiores, sursum scabriusculae, suprema paniculam hinc involucrans. Ligula fissa, suprema fere sesquilinealis. Folia stricta, duriuscula, acutissima, deorsum aspera, (speciminis mei 5-pollicaris) 2-pollicaria, linea latiora, obscure viridia. Panicula 3 — 7-pollicaris, inferne e va- gina suprema ut e spatha prorumpens et angustata , superne expansa. Axis comm. pertenuis, scaberrimus. Radiü bini, deorsum scaberrimi, longiores 2 — 4-pollicares, di- I. trichotomi, apice uniflori. Pedicelli spicula multo longiores, scabri, apice incrassati. Spiculae lineis 2 paullo longiores. Glumae subaequales (inferior parum longior), angustae, acu- tissimae, lineari-lanceolatae, ad carinam breviaculeatae. Valvula inferior callo insidens circumcirca barbato, pilis anterioribus longioribus, ceterum glabra, tenui- 5-nervis, nervis apice in subulas 4 excurrentibus valvula vix breviores, medio aristata; Arista glumis (fere duplo) longiore, in- ferne torta, medio geniculata. Waloula superior inferiore paullulum brevior, glabra, dissite binervis. Rudimentum longum, barbatum. Lo- diculae squamae oblongae. Antherae? 15. Agrostis aemula RBr. Prodr. 1. p. 172. Panicula superne aperta, l. ex- pansa; Spiculis (1-) 2 — 24 linealibus; Valvula inferiore glumis dimidio breviori, vilosula, medio dorso aristata, superiore sub- aequilonga; Rudimento barbato; Foliis planis; Ligula (superivre) 2-lineah. Avena filiformis Forst. Prodr. n. 46. Botanique. AIG 'R'OXS IT ES 377 Lachnagrostis retrofracta Tr. Fund. p. 128. — — Willdenowü Tr. gr. 1 et 14 fl p. 217. (Spiculis 1-li- nealibus |. paullo majoribus.) Agrostis debilis Poir. enc. sppl. 1, p. 249. — avenacea Gmel. S. V. 1. p. 171. — filiformis Sprgl. Mant. 1. p. 32. — retrofracta Wild. ht. Berol. 1. p. 94. RetS. II. p. 365. — Forsteri RetS. II. p. 359. Deyeuxia Forsteri et retrofracta Kth. Agr. p. 244. Ins. Paschatis (e collect. Forsteri). N. Holl. (Lindley.) V. Diem. Land (Hooker..). Radix fibrosa, ©. Culmus 10-pollicaris — sesqui — 2-pedalis, glabriusculus, simplex, inferne geniculatus, nodis 4, glabris. Vaginut internodio pl. min. longiores, deorsum asperulae. Ligula inferior 1-, superior 2-linealis, acutiuscula 1. fissa. Folia lineas 1 — 2 lata, 5 — 5 -— 7-pollicaria, deorsum asperiuscula, viridi-glauca. Panicula 6 — 9- pollicaris — pl. min. pedalis, basi folio supremo imvolucrata, ibidem contracta, apice aperta et pl. min. patens. Axis comm. deorsum scaber, per distantias 2 — 1-pollicares emittens radios inferne 2 — 5, super- ne 3, subcapillares, strictos, deorsum hispidos, inferiores 6 — 7-polli- cares, superne (circiter 4tam partem) floriferos, trichotomos. Pedicelli spiculam aequantes 1. plus duplo longiores, hispidi 1. hispiduli. Spiculae ex amethystino alboque variae, juniores pallide glaucae, Glumae acu- üssimae, subaequales, carina scabrae. Valvula inferior 5-nervis, apice brevissime 4-denticulata, villosula, medio aristata; Arista torta, medi geniculata, glumis duplo longiori. Vab. superior subaequilonga, glabra, dissitiuscule 2-nervis.. Rudimentum valyvulam superiorem subaequans, pilosum. Stam. 5. Antherae lineares. 378 AGROSTES. Botanique. 16. Agrostis semibarbata m. Panicula apice aperta: Spiculis 3-Zinealibus ; Valvula inferiore glumis ? breviori, inferne tertiam partem villosa; infra medium aristata, apice 4-subulata, superiore ad subularum originem usque longa; Rudimento barbato; Foliis compressis; Ligula 2-fere 3-lineali. Van Diem. Land (Hooker.). Radix . . . . Culmus bipedalis? tenuis, sursum scaber, nodis glabris. Vaginae sursum scabriusculae , internodio longiores. Ligula angusta. Folia (suprema) compressa |. compressiuscula, lineam dimidiam lata, 5 — 4-pollicaria, deorsum scabriuscula. Panicula basi folio supremo involucrata, 10-pollicaris. Axis comm. tenerrimus, scaber, per inter- stitia 3 — 2-pollicaria radios emittens capillares, inferne quinos superne ternos 1. binos, inferiorum longiores 8-pollicares, breviores 5-pollicares, strictiusculos, deorsum scabros, di — trichotomos, superne pauci-flori- feros. Spiculae e glauco alboque variae, glumis hinc inde purpureis. Glumae angustae, ad carinam superius scabriusculae, acutissimae, sub- aequales, inferiore nonnihil longiore. Valvula inferior non computatis subulis glumis fere dimidio-, cum subulis vero ? aut paullo minus brevior, 5-nervis, inferne circiter tertiam partem pilosa, apice excur- rèns in subulas 4, aut omnes aut duas tantum ipsa dimidio breviores. Arista infra medium valvulae proveniens, medio paullo geniculata, glumis dimidio longior. Walv. superior angustior, anguste binervis, glabra. Rudimentum valvula superiore fere tertiam partem brevius, pilosum. Lodiculae sqq. lineari-lanceolatae. Stam. 3. Antherae lineares. Botanique. CHAETURUS. 379 13: Cu À E Tuer w s\\Lxr. Panicula. Spiculae in apice radiolorum (binae 1.) ternae, brevissime subaequali-pedicellatae. Glumae lanceolatae valvulis longiores: inferior major, in setam excurrens. Waloulae 2, muticae , superior inferiori plus dimidio minori. Gramen hispanicum et lusitanicum erectum, 2 — 3 — 4 — 10-pollicare. Radix fibrosa, ©. Culmus inferne ramosus, tenuis, glaber, ad nodos 2 — 4, glabros, erectus L pl. min. geniculatus, demum superne ad medium usque nudus. Vaginae internodio pl. min. breviores, glabrae. Ligula membranacea, linea- lis, acutiuscula, subdecurrens. Folia perangusta, planiuscula, glabra, ad summum sesquipollicaria, in hu- milioribus subsetacea et multo breviora. Panicula contracta 1 contractiuscula, semi — bi-pollicaris, densiuscula, aeneo-viridula. Axis comm. pertenuis, glaber. Radii 2 — 3 et plures, per lineas 2 ab invicem remoti, ali perbreves, alit lineas 2—5 longi, pedunculis scabriusculis. Spiculae in quovis pedunculo ternae (rarius 2), subaequali- et brevissime pedicellatae, linea paullo longiores, lanceo- latae, contractae. Glumae herbaceae: inferior scabriuscula, apice im se- tam excurrens 2 — 3-linealem, 1-nervis, superior mutica L. acumi- nata, paullo brevior, 3-nervis. Valvulae membranaceae: inferior glumis paullo minor, glabra, apice obtusa, basi callulo stipitiformi brevissimo et nudo insidens, superior inferiore plus dimidio minor, angustior. Lodiculae sqq. 2, lanceolatae. Stamina 3, Antherae lineares. Stigmata sessilia, plumosa. 380 CHAETURUS PEREILEMA. Botanique. Fructus lineari-oblongus, hinc sulcatus. 1. Chaeturus fasciculatus Lk. m Schrad. Journ. 1799. 2. p. 313. Polypogon subspicatus Willd. nov. act. soc. nat. cur. Berol. 3, p. 443. -— fasciculatus Pers. Syn. 1, p. 80. Agrostis articulata Brot. Lus. 1. p. 75. — triflora En. ht. hafn. Lusitan. Hispan. 14. APCE RE TT Em APR EST. Panicula jubalis e radns dense thyrsoideis , alternis. Spiculae com- pacto-fasciculatae: inferiores sub forma glumarum 1. setarum abortien- tes, superiores 1 — 2, fructiferae. Glumae flosculo dimidio breviores, seta terminatae. Valoulae basi pilis cinctae: inferior 3-nervis, acumi- nato-setigera. Gramina Bahamae et Brasiliae , spithamaea — 2-pedalia, inferne pl. min. decumbentia et e nodis inferioribus fibras agentia, ad nodos pl. oun. decumbentia, ©. Culmus florifero-ramosus, infra pañiculam brevi spatio nudus. Vaginae internodio breviores longioresve, glabriusculae, superne asperae, ad faucem saepe barbatae. Ligula brevis, membranacea. Folia laxa, sublanceolato-linearia, plana, lineas 1 — 2 — 3 lata, attenuato- acuminata, scabra, palmaria — spithamaea, obscure viridia. Panicula jubalis pollices 2 — 6 longa, viridis. Axis comm. subtriqueter, pl. min. scaber |. pilosulus. Radü patuli l. patentes (plerumque infe- rires secundi), a basi dense thyrsoidei, lineari-oblongi, solitarüi: infe- riores semi — uni-pollicares, lineas 8 — 10 ab invicem distantes, superiores approximati et breviores. Radioli itidem solitarü et alterni, Botanique. PEREILEMA. 381 brevissimi, a basi dense fasciculato-floriferi. Spiculae compacte fascicu- latae, ita, ut inferiores semper, sub glumarum aut setarum forma, abortiantur, nec in fasciculo quovis nisi una alterave spicula liberior fructifera sit, eaque lanceolata, sesquilineam longa, uniflora. Glumae membranaceae ; oblongae, subaequales, valvulis dimidio breviores, 1- nerves, apice brevissime bidentatae et setam emittentes ipsarum longi- tudine, rectam. Walvulae membranaceae, callulo brevissimo, angusto et pilifero insidentes, compressiusculae, subovato-lanceolatae, clausae: infe- rior scabra, 3-nervis, nervo medio ex apice brevissime dentato in se- am excurrente nunc longitudine valvulam aequantem, nunc longissi- mam. Walv. superior aequilonga, paullo angustior, binervis, apice brevibidentata. Lodicula nulla. Stam. 3. Antherae oblongae. Ovarium glabrum. Styli 2, Stigmata plumosa. Fructus fasiformi-linearis, compressiusculus, liber, eberbis, subexsulcus, scu- « tello ? longior. 1. Pereilema crinitum Presl! Rel. Haenk. Fasc. IV et V. p. 233. tab. 37, f. a. Spiculis hermapbroditis pilis valvula triplo brevioribus basi cinctis, apice seta fere sesquipollicari terminatis. Panama. Fadix subrepens, ©. Culmus basi florifero-ramosus, 4 — 10-pollica- ris, ad nodos 5 — 6 glabros strictiusculus, tenuis, infra paniculam brevi spatio nudus et pubescens. Vaginae scabriusculae , internodio longiores, apice brevissime biauriculatae, auriculis linearibus, divergen- tibus. Ligula brevis, truncata, ciliolata. Folia linearia, deorsum scabra, plana, superiora vix lineam lata, inferiora angustiora, 3 — 5-pollicaria, supremum paniculam subaequans, pallide viridia. Panicula 4 — 5 Mém. VI. Sér. Sc. math. hpys.et nat. T, VI. 2e part. Sc. nat. 49 382 PERF KL EM 4. Botanique. pollices longa, angusta, inferne subinterrupta, pallide viridis. Axis comm. triqueter, marginibus pubescens. Radii solitari, a basi densis- sime et oblongo-floriferi, inferiores 4 — 5 lineas longi, superiores bre- viores. Radioli brevissimi, dense fasciculato-floriferi. Spiculae fere lineam longae in quovis fasciculo 2 — 3 — 4, setis (8 — 18) scabris ipsisque aequilongis obvallatae. Glumae subaequales, valvulis dimidio breviores, 1-nerves, apice in lacinulas brevissimas obtusas divisae et setam emittentes scabram, ipsis paullo longiorem. Valvulae callulo in - sidentes et pilos circumcirca exserentes ipsis triplo breviores: inferior 3-nervis, scabra, apice excurrens in setam pollice longiorem, flexuosam, scabram; superior inferiori aequilonga, paullo angustior, 2-nervis, acuta. Stam. 3. 2. Pereilema brusilianum m. Spiculis hermaphroditis pilis breuissimrs (val- vula 5 brevioribus) basi cincüs, apice seta {ri — quinque lineah terminitis. Pereilema erinitum Tr. ic. gram. XXX, t. 358. Mühlenbergia Beyrichiana Kth.! Agr. synopt. p. 200. Gram. I. tab. 113. Brasil. in nemoribus Serr. d'os Orgos (Beyrich.). In locis cultis prope Summodorio (Riedel.). L Radix subrepens, ©. Culmus inferne decumbens, spithamaeus — bi- pedalis, lorifero-ramosus, ad nodos plurimos et glabros pl. min. geni- culatus, infra paniculam brevi spatio nudus. Vaginae internodio bre- viores longioresve, glabrae, superne asperae, ad faucem saepe barbatae. Ligula Vrevis, membranacea. Folia patula, plana, lineas 1—2—5 Jata, utrinque $Scabra, obscure viridis, palmaria-spithamaea. Panicula 2 — 6 pollices long et subsecunda, e radüs ad axin subtriquetrum inferne per intervalla G — 10-linealia solitariis, superne confertissimis, a basi Botanique. PEREILEMMA. 583 dense floriferis , lineas 4 — 12 longis, patentibus, viridibus. Radioli brevissimi, dense fasciculato-floriferi. Spiculae sesquilineam longae, compacto-fasciculatae ita, -ut inferiores semper sub glumarum 1. seta- rum forma abortiantur, nec in fasciculo quovis nisi una alterave spicula liberior completa sit, eaque lanceolata. Glumae membranaceae, oblongae, apice bidentatae, uninerves, nervo inter dentes in setam glumarum longitudine producto, subaequales, flosculo plus dimidio breviores. Val- vulae insidentes callulo brevissimo, basi brevissime pilosie, membrana- ceae, demum subchartaceae, subovato-lanceolatae , compressiusculae, clausae: inferior 3-nervis, apice brevibidentata, nervo medio in setam valvula paullo 1. vix longiorem excurrente; superior aequilonga, mutica, paullo angustior, 2-nervis, apice bidenticulata. Lodicula nulla. Antherae 3, oblongae. 384 TRINIUS Botanique. INDE X. az. Achnatherum soboliferum PB. ... pr à Agraulus alpinus PB...,.,....... 336 ES CONNSP PRE SP ET 354 A'anos tre tee ee Le RE de 309 — abakanensis ESSOR see 325 = aemula RBr. :.:.......:. +376 = L'aeneAML I A see Cul 332 — aequivalvist Dr... 0.050062 — alba Leers 2200 1.2849 — = NI SR TE DE 548 ee MAN NE MAENEAE — 4 Mcoarclata Meÿer 549 — — dilatata Meyer........549 — — vulgaris Meyer .......548 —Palbidanlires te A MPa 544 — alpina Less en Meet 334 A CN COpTUUE 355 — — IPAITR EEE SR SN 855 — ambigua RetS. ...... Sortes 549 — anemagrostoides Tr....,.... 357 — anomala Willd. ........... 525 = (APELLIANBOSC eee ve 287 — aphanes Tr. ,.,........::..846 = arachnoïdes Ell:........:... 518 = _ POI Q se s RE 299 — argentea Schleich........... 548 — articulata Brot. .......... 380 — aspera ll .305 pag- Agrostis asperifolia Tr............517 — atropurpurea Ht. Hafn..... 551 a COUSINE Er. eue rhececiee e 250 — avenacea Gmel............ 377 — Bergiana Tr. ..............563 — Billardieri RBr...... user. 575 — caespitosa Gaudich.......... 321 — — Hopp. ...…........ 556 = — Pres 05068 —vcaltfornica Dre Re 559 2 Wcanmatl Lee LUNA AM RESS — — acquivalvis Tr: .....:562 — capensis Steud. ............364 — capillaris Leers. ....... °...550 — = DERNnES NS 351 _— —_— Lino te crren c00s — = TROT Er SN. 511 — Chamaecalamus Tr. ........ 365 —. Chamissonis#lr 374 — chilensis Kunze........... .559 — ciliata Tr...... CÉSAR CE 373 NICINNANLAMR 281 — clavata Tr. .... ER IS: 525 —courclata Ehrh er... 354 — colorata Willd, ........…. ..304 — compressa Willd? ......... 349 — Cornucopiae Fras..... 22625 — cremenica Bess......,...... 348 Botanique. pag: Agrostis crinila VAL DORE SRE DONDE 308 — dalmatica Tr... SL. 301 = debilis Poir:. Fate. 377 — — Sprgl ....:........ +295 — decipiens RBr.............277 — decumbens Hall. fil......... 349 — — DSL Ce ser ce 349 — — LEk.:. CE cie 325 — delicatula Pourr..... re 356 EN ensa MB ee MES CE: 558 — diaphora Tr............... 366 — diffusa Host. .............. 548. =, MDI SOSSÈRE 293 — dispar Mchx............... 517 __ divaricata Hoffm. . .......3550 — — Roel ee oher: 351 =. dulcis iSibthertR, aiasentes se 558 = Ecklonis TEAURE . . .... 364 — effusa Sprgl. .............. 357 == clataglrs Sn EX eee 517 = elegans R.et Sch. ......... 315 — ——.. (Thoreh......1-....310 — Elliotiana Schuit. ....:..... 318 =. erecta Sprng. ie... sense. : +807 M, exarafa ren eme. ,333 — -exasperata Tr......,.......352 =... fasciculatatRetS. hs. + 323 — festucoides Püll. ....... 309 -hlifola LL are. ......,.359 — filiformis Mhlbg. ..........278 — — Sprglis pus see - «377 — flava FL Dan....:........ 548 — - foliosa. RetS.\ re 278 2. Forsteri. RetSN osent . 377 — frondosa Poir. ....,..,.,.. 278 = _ TZenore ....... 349 = - «gelida Tr... de, à suysL . -543 GRAMINA AGROSTIDE A ag. Agrostis geminata Tr.............538 gigantea Roth. ............ 349 glabra Presl. ......... 842 gracilis Willd........ Fe... 002 Dranus En... 4. . -516 hispida Willd..............350 Humboldtiana Tr. …........514 hybrida Gaud. ....... PRE ET. hygrometrica N. ab Es...... 520 implicata Willd. .......... 296 inconspicua Kunze ...... ...531 interrupta L............... 286 Juressn DRE. 2. Ces 324 Kitaibelii Schult. .......... 336 lachnantha N. ab Es........ 369 lanata HbIKIRN Re eree 275 lateriflora Mchx........... 278 latifolia Trevir ...........280 laxiflora Rich. ............525 lendigera Poir............. 250 lithuanica Bess.......... 1, -350 littoralis Sm........... 2209 lobata RBEt LT ..::.. ....366 litosa Poire. had: ce 259 magellanica LaM. .......... 345 maritima LaM.. eee: ce 349 melaleuca Tr... ....sos.see 352 Mertensii Tr. .............351 mexicana Tr..... or -ceee210 Meyeni Tr. ....... ne - 012 Michauxn Mrs denses me ce 325 microsperma Lag. .........295 Minima, Lie DE sonstlas ee 248 montana Krock......... 5.334 montevidensis Sprgl........319 mucronata Presl....... Pt 0D2 nana Kth..hess.e. 0... ...015 386 TRINIUS pag: Agrostis Neesii Tr..... astres à | — Nervosa IN. AD ES, .. eue ee 328 = Unitens Gus 0 Re, 2272 nootkaensis Mm.......0..e..+326 noveboracensis Sprgl. ......325 oreophila Tr..........,,...3823 ovata Forst....... eee ss LD 2 pallens Tr...... else 328 pallida DeC......,......... 536 LR SC er nee x RIDE 354 panicea LaM.............. 250 patens Tr. ................322 patula Gaud. ....,........ 549 pauciflora NCAA ere eee). 548 peruviana Sprgl. .......... 294 pilosula Tr. ........ 5572 polymorpha Huds...…. là 548 Preslri Kth 20. 368 procumbens RetS 2'OELUER , 549 pubens Hd) PNR, 275 pubescens HbKth NO, . -278 pulchella Kthe. DUO 315 — Doisel IE. FEU. 511 pumila L........ TT). 1850 purpurea Gaud. ..... seu . .286 quadridentata Sprel. um"... 302 quadriseta RBr.......,..... 364 quitensis Sprgl........... ..304 — Willd: Sr ..290 racemosa Mchx............ 280 refracta Mônch............358 retrofracta Willd..........377 Royleana Pris. JE ERP | rubicunda Bosc. ....... ...-299 rubra LME. SUR LERE VIT ....554 rupestris AN: à. /8H020aum _— Pilld:. AE. Re. .353 ET Botanique. | pag Agrostis scabra Wild. ...... ...325 Schiedeanat Tri. MM, : : 327 Schottrr: Tr. 0 AR, : 356 Schweïnitzit Tr. ,,:5... .311 sciurea «RBr A, MSN. à 308 Scouletik Er MAN. : 329 semibarbata Er... 25... 378 SET ECS ELLE, RES 300 sefacea Curtt.: MMM, . - 554 — 2 Wall, ANS PANNE. 335 setosa Mhlbg........... 3, . 280 — Sprgl 10108 SR . 295 0 Pda... es. : 300 sicula Kth: 1. SR er dre 349 sobolifera Mhlbg. .......... 276 spica ventiL:.......... ..286 stipoides Sprgl.............305 È Wild om. . 5803 stolonifera Ehrh........ +: 850 — Koël.….. 14, te, , #350 _— LDeërs4s. push. : 351 — Dirt. es 349,358 stolonizans Bess............349 straminea Hartm. .....,....3560 stricta Trsrs. s D dirtier. . 1342 stricta : MWilldiK. siens. .:293 suaveolens Blytt............280 sylvatica Host. ............348 — - \Linn. Ai MENU. . 350 —* AMTorrs. Ne. . 293 syriaca Ehrenb. ...........250 tenella Hoffm....... 351 — .. Willdow. Like. 292 tenerrima Ir MM. LCR. 311 tenuiflora Willd. ..........297 tenuifolia MBXE...........:330 tenuis Sibth.,...2 4 ebelier 380 Botanique. a Agrostis toluccensis HbKth. Wild , HP. es SN NAN. + 820 — tolucensis HbKth...........341 — tritbotoma N. ab Es........358 Hi. Krak. ......548 — triflora Ht. Hafn......,...580 =, .trmervata. Dr14, Aa... .847 2 umbellulata, Lr:10 .:1489...370 2, .umhrosa, Pers.s.\l He. 947 =, .varia Host...s} iésematide 848 — varians Thuill. ....,:,..,...534 — =. MOINS RE ratée eee 314 __ ventricosa Gouan. .........250 =, venusta#Er 2x ndimif. 340 © — vernalis Ht. Dorp...:......349 — wersicolor Ht. Hafn........350 — verticillata Vill....... NS 2 êe 358 — vinealis Schleich. ..:......,350 — ==, .\Schreb.:#$. 20 M. c4354 _— virescens HbKth..,,.,,..... 320 — vulgaris With. ............ 350 LS NZenkerrtEr ee ARTS 04 0 OO 363 Alopecurus caroliniensis Sprgl.....326 —. effusus LR: se RAS + 0 357 Anemagrostis interrupta Tire: 2286 Anthoxanthum crinitum L. ..... .508 Apera crinita Patate se — interrupta.PB.............286 — purpurea Reichenb........ ° 286 É «spica .venti. RB.1.us... 286 —.tenuiflora PB....... sos 2297 Aristida. purpurea Pursh..........301 Arundo quitensis ReuS............290 — Schwabüi Schult............250 = .tenella Sprgl.. 2% aline, .292 Avena filiformis Forst....,,,,...316 | — Lab) see... 3716 GRAMINA AGROSTIDE A 387 pa . -Avena quadrifida Ben e cs : LS Blyttia Fries........ Lust les 280 Brachyelytrum aristatum RetS.....307 — -erectum BB. sacs cs ee 807 Calamagrostis quadriseta Sprgl. ...3568 — quitensis HD Khan. 290 Chaetotropis chilensis Kth. .......263 Chaeturus Lk........ LS 5719 =. fasciculatus Lk. 2... For 390 Chamaecalamus spectabilis Nees et Meyen......esssse.. 365 Chamagrostis Borkh. ............. 247 = minima Borkh. ...1...... ... 248 Gina Le: ce PO cote 275 — arachnoidea Kth...... Ë 500 — arundinacea L.............281 Corine LT Ne oendeleieieles 598 — decipiens Kth.... ....... 2214 — expansa Lk................ 280 — macroura Kith.............. 282 —.-mexicanauPB.e 5% . siens » à 278 = hovata KTHIR dada 2202 — pendula Tr................ 280 — pubescens Kth.............. 273 =, .racemosalKth..#;. #04 55219 =, sobolifera Li ertpeeee 4276 =, strictaiKtha M -Ltect a 285 — tenuiflora Lk..............297 Clomena peruviana PB IN NE Ne 294 Colpodium pusillum N° ab Es.....35170 Cornucopiae hyemale Wult...... 625 — perennans GEL ana 325 Crypsis macroura HbKth......... 282 2 ,,stricta HbKth. susuirsene 285 Cynosurus tenellus Hb. Mertens....291 Dactylogramma cinnoides Lk......280 Deyeuxia Billardieri Kth....... ..376 388 ag. Deyeuxia Chamissonis Kth....... AE — Forsteri Kth.....…. AL 00777 —" reétrofractatKth NN 577 Dilepyrum aristosum MCRT NM, 2507 — minutiflorum Mchx.........281 Echinopogon PB. .......... 20 = MONAUS MED Ne ee rente sreeee 252 Epicampes Press er de 10210 — gracilis Tr.......... et 2711 — lanta Pres ee eee +272 — pubescens Presl #4. 272 = isinictatPresl RSR 272 Gastridium' PB... 2.0.0. 2248 — australe PB: …+.::.66600 0 2250 — muticum Günth. ,.... NE 6 250 — scabrum Presl. ...... ASE 250 =" Goulum Ir: ANT M. +250 Greenia arkansana Nutt........ ACTE Knappia agrostidea Sr NN T2 ES = derre iris AR TER" uit. 7248 Lachnagrostis Billardieri Tr....... 376 +: «Chamissonis: Tr 5. ne 375 — ciliata NN. ab Es...........315 1 Gussonis: Tri. tient 874 _ Hookeri N. ab Es.......…. 811 — retrofracta Tr........ Pt. 011 — Royleana N. ADRES Ni ser .-0111 — - scabra N.: ab ÆEssosssee 8172 — Willdenowiü Tr. ........ 877 Lagurus L........... Rat sie 20D Ætovatus Lt. eur HE ses al Mibora verna Adans ........:...248 Milium lendigerum L............ 250 — maritinum Clem. ....... 350 Mühlenbergia Schreb. ......... . 284 — adspersa Tr................291 — raffinis Tri. ie. 8160 TRINIUS Mühlenbergia alpestris Tr...... — li Botanique. pag: ...005 aristata Pers ass sets ee 001 Berlandieri Er. ...s...lse...299 Beyrichiana Kth...........582 Brachyelytrum Tr.......... 306 calamagrostidea Kth.........289 capillaris Tr........,......300 ciliata Trait ets Er -0290 Cinna Tr: 9. 900808. - 281 Clomena Er... MUR uen... .29€ erimitas Dr. NE nee. 008 debilis Tr...1528......:..-295 diffusa Schreb. ........ :-.::287 distichophylla Kth..........288 diversiolumis Tr........... 298 elegans Tr. ..........,.... 304 erecta Schreb. .............307 expansa Tr. ..... Move. Jfoliosa Tr.s.ssssscsesue ee +279 glomerata Tr.....,...,... gracilis Tr....... ....... Hügelii Tr.......... .....293 implicata Tr. ........... ...296 mexicanu Li. errenel 0279 microsperma Tr............295 Polypogon Tr. ...........301 quadridentata Tr: NME 64802 scrurea “Tr 3.80 eu ..:307 setosa PANNE EE lotte » 1295 sobolifera Tr...... 2714 spica venti Tr.............. 285 spiciformis Tr. ..... ... stipoides Tr.........,......305 sylvatica Torr......,.......292 tenella- Pris. 28e ME. 0 292 tenuissima Kth.............285 virescens. Tr: ,....:0000 °°° :905 Botanique. GRAMINA pag: Mübhlenbergia viridissima. N. abEs.295 = yWilldenowitLrt. 3.8. ..297 Nowodworskia agrostoides Presl. ..258 Pereilema Preske.2 eee 580 —"Dbrasdianum Ar... 42: L...582 — crinitume Besse ler 391 Perolis Arte". tata sis 264 — hordeïformis, N%ab,Es.......267 TO NaRANERER RES ee 268 — Jongiflora N. ab Es.....1...266 — patula N. ab, Es. :........ .266 —MraralR PL AS 265 0 SCabra NN VIIIdiA Eee de .267 Podosaemum alpestre HbKth.......305 — anguslum RCE PARNRE +. 061 — capilare Desv. ........ 300 D Eerlteme HD IA eee none 291 = Mriebiie HhKth eee tes — distichophyllum Presl. .,....289 — elegans HD RTA EN ENS TES 04 Dites hot cation 57278 — _ gracile HDK TR RES pue 502 implicatum HDKTRN EM T296 lachnanthum N. ab Es. ....369 MeLICANUM LE MEN AMEN Lu 278 quadridentatum HbKth. ....302 setosum HbKth ........... .295 soboliferum Lk.......... 2277 stipoides HbKth..,.......,.,505 tenellum HbKth............292 tenuiflorum Lk...........,.297 tenuissimum Presl ........,285 virescens HbKth. .......2..503 Polypogon Desf...0045...253 adSCENSIONIS TT es re see 207 affinis Bronpn ee. -ese se. 202 alpestris Sprgl..... ......,.805 50 AG ROSTIDE À 389 pag: Polypogon australis Brongn. ..2..:256 —. Chaetotropis Tr. 5062 — chilensis Ht. Paris... » +. 254 — ciliatus Spral.;s.5s, à but: : 13291 — crénitun Nutt..... ..261 ÉCrntus Er... 1eme Au 2 20 256 =. elongatus HbKths.2 Mens. . 257 . = M Las EU 259 —— fasciculatus. Per. MX ...580 =. flavescens Presl 4,20. 258 Jugez IN. ais amer. 262 &.. inacqualis, Tri . sis 258 — Lagascae RétS.M. : Nr . 259 = “ittoralrs Sin. ne. .259 — longiflorus N. ab Es ....... 265 — 1 maritimus, De, Sépia. 254 — mouspeliensis Desf.. ...….... 260 — nepalensis}M ab.Es-.eti. . 255 —. paniceum) Lag.. 26: — polysetus Steud.. ... + ---201 — “püumilumiClarkessoter 254 — racemosus DMult. ...... 219 — strictus N. abaBs. shine 255 — subspicatus Willd....... 880 —.\ tataricus. Fischa\. sv uls3254 — tenellus Sprgl:..... ee 2292 Raspaila agrostoides Presl:.......258 Schoenefeldia Kth.......:,:.....268 — gracilis Kth::..,..4.. où. . "2710 — ramosa Trin...... sain. . «270 SCIET CNE DORE ee eee eee 2TS — Markansana LOT - eee 274 mm pilosa Es uen re 275 Stipa alpestris Willd.............505 — capillaris LaM. ...........300 — contracta Willd. ........ ..504 —Mdiffusan pale. "0 ..2.,-300 390 TRINIUS. pag: Stipa patens Willd.........,..... 305 — sericea Mchx...... RCE, .300 Sturmia minima Hopp. ........... 248 — verna Pers........... 15. .7248 Trichochloa alpestris RetS. ....... 305 —. calyoinæ Tr... 1}. FMI, 279 — capillaris DeC! :11140... 300 — ciliata. RetS'%\...... ere 291 — debilis RetS................ 295 — elegans RetS'}. Re 504 — MexpansatDeCN. NET 300 — - glomerata. Tr: .:,90,..%.... 279 — gracilis RetS...... SU SE Eee 302 — émplicata RetS..........,.. 296 — : longieta Tr", NN. 297 — . mexicana TPM SIM , = 278 — microsperma DeC........... 295 — Polypogon DeC............ 301 — quadridentata RetS..... ... 302 — selosa RetS. ...........,... 295 —.. sobolifera "#5": 2. NN. 1276 — stipoides RetS......, SO 305 — tenella RetS. ....... .292 —\"virescenS sRetS NN. . 303 Trichodium album Presl. . .325, 327 — alpinum Schrad. ..........336 — Caninum Schrad. ........ +334 — clavatum. Schult. ...+...... 325 — decumbens Mchx........... 325 _— diffusum LKNS. soupe |» 354 GRAMINA AGROSTIDE A Botanique. pee Trichodium effusum Lk ...... 337 — elatum Pursh. ..... 812, 317 — elegans RetS. 311 — flavescens Schult. . . . 355 — hybridum RetS. ....... 334 — lexiflorum Mchx. . ..... 525 — montanum Torr.. 324 — nanum Presl.. ........ 5313 — pusillum N. et Meyen . .. 512 — rubrüum RetS. . .. . :. . . 55% — rupestre Schrad.. ... 553 — scabrum MERE PRE LEE 325 — selaceum RetS.... ..... 354 Vilfa arachnoides PB. . 299 —Capulartis PH... - 356 — décipiens PB... 12971 NI OUICI PIB EN ERP RITES — elegans HbKth. :...... 315 — fasciculata HbhKth. . . 323 — glaucescens Presl. . ..... 349 — glomerata Presl ..... 360 — lateriflora PB... ... 278 — lobate PB EL. : 566 — maritima PB. ........ 549 —. TOLEMOSR PB RE 279 — sciurea PB. 509 — stolonifera Presl. . ..... 358 Æystidium barbatum Presl.. . ... 265 — maritimum Tr... ...... 265 ZOOLOGIE ET PHYSIOLOGIE. ARIANE pus [EL D (LEE Gui LT ROUTE MEY tr LL] V 6 | dé DATE " PURE dE Al NAS AR PAT KE A an ONE MORE l On CNAl fe SEEN DATA ART TABLE DES MATIÈRES. Beiträge zur Kenntniss des Baues der innern Weichtheile des Lama (Auchenia Lama); par M. Brand. (Avec 17 planches lithographiées) Ueber doppelleibige Missgeburten oder organische Verdoppelungen in Wirbelthieren; Première partie, par M. Baer. (Avec 10 planches lithographiées) . Kleine Nachlese von Missgeburten, die an und in Hühner - Eiern beobachtet sind, Ein Anhang zu der vorhergehenden Abhand- lung; par M. Baer Page 79 1179 ‘ à L « : ' nû + : è ‘ e f Huy : 6 , “ ’ = ‘ à J n k sont, GA em 2 i 2 L “ + c. , ‘ 4 : 2 / à « è . N x ‘ ‘ : y 4 144 : ‘ : = . | ° . r È Fr L L - . à ee. / g ' o = = . , PAL + L - < LA" : ; * î r » = A A BEITRAGE Zz OK KENNTNISS DES BAUES DER INNERN WEICHTHEILE LAM A (Auchenia Lama) von J. F. BRANDT. (Gelesen den 8 Jumiws 1838.) LE Kawerlichen Lustschlosse Zarskoje - Sselo werden schon seit vielen Jahren Lamas gehalten, die sich in ihrer Gefangenschaft recht gut fort- pflanzen, s0 dass bereits vor mehrern Jahren Abkommlinge derselben an Se. Majestät den Kônig von Preussen gesandt werden konnten, der sie der interessanten Menagerie der unweit Potsdam gelegenen Pfaueninsel einyer- leiben liess, wo sie gleichfalls trefflich gedeihen. Auf Befehl Sr. Kaïiserlichen Majestät werden die in Zarskoje-Sselo gestorbenen oder an unheïlbaren Krankheiten leidenden Individuen dem Museum unserer Akademie abgeliefert. Ich hatte durch diese allerhôchste Verfügung Gelegenheit mehrere, im Ganzen vier, Lama's zu zergliedern; eine Mém. VI. Sér.Se. math, phys.etnat. T. VI. We part. Sc. nat. 1 2 BRANDT, Zoologie. Gelegenheit, die ich nicht vorubergehen liess ohne einige Lucken auszufüllen, die noch in der Kenntnies ihrer Anatomie sich finden. So entstand die Ar- beit, welche ich der Akademie gegenwärtig zu uüuberreichen die Ehre habe, ch nahm bei meinen Untersuchungen hauptsächlich auf das Ernäh- rungs-, Respirations - ‘und Absonderungssystem , -die Fortpflanzungsorgane und das Hirn Rücksicht. Die uübrigen Systeme, namentlich die genauere Verfolgung des Nervensystems, ferner die detaillirte Untersuchung des Ge- fässsystems und des Muskelsystems blieben aus’ Zeitmangel unberücksichtigt Die vorliegende Abhandlung kann daher auch nur als ein Beitrag zur Ana- tomie des Lama, keineswegs aber als eine vollständige, auf alle Systeme in die kleineten. Details eingehende anatomische Untersuchung auftreten. £ S ERSTER ABSCHNITT. Hüstorische Eniwickelung upserer Kenntniss über Anatomie der VVeïchtheïle des Lama. Von den innern Organen: wurde: der: Magen des Lama von Fevillé (Journal 111, p. 20) zuerst beschrieben. Seine Beschreibung ermangelt je- doch der Vergleichung mit andern Wiederkäuern. In seiner ersten Ausgabe der Leçons d'anatomie comparée theilte Cu- vier an verschiedenen Stellen Bemerkungen über die Anatomie des Lama mit, die er aus der Zergliederung eines jungen Thiers entlehnte. Nament- ich beziehen sich dieselben auf den Magen, die Leber, die Milz, den Kehl- kopf, die Schilddrüse und die Thymus. Dem Umfange des berühmten Wer- kes gemäss, sind seine Angaben *) mehr fragmentarisch , nicht ausführlich. \#) (Die Angaben Cuvier’s habe ich bereits in meiner Zoologischen Monographie des Lama Abbildung und Beschreibung: merkwürdiger Saügethiere, gezeichnet von Bürde, beschrieben von Brandt. Berlin mit. Atlas in fol. Lieferung I. p.:5) zusammengestellt, Zoologte. Ueber den Bau der inrern Weichtheile des Lama. 3 Den Pansen fand er grosser ale die drei üubrigen Mägen und mit dre Tascheu von verschiedener Grosse versehen. Die beiden grôssern dieser Taschen hatten auf der Innenfläche Zellen, die Kleinere: aber Falten. Die: innérè Bildung des Lamapansen ist daher von der Organisation des Rin- deïmagens sehr versthieden, da sich heim Letztern keine Zellen, sondern Warzen finden. Die ovale Haube ähnelte aber hinsichtlich der Innenfläche der des Rindes, denn sie war gleichfalls mit Zellen versehen. Die Schlund- rinne wird durch eine am Magenmunde beginnende Falte dargestellt. Der dritte Magen ist nach ihm darmäbalich, länghich und besitzt im Innern durch Queerfalten verbundene Längsfalten and wird vom Vierten durch keme Einschnürung getrennt. Die Pfôrtnerklappe ist stark und eigenthüm- lich: Bemerkenswerth ist, dass er den Pansen des jungen Lama schon in demselben Grôsseverhältniss fand; wie beim Erwachsenen, während her manchen andern Wiederkäuern der Lab ïhn verhältnissmässis an Grôsse übertrifft. Der Gallengang mündete etwa drei Zoll hinter dem Pfôrtner. Die Milz fand er breit und halbmondfôrmig und den Zwôlffingerdarm mit einer eigenen Falte des Bauchfells befestigt. Die Luftrôhre und die ersten Luftrôhrenäste schienen ihm aus vollstindigen Ringen gebildet zu sein, die sich einander mit ihren Enden bedecken. Die Stimmritzenbänder und Môrgagntschun Véntrikel waren deutlich. Die Schilddrüse zeigte eine rund- che °Géstalt. Die Niéren érschienen fast walzenformig. Das Verhältniss dér Nébénnierën zu den Nieren fand er wie 1 : 100. Die Thymus reichte als éinffachés, üngethéiltes, cylindrisches Organ von der Basis des Herzens bis zur Schilddrüse, In der unter des trefflichen Rapp Präsidium erschiencnen Dissertatio sistens de Lama observationes nonnullas anatomicas auctore Car. Christen. Tubingae 1827, sind mehrere (rûher zum Theil noch nicht untersuchte Orgatie dés Laïma beschrieben, namentlich die Zunge, die Mägen, die Le- bér, das Herz mit den grossen (réfässen, der Larynx, die Luftrôhre, die {" 4 BRANDT, Zoologie Wieren, die Harnblase und die männlichen Geschlechtsorgane. Am ausführ-. lichsten verbreitet sich der Verfasser über die Mägen und die Zeugungs- theile, während die andern Organe oft sehr kurz abgefertigt werden. Im Supplement-Band zu den Lectures of comparative anatomy (Vol. VI.) London 1828, lieferte Home auf Plate I und IV schône Abbildungen des Magens vom Alpaca, das wohl nur eine Varietät des Lama ist. Man ver- misst sehr ungern eine genauere Beschreibung. Eine schône Darstellung des Magens eines sechsmonatlichen Lama von einer sebr detaillirten Beschreibung begleitet, gab Otto im IV. Hefte von Caruss Erläuterungstafein zur vergleichenden Anatomie. Leipzig 1835. fol. p. 22. Der durch Kenntnisse in der Literatur der Anatomie so ausge- zeichnete Breslauer Professor gedenkt aber dabei, Home ausgenommen, semer Vorgänger nicht. ZWNWEIÏTER ABSCHNITT. Eigene Beobachtungen. sr. LaipPpPEN. Die Lippen sind auf der Innenfläche vorn und in der Mitte ganz glatt, hinten dagegen, ebenso wie der nach inner vom MundwinKkel und gleich hinter ihm befindliche Theïl der Innenfläche der Backen mit mehr oder weniger conischen, spitzigen, zerstreuten, harten Warzen mässig dicht besetzt. 8 2. GAUMEN. (Tafel LL Fig. 1) Der Gaumen (a, b,c) besitzt eine längliche Form und läuft gegen sei- men vordern, leicht gebogenen Theil (a) schmäler zu, jedoch so, dass der Zoologie. Ueber den Bau der innern Weichtheile des Lama. 5 mittlere Theil (b) etwas schmäler erscheint als die abgerundete und ganz- randige, Spitze (a) desselben. — Der vordere (a) und mittlere (b) Theil bieten eine schwarze Farbe, der hintere (c) dagesen zeigt auf einer dunkel- fleischfarbenen Grundlage nur einen vorn starken, hinten schwächern An- flug von Schwarz, — Die freie innére Fläche ist vorn ziemlich eben, zwischen und hinter den Backenzähnen (ff) aber neigen sich die Seiten- hälften in einen spitzen Winkel nach innen und oben, so dass in der Mit- tellinie eine rinnenartige Aushôhlung entsteht. Hinten (bei d) steigt der Gaumen bogenférmis aufwärts. Das abgerundete vordere Ende (a) des schmälern Theïls erscheint ganz glatt und enthält in der Mitte seines hintern Theiles die beiden durch eine schmale Scheidewand gctrennten, fast ovalen, durch häutige, wulstige Sei- tenränder sebr verengten Oeffnungen (& «) des Jacobson'schen Organs, deren jede durch einen kurzen Canal jederseits neben dem vordern Vomer- ende in die Nasenhôbhle fübrt. Jeder dieser Canäle verläuft schräg von vorn und unten nach hinten und oben, und ist etwa einen halben Zaoll und darüber lang. Anfangs erscheinen sie ctwas verengt, erweitern sich aber bald, so dass sie von vorn nach hinten einen Querdurchmesser von 4 bis 5” erhalten. Sie besitzen eine sehnigknorplige Aussenwand, worauf sich als innerer Uecberzug die Schleimhaut der Nasenhôhle fortsetzt. Das Jacobson sche Organ ist demnach nach dem Typus der übrigen Wieder- käuer gebildet.*) *) Nach Christen (a. a. O. p. 22, soll dem Kameel das Jacobson’sche Organ fehlen. Ich konnte bei demselben ebenso wenig wie beim Dromedar allerdings keine äussere Oeff- nungen des Jacobson’schen Organs wakrnehmen, wobl aber bemerkte ich hinter einer Papille als Andeutung derselben zwei kleine Gruben und sah jedes Foramen incisivum nach unten und vorn mit einem sehnighäutigen, Canal versehen, der im Innern mit einer Schleimhaut überzogen war und sich nach vorn kegelfôrmig verschmälert und blind endete. Es fehlen daher den Kameelen nur die äussern Oeffnungen des Jacobson- schen Organs, nicht das Organ selbst. 6 BRANDT, Zoologie : Hinter den Oeffnungen {oœ &) des Jacobson'schén Organs, ébenso Wie zwischen den vordern Eckzähnen des Oberkiefers, stehen auf dem Gautien einzelne oder in einer Linie zu zweien oder dreién gruppirte, abserundet - conische, zemlich weiche Warzen. Aul dieselben folgen auf dém nüttlern Theile (b) des Gauméns nach hinten jederseits etwa acht bis zehn, der Quere ndch, vérläufende unter éinan- der parallele, beidérseits meist mit einandér altérnirendé, jedoch einander mit en innern Enden ziemlich genäherle, erhabené Bogenlinien, die mit 4-10 in einer Reïhe stehenden, kurzeu, stumpfen. zahnähnlichen, ziemlich weichen Érhabenheiten besetzt erscheinen. Auüssétdèm Kémmen aber auch einzeln ähnliche, jedoch kürzere Erhabenheiten zwischen dén genannten Bogen- linien, besonders vorn auf dem Gaumen und Zwar in der Mitte désselbén vor. — UÜnmittelbar hinter diesen bogenférmigen Erhabenheitéen benierkt man zwischen den vordern Backenzähnen (bé ce) 4--5 glattrandige, falten- formige , breitere EÉrhabenheiten, zwischen deñnén in der Mitte des Gau- mens klemne, rundliche , flache! hôocRdähnliche Wärzcheh Séféhén) = Dèér zwischen den nittlern und hinteérn Backénzähnen befindliche Gaumenthéil (e) ist glatt, in der Mitte aber mit ciner jederseits in eéinèn nach ausén divergirenden Schenkel getheïlteh Rinne versehen. Die béïden eben eér- wähnten Schenkel der Rinne schlicsSén zWischen sich 'éîne dréischenklige, flache Wulst (d) ein. Ce ne GAUMENSEEGE L. \Taf. 1. Fig. 1.) Das an séinem lreien Rande bogenférmig zugerundete Gauviénscegel (g, 9) ragt hinten nicht merklich vor und erscheint mit seinen Seitentheïlen dermaassen festseiwachsen, dass sowohl durch diese Vereinigung als auch durch seine Verschmelzüng mit dem hintern Gaumen ein gegen vier Zoll langer, fast 1/2" im Querdurchmesser haltender, häutig-muskulôser Canal entsteht, Zaologie. Ueber den Bau der innern FVeichtheile des Lama. 2 der von der Schlundkopfhôhle nach der Nasenhôhle führt und mit seiner hintern Mündung nur wenig hôher als die Glottis liegt. 84. ManpEzLn. (Tafel I. Fig. 1. e, e.) Neben der Mitte dieses von dem weichen Gaumen und dem Gaumen- seegel gebildeten Canals liegt jederseits eine ovale oder cirundlängliche, yon zZahlreichen, rundlichen, ungleich-grossen, grubenférmigen Oeffnungen fast siebfürmig durchbrochene , im grôssten Längendurchmesser 15/3" im grôssten Querdurchmesser über 7/2 Zoll betragende Stelle (e)._ Die siebfôr- migen, in die Seitentheile der Rachenhôhle mündenden Oeffnungen sind nichts anders als die Mündungen der Mandeldrüsen, welche sie nac ‘h aussen als einfache, von einem festen, schnenartigen Zellgewebe umhüllte Drüsen- schicht bedecken. — In chtercn der beschriehenen Oeffnungen fanden sich fast bei allen von mir untersuchten Lamas eigene, braune , steinige .Concremente (Mandelsteine) von verschiedener Form im Durchmesser von 1 bis 2 Linien.*) | & 5. us AMEUsS ACT: Die spaltenférmige;, nach aussen von einer länglichen, sehnig-knorpligen Masse begrenzte Oeffnung der Tuba Eustachi befindet sich neben dem hintern Rande des untern Flügelfortsatzes des Keilbeins nach innen. $. 6. Z UN GE. (Tafel IL. Fig. 1, 2, 3.) Da die Zunge bei der Mehrzahl der Thiere mehr Ingestions- nicht Geschmacks- und Ingestionsorgan zugleich ist , so dürfte sie mehr in die *) Richter (Analecta ad anatomen Cameli Dromedarii diss. inaug. Regiomonti 1824. 8. p 14) fand ähnliche Concremente, in den grubenfürmigen Ausführungsgängen der Mandeldrüsen des Dromedars. 8 D'4 A NDiT, Zoologie. Nähe der Verdauungs- als der Sinnesorgane gehôren. Wir handeln sie daher bei den erstern ab. Ihre Zusammensetzung aus verschiedenen Muskelpartien, eben 50 wie die zu ihr gehenden Nerven, boten mir nichts Eigenthümliches. Ihre Eigenthümlichkeiïten bestehen nur in ihrer Gestalt und dem Verhalten ihrer Oberfläche. Die Zunge des Lama ist im Verhältniss sehr in die Länge entwickelt und wird durch ein ansehnliches, dreieckiges, vorn am Grunde mehr oder weniger eingedrücktes, die Mündungen der Unterkieferdrüsen enthaltendes Bändchen (Fig. 5, a) an die Symphysis des Unterkicfers befestigt. Man kann an ihr (Fig. 1) einen Basaltheil, (a a° a”) einen mittlern (b) und einen Spitzentheil (ec, d) unterscheiden, wie dies Richter auch bereits sehr zweckmässig bei der Beschreibung der Dromedarzunge gethan bat. Der etwa 2 Zoll breite Basaltheil (a, a’, a”) ist der breiteste und zu- gleich der dichste. Er erhebt sich auf der Oberfläche in eine mehr oder weniger länglich-herzfôrmige Hervorragung, die in ihrer Mitte die grôsste Dicke zeigt. Der hintere Abschnitt (a) des Basaltheiles ist in der Mitte mehr oder weniger eingedrüuckt und nur mit kleinen, warzenähnlichen, rundlichen oder schwach kegelformigen Hôckerchen besetzt. Die Seiten tragen dagegen conische, mit einer mehr oder minder in die Länge ausgedehnten Basis versehene, zerstreute Wärzchen. Auf der Mitte des Basaltheïles (a) sieht man nur sehr platte, flache, -ovale, rundliche oder conische, zuweilen am Ende getheilte, im Centraltheil desselben aber kleinere, häufig sogar fast geschwundene Hôckerchen von 1—2"" im Durchmesser, —— Der mit den eben erwähnten Hôckerchen be- setzte Abschnitt zeigt auf den Seitenhälften in einem Bogen stehende, platte, flache, in der Mitte emgedrückte, an Grôste unter sich ungleiche, meist elliptische, selten rundliche papillae vallatae von 2—6 Linien im Durchmesser, Zoologie. Ueber den Bau der innern WVeichtheile des Lama. 9 die, wie gewôhnlich, von einem randartigen, durch einen spaltenformigen Zwischenraum von ihnen geschiedenen, zuweilen leicht crenulirten Wall besrenzt werden. Jede der drei papillae vallatt Kann entweder ihren eigenen randartigen Saum allein oder mit einer andern, selbst wohl mit zweien gemein haben (Fig. 2. 4, b, ec. In den beiden letztern Füllen verschmelzen zwei (Fig. 2. a) oder alle drei (ebend. c) Warzen gleichsam in eine. Meist aber haben jederseits nur zwei einen gemeinschaftlichen Randsaum, während die Dritte, zuweilen sehr kleine, ihren eigenen Rand- saum besitzt.*) Nach aussen und seitwärts vor den beschricbenen papillae vallatae ist die Zunge meist olatt. Der vordere Abschnitt des Basaltheiles der Zunge (Fig. 4 a a) trägt am hintern Ende die oben beschriebenen, platten, flachen, conischen oder rundlichen, hornähnlichen Erhabenheiten, die gegen die Seiten hin sehr klein werden, im Centrum meist ganz fehlen, neben der Mittellinie aber am grôssten und: zweireihig angeordnet sind. — Sein vorderes Ende hat jederseits dicht neben der Mitte sieben bis acht in einer Reihe stehende, ansehnliche , vierseitige, conische oder gezähnelte, platte, warzenähn- liche, paarweis angeordnete, ganz vorn am Volum kleinere Erhabenheiten. Am vordern, spitzern Ende fliessen dieselben gewôbnlich zusaminen. Vor demselben gerade auf der Mittellinie finden sich zwischen den reihigen Erhabenheiten zuweilen einzelne zerstreute. — Nach aussen und seitwärts von den eben geschilderten, in zwei Reihen paarig angeordneten Erhaben- heiten stehen auf den Seiten des vordern Endes des Basaltheiles der Zunge nur dicht gestellte, fadenformige Wärzchen und mehrere, fist zweireihige papillae fungiformes. *, Bei den mir vorliegenden Zungen von drei Individuen sind bei keiner die papiilee vallatae auf beiden Seiten gleich, sondérn zcigen unter sich verglichen ein verschiedenes Verhalten. Mn. FL Sér. Se. math.,phys.et nat. ÿ FE 29 À 2e part. Sc.nat 2 10 BRANDT, Zoologie. Der mittlere, etwa 1” im Durchmesser haltende Theiïl der Zunge (b) ist etwas schmäler als der Endtheil, (c c d), welcher nach vorn zugerundet erscheint, dicht vor der Spitze (d) im Centrum auf der obern Fläche aber eine flache, über einen Zoll lange Längsfurche hat. Sowohl der mittlere Theil der Zunge als ihre Spitze sind auf der Ober— fliche und den Seitenrändern mit kleinen, sehr zarten, hornigen, fadenfôr— migen, die Spitzen nach hinten wendenden Wärzchen (papillae filiformes) sehr dicht besetzt, so dass jeder den Durchmesser einer Linie bietende Raum wohl 16— 20 solcher fadenfôrmigen Wärzchen trâgt. Es setzen sich sogar diese Wärzchen auf die bogenférmigen (fast halbmondfôrmigen) Sei- tenhälften (Fig. 5. b db’) der untern Fläche der Zungenspitze (Fig. 3. €) in gleicher Menge fort, weshalb dieselbe unten nur in ihrer dreischenkligen, vorn spitzwinkligen Mitte glatt erscheint. Auf dem erwähnten Längsein- druck stehen weniger Wärzchen oder fehlen theilweis ganz. Auf den Seitenrändern der Zunge, besonders aber auf der Spitze, sieht man sowohl oben als unten zwischen den fadenférmigen Wärzchen, flache, gestielte am obern Ende rundliche (pilzähnliche), 1/a— 5/5" im Durchmesser haltende Wärzchen (papillae fungiformes) (Fig. 1 und 3). Auf den Seiten- rändern der Zunge bilden sie zwei bis vier ziemlich regelmässige Reïherr und finden sich einzelner; auf der Oberfläche der Spitze (Fig. 1. d) aber sind sie häufiger, während sie auf dem vordern Theile der Seitenhälften der Unterfläche der Zunge, zumal an der Spitze (Fig. 3. b'), wo man sie mehr zerstreut sieht, nicht allein zahlreicher erscheinen, sondern sogar platter und grôsser als anderswo sind. Auf der Mitte des nackten, glatten Theils der Unterfläche der Zunge, hinter dem vordern, glatten Ende der Zungenspitze, unmittelbar vor dem Zungenbändchen (Fig. 3. a), bemerkt man eine längliche, schmale, etwa 10/” lange und 22°” breite, durch kurze, dicht stehende, überaus zarte, Zoologie Ueber den Bau der innern Weichtherle des Lama. {i fadenfôrmige Wärzchen gleichsam chagrinirte Stelle (Fig. 3. d), die mit einer Menge (segen 40) kleiner, rundlicher, zerstreuter, pilzfôrmiger Wärz- chen besetzt erscheint. ST: SPEICHELDRÈSEN. (Tafel I. Fig. 2.) Die Speicheldrusen des Lama bestehen, dem Typus der Säugethiere gemäss, aus den Ohrspeicheldrüsen, den Unterkieferspeicheldrusen, den Backenspeicheldrüsen und den Unterzungenspeicheldrüsen. Die Ohrspeicheldrüse (4, a, b, c, d) bildet eine theils auf der Mitte des hintern Unterkieferastes, theils hinter demselben gelegene, sehr ansehn- liche Masse, deren grôsster Längendurchmesser 412" beträgt, während der grôsste Querdurchmesser 2” misst. Die Dicke beläuft sich auf etwa 2— 4”). Im Allgemeinen kann man die Gestalt der Ohrspeicheldrüse rhomboidal nennen. Sie erscheint jedoch unten breiter als oben und besitzt überdies noch am untern Rande einen länglichen, nach hinten gegen den Kehlkopf gerichteten Anhang (c) Der hintere Rand erscheint leicht bogenformig ausgeschweïft, der Vordere {d) in der Mitte nach der Schnauzenspitze stumpf- winklig gebogen, der Untere (längste) fast gerade, der Obere (kürzeste) leicht gebagen. — Der aus dem untern Ende (b) des vordern Randes ent- stehende, gegen 4” lange Speichelgang (e, e’) besitzt eine überaus ansehn- liche Weite, besonders am Ursprunge (e), wo er etwa 4°” im Querdurch- messer hält, und mündet neben einem kleinen, in der Backenhaut gelege- nen, faltenartigen Vorsprunge über dem vierten Backenzahne des Oberkie- fers nach innen, so dass seine Mündung fast in einer Richtung mit dem vordern Augenwinkel, nur ein wenig mehr nach vorn zu liegen kommt. Die Unterkieferspeicheldrüse (Fig. 3. À) bildet eine fast rhom- Hoidal-avale, in zehn bis zwôlf kleine Lappen getheilte, platte, von oben 2 12 BRANDT, Zoologie nach unten etwas längere Masse von etwa zwei Zoll im Längen- und 11 Zoll im Querdurchmesser, die theils hinter dem Unterkiefer, theils unter dem Zitzenfortsatz nach innen auf dem Halse, an der Aussenseite der Ca- rotis, unmittelbar hinter der Ohrspeicheldrüse liegt. Ihr ansehnlicher, aus ihrer Mitte entstehender, 1—1/2"" im Querdurchmesser haltender, gegen 9” langer, anfangs unter dem Flügelmuskel, dann aber an den Seiten der Zunge verlaufender Gang (a) mündet nach innen vom Eckzahn des Unter- kiefers jederseits in die Basis des Zungenbandes. Die Backendrüsen (Fig. 2. B, C) sind besonders auf dem Mund- winkel stark entwickelt, wo sie eine ansehnliche, dichte Lage bilden, welche nach oben einen ansehnlichen, dreieckigen, nach unten und hinten aber einen linienfürmig -länglichen, schwach-pyramidalen Fortsatz (C) absendet, der ganz das Ansehn einer eigenen Speicheldrüse hat, so dass ich Anfangs versucht war ihn als solche anzusprechen. Es liegt dieser Fortsatz jeder- seits uber dem obern Rande des mittlern Theiles des Unterkiefers nach aussen , mit seinem hintern Ende neben dem hintern Backenzahn, mit seinem vordern aber hinter dem Eckzahn. Hinten erscheint er breiter, als vorn und in der schmalen Mitte. Man kann diesen Fortsatz gewissermaassen der bei den Vügeln an einer ähnlichen Stelle liegenden Speicheldrüsenmasse vergleichen, eine Deutung, die dadurch noch mehr an Sicherheit zu ge- winnen scheint, dass die seinen hintern Theil bildenden acini sich mehr- fach vereinen und mehrere davon nur einen gemeinschaftlichen Ausfüh- rungsgang haben, so dass dadurch mehrere Ausführungsgänge entstehen, welche in einer Reiïhe hintereinander, in gewissen Intervallen in den untern Rand der Wangenhaut münden. Die Drüsen des mittlern, den Mundwinkel (D) unmittelbar bedeckenden Theiïles der Backenspeicheldrüsen, ebenso wie der obere Schenkel (B) der- selben bestehen aus einer grossen Zahl kleiner, zusammengesetzter Sickchen, Zoologie. Ueber den Bau der innern WWeichtheile des Lama. 15 deren Ausfuhrungsgänge zwischen den auf der Innenfläche der Backen be- findlichen Papillen münden. ; Die dem äussern Ansehn nach den übrigen Speicheldrüsen ähnliche Unterzungendrüse bildet eine längliche, hinten breitere, vorn spitzere und sehr schmale, 5 Zoll lange, vorn 2”, hinten 7 — 8” breite Masse, die sich Jederseits unter der Haut von der Basis der Zunge bis gegen das Zun- genband erstreckt. Sie besteht aus einer grossen Menge meist rundlicher, zusammengesetzter, unregelmässig gelappter Drüschen, von 11/:— 6" im Durchmesser. Diese Drüschen werden aus einer grossen Menge von acinis zusammengesetzt und munden meist einzeln mit ihrem besondern, kleinen Ausführungsgang jederseits neben der Basis der Seitenränder der Zunge, so dass man über 50 parallele Ausführungsgänge sieht, deren Mündungen in einer ziemlich geraden Reïhe auf der die Zunge an den Unterkiefer befestigenden Haut sich finden.*) $ 8. NAHRUNGSKANAL. & SCHLUNDKOPF und SPEISERÔHRE. Der Schlundkopf mit der Speiserühre haben eine Länge von 5/2 Fuss oder auch etwas mehr oder weniger. Der Schlundkopf hat nichts Ausgezeichnetes und besitzt ein der Grüsse des Thieres angemessenes Volum. Seine Muskeln sind ansehnlich. Schleim- drüsen kommen an manchen Stellen gar nicht auf ihm vor, an andern finden sich zerstreute, ziemlich einzelne Schleimdrüsen. Die Speiserôhre verläuft, wie gewôhnlich, und liegt am Halse gerade auf den Halswirbeln, in der Brusthôhle wendet sie sich dagegen etwas nach *) Das Lama ist also vermittelst dieses so entwickelten Speicheldrüsenapparats im Stande eine E) pp Menge Speichel abzusondern, der ihm nicht blos als Verdauungssaft, sondern,. wie be- kannt, auch als Waffe dient. (Siehe m. Naturgesch. d. Lama) 14 BRANDT, Zoologie. links, um sich mit dem vordern Pansenrande dergestalt zu verbinden, dass sie nicht serade in die Mitte desselben, sondern ein wenig nach rechts zu liegen kommt. Sowohl an ihrem Schlundkopf, als an ihrem Magenende zeigt sie in Uebereinstimmung mit andern Säugethieren einen grossern Durchmesser und eine trichterférmige Gestalt. Die Muskelfasern sind auf ihr sehr entwickelt. Ihre Schleimdrüsen erscheinen in der Nähe des Schlund- kopfes rundlicher und weit dichter, so dass sie eine nur wenig unterbrochene Schicht bilden; dagegen besitzt sie im weïten ansehnlichsten Theiïle ihrer Ausdehnung mehr einzeln stehende, plattere Drüschen. Ihre innere Fläche zeigt sehr schwache Andeutungen von Längsfalten. Am Magen angekommen, bildet die Speiserôhre mit dem Anfangstheil desselben eine etwa 1/4 Zoli weite, von keinem vorspringenden Ringe ver- engte Oeffnung. b Macs. Man kann am Magen des Lama drei Haupttheile unterscheiden, die beim Rinde dem ersten, zweiten und vierten Magen entsprechen. Die dem dritten Magen des Rindes zu vergleichende Magenabtheilung ist nur angedeutet. oœ. EnrstTer Macen (Pansen). (Tafel IV, V, VI und VIL 4) Der erste Magen (Pansen) nimmt bei dem gecffnetem auf dem Rucken liegendem Thier den grôssten Theil (etwa 3) der linken Hälfte der Unter- leibshühle ein. Ich fand 1hn bei Erôffnung dieser Hôhle bei verschiedenen Individuen theils grôsstentheils freiliegend (Tafel IV. Fig. 1. À 4), theils von den Dickdarmschlingen (Tafel IV. Fig. 2. d, e) in der Mitte theilweis be- deckt, was wohl vom motus peristalücus der Eingeweide abhängt. Er zeigt etwa 1 Fuss oder mehr oder weniger im Längen- und etiva 8 Zoll im Querdurchmesser, nimmt mit dem ctwas nach rechts gelegenen Theile seines vordern Randes die Speiserôhre (Tafel IV. Fig. 3. und V. 0) Zoologie. Ueber den Bau der innern Weichtheile des Lama. 15 auf, und wird fast in seiner Mitte der Quere nach durch ein schr starkes, rundliches Fleischbüundel (Magenmuskel, Tafel IV und V.g) in zwei Hälften geschieden, von denen die eine (Tafel V. 4) dem Zwerchfell, die Andere (ebend. 4°) dem Becken zugekehrt ist. Die Erstgenannte (4) lässt sich daher als die Vordere, die Letztgenannte (4°) als die hintere Hälfte bezeichnen. Die vordere Hälfte oder das vordere Ende (4) ist fast halbkugelférmig oder mützenfürmig und von oben nach unten etwas zusammengedrückt. Etwa in ihrer Mitte findet man einen linienférmig-länglichen, äusserlich convexen, und netzartig eingedrückten, gegen 7 Zoll langen und 1°2 Zoll breiten, im Innern zelligen Theil (Tafel IV und V a), der sich, von der Bauchseite aus betrachtet, von links und aussen nach rechts und innen über den vordern Pansenrand krümmt, und die äussere Wand des Pansens etwas über- ragt. Man kann ihn als den vordern oder kleinen, schmälern Zelltheil des Pansens bezeichnen. Er ähnelt in der Textur und Function dem unten näher zu beschreibenden, grossen Zelitheil, und enthält nach meinen Unter- suchungen 9 oder mehr, parallele Doppelreihen von Zellen. Die erste Dop- pelreihe enthielt 9, die Zweite 10, die Dritte 14, die Vierte 15, die Fünfte 10, die Sechste 11, die Siebente 9, die Achte 11 und die Neunte 7 Zellen, so dass im Ganzen sich 94 Zellen in ihr fanden. Dicht neben dem linken Ende dieses Zelltheils, nach der mehr nach rechts gelegenen Speiserdhre (0) zu, hat der Pansen eine mehr oder minder deutliche, rundliche, am Ende schwach conische Erweiterung (Tafel IV und V. n), deren Durchmesser am Grunde bis gegen zwei Zoll betragen kann. Das hintere Ende (Tafel V. 41) der untern (Bauchfliche) des Pan- sens wird zum grossen Theil von einer äusserlich mit linghchen, querlau- fenden, ziemlich stark hervortretenden, mit netzartigen Eindrücken verse- henen, länglich-ovaten, innen zelligen Masse (Tafel IV und V. bb) gebildet (grosser ovaler Zelltheil des Pansens), die nach ihrem Querdurchmesser in eine vordere, kleinere und hintere ansehnliche Hälfte zerfällt. 16 BR AN DUMP Zoologie Mit Ausnahme der eben erwähnten gewülbt vortretenden Zelltheile er- scheint die äussere Fläche des Pansens ganz glatt. Die Innere (Taf. VI. À) zeigt bei zusammengefallenem, lecrem Magen Spuren von kleinen, zarten Falten (Tafel VI. Fig. 7), die sich aber beim ausgedehnten Magen verlieren. Am Magenmunde und auf dern Magenanfange finden sich sehr kleine, mit feinen Oeffnungen mündende Drüschen (Tafel VI, b), die auf dem übrigen Theile der innern Fläche zu fehlen und durch die Zelltheile éersetzt scheinen. Diese Drüschen sind, wie es scheint, nichts anders als Fortsetzungen der Drüschen der Speiserôhre (0). Uebrigens besteht der Pansen, wie die übri sen Theile des Nahrungskanals, aus einer äussern, vom Bauchfell gebildeten serüsen Haut, der aus sich kreuzenden, lings- und querlaufenden, mebr oder weniger starken Fibern gebildeten Muskelhaut, der eigentlichen, weiss- lichen, etwas ins Bläuliche fallenden Magenhaut und der innern Haut, welche letztere wohl, obgleich sich, wie eben erwähnt, keine Drüuschen an ihr auffinden liessen, als schleimabsondernd zu betrachten ist. Von der linken Seite des Magenmundes verläuft auf der innern Seite des Pansens zur Oeffnung des zweiten Magens (Tafel VI. Fig. 1) eine starke, fast segen Ÿ4" hohe, gegen 5” lange, sehr leicht gewundene Falte (d), welche theils von eniem starken Bündel der Länge nach vom Pfôrtner zum zwei ten Magen gehender Längsmuskeln, theils von der sie überziehenden inneru Haut des Magens gebildet wird. Sie erscheint in der Mitte am schmälsten. am Eingang (c) zum zweiten Magen aber am breitesten, so dass sie an demselben einen fast dreischenkligen Wulst (f\ bildet. Der Eingang zum zweïiten Magen (ebd. e. u. af. VIT. Fig. 1. a) findet sich 4—5" unter dem Magenmunde (b) kaum etwas nach links. Er erscheint theils durch die eben beschriebene, sich in den zweïten Magen als Falten fortsetzende, obere Walst (d} nnd einen nach unten und rechts befindlichen, wulstigen Portsatz !Ursprung des tiber dém Magen der Quere nach ringfôrmig verlau- Zoologie. Ueber den Bau der innern VFeichtheile des Lama. 17 fenden Muskelbündels (ggg) pfôrtnerartig, sehr schwach verengt, jedoch nicht ganz rund. Sein Durchmesser beträgt etwa 2 21/2 Zoll. Von dem aus eben erläuterten Gründen wulstig erscheinenden Rande, welcher den Eingang zum zweiten Magen umgiebt, ebenso wie von der rechten Seite des Magenmundes unweit des Ursprungs der oben beschrie- benen, zum zweiten Magen gehenden Falte (4) entsteht mit doppeltem Schenkel (e, f) das bereits erwähnte, leicht gekrümmte, sehr starke Muskel- bündel (Querer Magenmuskel), (Tafel IV, V, VI. gg g), welches in querer Richtung über die vordere Magenfläche verläuft und dieselbe in eine vor- dere (4), dem Zwerchfell zugekehrte und hintere (4'), bei der natürlichen Lage der Eingeweide, mehr nach unten befindliche Hälfte theilt. Es ist auf seiner innern Fläche von einer Schicht einer fettähnlichen Masse mehr oder weniger bedeckt, die aber keine Schleimabsonderung zu bewirken scheint. — Am Ursprung (Tafel VI. f) erscheint es breiter, gegen 2” breit, und etwas platter, bald aber sicht man es nur halb (1°) so breit, jedoch stärker hervortreten. Aus seiner hintern Seite giebt es in einzelnen Intervallen 11-— 14 der Quere nach parallele *), sehr starke, linienfôrmige Bündel (Tafel VI. Fig. 1. x) ab, von denen zwei sich über der Basis in zwei und einer zuweilen in drei anfängs divergirende, später parallele Bündelchen theilen. Den so entstandenen 16—18 Muskelbündéln (ebend. Fig. 1. 2, Fig. 2, 5, 4 und 5. 2) sind dicht ünd innig vereinte, sackähnliche Ausweitungen des Pansens (Tafel VI. Fig. 5. ln) von {a — 2” Tiefe und {2 bis 11/:° im Querdurchmesser, an- gehängt, die ihre blinden, geschlossenen Enden (/) nach aussen kehren, wäh- rend ihre Mündungsenden (n) in mehr oder weniger parallelen Reïhen (Fig. 2. n, !) zwischen den erwähinten Muskelbündeln (2) sich befinden. -#) Zuvreilen indessen laufen diese Bündel nicht ganz parallel, sondern verbinden sich spitz- winklig, mit einem oder zweien der benachbarten (Tafel, VE: Fig. 3, 4), weshalb dann auch die dazwischen gelagerten Zellen von ihrer parallelen Lage abweichen. Mém. FI. Sér.Sc.math., phys.et nat. T, VI. 2de part. Sc. nat, 3 18 BRAND PF, Zoologie. Die blinden Enden der eben erwähnten Ausweitungen des Pansens er- scheinen äusserlich, wenn sie mit Luft, Wasser oder mit Speisen gefuüllt sind, als parallele, längliche, bogenférmige, einigermaassen darmähnliche, durch parallele Längsfurchen von einander gesonderte, mit parallelen, zabl- reichen Querfurchen versehene und daher netzformig eingedrüekte, sack- férmige Hervorragungen, und bilden im Verein mit einander den oben er- wähnten, grossen, ovalen Zelltheil des Pansens {Tafel IV und V, b). — Die einzelnen, gewissermaassen darmäbnlichen Ausweitungen werden auf ihrer Innenfläche (Tafel VI. Fig. 2, 3, 4 und 6) durch nur wenige, zarte Muskelfasern enthaltende Scheidewände, theils der Lange, theils der Quere nach in Zellen getheilt. Die Querscheidewände (Tafel VE Fig. 3. £) finden sich constanter als die Längsscheidewände (ebend. i) und inseriren sich rechtwinklig als untereinander parallele Platten (4) den Muskelbündeln (A), von denen sie einige feine Faserbundel erhalten, während die mit den Muskelbündeln mehr oder weniger parallelen Längsscheidewände (i) nicht alle Parthien der sackähnlichen Ausweitungen in zwei Hälften theilen. Die der Innenfläche des Pansens zugekehrten Mündungen (Tafel VI. Fig. 3. n) liegen fast in der Mehrzah]l, und zwar constant auf der rechten, vom grossen den Pansen theilenden Muskel abgewendeten Hälfte der zelligen Ausweitung in zwei Reihen neben einander zwischen den Muskelbün- deln, während sie an der Basis dieser Muskelbundel (ebend. /, /) meist ein- fach sind und (aus Mangel an Längstheilung) den grôssten Durchmesser zu haben pflegen. Im Ganzen zählte ich bei einem der vorliegenden Indivi- duum 294 ungleich-grosse Mündungen und somit ebenso viele ungleich- grosse, durch die oben geschilderten Quer- und Längsscheidewände be- wirkte Zellen. Von diesen Zellen und ihren Mündungen fanden sich bei einem Individuum von links nach rechts oder von vorn nach hinten d. h, von der Nähe des Eingangs zum zweiten Magen an gezählt zwischen dem ersten und zweiten Muskelbündel 9, dem zweiten und dritten 10, dem Zoologie. Ueber den Bau der innern Weichtheile des Lama. 19 dritten und vierten 17, dem vierten und fünften 21, dem fünften und sechsten 19, dem sechsten und siebenten 21, dem siebenten und achten 21, dem achten und neunten 20, dem neunten und zehnten 12, dem zehnten und eilften 17, dem eïlften und zwülften 20, dem zwéôlften und dreizehn- ten 12, dem dreizehnten und. vierzehnten 13, dem vierzehnten und funf- zehnten 12, dem funfzehnten und sechszehnten 11, dem sechszehnten und siebzehnten 5, dem siebzehnten und achtzehnten nur 2. Bei einem andern Individuum, das 11 Hauptmuskelbündel und 14 Zellenreihen darbot, zählte ich in der ersten (d. h. der Speiserôhre zu- nächst liegenden) Reïhe 4, in der zweiten 8, in der dritten 20, der vier- ten 11, der fünften 18, der sechsten 25, der siebenten 24, der achten 19, = der neunten 18. der zehnten 23, der zwôlfien 12, der dreizehnten 7 und in der vierzehnten 6 Zellen, so dass im Ganzen die Zahl der Zellen 218, betrug. Dass übrigens die Zahl der Zellen varire, beweisen auch die ab- weichenden Zählungen bei Christen (p. 9) und Gtto in Carus's Erläu- terungstafeln. Die einzelnen Mündungen der Zellen haben eine quere, ovale oder rundliche Form und 3°” bis 1” im Durchmesser, Sie werden gewôühnlich, wenigstens stets die grôssern, durch eine saumartige, klappenartige, halb- mond- oder kreisférmige, randständige Erweiterung der die Zellen bilden- den Scheidewände mehr oder weniger verenst. Diese saumartigen Erwei- terungen enthalten in ihrem dickern Grundtheil einen schmalen, von jenen querlaufenden 16 — 18 Muskelbündeln entstehenden Faserbündel und sind daher der Verlingerung und Verkürzung fähig. Es kônnen daher die von ihnen umgebenen Mündungen der sackférmigen Erweiterungen verengert oder erweitert werden. Die eben beschrieben Mündungsenden der Zellen mit ihren klappen- férmigen Einfassungen sind es die der Innenfläche des Pansens an der Stelle wo sie sich befinden, ein zelliges Ansehn geben. (Siehe Tafel VI.) 3* 20 BRANDT, Zoologie. Jhrer Textur und genauern Züsimmensetzüng nach weéïchen aber die zeligen Ausiveitingen ‘des Pansens nicht wesentlich von der allgémeinen Structur desselben ab. Sie haben éine von einem zarten epithelium über- 20gene Schleimhaäut (Tafel VI. Fig. 6. d), Muskelfasern (cj eine eigene Haut (b) und eine änssere, serôse, vom Bauchfell herrührende Haut (a). Sie bieten jedoch genauer mit dem übrigen Pansen verglichen einige Un- terschiede. 1) Die Häute and Muskeln sind bei weitem zarter. Namentlich siéht man auf dem blindsaékähnlichen Ende derselben äusserlich eine zarte Bage von Quer- und innerlich eine dünne Schicht von Längsfasern. 2) Ihre Schléimhaut enthält kleine, zerstreute Drüschen (Tafel VI. Fig. 6). 3) Die Scheidewände der sackférmigen Ausweitungen sind fast nur Dupli- éaturen der eigenen Magenhaut ufhid Schleimhaut, und besitzen nur schr wénigé, Fingslaufende Muskelfasern. As eine vierte Eigenthümlichkeit Kann man die Vertheilung der Gefässe an denselben ansehen. Die grosse Magen- schlagader sendet in paralleler Richtung so viel Aeste als Muskelbündel von jenem grossen Muskel abgehen (also gegen 18) ab. Diese begeben sich auf dié Innenfläche jedes Muskelbändels und schicken je einen Querast an die einzelnen Querscheidewände der darmäbnlichen Auswertungen ab, welche Queräste einen Gefisshogen um die Mündunesenden der Zellen bilden und sich von dort aus an das blinde Ende derselben vertheilen. Erwägt man nun das eben geschilderte Verhalten der innen zelligen Pansenausweitungen, namentlich das Vorkommen kleiner Drüschen auf den- selben, ferner dass die Mindungsenden der Zellen durch Kklappenartige Vorsprünge beliebig verengt oder erweitert werden kénnan, dass die Gefässe auf den fraglichen Organen emmen ganz éigenthümlichen Verlauf nehmen und dass die Zellen nur mehr zufällig Nahrungsstoffe *), sondern gewôhnlich *) Es kommi allerdings stets etwas Futter hinein, jedoch geschieht es mehr zufällig, da die Kläpper, welche die Zellmündungen umgeben,.es verhindern, dass eine mehr oder weni- ger vollständige Anfüllung der Zellen mit Fatter erfolgt. Zoologie.‘ Ueber den Bau der innern Wvichtheile des Lama. 21 eine schleimige Flussigkeit enthalten, so môchte man wobl zu der Memung Christens und Otto's sich hingezogen fühlen, dass sie, wie die ihnen entsprechenden Magentheïile der Cameele , denen Rudolphi zuerst ihre wabre Function anwies, hauptsächlich zur Absonderung eines verdauenden, schleimigen Saftes bestimmt sind. Die Gegenwart solcher Organe duürfte um so nôthiger erscheinen, da sichthare Sekretionsorgane in Form kleiner Drüschen auf den übrigen Theilen des Pansens, mit Ausschluss seines Speise- rôhrenendes, fehlen. Es würden demnach die sogenannten Zellmägen (rich- tiger Zelltheile des Pansen) gewissermaassen der Ersatz der kleinen, zer- streuten Magendrüsen sein oder vielmehr diejenigen Theile des Pansens darstellen, welche eigenthümliche, kleine Drüschen enthielten und vorzugs- weis Magensaft absonderten, also die Function von Magendrüsen hätten. Zichen sich die grossen Muskelbündel, woran die Ausweitungen gehef- tet sind, ebenso wie die äussere Muskellage, welche die blinden Enden der- selben uüberzieht, zusammen, so müssen die Ausweitungen verkürzt, und ihre Mündungsenden erweitert werden, wodurch das Einstrômen ihres schlei- migen Sekretes in den Magen beférdert wird. Die oben {S. 15) als kleiner oder schmaler Zelltheil des Pansen bezeichnete Ausweïitung (Tafel IV, V und VE a) ähnelt der Function, der Fextur und dem äussern Ansehn nach, mit Ausschluss der Form, im Wesentlichen dem bereits ausführlicher beschriebenen, grôssérn, ovalen Zelltheil ('Fafel FV, V und VI. à) Sie besteht wie diese aus der Quere nach parallelen, einigermaassen darmähnlichen, durch Längs- und Querfurchen netzartig eingedrüeckten Erha- benheiten, die durch 11 bis 14 von der innern Pansenfläche entstehende Muskelbündel in 15 Haupttheile oder Hauptsäcke gesondert sind, welche gleichfalls wiéder unter sich durch häutige, den Muskelbündeln inserirte Quer- und weniger häufige Längsscheidewände in zahlreiche Abtheilungen (Zellen oder Säcke) geschieden werden, die bis gegen 2” Tiefe haben, sich also 22 BRANDT, Zoologie. nicht durch ihre Tiefe, sondern durch ihr geringes Volum in Bezug auf den Querdurchmesser und durch kleinere Mündungen von denen des grossen oder ovalen Zelltheils unterscheiden. Ueberdies sind auf dem fraglichen kleinen oder länglichen Zelltheil die Zellenreihen weniger zahlreich, kürzer und häufig nur einfach (Tafel VI. Fig. 1. a). Namentlich enthal- ten die äussersten Enden nur 1--5 Zellen, die andern aber 6 oder mehr hôchstens 12 Zellen, so dass ich beim vorliegenden Individuum 98 Mun- dungen, mithin eben so viel Abtheilungen oder Zellen zähle. Der kleine Zelltheil besitzt also etwa nur ‘/3 so viel Zellen und Mündungen als der Grosse. Die Gefässvertheilung geschieht wie bei Letzterem, indem auf der Innen- fläche jedes der die reihigen Zellengruppen sonderrnden Muskelbündel ein Ast der Magenarterie (Taf. VI. Fig. 1. 0) verläuft, welcher Queräste an die in Zellen getheilten Erweiterungen, namentlich an die Muüundungsenden und Scheidewände ihrer Zellen sendet, die sich dann weiter vertheilen. 8 Zweirer MaGen (NEtzMAGEN). (Tafel IV, V und VIL Fig. 3. B.) Der zweite Magen hat eine fast rundliche, zuweilen zur Halbmondform etwas hinneigende Gestalt, und erscheint äusserlich zwar ziemlich glattwan- dig, jedoch sieht man sein inneres, netzartiges Gefüse etwas durchschim- mern. Sein vorderer Rand (Taf. V. d) ist kaum mehr als ein Drittel so lang als sein hinterer (c) und gerade oder ein wenig concav, während der hintere (ce) sehr stark convex erscheint. Sein Längendurchmesser beträgt fast 5/3” und der Querdurchmesser (d.h. die Linie vom vordern zum hintern Rande\ vier Zoll. Er liegt bei dem todten, auf den Rücken gelegten Thiere ganz nach rechts, linkerseits von dem nach hinten steigenden Theil des dritten Magens uud wird theilweis vom mittlern Theile der Leber (Taf. IV. Fig. 1 und 2. J) bedeckt, so dass sein Anfang, d. h. die Stelle, durch welche er mit dem Pansen zusammenhängt, nach hinten und ein wenig nach links, Zoologie. Ueber den Bau der innern Weichtheile des Lama. 23 nicht weit von der Speiserôhre entfernt, der mit dem dritten Magen (Taf. IV, V und VII C, D, E) zusammenhängende Theïl aber mehr nach vorn und ein wenig nach rechts liegt. Er wird, wie der Pansen, aus den bekannten Haut- und Muskellagen -gebildet. Die äussern, mehr quer- und ringformig verlaufenden Muskel- fasern. sind stärker als die Innern, längslaufenden. Die Communications- éffnung mit dem Pansen (Tafel VII. Fig. 1. a) ist ansehnlich. Ihr gerade entgegengesetzt liegt der sehr enge, kaum 10” im Durchmesser haltende Eingang (ebend. n) zum dritten Magen (C, D, E). Auf seiner innern Fläche (Tafel VIT. B)- zeigt der zweite Magen im grôssten ‘Theile seiner Ausdehnung eine unverkennbare Aehnlichkeïit mit den zelligen Theilen des Pansens. Sein in der Näbhe der Communications- 6ffnung (ebend. a) mit dem Pansen gelegener, etwa 5” im Durchmesser haltender Theil, ebenso wie die damit in Verbindung stehende Umgebung des Eingangs zum dritten Magen, sind aber glatt und zeigen keine Drüs- chen. Beide haben eine erhabene, hautig-muskulôse Leiste (Tafel VIE Fig. 1. /, 2) die als Fortsetzung der oben erwähnten Leiste der Innenfläche des Pansens (Tafel VI. Fig. 1. d, d) sich manifestirt und am Eingange (Tafel VIE. Fig. 1. n) zum dritten Magen (Tafel VIL Fig. 1. C, D, E) sich in der ihn vom zweiten abgrenzende Circelwulst verliert. Was nun den zelligen Theil desselben anlangt, so besteht er aus etwa 14 und mehr theils éinfachen, theils getheilten, radienartig vom glatten Theil ausgehenden häutig-muskulôsen Stringen (Taf. VIL Fig. 1. s,5,5,s,5$), denen mittelst häutiger, wenig muskulôser, scheidewandartiger Fortsätze sackférmige Ausweitungen anhängen, welche durch häufige Längs- und noch häufigere Querscheidewände in Zellen von verschiedenem Durchmesser (3—1") getheilt werden. Alle diese theils mehr rundlichen, theils fast viereckigen Zellen münden mit sehr weiten Mündungen, die nicht, wie bei den zelligen Theïleu des Pansens durch klappenartige Vorsprünge sphincter- 24 BRAND Ts Zoologie artig versolilossen werden in seine Hôkhle. Ich zählte solcher Zellen über 140, die am Grunde einfach oder wieder getheilt sein kônnen. Die ganze innere Fläche dieser Zellen und ihrer Scheidewände sind mit einer grossen Zahl kleiner, zerstreuter, feiner, rundlicher, etwas kôr- nérähnlich vortretender Drüschen besetzt, die etwa die Grüsse des Mohn- saamens haben, was auf eine sehr reichliche Sekretion schliessen lässt. Die Gefässvertheilung an dem Zelltheil geschieht, wie bei dem erwähn- ten Zelltheil des Pansens, von den grossen radiären Fleischbündeln aus, wovon jedes auf seiner innern Seite einen Zweis der Magenschlagader be- sitzt, der Aeste an die Zellen spendet. DrirTrer MAGeEn. (Taf. IV, V, VIL C,DD,E.) Der dritte Magen (C D ÆE) gleicht in seiner Form mehr einem Dick- darm als einem Magen, und erscheint sowohl hinter seinem vordern als an seinem hintérn Ende weiter als in der Mitte, so dass bald das Vordere, bald das Hintere in Bezug auf Weite das Ansehnlichere ist. Seine. Länge beträgt in seiner ganzen Krümmung igemessen, gegen 22 Zoll, der Durch- messer seines vordern oder hintern ;Theïls :21/2— 3% Zoll, seines anittlern etwa 2 Zoll. Er liegt (Tafel IV. Fig. 1. D, E) gauz nach rechts, theils neben, theils über dem Pansen. Anfangs wendet er sich mit einem etwa 5" langen Theile nach vorn bis zum Zwerchfe (Taf, IV. Fig. 2. und, V. D) biegt sich dann um und steigt (ebend. D); in-einem sehr leichten Bogen (DE) fast bis zum Darmbein! herab. : Dann wendet er sich fast parallel mit dem von vorn nach binten verlaufenden Fheile (E”), gelagert nach vorn, und erreicht fast die Hälfte der Länge desselben, wo er daun nach vora und in den Dündapm (Laf, IV, Vund VIL. F) übergeht. Er wird durch ein grosses, haupt- sächhch: dem, Zelltheil des Pansens inserirtes Netz mit Letzterem verbunden. Zoolgoie. Ueber den Bau der innern Weichtheile des Lama. 25 Der etwa 3‘/2 Zoll lange Anfangstheil (Taf: IV. Fig. 3. C. Taf. V. C, und VII. C} des dritten Magens ist darmäbnlich, sehr eng, in der Mitte etwas weiter und hält nicht viel über 1” im Querdurchmesser. Er besteht aus den gewëhnlich den Magen und Nahrungskanal zusammensetzenden, Häuten und enthält eine äussere Lage Circel- und innere Lage Längsfasern. Seine innere Fläche (Taf. VII. Fig. C}) ist ganz glatt und wird von dem hinter ihm liegenden, erweiterten Theile des dritten Magens D auf Taf. VIT halb- mondférmis begrenzt. Die innern, zarten Häute lassen zu den Seiten die unterliegenden, längslaufenden Muskelfasern stark vortreten und durchschim- mern, Wodurch seine innere Fläche scheinbar ein längsfaltiges Ansehn erhält.*) Hinter dem eben erwähnten, innen glatten, engen Anfansstheil wird der dritte Magen (Taf. IV, V und VII. D) dicker und beträchtlich weiter, zeigt (siche Taf. VII. D) sehr ansehnliche, quere muskulôse Circel-, aber keine sehr deutlich vortretende Längsfasern und erscheint vorn auf einer 2— 3" im Durchmesser haltenden, fast ovalen Stelle (ebend. Fig. 1. b) mit einer ziemlich lockern, glatten, zahlreiche, zerstreute, aber ziemlich dicht stehende, mohnsaamengrosse Drüschen enthaltenden innern Haut ver- sehen. Zu den Seiten derselben ist die Innenfläche glatt. Auf diese glatte und ovale, drüsenreiche Stelle folgen mehr oder we- niger parallele, nur sehr leicht gewundene Längsfalten (Taf. VIT. Fig. 1.ccec) von ‘/2— 11/4" im Querdurchmesser, die nach hinten zu ansehnlicher und zahlreicher erscheinen, so dass vorn etwa: 30 dünne und schmälere, hinten gegen 50 breitere und dickere sich finden: Diese Längsfalten setzen sich der rechte untere Fortsatz und y der kleine Vorsprung der Mitte seines hintern Randes, y der linke untere Fortsatz und 5 der kleine Vorsprung der Mitte, c die hintere Fläche des Ringknorpels, d die Giessbeckenknorpel, ee die als Analoga der Santorin’ schen Knor- pel zu betrachtenden sehnigknorpligen, halbmondférmigen Enden derselben, f der Kehldeckel, ggggg Luftrührenringe. Tate Et XII: Figur 1. Der Kehlkopf nebst den sechs obern Luftrührenringen der Länge nach aufgeschnitten und ausgebreitet e Der Ringknorpel, dd die Giessbeckenknorpel mit ihren oberr sehnigknorpligen, die Santorin schen Knorpel repräsentirenden En- den (ee), f der Kehldeckel, gggggg Luftringe. Zwischen den innern (vordern) Fortsätzen der Giessbeckenknorpel ‘sieht man die von den Stimmbändern begrenzte, kurze, schmale Stimmritze und in der Mitte des Ringknorpels, nach seinem un- tern Rande zu eine rundliche Grube. Figur 2. Der Schildknorpel von der äussern Seite m natürlicher Grôsse. à Der obere, bd der untere, c der innere oder vordere, d der hin- tere Rand, & der obere, y der untere Fortsatz und & der mitt- lere (kleine) Vorsprung des hintern Randes. 72 BRANDT, Zoologte. Figur 3. Der Giessbeckenknorpel von der äussern Seite in natuürli- cher Grôsse. a Der Kôrper, b der vordere, c der hintere, d der äussere oder seitliche, e der obere Fortsatz desselben, welcher das sehnig- knorplige Analogon des Santorin'schen Knorpels (f) trägt. Eigur 4 Der Ringknorpel von der äussern Seite gesehen in natür- licher Grôsse. b Der vordere, c der hintere Rand desselben, « die Gelenkfläche des obern Randes. Mate Ex NUIT: Männliche Geschlechtsorgane. Figur 1. Die männlichen Geschlechtsorgane von der Rückenseite um ‘/, verkleinert. A. Nieren, B. Nebennieren, mit der Aorte C. — D die Hohlader, b. die Nierenvene; c. der Harnleiter, d. die Harnblase, e. der An- fang ; /. die Erweiterung, g. das Ende der Harnrühre, 2. Vor- steherdrüse, ii Cowpersche Drüsen mit ïhren Ausführungs- gängen (œa), kk Anfang der Ruthenzellkôrper, /m no die Ruthe und zwar m die knief‘rmige Biegung, 0. das hakenfürmige Ende derselben, p. die Hoden; g r s die Saamenleiter, g. der aus den Hoden tretende gebogene, rr. der gerade, weitere, s. der ver- dünnte in die Harnrôhre mündende Theil derselben. Figur 2. Der untere Theil der hintern Wand der Harnblase (d) mit der aufgeschnittenen Harnrôhre (ef g k) und der Basis der Ruthenzellkôr- per (4 k) in naturlicher Grôsse. Man sieht an dem dargestellten Theiïle der Harnblase die untern En- den der Harnleiter (cc) mit ihren Mündungen (« «) in die Blase. Mit e ist der dünnere Anfang, mit fff die Erweiterung, mit Zoologie. Ueber den Bau der innern WWeichtheile des Lama. 75 gg der in der Ruthe verlaufende dünnste Theil der Harnrôhre bezeichnet. — In der aufgeschnittenen Harnrôhre bemerkt man die Mündungen (2) der Vorstherdrüse, die Falte p hinter der die Mündungen der Saamenleiter liegen, so wie die zuweilen hinter der Falte p vorkommende assessorische Falte (4), ferner den durchschnittenen bulbocavernosus (8). Die Falte (r), welche die vorn in eine Rinne (ss) auslaufenden Mündungen der Cowper’- schen Drüsen bedeckt. Figur 3. , Das obere Ende der Ruthe in natürlicher Grôsse. Jf'- Die spitze Harnrôhre, g. die Zellkôrper, abce die knorplige Spitze der Ruthe und zwar ce die Basis, ab der hakenfôrmige, e der konische, der Harnrôhre einen Anheftungspunkt gewährende Theil derselben. Figur 4 Ein Querdurchschnitt des Endes der Ruthe. Txrez XIV. Verschiedene Darstellungen, die sich auf Erläuterung der weiblichen Geschlechtsorgane beziehen. Figur 1. Die weiblichen Geschlechtsorgane um */, verkleinert. aa. Die Eierstôcke, bbc. die Tuben und zwar ce das Ende dersel- ben, d. die vom breiten Mutterbande gebildete, sackformige Er- weiterung; e e f. ff", der Fruchthalter und zwar ee seine Hôrner, f' sein fundus, f' sein mittler, f sein Anfangstheil, gg. die Scheide, À. die Schaam, à. der äussere, zitzenähnliche Theil des Kitzlers, /m. der Kitzler, nn. die Basis der Zellkürper desselben, oopp. die innen ansebnliche Gefässzellen enthaltenden Anhänge der Zellkürper, gg. die abgeschnittenen Gefässe des Kitzlers, rr. die Harnrühre. Figur 2. Der Kitzler ohne Anhänge einzeln. Der vordere, zitzenformige, seine Spitze umschliessende Theil der Scheide (Vorhaut) ist aufgeschnitten. Mém. VI Sér. Sc. math.,phys.etnat. T. VI. Sc.nat.2de part. 10 74 BRANDT, Zoologie. Man sieht die Hôhle (c) worin das die Eichel repräsentirende Ende des Kitzlers X, /, m, n liegt. Figur 3. Das Ende des Kitzlers (4) einzeln etwas vergrüssert, so dass man die in mebrerere Fortsätze («/f) gespaltene Spitze wahrnimmit. Figur 4. Die Oeffnung der Harnrôhre (a) mit der von ihr abge- henden Falte (b), den Rudimenten (35) der Ausführungsgänge der Pri- mordialnieren mit ihren Mündungen (« «). Figur 5. Der aufgeschnittene Fruchthalter um ‘/, verkleinert. i Der den Muttermund bildende Circelwulst ebenfalls aufgeschnitten, das dem Muttermunde zunächst liegende gefaltete und mehrere Carunceln tragende Ende, g der mittlere, f der obere Theil, e die Hôrner des Fruchthalters. An den Enden der Letztern bemerkt man die Mündung der Falloppischen Rühren («). Figur 6. Emer der den Zellkôrp ern der Clitoris anbängenden zelligen Kôrper der Länge nach durchschnitten um seine innere Textur zu zeigen. Figur 7. Ein Längendurchschnitt der Niere, woran a der Harnleiter, b, c Nierengefässe, Figur 8. Der Anfang des Harnleiters mit seiner centralen Mün- dung und seinen peripherisch abgehenden zahnähnlichen Fortsätzen. T'LTE LUE Die Klauendrüsen in verschiedenen Ansichten. Figur 1. Der untere Theil des Vorderfusses von der vordern Seite mit ausgebreiteten Zehen in natürlicher Grüsse, so dass man die längliche, nackte, von zahlreichen, punctähnlichen Oeffnungen (Mündungen) durch- brochene Stelle (a b, b, b') sicht, die unten jederseïts in einen gegen den innern Zehenrand verlaufenden Schenkel (b'b) endet. Figur 2. Der untere Theil des Vorderfusses von der hintern Seite, woran die unten zweischenklige Drüsenmasse, (a,b,b',b"), welche die Zoologie. Uber den Bau der inneren Weichtheïle des Lama. 75 Klauendrüsen bildet, durch Präparation sichtbar gemacht ist, ebenfalls in natürlicher Grôüsse. Figur 3. Die Klauendrüsenmasse des Vorderfussss von der Seite, gleichfalls in natürlicher Grüsse. Daran a das obere und b das untere Ende. Figur 4. Der untere Theïl des Hinterfusses von der vordern Seite mit auseinandergezogenen Zehen, um die Gestalt der von zahlreichen, kleinen Oeffnungen durchbohrten, am obern Ende (a) erweiterten, fast eifôr- migen, in der Mitte (a) eingeschnürten, unten (b) in zwei Schenkel (bb) gespaltenen, nackten Stelle zu zeigen, in natürlicher Grüsse. Figur 5. Der untere Theïl des Hinterfusses mit blosgelegter, unten zweischenkliger Klauendrüsenmasse (a, b, b', b') von der hintern Seite in natürlicher Grôsse. Figur 6. Die oben (bei a) sehr breite in der Mitte (4°) verschmä- lerte, unten (b) in emen Schenkel (#°) auslaufende Klauendrüsenmasse des Hinterfusses von der Seite im natürlicher Grôsse. Figur 7. Ein eimzelnes, vielfach vergrôssertes Klauendrüschen (a) mit seinem in die nackte, zwischen die Zehen befindliche Haut (bb) mün- dendem Ausführungsgange (c). Figur 8. Ein Stückchen der nackten Hautstelle, welche die Klauen- drüsen bedeckt, mit mehrerern Mündungen derselben, mehrfach vergrôssert. Figur 9, 10. Einzelne durch das Compositum stark vergrôsserte Schläuche, welche die Klauendrüschen zusammensetzen. Figur 11. Mehrere untereinander verbundene Schläuche, welche die Klauendrüschen nach mikroskopischen Untersuchungen zusammensetzen, noch stärker als in Figur 9 und 10 vergrüssert. T.ar8 1. IXNI. Ansichten des Gehirns von oben und von unten in natürlicher Grüsse. Figur 1. Das Gehirn von oben. 76 BRANDT, Zoologie. aa Das grosse Gehirn, a'a’ der vordere Lappen, aaaa die Windungen der hintern Lappen, bbbb das kleine Gehirn, c das Rückenmark. Figur 2. Die untere Fläche (Basis) des Gehirns mit dem Anfange des Rückenmarkes. a’, a, a Die Windungen des grossen Gehirns, bbb das in viele Läppchen getheilte kleine Gehirn, r die glandula pituitaria (Hirn- anhang), s die in einen hufeisenäbnlichen Kôrper vereinten cor- pora candicantia, t, € die Hirnschenkel, # die Brücke (pons), v, w das Rückenmark. — No. 1. Der Richnerve, « das vordere verdickte Ende, 8 der verdickte Seitenrand desselben, à die eigenthümliche Hervorragung des Hirns, woraus der Gernchs- nerve entspringt, — No. 2. Der Sehenerve mit dem Chiasma (æ'), seiner Mitte (8) und der knief‘rmigen Umbiegung (y). — No. 3. Das Dritte, No. 4. das Vierte, No. 5. das Fünfte, No. 6. das Sechste, No. 7. das Siebente, No. 8. das Achte, No. 9. das Neunte, No, 10. das Zehnte, No. 11. das Eilfte und No. 12. das zwôlfte Hirnnervenpaar. Tareu. XVII. Drei Ansichten zur Anatomie des Gehirns in natürlicher Grôsse. Figur 1. Das Gehirn in der Mitte der Länge nach durchschnitten, in natürlicher Grôsse. aaaa Die äussern Windungen des grossen Gehirns, 88,f$,5" die durchschnittenen Windungen des grossen Gehirns in ibrem Ver- laufe, bb das kleine Gehirn, 10 Läppchen und im Innern den Lebensbaum (q) zeigend, de der Balken (corpus callosum) und zwar d das vordere, e das hintere Ende desselben, fg das Ge- wôlbe, à das septum pellucidum, k der Sekhügel, Z die .glandula piealis, m, n die corpora quadrigemina, r die glandula pituitaria, Zoologie. Ueber den Bau der innern Wechtheile des Lama. 77 s das corpus candicans, 1, « der Richnerve, 2 der Sehnerve. t die Brücke, w, v das Rückenmark. Figur 2. Das grosse Gehirn, nachdem die obern Windungen und der Balken weggenommen. Man sicht daran die aussen graue, innen weisse Substanz enthal- tenden Windungen des Hirns (a, a, a, a); dd das septum pel- lucidum mit seiner spaltenf‘rmigen Hôhle (e); ii die corpora striata, h den Hornstreifen (taenia), f, g, g', k das Gewôlbe, wo- ran f der vordere, g, g’, die hintern Schenkel, 7 die glandula pinealis, mm die vordern und nn die hintern corpora quadrige - mina. — Zwischen den corporibus striatis (i) und dem fornir (9) bemerkt man einen Theil des vordern Horns. Figur 3. Eine ähnliche Ansicht des. grossen Gehirns, wie in Figur 2. nur ist das kleine Gehirn ebenfalls im horizontalen Durchschnitt darge- stellt und am Grossen das Gewôlbe zurückgeschlagen, wodurch die Seh- hügel nebst der Zirbeldrüse sichthar werden. aaaa Die durchschnittenen Windungen des grossen , und bb des kleinen Gehirns; die Letztern mit dem Lebensbaume (q); d das septum pellucidum mit seinem Ventricel (e); f, g, g', s das Ge- wôlbe (/fornixæ) und zwar f der vordere und g, g' die hintern Schenkel, welche das psalterium (s) zwischen sich haben; à, à die gestreiften Kôrper. 2 der Hornstreifen (taenia), k, k die Sehhugel (thalami), l die Zirbeldrüse, m, m die vordern, nn die hintern Vierhügel, o, o die Schenkel des kleinen Hirns zu den Vier- hügeln, p die Hirnklappe, r die vierte Hirnhôhle &, &, B ihre Furchen, 7 der in den Anfang des Rückenmsrkes sich fortsetzende kurze Canal derselben, c das Rückenmark — 4. das vierte Hirn- nervenpaar. a E Ê>—— — Mém. V1. Sér. Sc.math.,phys.etnat.T. VI. Sc. nat. de part. 11 CP Pr Ce Ti LAN Età, Lie Seite 1. Lippen...................... 4 2 (TANMENS 7 ces cee esecoimeree 4 3. Gaumenseegel”.. 2"... 6 4 Mandeln....... PRE PRE RENE) x : Tuba.Eustashit..53,..... ss 1 6. ZÜhge..:...... see ee see 7 7. Speicheldrüsen....:.......... 11 8. Nahrungskanal ............... 15 a Schlund und Speiserühre...13 bAMipent een actece 14 « Erster Magen...... be 14 # Zweiter Magen.....,...... 22 : Dritter Magen...::...... 21 c Darmkanal.....0..:...2.12 26 4 Duüunndarm.. 2.000 26 BuDickdarmiss oh SLR 27 > Volun der einzelnen Theile des Darmkanals.......... 28 à Dimensionen des Darmka- bals:. 0 .basr : M3. 08 & Structur des Darmkanals. 29 Dh EDR EME ere codecs 31 SA EE y VO A Led AO 32 11. Bauchspeicheldrüse ..,........ 55 12, Gefüsssystem. .:. ,..........4,.88 CAE ARNO 33 b Schlagadersystem ...........34 cWiundernetze ::242404/:.2286 d Blutadern und Lymphgefässe .36 e Schilddrüse ...............36 15 Respirations- und Stimmorgane 37 Seite a Zungenbem.;.....,........ 37 D'RCHIRODE. 2.0 208 C''LOITORTE se cmerret.- 42 d'Eungen i.:510e0e...... 43 6.14 Haynsyaiem. "0 "00e 44 a. Nietén fonce 44 b'ÉAEnDIase Se. secret 45 cHarnrôbre:. nt... 45 d Nebennieren............ 46 $. 15. Geschlechtstheile.......... 47 æ NAIMIENE::. sec ee ce 47 c'Hodenii:in . MU, LA, 47 PF Saamenleiter....,.....47 > Vorsteherdrüse........ 48 à Cowpersche Drüsen ...48 srRathe:.:0t..2. se Ds 0re 49 & Weibliche. 1-14... 50 «a Eierstôcke............# 0. Fruchthalter. .….--.c:.. 50 > (BeHeüel. MEME. 51 dAtkatzler!ts dam se 51 7 Enter. ss MCE ee 53 $. 16. Zwerchfellknochen ... .... 55 GareenWule tr ANT... 54 $ 18. Klauendrüsen........... ..54 S..19Gehicns: 0.4... A LPCRE 56 A IGTOSBES css seed 57 & Kleines Gehirn.......... 61 évRückénmark 33240 ...... 61 d Nervenursprünge........ Sr ——— F PBPrandé ad naf. de D Ne LA ee a fltt. TT CPR TE Li. CG V9 Pope at-‘nat: LÉ [h < | e - IR Û | ” : » ‘ L ' - \ ds _ à | C : « L ü : em L 13 . : L . LI 5 L , . LU L ' : ï —. ù u “ . é : Ê ' M = : : 4 oi ' h a : ‘ 4. | à : : 7e L | _ h l . T + L = i (2 r L * L : L nr un ” : h . En 4 ee : : ' : L . | L £ " su : . = : . : . : # ' : Ts ; CA ” ni in » : L GO ' F : * Le 0 “ Où ” Ü L : : _ . L L ' n a : : : - Æ Rec 27 N 2274 > ao rtal «et Tan 2 # + À Ærarrat + ne À. _. STRESS LT LOT DE A f POP D 4 D ae TA > D DPAD Lt nie a re ZT: L PPT TT, Deer CE ARTE a né del. . VIL Braun ÿ A. d Line. [4 FO À = TIRE fl = D dns TT > > VITE. lo ARS de 2222272 z ALES 2... 224 _$ / “ nu & à à) kr CES > MN rar RE ant ruée ie mn * 4 i ; L “ a , … L # e : È L A à : ï ’ L Lo L ; - - Ë : Le 1h ” Ù e l e : = u! . L Li . | ° * rs ? { ! K ' : Ù i ‘ : ‘ î + : : : ‘ $. L : {y ‘ : ' lp ' L s 1 … 4 ' ' , 1e : U 1 e # , E , : » PE jun . Le ‘à : LL ie 5 _ + À : ’ ar : : : ' x 1 ‘ \ Q L : # ' | s : : L =. É | , L d ï l ' ; - - ; + : 6 . + Le . 5 ï : , “ 9 . ) 2 (l > U À - . c “ “ ï L : is 4 : La . | : « ‘ . ‘ \ n ; : « ï L 0 : . L : . . ! . : 0 0 _ k # Le ' ï + n IX. ATP 7] araAC TE e PE < T ap 4 2224 7 7 Ts z Le; otte, H 1 L X \Ÿ à) À N N Ÿ À À K c = rt RE Mt u 727 LC. 7. = xs EL ( Homoires TT Ze A < É, Da te € TI LR F Œ l 4 FCI > More ver 17 DT L ralur LD del - E Boon 72 LÉ ns e PA A D. PE D | 1 . ELA , ja “x : ns re c'en f ue” { Re PE CONS 1 £ à: ÿ de 2.5 2er D 30) JU D dus 9 PI De ane ne sm “ ie me 0 6 À A | ee # Ü < Pa 7 ù 17 L PPDA 22 2 lee: 7) pre die A « . ï " L 4 . î ” PRE ON TE = LA | À ar . - 4 L PR a NE : L L : nn Î A 1 f : ù 1. " . + LU + | LE : ” > cn LL * | fes MO : « Minnshois BE ls CE hotte AX ee + HN Div Le 1 F Pipe loge Det. F'PBrande, + Tape, «où mal Det Les LA der … | 7 A ur ie ce => n° | —. CP NC Nr à 77 f ne € Hnoiiai DL c IR. (a F LA #4 ATAHAN A. à F Brandt aa nat. dei Fra 2 lap. del. A72/ 5 D (4 Fr D A CAE » F 2 Lg AA 7 | s re V4 Te nai à Ty D RL - A 7 7. » r'AuR an nant dt inlap. del: [l 4 1 UBER DOPPELLEIBIGE MISSGEBURTEN ODER ORGANISCHE VERDOPPELUNGEN IN WIRBELTHIEREN. VON Dr K. E. v. BAEr. (Gelesen den 8. März 1844). Eingang. As ich im Jahre 1827 einen doppelleibigen Hühner-Embryo aus dem dritten Tage der Bebrütung fand, war ich nicht wenig darüber erfreut, denn ich glaubte, an diesem mit Bestimmtheit erweisen zu künnen, dass hier eine Verwachsung ursprünglich getrennter Individuen nicht statt ge- funden habe. Die von Haller und Meckel nach vielfachen eigenen Un- tersuchungen und nach Vergleichung der frühern Beobachtungen mit Nach- druck und Gründlichkeit (wenigstens mit Anführung vieler Gründe), zu- rückgewiesene Ansicht von der Verwachsung getrennter Kôürper war von dem geistreichen Burdach kurz vorher in seiner «Uebersicht von parasi- tischen und gedoppelten Menschenkürpern» wieder als begründet angenom- men, ohne dass dabei näher in den Vorgang der Verwachsung eingegan- gen war, als dass er als Folge organischer Anzichung betrachtet wurde, Mém. VI. Sér. Sc. math. ,phys. et nat. T. VI, 2de part. Sc. nat. 11 80 P AE TE; Zovlogie. Von Franzôsischen Naturforschern aber war dieselbe Ansicht zu einer Form ausgeprägt, die zwar sehr praecise genannt zu werden verdiente, aber den Untersuchungen über Entwickelungsgeschichte durchaus widersprach. Diese letztern Vorstellungen von Verwachsungen wegen mechanischen Zusammen- drückens mussten nothwendig Jedermann, der anhaltend mit der Beobach- tung von Embryonen in verschiedenen Bildungsperioden sich beschäftigt hatte, zurückstossen. Aber auch die ganz einfache, nicht weïter in Bezug auf die Art des Vorganges durchgeführte Ansicht von einer im der Zeit wirklich erfolgten Verwachsung ursprünglich getrennter Individuen wider- stand mir, da alle Entwickelung in der Natur auf Entfaltungen unter den mannigfachsten Formen beruht, Verwachsungen aber von ursprünglich ge- trennten Individuen kaum mit Bestimmtheit nachgewiesen werden kônnen, seitdem Niemand mebr glaubt, dass eine Anzahl Infusorien ïhre Jndivi- dualititen zu einer gemeinsamen vereinigen. Es blieben also als: Analogien wohl nur noch die künstlichen Anheftungen beim Pfropfen und Oculiren in der vegetabilischen Welt and die kunstlichen Aufheftungen einzelner fremder Theile in der animalischen. Doch diese Discussion müssen wir jetzt bei Seite lassen. Ich habe der Ansicht von Verwachsungen zur Deutung der Doppelmissgeburten über- haupt nur erwäbnt, um nicht zu verdecken, dass ich allerdings schon vor dem Auffinden jenes oben erwähnten Doppel-Embryos gegen diese An- sicht eingenommen war. Ich glaubte nun in der Nachweïsung von einem doppelleibigen Embryo aus so früher Zeit, dass die Leïber noch weit ge- ôffnet waren, bei dem jedoch die Bauchplatten des einen Rumpfes ununter- brochen durch den gemeinschaftlichen Kopf in die Bauchplatten des andern Rumpfes übergingen, einen augenscheinlichen Beweis für die Ursprünglich- keit dieser Bildung gefunden zu haben. Es leuchtet nämlich ein, dass eine Verwachsung ursprünglich getrennter Individuen nach dem Hergang der Entwickelung in den Wirbelthieren, am ehesten an der Bauchseite ver- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 81 ständlich ist, indem bei grosser Nähe zweier Individuen, die zuletzt sich abgränzende Gegend, der Nabel, für beide gemeinschaftlich werden kann. Bei meinem Doppel-Embryo war aber die Scheitelgegend gemeinschaftlich. Ich hatte also geglaubt, dass wenigstens für diesen Fall, die nicht erst später erfolgte Vereinigung evident sei, und ïhn eben deshalb als eine Bestätigung meiner früher nur als Vermuthung aufgefassten Ansicht be- trachtet. Grade damals wurde ein Werk über die doppelleibigen Missge- burten, oder wie ich lieber sagen môchte, über die monstrôse Verdoppelung, von Herrn Prof. Barko w erwartet. Ich war begierig zu erfahren, welche Ansicht derselbe nach Untersuchung vieler und mannigfacher Doppelbil- dungen aufflassen würde, und glaubte, dass es ihm angenehm sein künnte, von meiner Beobachtung aus sehr fruher Zeit der Entwickelung Kennt- niss zu haben. Ich gab also in Meckel’s Archiv für Anatomie and Phy- siologie eine Beschreibung der von mir beobachteten Doppelbildung. Ich fand auch später im zweiten Bande von Barkow’s Werke: Monstra ani- malium duplicia, eine vollständige und, wie ich gern anerkenne, treue, Uebersetzung meiner Beschreibung wieder. Die Gründe aber, welche ich für die Ueberzeugung ausgesprochen hatte, dass hier keine Verwachsung ursprünglich getrennter Individuen statt gefunden habe, hatten Herrn Prof. Barkow keinesweges überzeugt: er verwirft sie alle. Hierüber konnte ich nicht erstaunt sein, denn ich war alt genug um erfabren zu haben, dass was Einen uberzeugt nicht immer auf einen Andern eben so wirkt. Allein verwundert war ich wohl, p. 198 zu lesen: der von mir beschriebene Embryo beweise gradezu die Verwachsung der einzelnen Theile verschiedener Embryonen. (Monstrum ab eo (Baerio) descriptum maximi momenti habeo, quia coalitum partium foeturnm diversorum directo modo prebat). Also hätte ich, der eifrigste Gegner der Verwachsung codlitus acerrimus adversarius) die Natur grade in dieser Operation betroffen, und die Verwachsung der Theile verschiedener Embryonen ancrkannt. Es wird nun weiter geschlossen: * 82 BD'ANELR, Zoologie. Da durch meine Beobachtung die Verwachsung verschiedener Embryonen gradezu erwiesen sei, so sei kein Grund, in ähnlichen Fällen nicht den- selben Vorgang anzunehmen. — So weiter fortschreitend dient also meine Beobachtung zur Begrüundung der Ansicht, die ich bekämpft hatte. Bevor aber noch der zweite Band des oben genannten Werkes erschie- nen war, hatte ich das Glück gehabt, hier in St. Petersburg (im J. 1835) zwei noch jüngere doppelleibige Embryonen zu finden und den einen so- gar noch einige Zeit lebend zu erhalten, so dass der Fortschritt beobachtet werden konnte. Ich habe über diese Doppel-Fischchen bereits eine kurze Notiz bald nach der Beobachtung bekannt gemacht, die aber von den Phy- siologen kaum bemerkt zu sein scheint. Auch steht sie an einem Orte, wo sie von Mannern dieses Faches nicht leicht gefunden werden kann. Die Mit- theilung welche ich der hiesigen Akademie darüber machte, ist nämlich in AS 2 des Bulletin scientifique”), aufgenommen, welches dem ersten Bande der Section: Sciences mathématiques et physiques in der neuen Reihe unsrer Memoiren beigegeben ist. Diese Embryonen verdienen indessen ausführlich beschrieben zu werden und zwar begleitet von Abbildungen. Vielleicht geben sie einen noch un- umstôsslichern Beweis für die Verwachsung als das Doppel-Hühnchen, ob- gleich sie mir noch bestimmter gegen dieselbe (als in der Zeit erfolgt), Zeugniss abzulegen scheinen. Aber auch die Beschreibung des Doppel-Hühnchens muss mit einer Ab- bildung versehen werden, um sie verständlicher zu machen. Dann wird es aber auch nicht überflüssig, kritisch zu beleuchten, worin es begrüundet sein mag, dass Herr Prof. Barkow, bei nicht oberflächlicher, sondern *) Dieses erste Bulletin wurde in einzelnen Nurmmern in unbestimmter Zahl den Memoiren beigelegt, und ist von dem, als selbststindiges Werk, vom Herbst des Jahres 1855 an erschei-. nenden Bulletin scientifique publié par l'Académie Impériale des sciences de St.- Pétersbourg verschieden. Zoologie. Ueber doppelleihige Missgeburten. 83 sorgfältiger Vergleichung derselben, zu einem andern, ziemlich entgegen- gesetzten Resultate gekommen ist. Das soll in einem Anhange allgemeiner Bemerkungen geschehen. Um für diese allgemeinen Betrachtungen ein reichlicheres Material zu benutzen, habe ich noch einen fremden Bericht über die Doppelbildung einer frühzeitigen menschlichen Frucht aufgenommen und Nachrichten von unvollständigen Verdoppelungen die ich selbst zu beobachten Gelegenheit hatte. Da über diese einzelnen Füälle nur berichtet wird, um sie für allge- meine Folgerungen zu benutzen, so glaubte ich mich zu der allgemein gehaltenen Ueberschrift berechtigt. Ausdrücklich muss ich aber bemerken, dass es meine Absicht nicht ist, alle bisher bekannt gewordenen Fälle von Doppelbildungen zu klassifiziren oder auch nur den Bildungshergang aller verschiedenen Formen nachzuweisen. Es sind einzelne Doppelbil- dungen beschrieben, die man selbst gesehen und untersucht haben muss, um sich eine Ueberzeugung über ïhr Verhältniss zu der regelmässigen Entwickelung zu bilden. Sie sind aber sehr selten, und es bleibt zweifel- haft, in wie weit sie gut untersucht sein môgen. Es scheint mir üuberhaupt, dass man die Bildungsgeschichte der sogenannten Monstra oder Verbildun- gen grade so studiren müsse, wie die regelmässige. Man muss nämlich die gewôhnlichsten Fälle der Verbildungen gehôrig kennen und ihre Ent- wicklung beurtheilen lernen, um dann von ihnen aus fur ganz Unge- wôühnliches eine mehr gesicherte Ansicht zu gewinnen. Sind uns erst diese häufigern, ich môüchte sagen, regelmässigern, Formen gehôrig ver- ständlich, so werden von ihnen aus, die Fragen und Vermuthungen über die Bildungsweiïse der ganz ungewühnlichen sich von selbst finden, welche bei künftigen Untersuchungen zu bestätigen oder zu verwerfen sind. Bemerken will ich ferner, dass ich den Bildungshergang als die eigent- liche Aufgabe dieser Abhandlung betrachte, nicht die letzten Grunde, an 84 D LEURS Zoologie. deren Rand uns vielleicht ungesucht die Verfolgung des Bildungsherganges fübren wird. Die Zeugungs- und Entwickelungs-Geschichte der regelrechten Thierformen , bat wenig oder nichts gefôrdert, so lange man vorherrschend sein Interesse den ursprünglichen Bedingungen zuwendete Seitdem man den Bildungshergang gründlich kennen zu lernen suchte, haben die Streitigkeiten der Spermatisten und Ovisten ihr Interesse verloren, weil sie ohne Inhalt erscheinen., : Obgleich der Moment der Befruchtung immer noch gehemmmissvoll erscheint, weil wir an den Act selbst keine sinnlich wahrnehmbaren Veränderungen geknuüpft sehen, so hat doch die genaue Beobachtung seiner Folgen uns gelehrt, die phantastischen Vorstellungen welche die Vergangenheit sich gebildet hatte, für das anzuerkennen was sie sind, fur Versuche, das einfache Geheimniss in vielgliedrige Gespenster umzuwandeln, Die Fälle, welche ich hier einzeln bespreche, sind so gewählt, dass sie die Hauptformen der Doppelbildung darstellen, und zwar für die vollstän- digen Doppelbildungen aus sehr früher Zeit. An ihnen wird zuvôrderst untersucht: sas sich gebildet hatte. Dann wird mit Berücksichtigung an- derer Fälle, die dem Verfasser grade bekannt sind, oder wie er sie braucht, mit Hulfe der regelmässigen Entwickelungsgeschichte gefragt werden, sie sie wohl sich gebildet haben môgen, wobei gelegentlich auch in Bezug auf die ungewôhnlichen Formen, Fragen fur künîtige Beobachtungen aufgewor- fen werden môgen. Ueber den dritten Theil der Uniersuchung, #arum sich diese Doppelbildungen erzeugt haben, soll nur gelegentlich, und wenn ungesucht die Frage selbst entgegentritt, ein Vermuthung geäussert werden. Obgleich es hiernach unsre Absicht ist, vom Besondern zum Allzemeinen fortzuschreiten, so schien es doch eine unzweckmässige Pedanterie, überall die Beschreibung streng von den Folgerungen, die sie fur den Bildungs- hergang giebt, zu scheiden. Je junger eine Missbildung ist, desto ent- scheidender spricht sie sich über den Bildungshergang aus. Es scheint Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 85 daher überzeugender, wenn an die Vorlegung einer Abbildung sogleich die Bemerkungen geknüpft werden, welche bei Betrachtung derselben Dem- jenigen entgegentreten müssen, dem der regelrechte Bildungshergang gegen- wärtig ist. Aus diesem Grunde schien es auch nicht unpassend, die Hauptfrage: ob Verwachsung oder Spaltung der Doppelbildung zum Grunde liege, vor- anzustellen , obgleich diese Frage erst zuletzt kritisch beleuchtet wird. Ausdrücklich bitte ich daher, in den Aeusserungen dieser Einleitung kein Glaubensbekenntniss zu suchen. Nur die Aufsabe sollte gestellt werden. Die Lôsung wird vielleicht nicht so allgemein lauten. Bei der kritischen Beleuchtung schien eine Feststellung einiger Begrifle nothwendig, weil ohne solche eine Einigung, ja überbaupt ein wirkliches Verständniss der ab- weichenden Meinungen nicht erreichbar erschien. Die Meinungsäusserungen oder Hypothesen aller Physiologen, oder auch nur der vorzüglichsten, zu besprechen, liess eine unfruchthare Eänge befürchten. Liegt in den ver- theïdigten Ueberzeugungen Wahrheit, so wird sich diese ohne einen solchen Ballast, der hôüchstens in einem grôsseren Werke Platz finden dürfte, An- hänger gewinnen. Wenn ich aber doch einzelne Männer und ihre Aeusse- rung bekämpfe, wie Burdach und Barkow, so geschieht es, weïl sie die bekämpfte Ansicht am meisten zu begründen gesucht haben. Isidore Geoffroy St. Hilaire 7. B. ist ein noch viel entschiedenerer Anhänger emer wirklich erfolgten Verwachsung.. Allein vergeblich habe ich nach den Gründen seiner Ueberzeugung gesucht, so wichtig auch sein Werk in Bezug auf das reichhaltige Material erscheinen mag. Die praecise Form, welche die kurze Uebersicht von Burdach so lehrreich und werthvoll macht, ladet eben auch besonders zum Widerspruch gegen die theoretische Grundlage ein, weil sie, obgleich nur Nebensache in der Schrift, eben so bestimmt gestaltet ist. 86 BA Euh; Zoologie. IL Doppelleibige Fisch-Embryonen aus einer sehr frühen Periode der Entwickelung. Taf. I. Am #. Juni 1835 fand ich in einer klemen Quantität Barsch-Laich, den man zwei Tage vorher aus der Newa gebracht hatte, die doppelleibigen Embryonen, die man auf der ersten Tafel abgebildet sieht. Beide sind am Kopfende getheilt, weiter nach hinten einfach, doch geht bei einem die Theilung viel weniger tief als bei dem andern, deswegen will ich den ersteren (Fig. 1, 2, 3) doppelkôpfig, und den letzteren (Fig # und 5) doppelleibig nennen. Den ersteren traf ich zufällig, da er als gespalten erst erkannt wurde, nachdem die äussere Eïhaut, die im Ei des Barsches zemlich dick ist, durchschnitten war, um die Entwickelungsstufe, in der der Embryo sich finden würde, zu beobachten. Erst als ich die Doppel- bildung dieses Embryos bemerkt hatte, erkannte ich nun auch, dass das ge- sammte innere Ei, oder die Dotterkugel, ungewéhnlich gross war. Nach- dem dieses kleine Monstrum besehen, beschrieben und gezeichnet war, durchsuchte ich den noch übrigen Vorrath von Laich, der nur gering war, und nur noch etwa 40 Eiïer enthalten mochte, Ich fand auch bald einen auffallend breiten Dotter und erkannte zu meiner nicht geringen Freude und Verwunderung durch die dicke äussere Eïhaut hindurch den zweiten viel tiefer gespaltenen Embryo. Sind denn, musste ich mich fragen, da ich in weniger als zwei Stun- den zwei Doppel-Embryonen vom Barsche gefunden batte, sind denn etwa die Doppelbildungen unter den Fischen sehr gemein? Ich konnte mich aber nicht besinnen, in einer Sammlung aufbewabrt, oder in frischem Zu- stande einen mehr ausgewachsenen Fisch von dieser Form der Missbildung gesehen zu haben, während doch einzelne Missbildungen am Kiefergerüste so wohl an eben gefangenen als an aufbewahrten Fischen mir vorgekommen Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 87 waren. Auch die Zahl der in naturhistorischen Werken erwähnten Doppel- Fische scheint sehr klein gegen die aufgezählten Doppelbildungen aus der Zahl der Amphibien, der Vügel, und besonders der Säugethiere. Lassen wir unsere Hausthiere, die unter den Augen des Menschen zur Welt kom- men, und an denen jede auffallende Missbildung nothwendig bemerkt wer- den muss, ja lassen wir überhaupt die warmblütigen Thiere unberück- sichtigt, so ist auch das Verhältniss, in welchem in unsern Sammlungen und Schriften die Doppelbildungen von Schlangen und Eidechsen vorkom- men, gross gegen das der Fische. Aus der Schwierigkeit der Beobachtung geht dieses Verhältniss gewiss nicht hervor. Nehmen wir auch nur auf solche Orte Rücksicht, wo Museen sich finden, oder Personen leben, welche für die Ansicht einer auffallenden Monstrosität gern dem Ueberbringer eine Vergütung zahlen, und bedenken wir die Masse der Fische, welche zu gewissen Zeiten gefangen werden, so dürfen wir wohl anuehmen, dass durchschnittlich wenigstens 1000 Mal so viel Fische zur Ansicht kommen, als man Schlangen und Eidechsen in derselben Zeit erlegt, oder auch nur erlegen und fangen künnte, wenn man besonders darauf ausginge. In Städten, die an der See oder an grossen Flüssen liegen, ist dieses Ver- hältniss ohne allen Vergleich grüsser, vielleicht das hundertfache. Dennoch habe ich nur folgender Doppelbildungen von solchen Fischen, die man als ausgekrochen betrachten kann, Erwähnung finden künnen. In Aldrovand's Monstrorum historia, Fol. 1642, p. 128, ist ein Fisch mit gespaltenem Leibe abgebildet, der nach der kurzen Anzeige des Textes im Nil gefangen und fast von der Grüsse eines Krokodils gewesen sein soli”). *) Man sieht diese Abbildung gewôühnlich für ein blosses Erzeugniss der Phantasie an, Allein die Charactere eines Hays, und zwar aus der Gattung Spirax Cuv. scheinen mir ziemlich deut- lich, doch aber wieder nicht so richtig, dass man annehmen Kônnte, nach einem gesunden Thiere dieser Art habe man dieses Monstrum gezeichnet. Vielmehr müchte ich glauben, dass ein bis auf die Mitte des Leibes gespaltener Hay, der entweder einfach an der Luft getrocknet, oder vorher ausgestopft wurde, wobei man geflissentlich die Vorderleiber auseinander zog, der Mém. VI. Sér. Sc. math. ,phys. et nat. T. VI. %de part. Sc. nat. 12 88 BAER, Zoologie. Isidore Geoffroy St. Hil. bildet, Tab. XV, Fig. 5, einen jungen Hay mit getheiltem Kopfe ab, dessen er im Texte seiner Teratologie, Tome III, p. 202, ganz kurz erwähnt. Jussieu zeigte der Akademie zu Paris, im J. 1754, aus der Sammlung eines Herrn Villeflix, zwei kleine Fische vor, die wohlgebildet, aber am Bauche verbunden waren. (Histoire de l'Académie R. des sc. 1754, p. 30). Der Zusatz: «Dieser Doppel-Fisch wäre gross genug, um glauben zu lassen, dass er gelebt hatte» giebt zu erkennen, dass das vorgezeigte Exemplar noch sebr klein war. Die Art wird nicht näher bestimmt. In Edinburg besass, nach Rudolphi, Dr. Barclay einen neu gebornen, vom Kopfe bis zum Nabel getheilten, dann aber einfachen Hay von 6 Zoll Länge, und im Hunter’schen Museum ist ein ähnlicher. Bei Professor Brookes in London war ein Doppel-Hay, der, vorn und hinten getheilt, in der Mitte zu einem Kôrper verwachsen war. (Heusner Descriptio monstrorum avium, amphibiorum, piscium. Dissert. inaug. Beroli 1824, 8. p. 3#). Uebersieht man diese kleine Reiïhe von Doppelñschen, so fällt auf, dass, hôüchstens mit Ausnahme eines einzigen Falles, alle übrigen der Familie der Haye angehôrten. Von dem durch Jussieu vorgezeigten Doppelfische bleibt es ubrigens noch zweïifelhaft, ob er nicht auch ein Hay war, da seine Gat- tung nicht im Entferntesten bestimmt wird. Ja es wäre wohl sehr môüg- lich, dass er aus der Sammlung des Herrn Villeflix nach Grossbritannien hinübergegangen ist, und sich unter den von dort genannten wieder findet. Abbildung zum Vorbilde gedient habe. Zu dieser Ueberzeugung bringt mich die Ansicht der her- aufsebogenen Spitze des Rostrums, da sie bei ausgestopften oder getrockneten Exemplaren sebr leicht so erscheint, und die eingerissenen Ränder der zweiten Rückenflosse, so wie die After- und Schwanzflosse, die bei schlecht couservirten getrockneten Fischen gewôhnlich ein solches Ansehen annebmen. Dass der Stachel, welcher vor der ersten Rückenflosse stehen sollte, viel zu weit nach vorn sich zeigt, ist eine im 47. Jahrhundert häufig vorkommende Versetzung. Ob Aldrovand das Original nicht irgendwo bei einem Apotheker gefunden haben mag? Dass es aus dem Nil gekommen sei, betrachte ich als später hinzugekommene Sage. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 89 Eine zweïite Bemerkung, welche von selbst entgegentritt, ist die, dass alle diese Fische, mit Ausnahme des nicht vollständig beglaubigten Falles von Aldrovand, sehr jung gewesen zu sein scheinen, wenn man sich erinnert, dass manche Haye eine bedeutende Länge haben, wenn sie aus dem Eie schlüpfen*). Selbst Aldrovands Angabe, dass sein Doppelfisch fast die Grôsse eines Krokodils hatte, ist nicht entschieden dagegen, wenn man annimmt, dass ein eben ausgeschlüpftes Krokodil zum Vergleiche ge- nommen wurde. Dass unsre Sammlungen so wenig Doppelfische und von Knochenfischen vielleicht gar keine enthalten, môchte also wohl darin lie- gen, dass die Doppelbildungen aus dieser Klasse nach dem Ausschlüpfen aus dem Eie eben so selten leben bleiben als aus den hôhern, die Schlan- gen allein ausgenommen, die Embryonen der Knochenfische aber viel zu klein sind, um ein Gegenstand der Beachtung für unsre Fischer zu seyn, wie das ausgekrochene Geflügel, die neugebornen Haus- und Waldthiere für den Jâger und den Landmann. In der That scheint es, dass ausser der Familie der Haye, nach den oben angeführten Beispielen, auch bei einigen andern im Embryonen-Zu- stande die Doppelbildungen nicht ganz selten sind. Rathke, der bei seinen Untersuchungen über die Entwickelung des Schleimfisches (Blennius vivi- parus) auf die Misshildungen überhaupt Acht hatte, und, wie es scheint, eine nicht ganz kleine Zahl derselben beobachtete, fand freilich nur Eine Doppelbildung, indem Zwei Fischchen auf einer Dotterkugel sassen, von denen eines nur durch einen dünnen Strang mit ibr verbunden war, (Rathke’s Abhandlungen zur Bildungs- und Entwickelungs - Geschichte der Menschen und Thiere. Bd. IL. S. 61). Abér in einer fast ganz ver- #) Von dem Hunter’schen doppelkôpfigen Hay ist es jetzt gewiss, dass er ein Embryo war. Vergl. Catalogue of the contents of the Museum of the royal college of surgeons. Part V. N.34. * 90 B AE BR, Zoologie. gessenen Schrift*) eines Lieutenant Jacobi, der vor 80 Jahren zu Hohen- hausen in der Grafschaft Lippe künstliche Befruchtungs- Versuche mit Fo- rellen und Lachsen anstellte, berichtet derselbe, viele Doppel-Embryonen sesehen zu haben, ja er glaubt sogar, die Häufigkeit derselben künstlich veranlassen zu kônnen. Diese letztere Meinung lassen wir für jetzt ganz bei Seite. Dass aber dem Lieutenant Jacobi nicht ganz wenige Doppel- Embryonen vorgekommen sind, dürfen wir nicht bezweifeln, da sein Be- richt, und zwar ganz gelegentlich, über den Fortgang der Entwickelung der kleinen Fische manche richtige Beobachtungen enthält, die man bei den Naturforschern damaliger Zeit vergeblich sucht. Von den Doppelfischen, welche er sah, lagen die meisten einander gegenüber, andere neben ein- ander auf der Dotterkugel. Eine Missseburt will er geschen haben, in der zwei Wirbelsäulen sich kreuzten. «Es stellte also diese Missgeburt ein ordentliches Kreuz vor», setzt der Beobachter hinzu. Da er aber spater doch bemerkt, dass sie einen etwas verzogenen gemeinschaftlichen Leib hatte, so scheint es, dass das Fischchen vorn und hinten gespalten war. Doch finde ich es nicht wabrscheinlich, dass bei allen Fischen die Dop- pelbildungen im Embryonen-Zustande so häufig sind, als sie nach Jacobi *) Dieser kleine Aufsatz machte das 62ste Stück des ,, Hannoverschen Magazins“ vom J. 1765 aus. Er hätte um so weniger ganz vergessen werden sollen, als er zuerst uns die Entiwicke- luogsgeschichte eines Fisches skizzirt, fast 20 Jahr vor Bloch, mehr als 20 Jabr vor den Beobachtungen von Cavolini, dessen bekannte Schrift 1787 im Original, und 4792 in der Deutschen Uebersetzung erschien. Jacobi hatte, obgleich seiner Darstellung die wisseuschaft- liche Färbung abgeht, doch ganz richtig erkannt, dass der Embryo auf dem Dotter sich hildet, dass um diesen eine neue Haut, die Keimhaut, entsteht, dass die letztere sich dann in zwei Blätter theilt, dass nach vorn und hinten ein Theil des Darmes abgeht, der Dottersack später am Därme hängt, und aus diesem Sacke das Fischchen einige Zeit ernährt wird. Doch ist die eigentliche Aufgabe des Aufsatzes, über die künstlichen Befruchtungs-Versuche, die der Ver- fasser mit Forellen und Lachsen angestellt hat, zu berichten, Was er von den Doppelbildun- gen sagt, will ich nicht würtlich wiederholen, doch bemerke ich, dass er von der Voraus- setzung ausgeht, dass aus einem Saamentbierchen der Embryo erwächst. Zoologie. Ueber doppelleibige Mrssgeburten. 91 bei den Lachsen vorzukommen scheinen. Von Embryonen des Cyprinus Blicca habe ich gewiss mehr als hundert aus der äussern Einhaut ausge- schält, und wohl über 3,000 im verschiedenen Stufen der Ausbildung inner- halb dieser äussern Haut, durch welche hindurch die Embryonen sebr gut sich betrachten lassen, aufmerksam angesehen. Ja es mag die Zahl derer, die ich in lebhafter Bewegung beobachtet habe, wobei die Doppelbildung nicht leicht überschen werden kann, gegen 2,000 betragen. Mehrere hundert ausgeschlüpfie Fischchen derselben Art, habe ich in verschiedenen Jahren in durchsichtigen Gefässen gehalten, — dennoch habe ich kein gedoppeltes Judividum bemerkt. Beinahe halb so viel Barsch-Embryonen werden von mir in verschiedenen Entwickelungs-Stufen unter dem Mikruskope beobachtet sein, denn die Eïer, die man in ganzen Netzen mit unbewaffnetem Auge überschaut, dürfen gar nicht in Betracht kommen. Unter allen diesen sind nur die beiden abgebildeten Embryonen, und zwar unter 30 — 40 Eiern von mir bemerkt worden. Das ist ein sehr beachtungswerthes Verhältniss, auf welches wir weiter unten wieder zurück kommen werden. Jetzt wollen wir, nach dieser Episode, unsre kleinen Monstra und ihre kurze Lebensgeschichte näher beschreiben. Das eine Fischchen (Fig. 1) hatte zwei Kôpfe und Hälse, wenn man die Region, in welcher die Kiemenspalten sich zu bilden haben, so nennen darf, doch war diese Region eigentlich nur im Innern verdoppelt. Man sah nämlich das Rückgrat unter einem Winkel von 60° gabelférmig ge- theilt. Schr deutlich war auch die Wirbelsaite gespalten. In der hintern Hälfte des Leibes war sie ganz entschieden einfach und ich konnte nicht einmal bemerken, dass sie breiter wäre als gewühnlich. Nur in der Bifur- cation selbst war sie in einer sehr kurzen Erstreckung breiter, doch hat der Steindruck diese Stelle, in der ersten Figur der Tafel I, nicht ganz glücklich wieder gegeben, vielleicht weil die gewählte Vergrüsserung mei- ner Originalzeichnung zu gering war. Es ist namlich in der Stelle, von 92 BAER, Zoologie. wo die Befurcation beginnt, ein kleines mittleres Strichelchen stehen ge- blieben, das nicht da sein sollte, und die ausgebreitete Stelle der Wirbel- saite ist em wenig zu lang. Meine noch erhaltene Originalzeichnung zeigt vielmehr die Rücken-Saiten der beiden Kôpfe nach hinten zusammen- laufend, und wo sie sich erreichen, die gemeinschaftliche CAorda vertebralis allerdings etwas breiter, aber nicht aus zweien neben einander liegenden bestehend, sondern so, als ob in diesem breitern Theile die stärkste An- bäufung der dunklern Elementar-Kuügelchen nach den Rändern zu läâge. Indem diese beiden dunkeln Begränzungen um ein Unbedeutendes zu stark markirt sind, hat es fast das Ansehn, als ob hier zwei Chordae neben ein- ander lägen, während das Mikroskop deutlich zeigte, dass hier nur ein breiterer Theil mit zwei dunkleren Rändern war. Ich habe jetzt in einer stark vergrôsserten neuen Abbildung (Taf. V. Fig. 2) die Chorda vertebralis mit den Begränzungen des Rückenmarks nochmals dargestellt, um besser auszudrücken, wie mir die Verhältnisse erschienen, Doch muss ich be- merken, dass es nicht môglich war, eine so starke Vergrôsserung wie diese Abbildung vermuthen lassen künnte, anzuwenden, da man ohne Verletzung des Fischchens, seine Wirbel-Saite nicht in die geringe Sehweite die dazu nôthig gewesen wäre, bringen konnte. Das einfache, aus drei scharfen Linsen bestehende Microscop zeigte mir nicht deutlich, ob in den Spitzen der Gabeläste die Kügelchen, aus denen die Wirbelsaite besteht, zu mehreren neben einader lagen. Wohl sah ich aber dieses Nebeneinanderliegen deut- lich in dem Anfange des gemeinschaftlichen Theïls (a. Deswegen schien es mir unzweifelhaft, dass ich hier nicht zwei zusammengedrückte Chordae sondern eine ungetheilte, verdickte vor mir hatte. Verfolgen wir die Wirbelsaite nach hinten, so finden wir sie sehr bald von ganz normaler Bildung. Der Rücken war vollständig geschlossen, wie schon aus seiner geringen Breite ersichtlich ist, das Rückenmark wie gewôhnlich durch einen sebr Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 95 zarten Strich zur Seite abgegränzt. Dadurch wurde es vollkommen deut- lich, dass das Rückenmark ganz eben so gespalten war, wie der gesammte Rücken und die Chorda vertebralis. Hinter der Gabelung bestand nämlich das Rückenmark nur aus zwei seitlichen Hälften. Von der Gabelung an hatte aber die linke Hälfte noch eine rechte, und die rechte eine linke (Taf. V. Fig. 2). Die beiden äussern*) Ränder (e) dieser supernumerären Rückenmarks-Hälften stiessen viel früher in einem spitzen, scharf ausge- bildeten Winkel zusammen als die innern, und waren oben kürzer. Die andern Ränder dieser Hälften liessen sich, wie auch bei normalen Embryonen dieser Zeit, freilich nicht gesondert erkennen, da sie genau in der Nath des Rückens über der Chorda dorsalis sich finden mussten, diese Nath aber bei Fisch-Embryonen fast nur im Momente der Verwachsung deut- lich zu sehen ist. Hier aber zeigt sich der Fehler in der kleinern Abbil- dung (Taf. I. Fig. 2), so gerimg er an sich auch ist. Man künnte näm- lich glauben, wenn man sie aufmerksam betrachtet, dass die beiden super- numerären Hälften des Rückenmarkes, ganz allmählig verschmälert, eine längere Strecke neben einander verlaufend ligen. Davon zeigte aber die Beobachtung nichts. Es schien vielmehr, dass der innere Rand, die Nath nämlich, in einem eben so scharfen Winkel wie der äussere Rand auf den gegenüberliegenden stiess. Von der Gabel der Vereinigung der äussern Ränder, (oder, wenn wir den Embryo als Einheit behandeln, der beiden innern Ränder), bis zu der Gabelung der Wirbelsaite und der Rückennath, die für die Ansicht von oben zusammenfallen, in dem Raume f konnte ich nicht die mindeste Spur einer wirklich erfolgten Verwachsung erkennen. Die äussern Kopftheile (Knochen und Muskelschicht) liefen in einem klei- nen Bogen, der den Boden einer tiefen und engen Einbucht bildet, in ein- #) d. h. die äussern Ränder für jede Hälfte, oder die innern Ränder, weun wir das Thier- chen als Einheit betrachten. 94 B'AwMENR;, Zoologie. ander über. Auch von hier bis zur Gabelung des Rückenmarkes (g) war keine Nath oder Vernarbung zu erkennen. Deutlich aber war es, dass der Halstheil und auch wohl die hinterste Region des Kopfes hier nicht voll- ständig gedoppelt war. Davon hängt es auch wohl ab, dass auch später keine innern Obren sich kenntlich machten. Dagegen batte jeder Kopf zwei, zwar noch zarte, aber unverkennbare Augen, denen noch alles Pigment fehlte. Von der Obrblase war noch nichts zu bemerken. Hinter der Gabelung waren die Wirbel schon sehr deutlich, nicht aber im Schwanze. Der letztere war noch stark nach un- ten gekrümmt, aber doch schon deutlich vom Ei abgehoben. Das animalische Blatt (Taf. I. Fig. 1, a) der Keïimhaut hatte sich nach vorn schon weit von dem vegetativen (b) abgehoben, wie es beim Barsch im Vergleich zu den Cyprinus-Arten Regel ist. Dagegen ist es nicht Regel, dass das Oeltrôpfchen auf der rechten Seite lag, obgleich diese Stellung auch eben nicht ganz seltei ist. Unter 13 normalen Eiern, die ich mir zu diesem Zwecke besonders verzeichnet habe, fand ich das Oeltrôfchen in 3 Fällen auf der rechten Seite, in 9 Fällen auf der linken, und ein Mal ganz genau in der Mittellinie. Es geht schon aus dieser Bildungs-Stufe hervor, dass keine äussere Be: wegung zu erkennen war. Auch im Innern der Embryos konnte ich keine Bewegung von Flüssigkeiten gewahr werden. Der Doppel-Embryo war aber lebend und blieb, obgleich er ohne die äussere dicke Hülle des Eies im Wasser eines Ubrglases lag, am Leben. Er war bald nach dem Mittage des #. Juni ausgeschält. Am andern Mor- gen fand ich den Schwanz bedeutend verlängert, abgeflacht, und am Nach- mittage deutliche, jedoch schwache Bewegungen machend. Es war nicht môglich, zu erkennen, welchen Antheil die beiden Küpfe an der Bewegung nahmen. Sie waren, obgleich etwas mehr von der Dotterkugel abgehoben als an dem Tage vorher, doch noch viel zu wenig gesondert, um sich auf Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 95 dem Dotter bewegen zu kônnen (Taf. I. Fig. 3). Die Augen waren viel bestimmter abgegränzt, und hinter ïhnen war die Ohrblase an der äussern Seite jedes Kopfes deutlich zu erkennen. An der innern Seite konnte ich sie nicht finden, doch kann ich auch nicht mit Bestimmtheit behaupten, dass sie fehlte, denn es war nicht môglich in die Tiefe des engen Raumes zwischen beiden Küpfen deutlich zu sehen. Der Dottersack hatte sich als vegetatives Blatt überall von dem ani- malen Blatte abgetrennt und merklich verkleinert. Das Oeltrüpfchen lag in der Mitte, schien sich aber getheilt zu haben, da man neben einem grôssern zwei kleinere bemerkte. Die Wirbel hatten sich, wie sich von selbst versteht, weiter ausgebil- det, doch hatten sie nicht ganz die Praecision in ibrer Begränzung, die ich erwartet hatte. Hieraus und aus den matten Bewegungen schloss ich, dass mein Doppelembryo dem Absterben nahe sei. Im Schwanze war die Flosse deutlich abgegrän2t, und um diese Zeit pflegen die Bewegungen schon leb- hafter zu sein. Am wichtigsten war wohl die Bemerkung, dass die beiden Kôpfe näher zusammen gerückt waren. Die Augen schienen sich fast zu berühren. So konnte man glauben, eine wirklich vorgeschrittene Ver- wachsung zu erkennen, wenn man den Embryo nur von der untern Seite betrachtete. Von oben angesehen bemerkte man aber, dass die Gabelung der Wirbelsaite und damit der Mittellinie des Rückens, weder dem Kopf- noch dem Schwanzende näher gerückt war, dass jedoch bei dem Wachs- thum des Embryos das Ei kleiner und besonders schmaler geworden war, Auch hatten sich die Kôpfe nach dem gewühnlichen Fortgange der Ent- wickelung mehr über die Wélbung des Eies hervorgeschoben, wobei denn von dem animalen Blatte des Eies die nächste Umgebung des Kopfrudi- menles sich in den Visceraltheil des Kopfes umgebildet haben wird. Durch beide Vorgänge mussten die Küpfe näher zusammenrücken, ohne dass in der Gabelung selbst eine Verschmelzung oder Verwachsung vorgeschritten Mém, VI Sér. Sc. math , phys. et nath. T. VI. de part. Sc. nat. 13 96 B 45h; Zoologie. war. In der That sah man auch, obgleich die beiden Augen so nahe an- einder lagen, dass man eine bevorstehende Verwachsung derselben hätte erwarten kônnen, dennoch einen wenigstens eben so tief eingehenden, nur viel engern Spalt zwischen beiden Kôpfen als am Tage vorher. Ja, dieser Spalt war sogar ein wenig länger, was jedoch nicht einem wirklichen Fort- schritte der Theilung, sondern einem Wachsen des Embryos zugeschrieben werden musste, so dass also der Grad der Spaltung ganz derselbe geblieben zu sein schien. Hierüber hoffte ich am folgenden Tage noch bestimmtere Nachweisung zu erhalten. Allein, am Morgen des 6. Juni fand ich den Schwanz zwar länger geworden, dabei aber schlaff, umgeschlagen und undurchsichtig, bei Fisch-Embryonen ein sicheres Zeichen des Absterbens. Bald wurde auch der übrige Embryo undurchsichtig. In diesem Zustande ist er in der Seiten- Ansicht Fig. 2 gezeichnet. Die Kôpfe waren noch etwas vollständiger über das Ei hervorgeschoben, der Dottersack noch mehr abgeschieden, beson- ders war der Schwanz länger geworden. Im Allgemeinen war aber doch seit dem Tage vorher so wenig wirklicher Fortschritt der Entwickelung gewesen, dass ich nicht zweifeln konnte, das Fischchen sei schon am Abend vorher dem Absterben nahe gewesen. Ja, es mag schon vor dem Aus- schälen aus der Eihuülle gelitten haben, sonst müsste es vom Mittage des &. bis zum Abend des 5. Juni weiter vorgeschritten sein, als hier wirk- lich geschehen war. Immer aber ist uns der seit der ersten Betrachtung erfolgte Fortschritt von grosser Wichtigkeit. Den zweiten Doppel-Embryo erkannte ich, wie gesagt, schon durch die äussere Eïhülle, von der Breite der Dotterkugel aufmerksam gemacht. Ich schälte ihn auch aus, theils um ïhn besser besehen zu kônnen, theils weil das Verbleiben in der Eihülle auch keine grôssere Sicherheit für den Fortschritt der Entwickelung gewährte, denn der Laich hatte schon Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 97 etwas gelitten, und dann kann nur die môglichste Trennung von den in Zersetzung begriffenen Theiïlen das Absterben der Embryonen aufhalten. In diesem Individuum ging die Spaltung bis über die Mitte des Leibes. Die beiden Vorderleiber waren weit auseinander gesperrt und bildeten, auf den ersten Anblick, sowohl unter sich als mit dem Hinterleibe fast gleiche Winkel. Bei genauerer Besichtigung war der Winkel zwischen beiden Vor- derleibern etwas kleiner. Ich schätzte diesen auf mehr als 100°, vielleicht 110°, und die beiden Winkel die der Hinterleib mit den Vorderleibern bildete, auf ungefähr 125° (Taf. I. Fig. 4). Die beiden Vorderleiber waren nicht ganz übereinstimmend ausgebildet, obgleich in der Länge kein bedeutender Unterschied hervortrat. Der linke Kopf, vielleicht noch etwas länger vorgeschoben, war weniger breit und _liess mich keine Augen erkennen, die doch am rechten deutlich waren. Ich fürchtete daher, der linke Vorderleib sei schon abgestorben, allein der Erfolg sprach dagegen. So môchte ich denn glauben, dass dieser linke Vorderleib überhaupt schwächer gebildet war und schwächer vegetirte als der rechte. Die Wirbelsaite (CAorda vertebralis) war auch hier gabelformig gespalten. Der nach rechts abgehende Ast war etwas stärker und erschien als ein Strang, wäbrend der linke Ast nur das Ansehn einer Linie hatte, Die Abgränzung des Rückenmarkes konnte ich hier nicht so deutlich sehen als im vorhergehenden Individuum. Ueberhaupt war die Entwickelung etwas weniger vorgeschritten. Das ganz hinuntergekrümmte Schwänzchen hatte sich nur sehr wenig vom Ei abgehoben. Am folgenden Tage fand ich auch diesen Embryo in der Entwickelung etwas vorgeschritten (Fig. 5). Am rechten Kopfe waren die Augen schon deutlich abgegränzt und die Ohren kenntlich, der ganze Kopf mehr über die Fläche des Eies erhoben als der linke Kopf, der jetzt ebenfalls deut- liche Augen erhalten hatte, aber noch keine Ohrblasen. Der Schwanz hatte sich viel mehr von der Fläche des Eies abgehoben und verlängert. Das + 98 BAER, Zoologie. Ei war schmaler geworden. Aber es war schon ein vollständiges Ableben erfolgt, denn der Embryo war weniger durchsichtig als er hätte sein sollen, und von fernerer Fortbildung war nichts zu bemerken, vielmehr begann die Auflôsung. Ich zweifle nicht, dass er schon am Tage vorher leidend gewesen war, Wenn Wir das Wort leidend für einen Zustand des Lebens sebrauchen dürfen, in welchem die Stérungen des Lebenprocesses nicht empfunden werden. Diese Stôrung lag aber wohl nicht in der Duplicität; wenigstens zeigte das doppelkôpfige Individuum an seinem ungetheilten Leibes-Abschnitte die ersten Zeichen der Auflôsung. Es wird aber die Entwickelung des Fischlaiches nur zu leicht gestôrt, wenn wir ihn aus seinen ursprüng- lichen Verbältnissen in unsre Beobachtungs-Räume versetzen. Ich glaube in meinen Untersuchungen über Entwickelungsgeschichte der Fische be- stimmte Erfahrungen über den tôdtlichen Einfluss von Veränderungen in der Temperatur angeführt zu haben. Ausser der Temperatur sind aber noch andere Stérungen sehr einflussreich. Die Quantität des Wassers muss gross sein, und so viel môglich ohne Temperatur-Veränderung sich er- neuern, um alle Ausscheidungen aus den in der Entwickelung begriffenen Eiern zu entfernen, oder wenigstens sehr zu diluiren. In dieser Hinsicht ist die Fischbrut, wenigstens so viel ich davon habe beobachten künnen, ohne Vergleich empfindlicher als die Froschbrut. Besonders nachtheilig wirkt die Nähe im Absterben begriffener oder auch nur leidender Em- bryonen auf andere, Was man an den Blutigeln bemerkt, dass, wenn einige Individuen kränkeln, sehr leicht auch die übrigen Mitglieder einer Colonie von der Krankheït ergriffen werden, wenn auch das Wasser sehr viel ôfter erneut und in viel grüssern Quantititen zugegossen wird, als sonst erforderlich scheint, das gilt in noch viel grôsserem Maassstabe vom Fischlaich. Wenn in einer Quantität desselben einige Eier in Zersetzung begriffen sind, so gehen nur zu leicht auch die andern verloren. Môgen Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 99 auch eïnige Eier noch so frisch aussehen und die Embryonen in ihnen auch noch so lebhaft sich bewegen, sie tragen doch schon den Keim des Todes in sich. Sondert man sie sorgsam ab, so kommen doch nur wenige zum Ausschlüpfen, und auch diese verkümmern bald. Das gilt besonders vom Laich des Barsches, der bekanntlich in grossen Netzen zusammenhängt. Wenn die Fischer, bei denen man Laich bestellt, während des Fischens mehrere solcher Netze zusammen in ein Geschirr werfen, und da einige Stunden liegen lassen, so ist die Brut unretthar verloren, obgleich viele Eier die ersten Stadien der Entwickelung noch durchlaufen. Es liegt am nächsten, den schädlichen Einfluss in Ausschei- dungen zu suchen, welche von den in der Entwickelung gehemmten Eiern ausgehen. Es haben aber die Eier des Barsches eine sehr dicke äussere Hülle, welche von einer grossen Menge ganz feiner Kanäle durchzogen sind. Enthält nun das umgebende Wasser schädliche Stoffe, so dringen diese durch die engen Kanäle bis zu der innern Flüssigkeit, in der der Dotter schwimmt. Wird dann auch das äussere Wasser erneut und immer frisch erhalten, so ist doch die Erneuerung innerhalb der äussern Eiïhülle nur gering und die kleinen Quantitäten schädlichen Stoffes werden nicht weggespült. Ich war daher bei meinen Versuchen, die Entwickelung des Barsches zu verfolgen, sehr bald darauf gefallen, in weniger angegriffenem Laich, (denn in stark angegriffenem hilft gar nichts), die äussere Eihaut auf- zuschneiden und das Ei ganz frei im Wasser sich entwickeln zu lassen. Solche von ihrer Hülle entblôsste Eiïer entwickelten sich sehr viel häufiger als die von ihren Hüllen umgebenen. Das gilt wenigstens von solchen, an denen der Embryo schon so weit vorgeschrnten ist, dass der Kopf mit den Augen deutlich erkennbar ist. Von so ausgeschälten Eïern hielt ich oft 6— 8 in einem Uhrglase, ohne dass sie durch ihre Ausscheidungen das Wasser trübten oder schädlich auf einander einwirkten, wenn man nur ein absterbendes bald entfernte, während aus demselben Laich eben so viel 100 B AE) Zoologie. Eier in ihren Hüllen in eine grosse Schaale mit Wasser gelegt, dennoch verdarben. Vielleicht wäre es môglich, solchen Laich in fliessendem Wasser, welches den Zwischenraum zwischen dem Ei und seiner Hulle besser aus- spülen muss, zu erhalten. Ich habe diese Bemerkungen voranschicken müssen, um, was uns nun zunächst liegt, über das Alter der gabelspaltigen Embryonen zu sprechen. Das absolute Alter ist freilich leicht bestimmt. Ich hatte den Laich am 2. Juni*) Morgens erhalten, ohne irgend eine Spur von Abgränzung des Embryos. Der Keim bedeckte in Form einer Calotte nur noch ‘/, von der Oberfläche des Dotters. Ich kann also auch nicht zweifeln, dass er in der Nacht vorher abgegangen und befruchtet war. Beide Embryonen waren also ungefähr zwei und einen halben Tag alt, als ich sie zuerst sah. Damit ist aber ibr relatives Alter, oder ibhre Entwickelungsstufe nicht bestimmt. Sie gehürten einer Portion Laich an, welche, ehe sie zu mir kam, schon ziemlich gelitten hatte, weswegen auch der grôsste Theil des Laiches schon fortgeschafft war, als ich das doppelkôpfiige Fischchen be- merkte. Auch habe ich aus dem Reste nur sehr wenige Embryonen zum Ausschlüpfen bringen kônnen. Nun geht aber in einem solchen Laiche die Entwickelung immer viel langsamer vor sich als in gutem, und über- haupt in der Stube, trotz der grüssern Wärme, und vielleicht wegen der- selben, bei geschwächter Selbstbildung ‘immer langsamer als im Freien. Das habe ich mit Bestimmtheit an Cyprinus Blicca beobachtet. An Indi- viduen, die im Freien sich entwickelten, fand ich die ganze Dauer des Lebens im Ei auf drei Tage beschränkt. Alle Individuen, die ich in mei- *) Durch ein Versehen ist in der vorläufigen Nachricht, in dem oben genannten Bulletin, der 28. Mai als Beobachtungs-Tag genannt, was darauf beruht, dass auf demselben Blatte, das die erste Zeichnung neben andern enthielt, eine Notiz vom 28. Mai sich befand. So gleich- gültig dieser Umstand ist, so muss ich ihn bemerken, da der vorliegende ausfühbrliche Bericht genau aus dem Tagebuche copirt ist. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 101 nen Bebältern zum Ausschlüpfen brachte, deren Zahl auch hier im Ver- hältniss zu den verderbenden nur gering war, obgleich viel grôsser als beim Barsche, brauchten mehr Zeit*). So ist es denn auch mit unsern Doppelembryonen. Sie waren in ihrer Entwickelung gestôrt und es ge- hôrt ihre Bildungsstufe wohl noch dem zweiïten Tage an. Auch wird man sich erinnern, däss das doppelleibige Fischchen (Fig. # und 5), welches früher abstarb und also auch wohl mehr gelitten hatte, in seiner Ent- wickelung mehr zurück geblieben war als das doppelküpfige. Es wäre, bei nicht gestôrter Entwickelung, am zweiïten Tage vielleicht auf der Stufe der Bildung gewesen, in der ich es in der Mitte des dritten Tages fand. Anderthalb oder 2 Tage in der normalen Entwickelung des Barsches sind aber etwas weniger als dieselbe Zeit in der Entwickelung des Güsters (Cyprinus Blicca). Ich kann zwar das normale Zeit-Maass seiner Entwicke- lung im Ei nicht genau bestimmen, da es mir an Gelegenheit gefehlt hat, diese im freien Wasser zu beobachten, allein sie dürfte doch auf 5 Tage zu setzen sein, da diejenigen Embryonen, die in meiner Stube zum Aus- schlüpfen gebracht wurden, wenigstens 6, gewühnlich 7 Tage gebrauchten, Derselbe Laich vom 2. Juni gab bei mir erst am 9. ausgeschlüpfte Junge; eine andere Portion, welche ich am 25. Mai erhalten hatte, am 31. Mai und 1. Juni. Für unsern Zweck ist jedoch weniger daran gelegen, genau zu wissen welchen Bruchtheil vom Eileben die beiden beobachteten Doppelembryonen zurückgelegt hatten, als ihre Entwickelungs-Stufe ins Auge zu fassen, denn ein ausgeschlüpfter Barsch ist sehr viel weniger entwickelt als ein *) Noch auffallender ist es mir, dass Embryonen von Runa temp., die in der Stubenwärme sich sehr gut entwickeln, und in der ersten Zeit auch viel rascher als im Freien, wo das Wasser, besonders in der Nacht, viel kälter ist, in späterer Zeit dennoch gegen die im Freien ausgebrüteten Kaulquappen auffallend zurückbliebeu, wie ich auch versuchen mochte sie zu er- nähren. Habe ich vielleicht die rechte Ernährungsweise nicht aufgefunden? 102 BAER, Zoologie. ausgekrochenes Hühnchen oder ein neugeborner Mensch. Bei jenem be- ginnt erst die Hämotose, bei diesen ist sie weit vorgeschritten und die Periode der Athmung durch ein äusseres Respirations-Organ ist schon vorüber. Glücklicher Weise ist die erste Bildung der Embryonen aller Wirbel- thiere so übereinstimmend, dass sie sich sehr gut unter einander vergleichen lassen. So stimmte denn das doppelkôpfige Fischchen (Fig. 1), als ich es zuerst sah, mit seinen Augen und der eben begonnenen Ausstülpung der Obrblasen ungefähr mit einem Hühnchen von 36 Stunden, und das zweite Individuum (Fig. #) mit einem Hühnchen von 28 — 30 Stunden normaler Entwickelung. Diese Bildungs-Stufen müchten wohl die frühesten sein, die man an Doppel-Embryonen beobachtet hat. Deswegen fordérn sie uns auf, sie über ihre Genesis etwas zu befragen. Ist anzunehmen, dass diese Gabelbildungen dadurch entstanden, dass zwei ursprünglich getrennte Individuen, von denen jedes den Typus eines Barsch - Embryos vollständig darstellte, mit einander verwachsen sind, und zwar mit den hintern Hälften beider Leiber? Ich finde nicht die mindeste Wabhrscheinlichkeit dafür. Zuvürderst war seit dem Schlusse des Rückens nur eine Reihe Stunden, gewiss noch kein ganzer Tag verflossen; mit welchem Rechte dürfen wir annehmen, dass in dieser Zeit die beiden innern Hälften der Hinterleiber, (um in der Mehrzahl zu sprechen), geschwunden sind, geschwunden in einer Zeit, wo es an Venen und Saugadern fehlt, in einer Zeit, in der allerdings der Stoff wandert, aber aus dem Dotter in den Em- bryo, zu einer Zeit wo jedes Elmentarbläschen allerdings seine Umände- rung crfährt, allein eine Umänderung vermôge welcher es Flüssigkeit an- zuziehen und umzuwandeln scheint, um aus sich selbst eine Entwickelung zu bedingen, wo es aber nicht davon gefübrt werden kann, wie späater aus- gebildete Blutbahnen müglich machen künnten. Und zwar wäre die Weg- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 105 führung der Hälfte so vollständig schon erfolet, dass die beiden Wirbel- saiten sehr genau mit einander verwachsen wären. Von diesen würde ich wenigstens verlangen, dass sie in einer bedeutenden Strecke neben einander verliefen. Deswegen bin ich auf sie zur Zeit der Beobachtung besonders aufmerksam gewesen. Ich habe aber nur gesehen, dass die vor- dern Gabeläste grade auf einander zuliefen und sich vereinigten , ohne neben einander gelagert zu sein und ohne in ganz allmähliger Krümmung in diese Lagerung über zu gehen, wie man hätte erwarten müssen, wenn ein wirk- lich erfolgtes Zusammenschmelzen der Embryonen vorhergegangen wäre. Will man auch die beiden Rand-Verdichtungen im Anfange des gemein- schaftlichen Theils der Wirbelsaite in unserm ersten Doppelembryo, ge- gen meine Ueberzeugung, als Rest der Verwachsung anerkennen, so war doch nichts davon im zweiten zu sehen, wo sogar der Winkel der Gabelung viel grüsser war. Es widersteht mir, nun noch umständlich anf das prae- sumtive Schwinden von zwei Reihen halber Wirbel und zwei Hälften vom Rückenmark hinzuweisen. Dergleichen lässt sich allenfalls denken, wenn man einen ausgetragenen menschlichen Doppelembryo vor sich hat, und an die lange Zeit sich erinnert, welche voranging, bevor er zur Geburt kam. Nicht umhin kann ich aber die grüsste Beweiskraft, die unsre Embryonen gegen die in der Zeit erfolgte Verwachsung dadurch boten, dass sie noch eimige Zeit fortlebten, zu benutzen. Wenn im Verlauf eines Tages im ersten Falle fast zwei halbe Leiber, im zweiten die Hälften der hintern Abtheïlung verschwunden waren, wie kam es, dass diese Zerstérung nach dem Augenblicke meiner ersten Beobachtung nicht weiïter fortschritt? dass die Stelle der Spaltung nicht weiter vorrückte,. um noch mehr vom Rücken- marke und den Wirbeln nebst der Rückenhaut zu zerstôren ? Denn das -geringe Näherrücken der Kôpfe ist ohne allen Zweifel Folge von der Ver- schmälerung des Dotters. Mém. VI. Sér. Sc. math. , phys. et nat. T. VI. %de part. Sc. nat. 14 104 B 4 E R, Zoologie. Man wird, wenn man dennoch bei der Verwachsung als einem peractum, stehen bleiben will, fast nothwendig zu der Annahme gedrängt, dass wohl ursprünglich beiden Zwillings- Paaren, in dem einen mehr, im dem andern weniger, die innern Hälften ihrer Leiber fehlten, und dass sie eben deshalb verwuchsen. Ich würde mich auch damit einverstanden er- klären, wenn man zugleich annähme, dass die unpaarige Chorda vetebralis, beiden Seiten gemeinschaftlich angehôürte. Aber ein solcher mittlerer Stamm mit zwei Seitenhälften als Rückenplatten, giebt eben nur Em Individuum, und ich zweifle dann gar nicht, dass diese beiden Rückenplatten oben wirklich in der Zeit mit einander verwachsen oder verschmolzen sind. Das liegt ja schon ursprünglich im Typus der Wirbelthiere. Es scheint aber, dass unsre Embryonen auch eben so wenig für die vüllig entgegengesetzte Ansicht sprechen, nach welcher, bei ursprünglich regelrechter Form des Embryos, aus dem zarten Stoffe, aus dem er be- steht, ein Ast hervorgesprosst wäre, der zu einer Wirbelsäule mit Zubehôr sich ausbildete, wie aus dem Leibe eines Polypen ein Nebenast hervortreibt und allmählig die volle Grüsse und Entwickelung eines Stammkôrpers an- nimmt. Hier ist zu bemerken, dass selbst beim Armpolypen, wie allge- mein bekannt ist, und ich es oft genug beobachtet habe, auch bei reich- licher Nahrung, mehrere Tage hingehen, bis der Ast dem Mutterkôrper gleich wird. In unserm ersten Fischchen waren aber beide Gabeläste gleich lang und beide Kôpfe auf gleicher Stufe der Entwickelung, im zweiten war der linke Ast allerdings in der Entwickelung zurückgeblieben, aber nur wenig, und er war wohl, wie die Wirbelsaite andeutete, ursprünglich um ein sehr Weniges schwächer organisirt. Und was gäbe uns ein Recht, ein solches Hervorsprossen aus der Wirbelsaite anzünekmen, die nur da zu sein scheint, um, wie ein lebendiges Maass, der doppelt-symmetrischen Entwickelung der Wirbelthiere als Anhaltspunkt zu dienen? Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 105 Wir schliessen also, dass wenigstens schon bei der érsten Anlage des Embryos die Wirbelsaite und mit ïhr das werdende Rückgrat gespalten war. Es muss aber die nähere Begründung auf die später nachfolgenden allgemeinen Bemerkungen verspart werden. IL Gabelfôrmige Wirbelsaite eines Hühnchen vom ersten Tage. | Taf. PvFis03: Nachdem ich die so eben beschriebenen Fischchen gesehen hatte, zwei- felte ich nicht mehr, dass eine gabelf‘rmig gespaltene Wirbelsaite im Frucht- hofe eines weniger als 2% Studen bebrüteten Hühner-Eies mir viel früher schon vorgekommen war. Ich habe diese Beobachtung schon in der ersten Zeit meiner Untersuchungen gemacht, und bewabre die ganz rohe, nur zur Erinnerung entworfene Zeichnung noch auf, war aber bis dahin über die wahre Bedeutung zweifelhaft geblieben. Hier war der vordere Ab- schnitt der ungetheilte. Ich muss daher glauben, dass wenigstens Kopf und Hals ganz eimfach geworden wären. Wabrscheinlich wäre ein Hühnchen mit vier Füsschen daraus geworden, vielleicht auch mit drei oder vier Flügeln, wie dergleichen beobachtet sind. Herr Professor Reichert hat einen Hühner-Embryo vom dritten Tage beobachtet, welcher wahrscheinlich zwischen diesem und dem folgenden in der Mitte lag. Ich kenne über dasselbe bisher nur folgende kurze Nach- richt in Froriep’s Neuen Notizen A$ 285. «Herr Reichert hat der Gesellschaft naturforschender Frennde in Ber- lin am 21. Juni das Praeparat einer Zwillingsbildung von emem 2! Tag alten Hühnerembryo vorgezeigt. Beide Embryonen liegen auf einer und derselben Dotterkugel neben einander, sind mit ihren Kopfenden verwach- sen, und gehen nach hinten divergirend auseinander. Beide haben ein * 106 BAER, Zovlogie. gemeinschaftliches hufeisenférmig gebildetes Herz und eine gemeinschaftliche Area vasculosa. Die Form des Fruchthofes richtet sich nach der Aus- dehnung der Embryonen». Dass nur Ein Herz sich gebildet hatte, lässt mich glauben, dass die so- genannte Verwachsung weiter reichte als in meinem sogleich zu beschrei- benden Doppel-Embryo, und dass dann wobhl die Leiber weniger diver- girend gewesen sein môgen. IL Doppelleibiger Hühner-Embryo aus dem Anfange des dritten Tages. © Taf. V. Fig. 1. Als. ich einen im Jahre 1827 beobachteten doppelleibigen Hübner- Embryo, der 52 — 54 Stunden alt war, in Meckel’s Archiv für Ana- tomie und Physiologie, Jahrg. 1827, beschrieb, begleitete ich diese Be- schreibung nicht mit einer Abbildung, weil ich die Absicht hegte, in dem schon damals vorbereiteten Werke: «Ueber Entwickelungsgeschichte der Thiere», sämmtliche Missbildungen, die mir vorgekommen waren, zusam- men zu stellen. Leider ist mir im Verlaufe der Zeit die Original-Zeich- nung, die ich damals während der Beobachtung auf einem kleinen Blätt- chen entwarf, verloren gegangen. Es ist mir nur eine Copie übrig ge- blieben, in welcher ich vorzüglich auf die Lage der beiden Kôrperstimme, das Verhältniss ihrer Verwachsung und die Form des durchsichtigen Frucht- hofen Rücksicht genommen bhatte. Die Vertheilung der Blutgefässe, die mir ungewôhnlich schien, und die ich in ihren grüssern Stämmen auch gezeichnet batte, findet sich in der Copie nicht, nicht einmal Lage und Gestalt des Herzens Dennoch glaube ich diese unvollständige Zeichnung hier wieder geben zu müssen, weil ohne sie die Beschreibung schwer ver- standlich wird, und für die Erôrterung der Frage, ob hier ein ursprüng- Zoologie. Ueber doppelleibige. Missgeburten. 107 lich Gedoppeltes durch Verwachsung ‘zur Emheit geworden, oder ob die Einheit eine ursprüngliche war, die Anschauung des Doppelkôrpers und die Hinweisung auf die einzelnen Regionen desselben wesentlich férdernd ist. Was im Archive Allgemeines über Doppelbildungen gesagt ist, bleibt hier weg. Die Beschreibung des vorliegenden Falles gebe ich aber wie dort, nur mit Hinweisung auf die Abbildung und mit geringen Zusätzen zu grôsserer Verdeutlichung. Gleich nach der Erôffinung des Eies fiel es mir auf, dass der Frucht- hof (area pellucida) nicht die gewhnliche Form, sondern die Gestalt eines Kreuzes hatte. Das Kreuz war nicht gleichférmig , sondern hatte zwei lingere und zwei kürzere Arme. Die längern (4, B) lagen in der Quer- Achse des Eies, die kürzern (C, D) in der Längen-Achse. Die nähere Be- trachtung zeigte auch schon dem unbewaffnetem Auge, dass in den längern Armen zwei zarte Embryonen lagen, deren hintere Enden von einander abgekehrt, deren vordere Enden aber nicht geschieden, sondern zu einer Masse verbunden waren. Dieser gemeinschaftliche Kopf (Æ) erhob sich sebr merklich aus der Ebene der, Keimhaut, und war zugleich, nach der Spitze des Eies hin, gegen den kürzesten Arm des Kreuzes übergebogen. Man konnte nicht zweifeln, dass das stirkere Wachsthum der Wälbung des Kopfes dieses Vorragen erzeugt hatte, und dass eben dadurch beide Leiber aus der graden Linie, die sie hôchst wahrscheinlich ursprünglich mit einander und mit dem gemeinschaftlichen Kopfe gebildet hatten, ge- zogen wvaren, so dass sie Jetzt ein wenig gegen einander geneigt erschienen. Beide Leiber waren gleich weit entwickelt, Die Rückenplatten (/aminae dorsales s. spinales) waren längst verwachsen, umgaben ein deutlich abge- gränztes Rückenmark und enthielten die Anlagen der Wirbel. Die Bauch- platten (/aminue viscerales) lagen hingegen fast horizontal ausgebreitet; die Leiber waren also noch offen. Verfolgte man nun die Rückenplatten, so sah man sie ununterbrochen 108 BAER, Zoologie, in den gemeinschaftlichen Kopf übergehen. Eben so liessen sich beide Rückenmarke von den Enden aus, ununterbrochen in ein gemeinschaft- liches in dem Kopfe liegendes Hirn verfolgen. Im Grunde war aber nur ein Abschnitt des Hirnes wirklich gemeinschaftlich. Auf beiden Seiten war nämlich das verlängerte Mark ganz gleich gebildet und zwar in der Form, die es am Anfange des dritten Tages zu haben pflegt. Vor ibm lagen auf der einen Seite zwei kleine Hirnblasen, die ich für die Blase der Vierhügel und die Zelle des dritten Ventrikels halten musste, Auf der andern Seite konnte ich aber nur Eine solche Abtheïlung erkennen, was mir bei der sonst auf beiden Seiten bemerklichen Uebereinstimmung auffiel. Vielleicht war aber hier der Kopftheil nur mebr übergebogen, wodurch sein Inhalt weniger kenntlich war. Endlich lag in der Mitte der beiden Seiten gemeinschaft- liche Theil, der stark eingeschnitten war, und in welchem ich das noch wenig entwickelte grosse Hirn vermuthen musste. ÆEs war nicht môglich, den Boden des mittleren Einschnittes deutlich zu sehen. Mir lag nun besonders daran, zu erkennen, ob die Wirbelsaite ununterbrochen von einem Hinterkopfe zu andern hinüberging, weil dadurch der ursprüngliche Zusammenbang am entschiedensten erwiesen wäre. Bis an den Einschnitt konnte ich sie auch von beiden Seiten verfolgen. Vergeblich suchte ich aber, durch Zurückdrücken der beiden Ränder des Einschnittes, entweder die Enden der Wirbelsaiten oder ihren Zusammenhang zu erkennen. In Folge der Versuche, den Boden dieses Einschnittes deutlich unter dem Ver- grôsserungsglase zu sehen, zerriss er endlich; nun sah ich freilich beide Wirbelsaiten von einander abstehen, aber der Abstand schien mir grôsser als der Riss ihn erzeugt haben mochte. Doch konnte ich darüuber leider nicht zur vollen Gewissheit kommen. Doch schon die Beschaffenheit des Kopfes macht es hôchst unwahr- scheinlich, um nicht zu sagen unmôglich, dass die beiden Hälften des Dcppel-Embryos einst getrennt waren, und dann verwuchsen. Wäre näm- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 109 lich diese Verwachsung erfolgt, nachdem schon die Vorder-Enden beider Individuen nach unten gekrümmt waren, so wären die Scheitelsegenden zuerst verwachsen und die Stirnen getrennt geblieben, oder hätten sich erst verbinden kôünnen nachdem die Scheitel, mit Auflôsung der am meisten vorragenden Theile, noch mehr verschmolzen wären. Auch ist nicht ab- zusehen, wie der gemeinschaftliche Kopf aus der Ebene der Keimbaut her- vorgehoben wäre, wenn er schon früher die Krümmung nach unten ge- habt hätte. Diese erhält er schon am Schlusse des ersten Tages, bevor noch der Rücken geschlossen ist. Man muüsste also die Verwachsung in den Verlauf des ersten Tages setzen. Wie sollen aber Embryonen aus dieser Zeit sich einander nähern? Sie liegen ja noch ganz in der Ebene der Keimhaut und selbst die Rückenplatten haben sich noch wenig erhoben bevor das Kopfende sich nach unten krümmt. Die Umwälbung (Schliessung) des Kopfes ist mit dieser Krümmung nothwendig verbunden. Solche Em- bryonen kônnen also unmôglich ihre relative Lage verändern. Die Krüm- mung selbst künnte sie freilich nähern, da ein Theïl der Keimhaut zur Bildung der Kopfkappe verwendet wird, allein dann müssten die Scheitel verwachsen und die Stirnen getrennt geblieben sein. In unserm Doppel-Embryo fand ich aber ferner ein Verhältniss, das eine Verwachsung am ersten Tage, wie mir scheint, entschieden widerlegt. In den beiden Leibern waren bis zum Uecbergange in den Hals die Bauch- platten ganz im normalen Verhältnisse, dann aber entfernten sich beide von den Hälsen und dem gemeinschaftlichen Kopfe (a), welche also nur aus den Rückenplatten und der Wirbelsaite oder der Anlage für den Stamm der Wirbelsäule zu bestehen schienen. Die Bauchplatten hatten nämlich eine ziemliche Verdickung erlangt, die unter dem Mikroskope sehr deutlich gegen den Fruchthof abgegränzt erschien. Aber diese ver- dickte Platte war auch gegen den gemeinschaftlichen Kopf kenntlich abge- gränzt, (wenn auch nicht durch eine so bestimmte Linie als in der Zeich- 110 BAEFER, Zoologie. nung). Der Raum nämlith (a) zwischen der verdickten Bauchplatte und dem Hirne war sehr durchsichtig, und obgleich natürlich nicht eine wirk- Fe Lücke bildend, doch nur von einer dünnen Haut ausgefüllt. Ich suchte in ihr die erste Anlage der Mundôffnung zu erkennen. Doch bin ich noch mehr geneigt zu glauben, dass diese hautférmige Stelle, zum Theil wenigstens, noch der Kopfwélbung angehôrte, welche durch die sich wl- bende Scheitelgegend stark ausgespannt sein mochte. Einer solchen Spannung môchte ich wenigstens die kleinen Faltungen oder Kerbungen zuschreiben, welche in der Scheitelgesend zu erkennen waren, und die in der Zeich- nung getreu wieder zu geben, mir ohne das ganze Verständniss zu stôren, nicht gelingen wollte. Die Bauchplatten des einen Leibes gingen also in einem nach dem spitzen Ende des Eies gerichteten Bogen, innerhalb der Ebene des Keimhaut, ohne Unterbrechung und ohne Spur irgend einer Verwachsung, in die Bauchplatten des entgegengekehrten Leibes über, oder richtiger und bestimmter, ein und derselbe ununterbrochene Streifen bil- dete die künftige linke Bauchwand des einen und die rechte Bauchwand des andern Leibes, so wie ein zweiïter ununterbrochener Streifen als An- lage der beiden andern Bauchwände da war. Sollte nun die Verwachsung am ersten Tage erfolgt sein, so konnten die Bauchwände nicht verwachsen, da sie noch gar nicht da waren; denn sie gränzen sich erst im zweiten Tage von der Keimhaut ab Will man dagegen annehmen, dass, nachdem die Embryonen mit den vordern Enden der Rückenplatten verwachsen waren, zur Zeit der Bildung der Bauch- platten nothwendig eine gemeinschaftliche für jede Seite entstehen musste, so wende ich dagegen ein, dass ein ursprüngliches Abstehen der Bauch- platten von dem Stamme der Wirbelsäule durchaus gegen die ganze Ent- wickelungsweise aller Enibryonen von Wirbelthieren spricht, und dass wir daher nothwendig für unsern Fall einen stôrenden Einfluss anerkennen Zoologie. Uvber deppelleibige Missgcburten 111 müssen, der beide von einander gezerrt hat. Eine solche Stôrung musste aber die später eintretende Wôlbung der Scheitel machen. Nehmen wir dagegen an, dass die erste Anlage des Doppel-Embryos eine gemeinsame war, in welcher die Anlage des Kopfes, statt an einem Ende zu sein, sich in der Mitte erzeugte, so wird uns die ganze Bildungs- weise verständlich. Das Kopf-Ende des Embryos hat an seiner Rücken- flâche ein rascheres Wachsthum, als die übrigen Theile, und kann eben deshalb nicht in der Ebene der Wirbelsäiule und der Keiïmhaut bleiben. In einfachen Embryonen krümmt sich der Kopf daher nach unten, indem seine Rückenfläche sich stärker wôlbt. In einem Doppel-Embryo aber, wo nur die Stirngegend gemeinsam ist, müssten beide Stirnen von einander reissen, wenn die Krummung nach unten auf die gewôhnliche Weise er- folgen sollte. Der Kopf crhebt sich also vielmehr aus der semeinschaft- lichen Ebene. Wenn nun die Visceralplatten sich bilden, so entstehen sie naturlich in der Ebene der Keimhaut, der Kopf ist aber aus derseiben schon erhoben; die Visceralplatten künnen also nicht dicht an den Seiten des des Kopfes anliegen, sondern zwischen beiden bleibt eine verdünnte Stelle. Das wäre der entscheidendste Grund, den ich meinen Lesern fur die Memung vorlegen kann, dass unser Doppel- Embryo ursprünglich Ein In- dividuum war. Die Ansicht der Missgeburt selbst, die mangelnde Spur irgend einer erfolgten Verwachsung und die unten zu erwähnende Lage der Herzen, die gewiss eine ursprüngliche sein musste, gaben mir die feste Ueberzeugung, dass gleich Anfangs Ein Embryo mit mittlerem Kopfe entstanden war. Am meisten aber hat mich der besthriebene Doppel -Embryo dadurch erfreut, dass ich durch ihn Licht über die Verwachsung an der Bauch- fliche bei Janus-Missgeburten erhalten zu haben glaube. Ich erinnere, dass auf jeder Seite eine ununterbrochene Visceralplatte war, welche beiden Lei- Mém. VI Sér. Sc, math , phys. et nath. T. VI. Qde part. Sc. nat 15 112 B ‘AE JA Zoologie. + bern angehôrte. In der Mitte nun, wo der gemeinsame Kopf nach der Spitze des Eies übergebogen war, bildete jede Visceralplatte in sich selbst einen Winkel, dessen Spitze nach dem Kopfe hin gerichtet war, und dessen Schenkel in der Nähe der Spitze sich einander genähert hatten, und im Begriffe zu sein schienen, mit einander zu verwachsen. Dieses wird um so wahrscheinlicher, da die beiden Herzen in den beiden Winkeln lagen, welche beide Bauchplatten bildeten, und da über jedem Winkel die Anlage der noch nicht durchgebrochenen Mundspalten mir kenntlich schien. Die Lage des einen Herzens, in dem einen kürzeren Schenkel des Fruchthofes wird in unsrer Abbildung durch F angedeutet. Die Form aber bin ich eben so wenig im Stande wieder zu geben als die Gefässver- zweigung. In dem gegenüuberstehenden Schenkel, verdeckt vom überge- bogenen Kopfe, war noch ein zweites, etwas weniger vorgeschrittenes Herz. Zur Zeit der Beobachtung glaubte ich, dass aus diesem Embryo eine Janusbildung ganz analog der bei Menschen beobachteten, sich gebildet haben würde. Jetzt bin ich geneigt anzunehmen, dass ein Doppel-Hübhnchen mit gemeinschaftlicher Stirn sich zu bilden angefangen hatte, ähnlich den Dop- pel- Enten , welche Tiedemann (Zeitschr. fur Physiol. Bd. IL) und Barkow abgebildet haben, oder diejenige Form, welche wir in dem zu- nächst folgenden Abschnitte auch an Zwillingen von Menschen nachweisen werden. Dass der Kopf noch von keinem Amnion bedeckt war, welches der Zeit nach wobhl hätte da sein sollen, ist mir sehr bestimmt erinnerlich. Es liegt hierin eine neue Bestätigung, dass die Amnionsfalten mit der Herab- krümmung zusammenhängen. An den Schwanzenden war eine ganz ge- ringe Herabkrümmung kenntlich. Ob hier ein erster Anfang einer Am- nionsfalte war, habe ich nicht bemerkt. Jedenfalls kônnte er nur sehr gering gewesen sein. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 113 IV. Neuer Fall von menschlichen Zwillingen, die an den Stirnen zusammenhängen. (Hierzu Zafel VI und 17). Unter den Monstrositäten der anatomischen Sammlung unsrer Akademie findet sich eine Form von Doppelbildung, welche im Jahr 1501 an 6jäh- rigen Mädchen beobachtet, und nach dieser Beobachtung in alle Ueber- sichten von Monstrositäten übergegangen ist, seit jener Zeit aber nicht wieder vorgekommen zu sein scheint, oder wenigstens nicht beschrieben ist, so viel ich habe auffinden künnen, — Zwillinge nämlich, die nur an den Stirnen zusammenhängen. Es findet sich keine Nachricht vor, von wo diese Zwillinge in unsre Sammlung gekommen sind. Es lässt sich jedoch mit Sicherheit annehmen, dass sie in Russland geboren sind, und zwar aus folgenden Gründen. Dass sie nicht in der von Ruysch angekauften Sammlung sich befanden, kann man als gewiss betrachten: 1. weil sie nicht mit dem verzierenden Bei- werke versehen sind, das Ruysch den einzelnen Gegenständen seiner Sammlung beizugeben pflegte; 2. weil sie in den Werken von Ruysch weder abgebildet, noch beschrieben sind; 3. endlich weiïl sie in dem alten Verzeichnisse unsrer Sammlung, das im Jahr 1742 unter dem Titel Museum Petropolitanum gedruckt ist, nicht aufgefuhrt werden. Später ist keine anatomische Sammlung aus dem Auslande für unsre Akademie angekauft worden. Dagegen gab schon Peter der Grosse einen Ukas, nach wel- chem alle Monstrositäten aus dem ganzen Reiche, lebend oder todt, nach St. Petersburg gebracht und zuletzt in der sogenannten Kunstkammer auf- gehoben werden sollten*). Dieser Ukas, obgleich nicht zu allen Zeiten *) Die Kunstkammer enthielt, und enthält zum Theil noch, die akademischen Sammlungen. Li 114 BAER, Zoologie. gleich streng befolgt, und jetzt fast ganz unbeachtet, hat unsre spätern Acquisitionen veranlasst. Dass diese Zwillinge zu den neuern Bereicherungen gehôren, lasst sich ferner daraus vermuthen, dass sie in einem hand- schriftlichen Nachtrage zu dem gedruckten Kataloge nicht aufseführt werden, und dass C. F. Wolff, der während der letzten Zeit seines Lebens sich der anatomischen Untersuchung der Missbildungen zugewendet hatte, ihrer in seinem schrifthichen Nachlasse nicht erwähnt. Diese Zwillinge sind weiblichen Geschlechts, und mit Ausnahme des Zusammenhanges an den Stirnen, wohl gebildet, doch nicht zum besten conservirt. Entweder waren sie nicht mehr in frischem Zustande als sie in den Weingeist kamen, oder sie haben abwechselnd in sehr starkem und sebr schwachem Weingeiste gelegen. Dadurch ist die äussere Haut unge- wôhnlich stark gerunzelt, Aus diesem Grunde habe ich es vorgezogen; die Abbildungen derselben in Linear-Umrissen zu geben. Sie scheinen lange nicht vollständig ausgetragen. Nach der Kleïnheit der Schädel, der Grüsse der Nymphen, der wenig entwickelten äussern Schaamlippen, môchte ich glauben, dass sie aus dem achten Mondmonate der Schwangerschaft sind. Hiernach brachten sie schon wenig Lebensfähigkeit zur Welt. Nach dem festen Zusammenhange der Enden der Nabelschnüre mit der Bauchwand, ist es wahrscheinlhich, dass sie sehr bald nach der Geburt starben. Dass sie aber nicht vüllig todt zur Welt kamen, kann man aus der sorgfältigen Unterbindung der Nabelschnüre vermuthen. Kaum ist abzuschen, wie eme Missbildung dieser Art véllig reif durch ein Becken von gewôhnlicher Form geboren werden künne. Schade dass man nicht weiss, ob die eben so zu- sammenhängenden Mädchen, deren wir oben erwähnten, vôllig ausgetragen und mit Kôpfen von gewühnlicher Grüsse zur Welt kamen. Von unsern zusammenhängenden Schwestern habe ich schon eine kurze Beschreibung und Vergleichung mit verwandten Formen im Bulletin de la classe physico- mathématique, Vol. IIL., gegeben, mit einer Abbildung, in der die Leiber Zoologie. - Ueber doppelleibige Missgeburten. 115 etwas stark auseinander gezogen sind, um dadurch die Uebeinstimmung mit den von Tiedemann beschriebenen und abgebildeten Enten und unsrem so eben beschriebenen Doppelhühnchen aus dem dritten Tage der Bebrütung recht anschaulich zu machen. In der Abbildung die der vor- liegenden Abhandlung beigegeben ist, habe ich dagegen versucht, die na- turlichste Stellung zu geben. In dieser stehen beide Leiber einander senk- ‘recht gegenüuber, sind jedoch ein wenig um ïhre Axen gedreht, was von der Art des Zusammenhanges der Küpfe abhängt, die überdiess auch eine geringe Ungleichheit in den beiden Seiten des Gesichtes erzeugt hat. Diese Vereinigung an den Stirnen ist nämlich nicht eine grade, sondern eine schiefe, so dass die rechten Stirnhälften beider Individuen, von ‘dem obern Rande derselben bis fast an die Nasenwurzeln, verschmolzen sind. Der übrige Theil des Gesichtes, dessen Mittellinie durch den Nasenrücken so bestimmt angedeutet wird, ist dadurch nach links, zugleich aber mit der linken Seite nach oben gedreht, und nähert sich mit dem Munde dem rechten Ohr des gegenüberstehenden Individuums. Die linke Hälfte beider Gesichter ist vollkommen wobleebildet, die rechte aber ein wenig verkurzt, und noch mehr in die Breite gezogen. Auch sind sich die rechten Hälften beider Gesichter, weil die rechten Stirnhälften vereint sind, so ge- nähert, dass die beiden rechten Augen, kaum 3 bis vier Linien von ein- ander entfernt, sich gegenüberstehen. Die linken Augen sind dagegen ziemlich frei nach der Seite gerichtet. Wäre diese Doppelbildung zu wei- terer Entwickelung celangt, und hätte sie nach der Geburt noch fortgelebt, so würde also jedes Individuum mit dem linken Auge die Aussenwelt haben beobachten kônnen, mit dem rechten Auge aber immer nur in das dicht davorliegende rechte Auge der Zwillingsschwester haben sehen kün- nen. Auch die Nasen stehen einander ziemlich nahe, doch nicht in dem Grade wie die rechten Augen, weil die rechten Hälften des Gesichtes ein- ander zugekebrt sind. 116 BAER, -_ Zoologie. Man hat oft die Frage aufgeworfen, ob in dem vor mebr als drei Jahr- hunderten beobachteten Falle die Verwachsung nicht vielleicht ganz ober- flichlich und nur in den weichen Theilen Statt fand, und scheint ver- wundert, dass die nach dem Tode der einen Schwester unternommene künstliche Trennung für die lebende tédlich wurde. Hôchstwahrscheinlich war aber jene Missbildung der unsrigen ganz ähnlich, und dann musste die Operation nothwendig tôdlich werden. In unserm Falle ist nämlich nicht nur die rechte Hälfte des Stirnbeins ganz verkümmert, wodurch eine sehr grosse Lücke im Schädelgewälbe jedes Individuums entsteht, sondern durch die Lücke hindurch sind diese rechten Hemisphären des grossen Hirns beider Individuen zu Einer Masse mit einander verschmolzen. Wir müssen aber etwas näher den Zustand der Schädel und der Hirne beschreiben. Von oben angesehen war der Einschnitt zwischen beiden Schä- deldecken sehr flach und der Haarwuchs breitete sich unverandert von ei- nem Schädel zum andern über diese Querfurche aus. Die Richtung des Haares in der Furche war nicht mehr deutlich, theils weil das Haar über- haupt nur noch sehr kurz war, und theils weil schon früher ein anatomi- sches Messer die Haut hier durchschnitten hatte. Schon in der äussern Ge- stalt erkannte man leicht, dass die linke Seite jedes Schädels länger war als die rechte, beide Schädel aber waren unter sich so gleich, dass man nur bei anhaltender Betrachtung bemerken konnte, dass der eine Schädel kaum merklich grüsser war als der andere. Ich schlug die Kopfhaut über beide Schädel zurück und erkannte nun, dass im Schädelbau die seitliche Drehung sehr viel auffallender war als ich äusserlich hatte gewabr werden kônnen. War nämlich an den Gesichtern die doppelte Drehung mit der linken Seite nach aussen und oben auffallend genug, S0 erkannte ich an dem mit der Kopfhaut bedeckten Doppelscheitel zwar sehr wohl die grüssere Ausdehnung der linken Seitenwand jedes Schädels im Verhältniss zur rechten, allein dass diese rechte Seitenwand Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 117 zugleich mehr nach unten gedreht war, sprang viel weniger in die Augen. Nach abgetrennter Kopfhaut erschien nun aber der Schädel, von oben an- gesehen, so wie ihn Fig. { und 2 auf Taf. VIT. darstellen. Die Mittellinie des Scheitels, von dem Hôcker des einen Hinterhauptes über dessen Schuppe nach der Pfeilnath, von dieser nach der Mitte der mittleren Querlinie, und so fort bis zum andern Hinterhauptshôcker gezogen, war sehr stark Sfürmig und in jedem Scheitel nach der rechten Seite ausgebogen, weil die rechte Hälfte jedes Schädels nach unten geneigt war. Eine Ansicht unsrer Ab- bildung (Fig. 1 und 2) wird hiervon leicht überzeugen, Allein beide Hälf- ten des Schädels waren nicht gleich ausgebildet, sondern die linke Hälfte der Hinterhauptschuppe (4, a), das linke Scheitelbein (B, b), und besonders das linke Stirnbein (C,c), in der Längen- und in der Breitendimension ausgedehnter als die gleichnamigen Knochen der entgegengesetzten rechten Seite. Dasselbe Verhältniss war auch im Schläfenbein kenntlich. Es stand also das linke Ohr von der Pfeilnath um mehrere Linien weiter ab, als das rechte. Deswegen konnte man vor Entbléssung der Knochen die Schei- tellinie gar nicht da suchen, wo sie war. Die Schädelknochen , noch ziem- lich dünn, berührten einander mit scharfen Rändern, ohne dass die Näthe deutlich füblbar gewesen wären, so lange die Haut unverletzt war. Nur in der Gegend des Zusammenhanges beider Schädel war eine sehr breite, vicreckige, schiefgestellte Lücke, offenbar die Vereinigung beider vordern Fontanellen darstellend (D, d\ Man sieht hier auf jeder Seite den hintern Winkel, den jede vordere Fontanelle gegen die Pfeilnath bildet; die seit- lichen Winkel, welche zwischen den Scheitelbeinen und den Stirnbeinen sich finden, sind hier auf beiden Seiten sehr ungleich, wegen grosser Un- gleichheit der Stirnbeine desselben Schädels; die vordern Winkel beider Fontanellen laufen in ein grosses Rhomboïd zusammen, da die beiden Stirn- beine desselben Schädels weit von einander entfernt bleiben. Dass eine Verbindung unter den rechten Hemisphaeren beider Hirne besteht, hat 118 BAER, Zoologie. eben die Beschränkung der rechten Stirnbeine zur Folge. Interessant ist es, dass das rechte und das linke Stirnbein, die sich für den Schädel, dem sie angehôren, nicht zu einer Sürnnath verbinden, dagegen mit den Stirn- beinen des andern Schädels verbunden sind, so dass sich auf jeder Seite der untere Theil einer Stirnnath schon gebildet hat, welche, bei weiter fortschreitender Ossification, sich nothwendig vergrôssert haben müsste, und dass unter diesen beiden Stirnnäthen wirklich die beiden Nasenwurzeln lagen*). Man kann also aus dieser Abbildung (Taf. VII. Fig. 2) auch die Entfernung beider Nasen beurtheilen, wenn man bedenkt dass diese beiden seitlichen Stirnnäthe sich unterhalb etwas nach innen krümmen, und die Nasenwurzeln ungefähr da sich finden, wo wir die Zeichen *, * sehen. Hiernach kann man sich auch die Nähe beider rechten Augen vorstellen, wovon ein getreues Bild nach der Natur zu geben mir unmäglich schien. Denkt man sich nun die rechte Seite beider Gesichter auffallend in die Breite gezogen, welche sich besonders auch in den langen Augenlieder- spalten dieser Seite ausspricht, so wird man es wohl verstehen, dass ich versucht habe, in den beiden Bogen X, x die beiden Augenliederspalten in ihrer gegenseitigen Lage, auf das Schädelgewälbe projicirt, darzustellen, Man erkennt leicht, dass die Augenaxen sich nicht vollständig gegenüber stehen,: sondern der äussere Theil des Rüinges der Regenbogenhaut, dem innern des andern Auges. Wenn wir oben auch sagen konnten, dass die rechten Augen nur ungefähr 3 Linien von einander abstehen, so ist doch der Abstand grôsser zwischen allen gleichnamigen Theilen beider Augen. Die grosse Doppel-Fontanelle fand ich schon von einer Nasenwurzel zur andern durchschnitten. Derselbe Schnitt war auch in das darunter liegende Hirn ziemlich tief geführt. Glücklicher Weise, war es nur ein +) Kaum braucht erinnert zu werden, dass diese seitliche Verbindung ganz der ähnlich ist, welche bei verwachseneu Becken, die Schaambeine zweier Rümpfe zu bilden pflegen. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 119 einfacher Schnitt und ich überzeugte mich vollständig, wenn ich die Hirn- masse von beiden Seiten gegen einander drückte, dass die ganz deutlich aus- gebildeten Windungen unter der sebr flachen mittleren Einsenkung, unun- terbrochen von einer Seite in die andere übergingen. Viel übler war es für die fernere Untersuchung, dass ich bei dem Versuche, über den vor- liegenden Hirntheil mich zu orientieren, nicht weit von jenem Schnitte auf einer Seite einen sehr tiefen und ganz unregelmässigen Riss bemerkte, von dem noch eine Menge horizontaler Risse nach der Seite abzugehen schienen, und dass die ganze Hirnmasse äusserst weich und brüchig oder vielmehr schon überall gebrochen war. Der grosse Riss schien dadurch entstanden, dass ein Vorgänger versucht hatte, nach Durchschneidung der Fontanelle die Schädel recht weit aus einander zu beugen um sich zu überzeugen ob wirklich ein vollständiger Zusammenhang unten den Hir- nen sel. Ich trennte nun die Scheitel- und Stirnbeine von der harten Hirnhaut ab, und legte sie nach aussen zurück; auch wurde die harte Hirnhaut durch- schnitten, um zuvürderst über die Bildung ibrer sehnigen Fortsetzungen, und die äussere Gestaltung der grôüssern Himnparthien mich zu orientiren. Es wurde dabei vollig evident, dass die seitliche Ungleichheit in der Bildung der Hirndecken noch grôsser war als im Schädel. Beide Sicheln (Proc. Jfalcif. majores) blieben véllig von einander getrennt, jedoch so, dass ihre vordern Abschnitte fast parallel neben einander verliefen. Ihre obere An- heftung ist in Fig. 2 der Taf. VII. unter EE und ee dargestellt. Jede begann ganz regelrecht am Siebbein und licf an der vordern Stirnwand in die Hôhe, jedoch nicht genau an der Stirnnath, welche zur Seite zwischen 2 Stirnbeinen sich zu formen angefangen hatte, sondern ganz deutlich innerhalb des linken Stirnbeins, aber nicht weit von seinem in- nern Rande. Dann suchte die Anheftung die Pfeilnath, ohne sie jedoch sogleich zu erreichen, was erst allmählig geschah, darauf zog sie sich aber Mém. VI. Sér, Sc. math. ,phys.et nat. T. VI. de part. Sc, nat. 16 120 D 1% BR, Zoologie. auf die rechte Seite hinüber und zwar zuletzt so bedeutend, dass sie bald an der rechten Sutura lambdoidea hinablief. Hier stiess sie in der That auf das Zelt, das also sehr schief gestellt war, obgleich das Hinter- hauptsbein, mit deutlicher Anlage zur Bildung des äussern Hôckers, nur seringe Asymmelrie zeigte. Dieser Stellung der beiden grossen Sicheln entsprechend, waren die beiden linken Hemisphären ganz wohl gebildet, mit sehr deutlichen Win- dungen an der Oberfläche, die mir ganz so wie in einem fast reifen Kinde zu sein schienen, so dass ich etwas zweifelhaft wurde, ob ich nicht das Alter der Zwillinge nach der Kleinheit und besonders der Schmalheit der Schädel zu gering taxirt hatte. In der That wurde es jetzt deutlich, dass diese Enge der Schädel von der geringen Breite der rechten Hemisphären, oder vielmehr der einen gemeimschaftlichen rechten Hemisphäre, abhing. Es wurde nämlich deutlich, dass nur in der Mitte, das heisst an der Stelle des Ueberganges, diese Hemisphäre breit war, wobei man sich von dem ununterbrochenen Fortgange der Windungen überzeugen konnte, dass aber nach den beiden entgegengesetzten Enden sie sehr viel schmaler war als eine linke Hemisphäre. Der hintere Lappen, obgleich etwas breiter als unsre Fig. 2 vermuthen lassen künnte, weil sie das Hinabbiegen dieses Lappens nicht anschaulich machen kann, war doch sehr viel schmaler und kürzer als der hintere Lappen der linken Hemisphäre. Es wäre nun offenbar von dem grüssten Interesse gewesen, die Aus- strahlungen der Stabkränze zu untersuchen, um zu bestimmen ob deutlich erkennbare Faserbündel als solche von einem Hirne ins andere übergingen, ob die grossen Hirnkammern zusammenhingen oder nicht. Der tief ein- gehende Riss hatte mir den sehr schlechten Zustand der tiefern Hirntheile gezeist, während die Decke erträglich erhärtet war. Ich fürchtete nun, wenn ich die Decke wegbräche, um wenigstens eine Ansicht der Hühlen zu erhalten, dass die tiefern Theile ohne allen Zusammenbang bleiben wür- é Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 121 den, und es nicht môglich werden würde, von den Hirnschenkeln und ihren Ausstrahlungen in den Stabkranz ein Bild zu erhalten. Ich beschloss da- gegen beide Hemisphären von den Vierhügeln zu lôsen, und die Doppel- hemisphäre unter Wasser in umgekehrte Stellung der Embryonen, auszu- schütten, hoffend dass dann die Decke der Hemisphäre die tiefern Theile so zusammen bhalten künnte, dass ihre Lage erhalten würde, und man die einzelnen Theile leicht zusammensetzen künnte. Dieser Versuch miss- lang aber vôllig. Die Hirndecke war nicht breit genug um die von ihm umschlossenen Bruchstücke zusammenzuhalten. Es zeigte sich jetzt, dass der grosse Riss bis auf den Boden gegangen war und das die meisten tiefen Theile sich in kleine Bruchstücke gesondert hatten. Es fiel nämlich der Mantel in einige grüssere Stücke auseinander und unzäblige kleine Bruch- stücke verbreiteten sich im Wasser. Nichts konnte ich zum vordern Theile der Hirnschenkel zusammensetzen, in nichts den Streifenhügel wieder fin- den. Ich konnte nur noch Folgendes erkennen: 1. Der Anfang jedes Hirnschenkels war noch mit dem darauf sitzenden Sehhügel verbunden, nur vorn abgebrochen. Der Sehhügel war mehr als gewôühnlich in die Länge gezogen, weshalb ich es für môglich halte, dass die Streifenhügel, wenn sie an dieser Verlängerung Theil nabmen, sich gegenseitig erreichten, oder verschmolzen waren. 2, Auf der Basis der Schädelhühle war eine Querfalte sehr deutlich, die nur aus weicher Hirnhaut zu bestehen schien. Diese Querfalte von etwa 3 Linien Hôühe hatte also eine geringe Abgränzung beider Hemisphären an der untern Fläche angedeutet, In der That gelang es auch unter den grôssern Stücken Hirnmasse eins zu finden, das mit einigen Windungen versehen, einen mittleren Quereinschnitt hatte. 3. Ich zweifle also nicht, dass der vorderste Theil der Windungen bei- der Hemisphären vüllig feklte, denn an der obern Fläche war auch nicht * 122 BP AVE'R; Zoologie. einmal ein Anfang zur Bildung einer vordern Wand zu erkennen, und an der untern Fliche war nichts weiter als eine etwas tiefe Kerbe. k. Ich glaube überdiess, eben weil oben nicht einmal eine Kerbe war S D ; dass die Ventrikel gar nicht getrennt waren. Doch wäre eine Scheidewand aus Marksubstanz nicht unmôglich. Es wurden nun auch die zurückgebliebenen linken Hemisphären so weit untersucht, als ihr Zustand erlaubte. Dass Balken und Gewälbe nicht kenntlich waren, kann wobhl nur der eingetretenen Verderbniss in den mittlern Theilen zugeschrieben werden, da das Ammonshorn mit dem Saume gut gestaltet waren; der Sehhügel war vielleicht und der Streifenhüugel offenbar kürzer als in der Regel. Ucberhaupt zeigte sich jetzt die ge- sammte linke Hemisphäre sehr in die Breite entwickelt. Die ganze Hôhlung der Hinterhaupts-Schnppe füllte der hintere Lappen dieser Hemisphäre allein aus. Diese starke seitliche Entwickelung verbunden mit der ge- ringen Entwickelung der rechten Hemisphäre schien auch die Verrrückung der innern Vorragungen der harten Hirnhaut veranlasst zu haben. Das kleine Hirn nämlich, dessen Berg, oder oberer Theil des Wurms, ganz an die rechte Lambdanath gedrängt war, zeigte sich in seinen Hemisphären vüllig unsymmetrisch und nach rechts gedrängt, während das verlängerte Mark véllig symmetrisch durch das Hinterhauptloch ging. Erst nach Entfernung der Hirne wurde es deutlich, wie die Lücke zwischen dem rechten Stirnbeine und dem Siebbeinkamme in jedem Schä- del ausgefullt wurde. Sucht man nämlich in unsrer Fig. 2, Taf. VII. die Stellen * und * auf, unter welchen die Nasenwurzeln sich finden, und ver- gleicht man sie mit den sehr kleinen rechten Stirnbeinen, C’ und ce’, so muss man sich die Frage vorlegen, wie denn diese Lücke ausgefüllt werde ? Dazu dient eine breite Knochenschuppe, welche nichts anders als die un- gemein entwickelte pars orbitalis jedes rechten Stirnbeins ist, die aber mit Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 123 dem aufsteigenden Theile des Stirnbeins noch nicht verbunden ist. Diese rechten partes orbitales beider Schädel stossen mit einer einfachen Nath an einander. Sie sind es also eigentlich, welche die Schädel verbinden. Da- her die ungemeine Nähe der rechten Augen. Die Ansicht der Schädelbasis überhaupt zeigté in den hintern und mittlern Gruben geringe Abweichung von den richtigen Verhältnissen bis zu dem Rande, den die kleinen Flügel des Keïlbeins bilden, von hier aber wendet sich die Mittellinie, kenntlich durch den werdenden Kamm des Siebbeins, und die Anheftung der Sichel, so sehr nach links, dass sie 45° von der Richtung abzuweichen schien, die sie im regelrechten Zustande hätte nehmen sollen. Darum war die rechte pars orbitalis dreimal so breit als die linke. Der Zusammenhang beider Individuen war also bewirkt: 1. durch den Mangel der vordersten Windungen der rechten vordern Hirnlappen ; 2. durch den Mangel des rechten margo supraorbitalis und eines Theiïles des rechten Stirnbeines; 3. durch den Mangel eines Theils der Stirnhaut. Suchen wir nach ähnlichen Füällen vom Zusammenhange menschlicher Zwillinge, so finden wir bald, dass Cardanus, Paré, Aldrovandi, Liceti, Lycosthenes und Andere von zweien Mädchen erzählen, die im Jahre 1495 in der Nähe von Worms mit verwachsenen Stirnen ge- boren wurden, und 10 Jahre alt geworden sem sollen. Die späteren Schriftsteller über angeborne Bildungsabweichungen haben dieses Falles ent- weder nach Paré oder Liceti Erwähnung gethan, ohne, bis auf Isi- dore Geoffroy St.-Hilaire, einen ähnlichen Fall aus neuerer Zeit hin- zufügen zu kôünnen, und ohne für jenen, nun fast viertehalb Jahrhunderte vor unserer Zeit vorgekommen, auf die Originalbeobachtung zurück zu gehen, denn alle jene Compilatoren haben ïhn selbst nicht beobachtet. 124 BAER, Zovlogie. Sehr richtig bemerkt der eben genannte Gelchrte, dass sie sämmtlich aus Sebastian Münster geschôpft haben. — Bevor wir aber an diesen Seb. Münster, als ältesten Beobachter uns wenden, wollen wir untersuchen, ob die beiden neuern Füälle, welche Isidore Geoffroy St.-Hilaire hier- her rechnen zu kônnen glaubt, darauf Ansprüche machen kônnen. In seiner Hlistorie des anomalies de l'organisation, einem Hauptwerke über angeborne Missbildungen, hat der genannte Schriftsteller aus den Doppelbildungen mit doppeltem Nabel eine eigene Gruppe (tribu) gebildet, welche in drei Geschlechter zerfällt, Pygopages, an den Steissen zusammen- hängende, Metopages, an den Stirnen, und Ceélaphopages, an den Scheiteln zusammenhängende Zwillinge. Die von uns beschriebenen gehôüren offenbar in das zweite Geschlecht, (genre), da die Scheitel vüllig frei sind. Für diese Form fübrt Herr Isidore Geoffroy St.-Hilaire drei Fälle an.. Der erste ist der allgemein bekannte und überall angeführte Münstersche. Ucber diesen bemerkt aber unser Verfasser: ce cas, quoique les détails étendus et précis que les auteurs nous ont transmis sur lui, en attestent l'authenticité, serait loin de suffire à l'établissement d'un genre tératologique. Mais deux autres cas de mélopagie me sont connus chez l'homme par divers documens. Man sollte hiernach glauben, dass diese beiden andern Fälle dem Verfasser genau bekannt waren. Er fübrt aber fort: Ainsi, j'ai sous les yeux le dessin très fidèle, et évidemment fait d'après nature, de deux crânes reumis l’un à l’autre par les bords supérieurs de leurs coronaux, de leurs pariétaux et de leurs occipitaux. Il n'existe donc qu'une seule, mais très vaste cavité crénienne, logeant les deux encéphales, séparés l'un de l'autre, suivant toute vraisemblance par une cloison membraneuse, formée des méninges réunies des deux têtes. Diese Beschreibung passt jedoch gar nicht auf eine Verwachsung, die sich auf die Stirngegend beschränkt. Wie kônnte das Hinterhauptsbein, Theil an ïhr haben? Sie passt dagegen so genau auf einen Zusammenhang an den Scheiteln, dass man sie nur an Zoologie. Ueber doppelleibige Missseburten. 125 den von Home in der Lect. on comp. anatomy, Vol. IV, Tab. CXX, abge- bildeten Doppelschädel zu halten braucht, um jedes einzelne Wort zustim- mend zu finden. Dass ein Mann, der sich so anhaltend mit Missbildungen beschäftigt hat, diese Abbildung zu den Verwachsungen mit den Stirnen rechnen konnte, weiss ich mir nur dadurch zu erklären, dass Münster, der keine anatomischen Kenntnisse haben konnte, den Scheitel (synciput) ohne Grund in den lateinischen Bericht über seine Beobachtung einflocht. Einen dritten Fall von Zusammenhang durch die Stirnen glaubt Herr Isidore Geoffroy St.-Hilaire in einigen Notizen zu erkennen, die Herr von Blainville einer seit langer Zeit im Co/lege of surgeons in London aufbewabrten Zeichnung entnommen hat. «Die in der letztern abgebildete Missbildung ist den früher beschriebenen (Münster'schen) Mädchen so äbhnlich, sagt unser Verfasser, dass man an die Identität glauben kônnte, wenn man nicht positiv wüsste, dass sie in einem ganz andern Lande und zu einer ganz andern Zeit geboren ist». Eine Note fügt nun hinzu: «Nämlich bei Brügge in Flandern am 6. Mai 1862» (Histoire des ano- malis, I. p. 59). Ich war sehr begierig, diese Abbildung nüher kennen zu lernen, und ersuchte daher unsern Collegen Hamel, der sich seit längerer Zeit in London aufhält, und Herrn R. Owen, mir eine Copie derselben und aller an, oder bei ihr, befindlichen Beïischriften zu verschaffen. Als Erkennungs- zeichen sollte der ebengenannte Ort und die Zeit der Geburt dienen. Ich erhielt denn auch bald durch die Gefälligkeit dieser Herrn eine Copie des Kupferstiches (nicht Zeichnung), in Linear-Umrissen mit der Unterschrift. Die erstere lege ich, mit Weglassung der Drapperie eines grossen Vor- hanges, hier in Taf. VIT Fig. 3. vor. Man wird auf den ersten Blick sehen, dass wir wieder einen Zusammenhang durch die Scheitel beider Zwillinge haben, und dass diese Darstellung von andern bekannten Ab- bildungen dieser Form nur darin abweiïcht, dass die Gesichter sehr wenig 126 | BAER, Zoologie. gegen einander gedreht sind. Der Nasenrücken des einen Individuums würde, weiter verlängert, ungefähr das linke Auge des andern treffen. Ofenbar hat Geoffroy keine Copie dieser Abbildung, in der die Kinder auf dem Rücken liegen, vor Augen gehabt, sonst würde er nicht eine 50 grosse Achnlichkeit mit dem ältern Falle vermuthet haben. In diesem nämlich musste, wenn die eine Schwester auf dem Rücken liegen wollte, die andere ihr auf dem Bauche liegen. Die Inschrift setzt ausser Zweifel, dass beide Kinder wenigstens einige Zeit lebten, dass sie nicht immer zu gleicher Zeit wachten, weinten u. s. w., was man bei allen Zwillingsbil- dungen dieser Art, die einige Zeit hindurch lebten, beobachtet hat. Diese Inschrift wiederhole ich hier buchstäblich, nur in der Absicht, um jeden Zweifel zu entfernen, dass das Blatt, von dem man mir eine Durchzeich- nung geschickt hat, dasselbe ist, dem Herr v. Blainville seine Notizen entnahm. Zweifelhaft bin ich, ob ich die letzte Zahl 1862 lesen soll. Mir scheint vielmehr das letzte Zeichen in der Copie — gewiss nicht zufällig, sondern mit Absicht, — mehr den Buchstaben z, als die Ziffer 2 darzu- stellen. Wäre diese Lesart die richtige, so fehlt die Jahreszahl, und die Zifler wäre nur eine Zahl des Kupferstechers, wie man dergleichen auf ältern Englischen Kupferstichen und Holzschnitten von naturhistorischen Gegenständen oft sieht. Indessen ist auch die Ziffer 2, in frühern Zeiten häufig z gezeichnet, und in ganz alten, wenn ich nicht irre, allgemein. Die Inschrift aber lautet: A MONSTROUS BIRTH Of Two Female Children joyned together at the Crowne of their head as in the Figure. They were borne at Claems near Bruges in Flanders on the 6” day of May S. V. Their Father is a Wagon-maker. They are both liveing. Sometimes one Sleeps whilst the other Wakes Cryes or Bats &ct. at other times they both Sleep together 168z. Zoologie. Ueber doppelleibige Misseeburten. 127 Mit einigen Zweifeln in Bezug auf die Aehnlichkeit mit der von uns beschrichenen Missbildung wird man nun an die Prüfung der ältesten schon oft erwähnten Nachricht sich Wwenden. Mir scheint aber, so wenig diese auch ausführlich, oder für das Interesse des Gegenstandes senügend ge- nannt werden kann, doch die grosse Aehnlichkeit — ich müchte sagen, die entschiedene Gleichheit — beider Fälle in die Augen springend. Wir haben schon gesagt, dass alle Angaben in andern Werken auf den Nachrichten Sebastian Münster’s beruhen. Man hat also auf diese allein Rücksicht zu nehmen. Sie finden sich in seiner Cosmographia universalis, einem Werke, das fur die Kenntniss des damaligen Zustandes der Geogra- phie wichtig geworden ist, und dem Verfasser in seiner Grabschrift den Zunamen des Deutsche Strabo erworben hat. Von diesem Werke giebt es mehrere Ausgaben in Deutscher und Lateinischer Sprache, ein Umstand der uns insofern wichtig ist, als der Bericht über die Doppelbildung in beiden Sprachen nicht ganz gleich ist. Die Bibliographen haben darüber ge- stritten, in welcher Sprache das Original, und in welcher die Uebersetzung zu suchen sei. Uns scheint diese Frage ziemlich überflüssig, denn da es nicht bezweifelt wird, dass beide Bearbeitungen von Münster’s eigener Hand sind, so ist es wohl ein gleichgültiger Umstand, dass die Deutsche Bearbeitung («Cosmographia, das ist: Beschreibung der gantzen Welt»), “früher (im Jahre 154%) erschien. Es hat aber die Deutsche Bearbeïitung in den spätern Ausgaben einige vem Verfasser nicht herrührende Ver- kürzungen und noch mehr Zusätze erhalten, und leider kann ich hier die erste Deutsche Ausgabe nicht vergleichen, sondern nur eine von 1628. Daher diese etwas ins Kleinliche gehende Erôrterung nicht füglich weg- bleiben konnte. Ich gebe nun hier Münster's Worte nach der Lateinischen Ausgabe von 14552, p. 625, und der Deutschen Atsgabe von 1628, S. 1059. Mém. VI. Sér. Sc. math , phys. et nath. T. VI. 2de part. Sc. nat 17 128 «Anno Christi 1495. prope Vuor- maciam ad dextram Rheni partem in villa Birstat, quae sila est inter Vuor- maciam et Bensheim, mulier quaedam monstrum enixa est quarto idus Sep- tembris Erant duae puellae corpori- bus integrie, sed in vertice fronte te- nus connexae inseparabiliter et se mu- tuo inspicientes. Vidi ego Munsterus eos Maguntiae anno 1501. erantque tune circiler sex annorum. Cogeban- tur simul incedere, simul dormire et surgere, et quum una procederet al- tera retrocedebat. Nasi utriusque sese fere contingebant, oculi vero non in directum -sed in latera tantum tor- queri poterant, quia paululum supra oculos frontes cohaerebant. Extensa est via üilarum ad' decimum usque annum el quum lunc una morerelur, illaque a superstite resecaretur, viva ex accepto in capile vulnere aut potius eæ vulneris foetcre et putrefactione cor- rupta in cerebro, sororem paulo post est per mortem subsecuta. Occasionem huic monstro dedit hujus modi even- tus. Colloquebantur duae mulieres inter g'ias una uterum gestabat, el superve- niens tertia ex improviso,concussit collo- PB 'A4EvRS Zoologie. «Anno Christi 1495. gebar eine Fraw zu Birstatt, in dem Dorff, das zwischen Benssheim und Wormbs list, zwey Kinder, deren Küpff waren da vornen an den Stirnen zusammen gewachsen, und wann eins für sich gieng musst das ander hinder sich gehen, lag eins auff der rechten Seiten, so musst das ander auff der linken Seiten ligen. Die Stirnen waren ihnen also gantz zusammen gewachsen, das keins für sich, sondern allein neben sich ge- schen mocht. Da ich sie zu Mentz ge- sehen hab Anno Chriti 1501. waren sie sechsjäbrig. Es waren zwey Meyd- lein, und seind über 10. jahr nicht alt worden. Da eins von (vor?) dem anderen starb, musst man das todt von dem lebendigen abschneïden, und da dem lebendigen das Haupt da vornen offen stand, ward es auch kranck, und starb bald hernach. Diss wunderbar- lich Gewächs hat sich also erhebt: Alss die Mutter diser zweyer Kindern auff eine zeit mit einer Frawen redt, kam einer ungewarneter Sachen darzu, und stiess den zweyen Weibern die Kôpff (alss man sagl) zusammen: dar- von erschrack die schwangere Fraw Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 129 quentium capita, unde praegnans terre- also übel, dass es die Frucht im Leib facta foetui concussionis dedit signum». musst entgelten». Uns scheint nun, die rohe Abbildung sowohl, als die oberflächliche Nachricht zeigen nicht allein, dass hier wirklich eine Verwachsung an den Stirnen Statt fand, sondern lassen erkennen, dass dieser Fall dem unsrigen sehr ähnlich gewesen sein muss. Die Angabe, dass die Augen nur zur Seite gedreht, (nach dem Lat. Texte), oder dass beide Kinder nicht nach vorn sehen konnten, (nach dem Deutschen Texte), scheint deutlich genug an- zuzeigen, dass auch in diesem Falle die Gesichter seitlich gewendet waren. Von einem Nichtarzte damaliger Zeit konnte man kaum einen bestimmteren Ausdruck erwarten. Will man sich hiermit nicht begnügen, so zeigt die Abbildung deutlich die Mittellinie des einen Gesichtes nach der Seite ge- wendet, freilich nicht für beiden Schwestern gleich. Allein hier muss man sich erinnern, dass nach damaliger Sitte die Abbildungen überhaupt nicht genau, und meiïstens nur nach der Erinnerung entworfen wurden. In der That fangen in der naturhistorischen Literatur erst mit C. Gesner die icones ad naturam pictae an. Die von Münster hier gegebene Abbildung stimmt offenbar genauer zu unsrer Missbildung als die meisten von spätern Teratologen, Paré, Liceti und andern gegebenen Bilder, zu den seitdem hinlänglich bekannten Formen; derjenigen Abbildungen, welche nur aus der Phantasie oder nach unvollständigen Beschreibungen entworfen sind, gar nicht zu gedenken. Der Münster’schen Abbildung liegt also offenbar eine Beobachtung, vielleicht sogar eine nach dem Leben gemachte Zeich- nung zum Grunde — und sehr mit Unrecht hat Paré sich erlaubt (Oeuvres ed. 1607, p. 1010), beide Gesichter einander vüllig entgegengekehrt darzu- stellen. Aldrovandi geht sogar so weit, im Texte ausdrücklich zu sagen, dass sie nur gegenseilig einander ansehen konnten. — Es scheint, dass, wenn die von uns beschriebenen Mädchen fortgelebt hätten, sie doch nie * 130 PB 4E R, } Zoologie. eine deutliche Anschauung von ihren gegenseitigen Gesichtern gehabt hätten. . Das linke Auge jedes Individuums ist so stark nach aussen gedreht, dass es, nach innen gewendet, über den Nasenrücken hinweg kaum die Wange der Schwester streifen und etwa das Ohr derselben deutlich gesehen haben wurde, das rechte Auge wurde aber das gegenüberliegende Gesicht so nahe vor sich gehabt haben, dass kein deutliches Bild môglich war, und dieses Auge wohl erblindet wäre. Meine Ueberzugung, dass es nur eine Ungeschicklichkeit in der Zeich- nung ist, wenn in der Münster'schen Abbildung zwar das eine Gesicht nach einer Seite gedreht ist, das andere aber en profil ihm gegenüber- steht, statt um eben so viel nach der entgegengesetzten Seite gewendet zu sein, bestarkt sich aber vorzüglich dadurch, dass man bei längerer Be- schäftigung mit den Missbildungen und namentlich den Verdoppelungen, sich immer mehr überzeugt, dass auch hier der Wechsel nicht ein unbe- gränzter ist, sondern gewisse Typen sich mehr oder weniger genau wieder- holen. Es ist daher, wenn zwei Beschreibungen oder Abbildungen ein- ander sehr ähnlich sind, ohne dass bestimmte Unterschiede angegeben wer- den, die wesentliche Uebereinstimmung wahrscheinlicher als die Verschie- denheit. Man kann also als leitende Regel festsetzen, dass für die Annahme einer Verschiedenheit, bestimmte Gründe da sein müssten. Dazu kommt aber noch, dass wir von derselben Form noch andere sehr bestimmte Nach- richten haben. Zwar kenne ich ausser den ausfuhrlich beschriebenen Bei- spielen keine andern von Menschen — und gar keine von andern Säuge- thieren. Was aber die Vügel anlangt, so hat Tiedemann zwei Enten mit ver- wachsenen Stirnen beschrieben, die lebend zur Welt kamen, aber bald dar- auf starben. Die Schnäbel und also die Mittellinien der Gesichter waren fur beide Individuen nach links gerichtet und eben so waren, wie in un- serem Falle, zwei gegenüber liegende Hemisphären des grossen Hirns zu Zonlogie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 151 einem Kôürper verschmolzen, alle übrigen Hirnmassen aber getrennt. (Tie- demann's und Trev.s Zeitschrift für Physiologie Bd. IT, S. 5). Eine sehr ähnliche Form, ebenfalls von Enten, findet sich im Berliner anato- mischen Museum und ist von Barkow beschriecben. Doch sind hier die Schnäbel nach rechts gedreht, der Uecbergang des Hirns lässt sich also auf der linken Seite erwarten. Eine Zerglicderung ist nicht vorgenommen, auch bleibt es zweïfelhaft, ob ein bestimmtes Resultat sich gewinnen Jiesse, da ein Hirnbruch (Encephalocele) durch den Scheitel dagewesen zu sein scheint. (Barkow Dissert. de monstris duplicibus, verticibus inter se junctis, Tab. 4) Ich zweifle auch nicht, dass der von mir aus dem dritten Tage der Bebrütung beschriebene Doppel- Embryo von Hühnchen sich zu dieser Form ausgebildet haben würde. Da nun in diesen Vôgeln auch Zusammenhang der beiderseitigen Hirne war, wie in den von uns s6 eben beschriebenen Zwillingen, der von Mün- ster beobachtete Fall dem unsrigen äusserlich ganz ähnlich gewesen zu sein scheint, so kann man kaum zweifeln, dass auch hier zwei Hemi- sphären zu Einem Kérper verbunden waren. Ist aber eine grosse Uebereinstimmung zwischen den Münster’schen Schwestern und den von uns beschriebenen, im hôchsten Grade wabhr- scheinlich, so wird jener Fall um so interessanter und wichtiger. Zwei Individuen, bei denen wahrscheinlich die eine Hemisphäre des Hirns ge- meinéchaftlich , oder wenigstens nicht vüllig abgegränzt war, wo viel- leicht die letzten Ausstrahlungen des Stabkranzes aus einem Individuum in das andere übergingen, wurden 10 Jabr alt! Unter allen Missbildun- gen, welche ein Alter von 10 oder mehr Jahren erreicht haben, ist mir, Cretins und Wasserkôpfe abgerechnet, nur noch eine bekannt, in wel- cher man eine wesentliche Verbildung des Hirnes anzunchmen Grund hat, zwei mit den Hinterkôpfen verwachsene Knaben aus dem Anfange des. vorigen Jahrhunderts, über welche der Wundarzt Anel einige inte- 152 BP 4 ER, Zoologie. ressante Nachrichten hinterlassen hat Alle zu reiferem Alter gelangten Menschen mit parasitischen Küpfen, Rümpfen oder Beinen, die viel be- sprochenen Ungrischen Mädchen, an denen man so lebhaften Antheil ge- nommen bat, Ritta-Christina, die der Neugierde und Experimentir- Lust des Publicums frühzeitig geopfert sind, und vollends die Siamesischen Brüder verdienten wohl nicht in so hohem Grade physiologisch genau be- obachtet zu sem, als jene beiden Schwestern, denn in allen war wenigstens das Hirn selbstständig und auch wohl regelrecht gebaut. An dem Indi- schen Knaben mit zweien über einander befindlichen Küpfen muss es zwar verbildet gewesen sein, aber es soll doch von dem Hirne des obern Kopfes durch eine sehnige Haut getrennt gewesen sein. Selbst für die Anelschen Knaben lässt sich keine besondere Wahrscheinlichkeit für den Zusammenhang irgend eines Hirntheils beider Individuen begründen, da in einem äbnli- chen, von Barkow beschrieben Falle, die Hirne-getrennt gefunden wurden*). *) Da ich mich nicht hesinne, in einem Werke über Missbildungen den Anel’schen, nicht uninteressanten Bericht, benutzt gefunden zu haben, so halte ich es nicht für überflüssig, ihn . hier vollständig nach den Mémoires de Trévoux, A. 1716, Janv. p. 168 — 170, mitzutheilen. Ve me souviens d'avoir vû en Allemagne deux enfans mâles âgez d'environ dix ans, joints ensemble par la parti posterieure de la tête, qui n'avoient rien de monstrueux que cette joinction, en laquelle, je crois, il se rencontroit une cloison osseuse, lesquels étoint gros . et gras, jouissans d'une parfaite santé, n'ayant même jamais été malades. Ils avoient la phi- sionomie différente: ils ne différoient pas moins par les moeurs car l'un était fort sérieux, fort taciturne et l'autre au contraire étoit fort éveillé et fort enjoué. Et quoiqu'ils füssent freres jumeaux et attachez ensemble, et même par force inséparable, ils ne S'étoient pourtant jamais vûs, et nétoient pas trop bons amis. Ils s'étudioient au contraire à se jouer quelque mauvais tour. Il sembloit que ces deux enfans n'avoient rien de commun entre eux que leur nuissance, et la cloison osseuse, qui sans doute séparoit une tête de l'autre. Ils uvoient une si Jorte aversion l'un pour l'autre, que si on les avoit abandonnez ils se seroient détruits entre ‘eux, car ils se ruoient toujours quelques coups, et on avoit assez affaire à les appaiser. Ce- pendant l'un des deux paroissoit assez joli garcon; il étoit fort poli, il étoit beau, et il avoit beaucoup d'esprit: mais il se sentoit fort embarrassé d'avoir sur ses épauls un sauvage des plus brutaux. Son svrt éloit fort à plaindre, parce que d’ailleurs on n'avoit pas grand srin de sun éducation. Le pere et la mere qui conduisoient ces enfans, n'ayant que des vûes inté- ressées, ne pensoicnt qu'à les faire voir pour de l'argent dans une miserable loge, au milieu Zoologie. Ueber doppelleibige Missgzeburten. 153 Um so schmerzlicher muss man bedauern, dass Münster’s Nach- richt in Bezug auf die Lebensverhältnisse und die geistigen Functionen nichts enthält. Man erfährt nicht einmal, ob diese Mädchen blüdsinnig waren oder nicht: Waren sie aber nicht vôllig blüdsinnig, oder bloss vege- tirend, so würde jeder Wink über Unabhängiskeit oder Nicht-Unabhängig- keit der beiderseitigen Willensbestimmungen von dem hôchsten Interesse’ sein. Es wäre uberaus erfreulich, wenn irgend wo in Schriften, gedruckten oder ungedruckten, noch irgend eine Bestätigung oder ergänzende Nach- richt über jene Schwestern sich auffinden liesse, Diese Zwillinge wurden in der Mitte vom Verlaufe des Rheines und zu einer Zeit geboren, in welcher schon viel geschrieben wurde, in der manñ auch wohl auffallende Missbildungen als Zeichen des gôttlichen Zornes über die Sunden der Men- schen, oder als schreckende Vorzeichen bôser Zeiten in die Stadtchroniken aufzunehmen pflegte. Freilich kamen diese unglücklichen Mädchen nicht in einer grôssern Stadt zur Welt, und ich weiss nicht, ob Bierstadt oder Birstatt noch zu dem Weichbilde von Worms gehôrt. Aber Münster will sie in Mainz geschen haben. Sie blieben also nicht in ihrem Geburtsorte verborgen, sondern wurden mehr oder weniger umher geführt. Wenn sie nun bis ins zehnte Jahr lebten, und ein so unglückliches Ende nahmen, dass nach dem Tode der einen Schwester ihr Leichnam von der lebenden getrennt wurde, wodurch auch diese ihr Leben verlor, so wäre es doch d'une place publique. On avoit seulement appris au plus éveillé à faire des singeries, et au plus rustique à contrefaire differens animaux en quoi il réussissoit fort bien. Il n'y a pas long- tems qu'on men a donné des nouvelles: s'ils sont encore en vie, ils seront agez d’environs quinze ans“. } »Ces deux enfans avoient élé assurement engendrez d'un même pere et d'une méme mere, dans le même tems et cependant ils étoient d’un caractère si different, que non seulement üs ne se ressembloient pas entre eux, mais qu'ils he ressembloient pas non plus au pere ni à la mere, ni par le corps, ni par l'esprit; ce qui donnoit occasion à, plusiewrs scavans de philo- sopher là dessus, d'autant plus qu'ordinairement la plüpart des enfans jumeaux se ressem- blent fort. 134 , PB AE MR: Zovlogie. sehr auffallend, wenn in keiner alten Chronik der Rheingegenden ihrer Erwähnung geschähe. Ich môchte daher an Geschichtsforscher der Rhein- gegenden die Bitte richten, auf jede Erwähnung dieser Zwillinge in Schriften aus dieser Zeit aufmerksam zu sein, und auf einem von Natur- forschern und Aerzten betretenen Wege bekannt zu machen, was sie etwa aufgefunden haben môgen. Dass dergleichen selbst in schon gedruckten Werken vorkommen kônne, darf man nicht als ganz unwabrscheinlich be- trachten, wenn man sieht, dass der Bericht über die Anelschen Knaben von Haller, Meckel, Burdach, Barkow, ja selbst in Paris von den beiden Geoffroy'’s nicht benutzt ist, obgleich er in den sehr bekannten Mémoires de Treévoux vorkommt. Schon der Umstard, dass so grausam aneinander gekettete Individuen bis ins zéhnte Jabr leben konnten, muss Interesse erregen, — hat mich aber auch mehrmals zu Zweifeln erregt. A[ndessen kann ich keinen hin- langlichen Grund finden, diesen Zweiïfeln ernstlich nachzubängen. Zwar ist der Berichterstatter derselbe Munster, auf den sich berufend, Herr Hibbert den Cervus euroceros als eine noch im 16. Jahrhunderte’ in Preussen lebende Hirschart aufgestellt bat, von der kein anderer Schrift- steller weiss. Allein hier lag die Schuld ganz an Herrn Hibbert, der eine etwas schlechte Abbildung vom Elen, ohne weitern Grund, als natur- getréu annabhm. Auch bildet Münster sogar Manches ab, woran er selbst zweifelt, wie z. B. die Menschen in Indien, welche nur einen Fuss, diesen aber so gross haben, dass sie mit ibm gegen die brennende Sonne den ganzen übrigen Leib beschatten, ferner die Einäugigen, und was dergleichen mehr ist. Auch hat Munster, unter der Rubrik von Krakau, ein Monstrum abgebildet, das zu den tollsten Phantasie-Gebilden gehôrt, die man erson- nen hat. Allein mit jenen Schwestern ist es anders. Hier tritt er selbst als Zeuge auf und zwar aus seiner Geburts-Gegend. Da wir uns schon Zoologie. Ueber doppellsibige Missgeburten. 135 in manche Excurse eingelassen haben, so sei hier noch ein kurzer über Münster’s Lebensverhältnisse crlaubt, um dadurch die Glaubwürdigkeit seiner Erzählung zu begründen. Sebastian Münster, ein sehr gelchrter Mann, und in mehreren Fächern geechrter Schriftsteller, wurde 1189 in Ingeïheim geboren, lebte einise Zeit in Tübingen, wollte aus Liebe zu den Wissenschaften Mônch werden, gab aber in Folge von Luther’s Auftreten diesen Stand auf, und wurde 1529 Professor in Basel, wo er auch 1552 starb. Er war also in der Umgegend dieser unglücklichen Mädchen einheimisch, und konnte wohl von ihrem Leben und ihrem Tode Nachricht haben. Er versichert, sie im Jahr 1501 gesehen zu haben. Damals war er selbst 12 Jabr alt. Da- her ist die Unvollständigkeit sciner Bcobachtung leicht erklärbar. Also spricht er hier nicht nach Hôrensagen, oder nach der Autorität eines an- dern Schriftstellers, sondern stellt sich selbst als Zeugen dar. Zwischen Mangel an Kritik, dem Character der Zeit, und einer offenbaren Lüge ist ein weiter Zwischenraum. Auch kommt die Erzahlung nur ganz gele- gentlich vor, in einem Buche, das Münster erst in seinem Alter her- ausgab, und für das er sein ganzes Leben hindurch gesammelt haben muss. Ferner erschien dieses Buch zu einer Zeit, (im Jabr 1544), in der noch viele Personen lebten, welche wissen mussten, ob in Mainz im Jahr 1501 eine so sehr auffallende Zwillingsbildung zu sehen gewesen ist. Wäre die Licbe zum Wunderbaren allein die Quelle dieser Erzählung, so wäre der Ort wohl im weitere Entfsrnung gcesetzt, und nicht in die Nach- barschaft vom Aufenthalte des Berichterstatters. Da überdicss nun ein neuerer Fall derselben Missbildung vorgekommen ist, so habe ich der Münster’schen Erzählung den Glauben nicht versagen kônnen. Mëm. VI. Sér. Sc. math. , phys. et nat. T. VI. %de part. Sc. nat. 18 136 D A4 MR: Zoologie. V. Doppel-Embryo des Menschen aus früher Zeit. Beobachtet von Dr. Schmidt. Taf. V. Fig. 4. Ich lasse auch die Abbildung eines menschlichen Doppel-Embryos co- piren, weil er unsre Reihe ergänzt, indem in ihm die Verdoppelung eine andere ist, als die bisher beschricbenen. Wir verdanken sie dem Hrn. Dr. Schmidt in Hohenlauben, der sie in der sis für 1825, im September- Hefte, bekannt gemacht, und leider nur folgende kurze Nachricht (S. 1037), in Form eines Schreibens ar den Herausgeber, hinzugefügt hat. «Da wobl der Fall, wovon ich mir die Freiheit nehme, Ew. Wohlge- boren eine Zeichnung, so gut ich sie erhalten konnte, zu schicken, unter die seltenern gehürt, indem sich die Verwachsung der, etwa zwischen dem zweiten und dritten Monath stehenden Kinder, sehr weit erstreckt, so glaube ich, er sei nicht unwerth in der /sis bekannt gemacht zu werden». «Die Frau, von welcher diese Zwillinge sind, ist etwa 30 Jabr alt, Mutter dreier gesunder Kinder, leidet aber oft an hysterischen Zufällen und Unordnungen der Menstruation. Als sie damit abortiren wollte, wurde ich zu ibr gerufen, indem sie an füurchterlichen Convulsionen litt, ohne dass das orificum uteri sh geôffnet hätte; durch Tinet. theb. wurde der Sturm bald besänftigt, und sie käm nach ein Paar Stunden mit diesen ver-. wachsenen Kinder nieder, die ich in Weingeist aufbewahre.» «Zur Erklirung der Zeichoung brauche ich wenig zu sagen, b ist ein Theil der g D Nabelschnur entspringt, welche sich plôtzich, bevor sie zu den Leibern emeinschaftlichen Placenta, woraus eine gemeinschaftliche dicke der Kinder gelangt, verengert. Die Kôpfe scheinen etwas ungewôhnlich länglich zu sein. Die Genitalien waren kaum bemerklich.» Leider haben wir fur die Bestimmung der Zeit-Perioden, innerhalb welcher der menschliche Embryo die einzelnen bekannten Umänderungen T2 Zoologie. Ueber doppelleibige Misszeburten. 137 der äussern und innern Gestaltung erfäbrt, immer noch lange nicht so reichliches Material, als für unsre Hausthiere, für das Hausgeflügel, oder für Frôsche und Schlangen, woran nicht allein die geringe Zahl frühzei- tiger menschlicher Embryonen, die jeder einzelne Anatom zu beobachten Gelegenheit hat, Schuld ist, sondern besonders der Umstand, dass die meisten Eier welche abgehen, krankbaft sind, oder schon einige Zeit ab- gestorben waren. ch muss auch nach eigener Erfahrung glauben, dass zuweilen nur die Entwickelung des Embryos vollständig gehemmt wird, während die Wucherung des Chorions noch fortgeht, und das ganze Ei grôsser, besonders aber seine Placenta dicker wird, ohne dass der Embryo sich weiter bildet, oder verschwindet. So fand ich den Embryo welk und von der Ausbildung, die er etwa mit dem Schlusse der sechsten Woche hat, in einem Ei, das 3 Monat nach der Concention abging, in welchem aber der Fruchtkuchen, oder die äussere Eihaut mit ihren Zotten eine Dicke von einem Zoll und ungemeine Festigkeit erlangt hatte. Da ich überdiess wusste, dass die Mutter 6 Wochen vor dem Aborte einen Fall erlitten hatte, so zweifelte ich nicht, dass schon damals die Frucht abge - storben und von dieser Zeit an nur eine Wucherung der Häute fortge- gangen war. Achnliche Fälle, wo augenscheinlich das Wachsthum der Frucht aufgchôrt hatte, sind, wie ich glaube, nicht selten. In unsern Hausthieren wird sehr viel seltener die Entwickelung der Frucht gestôrt, doch fand ich in einem Schaafe, das dem Gebären nahe sein sollte, zwei Embryonen nicht bis zur Hälfte der Entwickelung vorgeschritten. Hier waren aber auch die Eihäute abgestorben und die Embryonen stark eingeschrumpft. Der vorliegende Fall scheint ganz mit dem so .eben erwähnten von selbstständiger Verdickung der Einhäute üubereinzustimmen, wenn unsre Zeichnug bei b irgend richtig ist. Nach diesen Erfahrungen künnte immerhin die Bestimmung des Alters der Frucht durch Dr. Schmidt richtig sein, aber die Entwickelung des x 138 BAER, Zoolo; ie. Doppel-Embryos ist jedenfalls eine geringere. Die Extremitäten sehen noch vôllig abgerundeten Lappen gleich. Einen Embryo von derselben Bildungs- Stufe, hôchstens um ein Paar Tage älter, erhielt ich noch vor wenigen Tagen. Man hatte ihn mir als einen vicrwôchentlichen gebracht, weil vier Wochen vor dem Abort noch die Menses sich gezeigt fhatten. Allein da nicht selten im Anfange der Schwangerschaft noch die Menstruation nicht fehlt, so setzte ich nach anderweitigen Erfahrungen beide Embryonen in die füunfte Woche. Um diese Zeit ist wirklich der Kopf sehr lang, obgleich nicht von der Form, wie in unsrer Abbildung, die auf einer Ungeschicklichkeit des Zeichners beruhen mag. Besonders :mache ich aber auf die Form der Nabelschnur aufmerksam. Der Uebergang derselben in den gemeinschaftlichen Bauch muss, wie nicht nur die Abbildung zeigt, sondern der Beobachter ausdrücklich bemerkt, sehr eng gewesen sein — ganz den normalen Verhältnisse entgegen, da um diese Zeit die Bauchwand irichterférmig sich in die Nabelschnur verlängert. In diesem Trichter liegt bekanntlich eine Darmschlinge. Der Trichter wird von der dünnen Bauchhaut gebildet und erst unterhalb desselben beginnt die sulzige Masse, die der Nabelschnur einige Dicke giebt. Unser Doppel- Embryo scheint also kein heraushängendes Darmstück gebhabt zu haben. Das fübrt uns weiter zu der Vermuthung, dass der Dottersack, oder das Nabelbläschen, innerhalb des gemeinschaftlichen Bauches zurückgeblieben ist. Nunist es bekannt, dass nicht selten Doppel-Embryonen mit gemein- schafilichem Bauche einen mitileren, rundlichen Sack haben, in welchen beide Dünndärme übergehen, und der grade in der Gegend liegt, in welcher, bei cinfachen Embryonen, der Dottergang die Verbindung des Darmes mit dem Dottersacke eine Zeit lang unterhält, in welcher auch, als Hemmungs- bildung, zuweilen ein diverticulum lei zurück bleibt. Einen solchen runden Sack bildet Serres (Recherches d'anatomie transcendente, Aas, PL VII.) Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 159 von Ritta-Christina ab. Hier gingen in den gemeinschaftlichen Sack zwei vordere (obere) Darmstüucke ein, und nur ein hinteres (unteres) Darm- stück trat aus, weil der Unterleib ungetheilt war. Aber in Doppel-Em- bryonen, die, wie die hier abgcbildeten, bis auf den Bauch vollig getrennt sind, und an denen die Rücken gegenüber liegen, pflegen 2 Krummdärme in einen gemeinschaftlichen Sack zu gehen, aus dem dann wieder 2 Leer- därme heraustreten. In diesem Sacke also vermuthe ich den Dottersack, der, bei weiterer Entwickelung der Doppel-Embryonen, nicht schwindet, sondern grôsser wird, weil er nicht von dem Darme abgeschnuürt wird. Wir werden hier- auf zurück kommen. VI Parasiten am Oberbauche, an einem lebenden Kinde und an einigen in Weingeist erhaltenen Pracparaten beobachtet. Meckel betrachtet auch die an volikommen ausgebildeten Individuen hangenden unvollstindigen, und meistens kleinern Kôrper oder Kérpertheile als Verdoppelungen, weil so vielfache Uebergangsstufen von den vollstän- digern Doppel-Biidungen bis zu den einzelnen überzähligen Füssen sich nachweisen lassen. Burdach hat vorgeschlagen, diese Bildungen parasi- tische zu nennen, indem er den unvollständigern Kérper, der” immer vhne Nabel ist, als einen Schmarotzer des vollständigern betrachtet, aus welchem jener seine Nahrung zieht. Der Gebrauch des Wortes Parasiten-Bildung ist seitdem ziemlich allgemein geworden, und er ist jedenfalls sehr passend, um Doppel-Bildungen, die aus zwei ungleichen Hälften bestehen, zu be- zeichnen. Burdach betrachtet aber die Parasiten nicht als Wucherungen der vollständigen Kôrper über die normalen Gränzen ihrer Individualität hinaus, sondern, die Vorstellung von Verwachsung in Folge einer organi- 140 BAER, Zoologie. schen Anzichung festhalteud, nimmt er an: «dass die kräftige Individualität eines mit einem Nabelstrange versehenen Embryos vermôge desselben einen nabellosen anzieht, welcher seinerseits einen lebendigen Punkt sucht, in dem er wurzeln kann». Man sollte denken, dass dem letztern das Suchen besser gelingen müsste, wenn er eine Nabelschnur und Nabelgefässe hätte, wie der interessante, von Rathke beobachtete, Fall von einem Schafs- Embryo, dessen Nabelschnur auf dem Kopfe eines andern nistete. Aber hier ist eben pur eine Anheftung, keine Verschmelzung der Organisation. Dagegen sind nach Burdach's Ansicht bei den angewachsenen Parasiten «die verbin- denden Gefisse Stellvertreter von Nabelgefässen». Aber Nabelgefässe ver- wachsen ja eben nicht mit dem Kôrper, an den sie sich anlegen. Bei diesen Zweifeln war es mir interessant, schon in Kônigsberg em Kind zu beobachten, an dessen Brust schéinbar ein unvollständiges tre duum mit zwei ziemlich gut ausgebildeten Armen und eben solchen Beinen ansass, dem aber der .Kopf und, wie es schien, alle wesentlichen Theile des Rumpies fehlten. Das Kind, welches mit diesem Anbange versehen war, lebte nicht nur, sondern schien sich ganz wohl zu befinden, so dass ein baldiges Absterben gar nicht zu erwarten war. Es konnte also auch nur eine Manual-Untersuchung vorgenommen werden. Das äussere Ansehen dieses Parasiten liess schon erkennen, dass er zu einer ôfter beobachteten Form gehôre. Er glich der von Percival in! den Phil. Transact. XLVIT. gegebenen rohen Abbildung, auch dem von Rosenstiel in seiner Dissertation abgebildeten Parasiten, der jedoch durch bedeutendere Grôsse im Verhältniss zum Hauptkürper, etwas abweicht. Fast ganz würde der von Wirtensohn in seiner Dissertation abgebildete Fall ubereinstim- men, wenn hier nicht die obern Extremitäten des Parasiten durch Distorsion verbildet wären. Ân dem unsrigen waren alle vier Extremitäten sehr wohl geformt, darin aber wich er auf den ersten Anblick von allen citirten Ab- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 141 bildungen ab, dass die Beine des Parasiten mit den Armen desselben sich etwas kreuzten und mit den Knicen gegen den Kopf des Kindes gerichtet waren. Diese Stellung hing nicht von einer Difformität dieser Beine, son- : dern nur von der Stellung des Beckens im Parasiten ab, das stark nach hinten übergebogen. war. Der Grund dieser Stellung des Beckens konnte aber wieder nicht in ihm selbst, oder in andern Knochengebilden, sondern nur in den weichen Theilen zwischen der Schulter- und der Beckengegend des Parasiten gesucht werden, denn schon bei jeder starken Athmung des Kindes bewegten sich die Beine des Parasiten etwas gegen die Arme, mit denen sie in der Richtung sich Kreuzten. Noch deutlicher wurde dieses, wenn man die Beine des Parasiten-in ibre naturliche Richtung nach den Füssen des Trägers zurückbewegte, was mit sehr geringer Kraftanstren- gnng gelang, und dem Kinde nicht die mindeste Unbequemlichkeit ver- ursachte. Es verflachte sich und vertiefte sich dann die Haut vom (schein- baren) Rücken des Parasiten, Ich zweifle nicht, dass, wenn dieses Kind älter geworden ist, allmäblig die untern Extremitäten des Parasiten schon durch ihr Gewicht die Richtung nach unten angenommen haben werden, wobei sich die Haut zwischen der Schulter- und Beckengegend allmählig verkürzt haben mag. | Es braucht aber nun kaum noch erinnert zu werden, dass die Manual- untersuchung auf das Bestimmteste überzeugte, dass im Parasiten keine Wirbelsäule zwischen der Schultér- und Beckengegend sich vorfand. Viel- mehr war zwischen dem deutlich zu fühlenden Becken und den Schulter- blättern die Haut entweder stark nach aussen vortretend, aber dem Finger leicht nachgebend und ohne Beschwerde des lebenden Kindes leicht zuruck- drückbar, oder, wenn man die Beine des Parasiten etwas zuruckzog, auf- faliend vertieft. Es waren also nur die Extremitäten da, und zwar die obern an den obern Rand der Comminications-Oeffnung, die untern an den untern Rand derselben enger angeheftet. Die Hôhle, die zwischen 142 PB AXE"R; Zoologie \ ihnen sich befunden haben muss, durfte man für eine Erweiterung der Bauchhôhle, oder der Bauch- und Brusthôble des Trägers halten*). Die Vergleichung mit andern Beobachtungen zeigte bald, dass schon ôfter der Mangel der Wirbelsäule bemerkt war, und dass, wo man ein Kreuzbein beobachtet hatte, ohne andere Wirbel, dieses wohl nur ange- nommen war, in der Voraussetzung, er gehüre nothwendig zur Becken- bildung. Einige Jahr später erschien der dritte Band von Isidore Geoffroy's Teratologie, in welchem das Feklen der Wirbelsäule schon als allgemeine nl - » > Lis Regel angenommen war**). Nach St. Petersburg versetzt, fand ich den von Zagorskij beschrie- benen Parasiten (Wémoires de l'Académie de St-Pétersbourg. Sixième série, sciences mathématiques et physiques, Pol. IL) noch erhalten. Es war zwar die Verbindung des Parasiten mit dem Stammkürper fast überall getrennt und nur noch an einer kleinen Stelle geschont. Doch habe ich noch eine nachträgliche Untersuchnung anzustellen nicht unterlassen wollen. Am meisten interessirte es mich, über die Verhältnisse des Nervensystems des Parasiten aus cigener Untersuchuug mich zu belchren, wofür freilich weder die vorhergegangene Einwirkung des Messers noch die lange Erhaltung im Weingeist günstig war. Man batte nämlich in Paris keinen Uebergang der Rückenmarksnerven von dem Stammkôrper in den Parasiten auffin- den kônnen. Dass auch hier die Wirbelsäule gänzlich fehlt, hatte schon Zagorskij bemerkt. Einer Beschreibung des Acussern dieses durch die Länge seiner *) Erst jetzt sehe ich, dass dicses Kind schon von Burdach in der Zeitung des Vereins für Heilkunde in Preussen, Jahrg. 1853, Nr. 47, beschrichen ist, Ich wollte es hier nicht übergehen, da es den Uebergang zu der nachfolgenden Untersuchung bildet. &*) In cinigen Fällen wollen jedoch die Beobachter cine Wirbelsäule gefunden haben. Dæ von späler. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 145 Arme ausgezeichneten Parasiten, enthalte ich mich ganz, da die Abbildung von Zagorskij sehr treu ist. Nur in einiger Hinsicht kann ich mit mei- nem Vorgänger nicht übereinstimmen. Was derselbe für einen Magen des Parasiten hält, muss ich unbezweifelt für eine Harnblase erklären, die, wie auch in so vielen andern Parasiten bemerkt ist, eine zweite kleine Hôhle als Anhang hat. Darnach muss denn auch der mit dieser Blase verbun- dene Darm nicht für die obere, sondern für die untere Hälfte des Dar- mes erklärt werden, womit auch die ganze Gestaltung stimmt. Blind- darm und Wurmfortsatz sind unmittelbare Verlängerungen dieses in die Blase übergehenden Darmstückes, nicht des folgenden, Das zweite blinde Ende, das eng an die Leber geheftet wird, ist das obere Ende des Dünn- darmes, und zwar umfasst dieser Dünndarm des Embryos offenbar nur den unter dem Nabel befindlichen Theil, Er ist in seiner Hôblung enger, aber in der Wand dicker als der Darm des ausgetragenen Individuums. Die Harnrühre verband sich mit einem Kanale, den ich für die Scheide er- klären muss, da er durch eine verengte Oeffnung einen Sack aufnahm der nur für den Fruchthalter angesprochen werden konnte. Die Harnrôhre lief an dem Ende der ziemlich ansehnlichen und gekrümmten Clitoris aus (das Tubereulum medium Zagorskij's). Auf der einen Seite war ein we- nig ausgebildeter Eierstock, oder ein Zeugungsorgan von unbestimmtem Geschlechte. Im Ganzen stehe ich nicht an, den Parasiten auch für weiblich zu erklären, wie den Stammkôrper, obgleich die Clitoris durchbohrt war. Das Zwerchfell greift mit seiner Insertion, wie ein halber Ring, in die Communicationsôüffnung zwischen dem Parasiten und seinem Träger tief hinein, indem es vorn nicht den untern Rand des Thorax umfasst, welcher natürlich der obere der Hôhle des Parasiten ist. Eine Brust- hôhle hat also der Parasit gar nicht, und auch seine Bauchhôble ist nur ein Bruchsack des Stammkôrpers. Zur Scite dieses Bruchsackes ist eine breite Aponeurose, welche nichts anders als die Aponeurose der seitlichen Bauch- Mém. VI. Sér. Sc. math. ,phys. et nat. T. F1. Qde part. Sc. nat, 19 144 BP 48 R; Zoologie. muskeln ist. Die graden Bauchmuskeln liegen sehr weit auseinander. Daher auch der weite Nabelbruch. Ob der grosse Abstand beider graden Bauch- muskeln von einander nicht auch in solchen Fällen vorkommen mag, denen ein wahrer Nabelbruch fehlt? Dass das Herz des Stammkôürpers etwas gross für sein Alter, übrigens aber regelrecht war, will ich nur bemerken, weil Meyer in einem ähn- lichen Falle ein einkammeriges Herz fand, (Gräfe und Walther's Journal für Chirurgie und Augenheilkunde, Bd. X). Die Arterien des Parasiten sind, mit Ausnahme ganz kleiner Zweige, die aus der À. mammaria dextra stammen, Verzweigungen der sebr grossen Art. mammar. sinistra des Stammkürpers, die, so bald sie unter den Rand des Thorax kommt, sich in den Parasiten hinüber wendet. Die Venen sammeln sich in die gleichnamige Vene der rechten Seite, wobei die starken Hautvenen des Parasiten, zu einem Stamme gesammelt, von aussen nach innen zwischen der #ten und 5ten Rippe der rechten Seite durchdringen, um in die Wena mamm. dieser Seite zu gelangen. In Bezug auf die Erkenntniss der Nerven wurden meine Wünsche lei- der nicht erfullt. Der Zusammenhang mit dem Stammkürper war fast über- all getrennt. Es gelang mir nicht, hier einen etwas grüssern Nervenast durchschnitten zu finden, wie ich, trotz der Erfabrungen in Paris, wo man nur dunne Nervenfiden an den Gefässen ausser allem Zusammenhange mit dem Nervensystem des Stammkürpers gesehen hatte, doch noch hofite. Seitdem haben wir eine schr genaue Zergliederung eines nur aus den hintern Extremitäten bestehenden und in frischem Zustande untersuchten Parasiten durch Hrn. Dr. Faesebeck in Braunschweig erhalten, (Müller’s Archiv, Jahrg. 1842) Er fand nur einige Nervenknoten an den Gefäss- stämmen und von ihnen gingen die dünnen Nerven ab, welche er cruralis, ischiadicus u. s. w. nennt. Die Gefissstimme fand ich an ihrer Verzwei- gung in den Parasiten ganz rein präparirt, weshalb ich über ganz dünne Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 145 Fäden, die ich im weitern, noch nicht berührten Verlaufe derselben auf- fand, zu keiner Ueberzeugung gelangen konnte. Uebergehen will ich aber nicht, dass ich in dem Fette, das die Extremitäten des Parasiten ausfüllte, suchend, ôfter dünne Streifen sah, die ich im ersten Augenblicke für Nerven ansprach, aber bald doch für Fettstreifen erklären musste, In der Sammlung der Akademie fand ich noch einen zweiten Parasiten derselben Art vor. An diesem sind jedoch die obern Extremitäten weniger entwickelt und besonders ist die rechte Extremität oder diejenige, welche der linken Seite des Stammkürpers gegenüber liegt, verkümmert. Sie hat nur einen kurzen Oberarm, an welchem eine Hand mit drei Fingern sitzt. Die linke Extremität ist bedeutend länger, doch hat sie einen verkürzten Unterarm und auch nur drei Finger. Der Parasit hat ein geschlossenes Grübchen an der Stelle des Afters und, wie der Stammkôürper, deutliche weib- liche Geschlechtstheile, eine undurchbohrte Clitoris mit starken Nymphen und ziemlich unterhalb der Clitoris eine etwas ansehnliche Oeffnung, welche g zugleich Aussang des Darmes und der Harnwege ist. Unterhalb der An- heftung des Parasiten ist ein Nabelbruchsack, in welchem die Darme des- selben und das untere Ende der gemeinschaftlichen Leber sich befinden, Beim Abtrennen des Parasiten vom Stammkürper zeigte sich eine feste Knorpelsäule die im Innern einen Knochenkern enthielt, zwischen dem Brustheine des Stammkärpers und den Schulterblättern des Parasiten. Man hätte sie leicht für ein Stück Wirbelsäule halten kônnen, und dafür wäre sie bei einer Manual-Untersuchung an einem lebenden Individuum ohne Zweifel gehalten worden, so lange man bei der Bestimmung der einzelnen Theiïle einer Missbildung nicht auf ihre Bildungsweise Rücksicht nahm. Allein da sie ungegliedert war, und mit dem einen Ende unmittelbar an den Kürper des Brustheins sich anfügte, so steche ich gar nicht an, sie für * 146 BAER, Zoologie. den Schwerdtknorpel zu erklären. Als Schwerdtknorpel war dieser Theil freilich sehr stark entwickelt, und enthielt sogar, in dieser lange nicht aus- getragenen Frucht, in seiner Basis einen ansehnlichen Knochenkern. Dabei war er stark nach aussen gekrümmt, so dass auf seiner Spitze die zusam- mengewachsenen Schulterblätter des Parasiten ruhten, auch war er nur im Amfange flach, dann aber dem Umfange nach rundlich. Er wich also von seiner regelmässigen Bildung allerdings merklich ab, allein, da gar keine Ringbildung, ja nicht einmal eine Gliederung der Länge nach zu erkennen war, so finde ich keinen Grund, diesen Knorpel dem Parasiten zuzuzählen und für eine Wirbelsäule zu halten. Auch war an seiner Basis noch ein überzähliges Paar Sternal-Rippen von 5 Linien Länge, die zu dem Para- siten in gar keiner nähern Bezichung zu stehen schienen. Wie gewôhnlich hatte der Parasit einen Dickdarm mit dem Blinddarme und der untern Hälfte des Dünndarms. Die gesammten Darmwindungen lagen wie in dem vorigen Falle in der vordern ausgehôhlten Fläche der sehr lang gezogenen Leber, Ein sehr kurzes Gekrüse hielt alle Darmwin- dungen eng zusammen. Das Zwerchfell umfasste noch enger als im vorigen Falle, wo ich übri- gens den untern Theil desselben schon durchnitten fand, die Darmwindun- gen des Parasiten und bildete eine Art Bruchsack für die Leibeshôhle des- selben, der erst in der untern Hälfte des Exomphalus in die dünnen Hautdecken sich ganz verlor, oben aber eine innere Schicht unter den Hautdecken bildete. Vor der Leber hing eine grosse Falte des Bauch- felles wie ein ausgeschnittener Vorhang herab, und zeigte die Gränze zwi- schen der kleinen Bauchhühle des Parasiten und der grossen des Stamm- kôrpers an. In dieser Peritonealfalte lag ein Ast der Nabelvene. Der Mastdarm des Parasiten lief, wie man durch eine eingebrachte Sonde leicht erweisen konnte, gegen die unter der Clitoris liegende Oeff- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 147 nung. Das letzte Ende habe ich aber nicht verfolgt, weil ich das sehr enge Becken nicht aufschneiden wollte um noch die Form zu erhalten. Dass der Mastdarm in die Harnwege überging, bezweifle ich nicht. Vor ihm war die Harnblase nur klein, aber mit einem breiten und dicken Anhange versehen, den man der äussern Gestalt nach leicht für den Fruchthälter hätte nehmen kônnen, den ich aber für eine Niere halte. Die andere Niere fehlte. Der wahre Fruchthälter schien mir sehr klein und ver- kümmert, an seiner gewôhnlichen Stelle zwischen Mastdarm und Harn- blase. Neben ihm waren auch die Eierstôcke, von denen einer ganz die Form wie in 6monatlichen Embryonen hatte. Sehr deutlich waren auch noch zwei traubenfürmige Organe, welche man nothwendig für die Pri- mordialnieren ansprechen musste. Ernährt wurde der Parasit durch Arterien welche Verzweigungen von der rechten Art. mammaria interna des Stammkürpers waren. Diese Ar- terie war deswegen auch im Stammkürper bedeutend stärker als die der andern Seite. Etwas affallende Nerven habe ich beim Durchschneiden der Haut in ihrem Uebergange zum Parasiten auch hier nicht auffinden kônnen. An den Gefässstämmen scheinen sie vorhanden, doch habe ich sie nicht ver- folgen künnen, da das Pracparat durch sehr langes liegen in starkem Wein- geist 50 erhärtet war, dass ich erst nach mehrwüchentlichem Aufweichen in Wasser die äussern Theile biegsam genug machen konnte, um sie beu- gen zu môügen, Was tief im Innern des Bruchsackes vom Zwerchfell liegt, ist in diesem Augenblicke noch durchaus brüchig. Ich zweifle wenigstens, dass ich, auch bei längerem Warten, einige Sicherheit gewinnen würde, und glaube, dass man zur Erlangung derselben eine Gelegenheit abwarten muss, welche sich darbietet, eine solche Missbildung in frischem Zustande zu untersuchen. 148 1 ANER, Zoologie. VIL Kuh mit zweibeinigem Anhange an der Seite des Halses. Taf. Il, I, IV und F. Fig. 4. Der Generallieutenant Weljaminow übersendete der hiesigen Akade- mie im Jahr 1836, aus den Kaukasischen Provinzen eine lebende und übrigens woblsebildete Kuh, die jedoch an der linken Seite des Halses einen Anhang hatte. Dieser war mit zwei Beinen versehen und schien die hintere Hälfte eines zweiten vollständigen Individuums darzustellen. Zwi- schen seinen Beinen nämlich war eine flache und abgerundete Vorragung, die um s0.mehr einem kurzen und flachen Schwanze glich, als an der Basis derselben eine Vertiefung sich zeiïgte, die man für einen After zu halten veranlasst werden konnte. Eine Oeffnung war aber durchaus nicht zu finden. Schon an den Gedanken gewühnt, in solchen Wucherungen Dop- pelbildungen anzuerkennen, die aus der Mittellinie des Rückens oder des Bauches hervorwachsen, zweifelte ich nicht, dass auch hier eine solche Be- ziehung sich finden würde, so schr auch das äussere Ansehn einen Zu- sammenhang mit der Seitenfläche des Halses anzukündigen schien.. Dass aber das hintere Ende eines zweiten Individuums aus dem Halse des Ausgewachsenen sprossen künne, war mir unbegreiflich. Doch schien nicht nur jene Grube einen anus imperforatus darzustellen, sondern die vorragen- den Gelenke in den Extremitäten des Anhanges waren durch starke Vor- sprünge den Fersengelenken ähnlich, wodurch diese Extremitäten als das hintere Paar gestempelt schienen, selbst wenn man nicht durch das an- scheinende Schwänzchen mit dem Grübchen zu dieser Ansicht fast noth- wendig verleitet wäre. Die Missbildung die wir hier ausführlicher beschreiben und mit Ab- bildungen versehen wollen, ist dieselbe, deren schon im Bulletin scientifique de T Acad. Imp. de St-Pétersbourg, Tom I. p. 128, Erwähnung geschehen ist, Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 149 Die Wucherung lag, wie die Abbildung (Taf. IT.) zeigt, an der linken Seite des Halses, fast in der Mitte seiner Länge. Sie war nur mit dem obern Drittheile angeheftet, die übrigen ?/, hingen ganz frei herab, Man konnte sie hin und her bewegen, doch liess sie sich nicht so weit auf- heben, dass man sie auf den Kamm des Halses häütte werfen kônnen. Ueberhaupt blieb auch ihr äusserer Rand von dieser Rückenlinie deutlich entfernt, was die Profilzeichnung wegen der fast horizontalen Lage des & Zoll breiten Zwischenraumes nicht ganz augenscheinlich machen kann. Die Behaarung des Anhanges war übereinstimmend mit der des erwachsenen Thiers, nur im Umkreise des mittleren Läppchen, das das Ansehen eines Schwänzchens hatte, war das Haar ungewühnlich lang. Die Temperatur schien die des ausgewachsenen Thiers. Empfndlichkeit fehlte nicht, ob- gleich sie geringer schien, als in der Haut des letztern. Wie gewôühnlich war von eigner Beweglichkeit nichts zu bemerken, obgleich die Kuh hier einige Wochen am Leben erhalten wurde. Nach dem Abschlachten derselben zeigte die Abtrennung der Haut, dass der Anhang mit einer breiten bandartigen Fortsetzung, die Anfangs aus Zellgewebe von Sehnenfasern durchzogen bestand, dann vollkommen ape- neurotisch wurde, wie mit einem festen Bande an dem Kamme der Dornfort- sätze des Halses hing, wo sie in das Nackenband und in die Knochenhaut der Dornfortsätze überging. Es war nun also offenbar, dass der Parasit aus dem Nacken-Kamme des ausgebildeten Thiers hevorgewachsen und nur durch seine Schwere allmählig heraboesunken war, dass dadurch der sehnige Zusammenhang sich aussedehnt hatte, und dass die äussere Haut diesen ursprünglichen Zusammenhang nur verdeckte. ÆEs fand sich sogar der Dornfortsatz des 5ten Halswirbels gespalten, (Taf. IV. Fig. 2), und ein Theil der Aponeurose ging in die Knochenhaut der innern Fläche beider Hälften dieses Dornfortsatzes über. Wie gewôhnlich hestand die Iauptmasse des Anhangs aus Fett und 150 BAER, Zoologie. cinem zusammengesetzten Knochengerüste. Dieses zeigte zuvôrderst einen dreikantigen Knochen, den ich theils nach seiner Gestalt, theils nach den Theilen, mit denen er in Bezichung stand, für zwei unter einander ver- wachsene Schulterblätter halten musste, welche ursprünglich die umge- kehrte Stellung der ausgebildeten Schulterblätter gehabt zu haben schienen, aber so verwachsen waren, dass sie (in dieser ursprünglichen Lage) nach hinten einen sehr hohen, etwas gebogenen Kamm, zu beiden Seiten zwei ausgehôhlte Flichen, (ETES TETE VA und nach vorn eine gemeinschaft- liche, auch etwas ausgehôhlte Fläche, (Taf. III. Fig. 2, À), bildeten. Wie sich der Parasit jetzt, zur Seite hängend, zeigte, war diese letztere Fläche nach aussen, der hohe Kamm aber nach innen gerichtet. Zwischen beï- den verwachsenen Schulterblättern waren zwei grüssere Lücken geblieben. Durch die nähere derselben gingen die sogleich zu erwähnenden Nerven; die von dem Rückenkamm entferntere war eine Spalte, durch mangelhafte Verwachsung der Gelenk-Enden der Schulterblätter entstanden. Vergl. Taf. HI. Fig. 1 und 2, À, wo in der ersten Figur dieses Schultergerüste von einer Fettmasse dicht umgeben ist, und deshalb grüsser erscheint. Keins von beiden Schulterblättern hatte eine vollständige Gelenkhôble. Doch waren mit diesem Ende durch Bandmasse lose zwei Knochen ver- bunden, die man für Oberarmbeine erklären musste, und von denen das eine, welches ich für das der rechten Seite halte*), einen fast regelmässigen Gelenkkopf (freilich ohne Knorpel und Synovialhaut-Ueberzug) mit zwei vorspringenden Gelenkhôckern (Condylis) hatte, (Taf. II. Fig. 2, H). Mit dem linken Oberarmbein war anchylotisch ein viereckiger kleiner Knochen, *) Wenn man die Taf. III. umgekehrt betrachtet, d. h. die Ueberschrift nach unten hält, so erscheinen die beiden Extremitäten des Anhanges in der Stellung, die sie, nach meiner An- sicht, gehabt haben wuürden, wenn sie nicht durch ibre Schwere umgesunken wären. Hält man die Tafel der Schrift gemäss, so hat man die Lage, welche dieser Anhang wirklich batte, und zwar für die Ansicht von aussen, ’ Zoologie. Ueber doppelleibige Missseburten. 151 (C), verbunden und mit diesem wieder anchylotisch ein langer, (D), den man der Form nach für den Unterarm nehmen musste, der aber vielleicht doch der Mittelhandknochen war. Eine Verwachsung, aus zwei seitlichen Hälften, wie sie bei den Wiederkäuern im Mittelhandknochen deutlich ist, läisst sich hier zwar nicht erkennen, war aber auch nicht füglich zu er- warten, da nur ein Finger ausgebildet war. Dieser Finger war mit dem langen Knochen férmlich durch ein Gelenk verbunden. Er bestand aus den drei gewôhnlichen Knochen, von denen aber das Hufbein mit dem Kro- nenbein vollständig verwachsen war, das Kronenbein mit dem Fesselbein nur wenig. Das Hufbein war mit einem sehr langen hornférmig gebogenen Hufe überzogen. Ein ganz kleiner, hügelférmiger Hornüberzug schien eine Nebenzehe anzudeuten, doch habe ich keinen Knochen unter demselben gefunden. Die andere Extremität enthielt, getrennt vom Oberarmbein, ei- nen langen Knochen, dessen oberes Ende wieder das viereckige Knochen- stück der andern Extremität zeigte und dessen entgegengesetztes unregel- mässig geformtes Ende wahrscheinlich den verkümmerten Finger enthielt, Ein kleiner kegelf‘rmiger Huf schloss die Extremität. Dass von einer Wirbelsäule keine Spur da war, und überhaupt keine andern Knochen als solche, die zu dem Gerüste der vordern Extremitäten gehôren, braucht kaum bemerkt zu werden. Mit Ausnahme des Kammes, in welchen die Schulterblätter verwachsen waren, zeigte sich also über- all nur Duplicität. Damit übereinstimmend war auch der mittlere Haut- lappen, der das Ansehen eines Schwänzchens hatte, gespalten, (Taf. II. Fig. 1, D). Das sehr lange Haar, das am Rande des Lappens stand, hatte die Spalte verdeckt. Der scheinbare Anus imper/oratus war unter dem Messerschnitte verschwunden. Es waren nämlich, dicht vor dem Beginne der Spalte, beide Hautflächen eng aneinander geheftet und äusserlich mit ganz kurzen Haaren bewachsen, während zur Seite noch das mit Fett ge- füllte Zellgewebe im Innern, und starke Behaarung im Aeussern fortging. Mém. V1 Sér. Sc. math , phys. et nat. T. VI de part. Sc. nat. 20 152 B ‘4°E°R, Zoologie. Da der Rand des Läppchens sehr lang behaart war, so wurde jene An- heftung stark markirt. An Muskelsubstanz fehlte es nicht ganz, doch bildete sie keine deutlich isolirten Muskelbäuche, sondern eine Fläche, die in eine scheidenférmige Umhüllung der Oberarme auslief, und deswegen für eine Art Hautmuskel genommen wurde, doch traten auch Muskelfasern hinzu, welche von der die verwachsenen Schulterblätter umhüllenden Masse herzukommen schienen. Besierig die Verbindung des Anhanges mit der Rückenlinie des Haupt- kôrpers kennen zu lernen, habe ich beim Abtrennen der Haut und dem Entfernen des äussern lockern Zellgewebes nicht auf die durchschnittenen Gefisse geachtet. Es dürfte damit wenig übersehen sein, denn es ist wohl kaum zu zweifeln, dass der Parasit durch die nach der Rückenlinie des Stammkürpers gerichteten Blutgefässe ernährt wurde. Eigene Stäimme waren für ihn wobl nicht da, wenigstens waren in der bandfürmigen Ver- bindung zwischen dem Parasiten und dem Stammkôrper, nach Entfernung des einhüllenden Zellgewebes, keine Gefässstimme mehr zu sehen, wohl aber Nervenstimme. Die Nerven traten durch die oben bezeichnete Oeffnung hervor, welche bei der Verwachsung der beiden Schulterblätter sich nicht mit Knochenmasse gefüllt hatte, (Taf. IL. Fig. 1, a). Es waren zwei Stämme, von denen der eine sich bald theilte, und mit jedem Aste an eine Extremität sich wendete. Der andere Nerv war aber ein unpaariger, links neben dem vorigen liegend, der in den linken mebr ausgebildeten Fuss verlief, wenn wir nämlich den Anhang in seine ursprüngliche und normale Lage stellen, die, welche die Tafel IIL. uns zeigt, wenn wir sie umgekehrt betrachten, und uns dabei die Ansicht von vorn denken. Nachdem nun der Parasit ganz abgeschnitten war, wurden die Hals- wirbel über das Rückenmark hinabgezogen, um den Ursprung dieser Ner- ven aus demselben zu erkennen, zugleich aber die Halswirbel im Zusam- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 153 sammenhange aufzubewahren. Man sieht diesen Theil des Rückenmarkes, noch umbhüllt von der harten Rückenmarkshaut, in der 3ten Figur der IVten Tafel abgebildet. Diese Figur ist nicht, wie sonst gewôhnlich ge- schieht, so auf den Stein gezeichnet, dass das vordere Ende des Rücken- markes dem obern Rande des Blattes zugekebrt ist, sondern dem untern. Man hat also die Ansicht von der vordern Seite des Thiers nach der hin- tern hin, weil Tafel II. ebenfalls die ursprüngliche vordere Fläche des Anbanges darstellt, man also die Ansicht von vorn hat. Die an die seitlich austretenden Nervenpaare geschriebenen Ziflern orientiren hierüber voll- ständig, indem sie angeben, den wievielten Cervicalnerven man vor sich habe. Diese Cervicalnerven bestehen, ganz wie gewühnlich, aus einer vor- dern und hintern Wurzel, von denen die letztere mit einem Knoten ver- sehen ist. Nur bemerkte ich später, dass die Knoten des 6ten, besonders aber des 5ten Nervenpaares weniger ausgebildet waren als gewühnlich, da man viele Fascikel unterschied, die nicht mit Ganglien-Masse überdeckt waren. Wahrscheinlich steht dieser Mangel in Verbindung mit der über- mässigen Ganglienbildung in den überzähligen Nerven. Ich fand nämlich ausser den gewübnlichen Nerven aus der obern Fläche der harten Rückenmarkshaut noch drei andere Nerven hervortreten (a, b, c). Sie schienen fast eine mittlere Linie zu bilden. Genauer betrachtet, bildeten sie aber zwei Reiïhen, so dass a und c etwas mehr der linken, b aber et- was mehr der rechten Seite angehôrte. Ausserdem war noch ein dünner vierter Nerve da, der aber nicht selbstständig aus der harten Rücken- markshaut hervortrat, sondern aus einem Bündel vom Nerven a und zwei Bündeln des Nerven D gebildet wurde. Da ich auf das Resultat, welches die Untersuchung der Nerven zuletzt gab, nicht gefasst war, und um das Knochengerüste mit dem gespalteten 5ten Wirbel zu erhalten, den ganzen Anhang abgeschnitten hatte, bevor ich an die Untersuchung des Rücken- markes kam, so kann ich jetzt nicht mit Sicherheit bestimmen, wie die * 154 BAER, Zoologie. zuletzt gesehenen Wurzeln in die früher beschriebenen Nerven übergingen, Ich vermuthe jedoch, dass a und D den gemeinschaftlichen ziemlich symme- trischen Nervenstamm bildeten, e in den dabeiliegenden, aber deutlich ab- gesonderten Nerven für den linken Fuss überging, und dass d entweder mit einem dieser Nerven sich verband, oder was wahrscheinlicher ist, nicht mit den andern durch die Knochenlücke ging und in seinem Verlaufe von mir übersehen ist. Ich glaubte nun beim Aufschneiden der Rückenmarkshaut, ausser den gewühnlichen zwei doppelten Reihen von Nervenursprüngen, eine dritte mittlere, ebenfalls mehr oder weniger zweizeilige zu finden, als Ausdruck eines Mebrfachwerdens im Rückenmarke. Hierin aber irrte ich mich. Nach- dem ich das ausgeschnittene Stück vom Rückenmark, in seine Huüllen ein- geschlossen, in Weingeist gelegt hatte, fand ich ein Paar Tage später, beim Aufschneiden der dura mater, dass nur die gewühnlichen obern und un- tern Reihen von Nerven-Ursprüngen zu beiden Seiten da waren, dass aber von den obern Reihen einige Bündel nur in den Anhang oder Para- siten gingen, die meisten Bündel der Nerven des Parasiten aber gar nicht aus dem Rückenmark kamen, sondern'aus den grossen Nervenpaaren, und zwar, wie es schien, aus den obern (hintern) Wurzeln derselben, wenigstens konnte ich einige dieser Bündel ganz deutlich in die obern Wurzeln verfolgen, wobei ich Jedoch nicht behaupten kann, dass nicht einzelne schwächere Uebergänge auch zu den untern (vordern) Wurzeln statt fanden. Ich habe gesucht diese Verhältnisse in Fig. # der Taf. V. darzustel- len. Das Rückenmark liegt entblôsst da, die harte Rückenmarkshaut, ist zu beiden Seiten zurückgeschlagen; das durch dieselbe verdeckte Zusam- mentreten der einzelnen Bündel zu den Wurzeln der grossen Cervicalnerven ist duch punktirte Linien angedeutet. Das Präparat hat aber in dieser Dar- stellung scine gewühnliche Stellung, so dass seine rechte Hälfte auch der rechten Seite des Beobachters entspricht. Man sicht hier die obern (hintern) Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 155 Wurzeln der kten, 5ten und Gten Cervicalnerven. Im Ursprunge des hten Cervicalnerven ist nichts Ungewôhnliches. Die einzelnen Ursprünge des 5ten Cervicalnerven der rechten Seiten scheinen von denen der linken Seite etwas mehr abzustehen als im vorhergehenden. Ich lasse es un- entschieden, ob hierdurch eine Verstärkung des Rückenmarks als Aus- druck einer Wucherung, die dem Anhange entspricht, angedeutet ist, oder bloss die Verstärkung, welche das Rückenmark für den Austritt der Ner- ven des plexus brachialis regelrecht biüldet, die aber doch nur gering zu sein pflegt. Man sicht aber, dass auf der linken Seite ein supernume- rärer Nerve (a) ist, der einige Wurzeln unmittelbar aus dem Rückenmarke erhält, ausserdem aber zwei Portionen starker Bündel, die sich dicht an der harten Rückenmarkshaut herab in die Tiefe senken, und dann diese durchbohren, um in den linken fünften Cervicalnerven des grossen Thiers überzugehn; dass dagegen die Zahl der obern Ursprünge für diesen Nerven geringer ist. Auf dersclben Seite ist noch em zweiter überzähliger Nerv (c) der schmäler als der erste, aus drei Bündel gebildet wird, von denen zwei 3 in das sechste Nervenpaar seiner Seite üubergehen, ein dritter aber unmittel- bar aus dem Rückenmarke, zwischen den Ursprüngen des fünften Paars her- vortritt. Auf der rechten Seite entspringt der überzäblige Nerv b mit zwei Bündeln unmittelbar aus dem Rückenmarke, indem die regelmässigen Ur- sprünge des fünften Cervicalnerven dieser Seite eine Lücke lassen, mit einem Bündel aber aus dem sechsten Cervicalnerven derselben Seite. Diese überzähligen Nerven a, b, c sind dieselben, welche auf Taj MIF* Fig. 3. eben so bezeichnet sich finden. Man sieht, dass die Nerven a, c der einen Seite ungefähr denselben Werth haben, wie auf der andern Seite der Nerve b, dass aber die Wurzeln der Nerven a doch etwas weiter im Rücken- marke nach vorn greifen, als die Wurzeln vom Nerven D. Die Nerven des Anhanges entsprachen also dem fünften und sechsten Cervicalnerven des erwachsenen Thiers, gingen aber nur im Berciche des fünften Cervical- 156 BP AVEUR, Zoologie. nerven unmittelbar in das Rückenmark ein, und hier hatte der Hauptnerve Lücken in seinen Ursprüngen. Andere Bündel traten unmittelbar aus den fünften und sechsten Cervicalnerven in die überzähligen ein, ohne mit dem Rückenmarke in Verbindung zu stehen. Mit den Uebergängen von Nervenbündeln, welche, zur Bildung des Armgeflechtes, einen Cervicalnerven mit dem andern verbinden, lassen sich die hier nachgewiesenen wohl nur ganz entfernt vergleichen, denn jene Uebergänge bilden sich bei Vertheilung der Nerven ausserhalb der Spinal- ganglien. Die hier erwähnten aber fanden sich innerhalb der Spinalgang- lien und innerhalb der harten Hirnhaut an den Wurzeln selbst. Solche Ucbergänge sind allerdings an Thieren ohne überzahlige Theile auch ôfter beobachtet, allein ich habe geglaubt, dass sie meist nur durch schwache Bündel bewirkt werden. In unserm Individuum ging aber von der Wurzel des fünften zu der Wurzel des sechsten Cervicalnerven ein starkes Bündel ganz innerbalb der harten Rückenmarkhaut über. War das vielleicht schon Einwirkung der parasitischen Wucherung, wie ja auch die überzäbligen Nerven innerhalb ihrer Knoten solche Verbindungen bhatten, und sogar die Nerven der linken Reihe mit denen der rechten ausserhalb der harten Hirnhaut verbunden waren? (Vergl. Taf. IV. Fig. 3, zwischen a und d). Ich kann diese Darstellung nicht schliessen, ohne darauf aufmerksam zu machen, wie nothwendig es ist, den anatomischen Zusammenhang zu untersuchen, wenn es scheint, dass überzählige Theile parasitisch aus heterogenen Theilen hervorsprossen. Dass Füsse, die an der Seite des Halses zu hängen scheinen, aus den Rückenlinien oder den Bauchlinien stammen, wird wohl Niemand bezweifleln wollen. Aber es sind freilich Anbeftungen von Füssen an so entfernt liegenden Theilen, z. B. am Kopfe, wahrgenommen, dass ich diese auf die von mir so eben beschriebene Ver- doppelung zurückzuführen nicht wagen darf. Auch giebt es Verdoppelungen anderer Art, wie die nachfolgende Beobachtung zeigt. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 157 VIIL. Ueberzähliges Bein an einer menschlichen Frucht. Taf. VII. An einem ausgetragenen, feisten menschlichen Hemicephalus unsrer Samm- lung findet sich ein drittes Bein. Am Kopfe und Rumpfe ist kein anderes Zeichen von Verdoppelung zu erkennen, da der weit gespaltene Gaumen vielmehr eine Hemmung in der vollständigen Entwickelung andeutet. Auch ist das überzählige Bein kein mittleres, wie es in Doppelbildungen, die am untern oder hintern Ende des Rumpfes sich der Einfachheit nähern, vor- kommt, sondern es ist eine überzählige rechte untere Extremitit, welche auf der Rückenseite der regelmässigen aufsitzt, und eine Wiederholung derselben in etwas verkleinertem Maassstabe bildet. Diese überzählige Ex- tremität hat nämlich ihre Hinterbacke, die mit besonderer Wülbung über die Gesäss-Wôlbung der regelmässigen rechten Becken-Gegend hervortritt, einen kurzen Ober- mit noch mehr verkürzten Unterschenkel, und einen Fuss, der beinahe die Länge des regelmässigen Fusses hat, dem aber die grosse Zehe fehlt. Das überzählige Bein ist nicht dem regelmässigen entgegengesetzt, son- dern gleich gelagert, denn seine innere Seite ist der äussern des grüssern Beines zugekebrt, nur die Fusssohle ist ein wenig nach aussen gedreht. Vermüge dieser Lage ist also die Einbucht zwischen dem überzäbligen Schenkel und dem regelmässigen für den erstern die Schenkelbeuge oder Inguinalgegend. Hier sieht man drei warzenfrmige Vorragungen, welche aber nicht gleich unter sich sind. Die zwei vordern, die in der Beuge selbst sich finden, bilden flache Halbkugeln, von denen die vorderste mebr, die zweite weniger hervortritt. Hinter dieser, mehr aus der Beuge her- ausgerückt, ist eine dritte fast cylinderférmig hervortretende Vorragung, von fünf Linien Hôhe und drei Linien Durchmesser. Alle drei sind mit ansehnlichen Talgdrüsen an der Oberfläche versehen. Im Innern ist ein 158 BAER, Zoologie. festes Gefäiss-Geflecht. Ich stehe keinen Augenblick an, sie für Brustwarzen zu halten. Dass bei Thieren an der Basis überzähliger Hinterfüsse sehr oft Milch- drüsen vorkommen, ist bekannt. Allein hier sind auch die Milchdrüsen regelmässig entweder nur in den Weichen, oder nach der Länge des gan- zen Bauches gelagert. Beim Menschen sind Inguinal-Milchdrüsen hüchst selten, aber keinesweges ganz unerhôrt. Es haben sogar solche Milchdrüsen zur Ernährung von Kindern gedient. Thérèse Ventre, deren Mutter eine dritte überzählige Warze auf der rechten Seite des Thorax hatte, be- sass selbst, ausser den gewühnlichen Warzen am Brustkasten, eine am Schen- kel, die auf einer so reichlich Milch secernirenden Drüse sass, dass sie 6 Jahr hindurch drei fremde Kinder neben den eigenen säugte. Ihr eigener Sobhn sog 30 Monat hindurch an der Warze am Schenkel. Er pflegte unter die Rôcke der Mutter zu kriechen und dort stehend oder kniend sich zu sättigen. (Robert in Magendie’s Journal de physiologie. Tom VI, 2). Die abweichenden Verhältnisse dieser Inguinal-Gegend mügen auch die sonst für das menschliche Geschlecht sebr seltene Bildung von Milchdrüsen in ihr begunstist haben. Im vorliegenden Falle ist die Grüsse der hin- tersten Warze sehr auffallend, Sieht man ihre Stellung genauer an, so findet man, dass sie eigentlich nicht mehr in der Weiche selbst liegt, son- dern da, wo die Schenkelbeuge dieses uüberzäbligen Oberschenkels in die Kerbe zwischen dem Oberschenkel und dem Gesässe ausläuft. Unsre Ab- bildung wird mehr als alle Beschreibung anschaulich machen künnen, dass diese grosse Brustwarze, in Bezug auf den überzähligen Schenkel, da sitzt, wo für den regelrechten Schenkel die grosse Schamlippe anliegt. Die überzählige Extremität enthält sehr viel Fett wie der feiste Æemi- cephalus selbst, besteht aber keinesweges aus Fett allein, sondern hat ganz ansehnliche und gut ausgebildete Muskelbäuche, denen es denn auch an Nerven nicht fehlt, Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 159 Das Knochengerüste zeigt zuvürderst ein äusseres, der überzähligen Extremität angehôriges Hüfthbein (Taf. VIII. Fig. 2, B), das die Gestalt eines Kreisausschnittes hat, wie das Schulterblatt vieler Amphibien. Es legt sich mit seinem innern Rande an die Seitenfliche des Kreuzheins an, und ragt, ganz nach der Regel, über diesen Rand nach der hintern Fläche desselben Knochens vor, steht aber mit keinem Schambeine und keinem Sitzheine in Verbindung. Daher auch seine ganz abweichende Gestalt, die nicht darauf berechnet ist, eine Bauchhôühle zu umgeben, sondern seine alleinige Be- ziehung zur überzähligen Extremität dadurch ausdrückt, dass es sich nach dem nächsten Knochen grade ausstreckt. Unter ihm liegt das Hüfthein des ausgebildeten rechten Schenkels (Fig. 2, C). Die Gestalt dieses tiefern Huüft- beines, das auch mit einem Schaambeine und einem Sitzheine in Verbin- dung steht, ist ziemlich regelmässig. So hat es den gewôhnlichen srossen Hüfthein - Ausschnitt (/ncisura ischiadica mayor), der dem äussern Hüftheine fehlt, oder durch den kaum bemerklichen Ausschnitt des hintern Randes ersetzt wird. Indessen ist das innere Hüfthein doch in einer Hinsicht un- vollständig. Es legt sich nämlich zwar auch an die äussere Seitenfläche des Kreuzbeins, die ungemein breit ist, aber nur an die vordere Hälfte desselben, da die hintere Hälfte von dem äussern Hüfthbeine eingenommen ist. Es fehlt dem innern also auch der Theil, der über die Anheftung nach hinten vorragen sollte. In dieser Hinsicht ersetzt das äussere Hüft- bein reichlich, was dem innern fehlt. Beide Hüfthbeine waren ausser ihrer Anheftung am Kreuzbeme, in der Nähe desselben, auch unter sich durch Knorpelmasse verbunden. Ich zweifle nicht, dass diese Knorpelmasse, deren Ablôsung schon jetzt einige Kraft erforderte, später auch verknôchert wäre, und man dann also ein gespaltenes Hüfthein gehabt haben würde, dessen äusseres Blatt, zwar nach vorn unvollständig, aber für sich allein den nach hinten vorragenden Theil gebildet hätte. Dieser Spaltung entsprach denn auch das Kreuzhein, Die rechte äussere Fläche, aus den Querfortsätzen Mëm. VI. Sér. Sc. math. ,phys. et nat. T. VI Qde part. Sc. nat, 21 160 BAER, Zoologie. dieser Seite gebildet, war ungemein breit, und durch eine gebogene Rinne in zwei Hälften, eine vordere und eine hintere, abgetheilt, von denen die vordere dem inneren, die hintere dem äussern Hüftheine zur Anlagerung diente. Die Rinne lief in emen Spalt aus, der zugleich als zweites Foramen sacrale anticum diente, da, wie wir hôren werden, hier der entsprechende Nerv durchging, Das übrige Knochengerüste des überzähligen Beines war noch mehr verkümmert, An dem Huüftheine hing, durch ein straffes Gelenk verbun- den, das obere Drittheil eines Oberschenkels (Fig. IL D); das einen sebr starken Trochanter hatte, dann aber in eine Spitze auslief. Von dieser erstreckte sich nur ein unregelmässiges Sehnengebilde zu einem breiten Knochen, den man nach den Muskelansätzen für das Schienbein (in Verbin- dung mit der Kniescheibe) halten musste. Wo äusserlich das Knie kennt- lich ist, hat dieser Knochen einen dünnen langen Fortsatz der an das Knie des Geschlechtes Colymbus erinnert. Neben dem verkürzten Schienbeine liegt das Rudiment vom Kopfe des Wadenbeins als kleiner Knorpel (F), unter ihm aber der Fuss, der mit Ausnahme der grossen Zehe ziemlich vollständig ausgebildet zu sein schien. Doch wurden nur Sprungbein (G) und Fersenbein (H) bloss gelegt. Die Musculatur dieser überzähligen Extremität war auffallend vollstän- dig, besonders wenn man sie mit den Extremitäten des oben beschriebenen Parasiten vergleicht. Das äussere Hüfthein gab nicht nur den gewühn- lichen dreien Gesässmuskeln (M. M. glutaei), die sich an das verstümmelte Oberschenkelbeim setzten, ihre Anheftung, sondern es fanden sich auch der M. pyriformis, ein Paar M. M. gemelli, die aber nicht eigentlich von der Spina und dem Tuber ossis ischit kamen, sondern von einer dicken Band- masse, die von diesen Spitzen nach der hinteren Hälfte des Kreuzbeins sich ausdehnte, und einige kleine, aber deutlich ausgebildete Muskeln, die von diesem äussern Huüftheine in das Sehnengebilde verliefen, das die Steiss- Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 161 beine umgab, etwa M. M. coccygei zu nennen. Auf dem innern ausgebil- deten Hüftheine lagen neue M. M. glutaei, der grosse von beschränktem Umfange, da er nur den engen Raum zwischen beiden Hüftheinen einnahm, wo er sowohl von der äussern Fläche des innern als von der innern des äussern Hüftheins entsprang. Zweifelhaft schien es, ob so schwache Ge- sässmuskeln wie hier der ausgebildete Schenkel hatte, zu einem kräftigen Gange genügen würden; dass aber Menschen mit einem überzähligen Beine dieser Art, zur vülligen Reife gelangen kôünnen, wird Niemand bezweifeln wollen. An dem ausgebildeten Schenkel konnte ich keine besondern A. M. gemelli finden, obgleich der M obturatur internus nicht nur gut ausgebildet, son- dern mit seiner Sehne regelrecht gelagert war, die letztere also der Be- gleitung der eben genannten Muskeln enthehrte. Auch habe ich für diese Extremität keinen M. pyriformis finden kônnen. Die übrigen Muskeln der- selben aufzusuchen, schien überflüssig, da sie ausserhalb jeder Stérung lagen. In der parasitischen Extremität hôrte die Muskelmasse mit dem Stum- mel des Oberschenkelbeins auf, fing aber dann gleich wieder an. So stieg zu dem Schienbeine und namentlich zu der vorspringenden Spitze dessel- ben, ein Muskel herab, der von dem sehnigen Zwischengebilde seinen Ur- sprung nahm. Ausser diesen Insertionen erinnerte er auch durch seine Lage an den M. cruralis. Da er aber seine Nerven vom N. ischiadicus er- hielt, so glaube ich doch, dass ihm ein anderer Name gebübrt. : Am Un- terschenkel und am Fusse schien die Musculatur, mit Ausnahme vom Antheile der fehlenden grossen Zehe, ziemlich vollständig, obgleich sehr umgestellt. In der Fusssohle fehlten selbst die M. M. interossei nicht. Im Allge- meinen kann man also sagen, dass die meisten Muskeln, zu welchen der N. ischiadicus geht, da waren, die vom N cruralis abhängigen aber nicht. Deswegen bin ich wohl mit Recht zweifelhaft, ob der Muskel, welcher sei- . * 162 BAE BR, Zoologie. ner Lage nach fur den M. cruralis angesprochen werden konnte, nicht vielmehr der kurze Kopf des M. biceps femoris war. Das Schienbein war ein flaches Dreieck, sein innerer Hôcker also auch mit der vorragenden Spitze identificirt. Dadurch musste dieser Muskel an die vordere Fliche des Unterschenkels kommen und die Lage des M. cruralis gewinnen. Dass der andere Kopf dieses Muskels fehlte, kann nicht auffallen, da für die überzählige Extremität kein Hüftbeinhôücker da war. Eben so fehlten auch der M. semi-tendinosus und der M. semi-membranosus. Ich war nun begierig die Nervenvertheilung und ihren Zusammenhang mit dem Rückenmarke kennen zu lernen, muss aber freilich bedauern, dass mir die Aufgaben erst vollständig entgesentraten, als schon einige Verbin- dungen gelôst waren, bevor ich das gegenseitige Verhältniss beider Hüft- beine und beider Hüfthein-Nerven erkannt hatte. Nun war es aber zu spät, jedes einzelne Nervenbündel bis ins Rückenmark zu verfolgen. Nach Abtrennung der Haut von dem parasitschen Schenkel sah ich einen starken ischiadischen Nerven an den hintern Rand des überzähligen Huüftheines treten, der die Stelle des grossen Huüfthein-Ausschnittes fur diesen Knochen vertrat. Hier theilte sich der Nerv in einen tiefen Ast, der zwischen bei- den Hüftheinen dieser Seite verlief, um in den ischiadischen Nerven des grossen Schenkels überzugehen, und in einen oberflächlichern, der der ischiadische Nerv des überzähligen Schenkels war. Einige Zweige von ihm vertheilten sich theils in die Haut als N. cutaneus femoris posterior, theils in die benachbarten Muskeln, die M. M. glutaei, den pyriformis, die gemelli, coceygei. Die Fortsetzung des Astes ging aber zwischen dem über- zähligen Hüfthein und seinen ML. M. glutaeis nach vorn und versorgte sammtliche Muskeln und die Haut am Unterschenkel und Fusse. Dieser Nervous ischiadicus der überzähligen Extremität schien viel ober- flächlicher oder mehr nach der Dorsalfläche hin aus dem Canale des Kreuz- beins hervorzukommen, als man von dem Austritte eines regelrechten Sa- LL Zoologie. Ueber doppelleibige Misszeburten. 163 cralnerven irgend erwarten konnte. Ich zweifelte also auch nicht, nach- dem ich gesehen, dass unter dem äussern Hüftbein ein zweiter ischiadischer Nerve lag, der aus der vollständig ausgebildeten Incisura ischiadica dieses Knochens hervortrat, dass der überzählige Nervus ischiadicus entweder ganz besonders aus dem Rückenmarke hervortreten oder mit einzelnen Wurzeln aus den regelrechten Sacralnerven gebildet würde. Allein das Aufbrechen des Wirbelcanales und die genaue Untersuchung des Rückenmarkes erwies ein anderes Verhältniss. Aus dem Rückenmarke entsprangen für die rechte Seite, wie für die linke, nur die gewôhnlichen 2 Reïihen von Nerven- wurzeln ohne die germgste Ueberzahl. Der Austritt der Sacral-Nerven war aber auf der rechten Seite anders als auf der linken. Während auf der linken Seite der Austritt ganz regelrecht war, zeigte sich, dass auf der rechten schon der letzte Nereus lumbalis (Fig. 2, b) von dem vorletzten (a) weiter abstand als auf der linken Seite. Er folgte mehr der Richtung des ersten Nervous sacralis dieser Seite (c). Der zweite Sacral-Nerve war auf dieser Seite nicht nur sehr stark, und hatte einen viel längern Verlauf bis zu seinem Knoten, sondern er lag auch (für die Ansicht vom Rücken aus, die die Abbildung darstellt) viel oberflächlicher, oder mebr nach der Rückenfläche hin. Sein Nervenknoten ragte nämlich gegen den oben er- wähnten Spalt vor, in welchen die Furche in der Seitenfläche des Kreuz- beins auslief. Das Ende dieses Spaltes war zugleich das zweite Foramen sacrale anterius, denn einen anderen Ausgang für den zweiten Sacral-Nerv gab es nicht. Dieser zweite Sacral-Nerve war es nun, der den überzäh- ligen Nervus ischiadicus bildete, ausserdem aber mit seinem tieferen Aste zur Bildung des regelrechten Hüftnerven beitrug, dessen Plexus ischiadicus, also nur etwas mebr in die Länge gezogen war als gewühnlich. Obgleich der zweite Sacral-Nerv der rechten Seite auffallend stärker war als der linke, so waren seine Wurzeln doch ganz genau denen des glsichnamigen Sacral-Nerven der linken Seite gegenüber. Nicht em Fädchen griff in den 164 BAER, Zoologie. Bereich der vorhergehenden Nerven über. Ein Versuch die einzelnen Fä- den auf beiden Seiten zu zählen, misslang wegen der grossen Brüchigkeit, die sie nach sehr langem Liegen in Weingeist erbalten batten, doch liess das scheinbar genaue Gegenuüberliegen der einzelnen Ursprüunge an keine merkliche Ungleichheit in der Zabl der Fäden glauben. Da dennoch der Nervenstamm auf der rechten Seite merklich stärker war, so môgen also wohl die einzelnen Wurzel-Fäden stärker gewesen seyn, wie denn auch das Rückenmark, bei genauer Betrachtung, im Bereiche dieser Ursprünge auf der rechten Seite sich stärker erwies. An dem Knoten nahmen, ganz nach der Regel, nur die Fäden der hintern Wurzeln Antheil, die vordere Wurzel heftete sich nur an, und verband sich gleich darauf mit den aus dem Knoten tretenden Bündeln. Es war nun deutlich, dass sowohl der Ucbergang in den Nervus ischiadicus der ausgebildeten als der gleichnamige Nerv der überzähligen Extremität ihre Bündel sowohl aus der vordern als aus der hintern Wurzel dieses zweiten Sacral-Nerven erhielten. Hieraus scheint hervorzugehen, dass das überzäbhlige Glied nur mit der Wucherung eines einzigen Nervenstammes seiner Seite in Verbindung war, und dass dem grôssern Nervous ischiadicus nichts Wesentliches an seinen Elementen fehlte, eirige Bündel aus dem dritten Sacral-Nerven vielleicht ausgenommen. Ueber die Verbreitung dieses Nerven kann ich leider nicht mit Sicherheit berichten, da seine Verbindungen ausserhalb des Wirbelscanales schon zerstôrt waren als mir das Verhalten des zweiten Sacral- Nerven die Kenntniss von der Verbreitung des 3ten wünschenswerth machte. Er setzte mit den folgenden Nerven die neue Reïhe fort, welche sein Vor- gänger angefangen hatte, so dass die gesammte Reiïhe der Nervenaustritte auf der rechten Seite gleichsam einen Bruch zwischen dem ersten und dem zweiten Sacral-Nerven bildete. Dieser Bruch sprach sich auch in der Gestaltung dieser Seite des Kreuzbeins aus. Der dritte Sacral-Nerve war nicht stärker als der gleichnamige auf der linken Seite. , Er stand ohne Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 165 Zweifel mit dem supernumerären Nerv. ischiadicus in Verbindung — ob aber auch mit dem regelrechten, kann ich nicht entscheiden, noch weniger. ob, wegen der mangelnden Antheile vom 3ten Sacral-Nerven, der sonst vollständigen Extremität einige Becken-Muskeln fehlten. Verschweigen will ich nicht, dass ich bei Darstellung des Zusammen- hanges beider Nerven der rechten Seite, einen sehr unerwarteten Fund machte. Etwas entfernt von dem oben beschriebenen Uebergange des zweiten Sacral-Nerven in den AN. ischidiacus der ausgebildeten Extremitat zeigte sich in der Inguinalgegend des überzähligen Beines ein weisses Kôr- perchen, das man beim ersten Anblicke fur ein Ganglion nehmen konnte. Bei dem Versuche es zu reinigen, um den Zusammenhang mit den übrigen Nerven zu erkennen, zeigte es sich von einem abstehenden Häutchen über- deckt. Nach Durchschneidung desselben fsnd sich aber statt eines Nerven- knotens ein unverkennbares Zeugungsorgan, ein Hoden oder, da doch der Stammkürper weiblich war, vielmehr ein unausgebildeter Eïerstock. Es hatte unter dem Drucke der benachbarten Theile und in Folge der langen Ein- wirkung des Weingeistes eine dreiseitige Gestalt erhalten, und war nur halb so gross als ein Eierstock des Stammkôrpers. Es hing mit verschmä- lerter Anheftung an einem Bande, das vollständig der Falte glich, an wel- cher Hode und Eïierstock aus ihrer ursprünglichen Lagerstätte hinabstiegen. Dieses Band war auch hier die Einfaltung einer serôsen Haut, welche ei- nen langen Canal auskleidete. Die Lage des Zeugungs-Organes in dicsem Canale gab ïhm die äussere Aehnlichkeit mit einem im Herabsteigen be- griffenen Hoden, obgleich seine Geschlechtlichkeit wohl noch ganz unent- schieden war. Der Canal, der eine mässige Sonde aufnahm, verlief gegen die äusserste Brustwarze (Fig. 1 c), mündete aber nicht unmittelbar in der Brustwarze aus, sondern endete mit einem kreisférmigen Wulste. Die Warze war von einem so dünnen Canale durchbohrt, dass er nicht die feinste Borste durchliess. Dieser Canal verlief aber auf die durchbohrte 166 BAE BR, Zoologie. Mitte des Wulstes zu. Es war also dadurch wirklich eine Continuität der Hôbhlung hergestellt und ich musste mich fragen, ob die Vorragung € nicht vielmehr eine Klitoris zu nennen sei? Allein die Entfernung von einem Schaam- oder Hüfthein, die cylindrische Form des erectilen Gewebes ohne Spur einer Duplicität, schienen entschieden für eine Brustwarze zu sprechen. Am obern Ende konnte die Gränze dieses Canals nicht mebr genau er- mittelt werden, da das Zellgewebe von den Muskeln dieser Gegend ent- fernt war und die Sonde, nachdem sie drei Linien etwa in einem ge- schlossenem Gange fortgeführt war, zwischen den .Muskeln hervortrat. Glüucklicher Weise war aber das Bauchfell des Stamm-Kürpers in vollstän- digem Zusammenhange abgetrennt worden, bevor ich an die Bloslegung des M. iliacus internus und M. obturator internus gegangen war. Da nun dieses Bauchfell keine Einmündung eines solchen Canales zeigte, so kann ich nicht jin Zweifel sein, dass der parasitische Leistencanal nach oben blind endete. Damit ist freilich noch nicht gewiss, dass nie ein Zusam- menhang da gewesen war. Die Entfernung des ursprünglich hier befind- lichen Zellgewebes machte es unmôglich zu untersuchen, ob das Rumpf- nerven-System des Stammkürpers mit diesem überzähligen Zeugungsorgane in Verbindung war. IX. Ueberzählige Beine an der vordern Fläche des Beckens eines Kindes. Taf. IX und X. Ich reihe hier noch die Untersuchung von zweien an der Bauchfläche befestigten Beinen an, die gleichfalls an einem menschlichen Subjecte beobachtet wurden. An einem vüllig ausgetragenen und grossen Kinde unsrer Sammlung, das einige Zeit nach der Geburt gelebt haben muss, finden sich zwei über- Zoologie. Urber doppelleibise Missg'burten. 167 zählige Beine in der Gegend des Schaambogens.. Der Haupikôrper ist äus- serlich im Allgemeinen wohlgebildet. Die ungewôhnliche Breite und Flach- heit des Brustkastens glaubte ich einem Drucke zuschreiben zu mussen, der in der ersten Zeit der Conservation im Weingeist auf die vordere Fläche des Thorax gewirkt haben mochte. Die Zergliederung belehrte mich aber, dass in der That eine innere Missbildung der Flachheit und Breite der Brust und des Bauches zum Grunde lag. Die ausgcbildeten Extremi- tâten waren vielleicht etwas klein fur das richtige Ebenmaass, sonst aber vollständig und wohlgebildet. Die scheinbar am Schaambogen sitzenden überzähligen Beine waren den normalen entsegengekehrt, das rechte von ibnen, dasjenige nämlich, welches dem linken Beine des Stammkürpers gegenüber lag, war vollständig, jedoch etwas kürzer als das regelrechte und mit einer nur wenig nach aussen verbogenen Fussplatte verschen. Das andere snpernumeräre Bein hatte einen etwas verkürzten Oberschenkel, noch mehr verkürzten Unterschenkel und eine ganz seitlich gestellte, flach gedrückte Fussplatte an der nur zwei Zehen ausgebildet waren. (Vergl. Taf. IX, Fig. 1). Von hinten angesehen (Taf: IX, Fig. 2) zeigte sich die Afterôffnung des Stammkôürpers regelrecht, dem Parasiten schien sie auf den ersten Anblick zu fehlen. Der Kerbe im Gesässe des Stammkürpers kam eine entsprechende des Parasiten (kÆ) entgegen. Beide stiessen auf eine an- sehnliche Querfurche, welche Stammkürper und Parasiten von einander abgränzte, und so gestaltet war, dass man hätte glauben kônnen, beide Kôrper seien ganz gleich entwickelt, denn die Theile, welche die Quer- spalte zunächst umgaben, waren fast gleich gross auf beiden Seiten Die Spalte selbst erwies sich als gedoppelte Schaamspalte. Man sah nämlich auf jeder Seite ein Paar unverkennbare Schaamlippen (2, 2 und EU DET und, wo sie in der Mitle zusammenstiessen, zwei mit vielen Runzeln und Mém. VI. Sér. Sc. math , phys. et nat. T. VI Qde part. Sc, nat. 22 168 B1ER, Zoologie. Furchen besetzte Erhabenheiten, die man nothwendig für zwei Kitzler an- sprechen musste. Zwischen ihnen zeigte sich die mit einer dünnen kreis- f‘rmigen Falte umgebene Geschlechts- und Harnôffinung (f). Sie lag je- doch nicht genau zwischen beiden Kitzlern, sondern war dem Stammkär- per um ein sehr Geringes mehr genähert als dem Parasiten. In der That zeigte sich später auch, dass sie nur die Harn- und Geschlechtsôffnung des Stammkôrpers war. Bog man nämlich die beiden Kitzler zurück, um den Raum zwischen ihnen genauer zu betrachten, so erkannte man in dem- selben noch mehrere Oelfnungen. Ausser ganz kleinen waren fünf von ihnen etwas weiter, und liessen eine sehr dünne Sonde ein. Man sieht sie in Fig. 3 abgebildet. Die Einfubrung von Sonden und die spätere Zer- gliederung erwiesen nun, dass eine von ihnen (n) die verengte Ausmuün- dung der Harnrühre und eine andere, von der Mittelfurche etwas mehr ab- stehende (0), die noch mehr verengte After-Oeffnung des Parasiten war. Das Zurückbeugen der Kitzer zeigte nun auch deutlich, dass vorher durch die übermässig faltenreichen Vorhäute beide Spitzen (Eicheln) der Kitzler verdeckt und gegencinander gedrüuckt waren. Man sicht in Fig. 3 bei / und / die Spitzen beider Kitzler und wie von ihnen zwei flugelfor- mige Fortsätze zur Seite abgehen, als Andeutungen von Nymphen (m u. m'), oder wenigstens der vordersten Theile derselben, welche als Hautfalten an die Spitze jedes Kitzlers sich ansetzten. Die äussern Geschlechtstheile waren also in unserm Falle von einem am Becken befestigten Parasiten grade so gestaltet wie sie oft in den Doppelleibern, die am Becken zusammen hän- gen, gefunden werden, indem die Schaamspalten mit den Kitzlern eine Linie bildeten, die, statt die Richtung der Afterkerben fortzusetzen, mit ibhr in rechten Winkeln sich kreuzte. Obgleich die Harnôffnung (n) und der After (o) des Parasiten viel enger waren und viel näher zusammenstanden als im Stammkürper, so war doch die gegenseitige Lage dieselbe, da die beiden Harnôffinungen einander Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 169 zugekehrt und die After-Oeffnungen abgekehrt waren. Die géringe Ab- weichüng in der Symmetrie, welche in diesen Ausgängen sich zeigte, schien auch auf die Ausbildung beider Kitzler einigen Einfluss ausgeübt zu haben. Der Kitzler der linken Seite (2) war dünner und umfasste mit seinen rudimentären Nymphen, die enge Harnôffnung des Parasiten (n) während der Kitzler der rechten Seite () stärker war und seine Nymphen gegen die Harn- und Geschlechtsüffnung (f) des Stammkôrpers richtete. Ueberhaupt bin ich geneigt, die vertiefte Stelle zwischen beiden Kitzlern, welche von dem doppelten Nymphen-Paare umgeben wird, für den eigent- lichen Vorhof unsers Subjectes zu halten, wodurch denn die ringférmige Falte der Oeffnung die Bedeutung der Scheidenklappe erhalten wurde. Freilich stand schon über derselben die Scheide mit der Harnblase in Ver- bindung. Allein dieselbe Harnblase mündete zugleich auch in n aus, da, wie wir hôren werden, keine zweite Harnblase da war. Bevor ich zur Beschreibung des Innern übergehe, bemerke ich noch, dass der Nabel etwas Auffallendes hatte. Er zeigte nicht den gewühn- lichen kreisférmigen Wulst, überhaupt keine deutliche Spur von Vernar- bung, sondern bildete nur eine erbsengrosse, weniger als halbkugelige Vorragung, und die Haut ging von ihr ohne merkliche Abgränzung in die Bauchwand über. — Nach Abtrennung der Haut fand sich in dieser Vor- ragung ein comprimirtes Bläschen von etwa 2 Linien Durchmesser, doch nicht ganz rund, sondern mehr lang als breit und zugleich durch einen innern Vorsprung in zwei Neben-Säckchen getheilt. Die innere Fläche war überall mit deutlichen, dem unbewaffneten Auge schon kenntlichen Zotten besetzt, wie sie im Dottersacke oder Nabelbläschen in späterer Zeit gewühnlich vorkommen, jedoch noch etwas mehr ent- wickelt. Man kann wohl nicht zwcifeln, dass unser Bläschen nichts anders war als der in der Bauchwand noch zurückgebliebene Dottersack. Es ist * 170 BAER, Zoolosie. bekannt, dass nicht selten dieser Sack, oder das sogenannte Nabelbläschen, auch im dritten und vierten Monat, wo er, der Regel nach, nicht weit von dem Uebergange der Nabelschnur in das Amnion, zwischen diesem und dem Chorion liegen sollte, dort nicht gefunden wird, und dagegen in der Nabelschnur selbst liegt, wo er sich durch eine Vorragung äusserlich kenntlich macht*).+ Viel seltener sind die Fälle, in denen weder ausser- halb des Amnions noch in der Nabelschnur ein Nabelbläschen sich zeigt. In gewissen Formen von Doppelbildungen ist es sogar Regel, dass das Nabelbläschen in der Bauchhôhle zurückbleibt, wie wir später zeigen wer- den. Im vorliegenden Falle lag es nicht in der Bauchhôhle selbst, son- dern zwischen den Bauchwänden und der äussern Haut. Die Fig. & zeigt uns diesen Dottersack in natürlicher Grüsse und durch Wegschneiden eines Theiles seiner Wand geüfinet. Da das Säckchen durch den Weingeist erhärtet war, so behielt es nach diesem Schnitte seine H6h- lung. [m [nnern derselben sprang sehr deutlich eine Leiste vor, die im Form eines elliptischen Ringes (1,1) diese Hôhlung in zwei sehr ungleiche Räume, einen grôssern (a) und einen viel kleinern (b) abtheïlte. Die Zotten erschienen in beiden Säcken dem bewaffneten Auge als dunkle Puncte, auf den Schnitträndern zeigten sie sich aber unverkennbar als Zotten. Die vorspringende Leiste schien dem blossen Auge glatt zu sein, zeigte jedoch unter dem Mikroskope schwächere Zotten, so dass man lebhaft an den Pansen der Widerkäuer erinnert wurde, wo auch die Zotten auf den ring- férmigen Vorsprüngen sehr unbedeutend gegen die auf der Wand der Säcke sind. Die Fig. 5 zeigt uns an einem Stückchen von dem Dotter- sacke unter 20fachen Vergrôsserung die Zotten sehr deutlich; sie sind andere mebr cylindrisch nicht ganz gleich, indem einige mehr kegelférmig, erschienen, wabrscheinlich mit einer Abflachung für beide Formen. #) Man findet so gelegene Nabelbläschen ôfters abgebildet z. B. im ten Bande meiner Ent- wickelunygs-Geschichte. Taf. VII Fig. 21. Zoologie. Ueber doppelleibise Missecburten. 171 Die Vermuthung, dass die grôssere Abtheilung des Douersiehe dem Stammkürper, die kleinere dem Parasiten angehôrt habe, licgt so nahe, dass man besiimmte Gründe gegen sie haben müsste, um sich ibr nicht hinzugeben. Auch schien die Lage dieser Vermuthung zu entsprechen, denn die kleinere Abtheilung lag unmittelbar unter der Bauchhaut, also vom Stammkürper abgewendet. Eine Verbindung war aber weder mit dem Parasiten noch mit dem Stammkôrper jetzt noch zu erkennen. Unter dem Dottersacke verlief nämlich die schnige Haut, welche in unserm Falle die Linea alba darstellte, ohne Unterbrechung. In Bezug auf die Bauchwände war hier eine bedeutende Abweïchung von der gewôhn- lichen Bildung, eine Abweïchung wie sie aber bei allen Embryonen, die an der Bauchfliche einen Parasiten tragen, Regel zu sein scheint, Die Bauchmuskeln standen weit von einander und liessen also eine grosse Lücke zwischen sich. Schon bei ihrem Ursprunge waren die graden Bauchmuskeln weiter von einander mehr entfernt als gewôhnlich (Taf. X. Fig. 1. d).. Damit hing die Breite vom Bauchende des Thorax und der breitgabelférmig ge- spreizte Schwerdtknorpel (a) zusammen. Nach dem Becken zu liefen diese graden Bauchmuskeln immer weiter auseinander und hefteten sich dann an ganz seitlich gestellte Vorragungen (d”’, d'), welche sich später als die ver- kürzten Schaambeine ergaben. Eben da-lag über der Insertion jedes gra- den Bauchmuskels ein ganz ansehnlicher Musculus pyramidalis. Statt eines sehnigen Streifens (Linea alba), war die Lücke zwischen beiden graden Bauchrauskeln durch eine breite Aponeurose (e, e, f) ausgefullt, die seitlich auf die gewôhnliche Weise in die Scheiden der genannten Muskeln über- ging, über dem Nabel ziemlich derb, unter ihm aber dünn und durch- sichtig war. Dagegen war hier noch eine zweite mehr oberflächliche Apo- neurose kenntlich, welche mir etwas stärker entwickelt schien als die Fascia super/ficialis gewôhnlich ist. Diese letztere bedeckte auch die rudi- mentäre Bauchhôhle des Parasiten von der wir weiter unten hüren werden. 172 PB A4:E:2; Zoologie. Nach Entfernung der oberflächlichen Aponeurose, sah man durch den un- tern verdünnten Theil der tiefern Sehnenhaut vier gegen den Nabel auf- steigende Gefässe (2, k',i,) und die Harnblase (4) durchschimmern , wie unsere Abbildung Taf. X. Fig. 1 darstellt. Der knücherne Ring des Beckens wurde auf der Bauchseite nicht durch gewôhnliche Schaambeine gebildet, sondern durch zwei sehr unregelmässige, in einen Kamm vereinigte Knochenmassen, die man für zwei supernu- meräre in der Mittellinie verwachsene Huüftheine haiten musste. Sie hatten auch auf jeder Seite eme verschmälerte, seitliche Verlängerung, ein Schaam- bein, das dem verkürzten Schaambein des Stammkôrpers durch Bandmasse fest verbunden war. Eine starke nach unten und innen steigende und mit stumpfem Hücker endende Verlängerung musste unbedenklich für ein Sitz- bein erklärt werden. So hätten wir denn, gegenuber dem weit geôffneten und in seinen Schaambeinen besonders verkuürzten Becken des Stammkôrpers ein parasiti- sches Becken, an welchem die Beine des Parasiten befestigt waren, dem aber das Kreuzhbein fehlte. j Diese parasitischen Beine selbst waren, wie gewühnlich, grôsstentheils mit Fett ausgefüullt. Aber es fehlte nicht ganz an Muskel-Substanz. Die Bündel waren deutlich gebildet, aber so unregelmässig grupirt, dass die Benennung schwierig oder unmôglich wird. Muskelbündel, die vom über- zähligen Huftbein kamen, dehnten sich in eine dünne Scheide aus, welche an die Streckseite des Knies hinab stieg. Ich stand nicht an diesen scheidenfôr- migen Muskel, der nur oben gesonderte Bündel batte, fur den Extensor femo- ris zu halten, besonders da aus der Schaambein-Gegend an das obere Drit- theil des Oberschenkels, mehr ausgebildete Muskeln gingen, die man für die Adductoren ansehen konnte, und die mit diesem Extensor eine Art von Rinne bildeten, in der ich eine Arterie und einen dünnen weissen ver- zweigten Faden fand, den ich für den Nervous cruralis der überzähligen Zoclogie. leber doppelleibige hissgeburten. 175 Extremität halten musste. Es war die mehr ausgebildete parasitische Extremität, in der dieser Nerv gefunden wurde. Unter dem Mikroskope mit feinen Messern getheilt, wurden auch in einer verhältnissmässig dicken Scheide die einzelnen Fäden und die Primitivfasern unterschieden. Die letztern schienen nur durch ihre Steifheit von frischen Primitivfasern der Nerven verschieden und diese Steifheit, die sie zarten Glasfiden gleich machte, konnte wohl der Einwirkung des Weingeistes zugeschrieben wer- den. — Nach oben war dieses Nervenstimmchen, in der Leistengegend des Parasiten schon längst durchschnitten, als ich es am Oberschenkel auffand, und es ist mir nicht gelungen das andere Ende des durchschnittenen Fa- dens mit Bestimmtheit zu entdecken. Am nächsten lag wohl die Vermu- thung, dass er ein Zweig vom N. cruralis der gegenüber liegenden ausge- bildeten Extremität war. Die Gegend, welche dieser Nerv einnahm, war noch ganz unverletzt. Ich konnte mich daher überzeugen, dass ein emziges dünnes Fädchen von ‘,, Linie Durchmesser, durchschnitten war, das am weitesten nach dem rudimentären Schaambein hinüberbog und hier, unter der Haut fortlaufend, in den parasitischen Schenkel hinüber gegangen sem mochte. Die Haut dieser Gegend hatte gleich Anfangs durchschnitten wer- den müssen. An Gefüässen fehlte es den parasitischen Extremitäten nicht. Die Arterien waren Verästelungen des Gefässstammes X° (Taf. X. Fig. 1), der neben dem Urachus lag. Diese Âeste theilten sich sehr bald und ganz unregelmässig in sehr dunne Zweige. Die Venen gingen in den daneben liegenden Gefiss- stamm 2. Von beiden weiter unten mebr. Der Parasit bestand aber nicht bloss aus den hintern Extremitäten, son- dern hatte, wie die Oberbauch-Parasiten, sein Darmstück. Es war etwa 2 Zoll lag, und 3 Linien weit, hatte ein stumpfes, stark gewundenes oberes Ende, war an einer Art Gekrüse befestigt, in welchem Blutgefässe verliefen, und war von seinem eigenen serôsen Sacke eingeschlossen, der 174 B' A'ER. Zoologie. vom Bauchfell des Stammkürpers ganz getrennt war und grôsstentheils die- Jenige Hälfte der Beckenhôhle einnahm, welche die parasitischen Becken- knochen bildeten, doch auch etwas über diese Hôhle, gegen den Nabel hin, hervorragte. Man sicht einen Theil dieses Peritonaeums bei m (Taf. X. Fig. 1) zuruckgeschlagen. Den Darm konnte man nur fur den weiten Darm, oder richtiger, für einen Theil desselben halten (Taf. X. Fig. 2). Indem er sich dem gemeinschaftlichen Perinaeum näherte, zog er sich plôtzlich in einen sehr engen Kanal zusammen und mündete durch die oben erwähnte enge Ocfnung (Taf: IX. Fis. 3, o) in der Mittelfurche, doch etwas nach der Seite des Parasiten hin aus. Fast komisch eérschien es mir, dass dieser After auch seine M. 7 levatores ani hatte. Sie kamen von der innern Fläche der pa- rasitischen Hüftheine, stiessen in der Mitte zusammen und umfassten die Afterôffnung. Sie waren zwar sehr schmal, da sie aber den gleichnamigen viel breitern Muskeln des Stammkürpers genau gegenuber lagen, so konnte über ihre Bedeutung kein Zweifel sein. Innere Geschlechtstheile habe ich fur den Parasiten nicht gefunden, wenisstens keine Eierstôcke, dagegen wohl einen Schein von einem Uterus. Zu beiden Seiten des Mastdarms verliefen nämlich zwei herabsteigende Falten, ähnlich den herabsteigenden Falten, an denen die Eierstôcke bei Embryonen befestigt sind, und die Nitzsch in den Vierfüssern, vordere Mutterbänder genannt hat. Sie enthielten auch, wie diese letztern, (Muskel-?) Faserbundel und ligen an der vordern (d. h. der Harnblase zu gekehrten) Fliche des Darmes, durch eine Querfalte unter sich veremigt, welche eï- nem breiten Mutterbande en nüniature glich. Da diese Querfalte in der Mitte verdickt war, und auch einen etwas convexen Rand bhatte, so ge- wann das Ganze recht genau das Ansehen eines sehr kleinen unentwickel- ten Fruchthälters. Ich habe jedoch weder eine Hôble noch ein deutliches Uterin-Gewebe erkennen kônnen, und halte daher diesen Fruchthälter für vôllig unterdrückt in der Entwickelung. Zoologie. Ueber doppelleibige Missgeburten. 175 Eine eigene Harnblase hatte der Parasit nicht. Er schien aber in den frühern Perioden der Entwickelung einigen Antheil an der Harnblase des Stammkôürpers gehabt zu haben, denn diese war nicht nur ungemein breit (Taf. X. Fig. 3, d), sondern hatte zwei Ausmündungen, von denen die eine als ein ziemlich weiïter Canal in die Mutterscheide des Stammkôrpers überging, die andere, dicht neben der eben genannten Harnrühre von dem Kôrper der Harnblase abgehend, ebenfalls ziemlich weit und stark war, dann aber plôtelich sich verengte, und nun in die Oeffnung (n der Fig. 3, Taf. IX), auslief, die ich eben deshalb für die Harnôffinung des Parasiten halten musste, wie sie denn auch der Harnôffinung (in derselben Figur) des Stammkürpers der Lage nach entsprach, mit dem Unterschiede Jedoch, dass diese letztere zugleich der Ausgang des Geschlechts- Apparates war, So scheint also, dass die Harnblase beiden Kôürpern gemeinschaftlich war, und zwar in ihrem Anal-Ende doppelt im Umbilical-Ende einfach. Hier war nämlich nur Ein schon ganz geschlossener Urachus, woraus man schliessen kann, dass nur Eine Allantois hervorgetreten war; nach dem After zu war aber die Blase nicht allein ganz ungemein breit, sondern lief, wie wir gehôrt haben, in zwei Harnrohren aus. Hinter der Harnblase lag im Becken des Stammkôrpers ein ganz wobl gebauter Fruchthälter mit breiten und runden Mutterbändern, mit zwei Eileitern und Eierstücken (Taf. X. Fig. 2). Vom Fruchthälter zog sich ganz auf die gewühnliche Weise eine Scheide herab. Sie war in ihrem Innern mit starken Runzeln besetzt, und vielleicht ein wenig breiter als gewôhnlich. In ihre vordere Wand drang die eine Harnrühre mit weiter Oeffnung ein. Da in der Scheide an dieser Stelle keine ringfürmige Falte und überhaupt keine Abgränzung, nicht einmal in der Beschaffenheit der innern Schleimhaut zu erkennen war, so habe ich geglaubt, dass jene ringférmige Falte an der Ausmündung (um fin Fig. 3, Taf. IX) als Hy- men, und die offene Grube zwischen beiden Kitzlern als Vorhof oder Fossa Mém. PT. Sér. Sc. math. ,phys. et nat. T. VI, de part. Sc. nat. 23 176 B 4E A Zoologie. urogenitalis anzusehen ist, wobei beide Kitzler und beide Paare von Nymphen in normaler Lage sein würden. Die eine Ausmündung der Harnblase ginge dann in die Scheide, die andere aber, in den Vorhof gehende , würde zugleich die Harnôffnung für den Parasiten sein, der mit dem Stammkürper eime gemeinschaftliche Fossa urogenitalis hätte, und des- sen kurzes Darmstück auch in dieselbe Grube ausmünden würde. Es blieb noch übrig, das Verhältniss der vier Gefisse 2," und i, Î zu bestimmen, welche am Unterbauche gegen den Nabel aufstiegen. Sie hatten das Ansehn als ob sie alle vier Nabelarterien wären. Diesen Namen verdienten aber nur die beiden äussern (Taf. X. Fig. 1, à, i). Sie waren die beiden Verlängerungen der Aorta. Ihre Umbeugungen gegen den Nabel lagen nur mehr nach aussen als gewübnlich, übereinstimmend mit dem weit geüfineten Becken des Stammkürpers. Die beiden innern Ge- fässstimme standen dagegen in nächster Bezichung zum Parasiten, obgleich der eine von ihnen (2) eine Fortsetzung der Vena hypogastrica des Stamm- kôrpers war. Dieser Stamm nahm aber auch die Venen aus dem Parasiten auf, wandte sich dann gegen den Nabel, indem seine Wände in die Derb- heit und die Textur einer Arterie übergimgen. Dieser Uebergang war im sofern allmählig, als der Stamm schon in der Beckenhôühle als Vena kypo- gastrica derbere Wände bhatte als gewühnlich. Der andere Stamm X' gab die Arterien für den Parasiten ab. Beide Stimme hatten sich vor der Ge- burt ohne Zweifel durch die Nabelschnur in den Mutterkuchen fortgesetzt. Jetzt waren sie aber in der Nabelgegend abgeflacht und schon véllig ge- schlossen. Der Parasit konnte also durch seine ursprünglichen Arterien gar nicht mehr ernährt werden, weswegen sie denn auch sehr eng er- schienen, obgleich sie innerbalb der Extremitäten noch alle offen waren. Ohne Zweifel werden sich beim Schlusse ihres Stammes andere Zweige aus den Arterien des Stammkürpers auszubilden angefangen haben. Ich habe dieses Verhältniss in der schematisch gehaltenen Figur 3 der Zoologie. Ueber doppelleibige Missg eburten. 177 Xten Tafe] übersichtlich und anschaulich zu machen gesucht. Man sicht bei a die Aorta, die sich in die beiden Art. iliacae (b, b) theilt, von denen jede wieder in eine Art. cruralis (c) und ein Art hypogastrica (d) sich spaltet. Diese letztere endet nun, wenn wir die Nebenäste vernachlässigen, auf jeder Seite als Art. umbilicalis. In der Vertheilung der Arterien des des Stammkürpers ist also Alles regelrecht. Desto auffallender war es mir, dass der eine Gefässstamm, den ich seiner Derbheit wegen Jedenfalls für eine Arterie glaubte nehmen zu müssen, eine Verlängerung der Hohlvene des Stammkürpers war. Die Hohlvene («) erwuchs nicht eigentlich aus zweien Ÿ. Wiacis. Vielmebr traten hier vier Venen fast auf einen Punct zu- sammen. Zwei äussere, welche die Schenkelvenen (8) waren, und zwei innere, die Beckenvenen (Ÿ. kypogastr.). Auf der linken Seite bildeten die Becken- vene (ô) und die Schenkelvene doch ein kurzes Stämmchen, auf der rech- ten aber nicht. Auf der rechten Seite war diese Beckenvene (y) viel weiter, und, was am meisten auffiel, sie nahm an Weite zu, indem sie sich dem Parasiten näherte, so dass sie eine Art von venüsem Sinus zu bilden schien, indem sie sich an der vordern Wand des gemeinschaftlichen Beckens hin- auf wendete. Zu gleicher Zeit aber wurde ihre Wandung almäblig derber. In diese Umbeugung mündeten sich nun auch die Venen der überzähligen Extremitäten, die bis zur Emmuündung in das erweiterte und verdickte Gefäss gewôhnliche, dünne Venen-Wände hatten. Nach der Aufnahme die- ser Venen nahm der Stamm, indem er sich mehr zusammenzog, und die Wände noch derber wurden, vüllig das Ansehn einer Nabelarterie an. Der daneben liegende Stamm (5) gab, wie gesagt, die Arterien an die parasitischen Extremitäten ab, indem er eine erweiterte Krümmung bildete, aus welcher dicht neben einander ziemlich starke Aestchen hervortraten bis das Stimmchen in sie sich aufgelôst hatte. Ein etwas grüsserer Ueber- gang in eine Schlagader oder Vene des Stammkërpers war nicht zu be- merken. 178 B AE R, Zoologie. Dass dem Stammkôrper die gewühnliche Nabelvene nicht fehlte, braucht kaum noch hinzugefügt zu werden. Erhielt nun der Parasit das zu seiner Ernährung erforderliche rothe Blut unmittelbar aus dem Fruchtkuchen durch ein Gefäss, welches die Textur einer Arterie hatte? Sendete er sein dunkles Blut durch ein ähn- liches Gefäss dahin ab, oder in den Stammkôrper? Hatte sich die Verbin- bindung seiner Venen mit denen des Stammkürpers erst später ausgebildet, oder war sie eine frühzeitige ? (Die zweite Hälfte künftig). KLEINE NACHLESE VON MISSBILDUNGEN, DIE AN UND IN HÜHNER-EIERN BEOBACHTET SIND. EIN ANHANG ZU DER VORHERGEHENDEN ABHANDLUNG. VON D: K. E. v. BAER. ——_—t— Indem ich nach der Original-Zeichnung von dem oben (Beobacht. IL.) beschriebenen Doppelhühnchen suchte, fielen mir ein Paar andere kleine Zeichnungen von Missbildungen, die mir in oder an Hühner-Eïern vorge- kommen waren, in die Hände. Sie erinnerten mich, dass es einst meine Absicht gewesen war, über alle Regelwidrigkeiten, die ich an den Eiern oder Embryonen von Vôgeln beobachtet hatte, in einer grüssern Abhand- lung zu berichten. Diese Absicht ist längst aufgegeben. Unbenutzter Raum auf der 5ten Tafel bestimmte mich aber, ein Paar der älteren Zeichnungen aufzunehmen, und in einem kleinen Anhange über Missbildungen die mir vorgekommen sind, Einiges zu sagen, was sich nicht auf Doppelbildungen bezieht. Am häufigsten habe ich an den Embryonen unvollkommene Entwicke- lungen des Hirns, mit oder ohne Mangel der Schädeldecke und Unvoll- kommenheiten der Schnabelbildung gesehen. Es scheint kaum verlohnend, was hierüber von mir aufgezeichnet worden, aus den Notizen aufzusuchen, 180 | BAER, Zoologie. weil es mich nicht zu einer neuen Einsicht geleitet hat — ausser dass mich diese frühzeitigen Formfehler in der Ueberzeugung bestärkt haben, dass die regelrechte Herzbildung von der regelrechten Hirnbildung bedingt wird, oder vielmehr beide gemeinsamen Bedingungen folgen, nämlich der regel- rechten Krümmung des Kopfes vom Embryo. Es kommt nämlich gar nicht selten vor, dass das Hirn zu einer Zeit, in der schon sebr entschieden das Mittelhirn (Vierhügel) oder das Vorderhirn überwiegen sollten, nur aus kleinen, gleich grossen, hinter einander liegenden sebr prallen Bläschen besteht. Dann ist aber auch der werdende Schädel sehr viel weniger ge- krümmt als er um diese Zeit sein sollte, und das Herz ist mehr schlauch- f‘rmig, sein ingestives und egestives Ende viel weniger zusammengerückt, als sie sollten. Diese Hemmung in der Bildung des Kopfes, die ich noch vor wenigen Tagen wieder gesehen habe, als ich zum Vorzeigen ein Paar Eier ôfinete, scheint mir vom 3ten bis zum 5ten Tage offenbar häufiger vorzukommen, als man ausgebildete Küchlein mit unvollständigen Kôpfen findet. Es mügen also wohl die so verbildeten Embryonen sehr frühzeitig absterben. Das Fehlen des Herzens in Acephalen wäre hiernach vielleicht nur als ein Zurückbleiben in der ursprünglichen Gefäss-Form zu betrachten, ob- gleich bei vollständiger Acephalie auch wohl der Theil des Gefässsystems, der zum Herzen wird, ganz fehlen mag. Einen vollständigen Kopfmangel, wie ich ihn in einem sehr wenig aus- gebildeten Embryo vom Schwein ganz sicher als ursprünglich beobachtet zu haben glaube (Nova acta Acad. naturae curiosorum, T. XIV, p. 827), habe ich bei Hühner-Embryonen nie gesehen. Die auffallendste Missbildung einer Frucht, die mir vorgekommen ist, findet sich hier Taf. V, Fig. 6 abgebildet. Ein ziemlich fester, braun- rôthlicher, bohnenformiger Klumpen, ohne die mindeste Aehnlichkeit mit der äussern Gestalt eines Hühnchens oder eines Wirbelthieres überhaupt, Zoologie. Missbildungen in Hühner-Eïern. 181 umgeben von einer etwas abstehenden Hülle, stand mit einem ungewühn- lichen, wie es schien, noch lebenskräftigen Gefäissnetze der Keimhaut in Verbindung. Dieses Gefäissnetz unterschied sich von der gewühnlichen Form darin, dass es nicht etwa blos im Umfange netzfrmig ausgebildet, nach der Mitte aber in einzelne langgestreckte Stämmchen gesammelt, in den Leib überging. Es war vielmehr der ganze Gefässhof mit Maschen über- deckt, die in der Mitte zwar viel grôsser waren aber keinesweges in lange Stimmehen sich sammelten, sondern fast unmittelbar mit der bohnen- férmigen Masse verbunden waren. Diese Masse habe ich damals für eine, nach dem Absterben des übrigen Kôrpers eines Embryo, noch fortwuchernde Leber angesehen, die aber schon consistenter geworden war, als eine Leber von dieser Zeit sein sollte. Zu dieser Meinung veranlasste mich nicht allein die Farbe, die ganz die der Leber war, sondern die Bemerkung, dass sehr oft bei absterbenden Embryonen, wie man sie in Brutmaschinen, deren Temperatur nicht gehôrig überwacht werden kann, nur zu häufig findet, der vegetative Abschnitt des Leibes sein Leben noch fortzusetzen scheint, während der animalische schon vüllig abgestorben ist und sich dann von vegativen mehr als gewohnlich scheidet. Auch hier glaubte ich in der äussern, abstehenden Hülle, allerdings nur undeutlich, die ver- wischten Spuren einer in der Entwickelung gehemmten Wirbelsäule, also die animale Schicht des Embryo selbst zu erkennen — und nicht etwa ein Amnion. In dem fortvegetirenden Kürper liessen sich freilich keine Leber- gänge mehr deutlich wahrnehmen, was aber bei der Suppression des Darmes und der fortgeschrittenen Verdichtung sehr natürlich erschien. Ich war also geneigt, hier eine, aus einer degenerirten und über das allgemeine Leben hinaus wuchernden Leber hervorgegangene Molen-Bildung zu vermuthen. Diese Vermuthung als Frage für künftig vorkommende Fälle hinzustellen ist der Zweck dieser kurzen Mittheilung. Viel häufiger als Missbildungen der Frucht sind mir Missbildungen der 182 VASE 4 Zoologie. Eier vorgekommen. Da meine Untersuchungen cine Reihe von Jahren fortgingen, so war es in einer Stadt mittlerer Grüsse, wie Kôünigsberg, ziemlich allgemein bekannt geworden, dass ich mich mit Hübner-Eiern viel beschäftigte. Man brachte mir daher von vielen Seiten Ungewôhnliches zu, vermeintliche Hahnen-Eier und was dergleichen mehr war. Ja ich erhielt sogar, um meinen Skepticismus zu heben, mit der Post einen, Eier in sich tragenden, Hahn, d. h. einen Hahn mit krankhaft wuchernden Hoden. Auf diese Weise habe ich sehr viele missbildete Eier geschen. Sie alle aufzuzählen, ist jetzt nicht mebr thunlich, da die meisten in Künigsberg zurück geblieben sind, meine Notaten aber weder vollständig noch mein Gedächtniss treu genug ist. Auch würde es kaum besonderes Interesse ge- währen, da ziemlich dieselben Formen und Emschlüsse mir vorgekommen sind, welche schon Tiedemann aus früheren Beobachtungen zusammen ge- tragen hat. (Zoologie, Bd. H.' Doch erlaube ich mir Einzelnes zu bemerken. Ein Doppelei mit sehr deutlich gewundenem, cylindrischem Mittelkürper ist in Fig. 7 abgebildet. Fliess- Eier oder sogenannte Eier ohne Schaale habe ich in grosser Zahl gesehen, doch ist mir kein gelegtes Ei vorgekommen, in welchem nicht eine deutliche Schicht von Kalk, entweder in getrennten Krystall- häufchen, oder scheinbar zusammenhängend kenntlich gewesen wäre. Sind nur einzelne Kalkanhäufungen in der äussersten Haut, so kann man durch, diese hindurch den Dotter sehen. Man sollte sie also wohl nicht Fier ohne Schaale, sondern Eier mit unvollendeter Schaalenbildung nennen. Wenn Eier von Hühnern nur die Grôsse von Tauben-Eiern haben, so pflegen sie noch einen kleinen Dotter zu enthalten, aber merklich kleinere enthalten nur Eiweiss. Geronnene Blutmassen sind mir im Eiweiss ôfter vorgekommen. Ein- aual war eine solche Masse sehr ansehnlich und in die Länge gezogen, so Zoologie. Missbllungen in Hiühner-Etiern. 183 dass sie eine ganz auffallende Aehnlichkeit mit einem gemeinen Blutegel hatte, wenn man von diesem nur die äussere Gestalt beachtet, Ich zweïfle daher gar nicht, das die Blutegel welche Hanow (Seltenheiten der Natur Bd. I, S. 318) im Eiweisse gesehen zu haben glaubt, geronnene Massen von Blut waren. Sie waren aber viel kleiner (#4 Linien) als das von mir geschene Blut-Coagulum, das über einen guten Zoll maass. Ha- now sagt zwar, dass das eine Ende sich etwas hervorgereckt habe, als er es am Fenster genau betrachten wollte. Allen Hanow scheint das umge- bende Eiweiss mittelbar oder unmittelbar in Bewegung gebracht zu haben, wobei die dunkelrothe Masse an einem Ende etwas hervorgezogen wurde. Dieses Verlängern mag Tiedemann bestimmt haben (Zoologie Bd. HT, p. 129) in Hanow'’s Beobachtung wirkliche Blutegel anzuerkennen, die ibre Be- wegung wohl deutlicher manifestirt hätten, zumal bei dem Versuche sie heraus zu heben. Ueberhaupt habe ich kein lebendes Thier ausser dem Küchlein im Ei gefunden. Zwei Mal sind mir zwar eben geüffnete Eier gebracht worden, in denen ein Band- oder Spulwurm sich befinden sollte. Es waren iso- lirte Eiweissmassen, die in ihrem Innern eine gedrehte glänzend-weisse Haut enthielten, auch die äussere Haut oder Gränze, die vom allgemeinen Eiweiss deutlich abgeschieden war, sah gedreht aus. Diese Bildungen waren mir, etwas kleiner, ziemlich oft in Eiern vorgekommen, die ich selbst ge- ôffnet hatte. Ich môchte die innere, gedrehte weisse Haut für die abge- rissene Chalaze eines andern Eies halten, die in die Eiweissmasse eines später nachfolgenden Eies aufsenommen wurde. Von den Chalazen, die uber- haupt ungemein wechseln, so dass ich z. B. einmal eine Chalaze dicht am Rande der Narbe sitzen sah, während die andere an der regelrechten Stelle sich befand, fehlt gar nicht selten die eine vollständig, oder sie ist auch nur zur Hälfte vorhanden. Es scheint also, dass während der Dotter durch den Eileiter durchgeht, oder gleichsam durchgeschraubt wird, die Mém. VI Sér. Sc. math , phys. et nat. T. VI. Qde part. Sc. nat, 2% 184 BAER, Zoologie. nachfolgende Chalaze mit dem umgebenden Eiweiss zuweilen von der Dot- terhaut abreisst und zurück bleibt. Dieses Quantum Eiweiss wird dann wohl für sich weiter getrieben, unter neuem Erguss von Eiweiss, und in der Matrix äussere Haut und Schaale erhaltend, wird es als Zwerg-Ei ohne Dotter gelegt. Das Eiweiss desselben ist dann meistens sehr zäh, und ent- hält oft fur Nicht-Naturforscher die Gestalt einer Schlange und hat so die Sage von Basilisken, welche aus Hahnen -Eiern kriechen sollen, veranlasst. (Vergl. hierüber die alten Berichte, welche Tiedemann a. a. 0. S. 118 u.119 erwähnt. Wenn aber ein zweiter Dotter nachfolgt bevor die abgerissene Chalaze mit ihrer Umgebung in der ,,Lege“ angekommen ist, wird sie in das Eiweiss dieses Eies eingeschlossen. Ich zweifle nicht, dass die älteren Nachrichten von Würmern oder schlangenähnlichen Kôrpern in Eiern hier- auf beruhen und bemerke nur, dass die im Innern liegende ganze oder halbe Chalaze weniger eng zusammengewickelt zu sein pflegt, als in nor- malen Eiïern, wohl nur weil die Chalazenbildung nicht durch den ganzen Kanal des Eileiters hindurch beendet wurde. Obgleich mir, wie gesagt, nie ein wirklicher Eingeweidewurm in einem Vogel-Eie vorgekommen ist, habe ich doch einmal eine Bildung gefunden, die eine auflallende äussere Aehnlichkeit mit einem Binnenwurm hatte, und doch gewiss keiner war. Sie ist mir vollkommen räthselhaft geblieben. Im Dotter eines noch nicht bebrüteten Eies sah ich nämlich, isolirt von der übrigen Dottermasse, einen Kôrper von mehr als zwei Linien Länge, der, der äussern Gestalt nach, einem Distomum oder Amphistomum mit stark vortretender Sauggrube glich, aber nicht aus der festen, weislichen, halb durchsichtigen Masse bestand, die den Kôrper der Binnenwürmer bildet, sondern aus wenig modificirter Dottersubstanz. Im Innern dieses isolirten Kôrpers schien die Dottermasse von derselben gewôhnlichen, dunkel-gelben Färbung, die der übrige Dotter des Eies hatte. In der Peripherie aber war die Substanz merklich weisser, feinkôrniger wie es schien, fester zu- Zoologie. Missbildungen in Hühner-Eïern. 185 sammenhängend, doch glaubte ich, schon ohne Vergrôüsserung oder andere Manipulation zu erkennen, das keine wirkliche Haut das Ganze zusammen- hielt, weshalb ich es nicht für einen Binnenwurm erkennen konnte, und, die geringe Consistenz voraussehend, die Zeichnung Taf. V, Fig. 8 vor jeder fernern Berührung entwarf. Die Dotterkugel wurde nun in Wasser gesenkt, wo sich dieser scheinbare Binnenwurm, nach durchschnittener Dotterhaut, vollständig lôste, aber in einem Ubhrglase aufgefangen , bei der geringsten Manipulation zerfloss und in Dotter-Substanz sich auflüste. Ich brauche wohl kaum zu bemerken, dass ich zu keiner Zeit, auch nicht im Beginne meiner wissenschaftlichen Laufbahn, als man bereitwillig die Primitiv- Zeu- gung über alle Gebübhr ausdehnte, zu der Ueberzeugung mich hingewendet habe, dass die neu gebildeten Thiere in ihrer ganzen Grüsse aus organi- schem Stoffe, der einem andern Lebens-Processe seinen Ursprung verdankt, entständen, sondern mich gelegentlich dahin ausgesprochen habe, dass auch bei der Primitiv-Zeugung die neuen Organismen mit der eigenen Keim- bildung beginnen müssten. Dieses kleine Kôrperchen, das ich vor mehr als 20 Jahren fand, hat mich hierin noch nicht irre gemacht. Sollte aber Aechnliches noch ôfter gefunden werden, so liesse sich daraus vielleicht weiter schliessen. Besteht doch die werdende Froschlarve aus deutlich ge- sonderten Dotterkügelchen. Professor Eschscholtz versicherte mich einst, dass er in einem Hühner-Ei Distomen gefunden habe. Ich wüsste nicht, dass er Bestimmteres und Ausführlicheres über diesen Fund bekannt ge- macht hätte. Sollte ihm vielleicht Aehnliches vorgekommen sein? — Da ich oben sagte, dass ich gleich bei Erôflnung des Eies, diesem scheinbaren Disiomum das Fehlen der eigenen Haut ansah, so wird man vielleicht fra- gen, wie ich es denn von der übrigen Dottermasse unterscheiden konnte? Nur dadurch dass es durch eine Schicht Eiweiss von der Dottermasse geschieden war. Das erinnert an hôchst interessante Beobachtungen von Hrn. Prof, Nordmann, die derselbe vor Kurzem unserer Akademie mit- * 186 BAER, Zoologie. getheilt hat. Er sah ôfter von der Dotterkugel von Tergipes kleine Klümp- chen sich ablôsen und in besondere Schmarotzer-Thiere sich umbilden, die er Cosmella hydrachnoides nennt. Zum Schlusse will ich noch einer sehr ungewübnlichen Lagerstätte eines Eies erwähnen, die zu meiner Kenntniss gekommen ist. Herr Koch, ein Studirender zu Kônigsberg, derselbe welcher später die Dissertation über das Maulwurfs-Auge geschrichen bat, und der wahrscheinlich noch als practischer Arzt nnd Kreis-Physicus lebt, brachte mir, noch mit dem Ausdrucke des Erstaunens im Gesichte, ein sehr grosses Fliess-Ei mit der Frage: ,,wofur ich dieses hielte.“ ,, Das ist gar nichts Seltenes“, war meine Antwort, em Ei mit unvollendeter Schaalenbildung, es ist nur ganz ungewôbhnlich gross“. ,,Ja, dafur habe ich es auch gehalten — aber was glauben Sie, wo ich es gefunden habe, — auf dem M. pectoralis major eines Hubns, zwischen diesem Muskel und der Haut.“ — Er erzählte mir nun umständ- lich, wie seine Micthfrau ein Hubn gehabt, von dem sie Eier erwartet habe, an dem sich aber plôtzlich eine starke Geschwulst auf der Brust zeigte; wie sie das Huhn geschlachtet, um es nicht absterben zu lassen, sondern für die Küche zu benutzen, es ihm aber vor der Zurichtung ge- bracht habe, damit er untersuche, was die Geschwulst sei. Nach Durch- schneidung der Haut habe er nun auf dem Brustmuskel dieses Ei gefunden. Das Eï wurde von mir in Gegenwart des Herrn Koch geüffnet. Es ent- hielt in vielem Eiweiss einen sehr grossen Dotter mit grossem Keim, war aber sonst wohl gebildet — auch in der äussern Form. Herr Koch be- schäftigte sich, auch ausser den wôchentlichen zootomischen Uebungen im Praeparir-Saal, für sich mit Zergliederungen, und war für einen Anfänger ein ganz genauer Beobachter. Ich kann daher an seinem Bericht nicht zweifeln. Versäumt hatte er allerdings, sich die Frage vorzulegen, ob das Ei in einem hervorgetriebenen Luftsacke lag und wie sich die Bauch- muskeln verhielten. Ich glaube mich aus dem mündlichen Berichte, den Zoologie. Missbildungen in Hiühiner-Eïern. 187 ich nur summarisch niederschrieb, (das Blatt besitze ich noch), zu erin- nern, dass dasselbe Huhn früher Eier gelegt hatte. Es mag also die un- gewôbnliche Grôsse dieses Eies ihm den Uebergang in die Kloake nicht erlaubt, sondern es durch antiperistaltische Bewegung in die Bauchhôhle zu- rück und an diese ungewôhnliche Stelle getrieben haben. Dass es gar nicht im Eileiter gewesen, mag ich nicht glauben, da es eine reichliche, Menge Eiweiss und eine ziemliche Lage von Kalk in der äussern Haut hatte. — Hätte die Besitzerin des Huhnes nicht mit dem Abschlachten geeilt, so wäre vielleicht auch die Entwickelung an diesem ganz ungewéhnlichen Orte begonnen, wie denn Füälle vorgekommen sein sollen, dass Eier im Leibe von Hennen einen Embryo entwickelten. Uebersicht der Abbildungen. —ù— Taf. LL Doppel-Embryonen vom Barsch. Zur Beobachtung I gehôrig. Fig. 1. Doppelkôpfiger Embryo vom Barsch aus dem zweiten Tage der Entwickelung, von oben gesehen. Fig. 2. Derselbe 36 Stunden später, von der Seite. Fig. 3. Derselbe von unten, etwas früher als Fig. 2 gezeichnet. Fig. # Doppelleïbiger Embryo vom Barsch, von oben. 5. Derselbe einen Tag älter, von unten. < Fig. In allen Figuren ist: a das äussere oder animale Blatt des Keimes, das zugleich Bauch- wand des Embryo ist; b das innere oder vegetative Blatt des Keïmes oder der Dottersack ; c das Fett-Trôpfchen. Taf. IL Eine ausgewachsene Kuh mit emem Anhange an der linken Seite des Halses. Zu der Beobachtung VIT gehôrig. Taf. I. Der Anhang derselben Kuh zergliedert. Fig. 1. Dieser Anhang, nachdem die Haut, die Muskelschicht und em Theiïl des Fettes weggenommen waren. Von der äussern Fläche gesehen. A. Aeussere, ursprünglich vordere, Fläche der verwachsenen Schulter- blätter, umgeben von einer festen Lage von Fett. a. Oeffnung durch welche die Nerven gehen. B. Extremitit der linken Seite. B. Grosser Huf. c. Neben-Huf. C. Extremitit der rechten Seite. d. Huf, e. Nebenhücker ohne Huf. D. Mittler Hautlappen. Fig. 2. Knochengerüste desselben Anhanges. A. Verwachsene Schulterblitter. B, Linker Oberarm. QOnmEA 189 Viereckiger Zwischenknochen. . Unterarm (wenn nicht Mittelhand). . Fesselbeim. Kronenbem. . Hufbein. . Rechter Oberarm. I Viereckiger Zwischenknochen. K. Letzter langer Knochen der rechten Seite. Taf. IV. Einzelne Theïle derselben Kuh. Fig. 1. Der dreikantige aus den verwachsenen Schulterblättern des An- banges gebildete Knochen von der Seite. Fig. 2. Der kte, 5te und 6te Halswirbel der Kuh. Der Dornfortsatz des Fig. 3. (74 b n d 5ten Wirbels ist gespalten. Halsstück vom Rückenmarke der Kuh, von der harten Rücken- markshaut umkleidet. Das Cerebral-Ende ist dem Beobachter zugekehrt, übereinstimmend mit Fig. 2. Die Ziffern 3, 4, 5 und 6 bezeichnen das dritte bis sechste Paar der Cervical- Nerven. ein überzähliger Nerv, der aus der obern Fläche der Rücken- markshaut, doch etwas nach links, hervortritt; em anderer überzähliger Nerv, mehr rechts; em dritter Nerv der wieder mehr links hervortritt; em überzähliger Nerv, der aus Fäden von a und € gebildet wird. Taf. V. Abbildungen verschiedener Art, theiïls zur Ergänzung der vier ersten Ta- feln, Fig. 1. À, E. F, theïls zur Darstellung anderer Missbildungen bestimmt. Doppelleibiger Hühner-Embryo in seinem Fruchthofe, aus dem An- fange des dritten Tages. Zu der Beobachtung IL gehorig. Der Schatten am Rande der Doppel-Embryo ist leider etwas zu stark ausgefallen. B,C, D. Der durchsichtige Fruchthof. Der gemeinschaftliche Kopf. Ungefähre Gestalt des mehr ausgebildeten Herzens, dessen Verbin- dung mit der untern Fläche nicht mehr hat gezeichnet werden kônnen. Vergl. S. 112. . Verdickte Stelle am Kopfe zwischen dem Schädel und dem ver- dickten Rande der Bauchplatte. 190 Fig. 2. Der doppelküpfige Barsch-Embryo von Taf. I, Fig. 1, von oben, Fig. 3. stark vergrôssert, um die Verhältnisse der gabelformig gespaltenen Wirbelsaite deutlich zu zeigen, und namentlich anschaulich zu machen, dass bei der Gabelung a nicht zwei Wirbelsaiten an- emander gedrängt beisammen liegen, sondern die Gabeläste b aus den erweiïterten Theïle des ungespaltenen Abschnittes (a €) in Winkeln abgehen, nicht in gegen einander gebogenen Linien. Vergl. hierüber, wie über das Verhältniss der Rückenplatten (d, e) und des Winkels (f, 4) in welchem beide Küpfe zusam- menstossen das im Texte S. 92— 94 Gesagte. Nach hinten gabelig gespaltene Wirbelsaite eines Hühnchens vom Ende des ersten Tages. Vergl. die Beobachtung Il. Fig. #. Das Rückenmark der in der Beobachtung VIL beschriebenen Kuh Fig. : x E ig mit den Ursprüngen des ten, 5ten und 6ten Cervicalnerven des Stammkôrpers und den Ursprüngen der Nerven für den Anhang. Die harte Rückenmarkshaut ist der Länge nach aufgeschnitten und nach beiden Seiten zurückgeschlagen. Alle mit bestimmten Centouren gezeichneten Nervenbündel sind solche, welche man sah, nachdem die harte Rückenmarkshaut aufgespalten war, die also innerhalb dieser Haut lagen. Die mit punktirten Centouren gezeichneten Bündel lagen dagegen ausserhalb dieser Scheide. Die Ansicht von oben, das Cerebralende vom Beobachter abge- kehrt. Natürliche Grüsse. a,b,c;d. Nerven welche in den Parasiten gehen, übereinstimmend mit den eben so bezeichneten Nerven in Fig. 3 der Taf. V, wo sie aber in umgekehrter Reïhe stehen, weil in jener Abbildung, übereinstimmend mit andern Figuren derselben Tafel das Cere- bralende des Rückenmarkes dem Beobachter zugekehrt ist. 4, 5, 6 Das vierte, fünfte und sechste Paar der Gervical-Nerven des Stammkürpers Doppel-Embryo des Menschen, von Dr. Schmidt gezeichnet. Nach {sis 1825. Taf X. Vergl. Beobachtung V. . 6 Molenbildung mit emem Theïl der Gefässe der Keïmhaut aus einem Hühner- Er. a die bohnenfürmige Mola; b abstehende Haut in der eine Spur von der gebildeten und wieder abgestorbenen Wirbelsäule zu erkennen war; 191 c Gegend, welche die Stelle des Nabels zu vertreten schien. Hier ging das äussere Gefissnetz in die Mola durch kurze Stämmchen ein. Fig. 7. Doppel -Eï mit gewundener cylindrischer Verbndung. Fig. 8 Distomen-ähnlicher Kôrper aus Dottersubstanz, in emem Hühner- Eï gefunden. S. Anhang, S. 184. Taf. VL Fig. 1. An den Stirnen zusammenhängende, nicht vollig reife Zwillinge- Vergl. Beobachtung IV. Fig. 2. Copie einer Abbildung von zwei an den Stirnen zusammenhängenden Mädchen aus Münster’s Cosmographia. V'ergl. dieselbe Beobach- tung, S. 127. Taf. VIL Fig. 1. Doppelschädel der auf Taf. VI, Fig. 4 abgebildeten Monstrositit, von oben gesehen. Die Hautdecke des Schädels ist zurückge- schlagen. Fig. 2. Derselbe Schädel in derselben Lage in Urrissen. A. Minterhauptsbein PB, B', Scheitelbeine des einen Schädels, C, C’. Stirnbeine a. Hinterhauptsbein b, b' Scheïtelbeine des andern Schädels. ce, c’ Stirnbeine D d. Grosse, beiden Schädeln gemeinschaftliche Fontanelle. EE. Anheftung der einen grossen Sichel. ee. Anbeftung der andern grossen Sichel. X und X Die Stellen der Augenlieder beïder linken Augen auf das Schädelgewôlbe projicirt, oder die Stellen der Schädeldecke, wel- che senkrecht über den linken Augen beider Zuillinge liegen. *und * Beide Nasenwurzeln eben so projicirt. Durch diese beïden letzten Bezeichnungen hofft man die Stellung der beïden Gesichter anschaulicher He zu künnen, als ich eine Abbildung der Gesichter selbst, Fig. 3. Copie einer in London befindlichen Abbildung des in Brügge ge- bornen Doppelkindes. Vergl. S. 125. Taf. VII. Kind mit überzähligem Beine auf der rechten Seite. Vergl. Beobach- tung VII. Fig. 1. Ansicht dieses Kindes von der Rückenseite. Ungefihr um die Hälfte verkleinert. Mém. VI, Sér. Sc. math., phys. et nat. T. VI 2de part, Sc. nat. 25 192 a, b, c. Drei Vorragungen vom Bau der Brustwarzen in der Schenkelbeuge der überzihligen Extremitäit. Die mittlere (D) ragt am wenigsten vor. Der kleine Kreis, der auf der Spitze der grossern Warze (c) sich zeigt, ist nicht die im Texte erwähnte sehr enge Oeffnung, sondern ein kleines Hornplättchen das hier liegt, und von einer kaum erkennbaren Oeffnung durchbobrt wird. Das Knochengerüste der überzähligen Extremität mit dem Ende des aufgebrochenen Wirbel-Canales vom Stammkôrper, um die Vertheilung der Nerven zu zeïigen. Natürliche Grosse. Der aufsebrochene Kanal des Kreuzbeïns. Das überzählige Hüfthein. Das regelrechte Hüfthein Verkümmertes Oberschenkelbein der überzähligen Extremität, durch Bandmasse verbunden mit dem Schienbein und dem verkümmerten Wadenbein. Das Sprungbeia. Das Fersenbera. Das #te Paar der Lumbar-Nerven. Das ent œ Das Iste Paar der Sacral- Nerven. d, d: Das 2te .. :, e.e. Das 3te f, J. Das te SE: Has. fete # h._ Anheftung des Rückenmark-Fadens. i, ë Tiefer Hauptast des zweiïten Sacral-Nervenpaars der rechten Seite. k. Obertlächlicher Hauptast desselben Nerven. Fa. IX. Neugebornes Kind mit parasitischen Beinen in der Schaamgegend. Vergl. Beo Fig. 1. Fig. 2. «a. b. C. d. ee J' bachtung IX. Vordere Ansicht dieses Kindes. Um mehr als die Hälfte verkleinert, Ansrcht der After- und Schaamgegend. Verkleïnerung wie in Fig. 1. Das rechte Bein des Stammkôrpers. Das linke Bein desselben. Das rechte Bein des Parasiten. Des linke Bein desselben. \iter des Stammkorpers. Harn- und Geschlechtsoffinung desselben. g. Kitzier der einen Seite, bedeckt von semer Vorhaut; g’. Kitzier der andern Seite. h,hkund k',}". Zwet Paar äussere Schaamlippen. k. Unvollständige Kerbe in Gefüässe des Parasiten. Fig. 3 Die Schaamtheïle im natürlicher Grôsse. Die beiden Kitzler sind aus einander gezogen, um den zwischen ihnen befindlichen Raum zu zeigen. — Die in der vorhergehenden Figur gebrauchten Buch- staben. stehen hier in derselben Bedeutung und andere sind hin- zugefügt. Es bezeïichnet also: e den After des Stammkôrpers ; f die Harn- und Geschlechtsôffinung desselben ; g die Vorhaut des linken ung g' des rechten Kitzlers; h.h die linken und ',h' die rechten Schaamlippen; éundé die beiden Schaamspalten; 4 die Kerbe im Gesäss des Parasiten; [die Spitze des linken und l' des rechten Kitzlers: m und »° zwei Paar Hautfalten, welche die Nymphen beider Kitzler darzustellen scheinen. £wischen ihnen sind mehrere enge Oeffnungen, von denen n die Harnoffnung des Parasiten, und o die Afteroffnung desselben darstellt. Fig. # Das Nabelbläschen aus diesem Kinde. Vergl. S. 170. In dem- selben ein ringformiger innerer Vorsprung (1,1), der die Hôh- lung in eine grossere (a) und eine kleïnere Abtheïlung (b) ab- sondert. Natürliche Grüsse. Fig. 5. Ein Stück des Nabelbläschen, von der innern Fliche gesehen. Zwan- zig Mal vergrôssert. Taf. X. Einzelne Ansichten vom innem Bau des auf Taf. IX abgebildeten. Kindes. Fig. 1. Ansicht der vordern Fläche nach Entfernung der Bauchdecken. a. Der gabelférmige Schwerdtknorpel. b.b. Das letzie Rippenpaar. c,c. Das vorletzte Kippenpaar. d. d, d', d'. Die graden Bauchmuskeln. e.e. Die Aponeurose zwischen ihnen. f. Der dünnere Theïl dieser Aponeurose. g. Das Nabelblischen. k._ Verlängerung der rechten Wena hypogostrica. h'. Arterienstamm der parasitischen Beine. 194 iund #, Nabelarterien. k. Harnblase. k£'. Urachus. L_ Darm des Parasiten. m. ‘Zurückgeschlagenes Bauchfell des Parasiten. nm. Verwachsene Hüftheine des Parasiten. Fig. 2. Die Beckenorgane nm natürlicher Grosse. a. Uterus des Stammkorpers. b.b. Breite Mutterbänder. c.c. Eïleiter. Auf der linken Seite ragt der Eierstock vor. d, d. Harnblase mit dem Urachus. e. Darmstück des Parasiten. f.. Mastdarm des Stammkorpers. Fig. 3 Gefissslämme des Beckens. a. Stamm der Aorla. b. Arteria iliaca. c. 5 cruralis. d. > hypogastrica. r ÿ a. Vena cava œlscendens. B. » cruralis. 7: » hypogastrica der rechten Seite, zugleich Venenstamm des Parasiten. G}'R E A der linken Seite. &. Arterten-Stamm des Parasiten. IL Fa #4 Le vi r 4 Jtl Cl i e 4 d 154 , 17 Pr . / PATAPE 2 eff d' LAS Dr Z £ gere FeCTe «Mémoires T. De Æ rabat: T LT ES La TS [ W° Tape 724 d. AMéur AE W° The ni de Aétur #3 n . ñ D 2 . 5 'Æ | L 1 1 ï ? “ . . ni : \ ‘ . ; + ‘ É : L e - Memoites \ WBpe nd AHéler ST. V. MR RES LISTE CBner aber LA pige burter LÉ ZT nr LOC CC = te AN AN FA W° 7 fe nd Nélur F2 = VI. Res rate TE CBrer Vber if /lfrgebutéen Wje nd At ga. ve 27/1 / ; Fu, LEP > , À ; a 7 Mira «Le: nadur «À 1] er CHI ACER € lg lutter î { \ \ r +7 À A L LL à «+ w : ‘ : : , + [l “ | o ul ul : L : : + ñ | LE ' \ h » 4 ' — + W Bye Pl aa del. WE Bape ad mate del / € es 7e PA A 272/222 e W Pape ad nat del E Tab. GA, Z / PS € ne Uhr dpel _ lpgbrten a an cé Ni = nl fe te nur à SEE | AP AA Lite A mn