24 dé LE 20e {vw é re [a Lu nd. re Ve RE LS CA ES à œ rer” 2 fre [Et % w 7 REC 3 ? 4 ; NM N k ge ' \ } Ÿ | # i A nr à } c) } $ L f * { 4! \ ul 4 ÿ0 | { ) | À t À { y 1 D! \ \ V M h À il {N : A1 e { + —— MÉMOIRES SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE ner, © —— Tome trente et unième GENÈVE IMPRIMERIE AUBERT-SCHUCHARDT RUE DE LA PÉLISSERIE, 18 1890-1893 DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE ———NANNNISS———— TomME XXXI. — PREMIÈRE PARTIE GENÈVE Librairie pour La France : Librairie pour l'Allemagne : A. CHERBULIEZ, rue Bovy-Lysberg HENRI GEORG, rue de la Corraterie PARIS BALE FISCHBACHER, 33, rue de Seine Même maison, près la Poste 1890—91 Digitized by the Internet Archive in 2011 with funding from California Academy of Sciences Library htip://www.archive.org/details/mmoiresdelasocit31soci MÉMOIRES DE LA SOCIÈTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE NL NN TomME XXXI. —— PREMIÈRE PARTIE GENEVE IMPRIMERIE AUBERT-SCHUCHARDT RUE DE LA PÉLISSERIE, 18 1891 RAPPORT DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE POUR L'ANNÉE 1889 PAR M. Marc MICHELI MESSIEURS ET HONORÉS COLLÈGUES, Suivant l'usage, je viens à la fin de l’année administrative, vous présenter un rapport succinet sur la marche de notre Société pendant celle période, ainsi que sur les travaux qui vous ont été communiqués. Nous avons eu le regret de perdre un de nos membres ordinaires, M. le prof. Cellérier, et deux membres honoraires, M. le prof. Charles Martins et M. le prof. Respighi. Je reviendrai tout à l'heure sur leur carrière scientifique. M. Hermann Fol nous à quittés par démission, de " 4 PR Pa 2 Il RAPPORT ANNUEL même qu'un de nos associés libres M. H. Saladin. Tout dernièrement encore nous avons perdu M. V. Gautier, associé libre depuis 1861. D'un autre côté nous avons reçu comme membres ordinaires : MM. Henri Girard, Alexandre Le Royer, Louis Duparc, Louis Perrot, Eugène Penard, Ch.-Eug. Guye, Emile Burnat; et comme membres ho- noraires : MM. Aug. Kundt, prof. de physique à Berlin ; Hertz, prof. de physique à Bonn ; Radlkofer, prof. de botanique à Munich. Dans les élections réglementaires auxquelles vous avez dû procéder, vous avez nommé vice-président M. Lucien de la Rive ; secrétaire des séances pour trois ans, M. Ed. Sarasin, et membres du Comité de publi- cation MM. C. de Candolle et Ph. Plantamour, en place de MM. Wart- manon et de Saussure sortant de charge. La deuxième partie du tome XXX de nos publications, va vous être incessamment distribuée et nous avons beaucoup de matériaux pour les volumes suivants. | Je vous rappellerai encore, Messieurs, que c’est en cette année même 1890 que notre Société atteint le centième anniversaire de sa fondation. J'espère que d'ici à peu de temps nous aurons l’occasion de suivre son histoire et son développement, mais, en attendant, qu’il me soit permis de me féliciter de ce que, après ce long temps écoulé, elle se retrouve encore en pleine prospérité et continue à grouper autour d'elle toutes les forces vives de la science genevoise. Une société qui a compté dans son sein des À. P. de Candolle, des Aug. de la Rive, des Pictet de la Rive, des Claparède, pour ne parler que de ceux qui nous ont quittés, a un passé qui oblige l'avenir; tout ce que nous pouvons souhaiter c’est que la nouvelle génération de savants qui peu à peu se joint à nous se montre toujours digne de ceux qui l'ont précédée. Je vous présenterai maintenant un résumé sommaire, par ordre de matières, des communications qui vous ont été faites et dont les extraits détaillés ont été publiés dans les Archives des Sciences physiques el natu- relles ‘. ! Tome XXI, p. 73, 264, 453, 552. Tome XXII, p° 269, 592. Tome XXIII p. 97. ES DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. EL TRAVAUX DE LA SOCIÉTÉ Mathématiques, Astronomie, M. Émile Gautier a parlé de l'échipse totale de soleil du 1° janvier 1889 qui à été observée avec succès dans la partie N.-0. de l'Amérique septen- trionale, en plusieurs stations très bien installées. Il à encore entretenu la Société des curieuses recherches de M. le Dr' von Lepel sur les éclairs. L'auteur a expérimenté au moyen de décharges électriques lancées dans des tubes de verre renfermant plus ou moins d’eau en goultelettes. Ces décharges variées de diverses manières repro- duisent les différentes apparences des éclairs et permettent de formuler un certain nombre de conclusions générales. Le même membre a indiqué la répartition des différentes zones du ciel étoilé entre les dix-neuf et peut-être vingt observatoires qui partici- peront à l'exécution de la carte photographique du ciel. Treize stations sont dans l’hémisphère boréal et six dans l’hémisphère austral. Il a montré des dessins des effets désastreux du tremblement de terre du 23 février 1887 dans l'Italie septentrionale. M. Æammermann a signalé un parasélène particulièrement remarqua- ble qu’il a observé à Genève le 17 avril 1888. M. le prof. Thury à communiqué des observations sur le cirque lunaire Plinius, desquelles semble dériver un aspect nouveau de cette région de la lune. | M. Raoul Gautier à analysé un travail de M. E. von Hærdil sur lorbite de la comète périodique de Winnecke. Cette comète, qui a une période de 5 ans ‘}, à 6 ans, a déjà été observée plusieurs fois, sa marche est parti- culièrement influencée par la planète Jupiter, dont, d’après les calculs de l’auteur, la masse doit être légèrement augmentée. L'action perturba- trice de Mercure sur la même comète a également permis un nouveau IV RAPPORT ANNUEL calcul de la masse de cette planète, avec un chiffre très voisin de celui trouvé par Le Verrier. Géographie physique, Météorologie, Géologie, MM. Duparc et Le Royer ont communiqué un mémoire important sur les diaclases produites par la torsion ‘. Ce lravail à pour origine les idées émises par M. Daubrée sur les relations entre certaines fractures natu- relles des roches et les phénomènes de torsion. Les auteurs ont combiné, pour leurs expériences, un appareil spécial et employé successivement des plaques de verre collées sur des bandes de mousseline, de la porce- laine et de la terre cuite. Ils ont examiné l'influence du contact, des points de fixation, des dimensions, de l’épaisseur, et ont montré à la Société différents spécimens des résullats obtenus. Ils espèrent, en continuant ces recherches, en rer des conclusions applicables à la géologie. M. Duparc à communiqué, à deux reprises, les résultats d’un travail, fait en collaboration avec M. J. Radiano, sur la constitution de quel- ques schistes ardoisiers mal connus. Ceux qui proviennent du Valais (Salvan, Morgenrôthe, Sembranchier, Isérable) sont en général assez uniformes, riches en silice (54 à 73 ‘/,) et très pauvres en carbonate de chaux. Par contre les ardoises de Tarentaise (Savoie) se rapprochent de celles de Belgique et de Glaris; elles ont une constitution plus varia- ble que les précédentes et sont toujours beaucoup plus riches en car- bonate de chaux. M. Duparc à encore fait une étude chimique des calcaires Portlandiens de Saint-[mier qui se présentent sous deux formes différentes : les cal- caires compacts renfermant 1 à 2 ‘/}, d'argile et une proportion de car- bonate de magnésie variant de 1 '}, à 20 ‘}, ; les calcaires argileux avec 7 à 14°}, de résidu argileux insoluble. !: Archives des Sciences physiques et naturelles, XXIT, p. 297. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. V Le même membre a présenté à la Société des zéohithes de Montecchio- Majore près Vicenza renfermées dans les amygdales d’un basalte forte- ment décomposé. Ces zéolithes sont la Natrolithe, V'Analcine, Y Heulan- dite et lApophylhte. L'auteur à analysé les formes cristallines et la com- position chimique de quelques-unes de ces substances et étudiera les autres postérieurement. M. Duparc à encore communiqué au nom de M. Pierre Piccinelli quelques notes sur le schiste micacé de la vallée de Binnen (Valais). M. Sarasin a montré d’intéressants tracés limnographiques obtenus au limnimètre enregistreur de Thonon, à la suite de l'orage du 2 octo- bre 1888 par M. l'ingénieur Delebecque. M. Ch. Mallet à montré un caillou calcaire jurassique trouvé dans une grotte située dans le talus du Fort de l'Ecluse à quelques mè- tres au-dessus du niveau des eaux du Rhône. Celle grotte était traversée par un torrent et les échantillons qui en proviennent sont remarquables par la régularité de la forme sphérique que leur a donnée le frottement. M. le D" Gosse à présenté une hache en silex rubané du type archéo- lithique, trouvée à Pregny. M. le Dr Marcet a lu des observations sur de violents orages qui ont sévi en Angleterre en mai et juin 1888, et a montré des photographies d'éclairs obtenues à cette occasion. M. E. Gauter à relaté d'après d'anciennes correspondances des obser- valions faites sur la température de lhiver exceptionnellement rigou- reux de 1785. M. F.-A. Forel a exposé quelques faits d’après lesquels 1l y aurait, dans les glaciers, chevauchement des couches supérieures sur Îles inférieures, suivant le profil en long. Ce chevauchement expliquerait bien certains phénomènes tels que la différence de vitesse entre les cou- ches supérieures et inférieures, la réapparition de corps enfouis dans l'intérieur du glacier, etc. VI RAPPORT ANNUEL Physique et Chimie, Parmi les travaux relatifs aux sciences physiques, le plus remar- quable de l'année qui vient de s’écouler est l'étude de M. Æ. Hertz sur les ondulahions électriques. Cette découverte qui établit une remarquable analogie entre l’électricité et la lumière constitue une des contributions les plus importantes de la physique moderne. On sait que ces expé- riences, dont le point de départ a été la théorie des phénomènes électro- dynamiques de Maxwell (1865), ont établi l'existence d’ondulations élec- triques comparables aux ondulations lumineuses, avec des alternances de nœuds et de ventres de vibrations et animées d’une vitesse analogue. Ces ondes se propagent dans l’espace libre comme dans les corps con- ducteurs. Lorsqu’elles frappent une paroi solide, elles continuent leur marche au travers, si celle-ci est formée d’un corps isolant; elles sont, au contraire, réfléchies si la paroi est conductrice, recouverte d’une feuille de zinc, par exemple. On arrive même à obtenir un rayon électrique réfléchi tout comme un rayon lumineux. Ce beau travail a été communiqué à notre Société par M. Sarasin au nom de l’auteur dans la séance du 4 avril et a été inséré dans les Archives, tome XXI, p. 281, qui ont été ainsi un des premiers Journaux ayant pu- blié, en français, des détails complets sur cette importante découverte. Depuis lors nos collègues MM. de la Rive et Sarasin n’ont cessé de s'occuper de ce sujet; ils ont répété et varié les expériences de M. Hertz et ont ainsi obtenu certains résultats nouveaux dont ils ont, à diverses reprises, entretenu la Société. [ls se sont en particulier occupés des expériences de réflexion dans des fils et ont été amenés à modifier dans une certaine mesure la théorie primitive de M. Hertz, en admettant des ondulations électriques à périodes multiples, qui, du reste, ne sont point en désaccord avec les observations de l’auteur lui-même. M. de la Rive a, en outre, présenté une note mathématique relative à la réflexion des ondes d’oscillation électrique rapide dans un fil à extrémités libres, se rattachant aux mêmes travaux. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. VII M. F.-A. Forel à exposé ses recherches sur la couleur des lacs ; il l'a notée d’après une gamme de couleurs solubles allant du bleu au jaune par un mélange à proportions croissantes de chromate Jaune de potasse et de sulfate de cuivre ; les solutions types sont à 1 : 200 et les chiffres indiquent le tant pour cent de solution jaune ajoutée à la solution bleue. Les valeurs extrêmes ont été de 6 à 8 pour le lac Léman et de 60 à 70 pour celui de Morat. La couleur verte persiste après filtration et provient probablement du mélange d’une substance jaune ou verte avec l’eau pure dont la couleur fondamentale est bleue. Cette solution jaune est probablement l’eau chargée d'acide humique des marais tour- beux et soit les expériences diverses qui ont été faites, soit les faits géographiques réunis jusqu'ici semblent confirmer cetle conception théorique. Le même membre a exposé la question des images réfléches sur la nappe sphéroïdale des lacs et de leur dépression apparente, etles a diffé- renciées des images déprimées de réflexion à courte distance. Il à aussi décrit des phénomènes de mirage sur le lac Léman observés au printemps et en été lorsque la température de Pair était notable- ment plus élevée que celle de l’eau (jusqu’à 7°). L'image inférieure élait souvent très fortement déprimée et plus brillante que l’objet réel. M. W. Marcel à communiqué des expériences de M. Wimhurst à Londres tendant à démontrer la durée de la décharge électrique. M. le prof. J.-L. Soret décrit quelques nouvelles observations relatives à l'influence que la réflexion des rayons solaires, par une surface d’eau, exerce sur la polarisation almosphérique. Ces observations, faites sur le lac de Genève, confirment le fait déjà reconnu par M. Soret que la polarisation dans un plan vertical tend à augmenter dans le voisinage du soleil par l'effet de la réflexion. Une surface de glace paraît exercer la même influence. M. Al. Le Royer fait l'exposé d’un travail exécuté en collaboration avec M. Duparc sur les formes cristallines de quelques composés organiques (tétrachloracétone symétrique, éthylate de diphénvl, etc.). Ces déter- VIIL RAPPORT ANNUEL minalions ont été faites au moyen du goniomètre de Wollaston à limbe vertical sans lunette. M. Ch.-Eug. Guye à rendu compte de ses recherches sur la polarisa- tion rotaloire du chlorate de soude cristallisé ‘. A a repris le sujet en entier et Pa spécialement étendu à la partie ultra-violette du spectre. M. Louws Perrot a vérifié expérimentalement la méthode de M. Ch. Sorel pour la mesure des indices de réfraction des cristaux à deux axes”, fondée sur lobservalion des angles limites de réflexion totale sur des faces quelconques. Il a employé pour cela lPacide tartrique et a obtenu des résultats parfaitement concluants. M. le prof. Ch. Soret a fail en collaboration avec M. Duparc des recherches pour fixer le poids spécifique de l’alun d'aluminium et thal- hum‘. Le chiffre trouvé 2,329 est un peu supérieur à 2,257, valeur adoptée précédemment. M. L. de la Rive à rendu compte d’une visite qu'il a faite aux frères Henry dans le pavillon de l'Observatoire de Paris où ils exécutent leurs photographies du ciel étoilé. Il a décrit un nuage de forme et d'apparence remarquables observé par lui sur la crête du Mont-Blanc. M. É. Sarasin a communiqué un mémoire de M. Kundtsur le change- ment de la vitesse de la lumière dans les métaux avec la température Précédemment l’auteur était arrivé à la conclusion qu’il paraît exister une relation entre la vitesse de la lumière dans les métaux et leur con- ductibilité électrique et calorifique. Ce rapport doit se retrouver aussi entre les variations que subissent ces trois mêmes quantités avec la température. En effet l’auteur a conclu de ses expériences que lorsque la température change, la vitesse de la lumière et la conductibilité élec- (rique dans un même métal restent proportionnelles entre elles et inversement proportionnelles à la température. ! Archives, XXII, p. 130. ? Archives, XXI, p. 118. * Archives, XXI, p. 89. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. IX M. Ch. Sorel a combiné en collaboration avec M. Le Royer un ther- momètre à air avec régulateur automatique de la pression. MM. Soret et Ed. Sarasin ont communiqué des recherches qu'ils ont faites sur l'indice de réfraction de l’eau de mer ‘ M. Ph. Plantamour à présenté la onzième année de ses observations sur les mouvements périodiques du sol, accusés par des niveaux à bulle d'air. Il existe toujours une relation entre le maximum d’abaissement et le minimum de la température, le minimum d’abaissement et le maximum de la température. Mais cette relation n’est pas absolue; il existe une cause perturbatrice qui échappe aux investigations. M. Plan- tamour la vainement recherchée cette année dans une influence des phases du soleil comparée avec les moyennes de onze ans. Le même membre a attiré l'attention de la Société sur certaines 1mper- lections de construchon des calorifères pouvant facilement amener des commencements d’asphyxie en laissant échapper de l’oxyde de car- bone. | M. Ph.-E. Guye a vérifié, pour un certain nombre de corps, la for- mule empirique de M. van der Waals relative aux températures criti- ques d’ébullition. M. Galopin à signalé la chute en apparence spontanée d’un corps lourd due à une lente déformation, prolongée pendant des années, d’une lüige métallique malléable. M. Paul van Berchem à étudié l’état d'équilibre que prend au point de vue de sa concentration une dissolution gazeuse primitivement homo- gène, dont deux parties sont amenées à des températures différentes. Les expériences ont porté sur l'acide chlorhydrique et sur l’ammoniaque et ont dénoté chez le premier de ces gaz une tendance peu prononcée à se concentrer dans la partie froide. Pour l’ammoniaque, il n’a pas été pos- sible de reconnaitre une différence appréciable entre les concentrations des parties chaudes et froides. La légèreté de ce gaz tend à compliquer ! Archives, XXI, p. 509. TOME XXXI. Il X RAPPORT ANNUEL jes expériences en portant les portions les plus concentrées vers le haut des tubes. M. le prof. Græbe à présenté un travail des plus intéressants sur le jaune indien‘. Il a résumé d’abord les recherches qui, à son instiga- tion, ont été faites aux Indes sur Porigine véritable du jaune indien, substance retirée de l’urme des vaches soumises à une alimentation spéciale, basée sur l'emploi du Mango /Mangifera indica). L'étude de la constitution chimique à montré que le jaune indien purifié se rapproche de l’euxanthonate de magnésium; s'il est moins pur, l'acide euxanthini- que diminue pour être remplacé par de l’euxanthone et le magnésium cède la place au calcium. L’euxanthone est le produit d’un dédouble- ment de l'acide euxanthinique en acide glycuronique et euxanthone. M. Græbe expose ensuite les recherches qu'il à faites pour arriver à la synthèse de cette substance et, par là, à sa production artificielle. 2es résultats sont basés sur l'emploi de lhydroquinone et de la résor- cine (qui sont obtenus en partant de la benzine). L’euxanthone artificiel est tout à fait identique avec celui qui est retiré du jaune indien et peut être comparé à l’alizarime; ces deux substances colorées ont des pro- priétés basiques et doivent être regardées comme des dérivés hydroxylés de substances neutres. Comme d’autres combinaisons organiques colo- rées, elles doivent cette propriété à ce qu'on appelle le chromophore, arrangement d’atomes spécial, qui ne se rencontre pas dans les combi- naisons incolores. M. Græbe à encore signalé une nouvelle lampe à gaz pour l’éclairage des microscopes basée sur le principe Colladon de transmission de la lu- mière dans une veine liquide. M. Amé Pictet a étudié les propriétés de quelques amlides', corps dérivés de laniline par la substitution d’un radical acide à l’un des atomes d'hydrogène amidique dont il a préparé toute la série. Ces substances, ! Archives, XXII, p. 497. ? Archives, XXII, p. 508. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XI dont les propriétés physiques et cristallographiques ont été complète- ment élucidées dans le mémoire qui nous occupe, offrent un intérêt spé- cial par leurs propriétés physiologiques. L'une d’entre elles, l'acétaniide, a une action antithermique et analgésique positive et est déjà employée dans la thérapeutique sous le nom d’antifébrine. La méthylacétanilide qui vient d’être expérimentée a des propriétés analogues encore plus marquées et commence à se vendre sous le nom d’exalgine. La formani- hde est à l'étude. M. Duparc à montré une échelle qu'il a établie pour mesurer le degré d’opacité de l’eau troublée; il emploie à cet effet 12 tubes en verre numérotés : O contient de l’eau pure, 12 de l’eau renfermant un gramme d’argile par litre, les autres représentent des degrés intermé- diaires. | MM. Soret et Rilliet nous ont entretenus de leurs Recherches sur le pouvoir absorbant des alcools de la série grasse el de quelques-uns de leurs dérivés pour la partie ultra-violette du spectre. Les alcools sont en oénéral assez transparents, surtout lorsqu'ils ont été préparés avec soin et en grande quantité. L’éther ordinaire est aussi très peu absorbant; par contre les produits comme lacétone et l’aldéhyde qui contiennent le groupe formé d’un atome de charbon et d’un atome d’oxygène sont fort absorbants : ce groupe paraît ainsi jouer un rôle analogue à celui qu'il a dans la formation des matières colorantes. Les divers éthers simples contenant le même élément électro-négatif, par exemple la série des iodures, ne paraissent pas différer sensiblement dans leurs propriétés d'absorption ; les sels haloïdes de potassium sont notablement moins absorbants que les éthers correspondants. Ces deux classes de corps présentent d’ailleurs d’autres différences qui sont de nature à faire présumer que leur mode de groupement moléculaire n’est pas le même. Les éthers iodhydriques sont très absorbants, les bromures le sont moins, les chlorures sont assez transparents. XII RAPPORT ANNUEL Botanique, Le prix fondé par A.-P. de Candolle pour la meilleure monographie d’une famille ou d’un genre de plantes à donné lieu cette année à un concours particulièrement intéressant. Quatre travaux importants avaient été envoyés : Monographie des Joncacées par M. le prof. Buchenau, à Brême. Monographie des Mélastomacées, par M. Cogniaux, à Jodoigne. Monographie des [ridées, par M. le D' Klatt, à Hambourg. Monographie du genre Orobanche, par M. le D". G. von Beck, à Vienne. C’est le premier de ces travaux qui a obtenu le prix. M. Chodat qui travaille à une monographie des Polygalacées à, à différentes reprises, entretenu la Société de cette famille; il a, entre autres, insisté sur la structure de son pollen et sur certains cas de mon- struosités qui jettent un jour sur la structure vraie de la fleur. I à analysé ses observations sur le genre Polygala dont certains caractères anatomiques peuvent différencier les espèces mais ne peuvent servir de base à une classification naturelle des groupes, et qui compte actuelle- ment plus de 300 espèces. Il à plus tard formulé ses idées sur la répar- lition des espèces de Polygalacées en dix genres formant 3 groupes séparés surtout par le nombre des étamines. M. Chodat à en outre étudié d’une manière spéciale les Polygalacées du Paraguay pour l'ouvrage que dirige M. Michel sur la flore de ce pays, et a déerit 11 espèces nouvelles sur 25 qui se trouvent dans les herbiers. Il à présenté quelques consi- dérations sur les affinités d’un genre critique, le Dipleryqium, qui à été placé successivement parmi les Crucifères, les Capparidées et les Poly- galacées. Le même membre a décrit la formation des leucites amylogènes dans le pseudo-bulbe de Calanthe Sreboldii (Orchidée). Ces leucites se déve- loppent aux dépens des grains de chlorophylle normaux et donnent DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XII ensuite naissance à des grains d’amidon suivant un mode déjà décrit précédemment. Des monstruosités de la fleur du Crepis taraxacifolia, M. Chodat à tiré des conclusions générales sur la structure de la fleur des Composées et et sur ses analogies avec celle des Ombellifères . L'étude de fleurs de saule monstrueuses fait croire au même obser- vateur que les saules polyandres actuels sont des types anciens non modifiés tandis que les saules diandres sont beaucoup plus récents. A propos de la fleur du Pyrola rotundfohia, il a montré qu’elle est particu- lièrement favorable à l'observation de l'action du géotropisme ‘sur les organes floraux et se prête remarquablement bien aux expériences de cours. M. Chodat a encore étudié la double reproduction asexuée d’une algue du genre Chroolepus. En collaboration avec M. Chuit, il a communiqué à la Société un travail complet sur un Agaric, le Lactarius piperatus *. De cette étude, à la fois anatomique et chimique, il ressort que sans être absolument toxique, ce champignon ne saurait être consommé sans avoir subi une cuisson préalable dans l’eau vinaigrée. M. Éd. Sarasin à rendu compte d’une visite qu’il a faite aux champs d'essais viticoles de Saint-Pierre et de Laval (Hérault) fondés par MM. de Grasset et Millardet. Le principal intérêt de ces cultures réside dans la création de nombreux hybrides entre les espèces américaines et les diverses variétés de Vitis vinifera cultivées en Europe. M. F.-A. Forel, prof. à Lausanne, a présenté à la Société un cas remar- quable de fasciation d’une tige de frêne. M. C. de Candolle a montré la coupe transversale d’un tronc de cytise chez lequel une décortication partielle pratiquée il y a plusieurs années a élé suivie d’une cicatrisation totale, remarquable par sa régularité. Le même membre a étudié un cas de torsion intéressant sur un pied de Valeriana officinals. ! Archives, XXII, p. 42. ? Archives, tome XXI, p. 386. XIV RAPPORT ANNUEL À propos de la grande abondance des fruits et graines de toute sorte en 1888, M. Ch. Mallet à entretenu la Société de la production extra- ordinaire de faines de Fagus sylvahica dans les forêts du Jura et M. C. de Candolle à rappelé que la Glycine qui fructifie très rarement dans notre pays, s’est montrée l’année dernière presque partout couverte de nombreuses gousses fertiles. M. Mallet a également présenté à la Société une boule noire de con- sistance ligneuse trouvée dans lintérieur d’un arbre de roue de moulin en chêne; cette pièce de bois renfermait une excavation intérieure dans laquelle la poussière de bois humide s’est coagulée et sous l'influence du mouvement de rotation à pris une forme sphérique. M. Brun a communiqué à la Société ses recherches sur les diatomées fossiles trouvées dans deux calcaires pliocènes japonais. Tous deux sont des cailloux roulés, très durs, de couleur foncée, bitumineux et renfer- mant en très grand nombre des Diatomées fossilifiées par du carbonate de chaux cristallin. L'un vient de Sendaï, l’autre, fréquent dans la baie de Yeddo, à probablement élé charrié par les nombreux torrents qui descendent des volcans d’alentour. Toutes les Diatomées qu'ils renfer- ment au nombre de plus de 120 espèces, sont marines. Celles qui existent encore vivent dans les mers tropicales, d’autres ont disparu. M. Alph. de Candolle à présenté à la Société le vingtième cahier des Alques d’eau douce, publiées par MM. Wittrock et Nordstedt à Stockholm, arrivant au chiffre de 1000 espèces ou variétés notables, presque toutes d'Europe. Le même membre à entretenu la Société de la flore de Sainte-Hélène et des types végétaux qui sont en train de disparaître dans cette île, et il a montré des échantillons de feuilles de chêne récoltées sur le même ar- bre par MM. d'Ettinghausen et Krasan. Des recherches de ces observa- teurs, il dérive que la très grande variété de ces formes provient des con- ditions physiologiques dans lesquelles se trouve larbre. Si celui-ci a souffert l’année précédente les feuilles ne sont pas, ou presque pas lobées. M. Marc Micheli a communiqué les recherches de M. Treub, à Buiten- _ DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XV zorg, sur le Spathodea campanulala. Cette plante appartenant à la famille des Bignoniacées présente un calice très particulier qui, avant la floraison, est fermé comme une outre et renferme un liquide qui baigne les jeunes organes floraux et les protège contre l'effet pernicieux de la trop grande ardeur du soleil. M. Micheh a encore communiqué, au nom de M. Maury, aide-natu- raliste au Museum de Paris, des recherches sur les Cypéractes du Para- quay. Cette importante famille est représentée dans cette région par 84 espèces dont 19 n'avaient pas encore été décrites. Les affinités avec le Brésil méridional sont aussi marquées que pour d’autres groupes. Zoologie, M. V. Faho a présenté à la Société la première livraison d’un Cata- loque des oiseaux de la Suisse qu'il rédige en collaboration avec M. le prof. Th. Studer, de Berne. Cet ouvrage, conçu dans un but pra- tique, traile principalement de la distribution géographique des diffé- rentes espèces, de leur abondance relative, de leurs passages, de leurs allures, de leur reproduction et de leur alimentation. La première livraison traile des 32 rapaces diurnes observés dans le pays et ren- ferme, en particulier, un chapitre fort intéressant sur le Gypaëte, cet oiseau presque anéanti de nos jours el dont l’histoire complète à pu être reprise depuis 1554 | M. V. Faho à encore entretenu la Société de questions de pisciculture relatives au lac Léman. Il est, en principe, opposé à l'introduction de diverses espèces étrangères américaines ou autres, el voudrait voir les efforts des pisciculteurs se tourner non seulement vers la multiplication de la truite et de l’ombre-chevalier, mais aussi vers celle des Corégones, qui constituent un des plus importants éléments de la pêche des lacs. Le Cor. Wartmanm du lac de Constance serait particulièrement inté- ressant à introduire à cause de la délicatesse de sa chair. Mais sa reproduction artificielle est fort difficile à cause de son habitude de XVI RAPPORT ANNUEL frayer dans les grands fonds. Par contre, M. Fatio signale le Lavaret du lac du Bourget, très estimé également, qui dépose ses œufs près des rives sous très peu d’eau et qui se prête très bien à la fécondation arti- ficielle. M. Maurice Bedot à décrit un procédé nouveau pour la conservation des animaux marins, el, en particulier, des Siphonophores, qui a donné les meilleurs résultats. Il consiste dans des immersions successives dans une solution de sulfate de cuivre (15 à 20 ‘}, pendant 4 à 5 heures) et dans le liquide de Flemming (15 parties d'acide chromique, 4 parties d'acide osmique et 1 partie d'acide acétique glacial, pendant 24 heures). Le passage dans l'alcool qui se fait ensuite doit être excessivement lent et graduel et durer au moins 15 jours. On commence par quelques gouttes d'alcool à 25 ‘/,, la conservation définitive devant se faire dans l'alcool à 90 ‘|. M. Bedot à communiqué les premiers résultats de ses recherches sur les nématocystes des cellules urticantes ou cnidoblastes des Cœlentérés et d’autres groupes animaux. Dans le travail d'ensemble qu'il prépare sur ce sujet, l’auteur a reconou deux formes tout à fait distinctes qui n'avaient pas été suffisamment séparées jusqu'ici. La première repré- sente un némalocyste proprement dit avec une hampe et un fil enroulé sans ordre à l’intérieur de la coque. Dans la seconde, distinguée sous le nom de sptrocyste, le fil n’est pas intimement relié à la coque ; il est en- roulé en spirale et lorsqu'il sort ce n’est pas en se dévaginant mais simplement en se déroulant. Ces spirocystes, très répandus chez Îles Anthozoaires, établissent un nouveau lien de parenté entre les sagitto- cysles des vers et les véritables nématocysies. M. le D" Aug. Wartmann à analysé les mémoires de M. Félix Plateau, prof. à Gand, sur la vision chez les Arthropodes. M. le prof. Thury a lu un mémoire fort intéressant sur les mœurs de l’hirondelle domestique qu'il a observée, pendant huit années consécu- lives, dans son domicile. M. . de Saussure a exposé les vues qui ont paru dominer au con- DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XVII grès de Zoologie de Paris sur l'unification des règles de la classification zoologique. M. Eug. Penard, auteur d’une monographie des Rhizopodes qui pa- raîtra prochainement dans nos Mémoires, a communiqué ses observa- lions spéciales sur le groupe des Héhozoaires. Il a en particulier insisté sur l'organisation de la couche périphérique des Acanthocystides qui joue un rôle actif dans la capture des proies et serait lhomologue de l’ecto- sarc vacuolisé des Actinophrydiens. Il à décrit spécialement la Vampy- rella spirogyræ, ainsi qu’une forme nouvelle d'Héliozoaire qui par ses pseudopodes se rapprocherait de quelques Amibes. Physiologie et Médecine, M. le D' D'Espine à analysé devant la Société deux brochures; l’une relative au traitement local de la diphtérie par l'acide salicyhique, V'autre, thèse de doctorat de M. Urdariano sur une forme spéciale de pneumonie chez les enfants. M. le prof. Schiff a également analvsé la thèse d’un de ses élèves M. Hillel Jofé, sur l’action polaire des courants électriques. M. le D' Marcet a communiqué un travail sur les phénomènes chimi- ques de la respirahon de l'homme déjà présenté à la Société Royale de Londres. Il confirme les résultats obtenus précédemment au sujet de l'influence de Paltitude sur la respiration, et formule ainsi la loi phy- siologique qui découle de ces travaux : (En s’élevant sur une mon- tagne, à mesure que la pression barométrique baisse, le volume d'air qu'un homme respire (ramené à 760mm et à 0° C), pour brûler le car- bone nécessaire à la formation d’un poids donné d’acide carbonique dans le corps diminue. » Il résulte de cette loi que la respiration est plus libre el plus facile sur les montagnes que dans la plaine, tant pour les per- sonnes en bonne santé que pour les malades. M. le D" Prevost a rendu compte d’un travail de M. Alt sur l'éimina- lion stomacale de la morphine injectée sous la peau. TOME. XXXI. ll XVIII RAPPORT ANNUEL Je n’ai plus, Messieurs, après cette revue rapide de vos travaux, qu’à ajouter quelques mots sur ceux de nos collègues que nous avons perdus en 1889, en remerciant M. Émile Gautier des notes qu'il m’a fournies sur Respighi, ainsi que la famille de M. Cellérier des documents relatifs à la carrière de notre regretté collègue. Charles Cellérier est né à Genève en 1818 et il y est mort le 20 octobre 1889 ; son grand-père et son père ont rempli des fonctions pastorales le premier, en particulier, pendant fort longtemps, à Satigny. Lui-même fit ses premières études dans sa ville natale et fut envoyé à Paris pour les compléter en 1836. Sa facilité de travail et sa précocité étaient remarquables ; nous en trouvons une preuve intéressante dans une lettre que son père lui adressait le 2 janvier 1837 et dans laquelle il lui reprochait, au bout de deux mois et demi de séjour à Paris, de ne s'être pas encore présenté pour la licence ès sciences mathématiques et de n’avoir pas encore commencé sa thèse de doctorat. Quelques mois après, en septembre 1837, il obtint le diplôme de licencié, et en même temps il occupait ses loisirs à faire des calculs pour Biot. Il était en outre lié avec les mathématiciens de l’époque, Libri, Sturm, Liouville, Poisson, Arago, Cauchy. Il séjourna à Paris en 1838 et 39; vers la fin de 1839 son père l’ins- crivit pour la chaire de mathématiques vacante à l’Académie de Genève. Il ne fut pas nommé, probablement à cause de son âge. Cet échec causa une nouvelle déception à son père. Pour comprendre tout ce qu’on croyait pouvoir exiger d’un homme aussi Jeune, il faut savoir que, dès son enfance, Cellérier avait été d’une extrême précocité, saisissant au vol et s’assimilant tout ce qu’on lui enseignait ; il avait en outre une excel- lente mémoire, une grande force de concentration au travail et un esprit d'observation remarquable. On se laissa ainsi aller à le pousser un peu trop et à exiger de lui des travaux exagérés qui influèrent fâcheusement sur sa santé. En 1845, il concourut à Paris pour le prix Davy avec un mémoire «sur le mouvement de Péther dans l'intérieur des corps » et pré- senta à l’Institut deux autres mémoires sur des sujets analogues. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XIX Mais dès le mois de mai de la même année, il fut arrêté dans ses tra- vaux par la maladie et dut prendre du repos à la campagne. Dès lors, il ne séjourna plus à Paris que temporairement et revint à Genève où il épousa Melle Martin-Paschoud. Il continua à travailler, mais pendant quelques années il ne publia pas, ou très peu. A partir de 1854, il s’occupa de l’enseignement des mathématiques soit à l’école spé- ciale de M. Rochette (1854—1874), soit au gymnase libre où il professa les mathématiques pures et appliquées, conjointement avec M. Aubert et ensuite seul (1854— 1857). En 1875, il fut nommé professeur de mécanique à l'Université et il à conservé ce poste jusqu’à sa mort. Pendant cette dernière période, il a publié un assez grand nombre de mémoires dont la liste est don- née plus loin, et parmi ses papiers se trouve un traité de mécanique achevé dont la plus grande partie du manuscrit a même été recopiée'. Il était membre de notre Société depuis 1841 et a succombé aux suites d’une maladie de cœur dont il a souffert pendant bien des années. Ouvrages de M. Cellérier qui ont été publiés : Note sur la diffraction de la lumière (Bibliothèque universelle de Genève, déc. 1839). Note sur la théorie des quantités imaginaires (Comptes rendus de l’Ac. des sciences, 1844, inséré dans la Collection des savants étrangers). Note sur la mesure de la pesanteur par le pendule (Mémoires de la Société de phys., t. XVIP. Note sur la pression au centre de la terre (Mémoires de la Société de phys., t. XIX). Note sur la détermination d’une fonction arbitraire (Journal de Math. de Liouville, t. VIII en 1843). Note sur une classe particulière d’intégrales définies (Journal de Liouville, 1843). Note sur la surface des ondes (Mémoires de la Société de phys., t. XXII], en 1873). Mémoire sur la surface des ondes (Archives des sciences phys., 1874). Mouvement simultané d’un pendule et de ses supports (Archives, 1875). Nouveau mode de discussion de la propagation du mouvement dans un milieu élastique (Mémoires de la Société de phys., t. XXVIL, 1880). Note sur l’équilibre des solides de grandes dimensions (Archives, t. IV. 1880). Note sur la répartition des vitesses moléculaires dans les gaz (Archives, t. VI, 1881). ! Les principaux chapitres de cet ouvrage traitent de la statique théorique et appliquée, de la cinématique, de la dynamique et de la mécanique des fluides. XX RAPPORT ANNUEL Rapport sur la question du pendule, présenté à l'Association géodésique internationale, Berlin, 1881. Note sur l'extension d’une propriété des gaz aux liquides et aux solides (Archives, t. VIT, 1882). Note sur les forces apparentes naissant du mouvement terrestre (Archives, t. IX, 1883). Principe des forces vives en hydrodynamique et son application aux moteurs hydrauliques (Archives, t. XV, 1886). Note sur les coefficients de self-induction (Archives, t. XVIL, 1887). Note sur les mouvements des corps électrisés (Mémoires de la Société de phys., 1. XXI, 1888). Mémoire sur la théorie des halos (Mémoires de la Société de phys,. t. XXIX, 1887). Charles-Frédéric Martins est né à Paris le 6 février 1806 et y est mort le 7 mars 1889. Le cours de ses études l'avait amené à Genève et en 1823 el 1824 il suivit l’enseignement de notre Académie en même temps que M. Alph. de Candolle, avec lequel il est toujours resté lié. De celte époque datent aussi ses excellentes relations avec notre pays, relations qui ont duré tantque sa santé est demeurée bonne. Il compléta ensuile des études de médecine et ful reçu docteur en 1834, mais les sciences naturelles Pattiraient spécialement et dès 1846, il fut appelé à la chaire de botanique et à la direction du jardin des plantes de Mont- pellier. C'était un esprit très ouvert, très étendu; on pouvait le dire à la fois botaniste, météorologiste et géologue; écrivain distingué, causeur brillant, grand voyageur, ses facultés le portaient plutôt vers la vulgarisation scientifique que du côté de lélaboration lente de travaux approfondis. Il écrivait souvent dans la Revue des Deux-Mondes, où ses articles étaient fort goûtés du public lettré; son volume intitulé : Du Spitz- berg au Sahara donne également une juste idée de son talent et de sa manière de travailler. Attiré par les questions obscures de l'origine et de la distribution des espèces, il fut, en France, un des premiers parli- sans des théories de Darwin. Dès 1881, l’état de sa santé l'avait éloigné de sa chaire où 1l avait été remplacé par M. J.-E. Planchon, et c’est dans la plus profonde retraite que se sont écoulées ses der- nières années. [l était membre honoraire de notre Société depuis 1842, il assistait fréquemment aux réunions de la Société Helvétique des Sciences naturelles et faisait partie de la pléiade de savants distingués DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXI qui aimaient à se réunir autour de Desor, dans sa propriété de Combe- Varin. Lorenzo Respighi est né le 7 octobre 1824 à Cortemaggiore dans le duché de Plaisance. Après avoir fait ses études de belles-lettres et de philosophie à Parme, il vint les achever à l’Université de Bologne où il obtint le grade de docteur ès sciences en 1847. Son premier emploi de professeur adjoint de mécanique et d'hydraulique lui fut donné dans la même Université à la fin de 1849 et dès 1851 il obtint la chaire d’astro- nomie et d'optique, à laquelle s’ajouta en 1855 la direction de lObser- vatoire. Dix ans plus tard, il fut appelé à Rome pour succéder au professeur Calandrelli dans la chaire d'astronomie à l’Université romaine en même temps qu'à la direction de l'Observatoire du Capitole, fonctions qu’il à remplies sans interruption jusqu’à la fin de sa vie. En janvier 1870, il devint membre de la commission internationale de Géodésie, et il assista, comme tel, à la réunion, convoquée à Genève en 1879, de cette Commission. Peu de temps après il devint membre honoraire de notre Société de physique et d'histoire naturelle. Tout en remplissant avec distinction les devoirs de sa charge, soit dans l’enseignement, soit dans l'observation, Respighi composait de nombreux mémoires sur les sujets les plus divers ressortissant à l’astro- nomie, la géodésie, la physique terrestre et la météorologie. De 1854 à 1865 ses travaux ont paru dans les Actes de l’Académie de Bologne ; de 1866 à 1887 ils ont été publiés dans ceux de l’Accademia dei Lincer. Nous y relèverons surtout des études suivies des protubérances solaires faites au moyen du spectroscope, aussitôt que ce procédé d'observation eut été introduit dans la science. Nous mentionnerons aussi un cata- logue des déclinaisons moyennes de 2534 étoiles de 1" à 6% grandeur, comprises entre les parallèles 20° et 64°. Ceux qui ont eu le privilège de visiter Respighi dans son poétique obser- valoire du Capitole, ayant vue sur le Forum, le Colisée, les monts XXII RAPPORT ANNUEL Cœlius et Esquilin et sur la Campagne romaine au loin, n'oublie- ront pas l'accueil gracieux et cordial qu’ils trouvaient chez le savant modeste et distingué qui leur en faisait les honneurs et qui s’y est éteint le 10 décembre 1889 après une longue maladie. Te La or Le CAE En a FE PAU Line TT y : ï : tit de * A ÉPSAl “FALSE SES TR ADI , e V2 { d' e 3 7 É « ' ‘ 1 > . SA = . . à ” ’ 1. . nn RAPPORT DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET _ D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE POUR L'ANNÉE 1890 PAR M. L. de la RIVE — 13 EX + —— MESSIEURS ET HONORÉS COLLÈGUES, L'année 1890 vient prendre sa place aujourd’hui dans nos rapports annuels et elle laisse, en s’achevant, des vides nombreux parmi nous. J'ai d’abord la triste mission de rappeler les pertes que nous avons subies. La mort nous a successivement enlevé Louis Soret, Alphonse Favre et Edmond Sarasin, membres ordinaires, Albert Mousson, membre honoraire et Alexandre Moricand, associé libre. J'ai à mentionner la démission de M. Hermann Fol. Nous avons reçu comme membre ordinaire M. Paul van Berchem, TOME XXXI LV XXVI RAPPORT ANNUEL nommé membre honoraire M. Gustave Lang, de Soleure, et sept nou- veaux associés libres, MM. Max Perrot, Théodore Lullin, Henri de Loriol, Fernand Bartholony, Ernest Pictet, Louis Pictet et Alexis Lom- bard se sont joints à nous. Dans la séance administrative du mois de janvier, vous avez nommé vice-président M. Jacques Brun, qui n'a pas accepté cette fonction, et M. Casimir de Candolle à été élu dans une séance subséquente. M. Albert Rilliet a été réélu secrétaire du Comité de publication. MM. Amé Pictet et Auguste Wartmann ont été nommés membres du Comité de publication en remplacement de MM. Victor Fatio et Charles Soret. M. Louis Duparc a été également nommé membre du Comité pour remplacer M. Casimir de Candolle, élu vice-président. : La deuxième partie du Tome XXX des Mémoires de la Société a été publiée au mois de février. La Société a accepté avec reconnaissance, en don anonyme de lun de ses membres, la somme de 500 francs pour subvenir aux frais de publication. Un don de 500 franes ayant le même objet a été transmis à votre président par la famille d'Alphonse Favre et Je le mentionne en expri- mant la reconnaissance de notre Société pour ce souvenir de notre regretté collègue. Célébration du Centenaire de la fondation de la Nociété, Je rappelle que l'année 1890 se trouvait être le centenaire de la date à laquelle les premières publications de notre Société font remonter sa fondation, c’est-à-dire de l'année 1790. Vous avez décidé de célébrer ce centenaire par une séance spéciale, qui s’est tenue le jeudi 23 octobre, à 4 heures, dans la grande salle de l’Athénée. Elle à été ouverte par la lecture de lettres d'honoraires qu DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXVII nous envoyaient l’expression de leur intérêt pour notre centenaire et d'adresses de quelques Sociétés suisses. La Société de Zurich a envoyé une adresse élégamment calligraphiée et reliée; la Société de Berne un exemplaire avec suscription d’un ouvrage sur un savant genevois, Micheli du Crest, qui a été remis à votre président par un délégué, M. le prof. Fischer. La Société de Bâle avait délégué pour la représenter M. le prof Hagenbach. Au nombre des membres honoraires présents se trouvait M. le prof. Studer, président du Comité central de la Société helvétique; M. Jean Dufour, président de la Société vaudoise, ainsi que plusieurs autres membres de cette Société s'étaient joints à nous. - La séance à été remplie par la lecture de plusieurs notices relatives à l'histoire de la Société et à des savants qui en ont été les fondateurs, ou les membres peu de temps après son origine. Après la séance, les mem- bres de la Société se sont réunis à l'Hôtel de la Métropole et ont pris part à un diner auquel ont bien voulu se Joindre, en répondant à leur invitation, MM. le Président du Conseil d'État, le Président de l’Ins- truction publique, le Président du Conseil administratif, le doyen de la Faculté de médecine représentant le Recteur de l'Université, le doyen de la Faculté des sciences, le Bibliothécaire de la Ville, le Président de la Société de médecine, et nous tenons à mentionner ici leur présence au nombre des invités. De nombreux discours ont témoigné de l’impor- tance du passé de la Société et de l'intérêt avec lequel, dans cette cir- constance, on s’est associé à nos souvenirs. Un volume supplémentaire des publications de la Société, volume du Centenaire, renfermant les notices lues à la séance et des mémoires scientifiques, qui paraîtra prochainement, est destiné à rappeler cette commémoration. Les mémoires et communications de nos séances se classent ici, comme d'habitude, en les rapportant aux diverses branches des sciences mathématiques, physiques et naturelles. J'ai maintenant à retracer la carrière scientifique des membres que notre Société à perdus durant cette année. XXVIII RAPPORT ANNUEL JACQUES-LOUIS SORET JACGQUES-LouIs SORET', né à Genève en 1827, était le second des fils de Marie-Nicolas Soret, dont le père, Nicolas, habile peintre sur émail, avail longtemps exercé son art en Russie. Son éducation fut entiè- rement genevoise; il suivit le cours complet des études publiques tels que le constituaient le collège, les auditoires et l'académie et obtint successivement les grades de bachelier ès lettres, bachelier ès sciences physiques et bachelier ès sciences naturelles. Le fait que, à lâge de sept ans, 1l avait entrepris un journal des événements auxquels 1l assis- tait, témoigne en faveur de la précocité de son jugement. Il aimait et pratiquait les exercices du corps et réussissait d’une manière remar- quable dans lPeserime et lPéquitation. En 1847, Louis Soret quittait Genève à l’âge de vingt ans pour aller compléter ses études à Paris, ou plutôt pour y entrer par la meilleure introduction dans la carrière scientifique où ses goûts et ses dispositions naturelles le fixaient. Une recommandation tout spécialement insistante d'Auguste de la Rive demandait à Regnault de recevoir son jeune compatriote, qui était aussi son élève, dans le laboratoire du Collège de France. Regnault v travaillait alors à ses recherches classiques sur les dilatations et les chaleurs spécifiques des gaz et des vapeurs. D’une lettre de Soret à de la Rive, datée du 25 novembre 1847, j'extrais ce qui suit : € Le lendemain du Jour où J'ai porté votre lettre, J'ai fait mon entrée au laboratoire et, depuis lors, jy ai été tous les jours. M. Regnaull, occupé à des travaux de rédaction, fait peu d'expériences en ce moment. J'ai profité de ces premiers Jours pour apprendre diverses petites choses indispensables. » Cette résolution à agir sans délai nous semble signi- ! Voir la notice sur la vie et les travaux de J.-L. Soret par A. Rilliet. Archives, 1890, XXIV, 305. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXIX ficative et moritre ce que Soret possédait de décision immédiate sous des dehors de tranquillité qui auraient pu faire croire à de lindiffé- vence. Il passa quatre ans à Paris et en revint avec les diplômes du baccalaureat ès sciences mathématiques et de la licence ès sciences physiques. Un séjour en Angleterre et un voyage en Italie se placent ici avant son retour définitif à Genève en 1853. Soret se joignit alors à l’ensei- gnement du Gymnase libre et se chargea de la chimie et d'une partie de la physique en communauté avec de la Rive. Cest à ce moment aussi qu'il aborda les recherches expérimentales par l'étude des phéno- mènes dépendant du courant électrique. Ce furent d'abord des notes insérées dans les Archives, sur la décomposition de l’eau et des sels de cuivre, par lesquelles Soret s’attachait à la vérification de la loi électro- lytique de Faraday. Puis, à partir de 1858, il entreprit le travail qu'il a intitulé : Recherches sur la corrélation de l'électricité dynamique el des autres forces physiques et qui se compose, sous ce titre, de quatre mémoires qui ont successivement paru de 1858 à 1866 dans les publications de notre Société. Soret en faisait partie depuis 1854. Cette étude représente une somme considérable d'observations et aussi de calcul numérique; ce sont des mesures calorimétriques soumises à des corrections et qui ont pour objet de déterminer les quantités de chaleur dégagées par diverses portions d’un circuit, lorsqu'il effectue en même temps un tra- vail mécanique. Il en ressort en particulier que la portion du cireuit où la force mécanique est en action se comporte comme les autres, quant à la chaleur dégagée. Dans une note jointe au second mémoire, Soret montre que les conclusions théoriques de Clausius sur ce sujet peuvent s'interpréter en admettant une augmentation de résistance fictive. C'est en s'occupant de la loi électrolytique que Soret fut conduit à ses recherches bien connues sur lozone. Une note sur la production de l'ozone par la décomposition de l'eau à de basses températures, publiée dans les Archives en 1854, commence en ces termes : € À l’occasion XXX RAPPORT ANNUEL d'expériences où j'employais un voltamètre refroidi dans un mélange de glace et de sel marin, Jai observé que le gaz qui s’en dégageait atlaquait et perçait rapidement les tubes en caoutchouc de Pappareïl. » La production plus abondante de lozone par lélectrolyse de l'acide sulfurique étendu, à une basse température, fut le point de départ de ses importantes recherches sur la densité de lozone, reprises dix ans plus tard en Allemagne, dans le laboratoire de Bunsen, à Heïdel- berg, où un séjour de près d'une année lui laissa, comme il arrive souvent, une plus complète disposition de son temps et peut-être aussi de ses forces intellectuelles que dans son entourage ordinaire de Genève. Une lettre de Soret à de la Rive, d'octobre 1862, le montre satisfait et reconnaissant des facilités d'installation qu'il a trouvées. Q Il résulte, dit-il, de ce provisoire que M. Kirchhoff à actuellement fort peu de place et qu'il lui aurait été à peu près impossible de me donner l'hospitalité, mais il m'a engagé à voir M. Bunsen et nra promis de me prêter des instruments au besoin. Fair donc été voir M. Bunsen, qui a été aussi aimable et largement hospitalier que pos- sible. Vous savez qu'il a un magnifique laboratoire, principalement destiné aux élèves. Il m'y à offert une fort bonne salle entièrement séparée. » Un an plus tard, il écrit encore : € Avant de quitter le labo- raloire et après avoir fini mes expériences sur lozone, j'ai pu terminer une série de recherches sur la loi de Faraday pour le cas des courants discontinus. » Comme il s'agit d’un point scientifique de première importance auquel se rattache ce qui, dans les travaux de Soret lui à valu le plus de légitime notoriété, il n’est pas hors de propos de citer ici quelques lignes extraites du traité général de chimie de Schutzen- berger : ÇCEn étudiant la vitesse de diffusion de l’ozone, y lisons-nous, M. Sorel est arrivé à des résultats intéressants. Le rapport des vitesses de diffusion pour le chlore et l’ozone, 0.8382, conduit très près de la densité 1.658 pour l'ozone. Celui des vitesses de diffusiôn pour lacide carbonique et l'ozone, 0.2708, conduit à la même valeur pour la densité. Enfin, la conclusion naturelle de ce fait est que la densité de l'ozone est DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXXI une fois et demie celle de l’oxygène, soit 1.658. En raison de sa densité et de son mode de transformation, on peut admettre que l'ozone repré- sente une combinaison de l'oxygène avec lui-même. dans lequel trois volumes sont condensés en deux. Cette conclusion est confirmée par une autre expérience de Soret, dans laquelle, en traitant de loxygène ozonisé par l’essence de cannelle, il constate que la diminution de volume observée est sensiblement le double de Paugmentation que lon obtient en traitant le même gaz par la chaleur. » Les recherches de Soret sur le rayonnement solaire sont basées sur l'emploi d’un actinomètre composé essentiellement d'un tube noirci intérieurement, dans lequel se place le thermomètre, et qui est dirigé vers le foyer rayonnant. Les parois en sont maintenues à une tempé- rature constante. Le mémoire le plus important sur ce sujet fut com- muniqué à la première session de l’Association française pour l’avan- cement des sciences à Bordeaux en 1872. Plus tard, Soret réussit à expérimenter, avec un actinomètre portalf, au sommet du Mont-Blanc, et des mesures simultanées à trois hauteurs différentes lui permirent, en éliminant l'influence de l'absorption atmosphérique, d'obtenir une valeur plausible de la constante du rayonnement solaire. L'observation directe du rayonnement d'un disque de zircone chauffé, par une lampe oxyhydrique, le conduisit à montrer que la formule admise pour repré- senter la température du corps rayonnant n’est pas admissible, et, en se fondant sur cette expérience, il indiquait 3000° comme température probable du soleil, tout en admettant, dans une discussion fort intéres- sante avec M. Violle, que des causes d'incertitude subsistaient encore. En optique, les travaux de Soret sont nombreux et il a inventé ou modifié des appareils qui sont devenus usuels et qu'il a utilisés le premier dans des recherches expérimentales dont quelques-unes ont une grande portée. Citons : le double prisme, qui montre la dispersion anomale, disposition qui consiste à placer le prisme creux contenant la dissolution de la substance anomale dans une auge en verre à sur- faces parallèles, remplie elle-même du liquide dissolvant et qui permet XXXII RAPPORT ANNUEL d'observer plus facilement le spectre interverti; le réseau circulaire, plaque de verre sur laquelle sont tracés des cercles opaques alternant avet des cercles transparents, qui donne lieu à des images focales par diffraction; la lorgnette qoniométrique, au moyen de laquelle on évalue directement les distances angulaires dans le champ visuel. Il faut signaler ici d’une manière spéciale le spectroscope à oculaire fluorescent, dont la description se trouve d’abord dans le Jubelband des Annales de Pogsendor®f publié en 1874 et deux ans plus tard dans les Archives. Pour utiliser la partie ultra-violette de la radiation lumineuse, on pro- Jetait le spectre sur une substance fluorescente dans une chambre obscure. Soret imagina d'introduire une lame fluorescente dans le tube de la lunette du spectroscope devant loculaire et d’incliner celui-e1 de manière à recevoir dans lœil la lumière fluorescente, dont l’émanation implique une direction différente de celle de la lumière incidente. Il fallut, en outre, se servir pour le spectroscope d’une lentille et d’un prisme de quartz, qui est transparent pour la radiation ultra-violette et dans ces conditions il réussit à rendre visible la raie extrême du spectre de Paluminium. À l’oculaire fluorescent se rattachent, en premier lieu, la série des mémoires intitulés : Recherches sur l'absorption des rayons ultra-violets par diverses substances. Mentionnons, en particulier, l'application de cette méthode d'investigation chimique au groupe de métaux rares, que lon trouve principalement dans la cérite et la gadolinite. Soret reconnut dans le spectre de l’erbine des bandes d’absorpüon caractéristiques, qui le firent conclure à l'existence d’un corps simple nouveau, qu'il se contenta de désigner par la lettre X, et le nom d’Holmium qui lui fut donné, peu de temps après, par un chimiste suédois, M. Clève, fut accepté par le physicien genevois. Rappelons encore ses recherches analogues sur les milieux de Pœil et celles, en collaboration avec M. A. Rilliet, sur les alcools de la série grasse et leurs dérivés, qui sont le dernier travail de Soret el qui ont été publiés dans les Archives en 1890. C'est aussi à l'emploi de loculaire fluorescent que se rapporte la déter- DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXXIHI minalion du pouvoir rolatoire du quartz dans toute l'étendue du spectre et spécialement pour les radiations ultra-violettes, l’objet d’un long et minutieux travail expérimental, fait en collaboration avec M. Ed. Sarasin en 1882. Sans prétendre épuiser la nomenclature complète des travaux de Sorel, nous rappellerons ses recherches sur la transparence el la colo- ralion de l'eau, montrant le rôle des corpuscules en suspension et celui de l’absorption et de la diffusion des rayons de diverses réfrangibilités; celles sur la transparence de l'air avant la pluie, ses observations et ses études théoriques relatives à la polarisation de l'atmosphère, au mirage, aux parenthélies, aux seiches du lac et aux tremblements de terre. Sur ce dernier sujet, Soret, qui faisait partie de la Commission suisse, à rédigé plusieurs rapports avec le soin et l'exactitude dont 1l ne se départissait pas, el sans se laisser gagner par lillusion d’une précision fictive dans les observations comparatives. À partir de 1866, Soret a fait partie du corps enseignant de l'Uni- versité de Genève, d’abord pendant dix ans, et avec quelques intermit- tences, comme chargé d’un cours complémentaire de physique, puis, à parür de 1876, comme professeur ordinaire appelé à donner aux étudiants en médecine un enseignement en rapport avec leur vocation. Sa posilion scientifique ainsi que la sûreté et l'affabilité de son carac- tère, lui assurèrent dans PÜniversité une influence légitime. Il fut recteur en 1880. Rappelons aussi le rôle de Soret, d'abord dans notre Société, dont il fut toujours un membre zélé et à la présidence de laquelle 1l fut appelé à deux reprises, en 1869 et 1879, et en second lieu dans la Société helvétique des sciences naturelles, dont 1l présida le Comité central de 1880 à 1886. Il fut, comme on se le rappelle, le président de la session de 1886 à Genève. A cette occasion 1l lut, dans la séance d'ouverture, un travail intitulé : Les empressions réilérées, qui résumait des recherches de l'ordre psychologique sur les conditions du sens esthétique, et se rattachait à quelques autres essais sur la même question, en particulier à une étude publiée antérieurement sur le rôle TOME XXXI. M XXXIV RAPPORT ANNUEL du sens du toucher dans ce qu’on peut appeler la perception du beau. La carrière scientifique de Soret n’a pas cessé de suivre une marche progressive et la notoriété que lui valaient des travaux connus dans diverses branches de la physique, des appareils auxquels son nom était attaché, des relations personnelles avec de nombreux savants suisses el étrangers, la publicité dont il disposait, et usait avec beaucoup de modération dans les Archives pour la discussion des questions en litige, celle notoriété, disons-nous, avait amené pour lui le moment où les distinctions viennent chercher l’homme voué à la science. Il était membre honoraire ou correspondant de plusieurs sociétés savantes, au nombre desquelles nous citerons P'Academie dei Lincet, l'Académie des sciences de Bologne, les Sociétés scientifiques d’'Iéna, de Zurich, de Lausanne et de Bâle. Il fut l’un des vice-présidents de exposition des instruments de physique à Kensington en 1876 et fit parte du jury de Pexposition de 1878 à Paris. Il fut décoré de l'ordre de la légion d'honneur en 1887 el sa nomination de correspondant de lIns- ütut en 1890 le mit, dans la science genevoise, au rang qui lui était dù. La vie de Soret a été consacrée à la science avant tout, mais il a été de ceux dont l'activité semble pouvoir se dédoubler, ou plutôt se mul- liplier sous les formes les plus diverses. Rappelons seulement ici, puisque nous n'avons pas à sortir des intérêts spéciaux de notre Société, la part considérable qu'il a prise à ladministration de la Société genevoise pour la construction des instruments de physique, à la fondation de laquelle il avait contribué. Nous voudrions, en ter- minant notre notice trop incomplète, essayer de dire ce qu'était, non le savant, mais l’homme excellent et distingué, le collègue assidu qui se relrouvait en toute occasion délicate ou difficile, avec sa bonne volonté et ses conseils sages et opportuns, son expérience quelquefois un peu attristante peut-être, mais toujours fondée sur la réalité. Mais celle carrière, qui avait encore tant de promesses et qui a élé préma- turément brisée, car Soret est mort à soixante-trois ans dans la pléni- tude de ses facultés et de ses forces intellectuelles, nous à laissé un DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXXV exemple de stoicisme, de patience, de résignation qui ne permet guère l'éloge de qualités moins rares. Lorsqu'il succomba, au mois de mai 1890 à la maladie qui, durant une année, n'avait pas ralenti sa marche envahissante, nous lPavions vu bien récemment au milieu de nous, prenant part à nos discussions. Ne laissons pas toutefois son souvenir demeurer attaché à une impression de tristesse et que des regrets douloureux ne nous fassent pas méconnaitre les bienfaits d’une carrière comme celle de Soret, où les liens intimes de la famille ont su rendre plus actives et plus complètes les facultés et les entreprises du savant”. JEAN-ALPHONSE FAVRE JEAN-ALPHONSE FAVRE est né à Genève en 1815. Son père, Guillaume Favre, était un bibhophile distingué dont lérudition et les savantes recherches ont exercé une heureuse influence sur la culture des lettres anciennes dans notre pays. Une santé délicate dût être ménagée durant la période des études publiques, et c’est probablement en maniant une collection de minéraux que son père avait formée dans sa jeunesse que l'enfant prit le goût de la science à laquelle il devait se vouer. En 1839, Alph. Favre s'était choisi pour carrière l'étude de la géologie et allait à Paris y poursuivre sa vocation. La géologie stratigraphique et l’ensei- gnement d'Élie de Beaumont furent l’objet principal de ses occupations. Disons ici que les vues de Péminent professeur n’allaient pas tarder à se trouver en contradiction avec les idées nouvelles que les travaux de Mérian, Studer, Escher, sur la géologie des Alpes, commençaient à faire prévaloir et dont le Jeune savant genevois allait devenir un des adeptes ! Liste des publications scientifiques de J.-L. Soret. Voir la notice déjà citée, Archives, 1890, XXIV, 305. XXXVI RAPPORT ANNUEL les plus zélés. De retour à Genève, Favre commença sans retard à uti- liser, par des recherches sur le terrain, ses connaissances théoriques. Sa première publication, qui a pour titre : Remarques sur les anthracites des Alpes, fait partie des mémoires de la Société de physique et sa date de 1841 est celle aussi de l'entrée d'Alph. Favre dans notre Société. Un second mémoire, publié deux ans plus tard, est intitulé : Considérations sur le mont Salève et sur les environs de Genève. Ces deux’ études, la pre- mière surtout, méritent une mention particulière. On sait que Passo- ciation apparente, sur divers points des Alpes et en particulier dans Île gisement devenu célèbre de Petit-Cœur, de schistes renfermant des végétaux de l’époque houillère et de schistes argileux calcaires conte- nant des bélemnites, avait conduit Élie de Beaumont et d’autres géolo- gues à considérer comme contemporaines la flore houillère et la faune jurassique, ce qui équivalait au renversement des lois fondamentales de la paléontologie. Dans les recherches sur les anthracites, Favre entrevit clairement la solution de cette importante question dans le sens où elle se formula trente ans plus tard: € En supposant, lisons-nous dans ce mémoire, un plissement dans les couches de terrain, on peut trouver un moyen de concilier entre elles les différentes observations sans faire remonter les bélemnites aux formations antérieures au lias et sans diminuer en rien l'importance des végétaux fossiles. » En rappelant dans l’ordre chronologique les faits les plus importants de la carrière scientifique de Favre, 11 faut placer ici sa nomination de professeur de géologie à l'Académie de Genève en 1844, fonctions qu'il conserva jusqu'en 1851. 11 dut se retirer dans des circonstances où la direction de instruction publique usa envers lui de peu de courtoisie. Professeur bien maître de la matière qu'il enseignait, Favre apportait dans ses fonctions le zèle qui lui était naturel et dans les exercices pra- tiques, dans les courses faites sur le terrain avec ses élèves, Paffabilité, l'entrain, la gaité contagieuse du professeur laissait aux étudiants un souvenir attrayant qui ne nuisait en rien à leurs études. De 1847 à 1867, les titres des mémoires du géologue, insérés pour DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXXVII la plupart dans les Archives, indiquent que le champ d'exploration qu'il avait choisi était celui où de Saussure à inauguré l'emploi de la méthode scientifique dans les recherches géologiques, les Alpes de la Savoie. TI s’agit ici de Pœuvre la plus importante dé Favre, de celle à laquelle il s’est consacré le plus entièrement et pour laquelle 11 a dû accumuler lentement, sans tenir compte ni du temps ni de la fatigue el sans mesurer peut-être d'avance la grandeur de l’entreprise, une somme très considérable d'observations personnelles. La carte géologique des parties de la Savore, du Piémont et de la Suisse voisines du Mont-Blanc à l'échelle de 4 : 150,000 fut publiée en 1862. L'ouvrage qui fut terminé cinq ans plus tard et qui est l'exposé des recherches dont la carte avait inter- prété les résultats, a pour titre : Recherches géologiques dans les parties de la Savoie, du Piémont et de la Suisse voisines du Mont-Blanc, et se compose de trois volumes de 4 à 500 pages chacun avec un atlas de 32 planches. J’emprunte le passage suivant à une appréciation du géologue Charles Martins : « Pour chaque groupe de montagnes, pour chaque sommet remarquable, il nous fait assister aux assauts qui leur ont été livrés par les savants. On suit le travail et le développement de la pensée géologique et lon voit les progrès généraux de la science se réfléter nettement dans la connaissance toujours progressive d’une localité restreinte. » Qu'on nous permette encore une citation choisie dans les recherches géologiques elles-mêmes relative à une excursion à l'Aiguille de Glière. « Je fis une longue station au sommet de cette aiguille, jouissant de divers points de vue, soit sur le Mont-Blanc, soit sur la chaine des Fiz et du Buet, dont les hauts sommets encadrent les montagnes plus éloi- gnées de la Savoie, de manière à former une succession de magnifiques lableaux. Je considérai longtemps avec un inexprimable plaisir cette scène majestueuse, mails, toul à coup, Je remarquai au N.-E., dans l’une des Aiguilles Rouges, une structure qui me ramena subitement à un autre ordre d'idées, non moins grand et non moins relevé que la rêverie où m'avait plongé la contemplation que j'avais sous les veux. Je voyais XXXVIII RAPPORT ANNUEL toutes les Aiguilles Rouges formées de gneiss en couches verticales; je les examinais avec la lunette, lorsque je fus frappé de Pespèce de cha- peau que portait la plus élevée. Ce chapeau est formé par des couches presque horizontales reposant sur les tranches du gneiss qui compose le corps de la montagne. Je crus reconnaitre du calcaire ou des ardoises, mais mon guide Couttet assurait qu’on ne trouvait ni calcaire ni ardoises dans ces montagnes. » Nous voudrions pouvoir transcrire ici le récit complet de cette découverte géologique qui avait une signification importante pour la structure du massif du Mont-Blanc. Favre entreprit l'ascension de PAïguille Rouge et, sans se laisser décourager par un premier insuccès, parvint quelques jours plus tard à très peu près au sommet et toucha de la main les calcaires qu'il avait devinés de loin. Il n’est pas, semble-t-il, hors de propos de rapprocher ici l’auteur de la carte du Mont-Blanc de son grand devancier de Saussure par Pana- logie du but que tous deux se sont proposé et du tempérament scien- üfique qui leur a permis de Patteindre. Qu'on relise la Notice sur de Saussure lue par Favre dans la séance générale du Club alpin suisse réuni à Genève en 1869 et on y trouvera tel passage qui fait penser aussi à celui qui Pécrivait. (Depuis ce moment, lisons-nous, de Saussure fit chaque année, de 1760 à 1779, une expédition dans les Alpes. Voyez- vous ce Jeune homme de vingt ans sortant des remparts de notre vieille cité, seul et à pied, pour aller à Chamonix. » Plus loin : € Tandis qu'il se dirigeait vers Chamonix, son esprit était agité par les pensées qui devaient ie porter au rang d’associé étranger de l'Académie des sciences de Paris. » Et enfin : « Le voilà parti et pendant dix-neuf ans il observe avant de publier; malgré sa modestie, il a foi dans sa méthode. » On ne devine si bien chez les autres que les sentiments qu’on à éprouvés soi-même et ces lignes me semblent presque un aveu involontaire que la persévérante énergie de Favre, sa clairvoyance scientifique, sa seru- puleuse réserve devant les solutions trop hâtives et, il faut lajouter, sa brillante carrière couronnée par sa nomination de correspondant de l’Institut servent assez à confirmer. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XXXIY L'étude géologique du canton de Genève fut pour Favre, à partir de 1870, l’un des principaux objets d’une seconde période d'activité. Deux volumes substantiels intitulés : Description géologique du canton de Genève joints à la Carte géologique du canton de Genève furent le résultat de l’inspection minutieuse des terrains et du soin avec lequel 1] se faisait un devoir de recueillir tous les renseignements locaux que les fouilles d’un puits ou d’une tranchée lui fournissait. I utilisait ainsi des matériaux qu’il avait accumulés depuis le commencement de sa carrière. Il n’est pas sans intérêt d'ajouter que les courses du géologue étaient en même temps les promenades du cavalier et que Favre excel- lait dans l’art de l'équitation, qui resta longtemps son délassement favori. La carte de l'extension des anciens glaciers du revers septentrional des Alpes suisses es l'ouvrage de Favre qu’on doit mettre peut-être au second rang après la carte des Alpes. Elle obtint, avec la carte du canton, une médaille d’or à lexposition de Paris en 1878. Il s'agissait de fixer l’espace occupé, au moment du plus grand développement de la période glaciaire, par chacun des grands glaciers des Alpes suisses en utilisant tous les vestiges qu'ils ont laissés : blocs erratiques, moraines, stries. La plupart des géologues suisses prirent part à ce travail par leur col- laboration empressée. Le territoire de chaque glacier correspondant aux rivières et fleuves suivants : Rhône, Arve, Isère, Rhin, Linth, Reuss et Aar, a été délimité et reporté sur la carte fédérale à 1 : 250,000 avec une couleur spéciale. C’est ainsi que le glacier du Rhône s'étendait du côlé de la France jusque près de Valence et, d'autre part, couvrait la plus grande partie de la plaine suisse jusqu’à Waldshut et Brugg. I] convient ici de rappeler que la disparition des blocs erratiques, ces témoins des mouvements glaciaires, préoccupa Favre, et qu’en colla- boration avec Soret el Studer, il provoqua la formation de comités ayant pour objet la conservation de ces restes des époques passées. Pour compléter cet aperçu des travaux de Favre, il faut, en revenant en arrière, énumérer ses contributions les plus importantes aux bran- ches spéciales de la géologie. Nous citerons ses Observations sur les XL RAPPORT ANNUEL Diceras, ses Recherches sur les minéraux artificiels, son Mémoire sur les tremblements de terre ressentis en 1855, celui sur l'homme préhistorique intitulé : Station de l'homme de l'âge de la pierre à Veirier. Rappelons enfin ses Expériences sur les effets de refoulements ou écrasements laté- raux en géologie, études alors nouvelles par lesquelles il à cherché une démonstration mécanique du soulèvement des montagnes et du renver- sement des couches géologiques. Elles sont à signaler au nombre des premiers essais pour reproduire arUficiellement les mouvements de l'écorce terrestre. Les distinctions honorifiques vinrent sanctionner des travaux si variés et si importants. Rappelons seulement qu’il fut nommé en 1874 membre étranger de la Société géologique de Londres, en 1879 correspondant de l’Institut et décoré de l’ordre de la Légion d'honneur en 1881. I fit partie, dès sa constitution en 1859, de la Commission pour la carte géologique suisse, en fut longtemps secrétaire et succéda à Studer à la présidence. Il était un membre assidu de notre Société et a rempli les fonctions de président à deux reprises en 1866 et 1876. Il s’intéressa à la fondation du Club alpin suisse, dont il fut un des présidents. Il pré- sida aussi la réunion de la Société géologique de France qui, en 1875, se tint à Genève. Favre était de ceux qui, par leur caractère et leur éducation volon- taire s'appliquent et réussissent à voir le meilleur côté des choses. Il était fait pour l’action et Pactivité est, en effet, le secret des optimistes. Sa gaité, son enjouement en même temps que sa courtoisie attrayante restent vivement liées à son souvenir dans la mémoire de ses amis. Il eut le mérite de ne pas se laisser accaparer par la science, ou plutôt dy trouver un élément de plus à faire concourir à la satisfaction de ses soûls de société. Ses relations avec de nombreux savants étrangers et suisses, qui trouvaient dans sa villa des Ormeaux, à Pregny, une hospi- talité toujours accueillante, furent souvent pour les Genevois l’occasion de ces rapprochements personnels avec des hommes distingués, qui ont leur importance, Mme Favre, fille de M. le Syndic Rigaud, s'était associée DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. . XLI dans une mesure peu commune aux travaux de son mari. Elle avait compris comment l'affection peut s'affirmer par une influence encou- rageante, doubler l'énergie du savant et lui donner foi en lui-même. La carrière de Favre à été fructueuse et prend sa place au premier rang dans la science genevoise. Il a eu la satisfaction de voir son fils aîné, M. Ernest Favre, notre collègue, S’engager dans la même carrière scien- üifique que lui et la géologie devenir ainsi une partie de lhéritage paternel. Ses sentiments affectueux et simples, ceux qui trouvent leur satisfaction naturelle dans le cercle intime de la famille, Jui rendirent plus facile, nous dirions même plus douce, l'épreuve des dernières années de sa vie, lorsque la maladie et l’âge lui eurent enlevé les forces nécessaires au travail. Dès 1888 la maladie s’aggrava et en juillet 1890 Alphonse Favre s’éteignait enlevé à l'affection de ses enfants, vivement regretté par ses nombreux amis et en particulier par ses collègues dans notre Société‘. EDMOND SARASIN EDMonp SARASIN est né à Genève en 1843 et appartenait à une famille d’origine française réfugiée à Genève à l’époque de la Réformation et qui a donné des hommes distingués à sa patrie d'adoption. Son père, Edouard Sarasin, avait été conseiller d'État avant 1846. Edmond Sarasin fit ses études à Genève, alla à Paris en 1862, y suivit d’abord comme externe les cours de l’École polytechnique et compléta cet enseignement scientifique en entrant à l'École des mines, où il travailla sous la direc- ion d'Edmond Fuchs, ingénieur des mines distingué. En même temps il se préparait à la licence ès sciences physiques, qu’il obtint avec succès en 1866. C’est dans l'étude de la minéralogie que ses goûts scientifiques ! Liste des publications scientifiques de Alph. Favre. Voir le catalogue de 1883 des publications des membres actuels de la Société de physique. TOME XXXI. VI XLTI RAPPORT ANNUEL s'étaient fixés et un séjour subséquent à Vienne. durant lequel 1 pour- suivit ses études à la Geologische Hochschule, le mit au courant de la science allemande. En 1872 il fit, avec le professeur de l'École des mines, M. Fuchs, une excursion en Valachie pour y étudier les substances minérales et plus particulièrement les sources de pétrole que renfermait la propriété de Câmpina, appartenant au prince Démètre Stirbey. La description géolo- gique de la région où se trouve ce domaine, à soixante kilomètres au nord de Bucharest, au pied des Karpathes, ainsi que le résultat des investigations faites sur le terrain par Fuchs et Sarasin, se trouvent consignés dans une notice qui a été publiée en 1873 dans les Archives. Ce travail comprend une description topographique du pays environ- nant, une description géologique détaillée des stratifications, en parti- culier celle du système des collines intermédiaires compris dans la propriété, but de l'exploration, et des considérations plus générales sur le mode d'arrivée et de distribution du pétrole. La théorie d'après laquelle l'origine du pétrole se rattache aux phénomènes généraux d'émanation et qui conduit à localiser les distributions des gisements suivant des lignes d'orientation constante, est exposée par les auteurs qui en cherchent la confirmation sur le terrain. Quant aux travaux d'exploitation entrepris sur le plateau de Càmpina, entre les deux rivières qui le limitent, la conclusion des ingénieurs indique qu'ils doivent être considérés, jusqu’à l'époque où ils sont allés les constater, comme insignifiants, parce qu'ils n’ont pas dépassé le niveau des rivières et se sont maintenus dans la zone appauvrie par des filtrations latérales. À partir de 1876, Edmond Sarasin trouva à Paris, dans sa collabo- ration avec M. Charles Friedel, de l'Institut, membre honoraire de notre Société, un emploi de son activité scientifique qui lui convenait de tout point. Dans une série de recherches sur la reproduction artificielle des minéraux, rappelons qu'il découvrit un principe colorant à base de cuivre, remarquable par sa propriété de conserver sa couleur, mais DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XLIII auquel on ne trouva pas le dissolvant nécessaire pour l'usage industriel. Nous ne pouvons mieux faire, pour compléter notre notice, que de transcrire ici la majeure partie de celle qui a été lue par M. Friedel à la Société minéralogique de Paris, dont Edmond Sarasin faisait partie. On y verra que sa part dans cette collaboration fructueuse a été très importante et que sa carrière scientifique, si LôL arrêtée, promettait beaucoup. C’est au mois de décembre 1890 qu'il s’est éteint après une longue. maladie. « Après quelques années consacrées principalement à des voyages, il désira se livrer à des recherches scientifiques et vint, en 1876, demander des conseils à celui dont, à partir de ce moment, 1l devint le collaborateur fidèle et assidu. Il se voua dès lors, avec une persévé- rance remarquable, à l'étude de la reproduction des minéraux par voie humide et à des températures élevées. Q IL fallait pour cela imaginer un appareil pouvant résister à des pressions très fortes et à la plupart des actions chimiques exagérées par la température Après bien des essais faits avec des tubes d'acier garnis intérieurement d’abord de cuivre, puis de platine, et dans lesquels plusieurs des tubes, déjà fort épais, éclatèrent ou se soufflè- rent comme des tubes de verre ramollis, les collaborateurs arrivèrent à une forme définitive d'appareil qui leur permit enfin de multüplier les expériences sans danger pour eux-mêmes et pour le vase. La patience de M. Sarasin en face des premiers insuceès el sa confiance dans les idées qui guidaient les collaborateurs mont pas été pour peu dans ce résultat. ; « C’est ainsi qu'ils purent résoudre d’abord le problème de la cristal- lisation du quartz et de la trydimite en solution alcaline, puis celui de la synthèse de l’orthose, de lalbite, dans des conditions analogues de la topaze, de diverses zéolithes provenant de la transformation de la laumonite, etc. «€ À des températures moins élevées et dans des conditions variées, ils ont ainsi réussi à reproduire la hopéite, dont leur travail a servi XLIV RAPPORT ANNUEL à déterminer la composition, de la libéthénite, qu'ils ont transformée en une belle couleur verte, de la phosgénite, de la leadhillite, de la chalcoménite, etc. € On voit ce qu'avait déjà fourni d’intéressant le travail de M. Ed- mond Sarasin, dans lequel il avait eu l’occasion de mettre en œuvre ses solides connaissances en chimie, en cristallographie et en géologie. On peut par là juger de ce qu’on était en droit d'attendre de lui si la maladie n’était pas venue l'arrêter dans la force de lPâge et au moment où ses efforts semblaient devoir donner une abondante moisson de résultats. € Qu'il soit permis à son collaborateur el ami de rendre témoignage des services qu'il a rendus à la science et d'exprimer la tristesse qui le remplit depuis qu'il a vu interrompre si malheureusement leurs travaux communs. » LISTE DES PUBLICATIONS SCIENTIFIQUES D'EDMOND SARASIN : Note sur les sources de pétrole de Cämpina /Valachie), par MM. Ed. Fuchs, ingénieur des mines et Ed. Sarasin, licencié ès sciences. Arch. des Sc. ph. el nat., 1873. BULLETIN DE LA SOCIÈTÉ CHIMIQUE DE PAkis (2me série) : Phosphates et arséniates cristallisés de cuivre et de zinc. T. 25, p. 482. Quartz cristallisé. T. 31, p. 481. Synthèse de la hopéite. T. 32, p. 114. Feldspath tridymite, chalcoménite et phosgénite. T. 36, p. 55. Leadhilhte. T. 37, p. 529. Albite et analcime. T. 39, p. 626. Transformation des zéolithes les unes dans les autres. T. A, p. 609. Cristalhsation de la colétte. T. 44, p. 50. Analyse et synthèse de la topaze. T. 47, p. 737. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XLV ALBERT MOUSSON ALBERT MoussoN appartenait à une famille française expatriée autre- fois en Suisse pour cause de religion. Son père fut chancelier de la Confédération médiatisée et prit part, en cette qualité, aux migrations du siège gouvernemental, ce qui avait valu à lenfant, né en 1805, l’acquisition naturelle des deux langues allemande et française, lorsque le choix de la bourgeoisie de Zurich y fixa définitivement la famille. Albert Mousson fut élevé à Hofwyl, continua ses études successivement à Berne et à Genève où Studer et de la Rive eurent probablement leur part d'influence dans ses prédilections scientifiques, puis les compléta à Gottingue et à Paris. En 1834, il était professeur de mathématiques à l'École industrielle de Zurich et privat-docent à l'Université; en 1854 il devenait professeur de physique à l’École polytechnique fédérale el conlinuait à occuper la même chaire à l'Université comme professeur ordinaire. Mousson a suffi à cette double carrière, ou plutôt s’est con- traint à y suffire en consultant sans doute moins ses forces que son dévouement. Jai pu consulter sa correspondance avec A. de la Rive, correspondance qui commence en 1837, se renoue à des intervalles de deux ans environ et qui, témoignant d’abord d’un certain besoin de communiquer le trop-plein de ses idées, finit par demander, pour être provoquée, une circonstance positive, l'envoi d’un instrument, la convo- cation d'une réunion scientifique. D'une lettre écrite en 1841, j'extrais les lignes suivantes : « Le vrai motif de mon silence est, au reste, le triste sentiment de n'avoir rien d’intéressant à vous communiquer et de ne contribuer en rien à la solution des importantes questions pour lesquelles vous combattez avec tant de persévérance. Mes vingt et une heures de leçons par semaine, avec les préparatifs qu’elles nécessitent. me prennent toute la journée; le temps qui me reste est absorbé par XLVI RAPPORT ANNUEL le Conseil d'instruction et par les affaires des poids et mesures. Le soir, Je suis fatigué et au lieu de m'occuper de science, je sens le besoin de repos et de distraction. Dans ce moment je suis établi avec ma famille aux bains de Stackelberg, canton de Glaris, afin de retrouver au milieu d’une belle et gracieuse nature force et courage. Je me suis donné beaucoup de peine pour retrouver dans ce pays les traces des anciens glaciers que MM. Agassiz et Charpentier ont reconnues dans le bassin du Rhône. Mais, soit que mes yeux ne soient pas assez péné- trants, soit que les traces de ces glaciers antédiluviens ne se trouvent pas aussi distinctement conservées, j'avoue n'avoir pas réussi et n'être point encore entièrement convaincu de la réalité de la nouvelle théorie. » Cette page d'une vie vouée à la science en dit beaucoup sur lPabnégation de celui qui Péerivait. Nous venons de voir Mousson préoccupé de la question glaciaire. Elle est probablement celle qui a provoqué de sa part la plus vigoureuse initiative et lui a valu le sentiment d’avoir donné sa mesure. C’est à la réunion de la Société helvétique à lhospice du Grand-Saint-Bernard, en 1829, que l'ingénieur Venetz exposa pour la première fois ses idées sur l’extension des anciens glaciers, que les récits des chasseurs de chamois lui servaient surtout à soutenir. Ce fut l’origine de la lutte entre les idées reçues, protégées par lautorité de de Buch, que Hum- bolt n’osait pas contredire, et un nouvel aperçu du phénomène glaciaire qui ne s’appuyail que sur l'examen des faits. Mousson fut le physicien émancipateur de cette science. En 1846 parut dans le Bulletin de la Sociélé géologique de France son mémoire intitulé : Déterminer le temps nécessaire à la fusion d'une masse donnée de glace; en 1854 il publiait son livre bien connu : Les glaciers d'aujourd'hui et plus tard encore d'autres publications lui ont permis de tirer parti des matériaux qu'il avait amassés. En résumé, son nom et ses travaux doivent tenir et üiendront une place importante dans toute histoire impartiale et cor- recte de cette branche physique de la géologie. Le physicien, chez Mousson, fut, semble-t-il, trop absorbé par lensei- DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XLVII onement pour laisser aux recherches originales le temps et la liberté d'esprit nécessaires. La première phase de sa correspondance ïe montre plus disposé, la jeunesse y est sans doute pour quelque chose, à aborder directement les questions. Voici un épisode Joyeux des graves annales de la science : € Dernièrement, écrit-il en 1837, un de mes amis a parié contre moi qu’on pourrait fabriquer de la neige en exposant à un froid rigoureux de très petites gouttelettes d'eau. En conséquence, par un froid de 8°, lun de nous est monté sur le haut de la cathédrale, muni d’un vase d’eau et d’une toile métallique très fine, et, tandis qu'il disséminait son liquide dans l'air, Pautre guignait après le flocon désiré. Mais il n'est descendu que quelques gouttelettes liquides; cependant les mauvais plaisants ont prétendu que la neige du lendemain était notre ouvrage. Il me semble hors de doute que la neige n’est qu'un givre formé dans lair provenant des vapeurs qui, molécule à molécule, pas- sent de l’état gazeux à l'état solide sans avoir formé une masse liquide. Une goutte d’eau gelée pendant sa chute, comme on Pa plusieurs fois observé en Russie, donne une boule solide. Le temps et le repos man- quent pour le développement d’une cristallisation régulière. » Rappe- lons-nous que Faraday a laissé tomber des morceaux de fer du haut d’une tour avec l'espoir de les relever magnétisés. De cette même lettre Jextrais ce qui suit : « La grande opiniâtreté avec laquelle on se cram- ponne en Allemagne à la théorie de Volta provient en grande partie de ce que Obhm, en partant de cette théorie, est parvenu à établir une théorie mathématique sur la force des courants qui, comme la prouvé M. Fechner dans son grand mémoire sur les éléments nûmériques de la pile, répond d’une manière vraiment frappante à toutes les phases des expériences. Ceci cependant ne prouve rien d'autre que la justesse de la forme des expressions mathématiques et laisse, si je ne me trompe, entièrement intacte la question du lieu où s'opère le dévelop- pement de l'électricité. » On ne pouvait voir plus juste et mieux dire. L'ouvrage le plus important de Mousson est son traité de physique, en trois volumes, publié sous le titre de : Die Physik auf der Grundlage XLVIII RAPPORT ANNUEL der Erfahrung. Voici sur sa valeur opinion de notre collègue, M. le prof. Hagenbach, à qui je me suis adressé pour obtenir des renseigne- ments compétents sur la carrière scientifique de Mousson et qui a bien voulu me faciliter-ma tâche. « C’est dans son traité de physique que le talent de Mousson de grouper les faits en se laissant guider par des points de vue généraux et philosophiques apparaît le mieux. La pre- mière édition est de 1857, la seconde de 1870 et la dernière de 1878. Selon moi c’est, depuis la Natural philosophy de Thomas Young, le traité de physique le plus systématique qui ait été écrit. Ge livre est, à ce que Je sais, très estimé en Allemagne. Il n’a pas été traduit, ce qui fait qu'il est peu connu en France et en Angleterre. » Quelque sommaire que doive rester cette notice, il y faut rappeler que À. Mousson était un géologue et que ses études sur les environs de Bade, en Argovie, à gardé une valeur reconnue. Et aussi qu'il était un naturaliste. Avec la persévérance dont il a toujours fait preuve dans ses entreprises scientifiques, 11 n’a pas cessé, dès sa Jeunesse, de former et d'augmenter une collection de coquilles terrestres et fluviatiles. Ce fut pour lui occupation favorite réservée aux dernières années. Elle compte 6 à 7000 espèces, elle passe pour la plus considérable qui existe et a été léguée au Polytechnicum. Il faut dire enfin que le savant avait à sa disposition une parole claire et précise et qu’on a gardé le souvenir de ses conférences sur les questions les plus importantes de la méca- nique physique : la gravitation, la capillarité. C'est en 1878 que le mauvais état de sa santé le força à se retirer de l’enseignement et la lettre par laquelle Mousson nous a accusé réception, l'été dernier, de notre invitation à notre réunion du cen- lenaire, témoignait de Pintérêt qu’il continuait à prendre à la vie scien- tifique en Suisse. Cette utile et belle carrière dans la science et dans l’enseignement s’est terminée le 8 novembre 1890. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XLIX CHARLES LORY Je dois à M. Ernest Favre la notice suivante sur CHARLES LoRY : La Société de physique à perdu en 1889 un membre honoraire dans la personne de Charles Lory, géologue éminent, dont nous rappelons ici les principaux travaux. Il débuta par des recherches sur les terrains crétacés de lPisère et de la Drôme, auxquelles 11 devait revenir avec succès après quelques années passées à Besançon, pendant lesquelles il voua son attention à la chaîne du Jura. Nommé professeur à Grenoble en 1849, ce fut désormais à la chaine des Alpes occidentales qu'il con- sacra sa vie et il réussit à élucider la structure de cette région encore peu connue. Il établit la division des Alpes en cinq zones séparées par des grandes failles qui sont pour lui les traits fondamentaux de la structure du système alpin. En 1857 il commença à prendre part au grand débat que provoquait la contemporanéité apparente des couches à anthracites et des schistes à bélemnites, et ses belles observations amenèrent la clôture du débat dans le sens indiqué déjà par Favre et d’autres géologues. En 1877 1l fut nommé correspondant de l’Institut. Il était né à Nantes en 1823. Notre Société l'avait nommé membre honoraire en 1864. TOME XXXI. VII L RAPPORT ANNUEL TRAVAUX DE LA SOCIÉTÉ Physique, Mathématiques, Astronomie, M. O. Asp a fait une communication sur l'explication géométrique des phénomènes de diaclase des lames de verre étudiés par MM. Dupare et Le Royer. Lorsqu'une lame de verre est brisée par torsion, 1l se pro- duit deux systèmes de lignes de brisure parallèles faisant avec l'axe de torsion un angle de 45°, et par conséquent un angle droit entre elles. Or, la torsion appliquée à la lame la transforme en une surface hélicoiï- dale gauche, et M. Asp montre par la méthode analytique usuelle que les deux lignes de courbure minima de cette surface sont à angle droit et font un angle de 45° avec l'axe de torsion. On en déduit que les phé- nomènes de diaclase observés doivent être attribués : d’une part aux propriétés géométriques de la surface engendrée par la torsion, et de l’autre à l’homogénéité du verre. M. C. Sorel a communiqué des remarques sur la théorie de la polarisa- lion rotatoire naturelle. Ce phénomène n’est compatible, bien qu’on paraisse quelquefois l'oublier, qu'avec un milieu transparent supposé homogène qui n'ait ni centre, ni plans de symétrie et en second lieu la dissymétrie en est une condition nécessaire mais non suffisante. Au point de vue analytique, M. Ed. Voigt a montré que dans les équations de propagation des termes permettant d'expliquer la rotation naturelle du plan de polarisation n’existent pas, simplement par le fait que les forces qui y figurent doivent être compatibles avec le principe de l’éner- gie,à moins qu'on introduise des coefficients variables avec la direction de l’onde. Ces coefficients d’après M. Voigt lui-même sont peu justifiés. M. Soret indique, comme solution plausible de la difficulté analytique DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LI l’hypothèse que le milieu n’est pas mathématiquement homogène; la théorie de M. Sarrau en serait la conséquence. L'expérience de M. Reusch, obtenant la polarisation rotatoire dans une pile de lames de mica super- posées en hélice est une démonstration schématique de cette théorie. M. R. Gautier a communiqué les résultats de travaux astronomiques élrangers importants. Rotation du soleil. M. Dunèz à comparé les spec- tres des deux bords opposés du soleil et constaté que la vitesse continue à diminuer de l'équateur vers les pôles au delà de la zone d'environ 35° où l’on peut observer les taches. Rotation de la planète Vénus. M. Schia- parelli par la constance des taches observées, 1877-1878, à pu conclure que la rotation est très lente. Il obtient en outre comme résultat proba- ble légalité de la durée de rotation et de celle de révolution, soit 224,70 jours. Physique terrestre, Météorologie, Géologie, M. Th. Turreltini à fait une communication relative à la régularisahon du lac Léman en 1889. Les résultats obtenus durant cette première année d'expérience complète s'accordent avec ceux qui avaient été consi- gnés dans une première étude et ont été publiés avec une planche dans les Archives. Ces courbes donnent des hauteurs de niveau du lac suivant un axe vertical rapportées aux différents mois de l’année; la division élémentaire sur l'axe horizontal est une durée de deux jours; ces cour- bes présentent toutes un maximum en été et un minimum au prin- temps; le niveau est celui du lac au limnimètre de Sécheron. Il résulte de cette étude que d’une part le lac a atteint la cote de O%,89 au-dessous de la pierre de Niton, dépassant de Om,29 les hautes eaux normales et que de l’autre le lac aurait atteint, sans la régularisa- lon, une cote dépassant de 0",71 le niveau réellement atteint. Le maxi- mum des apports est survenu le 15 juin avec 1330 mètres cubes par seconde, la plus forte crue du siècle après celle du 2 octobre 1888, LIT \ RAPPORT ANNUEL Sur la demande du canton de Vaud d’abaisser le niveau du lac dans le mois d'avril. la cote minima de 17 cm. au-dessous de la cote normale des basses eaux à été atteinte le 21 avril. Le 15 juin le barrage à rideaux a été fermé pendant quelques heures sur une dépêche de Seyssel à la suite de la crue extraordinaire de lArve. M. À. Delebecque à présenté la carte hydrographique du lac Léman à l'échelle de ‘/,,,,, par courbes de niveau espacées de 10. IT à exécuté la partie française en 1887 et 1888 avec la collaboration de MM. les agents des ponts et chaussées; la partie suisse à été exécutée par M. Hôrnli- mann. Les résultats les plus remarquables sont les suivants : L’horizon- lalité presque absolue du fond du Grand-Lac; la plus grande profondeur est de 310%. La forte inclinaison des talus dans le Haut-Lac. Le ravin sous-lacustre du Rhône suivi sur une longueur de 9 kil. à partir de lem- bouchure. Le delta immersé de la Dranse, {pe caractéristique des deltas torrentiels. Les barres el cuvetles peu accusées formant le relief du Petit- Lac. Parmi les monhicules celui de Bellerive où la profondeur est de 8", les fonds voisins étant de 25%, constitué par de la mollasse d’après Ed. Pictet. M. Delebecque a aussi communiqué les résultats des sondages du lac d'Annecy. Ce lac se compose de deux bassins séparés par une barre très peu saillante sur laquelle la profondeur n’est que de 49m environ, celle des bassins étant de 50 et 60%. Au nombre des particularités remar- quables l’auteur signale un trou de 81m par des fonds de 30 environ: De Saussure l'avait constaté en 1780 mais ne lui avait trouvé que 58m de profondeur, et y avait observé une température de Peau de 5°,6; des sondages thermométriques faits par M. Delebecque donnent 5°,8 avec une température du fond du lac dans la plaine centrale de 4°,7. Une communication de M. F.-A. Forel à eu pour objet la genèse du lac Léman. Les conclusions sont les suivantes : a) premier établissement de la vallée du Rhône dès la première émergence des Alpes; b) soulève- ment général progressif pendant les âges Jurassique, crétacé, éocène, miocène; c) grand exhaussement des Alpes, creusement de la vallée du DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LIN Rhône par érosion aqueuse et peut-être glaciaire jusqu'à un niveau inférieur au plafond actuel du Léman qui se trouve à l'altitude absolue de 66m; d) affaissement de la région alpine au niveau actuel et remplis- sage de la vallée d’érosion par les eaux stagnantes ; e) depuis l'époque olaciaire jusqu’à nos Jours, partage du Léman valaisan en une série de lacs étagés, remplissage successif de ces lacs par les alluvions du Rhône et de ses affluents. Au nombre des conclusions, l'hypothèse de laffaissement de l’extré- mité orientale du lac semble à l’auteur seule acceptable parce qu’une vallée d’érosion au niveau du plafond du lac ne laisserait pas la pente nécessaire de 0,002 jusqu’à la mer. MM. Gosse et Duparc dans une communication sur le sidérohtique du Salève ont décrit une excavation située dans les premières parois cré- tacées du petit Salève au nord de Monnetier, dont le fond est occupé par une bande de sable siliceux. Ce sable, ferrugineux par places doit être identifié aux sables sidérolitiques de Cruseilles, et ce qui en subsiste dans cette grotte est le reste d’un filon analogue à ceux de la Grande Gorge. M. R. Gautier a signalé l'installation toute récente à l'observatoire d’un anémomèlre-enregistreur permettant d'évaluer les deux éléments, direction et vitesse, du vent. Une girouette et un moulinet sont montés sur un tube de fort diamètre s’élevant à 6m au-dessus du toit de l’obser- vatoire; la girouette commande par l'intermédiaire d’une tige de cuivre un cylindre portant une feuille de papier le long duquel un mouve- ment d’horlogerie fait descendre en 24 heures une plume traçant la courbe des variations de direction du vent. Le moulinet très léger, à ailettes d'aluminium est disposé de façon à faire un tour pour un espace de 1" parcouru par l'air. Un compteur fixé sur laxe même du moulinet et de la girouette transmet pour chaque 5000 tours, par l'électricité, son indication à une seconde plume qui trace une ligne sur une bande de papier parallèle au cylindre mentionné. Les traits sont d'autant plus rapprochés que le vent a d'intensité. LIV RAPPORT ANNUEL M. le colonel Gautier a montré dans une autre séance les tracés obte- nus par cet appareil. M. le prof. Colladon à fait une communication sur un phénomène très remarquable d'aspiration rotatoire d'air dans l’intérieur d’un cou- rant d'eau, qui s’est produit le long du barrage du Rhône, au pont de la Machine, et auquel le public à donné le nom de Serpent d'eau. D’après l’auteur, on peut reproduire à volonté le phénomène, en abaïssant un certain nombre des rideaux de barrage, 6 ou 8 par exemple et en lais- sant ouverts les rideaux aux deux bouts. Tout à coup il part des deux extrémités ouvertes une colonne cylindrique d'air qui devient horizon- tale; les deux colonnes se rejoignent en moins d’une seconde et for- ment un long fuseau continu. Ce cylindre horizontal peut atteindre un diamètre de plus d’un décimètre, et1l se trouve animé d’un mouvement horizontal qui tantôt le rapproche du barrage, tantôt l'en éloigne à plus d’un mètre. M. Colladon a réussi à déterminer les données suivantes : lo La profondeur moyenne de la veine horizontale est de 0,50 et paraît varier de quelques centimètres seulement. 2° En coupant la veine transversalement par une pelle plane et tri- angulaire, si la veine ne frappe qu’une partie large de 3 ou 4, le cylindre dévie un peu et continue à subsister. Mais si en abaissant davantage la pelle, on produit une solution de continuité complète, cha- que partie s'écoule lentement du côté de l'ouverture correspondante. 30 Un tube à gaz muni d’un manomètre qu’on fait pénétrer par son extrémilé dans lintérieur de la veine, indique une aspiration équiva- lente à 40cm d’eau. 40 La limite de largeur du barrage donnant lieu au phénomène est d'environ 17 mètres. M. Colladon constate qu'il s’agit ici de deux tour- billons horizontaux qui se rejoignent, et qui ont tous deux leurs bouches a un niveau inférieur dans la partie ouverte par laquelle l'eau s'écoule; 11 S'appuie sur ce nouvel argument pour justifier sa théorie bien connue des trombes ascendantes, discutée et combattue à diverses reprises par M. Faye. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LV M. Gosse a communiqué des observations sur les orages, poursuivies depuis un certain nombre d'années et faites de sa propriété du mont Gosse, station favorable à une étude de ce genre. Il signale d’une manière générale la correspondance de deux éclairs se produisant aux deux points de contact de la couche de nuages avec les montagnes des deux côtés de la vallée du lac de Genève. Ces deux éclairs ne sont pas simultanés, et l'intervalle est quelquefois assez grand; c’est ainsi que le 45 juillet 1885, entre le Jura et les Voirons, il était de 21 secondes. L’orage du 19 août 1890, qui, dans la région juras- sique s’est produit sous la forme d’un violent cyclone, a donné lieu à d'intéressantes observations de l’auteur. Il a constaté deux couches de nuages, dont l’une, la supérieure, se dirigeait de VO. à VE. et l'autre, l'inférieure, avec laquelle se déplaçait l'orage, marchait du S.-0. au N.- E. L'observation des points de l'horizon où se produisaient les éclairs, a été notée en désignant comme point probablement atteint par l'orage, St-Claude et le Sentier-Brassus. De 8h15m à 8h35" on a compté 309 éclairs dans la direction du Colombier, et 317 dans celle du Brassus. | M. Éd. Sarasin a communiqué une observation du spectre du Brocken et du cercle d'Ulloa faite de Bellalp avec M. le prof. Tyndall. Il a aussi parlé comme d’un fait signalé et observé par M. Tyndall du déplacement lent des grosses pierres dans la terre végétale des pâturages. Dans les prai- ries fortement inclinées, on constate souvent que les blocs se trouvent au bas d’un sillon assez nettement marqué. Il ne s'agit que d'un dépla- cement infinitésimal, quelques millimètres par an. M. Ph. Plantamour a communiqué les résultats de la douzième année de ses observations sur les mouvements périodiques du sol. L'un des deux niveaux, orienté jusqu’en 1886 du sud au nord et placé depuis lors dans la direction est-ouest, à été réintégré dans sa première position et a donné des résultats semblables à ceux de la première période, en montrant aussi l’anomalie déjà constatée, à savoir que des change- ments momentanés de température produisent une inclinaison en sens LVI RAPPORT ANNUEL inverse de celle qui correspond aux influences de lhiver et de Pété. L'auteur en terminant la série de ses recherches formule les conelu- sions suivantes : La régularité et l'exactitude des indications des mou- vements du sol accusés par les niveaux à bulle d'air, ne sauraient être mises en doute après les observations poursuivies avec un soin minu- lieux pendant ces douze années. L'effet de la température se manifeste d'une manière évidente, mais les anomalies prouvent qu'il existe d’autres facteurs agissant sur les mouvements lents. Il serait à désirer que des observations de ce genre fussent reprises à Genève et ailleurs pour arriver à définir les causes multiples des oscil- lations du sol. Physique et Chimie, M. Éd. Sarasin a communiqué à deux reprises les recherches entre- prises en collaboration avec M. L. de la Rive. Is ont en premier lieu étudié la propagation de l’ondulation électrique le long de fils conducteurs. L'élément de l'onde que l'expérience permet d'évaluer, est ici la force électro-motrice extérieure au fil, située dans un plan normal au fil lui- même. Cette quantité peut être assimilée à la vitesse de vibration dans l'onde sonore. La valeur de la force électro-motrice est révélée par un cercle métallique interrompu par un micromètre à étincelles; et c’est l’étincelle de ce résonateur, quand on le déplace le long des fils, qui est observée. Le fait essentiel découvert par M. Hertz, à savoir l'existence d’un ventre à l'extrémité libre du fil et d’une suite de nœuds et de ven- tres équidistants, a été d’abord constaté. En second lieu, sur un point d’une assez grande importance, les auteurs pensent que la manière de voir de M. Hertz doit être modifiée. En employant des résonateurs de diamètres différents avec le même vibrateur, on trouve pour chaque résonateur un internœud constant, qui est le seul qu’il soit capable de révéler, Ainsi des cercles de : 0,75, 0,50, 0,36, donnent des inter- DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LVII nœuds de 2m,97, 1,96, 1®,46. En outre cette constance de linternœud pour chaque résonateur n'est pas altérée lorsqu'on change de vibra- teur. Les auteurs en concluent que l'on ne doit pas considérer le vibra- teur comme donnant lieu à une seule longueur d'onde nettement carac- térisée, ou même représentée par une intensité très supérieure, et dési- gnent par résonance mulhiple de londulation électrique cette complexité qui permet d'obtenir des interférences avec un même vibrateur, en se servant de résonateurs de dimensions très différentes. Une nouvelle série de recherches sur l’onde propagée dans l’air et réfléchie sur une grande surface métallique de 9 carrés environ. montre que d’une part la résonance multiple est confirmée, et que de l'autre la vitesse de propagation dans l'air est sensiblement la même que le long des fils. Une expérience de M. Th. Lullin a été communiquée par M. C. de Can- dolle. Elle permet de constater les mouvements compliqués qui ont lieu dans une goutte d’eau au moment où elle s'étale en tombant sur une plaque de verre, phénomène étudié par M. Warthington. M. Lullin a trouvé que si la goutte tient en suspension des matières pulvérulentes insolubles, comme de la silice, du carbonate de chaux, du minium, ces poussières se déposent sur le verre, en y dessinant un double système de lignes concentriques et rayonnantes. En desséchant ensuite la plaque, et en l'enduisant d'un vernis transparent, on fixe la matière ainsi déposée. M. Ch.-Eug. Guye à fait une communication sur l'emploi du bolome- tre et sur les conditions dans lesquelles la sensibilité de ce procédé de mesure de la température peut être augmentée. Dans ces premières recherches, il a vérifié expérimentalement les formules qui donnent la déviation du galvanomètre lorsqu'on y fait prendre aux divers éléments des valeurs déterminant un maximum. M. C. Sorel a communiqué de la part de M. Hansen le résultat de recherches sur les forces électro-motrices au contact d’un liquide avec les diverses faces d’un cristal. M. L. Perrot à exposé ses recherches sur la réfraction et la dispersion TOME XXXI. VII LVITII RAPPORT ANNUEL dans une série isomorphe de cristaux à deux axes (Sulfates doubles à GH,0). Il à indiqué la marche suivie et expliqué les courbes graphiques qui montrent les relations entre les indices et les poids moléculaires des sels étudiés et entre les indices et la biréfringence. MM. Amé Pactet et H.-J. Ankersmal ont présenté les recherches par les- quelles ils ont réussi à préparer une base nouvelle la Phénanthridine. Ce lravail a été entrepris en opérant sur le phénanthrène par analogie avec la méthode de M. Græbe pour obtenir lacridine en partant de l’anthracène, c’est-à-dire en remplaçant un des groupes CH du noyau central par un atome d'azote. Un premier procédé consiste à distiller de la benzylidène-aniline à travers un tube de fer rempli de pierre ponce et chauffé au rouge; on obtient un liquide brun renfermant une certaine proportion de phénanthridine que l'on isole par divers traitements suc- cessifs. Un second procédé à permis aux auteurs dobtenir la même base en partant de l'acide orthophénylbenzoïque. La phénanthridine présente de grandes ressemblances avec son 1s0- mère lacridine. Elle fournit avec tous les acides des sels fortement colorés en Jaune et possédant en solution aqueuse une fluorescence bleue. Le méthylhydrate de phénanthridine est obtenu en longues aiguilles blanches fusibles à 109°. M. P. Jullard a communiqué ses recherches sur lhuile pour rouge turc. a reconnu en particulier que le traitement par la potasse lui fait subir une modification complète. Elle perd la glycérine qu’elle renfer- mat, la solubilité dans l'eau disparaît et ne forme plus avec les acides oras des émulsions permanentes. L'auteur est conduit à formuler dans ses traits essentiels la constitu- üon de l'huile pour rouge turc tirée de l'huile de ricin de la manière suivante : Elle est primitivement formée d'acide ricinique et de plu- sieurs acides polyriciniques combinés à l'acide sulfurique. Celui-ci ren- ferme un hydroxyle disponible lié en grande partie avec la glycérine. On pourrait définir huile pour rouge ture : les éthers sulfoniques et glyce- ro-sulfoniques de Pacide ricinique et de plusieurs acides polyriciniques mélangés à leurs produits de décomposition. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LIX M. Ch.-Eug. Guye a communiqué au nom de M. Ph. Guye des recher- ches sur la Chimie moléculaire qui ont pour point de départ les théories de Van der Waals et Lorentz. L'auteur établit une relation entre le coeffi- cient critique dun corps, le poids moléculaire et le pouvoir réfringent de ce même corps au point critique et la vérifie dans une cinquantaine de cas où l’on connaît les constantes numériques nécessaires. Ces vérifica- tions comprenant des corps simples et composés des dérivés organiques et inorganiques peuvent être considérées comme générales. Cette relation donne en outre les conditions complètes du point crilique. M. Ph. Guye expose les relations entre la dissymétrie de la molécule et le pouvoir rolaloire des composés du carbone. Entre autres résultats, pour un grand nombre de dérivés, les changements de signe du pouvoir rotatoire se produisent chaque fois que le centre de gravité de la molécule se déplace de part et d'autre de lun des plans primitifs de symétrie du car- bone asymétrique figuré par un tétraëdre. Minéralogie et cristallographie, M. le prof. Duparc à fait une communication sur la protogyne des Alpes de la Savore. La protogyne, d’après un mémoire récent de M. Michel Lévy. appartiendrait aux produits franchement éruptifs et les fragments bré- chiformes qu'on y trouve inclus sont en faveur de cette opinion. Au mont Gosse et dans les environs, presque toutes les protogynes renfer- ment des blocs étrangers de toutes dimensions; dans leur intérieur, on remarque des inclusions macroscopiques quartz ou feldspath. Dans plusieurs cas, la protogyne environnante a paru différer de son facies habituel. Ces recherches, en collaboration avec M. $S. Mrazec, seront conlinuées. M. Duparc à aussi donné quelques résultats .de analyse de roches envoyées par le Dr Fellenberq, iypes caractéristiques des zones établies LX RAPPORT ANNUEL par ce dernier dans la feuille 18 de la carte géologique suisse. Le granit de Gasteren présente dans la variété verte, au point de vue chimique, le type du vrai granit. Il a aussi exposé un résumé comparauf des vues de MM. Michel Lévy et Rosenbusch sur la classification des roches érupüves. MM. Duparc et A. Le Royer ont communiqué leurs recherches sur les formes cristallines de quelques composés organiques. Les mesures sont faites avec le goniomètre de Wollaston à limbe vertical sans lunette. Parmi les résultats citons les suivants : Sel de cuivre de acide à naphtol sulfonique : Prisme rhomboïdal droit; à : b: ce = 1.1588 : 1 : 1.6658. Dérivé hydroxylé de la méthylen-diphénilène oxyde : Prisme rhom- boidal’aroit ab CT 0857me0u000908 MM. Duparc et Piccinelh ont fait une communication sur la serpentine du Geisspfadsee dans la vallée de Binn, Pune des dernières vallées laté- rales du haut Valais. Des blocs d’une belle serpentine que lon trouve dans les éboulis de la vallée proviennent d'un gisement situé dans les oneiss près du lac du Geisspfad et les échantillons analysés ont montré une composition à peu près constante qui est intéressante par la pré- sence du chrome en grande proportion, relativement à d’autres serpen- ünes. Elles sont solubles dans les acides presque en entier, fondent difficilement et dégagent de l’eau en noireissant en tube fermé. Botanique, M. Wuller à exposé ses recherches sur les Lichens. Il résulte de la revue rétrospective des recherches faites à partir de 1824, qu’en 1881 on con- naissait environ 65 espèces distinctes d’épiphylles, bien qu’on crut en connaître davantage. En effet, une série de réductions est due à l'étude faite à nouveau par M. Muller de la plus grande partie des originaux des auteurs. En 1881 et 1885, M. Muller à lui-même publié, dans ses Lichenologische Beiträge, un total de 71 espèces épiphylles nouvelles, provenant de tous les pays des régions chaudes. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXI Un dermier travail de M. Muller sur les lichens épiphylles brésiliens fournis par MM. Puiggari, Glazion et Ule, lui à fait retrouver, non seu- lement les espèces publiées par lui, comme on vient de le dire, mais aussi une grande partie des espèces plus anciennes des autres auteurs et, en outre, une nouvelle série de 55 espèces nouvelles. Cette étude à donné lieu à l'établissement de 12 genres nouveaux. Après avoir résumé les diverses formes de fructification des lichens, Pauteur ajoute que c’est la première, c’est-à-dire lapothécium, qui est la plus importante au point de vue de la classification. Il signale une nouvelle forme de fruc- Ufication, orthidium. M. C. de Candolle a parlé des recherches de M. £rrera montrant que le magnétisme est sans action sur la caryocinèse où segmentalion du noyau dans les cellules. Le procédé découvert par le prof. Strassburger pour conserver aux poils staminaux du fradescantia Virginica leur vita- lité en les maintenant dans une solution aqueuse de sucre de canne contenant 1 ‘}, de sucre, a permis à M. Errera de constater que le voisinage d’un électro-aimant n'apporte aucune modification dans les phases de la segmentation des noyaux et dans l'orientation des nou- velles cloisons cellulaires. On en déduit que celte orientation ne saurait, à l’état normal, résulter de phénomènes électriques, parce que, dans ce cas, le magnétisme aurait une action appréciable. Comme explication plausible du groupement des particules, donnant lieu aux figures qui se dessinent à la surface du noyau, M. C. de Can- dolle à rappelé qu'il a déjà, en 1883, cherché à rattacher ces phéno- mènes à la formation des rides à la surface des matières visqueuses par le frottement des liquides. Une action alternative dans deux directions contraires n’est pas indispensable. I est parvenu à obtenir des rides rayonnantes à la surface du goudron par un frottement continu de leau qui le recouvre. Un dispositif semblable à celui employé par M. le prof. Colladon pour imiter le phénomène des trombes, détermine la rotation de la couche d’eau superposée au goudron. Comme venant à l'appui de sa manière de voir, l’auteur signale les LXII ‘RAPPORT ANNUEL importantes recherches de M. le Dr Zahn sur la formation des rides fibrineuses d’origine pathologique. La structure ridée des dépôts de fibrine qui tapissent les parois des cavités d’épanchement avait élé depuis longtemps remarquée, mais M. Zahn en à fait l’objet d'une étude approfondie et il est arrivé à la conclusion qu'elle est produite par le frottement rythmique du liquide contre la surface du dépôt fibrineux en voie de formation. Ces cavités sont sans doute grandes relativement au calibre microscopique des cellules, mais il n’en est pas moins inté- ressant de constater, d'après M. Zahn, que le phénomène des rides de frottement peut avoir lieu dans les êtres vivants par l’action réciproque des matières organiques. M. C. de Candolle a aussi communiqué ses recherches sur les en/flores- cences épiphylles. Ce mode d'insertion de linflorescence à apparence d’une soudure congénitale d’une feuille avec une inflorescence. Payer, qui en à étudié le développement sur l'Helhwingia Japonica, conclut que linflorescence naît libre à laisselle de la feuille et qu’elle devient connée avec elle par suite d’une accrescence de la portion de lPaxe sur laquelle sont insérées les bases de ces deux organes. D’après l'auteur, qui a aussi suivi cette évolution sur une plante vivante, l’inflorescence n’est, au contraire, jamais libre, mais résulte d’une tuméfaction de la base de la feuille. L'inflorescence du Phyllonoma laticuspis, étudiée sur des échantillons d'herbier, l’a conduit aux mêmes conclusions et, en outre, la structure anatomique des feuilles à inflorescence des deux espèces précédentes, ainsi que des Chaillétiacées, Polycardra et Begonia, a fourni la preuve que les inflorescences épiphylles y sont des productions de la feuille et ne résultent pas d’une accrescence de Paxe. M. Wicheli à signalé un cas intéressant de cleistogame chez le Pavonia haslata. Cette Malvacée à produit pendant la première moitié de lété des graines fertiles dans des calices absolument clos et depuis le mois de septembre épanouit de grandes fleurs roses avec des graines égale- ment fertiles. M. le prof. Chodal à communiqué la suite de recherches sur la DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXHII transformation des grains de chlorophylle en leucites amylogènes dans le pseudobulbe de Calanthe Sieboldtir (Orchidée). Les divers degrés de la transformation s’observent en faisant des coupes tangentielles de la périphérie au centre et se produisent d’une manière variable. Le grain de chlorophylle peut présenter, sur une portion de son contour, un croissant transparent ou bien se séparer en deux disques entourés par le plasma hyalin ou bien encore la granulation peut s’étrangler avec localisation de la coloration aux deux pôles. Sous linfluence d’une solu- üon de chloral, la matière chlorophyllée sort du grain en gouttelettes huileuses d’un beau vert. La formation de l’amidon s’observe surtout sur des granulations dont la portion médiane hyaline s’allonge et il se forme de préférence sur cette portion médiane. C’est aussi sur le leucite allongé et qui n’est plus que faibiement chlorophyllé, que lamidon se forme. Li n’y a ordinairement qu'un grain sur chaque leucite, mais aussi quelquefois deux ou trois. Il peut arriver que des leucites nourrissent leur grain propre aux dépens d’un grain voisin. M. Chodat à présenté quelques observations relatives à l’Hæmatoxylon campechianum (bois de campêche). IF à constaté, entre autres, que les rameaux florifères et feuillifères sont dépourvus de la matière colorante qui imprègne le bois du tronc. Il a aussi exposé à la Société ses recher- ches sur la structure intime des chloroplastes de Calhanthe Sieboldtir déjà mentionné. Conformément à la théorie de Pringsheim, l’auteur à cons- laté que dans les chloroplastes fusiformes ou arrondis, la chlorophylle est bien liée à une substance huileuse qui remplit les lacunes d’une masse spongieuse. M. Chodat à communiqué des recherches faites (laboratoire de bo- tanique systématique, en collaboration avec Mlle Ivanowska) sur un hybride produit par deux genres assez distincts : Wontbrelia crocosmiæ- flora, hyb. : Montbretia Potsii X Crocosmia aurea. L'hybride à comme section des faisceaux médians de la nervure de la feuille, une forme intermédiaire entre C. aurea et M. Potsi. | M. le Dr Wartmann a montré une grappe de raisin muscat, moitié LXIV RAPPORT ANNUEL rouge moitié blanc, cueillie par lui dans sa propriété de Versoix, sur une souche de muscat rouge à côté d’une souche de blanc. M. E. Autran à communiqué un mémoire du D' 4. Schweinfurth sur certains rapports entre l'Arabie Heureuse et l'ancienne Égypte. Un des résultats du voyage botanique de M. Schweinfurth a été d'établir que l’énigmatique pays de Punt, d’où les Égyptiens tiraient leurs aromates, n'était pas situé uniquement sur la côte africaine. M. Alph. de Candolle, en faisant quelques remarques sur la com- munication mentionnée, a fait observer que M. Deflers, dans sa flore récente du Temen, n’a vu nulle part le caféier spontané en Arabie et conclut, suivant l'opinion ancienne, qu'il a été introduit comme plante cultivée, du pays des Gallas et d’'Harrar en Afrique. Zoologie, M. V. Fatio à présenté le volume V de sa Faune suisse et a donné un exposé sommaire de son étude des Poissons du pays. On y trouve un grand nombre d'observations nouvelles sur la distribution des espèces dans les différents bassins et sur la variabilité dans différentes conditions d'existence. Outre les 51 espèces qu'il reconnait dans le pays, l’auteur décrit aussi plusieurs poissons étrangers voisins et des espèces récemment importées. I signale en particulier la création actuelle d’une espèce d’Alose d’eau douce par isolement dans le lac de Lugano. L'étude détaillée des formes de Corégones qui habitent seize lacs en Suisse est un des points importants de son ouvrage. On y trouve des diagnoses en tête de chaque monographie. des tableaux synoptiques et aussi des tableaux schématiques des distributions géographiques. M. A. Warlmann à résumé les recherches de M. Félix Plateau sur les Arthropodes et les Myriapodes. en résulte entre autres que la résis- tance des Myriapodes marins à la submersion ne tient pas à une struc- ture spéciale de l'appareil respiratoire. C’est une propriété générale aux DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXV Arthropodes non branchiés. Ainsi nos coléoptères terrestres peuvent rester sous l’eau douce pendant trois ou quatre fois 24 heures sans autre inconvénient qu'un engourdissement profond. Physiologie, M. le Dr Girard a exposé ses recherches sur le rôle que l’on peut léqi- lhimement altribuer au cerveau dans l'acte respiratoire. On est porté à prendre dans ce genre d'observations un simple centre centripète pour un centre respiratoire. Il semble résulter de travaux récents poursuivis à l'Université de Berne que les tubercules quadrijumeaux postérieurs auraient une influence spéciale sur la respiration. M. Marckwald, en injectant de la paraffine chaude dans les artères cérébrales de lapins et en observant à l’autopsie quelles étaient les régions encéphaliques dont la paraffine avait supprimé laclivité, est arrivé à la conclusion que la respiration peut conserver son rythme dans tous les cas où les tuber- cules quadrijumeaux sont restés intacts. M. Girard à adopté un procédé opératoire plus simple. Après avoir coupé les deux nerfs vagues, 11 divise complètement la moelle allongée en arrière de la Jonction du bulbe et de la protubérance, opération qui est pratiquée à laide du thermocautère. Dans un certain nombre de cas, 1l a observé des spasmes respiratoires persistants, mais les attribue à un phénomène d'irritation. L'auteur formule la conclusion que Pappa- reil respiratoire central du bulbe est, après la section des vagues, encore parfaitement capable d'entretenir le rythme normal de la respiration, même lorsque ses communications avec l’encéphale ont été coupées. Suivant M. Girard, on ne doit pas chercher à localiser les centres respi- ratoires dans l'écorce cérébrale et en outre, bien que les muscles res- piratoires soient plus ou moins subordonnés aux centres encéphaliques, la respiration normale est absolument indépendante de notre volonté. TOME XXXI. IX LXVI RAPPORT ANNUEL En résumé, les seuls véritables centres respiratoires sont ceux de la zone de Legallois. M. le prof. Æerzen a exposé ses recherches sur l'influence exercée par l'acide borique sur la fermentation alcoolique et acétique. L’acide borique qui ajouté au vin. le rend réfractaire à lacétification, laisse se multi- plier les microbes dans de l'acide acétique au 5 ”/,, contenant cent fois plus d'acide borique. I ne détruit donc pas le microbe, mais s'oppose à la modification chimique du vin. Il est probable que de même le microbe n'apparait dans la viande putréfiée qu'après que celle-ci a subi une modification. Des faits analogues dans lorganisme vivant semblent expliquer la prédisposition à telle ou telle infection. En particulier, la production de Pacide lactique par les muscles en activité peut déter- miner la prédisposition à Pinfection par le charbon symptomatique. Des expériences entreprises dans cette vue ont donné un résultat qui la confirme. M. le D' 4. D'Espine à présenté un rage à part d’un mémoire inti- tulé : Recherches expérimentales sur le bacille diphtéritique par A. D’Espine el E. de Marignac et en à donné un aperçu. M. le Dr W. Warcet à exposé ses recherches sur les phénomènes chimi- ques de la respiration humaine. Les résultats obtenus montrent claire- ment que différentes personnes respirent différents volumes d'air pour correspondre à l'émission d’un même poids d'acide carbonique. Deux personnes en expérience demandaient en moyenne 9.29 et 10.51 litres d'air pour l'expiration de 1 gramme d’acide carbonique. Moins le volume d'air respiré est grand, plus la rapidité supérieure avec laquelle oxygène se rend dans le sang au travers des poumons est évidernment la consé- quence de fonctions respiratoires vigoureuses el actives. M. Penard à donné les résultats de ses recherches sur la présence de la chlorophylle dans les animaux. HN à trouvé des corps chlorophylliens dans un certain nombre de groupes : Rhizopodes, Héliozoaires, Infu- soires, Hydroïdes, Tubellariés, Rotfères. Ces corps ne rappellent en rien les corpuscules chlorophylliens des végétaux supérieurs et sem- (2 DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXVII blent avoir une grande ressemblance avec les Palmellacées. L'auteur à constaté que la chlorophylle est toujours logée dans les couches cor- ticales de animal et conclut, comme Brandt, à l'absence complète de chlorophylle de formation endogène dans le règne animal. M. le prof. Schff a communiqué une première série de recherches sur le rôle des canaux semicirculaires de l'oreille. Le seul moyen de supprimer complètement et sans irritation durable la fonction des canaux est la section de leurs nerfs là où 1ls sont réunis dans le tronc du nerf auditif. Il en résulte, il est vrai, la surdité, mais on peut observer les résultats en tenant compte de cette lacune. On sait depuis longtemps que les grenouilles réagissent aux rotations passives, pendant la rotation par un mouvement contraire, après par un mouvement dans le même sens. En coupant le nerf auditif d’un côté, l’auteur a observé que la grenouille ne réagit plus pendant un mouvement dirigé vers ce côté, mais réagit après en sens contraire. Inversement si la rotation est contraire. Si les deux nerfs sont coupés, la grenouille reste insensible. Avec un seul nert coupé, la position accuse une tendance à se défendre contre une impul- sion poussant vers le côté lésé. On a ainsi la preuve que la sensation des mouvements passifs dépend de la périphérie du nerf acoustique et que, lorsque l’un des deux est seul lésé, les sensations unilatérales sont interprétées comme elles le sont dans l’état normal. Chez les mammi- fères, la section des deux nerfs acoustiques laisse normales la loco- motion et la préhension des aliments et abolit quelques mouvements qui nécessitent la sensation d’une position déterminée de la tête. Statistique physiologique, M. Th. Flournoy a fait deux communications sur des phénomènes psychologiques spéciaux. La première est relative à l'audition colorée, consistant en ce que certaines perceptions auditives sont accompagnées spontanément de celle d’une couleur. En ne parlant que de la coloration LXVIII RAPPORT ANNUEL des voyelles, sur 61 individus interrogés, un peu plus de la moitié sont étrangers au phénomène, environ une vingtaine ont fourni, après réflexion, des réponses affirmatives et catégoriques et il s’en est trouvé huit qui d'eux-mêmes avaient été, depuis longtemps, frappés de la cou- leur des sons. D’après des statistiques établies par différents auteurs, on peut formuler des règles intéressantes à rapprocher des expériences de Kôünig sur la hauteur des voyelles. Les 15 cas observés renferment 3 Ï noirs et 4 O blancs. Parmi les causes multiples de l’audition colorée, l’auteur signale des analogies dans l'élément affectif émotionnel imhérent à Loutes nos sensations. La seconde communication de M. Flournoy à eu pour objet les Hal- lucinahions à l'état normal. Sur les 100 personnes interrogées, 17 ont éprouvé des hallucinations, dont 2 tactiles, 4 visuelles et TT auditives. Une seule est une hallucination véridique, correspondant à un événe- ment réel, accompli hors de la portée des sens du sujet. Les 16 autres cas montrent que des gens bien portants et sains d'esprit peuvent avoir des hallucinations pour des causes diverses. Dans le même ordre de questions, M. le prof. Schiff a parlé des recher- ches de M. Bauditsh, de Harward College, sur la question de savoir s'il existe un type de physionomie commun aux personnes exerçant une méme vocation. Les résultats ne sont pas nettement affirmatifs. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE Liste des ouvrages reçus par la Société pendant l’année 1890. Titres. Donateurs. Nouveaux Mémoires de la Société helvétique des Sciences natu- | NON NO RENE Bâle 1890 1e he F3 PROTEIN ARE PRE NE a PRO PNR Ar te Pin MATE Lugano 1 1890 ACIER Id. Compte rendu des travaux présentés à la 72e réunion à JENTARE LRU PR D CT ON Genève 1889 Mittheilungen der Aargauischen naturforsch. Gesellschaft. 1889. } Société des Sciences natu- RS CR ES Ad du Aarau 1889 | relles d'Argovie. Verhandlungen der naturforsch. Gesellschaft in Basel. Theil. VIT, } Société des otre natu- LS ONE EN SR AR RE REA LE RE ECTS Basel 1890 | relles de Bâle. Mittheilungen der naturforsch. Gesellschaft in Bern. Nos 1215- } Société des Sciences na- LT ES TOM POSE LE OR EE Bern, 1890 | turelles de Berne. Bericht über die Thätigkeit der naturforschenden Gesellschaft in } Société des Sciences natu- SolothurnalSSG 1889802 ENTRE ne Solothurn 1889 | relles de Soleure. Bulletin de la Société des Sciences naturelles de Neuchâtel. T. XVIF. Société des Sciences natu- D ARR A De rt ÿ enr Neuchâtel, 1889 relles de Neuchâtel. Bericht über die Thätigkeit der St.-Gallischen naturwissenschaft- | Société des Sciences natu- Detenbeselsthaft. 07 APR COPRRUER St-Gallen, 1889 | relles de St-Gall. Mittheilungen der Ostschweizerischen geog. commerce. Gesell- } Société de géographie de suhaft in St-Gallen 1889-1890 et 1890-91. 8°..St-Gallen, 1889-91 Ü St-Gall. Bulletin de la Société vaudoise des Sciences naturelles. 3me série. | AE nes OU Vol XX VE nos AOD=LODIESRSS CAE Lausanne, . 90 il Eclogæ geologicæ helvetiæ. Nos V, VE. 8°.......... Lausanne, 1 0 | HRUREReS: Mittheilungen der Thurgauischen naturforschenden Gesellschaft. | Société des Sciences patu- L'ONROER RTE AUTS PACE Te PERS Frauenfeld, 1890 | relles de Thurgovie. Vierteljahrschrift der naturforschenden Gesellschaft in Zurich. } Société des Sciences natu- Jahrgang 1886, 3, 4; 1887, 1888, 1889, 1, 2. S°.Zürich, 1886- 89 | relles de Zurich. TOME XXXI. X Commission géologique LXX BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Matériaux pour la Carte géologique de la Suisse. XVIme livraison. RO RER ME SR re Rd RS IN AE SR TR Bern, Comptes rendus des séances de l’Académie des Sciences de Paris. Tomes CIX, 23-27; CX, CXI. Tables des tomes CVIIE, 2; 1890 | fédérale. \ Académie des Sciences (6 D, GE D. CR EE ion cn moto Se Paris, 1890 de Paris. L'Institut de France. Lois, statuts, ete. de 1635 à 1889. 8°. Paris, 1890 Journal de l'École Polytechnique. Cahier 59. 40.,,...... Paris, 1889 | Ecole polytechnique. Annales des Mines. Tome XVI. Livraisons 4-6. Tome XVII. ) 1 Livraisons 4-3. XVIIL. 4-5. 8e................. Paris, 4889-90 | Ecole des Mines. Nouvelles Archives du Muséum d'Histoire naturelle. 2me série. Muséum d'Hist. naturelle Tome X, fasc. 2. 3me série. Tome I, 1, 2. 40........ Paris, 1889 de Paris. Annales de la Société entomologique de France. 6me série. IX, Société entomologique de ARR AS M NN Ale NE RE SEE SRE Paris, 1889-90 France. Bulletin de la Société de Géographie de Paris. 1889, trimestres 9,45, 1800. "trimestres 1502 180 REPAS EeRE Paris, 1889-00 { Société de géographie de Compte rendu des séances. 1889, nos 14-17 ; 1890, n°s 4-17. Paris. SOS TO TE PA SRE S ER PONS ONE EE NRA ER ES CEE Paris, 1889-90 Bulletin de la Société géologique de France. Ser. 3. Tome XVI, 14; XVIT, 8, 9; Travaux du Bureau international des poids et mesures. Tome VII. AO 7 MEME MONTS ARR US TE RAR SE TN Paris, Revue savoisienne. 1889, nes 11-12; 1890, n° 1-4, 8. Annecy, 1889-90 \ Mémoires de l'Académie des Sciences, Belles-Lettres et Arts de SAVOIE. AM Série Tome CS EMEA Chambéry, Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux. Tome XLII. 8e. Bordeaux, Mémoires de la Société des Sciences physiques et naturelles de Bordeaux. Tomes IV, V, { et appendice. 8....... Bordeaux, Observations pluviométriques et thermométriques de 1888. 80. Bordeaux, ! Mémoires de l’Académie des Sciences, Inscriptions et Beaux-Arts de Toulouse. 9me série. Tome [. 80............. Toulouse, Bulletin de la Société scientifique d'études d'Angers. 1889. TS RNMR BONES Re Ne TT A NE Angers, Mémoires de la Société nationale des Sciences naturelles et ma- thématiques de Cherbourg. Tome XXVE. 8...... Cherbourg, Mémoires de l'Académie des Sciences et Belles-Lettres de Dijon. Ame: série, TOME RP O0 PRE TRE EVER Dijon, Memorie della R. Accademia dei Lincei. Serie IV. Vol. V. 4e. Roma, Id. Rendiconti. Serie IV, vol. V, fase. 5-13; vol. VI, fase. 1-19; vol. VII, 1-9; 10 ANIIT 4480 a Re ne rene Paris, 1888-90 ; a Société géologique de France. Comité international des 1890 poids et mesures. l Société Florimontane. Académie de Savoie. Société Linnéenne de Bordeaux. Société des Sciences phys. et nat. de Bordeaux. 1889 | Académie de Toulouse. jee RERO 1889 | Société scientif. d'Angers. a Société nationale des Se. 1889 Ÿ de Cherbourg. 1889 Académie de Dijon. sus À me Académie des Lynx. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. LXXI Bollettino del R. Comitato geologico d'Italia. Vol. XX, n°s 1-12. PR Fa ra 1889 | Comité géologique d'Italie. RS te SE On MERS Las, à à ue à Roma, Bollettino delle opere moderne e Fier acquitate dalle biblio- ) Bibliothèque Nationale de techa pubbliche. Vol. IV, nos 4, 5, 6. 80........... Roma, 1890 | Rome. Rendiconti del R. Istituto Lombardo di Scienze e di Lettere. } Institut Royal Lombard SAN NO An RM ee seaecte ns à Milano, 1888 | des Sc. et des Lettres. Atti della Soc. italiana di Scienze naturali. Vol. XXXI et XXXII. | Société des Sc. naturelles RD are ne tn Ne RE es ci M LE RO Milano, 1888-90 ) de Milan. Ati della Reale Accademia di Se., L., ed Arti di Palermo. Anno | Académie royale de LSSONNTOVASE LENS APRES ER 7 2 Palermo, 1889 | Palerme. Atti della Società Toscana di Scienze naturali. Memorie. Vol. X. | PR Re CE md 0.0 MA Evan hf il : Pisa, 1889 | ie Id. Processi verbali. Vol. VI, VII. 8.............. Pisa, 1889-90. | ©0ciétéS fes Sciences nat. Atti della Società toscana di Scienze naturali. Processi verbal. de Toscane. NON DS RSR EUR RUE del à à 6 à Florence 1890 Lettere inedite di Carlo Linneo. 80................ Rovereto, 1889 | Le Musée de Rovereto. Memorie della R. Accademia delle Scienze di Torino. Serie se- | ana Rae COS AR LM A RL ne dde he Torino, 1890 d Turi Ye br: EME UNE ANR Torino, 4889-00 ÿ de Turin. Atti della Società Veneto-Trentina di Scienze natural. T. XE, 2. a - SA PET ER RAR Padova, 1889 | Société des Se. nat. de DR er PAR PRE ip BA PEN ME UTE LTE ES RE NES Venise et du Trentin. MIS no AN de SO ut Ce ut cu ve Padova, 1890 Atti del Reale Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti. Ser. VI, } Institut Royal des Sciences HOMO Se Non Venezia, 4888-89 À de Venise. Memorie della Reale Accademia delle Scienze. Ser. IV. Tome IX, 2) MR ee Le do CRE 0 nr REA UE SE Bologna, 1888 Académie de Bologne. Id. Nouveaux progrès de la question du calendrier. 4°. Bologne, 1889 9) Verslagen en Mededeelingen der kon. Akademie van Vetenschaÿ. — Afdeel. Natuurkunde. 3te serie. T. VI, VIT. 8°. Amsterdam, 1889 | Id. Afdeel. Letterkunde. Ser. 3. T. VI. 80........ Amsterdam, 1889 De Es Id. Verhandelingen. Deel XXVIT. 40............Amsterdam, 1890 ae LA Id. Jaarboek van d. K. Akad. van Wetensch. voor 1889, 8°. Amsterdam, 1889 | Id. Amor. Carmen præmio ornatum. 80.......... Amsterdam, 4890 / Archives du Musée Teyler. Ser. IL. T. II, 4. 80.......Harlem, 1890 Fondation Teyler. Catalogue de la ss Vol. Il, nos 1-3. Fondation Teyler. ST LE Re EE Caen an n/a nue oula Harlem, 1889 Archives néerlandaises des Sciences exactes et naturelles, T. XXIV, | Société hollandaise des HN IR ARS SORA AN A PR ts Harlem, 1890 Sciences. Annales de la Société entomologique de Belgique. T. XXXII et } Société entomologique de NU SUR RE Lies LL Bruxelles, 1888-90 | Belgique. LXXII BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. London, 1889-90 Transactions of the Entomological Society of London for 1888 Procès-verbaux des séances de la Société malacologique, 1888, ) mar FA UR 19121 1880 1/12 8e EU Bruxelles, 1888-90 | Société malacologique, de Id. Annales. Tome XXXIIL. 8.................. Bruxelles, 1888 À Pelgique. Proceedings of the Royal Institution of Great Britain. Vol. XII, pe DANS ANR S STE CENT Re A London, 1888-89 { Hstitution Es Cut Id ist oPMembers in 888 nn Ce London 1889 ARE Report of the 58h Meeting of the British Association for the Association britann. pour advancement of Science. 80... NN London, 1889 | l’avancem. des Sciences. Philosophical Transactions. Vol. 480. A, B. 4........ London, 1890 Proceedings of the Royal Society. Nos 2 4- 294. 8.....London, 1889 | Société Roy. de Londres. List of Fellows. 30 nov. 1889. 40. ................ London, 1890 Astronomical and Magnetical and Meteorological Observations | made at the Royal Observatory Greenwich, in the year 1888. Amirauté anglaise. A ER A rate tit CU MES DE SE NICE London, 1888 Memoirs of the R. Astronomical Society. Vol. XLIX, part. 2, RE LT Un = DUT ee London, 1890 | Société astronomique de Monthly Notices. Vol. L, n°° 1-9 et appendice, LE, n° 1. &, | Londres. l Société entomologique de and ASS RS. De RTE NDS RE ETES London, 1888-89 | Londres. Proceedings of the Royal Geographical Society and Monthly Record } Société Royale de Géogra- of Geography. Vol. XI, 12 and XIT. 80... ...... London, 1880-90 | phie de Londres. Quarterly Journal of the Geol. Soc, Nos 182-183. So. . London, 1890 } Société géologique de Id Eistfor 4887 and 1880 SPP OR EMA London. Nov., 1890 | Londres. Nature Nc 10404105 080. Ne EN een London 1890 ? Rédaction. Transactions of the Linnean Society of London. 2 series. Zoologv. Vol V;part. 440. CO MR RER London, 1890 Journal of the Linnean Society. Zoology, nos 122, 193, 133 135, Société Linnéenne de DA SA AAA SSP AUTEUR NERO London, 14889 { Londres. Id Botany n°1 UM 172 UT ASS TRS SR London, 1889 | List of the Linnean Society for 1890. 80............. London, 1890 Journal of the R. Microscopicäl Society. 4889, p. 6, 6 «, 1890, } Société R, de Microscopie LOEB EE PR Read Me ER RDS NES London, 1889-90 | de Londres. Proceedings of the Zoological Society of London for 1888, parts | Suciété zoologique ‘de 9, MIS0) paris (5 SRE ES London, 1888-89 Lande Id: !Eransactions:-Vol. XIPES 0 M0 ee 2 London, 1889 ! tn Proceedings of the Birmingham Philosophical Society. Vol. VI, Société des Sc. naturelles part 2 ol NIPpAr AS PE Birmingham, 1889 de Birmingham. Proceedings of the Cambridge Philosophical Society. Vol. VIE, } Société des Sc. naturelles FE ES CR OM D RD à Te à Cambridge, 1890 \ de Cambridge. Memoirs and Proceedings of the Manchester Literary and Philo | Société des Sc. naturelles sophical Society. Ser. IV. Vol. If, VIL. 8°... Manchester, 1889-90 Ÿ de Manchester. Proceedings and Transactions of the Liverpool Doba el Society. ) Sociélé biologique de TEV:: 865. RNA AE ARRET ERA EEE Liverpool, 1890 | Liverpool. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. LXXII Proceedings of the Literary and Philosophical Society of Liverpool. Société des Se. naturelles à eg UE À 1) 164 à ARE ae het EN PROS EE Liverpool, 1887- 39"! de Liverpool. The Transactions of the royal Irish Academy. Vol. XXIX, p. 12, LÉ pe QT AE Ce EE ET EE Dublin, 1889 Acadé Le d'frlinde Id. Proceedings. 3me Ser. Vol. 1, p. 2, 3. 80......... Dublin, 1889 {,cadémie royale d'frkinde. Id. Cunningham memoirs. Vol. V. 4°.,,............ Dublin, 1890 Transactions of the Royal Society of Edinburg. Vol. XXXIHIE, part. DS NN pan MER ee Rue Edinburgh, 1888 { Société Royale d'Edim- Id. Proceedings. Session 1887-1889. Vol. XV, XVL. 8e. bourg. Ediaburg, 1889 Proceedings of the Royal Physical Society of Edinburg. Session } Société Roy. de physique ROAD AE eee si trs Le Edinburgh, 1889 | d'Édimbourg. Reports from the laboratory of the royal college of physicians. } Société Roy. de médecine RTS ar ne 1h si nee does à à Edinburgh, 1889 Ÿ d'Edimbourg. Transactions of the Edinburg geological Society Vol. V, 4; VE, 1. Société géologique RARE AE CP D ST LE OC ET DE Edinburg, 1888 d'Edimbourg. pr 1 0° d. = à ] ] 2 LAN ( ends fe Roi Di SV I a | sc ne ts Mémoires de l'Académie royale de Copenhague. Sér. VE. Vol. V. LRREUAET ME D RE Copenhague, 1889-90 | NUS RS QU bulletins 2800 280. LUE ae. Copenhague, 1890 PASS Oefversigt af Kongl. Vetenskaps-Akademiens Fôrhandlingar. Vol. NEVER SO PME LE SU es LT Stockholm, 1881-88 Kongl. svenska Vetenskaps-Akad. Handlingar. Vol. XX-XXI et CLEA ET 9 ATEN 2, SO ES ER RER Stockholm, 1882 Id. Bihang. Vol. IX, 1, 2; X, 1, 2; XI, 1, 2; XI, 1-4; XIE, Académie Royale de EM AS OR VA LE See NT de A AT) Ces qi. Stockholm, 1883 Suêde. Id. Liste des Membres. 1885-89. 8°.......... Stockholm, 1885-89 Lefnadsteckningar ôfver Kongl. sv. Vet.-Akad. Bd. IT. Häfte 3. D OPEN SE Ar NS EPICERIE RER Stockholm, 1885 Fôrteckning ôfver Acad. skrifter. 1826-1883, 8°...Stockholm, 1884 ! Sreriges offentliga bibliothek. Catalog. 4. 8°....... Stockholm, 1890 } Bibliot. de Stockholm. Entomologisk Tidjskrift. 10me année, n°s 1-4, 8°...Stockholm, 1889 | Soc, ent. de Stockholm. Meteorologiska Jakttagelser i Sverige. Vol. XXIT à XXVI (1880- LObservatoirede Stock LS ae RES RE T DEUST ÉRRUS Stockholm, 1880-84 Nova Acta Regiæ Societatis Scientiarum Upsaliensis. Ser. IL. | Société des Sciences NaPRVL are Lekettaloonee DE AN se 25e 2e Upsala, 1890 d'Upsala. Acta Universitatis Lundensis. Tome XXV. 40........ Lund, 1888-89 | Université de Lund. Dr F.-C. Schübeler. Norges Væxtrige Vol. If, 2, IL. 4°. Christiania, 1888-89 | Archiv for Mathematik og Naturvidenskab. T. XIE, 4-4; XIE, 1. CU SE A LEE MN ST EE En A Christiania, 1887-89 Université de Christiania. LXXIV BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Nyt. Magazin for Naturvidenskaberne. T. XXI, 1-3. 80. aan Lo CR Christiania, 1887-89 \ niversité de Ghristiania. Bergens Museums Aarsberetning for 1889. 8°....... Bergen, 1890 | Musée de Bergen. Mémoires de l’Académie impériale des Sciences de St-Pétersbourg. Rp Ale od me série. Tome XXXVII, nos 2-13; Tome XXXVIII, n° 1. | SAN GE ATNCIES EN ES NU SE 00 St-Pétersbourg, 1889-90 conne Annalen des physikalischen Central-Observatoriums. Jahrg. 1888. RAILS TS SOL AO TRAME ER RRE St-Pétersbourg, 1889-90 / Observatoire physiq. cen- Repertorium für Meteorologie. Bd. XII, XII, 42. tral de Russie. St-Pétersbourg, 1889-90 Acta Horti Petropolitani. Tome XI, fase. 1. 8°..St-Pétershourg, 1890 | Soc. bot. St-Pétersbourg. Schriften herausgegeben von der Naturforscher Gesellschaft bei se S dér-.Uniyersitit pnpat.2B1-V-RS0C EE ER Dorpat, 1890 . Le es Id. Sitzungsberichte. Bd. IX, Heft 1. 8 ............ doi mi Œfversigt af Finska Vetenskaps-Soc. Fôrhandlingar. T. XXXI, SD Eh In ones LA EE PENSER Helsingfors, 1888 | Société des Sciences de Bidrag till Kännedom af Finlands Natur och Folk. H. 14. 8°. Finlande. Helsingfors, 1889 Bulletin de la Société impériale des Naturalistes de Moscou. } Société des Naturalistes Année 1889, nos 2, 3, 4: 4890, nos 1, 2. 80... Moscou, 1889-90 | de Moscou. Abhandlungen der Kün. preussischen Akademie d. Wissenschaften zu Berlin aus dem Jahre 1889.40... Berlin, 1890 | Me É Id. Sitzungsberichte. 1889, XXXIX à LIT; 1890, 1 à XL. 8e, Agen Ps Berlin, 1889 Leitschrift der deutschen geologischen Gesellschaft. Bd. XLI, } Société géologique alle- 2-4; XLII, 1-2 und Register 1879-1888. 80 .... Berlin, 1889-90 | mande. Das Mittelwasser der Ostsee. 2 Mitth. Ap. 1889-Ap. 1890. 8°. Institut géodésique de F.-R. Helmert. Die Schwerkraft im Hochgebirge. 4°...Berlin, 1890 | Berlin, 1890 | Prusse. Das K. preussische geodätische Institut. 8°............ Berlin, 1890 Jabresbericht der naturhistor. Gesellschaft zu Magdebourg, 1888- } Société des Se. naturelles LRO BUS TS PAR LL NORME Magdebourg, 1889 Ÿ de Magdebourg. 67ter Jahresbericht der Schiesisch. Gesellschaft für vaterl. Cultur. } Société des Sc. naturelles BU SN Te Ne NS RE PL TC Breslau, 1890 Ÿ de Breslau. Schriften der physikal.-ækonom. Gesellschaft zu Künigsberg. } Société de physique de XNX Ir Tabrn 488940 RENE TEREN Künigsberg, 1890 | Künigsberg. 38ter et 39ter Jahreshericht der naturhistor. Gesell. zu Hannover Société des Se. naturelles NULS TES SISTER Hannover, 1890 \ de Hanovre. Mitiheilungen der Math. Gesellschaft in Hamburg Festchrift. 8°. } Soc. des Sc. mathéma- Leipzig, 1890 \ tiques de Hambourg. Schriften der naturf. Gesells. in Dantzig. N. F. Bd. VIF, 3. 8°. Dantzig, 1890 { Société des Sc. naturelles H. Conventz. Monographie der baltischen Bernsteinbaume. 40, de Dantzig. Dantzig, 1890 BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. LXXV Berichte über die Verhandl. der k. sächs. Gesellschaft der Wis- senschaften. Mathem.-physische Classe. Vol. XLI, 2-4. 8e. Leipzig, 1890 Id. Abhandlungen. Bd. XV, n° 7-9; XVI, nes 1-2 et Register Société R. des Sciences POODE A AN CE fans ru. Leipzig, 1889 | … de Saxe. Preisschriften gekrünt u. herausgeg. v. d. fürstl. Jablonowski- schen Gesellsch, zu Leipzig, n° 10. 80............ Leipzig, 1889 Sitzungsberichte der naturforsthenden Gesellschaft zu Leipzig. } Société des Sc. naturelles St KCEONE OU LENS ARE AR CE PRESS Leipzig, 1889-90 | de Leipzig. Bericht von kônigl.-sächsischen Meteorologischen Institute pro “Gerets DER SIL ATEN NAT RE CES Chemnitz, 1890 | Institut R. météorologique Deutsches Meteorologisches Jahrbuch für 1887. 1889, I, 1, 2. de Saxe. HD D'UN ET RS TS MTS AE SIN I SE Chemnit:, 1888-89 Jahresbericht des Vereins für Naturkunde zu Zwickau, 1889. | Société des Sciences nat. Nec M LOU Zwickau, 4890 À de Zwickau. Zeitschrift für Naturwissenschaften, LXIIE, 2, 3. 8°. Halle a. S., 1890 ) SOS des Subeee Nova Acta Academiæ C. L. Car. germ. Naturæ Curiosorum. Bd. ODIÉE OÉPpSRRNCeS nat: RENE ER SRE EE ER Halle a. S., 1889 ÿ de Hallea. S. Jenaische Zeitschrift für Naturwissenschaft. Bd. XXIV, 1-4. 8°. Soc. de méd. et d’hist. Téna, 1889 nat. “ léna. Abhandlungen der künigl. Gesellschaft der Wissenschaften zu Soc. R. des Sciences Gottingen.XXXV'Er Bande: 40..,.:........:..0 rôttingen, 1889 de Güttingen. Verhandlungen des naturhistorischen Vereins der preussischen ] Société d' Hist. naturelle Rheinlande und Westphalens. Jahrg. XLVE, 2; XLVIL, 1. 80. de la Prusse rhénane Bonn, 1889-90 et de Westphalie. Bericht über die Senckenbergische naturforschende Gesellschaft ASS OS AO SET ARRET NPA ARTS Frankfurt a/M., 1889-90 Stésententngeme IA bhandlonmens Vol. AVE 890 Reese Frankfurt, 1890 Monatliche Mittheilungen aus dem Gesammtgebiete der Natur- à ce wissenchaften, nos. 4-7. 80... ...,.,..... Frankfurt a/M., 1890 PAUSE Bulletin de la Société industrielle de Mulhouse, 1889, Free à novembre ; 1890, janvier à novembre. 8°..,.Mulhouse, 1889-90 Enquête décennale sur les Institutions d'atiité publique de la Société industrielle de Haute Alsace Sn) A CR TN ST EU Mulhouse, 1889 Mulhouse. Bulletin spécial Chemin de fer de Mulhouse à Thann. 8e. Mulhouse, 1889 | Jabreshefte des Vereins für vaterländische Naturkunde in Würt- } Société des Sciences nat. tenbére dabre MMM En neue nt Stuttgart, 1890 Ÿ de Stnttgard. Abhandlungen der Mathem.-Physikal. CI. der K. b. Akademie der Wissenschaften. Bd. XVII, Abthl. 4. 40.......... ae 1889 | Académie des Sciences de Id. Sitzungsberichte der Mathem.-Physikal. KI, 1889, H. \ Bavière. CSD ANA SORT PR Ge (int st 1890 | LXXVI BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Sitzungsberichte der Gesellschaft für Morphologie und Physio- } Société de physiologie de logie. Tome V, 2, 3; Tome VI,1,:2.80 20; München, 1889-90 \ Munich. Neue Annalen der K. Sternwarte in Bogenhausen bei München. k A à Observatoire de Munich. PRO Tune ee ne cn ot SN LE CE ET München, 1890 NADRPNERCAUALTE Sitzungsberichte der physikalisch-medicinischen Gesellschaft zu | Sont pee nelle Würzbure-Jahro ABB EC TE PEER ENT Er Würzburg, 1890 RS ue Id. Verhandlungen. Neue Folge, Bd. XXII. 8°..... Würzburg, 1890 28tr Bericht der naturhist. Vereins in Augsburg. 8°. Augsburg, 1885 } Soc. Se, naf, d'Augsbourg. iericht des naturhist. Vereins zu Passau für 1888-1889. 8°. } Société des Sciences nat. Passau, 1889 Ÿ de Passau. Sitzungsberichte der physikal.-medicinisch. Gesellseb. zu Erlan- } Société physico-médicale gen HET: 2 MOT nu tee EE TER R Erlangen, 1890 Ÿ d’Erlangen. Denkschriften der k. Akademie der Wissenschaften. Bd. LV. 4. Wien, 1889 Id. Sitzungsherichte.. Mathem.-naturwiss. Klasse. 1'° Abtheil. ea 1888, 6-10; 1889, 1-3; 2 Abiheil. a. 1888, 8-10; 1889, Fr P- 1-3; b. idem.; 3te Abtheil. 1888, 7-10; 1889, 1-4. &e. Wien, 1888-89 | Id. Register zu den Bændern. XCI à XCVL 8......... Wien, 1888 Verhandlungen der k. k. geologischen Reichanstalt. 1889, 13-18 ; 10 ASS: BE AR AN CRE SEE .Wien, 1889-90 ( Institut géologique d'Au- Id. Jahrbuch. Vol. XXXIX, Fe ANIME triche. Id. Abhandlungen. Bd. XI, 1; XV, 1, 2. Grand 4°. Wien, 1889-90 Verhandlungen der k. k. es botanischen Gesellschaft in } Société zoologique-hota- Wien Bd -XXXIX::9, 4: XL 409780 me Wien, 1889-90 | nique de Vienne. Mitiheilungen der k. k. geographischen Gesellschaft in Wien. } Société Imp. de Géogra- Bd ANT NS En re NE SRE EE Wien, 1889 | phie de Vienne. Annalen der k. k. naturhistorischen Hofmuseums. Bd. IV; n° 4; ÎM Je Vi Ven Bo are e CS ie. 18000108 PNEAENnE Bericht über das XVIe Vereinsjahr erstattet von Vereine der Geo- | graphen an der Universität Wien. 8°............... Wien, 1889 | DOREMENTERTE Mittheilungen der Section für Natukunde des üstreichischen Tou- } Club des Touristes autri- riSten-Glub:Jahroe sl 0e ARS Wien, 1889 | chiens. Astronomische Beobachtungen an der k. k. Sternwarte zu Prag \ iJabre 88 1887: Lot PT RER Eee Prag, 1800 Observatoire de Prague. Id. Magnetische und meteorologische in 1889. 40.,..... Prag, 1890 \ Sitzungsberichte d. künigl. bôhm Gesellschaft d. Wiss. Jahrg. 1880/25 MBOD ASS MENT METRE Prag, 1890 là Id. Jahreshericht, 4889, 80. N°4 MARRON Prag, 1890 | Société des Se, naturelles Hd Abhandiuingen: 49527262. ANCIENS Prag, 1890 | de Bohême. Otokar Feismantel. Uhlonosné utuary u. Tasmanii. 8°... .Prag, 1889 Bulletin international de l'Académie des Sciences de Cracovie, )} Académie des Sciences comptes rendus, 1889, nes 8-10 ; 1800, n°s 1-9. So, Cracovie, 1889 | de Cracovie. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Orvos-Termeszettudomänyi Ertesitô, XIV, 3; XV, 2, 3. 8°. 1 Koloswart, Mathematikai es Termésettudomänyi Küzleménijek. Vol. XXI, RO SR er tas er die RTE R Ae Budapest, Ertekezések a mathematikai Tudismanyak Kürébül. Vol. XIV, 2, I. LAC AeP ASIN RUE RUE de te Budapest, Id. à Termeszettudomänysk Kôrebol, Vol. XVIIT, 6, 7; XIX, AN Dé RNA EE LT DETTES PER TONS TORRES Budapest, Table des ouvrages publiés de 1850-1889. 8°....... Budapest, Mathematikai es Termésettudomänyi Ertesitô. Vol. VIT, 4-9; VITAE SMS 0 PR En RS à: RARE Budapest, Magyar Tudiom. Akadémiai Almanach 1890. 8°..... Budapest, Mathematische und Naturwissenchaftliche Berichte aus Ungarn. MoN ASS OMS RES ee bacs PR T, - Budapest, Bulletin de la Société des naturalistes de Jassy. Vol. TI, 2, 3; VOLMIVMIESMSR Aa. Le OR ARRET RE UE Jassy, Proceedings and Transactions of the Royal Society of Canada for the year 4890. Vol. VIT. 4e Montréal, Report of the Meteorological service of the Dominion of Canada die lle: nie lele a lulole sue, oies ee LE LEON PAS PEINE RES EP RER NE EE Ottawa. Proceedings of the Canadian Institute. 1889. N° 152-153. 80. Toronto, HPAmnual Report 1888-8958": 5:02: 400 0.. &. Toronto, NortiAmerican Fauna, 4,:2. 89....,.....,.. Washington, The English Sparrow in North America. 8° ...... Washington, West from 100 Meridian, n° 1. 40............ Washington, Annual Report of the Chief Signal Office to the Secret. of War. LITRES RER ARE LEE EE L'ART ETS Washington, Bulletin of the U. S. Geol. Survey. Nos 48-57. 8°. Washington, 1888-89 I. Monographs. Vol. XIIT, XIV et atlas; XV, 1, 2; XVE 40. Washington, 1883-85 Id, 7th, 8th, Annual Reports, 1885-87. 40....... Washington, Annual Report of the Bureau of Ethnology to the Secretary of the SnutRs: 1888-80180 4: Dh Smithsonian Contributions to Knowledge. Vol. XXV. 4. Washington, Proceedings of the United States National Museum. Vol. X, XI. 8. Washington, 1887-88 Hé ullehnnonase dre Re. CARS: muddemin Washington, Annals of the New-York Academy of Sciences. Vol. IV, 12; V, 1à 3. 8 Id. Transactions. Vol. VIIT, nos 5-8; vol. IX, n°s 1-2. 8o. CCC Washington, 1887-88 New-York, 1889 LXXVIE 1889 | 1890 1890 1890 Académie Hongroise. 1890 1890 1890 | 1890 Société des Naturalistes 1889 de Jassy. } Académie royale du 1890 | Canada. 1889 Institut canadien. 1889 \ 1889 1889 ) Département de l'Agricul- 1889 \ ture des États-Unis. 1889 } Geog. Survey Etats-Unis. } Département de la guerre 1890 \ des États-Unis. Geological Survey des États-Unis. 1888 1890 | Institution Smithsonienne. 1889 | Académie des Sciences de New-York. New-York, 1888-89 TOME xxxI XI LXXVIII BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Proceedings and Transactions of the Nova Scotian Institute ot } Institut scientifique de la Natural Science. Vol. VIL, n°3. 80... 4. 00 Halifax, 1889 | Nouvelle-Ecosse. Annual Reports of the State Museum of Natural History 1878- : bo Be. Le M Al 1878-49 | Musée d'Albany. Transactions of the Wisconsin Academy of Science, Arts and ) ; D ; Letters. Vol. VII, 4883-87. 8o................ Wisconsin, 1889 1" Atadémie du Wisconsin. Bulletin of the Minnesota Academy of Natural Science, T. HI, 1. 80 dise deressesde NME Minneapolis, 1889 American Journal of Science, n°s 226-240. 80..New-Haven, 1889-90 } Rédaction. keport for the Year 1889-90 of the Observatory of Yale College. } Direction de l'Observat. BOL TRI DAT AR NO AE New-Haven, 1890 Ÿ de New-Haven. Proceedings of the American Academy of Arts and Science. ; New series. Vol. XV, p. 2 (Whole series, XXIII, 2). 8o. Boston, 1888 | | \ Académie de Minnesota. Académie américaine des Sciences et des Arts. Proceedings of the Boston Society of Natural History. Vol. XXIV, Société d'Histoire natu- SN NE En M Le dE Te LARGES 27 AS CPR Boston, 1888-89 \ relle de Boston. Memoirs of the Museum of vi Zoology at Harvard College. VOIS XNL, no ANT AA EP Pere Cambridge, 1890 NS a el Id. Bulletin. Vol. XVI, 6-9; XV, 0-6; XIX, 1-4; XX, 2-3; ue Fes Col- XXI A L802 2 TR A ER Cambridge, Mass., 1889-90 É ; Annual Report of the Museum of Comp. Zoology for 1889. Ee dE OR IN RC HR : Cambridge, Mass., 1890 Edward-C. Pickering. 44% Annual Report of the Director of the Astronomical Observatory of Harvard College. 80. | Cambridge, Mass., 1889 ( Observatoire de Harvard H. Draper. Memorial. Vol. XXI, 1; XXII. | College. Annals of the Astronomical Observatory at Harvard College. Vol. -XMIIL n240 40 7 ER mt Cambridge, Mass., 1890 Bulletin of the Essex Institute. Vol, XX, XXI, 4-6. 80... Salem, He) Catalogue of the chinese imperial maritim customs collection at Institut de l’Essex. the: US. exhibition 4e PAR Re Shanghai, 1876 | Proceedings of the Academy of Natural Science of Philadelphia. } Académie des Sciences 1889, /pant 2,980 EN Re Philadelphia, 4889 \ nat. de Philadelphie. Transactions of the Wagner free Institute of Science. No 3. 8o. } Institut Wagner à Phila- Philadelphie, 1889 | delphie. Proceedings of de American Philosophical Society, Vol. XXVE, RER ns 13048002 Le Pa Philadelphia, 1889 |°0c: amer. des Sc. nai. Dictionnary of fossils | Geological Survey de Id:=Anntal Report 8 PR Re Harrisburg, 1887 \ Pennsylvanie. Memorias de la Sociedad cientifica Antonio Alzate. Tome 11, 1-2; } Société scientifique de (NRA EE PR DRE PRCETeR PR TE EN Mexico, 1889 \ Mexico. Boletin de la Sociedad de Geographia y Estadistica de la Repu- Société de géographie de blica Mexicana Vols 80 RER Mexico, 1889 Mexico. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. LXXIX Boletin del Observatorio de Tacubaya. Tome 1, 1. Folio. Ne Tete Tacubaya, 1890 atoire de Tacubaya, ‘ Revista do Observatorio. Anno IV, n°s 10-12; V, nos 1-11; &o. | Rio de Janeiro, 1889 © Observatoire L. de Rio de Annales de l'Observatoire. IV, 4, 2. 4°........ Rio de Janeiro, 1889 Janeiro. M Annuario. 4:80. LRO ATARI Rio de Janeiro, 1888-90 Verhandlungen des deutschen wissensch. Vereins zu Santiago. Société scientif, allemande VOIR RSR et RAR RTE ue. Santiago, 1890 de Santiago. Boletin de la Academia Nacional de Ciencias en Cordoba. Tomes X, \ AE TDACHES MOUSE EME. ARUMEEE Buenos-Ayres, 1888 { Académie nationale de IdrATctas Vol Ilet Atlas Mo ne CAPAATEREUN, Buenos-Avyres, 1889 \ Cordoba. Boletin mensual del Observatorio del Colegio pio de Ville Colon. ) } 2 Do Aid ul -ambeuli ls HE Een inertie de Colone Proceedings of the Asiatic Society of Bengal. 1887, n° 7, 8; 1888, nos 2 à 10; 1889, nos À à 5. 80........ Calcutta, 1887-89 [ Société asiatique du Ben- Id. Journal. Vol. LIV, 2me p., 4-5; LVI, 2me p., 4-5; LVIT, gale. F0 D EP I ECG RE SLT ASE SAR Galbutte, 1887-89 R.-D. Oldham. À bibliography of Indian Geology. 8°. rue 1888 | HAL tete net Records of the Geological Survey of India. Vol. XXIT, 4. XXIIE, PR ARTS BARRE A ete ce dir tes sgg À l'Inde. Natuurkundig Tijdschrift voor Nederlandische-Indié. Deel XLIX. Assoc. Roy. des Sc. dans NT ne mimee à che die cond a ME DSAIINEREe, DAT A4 Batavia, 1890 les Indes néerlandaises. Transactions of the seismological Society of Japan. Vol. XI, 2; Société seismologique du AE VSD Era e (MA ER Yokohama, 1889-90 Japon. Annals of the Cape Observatory. Vol. IE, 2. 4°...... Capetown, David Gill. Results of Meridian Observations 1882-1885. 8°. Observatoire du Cap de Capetown, 1885 \ Bonne-Espérance. Results of Meteorological Observations in 1888. 8°..... Sidney, 1890 ace de Guns Id. Rain river etc. Observations in 1889. 8°.......... Sidney, 1890 ce Proceedings of the Linnean Society of New South Wales. 2e série, ) Société Linnéenne de la VO ES EE I ALES 760) SO CS RER Sidney, 1887-89 \ Nouvelle Galles du Sud, Transactions of the Royal Society of Victoria. Vol. 1, 2. &. | Melbourne, 1890 ? Société Roy. de Victoria. M Drecrednes NOESIS ER Per Re. Melbourne, 1890 Proceedings of the Royal Society of Queensland. Vol. VE, 5. 8°. } Brisbane, 1889 \ L. Duparc. Contribution à l'étude expérimentale des diaclases t Soc. Roy. de Queensland. DÉGONRES Par CORSA BR ALL E en ee. à Genève, 1889 Hillel-Jofé. Recherches physiologiques sur l’action polaire des courants électriques. Thèse. 8%, ................. Genève, 1889 : à ù : Don des auteurs. E. Burnet. Dix brochures tirages à part de divers memoires pu- bliés par l’auteur. Sam. H. Scudder. The work of a decad of fossil insects. — Food DAS OTPINSEGIERS Re NT Tele. Cambridge, 1889 : LXXX BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Sam. H. Seudder. The fossil butterflies of Florissant. 8e. Washington, Id. Physiognomy of the American tertiary Hemiptera. DOME a SN ASE etre ds) SAME PATES PRE RIRES Boston, W. Buhler. Zwei Materien mit drei Fundamentalgesetzen. 80. Stuttgart, Dr Rudolf Wolff. Astronomische Mittheilungen LXXIV à LXXVI. SD ee en A 2 LAC RE MON ET SEE Zurich, S. Franchi. Anomalie della declinazione magnetica. 8°... Roma, Prof. F. Goppelsroeder. Ueber Feuerbestattung. 8. .Mulhausen, Ed. Glaser. Die Goldlander Punt und Jasu im Pommalilande. Lfeuille Tee ee HR CRAN AS Stuttgart, J. de Guerne. Excursions zoologiques. Campagne de l'Hirondelle (Don du prince Albert de Monaco) 1 vol. 4° et 1 vol. 8e. Paris, V. Fatio. Faune des vertébrés de la Suisse. Vol. V, 2. 8e. Genève, L. Lorenz. Lysbewægelsen i og uden for en af plane Lysbogler DELYS RUB LE PAR PL AE EEE SR Kjobenhawn, Emile Belloc. Explorations sous-lacustres. Le lac d'Oô. 8o. Paris, L. Radlhofer. Uber die Gliederung der Familie der Sapindaceen. Dane ee ATEN UE PE ERA NOT En Francisco P. Morens. Le Musée de la Plata. 8°... Buenos-Aires, J. Thoulet. L'étude des lacs en Suisse. 80,............ Paris, D° À. d'Espine et de Marignac. Recherches expérimentales sur lethacillendiphtérilique SAP PER R ERE Genève, 1889 1889 1890 1889 1890 1890 1890 1888 1890 1890 1889 1890 | 1890 1890 1890 Don des auteurs. M. MICHELI CONTRIBUTIONS À LA FLORE DU PARAGUAY IV. CYPÉHÉRACÉES Par Paur MAURY D' ès sciences —wIDE— Ce travail fait suite au n° 8 du tome XXX, 2" partie. A VE art# D LE + 4x ee ire Co Taie MEME ess 4; ; DR 0. HN. 21. à TURC vs PERTE OU Ai AE EU De ASH Darres vi raté aie Fe Se | er ag Aa CE A Est [re SU CELHREMTAQIEARE LÉ hCe D à is Lt Re pes ü LE Xe Er L Lime | Re 1 ae F ; è . : Ur LKR T er RESTE sir LÉRLEU ALES LAN : RS Es ire F. NES | “hi AR say a rt Er | MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE Tome XXXI. — N° 1. M. MICHELI CONTRIBUTIONS A LA FLORE DU PARAGUAY CPE BACTES M. Paul MAURY GENEVE IMPRESSION CRE AS EMIAEIS SICEAUICHE A ER DIT 1889 DLAAS RACINE Ua ’ LAON à AR 1P "NAS NE \ à A) Le Dee QT . ! - Le Vu L, E N : PRE Ru d'à | 1 PR PEN" ; A ET LE no Er OT EL. —'e ffOASS e. | MIEMRE ME PASS an | : ae EE . FER k / OX CRT AO de. | ME TEA NOTA CE. n. (A CAIRN RE RL | v'AT ANT ui ME INNSRE ne ' F Sp RE L Le L' © L de # A 1) 2 ESS Don RACE ET OR 0 Hi" ANR Li ét CT NCORNE FORMES f CONTRIBUTIONS A LA FLORE DU PARAGUAY Les plantes qui font l'objet de cette étude ont été toutes récoltées par M. Balansa, au cours de deux explorations successives effectuées l’une de 1874 à 1877, l’autre de 1878 à 1884. M. Marc Micheli a fait connaître les points visités pendant la première campagne; les bords de V'Y-Acan, aux environs de Valenzuéla, la cordillère de Péribébuy, sont les principales localités explorées pendant la seconde. Les collec- tions réunies dans ces deux expéditions, bien que d’inégale importance au point de vue numérique, se complètent heureusement. C’est ainsi, pour ne parler que des plantes qui nous occupent ici, que plusieurs espèces, dont une nouvelle, nous sont connues par des échantillons récoltés seulement pendant la dernière expédition. Si donc les Cypéra- cées énumérées dans notre travail ne sont pas toutes celles qui croissent au Paraguay, on peut, pensons-nous, les considérer comme formant la majeure partie des représentants de la famille dans cette région. Les Cypéracées récollées par M. Balansa comprennent 161 numéros répartis dans 13 genres et 87 espèces : ANOSDOTU 20-00... 3 espèces, dont 2 nouvelles. ÉVDERUSL CR LEE Se 27 ) D » Kyihnear tes nee 2 NRA T 118 1 1 | CERRMEN RER 6) Hléochans Ars ec". 16 » 5) » DCHRDUSE SE 2 PTE RAA TER | 118 CONTRIBUTIONS À reporter . . . 56 espèces, dont 12 nouvelles. Éipocarpha: "1 MOIBPEPMAR PIAVIE PIS: #20 ROSE RE Dichromena 1 ARR Art D I » Rhynchospora . . . . . . . 11 ) 2 » SCIE. CAE Re ) 2 » Carex. RAP RE NET SC) ) l » Total 7781 ) 18 ) Une étude comparative des Cypéracées du Paraguay avec celles des régions voisines serait assurément pleine d'intérêt. Mais celle étude ne saurail être actuellement très précise, car les Cypéracées récoltées Jus- qu’à ce Jour dans les contrées qui entourent le Paraguay ne sont énu- mérées nulle part, ni même toutes décrites. Toutefois, grâce aux nombreux échantillons de l'Herbier du Museum, riche, comme on sait, en plantes de l'Amérique du Sud, grâce aussi aux spécimens récoltés par M. G. Niederlein dans les provinces argentines de Corrientes et des Misiones que lui-même et M. le professeur Hieronymus ont bien voulu nous communiquer, 1} nous à été possible de tenter quelques rap- prochements qui nous ont fourni les résultats suivants. Pour le Brésil, le seul travail d'ensemble existant sur les Cypéracées est celui de Nees von Esenbeck, publié en 1842 dans la Flora Brasi- liensis. Mais Nees n’a pas eu connaissance des collections de A. de Saint- Hilaire (1816-1822), Gaudichaud (1832-1833), Guillemin (1838-1839), Dupré (1842), Gardner (1836-1841), ni de celles de Weddell, Gla- zou, Burchell, Riedel, etc., postérieures à la publication de sa mono- graphie, pour ne citer que les plus importantes parmi celles que pos- sède PHerbier du Museum. Son énumération se trouve donc aujourd’hui fort incomplète, tant au point de vue des localités que du nombre des espèces. Mais si, faute d’une liste récente et aussi complète que possible, on ne peut comparer numériquement les Cypéracées du Paraguay avec celles du Brésil, cette comparaison peut cependant se faire au point de A LA FLORE DU PARAGUAY. 119 vue des rapports spécifiques. Or nous trouvons que la majeure partie des espèces paraguayennes croissent aussi au Brésil, notamment sur le versant sud-ouest du grand plateau central, dans la province de Matto Grosso et dans les provinces méridionales de Sao Paulo à Rio Grande do Sul. Cette aire est en somme une résultante des conditions géogra- phiques et climatériques de ces régions dont le Paraguay, au moins dans sa partie orientale, n’est qu'une portion. Le même fait a déjà été signalé par M. Micheli pour les Légumineuses. Il est encore corroboré, pour les Cypéracées, par l'existence d’un certain nombre d'espèces spéciales au Brésil et au Paraguay : Cyperus uncinulatus, Eleocharis capillacea, Scirpus sphœærocephalus, Fuirena incompleta, Dichromena speciosa, canes- cens, Rhynchospora Marisculus, emaciata, conferta, Scleria leptosta- chya, plusiophylla, Carex brasihensis. Enfin 11 est à remarquer que les Cypéracées du Paraguay présentent une variété moindre que celles des contrées brésiliennes voisines. C’est sans doute parce qu’elles provien- nent d’une région relativement peu étendue et de conditions végélatives analogues. Les termes d’une comparaison entre les Cypéracées du Paraguay et de la Bolivie font presque entièrement défaut. En effet, d’une part les récoltes de M. Balansa proviennent toutes de la rive droite du Paraguay ou du Parana, et nous ne connaissons aucun échantillon recueilli entre le Paraguay et le Pilcomayo, dans les plaines marécageuses du Grand Chaco; d'autre part, les Cypéracées de Bolivie des collections d’Orbigny, Weddel, Mandon, que nous avons sous les yeux, ont été récollées dans la région des Andes, de Tarija à Sorata, et offrent des affinités plus marquées avec celles du Chili qu'avec celles du Paraguay. Le Grand Chaco, interposé entre les Andes et les sierras d’où coulent les plus nombreux et les plus importants affluents du Paraguay, est une sorte de barrière que doivent difficilement franchir les espèces végétales carac- téristiques de l’est ou de l’ouest. Bien différentes sont les considérations que peut faire naître l'examen comparatif des Cypéracées du Paraguay et de la République Argentine. 120 CONTRIBUTIONS L'énumération que Grisebach a fait de ces dernières dans ses Symbolæ ad Floram argentinam (p. 310) encore incomplète et parfois aussi erronée, doit être augmentée des espèces dues aux explorations de MM. Lorentz et Niederlein et déterminées par M. O. Bôückeler pour ser- vir de terme dans cette comparaison. L'ensemble des Cypéracées argen- nes peut être actuellement évalué à un peu plus de 110 espèces; mais tandis que dans les provinces voisines du Paraguay on retrouve presque les mêmes types, 1l n’en est pas ainsi dans les autres. Les Cyperus, Kyllingia et Scirpus, genre dans lequel Grisebach fait entrer les Fim- bristyhis et Eleocharis, sont à peu près en même proportion pour les deux pays. Les autres genres communs offrent des chiffres assez différents. Ainsi les Carex, qui sont représentés au Paraguay par 6 espèces seule- ment, en comptent plus de 25 dans la République Argentine. Au con- traire, les Rhynchospora ont 11 espèces dans la première de ces contrées et 17 en y ajoutant celles de la province de Corrientes, 2 seulement dans la seconde. Ce renversement des proportions est normal : 1l indique pour les Carex une région de plus en plus tempérée, pour les Rhyn- chospora une région plus chaude. Cette influence de climats différents est surtout caractérisée par l'absence, dans la flore de la République Argentine, de genres qui atteignent au Paraguay leur limite australe. Tels sont les Anosporum, Fuirena et Scleria. L'absence de toute espèce de ce dernier genre dans le centre de la République Argentine, alors qu'il en existe 8 au Paraguay, dont deux spéciales, est un des traits les plus particuliers de la répartition des Cypéracées dans ces deux pays. Quant aux relations spécifiques, elles sont peu considérables. Les espèces communes aux deux pays sont pour la plupart des espèces à aire très étendue ou même ubiquistes, par conséquent impropres à caractériser des relations. Enfin quelques types ont, dans le Paraguay, leur limite septentrionale ; tel est, par exemple, le Carex bonariensis. Ces diverses considérations, d'ordre purement statistique, n’ont de valeur qu’autant qu’elles établissent ou confirment un fait biologique. Or, en accusant une relation spécifique très nette entre les Cypéracées A LA FLORE DU PARAGUAY. 121 du Brésil et du Paraguay, y compris les Misiones et Corrientes, et une divergence à la fois numérique et spécifique avec la République Argen- line, l'examen comparatif que nous venons de faire montre clairement que les Cypéracées paraguayennes font partie de la flore tropicale bré- silienne. Sans doute les espèces spéciales et bien caractérisées du Para- guay prouvent l’existence de conditions particulières et suffisent à délimiter l’ensemble des représentants de la famille, mais les connexions très nombreuses avec les régions brésiliennes avoisinantes n’en sont pas affaiblies pour cela, ni même masquées. Ce fait, du reste, n’est pas seulement propre aux Cypéracées, il semble s'appliquer à la flore para- guayenne tout entière. Quelques mots, en terminant, sur l’exécution de ce travail. L'absence d’une bonne énumération de Cypéracées d’une région quelconque de l'Amérique tropicale australe et, par suite, la nécessité d’une longue recherche des descriptions dans des publications diverses et d’une lon- gue comparaison avec des échantillons souvent indéterminés, a rendu notre étude ardue et en a fait un travail original. Ce sera peut-être là son seul mérite et aussi, espérons-nous, l’excuse des imperfections qu’elle peut renfermer, telle que la multiplication des espèces réputées nouvelles. Il eût été difficile, semble-t-il, d’en créer moins en présence de types suffisamment caractérisés et Jusqu'à présent non décrits. C’est encore le manque de tout travail antérieur à celui-ci qui nous a fait augmenter la synonymie ou les renvois aux auteurs qui ont décrit l'espèce citée. Enfin il nous à paru bon d'indiquer les espèces récoltées par Bonpland aux environs de Corrientes, à défaut de ses collections du Paraguay même, comme l’on sait à Jamais perdues, ainsi que les échantillons recueillis dans les mêmes localités par A. d’Orbigny et par M. G. Nie- derlein. La situation de Corrientes et des Misiones à la frontière de la République Argentine et du Paraguay, fait tout l'intérêt de ces citations. Paul Maury. CE TRE À L j AG" CARAT TT ta Fe N ’ As RE: , (S AU # QE 1174 CUT "h4f dir { ji b , k L L HN ste tié 3 par Le PAL FLE 14, 4 anale) TIR abus Mn FAURE Re in A aus | RENE qu un rente Le buis 1 183 y di 8x HU gi LACET LEE | CTI s A EMI [1 ta és 44, PURE Ni ‘e | AT sonne L 1 Au al MOT. le este Le on eng en" AuGlER Nu 2 , CYPERACEZÆ ANOSPORUM N. ab E. À. ABLEPHARUM, nob. — Scirpus ablepharus A. Griseb., Cat. PI. Cubens., p. 240. — Blepharopsis leucoblepharis Nees ab Esenb., Cyp. Brasil., p. 94. Assomption, in paludosis secus ripas flaminis Paraguay, Januar., n. 397 et Decemb., n. 398. Area geog. In insula Cuba, Brasil. À. PILIFERUM D. sp. Rhizomate tenui nodis fibroso, culmo stricto subtereti, squamis margine supra piliferis. Rhizoma elongatum, pertenue, ascendens, nodis radices fibrosas præbet. Culmus basi paucifoliatus, subteres, glaber, altitudine O m. 60 cm., crassitie parva, superne umbella unica munitus. Folia perpauca basi in vaginam laxam desinentia, linearia, acuminata, glabra, supra nervis prominulis, subtus marginibus distinctis carinaque scabriusculis, culmo breviora. Involuerum 4-5 phyllum, phyllis duobus infimis lon- gissimis, alteris brevioribus, omnibus foliis similibus sed carina margineque scaber- rimis. Umbella composita, 5-7 spicata, radis inæqualibus perminute vaginatis, medio sessili. Capitula subglobosa e spiculis bracteatis densissime aggregatis composita. Bracteæ spicularum triangulares, infimæ majores, reliquiæ gradatim breviores, acu- minatæ vel mucronatæ, carinatæ, lateribus atro-rufescentibus striatæ, superne margi- pibus scariosis et hirtellis pallescentes. Spiculæ parvæ oblongo-lanceolatæ, compressæ, plurifloræ. Squamæ coriaceæ, subcuneatæ, exteriores latæ, interiores angustiores, TOME XXXI. 17 124 CONTRIBUTIONS mucronatæ, fuscescentes, versus apicem virides, carina scabridæ, lateribus striatæ pilisque numerosis albidis, recurvatis, post anthesin erectis, deciduis, præstantes. Caryopsis squamæ dimidium vel tertiam partem æquans, oblonga, compressa, peri- gynio marginata, acuminata, albida vel pallide luteola. Stylus compressus, exsertus, bifidus. Stamina tria, filamentis squamam æquantibus, antheris mucronatis papillosis. Valde A. cubensi À. Griseb affine sed forma foliorum et imprimis squamarum pilis sat dissimile. Tabula XX XIV : 1, facies; 2, spicula: 3, squama; #4, pistillun ac filamenta stami- num; 9, anthera apice appendiculata. Inter Cerro Lambare et Cerro Tacumba, Décemb., n. 396. À. PARAGUAYENSE n. sp. Rhizomate gracili, ramoso, fibroso, eulmis pluribus, spicis in umbella uniqua densissime congestis, phyllis valde inæqualibus, squamis inæquilate- ralibus margine laciniatis, caryopsi compressa luteola. Rhizoma subseandens, nodis vaginatis fibrosum, ramosum, gracile, sulcatum. Culmi vel solitarii vel subeæspitosi, basi plurifoliati, 20-75 em. alli, triquetri vel compressi, lævi, lateribus suleatis, tenues, rigidi. Folia versus basin vaginata, vaginis infimis remotis effoliatis, rigida, acuminato-obtusata, multinervia, culmo breviora, carina margineque superne scabrida, glauco-viridia, basi brunnea. Capitulum, vel umbella, unicum simplex, subglobosum, involucratum phyllis 4-6, uno infimo lon- gissimo ad 20 cm. longo, cæteris gradatim brevioribus, firmis, erectis. Spicæ nume- rosæ densissime ageregatæ. Spiculæ parvæ, oblongo-cuneiformes, trigono-compressæ, plurifloræ. Squamæ approximatæ, exleriores subrhomboïdales, inæquilaterales, basi latæ, obcordales: mediæ naviculares. obovatæ, subcuneatæ : carina subcristata sca- briuscula, versus apicem latiuseula, crassiuseula, mucronata, lateribus nerviis strio- latis; superiores, vel interiores, margine hirtellæ, rufescentes vel ferruginescentes. Caryopsis ‘}, squama brevior, oblonga trigona vel compressa, lata, acuminata peri- gynio marginata, pedicellata. Stylus brevis, bifidus, stigmatibus exsertis, tenuibus. Filamenta tria complanata, antheris….? A. cubensis À. Griseb. et À. monocephali N. ab E. proximum, a primo spicis in capitulo unico congestis, ab altero spiculis trigonis, cuneiformibus nec compressis et latis, nec distinctis, sat diversum. Tabula XXXV : L, facies; 2, spicula; 3, squama; #4, pistillum ; 5, sectio transver- salis caryopseos. In pratis ad Paraguari, Nov., n. 474; La Trinitad prope urb. Assomption, Maio, n. 469. A LA FLORE DU PARAGUAY. 125 CYPERUS T. C. Pozysracayus Rottb., Deser. et Ie, p. 39, 4 A1, f. 4; Kunth, Enum. PL, I, p. 13; Bückeler, in Linnœæa, XXX V, p. 477; C. B. Clarke, in Journ. of the Linn. Soc. Lond., XXI, p. 62. Santa-Barbara, prope Villa-Rica, in pascuis, Febr., n. 399; Assomption, in ripis fluminis Paraguay, Dec., n. 399%. Area geog. In tropicis et subtropicis totius orbis. C. unioLoines R. Br., Prodr. F1. Nov. Holl., p. 216; Kunth, L. e. p. 112; C. B. Clarke, L. c., p. 60. Var. d. bromoides C. B. Clarke. — C. bromoides Link, Jahr., IE, p. 85; Kunth, lc, p. 88; Bôckeler, {. c., XXXV, p. 463; C. pseudo-bromoides Bückler, L c., XXXV, p. 46%. — À. typico sat differre videtur caryopsi squama multo breviore; apice subconoiïdea, marginibus oblusis, Vülla-Rica, in pratis humidis, Dec., n. 405. Invernada de Loreto, n. 607 et 608 ; Palmas Altas, Misiones, G. Niederlein, n. 2132. Area geog. America calidior, Caput Bonæ Speï, India, Australia tropicalis. Obs. Forma a cl. C. B. Clarke sub var. 0. bromoides distincta in America meri- dionali extensa: Corrientes (Bonpland, in Herb. Mus. Par.), Brasilia, Venezuela, Gua- temala, atque Mexico et Insul. Antillenses. C. OLrersianus Kunth, L. e., p. 10; Bôckeler, L. c., XXXV, p. 439; C. B. Clarke, L e., p. 62. Mbocaiati, in pratis humidis, Febr., n. 4052. Corrientes, Bonpland, in Herb. Mus. Par.; — Laguna, Ibera, ltuzaingo; Ivernada de Loreto, G. Niederlein, n. 609. Area. geog. America meridionalis a Montevideo usque ad Mexico et Insulas Antil- lenses. C. meGaporamicus Kunth, {. e., p. 10; Bôckeler, L. c., XXXV, p. 453; A. Griseb., Symb. ad F1. Argent. p. 310; C. B. Clarke, L. c., p. 90. — Pycreus megapotamicus Nees ab Esenb., Cyp. Brasil, p. 6. Caaguazu, in paludosis, Nov., n. 672; in pratis humidis Cordilleræ Peribébuy, Mart., n. 4918. 126 CONTRIBUTIONS Pelador, Sierra de Santa Ana, Misiones, G. Niederlein, n. 604. À typico differunt specimina paraguayensia culmis validioribus, squamis fuscescen- tibus nec fusco-sanguineis, caryopsi nitidiore. Area geog. Paraguay, Brasil, CG. NiEDERLEINIANUS Bckir., Beitr. zur Kenniniss der Cyper., Heft. I, Cyperaceæ Nove, 1888, p. 2. Guarapi, in pratis paludosis, Jan. n. 3095. Invernada de Loreto, G. Niederlein, n. 606! Area geogr. : Paraguay, Misiones. C. UNGINULATUS Schrad., in Nees ab Esenb.. L. c., p, 23; Steud., Syn, Cyper., p. 15: Bôckeler, L. c., XXXV. p. 497. — C. paraguayensis C. B. Clarke, L. c., p. 90. Assomption, in graminibus arenosis humidis, Jan., n. 419; in planitie Paraguars ad ripas paludorum siccorum, Julio, n. 420. Area geog. Brasilia, Paraguay. C. ARISTATUS Rottb., Deser. et Ie, p. 23, t. 6, f. 1: Kunth, L c. p. 23; Bôckeler, l c., XXXV, p. 500; C. B. Clarke, L. c.. p. 91. Villa-Concepcion, in paludosis siccis, Nov., n. 418. Area geog. America meridionalis et temperata; Africa tropicalis, India, Australia. C. REDOLENS n. sp. Culmis basi tuberosis, fuscescentibus, plurifoliatis, capitulis 3-5- nis in apice culmorum congestis, radiis sessilibus, spicis laxis, sabcompressis, cinereis. Culmi cæspitosi basi tubera magnitudine pisi, Copaivæ balsamum redolentia radi- cesque filiformes rigidas, præbentes, triquetri, læves lateribus sulcatis, ad 35-40 em. ali, foliisque pluribus vaginantibus rufescentibus, brevioribus, glabris, carinato-con- duplicatis, rigidulis muniti constant. Capitulum subdeltoideum, e 3 vel 5 minoribus sessilibus 15-20 stachyis confertum, solitarium, involucratum, 5-6 phyllis, infimis longissimis, alteris brevioribus vix umbellam superantibus, planis, glabris, carinatis, acuminatis. Spicæ in rachide crasso remotæ, lineari-lanceolatæ, subcompressæ, 8-10 floræ, suberectæ vel patentes. Squamæ basi approximatæ, versus apicem parum dis- tantes, ovato-ellipticæ, margine hyalinæ, lateribus lutescentes, punctulatæ, plurinerviæ, carina virides, evidenter mucronatæ. Caryopsis squama brevior, subellipsoidea, trigona, angulis obtusis, lateribus concavis, sub apicata, basi attenuata, ferrugineo-brunnea, punctulato-nitida; stylo longo, ad medium trifido, stigmatibus exsertis, ferrugineis. Filamenta hyalino-fusca, caryopsin superantia, tria; antheris...? Racheola flexuosa late hyalino-alata. A LA FLORE DU PARAGUAY. 1927 Tabula XXXVL A : 4, facies; 2, spicula ; 3, pistillum ac filamenta ; 4, squama. Diflert à C. fiiculmo Vabl, quo affinis, culmis robustioribus, umbellæ radis omni- bus sessilibus, squamis magis approximatis, mucronatis. Assomption, in campis sterilibus, Febr., n. 416. C. FRATERNUS Kunth, L. c., p. 42 ; Bôckeler, 2. c., XXXV, p. 560. Caaguazu, in pratis paludosis, Nov., n. 677. Area geog. Respublica Argentina (fide A. Grisebach), Brasil. C. REFLEXUS Vahl, Enum., IL, p.299; Bückeler, L. c., XXXV, p. 558 ; Nees ab Esenb. L e., p. 18. — C. Sellowi Link, Hort., I, p. 307; — C. fraternus Nees, L. c., p. 19, nec Kunth, fide Bôckeler ex specimine Neesiano. In pratis paludosis prope Capitindu, ad ped. orient. Cordilleræ Villa-Ricensis, Sept., n. #15 et 440. Santa-Ana, Campo Eré, G. Niederlein, n. 2152 et 2153. — Forma major : Entre- rios, P.-G. Lorentz, n. 1005. Obs. Ad formam capitulis pluribus pedunculatis (Bôckeler, L. c.) referuntur speci- mina Balanseana quibus accedunt plurima altera in Herb. Mus. Par. servata : lecta in prov. Corrientes à Bonpland, n. 360; circa Rio de Janeiro à Weddell; in Peruvia ad Callao à Gaudicaud. Differunt omnia a typico capitulis pedunculatis minoribus fere Cerasi fructus, etiam Pisi, magnitudine, culmis brevioribus, squamis pallidioribus, foliis rigidis, complicatis nec planis. Area geog. Montevideo, Paraguay. Chili, Peruvia, Brasil. C. surINAMENSIS Rottb., L. c., p. 35, 1. 6, f. 5; Kunth, L. c., p. 43 ; Nees ab Esenb., l. c., p. 21; Bôckeler, L. c., XXXV, p. 554; C. B. Clarke, 1. c., p. 116; A. Griseb., Symb. ad F1. Argent., p. 310. Assomption, in ripis arenosis fluminis Paraguay, April., n. 413; Assomption, in graminibus, Maio, n. 413%; Vüla-Rica, ad ripas rivulorum, Decembr., n. 413. Parana inf", ad Corrientes, G. Niederlein. Area geog. In America meridionali a flumine Uruguay usque ad Mexico et Insulas Antillenses frequens ; Nova-Hollandia. C. cnereus n. sp. Rhizomate obliquo ramoso, culmis cæspitosis basi foliatis tenuibus, umbella terminali simplici, involucrata, radiis sessilibus, squamis distichis basis dorso concavis, 198 CONTRIBUTIONS Rhizoma oblique adscendens, ramosum, radices fibrosas firmas emittet. Culmi basi plurifoliati, subinerassati, fusci, 30-80 cm. alti, tenues, compressi, versus apicem triangulares, glabri, læves, striati vel sulcati. Folia basi vaginantia culmo breviora vel subæquantia, herbacea vel rigidula, linearia, angusta, subulato-attenuata, marginibus sæpius recurvatis glabra. Involucrum umbellæ simplicis, e spiculis plurimis sessilibus compositæ, triphyllum, phyllis folio similibus, infimis longissimis. Spiculæ in capitulo unico confertæ, sessiles, oblangæ vel lanceolatæ, ad 2 cm. longæ, compressæ, 10-12 floræ, bracteis involueralibus gradatim brevioribus ad basin munitæ. Squamæ navi- culares, obsolete carinatæ et lateribus obsoletissime sulcatæ, obovatæ, acuminatæ, obtusatæ vel submucronatæ, basis dorso forte depresso-concavis, cinerascentes, mar- ginibus pallidis, earina viridula læves. Caryopsis ‘/, squamæ brevior, subpedicellata, subapiculata, triangularis, angulis obtusis, subellipsoidea, fusco-brunnea, transverse punetatulo-margaritacea, nitida, suacum squama decidua. Stylus trifidus, stigmatibus rufis, vix exsertis. Filamentum unieum caryopsin superans. Racheola latiscula, foveis marginatis. Tabula XXXVI B: 5, facies; 6, spicula; 7, squamæ duæ; 8, pistillum cum squama comparatum; 9, caryopsis; 10, filamentum ac anthera. C. robusti Kunth, €. vegeti Willd., proximus ab omnibus maxime tamen diversus ; C. ochraceo Vahl. arcte affinis sed valde distinctus plurimis caracteris : culmis graci- lioribus, foliis phyllisque 3-5 angustis, umbella, squamis basi concavis, caryopsi, pyri- forme. Assomption, in sepibus, Maio, n. 404 et in decliviis ad flumen Paraguay, Apr., n. 404%, Caaguazu, in campis, Nov., n. 4042. Ad Monte de Tareiry, dep. San-Tome, prov. Corrientes, G. Niederlein, n. 2184! C. Haspan L., Sp. PI, p. 66; Nees ab Esenb., L. c., p. 25; Kunth. L. c., p. 34; Bôckeler, L. c., XXXV, p. 574; C. B. Clarke, L. c., p. 119. Caaguazu, in pratis paludosis, Nov. n. 406; in ripis fluminis Ro-lejui, versus urbis Caaguazu septentrionale partem, Nov., n. 676; Villa-Rica, in campis humidis, Dec., n. 409; in valle Y-acan-quazu, propre Valenzuela, in pratis paludosis, Mart., n. 4516. In Cordillera de Misiones, G. Niederlein, n. 2155. Area geog. America calidior, Africa tropicalis occidentalis, Asia meridionalis et occidentalis. C. CHaLARANTAUS Presl, Rel. Haenk., I, p. 177, t. 32, f. 1; Kunth, L c., p. 28; Bôckeler, £. c., XXXV, p. 534, synon. C. umbrosus Nees ab Esenb. exclus. A LA FLORE DU PARAGUAY. 1929 Santa- Barbara, prope Villa-Rica, in paludosis, Febr., n. 673. Area geog. America meridionalis. C. ELEGANS L., Sp. PI, p. 68, Kunth, L. c., p. 28; Nees ab Esenb., L. c., p. 33: Bôckeler, L. c., XXXV, p. 532; C. B. Clarke, L. c., p. 125. Assomption, in locis humidis et umbrosis, Feb., n. 412. Area geog. America calidior, Asia meridionalis et orientalis. C. cimBarus n. sp. Rhizomate horizontal; culmo basi subtuberoso, plurifoliato, triangulari, angulis acutis; umbella composita ; involueri phyllis firmis, erectis; squamis carinatis, latere nervosis, margine latis, hyalinis, punetulato-ferrugineis ; caryopsi tri- gona; stylo brevi profunde trifido: filamentis marginatis vel limbatis, hyalino-ferru- ginels. Rhizoma horizontale, nodis parum incrassatum, radicibus longis, filiformibus, firmis. Culmi basi subtuberosi, graciles, plurifoliati, rufescentes, 35 cm. alti, trian- gulares, angulis acutis versus apicem perminultissime serrato-dentatis, lateribus sul- catis. Folia basi breviter vaginantia plurima, fuscescentia, coriacea, firma, acuminato- subulata, margine carinaque serratula, culmo breviora. Involuerum pentaphyllum, phyllis duobus infimis longioribus, alteris radios æquantibus, folio conformibus. Umbellæ radii alteri ad 3 em. elongali, apice polystachyi, alteri abreviati aut sessiles, omnes subtriangulares, compressi, basi bracteati. Spiculæ pedicellatæ, bracteatæ, lan- ceolato-elongatæ, compressæ 14-18 floræ, alternatim dispositæ. Squamæ remotæ, crassiusculæ, ellipsoideæ, dorso convexæ. mucrone crasso, longo, parum incurvato, carina distincta viridula, lateribus subquinquenerviis, viridulo-fuscescentibus, margine lata, basi quasi auriculata, membranacea, hyalina, punctulato-ferruginea. Stamina tria filamentis dilatatis, marginalis, caryopsi adpressi, illam æquantibus, apice recur- vatis; antheris linearibus, longis, apice papilloso-appendiculatis. Caryopsis squama parum breviore, trigona, ovato-ellipsoidea, basi attenuata, apicata, lateribus concavis, lutea. Stylus brevis, usque fere ad basin trifidus, stigmatibus longe exsertis. . Tabula XXXVIT : 1, facies; 2, spicula; 3, squama; 4, pistillum ac stamina ; 5, stamen; 6, sectio transversalis caryopseos ; 7, culmi et 8, folii fragmenta. In vicinitate C. elegantis Vahl. collocandus, €. Schweinitzii Torr. imprimis affinis, C. Gardneri Nees, suppetit. In terris arenosis humidisque vallis Y-acan, circa Valenzuela, Mart., n. 4517. C. CAPITINDUENSIS n. sp. Rhizomate crassiusculo fibroso, culmo elongato, inferne foliato, subcompresso, superne trigono, lævi; foliis planis, latis, herbaceis; umbellæ 130 CONTRIBUTIONS compositæ radüs inæqualibus; squamis acutis nec mucronatis; caryopsi magna, obtu- sangula, albida. Rhizoma crassum, descendens, fibrosum. Culmus basi multifoliatus, subtrigonus, compressus, superne triangularis, lævis, sulcatus, tenuis, ad 70 em. altus. Folia basi vaginantia, vaginis antice membranaceis, rufo-violaceis ; ad À cm. lata, culmum sub- æquantia, margine carinaque sursum scabrida, herbacea, virides. Involucrum phyllis 7-8 inæqualibus, longe radios superantibus, foliorum characteres præbentibus. Radii ad 8 decompositi umbellæ compositæ inæquales, 7-8 em. longi vel subsessiles, brac- teati, basi vagina membranacea hyalino-rufa obtusaque muniti, sulcati, scabridi. Spi- culæ bracteatæ oblongo-lanceolatæ, 15 mm. longæ. Squamæ remotæ, fructiferæ deci- duæ, delloideæ, acutæ nec mucronatæ, Carina viridi scabridæ, lateribus 3-5 nerviæ, rufæ. Stamina tria filamentis elongatis, caryopsin superantibus, antheris linearibus, apice acutatis. Caryopsis ovoidea, trigona, obtusangula, albida, minutissime rugulosa, squamæ dimidio brevior. Stylus longus, longe trifidus, exsertus, rufescens, papillosus. Racheola recta, latiuscula. angustissime alata. Tabula XXXVIIT: 1, facies; 2, spicula; 3, squama; #4, pistillum ac stamina : 5, anthera. C. Fischeriano Schimp. Abyssinico, quoque €. Haspan L. et C. Andreano nob. Ecuadorensi affinis, inter Alternifohios collocandus. In paludosis circa Capitindu, in Cordillera orientali Villaricensi, Sept.. n. 407. C. coœrus Presl, Rel. Haenk., [, p. 172: Kunth, Z. c., p. 78; Bôckeler, Le, XXXVI, p. 295 ; A. Griseb., Symb. ad Fl. Argent., p. 310. Villa-Rica, in pratis paludosis, Octob.; n. 417 et Dec., n. 674; Paraguari, in paludosis, Mart., n. 675; Guarapi, in paludosis, Dec., n. 4520. Pelador, Sierra de Santa-Ana, G. Niederlein, n. 6106; Entrerios, Lorentz, n. 1499. Obs. Specimen n. 4520 ad formam capitatam, quo Bôckeler C. émpolitum Kunth ducit, pertinet : culmo valde elongato (1m. 50 em. alto) sursum scabrido, radiis maxime abbreviatis vel nullis, spicis conglomeratis. Area geog. Montevideo. Banda Oriental del Uruguay (A. de St-Hilaire, in Herb. Mus. Par.); Brasil (sources du Paraguay aux environs de Diamantino, prov. de Matto Grosso, Weddel, n. 3055 in Herb. Mus. Par.). C. BALANSÆ n. sp. Rhizomate ramoso, culmo triquetro angulis acutis, apice scabridis, umbellæ radiis plurimis valde inæqualibus, capitulis ovoideis, spicis dense imbricatis, caryopsi oblonga trigona. A LA FLORE DU PARAGUAY. 491 E rhizomate fibroso nodis param tuberoso plures constant culmi. Culmus basi plurifoliatus, glaber, sublævis, angulis acutis, apice scaber, lateribus leviter concavus, altitudine 95 em. — 1 m., umbellam involucro 3-5 phyllo, radiis plurimis præbens. Folia basi vaginata, erecta, rigida, infra lata 8-12 mm., apice acuminata nec mucro- nata, carina marginibusque sæpe involutis scabrida, culmo breviora. Umbella basi 3-5 phyllis inæqualibus, infima ad 15 em. longa, alteris brevioribus instructa, radiis plurimis plus minusve abbreviatis, longis # cm. aut sessilibus composita, ochreis recte vel oblique truncatis nec bidentatis. Spicæ dense congestæ, spiculis numerosis, imbricatis, infimis bractea parva scabrida munitis, ovoideæ vel subglobosæ, 15-20 mm. longæ, 10-12 latæ. Spiculæ 8-10 mm. lonsæ, 6-9 floræ. Squamæ oblongæ, suba- cutæ, sub apice mucronatæ, carina virides, lateribus 3-4 nervis luteæ,marginibus scariosis hyalinæ. Racheola tenuis, alis nullis, vix flexuosa.Stamina tria filamentis latis, hyalinis, caryopsin superantibus, antheris brevibus. Cariopsis squama ‘/, vel ‘/, brevior, oblonga nec ellipsoidea, triangularis, dense punctatula, fuscescens vel brunnea. Stylus pertenuis, brevis, profunde trifidus, stigmatibus exsertis, Tabula XXXIX : !, facies ; 2, spicula; 3, squama; #, pistillum ac stamina ; 5, sta- men; 6, sectio transversalis caryopseos; 7, fohi fragmentum. Villa-Rica, in paludosis, Octobr., n. 403. Valde C. glomerato L. affinis hunc ad C. lœtum Presl et C. oostachyum Nees jungit. Meo sensu à C. rigente Presl valde differt culmis altioribus, phyllo infimo longissimo, ochreis non bidentatis, racheola anguste marginato-hyalina nec alata. C. noposus Willd., Enum., I, p. 72; Bôckeler, L. c., XXXVI, p. 275. Assomption, secus ripas arenosas flaminis Paraguay, Januar., n, 400. Area geog. Brasilia (Weddell, n. 2340 et 31891); Nicaragua (P. Lévy, n. 262 !). C. escuenTus L., Sp. PL, p. 67; Vahl. Enum. PI, IL, p. 345 et Host. Gram., HI, p. 50, t. 75; Kuntb, L. c., p. 61 ; Bôckeler, . c., XXXVE, p. 287; C. B. Clarke, L. c., p. 178; À. Griseb., Symb. ad Fl. Argent., p. 310. — C. phymatodes Muehl., Gram., p. 23; Kunth. L c., p. 62. Assomption, in campis sterilibus, Apr., n. 408. Corrientes, Laguna Brava, À. d'Orbigny, n. 8% in Herb. Mus. Par.; Corrientes, Santa-Ana, G. Niederlein, v.s. Area geog. In tropicis et subtropicis totius orbis frequens. TOME XXXT. 18 132 CONTRIBUTIONS C. GiGanTEUS Vahl., L c., p. 364; Kunth, L c., p. 65; Bückeler, L. e., XXXVI, p. 305 (synonymis exelusis ad C. pseudo-giganteum Steud. referendis). Assomption, in paludosis secus ripas fluminis Paraguay, Apr., n. #11. Insula Apipe grande, G. Niederlein. Area geog. America meridionalis. — (Circa Albuquerque ad Rio Paraguay, in prov. Matto-Grosso, A. Weddell, n. 322%, in Herb. Mus. Par). C..PRoxUS À. BK, L'é, pe206/Kunth ec; D 79 %StendS Pic pers À. Griseb., Symb. ab FI. Argent., p. 311. Villa-Rica, in ripis rivulorum, Dec., n. #10; Assomption, in ripis flaminis Para- guay, Apr., n. 410%. Ad cataractes inf. flaminis Y-Guazu, Misiones, G. Niederlein. Ar. geog. America calidior : Entrerios (Lorentz, n. 7841), Paraguay, Brasil, Peruvia, Nova-Granata. C. RADIATUS Vahl, L. e., p. 369; Kuntb, L. c., p. 71; Nees ab Esenb., Cyp. Brasil. p. 34; Bôckeler, L. c.. XXXVI. p. 317; C. B. Clarke, L. c., p. 185. — C. campestris Schrad., in Nees ab Esenb., {. c., p. 35. Assomption, in ripis sæpius immersis fluminis Paraguay, Mart., n. 414. Corrientes, G. Niederlein. Area geog. America et Africa tropicales, Madagascar (fide Bôckeler), Asia australis, Java, Timor. C. irucaTus Kunth, L. c., p. 86; Bôckeler, L. c., XXXVI, p. 371; A. Griseb., Sym. ad F1. Argent., p. 311. — C. longus Schrad., in Nees ad Esenb., {. c., p. #4. In valle Y-acan, prope Valenzuela, in terris sabulosis et humidis, Mart., n. 4515. Cum dubio referimus ad C. infucatum Kunth hoc specimen juvenile et vitiosum a typico spiculis elongatis, squamis magis adpressis neque lateribus sanguineo-lineolatis, racheolæ ala minore, bracteis filiformibus nallis, C. Tovari Kunth suppetens sed evi- denter diversum. Obs. Specimina Weddelliana ex sylvis humidis, ad ripas fluminum Cuyaba et Paraquay, provinciæ Matto-Grosso, sub n. 3145 lecta et in Herb. Mus. Par. cum C. Tovari Kunth conjuncta verisimiliter hic refertura. Area geog. Brasil, Respubl. Argent. C. FERAXx A. Rich. in Act. Soc. hist. nat. Paris, I, p. 106; Kunth, £. c., p. 89 ; Bôc- keler, !. c., XXXVL p. 399. — Diclidium ferax Schrad.. in Nees ad Esenb,., Z. c., A LA FLORE DU PARAGUAY. 133 p. 54 et D. Maximiliani Schrad., ibid., p. 51, t. 1, neque Cyperus Maximiliani À. Gri- seb," esp. SL. Assomption, in ripis fluminis Paraguay, Dec., n. 683. Ad cataractes inf. fluminis Y-Guazu, G. Niederlein. Area geog. Brasil (ad flum. Paraguay, circa castellam dictum Bourbon, Weddell, n. 3165, in Herb. Mus. Par.), Peruvia, Nova-Granata, Venezuela, Guyana, insulæ Antillenses. C. rcavus Bückeler, L. c., XXXVI, p. 384. — Mariscus flavus Vahl, L. c., p. 374, Kunth, !, c., p. 118; Nees ab Esenb., L. c., p. 45; — Mariscus confertus H. B.K., L e., p. 243; — M. elatus Kunth, L. c., p. 116, pro parte. In paseuis planitiei ad. Paraguari, Mart., n. 479 ; ltangu, prope Villa-Rica, Octobr., n. 479%; Guarapi, in cultis, n. 3022, Santa-Ana, G. Niederlein, n. 2122. Area geog. America meridionalis, insulæ Antillenses, Nova-Hollandia (fide Büc- keler ). KYLLINGIA Rottb. K. oBrusaTA Presl, Relig. Haenk., 1, p. 183; Bückeler, L. c., XXXV, p. 413. — Kyllingia pungens Link, Hort., I, p. 326 ; —— K. stricta Nees ab Esenb.., {. c., p. 13. Nomen vernac. indorum Guarani : Capü-cati. Villa- Rica, in collibus sterilibus, Octobr., n. 476; Assomplion, Januar., n. #76 à; Guarapi, in locis humidis, Nov. n. 3024. Area geog. Montevideo, Banda Oriental del Uruguay, Entrerios (Lorentz, n. 1014 !), Brasilia. K. oporaTa Vahl, Enum., Il, p. 382; Bôckeler, £. ce. XXXV; p. 410. — K. Mar- tiana Schrad., in Nees ab Esenb., L. c., p. 14. Guarapi, in humidis, Nov., n. 3023. Misiones, G. Niederlein, n. 592! Area geogr. Respub. Argentina, Brasilia, Mexico, Nova-Hollandia. FIMBRISTYLIS Vahl. F. squarRosA Vahl, Enum. PI, I, p. 289; Kunth, L. c., p. 224; Bôckeler, L. c., XXXVIL p. 10. 134 CONTRIBUTIONS Assomption, in ripis fluminis Paraguay, Jan., n. 423. Corrientes, Bonpland, n. 353, in Herb. Mus. Par.; Parana inf", prov. Corrientes, G. Niederlein, v. s. Area geog. In regione tropicali Americæ, Africæ et Indiæ. F. pipayLLA Vahl, ! c., p. 289; Nees ab Esenb., in Wigth, p. 10. — Scirpus diphyllus Retz, Obsero., NV, p. 15; — Fimbristylis communis Kunth, {. e., p. 234; — F. polymorpha Bückeler, L. e., XXXI, p. 14. Assomption, in ripis fluminis Paraguay, Jan. n. 424; Paraguari, Maio, n. 424. Bords de la Laguna Brava, près Corrientes, Mars, A. d’Orbigny, n. 83, in Herb. Mus. Par.; Rio Gualeguayehu, Entrerios, G. Niederlein, n. 204. Area geog. In regionibus temperatis et calidioribus totius orbis. F. comPLaNATA Link, Hort., I, p. 292; Kunth, 1. c., p. 228.—Scirpus complanatus Retz, {, c.; Vabl, L. e., p. 279: — Jsolepis complanata Rœm. et Schult., Syst. veg., I, p. 119; —Fimbristylis autumnalis Rœm. et Schult., emend. a Bôckeler, L. e., XXXVI, p. 38, genuina. Assomplion, in humidis, Febr., n. 187%; in pascuis humidis ad ped. Cerro San- Tomas, prope Paraquari, Jan. n. #27; in paludosis, Paraguari, Maio, n. 4272; in pratis, Villa-Rica, Dec., n. 427", Corrientes, Bonpland, in Herb. Mus. Par.; Pelador, Sierra de Santa-Ana, G. Nie- derlein, n. 600. Area geog. America calidior, India, Java et Timor, insul. Philippin. F. cAPpILLARIS À. Gray, Man. Bot. Northern U. S., ed. 5, p. 567. — Scirpus capil- laris L., Mant., p. 321; Bückeler, L. c., XXXVL p. 759; — Fimbristylis capillacea Hochst., Steud., { c., p. 111; — Jsolepis capillaris Rœm. et Schult., L. c., p. 118; Kunth, L. c., p. 211; — Is. bufonia H. B. K.., L. c., p. 222. Maxime variat. In pratis prope Capitindu, ad ped. orient. Cordilleræ Villa-Ricensis, Sept., n. 690 et 691; Assomption, in humidis sabulosis, Apr., n. 425 et 426? ; Assomption, in cam- pis sterilibus, Junio, n. 4252; Mbatobi, prope Paraguari, in collibus sterilibus, Jan., n. 426; in paseuis planitiei circa Paraquari, Mart., n. 4262. Forma humilis, sec. Bückeler : Campo Redondo, n. 997 et Misiones, G. Niederlein, n. 598; — forma elatior : Insula Apipe grande, G. N.; — forma macrostachya : * Palmar, Entrerios, G. N. n. 208; luzaingo, G. N. Area geog. In regionibus temperatis et calidioribus Europeæ, Asiæ, Africæ, Ame- ricæ borealis et meridionalis. | A LA FLORE DU PARAGUAY. 135 F. mMoxosracayA Hassk., PL Jav. rar., p. 61; Benth., FT. austr., VII, p. 308. — Abildgaardia monostachya Vahl, L. e., p. 206; Kanth, L c., p. 247; Bôckeler, L. c., XXXVIL p. 53; — Cyperus monostachyus L., Mant., p. 180. Villa-Rica, in collibus sterilibus, Oct, n. 478; Cerro Peron, prope Paraguari, in locis herbosis, Dec., n. 4781. Corrientes, Bonpland, in Herb. Mus. Par. Area geog. In regionibus calidioribus Americæ et Asiæ, in Africa australi. ELEOCHARIS R. Br. E. NANA Kunth, £. e., p. 140; Bôückeler, Z. c., XXXXI, p. 421. — E. leptocaulis Steud., L. 6, p. 77; — Chœtocyperus polymorphus Nees ab Esenb., L. c., p. 94, pro parte fide Bôckeler. Spiculæ plurimæ viviparæ. In ripis fluminis Paraguay, Assomption, Mart., n. 1874. Area geog. America meridionalis. E. STRIATULA Em. Desv., F1. Chil., VE, p. 173; Bôckeler, L. c., XXXVL, p. 432. Villa-Rica, in paludosis, Maio, n. 435; La Trinitad, in fossis humidis, Octobr., un 2001. In prov. Corrientes, G. Niederlein, n. 2158. Area geog. Chili, Brasilia et Columbia fide Bôckeler. E. SANGUINEA n. sp. Culmis parvulis, rigidis, compressis, tenuibus; vaginis sangui- neis sulcatis; spiculis late ovatis, squamis atrosanguineis, lateribus minute sulcatis, haud marginatis, Carina angustata viridi; caryopsi ovoidea, basi apiceque attenuata, straminea, angulis obtusis prominulis, lateribus lævibus, nitidis; setis caryopsi subbre- vioribus. Radices fibrosæ. Culmi plures fasciculati, ereeti, 3-5 em. alti compressi, sulcati, uno latere profunde caniculato, virides. Vaginæ ad 1 cm. longæ, sanguineæ, sulcatæ, angustæ; inferior brevissima aut deficiens, vix ampliata ; superior oblique truncata altero latere longe acuminata. Spiculæ fructiferæ late ovatæ, apice rotundatæ, 3mm. longæ, 9-15 floræ. Squamæ trispiræ, densiuseulæ, ovatæ, subobtusæ, atrosanguineæ, haud marginatæ; Carina angustata viridi apicem non attingente; lateribus minute nerviis aut sulcatis ; infima cæteris brevior ac pallidior, lata, viridula, rotundata sub- 136 CONTRIBUTIONS marginata. Caryopsis magna, ‘/, squama brevior, ovoidea, triangularis, angulis obtusis prominulis, lævis vel obsoletissime longitudinaliter striolata, pallida vel luteola, sursum constricta, basin attenuata. Stylus sabbrevis, deciduus, basi triangularis, dilatatus, stigmatibus rufis, vix exsertis. Filamenta tria, longa, antheris ovalibus. apiculatis, exsertis. Setæ caryopsin subæquantes, pallidiores, retrorsum scabridæ, quinque. Tabula XL, C : 4, facies; 12, spicula; 43 pistillum; 14, squama; 15, stamen. E. nigrescenti Steud. valde affinis sed caryopsi majore, spiculis amplioribus, satis distineta; proxima quoque ÆE. fusco-sanguineæ Bcklr., ÆE. subtili Bcklr., E. chætariæ R. et Sch. Assomption, in fossis siccatis, August., n. 688. E. capiLLacEA Kunth, L. c., p. 139; Bôckeler, L. c., XXXVE, p. 434. Chætocyperus capillaceus Nees ab Esenb., L. e., p. 93. Caaguazu, in paludosis, Nov., n. 437; in ripis humidis rivali Y-Acan, prope Valen- zuela, Mart., n. 4591. Specimina culmis elongatis, debilibus. Area geog. Brasilia. E. RorxiaNa Bôckeler, in Regensb. Flora, 1860, p. 3 et L.e., XXXVL p. #44. — Scirpus sulcatus Roth, Nov. pl. spec., p. 30:;—-Chætocyperus tenuiculus Nees ab Esenb., ep 00 Var. nuda, culmis compressis, planiuseulis; spiculis 1 em. longis; caryopsi nitida, lævi, rostro albido distincto; setis deficientibus. Assomption, ad ripas fluminis Paraguay, Jan., n. #38 ; Paraquari, in locis humidis, Decembr., n. 438; in planitie ad Piraqu-bi, inter Paraguari et Stage, Decembr., n. 438. Insula Apipe grande. G. Niederlein, v. s. Area geog. Guiana, Brasilia. E. suzcaTa Nees ab Esenb., in Linnæa, IX, p. 294; Bôckeler, L. c., XXXVI, p. 445. — Scirpidium sulcatum Nees ab Esenb., Cyp. Brasil, p. 98; Eleocharis filiculnus Kunth, 4. c., p. 144. In ripis humidis rivuli Y-Acan, prope Valenzuela, Mart., n. 4523. Area geog. America meridionalis. E. QuiNquaNGuLaRIS Bcklr., Beitr. zur Kenniniss der Cyperæ., Het. I, Cyperaceæ novæ, p. 15. A LA FLORE DU PARAGUAY. 137 Tabula XLI, A: 1, facies; 2, spicula; 3, squama; 4, pistillum ac filamenta, 5, caryopsis; 6, anthera; 7, vaginæ pars suprema. San-Salvador, in pascuis parum humidis, Maio, n. 431. Pelador, Sierra de Santa-Ana, G. N. n. 593 ! Species in Brasilia et Bolivia detecta a cl. Weddell cujus specimina innominata in Herb. Mus. Par. servata sub n. 2740 (Sertao d’Amaroleité, Brasilia) et n. 3465 (pro- vince de Chiquitos, Bolivia). Hæc atque Balanseana cum Niederleinianis non omnino quadrant : in nostra culmi decemangulares, squamæ vix carinatæ lateribus sanguineis, margine hyalina, subtus purpureo-punctulatæ, — caryopsis manifeste trigona angulis prominentibus, basi attenuata, apice truncata, — styli bulbus brevis, latus, — stamina tria, setæ nullæ. constant. Attamen ad speciem Bôckelerianam, nec ullam, referuntur. Area geog. Brasilia, Bolivia, Paraguay. E. PARAGUAYENSIS n. sp. Culmis cæspitosis, erectis, rigidis, purpureo-punctulatis ; spicis lanceolatis, teretiusculis, sæpe basi viviparis; squamis ovalo-rotundatis, margi- natis, adpressis. Cæspitosa; culmi plurimi, dense cæspitosi, erecti, rigidi, 12-15 cm. alti, teretes, obsoletissime sulcati, glauco-virentes, purpureo-punctulati. Vaginæ pollicares, basi rufescentes, punctulatæ, superne plus minusve laxæ, striatæ, transverse truncatæ, antice fissæ, postice lanceolato-productæ. Spicæ lanceolatæ, acutæ, subteretes, 1 cm. longæ, multifloræ. Squamæ ovato-rotundæ, dense imbricatæ, obtusæ, apice frequenter marginatæ, Carina pallido-viridi, lateribus fusco-sanguineis, marginibus latis, hyalinis, inferiores duæ pallidiores, virides. Caryopsis (immatura) minuta, oblonga; triangu- laris, angulis parum prominulis, apice attenuata, luteo-viridula, Iævis? Rostrum elon- gatum, pyramidale, triangulare. Stylus longus, profunde trifidus, stigmatibus cylin- dricis, papillosis, exsertis, rufis. Filamenta tria, antheris breve appendiculatis. Setæ 4-6 caryopsi vix longiores, subtiles, rufescentes, scabridæ. Tabula XLI, B : 8, facies; 9, spicula vivipara; 10, spicula normalis; 11, squama; 12, pistillum ac filamenta; 13, anthera; 14, vaginæ pars superior. E. atacamensi Phil. affinis sed maxime diversa, Æ. emarginatam Klotzch. suppetit a qua culmis teretibus nec sulcato-tetragonis ac stylo longiore differt. Assomption, in pratis humidis, Mart., n. 442. E. INTERMEDIA D. sp. Rhizomate abbreviato; culmis sulcato-compressis fasciculatis, erectis; vaginis ore oblique truncatis; spiculis lanceolatis, elongatis, fuscis; squamis 138 CONTRIBUTIONS disco atrofuscis, margine hyalinis, carina pallidis, ovato-lanceolatis; caryopsi magna, trigona, tuberculo styli amplo coronata ; stigmatibus tribus, fuscis, exsertis. Rhizoma breve, oblique descendente, ramoso, radicibus crassis firmisque. Culmi plurimi erecli vel divergentes, sulcati, vix compressi, subrigidi, 20 cm. alti. Vaginæ basi ferrugineæ, superne pallidæ, ore purpurascenti oblique truncatæ, postice lan- ceolato-productæ. Spicæ solitariæ, 10-15 mm. longæ, teretes, acuminatæ. Squamæ densæ, ovatæ, rotundæ, obtusæ, sanguineæ, margine angustata hyalinæ, carina sub apice evanescente pallidæ; infima magna cæteris similis. Caryopsis magna, ‘/, vel */, squamam æquans, trigona, angulis prominulis obtusis, ovoidea, Iævis, albida, rostro valido, albido, trigono coronata. Stylus trifidus, stigmatibus ferrugineis, papillosis, complanatis, exsertis. Filamenta tria, longa, antheris longis, superne vix appendicu- latis. Setæ ferrugineæ, scabridæ, tenuissimæ, caryopsin subæquantes. Tabula XL, A: 1, facies; 2, spicula; 3, pistillum ac filamenta; 4, squama ; 5, anthera; 6, caryopsis. Inter Æ£. montanam Rœm. et Schult. et Æ. sulcatam Nees collocanda. Liangu, prope Villa- Rica, in pratis paludosis, Octobr., n. 436. E. GranDis Bckler, L. ce. XXXVI, p. 453. — Scirpidium grande Nees ab Esenb., L c., p. 97; — Isolepis nudipes Kuntbh, L. c., p. 206. In pratis paludosis, Pastoreo-mi, ad ped. orient. Cordilleræ Villaricensis, Septembr., n. 421 et 422%; in pratis humidis, Capitindu, ad ped. orient. Cordilleræ Villaricen- sis, Septembr., n. 422. Area geog. Brasilia, Montevideo. E. VILLARICENSIS n. sp. Rhizomate tenui; culmis pluribus, cæspitosis, capillaceis, minutissime punctulatis, subtetragonis, spiculis solitariis, primum lanceolatis, 1-2 mm. longis, deinde late ovatis; squamis fructiferis patentibus; caryopsi albida, turgide biconvexa, marginata; rostro lato; stylo deciduo; setis perbrevibus vel nullis. Rhizoma tenue, elongatum, filiforme, radicibus capillaribus fasciculatis. Culmi plures cæspitosi, capillares subtetragoni vel obsoletissime teretes, lateribus sulcatis, dense sanguinis-punctulis conspersi, stricti, rigidi, 2-6 m. alti. Vaginæ basi purpuras- centes aut omnino albidæ superne hyalinæ, ore oblique truncatæ, postice parum lan- ceolato-productæ. Spiculæ solitariæ minimæ, 1-2 mm. longæ, lanceolatæ, post anthe- sin late obovatæ, 6-8 floræ. Squamæ trispiræ, elliptico-ovatæ, apice subrotundæ sæpius emarginatæ vel bilobatæ, carinato-naviculares, carina viridula vel pallide rosea, lateribus sanguinescentibus plarinerviis aut striolatis; squama inferior, cæteris A LA FLORE DU PARAGUAY. 139 subæquilonga ac pallidior. Caryopsis lenticularis late subovata, turgida, marginata, alba, nitens, squamæ ‘}, brevior, basi leviter angustata, rostro lato aut discoideo dilatato coronata. Stylus deciduus ad medium bifidus, stigmatibus pertenuibus ferru- gineis, parum exsertis. Filamenta caryopsin subæquantia, antheris brevibus, apice appendiculatis. Setæ caryopsi multo breviores, scabridæ aut nullæ. Tabula XL, B : 7, facies; 8, spicula; 9, pistillum ac stamina; 10 squama. E. debili proxima, differt caryopsi minore, alba, nec rugulosa, rostro magis dilatato. Villa- Rica, in paludosis,, Octobr., n. 686. | E. capiraTA R. Br., Prodr. FI. Nov. Holl., p. 8; Kunth, & c., p. 150; Bôckeler, l e., XXXVI, p. 461. — Scirpus capitatus Willd., Spec., T, p. 294: A. Grisebach, L e., p. 311; — Sc. caribœus Roub., Gram., p. 46, 1. 15,1. 3 ; —Eleogenus atropur- pureus Nees ab Esenb., L. c., p. 104. In pratis humidis planitiei circa Dofa-Juana, prope Villa-Rica, Apr., n. 430; ad pedem montis Cerro Lambare, Apr., n. 439. Area geog. in tropicis frequens. E. coNTRACTA n. sp. Rhizomate descendente fibroso: culmis pluribus erectis, sub- teretibus, snlcatis ; vaginis ore transverse truncatis, postice breviter lanceolato-pro- ductis; spicis cylindricis, lanceolatis, elongatis ; squamis densis, adpressis, marginatis ; caryopsi ovoidea, basi constricta, lutea, nitida, subtrigona ; rostro-abbreviato, fusco; stylo trifido, exserto. Rhizoma oblique descendens, radicibus tenacibus, filiformibus, fuscis vel atrofuscis. Culmi fasciculati, erecti, rigidi, 30-40 cm. alti, subteretes vel subcompressi, sulcati. Vaginæ duæ : infima brevis, ampliata, membranacea ; superior 5-6 cm. longa, basi purpurea, apice pallida aut sordide viridula, ore angustata recte truncata, postice bre- viter mucronata, margine purpurea. Spiculæ terminales, elongatæ, 8-12 mm., cylin- dricæ, lanceolatæ, acutæ. Squamæ dense adpressæ, ovato-lanceolatæ, margine hya- lina cinetæ, disco fuscescentes, carina pallidiore apicem non attingente; squama infima major. Caryopsis brevis, subovoidea, obsolete trigona, marginibus seu angulis distinctis obtusis, striolata, lutea, nitida, basi constricta, rostro abbreviato parum dilatato coronata; cum squama sua decidua. Stylus ad medium trifidus, stigmatibus fuscis, papillosis, exsertis. Filamenta tria caryopsin æquantia, antheris longis apice breviter productis. Setæ retrorsum scabridæ., tenues, fructum vix æquantes. Tabula XLI, C : 15, facies; 16, spicula; 17, squama; 18, pistillum ac stamina; 19, caryopsis; 20, os vaginæ. TOME XXXI. 19 140 CONTRIBUTIONS E. montevidensi Beklr., ex descriptione (Le. p. 463), nec Kunth (L c., p. 144) proxima sed vaginæ mucrone, squamæ margine latiore, caryopsi constricla diversa. Paraguari, in paludosis, Maio, n. #34; in planitie ad ped. montis dicti Cerro Peron, prope Piragu, in paludosis, Junio, n. 438. E. nopuLosa Schultes, Mant., IL, p. 87 ; Bôckeler, L. c., XXXVI, p. 468. — Scir- pus nodulosus Roth, Nov. PI. spec., p. 29; A. Grisebach, L. c., p. 312 ; — Eleogenus nodulosus Nees ab Esenb., L. e., p. 104; — Eleocharis consanguinea, Kunth, L. c., p. 148. In pratis humidis planitiei circa Do%a-Juana, prope Villa-Rica, September, n. 432; in paludosis, Vèlla-Rica, Octobr., n. #32; in paludosis, Paraguari, Maio, n. RE Inter Aguapey-chico et San Carlos, prov. Corrientes, G. Niederlein, n. 2159 ; Inver- nada de Loreto, G. N., n. 596. Area. geog. America meridionalis a Montevideo usque ad Costarica. E. cemcuLara R. Br., L e., p. 224 in adn.; Rœm. et Schult., Syst, I, p. 150; Kunth, {. c., p. 152; Bôckeler, L. c., XXXVI, p. 469. — Scirpus geniculatus VE Ste Lip; Vanlelre I, p. 250; — Sc. elegans H. B. K;, "1 64 p'220— Eleocharis elegans Rœm. et Schull., L c., p. 150; — E. constricta Schrad. in Schult., Mant., H, p. 84; Kunth, Le, p. 153; — Limnochloa constricta Nees ab Esenb., l,0.,p- 109. Assomption, in paludosis, Septembr., n. #29. Area geog. America meridionalis et centralis. E. spirauis R. Br. L. e., p. 80; Bückeler, L c., XXXVE, p. 473. — Scirpus spiralis Rottb., Gram., p. 45, t 15,f. 1; — Eleocharis mutata Rœm. et Schult., Syst, I, p. 455; Kunth, 4 c., p. 154; — Limnochloa mutata Nees ab Esenb.; L. c., p. 101. In paludosis planitiei prope Aregua, Januar., n. 678; in bumidis, ad Caagaazu, Novembr., n. 6782, Area geog. America meridionalis et centralis. SCIRPUS L. Sc. LACUSTRIS L. Cod., p. 64; Kuntb, /. e., p. 16%; Bückeler, L c., XXXVEI, p. 712. —Sc. validus Vahl, Enum., 1, p. 268. A LA FLORE DU PARAGUAY. 141 In paludosis ad lacum dictum Aregua, Januar., n 428. Area geog. In multis locis frequens. Sc. SPHÆROCEPHALUS Bcklr., 1. e., XXXVL p. 748. — Bulbostylis sphærocephalus C. B. Clarke, mss. in Herb Mus. Par. Var. macrocephala culmis validioribus, 65 em. allis; spiculis in capitulo majore arctissimo congestis, phyllis involueri basi dilatatis, ochraceis. Caaguazu, in Campos, Novembr., n. 477; in saxosis apertis sylvarum super Mba- tobi, prope Paraguari, Decembr., n. 477*; in valle Y-Acan, prope Valenzuela, Nov. n. 4513. Area geog. Brasilia. FUIRENA Rottb. F. incompLerA Nees ab Esenb. (ex descriptione), L. c., p. 107; Bückeler, L c., XXXVIL p. 103. Forma glabra a typica differl culmis evidentissime triquetris, acutangulis, leviter sulcatis ac glabris; foliis sæpe longioribus nec hirsutis; peduneulis, phyllis involucri, squamis junioribus pubescentibus. Caryopsis a Nees non descripta, triquetra, utrinque altenuata, squamæ dimidium fere æquans, acutangula, marginibus viridibus, lateribus macula brannea lata pictis. In paludosis ad Jtangu, prope Villa-Rica, Octobr., n. 449; in paludosis planitiei ad Paraguari, Januar., n. #49°; in pascuis humidis ad San-Salvador, Maio, n. 449" et ad Santa-Barbara, Febr., n. 449°. Area geog. Brasilia. LIPOCARPHA R. Br. L. SezcowiaNA Kontbh, L. c., p. 267; Nees ab Esenb., L. c., p. 64; Bückeler, L. c., XXXVIL, p. 115. Paraguari, in pratis humidis, Novembr., n. 470; Vélla-Rica, in pratis paludosis, Octobr., n. 470°; in paludosis ad partem orient. urbis fbitimi, Febr., n. #70”; in pratis Cordilleræ prope Peribébuy, Apr., n. 4519. Pelador, Sierra de Santa-Ana, et /nvernada de Loreto, G. Niederlein, n. 61%. Area geog. La Plata, Montevideo, Brasilia. 142 CONTRIBUTIONS PLATYLEPIS Kunth. P. BRASILIENSIS Kunth, {. e., p. 269; Nees ab Esenb., Z. c., p. 63, t. 4, f. 2; Büc- keler 2. c., XX XVII, p. 119. Villa-Rica, in paludosis, Octobr., n. 468; Assomption, in humidis, Decembr., n. 468"; Cuaguazu, in paludosis, Mart., n. 468. Corrientes, À. Bonpland, n. 573 in Herb. Mus. Par.: Pelador, Sierra de Santa-Ana et Invernada de Loreto, G. Niederlein, n. 594: Palmas Altas, G. N. n. 2162. Area geog. Respub. Argent., Brasilia. DICHROMENA Vahl. D. NERVOSA Vabhl, L. e., p. 241. — D. ciliata Vahl, L c., p. 240; Kuntüb, L. c., p. 276; — D. obtusiflora Schrad., in Nees ab Esenb., L e., p. 143, — Rhynchospora nervosa Bückeler, L. c., XXXVIT, p. 526. In pascuis ad Doña-Juana, prope Villa-Rica, Sept. et Apr., n. 473. Specimina bracteis involucri supra albis. Forsan varietas stolonifera parte inferiore Rhynchosporam (Dichromenam) War- mingü Beklr (4 ce. p. 530) suppetens, superiore Dichromenam nervosam; ab utraque autem sat diversa caracteriis propriis : spiculis ovalo acutis, capitato-congestis; caryopsi maxima, pallido-fusca ; rostro elongato. Area geog. Brasilia, Peruvia, Columbia, Guyana, Nicaragua, Mexico, insulæ Antil- lenses. D. speciosA Kunth, L. ce. p. 278 : Steud., L. c., p. 136. — Rhynchospora speciosa Bôckeler, L. c., XXXVIL p. 536 ; —Atroschænus speciosus Nees ab Esenb. {. c., p. 125. In pratis paludosis ad part. orient. urbis Caaguazu, Novembr., n. 466. Area geog. Brasilia. D. seriGerA Kunth, L. c., p. 277: Nees ab Esenb., {. e., p. 113; — Rhynchospora seligera Bückeler, L. c., XXX VII, p. 534. . In pratis cirea Capitindu, ad part. oriental. Cordilleræ villaricensis, Novembr., n. 475; in Campos, ad Caaguazu, Novembr., n. 475°; in pascuis ad Doña-Juana, prope Vlla- Rica, Septembr. n. #75. amas oise A LA FLORE DU PARAGUAY. 143 Pelador, Sierra de Santa-Ana. G. Niederlein, n. 593. Area geog. Uruguay, Brasilia. D. CANESGENS n. sp. Culmo basi stolonifero, parum incrassato, plurifoliato, tereti, compresso, versus apicem subtrigono; foliis vaginatis culmo brevioribus; involucro capituli subglobosi triphyllo, reflexo; caryopsi obconoidea, basi attenuata, angustis- sime marginala, bi-convexa, transverse tuberculata; rostro conico marginato, setis 4 brevibus. Rhizoma stoloniferum, crassum, atro-fuscescens, nitidum, squamis numerosis, multinerviis obtusis tectum, inferne radices fibrosas, crassiusculas emittens. Culmus solitarius, basi subtuberosus, plurifoliatus, 75-80 cm. altus, teres, subcompressus, apice subtrigonus, sulcatus. Folia plura, linearia, rigida, culmo breviora, acuminata, carinata, plurinervia, sursum scabriuscula, inferne vaginata, viridia, glabra; altera radicalia, altera culmea parum remotla. Vaginæ antice membranaceæ fissæ. Involu- crum triphyllum, phyllis viridibus basi decolorata dilatatis, lanceolato-subulatis, rigi- dis, nervosis, margine minutissime serrulatis, reflexis, infimis 6-8 cm. longis. Capi- tulum ad 2 cm. latum, hæmisphericum, globosumve. Spiculæ numerosæ, densissime aggregalæ, paucifloræ, lanceolatæ acuminatæ albidæ. Squamæ lanceolatæ, albidæ, basi rufescentes, nitidæ, læves, obsolete carinatæ, sub apicem minutissime mucronatæ, infima minor carina scabrella, tertia vel quarta major fructigera, alteræ vacuæ, intimæ angustiores. Stamina tria filamentis squamam æquantibus. Caryopsis subco- noidea, basi attenuata, pedicellata, apice late obovata, postice compressiuseula, antice convexa, nitida, grisea, tuberculis undulatis transversim punctulata, margine angusta cristata. Rostrum conoideum caryopseos dimidium subæquans, pallidum, distinctum, obtusum. Stylus longus, exsertus, indivisus, rufus. Setæ 4-5 exiguæ, ‘/, squamæ æquantes, rufæ, rigidæ, tenues, rugulosæ. Tabula XLII : 4, facies ; 2, spicula ; 3, squama; 4, flos masculus: 5, flos fæmineus; 6, caryopsis; 7, anthera. D. setigeræ Kunth proxima sed validior atque rhizomate, foliis, eulmo, magnitudine Capituli, caryopsi denique sat diversa. Rhynchosporæ globosæ Rœm. et Schult. habitu fere similis ad ÆRh. elatiorem Kunth quoque accedit sed phyllis involucri, capitulo albido, etc., maxime differt. In Herbar. Mus. Par. cum D. setigeram plura specimina brasiliensia cunjuncta, certissime ad nostram referenda sunt. In pratis humidis, Villa- Rica, Decembr. 472. Area geog. Brasilia (Prov. San-Paolo, Gaudichaud, n. 53!, A. de Saint-Hilaire, n. 707!, Guillemin, n. 564 !; Burchell, n. 4713-2! in Herb. Mus. Par.). 144 CONTRIBUTIONS RHYNCHOSPORA Vahl. R. GLoBosaA Rœm. et Schult., Syst. Vegét. I, p. 89; Kanth, £. c., p. 288 ; Bôckeler, Le, XXXVNIL, p. 538. — Chætospora globosa H. B. K. L. c., p. 230 ; — Cephaloschæ- nus globosus Nees ab Esenb., L. e., p. 130. Caaguazu, in paludosis, Novembr., n. 471. Area geog. Brasilia, Bolivia, Colombia, Guyana, Caracas. R. GLAuCA Vahl, L c., p. 233; Bôckeler, L. c. XXXVIL p. 585.—R. gracilis Vahl, L c., p. 234; — Chætospora ferruginea H. B. K., L. c., p. 230. In pratis paludosis planitiei ad Doña-Juana, prope Villa-Rica, Septembr., n. 4514 et Decembr., n. 4592; in paludosis ad Willa-Rica, Octobr., n. #52"; in pratis cirea Capütindu ad ped. oriental. Cordilleræ villaricensis, Septembr., n. 452%; in pratis humidis, Volla-Rica, Decembr,, n. 454; Paraguari, in pascuis, Novembr.. n. 685. Forsan ad hanc refertur specimen n. 4522. in pratis humidis Cordilleræ ad Peri- bébuy, Mart.. lectum, fructibus cunetis Ustilagine quadam corruptis. In Sierra de Santa-Ana, G. Niederlein, n. 601", 2140, 2141; prov. Corrientes, GENERALES DS Area geog. Montevideo, Brasila, Nova-Granata, Venezuela, Guyana, Panama. R. Mariscuzus Lindi. et Nees ab Esenb., in Cyp. Brasil. p. 142: Kunth, L c., p. 303; Bôckeler, L. c.,XXX VII, p. 590. Forma elatior (an distincta formæ £ elatioris a Bôckeler citata?) culmo 1 m. 40 em. alto, basi plurifoliato, radicibus crassis, foliis triquetro-planis, glabris, ad 25 em. altis subpatentibus, culmeis brevioribus, erectis, adpressis; corymbis 4-5 remotis ; ramis filiformibus plurimis; spiculis numerosis, dense fasciculatis, plurifloris; squamis deci- duis; setis caryopsin rostratam superantibus patentibusque. Cosme, in pascuis, Mart., n. 463 ; Villa-Rica, in pratis humidis, Decembr., n. 464. Area geog. Brasilia. R. emaciaTA Bôckeler, {. c., XXXVIL p. 607. — Haloschenus emaciatus Nees ab Esenb., L. e., p. 121. — Dichromena gracilis Kunth, ex spec. Selloviano ab Herb. R. Berol. olim misso. In collibus inter Santa- Barbara et Borja, Mart., n. #41, Caaguazu, in ripis arenosis rivulorum, Novembr., n. 4##414°. A LA FLORE DU PARAGUAY. 145 Insula Apipe grande, G. Niederlein. Area geogr. Brasilia. R. srricTA Bôckeler, 4. c., XXXVII, p. 601. — Dichromena elatior Kunth, L. e., p. 282; — Haloschænus elatior Nees ab Esenb., L. c., p. 120. In paseuis planitiei ad Paraguari, Novembr., n. 684. Area geog. Brasilia, Guyana fide Bôckeler. R. TenuIs Willd., Herb., n. 1135, fide Nees ab Esenb., L. c., p. 122 et Bückeler, L e., XXXVIE, p. 610 ; Link, Jahrb., IE, p. 76: A. Grisebach, Symb. ad FI. Argent., p. 313. — Haloschænus capillaris Nees ab Esenb., in Linnœæa, IX, p. 296 et L. ec. p. 124, 4IX, Ê 1: — Dichromena gracilis Kunth, L c., p. 280: Steud., L. c., p. 137. Mbocaiati, prope Villa- Rica, in sylvis humidis, Febr., n. 680. Area geog. Respub. Argent., Brasilia, Cuba, Mexico. R. vELUTINA Bückeler, L. c., XXX VIT, p. 613. — Dichromena velutina Kunth, L. e., p. 282; — Psilocarya velutina Nees ab Esenb., L., p. 145, 1. VIE. Caaguazu, in paludosis, Novembr., n. 462: Paraguari, in paludosis, Novembr., n. 462, Area geog. Brasilia, Guyana. R. conrerTA Bôckeler, Z. e., XXXVII p. 615. — Psilocarya conferta Nees ab Esenb., . c., p. 116. Borja, inter Villa- Rica et Caaguazu, in pratis hamidis, Novembr., n. 461. Area geog. Brasilia. R. AUREA Vabl, L c., p. 229, Kunth, L. c., p. 293; Bôckeler, Z c, XXXVIL p. 626. — R. surinamensis Nees ab Esenb., in Linnæa, IX, p. 297; A. Grisebach, L. c., p. 313; — Schœnus surinamensis Rottb., Descr. et Ie, p. 68, t. 21, F. 1; — Calyp- trostylis florida Nees ab Esenb., Cyper. Brasil, p. 138, t. 13; — Chætospora aurea H. BK esp. 231. In paludosis, Caaguazu , Mart., n. 465 ; in pratis paludosis planitiei ad Pirayu-bi, Septembr., n. 465°; in paludosis planitiei ad Dofa-Juana, prope Villa-Rica, Sep- tembr., n. 465" ; Pastoreo-mi, ad ped. oriental. Cordilleræ villaricensis, Septembr., n. 465°. 146 CONTRIBUTIONS Ad lagunam Jbera, prov. Corrientes, G. Niederlein, n. 1247"; Cordillera de Misiones, G. N., n. 2145; Sierrra de Santa-Ana, G. N., n. 602. Area geog. Respub. Argent., Brasilia, Colombia, Mexico, insalæ Antillenses, Java, Ceylan, India orient., Mauritia, insulæ Marianæ. R. MaCULATA n. sp. Rhizomate fusco, elongato, stolonifero ; culmis foliatis, trique- tris, gracilibus, ad nodos purpureo-punetulatis; foliis linearibus, angustis, carinatis, supra ad marginem sanguineo-maculatis, glabris; paniculis terminalibus, lateralibus- que, plus minusve laxis; spiculis parvis, ferrugineis, ovato-lanceolatis; caryopsi lenti- culari, fusco-lutea, transverse undulata, rostro abbreviato, conico, canescente. Rhizoma radices crassas, nigrescentes emittens, stoloniferum. Culmi plurimi, basi foliati, foliorum vaginis laciniatis muniti, triquetri, graciles, infirmi, 40-50 cm. alti, imprimis ad nodos lineolato-punctulatis. Folia linearia, culmum subæquantia, mollia, nervosa, subtus glauca, carina prominula, supra versus marginem sanguineo-punctu- lata, glabra, apice subobtusa, obsoletissime scabriuseula. Vaginæ inferne fuscescentes, superne pallidiores, ore membranacea recte truncata. Panicula laxa, spicis termina- libus lateralibusve bractea longa suffultis. Spicæ pedicellatæ, pedunculis compresso- triquetris, margine minutissime scabrellis, bracteatæ. Spiculæ sub-sessiles, ovato-lan- ceolatæ, ferrugineæ, plurifloræ. Squamæ ovatæ, acuminatæ, carinatæ, mucronatæ, margine angusta, hyalino-membranacea, lateribus lævibus, aureo-stramineis, carina viridula. Caryopsis ‘/, squamæ brevior, lenticularis, biconvexa, compressiuscula, transverse undulata, lutea vel aurea, rostro brevi, albido, conico. Stylus fuscus elon- gatus, stigmatibus tenerrimis exsertis. Selæ nullæ. Tabula XLIIT, A : 1, facies; 2, spicula; 3, squama; 4, bractea spiculæ; 5, pistil- lum ac stamina; 6, folii facies suprema; 6° facies inferior. KR. luzulæformi Bcklr. et R. polyphyllæ Vahl. affinis sed maxime diversa et pecu- liaris. In pratis humidis planitiei ad Pérayu-bi, Septembr., n. 457. Area geog.In Herb. Mus. Par. sunt specimina adhuc innominata regionum diver- sarum : Montevideo, (Courbon!); Banda oriental del Uruguay (A. de St-Hilaire, n. 2057 et 2144); Brasilia (Rio-Grande, Gaudichaud, n. 134). R. PRÆCINCTA n. sp. Rhizomate crasso laciniis vaginarum numerosis densissime obtecto; culmis solitariis, compresso triquetris, sulcatis, foliatis, erectis ; foliis lineari- bus planis, subtus nervosis, apice scabrellis; panieulis lateralibus parvis, terminali pyramidata, majore; spicis subpedicellatis, dense congestis; spiculis lanceolatis, pauei- À LA FLORE DU PARAGUAY. 147 floris; squamis fuscis, margine hyalinis, carinatis, obtusis ; caryopsi subglobosa, len- ticulari, lobis rostri decurrentibus cincta. Rhizoma crassum, radicibus plurimis, validulis, vaginis dissolutis omnino vestitum. Culmi solitarii stricti, trigoni, lateribus interdum duobus profunde sulcatis, glabri, 20-25 em. alti, foliati. Folia basilaria plurima culmeaque pauca conformia, linearia, plana, supra tumida, subtus nerviis distinctis, acuminata, culmo breviora, subrigida. Vaginæ breves vix ampliatæ, ore recte truncatæ. Paniculæ laterales parvæ, congestæ, obtusæ, terminales pyramidatæ, abbreviatæ. Spicæ dense confertæ, subsessiles, breves. Spiculæ lanceolatæ, plurifloræ, sessiles, patentes. Squamæ ovatæ, fuscæ, margine hya- linæ, carina angustissima pallidiores, obtusatæ, interdum cuspidatæ, haud mucronatæ, infima membranacea, cuspidata, latior. Caryopsis lenticularis, subglobosa, transverse reticulato-undulata, straminea, lutea, nitida ; rostri conici abbreviati lobis elongatis, decurrentibus, caryopsin cingentibus. Stylus ferrugineus, deciduus, stigmatibus cylin- dricis exsertis. Filamenta longa, antheris linearibus valde exsertis. Setæ nullæ. Tabula XLIIL B : 7, facies; 8, spicula; 9, squamæ duæ; 10, pistillum ac filamenta; 11, anthera; 12, caryopsis. Species eximia nullæ evidenter affinis, in sectione lamen Corymbosarum paniculata- rum (Bcklr.) collocanda. Paraguari, in viis, August., n. 453; Paraguari, in paseuis, Octobr., n. 2553. SCLERIA Bergius. Sc. LEPTOSTACHYA Kunth, L. e., p. 354; Bôckeler, Z. e., XXXVIIL p. 439.—Hypo- porum leptostachyum Nees ab Esenb., L. c., p. 172. Caaguazu, in paludosis, Mart., n. 456. Area geog. Brasilia. Sc. HIRTELLA Swartz, Fl. Ind. Occid., I, p. 93 ; Kunth, L. c., p. 393; Bôckeler. L. c., XXXVIIL, p. 439.— Hypoporum hirtellum Nees ab Esenb., L. c., p. 170; — H. nutans Nees ab Esenb., L. c.; — Scleria cenchroides Kuntbh, {. c., p. 352. Capüi-cati est nomen vernac. indorum Guarani qui rhizomata aromatica contra blen- norrhagiam utunt. Pastoreo-mi, ad partem orientalem urbis Vélla-Rica, n. #48; Villa-Rica, in pratis humidis, Decembr., n. 48°; in planitie herbosa ad part. occident. montis Cerro Peron, prope Piragu, Junio, n. 448. TOME XXXI. 20 148 CONTRIBUTIONS Corrientes, Bonpland; Palmas Altas, n. 2066, Santa-Ana, Campo Eré, n. 2066”, G. Niederlein. Area geog. Africa tropicalis et australis, America meridionalis, insulæ Antillenses. SC. sCABROSA n. sp. Rhizomate elongato, fibrigero, obliquo; culmis plaribus, basi aphyllis, subflaccidis, tenuibus, striatis, glabris; foliis subrigidis, dilatatis, longe acu- minalis, planis, nervo medio margineque scabridis; spica gracili; spiculis fasciculatis, alteris sessilibus, alteris pedicellatis; bracteis fasciculorum setaceis hirtellis; squamis ovato cuspidatis; caryopsi subtrigona, apiculata, reticnlato-undulata, sordide lactea; perigynio angusto, trilobo. Rhizoma oblique descendens, fibrillis flexuosis rigidis. Culmi plures, basi aphylli, 50-55 cm. longi, subflaccidi, triangulares, æquilaterales, striati, Iæves, glabri, vaginæ angustæ basi marginibus hirtellis, ore vix ampliato postice productæ, antice lobulo brevi rotundatæ. Folia linearia, 20 cm. longa, 6-8 mm. lata, longe acuminata, ner- vosa, nervo medio superne scabrida, supra glabra, subtus pilis raris conspersa. Spicæ 6-10 em. longæ, graciles, simplices. Rachis triquetra, angulis pilosis. Spiculæ fascicu- latæ, lanceolatæ, 4-5 mm. longæ, bracteis setaceis, perangustis, hirtellis basi suffultæ. Squamæ ovato-lanceolatæ, longe cuspidatæ, carina viridi margineque interdum pilo- sulæ, rufescentes, mucrone hirtellæ. Caryopsis Subtrigona, sordide lactea, irregulariter reticulato-undulata, apice mucronata, basi contracta. cuneato-attenuata; lateribus sti- pitis brevis nitidis, sulcato-porosis, lævibus, planis. Perigynium angustissimum, trilo- batum, pallidum, margine obtusum. Tabula XLIV, A : {, facies; 2, squama infima; 3, squama intermedia ; 4 et 4”, car yOpsis. Sc. leptostachyæ Kunth et Sc. hirtelle Sw. maxime proxima, ab illis tamen distin- guitur imprimis foliüs latioribus, squamis cuspidato-hirtellis, caryopsi muricata. Potrero de Cosme, inter Villa-Rica et Caaguazu, in paludosis, Novembr., n. 450. Sc. BALANSÆ n. sp. Rhizomate elongato. squamoso, culmis strictis, firmis, acutan- gulis, striatis; foliis distantibus, rigidis, acutis, glabris, inferioribus elimbatis, pilosis ; fasciculo terminali solitario; spiculis ovato-lanceolatis; squamis ovatis, acutis, lateri- bus atropurpureis ; caryopsi ovoidea, apiculata, nivea, lævi, nitida; perigynii interio- ris tuberculis 6 sordide albis. Rhizoma horizontale vel parum descendens squamosum, squamis nerviis fuscis. Culmi subseriati, plurimi, stricti, 35-65 em. alti, triquetri, angulis obtusis, lateribus planis, sulcatis, 2-3 mm. lat foliati. Folia distantia, rigida, acuta, lævia nec scabra, ANT 1 A LA FLORE DU PARAGUAY. 149 carinata, pedalia; inferiora elimbata, pilis retrorsis tecta. Ligula parva, deltoideo- obtusata. Fasciculum terminale, subsessile, oligostachyum, laterale subpedicellatum. Spiculæ ovatæ lanceolatæ-acutæ, 8-10 mm. longæ. Squamæ ovatæ, acutæ, haud mucronatæ, confertæ, lateribus atropurpureis, dorso vix carinato viridi. Caryopsis squamæ ‘/, brevior, ovoidea, apiculata, nivea, lævis, nitida. Perigynium internum tuberculiforme, tuberculis 6, ovatis, sordide albidis, tumidis, rugulosis; externum seu infimum subtrigonum, annulatum, læve. Tabula XLIV, B : 5, facies; 6, squama ; 7, caryopsis e perigonis externo avulsa. - Sel. ciliatæ Michx. valde affinis sed distincta rhizomate, foliis et maxime caryopsi. In planitie ad Dofa-Juana, prope Villa-Rica, in pratis, Septembr., n. 459; Caa- quazu, in Campos, Novembr., n. 4598. SC. CILIATA Michx., Flor. Bor. Amer., W, p.167 ; Bôckeler, L. c., XXXVIIL, p. 463. Var. glabrescens culmis elongatis subfiliformibus, glabrescentibus, angulis obsole- lissime retrorsum scaberrimis, vaginis pilosulis; foliis angustis linearibus, acutis, supra præsertim pilosis; bracteis foliis similibus, inferiore interdum haud ciliata, superioribus hirtellis ; squamis glabris, lateribus sanguineo aut ferrugineo-punctulatis: caryopsi typicæ; perigynio interiore trigono tuberculato, emarginalo, tuberculis 6 punetulato-scabratis. Planta eximia dubiaque inter Sc. céliatam et Sc. Sellowianam media priori imprimis proxima caryopsi, bracteis, culmo, foliis, antherisque. Guarapi, in pratis humidis, nov., n. 3029. Se. PRATENSIS Lindi., in Nees ab Esenb., L. €, p. 179, t. 23; Bôückeler, L c., XXX VII, p. 481. — Sc. communis Kuntb, L. c., p. 340; Steud., L. c., p. 168. Assomption, in decliviis umbrosis, Apr., n. 458 ; in sylvis, Paraguari, febr., n. 3028. Specimina elongata, culmis basi tenuioribus, fuscescentibus, nitidis. Area geog. Brasilia, Guyana, Venezuela, Columbia, insulæ Antillenses. Sc. syLvestRis Pœppig et Kunth, Kunth, L. e., p. 346; Bückeler, {. c., XXXVIIT, p. 533. — Schizolepis sylvestris L. c., Nees ab Esenb., 4. c., p. 188. In sylvis Cordiller:e occident. villaricensis, Sept., n. 4608. Lagunas de las Cordilleras de Misiones, G. Niederlein, n. 2116. Area geog. Brasilia, Peruvia. Sc. PLUsIOPHYLLA Steud., L. e., p. 172; Bôckeler, L. c., XXXVIIL p. 535. — Schu- zolepis foliosa Nees ab Esenb., L. c., p. 188. 150 CONTRIBUTIONS Caaguazu, in sylvis, novembr., 460; in valle rivuli Y-acan, prope Valenzuela, in sylvis, Mart., n. 4514. Area geog. Brasilia. CAREX Michx. C. SeLLOwIANA Schlehtd., in Linnœa, X, p. 117; Boot, M. of the Gen. Carex, p. 151, t. 485; Bôckeler, {. c., XXXIX, p. #4. — Uncinia Sellowiana Nees ab Esenb., lc 1p- 207 In ripis rivuli Guazu, ad ped. orient Cordilleræ villaricensis, Septembr., n. 444. Specimina stolonifera culmis distantibus, spicis solitariis majoribus ; evidenter per- fecta. False ad C. phalaroidem Kunth, Grisebach (Symb. ad Fl. Argent., p. 315) refert specimen balanseanum n. 444. San Pedro, Misiones. G. Niederlein, n. 2117. Area geog. Brasilia, Banda Oriental del Uruguay. C. sororiA Kuntb, L. c., p. 379; Boout, L. c., p. 46, t. 117; Bückeler, L. c., XXXIX, p. 51; A. Grisebach, /, c., p. 314. In ripis rivuli Guazu, ad ped. oriental. Cordilleræ villaricensis, Septembr., n 0707 Campo grande, inter La Trinitad, et Luque, Octobr., n. 679"; Pastoreo-mi, ad ped. oriental. Cordilleræ villaricensis, Septembr., n. 679?; Paraguari, in pascuis, Novem., n 010€ Specimina nostra C. bracteosam Kunze fere habitu, rhizomate elongato suppetunt sed altiora ac caracteriis caryopseos evidentissime diversa. Area geog. Montevideo, Brasilia (A. de St.-Hilaire, n. 1557 et 2635 !). C. BoNARIENSIS Desf., Encycl. Meth., Suppl., NL p. 250; Boott, L. c., p. 76; Bôcke- ler, {. c., XXXIX, p. 58; A. Grisebach, /. c., p. 314. Paraguari, in pascuis humidis, Novembr., n. 443. Area geog. Respub. Argent., Montevideo, Chili. C. PHALAROIDES Kunth, L. c., p. 482; Bôckeler, L. c., XI, p. 380. Capitindu, in pratis ad ped. oriental. Cordilleræ villaricensis, Septembr., n. 446. Specimina juvenilia utriculo viridulo, caryopsi breviore. Area geog. Chili, Brasilia, Ecuador. A LA FLORE DU PARAGUAY. 151 C. PARAGUAYENSIS n. sp. Cœæspitosa, culmis basi leviter incrassatis, foliatis, tenui- bus, trigonis, sursum scabrellis ; foliis planis, flaccidis, longe acuminatis, culmos supe- rantibus, viridibus; spiculis longissime pedunculatis, distantibus, superioribus approximatis squamis trinerviis, cuspidatis, albidis; utriculis oblongo-lanceolatis, sur- sum abbreviatis, ore integris, trigonis, striatis, hirtellis; caryopsi trigona, oblonga, obtusa, bulbo styli coronata, lævi. Culmi 30-45 cm. longi, graciles, triquetri, sursum scabridi, foliati, firmi, nu- tanti. Folia basilaria vaginis rufis, culmea distantia, herbacea, flaccida, viridia, cul- mum superantia, plana, striala, margine scabrida, longissime acuminata, superne setaceo-flexuosa. Vaginæ angustæ, ore recte truncatæ. Spiculæ 4-6 distantes, supe- riores 2,3 approximatæ, laterales, longe pedunculatæ, rotundo-oblongæ, 8-10 mm., obtusæ, viridi-albidæ, androgynæ, floribus 1-3 supremis masculis; peduneulis filifor- mibus, erectis, triquetro-compressis, apice scabridis. Squamæ membranaceæ, trinerviæ, albidæ, carina viridula, inferiores longe cuspidatæ, cuspide scabro, remotiuseulæ ; masculæ tantum mucronatæ, adpressæ, cunctæ glabræ. Utriculi oblongo-lanceolati, erostrati, apice abbreviati, trigoni, angulis obsoletissime marginatis scabridis, ner- vosi, hirtelli, ore integri, squamas excedentes, viriduli vel basi rufescentes. Caryopsis laxe inclusa, utriculo breviore, trigona, oblonga, stipitata, obtusa, styli bulbo incras- sato puberulo coronata, ferruginea, lævis. Stylus trifidus, stigmatibus papillosis, rufis. Tabula XLV : 1, facies; 2, 2’, 2” squamæ : infima, intermedia, suprema; 3, utri- culi pars posterior; 3’, utriculi pars anterior et sectio transversalis; 4, caryopsis in utriculo et sectio. C. macelle Kunth et imprimis C. phalaroïdi Kunth affinis, utriculi, caryopseos, squamæque forma diversa. Caaguazu, in sylvis, Novembr., n. 445. C. BRASILIENSIS À. de St.-Hilaire, Mss. in Herb. Mus. Par.; Steudel, £. c., p. 231; Boott, {. c., p. 89, t. 260; Bôckeler, Z. c., XLI, p. 291. In planitie circa Capitindu, ad ped. oriental. Cordilleræ villaricensis, Septembr., n. 447 et 4472. Area geog. Brasilia australis. Anosporum piliferum n. sp... ablepharum Griseb...... Cyperus polystachyus Rottb..…. nodosus Willd.......... CIRÉREUB AT. SD ee ee PAS SDS are CHIETEUS Ne SB.2 .…. . umiolbides À, Pr... ÉASpan DRE ee Capitinduensis n. sp... ESC IUSE. . 1... ÉTAT EE Sms event prolitns BR. giganteus Vahl......... DELLN FRRERNEr surinamensis Rottb..... RAHAUIS NAN. 2 0e IE Sp eRses AETEeE aristatus Rottb. : . ...... uncinulatus Schrad...... Eleocharis grandis Bcklr. . Fimbristylis squarrosa Vahl... diphylla Vahl........... capillaris A. Gray...... 426*, 426 complanata Link. ...... Scirpus lacustris L......... Eleocharis geniculata R. Br. . Capitata RAR... 400: quinquangularis Reklr.. . ….. ……... ss... ss. ss... OMR CEA .. CMOPONONCE ICT ss... ele se + vies) e,à cé eeiiale aie INDEX NUMERORUM 409 411 412 14 419, 420 421, 422, 4999 423 424, 4249 425, 425*, 426, 427, 427°, 427b 428 429 430 Eleocharis nodulosa Schulter. 432, 432%, 439b COULPAC IA De SD de cc dune are: 434 SARA UN RDS Ve Se ra mare. « 435 EU PENSE ere 436 Capulacea NUM EE nr ss 437 Rothiana Beklr. ....... 438, 4382, 438b CODAGE ME Dans eeiere aie fee uv 438c (Er le FSI Co D RS PME 439 CYDELIS TEEN VAR EE Ne een 440 Rhynchospora emaciata Beklr. .... 441, 441% Eleocharis päraguayensis n. sp. ........ 412 CAPORIDONATIENSIS DOS A sn 443 Sellowiana Schlehtd. ............. 444 HATABHANENSIS Ii SD Le ete come 445 DHAATOIES RÜRIRS ne cause 446 brasiliensis À.-S. Hil. ....... 447, 4472 Scleria hirtella Sw. ....... 448, 448%, 448b Fuirena incompleta Nees. . ...... 449, 4499, 449b, 449. SCIÉDIS SCAREUSA RS SRE ND ee ae a ce o vite 450 Rhynchospora glauca Vahl... 451, 452, 4529, 452b, 454. NT ONE DER RENE 453 AU A eee 2e cautu « 455 Seleria leptostachya Kunth. ........... 456 Rhynchospora maculata n. sp. ......... 457 Scleria pratensis Lindi. .............. 458 LRU HITÉP EST PAST CA SRE 459, 4592 pINSIOpaN a StEud. -. 7,220. 460 BYANESERIS A UBD Ie sus one estate ve 460% Rhynchospora conferta Beklr........... 461 MELUN PAR ARR 462, 462: Maniécuts Lindl #0 00 463, 464 154 CONTRIBUTIONS A LA FLORE DU PARAGUAY. Rhynchospora aurea Vahl.. 465, 465%, 465b, |: Rhynchospora glauca Vahl............. 685 465°. | Eleocharis villaricensis n. SP RARE 686 Dichromena speciosa Kunth............ 466 | Eleocharis nana Kunth. . ............. 687 Platylepis brasiliensis Kunth. 468, 468*, 468b Sangninea nSp A RE Etes 688 Anosporum paraguayense n. Sp......... 469: Fimbristylis complanata Link.......... 689 Lipocarpha Sellowiana Kunth. 470, 470", 470 | capilaris À. (Gray... 690, 691 Rhynchospora globosa R. et S.......... 471: Eleocharis striatula Em. Desv.......... 2551 Dichromena canescens n. sp........... 472 | Rhynchospora præcineta.............. 2553 HÉTNOSAN ANS SRE EE 419 Cyperus aus BOT CA ee 3022 Anosporum paraguayense n. sp......... 474 Kyllingia odorata Vahl .............. 3023 Dichromena setigera Kunth.. 475, 475", 475b obtuSAa NP ES ER e eERS 3024 Kyllingia obtusata Presl.......... 476, 476% | Cyperus Niederieinianus Bcklr.......... 3025 Scirpus sphærocephalus Beklr..... 477, 477% | Scleria pratensis Lindl. .............. 3028 Fimbristylis monostachya Hassk.... 478, 478" cillata Michx.5. 5 SR eee 3029 Cyperus flavus Bcklr............ 479, 479 Scirpus sphærocephalus Beklr.. ........ 4513 megapotamicus Kunth,............ 672 Rhyachospora plusiophylla Steud........ 4514 chalaranthus Presl:. "0" 2e. 673 | Cyperus infucatus Kunth.............. 4515 lELUS EP LES I EST ET RES 674, 675 | Haspan Li. 5500 Rae 4516 HaASpan Re NRA SES 676 limbatus n.'Sp SAR EE 0e 4517 fraternus Kunih #0 ec ec 671. megapotamicus Kunth............. 4518 Eleocharis spiralis R. Br......... 678, 678 | Lipocarpha Sellowiana Kunth ......... 4519 Carex sororia Kunth.. 679, 679%, 679P, 679° | Cyperus lætus Presl.................. 4520 Rhynchospora tenuis Willd............ 680 | Eleocharis capillacea Kunth............ 4521 Cyperusiferax ARC RE 683 Rhynchospora glauca Vahl (?).......... 4522 Rhynchospora strieta Beklr. ........... 684 | Eleocharis sulcata Nees.. ............. 4523 INDEX GENERUM ET SPECIERUM Abildgaardia monostachya Vahl ........ ADS DD 4 2 ue à pelou HRIUNI CE À. ablepharum Griseb................ MPRDAREUANENSE IL: Sp . «202 -MM JUS NUL IC AA 1 NS) PROS DENFRRE EEE Atroschænus speciosus Nees ........... Blepharopsis leucoblepharis Nees . ...... Bulbostylis sphærocephalus Clarke. ..... Calyptrostylis florida Nees. ........... C. paraguayensis n. sp............... C. phalaroïdes Kunth. ............... C. Sellowiana Schlchtd .............. (CN AN OEM ERA À Cephaloschænus globosus Nees ......... Chætocyperus capillaceus Nees. ........ Ch. polymorphus Nees .…. ....,.:.,:.. Mrtenaculus Nees meet 1 Chætospora aurea H. B. K............ Perrugenea DR a NET Re asus. BK 253 08 EME C BARS. Sp. PHARE RE en Chrémaises Link... 3402 Ctodmpestns Schrad.:..1,:.08 170400 Gcapitinduensis n.sp. . 40/0 Cretiranthus Presle.x 42070000 CACINETEUS MES nr ee Peu MANN Clean PR es ae MMM TOME XXXI. Pag. 139 123 123 124 123 142 193 141 145 150 150 151 151 150 150 150 164 136 135 136 145 144 144 125 126 130 125 132 129 128 127 129 Crsoued tuiles. 2. 131 ColeramA Rich... Ait bn 132 CevusiBcke-heëth MPNNEEE 133 Craternus Konth. Manu 127 RE-aNels 1008 MORE 2. MUENT. css 127 tibioanteusVahl, .: 4... MAEMREe 132 CHaspanilss Pause Len He 128 DMNNCAUSANUNINLE ER CR RR 132 CAMbAUS nEr Sp era MOSS 129 Bus Preis asie 2 MONTS 130 ÉMongus Schrad.. MORE M eme 132 C. megapotomicus Kunth. ............ 125 Etmonostuchyqus LION NE 135 C. Niederleinianus Bcklr.............. 126 Crinodosus Wild. MR Em RrEe 131 Gr 0lfersaausRuntb.e. 27 PR ANNE 195 C paraguayensis Clarke. ............. 126 C. phymatodes Muehl. ............... 131 G:ipolystachyus Rottb. . FL AU 125 Giproliaus AL Be rs ses UE A 132 C. pseudo-bromoides Bcklr. ........... 125 ATATAUSMAN EPP 132 CARE dOEDSIR SSD ue de NM ST 126 Clretienus Valle. Le 197 CSellanit ane eee 7 a 127 GiSurinamensiS Robe RE 127 Cuncnulatus Schrad ee One 126 Gtumoloides Robe 7. Run D 195 Diclidium ferax Sehrad. ......... RARE E-- D'Marimilhiant Schrad.... "07 133 DiIChrOMENAe + AA ANS. OMR TRANS 142 DATCADES CEST SPL... 45, MTS 143 21 156 OR IT ANE NE RE En CEE 142 Drelitior RUN L EURE 145 DAgrechsiR ini EeRE PER 144 D:ner VOS NANTERRE Rene t 142 Dobtusiflora Schrad eee EPA EUR NET 142 D'SetiseraKRunthee em. ER REe 142 D'RSDECOSAN PRE MR USERS 142 DéveltnaRumnEe RCE EE 145 HIbOChATIS MERS ES AU NUE ARE 139 Excapilacea unter ER 136 Hcapiate Br rex ut EAN 139 E. consanguinea Kunth............:.: 110 FtconsirictaSchrad EME PEL APE 140 BAContractan SD. SRE 0139 E. elegans Rœm. et Schult,........... 140 ENhhcuinisKunthe 2 ER 136 FgenioulaR Br... ISeRRRE 140 Bprandis BekIr 2 ARR 138 EstintenmedianMSp. 0 2 COMPTE 137 FteptocnulisSteud.:15.7. 7.300 135 Petmutatu Rtemitet Schult. ee. PP 00e 140 Enana Run e LSE ILERERERRR 135 EmodulosaïSchultes "Lee rentes 140 Eparaguayensis n: Sp22- menée 137 E. quinquangularis Beklr. ............ 136 EéyRothiana Bcklr.:... cer Eee 136 Esanuineann. Sp..: MR MMeRMAEER 139 Eispiralis R° Br... HO rete 140 HsstriatulatEm Desv. PAP -ECReEe 135 Ersulcata Nees, si. LR TRE 136 ÉavilaricensiS nsp, APR EEE 138 Eleogenus atropurpureus Nees......... 139 Finodulosus Nees 0 Le eme 140 PimbniSbs, eee eee EE AE 133 F. autumnalis Rœm. et Schult......... 134 FcapillacenMochst "Re eee er 134 Bicapilläris A7 Gray: "HER RARE 134 Fétcommunis Kunth °C" "HER ERRNE 154 F:icomplanata Link: #8 00t nee: 134 FdiphyllaWahl:. CHA Eee 134 F. monostachya Hassk. ...... Re 135 Ftpolymonpha BCkKIr ER EC OCPPRERES 134 E“Squan0 a VAI PE CE PRES 103 CONTRIBUTIONS A LA FLORE DU PARAGUAY. Pag. Füirena er PRE SE SRE 141 FincompleaiNeEs te EEE 141 Haloschœænus capillaris Nees........... 145 H,relatiorNees ER UE RE EEE 145 He emaciatis Nees IMEPLES Ee Ne 144 Hypoporum hirtellum Nees.......:.... 147 H. leptostachyum Neese. 2 nn 147 H:nutansINebs eee Re 147 Tsolensis Du fon NIR ER RER 134 Lcapillaris Rœm.“et Schlut. 134 1. complanata Rœm. et Schult. ........ 134 TrnudpesKundése rat ee 138 Rylingias Lee tre NEO 133 KMarhante! SN UE ARR RIRE 133 KétobtusataPresl SRE Re 153 Ketodorata Nable.: 8087 0m tee 133 Kipungens Links PARENT 133 KMsirictaiNeess eee ue AE 133 Limnochloa constricta Nees ........... 140 Lémulotd Nees UNE ESRSEE 140 Bipocarphasss ss ess RECRUE 141 L::Sellowiana Kunth.. 5401 Ame 14 Mariscus confertus H. B. K............ 133 Melatus Kunthe 2 UE RER 133 Mrfiavus Vahl. 2.9.7 4800 133 Platylepis.e,44 0 RELINE -CSERMOREEE 142 Bébrasiliensis Kuntb? PPS PEER 142 Psilocarya conferta Nees............. 145 PivelutinasNees "CERN 145 Pycreus megapotamicus Nees .......... 159 Rhynchospora:. AMP RESERE ENS 144 Rraurea Vahl. M PAR 145 R-tconterta Bckir.: A RACE 145 Rérematiata Brkir Re et Tee 144 Rétglauca Valle RE oe 144 R. globosa Rœm. et Schult............ 144 Rfgracthis Val: 2488 RER 144 Riémaculatan. Sp... 146 RAMarniseulus Link "Cote Er ee TOR R'inervosaiBcklree. se 1 PATES 142 Re PpreCINC An Sp 02 CRE RENE 146 RSehigera/BckIrs ASC AE 142 R::Spectost BCkID EAP EP REreE 142 CONTRIBUTIONS A LA FLORE DU PARAGUAY. 157 Pag. | Pag. D RD MBeRE er Go... li. ADR ES SNL. 2 SUN 140 AD SUTUMIANENSLS NES". 72... 14527 Snodulosus Roth... 2..." 51000... 140 1 AIT) IE SSSR ES SRE 145 | S. sphærocephalus Bcklr.. ............ 141 D ATORR B ERP AN nent dette dau o « AAA NS, epérmis ROIDE,2..1- Le 1 00. 140 Schzolepis foliosa Fees . ............. DOS nains Ron ER CRT SE 136 PATIO ISN ES 1er cher sua « sie 149 RS rahdusiNall: PA RE A A 140 Schœnus surinamensis Rottb........... OS SCT SAN MR Ra na 147 Scirpidium grande Nees ............. 158086 Palnse sn +. MA... 148 Drieaem Nesle 28 8.0 136 | Sc. cenchroïdes Kunth................ 147 SORTE NERO A AONNSCS CRAMIChE. 20 149 Mhatiénharas Grisebir. 5.400,38. 124 | Sc. communis Kunth................. 149 LAON OS DRM ET SRE Re 194) SCrimtelR Sms EN MURAL SON 147 Drooniins MN... da en ton 139 | Sc. leptostachya Kunth. .............. 147 DRCribEus Nofth.: 21e. ES 139 | Sc. plusiophylla Steud................ 149 D complandius Retz. .…..:...,...,.. 1341) 80" pratensis: Lindl 5 2 MU 149 2 dipagiius Mets... "1... 194 | MSG SLANEOSA DE ASP E mienne de te 148 ste Log 140 | Sc. sylvestris Pæpp. et Kunth.......... 149 Nemo EL 1... 0, 140 | Uncinia Sellowiana Nees............. 150 = À LANG à % À LR" 4 Je LE ‘ # i (l ‘ “ } ï \ Le : ' \ ; ! . 34 lore du Paraguay. Contrib. à la F % ImpLemercier &C'°Paris B Bergeron Hérincq delet hth ANOSPORUM PILIFERUM MAURY Contrib 4 la Flore du Paraguay. Imp Lemercier & C'*Paris Bergeron Hérincq del.et lith. ANOSPORUM PARAGUAYENSE mMauRv. Contrib. à la Flore du Paraguay. AL, ImpLemercier &C*Paris BBergeron Hérmeq delet hth. A CYPERUS REDOLENS maury._ B.OCYPERUS CINEREUS MAURY PL.37 Contnib. à la Flore du Paraguay Imp Lemercier &C*Panis B.Bergeron Hermeg delet Hith CYPERUS LIMBATUS maurvy. ontrib. à la Flore du Paraguay C Imp Lemercier &C?°Pams B.Bergeron Héninog del.et lith CYPERUS CAPITINDUENSIS maurv. Contrib à la Flore du Parag uay Imp.Lemercier &C'SParis B Bergeron Hérineq del.et lifh RUS BALANSÆ maury em \GIPA œ 0 ND v Contrib à la Flore du Paraguay B Bergeron Herincqdel. et hth. MAURY À-ELEOCHARIS INTERMEDIA maury._ B. ELEOCHARIS VILLARICENSIS _C ELEOCHARIS SANGUINEA maury ee Contrib. à la Flore du Paraguay Imp Lemercier &C'#Paris B.Bergeron- Herineq del.etlith AELEOCHARIS QUINQUANGULARIS. Bckzr.__ B.ELEOCHARIS PARAGUAYENSIS ‘mauRry CONTRACTA maury ARIS = ET 1 C'ELEOCO! Contrib. à la Flore du Paraguay. | B Bergeron-Herincq del et lith DICHROMENA CANESCENS maurYr Contnib à la Flore du Paraguay. PL. 43 B.Bergeron-Hérincq del. et lith Imp.Lemercier &C°Paris ARHYNCHOSPORA MACULATA maurs __ B.RH. PRÆCINCTA maury Contnb à la Flore du Paraguay. PL. 43 B.Bergeron-Herincq del. etlith Imp.Lemercier &C'°Paris ARHYNCHOSPORA MACULATA maurx__B RH. PRÆCINCTA maury Contrib. à la Flore du Paragu ay. PL.4% 1 À , es EN) Ÿ A A a GENEVE IMPRIMERIE AUBERT-SCHUCHARDT 1890 ÉTUDES SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE INTRODUCTION Dans le cours des observations que j'avais entreprises en 1888 sur les héliozoaires des environs de Wiesbaden, j'avais souvent été frappé du nombre et de la variété des rhizopodes qui me passaient sous les yeux, et dès le printemps de 1889 je commençai à étudier plus en détail ces petits organismes. Mon intention était, dans l’origine, d’en dresser un simple catalogue, mais bientôt mes études m’amenèrent à modifier mes plans et à donner la part la plus grande à la morphologie, comme à la physiologie de ces animaux. Le travail actuel est le résultat d'observations très nombreuses, disper- sées sur un nombre considérable de formes, et, bien que la nature même de mes investigations ne m’ait pas permis d’aller fort avant dans la con- naissance des phénomènes les plus compliqués, je crois cependant être arrivé à quelques résultats dignes d’être exposés. C’est surtout aux environs de Wiesbaden que J'ai récolté les orga- nismes qui feront le sujet de cette étude, et cela dans les étangs, les ruis- seaux, les prairies inondées, ainsi que dans les mousses, qui abritent volontiers dans leurs feuilles et leurs racines certaines espèces caracté- ristiques, puis dans les tourbières à sphaignes, plus riches encore que tout le reste; j'ai également fait quelques pêches intéressantes dans le Rhin, près de Mayence, et aux environs de Francfort. Un voyage en Danemark el en Suède m'a permis, au mois d'août, de À ÉTUDES récolter plusieurs formes intéressantes, surtout dans le dernier de ces pays et particulièrement à Marstrand, où les roches granitiques de cet ilot pittoresque sont recouvertes d’un tapis de sphaignes partout où une dépression dans la pierre permet à l'humidité de s’amasser en une flaque d'eau. Les lourbières à sphagnum de la vallée de Joux, dans le Jura, que j'ai visitées également, m'ont fourni une ample moisson et quelques formes particulières. Quant aux pêches, rares d’ailleurs, que j'ai faites près de Genève, elies ont été peu productives, comme on pouvait s’y attendre sur un terrain où l’élément calcaire prime de beaucoup l’élénient siliceux, et où l’on ne trouve pas de tourbières à sphagnum qui compenseraient la pauvreté des autres districts. Le nombre de mes pêches ou de mes récoltes s’est élevé à 225; quant à celui des individus qui m'ont passé sous les yeux, il serait difficile de l’évaluer; il est des espèces, en petit nombre, dont je n’ai pu étudier que quelques exemplaires, mais en général c’est par centaines que j'ai pu les observer, et on pourra se faire une idée de l’abondance de certaines formes, quand on saura que, d’après mes calculs approximatifs, l’eau exprimée d’une poignée de sphaignes prises aux environs de Wiesbaden ne renferme parfois pas moins de 20,000 rhizopodes, appartenant pour la moitié au seul genre Nebela. Les figures qui accompagnent cel ouvrage ont été choisies parmi 3500 dessins, pris sur le vivant; il aurait été facile et même désirable d'en ajouter quelques centaines au chiffre de 950 qu'elles atteignent dans ce volume; mais il a fallu me borner à ce nombre déjà considérable. Les planches ont été reproduites par la phototypie, et sont par consé- quent l'expression mathématique de mes propres dessins; bien que ces derniers, trop réduits peut-être, soient loin sans doute de présenter la perfection de lignes que leur aurait donnée un lithographe expéri- menté, Je crois pouvoir assurer qu'en fait d'exactitude ils ne restent pas en arrière de ce qui a été publié Jusqu'ici. Ces figures ayant dû, par égard pour le nombre restreint des planches, être dessinées dans des propor- Line. OL RS SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 5 lions très petites, J'ai renoncé-à les ombrer, ce qui en aurait obscurei les détails. D’une manière générale, les membranes à double contour ont été figurées trop épaisses, surtout celles des noyaux, et cela par une simple difficulté de dessin. Ce travail sera divisé en deux parties, l’une générale, morphologique et physiologique, l’autre systématique. Il aura quelque analogie avec l'ouvrage que Leidy à publié en Amérique, en 1879, sous le titre de : Freshwater Rhizopods of North America, et sans vouloir prétendre mettre mes propres observalions en regard de celles de l’éminent professeur de Philadelphie, je serais heureux si mon travail pouvait ne pas paraître inutile après le sien. Un reproche que l’on fera certainement à mon ouvrage, c’est le man- que de critiques et de citations des auteurs qui se sont occupés du même sujet. Le reproche est fondé, mais il me sera permis de présenter quel- ques considérations qui pourraient me meltre au bénéfice de circon- stances atténuantes. C'est d’abord le manque de bibliothèques : {out mon travail d’observa- tion a été fait à Wiesbaden, où je n’a eu que quelques ouvrages à ma disposition. À Genève, la bibliothèque de M. le prof. Vogt m'a permis de consulter les plus importants des lravaux qui ont été publiés sur les rhizopodes, mais les quelques semaines qu’a duré mon séjour ne m'ont guère permis de songer à autre chose qu’à la constatation et à la déter- mination des espèces. Une liste que j'ai dressée des ouvrages parus depuis une dizaine d’an- nées ne m'a pas donné moins de 155 numéros ou mémoires sur le sujet, et dans lesquels la critique scientifique est toujours pour une large part. Mon ouvrage, traité de la même manière, aurait doublé de volume, pour ne voir le jour que beaucoup plus tard, et sans ajouter, J'en suis per- suadé, une somme d'informations bien considérable à son contenu. Pour ce qui concerne la systématique, le travail de discussion à d’ail- leurs été fait par Leidy, qui, avec une patience admirable, a essayé de débrouiller la synonymie très compliquée du sujet; aussi me suis-Je 6 ÉTUDES autorisé de ses propres conclusions pour la dénomination des espèces, autant que faire se pouvait, et ai-je par là considérablement diminué la longueur de mon propre travail. Cependant, s'il ne m’a pas été possible d’avoir longtemps à ma dispo- siion beaucoup de travaux originaux, j'ai pu faire une étude plus sérieuse de quelques-uns d’entre eux, surtout du Traité de Bütschli sur les Protozoaires, de l'ouvrage de Leidy que J'ai déjà mentionné, de quel- ques mémoires importants de Bütschli, Gruber, Taranek, et autres, et enfin des excellents Jahresberichte publiés à Naples par le Dr P. Mayer, lesquels permettent dans une large mesure de se rendre compte des pro- grès de la zoologie et de se passer des travaux originaux. En raison du peu de temps que j'ai consacré à la Hittérature, et par- tant de la discussion incomplète à laquelle il me serait possible de me livrer, il m’arrivera trop souvent de citer d’une manière générale seule- ment des observations déjà connues, el sans pouvoir mentionner leur véritable auteur. À mon avis, le mal n’est pas bien grand, mais je n'ose guère espérer qu'on en pense partout ainsi, surtout en Allemagne, où la discussion des détails de priorité fait à tort ou à raison une partie très intégrante de la science. Qu'il me soit permis, avant de terminer ce chapitre d'introduction, d'adresser quelques paroles de remerciement à ceux qui ont bien voulu s'intéresser à mon travail : à la Société de physique et d'histoire natu- relle de Genève, qui s'est chargée de la publication de cet ouvrage, à M. le prof. C. Vogt, à Genève, et à M. le D' Dreyfus, à Wiesbaden, qui ont mis leurs bibliothèques à ma disposition; enfin à d’autres qui, moins directement ont été pour beaucoup dans la publication de cet ouvrage, à M. le baron de Wæhrmann et à sa famille; je n'aurais, en effet, guère eu le courage d'entreprendre ce travail d'assez longue haleine si, dans celle famille où m’appelaient plutôt des fonctions pédagogiques, je n'avais pas joui d’une liberté entière et d’une sympathie continuelle, et si je n'avais eu le sentiment d’y être considéré comme un véritable ami. PREMIERE PARTIE CONSIDÉRATIONS GÉNÉRALES Le corps toujours unicellulaire des rhizopodes d’eau douce, pris dans sa plus simple expression, ne consiste guère qu’en une petite masse de protoplasma, laquelle se nourrit, marche el se reproduit; mais aucun de ces animaux ne reste, à proprement parler, toujours dans cet état primi- üf. Tous peuvent déployer à certains moments des pseudopodes qui, même à l’état rudimentaire et se distinguant à peine de la masse du corps, sont déjà le signe d’un certain degré de différenciation; aucune espèce non plus n’est probablement toujours dépourvue de vacuoles, les- quelles apparaissent et disparaissent lour à tour et plus ou moins rapi- dement, mais peuvent être assez pelites pour échapper la plupart du temps à la vue. C’est ainsi que dans les Vampirelles que j'ai étudiées, et que l’on cite généralement comme dépourvues de vacuoles, j'en ai vu se former de très petites, qui peut-être tiennent lieu dans ces animaux de vésicules contractiles. Partout encore dans les rhizopodes on peut dire que la couche externe tend à se différencier du reste du corps et à for- mer un ectoplasma ou ectosarc plus clair, d’où partent les pseudopodes. Si nous prenons un animal déjà plus compliqué, par exemple une amibe, nous trouvons un ectoplasma distinct, bien que quelquelois peu épais, lequel a toujours, dans certaines régions, une tendance à se for- mer en pseudopodes, et un endoplasma qui constitue le reste de la masse. L’endoplasma lui-même est très variable d'aspect et de consis- 8 ETUDES lance; dans certaines amibes, il est presque fluide ou sillonné de cou- rants qui charrient les différents éléments renfermés dans le corps; d’autres fois il est plus dense, homogène ou divisé en deux zones con- centriques présidant à des fonctions différentes, et qui représentent le mésoplasma et l’endoplasma de quelques auteurs (Magoi et Callaneo). Dans beaucoup de rhizopodes lestacés, surtout ceux qui se rapprochent du genre Euglypha, on peut distinguer au moins quatre régions dis- tinctes, non plus concentriques, mais situées les unes derrière les autres, la première, près de la bouche, formée d'un plasma très clair qui four- nil les pseudopodes, la seconde, plus en arrière, renfermant du plasma gris, des proies et des grains de loule nature, puis une troisième bande, souvent très régulière, où sont logées des concrétions brillantes, et enfin une quatrième, postérieure, dun bleu tendre, entourant le noyau (IX, 27)'. Dans les rhizopodes testacés, le corps protoplasmique est plus ou moins libre dans sa coque, à laquelle 1l n’est relié la plupart du temps que par des prolongements hyalins où Cépipodes, » à la partie posté- rieure, el par une soudure facultative à la bouche. Sauf dans les organismes les plus inférieurs, les monères, les Vampi- relles et quelques amibes, où l'existence du noyau n’a pas été constatée, mais où les recherches de ces dernières années ont déjà montré pour cer- laines formes que cel organe était remplacé par un très grand nombre de petits nucléoles disséminés dans la masse du plasma, on peut regar- der comme certaine la présence d’un ou de plusieurs noyaux dans tous les rhizopodes d’eau douce ; ce noyau revêt également toujours la struc- ture qu’on a appelée vésiculaire, c’est-à-dire qu'il est composé d’une membrane transparente et fine entourant une zone très claire de suc cellulaire, laquelle renferme à son tour un nucléole central; ce dernier ! Le chiffre romain indique le numéro de la planche, le chiffre latin celui de la figure; j’indique ce dernier souvent seul, quand il faudrait mentionner en même temps d’autres figures pouvant aussi bien que lui éclaircir la question; mais on trouvera facilement ces figures, à l’aide des plan- ches et du catalogue qui les accompagne. ‘mit ss SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 9 peut d’ailleurs être l’objet de fragmentations diverses qui modifient beau- coup son apparence. Le plasma des rhizopodes renferme encore de petites vacuoles, qui se forment dans différentes régions et y disparaissent de même, mais sans présenter de phénomènes rythmiques. La vésicule contractile, dont l’existence est constante à partir des amibes, est plus différenciée, plus grande, occupe une place mieux déterminée et présente des phénomènes de contraction et de dilatation rythmiques qui sont parmi les plus intéressants dans la physiologie des rhizopodes. Certaines formes n’en ont qu’une, mais sont probablement toujours susceptibles d’en renfermer plusieurs; d’autres en montrent constamment deux ou trois, ou un nombre beaucoup plus considérable encore. Le plasma interne renferme toujours un nombre infini de granula- tions extrêmement petites, ainsi que des grains plus volumineux et bril- lants, montrant parfois des formes cristallines, ou grains de sécrétion (Sekretkôrner de Bütschli) ; enfin l’on rencontre fréquemment des grains d’amidon, plus ou moins volumineux, des globules de matière grasse et quelquefois des corps chlorophylliens; dans certaines espèces, ces der- niers ne manquent jamais et semblent jouer, par rapport à animal, le même rôle que les algues parasites dans les radiolaires marins. Enfin, lon trouve presque toujours dans le corps de la nourriture en digestion, plus ou moins abondante, souvent enfermée dans des vacuoles et consis- tant surtout en algues, en diatomées et en débris végétaux. Il est sou- vent difficile de distinguer cette nourriture d’autres éléments vivant en parasites. Un certain nombre de rhizopodes sont nus; la plupart sont revêtus d’une coque protectrice de formes très variées, ayant pour base une sub- stance chitineuse à laquelle, dans presque toutes les formes, la silice s'associe dans une large mesure. C'est par cette enveloppe que nous commencerons une élude plus détaillée de la morphologie des rhi- zopodes. TOME XXXI. 19 10 ÉTUDES TÉGUMENTS Parmi les rhizopodes, il en est qui sont nus, ou absolument dépour- vus de membrane proprement dite; ce sont les monères et les amibes. Cependant, on n’en trouve aucun dont l’ectosarc ne soit susceptible de devenir plus compact, au moins temporairement, à sa surface, de ma- nière à Jouer le rôle d’une membrane véritable; chez les amibes, il est facile de se rendre compte de ce durcissement temporaire, soit lors- qu'elles rampent au milieu de particules de toute sorte qu’elles repous- sent sans en être nullement pénétrées, soit lorsqu'elles s’enroulent deux à deux ou glissent les unes sur les autres sans se fusionner; J'ai aussi observé une Amæba limax, qui, s'étant mise en boule à l’approche d’un courant de carmin, résista un instant au réactif, puis creva tout à coup en un point comme une membrane qui aurait été percée d’un trou; le carmin pénétra alors et colora rapidement tout l'animal. Mais 1l n’y a pas là de membrane véritable; ce n’est qu’un durcisse- ment pour ainsi dire volontaire, et l’on peut dire qu'une amibe en marche procède par une série ininterrompue de durcissements et de ramollissements alternatifs de son ectosarc. Cependant, ce durcissement faisant fonction de membrane ne concerne que rarement la surface de l'individu tout entier; la partie postérieure des amibes est plutôt consti- tuée par un plasma délicat et d’un bleu cendré, homogène, souvent vis- queux, et tendant en règle générale à former une sorte de houppe déli- cale plus ou moins accusée, dont nous parlerons plus tard. Chez certaines amibes, la différenciation en deux régions prend un caractère permanent; ainsi, dans l'espèce qui sera décrite sous le nom d’Amæba spatula (4, 55, 56), la masse du corps, généralement arrondie el compacte, couverte parfois d'éléments étrangers dont l’animal semble se revêtir comme d’un tégument protecteur, présente à sa partie anté- rieure une large bande de plasma élalé, ou pseudopode localisé dans ul SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 11 celle seule région; cette espèce rappelle déjà le Cochhiopodium pelluci- dum, où la membrane existe réellement, mais est encore plastique et se moule sur tout l'animal. Dans l’'Amæba striata (UE, 31), le corps est, pendant la marche, strié de trois ou quatre lignes longitudinales, qui semblent être déjà l'indice d’une membrane plissée extrêmement fine. | Mais c’est dans l’Am. verrucosa (IL, 35), espèce très grande et qui habite surtout la terre et les mousses, que le durcissement superficiel atteint chez les amides son plus haut degré. Après avoir examiné un nombre considérable d'individus, j'en suis arrivé à la conviction que cette espèce possède une véritable membrane à double contour. Cette enveloppe, qui, pendant la marche, est toujours sillonnée de lignes et de plissements très nets, résiste relativement très bien aux réactifs; dans des exemplaires plongés dans la glycérine mêlée de carmin, Je l'ai vue résister jusqu’à buit heures de temps à la pénétration du liquide colo- rant; dans d’autres individus, soit traités à l'alcool ou au carmin, soil simplement malades ou mourants, j'ai vu lectosarc se contracter et s’'amasser autour de lendosarc, en abandonnant la membrane, qui res- tait bien visible comme une fine enveloppe (IF, 39). Enfin, J'ai observé à deux ou trois reprises des cas où, tandis que dans l’intérieur d'un ani- mal en mouvement les particules excessivement pelites qui remplissent le plasma étaient entrainées constamment par les courants locaux, d’au- tres points extrêmement ténus, immobiles et rangés avec une grande symétrie, semblaient représenter des éléments de la membrane même el rappelaient les dessins réguliers que l’on peut voir à la base d’une plume d’oie. La membrane serait donc, dans ce cas, couverte de dessins ou de gutllochages, mais d’une finesse extraordinaire. Cependant, cette image très délicate a été chaque fois trop fugitive pour que j'ose citer celte observation comme répondant absolument à la réalité". ! Faudrait-il identifier cette apparence de guillochage avec la pellicule alvéolaire (Hautschicht Bütschli; Alveolarschicht Strasburger), que l’on a remarquée sur des Infusoires, des Flagellates, des Myxomycètes, et que Bütschli croit avoir retrouvée sur lAmæba proteus et sur une espèce de 12 ÉTUDES Il ne faut pourtant pas voir dans le revêtement de l'Amæba verrucosa une membrane analogue à celle des rhizopodes testacés; elle entoure en effet le corps de l'animal tout entier, et ne laisse pas de bouche ou espace libre par où sortent des pseudopodes; elle est en outre extraordi- nairement extensible, fonctionnant elle-même comme pseudopode en obéissant à la poussée des courants internes. Dans les formes jeunes el agiles, elle rappelle simplement le durcissement superficiel de certaines amibes, procédant par vagues alternativement durcies, puis dissoutes à la surface. Dans une de mes récoltes, J'ai également rencontré un grand nombre d'individus, probablement jeunes (If, 51), appartenant suivant toute apparence à cette espèce, et dont la partie postérieure, formée d’un plasma bleu cendré homogène et collant, ne montrait pendant la marche aucune trace de plissures, tandis que la partie antérieure, plus active, était déjà durcie en une fine membrane à plis longitudinaux. Nous arrivons maintenant aux rhizopodes testacés proprement dits. Un de ceux dont l’enveloppe rappelle encore un simple durcissement du plasma est le Cochhiopodium bilimbosum (HI, 12, 15); on trouve dans celle espèce un revêtement hyalin, très plastique, se moulant sur le corps, S’aplatissant ou s’élevant en dôme avec lui, mais ouvert déjà sur une large zone par laquelle sortent les pseudopodes; sur l’animal, vu de côlé, cette membrane se présentant en coupe semble traversée d’une infinité de stries parallèles; lorsque l'individu est observé par sa face supérieure, on voit d'ordinaire la membrane s’étaler avec les pseudo- podes en une large bande marginale; elle est alors couverte de ponctua- tions disposées dans un ordre très régulier, suivant deux systèmes de lignes s’entre-croisant réciproquement à angle aigu. Cette membrane est d’ailleurs très fine, très transparente, et échappe souvent à la vue sur une chservation superficielle. Cochliopodium ? — L'auteur la compare à la couche alvéolaire de même apparence qu’il a obser- vée à la surface de ses émulsions artificielles, et pense que cette pellicule pourrait résulter d’une solidification des lamelles qui séparent les vacuoles caractéristiques de tout protoplasma. — Büt- schli. Ueber die Struktur des Protoplasma. Verhandl. d. Naturhist. Medic. Vereins, Heïdelberg, 1889. ! D’après Taranek, la membraue du Cochhiopodium est régulièrement percée de petits trous, qui SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 13 Dans une forme très voisine, mais plus grande, le Cochliopodium gra- nulatum (HU, 23, 24), elle est encore analogue, plastique el extensible, un peu jaunâtre et beaucoup plus nette à la vue; la forme du corps entier est plus constante, surtout à la partie postérieure, qui reste en dôme élevé, et il peut se former un vide local entre l'enveloppe et le plasma interne, ce qui n'arrive pas chez le Cochliopodium pellucidum. La mem- brane de ce dernier est complètement soluble dans lacide sulfurique concentré; quant au Cochhopodium granulatum, je n’ai pu faire d’expé- riences à ce sujet. Dans l’espèce qui sera décrite sous le nom de Cochhopodium obscurum (IL, 26), la membrane est toute différente; elle est plastique et suit toutes les phases d’aplatissement et de redressement de l’animal, mais, au lieu de ponctuations régulières, elle est couverte d’un nombre consi- dérable de concrétions brillantes (IE, 29), amorphes, allongées ou ver- miculaires, formées par le plasma lui-même, et qui se gonflent sous l’ac- tion de l’acide sulfurique, mais ne semblent pas en être dissoutes. Dans le genre Pamphagus, Leidy (Lecythium, Hertwig et Lesser) (VIT, 15, 15), la membrane est encore plastique, brillante et hyaline, très finement striée en travers et soluble dans l'acide sulfurique; dans le Pamphagus mutabihs (VII, 26), où elle suit tous les mouvements de l'animal avec des déformations et des plissements considérables, elle m'a paru dans une occasion comme chagrinée à la surface. L’enveloppe du Plagiophrys scutiformis (UX, 33) (Hertwig et Lesser, non Claparède et Lachmann) est encore très souple; chez le Plagiophrys cylindrica (WI, 36), on ne la trouve déjà plus extensible qu’à la bouche; c’est déjà une véritable coque chitineuse, où la chitine est imprégnée d’écailles insolubles dans l’acide sulfurique. Nous passons maintenant aux membranes ou coques solides que pos- sèdent la grande majorité des rhizopodes d’eau douce; ces coques, de formes extrêmement variées, ont toujours pour base une substance plus permettent à l’ectosarc de se répandre au dehors. — Beiträge zur Kenntniss der Süsswasser Rhi- zopoden Bühmens. Sitzungsber. d. k. bühm. Gesell., 1881. 14 ÉTUDES ou moins hyaline ou jaunâtre, de nature organique; Bütschli la men- tionne comme une « substance organique azolée, qui a les réactions de la chitine; » cependant, il faut ajouter que cette matière en général est beaucoup plus résistante que la chitine ordinaire; je lai toujours vue résister à l’acide sulfurique concentré et même, dans certains cas, à la chaleur rouge; ainsi je possède des préparations où des exemplaires de Centropyxis aculeata, passés à la chaleur rouge, ont gardé leurs cornes chitineuses encore parfaitement intactes. Par contre, j'ai remarqué que dans la Sphenoderia dentata la bouche, qui est hyaline et chitineuse, dis- paraissait régulièrement par la chaleur, tandis que les écailles siliceuses qui forment le reste de la membrane étaient laissées intactes. D'autre part, si l'acide sulfurique concentré reste, à froid, sans action sur cette substance en apparence chitineuse, à l’état bouillant il la dis- soul de suite complètement. Ce fait, mis en regard de l’action inefficace de la chaleur, est de nature à nous rendre perplexes; peut-être pourrait- on l'expliquer en supposant que l'enveloppe de la plupart des rhizopodes est en bonne partie composée de particules de silice excessivement fines, noyées dans un magma chitineux, et qui, sous une forte chaleur, se sou- deraient les unes aux aulres à mesure que la chitine disparaîtrait, tan- dis que sous l'acide sulfurique bouillant ces particules seraient dissémi- nées dans toutes les directions et resteraient introuvables. Quelle que soit la valeur de cette explication, il est certain en tout cas que le phéno- mène se passe de celte manière pour les grosses écailles siliceuses de nombreux rhizopodes; une coque d'Euglypha ou de Trinema, par exem- ple, mise dans une goutte d'acide sulfurique concentré, résistera indéfi- niment, mais elle disparaîtra complètement lorsqu'on aura soumis la préparation à une forte chaleur; mais si l’on s'arrange au préalable à ne laisser la coque baignée que par une très petite gouttelette d'acide, puis que l’on soumette le tout à une forte chaleur, les écailles ne pourront pas être disséminées et on les trouvera toutes en un petit tas, quelque- fois encore assez bien arrangées. Les coques formées exclusivement de matière chitineuse, ou plutôt SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 15 _chitino-siliceuse, sont sans aucun doute extrêmement rares dans la nature; parmi les espèces que j'ai étudiées, je n’en saurais citer qu’une seule, et encore avec certaines restrictions; c’est celle qui sera décrite plus tard sous le nom de Cryptodiflugia oviformis (VIT, 103), var. fusca ; la coque unie de cette espèce résiste parfaitement à l'acide sulfurique, qui ne fait que Péclaircir, ainsi qu’à la chaleur rouge, laquelle ne lui fait pas même perdre sa couleur d’un brun plus ou moins foncé; si mes souvenirs sont exacts, aucune trace de coque ne reste après l’action de l'acide bouillant, mais je ne trouve malheureusement dans mes notes aucune information précise à cet égard. Un fait curieux relatif à cette espèce, et qu’il faudrait peut-être expliquer par l'influence du milieu, est le suivant : Une de mes bouteilles, ne contenant dans une eau claire que très peu de sédiment formé presque exclusivement de champignons, d'héliozoaires et de quelques rhizopodes, et qui élait restée teile quelle pendant tout l’hiver de 1888 à 1889, renfermail un nombre considé- rable d'individus de Cryptodifflugia, en bonne santé, mais à membrane parfaitement hyaline, sans trace de couleur jaune ou brune; cette mem- brane était flexible, et l'acide sulfurique concentré la dissolvait facile- ment à froid. Peut-être dans le cas en question les animaux n’avaient-ils eu à leur disposition ni la silice, ni oxyde de fer nécessaires à la con- fection normale de leur coque; il faut ajouter qu’ils ne s’en portaient pas plus mal. Une autre sorte d’enveloppe qui, à première vue, paraît chitineuse homogène, est celle qui caractérise le genre Hyalosphema (VI, 93, 36); mais il est probable que la nature de la membrane y est en réalité voi- sine de celle des Nebela; aussi en reparlerons-nous plus tard en traitant de l'enveloppe des Nébélides. Comme je le disais plus haut, la substance chitino-siliceuse existe très rarement seule dans les téguments des rhizopodes; presque toujours elle est mêlée d'éléments siliceux, soit étrangers, comme les pierres et les diatomées, soit produits par l’animal sous forme de bourrelets, de pla- ques informes ou d’écailles parfaitement régulières. 16 ÉTUDES La plupart des Difflugia ont une coque formée presque exclusivement de grains de quartz, et la substance chitineuse y existe en si petite quan- lité que la coque se brise facilement par la pression et que les pierres peuvent alors se désagréger; cependant il est en général facile de con- stater la présence de celte pseudo-chitine, soit dans les veinures qui cou- rent entre les pierres, soit dans les ornements ou la collerette de la bouche; soit dans les cornes, où le quartz étranger est pour une bonne partie remplacé également par des concrétions siliceuses imitant les pierres (Difflugia corona, IV, 16, etc.). Quant aux pierres véritables, exclusivement quartzeuses, elles témoi- gnent toujours d’un certain choix de la part de l’animal; en général, elles sont beaucoup plus petites au col et à la bouche (D: fl. pyriforms, IE, 30); rarement c’est le contraire (D. saxicola, MX, 50), animal s’en- tourant la bouche de très grosses pierres. Généralement ces grains de quartz sont anguleux, irréguliers, sans aplalissement, d’autres fois (D. avellana, IV, 38) l'animal se choisit des pierres exclusivement plates qu'il arrange avec beaucoup de soin, de sorte que les contours de la coque sont plus ou moins lisses". Mais, surtout lorsqu'on a sous les yeux une coque formée de plaques minces, il reste toujours à examiner si ces plaques sont de nature étran- gère, ou si elles ne sont pas un produit de l'animal lui-même. Mes observations m'ont en effet convaincu que les coques de certaines espèces (Difflugia fallax, IN, 45, Diff. lucida, IN, 52, 57, Diff. lanceolata, IV, 59) ne sont pas autre chose que le résultat d’une sorte de mimétisme, et que ces espèces en sont arrivées dans le cours de leur évolution à se former de toutes pièces les pierres que d’autres espèces prennent toutes faites dans le milieu ambiant. Il est néanmoins en général difficile de décider d’une manière exacte de la nature des grains de revêtement, et celte constatation se complique par le fait que la coque peut être formée des deux éléments à la fois. Cependant, on peut dire que les grains de ! I] faut remarquer, en outre, que dans les espèces à coquille rugueuse, la paroi interne de la membrane est toujours à peu près lisse, sans doute grâce à un dépôt de matière chitineuse. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 17 quartz sont plus brillants, plus réfringents, plus anguleux; les grains de pseudo-quartz ont une nuance d’un bleu tirant plus sur le vert, sont en général aplatis, arrondis à leurs angles et forment souvent sur leurs bords des renflements ou bourrelets d’exsudation qui témoignent de leur nature. Quelquefois les écailles ont une forme quelque peu vermiculaire et sont alors faciles à distinguer des éléments étrangers. Après les espèces qui se forment un revêtement de particules quartzeuses, nous pouvons passer à celles dont la coque est composée en majeure partie de diatomées. Dans la Difflugia bacillifera (IV, 61), qui est la plus caractéristique de ces formes, la coque chitineuse hya- line, très mince, est recouverte de frustules de diatomées presque tou- Jours très grandes, allongées, couchées en règle générale les unes à côté des autres parallèlement au grand axe du corps. Dans tous les individus que j'ai eus sous les yeux, elles étaient entremêlées de petites diatomées rondes, surtout autour de la bouche, où ces dernières formaient un anneau; quelques coques élaient même formées presque tout entières de ces petites diatomées, que j'avais d’abord prises pour des protococcus ou des kystes de myxomycètes, mais par erreur sans doute, car elles résistent parfaitement à la chaleur rouge et à l'acide sulfurique bouil- lant. Cependant ces pelils organismes, parfaitement vivants, bien que les rhizopodes, lorsque Je les ai trouvés dans des sphaignes rapportées de Suède, fussent enkystés depuis trois mois et que, par conséquent, elles eussent été depuis longtemps agglutinées à la coque, ne contenaient jamais de chlorophylle, mais un plasma bleuâtre homogène, avec une vacuole au centre, ou bien divisé en fragments; ce plasma gonflait énor- mément lors du passage de l'acide sulfurique, pour être enfin remplacé par une grosse vacuole de gaz. J’ajouterai, puisque l’occasion s’en présente, que la partie organique des diatomées qui entrent dans la constitution des rhizopodes se con- serve souvent très longtemps; au printemps de 1889, j'avais journelle- ment sous les yeux des coques de Pseudodfflugia hemisphærica, vides depuis six mois et formées en majeure partie de diatomées où l’on trou- TOME XXXI. . 18 ÉTUDES vait encore les chromatophores, ratatinés et bruns, mais semblables à ceux d’autres diatomées libres qui avaient passé l'hiver dans la même bouteille. Il est très rare que les coques des rhizopodes soient comme dans la Difflugia bacillifera constamment et presque exclusivement formées de diatomées; la plupart du temps on constate sur la coque un mélange de diatomées et de plaques formées par l’animal, l'un des éléments ayant plus ou moins la prépondérance; d’autres fois, une coque sera formée presque tout entière de diatomées, une autre de la même espèce n’en portera que quelques-unes ou pas une seule; d'ordinaire ces frustules appartiennent sur une même coque pour une bonne partie à la même espèce, mais 1l n'en faut chercher la cause que dans le milieu habité, telle ou telle forme de diatomée se trouvant la plupart du temps plus abondante que toutes les autres dans une localité donnée. Comme revêtues de ce genre de coques variables, à diatomées plus ou moins abondantes ou remplacées par des pierres ou des écailles amor- phes noyées dans un réseau de nervures chitino-siliceuses, on peut men- tionner de nombreuses formes de rhizopodes, la Diflugia arcula (IV, 97, 98), Diff. lobostoma (IN, 79), Diff. constricta (NV, 1), Centropyxis acu- leata (NV, 21, 23), Pseudodifflugia amphitrematoides (VIE, 115, 117) et hemisphærica (VIX, 110), quelquefois Lecquereusia Jurassica (VI, 11) et Nebela, surtout Neb. qaleata (VI, 78, 81), etc. Mais les frustules de diatomées ne sont pas indéfiniment résistantes; on les trouve souvent corrodées ou comme dissoutes, surtout à leur extrémité; quelquefois brisées, et le passage entre des diatomées bien caractéristiques et des baguettes ou dessins à peine reconnaissables ou tout à fait problématiques se fait par des transitions insensibles. Wal- lich, examinant les coques de ces rhizopodes, a émis l'opinion que l’ani- mal a la faculté de dissoudre les diatomées et de modifier plus ou moins leurs formes jusqu’à les rendre méconnaissables, et cette opinion me paraît exacte pour beaucoup de rhizopodes. Mais Bütschli fait observer avec raison que Wallich dépasse le but en avançant que les écailles si SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 19 régulières des Euglypha et des espèces analogues ne sont qu’une modi- fication directe de frustules de diatomées. Il faudrait, à mon avis, modi- fier la pensée de Wallich et dire que ces écailles régulières, ovales, rondes ou carrées (Euglypha, Trinema, Quadrula) ont été formées de loutes pièces par l'animal, mais après dissolution préalable et complète par le plasma de diatomées ou d'éléments siliceux de toute nature qui étaient destinés à fournir la silice nécessaire à la confection des plaques. Quoi qu’il en soit, l'élément siliceux joue un rôle considérable, le rôle principal peut-être, dans la constitution de la coque de la plus grande généralité des rhizopodes d’eau douce; Bütschli pose en principe, dans son Trailé des Protozoaires, que la coque de ces rhizopodes est essentiellement chitineuse, et il ne mentionne la silice que dans un très petit nombre d’espèces; c’est une opinion qui, selon moi, demande à être profondément corrigée, et les lignes qui vont suivre, où je continue- rai à passer en revue les coquilles des rhizopodes, pourront, je l'espère, en fournir la preuve‘. Dans le genre Lecquereusia (VI, 10 à 20), la coque en forme de cor- nue est constituée par un nombre considérable de bâtonnets dans les- quels on reconnaît parfois distinctement des diatomées modifiées, mais qui, plus généralement, sont assez dénaturées par corrosion ou solution partielle pour qu’on ne puisse que par analogie les ramener à une sem- blable origine; elles se présentent alors comme des bâtonnets très étroits et allongés, rangés deux à deux sans aucun ordre sur la coque, chacun des deux bâtonnets représentant un des bords de la diatomée primitive, dont loute autre trace a disparu; d’autres fois, probablement lorsque la matière chitineuse cimentitielle est abondante et déborde les diatomées, on ne voit plus, au contraire, que des écailles allongées en bâtonnets, qu'il est alors difficile de rapprocher d’une diatomée quelconque. Mais ! Schneider est d'avis que la coque des Difflugia est elle-même un produit direct sécrété par Panimal, et Entz s’est également plus tard prononcé dans ce sens pour les genres Difflugia et Pseudodifflugia. Mais il me paraîtrait plus juste de dire que dans ces formes la coque résulte tantôt d’une sécrétion véritable de l’animal, tantôt d’un mélange dans lequel les éléments étrangers entrent pour une part très variable. 20 ÉTUDES cette forme d’ornements dans la Lecquereusia n’est pas la seule; il en existe une autre, plus fréquente, où les bâtonnets sont remplacés par des écailles allongées, vermiculaires, arquées ou recourbées en S; il est facile d'isoler ces écailles, en faisant bouillir la coque dans une goutte- lette d'acide sulfurique concentré, qui les disperse, et l’on voit alors qu’elles ne rappellent en rien de véritables diatomées et sont composées de silice amorphe. | La coque des Nébélides, famille de laquelle on pourrait d’ailleurs, à l'exemple de Taranek, rapprocher la Lecquereusia, est d'une nature ana- logue, et les mêmes réactions donnent lieu aux mêmes résultats"; mais les écailles ont en général une forme arrondie. Dans la Mebela collaris (VI, 23 à 26), elles sont rondes ou ovales, de teinte tirant sur le jau- nâtre, grandes ou au contraire très petites, mais en général de grandeur égale pour toute la coque; ou bien d’autres fois cette dernière consiste en écailles très grandes, très régulières, séparées les unes des autres par un espace que comblent des écailles beaucoup plus petites. Comme dans la Lecquereusia, les diatomées peuvent entrer dans la constitution de la coque, mais le fait est plutôt rare. La Nebela flabellulum (VI, 62) est for- mée d'éléments semblables et de nuance jaunâtre. Dans la Webela longi- cols (VI, 48), les écailles, généralement de petites dimensions, sont hyalines, rondes, et je les ai vues le plus souvent irrégulièrement imbri- quées. Très claire aussi est la coque de la Nebela lageniforms (VE, 50, 53). La Nebela carinata (VI, 70, 71) est intéressante en ce que la quille large et mince dont elle est ornée sur les côtés est composée d’écailles beaucoup plus petites que celles du reste de la coque et noyées dans une masse très abondante de matière chitino-siliceuse qui les cache complè- tement à la vue; mais on les trouve après l’action de lacide sulfurique . * D’après Taranek, les écailles de Nebela sont composées de silice amorphe et sont sécrétées par l’animal même. Ces observations me paraissent exactes pour ce qui concerne les écailles irré- gulières. Mais je suis en outre porté à croire que lorsque ces écailles sont absolument rondes ou ovales, elles peuvent dans beaucoup de cas provenir de coques ayant appartenu à des ÆEuglypha, Trinema, etc, que la Nebela aura au préalable capturées, pour garder dans son propre corps, sous forme d’écailles de réserve, les éléments qui avaient composé l’enveloppe de ces rhizopodes. LS RSR CR EE Ne RUN Ca SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 21 bouillant, qui les isole. Quand dans cette espèce la coque est couverte de dessins provenant de dialomées, ces dessins s'arrêtent à la quille, sans l’entamer. Une espèce également curieuse est la Nebela dentistoma (VI, 98 à 100), où les écailles, généralement rondes, bleuâtres et brillantes, n’ont entre elles que très peu de matière cimentitielle, laquelle, loin de former des nervures en relief comme on le voit souvent chez les Nebela, n'arrive pas à combler complètement l’espace entre les écailles; ces dernières sont alors reliées entre elles par des ponts, et entre ces ponts 1l semble y avoir de véritables perforations, par lesquelles est exsudée une matière qui se répand au dehors en bourrelets ou en gouttes. (Ces bourrelets produits par exsudation ne sont d’ailleurs pas particuliers à cette espèce; Je les ai trouvés dans la Difflugia [allax, Diff. lucida et dans quelques autres rhizopodes.) La Nebela bursella (VIT, 6) est encore formée d’écailles rondes, mais généralement peu distinctes et très fines, de sorte que la coque est pres- que unie et paraît homogène; on en peut dire autant de la Vebela malita- ris (VIL, 18). Ces deux espèces forment un passage au genre Æyalos- phenia, dont la coque a été considérée comme purement chitineuse ; cependant J'ai pu constater la présence d’écailles rondes dans les coques d’Hyalosphenia elegans (VIX, 39) plongées dans l'acide sulfurique, qui fait mieux apparaître les dessins; par contre dans l’Ayalosphenia papilio elles semblent manquer complètement. Cette dernière espèce résiste par- faitement à l’acide sulfurique froid, mais disparaît sans laisser de trace dans l'acide bouillant, comme aussi l’Ayal. elegans, si je puis juger d’une seule observation qui demande à être renouvelée. Dans le genre Heleopera, la structure de la coque se rapproche de celle des Nébélides, dans l’Heleopera sylvatica (VIX, 82), je lai vue le plus souvent formée de belles écailles hyalines, rondes, plus ou moins imbri- quées, où d’un mélange d’écailles rondes et de plaques amorphes; l’He- leopera rosea (VIT, 59, 71), par contre, laisse plus rarement reconnaître une pareille structure; en général la coque y consiste en écailles amor- 22 ÉTUDES phes noyées dans une membrane chitino-siliceuse, rugueuse ou couverte de ponctuations et de reliefs. Nous arrivons maintenant aux formes dont l'enveloppe est formée de plaques régulières, toujours constantes de forme et sans mélange d’élé- ments étrangers, el qui, par leur réunion, forment des dessins géométri- quement exacts et de la plus grande élégance. Ces plaques sont dans presque toutes les espèces ovales ou rondes, et carrées dans la seule OQuadrula. Ilest cependant un genre, que Taranek a décrit sous le nom de Cory- thion, dont la coque forme en quelque sorte le passage entre celle des Nebela et celle des formes à dessins toujours symétriques. Dans le Cory- thion dubium (XX, 23), les écailles de petite taille sont le plus souvent des rectangles, arrondis à leurs angles, quelquefois arrangés sans ordre ou chevauchant inégalement les uns sur les autres, plus généralement ali- gnés en séries reclilignes faisant paraître la coque, où ces écailles sont d'ailleurs très peu et souvent pas du tout visibles, comme ornée de stries longitudinales; d’autres fois, elles forment par leur réunion à la suite les unes des autres des chapelets recourbés en S; mais souvent aussi on ne voil plus que de petites plaques sans caractère régulier. Dans l'espèce que j'ai appelée Corythion pulchellum (XX, 35, 36), la coque, en apparence homogène, est en réalité composée de bâtonnets courts alignés en chapelets longitudinaux, ou formant même parfois des aréoles hexagonales; c’est sur les coques vieillies ou vides, ou mieux encore après l’action de la chaleur rouge, que lon peut voir distincte- ment ces écailles, beaucoup plus pelites encore que dans le Corythion dubrum. La membrane parfaitement hyaline de la Quadrula symmetrica (NI, 42, 46) est constituée par des plaques rectangulaires, formant des carrés parfaits soudés par leurs bords et n’empiétant jamais les uns sur les autres. Eu égard à la forme de la coque, il est impossible que ces plaques soient partout identiques, aussi les trouve-t-on plus petites et moins régulières dans certaines régions que dans d’autres, et lendent-elles, en Æ Ré Mae à | né PTE ie SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 23 s’approchant de la bouche, à prendre la forme de trapèzes, dont le petit côté est dirigé en avant; autour de la bouche même elles sont forcément plus inégales encore et forment pour ainsi dire un système particulier de plaques qui contraste avec la régularité de la région postérieure. Mais on peul dire que les choses se passent toujours comme si l'animal avait une répugnance sensible contre Pasymétrie de ses ornements, et que, quand il a commis une erreur obligeant aux approches de la bouche à changer brusquement la forme ou la direction de ses séries de plaques, il préfère laisser entre elles des lacunes plutôt que d’en modifier trop fortement les angles droits; ces lacunes triangulaires et d’ailleurs tou- Jours peu considérables sont alors remplies par la matière chitineuse hyaline. Les plaques des Quadrula sont normalement disposées, de manière à figurer deux systèmes de lignes, parallèles l’un à la longueur, l'autre à la largeur de la coque; mais fréquemment l’on constate une autre disposi- tion, qui fait que les écailles forment deux séries de lignes traversant la coque en diagonale el s’entre-croisant mutuellement à angles droits ; alors, chose curieuse, ce n’est presque toujours que l’une des faces que celte disposition concerne, la face opposée étant normale. Ce fait semble montrer une tendance à une division de la coque en deux parties indé- pendantes, ou valves, l’une supérieure, l'autre inférieure, et j'ajouterai que celte lendance pourrail exister non seulement dans la Quadrula, mais dans toutes les formes à coques aplaties, Euglypha, Heleopera, Assulina et d’autres, dont on trouve parfois des moitiés de coques déta- chées. Nous passons maintenant à des formes dont le genre Euglypha peut être pris comme type, et où des écailles hyalines, géométriquement ovales ou arrondies, forment par leur réunion des dessins de la plus grande élégance. Ces écailles, qui représentent en coupe des lentilles concaves-convexes, sont dans loutes les espèces du genre Euglypha (KX 26) d’un ovale parfait plus ou moins allongé et sont disposées en séries diagonales régulières; imbriquées d'avant en arrière sur une très pelile 24 ÉTUDES portion de leur surface, elles laissent, en principe, entre les lignes de jonction, des aréoles hexagonales à côtés formés par des segments de cercle; la plupart du temps, dans les coques jeunes, un examen attentif fait distinctement constater la présence de ces écailles ovales; mais en général on ne distingue que les dessins hexagonaux et, dans beaucoup de cas, surtout lorsque la coque est âgée, il est impossible, même avec la plus grande attention, d’y découvrir autre chose. Cette différence d’ap- parence suivant l’âge provient de la matière amorphe, chilineuse, qui cimente les écailles entre elles et qui, peu abondante à l’origine, finit par constituer des nervures en relief qui cachent les bords des écailles; ces nervures, très fines d’ailleurs dans la plupart des individus ou des espèces, deviennent beaucoup plus fortes dans d’autres; ainsi, dans une forme qui semble appartenir à l'Euglypha strigosa, mais que sa constance doit faire regarder comme une variété particulière, l'abondance de la matière cimentitielle est telle, qu’elle constitue la majeure partie de la coque, laquelle prend une teinte jaunâtre, et que les aréoles ne sont plus que des lacunes indistinctement hexagonales; autour de la bouche, cette matière forme même un anneau ou bourrelet continu. Dans toutes les Euglypha, sauf V'Eugl. minima, dont la lèvre est lisse, les écailles de la bouche sont modifiées sur leur côté antérieur en ce sens qu’elles portent de véritables dents; mais ces dents ne résultent pas, comme on Île croit à première vue et comme on les représente géné- ralement, de simples encoches creusées dans Pécaille; ce sont des cous- sinets ou des larmes allongées, dont le gros côté dépasse le contour libre de l’écaille et dont la partie étirée va mourir peu à peu vers le centre. En général, surtout dans lPEugl. cata (ÂX, 53), chaque écaille de la bouche porte cinq de ces dents, une au milieu plus grosse, flanquée de chaque côté de deux autres diminuant régulièrement d'épaisseur; d’au- tres fois, et peut-être normalement pour certaines espèces (Euglypha alveolata”?), les dents sont en nombre plus considérable. Nous verrons plus tard, en parlant des écailles de réserve, que ces dents se forment en même temps que la plaque et ne résultent pas d’un dépôt subséquent fait par l'animal sur sa coque déjà formée. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 25 Si dans les Euglypha les écailles sont ovales, dans les Trinema (X, 51, 55, 56) on les trouve parfaitement rondes; mais ici la forme compliquée des contours de la bouche a donné lieu à une modification, qui consiste en ce que, dans celle région, les grandes écailles qui couvrent la masse du corps s'arrêtent brusquement pour céder la place à d’autres écailles, rondes aussi, mais (rès pelites, qui font cadre à la bouche; on peut sur- tout bien les voir dans cette variété de Trinema enchelys, que l'on pour- rait appeler galeata (X, 62), et où la région en avant de la bouche est occupée par une large visière revêtue de trois rangées de ces petites écailles. Dans le genre Sphenoderia, la forme des plaques varie suivant les espèces, rondes dans la Sphenoderia lenta (X, 28), elles sont elliptiques dans la Sphen. dentata (X, 45) et se recouvrent largement, de manière à laisser des aréoles hexagonales relativement petites. La collerette dente- lée qu’on trouve dans cette dernière espèce n’a pas d’écailles et doit être considérée comme de nature purement chilineuse, car après l’action de la chaleur rouge il n’en reste pas trace. La Sphenoderia fissirostris (X, 33), dont le corps est ovoide, possède une enveloppe formée d’abord de deux rangées de très grosses écailles, la première à la partie antérieure de la coque, l’autre en revêtant la zone la plus large; puis vient en arrière une rangée d’écailles plus petites et plus arrondies, el enfin le fond de la coque, fermé par quelques plaques arrondies aussi. L’enveloppe entière ne porte qu’une vingtaine d’écailles, distribuées avec un ordre parfait. Dans cette espèce également, la bou- che, d’une forme toute particulière, comme nous le verrons plus tard, semble être purement chitineuse. Dans toutes ces formes, Quadrula, Euglypha, Sphenoderia, Trinema, la coque résiste parfaitement à l'acide sulfurique concentré, en modifiant cependant ses contours, de manière à montrer des nervures plus sail- lantes; la simple chaleur rouge détruit la chiline, mais laisse générale- ment en ordre parfait les écailles qui, peut-être, se soudent entre elles; l'acide sulfurique bouillant dissémine les écailles dans toutes les direc- TOME XXXI. 4 26 ÉTUDES lions, mais, si l'expérience est conduite avec précaution, on les retrouve en un petit tas, plus ou moins déplacées (X, 60). Or il est un genre, celui des Assulina (VIT, 68, 69), où même l'acide sulfurique bouillant n’a pas le pouvoir de disséminer les écailles, et dont la coque reste tou- Jours entière après cette réaction. Pour expliquer ce fait exceptionnel, il est bon de remarquer, par exemple sur une Assulina semilunum, que les écailles, d’ailleurs semblables à celles des Euglypha, mais plus épaisses et d’un ovale très allongé, se recouvrent assez largement pour qu’une moitié à peine de l’écaille soit libre, le reste‘étant caché à peu près com- plètement sous les écailles de la rangée précédente. Même sur le vivant, ces écailles semblent être soudées très fortement les unes aux autres par des bourrelets jaunâtres, de sorte que, tant à cause de l’imbrication exa- gérée que de la quantité du ciment, on peut s'expliquer la grande résis- tance opposée à l'acide sulfurique par ces coques. L’enveloppe hyaline très aplatie de la Placocysta spinosa (X, 11) est formée de grandes écailles semblables à celles des Euglypha; mais les plaques de la bouche n’ont pas de dents et sont, de même que celles des côtés, moins égales que les autres; la matière chitineuse y ést aussi par- failement hyaline. Nous parlerons plus tard des grandes et fortes épines qui protègent les côtés de cette belle espèce. Il me reste à parler de deux sortes de coques d’une nature loute par- ticulière et que l’on trouve dans les genres, très différents aussi, des Arcella et des Cyphoderia. La coque des Arcella (PI. V) est normalement formée de plaques excessivement petites, très épaisses, et qu’à l'exemple de Hertwig et Lesser on pourrait appeler des prismes. Lorsqu'on regarde de tranche une membrane d’Arcella, on voit que ces prismes reposent sur une cuti- cule interne jaunâtre ou brune, très fine et continue, et que la mem- brane dans son ensemble est striée d’une infinité de lignes parallèles entre elles, mais normales à la surface de l'enveloppe; ces stries repré- sentent alors sans doute les arêtes de jonction des prismes; vue d’en haut, la membrane est toute composée d’aréoles hexagonales régulières, Wim été CR A PI Se y d L PORR SR SRE SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 21 qui ne représenteraient à leur tour que la face terminale de ces mêmes prismes. Cependant mes observations, appuyées par celles que j'ai faites égale- ment sur le genre Cyphoderia, m'ont conduit à penser que les prismes des Arcella ne seraient après tout que des écailles, très épaisses, el que les stries transversales comme les dessins hexagonaux ne seraient dus qu’à la matière chitineuse interposée entre les écailles. Mais tandis que dans les Euglypha ces dessins peuvent être expliqués par l’empiètement régulier des plaques les unes sur les autres, empiètement qui n’a pas lieu dans les Arcella, il se pourrait ici que les écailles fussent jointes les unes aux autres par un système de ponts semblable à celui que je décri- rai pour la Cyphoderia'. La matière chitineuse des coques des Arcella est plus ou moins abon- dante et en même temps plus ou moins foncée suivant l’âge des indivi- dus; dans les exemplaires âgés, la coque, vue à un faible grossissement, est souvent d’un beau noir violacé brillant et couverte de facelles mame- lonnées qui la font ressembler à un épi mûr de maïs; mais, en prenant un objectif plus fort, on voit que la coque est brune et que le pointillage résulte d’un épanchement de matière chitineuse assez abondant pour ne laisser, au lieu d’aréoles hexagonales, que de petites lacunes arrondies ou à contours irréguliers; il est alors toujours facile de faire apparaître les dessins hexagonaux en soumettant la coque à l’action de l'acide sul- furique. Les coques des Arcella adultes résistent parfaitement à la chaleur rouge, en se déformant et en devenant d’un beau rouge de brique; mais en employant l'acide sulfurique bouillant, je n'ai jamais vu d'autre trace laissée qu’une tache à peine visible, laquelle était formée de grains infi- niment petits qui ne pouvaient pas représenter les écailles. Cette obser- vation assez délicate serait d’ailleurs à refaire. ‘ D’après Taranek, la couche extérieure de la coquille des Arcella ne consiste pas en prismes creux, mais en petites cellules alvéolaires-hexagonales, ouvertes à la surface (?). 28 ÉTUDES Les coques vieilles et vides des Arcella se décomposent peu à peu dans l’eau, elles s’éclaircissent, se déforment, se boursouflent, puis toute trace des aréoles disparaît pour faire place à une membrane continue, glauque et couverte d’une poussière de ponetuations très petites (V, 64). Quant aux écailles des Cyphoderia (VW, 50 à 6%), elles présentent la plus grande analogie avec celles des Arcella; sur une coupe transversale on y voit également une cuticule fine interne, pigmentée, d’où partent les stries infiniment nombreuses traversant la membrane proprement dite; la surface est également ornée de dessins hexagonaux. Chose curieuse, J'ai souvent constaté que ces dessins étaient beaucoup plus petits à l’intérieur, c’est-à-dire sur la face touchant la cuticule, que sur la face libre extérieure, comme si la cuticule était elle-même couverte de dessins. Comme dans lArcella, la matière chitineuse est plus ou moins abondante, mais la coque est plus claire, n’allant jamais au delà du jaune. J'ai pu faire sur la Cyphoderia certaines observations particulières qu'il ne sera pas inutile de rapporter. D'abord un fait curieux à men- tionner est que dans une pêche j'ai trouvé un as£ez grand nombre d’in- dividus dont les aréoles, au lieu d’être hexagonales, se présentaient comme de petits triangles isocèles, parfaitement égaux entre eux, repo- sant les uns contre les autres, de manière qu’un triangle à base tournée en arrière fût situé entre deux autres dont la base regardait en avant, et que six de ces triangles formassent par leur réunion un hexagone allongé parfait (VIIT, 56). Ensuite j'ai constaté dans une ou deux occasions, sur des coques très grandes semblant appartenir à une variété particulière, la présence, au lieu de prismes, d’écailles rondes empiétant régulièrement les unes sur les autres, comme dans les Euglypha (VHX, 65, 66). Ce fait est intéres- sant en ce qu'il pourrait servir à expliquer la structure de la membrane; mais, même dans cette variété, le cas cité était anormal. Enfin ces coques de Cyphoderia peuvent résister à lacide sulfurique bouillant, sans même se désagréger complètement; une coque ainsi SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 929 traitée, puis passée à la chaleur rouge, se montre alors composée d’écailles rondes, hyalines, reliées largement entre elles par des ponts; ces espaces de soudure, ou ponts, au nombre de six pour chaque écaille et disposés à des distances très régulières, sont assez larges pour ne lais- ser de libres entre eux que de petites lumières rondes ou perforations, qui, alors, grâce à leur disposition régulière, forment par leur réunion des dessins ponctués d'un hexagone parfait (VIIL, 58). Si nous récapitulons maintenant brièvement ce que nous avons vu sur l’enveloppe des rhizopodes testacés, nous pourrons dire que les mem- branes ou coques y sont formées, dans la plupart des formes, d’une malière chilineuse ou chitino-siliceuse, mêlée à des éléments purement siliceux, de provenance étrangère ou sécrétés par l’animal lui-même, et qui, peu abondants parfois, peuvent finir par dominer assez pour consli- tuer la plus grande partie de l'enveloppe. La matière chitineuse forme un substraltum ou couche interne plus ou moins épaisse (presque absente dans les Difflugia pierreuses), que l’on peut facilement observer, par exemple, sur des fragments cassés de coquilles. Jai également ren- contré un exemplaire de Difflugia bacillifera, dans lequel cette couche, ne porlant que deux ou trois diatomées, élait presque seule existante; elle représentait alors une coque hyaline, très mince et très résistante. Mais la matière chitineuse ne se borne pas à former un substratum interne; elle pénètre encore entre les écailles ou autres éléments siliceux, les cimente les uns aux autres, souvent les déborde en formant des ner- vures en relief, ou même les recouvre complètement. Quant à la formation même de la coque par le plasma, nous en repar- lerons en traitant des phénomènes de multiplication et de reproduction. Un fait curieux à noter, et sur lequel Bütschli a déjà attiré l'attention, c'est que les coques des rhizopodes, même celles qui ne semblent pres- que constituées que par de la silice amorphe, se colorent parfaitement, quoique lentement, par le carmin, l’hématoxyline, etc.'. Les expériences ! Cette coloration est même très avantageuse (surtout avec l’hématoxyline), dans la préparation au baume de coquilles de Trinema, Euglypha, Quadrula, etc., qui à l’état naturel s’éclaircissent dans la résine et ne s’y distinguent pas facilement. 30 ÉTUDES que J'ai faites à ce sujet m'ont néanmoins montré que les écailles de toutes ces espèces, après avoir élé passées à une forte chaleur ou à l’acide sulfurique bouillant, se montrent alors rebelles à toute tentative de coloration; d’où 1l faut inférer que sur le vivant ces coques sont revé- lues sur toute leur surface d’une couche fine de chitine ou de matière organique, qui est seule en cause dans la coloration artificielle. Après celle description générale de la membrane des rhizopodes, il ne sera pas hors de propos d'ajouter quelques mots sur la couleur que peu- vent revêtir ces membranes. Beaucoup, et ce sont surtout soit les mem- branes plastiques (Pamphagus, Cochliopodium), soit les coques compo- sées de grandes écailles régulières (Quadrula, Euglypha, Sphenoderia, Trinema), sont parfaitement hyalines ou ont tout au plus une indication de nuance verte ou jaunâtre; mais le jaune brunâtre est la couleur naturelle de la plupart des coques. Les Hyalosphenia sont d’un jaune très clair, tout comme quelques formes de Nebela (Nebela collaris ; Nebela militaris, où le jaune prend une nuance chamois); la plupart des Nebela cependant ont des écailles hyalines verdâtres et deviennent jaunes plus tard. Dans d'autres (Difflugia, Pseudodifflugia, Centropyxis), les pierres ou les écailles sont comme enlacées dans un réseau de ner- vures jaunes ou vertes, poncluées de brun. Les coques des Arcella varient beaucoup de couleur suivant l’âge; dans lArcella vulgaris, par exemple, la coque d’abord incolore prend plus tard une teinte jaune, puis brune, et enfin d’un beau noir violet brillant (rougeàtre à la lumière incidente). Toutes ces coques s’éclaircissent considérablement par l'action de l'acide sulfurique, le noir, par exemple, de l’Arcella pas- sant d’abord au rouge, puis au brun et au jaune, et la membrane devient enfin hyaline. Il faut remarquer aussi que les coques commencent à s’éclaircir d’elles-mêmes dès qu’elles sont abandonnées par l’animal ou simplement si l’animal y reste longtemps enkysté; mes observations me portent même à conclure que cette coloration, d’abord nulle chez le jeune, devient toujours plus foncée, pour arriver à un maximum con- cordant avec l’optimum d'âge et de vigueur de l’animal, et décroit à par- ür de ce moment-là. jen hat the rc god Hu ét à DEP M EL à «be SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 31 Quant à la nature de la matière colorante, il est probable, comme l'ont dit plusieurs observateurs, qu’il faut presque toujours la chercher dans un oxyde de fer. Mais il est d’autres espèces où la coloration pourrait être due à d’autres éléments. Dans l’Assulina semilunum, la coque est d’une couleur chocolat ou plutôt de cette teinte que les peintres appel- lent garance brune, et celte couleur n’est pas également distribuée sur toute la coque, mais forme d'ordinaire deux zones ou larges rubans plus foncés, un à la bouche, l’autre à mi-hauteur; la couleur subsiste dans celte espèce, quoique plus claire, après l'action de l'acide sulfurique con- centré, mais elle disparaît peu à peu et même tout à fait d'elle-même sur des membranes vieilles et en cours de décomposition. Il est à remar- quer que dans cette espèce, comme la déjà dit Taranek, la teinte brune n'apparaît que peu à peu après formation de la coque. C’est, en effet, ce que J'ai observé sur des individus jeunes provenant de division. Différente encore de la précédente est la couleur de lespèce que je décrirai sous le nom de Æeleopera rosea; la coque est ici d’un beau rose de vin, plus ou moins foncé; l'acide sulfurique concentré n’a d'autre effet sur cette coque que de léclaircir, en lui donnant une teinte rose fleur de pêcher, ou encore qui rappelle parfaitement celle d’un oxyde de manganèse (Rhodonite). Comme, si je ne me trompe pas, les réactions faites sur celte coque concordent assez bien avec celles d’un oxyde de manganèse et que, d'autre part, ce minéral existe disséminé en quantité appréciable dans les gneiss du Taunus, qui forment la majeure partie des terrains avoisinant Wiesbaden, il est fort possible que la coloration de l’Heleopera rosea soit en effet due à cette substance. Quant à la cou- leur chocolat de l’Assulina, je ne crois pas que l’on soit fondé à la rap- porter à une semblable origine. Avant de terminer ce chapitre sur l'enveloppe des rhizopodes d’eau douce, je voudrais consacrer encore quelques instants à l’examen des appendices ou ornements que l’on trouve dans certaines espèces. Ce sont tout d’abord les cornes, qui ornent la membrane de quelques formes; dans la Centropyxis aculeata (V, 24, 25), elles sont purement 32 ÉTUDES chitino-siliceuses", revêtues tout au plus quelquefois de quelques petites écailles; Claparède et Lachmann, ainsi que Carter, Entz, Barnard, ont décrit dans différentes espèces ces cornes comme étant ouvertes au som- mel el destinées au passage de pseudopodes; pour mon compte, je n’ai Jamais pu voir d'ouvertes que deux ou trois cornes cassées; J'ai au con- traire constaté en mainte occasion que ces cornes, du reste parfaitement creuses el à cavité en continuation avec celle de la coque, sont normale- ment fermées à leur sommet par un véritable bouchon d’une matière analogue à celle qui forme la corne, mais beaucoup plus claire; ce bou- chon dépasse longuement à l'extérieur le tube qui l’enserre, de sorte que ce dernier paraît brusquement acuminé. Dans les exemplaires où ce bouchon est bien visible, le sommet du tube lui-même est également plus clair et semble plus plastique que sa base, comme si la croissance se faisait à celle extrémité; mais plus souvent le tube est terminé en cul- de-sac, confondu absolument avec le bouchon qui termine la corne comme un ongle ou une dent. Les cornes de la Centropyæis aculeata ne revêtent jamais toute la coque, mais sont disposées sur une seule ligne entourant l'animal et séparant une face dorsale d’une face buccale ou ventrale; ces cornes ne garnissent également que larrière ou, en tout cas, sont toujours absentes de la partie antérieure autour de la bouche; leur nombre est excessive- ment variable, allant de un, ou plutôt de zéro, à une douzaine environ; on peut en dire autant de leur longueur, comme de leur forme plus ou moins droite ou recourbée. Quelques Difflugia possèdent aussi des cornes; la plus belle est la Difflugia corona (AV, 15), qui en a généralement quatre (quelquefois deux, d’autres fois sans doute plus de quatre), formées surtout de ma- tière chitineuse où sont agglulinées de petites pierres ou aussi de véri- tables écailles simulant les pierres et formées par l'animal. La Difflugia bicornis (IV, 12) en a deux, très larges à la base et qui ne sont que des 1 Barnard a décrit ces cornes comme présentant l'apparence de la diatomine. (Americ. Quart Microsc. Journ. Vol. 1.) 4 à SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 99 prolongements acuminés de la coque pierreuse. La Difflugia elegans (IV, 4) porte à sa partie postérieure un prolongement souvent très long, ou tube formé de pierres beaucoup plus petites que celles qui recouvrent le reste de la coque; ce tube, tronqué brusquement au sommet mais qui semble cependant fermé, est rarement absolument droit lui-même, mais se voit souvent plus ou moins recourbé à gauche ou à droite, jusqu’à présenter la forme d’un crochet. Enfin dans la Difflugia amphora, la Difflugia acuminata et quelques autres formes encore, la coquille est simplement acuminée, formée de petites pierres choisies, mais on ne peut plus ici donner le nom de corne à la pointe qui termine l’enveloppe. Un genre tout différent d'appendices est constitué par la présence de diverlicules ou de brides que lon trouve à l’intérieur de la coque; on les voit quelquefois dans la Centropyxis aculeata où Leidy les a le premier observées, mais où elles sont une exception; puis normalement dans la Difflugia constricla, où au moins dans une variété particulière de celte espèce; elles sont également normales dans la Centropyxis laewigata (N. 44, 52, 53, 55), où Je les ai trouvées le mieux développées. Ces brides internes résultent du fait que dans ces espèces la bouche, ou le col invaginé se prolonge sur un de ses bords en un lambeau chitineux, généralement foncé, uni ou déchiqueté qui traverse la coque interne et va en rejoindre la paroi au-dessus et en avant de la bouche, pour se souder avec elle. Dans la Centropyxis laevigala, j'ai toujours vu cetle bride, large et foncée, couverte d’écailles très larges que ne pos- sédait pas le reste de la coque. Il faut ajouter que même dans les espèces où la présence de ces brides est normale, on trouve toujours beaucoup d'individus qui ne la montrent pas ou chez lesquels la bride semble être en cours de formation, comme une languette interne qui se dirigerait vers la paroi mais ne l’aurait pas encore rejointe. Peut-être faut-il chercher la raison d’être de ces brides dans le fait, en tout cas indubi- table, qu’elles consolident fortement la coque aux alentours de la bouche. C'est peut-être aussi une explication de ce genre qu'on pourrait TOME XXXI. Hi 34 ÉTUDES donner aux deux tubes que j'ai trouvés dans une espèce de Mebela, la Nebela bigibbosa (VI, 88, 90), où ils ne manquent Jamais. Si l’on re- garde un de ces animaux par sa face aplatie et en mettant lobjectif au point sur la face supérieure de la coque, on voit que celle dernière, près d’un des bords latéraux, à droite, par exemple, est repoussée en un point, de manière à former un creux; or ce creux, ou cette invagination, est continué à l’intérieur en un véritable tube qui, traversant la coque un peu en biais, finit par aller rejoindre la paroi opposée, à laquelle il se soude. Si maintenant on examine la face inférieure de la coque, on voit qu’elle présente également une invagination, située à peu près sur la même ligne que la première, mais sur l'autre bord, à gauche, et que celte invagination est continuée en un appendice de même nature, seu- lement dirigé en sens tout contraire; autrement dit si, pour suivre la marche de linvagination et du tube on avait dû, en premier lieu, abaisser continuellement lobjectif, 11 faudra, partant de là, le relever continuel- lement pour voir, sur l’autre bord de la coque, les mêmes apparences se reproduire dans le même ordre. Cependant il arrive fréquemment, peut-être dans la plupart des cas, que les tubes invaginés n’arrivent pas à rejoindre la face opposée à celle d’où ils sont partis et ne figurent que des sortes de cornes internes, d’une forme très particulière, qui semblent être ouvertes el un peu évasées à leur extrémité libre. Cette extrémité, soit libre soit soudée, est d'ordinaire très foncée et se voit comme un petit anneau, ou comme formé de bourrelets vermiculaires chitineux arrangés en anneau. Vue à un faible grossissement, la coque de la Nebela bigibbosa se re- connaîl toujours facilement à deux petites taches noires situées sur une même ligne au tiers de la hauteur de la coque, à partir de la bouche, taches qui représentent les extrémités des tubes internes. Il faut ajouter que ces tubes sont très difficiles à étudier dans leurs détails; il ne m'a souvent pas été possible de déterminer leur direction exacte, et d’autres fois leur nature tubulaire semblait n’être évidente que pour leur partie basale, le reste n'étant plus qu’une bride foncée. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 35 Les tubes de celte dernière espèce me conduisent à parler de véritables perforalions, de nature bien différente d’ailleurs, qui caractérisent les coques de certains rhizopodes el qui peuvent être rangés sous deux calégories, les pores latéraux des Nébélides et les pores buccaux des Arcella. Dans les Nébélides, ces pores sont toujours, lorsqu'ils existent, au nombre de deux (peut-être y en a-t-il quelquefois quatre ou plus encore, mais le cas doit être très rare et anormal), et situés l’un à gauche, l’autre à droite sur les côtés de la coque. Ce sont des perforations arrondies, plus petites à la face externe et évasées à la face interne de la paroi qu'elles traversent; autour de l'orifice, sur cette dernière face, la matière chitineuse est relevée en coussinet. Ces pores existent normalement, au liers environ de la longueur de la coque à partir de la bouche, dans les Nebela bursella (VIX, 6), Nebela militaris (VIF, 17), dans la Nebela bigib- bosa (VI, 90, 91) où ils sont très voisins de l'invagination précédemment décrite, mais sans avoir rien à faire avec elle; souvent on les trouve dans la Nebela carinata, quelquefois dans la Nebela flabellulum ; ls manquent normalement dans la Mebela collaris où on peut cependant les trouver par exception. La Nebela galeata et la Nebela dentistoma semblent en être dépourvues, mais 1l faut remarquer que ces pores, très faciles à dis- linguer dans les espèces à coque relativement unie, deviennent presque introuvables dans les coques rugueuses, de sorte qu'ils peuvent passer constamment inaperçus pour de longues séries d'individus; c’est peut- être pour cela que jusqu’à présent on n’en a décrit, dans le genre Nebela, que dans la Nebela bursella. Dans le genre Malosphenia, ces pores existent également et sont presque loujours très visibles; dans l’Æyalosphemia elegans (VII, 36), leur place est encore à la naissance du col, mais l'Æyalosphenia papilio (VII, 23) se distingue de toutes les autres Nébélides en ce qu’elle pos- sède constamment une paire de pores, situés en arrière el à l'endroit où la membrane commence à se recourber pour former le fond de la coque. Il est probable, comme l'ont dit Leidy et Taranek, que ces pores ser- 36 ÉTUDES vent à l'entrée et à la sortie de l’eau de respiration; en tout cas ils ne laissent jamais passer de prolongements protoplasmiques, sauf lorsque l'animal est artificiellement comprimé. Un peu différents, mais de fonctions semblables, sont les pores buccaux des Arcella (V, T1, 79); ce sont de simples trous, sans cous- sinet, percés tout autour de la bouche et très près de ses bords; ces pores peuvent donner de bons caractères pour la distinction des espèces; peu nombreux et assez grands, par exemple, dans l’Arcella catinus, ils sont très petits et en très grand nombre dans l’Arcella polypora et ces caractères peuvent être considérés comme constants. Ces pores n’existent d’ailleurs pas dans chaque espèce, mais paraissent manquer dans l’Arcella vulgaris, Arcella gibbosa et d’autres. Dans une Arcella d'espèce indéterminée, J'ai vu, au passage d’un cou- rant d'acide sulfurique qui faisait pâlir la membrane, apparaître un anneau de très petites perforations sur la face dorsale de la coque, à une grande distance du centre; mais c’est la seule fois que j'ai pu constater ce phénomène. Pour terminer ce qui à rapport aux appendices de la coque, 1l me reste à parler des épines ou aiguilles siliceuses qu’on rencontre dans quelques espèces. Les mieux caractérisées sont celles des Euglypha, où on les trouve extrêmement variables de forme, de longueur et de po- sition. Dans l'Euglypha strigosa (XX, 58) elles sont généralement très courtes, très nombreuses, droites et roides, et recouvrent la coque tout entière; dans lEuglypha cliata typique (IX, 41, 49) elles sont plus grandes, plus épaisses, renflées au milieu et terminées par une base en tête de clou, généralement fixées par paires sur les nervures de la coque, les deux aiguilles partant d’un même point, puis faisant entre elles un angle plus ou moins ouvert; enfin elles n’existent, dans cette espèce, que sur les côtés. Mais entre les deux extrêmes que montrent l'Euglypha strigosa et l'Euglypha ciliala typiques, les formes de transition sont si nombreuses qu’il est impossible de dire où commence et où s'arrête la distinction d'espèce. L’Euglypha fiifera (XX, 69, 71) ne porte Lens he SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 37 que très peu d’aiguilles, de six à dix-huit, seulement sur les côtés, dis- posées souvent par paire et extrêmement longues; dans l’Euglypha heterospina (IX, 77) on trouve deux sortes d’aiguilles, les unes courtes disposées sur tout le corps, les secondes très longues situées presque exclusivement sur les bords. L’Euglypha cristata n’a plus d’aiguilles qu’à son extrémité postérieure, où elles forment une aigrelte très élé- gante (IX, 85, 89). Enfin les plus belles aiguilles, celles de la Placocysta spinosa (X, 11, 13, 14), sont très grandes, épaisses, présentent une grande analogie avec celles de l'Euglypha cihiata, ne se trouvent que sur les côtés, où elles sont disposées le plus souvent par paires, et sont terminées à la base en tête de clou. Quelquefois on les trouve couchées sur la coque, leur base s’élant coudée en charnière. Ces différentes aiguilles sont toujours siliceuses et résistent, de même que les écailles, à l'acide sulfurique concentré bouillant comme à la chaleur rouge; mais après l’action de ces réactifs on les trouve un peu déformées, raccourcies, comme si sur le vivant elles avaient été recou- vertes d'un vernis maintenant disparu. Il n’est d’ailleurs pas impossible que ce vernis n’exisle réellement et ne préside à la croissance de laiguille. Cette dernière semble, en effet, s’accroître pendant la vie de l'animal, et comme d'autre part je n'ai pas trouvé dans le corps mou des rhizopodes des aiguilles véritables parmi les écailles de réserve qui sont destinées à former de nouvelles coques, il se peut que le mode de formation des aiguilles soit différent de celui des écailles. À part les formes que je viens de citer, auxquelles il faut ajouter une espêce nouvelle de Trinema (Trinema spinosum, X, 72), dont Je n’ai malheureusement vu qu’un individu, je n’ai constaté la présence d’ai- guilles siliceuses véritables dans aucun rhizopode"; cependant on peut mentionner comme s’en rapprochant les aspérilés qui ornent la face ! Les soi-disant cils, ou épines, décrits par Leidy sur la coque de quelques rhizopodes (Nebela barbata), doivent être regardés comme des parasites, probablement des champignons; nous y reviendrons en traitant des parasites. 38 ÉTUDES postérieure de la coque dans l’ÆHeleopera sylvatica (VI, 79) et qui ne proviennent que d’une modification des écailles ordinaires lesquelles, au lieu d’être couchées à la surface de la coque y sont plantées de champ, en même temps que leur forme est souvent modifiée jusqu’à prendre celle d’une épine. Ajoutons que ce genre Heleopera à, de même que d'autres rhizopodes (Centropyæis, Difflugia constricta), une tendance à se garnir le fond de la coque de reliefs, formés par l’animal lui-même, comme les écailles, ou bien étrangers, comme les pierres ou les petites algues (diatomées, pro- tococcus). Après avoir parlé de la structure de la membrane dans les rhizopodes lestacés, il ne sera pas hors de propos d'ajouter quelques mots sur la forme qu'affectent en général ces enveloppes. Je ne m'arrêterai d’ailleurs que très peu sur ce sujet, car ces formes varient beaucoup d'espèce à espèce el les détails qu’on en peut donner seront mieux à leur place dans la partie systématique de cet ouvrage. Nous avons vu que certaines espèces ont une membrane souple, qui se plisse et se moule sur le plasma interne en se déformant avec lui. Mais dans la plus grande partie de ces animaux les coques sont parfaitement solides et les défor- mations du plasma ne changent rien à leurs contours. La plupart des véritables Difflugia, celles qui sont couvertes de pierres, ont une forme allongée ou ovoïde ou globuleuse et il est rare qu’une coupe transversale de la coque ne soit pas arrondie. Mais à part les Difflugia, on peut dire que la plus grande partie des rhizopodes d’eau douce ont des coques plus ou moins aplaties, soit de haut en bas (Arcella, Centropyxrs, elc.), soit le plus souvent sur les côtés; cel aplatissement peut devenir assez considérable pour que le plasma ne forme plus qu'une plaque mince. La coupe transversale de la coque donne alors une figure d’un ovale plus ou moins aplati (Euglypha, Nebela, etc.), qui, dans beaucoup de formes (Assulina, Corythion, Placocysta, etc.) devient celle d’une lentille biconvexe; un fait curieux à remarquer est que dans ces dernières formes on trouve souvent des coques vides ou dont lanimal est malade ou SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 39 depuis longtemps à l’état de repos, dont l’une des valves à éprouvé un retrait qui l’a rapprochée de l’autre, de sorte que la coupe de la coque est celle d’une lentille concave-convexe. Les dessins qui figurent les coupes, transversales ou longitudinales, à travers les coques des rhizopodes, ont une importance véritable pour la systématique, en ce qu'ils sont presque toujours très constants pour une même espèce. On peut d’ailleurs en dire autant, si l’on fait abstraction de quelques formes éminemment variables (Centropyxis aculeata, Eu- glypha cliata), de la forme lout entière et même de la grandeur de la coque. Nous verrons plus tard que les rhizopodes, loin de varier dans des proportions infinies comme on l’a dit souvent, peuvent presque tous être calalogués en espèces parfaitement délimitées, ne se mêlant jamais entre elles el peut-être tout aussi bien fixées que chez les animaux supérieurs. La forme, la position, la nature de la bouche sont très variées d'espèce à espèce. La bouche est ronde, ovale, allongée, linéaire, évasée, fendue sur les côtés; terminale, excentrique, invaginée, dentée, ornée de pierres ou d'algues rondes, etc. en rapport avec la forme et la constitution de la coque tout entière. Sa description détaillée sera d’ailleurs aussi mieux à sa place dans la partie systématique. Deux mots encore sur les coques anormales. Elles ne sont pas rares, et la plupart du temps l’anomalie provient d’un dédoublement ou, en d’autres termes, représente en quelque sorte un monstre double. C’est surtout dans l’Assulina semilunum que j'ai constaté la présence de ces monstres doubles (VITE, 87) plus ou moins caractéristiques, quelquefois avec un noyau, d’autres fois avec deux; dans ces formes, la coque semble résulter de la confluence de deux individus qui, faisant entre eux un angle aigu, sont liés par leur partie antérieure et n’ont à eux deux qu’un orifice buccal commun, leur partie postérieure restant libre et indépen- dante; la coque double est alors cordiforme et la région qui va de l’é- chancrure du cœur à la bouche représente la zone de soudure; il faut remarquer également que les écailles de chaque demi-individu, im- 40 ÉTUDES briquées d’arrière en avant, rencontrent celles de l'autre sur cette ligne de soudure; elles y sont alors disposées sans grande régularité, empiétant les unes sur les autres et déviant de leur direction normale. J’ai trouvé un jour un très bel individu de Trinema enchelys (X, 70), formé de deux coques séparées sur toute leur longueur, mais r’ayant à elles deux qu’une seule bouche; les deux coques étaient placées direc- tement à la suite l'une de Pautre, et figuraient par leur réunion un tube renflé aux deux bouts, et ouvert en un seul orifice à égale distance des deux extrémités. L’Euglypha cihata (IX, 54, 55), espèce excessivement variable d’ail- leurs, est très sujette aux déformations, qui lui font perdre sa régularité, la boursouflent, la renflent ou l’étranglent dans une région ou dans une autre jusqu’à la rendre méconnaissable. Un exemple curieux, mais représentant un phénomène d’un autre ordre, est celui d’une coque d’Euglypha ciliata ({X, 56) parfaitement bien formée et symétrique d’ailleurs, mais dépourvue d’aiguilles et dans laquelle, par contre, une partie des écailles de lextrémité postérieure s’élaient détachées de la coque sur laquelle elles étaient alors simplement et régulièrement implantées par une de leurs extrémités, remplaçant ainsi les aiguilles absentes". STRUCTURE DU PLASMA On s’est beaucoup occupé, dans ces dernières années, de la structure du protoplasma, et cette étude a donné lieu à des discussions scien- üfiques qui sont loin d’être terminées. Eu égard au genre de travail 1 Leidy a décrit une coque chitineuse urcéolée comme appartenant à un rhizopode, qu’il a appelé Difflugia cratera ; mais plus tard l’auteur lui-même a pensé qu’elle se rapporterait plutôt à un infusoire voisin du genre Tintinnus. Imhof la considère en effet comme appartenant à un tintinnode, et propose pour cet infusoire le nom de Codonella cratera. J’ai trouvé quelques-unes de ces coques, et je ne puis que confirmer également l’opinion qui veut qu’elles proviennent d’un infusoire. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. M que j'avais entrepris, comme à l’insuffisance des instruments que J'avais à ma disposition, je n'ai pu m'attacher à des observations approfondies sur la nature physique du protoplasma et je ne m’arrêterai que quelques instants sur le sujet. Le plasma des amibes et des rhizopodes, en général, ne peut jamais, même dans lectosarc, être appelé absolument hyalin; on pourrait plutôt le comparer à une lame de verre dépoli. Cette apparence semble provenir, comme l'ont dit plusieurs auteurs, d’une texture granuleuse très fine, les granulations donnant lieu, par leur réunion, à une appa- rence de structure réliculée (ne{z/ormige Struktur); Bütschli est d'opinion que cette structure n’est en réalité pas réticulaire, mais alvéolaire, et résulte de lexistence de vacuoles infiniment nombreuses et échappant par leur ténuité à nos meilleurs microscopes, autrement dit d’une émulsion ressemblant à celle que forme de la mousse de savon; l’auteur cile, à l'appui de son opinion, des expériences très ingénieuses qu'il a faites sur des émulsions artificielles. Je ne suis pas à même de porter un jugement sur les expériences de Bütschli, cependant l’auteur semble conclure d’une conformité de structure à des actes physiologiques de cause toute physique aussi, et attribuer, par exemple, aux monvements compliqués des amibes, une même origine qu'à ceux qu'il a observés dans ses émulsions artificielles. Ces vues me paraissent un peu hasardées, car il est évident qu'une amibe agit avec une sorte de préméditation, recule devant un obstacle ou en fait le tour, modifie sa marche dans un but déterminé, poursuit des proies ou lance des pseudopodes pour leur barrer le chemin, etc., etc., phénomènes qui n’ont rien de purement physique, pas plus en tout cas que ceux de même nature qu’on étudie sur des animaux mieux organisés. Comme consistance, le plasma est extrêmement variable, allant d’une fluidité parfaite à une dureté relativement considérable. Chez certaines espèces d’amibes, qui marchent en procédant par Jets liquides, lesquels 1 « Nicht netzig, sondern wabig. » Biol. Central Blatt. Vol. VIII, n° 6. TOME XXXI. 6 49 ÉTUDES à peine au dehors se figent instantanément à la surface el qu'on pourrait appeler des amibes coulantes, le plasma est alternativement liquide ou durci (Amoeba proleus, Am. limax, Am. undosa); dans d’autres le phéno- mène est de même ordre, mais tout se passe plus lentement, comme si le plasma était plus compact dans toute sa masse (Am. angulata, Am. geminala, Am. Spalula); enfin d’autres espèces ne semblent jamais pro- céder par Jets et ont un plasma pâteux et lent à se déformer (Am. ra- dhosa); mais encore dans ce dernier cas il est fort probable que le plasma est identique et que toute la différence réside dans une moins grande quantité d’eau d’imbibition. Dans les rhizopodes testacés, on peut retrouver dans les pseudopodes toutes les modifications que lon constate chez les amibes ; chez les Mif- flugra, par exemple, les pseudopodes peuvent être comparés à des amibes coulantes, tandis que la Pseudodifflugia les aura analogues à ceux de l’Amoeba radiosa. Les pseudopodes filiformes des Euglypha, Cyphoderia, ete., sont, par contre, susceptibles d’une rigidité considé- rable, plus forte qu’on ne le voit dans aucune amibe, mais ici encore celle rigidité peut faire place à un mouvement coulant. Le plasma peut être aussi plus ou moins lisse ou collant; il arrive quelquefois que toute la surface est visquense, soit pour se recouvrir de débris dans lesquels l'animal se cache, soit pour agglutiner des proies; cependant le plasma visqueux est plutôt, chez les amibes, localisé à l'extrémité postérieure de lanimal où il pourrait bien avoir pour fonctions principales la prise de nourriture, comme nous le verrons plus tard. Cette sorte de plasma localisé à l'arrière existe, plus ou moins bien délimitée, dans toutes les amibes, en tout cas dans toutes celles qui marchent rapidement par un mouvement coulant, et semble résulter d'un épaississement du plasma ordinaire. Un phénomène également particulier à cette région de la queue, c’est sa tendance à se diviser en mamelons qui, dans certaines espèces ou certains individus, finissent par s’allonger en bätonnets ou en fibrilles détachées les unes des autres, formant une tête chevelue très régulière que l’animal traine après lui dans sa marche. Nous reviendrons plus tard sur ce sujet. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 43 Il arrive quelquefois que le plasma, surtout dans les pseudopodes lobaires ou étalés, paraît distinctement strié par des lignes longitu- dinales dirigées dans le sens du mouvement, très fines et pointillées en chapelets; c’est ce que J'ai observé à deux ou trois reprises dans la Centropyxis aculeata (NV, 35); nous savons trop peu de chose de la structure du protoplasma en général pour pouvoir trouver quelque rap- prochement entre la présence de ces stries el des phénomènes de dila- lation et de contraction volontaires, mais en étudiant dans un prochain chapitre les fonctions de ce protoplasma chez les rhizopodes, nous verrons qu'il est susceptible de mouvements rapides et compliqués, qui doivent nous faire considérer ce plasma comme bien plus différencié qu'on ne le croit en général. On à l'habitude de diviser le corps mou des rhizopodes en deux régions, lectosarc et l’endosarc. On peut dire qu'il n’est aucun rhizopode dans lequel on ne puisse distinguer une couche externe plus claire, quelquefois très fine, souvent épaisse, en général prompte à se déformer el qui représente l’ectosarc; en principe c’est toujours lectosarc qui fournit la matière des pseudopodes, mais dans les espèces où ces pseu- dopodes sont très larges, le plasma interne ou endosarc prend part à leur constitution, surtout chez les amibes, et en particulier les amibes coulantes, où le contenu liquide du corps semble jouer le principal rôle dans la formation des pseudopodes. Cet ectosarc se trouve cependant le plus souvent, et en rapport avec la forme de l'animal, localisé en bonne partie dans certaines régions; dans les amibes en marche il formera en avant une large zone claire et on le retrouvera également à l’arrière, où il constituera la houppe de la queue. Dans les rhizopodes testacés 1l sera localisé en avant pour former les pseudopodes, mais sur les côtés et en arrière du corps mou, ce sera lui encore qui formera les languettes amiboïdes ou épipodes destinées à attacher l’animal à sa coque. La grande masse du plasma que recouvre l’ectosarc est distinguée sous le nom d’endosarc; c’est elle qui renferme les inclusions de toute 44 ÉTUDES nature, la nourriture, le noyau, elle: qui forme, en un mot, la majeure parte de l'animal. Mais cet endosarc est souvent distinctement délimité lui-même en deux régions, pour lesquels Magoi el Cattaneo ont proposé les noms de mésoplasma et d’endoplasma; dans certaines espèces qui appar- Hennent au genre Æ£uglypha el à d’autres voisins, on trouve même d'ordinaire, lune derrière l'autre, quatre régions bien distinctes: en avant la région qui porte les pseudopodes, puis une zone claire à grains lins, souvent alvéolaire (Alveoläre Zone Gruber?), une zone remplie de granulations et de grains d’excrétion caractéristiques (Kornerzone), el enfin en arrière une zone hyaline renfermant le noyau, cette dernière correspondant sans doute au véritable endosarec (IX, 27). Dans la plupart des rhizopodes testacés, la grande masse de lendosare est moins clairement que dans l'Euglypha distincte en régions détermi- nées, mais pourtant on trouve presque toujours une différenciation entre une partie antérieure grisàtre, pleine de grains et de nourriture et une partie postérieure plus claire où est logé le noyau; c’est ce qu’on voit dans les Difflugra, Nebela, Hyalosphema, ete. Dans la Cyphoderia, dans l'Assulhina, la délimitation en zones distinctes se rapproche déjà de ce que l’on voit chez les Euglypha. Il est souvent difficile d’homologuer d’une espèce à l’autre les diverses régions que l’on observe ou même de bien déterminer ce que l’on voit dans un seul et même individu. Par exemple, dans une Amoeba ver- rucosu bien porlante et active, on observe une membrane plissée, très fine, puis, plus à l'intérieur, un plasma clair parcouru d’un large courant parfaitement délimité, dans lequel nagent des grains, des proies et le noyau lui-même; l’endosarc est-il ici représenté par la zone interne liquide et faudrait-il appeler mésosarc la zone grisâtre qui l’entoure ou bien cette zone grisätre est-elle elle-même lendosarc, parcouru de courants adventifs? Il y aurait bien des exemples à citer, qui sont de nature à nous rendre perplexes quant à la signification des différents éléments du plasma; SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 45 pour le moment nous nous bornerons à dire que si, comme on est porté maintenant à le croire’, le plasma tout entier des rhizopodes est de même nature pour tout l'animal et peut devenir, suivant le besoin, eclosare ou endosarc, pseudopode où plasma interne, cependant sur tel ou tel animal examiné à un moment donné, la délimitation en deux ou plusieurs régions sera parfaitement distincte et montrera des éléments au moins momentanément différenciés qui auront des fonctions parti- culières et ne se méleront pas entre eux. Dans un animal coloré de nature, par exemple, l’Amphizonella violacea, V'ectosarc ne prendra pas part à la coloration; dans telle amibe (Am. verrucosa) colorée au carmin, l'endosarc rouge foncé sera franchement délimité de lectosarc plus clair, etc. *. Le plasma en général, comme nous lavons dit, est transparent ou plutôt se montre d’un bleu clair cendré; mais dans quelques formes il est coloré; dans lAmoeba luteola tout le plasma est d’un jaune citron, dans lAmphizonella volacea 1 est d’un beau violet améthyste, mais l’ectosarc est hyalin*; la Vampirella spirogyrae est d’un beau rouge de brique et dans ce dernier exemple la couleur semble être en rapport avec la digestion. Dans les rhizopodes à membrane rigide, le corps mou n’est jamais soudé d’une manière permanente à la coque; en général il en est séparé sur tout son pourtour, sauf à la bouche et au col, par un espace très variable suivant l'individu, le moment ou l'espèce, et qui peut devenir considérable; dans la Cyphoderia, par exemple, il arrive souvent que le ! A Gruber, Dic Frage nach dem Bestehen verschiedener Plasmaschichten im Weichkôürper der Rhizopoden. Biol. Cent. Blatt., vol. G. ? Suivant Maggi, qui distingue dans le plasma des rhizopodes trois zones différentes, l’ectoplasma fournit les pseudopodes, le mésoplasma la vésicule contractile, l’entoplasma la cavité digestive, le noyau et le nucléole. (Mesoplasma negli esseri unicellulari. Bollet. scient., I. 1880.) 3 Suivant Greeff, qui a découvert cette espèce, la couleur provient d’un pigment granulé ; mais une observation attentive des petites granulations qui remplissent le corps de cet animal m’a con- vaincu que par elles-mêmes elles étaient incolores; Nüsslin, dans la description de sa Zonomyxa violacea, que je crois identique avec l’Amphizonella de Greeff, dit que le pigment violet est répandu d’une manière diffuse dans de petites vacuoles. 46 ÉTUDES plasma n’occupe que la moitié de la capacité de la coque (VIH, 53), quelquelois même moins; c’est ce qu’on voil souvent également dans les genres Arcella, Centropyxis el d’autres; mais d'ordinaire il ne reste entre le plasma et la coque qu’un espace assez étroit, sauf en arrière où l'intervalle est toujours plus grand. Il est rare que cet intervalle soit absolument libre; dans la plupart des espèces on constate entre la coque et le plasma l'existence de lan- guettes plus ou moins déliées, délicates, hyalines, formées aux dépens de l’ectosarc el qui ont pour mission de relier le corps mou à la coque; dans les Arcella, ces langueltes sont très nombreuses et rayonnent autour du corps entier; dans les Nebela, Hyalosphenia, Difflugia et tous les rhizopodes allongés, ce sont des fils le plus souvent très délicats, beaucoup plus abondants où même exclusivement localisés à l'arrière. Ces languettes ont été nommées par Taranek « épipodes ; » elles sont produites par l’ectosarce du plasma interne; souvent on les voit se former, à la manière des pseudopodes et aller peu à peu à la rencontre de la paroi opposée. Les plus curieux épipodes sont ceux de la Cyphoderia (VI, 63, 64); dans celte espèce ils sont extrêmement amiboïdes, changent constamment de forme et prennent les contours les plus bizarres, se ramifiant en forme de cornes de cerf, ou envoyant à gauche ou à droite des branches hyalines, pour les retirer aussitôt et en re- former d’autres, etc. Dans les genres Euglypha, Sphenoderia, Corythion et d’autres voisins, ce n’est que rarement qu’on peul constater la présence d’épipodes; 1ls y sont en effet très délicats, et de plus comme dans ces espèces le plasma arrive en général très près du fond de la coque ou la remplit même tout entière, les épipodes n’ont pas lieu de s’y former. On sail que dans les rhizopodes testacés l'animal a la faculté de se rétracter brusquement au fond de sa coque et il est probable que les épipodes jouent un rôle dans ce retrait subit. Lorsque les pseudopodes sont déployés, le plasma est en outre tou- jours soudé au pourtour de la bouche et, en règle générale, sur le SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 47 pourtour entier, quelle que soit la forme de cette bouche. C’est dans les espèces trasparentes à pseudopodes filiformes, Euglypha, Trinema, Sphenoderia, Corythion, etc., que celte soudure s’observe le mieux; l'anneau de fixation est souvent extrêmement étroit, mais la soudure est très tenace. Quelquefois l'animal reste longtemps ainsi fixé, bien que n'avant aucun pseudopode déployé, mais 1l peut cependant se détacher à volonté et se retirer tont entier plus profondément dans lintérieur de l'enveloppe. ÉLÉMENTS RENFERMÉS DANS LE PLASMA Parmi les éléments que renferme le plasma des rhizopodes, il faut d’abord mentionner les grains excessivement petits, toujours présents par myriades dans le corps, mais dont l’existence n’est remarquée que grâce à une observation altentive et avec de forts grossissements. C’est lorsque l'intérieur du corps est en mouvement, surtout si cet intérieur est liquide, comme dans beaucoup d’amibes et dans les pseudopodes lobaires des rhizopodes testacés, qu’on peut les distinguer clairement; on voit alors des milliers de granulations pâles, très petites, courir dans le liquide, pénétrer avec le courant qui les emporte jusqu’au bout du pseudopode et aller frapper la paroi interne de l’extrémité de ce dernier pour rebondir en arrière. Il ne faut pas confondre avec ces grains excessivement pelits les gra- nulations toujours bien supérieures en volume, mais extrêmement variables de grandeur et de quantité, qui sont connues sous le nom de grains d’excrélion (Exkretkôrner, Bütschln et sur la nature desquels on n’est pas encore Lout à fait d'accord. Bütschli croit pouvoir conclure de ses observations que ces grains sont composés d'acide oxalique; Entz y voit de l'acide urique'. On les à souvent pris à Lort pour des grains d'amidon. ! Voici comment Bütschli s'exprime à propos de ces grains d’excrétion : « [ls présentent le plus 48 ÉTUDES Les grains d’excrétion (LE, 43, etc.), sont généralement d’un bleu ver- dâtre, tendant souvent au brun jaunâtre ou au vert olive (Bütschli); vus à un faible grossissement, ils paraissent plus foncés grâce à une large zone noire produite sur leurs bords et dont l'explication pourrait bien être cherchée dans leur forte réfringence. Le plus souvent sous forme de concrélions un peu allongées, ils Sétirent fréquemment en bâtonnets el paraissent quelquefois cristallisés en une double pyramide hexagonale, mais avec des angles toujours arrondis. Ils sont assez résistants, mais cependants les acides forts les font aisément disparaître à la vue. Leur existence est presque constante dans l'intérieur du corps des rhizopodes, et leur volume est extrêmement variable tout comme leur taille; les plus gros n’excèdent probablement pas deux ou trois micros, sauf lorsqu'ils ont la forme de bâtonnets. Dans les amibes, ces grains suivent à l'intérieur tous les mouvements de l’animal et sont emportés par les courants jusque dans les pseudo- podes, si ces derniers sont assez larges pour leur donner passage, mais lorsque le pseudopode, en s’étalant, devient très plat ou lorsqu'il est filiforme, les grains ne peuvent plus y pénétrer. Dans les rhizopodes testacés 1l est rare que des grains d’exerélion arrivent Jusque dans les pseudopodes (IV, 74), quoique ces derniers semblent leur offrir souvent un large passage; de fait, ces grains peuvent se trouver disséminés partout sauf dans l’ectosare, où leur présence n’est qu’un fait anormal. Dans certaines formes, ils sont localisés dans une région particulière; ainsi chez la Cyphoderia, les grains d’excrétion, plus ou moins arrondis, d'un noir verdâätre ou olive, forment constamment et normalement une couche autour du noyau, en arrière du plasma, mais en outre ils sont dispersés en nombre plus restreint dans le reste du corps. Dans le Pamphagus hyalinus (VIT, 9), j'ai toujours vu ces grains, très gros, très souvent des formes assez changeantes et irrégulières, cependant ils ont ce caractère particulier que fréquemment ils prennent la forme cristalline, et cela dans le système rhomboïdal, de préférence en pyramides ou dans des combinaisons où domine la pyramide. Leur insolubilité dans l'alcool et léther, comme dans les acides minéraux étendus, et leur solubilité dans les acides concentrés et les alcalis exclut chez eux la nature graisseuse, » etc. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 49 ronds, très brillants, accumulés en grand nombre près de la surface du plasma, formant ainsi, par leur réunion sous la membrane, une sorte de revêtement intérieur lequel était, en général, rompu autour du noyau. Mais c’est dans les Euglypha et les formes voisines que la localisation se montre le plus avancée, car on trouve ici, dans la plupart des indi- vidus, les grains d’excrétion rassemblés en une zone régulière ou plaque plus ou moins épaisse, située en avant du noyau et séparant ce dernier du plasma antérieur. Un autre élément dont la présence est fréquente, mais non constante, dans le plasma des rhizopodes, est lamidon, qui se présente sous forme de grains bleuâtres, brillants, généralement beaucoup plus gros que les grains d’excrétion, el se distinguant également de ces derniers par leur forme sphérique ou ellipsoïde. L’acide sulfurique les gonfle d’abord, en les éclaircissant, puis les fait peu à peu complètement disparaître. Souvent tout à fait absents, leur nombre, quand ils existent, est très variable; quelquefois on n’en trouve que deux ou trois, très gros, plus souvent une douzaine ou plus. Dans les Difflugia remplies de chloro- phylle, le plasma est également bourré de grains d’amidon (HE, 34, 37), dont la masse est pour ainsi dire directement proportionnelle à celle de la chlorophylle; dans ces formes, les grains d’amidon, d’un bleu tendre, sont très variables de grandeur, et alors d'autant plus nombreux qu’ils sont plus petits; autrement dit, leur nombre est inversément propor- tionnel à leur taille; mais il faut remarquer que dans un seul et même individu le volume est à peu près constant pour tous les grains. Je ne crois pas qu’on puisse expliquer dans ces espèces la présence de ces grains autrement qu’en admettant qu'ils sont un produit direct des corps chlorophylliens. Un fait très curieux, c’est que dans la Hyalosphema papilio, qui renferme constamment de la chlorophylle, je n’ai jamais pu conslaler la présence de grains d’amidon ; nous verrons plus tard quelle pourrait en être la raison. On trouve quelquefois dans le plasma des grains jaunâtres, semblables pour le reste aux grains d’amidon. Ainsi, dans une récolte datant du LL TOME XXXI. ll 50 ÉTUDES 8 décembre, mais examinée seulement le 11 janvier suivant, et con- tenant des milliers d'individus de Quadrula symmetrica, presque tous renfermaient un nombre variable de gros grains brillants jaunâtres, devenant jaune foncé puis rouges par liode, solubles peu à peu dans l'acide sulfurique, souvent marqués de traits ou d’impressions en creux. Des globules semblables se voient également fréquemment dans les animaux enkvystés et y sont très gros. Je n'ai pas pu m'assurer d’une manière précise de la nature de ces grains et ne saurais dire s'ils repré- sentent de l’amidon ou peut-être une matière grasse’, On trouve en effet dans le corps des rhizopodesdes globules de graisse, reconnaissables au moyen des réactions produites par lacide osmique, el souvent on les a confondus avec des grains d’amidon ou d’excrétion. Pour ce qui me concerne, j'ai vu souvent dans le plasma des globules brillants que j'ai cru devoir attribuer à de la graisse, mais r’ayant pas eu à ma disposition les réactifs nécessaires pour arriver à une certitude complète sur leur nature, Je ne puis en parler avec connaissance de cause. C’est ici qu'il faudrait mentionner la grande masse brillante constamment présente dans le Diplophrys Archeri (XI, 37), et que l’on considère comme étant de nature graisseuse; mais J'en reparlerai plus tard, préférant traiter en un même chapitre tout ce qui concerne cet organisme, qui semble occuper une place tout à fait à part parmi les infiniment petits. C’est plus loin aussi que nous nous occuperons des corps sphériques brillants auxquels Greeff a donné le nom de Glanzkôrper et qui pour- raient bien avoir quelque rapport avec les phénomènes de reproduction. Enfin les grains de chlorophylle, qui jouent un grand rôle dans certaines espèces, seront examinés en détail au chapitre qui traitera des parasites. 1 On ne sait pas encore bien si les grains d’amidon peuvent dans les rhizopodes être un produit de l’animal lui-même, ou s’ils représentent seulement des éléments étrangers introduits dans le corps. Greenwood a trouvé que ces grains étaient rejetés par l’animal sans avoir subi de modifica- tion, ce qui montrerait qu’ils sont de provenance étrangère. Mais le fait est sans doute à revoir. (Greenwood. Digestive processes in some Rhizopods. Journ. Phys. London, vol. 7, 1886.) 5 SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. o1 Mais avant de terminer ce qui concerne les éléments épars dans le corps interne des rhizopodes, Je voudrais mentionner encore une espèce curieuse d’amibe, l’Amoeba luteola, qui renferme constamment dans l'intérieur liquide de son plasma un certain nombre de véritables grains de quartz (IT, 6); la présence de ces grains n’a rien à faire avec ce qui se passe dans quelques rhizopodes testacés, où le quartz étranger est mis en réserve pour la fabrication d’une nouvelle coque. Dans l’Amoeba luteola, les fragments anguleux de quartz sont toujours partie consi- tuante de Pindividu ; ils circulent dans le corps, entraînés par les cou- rants comme tout le reste et semblent permettre, par leur poids, à l'animal de s'appuyer solidement au sol; dans les individus roulés en boule et qui alors, avec leur intérieur liquide, représentent une sphère à paroi mince, les pierres s’amassent en un petit monceau au bas de la sphère et donnent plus de stabilité à l’animal au repos. Ne pourrait-on pas également se demander si ces pierres, en se choquant continuel- lement dans l’intérieur du plasma en marche et en produisant sur le plasma lui-même une friction variable de position, de force et d’effet suivant le milieu où rampe lanimal, ne fonctionneraient pas comme une forme très vague d’organe des sens? Cette hypothèse, toute incer- taine qu’elle est, peut en tout cas trouver un certain appui dans le fait indubitable que la sensibilité du plasma atteint, chez les rhizopodes, un degré remarquable. Il est curieux encore de noter que dans l’Amoeba luteola je n’ai pas remarqué de véritables grains d’excrétion, dont ces pierres tiendraient alors la place”. VACUOLES Il est probable que tous les rhizopodes sans exception peuvent pré- senter des vacuoles, ou petites lacunes arrondies et pleines de liquide 1 Malheureusement la mémoire me fait quelque peu défaut au sujet de ces grains d’excrétion ; 52 ÉTUDES qui apparaissent tantôt à une place, tantôt à une autre dans le plasma et disparaissent lentement sans aucun rythme régulier. Cependant si tout rhizopode peut en présenter, on ne doit pas s'attendre à les trouver lou- Jours et à chaque observation, les individus pouvant en être momenta- nément dépourvus". D’autres fois l'abondance ou le volume des vacuoles peuvent revêtir un caractère spécifique; ainsi le Cochhopodium granulatum (HX, 23) a son plasma très vacuolisé près de la bouche et les vacuoles sont accumulées les unes contre les autres en une véritable écume. Dans la Vampirella spirogyrae (I, 1), que l'on à décrite comme dépourvue de toute espèce de vacuoles, il en existe certainement, mais de très petites, à la limite de la région colorée et de la zone d’ectosarc hyaline. Cependant, dans la plupart des cas, les vacuoles ordinaires, à la dif- férence de la vésicule contractile dont nous allons bientôt parler, se font peu remarquer, bien que probablement la plus grande analogie existe entre ces deux sortes d'éléments. En observant les rhizopodes, on est à chaque instant obligé de se demander à laquelle de ces catégories il faut rapporter ce que l’on voit, et l’on ne peut s'empêcher de penser que la vésicule contractile n’est qu’une différenciation des vacuoles ordinaires. Dans l’Amphizonella violacea (HE, 9), on voit apparaître, tantôt à une place tantôt à une autre sur les bords hyalins de l'animal, de nombreuses vacuoles, franches et arrondies, qui font gonfler la surface de lectosare et disparaissent peu à peu; par leur apparence, ces vacuoles ressemblent à de petites vésicules contractiles, mais elles ne se ferment pas aussi rapidement et ne sont pas localisées comme ces dernières; d'autre part nous verrons plus loin que les vésicules contractiles n’occupent pas toujours une place bien déterminée et qu’elles n’éclatent pas toujours c’est au mois de mai que j’ai étudié cette espèce, et à cette époque l'intérêt qui s’attachait à cette question ne m'avait pas frappé. Cependant mes dessins ne montrent ces grains ni les uns ni les autres, et dans l’un d’eux j'ai positivement mis en note : « Pas de grains d’excrétion. » ! C’est probablement pour cette raison qu’on a décrit plusieurs rhizopodes, des monères, des amibes, comme manquant toujours de vacuoles ; quant à moi, je ne saurais indiquer une espèce qui en soit complètement dépourvue, et je suis persuadé qu’on finira par en trouver partout, SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 53 brusquement. Donc il faudrait voir dans l'Amphizonella des vacuoles ordinaires faisant fonction de vésicules contractiles et pouvant en même temps être considérées comme des formes de passage des premières aux secondes. Notons en passant, pour y revenir plus tard, que lors des phénomènes de reproduction par conjugaison et plus encore par dédoublement, il y a normalement formation considérable de vacuoles au sein du plasma de Panimal. Les vacuoles dont nous avons parlé jusqu'ici sont toujours pleines d'un liquide qui n’est sans doute que de l’eau; mais il en existe d’autres qui renferment du gaz el qu’on reconnait facilement à leur forte réfrin- gence. C’est dans certaines Arcella (V, 80), que j'ai eu le plus d'occasions de les observer‘; dans l’Arcella catinus, ou l’Arcella polypora, j'ai sou- vent vu des animaux qui en renfermaient soit une seule, ce qui est le cas le plus ordinaire, soit deux ou un nombre plus grand. Très grosses d'habitude, elles sont quelquefois assez petites et alors, généralement, plus nombreuses. Il est probable, comme Perty l'a dit le premier, que ces vacuoles de gaz jouent en quelque sorte le rôle de vésicules natatoires. C’est ce que J'ai observé non seulement dans les Arcella, mais dans plusieurs indi- vidus de Difflugia amphora, que je conservais dans de l’eau pure au fond d'un verre de montre el que je trouvais de temps en temps flottant à la surface au moyen d’une grande bulle de gaz. Elles servent aussi dans les Arcella, à changer la position de l’animal et surtout à le retourner lorsque, par exemple, la face orale, au lieu de ramper sur le fond, se trouve regarder en haut, autrement dit lorsque la coquille est renversée sur le dos; j'ai vu alors, dans des cas semblables, une vacuole de gaz se former sur l’un des côtés de l’ectosarc et grossir démesurément en même lemps que la coque était soulevée sur le côté pour se placer * C’est aussi dans le genre Arcella que Perty, qui les a décrites pour la première fois, les a découvertes. Depuis, plusieurs observateurs les ont constatées soit dans ce genre, soit dans les Difflugia et même les amibes, 54 ÉTUDES d'abord de champ, puis retomber peu à peu de manière à avoir sa face orale inférieure. Les vacuoles de gaz restent longtemps dans leur état d'expansion maximum; puis on les voit se résorber peu à peu, sans qu'aucune bulle s'échappe au dehors, et finir par disparaître complètement. Bütschli croit, à cause de l'absorption rapide par la potasse, que le gaz contenu dans ces vacuoles est de lacide carbonique. Nous traiterons plus tard des vacuoles où l'animal enferme la nour- riture dont il s’est emparé. VÉSICULE CONTRACTILE La vésicule contractile, qui ne manque guère que dans les rhizopodes les plus inférieurs (monères), peut être considérée comme un perfec- tionnement des vacuoles ordinaires; au lieu de vacuoles, souvent nom- breuses se formant par ci par là et disparaissant peu à peu, nous avons une vésicule plus grande faisant saillie sur lectosare, se remplissant peu à peu de liquide et le chassant brusquement, à intervalles rythmiques, pour se reformer bientôt et, en règle générale, à la même place. Dans la plupart des rhizopodes, la vésicule contractile est unique; dans d’autres, le nombre en est normalement de deux ou de trois (Euglypha); dans l’Amoeba cirrifera, comme dans les Arcella, il en existe une grande quantité. Du reste, il n’y a aucune règle générale dans le nombre des vésicules contractiles, ce nombre pouvant varier d'espèce à espèce, d’individu à individu, même d’instant en instant, mais étant en tout cas, sauf de rares exceptions qui peuvent être consi- dérées comme caractères spécifiques, toujours très restreint. Cependant dans la plus grande généralité des cas on peut, dans une description de l'animal, parler de la vésicule contractile comme étant habituellement unique. La vésicule contractile est toujours près de la surface du plasma, sur SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 55 lequel elle fait saillie lorsqu'elle est à l'état d'expansion, elle semble donc, au prémier abord, appartenir à l’ectosarc, mais en réalité elle tire probablement son origine de lendosarc, ou de cette couche que Maggi a appelée mésosarc; c’est ce qu'on peut inférer du fait qu’elle ne pénètre que très exceptionnellement dans les pseudopodes, que dans les amibes coulantes elle est entraînée par les courants tout comme les autres éléments internes et que, si l’on observe son mode de formation, on voit qu’elle commence à se former dans les couches inférieures à l'ectosarc. La position de la vésicule contractile est constante dans beaucoup de formes; dans toutes les amibes, elle est normalement une dépendance de la partie postérieure et bien qu’elle puisse être emportée dans toutes les directions pendant la marche, il est de règle qu’elle commence à se former en arrière pour y éclater aussi. Dans les Euglypha, sa place nor- male est tout près du noyau, au tiers postérieur de l'individu, et là elle est souvent à moitié cachée par la plaque de petits grains d’excrétion dont nous avons parlé précédemment. Dans ce genre également elle n’est pas unique, mais la plupart du temps on en trouve deux, l’une à gauche l’autre à droite du noyau, souvent même avec une troisième près de la bouche. Les Arcella ont toujours un grand nombre de vésicules contractiles, que l’on voit faire saillie sur les bords du corps discoïde; mais il en existe aussi sur la face dorsale, quoique moins visibles et moins nombreuses. Dans le genre Cyphoderia on trouve presque toujours une grosse vé- sicule faisant largement saillie dans le vide de la coque (VII, 64), à côté du noyau et à la partie postérieure de l’animal; outre cette vésicule, il en existe très généralement une autre près de la bouche, comme d’ailleurs cela se voit souvent dans les espèces (Difflugia, Nebela, Qua- drula, etc.) qui ont d'habitude une vésicule près du noyau. Dans les amibes coulantes (Am. Proteus), la vésicule contractile, après s'être formée à l'arrière, s’entoure tout entière d’une couche fine de 56 ÉTUDES plasma hyalin et est entraînée dans les courants liquides de l’intérieur, en grandissant peu à peu pendant sa marche. Lorsque la vésicule est arrivée à son élal maximum d'expansion, elle se ferme brusquement ou, comme on a dit, éclate pour se reformer à la même place. Ce processus de disparition brusque donne, au premier abord, tout à fait limpression d’une rupture et l'opinion qui veut que la vésicule éclate réellement et se vide à l'extérieur, longtemps discutée, parait être maintenant assez généralement adoptée. Cependant la question est, à mon avis, loin d’être résolue, et il y aurait bien des raisons tendant à prouver que la vésicule déverse son. contenu à Pin- térieur du plasma, en même temps que le terme de déchirement ou d’éclatement est en tout cas excessivement exagéré. Pour élucider le phénomène, suivons ce qui se passe dans une Amoeba proleus, par exemple. Après avoir couru un instant dans l’intérieur du corps, la vésicule, arrivée à un volume considérable, s’immobilise, pendant que l’amibe continue son mouvement, et finit bientôt par se trouver près de la queue, faisant largement saillie en avant de l'extrémité chevelue qui termine l’animal. À ce moment on voit le plasma interne semi-fluide remplir tout d’un coup la vésicule, laquelle ne modifie pas le moins du monde ses contours et apparaît, pendant une seconde ou deux, comme une bosse pleine de plasma granulé, mais cette proémi- nence s’affaisse sur elle-même et disparaît bien vile, tandis qu’une nouvelle vésicule commence à se former (E, 38). Dans le cours de ce phénomène, je n’ai jamais rien pu voir qui fit penser à un éclatement, à une rupture comme celle qui se produit quelquefois lors de Pévacuation des grains renfermés dans une vacuole de nourriture; aucune ride, aucune perforation, ni au centre, ni sur les bords ne m’a jamais paru interrompre la ligne brillante et régulière- ment arquée dessinée par la paroi de la vésicule; or il faut remarquer que dans l'opinion d’une évacuation de liquide à l'extérieur et en tenant compte du volume considérable de liquide évacué ainsi que de la force avec laquelle se ferait le jet, un orifice d'évacuation central, ou une SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 57 fente latérale devraient forcément être visibles, même avec facilité; de même un jet aussi considérable serait sans aucun doute capable de faire tournoyer tous les petits objets qui se trouveraient dans le voisinage et qui, au contraire, restent parfaitement indifférents. Si donc on veut expliquer le phénomène par une évacuation véritable de liquide, il faudrait regarder comme la plus vraisemblable l'explication, purement hypothétique d’ailleurs”, qui consiste à faire fonctionner la paroi de la vésicule comme une passoire. Mais cette explication, très ingénieuse du reste, n’est pas suffisante non plus; je crois que dans ce cas les perforations de la paroï, si nombreuses soient-elles, figureraient de fines siries qui seraient certainement visibles, à quoi il faut ajouter que la nature mucilagineuse du plasma hyalin se prêterait peu à la formation subite de ces milliers de petits trous. Mais puisque la vésicule se remplit de plasma venant de l’intérieur, il faut que le liquide dont ce plasma prend la place soit évacué quelque par. Il m'a semblé que certains mouvements el certaines rides formées en étoile dans le plasma interne sous la vésicule permettaient de con- clure à un refoulement du liquide dans l’intérieur de lPanimal. Mais ce n’est que dans quelques rares occasions que j'ai pu observer celle appa- rence de refoulement, et bien que je sois certain de mes observations, Je n'ose prétendre qu’elles ne puissent pas être expliquées dans un sens différent. Les observations nombreuses que j'ai faites également sur la vésicule contractile très volumineuse (jusqu’à 30 micros de diamètre) de lA- moeba verrucosa (K, 43), m'ont conduit absolument aux mêmes résultats et les expériences faites sur celte espèce sont encore plus concluantes que dans l’Amoeba proteus, d'abord parce que l'animal est paresseux de nature el que la vésicule se remplit très lentement; on voit alors le plasma interne pénétrer peu à peu dans la vésicule, dont l’intérieur liquide se comble en prenant la forme d’un croissant qui devient toujours ! Je ne puis retrouver le nom de l’auteur qui à émis cette opinion. TOME XXXI. (e) 58 ÉTUDES plus étroit; ensuite parce que cette amibe est couverte, dans les adultes, d’une véritable enveloppe très fine et capable de se plisser, dont l’appa- rence changerait S'il s'y produisait une ouverture et si le liquide était projeté à l'extérieur. Outre ces deux amibes, J'ai observé la diastole et la systole de la vésicule contractile dans toutes les espèces, soil nues soit testacées, où cet élément est suffisamment visible et jamais aucune observation ne m'a permis de conclure à une véritable expulsion de liquide; cependant, dans les petites espèces, Eugiypha, Trinema, etc., et dans les individus où la vésicule fonctionne avec une très grande activité, il n’est pas pos- sible de faire des observations très précises. Il arrive quelquefois que la vésicule ne se vide pas complètement et recommence à grandir avant d’avoir terminé sa diastole; c’est plutôt sur des animaux fatigués, malades, ou prêts à se mettre en boule pour se reposer que l’on constate ce phénomène. En règle générale, la vésicule contractile se reforme à la place même où elle s’est vidée el immédiatement après la systole, 1l apparaît une petite lumière qui grossit peu à peu. Dans beaucoup d’amibes, et sou- vent cela devient un caractère spécifique, une fois la grosse vésicule disparue on voit rapidement se former, dans la région de la queue, plusieurs petites vacuoles qui se rassemblent peu à peu et restent un instant pressées les unes contre les autres; puis les parois de séparation deviennent toujours plus minces et finissent par éclater tour à tour, jusqu’à ce qu'il n'existe plus qu’une grosse vésicule unique. Ce fait peut très bien être observé dans l’Amoeba undosa, l'Amoeba verrucosa (I, 42) et souvent dans d’autres formes dans lesquelles il est normal ou bien seulement accidentel. La forme habituelle de la vésicule contractile, vue d’en haut, est celle d’un disque arrondi; quelquefois elle devient ovale ou irrégulière. On trouve parfois (Amoeba verrucosa) des vésicules allongées, bilobées ou trilobées, etc., qui finissent par s’arrondir; je me suis assuré que ce fait provenait la plupart du temps de ce que deux ou plusieurs vésicules SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 59 partielles, en se fondant en une seule, avaient gardé chacune plus ou moins leurs anciens contours. Dans lAmoeba striata (I, 31, 33), cette forme lobée est devenue normale et, en outre, pendant la marche de animal, on voit la vésicule modifier constamment ses contours, s’étrangler tantôt ici, Lantôt là en variant beaucoup d'apparence; ici encore J'ai pu assister à la réunion de deux ou trois vacuoles et à leur fusion incomplète ; cependant d’autres fois j'ai pu me convaincre que les changements de forme provenaient de la plasticité même de la vésicule unique. Beaucoup plus rarement on assisle à un dédoublement; c'est ce que j'ai observé dans un individu d’Amoeba verrucosa (IX, 49), dont la vési- cule contractile s’étrangla d’abord en deux portions inégales, prit une forme de biscuit et finalement donna lieu à la formation de deux vési- cules qui allèrent chacune de leur côté. Ce n’est là qu’un fait accidentel, mais qui n’est pas dépourvu d'intérêt. On n’est pas encore bien d'accord sur la signification physiologique de la vésicule contractile. Claparède et Lachmann, les premiers, l'ont considérée comme un organe de circulation; d’autres la regardent comme présidant à la respiration; Brandt y voit un organe de sécrétion remplaçant en quelque sorte la vessie et s'appuie sur le fait que la solution d’hématoxyline, après avoir pénétré dans le corps de lamibe, est de nouveau expulsée par la vésicule contractile, mais à pris alors une teinte jaunâtre et que l’auteur attribue à l'effet d’un acide‘. Pour mon compte je n’ai pas fait d'expériences qui me permettent de prendre part à la discussion, mais il me semble naturel, en tout cas, que la vésicule contractile joue un rôle important dans la circulation et partant dans la respiration de l'animal; elle doit en effet, par sa diastole et sa systole rythmiques contribuer à entretenir le plasma dans un mouvement continuel, si peu accentué soit-il. J'ajouterai que mes observations très nombreuses, faites sur toutes ! Färbung lebender einzelliger Organismen. Büol., Cent. Blatt., 1'° année. 60 ÉTUDES sortes d'individus jeunes, ägés, bien portants, malades ou prêts à s’enkyster, s'accordent toutes pour m’en faire déduire une loi générale, qui semble confirmer le rôle de la vésicule contractile comme organe en même temps de circulation et de respiration, et qui pourrait s'énoncer en ces termes: « L'activité de la vésicule contractile est directement proportionnelle à celle de l'individu tout entier. » NOYAU Comme nous l'avons vu précédemment, il n’est que très peu de rhi- zopodes qui ne possèdent pas ou semblent ne pas posséder de noyau. Dans les quelques formes de Vampirelles que j'ai étudiées, sauf une espèce douteuse qui sera décrite sous le nom de Vampirella radiosa, je n’ai Jamais réussi à en apercevoir, ni sur le vivant ni après coloration au carmin. J'ai trouvé également une amibe, pourvue d’une vésicule contractile bien caractérisée mais manquant absolument de noyau et que ces caractères font rentrer dans le genre Gloidium (1, 32) de Sorokine. Cependant dans toutes ces formes il ne m'a pas été possible de faire des expériences aussi délicates qu'il le faudrait pour constater l'existence de très petits nucléoles remplaçant un noyau unique, comme on les a déjà trouvés dans quelques espèces, et je me garderai de mettre en doute cette existence possible. A part ces cas exceptionnels, j'ai trouvé dans tous les rhizopodes un ou plusieurs noyaux revêtant loujours une même structure, c’est-à-dire celle qu’on à appelée vésiculaire (bläschenfôrmig). Ce noyau consiste en principe en une membrane hyaline, entourant une zone annulaire de plasma très clair qui revêt lui-même un nucléole central. La membrane à double contour (Kernmembran) est très fine, achro- matique el paraît le plus souvent lisse et homogène; à deux ou trois reprises (Euglypha alveolata, VIT, 40), je l'ai trouvée cependant comme SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 61 cendrée, couverte de poncluations régulières excessivement pelites et disposées en lignes parallèles. Cette membrane varie beaucoup de consistance; en général elle est assez résistante, souple et élastique; dans des cas nombreux, surtout chez les amibes, je lai vue subir l'influence des agents extérieurs, Sal- longer avec lout le noyau lorsque ce dernier était emporté dans un passage étroit, se déformer et reprendre alternativement sa forme régu- lièrement arrondie, comme une balle élastique pressée dans la main. Je citerai encore un noyau de Trinema lineare (XI, 15), dont j'ai trouvé la membrane repoussée en dedans par l'expansion de la vésicule contractile. D’autres fois la membrane nucléaire est plus solide, surtout dans les grosses espèces (Diflugia pyriformis, elc.); elle est alors très distincte, se colore très vite par liode en jaune et a une dureté assez grande pour que je l’aie vue résister longtemps à l'acide sulfurique concentré (dans une Diflugia globulosa). Le carmin, par contre, ne semble pas la colorer et elle se comporte en somme, dans les noyaux où elle est le mieux développée, comme la chiline qui recouvre le corps des rotifères. Brandt l’a décrite comme de nature cellulosique, ce qui me paraît douteux". Dans d’autres cas, au contraire, où le fait concorde avec la fragmen- tation du noyau et la libération des nucléoles formés, la membrane devient molle, protoplasmique, se gonfle, se pénètre probablement d’eau et se résorbe en se confondant en un mucilage avec le suc nucléaire. En somme, les observations que J'ai faites sur la membrane nucléaire des rhizopodes m'ont amené à y trouver quelque analogie avec la mem- brane de la vésicule germinative dans les œufs jeunes, qui disparaît également à un certain moment, el à la considérer plutôt comme un élément de protection pour le véritable noyau interne (nucléole), que comme appartenant à ce noyau même et en partageant les fonctions. Le suc nucléaire (Kernsaft) intérieur à la membrane n'est proba- * Färbung lebender einzelliger Organismen. Biol. Cent. Blatt., 1°° année. 62 ÉTUDES blement lui aussi qu’un revêtement de protection pour le véritable noyau; il est toujours très clair, presque fluide; mais ce serait une erreur que de le considérer comme un véritable liquide; ce suc nu- cléaire, en effet, lorsque la membrane est comprimée, peut prendre part à la compression et réagir sur le nucléole qui adopte la forme prise par la membrane; en outre, J'ai vu ce suc se coaguler rapidement sous l'influence d’un courant d'alcool et abandonner la membrane nucléaire pour se contracter sur lui-même; il se colore aussi par le carmin, quoique moins rapidement que le nucléole. Ce suc nucléaire entoure dans l’origine, comme un mucilage, le nucléole central; mais par suite de la fragmentation de ce dernier, il finit par remplir tout l'intérieur du noyau, en baïgnant les fragments nucléolaires formés, ou par devenir central lui-même et prendre la place du nucléole, lequel s’est divisé en boulettes nombreuses qui vont former une couche sous la membrane nucléaire. Lorsque la membrane est résorbée et que les nucléoles se répandent au dehors dans le plasma de l’animal, le suc nucléaire, peut-être fondu en un mucilage avec la membrane gélifiée, accompagne encore long- temps les nouveaux nucléoles et, par exemple, dans l'Amoeba verrucosa (Il, 37), J'ai vu ces nucléoles, tout en s’alignant les uns derrière les autres pour suivre les mouvements des courants internes, rester baignés tous ensemble dans une même masse plus claire que le reste du plasma, masse qui devait sans doute représenter le mucilage en question. Plus tard cependant ce mucilage disparaît et laisse les nucléoles libres. Quant à la partie centrale du noyau ou nucléole, qui pour moi re- présente le véritable nucléus et est seule directement en cause dans les phénomènes de fragmentation et de reproduction, c’est dans l’origine une masse arrondie d’un bleu tendre et mat, très sensible à l'action des réactifs colorants et plus ou moins volumineuse selon les espèces ou les individus. Mais il s’en faut de beaucoup que cette masse centrale présente loujours une même apparence. Le nucléole est toujours susceptible de se diviser, de se fragmenter, et cette fragmentation est SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 63 assez diverse pour donner lieu à des apparences lrès variées, en même temps qu’elle peut se produire sous toutes ses formes dans une seule et même espèce, suivant l’époque et les conditions dans lesquelles se trouve placé l'animal. Dans l’Amoeba verrucosa (HI, 35 à 54) par exemple, qui par sa grande taille, sa transparence habituelle et son noyau volumineux se prête bien à l'observation, j'ai pu constater, tantôt sur un individu, tantôt sur un autre, les formes suivantes de nucléole: a) Nucléole simple, arrondi, bleu cendré. b) Gros nucléole central, accompagné de quelques petits fragments arrondis nageant dans le suc nucléaire. c) Nucléole simple avec petite lumière ou lacune centrale. d) Nucléole simple, mais dont la matière homogène encore a été re- foulée contre la membrane, l'intérieur étant occupé par le liquide nucléaire. e) Matière nucléolaire refoulée contre la membrane et se divisant en fragments allongés tenus, pour la plupart, les uns aux autres par des ponts. { f) Nucléoles en grains assez gros, rangés en une seule couche sous la membrane (les grains sont dans un même noyau ou bien tous allongés parallèlement à la membrane, ou bien tous arrondis). q) Nucléole fragmenté en un nombre considérable de grains, en une couche sous la membrane, non comprimés entre eux. h) Nucléole semblable, mais grains très nombreux, dessinant par leur pression réciproque une surface alvéolaire. 1) Nucléole remplacé par des fragments allongés assez nombreux for- mant membrane autour du suc nucléaire; la membrane véritable est invisible (résorbée probablement) et quelques nucléoles commencent à se détacher de la ligne figurée par le noyau primitif pour gagner l'extérieur (ce stage peut être considéré comme une suite à e). k) Nucléoles assez nombreux, nageant dans un mucilage (suc nu- cléaire) avec lequel ils sont entraînés dans le liquide; quelques-uns sont 64 ÉTUDES déjà tout à fait séparés du gros de la masse et vont à l'aventure; ces derniers n'ont pas encore de membrane, mais sont déjà entourés d’une petite auréole mucilagineuse. Toutes ces différentes formes concernent la seule Amoeba verrucosa; mais mes observations très nombreuses faites tant sur cette espèce que chez l’Amoeba proteus ainsi que sur d’autres amibes et sur les rhizopodes testacés (Difflugra pyriformas, corona, lobostoma, Nebela, Heleopera, etc.), m'ont convaincu que ces différents états ne font que correspondre à différents stages dans la fragmentation du noyau. Il m'a même paru que celte fragmentalion pouvait se rapporter à deux processus différents; dans le premier, le nucléole, d’abord arrondi, se creuserait d’une petite lumière centrale, laquelle grandirait toujours plus jusqu'à refouler la matière nucléolaire contre la membrane; cette matière se diviserait alors en fragments d’abord séparés par des ponts, qui, une fois la membrane résorbée, seraient prêts à se disséminer dans le plasma où ils devien- draient probablement de nouveaux noyaux. Dans le second cas, le nucléole se diviserait, sans formation de lacune centrale, en deux, puis en un plus grand nombre de fragments parfaitement arrondis, qui se rassembleraient également sous la membrane. Un processus de fragmentation un peu différent, ést encore celui que l’on observe lorsque l'animal se dédouble en deux individus et que les fragments nucléolaires viennent former à l’intérieur du noyau deux plaques parallèles de segmentation. Nous reviendrons sur ce sujet au chapitre de la reproduction. On ne peut donc s'attendre, en examinant des individus appartenant à une même espèce, à trouver toujours des noyaux identiques et il est bon davoir égard à cette considération pour n’employer qu'avec pru- dence le nucleus comme caractère systématique. Mais il est intéressant de remarquer que pourtant chaque espèce de rhizopode semble affec- tionner telle ou telle forme de noyau de préférence à toute autre, et que c'est ce noyau-là qu’on doit s'attendre à retrouver le plus généralement. Peut-être le nucleus, dans chaque cas particulier, traverse-t-il alors très SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 65 vite tels ou tels stages pour arriver à celui qu'il doit garder longtemps. Il serait possible aussi que l’âge, la saison, ou le climat entrent pour quelque chose dans le phénomène, mais mes observations tendraient plutôt à montrer le contraire; ainsi le Lype de noyau particulier au genre Assulina (1, 2, 3, 4 petits nucléoles très ronds noyés dans un suc nu- cléaire abondant) s’est retrouvé le même, en juillet et en novembre, à Wiesbaden et à Stockholm. De même la plus grande partie des individus d’Amoeba verrucosa que j'ai examinés de juillet en novembre, possé- daient des noyaux allongés, ovoïdes, à nucléoles très nombreux disposés en une couche sous la membrane. Pour citer encore quelques exemples, je mentionnerai le noyau des grosses Difflugia (D. pyriformis, D. amphora, ete.), qui est généralement fragmenté en grains plus ou moins nombreux. Dans presque toutes les Arcella, le nucléole, très grand, d’un bleu très clair, est arrondi et non fragmenté. Dans la Nebela bigibbosa, j'ai vu le plus souvent le noyau consister en nucléoles relativement gros, parfaitement sphériques, logés irrégulièrement sous une forte membrane. La Cyphoderia margaritacea possède d'habitude un nucléole sphérique très petit dans un noyau très gros. Les Euglypha et genres voisins à pseudopodes filiformes ont, en règle générale, un nucléole plus petit par rapport au noyau tout entier que les formes à larges pseudopodes, et la couleur en est d’un bleu plus franc. Dans les amibes, où le corps change incessamment de forme, la po- sition du noyau varie naturellement beaucoup ; cependant sa place nor- male est toujours en avant de la vésicule contractile qui, comme nous l'avons vu, prend naissance à la queue. Dans tous les rhizopodes testacés à coque allongée, le noyau se trouve sans exception à la partie postérieure du plasma, près du fond de la —. coque. Nous avons dit que dans la plupart des formes le noyau était unique; mais ce fait souffre d’assez nombreuses exceptions qui peuvent devenir de bons caractères spécifiques. Dans une petite amibe, Am. gracihis(WE, 7) TOME XXXI. 9 66 ÉTUDES Jen ai vu la plupart du temps deux ou trois, ou plus encore, Une autre aribe très intéressante sous ce rapport est celle que J'ai appelée Amoeba geminata (UX, 14, 21); dans cette espèce, environ neuf individus sur dix possédaient deux noyaux, toujours accollés lun à l’autre, et revêtus en sénéral chacun de leur propre membrane nucléaire; les deux membranes étaient alors aplaties quelque peu sur la zone mutuelle de contact; d’autres fois la membrane nucléaire était unique et les deux nucléoles se touchaient, quoiqu'on les vit distinctement un à un, chacun avec une pelite lumière ou vacuole centrale. Un petit nombre d'individus par contre n'avaient qu’un noyau, rond ou allongé, et dans ce dernier cas le nucléole présentait quelquefois un commencement d’étranglement. Par- fois au contraire, mais très rarement, il existait trois nucléoles. Comme il était possible de trouver toutes les formes de passage entre un et deux noyaux bien nets, il est probable que celte gémination provenait chaque fois d’une division d’un seul noyau primitif. Mais Je le répète, dans cette espèce que J'ai observée pendant deux mois, les individus à deux noyaux se sont toujours montrés neuf ou dix fois aussi nombreux que ceux qui n'en avaient qu’un; el comme les deux noyaux restaient toujours accolés lun à Pautre ou, en lout cas, modifiaient à peine leur position relative pendant la marche de lamibe, comme, d’autre part, leurs membranes semblaient, la plupart du temps, soudées (ou même fondues en un mucilage) sur les points de contact, il est naturel de voir dans la pré- sence de ce noyau conjugué un caractère spécifique. Bütschli cite le genre Arcella comme possédant normalement un grand nombre de noyaux; cependant, dans toutes les espèces que Jai étudiées sauf une, l’Arcella polypora (VI, 2) qui en renferme toujours un nombre assez considérable (six à douze en moyenne), petits mais bien caractérisés; sauf cette exceplion, J'ai constaté dans toutes les Arcella la présence de deux noyaux, très beaux et à grand nucléole, op- posés la plupartdu temps lun à l’autre des deux côtés de la bouche (V, 56). Mes observations, contrôlées par de nombreux exemplaires colorés au carmin ne me laissent aucun doute sur le fait et me portent à croire à SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 67 une méprise de la part de Bütschli et d’autres observateurs, méprise d'ailleurs facile à commettre à cause du grand nombre de globules qui cachent souvent l'intérieur du plasma chez les Arcella, et qui peuvent facilement être pris pour des noyaux. Quant à la signification physiologique du noyau, il est maintenant suffisamment prouvé qu’elle est en rapport avec la reproduction. Ce n'est pas l'opinion de Brass, que ses expériences ont amené à celte con- clusion un peu étrange que la substance du nucléole ne représente qu'une «€ provision de nourriture. » Brass a trouvé, en effet, que la masse du nucléole se résorbe lentement lorsqu'on laisse animal mourir de faim, et 1l en conclut que ce dernier ne subsiste plus alors que par celle nourriture de réserve. Mais le fait seul de la maladie causée par le manque de nourriture ne pourrait-il pas expliquer le dépérissement du noyau ‘? Pour mon compte, j'ai plutôt constaté que dans des animaux malades, ou peut-être morts depuis peu, le noyau résistait longtemps à la destruc- lion, et que sa membrane, lout en se ratatinant, augmentait d'épaisseur el devenait plus visible que dans son état normal; le nucléole se mon- trait également assez résistant. PSEUDOPODES ET MOUVEMENTS A. AMIBES L’ectosarc des Amibes est, comme nous l'avons vu, plus ou moins ré- sistant à la périphérie, mais en même temps susceptible de s’y ramollir instantanément et assez pour céder à loule pression venant de l'intérieur. Lorsque la pression est continue et se fait toujours dans le même sens, l’amibe s’allonge, en s’aplatissant et s’étalant à sa partie antérieure, el ! Arn. Brass, Die chromatische Substanz in der Thierischen Zelle. Zoo!. Anzeiger, 6° année. 68 ÉTUDES celle dernière, cédant constamment à la poussée interne, avance en atti- rant à elle la partie postérieure; il se forme ainsi en avant une zone aclive, distincte du reste de l'animal, et qui représente un large pseudo- pode. C’est ainsi que progresse, par exemple, lAmæba quttula (HE, 2), en avançant tout d’une pièce et en conservant pendant la marche à peu près constamment la même forme; ainsi de même se meuvent de nombreuses amibes dans les premières phases de leur existence. Mais il est rare que la marche soit aussi régulière; généralement, animal change constamment de forme, et la progression se fait par va- eues ou ondulalions successives, qui résultent de ce fait que lectosarce se liquéfie tout à coup ou se perce en un certain point, pour laisser sor- ür un jet liquide; ce dernier, à peine au dehors, se répand soit en avant, soit sur les côtés du point de sortie, se fond avec lectosare là où 1l vient à le border, et se fige instantanément sur ses bords libres, devenant fina- lement ectosare lui-même. Cette action se répétant coup sur coup, et cela d'autant plus rapide- ment que l’animal est plus agile et que son intérieur est plus liquide, on voit l’amibe progresser par une succession de vagues avançant les unes sur les autres dans le sens de la direction générale. C’est dans l’'Amœba undosa que j'ai trouvé ce phénomène de vagues le plus remar- quablement développé; dans cette espèce, que J'ai toujours vue très ac- live, il se formait sur le côté de l'animal, près de la partie antérieure, une brusque rupture de lectosarc, par laquelle sortait un jet liquide; ce dernier S’épanchait rapidement au dehors, en courant le long du corps dans la direction de la tête de l'animal, et cela de manière à former une zone d’épanchement d'autant plus large qu’elle était plus loin du point de rupture; après un intervalle très court, une fraction de seconde seu- lement, la vague se figeait el on ne pouvait plus la distinguer du reste du corps, puis brusquement une seconde vague se formait, comme la première, puis une troisième, et d’autres encore débordant toujours dans la direction de l'avancement: la fig. 12 de la PI. IT donne une idée de ce mode de progression, les n°° 1, 2, 3, 4 représentant autant de vagues successives courant toutes de droite à gauche. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 69 Entre ce processus de locomotion et celui qui à été décrit pour l’Amæœba limax 1 n’y à pas de différence bien sensible, et il est probable que dans cette dernière espèce la marche se fait par liquéfaction et soli- dification continuelles de la partie antérieure de lanimal, mais sans intermittences appréciables. Dans l’'Amœba Proteus, comme du reste dans la plupart des amibes à pseudopodes coulants, le phénomène est encore analogue, consistant en une succession de jets qui se durcissent rapidement; mais la marche de cel animal est en général beaucoup plus capricieuse, surtout dans les gros individus, où l’on voit se former de ces jets, c’est-à-dire de ces pseu- dopodes, dans toutes les régions du corps, el comme ces pseudopodes, une fois en formalion, continuent souvent à s’allonger, ou même forment des jets partiels à gauche ou à droite, la forme du corps est extrêmement variable, tantôt allongée comme celle d’une limace, tantôt bifurquée, étoilée, etc. J’ajouterai que dans un exemplaire d’Amæba Proteus (1, 36), Jai vu se former, à l'extrémité d’un large pseudopode, un petit trou très distinct, par lequel sortit un jet liquide; le petit trou subsista un instant, et il y passa, comme par un canal, une ou deux granulations brillantes; puis il PR el peu à peu se fondit avec le es pa projeté, pour ne faire qu'un avec lui. Dans toutes ces amibes, c’est surtout la partie antérieure, et souvent les côtés, qui sont le siège du phénomène des jets ou des vagues; la partie postérieure n’y participe pas, elle est simplement traînée en arrière. Pendant que la progression s'effectue, dans toutes les amibes coulantes, les éléments internes baignés de liquide, grains de toute nature, proies, noyau et même vésicule contractile, sont entraînés continuellement dans les courants, qui ne manquent jamais, et qui sont d'autant plus violents que la progression est plus rapide. Ce sont les petits grains d’excrélion, loujours présents et bien distincts, qui permettent le mieux de suivre le phénomène de cette circulation interne; si nous suivons un de ces grains dans un exemplaire allongé et vermiforme d’Amæba Proteus, ({, 53), nous voyons que, logé d’abord sous la paroi durcie de la surface, il est 70 ÉTUDES pris et lancé en avant par un torrent liquide, et court avec lui dans Paxe du corps, puis arrivé près de la partie antérieure 1l est rejeté sur le côté en décrivant rapidement une courbe, qui amène de nouveau sous lPec- tosarc, mais près de la tête; son élan le porte encore un peu, mais très peu, en arrière, et là 1l attend immobile que la queue, toujours entraînée, finisse par arriver près de lui; c’est alors qu'il repart, pour recommencer le même trajet. Sa course est ainsi interrompue à intervalles rythmi- ques, et les temps de repos sont inversement proportionnels à la vitesse de marche de l'animal, puisqu'ils sont égaux au temps que met la queue pour arriver où était la tête. Il faut probablement chercher avec Gruber ‘ la cause de la circulation interne dans une poussée ou pression partant de larrière; les courants, en effel, prennent distinctement leur origine juste en avant de la houppe caudale, et les grains qui s’y trouvent se voient lancés en avant, tandis que la partie postérieure, qui se distingue par son plasma plus compact et moins aqueux, semble alors fonclionner comme une pompe foulante. Ce n’est que dans les amibes coulantes, ou à intérieur relativement fluide, que les mouvements s'effectuent comme ils viennent d’être décrits et qu’on peut constater les phénomènes de vagues ou de Jets liquides brusquement durcis; c’est encore dans ces mêmes espèces que la circu- lation plus active permet de se rendre un compte exact de la marche des grains et des autres éléments internes. Mais il existe d’autres amibes, et ce sont les plus nombreuses, qui, tout en changeant constamment et extraordinairement de forme, sont de nature plus pâteuse et montrent des mouvements plus lents; les phé- nomènes de marche deviennent alors beaucoup moins distincts. Il y à cependant lieu de croire qu'ils doivent être expliqués de la même ma- nière; toutes ces espèces, d’ailleurs, même celles dont les pseudopodes sont filiformes et rigides en général, peuvent dans certains cas, soit dans le jeune âge, soit parce qu'ils sont tourmentés, soit pour d’autres raisons ! Beiträge zur Kenntniss der Amobën. Zeitsch. für wiss. Zool., vol. 36. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 71 encore, donner lieu sur certaines régions de leur corps à la formation de vagues ou de Jets liquides. Bien que l'apparence des pseudopodes, comme celle de l’amibe tout entière, soit très variable d’un moment à l'autre, elle affecte cependant pour chaque espèce une forme fondamentale caractéristique, les autres élant exceptionnelles. Ainsi, parmi les amibes que j'ai étudiées, lAmæba luteola (KE, 6,7) et l’Amœba undosa (NH, 10, 11) sont larges et très fluides, et prennent en courant la forme d’une palme ou d’un point d'interrogation ; l'Amæba geminata (HE, 14), excessivement variable, a gé- néralement des pseudopodes aplatis, allongés et rameux-déchiquetés ; l’Amæba angulata (LH, 28) présente des contours angulaires ; l’Amæba spatula (H, 55, 56) n’a d'ordinaire qu’un large pseudopode, en forme de patte de grèbe; dans l'Amæba cirrifera (H, 66), le pseudopode, très plat, peut être comparé à une patte de cygne, avec des pseudopodes partiels représentant les doigts. Le corps de l'Amæba radiosa (IX, 78), constitue une masse sphérique dont partent dans toutes les directions de l’espace des pseudopodes rayonnants, qui atteignent chacun trois ou quatre fois, el plus encore, le diamètre du corps central; ces pseudopodes varient beaucoup d'épaisseur et ne sont pas comparables aux vrais pseudopodes filiformes, qui caractérisent toute une division des rhizopodes testacés. Outre les mouvements que nous venons de décrire, toutes les amibes ont encore la faculté de mouvoir leurs pseudopodes tout d’un bloc, au sein du milieu liquide ambiant, et en les déplaçant comme s'ils pivo- laient sur leur base. C’est ce qu’on peut remarquer surtout dans les es- pèces à longs pseudopodes, comme l’Amæba radiosa, par exemple, où les mouvements pivolants sont souvent très rapides, soit qu’ils concernent le pseudopode tout entier, soit que le sommet seulement soit en cause; cependant je n’ai pas pu y observer de battement à gauche et à droite, rappelant celui d’un flagellum. Les Vampirelles ont des pseudopodes filiformes extraordinairement changeants, qui se forment et se déforment, s’allongent, se rétractent, se divisent (à la base) en un clin d'œil; dans la Vampirella agihs, je les ai 72 ÉTUDES vus animés de battements sensibles, qui eux alors pouvaient rappeler ceux des flagellums (4, 30). Lorsque l’amibe retire à elle un pseudopode déployé, ce retrait se fait le plus souvent, pour les pseudopodes fluides, au moyen d'un renverse- ment de la circulation interne, qui ramène cet appendice au corps; ce renversement est quelquefois seulement local, et l'on peut voir, par exemple, un pseudopode en retrait à sa base continuer à couler en avant ou lancer de petits bras à direction opposée au retrait. Mais outre ce processus, il en existe un second, qui consiste en un retrait pur et simple, sans courant interne, et que l’on ne peut s'empé- cher de comparer à un phénon:ène musculaire. Dans les grosses amibes coulantes (Am. Proteus), la base du pseudopode, qui est le siège de la rétraction, change alors d'apparence, et d’unie elle devient cendrée, ridée ou finement rugueuse. Lorsque l'amibe, marchant rapidement et à la ma- nière des limaces, ne constitue plus, pour ainsi dire, qu'un pseudopode, le retrait concerne naturellement le corps tout entier. J'ai été témoin à cet égard d’un phénomène curieux : un individu vermiforme d'Amœba Pro- teus, lancé en apparence à toute vitesse et montrant un courant interne postéro-antérienr très actif, n’avançait pourtant pas d’une ligne; en exa- minant plus attentivement l'animal, je vis alors qu'il se rétractait par sa partie postérieure, qui ne présentait aucun mouvement de circulation interne, à mesure et de la même quantité qu'il avançait par sa partie antérieure. Ce phénomène, très rare sur un animal tout entier, est d’ail- leurs plus fréquent sur des pseudopodes partiels, et se voit surtout lors- que l'animal est occupé à tâter un objet qui se présente devant ce pseudopode. La partie postérieure des amibes, comme nous l'avons déjà vu, est pendant la marche simplement traînée par l’antérieure ; parfois, tout en traînant, elle change sa position en se pliant d’un bloc à gauche ou à droite (I, 46). En général, les fonctions dans une amibe en marche sont parfaitement localisées, la tête et la queue restant telles pendant un temps très long; SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 73 dans deux ou trois occasions cependant, J'ai assislé à un renversement complet du mouvement : lPavant prenant la place de l'arrière et vice versa. Dans ce cas, tous les éléments participent au changement, et il se forme à l'arrière une vésicule contractile, ainsi que la houppe caracté- ristique dont nous allons parler, tandis qu’elles disparaissent de la région où elles étaient auparavant. IL est temps en effet de dire quelques mots d’un élément caracté- ristique de lextrémité postérieure des amibes, et qui consiste dans la présence d’une houppe ou d’un chevelu de plasma très élair. Certaines espèces ne montrent jamais ce chévelu /Amæba radiosa, (Am. quitula (?), Am. gracihs), d’autres l'ont très peu développé, mais possèdent cependant toujours une tendance à former de petites proémi- nences à la queue; d’autres enfin, qui constituent la grande majorité des amibes, l'ont habituellement très distinct, bien qu'il puisse être en- core absent dans certaines occasions (retrait en boule, état de repos). Cette houppe, qui ne consiste d'abord qu’en de faibles dentelures sur le plasma cendré de la queue, forme, lorsqu'elle est bien développée, une auréole de fibrilles, ou un capitule strié de filaments très distincts. Dans les gros exemplaires d’Amæba Proteus (4, 40), la houppe devient très longue et se compose de fibrilles régulièrement disposées sur plu- sieurs rangs, et libres à leur extrémité. Dans lAmæba cirrifera (4, 69), ces fibrilles de l'arrière, peu nombreuses, ne se distinguent déjà plus de véritables pseudopodes linéaires, aussi longs que le corps entier, et qui peuvent être déplacés à gauche ou à droite, mais ne fonctionnent pas ac- livement dans la locomotion. La houppe n’est, du reste, chez les amibes, qu'une modification du plasma ', qui pourrail avoir sa cause première dans une concentration de ce plasma par diminution de la quantité d’eau qui y était renfermée”. ! Engelmann considère cette houppe comme due à une formation de fibrilles, comparables à celles des organismes plus élevés. — Neue Methode zur Untersuchung der Sauerstoffauscheidung pflanzlicher und thierischer Organismen. Ref. Biol. Cent. Blatt., 1° année. ? Bütschli, Protozoa, 2e édit. TOME XXXI. 10 74 ÉTUDES Suivant les mouvements de lamibe ou ses changements de direction, la houppe se forme très rapidement et disparaît de même, pour se fondre dans la masse de la queue, quelquefois même en formant une petite vague liquide qui se solidifie de suite (E, 37). La houppe est toujours un peu agglutinante, ce qu’on peut conclure du fait qu’on voit souvent les fibrilles collées se détacher brusquement du sol, avec un petit choc, pour suivre la marche de l'animal, ou aussi de ce que dans beaucoup d'espèces (surtout Am. Proteus) on trouve à chaque instant des fragments de toute sorte, détritus, diatomées, ete., collés à cette extrémité. Il est donc probable qu’il faut voir dans cette houppe un élément de fixation temporaire, ou bien encore, comme nous le verrons plus tard, affecté à la préhension de la nourriture. Cependant on ne peut le consi- dérer comme tel dans lAmæba verrucosa, où l'animal entier est entouré d’une enveloppe très fine; dans les individus très Jeunes de celle espèce, dont la membrane n’est pas encore formée à l'arrière, la houppe collante existe (IE, 51), mais plus tard elle ne laisse plus que des traces, en ce sens que les plissements très nombreux de la membrane à la partie posté- rieure de l'animal en marche indiquent dans cette région un plasma différent de celui du reste du corps. B. RHIZOPODES TESTACÉS Les pseudopodes des espèces testacées sont en tous points comparables à ceux des amibes; comme eux, on les voit étalés, larges, linéaires ou liliformes: mais, en rapport avec la différenciation plus avancée de l'animal, et souvent avec la forme de la bouche, ils tendent plus que chez les amibes à présenter un type caractéristique pour chaque espèce. Dans le Cochhiopodium bilimbosum (VE, 12, 15), qui peut s’aplatir tout entier en un disque mince, les pseudopodes forment autour de ce disque une ceinture très plate, quelquefois assez transparente pour n'être aper- SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 75 çue qu’à grand’'peine, et poussent à la partie antérieure de l'animal en marche des prolongements linéaires plus ou moins allongés. Les Diffluga possèdent toutes des pseudopodes droits et larges, peu nombreux (souvent un seul pendant une marche rapide), et qui n’ont guère de tendance à se bifurquer. Ceux des Arcella, Nebela, Hyalosphe- ma, Quadrula, elc., sont également de même nature. Dans les Heleopera (VIT, 62), les pseudopodes sont encore semblables, mais grâce à la forme de la bouche, qui n’est qu’une longue fente, ils sont plus nombreux et plus étroits, sortant les uns à côté des autres sur toute la longueur de la fente buccale; ils tendent aussi dans ce genre plus que les Difflugia à pousser de courtes ramifications en forme de cornes de cerf. Enfin, il existe une grande catégorie d'animaux où les pseudopodes se montrent constamment filiformes, très allongés ; ces formes sont surtout représentées par les genres Euglypha, Trinema, Sphenoderia et d’autres. Ces caractères dans la finesse relative des pseudopodes sont assez cons- lants et assez tranchés pour justifier la séparation des rhizopodes d’eau douce en deux groupes, qui correspondraient aux familles créées par Bütschli des Arcellina et des Euglyphina, ou à la division de LeME en « Lobosa » et € Filosa. » Mais il existe certaines formes de passage qui se rapprochent tantôt de l’une, tantôt de l'autre de ces divisions. Ainsi, la Cryptodifflugia ovi- formis (VII, 98) à des pseudopodes linéaires très allongés, se conduisant comme ceux des Difflugia, mais rappelant déjà le type filiforme. Dans le genre Pseudodifflugia, les individus ont des pseudopodes tantôt fili- formes, tantôt seulement linéaires-allongés el souvent ramifiés, tantôt, mais rarement, allongés lobaires. On pourrait en dire autant du Pam- phaqus hyalinus (VII, 9), dont les pseudopodes varient beaucoup d’épais- seur. La Cyphoderia margaritacea (VII, 50) est également quelque peu variable ; les pseudopodes toujours peu nombreux de celte espèce, les plus longs que j'aie vus chez les rhizopodes (jusqu’à trois fois la longueur de la coque allongée elle-même), sont décidément filiformes, mais ils décroissent régulièrement de la base au sommet, et près de la bouche 76 ÉTUDES présentent les caractères de ceux de lAmæba radiosa ; rarement ils sont courts, linéaires-arborescents, ou bien quelques pseudopodes très courts el coulants se verront au milieu des pseudopodes filiformes ‘. Cependant, en règle générale, les caractères de finesse des pseudopodes sont très constants, et on peut considérer comme une grande anomalie l'existence que j'ai constatée un jour dun individu parfaitement bien portant et actif de Sphenoderia dentata, dont les pseudopodes, qui dans cette espèce sont essentiellement filiformes, avaient revêtu l'apparence de ceux d’une Difflugia où d’une Nébélide (X, 48). On peut d’ailleurs appliquer aux pseudopodes des rhizopodes testacés tout ce qui a été dit sur ceux des amibes, en © © OC 12. 13. 14. 19. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 203 Bouche d’un individu comprimé, s'ouvrant par éclatement ; le plasma qui fermait la bouche est visqueux et élastique. Grains de chorophylle, quelques-uns en division, avec espace hyalin central. Bouchon gélatineux-élastique fermant la coque d’un animal enkysté ; il fourmille de bactéries. Deux animaux en conjugaison. Animal à coque anormale. PLANCHE IV Fig. 1 à 3. Difflugia amphora var. minor, var. nov. . Individu normal. : . Un autre ; à la bouche, petites diatomées évacuées brusquement; pseudopodes moulés à la coque. . Un autre, coupe transversale. Fig. 4 à 11. Difflugia elegans, spec. nov. . Difflugia elegans, avec pierres agglutinées aux pseudopodes. . Coque vide. . Animal entouré de pierres à la bouche. . Animal avec nourriture jaune, diatomées, etc. . Deux animaux en conjugaison (?) ; la coque d'en haut est vide. . Animal expulsant une diatomée vide. . Animal avec pierres allongées autour de la bouche. . Animal coloré au carmin. Le plasma est arrondi en boule. Fig. 12 à 14. Difflugia bicornis, spec. nov. Difflugia bicornis. Une autre. Individu vu de côté. Fig. 15 à 19. Difflugia corona, Wallich. Difflugia corona. 204 ÉTUDES 16. le 18. 19: Détails d’une corne. Individu déchiré par écrasement et coloré au carmin. Le noyau est très net. Détails de la bouche, avec nervure jaune. Fragment de la bouche d'un autre individu. Fig. 20, 21, 24 à 29. Difflugia globulosa, Du. . Coque vide. . Individu plein de nourriture et de grains de chlorophylle, avec détritus collé à la bouche; de a à a’, déplacement en masse d’un pseudopode en deux secondes. . Fragment d'un individu écrasé, plein de chlorophylle ; en bas, algue (scenedesmus) parasite ; en haut, œuf de rotifère. . Individu plein de chlorophylle. . Deux noyaux, après hématoxyline ; dans celui de gauche, le suc cellulaire est coloré faiblement, le nueléole fortement (tache claire au milieu) ; dans celui de droite, le nucléole est divisé en une quantité de globules. . Autre noyau, vivant, divisé en nombreux nucléoles arrondis très réguliers, avec une petite tache claire (vacuole) centrale; à droite, une de ces boulettes, plus grossie. . Deux grains de chlorophylle. . Individu éclatant par pression ; en bas, bouchon visqueux ; en haut, plasma hyalin élastique. Fig. 22, 23, 30 à 34. Difflugia marsupiformis, Wallich. . Difflugia marsupiformis. En haut, noyau et vésicuie contractile ; plus bas, nourriture brune et grains brillants ; pseudopode dans lequel pénètrent des grains brillants. . Autre individu, dont un pseudopode se contracte à sa base. . Coque vide, vue de côté. . Coque vide, vue par-dessus ; elle est toute formée de diatomées. . Détails de la coque de la figure 31. . Coupe de cette coque. . Autre individu recouvert de pierres ; bouche. Fig. 35 à 37. Difflugia platystoma, spec. nov. . Difflugia platystoma. . Une autre, de côté. . Une autre, marchant. Fig. 38 à 40. Difflugia avellana, spec. nov. . Difflugia avellana. 39. . Coque et plasma, vus de côté. Bouche d’une autre. 67. 68. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 205 Fig. 4 à 51. Difflugia fallax, spec. nov. . Corps bien visible à travers la coque, et fixé au fond par des épipodes. . Bords d’une coque sur laquelle s'étale un pseudopode, . Autre individu. . Autre individu. . Détails d’une coque, formée d’écailles hyalines sécrétées par l'animal, avec grains ou bourrelets d'exsudation. . Figure 45 vue de profil. . Une des plaques, épaissie sur un de ses côtés. . Individu vu d’en haut. . Le même, retirant ses pseudopodes. . Fragment de la figure 45, plus grossi. . Coque vide. Fig. 52 à 58. Difflugia lucida, spec. nov. 92, Individu vu de profil, avec plasma s’enkystant. . Le même, de face. 4. Bouche. . Individu avec quelques filaments végétaux entrant dans la composition de la coque. . Animal collé par la bouche à du détritus. . Animal vu de trois quarts, avec pseudopodes étalés. . Un autre. Fig. 59 et 60, Difflugia lanceolata, spec. nov. 09. Difflugia lanceolata, avec kyste interne renfermant des globules brillants. . La même, vue d’en haut. Fig. 61 à 66. Difflugia bacillifera, spec. nov. . Coque vide. . Une autre, avec kyste interne. . Une autre coque, avec petites diatomées rondes près de la bouche. . Une autre semblable. . Coque hyaline chitineuse, recouverte seulement de quelques diatomées. . Kyste de la figure 62, plus grossi; le plasma gris est séparé de la membrane par une zone liquide. Fig. 67 à 11. Difflugia bacillifera var. inflata. Coque. Une autre, vue par la face orale, avec quelques pierres agglutinées. 206 ÉTUDES 69. 10. 41e 12. 13. 74. 19. 16. A: 78. 10. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 81. 88. 89. 90. 96. 91. 92. 93. 94. 95. CS 98. 99. Une autre, avec un grand nombre de petites diatomées rondes. Fragments laissés par la même après acide sulfurique bouillant et chaleur rouge. Diatomées rondes très nombreuses sur la coque. Fig. 72 à 90, et 96. Difflugia lobostoma, Leidy. Difflugia lobostoma. Le plasma interne est rempli de nourriture ; on voit la vésicule contractile et les épipodes. Noyau caché. Autre individu. Un autre ; large pseudopode dans lequel pénètrent des concrétions brillantes. La coque est cou- verte de filaments parasites. Autre individu, vu par la face orale, avec filaments parasites. Bouche. Bouche de deux individus Bouche vue de côté. Individu vu par la face postérieure, et à coque formée de diatomées en parties dissoutes. Détails de la même coque. Bâtonnet bleu hyalin trouvé dans le plasma d’un individu (diatomée?). Bouche et pseudopodes, l'un à droite, en retrait. Pseudopode hyalin coulant, après écrasement, avec vésicule contractile et grains brillants. Noyau ; membrane, suc nucléaire, nucléole avec boulette centrale. Noyaux renfermant un grand nombre de nucléoles arrondis avec vacuoles, et noyés dans le liquide cellulaire. Noyau de la figure 84, après alcool ; membrane, espace vide, suc cellulaire contracté autour du nucléole, nucléole et boulette centrale. Dédoublement (?) ; l'animal a produit une fine membrane, qui est pleine de granulations très ténues, et dans laquelle pénètrent des matières venant de l’ancien plasma. Détails de la coque d’un individu, près de la bouche. Individu vu par la face orale. Le même, de profil, avec plasma interne, et bouchon mucilagineux à la bouche. Écailles et diatomées restant après acide sulfurique bouillant et chaleur rouge. Fig. M à 95, et 97 à 99. Difflugia arcula, Leidy. Coque vue de côté. Autre coque, vue de face. Autre individu ; plasma arrondi, avec épipodes ; filaments à la bouche (byssus). Exemplaire vu de trois quarts, la bouche en haut. Différentes formes de bouche. Coque vue de trois quarts, couverte de diatomées. Une des diatomées de la figure 97. Une autre, rongée, prise sur une autre coupe. CO -1 Qt à C9 RO 10 21 22 23 24 20: 21. 28. 29 30. LE SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 207 PLANCHE V Fig. 1 à 16. Difflugia constricta, Ehrenberg. . Coque formée de diatomées ; à droite, quelques-unes de ces diatomées, avec chromatophores encore visibles. . Une autre; à droite, diatomées de la coque. . Bouche, avec petites diatomées rondes. . Animal avec pseudopodes étalés. . Exemplaire avec plasma en boule ; noyau et vésicule contractile visibles. . Individu avec pierres soudées en arrière à la coque. . Un autre semblable. . Un autre, vu de côté. Un autre, vu de trois quarts et par-dessous. et 11. Coque d'un autre, vue de côté. . Autre coque, vue par la face orale. . Noyau après carmin. . Individu très petit (jeune ?). . Un autre semblable, à bouche un peu excentrique. . Un autre semblable, vu de côté. Fig. 17 à 20. Difflugia constricta, var. elongata, var. nov. . Difflugia constricta var. elongata. . Coque vue de côté. . Coque vue de face. . Une autre, avec diatomées entrant dans la composition de la coque. Fig. A à 37. Centropyxis aculeata, Stein. . Centropyxis aculeata. Large pseudopode à plasma pointillé en lignes parallèles. . Individu fermé à la bouche par des pierres et des débris. . Détails des écailles d’un individu. et25. Cornes. Coque vue de côté (variété particulière). Extrémité d’une corne. Individu vu par-dessous, avec face orale claire et aplatie. . Un autre semblable, par-devant, avec brides internes foncées. Un autre, vu de côté. 9208 ÉTUDES 31. 32. 33. 34. 99. 36. 31. Bouche du même, de côté. Coque à deux cornes. Coque à trois cornes. Coque à quatre cornes, avec plasma et pseudopodes. Fragment d'un individu avec large pseudopode pointillé en lignes. Individu vu d'en haut, avec bouche fermée par des pierres et des débris, et plasma interne s’enkystant. Fragments restant après ébullition dans l'acide sulfurique concentré. Fig. 38 à 41. Centropyxis aculeata var. discoides, var. nov. . Centropyxis aculeata var. discoides. . Individu muni d’une corne. . Détails de la coque. . Coupe transversale (schématique). Fig. 42 à 44 et 49 à 55. Centropyxis lævigata, spec. nov. . Centropyxis lævigata. . Exemplaire vu de côté. . Un autre, avec brides de la bouche. . Autre individu ; à gauche, une des diatomées de la coque. . Un autre, de côté, avec kyste interne. . Détails du kyste, membrane hyaline, zone claire, plasma granulé. . Exemplaire vu de côté, avec brides vues en coupe transversale. . Exemplaire vu de trois quarts, avec brides vues dans leur largeur. . Coque avec kyste interne. . Individu vu par derrière, avec brides à larges écailles. Fig. 45 à 48. Centropyxis aculeata var. ecornis, Leidy. . Exemplaire vu par-dessus. 46. . Le même pseudopode en retrait. . Détails de la coque. Un autre; pseudopode étalé, avec canal adhérent. Fig. 55 à 66. Arcella vulgaris, Ehrenberg. . Arcella vulgaris ; deux noyaux, vésicules contractiles, nourriture, pseudopodes, épipodes. . Un des noyaux plus grossi. . Plasma amiboïde fixé par trois épipodes; vacuole contractile en expansion. . Détails de la surface d'une coque âgée. . La même coque après acide sulfurique concentré. 67. 68. 69. 10. TL. 72. 13. 14. 15. 16. lle SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 209 . Dédoublement (ou exuviation); le plasma à pénétré en partie dans la nouvelle coque, et y est déjà fixé par deux épipodes. . Coupe de la figure 61. La nouvelle coque est en dessous; l’ancienne s’est désinvaginée à sa face buccale. . Même phénomëne. . Coque vieille, vide depuis longtemps, claire et toute pointillée. . Exuviation (?); en bas, membrane protoplasmique hyaline qui recouvrait à l’origine la nouvelle coque, et qui se détache. . Détails d’un des côtés d’un individu, avec vésicule en expansion, et deux larges épipodes dont l’un ne rejoint pas encore la membrane. Fig. 67 à 69. Arcella vulgaris var. angulosa, var. nov. Coque vide. Une autre, de côté. Exemplaire vu d'en haut; de « en «, déplacement en masse d'un pseudopode en une demi- seconde. Fig. 10 à 74. Arcella discoides, Ehrbg. (i. p.) Coque vue de face. Coque près de la bouche avec les pores buccaux. Coupe d’une coque. Apparence de la surface d’une coque âgée. La méme, après acide sulfurique. Fig. 15 à 11. Arcella microstoma, spec. nov. Arcella microstoma. Une autre, en coupe. Une autre, avec contenu fragmenté; les deux noyaux sont restés avec une partie du plasma autour de la bouche; les fragments renferment de nombreuses vacuoles. Fig. 18 à 92. Arcella Catinus, spec. nov. . Coque vue par-dessus. . Bouche avec les pores buccaux. . Animal renfermant une bulle de gaz. . Noyau, avec vacuole centrale. . Dessins de la coque. . Dessins de la eoque. . Individu comprimé ; l’ectosare sort par la bouche et coule autour de l'animal. . Coque renfermant des embryons. | ho 1 TOME XXXI. 210 ÉTUDES 86. " d. 88. 89. 90. 91. 92. + Fragment d'une autre, avec trois embryons munis d’un noyau et d'une vésicule contractile, e encore renfermés dans un sac très fin qui les fixe à la paroi. Coupe d'une coque. Coque vue de côté. Coque avec kyste interne mou. Détails du kyste. Autre individu, dont le kyste a repoussé la membrane à l'extérieur (cas fréquent). Un individu semblable, vu de côté. Fig. 93 à 95. Arcella hemisphærica, Perty. 93 et 94. Arcella hemisphærica, Perty. 95. 96. JE 98. 00: ID OR CO 1 Arcella hemisphærica en coupe. Fig. 96 à 99 et PI. VI, fig. 1. Arcella gibbosa, spec. nov. Coque vue de trois quarts. Coque vue de coupe (coque dessinée trop aplatie). Coque vue de trois quarts. Aréoles de la coque. PLANCHE VI . Arcella gibbosa, coupe transversale (figure destinée à remplacer la figure 97 de la planche précédente). Fig. 2 à 9. Arcella polypora, spec. nov. . Arcella polypora; noyaux nombreux, vacuoles et quatre gros grains brillants. . Bouche avec les pores buccaux. . Dessins de la surface. . Individu renfermant deux grosses bulles de gaz et des sphérules parasites. . Une de ces sphérules, plus grossie. . Plasma isolé, après carmin ; neuf noyaux. Q0 21. 22 23 27 28 29 30 30 37 38 39 40 41 SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE, 211 . Coque vue de côté. . Coupe de la coque. Fig. 10 à 20. Lecquereusia jurassica, Schlumberger. . Lecquereusia jurassica ; on voit la vésicule contractile. . Détails de la coque d’un individu (diatomées modifiées). . Autre coque; détails. . Écailles d’une coque, après acide sulfurique concentré bouillant et chaleur rouge. . Coque. . Une autre. . Dessins d’une autre. . Coque vide. . La même coque, vue par derrière. . Partie antérieure d’une coque, de profil. . Autre coque, vue de face. Fig. 21 à 44. Nebela collaris, Leidy. Nebela collaris; coque, plasma interne, épipodes, vésicule en expansion, noyau, nourriture, grains brillants. Pseudopode du même individu, avec bâtonnets brillants, grains dans des vacuoles et petites vacuoles ordinaires, , 24, 25 et 26. Coques diverses. : . Détails d'une coque. . Détails d’une autre. . Écailles laissées après ébullition dans l'acide sulfurique concentré. . Bouche, avec plasma en retrait. . Individu sortant ses pseudopodes, qui s'étaient rétractés brusquement sous l'influence d'un choc. . Exemplaire vu d’en haute . Coque avec petites pierres adhérentes. . Probablement commencement de dédoublement; deux noyaux. . Fragment d'une coque brisée, et dont les nervures seules subsistent au bord. a, b,c,d. Animal se collant à la bouche un exemplaire d'Assulina minor, et envoyant dans l'intérieur un pseudopode qui s'empare du contenu; en d, la nourriture prise est enfermée dans une vacuole. . Trois individus collés réciproquement par la bouche (celui d'en bas à gauche n’est cependant pas une Nebela, mais une Assulina vue d'en haut). . Individu s'enkystant; on voit la vésicule contractile dans le kyste à paroi hyaline; bouchon de byssus fermant le col, et nourriture brune digérée rejetée en boulettes entre le kyste et le bouchon. . Col d’un autre individu, avec bouchon et boulettes digérées. . Un kyste à parois dures. . Écailles de réserve contenues dans un individu. 212 ÉTUDES 42. Deux coques reliées à la bouche par un fil de byssus. 43. Kyste à plasma externe rayonné. 44. Quatre noyaux. Fig. 45 à 49. Nebela longicollis, spec. nov. 45. Nebela longicollis; longs épipodes, noyau, nourriture, grains, écailles internes. 46. Même individu, vu de côté. 47. Un autre, de côté. 48. Dessins d'une coque (écailles). 49. Coupe transversale de la coque. Fig. 50 à 61. Nebela lageniformis, spec. nov. 90. Individu plein d'écailles de réserve; à droite, trois de ces écailles, vues de côté. 91. Individu vu de côté. 92. Individu vu d'en haut. 53. Écailles de la coque. 04. Individu en marche (grossissement faible). 09. Noyau fragmenté à l'intérieur. 56. Plasma s’enkystant et bouchon de byssus. 91. Surface d'une coque, avec filaments parasites. 98. Conjugaison; grandes vacuoles; dans celle de l'individu d'en haut on voit nager un nucléole, sans membrane nucléaire, 99. Bouche, vue de côté. 60. Deux coques reliées par un fil de byssus. 61. Coque anormale. Fig. 62 à 68. Nebela flabellulum, Leidy. $ 62. Coque. 63. Coque avec plasma; noyau, vésicule contractile, nourriture verte, épipode, pseudopodes. 64. Exemplaire avec plasma retiré dans la coque; noyau fragmenté. 65. Coupe longitudinale. 66. Kyste; membrane bleue, plasma rayonné, ectoplasma, endoplasna plus foncé avec nourriture. 67. Individu rejetant par la bouche de la nourriture entourée de plasma hyalin. 68. Animal s’enkystant et expulsant des boulettes digérées, qui sont déposées contre le bouchon de byssus, ou entre la membrane du kyste et le plasma interne. Fig. 69 à 77. Nebela carinata, Leidy. 69. Nebela carimata; noyau à nucléole fragmenté. 10. Ecailles après chaleur rouge; à gauche, écailles de la coque ; à droite, écailles de la quille. 71. Fragment d'une coque, vue sur le vivant. 98. 99. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 213 . Coque renfermant un kyste, avec gros grains brillants; bouchon et nourriture brune au col. . Détails d'une coque, avec écailles diverses. . Bouche vue de trois quarts. . Coupe d'un des deux pores latéraux. . Écailles laissées après acide sulfurique concentré bouillant et chaleur rouge. . Coque vue de profil. Fig. 18 à 84. Nebela galeata, spec. nov. . Plasma interne repoussant les paillettes de son kyste (?). . Paillettes de ce kyste. . Autre individu, vu de côté; kyste lisse avec vésicule contractile active; bouchon de byssus. . Détails de la coque d’un autre individu. . Coupe de la partie postérieure de la coque, vue de côté. . Coupe transversale, avec bouche au centre. . Aréoles d'une autre coque. Fig. 85 à 97. Nebela bigibbosa, spec. nov. . Individu vu de face; noyau, globules brillants, épipodes, nourriture; vacuole de nourriture prés de la bouche; tubes invaginés et pores latéraux. . Autre individu ; le plasma s’étrangle entre les deux tubes invaginés. . Un autre exemplaire, vu de côté. . Coque vue de côté, avec les deux tubes invaginés; tous deux ne sont pas visibles en même temps, étant situés à une hauteur différente. . Bouche avec grande vacuole contenant des produits qui vont être expulsés par éclatement. . Coupe d'une coque, de face. . Individu comprimé; le plasma s'écoule en s’étalant, et sort aussi par les deux pores. . Écailles laissées après acide sulfurique concentré bouillant. . Aspect de l'extrémité des tubes invaginés, vus par-dessus, . Coupe transversale à la hauteur des deux tubes. . Mème coupe dans une autre coque, où ils ne rejoignent pas la face opposée. 5 et 97. Deux noyaux. Fig. 98 à 100 et PI. VIE, fig. 1 à 5. Nebela dentistoma, spec. nov. Individu enkysté; coque exceptionnellement arrondie. Un autre; large pseudopode avec concrétions brillantes qui y circulent; plasma plein de nourri- ture; petits grains brillants et vésicule contractile, en arrière. 100. Aspect de la coque à la surface; écailles reliées par des ponts, sur un fond hyalin chitineux. 214 ÉTUDES Qt à © 1 — æ © © © -J © > 12. 13. 14. 15. 16. il 18. 195 20. 21- 22. 23. PLANCHE VII . Nebela dentistoma; écailles de la bouche de deux individus. . Coque à dents remplacées par un bourrelet buccal. . Exemplaire vu de côté. . Autre coque, vue de face. . Détails d’une coque, avec gouttes chitineuses brillantes se déposant sur les écailles, lesquelles semblent laisser entre elles des trous. Fig. 6 à 11. Nebela bursella, Vejdoysky. . Coque avec les deux pores latéraux. . Coque avec plasma divisé en sphères ; bouchon de débris. . Fragment de la coque à la hauteur des pores. . Animal en marche, vu par-dessus. . Coque renfermant un kyste ; diaphragme hyalin. . Coupe de la coque. Fig. 42 à 15. Nebela bursella var. rotunda, var. nov. Nebela bursella var. rotunda. Coque vide. Coupe longitudinale vue par la face aplatie ; l’un des pores est visible de face. Détails de la coque (toujours très claire). Fig. 16 à 22. Nebela militaris, spec. nov. Animal enkysté ; diaphragme dans le col. Coupe longitudinale de la coque, vue de côté. Autre individu, vu de face. Autre individu, vu de face; un filament d’algue (?) sert de diaphragme. Bouche vue de côté. Détails de la coque. Coque, plus grossie, vue de face. Fig. 23 à 35. Hyalosphenia papilio, Leidy. Hyalosphenia papilio. Pores latéraux à l'arrière ; noyau, grains brillants ; deux vésicules con- tractiles ; grains de chlorophylle (toujours présents). 24. 25. 26. 21. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 99. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 215 Animal en marche, vu d'en haut. Individu se préparant à sortir ses pseudopodes; chlorophylle, noyau et vacuole contractile ; filaments parasites sur la coque, à l'arrière. Coupe longitudinale d’une coque, face aplatie. Noyau, à intérieur fragmenté en petits grains. Coque vue à peu près de côté, avec une face plus aplatie (ventrale), l’autre plus bombée (dor- sale) ; bouche (à droite) vue de trois quarts. Coupe d'un des pores latéraux. Coque avec kyste, plein de chlorophylle, et avec une vésicule contractile. Coque vieille, d'aspect cendré. Kyste plein de chlorophylle, et avec une vésicule contractile. Grains de chlorophylle, quelques-uns en division ou en fragmentation. Grains de chlorophylle d’un autre individu. Coque avec plasma malade (?); grains de chlorophylle internes et externes ; la membrane du kyste semble avoir été résorbée. Fig. 36 à 39. Hyalosphenia elegans, Leidy. . Hyalosphenia elegans, avec plasma enkysté. . Autre individu. . Un autre, vu de trois quarts. . Surface de la coque, après acide sulfurique. Fig. 40 à 55. Quadrula symmetrica, Schulze. . Quadrula symmetrica; plasma plein de grains brillants jaunâtres ; vésicule contractile à l'arrière ; en avant, grains de nourriture dans des vacuoles. . Quadrula en marche ; écailles de réserve. . Coque (écailles arrangées en lignes diagonales). . Même coque, vue par la face opposée. . Coque allongée, à partie supérieure comme ajoutée après coup. . Coque vue de irois quarts, avec plasma interne amiboiïde. . Détails de la bouche du même individu. . Écailles inégales d’un exemplaire, dans leur position naturelle près de la bonche. . Partie antérieure d’une coque, avec quatre écailles intérieures appliquées contre les anciennes , elles ont un petit bourrelet sur un de leurs côtés. . Quatre écailles détachées. . Noyau, fragmenté à l'intérieur. . Un des petits kystes de la fig. 53. . Un des petits kystes de la fig. 54. . Coque renfermant cinq petits kystes et des algues digérées. Diaphragme bleu les séparant de l'extérieur. . Autre coque avec cinq petits kystes. . Animal en marche, vu par-dessus. 216 ÉTUDES 96. EYE 08. 99. 60. 61. 62. 65. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 10. 14 Fig. 56 à 58. Heleopera petricola, Leidy. Heleopera petricola; coque vide ; pierres à l'arrière. Écailles informes et coques de diatomées à l'arrière ; kyste interne avec globules brillants j jaunes. Autre individu, vu de côté. Fig. 59 à 78. Heleopera rosea, spec. nov. Heleopera rosea, avec kyste interne ; bourrelet jaunâtre (normal) à la bouche. Membrane du kyste, en coupe. Individu en marche. Un autre, vu d'en haut ; forme habituelle des pseudopodes de cette espèce. Le même, vu de trois quarts ; algue prise dans les pseudopodes. Animal avec diatomées prises dans les pseudopodes ; à l'arrière quelques écailles font saillie. Autre individu, vu de côté. Un autre; écailles allongées à l'arrière. Un autre ; diatomées à l'arrière. Plasma sortant et repoussant son bouchon de détritus ; globules brillants internes. Deux des diatomées, l’une brisée, qui recouvraient une coque. Détails de la bouche (bourrelet jaunâtre). Surface d'une coque à dessins très réguliers. 71 bis. Bouche du même individu vue de trois quarts. 12. 13. 14. 15. 16. He 18. 19. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. Coque de la fig. 73, vue de profil. Coque à écailles de Quadrula (hybride?). Coupe longitudinale d’une coque, par le côté aplati. Détails de la bouche de la figure précédente. Surface indistinctement aréolaire d'une coque. Coque remplie d'embryons (?); deux pierres sur la coque. Forme assez fréquente de coque. Fig. 19 à 94. Heleopera sylvatica, spec. nov. Heleopera sylvatica; écailles spiniformes à l'arrière de la coque; noyau; grosses vacuoles ; grains brillants ; plasma clair sortant par la bouche, avec peau extérieure très fine. Autre individu, avec plasma enkysté. Détails de la surface d'une coque. Détails plus grossis d’une autre coque; écailles rondes chevauchant les unes sur les autres (forme la plus générale dans cette espèce). Autre sorte de revêtement. Partie postérieure d’une coque, avec écailles spiniformes. Individu marchant, avec écailles libres prises à la bouche. Autre coque. : Individu vu de côté, 88. 89. 90. PA 92. 93, 94. 95. 96. CT 98. 99. 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 114. 112. 113. 114. 115 116 à 8 SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 1 Noyau du kyste de la fig. 80. Bouche, à peu près de côté. Coupe de la bouche, de côté. Animal vu de trois quarts, par-dessus. Coque formée d'écailles très régulières. Une autre semblable, à petites écailles. Individu en marche, vu d'en haut ; fragment étranger collé aux pseudopodes. Fig. 95 à 107. Cryptodifflugia oviformis, spec. nov. Cryplodiffluyia oviformis ; vésicule contractile dans le plasma grisâtre. Coque. Noyau et vésicule contractile bien visibles. Autre individu en marche, vu d'en haut; vacuole contractile et grains de nourriture. Autre exemplaire, collé à du détritus. Cryptodifflugia oviformis var. fuscea ; individu à bouche un peu excentrique. Cryptodifflugia oviformis var. fusea ; avec kyste interne. Même individu que celui de la fig. 98 cinq minutes plus tard. Individu (de la variété fusca) avec un pseudopode, noyau et vésicule contractile. Un autre, après carmin ; grand noyau rose. Deux individus en conjugaison. Exemplaire de la variété fusca, à bouche excentrique fermée par un bouchon foncé. Exemplaire de la variété fusca; plasma arrondi, protégé par un diaphragme hyalin. Fig. 108 à 114. Pseudodifflugia hemisphærica, spec. nov. Exemplaire vu de dessous ; noyau, vésicule contractile, nourriture et grains brillants. Coque vue de côté. Coque vide depuis longtemps, avec diatomées à chromatophores encore visibles; une des dia- tomées est très longue. Quelques diatomées d’une autre coque, vide depuis plusieurs mois. Animal à longs pseudopodes; on voit à l'intérieur une algue ronde. Coque vide depuis longtemps. Une des diatomées de cette coque. Fig. 115 à 117 et PI. VII, fig. 1 à 8. Pseudodifflugia amphitrematoides, Archer. Animal collé par la bouche à une algue ; la plupart des pseudopodes sont filiformes ; un autre est large et rampant. Individu après carmin ; plasma arrondi, renfermant un.noyau rose à gauche, de la nourriture digérée à droite. Détails d’une coque, à écailles séparées par des nervures jaunes. TOME XXXI. 28 918 ÉTUDES DIDIER © © = PLANCHE VIIL . Pseudodifflugia amphitrematoides ; résultat de la conjugaison. . Coque renfermant un kyste; la bouche est fermée par des débris. . Résultat de la conjugaison ; le kyste interne est rempli de globules bleus. Deux individus en conjugaison, après carmin ; chacun a un noyau. . Variété à coque recouverte d’écailles épaisses et de quelques diatomées. . Petite variété sphérique ; deux individus conjugués. . Deux autres semblables, après carmin ; gros noyau rouge unique. . Même variété, à pseudopodes larges ; noyau et vésicule contractile. Fig. 9 à 25. Pamphagus hyalinus, Leidy. . Pamphagus hyalinus ; gros noyau ovale à gauche; à l’intérieur, diatomées et grains brillants. . Deux individus soudés. . Les mêmes se détachant par le passage de l'acide sulfurique. . Trois individus soudés ; entre eux est un corps étranger. Bords de la coque, très finement striée. . Individu à ectosarc étalé, et bordé de vacuoles. Individu arrondi, plein de grains verts; diaiomée dans une vacuole ; il sort par la bouche une bulle pleine de plasma très clair dans lequel nagent quelques grains brillants ; le centre de la bulle est plein d’eau. — A gauche, vésicule contractile. . Animal sortant d’un amas de diatomées qu'il avait collées à sa membrane. . Un autre semblable. . Grains brillants internes d’un autre individu. . Noyau. . Un autre, vu à la surface, finement et régulièrement ponctué. . Forme d’un animal vu par-devant. 29, 25, 24. Bouche à différents états. 25. 26. 21. 28. 29° 30. Bouche de l'individu représenté fig. 15. Fig. 26 à 32. Pamphagus mutabilis, Bailey. Pamphagus mutabilis ; à droite, noyau. Le même, une minute plus tard. La bouche est déployée ; pseudopodes extrêmement fins. Le même, un instant après, à bouche légèrement invaginée. Animal avalant une grande diatomée, sur laquelle s’est moulé l’ectoplasma dont sortent les pseudopodes. 31. 32. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 219 Le même, de face, après changement de forme. Autre individu momentanément aplati, vu de côté, la face dorsale en bas. Fig 33 à 35. Plagiophrys scutiformis, Hertwig et Lesser. . Plagiophrys scutiformis ; à l’intérieur petites granulations, noyau et vésicule contractile. 34. Le même, un instant après ; l’ectosarc s'est amassé en un pseudopode coulant, où l'on voit une vésicule contractile. . Le même; coupe transversale. Fig. 36 à 42. Plagiophrys cylindrica, Clap. et Lachm. . Plagiophrys cylindrica, à pseudopodes fihformes étalés. . Bouche, à membrane flexible déployée. . Autre individu, vu de côté; le noyau est bien visible; grande diatomée à l'intérieur, et une autre collée à l’extérieur. . Animal vu d'en haut. . Individu à bouche largement déployée ; le plasma est arrondi en boule. . Coupe de la membrane. . Écailles ou granulations de la membrane, Fig. 43 à 45. Pamphagus gracilis, spec. nov. . Individu en marche, vu par la face large. . Coupe longitudinale. . Animal vu d'en haut, marchant. Fig. 46 à 49. Platoum ? . Coque lisse; noyau bien visible; grains de nourriture. . Un autre, vu d'en haut; la membrane est indistinctement écailleuse. . Un autre. . Un autre, de côté. Fig. 50 à 64. Cyphoderia margaritacea, Schlumberger. . Cyphoderia margaritacea, avec pseudopodes dont un se rétracte en tire-bouchon. . Individu vu de face ; épipodes ; noyau ; vésicule contractile à la bouche; — de « en a’ le pseu- dopode s’est déplacé en une seconde. . Animal vu de côté; épipodes, noyau, grains brillants, vacuole. . Animal à coque courte; grande vésicule contractile en expansion. . Coupe de la membrane ; à droite, couche fine hyaline (mucilagineuse?) ; au milieu, stries pro- duites par les lignes de jonction des écailles ; à gauche, pellicule pigmentée brune. 220 ÉTUDES 99. Aréoles hexagonales. 06. Aréoles d’une autre variété (rare). 971. Coupe de la coque à la partie postérieure. 08. Fragment de la membrane d'une coque brisée et passée au chalumeau ; les parties blanches sont hyalines, les espaces noirs sont vides (trous). 99. Granulations brillantes entourant toujours le noyau. 60. Noyau, avec très petit nucléole unique. 61. Pseudopodes larges et courts d’un individu. . 62. Pseudopode : il a passé de a à b en une seconde, et s’est retiré de b en c, en faisant la perle, en une demi-seconde. 63a,b,c. Épipode changeant continuellement de forme. 64. Partie postérieure d’un individu, avec épipode amiboïde, gros noyau clair entouré de sa zone de grains brillants, et vésicule en expansion. . Fig. 65 à 67. Cyphoderia margaritacea var. major, var. nov. 65. Cyphoderia margaritacea var. major. 66. Écailles du même individu. 67. Un autre exemplaire ; bouchon de plasma expulsé; à la partie postérieure on voit un fil qui collait la coque au sol. Fig. 68 à 90. Assulina semilunum, Leidy. 68. Coque, avec dentelures de la bouche. 69. Disposition des écailles de la coque. 10. Autre individu, avec pseudopodes étalés. 11. Le même, vu de trois quarts. 12. Coque vue par la bouche. 13. Détails de la bouche. 74. Coque avec deux kystes (?) internes perdant leurs écailles ; bouchon de débris. 15. Noyau, après carmin ; avec deux nucléoles. 16. Noyau, après carmin ; rempli de fragments rouges. 17. Noyau, après carmin ; un seul nucléole. 78. Noyau de l'individu supérieur de la fig. 84, après carmin. T9. Noyau de l'individu inférieur de la fig. 84, après carmin, avec globules arrangés en membrane, et intérieur vide. 80. Individu au repos, avec écailles de réserve. 81. Coque vide, devenue concave-convexe (cas fréquent). 82. Individu à noyau très granuleux. 83. Coupe des bords d'un kyste. 84. Dédoublement; le jeune est clair et ses écailles semblent à peine soudées. 85. Individu à coque anormale, avec deux kystes radiés. 86. Individu avec trois kystes. 81. 88. 89. 90. © © 1 E OT À ©) RO SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 291 Coque monstrueuse. Une autre, avec deux kystes (°?). Coque pleine d'écailles. Coque fermée par un diaphragine ; nombreuses vacuoles dans le plasma. PLANCHE IX Fig. 1 à 13. Assulina scandinavica, spec. nov. . Coque vide. . Coupe de la coque, à la bouche, après acide sulfurique concentré. . Plasma en boule, avec noyau visible : bouchon noir à la bouche. . Détails de la coque, partie antérieure. . Plasma retiré dans la coque fermée par un bouchon noir de débris; noyau avec quatre nucléoles. . Écailles d’un autre, se recouvrant d'avant en arrière. Dessins d’une autre coque (nervures chitineuses très fortes). . Coque à écailles se recouvrant d’avant en arrière. . Coque après acide sulfurique concentré bouillant et chaleur rouge. . Coupe transversale de la coque. . Coupe longitudinale de la coque. . Coque concave-convexe (vieille), vue par la bouche. . Trois noyaux, à un, deux et quatre nucléoles, avec tache blanche au centre. Fig. 14 à 25. Assulina minor, spec. nov. . Coque brune. . Aréoles de la coque. . Plasma intérieur, fixé en arrière par des épipodes. . Coupe transversale de la coque. . Coque renfermant un kyste étoilé. . Monstre double, avec noyau et deux vésicules contractiles. . Bouche à pseudopodes. . Animal sortant ses pseudopodes. . Dédoublement ; aréoles bien distinctes dans l'exemplaire d'en bas, très peu visibles dans celui d'en haut (jeune), lequel est plein de vacuoles ; chacun a un noyau, très pâle dans le jeune. 299 : ÉTUDES 23. 24. 25. 26. 27. 28. 41. 42. 43. 44. 45. 46. 47. 48. Coupe longitudinale de la même figure. Trois noyaux ; en haut, noyau avec petit nucléole ; au milieu, noyau coloré au carmin, et dans lequel le suc cellulaire s’est ramassé autour du nucléole; en bas, noyau à deux nucléoles. Individu avec écailles de réserve (peu distinctes). Fig. 26 à 40. Euglypha alveolata, Dujardin. Coque. Animal en marche ; zone de plasma bleu au-dessus du noyau ; noyau et vésicule contractile ; zone des petits grains brillants; plasma avec nourriture et vésicule contractile ; pseudo- podes filiformes très vifs. Un autre, vu d'en haut, en marche, avec pseudopodes larges; les écailles de réserve font un anneau autour du plasma. . Un autre, même position, avec longs pseudopodes. . Animal en marche; variété avec deux aiguilles capitées, sur les côtés. . Bord de la coque du même. . Dédoublement. Exemplaire d'en bas avec noyau fragmenté, vésicule contractile, nourriture, et trois à quatre écailles de réserve à la bouche. — Individu d'en haut (jeune) à écailles occupées à s'arranger, plein de vacuoles autour desquelles le plasma clair forme un revé- tement. . Mêmes individus un instant après; les fragments du noyau sont disposés en deux plaques ; le jeune a acquis la taille du parent. . Écailles du jeune individu de la figure précédente. . Noyau de la fig. 33 ; la membrane nucléaire est en résorption. . Arrangement des écailles, et écailles dentées de la bouche. . Coupe par les écailles des côtés, chez deux individus. . Aréoles hexagonales d’une coque. . Écailles rondes donnant l'apparence d'aréoles semblables à celles de la figure précédente. . Trois noyaux; en haut à gauche, après acide nitrique ; à droite, un autre vivant; en bas, un autre coloré à l'hématoxyline, avec membrane (?) pointillée en lignes régulières. Fig. 41 à 57. Euglypha ciliata, Leidy. Euglypha ciliata; plasma retiré dans la coque, et séparé de l'extérieur par un diaphragme hyalin ; noyau, et trois vésicules à l'arrière. Coque remplie de corps problématiques en tête d’épingle. Coque pleine de petits kystes avec noyau et vésicule contractiles. Diaphragme hyalin, renforcé d’un filament d’algue (?) replié. Un des petits kystes, plus grossi. Animal en marche, avec pseudopodes très vifs; deux se brisent en zigzag en battant dans le liquide ; un autre se rétracte en tire-bouchon. Un pseudopode se retirant en tire-bouchou (autre individu). Pseudopode se retirant ; de a à d, une seconde. Bouche, avec deux rangs d’écailles crénelées. 49. 50. 91. 92. 99. 04. 99. 96. 91. 08. 99. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 10. u. 72. 13. 14. 15. 16. 1 19 19 Leu SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. Deux des aiguilles latérales. Coque vide. Animal en marche, vu d’en haut. Coque vue de côté, montrant la disposition des épines sur cet individu. Écailles de la bouche, très grossies ; les dents sont des bourrelets brillants. Individu anormal, avec diaphragme de débris. Individu double, avec un noyau fragmenté. Coque anormale, ‘où les épines sont remplacées par des écailles. Écailles et épines après acide sulfurique bouillant ; les dents de la bouche sont encore visibles. Fig. 58 à 68. Euglypha strigosa, Leidy. Individu normal, avec bouchon de détritus repoussé. Un autre, avec bouchon noir. Un autre, avec diaphragme bleu ; noyau malade (?), fendu. Noyau du même, plus gross. Coque à matière chitineuse très abondante (probablement variété particulière). Détails de la même coque à la bouche ; fort bourrelet en anneau. Même coque, vue par la bouche. Individu avec pseudopodes étalés, dont quelques-uns se retirent en zigzag ; écailles de réserve (même variété). Animal vu d'en haut, marchant (même variété); champignons parasites en arrière. Coque de cette dernière variété, vue de profil; une des faces larges, dorsale, est plus bombée que l’autre (cas fréquent). Détails des pseudopodes ; de a à c, une demi-seconde, avec arrêt en b. Fig, 69 à 73. Euglypha filifera, spec. nov. Animal en marche; noyau; écailles de réserve; zone de petits grains; nourriture dans des vacuoles. Conjugaison (ou fin du dédoublement?); un individu est vu de face, l’autre se trouve par rap- port au premier placé de trois quarts ; tous deux ont un noyau, et sont pleins de vacuoles. Une des épines latérales. Écailles de réserve de l'individu de la fig. 69, avec dents de la bouche toutes dirigées vers le fond de la coque (cas normal). Individu en marche, vu d’en haut. Fig. 14 à 19. Euglypha heterospina, spec. nov. Animal retiré dans sa coque, derrière un diaphragme hyalin ; le noyau semble percé à jour. Noyau du même, plus grossi. Coque vue par sa face large. Détails des épines, sur un des côtés. 294 ÉTUDES 18. 119: 80. 81. Bouche, plus grossie. Coque vue de côté. Fig. 80 à 84. Euglypha compressa, Carter. Animal en marche, avec écailles de réserve, et deux vésicules contractiles. Détails de la bouche. 82 et 83. Coques vues de côté. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. O1 92: 93. 94. 95. 96. QUE 98. 2H) 100 101 102 103 104 Animal fixé par un fil agglutinant. Fig. 85 à 92. Euglypha cristata, Leidy.: Animal en marche. Animal enkysté. Coupe transversale de la coque. Coque anormale. Partie postérieure d'une coque, montrant la disposition des aiguilles, Kyste, dont l'enveloppe interne est reliée au diaphragme. Coque large (variété). Autre individu à coque large ; un pseudopode se retire en battant. Fig. 93 à 96. Euglypha lævis, Perty. Animal en marche. Coque vue par le côté étroit. Autre individu en marche. Un autre, vu d’en haut. Fig. 97 à 104. Euglypha lævis var. minor, var. nov. Animal fixé au sol par un fil agglutinant. Animal en marche. Le même, vu d’en haut. . Deux coques vides, encore liées par un fil agglutinant. . Coque passée à la chaleur rouge. . Détails de cette même coque. . Animal se retirant dans sa coque. . Bouche. OT À CO RO = © © 1 © 25. 26. 21. 28. 29. SUR LES RHIZOPODES D EAU DOUCE. 9225 PLANCHE X Fig. 1 à 9. Euglypha minima, Perty. . Coque vide. . Coupe de la bouche. . Coque vue par sa face étroite. . Aréoles de la coque. , . Individu probablement en marche, mais à pseudopodes invisibles. . Animal en marche. . Un autre, en marche, . Le même, vu d’en haut. . Deux individus en conjugaison, après carmin ; noyaux rouges. Fig. 10 à 24. Placocysta spinosa, Leidy. . Animal retiré derrière un diaphragme hyalin ; le plasma contient quelques grains de chloro- phylle, qui existent aussi en une couche au-dessus du diaphragme. . Détails de la coque, avec diaphragme. . Aréoles d'un des côtés. . Épines, dont deux sont couchées sur la coque. . Une épine, plus grossie. EÉcailles et épines après acide sulfurique concentré bouillant. . Coupe transversale d’une coque. . Coque concave-convexe (vieille), vue par sa coupe longitudinale. . Une autre, semblable, vue par sa coupe transversale. 20, 21 et 22. Noyaux (les animaux étaient probablement malades). . Forme des grains de chlorophylle de la fig. 10. . Une des écailles de la coque, de face. Fig. 25 à 29. Sphenoderia lenta, Schlumberger. Animal en marche; il a des écailles de réserve et des grains brillants. Conjugaison. Coque vide. Détails de la coque. Les deux individus de la fig. 26, deux heures après. 1O © TOME XXXI. 296 ÉTUDES Fig. 30 à 40. Sphenoderia fissirostris, spec. nov. 30. Animal probablement en marche, mais à pseudopodes invisibles. 31. Animal fixé au sol par un fil agglutinant.…. 32. Un autre, avec écailles de réserve. 33. Détails d’une coque. 34. Animal en marche, vu d'en haut. 39. Animal vu de trois quarts, par la bouche. 36. Bouche vue de face. 37. Coque vue de côté; les lignes pointillées montrent la même coque vue en abaissant l'objectif. 38. Bouche vue d'en haut, schématique (probable). 39. Bouche vue de face, schématique. 40. Coque vue de côté, après acide sulfurique. Fig. 41 à 50. Sphenoderia dentata, spec. nov. 41. Coque (écailles représentées trop petites). 42. Bouche. 43. Animal en marche. 44. Un autre. 45. Disposition des écailles. 46. Coque après chaleur rouge (la bouche n’a pas résisté). 47. Animal vu d'en haut; écailles de réserve. 48. Animal à pseudopodes larges (individu très exceptionnel). 49. Même individu que fig. 43, vu d'en haut; les pseudopodes ont momentanément conflué en gouttes, sous l'influence d’un courant d’eau. 50. Conjugaison; nombreuses vacuoles dans l'individu de gauche. Fig. 51 à T1. Trinema enchelys, Leidy. 51. Animal vu par-dessous. 92, Coque vue de côté. 93. Animal vu de côté, émettant une large bulle dans laquelle pénêtrent des grains. 94. Animal avec un seul pseudopode, et marchant très vite. 55. Écailles. 56. Coupe d’une écaille, plus grossie. 57. Écailles, à contours simulant une suite de petites baguettes droites. 98. Trois écailles, à contours séparés en segments. 59. Coque après acide sulfurique concentré chauffé modérément. 60. La même, après l’acide bouillant. 61. Variété galeata ; animal vu par sa face large. 62. Détails de la bouche, de face (forme ordinaire). = CO RO — # © © © -1 Où > > SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE, 227 3. Variété galeala ; détails de la bouche, de côté (coupe). 4. Variété galeata ; détails de la bouche. . Variété galeata ; coque vue de côté. . Variété galeala; une autre, vue de trois quarts. . Conjugaison. . Partie antérieure d'une coque, après acide sulfurique froid. . Forme monstrueuse, . Monstre double, vu d’en haut. . Monstre double, vu de côté. Fig. 12 à 714. Trinema spinosum, spec. nov. . Animal en marche; pseudopodes très longs, ramifiés. 73. 14. Le même, de côté. Le même, d’en haut. PLANCHE XI Fig. 1 à 4. Trinema complanatum, spec. nov. . Coque vide, vue par la face large. . Coupe longitudinale. . Animal vu par-devant. . Un autre, avec quelques écailles de réserve. Fig. 5 à 17. Trinema lineare, spec. nov. . Individu en marche. . Coque, vue de face. . Coque, vue de côté. . Animal en marche, vu de côté. . Bouche, avec un pseudopode en retrait. . Animal en marche; un pseudopode s’est déplacé de a en a’ en un quart de seconde. . Bouche, avec pseudopode se retirant en zigzag. 228 ÉTUDES 12. Coque avec kyste interne. 13 . Partie postérieure du plasma interne, très grossie; la membrane du noyau est repoussée par la vésicule contractile. — À gauche, zone des grains brillants. e 14. Coque fixée au sol par un fil agglutinant; écailles de réserve. 19 . Détails de la bouche. 16. Deux individus conjugués, avec les deux plasma s'enkystant; dans celui de gauche on voit la 11: 18. LP 20. 21 22 25 21. 28. 29. 90. 31. 32. 39. 34. 39. 30. 31. 38. 39. 40. 41. 42 vésicule contractile et le noyau. Monstre double. Fig. 18 à 26. Corythion dubium, Taranek. Corythion dubium. Le noyau a l'apparence d'un brouillard de grains très fins. Deux vésicules contractiles à la partie postérieure; vacuoles à la partie antérieure. Individu vu de côté. Un autre, à coque concave-convexe. . Animal en marche. . Le même, de côté. 23. 24. . Coque après acide sulfurique bouillant et chaleur rouge. 26. Coque très grossie. Détail des écailles de la surface. Détails de quelques écailles du même. Fig. 217 à 36. Corythion pulchellum, spec. nov. Animal probablement en marche, mais pseudopodes invisibles, Coque fixée au sol par un fil agglutinant; écailles de réserve. Coque vue de côté. Coupe transversale de la coque. Coque plus grossie, près de la bouche. Bouche vue presque de côté. Animal avec pseudopode visible, mais très indistinet. Coque chauffée au chalumeau. Coque vieille, avec ornements distincts. Détails des aréoles de cette coque, plus grossis. Fig. 37 à 63. Diplophrys Archeri, Barker. Diplophrys Archeri; pseudopodes filiformes ; noyau ; deux vésicules contractiles ; corps brillant jaunâtre ; espace vide sous les pseudopodes. Un autre individu, à corps brillant bleuâtre très clair. Un autre, avec gouttelettes de plasma à la base des pseudopodes. Pseudopodes vus par-dessus, avec plasma amassé par-ci et par-là à la base. Individu avec gouttes de plasma à la base des pseudopodes. . Membrane bleue très fine, à la base du pseudopode, avec goutte de plasma. SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 229 43. Individu à membrane plus distincte que d'habitude. 44. Exemplaire traité à la glycérine carminée ; le plasma s’est détaché de la membrane. 45 et 46. Individus entourés de concrétions brillantes (enkystés?). 47. Individu entouré de petites pierres et de diatomées vides, dont il est en train de se débarrasser. 48. Individu semblable, entouré de petites pierres. 49. Corps brillants de différents individus, tantôt simples, tantôt en fragmentation ou entourés de corps plus petits ; e, e’, à, k, sont d’un bleu clair très brillant, les autres jaunâtres ou verdâtres. 90. Individu noyé dans une forte couche de mucilage, laquelle est recouverte de grains étrangers et de quartz. 91. Petit individu entouré d'une zone hyaline rayonnante ; il nage rapidement. 02. Individu avec deux bourgeons (?). 93. Le même. 94. Division d’un individu. 99. Quatre embryons dans une couche commune de mucilage. 96. Trois embryons (segmentation) 97. Quatre individus jeunes (segmentation). 08. Petits individus, à plusieurs corps brillants et à plasma rempli de petits grains. 99. Individu auquel sont collés des embryons. 60. Individu sans pseudopodes, avec membrane visible. 61. Colonie d'embryons. 62. Embryon flagellé (?). 63. Quelques embryons d’une colonie. Fig. 64 à 12. Amœæba vestita, spec. nov. 64. Individu vu de face, avec vésicule contractile. 65. Un autre, après carmin, rempli de noyaux très nets. 66. Un autre, après carmin, vu de côté. 67. Détails de la surface, couvertes de boulettes claires pointillées. — A droite, ligne de plasma recouvrant les boulettes; à gauche, bords de la bouche. 68. Plasma enkysté dans la coque. 69. Même individu, vu de côté. 70. Individu vivant, écrasé ; le plasma est en partie sorti; on y voit de nombreux noyaux avec mernbrane, 71. Colonie d'individus, appartenant probablement à cette espèce. 12. Même colonie, vue par sa face aplatie. Fig. 13 à 19. Pseudochlamys patella (???), Clap. et Lachm. 13. Individu vu d’en haut; noyau et quelques proies 74. Individu vu de trois quarts ; membrane plissée. 195. Coupe d'une coque. 16. Détails de la coque. 230 ÉTUDES SUR LES RHIZOPODES D'EAU DOUCE. 17. Animal enkysté. 18. Animal avec noyau fragmenté et vacuole (contractile?). 19. Exemplaire après carmin ; noyau rose. 80. Organisme protoplasmique immobile, plein de proies et de grains de toute sorte, avec AG digérées brunes et probablement noyau à l'arrière, et grains de chlorophylle dans le corps, surtout sur les bords. Mémoires de la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève. PL E. Penard del. Phototypie Thévoz et Co. RHIZOPODES D'EAU DOUCE Mémoires de la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève. PL'IL E. Penard del. Phototypie Thévoz et C». RHIZOPODES D'EAU DOUCE Mémoires de la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève. 35 200 6% & 20068 Ne LE \ EN si PA AIT. f' 206086 J, 69 7 E. Penard del. Phototypie Thévoz et Ce. RHIZOPODES D'EAU DOUCE Mémoires de la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève. & ) È< See GS NEUIIT = k tes E. Penard del. Phototypie Thévoz et Cv. RHIZOPODES D'EAU DOUCE Ut Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de Genève. E. Penard del. Phototypie Thévoz et Co. RHIZOPODES D'EAU DOUCE A 4 LT # “ : : 2 + Le = ù 9 3 2 . 5 F _ Ÿ < = à Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de Genève. E. Penard del. Phototypie Thévoz et Co. RHIZOPODES D'EAU DOUCE 4 d' P. { 2 qu ' x £ + Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de (enève. PI. VIE TR, 18 550 (CE / > X a) SX x] Ur \ Ye » VE 16 ê ( S E. Penard del. Phototypie Thévoz et Co. RHIZOPODES D'EAU DOUCE + ; Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de Genève. PI. VIN. LS NUE 21e E. Penard del. Phototypie Thévoz et Co. RHIZOPODES D'EAU DOUCE Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de Genève. M, Pi) 3-83 \ E. Penard del. Phototypie Thévoz et Co. RHIZOPODES D'EAU DOUCE Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de Genève. E. Penard del. Phototypie Thévoz et Ce. RHIZOPODES D'EAU DOUCE PAP o © \ Mémoires de la Société de Physique et d'histoire naturelle de Genève. VEINE | Ee \ a na où nn j0 Int nl E. Penard del. Phototypie Thévoz et Ce. RHIZOPODES D'EAU DOUCE LR Ë TABLE DES MATIÈRES | CONTENUES DANS LA PREMIÈRE PARTIE DU TOME TRENTE ET UNIÈME Pages. Rapport du Président de la Société pour l’année 1889, par M. Mare Micheli.. I Rapport du Président de la Société pour l’année 1890, par M. L. de la Rive... XXV Bulletin bibliographique. Liste des ouvrages reçus par la Société pendant année 1890 7; 2050 2 tem ra ete ON EN RE LXIX L Nombre Nombre do pages de planches 1. Contributions à la Flore du Paraguay. Cypéracées, par M. Paul Mayen Ss AR SM ES NE RR EN RR SNRRERE ER 44 12 2. Études sur les Rhizopodes d’eau douce, par M. Eugène Penard. 230 Imp. AUBERT-SCHUCHARDT. MÉMOIRES Eee DE LA Le” || SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE TC RER — TOME XXXI. — SECONDE PARTIE a —— - GENÈVE Librairie pour la France : Librairie pour l'Allemagne : A. CHERBULIEZ, rue Bovy-Lysberg GEORG et Ci, rue de la Corraterie PARIS BALE FISCHBACHER, 33, rue de Seine Même maison, près la Poste 1892-1893 ke DEA Les 1 1h 4 : us ous” { ù N à à Ne, ù : € So #+ n | À Fe M , A ER D A L''AUE su! à qu 4 ages K. M 7 : F v #r D 122 à Tant" wi *e à ‘ £« + rr 7 > A MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE Le4 MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE Re —<— ToME XXXI. —— SECONDE PARTIE 2 —<—_— GENÈVE IMPRIMERIE AUBERT-SCHUCHARDT RUE DE LA PÉLISSERIE, 18 1892-1893 RAPPORT DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE POUR L'ANNÉE 1891 PAR CG. DE CANDOLLE NAN ONNAA———— MESSIEURS ET HONORÉS COLLÈGUES, Avant de vous rendre compte des nombreux travaux qui ont occupé nos séances pendant l’année dernière, je dois vous dire quelques mots de la marche générale de notre Société et des changements survenus dans son personnel. Nous avons malheureusement perdu deux membres ordinaires, à savoir le colonel Émile Gautier et le naturaliste Godefroy Lunel, ainsi qu’un membre honoraire : le général /banes et un associé libre : le colonel George Sarasin. TOME XXXI, 2me p, XII LXXXII RAPPORT ANNUEL Nous avons successivement reçu comme membres ordinaires : M. André Delebecque, ingénieur des ponts et chaussées, le professeur Théodore Flournoy, M. Albert Brun, licencié ès sciences, le D' Paul Binet et M. Emile Chaix, privat-docent à l'Université. Nous avons aussi acquis comme associés hbres : MM. Gustave Ador, Antoine Martin, Alois Pictet, D' Édouard Martin. Enfin, désirant s'associer aux manifestations de sympathie dont l'illustre professeur 1. Helmholz à été l'objet à l’occasion du cinquante- naire de son professorat, la Société l’a élu au nombre de ses membres honoraires. Dans la séance administrative, tenue le 22 janvier 1891, vous avez nommé M. Édouard Sarasin vice-président, et vous avez élu à sa place, comme secrétaire des séances, M. Paul Van Berchem. MM. Robert Chodat et Alexandre Le Royer ont été nommés membres du comité de publication, en remplacement de MM. ZL. Duparc et P. Plantamour, membres sortants. Enfin, vous avez réélu comme trésorier M. le colonel Émile Gautier. Mais celui-ci ayant, malheureusement, demandé à être relevé de ses fonctions, vous l'avez, dans la séance suivante, remplacé par M. le Doc- teur À. Wartmann, qui à bien voulu, en outre, se charger des attributions nouvelles d'archoiste de la Société, et vous l'avez remplacé dans le comité de publication par M. Maurice Bedot. La première partie du tome XXXI de nos Mémoires à paru dans le courant de l’été dernier. Votre comité vient aussi de publier le volume spécial intitulé : Volume supplémentaire, centenaire de la Société, destiné à commémorer l'anniversaire que nous avons célébré l’an dernier. Outre divers mémoires dus à des membres actuels de la Société, ce volume contient un travail posthume de Charles Cellérier, ainsi que le tableau, jusqu'ici inédit, de toutes les observations météorologiques faites naguère par Horace-Bénédict de Saussure pendant son séjour sur le Col du Géant. Je vais maintenant essayer de vous retracer la vie et les travaux de DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXXXIH ceux de nos collègues que nous avons eu le malheur de perdre dans le courant de l’année dernière. LE COLONEL ÉMILE GAUTIER ÉMILE GAUTIER est né à Genève le 18 avril 1822. Son père, Charles Gautier, était frère de l’éminent astronome fondateur de l'Observatoire de Genève. Émile passa son enfance à la campagne, dans la propriété que son père possédait à Cologny, et il y reçut toute sa première instruc- tion. Cette éducation à domicile lui procura lavantage de pouvoir apprendre de bonne heure les langues modernes qui ne s’enseignent guère dans les écoles publiques. Il arriva ainsi à parler couramment l'allemand, l'anglais et l'italien. En même temps, la vie à la campagne développait en lui le goût des exercices du corps, en particulier celui de l’équitation dans laquelle il excella plus tard. Très doué, d’ailleurs sous tous les rapports, il ne tarda pas à montrer des dispositions mar- quées pour les études scientifiques. Nous le voyons, dès son entrée aux Auditoires de Philosophe, en 1837, suivre de préférence les cours de science, surtout celui d’Astronomie que faisait alors Émile Plantamour, le successeur d'Alfred Gautier. Ce zèle pour la science lui attira la bienveillance toute spéciale du savant mathématicien baron Maurice, membre de l’Institut, qui était revenu à Genève après un long séjour en France. Aussi, lorsque le jeune Gautier voulut, plus tard, se rendre à Paris pour compléter ses études, Maurice se fit-il un plaisir de le recommander chaudement aux nombreux amis qu'il y avait conservés, notamment à Le Verrier dont Gautier désirait suivre le cours de méca- nique céleste. Frappé de la grande assiduité de son élève et de ses aptitudes au travail, Le Verrier ne tarda pas à se l’attacher comme aide particulier et lui voua même dès lors une chaude amitié qui ne fit que Ss’accroitre avec le temps. C’est ainsi que notre compatriote se LXXXIV RAPPORT ANNUEL trouva bientôt initié aux vastes calculs relatifs aux perturbations d'Uranus, qui devaient aboutir à la fameuse découverte de la planète Neptune. Après plus d’une année passée dans lintimité de Le Verrier et s'être rompu aux méthodes du calcul supérieur, Gautier revient à Genève où 1l subit, avec un plein succès, les épreuves du Doctorat ès sciences mathématiques. Sa thèse, imprimée en 1847, est intitulée : Essai sur les perturbations des comètes. La même année, il se rend en Angleterre et s'y lie avec les astronomes les plus marquants de l’époque, tels que J. Herschell, Airy, Challis, et d’autres, avec lesquels il est ensuite resté en correspondance. En revenant d'Angleterre, il s'arrête de nouveau à Paris et publie, dans les comptes rendus de l’Institut, des travaux relatifs aux éléments de la comète Colla et de la planète Méus, présentés à l'Académie par Le Verrier. Il rentre ensuite à Genève et, deux ans plus tard, en 1849, il épouse ‘ M!e Victorine Sarasin-Maurice, petite-fille du même baron Maurice à qui 1l devait déjà, comme nous l'avons vu, le succès de ses débuts dans la carrière scientifique. Le service militaire, qu'il avait pris fort à cœur, devient alors, pour quelque temps, sa principale occupation. Il était entré dans le corps du sénie auquel ses aptitudes spéciales le rendaient éminemment propre. Comme instructeur en chef du génie fédéral, poste qu'il a occupé de 1856 à 1861, Gautier a su maintenir l’enseignement de l’École de Thoune au niveau élevé que lui avait fait atteindre son prédécesseur Louis Aubert. Nommé plus tard colonel dans létat-major général, 1l a, par deux fois, au rassemblement de 1889, et pendant la garde des fron- üères en 1870. rempli les fonctions de chef d'état-major de division. Cela dit, je reviens à ses travaux scientifiques. En 1852, il publia, dans les Comptes rendus de l'Institut, un écrit sur les éléments de la comète Mauvais. Ce fut le dernier de ses travaux d'astronomie mathé- matique, car l’éclipse de soleil du 18 juillet 1860 vint ensuite imprimer 1 De ce mariage sont nés deux fils, à savoir : Lucien, né en 1850, actuellement professeur de langue hébraïque à l’Université de Lausanne, et Raoul, né en 1851, maintenant directeur de l’Obser- vatoire et professeur d'astronomie à l’Université de Genève. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXXXV à ses recherches une direction toute nouvelle. Le Verrier, en effet, l'ayant vivement pressé de Paccompagner en Espagne, où se rendait la mission française chargée d'observer le phénomène, Gautier n’hésita pas à accepter celte séduisante proposition. Le rendez-vous était à Bayonne, d’où l’on se rendit à Tarazona, petite ville située en Aragon et comprise dans la région où léclipse devait être totale. Gautier emportait avec lui une lunette de Dollomb de 52 millimètres d'ouverture, lui permettant d'observer le disque entier du soleil sous un grossissement de 32 diamètres. Dès son retour à Genève, 11 publia, dans les Archives, un récit détaillé de cette expédition qui avait parfaitement réussi et dont les résultats furent très importants. Les astronomes, à cette époque, ne s'étaient pas encore mis d'accord au sujet de la véri- table nature des protubérances du soleil. Considérées par les uns comme des effets dus à notre atmosphère ou même comme de simples illusions d'optique, ces singulières apparitions étaient au contraire envi- sagées par d’autres comme de véritables émanations de la substance de lastre. Gautier n’hésita pas à se prononcer d'emblée, de la manière la plus explicite, en faveur de cette seconde hypothèse, dont l'exactitude ne devait pas tarder à être démontrée. « Nous n'avions pas d'idée préconçue au moment de lPéclipse, dit-il textuellement dans son rapport, mais nous avons quitté notre lunette, au moment de l’émersion des rayons solaires, avec la conviction irrésistible que ce n’était pas des apparences optiques que nous venions de voir. Notre première impulsion a été d'exprimer cette conviction que les pro- tubérances sont un phénomène réel appartenant au soleil. » Et il ajoute encore un peu plus loin : QI y a donc autour de la photosphère solaire, quelle que soit d’ail- leurs sa constitution simple ou complexe, une couche enveloppante de substance rose, dont la surface extérieure, très accidentée, peut présenter de vastes proéminences, voire même des portions de matière entière- ment détachées et suspendues dans un milieu dont la nature est encore pour nous un mystère. » LXXXVI RAPPORT ANNUEL Ce spectacle grandiose Pavait vivement impressionné. Dès lors, la constitution physique du soleil devint son étude favorite et chez lui, comme on vient de le voir, le mathématicien se trouvait heureusement doublé d’un excellent observateur. Grâce à sa connaissance des langues, Gautier se mettait facilement au courant des publications étrangères. Il en rendait souvent compte dans les Archives et les articles à la fois clairs et concis dans lesquels il a résumé, au fur et à mesure, tous les progrès de la physique solaire témoignent du vif intérêt que lui inspirait cette branche de la science. Ses exposés des travaux de Spôrer et de Zôllner, sur la rotation du soleil, prouvent qu’il avait lui-même serré de près la question. Il émet, à cette occasion, des vues personnelles fort intéressantes sur les courants qui règnent dans l'atmosphère solaire et sur les frottements auxquels ils doivent donner lieu. Gautier avait, de prime abord, senti toute l'importance du spectros- cope pour l'étude de la constitution physique du soleil. C’est pourquor il mit à profit ses séjours à Rome, en 1864 et en 1871, pour assister et participer aux travaux que poursuivaient alors le père Secchi à l'Obser- vatoire du Vatican, et le professeur Respighi à celui du Capitole. Il acquit de la sorte les notions techniques indispensables et fut bientôt en état d'aborder par lui-même ce genre de recherches. Au printemps de 1871, il communiquait déjà à notre Société une série de dessins des protubé- rances qu'il venait d'observer de l'Observatoire de Genève. L'installation dont 1] disposait pour cela consistait en un spectroscope à vision directe d'Hoffmann, composé de cinq prismes et adapté à l’équatorial de 102 milli- mètres mis à sa disposition par Plantamour. Avec cet instrument, infé- rieur en puissance à celui qui lui avait servi au Capitole, et en dépit des conditions défavorables de notre climat, Gautier n’en réussit pas moins à faire, de 1871 à 1874, un nombre considérable d’explorations du con- tour entier du disque solaire. Les résultats de ces patientes recherches ont été publiés dans les Archives, en novembre 1874. Les figures accom- pagnant ce travail sont si caractéristiques et si intéressantes qu’elles DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXXXVII ont été, depuis lors, souvent reproduites par d’autres auteurs dans les ouvrages traitant du soleil. Gautier ne se préoccupait cependant pas uniquement des protubé- rances. Il dirigeait aussi son attention sur les facules et sur les taches, cherchant à démêler les causes de ces manifestations diverses de Pacti- vité solaire et le lien, encore mystérieux aujourd’hui, qui semble les rattacher les unes aux autres. Selon lui, le soleil, dans son ensemble, consistait en un globe liquide incandescent, dont la couche superficielle constituant la photosphère était elle-même entourée d’une atmosphère tenant en suspension des matières de tout genre‘. Si son explication des taches n'a pas prévalu, elle n’en marquait pas moins un sensible progrès à l’époque où elle fut proposée. La théorie d'Herschell, expli- quant le phénomène par des déchirures de la photosphère laissant aper- cevoir un globe central relativement obscur, venait d’être définitivement abandonnée, et Kirchoff avait tenté de faire revivre celle de Galilée, assimilant les taches à des nuages formés au sein de l'atmosphère solaire, en dehors de la photosphère. Mais cette explication, si naturelle à première vue, s'était bientôt trouvée insuffisante en présence des phé- nomènes solaires mieux connus. À ce moment, Gautier, se basant sur certains faits qu'il venait d'observer à la surface de masses métalliques en fusion à de très hautes températures, en vint, après quelques tâton- nements, à envisager les taches du soleil * comme des amas de matières obscurcissantes s’accumulant dans la photosphère elle-même, hypothèse qui s’accordait mieux que celle des nuages externes avec les notions acquises sur la structure de l’astre et sur son mouvement de rotation. Cette théorie fut combattue, par le père Secchi d’abord, pour qui les taches résultaient indirectement des éruptions de la photosphère, et ensuite par M. Faye qui ne veut plus voir dans les taches que de vastes tourbillons, analogues aux cyclones terrestres et engendrés dans la photosphère par ! Archives des Sc. phys. et nat., 1864, t. XIX, p. 285-286. ? Archives des sc., août 1869. LXXXVIII RAPPORT ANNUEL les conflits des courants qui s'y développent. Pour lui, le noyau sombre des taches résulte de l'aspiration, dans l’entonnoir du tourbillon, des matières relativement refroidies qui redescendent de la chromosphère. De son côté, Gautier a bien admis, plus tard, que le phénomène se trouve compliqué de mouvements tourbillonnaires, mais il s’est toujours refusé à voir dans ceux-e1 la cause unique, l'essence même des taches. La discussion qu'il soutint, à ce sujet, avec son éminent contradicteur, s’est terminée par upe fort intéressante lettre qu'il Lui écrivit en 1874 et que M. Faye à publiée in extenso dans les comptes rendus de l’Institut‘. Nommé directeur de l'Observatoire, en 1883, après la mort de Planta- mour, Gautier s’est surtout efforcé de compléter le système des obser- vations météorologiques déjà si perfectionné sous son prédécesseur. Un de ses premiers soins fut d'installer, et cela en grande partie à ses frais, soit à l'Observatoire de Genève, soit au Grand-St-Bernard, divers appa- reils enregistreurs dont ces stations correspondantes n'étaient pas encore pourvues. De cette manière, les observations barométriques et thermo- métriques faites jusqu'alors toutes les deux heures, mais seulement de jour, purent êlre avantageusement remplacées par un système d’obser- vations trihoraires, 11 est vrai, mais sans interruption nocturne. D’un autre côté, il ne négligeait pas non plus les questions intéressant l’indus- trie horlogère dont les rapports avec l'Observatoire astronomique ont à Genève une importance spéciale. Il dirigeait les concours annuels pour le réglage des chronomètres et 1l en résumait les résultats dans de consciencieux rapports. C'est aussi lui qui présida les deux concours de compensation de 1883-84 et de 1885-86. Enfin, 1l à rendu un service signalé aux industriels en faisant don à l'Observatoire d’une pendule électrique du système Hepp. Gautier était en correspondance avec les astronomes étrangers les plus distingués qui tous appréciaient sa parfaite courtoisie, non moins que ses connaissances étendues. Aussi, lorsqu'il prit part au Congrès 1T. XXX VIII, p. 1388. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. LXXXIX de la Société Astronomique, tenu à Vienne en 1883, n’eut-il pas de peine à faire adopter notre ville comme lieu de réunion pour la session suivante. C’est donc à lui que nous devons d’avoir vu cette Société venir siéger, en 1855, dans l’Aula de Université. Il à donné dans les Archives un intéressant résumé des travaux de cette session, ainsi qu’un récit, plein de verve, du séjour de la Société à Genève. Nous ne sau- rions, pour notre part, oublier la cordialité avec laquelle, par une belle soirée du mois d'août, notre éminent collègue reçut les membres du Congrès et de nombreux invités, dans sa propriété de Cologny, dont Mme Gautier, avec la grâce et la distinction qui la caractérisent, Paidait à faire les honneurs. Membre de la Société de Physique, depuis 1853, Gautier l’a présidée en 1872 et il en a été le trésorier pendant douze années de suite, jusqu’au jour où le mauvais état de sa santé le contraignit de renoncer à toute fonction active. Non moins zélé pour la Société helvétique des sciences naturelles, il a, pendant bien des années, fait partie de son comité permanent. Très attaché, dès son enfance, à la commune de Cologny, Gautier en a été le maire dévoué pendant seize années consé- cutives, et il y a fait exécuter des travaux publics d'une incontestable utilité. Ajoutons enfin qu'il à été membre du Grand Conseil de Genève, de 1868 à 1870. La maladie est venue le surpendre prématurément et en pleine acti- vité. Doué d’une énergie peu commune et travailleur infatigable, Gautier a longtemps lutté en silence contre les progrès du mal. Au début de l'hiver dernier, la lésion du cœur dont il souffrait s’étant tout à coup aggravée, 11 a succombé dans la nuit du 24 au 25 février 1891. Avant de mourir, il avait eu la grande satisfaction de se voir remplacer, dans la direction de Observatoire, par son fils Raoul, qui venait aussi de succéder à Charles Cellérier dans la chaire d'astronomie de l'Université de Genève. TOME XXXI, 2 p, XIII XC RAPPORT ANNUEL LISTE DES PUBLICATIONS D'ÉMILE GAUTIER . Essai sur la théorie des perturbations des comêtes. Genève, 1847, in-4°. Thèse pour le Doctorat ès sciences. . Calcul des éléments de l’orbite de la comète Colla, Il, 4847. (Comptes rendus de l'Académie des sc. de Paris, t. XXVI, p. 46; Astronomische Nachrichten, t. XXVIL, p. 33; Archives des sciences de la Bibl. univ, t. VIE, p. 50.) . Calcul des éléments de l'orbite de la planète Métis. (Comptes rendus, t. XXVII, p. 456; Archives, t. VIII, p. 287.) . Calcul des éléments de l'orbite de la comète Mauvais, ILE, 1847. (Comptes rendus, t. XXXV, p.948; 4str. Nachr., t. XXXVI. p. 717.) . Observation de l’éclipse totale de soleil du 48 juillet 4860 à Tarazona (Aragon). (Archives, t. IX, p. 236.) ÿ. Anvers et ses nouvelles fortifications. (Revue militaire suisse, 1862.) De la constitution du soleil. (Archives, t. XVIII, p. 209; t. XIX, p. 265; 1. XXIV, p. A ;t. XXXV,p. 257.) Observations de protubérances solaires, faites à Rome, etc. (Archives, 1. XLE, p. 27.) 9. Discours du président de la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève, 10. A1. 16. 47. 1872. (Meémovres de la société, t. XXI, p. 585.) Résumé d'observations spectroscopiques du soleil, faites à Genève de 1871 à 1874. (Archives, t. XLIX, p. 177.) Lettre à M. Faye, de l’Institut, sur la constitution du soleil. (Comptes rendus, t. LXXVIIL, p. 4358.) . Notice historique et descriptive sur l'Observatoire de Genève, rédigée à la requête du Département de l’Instruction publique à l’occasion de l'Exposition suisse de Zurich, Genève, 1883. . Sur la séparation de Cassini dans l’anneau de Saturne. (Astr. Nachr., t. 108, p. 243.) . Nouvelle organisation des observations météorologiques à Genève, au Grand Saint-Bernard et à Martigny. (Archives, 3° période, t. XI, p. 407.) . Résumé météorologique de l’année 1884 pour Genève et le Grand Saint-Bernard, en collaboration avec M. A. Kammermann. (Archives, 3"e période, t. XIV, p. 304.) Onzième assemblée générale de la Société astronomique, réunie à Genève du 49 au 22 août 1885. (Archives, 3° période, t. XIV, p. 485.) Est-il opportun de changer le mode de compter le jour en astronomie? (The Obser- vatory, &. VIIL, 1885, p. 420.) bat nr et TT 18. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XCI Rapports sur les concours pour le réglage des chronomètres, présentés à la Classe d'industrie de la Société des Arts, (Bulletin de la Classe d'industrie et de commerce de la Société des Arts de Genève; Journal suisse d'horlogerie.) pour l’année1882. (Bulletin, n° 119, p. 1173; Journal, VII" année, p.237.) » 1883. » » 120, » 1307; D MTS LOT 261.) » 1884. » DAS DT JS ES EX OL» 206.) » 1885. » » 124,» 913: 5» XP NA TES) » 1886. » » 125, » 367; » XIME 1» -»282 et 309.) » 1887. » SAT D CDD a AXIS NC 2.281:) » 1888. » » 198, » 713; > XIII ES 1152098) » 1889. » » 130, » 951; ASTRID AD) . Rapport sur le concours national pour les températures (1883-1884). (Bulletin, n° 120, p. 1317; Journal d'horlogerie, VIII" année, p. 297.) . Second concours national chronométrique de réglage aux températures (1885- 1886). (Bulletin, n° 124, p. 229; Journal d'horlogerie, X%° année, p. 312.) 21. Rapports sur la marche de l'Observatoire de Genève, (Vierteljahrsschrift der Astronomischen Gesellschaft.) pendant l’année 1883. (Vierteljahrsschrift 19e année, p.. 94.) » 1884. » DORE. » » 16.) » 1885. » DES » 101.) » 1886. » PE eme » 102.) » 1887. » DS 4) » 92.) » 1888. » 2m >» » 102.) » 1889. » ROSES » 409.) GODEFROY LUNEL GODEFROY LUNEL est né à Avignon le 29 août 1814. Nommé prépa- rateur à la Faculté des sciences de Montpellier, en 1844, il se transporte quelques années plus tard à Cette, où 1l devient conservateur du musée Donnet, grande et riche collection particulière. En 1855, il est appelé au poste de préparateur de zoologie dans l’ancienne Académie de Genève. Dès cette époque, on peut dire qu'il n’a cessé de travailler avec le zèle le plus intelligent à l’arrangement et à l'amélioration des collections du musée. Leur translation dans les nouveaux bâtiments XCII RAPPORT ANNUEL universitaires, effectuée en 1872, vint bientôt mettre à contribution toute son activité, et 11 S’acquitta de cette tâche ardue avec une véri- table habileté. Aussi était-1l tout désigné pour la place de conservateur du nouveau musée dont ïl a été ensuite nommé directeur, en 1863, en récompense de ses longs et consciencieux services. Au courant de toutes les branches de la zoologie, Lunel était, en outre, doué d’un merveilleux talent pour les travaux techniques qui incombent à un préparateur. Il réussissait particulièrement dans l’empaillage des pois- sons auxquels il savait rendre, après coup et avec la plus grande pré- cision, loutes les nuances du coloris primitif qui se perd pendant la préparation. En 1869, il fut chargé d'aller à Paris pour recueillir les collections Delessert qui venaient d’être généreusement données à la ville de Genève. Grâce au soin minutieux avec lequel il opéra leur emballage, ces précieux matériaux d'étude arrivèrent à leur destina- tion, sans avarie et en bon ordre. Nous ne saurions rappeler ici toutes les améliorations qu’il a réalisées dans le musée de Genève. Il à réussi à en faire un modèle d'installation à la fois arüstique et scientifique, et c'est certainement à cela qu'il faut attribuer, en grande partie, les nombreux dons qui sont venus compléter les collections dans ces der- nières années. Mais ce travail incessant, chaque jour prolongé bien au delà des heures réglementaires, n’était pas sans de grands inconvé- nients pour la santé de Lunel. Un mal grave, d’origine rhumatismale, dont il souffrait depuis longtemps, prit, l'été dernier, un caractère tout à fait alarmant et il a succombé le 17 novembre 1891. En dehors de ses occupations si absorbantes de préparateur et, plus tard, de directeur de musée, Lunel à encore trouvé le temps de se livrer à des recherches scientifiques dans lesquelles il à fait preuve à la fois de sagacité et d'originalité. Son œuvre capitale est, sans contredit, l'Histoire naturelle des poissons du bassin du Léman, en un volume in-folio, accom- pagné de magnifiques planches exécutées sous sa direction par son fils Alphonse. Ce grand travail, terminé en 1874 après plusieurs années de conciencieuses recherches, a reçu approbation des naturalistes les plus À dure EME FE de fs F ; nr à L: és‘ sr DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XCITI compétents. Il à valu à son auteur de nombreuses médailles, décernées soit par des sociétés savantes, soit par des jurys d'exposition. C’est à la suite de cette splendide publication que Lunel fut décoré de l’ordre royal de la couronne d'Italie. Par l'abondance et l'exactitude des renseigne- ments qu'il renferme, cet ouvrage constitue un document de la plus haute importance pour lhistoire naturelle de notre pays. Non seulement il contient la description magistrale de tous les poissons du Léman et de ses affluents, mais on y trouve aussi des indications du plus grand intérêt sur leurs mœurs, leur peuplement, leur répartition dans les diverses localités, ainsi que sur la pêche et le commerce dont ils sont l’objet. Le même talent d'observation se remarque dans les écrits que Lunel à consacrés à divers hôtes de nos contrées et du midi de la France, en particulier dans son mémoire sur le grand corbeau (Corvus Corax). Il nous y raconte en détail l’histoire remarquable d’un corbeau appri- voisé qu’il avait amené avec lui de Montpellier et qui a été, pendant près de trente années, l'hôte choyé et reconnaissant de la famille qui Pavait recueilli. Il y à, dans ce récit charmant et instructif, toute une étude de psychologie animale, dont nous ne saurions trop recommander la lecture. LISTE DES PUBLICATIONS DE GODEFROY LUNEL 1. Observations sur les mœurs et la propagation de la Cisticola schæmicola, avec 1 pl. (Bulletin de la Société ornithologique suisse, t. I, 1'° partie, 1864.) 2. Revision du genre Castagnola (Brama) et description d’une nouvelle espèce Brama Saussuru, avec 2 pl. (Mémoires de la Soc. de physique et d'histoire naturelle de Genève, t. XVIIL, 1865.) 3. Sur le grand Corbeau Corvus corax. (Bulletin de la Soc. ormithol. suisse, t. I, 2me partie, Genève, 1866.) 4. Sur deux cas de Polymélie observés chez la Rana viridis seu esculenta, Lin., avec 4 pl. (Mémorres de la Soc. de phys. et d'hist. nat. de Genève, t. XIX, 2me partie, 1868.) 5. Note sur la Blennie alpestre de M. Blanchard, avec 1 pl. (Revue et magasin de zoologie, Paris, 1870.) XCIV RAPPORT ANNUEL 6. Note sur la variété rouge de l’Écrevisse commune, Astacus fluviatilis. (Archives des sc. phys. et nat., 1870.) 7. Histoire naturelle des Poissons du bassin du Léman. In-fol. avec 20 planches coloriées. Genève, 1874. 8. Note sur l'Écureuil commun et ses variétés. (Archives des sc. phys. et nat., Genève, 1879.) 9. Note sur une monstruosité observée chez un Goëland rieur, Larus ridibundus, Lin., avec 1 pl. (Mémoires de la Soc. des sc. nat. de Saône-et-Loire. Châlon- sur-Saône, 1879.) 10. Description d’une nouvelle espèce de Trygonide du genre Pteroplatea, avec 1 planche coloriée. (Mémoires de la Soc. de phys. et d'hist. nat. de Genève, t. XXVI, 2me partie, 1879.) 11. Mélanges ichthyologiques, avec 4 pl. (Ibid., 1. XXVIL, 2"° partie, 1884.) 12. Observations sur quelques Gastérostéides et sur la variabilité des caractères distinctifs attribués aux poissons de cette famille. (Mémoires de la Soc. des sc. nat. de Saône-et-Loire, t. IV, Châlon-sur-Saône, 1882.) 13. Sur un cas de commensalisme d’un Caranx et d’une Crambessa. (Archives des sciences physiques et naturelles, 3%° période, t. X, 1883, in-8°, 4 pl. 1%. Sur la variation dans les œufs du Vautour moine. (Recueil zoologique suisse, tome second, n° 3, 1885, in-8°, 2 pl. chromo.) LE GÉNÉRAL IBANES Né à Barcelone le 14 avril 1825, le général IBANES est mort à Nice le 28 janvier 1891. C’est sous sa direction et, en grande partie, par lui-même qu’a été effectuée la triangulation de l'Espagne et son rac- cordement géodésique avec PAlgérie. Ce travail, pendant lequel il a beaucoup perfectionné les méthodes pour la mensuration des bases, lui valut une réputation européenne comme géodésien. M. le professeur P. Chaix nous ayant lu, récemment, une notice détaillée sur ce savant distingué’, je ne pense pas avoir à vous entrete- 1 Voir : Archives des sc. phys. et nat., t. XXVI, p. 520-524. Re PRÉDIT DRE 2 en mme DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XCV nir de nouveau de sa brillante et utile carrière. Qu'il me suffise d’ajou- ter que nous le comptions au nombre de nos membres honoraires depuis l’année 1880. Il me reste à passer en revue les travaux présentés à la Société dans l’année pendant laquelle j'ai eu l'honneur de la présider. Je me bornerai à les résumer brièvement, attendu qu’ils ont déjà été analysés en détail dans les comptes rendus des séances publiés dans les Archves. TRAVAUX DE LA SOCIÉTÉ. Astronomie et Météorologie. M. le prof. Raoul Gautier a rendu compte des travaux de MM. Vogel, Pickering et Keeler, effectués en 1890 et relatifs à la mesure des mouve- ments d'étoiles et de nébuleuses, dans la direction du rayon visuel, à l’aide du déplacement des raies dans le spectre de ces astres. M. Raoul Gautier à aussi fait une communication relative à la tempé- rature de lhiver dernier à Genève. Cette saison si rigoureuse, a été caractérisée par la prolongation inusitée plutôt que par lintensité du froid. Cependant, à l'exception de l'hiver 1829-1830, pendant lequel la température moyenne des trois mois de décembre, janvier el février, réunis, s’abaissa jusqu’à —3°,59, celui de 1890-91, avec une moyenne de —2°,94 pour les mêmes mois, représente l’hiver le plus rigoureux qu'ait éprouvé notre contrée dans le laps des soixante-six dernières années. XCVI RAPPORT ANNUEL M. le prof. Duparc nous a entretenus de l'origine probable des climats du globe. I] attribue leur régime actuel à l’émersion progressive dans la zone boréale, de superficies continentales de plus en plus vastes, combinée avec l’enfoncement graduel qui a incessamment lieu dans les régions équatoriales, Ces deux mouvements contraires dont l’action a, de tout temps, travaillé l'écorce terrestre, ont nécessairement dû tendre, l'un et l’autre, à diminuer l’action régulatrice de l'atmosphère et des mers et à augmenter l'influence perturbatrice des continents. M. Émile Chaix à présenté un travail résumant les recherches qu'il a faites, en Décembre 1890 et Janvier 1891, sur les températures com- parées de l'air à diverses hauteurs ainsi que de la neige et du sol soit sous la neige soit entièrement dénudé.Il a constamment trouvé la surface de la neige plus froide non seulement que le sol qu’elle recouvrait mais aussi plus froide que le sol dénudé. La différence des températures observées, à la surface de la neige ou dans Pair à 1 ou 2 mètres plus haut, s’est trouvée être presque nulle en moyenne. Mais dans les lectures prises individuellement cette différence atteignait parfois 0°,5 à 1°, tantôt à l'avantage tantôt au désavantage de la neige. M. Chaix pense que les changements dans le signe de cette différence ont dû résulter prin- cipalement des fluctuations dans humidité relative de latmosphère. M. Alphonse de Candolle à signalé le fait que le bureau météorolo- gique anglais est la seule institution de ce genre qui ait jusqu'ici rendu aux agriculteurs le service de les tenir au courant des sommes de tempé- rature. Celle donnée constitue pourtant un facteur indispensable à la vie des végétaux, car chaque plante n'arrive à son complet dévelop- pement qu'à la condition d’avoir éprouvé l'effet d’une somme déterminée de degrés au-dessus d’une certaine température initiale. Or le bureau anglais fournit actuellement, chaque semaine et pour seize localités du Royaume-Uni, ces sommes de température comptées à partir de linitiale de 6° centigrades qui se rapporte au blé et à plusieurs autres cultures des contrées lempérées. M. A. de Saussure à communiqué un manuscrit de son grand-père DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XCVII H.-B. de Saussure contenant les chiffres relatifs à toutes les observations météorologiques qu'il fit pendant son séjour sur le col du (réant et dont ce savant n'avait publié lui-même qu’une faible partie. Plusieurs météo- rologistes ayant exprimé le désir de connaître l’ensemble de ces observa- tions nous les avons, à la demande de M. 7. de Saussure, fait insérer dans le volume du centenaire qui va incessamment paraître. Géographie physique. M. P. du Boys, ingénieur en chef des ponts et chaussées à Annecy, nous à fait part d’un important travail sur le phénomène des seiches qu'il a traité par une méthode nouvelle comportant une grande rigueur de raisonnement. Il à fait remarquer que la formule : € — , donnant rs) V'gh la durée d’oscillation de l’eau en fonction de la longueur et de la profon- deur du bassin qui la contient, a été établie dans la supposition que celui-ci est de forme régulière et de profondeur constante. En conséquence celte formule, déjà souvent utilisée dans l'étude des seiches, ne lui à pas paru strictement applicable au mouvement de l’eau dans un lac à bords sinueux et à profondeur non uniforme. Il a donc cherché à résoudre le problème par une voie différente et il y a réussi en identifiant le mouve- ment de balancement simple, avec le mouvement produit par le déplace- ment d’une onde solitaire de translation emprisonnée dans le bassin. La durée d’oscillation s'exprime alors au moyen de la vitesse de translation de l'onde, donnée par la formule connue w = y y ; et, dans le cas d’une profondeur variable, cette expression de la durée prend la forme d’une intégrale ce qui permet de l’employer pour un bassin de forme quel- conque, pourvu qu'on le décompose en segments de longueurs déter- minées, choisis de façon que la profondeur moyenne de chacun d’eux puisse être connue avec une certaine exactitude. Appliquée au lac TOME XXXI, 2me p, XIV XCVIIT RAPPORT ANNUEL Léman, l'intégration donne pour les seiches uninodales une durée de 75 minutes cadrant, à bien peu près, avec celle de 73 ‘/, minutes fournie par l'observation directe. M. du Boys s’est aussi occupé du fait constaté par l’expérience que les seiches binodales du Léman ont une durée un peu moindre que la moitié de celle des uninodales. Selon lui cette singularité Uiendrait à ce que le Léman se trouve, en quelque sorte partagé en deux bassins inégaux par la côte de Coudrée et les véritables binodales du lac entier seraient masquées par un système d’uninodales propres au plus grand des deux bassins. Au sujet de cette question du raccourcissement des seiches binodales du Léman, M. Édouard Sarasin à rappelé qu’une anomalie de sens inverse, soit un excès de la durée des binodales, s’observe dans les lacs de Zurich et de Constance. Il à fait remarquer que chacun de ces deux lacs, de même que le Léman, possèdent deux bassins inégaux el il à émis l’opinion que lPanomalie de leurs seiches binodales doit temir à des actions secondaires dues à cette circonstance. M. À. Delebecque a exposé les résultats de ses sondages thermomé- triques du lac d'Annecy, opérés pendant le mois de Février 1891, à un moment où la surface de ce lac était entièrement gelée. En perçant des trous dans la glace, 1l à pu obtenir la température de l’eau dans le singulier entonnoir appelé le Boubioz qui débouche à 25 mètres au- dessous de la surface du lac et d’où s'échappe une source chaude. Tandis que la température au fond du lac, sur la plaine centrale à 65 mètres de profondeur, n’était que de 3°,8, celle du fond de lentonnoir, à la profondeur de 81 mètres, atteignait 11°,8. M. Delebecque à aussi communiqué des recherches sur la température de quelques lacs qui n’ont pas gelé pendant l'hiver dernier, du moins à une certaine distance de leurs bords, là où l’eau est profonde. C’est ce qui est arrivé pour les lacs de Wallenstadt, de Brienz, du Bourget, de Genève. La chose est toute naturelle pour ce dernier, dont la température de surface ne s’est pas abaissée au-dessous de 4°. Mais le fait demeure sans explication pour les trois autres car 1l résulte des recherches de DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. XCIX M. Delebecque que la température de leurs eaux superficielles ne dépas- sait pas au, mois de mars, 3°,6 sur le lac du Bourget et 4° sur ceux de Wallenstadt et de Brienz. Enfin le même membre nous a présenté les cartes des lacs qu'il a sondés en collaboration avec MM. Garcin et Magnin, travail considérable puisqu'il comprend les lacs du Bourget et d’Aiguebelettes en Savoie, de Paladru dans l'Isère, de Nantua, de Sylans, de Genin dans l'Ain, de Saint-Point, de Remoray, des Brenets dans le Doubs. M. Delebecque à relevé le fait que plusieurs de ces lacs, bien que situés aux mêmes altitudes et bien qu'ils fussent encore tous gelés à la fin de l'hiver dernier, présentaient, l'été suivant, des températures extrême- ment différentes dans leurs couches profondes. Selon M. Delebecque, cette apparente bizarrerie s’explique aisément si l’on tient compte de la forme et de lorientation de chaque lac, circonstances dont dépend action plus ou moins grande des vents dominants et par suite le mélange plus ou moins rapide des eaux profondes avec celles de la surface. Géologie. Minéralogie. M. le prof. Duparc a communiqué ses recherches sur les roches étran- gères enfermées dans la protogine erratique du Mont-Blanc. Il à étudié la protogine et ses inclusions, tant au point de vue de leur composition chimique qu’à celui de leur structure macroscopique et microscopique. Cette étude l’a conduit, d’une part à la confirmation de la nature érup- tive de la protogine, et, d’autre part, à attribuer aux inclusions étran- gères un caractère spécial, permettant de rapporter leur origine à une roche schisteuse modifiée par la présence de la protogine qui la péné- trée et disloquée pendant léruption. Le même membre nous a fait part des observations qu'il a faites en C RAPPORT ANNUEL collaboration avec M. Le Royer sur les Lapiaz des chaînes crétacées dans les préalpes savoisiennes. Selon eux, le phénomène n’est pas dû uniquement à une dissolution irrégulière, ce qui impliquerait des varia- tions invraisemblables dans la composition et l’homogénéité de la roche. Ayant constaté que les lignes d’érosion sont, le plus souvent, orientées dans deux directions rectangulaires, ils ont été amenés à voir l'origine de ces lignes dans des cassures primitives dues à la torsion que les roches ont dû subir et dont il existe de nombreux indices dans les mas- sifs de montagnes où se trouvent les Lapiaz. M. Duparc à aussi fait connaître les résultats de recherches faites avec M. L. Mrazec sur la composition chimique de la néphrite de la Nouvelle- Zélande. Ces savants ont étudié quatre types de néphrites de provenance parfaitement authentique, conservés dans les musées archéologiques de Berne et de Genève. Entre autres résultats, ils ont constaté que la perte au feu est sensiblement la même pour ces quatre types. Si ce fait se vérifie ultérieurement, il pourra fournir un important caractère distinc- üf de la néphrite de Nouvelle-Zélande. M. Duparc a communiqué un travail entrepris sous sa direction par M. Baeff sur les’phénomènes d’érosion et de transport effectués dans les rivières torrentielles. Les recherches de M. Baeff ont porté spécialement sur l’Arve qu’il a étudiée sans interruption, pendant seize mois, en divers points de son parcours. Il est arrivé à ce résultat bien surprenant, dans le cas d’un cours d’eau qui semble si habituellement troublé, que lallu- vion charriée ne dépassait pas la quantité des matières dissoutes. En d’autres termes, l'érosion chimique de l’Arve balance son érosion méca- nique. M. Duparc à aussi attiré notre attention sur les variations dans la quantité d’alluvion charriée dans les torrents glaciaires, sujet dont il s’est occupé en collaboration avec M. Baeff. Leurs recherches se rappor- tent aux torrents issus des glaciers du massif du Mont-Blanc, pendant la période du maximum d'activité glaciaire, à savoir du 8 au 10 août. Chaque eau prise à la sortie même du glacier était immédiatement filtrée DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. ; CI plusieurs fois sur un filtre séché et taré, lequel était pesé à nouveau après dessiccation. La différence entre les deux pesées donnait la charge en alluvion pour un litre d’eau. Ces pesées faites une première fois en 1890 ont été répétées l’année suivante aux mêmes dates. Celle seconde fois, lalluvion avait diminué dans d'énormes proportions, soit des ‘|, ou même des ‘/,, pour les torrents du Tours, d'Argentières, des Bossons el Tacconnas. Elle était restée à peu près stationnaire pour le torrent de la mer de glace, soit pour celui du plus grand glacier. M. Duparc estime que celle diminution doit être rattachée au froid assez vif qui s’est fait sentir à celte époque sur les hauteurs. Elle a dû être moindre pour le torrent issu du plus grand bassin glaciaire, c’est-à-dire pour celui de Îa mer de glace. M. Albert Brun à communiqué les expériences par lesquelles il est parvenu à reproduire artificiellement divers cristaux existant dans des roches naturelles. C’est ainsi, entre autres, qu’en chauffant au blanc ardent, pendant trois heures, un mélange de silice, de chaux et d’alu- mine, dans les proportions respectives de 40, 37 et 120, il a obtenu une masse cristalline très dure, dans laquelle les coupes microscopiques ont révélé des cristaux d’anorthite ainsi que de corindon inattaquables par l'acide chlorhydrique chaud. Ces cristaux étaient composés d'alumine presque pure avec une trace de chaux. Le même membre a aussi annoncé la découverte qu'il a faite de roches à ohvine au Plan de Bertol, sur la rive droite du glacier d’Arolla, à 2600 mètres d'altitude. L'une de ces roches est un Gabbro à Olivine, l'autre une Péridotite plus ou moins serpentinifiée. Enfin, M. Albert Brun a annoncé qu’il à réussi à reproduire artificiel- lement l’opale. H l’a obtenue en masses amorphes, transparentes, inco- lores et homogènes. Outre l'intérêt qui s'attache toujours à la reproduc- tion artificielle des minéraux, la découverte de M. Brun a une grande importance industrielle, son opale pouvant être avantageusement utilisée dans la construction des instruments d'optique. Mais la maison Zeiss, de Iéna, s'étant rendue acquéreur du procédé servant à cette reproduc- CII RAPPORT ANNUEL tion, M. Brun n’a pas encore pu nous le faire connaître. Il a dû se borner à nous indiquer les valeurs des indices de réfraction de son opale arti- ficielle pour un certain nombre de raies spectrales, valeurs qui concor- dent, en effet, sensiblement avec celles trouvées par M. Abbe pour l’opale naturelle. M. le prof. L. Duparc, au nom de M. L. Perrot, a communiqué un travail sur la cristallographie des sulfates doubles de Rubidium, du type : RSO, + Rb, SO, +6 H,0. Entre autres résultats, ces recherches ont établi l’isomorphisme de plusieurs sels doubles de ce type. Physique et Chimie. M. Ch. Soret à fait une communication relative à une singulière ano- malie accompagnant le phénomène de la réflexion totale à la surface de certains cristaux. Suivant le mode de polissage, on observe que la limite de réflexion totale est bordée par un ou deux traits sombres dont l’inten- sité et la position paraissent dépendre des altérations de la surface réfléchissante. | M. le D' 7. Ebert, de l'Université d'Erlangen, nous a exposé ses vues sur la théorie électro-magnétique de la lumière. Il est arrivé à consi- dérer les vibrations lumineuses comme résultant d’oscillations produites dans les charges des molécules mêmes du corps lumineux, lorsque celles-c1 pénètrent dans leurs sphères d'action réciproques. Cette théorie a l'avantage de ne pas faire intervenir dans le phénomène les vibra- tions de l’éther qui enveloppe les molécules, ce qui, ainsi que M. Wie- deman Va prouvé, nécessite des hypothèses invraisemblables. M. le prof. À. Rilliet a communiqué des recherches faites, à son insti- gation, par M. Borel, sur la force électromotrice thermoëélectrique, entre un métal et l’un de ses sels. La méthode suivie dans ces recherches con- DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. : CIII sislait à obtenir la même déviation du galvanomètre par la force à mesu- rer et par une force électromotrice connue. Les auteurs ont étudié sur- tout le nickel dans ses solutions de chlorure, d’azotate et de sulfate. Dans ces expériences, l'influence de la concentration se fait nettement sentir, mais d’une manière inégale pour les différents sels. Il n’y a pas non plus de proportionalité entre l'accroissement de force électromotrice et la différence des températures. M. P. Van Berchem a communiqué des observations faites de concert avec M. Le Royer, sur la formation de la glace à la surface du lac de Genève pendant le mois de janvier 1891. Ces observateurs ont constaté que, sous l'influence de la bise froide qui agitait alors le lac, 1l se pro- duisait à la surface de celui-ci des grains de glace d’une grosseur de 2 à 3 millimètres provenant, selon toute probabilité, de petits cristaux roulés par la vague, ou peut-être aussi de gouttes projetées et instantanément gelées. Ces grains, en s’agglomérant, finissaient par constituer les pla- ques flottantes dont la juxtaposition à fini par amener la congélation du port de Genève. Selon MM. Van Berchem et Le Royer, ces plaques flot- tantes ne provenaient donc pas, comme on la souvent dit, de glaçons détachés des bords du lac ou de ses affluents et entraînés au large. M. L. de la Rive a communiqué un travail sur la théorie de la pression électrostatique. En admettant l'hypothèse, formulée par Maxwell dans un mémoire sur les lignes de force, que les effets électrostatiques sont dus au mouvement d’un fluide incompressible émis par des centres positifs et absorbé par des centres négatifs, on obtient des résultats qui peuvent interpréter certaines difficultés. La quantité de mouvement étant prise en considération, l’auteur évalue celle qui est fournie par la couche d'électricité libre à la surface du conducteur et montre que cette expres- sion est la même, à un coefflcient constant près, que la valeur analytique de l'énergie potentielle de l'élément de volume du diélectrique. Cette évaluation du travail et de la pression est donc analogue à celle de ces mêmes quantités dans la théorie cinétique des gaz. Une seconde communication a eu pour objet l'adaptation à l'hypothèse CIV © RAPPORT ANNUEL du fluide des relations de Laplace et de Poisson et lapplication des for- mules générales au cas de deux plans conducteurs dont les potentiels sont donnés. M. Ed. Sarasin à montré un cliché photographique de M. Wiener reproduisant les ondes stationnaires lumineuses et il a décrit le procédé par lequel ce cliché a été obtenu. Le même membre nous à rendu compte des recherches de M. Blondlot sur la vitesse des ondes électromagnétiques. M. Amé Pictet a annoncé qu'il avait, en collaboration avec M. S. Erlich, obtenu par synthèse pyrogénée deux nouvelles bases qui sont au chrysène ce que la phénanthridine est au phénanthrène. Elles ont reçu les noms de +-chrysidine et B-chrysidine. En collaboration avec M. Popovici, M. Pictet à aussi réalisé la synthèse de l’isoquinoléine. MM. Duparc et Le Royer ont signalé un cas curieux de morphotropie observé par eux dans la série des acétanilides. Physiologie et Médecine. M. le prof. Schiff a communiqué de nouvelles recherches" qu'il à faites sur la paralysie expérimentale de la grande portion du nerf tri- jumeau chez le chien, à la suite de laquelle surviennent linsensibilité de la face ainsi que l’atrophie des muscles masticateurs. Il à réussi à prouver expérimentalement que, dans ces circonstances, les nerfs moteurs provenant de la petite porüon du trijumeau conservent leur vitalité. M. le Dr J.-L. Prevost a fait une communication relative au venin des crapauds. Il à constaté que l’activité de ce venin s’est conservée pendant plusieurs mois dans la peau d’un des animaux après qu’elle avait été DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. CY desséchée à l'air. Ayant sectionné cette peau desséchée en parcelles correspondant aux glandes à venin, il a fait macérer ces parcelles dans de l’eau pendant quelques heures et l’eau de macération, injectée sous la peau de grenouilles vivantes, a produit les mêmes effets d’empoison- nement cardiaque que le venin frais du crapaud. M. le D' Marcel‘ a exposé les résultats d’une série de recherches sur l'absorption de l'oxygène et sur la production de l’acide carbonique, soit dans la respiration normale de l’homme, soit dans la respiration d’air contenant un excès d'acide carbonique. Le rapport moyen trouvé, dans la respiration normale, entre l'oxygène consommé et l’acide carbonique produit, s'élève à 0.871 pour deux personnes et 24 expériences. Pendant la respiration de Pair contenant de 2 ‘/, à 4°/, d'acide carbo- nique la consommation de l'oxygène, dans toutes les expériences, a été considérablement augmentée, bien que le poids de lacide carbonique expiré füt moindre que dans la respiration normale. M. le Dr Paul Binet à lu un mémoire intitulé : /nfluence de l’intoxi- cation mercurielle sur l'élimination du calcium et de l'acide phosphorique. On sait que cette intoxication produit, entre autres lésions, une incrus- tation des reins par des sels calcaires. D'autre part, M. Binet ayant soumis des lapins à des injections de peptonate de mercure, a reconnu que l’élimination de la chaux et de l’acide phosphorique par leurs urines et leurs matières fécales n’était en rien diminuée, Il en a conclu que accumulation du calcaire dans les reins peut bien provenir d’une décal- cification partielle des os, comme l’a soutenu le Dr Prevost. M. le D' Kummer a exposé une nouvelle méthode qu'il a imaginée pour pratiquer la suture de l'intestin après sa résection. Cette méthode consiste à suturer directement les muqueuses et sous-muqueuses après avoir retroussé extérieurement en manchettes les tuniques séreuses et musculeuses que l’on rapproche ensuite. De cette façon se trouve com- plètement évité le rétrécissement du canal intestinal, conséquence fréquente de la manière ordinaire de conduire l’opération. TOME XXXI, 2me p, XY CVI RAPPORT ANNUEL M. Albert Brun, parlant de la nécessité où l’on se trouve parfois de se prononcer sommairement sur la qualité de l'eau potable, a conseillé d’avoir recours, dans ces cas pressants, à la simple recherche de l'acide phosphorique. Il a reconnu, en effet, que la présence de cet acide peut déceler celle d’un litre d’urine ou de matière fécale dans 2000 litres d’eau. Botanique et Zoologie. M. le prof. Chodat, a communiqué un procédé de coloration des tissus végélaux qui est certainement appelé à rendre de grands services dans les recherches d'anatomie végétale. Le réactif nouveau qu'il emploie pour cela et auquel il à donné le nom de réactif genevois se compose d’une solution légèrement alcoolique de rouge congo, maintenue ammo- macale et additionnée d’une dissolution de chrysoïdine à 2 ’/,. Ce réactif a l'avantage de colorer presque instantanément et de n’être pas sensible- ment altéré par l’eau de Javelle. De plus les colorations obtenuess ont très persistantes dans la glycérine gélatinée. Sous l’action du réachf genevois, les parois cellulosiques se colorent en rose tandis que la cuticule et les parois cutinisées se colorent en jaune d’or intense. Les teintes que prennent le bois et le tissu mécanique varient suivant leur âge et leur état chimique. Le même membre à présenté un travail intitulé : contribution à l'étude des plastides, dans lequel il s'est proposé de soumettre ces corps à un examen attentif et de comparer principalement les chromo et chloro- plastides avec les leucoplastides. Il a aussi abordé la question de savoir si les plastides représentent des organismes composés, selon la manière de voir de À. Meyer et de Schimper, ou si l’on doit, avec MM. Tschuirch et DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. CVII Pringsheim, les considérer comme des corps à structure lacuneuse spongieuse. Les recherches de M. Chodat ont porté sur un très grand nombre de plantes et principalement sur les espèces suivantes : Solanum pseudo- capsicum, Capsicum Chilense, Reseda odorata, Narcissus sp. div., Anthu- rium spec., Bulberqia, sp., Philodendron, sp., Calanthe Sieboldü, Phajus Sp, Tentrophila umbrina, Protococcus sp. Dans tous les cas les Plastides se sont trouvés posséder une structure intime identique, consistant en un plasma ou stroma incolore dédali- forme, circonscrivant des lacunes de forme irrégulière et subdivisées elles-mêmes, plus ou moins, par des ramifications latérales des bandes du stroma. M. Chodat n’admet pas l'existence d’une membrane distincte autour des plastides. Pour lui la zone extrême périphérique incolore qui les limite extérieurement n’est que la substance primitive du stroma non lacuneux et elle ne constitue pas une membrane. Il a aussi étudié la distribution du pigment dans les plastides colorés et il a constaté que la matière colorante est bien réellement à la surface des stroma où elle forme un mince enduit et non pas dans un liquide remplissant les lacunes. M. Chodat a aussi communiqué un mémoire sur la Distribution et l’origine de l'espèce et des groupes chez les Polygalées. I y examine entre autres, avec beaucoup de soin, le fait que des espèces soumises à des con- ditions climatériques semblables sont souvent identiques sous le rapport de leurs organes végétatifs, tandis qu'elles diffèrent grandement quant à leur structure florale qui dépend moins du climat. En résumé il ressort de ce travail que la distribution des différentes sections et sous-sections montre d’une manière évidente comment, aux dépens d’un fond commun ancien, semblable aux espèces itinérantes d'aujourd'hui (P. triflora, P. sibirica) ont pu se former des espèces distinctes pour chaque pays. Certaines sections du genre Polygala sont arrivées au terme de leur évolution (section Chamæbuxus), d’autres sont encore tout entières dans CVIIT RAPPORT ANNUEL une période évolutive active /Hebeclada), ou seulement en partie /Hebe- carpa, orthopolygala). Le même membre nous a, plus tard, communiqué les résultats d’une étude anatomique du sous-genre Æualania de la famille des Polygalacées. Il à trouvé que cette plante, épineuse et aphylle, a une structure anato- mique bien en rapport avec les conditions de climat qu’elle trouve dans les déserts salins de la République Argentine. M. Chodat à aussi parlé d'expériences préliminaires qu’il a entreprises avec M. Le Royer pour étudier Paction de Pélectricité sur la rapidité d’ascension de la sève. Le champ électrique, dans lequel se trouvent placées les plantes isolées, est produit entre deux feuilles de carton recouvertes d’étain, mises en communication avec une machine de Holz. Les plantes arrachées avec leurs racines sont coupées sous l’eau, puis introduites, en deux lots, dans deux cylindres à pied contenant chacun une même solution d’éosine aqueuse. L'un des cylindres est placé dans le champ magnétique et autre, maintenu dans les mêmes conditions d'éclairage et de température, sert de témoin. Il est résulté de ces pre- mières recherches que la solution d’éosine montait toujours un peu plus vite dans les tiges électrisées que dans les autres. Enfin M. Chodat à présenté un travail fait en collaboration avec Mme Balicka Llwanowska et relatif à la structure anatomique de la feuille des Zridées. Ces recherches, étendues à un grand nombre d’espèces, ont fait connaître des caractères anatomiques nouveaux, importants pour la délimitation et le classement des genres dans cette famille. M. M. Michel à communiqué les résultats de Pexamen qu’il a fait des Léqumineuses envoyées de Costa-Rica par M. Pittier. 230 échantillons ont fourni 5 espèces nouvelles. M. le prof. Müller a exposé les résultats de ses derniers travaux licheno- logiques, se rapportant aux nombreuses collections de lichens qui conti- nuent à lui être envoyées de toutes les parties du monde. Sur 95 lichens de l'Afrique tropicale des régions du Æidlima-Ndjaro rapportées par le lieutenant von Æôhnel et le Rev. Hamington, 1l s’est DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. CIX trouvé 15 espèces et 11 sous-espèces ou variétés nouvelles. 16 lichens de la petite île de Victory, entre Singapore et Borneo, envoyés par M. Camulle Pictet ont fourni 9 espèces nouvelles. 145 numéros de lichens du Japon, récoltés par un Japonais M. Hiyoshi et envoyés par M. le prof. Ytabe de Tokio, ont fourni 118 espèces dont 28 nouvelles. Une collection de 370 numéros du Costa Rica, envoyés par M. Pither, Directeur de l'Observatoire de S. José, a fourni 263 espèces ou variétés dont 56 espèces nouvelles. Enfin, sur 75 lichens récoltés dans la Bellenden Ker (Australie du Nord), par M. Bailey, botaniste du gouvernement à Brisbane, ont donné 15 espèces nouvelles. Il est à remarquer que les lichens de cette région sont très différents de ceux du New South Wales et du Victoria. M. le prof. J. Brun nous a entretenus de ses nouvelles recherches relatives aux Diatomées. Ce travail a été publié dans nos Mémoires‘. Il se rapporte surtout aux espèces fossiles de différents calcaires, aux dépôts miocènes retirés lors des forages faits à l'Aanhic City et aux espèces pélagiques si curieuses qu'ont données les nombreuses et récentes récolles faites à la surface des mers. M. Brun estime à 10,000 le nombre des Diatomées actuellement connues. Il nous a donné des explications sur leur distribution géogra- phique à la surface du globe. M. Alph. de Candolle nous a montré des échantillons envoyés par M. Krasan, de feuilles de Fagus silvatica recueillies en Europe et mises en comparaison avec les dessins, publiés sous différents noms spéci- fiques, de Fagus fossiles de diverses époques et divers pays. A cette occasion M. de Candolle à fait remarquer que les paléontologistes n'auraient pas dû appeler espèces des formes de fossiles un peu diffé- rentes, qu’on trouve aujourd’hui sur des arbres de la même espèce et quelquefois sur le même pied. Ce sont des formes qu’on appellerait peut- | Tome XXX, 2e partie. CX RAPPORT ANNUEL DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ. être ou des espèces ou des variétés si l’on connaissait les fruits de chacune. M. de Candolle a aussi présenté à la Société une collection de 24 sec- tions de bois fossiles provenant de la houille, qui lui à été envoyée pour le Musée de Genève, par M. Wulhiamson, léminent paléontologiste, professeur à Owen’s Collège en Angleterre. Cette magnifique collection comprend des échantillons des types principaux décrits dans les ouvrages de M. Williamson. M. H. de Saussure a entretenu la Société des documents qu'avait préparés notre regrelté collègue Aloïës Humbert pour servir à une monographie des Myriapodes de nos contrées. Le texte laissé inachevé par Humbert est malheureusement très sommaire. Mais en revanche les dessins, entièrement de la main de ce consciencieux observateur, sont extrêmement instructifs et d’une exécution admirable. Ils paraîtront dans le prochain volume des mémoires de la Société. RAPPORT DIT PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE L'ANNÉE 1892 M. Ed. SARASIN Messieurs et chers collègues. Suivant les prescriptions de notre règlement. je viens vous rendre compte aujourd’hui de la marche de notre société dans l’année 1892, pendant laquelle vous m’aviez appelé à l’honneur de vous présider. Je m’acquitte d’ailleurs de cette tâche avec une légitime satisfaction, car il me semble que nous n’avons qu’à nous réjouir de la prospérité juvé- nile de notre vénérable association vieille de plus d’un siècle. Je vois les preuves de celte prospérité dans l’activité qui à régné au milieu de nous TOME XXXI, 2° part. XVI CXIV RAPPORT ANNUEL pendant l’année écoulée, dans le nombre considérable de communications qui nous on! été faites et par suite duquel nos séances ont élé parfois sur- chargées, puis dans ce fait spécial que pour la première fois nous avons atteint dans le cours de 1892 le chiffre de soixante membres ordinaires auquel nos statuts limitent la composition de notre société. Ce sont là aussi autant de preuves que le goût de la science n’est pas près de s’éteindre à Genève et que les nobles et glorieuses traditions que nous ont léguées nos devanciers seront maintenues. D’autres faits récents nous en donnent l'assurance : la rédaction des Archives des sciences physi- ques el naturelles, le principal organe de la science genevoise, ne peut pas suffire à publier les mémoires originaux qui lui sont adressés, un nouveau recueil plus particulièrement destiné aux mémoires étendus, à planches, d'histoire naturelle va commencer à paraître sous la direction de notre collègue M. Bedot, et le titre de Revue suisse de zoologie et Annales du Musée d'histoire naturelle de Genève, reprenant la place du Recueil zoolo- gique qu'a publié pendant quelque temps notre regretté collègue H. Fol; la Société de chimie de Genève vient de se reconstituer; une nouvelle chaire a été créée celte année dans la Faculté des sciences de notre Université, chaire spéciale de chimie; la Société académique et la Société auxiliaire des sciences el des arts ont fait récemment plusieurs alloca- tions à nos laboratoires et collections scientifiques; cette dernière en particulier vient de nous faire don du beau seismomètre de M. Thury, placé sous la surveillance de l'Observatoire dans le petit bâtiment spé- clal que nous devons aussi à sa générosité. Enfin nous avons eu l’hon- neur de recevoir au milieu de nous, le printemps dernier, le Congrès international pour la réforme de la nomenclature chimique. Ces diverses manifestations de l’activité et du développement de la vie scientifique chez nous sont bien faites pour nous réjouir, el nous réjouissent en effet, car nous avons le sentiment bien net que tant que la culture des choses de l'esprit sera en honneur à Genève, notre antique cité conservera sa physionomie propre, sa raison d’être dans le monde et restera un petit État libre et fier de l'être. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXxV La mort nous à enlevé cette année un de nos membres ordinaires, M. le DrGirard, décédé subitement le 21 avril, un associé libre, M. Théod. Audéoud, el trois membres honoraires, Sir George Biddel Airy, le mar- quis Anatole de Caligny et M. le prof. Louis Dufour, de Lausanne. Je reviendrai à la fin de ce rapport sur la carrière de ces quatre savants. Nous avons perdu en outre par démission M. Arthur Bolles Lee qui a quitté définitivement notre pays el M. Charles Golay, associé libre, que ses occupations tiennent aussi éloigné de Genève. D'autre part nous avons reçu comme membres ordinaires MM. Frantz Dussaud, Charles Sarasin et Philippe Guye, et comme associés libres MM. Edmond Eynard, L. de Westerweller, Edmond Paccard, David Paccard, Aug. Blondel, Charles Galland, Paul Galopin, Phil. Duval, AIf. Le Royer, G.-F. Jaubert et Charles Cailler, ainsi que Mlle Schipiloff. Enfin nous avons conféré le titre de membre honoraire à MM. H. Ebert, à Erlangen, Will. Crawford Williamson à Owens’College Manchester, baron de Selys-Longchamp à Liège, À. de Baeyer à Munich, Émile Fischer à Wurzbourg, Émile Nœælting à Mulhouse, Maurice Hanriot à Paris, S. Cannizzaro à Rome, Léon Maquenne à Paris, A. Lieben à Vienne, À. R. Hantzsch à Zurich, Michel-Lévy à Paris et Pasteur à Paris. Cette dernière nomination faite à l’occasion de la fête qui a été donnée à Pillustre académicien le jour de son 70me anniversaire, le 27 décembre dernier, a été accompagnée d’une adresse de félicitation de notre société. Lors des élections réglementaires auxquelles vous avez procédé dans la séance du 21 janvier, vous avez nommé vice-président, pour devenir président en 1893, M. le Dr Ad. D’Espine, secrétaire des séances M. Paul van Berchem, membres du comité de publication M. L. Perrot et M. H. Girard, lequel à été remplacé après sa mort par M. Victor Fatio. L’impression de la deuxième partie du tome XXXI de nos Mémoires sera prochainement terminée et ce demi-volume va paraître sous peu. Une proposition de M. A. de Candolle tendant à étendre les limites de notre société et à porter à 80 Le nombre de ses membres ordinaires à CXVI RAPPORT ANNUEL élé retirée par lui à la suite du préavis du comité de publication, En revanche vous avez volé la suppression de l'art. 30 des statuts stipulant que « l'admission de nouveaux membres ordinaires où honoraires ne peut avoir. lieu que dans la période de novembre à avril, » el vous avez décidé que ces nominations pourraient être faites en lout lemps, ce qui est pleinement justifié par légale fréquentation des séances d'été et des séances d'hiver. Sur la proposition de lun de vous, appuyée par le comité de publication, vous avez accordé aux membres la faculté de se racheter une fois pour toutes de leur cotisation, comme cela se pratique dans un grand nombre de sociétés similaires à la nôtre et vous avez fixé à 250 fr. la somme à payer pour cela. Je vais maintenant vous rendre comple des travaux qui nous ont été présentés dans le cours de Pannée 1892. Astronomie, Géodésie, Physique terrestre. Parmi les faits qui sont venus dans le cours de l’année écoulée enri- chir nos connaissances sur notre système solaire, le plus saillant est la constatation de lexistence d’un cinquième satellite de Jupiter, faite par M. Barnard à l’observatoire de Mont-Hamilton à laide du grand équato- rial de 92 centimètres d'ouverture que possède cet établissement. M. Raoul Gautier nous à entretenus de celle importante découverte. M. À. Gaultier nous a également exposé la question de la variabilité de la latitude géographique, dont il n’est plus permis de douter, à la suite des observations faites d’abord à Berlin, Potsdam, Poulkowa, Prague, Strasbourg et plus tard à Honolulu. M. À. Gautier à communiqué des fragments de la correspondance de son père Émile Gautier, notre regretté collègue, avec Leverrier, publiés dans les Astronomische Mittheilungen, du prof. Wolf, de Zurich. M. Philippe Plantamour a poursuivi pendant douze années, dans son habitation de Sécheron, au bord du lac, l'étude très précise des mouve- ments périodiques du sol, et est arrivé à reconnaître une connexion très DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXVII étroile entre ces mouvements et la variation de la température dans le cours de l’année. Eslimant que cette station avait donné lout ce qu’elle pouvait donner, M. Plantamour à fait don à l'Observatoire des niveaux qui lui avaient servi pour ces études, en exprimant le vœu qu’elles y fus- sent reprises el continuées. C’est ce qui a été fait depuis le Ler avril 1891, et M. Pidoux, astronome-adjoint qui a été chargé de ce travail, vous a rendu compte des résultats obtenus dans la première année d’observa- tions. Ces résultats sont analogues à ceux que M. Plantamour avait obtenus pour Sécheron, ils montrent l'existence d’une oscillation annuelle du sol de l'Observatoire autour d’un axe dirigé du nord-est au sud- ouest, la partie sud-est s’abaissant en été et s’élevant en hiver. M. l'ingénieur Delebecque à continué ses études topographiques et phy- siques sur les lacs de la région française qui nous avoisine. Cette année il a exploré avec M. Et. Ritter les principaux lacs du Bugey dont il à opéré les sondages, étudié la couleur et la transparence, la stratifi- calion thermique et la teneur en matières dissoutes. Il à fait ensuite une étude analogue sur les’ petits lacs du Jura français, sur le lac de la Girotte, en Savoie, et sur les huit petits lacs situés sur les deux ver- sants du col des Sept-Laux, également en Savoie. MM. Delebecque et Duparc ont fait ensemble une étude approfondie de la composition des eaux des lacs de Paladru, d'Aiquebelette, de Nantua, de Sylans et de leurs affluents, complétée par l'analyse des vases des fonds de ces lacs. Plus tard ils ont fait le même travail pour le lac du Bourget, et ont étendu leurs investigations à quatorze petits lacs du département du Jura, quatre lacs du département de l'Isère et ont com- mencé l’étude des eaux des lacs du Plateau central de la France. M. Delebecque a fait hommage à la Société des cartes hydrographiques des lacs de Genève, du Bourget, d'Annecy, d’Aiguebelette, de Paladru, de St-Point, de Remoray, des Brenets, de Nantua et de Sylans, dressées en courbes de niveaux et teintées suivant la profondeur. ! Archives des sciences physiques et naturelles, 1892, t. XX VIII, p. 310. CXVIII RAPPORT ANNUEL MM. Delebecque et Ritter ont étudié les petits lacs glaciares en forme de cratèrés qui sont une caractéristique du glacier du Gôrner et ils sont arrivés à la présomption que ce sont d'anciens moulins transformés par le mouvement du glacier. M. Philippe Plantamour à présenté une note sur les hauteurs moyennes du lac Léman en 1891, d'après les observations qu’il exécute journelle- ment sur les tracés de son limnimètre”. [ prend comme hauteur de chaque Jour la moyenne des ordonnées de la courbe de son limnographe entre 9 h. du matin et 3 h. de l’après-midi, déduite au moyen du pantographe. Ces mesures donnent la démonstration éclatante desrésullats obtenus au point de vue de la régularisation du lac par les travaux qui ont été exé- cutés par la Ville de Genève sous la direction de notre collègue M. Th. Turrettini. C’est ainsi que l'amplitude annuelle de la variation du niveau qui était de 1m, 55 en moyenne dans la période de 1874 à 1879 est tombée à 0®,8 pour l’année 1892. L'ensemble de la courbe annuelle de 1891 comparée à celles de la période précitée présente des accidents incomparablement moins marqués. M. Ed. Surasin a communiqué une étude sur les seiches du lac de Neuchdtel et montré les tracés que lui a donnés son limnographe transportable installé successivement en deux stations différentes au bord du lac, à Yverdon et au port de Neuchâtel. Contrairement à ce que pouvait faire prévoir la forme superficielle de ce lac qui est une forme simple allongée, les mouvements sont irréguliers et peu durables, ce qui semblerait indiquer une cause de gêne, provenant de l’existence d’une colline sous-lacustre longitudinale qui partage le lac en deux bassins de périodes différentes oscillant en discordance. M. Forel à exposé les recherches qu'il poursuit depuis longtemps sur les variations saisonnières el locales de la transparence des euux du lac Léman. Il a confirmé la loi qu’il avait précédemment énoncée que cette transpa- rence varie avec les saisons, étant plus grande en hiver qu’en été. Il a ! Archives des sciences physiques et naturelles, t. XX VII, p. 215. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXIX reconnu en outre qu’elle augmente à mesure qu’on s'éloigne de lembou- chure du Rhône dans le lac. M. Delebecque à eu l’occasion d'observer souvent sur le lac Léman, le phénomène de mirage dit la fala morgana et est arrivé à la conclusion que ce qu’on appelle ainsi est un mirage à images multiples, donnant lil- lusion d’une image simple agrandie. M. R. Gauher nous à décrit un coup de foudre intéressantqui a frappé un peuplier et dont les effets ont été absolument conformes aux lois énoncées par M. Colladon, relatives à l’action de la foudre sur les arbres. M. Gautier se déclare prêt à centraliser les observations analogues et à continuer sur ce point œuvre de notre savant confrère. Physique. M. Thury possède une incontestable compétence en ce qui concerne l’art de la construction des instruments de physique. Il nous a montré et décrit deux appareils perfectionnés de son invention, un densimètre et un cathétomètre à crémaillère. M. Raoul Pictet qui à établi dans son laboratoire de Berlin des instal- lations grandioses pour lapplication de ses procédés frigorifiques aux buts industriels et scientifiques les plus variés, nous à décrit ses appa- reils, surtout les thermomètres spéciaux applicables à ces recherches et gradués jusqu’à —150°. Il nous à entretenus aussi de quelques-uns des résultats obtenus jusqu'ici, purification de certains corps par cristallisa- tion, mercure, chloroforme, etc., bonification des eaux-de-vie, extraction de parfums, action des très basses températures sur les réactions chimi- ques, sur la densité et la sonorité des métaux, (à — 150° le plomb est aussi sonore que l’acier), sur la résistance électrique des métaux, etc. etc. I y à là un champ presque indéfini qui s’ouvre aux investigations des chercheurs. M. Charles Sorel nous à présenté quelques considérations sur la con- ductibilité de la chaleur dans les cristaux. Ce n’était là qu’un des para- CXX RAPPORT ANNUEL graphes du {raité de cristallographie‘ que notre savant collègue vient de faire paraître. Je ne serais pas complet dans l'exposé que je fais des travaux des membres de notre Société si Je ne vous signalais tout parti- culièrement 1e1 l'apparition de ce beau volume qui joint à l'exposé géné- ral de l’état actuel de cette branche de la science,le fruit d’un grand nom- bre de recherches personnelles tant expérimentales que théoriques. Cette importante publication sera, nous n’en doutons pas,accueillie avec une grande faveur par le monde scientifique et sera d’une grande utilité à tous ceux qui s'occupent de ce genre de questions. M. C.-E. Guye nous a rendu compte des recherches que M. C4. Sorel et lui ont entreprises sur la polarisation rotatoire du quartz aux basses températures. Is ont déterminé pour des intervalles de température dif- férents de + 22°7 à — 55°3 et de + 17°7 à — 71°5 le coeflicient de diminution de la polarisation rotatoire avec l’abaissement de la tempé- rature. Celle-c1 a été déterminée par la résistance d'un fil de platine plongé dans le bain frigorifique d'alcool entourant le quartz. M. F.-Lous Perrot a continué ses études sur les indices de réfraction dans une série isomorphe de cristaux à deux axes. Dans un précédent travail il avait opéré sur une série de sulfates doubles du type RSO. + R',SO, + 6H,0 dans lequel le métal R (biatomique) restait constant et où R (monoaltomique) variait d’un terme à l’autre. Dans ses dernières recherches qui ont porté sur huit sulfates doubles de rubidium. M. Per- rot a fait au contraire varier le métal R en laissant le métal R' constant”. M. Franz Dussaud a présenté un mémoire très étendu sur la réfrac- {ion et la dispersion du chlorate de soude cristallisé. I a mesuré les indices de réfraction de ce corps pour six raies du spectre visible entre a el F et pour six raies du spectre ultra-violetdu cadmium de 9 à 18.11 à fait des mesures comparatives avec le spectro-goniomètre et les divers appareils à réflexion totale, Kohlrausch, Pulfrich, Abbe, C. Soret et a 1 Éléments de cristallographie physique, par C. Sorer, professeur de physique à l’Université de Genève. Un vol. in-8°; Genève, Georg, éditeur; Paris, Gauthier-Villars et fils. 2 Archives des sc. phys. et nat., 1893, t. XXIX, p. 28. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXI constaté que ces différents instruments donnent des mesures absolu- ment concordantes. Enfin il a mesuré l’action de la température sur la réfraction dans le chlorate de soude”. Dans le domaine de lélectricité auquel nous arrivons maintenant, M. C.-E. Guye à étudié le problème du pont de Wheatstone appliqué au bolomètre. Ha d'abord établi théoriquement les conditions que doit réa- liser le pont de Wheatstone pour la sensibilité et l'exactitude des mesures qu'il a trouvées indépendantes de la valeur absolue des résistances des différentes branches et ne dépendant que de leur valeur relative. Il à exé- culé ensuite un certain nombre de vérifications expérimentales”. MM. 4{. Le Royer et P. van Berchem ont entrepris de répéter et de varier les célèbres expériences de lingénieur américain Tesla sur les effets des courants alternatifs à haute tension, qui ont excité un si légitime intérêt dans le monde scientifique. Nos deux collègues nous ont fait une communication préliminaire sur les premiers résultats obtenus et qui confirment de tous points ceux énoncés par M. Tesla. Ils ne tarderont pas à nous exposer la suite de leurs recherches qui ne peuvent manquer d’être très fructueuses. Les ondulations électriques sont toujours et resteront sans doute encore longtemps à l’ordre du jour, MM. Ed. Sarasin et L. de la Rive vous ont exposé à plusieurs reprises la suite de leurs études dans ce nou- veau champ d’investigations dont la belle découverte de M. Hertz à doté la science. Ils vous ont d’abord entretenus de l'avantage qu’ils ont trouvé à faire jaillir étincelle de loscillateur hertzien dans un liquide diélectrique, tel que l'huile d'olive ordinaire, au lieu de Pair. Ils ont obtenu par ce procédé un effet beaucoup plus constant et beaucoup plus fort sur les résonateurs”. L'expérience de M. Hertz qui consiste à faire interférer les ondulations électriques en avant d’une paroi métallique qui les réfléchit normale- ! Archives des sc. phys. et nat., 1892, t. XX VII, p. 380 et p. 521. - Archives des sc. phys. et nat., 1892, t. XX VII, p. 26. * Archives des sc. phys. et nat., 1892, t. XX VIII, p. 306. TOME XXXI, 2° part. XVII CXXII RAPPORT ANNUEL ment et à mesurer de la sorte les longueurs d'ondes dans Pair, avait donné des résultats contradictoires pour les grandes longueurs d'ondes de 4 mètres et au-dessus, et cela à cause des trop faibles dimensions des miroirs employés, par rapport aux longueurs d'ondes. MM. Sarasin et de la Rive se sont proposé de répéter cette expérience dans des dimen- sions beaucoup plus considérables, et ils l'ont pu grâce à l’obligeance de l'Administration de la Ville de Genève, qui a mis à leur disposition pour cela un espace suffisamment grand dans la vaste halle où sont instal- lées les turbines des Forces motrices. Le phénomène des interférences des ondulations de # m. et de 6 m. de longueur d’onde a été reproduit avec une grande nelteté en avant d’un miroir de 8 m. de hauteur sur 16 m. de largeur, permettant pour les grands résonateurs l'observation de plu- sieurs ventres el nœuds équidistants. Ainsi s’est trouvé vérifié d’une manière définiive le résultat auquel les auteurs étaient arrivés sur l'égalité des vitesses de propagation des ondes électriques dans Pair et le long de fils conducteurs. Chimie. Nous avons entendu plusieurs communications de notre nouveau col- lègue, M. le prof. Phiippe A. Guye, sur des sujets concernant cette portion de la chimie qui confine à la physique et se confond même dans une certaine mesure avec elle. Il nous a rendu compte en particu- lier de la méthode par laquelle on peut déterminer le poids moléculaire d'un corps qui se trouve au point critique. I Vexprime à cet effet à l’aide d’une formule : \ 26 Ad 070) tout à fait analogue à celle des densités de vapeur et donne, à lappui, quelques vérifications expérimentales tirées d’études récentes sur la mesure des constantes criliques. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXIII M. Phil. Guye à démontré aussi comment, en combinant la formule des tensions de vapeur de M. Bertrand avec celles que M. Sarrau a dédui- tes de la théorie des états correspondants, on obtient une expression donnant la valeur du point d’ébullition sous la pression atmosphérique. La connaissance de la densité d’un liquide à deux températures diffé- rentes permettant de calculer une valeur approchée de la température critique qui elle-même, divisée par le coefficient critique, donne la valeur de la pression critique, on peut calculer à priori le point d’ébullition d’un corps et comparer cette valeur calculée avec le résultat de l’expé- rience. Le coefficient critique dépendant à son tour du poids moléculaire, cette valeur calculée du point d’ébullition se trouve en dépendre aussi, et comme telle, elle fournit un contrôle sur la grandeur moléculaire d’un liquide au point d’ébullition. M. Phil. Guye nous à encore exposé les premiers résultats des recher- ches qu’il a entreprises sur le pouvoir rolaloire des corps en solution aqueuse considéré comme critère entre la dissociation chimique de ces corps el leur dissociation en ions. Il a constaté par exemple qu’à ces deux modes de dissociation du chlorhydrate d’amylamine correspondent bien, comme lindiquent les règles de la stéréochimie, deux signes diffé- rents du pouvoir rotatoire. Mlle Catherine Schipiloff propose un nouveau procédé de purification de l’eau. L’eau est additionnée de un à deux centigrammes de permanganate de potasse par litre, brassée avec du noir animal et de la braise de bou- langer pilée et passée à travers un linge fin. Des eaux contenant des poisons organiques même très énergiques, strychnine ou curare par exemple, acquièrent par ce traitement une parfaile innocuité. M. Amé Pictel a présenté quelques remarques sur la valence maxima de l'atome d'azote, à propos d’un travail qu'il a entrepris avec M. Gust. Kraft sur les chloroiodures des bases organiques. La combinaison qu’ils ont réalisée d’une molécule d’acide à celle d’un chloroiodure les a amenés à conclure que l’azote peut devenir septivalent. Les membres du Congrès international pour la réforme de la nomen- CXXIV RAPPORT ANNUEL clature chimique, réuni à Genève le printemps dernier, ayant bien voulu répondre favorablement à l'invitation que nous leur avons adressée et nous faire l'honneur d'assister en corps à notre séance du 21 avril, celle-ci a été entièrement consacrée à entendre ceux d’entre eux qui nous ont fait la faveur de nous entretenir de leurs derniers travaux. M. Charles Friedel, membre de l'Institut, président du Congrès, a exposé les vues auxquel- les il est arrivé sur la constitulion des acides camphoriques,-M. Haller, de Nancy, a traité le même sujet, M. Næœlting, de Mulhouse, nous à entre- tenus de la triazine, M. L. Maquenne, de Paris, de quelques propriétés des mélaux alcalino-terreux. Je w’ai pas à rendre compte ici de ces savantes recherches qui ont été publiées ailleurs et qui ne nous ont appartenu un instant que grâce à l’exquise amabilité que leurs auteurs ont mise à nous en faire jouir des premiers. Je me borne à renouveler ici à nos éminents hôtes d’un jour l'expression de notre sincère reconnaissance. Géologie, Pétrographie, Minéralogie. M. Émile Chaïx à fait hommage à la Société de sa carte volcanique de l'Etna et a attiré notre attention sur les principales particularités de cette contrée si caractéristique. À la suite de cette communication, M. Henri de Saussure a rappelé quelques-unes des observations qu’il avait faites pendant les éruptions de 1879 et de 1886 qu'il est allé étudier sur place. La carte de M. Chaix avait à peine paru que déjà le puissant phéno- mène volcanique reprenait son œuvre pour modifier en quelqu’une de ses parties le relief qu’elle venait de fixer. M. Chaix est retourné sur les lieux pour étudier celte nouvelle éruption, et il a rapporté de ce voyage un grand nombre d'observations intéressantes dont il nous à fait part avec force photographies et échantillons de minéraux à l'appui. Parmi ces derniers se trouvaient en assez grande quantité ces formations singulières qu’on à désignées sous le nom de bombes. Ces bombes de l'Etna rapportées par M. Chaix de ses voyages antérieurs et de sa der- DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXV nière excursion en Sicile ont fait l’objet de recherches très intéressantes soit de sa part à lui, soit de la part de MM. Duparc et Mrazec qui nous en ont entretenus à plusieurs reprises. Un autre grand phénomène naturel a provoqué lui aussi les études de plusieurs de nos membres. MM. Duparc et Delebecque ont, conjointe- ment avec M. Vallot et M. Ritter, cherché à déterminer après coup la cause de la catastrophe survenue à St-Gervais le 12 juillet 1892. Is ont établi à n’en pas douter qu’elle avait été due à l'effondrement de la paroi antérieure du glacier de Tête-Rousse et à l’écoulement d’un lac sous- glaciaire dont les eaux s’élaient accumulées derrière elle”. M. Duparc à signalé le mode spécial d'orientation des matériaux, galets et autres entraînés, puis déposés, par le torrent issu de cette débâcle. M. Duparc a exposé les différents arguments qui militent selon lui en faveur de l’origine orographique des ravins sous-lacustres tels que celui du Rhône en avant du Bouveret. Contrairement à l'opinion précédemment énoncée par M. Forel, M. Duparc croit que les ravins sous-lacustres sont d'anciennes cassures comblées à des degrés divers. M. Charles Sarasin a présenté un travail sur les roches exoliques que l’on trouve dans le flysch, tant en conglomérats ou brèches qu’en gros blocs isolés. Il semble ressortir de ses observations que des banquises ont transporté ces roches de la zone méridionale des Alpes des Grisons et du Tessin dans la région des Ormonts et du Niesen, à une époque où la partie centrale de la chaîne des Alpes était encore à un niveau inférieur. La genèse du Mont-Blanc et l'étude pétrographique des roches prinei- pales qui le constituent ont fait l’objet de recherches longues el suivies de la part de M. Duparc et de plusieurs de ses élèves, tout spécialement M. Mrazec qui a publié un travail très étendu sur la protogine du Mont- Blanc. Cette roche nous a valu plusieurs communications, lant de M. Duparc seul que de MM. Duparc et Mrazec. 1 Archives des sc. phys. et nat. 1892, t. XX VIII. p. 177. CXXVI RAPPORT ANNUEL M. Duparc a été observer sur place les schistes encaissants du Mont- Blanc. I a étudié aussi avec M. Ritter les porntements granitiques du mus- sif de Beaufort. Mais le but final de toutes ces recherches était cette belle synthèse du Mont-Blanc que M. Duparc nous à présentée en son nom et au nom de M. Mrazec, et d'après laquelle en modification des idées de Favre et de Lory, la protogine ne formerait point un noyau anticlinal, encore moins un synclinal, mais serait un culot éruptif ancien, trans- formé successivement par les poussées subséquentes qui lui donnèrent sa structure feuilletée actuelle. M. Albert Brun nous à présenté et décrit plusieurs types de roches intéressantes dont il à fait l'examen macrographique et pétrographique, le microcline de la protogine du Mont-Blanc, les couronnes d’amphibole brune qui entourent les péridots d’un gabbro erratique, des échantillons erraliques d’un schiste à otrélite. M. Brun à fait aussi une étude du spectre d'absorption des grenals almandins des Indes et de Ceylan, caractérisé surtout par deux bandes obscures dans le vert qui doivent provenir de la présence du man- ganêse. Enfin, dans le domaine de la synthèse minéralogique, vous avez entendu la lecture du beau mémoire que M. Friedel a rédigé pour les Archives des sciences physiques et naturelles, donnant l'ensemble de ses recherches avec notre regretté collègue Edmond Sarasin sur la production artificielle des roches”. Botanique. M. le prof. Chodat nous à rendu compte du congrès botanique de Gênes, auquel 11 avait été délégué. M. le prof. Alph. de Candolle nous a exposé les principes qui doivent ! Archives des se. phys. et nat. 1893, t. XXIX, p. 74. ? Archives des se. phys. et nat., 1892, t. XXVIII, p. 410. 5 Archives des sc. phys, et nat., 1892, t. XX VII, p. 5 et p. 145. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXVII guider dans l'établissement d'un jardin botanique, et cela à propos de la création récente du Jardin botanique de Stockholm qui prend rang à côté des plus grands qui existent à ce Jour. M. Paul Chaix nous à donné des renseignements desquels 11 ressort que la patrie du meilleur café serait le territoire de Kaffa, au sud-ouest des limites méridionales de PAbyssinie. M. Cas. de Candolle a parlé du Senecio sagithfohius Baker rapporté récemment de Uruguay par M. Ed. André. Il à surtout fait porter ses observations sur la structure interne des feuilles de cette composée gigantesque. M. Marc Michel à obtenu cette année chez lui la floraison de quel- ques espèces intéressantes d'fris originaires de différentes régions de l'Asie, introduites depuis peu en Europe. Il signale en particulier lZris aslropurpurea Baker de Palestine, l/. Lupina et VI. Galesu Foster d’Ar- ménie. M. Rob. Chodat a résumé nn travail sur l'anatomie des Malpighacées du Paraguay en insistant sur la structure anormale de plusieurs genres. Il a reconnu en particulier que les ilots de tubes criblés dans le bois de Dicella nucifera Chod. et Dicella bracteosa se sont formés à la face interne d’un cambium ne fonctionnant qu’en direction centrifuge. Ce dernier produisant d’une manière variée tantôt du bois, tantôt du xylène paren- chymateux et criblé, il y a formation des enclaves de tubes criblés dans le bois. M. Chodat à retrouvé plus tard ce mode de formation dans la plupart des familles qu'il a étudiées à ce point de vue. Dans d’autres familles les Loganiacées, Mémécilées et Combretacées, il y a tout d’abord formation de coins libériens, puis fermeture de ce coin par un bois adventif. M. Chodat ne s’est pas borné à nous communiquer ses propres tra- vaux, mais ayant donné un grand développement au laboratoire de botanique taxonomique qu'il dirige à l'Université, il nous a exposé aussi les recherches faites par plusieurs de ses élèves sous son impulsion et avec sa collaboration. CXXVIII RAPPORT ANNUEL Avec M. Charles Roulet 1 à étendu à Thunbergia laurifolia l'étude, qu'il avait faite dans Dicella, des îlots de tubes criblés et trouvé que le mode de formation est le même, à très peu de chose près, dans les deux CAS Avec M. À. Zollikofer il a porté ses investigations sur les corpuscules qui existent sur les poils capités du Dipsacus et reconnu que ce sont des organes d’excrélion et point des organismes ayant une vie propre, bacté- ries ou autres, comme ils l'avaient cru d’abord. M. Zollikofer a retrouvé plus tard les mêmes filaments sur les trichomes des Solanées et Scro- phulariées". En collaboration avec Mad. O. Malinesco, il a étudié la structure cel- lulaire des Cyanophycées, au point de vue des corpuscules réfringents contenus dans le protoplasme de ces petites algues. M. Chodat nous à entretenus en outre de la découverte qu’il a faite en collaboration avec M. G. Hochreutiner, de cristaux d'oxalate de chaux contenus dans des cellules dont le revélement intérieur est cuhinisé. Cette cutinisation de la membrane ambiante isole cette sécrétion du reste de la plante. M. de Jackzewski nous à soumis aussi, par l'intermédiaire de M. Cho- dat, de belles préparations sèches de champignons d’après la méthode de Herpell. Mie C. Schipiloff a exposé des observations intéressantes qu’elle a fai- tes sur l’irrégularité florale chez les Léqumineuses Dans le domaine plus général de la physiologie botanique, M. Casimir de Candolle nous à rendu compte d’un travail important concernant l’action des rayons ultraviolets sur la formation des fleurs. X à opéré sur des capucines en pots qui n'avaient poussé encore que dans lobscurité. Il leur à fait subir un séjour prolongé dans deux caisses fermées par un double châssis en verre contenant pour l’une des caisses de Peau pure, pour l’autre une solution de sulfate de quinine qui arrête les rayons ultra- l Archives des sc. phys. et nat., 1892, t. XX VIII, p. 89. 0 QE PT ME QUE AE LR DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXIX violets. Il à reconnu ainsi à appui de ce qu'avait avancé M. Sachs que Pexelusion des rayons ultraviolets empêche les capucines de fleurir, sans nuire d’une manière sérieuse à l'accroissement de leurs organes végé- tatifs ”. M. Chodat à fait de nouvelles recherches sur les effets de l'électricité slalique sur la végétation. V’électrisation pendant la germination produit des petites plantes plus grêles, ayant des racines à pivot plus minces et des racines secondaires beaucoup plus nombreuses et plus longues, des feuilles moins développées. En somme le résultal est analogue à celui produit par l'obscurité prolongée. Une seconde série d'expériences a porté sur les mouvements des Oxalis. Il en est résulté que la plante électrisée restait éveillée, quand celles qui ne le sont pas dorment déjà. M. Chodat à présenté enfin un nouveau procédé de double coloration des membranes imaginé par M. Ch. Roulel son assistant. Il consiste à colorer successivement les sections végétales dans la cyanine et le rouge Congo. Zoologie. M. Maurice Bedot à exposé ses vues sur la réparhition géographique des animaux appartenant à la faune pélagique. Les observations qu’il a faites dans ses voyages, en particulier l’analogie qu'il a reconnue entre la faune pélagique des Moluques et celle de la Méditerranée, lamènent à conclure au mélange des faunes par les courants et à limpossibilité d'établir des limites géographiques entre elles. M. Penard à parlé des observations qu’il a faites à Naples sur les pre- miers jours de la vie d'un Échinoderme, V'Echinus microtuberculatus, Blainville. Il a suivi la fécondation et la pénétration du spermatozoïde dans l’œuf, la formation de l'œuf et la formation graduelle de la larve. M. V. Falio a donné un aperçu du Catalogue distributif des oiseaux de la Suisse, ouvrage qu’il vient de terminer avec la collaboration de M. TA. Studer, de Berne. " Archives des se. phys. et nat., 1892, t. XX VIII, p. 265. TOME XXXI. 2° part. XVIII CXXX RAPPORT ANNUEL M. le Dr Aug. Wartmann à rendu compte d’un récent mémoire de M. Félix Plateau, membre honoraire de la Société sur la ressemblance prolectrice dans le règne animal. Physiologie et Médecine. ° M. Th. Flournoy nous à entretenus à plusieurs reprises des recherches qu'il poursuit dans le domaine de cette branche nouvelle, la physiologie psychologique, de l'enseignement de laquelle 11 est chargé à notre Univer- sité. I nous à lu un travail préliminaire relauf à l'influence de la direc- tion de lattention sur les temps de réaction aux impressions auditives, influence qui varie d’une manière très notable suivant les divers sujets. Il a ensuite étudié les temps de réaction simple chez un sujet du type visuel el reconnu que la réaction est ici beaucoup plus lente dans lattention au mouvement que dans lattention sensorielle. Enfin il nous à commu- niqué les résultats d’une enquête sur l'audition colorée qu’il a faite cet été avec M. Ed. Claparède. Sur 2500 questionnaires envoyés, il en est rentré près de 700, dont plus de la moitié révèlent des faits positifs et intéres- sants, mais trop complexes pour être résumés en deux mots 1e. M. le Dr W. Marcel nous a présenté les dernières recherches qu’il a entreprises sur les qaz absorbés el émis dans l'acte respiratoire el sur leur rôle; celles-ci ont surtout porté sur la proportion d'oxygène qui reste dans l'organisme ; elle augmente avec la chaleur et l'exercice et diminue par le froid et dans le repos. M. Marcet ayant montré par une expérience répélée devant la Société que l’accumulation dans Peau de l’acide carbonique dégagé par la respi- ralion des poissons est trop faible pour être décelable par la baryte, M. Schiff nous a, dans une séance subséquente, fait un relevé hibliogra- phique très complet des travaux relatifs à la respirahion des poissons. I résulte de l'ensemble de ces recherches que la respiration chez les pois- 1 Archives des sc. phys. et nat., 1892, t. XX VIII, p. 319. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXXI sons, à part le milieu dans lequel elle se produit, ne diffère pas dans ses conditions essentielles de la respiration humaine en ce qui concerne l'absorption d'oxygène et l'émission d'acide carbonique. M. Schiff a parlé en outre du suc intestinal des mammifères comme agent de la digestion. I a reconnu que le suc de la partie supérieure de l'intestin seul peut digérer les trois groupes d'aliments organiques, beau- coup moins complètement toutefois que lorsque le suc pancréatique y contribue normalement. Notre regretté collègue M. le Dr Girard nous a communiqué le résul- tat de ses recherches sur la fonchon des canaux semi-circulaires de l'oreille interne chez la grenouille. Confirmant et complétant les observa- tions de M. Schiff, il a constaté que la destruction unilatérale de lap- pareil vestibulaire produit la déséquilibration, l'appareil conservé demeu- rant le siège de sensations asymétriques contre lesquelles lanimal réagit par des mouvements de défense. Mie C. Schipiloff a étudié les fonctions des nerfs de la VILE paire et est arrivée à la conclusion que les deux fonctions de l'audition et de léquilibration sont indépendantes chez la grenouille et dévolues à des fibres spéciales, distinctes, dans le tronc‘. M. le Dr Sulzer a exposé la théorie des surfaces réfringentes de l'œil. Des mesures exactes montrent que l’affaiblissement de l’acuité visuelle des yeux hypermétropiques est dû à des irrégularités de la cornée bien plutôt qu'à un développement insuffisant des parties nerveuses de ces yeux. M. Sulzer préconise et décrit des verres dits de contact qui corrigent les déformations superficielles de la cornée. M. Sulzer nous a aussi rendu compte du travail de M. le Dr Trousseau sur la consanguinité en pathologie oculaire. M. le Dr Paul Binet à déterminé la toxicité comparée des métaux alca- hns et alcalino-terreux, administrés en injections sous-cutanées. Les métaux sur lesquels il à opéré se rangent dans l’ordre suivant au point l Archives des se. phys. et nat., 1892, t. XX VIII, p. 109. EXXXI RAPPORT ANNUEL de vue de leur toxicité décroissante pour la grenouille : Hthium, potas- sium, baryum, calcium, magnesium, strontium, sodium. Pour les mam- mifères, c’est le baryum qui est de beaucoup le plus toxique. M. le Dr Ad. D'Espine à fait hommage à la Société d'un mémoire sur une observation du purpura hémorragica avec œædèmes étendus de la peau. Il a aussi présenté en son nom et au nom de M. le Dr de Marignac une note sur une espèce particulière de streptocoque retiré du sang d'un homme alteint de scarlatine. Il me reste maintenant, avant de terminer ce rapport, à rendre hom- mage à la mémoire de ceux de nos membres que nous avons eu la douleur de perdre dans le cours de Pannée 1892. HENRI GIRARD HENRI: GiRaRD est né le 10 juin 1846 aux Brenets, (canton de Neu- châtel) où son père était’pasteur. Tout enfant déjà il montra du goût pour les études, et spécialement pour les études scientifiques; mais son père le destinait à l’horlogerie, florissante à ce moment-là dansles mon- tagnes neuchâteloises, et lui fit faire l’apprentissage de celte profes- sion. Quoique Henri Girard y fit preuve de talent et d'adresse il ne s’ac- quittait de ce travail que par soumission et à contre-cœur, et à la fin de son apprentissage qu'il avait fait rapidement, il déclara à son père que jamais il ne serait horloger. On l’envoya alors en pension dansla Suisse allemande, puis il passa trois mois à Genève dans la librairie Cherbu- liez, d’où il écrivait à un*ami qu'il était au milieu de ces livres comme un homme entouré d’eau et qui ne peut boire. Il obtint enfin l'autorisation de faire des études et fut placé dans ce but chez M. le pasteur de Perrot à Neuchâtel; après quinze mois d’un travail persévérant il put faire examen de sortie du collège classique où il n'avait jamais été, et entra dans les auditoires (gymnase actuel). M. de DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXXLII Perrot exigeait de ses pensionnaires qu’ils se missent à leurs occupations de grand matin, c’est à cela peut-être qu'Henri Girard à dù l'habitude de se mettre toujours au travail dès les premières heures du jour, trouvant qu'il le faisait plus facilement et mieux que le soir qu’il réservait à des lectures délassantes à haute voix; après sa mort on a trouvé sur sa table un livre de physiologie et des notes manuscriles préparées pour travail- ler à son réveil dès 5 ou 6 h. du matin! Son père qui avait espéré qu'il se déciderait pour la théologie consentit cependant à le laisser faire des études de médecine qu’il redoutait comme longues et coûteuses. Henri Girard commença ces études à Zurich au printemps 1866, pour aller bientôt les continuer à Berne, où il fut suc- cessivement assistant de Valentin, prof. de physiologie, de Demme, à l'hôpital des enfants, et de Munk, prof. de médecine interne à lhôpital de l'Ile. Devant arriver à se suffire à lui-même, il fit ses études aussi rapi- dement que possible, tout en regrettant de ne pouvoir les prolonger comme il l'eût désiré. Il fut reçu docteur au printemps 1870, et après la soutenance de sa thèse : Du traitement hydrothérapique de la fièvre typhoïde, 1 passa son examen d'État à Neuchâtel, en juin de la même année. Il partit immédiatement après pour Vienne, afin d'y étudier encore; de là il alla à Constantinople où on demandait des médecins dans un hôpital militaire, mais 1l reconnut bien vite que cette place ne pou- vait lui convenir. Il eut Pidée de s'établir comme médecin dans cette ville, mais dut y renoncer à cause des difficultés matérielles et vint S’élablir en 1871 à la Chaux-de-Fonds, accédant au désir de son père. Il y fut pendant plusieurs années médecin de l'hôpital, et fit partie de la Commission de santé du canton de Neuchâtel. Il s’acquit une nombreuse clientèle et, grâce à un travail continuel de jour et de nuit, il arriva à pouvoir rembourser à sa famille la plus grande partie des dépenses fai- tes pour ses études et pour son établissement dans la carrière médicale. Au bout de neuf ans il vit enfin la possibilité d’aller s'établir dans un plus grand centre. Il se décida à quitter la Chaux-de-Fonds en partie à CXXXIV RAPPORT ANNUEL cause de sa santé qui commençait à se ressentir d’une vie pénible dans un climat rigoureux, en partie aussi pour suivre ses goûts qui l'avaient toujours porté plutôt du côté scientifique que pratique de la médecine. Il vint donc s'établir à Genève en octobre 1880. Au début il s’'occupa surtout des maladies des enfants. À la demande qui lui en fut faite, il alla deux fois par semaine pendant deux ans et demi, donner des consul- tations à Vandœæuvres; jusqu’à la fin de sa vie il y avait conservé des clients. C’est au printemps 1885 qu’il commença à travailler au labora- toire de M. le prof. Schiff. Il donnait depuis le semestre d'été 1890 un cours élémentaire de physiologie à la Faculté de médecine. En 1887 il à publié dans les Archives de Pflüger un mémoire sur la glycogénie hépatique. Il confirme par ses expériences que le sucre dans le foie est une production cadavérique ou pathologique. Il dérive d'une autre substance déposée dans le foie qui est identique avec la substance glycogénique de Bernard, linuline hépatique de M. Schiff. En 1886 Girard avait déjà publié des recherches sur lempoisonne- ment par la strychnine. En répétant des expériences qui avaient été fai- tes avant lui, 11 confirma que la strychnine n'étend pas d'emblée son action sur toute la moelle des mammifères, mais que son action com- mence en haut dans la moelle allongée et gagne ensuite successivement les différentes régions de la moelle épinière. Dans la même année 1886, 1l a examiné les régions du centre ner- veux dont la lésion produit une augmentation de la chaleur animale. II décrit les effets calorifiques de ces lésions et fait des recherches origina- les sur la distribution et les limites des parties qui peuvent en être le siège. En 1887 1l à complété ces recherches en démontrant que les régions calorifiques de l’encéphale sont plus étendues qu’on ne Pavait crn jus- qu'alors. En 1887 étude sur les conditions dans lesquelles Pantipyrine abaisse la température animale. En 1888 1l revient sur le sujet de la formation du sucre dans l'animal el maintient ses expériences antérieures. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXXV En 1889 il donne un exposé populaire du rôle des substances pepto- oènes dont l’absorption détermine la formation du suc gastrique. Dans un autre iravail il montre que les chlorures et surtout le chlorure de sodium ingéré dans l'estomac produisent des effets analogues. Dans le même ouvrage il s'occupe de la cause de la rigidité cadavéri- que en adoptant la théorie chimique de M. Schiff qui cherche dans la production d'acide lactique après la mort l'agent qui détermine la con- traction des muscles. Depuis 1889 il s’est occupé dans plusieurs communications, dont la dernière, publiée dans nos Mémoires, a été primée par l’Académie de médecine de Paris, de l'influence du système nervo-central sur les mou- vements respiratoires. Un fait nouveau consigné dans ces recherches est que la moelle allon- gée, sans le concours du cerveau et des nerfs vagues qui sont coupés, peut encore donner lieu à des mouvements respiratoires bien rythmés el coordonnés, bien que le plus souvent les mouvements dans ces condi- tions soient spasmodiques et irréguliers. Un mémoire posthume, 1892, sur les nerfs des canaux semi-circu- laires de l'oreille est relatif aux recherches que nous avons relatées plus haut et qui ont fait l’objet de sa dernière communication à notre Société. Reçu au nombre de nos membres ordinaires en 1889, il suivait assi- dûment nos séances; nouveau venu au milieu de nous, il s'était promp- tement conquis l'estime et l’amitié de ses collègues par ses qualités aimables et sa parfaite courtoisie. Désirant reconnaitre l'intérêt qu'il portait à notre Société, vous l'aviez nommé membre du comité de publication dont il n’a malheureusement fait partie que trois mois. Il à été enlevé subitement en pleine Jeunesse et en pleine activité dans la nuit du 20 au 21 avril dernier. Sa trop courte carrière offre un exemple particulièrement instructif de ce que peut comme dévouement à la science une volonté ferme, décidée à vain- cre tous les obstacles. Sentant vivement la perle que nous avons faite CXXXVI RAPPORT ANNUEL dans la personne de cet excellent collègue, nous adressons ici à sa famille l'expression de notre profonde sympathie. Sir GEORGE BIDDELL AIRY La carrière scientifique de cet astronome éminent est une des plus longues et des plus fructueuses fournies durant ce siècle, Elle s'étend sur une durée dactivité de près de 70 années. Rappelons-en les traits principaux : Né en 1801, dans le Northumberland, GEORGE BIDDEL AtRY fit preuve, dès ses premières études, d'aptitudes remarquables pour les mathémati- ques. Après avoir conquis tous ses grades, il fut, à 25 ans, nommé à la chaire fondée à Cambridge par Henry Lucas en 1663, chaire illustrée par ses premiers occupants : Dr Isaac Barrow et Sir Isaac Newton. En 1898, il résigna ces fonctions pour accepter celles de professeur d'astronomie à Cambridge et devenir en même temps directeur de l'Observatoire récemment fondé dans cette ville. Dans cette charge, 1l fit preuve de cette activité dans le travail et de celte netteté d'esprit et de méthode qui caractérisent tous ses travaux scientifiques. En 1835, le poste d’Astronome Royal étant devenu vacant par la retraite de Pond, Airy fut appelé à remplir ces importantes fonctions. Ses premiers soins consistèrent à réformer les méthodes d'observation, de réduction et de caleul à PObservatoire de Greenwich, pour arriver à exactitude qu'il avait déjà introduite dans les travaux de Cambridge; puis 1l s’occupa d'utiliser, en les coordonnant, les observations si impor- tantes faites à Greenwich depuis 1750 des positions du soleil, de la lune, des planètes et des étoiles principales, observations qui n'avaient pas encore été utilisées, ni réduites. Ce fut là un travail énorme, qui occupa durant bien des années une escouade de calculateurs, sous la haute et compétente direction d'Airy. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXX VII En 1836, Airy proposa d’inaugurer des observations météorologi- ques et magnétiques à Greenwich. Ces observations, commencées en 1840, ont été continuées sans arrêt depuis lors. Aucun sujet scientifique important ne le laissait indifférent. I fit par- tie du comité chargé de préparer de nouveaux étalons de poids et mesu- res en 1841. Il S’occupa en 1838 des déviations de laiguille aimantée des boussoles dans les vaisseaux cuirassés. Il surveilla la réduction des observations des marées en Irlande. Dans le domaine de la géodésie, il fournit les instructions aux officiers chargés des travaux au Canada et, en collaboration avec M. W. Struve, détermina la différence de longitude entre Greenwich et Poulkowa, puis étendit la mesure de lare de paral- lèle jusqu’à Valentia, tandis que Struve l’étendait jusqu’à lOural. Après l'invention du télégraphe, il s’occupa activement à déterminer les différences de longitude par la méthode télégraphique et à introduire dans tout le*Royaume-Uni la transmission électrique de lheure de Greenwich. Notons en passant qu’en 1842, Airy, en compagnie de M. Francis Baïly, se rendit en Italie pour observer léclipse totale de soleil du 8 juillet, éclipse durant laquelle on étudia pour la première fois avec attention les protubérances roses, dont on ne connaissait pas encore la provenance solaire. A l'Observatoire même Airy installa en 1843 un nouvel instru- ment, un altazimut de construction spéciale, puis en 1851 un instru- ment des passages et un cercle mural. En 1854 il introduisit dans les observations la méthode d'enregistrement chronographique. Enfin en 1857, il obtint pour l'Observatoire un équatorial de grande dimension, de 13 pouces, avec objectif de Merz. Le nom d’Airy reste aussi attaché à un procédé particulier pour mesu- rer la densité de la terre au moyen d'observations du pendule à la surface et au fond d’un puits de mine. L'idée est ingénieuse mais le résultat est inférieur à celui que donnent les autres méthodes par le TOME XXXI, 2° part. XIX CXXXVIII RAPPORT ANNUEL fait de l'insuffisance de nos connaissances sur la densité des couches superficielles de notre globe. Un des problèmes astronomiques qui ont le plus préoccupé Airy est la détermination de la parallaxe du soleil. I attira Pattention des astronomes sur lutilisation dans ce but des oppositions de Mars en 1860 et en 1862, et plus tard, 1l contribua activement à faire envoyer des expéditions anglaises pour l'observation du passage de Vénus en 1874 et en 1882. Il fit le nécessaire pour que ces expéditions fussent dotées de bons ins- truments et il dirigea lui-même les travaux préparatoires des observa- teurs à son observatoire. En 1873 Airy inaugura à Greenwich le service des observations de physique solaire, service dans lequel il fut activement secondé par M. Christie, alors son aide et devenu son successeur dans la charge d’Astronome Royal. Précédemment il avait beaucoup amélioré le service chronométrique et il ne négligeait aucune occasion de faire progresser la chronométrie anglaise. Beaucoup de perfectionnements de détail ont été suggérés par lui aux fabricants. Parmi ses œuvres théoriques, nous mentionnerons seulement ses remarquables travaux sur la théorie de la lune, car 1l est impossible dans une notice comme celle-ci de donner une liste de ses nombreuses publications, toutes fortement pensées et clairement rédigées. Airy était une nature simple et modeste, et si les honneurs se sont accumulés sur sa personne, il ne les recherchait pas. Rappelons seule- ment ici qu'il était membre honoraire de la Société de physique depuis 1859. Il entretenait des rapports personnels avec plusieurs de ses mem- bres. Lié d'amitié avec Alfred Gautier, qui était son aîné de quelques années, il vint souvent le voir à Genève et était en correspondance sui- vie avec lui. Il fut toujours rempli de prévenances pour Émile Plan- tamour et Émile Gautier, lors de leurs séjours en Angleterre et se montra plein de bienveillance pour celui qui leur à succédé à la direc- tion de notre Observatoire. DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXXXIX C’est en 1881 que Sir George Biddell Airy résigna ses fonctions d'Astro- nome Royal pour se reposer de sa longue et utile carrière. Il vécut encore plus de dix années dans la retraite, à Blackheath, près du Parc de Green- wich. Sa santé s’est conservée intacte jusqu’à la fin, et il supporta vail- lamment les fatigues imposées par les manifestations spontanées qui lui furent offertes lors de son 90me anniversaire, le 17 juillet 1894. Il est mort le 2 janvier 1892. ANATOLE DE CALIGN Y. ANATOLE-FRANÇOIS HUE marquis DE CALIGNY, savant ingénieur hydraulicien français, est né à Valognes, département de la Manche, le 31 mai 1811. Il est issu d’une famille de vieille noblesse, au sein de laquelle le travail et la science ont été de longue date tenus en honneur et qui a fourni à la France plusieurs ingénieurs et officiers du génie distingués, dont l’un a été le fondateur de l’ancien port de Cherbourg. Il à publié un nombre considérable de travaux sur les sujets les plus divers relatifs à la branche spéciale dans laquelle il était passé maître et fait dans ce domaine d'importantes découvertes. Ses recherches ont porté sur les machines hydrauliques dont il à inventé plusieurs types spéciaux, sur les pompes et les turbines, sur les roues élévaloires; sur les mouvements de l’eau dans les tuyaux, les oscillations et les chocs auxquels elle est soumise, les moyens d'y remédier, les applications à en ürer, le bélier hydraulique, les frottements qui accompagnent ses mou- vements; sur les siphons et les fontaines intermittentes, les succions par les ajutages, les propriétés de la veine liquide, les mouvements des grandes masses d’eau, les courants, les tourbillons. Ses machines ont été à maintes reprises primées dans les expositions internationales et utilisées dans plusieurs grandes entreprises, en particulier pour le per- cement du tunnel du Mont-Cenis. Sur bien des points ses investigations CXL RAPPORT ANNUEL et ses inventions se sont rencontrées avec celles de notre éminent col- lègue M. Colladon, et ce sont sans doute ces liens de parenté scientifique avec un des nôtres que notre Sociélé a voulu resserrer el consacrer en nommant en 1866 Anatole de Caligny membre honoraire. Tenu par sa position et par ses convictions politiques à l'écart des emplois et des honneurs officiels, 1l a entièrement consacré à l’étude une vie simple et indépendante. Cest là au milieu de ces nobles travaux que sont allées le chercher les seules marques d'estime qu’il ambitionnät, celles qui lui sont venues en grand nombre des sociétés savantes de la France et de l'étranger. Quoiqu'arrivé à un grand âge, notre collègue se vouait toujours assi- dûment à sa science favorite, et le 22 février dernier, il communiquait encore à l’Académie des sciences, dont il était membre correspondant, les perfectionnements qu'il avait apportés en dernier lieu dans les ins- lallations hydrauliques pour irrigations qu'il avait établies dans sa pro- priélé de Flottemanville, département de la Manche. Anatole de Caligny est mort à Versailles, le 24 mars 1899, dans sa 81e année. LOUIS DUFOUR Louis Durour est l’un des trois membres d’une famille qui compte trois savants éminents et dans laquelle la noblesse du cœur marche de pair avec l'élévation de la pensée. Je regrette que les limites de ce rap- portne me permettent qu’un rapide aperçu sur cette carrière brisée de bonne heure par la plus cruelle maladie, si belle cependant et si féconde, sur laquelle il y aurait tant à dire. Je me plais à renvoyer pour plus de détails à la notice si personnelle et si vivante dans laquelle notre collègue M. Henri Dufour, le titulaire actuel de la chaire de physique à l'Université de Lausanne, à tracé en accents émus et profondément vrais le portrait de son prédécesseur et de son maître vénéré. (Gazette de Lausanne du 16 novembre 1892.) DRE D PRET. L AE 2 DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ EXLI Né à Veytaux, le 17 février 1832, Louis Dufour passa toute son enfance au bord du lac Léman, dans cette admirable contrée, si bien faite pour inspirer l'amour de la nature et le désir de lui arracher ses secrets. Entré à quatorze ans au Collège de Vevey, il eut comme maître el comme initiateur dans ce domaine de la science qui devait être le sien, M.J.-B. Schnetzler, aimable et savant botaniste qui a depuis lors illustré l’Académie de Lausanne et qui, après avoir suivi à Genève l’enseigne- ment des de la Rive et des de Candolle, débutait alors dans la carrière comme professeur des sciences physiques et naturelles. M. Schnetzler n'eut pas de peine à communiquer à son élève lenthousiasme qu’il possède lui-même à un si haut degré. Le goût de l'observation se développa de bonne heure dans cette intelligence ouverte et avide de savoir, et qui déjà alors ne se conten- tant pas du côté passif de l’étude, aimait à se rendre compte par elle- même de toute chose. — « Son esprit de recherche », nous dit son biographe, «se manifesta en plus d’une occasion. C’est ainsi qu’un soir, le concierge du collège, entendant heurter à la porte, ne fut pas peu surpris de se trouver, à cette heure tardive, en présence de lPélève Dufour, qui le supplia de le laisser monter au cabinet de physique pour voir si l'aiguille de la boussole bougeait. Il y avait ce soir-là une aurore boréale, et en appliquant ce qu'il avait appris peu de jours auparavant, Dufour voulait constater les mouvements probables de l'aiguille aiman- tée. » — C'était le premier pas dans un sujet sur lequel il à fait porter plus tard l’un de ses plus importants travaux, l'étude des courants ter- resires. Son frère, Charles Dufour, le savant astronome et mathématicien, était alors professeur à Orbe. Il alla passer trois mois auprès de lui pour se perfectionner dans lalgèbre et la géométrie. « Il devinait les mathématiques » a dit de lui son aîné. Ce fut ensuite à l’Académie de Lausanne qu’il continua ses études, et tout en suivant assidûment les cours il s’initiait à la noble carrière de l’enseignement, pour lequel il était si exceptionnellement doué, en donnant des leçons de science dans CXLII RAPPORT ANNUEL un pensionnal. Il n'avait alors que 17 ans, et le double effort nécessaire pour s'approprier l’enseignement des autres et le faire sien de façon à le rendre à son tour avec la même clarté, a dû exercer une influence tout particulièrement favorable sur le développement de cette jeune intelli- gence. Il continua cet utile apprentissage pendant un séjour de 3 ans à Paris, consacrant les premières heures de la journée aux élèves de l'École normale protestante, dirigée par A. Vuillet, et le reste du jour à suivre des cours au Collège de France, à l'École polytechnique et à l’École de médecine. Il était mûr après cela pour le professorat vers lequel l’attirait tous ses goûts. La chaire de physique à l’Académie de Lausanne ayant été mise au concours en 1853, 1l posa sa candidature et fut nommé à la suite de la présentation d’une dissertation fort intéressante intitulée : Essai sur quelques points de l'état actuel de la physique et de la chimie. À partir de ce moment, il se consacra tout entier à son enseignement el à ses recherches originales. On ne connaissait pas alors le luxe qui s’est glissé depuis quelques années dans la construction des établissements scientifiques. Le labora- toire dans lequel Dufour venait d'entrer, sorte de cuisine, selon la description qu’en donne M. Henri Dufour dans la notice que nous avons déjà citée, ne ressemblait guère aux splendides locaux dont disposent actuellement les chercheurs dans la plupart des Universités. Maïs, et c’est là précisément un des traits de son caractère, notre jeune physicien savait avec de très pelits moyens faire de grandes choses. Remarqua- blement adroit et ingénieux, doué à un très haut degré du génie inven- tif, il avait vite transformé les engins les plus primitufs et les plus mesquins en moyens puissants d'investigation. Aussi ces modestes locaux, ce pauvre cabinet de physique sont ils devenus le centre de l’activité d’une grande et noble intelligence. Nous ne pouvons qu'énumérer ici les principaux sujets dans lesquels l'esprit chercheur et perspicace de Dufour a porté la lumière. Un de ceux dont il s’est le plus longuement et le plus fructueusement occupé a été . d: 0e RARE net RE LÉ DU PRÉSIDENT DE LA SOCIÉTÉ CXLIII le phénomène de l’ébullition qu'il a étudié à plusieurs reprises sous des faces diverses. Nous n'avons pas à rappeler ces expériences, si élégantes dans leur simplicité, consistant à chauffer Peau ou d’autres hiquides au sein d’un fluide de même densité, de façon à les soustraire absolument au contact des parois et à celui des bulles gazeuses qui y adhèrent, expé- riences qui ont démontré que l’ébullition devenue possible, dès que la pression des vapeurs égale la pression extérieure, dépend surtout, en ce qui concerne sa production, des effets de contact que le liquide subit de la part des solides ou des gaz. Une seconde série d'observations a porté sur l’ébullition produite, non par échauffement, mais par diminution de pression ; les résultats que Dufour en a déduits sur les retards d’ébullition considérés en particulier comme cause d’explosion des chaudières, ont été très remarqués. Il en a été de même de ses recherches sur les retards de solidification et des conclusions qu’il en a tirées pour l'explication de la grêle. 11 a successivement étudié la constitution de létincelle élec- trique, l’action de la température sur les aimants, la densité de la glace, la congélation des dissolutions aqueuses, la constitution des flammes, l'influence de la pression de Pair sur les combustions, les courants ter- restres, puis en dernier lieu les phénomènes de la diffusion des gaz. I à aussi porté son attention sur plusieurs des principaux problèmes de la météorologie, la question de la variation du climat qu'il tranche par la négative, la différence entre la pluie et l'évaporation, la théorie du fœhn, la réflexion de la chaleur du soleil par le lac, les mirages. Dans ces sujets si variés, et nous en avons omis un bon nombre de moindre importance, il a apporté toujours la même exactitude, toujours le même esprit de méthode, les mêmes aperçus ingénieux par lesquels il donnait du charme à toutes les questions qu’il abordait. Soit qu'il enselgnât, soit qu'il exposàt ses travaux, sa parole élait toujours claire, simple et facile, pleine de chaleur communicative et d’une réelle élo- quence. La plus belle carrière scientifique s’étendait encore devant lui, riche en brillantes espérances, lorsqu'il a été arrêté en pleine course par une CXLIV RAPPORT ANNUEL ; longue maladie qu'il a supportée avec la plus courageuse résenations e la plus grande fermeté d’âme. | A Il a été enlevé à l'affection des siens le 14 novembre dernier. Il étail vivant, el le restera, dans le sonvenir de ses ob amis el ui Fi rateurs, de tous ceux qui ont eu le privilège d'approcher cette nature SI généreuse, ce savant si aimable et si distingué. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE Liste des ouvrages reçus par la Société pendant les années 1891 et 1892. Titres. Donateurs. Nouveaux Mémoires de la Société helvétique des Sciences natu- relles. Vol. XXX, XXXI, XXXII. 40.......... Bâle, Genève 1890 Actes de la Société helvétique des Sciences naturelles réunie à PriboureAMESeRSIONe PDT ne re nes Fribourg 1892 Société helvétique des Sc. Id. Compte rendu des travaux présentés. 8°........... Genève 1891 naturelles. Compte rendu des travaux présentés à la session de la Société helvétique des Sciences naturelles réunie à Davos en 1890. 80 Genève 1890 ! Internationale Erdmessung Bd. V. 40................ Zurich 1890 à &odési Comptes rendus de l'Association géodésique internatle. 40.. Berlin 1891 ue AU ee Bulletin de la Société fribourgeoise des Sciences naturelles. Années | Société fribourgeoise des Ne Re eng CA ee ae Fribourg 1891 \ Sciences naturelles. Bulletin de la Société botanique suisse. Nos 4 et 2. 80, Genève 1891-92 | Société botanique suisse. Mittheilungen der Aargauischen naturforsch. Gesellschaft. Heft 6. } Société des Sciences natu- Rares ur ot MUR LE LE Aarau 1802 \ relles d’Argovie. Verhandlungen der naturforsch. Gesellschaft in Basel. Theil. IX, } Société des Sciences natu- Re OM ON ee MN Ma, Cie 2 2x ds Basel 1891 | relles de Bâle. Mittheilungen der naturforsch. Gesellschaft in Bern. Nos 1244- j Société des Sciences na- MID O0: nf.) ANRT ESA Bern, 1890-92 \ turelles de Berne. Observatoire de Neuchâtel. Catalogue d'étoiles. 4°, .. Neuchâtel 1891 | Bulletin de la Société vaudoise des Sciences naturelles. 3me série. ROZ 108. 8962 EL Lausanne, 1890-92 / Société vaudoise des Se. Rapport des conservateurs du Musée d'histoire naturelle, 8°... naturelles. Lausanne, 1891 TOME XXXI XX CXLVI BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Mittheilungen der Ostschweïzerischen geog. commerc. Gesell- suhaft 1890-91, IV, 1891-92, I. 8° St-Gallen, Bericht über die Thätigkeit der St.-Gallischen naturwissenschaft- lichen Gesellschaft. 1888-90. 80.............. St-Gallen, Bericht über die Thätigkeit der Solothurner naturwissenchaflichen Gesellschaft. 8° Solothurn Vierteljahrschrift der naturforschenden Gesellschaft in Zurich. Jahrgang XXXIV, Heft 3-4, XXXV, XXXVI, XXXVII, 1-2. 1891 CCC Sons RSR EU À dat do we Zurich, 1890-92 Id /Generalihegister SAR RE RER Lürich 1892 Id. Neujahrsblatt. 8°....... ane Ne Se Te Zürich 1892 Matériaux pour la Carte géologique de la Suisse. Livraison XXV, 10 ET TR ER EUR ER, RS CR in cr) Bern, 1891 | Nivellement de précision de la Suisse. Livraisons 9, 10. 4°.. Genève 1891 Mémoires de la Société zoologique de France. Série complète. 8° Paris 1889-92 Id’Bulletin. Sérieicompléte 80.5..." Paris 1876-92 Comptes rendus des séances de l’Académie des Sciences de Paris. Tomes COX IC XNA ER RER Paris, 1890-92 Journal de l’École Polytechnique. Cahiers 60-62. 8. .Paris, 1891-92 Annales des Mines. Tome XVII. Livraison 6. Tome XIX. 1-3. > OC ANS VA EN ME EEE EN UAR EE AR RES SG Paris, 4889-90 Nouvelles Archives du Muséum d'Histoire naturelle. 3e série. Tomeul, AA SE RE Tr Lee Paris, 1890-92 Annales de la Société entomologique de France. 6me série. Tome Xe SOS EE CR MR A ECS RARE Paris, 1891 Bulletin de la Société de Géographie de Paris. 1890, trimestres 3, 4: 1891 ; 1899, trimestres 1-3. 89 . . ........ Paris, 1890-99 Id. Compte rendu des séances pour 1891, 1892. 80. .Paris, 1891-92 Bulletin de la Société géologique de France. 3e série, tome X VIT, LOS XVII EE LS EXT SEXE TMS PMR SEE Paris, 1890-92 Revue savoisienne. 32me année, n° 1-5. 33me année, n°51-4, SU OT PAPE CT PENSE er ee Annecy, 1891-92 Mémoires de l’Académie des Sciences, Belles-Lettres et Arts de Sayorestæmesséne Tome TRS PEER EEE Chambéry, 1892 Annales de la Faculté des Sciences de Marseille. Tome [, 11, 41. 4 Marseille 1892 Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux. Tome XLIII, XLIV. SOS ET nat I CRU TT Bordeaux, 1889-91 Mémoires de la Société des Sciences physiques et naturelles de Bordeaux. 3me série, Tome V,2. 4me série. Tome IT, et appen- Bordeaux, 1891 1890 \ 1891 | Société commerciale de St-Gall. Société des Sciences natu- relles de St-Gall. Société des Sciences natu- relles de Soleure. Société des Sciences natu- | \ } \ | \ relles de Zurich. | \ l \ Commission géologique fédérale. Société zoologique de France. Académie des Sciences de Paris. | Ecole polytechnique. Ecole des Mines. Muséum d'Hist. naturelle de Paris. Société entomologique de France. Société de géographie de Paris. France. Société Florimontane. Académie de Savoie. \ | \ } Société géologique de | ) 2) | } Faculté des Sciences de | Marseille. | Société Linnéenne de \ Bordeaux. Société des Sciences phys. et nat. de Bordeaux. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. CXLVII Mémoires de l’Académie de Stanislas. 5e série, tomes VII à IX. ) Sant 1890-92 \ cadémie de Stanislas. RE ns Ne er ne er 0 à Nancy Mémoires de l’Académie des Sciences, Inscriptions et Beaux-Arts | di de Toulouse. 9me série, tomes IT, LIL. 80...... Toulouse, 1890-92 | Académie de Toulouse. Bulletin de la Société scientifique d'études d'Angers. XIX®e et BL Saut ee | Soit sntique d'éu Id. Séance solennelle de rentrée. ........................ USE Id. Souvenir du 2e centenaire, 80.............. Angers, 1890-91 Bulletin de la Société académique de Brest, tome XV. 80..Brest, 1890 } Société acad. de Brest. Mémoires de la Société nationale des Sciences naturelles et ma- } Société nationale des Sc. thématiques de Cherbourg. Tome XXVII.. 8 ....Cherbourg, 1891 \ de Cherbourg. Mémoires de l'Académie des Sciences et Belles-Lettres de Dijon. ) NE die Rene Tome Sn en Le tie Dijon, 1890 | Annales de la Société des Sciences naturelles de la Charente-[nfé- *) Société des sc. naturelles TIEULEMINOS 20 2 TMS RER re LL re La Rochelle 4890-91 | de la Charente-Infér. Mémoires de l’Académie des sciences et lettres de Montpellier, | RS ere section de médecine. Tome VI, 2............. Montpellier, 1890 TU Pa Id. Section des sciences. Tome XI, 2. 4......... Montpellier, 1890 | P j Bulletin de la Société d'étude des sciences de Béziers. Vol. XI- } Société des sciences de RS nn M Me es de EDR Béziers, 1889 \ Béziers Bulletin de la Société des sciences de Nancy. Série Il, tome XI. ) Société des Sciences de DO RE dE PVR CU A AMEN RP Paris, 1892 | Nancy. Bulletin de la Sociêté linnéenne de Normandie. 4e série. Vol. 3-6. Ce RS AE PA RARES PAL SAME AE HER MEANS ES APE er Caen, 1890-92 / Société Linnéenne de Nor- Id. de la commission météorologique 1890-91. 80....Caen, 1890-91 mandie. Id. du laboratoire de géologie. Nos 1-7. 80,........... Caen, 1892 Memorias del Instituto geografco. Tomes VIIL]IX. 8°. Madrid, 1891-92 | Institut géographique et Id Censo de la poblacion en 1887. 8°.............. Madrid, 1891 statistique de Madrid. Atti della R. Accademia dei Lincei. Rendiconti. Vol. VI, 10-12 ; | TS ee MDEVAIT ECMEAIO AO RP ER ETES nes 1890-92 | Pi Et ae VAR | up. Bollettino delle opêre moderne e straniere acquitate delle biblio Re techa pubbliche. Tomes V, nos 4-12; VI, VII, 13-14. 8o | —. isecs Roma, 1891-99 ne Annali del Museo civico. Vol. VII-IX. 80 ,......... Genova, 1891-92 | Musée de Gênes. Memorie del R. Istituto Lombardo di Scienze e di Lettere. RD NA RRAUES AU 2 de 2 AR Op ER Milano, 1891-92 | RUE Id. Rendiconti. Vol. XXII-KXIV. 8. ............... PR Te DNN Po EePNe Deitres. Atti della Soc. italiana di Scienze natural. Vol. XXXIIT, 1, 2. Société des Sc. naturelles SO RES ce TR à it à ee ae: ME Milano, 1890-91 de Milan. Rassegna delle scienze geologiche in Italia. Anno I. 8°. Roma, 1891-92 ! La rédaction. CXLVIII BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Atti della Società Toscana di Scienze natural. Memorie. Vol. XI, A PTE Cu D UE ee Re CRT EN Pisa et Florence, 1891-92 DORE: es EGonLes mes. HA Praceess verbal Vol. VIL NIUE 8e. 0 ialet Eloencct 1801 001 AU CAUES Memorie della R. Accademia di Se. L., ed Arti in Modena. } Académie royale de Mo- Série I. Nol.-VIL.-45. 5 mere Re Modena, 1891 | dêne. Bolletino della R. Accademia di Sc., L., ed Arti di Palermo. Vol NI NI 9 DCE SR Palermo, 1891-92 { Académie royale de Pa- Id. Giornale di Scienze naturali ed economiche. Vol. XX. 4°. lerme, Palermo, 1890 J ] J Le . JC ] ] . S . Te > . V . Memorie della R. Accademia di Bologna. Ser. IV. Tome X ; ser. V, oo Tome DAS TRANS SR TR MBPS Bologna. 1889-90 Carta geologica d'Italia. Memorie. Vol. IV, 1. 40...... Firenze 1891 | Comité géolog. d'Italie. Memorie della R. Accademia delle Scienze di Torino. T. XL. \ PT ARTE Er HET En door Torino, 1891 { Académie Royale des Sc. HA NVol: XXVI-XXNITE SOU Re E Torino, 1890-91 de Turin. Id. Osservazioni meteorologice, 1890-91. 80 ...... Torino, 1890-92 Atti della Società Veneto-Trentina. Tome XII. 1. 8°.Padova, 1891-92 } Société des Sc. natur. de ldéBolletiinos Ve ADN Re TPS Padova, 1891-92 1 Venise et du Trentin. Memorie del R. Instituto Veneto. T. XXIIT, XXIV. 4°... Venezia 1891 ) Institut royal des Scien- IAA TA NUIT EEE AE SSSR Eee Venezia 1889-92 | ces de Venise. Verslagen en Mededeelingen der kon. Akademie van Vetenschap. — Afdeel. Letterkunde. Tomes 7, 8. 80........ Amsterdam, 1891 Id'ACatalogus 189187 a ere Er Amsterdam, 1891 Id. Maria Virgo in Monte Calvariæ.............. Amsterdam, 1892 Id. Veianus. Carmina præmio ornata. 8°......Amsterdam, 1891-92 | Académie Royale des Sc. Id. Verhandelingen. Naturkunde. Deel XXVIIE, XXIX, 4°... d'Amsterdam. Id. id. Letterkunde. Deel XIX, XX, 40........ Amsterdam, 1890-92 Id. Jaarboek van d. k. Akad. van Wetensch. voor 1890-94. 8° | Amsterdam, 1892 : Archives du Musée Teyler. Tome ILE, nos 5-7. 80 ..... Harlem, 1890 | Fondation Teyler. Archives néerlandaises des Sciences exactes et naturelles. T. XXIV, Société hollandaise des Ab XX NV XAVIER SES eee Harlem, 1891-92 | Sciences. Mémoires de l’Académie Royale des Sciences, Lettres et Beaux- Arts de Belgique. Mémoires couronnés. Tome 41. 4°. Bruxelles, 1891 | Id. Mémoires couronnés et autres. Tomes 44-45. .... Bruxelles, 1891 ( Académie Royale de HtAnnuaremiS00- 91 2 +7 ER EEE RRNNCE Bruxelles, 1891 | Belgique. IAB ONE nS NOMME TMS SAT NUE Bruxelles, 1891 | Id CAO ES INTES ASE ET MS Pre Bruxelles, 1890 Annales de la Société entomologique de Belgique. Tomes XXXIV | Société entomologique de (5 0.0 GP CR ae ARS EE AA SAT ER AS Bruxelles, 1890-91 \ Belgique. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. CXLIX Annales de la Société malacologique de Belgique. Tomes XXIV, NE OR RE A PAR E MAN» 02 à» » « Bruxelles, 1890 Id. Procés-verbaux. Tomes 18-20. 80.......... Bruxelles, 1889-91 Publications de l’Institut R. Grand-Ducal de Luxembourg. Tome à 1 PR TERRE PE EST ERNEST Luxembourg, 1891 Id. Observations météorologiques de 1884-1888. 8° Luxembourg. 1891 Fauna. Mittheilungen aus den Vereinssitzungen Jahrg. 1891, 1-3, OS nee te SONIA ee nentt. 2 à Luxemburg 1891-92 | Proceedings of the Royal Institution of Great Britain, n°s 83-85. EE RAM Re cel AO ee Ps OR London, 1891-92 Id. List of Members in 1889, 1890, 1891. 8°..... London, 1890-92 ! Report of the 59th and 61th Meetings of the British Association for the advancement of Science. 80 ........... London, 1890-91 | Société malacologique de \ / \ Philosophical Transactions. Vol. 4814. 182. 40 ... .London, 1890 -92 | Belgique. } Institut royal de Luxem- bourg, Société des amis des sc. de Luxembourg. Institution Royale de la Grande-Bretagne. Association britann. pour l’avancem. des Sciences. Proceedings of the Royal Society. Nos 295-316. 8. .London, 1890-92 [ Société Royale de Lon- List of Fellows for 4890, 1891 .4°................. London, 1891 dres. Id Catalogue of Papers. Vol: IX. 4°............. London 1898-91 Astronomical and Magnetical and Meteorological Observations made at the Royal Observatory Greenwich, in the years 1887- dre Le NN ASE UE PRIE THEME London, 1889-91 ( Amirauté anglaise. Leu TETE de RSS RE OP ARR ONE RE Memoirs of the R. Astronomical Society. Vol. 1, 40..London, 1892 : Monthly Notices. Vol. LI, n° 2-7; LII, ne 1-9; LIII, no 4 Société astronomique de DER D TS onu cas le ee AU London, 1890- 92 Éondrés, Transactions of the Entomological Society of London for 1890 Société entomologique de AUS PMR CRE Te A NE TE GT 7 London, 1891-92 | Londres. Proceedings of the Royal Geographical Society and Monthly Record } Société Royale de Géogra- of Geography. Vol. XITT and XIV. 80.......... London, 1890-92 \ phie de Londres. Quarterly Journal of the Geol. Soc. Nos 182-191. 80 London, 1890-92 } Société géologique de HAL MOT AOL SOIR ACT F7 London.1891-92 | Londres. Transactions of the Linnean Society of London. 24 series. Zoology. MONTANT AO ES me ces London, 1891-92 MBotinr. Vol rpart, DT A9... London 1891-92 Journal of the Linnean Society. Zoology, nos 114-157. 8° Société Linnéenne de London, 1890-99 Londres. Botinyn115-201%80 205.0... 2. London, 1890-92 List of the Linnean Society for 1890 and 1891. 8°.. London, 1891-92 HProcbedings 1888-1890 80 MP 2, ee London 1891 Journal of the R. Microscopical Society. 1889. No 4; 1891, 1892 Société R. de Microscopie COR ES EEE ce SD A SE ANS London, 1890-92 de Londres. Proceedings of the Zoological Society of London for 1889, part Sn dlneicue d 4 ; 1890, parts 2, 3; 1891. parts 4-4; 1892, parts 2-3. 80 | Don SES London, 1890-99 } res. CL BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Id. Transactions. Vol. XII, part 10; vol. XIII, parts 1-4. 40 | Société zoologique de London, 1890-92 ‘ Londres. Nature N°1106-1209 80e London 1890-92 ? Rédaction. Proceedings of the Birmingham Philosophical Society. Vol. VIT, Société des Sc. naturelles DarRA NRC. RUE CARS RSS Re Birmingham, 1890-91 de Birmingham. Proceedings of the Cambridge Philosophical Society. Vol. VIF, paris 2:08. Ra nr -Lenc eco Cambridge, 1890-91 / Société des Sc. naturelles Id. Transactions. Vol. XIV, part 1; vol. XV, parts 2, 3. 4° de Cambridge. Cambridge 1889-91 Memoirs and Proceedings of the Manchester Literary and Philo- } Société des Sc. naturelles sophical Society. Vol. IV, 1-5; vol. V, 1-2 . . Manchester, 1890-91 \ de Manchester. Report of the Manchester Museum. 8°............ Manchester 1890 { Musée de Manchester. Proceedings and Transactions of the Liverpool biological Society. } Société biologique de 10) ERA IPANE (A: LS ER PE SR ERA E e Liverpool, 1891-92 \ Liverpool. Catalogue of the Crawford Library. 4°............. Fdinburgh 1890 } Observat. d'Édimbourg. Reports from the Laboratory of the Royal college of physicians. | Laboratoire de la Fac. de HobalV. Berne Edinburgh and London,1891-92 ‘ médecine d'Edimbourg Transactions of the Royal Society of Edinburgh. Vol. XXIV, XXVI, ô AS A RER Te EN Eee Edinburgh, 1890-92 { Société Royale d'Edim- Id. Proceedings. Session 1889, 1890, 1891. Vol. XVIT, XVII. bourg. SO RE ER ER TE CR cer Pre Edinburgh, 1891 Proceedings of the Royal Physical Society of Edinburgh. Vol. X. Société Roy. de physique RNCS NS CT Te Edinburgh, 1891 d'Édimbourg. Transactions of the Edinburgh geological Society. Vol. VI, 2-3. 8° Société géologique Edinburgh, 4890-91 d'Édimbourg. The Scientific Transactions of the Royal Dublin Society. Vol. IV, | NOM 6E 19240 SUN EAN PEER CREER Dublin, 1891-92 ? Société Royale d'Irlande, Id. Proceedings. Vol. VI, 40; vol. VII, 1-4. 8°..... Dublin, 1891-92 \ Transactions of the Royal Irish Academy. Vol. KXIX, parts 15- KE jee XP OPERA à LAN A UE ARE: Dublin, 14891 LR : Id. Proceedings. 3me Ser. Vol. I, IL. Nes 4, 2. 8e... Dublin, 1894 in Id. Cunningham Memoirs. Nos VI, VIE. 4°......... Dublin, 1891-92 Mémoires de l’Académie royale de Copenhague. Vol. V, n° 4; ne VI, no 2 : VII, nos 3-4. 4... Lu en ds 1890-99 LEREMPBNQrIE ce Lee Id. Bulletin. 4890, ne 3; 1891, 1, 2. 8e... Copenhague, 4890-91 | Penhague. Ofversigt af Kongl. Vetenskaps-Akademiens Forhandlingar. Vol. Académie Royale de XLV, 10; XLVI; XLVII; XLVIIL, 1-6. 8°... Stockholm, 1890-92 \ Suède. Sveriges offentliga Bibliothek. Catalog. 5-6. 8° . Stockholm, 1891-92 } Bibliot. de Stockholm. Bergens Museums Aarsberetning for 1890. 8°....... Bergen, 1891 } Musée de Bergen. Stavanger Museums Aarsberetning for 1890-91. 8° .. Stavanger 1891 } Musée de Stavanger. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. CLI Entomologisk Tidjskrift. 10me année, n° 5 ; 11me, ns 1-4; 12me, Société entomologique de | nosME A MOmeNNesM A Se EEE Stockholm, 1890-92 | Stockholm. Nova Acta Regiæ Societatis Scientiarum Upsaliensis. Vol. XIV, | Société des Sciences BST rente MAR nets 122 Upsala, 1891 | d'Upsala. Acta Universitatis Lundensis. Tomes XX VI, XXVIL. 4.Lund, 1890-94 } Université de Lund. Archiv for Mathematik og Naturvidenskab. Tomes XII, 2-4; AE RE annule je Christiania, 1890-92 | eciee Christina Nyt. Magazin for Naturvidenskaberna. Tomes XXXI, 4; XXXII ; PS ne re M me ca eue Christiania, 1891 Forhandlinger i Videnskabs-Selskabet i Christiania 1889-1890. ) Société des Sciences de A se MR ee EN LE FAQ RES Ae Christiania 1890-91 \ Christiania. Mémoires de l’Académie impériale des Sciences de St-Pétersbourg. Tome XXXVII, nos 2-10, et XXXIX. 4°..St-Pétersbourg, 1890-91 Id. Mélanges physiques, XIII, 4....... Id. Mélanges mathématiques, VIE, 1... { 40...St-Pétershbourg 1891 Id. Mélanges biologiques, XIIE, 1 ...... Id. Bulletin supp. au tome XXIT. 4°........... St-Pétersbourg 1891 Annalen des physikalischen Central-Observatoriums. Jahrg. 1889. | Académie impériale de Th. 11; 1890, Th. I, IT; 1891, Th. I, IE. 40.St-Pétersbourg, 1890-91 | Observatoire physique | \ St-Pétersbourg. Repertorium für Meteorologie. Bd. XIV, XV. 40............. central de Russie. St-Pétersbourg, 1891-92 Acta Horti Petropolitani. Tome XIT, fascic. 1, 2.80........... Société botanique de St- St-Pétersbourg, 1892 Pétersbourg. Schriften herausgegeben von der Naturforscher Gesellschaft bei SN el der.Universität Dorpat: Bd. VI: 80... ........... Dorpat, 1891 Deer : Id. Sitzungsberichte. Bd. IX, Heft 2, 3. 8e....... Dorpat, 1891-92 is Acta Societatis Scientiarum Fennicæ. Tomes XVII XVII. 4° Helsingfors, 1891 Œfversigt af Finska Vetenskaps-Soc. Fôrhandlingar. T. XXII, Société des Sciences de PORTO PER RP ee SOON à Helsingfors, 1890-91 Finlande. Bidrag till Kännedom af Finlands Natur och Folk. Nos 14, 15. D ROSE NOTE COCO CO NE CU URL Helsingfors, 1891 Bulletin de la Société physico-mathématique de Kasan. 2me série, Société physico-mathéma- DNA DAMES DER TR RETRO COLE Ye LME ns Kasan, 1891 tique de Kasan. Beobachtungen der russischen Polarstation. I Theil. 40........ St-Pétersbourg, 1891 { Exploration des régions Id. Mittheilungen der int. Polar-Commission. Heft 7. 4°...... | polaires. St-Pétersbourg, 1891 Bulletin de la Société impériale des Naturalistes de Moscou. Année 1890, nes 3, 4; 1891, nos 1-4; 1899, nes 4, 2. 80. | Société des Naturalistes Moscou, 1890-92 de Moscou. Id. Beilage, 2° Ser. Tome IV. 80......... RP ESS Moscou, 1890 CLIT BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Verhandlungen des Vereins für Naturwiss. Unterhaltung. Vol. VIT, ASSEDIC Hamburg 1891 { Sociétés scientifiques de Jahrbuch des Hamburgischen Wiss. Anstalten. Jahrg. IX, 1, 2. Hambourg. SRE EE EN EREE A Tee Hamburg, 1892 , Schriften des Naturwiss. Vereins. Bd. IX, 2. 80......... Kiel, 1892 { Société scient. de Kiel. Abhandlungen der Kün. preussischen Akademie d. Wissenschaften zu Berlin aus dem Jahre 4890-91. 40 .......... Berlin, 1891-92 Reed ER Id. Sitzungsberichte. 41-53 pour 1890 et années 1891-1892. ROSE Te SON re Eee TN SE AE CE Re Berlin, 4890-92 Zeitschrift der deutschen geologischen Gesellschaft. Bd. XLIT, } Société géologique alle- SU X LI IN LE SN PE RES Berlin, 1890-92 | mande. Jahresbericht der naturhistor. Gesellschaît zu Magdeburg pro | Société des Sc. naturelles PROD ISSN PRO E R Re a Magdeburg, 1891 | de Magdebourg. Ggter und 6Qter Jahresbericht der Schiesisch. Gesellschaft für } Société des Sc. naturelles vaterL CULURASCS PRET RER Breslau, 1891-92 \ de Breslau. Schriften der physikal.-ækonom. Gesellschaft zu Künigsberg. | Société de physique de XXXter und XXXIIIter Jahrg. 40 .......... Künigsberg, 1890-91 Künigsberg. Abhandlungen der naturforschenden Gesellschaft zu Halle. Bd. Societe des Set XVII, H. 3, 4: XVUL HO AO En eee Halle, 1892 l A ET 3 id. Berichte der Sitzungen für 1888-1891. 8e... Halle 189141) ne SE LES T6ter Jahresbericht der naturforschenden Gesellschaft in Emden. Société des Sciences na- SR TS CE M en Era to. C0 Emden, 1892 turelles d'Emden. 4Oter et Ælter Jahresbericht der naturhistor. Gesell. zu Hannover | Société des Sc. naturelles RUN nn OS GES de CU ot Hannover, 1889-91 \ de Hanovre. Schriften der naturf. 4 ig. Bd. 4; Schriften der naturf. Gesells. in Dantzig. Bd. VIE, H. 4; VUE, 1 Re nniles Banane cr onde eee PE CTEr COROLN Dantzig, 1891 AD Id; Festschriit SR CRAN rene ee Dantzig, 1892 FRE senschaften. Mathem.-physische Classe. 1890, 3-4; 1891, ASP SN EME EN EL EL RP ANIRR Leipzig, 1890-92 Id. Abhandlungen. B: XVI, 3: XVII: XVIII, 1-1. SPLeiprig, 1800-92 | POCIÉÉMR-MAEMSCIenEES Preisschriften gekrônt u. herausgeg. v. d. fürstl. Jablonowski- RARE schen Gesellschaft zu Leipzig, no 11. 80. ......... Leipzig, 1891 Id'ahreshenchtMS92.1802; ONCE TER RP En Leipzig, 1892 Jabresbericht von künigl.-sächsischen Meteorologischen Institute IMONeMNIzIULSSIAAUNM EP ENREREREE ER E Chemnitz, 1891 ] 1 L ITA TUCA AIS ONU LE CREER Chemnitz, 1891 Institut R. météorologique Id. Ergebnisse der met. Beobachtungen in K. Sachsen. Vol. VIT, jen Berichte über die Verhandl. der k. sächs. Gesellschaft der Wis- 152::40 000 2 NE PER ENR rRRLreS RM Ha LAN ro Chemnit:, 1890 REVUE BIBLIOGRAPHIQUE. CL Zeitschrift für Naturwissenschaften. Bd. LXITE, 6; LXIV, 1-3, A nn tapes ne A cie PE MAUS 4e Halle a. S., 1890-92 | Nova Acta Academiæ C. L. Car. germ. Naturæ AE Bd. ANR AO SR RU RE ere Er Halle a. S., 1890-92 | Société des Sciences nat. LOATRS CO AR POUR RS ET EE ne a. S., 1891 de Halle a. S. Id. Geschichte der Akademie 1852-87. 4. .. Halle a. S., 1889 Id. C.-F. Zincken. Das Verkommen des nat, Rene ae D ae HOME RAR PA 0 AN PAS IT SE ONE ASE ROE Halle a. S., 1890 | Denkschriften der Jenaischen Gesellsch. für Medizin und Natur- di ee el a ER ET Re PE ee SEE lena, 1889 | Soc. de méd. et d’hist. Jenaische Zeitschrift für Naturwissenschatt. Bd. XXV, XXVI, | nat. de léna. RU 4e OO DO RS PR ne M En lena, 1890-92 Abhandlungen der künigl. Gesellschaft der Wissenschaften zu | Soc. R. des Sciences Gôttingen. XXX VIter und XXX VIlter Bd. 4°...Güttingen, 1890-91 | de Güttingen. Gter Jahresbericht des Vereins für Naturwissenchaft 1887-89. 8° | Société des Sc. naturelles Braunschweig, 1894 | de Brünswick. Jahresbericht des Vereins für Naturkunde zu Zwickau, 1890 } Société des Sciences nat. DRTEFP RE Zwickau, 1890-91 Ÿ de Zwickau. Verhandlungen des naturhistorischen Vereins der preussischen Société d'Hist. naturelle Rheinlande und Westphalens. Jahrg. XLVIT, 2; XLVIT; de la Prusse rhénane OA SEEN Or EN Bonn, 1890-92 | et de Westphalie. Abhandlungen herausg. v. d. Senckeubergischen naturforschen- den Gesellschaft. Bd. XVI, H. 2-4. 80. ,.... Frankfurt a/M., 1891 Id. Bericht über die Senckenbergische naturforschende Gesell- HAUT PEAR RES ER EEE Frankfurt a/M., 1891-92 E : Id. Catalog. der Batraciens Sammlung. 8°..... Frankfurt a/M.. 1892 HG e o e r Id. Catalog. der Vügel Sammlung. 8°....... .… Frankfurt a/M., 1891 Id. M. Saalmüller. Lepidoptern, 1, 2, 1884-1891, 8°....... Frankfurt a/M., 1891 Berichte über die Verhandlungen der naturforschenden Gesell- Société des Sciences na- schaft in Freiburg in Baden, 1891. V, 1, 2 ; 1892, VI, 1-4. | turelles de Fribourg en OR TUE te Me Le Le Tele NUS RUE Baden, 1891-99 Brisgau. Bulletin de la Société industrielle de Mulhouse, 18914 et 1892 RNCS ERNERRRE LR NEC ea Mulhouse, 1892 | Société industrielle de RE PrOBTamMINE des Prix. 80... 22 Se cr Mulhouse, 1892 Mulhouse. Id. Le nouveau projet sur les brevets. 8° .......... Mulhouse, 1892 \ Jahreshefte des Vereins für vaterländische Naturkunde in Würt- } Société des Sciences nat. temberg. Jahrg. XLVII, XLVIIL. 80 ......... Stuttgart, 1891-92 \ de Stuttgard. Abhandlungen der Mathem.-Physikal. CI. der K. b. Akademie der Wissenschaften. Bd. XVII, Abthl. 2. 40.......... München, 1894 | A Ge sine Id. Sitzungsberichte der Mathem.-Physikal. KI., 1890, H. 4; pa ere 1891, H. 1-3 ; 4892, H. 4, 2. o........... München, 1890-92 \ aies Rerum cognoscere causas. Festrede. 4° ........... München. 1890 } TOME XXXI XXI CLIV BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Sitzungsberichte der physikalisch-medicinischen Gesellschaft zu Würzburg. 1890, 1-10 ; 1891, 4-9. 8... Würzburg, 1800-02 Ron dr Id. Verhandlungen.Bd. XXIV, XXV. 8... Mtbnte, 48912920) CENTRES 30ter Bericht des naturhist. Vereins in Augsburg. 8°. Augsburg, 1890 Sitzungsberichte der Gesellschaft für Morphologie und Physio- } Société de physiologie de logie.1Bd: VI, "3; NIET MESSE SERRES München, 1894-92 Ÿ Munich. Neue Annalen der K. Sternwarte in Bogenhausen. Band 1, 4°. } Observatoire de Bogen- München, 1891 \ hausen. Sitzungsberichte der physikal.-medicinisch. Gesellsch. zu Erlan- } Société physico-médicale LAS TI 8 LE LAS AN ASE Re EC re München,1894-02 \ d'Erlangen. Sitzungsberichte der k. Akademie der Wissenschaften. Mathem.- naturwiss. Klasse. 1** Abtheilung. Bd. XCVIIE, H. 4-10 ; XCIX. — 2t Abtheilung. a. Bd. XCVII, H. 4-10 ; XCKX ; XC, H.1-7.— 92te Abtheilung b., mêmes numéros. — 3e Soc Se. nat. d'Augshourg. Académie Imp. des Se. Abtheïlung. Bd. XCVIIL, H. 5-10; XCIX; XC, H. 1-7. 8e. | CENT Wien, 1890-92 Id. Denkschriften. Bd. LVI, LVITI, LVIIE. 40 ....... Wien, 1890-92 Jahrbuch der k. k. geologischen Reichanstalt. Bd. XL, 3, 4; XL]; NOEL RAS Re er ce Te LE Wien, 1890-92 De Id. Verhandlungen. 1890, n°° 14-18; 1891, nos 1-18; 1892, ne FC Me 1 Ja RE QE Le A re no qe Wien, 1890-92 277 Id. Abhandlungen. Bd. XIV; XV, 3, XVII, 2. 40... Wien, 1890-92 Verhandlungen der k. k. be Rate Gesellschaft in Wien Bd XX LT KIMI 2 280 PC RTE Wien, 1890-92 Astronomische Arbeiten des k. k. Gradmessungs-Burean. Vol. 1 0 1 ee a pe PAU to EE Wien 1890-91 Verhandlungen des ôstreichischen Gradmessurgs-Commission. 1880-18898% Las A PER nl ARRETE Wien 1889-92 Zur Einfübrung der Mitteleuropæischen Zeit in Wien. 12e. Wien, 1892 Mittheilungen der k. k. geographischen Gesellschaft in Wien. Société zoologique-bota- nique de Vienne. Société Imp. de Géogra- Bd XX XII RANCE Wien, 1891-92 phie de Vienne. Annalen der k. k. naturhistorischen Hofmuseums. Bd. V; n° 4; Mass den Nino NIL, nos 12 BOT RER RE Wien, 1890-92 Mittheilungen der Section für Naturkunde des üstereichischen Tou- isten= Clubs Vol: il, LIL. 49.20 UP ON Oe Wien, 1890-91 | Club alpin d'Autriche: Magnetische und meteorologische Beobachtungen an der k. k. Sternwarte zu Prag im Jahre 1890-91. 40. ......Prag, 1891-92 Sitzungsberichte d. kônigl. bühm. Gesellschaft d. Wiss. Jahrg. 1800 MM PERMIS NIMSREE. . d-etretrre Prag, 1891 Id: Jahresbericht MSS0E OISE Prag, 1891-92 Id. Abhandlungen. 7ter Folge. Vol. IV. 80............. Prag, 1892 Observatoire de Prague. Société des Sc. naturelles l \ Observatoire de Vienne. | \ | \ lc \ ) de Bohême. BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Bulletin international de l'Académie des Sciences de Cracovie, Cracovie, 1891-92 1890-91, janvier-avril. 8° Id. Comptes rendus. 1891, no° 6-10; 1892, n°s 1-9. 8v...... # ess ele as eee) s)e,e ee) e Cracovie, 1891-92 Mathematikai es termésettudomänyi Kôzlemények. Vol. XXIV, XIV NA LONS RE LAREEENS QUEUE Ve, Budapest, 1891-92 Mathematikai Ertekezések. Vol. XIV, 4, 5; XV, 1. &. Budapest, 1891-92 Id. Természettudomänyi Ertekezések. Vol. XX, XXI, 1, 2, 4, NON IPHÉS SON EEE LEA OUEST Budapest, 1891-92 Rapport annuel de l’Académie. 1890-1892, 80...... Budapest, Mathematikai es termésettudomänyi Ertesitô. Vol, VII, 6-9 ; DRE S 80e SERRE ER MEN ARR en Budapest, 1891-92 Mathematische und Naturwissenchaftliche Berichte aus Ungarn. VPN EUR, GES RL OR RRERE PERTE Bulletin de la Société des naturalistes de Jassy. Vol. IV, 4-6 ; vol. V, 1-5. 8° nn ss Budapest, 1891-92 Jassy, 1891-92 CLV Académie des Sciences de Cracovie. 1892 Société des Naturalistes de Jassy. Académie Hongroise. | \ Proceedings and Transactions of the Royal Society of Canada for | the year 1890-91. Vol. VIIT, IX. 4° ......... Montréal, 1891-92 ! Académie royale du Id. Contributions to Canadian Paleontology. Vol, [, 3; IT, 3. &. Canada. Montréal, 1892 Proceedings and Transactions of the Nova Scotia Institute. Ser. } Institut de la Nouvelle- PO TRS ORR SRE REA AMAR. jar Halifax. 1890-91) Écosse. Report of the meteorological Service of Canada, 1887-1888. 8°. Ottawa, 1890-92 ( Sociétés scientifiques Id. Comunission de géologie. Vol. IE, 1, 2; IV. 80 ....Ottawa, 1891 d'Ottawa. Id. Documents relatifs à l’unification de l'heure. 8°..... Oitawa, 1891 Transactions of the Canadian Institute. 1890. N° 1-3. 8o. Toronto, 1891 Institut canadien. MAP Report AS EAN STE ets Lie Toronto, 189 } Illustration of N. A. Grasses. Vol. I. 8°......... Washington, 1891 } Département de l’Agricul- North American Fauna, nos 3-5, 8°......,....... Washington, 4891 \ ture des États-Unis. Annual Report of the Chief Signal Office to the Secret. of War. } Département de la guerre OT ES OUTRE AE ES AR RE ER ON COM Washington, 1890 \ des Etats-Unis. Bulletin of the U. S. Geol. Survey. Nos 58-81. 80. Washington, 1890-92 Id. Monographs. Lake Bourneville. Vol. [. 40..... Washington, Id. 9th and 104 Reports 4° EL 27 REED FAR Washington, 1891-92 1892 { Geological Survey des États-Unis. Id. Mineral Ressources for 1888-90. 8°....,.... Washington, 1891 Annual Report of the Board of Regents of the Smithsonian Insti- [UUON MS SS ISO SOUPER TEE Washington, 1890-92 Asa Gray. The forest Trees Plates. 4°,,......... Washington, 1891 Smithsonian Contributions to Knowledge. N°s 801, 802. 8e. Washington, 1891-92 Institution Smithsonienne. CLVI BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Bureau of Ethnology Bibliography of Algonquian languages. Cata- log, of prehistorie works. 4° ................ Washington, 1891 HMContnbutons VO lNIRAL Re Washington, 1890 Smithsonian micellaneous Collections. Nes 594, 663, 708, 741, Institution Smithsonienne. DAS D O0 NRC EN AE RES ARE Washington, 1890 Bulletin of the U. S. Museum. Nos 38, 41, 42.80. Washington, 1891-92 Id-‘Proceedings. Vol XIL XII 840 7e Washington, 1891-92 Proceedings of the American Association for the Advancement of ) Association américaine p° Science. 38th, 39th, 40th meetings. 8°.......... Salem, 1890-02 ! l'avancement des Sciences. Bulletin of the philosophical Society of Washington. Vol. XI. 8°. } Société philosophique de Washington, 1892 | Washington. Annual Roport of the geological Survey of Minnesota. Nes 6-8. 8, ) + Len : À | Commission géologique Minneapolis, 1891 | du Minnesota d'A Bulletin..N°s ASS STE RER PANNE Minneapolis, 1891 à Pres de ae Made Suns LA sé de at Transactions of the Meriden scientific Association. Vol. IV. 8e. ) Société scientifique de Meriden, 1889-90 \ Meriden. The Portland Catalogue of Main Plants. 8°.......... Portland, 1892 } Les Éditeurs. AS{rONOmMy and /ASTODRYSIS. 8 eee Chicago, 1892 } Les Éditeurs. Annales of the New-York Academy of Sciences. Vol. IV, index ; VON = vol. VI 1=G 8 RAA New-York, 1890-92 / Académie des Sciences IdRransactions Vol MIX MES NT SENTE IE SR So de New-York. New-York, 1891-92 Bulletin of the Buffalo Society of the natural sciences. Vol, V, | Société des Sciences nat. RO AO de ARRET En ÉNEE Buffalo, 1891 \ de Buftalo. Transactions of the Connecticut Academy of Arts and Sciences. } Académie des Sciences et Volants A i80;s.: NORME PR NE New-Haven, 1890 \ Arts du Connecticut. American Journal of Science, n°s 241-254. 80.,New-Haven, 1891-92 | Rédaction. Report for the Year 1890-91 of the Observatory of Yale Univer- ) Direction de l’Observat. SEVRES A. Le 5, MORE CNE New-Haven, 1892 | de New-Haven. Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences. Vol ANMIENQUIIIPRRC: 2. LUS. CORNE Boston, 1890-92 ( Académie américaine des American Academy of Arts and Sciences. Memorial of Joseph Sciences et des Arts. DIVERS MENRARMEL ECOLES IONINPRPEUESS Cambridge, 1892 Memoirs of the Boston Society of Natural History. Vol. IV, nos ; 7-9. 4o Boston. 1890-99 | Société d'Histoire natu- Id. Proceedings Vol. XXIV, nos 3-4; XXV, 1, 2. 8.Boston, 1890-94 | “elle de Boston: Memoirs of the Museum of Comp. Zoology at Harvard College. M Ne VoREXIN 19 MR AO PRES AM ER te Cambridge, 1892 55e : Fe Ar Id. Bulletin. Vol. XVI, 10; XX, 4-8; XXI, 1-5; XXII, 1-4; parée de Harvard Uol- et A ne D NT CUOL Cambridge, 1891-92 | 168€: BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Annual Report of the Museum of Comp. Zoology for 1890, LRO SORA SNA ee o 18 Cambridge, 1891-92 45th and 461% Annual Report of the Astronomical Observatory of.Harivard-College. 89.144.440... Cambridge, 1890-91 deal Service MT NES. semer TE MRe Cambridge, 1891 Annals of the Astronomical Observatory at Harvard College. Vol. XXI, 2; XXIV, XXVI, XXVII, XXX, XXXIIT, 4. 4. Cambridge, 1891-92 Me /Obsenvations of Stars. 80.453. nt Cambridge, 1891 Bulletin of the Essex Institute. Vol. XXI, 7-12; XXII, 4-12. &o. Salem, 1891-92 Transactions of the Wisconsin Academy. Vol. VITE, 8° Madison, 1892 Proceedings of the Academy of Natural Science of Philadelphia. 1890, n°s 1-3; 1891, 1-3 ; 1892. 1. 80.. Philadelphia, 1891-92 Id. Tuberculosis. 8° Philadelphie, 1891 Journal of comparative Neurology. Vol. [, IL. 8°...Cincinnati 1891-92 Transactions of the American Philosophical Society, Vol. XVIT, RATIO en niere se toiaie PP e ls RP A RO 2° Ut Philadelphia, 1892 Id. Proceedings. Nos 131-138. 8° Philadelphie, 1891-92 Geological Survey of Pennsylvania. Dictionary of fossils. South anthracite fields. 7h Report on the oil fields. 8°.Harrisburg, 1890-94 Second geological Survey of Pennsylvania. Report for 1888-1889. Harrisburg, 1890 Occasional Papers of the California Academy of Sciences. Vol. I, NS? San Francisco, 1890 Id. Proceedings. Second ser. Vol. IIT, 1. 80..... San Francisco, 1891 Transactions of the Kansas Academy of Science. Vol. XIE, IF. 8. Topeka, 1889-90 Transactions of the Texas Academy of Sciences. Vol. I, n° 1. 8, Austin, 1892 Second and third annual Report ofthe Missouri Botanical Garden. St-Louis, 1891-92 Memorias y Revista de la Sociedad cientifica Antonio Alzate. Tome LAÉRS SCO AO) et REC Re ee LUE 1e LRO RE Mexico, 1890-92 Annuario del Observatorio de Tacubaya. XI, XII, XIII. 8e. Mexico, 1890-91 * Id. Boletin. Tome I, 1-12. 8° Mexico, 1890-92 Revista do Observatorio. Anno V, 12; VI; VIL 4, 2. 8. Rio de Janeiro, 1890-92 c'en vo Solde ele 10 md de sole ele: afrlelistanst vi ir ete eltele el a ele e ele) o4e 1e es ele 0 ee ee) senc sole « sels ste « CCC CCC Id. Climatologia de Brazil. Revista del Museo de la Plata. Tome I, II, 1. 80 ..La Plata, 1890-91 CEVH 1Musée de Zoologie compa- \ rée de Harvard College. Observatoire de Harvard College. Institut de l'Essex. | Académie du Wisconsin. | Académie des Sciences \ nat. de Philadelphie. Les Éditeurs. | Société américaine des Sciences naturelles. Geological Survey de Pennsylvanie. Second geological Survey de Pennsylvanie. | | | | | Académie des Sciences de \ Californie. Académie du Kansas. Académie du Texas. Jardin botanique de St- Louis. Société À. Alzate. | Observatoire de Tacubaya. / Observatoire de Rio de Janeiro. | Musée de la Plata. CLVIII BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Boletin de la Academia de Ciencias en Cordoba. Tomes XI, 4. } Académie nationale de SOMME MEL Er ÉCART res Cordoba, 1891 \ Cordoba. Verhandlungen des deutschen wis. Vereins zu Santiago. Bd. II, He A0 CE RER ET Santiago, 1891-92 [ Sociétés scientifiques du Actes de la Société scientifique du Chili. Tome Il, 1,2. 8° Chili. Santiago, 1892 Revista argentina de Historia natural. Vol. [, 1-6. 8°. ........ ) Buenos-Ayres, 1891 | 1890, nos 1, 5-10::189, nos 1-9; 1892, 1,12, 10.80. Calcutta, 1890-92 | Société asiatique du Ben- Id. Journal. Vol. LVII, 2me p.,5; LVIII, 2me p., 1-4; LIX, gale. 2RED., 2-0: LX,2men 41-4080 MR ARE Calcutta, 1890-92 Annual Adress. 80 212200 eimet at ER nn Calcutta, 1894 Paleontologia indica. Ser. XIII. Vol. IV, p. 4 et 2. Fo.. Calcutta, 1891 Records of the Geological Survey of India. Vol. XXIIT, 4; XXIV. DEAN XV) 2 NBC EE M RD EE Calcutta, 1891-99 Id. Memoirs. Vol. XXII, XXIV. XXV. 80........ Calcutta, 1890-92 Natuurkundig Tijdschrift voor Nederlandische-Indié. Deel L, LI. Dane la nidenek recto RME RME: Batavia, 1891-92 Indes néerlandaises. Transactions of the seismological Society of Japan. Vol. XVI, 8e Société seismologique du Tokio, 1892 \ Japon. Commission géologique de l'Inde. Proceedings of the Asiatic Society of Bengal. 1889, n°° 6-10; Assoc. des Sciences des | Proceedings of the Linnean Society of New South Wales. 2%e série, )} Société Linnéenne de la Vol INT 2-4: NS AA ON 2 4 78000 CUP Sidney, 1890-91 | Nouvelle Galles du Sud. Transactions and Proceedings of the Royal Society of Victoria. / Société Roy. de Victoria. New series. Nol.-TIATIT AV 1280 PP CRETE Melbourne, 1892 G. Dubreuque. Considérations sur la théorie des gaz. 8°.Bonrges. 1891 Dr Th. Studer. Die Erforschungsreise S. M. S. Gazelle, IL. | 700l0pies A9 A SEC EP EE MR RES Berlin, 1889 Félix Plateau. Les Myriapodes marins. 8° ........... Genève. 1890 L. Lossier. Étude sur la théorie du réglage des montres. 8e Genève, 1890 Clerk Maxwell. The scientific papers of. I, EI. 4e...Cambridge, 1890 Francis E. Nipher. Electrical Industries in St-Louis, 8° St-Louis, 1890 Don des auteurs. Id. The state weather Service. 8°............. Jefferson City, 1891 Dr Ernst Huth. Societatum Litteræ, 1890. Jahrg. IV, 9-12; VASE NL AO PRE EE Frankfurt a/0., 1892 Id. Monatliche Mittheilungen. Jahrg. VII, 8-12; IX, 1-3, 8e Frankfurt a/0., 1892 Id. Helios. Jahrg. IX, 7-12 ; X, 1-8. 80...... Frankfurt a/0., 1892 | Samuel H Scudder. The fossil insects of North America. Vol. I, ! BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. A Sn de er eds NOMME RO dt New-York, 1890 Ed. Hagenbach u. L. Zehnder. Die Natur der Funken bei den Hertzichen:Schwingungen. 89..20h oitauasauur. 21 Basel, 1891 E. Renevier. Envahissement graduel de la mer éocénique aux DIADIERE LS MSC RSR RE ONE ENT De ee Lausanne, 1891 Id. Eclogæ geologicæ Helvetiæ, 8° ............ Lausanne, 1891-92 Dr H. Potonic. Naturwissenschaftliche Wochenschrift. Bd. VI, RAS TN Se ee ein detre saut 8 VEN Berlin, 1891 Dr R. Wolf. Astronomische Mittheilungen, LXXVIIT et IX, Dane AA EG. 00.0. AR Re cho Lt Zurich, 1891 Prof. Dr Lang. Geologisthe Skizze-Amanz Gressly. Neujahrs- blatt. — Das neue Kantonschulgebände. — Erüffnungs Rede. SE RAM DES A. Solothurn, Fr. Heerwagen. Studien über die Schwingungsgesezize des SUMTISANOL VAS CR SC PT Se SA Et Dorpat, 1890 S.-P. Langley. Recherches aerodynamiques. 4° ........ Paris. 1891 Henry Wilde. Sur les causes des phénomènes du magnétisme ÉORERIN CESSE ARR A London, 1891 Son Altesse le Prince de Monaco. Dix brochures sur ses campa- sHesstientifiques A ep Re... Monaco, 1889 Id. Résultats des campagnes scientifiques. Fasc. IL. 4°..Monaco, 1892 Adolph Steer. Om. integrationen ag differentialligningar. 4° Copenhague, 1868 E. Renevier. Notice sur Gustave Maillard. 8°....... Lausanne. 1892 F. Goppelsræder. Studien über Electrolyse. 80 . Frankfurt a/M., 1891 Trois notices biographiques sur Alph. Favre. 8°....... Genève, 1891 Dr Sulzer. Annales d’oculistique. Tome CVI, 2-6; CVIT, 1-5. 8° Paris, 1891 Em. Chaix. Carta dell'Etna. 40................... Ginevra, 1892 Dr H, Hertz. Untersuchungen über die Ausbreitung. der elec- trischen Krafft. (Don de M. Sarasin). 80........... Leipzig. 1892 Félix Plateau. La ressemblance protectrice dans le rêgne ani- HN RES NET MA RE te A Bruxelles, 1892 Émile Belloc. Nouvel appareil de sondage. 80.......... Paris, 1892 À. Preudhomme de Borre. Sur le nouvel ouvrage de M. Gangl- LE CDR PER A PR Bruxelles, 1892 S. H. Scudder. The tertiary Rynchophora of North America. 8° Boston, 1892 S. Cannizzaro. Istituto chimico de Roma. Ricerche 1890-1891. RE SEA LE ARTE AS SNA NE MILAN ARTS Roma, 1891 Id. Commemorazione del socio straniero A.-W. von Hofmann SR Ro 2 le DT ns nt a du ao Roma, 1892 E. Harlé. Une mandibule de singe. 8°............. Toulouse, 1892 Don des auteurs. CLIX CLX BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. Michel Levy et Munier-Chalmes. Mémoire sur le réseau élémen- CPE AURQUANZ MS" 25 Lee NE NE Ce MAC Paris. 1892 Ed. Jannettaz. Nouvelles recherches sur la propagation de la CRAIEUR Eee nas ee de ec UN ER TE SAUVE Id. Notice sur les travaux scientifiques. 8°............. Paris, 1892 S. H. Scudder. The orthopteran genus Hippiseus, 8°... Boston, 1892 Ed. Lullin. Institution d'un méridien central unique. 8°. Genève, 1892 Ed. C. Pickering. A large southern Telescope. 4° ........... Cambridge (U. S. A), 1892 H. Dufour. Contribution à l'étude de l'électricité atmosphérique. US NP An AE on eo AD SL UUAS CL Lausanne, 1892 H. C. Russell. Cinq brochures d'observations en Australie. 8° Sidney, 1891-92 C KP Avenll List obBirds. 80% 22e Re Bridgeport, 1892 | Don des auteurs. La Société a en outre recu de la rédaction des Archives des séiences physiques et naturelles les volumes suivants : Geological and natural history Survey of Minnesota. Bull. N° 6. The iron ores of Minnesota. 80, Minneapolis, Oefversigt af k. vetenskabs-akademiens fôrhandlingar. 1888. Arg. 45, n° 10; Arg. 46, 1889, n° 1,2, 4, 5, 9, 40;.Arg. 47, 1890, nos 2, 3,5, 17-10 ;, Ars. 48/1891 FES LE RE OS DS Re ee SA DIE CS Au 9-9 C Stockholm, The geological and natural history Survev of Minnesota. 7t* annual report for 1888; 8th for ABB. este Bee eee vost CE UE PACE St-Paul-Minnesota, JdBullétin: n°841, 25280 Rat SUR Men TL St-Paul-Minnesota, North American Fauna. 1890, nos 3, 4; 1891, no 5. 80.................. Washington, Transactions of the Canadian institute. 4890, No 1, vol. I, p. 1 ; 1891, n° 2, vol.[, p.2. 8 Toronto, Forth annual report of the Canadian institute. Session of 1890-1891. 80.......... Toronto, Time reckoning for the twentieth century by Sandford Fleming. Smithsonian report 1886. Separatum. 80,250 08e ee PP Cor mn PER EEE Washington, The probable cause of the displacement of beach-lines. Second additional note by A. Blytt. 8° London ? Rob. H. Scott. The variability of the temperature of the british isles. 1869-1883 inclusive. SORR Rte nee one ne ES 2 0 NE tee te AN Te PE EE London, Report of the meteorological Council to the Royal society .8° .1889-1890.........London, J. Hann. Studien über die Luftdruck- u. Temperaturverhältnisse auf dem Sonnblickgipfel. 8° Wien, Bericht über das XVI. Vereinsjahr 1889-1890 der Vereine der Geographen an der Univer- SAMOA ele quest etat ent NE REED Wien, Les Roumains hongrois et la nation hongroise. Réponse au mémoire des étudiants universi- BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. CLXI LR ARESUG EE HONTE MEN DEEE RO PE RE Budapest, 1891 Dr Carl du Prel. Phænomanologie des Spiritismus. 8°...................... München, 1890 D" Otto Zacharias. Die Thier- u. Pflanzenwelt des Süsswassers. Vol. LE. 80 ....... Leipzig, 1891 Vierter Jahresbericht der physikalischen Gesellschaft in Zürich für das Jahr 1890. 8°....... Uster-Zürich, 1891 H. Pittier. Informe sobre el actual estade del volcan de Poas. 8°............... San José, 1890 E. Bataillon. Recherches anatomiques et expérimentales sur la métamorphose des amphibiens SNA O0 0e SA CP EE UE CON LEE LEO LEARN ES LE Tara Paris, 1891 Edmond van Aubel. Deux méthodes récentes pour la mesure de l'intensité des champs magné- CUS ERA PANIER SE RME En ALTER Her AR AIRE AURONT SUR Paris, 1890 V. Ventosa. La direction des vents supérieurs déterminée par les ondulations du bord des ÉAOSER POELE SRB ER RE RE PER SP SE ES ER ET Bruxelles. 1890 G. Vandermensbrugghe. Sur la propriété caractéristique de la surface commune à deux PRE MOD UT RE en Rite ue aida Lotto eise nn ao Bruxelles, 1890 D.-V. Ventosa. Metodo para determinar la direccion del viento por las ondulaciones del borde TERLOR ASITOS A8 PME PA RURAL AT e ON RP AVR Le enr Eu 1 SR Barcelona, 1890 Prof. Giovanni Omboni. Il crocodillo fossile. (Estr. t. [, ser. vir, dgl. Atti R. Istit. venet. di Sciencrart.telett ) MONA Mate Au SUN EURE IE LE. UE AUT Venezia, 1890 Atti della reale accademia dei fisiocritici in Siena, 1890. Ser. IV, vol. II, fase. 1, 8° Siena, 1890 Dr Andrea Torre. La nuova filosofia. Anno [, ne 4. 80........................ Napoli, 1890 Il Rosario e la nuova Pompei. Anno VIT, quad. v-x11, 1890 ; anno VITE, quad. 1-vur, 1891. 8° Valle di Pompei, 1890 A. Klossovsky. Différentes formes des grélons observés au sud-ouest de la Russie. Odessa. Meteorologische Beobachtungen des Tiflischen physikalischen Observatoriums 1888-1889, TROUS AURA PENNE AE 0 TON END EM NEIL CRN EN IS NRUR Tiflis, 1890 d.-B. Messerschmitt. Definitive Seitenlängen u. geogr. Coordinalen der Punkte des eidg. D)ReRCRSNELZES PAPER RP TR TR re Rene eue le UE Zürich, 14890 A de Sahis. Tatcorrectionndes torrents ten Suisse. 4%... nee Berne, 1891 Tabellarische Zusammenstellung der Hauptergebnisse (Schweïzerische hydrometrische Beo- RatHUISen) Ru 16607 1001, 1888. FO. 22-224. ete coeuoecec Bern, 1886-88 Tableaux graphiques des températures de l'air et des hauteurs pluviales pour les bassins du Rhin, de l’Aar, de la Limmat, etc., et observations hydrométriques, 1889-1890. Folio. Berne, 1889-90 Jahrbücher der k. k. Centralanstalt für Meteorologie und Erdmagnetismus. Jahrg. 1888, TO CR TR nu ren ele tete en ee On cales du Wien, 1889-90 Observatorio meteorologico de Manila. May-Novembre 1890. Folio............... Manila, 1890 Guglielmo Mengarini. Elettrolisi colle correnti alternanti. Gr. 4°................. Roma, 1890 Alfred Ditte. Leçons sur les métaux. Premier fascicule. 40...................... Paris, 1891 Institut de France. Réunion du comité international permanent pour l’exécution de la carte photographique du ciel, à l'observatoire de Paris en 1891. 4° .................. Paris, 1891 Rapport annuel sur l’état de l'observatoire de Paris pour l’année 1889 ; id. pour 4890. 4° Paris, 1890-91 Meteorological observations at the foreign and colonial stations, 1852-1886. Official ne 83. 4° TOME XXXI XXII CLXII BULLETIN BIBLIOGRAPHIQUE. London, 1890 Meteorological observations at stations of second ordre for the year 1886. Official n° 88. 40 London, 1890 Id. made at Sanchez (Samana Bay) San Domingo, 1886-1888. Official n° 89. 4°..London, 1890 The weekly weather report of the meteorological office for the year 1888. Vol. V, second SEPIES AE EL à Le ds AS MO NE SODOMIE ANS London, 1888 Summary of the observations mads at the stations included in the daily and weekly weather TEpOnS ABS8E 1890 1ncOMPIE APPART ER NN eE RNR London, 1888-90 The quarterly weather report of the meteorological office. Official n° 50 .......... London, 1890 Bolletino mensuale pubblicato per cura del Osservatorio centrala d. r. collegio Carlo-Alberto in Moncalieri. Incomplet. Ser. Il, vol. IX, nos 1, 2, 4-7, 11, 12; vol. X, nes 1-4, 6-12 ; NolX eines LED AS FOLIES RARES ER RE n Torino, 1889-91 P. Tacchini, prof. Memoria della societa degli spettroscopisti italiani. Diop. VI di vol. XX. RON LE ER SA SE SET NE RE DETAIL Roma, 1891 Pubblicazioni del Real Osservatorio di Palermo, anni 1884-1888. Vol. IV. 4°..... Palermo, 1889 Bulletin de la société uralienne d'amateurs des sciences naturelles. Tome X, liv. 3 ; tome XI, liv. 1; 1888 tome XI, Liv. 2; 1889 tome XIL, liv. 4. Folio....... Ekaterinenbourg, 1887-89 Revue météorologique. Travaux du réseau météorologique du sud-ouest de la Russie, année 1890; Vol. Gr on EN Re AE CURE NE EE CE TI Odessa, 1891 Dr Van Rijckenvorsel. An attempt to compare the instruments for absolute magnetic measu- rements: Grease true LE LT RO IE MER CURE ET Amsterdam, 1890 Die Ergebnisse der meteorologischen Beobachtungen (Grossherzogthum Baden) im Jahr 1899 1800 A PRE LE Le enr OU DES A ES I RE IE Karlsruhe, 1890-91 Memoirs of the national Academy of sciences. Vol. IV, p. 2. 40......... ... Washington, 1889 Boletin mensual del observatorio meteorologico del collegio Pio de Villa Colon. Anno IF, 1054-12 ;anno Il, on0541-5:(1891)180 20e CR ER EEE Montevideo, 1889 TABLEAU DES MEMBRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE Au 1° juin 1893. 1° MEMBRES ORDINAIRES RÉSIDANT A GENÈVE RANGÉS PAR ORDRE D’ADMISSION Date de leur réception. 1825 MM. Daniel CoLLanon, professeur de mécanique. 1830 Henri-Clermont LomBarp, docteur-médecin. 1838 Paul CHalx, géographe. 1842 Jean-Charles MariGNac, professeur de chimie. — Philippe PLANTAMOUR, chimiste. 1853 Henri pe SAussuRE, entomologiste. 1354 Marc Taury, professeur de botanique. 1861 Casimir DE CANDOLLE, botaniste. — Perceval x Lorior, paléontologiste. 1862 Jean Muier, D', professeur de botanique. 1863 Charles GALOPIN, mathématicien, professeur. — Lucien DE LA RIVE, physicien. CLXIV Date de leur réception. LISTE DES MEMBRES 1864 MM. Victor Fario, zoologiste. 1865 1867 1868 1869 1873 1874 1876 1877 1878 1879 1880 1881 1882 18383 1884 1885 1887 1888 1889 William Marcer, docteur-médecin. Arthur AcHarp, ingénieur. Mare MicxeLt, botaniste. Jean-Louis PREvoOsT, docteur-médecin, professeur. Édouard Sarasis, physicien. Ernest FAVRE, géologue. Émile Apor, chimiste, William BarBey, botaniste. Adolphe D’Esrie, docteur-médecin, professeur. Eugène DEMoLe, chimiste. Théodore TurreTrINi, ingénieur. Pierre DuxanT, docteur-médecin, professeur. Maurice Scxirr, professeur de physiologie. Jacques BRUN, professeur de matière médicale. Charles GRÆBE, professeur de chimie. Albert-Auguste RizuieTr, professeur de physique. Charles SoreT, professeur de physique. Auguste WaARTMANN, docteur-médecin. Denys Monnier, professeur de chimie. Gustave CELLÉRIER, mathématicien. Raoul GAUTIER, professeur d'astronomie. Hippolyte Gosse, docteur-médecin, professeur. Maurice Bepor, zoologiste. A. KAMMERMANN, astronome. Amé PICTET, chimiste. Alphonse Picrer, zoologiste. Robert Cuopar, professeur de botanique. Alexandre LE Royer, physicien. Louis Duparc, professeur de minéralogie. Louis PERROT, physicien. Eugène PENARD, zoologiste. Ch.-Eugène Guye, physicien. Date de leur réception. 1889 MM. 1890 1891 1863 MM. 1864 1869 1882 1893 1841 MM. 1849 1859 DE LA SOCIÉTÉ. Émile BurnarT, botaniste. Paul VAN BERCHEM, physicien. André DELEBECQUE, ingénieur, Théodore FLournoy, professeur de psychologie expérimentale. Paul BixeT, docteur-médecin. Albert BRUN, minéralogiste. Émile CHaix, géographe. Charles SarasiN, géologue. Franz Dussau», physicien. Philippe Guye, professeur de chimie. Charles CaILzLer, professeur de mécanique. Maurice GAUTIER, chimiste. John BRIQUET, botaniste. 2 MEMBRES ÉMÉRITES Henri Dor, docteur-médecin. Marc DELAFONTAINE, chimiste, à Chicago. Raoul PicTeT, professeur de physique. Eugène RisLer, agronome, à Paris. J. M. CRArTs, chimiste, à Boston. 3° MEMBRES HONORAIRES L.-F. pe MENABREA, général, à Turin. Charles BRUNNER-DE WATTENWYL, à Vienne. Jules Marcou, à Cambridge, Mass. John TynpaLz, à Londres. Alfred DESCLOISEAUX, à Paris. Em. Du Bois-REyYmon», à Berlin. Rodolphe Wozr, à Zurich. 4. v. KÔLLIKER, à Würzbourg. CLXV CLXVI Date de leur réception. LISTE DES MEMBRES 1864 MM. Marcelin BERTHELOT, à Paris. 1869 1870 F. PLATEAU, à Gand. Ed. HAcenBAcH, à Bâle. Albert FaLsan, à Lyon. Ernest CHANTRE, à Lyon. Adolphe Hirscx, à Neuchâtel. Pierre BLASERNA, à Rome. W. Küane, à Heidelberg. Samuel-H. Scuner, à Boston. François-Aug. ForEL, à Morges. A. CORNU, à Paris. Charles Maunom, à Paris. J.-Norman Lockyer, à Londres. Eugène RENEVIER, à Lausanne. Louis RUTIMEYER, à Bâle. F.-W. Haypen, à Washington. Samuel-P. LAncLey, à Alleghany (Pensylvanie). Hervé-Aug.-Et.-Albans FAYE, à Paris. E. Mayo, général, à Florence. Charles FRIEDEL, à Paris Alexandre Acassiz, à Cambridge (Massachussets). Louis CouLon, à Neuchâtel. Théodore pe HELDREICH, à Athènes. Henri Durour, à Lausanne. L. CAILLETET, à Paris. Albert HEIM, à Zurich. K.-Ed. CRAMER, à Zurich. Robert BILLWILLER, à Zurich. Charles Durour, à Morges, H. be LACAZE-DUTHIERS, à Paris. Alexandre HERZEN, à Lausanne. Théophile Sruner, à Berne. Eilhard WigbemANN, à Erlangen. Date de leur réception. 1889 MM. 1860 MM. DE LA SOCIÉTÉ. CLXVII Auguste Kunor, à Berlin. Henri HERTzZ, à Bonn. A. RADLKOFER, à Munich. F. Lac, à Soleure. Von HELMHOLTZ, à Berlin. W. Crawford Wiczramson, à Manchester. Baron ne SELYs-LonGcHamp, à Bruxelles. A. DE BAEYER, à Munich. Émile Fiscuer, à Würzbourg. Émile NoëcTiNe, à Mulhouse. Maurice HANRIOT, à Paris. Stanislas CANNIZARO, à Rome. Léon MAQUENNE, à Paris. Rodolphe HanTzsca, à Zurich. Auguste MicHeL-Levy, à Paris. Louis PASTEUR, à Paris. & ASSOCIÉS LIBRES Gustave ROCHETTE. Théodore DE SAUSSURE. Amédée LULLIN. Auguste BROT. Louis LULLIN. Théodore VERNES. Émile NAVILLE. James ODbIEr. Charles MALLET. Henri BARBEY. Agénor BolssIER. Ernest DE TRaz. CLX VIII LISTE DES MEMBRES Date de leur réception. 1872 MM. Lucien DE CANDOLLE. 1873 Édouard DES GOUTTES. — Henri HENTSCH. 1874 Édouard Faro. 1875 Henri PASTEUR. 1876 Georges MiIRABAUD. — William FAvRE. _ Émile PICTET. — Charles Ricau». 1879 Émile BoissiER. —— Henri BOUTHILLIER DE BEAUMONT. — Auguste PREVOST. 1890 Max PERROT. — Théodore LuLLIN. 1891 Alexis LomBaRD. — Henri DE LORIOL. — Ernest PICTET. — Louis PICTET. — F. BARTHOLONI. — Gustave ADoR. — Antoine MARTIN. — Édouard MARTIN. — Aloys PICTET. — Paul GALOPIN. — Charles GALLAND. — Edmond PAccarp. — David PAccARD. — Ludwig DE WESTERWELLER. — Edmond EYnar». == Auguste BLONDEL. 1892 Philippe DuvaL. — Alfred Le Royer. — M'°C. SCHIPILOFF. DE LA SOCIÉTÉ. CLXIX Date de leur réception. 1892 D' E. SuLZER. 1893 Frédéric REVERDIN. — Henri AURIOL. — William-Henri DE BLONAY. —- Camille FERRIER . — Louis CARTIER-CLAPARÈDE. SÉCLOGSE——— TOME XXXI XXIIE MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE Tome XXXI. — Seconde partie. — No 1. DIATOMÉES ESPÈCES NOUVELLES MARINES, FOSSILES OÙ PÉLAGIQUES PAR JACQ. BRUN Professeur de microscopie à l’Université de Genève. Membre correspondant de la Société belge de microscopie. 12 PLANCHES A n avec 120 dessins de l’auteur 46 microphotographies de M. le professeur Van Heurck \# et 80 de M. Otto Müller, microphotographe à Zurich. p L V DES ni — Se — « ( ê pa Sr GENEVE IMPRIMERIE AUBERT-SCHUCHARDT 1891 DIATOMÉES MARINES, FOSSILES OÙ PÉLAGIQUES Dans la séance du 16 avril 1891 j'ai montré à la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève, les dessins et les microphotographies qui font l’objet de cette publication, et j'ai communiqué également les noms relatifs à ces espèces et variétés nouvelles. Tous mes soins ont été voués à l'exécution des planches, et pour cela, 11 a été fait tout d’abord appel à la microphotographie afin d’ob- tenir des reproductions aussi exactes que possible et conformes aux exi- sences actuelles de la science micrographique. J'ai dû retoucher ou compléter par le dessin, soit sur le négalif-verre soit sur lépreuve- papier, un certain nombre de ces photogrammes. M. le prof. Van Heurck a bien voulu m’exécuter un bon nombre de ces microphotographies au moyen de la collection des excellentes len- lilles apochromatiques qu’il possède; mettant ainsi à mon service, avec une parfaite complaisance, ses connaissances approfondies sur ce sujet et son talent d'exécution. Je suis heureux de lui en témoigner 1e1 toute ma recoNNaISSaNCe. Les autres microphotographies ont été faites par M. Otto Müller à Zurich; travaux qu'il exécute avec un lalent remarquable et qu'il per- feclionne constamment. Il à aussi utilisé pour cela les nouvelles len- À DIATOMÉES. tilles apochromatiques de Zeiss et S'est servi d’un procédé spécial de développement des clichés; procédé qui lui a fort bien réussi. D'autre part, toutes les formes qui ne se prêtaient pas à être photo- graphiées, ont été calquées à la chambre claire et sur le conseil de notre vénérable ami, M. le Dr et archidiacre Adolf Schmidt, je me suis eflorcé de reproduire exactement, par le dessin, tous les détails que donne une forte lentille; puis de rendre ensuite l'effet général que donne un fai- ble grossissement. Mes recherches sur les calcaires japonais de Sendaï et de Yédo, ont élé continuées et J'y ai trouvé encore un bon nombre d'espèces remar- quables qui viennent faire resplendir à nos yeux une belle période de la vie de ces infiniment petits à la surface de notre globe; période bien ancienne el qui ne nous permet guère d'admettre que toutes ces formes fossiles soient encore vivantes dans les mers actuelles”. À ces espèces fossiles J'ai joint les principales formes, non encore décrites ou dessi- nées, que je possède dans ma collection. Beaucoup d’entre elles sont pélagiques et leur silice est tellement mince et fragile, que, bien qu’elles aient dû exister déjà dans les mers miocènes et pliocènes, elles ne se retrouvent guère dans les dépôts dureis qui datent de ces époques. J'ai trié et monté moi-même presque toutes les formes décrites; ce qui m'a permis de les étudier à sec. Puis, une fois montées au styrax ou au tolu, j'ai pu fixer leurs caractères distinctifs avec les lentilles à immersion homogène modernes les plus parfaites et c’est ainsi que j'ai dû ériger au rang d'espèces certaines formes qui, à première vue, peuvent paraitre des variétés. Genève, mar 1891. J. BRUN. ! J'ai remis les espèces nouvelles de Triceratium, Actinoptychus et d’'Aulacodiscus à M. Adolf Schmidt pour l’atlas qu'il publie. ? On peut se procurer la plupart de ces espèces, triées et montées, à Paris, chez M. Tempère, préparateur consciencieux, habile et rédacteur du « Diatomnste. » DESCRIPTION DES ESPÈCES (PAR ORDRE ALPHABÉTIQUE) A. #S.=— Atlas Schmidt (der Diatomeen Kunde). Cl et Grun. = Cleve et Grunow Avctische Diatomeen. F, V. = Face valvaire. — F. C. — Face connective. Fr. Jos. land. — Grunow Die Diatomeen von Franz-Josefs-land. M..J. Quaterly Journal of microscopical Science. V. Hk. = Van Heurck (Sinopsis). Verhd. = Grunow Verhandlungen des botanischen Gesellschaft. ACHNANTHES HEXAGONA (leve et Brun. PI. XIX, fig. 11. F. V. plane; en hexagone un peu allongé. Longueur mm. 0,045 à 0,050, larg. 0.018 à 0,022. Stries transversales, 14 en mm. 0,01; les centrales rectilignes; celles des bouts courbées. La face supérieure a les stries assez fortes. La face inférieure les a plus délicates, surtout vers la région médiane, où elles sont peu visibles et où se trouve un stauros latéral. F. C. non courbée. Rade de Yokohama. Port de Cabenda (Afrique occidentale). Nossi-bé. Très rare. ACTINOCYCLUS ELLIPTICUS Grun. var. SENDAÏANA J. Brun. PI. XIV, fig. 3. Photog. Van Heurck. F, V. elliptique lancéolée, toujours un peu bombée. Longueur mm.0,07 à 0,09. Lar- geur 0,02 à 0,03. Perles nettes, distantes et légèrement radiantes au centre de la valve. Ponctuation de la zone marginale, dense, serrée et en lignes croisées. Les perles 6 DIATOMÉES. sont ici toujours plus grosses que dans le type de Richmond (V. HK 124. 10). Cette espèce est aussi apparentée avec le Coscinod. clongatus. Silice à sec brune ou fauve. Yédo. Sendaï (fossile). Assez rare. ACTINOCYELUS (Cestodiscus) MORONIENSIS J. Brun. PI. XIX, fig. 2. F. V. elliptique, allongée, un peu lancéolée. Long. mm. 0,07 à 0,09, larg. 0,027 à 0,032. Perles médianes nettes, irrégulièrement disposées de manière à laisser une area longitudinale diversement ramifiée. Ces perles se serrent et diminuent de gran- deur peu à peu jusqu’à la marge, où elles forment des lignes délicates et croisées. Ocule assez distant du bord. Épines marginales, très petites, serrées et assez distinctes. Silice à sec brune. Moron (fossile). Assez fréquent. ACTINOCYCLUS ! Cestodiscus) PEPLUM J. Brun. PI. XIX, fig. 4. Valve largement lancéolée. Les flanes arrondis et les terminaisons coniques obtu- ses. Long. mm. 0,09 à 0,12, larg. 0,0% à 0,055. Le centre de la valve porte un cireuit de fortes perles disposées en couronne ou en étoile. Les autres perles s’atténuent en siries donnant une large bordure rubanée. Épines marginales nettes et distantes. Le reste de la valve est lisse et offre vers chaque bout un petit chenal hyalin. Moron. La Trinité. Naparima (fossile). Assez fréquent. | ‘ y / / ACTINOCYCLUS ROTULA J. Brun. PI. X VIT, fig. 7. Photog. O. Müller. Dim. mm. 0,065 à 0,09. Les lignes obliques, irrégulièrement placées et incurvées que forment les perles entre les rayons, sont un caractère constant de cette espèce. La région marginale striée est large, et interrompue à chaque bout de rayon par un léger cône hyalin et sans épine. DIATOMÉES. f Sendaï (fossile). Océan indien (récolte Max. Roux). Rare. Si l’on considère les formes diverses de lAct. Ralfstü et les dessins de Janisch (1862, Caractéris- tique du Guano) ; ceux d'Ehrenberg (Act. Luna 1. B. bioctonarius. Rab. 1863. 3. 16) et ceux de Hantsch Æupodiscus minutus (arch. ind. 6. 9). On peut se convaincre que Pon est ici en face d’un type spécial et bien caractérisé, qui n’a jamais, comme elles, toutes ses perles en lignes régulières et radiantes. ACTINOPTYCHUS FLOS-MARINA J. Brun (Polymyxus). PI. XI, fig. 8. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,12 à 0,16. Rayons principaux s’élevant en saillie jusqu'aux bords de la valve et munis d’un appendice terminal très élevé, d’aspect noir, courbé en arc et à fente médiane tubuliforme. Chaque rayon porte un canal qui s’accentue et s’élargit jusqu'à la marge. Ce canal est alternativement en creux et en relief d’un rayon à l’autre. Les autres rayons terminés par une area arquée. Area médiane ronde. Stria- tion nelte et croisée. Brünn. Szakal (fossile). Très rare. Kadikeuï (Bosphore 1879). Rare. ACTINOPTYCHUS HELIOPELTA Grun. Dar. VERSICOLOR J. Brun. PI. XI, fig. 10. Photog. O. Müller. Diamètre mm.0,10 à 0.14. L'aspect général est celui de l’Heliopelta; mais sa bordure est plus large, garnie de côtes transversales rectilignes bien marquées et sans épines aciculaires. L'area centrale ronde et sans rayons. Silice variant beaucoup de teinte à sec selon la mise au point et le grossissement (fig. 11, type pour comparaison). Pôüplein. Newcastle. Atlantic City (fossile). Très rare. AcTiINob. Mosaïca J. Brun (nispinus Grun. var.) PI. XI, fig. 12. Photog. 0. Müller. Diamètre mm. 0,18 à 0,25. Valve peu ondulée ou presque plane; recouverte d’une ponctuation groupée en mosaïque, lui donnant un aspect réticulé (sans striation croi- , 8 DIATOMÉES. ” sée appréciable). Les rayons qui portent les Zubili sont étroits, épineux : Ts ne s’élar- gissent guère qu'à la marge en un triangle incomplet. Atlantic City (fossile). Très rare. Port au Prince (Max. Roux 1890). Cette espèce fait la transition entre l’Actinoptychus hispidus de Grunow — (V. HK. 123. 2) et l’Actinodiseus atlanticus K. et $S. (Atlantic City deposit 99. 7 et A. S. 154. 12). ACTINOPTYCHUS TRIVOLVA J. Brun. PI. XI, fig. 9. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,09 à 0,11. Bordée d’un triple cercle : l'extérieur crénelé : l'intérieur muni d’épines lancéolées, obtuses et larges (comme chez l’Act. Heliopelta). Rayons à striation linéaire croisée, recouverts de verrues éparses et augmentant de volume vers la région médiane. Yedo. Püplein. Neweastle (fossile). Très rare. AMPHIPRORA PELAGICA J. Brun. PI. XXII, fig. 3 et 4. Photog. O. Müller. Longueur mm. 0,09 à 0,1#; largeur du frustule 0,03 à 0,0%. Chaque valve porte une rangée de protubérances (environ # en mm. 0,01). A partir de là, les flanes de la valve ont une striation croisée et forment un arc très courbé aux deux bouts. La var. rostrala, fig. 3, diffère du type, par ses stries plus écartées, par ses protubérances plus fortes et par ses extrémités plus rostrées. Le Croisic (pélagique). Palerme. Nauplie (Grèce) (vase du port). La var. rostrata Naples (Penard 1887), (lavage d'Alques). AMPHORA LANCEOLATA Cleve var., INCURVATA J. Brun. PI. XII, fig. 3. Diffère du type (186%, Cleve Spitzb. Diat. 23. 2 a, b, et A. S. 25. 6) par la cour- bure constante du frustule. Long. mm. 0,10 à 0,13, — 6 stries en mm. 0,01. Sendai (fossile). Peu rare. Ombika (Afrique occidentale, Récolte D' Schinz). DIATOMÉES. 9 AMPHORA NODOSA J. Brun. PI. XI, fig. 2. Photog. O. Müller. Long. du frustule mm. 0,12 à 0,16. Valve très bombée. # à 5 stries en mm. 00,1 convergeant peu vers le nœud central. Ces stries à un fort grossissement, apparaissent comme rubanées et portent des perles larges, distinctes et reliées entre elles comme les nœuds d’une corde. Nossi-bé. Mer d’Arafuru (Holothuries, sondage du Challenger). Huitres du Japon. Assez rare. AMPHORA PECTEN J. Brun. PI. XI, fig. 4. Photog. O. Müller. Long. du frustule mm. 0,15 à 0,21. Valve peu bombée. 2 fortes côtes en mm. 0,01, Côtes parallèles et transversales ; lisses à la lumière axiale; avec perles très peu en relief à la lumière oblique. Membrane connective sans lignes longitudinales. Silice épaisse. Nossi-bé. Océan indien (récolte Max. Roux 1890). Pyrée d'Athènes. Rare. J'avais d’abord pris cette espèce pour une variété de l’Am. Labuensis, Cleve (Vega 35. 1), et je Pai communiquée à ce savant et consciencieux Diatomiste, qui a fait de ce genre une étude spéciale. Il a été comme moi d’avis que nous étions là en face d’une espèce différente et nouvelle. Cette espèce appartient au groupe de l'Am. Donkini Rab. (seu lineata Donk.). AMPHORA SENDAÏANA J. Brun. PL OT fol; 40; c. Longueur du frustule mm. 0,16 à 0,20. Stries lisses (12 en mm. 0,01). L'immer. hom. elles sont recouvertes de fines lignes longitudinales. Striation interrompue transversalement par une assez profonde excavation vers le nodule médian et longütu- dinalement par une ligne fortement marquée. La valve outre le nodule latéral et normal, offre un gros pseudonodule très marqué vers le milieu de l’excavation cen- TOME XXXI. Se 10 DIATOMÉES. trale. Nodules terminaux à double courbure comme chez l’Am. exornata de Janisch (A. S. 39. 26). — Voir aussi les dessins 15. 184 de Pantocseck et 27. 54-55 de l'Atlas ((Am. exseeta Grun.). Sendai (fossile). Très rare. ASTEROLAMPRA DECCRATA Grev. var., JAPONICA J. Brun. PI. XIII, fig. 7. Photog. O. Müller. L’entre-croisement des rayons y forme un cercle central d’où partent des rayons secondaires aboutissant aux côtes marginales ; celles-ci sont larges, proéminentes et nettement bordées de perles. C’est avec la forme dessinée 137.22 de l’atlas, qu'elle a le plus d’analogie, ce qui pourrait aussi la faire considérer comme une variété de l’A4s- ter. vulgaris. Sendaï (fossile). Très rare. ASTEROLAMPRA VAN HEURCKI J. Brun. PI. XIV, fig. 1. Photog. Van Heurck. Valve plane et formée d’une silice très mince et fragile. Diamètre mm. 0,18 à 0,24. Ordinairement à 7 compartiments. Côtes rectilignes, bacillaires, frangées d’une marge ponctuée assez visible. Tout le reste de la surface offre une striation en Pleurosigma très délicate (et que montre bien la photographie b. à 12°), Silice diaphane. d'aspect incolore même à sec. Naples (1876. Récolte Penard). Messine (pélagique). Rare. L’Aster. Balewrica (Cleve, 5. 59) a quelque rapport avec cette espèce par sa forme ; maïs à -f- 1000 elle est nettement perlée et non striée. Pour l’Aster. Dallasiana, Greville (dans sa Monog. 4. 10) n'indique pas la striation et la fig. 137. 18 de l’atlas, montre une striation beaucoup plus forte, avec une rangée d’épines près de la marge. DIATOMÉES. 11 AULISCUS LUMINOSUS J. Brun. PI. XXIL, fig. 6. Longueur mm. 0,09. Largeur 0,07. Valve elliptique, arrondie, très peu bombée, avec deux plis obliques et creux. Le centre au même niveau que les ocules. Les perles qui recouvrent la valve sont distantes, irrégulièrement placées et de deux natures. Les unes demi-sphériques ; les autres coniques (épineuses) et très proémi- nentes; apparaissant les unes bleues, les autres rouges selon la mise au point. Une rangée de perles épineuses accompagne la marge. Sendaï (fossile). Très rare. Le curieux aspect de cette espèce rappelle celui du Tric. Couturianwm Tp. et Br. (le Diatom. 4. 1) et la distingue nettement de l’A. ambiguus (1863. Grev. M. J. 5. 23) ou les perles sont toutes égales, comme chez le punctatus (Grev. monog. 3. 15. 16) qui a en sus un lumen central. AULISCUS TRANSPENNATUS J. Brun. PI. XXII, fig. 7. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,10 à 0,15. Valve passablement arrondie, obliquement traversée par une dépression dont les bords sont pennés et munie à son centre d’une area ovale lancéolée. Le reste de la valve offre des ondulations toujours obliques à sa longueur. Striation fine, pruinée. Coloration fauve foncée. Cave Valley (fossile). Assez rare. Cette espèce appartient au groupe des À. Biddulphia Kitton, Hardmanianus Grev. et Joyn- sont A. S. qui tous ont le penne transversal rectiligne et l’area médiane carrée. Chez VA, fulcra- tus À. S. 149. 2 et 3, les tubuli sont fort différents et bien qu’il provienne d’une localité très voisine il ne peut guère en être une variété. Elle est voisine du Zineatus Gr. et St. Oamaru 12. 36. BibDULPHIA BIROSTRUM J. Brun. PI. XII, fig. 10. Longueur mm. 0,09 à 0,13. Largeur 0,065 à 0,085. F. V. lancéolée, ventrue ou elliptico-carrée. Rarement une ou deux grosses épines à chaque flanc. Perles distinctes, 12 DIATOMÉES. distantes, nettement radiantes. Tabuli comprimés, à terminaisons courbées. La F. C. montre ces tubuli sous la forme d’une boule hyaline nettement perforée. Le connectif n'offre que quelques lignes transversales et ponctuées. Cette espèce est apparentée à la Bid. Aurita de Breb. et à la Bid. Oamoruensis Gr. et St. 18. 10. Sendaï. Très rare. BIDDULPHIA POLYACANTHOS J. Brun. PI. XII, fig. 8 — «. photog. O. Müller — b. dessin. Longueur mm. 0,07 à 0,10. Largeur 0,04 à 0,5. F. V. régulièrement elliptique avec une large bosselure centrale au même niveau que les deux ocules. Perles rayonnantes d’égale grosseur sur toute la surface; entremêlées d’épines éparses. 4 à 8 grosses épines autour de la dite bosselure. A la F. C., la base des ocules est convexe et la zone connective délicatement ponctuée en stries longitudinales écartées. Silice forte, épaisse. Sendai. Rare. La Bid. Roperiana Grev. a la même striation mais sa Æ. V. est ordinairement à plusieurs bos- selures et sans épines. La Bid. Edwardsii Febig. est plus largement elliptique et ne porte pas ces grosses et longues épines sur ses flancs (en outre des petites épines dont elle est aussi parsemée). De plus son connectif est strié en deux sens croisés. BIDDULPHIA PRIMORDIALIS J. Brun. PI. XIV, fig. 9. F. V. Photog. Van Heurck et PI. XIII, fig. 9. 7° C: dessin. Longueur mm. 0,14 à 0,25. Largeur 0,10 à 0,18. Très largement elliptique (quel- quefois presque ronde et passant aux Cerataulus (voir PI. XVIL fig. 1, Cer. Heliodiscus). Striation radiante perlée ; serrée vers les flancs; éparse vers le centre; mêlée d’épines régulièrement disséminées et tronquées. La région médiane offre toujours une dépres- sion discoïde, F. C, à striation moitié plus fine que celle de la valve. Silice forte, brune à sec. Sendai. Yedo. Assez fréquente. Cette grande et belle espèce se distingue de la Bid. subæqua Grun. (V. Hk. 100. 5. 6) par la rondeur de sa valve et le peu d’élévation de ses tubuli : de l’obtusa Ralfs (V. Hk. 100. 11 à 14) par DIATOMÉES. 13 ses dimensions beaucoup plus grandes et sa Æ. V. plus large et munie de fortes et nombreuses épines : de l'Ædwardsii Kebiger (V. Hk. 100. 9. 10) par la présence d’une large zone hyaline au con- nectif. Elle tient le milieu entre ces trois espèces et forme avec elles un groupe naturel, et vu sa haute antiquité, on peut admettre que les formes précitées dérivent de celle-ci, BIDDULPHIA PUSTULATA J. Brun. PI. XIII, fig. 10. Longueur mm. 0,09 à 0,11. Largeur 0,03 à 0,4. F. V. passablement bombée ; flancs à bosselures plus ou moins coniques ; de grosses et larges perles pustuliformes y sont irrégulièrement placées ou groupées. Tubuli peu distincts. F. C, à quatre fissures (cloisons) supérieures et deux latérales. Perles s'atténuant jusqu’au sommet des cônes à tubuli. Silice robuste et très épaisse comme chez la Bid. vittata Gr. et St. Yedo. Atlantic City. Küsnetzk (fossile). Rare. Dans les dépôts myocènes de lPAtlantic City, cette forme passe à celle dessinée (93. 2) par MM. Kain et Schultze sous le nom de Zerpsinoe intermedia var. Pour le dépôt de Küsnetzk le dessin de Pantocseck 16. 278, donné sous le nom de Bid. elegantula var. polycistina est incomplet. La forme de la Æ. C. n’y est pas dessinée. En tous cas elle n’appartient pas à la Bid. elegantula. BIDDULPHIA TUBULOSA J. Brun. PI. XIL fig. 9. Longueur mm. 0,10 à 0,1%. Largeur 0,035 à 0,045. F. V. elliptique allongée. Tubuli larges, prolongés en trompette; quelquefois un peu obliques (comme dans la Bid. granulata Roper). Perles de la ponctuation, de dimensions uniformes, irrégu- liérement accolées et ne formant pas des stries radiantes bien nettes : de là résulte un aspect particulier qui la rend facile à reconnaître. Centre valvaire un peu bombé. Sendai. Très rare. BIDDULPHIA VITREA J. Brun. PL XIX fe. 10: Longueur mm. 0,15 à 0,18. Largeur 0,07 à 0,09. FF. lancéolée, obtuse. Quatre (quelquefois six) très longues épines obliquement placées aux deux bouts d’un pseudo- 14 DIATOMÉES. raphé. Striation en Pleurosigma, fine, serrée et très délicate. Silice pelliculaire, de teinte jaune pâle à sec. Mer des Indes (pélagique). Sendaï (fossile). Rare. Elle ne peut pas être une variété de la Bid. Weissfloogii Janisch (V. Hk. 100. 1. 2) dont la forme générale a de l’analogie. Cette nouvelle espèce est trois fois plus grande, et elle a ses stries le double plus serrées et beaucoup moins visibles. CAMPYLODISCUS ALBIFRONS J. Brun (LEPIDUS Castr. VAR.). ; PL XXI fig. 2: * Diffère du type de Castracane (Chall. 11. 7) par ses côtes non atténuées jusqu’à l’area et moins nettement striées transversalement. Elles sont ici brusquement ter- minées et spatuliformes. Sa grande area médiane est voûtée. À son pourtour se trouve un mélange de perles rondes, ovales ou bacillaires. Port de Yokohama. Hong-Kong. Rare. CAMPYLODISCUS ALTAR J. Brun (ORNATUS Grev. VAR.). PAR NA E UE Diamètre mm. 0,10 à 0,14. Cette forme tient le milieu entre le Rabenhorstü Jan. var. 53. 12 à 14 de l’atlas Schmidt: l’ornatus Grev. var. amphilein Grun. 51. 2 A.S. et le bémarginatus À. S. 16. 17 sans qu'il soit possible de la rapporter à l’un ou l’autre de ces types. L’interruption des côtes vers leur milieu, leurs plissures en ondulations, le cercle perlé qui entoure l’area, sont ici caractéristiques. Sendaiï. Très rare. CAMPYLODISCUS CORONILLA J. Brun (RABENHORSTIL Jan. VAR.). PL. XXL, fig. 3. Diamètre mm. 0,09 à 0,15. Comme dans la var. 53, 12 de l’atlas, les côtes sont ici diversement prolongées; mais elles sont en sus plus fortes et sont plus développées. Un cercie de grosses perles entoure l’area médiane et celle-ci est toujours ovale et DIATOMÉES. 15 assez petite, et non grande et carrée comme dans le type (A. S. 53. 18. 14 : Eccle- sianus Grev.). Santa Monica (dépôt ancien el masse flottante récemment découverte). Santa Maria. Assez rare. CHÆTOCEROS PLIOCENUM J. Brun. PSE AUNGNbNC: F. V. (b) renflée aux deux bouts (panduriforme) : longueur mm. 0,035 à 0,065 (sans les arêtes qui atteignent souvent 0,09 à O,11 de longueur) : largeur 0,025 à 0,030. La F. C. qui se présente habituellement est plano-convexe, souvent turgide et demi-sphérique (a) lisse ou légèrement ponctuée. Sendaï (fossile). Assez fréquente. J’ai trouvé dans les dépôts myocènes de l’Atlantic City, une espèce assez rapprochée, mais beaucoup plus petite, dessinée par MM. Kain et Schultze sous le nom de Ch. Didymus Ehr. var. 92.6 (la F. V. n’y est pas figurée). L'espèce d’'Ehrenberg telle qu’elle est dessinée dans le Q. J. 1856 par Brightwell 7. 3 à 7 en diffère trop, à mon avis, pour pouvoir lui rapporter cette forme et je crois que l’espèce américaine précitée cadre mieux avec cette espèce fossile du Japon. CLAVICULA ARENOSA J. Brun. PI. XXIL, fig. 2. Photog. O. Müller. Longueur très variable (mm. 0,40 à 1,50) et peut atteindre jusqu'à 2 millim. F. V. (d) chargée de petites perles (non alignées) et occupant environ les deux tiers de sa surface. F. C. (c) à flancs parallèles ou très peu dilatés à l’un des bouts; perles très petites occupant les flancs du connectif; irrégulièrement placées ou formant des stries longitudinales peu rectilignes. Le reste de la surface est. quelquefois pruiné. Silice assez robuste. Espèce bien distincte. Sendaï (fossile). Très rare. 16 DIATOMÉES. CLAVICULA ROBUSTA J. Brun (POLYMORPHA Grun. VAR.). PI. XXIL, fig. 1. Photog. O. Müller. Longueur mm. 0,20 à 0,50. FÆ V. (b) avec une ou deux lignées médianes de perles rondes. F. C. (a) toujours plus large à l’un des bouts qu’à l’autre; bordée de trois ou quatre lignées de perles. Silice épaisse et robuste. Sendai. Yedo (fossile). Assez rare. Pour l’aspect de la Æ°. V., cette forme rappelle celle qu'a dessinée Grunow et que j'ai aussi récoltée dans les dépôts de Russie et Hongrie (Pant. 26. 233, malheureusement la Æ. C. n’y est pas figurée) mais elle est bien plus grande et plus robuste. Il me semble que sous le nom de Poly- morpha il a été groupé un trop grand nombre de formes et je crains la même complication que le Triceratium arcticum Bright., var. californica Grun. a déjà donnée et que M. le Dr Ad. Schmidt vient heureusement d’élucider dans les belles planches 161 à 168 de son atlas. En tout cas l’espèce précédente arenosa est bien distincte et doit être séparée comme le montre clairement la photo- graphie de sa F. C. (fig. 2, c.). COCCONEIS FORMOSA J. Brun. PI. XVIII, fig. 6. Photog. Van Heurck à 509, T0® ef 1200, Valves largement elliptiques et presque planes. Anneau intervalvaire séparable et épais comme dans le Coc. Scutellum Ehr. Longueur mm. 0,075 à 0,100. Largeur 0,05 à 0,07. Valve supérieure à grosses côtes segmentées. # en mm. 0,01, chaque segment, carré, allongé et ponctué, donnant un relief d’un aspect caractéristique. Area médiane linéaire et peu rétrécie aux deux bouts. Valve inférieure à côtes plus petites. 6 à 7 en mm. 0,01, alteignant presque le raphé et s’évasant vers la marge; formées de perles bien distinctes et séparées. Les deux côtes médianes s’écartent toujours en pseudo-stauros. Sendaï (fossile). Assez fréquent. Océan Indien (Max. Roux 1889). Rare. DIATOMÉES. 17 COCCONEIS FULGUR J. Brun. PI. XVIII, fig. 3. Photog. Van Heurck. Valves assez planes et presque rondes; portant chacune un stauros en forme d'oriflamme. Longueur mm. 0,030 à 0,040. Largeur 0,027 à 0,036. Valve supé- rieure avec une striation perlée, un peu radiante; perles rondes : marge hyaline. Valve inférieure à striation radiante, légère au centre et augmentant de grosseur jusqu’à la marge, qui est nettement ponctuée. Nœuds du centre rapprochés; ceux des pôles bien visibles, allongés et en crochets. Cabenda, vase du port (Afrique occid.). Détroit de Magellan (lavage d’Alques). Arzila (sable de la Côte du Mogador). Rare. COCCONEIS GIBBOCALYX J. Brun. PI. XVIII, fig. 4. Photog. Van Heurck. Valves elliptiques, arrondies. Longueur mm. 0,030 à 0,045. Largeur 0,020 à 0,030. Valve supérieure plano-convexe, area longitudinale en carène : pas de stauros. Zone marginale lisse. Côtes segmentées. Environ 6 en mm. 0,01. Segments allongés, plus ou moins carrés et augmentant de grosseur du centre à la marge. Côtes du bord très larges, dessinant un espace interne lancéolé. Valve inférieure bombée en casque portant deux fortes gibbosités vers les nœuds terminaux. Raphé et nœud médian bien distincts. Area très élargie et arrondie au centre. Côtes comme celles de l’autre valve, mais beaucoup plus délicates : environ 7 en mm. 0,01. Zone marginale large et lisse. Silice robuste. Océan Indien (M. Roux, lavage d’Alques). Zanzibar. Ile Maurice (vases marines). CocconEis Ocuzus Caris J. Brun. PI. XVII, fig. 5. Photog. Van Heurck. Longueur mm. 0,0% à 0,05. Largeur 0,03 à 0,04. Valve supérieure passablement bombée, portant une area sigmoïde cornue aux deux bouts; s'élargissant au centre, TOME XXXI. 3 18 DIATOMÉES. d'un côté en un cône obtus, de l’autre en un espace presque circulaire, muni d’un ocule central et nébuleux (surtout visible à sec). Striation perlée; perles nettes, ovales, distantes et d'égale grosseur. Face inférieure à raphé sigmoïde un peu oblique; Stauros petit. Nœuds des pôles peu visibles et striation médiane peu marquée. Cette espèce est voisine de notre C. Sigmoradians Temp. et Brun (Diat. du Japon 8. 4. a. b.). Santa Monica. Atlantic-City (fossile). Rare. COCCONEIS SPARSIPUNCTATA J. Brun. PI. XVIII, fig. 8. Photog. Van Heurck à $5° et 1290, Longueur mm. 0,05 à 0,09. Largeur 0,04 à 0,07. Valve supérieure largement elipuque, bombée, à surface lisse ou très finement granulée; portant de fortes perles élevées et coniques. Les unes forment un circuit spineux et serré (10 perles en mm. 0,01), d'autres bordent l’area sigmoïde et les autres sont irrégulièrement espacées. La valve inférieure ressemble à celle de notre C. sigmoradians Tp. et Br. (Diat. du Japon 8. 4. a), mais elle est plus bombée et les perles des stries y sont plus nettes el plus distantes. 9 à 10 stries en mm. 0,01. Sendai-Yedo (fossile). Très rare. Cette forme dont nous avons pu trouver de nombreux et de beaux exemplaires, diffère trop de l’espèce précitée pour n’en être qu’une variété (voir Temp. et Brun, Diat. du Japon, page 70). Son aspect général est aussi tout différent; aspect que rend bien la photographie (fig b). COCCONEIS VERRUCOSA J. Brun. PI. 18, fig. 7. Photog. Van Heurck. Longueur mm. 0,050 à 0,065. Largeur 0,035 à 0,050. Valve supérieure elhip- tique, peu bombée, lisse, munie de quelques protubérances plates, verruqueuses, irré- gulièrement placées en une ou deux lignes sur chaque flanc de la valve. A l'intérieur de ces verrues se trouvent 2 rangées de courtes et fines côtes transversales, renflées à leur milieu de manière à former une ligne de perles proéminentes qui s’incurve jusqu'aux pôles. La valve inférieure est munie de stries très délicates, radiantes, DIATOMÉES. 19 incurvées aux pôles et atteignant toutes le raphé. Ces stries sont formées de perles fines, très distantes (quelquefois cette résolution en perles ne peut se voir qu'à l’immer. homogène. Du reste, en général, pour l'étude des Cocconeis ces lentilles sont indispensables). Raphé délicat; nœuds terminaux éloignés de la marge et entourés d’une grande area piriforme. Silice mince et délicate. Les 2 valves très rapprochées. C'est à cette espèce que se rapporte notre dessin (Diat. fossiles du Japon 8. 9). Sendai (fossile). Rare. Océan indien (M. Roux 1889). Assez rare. COCCONEIS VERSICOLOR J. Brun. PI. XVIII, fig. 1. Photog. Van Heurck, Valves planes, elliptiques, très faiblement acuminées. Longueur mm. 0,055 à 0,065. Largeur 0,035 à 0,040. Valve supérieure à côtes fortes, distantes, perlées (mais non segmentées) s’évasant vers la marge. Elles laissent lisse le centre valvaire, de manière à former une large area longitudinale et lancéolée. 5 côtes en 0,01 mm. Valve inférieure à côtes plus délicates, nettement perlées, évasées vers la marge. Elles atteignent le raphé, excepté 2 côtes médianes qui sont interrompues et laissent toujours entre elles un pseudo-stauros. Sendaï (fossile). Sable de la côte du Mogador. Assez rare. Cette jolie et bien distincte espèce, s’offre souvent au triage à sec, avec une belle teinte bleue. Elle ne peut se rapporter ni au Coc. distans, ni au nitida de Gregory (Clyde 9.25 et 26); ni à son pinnata dont la valve inférieure est analogue à celle du pseudo-marginata (V. HK 30.6, 7). Le Coc. costata en diffère aussi grandement, mais ces espèces forment ensemble avec notre Coc. formosa un groupe naturel. COCCONEIS VITREA J. Brun. PL XVIII, fig. 2. Photog. Van Heurck. Valves elliptiques, planes, très rapprochées. Longueur mm. 0,06 à 0,07. Largeur 0,0% à 0,05. Valve supérieure à stries délicates, ponctuées, interrompues, bosselées vers la bordure et formant vers la région médiane deux lignes peu courbées et moni- liformes. Zone marginale toujours finement striée. Stries des pôles parallèles au 20 DIATOMÉES. raphé. Valve inférieure à stries plus délicates, se dédoublant vers la bordure. Raphé et nœuds enveloppés d’une large zone hyaline. Silice mince, fragile. Yedo. Szakal (fossile). Assez rare. CORETHRON COMETA J. Brun. PI. XXI, fig. 10. Photog. O. Müller. Frustule arrondi, sphérique. Diamètre mm. 0,03 à 0,0% avec un canal circulaire, muni d’un côté de longues et fortes arêtes (frondes), cordiformes à leur base, puis aplates et dentées, atteignant jusqu'a 0,12 et 0,15 de longueur et formant un pana- che emboîté dans une gaine siliceuse mince et lisse (connectif). Ce panache rappelle celui de certains Skeletonema. Sendaï (fossile). Rare. Certains débris trouvés dans de la vase de Hong-Kong et de la mer d'Orafuru me semblent y appartenir. Je fais rentrer cette élégante espèce dans le genre créé par Castracane. Les formes qu’il repré- sente (Challenger 21. 3 à 6 et 14, 15) que je possède toutes et que j’ai comparées; puis les espèces dessinées par Van Heurck (Synopsis 83 ter. 5 et 6) me semblent donner avec l’espèce suivante (Cor. pelagicum n.) un groupe bien défini et que je crois sage de maintenir. CORETHRON PELAGICUM J. Brun. PI. XIX, fig. 6. Frustule biconvexe, lenticulaire à convexité peu marquée. Diamètre mm. 0,09 à 0,12. Surface valvaire recouverte de perles éparses et espacées dans la région médiane. Arêtes (frondes), dentées, relativement petites et atteignant une longueur de 0,04 à 0,07 (a) très caduques. Silice pelliculaire, fragile. L’anneau articulé qui porte les arêtes, se disloque facilement et même dans les récoltes non traitées par les acides, les exemplaires sont rarement entiers. Hong-Kong. Java. Samarang (préparations Thum). Mer des Indes. Sydney. Péla- gique et mêlée à des Chætoceros, Rhizosolenia, ele. Semble assez répandue. DIATOMÉES. 21 COSCINODISCUS CRASSUS cum PLACENTA JL Brun. PI. XX, fig. 3. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,18 à 0,20. J’estime que nous avons là une simple forme portant encore l'anneau de dédoublement du connectif; anneau qui se rencontre assez souvent dans les exemplaires du calcaire japonais. La curieuse disposition en double crochet du point de dislocation de cette zone est identique chez tous les exemplaires trouvés. (Voir les caractères de l'espèce, figures 61. 29 et 63. 11 de l’atlas). Le Coscin. aste- roides Truan et Witt (Geremie 3. 2) est une forme voisine. Sendai (fossile). Assez fréquent. Jamaïque (M. Roux 1889). CoscINOD. ENTOLEYON Grun. VAR. DECORATA J. Brun. PI. XX, fig. 4 Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,30 à 0,38. Deux sortes d’alvéoles, comme chez le C. Diorama A. S. (pâles et foncés), ceux du centre en étoile et d'un relief très faible, pâles, ainsi que ceux de la région médiane. Les autres alvéoles augmentent peu à peu de dimen- sion jusqu’à la marge et sont ponctués et frangés (fig. b, vues à 1200). Silice mince, brun fauve à sec. Sendaï. Yedo, abondant. Atlantic-City, très rare. Tient le milieu entre le 63. 10 A.S. forme de lOculus Lridis et l’Entoleyon Grun. 114.3 A.S. Ces deux formes du reste, passent insensiblement de l’une à Pautre ; tant pour l’aspect des alvéoles du centre que pour la ponctuation des alvéoles vers la marge (Collect., n° 3415). Elles peuvent être réunies sans inconvénient et j'ai gardé le nom d’espèce proposé par Grunow. En. tout cas cette variété diffère de l’Oculus Iridis par la ponctuation de ses alvéoles et de lAsteromphalus Ehr. par ses alvéoles qui grossissent du centre à la circonférence. COSCINOD. FULGURALIS J. Brun. PI. XXI, fig. 6. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,25 à 0,32. Alvéoles petits, en rayons ondulés comme dans le Cosc. Diorama À. S. 6%. 2. Ils restent délicats et d’un faible relief jusqu'aux deux tiers 29 DIATOMÉES. du centre à la circonférence. Les alvéoles des rayons sont ponetiformes et carrés vers le centre. Ils deviennent peu à peu hexagones et augmentent régulièrement de dimension jusqu'a la bordure. Un caractère bien distinctif de cette espèce est aussi l'inégalité du relief et de la dimension des alvéoles d’un rayon à l’autre. Ces mêmes rayons se brisent dans le sens de leur longueur, et imitent ainsi les zigzags de l'éclair (ce que montre assez bien notre photographie). Sendai (fossile), abondant. Océan indien (M. Roux., 1889), très rare. Au triage à sec, la valve a un aspect chatoyant particulier et sa silice apparaît brune et mar- brée ; surtout vers les bords. Les exemplaires indiens sont d’une taille plus petite. CosciNOD. HERCULUS J. Brun (SUBVELATUS Grun. VAR.). PI. XXI, fig. 5. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,35 à 0,50, Plus grand et plus robuste que le type 65,9 de l’atlas. Il diffère aussi sensiblement de la forme 62,/6.17 dessinée comme var. du robustus. Sendaï. Yedo. Santa Maria. Rare. CosciNop. (CESTODISCUS) INTERSECTUS J. Brun. PI. XX, fig. 5. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,05 à 0,06. Perles diminuant de dimension du centre au bord. Une area médiane plus ou moins développée. Le bord de la valve s’abaisse rapide- ment ; il est strié et le reste porte à chaque rayon un trait dû à l'absence de perles. Le reste de la surface est plan. Les faisceaux sont rayonnants, mais les perles qui les composent y sont disposées en lignes parallèles. Silice d’aspect jaune fauve à sec. Sendai. Yedo. Rare. Cette espèce ne cadre ni avec le Cos. tuberculatus Grev. (57. 40 à 42 À.S.) ni avec son symime- tricus, ni avec le Payeri Grun. (Fr. Jos. Ld. C. 12, 13. C’est le. Cestodiscus Japonicus Cleve (Thum, n° 6222) qui s’en rapproche le plus, mais qui en diffère par le petit nombre de ses faisceaux; par ses perles d’égales dimensions et par l’absence d’area. Voir le C. gemmifer Castr. 2,7 et 7,7. DIATOMÉES. 23 COSCINOD. OBSCURUS À. S. VAR. FLORALIS J. Brun. PI. XX, fig. 2. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,15 à 0,18. Chez cette belle variété les alvéoles sont plus grands que dans le type et chacun d'eux porte une bordure en fleuron. Les points qui ter- minent les demi-rayons fermés et dont parle Ad. Schmidt 61.76 de l’atlas, sont ici très gros. Du reste dans la photographie que donne le Synopsis de Van Heurek 129. 4, ces points ne sont pas distincts. Ils peuvent donc manquer. Yedo. Sendaï (fossile). Rare. COTYLEDON (novum genus.). J'ai cru devoir grouper en un genre spécial ces formes dont la valve plus ou moins circulaire porte une crête élevée et irrégulièrement plissée: formes que je n'ai pu réunir ni aux Mastogonia, ni aux Stephanogonia, ni à certaines Mélosirées déjà nom- mées. Leur place dans la classification est, pour le moment difficile à fixer. Il faut attendre qu'on ail trouvé d’autres types analogues. Les trois figures suivantes pour- ront au moins servir de points de repère. COTYLEDON CIRCULARIS J. Brun. PL. XL fig. 5. Diamètre mm. 0,08 à 0,10. Valve presque circulaire. Crête très élevée et crénelée; de là au centre, quelques stries radiantes, formées de perles fines et très distantes. En dehors de la crête, la valve est lisse et porte deux encoches comme certains Pseudostic- lodiscus (A. S. 74.28 à 30. Voir aussi la fig. 151.42 A. S. qui me parait devoir appartenir au même groupe, de même que le Triceratium labyrinthaceum de Greville (1861, Q. J. 8. 12.) Yedo. Onanino. Otago. Très rare, 24 DIATOMÉES. COTYLEDON CLYPEOLUS J. Brun. PI. XI, fig. 4. Diamètre mm. 0,07 à 0,10. Valve en bouclier (quelquefois presque ronde), plane au centre et voütée lout autour. Crête peu élevée, linéaire, formant un cercle irrégu- lier avec embranchements diversement courbés. Le reste de la valve porte des perles disséminées, Pas de couleur appréciable, même à sec. Kusnetzk (fossile). Derbent (vas goudronneuse, récolte Tschestoff). Rare. COTYLEDON (CYCLOTELLA ?) CORONALIS J. Brun. PI. XI, fig. 3. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0.045 à 0,075. Valve circulaire. Crête très élevée, irrégulièrement plissée. Tout le centre valvaire est légèrement bombé et finement strié. Stries radiantes, élargies vers la crête. Zone marginale ponetuée, munie d’arêtes incurvées (prolon- gements de la créte). Silice fauve à sec. Yedo. Pôplein. Springfield. Très rare. CYCLOTELLA CASTRACANI J. Brun. PI. XXII, fig. 9. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,030 à 0,45. Valve presque plane, à ponctuation disséminée. La bordure porte une série de grosses perles prolongées en courtes côtes et une fine striation intercostale. Oamaru. Yedo (fossile). Rare. J’ai aussi rencontré dans les espèces fossiles de Oamaru et de Hongrie, use espèce voisine, dessi- née par Pantocseck sous le nom de Melosira cincta (30. 306). Elle montre une disposition tout autre des perles et des stries marginales. DIATOMÉES. 25 CYMATOPLEURA COCHLEA J. Brun. PI. XXII, fig. 5. F. V. en ellipse régulière. Longueur mm. 0,12 à 0,15. Largeur 0,055 à 0,065, bordée de perles plates et courbée en long et en large; traversée par 5 à 8 côtes (dépressions) larges, ondulant en zigzag le long de la valve et s’arrondissant vers les bouts. Surface valvaire finement ponctuée. Les stries transversales peu visibles. Cabenda (Afrique occidentale). Port de New-York. Port-au-Prince. Peu rare. DENTICULA VAN HEURCKI J. Brun. PI. XII, fig. 8 et XIV, fig. 10. Photog. Van Heurck. Longueur mm. 0,09 à 0,11. F VW. lancéolée, très allongée. Stries segmentées (14 en 0,01) à perles distinctes, F. C. bacillaire. Cette grande espèce est voisine de la D. elegans Kütz qui est plus trapue et trois fois plus petite. Java (Eau douce à 2000 m.) abondante et mêlée au Gomphonema Sagiüta Schum. DiryzuM (LITHODESMIUM) SEGMENTALE J. Brun. PI. XIV, fig. 2, a, b. Photog. Van Heurck. Je range provisoirement cette forme singulière dans le genre Ditylum avec lequel elle à le plus de ressemblance. Diamètre du triangle mm. 0,10. Segmentation double; l’une superficielle et élevée le long des flancs; l’autre profonde et transversale à la base des cônes. Ponctuation perlée éparse, avec une fine striation oblique et convergente vers les arêtes des bouts. Voir le Tricer. cuneatum A. S. 198,13. Sendaï (fossile). Très rare (D' Gray de Londres). ENTOGONIA CONSPICUA GTrev. VAR. TRIGEMMA J. Brun. PI. XI, fig. 6. Photog. O. Müller. Diffère du type dessiné par Greville (1863, Q. J. 10.23) par sa forme arrondie, TOME XXXI. n 26 DIATOMÉES. ses cavités cordiformes, ses grosses perles centrales et sa marge très épaisse. Dia- mètre mm. 0,06. Calcaire de Yedo. Très rare (trouvé 1 seul exemplaire). ENTOGONIA FURCATA J. Brun (VARIEGATA Grev. VaR.). PI. XI, fig. 7. Photog. O. Müller. Tient le milieu entre les « Ent. variegata et gratiosa » de Greville (1861, Q. J. 10.22,13,14) et porte un triangle ponctué sous-jacent comme l’Ent. Abercrombieana Diamètre mm. 0,10. Springfield. Très rare. EuQpbiA (HEMIDISCUS) CAPILLARIS J. Brun. PI. XVII fig. 4. Photog: 0. Müller. Très grande. Longueur mm. 0,40 à 0,75. Largeur 0,20 à 0,40. F. V. demi-ar- culaire à angles peu arrondis. Striation fine, nette, toujours incurvée en plis ondulés (comme une chevelure) autour d’une area ronde et centrale. Toute une série de nodules prolongés en petites stries distinctes, occupe la bordure rectiligne. Silice cou- leur fauve foncée à sec. Port de Samarang et baie des Hong-Kong {pélagique). Challenger (sondage). Sydney (vase du port). Mer des Indes (lavage d’ Algues). Semble assez répandue. EUODIA INORNATA Castr. VAR. CURVIROTUNDA Temp. et Brun. PI. XVIL fig. 3. Photog. O. Müller. Non dessinée aux « Diat. fossiles du Japon » (voir page 71). Longueur mm. 0,20 à 0,40. Largeur 0,07 à 0,12 et 10 à 13 stries en 0,01 comme chez le type (Challenger 12. 1) dont elle diffère par sa grandeur et ses deux bouts beaucoup plus arrondis. Sendai. Yedo. Assez fréquente. vo ét ti St Lame 25 a. Lo 1 DIATOMÉES. EUPODISCUS SCABER Grev. VAR. HEL10piscus J. Brun. PI. XVII, fig. 1. Photog. O. Müller. Diffère passablement du type dessiné par Greville (1864, M. J. 10.7). Son disque marginal porte des tubes intrasiliceux tronqués, qui lui donnent un aspect crénelé. Ses ocules sont plus développés et peu saillants au-dessus de la valve. La silice de celte forme est aussi plus épaisse et plus foncée de teinte que celle de Barbados. Sendai. Très rare. La Biddulphia Johnsoniana (Grev. 1865, M. J. 2.14, 15) s’en rapproche par ses tubuli, mais s’en éloigne par la disposition radiante de la ponctuation sur les bords. Le Cerataulus marginatus (Gr. et St. Oamaru 11.21) a aussi une large zone marginale, mais sa ponctuation est toute radiante. Ces figures montrent que les trois genres passent insensiblement de lun à l’autre. FENESTRELLA CONVEXA J. Brun. PI. XIX, fig. 7. Diamètre mm. 0,10 à 0,12. Valve très bombée, presque demi-sphérique, recouverte d’une fine ponctuation perlée. Perles rares vers le centre, serrées vers les bords de la valve. Elles forment quelques lignes qui convergent vers les deux area. Près de la périphérie se remarquent quelques très petites area allongées, radiantes peu dis- tinctes. Silice d'aspect fauve. Oamaru. Cave-Valley. Yedo (fossile). Très rare. FENESTRELLA GLORIOSA J. Brun. PI. XIX, fig. 8. Diamètre mm. 0,13 à 0,16. Valve bombée. Ponctuation perlée. Perles distantes, augmentant de dimension du centre au bord ; disposées en lignes courbes qui con- vergent les unes vers le centre, les autres vers les deux area. Courtes côtes marginales formant bordure, finement et transversalement striées. Silice d'aspect incolore. Yedo. Oamaru-calcaire (fossile). Très rare. 28 DIATOMÉES. FRAGILARIA PLIOCENA J. Brun. PI. XVIL fig. 7 et PI. XIV, fig. 7. Photog. Van Heurck. F. V. elliptico-lancéolée à terminaisons arrondies. Longueur mm. 0,30 à 0,045. Largeur 0,010 à 0,0,12. Stries transversales, parallèles : 10 en 0,01. L’immersion homogène montre entre elles une double rangée de points en zigzags adhérents aux stries. F. C. bacillaire à extrémités obtuses et zone médiane longitudinale lisse. Sendai (fossile). Assez rare. La Fragilaria antarctica de Castracane (Challenger 25. 12) est une espèce voisine plus grande et sans perles marginales terminant chaque strie. L’inter-ponctuation y est indépendante des stries et l'aspect général de la valve est fort différent. GOMPHONEMA CYMBELLA J. Brun. PL: XIX, fig. 2. Longueur mm. 0,050 à 0,065. F. V. peu conique et peu courbée, cymbelliforme, asymétrique par sa courbure et portant un point isolé du côté concave. F. C. peu courbée : nodule placé du côté de la face concave. 6 à 7 stries subparallèles en 0,01. Olukonda (Afrique sud, récolte D' Schinz). Cap Horn et embouchure du Rio de la Plata (lavages d’Alques, Max. Roux). Rare et toujours mêlée à des Cocconeis. GONIOTHECIUM DECORATUM J. Brun. PI. XIL fig. 6. Longueur mm. 0,09 à 0,12. F. V. allongée fusiforme. Cônes terminaux obtus. Largeur 0,016 à 0,022. Vue du côté dorsal elle montre 4 à 6 dépressions rectili- gnes, transversales (et non rondes comme dans l’Odontella) dont deux médianes plus accentuées que les autres. Surface valvaire ponctuée et recouverte de papilles en écailles ou lamellaires d’un bel aspect. F. C. plano-convexe, portant des perles éparses vers la courbure et une rangée de courtes stries vers l’autre face, Oamaru, assez fréquent. Pôplein, rare, DIATOMÉES. 29 Dans leur beau travail sur le dépôt de Oamaru M'S Grove et Sturt disent page 9 le G. Odontella et ses variétés y abondent. Les figures citées par eux savoir : Prit. 6. 29, a, b, et Bright, Q. J, 7, 47, 48 s’éloignent trop du type actuel pour qu’il en soit une simple variété. Il en est de même de la variété dessinée 105. 11, 12 dans le synopsis de Van Heurck. GONIOTHECIUM VITRIPONS J. Brun. PI. XII, fig. 5. Longueur mm. 0,06 à 0,08. F. V. elliptique ovale, cônes terminaux aigus. Deux fortes cloisons ondulées la traversent longitudinalement. Sa F. C. porte une rangée de courtes stries vers la ligne de suture et un petit dôme surmonté d’une crête du côté opposé. Espèce très distincte. Sysran-Simbirsk (fossile). Très rare. Derbent (masse goudronneuse). Assez fréquente. GRAMMATOPHORA ARCUS J. Brun. PI. XIT, fig. 4 à, b, dessin —c, d. Photog. O. Müller. Longueur mm. 0,10 à 0,12. F. C. arquée à extrémités un peu capitulées. Largeur 0,008 à 0,010. Stries transversales, fines, serrées : 16 en 0,01. Pseudoraphé invisi- ble. F. C. allongée (aussi un peu courbée). Fausses cloisons avec cinq ondulations (rarement quatre) ne se terminant pas par un crochet. Ligne longitudinale de suture lisse. Sendaiï. Rare. La Gr. arcuata Ehr. est plus trapue, à stries plus fortes et avec les fausses cloisons toujours terminées en crochets. Voir le type (Grunow. Verh. 8.7) et la var. arctica Cleve (Cleve et Müller, n° 294). GKAMMATOPHORA MONILIFERA fp. et Br. VAR. LINEARIS J. Br. PI. XIII, fig. 2. Photog. O. Müller. Diffère du type « Diat. fossiles du Japon, PI. 7, fig. 9, » par sa valve allongée et 30 DIATOMÉES. presque linéaire. Ses dilatations terminales et centrales y sont peu accentuées et font la transition à notre Gr. tabellaris. GRAMMATOPHORA MORONIENSIS Grev. VAR. JAPONICA J. Pr. PI. XIII, fig. 3. Bien que le dessin de Greville (1863, Q. J., 9.5) ne représente pas l'aspect bombé du centre du connectif et bien qu'il n’ait pas dessiné la F. V. de cette espèce de Moron; j'estime que cette forme japonaise fossile doit lui être réunie. Dimensions plus grandes. Longueur mm. 0,08 à 0,12. Stries très nettement perlées : 7 en 0,01. Double bosselure ventrale à la valve et raphé toujours bien distinet. Sendai. Rare. GRAMMATOPHORA TABELLARIS J. Brun. PI. XIII, fig. 1. Photog. O. Müller. Longueur mm. 0,10 à 0,20. F. V. longuement linéaire. Dilatations de la région centrale et des bouts, nulles ou très peu marquées. Largeur 0,006 à 0,008. Stries per- lées ; 11 à 12 en 0,01. Pseudo-raphé peu visible. F. C. large, plane, lisse, à doubles fausses cloisons. Cloisons des bords étroites et inclinées, ayant la demi-longueur des autres, qui sont courbées à leur base et se prolongent ensuite en baguettes larges et rectilignes. Entre ces cloisons s’allongent, en lignes droites, des rangées de perles : 10 à 11 en 0,01. L'aspect de cette espèce et ses caractères distinctifs ne permettent guère de la confondre avec d’autres, bien que la F. V. ne se présente que très rarement au (riage, à cause de la forme lamellaire du frustule. Sendai. Yedo. Rare. HEMIAULUS APPLANATUS J. Brun. PI. XXII, fig. 8. Photog. O0. Müller. Longueur mm. 0,03 à 0,05. Largeur 0,015 à 0,025. F. V. presque plane, ellip- DIATOMÉES. 31 tique. Flancs de l’ellipse un peu déprimé d’un côté et portant de l’autre une dent latérale au milieu de la courbure, Ponctuation nette à stries peu radiantes et formées de perles assez distantes, laissant 2 ou 4 area en demi-lune. Mucron bipartite. F. C. rubanée s’élevant jusqu'au mucron par une courbe régulière. Espèce voisine du H. bipons Ehr. (V. Hk. 103. 6 à 9). Sysran-Simbirsk. Yedo. Très rare. HEMIAULUS CAVERNA J. Brun. PI. XII, fig. 7. Longueur mm. 0,09 à O,11. F. V. hexagone à courbures obiuses. Largeur 0,040 à 0,055. Une grande excavation carrée occupe tout le centre d’où s'élève un cône à base ovale et couvert de papilles. Terminaisons ({ubuli) rondes à bordure cordiforme, enveloppée également de papilles et de perles irrégulières. Æ. C. avec deux larges et fortes encaches correspondant aux flancs du cône central. Mucrons larges, élevés, tron- qués obliquement. Silice épaisse. ; Kusnetzk. Rare. HYDROSILICON (novum genus). Valve lamellaire (quelquefois panduriforme), portant en travers et en long, un speudo-raphé à bifurcations simples ou doubles vers les courbures extrêmes de la valve. Bordure épaissie, rubanée, recouverte d’une rangée de grosses perles. Striation ayant pour centres de rayonnement, les axes de croisement des raphés. HyprosiLICON Mirra J. Brun. PI. XXI, fig. 8. Photog. O. Müller. F. V. Longueur 0,18 à 0,22. Largeur 0,09 presque plane. Striation fine, neite, s’arrondissant aux bouts des raphés. Bordure perlée. 13 à 14 stries en 0,01. 32 DIATOMÉES. King's Georges Sund /sondage). Port-au-Prince (lavages d’Alques). Assez fré- quente. Deux espèces viennent actuellement se ranger dans ce genre. Ce sont l’espèce précitée et celle de O’Meara (Am. rimosa. Iles Seychelles M. J. 3. 1) à stries très écartées et qui ne peut appartenir au genre Amphiprora. La figure 52.8, A.S. Cp. furcatus est une curieuse espèce qui semble faire transition et rapprocher ce genre des Campylodiscus et des Surirella. NAVICULA (ALLOÏONEIS) AMPHORA J. Brun. PI. XV, fig. 3. Photog. O. Müller — d. Dessin. F. V. plano-convexe. Longueur mm. 0,09 à 0,14. Stries très peu convergentes, formées de fortes perles ovoides, allongées, ayant l'aspect de nodosités successives (comme dans la Nav. aspera), 6 en 0,01. Du côté plan de la valve les stries touchent le raphé. Du côté convexe elles laissent deux grandes area régulièrement arquées. .F, C. linéaire, s’atténuant latéralement en bec oblique à chaque bout (d). Raphé pro- fondément incurvé. vers le nœud central. Port-au-Prince (lavage d’ Algues). King's Georges Sund (sondage). Rare. Si avec Schumann et Cleve on admet le groupe des Alloïoneis, cette forme-ci en est le type. Voir Schumann. Tatra, page 72. Nav. alternans et 1862, Preus. Diat.9. 50 Nav. dispar et Cleve 1878, Arch. ind. 2.12, Al. Kurzii qui est la forme la plus voisine de cette curieuse et bien distincte espèce. NAVICULA (DiIPLONEIS Cleve) BAsILIcA J. Brun. PI. XV, fig. 14. Photog. O. Müller. F. V. Elliptique, peu voûtée. Longueur mm. 0,08 à 0,11. Largeur 0,04 à 0,05. Côtes interrompues du raphé à la marge. # en 0.01. Elles apparaissent à l'immersion homogène formées de perles distantes, recouvertes de plissures ondulées qui les dominent comme une sorte de toiture. Yedo. Sendaï. Assez fréquente. Les Nav. Smithi Breb. et gemmata Grun. sont des espèces affines du même groupe Diploneis. DIATOMÉES. 33 NavicuLA BRoNi J. Brun. PI. XVI. fig. 4. F, V. Elliptique ovale. Longueur 0,06 à 0,08. Stries semblables à celles de la Nav. aspera, interrompues par plusieurs lignes longitudinales, infléchies et plus conver- gentes près du raphé qu'aux flancs de la valve et laissant un stauros central en forme d’oriflamme. Nossi-bé. Zanzibar (sondages). Huîtres du Japon. Mer des Indes (lavages d’Al- ques). Assez répandue, mais en exemplaires isolés. NAVICULA CARDINALIS Ehr. var. AFRICANA J. Brun. PI. XVI, fig. 9. Photog. O. Müller. Diffère du type par sa taille beaucoup plus petite. Longueur mm. 0,10 à 0,12 et par ses côtes plus serrées, 6 à 7 en 0,01. Silice forte. Lac d’Ombika (Afrique sud-ouest) sur des charas. Récolte D" Schinz, 1890. Maine U.S. et Marais d’Arzila (côte du Mogador). Cette forme passe insensiblement à la Nav. Cardinaliculus de Cleve qui n’en diffère que par ses flancs rectilignes et qui n’est elle-même qu’une variété très petite de sa grande et belle Nav. Épis- copalis (Cleve, Lae de Ladoga, 1890). NAVICULA CIRCUMNODOSA J. Brun. PL XVI, fig. 2. F. V. elliptique à flancs comprimés. Longueur mm. 0,10 à 8,11. Largeur 0,030 à 0,033. Côtes deux fois interrompues et terminées chacune par une perle bien dis- tincte et assez éloignée de la marge. Marge lisse. Raphé large, turgide et arrondi vers le nœud central qui est très prononcé et fortement teinté par un épaississement de la silice. Espèce très distinete. Silice robuste. Sendaï. Très rare. TOME XXXI. D € 34 DIATOMÉES. Comme espèces affines on peut citer la Nav. mediterranea Grun. (A. $S. arct. diat. Z. 10) et la Zehenteriü (Pant. 14. 118, qui porte des côtes à la marge. Voir aussi l'Æudoxia (A. $., 8. 40). NAVICULA FLUITANS J. Brun. PI. XV, fig. 18. Photog. O. Müller. F. V. elliptiquo-lancéolée. Longueur mm. 0,1% à 0,16. Largeur 0,05 à 0,06. Stries perlées, moniliformes, peu convergentes, interrompues à une bosselure médiane longitudinale, large. Celle-ci se prolonge jusqu'aux extrémités comme dans la carini- fera Grun. (A. S. 2. 1. 2) (Ce que montre bien la fig. b). 9 stries en 0,01. Un petit stauros autour du nœud central. Nœuds terminaux en crochets. Samoa. Ile Maurice. Cabenda (Afrique occidentale). Rare. NAVICULA GALEA J. Brun. PI. XVI, fig: 7. F, V. elliptico-arrondie et bombée. Les bouts prolongés en carène et rostrés. Longueur 0,060 à 0,075. Largeur 0,030 à 0,035. Stries (côtes) finement plissées transversalement : 7 à 8 en 0,01. Comme dans la Nav. Sigma, une rangée de côtes accompagne tout le bord, et deux autres rangées bordent le raphé et s'élèvent avec lui beaucoup au-dessus du reste de la valve. Un stauros médian. F. C. large à raphé incurvé vers le centre et nœuds terminaux en crochets. Naples {Récolte Penard). Palerme. Tanger. Arzila. Assez répandue; mais à rares exemplaires. NAVICULA GLORIOSA J. Brun. PI. XV, fig. 8. Photog. O. Müller. F. V. elliptico-lancéolée, peu bombée, avec une faible dépression latérale. Lon- gueur mm. 0,15 à 0,20. Largeur 0,060 à 0,075. Côtes fortes, larges, formées d’une DIATOMÉES. 35 double rangée de perles en zigzag; interrompues avant le raphé et lisses jusqu’à une lignée de perles très grosses et lumineuses qui accompagnent les sillons du raphé. Silice épaisse et robuste. La var. énflata (fig. 12) à un plus grand étranglement central, d’où résulte une plus grande courbure des flancs. Sa taille est aussi plus petite : moyenne 0,12. Algues de la mer des Sargasses (récolte E. Mauler). Vase de Port-au-Prince (récolte Max. Roux, 1890). Mjillones (fossile). Rare. NAVICULA LUXURIOSA Grev. var. CUNEATA J. Brun. PI. XVI, fig. 8. Diffère du type de Greville (1862, M. J. 1. 10. 11) par la zone hyaline entre la marge et les stries; puis par la forme nettement conique de ses deux bouts. Holothuries du Japon. Rare. NavicuLA MAULERI J. Brun. PL. XV, fig. 7. Cette espèce que je n'avais trouvée que dans l’eau douce des grands lacs de la Suisse, est peut-être une espèce saharienne qui s’est acclimatée chez nous, amenée par les violents coups de fœbhn qui nous viennent du sud (voir Déat. des Alpes et du Jura, 1880, p. 77, fig. 1. 18). Valve du grand Schot-Melr’hir. (Sahara, eau salée). Abondante. NAVICULA (ALLOÏONEIS) MEDITERRANEA Cleve el Brun. PL. XV, fig 11 F. V. fusiforme à terminaisons coniques acuminées. Longueur mm. 0,09 à O,11. Côtes interrompues vers le bord, ce qui donne à la marge un aspect crénelé: 3 à # en 0,01 ; très finement plissées en travers. Raphé arqué portant obliquement (d’un seul 36 DIATOMÉES. côté) le nœud central; nœuds terminaux en carène. Æ. C. Côtes interrompues tout le long, ou vers les bouts seulement. Nœuds en crochets terminant la valve. Naples (E. Penard, 1887). Marseille. Sydney. Assez rare. J’avais d’abord considéré cette forme comme une variété de la Nav. impressa Lager. (A.S., 46. 32) maïs Cleve à qui je l’ai soumise la tient pour une espèce nouvelle et je me range à son autorité. La Naw. mediterranea Grun. (A. S., nord diat. 2. 10 doit être rapprochée à la Nav. Eudoxia A. $., 8.40.) NAVICULA (ALLOÏONEIS) MONODON J. Brun. PI. XVI, fig. 8. a. Photog. O. Müller. F. V. allongée, lancéolée; longueur mm. 0,06 à 0,09. Stries plus rapprochées du raphé d’un côté que de l’autre, 6 en 0,01. Nœud médian elliptique très gros; nœuds des bouts en carène. F. C. large, à stries segmentées. Raphé très distinct, en saillie et faisant bordure. Nœud central, en forme de volcan; évasé, conique proéminent et muni d’un large canal. Aux triages c’est la F. C. qui se montre le plus souvent. Sendai. Yedo. Très rare. NAVICULA PEDALIS J. Brun. PI. XVI, fig. 10. Photog. Van Heurck. F. V. bilancéolée à terminaisons obtuses. Longueur mm. 0,17 à 0,21. Côtes courtes; les unes bordent éntérieurement la marge; les autres bordent extérieurement les sillons latéraux du raphé; 8 à 9 en 0,01. Le reste de la surface est recouvert d'une ponctuation perlée. Raphé bordé de deux larges sillons rectilignes dans toute la région centrale et rapprochés vers les bouts. Belle espèce constante dans sa forme. C’est avec la Nav. demta À. S. 69. 34 qu'elle a le plus d’analogie. Santa Monica (masse flottante trouvée sur le Pacifique). Santa Maria. Trés rare. DIATOMÉES. 37 NAViICULA PERAGALL J. Brun. PI. XVI, fig. 12. a. b. Photog. O. Müller. F. V. lancéolée à terminaisons en carène et rostrées. Longueur mm. 0,08 à 0,11. Largeur 0,025 à 0,030. Stries (côtes) formées de grosses perles distantes et carrées, s’allongeant près de la marge et laissant an centre une large area; 7 en 0,01. Villefranche (Peragallo). Naples. Pirée d'Athènes. Assez rare. Ce doit être cette espèce dont parle Peragallo (Diat. de Villefranche, page 52, dessinée 3, 26) comme var. : de la superimposita, maïs avec un ?, n’en n’ayant trouvé qu'un seul spécimen. Ainsi que moi, Cleve à qui j’ai soumis mes exemplaires a été d’avis que c’était une espèce nouvelle. Qu'il me soit donc permis de la dédier à notre ami Mr le capitaine Peragallo, ce consciencieux et habile Diatomiste qui le premier nous l’a fait connaître et à qui nous devons la récente et utile monogra- phie des Pleurosigma. NAVICULA PERIPUNCTATA J. Brun. PI. XVI, fig. 11. F, V. à & bosselures ; terminaisons en capitules arrondis. Longueur mm. 0,08 à 0,10. Une bordure de fortes perles accompagne la marge jusqu'aux capitules où elles se transforment en stries. Raphé à crochets vers le nœud central. Le reste de la valve est lisse. Crane-Pund. Cabenda. Eau saumätre. Rare. J'avais d’abord pensé la rapporter à la Nav. formica Ehr. (microg. 4. 3. 8) comme variété, mais Rabenhorst dit page 208 : « Striis transversis subtiliter punctatis, leniter convergentibus, lineam mediam subattingentibus; nodulo centrali oblungo, area parva hyalina cincto. » Et il ajoute « Spe- cimina nostra optime cum icone laudata Ehr. conveniunt. » C’est donc une autre espèce. NAVICULA POLITA J. Brun. PI, XV, fig. 1. Photog. O. Müller. F. V. fusiforme, évasée, à compression centrale. Longueur mm. 0,15. Côtes lisses, 38 DIATOMÉES. courbées vers le milieu de leur parcours du raphé à la marge et en quart de cercle autour du nœud médian; environ # en 0,01. Surface intercostale lisse. Silice robuste. Vase de Tamatave. Nossi-bé. Ile Maurice. Lavages d’Mgués de Zanzibar. Rare. NAVICULA POLYGONA J. Brun. PI. XV, fig. 9. Photog. O. Müller. F. V. en octogone allongé, très voûtée. Longueur mm. 0,12 à 9,15. Largeur 0,035 à 0,050. Stries très finement perlées, parallèles, équidistantes : 17 à 18 transver- sales en 0,01. Les lignes longitudinales peu visibles. Un stauros médian, large, bien net et très enfoncé, n'atteignant pas les bords de la valve. Des bords de ce stauros à là fnarge, la valve s’abaisse rapidement. Silicé épaisse et robuste. Sendaï. Très rare. Cette remarquable espèce vient se ranger dans le groupe des Pseudoamphiprora créé par Cleve (1881. Nev. Diatoms, page 13). Sa Nav. arctica se trouve aussi dans ce calcaire. NAVICULA (ALLOÏONEIS) SCALARIFER J. Brun. PI. XV, fig. 4. F. V. très allongée et en carène. Longueur mm. 0,085 à 0,100. Largeur 0,010 à 0,012. Raphé arqué. Stries (côtes) plus rapprochées du raphé d’un côté que de l’autre. F. C. à double rangée de côtes presque parallèles, finement plissées transver- salement : # à5 en 0,01. Raphé incurvé vers le centre, nœuds terminaux en crochets. Sérnidai (fossile). Rare. NAVICULA SCHINZH J. Brun. PL. XVL, fig 1. Longueur mm. 0,1% à 0,17. F. V. bacillaire, ou légèrement dilatée au centre. Stries délicates et très fines; 16 à 18 en 0,01. Raphé bordé de deux sillons hyalins DIATOMÉES. 39 bien visibles et un peu courbés. Nœuds des bouts entourés d’une large area arrondie. Stauros central à bordure nette. Silice mince et délicate. Espèce très distincte. Lacs d'Olukonda et d'Ombika (Afrique sud-ouest) sur Charas. Récolte D' Schinz,. 1890. NAVICULA SCOPULORUM Breb. var. PERLONGA J. Brun. PI. XV, fig. 2, a. dessin — b. Photog. O. Müller. Diffère du type de Brebisson (Donkin 9. 9) par l’allongement de sa valve. (Lon- gueur 0,30 à 0,40. Largeur 0,005 à 0,006) et la finesse de ses stries (18 à 20 en 0,01). Nœuds terminaux en épines, d’aspect particulier. Port d'Alger. Naples. Côte du Mogador. Rare. NAvicuLA SIGMA J. Brun. PI. XVI, fig. 5. b. dessin. -— a. Photog. Van Heurck. F. V. sigmoïde à deux étages. Longueur mm. 0,12 à 0,17. Largeur 0,030 à 0,035. Raphé sigmoïde formant avec les côtes qui l’accompagent une couche qui domine les flanes. Côtes finement plissées en travers, distantes (5 en 0,10), interrom- pues de manière à donner un stauros central et à former comme une valve supére, appliquée sur une valve snfére. F. C. (b) très large; raphé incurvé vers le centre et nœuds terminaux en crochets. Naples (lavages d’Alques, Penard, 1887). Messine. Pirée d'Athènes. Assez rare. NAVICULA (ALLOÏONEIS) SIMIÆVULTUS J. Brun. PI. XVI, fig. 13. — d. Photog. Van Heurck. F. V. elliptique (légèrement carrée) ; presque plane. Longueur 0,05 à 0,06. Lar- geur 0,024 à 0,030. Côtes transversalement plissées, d’inégale longueur sur les deux flancs ; 5 en 0,01. Tout l’espace intercostal est lisse et en forme de losange. Le 40 DIATOMÉES. raphé partage inégalement la valve. Nœuds terminaux éloignés de la marge. Nœud cenb'al bordé de deux nucléus dus à l’épaississement de la silice et surtout visibles à see à un faible grossissement. | Sendai. Très rare. La Nav. dispar (Schum. Preus diat. 9. 50) et la Nav. St Thomæ (Cleve 1878, Arch. ind. 1. 4) sont des espèces affines. NAVICULA SPATHULA J. Brun. PI. XV, fig. 10. F. V. bacillaire, plane, à flancs parallèles et terminaisons coniques. Longueur 0,15 à 0,16. Largeur 0,012. Stries parallèles excepté vers les bouts, très finement granulées ; interrompues avant la marge où elles sont remplacées par une lignée de perles. 11 en 0,01. Sendai. Très rare. Appartient à la tribu des Johnsoniées (V. HK, page 72). Voir Nav. Jéjuna (A. S., 46.76) et John- sonii (V. HK 6. 28). NAVICULA SUPERGRADATA J. Brun. PI. XV, fig. 6. Photog. O. Müller. F. V. bacillaire, à terminaisons coniques obtuses. Longueur mm. 0,01 à 0,13. Largeur O,01# à 0,017. Une quadruple rangée de côtes en virgules la recouvre. 5 à 6 côtes en 0,01. Celles des deux rangées médianes donnent un plateau passablement plus élevé que les flancs. Raphé doublement incurvé. Nœuds terminaux grands. Port d'Alger. Bosphore. Naples. Rare. La description que Grunow donne de sa Nav. Zanardiana (page 525, fig. 1.12) ne coïncide ni pour le raphé, ni pour la dimension, ni pour les côtes et la Nav. blanda (A.S$., arct. diat., 2.27) a les côtes finement plissées et toutes sur le même plan. DIATOMÉES. A1 NavicuLaA THorax J. Brun. PI. XVL, fig. 6. F. V. elliptique, ventrue; terminaisons larges, un peu capitulées. Longueur mm. 0,05 à 0,09. Stries convergentes vers le centre (6 en 0,01) et vers les nœuds des bouts (9 en 0,01): lisses. _ Rade de Yokohama (vivante). Lignite de Sendaï (fossile). Assez abondante. A la fois marine et d’eau douce. Appartient à la section des Pinnulariées. NAVICULA (ALLOÏONEIS) VITRISCALA J. Brun. PI. XV, fig. 5. F. V. très allongée, fusiforme, à terminaisons prolongées, aiguës. Longueur mm. 0,20 à 0,22. Largeur 0,015 à 0,022. Stries (côtes) segmentées, à perles sépa- rées et finement plissées en travers. Raphé à double courbure. Nœuds terminaux en carène. Du reste cette face ne s'offre presque jamais aux triages à cause de l’aplatissement des F. C. qui rendent le frustule lamellaire. La Æ. C. (la seule ordi- nairement visible) large, rectiligne, portant une rangée de côtes parallèles près du connectif, Côtes très finement plissées; #4 en 0,01; se transformant sur le reste de la valve en une ponctuation éparse, formée de perles aplaties, striées et plus ou moins allongées. Un ocule s’aperçoit près de chaque nœud terminal. Sendaï. Très rare. PLEUROSIGMA PERAGALL: J. Brun. PI. XX, fig. 6. Photog. 0. Müller. Voir page 9 « monographie des Pleurosigma » la description de cette espèce par H. Peragallo (N° #4 du « Diatomiste, » mars 1891, PI. IL, fig. 20). TOME XXXI. 6 42 DIATOMÉES. RADioPaLMA {Novum genus). Frustule pelliculaire à circuit orbiculaire plus ou moins régulier. Côtes linéaires se dirigeant des bords vers le centre, de grandeurs inégales et souvent dichotomes. Sur- face ponctuée ou striée. RADIOPALMA DICHOTOMA J. Brun. PI. XVIL, fig. 6, a, b. Photog. Van Heurck. Diamètre mm. 0.08 à 0,09. F. V. presque plane. Circuit marginal irrégulièrement ondulé. Côtes nombreuses : celles des bords courtes ; les autres s’allongent jusqu’au- près du centre et sont dichotomes. Striation en Pleurosigma. Silice très mince et fragile. Exemplaires souvent agglomérés comme des feuillets superposés. Moron (fossile). Rare. Cette espèce ne peut se ranger exactement dans aucun des genres déjà décrits, surtout à cause de sa striation intercostale. Parmi les types déjà connus, je citerai les Stictodiscus Crozierii Kitton (1878, R. M. S. 38.2), St. Kittonianus Grev. (A. $S. 74. 16, 18), St. morsianus (A. S. 74.19, 20) et les figures de l’atlas 74.24 et 25, nommées Pseudostictodiseus. Ces espèces forment avec celle de Moron, un groupe naturel qui ne me semble pas (à cause de la présence et de la direction courbée des côtes lisses) devoir appartenir au genre Stietodiscus. J’ai trouvé dans la vase de l’embouchure du Rio de la Plata (Récolte Max. Roux) et dans les préparations de Thum 2460 et 2462 (récoltes pélagiques) des débris d'une forme analogue que je nai pu reconstituer en entier et déterminer. Voir aussi la fig. 131.4 de l’atlas et le Stict. Novaræ Cleve 5. 66. RHABDONEMA Musica J. Brun. PI. XIII, fig. 5 et PI. XIV, fig. 8. Photog. Van Heurek. F. V. à flancs bosselés. Longueur mm. 0,03 à 0,05. Stries robustes à perles dis- tinctes : 6 en 0,01. F. C. fausses cloisons des bords nombreuses ; d’autres fausses cloi- sons occupent la région médiane, y forment des bosselures et sont diversement incur- vées. Stries longitudinales perlées. Sendaï. Yedo (fossile). Très rare. DIATOMÉES. 43 Cette espèce fait la transition aux Tetracyclus. Le Rh. atlanticum K. et S. (Diat. atl.-city 89.7) est une espèce affine, ainsi que le Rh. hamuliferum Kitton (Pant. 6. 48). RHIZOSOLENIA COCHLEA J. Brun. PI. XIX, fig. 9. L'anneau calyptriforme terminal est muni d’un mucron aplati incurvé; un petit anneau Circulaire l’étrangle à sa base et se prolonge en un canal courbé en tire-bou- chon jusqu’au flanc de la valve. Larzeur du frustule mm. 0,09 à 0,14. Surface recou- verte d’une très fine striation en Pleurosigma bien visible à l'immersion homogène. Silice pelliculaire, très fragile et d’aspect hyalin. Les frustules arrivent à former des tubes d’une longueur considérable (1 à 2 mm.). Hong-Kong. Samarang. Mer des [Indes (récoltes pélagiques). Rare. SCHIZONEMA (NA VICULA) JAPONICUM J. Brun. PI. XIV, fig. 6. Photog. Van Heurck. F. V. très voûtée, lancéolée rhombique, à terminaisons coniques obtuses. Longueur mm. 0,13 à 0,18. Largeur mm. 0,035 à 0,050. Nœud central à peine distinct, entouré d’une area arrondie. Autour des nodules terminaux, qui sont assez distants du bord, s’étale un spadix de très petites stries qui vont jusqu’à la marge. Stries paral- lèles ponctuées : 13 à 16 en 0,01. Striation longitudinale peu marquée. F. C. très large. Sendaïi (fossile). Assez rare. Par ses nodules terminaux elle se rapproche du Schizonema Grevillei Ag. (V. HK 16.2) et de la Brebissonia Weissfloogii Grun. (Cleve Arch. ind. 1.9). C’est ce qui m’a engagé à la placer par ana- logie dans cette section des Navicules. 44 DIATOMÉES. SKELETONEMA (MELOSIRA) MEDITERRANEA var. PUNCTIFERA J. Br. PI. XI, fig. 2 a, b, dessins — c. Photog. O. Müller. Diffère du type dessiné par Grunow (V. HK, 91.35) par ses plus grandes dimen- sions; par le croisement de ses stries; par l'emboîtement des côtes intervalvaires et par la ponctuation perlée du centre de la F. V. De plus la valve n’a de striation radiante que sur les bords. 6 dents en mm. 0,01. Sendaï (fossile). Très rare. SKELETONEMA STYLIFERA J. Brun. PI. XXI, fig. 7. F. V. très peu voûtée à ponctuations éparses. Diamètre mm. 0,045 à 0,055. F. C. cylindrique, ponctuée excepté près des arêtes qui sont aplaties et très longues et occupent le bord de la valve; ce qui la différencie passablement des Stephanopyxis (Creswellia Grev.). Küsnetzk. Très rare. SKELETONEMA (STRANGULONEMA) UTRICULOSA J. Brun. PI. XI, fig. 1 a, b, dessins — c. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,020 à 0,025. Les plissures de chaque frustule rappellent la Melo- sira Westii (W.Sm. 52. 888) mais la dentelure intervalvaire et son emboîtement, l’en éloignent. 6 dents en 0,014. Pas de striation croisée sur l’une ou l’autre face. Sur les courbures de la F. C. on voit à l'immersion homogène, deux lignes de fines perles allon- gées. a, b F. V. à deux mises au point différentes. Sendaï. Très rare. DIATOMÉES. 45 STIGMOPHORA CAPITATA J. Brun. PI. XL fig. 13. Valve fusiforme, capitulée. Longueur mm. 0,030 à 0,035. Ligne des flancs à courbure interne bimamelonnée, et pas de points le long du raphé; ce qui différencie nettement cette espèce de la lanceolata et de la rostrata Wallich (1860 M. J. 8. 5 et 7). Mer de Java, p‘lagique et parasite sur le Rhizosolenia Castracani H. P. SURIRELLA BALTEUM J. Brun. PI. XIV, fig. 5. Photog. Van Heurck. Longueurimm. 0,18 à 0,22. La bordure externe des côtes de la valve, forme un ruban élevé, strié, perlé. Côtes courtes, lisses bi ou tridigitées vers leur milieu et s’éteignant} vers l’area. Le reste de la surface est lisse et porte autour de l’area médiane, de courtes stries disposées en ruban parallèle au ruban costal. Flanes de la valve rectilignes. Palerme. Pirée d'Athènes. Naples. Assez fréquente. Cette espèce tient le milieu entre la Surirella patens et Japonica À. $. (4. 15 et 17). La Sur. Lorenziana Grun. (Verhl. 8.9, et A. S. 5.5) est d’une silice plus délicate. Ses côtes y sont ponctuées, puis relevées et comprimées vers l’area. SURIRELLA CASPIA J. Brun. PI. XIII, fig. 6 b, dessin — «a. Photog. O. Müller. Longueur mm. 0,07 à 0,10. Cette espèce est bien caractérisée par la décoration et l’ampleur du flanc connectif et par la courbure constante de la ligne médiane vers le gros bout de la valve. Côtes larges coniques, nettement striées dans le sens de leur lon- gueur. Silice mince, d'aspect incolore. Bacou. Derbent (vase goudronneuse). Récolte Tschestnow. Assez abondante. 46 DIATOMÉES. SURIRELLA TRISCALARIS J. Brun (JAPONICA A. S. VAR). PI. XIV, fig. 4. Photog. Van Heurck. Longueur mm. 0,20 à 0,30. Valve panduriforme. Les côtes portent une élévation bibacillaire vers leur milieu. Area à nombreuses plissures transversales, bordée d’une rangée de courtes stries. Tout le reste de la surface valvaire est finement et transver- salement strié. Silice robuste. Je tiens cette forme pour une espèce distincte de la Sur. Japonica À. S. 4.15 (non Castr. 10.8). Alger. Messine. Naples. Assez fréquente. SYNEDRA VAN HEURCKI J. Brun. PI. XX, fig. 1 à, b, dessins. PI. XIV, fig. 9. Photog. Van Heurck. Longueur mm. 0,5 à 1,10. Valves munies de sillons marginaux. Ligne (zone) médiane, hyaline, bien distincte; se prolongeant jusqu’à la marge terminale. 6 à 7 côtes en 0,01, larges, fortes, très en relief, portant chacune 7 à 9 perles rondes et se prolongeant beaucoup sur la F. C. (PI. XX, fig. 1 a). Silice épaisse et forte. Espèce très distincte. Sendaï (fossile). Rare. Le Synedra Gallionii Ktz. est une espèce affine qui en diffère : pour la var. macilenta Grun. (V.HK 40.1 et 52. 5), par ses côtes plus serrées. 10 à 11 en 0,01 : pour le type, par ses flancs dilatés et ses nodules terminaux (W. Smith 30.265) avec 15 à 16 stries en 0,01. Les grands Synedra Frau- enfeldii Grun. et erystallina var. macilenta Grun. (Honduras 193. 10 et 12) sont d'un tout autre aspect et chez aucun la ligne médiane ne va jusqu à la marge. TERPSINOE INFLATA J. Brun. PI. XXI, fig. 4 «. Photog. O. Müller. Diamètre total mm. 0,04 à 0,05. F. V. trigone, flancs des angles turgides. Surface striée jusqu’à un triangle central qui est muni de ponctuitions éparses ; ponctuations DIATOMÉES. 47 qui se voient aussi sur la F. C.-— Pourrait être considérée comme une forme mineure et trigone du T. Musica Ehr. si la F. C. n’était pas fort différente. Calcaire et lignite de Sendaï. Très rare. TRICERATIUM (A. S. 152. 20) var. CANALIFER J. Brun. PI. XXI, fig. 9. Photog. O. Müller. Diamètre total mm. 0,09 à 0,12. F. V. carrée à flancs déprimés et angles très obtus. Canaux trés marqués. Perles très grosses, irrégulièrement espacées. Tubuli larges, et ne débordant pas. Silice épaisse. — Cette forme doit appartenir à l'espèce des- sinée par le D' Ad. Schmidt 152. 20 de l’atlas et qu'il n’a pas encore nommée. Mjillones. Yedo (fossile). Sondage du Challenger (estomac d’Holothuries dans la Mer d'Orafuru). Très rare. TRICERATIUM GLOBULIFER J. Brun. PI. XVI, fig. 14, 15. Photog. O. Müller. Diamètre mm. 0,10 à 0,12. Valve triangulaire à flancs turgides. Elle porte de fortes et profondes côtes plus ou moins courbées, laissant au centre une area munie de 9 à 8 grosses épines. Espace intercostal muni de larges perles, plates, dont une lignée suit et borde les flancs de chaque côte. Proéminences larges, rondes, ponctuées, sou- vent très élevées, surtout chez la var. rofunda (fig. 14). Silice robuste. Küsnetzk (fossile). Rare. Cette espèce touche le Tric. venosum Bright. (A. S. 88. 11, 12) et l’elaboratum Tr. et Witt. (Jere- mie 7.25, 26 qui a les perles placées en cercles). Il en diffère par ses perles plus grosses, ses flancs arrondis et par un relief d’un aspect fort différent. Dans le matériel de cette localité, qui m’a été fourni par Mrs Tschestnow et Tempère, j'ai trouvé assez souvent une forme qui doit se rapporter au dessin fort incomplet de Pantocseck (Æntogonia Saratowiana 6.105). Cette espèce doit aussi se ranger dans le groupe du Tric. venosum et ne peut pas appartenir aux Æntogonia. OBSERVATIONS Dans les chiffres indiqués entre parenthèses, le premier indique le numéro de la planche et le à second le numéro de la figure. Pour la désignation de ces espèces, j'ai donné chaque fois (entre parenthèses) le nom du type : le plus rapproché, comme l’a fait Van Heurck dans son « Synopsis. » De cette façon, chacun pourra apprécier la forme décrite, soit comme une espèce, soit comme une variété. s Live Les planches de ce Mémoire font suite à celles de la premiére publication relative aux Diatomées fossiles du Japon (Tempère et Brun 1889). = ERRATA Page 5 à Achnanthes hexagonn, fig. 11: Zisez : fie. 3 a. b. » 6 à Actinocyelus Moroniensis, fig. 2; lisez : fig. 4. > MONA » Peplum, fig. 4 : lisez : fig. 5. ON » Rotula, fig. 7; lisez : fig. 5 a. b. » 9 à Amphora nodosa, stries en mm. 0,10 : lisez : stries en mm. 0,01. na ET » Sendaïana, L'immer. hom. : lisez : A l’immer. hom. » 22 à Coseinod. interseetus, il est strié et le reste porte; lisez : :l est strié et porte. » 93 à Navicula Brunii, au lieu de J. Brun, lisez : Cleve. » 40 à Nav. supergradata, longueur mm. 0,01 à 0,18 ; lisez : longueur mm. 0,10 à 0,18, » 46 à Synedra, fig. 9 ; lisez : fig. 11. Planche XVII à Eupodiseus seaber, ajoutez : a. 85 — D, 35°, » XVII à Radiopalmna dichotoma, æjoutez : a. se — fi se0, XVIX (6": ligne), placez : 5. Actinoeyelus Rotulna, J. Br. a. °52 — b. 850, XVII (8e ligne), supprimez : a. 350 et b. 850. Anne naul ai Shane MAMAN UC MINT Se AT T 107" nuits" péri de + L PET EETL TE stade PRIT TATUE ein ne ETÉ. Hat on Û RAFTr LU 4 PINTAT AE a ee | x MATAITASCUI LA PT Le c na e Pa ha Er rt ÉPEETT EE 471 HULL NT IE OUT ES NE LAIPCEE à * à ir Cu TE nn À “ # Î Car ä LP be uut E RAA é 1 L'ou Vas tt ee NOAEUANNI E x EUR : Gt RUE NC TE “ ». " V . - , to . Cotyledon coronalis J. Br. (Cyclotella) #5. . Entogonia conspicua Grev. var. trigemma J. Br. . DIATOMÉES. PLANCHE XI Skeletonema utrieulosa J. Br. (Strangulonema Grev.). db RTE » mediterranea Grun. var. punctifera J. Br. (Melosira). 150 8100 a. b. #50, —c. 5. » Clypeus J. Br. » aircularis J. Br. » furcata J. Br. (variegata Grev. var.). Actinoptychus Flosmarina J. Br. (Polymyxus). à » trivolva J. Br. C » Heliopelta var. versicolor J. Br. » » type forma mänor (pour comparaison). ) Mosaica J. Br. (hispidus Grun. var). Stigmophora capitata J. Br. Grossissement linéaire + 450. 91 2 ) cé pecco nouvetltcs lé X | P] D Le , Diatomees Phototvpie Thévoz & C'® à Genève LS ce = = o pe = O _ DIATOMÉES, PLANCHE XII 1. Amphora Sendaïana J. Br. a. b:290 — cm“ 2. » nodosa J. Br. 2: » lanceolata Cleve var. incurvata J. Rr. 4. » Pecten J. Br. 9. Goniothecium vitripons J. Br. Gi. CR) decoratum J. Br. 7. Hemiaulus Caverna J. Br. ° a. face valvaire. — b. face connective. 8. Biddulphia polyacanthos J. Br. a. face valvaire. — b. face connective. où » tubulosa J. Br. | a. face valvaire. — b. id. vue obliquement. 10. » birostrum J. Br. 1000 a. F. V. vue obliquement. — b. Æ. C. — c. rostre à —5—-. Grossissement linéaire + 450. 1891 cpec ss nouvelles « PI. XII Diatomées à Phototypie Thévoz & C'® Ten DT RTE ITS PLUILLTIOIENOETITEE TETE TEITTIT ture TT en LES He LPTA €, ns Pholog. Otto Müller SR < CHAHARESS om Lu Prof J.Brun delin a se) ue ? r u Re . ï … | CO à Ch à PRE: “ ds DIATOMÉES. PLANCHE XIII 1. Grammatophora Tabellaris J. Br. 2. » monilifera Tp. et Br. var. linearis J. Br. 3. » Moroniensis Grev. var. Japonica J. Br. 4. 2) Arcus J. Br. c. d. a 292° 9, Rhabdonema Musica J. Br. (et PI. XIV, fig. 8). b. face valvaire et c. d. face connective à #7. 6. Surirella Caspia J. Br. a. 150, hp. 450, 1. Asterolampra decora Grev. var. Japonica J. Br. 8. Denticula Van Heurcki J. Br. (PEN e 0) a. F. V. à deux mises au point différentes. — b. Æ. C. 5°, 9. Biddulphia primordialis J. Br. Face connective (voir PI. XIV, fig. 9, face valvaire). 10. » pustulata J. Br. a. b. face valvaire. — c. face connective. Grossissement linéaire + 450. copececo iouvelles 189 PI. XIII lhototypie Thevoz & C Pholog Otto Müller Diatomées Prof.J.Brun delin. RTE Enr FRA STET EE ses ee ce ge 9 DLL RELLTELT EEE er s E nu EE STEP RE 1 PAS REHT, dx RTE — CADRE MAN TTITEE IT TE ANA Photog. Van Heurck DIATOMÉES. PLANCHE XIV 1. Asterolampra Van Heurcki J. Br. (fig. b. à 1920), 2. Ditylum (Lithodesmium) segmentale J. Br. a. lumière oblique. — b. lumière axiale. 3. Actinocyclus Sendaïanus J. Br. (ellipticus Grun. var.) 4. Surirella triscalaris /. Br. (Japonica À. S. var.). 2. » Balteum J. Br. 6. Schizonema (Navicula) Japonicum J. Br. 7. Fragilaria pliocena J. Br. à #90 (et PL. XVIL, fig. 5). 8. Rhabdonema Musica J. Br. (et PI. XIE, fig. 5). 9. Biddulphia primordialis J. Br. (et PI. XII, fig. 9). 10. Denticula Van Heurcki J. Br. (et PI. XIIL, fig. 8). 14. Synedra Van Heurcki J. Br. à 1%0© (et PL. XX, fig. 1). Grossissement linéaire -F 400. [l Î AR HAPARTEEE D] NO (AE AAA AU | : Le | l î 0 h 4 LUI qi IT * DT Ra) F*+r 3 S TES Ve È Phorotypre À hévoz x, L À 4 Geneve, | k LA Photog. Van Heurck. 1», de : : Es ï u Ps 1 in D: é # or" he: L Sa 77 : CE LR è L «9 TE : : PAT T EU Loge " td nr: DIATOMÉES. PLANCHE XV 4. Navicula polita J. Br. 2: » 3. » 4. » . » OE 7 » 12. » CE » 10. » 140 » 13. » 14. » Scopulorum Breb. var. perlonga J. Br. 100ù a. contour à 29%, — b. extrémité à 1% Amphora J. Br. (Alloïoneis), d. connectif. scalarifer J. Br. (Alloïoneis). vitriscala J. Br. (Alloïoneis). supergradata J. Br. Mauleri J. Br. (forme saharienne).. gloriosa J. Br. (fig. 12, var. inflata). polygona J. Br. Spathula J. Br. mediterranea Cleve et Brun (Alloïoneis). fluitans J. Br. Basilica J. Br. (à 2 mises au point différentes). Grossissement linéaire + 450. eopeces nouvelles 1891 PSN Diatomées eu" NU nt vi DL IN ut jan | JA | HAN VA À bi nd \ di Mont vw 1 p r 112214) re nn EN il ü LE CCELEPTEPET TRE D dal ï RCE G2)0009Q Pholog. Otto Müller Phototypie Thévoz & C'E a Genéve Prof.J.Brun delin. DIATOMÉES, PLANCHE XVI 4. Navicula Schinzü J. Br. 2 » 3. » 4. » D » 6. » 7h » SET) LEE » 10. » (M7 » 1192 » 13. » cireumnodosa J. Br. luxuriosa Grev. var. cuneata J. Br. Bruni Cleve. RO TE A CP ei AN EN (ONE Thorax J. Br. Galea J. Br. Monodon J. Br. a. F. C. — b. F. V. Cardinalis Ehr. var. africana J. Br. à 75°. pedalis J. Br. (deux mises au point différentes). peripunetata J\Br: Peragalli J. Br. (b. valve vue obliquement). Simiævultus J. Br. (Alloïoneis). » à 450 9200 C. d 150, — d. à 292. 14. 45. Triceratium globulifer J. Br. (fig. 14, var. rotunda.). Grossissement linéaire + 450. — [@)] CT © Fes PR A WF} : Ÿ ns © > 2 q . 3 Di Ne ee (4 lame est Æ ssl Ad 7 (cs craque ep ERA SALES LS} D à : qu 5 ch THON ES mL XX = 0 OR ï a —— 29560860 0006020086 0204000 cesse D PHONE ORNE PEAR CRRRENT ERA TA F sue —_ _—. SUN, TERESA LEE UTTETE EE MISE RD REA DR BR LAN Op o00S0000°0080020900080200202022 9 TITLE I HA M ten SN ner mammern A NT Diatomées 1 # Trier TU Treyrsev: CR LOUE D TT RE SE . ) Photo. Otto Müller an Heurck hotoq.V l f.J.Brun delin. Pr de 2. 3. 4. So Te DIATOMÉES. PLANCHE XVII Eupodiseus (Cerataulus) Scaber Greo. var. Heliodiscus J. Br. Calcaire de Sendaï (munce lamelle à + 122). Euodia inornata Castr. var. curvirotunda Tp. et Br. » capillaris J. Br. (Hemidiscus). a. contour à #5. — b. région médiane à #5. Radiopalma dichotoma J. Br. Fragilaria pliocena J. Br. (et PI. XIV, fig. 7). a. 850, —p, 850 ve AR > Z Qw 2 174 _ Grossissement linéaire + 450. Diatomées PARAIT Phototypie Theévoz & C'€ a Genéve [ue pp eces nouvelles 1891 Photog. Otto Müller Prof.J.Brun delin. Photog. Van Heurck k SALUT \ Ed: te cer? ? = ‘L2Æ à A l ee FONDS, ; ' do" = Les » er ae À La 12 12 o k : ei >: Fu 17 DIATOMÉES. PLANCHE XVIII 1. Cocconeis versicolor J. Br. 2° » » » » a. valve supérieure. — b. frustule entier. vitrea J. Br. a. valve supérieure. — b. valve inférieure. Fulgur J. Br. | a. valve supérieure. — b. valve inférieure. gibbocalyx J. Br. | a. valve inférieure. — b. valve supérieure. Oculus Catis J. Br. formosa J. Br. frustule entier. a. valve inférieure à 12. b. valve supérieure, région médiane à 122, 500 GC « lumière oblique à 5. verrucosa J. Br. (valve supérieure). sparsipunctata J. Br. a. demi-valve supérieure à 12°. b. frustule entier, vu de la face inférieure. Grossissement linéaire + 800. . momvelles 1891 ce - £26Pece PT ÆVITE SL 2 rl Ali] HT Al ani \\ 1111487 toihhlsr, KE NS qu Ter. D ne # F LS D 5 TENTE EN SN NU ; = : LATE 16 . fn < - “A f e Ce ROPAIMUT DUT Le 2. 3. 4. D. 6. 1. 8. J 10. DIATOMÉES. PLANCHE XIX Chætoceros pliocenum J. Br. b. face valvaire, — a. c. faces connectives. Gomphonema Cymbella J. Br. Achnanthes hexagona Cleve et Brun. a. valve inférieure. — b. valve supérieure. Cestodiseus Moroniensis J. Br. (Actinocyclus). » Peplum J. Br. (Actinocyclus). Corethron pelagicum J. Br. a. arêtes marginales à 222, — b, frustule entier. Fenestrella convexa J. Br. » gloriosa J. Br. Rhizosolenia Cochlea J. Br. a. b. mucron terminal. — c. fragment de tube. Biddulphia vitrea J. Br. b. face valvaire. — a. face connective Grossissement linéaire + 450. Diatomées P] É x | X eopece nouvelles 1891 Prof.J.Brun delin. Phototypie Thévoz & C* “A à METTRE REA F+ DIATOMÉES, PLANCHE XX 1. Synedra Van Heurcki J. Br. (et PL. XIV, fig. 11). a. face connective. — b. demi-valve, contour à #2. 2. Coscinodiseus obseurus A. S. var. floralis J. Br. 3 » crassus Bail. cum Placenta J. Br. 4. » decoratus J. Br. (Entoleyon Grun. var.). a. frustule entier. = b. alvéoles du bord à 1222, », » intersectus J. Br. (Cestodiscus). a. contour à 356: -— b. valves à T£®. 6. Pleurosigma Peragalli J. Br. d. contour à 259, — €. surface à 4200, Grossissement linéaire - 400. es 1891 ? ; €o Mouvelt €9p ec PAR Diatomées 1e Phototypie Thévoz & C' °° @ 20008 @ MA Photog. Otto Müller Prof.J.Brun delin DIATOMÉES. PLANCHE XXI 1. Campylodiseus Altar J. Br. (ornatus Grev. var). 2, » albifrons J. Br. (lepidus Castr. var.). 3. » Coronilla J. Br. (Rabenhorstii Jan, var). 4. Terpsinoe inflata J. Br. a. face valvaire. — b. face connective. 9. Coscinodiseus Herculus J. Br. (subvelatus Grun. var.) à 22°. 6. » fulguralis J. Br. à 350, 7. Skeletonema stylifera J. Br. 8. Hydrosilicon Mitra J. Br. 9. Triceratium canalifer J. Br. (A. S. 152. 20 var... 10. Corethron Cometa J. Br. Grossissement linéaire + 400. ] er )tto Müi CY è Pr XD "1% JOVOS À CO w Vi rof.J.Brun delin. ] 08° À 44 S NS: 7 atomées DIATOMÉES. PLANCHE XXII 1. Clavieula robusta J. Br. (polymorpha Gr. var.). a. face connective à #52. — b. F. . à T5, 2. » arenosa J. Br. €. face connective — d. face valvaire à 15°, 3. 4. Amphiprora pelagica J. Br. Fig. 4, type à T9. — Fig. 3, var. rostrala à 45°. ». Cymatopleura Cochlea J. Br. a. face valvaire. — d. idem. vue obliquement. 6. Auliscus luminosus J. Br. 7. » transpennatus J. Br. (Raeanus Rattr. var.). 8. Hemiaulus applanatus J. Br. 9. Cyclotella Castracani J. Br. (Melosira). ADI ES T50 a. #50, — ph, TE, Grossissement linéaire + 450. / : oh Thévoz & C'! V 3 * mm RER een 2,2 ur re 3. Lettonie ue ee pen 10 rar dette (NSROCPEP TENTE) SL res Ê DE rang PRIE D PERRET AN EU CU TR A AR PPE SEA QTEER RER Een 2 op Dr pontitesegrss) , MEMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE Tome XXXI, 2e PARTIE. — No 2. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM AUCTORE Dr Robert CHODAT PROF. IN UNIVERSITATE GENÆVENSI DEUXIÈME PARTIE, AVEC 23 PLANCHES GENÈVE IMPRIMERIE AUBEHRT-SCHUCHARDT 1893 A" 7 s 2 PREFACE Ainsi que je lai annoncé dans la première partie de ma monographie, je soumets à l’appréciation des botanistes une seconde partie systéma- tique. L’abondance des matières ne m’a pas permis vu le peu de temps dont je disposais et la place limitée dans ces Mémoires, de traiter tous les genres en un seul volume. Je me suis donc borné dans celui-ci au seul genre Polygala, qui comprend actuellement plus de 400 espèces. Depuis la publication de mon premier mémoire, J'ai eu à enregistrer bien des marques d'encouragement. Des collections nombreuses ont été mises à ma disposition, en sorte que J'ai eu entre les mains un matériel considérable. En voici la liste nouvelle : Berlin : Hb. général. Hb. Willdenow. Hb. Schenck. Hb. Warburg. Hb. Krug et Urban. Hb. Hieronymus. Munich : Hb. royal. Copenhague: Hb. Toutes les collections. Paris : Hb. du Museum, les diverses collections. Hb. Cosson. Hb. Drake del Castillo. Hb. de Franceville. Hb. Steudel. Hb. André. Montpellier: Hb. méditerranéen, Hb. général. IV MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Zurich : Hb. helveticum, Hb. général. Hb. Schinz (Afrique). Pigneroles: Hb. Rostan. Bruxelles: Hb. général. Hb. Pittier et Durand. Genève : Hb. Prodromi. Hb. DC. gén. Hb. Delessert. Hb. Boissier. Hb. Barbey-Boissier gén. Hb. Reuter. Hb. Ayasse. Hb. Paîche. Il faudrait ajouter à cette liste de nombreuses plantes communiquées par mes aimables correspondants (MM. Henriquez, à Coimbra ; Brande- gee, à San Francisco; G. Watson, +, Rusby, etc.) Le genre Polygala se laisse diviser en dix sections, que l’on pourrait au besoin considérer comme autant de genres distincts vu la netteté de leurs caractères distinctifs. Néanmoins pour ne pas jeter dans la nomen- clature un trouble considérable, jai conservé le genre Polygala dans son intégrité. Des 404 espèces décrites dans ma monographie, 233 sont améri- caines, 41 asiatiques, 38 européennes ou orientales, 89 africaines et 4 australiennes. Des 10 sections, 6 sont américaines, 1 européenne (mo- notypique), À asiatique, et les 2 autres sont répandues sur tous les continents. On le voit, le centre actuel du maximum de développement se trouve en Amérique. Cependant la section principale et la plus évoluée au point de vue floral à le plus grand nombre de ses sous-sections dans l’ancien monde. (Orthopolygala). L'étude aprofondie d’un genre aussi considérable et aussi varié que celui-ci ne manque pas d’être fort inté- ressante. Une foule de questions sont touchées en passant; plusieurs reçoivent une solution, mais combien hélas demeurent des énigmes pour MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. \ la solution desquelles il faudrait faire tant d’hypothèses que le résultat risquerait fort d’être douteux. En restant cependant dans le domaine des faits, Je crois avoir élucidé clairement plusieurs des questions qui sont relatives à ce groupe comme à d’autres aussi. Tout d’abord le genre Polygala ne peut être caractérisé par une dia- gnose exclusive. Certains Comesperma, Salomonia, Bredemeyera sont plus voisins, par beaucoup de leurs caractères, de certaines espèces de Polygala que des types éloignés de ce genre ne le sont entre eux. Faut-il, pour cela, confondre ces différents genres en un seul? je ne le pense pas. La systématique qui consistait à établir des cadres fixes pour les diverses entités botaniques (espèce, genre, etc.) a vécu. Ce qu’il importe de con- naître avant tout c’est l'allure principale d’un groupe; c’est elle seule qui nous conduit sûrement dans les dédales formés par les variations éphar- moniques. Or, dira-t-on, comment déterminer ce que vous appelez lal- lure du groupe, sa tendance? Seule l'étude aride et minutieuse de toutes les espèces et de leurs variations peut en faire connaître l'intensité et la direction. Voici par exemple un genre caractérisé par 8 étamines soudées en une monadelphie, des sépales intérieurs pétaloïdes (ailes); une carène onguiculée et une capsule biloculaire à déhiscence loculicide et des semences ordinairement arillées. Or, aucun de ces caractères n’est fixe en lui-même; tous sont sus- ceplibles de varier excessivement. Néanmoins l’ensemble persiste; le rap- port entre ces divers caractères se maintient même alors que tantôt le nombre des élamines diminue ou augmente, ou que les ailes ne sont plus pétaloïdes ou que la capsule devient indéhiscente. Les types aber- rants se rattachent si étroitement par tous leurs caractères secondaires à certaines sections qu’il est impossible de les en détacher. Ce qui est vrai pour le genre est vrai pour les sections. Toutes d’ail- leurs n’ont pas la même valeur hiérarchique ni la même importance au point de vue du nombre des espèces. Cependant elles sont équivalentes en tant que type, car en somme il importe peu en théorie qu’une espèce soit représentée par un grand nombre d'individus ou un petit nombre; VI MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. il n'importe pas plus qu'un phylum soit monotype ou qu'il comprenne un grand nombre d'espèces qui ne sont que des variations dans la même gamme. Chacune de ces sections ou sous-sections a, disons-nous, son allure propre; 1l en résulte que les espèces ou collections d'individus peuvent être considérées différemment dans chacune d’elles. Ainsi, alors que les espèces qui constituent la section Hebecarpa sont ordinairement très distinctes les unes des autres, à part celles qui se groupent immédiatement autour de P. americana Mill, celles qui forment la secuon Hebeclada (à part P. apopetala et P. floribunda qui sont des types aberrants) sont pour ainsi dire confluentes sans cependant qu'il soit permis de les réunir en une seule ou quelques espèces. Des carac- tères pour la plupart épharmoniques mais fixés les séparent suffisam- ment alors que dans leurs caractères phylétiques elles montrent peu de variation (fleur, semence, etc.). Il est donc impossible de traiter ces deux sections de la même manière; l'appréciation de la valeur spécifique doit donc varier d’un groupe à l’autre. Presque dans chaque grand groupe d'espèces se trouvent des souches dont les types sont plus ou moins confluents. On peut alors constater que les variations ne sont pas quelconques, qu’elles sont au contraire locales, restreintes à un territoire délimité, qu’elles attei- gnent une certaine intensité vers les bords de Paire ou lorsque cette dernière confine à une région dont les conditions sont très différentes des siennes. En outre on peut remarquer que lorsque des espèces appartiennent à une allure déterminée commune à un certain nombre d'espèces à aire continue ou confluente, tandis que la leur est discontinue ou tout au moins séparée de l'aire principale par un bras de mer, un désert, etc., elles prennent une allure déterminée qui, tout en restant dans la gamme de celle du groupe principal, s’en détache par des caractères qui ne se retrouvent pas dans ce dernier. C’est ainsi que se forment les souches nouvelles. D'autre part, comme l'aire de tous les groupes est continue, à part quelques exceptions qui confirment la règle (Chamæbuxus, Tenues, Sub- Are nr D AE "ART Cfa MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. VII sectio X, d'Orthopolygala) il est évident, en examinant la distribution des espèces, que chacun à un centre propre. Ce qui est vrai pour les groupes élevés, l'est pour les plus inférieurs et d'autant plus que la valeur hiérarchique est moins élevée. On arrive ainsi forcément à la théorie monophylétique de l'origine de l’espèce. Je n’ai dans tout mon travail aucun fait qui serait en désaccord avec cette manière de voir. J'ai traité sommairement celte question déjà à deux reprises'*, el je pense la reprendre en la développant en même temps que la géographie bota- nique de ce genre, qui est l’une des mieux appropriées à élucider ces questions vu son immense extension. Il est des groupes, avons-nous dit, qui ont actuellement des foyers multiples. Chez ceux-là, il est aisé de démontrer que les différents ilots sont sans passage les uns vers les autres; ils ne sont en somme que les débris d’une extension primitivement continue, épaves qui, séparées, ont évolué séparément selon leur génie propre et qui, vu lancienneté de leur séparation, ont maintenant suffisamment divergé pour que le monogra- phe les traite séparément (Chamæbuxus). Lorsqu'ils appartiennent à des groupes récents, ce qui peut se démontrer par l'intensité de leur compli- cation florale, les souches séparées sont moins divergentes, mais ne comprennent aucune espèce semblable ou identique, tout au plus des espèces parallèles /Tenues, Chloropteræ, Glochdiatæ; Hemipterocarpæ). Malgré nos recherches minutieuses, il ne nous est pas possible d’éta- blir un arbre généalogique des divers types. Je ne pense pas qu’il soit possible d’ailleurs d'en établir en aucune façon. Si cela était nous devrions posséder les types intermédiaires et de passage entre les diffé- rentes sections, les différents groupes. Ces types n'existent pas dans les associations inférieures à l'espèce. Pour les autres, une étude sérieuse et sans parti pris aboutit à ne voir que des souches actuellement isolées quoique se rapprochant les unes des autres par beaucoup de leurs carac- tères sans qu’on puisse cependant établir un phylum continu. De cet arbre généalogique nous ne connaissons donc que les extrémités des 1! Chodat. Bull. Soc. bot. France, 1892, p. 180. ? Chodat. Origine et distribution de l’espèce, etc., Arch. Sc. phys. et nat., 1891. VI MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. branches. Pour les unes nous pouvons encore saisir leur insertion et leurs dernières ramifications, pour d’autres nous ne pouvons constater leur insertion, mais comme elles sont si rapprochées de certaines d’entre celles dont nous connaissons mieux la frondaison, il est à supposer que leur insertion sur le tronc ou sur une branche maitresse, est plus pro- fonde. Tandis que les branches du sommet plus différenciées se dévelop- paient et ont actuellement leur évolution, les plus anciennes ne cessaient de se développer tout en perdant cependant de leur vitalité si bien que leur terminaison arrive cependant à la périphérie de larbre, ce qui nous permet de constater leur existence. Mais, je le répète, tout démontre que ces Lypes qui ont conservé de leur ancienne origine une simplicité qui ne se retrouve pas chez ceux qui se sont différenciés plus tardivement, ne sont pas les ascendants de ces derniers, mais simplement leurs collaté- raux. Pour établir le degré de parenté de ces diverses sections la morpho- logie florale ne peut toujours suffire. Nous avons trouvé, Mie Rodrigue et moi, dans l’étude du légument séminal, des indications précieuses, qui ont élucidé ou confirmé plus d’un point douteux. Æebecarpa possède comme lissu mécanique dans son test des cellules isodiamétriques sclé- rifiées munies d’un gros cristal d’oxalate de chaux; tandis que dans d’autres sections les scléreïdes sont longues et disposées en palissades. Me basant sur la tendance générale de cette section, j'avais réuni Badiera à Hebecarpa, dont le port et les fleurs petites, de même que les ailes très réduites semblaient devoir constituer un genre à part. Mais l'ovaire tou- jours poilu, la caducité des ailes et leur tendance à la virescence dans ce groupe avaient entraîné ma conviction (v. fig. 9, tab. XIIT). Oril se trouve que Badiera a la même structure du tégument séminal que Hebecarpa, ce qui vient pleinement confirmer le rapprochement basé sur la morpholo- gie. Mieux encore, celte constatation nous a permis de déterminer quel est le type primitif. En effet, il résulte de nos recherches" que les semen- ces contenues dans des fruits normalement indéhiscents sont dépourvus de tissu mécanique (Monnina, Securidaca, Xanthophyllum, Moutabea, etc.) ! Chodat et Rodrigue. Le tégument séminal des Polygalacées. Bull. de V Hb. Boiss., 1894, p. 197. DERG ta ia la RER MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. IX Si donc 1ci ce tissu existe, alors que la semence a une protection suffi- sante puisque la capsule est cornée et indéhiscente, c’est que cette espèce dérive d’un type primitivement dehiscent! La structure du tégument à permis aussi d'établir laffinité récipro- que de plusieurs sections. Dans le classement des dix sous-genres il n’était pas facile de déterminer avec certitude le rapport de parenté de neuf sections avec la dixième et la plus importante, Orthopolygala, la plus évoluée. À part Chamæbuxus dont la crête constitue un terme de passage vers ce dernier sous-genre, les autres sont totalement dépour- vues d’appendice sur la carène. La séparation pouvait ainsi paraître absolue. Or, il n’en est rien. Outre que deux espèces (seulement) P. pe- tihana Rich. et P. nilotica Chod., qui appartiennent à un groupe naturel et bien circonscrit, sont totalement dépourvues de crête, il est facile de remarquer, en consultant les planches, que dans la section Chamæbuxus il y a un développement progressif de cet appendice. Se basant sur ce fait on peut a priorr admettre que les sections dépourvues de crête peuvent cependant être voisines d’Orthopolygala, pourvu qu'elles pré- sentent des caractères communs nombreux. PBrachytropis, section monotype, est de cette catégorie. Son organisa- tion florale est à peu de chose près celle de la sous-section XIV, d’Ortho- polygala. C’est pourquoi j'ai émis l’opinion' que, vu sa distribution et ses caraclères principaux concordants, elle devrait être considérée comme souche de cette sous-section. Il était dévolu à l'anatomie de lever tous les doutes. A part la section Semeiocardium (qui se trouve d’ailleurs dans le même cas), toutes les autres sections ont une structure anato- mique du tégument autre que Orthopolygala. Brachytropis au contraire possède les deux assises de la primine devenue tégument, dont linterne est constituée par des scléreïdes allongées en palissades. Comme on le voit pour résoudre ces questions si complexes de filia- tion, il ne suffit pas de comparer superficiellement les divers types; il faut poursuivre leurs différents caractères en éliminant tous ceux qui ne ! Soc. bot. fr., 1892, pg. 180. x MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. sont que des reflets du milieu. C’est pourquoi les descriptions d'espèces nouvelles faites par des auteurs ignorant le sujet n’ont aucune valeur et sont à tel point incompréhensibles que même le monographe n’en sait tirer parti. Lorsque les plantes types desséchées n’ont pas été con- servées ou qu’elles ne sont pas à la disposition du monographe, les es- pêces ne sont pas identifiables selon la seule description. Ceci concerne aussi bien les auteurs anciens que beaucoup de modernes. C’est pour- quoi un certain nombre de types n’ont pu être traités dans ma mono- graphie.’ Les fameuses lois de la priorité exigeraient du monographe d'étudier toutes ces questions si elles pouvaient lêtre. Je pense pour ma part et c’est l’opinion que J'ai défendue au congrès de Gênes, qu’il est bon d'adopter en principe la loi de priorité absolue. Dans la pratique l'application de cette manière de voir présentera des difficultés qui en atténueront nécessairement la rigueur et en somme, malgré toutes les lois, l’usage et les monographies prévaudront contre le droit strict. Dans tous les cas il faut s'élever contre l’enfantillage qui consiste à considérer comme sacré le droit d'auteur pour la dénomination des es- pèces. Le nom d'auteur ajouté au nom spécifique est un simple ren- seignement bibliographique. Il est utile pour éviter la confusion résul- tant de la synonymie; la botanique, on l’a dit avec raison, n’est pas une science historique. On doit tout subordonner au bien général et le temps n’est peut-être pas éloigné où le monographe s’émancipant de la tyran- nie linnéenne, rejettera les cadres binominaux pour ne traiter des groupes qu'au point de vue des tendances. Les noms n'auront plus que la valeur de dates; ce seront comme autant d'étapes d’une marche évo- lutive. Il ne faut pas s’illusionner, notre génération ne s'intéresse que peu à la systématique pour l'espèce. La notion de l'espèce se perd, celle de genre n'est le plus souvent qu'un mythe; seuls les groupes fixés peuvent être en partie nettement délimités. La systématique a senti le besoin de rajeunir ses méthodes; c’est à qui proposera une nouvelle manière; tantôt l’auteur toujours mu par le même besoin de classement 1 Voir Bull. Hb. Boiss., 1893, p. 354. R. Chodat, Polygalac. novæ vel parum cognitæ, à suivre. co e ni Ÿ MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. XI et de cataloguer, établit toute une hiérarchie d'espèces, il y en a de pre- mier, de second, d’un ordre descendant, comme si dans la nature il y avait la moindre fixité dans les caractères. Tout n’est que phénomène, l'individu existe à peine ; l’espèce est une abstraction. L'important n’est- ce pas en somme de rechercher les rapports, qui nous amènent à la con- naissance des causes secondaires. Si trop souvent par malheur on a fait de la systématique pour l’espèce et pour le nom d’auteur, il ne faut pas oublier que les groupes d’indivi- dus existent, qu’il faut pouvoir les dénommer pour en parler, pour en saisir l’origine en connaître toutes les variations, pour connaître leur patrie, leur histoire, en connaître l’extension actuelle et passée. Seule une étude désintéressée, approfondie et ne négligeant aucun détail, com- prenant {ous les types d’une même série, peut nous amener à entrevoir le problème de l’origine de l’espèce. On a trop fait de théories dans ce domaine; c'est maintenant le moment de l’observation froide qui se laisse guider par les faits et non de celle qui les ordonne selon une idée préconçue. Les problèmes doivent surgir d'eux-mêmes et c'est à mon avis la tâche la plus digne de la systéma- tique que celle d’en poser les éléments. Comprise dans cette idée il importe peu à la botanique que les espèces soient de premier ordre ou non, que tel auteur ignoré et ignorant soit ressuscité avec un cortège de noms oubliés par quelque bibliophile obscur qui accuse les hommes dont la botanique scientifique s’honore à juste titre, de malversation et de plagiat. | Sans pouvoir me flatter d’avoir accompli le programme que je viens d’esquisser et qui est celui de tous ceux qui pensent, J'espère avoir été guidé par ces principes dans l'établissement de cette seconde partie. On m'en pardonnera les imperfections en raison des efforts que j'ai fait pour traiter la question à ce point de vue élevé. Les résultats théoriques ne peuvent apparaître clairement au milieu de la foule de détails, c’est pourquoi je me propose d'en donner prochainement un compte rendu général. Si je n'ai pas fait l’historique de ce sujet c’est qu’en définitive il est XII MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. contenu dans le texte bibliographique. Je ne puis cependant laisser passer sans les nommer des noms tels que St-Hilaire, Kunth, A.-P. De Candolle, Thunberg, Harvey et tout particulièrement M. A.-W. Bennet, auquel on doit les travaux les plus étendus sur le sujet. Je ne suis pas non plus entré en discussion sur la classification du genre Polygala car depuis DC personne n’a proposé une classification raisonnée et complète de ce genre. En terminant, Jai l’agréable devoir de remercier bien vivement et tout particulièrement les grands herbiers de Berlin, de Munich, de Paris, de Bruxelles, de Copenhague, de Genève et leurs directeurs M. À. Engler, J. Urban, L. Radikofer, E. Bureau, EF. Crépin, E. Warming, A.-et Cas. de Candolle, J. Muller, W. Barbey pour l'extrême libéralité avec laquelle ils ont mis leurs matériaux à ma disposition. Les mêmes remerciements s'adressent el pour les mêmes et diverses raisons à MM. E. Autran à Genève, H. Schenck à Bonn, O. Warburg à Berlin, Hieronymus à Berlin, Drake del Castillo à Paris, H. Baiïllon, André A. Franchet, Baratte, Bonnet à Paris, Rostan à Pigneroles, Henriquez à Coimbra, Rusby à Washington, Brandegee à San-Francisco, +S. Watson, Th. Durand à Bruxelles, Jäggi et Schinz à Zurich, Burnat à Nant sr Vevey, Ayasse et Paiche à Genève, etc. Obs. Tous les dessins sont originaux de même que toutes les descrip- ions lorsque le contraire n’est pas spécialement indiqué. Les citations de plantes ont été vérifiées et seules les localités dont les plantes ont été vues par l’auteur ont été indiquées. Pour déterminer une espèce 1l est de toute nécessité d’avoir une ana- lyse complète de la fleur ; il est ordinairement nécessaire aussi d'en pos- séder les fruits mûrs. Les dessins d'analyses ont été faits sur des fleurs préalablement bouillies dans de l’eau. Les divers organes sont supposés étalés dans un plan alors même que dans la nature ils présentent sou- vent des inflexions variables. Genève 1893. air Tu UT le 2401) IT | POLYGALA Tourn. instit., 474 t. 79. Lin. Gen. 851 ; Willdn. Sp. pt. 3; DC. Prodr. I, 321 ; Walp. RepertI, 231,11, 768, V, 63; Deless. Je. select. IT, p. 15-18 ; HBK, V, 506 ; Hassk. in Mem. Mus Bat. IT; St Hilaire. Mem. Mus. XVII, 27. 28, id. F1. Bras. Merid. IL p. 1 ; Gray Gen. 183-184 ; Harvey et Sonder FI. Capensis I, 79 ; Oliver fl. of trop. Afr. ; Boiss. F1. Orientalis I ; Griseb. Gen., n° 5647; Benth. et Hook, Gen. pt. 135 et 973 ; A. Gray, Gen. ill. t. 183, 184; A.-W. Bennet, Journ. of Bot. 1878-1879 ; A.-W. Bennet in Mart. FI. Brasil. Polygalac. ; in Hooker F1. Indic. 1 200; Chodat in Arch. des Sc. phys. et nat. 1877, id. in Micheli contrib. ad FI. Parag. IT; id. in Engl. et Prantl. Nat. Pi. fam. Calycis sepala, per æstivationem imbricata, persistentia vel caduca, 2 inte- riora aliformia sæpius petaloidea, 3 exteriora, quorum duo superiora interdum sunt coalita, libera. Petala 5 quorum duo sæpius sunt abortiva vel glanduliformia tantum, duo superiora semper evoluta basi vel maxima parte cum tubo staminali connata, formæ variæ ; inferius cariniforme, unguiculo cum tubo staminali con- nato vel partim connato, variæ longitudinis, limbo concavo, cucullato, sæpe crista dorsali munito. Tubus staminalis postice fissus, e filamentis 8 staminum coalitis formatus apice plus minus vel non in filamenta solutus. Antheræ in tubo sessiles vel filamentis plus minus liberis, 8 rarissime, 6 (abortu) rima apicali semiorbi- culari dehiscentes. Ovarium glabrum vel pilosum, bilocularis, biovulatum. Stylus _ stigmataque valde variabilia. Capsula lateraliter compressa, alata vel exalata. Semina varia, arillata vel rarius exarillata, pilosa vel glabra etiam sed rarissime coma longissima donata ; capsula elliptica vel obovata vel obcordata rarissime spa- thulata, alis persistentibus suffulta vel caducis nuda, loculicide dehiscens, septo persistente. TOME XXXI, 2° PART. Il bo MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Herbæ vel suffrutices vel frutices parvi, foliis alternis, oppositis vel verticillatis, integris, parvis vel magnis sine stipulis vel stipulis aculeiformibus donatis. Characteres et distibutio geographica supra sunt indicata. Genus magnum valde naturale dividatur in sectiones delimitatas secum ordi- nem novum et naturalem : Species sunt ad #00 e quibus ultra 200 sunt americanæ. CONSPECTUS SECTIONUM GENERIS POLYGALÆ". A. Carina ecristata. A. a. Sepala et alæ caduca. 7 Capsula late alata, subsamaroiïdea. I. SectT. PHLEBOTÆNIA. 71 Capsula haud subsamaroidea. Frutices spinosi, stigma integrum. II. SecT. ACANTHOCLADUS. Haud spinosi, stigma haud integrum, capsula pilosa III. SecTr. HEBECARPA. Herbacei ; stigma haud integrum, capsula glabra. IV. SecT. SEMEIOCARDIUM. À. b. Sepala et alæ cum fructu persistentia. + Sepala inferiora duo connata. V. SECT. HEBECLADA. F1 Sepala libera. x Caruncula in appendiculum dorsale producta. VI. SECT. LIGUSTRINA. B Semina estrophiolata. ! Vid. Chod. Distrib. et orig. de l’espèce et des groupes chez les Polyg. Arch. sc. phys. et nat. 1891, p. 695—714. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. VII. Secr. GYMNOSPORA. y Caruncula 3 loba. VIIT. SECT. BRACHYTROPIS. B. Carina cristata. B. a. Sepala caduca. IX. Secr. CHAMÆBUXUS. B. 8. Sepala persistentia. X. SECT. ORTHOPOLYGALA. À MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Sectio prima. — PHLÆBOTÆNIA. Frutices parvi, foliis coriaceis, obovatis obtusis vel emarginatis, nervis repetite dichotomis, numerosissimis. Sepala inæqualia, libera, duo interiora aliformia majora, petaloidea, caduca. Carina ecristata 3 loba, lobis lateralibus, basilaribus patentibus, mediano multo minoribus. Antheræ quam filamenta libera multo bre- viores. Ovarium glabrum ; stylus curvatus, stigma subintegrum. Capsula uno latere late alata, subsamaroïidea. Sectio monotypica, viget in Antillis ppe. Cuba, ab omnibus forma capsulæ, ner- vatione foliorum differt. Grisebach in West Ind. FI. genus Phlebotæniam instituit quod a Polygala structura foliorum tantum differt, qua causa cum eo conjungere liceat. Phlebotænia Genus Griseb. Pt. Wrght. 156 et in Symb. ad fl. Arg., p. 22-23 ; A.-W. Bennet in Mart. FI. Brasil ; Benth. et Hook Gen., 1, p. 138; H. Bo. Hist. Pt. V., p. 88. P. PHLEBOT ÆNIA Chodat. Frutex parvus, ramis duris brevibus, griseis. Folia numerosa breviter petiolata, ad 30 mm. longa, 45-18 mm. lata, obovato-cuneata, obtusa vel obcordate emar- ginata, coriacea, glabra, nervo medio subtus basin versus foliæ prominente, fla- bellate et repetite dichotome ramoso, nervillis numerosissimis aproximatis, areolate conjunctis. Flores in racemos breves axillares, paucifloros dispositi, pedicellati, cca. 10 mm. longi. Bracteæ caducæ ; pedicelli cca. 6 mm. longi, glabri. Sepala exteriora 3 subæqualia, margine ciliata, alis multo breviora. Alæ ovatæ, leviter unguiculatæ suboblongæ, nervis pluribus dichotome ramosis liberis notatæ, carinam subæ- quantes, subobtusæ, glabræ. Carina cucullata, triloba, unguiculo brevi, quam limbus 3 lobus multo breviore, in limbum subito dilatato. Limbi lobi basilares duo patentes, obtusi, subrotundati, lobus medianus elongatus, triplo longior sed angus- tior cucullatus, nervis dichotomis inscripti. Petala superiora basi tantum cum tubo staminali connata, longe spathulata oblonga, obtusa, a carinæ basi dissita. Petala MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 5 lateralia duplo vel triplo minora spathulata, per dimidium cum tubo staminali con- nata. Tubus staminalis postice fissus, superne in filamenta glabra libera quam antheræ glabræ multo longiores, desinens. Ovarium obovatum, glabrum. Stylus vittiformis basi attenuatus, curvatus apice stigmatosus. Capsula uno margine tantum late alata, alio anguste alata, itaque semiorbicularis ad 20 mm. longa, glabra com- pressa. Semina mihi ignota. Habitat in Antillorum insula Cuba ; Wright 113 (Hb. Krug. et Urban). Phlebotænia cuneata Gr. PI. Wrght, p. 156-157. Tab. nostr. XIII, fig. 1—4. Var. obovata Griseb. Cat. Pt. Cubens, p. 1%, foliis latioribus, pr. S. Christobal (Pt. Wr. 1917). 6 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Sectio secunda. — ACANTHOCLADUS. Frutices spinosi. Flores in racemos paucifloros axillares, umbellatos, breves dis- positi. Ale quam sepala libera majores. Carina ecristata haud triloba. Filamenta staminum libera quam antheræ longiora. Stigma integrum. Stylus vittiformis. Fruc- tus capsularis exalatus ; semina globosa, caruncula alba prædita. Hujus sectionis duæ species e Brasilia meridionali sunt. Acanthocladus gen. in Pt. Sello. Klotsh., ex Hassk., in Ann. Mus. lugd.-bat., I, 184. Benth et Hook. Gen., 974. H. Bn. Hist. des Pt. V, 73. POLYGALA KLOTSCHIT Chodat. Frutex spinosus, ramosissimus, foliis alternis oblonge obovatis, parvis brevis- sime petiolatis, apice subemarginatis ; racemi parvi subumbellati in axilla foliorum nascentes et eis vix longiores, sæpius breviores, pauciflori ; flores longe pedicellati, pedicello haud multo longiores, parvi. Fructus latior quam longus, obtusus, retuse triangularis. Semina… Chodat in Micheli, Contrib. ad. fl. Parag. (Mem. Soc. phys. hist., nat., Genève 1889); Mundia brasiliensis. St Hil. in FI. Bras, merid. Il, p. 57, t. 92; Acantho- cladus brasiliensis Klotsch. in Pt Sello. exsicc., Bennet in F1. Brasil, p. 46, tab. XVI. Tabul. nostra, XIIL, fig. 5—7. Frutex. Rami lignosi, stricti, ramosissimi, rami juniores epidermide viridi obtecti, in Spinam acutissimam prolongati, puberuli, tenues, 1 mm. crassi, 5-15 cm. longi. Folia numerosa, breviter petiolata, petiolo ad 0,5-1 mm. longo puberulo, glabra et subcoriacea magnitudinis atque formæ foliorum buxi, 45-30 mm. longa 7-10 mm. lata, oblonge elliptica, vel obovato-oblonga, versus basin cuneata, obtusa, vel leviter emarginata. Racemi umbellati, pauciflori, axillares, quam folia breviores. Bracteæ minimæ congestæ, lanceolatæ, hirsutæ, ciliatæ, pedicellis mul- toties breviores ; pedicelli umbellati, tenues, leviter puberuli, vel glabrescentes, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 7 cea. 5 mm. longi. Flores cca. 6 mm. longi. Sepala exteriora inæqualia, superius majus, concavum, ciliata. Alæ duplo longiores obovatæ subtriangulares, glabræ, _plurinerviæ, quam corolla vix longiores. Carina breviter unguiculata, late cucul- lata, exappendiculata, per unguiculum cum tubo staminali connata. Petala supe- riora sublinearia, retusa fere usque ad basin libera, quam carina sæpius paulo lon- giora, basi cum tubo staminali connata. Tubus staminalis superne in filamenta libera divisus. Antheræ oblongæ, glabræ ; filamenta glabra. Ovarium sessile, gla- bram, ellipticum stylus vittiformis erectus dein refractus et apice in stigmata capi- tata obtusa desinens. Capsula nuda, brevissime stipitata :: mm. latior quam longa, glabra. Semina turbinata, pilis brevibus obtecta. Caruncula galeata, margine integra, dorso cari- nata, glabra. ; Habitat in Brasilia tantum : St-Hil., Sello 4841, 20417, prov. St Paulo : Mauso 273, Raben 883 (Hb. Bruxell.), prov. Rio. POLYGALA BENNETTI Chod. Frutex spinosus, ramis sæpius albicantibus ; folia lanceolata elliptica, utrinque attenuata, coriacea, submagna, glabra, breviter petiolata. Racemi umbelliformes pauciflori. Capsula orbicularis, sublignosa, nuda. Semina sphærica, glabra, nitida, brunneo-violacea ; caruncula papyracea. Chodat in Micheli Contrib. ad fl. Parag. 1. c. ; Acanthocladus albicans Bennet in Mart. F1. Brasiliensis, p. #6, Polyg., P. Bicolor. Velloso F1. Flum. VII, t. 59, non L., non HBK. Tab. in Micheli, Contrib. ad PI. Parag. |. c. Frutex ad 4 m. altus, ramosissimus et spinosus. Rami crassi, cortice albicante induti, breves in aculeam duram prolongati, nodosi, tortuosi. Folia lanceolato- elliptica, coriacea, nitentia, subobtusa, nec mucronata nec acuta, glabra, 5 mm., ÿ mm.,; mm., pulchre sed leviter venosa, petiolo brevi puberulo munita (2 mm.-1 mm.). Flores in corymbos parvos dispositi (cca. 5 — ). Bracteæ minutissimæ hirsutæ, ovales quam pedicelli multo breviores (1,5 mm.). Pedi- celli glabrescentes, tenues 0,8-1 cm. longi. Flores violacei, luteo-maculati (teste Balansa). Sepala exteriora inæqualia, 8 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. superius majus late suborbiculare, glabrescentia. Alæ obovatæ, nervis pluribus anastomosantibus notatæ, obtusissimæ, quam corolla paulo longiores. Carina cucullata, unguiculo subito in limbum concavum dilatato, ecristata quam petala superiora haud brevior. Petala superiora irregularia, versus apicem parum dila- tata, per basin tantum cum tubo staminali connata. Antheræ ellipticæ, glabræ, quam filamenta glabra multo breviores. Ovarium sessile, glabrum, ellipticum. Stylus vittiformis, erectus, dein refractus horizontalis et apice stigmatosus haud in stigmata divisus. Capsula orbicularis, haud emarginata, sublignosa, sepalis caducis nuda, latior quam longa (3; mm.) forte subcarnosa. Semina sphærica, glabra, nitida, brunneo-violacea, arillata. Arillus papyraceus, irregularis, patens semini haud adpressus. Species rara habitat in Brasilia meridionali (Glaziou) 5820 ; in ericetis inter Assomption et Trinitad Paraguyæ : Balansa, n° 2174. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 9 Sectio tertia. — HEBECARPA. Suffrutices parvi, sæpe palmares, foliis sine stipulis, plus minus pubescentibus, alternis. Sepala exteriora ciliata, libera. Alæ dorso vel margine ciliatæ. Carina cucullata ecristata. Tubus staminalis supra medium in filamenta 8, divisus. Antheræ glabræ quam filamenta multo breviores. Ovarium pilosum. Stylus ovario lon- gior, curvatus S formis. Stigmata parva. Capsula ciliata, vel pubescens, vel hir- suta, alis caducis sepalisque nuda. Sectio valde naturalis, alis caducis, fructibus pilosis (inde nomen Hebecarpa), carina nuda bene delimita est. In hac sectione forma stigmatum atque carunculæ haud tam invariabilis quam in sectione sequente. Variationes autem ad eundem typum facile referendæ sunt. Species omnes habitant Americam calidiorem inter Caracas in Venezuela et Rio-Grande Rio-Frio que Texas et Arizonæ meridionalis. Genus BapterA à cl. DC. propositum (Prodr. I, p. 334. — PENEA. Plum. gen. p. 22, t. 25, non L.) abolendum est. Characteribus internis, i. e. alis reductis, pilosis, carina ecristata, forma stigmatum, ovarii atque indumento capsulæ, habitu etiam perbene cum sectione Hebecarpa convenit, qua causa cum eo conjungo. L. Flores minimi, in racemos umbelliformes, axillares, breves dispo- siti, alæ minimæ, quam sepala vix '/, longiores. Capsula subcarnosa. (Badiera DC. POLYGALA DOMINGENSIS JACQ. Frutex vel arbor, ramis junioribus teretibus, puberulis vel breviter hirsutis. Folia coriacea parva oblonge-obovata, obtusa basi cuneata, facie superiore pilis crispulis duris breviter hirsuta, inferiore glabriore. Flores parvi corymbosi. Alæ quam sepala exteriora paulo longiores sed haud petaloideæ. Corolla alis longior. Discus annularis. Ovarium leviter stipitatum, stylus adscendens apice bifidus, forfi- TOME XXXI, 2° PART. 2 10 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. catus. Capsula sæpius triangularis, haud emarginata apice late retusa, interdum uno latere abortiva. Jacq. am. ed. min. 252. Badiera domingensis DC. Prodr. I, p. 334. Deless., Ic. sel. IIT, t. 21. Tab. nostr. XIIL, fig. 9—12. Rami lignosi, grisei, teretes, juniores pilis brevibus numerosis suberispulis, hirti. Folia numerosissima, nitentia, coriacea, in sicco marginibus revolutis, facie inferiore pallidiora et glabrescentia superiore pilis suberispulis brevissimis hirsuta, leviter petiolata, ‘/,,, */,,,""/,, mm. Floresin racemos umbelliformes parvos dispositi, parvi, viridescentes. Bracteæ minimæ ovatæ, hirsutæ, quam pedicelli, multoties breviores, vix conspicuæ. Pedicelli tenues, hirsuti vel hirti, 4-4 ,5 mm. longi, erecti. Flores parvi 2-3 mm. longi. Sepala exteriora libera, inæqualia, superius paulo majus, duo infe- riora ovata, uninervata vel subtrinervia, leviter pubescentia, subacuta, haud mucro- pata, duo interiora, 1. e. alæ, ovato-triangulares exterioribus vix duplo longiores nervo medio ramoso, nervis lateralibus subsimplicibus, dorso et margine ciliatæ, quam corolla duplo breviores vel triplo breviores, sepaloideæ. Carina cucullata sensim in unguiculum breve attenuata, sub apice oblique truncata qua causa androceum gynæceumque faciliter egredi possunt. Petala superiora basi tantum cum tubo staminali connata, irregularia apice dilatata carinam æquantia. Antheræ oblongæ, sublineares, quam filamenta libera longiores glabræ, demum cum stylo exsertæ. Tubus staminalis haud subdiadelphus sed monadelphus. Discus annularis brevis gynophorum breve amplectans. Ovarium breviter stipitatum i. e. quam gynopho- rum 3 plo longius ellipticum, pubescens. Stylus ovario fere duplo longior leviter curvatus, vittiformis, apice in stigmata duo æqualia forficata desinens. Capsula si est bene evoluta, i. e. non abortiva, triangularis, basin versus sensim attenuata, cca. 7/, mm., vel minor vel major, breviter stipitata, vel haud basin versus sensim attenuata sed basi subito diminuta, apice integra haud cordata, vel etiam si est abortiva formæ variabilis, inæquilateralis et monosperma, in utraque pube brevi haud denso sed sparso subhirsuta. Habitat in Antillis : St-Domingo ; Eggers FI. 1887 (in Hb. Krug et Urb.). POLYGALA DIVERSIFOLIA L. Frutex, ramis, Jjunioribus leviter pubescentibus, tenuibus, divaricatis. Folia MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 11 chartacea, submagna, obovato-rhomboidalia, obtuse et breviter cuspidata, vel elliptica, utrinque attenuata, glabra. Capsula dilatate obcordata, glabrescens, latior quam longa vel semiabortiva. L. Am. 2, p. 440. Badiera diversifolia D. C. prodr. I, p. 334. P. Br., Jam., 1.5, fig. 3, 4. Griseb. FI. of Brit West. Ind. Isl. p, 29. Tab. nostra. XIII, fig. 13. Rami lignosi, juniores pilis brevibus haud crispulis, sæpius adpressis leviter pubescentes. Folia numerosa, subcoriacea i. e. chartacea, Juniora pilis brevibus adpressis subpubescentia, demum glabra, breviter petiolata, formæ variæ, nunc elliptica et integra, nunc, apice emarginata, nunc rhomboidalia et basi cuneata, 7, mm., *‘/,,, */,, MM. etc. haud mucronata sed interdum obtuse cuspidata. Flores in racemos umbelliformes parvos dispositi, parvi, viridescentes. Bracteæ minimæ, acutæ, pubescentes, quam pedicelli, multoties breviores. Pedicelli brevis- simi, ad 2-3 mm. longi, pilis adpressis, canescentes, vel breviores. Flores parvi ad 3 mm. longi. Sepala exteriora libera, inæqualia, superius paulo majus, duo inferiora ovata, leviter pubescentia, corolla triplo breviora; alæ virides triangu- lares, quam corolla duplo breviores quam sepala exteriora ‘/, longiores. Carina ut in aliis, in lateribus pubescens. Petala, androceum et gynæceum ut in præce- dente. Capsula transverse oblonga, subobcordata lobis divergentibus apice rotun- datis, stipitata, junior pubescens, demum glabra, ad 42 mm. lata, et 7 mm. alta. Semina fusiformia utrinque attenuata nigricantia, arillo corneo dimidium semen oblique et adpresse tegente. Species a præcedente foliis, capsulæ forma, seminibus diversa. Habitat in Antillis : Wright, 1913, ex p. 115, 3496. Jamaica, Cuba. forma elliptica foliis ellipticis apice emarginatis. Wright, n. 1914, pp. forma obovata. foliis obtusissimis obovatis. Wright, 191% pp., ex Cuba. POLYGALA JAMAICENSIS, sp. nov. Frutex, ramis Junioribus pubescentibus vel canescentibus. Folia ovato-lanceo- 12 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. lata, vel lanceolata submagna, leviter et sparse pilosa. Capsula subquadrangularis, augustissime emarginata, basi haud cuneata, et demum glabra. Tab. nostra. XIIT, fig. 14. Rami lignosi, divaricati, subangulosi, juniores et folia Juniora albicantia, pilis adpressis. Folia, subtus pallidiora glabrescentia, superne nitentia et pilis sparsis levissime hirta, oculo nudo apparent glabra, ""/,,, °/,,, ‘},,, **/,,, lanceolata vel elliptico-lanceolata, petiolata, numerosa. Flores in racemos umbelliformes breves sæpe in axilla foliorum geminatos et pedunculatos dispositi, parvi, juniores pilis adpressis canescentes. Pedicelli quam flores vix breviores vel longiores, ad 3 mm. longi. Flores 3 mm. longi. Sepala exteriora utin præcedentibus. Alæ paulo longiores. Capsula eca. ‘*/,, mm. vel minor., junior hirta, demum glabra, stipitata (2-3 mm.), si est bene evoluta, subquadrangularis, vallecula angustissima haud aperta, subobcordate-emarginata. Semina elliptica, pilis adpressis hirsuta, arillo capitelliformi sammum semen obtegente et ei adpresso munita. Semina pulverata odorem peculiarem resinæ Podophylli peltati exhalent. Species raram in Hb. Krug. et Urban. tantum vidi quam misit J.-H. Hart, n° 641 Botan. Dep. Jamaica. A P. Badiera qua cum foliis pilosis convenit forma earum, capsulæque differt, a P. diversifolia foliis haud glabris, forma capsulæ etc. dispar. IL. Flores majores haud in racemos umbelliformes contractos dispo- siti ; alæ majores; capsula herbacea vel membranacea. Subsectio Euhebecarpa Haec subsectio cum sectione « A. » Benneti in Polyg. americ., p. #, acceptata haud prorsum convenit, ex ea Species nonnullæ ut P. Nut- Kana, P. subspinosa, P. Lindheimeri rejiciendæ et sectioni « Chamæbuxi tribuen- dæ sunt. Clavis analytica specierum sectionis. A. Arillus apice umbonatus et corneolus margine plus minusve membranaceus. Stigma superius haud membranaceum et appendiculum imvolvens sed terminatio uncinata styli (v. fig.). a. Alæ glabræ ellipticæ, stigmata vallecula latissima separata, filamenta libera staminum pilosissima. P. Pavoni Chod. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 15 B. Alæ margine et sæpe dorso ciliatæ. 1° Arillus capitelliformis, marginibus brevissime membranaceis, integris vel subintegris. + follia linearia parva puberula, capsula elliptica cordato -emarginata. P. Barbeyi Chod. jt folia lanceolato-linearia, velutina, capsula lanceolata, late emarginata bicornis. P. leptosperma Chod. vide etiam P. Xanthi p. 19, et P. pulchella Schld., p. 47. 2° Arillus capitelliformis, marginibus angustis, lobatis, capsula late margi- nata. + Alæ ellipticæ, obtusæ, carinam superantes, folia elliptica coriacea buxi formia.. P. buxiformis Wild. ++ Alæ lanceolatæ, angustæ, acutæ, corolla breviores, folia molliter hir- sufa, P. ovathfolia Gray. 3° Arillus marginibus membranaceis in pallium partem dimidiam seminis superiorem involvens evolutus ; alæ obovatæ, folia linearia. P. obseura Benth. 4° Arillus in appendicem dorsalem linearem descendentem prolongatus, cap- sula marginibus angustissimis cincta. margo anterior arilli in duas appendices lineares dorsali fere æqui- longas prolongata ; alæ margine pilis apicem versus crispulis præ- ditæ. P. pubescens Gray. fr margo anterior arilli haud in appendices prolongata ; alæ margine pilis haud crispulis præditæ. P. puberula Gray. B. Arillus prorsum membranaceus, albus nec umbonatus. Stigma superius appen- diculum involvens. + Alæ ellipticæ, obtusæ nec oblongæ, glabræ, a. folia herbacea cuspidata. P. Riviniana H. B. K. b. folia herbacea acuta. P. andensis Chod. ++ alæ ellipticæ et ciliatæ vel oblongæ, ciliatæ vel non ciliatæ. 14 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. c. arillus à latere visus semiorbicularis i. e. margo dorsalis recta ver- ticalis. P. platycarpa Benth. P. Durandi Chod. d. arillus horizontalis 1. e. fac. dorsalis horizontalis vel adscendens nec verticalis. 1° folia herbacea nec subcoriacea nec coriacea. (P. Costaricensis Chod.) * capsula orbicularis ‘/, em. P. Galleotii Chod. capsula elliptica. P. Columbica. 2° folia subcoriacea, caulis hirsutus, capsula marginibus angustissimis cincta. P. Caracasana H. B. K. caulis pube adpresso puberulus, eapsula versus apicem marginibus sublatis prædita. P. Tovariensis Chod. P. Antillensis Chod. 3° folia coriaca, hirsuta, flores cca. 10 mm. longi, alæ subglabræ. P. Panamensis Chod. pube levissima prædita, flores minores, arillus adscendens calcaratus; fl. minores, alæ ciliatæ. P. St-Luciæ. C. Arillus trilobus, corneolus, semini superpositus, nec in eo equitans, folia parva, elandulosa, albe punctata, alis spathulatis, petalis superioribus carinam superantibus. P. Macradenia Gray. P. Glandulosa H. B. K. D. Arillus carinatus in duas appendices lineares descendens, stylus stigmataque hippocampiformia. P. Parreyi Benth. P. PAVONL, n. sp. Caulis brevis, divaricate ramosus ; folia ovato-elliptica, parva obtusa ; racemi pauciflori ; flores mediocres ; alæ ellipticæ, haud ciliatæ reticulate nervatæ ; petala superiora apice dilatata subacuta, carinam subæquantia ; carina brevissime ungui- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 15 culata ; filamenta antherarum valde pilosa ; stigma superius curvatum obtusum, inferius remotum, prominens. Suffrutex. Caules subherbacei, divaricate ramosi, puberuli, tenues, adscen- dentes, 4-2 dem. longi. Folia sparsa, breviter petiolata, puberula, elliptica /,, mm... obtusa, irregularia et diversa. Racemi pauciflori, et laxiflori. Flores 5-6 mm. lg. Sepala exteriora lanceolato-linearia, plurinervia, acuta, margine longe ciliata, dorso puberula. Alæ multo majores, ellipticæ, subsessiles, obtusæ, pluri- nerviæ, glabræ, eciliatæ. Nervus medius cum lateralibus ramulis numerosis iterum ramosis conjuntus ; laterales etiam extrinsecus ramosi, anastomosantes, ita ut alæ appareant oculo armato reticulatæ. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali con- nata, apice dilatato-elliptica subacuta, quam carina paulo breviora. Carinæ ungui- culum 3-4 plo brevius quam limbus cuculliformis latus. Tubus staminalis in vagina ut filamenta libera quam antheræ 4 plo longiora longe pilosus. Filamenta pilosa, filifor- mia ; antheræ oblongæ, glabræ. Ovarium ellipticum, ciliatum. Stylus rectus parum dilatatus supra medium curvatus, lapice uncinatus, in stigma superius desinens. Stigma inferius ab alio valde dissitum lineare, rectum, laterale. Capsula, semi- naque mihi ignota. Species pulcherrima a cl. Pavon lecta, asservatur in Hb. Boiss. nunc sub nomine ab ill. bot. Pavon ipso dato, P. de Mexico, quare plantam esse Mexicanam credere liceat. P. pulchella Schldl. Lin. V, p. 230, non Scheele (spec. typ. in Hb. Berol. Schiede n° 498) cca 5.-8 cm. alt. foliis ov. lanceolatis acuminatis velutinis, ad 48 mm. longis, 10 mm. latis breviter petiolatis, in caule instar quod gallice zigzag dicitur. Racemi pauciflori. Flores ad 6-7 mm. Ig. Sepala acuta linearia longe ciliata. Alæ et corolla extus pilosæ, late ellipticæ suborbiculares, nervis repetite anastomosan- tibus longe ciliatæ. Carina lata breviter unguiculata. Gynæceum et androcæum ut in P. Pavoni. Capula ignota. Foliis P. leptospermæ affinis atque stigmate, indolibus florum magis P. pavoni sed ob alas ellipticas pilosas dissimilis. Hab. in Mexicanorum terra inter Marantial et Paso de Ovejas (Schiede). 16 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. BARBEYANA, n. sp. Caules rigidi sublignosi, ramosi, breves, virgati ; folia squamiformia, lanceolato- linearia adpressa vel majora et linearia ; racemi terminales, laxiflori; pedicelli flores æquantes; sepala exteriora lanceolato-linearia ciliata ; alæ lanceolato-obo- vatæ, acutæ, cilatiæ, nervis subliberis, quam corolla breviores; petala superiora oblonga, obtusa, carina breviora; petala lateralia sæpe bene evoluta, sæpe tam longa quam petala superiora ; filamenta staminum glabra ; stigmata æqualia for- ficata ; capsula nuda elliptico-obcordata, emarginata, puberula ; semina latere compressa basi mucronata, retusa, pilis longis vestita, apice attenuata ; arillus capi- telliformis parvus. P. obscura Hemsley. Biol. of. Centr. am. p. p. non Benth. Tab. nostra. XII, fig. 15—18. Species distinctissima, P. pubescenti similis, in honorem cl. W. Barbey botani- cum peritum dicata. Exsec : Parry et Palmer, n° 41 ; Schaffner, n° 491. Radix lignosa, crassa ; caulis lignosus, durus, anno quoque caules laterales rigi- dos, erectos edens ; caules secundarii 4-3 dem. longi, tenues, simplices vel apice ramosi, pilis brevissimis griseo-tomentelli, foliis appressis minimis videntur sæpe audi; folia basi cum caule nodum formantia, lanceolato-linearia, crassa, cauli adpressa, 6-8 mm. longa., mucrone duro prædita, ut caules griseo-tomentella, sæpe quam internodia breviora. Racemi terminales, juveniles comosi, deinde pauci- laxiflori. Bracteæ caducæ, pedicellis breviores. Sepala viridia, lanceolato-linearia, ciliata. Alæ 4-5 mm. longæ, obovato-lanceolatæ, basi cuneatæ, subacutæ, mar- gine ciliatæ, corollam æquantes vel breviores. Nervus medius superne ramosus, rami simplices vel dichotomi, liberi. Nervi laterales sæpe, extrinsecus ramosi, ramulis bifidis Hberis. Petala supériora ligularia, basi cuneata, apice obtusa nec acuta nec rotundata, quam carina ‘/, breviora. Petala lateralia supra radicem tertit staminis (a vagina) inserta bene evoluta (an semper ?) inæqualia, irregularia, sæpe tam longa quam petala superiora. Filamenta libera staminum quam antheræ plus quam # plo longiora, glabra. Ovarium obovatum emarginatum, leviter cilia- tum. Stylus vittiformis quam ovarium #4 plo longior. Stigmata forficata ut in P. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 17 pubescens et P. ovalifolia DC. Capsula nuda elliptica, emarginata, basi subcu- neata, subglabra, margine purpurascens, ciliata, cca. 6 mm. longa, # mm. lata. Semina conica, pilis paucis adpressis vestita, basi umbonata. Caruncula capitelli- formis, papyracea parva. Habitat in Mexico : San Luis Potosi (Schaffner 491, Hb. Monac). P. LEPTOSPERMA, n. sp. Folia lanceolato-linearia, pubescentia. Racemi terminales sublaxiflori. Flores mediocres. Sepala angustissima acuta, falcata, ciliata. Alæ lanceolato-ellipticæ regulares, dorso et margine longe ciliatæ, carinam æquantes. Petala superiora linearia apice haud dilatata, subacuta, quam carina multo breviora. Filamenta staminum pilosa. Ovarium pilosum ovatum. Stylus cylindricus curvatus. Stigmata forficata distantia. Capsula ovato-elliptica, profunde et late emarginata, pubescens. Semina oblonga, angusta. Ârillus capitelliformis parvus. Exscc : Jurgensen ; Mexique-Oaxaca, n° 191, Galleoti 899. Tab. nostr. XIII, fig. 19—22. Basi lignosus suffrutescens. Caulis brevis cea. 12 cm. longus striatus, superne hirsuto-tomentosus, pauciramosus. Folia inferiora late lanceolata °/,, mm., acuta, subtomentosa, velutina, ‘/,, mm., breviter petiolata. Racemi terminales sublaxiflori. Flores 6 mm.-7 mm. Pedicelli setosi, setis arcuatis, diametrum pedi- celli superantibus, 1,5-2,5 mm. longi. Sepala lanceolato-linearia, longe subulata, setoso-ciliata. Alæ ellipto-lanceolatæ, subacutæ, subunguiculatæ, nervo medio cum lateralibus arcuate conjuncto, ramoso, lateralibus ex et intrinsecus ramosis, dorso et margine longe ciliatæ. Petala superiora cum tubo staminali per dimidium con- nata, linearia, apice attenuata, subacuta, quam carina ‘/, breviora.Ovarium ovatum, apice emarginatum, ciliatum, basi late cuneatum. Stylus cylindricus Sformis, sinuatus, tota longitudine æqualis. Stigma superius vix prominens tubereulosum, ab alio simili vallecula lata separatum. Filamenta staminum libera basi pilosa. Antheræ oblongæ, glabræ. Capsula ovato-cuneiformis, supra basin latissima, versus apicem sensim atte- nuata, apice emarginatione lata bicornis 6 mm. lata, 9 mm. longa, hispida. Semina ovata, compressa, pilosa. Arillus corneolus capitelliformis marginibus papyraceis minutis, angustissimis nec papyraceus ut in P. platycarpa. TOME XXXI, 2° PART. 3 18 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Species, characteribus externis et internis tam distincta ut cum nulla specie confundatur. Forma petalorum, alarum, capsulæ et seminis peculiaris. Habitat in Terra mexicana : in savannis Cosamaloapan (Galleoti) ; Oaxaca Pino- tepa nacional (Iurgensen) (v. s. in Hb. Brux. et Paris). P, Xanthi Gray, Proc. Am. Acad., V., 153., Geolog. Surv. of. Calif. Bot., tan- tum ex fragmentis à cl. Watson misis, i. e. flore, capsula, folia singulis nosco. Illa indolibus seminum atque floris maxime P. leptospermæ affinis, differt autem pe- talis superioribus atque alis latioribus, stigmatibus minus distantibus, staminum filamentis haud pilosis, foliis ellipticis nec lanceolatis (?). California, sec. Brandegee (Proc. of. the Calif. acad. of. sc. 8 ser. Vol. II. 1889) etiam in Baja California St Magarita Ins. et Magdalena. P. MYRTILLOIDES Willd. Frutex pedalis ; caules teretes puberuli; folia coriacea, elliptica, vel ovato- elliptica, apice obtusa, tum (sæpe) subemarginata, tum apice subplicata, mar- gine subrevoluta, superne puberula, subtus pallidiora, nervis prominulis areolata : racemi axillares vel terminales, breves, pauciflori ; flores mediocres ; alæ ellipticæ, unguiculatæ, margine et facie valde ciliatæ, repetite nervosæ quam carina vix lon- giores vel eam subæquantes ; petala superiora carinam subæquantia, apice dila- tata ; filamenta staminum glabra; antheræ elongatæ ; stigma bilabiatum. Willd. Sp. 3, 889, (fide hb. prop), P. Buxifolia HBK, fid. Hb. prop., H. B. et Kunth. nov. gen. am. 5, p. 407. P. ovalifolia DC. Prodr. I, p. 331 (sec. plant siccam a cl. Pyr. DC, in Hb. Deless. visam, nunce etiam asservatam atque manu ipsa illius ill. bot. denominatam). Exscec : Vigener F1. Mexican, 495 (leg. D' Schaffner). Tab. nostra. XIII, fig. 23—25. Suffrutex. Caules erecti, ramosi, puberuli, teretes. Folia ovalia vel ovato-ellip- tica vel elliptica, margine subrevoluta, coriacea, apice secundum nervum prima- rium plicata, superne puberula, subtus paulo minus, pallidiora, subargentea, nitida, nervis et nervillis prominulis, pulchre areolata, reticulata, 1,5-2 cm. longa, 8-12 mm. lata vel minora ‘*/, mm. brevissime petiolata, internodiis fere duplo lon- giora, numerosa. Racemi terminales, axillaresve, pauciflori et sublaxiflori, rachi MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 19 tenui puberula. Bracteæ lineares, pedicellum æquantes; bractea bracteolis paulo longior sed ejusdem formæ. Pedicelli breves, puberuli 4-1,5 mm. longi. Flores circa 5 mm. longi. Sepala exteriora lanceolato-linearia, herbacea, dorso et margine hirsuta, */, flor. æquantia acuta, subfalcata. Alæ majores, quam corolla longiores, ellipticæ subherbaceæ, nervis repetite ramulosis, facie exteriore pube- rulæ, margine ciliatæ, obtusæ. Petala superiora, apice dilatata obtusa, per ‘/,-'], cum tubo staminali connata carinam vel æquantia vel breviora. Carina a petalis superioribus dissita superne parum dilatato-cucullata, haud plicato-lobata. Filamenta staminum quam antheræ 5 X longiora, glabra. Antheræ glabræ oblongæ. Ovarium ellipticum. Stylus filiformis 3 X longior, media parte curvatus, apice stigmata bilabiata forficata ferens. Capsula, semina mihi ignota. Maxime est affinis P. pubescenti Gray ob magnitudinem florum, formam earum, stigmata, stamina, qua causa non dubito semina similia fore. Habitat in terra Mexicanorum : San Luis de Potosi (Schaffner). P. OVATIFOLIA Gray. Caules ramosi, molliter hirsuti. Folia petiolata, elliptica vel ovato-elliptica, vel elliptico-lanceolata. Racemi terminales laxiflori ; sepala exteriora, anguste lan- ceolata, margine ciliata ; alæ lanceolatæ, herbacæ, margine ciliatæ quam carina multo breviores ; petala superiora linguiformia, quam carina magis quam duplo breviora ; Carina breviter stipitata, haud plicata sed cucullata ; filamenta staminum glabra; stigma bilabiatum ; capsula suborbicularis, obcordata ; semina elongata basi in aculeum prolongata; arillus capitelliformis. Gray Pt. Wright, I, 39; P. ovalifolia Parrey non DC. Wright : N. Mexic. 69; Palmer : Nuev.-Leon, 65 (?) Mexican bound. Survey 191. Accedit ad P. myrtilloiden Wild. quacum alis ciliatis, atque forma stigmatum convenit, ab ea, alis herba- ceis quam carina multo minoribus, earum forma, petalis rmulto brevioribus atque habitu toto. Tab. nostr. XIII, fig. 26—30. Radix lignosa. Caulis basi lignosus suffrutescens, ramosus, junior viridis, pilis albis hirsutus. Folia alterna, molliter hirsuta, ovata, acuta vel ovato-lanceolata, Fos as / mm., petiolata, subtus nervis non reticulatis sed pennatis vix conspicuis. Racemi terminales, 3-5 cm. longi. Bracteæ subpersistentes, sub- 20 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. æquales lanceolato-lineares pedicello duplo breviores. Pedicelli hirsuti cea 2-3 mm. longi. Flores eca 8 mm. longi. Sepala exteriora lauceolato-linearia, tri- nervia, nervis anastomosantibus, dorso et margine pilosissima. Alæ ‘/, longiores _lanceolatæ, nervis anastomosantibus, subacutæ, margine longe ciliatæ, quam corolla ‘/, vel fere duplo breviores, subherbaceæ. Petala superiora ligularia, basi attenuata, apice obtusa, quam carina fere düplo breviora quam alæ paulo longiora per ‘/, cum tubo staminali connata. Carinæ unguiculum quam limbus duplo brevius. Filamenta staminum glabra. Capsula viridis elliptico-orbicularis apice emarginata, compressa, longe ciliata, marginibus sublatis (imm.) cincta, ‘/, mm., herbacea nec membranacea. Semina cylindrico-conica, brunnea basi umbonata, pilis paucis bre- vissimis donata 4-5 mm. longa. Arillus capitelliformis, dorso breviter calcaratus, corneolus. Habitat in Terra mexicana, etiam in Texas apud Rio grande et Rio Frio flu- mima. Obs. CI. A.-W. Bennet, P. ovatifoliam Gray cum, P. ovalifolia DC (nunc P. myrtilloides Wild.) conjugit (Polyg. Am., p. #). P. OBSCURA Benth. Caulis tenuis, basi lignosus, teres, ramosus ; folia anguste elliptica obtusa, vel lineari-lanceolata, mucronata; racemi pauci et laxiflori; flores mediocres; alæ inæquilaterales apice obtusæ, margine ciliatæ, anguste obovatæ ; petala superiora carinam subæquantia vel breviora, media parte dilatata, apice attenuata, curvata; filamenta staminum glabra ; stigmata haud bilabiata, inferius vix conspicum pilis paucis formatum ; capsula obovata, basi cuneata, brevissime puberula, apice emar- ginata ; semina subturbinata ; arillus ut pallium capitellatum, apice durus rotundus, brunneo-fuscus (capitellum). in appendiculum chlamydeum (pallium) medium semen attingens prolongatum. Pt. Hartweg, p. 58. P. myrtilloides Galleoti non Wild. Tab. nostr. XIII, fig. 30—32. Basi lignosa. Caules plures erecti vel adscendentes, herbaceï, leviter striati et puberuli, subsimplices vel superne ramosi. Caulis infra ramos sæpe est nudus. Alti- tudo tota 15-40 cm. Rami graciles simplices pauci. Folia linearia, vel lanceolato- linearia, vel elliptica ‘‘/, mm., ‘*/, mm. longe mucronata, glabrescentia, dis- tantia, sæpe in sammo cauli tantum conservata. Racemi terminales vel axillares MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 21 3-10 em. longi, graciles, laxiflori. Flores pedicellati circa 4-6 mm. longi. Pedi- celli maturitate fructus 5 mm. longi sub anthesi quam flos paulo breviores. Brac- teæ lineares puberulæ, pedicellam longitudine æquantes. Sepala exteriora subæ- qualia, lanceolata, hirsuta, ciliata, subpatula. Alæ inæquilaterales, obtusæ, mar- gine ciliatæ, dorso glabræ, anguste obovatæ, carinam haud æquantes. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, quam carina breviora, media parte dilatata, apice attenuata, curvata. Carina imberbis, limbo quam unguiculum bre- viore, 3 plicato-lobato. Filamenta staminum quam antheræ multo longiora, gla- bra. Ovarium obovatum, vel ellipticum, ciliatum. Stylus filiformis superne curva- tus, ovario 4 X longior. Stigmata inæqualia, superius stylum terminans globo- sum, inferius laterale, haud ab alio distans, pilis paucis formatum. Capsula 8-10 mm. longa 5-6 mm. lata. Habitat in Mexico : Hartweg 146; Galleoti (oaxaca) 898, 883 in Misteca alta ; Jurgensen #74 Oaxaca (mihi) ; in Nuevo Leon. Parr et Palmer 41-44 (fide Watson). Expl. and Surveys West of the 100 Mer. 1874, n° 504. Camp. Bonie leg. Bothrock. P. PUBESCENS Gray. Basi suffrutescens. Caules herbacei, ramosi, pubescentes. Folia lanceolato- linearia vel linearia, puberula. Racemi axillares vel terminales; alæ corollam æquantes, ellipticæ, apice pilis retrorsum crispulis, ciliatæ ; petala superiora anguste linguiformia, obtusa, apice haud dilata quam carina breviora (‘/,); fila- menta staminum glabra; stigmata bilabiata ; capsula obovata, basi attenuata, apice emarginata pubescens grisea, margine ciliata; semina turbinata, valde pilosa ; arillus capitelliformis, appendicibus tribus, acutis deflexis munitus. Gray, non Mühl. cat. in Elliot, p. 81, quæ est P. grandiflora Walt. ; non Nutt. gen. am. 2, p. 87. Tab. nostr. XIII, fig. 33—37. Caules 10-15 cm. longi puberuli canescentes, tenues, ramosi. Folia lan- ceolato linearia vel |elliptica oblonga pube levissima canescentia, acuta, sub- sessilia, numerosa, 8-25 mm. longa 2-4 mm. lata. Racemi axillares vel terminales, sublaxiflori, demum subsecundi. Bracteæ caducæ, lineares, pubescentes, inter- media bracteolis paulo longior pedicellaum æquantes. Pedicelli erecti vel patuli, LO ND A MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 2-3 mm. longi, pubescentes. Flores circa 4 mm. longi. Sepala exteriora lanceolata, dorso et margine pilis apicem versus curvato-crispulis, obtecta, sæpe extrorsum arcuata, acuta. Alæ duplo longiores, ellipticæ, duplo longiores quam latæ, dorso et margine pilis crispulis præditæ, corollam non æquantes, sessiles, petaloideæ. Petala superiora quam carina breviora, linearia, media parte contracta, apice obtusa. Carina haud plicato-lobato sensim in unguiculum desinens. Filamenta sta- minum quam antheræ multo longiora, glabra. Ovarium ellipticum. Stylus arcua- tus vittiformis, apice in stigmata bilabiata, forficata desinens. Capsula, sepalis deciduis nuda, obovato-elliptica, basi cuneiformiter attenuata, apice subemargi- nata, pubescens, viridis. Semina pyriformia, pilis sublongis vestita. Arillus capitel- liformis triappendiculatus. Appendicula subæquantia descendentia aculeiformia, semine 4-5 xX breviora. | Habitat in Mexico. (Vigener n° 494). Centr. Mex. FI. n° 42 ‘/, Parr. et Palm. Var. gracilis. Minus puberula, caulibus elongatis elongatis, foliis lanceolato-linearibus, erectis, distantibus. Habitu P. obscuræ valde similis, qua causa in herbariis cum illa con- fusa.. Galleoti n° 898 Hab. prope Real del monte (Oaxaca) in Mexicanorum terra. P. PUBERULA Gray. Basi suffruticosa ; caules herbacei erecti, adscendentes, puberuli; folia linearia vel lanceolato-linearia puberula; racemi terminales vel axillares, pauciflori; sepala pilis rectis puberula —; alæ breviter unguiculatæ, ovatæ, subacutæ, margine pilis rectis ciliatæ; petala superiora quam carina multo breviora, linguiformia (late); filamenta staminum haud ciliata; stigmata inæqualia superius terminale obtusum, inferius laterale late tuberculosum vix prominens ; capsula elliptico- emarginata, basi haud cuneiformis ; semina pilosissima, arillus antice papyraceus, postice, in appendicem uncinatam prolongatus. Gray Pt. Wright, p. #1, Watson Proc. of Am. Ac. XIV. Hemsley Biolog. of Centr. Am. non Anders. Tab. nostr. XIV, fig. 1—3. Radix crassa, nodosa. Caules annorum præcedentium erassi lignosi. In eis nascuntur caules plures, erecti ramosi 10-20 cm. longi, tenues herbacei, ramosi ; rami erecti tenues, pubescentes. Folia alterna, lanceolato-linearia vel linearia, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 23 subsessilia, pube adpressa subsericea, 15-20 mm. longa, 1,5-5 mm. lata, apice submucronata, numerosa, erecta. Racemi pauciflori, axillares vel terminales, 2-4 cm. longi. Flores distantes internodiis sæpe vix longiores, cirea 5 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, lanceolato-linearia, acuta, trinervia, pilis longis haud crispulis ciliata. Alæ quam corolla breviores, pilis haud crispulis vestitæ, breviter unguiculatæ, ovatæ, subacutæ vel suborbiculari-ellipticæ, nervis parce anastomosantibus, cum sepalis exterioribus caducæ. Petala superiora late ligu- laria, apice rotundata, vel sinuato-emarginata per ‘/, cum tubo staminali connata, quam Carina multo breviora. Carina unguiculo quam pars cucullata subbreviore. Pars cucullata (limbus) subtriplicata. Filamenta staminum quam antheræ haud multo longiora, glabra. Ovarium obovatum, retrosum ciliatum. Stylus curvatus, vittiformis apice haud dilatatus. Stigma superius terminale glanduliforme, inferius laterale vix prominens rotundatum. Capsula nuda cirea 8 mm. longa, 5 ‘/, mm. lata, elliptica, basi cuneata, apice emarginata, submembranacea, sæpe violacea et glabrescens. Semina triangularia compressa, basi late emarginata, pilis adpres- sis sublongis vestita. Arillus apice rotundatus, ventraliter mambranaceus, dorso in appendiculum acutum breve prolongatus. Habitat in Arizona: Santa Rita montibus (Pringle). Floret. Apr.-Jul. In montibus occid. Saltillo (sec. Watson). Pt. Wright, n° 40. (Spec. typ. Gray vid. in Hb. Boiss). Mont Zacoalco prope Guadelupe : Bourgeau, n° 477. Parry et Palmer 42 sec. Wats., Mex. bound. Surv. Species a P. pubescente Gray, forma alarum, ciliis, petalis, seminibus que valde distineta. P. DEFLORATA, n. sp. Caulis lignosus, viridis, ramosus ; folia ovata, acuta, triangularia pube denso, brevi donata; capsula suborbicularis, subcordata ; semina oblonga ; lobus dorsa- lis arilli prominens (in sem. immaturo). Caules adscendentes, teretes leviter striati, puberuli, ramosi. Folia ovata, acuta, patentia vel deflexa ‘’/,, mm., velutina pubescentia, fere omnia similia, breviter petiolata. Flores mihi ignoti. Racemi axillares pauciflori breves. Capsula latior quam longa ovato-suborbicularis vel triangularis ‘/,,,, pubescens. Semina oblonga tintinabuliformia, apice attenuata. Caruncula capitelliformis margine papyracea. Species valde distincta. Habitat in Peruvia : Pavon in Hb. Boiss. 24 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. RIVINIFOLIA H. B. K. Caulis teres, leviter puberulus, erectus ; folia lanceolata valde acuminata vel ovato-cuspidata, leviter puberula, brevissime ciliata, subtus nervis albicantibus in viridi parenchymi valde conspicuis, tenuibus notata; racemi elongati, sublaxiflori ; alæ ellipticæ margine haud ciliatæ vel apice pilos paucos ferentes; petala superiora linearia apice levissime dilata subrotundata; pedicelli florem subæquantes pube- ruli ; filamenta staminum haud pilosa. Nov. Gen. Plant. V, p. 409, t. 512. P. americana Bennet in J. of Bot. 1879 non Mill. A P. Platycarpa Benth. cui est valde affinis, foliis multo minoribus, nervis subtus albicantibus, conspicuis, filamentis staminum glabris, et præsertim alis late ellip- ticis fere æquilatis quam longis (*/,) nec oblongis, margine prorsum glabris. Tab. nostra. XIV, fig. 4 —6. Caulis teres, puberulus, rectus, haud angulate sinuosus, simplex vel pauciramo- sus. Folia lancolato-acuminata vel cuspidata vel longiora : *‘/,,-"°/],, mm. etc., glabrescentia, subtus et superne pilis paucis conspersa, margine, ciliata, nervis subtus albicanter pennate prominentibus, acutissima breviter petiolata. Racemi elongati sublaxiflori ad 10 cm. longi. Bracteæ deciduæ. Pedicelli florem longitu- dine subæquantes, puberuli, tenues eca. 5 mm. longi. Flores 7-8 mm. longi. Sepala exteriora acuta, linearia, superius concavum, margine et dorso leviter ciliata, viridia. Alæ corollam subæquantes, obtusæ 7 mm. longæ, 5 mm. latæ, basi leviter inæquilaterales, glabrescentes eciliatæ. Carina longe et angustissime ungui- culata, limbo concavo triplicato. Petala superiora linearia par dimidium vel supra cum tubo staminali connata apice leviter spathulate dilatata subrotundata. Fila- menta antheris multo longiora prorsum glabra. Antheræ glabræ. Ovarium ellipti- cum breviter tomentose pilosum. Stylus magis quam triplo longior vittiformis, apice curvatus. Stigma superius appendiculum breve involvens, inferius alio conti- guum duplo brevius. Habitat in Terra mexicana prope Ario mexicanorum. Bonpl., n° 4325, v. s. in Hb. Berol. (Kunth) et in Hb. Willdn. et in Hb. mus. Paris, Bonpl., n° 4325. Species valde distincta ab omnibus fere auctoribus cum P. americana vel P. caracasana etc. confusa. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 25 P. ANDENSIS, n. sp. Caulis ramosus sublignosus ; folia submagna ovato-lanceolata ; alæ elliptico- orbiculares, haud ciliatæ, quam carina haud longiores; petala superiora apice vix dilatata, apice orbicularia (limbus) quam carina multo breviora; stigma supe- rius plicatum, membranaceum, appendiculum basi involvens ; inferius appendi- culo fere duplo brevius; capsula et semina ignota. Tab. nostr. XIV, fig. 7—9. Pavon : Hb. propr. e Peruvia (Hb. Boiss.). Species valde distineta, forma stigmatum, P. platycarpæ affinis sed ob folia, alas, petala superiora dissimilia atque ob filamenta staminum glabra habituque valde distineta. Frutex, suffrutex (?) Caules lignosi, ramosi ; Rami cca. 10-15 cm. longi pube- ruli, erecti. Folia quam internodia longiora, brevissime petiolata ovata, ovato- elliptica vel ovato-lanceolata, acuta, pubescentia, herbacea,...., paulo minora quam in P. Rivinæfolia, basi cunata. Racemi terminales vel axillares, floribundi, pyramidales, Flores numerosi conferti pedicellati. Pedicellus florem subæquans. Flores paulo minus quam in P. Rivinæfol. Sepala exteriora lanceolata, acuta, ciliata. viridia. Alæ obovato-orbiculares, nervis pauciramosis, glabræ eciliatæ carinam æquantes haud superantes. Petala superiora basi cuneata, supra medium contracta, limbo terminali orbiculari, quam carina ‘/, breviora, per ‘}, cum tubo staminali connata. Antheræ glabræ, oblongæ, quam filamenta libera glabra multoties bre- viores. Ovarium ellipticum, pilosum. Stylus multoties longior media parte curvatus, apice vaginiformis. In basi vaginæ stigma superius lineare prominens papillosum, quam inferius glanduliforme eo contiguum fere duplo longius, modo P. platycarpæ. Locus natalis ignotus, sec. Pavon in Hb. Boiss. Peruvia ubi (?). Ob formam sti- gmatum P. platycarpæ Benth. affinis, recedit ab ea, characteribus supra indicatis. Inflorescentia hujus speciei, numero florum eorumque pulchritudine inter omnes illius sectionis, dispar. Vidi etiam in Hb. mus Paris. (M. Pavon; 1827). P. PLATYCARPA Benth. Caulis erectus angulate sinuatus, puberalus ; folia magna, late ovato-cuspidata, tenuia; racemi terminales, sublaxflori, multiflori ; flores submagni ; sepala exte- TOME XXXI, 2° PART. 4 26 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. riora lanceolata, ciliata ; alæ inæquilaterales anguste-ellipticæ, margine vix ciliatæ, subtus gabræ; alæ quam carina longiores; petal. sup. carinam subæquantia , apice truncata dilatata; filamenta antherarum pilosa; stigma superius appendi- culum involvens, inferius minus prominens ; capsula ovato-orbicularis, apice sub vel emarginata ; semina brevia ; arillus papyraceus, orbicularis, aspectu semiorbi- culari-plicatus. P. platycarpa Benth. Pt. Hartweg. P. americana AW. Benn. non Mill., pp. |. c. Benth. PIt. Hartweg, 632, n° (V); M. Jameson Quajaquill 337 (flowers blue) (v. s. in Hb. Deless. et Boissier Hb. Berol. et Mus. Paris). Tabul. nostra. XIV, fig. 10—12. Caulis erectus simplex vel parce ramosus, e caudice lignoso ortus, 2-4 dem. longus, teres cc. 1,5 mm. crassus, puberulus, in quoque nodo contra foliam leviter curvatus, ita ut appareat longe sinuatus. Folia inferiora ovata, superiora ovato-lanceolata, longe acuminata vel etiam cuspidata, acuta sed haud mucronata, 6-8 cm. longa, 2,5-4,5 em. lata, tenuia, venis subtus leviter prominulis atque tenuissimis subdiaphana, superne parce hirtella, margine sed non dense ciliata subtus præcipue in vena media et secundariis leviter pubescentia. Racemi termi- nales,.vel axillares, cca. 6-8 cm. longi, sublaxiflori, apice vix ramosi, rachi tenui cinerascens, pubescens. Bracteæ alabastra Juvenilia vix superantes, deinde quam pedicelli fere duplo breviores inter se subæquales, lineares, hirsutæ. Pedicelli hirsuti, floribus breviores, 2-3 mm. longi. Flores 7-8 mm. longi. Sepala exteriora lanceolato-linearia acuta, longe ciliata, viridia. Alæ corollam paulo superantes, oblongæ, 2,5 X longiores quam latæ, obtusæ, basi inæquilaterales, margine sæpe uno ciliatæ atque apice pilis 4-3 munitæ, nervis anastomosantibus 3, ramosis. Petala superiora per */, cum tubo staminali connata, apice parum dilatata, subre- tusa, nec rotundata nec acuta, quam carina paulo breviora. Carina 3 plicato- lobata, unguiculo longo prædita, imberbis. Filamenta libera staminum pilosa, antheris multo longiora. Antheræ glabræ ovoideæ. Ovarium ovatum, ciliatum. Stylus filiformis, superne curvatus et parum dilatatus; apice vaginatus. Stigmata late- ralia, parallelia, superius in vagina styli longius, inferius basi vaginæ minus. Cap- sula, subobcordato-orbicularis, parum emarginata, marginibus angustissimis cincta, pubescens, ciliata, viridis, herbacea. Semina, elongata ; tintinabuliformia ; arillus duplicatus membranaceus , a latere visus semiorbicularis margine crenuiatus, dedu- plicato, orbicularis. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 27 Habitat in Mexico (Hartweg 632); in Quajaquill. (Hartweg), in Peruvia (Pavon in Hb. Boiss.) chauh. (?) Var. stricla. Caule lignoso erecto, duro, crasso, ramoso, puberulo, elongato ad 60 cm. long, foliis "/,,, ‘°},, mm., lanceolatis, nervis subtus ut in P. Rivinifolia prominentibus glabrescentibus, brevissime mucronatis, floribus grandis ad 40 mm., alis oblongis glabris, obtusis, antherarum filamentis hirsutis, stigmate superiore appendiculum ab apice remotum involvens, capsula obcordata basin versus attenuta, distincte emarginata, margine ciliata, rachi racemi valde elongata subcrassa. Hæc varietas si huic specie adscibenda, crescit in Guatemala, Vera Paz inter Rabinal et Santa Ana : Bernoulli 1092. Floribus magnis similis esset P. Costaricens differt autem, caulibus strictis, filamentis staminum haud glabris. P. DURANDL, n. sp. Caulis sublignosus, striatus, puberulus, adscendens erectus; folia lanceolata, acuminata, chartacea, glabrescentia, subpuberula, utrinque acuta; racemi sub” densiflori; flores parvi; alæ corolla longiores, oblongæ inæquilaterales; petala superiora vix dilatata apice haud emarginata, subacuta. Filamenta staminum glabra. Indumentum ovarii breve; Stylus tenuis; stigmata lateralia, forficata vix prominentia. Capsula suborbicularis, emarginata, basi lata nec attenuata nec cuneiformis, sparse pilosa, brevissime ciliata. Semina eis P. platycarpæ similia. Exscc. H. Pittier et Th. Durand, Pt. costaricenses exsiccatæ n° 999. Tab. nostra. XIV, fig. 13—16. Radix ramosa, lignosa. Caulis basi lignosus, nudus supra basin sæpe simpliciler ramosus. Caulis inde orti adscendentes erecti, striati puberuli, cca. 4,5 mm. lati, superne breviter ramosi, ramis erectis, ad 50 em. alti vel minus. Folia breviter petiolata, regulariter lanceolata, utrinque acuta, *’/,,, ‘*/,,,'*/,, mm. acuta, nec mucronata, superne viridia, pilis brevissimis crispulis sparse puberula, oculo nudo glabra, margine vix ciliata, vel subglabra, subtus pallidiora, in venis magis pilosa, nervis prominulis areolata. Racemi terminales sublaxiflori cea. 6 em. longi. Flores 6 mm. longi. Bracteæ lineares, quam pedicelli duplo breviores. Pedicelli puberuli 2-3 mm. longi. Sepala exteriora herbacea,” longe ciliata, subæqualia, lanceolato-linearia, acuta. Alæ 28 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. duplo longiores, dorso ciliatæ, petaloideæ, oblongæ, inæquilaterales, uno latere subito contractæ, nervis paucis arcuate anastomosantibus, margine glabræ; obtusæ, carinam superantes. Petala superiora, carina breviora, apice parum dilatata sub- acuta. Filamenta staminum omnine glabra, quam antheræ glabræ multoties lon- giora. Ovarium ellipticum, breviter pilosum, sessile. Stylus multoties longior fili- formis nec incrassatus apice haud dilatatus, curvatus. Stigma superius laterale ab apice haud remotum, vik prominens ab inferiore vallecula haud profunda, latiore quam profunda, separatum ; inferius minus prominens discoideum.Capsula sessilis, suborbicularis, pilis sparsis vix pubérula, margine brevissime ciliata, emarginata, paulo latior quam longa, ‘/,.. mm. ‘”*/,, compressa, viridis. Semina ut in P. pla- {ycarpa. Hab. in pascuis prope La Uruca, Costa Rica, Jul. leg. Biolley. Pitt et Dur. Cost. n° 999. Apud Tiliri fl. leg. Tonduz, Pitt et Dur. pt., Cost. n° 3073, in ericetis siccis Rodeo de Pacaca 900 m. id. n° 3225. A. P. Platycarpa, habitu, indumento, magnitudine florum, filamentis glabris, forma stigmatum etc. valde distincta. À P. Americana nob., indumento, magnitu- dine florum, petalis superioribus, forma stigmatum tam dissimilis ut antecedenti. Species nova in honorem Botanici peritissimi Th. Durand, Herbarii Bruxellensis el. custodis, dicata. A P. Caracasana, cui est affinis, forma capsulæ i. e., basi haud cordata et paulo latior quam longa, forma arilli, indumento etc. diversa. P. GALLEOTI, n. sp. Basi lignosa. Caulis herbaceus leviter hirsutus. Folia lanceolata, herbacea, ciliata et leviter hirsuto-puberula, nec cuspidata. Racemi elongati. Flores parvi. Alæ quam carina breviores, elliptico-obovatæ, obtusæ, margine et dorso ciliatæ. Capsula orbicularis, emarginata, marginibus angustis cineta, hirsuto-ciliata. Semina brevia sed lata, pilis rufis vestita. Caruncula a latere visa, triangularis, dimidium semen fere involvens. Taba nostra. XIV. fig. 17—20. Exsec. Galleoti n° 875, unicum in Hb. Bruxell. Caulis cca. 30 cm. altus, simplex vel ramos paucos erectos edens, rectus, teres, leviter hirsutus, tenuis, viridis. Folia inferiora minora, superiora lanceolata, utrin- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 29 que æqualiter attenuata, acuta, facie ventrali pallidiora, nervis fere ut in P. Rivini- folia albicantibus ‘*/,,, **/,, etc., petiolata, margine ciliata, subtus et superne pilis sparsis subhirsuta. Racemi terminales elongati, laxiflori, rachi levissima puberula. Bracteæ caducæ. Pedicelli in anthesi cca. 3 mm. longi, puberuli erecti, dein patuli et # mm. longi. Flores cca. 6 mm. longi. Sepala exteriora linearia, acuta, mar- gine ciliata subæqualia. Alæ quam corolla breviores elliptico-obovatæ, margine parum ciliatæ ut in dorso. Petala superiora quam carina ecristata, paulo breviora, ligularia, apice leviter spathulata, rotundata. Ovarium ellipticum longe retror- sum pilosum. Stylus tenuis, stigma superius appendiculum superius, involvens. Appendiculum inferius duplo brevius. Filamenta libera staminum glabra. Capsula prorsum orbicularis, nuda ‘‘/,, mm., marginibus angustissimis eincta, ciliata, basi vix cuneata, nec rotundata nec eraarginata, apice angustissime emarginata sine valleculla. Semina 4 mm. longa pilis rufis vestita basi latissima (cca. 2 m.). Arillus papyraceus albus facie visus triangularis sammum semen ut linteolo trique- tro biplicato, involvens. Dorsum linteoli horizontale 2,8 mm. long. Species distinctissima, capsulis, seminibus, foliis. Verisimiliter proxima est P. Rivinifoliæ H. B. K. sed ob capsulas seminaque deficientia nunc etiam est dubia. In P. Rivinifolia, flores sunt majores, folia cuspidata, alæ ciliatæ. Specimen unicum sed perbene asservatum in Hb. Bruxell. v.s. Habitat in Mexicanorum terra inter Cordova et Xalapa : Rancho de Huapa, n° 875 (J). Forsan hæc est planta quam Bentham P. hebantha nominavit? (Benth. Sulph., 67.) P. COLUMBICA, n. sp. Frutex parvus. Rami tenues hirsuti. Folia lanceolata, herbacea, breviter apicu- lata, ciliata et superne subtusque pilis sparsis prædita. Racemi laxiflori; alæ ellipticæ ciliatæ obtusæ. Capsula elliptica vallecula conspicua emarginata, margini- bus angustis cincta. Seminum caruncula ‘/, orbicularis (facie visa) margine serrata. Basi lignosus. Rami erecti subfalcati, areuati, tenues, hirsuti, herbacei, striati. Folia tenuia utrinque attenuata, acuta, subsessilia, breviter ciliata et pilis sparsis munita, nec hirsuta nec tomentosa, nervis subtus non reticulatis, sed nervo medio albicante cum secundariis tantum bene conspicuis, ‘’/,,, ‘*/,,. ‘’/,, mm., lan- 30 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ceolata vel etiam obovato lanceolata vel lanceolato-linearia. Racemi sublaxiflori demum secundi, rachi hirsuta sulcata. Pedicelli cca 2 mm. longi, hirsuti. Flores cœrulei 6 mm. longi. Sepala exteriora hirsutissima, lanceolato-linearia, subæqua- lia. Alæ ellipticæ, obtusæ, apice rotundatæ nec oblongæ, dorso et margine parum ciliatæ, corollam subæquantes, nervis pauciramosis anastomosantibus. Petala superiora ligularia apice rotundata nec acuta. Capsula elliptica vel leviter ovato- elliptica, apice vallecula haud lata emarginata, anguste marginata, © mm. Seminum caruncula ‘/, orbicularis, margine serrata, alba, membranacea ‘/, seminis involvens. Habitat Columbiæ in montibus apricosis apud Caracas rara leg. Otto n° 573, pp., v.s. in Hb. Berol. Species foliis tenuibus à P. Caracasana valde distincta (resp. a P. Tovariensi Chod) à simili P. Platycarpa forma capsulæ, habitu, à P. Galleoti, forma capsulæ seminum que, à P. Costaricensi habitu, floribus minoribus, forma capsulæ distincta. P. COSTARICENSIS, n. sp. Radix repens, longa. Caules tenues, adscendentes, erecti, ad 40 cm. alti vel minus. Folia distincte petiolata, lanceolata, ciliata, viridia, tenuia, nec chartacea nec coriacea. Racemi terminales floribundi, 2 em. lati. Flores submagni. Alæ q. Carina longiores, margine ciliatæ, obtusæ. Petala quam carina breviora. Filamenta staminum pilosa. Stigma superius quam inferius fere duplo longius ab eo vallecula lata separatum, nec forficata. Capsula magna, suborbicularis. Arillus papyraceus semi-orbicularis profunde laciniatus. Semina turbinato-pyriformia breviter pilosa, viridia. Exscc : Pittier et Durand, P* Costaric. n° 657; Carl Hoffmann, n° #49, 407. Tab. nostra. XIV, fig. 20—24. Radix repens, lignosa 2-3 mm. crassa, longa, caules adscendentes teretes, dein erectos, 5-40 cm. altos simplices vel parce ramosos, pilis brevissimis crispulis, puberulos, sæpe arcuatos, graciles nec rigidos, 41-1,5 mm. crassos edens. Folia haud in petiolum attenuata sed bene petiolata; petioli 4-2 mm. Limbus lanceolatus, sparse pilosus, margine ciliatus, subtus pallidior nervis vix prominulis, non areolatus, tenuis nec chartaceus nec coriaceus, apice mucrone haud duro præditus, *°/,,, "a, l, "/,, MM. quam internodia paulo longiora. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 31 Racemi terminales subarcuati, floribundi, subdensiflori. Flores submagni 9 mm. longi, quam pedicelli fere triplo longiores, cœrulei. Bracteæ lineares pube- rulæ, pedicello duplo breviores. Sepala exteriora lanceolato-elliptica puberula, margine ciliata, viridia. Alæ multo quam carina longiores, 10 mm. longæ, oblongæ, apice rotundatæ, #,5 mm. latæ, basi attenuatæ, margine subciliatæ vel glabræ, dorso medio ciliatæ, nervis anastomosantibus, subreticulatis. Petala superiora quam Carina breviora, basi dilatata, media parte angustata superne parum dilatata, retusa per ‘/, cum tubo staminali connata. Filamenta staminum libera pilosa. Antheræ oblongæ, glabræ; ovarium rotundatum pilosum. Stylus curvatus, ovario multoties longior. Stigmata lateralia. Superius terminalis cum stylo curvatum magis prominens ab alio vallecula eo duplo latiore separatum ; inferius discoideum vix prominens. Capsula orbicularis, 441 mm. alta 10 mm. lata, mar- ginibus angustis aliformibus superne instructa, emarginata, basi haud cuneata, puberula, ciliata, herbacea. Semina pyriformia, breviter pilosa, viridia. Arillus à latere visus, semiorbicularis, papyraceus, profunde lobatus, laciniatus. (Quo ab simili P. Platycarpa differt.) Species distinctissima et pulcherrima ab omnibus hujus sectionis habitu graciliori, inflorescentia densa, forma alarum, stigmatum, capsulæ et seminum valde distincta. Hab. in Costa-Rica : ad vias propre San José (1100") leg. Pittier n° 657 et 141%, in fruticosis B. Curidabad, S. José leg. Dr. C. Hoffmann. n° #49 (v. s. in Hb. Berol.) P. CARACASANA H. B. K. Rami pilis subpatulis densis hirsutissimi ; folia elliptico-acuta, haud tenuia, velutino-pubescentia, nervis subtus reticulatis. Rachis racemi hirsuta. Flores breviter pedicellati. Sepala longe ciliata. Alæ elliptico-oblongæ margine longe ciliatæ. Carinæ limbus unguiculo haud brevior. Petala superiora linearia apice vix dilatata obtusa. Filamenta staminum subglabra. Stigmata contigua. Capsula elliptico-orbicularis, emarginata nec oblonga, nec late emarginata. Nov-Gen. V. p. 407 P. americana Bennet non Mill. Polyg. Am. p. 3. P. Hebecarpa DC. (test Hb. DC.) Prod. I. 330. Tab. nostra. XIV, fig. 25—27. Suffruticosa. Folia **/,,, **/,, mm., etc., breviter petiolata (1-1,5 mm.), char- 32 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. tacea, submucronata, suberecta, margine breviter ciliata. Racemi laxiflori, flori- bus subsessilibus, dein paulo longius pedicellatis, rachi pilis densis patulis hirsute canescente. Indoles floris eædem sunt quæ in P. Tovariensi nob. Capsula ‘‘}, mm., elliptico orbicularis, basi subcordata, apice etiam cordato emarginata, mar- ginibus angustissimis cincta (0,3-0,5 mm. lat.). Semina oblonga pyrilormia, parce pilosa. Caruncula membranacea margine fimbriata dorsaliter horizontale sed bre- viter patens, nec facialiter visa orbicularis. Habitat in Caracas : Moritz n° 452, 222. v. s. in Hb. Berol. Sp. typ. P. TOVARIENSIS, n. sp. Rami pubescentes nec hirsuti. Folia elliptico-lanceolata, acuta haud tenuia, velutino-pubescentia, nervis subtus reticulatis. Rachis racemi pube adpresso, pubescens. Flores breviter pedicellati. Sepala longe ciliata. Alæ ellipticæ sub- oblongæ margine longe ciliatæ. Carinæ limbus unguiculo haud brevior. Petala superiora linearia apice vix dilatata, obtusa. Filamenta staminum libera glabra vel duo interiora pilosa. Stigmata contigua secunda vix prominentia subæqualia. Capsula elliptico-oblonga, profunde emarginata, magna, margine ciliata, superne sublate alata. A. P. Caracasana, caulibus haud hirsutis, rachi haud hirsuta, subpubescente capsula magis oblonga et latius emarginata, alis capsulæ apice latescentibus nec angustissime æqualibus, arillo dorsaliter nec horizontali sed deflexo. Fendi Pt. Venez. 240 prop. colon. Tovar. v. s. in Hb. Deless. et Boiss.; Funk n.! e Venzuela. Maturin n° 272 (v.s. in Hb. Deless.). Radix ignota. Caules sublignosi, virides, teretes, puberuli, *’},, em. longi superne corymbose ramosi (an semper ?) Folia elliptica, vel lanceolato-elliptica, breviter petiolata, ‘/,, mm., ‘*/,,, ‘“},, acuta, submucronata, subchartacea, venis subtus prominulis reticulata puberula, margine leviter et breviter ciliata. Racemi axillares vel terminales, rachi pilis erispulis pubescente, 3-6 cm. longi, pauci et laxiflori (8-15). Flores 6 mm. longi, quam pedicelli duplo longiores. Sepala exteriora lanceolata, dorso et margine hirsuta, viridia. Alæ inæquilaterales 2-3 X longiores, petaloideæ, ellipticæ, subunguiculatæ, dorso et margine sparse ciliatæ, quam Carina paulo longiores. Petala superiora quam carina paulo breviora, linearia, apice obtusa parum dilatata per ‘}, cum tubo staminali connata. Carina limbo MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 33 unguiculum longitudine æquante. Antheræ oblongæ, filamenta libera longa glabra. Ovarium ellipticum, pilosum. Stylus subfiliformis supra medium curvatus ; stig- mata ut in P. Antillensi nob. Capsula elliptica, ‘”/,, mm., profunde emarginata, compressa, herbacea, ciliata, leviter pubescens. Semina turbinata, pilis rigidis subadpressis vestita. Arillus papyraceus, capitelliformis margine inciso-dentatus sed haud dorsaliter protractus. Habitat in Venezuela prope coloniam Tovar (Fendler). Observ. : Hæc planta, etsi characteribus nonnullis, P. Antillensi valde affinis, ab ea; foliis haud ovato-lanceolatis, venis magis prominulis reticulatisque, colo- ratione magis grisea, capsulis profundiore emarginatis, et præcipue forma arilli recedit. P. ANTILLENSIS, n. sp. Caulis altus ramosus, lignosus ; folia ovato-acuminata vel subcuspidata, alterna ; racemi elongati, subdensiflori ; flores submagni ; sepala lanceolata valde hirsuta ; alæ ovato-ellipticæ, inæquilaterales, margine ciliatæ, apice rotundatæ, carinam æquantes vel subæquantes, petaloideæ ; petala superiora carinam subæquantia, vel paulo breviora ; stigma haud bilabiatum, superius linguiforme, inferius vix conspi- cuum, pilis paucis formatum; filamenta libera antherarum glabra; capsula elliptica, emarginata, margine ciliata; Sernina turbinata; arillus papyraceus, horizontaliter (lobus dorsalis) protractus, margine incisus. Tab. nostra.ÿXIV, fig. 28—30. Belanger : Hb. des Antill. 621. Suffruticosa. Caules erecti, basi lignosi, teretes, 2 mm. crassi, superne pilis crispulis puberuli, apice ramos paucos, breves (6-8 cm.) edens, ad 50 em. longi. Folia internodis longiora, breviter petiolata, ovato-lanceolata, acuminata, margine leviter sinuata vel integra, herbacea, sed non tenuia ut in P. Rivinæfolia H B K., leviter puberula, margine leviter et brevissime ciliata vel glabrescentia 2-7 cm. longa, 8-25 mm. lata, in caule majora, in ramis minora Petioli 2,5-3 mm. longi, rachi tenui herbacea, pilis crispulis hirsuta. Bracteae mox caducæ, lineares, crispulæ. Flores cca. 7 mm. longi, quam petioli duplo vel triplo longiores. Sepala exteriora 2,5 mm. longa lanceolato-linearia, acuta, pilis sublongis hirsuta, alis triplo breviora, herbacea. Alæ petaloideæ, inæquilaterales subellipticæ, apice 2 TOME XXXI, 2° PART. 5 34 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. rotnndatæ, nervis pluribus ramosis, reticulate anastomosantibus notatæ, pilis sparsis superne et marginæ præditæ, corollam æquantes vel superantes, breviter unguiculatæ. Petala superiora quam carina paulo breviora (‘/,), apice parum dilatata et subacuta per ‘/, cum tubo staminali connata. Carina limbo leviter fornicato, in unguiculum æquali longitudine sensim desinens. Antheræ oblongæ, quam filamenta libera glabra, 3-4 plo breviores. Ovarium ellipticum valde pilosum. Stylus filiformis versus apicem curvatus in stigma superius directe desinens. Stigma superius linguiforme inferius laterale pilis nonnulis formatum. Capsula elliptica, emarginata cca. ‘/,, mm. (in matur.), viridis, compressa, utraque facie et margine pilis sparsis subhirsuta, marginibus ‘}, mm. latis, apicem versus latescentibus, basin versus angustescentibus, cincta. Semina pyriformia, pilis sparsis hirsuta capsulam non expleentia ; arillus papyraceus, albus, trilobus ; lobi laterales brevissimi, dentiformes, dorsalis horizontaliter protractus dentatus, ut arillus totus serratim appareat. Habitat in Insula Martinique (Antill.) prope St-Petr. Floret Sempt. (leg. Belanger). Obs. : Plantam illam cum aliis hujus sectionis confundere haud licet,. ob formam seminum, arilli, foliorum, habitu, etc. AMERICANA, Mill Caulis erectus; nec augulate sinuatus, hirsutus ; folia elliptico-lanceolata, mucronata, cChartacea, hirsuta vel velutino-pubescentia ; racemi terminales, sublaxiflori, multiflori; flores submagni; sepala exteriora lanceolata ciliato- hirsuta ; alæ subinæquilaterales auguste elliptica margine vix ciliatæ ; petala superiora apice vix dilatata, emarginata ; filamenta staminum pilosa. Stigma supe- rius vaginiformis appendiculum involvens, inferius appendiculo parallelum eoque duplo brevius. Mill Dict. n. 7.; DC. Prodr. I. 330 ; A. W. Bennet p. p. (exclusis var. 6. 1. a atque Synonymia) Polyg. Amer. in Jour. of Bot. 4879, p. 2. Tab. nostra. XIV, fig. 3 Caulis lignosus, adscendens, erectus, brunneus, rectus pilis longis hirsutus superne ramosus ad 3-4 dem. longus. Rami hirsutissimi. Pili patuli haud densi MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 39 diametrum caulis subæquantes, ramorum æquantes, nec crispuli nec adpressi. Folia breviter petiolata, elliptico-lanceolata vel oblonga, acuta, sæpe mucro- nata, cca *’},, mm., superne pilis sparsis subhirsuta, margine conspicue ciliata, subtus minus pilosa præcipue in nervis. Racemi terminales elongati, 5-8 cm. longi, multiflori et laxiflori. Bracteæ lineares hisutæ, intermedia aliis duplo fere longior, quam pedicellus fere duplo brevior. Pedicelli in anthesi cc. 3-4 mm. longi. Flores (cærulei(?) an semper) 9 mm. longi vel 8-9. Sepala exteriora hirsuta ciliata, lanceolata, viridia. Alæ corollam conspicue excedentes, oblongæ, obtusæ, margine et apice et basi plus minusve ciliatæ. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, apice haud dilatata, emarginata, quam carina conspicue bre- viora. Filamenta staminum libera pilosa, antheris multo longicra. Ovarium ellipti- cum pilosum. Stylus et stigma ut in P. Rivinæfolia. Capsula late elliptica, basi leviter cuneata, subobcordate-emarginata, pubescens. Semina mihi ignota. Habitat in sylvis prope Vera Cruz (Galleoti 881); Schiede in dumetis prope la Hacienda de la Laguna n° 497. Species etsi characteribus florum (excep. pet. sup.) cum P. Rivinæfolia valde affinis, habitu, foliis, indumento dissimilis. Hæc planta verisimiliter est Polygala americana, nam indoles a el. Mill. 1. c. indicata cum ea bene congruunt, et locus natalis (Vera Cruz) idem est. Quam non dubito plantam a me descripsam P. americanam Mill. esse, quo fecit ut synonyma a cl A. W. Bennet data [. €. p. p. tantum apta sint. P. PANAMENSIS, n. sp. Suffrutex parvus, lignosus, ramis crassis lignosis, pube denso villosis, cinereis ; folia subcoriacea pubescentia, elliptico-lanceolata petiolo brevi, hirsutissima ; racemorum rachis dense villosa cinerea. Pedicelli hirsuti. Flores cca 9 mm. longi ; sepala exteriora villosa; alæ oblongæ glabrescentes vel basi tantum ciliatæ et nervo medio. Petala superiora apice haud angustescentia sed retuso-subemarginata, quam carina breviora. Capsula matura leviter puberula, elliptica emarginata. Seminum caruncula nec triangularis nec semiorbicularis sed irregularis. P. americana Griseb non Mill. in Hb. Monac. P. caracasana Gris. non Mill. in eodem herbario. Truncus durus, lignosus ad 4 mm. crassus, cortice albo, lichenophoro. Rami 36 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. juniores floriferi breves 5-10 cm. longi, villosi. Folia cca 3 cm. longa 44 mm. lata vel minora nervis prominentibus haud reticulatis sed pennate conspicuis. Sepala exteriora angustissima hirsuta ad 4 mm. longa. Alæ margine haud ciliatæ ‘/, mm. vel ‘/,,, vel basi tantum ciliola parva ferentes, supra in nervo medio sæpe ciliatæ. Petala superiora linearia æqualia basi oblique retusa apice retusa sub- emarginata. Stigma superius chlamydeum appendiculum superiorem involvens. Capsula ‘‘}, mm., marginibus angustis. £ Descriptio secundum exemplaria incompleta forte postea emendanda et augenda. Habitat in Prov. Chiriquiri et Veragua in Panama, leg D' Wagner, fasc. 3. 2 Send. P. SANCTA:-LUCLÆ, n. sp. Suffrutex parvus, caulibus, ramisque lignosis, nec herbaceis, duris, pube bre- vissima, levissime subpuberulis. Folia coriacea subtus et superne nervis nervillisque ramosissimis, conspicuis reticulata, pube crispula brevissima sed densa subvelu- tina, sæpe grisea acuto-mucronata elliptico-lanceolata. Racemi terminales sublaxi- flori. Rachis cinerea nec hirsuta. Flores mediocres. Alæ ellipticæ ciliatæ, corollam subæquantes. Petala superiora apice emarginata. Capsula elliptica, oblonga, cordato-emarginata vallecula triangulari, marginibus angustis. Radix dura, lignosa. Caules plures erecti, simplices vel pauciramosi, lignosi, 15-30 cm. longi, fragiles, nec herbacei, nec hirsuti. Folia *°/,,, **},, elliptico lanceolata vel lanceolata, acuta vel apiculata, coriacea nec tenuia. Flores cea 6 6 mm. longi. Alæ ‘/,, margine et dorso ciliatæ, obtusæ. Stigma superius vaginatum, appendiculum superius involvens, appendiculo i. e. stigmate inferiore duplo longius. Capsula ‘‘/, mm., margine ciliata, basi haud cuneata. Semina pyriformia brunnea. Caruncula retrorsum calcarata membranacea. Habitat in Insula St-Luciæ ubi Schwægrichen legit v. sic Hb. Monac. et in insula St-Domingo (Hb. S" Princ, Paul dux de Wurtemb. v. in Hb. Monac.), P. MACRADENIA, Gray. Suffrutex ramosissimus, palmaris. Folia sessilia, lanceolata, hirsuto-canescentia, parva glanduloso-punctata. Flores in racemos terminales, axilares, abbreviati, pauciflori. Sepala exteriora viridia, hirsuta. Alæ petaloideæ oblongæ, basi atte- MONOGRAPHIA POLYGALACEA RUM. 37 nuatæ, obtusæ supra et margine ciliatæ, quam corolla longiores. Petala superiora linearia quam Carina longiora. Filamenta staminum glabra. Ovarium ellipticum pilosum. Stigma superius valde prominens bifidum, inferius minus glanduliforme. Gray in Torr et Gray Report on bot. of the new Exped. 6.162. Gray Pt. Wright., | ÉRE LE Exsec : Pringle FI. of Pacif. Slope, Arizona. Tab. nostra. XIV, fig. 33—36. Radix crassa, lignosa, versus caudicem ad 8 mm. lata. Caules numerosi basi lignosi crassi. In caulibus lignosis brevibus annorum præcedentium nascuntur rami breves, iterum ramosi, articulati, pilis erispulis hirsuti. Folia numerosa, lanceolata, pube crispula subtomentosa, crassa, 4-5 mm. longa 1-2 mm. lata, pellucide glan- duloso-punctata. Flores in racemos breves dispositi, purpurascentes, parvi 4 ‘/,-6 mm. longi. Bracteæ lineares pedicellum æquantes, hirsutæ. Sepalum superius concavum hirsutum, viride, duo inferiora ovato-lanceolata, hirsuta. Alæ multo majores, — 6 mm. longæ, basi subunguiculatæ, dorso et margine ciliatæ, nervis tribus, ramosis, subliberis, corollam paulo superantes. Petala superiora per fere dimidium cum tubo staminali connata, linearia, media parte leviter angustata, sæpe apice subemarginata, nervo unico superne 3 fido, carinam multo supe- rantia. Carina unguiculo quam limbus paulo longiore ; limbo triplicato-lobato. Filamenta glabra quam antheræ 4-5 plo longiora, antheræ oblongæ glabræ. Ova- rium obovatum, valde pilosum. Stylus 4-5 plo longior superne curvatus, Stigma superius prominens laterale bifidum, inferius minus glanduliforme. Discus annula- ris. Capsula elliptica, emarginata, dense pilosa. Semina oblonga conica, basi umbo- nata, pilis adpressis vestita. Caruncula lobis brevibus papyraceis descendens capi- telliformis. Planta P. glandulosæ H. B. K. valde affinis, foliis glandulosis, forma capsulæ, seminibus, arillo, stigmatibus, differt ab ea autem foliis non obtusis non mucro- natis. Miror quare collectores plantam Kunthianam (P. glandulosa) numquam reportaverint. P. GLANDULOSA, H. B. K. Suffrutex ramosissimus palmaris. Folia parva.obovata, mucronata, basi cuneata, glandulis numerosis ut caules, albicantibus, nitentibus conspersa, glabrescentia. 38 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Alæ petaloideæ spathulatæ limbo sensim et longe attenuato. Petala superiora angustissime linearia nec emarginata nec retusa. Ovarium pilis brevibus pubescens. H. B. K. Nov Gen. V. p. 40%. t. 510 (bene delineata) ; DC Prodr. I. p. 331. P. Greggii Watson. Tab. nostra. XIV, fig. Radix lignosa crassa, tortuosa, truncos plures vel caules lignosos numerosos diffusos, numerosos fragiles, breves atque tenues 5-10 cm. longos edens. Folia numerosa, obovata, obtusa, mucronata, basi cuneata glandulis numerosis ut caules, albicantibus, nitentibus, conspersa, glabrescentia vel pilis crispulis non densis prædita, 4-6 mm. longa, 2-3 mm. lata, mucrone aut obsoleto aut elongato, in pedicellum brevem sensim attenuata. Racemi axillares brevissimi, pauciflori 4-5 f1. Bracteæ mihi ignotæ. Pedicelli breves vix magis quam 1 mm. longi pilis crispulis hirsuti erecti. Flores rosei, cca 5 mm. longi. Sepala exteriora viridia ovato- triangularia plurinervata, pilis crispulis hirsuta, subacuta, superius latius. Alæ petaloideæ spathulatæ, limbo longe et sensim attenuato, subobtusæ, nervis repetite bifidis subliberis, parce pilosis, quam corolla longiores. Carina longe unguiculata. i. e. limbo quam unguiculum breviore, triplicato ut in P. macradenia Gray basi tantum cum tubo staminali connata exappendiculata. Petala superiora linearia, angustissima apice leviter spathulata 1. e. dilatata nec retusa nec emarginata. Stamina ut in P. macradenia. Ovarium ellipticum, oblongum, emarginatum, pilis brevibus pubescens. Stylus erectus, tenuis, apice tantum curvatus. Stigmata ut in P. macradenia. Capsula nuda vel sepalo superiore sæpe longius persistente, elliptica profunde emarginata, glandulis albicantibus conspersa, leviter pilosa. Semina oblonga pilis adpressis vestita. Caruncula galeiformis appendicibus brevis- simis in semine equitans, eoque 3-4 plo brevior. A. P. Macradenia Gray, foliorum forma, indumento leviore, alis spathulatis minus pilosis, petalorum forma, ovarioque perbene distincta sed affinis ob corollam triplicatam structuramque floris. Icones a cl. Kunth. dat. |. ec. naturæ bene respondent. Humboldt : Prope speluncam Puente de la Madre de Dios (Nov. Hispania) Bonpland n° 4149 v. s. in Hb. Berol. (ex Hb. Kunth). Species rarissima a collectoribus recentioribus numquam reportata itaque ab. auctoribus qui speciem typicam non viderunt cum P. macradenia confusa. Præter exemplaria in Hb. berolinensi nulla vidimus. CI. Watson mihi benevolenter fragmenta plantæ quem P. greggii nominavit, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 39 misit, quæ nihil nisi P. glandulosa fuerunt. Fragmenta ejus et preparatio in Hb. Boiss. asservata sunt. P. PARREYI, A.-W. Bennet. Radix lignosa, sinuosa, repens ; caules plures breves; folia late elliptica, obtusa et mucronata, vel subacuta, in petiolum attenuata, herbacea ; Racemi extraaxil- lares, brevissimi, pauciflori ; alæ corollam subæquantes oblonge obovatæ, a basi sensim versus apicem latescentes, deinde subito attenuatæ, apiculatæ, corollam æquantes, margine pilis crispulis versus apicem alæ curvatis ciliatæ, nervis tribus, pauciramosis non anastomosantibus notatæ. Petala superiora linearia, subacuta, quam carina longiora. Limbus carinæ ecristatus, a latere visus, quadrangularis subito in unguiculum attenuatus. Antheræ glabræ quam filamenta libera gla- bra, fere 3x breviores, Ovarium obcordatum, orbiculare, pilosum. Stylus duplo fere longior subcurvatus. Stigma superius vix prominens, inferius papil- losum prominens (subhippocampiforme). Capsula orbicularis, sine marginibus alifor- mibus. Semina lutea, hirsutissima, oblonga. Arillus carinæformis in appendicula duo ligularia perpendicularia lateralia descendentes, semine ‘}, breviora prolongatus. Bennett in Hemsley. Centr. Am. et Diagn. pt. nov. Mex. ïi. in J. of Bot. 1879, p. 140. Vigener F1. Mexican. Sans Luis Potosi n° 496. Bourg. Hb. Com. Mex. 477. Tab. nostra. XIV, fig. 40—42. Radix lignosa, cortice griseo-fusca, sinuata, ramosa, subarticulata, more Rad. Ipecacuanhæ, cortice fissa. Caules inde orti annui, tenues, herbacei, basi leviter striati, levissime puberuli, simplices vel pauciramosi 4-10 cm. longi. Folia nume- rosa, spathulata, i. e. limbo late elliptico brevissime apiculato, ‘*/,, mm. ''/, mm. ‘*/,,in petiolum 2-3 mm. attenuata, obtusa, superiora angustiora, et acuta, ‘‘/,, "?, mm., levissime puberula. Racemi quam folia breviores, cum caule varia longi- tudine connati, quo fecit ut flores nonnulli, ex caule ipso orti appareant ; flores in quoque racemo pauci (3-5), parvi 2,5-3 mm. longi. Rachis racemi puberula. Brac- teæ herbaceæ, lanceolato-acutæ, virides, quam pedicelli breviores, dorso puberulæ, bracteolis multo longiores. Pedicelli tenues, puberuli, demum decurvi. Sepala exte- riora viridia, longitudine subæqualia, lanceolato-acuta, margine membranacea, et pilis 40 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. crispulis numerosis ciliata quam alæ ‘/, breviora. Alæ quam corolla breviores obo- vato-oblongæ, cuneatæ, apiculatæ, nervistribus, pauciramésis, liberisnotatæ, ramus- culis nervorum brevibus, simplicibus, margine pilis apicem versus crispulis, præ- ditæ. Petala superiora basi tantum i. e. per ‘/, cum tubo staminali connata, linearia, acuta, nervo medio, apice bifido notata, carinam ecristatam superantia. Carina, galeata, facie laterali visa, subquadrangularis, subito in unguiculum æquilongum attenuata. Filamenta libera staminum antheris glabris, 2-3 longioresglabra. Ovarium, obcordatum, subemarginatum, pubescens. Stylus vittiformis adscendens, erectus. versus apicem latior, ovario longior. Stigmata inæqualia, inferius patens obtusum papillosum, superius vix evolutum, subhippocampiformia. Capsula suborbicularis olivacea, subemarginata vel obtusa, sæpe latior quam longa (3,5/3), marginibus angustissimis instructa, levissime puberula. Semina lutea, elliptica, pilis sublongis his- pida, caruneula cariniformi, sammum semen tegente, in appendicula duo, descenden- tia, ligularia, membranacea, coriacea, alba, obtusa, semine ‘/, breviora, prolongata. Habitat in Mexico : San Luis Potosi. (Schaffner n° 496) Centr. Mexic. Parry et Palm. n° 40 — in petræis prope Guadelupe val. Mex. | : ! | | MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 41 Sectio quarta. — SEMEIOCARDIUM Herbacei, palmares, foliis sine stipulis, spathulatis, tenuibus. Sepala exteriora libera, alæ glabræ. Carina ecristata. Tubus staminalis apice in filamenta 8 divisus. Antheræ glabræ. Ovarium glabrum. Stylus erectus latescens brevis ; stigmata inæqualia. Capsula glabra, nuda demum apice leviter fissa. Monotypica habitu Salomoniæ similis. Ab cl. Hasskarlo nomen Semeiocardium (genus) recepit. Cum nulla alia sectione mihi videtur valde affinis. Semeiocardium (genus) Hassk. in Miq. Mus. Bat. I. 1514 ; Nat. Tijdschr. V.. Ne- derl. Ind. XVII. 4858. Benth. Hook. Gen., 974. P. TRIPHYLLA. Radix tenuissima. Caulis simplex vel ramosus, brevis, herbaceus, glaber. Folia spathulata vel limbo elliptico vel ovato-orbiculari, tenui. Racemi graciles. Flores breviter pedicellati parvi. Bracteæ demum caducæ. Carina ecristata. Antheræ glabræ quam filamenta breviores. Stigmata inæqualia superius acutum, inferius prominens rotundatum. Capsula nuda elliptica, nee emarginata vel subemarginata, glabra. Semina elliptica nigra, brevissime et sparse hirsuta. Caruncula breviter bi- appendiculata. Ham. in Don Prodr. 200 ; Bennet. in F1. of british india [ 201 ; P. hyalina Wall. Cat. 4181 ; P. glaucescens Wall. Cat. 4182 ; Kurz Contrib. to Burmese FI. 2.77 ; P. furcata, Royle ill. t. 19, B.; Semeiocardium Hamiltoni, hyalinum et glaucescens Haskarl 1. c.S. arriensii Zoll. in Hb, ven. Jav. 3956 P. Tartarinowii Regel in Bull. soc. Mosc. XXXIV, 2, p. 523. Tab. nostra. XV, fig. 1—5. Radix tenuis perpendicularis, annua. 1-3 em. longa, À mm. lata. Caulis unicus, terminalis, herbaceus, angulate huc et inde curvatus, tenuis, striatus 5-15 cm. longus, ramosus, foliosus, glaber. Folia inferiora parva spathulata, basi longe attenuata limbo ovato orbiculari, 4-1 ‘/, em. longæ, 5-7 mm. lata, superiora TOME XXXI, 2° PART. 6 42 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. spathulata, majora, in petiolum 8-15 mm. longum attenuata, limbo tenui ovato suborbicalari, mucronato vel non, 15-25 mm. longo, 12-20 mm. lato, margine pilis brevibus rectis ciliato, alterna, vel suprema ternatim vel 4-tim verticillata basin pedicellumque racemi terminalis cireumdantia. Racemi plures, omnes terminales. Racemus caulem principalem terminans elongatus, longe pedunculatus (1-3 em.) 3-4 cm. longus, basi fructificans, dum laterales racemi florentes tantum (eo tempore), sublaxiflori, Juveniles comosi. Flores parvi breviter pedicellati ; bracteæ 3 subulatæ ; bractea, bracteolis longior pedicellum superans post anthesin caducæ. Sepala exteriora subæqualia late ovato-triangularia, nervis tribus haud anas- tomosantibus notata glabra ; superius paulo majus ejus nervusmedius, a parte media ramosus, laterales apice bifidi. Alæ duplo majores obovato-suborbiculares, apice margine intus reduplicatæ, obtusissimæ, nervis tribus notatæ. Nervus medius apice cum lateralibus arcuate conjunctus vel liber ; laterales extrinsecus ramulosi, Carina ecristata, limbo cucullato, oblique truncato, quam unguiculum vix breviore. Petala superiora longe spathulata, carinam æquantia, obtusa, per */, cum tubo staminali con- nata. Antheræ globosæ, filamentis liberis, breviores. Stylus subrectus apice latescens. Stigma superius dentiforme, breve, acutum, inferius tuberculatum horizontaliter prominens multo majus. Corolla et calvx decidui. Capsula nuda latior quam longa, suborbicularis, apice breviter fissa, nec emarginato-corduta, quam pedicellus lon- gior. Semina ellipsoidea (apice lateraliter prolongata ; arillus lateralis bilobus ; lobi triangulares acuti.) vel carunecula breviter biappendiculata notata. Area Geographica. Asia meridionalis ab India ad Japoniam. Simla. Hb. Ind. or. Hook fil., Sikkim id., in China prov. Hupeh, Henry (Kew.) id. prov. Ichang n° 6588, 2486; in Birma Ava Meaong et Taong dong Prom. dist. Tenasserim Attarem. (Kurz |. €.). Japania Franch. P. CARDIOCARPA. Capsula valde nervata, oblonga, apice marginibus evolutis membranaceis alata. Kurz in Journ. As. Soc. Beng. 1872. 293. (Plantata mibi tantum ex descriptione cl. Kurz. notata.)' ! Vide sub « addenda. » MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 43 Sectio quinta. — HEBECLADA. Herbæ vel suffrutices, foliis alternis sine stipulis. Racemi terminales vel supra- axillares. Sepala exteriora, ‘duo anteriora, usque supra medium connata. Alæ petaloideæ, glabræ vel tantum margine ciliatæ. Carina cucullata nec plicato-lobata nec cristata. Petala superiora per dimidium cum tubo staminali connata, quam carina numquam longiora. Tubus staminalis Supra medium in filamenta 8, glabra divisus. Antheræ glabræ quam filamenta multo breviores. Ovarium semper glabrum. Stylus ovario multo longior, vittiformis curvatus, parte inferiore lanceolato-lineari æquilonga Cum alia angulum rectum formans. Stigma superius stylo continuum obtusum, inferius obsoletum pilis numerosis indicatum. Capsula glabra, marginibus angustissimis cincta, alis persistentibus suffulta. Semina pilis adpressis sericea. Carunecula semiorbicularis dura, alba, breviter triloba semini superposita. Sectio valde peculiaris et naturalis species cca 27. inter se valde affines et inde difficiles includit. Plurimæ in Imperio Brasiliensi reperiuntur, paucæ in republica Paraguensi, una in montibus Peruviæ Chilique, aliæ in Guiana, Venezuela, America centrali, Mexico et Alabama, Florida, Antillis. Species omnes sunt variabiles habitu, indumentoque, magnitudine foliorum. SYnOPSIS : A. Sepala exteriora glandulose ciliata. a. Seminum caruncula rugosa, informis nec lucido-corneola. P. Lindeni. P. Galmeri. B. Seminum caruncula lucido-corneola carinato-orbicularis appendicula duo cornula ferens. Ba. Alæ glabræ æquilaterales, orbiculares, fol. acuminata. P. acuminala. Bb. Alæ glabræ inæquilaterales. + Bracteæ post defluvium persistentes | fol. linearia, al. cuneatæ | P. Hebeclada. [Ne ra MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. I! fol. lanceolata mucronata, punctata, alæ obovato-orbic. P. æyloclada. ++ Bracteæ caducæ 1° Alæ cuneatæ Caulis erectus, foliis latis P. Bahiensis. Caulis decumbens, foliis angustis P. decumbens. 2° Alæ obovatæ vel orbiculares vel rhomboïdales. Folia lenuissima nec subcoriacea capsula elliptica nec oblonga, fol. acuminata P. Parielaria. capsula oblonge elliptica fol. haud acuminata Racemi breviter peduneulati ad 4 cm. longi P. angushfolia. Racemi longe peduneulati ad 6-12 em. longi P. Orobus. Folia haud tenuissima. Capsula oblonga aliis longior, fol. linearia glabra P. flabellata. capsula alis haud longior. Semina longe pilosa. P. Mcaraguensis. P. extraaxillaris. P. fallax. P. grandiflora. semina brevissime pilosa. caruncula acieformis P. Urban. caruncula dorso obtuso P. violacea. P. Piauhensis. A. capsula obcordata, folia elliptica, obtusa submagna. P. LINDENI, sp. n. Suffrutex parvus; racemi superne puberuli ; folia elliptica, petiolata, leviter tomentosa ; flores submagni, læte rosei ; sepala exteriora margine membranacea, pilis strictis crassis glandulosis munita ; alæ rhomboidali-orbiculares, margine haud ciliatæ ; petala superiora inferne oblique et late retusa, media parte haud contracta, superne semi orbicularia. Capsula obcordata, alis brevior. Semina brevia, subglo- bosa, vel elliptica caruncula magna 1. e. quam semen haud duplo breviore munita. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 45 Tab. nostr. XV, fig. 6—8. Linden 593 ; Venezuela in Andibus Truxillo et Merida. V. s. in Hb. Deless. Moritz. 1268 Merida. V.s. in Hb. Berol. Caulis erectus, sublignosus, 2 mm. crassus, ad 30 cm. longus, superne ramosus. Rami erecti puberuli. Folia petiolata, ovato-elliptica "/,, **/,,, lanceolato-elliptica, submucronata, puberula, subcrassa, ‘/,,, *‘/., mm. Petioli 3-4 mm. longi, pube- ruli. Racemi terminales, vel axillares, subdensiflori 7-12 cm. longi, apice comosi, rachi puberula. Flores pedicellati, 6-7 mm. longi, 6 mm. lati, rosei. Pedicelli 2-2,5 mm. longi demum subdeflexi, puberuli. Sepala exteriora lata, longitudine subæqualia ; duo inferiora usque fere ad apicem connata, margine membranacea, glanduloso-ciliata. Cilia crassa, alba. Alæ inæquilaterales, suborbiculares, margine sine nervis, eglandulosæ, eciliatæ. Petala superiora basi cuneata, lata, marginibus lateralibus sinuatis, apice suborbicularia, duplo longiora quam lata media parte haud contracta. Carina, stamina, pistillum ut in aliis. Capsula alis brevior et angustior, emarginata, obcordata ‘/., */,, mm. longa. Semina brevia, subglobosa, vel ovoida, pilis densis vestita. Caruncula magna, quam semen latior. Habitat in Andis altis Truxillo et Meridæ (Respublica Venezuelæ) : Linden ; in Merida ad sepes loc. hamid. n° 1268 Moritz. Obs. : Species racemis subdensifloris, foliis latis, forma alarum petaloramque, indumento sepalorum, capsula obcordata nec elliptica, seminibus peculiaribus valde distincta. P. GALMERI, 0. sp. Frutex parvus. Rami teretes puberuli. Folia lanceolata, acuminata, petiolata, submagna, subherbacea, glabrescentia, margine vix ciliata, sæpe deflexa. Racemi sublaxiflori. Flores longe pedicellati. Sepala exteriora glanduloso-ciliata. Alæ subrhomboidales, emarginatæ, inæquilaterales, margine glabræ. Petala superiora basi cuneata, apice dilatata, parte libera elliptica obtusa margine interiore appen- diculum breve calcaratum ferente. Capsula elliptica basi cuneata, emarginata, alis brevior ac angustior. Semina pilis adpressis basi convergentibus argentea, elliptica. Caruncula haud corneola nitens sed rugosa et informis. Exsec. : Galmer, Caracas in Hb. Berol. Tab. nostr. XV, fig. 9—10. 46 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Rami lignosi, teretes, puberuli 1-2 mm. crassi, erecti haud repetite divari- cate ramosi. Folia ovato-lanceolata vel lanceolata vel lanceolato-linearia, acumi- nata, petiolata petiolo cca 2 mm. longo, haud crassa sed subherbacea °"/,,, ‘*],,, /,/,,, nervis subtus haud prominentibus vel nervo medio cum lateralibus leviter pennate conspicuo, glabrescentia, pilis erispulis adpressis brevissimis perpaucis prædita. Racemi supraaxillares vel terminales 3-10 em. longi, demum subsecundi, rachi puberula. Pedicelli in et post anthesin 4-5 mm. longi tenues, puberuli. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo infericra usque fere ad apicem connata, glan- dulis longe stipitatis et pilis prædita. Alæ ‘/, 7/, mm. inæquilaterales, emarginatæ, subrhomboidales i. e. suborbiculares, læte roseæ (Galmer). Petala superiora 5-6 mm. longa, intense rosea, limbo inæquilaterali uno margine breviter calcarato. Androceum, Gynæceum ut in aliis. Capsula 5-6 mm. longa elliptica, membranacea seminibus inflata. Semina elliptica cca 4 mm. longa. pilis basi convergentibus, sericea. Species pulcherrima floribus pulche carmineis (Galmer) seminum caruncula rugosa nec corneola lucida, P. Lindeni affinis, differt, forma capsulæ, seminibus longioribus, foliisque. Habitat in Nova Andalusia ppe Caracas, inter frutices umbrosos, in savannis Dos Camenos p. Caracas : Galmer in Hb. Berol ; Venezuela loco non addicto : Lansberg in Hb. Berol. 8. Capsula elliptica vel ovato-elliptica. Ba. Alæ glabræ æquilaterales, orbiculares. P. ACUMINATA WILLDN. n. sp. Caulis basi sublignosus erectus, ramis paucis erectis, foliis lanceolato-ellipticis acuminatis ; racemis erectis ; sepala glanduloso-ciliata, alæ orbiculares, glabræ haud inæquilaterales ; petala superiora apice dilatata et truncata, media parte haud contracta, basi haud cuneiformia ; caruneula seminis magna, capitelliformis ab aliis hujus sectionis diversa. Willd. in Hb. prop. Exscc. : Poeppig 1323, Peruvia. Tab. nostr. XV, fig. 11——13. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 47 Caulis lignosus, teres, leviter striatus, leviter pubescens, superne ramosus, ad 50 cm. altus. Rami erecti pauciramosi. Folia leviter pubescentia *‘/,,, ‘*/,, mm. ovato-lanceolata, acuminata longe petiolata, petiolo 3-4 mm. longo. Racemi supraaxillares subdensiflori. Sepala éxteriora inæqualia, superius concavum, mar- gine glanduloso-ciliatum inferiora duo per dimidium coalita, dein horizontaliter divergentia, vel usque fere ad apicem coalita, apiculata, margine glanduloso-ciliata. Alæ breviter unguiculatæ, limbo suborbiculari, glabro, paucinervoso, vix inæquila- terales, quam Carina multo longiores. Petala superiora versus apicem dilatata, apice retusa, basi haud cuneata, carinam æquantia. Carina cucullata, margine ciliata. Stamina, stylus, stigmata ut in aliis hujus sectionis. Capsula elliptica, glabra, paulo longior quam lata. Semina brevia, quam arillus haud duplo longiora sæpe æqui- longa pilis sublongis vestita. Caruneula dentibus carens margine integra. Species caruncula integra foliis acuminatis, alis æquilateralibus, seminibus distinetissima. Habitat in Peruvia et Chili (Poeppig. 4323. 74. V. s. in Hb. Berol.) etiam in Hb. Willdn. e Nova Hispania (probabil. Peruv. imp.) ab Humboldt. lect.) Specimina in Herbariis Berolinensibus, Boissieri, etc. Poepigiana sub nomine P. Monticola occurunt, sed ab eo toto coelo diversa. Vide sub. P. Monticola HBK. B.b. Alæ glabræ inæquilaterales. + Bracteæ post defluvium persistentes. P. HEBECLADA DC. Caulis adscendens, subsimplex, teres, puberulus; folia linearia, puberula, marginibus subrevolutis; racemi terminales laxiflori; flores longiuscule pedicellati ; bractea intermedia persistens ; sepala exteriora glanduloso-ciliata ; alæ cuneatæ ; capsula elliptica, alis brevior; semina conica, pilis longis sericeis, basi convergen- tibus vestita. DC. Prdr. EL (sp. typ. v. in Hb. Mus. Paris). P. rhodoptera A.-W. Bennet in Mart. F1. Brasil. excl. syn. Blanch. 2581. P. Hyssopifolia S. Hil. FI. Brasil. mer. v. s. in Hb. Parisiis non. Bojer. Tab. nostra. XV, fi. 14. Caules adscendentes, inferne simplices, superne parum ramosi, subtenues, 48 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. puberali. Folia linearia, subsessilia **/,,, *‘/,., **], mm., apiculata, pube- rula, ciliata. Racemi terminales vel interdum axillares, laxiflori, 5-15 cm. longi, breviter pedunculati, rachi haud tuberculata, puberula. Bracteæ parvæ, triangulares, ciliatæ, post anthesin persistentes. Pedicelli erecti 3-4 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia glanduloso-ciliata, duo anteriora usque fere ad apicem conpata. Alæ obovatæ, cuneatæ, margine glabræ, sepalis exterioribus 2,5 X lon- giores. Petala superiora basi cuneata, apice retusa flabellate dilatata. Androcæum, Gynæceum ut in aliis hujus sectionis. Fructus ellipticus vel obovato-cuneatus, emarginatus, alas persistentes subæquans. Semina obconica, pilis densis sericeis vestita, caruncula alba. Var. latifolia à precedente, foliis latioribus 4-6 mm. latis, alis maturis magis cunealis. Var. peliolata, foliis ut in var. latifolia sed longius petiolatis (3 mm.), Habitat in campis ad Ipanema, Brasiliæ prov. S. Pauli, leg. Mart. (v. s. in Hb. Monacens). — Var. latifolia in Brasilia, leg. Sello (v. s. in Hb. Berol. sub nomine P. Hebeclada determ. A.-W. Bennet). — Var. petiolata in Brasilia, leg. Sello n° 4557 (v. in Hb. Berol. sub. nom. P. Hebeclada det. A.-W. Bennet). — Widgren 1068, Gardner 3581, Raben 603 (in Hb. Brux.), Lindberg 206 (Hb. Bruxell.). — Rep. Bolivia, prov. de Yungas. Weddel. Hb. Mus. Paris. (foliis linearibus longissimis 60-70 mm.), 4289. — Claussen 274 (Hb. Paris). P. XYLOCLADA, n. sp. Caulis lignosus valde ramosus, ramis etiam lignosis, secundariis tantum subher- baceis, brevibus; folia Juniora pube rugosa prædita dein glabrescentia et leviter tuberculata (chagrinées) et subcoriacea, petiolata, parva, mucronata. Racemi numerosi elongati supraaxillares vel terminales, rachi lignescente et floribus dilapsis conspicue tuberculata, crassa. Bracteæ subpersistentes. Flores mediocres. Sepala exteriora glanduloso-ciliata. Alæ obovatæ, vel obovato-orbiculares, inæqui- laterales. Petala superiora parte libera dilatata et apice retusa. Tab. nostra. XV, fig. 15—16. Caulis lignosus; ramosissimus, 30-50 cm. altus, basi 2-3 mm. crassus, teres, levissime striatus, supra basin, repetite pseudodichotomus, ramis pilis crispulis MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 49 erectis, rugose puberulis. Folia 20-30 mm. longa, 4-10 mm. lata, petiolo brevi minuto 1-2 mm. longo, lanceolata, vel lanceolato-linearia vel lanceolato-oblonga, chartacea, sæpe utrinque acuta, vel apice obtusa, semper mucronata, juniora pilis crispulis puberula et pellucide-punctata, glandulis facie ventrali et dorsali albicanter prominulis ita ut folia tenuissime tuberculata appareant. Racemi sæpe elongati, 3-10 cm. longi (floribus dilapsis inel.), rachi post defluvium tuberculata et sublignosa. Bracteæ lineares subulatæ 2-2,5 mm. in racemo juvenili alabastra superantes, dein + — ve persistentes. Pedicelli breves puberuli. Flores 5-6 mm. longi. Sepala exteriora, margine ciliata et glanduloso-ciliata. Alæ glabræ, leviter emarginatæ, inæquilaterales obovato-orbiculares basi subcuneatæ. Petala superiora, basi oblique et late truncata, dein linearia et parte libera subquadrangulariter retuso-dilatata. Androcæum, gynæceum ut in alis. Capsula et semina mihi ignota. Habitat in Brasilia inter Vittoria et Bahia. Sello 704 (v. s. in Hb. Berol. a cl. W. Bennet sub nomine P. Hebeclada DC. determinata. Species etsi characteribus internis haud peculiaribus, habitu, forma et aspectu folioram, mucrone et racemis valde distincta. +1 Bracteæ caducæ. P. BAHIENSIS, n. sp. Caulis rectus, puberulus, ramosus, rami erecti; folia lanceolata, vel elliptico- lanceolata, puberula, glabrescentia, mucronata; racemi pauciflori, terminales vel axillares (extra); sepala exteriora valde glanduloso-ciliata ; alæ triangulares haud ciliatæ ; petala superiora basi et apice cuneiformiter attenuata, apice obtusa. Tab. nostra. XV, fig. 17. Radix tenuis. Caules erecti, inferne simplices, superne sæpe ramosi, ramis erectis, puberuli. Rami abbreviati floriferi. Folia lanceolato-elliptica vel lanceolato- gt ÉBt 28? 20 lares, vel terminales, 2-% cm. longi vel magis elongati, rachi striata, puberula, linearia, mucronata, ciliata, breviter petiolata mm. Racemi supra axil- laxiflori. Bracteæ subpersistentes pedicello paulo breviores vel caducæ. Pedicelli glabri erecti dein patuli, flore duplo breviores. Flores rosei, # mm. longi (vel étiam 5 mm.). Bracteæ lineares, ciliatæ. Sepala longitudine subæqualia, superius concavum, subrelusum, viride margine glanduloso-ciliatum, inferiora duo per TOME XXXI, 2° PART. 7 50 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ‘/, coalita, margine glanduloso-ciliata. Petala superiora basi cuneata, media parte parum angustata, Superne parum dilatata, subacuta. Alæ subtriangulares, basi cuneatæ, inæquilaterales, emarginatæ, nervis pauciramosis, margine glabræ. Carina, stamina, pisüllum at in aliis. Hab. in Brasilia (Saltzmann, Hb. Deless). P. DECUMBENS, A.-W. Bennet. Caules adscendentes, breves, hirsuti, simplices vel ramosi; folia distincte petio- lata, elliptica, obovata, vel lanceolata, obtusa, superne glabrescentia, inferne molliter pubescentia. Sepala inferiora usque fere ad apicem coalita, margine glan- duloso ciliata; alæ triangulares haud ciliatæ; petala superiora apice rotundata, vix dilatata, inferne cuneate altenuata; capsula oblonga; semina breviter pilosa oblonga. A.-W. Bennet in FI. Brasil. Mart. Polyg. p. 45. Tab. nostra. XV, fig. 18—19. Radix tenuis. Caules plures, ramosi decumbentes, ascendentes, inferne sub- glabri, superne molliter hirsuti, breves 10-18 em. longi. Folia conspicue petiolata, elliptica vel obovata, vel lanceolata, obtusa, superne glabrescentia, subtus molliter pubescentia, margine subincrassata, ad 20 mm. longa, 10 mm. lata vel minora. Racemi terminales et axillares, 3-5 cm. longi, rachi pubescente. Pedicelli tenues, glabri. Bracteæ deciduæ. Sepala exteriora viridia, inæqualia, duo inferiora usque fere ad apicem connata, margine glanduloso-ciliata, superius magnum concavum, subpubescentia. Alæ triangulares, basi cuneatæ, glabræ, valde inæquilaterales, vix emarginatæ. Carina, stamina, pistillam ut in aliis hujus sectionis. Petala superiora basi cuneata, media parte subangustata, limbo terminali elongato, apice rotundato. Capsula longe elliptica, emarginata. Semina cylindrica, breviter sericeo-hirsuta, caruneula alba, tridentata, superposita. Hab. in prov. Bahia (Brasilia). Blanchet 2688 (Hb. Boiss.). P. PARIETARIA, n. sp. Caulis haud lignosus, subsimplex vel ramosus, ramis erectis, hirsutis: folia MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 51 submagna lanceolata, cuspidata, tenuia, margine hirsuta; racemi laxiflori ; rachi tenui pubescente; sepala exteriora glanduloso-ciliata ; alæ subquadrangulares, retusæ, inæquilaterales haud obovatæ nec orbiculares, glabræ ; petala magis quam duplo longiora quam lata, apice flabellate dilatata. Capsula elliptica nec oblonga. Semina brevissime pilosa. Tab. nostra. XV, fig. 20. Radix annua perpendicularis, pauciramosa. Caulis ramosus, ramis suberectis vel adscendentibus, eca. 40 cm. altus, superne hirsutus. Folia lanceolata, longe acu- minata vel cuspidata margine longe ciliata, petiolata herbacea, limbo 35, 5%, +, 3 mm. Racemi 2-6 cm. longi. Sepala glandulis breviter pedicellatis. Alæ retusæ, latæ, subquadrangulares, valde inæquilaterales, margine glabræ. Petala ut supra indicata. Carina, androceum, gynecæum ut in aliis. Capsula elliptica 5 mm., alis paulo brevior. Semina cylindrica breviter pilosa. Habitat in vicin. Rio de Janeiro. Glaziou 12433. Affinis P. angustifoliæ, difert alarum forma, capsulis ellipticis nec oblongis, foliis majoribus cuspidatis, habitu majore (v. s. in Hb. Deless., Hb. Berol.). P. OROBUS, n. sp. Caulis divaricate ramosus, sublignosus, puberulus ; folia ovato lanceolata gia- brescentia ; racemi numerosi, terminales subsessiles, axillares pedunculati, gra- ciles sublaxiflori ; flores parvi, rosei; sepala exteriora parce glanduloso-ciliata ; alæ triangulari-obovatæ, margine glabræ ;: petala superiora apice latescentia rotun- data basi haud cuneate attenuata, alæ fructus que læte viridia. Tab. nostr. XV, fig. 20-—21. Caulis sublignosus, dichotome ramosus, superne puberulus, ad 50 cm. longus. Folia ovato-lanceolata vel lanceolata, tenuia, petiolata, glabrescentia, subtus præcipue in nervis, brevissime puberula, ‘’/,, ‘‘},,, ‘*/,, Petioli breves 1-1,5 mm. longi, Racemi terminales vel sæpius axillares vel extraaxillares, nume- rosi, rachi elongata, tenuissima, arcuata 6-12 cm. longa. Flores numerosi, sub- densi, parvi 3-3,5 mm. longi, pedicellati. Pedicelli tenuissimi filiformes in fructu recurvati. Bracteæ deciduæ. Sepala exteriora viridia, duo inferiora usque ad ‘|, connata, acuta, breviter glanduloso-ciliata. Alæ cuneatæ, basi et apice, inæ- 52 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. quilaterales, margine glabræ. Petala superiora, apice dilatata, media parte parum contracta, nec truncata nec orbicularia. Carina, stamina, pistillum ut in aliis. Capsula elliptica, glabra, emarginata, viridis ut alæ persistentes. Semina cylin- drica 2,5 mm. longa, pilis longis vestita. Caruncula superposita equitans. Hab. Bahia in umbrosis : Salzmann. Species, racemis gracilibus, floribus minimis, habitu atque characteribus indi- catis valde distineta. Ne commutetur cum P. Ilheoticæ cum qua convenit racemis et magnitudine florum. P. ANGUSTIFOLIA, H. B. K. Caulis tenuis, striatus puberulus hirsutus, subsimplex vel ramosus, ramis tenuis- simis. Folia lineari-lanceolata, breviter petiolata, tenuia, glabrescentia, vena media, margine que pubescentia ; flores parvi,-alæ obovatæ margine haud ciliatæ ; sepala exteriora glanduloso-ciliata ; petala superiora, inferne cuneate attenuata, parte media paulo contracta, superne dilatata, obtusa vel retusa : fructus ellipticus oblongus ; semina cylindrica, breviter sericeo-pilosa. HBK. Nov. Gen. V. p. 405 ; P. brizoides St-Hil. Fl. Bras. mer. Il, 44, t. 88; A.-W. Bennet |. c. 13; P. camporum Benth. in Hook. Journ. of Bot. IV, 100; non P. angustifolia A.-W. Bennet |. c., non P. angustifolia Griseb f1. cubens., non St-Hil. non Lange in Podr. FI. hisp. Tab. nostr. XV, fig. 22— 21. Radix perpendicularis, tenuis, pauciramosa 3 cm. longa. Caulis erectus, 20-40 cm. longus, inferne simplex, tenuis, superne ramosus, ramiserectis, pubes- cens, striatus. Folia lineari-lanceolata, tenuissima, herbacea, subglabra vel levi- ter puberula, 3-5 em. longa 6-8 mm. lata, in petiolum brevem attenuata. Racemi supraaxillares, peduneulo cum caule varia longitudine connato, breviter peduneu- lati, sublaxiflori, 3-4 em. longi. Flores rosei, cca # mm. longi. Pedicelli tenues penduli, puberuli vel subglabri. Bracteæ lineares, deciduæ. Sepala exteriora viri- dia ; Superius majus ; duo inferiora minora, fere usque ad apicem coaïita, glandu- loso-ciliata ; alæ obovatæ, inæquilaterales, breviter unguiculatæ, subemarginatæ, margine glabræ. Petala superiora, basi cuneata, media parte contracta, apice semi- orbicularia vel dilatato-retusa, longa. Carina, stamina, pistillum ut in aliüis hujus sectionis. Capsula elliptica (nec ovato c-bicularis ut dicit Bennet I. c.). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 53 Var B latifolia St-Hilaire, foliis latioribus, caule magis hirsuto-villoso. Habitat in arenosis et fruticetis Brasiliæ, Guianæque : Gardn. : 2044; Prov. Ceara, Gardn. : 1452 Prov. Piauhy ; Spruce : in vicinibus Santarem. ; In Peru- via : Matthew’s. Var 5 : Blanchet prov. Bahia merid., Ponco d’Areia, n. 131. Var. » linearifolia, foliis linearibus angustissimis ; caule ramoso, ramis erectis, fastigiatis, racemis rachi tenuissima. Brasilia, Prov. Ceara : Gardn., n° 816. In Antillis : St-Thomas, in fruticetis umbrosis (Eggers F1. Exsec. In. occ., n° 582). Obs. Specimen typicum ab Humboldtio datum aque ad ripam Orinoci prope Carichanam lectum, in Hb. Willden. asservatum, quod cum descriptione perbene convenit clarissimi auctoris, nostræ varietati linearifolia, prorsum similis atque eadem est planta quæ Gardneri 816. P. FLABELLATA, Shuttleworth. Folia lanceolato-linearia vel linearia, glabra, erecta. Sepala exteriora glanduloso- ciliata ; alæ rhomboïdales, vel subpentagonales, margine haud ciliatæ ; petala superiora apice dilatata, haud rotundata; capsula oblonga alis longior; semina carunçula magna prædita PE Wright, 41, 1 (Gray). Tab. nostr. XV, fig. 25. A. P. angustifolia, alis magis angulatis, petalis apice haud rotundatis, capsula magis elongata apice magis emarginata, haud attenuata. À P. grandiflora, foliis angustioribus, floribus minoribus, alis magis angulatis, capsula angustiore semini- bus diversis differt. Folia linearia. Racemi laxiflori, parviflori, elongati. Sepala exteriora glandu- loso-ciliata. Alæ inæquilaterales, subquadrangulares, tam latæ quam longæ, emar- ginatæ, vix unguiculatæ, glabræ. Petala superiora, basi cuneata, media parte uno margine emarginatæ, apice subdilatatæ angulosæ. Carina, stamina, pistillum, ut in aliis sectionis. Capsula longe elliptica, emarginata, alas longitudine æquans vel superans. Semina obconica, pilis longissimis basi convergentibus, obtecta. Carun- cula magna, alba. Hab. ad oras sylvarum juxta mare Ins. Key West. Florid austr. (leg. Ruegel, nd 7): 04 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. NICARAGUENSIS, n. sp. Caulis basi repetite ramosus, rami abbreviati hispidi, pilis longis patulis; folia lanceolate linearia, glabrescentia, leviter puberula ; racemi extraaxillares, pauciflori, breves ; sepala exteriora glanduloso-ciliata usque supra medium con- nata ; alæ obovato-spathulathæ, subangustæ, margine haud ciliatæ ; petala supe- riora apice orbicularia, medio angustata, basi cuneiformia ; capsula breviter stipi- tata, ovate-elliptica, ; semina abbreviata. A. P. Bahiensi, caule magis ramoso, alis obovatis nec triangularibus, petalis superioribus apice haud cuneate attenuata ; à P. Brizoide quacum petalis superio- ribus convenit, habitu, alis haud suborbicularibus differt. Planta habitu pecu- liaris ; rami basilares sunt brevissimi, quam caulis primarius 3-< plo breviores, atque floriferi. Radix perpendicularis, tenuis, ramosa. Caulis ramosus 4-2 dem. longus, pilis patulis hispidus, tenuis, striatus, foliosus ; rami basilares breves 3-5 cm. longi, ascendentes, foliosi et floriferi. Folia caulis primarii numerosa breviter petiolata, lanceolato-linearia vel lanceolata, mucronata, 3-4 ‘}, cm. longa, 4-5 mm. lata, superiora racemum circumdantia, sæpe superantia, vix pubescentia sæpissime gla- brescentia pilis brevibus sparsis, vix conspicuis ; ramealia minora ; racemi, unus caulem, plures ramos terminantes, alii extraaxillares, 4 ‘/,-4 em. longi, laxiflori. Bracteæ caducæ in racemo Juvenili prominentes, inæquales. Flores quam pedi- celli longiores in anthesi # mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, duo inferiora ad ‘/, coalita, margine glanduloso-ciliata. Alæ nec angulatæ sed marginibus rotun- datis, obovatæ, subemarginatæ, inæquilaterales, ciliatæ. Petala superiora basi cuneata, media parte contracta, superne suborbicularia. Carina, stamina ut in aliis. Stylus fere tota longitudine æqualis. Capsula ovato-elliptica 2,5 mm. longa, 2,5 mm. lata, inflata, emarginata. Semina, ovoidea, pilis longis aureo-sericeis ves- tita, basi convergentibus. Caruncula parva quam semen angustior superposita. Habitat in Costa Rica et Nicaragua. Levy Pt. Nicar. 238 (v. in Hb. Boiss) Pitt. et Dur. Pt. Costar., n° 348 (?). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 55 P. EXTRAAXILLARIS, Chodat. Radix nodosa; caulis erectus, puberulus subsimplex vel pauciramosus ; folia alterna, lineari-lanceolata, pubescentia, trinervia ; racemi extraaxillares, laxiflori ; sepala exteriora pulchre glandulose-ciliata ; alæ obovato-orbiculares, subrhom- boidales, emarginatæ. Petala superiora apice dilatata, subretusa, basi breviter cuneata. Capsula elliptica vel subcuneata alis brevior, et angustior ; semina pilis longis vestita. Contr. FI. Parag. III, p. 103. Tab. 28, I. Balansa 2180, 4176. Perennis. Radix fascicularis, interdum nodosa, caulem unicum vel plures edens. Caulis 15-30 cm. longus, erectus, teres, puberulus, inferne sublignosus, simplex, nudus ve! parce foliosus, superne ramosus. Rami erecti, foliosi. Folia lineari-lan- ceolata vel linearia, erecta, racemum plus minusve amplectantia, sæpe superantia, utrinque acuta, trinervia, 2-5 cm. longa, 3-5 mm. lata, in petiolum brevem attenuata, utraque facie leviter puberula, haud subglabra. Racemi supraaxillares, pedunculo cum caule usque ad nodum superiorem connato, sublaxiflori, 4-6 cm. longi. Flores rosei, Bracteæ lineares, deciduæ. Pedicelli tenues, penduli, 3-4 mm. longi, puberuli. Sepala exteriora, viridia, superius arcuatum, geniculatum, in fructu erectum ; duo inferiora usque fere ad apicem coalita, margine glanduloso- ciliata, aliis duplo breviora. Alæ obovato-orbiculares, inæquilaterales, subemar- ginatæ vel subrhomboiïdales, carinam æquantes vel superantes, demum membra- naceæ et auctæ 6-7 mm. longi., 5 mm. lat, Petala superiora apice subtruncata, dilatata, basi cuneata per ‘/, cum tubo staminali connata. Capsula elliptica, vel elliptico-obovata, emarginata, alis brevior ac angustior. Semina cylindrica, pilis sericeis, appressis, longis vestita 3-3 ‘}, mm. longa; caruncula galeata semini superposita, cornea, exappendiculata. Habitat in Paraguya : in pratis et collibus incultis Cerro-Pelado, apud Para- guari (leg. Balansa) Balansa 2180, 4176. P. FALLAX, Chodat. Radix repens, ramosa, fragilis; folia ovato-lanceolata, pubescentia ; racemi 56 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. extraaxillares, laxiflori ; alæ obovato-orbiculares, subrhomboiïdales, emarginatæ ; petala superiora apice dilatata, subretusa, basi breviter cuneata. Contrib. FI. Parag. II, p. 404%, tab. XXVIII. Caulis 2-3 dem. altus, simplex vel ramosus, hirsutus plus minusve angularis, parte superiore molliter lanuginosus. Folra omnia late lanceolata vel ovato-lan- ceolata, superiora maxima. Racemi laxiflori, extraaxillares, pyramidales, vel ter- minales. Indoles floris eædem sunt ut in P. extraaxillari. Flores sunt majora quam in precedente. Habitat in pratis Capitindu, in oriente Cordillieræ Villa-Rica, Paraguayæ leg. Balansa, n° 2179. P. GRANDIFLORA, Wal. Caulis ramosus, puberulus vel canescens, ramis sæpe elongatis virgatis; folia lanceolata vel lanceolato-linearia vel linearia, puberula; racemi sublaxiflori. Sepala exteriora glanduloso-ciliata ; alæ obovato-orbiculares vel orbiculares, emar- ginatæ, inæquilaterales ; petala superiora basi cuneata, parte libera haud retusa sed apice rotundata, subspathulata, una margine profunde et late semiorbicula- riter emarginata. Capsula elliptica. É Walt. F1. Carol., p. 179 (1788); Torr. et As. Gray. P. viridescens Walt. ; P. pubescens Mühl. cat. non Gray, P. polygama DC non Walt. test Hb. Prodr.; P. Senega DC non Walt. test. Hb. Prodr. et As. Gray observat. Tab. nostr. Radix lignosa, repens vel perpendicularis, corticata. Caules plures adscendentes, teretes, subsimplices vel virgate ramosi, 20-40 cm. longi, basi 1-1,8 mm. crassi, puberuli, vel subcanescentes, superne subarcuati. Folia lanceolato-oblonga utrinque acuta vel lanceolato-linearia ‘/, */, */,, %°/,,, glabrescentia vel pube- rula breviter petiolata. Racemi terminales elongati 5-20 cm. longi, laxiflori, sæpe arcuati et secundi. Bracteæ deciduæ ; sepala exteriora margine glanduloso-ciliata, duo anteriora usque fere ad apicem connata. Pedicelli glabrescentes. Alæ subor- biculares tam latæ quam longæ, inæquilaterales, leviter emarginatæ, ‘/, mm., roseæ, dein virescentes, quam corolla vix longiores, glabræ. Petala superiora quam carina paulo breviora, apice rotundata una margine profunde semiorbiculariter MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 57 incisa, longiora quam lata. Capsula alis viridibus suffulta, elliptica, glabra, alis bre- vior ac angustior. Semina breviter cylindrica, pilis densis adpressis vestita. Caruncula ut in aliis hujus sectionis. Habitat in America boreali : Florida prope Jacksonville Curtiss, n° 513. B pubescens. P. pubescens Mühl. cat. in Elliot 181 non Schlchd. in Linn. XIV, 460, non Mart. non Gray. Tota planta pube densa cinerea. Habitat in Florida. y orbicularis. Foliia elliptico-lanceolata vel oblongo-lanceolata, vel linearia, glabrescentia vel leviter puberula ‘‘/,*°/, *°}, mm. Flores 5 mm. longi ac lati. Sepala exteriora, infe- riora duo per ‘/, connata, eglandulosa vel utraque margine glandulas duas pedi- cellatas ferentia, superius glanduloso-ciliatum. Alæ limbo sæpe latiore quam longo, subretusæ, subflabellatæ. Habitat in Insula Santo Domingo (Antill.), prope Santiago ad Cuesta de Piedra, solo calcareo in graminosis ; Preneloup., n° 100% in savannis p. S. Carlon generale. à leptophylla. Foliis lanceolato-linearibus vel linearibus, angustis, caulibus subdenudatis, elon- gatis, ramis elongatis paucifoliis, pilis adpressis erectis crispulis. Folia *‘/,., *’/, #], mm., superiora angustissima. Racemi graciles, elongati, laxiflori, cca 45 cm. longi vel breviores, terminales vel supraaxillares. Sepala exteriora omnia glan- duloso ciliata. Flores 4-5 mm. longi. Varietas etsi habita a P. grandiflora Walt. valde recedat et primo aspectu cognoscenda, per varietatem orbicularem cum ea conjuncta et characteribus internis ommino congruens. À fere omnibus cum P. angustifolia HBK, quæ est P. brizoïdes St Hil., confusa est; P. grandiflora var. leptophylla a P. angustifolia, pube adpressa haud hirsuta, caulibus rigidioribus, foliis haud tenuibus, forma alarum, petalo- rumque dispar. Habitat in Indiæ occidentalis insulis Cuba et Santo-Domingo : Wright, 112 pp., in Cuba orientali; Linden 1704 St-Yago de Cuba, in savannis Sattadero ; Eggers fl. Ind. occ. exsc., n° 1890 Sant.-Dom. in Sierra del Palo quemado, in graminosis sylvarum 460 m. alt. ; Eggers fl. c., n° 1890 Santo-Dom. in Cerro Gordo locis gra- minosis ad Tomboul 350 m. alt. TOME XXXI, 2° PART. 8 58 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. URBAN, n. sp. Radix fusiformis vel sinuosa, pauciramosa haud corticata. Caulis lignosus, ramo- sus, ramis puberulis, teretibus, striatis ; folia ovato-lanceolata, acuta, puberula, petio!ata. Racemi terminales vel axillares subdensiflori vel sublaxiflori, apice co- mosi ; rachi recta subcrassa, hirsuta. Sepala glanduloso-ciliata ; alæ suborbiculares, glabræ. Petala superiora elongata fere triplo longiora quam lata, apice leviter dila- tata, unum retusum, aliud oblique truncatum. Semina pilis brevibus vestita; carun- eula acie circumdata nec obtuse marginata ut in aliis speciebus. Tab. nostr. XV, fo. 29-30. Caulis basi vel maxima parte lignosus, 3 mm. crassus, ramos erectos, pube- rulos 20-30 cm. longos edens. Folia numerosa petiolata, ovato-lanceolata, acuta, vel lanceolata, leviter puberula, margine breviter ciliata, *°/,, *‘],, **/, mm., petiolo 2-3 mm. longo. Racemi 5-10 cm. longi, pyramidales, 1,4-2 em. lati. Bracteæ lineares, angustissimæ 3 mm. longæ, caducæ. Pedicelli tenues 3-4 mm. longi. Flores cea 7-8 mm. longi. Sepala duo anteriora usque fere ad apicem connata, ciliata et glanduloso-ciliata, angusta. Alæ inæquilaterales, leviter emarginatæ, suborbiculares vel elliptico-orbiculares mm. glabræ. Petala superiora basi oblique breviter truncata deinceps linearia et versus apicem leviter dilatata, apice transverse vel oblique truncata cea 7 mm. longa. Capsula obovato-elliptica, alis multo brevior *? mm. longa. Semina caruncula magna orbiculariter acieformi, prædita, pilis albissimis brevibus vestita. Habitat in Brasiliæ prov. Minas Geraes ubi legit Prof. Pizzaro (Cabin. de Bot. et Lool. fac. de Rio, n° 86, n° 10). P. VIOLACEA, Vabhl. Caulis valde ramosus pubescens. Folia ovato-lanceolata vel elliptica, acuta vel obtusa. Alæ obovatæ margine haud ciliatæ. Petala superiora apice integra spa- thulata. Fructus ellipticus ; semina cylindrica oblonga, pilis brevissimis villosissima, sericea. Vahl Symb. IT. 79; Willd. Spec. II. 888 : Aubl. Guian. 735. t. 294 (?) S'Hil. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 59 FI. Brasil. mérid. IT. 46 ; DC. Prodr. I. 330 ; A.-W. Benn. Mart. F1. Brasil. Polyg. p. 11 pp. P. peduncularis A. Richard. fl. Cub. non Burch., non A.-W. Bennet, J. of. Bot 1879, p. 139. P. cinerea DC. Prodr. I. 330. Tab. nostr. XV, fo. 31-33. Radix repens, iignosa, crassa, ramosa, ramis perpendiculariter descendentibus, in caudice ad 7 mm. crassa, ramis 2 mm. crassis, lutea. Caulis erectus, 0,5-1 m, altus, basi crassus, lignosus 2-5 mm., nudus, striatus, subsimplex vel ramosus, superne pubescens, ramis hirsutioribus divergentibus, fasciculatis, caulem pri- marium excedentibus. Folia ovato-lanceolata, vel elliptica, obtusa, vel acumi- nata, 2,5-3,5 cmm. longa 14-20 mm. lata, breviter sed distincte petiolata, ad venas subtus pubescentia, tenuissime pellucido-punctata, supra pilis sparsis prædita, ciliata. Petiolus cire. 2 mm. longus. Racemi terminales vel sæpius extra- axillares, sublaxiflori, 3-10 em. longi. Bracteæ lanceolato-lineares, ciliatæ, mox decidentes. Pedicelli breves 1-'/, mm. longi., subtenues deflexi quam flos duplo breviores. Flores: eca. 4-5 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, pubes- centia, ciliata, duo inferiora fere usque ad apicem coalita, glanduloso-ciliata. Alae dicuntur violaceæ, orbiculares, basi attenuato-cuneatæ, glabræ vel leviter ciliatæ, quam Carina longiores. Petala superiora fere usque ad basin libera, rosea, versus apicem spathulate dilatata, longiora quam lata, intus et infra subhirsuta. Filamenta elongata, glabra. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus geniculatus, parte inferiore lanceolate dilatatus, superne attenuatus. Stigmata ut alia hujus sectionis. Capsula elliptica # mm. longa 2,5 lata, marginibus angustissimis prædita. Semina cylin- drica, magis quam duplo longiora quam lata, villosissima, pilis sericeis albis, brevibus, basi haud longe convergentibus. Habitat in Brasilia frequentissima ; Cayenne : Leprieur, Hb. Deless.; Guyana : Perrotet, n° 210 (Hb. Deless.) Var. Robusta. Magis hirsuta ; caules firmiores, hirsuti; folia ovato-elliptica acuta, margine ciliata. Gabriel (1802) legit in Cayenne, Guyana gallica. (Hb. Delessert). Var. brachystachya. Folia minora, sæpe elliptica vel elliptico-lanceolata ciliata ; caules hirsuti, tenues; pili patuli diametum caulis æquantes. Racemi etiam fructiferi hirsuti, quam folia haud longiores, supraaxillares. Petala superiora apice haud integerrima sed subretusa, medio apice subemarginata vel subserrulata, 60 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. brachystachya, à spec. typ. racemis brevibus, quam folia haud longiora vel vix longiora, indumento hirsutiore, serratura petalorum superiorum recedit sed forma capsulæ, seminum, alarum habituque ad eam accedit. Habitat in Bahia : Salzmann (Hb. Deless.), Luschnath (Hb. Berol. sub. nom. P. Mollis det. A.-W. Bennet) in Rio de Janeiro : Glaziou 10264 (in Hb. Berol. sub. nom. P. Mollis det. Schumann.) Var. Martiana. P. Martiana, A.-W. Bennet, in Mart. Fl. Brasil; P. pubescens Mart. in Hb. Monac. non Asa Gray. Radix lignosa, perpendicularis. Caulis unicus basi simplex (10-20 em. supra terram), deinceps simplex vel pauciramosus, 50-80 cm. altus, superne non dense hirsutus, ramis (eca. 3) erectis, quam caulis primarius brevioribus, hirsutis ; racemi supraaxillares quam folia paulo longiores cea. 3-6 em. longi. Folia lanceolata utrinque attenuata, nec elliptica, glabrescentia ‘/,, **/,, **,,, "4 *°/,, mm., viridia et herbacea. Rachis racemi leviter hirsuta. Alæ late obovatæ vel subrhomboï- dales glabræ. Petala eis P. violaceæ var. brachystachyæ similima. A. P. Violacea spec. typ. differt caule minus ramoso, magis hirsuto, ramis haud divaricatis, fasciculatis et foliis haud ellipticis, racemis saepe brevioribus, alis latioribus. Sed duæ species in seminibus, floribusque tam bene congruunt ut valde affines appareant. À var. brachystachya, foliis grandioribus, caule minus hirsuto, racemis majoribus, folis glabrescentibus, magis lanceolatis recedit. Habitat in sylvis secus fl. Amazonum (Para) : Martius. P. PIAUHIENSIS nob. Caules basi simplex, superne divaricate ramosus ; hirsutus. Folia obovata vel late elliptica, levissime puberula, læte viridia. Racemi floribundi subdensiflori ; flores in rachi hirsutissima, majusculi; sepala exteriora margine glandulosa et ciliata ; alae obovatæ; petala superiora parte superiore dilatata subretusa, nec media parte eximie contracta ; capsula oblonga. Semina cylindrica, pilis brevissimis leviter hirsuta ; caruncula parva. P. mollis, A. W. Bennet, ex. p. Tab. nostr. XV, fig. 34-35. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 61 Radix perpendicularis simplex vel vix ramosa, lutea, 10-15 cm. longa. Caulis erectus, teres, pilis patulis hirsutus firmus, superne divaricate ramosus, ramis cca. 10 cm. longis, nonnullis floriferis. Folia in medio caule **/,,, *°/,,, ‘°/,, #*/, mm. obtusa glabrescentia nec tomentosa, sed levissime puberula, superiora vel ramealia angustiora, minora, omnia breviter petiolata; petiolo eca. 1-1,5 mm. longo, hirsuto. Racemi plures floribundi, pulchri, 3-6 em. longi, cca. 1 em. lati. Bracteae deciduæ. Pedicelli in fructu cea. 2 mm. longi, glabri. Rachis hirsutissima. Flores pulchre rosei, eca. 6 mm. longi. Sepala exteriora longitudine subaequalia, viridia, dorso breviter pubescentia, margine glandulosa et apice ciliata, duo infe- riora per ‘/, connata, margine submembranacea. Alæ obovatæ vel triangulares, emarginatione subprofunda notata, nervis anostomosantibus, flores æquantes, mar- gine haud ciliatæ, roseæ. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, basi breviter cuneata, media parte vix attenuata, apicem versus sensin sed parum dilatata, retusa, vel oblique obtusa, nervo supra medium flabellate ramoso, carinam ecristatam longitudine æquantia. Antheræ ut in aliis. Ovarium ellipticum. Stylus angulate curvatus, media parte inferiore anguste lanceolata, altera superiore filiformi stigmatifera. Stigma inferius valde barbatum. Capsula, alis brevior et angustior, Cea. #4 mm. longa 2,5- 2,7 mm. lata, glabra, emarginata. Semina cylindrica eca. # mm. longa 4,4 lata, pilis numerosis, sed brevissimis pubescentia, nec sericea; caruncula minima, semine angustior et 5 plo brevior, ejusdem formæ ut in aliis speciebus hujus sectionis. Habitat in Brasiliæ prov. Piauhiensi, in campis arenosis (Mart. Hb. Monac), in Brasilia (Hb. Zuccarini). CI. A.-W. Bennet. I. c. hanc plantam pro P. molli HBK cui sunt folia angustiora, magis pubescentia, semina longius pilosa (sericeis), petala superiora non ejusdem formæ, alæ non angustæ, habuit et false etiam in Hb. Monacensi sub nomine P. Mollis determinavit. 62 © MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. B. Sepala haud glandulose ciliata. + Tota planta glabra, filiformis robustior, alæ haud emarginatæ + Pubescens vel tomentosa æ. Ale ciliatæ folia lanceolata glabrescentia folia elliptico- linearia, molliter pubescentia B. Alæ haud ciliatæ Ga. Alæ cuneatæ, capsula breviores Bb. Alæ quam capsula haud breviores. P. Cubensis. P. Krugü. P. floribunda. P. Vauthieri P. pseudohebeclada. P. Wrighlü. folia glabrescentia, ovato-lanceolata capsula elliptica, folia glabra lan- ceolata. folia hirsuta, ovato-lanceolata capsula orbicularis folia margine ciliata, linearia folia tota superficie rugose tomentosa + Tota planta glabra. P. CUBENSIS, n. sp. P. Iheotica. P. fimbriala. P. hirsula. P. monticola. P. mollis. Radix filiformis, tenuissima. Caulis unicus erectus filiformis, glaber. Folia petiolata, linearia vel lineari-oblonga, glabra. Racemi terminales vel supraaxil- lares, in quoque caule 1—2, 3-7 flori, floribus parvis, rachi tenui. Sepala exteriora haud glanduloso-ciliata. Alæ obovatæ, suborbiculares, basi leviter cuneatæ, leviter emarginatæ, inæquilaterales, quam corolla conspicue breviores. Petala superiora basi cuneata, parte libera dilatata, subquadrangularia retusa vel subre- tusa. Tab. nostr. XV, fig. 36. Exsic. Wright Pt. Cub. n° 112 pp. | | | MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 63 Annua ; caulis filiformis teres, 10-30 cm. longus, vix 0,5 mm. crassus, simplex vel ramos 1-2 edens. Folia glabra, inferiora sæpe elliptica ‘/, mm., superiora linea- ria distincte petiolata, utrinque attenuata, ‘*},, "*/, °°], mm., tenuia, haud mucro- nata. Racemi graciles 2-5 cm. longi, rachi tenuissima. Flores pauci, distantes, rosei. Pedicelli 4 mm. longi, glabri, demum deflexi. Sepala exteriora haud glanduloso- ciliata, sed tantum ciliata. Alæ late obovatæ margine glabræ, leviter emarginatæ, nervis tenuibus, ramosis, quam corolla conspicue breviores. Corolla rosea ad 3 mm. longa. Petala superiora quam carina breviora. Capsula elliptica, alis longior ac latior, emarginata, glabra. Species valde peculiaris, ob alas quam corolla breviores, glabrescentiam, habi- tumque evidentissime distincta evadit a congeneribus. P. KRUGIL, n. sp. Caulis herbaceus, simplex vel ramosus, glaber. Folia obovato-oblonga vel oblongo-elliptica, parva, glabra, obtusa. Racemi laxiflori, pauciflori. Sepala exte- riora haud glanduloso-ciliata, tantum ciliata. Alæ haud emarginatæ, late orbicu- lares. Petala superiora parte libera parum dilatata, rotundato-obtusa. Tab. nostra. XV, fig. 37-38. Radix annua, tenuis, pauciramosa. Caulis teres, simplex vel ramos nonnullos erectos edens, cca. 30 cm. longus, glaberrimus,. Folia ‘*], "*/, mm. vel etiam minora, obtusa, breviter petiolata, basi sensim cuneate abbreviata, herbacea, glaberrima. Racemi terminales 20 mm. longi vel longiores, haud comosi, laxiflori, floribus pen- dulis, cca. # mm. longis. Pedicelli breves, glabri, 0,5-1.5 mm. longi. Sepalum superius ellipticam, obtusum, margine ciliatum, duo anteriora per ‘/, connata, mar- gine membranacea, tantum ciliata. Flores dicuntur lutei, in sicco autem ex luteo purpurascentes. Alæ, late orbiculares, latiores quam longæ, haud angulatæ, haud emarginatæ, glabræ, breviter unguiculatæ, nervis pulchre anastomosantibus. Petala superiora subirregularia, parte libera late spathulata, media parte haud contracta, basi breviter cuneata. Androceum gynæceumque ut in alis. Capsula mihi ignota. Habitat in Insula Novæ Providentiæ Bahamensi (Eggers ; Flor. Ind. occ. exsc. n° 4450). 64 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Descriptio secundum specimen unicum ab Eggerto lectum in Herb. Urb. et Krug asservatum, postea planta melius cognita emendanda et augenda. 71 Pubescentes vel tomentosæ. cs Alæ ciliatæ. P. FLORIBUNDA, Benth. Frutex ; folia lanceolata, subglabra. Racemi floribundi ; flores submagni, longe pedunculati. Sepala ciliata ; alæ margine ciliatæ. Carina simulate triloba; petala subregularia ; stigma terminale capitatum. Stylus æqualis ; capsula latissima, stipi- tata ; semina rotunda, arillo eis subæquali. Benth., PI. Hartw., 58. A. W. Bennet. Polyg. Am. n° 9, !. c. Tab. nostra. XV, fig. 39-42. Frutex, ramis teretibus, tenuibus, puberulis. Folia lanceolata, subacuta, sub- coriacea, subglabra, vel pilis perpaucis prædita, petiolo 5-7 mm. longo puberulo, limbo **},, [4 '/,, mm. etc., nervo medio subtus valde conspicuo, nervis late- ralibus tenuibus arcuate conjunctis. Racemi 6-10 em. longi, laxiflori. Bracteæ caducæ, mioimæ, quam pedicellus multoties breviores. Pedicelli in anthesi cca. 4 cm. longi, dein longiores, puberuli, tenues. Flores 10-12 mm. longi. Sepala exteriora margine valde sed breviter ciliata, duo coalita. Alæ inæquilaterales, oblique et late ovatæ, triangulares, margine breviter sed dense ciliatæ ‘‘/,, "/,, petaloideæ nec herbaceæ vel subherbaceæ corollam amplectantes. Carina elongata, breviter unguiculata et limbo cucullato simulate triloba, i. e., e limbo basali nascuntur invaginationes duæ cavæ, quæ lobos laterales simulant (v. fig.). Carina basi tantum cum tubo staminali connata est. Petala superiora etiam infima basi cum tubo staminali connata sunt, eorum forma ligularis, retusa et levissime emarginata, in parte tertia inferiore, margine una leviter contracta, limbo reduplicato, carinam subæquantia. Filamenta staminum glabra. Ovarium glabrum breviter stipitatum, basi disco circumdatum ; stylus æqualis, parte superiore posteriore pilis numerosis præditus ; stigma termi- nale papillosum subcapitatum paulo decurrens. Capsula alis brevior, latior quam longa, ‘‘/, mm., vel major ; sinu lato triangulari emarginata, alis inæqualibus cincta. Semina globoidea pilis adpressis grisea, caruncula magna semine fere aequali et superposita, prædita. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 65 Hæc species in hac sectione variabili, est valde peculiaris, ob capsulæ, carinæ, stigmatis, seminumque formam et omnium est pulcherrima. Affinitas ejus nihilo minus certa, ob sepala duo connata, alas persistentes, ovarium et stylum. Hæc est in hac tam naturali sectione species leviter abnormalis. Proxima mihi videtur esse P. Lindeni et P. Vauthieri. A prima sepalis haud glandulosis aliisque recedit. ; Habitat in Mexico et America centrali, in montibus et sec. A. W. Bennet in muris templorum. Hartw. 572, Guatemala; Pansamala, Dep. Verapaz. leg. Turckheim, 390 ; Hartw. 447, Mexico; Liebm., 22. Jurgens., 453; in pinetis ad Puebla Nueva, Linden, 172. P. VAUTHIERE, n. sp. Radix repens, cortice crassa prædita, annulata. Caulis erectus, ramosus, ramis erectis puberulis. Folia lanceolata, utrinque acuta puberula vel glabrescentia. Racemi terminales sublaxiflori et subgrandiflori haud comosi. Sepala haud glanduloso-ciliata, ciliata, duo anteriora usque fere ad apicem connata. Alæ rhom- boïdales tam latæ quam longæ, inæquilaterales, margine ciliatæ. Petala superiora basi cuneata, apice retusa, emarginata, haud elongata. Capsula late elliptica. Tab. nostra. XVI, fig. 1-4. Radix annulata, sinuata, repens, cortice crassa prædita, 3-5 mm. crassa. Caulis basi crassus, teres, erectus, ramosus sæpe 50 cm. longus, leviter puberulus. Folia lanceolata vel lanceolato-oblonga, utrinque acuta, herbacea, glabrescentia vel juniora leviter puberula, breviter petiolata, haud mucronata nec obtusa, submagna LL. em." "Lt", "1, mm. vel minora. Racemi terminales, laxiflori 3-8 cm. longi, grandiflori, sub maturitatem 15-18 mm. lati. Bracteæ deciduæ. Pedicelli 2-3 mm., glabrescentes haud penduli sed vix subcurvati. Sepala exteriora longitu- dine subæqualia, duo anteriora fere usque ad apicem connata, margine tantum ciliata nec glandulosa. Flores 5-7 mm. longi, lati. Alæ rhomboïdales, valde inæquilaterales, tam latæ quam longæ, vel latiores, leviter emarginatæ, margine ciliatæ. Petala. superiora duplo longiora quam lata vel longiora, basi cuneata, parte libera paulo dilatata subquadrangulari vel versus apicem sensim sed parum latescentia, retusa, TOME XXXI, 2° PART. 9 66 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. leviter in medio margine apicali emarginata. Androceum, gynæceum ut in aliis hujus sectionis. Capsula, alis accrescentibus cca. 8 mm. longis et latis, occulta, late elliptica. Semina matura non vidi. Hab. : in Brasiliæ prov. Min. Geræs (Claussen v. s. in Hb. Deless.) prov. de Rio de Janeiro, Serra dos Orgaos (Vauthier 474, v. s. in Hb. Deless.), Nov. Friburgia Claussen anno 1842, v.s. in Hb. Deless. P. PSEUDOHEBECLADA, n. sp. Caulis lignosus, vel sublignosus, ramis elongatis, teres, leviter striatus, tomentosus; folia elliptico-linearia, molliter pubescentia, obtusa vel subacuta, petiolata, parva; racemi terminales, laxiflori et grandiflori ; sepala ciliata, eglan- dulosa ; alæ suborbiculares margine uno ciliatæ ; petala superiora apice subretusa, nec rotundata, nec media parte conspicue contracta, basi cuneata; capsula oblonga (‘/,), emarginata, glabra; semina longa, cylindrica, pilis albis vestita. P. Hebeclada, A.-W. Bennet p. p. in FI. Bras. Mart. et in Hb. Berol. Tab. nostra. XVI, fig. 5-7. Caulis ramosus, teres, leviter striatus, ut rami pube densa, molliter hirsutus, 1-2 mm. crassus, 20-60 em. altus. Rami virgati, recti,sæpe 20-30 cm. longi. Folia numerosa, 15-20 mm. longa, 5-3 mm. lata, nervo medio subtus promi- nente, conspicue pedicellata, sæpe obtusissima, vel etiam acuta, superiora minora, angustiora, erecta, molliter pubescentia. Racemi, floribus dilapsis adjunctis, ad 10 cm. longi. Bracteæ deciduæ. Flores cca 6,5 mm. longi, pedicellati. Sepala exte- riora longitudine subæqualia, duo inferiora coalita, superius concavum, margine longe et eleganter ciliata, nec glandulosa. Alæ magnæ roseæ, suborbiculares, margine uno recto, ciliato, alio glabro, nervis pluribus anastomosantibus, quam corolla longiores, 6,5 mm. longæ, 5,5 mm. latæ. Petala superiora, basi cuneata, deinceps leviter attenuata, nec dilatata, apice retusa, per dimidium cum tubo staminali connata, quam Carina ecristata breviora. Antheræ glabræ filamentis multo breviores. Stigma inferius valde barbatum. Capsula 5 mm. longa, 3 mm. lata, glabra, emarginata, alis brevior. Semina oblongo-cylindrica, 5 mm. longa, 1,5 crassa, pilis albis, sericeis, longis vestita. Caruncula suborbicularis cornea, appendicibus brevissimis donata. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 67 Habitat in Brasiliæ prov. Bahia, terra de M. Sauto (Mart. v. s. in Hb. Monac). P. pseudohebeclada à P. Hebeclada DC, foliüis molliter pubescentibus, brac- teis caducis, sepalis haud glanduloso-ciliatis, forma alarum distincta. BG Alæ haud ciliatæ. P. Wrightii, n. sp. P. WRIGHTIE, n. sp. Radix crassa, sinuata, corticata. Caules erecti, breves, tenues, Folia linearia, chartacea, nec tenuia. Racemi elongati, parviflori, valde laxiflori. Sepala eglan- dulosa. Alæ cuneatæ, glabræ. Petala superiora basi longe attenuata, parte libera spathulata. Capsula anguste elliptica, alis sublongior. Tab. nostra. XNI, fig. 8-9. Radix lignosa, cortice brunnea prædita, sinuata. Caules plures erecti, tenuis- simi basi tantum sublignosi, duri haud flexuosi, pilis erectis subadpressis levis- sime puberuli, 40-20 cm. longi, minus quam 0,5 mm. lati. Folia breviter petio- lata, linearia, glabrescentia, cca 2? cm. longa, 2 mm. lata, vel angustiora, utrinque attenuata, nec acuta nec obtusa. Racemi tenuissimi supraaxillares 3-5 cm. longi, valde laxiflori, floribus parvis, pendulis. Bracteæ caducæ. Pedi- celli filiformes quam flores duplo breviores. Flores cca 2 mm. vel paulo longiores. Sepala exteriora tantum ciliata nec glanduloso-ciliata, duo anteriora usque ad ‘/, connata. Alæ cuneatæ, oblique retusæ, leviter emarginatæ, inæquilaterales, duplo fere longiores quam latæ, glabræ, nervis parce anastomosantibus, virides- centes. Petala superiora spathulata basi longe attenuata, apice rotundata vel subserrulata. Androceum, gynæceum ut in aliis. Capsula glabra, 3 mm. longa, anguste elliptica. Semina matura haud vidi. Habitat in Insula Cuba : Pt. Cub. Wrght., n° 412, p. p. in Hb. Krug et Urb. y Forsan est forma abnormalis, P. grandifloræ. P. ILHEOTICA Wavwr. Divaricate ramosa; folia ovato-acuminata subpubescentia; flores parvi, 68 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. læte et dilute rosei quæ coloratio in fructu persistit; sepala exteriora margine glabra vel pilis paucis prædita, eglandulosa; alæ rhomboidali-orbiculares, mar- gine haud ciliatæ ; petala superiora inferne late oblique retusa, media parte sub- contracta, superne sensim dilatata, apice retuso-sinuata. Wawra in Maximil. brasil. Reise 44, t. 54; A,-W. Bennet in FI. Brasil, Mart. Polyg. 12, n° 44. P. sciaphila Mart., Mss. in Hb. Reg. Monac. (v. s.). Tab. nostra. XNI, fig. 10-11. Radix crassa, lignosa, sinuosa, ramosa, nec fibrosa ut dicit |. c. cl. A.-W. Ben- net. E radice repente oriuntur caules plures, inferne lignosi, vel sublignosi, crassi, 2 mm. lati, vel tenues (1 mm.), basi decumbentes vel erecti, subsimplices (rarius) vel divaricate ramosi, 25-30 cm. longi, superne molliter puberuli. Rami foliis, inflorescentibusque decurrentibus, profunde striati. Folia late ovato-lanceolata, acuminata, ‘’/,,"°/,, mm., basi interdum sed non semper inæquilateralia, in petio- lum brevem puberulum attenuata, subglabra, minute ciliata. Racemi numerosi plerumque axillares, 20-90 mm. longi sublaxiflori, rachi tenuissima ‘}, mm. crassa, glabrescente vel leviter puberula, sæpe arcuata. Bracteæ lanceolato- lineares ciliatæ, deciduæ. Pedicelli tenuissimi, glabri, cea. 4 mm. longi, demum deflexi. Flores sicciquoque rosei, cca. 5 mm. longi. Sepala exteriora, viridia, vel apice margineque rosea, margine glabra vel pilis perpaucis munita, haud glanduloso-ciliata, Superius majus valde concavum carinatumve, inferiora duo fere ad apicem coalita. Sepalum duplex apice bidentatum. Alæ multo majores, roseæ, inæquilaterales, late obovatæ tam latæ quam longæ, basi cuneate attenuatæ, glabræ, ungue subciliato. Petala superiora media parte angusta, versus apicem sensim dilatata et retuso-sinuata. Filamenta staminum glabra. Antheræ oblongæ glabræ. Ovarium ellipticum. Stylus curvatus. Stigmata ut in P. Violacea. Cap- sula elliptica, seminibus inflata, tenuissima, membranacea, marginibus fere nullis, angustissimis instructa, alis paulo brevior ac angustior. Semina (pilis ablatis) vix duplo longiora quam lata, nigra, pilis sericeis, basi convergentibus vestita, quam caruncula alba duplo longiora. Caruncula semini superposita, dorso carinato- rotundata, facie ventrali bidentata, dentibus brevissimis crassis. Habitat in sylvis; Bahia et Minas-Geraes. Porto Seguno, prov. Bahia, in Hb. Deless.; Blanchet n° 170% : Bahia, parte meridionali (Hb. Deless.). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 69 P. FIMBRIATA Bennet, A.-W. Caulis suffruticosus, ramosus, glaber; folia lanceolata, breviter petiolata, gla- bra; racemi axillares, laxiflori, floribus magnis, pedicellatis ; sepalis exterioribus, ciliatis, duobus inferioribus coalitis, alis orbicularibus, ciliatis, fructu orbiculari ; seminibus globosis, sericeo hirsutis, longitudinaliter canaliculato-rugosis, strophio- latis ; caruncula galeata, eleganter fimbriata exappendiculata. A.-W. Bennet in Mart. F1. Brasil., Polyg. p. 13. Tab. XXX A., fig. 12. Species distinctissima, sepalis exterioribus, alis evidenter ciliatis, et præsertim forma seminum, carunculæque, ab omnibus hujus sectionis reliquis facile dignos- cenda. Caulis validus, inferne lignosus, glaber, striolatus, ramosus ; ramuli puberuli. Folia lanceolata, circa 9 em. longa, 5-6 cm. lata, vel minora, acuta, glabra, breviter petiolata, margine subincrassata, leviterque ciliata. Racemi 1— poll. longi. Pedicelli decurvi, tenues, glabri. Bracteæ deciduæ. Sepala exteriora viri- dia, subæqualia, ciliata. Carina inferne ciliata, galeata, lobus medius ecristatus viridis, lobi laterales, auriculati, eleganter ciliati. Petala superiora rhomboidalia, rosea. Stylus rectangulo-curvatus, sub stigmate cristatus. Fructus 3 lin. latus et longus, membranaceus, alas persistentes æquans. Semina rufa. Species distinc- tissima. Habitat propre Canta Gallo, prov. Rio de Janeiro : Peckott; ad Lagoa Santa, prov. Minas Geraes : Warming. P. HIRSUTA St Hil. Rhizoma crassum. Caules abbreviati, simplices, pilis patulis longissimis hirsu- tissimi; folia ovato vel elliptico-lanceolata obtusa vel subacuta, hirsuta, longe ciliata. Racemi inter folia suprema absconditi. Alæ obovato-orbiculares, mar- gine glabræ. Petala superiora apice dilatata, retusa. Semina longe sericeo-pilosa. St Hil. fl. Bras. merid. II, 45 ; A.-W. Bennet, I. c. 13. Rhizoma crassum nodosum, griseum. Caules erecti, 6-10 cm. longi, simplices 70 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. vel rarius ramosi, pilis albis mollibus patulis, longissimis, diametrum caulis fere duplo superantibus hirsutissimi. Folia ‘*/,, **},, ‘*/, mm., ovata, vel elliptico-lanceolata obtusa vel subacuta, hirsuta, longe ciliata, pilis ad 2 mm. longis, sed haud tomen- tosa, in petiolum brevem attenuata. Racemi terminales, #—8 flori, inter folia suprema fere absconditi. Flores cca. 4 mm. longi. Sepala exteriora pilis molli- bus ciliata haud glandulose ciliata. Alæ obovato-orbiculares margine glabræ vel basi vix ciliatæ, corollam æquantes. Petala superiora quam carina ecristata paulo breviora, apice dilatata, retusa, basi cuneata, limbo latiore quam longo. Androceum, gynæceum ut in aliis. Capsula elliptica, emarginata pendens, alis persistentibus brevior. Semina cylindrica, pilis longis albis sericeis vestita, carun- cula alba. Obs. : CI. A.-W. Bennet carinam cristatam esse 1. e. dicit, quod non est. Semina matura non vidi. Habitat in variis locis Brasiliæ : prov. Minas Geraes. Sellow 1556, v. s. Hb. Berol. P. MONTICOLA HBK. Caulis erectus superne ramosus, ramis erectis, hirsutissimis ; folia linearia vel lineari-lanceolata, acuta, margine longe hirsute ciliata, superficie glabrescentia vel pilis paucis conspersa. Rachis racemorum hirsutissima. Sepala eglandulosa, acuta. Alæ obovatæ, cuneatæ, glabræ. Petala superiora subretusa parte libera subquadrangulari. Capsula elliptica. Semina pilis albissimis sublongis vestita. HBK, Gen. nov. Pt. V, p. 405, non Poepp. in Hb. Boiss. et Berol.; Hook. Journ. of bot. IV, t. 100, non A.-W. Bennet in J. of Bot. 1879, 141. A. P. molli cui est valde affinis, foliis haud elliptico-oblongis, caule hirsutiore, sepalis duplo angustioribus, foliis subtus glabrescentibus dispar. Caulis erectus, 20-30 em. altus, superne ramosus, ramis fastigiatis erectis, ut caulis pilis patulis longis hirsutissimis. Folia *}, *"/, %/,*°/ mm. acuta, linearia, marginibus revolutis vel non revolutis, margine longe hirsuto-ciliata, haud molliter pubescentia sed subtus et superne glabrescentia vel pilis sparsis hirsuta. Racemi sæpissime terminales, elongati, laxiflori, rachi hirsutissima, canescente crassa, 3-15 cm. longi cea. 1 em. lati. Pedicelli cernui, glabri, breves cca. 2 mm. longi. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 71 Bracteæ lineares deciduæ. Sepala inferiora duo usque ad medium coalita, dein acuta, margine longe ciliata nec glandulosa, longiora quam lata. Alæ obovatæ apice rotundatæ, basi cuneatæ, glabræ. Petala superiora usque ad medium cüm tubo staminalr connata, parte libera late quadrangulari, apice subretusa, basi bre- viter cuneata. Androceum, pistillum ut in aliis. Capsula elliptica ‘/,, mm. gla- bra, emarginata. Semina pilis albis nitentibus sublongis, vestita. Humboldt legit in Nova Andalusia in montibus Tumiriquiri ; Rich. Schomburgk, in Guiana angl., n° 543, 290, in Hb. Wildn. n° 43018 sp. typ. Humboldti v.s. Var cuneala. Alis anguste cuneatis. Shomburghk 543-290. Var obovata. Alis obovatis sublatis. HBK, P. monticola. Haec est forsan, P. monninoides HBK : V, p. 408 DC. Podr. I, p. 331. P. MOLLIS HBK. Caulis teres dense hirsutus; folia lanceolato-linearia, pube rugosa vestita, nec velutina; racemi spiciformes (seminales) laxiusculi. Bracteæ deciduæ, vel subper- sistentes, hirsutæ. Rachis racemi haud gracilis, hirsuta. Pedicelli brevissimi. Sepala duo anteriora usque fere ad apicem connata, margine ciliata, dorso hir- suta. Alæ late obovato-orbiculares glabreæ. Nov. Gen. Plant V, p. 405, DC, Pdr. I, p. 330 ; non A.-W. Bennet, in Mart FI. Brasil. P. angustifolia, A.-W. Bennet, pp. Tab. nostra. XVI, fig. 12-13. Caulis villosus, teres, superne striatus, simplex vel ramosus. Folia **/.°"/,""/,mm., brevissime petiolata, haud mucronata ; Flores ca. 5 mm. longa. Petala superiora apice subrotundata parum dilatata. Descriptio sec. specim. orig. Kunth. in Hb. Berol., n° 4039, etiam in Hb. Willd. sub. nom. P. pubescens, 1039, Humboldt. Habitat in arenosis fluminis Orinoci prope Carichanam. forma ramosa. 72 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Caule valde ramoso, ramis virgatis, villosis, 15-40 cm. longis, racemis elon- gatis, laxifloris, capsula elliptico-oblonga, foliis multo minus tomentosis, semi- nibus pilis brevibus sericeis vestitis notabilis. Schomburghk, n° 260, in Guiana. ù Incertæ sedis. P. GLABRA, A.-W. Bennet. Caulis erectus, subglaber, humilis; folia lineari-ovata, glabra ; racemi laxi et pauciflori ; sepala exteriora minora coalita, subglabra; alæ suborbiculares; fruc- tus alis brevior; semina villosa ; caruncula galeata exappendiculata. In Mart. Fl. Brasil. Polyg. p. 15, n° 21, tab. VII, fig. I. Caules erecti, 10-20 cm. longi, glabri vel puberuli. Folia 30-45 mm. longa, subglabra, levissime ciliata, inferiora latiora et breviora. Racemi terminales axillaresque, 6—12 flori, foliis supremis plerumque breviores. Flores majores quam in P. hirsuta St Hil.; pedicelli tenues, penduli, subglabri; rachis puberula; bracteæ deciduæ. Sepala exteriora viridia, inæqualia, superius valde concavum majusque, duo inferiora minora per dimidium coalita, levissime ciliata vel etiam denticulis paucis minutis prædita, omnia subglabra vel puberula. Alæ suborbiculares, in unguem attenuatæ, inæquilaterales, margine sinuatæ. Corolla ut in P. hirsuta (?) Fructus ellipticus, alis persistentibus multo brevior. Semina ut in P. hirsuta. A. P. hirsuta foliis paulo angustioribus, caule foliisque fere omnino glabris, flo- ribus majoribus diversa. Ad Lagoa Santa, prov. Minas Geræs in campis : Warming. Specimina nulla vidimus. Descriptio sec. cl. A.-W. Bennet. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 73 Sectio sexta. — LIGUSTRINA. Suffrutices. Folia magna vel submagna, stipulis acicularibus obtusis donata. Sepala exteriora libera. Alæ in fructu persistentes. Carina ecristata. Petala linearia per ‘/, cum tubo staminali connata simul cum carina corollam tubulosam for- mantia. Antheræ glabræ filamentis multo breviores. Ovarium glabrum. Stylus lon- gus curvatus et apice incrassatus. Stigmata terminalia, superius obsoletum, infe- ius obsoletum vel calcarato-pendens. Semina triangularia. Caruncula secundum dorsum seminis descendens appendicula ventralia pendentia, nulla ferens. Sectio valde naturalis in Brasilia tantum et in Peruvia occurere videtur. Speci- mina ex Guyanis vel ex Paraguaya Uruguayaque nulla vidimus. Stipulis corneis ab omnibus speciebus hujus generis recedunt. Semina etiam valde notabilia sunt. Etsi forma stigmatum sectioni (Chamæbuxo affines, ab iis seminibus, carina ecristata diversæ sunt. In hac sectione species omnium pulcher- rimæ magnitudine florum et foliorum reperiuntur. A. Folia tenuissima herbacea glabra; stigma inferius rostratum pendens. x Alæ margine ciliatæ, aculei stipulares brevissimi, conici. P. grandifolia. B Alæ margine haud ciliatæ ; aculei cylindrici, sublongi. 1. Folia magna; rachis racemorum post defluvium aculeis crassis longis aspera. P. gigantea. 2. Folia submagna, rachis racemorum post defluvium nuda vel subnuda vel aculeis tenuibus prædita. P. Laureola. 3. Folia anguste lanceolata vel lanceolato-linearia. P. dichotoma. B. Folia herbacea nec tenuissima, margine ciliata. 1. Folia cuspidata, glabrescentia margine haud revoluta; flores magni. P. spectabilis. TOME XXXI, 2° PART. 10 74 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 2. Folia mucronata, molliter pubescentia, dense ciliata, marginibus haud revolutis ; flores magni. P. Autrani. 3. Folia lanceolato-linearia, mucronata, marginibus revolutis, haud cuspi- data; flores minores. P. insignis. 4. Folia lanceolato-linearia, acuminata, marginibus haud revolutis. P. opaca. P. formosa. C. Folia coriacea vel subcoriacea nec herbacea. œ« Fol. subtus molliter pubescentia. P. oleæfohu. B Fol. glabrescentia nitida. 1. Flores quam pedicelli breviores, aculei racemi deficientes, folia linearia acuminata. P. salicina. 2. Flores pedicello longiores. lolia pollicaria, crassa, coriacea. P. nilens. folia majora, subcoriacea. P. ligustroides. P. GRANDIFOLIA, St Hil. Folia elliptica, tenuia, haud cuspidata, glabra ; flores maximi, speciosi ; sepala exteriora inæqualia, ciliata; alæ obovato-triangulares, obtusæ, margine ciliatæ ; petala superiora haud apice dilatata ; carina alis longior; pars dilatata filamento- rum sub antheris latior quam longa. St Hil. El. Bras. mer. II, 52; A.-W. Bennet, F1. Bras. Mart., Polygal. 9; P. Hilairiana Endl. Linnea VII, 357; Wawra Maxim. Bras. Reise p. 40. P. macro- phylla Mart. Mss. Tab. nostr. XVI, fig. 14-15. Frutex parvus. Caules lignosi, teretes, striati. Folia elliptico-lanceolata, brevi- ter petiolata, ‘°/, em.-*"/, em., acuta vel breviter acuminata, glabra, tenuissima, herbacea, sed non ut dicit el. A.-W. Bennet |. c. subtus pellucido-punctata. Quam punctationem planta vivens haud ostendit, sed dessicatione, nervi pressione paren- chymi contracta apparent ut suturæ leves atque graciles (quod gallibus apellatur « couture. ») Folia sunt alterna sæpe in saummo caule tantum, basi stipulis spineis MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 5 brevissimis, petiolo contiguis prædita. Racemi terminales, axillares, vel supra- axillares, 6-9 cm. longi, pauciflori, sæpe inter folia suprema occulti. Glan- dulæ spiniformes late conicæ, brevissimæ, Bracteæ parvæ, deciduæ. Pedi- celli cirea 5 mm. longi in foliam sensim desinentes, puberuli. Flores carnei, cirea 22 mm. longi, 41 cm. lati. Alæ ut in P. Laureola, sed margine ciliatæ cca. 1,7 em. longæ, in fructu 2 cm. longæ Petala superiora maxima parte cum tubo staminali coalita, carinam paulo superantia, apice haud dilatata. Tubus corollæ rectus; Carina apice cucullata trilobo-plicata. Filamenta sta- minum apice dilatata ; pars elata latior quam longa, ut filamenta glabra. Antheræ breves, glabræ. Ovarium, ellipticum, glabrum. Stylus filiformis, superne falcatus ; stigrata ut in P. Laureola. Capsula magna, alis persistentibus, virescentibus supe- rata, sed eis latior, latissime obcordata, profunde emarginata, marginibus aliformi- bus latis cineta, glabra, herbacea. Semina carunculata loculis minora, 8 mm. longa , 4 mm. lata, pyriformia, tuberculata, basi dentibus brevibus #4 externis, uno centrali prædita, hirtella, apice bidentata. Habitat in sylvis Brasiliæ : Blanchet, Ilheos, 1987 ; 1499 (vidi), Sello 494 sec. Benn., Martius 70, 1186 sec. Benn. Wawra et Maly 244 sec. Benn. ; Blanchet 79. Sellow. : inter Vittoria et Bahia, n° 694; Lhotzky : Bahia. St Hil. Espiritu sancto 50 (283 cat.) (racemis elongatis). v. s. P. GIGANTEA, n. sp. me, rami subteretes, lignosi, crassi, haud striati, 3 cm. diam., recti vel subcurvati. Folia maxima, breviter petiolata, oblonga, 20 em. longa, 6 em. lata, cuspidata, tenuissima, subdiaphana, erecta glabra. Racemi terminales cea. 10 em. longi, juventute valde comosi, densiflori, floribus dilapsis glandulis bracteoleis aculeosis persistentibus aculeati. Vidi in Hb. Boissieri specimina Pavoni tria bene conservata ab ill. bot. P. acu- leata denominata, n° 289 de Pomino (etiam in Hb. Mus. Paris). Tab. nostra. XVI, fig. 16-17. Racemi elongati densiflori. Bracteæ subulatæ, filiformes alabastra juvenilia multo superantes, 7 mm. longæ, margine ciliatæ ; bracteolæ duplo breviores, filiformes. 76 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Glandulæ bracteoleæ cylindricæ apice attenuatæ, 2? mm. longæ, basi bracteæ insertæ et valde prominentes, adscendentes. Sepala exteriora inæqualia ; superius sacculiforme, petaloideum, margine ciliatum ; inferiorum unum ovatum, margine ciliatum, alterum majus inæquilaterale oblique orbiculare. Alæ triplo majores, ovato- ellipticæ, marginibus involutis, glabris, basi latæ, leviter unguiculatæ, "/,, mm., corollam æquantes nec non superantes. Petala superiora ligularia, obtusa, quam carina breviora. Carina limbo quam unguiculaum breviore. Filamenta staminum pilosa (an semper). Ovarium ellipticum, stylus....., juvenilis superne latescens. Stigmata inæqualia; superius dentiforme, inferius rotundatum, papillosum (juve- nilia). Capsula...…. , basi disco annuliformi involuta. Semina mihi ignota. Hab. : in Peruvia (Pav.). Species distinctissima, magnitudine foliorum, rachi racemorum densium glan- dulis longis asperata, caulibus crassis valde distincta. Tenuitate et forma foliorum similis est P. Laureolæ vel P. grandifoliæ, sed racemis elongatis, densissimis, valde comosis ab utraque specie perbene diversa. P. LAUREOLA, St Hil. Folia magna, cuspidata, lanceolato-elliptica ; rami alterni; sepala inæqualia, margine ciliata ; alæ triangulares, obtusæ, margine haud ciliatæ; petala superiora apice haud dilatata; carina alis multo longior; pars elata filamentorum sub anthe- ris duplo longior quam lata. St Hilaire, FI. Bras. mer. Il, 50, t. 89; Miq. Pt. Surinam, 30; Bennet FI. Brasii. Mart. Polyg. 7 ; P. diversifolia Pohl. sec Bennet, |. c. non Lin nec Miq.; P. cestrifolia St Hil. (in Hb. Mus. Paris). Tab. nostra. XNI, fig. 18-20. Frutex circa 4 m. altus. Caules ramosi, lignosi, striati, glabri vel puberuli. Rami teretes, pubescentes, infra subnudi, superne foliosi, alterni. Folia lanceolata, vel subobovato-lanceolata, cuspidata, tenuia, herbacea subglabra, petiolata, nervo medio subtus prominente, pennate ramoso, ramis distantibus ut ramusculi vix conspicuis, 10-15 em. longa, 2 ‘/,-5 cm. lata. Petioli 3-5 mm. longi. Stipulæ spineæ, cylindricæ apice retusæ. Racemi terminales 5-10 cm. longi, terminales et axillares, foliis superioribus cireumdati laxiflori. Glandulæ spiniformes cylindricæ MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 1 | tenues longæ. Bracteæ parvæ, subulato-lineares, deciduæ. Flores pedicellati, mediocres (7 mm. longi). Pedicelli tenuissimi (8 mm. longi), puberuli. Sepala exteriora inæqualia, superius ovato-triangulare inæquilaterale, obtusum, inferiora inæqualia, unum irregulariter dilatatum, alterum ovale, ciliata, magnitudine sub- æqualia, Alæ triangulares (nec ellipticæ ut dicit. el. A.-W. Bennetl. c.) basi dilatata, sensim versus apicem obtusum angustescentes, margine glabræ et enerviatæ, exunguiculatæ, carina breviores. Petala superiora subfalcata, apice haud dilatata sed ligularia, obtusa, quam carina longiora. Carina ut in aliis hujus sectionis. Fila- menta longa antherarum apice dilatata ; pars elata longior quam lata. Antheræ bre- ves partem dilatatam longitudine ac latitudine æquantes, glabræ (ut filamenta). Ovarium ovatum, emarginatum, glabrum. Stylus longus, filiformis, sensim versus apicem dilatatus, deinde uncinate curvatus, stigmatiferus. Stigma ut in P. dicho- toma. Capsula ovata, subtriangulari-orbicularis, marginibus angustis aliformibus munita, glabra, quam alæ persistentes brevior ac angustior. Semina subtriangu- laria, pilis paucis rigidis hirsuta. Arillus carinatus, in appendiculum dorsale seminis *|, æquans prolongatus. Habitat : in locis umbrosis Brasiliæ, terrarumque adjacentium frequens. — Haec est planta hilairiana in Hb. Mus. Paris, n° 48, asservata. Gardn., n° 316, Vau- thier 74. Variat foliis plus minus tenuibus. Var oxyphylla. P. oxyphylla DG. Prodr. 1, 331; Deless. Ic. Sel. III, 47, foliis angustioribus, longius acuminatis. Hab. in locis umbrosis prov. Minas Geraës et Rio de Janeiro, St Hil., P. Lau- reola, n° 205. Schenck, Hb. Brasil 219, v. s. Brasilia meridionalis : Sello (Yriro) Hb. Berol. Forma cestrifolia. Foliis obovato-oblongis cuspidatis. V. in Hb. Mus. Paris. P. DICHOTOMA, n. sp. Folia anguste lanceolata, subeuspidata, glabra, tenuissima ; spinæ stipulares duplo vel triplo longiores quam latæ; rami superiores oppositi vel trichotomi ; sepala 78 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. inæqualia, margine ciliata; alæ triangulares, obtusæ, margine haud ciliatæ ; petala superiora apice dilatata; carina alis multo longior; pars elata filamentorum sub antheris, latior quam longa. Non Wildn. in Hb. prop. quæ est P. Laureola. Tab. nostr. XVI, fig. 21-22. A P. Laureola præcipue habitu, foliis angustioribus, dilatatione staminum fila- mentorum, diversa, primo aspectu distinguenda. Frutex. Caules erecti, subteretes, lignosi, repetite dichotome vel trichotome ramosi, brevissime hirsuti, alte substriati. Rami eleganter corymbosi, tenues. In nodo ramorum oritur semper inflorescentia. Internodia inflorescentiarum 12-15 cm. longa. Folia inferiora decedentia, ramorum alterna, in nodis sæpius verticillate appropinquata, lanceolato-linearia, leviter mucronata 5-8 cm. longa, apice subobtusa, tenuia, subdiaphana, glabrescentia, læte viridia, petiolo brevi, lato, puberulo 3-5 mm. longo, prædita. Stipulæ spineæ patulæ sublongæ. Racemi terminales breviter pedunculati, laxiflori, juventute pyramidales, 3-6 cm. longi, deinde floribus inferioribus deciduis, subcapitati. Glandulæ spiniformes tenues, cylindricæ sublongæ. Flores mediocres 1 em. longi, pedicellati. Pedicelli ad 1 em. longi, tenuissimi, glabrescentes erecti, vel adscendentes, apice parum incrassati. Sepala exteriora ut in P. Laureola,quam alæ multo-breviora. Alæ triangulari-ovatæ, apice obtusæ, basi abrupte in unguiculum breve attenuatæ, nervis pluribus paral- lelis anastomosantibus notatæ, glabræ, haud ciliatæ, margine lato nervis libero, quam carina breviores. Petala superiora maxima parte cum tubo staminali con- nata, lineari-spathulata carinam paulo superantia. Carina ut in P. Laureola. Fila- menta staminum apice dilatata ; dilatatio latior quam longa. Antheræ subglobosæ nec elongatæ, glabræ ut filamenta. Ovarium orbiculare, glabrum. Stylus quam ovarium multoties longior apice incurvatus et dilatatus. Stigma superius dentiforme, inferius descendens uncinatum. Capsula alis persistentibus paulo brevior ac angus- tior, suborbicularis, marginibus aliformibus nullis notata. Semina compressa, trian- gularia, pilis brevibus vestita. Caruncula eariniformis in appendiculum dorsalem longum, durum, à dorso seminis remotum, idque ‘/, longitudine æquans. Habitat in Brasiliæ prov. Rio de Janeiro, Vauthier, n° 472 (v. s. in Hb. Deless. etin Mus. Paris) Serra dos Orgaos; Weddel, n° 42, Hb. Mus. Paris. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 79 P. SPECTABILIS, DC. Rami terminales, subpubescentes. Folia elliptico-lanceolata, cuspidata, acuta, marogine subciliata, haud revoluta, inferne subglabra, vel subtomentosa, petiolata, stipulis corneis brevissimis. Flores insignes, pedicellis longiores.….. Capsula elliptica, alis brevior ac angustior..……. Prodr. [., 331 ; Deless. Icon. Sel. IIL. t. 48; Bennet FI. Bras Mart. Polyg. D 950p: D: Tab. nostra. XNI, fig. 23. A. P. Autrani, Chod. (BI. 3242), foliis magis cuspidatis, glabrescentibus, haud revolutis, ramis puberulis, haud hirsuto-tomentosis, stipulis multo brevioribus obtusis diversa. Frutex. Caules adscendentes, erecti, alte striati vel etiam foliis decurrentibus obtuse subalati, ramosi. (Bennet I. ©. dicit : pilis distantibus, albis, vestiti (?). Folia elliptico-lanceolata, vel ovato lanceolata, 5-12 cm. longa, 2-4 cm. lata, acuminata vel subcuspidata, glabrescentia vel levissime puberula, nec nitentia, in petiolum 0,5 cm. longum attenuata. Stipulæ duæ spiniformes, brevissimæ. Racemi termi- nales, vel axillares, 5-15 em. longi, cylindrici, densiflori, floribus dilapsis, glandulis spiniformibus bracteoleis subcylindricis sublongis asperata. Racemi grandiflori, terminales vel in axilla dichotomiæ, demum elongati sed flo- ribus præcociter caducis subnudis, rachi demum 40-15 em. longa, leviter puberula, spineis glandulis minus quam 4 mm. longis, conico-cylindricis, nec prorsum cylin- dricis. Pedicelli 3-4 mm. longi, puberuli haud incrassati. Flores cca. 2 cm. longi. Sepala exteriora valde concava, viridia, tenuiter herbacea, margine brevissime ciliata. Alæ ovato-triangulares obtusæ petaloideæ, 15 mm. Ig., basi 13 mm. latæ, margine glabræ, quam corolla multo breviores. Corolla valde exserta, 20-25 cm. longa, purpurea. Carinæ limbus cucullatus haud plicato-lobatus, unguiculo duplo brevior. Petala superiora per */, cum tubo staminali connata, apice sensim angustata obtuse rotundata, lineari-falcata, carinam vix excedentia. Antheræ glabrae. Discus chlamy- deus dimidium ovarium vestiens, postice emarginatus et in glandulam incrassatus. Ovarium glabrum ; stylus longissimus filiformis apice eurvatus et valde incrassatus. Stigmata terminalia partem dilatatam styli definientia; superius haud prominens, late papillosum, inferius breviter rostratum. 80 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Capsula elliptica, { em. longa, 7 mm. lata, emarginata, marginibus aliformibus 0,5 mm. latis cincta. Semina triangularia, pilis numerosissimis albis tomentosa. Caruncula in appendiculum dorsale semine brevius prolongatum. Habitat in sylvis Brasiliæ prov. Rio de Janeiro, Para et Alto Amazonas : in syl- vis Japurensibus, Martius; in sylvis ad flum. Itapicuru et in insula Maranhào; ad Para, v. s. in Hb. Monac., Deless., Berol. P. AUTRANI, n. sp. Folia elliptica vel elliptico-obovata, obtusa vel acuminata, mucronata, supra molliter pubescentia, ciliata, inferne magis pubescentia, subtomentosa, venis rufis notata, petiolata, stipulis aculeiformibus, brevibus, corneis, prædita. Rami supe- riores hirsuto-hispidi. Flores insignes; petala superiora quam carina longiora, apice subfalcata non dilatata. Alæ triangulares non revolutæ. Tab. nostra. XVI, fig. 24. Blanchet, 3242 (Brasilia). Frutex. Caules validi, obscure striati, subteretes, fragiles, dichotome ramosi, ut rami breviter lanuginosi, validi. Folia, inferiora elliptica, margine subundulata, basi attenuata, vel elliptico-lanceolata, petiolata, vel etiam obovata, superiora sæpe lanceolata, longius petiolata, in exemplario unico mihi viso, 4-6 em. longa, 15-25 mm. lata, omnia breviter mucronata, subtus pallidiora, nervis pennatis fuscis (in sieco) conspicuis prædita, magis pubescentia quam superne, sub margine longius ciliata, atque leviter incrassata, nec revoluta, subchartacea in nodo ramorum sæpius subverticillata, in caule et ramis alterna, internodia superantia, æquantia vel iis breviora. Petioli 3-5 mm. longi, sublanuginosi, basi dilatati, atque stipulis duabus, spineis, luteis, retusis, glabris, ad 4 mm. longis præditi. Racemi termi- nales, densiflori, breves, 4-5 cm. longi 2-3 cm. lati, subsessiles, vel breviter pedunculati. Rachis glabrescens. Bracteæ subæquales, longe acuminatæ, 2-3 mm. longæ, pedicellis breviores. Spinæ cylindricæ, eca. 2 mm. longæ. Flores speciosi, 2 cm. longi, pedicellati, pedicello 5-7 mm. longo. Sepala exteriora, inæqualia, inferiora 3 mm. longa, superius 4 mm. longum. Alæ corolla multo breviores, sub maturitatem triangulares, 15 mm. altæ, 15 mm. latæ, obtusæ, plurinerviæ, nervis valde ramulosis anastomosantibus. Corollæ tubus rectus # mm. latus circa 18 mm. longus; petala superiora cirea 22 mm. longa, extrorsum subfalcata, linearia, apice MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 81 nou dilatata, rotundata nec retusa, glabra; petala lateralia, linearia, subretusa, 3 mm. longa tubo-staminali affixa, glabra, trinervia. Carina ut in aliis. Filamenta staminum vittiformia apice dilatata, glabra. Stylus filiformis apice curvatus, dila- tatus. Stigmata ut in P. grandifolia. Capsulam maturam non vidi. Speciem novam in honorem amici E. Autran eximium custodem Herbarii Boissieri dicavi. P. INSIGNIS, Klotsch. Frutex. Caules validi, pubescentes. Folia lanceolata, mucronata, margine dense ciliata et revoluta. Flores insignes ; racemi elongati densiflori. Tab. nostra. XVI, fig. 25. Syn. : P. mucronata A. W. Bennet haud Willdn, in Mart. F1. Brasil. Frutex parvus. Caules lignosi, validi, teretes, parce ramosi, pilis patulis, his- pidi; superne striati. Folia alterna oblonga, vel lanceolata, utrinque attenuata nec cuspidata, leviter acuminata, nec obtusa, subherbacea, margine subrevoluta ac densissime cihiata, superne glabrescentia, subtus leviter puberula, mucronata, basi longe attenuata, brevissime petiolata, in nervis punctulata, ut in P. grandifolia et eadem causa, quam internodia multo longiora, 6-12 em. longa, 15-30 mm. lata. Racemi terminales, densiflori, rachi puberula, multiflori. Bracteæ lineares, sub- ulatæ, ciliatæ, caducæ, cca. 5 mm. longæ. Glandulæ bracteolares elongatæ, cylin- dricæ, sparsæ. Petioli hirsuti graciles quam flos breviores. Flores ut in P. grandi- folia sed alis quam carina haud brevioribus. Petala superiora carinam æquantia, ligularia, 3 pl. long. quam lata, apice rotundata, glabra, maxima parte cum tubo staminali connata. Alæ glabræ exunguiculatæ. Filamenta staminum apice dilatata glabra. Pars elata longior quam lata. Stylus basi filiformis superne curvatus, latescens, sed apice haud in stigmata duo divisus, papillosus tantum, integer. Capsula ovato-elliptica, vel elliptica, glabra, emarginata. Semina triangularia villosa. Caruncula in appendiculum dorsale semine paulo brevius prolongata. Species false a cl. À. W. Bennet cum P. mucronata Willd. quæ est Monnina spec. (fid. Hb.Wild.) confusa, a cl. Klotsch in Hb. Berolinensi sub nomine P. insi- gnis determinata, a P. Autrani nobis, foliis majoribus, haud velutinis, margine revolutis, floribus minoribus, bracteis duplo longioribus et forma stigmatum diversa. Habitat in Brasilia meridionali ad Rio dos Pedras ubi Sello legit : n°2027, 1559. TOME XXXI, 2° PART. 11 82 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. OPACA, n. sp. Folia lanceolato-linearia, puberula, haud tenuissima ; stipulæ aculeiformes vix longiores quam latæ; sepala inæqualia, ciliata; alæ triangulares obtusæ, mar- gine haud ciliatæ ; petala superiora apice dilatata; carina alis longior; pars elata filamentorum staminalium (sub antheris) latior quam longa. Sello 454. A. P. dichotoma, stipulis spineis duplo brevioribus, foliis pubescentibus haud translucidis, floribus fere duplo brevioribus distincta. Tab. nostra. XVI, fig. 26. Frutex. Folia concoloria opaca, pubescentia, lanceolato linearia ”"/,,, *‘{,, *°/, mm. Spinæ stipulares 0,3 mm. longæ vix longiores quam crassæ. Racemi terminales, laxiflori, pyramidales. Flores pedicellati, 6-7 mm. longi, pedicellis sub- breviores. Pedicelli tenues, erecto-patuli. (Alæ apice purpurascentes ejusdem formæ ut in P. dichotoma. Petala alba, duo superiora apice aurantiaca purpureo obdueta, 2 lateralia minuta rubra : Sello). Capsula alas superans subquadrangularis, emar- ginata 7 mm. lata, 6 mm. longa. Semina subpyramidalia (4 facies). Caruncula terminalis secundum dorsum seminis per ‘/, descendens. Habitat in Brasilia : Sello 454. P. FORMOSA, A.-W. Bennet. Frutex, ramis erectis. Folia lanceolata, linearia, acuminata, tenuia, petiolata, flores insignes. Alæ glabræ ovales. Petala superiora alas superantia. Capsula alis brevior, elliptica. Bennet in Torr. Bot. Club XVI. I (43) 19. Britton Enum. PI. Rusby. Frutex. Caulis glaber vel puberulus, lignosus, ramosus, ramis erectis. Folia lan- ceolata, linearia, acuminata, tenuia, petiolata, 10 cm./22 mm. 7 cm./12 mm. ‘"/,, mm., herbacea nec diaphana sed subopaca. Racemi terminales vel axillares, laxi, 2-5 cm. longi vel majores (?). Flores insignes, pedicellati ; pedicello 6-10 mm. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 83 longo, puberulo, tenui. Sepala exteriora inæqualia, ciliata (non eciliata ut dicit Bennet) glabra, superius concavum; alæ, magnæ, glabræ, eciliatæ, inæqualiter ovales, 12 mm. longæ, 8 mm. latæ, sessiles, obtusæ. Corolla ecristata. Petala superiora alas multo superantia per ‘/, coalita, glabra. Antheræ breviter stipitatæ, filamentis sub antheris dilatatis. Stigmata subæqualia stylum recurvatum incras- satum terminantia vix prominentia. Capsula alis brevior elliptica, emarginata. Semina, triangularia, hirsuta, caruncula carnosa prædita, ad dorsum seminis dimidio libera descendente. Habitat in Bolivia in Mapiri. Rusby F1. south. Am. 1908. (Hb. Boiss). P. OLEÆFOLIA, St. Hilaire. Frutex. Folia lanceolata, acuminata, mucronata, puberula, vel leviter tomentosa, coriacea, margine revoluta. Flores breviter pedicellati. Racemi terminales densiflori. Glandulæ bracteolares elongatæ. Sepala exteriora inæqualia. St. Hil. F1. Bras. Mer. II 49 ; A. W. Bennet fl. Bras. Mart. Polyg. XVI 7. Tab. nostra. XVI, fig. 27. A. P. Ligustroide, foliis puberulis, haud nitidis, magis coriaceis atque brevioribus, glandulis inflorescentiæ defloratæ, ovoideis, elongatis, nec turbinatis brevibus, distincta. Frutex circa 4 m. altus. Caules lignosi, teretes, ramosi, pubescentes, rami tomentosi. Folia breviter petiolata, elliptico-lanceolata, acuta, mucronata, 5-7 cm. longa, 45-25 mm. lata, coriacea, crassa, decurvala, supra puberula, subtus molliter pubescentia, conferta. Stipulæ spineæ longiores quam latæ, subacutæ. Petioli crassi, molliter pubescentes. Racemi terminales, densiflori. Rachis molliter lanuginoso- pubescens. Bracteæ tomentosæ subpersistentes, vel etiam deciduæ, Flores ut in P. Ligustroide. Habitat in Brasiliæ prov. Minarum (Gardner 4422); Martius (in Hb. Monac.) in sylvis Capæs. P. SALICINA, sp. nov. Frutex. Folia anguste lanceolata, subcoriacea, sensim acuminata, nitida, glabra, 84 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. margine revoluta. Flores longissime pedunculata, pedunculo quam flos longiore vel eum æquante. Spinæ inflorescentiæ deficientes. P. oxyphylla A. W. Bennet p. p. in Hb. Bruxell. non DC. Tab. nostra. XVI, fig. 28. A. P. Ligustroide, ramis virgatis, tenuibus, foliis magis angustis atque tenuio- ribus, floribus longius pedunculatis, inflorescentia glandulis bracteoleis carente, caruncula seminis, eo longiore atque apice curvata et pilosa, diversa. Frutex parvus. Caules lignosi, teretes, virgati, ramosi, glabrescentes. Rami tenues, subherbacei, erecti. Folia anguste lanceolata, longe acuminata, subulata, nitida, glabra, læte viridia, numerosa, 6-12 cm. longa, 8-20 mm. lata. Stipulæ breves cylindricæ, nec turbinatæ, flavescentes. Racemi terminales laxiflori, rachi cinerea, glandularum bracteolearum destituti, bracteis deciduis. Pedicelli tenues sæpe longiores quam flos, 8-9 mm. longi (sub maturitatem). Sepala, petala, sta- mina, pistillum ut in P. Ligustroide. Capsula suborbicularis, marginibus 0,5 mm. latis notata, glabra, sessilis, alis persistentibus paulo brevior ac angustior. Semina (immatura) pyriformia, albicantia, pilis sublongis hispida. Caruncula cariniformis alta, carnosa, in appendiculum secundum dorsum seminis descendens, eoque multo longius, apice curvatum et valde pilosum, prolongata. Habitat in sylvis prov. Minas Geræs (Claussen) v. sicc in Hb. Deless. — Sello: Ponte de Bersicaba : Brasil merid. (forma foliis latioribus) — inter arbusta et in sylvis ad Gongo Soco prov. Minarum leg. Sir Ch. Bunbury (Hb. Bruxell.) P. NITENS, sp. nov. Frutex; folia lanceolato-elliptica, utrinque acuminata, coriacea, crassa, nervo medio subtus prominente, marginibus valde revolutis. Flores pedicellati, pedicello floribus breviore. Tab. nostra. XVI, fig. 29. A. P. Ligustroide, foliis duplo minoribus, magis coriaceis, marginibus in sicco magis revolutis, indumento rachis racemi distincta. Frutex parvus. Caules ramosi, subteretes, pilis numerosissimis hirtelli, fusci. Rami lignosi caulibus similes. Folia lanceolata, acuminata, margine distincte et pulchre revoluta, coriacea, crassa, utraque facie nitida, glaberrima, 2-5 cm. longa, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 85 5-15 mm. lata, petiolata, Petioli sursum curvati, crassi, puberuli circa 3 mm. longi. Stipulæ glanduliformes, minimæ. Racemi terminales, vel axillares, 2-3 cm. longi, pauciflori, rachi aspera, glandulis bracteoleis subcylindricis, nec turbinatis munita, pilis brevibus patentibus hirsuta (nec ut in Ligustroide pilis adpressis). Flores, pedicelli, sepala, aliæque indoles internæ ut in P. Ligustroide, sed sub maturitatem magis coriaceæ. Capsula orbicularis, emarginata, flava, glabra, alis coriaceis persistentibus angustior ac brevior. Semina ut in P. Ligustroide, sed pilis albis hirsuta, atque carunculæ appendiculo longiore. Habit. in Brasilia prov. Minas Geræs, Serra de Paroca. P. LIGUSTROIDES, St. Hi. Frutex ; folia coriacea, lanceolata, acuminata, nitida, glabra, margine revoluta ; flores pedunculati, pedunculo quam flos breviore ; indumentum rachis adpressum, F1. Bras. Mer. II. 49 ; A. W. Bennet F1. Bras. Mart. Polyg. XVI. 6. Tab. nostra. XVI, fig. 30. Frutex 4-5 pedalis. Caules lignosi, ramosi, teretes. Rami leviter puberuli striati. Folia alterna, coriacea, cirea */,, em. lanceolata, utrinque acuminata, petiolata, margine subrevoluta, inferne haud superne nitida, glaberrima, mucronata. Petioli breves, crassi, canaliculati, articulati, basi duobus stipulis punetiformibus spineis, brevibus, muniti. Racemi terminales, axillares, vel extraaxillares, densiflori, raul- tiflori. Rachis striata, puberula. Bractea, lanceolato-linearis, aliis magis quam duplo longior; bracteolæ plus minusve in glandulam tuberculatam (formæ pistilli Nympheæ) transformata inde in basi pedicellorum, bracteis dilapsis, 1-2 glandulæ persistent. Bracteæ deciduæ. Pedicelli 4 mm. longi, erecti vel patentes. Flores 8-13 mm. longi. Sepala exteriora valde inæqualia, superius latissimum, sessile, semiorbiculari-triangulare, apice emarginatum, coriaceum, plurinervium, margine ciliatum, alis major; inferiora inæqualia; unum regulariter rotundatum, alterum inæquilaterale decumbens. Alæ multo majores, roseæ, ovato-orbiculares, obtusæ, margine ciliatæ et revolutæ. Tubus corollæ rectus, limbo vix longior. Petala supe- riora (nec lateralia ut dicit A. W. Bennet) carina breviora, linearia, apice retusa ; carina triloba ecristata. Filamenta staminum apice sensim dilatata, glabra; an- theræ breves, glabræ. Ovarium orbiculare glabrum.. Stylus filiformis apice dilatatus 86 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. et rectangulariter curvatus. Dilatatio partem ‘/, styli longitudine aequans. Capsula late ovato-elliptica (nec orbicularis ut dicit Bennet 1. c.) 7 mm. long. 6 mm. lat., subemarginata, glabra, nitida, sessilis, alis paulo angustior et brevior. Semina pyri- formia, brunnea, pilis brevibus rufis undique vestita. Caruncula albicans, carnosa, cariniformis, secundum dorsum seminis descendens, longa, longitudine semen æquans, pilis sparsis brevibus albicantibus munita. (Flores aurantiaci-purpurei variegati). Habitat in fere totius Brasiliæ sylvis primævis. Claussen 288; Vauthier 478 in prov. Min. Ger.; Villa Rica, Sello 1034-2029, Serra de Anto Per., Gardner 4424. Var. angushfolia. Folia longissima, angustissima, sæpe deflexa. Exscc. Glaziou : Rio Janeiro, 14486 (v. s. in Hb. Deless.). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 87 Sectio septima — GYMNOSPORA Frutices, foliis alternis. Flores submagni. Sepala et alæ persistentia. Semina estrophiolata. (An semper ?) Species 3 Americæ meridionalis, habitu sectionis Ligustrinæ plantis similes. P. VIOLIOIDES, St. Hil. Frutex parvus, sæpe pedalis. Radix nodosa. Folia ovata, acuminata, breviter petiolata, herbacea, vel lanceolato-elliptica, margine pilis crispulis numerosis ciliata. Flores submagni, pedicellati. Alæ obovatæ vel ellipticæ, obtusæ, margine ciliatæ. Fructus triangularis, emarginatus, siliculæ Bursæ pastoris valde similis. P. Violioides St. Hil. fl. Bras. mer. II. 48; A.-W. Bennet, |. c. 6 — P. globosa Pohl fid. Bennet 1. c. — P. pachyrhiza Casaretto, Decad. stirp. Brasil. IL. 20. P. pedicellaris St. Hil. L. c. ex. p. Tab. nostr. XVII, fig. 1-5. Frutex parvus. Radix fascicularis repens, hinc et inde tuberculosa. Tuber- culi cylindrici, sæpe 10 mm. crassi et 30 mm. longi, amylacei. Caulis lignosus 30-60 cm. longus, ramosus, teres, vix striatus, pubescens ; rami tenues, elegantes, leviter pubescentes. Folia ovata, acuminata vel haud acuminata, *‘/,,, °°/,,, *‘[,. ‘[,,, vel etiam obtusa, herbacea, tenuia, glabriuscula, in petiolum brevem pube- sceutem attenuata. Racemi 5-15 cm. longi valde laxiflori, terminales, rachi pube- scente tenui. Bracteæ minutæ lineares deciduæ vel subpersistentes. Pedicelli 3-4 mm. longi, puberuli, decurvi. Flores 8-10 mm. longi. Sepala exteriora, inæqualia, viridia, ciliata, duo anteriora linearia acuta, margine longe ciliata, superius leviter convavum triangulare, aliis longius. Alæ magnæ, obovato-oblongæ, glabræ, mar- gine ciliatæ vel non ciliatæ, ‘/,, */.,, obtusæ, corollam multo superantes. Corolla 7-8 mm. longa, cylindrica. Petala superiora linearia apice vix dilatata, carinam 88 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. superantia, per */, cum tubo staminali connata. Carinæ limbus unguiculo lineari duplo brevior triplicatus. Antheræ quam filamenta libera glabra multo breviores, glabræ. Ovarium stipitatum, ellipticum, puberulum. Stylus rectus superne curvatus et incrassatus. Stigmata terminalia vix prominentia subæqualia obsoleta. Capsula triangularis siliculæ Bursæ pastoris valde similis, matura alis sublongior, breviter stipitata. Semina ovato-oblonga estrophiolata, pilis brevibus adpressis vestita. Habitat in Brasilia : Praia Grande ppe. Rio de Janeiro, Hoffmann, Raben 608, Burchell Cat. n° 2851, Glaziou n° 9352, Gaudich. 696. Var. pedicellaris. A præcedente, foliis magis crassis, haud Jucidis, floribus longius pedicellatis, ad 10-12 mm., racemis brevioribus subcorymbosis, alis dorso puberulis, sæpe longio- ribus (10 mm). P. pedicellaris St. Hil. FI. Bras. mer. II. 47. A.-W. Bennet p. p. Specimina hilairiana in Hb. Paris vidi (St. Hil. n° 2177). P. Violioides St. Hil. in Hb. Mus. Paris folia orbicularia vel obtusa habent, sed character eis exemplartis tantum idoneum, in aliis folia varia occurrunt. P. BLANCHETL, n. sp. Frutex parvus; rami virgati; folia elliptico-ovata, acuminato-cuspidata, petio- lata, herbacea, margine pilis sparsis vel nullis prædita; alæ ellipticæ, margine ciliatæ ; fructus ellipticus obcordatus (teste Bennet). Tab. nostra. XVII, fig. 6-7. Blanchet 2385 : Bahia (Hb. Deless). v. in Hb. Mus. Parisiis. Sello Hb. Reg. Berol. Frutex ramosus; rami lignosi, teretes, glabri, vel puberuli, tenues, elegantes, foliosi. Folia elliptico-lanceolata, acuminata, gabriuscula, margine sinuata, tenuia, subdiaphana, */,,,°°/,,,"°/,,""/,, mm., vel etiam ovato-lanceolata “*/,, mm., nervo medio subtus albicante, prominente, in petiolum brevem (3 mm.) attenuata. Racemi laxiflori pauciflori subcorymbosi, nec elongati. Rachis pubescens, brevissima, 0,5-1 cm. longa. Flores longe pedicellati (5-7 mm. ped.), 9-10 mm. longi. Pedi- celli tenues, erecti, numquam penduli, puberuli, nec incrassati. Bracteæ angustæ, triangulari-lineares, herbaceæ, hirsutæ, 0,5-0,7 mm. longæ, longitudine subæ- quales, quam pedicelli multoties breviores. Sepala exteriora inæqualia, superius MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 89 longius, lanceolato-lineare, basi parum gibbosum, margine ciliatum, duo inferiora elliptica minora, margine ciliata et dorso pubescentia. Alæ petaloideæ, ellipticæ, obtusæ, breviter unguiculatæ, corollam excedentes, margine ciliatæ, facie exteriore leviter puberulæ, nervis numerosis, ramosis, anastomosantibus notatæ. Tubus corollæ elongatus, tenuis, quam limbus duplo longior. Carinæ limbus eleganter tri- plicatus, lobo intermedio angustiore. Petala superiora quam carina longiora, linea- ria, apice subacuta, curvata, per */, cum tubo staminali connata, nervis pluribus parallelis, notata. Petala lateralia minuta, squamiformia, obtusa, tubo staminali supra radicem tertii staminis insita. Filamenta libera staminum antheris multoties longiores. Ovarium obovatum. Stylus erectus, apice paulo dilatatus et curvatus, ovario multoties longior apice stigmatiferus. Stigmata obsoleta. Capsula sessilis, alis persistentibus ‘/, brevior, elliptica, obcordata, leviter pubescens. Habitat in Brasilia : in sylvis ad Almada Prov. Bahia Mart.; Sello 66, Mart.; Blanchet 2385. P. STIPULATA, n. sp. Suffruticosa ; rami arcuati foliosi, teretes subglabri; folia submagna; petiolata; petiolus brevis basi stipulis duobus, corneis late triangularibus munitus; limbus lanceolato-ellipticus, utrinque attenuatus ; racemi axillares vel terminales pauciflori, vel pluriflori, flores pedicellati, sabmagni ; sepala exteriora subæqualia, posticum concavo-gibbosum, antica inæqualia ovato-elliptica ; alæ multo majores, margine ciliatæ, corollam excedentes, lanceolatæ, apiculatæ ; nervis parallelis; petala supe- riora quam carina sublongiora, usque ad medium cum carina atque tubo staminali connata, linearia, apice parum dilatata ; carina ecristata apice galeiformis triplicata, tubo elongato; filamenta antherarum longissima glabra; stylus filiformis longus; stigma superius obsoletum, inferius horizontale linguatum ; capsula viridis, late obcordato-orbicularis, latissime alata, alis duplo longior ac latior. Tab. nostra. XNIT, fig. 8-9. Frutex parvus, caulibus teretibus, lignosis superne levissime puberulis. Folia !'J, em. ‘/,, em., glabra, elliptico-lanceolata, utrinque attenuata, nec acuta, nervo medio subtus prominente, albicante, petiolo 2-3 mm. longo. Stipulæ aculeis triangularibus latisque Rosarum similimæ, duræ, breves. Racemi breves. Alæ ad TOME XXXI, 2° PART. 12 90 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 10. mm. longæ. Sepala exteriora inæqualia, superius oblongum, concavum, duo inferiora ovato-acuta, margine ciliata et sæpe apice apiculata. Petala superiora linearia, apice rotundata cum tubo staminali usque ad medium connata. Limbus carinæ cucullatus, triplicatus, quam unguiculum fere duplo brevior. Ovarium obovatum glabrum ; stylus multoties longior, apice recurvatus horizontalis. Stigma superium breve stylo continuum, inferius duplo longius papillosum. Habitat in Surinam (Hostmann) vid. s. in Hb. DC et Boiss. — Guyane, Maroni, D° Rech. (v. s. in Hb. Paris) n° 14. —— Maroni sup. leg. Crévaux, propre Paramala, Guyan. Gallic. (v. s. in Hb. Mus. Paris). : = chats É MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 91 Sectio octava. — BRACHYTROPIS Suffrutices, foliis reductis subaphylli. Flores, mediocres. Sepala et alæ persis- tentia. Carina ecristata, quam petala superiora brevior. Caruncula seminum triloba. Sectio monotypica iberica. P. MICROPHYLLA L. Sp. 989; DC Prodr. I. 332; A.-W. Benn. J. of Bot. 1878 XVI. 281; Brot. FI. lusit. IL. p. 30! et Phytogr. lusit. Il, p. 214, tab. 1751 LK. et Hoffg. FI. port. tab. 56; P. Juniperina Cav. in Ann. Cienc. nat., vol. IV. 1801 p. 53; Brachy- tropis microphylla Willkom. et Lge fl. hisp. Prodr. I. 552: Willk. It. F1. Hisp. p. 34, tab. XXIV. Tab. nostra. XVII, fig. 10-14. Caules plures, fruticosi, stricti, virides, rigidi, striati, angulati, ramosi, glabri parte inferiore aphylli, superne foliolis paucis muniti, 1-2 dem. longi. Folia li- nearia, sessilia, coriacea, 6-7 mm. longa vel paulo longiora, erecta, decidua. Flores in racemos axillares e foliis ramorum superiorum ortos, paucifloros 2-3 em. longos dispositi. Bracteæ parvæ, membranaceæ, lanceolatæ, deciduæ. Pedicelli glabri erecti, floribus breviores apice paulo incrassati. Sepala exteriora ellip- tica, subæqualia, viridia, alis duplo vel triplo breviora, glabra. Alæ ovales, obtusæ subunguiculatæ, plurinerviæ, læte cœruleæ; nervi paralleles apice repetite bifidi inter se haud anastomosantes; alæ sub fructu 8-10 cm. longæ. Carina parva usque ad apicem cum tubo staminali connata, parte superiore galeata et antheras includens, atropurpurea omnino ecristata. Petala superiora (haud lateralia ut dicit el. Bennet) oblonga, obovata, obtusa, lata, maxima parte libera, margine exteriore in medio 92 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. breviter lobata, carinam multo superantia, carinam includentia. Tubus staminalis monadelphus ; antheræ, ovoideæ, sessiles, glabræ. Discus nullus. Ovarium substi- pitatum, obovatum, glabrum. Stylus rectus, ovarium longitudine æquans. Capsula stipitata, obcordato-cuneata, late alata, pericarpio enervi, ala eleganter transverse furcato-venosa, seminibus e funiculo conico sursum eurvato a septi apice remoto pendulis, oblongis, nigricantibus, dense puberulis, arilli tripartiti galeati laciniis lateralibus vix tertiam seminis partem æquantibus, media elongata recurvata. Habitat in locis dumosis, glareosique regionis inferioris et montanæ Hispaniæ occident. passim in Gallecia (pror. Orense, S. Pedro de los Montes Pourr.) regno Legion, Bætia habitat quoque in Lusitania boreali et media. Bourgeau Pt. d’Esp. 65,2591 Hb. Pavon n° 13 (Hb. Boiss). Boissier in montibus supra Algesiras inter frutices spinosos. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 93 Sectio nona. — Chamæbuxus Herbæ vel sæpius suffrutices vel frutices, foliis parvis vel magnis, haud stipulatis ; sepala exteriora omnia libera ; alae glabræ, plurinerviæ, ut sepala caducæ : carina simul cum petalis per */, cum tubo staminali connata, cristata , antheræ haud ses- siles ; stigmata hippocampiformia peculiaria ; capsula nuda, alata vel rarius exa- lata ; discus plus minusve evolutus aut glanduliformis, aut annularis, inter andro- cœum et gynecæum situs ; semina carunculata. Sectio naturalis a Spachio in genus mutata, in subsectionibus 3 dividitur ; quæ subsectiones naturales simulque sunt geographicæ, etsi non dubito omnes ad eundem typum pertinere, inter se formis intermediis haud sunt conjunctæ. Distributio ejus est mirabilis, demonstrat etiam plantas quas sectiones singulas component ex stirpe antiqua, prius supra orbem terram totam dispersa, ortas esse. I. Discus annularis inleger. Species africanæ el asiatice. A. Semina haud comosa. Racemi erecti, simplices. Folia subcoriacea. P. arillata. Folia tenuia. P. Reinii. P. Mann. P. Tonkinensis. Racemi paniculati. P. tricholopha. Racemi deflexi P. venenosa. P. pulchra. P. karensium. B. Semina pilis longis comosa. P. Mariesu. P. Waltersu. 94 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. ARILLATA Frutex. Rami lignosi, valde foliosi ; folia breviter petiolata, lanceolata, acumi- nata, herbacea, nervo medio subtus prominente, pinnato-ramoso, superne vix conspicuo, leviter puberula. Racemi erecti, floribundi, laxiflori, nec deflexi ; flores submagni, pedicellati, lutei; crista 7-10 X plicato-lobata marginibus carinæ adfixa. Ham. in Don. Prodr. 199; Bennet in Hook. FI. of brit. Ind. I. 200; Griff. Notul. Pt. Asiat. p. 535, sed non tab. DXCVII ut indicavit cl. A.-W. Benn., l. c.; Franchet, Pt David. Il, p. 21 ; Forbes and Hemsley, ind. FI. Sin. pg. 59. Chamæbuæus arillata Hassk. in Miq. an. mus. I. p. 153. Walp. Rep. I. p. 233, 21 ; Dietr. Syn. IV. p. 894, 31. Tab. nostra. XVII, fig. 12-14. Frutex. Rami erecti, ramosi, lignosi, juniores puberuli, ramosissimi. Folia lan- ceolata, petiolata, acuminata, subherbacea, juniora puberula, deinde glabrescentia vel omnino glabra, 5-10 em. longa, 2-4 cm. lata, interdum cuspidata, nervo medio subtus prominente et puberulo, pinnate ramoso, nervillis luteis adscendentibus, pe- tiolo 0,5-1 cm. longo. Racemi terminales rarius foliis oppositi, erecti, floribundi, laxiflori, rachi juventute puberula, dura, ad insertiones florum remote-cicatrisato- exsculpta, cirea 6 em. longi vel etiam longiores (10 cm.). Bracteæ caducæ, lineares acutissimæ, hirsutæ, pedicellos æquantes et in racemo juvenili alabastra superantes. Flores circa 18 mm. longi. Pedicelli multo breviores circa 2-4 mm. longi. Sepala exteriora inæqualia, margine ciliolata, superius (posticum) gibbo- sum, duo antica inæquilateralia. Alæ duplo vel triplo longiores, ellipticæ, basi leviter attenuatæ, margine ciliolatæ, nervis pluribus parallelis superne apice ramosis notatæ, obtusæ, corollam æquantes vel paulo superantes, longiores (fere duplo) quam latæ. Carina, limbo cucullato, quam tubus breviore. Petala superiora ultra medium cum tubo staminali connata, quam carina breviora, subobtusa, late linearia, irregularia. Crista carinæ semi-orbicularis, marginibus exterioribus cum carina connata plicato-incisa, aut in sinubus 7-10 plicata, aut leviter lobata et sub lobis plicata. Antheræ oblongæ, glabræ, quam filamenta multo breviores. Discus annuliformis, obliquus, ovarii basin amplectans. Ovarium glabrum, suborbiculare. Stylus erectus apice latescens et curvatus. Stigmata subæqualia, superius vix pro- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 95 minens, inferius vix dilatatum i. e. stylus apice truncatus. Capsula late orbicularis, marginata, inflata, subcarnosa, integra vel subemarginata, nervis parallelis curvatis, numerosis sulcata, dehiscens. Semina subglobosa, apice subcornuta, nigra, arillo membranaceo albo obtecta, exalbuminosa. Habitat in Asia meridionali : Nepalia. (Soc. Ind. orient. 4191 a Pt. Wallich.) Sikkim reg. temp. (Hook leg.); Sinchung 8000 Hb Sikk. 378 exp.; Ceylan Thwaites n° 434; Hb Wight 93; Cuming : 54. Khasia leg. Hook.; Nilghiri leg. Hook. (P. arill. var. brachybotrya Hassk.) Hb Wight, 438 ; China, prov. Ichang, Hupeh 5783 : Henry (v. s. in Hb. Mus. Par.); Su-tchun, Moupine in rupibus adumbratis, fl. aprili, Franchet, v. s.; Yun-nan, in sylvis ad fauces montis Yang- in-chan prope Lankong, Delavay n° 129 et 1979. Varietates ab Hasskarlio indicatæ 1. e. brachybotrya et robusta, formæ sunt tan- tum. In var. brachybotrya racemi breviores sunt atque folia mediocria, in var. robusla autem racemi longiores foliaque robustiores. Specimina authentica in Hb. Berol. vidi. Var. angushfolhia. Rami densius puberuli ; folia lanceolato-linearia, longe cuspi- data, subtus puberula ; racemi breves, rachi puberula ; crista carinæ laciniata. Hab. in Sikkim loc. Darjeeling : Hb. Sikk. T. Anders, n. 378. P. REINII Fr. et Sav. Caules striati, apice foliosi ; folia petiolata, lanceolata, vel obovato-lanceolata acuminata, tenuia, margine ciliata, submagna ; racemi inter folia approximata ses- siles pauciflori ; flores breviter pedicellati, submagni ; sepalum superius gibboso- concavum, inferiora elliptica, margine ciliata ; alæ spathulate oblongæ, obtuse ; petala superiora basi attenuata, apice irregulariter dilatata, obtusa, corollam sub- æquantia; Carina cristata; crista flabelliformiter dilatata, lobis bifidis format ; filamenta staminum longissima ; discus hypogynus annuliformis versus axin parum incrassatus ; stylus elongatus filiformis versus apicem sensim incrassatus et sinuatus, breviter curvatus ; pars refracta stygmatifera alia 4-5 X brevior; stigma inferius tuberculatum papillosum, superius vix prominens dentiformæ. Franch. et Savat. Enum. Pt. Jap. II. 292. Tab. nostra. XVII, fig. 15-16. 96 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Jatabe : Hb. Universitatis Tokio, Japonia, Magosan prope Kobe Nachi, Kii papon. (v. s. in Hb. Mus.) Kii Osakajama. Savatier, n. 2837, ia monte Hakousan provinciæ Kanga, in insula Nippon leg. Rein. Icon. Jap.: kua wi, herb. LE. fol. 3, sub : kaki no ba gousa — Phonzo zoufou, vol. 6, fol. 7 recto et verso, sub : kaki no ha gousa. Radix repens, sinuata, Corticata, e qua oriuntur caules plures vel singuli, erecti simplices. Rami cirea 15-25 em. longi, velutini, striati, apice foliosi. Folia alterna petiolata; petiolus circa 5 mm., folia 5-7 em. lg. 2-3 em. lat., lanceolata, acuta, nervo unicO pinpate ramoso notata, tenuissima, margine ciliata, subtus palli- diora. Racemi terminales pauciflori. Pedicelli 2-3 mm. longi, hirtuli. Flores cirea 15-18 mm. longi, lutei. Sepalum superius aliis exterioribus (2) paulo majus, margine membranaceum, ciliatum, 5-6 mm. longum. P. MANNII Oliv. Folia lanceolata, tenuia, submagna. Racemus terminalis. Flores mediocres. Crista biloba, lobis integris ; petala superiora apice rotundata. Discus intrastami- nalis integer, annularis, postice glandulam prominentem ferens. Oliver F1. of. trop. Afr. I., 130. Tab. nostra. XVII, fig. 17-18. Radix ramosa, repens. Caulis brevis erectus, simplex vel ramosus. Folia petiolata, herbacea, tenuia, lanceolata, utrinque acuta, mucronata, glabra, ®[,, mm., *‘/,, mm., petiolo 5-7 mm. longo, patentia, eis P. Laureolæ valde similia. Racemus terminalis sublaxiflorus, rachi floribus dilapsis tenui, asperata, haud rigida. Bracteæ deciduæ. Sepala valde inæqualia, superius duplo majus, trian- gulare, duo inferiora etiam triangularia, concava, margine ciliata. Alæ multo majo- res (3X) obovatæ, apice rotundatæ et revolutæ, glabræ, nervis nonnullis apice anastomosantibus, corollam superantes. Carina cucullata, imbo quam unguiculum longiore et fere subito in id desinens. Crista lobis duobus integris, subcarnosis formata. Petala superiora usque ad ‘/, cum tubo staminali connata, ligularia, basi leviter dilatata, apice nec retusa nec acuta sed rotundata, carinam sine crista æquantia. Antheræ quam filamenta libera circa 2 plo breviores. Discus intrasta- minalis annularis, postice glandulam prominentem ferens. Ovarium suborbiculare. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 97 Stylus 2-3 plo longior sensim versus apicem incrassatus et breviter horizontaliter recurvatus. Stigma superius dentiforme, breve, inferius labiatum pendens. Capsula late ovato-orbicularis, marginibus angustissimis instructa, late emarginata. Semina ovoidea, parce et breviter pilosa. Arillus (immaturus) in appendicula duo lata brevia connata, oblique descendens (v. fig.). Habitat Sierra de Cristal in Gabon, Africa occidentali. Species habitu, eis P. Laureolæ sectionis valde similis, sed structura floris sine ullo dubio sectioni P. Chamæbuxus adscribenda. Ut in ea, crista callosa, petala ligu- laria longe adnata, forma stigmatum eadem et discus valde similis. Plantæ bujus stirpis nunc in America boreali, Europa centrali, Africa septentrionali et meridio- nali atque in India, Japoniaque reperiuntur. P. TONKINENSÉS, n. sp. Fratex. Folia magna herbacea, tenuia. Inflorescentia haud paniculata. Crista penicillata, pedicellata. Tab. nostra. XVII, fig. 19. Frutex haud densus, ramis teretibus. Folia elliptica, acuminata, petiolata, tenuia, integerrima, magna, circa 48 cm./8 em. vel minora aut majora, glaberrima, nervo medio superne canaliculato (in sicco) subtus prominente, robusto, lateralibus tenuibus, petiolo circa 40 mm. longo. Racemi validi, suboppositifolii circa 7 cm. longi 3-3 ‘/, cm. lati (in unico exempl. mihi viso). Flores circa 20-17 mm. longi. Sepala ut in aliis hujus sectionis. Alæ obovatæ, vel subellipticæ, margine redupli- catæ, obtusæ. Carinæ limbus unguiculo brevior. Crista penicillata filamentis apice bifidis, pedicellata, conspicua. Petala superiora cum tubo staminali per ‘/, connata spathulato-linearia, apice rotundata, quam carina subbreviora. Androceum et gynæceum ut in P. tricholopha. Fructus mihi ignotus. Habitat in Tonkin, ad montem Bavi, in sylvis : Balansa Pt. du Tonkin n° 3784. Proxima videtur esse P. tricholophæ a qua, foliis majoribus, tenuioribus, inflo- rescentiaque differt. TOME XXXI, 2° PART. 13 98 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. TRICHOLOPHA, Chodat. Frutex, foliis oblongis, ovato vel elliptico-oblongis breviter acuminatis, petio- latis ; floribus, paniculatis ; crista multifida, profunde incisa. Chamæbuxus paniculata Hassk in an. mus. Lugd. Batav. Miq. Tab. nostra. XVIL, fig. 20. Frutex, ramis virgatis, glabris. Folia oblonga, acuminato-cuspidata, basi leviter attenuata, ‘‘/,, ‘|, cm., glabra, nervo cum nervillis subtus prominentibus, sub- coriacea, subtus pallidiora, petiolo brevi cirea 5 mm. longo, utrinque attenuata, suberecta. Racemi in summo caule vel in summis ramis paniculam formantes. Panicula magna ramis divaricatis apice densius florescentibus. Flores breviter pedicellati. Sepala exteriora inæqualia, duo antica suborbicularia, obtusa, ciliata, posticum gibbosum paulo majus etiam ciliatum. Alæ ellipticæ, marginibus revolutis, plurinerviæ. Carinæ limbus cuculliformis, unguiculo brevior ; crista pedicellata in filamenta bifida plura laciniata, haud cum carina margine connata sed penicillata. Petala superiora per ‘/, cum carina ope tubi staminalis connata, retusa, linearia, carina, breviora. Antheræ glabræ, filamentis liberis breviores. Discus annuliformis basim ovarii amplectans, obliquus. Ovarium ovatum. Stylus adscendens curvatus et superne dilatatus. Stigmata inæqualia, superius breve dentiforme, inferius sub- rotundatum, pendens vix prominens. Capsula lata elliptica, marginata, sabemar- ginata, circa ‘‘/,, mm., nervis numerosis descendentibus notata. Semina rotundata, nigra, Caruncula magna capitelliformi vel subealcarata obtecta. Habitat in Indiæ prov. Khasia prope Tsewpundzi, Schlagintweit n° 514 Wallich, n° 4191. Species pulchra a P. arillata, foliis magis coriaceis, crista carinæ pedicellata multifida penicillata, seminum caruncula longe differt. Ab Hasskarlio sub nomine Chamæbuxus paniculata jam in Miq. ann. mus., sed ob flores deficientes partim tantum descripta. P. VENENOSA, Juss. Frutex, ramis validis, foliosis; folia lanceolata vel obovato-lanceolata, petiolata, 2h dt) d'il PTE SRE tEZ à & si MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 99 magna, glabra; racemi foliis oppositi, refracti, rachi ad insertiones florum cicatri- sato-exsculpta, floribus sublaxis versus basim racemi deflexi; flores magni, pedicel- lati; sepala exteriora latiora quam longa, crista callosa 4 lobata, lobis sæpius connatis et crassiusculis cum carina margine exteriore connata. Juss. Dict. encyel. 5, p. 493; DC Prodr. I. p. 331. Chamæbuxus venenosa Hassk. in Miq. An. Mus. Bat. I. 155, in Pt. Jav. rar. p. 294, in Pt. Jungh. I, p. 126. Icones in Deless. Ic. select. 46 (Habitus bene delineatus, indoles morphologicæ minus exacte delineatæ). Tab. nostra. XVII, fig. 21-23. Frutex, ramis elongatis lignosis, cortice griseo, sulcato, glabro. Folia lanceolata vel elliptica utrinque acuta, vel oblonge obovata et acuta vel anguste elliptica, vel cuspidata vel acuminata tantum, glabra, petiolata, herbacea, subtus pallidiora, nervo medio subtus vix prominulo, nervillis secundariis levissimis, glabris, magna vel minora, alterna, suberecta. Racemi numerosi, foliis oppositi, deflexi, aut breves aut longiores. Flores refracti, longe pedicellati, i. e. pedicello quam flos vix breviore. Sepala inæqualia, antica duo lata, margine ciliolata, semi- orbicularia, sæpius irregularia, posticum gibbosum, margine ciliatum et aliis paulo longior. Alæ ellipticæ, basi attenuatæ, apice rotundatæ, nervis parallelis apice ramosis, corollam æquantes. Petala superiora per ‘/, cum carina ope tubi stami- nalis connata, inæquilateralia obtusa, carina breviores. Carina cucullata, limbo quam unguiculum breviore. Crista dorsalis marginibus exterioribus cum carina connata #4 plicato-incrassata vel sub 4 loba. Antheræ ut in aliis hujus sectionis. Discus annuliformis integer ovarii basin amplectans. Stylus erectus apice curvatus et incrassatus. Stigmata vix prominentia, inferius subrotundatum, superius denti- forme. Capsula orbicularis, inflata, marginata, late et profunde emarginata, glabra. Semina mihi ignota. Hujus speciei formæ sequentes reperiuntur. a. robusta Hassk. in Miq. An. Mus. : foliis maximis, obovatis vel ellipticis, vel lanceolatis, acutis 42-25 cm. longis 5-12 em. latis, basi attenuatis, racemorum rachi crassa, robusta deflexa, fructibus alatis. Habitat in Java : Zollinger 1255 (P. pulchra Moritzi non Hassk.) Java D' Plœm n° 83 Hb. Berol. id. 42. Hb. Berol (form. minor) id. 48 (form. intermed.) id. 394. B minor Hassk. |. c. 100 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Folia minora, oblonga, utrinque acuta, subcoriacea 8-10 cm. longa, 2,5 em. lata, racemis densioribus patentibus nec deflexis, rigidis vel subflexuosis. À forma à foliis magis coriaceis nec tenuissimis magnitudine eorum, racemis haud deflexis differt. Habitat in Java : Nagel n° 314 in Hb. Berol. non 34 ut indicavit Hasskarl. y flexuosa, foliis anguste oblongo-lanceolatis **/,,, °°], em. subcoriaceis, glaucis ; racemis magis flexuosis, densifloris, deflexis (syn. : B gracilis Hassk Pt. Jungh, I, p. 426, in Miq. Ann. Mus.) Semina pyriformia, glabra, apice leviter cornuta, arillo albo adpresso in parte superiore obtecta. Hæc est species valde variabilis , formæ autem ejus nihil nisi modificationes leves plantæ genuinæ sunt ; flores omnium enim eidem sunt. Plantam venenosam esse dicunt; indigenis adeo suspecta inquit Comersonius (lc. select. Deless. 1. e.) ut dux itineris Javanus hujus flores mihi decerpere volenti constanter obstitit. Odoratio iteratas sternutationes movit. Manu tacta aliquandiu lipothymiam mihi induxit (DG in Deless. Ic. select. HT, p. 10) An hæc fabulæ vel non sint agnoscere nequeo (Chodat). P. PULCHRA, Chodat. Frutex. Folia lanceolata vel elliptico-lanceolata, acuminata, herbacea, glaber- rima petiolata. Racemi rachi gracili, floribus longe pedicellatis. Flores alis late ellipticis haud duplo longioribus quam latis. Crista plurilobata. Capsula exalata latior quam longa. Semina arillo tota parte vestita. Chamæbuxus pulchra Hassk. In Miq. An. Mus. Lugd. Bat. I. 153; Euchrosyncone Javanica Blume : Chamæ- bux. venenos. aptera in Pt. Jungh. Hassk. Wichura n° 2107: Java in monte Malabar. (Hb Berol) ; Blume Zolling. n° 3470; Jagor 457, in Hb Berol. Tab. nostra. XVIT, fig. 24. Frutex, ramis tenuibus virgatis, foliosis, glabris, leviter angulosis. Folia nume- rosa, petiolata; elliptico-lanceolata, acuminata vel subcuspidata, tenuia, herbacea, glabra, °°], 4, 7, 7, °°], mm., petiolo 4 em. longo, subtus pallidiora et nervis tenuissimis pulchre sed tenuissime areolata, omnino glabra. Racemi deflexi, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 101 rachi tenui sinuata haud rigida haud incrassata, laxiflori 5-10 cm. longi. Flores 10-15 mm. longi, longe pedicellati, pedicellis tenuibus in anthesi cca 4 cm. longis vel paulo longioribus in fructu 15-18 mm. (20 mm.) glabris. Sepala inæ- qualia, duo antica latissima 10-15 mm. longi semiorbicularia, margine ciliata, posticum gibbosam, multo majus. Alæ late ellipticæ haud duplo longiores quam latæ (‘/,) obtusissimæ, apice rotundatæ, nervis parallelis notatæ, margine leviter ciliatæ. Petala superiora irregulariter spathulata, quam carina cui sunt affixa, breviora. Carinæ limbus cucullatus, unguiculo brevior. Crista carinæ irregulariter incisa, lobata, haud pedicellata, lobis late obtusis, dilatatis. Antheræ glabræ ut in aliis. Ovarium, stylus, stigmata ut in præcedente. Discus anoularis integer. Capsula longe pedicellata, exalata, fere duplo latior quam longa 8 mm./5 mm., nervis descendentibus notata. Semina haud pyriformia sed subglobosa arillo chlamydeo appresso tota parte vestita. Species pulcherrima P. venenosæ Juss affinis, differt autem ramis gracilioribus, floribus longius pedicellatis crista lobata, capsula exalata minore, seminum arillo majore et forma. Habitat in Javæ monte Malabarico : leg. Wichura n° 2107 v.s. in Hb. Berol. P. KARENSIUM, Kurz. Frutex parvus. Folia lanceolata, vel late lanceolata, basi attenuata, sublonge petiolata, acuminata, membranacea, glabra, subtus glabrescentia; flores albi, lilaceo maculati, in racemos axillares et terminales dispositi, quam folia breviores ; alæ quam carina paulo breviores obovatæ vel lanceolatæ ; carina quam petala supe- riora duplo longior; crista biloba, capsula parva 6 mm. longa et lata, membrana- cea, rotundata, glabra, late alata; semina obovata, sericea, caruncula brevi alba. Species rara habitat in Trejuent, in collibus siccis sylvaticis Martaban 1300 — 2000 m. Kurz Forest fl. of. brit Birma, I, p. 70. Hanc speciem non vidi. A. P. venenosa, seminum caruncula brevi, crista dis- simili diversa. 102 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. MARIESII, Hemsl. Folia in apice ramoram condensata. Racemi plures grandiflori. Flores lutei. Stigma superius haud rostratum. Crista e duobus appendicibus formata. Capsula cuneata, semina globosa, apice cornuta et pilis longissimis comosa. Hemsley, Enum. Pt. Chin. etc. Journ. of the Lin. soc. 23, pg. 61. Tab. nostra. XNIX, fig. 25-28. Frutex 1 m. alt. (Dav.), ramis griseis, apice folia condensata rosulantia ferenti- bus. Folia glabra coriacea, breviter petiolata, cuspidata, marginibus subrevolutis, subtus pallidiora ; nervus medius subtus conspicuus, supra nervi pennati ad mar- ginem nervo conjuncti conspicui. Racemi plures ex axilla foliorum nascentes ad 5 cm. longi vel breviores, pauciflori vel pluriflori. Bracteæ caducæ. Pedicelli breves, glabri. Flores evoluti ad 20 mm. longi, lutei. Sepala coriacea, concava, margine ciliata, subobtusa. Alæ oblongo-obovatæ, unguiculo longo, marginibus revolutis, nervis Ccirea 6-8, pauciramosis vel subsimplicibus notatæ, corolla paulo breviores. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, ligularia obtusa vel sub- emarginata nervis apice arcuate conjunctis quam Carina breviora. Crista in carina cucullata e lobis duobus foliaceis late obtusis et marginibus revolutis constans. Ovarium obovatam cuneatum, glabrum basi disco annuliformi circumdatum. Stylus tenuis adscendens, deinde curvatus et incrassatus; stigma superius acutum sed haud rostratum ut in P. Wattersii, inferius pendens papillosum. Capsula cuneata ‘'/,, mm. basi disco annuliformi persistente circumdata, ob- ovata, emarginata, marginibus angusiis, glabra, Semina subglobosa, apice cornuta, pilis longissimis rufis numerosis comosa itaque eis Comespermæ aspectu similima, exalbuminosa. Habitat in Imperio Sinarum centrali, Prov. Hupeh. Henry leg. n° 4973, Nant'O in montibus China. septentr. (v. s. in Hb. Mus. Paris). Moupin in rupibus leg. David. Delavay 532 (v. s. in Hb. M. Paris). Hæc species ab omnibus differt seminibus atque capsula, quibus notis generi Bredemeyra seu Comesperma forte affinis est. Valde est affinis P. Wattersii ob cris- tæ, discique formam atque habitum. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 103 P. WATTERSII, Hance. Folia in apice ramorum condensata. Racemi plures parviflori. Flores rosei vel rubri. Alæ falcatæ quam carina breviores. Stigma superius rostrato-acutum. Discus annuliformis. Hance. Spicilegia fl. sinens. J. of. Bot. 1882, p. 3. Tab. nostra. XVI, fig. 29-30. Subfrutex parvus, ramis gracilibus. Folia in apice ramorum condensata oblonge lanceolata, subcuspidata, subcofiacea, viridia, basi in petiolum breve sensim atte- nuata ‘"°/,, mm.'"°/,, mm., acuta, glabra. Racemi pluresin axilla foliorum conden- satarum circa 4-6 cm. longi, rachi, gracili, tenui, puberula vix 0,5-0,3 mm. crassa, recta. Flores circa 7.5-8 mm. longi, pedicello brevi (1,5 mm. longo) munita. Sepala exteriora subæqualia late ovato-triangularia, margine ciliata quam corolla multoties breviora. Alæ falcatæ, obtusæ, glabræ quam corolla ‘/, breviores, oblongo- ellipticæ, marginibus late involutis, nervo medio suabsimplice, duobus lateralibus extrinsecus parce ramosis, ramis simplicibus, bifidis et anastomosantibus. Tubus corollæ latus. Carina per ‘/, cum tubo staminali connata, dein breviter sed cons- picue cucullata. Crista e duobus appendicibus carnosis rubris, latis et patulis for- mata. Petala superiora linearia, oblique apice obtusa et lateraliter plicata. Ovarium obovatum, basin versus acutum, glabrum, disco manicato annulari circumdatum. Stylus adescendens, apice incrassatus. Stigma superius acutissimum rostratum, in- ferius subpendens. Capsula cuneata, semina mihi ignota. Habitat in Sinarum imperio prov. Hupeb leg. Henry n° 771% fl. Lien-chau prov. Canton. (v. s. in Hb. Mus. Paris). Il. Discus subannularis valde obliquus, descendens el sersus axin in glandulam dilatatus. Crista cucullata. Species omnes n. americanæ. Flores submagni, folia magnitudinis vel paulo majores buxi. 104 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Tomentosa. P. Rusbyi. Glabra. P. cucullata. P. Californica. Flores minores, folia minora, haud spinescentes. P. Lindheimeri. P. Arizon«. Spinescentes. P. subspinosa. P. acanthoclada. P. RUSBYI, Greeñe. Radix valde crassa; caules basi suffrutescentes, abbreviati, fastigiati; rami juniores pube densa brevi, ut folia subcoriacea elliptica vel spathulato-elliptica canescentes; racemi pauciflori sed magis floribanda quam species sequentes (ad 10 f.); alæ elliptico-oblongæ, obtusæ nervis repetite dichotomis liberis, quam carina breviores ; carinæ crista integra; petala superiora sublinearia, carinam cris- tatam superantia a parte media versus apicem sensim dilatata, leviter emarginata. El. Green, in Bull Torr. Club. Dec. 1883. Tab. nostra. XVIIL, fig. 1-3. Radix valde crassa, repens, caules vel truncos breves lignosos plures edens e quibus nascuntur caules secundarii herbacei breves, fastigiati, simplices vel ramosi, pube densa, brevi, hirsuti et canescentes, 5-10 em. longi. Folia numerosa, subco- riacea, elliptica, vel ovato-lanceolata reticulate venosa, basi attenuata, "*/, */,, "?/, mm. elc., canescentia, breviter hirsuta. Racemi terminales, laxiflori, rachi cinerea. Bracteæ lineares, hirsutæ. Pedicelli hirsuti ad 3 mm. longi bracteis paulo lon- giores. Flores 10-12 mm. longi. Sepalum superius gibbosum, duo anteriora sæpe inæqualiter emarginata vel dentem lateralem ferentia, hirsuta. Alæ circa 10 mm. longæ vix 5 mm. latæ, obtusæ, corolla breviores. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, circa 42 mm. longa. Stigmata ut in aliis. Habitat in Arizona (Am. bor.) ppe. Hackberry (Jones FI. of Arizona 4379, Palmer Calif. Ariz. n° 34. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 105 P. NUTKANA DC. Caulis adscendens, tenuis, simplex vel ramosus; folia ovato-elliptica, obtusa, glabrescentia, breviter petiolata, sabmagna. Racemi pauciflori axillares, vel ter- minales ; flores submagni; alæ spathulatæ, apice rotundatæ, margine glabræ, corolla paulo breviores; petala superiora apice haud dilatata, irregulariter emarginata, quam Carina paulo longiora; Carina superne in appendiculum calca- ratum reduplicatum prolongata; capsula elliptico-orbicularis, emarginata ; semina caruncula cornea appendiculata munita ; appendicula carunculæ, papyracea, late- rales : eorum margo ventralis rectus, dorsalis profunde emarginatus. Prodr. [. 330 (vid. icon. Mocin.) P. cucullata Benth Pt. Hartw. p. 299 ; Gray. Geol. Surv. of Calif. I. 59 ; Ben- net. J. of Bot. 1879, 140 pp. Tab. nostr. XVIIL, fig. 5. Caulis tenuis, 20-25 cm. altus, erectus, simplex vel pauciramosus, striatus, gla- brescens vel leviter puberulus. Rami adscendentes, breves, vel elongati. Folia distan- tia quam internodia longiora, 2,5-3,5 cm. longa, 12,0-14 mm. lata, ovato-oblonga vel ovato-elliptica obtusa vel elliptica, herbacea, glabrescentia vel leviter puberula, breviter petiolata. Racemi axillares vel terminales pauciflori 2-4 fl. Bracteæ caducæ. Flores 10-11 mm. longi, lutei (?) rosei. Pedicelli 3-4 mm. longi, erecti, glabres- centes. Sepala exteriora inæqualia, superius majus concavum, basi sccculiforme duo inferiora paulo minora, lanceolata, margine leviter ciliata. Alæ quam corolla paulo breviores, spathulate oblongæ, obtusæ, subapiculatæ, nervis tenuissimis, apice subliberis. Petala superiora linearia, versus apicem paulo dilatata, margine superiore ciliata, apice irregulariter emarginata quam carina cristata paulo sed conspicue longiora, lobus exterior longior et subfalcatus ; interior alio duplo brevior. Carina per */, cum tubo staminali connata, unguiculo longo, limbo cucullato articulato, oblique sed subito in unguiculum attenuato. Crista extror- sum falcata, quam limbus duplo brevior et petalis superioribus superata, integra. Antheræ quam filamenta libera multo breviores. Ovarium, stylus, stigmata ut in aliis. Capsula nuda elliptico-orbicularis, leviter emarginata, levissime puberula, venosa, viridis, circa 6 mm, longa 5-6 mm. lata, brevissimestipitata. Semina bre- TOME XXXI, 2° PART. 14 106 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. viter pilosa, pilis ‘/, diam. seminis haud æquantibus, albis. Carunculæ appendicula papyracea, margine ventrali recto, margine alio profunde emarginato; pars superior orbicularis, inferiore semiorbiculari multo minor. Habitat in California: Santa Cruz (Jones M. E.) Colfax M. E. Jones n° 3316, v. S. Hb. Berol. F1. Calif. Sierra Nevada (Benn.) — FI. of Calif. Jones 2659. — Oregon. Th. Howel. CALIFORNICA Nutt. Caules abbreviati, fastigiati, densius foliosi, folia anguste elliptica, glabra, obtusa, flores in racemos parvifloros (3-5) dispositi; alæ anguste et longe spathu- latæ, petala superiora apice vix dilatata profunde emarginata; semina eis P. cucul- latæ haud dissimilia sed appendicula lateralia minus emarginata. Tab nostra. XVIII, fig. 6—9. In Torr et Gray F1. 1, 671 ; P. cornuta Kellog. Proceed. of Calif. Ac. T, 64. Gray in Geolog- Surv. Calif I. 59 ; A.-W. Benn. Polyg. Am. 4 a. |. c. Caules numerosi, basi ramosi tenues et denudati, teretes, circa 10 cm. longi, flexuosi nec rigidi, glabrescentes. Folia herbacea, elliptica, vel oblongo-ellip- tica, obtusa, glabrescentia vel pilis perpaucis brevissimis conspersa, brevissime petiolata, **/, ‘‘}, ‘’], mm. Racemi pauciflori terminales (ad 5 fl.) Flores pedicel- lati circa 42 mm. longi, pedicello glabro ad 3-4 mm. longo. Bractæ lineares subæ- quales margine ciliatæ, pedicellum subæquantes, subpersistentes. Sepala exteriora inæqualia, superius sacculiforme, margine breviter ciliata. Alæ obtusæ spathulatæ vel oblonge obovatæ, corollam vix superantes. Carina in appendiculum dorsaliter re- curvatum et subserratum prolongata. Petala superiora per */, cum tubo staminali connata, sublinearia, apice emarginata carinam cristatam superantia. Antheræ, glabræ filamentis glabris multo breviores. Ovarium obovatum, emarginatum ; stylus tenuis sub apice geniculatus dein horizontale, in stigmata incrassatus ; in- ferius tuberculatum majus, superius dentiforme breve. Capsula ovata, nuda, alis marginalibus cincta. Habitat in America boreali ; California : Bolander leg. 1867 (Hb. Boiss.); Kellog. v. Hartford n° 72. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 107 P. LINDHEIMERI Gray. Caules graciles, hirsuti, ramosi. Folia lanceolata, elliptica vel suborbicularia, basi semper cuneata, apice mucronata, læte viridia, subchartacea, conspicue reti- culate venosa, subpetiolata. Racemi pauciflori, axillares, graciles, patuli, longe pedunculati — 3-(4) floris. Internodia longa. Bractea bracteolis duplo longior. Petala superiora quam carina paulo longiora apice dentata. Alæ margine glabræ, obovato-spathulatæ, dorso hirsuto-ciliatæ. Carina et stigma ut in P. arizonæ Capsula hirsuta, striata, elliptica. Semina ut in P. arizonæ. Gray Pt. Lindh. 2 p. 150. Pt. Wight p. 39; A. W. Bennet Polyg. Am. |. c.; Watson. Exscc : Wight. Coll. N. Mex. 102 v. s., West Texas n° 4349; Pt. Palmer, 324 sec Watson. Tab. nostra. XNIIL, fig. 10—12. Caules graciles adscendentes, ramosi, hirsuti. Pili diametrum caulis æquantes. longi. Folia diversa, lanceolata, elliptico-lanceolata, obovato-lanceolata, suborbi- culata, in petiolum brevem attenuata, acuminato-mucronata, 10-15 mm. longa, 3-7 mm. lata, nervis ramosissimis conspicuis areolata, subchartacea, subtus et superne sparse hirsuta, inferiora latiora, superiora angustiora. Racemi axillares longe pedunculati (circa 20 mm.) pauciflori (2-5). Bracteæ inæquales, bractea foliacea, hirsuta, 4,5-2,0 mm. longa, aliis linearibus duplo longior. Pedicelli flore breviores. Flores cirea 5 mm. longa. Sepala exteriora, subæqualia, inferiora linearia angustissima, longe ciliata, superius ovato-lanceolatum acutum, longe ci- liatum. Alæ obovatæ, basi cuneatæ, apice subsinuatæ vel rotundatæ, nervo medio ramoso, ramis dichotomis haud anastomosantibus, margine glabræ, dorso ciliatæ, subhirsutæ carinam subæquantes vel æquantes. Corolla oblonga. Petala superiora per fere dimidium cum tubo staminali connata, linearia, apice parum dilatata et subincisa, glabra, carinam cristatam æquantia. Carina cristata, unguiculo limbum cristatum æquante, subito in limbum cucullatum dilatato. Crista cornuta integra, terminatio dorsalis limbi, linearis, obtusa, oblonga. Petala lateralia sæpe squami- formia vel nulla. Filamenta staminum antheris glabris sublongiora. Ovarium orbiculare, valde pilosum. Stylus curvatus filiformis apice vix lates cens Capsula elliptica, 5 mm. longa, longitudinaliter striata, hirsuta. Semina ut in P. arizonæ. Habitat in Texas et Novo Mexico. 108 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. ARIZONÆ, sp. n. Truncus repens. Caules erecti, tubulosi, graciles. Folia sparsa, lineari-lanceolata, glabrescentia. Racemi breves pauciflori, floribus dilapsis, nodo quoque secundum articulos horsum vorsum flexi. Alæ inæquilaterales glabræ. Petala superiora quam carina cristata breviora, oblique truncata ; carina appendiculo cucullato elongato simplici donata. Stigmata ut in aliis. Capsula sæpe sepalo superiore, munita, puberula, striata, elliptica. Semina vestita ; caruncula tridentata, appendiculo dor- sali aliis breviore. Pringle : sub nom. P. Lindheimeri var. ? Mex. bound. Survey 190, Wrightn° 946, Nov. Mex. Tab. nostra. XVIII, fig. 13—15. Arbusculus repens. Truncus lignosus repens ad 3-4 mm. crassus, cortice grisea indutus, sinuatus, multo magis quam 1 dem. longus. In summo trunco oriuntur caules plures, graciles, teretes, glabri, erecti, ramosi, ad 25 em. longi, basi lignosi, nudi, superne herbacei, striati, foliosi. Folia distantia, quam internodia ‘], longiora, vel magis condensata, glabrescentia, pilis brevissimis prædita, lan- ceolato-linearia, acuta, circa 1,5-2 mm. lata, 8-12 mm. longa, chartacea. Racemi terminales, breves, pauciflori vel magis elongati, 3-4 cm. longi, floribus dilapsis lineam (zigzag ut dicitur gallica lingua) alternis vicibus angulatam formans. Bracteæ parvæ subæquales pedicello triplo breviores lanceolatæ. Flores circa 5 em. longi, rosei pedicello longiores. Sepala elliptico-oblonga, nervis parallelis, notata, ciliata, viridia. Alæ inæquilaterales, oblongæ, basi unguiculatæ, subacutæ, nervo medio ramosissimo, ramis dichotomis liberis, corollam paulo superantes, glabræ. Petala superiora linearia versus apicem sensim et parum latescentia, oblique trun- cata, quam corolla cristata breviora, carinæ cucullum æquantia, per ‘/, cum tubo staminali connata. Petala lateralia minima. Carina, unguiculo evoluto limbum cristatum, longitudine æquante, sub eo (limbo) contracto, subito in cucullum dilatato. Limbus apice, dorsaliter longe appendiculatus, appendiculo indiviso. Tubus staminalis profunde diadelphus, superne in filamentis glabris, apice dila- tatis atque sub antheris angustatis, divisus. Antheræ oblongæ glabræ. Ovarium ellipticum, glabrescens. Stylus multoties longior, superne curvatus et more P. Cha- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 109 mæbuxi dilatatus. Stigma superius dentiforme inferius papillosum oblonge rotun- datum. Capsula elliptica nuda, vel subnuda, sepalo inferiore subpersistente, pube- rula, striata, emarginata, 4 mm. longa 3 mm. lata. Semina ovali-oblonga, pilis sericeis vestita. Caruncula cornea tridentata. Dentes ventrales perpendiculares vel parum curvatæ, semine triplo breviores, dorsalis semini adpressa duplo brevior. Species gracilis et pulchra. Var. tenuifolia. Caules abbreviati, folia linearia, acicularia, quam in spec. typ. multo angustiora, glaucescentia, dorso subcarinata, numerosissima, patentia. Racemi pauciflori, breves ut in spec. typ. Sepala magis elongata. Alæ haud inæquilaterales, spathu- latæ, versus basin sensim attenuatæ, nervis apice liberis, media parte anastomo- santibus. Corolla, fructus, semina ut in spec. typica. Var. valde distincta (an bona species?) leg. Lemmon in Huachucha montibus Ari- zonæ : Pacific coast Flora n° 2641 (v.s. in Hb. Boiss). P. SUBSPINOSA, Waits. Basi suffrutescens. Caules abbreviati, ramosi, sæpe spinosi, folia oblonga, an- gusta. Flores in racemos paucifloros spinosos dispositi. Alæ quam corolla paulo longiores, inæquilaterales subapiculatæ; sepala superiora angustissima apice oblique truncata, subemarginata, Carinam appendiculatam æquantia, crista carinæ acuta recta. Wats. in Am. Nat., VII, 299; A. W. Bennet in Journ. of Bot. 1879, Gray Geolog. Surwey Calif. I. 59. Tab. nostra. XVUIL, fig. 16—17. Radix lignosa. E caudice incrassato, oriuntur caules vel caulis unicus durus, lignosus, crassus, perennis, Caules novos ramosissimos breves edens. Caulis et folia sunt puberula, grisea. Rami breves sæpe in spinam mutati. Racemi pau- ciflori, sæpe etiam in spinam tenuem prolongati, breves. Bractea ovato-acuta, alba, pubescens, bracteolis longior et latior, pedicello brevior. Flores rosei, parvi. Sepala angusta, elongata, tubum corollæ æquantia vel superantia pilosa. Alæ oblongæ subfalcatæ, leviter apiculatæ, nervis repetite dichotomis liberis venosæ, quam carina paulo longiores. Carinæ unguiculum lineare limbo cucullato fere duplo 110 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. longior ; limbus in appendiculum acutum reduplicatum acutum prolongatus. Petala superiora linearia in medio leviter angustata apice oblique retusa, subemarginata. Antheræ glabræ filamentis multo breviores. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus multo longius, apice curvatum dein horizontale. Stigmata ut in aliis. Capsula oblongo-obovata, cuneata, breviter emarginata, glabra. Semina oblonga, pilosa. Arillus carinatus in duo appendicula membranacea lateraliter prolongatus. Habitat in Utah meridionali. Parry n° 32. Etiam occurit in Arizona, Kanob (sec Bennet) ? Silver City Nevada (Kellogg). Species in Hb. Boiss. ex duobus exemplariis mihi nota, habitn valde est pecu- liaris, ramis ramulisque abbreviatis, subfastigiatis, mihi videtur esse forma loci sicei et apricosi. Bennet in J. of Bot. [. c. capsulam esse orbicularem indicat quod non est in spe- ciminibus mihi visis. P. ACANTHOCLADA, Gray. Frutex, spinosus, ramis et foliis pubescentibus; folia lineari spathulata. Alæ obo- vatæ. Carina unguiculo brevi, munita ; appendiculum i. e. crista umbonata sub- obsoleta. Proc. Am. Ac. XI. 73, À. W. Bennet in J. of Bot. 1879, p. 207. Tab. nostr. XVIII, fig. 18—20. Fruticulosa, bipedalis, ramosissima, subeinereo pubescens, spinis gracilibus ar- mata; folia lineari-spathulata 7-12 mm. longa, 1-2 ‘/, mm. lata, subobtusa vel retusa, rigidula, pube crispula grisea obduta, basin versus sensim cuneata, sessilia. Flores in racemos paucifloros dispositi vel subaxillares, sparsi, albidi, 5-6 mm. longi. Sepala inæqualia, nervis pluribus anastomosantibus notata, margine ciliata. Alæ obovatæ, leviter emarginatæ, nervis pluribus, in apice repetite dichotomis ramosis, ramulis anastomosantibus, corollam subæquantes. Carina cuculliformis, unguiculo brevi, cucullo apice incrassato et itaque subappendiculato ; sed appendiculum a carina haud separatum, obsoletum (v. fig.), umbonatum. Filamenta staminum libera glabra. Discus leviter obliquus, annularis. Ovarium late ellipticum. Stylus curvatus, superne subhorizontalis, incrassatus. Stigmata obsoleta. Capsula mihi ignota. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 111 Hab. ad ripam San Juan fluvi, in Utah. merid. T. S. Brandegee in Hayden Exp. CI. Watson mihi benevolenter ramum cum flore misit secundum quem hanc feci descriptionem et iconem (Hb. Boiss.). P. acanthoclada Gray proxima est P. subspinosæ Watson, differt antem alis haud acutis, appendiculo carinæ haud evoluto sed umbonato. P. Desertorum Brandegee, Baja Calif. p. 130, adhuc incerta verisimiliter huic sectioni adscribenda. (V. suppl, ) LT. Discus glanduhformis nec annularis ; crista callosa plus minus evoluta. Spe- aies N. africanæ vel Europe. A. Rami floriferi spinescentes. P. Balansæ. B. Rami floriferi haud spinescentes foliosi. Caulis cylindricus, ; P. Chamæbuxus. Caulis 4 angularis, P. Munbyana. Folia deflexa, P. Vayredæ. Caulis dense pubescens, P. Webbiana. P. CHAMÆBUXUS, L. Ramosa ; crista callosa plus mious plicato-lobata ; flores lutei; caules glabre- scentes cylindrici; folia elliptica mucronata. Sp. 989 ; DC, Prodr. I, 334 ; Jacq. Austr. t. 233. Gren. God. FI. Er. I, 199; Koch. Fl. Germ. 100; Labr. et Hegetsch. Schw. P£. fs. XVIT, 3, 450. Benn. 1. c. 281. Chod. Polyg. Suisses pg. 59 ; Chamæbuxus alpestris, Spach. Hist. nat.veg. VII, 127; Wikm. et Lg. Prod. FI. Hisp. IE, 554 ; Caruel. in Nuov. Giorn. bot. it. 4, 20 ; Chamæbuxus vulgaris. FI. Trans. 90. Schur. 112 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Tab. nostra. XNIIL, fig. 20—25. Icones : Bot. Mag. t. 316; Rchb. Ic. XVII, t. 1351, Coss. Ill. At]. I, t. 74, Î. 7-14. Wikm. Hlustr. Hisp. tab XXII. Exsc. Bill. Gall. 1450, Soc. Dauph. #40 bis et 4049, Magn. selec. t. 207, Bourg. Pt Sav. 35, Rel. Maill. 834; Rel. Maill. Helses. 833 et 833 a; Rchb. Germ. 1548 et 1685. Sch. 232. Radix lignosa, perennis, tortuosa, ramosa, brunneo-grisea, surculos multos, lignosos, nudos, radicantes, decumbentes, sub terra retas robustas, elongatas, for- mantes, edens. Caules foliosi vel floriferi e surculis nascuntur ; foliosi simplices, foliis minimis muniti; floriferi robustiores, adscendentes, vel erecti pulvinis foliorum delapsorum tuberculati, plus minus cylindrici, ramosissimi, basi lignescentes fusci, superne epidermide viridi muniti, sublignosi, 1-2 ‘}, dem. longi, glabre- scentes vel pilis sparsis crispulis juventute muniti. Folia surculorum vel caulium Juniorum e surculis nascentium, squamiformia, minuta, achlorophyllata, vel viri- descentia, folia caulium floriferorum sensim ad apicem caulis aucta, subcoriacea, ovalia, obtusa vel elliptico-lanceolata, sæpissime mucronata, marginibus subrevo- lutis, patentia vel plus minus erecta, glabra, vel juventute tomentosa. Flores in racemos axillares abbreviatos unifloros, vel bi-trifloros dispositi. Racemi axis acu- leiformis florem unicum superans, vel inter ambos Ssita. Flores insignes, flavi, Carina aurantiaca. Axilli floriferi, foliolis minutis obovatis, ciliatis, muniti. Bracteæ subæquales, ovatæ, margine sæpissime ciliatæ, luteæ, vel luteo-virescentes, sub- membranaceæ, pedicello breviores, deciduæ. Pedicelli patuli, vel erecti, sub fructu haud recurvati, floribus multo breviores, apice incrassati, oblique attenuati. Sepala exteriora, inæqualia, glabra, albido-lutea, sed haud membranacea (ut dicit CI. Bennet |. c.) ovata, superius aliis paulo major, concavum, geniculatum ; alæ spathulato-oblongæ, obovatae unguiculatæ, inæquilaterales, plurinerviæ, mar- oine pilis simplicibus haud crispulis ciliatæ, sub anthesi flavo-albidæ, dein sæpe purpurascentes ; nervi paralleles, crassitudine æquales, a parte media ramosi, ramis bifidis, apice tantum anastomosantes, vel liberi, in florescente planta vix conspicui. Sepala exteriora et alæ post anthesin decidua, prius duo anteriora demum posterius et alæ. Carina usque ad partem superiorem cum tubo stami- nali connata, apice galeata, appendiculata, juventute luteo-aurantiaca, deinde purpurascens, brunneo-fusca ; appendiculum callosum plus minus lobatum, mar- ginibus cum carina connatum. Petala superiora, carina breviora, oblique apice MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 113 truncata, dilatata, intus oblique incrassata, maxima parte cum tubo staminali con- nata. Tubus staminalis intus, circa ovarium glaber, superne parce pilosus in fila- menta libera desinens ; antheræ oblongæ, glabræ, quam filamenta libera, bre- viores. Ovarium obovatum, sessile; stylus elongatus, falcatus, apicem versus sensim incrassatus ; stigmata inæqualia ; superius breve, acutum, inferius, rotun- datum, papillosum. Discus hypogynus glanduliformis, unilateralis, in vagina stami- num situs. Capsula obovata vel obovato-rotundata, plus minus subobcordata, anguste alata, glabra, carnosa, in sicco nigricans. Semina hirsuta, ovoidea, aril- lata; arilli lobi inæquales, laterales membranacei dimidium semen attingentes, intermedius brevior, dorso seminis adpressus, carinatus. Hab. in Alpibus Galliæ australis, Italiæ, Helvetiæ, in Jura (haud frequens), Sylva Hercynia, Suevia, usque ad Norembergiam, Bohemia, Austria, Hungaria, Croa- tia, Tyrolia, Illyrico, Dalmatia ad Vellebit, in Apennino septentrionali, ex planitie ad 2000 m. adcendens, primo vere et autumnali tempore extremo florens. Var. rhodoptera, floribus sæpe majoribus, alis latioribus dilute atque amœæne roseis. Hab. in Alpibus orientalibus frequentissima. P. MUNBYANA, Boiss. et Reut. Ramosa erecta, — Flores lutei; in racemos 2-5 floros dispositi, crista callosa non lobata sed irregulariter plicata ; folia longe mucronata ; caules quadrangulares, angulis acutis. Diagn. ser. 2 V. 50 ; Coss. Bull. Soc. bot. fr. 20,240, III. FI. Atl. T. p. 416, tb. 73. — Chod. Not. p. 23. Exs. Mby. Alg. 276; War. 51 ; Soc. Dauph. 4421. Tab. nostr. XNIII, fig. 26—27. Caules 1 ‘/,-3 dem. longi, ramis erectis, quadrangularibus, angulis acutis, gla- brescentibus, parte inferiore nudi, superiore valde foliosi. Folia lineari-lanceolata, longe mucronata, subherbacea erecta vel patentia, utrinque acuta, marginibus sub- revolutis, 24-28 mm. longa, 5-10 mm. lata. Flores in racemos breves 2-6 fl., aut axillares, aut parte inferiore cum caule connatos tum extraaxillares, vel solitarii. Bracteæ ovales subacutæ, margine ciliolatæ, scariosæ, pedicello duplo TOME XXXI, 2° PART. 15 114 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. vel triplo breviores. Pedicelli glabri, erecti vel patuli, flore breviores apice oblique attenuati. Sepala exteriora inæqualia, subscariosa, posterius sacculiforme, conca- vum, als fere duplo majus ; omnia multinervia, margine ciliolata, post anthesin decidua ; alæ obovatæ, plurinerviæ, margine ciliolatæ ; nervi crassitudine æquales a media parte repetite dichotomi. Carina galeata, aurantiaca vel rosea, usque ad partem superiorem cum tubo staminali connata, appendiculo aurantiaco irregulariter plicato vel subsimplici, calloso, munita. Petala superiora carina breviora, apice dilatata, truncata, intus oblique incrassata. Tubus staminalis parte superiore in filamenta libera desinens, mtus circa ovarium pilosus vel glabrescens ; antheræ cvoideæ, filamentis apice dilatatis superpositæ, glabræ. Discus hypogynus unilate- ralis, ab ovario thalamoque distinctus, in vagina staminali situs, infra elongatus in sepalum cuccullatum pendulus, in sicco subbivalvis. Ovarium obcordatum abbreviatum glabrum ; stylus elougatus falcatus apice incrassatus, modo P. Chamæ- buxus ; stigmata inæqualia, superius brevissimum, acutum, inferius majus, rotunda- tum papillosum. Capsula sessilis, obcordato-obovata, sublate alata, nuda, glabra, matura subcarnosa fusca, 6-8 mm. longa et lata. Semina glabrescentia, ovoidea, arillata ; lobus intermedius arilli carinatus cum lateralibus galeam formans, laterales deflexi, elongati, aut perpendiculares aut longe falcati, membranacei. Area geogr. Algeria. Habitat in collibus siccis propre Ben-Ufer, Oran. In pascuis et collibus incultis, calcareo-argillosis et sylvaticis, in regione Medi- terranea Algeriæ occidentalis, in prov. Alger. et Oran. (Coss.). P. VAYREDÆ, Costa. Pauciramosa ; Flores luteo-roseæ ; crista callosa, 5-7 lobata, sublibera ; caules graciles ; folia lanceolata deflexa, haud mucronata. Veyreda, Plantas notables, apuntes pora la fl. Catana p. 32, tab. I (bene delineata) ; Chod. Notice. Polyg. Europ. et Or. p. 23. Willkm. I. F1. Hisp. p. 33,t. XXIIL;, Coss. III. f1. Atl. I, p. 116. Tab. nostr. XVIII, fig. 28-30. Radix (mihi non nota). Caules ramosi, basi procumbentes, nudi, dein erecti, superne sparse foliosi, 1-2 dem. alti. Folia herbacea, subsessilia, inferiora-lanceo- lato-elliptica, superiora lanceolato-linearia, utrinque acuminata sed non mucro- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 115 nata, marginibus subrevolutis, glabra, sæpissime deflexa, pendula, sparsa haud condensata. Flores in racemos axillares, abbreviatos, modo P. Chamæbuxi dis- positi ; racemi 1-3 fl. Bracteæ ovales, minutæ, scariosæ, cito deciduæ, æquales pedicellum æquantes. Pedicelli flori multoties breviores, sub fructu elongati, glabri. Sepala exteriora inæqualia, superius subsaccatum, concavum aliis pla- niusculis longius ; omnia membranacea rufescenti-viridia ; alæ roseæ, 7 nerviæ vel magis, ovatæ, obtusæ subunguiculatæ, planiusculæ, 1'/, em. longæ; nervi inter se crassitudine æquales apice tantum plus minusve anastomosantes, vix conspicui. Carina galeata, lutescens usque ad partem superiorem cum tubo staminali connata, sub apice, in dorso, appendiculo crasso munita (non ut dicit Vayreda |. c., Carina 3 loba etc.) ; appendiculum lobatum, subliberum, lobis 5-7 plus minus plicatis, divisis ; petala superiora, carina breviora, apice dilatata, oblique truncata, pur- purea, cum tubo staminali maxima parte connata. Tubus staminali a media parte in filamenta libera desinens ; filamenta sub antheris dilatata ; antheræ subglobosæ, glabræ facie interiori longitudinaliter incrassatæ, filamentis 4-plo breviores. Discus hypogynus, unilateralis, glanduliformis, siccus bivalvis, basi ovarii, e vagina sta- minali plus minus emergens, situs. Ovarium sessile, abbreviatnm, obcordatum, gla- brum. Stylus basi filiformis, sensim incrassate bicurvatus, in stigmata inæqualia, modo P. Chamæbuxus desinens, superius acutum breve, inferius horizontale, papillosum ; stylus, stigmatibus adjuncetis, ovario 6-7 plo longior. Capsula obcordate orbiculata, longe pedunculata, in vallecula rudimenta styli incrassata ferens, haud carnosa, sed ut in multis polygalis aliarum sectionum, membranacea viridis, mar- ginibus latis alata, nervis apicem versus convergentibus. Semina oblongo-ovata, nigra, pilis erectis hispida, arillata ; arilli lobi laterales elongati deflexi membra- nacei falcati, superior carinatus antice in acumen elongatus. Habitat in Pyrenæis, Vall. de Bach, inter Capsech et Bajet ad 800 m. Coll. de Carreas dictis (VayredI. c.)haud procul à finibus præfecturæ gallicæ, Pyrénées- Orientales. Exsc. : Soc. Helv. Vayred. |. c. novam sectionem pro hac specie proposuit, meo sensu autem sine judicio; hæc species enim habitu, forma florum, sepalis caducis, alis plurinerviis, staminum filamentis subliberis, disco glanduliformi, ovarii forma et styli, capsula, seminibusque tanta est P. Chamæbuxus similis, ut mirem, quorsus Vayreda, affini- tatem proximam cum hac specie non vidit. Ille dicit etiam omnes plantas sec- tionis Chambuxi, ex America, India, Sonda, esse, qua causa P. Vayreda cum ils 116 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. comparanda non esset, sed false, nam, P. Balansæ, P. Munbyana, P. Webbiana in Africa boreali sc. in Marocco crescunt, P. Chamæbuxus in Gallia australi, itaque area geographica hujus sectionis valde naturalis, atque delimitata est. P. WEBBIANA, Coss. nr Ramosa diffusa ; flores lutei, crista in 5 lobis incisa, sublibera ; — folia haud mucronata; caules dense pubescentes, dense foliosi. Bull. soc. bot. fr. 20.240 ; Spicil. FI. Marocc. J. Ball. 1878, 351; Chodat. Not. pg. 23; Coss. Ill. FI. Atl. I p. 116, 118, tab. 74. Tab. nostr. XVIIL, fig. 31-32. Caules ramosi, ramis diffusis, teretiusculis, inferne denudatis, pulvinis foliorum delapsorum tuberculati, dense pubescentes superne dense foliosi 4 dem. longi vel ultra. Folia lanceolata vel lineari-elliptica, subpetiolata, acuta vel obtusa, haud mucronata, sessilia. Flores in racemos axillares breves ex axilla foliorum superiorum natos, paucifloros — (3 fl.) dispositi. Bractea et bracteolæ subæqua- les, membranaceæ, obovatæ, deciduæ, pedicello breviores. Sepala exteriora, glabra, flavescentia, ovata, inæqualia, decidua ; intermedium geniculatum con- cavum, sacculiforme, duobus aliis planiusculis longius ; alæ albæ vel purpura- scentes, obovatæ, obtusæ, inferne subunguiculatæ, corolla longiores, deciduæ. Carina galeata, sub apice appendiculata, usque ad partem superiorem cum tubo staminali connata; appendiculum usque ad basin in lobos 5 regulares, triangulares, haud incrassatos, incisum. Petala superiora, carina breviora, purpureo-rosea, apice oblique truncata. Tubus staminalis parte media in filamenta libera desinens; antheræ ovoideæ, glabræ, filamentis breviores. Discus unilateralis, parte superiore, in va- gina staminali situs, glanduliformis, in sicco bivalvis. Ovarium sessile, obovatum, olabrum. Stylus basi filiformis, sensim ad apicem incrassatus, falcatus, in stigmata inæqualia desinens ; stigma superius breve, acutum, inferius deflexum, linguiforme, utin P. Chamæbuxus. Capsula immatura, membranacea, vel carnulosa, apice truncata haud emarginata, marginibus sublatis alata, subquadrangularis. (Semina matura non vidi). Hab. in Marocco p. Tetuan. in montib. saxosis Beni Osmar, in rupibus, prope Tetuan (Ball). In monte Djede Moussa supra fretum Herculis (Blackmore). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 117 P. BALANSÆ, Coss. Fruticosa, lignosa ; rami floriferi spinescentes. Flores rosei; folia decedentia ; calyx deciduus ; filamenta parte superiore libera ; discus hypogynus glanduliformis ; appendiculum carinæ plicatum. Bull. Soc. bot. fr. 20. 241 ; in Ball. PI. Mar. exsc. 1867; Ill. PI. Atl. t. 75 ; J. Ball. Spicileg. fl. Marocc. 1878, in Lin. Soc. Journ. XVI (1878), 352. Tab. nostra. XVIII, fig. 33—34. Caules lignosi, erecti, divaricate ramosi, ramis rigidis, spinescentibus, stigma- tibus foliorum delapsorum tuberculati, cylindrici, ramis sterilibus juventute filifor- mibus, foliosis. Folia parva oblongo-linearia, ramorum sterilium longiora, linearia angusta, persistentia, 16-18 mm. longa, 1,5-2 mm. lata, ramorum floriferorum citius decidua. Flores aut solitarii aut in racemos breves 2-4 floros in ramis spi- nosis sitos, dispositi. Bracteæ, pedicello multoties breviores. Pedicelli filiformes penduli, floribus subbreviores glabri. Sepala exteriora subæqualia, glabra, margine ciliata, intermedium alis ‘/, longius, purpurascentia, post anthesin decidua, ovata, obtusa ; alæ obovatæ, purpureæ, unguiculatæ, plurinerviæ, margine involuto, corollam æquantes; nervi paralleli, crassitudine æquales, apice tantum ramosi, anastomosantes ; exteriores extrinsecus etiam ramosi. Alæ sub fructu deciduæ, 10-12 mm. longæ, 5-6 mm. latæ. Carina cum tubo staminali usque ad partem superiorem connata, pallide purpurea, superne lutea infra apicem appendiculo irregulariter plicato, marginibus cum carina connato, munita; appendiculum non est lobatum. Petala superiora cum tubo staminali, usque ad ultra partem dimidiam, connata, intus oblique incrassati. Petala lateralia desunt. Tubus sta- minalis parte superiore in filamenta libera sensim incrassata, desinens; antheræ ovoideæ, glabræ, facie interiore, media parte, longitudinaliter incrassatæ. Ovarium latius quam longum, sessile; stylus elongatus curvatus, apice sensim late- scens; stigma superius breve, acutum, inferius a stylo refractum linguiforme pa- pillosum ; stylus stygmatibus adjunctis ovario multoties longior, ejusdem formæ ut in P.Chamæbuxus. Capsula membranaceo-carnosa, obcordato-orbiculata, sessilis, venosa, anguste alata, 40-14 mm. longa, 10-11 mm. lata. Semina ovoidea, nigri- cantia, parce pilosa, arillo magno prædita; arilli lobus intermedius, carinatus 118 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. dorso medio semini adpressus, laterales membranacei elongati, quartam partem se- minis ter æquantes, basi dilatati. Hab. in Regno Maroccano, in clivo septentrionali Atlantis majoris, usque ad 1800 m. in saxosis aridis et rupestribus, ubi sec. J. Ball, est frequentissima. Djb. Orguis prope Imintenout et Dj. Sidi-Fars ubi primus et Balansa 1867 detexit, Tazemourt, Ourika, Seksaoua, in convallibus Aït Mesan, Amtmiz et alibi (Hook. Ball.) Adadès, Tazalaght, Ida-Ouchemlad (Mard.). Hæc species ob discum hypogynum unilateralem, sepala decidua, alas pluri- nervias, formam styli, capsulæque ad sectionem Chamæbuxus pertinet. P. PAUCIFOLIA, Willdn. Surculi repentes, filiformes, in quibus nascuntur caules sæpe simplices abbre- viati, herbacei ; folia lanceolata brevia, superiora 6-8 plo majora, elliptico-lanceo- lata in petiolum attenuata, mucronata, condensata ; flores 2- in summo caule, magni ; alæ Carina breviores spathulatæ, obtusæ, obovatæ; petala superiora margine libera reduplicata, apice sinuata ; discus glanduliformis, more P. Cha- mæbuxus ; crista carinæ valde laciniato-lobata. Willd. sp. 3. p. 880 ; DC. Prodr. I. 331 ; Hook. Bot. mag. t. 2852, et fl. Bor.- Am. 1. p. 86. ; Tor,. et Gray FI. of North. Am. 132 ; Gray Gen. tab. 184, 2. 224; Struct. Bot. #11, f. 789-795 ; P. uniflora, Michx. fl. 2. p. 53.; DC Prod. I. 331 ; Hook. 1. 6. 87. P. purpurea Ait. f. Hort. Kew. 4. 224 ; Triclisperma grandiflora. Raf. Specch. EL 117. Tab. nostra. XVIIL, fig. 35—36. Surculi repentes, tenues, radicantes, elongati, e quibus nascuntur caules erecti, simplices vel rarius ramosi, circa 40 em. longi, subnudi, vel squamas nonnullas ovatas, sessiles, semiamplexicaules, acutas, ferentes. In parte superiore caulis sunt folia bene evoluta, ovata, vel elliptico-lanceolata, mucronata, in petiolum ad 5 mm. longum attenuata, 15-40 mm. longa, 10-20 mm. lata, tenuia, herbacea, sæpe 5 vel minus, margine pilis crispulis, ciliata, glabrescentia. Flores 2-3, longe pedicellati, 16-18 mm. longi, læte rosei. Pedicellus, quam flos ‘/, brevior, vix puberulus. Sepala exteriora inæqualia, superius concavum majus, duo inferiora minora elliptica vel elliptico-lanceolata, glabra, nervis parallelis. Alæ unguiculatæ, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 119 leviter inæquilaterales, obovatæ, obtusæ, nervis apice conjunctis (basi #), quam carina cristata paulo breviores. Petala superiora per */, cum tubo staminali connata, irregularia, basi linearia, apice oblique sinuata, paulo dilatata, margine exteriore longitudinaliter intus reduplicata, carinam sine crista longitudine æquantia. Carina, unguiculo quam limbus concavus cucullatus duplo longiore. Crista dorsalis, semi- orbicularis, profonde laciniata, laciniis irregulariter dentatis. Antheræ obovatæ. quam filamenta libera muito breviores, glabræ. Ovarium obovatum. Stylus ad- scendens, erectus, apice leviter dilatatus curvatus. Stigmata subæqualia, superius dentiformis, inferius refractum curvatum. Discus glanduliformis hypogynus. Habitat in America septentrionali : Arkansa, Alleghanies meridion., Massachus- sets, Pensylvania ad Illinois et Minnesota. Hæc planta etsi habitu et crista a speciebus sectionis Chamæbuxus valide differt, eis appropinquetur, forma florum, stigmatum, reduplicatione petaloram superio- rum, et multo magis disco glanduliformi. 120 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Sectio decima. — ORTHOPOLYGALA Herbæ vel frutices parvi, foliis integris, sine stipulis. Carina cristata, rarissime ecristata (Sp. 2 africanæ).Sepala persistentia. Alæ, stigmata, capsula variabilia. Hujus sectionis species numerosæ habitant Americam, Orbem terrarumque et varietate magna in florum forma et structura gaudent sed inter se characteribus nonnullis tam conjunetæ ut sæpe difficile sit classificationem intelligibilem insti- tuere. Subsectiones quas feci valde sunt naturales atque geographicæ ; unius tan- tum subsectionis distributio appareat abnormalis, i. e. species partim sunt ameri- canæ, partim africanæ. Omnes aliæ sunt aut americanæ aut orbis terrarum antiquæ. SYNOPSIS SUBSECTIONUM SECTIONIS ORTHOPOLYGALZÆ A4. Capsula exalata. Subsectio I. Capsula exalata ; stigma superius vaginatum, apice pilosum, sæpius cristatum vel subnudum, semina biappendiculata vel exappendiculata (Tab. XIX, fig. 1—2). Species fere omnes americanæ, paucæ in Africa occidentali vigentes (Sect. V, Timutua DC). B. Capsula semialata. Subsectio IT. Capsula semialata, oblonga; stigma superius vaginatum, nudum, vel pilosum ; antheræ haud in tubo prorsum sessiles; semina biappendiculata ; alæ quam capsula breviores ac angustiores. Species paucæ partim $. americanæ, partim N. americanæ (Vid. fig. 3, pistill. capsul : c. alis fig. 4, Tab. XIX). 1 Sect. I. Psychantus, II. Polygalon, III. Blepharidium, IV. Clinclinia, V. Timutua DC in Prodr. 1 321-330. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 121 C. Capsula alata. Subsectio IIT. Capsula margine membranacea, elliptica vel suborbicularis ; stig- mata hippocampiformia, haud pilosa nec cristata nec vaginata; antheræ haud in tubo staminali sessiles ; arillus obsoletus in appendicula duo membranacea prolon- gatus. Species Brasilienses 3. (Vid. fig. 5 pistill. Tab. XIX.) Subsectio IV. Capsula margine membranacea, suborbicularis vel ovata, alis brevior ; stigma superius haud cristatum, interdum pilosum ; antheræ haud sessiles; semina biappendiculata. Species omnes S. Americanæ præcipue e Chile, Patagonia, Argentinia et Peruvia. (Vid. fig. 5-6, pistill. 7-8 capsul. c. alis. Tab. XIX). (Sect. IV. Clinclinia DC loc. cit.) Subsectio V. Capsula alata ; stigmata hippocampiformia; antheræ haud in tubo slaminali sessiles ; arillas obtusus, capitelliformis, carnosus, haud in appendicula prolongatus, semini superpositus. (Fig. 9-10, Tab. XIX.) Species Africæ septentrionalis et Europæ meridionalis paucæ. Subsectio VI. Capsula alata; stylus supra medium curvatus et horizontalis incras- satus ; stigmata vix prominentia; antheræ sessiles ; arillus trilobus, lobis æqua- libus ‘/, sem. æquantibus. Species paucæ, asiaticæ meridionales. (Vid. fig. 11-12, Tab. XIX.) Subsectio VII. Capsula alata; stylus longus, filiformis; stigmata inæqualia, superius stylo similis, leviter vaginatum, apice tuberculatum, inferius obsoletum ; antheræ haud sessiles. Species asiaticæ vel africanæ. (Vid. fig. 12-13, Tab. XIX pistil.) Subsectio VIIT. Capsula alata ; stylus adscendens; stigmata duo lateralia rotun- data ; antheræ in tubo staminali sessiles vel duo interiores tantum filamento sub- libero. Species Asiæ orientalis. (Vid. fig. 1%, Tab. XIX pistill.) Subsectio IX. Capsula alata; stylus filiformis vel vittiformis, apice circinatus vel glochidiatus. Antheræ haud sessiles ; petala superiora oblique rectangularia. Species asiaticæ. (Vid. fig. 15, Tab. XIX pistill.) Subsectio X. Capsula alata ; stylus vittiformis ; stigma apice recurvatum et sæpe TOME XXXI, 2° PART. 16 122 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. inæquilateraliter membranaceum, antheræ haud sessiles; petala superiora trian- gularia. a. Sepala duo superiora connata. B. sepala haud connata. Species asiaticæ et africanæ. (Vid. fig. 16-19, Tab. XIX.) Subsectio XI. Capsula alata ; stylus rimiformis; stigma superius breve, cochlea- tum, subemarginatum; inferius longius, carnosum pendens. a. petala æquilateraliter emarginata. B. petala integra; arillus conspicue carinatus (v. fig. 20-23, Tab. XIX.) Species africanæ meridionales. Subsectio XII. Capsula alata; sepala libera ; petala superiora inæqualiter emar- ginata ; stigma recurvatum; caruncula parva, semini superposita. Species capenses. (Vid. fig. 24-26, Tab. XIX.) Subsectio XIII. Capsula alata ; stigmata hippocampiformia ut in P. Chamæbuxus; antheræ sessiles ; folia magna. Species africanæ (Madagascarienses). (Vid. fig. 27-28, Tab, XIV,) Subsectio XIV. Capsula margine membranacea, alata; stigma superius vagina- tum, erectum, acutum, apice nec pilosum nec cristatum, inferius papillosum, labia- tiforme, breve ; antheræ prorsum sessiles, rarius subsessiles ; arillus trilobus. Species omnes sunt europeæ, N. africanæ, orientalesque. (Scct. I. Eupolygala Benn. 1. c.) (Vid. fig. 29-31, tab. XIX.) Subsectio XV. Species abnormales Europeæ : P. monspeliaca, P. exilis, P. prui- nosa, P. ramulosa; — Africanæ : P. Ohlendorfiana, P. confusa, P. Garcini, P. his- pida. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 123 Subsectio I. Capsula exalata ; stigma superius naviculatum, apice pilosum, sæpius cristatum vel subnudum ; semina biappendiculata vel exappendiculata. Species fere omnes americanæ, paucæ in littore africano vigentes. Divisiones hujus subsectionis sunt difficiles quia est valde naturalis. Foliis dividuntur species in « verticillatis » (A-D) et haud verticillatis (II-VIT). In Verticillatis sunt etiam spe- cies quarum folia basi tantum sunt verticillata, ut « Variabiles » atque species nonnullæ ex « Timoutoideis » et « Galioideis. » Seminibus conicis et pilis longis- simis vestitis « Variabiles » distinguuntur. In « Timoutoideis » racemi sunt den- sissimi et corolla in alis occlusa, sed ea subsectio characteribus nonnullis « Galioi- deis » affinis, ita ut difficile sit dicere, utrum primæ an alteri P. squamifolia adscibenda est. Eo modo P. saginoides inter « Galoideas » et « Variabiles » collo- canda est. « Glochidiatæ » autem etsi forma florum multis affines, folüis verticillatis et præcipue seminibus pilis glochidiatis vestitis nulli aliæ subsectioni prorsum affines esse videntur, in sola P. paludosa (var. glochidiata) seminum pili glochidiati reperiuntur, quo fit ut hoc character eximius et facile recognocendus sit. Præter has subsectiones quæ sunt plerumque S. americanæ, habemus subsec- tionem « Incanatarum » in qua stylus est ovario duplo longior cum alis acutis vel subacutis, seminibus haud conicis. Ea subsectio est N. americana et in ejus spe- ciebus plures sunt foliis verticillatis. Hæc partim” ad « Galoideas » partim ad « Decurrentes » triansit, ad illam præcipue stylo longo et ejus forma, habitu toto. Decurrentes in quibus folia sunt numquam verticillata, distinguuntur sepalis in pedicellum decurrentibus, stylo quam ovario longiore et alis cuspidatis. Subsectiones reliquæ foliis verticillatis carent et systema earum haud facilius est. « Ericoideæ » præter habitum stigma superius habent erectum vel suberectum et ejus appendiculum subrefractum et horizontale ; hic character mihi videtur optimus et ex iconibus facile recognoscendus erit. 124 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Ab eis « Linoideæ » stigmate obliquo apice tantum piloso haud cristato, habitu minus ericoideo discrepunt. Species duæ P. Senega et P. polygama ex America septentrionali typum pecu- liarem ostendunt. In « Aphyllis » sunt species « Tenuibus» valde affines nisi prorsum similes. Caulibus virgatis, foliis reductis, floribus subsessilibus oculo nudo diversæ. Ex præcedentibus intelligitur synopsin naturalem et simul facilem hujus subsec- tionis possibile non esse. Qua causa si vis aliam aut alteram speciem determinare, fac analysin cum delinatione alarum, petalorum superiorum, longitudinis fila- mentorum staminum atque formæ stigmatis et seminum. I. — Verticillate. A. — Galioideæ. Radix haud fibrosa, perpendicularis (except. in P. galioide Poir) Caulis sæpius angularis; folia plerumque verticillata ; racemi spiciformes, rarius capitati vel con- gesti, flores mediocres vel minimi ; alæ corollam æquantes, obtusæ (except. P. sagi- noide); stigma superius naviculatum obliquum, cristatum ; stylus ovario brevior. Semina ellipsoidea plus minus sed breviter pilosa, biappendiculata. Species S. americanæ et N. americanæ. B. — Timouloideæ. Folia infima verticillata, superiora alterna ; racemi densiflori, cylindrici etiam sub fructu densissimi ; tubus corollæ brevis; stylus brevis; stigmata cristata obliqua ut in præcedentibus ; alæ quam corolla multo majores, eam quasi involventes; crista carinæ 2-4 loba; semina ellipsoidea parce pilosa. Species $S. americanæ et Americæ centralis. C. — Glochidiate. Annuæ, humiles. Folia fere omnia verticillata acicularia vel inferiora tantum verticillata. Flores parvi. Antheræ quam filamenta libera fere duplo breviores. Stigma superius cristatum naviculatum. Semina pilis glochidiatis munita. Species Americæ calidioris et littoris Africæ meridionalis. D. — Trichosperme. Folia inferiora tantum verticillata, superiora et inferiora linearia ; flores in race- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 125 mos vel in racemos capitatos dispositi ; stigma superius suberectum cristatum vel penicillatum. Capsula lineari-elliptica, semina pilis longis adpressis vestila, quo- rum basilares coronam comosam efficiunt. Stylus ovario duplo vel longior, fili- formis. II. — Subverticillate. E. — Incarnate. Folia aut alterna aut verticillata; alæ acutæ vel subacutæ. Capsula alis sæpe multo brevior subrhomboïdalis. Semina haud conica, breviter pilosa. Stylus ovario duplo longior, filiformis. Species omnes N. americanæ ex Stat. Unit. II. — Haud verticillatæ. F. — Decurrentes. Folia varia, sæpe radicalia terræ incumbentes rosulantia. Flores in racemos corymbiformes, corymbosos vel capitatos dispositi, parvi. Sepala cum pedicellis concrescentia i. e. pedicelli alati. Stylus quam ovarium longior. Stigmata cristata. Antheræ subsessiles. Alæ cuspidatæ. Semina varia. Species N. Americanæ valde peculiares. G. — Nudicaules. Caulis erectus simplex vel ramosus, strictus, durus, ramis elongatis, nudus vel subnudus virgatus ; folia reducta squamoidea. Flores conferti subsessiles vel sessiles, spicati vel subcapitati. Stigmata cristata nec pilosa tantum. Semina breviter pilosa biappendiculata vel exappendiculata (P. aphylla quæ est habitu eis affinis ob for- mam stigmatum in « Linoideis » quarenda). Species S. americanæ. H. — Tenues. Caulis erectus simplex vel ramosus, tenuis haud crassus; folia haud et numquam verticillata, haud conferta, semper linearia, vel subnulla, herbacea ; flores parvi; stigmata cristata ; racemi spiciformes ; alæ quam corolla haud multo majores, sæ- pius breviores. (Galioideis valde affines.) Species americanæ et paucæ africanæ meridionales. 126 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 1Ë Ericoideæ. Caulis erectus vel caules diffusi, rigidi vel crassi, rarius tenues et tum diffusi et foliis latis ; folia numquam verticillata, linearia, acicularia, vel lanceolata vel obo- vata, coriacea vel herbacea. Flores in racemos spiciformes vel capitatos dispositi, condensati, confertissimi ; stigma superius erectum haud ascendens tantum, crista pedicellata horizontaliter protracta. Semina varia. Species omnes Brasilienses sive Americæ meridionalis. J. — Linoidee. Caulis erectus durus vel tenuis decumbens, simplex vel ramosus; folia linearia vel lanceolata vel erecta; flores in racemos spiciformes subdensifloros vel laxifloros ; tenues haud latos dispositi ; stigmata apice haud cristata sed penicillum breve ferens. Ab aliis hujus subsectionis, stigmatis superioris forma distinguuntur. Stirps haud valde naturalis sed meo sensu partim artificialis. K. — Senega. (haud DC.) Duæ species abnormales. N. americanæ. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM: 127 À. Galioideæ. _Radix haud fibrosa, perpendicularis (P. galioide except.). Caulis sæpius angu- laris ; folia plerumque verticillata ; racemi spiciformes, rarius capitati congestiflori ; flores mediocres vel minimi; alæ corollam æquantes, obtusæ (except. P. sagi- noide). Semina ellipsoidea plus minus sed breviter pilosa, biappendiculata. Stirps pervalde naturalis cujus systema naturalis difficile, sinon est impossibile. I. Semina ellipsoidea. + Fructus maturitate erecti. P. orthiocarpa. P. adenophyllu. ++ Fructus maturitate penduli. a Racemi spiciformes elongati. Plantæ tenues ramosæ ; folia linearia. P. Grœbiana. P. leucantha. P. spathulata. P. galioides. P. verticillata. P. molluginifolia. Fol. rhomboid. obovata. P. asperuloides. Caules subsimplices, racemi tenues folia linearia. P. alba. P. ambigu. P. Boykini. P. leplostachys. Racemi breves confertiflori. P. conferta. 128 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Flores majores, fol. lanceolata. P. areguensis. fol. ovato lanceolata. P. nemoralis. P. Vogti. fol. linearia P. Ruiziana. P. distans. B Flores in racemos densos capitatos dispositi. P. leptolopha. P. punclata. IT. Semina conica; alæ acutæ. P. saginoides. Caulis elongatus subsimplex basi tantum foliosus et foliis verticillatis, superne fois squamosis præditus. P. squamifolia. Species incertæ sedis. P. Pearcü Bennet. P. ORTHIOCARPA, Chod. Caulis quadrangularis, erectus, subsimplex; folia verticillata, linearia aut lineari- lanceolata; racemi subdensiflori ; bracteæ persistentes ; petala superiora rhomboi- dalia, lata ; capsula erecta, elliptico-rotundata ; appendieula semen subæquantia. Chod. in Micheli, Contr. ad. fl. parag. IE, p. 108. P. galioides A.-W. Benn. in. Polyg. am. non Poir. Tab. nostr. (Cont. FI. Par. t. 30). A pluribus hujus sectionis (excel. seq.) fructibus erectis (inde nomen orthio- carpa), bracteis persistentibus diversa. Radix crassa, tortuosa, griseo-violacea, striata. E caudice oriuntur caules plures, adscendentes, # angulares, simplices aut pauciramosi. Folia omnia lineari-lanceo- lata vel linearia, 5 verticillata vel superiora alterna, mucronata, in medio caule longiora atque latiora, 2-2 */, cm. longa, 2-4 mm. lata. Racemi terminales sub- densiflori 3-6 cm. longi, 3 ‘/,-4 mm. lati. Bracteæ persistentes. Bractea bracteolis multo longior, acuminata, quam pedicello triplo longior, etiam post anthesin per- sistens. Pedicelli brevissimi etiam in fructu erecti. Flores subsessiles. Sepala inæ- qualia. Alæ ellipticæ, trinerviæ, maculis elongatis, crassis notatæ, carinam subæ- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 129 quantes albidæ. Carina cristata. Petala superiora usque ad medium cum tubo staminali connata, triangularia vel rhomboidalia sed haud ligularia, lata. Antheræ quam filamenta libera longiores, glabræ. Stigmata cristata. Fructus irregularis, elliptico-rotundatus, maculis croceis præditus, haud pendulus sed erectus, alis subbrevior sed sublatior. Semina breviter sed molliter pubescentia ; caruncula biappendiculata ; appendicula semen longitudine subæquantia vel ‘/, breviora. Habitat in pratis Paraguayæ, in Itangu apud Villa-Rica : leg. Balansa n° 2189. Species distinctissima. À Polygala molluginifolia St. Hil., floribus majoribus, foliis angustioribus, pedicellis brevioribus, bracteis persistentibus, petalis superio- ribus formæ dissimilis differt. CI. A.-W. Bennet eam cum P. galioide (1. c.) con- Jugit, quacum minime convenit; magis affinis est P. adenophyllæ St. Hil. P. ADENOPHYLLA St. Hil. Caulis quadrangularis, subalatus ; folia verticillata obovata, mucronata vel lan- ceolata; bracteæ persistentes ; alæ obtusæ ; fructus erectus haud pendulus ; appen- dicula linearia alba, membranacea, tenuia, semen æquantia vel superantia. St. Hil. fl. Bras. merid. Il, p. 20 ; P. paraguayensis A.-W. Bennet. Journ. of bot. 1879, p. 173; Chod. in Micheli, contrib. ad. fl. Parag. III, p. 409. Tab. nostr. XX, fig. 1—3. Radix crassa, perpendicularis, lignosa. E caudice incrassato oriuntur caules plures adscendentes, erecti, simplices vel parce ramosi, 45-30 cm. longi, # angu- lares, subalati. Folia inferiora 4-verticillata, obovata, mucronata; superiora lanceo- lata, sæpius alterna, uninervia, 10-15 mm. longa, 4-8 mm. lata. Racemi elongati, subdensiflori, ad 4 dem. longi. Flores albo-lutescentes. Bracteæ persistentes. Bractea bracteolis major, lanceolato-subulata. Pedicelli fructuum erecti, haud pen- duli. Sepala exteriora ovato-acuta, margine ciliata. Alæ carinam cristatam æquantes, basin versus subcuneate attenuatæ, limbo elliptico, obtuso, nervis paucis, duobus maculis longis notatæ, glabræ. Carinæ crista e filamentis obtusis linearibus cca 4 et appendicibus duobus triangularibus formata. Petala rhomboidalia, versus apicem longius attenuata quam basi, subacuta, carinam cristatam æquantia per ‘/, cum tubo staminali connata. Alæ ellipticæ, quam capsula vix longiores, obtusæ. Capsula elliptica, apice attenuata, emarginata. Semina oblonga, pilis adpressis subsericea, TOME XXXI, 2° PART. 17 130 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. strophiolata. Carancula biappendiculata. Appendieula semen longitudine æquantia vel paulo superantia, alba, linearia. Habitat in pratis Paraguyæ : Balansa n°2193, in Argentinia, G. Niederlein, entre St. Carlos y el anoyo Pindapoi, Territorio de Missiones; Brasilia meridionalis. Species P. orthiocarpæ valde affinis. Bracteis persistentibus, pedicellis erectis, forma fructus cum ea convenit. Foliis latioribus, fructibus majoribus, forma semi- num atque eorum appendiculis longioribus distincta. A.-W. Bennet qui plantam hilairiaram non cognovit et aliæ nomen « adeno- phylla » dedit, hanc speciem novam esse credidit et « P. paraguayensem » appel- lavit. Errorem etiam feci fide A.-W. Bennet, |. c. Speciem authenticam in Hb. Mus. Paris. vidi. P. MOLLUGINIFOLIA. Caules adscendentes angulati, sæpe simplices vel media parte ramosi; rami erecti, foliis alternis linearibus, acicularibus muniti: racemi elongati demum sub- laxiflori ; flores parvi; alæ ellipticæ, obtusæ; sepala superiora quam carina bre- viora; crista e 6-7 laciniis formata. Capsula alis brevior inæquilateralis, elliptica, emarginata, demum pendula; semina oblonga, biappendiculata. St Hil. F1. Brasil. merid. IT, p. 25; Chodat in Micheli, Contr. fl. Parag. p. 407. P. galioides, var. y molluginitolia A.-W. Bennet, FI. Bras. Polyg. p. 29. Tab. nostra. XX, fig. 3—4. À P. galioide, foliis multo longioribus angustioribusque, floribus majoribus, alis haud orbicularibus, etc., valde diversa. Radix crassa, corticata, brunnea repens, ramosa. Caules e caudice sive e cauli- bus præcedentis anni orti, erecti, pauci vel numerosiores, angulosi, subalati, tenues, glabri subsimplices vel parum ramosi, 1-3 dem. longi. Folia varia, infe- riora interdum obovato-oblonga, cuneata, verticillata, ‘*/, mm., vel angustiora et longiora, *‘/, mm. et linearia, vel linearia et angustissima, **/, mm., pellucide punctata, acuta, fere omnia 4-5 verticillata, quam internodia breviora vel etiam ea. æquantia. Racemi terminales elongati, cylindrici, sublaxiflori, *°/, mm., rachi demum deflorata ad 12 mm. longa, flexuosa, asperata. Flores numerosi, rosei, 3-4 mm. longi, pedicellati. Pedicelli flore duplo breviores. Bracteæ quam pedi- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 131 celli longiores sed mox cadentes. Sepala exteriora glabra. Alæ ellipticæ, obtusæ, basi attenuatæ, suboblongæ, roseæ, carinam cristatam æquantes. Carinæ crista lata, plurifida. Petala superiora obovata, obtusa quam carina cristata paulo bre- viora. Antheræ quam filamenta libera haud longiores, ovoideæ. Ovarium ellip- ticum. Stylus brevis, stigmata cristata. Capsula pendula alis "/, brevior et angustior, elliptica. Semina ellipsoidea subobtusa, pilis adpressis densis brevibus vestita. Appendicula linearia linguiformia 2, semine ‘/,-'}, breviora, alba, membranacea. Species pulchra habitat in America meridionali : Guillemin, Isabelle; in Para- guaya : Balansa, 2186; in Argentinia, Pelador, Sierra de Santa Ana : Niederlein 89; G. Niederlein, 1087, 1086, Prov. de Corrientes, entre Trini et Mantilla, Delga- doené de Aguapey ; Bras. prov. St Paul. Guillemin, n° 326 (v. s. in Hb. Mus. paris.), Gaudichaud, n° #68. Rio-Grande do Sul, n° 21 (v. s. in Hb. Mus.). Cum P. galioide à cl. Bennet confusa, differt habitu toto, magnitudine florum, radice, alis, capsula. P. GRÆBIANA, Chodat. Caules numerosi, diffusi, adscendentes, striati, internodiis articuiatis; folia ver- ticillata (4) lanceolato-linearia ; internodia æquantia vel superantia; racemi arcuati ; pedicelli breves; alæ ovatæ; petala superiora rhomboidalia apice subserrulata ; crista e laciniis 5-6 linearibus formata ; capsula suborbicularis, alis brevior ; semina ovoidea ; caruncula biappendiculata, semen longitudine æquantia vel superantia. Chodat in Micheli, Contrib. ad El. Par. IIF, p. 110. Tab. nostra : in Contrib. FI. Parag. IL, t. 30. A P. molluginifolia, caulibus diffusis, foliis latioribus, punctatis, alis haud ellip- ticis, floribus minoribus albis, atque-racemis arcuatis diversa. Radix crassa, ramosa, sinuata, articulata, brunneo-rufa. E caudice nascuntur caules numerosi adscendentes, diffusi, curvati, striati subalati, internodiis articula- tis. Folia omnia lanceolato-linearia, 4-5 verticillata, internodia subæquantia vel superantia, tenuissime mucronata, pellucide punctata, 10-20 mm. longa, 1-2 mm. lata. Racemi graciles, arcuati, elongati, sublaxiflori, 3-7 cm. longi. Flores albidi. Bracteæ persistentes vel caducæ. Pedicelli breves demum penduli. Sepala exteriora inæqualia ; superius ellipticum, aliis duplo majus, nervis 3 notatum ; inferiora uni- nervia. Alæ ovato-triangulares, nervis 3 munitæ; nervi laterales extrinsecus sim- 132 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. pliciter ramosi, ramis haud anastomosantibus. Alæ carina paulo longiores. Carinæ crista, appendiculis simplicibus, paucis (5-7) formata. Petala superiora fere usque ad basin libera, rhomboidalia, lata, apice subserrulata. Antheræ filamenta libera longitudine æquantes. Stigmata cristata. Capsula orbiculari-elliptica, sæpe irregu- laris, glabra non alata, alis paulo brevior haud latior. Semina griseo-hirsuta. Caruncula biappendiculata. Appendicula descendentia, linearia, semen paulo super- antia vel breviora. Habitat in Republica paraguensi in basi montis Cerro-Perron apud Paraguari, leg. Balansa, n° 2062. P. LEUCANTHA, A.-W. Bennet. Caules numerosi breves; folia angustissima, linearia, subcrassa ; racemi sublaxi- flori; flores parvi albi; alæ ellipticæ vel obovatæ ; pedicelli breves; petala superiora rhomboiïdalia; crista laciniis paucis formata ; capsula elliptica vel ovata; semina subcurvata, appendicibus areuatis, apice latis munita. Journ. of Bot. 1879, p. 172; Chod. in Micheli, Contrib. ad F1. Parag. II, D AIN Tab. nostra : in Contrib. à la FI. du Par. IE, t. 30. A P. Græbiana, foliis angustioribus, caulibus brevioribus; alis obovatis vel spa- thulatis sed non triangulari-lanceolatis, semine subcurvato, appendicibus arcuatis, haud rectangulariter descendentibus, apice dilatatis. À P. molluginifolia, internodiis brevioribus, floribus minoribus haud roseis, forma capsulæ, racemis minus elonga- tis, etc., diversa. Habitat in Paraguaya : Balansa. In speciminibus a. cl. Balansa lectis, varietates duæ reperiuntur (in Hb. Mus. Paris. eidem paginæ affixæ). Var. à (in Hb. Mus. sup.). Carunculæ appendicula dimidium semen attingentia vel paulo superantia. Var. B (in Hb. Mus. Par. inf.). Carunculæ appendicula leviter falcata, semen longitudine æquantia. n° 4718, n° 2190, leg. Balansa. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 139 P. GALIOIDES, Poir. Caulis tenuissimus, subalatus, parte media ramosus; rami elongati, sæpe oppo- siti, caulem sæpe æquantes vel eo paulo breviores; folia tenuia, lanceolato-elliptica, vel lanceolata, inferiora interdum obovata utrinque acuta, apice mucronata, 4-verticillata, ramorum magis alterna angustiora, punctata; flores minimi in race- mos subdensos elongatos cylindricos dispositi; alæ fere orbiculares; petala supe- riora ligularia elongata; cristæ lacinii pauei apice dilatati. Capsula orbicularis emarginata; semina atra, pubescentia, minima. Poir. Dict. V, 503; DC. Prodr. I, 324; St Hil. F1. Bras. merid. Il, 27; Hook, Journ. bot. IV, 100. Tab. nostra. XX, fig. 5-7. Radix parva fibrosa annua. Caulis erectus, simplex vel multo sæpius ramosus, 10-20 cm. altus, subquadrangularis, tenuissimus, 0,6 mm. crassus, glaber, ramis oppositis, adscendentibus haud corymbosis, tenuissimis. Folia verticillata (4) lan- ceolato-linearia, acuta, sessilia, herbacea, pellucide punctato-glandulosa, subtus pallidiora, glabra, vel etiam lanceolato-elliptica utrinque acuta, verticillata vel alterna vel anguste linearia, et pulchre verticillata, in ramis sæpius alterna, basi, obovata, ‘*},, ‘°], mm., ‘/, mm., ‘/, mm. Racemi terminales, graciles, sublaxiflori, cylindrici 1-3 cm. longi, 3-4 mm. lati. Flores minimi 4-1,5 mm. longi, dilute rosei. Bracteæ lineares vix prominentes, deciduæ. Sepala exteriora inæqualia, duo anteriora lanceolato-acuta, superius ellipticum, glabra. Alæ obovato-orbiculares leviter unguiculatæ, trinerviæ, croceo-maculatæ, carinam subæquantes. Carinæ crista filamentis clavatis apice emarginatis formata, carinæ dimidium longitudine superans. Petala superiora per dimidium cum tubo staminali connata, ligularia, obtusa, basi leviter cuneata, carinam cristatam subæquantia. Antheræ quam fila- menta libera glabra breviores. Carina, alæ, ovarium, etc., glandulis croceis conspersa. Habitat in Brasilia : Prov. Ceara, Gardn. n° 823, in Guiana, Poiteau, Perrotet, n° 2091 (Cayenne). 134 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. SPATHULATA, Griseb. Caulis subangulosus, sulcatus, tenuissimus, rigidus humillimus, ramosus, ramis foliosis ; folia parva, late obovata, apiculata, 4-verticillata, basi attenuata, verticillis internodiis magis quam duplo brevioribus. Racemi terminales pauciflori (5) nec elongati nec capitati; bracteæ minutissimæ ovatæ, acutæ, bracteolis paulo longiores. Pedicelli brevissimi floribus multo breviores. Sepala exteriora subæqualia, superius ovatum apiculatum ciliatum. Alæ duplo vel triplo longiores subspathulatæ, apicu- latæ, margine ciliatæ, nervo medio ramoso, ramis bifidis nec anastomosantibus. Capsula elliptica glabra exalata, alas paulo superans. Semina pilosa, dorso curvata, appendicibus descendentibus ligularibus, semine ‘/, brevioribus prædita. Griseb. Catalog. pt. Cubens, p. 13. Tab. nostra. XX, fig. 8—10. Altitudo plantæ 10-15 em. Caules et rami vix 0,5 mm. crassi, rugosi, striati. Folia 4-5 mm. longa, 3 mm. lata, margine subserrulata, denticulata, vel etiam minora. Flores eca 2 mm. longi. Corollam haud vidi. Habitat in insula Cuba, Wright, n° 1910. Proxima P. crucianelloide DC., a qua tamen alarum forma, indumento habitu- , que graciliori differt. P. CRUCIANELLOIDES, DC. Caulis tenuis, durus, striatus, angulatus, erectus, parte superiore ramosus ; rami sæpe oppositi; folia chartacea, angulate-rhomboidalia, paulo longiora quam lata, marginibus revolutis incrassatis, plerumque 5 verticillata ; racemi terminales bre- ves; flores parvi; alæ ellipticæ, nervis extrinsecus ramosis haud anastomosantibus præditæ; petala superiora rhomboidalia apice subemarginata, corollam paulo superantia ; cristæ lacinii numerosi profunde et anguste divisi. Prod., L., 328. P. asperuloides DC. Prod. 1. c. non HBK. in Hb. Mus. Paris. Tab. nostra. A P. galioide, caulibus validioribus, foliis firmioribus formæ diversæ haud 2 A asil 172 A MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 135 mucronatis, floribus majoribus alis nec orbicularibus, petalis superioribus haud ligulariis sat distincta. Radix ignota. Caulis tenuis, 45-25 cm. longus, 0,6-0,9 mm. crassus, superne ramosus, leviter puberulus. Folia quam internodia duplo ad #plo breviora, ‘1,-°], mm. vel minora, eglandulosa, breviter petiolata, glabra. Racemi terminales breves; bracteæ breves ovato-acutæ alalastra haud superantes. Flores pulchre rosei cca 3 mm. longi. Sepala exteriora longitudine inæqualia, superius majus elliptico-acutum, inferiora lanceolato-acuta, alis triplo breviora, margine tantum membranacea, dorso viridia. Alæ brevissime unguiculatæ, subinæquilaterales, ellipticæ, subobtusæ, nervo medio simplici, lateralibus extrinsecus ramosis. Petala superiora valde inæquilateralia, subovata, retusa, uno margine angulata, alio cur- vate falcata, carinam paulo superantia vel æquantia. Carinæ crista multifida, fila- mentis linearibus simplicibus vel bifidis. Antheræ ovoideæ, glabræ, subsessiles, filamentorum pars libera antheris triplo brevior. Stigmata cristata. Fructus mihi ignotus. Habitat in St Domingo, v.s. in Hb. Deless. leg. Nectoux. Obs. Hæc est certe planta DC., descriptio et nomen collectoris in Prodromo cum specimine in Hb. Deless. perbene congruunt. In Hb. Mus. paris., plantæ eædem, maou ipsius DC. P. asperuloides nominatæ asservantur. P. ALBA, Nutt. Radix perpendicularis, fusiformis, pauciramosa ; caules (1-—) erecti simplices vel ramosi, basi sublignosi, ramis erectis; folia alterna, prima verticillata decidua, lanceolato-linearia vel linearia ; racemi terminales spiciformes, elongati, peduncu- lati. Flores et fructus erecti vel patuli nec penduli; sepala exteriora inæqualia ; alæ obovato-orbiculares plurinerviæ; petala superiora quam carina cristata paulo lon- giora vel eam æquantia, latissime rhomboidalia obtusa; antheræ filamentis paulo longiores, stigma superius in appendiculum ceristatum prolongatum ; capsula elliptico-linearis, sæpe monosperma, haud alata, semina oblonga, pilis brevibus adpressis vestita; appendicula ‘/, semen longitudine æquantia. Nutt. Gen. Il, p. 87, DC. Prodr. [, 330. P. bicolor HBK. ex part. nov. gen. 5, p. 394, tab 507. Torr. et Gray,Fl. N. Am. Wats, Index. 89.; P. senega var. 136 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. tenuifol. Pursh, 750. P. Torreyi. Don, Mill. 1.360 ; P. Beyrichi, Torr et Gray FI. L. 430. P. scoparia Benth. Pt. Hartw. 8, non HBK. Hartweg, 1837, n° 30; Berlandier, 4768; Tab. nostra. XX, fig. 13—14. Radix perpendicularis, fusiformis, subcrassa, luteo-brunnea. E caudice incras- sato lignoso, oriuntur caules plures erecti, striati, tenues, simplices, vel 3-5 em. supra basin ramosi (2-3), superne iterum pauciramosi vel etiam simplices, glabri. Altitudo plantæ varians inter 7-40 em. Folia, aut conferta in exemplariis parvis, aut minus conferta sed internodiis longiora, lanceolato-linearia (basilaria) vel linearia 1-2,5 cm. long., 2-1 mm. lat., aculeato-mucronata, glabra, alterna. Racemi ter- minales 2-8 em. longi, sæpissime # em., spiciformes, peduneulo æquilongi. Pedi- celli brevissimi, flore multo breviores. Bracteæ inæquales, bractea bracteolis duplo longior longe cuspidate-aculeiformis, alabastra juvenilia vix superans. Flores et fructus erecti nec penduli 2,5-3 mm. longi. Sepala exteriora longitudine subæqua- lia, ovata vel ovato-lanceolata, margine membranacea. Alæ obovatæ vel obovato- orbiculares unguiculatæ, nervis haud anastomosantibus, vix conspicuis, obtusæ, albæ, corollam æquantes. Petala superiora usque ad medium cum tubo staminali atque Cum Carina Conpata, Carinam cristatam superantia, late rhomboïdalia apice subobtusa. Carina unguiculata, limbo cucullato, unguiculum æquante; crista pauci- lobata, filamentis linearibus obtusis formata, ‘/, carinæ æquans. Tubus staminalis apice in filamenta libera antheras æquantia solutus. Ovarium obovatum, glabrum, subemarginatum. Stylus ovario brevior vel æquans. Stigma inferius tubercula- tüm prominens, superius concavum membranaceum in appendiculum cristatum (penicillum ferens) desinens. Capsula elliptica, compresse ellipsoidea, alis persis- tentibus paulo brevior, apice subemarginata, glabra. Semina loculos expleentia, oblonga, pilis sericeis brevibus, adpressis vestita. Caruncula tuberculata in duo appendicula ventralia ‘/,-*}, semen æquantia. Area geogr. : in Mexico septentrionali; U. S. per Kansas ad Texas. Var. bicolor (Sp.) HBK. Nov. Gen. PI. V, tab. 507. Humilior. Folia conferta. Semina majora, appendicibus longioribus. Var. brachystachya v. n. Folia inferiora numerosissima, minima, conferta, interdum distincte verticillata ; racemi fructiferi densissimi. Flores caulesque erubescentes. Capsulæ inflatæ. Semi- nis appendicula ‘}, sem. vix æquantia. Exsec : G. G. Pringle, PI. Mex. 1885, State of Chihuahua, 299, Santa Eulalia Mountains. ra he hs DS f à MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 137 Var. leptostachya v. n. Racemi elongati, sub maturitatem graciles, apice, 3-4 mm. lati. Appendi- cula ‘}, sem. æquantia. Varietas facile distinguenda racemis filiformibus. Exsee : Berlandier, de Béjar à Austin, Mexico, 1828, n° 1768. Obs. In hac specie folia infima verticillata, sæpius non bene appareant vel cadunt, quo fit ut folia omnia alterna videntur, ob talem characterem etsi fugacem ad sectionem verticillataram planta juxta P. Boykini Nutt. quacum characteribus internis congruit collocanda. Var. mexicana : petala superiora lanceolata angustiora quam in spec. typic. Var. Schaffneri : humilis diffusa, caulibus angulosis. Folia fere omnia verticillata (5) superiora alterna, inferiora obovata vel obovato- lanceolata vel lanceolata, superiora lanceolato-linearia ‘/,., ‘/,,, ‘°},, ‘‘/, mm., acuta vel apice breviter apiculata, glabra. Flores rosei. Capsula elliptica, alis paulo brevior. Varietas aliis ob folia latiora et verticillata dissimilis, sed characteribus internis normalis. Alæ sunt longiores quam corolla, petala superiora lanceolata et sepala exteriora juventute apice subciliata. Schaffner, leg. in Mexico ex convalli San Luis Potosi, n° 477, anno 1879 (in Hb. Berol.). P. BOYKINI, Nutt. Radix perpendicularis; caules plures erecti, rigidi subangulate striati, simplices vel rarius parce ramosi; folia 5-verticiliata, lanceolata vel obovato-lanceolata, internodiis multo breviores; racemi longe pedunculati, spiciformes, elongati; sepala exteriora inæqualia; alæ orbiculares subunguiculatæ, nervis pluribus haud anastomosantibus notatæ, corollam æquantes; petala superiora rhomboidalia, obtusa; antheræ quam filamenta haud longiores ; stigma superius cristatum ; capsula obovato-elliptica, semina subeurvata, pilis appressis vestita; appendicula ‘/,semen subæquantia. Nutt. ! in Journ. Acad. Philad. 7, p. 86; Torr. et Gray, FI. p. 131 et 670. P. bicolor Vorr et Gray, F1. 4. 130 non HB.K. Tab. nostra. XX, fig. 15-—16. Curtiss : 605. TOME XXXI, 2° PART. 18 138 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Affinis P. albæ, habitu P. nemorali A.-W. Bennet atque P. distanti St Hilaire, haud dissimilis. Radix perpendicularis sinuata, parce et tenuiter ramosa, 4-6 cm. longa, brun- nea vel lutea; e caudice parum incrassato, oriuntur caules plures, erecti, tenues, simplices, vel rarius ramosi, 2-5 dem. longi, striati, glabri, herbacei. Folia ver- ticillata. Internodia basilaria brevia 5 mm.-1,5 cm. longa, foliis longiora, supe riora 3-5 cm. longa, foliis 3 plo longiora. Folia inferiora, verticillata, obovato- lanceolata 7-9 mm. long., 3-4 mm. lat., in medio caule longiora, lanceolata vel lanceolato-linearia 45-18 mm./3 mm., suprema alterna linearia, omnia breviter mucronata, glabra. Racemi terminales circa # em. longi, spiciformes, pedunculati (6-10 em.). Pedicelli flore multo breviores, nunquam deflexi penduli,sed prius erecti, deinde patulo-erecti. Bracteæ minimæ. Flores etiam in anthesi quam inter- nodia longiores, mediocres 2 ‘/,-3 mm. longi. Sepala exteriora lanceolata, dorso vitta viridi lata notata, margine membranaceo-scariosa, glabrescentia. Alæ magis quam duplo longiores, unguiculatæ, suborbiculares, margine haud ciliatæ, nervis pluribus non anastomosantibus notatæ, corollam longitudine æquantes, pallide roseæ; nervus intermedius simplex, duo laterales aut bifidi aut simplices, exte- riores extrinsecus ramosi, liberi. Petala superiora per */, cum tubo staminali con- nata, rhomboidalia, nervo basi simplice, media parte ramoso, ramis sæpe bifidis. Carina limbo unguiculum æquante; crista multifida, quam corolla triplo brevior. Antheræ ovoideæ, glabræ, filamentis liberis vix breviores. Ovarium ellipticum ; stylus ovario fere duplo longior ; stigma superius concavum , apice retusum cristam pedicellatam ferens, inferius ovatum, tuberculatum papillosum. Capsula elliptica vel elliptico-obovata, apice vix emarginata,compresse ovoidea. Semina oblonga, subfalcata, pilis sericeis adpressis sublongis vestita; appendicula caruneulæ linearia vittiformia, apice rotundata, papyracea semen longitudine ‘/, æquantia. P. VERTICILLATA, L. Caulis basi simplex filiformis, superne divaricate vel fastigiate ramosus; rami sæpe corymbosi, gracillimi vel elongati abbreviati; folia omnia lineari-acicularia, inferiora 5-4 verticillata quam internodia breviora; superiora alterna acicularia , racemi pedunculati, graciles, subdensiflori; sepala exteriora lanceolata, interme- > MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 139 dium ellipticum, margine glabra; alæ ellipticæ; petala superiora rhomboidalia ; capsula ovata basi haud attenuata ; carunculæ appendicula brevia ‘/, sem. vix attin- gentia. L. Spec. pt. DC. Prodr.I. 330 ; Torr. et Gray, FI. 1. 130 ; Hill, Veg. Syst. 22, Hibaof,:3: Tab. nostra. XX, fig. 17—18. Radix tenuis, simplex, lutea, perpendicularis, vel pauciramosa, brevis cca 3 cm. longa, annua. In caudice sæpe, planta florescente, cotyledones duæ animadversun- tur. Internodii basilares sunt longi, alii breviores. Caulis tenuis, subangulatus, stria- tus, glaber, cca 1 mm. crassus, dein corymbose ramosus, ramis aut tenuissimis elongatis sæpe 8-15 cm. longis, iterum ramosis vel brevior et crassior. Altitudo totius plantæ variabilis 10-40 em. Folia inferiora 4-5 verticillata 10-20 mm. longa, 1-1,5 mm. lata, linearia, superiora sæpe latiora, vel suprema filiformia, alterna, pellucide punctata. Racemi numerosi, vel plures, terminales pedunculati. Pedun- culi sæpe 1-5 cm. longi, tenuissimi, erecti. Racemi cylindrici, graciles, subdensiflori, 1-3 cm. longi, 4-5 mm. lati. Flores minimi 1,5 mm. longi, albicantes, breviter pedicellati. Bracteæ caducæ, minimæ in racemo juvenili comam haud formantes. Sepala exteriora subæqualia, glabra, ovata. Alæ ellipticæ apice rotundatæ, nec unguiculatæ sed sessiles, paulo longiores quam latæ, nervis 3 haud anastomosanti- bus notata. Nervus medius simplex, laterales extrinsecus ramos nonnullos breves edentes. Corolla in alis occulta. Carinæ crista incise-lobata. Petala superiora rhom- boidalia, nec elliptico-obovata, carina breviora, per ‘/, cum tubo staminali con- nata. Antheræ glabræ staminali subsessiles in tubo. Ovarium suborbiculare. Stylus ovario duplo brevior. Stigma superius appendiculum cristatum ferens. Capsula ovato-elliptica, subtriangularis alas subæquans. Semina ovato-oblonga, nigra, pilis tenuibus adpressis velutina. Appendicula duo membranacea ovata dimidium semen vix attingentia. Habitat in America septentrionali, Pensylvania, Missouri, Rhode-Island, Virginia, Nov. Angl. Var. ambiqua. Caulis simplicior, vel fastigiate ramosus, sæpe longior, foliis minus verticillatis, racemis longius pedunculatis, minus densifloris, sæpe magis elongatis. P. ambigua Nutt. gen. 2, 89, DC. Prodr. 1, 329; Torr. Comp. 261. Hab. : Tenessee, in radice montium Chilhone in sylvis apertis et ad vias (Gurtiss. N. am pl. 503.) 140 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. aparinoides. Caulis brevis, crassior, angulatus, divaricate et sæpe subdichotome ramosus, racemis numerosis, Capsulis ellipticis. P. aparimnoides Hook et Arnott. Habitat in Texas : Drummond, 25-26. P. PRÆTER VISA, n. sp. Caules plures, graciles, virgati, striati supra basin subnudi; superne ramosi ; rami erecti, graciles, subnudi; folia inferiora anguste lanceolata, irregulariter 5-4 verticillata quam internodia haud multo breviora sed sæpe subæquantia vel superantia, Supra sextimam partem caulis alterna atque acicularia, sparsa; racemi graciles, elongati, pedunculati; sepalum superius late ovatum; alæ elliptico-orbi- culares; petala superiora elliptica, rotundata haud rhomboidalia; capsula elliptica, basi attenuata ; semina oblonga, sericeo-hirsuta ; appendicula dimidium semen attin- gentia vel superantia. Tab. nostra. XX, fig. 19—20. Curtiss, 503, sub nom. P. ambigua Nutt. Ab ea, floribus majoribus (‘/,), petalis superioribus elliptico-rotundatis, haud rhomboiïdalibus, minoribus, capsula haud triangulari atque seminum appendiculis multo longioribus. P. LEPTOSTACHYS, Shuttlew. Caulis filiformis, pauciramosus vel simplex ; folia inferiora lanceolata, brevia ; superiora lineari-acicularia quam internodia sæpe 6 X breviora, erecta; racemi graciles densiflori longe pedunculati; flores parvi subsessiles ; alæ ellipticæ obtusæ, trinerviæ; petala superiora rhomboidalia quam carina longiora; fructus ellipticus alis sublongior atque latior ; semina glabra, biappendiculata, tuberculata. Shuttleworth in Gray, Pt. Wright, 4, 41, Chapm. f.84, A.-W. Bennet in Journ. of bot. 1879, p. 202. Tabul. nostra. XX, fig. 21. Ab omnibus hujus sectionis, caulibus, foliis quam internodia multo brevioribus sat distincta. on MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 141 Radix filiformis, tenuissima, 2-3 cm. longa, annua. Caulis unicus erectus, tenuis, inferne teres, superne subangulatus, simplex vel superne pauciramosus, 20-30 cm. longus. Rami tenuissimi, striati. Folia linearia, acuta, mucronata, £-5 verticillata, glabra, 8-15 mm. longa, 0,5-1,5 mm. lata, quam internodia magis quam 5 X breviora. Verticillus primus aliis dissimilis, e foliis obovato-lan- ceolatis, acutis, minimis formatus. Folia ramorum verticillata, suprema interdum alterna, vel geminata. Terminatio caulis tenuissima, filiformis. Racemi termi- nales, densiflori, tenues, ad 5 em. longi (floribus dilapsis inclusis) vero autem 0,5-1,5 cm. longi caducitatis causa florum basilarium. Diam. racemi 2 mm. Bracteæ lineares acutæ, alabastra juvenilia superantes, caducæ vel etiam subpersistentes. Flores minimi, { mm. longi, rosei. Sepala exteriora lanceolata, subæqualia, supe- rius paulo latius, glabra, vitta media notata. Alæ multo majores obovatæ, subun- guiculatæ, obtusæ, trinerviæ, nervis inter se haud anastomosantibus, quam corolla paulo longiores. Petala superiora carinam superantia per */, cum tubo staminali connata, inæquilateraliter lanceolata, vel magis rhomboidalia, subobtusa, nervo unico, pauciramoso, notata. Crista paucilobata. Tubus staminalis superne in fila- lamenta libera antheris breviora divisus. Antheræ oblongæ, glabræ. Ovarium ellip- ticum. Stylus brevis, ovario vix longior, filiformis. Stigmata inæqualia, inferius mious papillosum, superius cucullatum in appendiculum cristam ferens prolonga- tum. Capsula irregulariter elliptica, glabra, alis paulo brevior sed latior, globosa. Habitat : in Florida, in locis incultis, pinetis (Curtiss), 516, prope Jacksonville. Floret Jun. P. CONFERTA, A.-W. Bennet. Herba, foliis verticillatis; racemo longe pedunculato, floribus minutis confertis. Carina brevis. Petala superiora quam carina paulo longiora, lanceolata, subobtusa. Capsula ovato-lanceolata, alis subbrevior. Bennet in Hemsley, Diagn. pt. nov. p. I, p. 2, Hemsley, Centr. Am. p. 59. Tab. nostra. XX, fig. 22. Caulis ascendens, 5-20 cm., tenuis, simplex, striatus, vel corymbose ramosus. Folia verticillata, ima obovata vel obcuneata, superiora linearia, marginibus incras- satis. Racemi terminales ad 1 cm. longi, longe pedunculati, cylindrici vel conici. Flores confertissimi, minuti, subsessiles. Bracteæ pedicello breviores, deciduæ. 142 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Sepala exteriora longitudine subæqualia, obtusa, superius latum triangulare. Alæ ellipticæ, obtusæ carinam æquantes, trinerviæ, nervo medio simplice, duobus lateralibus simplicibus vel apice bifidis, sæpe uno latere nervis duobus. Carina haud elongata nec tubulosa; crista e lobis obtusis cca 6 formata. Petala superiora quam Carina paulo longiora, lanceolata, subobtusa vel retusa. Antheræ subsessiles glabræ. Ovarium ovatum, glabrum. Stylus erectus. Stigmata ut in aliis. Capsula dilatate stipitata, ovato-lanceolata, alis brevior, glabra, attenuata nec emarginata. Semina elliptica pilis adpressis vestita. Appendicula duo ligularia obtusa, alba, membranacea, semine ‘/, breviora. Habitat in Mexico meridionali, Orizabæ (F. Mueller, 302), Hb. Mart. sec. Benn. A.-W. Bennet, |. c. hanc speciem affinem P. adenophyllæ esse dicit, quod non est. P. AREGUENSIS, A.-W. Bennet. Caules rigidi, erecti, subalati; internodia elongata ; rami erecti; folia verticillata (5), lanceolato-linearia, .quam internodia duplo vel triplo breviora; bracteæ deci- duie ; racemi laxiflori ; carina pulchre cristata submajor:; capsula alis dimidio bre- vior, suborbicularis. Journ. of Bot. 1879, p. 201 ; Chod. in Micheli, Contrib. ad F1. Parag. HI, p. 144. Tab. nostra. in Micheli !. c. tab. XXXII (sub. nom P. leucantha.) Weddel, 3161 (Hb. Mus. Paris.); Balansa, 2184 & et B. Radix crassa, cylindrica, striata, haud articulata. E caudice oriuntur caules plu- res, crassi, à basi dichotomi, striati, subalati, rigidi, basi tantum adscendentes, deinde erecti 15-40 cm. longi. Internodia 1-4 em. longa, nodosa. Rami erecti, validi. Folia 5-verticillata, lanceolata vel lanceolato-linearia, mucronata, superiora alterna, quam internodia duplo vel triplo breviora, 45-25 mm. longa, 1-4 mm: lata. Racemi longe pedunculati, subdensiflori, elongati 1 ‘/,-6 cm. longi, 6-7 mm. lati. Bracteæ minutæ deciduæ. Sepala exteriora inæqualia, superius duplo majus. Alæ ellipticæ, obtusæ, basi in unguem attenuatæ, roseæ, trinerviæ, nervo medio simplice, incrassato, lateralibus extrinsecus ramosis, corollam fimbriatam æquantes. Carina cristata. Crista speciosa, filamentis sublatis, simplicibus formata. Petala superiora, irregulariter elliptica, obtusa, quam carina breviora. Antheræ quam fila- menta libera longiores. Stigmata hippocampiformia valde cristata. Capsula ellip- Ar rh 2 ME nd MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 143 tica, subrotunda, subemarginata, quam alæ dimidio brevior. Semina pilis sericeis, brevibus adpressis, grisea; appendicula lata, alba, */, seminis æquantia. Obs. Species ab omnibus hujus subsectionis caule erecto, rigido, forma stigmatum atque aliis valde distincta. Habitat in planitie Paraguensi : Areguæ, leg. Balansa, n° 2187, Weddel, n° 31464, v. s. Hb. Mus. Paris. P. NEMORALIS, Bennet. Caulis erectus, ramosus, teres, subdichotomus, glabrescens, puberulus; folia ovato-lanceolata sublata, submagna, fere omnia verticillata. Racemi sublaxiflori ; sepala exteriora glabra, intermedium late et obtuse ellipticum; alæ late ellipticæ subspathulatæ ; petala superiora valde inæquilateralia, apice oblique rotundata, haud rhomboidalia ; crista valde laciniate incisa ; antheræ subsessiles; capsula ellip- tica alas subæquans. Journ. of Bot. 1879, p. 472. Tab. nostra. XX, fig. 23—24. À P. areguensi cui valde est affinis, alis latioribas, capsula haud alis duplo bre- vior sat distincta. Caulis subteres, dichotomus vel ramosus, subtenuis, vix puberulus, ramis strictis, ad 30-40 cm. longus, herbaceus. Folia verticillata, distantia ovato-lan- ceolata, acuta ut in P. Vogtii sed brevius pedicellata. Racemi terminales spici- formes, elongati, sublaxiflori cca 5 cm. longi subsessiles, bracteæ caducæ. Flores pulchre rosei. Sepala exteriora glabra (an semper ?), longitudine æqualia, superius multo latius, ellipticum, trinervatum, obtusum, inferiora duo oblonga, nec ovato- lanceolata. Alæ breviter unguiculatæ, ellipticæ, oblongæ, apice rotundatæ, 4 mm. longæ, roseæ, glabræ, nervo medio simplici, lateralibus extrinsecus simpliciter ramosis, quam corolla paulo longiores. Petala superiora late cultriformia, 1. e. duplo longiora quam lata, uno margine perpendiculari, subito sed breviter in unguiculum desinens, margine alio ab apice ulterioris versus unguem falcata, nec rhomboidalia nec ligularia per ‘/, cum tubo staminali connata. Carinæ crista multi- fida. Antheræ obovatæ, glabræ, subsessiles. Ovarium ellipticum glabram. Stylus eo brevior, subcurvatus. Stigma superius vaginiforme, in appendiculum erectum, 144 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. cristatum prolongatum. Capsula elliptico-quadrangularis, vix emarginata, glabra, alis paulo brevior. Semina ut in P. Vogtii. Species distinctissima a el. A.-W. Bennet cum P. paraguensi A.-W. Bennet com- parata (v. L. c.), meo sensu magis est P. areguensi A.-W. Bennet similis, characte- ribus florum, exterioribus ac interioribus. Habitat in andibus Boliviæ, in nemoribus prope Amarea Cerro de Uacani, Maj.- Jun. — G. Mandon, Pt. And. Bol. 839. P. VOGTIT. _Caulis lignosus, altus, angulosus, validus, striatus, superne subalatus, ramosus; rami sæpe dichotomi elongati validi; folia ovato-lanceolata submagna, longe acumi- nata, petiolata, 5-verticillata; racemi terminales longe pedunculati, subdensiflori, graciles. Flores submagni; sepala exteriora margine ciliata, triangularia, ovata, sessilia. Alæ fere orbiculares; petala superiora rhomboiïdalia (late) ; antheræ fila- mentis subbreviores. Turckheim, 136 : Guatemala (Hb. Boiss.); Linden : Chiapas-Mexico, 173. Planta formosissima, a P. nemorali, sepalis ciliatis, alis fere orbicularibus nec ellipticis, petalis rhomboiïdalibus apice acutis, haud rotundatis, filamentis anthe- rarum longioribus, caulibus angulosis, evidenter diversa. Tab. nostra. XX, fig. 25—26. Radix ignota. Caulis durus, ramosus, teres vel subquinatim angulatus, fistulosus, ramis sæpe bifidis, Subangulatis, magis quam #0 cm. altus, cca 2 mm. crassus, glaber, viridis, subtorquatus. Folia fere omnia verticillata (5), ‘”/},,, **/,, *},, mm., superiora minora et angustiora, ovato-lanceolata, longe acuminata, apice subulata, vel lanceolata, vel lanceolato-linearia, submucronata, chartacea, facie superiore intense viridia, subtus multo pallidiora quam internodia sæpe duplo breviora, uni- nervia, nervo medio inconspicue ramoso. Racemi longe pedunculati, pedunculo 5 cm. longo, 3-5 striato, subdensiflori, spiciformes, longe attenuati, 3-6 cm. longi, 5-7 mm. lati. Flores brevissime pedunculati, rosei, cca 3-4 mm. longi, 3 mm. lati. Bracteæ ovato-lanceolatæ subulatæ, deciduæ. Sepala exteriora longi- tudine subæqualia, margine ciliata, duobus inferioribus ovato-acutis, nervo medio crasso viridi, superiore late triangulari. Alæ roseæ sepalis exterioribus duplo lon- sol“ Cd MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 145 giores, breviter unguiculatæ, suborbiculares, vel orbiculares, nervo medio apice sæpe breviter bifido, lateralibus extrinsecus simpliciter ramosis, nullo anastomo- sante, glabræ, quam corolla paulo longiores vel æquilongæ. Petala lateralia cari- nam cristatam longitudine æquantia, late sed acute rhomboidalia, nervo medio parte ramoso. Carinæ crista lobis ad 8-10 formata, quorum duo carinæ adfixi, triangulares, membranacei, alii (8) linearibus. Antheræ glabræ, oblongæ, acutæ, filamentis glabris æquilongæ vel subbreviores. Ovarium suborbiculare. Stylus ovario brevior, crassus. Stigma superius cucullate-vaginatum, in appendiculum breve apice cristatum prolongatum, inferius apice rotundatum. Capsulæ erectæ nec pendulæ, alas persistentes æquantes, glabræ paulo longiores quam latæ, sube- marginatæ, virides. Semina oblonga, subfalcata, pilis sparsis adpressis leviter pilosa, brunneo-nigra. Appendicula ligularia, lata, alba, */, semen æquantia apice haud acuta, linearia. Habitat in Provincia Chiapas Mexicana, meridionali et terris Guatemalensibus adjacentibus ubi legerunt, Turkheim et Linden. (P. nemoralis A.-W. Bennet, e. p.) P. RUIZIANA, n. sp. Caules numerosi, basi lignosi, elongati valde foliosi, angulati; folia regulariter verticillata (5-4), quam internodia brevia longiora vel ea æquantia, lanceolata vel lanceolato-linearia, acuta, mucronata, petiolata, coriacea glabra, margine revoluta, usque ad racemum verticillata; racemi sessiles vel pedunculati, elongati, sublaxi- flori, graciles; sepala exteriora glabra. Alæ basi unguiculatæ, limbo elliptico, 5-3 nervis; nervi ramosi (dichotom.); petala superiora inæquilateralia ligularia, apice rotundata; crista multifida; filamenta staminum antheras multo superantia ; capsula elliptica, emarginata alis subbrevior; semina oblonga, rufescentia pilis adpressis sericea; appendicula ‘/, semen attingentia. Tab. nostra. XX, fig. 27. Pavon : P. verticillata del Perou (Hb. Boiss.). Ab omnibus hujus sectionis, foliis numerosis appropinquatis brevibus, à P. nemorali foliis, petalis angustioribus, forma capsulæ, etc., valde distincta. Sepala coriacea, longitudine subæqualia, superius duplo latius, ellipticum 3 ner- vatum, inferiora lanceolato-oblonga, subacuta glabra. Alæ distincte et cuneate TOME XXXI, 2° PART. 19 146 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. unguiculatæ, limbo elliptico, obtuso, nervis liberis, intermedio pauciramoso, late- ralibus ramosis, ramulis bifidis, nullo anastomosante, quam corolla paulo longio- res. Petala superiora oblonga, leviter inæquilateralia, angusta, caltriformia, cari- nam subæquantia, 3 X longiora quam lata per ‘}, cum tubo staminali connata. Carinæ erista multifida, speciosa magis quam carinæ dimidium longitudine æquans: Antheræ ovoideæ, glabræ quam filamenta libera glabra 2-3 X breviores. Ovarium suborbiculare, glabrum; stylus longior latescens. Stigma superius cristatum. Cap- sula elliptica paulo longior quam lata, emarginata, quam alæ vix brevior. Semina oblongo-subfalcata, pilis adpressis rufa, sericea. Appendicula linearia obtusa semine duplo breviora, alba. Habitat in Peruvia (Pavon). P. Peruviana, Bennet. Polyg. am. n° 25. Caulis ascendens, teres, pedalis vel major, infra simplex, tune ramosus, glaber ; rami subpubescentes. Folia lineari-lanceolata, glabra, utrinque attenuata, acuta, 1 poil. longa, 2 ‘}, lin. lata, nervo medio prominente, infima 4-verticillata, supe- riora alterna. Racemi terminales, 4 ‘/,-2 poll. longi; bracteæ deciduæ. Flores circa 4 ‘/, lin. longi, pedicellis brevibus pubescentibus sufffulti. Sepala exteriora lineari lanceolata, subpubescentia, ciliata, duo inferiora approximata ; alæ anguste ellipticæ, sepala exteriora duplo excedentes. Carina eximie cristata. Capsula subor- bicularis, emarginata alas æquans. Semina nigra, curvata, pilosa; arillodium duabus appendicibus latis, carnosis, semen æquantibus præditum. Hab. in Peru. Tatamora, inter muscos, Lechler, 2629. (Deser. sec. A.-W. Bennet). P. DISTANS, St Hil. Caulis unicus vel caules plures, herbacei, erecti, subsimplices; folia distantia, verticillata obovata vel lanceolata, suprema lanceolato-linearia ; racemi floribus brevissime pedicellatis, spiciformes, elongati, tenues, sublaxiflori, plus minusve pedunculati. Flores subsessiles vel etiam sessiles; alæ obovato-orbiculares, nervis liberis, subsimplicibus vel extrinsecus ramosis, corolla paulo breviores; petala lan- ceolata, obtusa; carina conspicue fimbriata. St Hil. FI. Brasil. merid. IT, 24, t. 84 (bona). P. Sherardioides Pohl. Mss. in Hb. Cæs. Vind. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 147 Tab. nostra. XX, fig. 28—29. Radix subcrassa, ramosa, fusca. Caules cea 20 cm. longi, erecti, glabri, striati, herbacei, vel subalati 1-1,5 mm. erassi, sæpissime simplices. Folia inferiora obo- vata, 4-5 verticillata, ‘"/, mm. vel minora, sessilia, superiora lanceolata *°/,, ‘*/,, "/,, ‘*/, mm., acuminata, herbaceo-tenuia, glabra, suprema alterna. Internodia 3-5 cm. longa. Racemi terminales, cca 5 cm. longi vel breviores, 4-5 mm. lati, haud comosi, maxima parte laxiflori, rachi cca 4 mm. crassa. Flores cca 2 mm. longi, sessiles vel pedicello crasso brevissimo muniti. Bracteæ lineares, pedicello triplo longiores sed quam flores magis quam duplo breviores, bracteolis minutissi- mis multoties majores. Sepala exteriora inæqualia, duo antica ovato-lanceolata, glabra, superius fere duplo majus, concavam. Alæ quam corolla paulo breviores, ate obovato-suborbiculares, nervis tribus liberis, exterioribus extrinsecus paucira- mosis. Petala superiora quam Carina cristata paulo breviora vel eam æquantia lan- ceolata, obtusa vel subretusa, fere triplo longiora quam lata. Crista multifida spe- ciosa. Antheræ filamenta libera longitudine æquantes vel superantes, glabræ. Ovarium obcordatum, glabrum. Stylus adscendens ovario haud longior. Stigma superius in appendiculum apice cristatum prolongatum, vaginiforme oblique des- cendens margine sinuato, inferius ohtusum. Fructus orbicularis, sessilis, eglandu- losus, alas persistentes æquans, glaber alis marginalibus carens. Semina (teste A.-W. Bennet) oblonga, curvata, pilis longis sericeis vestita, strophiolata; carun- cula haud galeata, in duas appendices oblongas ad seminis dorsum adpressas eoque dimidio breviores descendens. Habitat in campis ad Contendas, prov. Minas Geræs Brasiliæ (Hb. Monac. Mart. v. s.), in pascuis desertorum ad Rio S. Marcos et Rio Macacen (sec Bennet), Pohl, n° 747 et 1045, Mart. V.s. in Hb. Mus. Paris. St Hil. n° 20, prov. Min. Geræs. P. LEPTOLOPHA, Chod. Caules erecti, breves, simplices, subalati; folia inferiora obovata, acuminata, mucronata, verticillata, superiora lanceolato-cuspidata, alterna; racemi cylin- drici densissimi; sepala exteriora lanceolata ; alæ obovato-lanceolatæ, subacutæ, 148 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. nervis plq. 5 haud ramosis vel basi dichotomis; crista laciniis linearibus longissimis formata (6); petala rhomboidalia acuta; antheræ filamentis breviores. P. adenophylla A.-W. Bennet in Mart. FI. Brasil, 29, non St Hil. FI. Bras. mer. Il, 20. Tab. nostra. XX, fig. 30—32. Radix perpendicularis, crassa, brunnea, subsimplex vel divaricatim ramosa versus Caudicem incrassata. Caules plures erecti vel basi tantum adscendentes, simplices, angulati, foliis decurrentibus leviter alati, superne sulcato-striati, glabri, 1-1,5 mm. crassi, vel etiam tenuiores, 10-30 cm. alti. Folia fere omnia verticillata (5) sæpe internodiis duplo vel fere breviora vel etiam ea æquantia, in alas cau- linares decurrentia, obovata vel obovato-lanceolata vel lanceolata vel etiam lan- ceolato-linearia, pellucide-punctata, acuta et apice subulata, nervo medio unico subtus prominente, 10-20 mm. longa, 3-10 mm. lata. Racemi densiflori, cylin- drici versus apicem extenuati 2-5 cm. longi, 6-8 mm. lati, pedunculati (1-2 cm.) apice vix comosi. Bracteæ intermediæ persistentes, subulatæ, pedicellis multo longiores et in anthesi usque ad apicem sepalorum productæ, quam laterales magis quam duplo longiores. Flores brevissime pedicellati, juveniles subsessiles, rosei, Cca 3,5 mm. longi. Sepala exteriora lanceolata, margine membranacea, glabræ. Alæ ovatæ vel ovato-lanceolatæ corollam æquantes, glabræ haud apicu- latæ sed subacutæ, nervis parallelis haud anastomosantibus. Carinæ crista e fila- ments linearibus % vel magis et duobus triangularibus duplo brevioribus formata, corollæ dimidium æquans, speciosa. Petala superiora irregulariter lan- ceolata, quam carina cristata vel paulo breviora vel eam subæquantia. Ovarium ellipticum. Stylus ovario brevior. Stigmata cristata. Antheræ oblongæ, filamentis liberis paulo longiores glabræ. Capsula ovata vel ovato-elliptica, glabra, apice subemarginata, vel emarginata. Seraina cylindrica leviter curvata caruncula alba obtusa terminata, pilis adpressis sericeo-grisea. Carunculæ appendicula ventralia descendentia, linearia, semen longitudine æquantia vel superantia. Formæ sequentes hujus speciei in Brasilia occurrunt. a. Stricta : caulibus erectis, strictis, angulatis, foliis lanceolato-obovatis vel lan- ceolatis. 8. flexuosa : caulibus tenuioribus, flexuosis, foliis obovatis. Habitat in Brasilia : Sello, 1354, 2172, 1354 (Hb. Monac.), — var. flexuosa Sello, 2902, v. s. in Hb. Berol., Burchell. cat. 6405. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 149 P. PUNCTATA, A.-W. Bennet. Caules numerosi breves ; folia verticillata, glanduloso-punctata, lanceolato-obo- vata vel superiora lanceolato-linearia; racemi capitati, subglobosi; alæ ellipticæ, obtusæ; petala superiora rhomboidalia; fructus pendulus, ellipticus apice emargi- natus ; semina pilis sublongis vestita; appendicula carunculæ semine ‘}, breviora. Journ. of Bot. 1879, p. 172; Chod. in Michel. Contrib. ad FI. Parag. III. Tab. nostra. Contr. FI. Parag. IT, XXXIIT. A P. leptolopha, internodiis longioribus, foliis angustioribus haud apiculatis, crista breviore, fructibus pendulis valde distincta. Radix crassa, carnosa, ramosa. Caules numerosi, basï tantum ramosi vel subsim- plices, angulosi, subglabri, firmi, erecti, 1-2,5 dem. longi. Folia inferiora 4-5 ver- ticillata, obovato-oblonga, apiculata; superiora lanceolato-linearia, acuta, mucro- nata, verticillata vel alterna, omnia pellucido-punctata. Racemi capitati, compacti, demum cylindrici, breves, 1-3 cm. longi. Bracteæ inæquales; bractea bracteolis triplo vel 4plo longior, lanceolata, subulata, ciliolata, pedicellum æquans vel superans, usque ad anthesin persistens. Flores pedicellati ; pedicelli graciles, flori- bus subbreviores, demum penduli. Sepala exteriora inæqualia, ovata, obtusa, superius paulo majus, glabra. Alæ membranaceæ, ellipticæ vel obovatæ, corollam paulo superantes ; nervi vix vel non anastomosantes. Carina cristata, crista e fila- mentis numerosis, linearibus formata. Petala superiora quam carina cristata fere dimidio breviora, rhomboidalia, lata. Antheræ filamentis liberis longiores. Stigmata cristata ut in P. molluginifolia. Capsula elliptica, emarginata, alis paulo brevior sed æquilata. Semina subcurvata, pilis sublongis, sericeo-hirsuta, utrinque attenuata ; appendicula linguiformia */, semen æquantia. Habitat in collibus incultis Paraguayæ, in Villa-Rica leg. Balansa, n° 2192. Species habitu P. leptolophæ proxima, sed alis haud ovatis, sepalis latioribus, petalis minus elongatis, crista dissimili valde distincta. 150 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. SAGINOIDES, Griseb. Humillima ; caules tenuissimi subangulosi; folia minima lineari-acicularia 5-ver- ticillata, verticillis internodio duplo brevioribus, superiora alterna; racemi subea- pitati dein magis elongati; bracteæ ovatæ subacutæ, persistentes. Flores minimi subsessiles ; sepala exteriora subæqualia ; alæ ligulares obtuso-retusæ vel oblonge et anguste obovatæ, nervis parallelis in medio alarum fasciculatis, quam corolla paulo longiores. Carina cristata. Antheræ subsessiles. Capsula ovata. Semina conica pilis densis vestita basi umbonata, appendicula duo sub apice pendentia et semine cea. 3plo breviora. Griseb. Catalog. pt. Cub. p. 13. Tab. nostra. XX, fig. 33—35. Caules glabri, tenuissimi, ad 6 em. longi, simplices vel ramosi. Folia inferiora verticillata 3-4 mm. longa, 0,3 mm. lata, acuminata, linearia, superiora alterna. Racemi cea 3 mm. longi et lati. Flores vix 2 mm. longi, albicantes. Bracteæ pedi- cellos æquantes, persistentes. Pedicelli brevissimi. Sepala exteriora dorso viridia, margine membranacea, subæqualia. Alæ duplo longiores oblonge obovatæ vel subli- gulares obtusæ, dorso vitta viridi media notata, corollam paulo superantes. Nervi plures tenues simplices paralleli. Carinæ crista fimbriata. Petala superiora per fere dimidium cum tubo staminali connata, lanceolata nervo unico bifido notata, cari- nam cristatam æquantia. Antheræ sæpe 6 in tubo staminali subsessiles. Ovarium suborbiculare glabrum. Stylus perbrevis adscendens ovario vix longior. Stigmata adscendentia cristata. Capsula ovata, obtusa, subtriangularis, glabra, alis membra- naceis carens. Semina ut supra indicata, apice leviter rostrata ; appendicula linearia angusla. Habitat in Cuba : Wright, n° 1911. In hac specie parva et elegantissima antheræ duæ superiores i. e. quæ petalis superioribus oppositæ essent, abortivæ sunt. Foliis verticillatis ad sectionem Verti- cillatarum pertinuerit nisi forma seminum ab illis discederit. Los do MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 151 P. SQUAMIFOLIA, Griseb. Caules rigidi simplices vel pauciramosi, ramis erectis ; folia basi tantum numerosa et conferta, linearia, superne et in caule medio squamoidea ; racemi terminales spiciformes vel pyramidales, densiflori. Flores parvi; sepala exteriora inæqualia, duo anteriora inæquilateralia, superius latissime ovatum; alæ elliptico-lanceolatæ, nervis subparallelis simplicibus vel bifidis liberis, quam carina longiores. Petala superiora inæquilateralia subovata. Semina oblonga pilosa; appendiculis semen subæquantibus. Griseb. Catalog. pt. Cubens. p. 12. Tab. nostra. XX, fig. 36-—37. Caulis 20-50 cm. altus, basi durus, et subangulosus, ad 1 mm. latus, tenuis sed haud filiformis, virgatus. Folia inferiora 4-verticillata, numerosa, */, mm., coriacea, pellucido-punctata lanceolato-linearia, marginibus subrevolutis, supra basin alterna et minora, longe attenuata et subsquamoidea, itaque caulis pars superior apparet denudatus. Racemi densiflori, haud comosi 3-20 mm. longi, cca 5 mm. lati. Flores 2-2,5 mm. longi, florescentes, subsessiles. Bracteæ inæquales, intermedia ovata, longe cuspidata pedicellum superans, bracteolis duplo longior. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo anteriora inæquilateralia, ovata, leviter apiculata sed haud acuta, maculis croceis pulchre punctata, superius ‘/, latius æquilaterale, trian- gulare subobtuse apiculatum. Alæ elliptico-lanceolatæ vel subovatæ, corollam paulo excedentes ‘/, longiores quam latæ, apice attenuatæ sed non acutæ, nervis sub- simplicibus vel dichotomis liberis subparallelis. Carinæ crista 8 incisa, lobis 2 inter- nis linearibus acutis, 6 exterioribus magis membranaceis etiam acutis. Petala superiora inæquilateralia ovato-lanceolata, obtusa quam carina ceristata breviora. Antheræ subsessiles. Ovarium orbiculare, glabrum ; stylus perbrevis. Stigma superius adscendens vaginatum superne in appendiculum apice plumosum prolonga- tum, inferius clavatum haud longum subhorizontale. Capsula alis brevior elliptico- orbicularis, glabra. Semina oblonga, dorso curvata pilis adpressis vestita. Appen- dicula duo descendentia linearia, obtusa, semine paulo breviora. Habitat in insula Cuba : Wright, n° 1909. 152 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Species habitu P. hygrophilæ similis, sed characteribus internis, et foliis verti- cillatis magis huic subsectioni appropinquanda. P. PEARCII, Bennet. A.-W. Bennet, J. of Bot. 1879, p. 201. Cauies adscendens, 30-45 cm., glaber, angulosus. Folia quaterna vel quina in verticillis distantibus posita, ‘/, poll. longa, 1 ‘/,-2 lin. lata, crassa, rugosa, lan- ceolata, marginibus revolutis, superne sparsa. Racemi 1-2 poll. longi longe pedun- culati. Flores ‘/, lin. longi, rosei, pedicellis brevibus, gracilibus; bracteæ lanceo- latæ, acuminaiæ, deciduæ. Sepala exteriora ovata, subæqualia, alæ dimidio longiores, corollam excedentes. Carinæ crista in fimbriis longis, gracilibus divisa ; petala lateralia fere usque ad basin discreta, porrecta, carina sublongiora. Stylus curvatus, medius multo dilatatus vel etiam alatus. Capsula elliptica, emarginata. Semina pilis brunneis sericeis omnino obtecta; appendices membranaceæ, latæ, quam semen dimidio breviores. Habitat in Bolivia, 7-8000', Muna : Pearce (haud vidi). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 153 B. Timoutoideæ. Folia infima verticillata, superiora alterna; racemi densiflori, compacti, cylin- drici, etiam sub fructu densissimi; tubus corollæ brevis; stylus brevis; stigmata cristata obliqua ut in « Galioideis » alæ quam corolla multo majores, eam quasi involventes; crista carinæ 2-4 loba. Semina ellipsoidea parce pilosa. Species omnes habitu et forma racemi valde affines typum peculiarem osten: dunt et Americam calidiorem incolunt. Species forsan huic sectioni adscribenda. P. Spruceana. P. BRACTEATA, A.-W. Bennet. Radix fibrosa ; caulis basi simplex, superne ramosus, teres, glaber; rami erecti, iterum ramosi quasi corymbum formantes; folia angustissime linearia, numerosa, acuta; racemi densiflori, conici, deinde cylindrici; bracteæ persistentes; capsula obovata, minima, alis brevior ; semina glaberrima ; appendicula duo linearia semen longitudine subæquantia. Bennet in Mart. Fl. Brasil. loc. cit. p. 32. Caulis subteres, striatus, inferne simplex, sub inflorescentia ramosus, circa bipe- dalis. Folia caulinaria 8 lin. longa, 4 lin. lata, superiora vix minora, infima verticil- lata. Racemi 3 poll. longi, 6 lin. lati. Bracteæ inferiores majores, ovatæ, concavæ, 2 lin. longæ; superiores multo minores, lineares. Flores conferti, 2 ‘/, lin. longi, subsessiles. Alæ sepalis exterioribus 3-4plo longiores anguste ellipticæ, basi minute ciliatæ. Corolla alis brevior; carina crista parva instructa. Fructus obscure croceo- maculatus. Semina subglabra v. pilis perpaucis albis prædita. Habitat ad Rio Trahiras et in Serre de S. Feliz, prov. Goyaz : Pohl, n. 1933, 3345. (Deser. sec. cl. Bennet). TOME XXXI, 2° PART. 20 154 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. TIMOUTOU, Aub. Radix fibrosa; caulis erectus brevis, simplex vel ramosus, alatus: folia usque fere ad racemos # verticillata, inferiora late obovata, superiora obovato-oblonga, subpetiolata, ab ala caulinari emarginatione interrupta non in eam sensim desinen- tia, quam internodia paulo, interdum duplo breviora ; racemi juveniles compacti, pyramidales, breves, demum valde elongati, densiflori, cylindrici, apice tantum attenuati, parce comosi; sepala exteriora acuta ; alæ ovato-ellipticæ, acutæ, haud reduplicato-carinatæ quam corolla multo longiores ; petala superiora inæquilatera- lia, apice rotundata; crista laciniis 4 formata ; semina ovoideo-oblonga ; caruncula in duo appendicula semine breviora desinentia. Aubl. Guian. 2, t. 295; DC. Prodr. I, p. 328; A.-W. Bennet, L. €. : p. p. Tab. nostra. XXI, fig. 1—4. Richard; Leprieur : Guy. gall.: Spruce : in Brasiliæ prov. Para (in vicinibus Santarem) ; Schomburgk, 395 (forma nana) : Brit. Guiana Pirara. Ab omnibus hujus sectionis, foliis usque ad racemum verticillatis, latis, brevi- bus, caule alato, alis ellipticis, racemis prorsum cylindricis primo aspectu distincta. Radix fibrosa, tenuis, brevissima. Caulis unicus, erectus, simplex vel ramosus, 8-20 cm. longus, ramis simplicibus, foliis decurrentibus 4-alatus, alis in quoque internodio interruptis et sub foliis subito truncatis ita, ut petioli continuatio alarum caulis non appareant, in medio caule magis evolutis quam basi et superne. Folia fere omnia 4-verticillata, vel in ramis sub racemo, alterna et inferiora obovata, subpetiolata, 40 mm. longa, 7 mm. lata (*/,., ‘/,, *],) superiora obovato-oblonga, vel lanceolata, glabrescentia, submucronata, nervo medio tantum conspicuo, quam internodia duplo breviora, paulo breviora vel ea subæquantia. Racemi terminales, in Juventute conici breviter comosi cca 45 mm. longi, 8 mm. lati, dein elongati, apice breviter attenuati, apice tantum comosi, cylindrici, evoluti 1. e. tempore maturationis 6 cm. longi, 4! cm. lati, densiflori. Flores numerosissimi parvi. Sepala exteriora lanceolata, acuta, glabra. Alæ multo majores, late ovatæ, vel orbiculares, acutæ haud reduplicato-carinatæ, nervis tribus parce ramosis, liberis, quam corolla multo majores, eam quasi involventes. Corolla minima. Petala superiora carinam cristatam superantia, inæquilateralia, obtusissima, oblonga, margine uno subito contracta. Carinæ crista 4 fida, brevis, duo lacinii interiores quam exteriores duplo MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 155 longiores, subacuti. Ovarium suborbiculare, glabrum. Stylus curvatus, quam ova- rium vix longior. Stigma inferius papillosam rotundato-oblongum obtusum, supe- rius vaginiformes, membranaceum, apice in appendiculum breve cristatum prolon- gatum. Capsula suborbicularis, membranacea, in alis sepalisque persistentibus occulta. Semina 1,5 mm. longa, ovoidea, nigra, apice lutea et attenuata; appen- dicula duo oblonga, linguiformia, */, seminis longitudine æquantia membranacea, alba. Habitat in locis humidis Guyanæ et in Brasiliæ prov. Para. P. CUSPIDATA, DC. Radix simplex terminalis palaris, haud fibrosa; caules simplex vel a basi ramo- sus, Crassus, striatus, alatus; folia infima tantum verticillata (1-2 verticilli), supra ea omnia alterna, ovato-lanceolata, acuminato-mucronata (nec cuspidata) subpe- tiolata ; racemi juveniles longe comosi, demum cylindrici et elongati; sepala exteriora ovato-lanceolata, acutissima; alæ ovato-ellipticæ acutæ; petala superiora lanceolato- rhomboidalia angusta acuta; crista duobus appendiculis carnosis carinæ adnatis nec laciniatis formata; semina oblonga; caruncula in duo appendicula semine breviora descendens. Prodr. I, p. 328; A.-W. Bennet, I. c. sub P. comata Mart. ; P. Timoutou St Hil. non Aubl. Tab. nostra. XXI. fig. 5—6. A P. Timoutou Aubl., foliis haud obovatis, fere omnibus alternis, racemis magis comosis, petalis superioribus acutis nec rotundatis, crista haud laciniata valde differt; ad eam accedit alis acutis, sepalisque, racemis longis, cylindricis. Radix perpendicularis, fusiformis simplex vel ramosa, lutea, 1-1,5 mm. crassa, 5 cm. longa. Caulis unicus, simplex vel ramosus, distincte alatus, alis eis in P. Timoutou haud dissimilibus, sæpe superne corymbose ramosus, vel à basi ramosus, 20-35 cm. altus. Folia inferiora sæpe verticillata vel etiam omnia alterna, ovato-lanceolata, acuminata, leviter petiolata vel subsessilia, pellucide punctata, numerosa, 15-20 mm. longa, 5-8 mm. lata, vel in ramis minora. Racemi juven- tute, bracteis 3 mm. prominentibus, filiformibus, longe comosi, subconici, dein elongati, cylindrici apice tantum comosi, 4-7 cm. longi, 40 mm. lati, densiflori, compacti, pedunculati. Sepala exteriora ovato-lanceolata, cuspidata, inæqualia. 156 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Alæ multo-majores, late ellipticæ, apiculatæ, subreduplicatæ, corollam involventes. Petala superiora lanceolata, subobtusa per ‘}, cum tubo staminali connata. Carina inunguiculum sensim angustata, in dorso appendicula duo cum ea connata divergen- tia integra ferens. Filamenta libera staminum quam antheræ 3plo longiora. Ova- rium, stylus, stigmata ut in aliis. Semina oblonga, apice cornuta; appendicula duo membranacea, linguiformia nec spathulata, semine ‘/, breviora, 2,5 mm. longa, 1,8 mm. lata. Habitat in Brasilia : Claussen : Minas Geræs, n° 5; n. n. 187. Caxoeira do Campo; Mus. Bot. Holm. Hb. Brasil. leg. Widgren. Guillemin; 468 : Via St-Paul- Santas. Var. mucronala. Folia numerosissima oblonga, utrinque attenuata, longe et tenuissime cuspidato- mucronata, CCa *°/,, mm. 6 Habitat verisimiliter in Brasilia : in Hb. Deless. sub n° 3580. P. CRINITA, n. sp. Radix fibrosa; caulis subalatus, vel distincte alatus, corymbose ramosus; folia inferiora 4-5 verticillata, superiora alterna, obovata, vel obovato-lanceolata, vel lanceolata, apiculata, suprema lanceolato-linearia, herbacea ; racemi comosissimi pyramidales, densiflori; bracteæ subulatæ longæ; sepala exteriora basi elliptica, longissime subulata et quam reliquum florem longiora; alæ ellipticæ, brevissime apiculatæ, nervis liberis: corolla in alis occulta eisque ‘/, brevior; petala superiora inæquilateralia, carinam superantia, aliformia, antheræ subsessiles vel longius pedicellatæ; stigmata cristata ; capsula alis brevior elliptica; semina oblonga brevi- ter biappendiculata. Tab. nostra. XXI, fig. 7—8. Hb. Monacens, n° 404, 403. Caulis, 10-20 cm. altus, erectus; foliis decurrentibus subalatus vel alatus, superne striatus tantum, glaber, 1-1,5 mm. crassus, media parte ramosus, ramis erectis, simplicibus corymbosis, tenuioribus, floriferis. Folia inferiora verticillata, obovato- oblonga, */, mm. vel lanceolata */,-'"*], mm. basi in caulem non sensim decurrentia sed abala emarginatione acuta separata (ut in P. Timoutou Aubl.), superiora lan- ceolato-linearia ‘*],, */,,, ‘/, mm. apice filiformiter apiculata, erecta, numerosa, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 157 glabra. Racemi juveniles pyramidales, comosissimi, ca 8 mm. alti, basi 6 mm. lati, dein magis elongati cylindrico-conici, 20-6 mm., pedunculati, densiflori nun- quam sublaxiflori. Bractea intermedia filiformis, quam flores juveniles fere longior, glabra. Pedicelli brevissimi quam bractea multoties brevior. Flores subsessiles, cca 2,5 mm. longi. Sepala exteriora basi ovato-lanceolata, longissime subulata, acu- mine quan limbus 3-4 X longiore, corollam alasque superantia, glabra, uniner- via, duc antica longiora sed angustiora, integra. Alæ sessiles, late ellipticæ, haud concavæ, sepalis exterioribus 3-4 X latiores, paulo breviores, subobtusæ, brevis- sime apiculatæ, nervo medio simplici usque ad apicem pertinente, lateralibus duo- bus bifidis, liberis, minus longioribus. Corolla alis ‘/, brevior et in eis occulta. Petala superiora aliformia, basi tantum cum tubo staminali connata, subobtusa, duplo fere longiora, quam lata inæquilateralia, basi cuneata, nervo unico, basi tantum simplici, dein ramos cca 5-6, parallelos, simplices vel bifidos edens, quam carina paulo longiora. Carinæ crista 4-6 fida, duobus laciniis linearibus acutis, lateralibus latioribus, formata. Tubus staminalis superne in filamentis liberis divi- sus, quam antheræ longioribus vel brevioribus (i. e. varia longitudine). Ovarium orbiculare. Stylus adscendens brevis. Stigma superius retusum, appendiculum cylindricum apice cristatum ferens. Capsula elliptica vix emarginata, glabra, alis brevior. Semina oblonga, cylindrica, nigra, loculos expleentia, dorso subcurvato, breviter et adpresse hirsuta, apice acuta. Appendicula duo ligularia descendentia, alba, semine fere triplo breviora. Habitat in Mexico prope Crista ubi legit Karwinski. Species P. Timoutou valde affinis, sepalis subulatis, alis, petalis superioribus, seminibusque dissimilis et facile recognoscenda. P. TIMOUTOIDES, Chodat. Radix parva fibrosa; caulis simplex vel apice tantum ramosus, striatus, subala- tus; folia subsessilia, lanceolata vel linearia, mucronata, infima verticillata, supe- riora alterna; racemi terminales, sessiles, densiflori, cylindrici, abbreviati; sepala exteriora obtusa, elliptica; alæ in flore reduplicatæ, orbiculares, haud mucronatæ vel apiculatæ, concavæ; crista callosa bipartita; semina subrotunda. In Micheli, Contrib. F1. Parag. III, Polygalac. p. 412. 158 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. Timoutou Bennet (non Aubl.) in Polyg. am. nov. Journ. of Bot. 1879. Tab. nostra : in Micheli, Contr. FI. Parag. tab. 34, fig. I. Radix parva fibrosa. Caulis simplex vel apice tantum ramosus, striatus, subala- tus. Folia lanceolata, vel lanceolato-linearia, mucronata, infima interdum verticil- lata, sæpe angustiora, minute pellucide-punetata, superiora alterna et majora, 5 mm.-3 Cm. longa, 1-5 mm. lata. Racemi 1-4 cm. longi, 6-8 mm. lati, cylin- drici. apice subcomosi. Bracteæ lineari-lanceolatæ. Sepala exteriora inæqualia, elliptica, haud mucronulata. Alæ sepalis exterioribus plusquam duplo longiores, corollam ineludentes, orbiculares, haud apiculatæ, reduplicatæ, carinatæ. Carina minor, galeata, in summo dorso crista brevi, carnosa, bifida, ornata, in fructu persistens. Petala superiora, elliptica, obtusa quam carina sublongiora et usque ad medium eum tubo staminali connata, apice subserrulata. Antheræ quam filamenta libera breviores. Stylus gracilis, quam ovarium longior. Capsula membranacea, cordato-orbicularis quam alæ brevior, croceo-punctata. Semina brunnea, hispidula; caruncula in duo appendicula membranacea, alba prolongata. A P. hygrophila HBK., radice fibrosa nec perpendicularis racemis subsessilibus, forma alarum, seminumque differt. Habitat in Paraguaya : Balansa, n° 2177, in humidis prope Caaguazu. P. CARPHOIDES, n. sp. Caulis elongatus, subalatus, superne valde ramosus, ramis iterum ramosis, erectis. Folia fere omnia alterna lanceolato-linearia acuminata, sessilia, parva. Racemi quam pedunculus subalatus paulo breviores, parvi, tenues, vix comosi. Sepala ovata, obtusa; alæ ellipticæ, vel ovato-ellipticæ, obtusæ; petala superiora ovata obtusa nec elongata, nec rhomboïdalia; carinæ crista 4 dentata, dentibus triangularibus, simplicibus. Semina ovoidea, subrotunda, apice haud prolongata ; appendicula lateralia quam semen longiora haud spathulata sed linearia. Caulis ad 50 cm. longus, angulatus, subalatus, superne corymbose ramosus, ramis iterum ramosis rigidis foliosis, floriferis. Folia adpressa, sessilia, lanceolato-linea- ria ca 4 cm. longa, longe acuminata apice aculeiformia, 4-2 mm. lata, supe- riora multo minora, numerosa. Raceini cylindrici sensim apicem versus attenuati, vix comosi, breves 1-1 ‘/, cm. longi (floribus dilapsis exclusis), #4 mm. lati, sepa- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 159 lis, alisque persistentibus coriaceis duri, breviter pedunculati, densiflori. Bracteæ breves ovato-acutæ. Sepala exteriora inæqualia, superius late ovato-triangulare obtusum, inferiora ovata, obtusa, coriacea. Alæ sessiles, ovato-ellipticæ, obtusæ, paulo longiores quam latæ. Carina cum petalis superioribus in alis inelusa. Petala superiora leviter irregulariter ovata, obtusa, haud elongata ‘/, longiora quam lata. Crista lobis # formata; duo dorsales paulo longiores, omnes triangulares, acuti. Stamina, ovarium, stylus et stigmata ut in aliis. Semina nigra brevia, utrinque rotundata, pilis paucis adpressis vestita, haud in appendiculum cornutum prolon- gata. Appendicula alba, membranacea, ventralia, sublinearia quam semen paulo longiora. | Habitat in Brasiliæ prov. Min. Ger. Cordill. do Campo (s. v. in Hb. Deless.) Claussen. Var. sublahfolia. Foliis ovato-lanceolatis, longe apiculatis, 2-3 mm. latis, sessilibus, numerosis. Habitat in Brasil., prov. Min. Geræs : Mus. Bot. Holm. Hb. Brasil. Regnelli, n° HE, 457 (v.s. in Hb. Monac.). P. WEDDELLIANA, n. sp. Radix fusilormis, tenuis, brevis. Caulis simplex vel superne ramosus, elongatus ad 50 cm. Folia lanceolata haud pelluecide punctata. Racemi breves, densiflori, crassi, longe pedunculati. Alæ late ellipticæ, subretusæ. Petala superiora rhomboi- dalia, oblonga. Crista carinæ #4 loba, lobis dorsalibus bifidis, aliis, subsimplicibus, haud triangularibus brevibus ut in P. carphoide. Semina oblonga, apice cornuta. Appendicula longe spathulata, basi attenuata, apice rotundata, lateralia, quam semen ‘/, breviora nunquam longiora. P. hygrophila Chod. in Micheli Contrib. F1. Parag. IIT, non HBK. Tab. nostra. XXI, fig. 9. | Radix tenuis, fusiformis, simplex, vel pauciramosa, nec fibrosa, lutea, 2-3 cm. longa, 1-1,5 mm. crassa. Caulis simplex, vel ramosus, subalatus, striatus, erectus 20-50 cm. altus, interdum a basi. Sæpius supra partem mediam ramosus. Rami sæpe 40-15 cm. longi suberecti, alati vel conspicue striati. Folia inferiora verticil- lata, superiora i. e. fere omnia alterna, lanceolata, vel lanceolato-linearia, basi 160 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. sensim attenuata, interdum subpetiolata, patentia, glabra, nec appressa. Peduncu- lus racemi subalatus quam ille duplo vel triplo longior, 2-4 em. long. Racemi cylindrici, breves, subconici, 1-1,8 cm. longi vel breviores 6,5 mm. lati. Sepala obtusa inæqualia. Alæ elliptico-orbiculares, paulo longiores quam latæ, apice sub- retusæ, cum mucrone obtuso, brevissimo, carinam involventes. Petala superiora obtuse rhomboiïdalia subobtusa apice attenuata per ‘/, cum tubo staminali connata. Crista 4 fida, lobis duobus, dorsalibus, profunde emarginatis, et duobus minoribus obtusis. Semina oblonga apice cornuta, pilis brevibus breviter sericea; appendi- cula spathulata elongata, basi longe attenuata, apice subrotundata, quam semen ‘], breviora, lateralia. Stamina, pistillum ut in aliis. Habitat in Paraguaya ubi legit Weddell sub nom. P. hygrophila 3304. P. RADLKOFERI, n. sp. Radix tenuissima. Caulis unicus tenuissimus simplex vel subsimplex ; folia alterna linearia, herbacea, utrinque acuta, basi numerosa, interdum subimbricata ; race- mus conicus, dein cylindrico-conicus, densiflorus; flores minimi; sepala exteriora late triangularia, acuta, glandulose maculata ; alæ quam corolla longiores, obovato- ellipticæ, maculis linearibus fuscis præditæ, obtusæ, nec unguiculatæ; petala supe- riora ovata, lata, subobtusa, maculata ; carinæ crista brevis 4 fida ; antheræ subses- siles; stigma superius cristato-appendiculatum ; capsula orbicularis, minima; alis brevior; semina dorso curvata, appendicibus 2 semine brevioribus munita. Tab. nostra. XXI, fig. 40. Altitudo plantæ eca 15 em. Caulis striatus, tenuissimus, erectus. glaber. Folia cca 5 mm. longa linearia, acuta, crassiuscula, minute pellucide punctata, nume- rosa, Ssuperne angustiora, glabra. Racemi terminales, haud vel vix comosi 5-15 mm. longi, 4 mm. lati. Bracteæ triangulares apiculatæ. Flores minimi, sub- sessiles. Sepala exteriora margine anguste membranacea, sessilia superius late triangulare, inferiora duo paulo minora magis acuta, glabra, glandulose maculata. Alæ ellipticæ, vel obovatæ, basi haud attenuatæ, vel attenuatæ, glabræ, nervis liberis, lineis glandulosis subfuscis notatæ, corollam ‘/, longiores. Petala superiora late lanceolato-elliptica, obtusa, vel subobovata, carinam cristatam æquantia vel subæquantia, per ‘/, um tubo staminali connata. Crista quadrifida, lobis interiori- 3 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 161 bus 2 linearibus, exterioribus magis dilatatis apice sæpe subemarginatis. Antheræ oblongæ, glabræ, quam filamenta libera paulo longiores. Ovarium rotundatum. Stylus brevis. Stigma superius apice in appendiculum apice cristatum prolongatum. Capsula parva cca { mm. longa, À mm. lata, seminibus inflata. Semina nigra, parce et breviter pilosa, appendiculis linearibus, membranaceis apice obtusis, semine paulo brevioribus munita. Habitat in Brasilia, prov. Min. Geræs, in campis ad Val do principe (Mart. v. s. in Hb. Monac.). P. HYGROPHILA, HBK. Radix perpendicularis simplex vel subramosa, tenuis, Caulis adscendens, erec- tus, angulatus, apice simplex vel subramosus. Folia infima verticillata, superiora i. e. fere omnia alterna, linearia, glabra; racemi breves pedunculati, peduneulo sub racemo subterete nec alato ; sepala ovata subacuta, lata; alæ ellipticæ, obtusis- simæ, ‘/, longiores quam latæ; crista bifida, lobis latis subobtusis ; petala superiora dues act, carinam superantia. Semina ovoidea; appendicula spathulata |, sem. longitudine æquantia vel semine duplo breviora, basi angustissima. HBK. Gen. Pt. 5, p. 395, t. 508. Exscc. Spruce : 3235 in loco classic. Tab. nostra. XXI, fig. 11—12 . Radix tenuis, simplex vel ie ramosa, lutea, 2-3 cm. longa. Caulis basi sæpe boue. dein erectus, simplex vel apice 2-3 ramosus, ramis simplicibus, 20-40 cm. longus, media parte angulatus, superne striatus, nec conspicue alatus, herbaceus. Folia 1-2 X 4 verticillata, in medio caule et superne alterna, linearia vel lineari-lanceolata 1-2 cm. longa, 4 mm.-2,5 mm. lata, glabra, acuta. Rami cca 10 cm. longi, folia in eis minima. Racemi evoluti, i. e. sub maturitatem 2-2,5 cm. longi, 6 mm. lati, densiflori, apice attenuati vix comosi. Bracteæ lanceolatæ, acu- minato-aculeatæ Sepala exteriora paulo longiora quam lata, ovata, acuta. Alæ ellipticæ, obtusæ, apice rotundatæ, basi attenuatæ, corollam involventes et quam ea multo majores, glabræ, nervo medio ramoso, ramis simpliciter dichotomis. Petala superiora inæquilateralia, oblonga, basi attenuata, apice subacuta. Ovarium, stylus et stigmata ut in P. Timoutou. Semina ut in diagnosi indicata, pilis sparsis adpressis munita. TOME XXXI, 2° PART, 21 162 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. brachystachya nob. Caulis simplex, tenuissimus, angulatus; folia linearia. Racemi brevissimi 7-15 mm. longi, 5 mm. lati. Semina majora; appendicula ut in præcedente. Folia distincte êt pulchre pellucide punetata. Schomburgk, n° 681, in Guyana angl. P. COMATA, Bennet. Caulis validus, crassus, angulatus vel alatus, altus, glaber, ramosus; folia lan- ceolato-apiculata ; racemi longe pedunculati, pedunculo incrassato, striato, suba- lato, racemum longitudine æquante vel superante ; racemi densiflori apice bracteis prominentibus comosi. Flores subsessiles; sepala longitudine subæqualia, ovata, acuta nec cuspidata nec apiculata, margine subciliata; alæ Suborbiculares, brevis- sime apiculatæ, conèavæ; petala superiora late elliptica apice rotundata ; carinæ crista bifida, lobis obtuse triangularibus; semina oblonga, apice attenuata, biap- pendiculata, appendiculis */, semen longitudine æquantibus. FI. Bras. Mart. Polyg. p. 42 (excl. Syn. P. cuspidata DC.). Tab. nostra. XXI, fig. 13—14. Caulis crassus, basi sublignosus, angulatus, superne foliis decurrentibus alatus, ramosus, ramis erectis, basi 2-5 mm. superne 2-3, sub racemo 1-2 mm. crassus, 30-50 cm. altus, glaber. Folia sessilia vel brevissime petiolata, omnia (an semper ?) alterna, lanteolata, acuta vel apiculata *‘},, **/,, [,, mm., eretta. Racemo- rum pedunculi striati, subalati, eca 5 cm. longi, glabri, cca 1-2 mm. crassi. Racemi cylindrico-Conici, apice longe comosi, in sicco haud virescentes, densisSimi, 2-4 em. longi, 10 mm. lati. Bracteæ lineares. Alæ corollam includentes, plariner- viæ brevissime apiculatæ. Petala superiora corollam subæquantia, elliptica, nec lanceolata ‘/, longiora quam lata, rotundata, nec angulata, basi tantum cum tubo staminali connata. Cristæ appendicula duo membranacea nec carnosa, triangularia, carinæ adnata, haud divergentia sed appropinquata. Filamenta staminum quam antheræ 3plo longiora. Ovarium, stylus, stigmata ut in aliis. Capsula elliptica, gla- bra, croceo-punetata, marginibus aliformibus carens, alis duplo brevior. Semina oblonga, apice cornuta, subglabra, 1,8-2 mm. longa cca 1 mm. lata, pilis sparsis adpressis munita; appendicula duo membranacea, linguiformia, semine ‘/, bre- viora, nec spathulata. LR OT Et MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 163 Species a P. cuspidata cum qua a cl. Bennet, |. c. est confusa, habitu robustiore, sepalis haud cuspidatis, petalis superioribus rotundato-ellipticis, nec lanceolatis, carinæ lobis haud carnosis, divergentibus sed approximatis, membranaceis, et racemis longius pedunculatis diversa. Specimina typica in Hb. Monac. s. y. Habitat in Brasilia ad Caldas, leg. Pohl. 164 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. C. Glochidiatæ. Annuæ, humiles. Folia fere omnia verticillata, acicularia, vel inferiora tantum. Flores parvi. Antheræ quam filamenta libera duplo fere breviores. Stigma superius cristatum. Semina pilis glochidiatis munita. Subsectio valde naturalis indumento seminum atque habitu, species variabiles et multiformes includit. Species fere omnes americanæ habitant Paraguyam, Brasiliam, Americamque calidiorem necnon Terram mexicanorum. Synopsis. Folia verticillata. « Semina pilis glochidiatis hispida. P. glochidiala HBK. Semina pilis glochidiatis tenuibus appressis prædita. + Alæ quam capsula conspicue longiores. a. Capsula ovata. P. minima. B. Capsula elongata. P. Fendleri. TT Alæ capsulam æquantes. P. oxyrhynchos. Folia alterna. P. africana. P. GLOCHIDIATA, HBK. Folia verticillata vel alterna, lineari-acicularia; racemi elongati, laxiflori, spiei- formes. Flores parvi. Semina pilis glochidiatis numerosis crassis albis hirsuta. Nov. Gen. Plant. V, p. 400; DC. Prodr. 1, 329, p. p.; Triana et Planch. in Ann. Sc. nat. 1862, p. 132; A.-W. Bennet in Mart. F1. Brasil. 30 ; Watson, Con- trib. to am. bot. XIV. Tab. nostra. XXI, fig. 15—17. Radix fibrosa, tenuis, annua. Caulis a basi plus minusve ramosus, ramis basila- ribus quam caulis terminalis semper multo brevioribus, oppositis, tenuissimis, superne paniculate ramosus, 12-18 cm. longus. Folia inferiora verticillata (5), Éd 7 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 165 superiora alterna, omnia linearia, acicularia 5-10 mm. longa, cca 1 mm. lata vel angustiora, ut caulis glabra, acuta. Caulis terminalis floriferus sub racemo longe nudus ; rami magis foliosi, ramulis alternis, filiformibus herbaceis. Racemi spici- formes, sublaxiflori, graciles, longe pedunculati 4-6 cm. longi, 5 mm. lati. Flores intense purpurei cca 2 mm. longi, quam pedicelli duplo longiores. Pedicelli glabri tenuissimi, erecti, dein penduli, sæpe rosei. Bracteæ glabræ inæquales, intermedia triangularis major, laterales scariosæ minimæ lineares, pedicellum juvenilem sub- æquantes, sed mox deciduæ. Sepala exteriora pulchre rosea, subæqualia, vitta viridi notata, superius paulo majus, glabra. Alæ breviter unguiculatæ, ovato-ellip- ticæ, obtusæ, quam carina paulo longiores, trinerviæ, nervo medio simplice, late- ralibus parallelis, paulo longior. Petala superiora per ‘}, cum tubo staminali con- nata, obtuse rhomboidalia apice subacuta, nervo unico trifido notata, quam carina cristata breviora. Carinæ crista paucifida (4-6), lobis interioribus duobus longio- ribus linearibus. Filamenta libera staminum quam antheræ ovoideæ glabræ fere “triplo longiora. Ovarium orbiculare glabram. Stylus paulo longior adscendens latescens, cum stigmatibus anatiformis. Stigma inferius stylum */, longitudine æquans, apice obtusum papillosum, superius leviter vaginatum in appendiculum - breve, cristatum, prolongatum. Capsula alas persistentes æquans, glabra, stipitata, irregularis, oblonga. Semina ovoidea, pilis apice glochidiatis */, diam. semin. æquantibus hispida. Habitat in America centrali, Mexico, Venezuela, etc. A. Var. Kunthiana. Basi minus ramosa, vel subsimplex superne corymbose ramosa. Flores dilute rosei. Petala superiora magis acuta, rhomboïdalia, sed basi breviter cuneata, superne longe cuneata. Semina et capsula ut in antecedente. Habitat in humidis Columbiæ : Lehmann, 3669 ; prope Nonda : Kunth. Spec. {yYP. P. P. 2. Var. pallida. Basi minus ramosa superne longe corymbose ramosa; folia minus verticillata ; capsula quam alæ paulo brevior, obovata nec oblonga. Semina ‘/, breviora. Habitat in Columbia : Lehmann, 2129 ; etiam in Brasilia : Bahia, Blanchet, n° 392 ; in humidis prope Maypure Oninocensium Bonpl. 1156 ex Hb. Kunth. Spec. tyYP. P. P. 3. Var. spergulæfolia. 166 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P, spergulæfolia St Hil. FI. Bras. mer. |. c. Claussen, n° 479 (sec St Hil.). Folia tenuia nec rigida. Sæpe valde corymbose ramosa vel minus ramosa. Flores albi. Alæ prorsum ellipticæ, quam flores longiores. Petala superiora irregulariter falcata, obtusa quam carina cristata paulo longiora. Capsula oblonga, basi atte- puata, quam alæ fere duplo brevior. Semina ut in præcedentibus, magnitudinis spec. {yp. Varietas etsi floribus majoribus sæpe primo aspectu recognoscenda cum præce- dentibus tamen est valde affinis forma et indumento seminum, pistillo, capsula. Hab. prov. Min. Geræs; Rio de Jan. : Glaziou, 12430, 10271, 16679; Serra de Carassa : Bonpl., Sello. 4. Var. Raddiana. Folia acicularia rigida nec tenuia. Rami et caules sæpe robustiores, puberuli, teretes. Flores minores quam in var. spergulæfolia sed rosei. P. Raddiana St Hilaire, F1. Bras. mer. II. Hab. in irriguis camporum prope Tejuco, prov. Min. Geræs, (Mart.) et in campis : arenosis Serro Frio : Rio de Janeiro, Glaziou, 5735; Minas Geræs, St Hil. (v. s.in Hb. Mus. Paris.), P. MINIMA, Bennet (Pohl). Caulis basi ramosus; rami erecti repetite ramosi, gracillimi; folia inferiora verti- cillata, acicularia ; racemi laxiflori, flores parvi; alæ ellipticæ, basi abrupte atte- nuatæ, trinerviæ, quam capsula plus quam ‘/, longiores; capsula brevis, obovata ; stigma inferius haud acutum, obtusum incrassatum; semina pilis sparsis appressis glochidiatis tenuibus munita. In Mart. F1. Bras. Polyg. p. 30, tab. XXX. A. Î. 29 sem. Tab. nostra. XXI, fig. 18. À P. glochidata, alis apice subretusis, basi abrupte attenuatis, capsula alis bre- vioribus; seminibus multo minus hispidis, differt. Radix tenuis pauciramosa, 2-3 cm. longa, annua, vel biennis (?). Caulis basi repens vel erectus, basi ramosus, ramis ramulosis elongatis, ad 45 cm. longus, gla- ber, teres, paucifoliosus. Folia inferiora verticillata (4-5) chartacea, revoluta, gla- bra, acicularia 5 mm.-10 mm., superiora alterna. Racemi spiciformes longe pedun- culati sublaxiflori. Flores albi minimi. Sepala exteriora inæqualia, duo inferiora MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 167 lanceolata, acuta, superius basi haud attenuatum, sessile ovatum, subobtusum. Alæ distincte unguiculatæ, marginibus lateralibus subparallelis, apice subretusæ, vel obtusæ, albæ. Petala superiora carinam æquantia lanceolate rhomboidalia, acuta. Stamina et pistillum ut in P. glochidiata. Capsula obovata elliptica, quam alæ per- sistentes fere duplo brevior. Semina minima quam in P. glochidiata fere duplo bre- viora pilis brevibus apice glochidiatis, munita (nec pilis longis ut in P. glochidiata). Habitat in Brasilia : Riedel, n° 47 (Hb. Deless.); in campis ad serra de S. Ant’, prov. Minas Geræs : Martius in Hb. Monac. ; Claussen in Hb. Bruxell. — In Argen- tinia, Rio Alto, Parana : G. Niederlein in Hb. Hieronymo. P. FENDLERL, sp. n. Caulis tenuis superne ramosus. Rami erecti, tenuissimi; folia fere omnia alterna; racemi elongati, spiciformes laxiflori; flores albi; alæ ellipticæ basi sensim in unguem attenuatæ; stigma ioferius haud acutum ; capsula elliptico-elongata, stipi- tata, quam alæ brevior; semina pilis perpaucis brevibus, glochidiatis munita. A P. glochidiata, foliis plerumque alternis, petalis angustis, elongatis, seminibus multo minus glochidiatis et pilis sparsis præditis distincta. Radix fibrosa. Caulis basi simplex, superne ramosus, ramis elongatis filiformibus. Folia fere omnia alterna, linearia. acicularia. Racemi elongati laxiflori. Flores magnitudinis eorum in P. glochidiata. Sepala exteriora inæqualia, superius ellipti- cum multo majus. Alæ unguiculatæ, ellipticæ, subobtusæ, trinerviæ, corollam æquantes. Petala superiora, basi longe attenuata, oblonga, elongata, angusta, subobtusa, quam carina paulo breviora. Carina, stamina, pistillum ut in P. glo- chidiata. Capsula elliptica, stipitata, nec emarginata, quam alæ persistentes paulo brevior. Semina oblonga utrinque attenuata, pilis sparsis apice parum glochidiatis appressis prædita. Habitat in Veneznela : Fendi. 238. P. OXYRHYNCHOS, sp. n. Caulis basi simplex, superne corymbose ramosus; folia fere omnia verticillata, etiam superiora ; racemi laxiflori terminales corymbosi; flores minimi ; alæ ellip- 168 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ticæ unguiculatæ; stigma inferius acutum haud apice incrassatum ; capsula obcor- data, alas æquans, brevis; semina pilis glochidiatis brevibus adpressis munita. P. glochidiata Chodat in Micheli Contrib. à la Flore du Parag. p. 111, non HBK. Tab. nostra. XXI, fig. 19. B. Balansa, 2184 x e 6. A P. glochidiata, foliis magis verticillatis; petalis superioribus apice retusis, stig- mate inferiore acuto, capsula breviore haud elongata sed obcordata, seminibus minus hispidis. À P. minima, stigmate, alis, capsula, etc., sat distincta. Radix fibrosa. Caulis basi usque ad medium simplex, dein corymbose ramosus levissime puberulus vel subglaber, tenuissimus, varia longitudine, 6-20 cm. lon- gus, 0,5 mm. crassus. Rami tenuissimi filiformes. Folia verticillata (5) internodia subæquantia vel paulo breviora, 4-5 mm. longa, 0,3 mm. lata, acuta, glabra, in ramis sæpe etiam verlicillata, superiora longiora, alterna. Racemi numerosi termi- nales, laxiflori, 3-6 cm. longi, # mm. lati, laxiflori. Flores minimi 4,5-1,8 mm. longi, quam pedicelli paulo longiores, albi. Sepala exteriora inæqualia, superius ellipticus, subacutus, inferiora lanceolato-linearia angustiora. Alæ oblonge-ellip- ticæ, basi attenuatæ, subacutæ, trinerviæ. Petala superiora oblonge lanceolata, apice subretusa. Antheræ quam filamenta libera duplo vel fere triplo breviores. Ovarium orbiculare; stigma inferius apice acutum (inde nomen oxyrhynchos) nec obtusum vel rotundatum. Capsula alas subæquans, late obovata, paulo longior quam lata, 4 mm. longa. Semina minima, magnitudinis P. minimæ, breviter glochi- diato-pilosa. Habitat in Paraguya (Balansa) etiam in Brasiliæ prov. Minas. Geræs, ad Caldas, Regnell, sub n° 1,10 v. s. in Hb. Bruxell. P. AFRICANA, n. sp. Radix fibrosa. Caulis brevis tenuis semipalmaris. Folia linearia, herbacea, alterna. Racemi spicilormes sublaxiflori. Alæ flabellate suborbiculares corollam æquantes vel superantes. Petala superiora lanceolata. Capsula alis fere duplo bre- vior. Semina pilis glochidiatis conspersa. P. micrantha Welw. it. angol. non Guill. et Perrot. non Thunbg. Tab. nostra. XXI, fig. 20—21. Radix fibrosa, e fibrillis tenuibus brevibus ad 2 cm. longis formata. Caulis MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 169 tenuissimus, glaber, 5-10 cm. longus, simplex vel corymbose ramosus, striatus, glaber, erectus. Folia numerosa, herbacea, linearia, acuta, sessilia, glabra, "/,, mm., */,, mm.,etc., erecta, alterna (an semper ?). Racemi terminales spici- formes sublaxiflori. Flores parvi, rosei, subsessiles, cea 4,5 mm. longi. Bracteæ caducæ. Sepala exteriora inæqualia, superius ovatum duplo majus ut anteriora interdum dentatum. Alæ flabellate suborbiculares, haud vel vix longiores quam latæ, trinerviæ, nervis divergentibus subsimplicibus leviter unguiculatæ, corollam æquantes vel superantes. Corollæ crista paucilobata, lobis linearibus brevibus for- &- mata. Petala superiora lanceolata apice subacuta vel incisa, carinam cristatam 4 superantia. Antheræ quam filamenta libera glabra, breviores. Ovarium ellipticum. h Stylus adscendens, tenuis, ovario haud longior, Stigmata cristata. Capsula elliptica 3% baud 4 mm. longa, glabra, subemarginata, exalata, alis fere duplo brevior ac paulo angustior. Semina elliptica, nigra, pilis glochidiatis albis prædita. à Habitat in Angola (Welwitsch 1t. Angolense, n° 4409) v. s. in Hb. Berol. | + Hæc species etsi foliis haud verticillatis P. glochidiatæ HBK. diversa ei et affini- + bus certe proxima est, ob semina distincte pilis glochidiatis conspersa eorumque | S formam et habitum. Investigationes posteriores demonstrabunt si folia semper Ç alterna sint quod dubito. Itaque etiam animo suspenso, eam sectioni P. glochidiatæ abscribo. Cum P. micrantha Guill. et Perr. habitu tantum quadrat, forma alarum, seminum indumento, alis quam corolla longioribus longe differt. Y | P. SPRUCEANA, Bennet. E J. of Bot. 1879, 203. Caulis subsimplex, erectus, vix bipollicaris, tenuis, gracilis. Folia sat numerosa, | linearia, ‘/,-'/, pollic. longa. Racemi terminales vel rarius axillares, parvi, sat den- | siflori; bracteæ lineares, post anthesin persistentes, pedicellis gracilibus duplo lon- | giores. Flores minini, vix 1 lin. longi, albi. Sepala exteriora ovato-lanceolata ; alæ obovatæ, corolla longiores. Corolla param nota: carina cristata. Ovarium minimum, subrotundum, alis persistentibus dimidio brevius. Semina nigra glabra, nitida, Ï obsolete foveata; arillodium haud galeatum, breviter biappendiculatam. Habitat in Venezuela, prope Maypure, ad flumen Orinoco, Spruce, 3734. | Annua, parva, vix bipollicaris (haud vidi). TOME XXXI, 2° PART. 22 aésmahes"e qe En ne mt re ll 170 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. D. Trichospermæ Folia inferiora tantum verticillata, superiora et inferiora linearia: flores in racemos vel in racemos capitatos dispositi; stigma superius suberectum cristatum vel penicillatum. Capsula lineari-elliptica ; semina pilis longis adpressis vestita, quorum basilares coronam efficiunt comosam. Stylus ovario duplo vel magis longior, filiformis. Species omnes americanæ in duobus seriebus dividantur. In nonnullis enim stigma superius cristatum in aliis penicillatum. Seminibus, indumento et habitu nonnularum specierum conjunguntur. Affines sunt « Tenuibus » species pluræ ex « Trichospermis, » forma florum idolibus internis etc. I. Trichospermæ veræ. IL. Pennicillatæ. I. TRICHOSPERMÆ VERÆ Herbacei; folia omnia linearia; petala superiora corollam plus minus exce- dentia ; antheræ glabræ : stigma superius cristatum., cuceullatum : capsula lineari- elliptica; semina longa, pilis longis adpressis vestita, quorum basilares coronam comosam efficiunt. + Antheræ quam filamenta breviores. Alæ quam corolla paulo longiores. on ». trichosperma. Alæ quam corolla fere duplo longiores. P. Alfred. à Di). Lies A n à ESRIRPE 7 La PIRE D 4 ui ds pbs &. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 171 jf Antheræ quam filamenta libera haud breviores. Fructus alis duplo longior. Semina exarillata longissime pilosa. P. fiifornus. Semina biappendiculata, longe pilosa. P. Berlandieri. Fructus alas vix superans. P. Boliviensis. P. TRICHOSPERMA, L. Caules plures, erecti, ramosi, striati; rami erecti, tenues, sæpe subaphylli ; folia in caulibus numerosa, linearia, versus apicem caulis minora ; racemi termi- nales, breves, subcapitati. Sepala exteriora inæqualia, lanceolata, acutissima, alæ longe ellipticæ, subobtusæ, quam corolla paulo longiores; petala superiora inæqui- lateralia, elongata, truncata: antheræ quam filamenta paulo breviores; crista speciosa, filamentis integris vel bifidis; capsula oblonga attenuata ; semina conica, apice acula, pilis brevibus rigidis hispida, basi coronam pilorum longorum ferentia ; appendicula duo, apice acuta, brevissima, vix conspicua. L. Mant. 259; Jacquin, Obs. ILT, tab. 67 ; DC. Prodr. I, p. 327, n° 70. Tab. nostra. XXI, fig. 22-24. Exscce. : Blanchet, 3846, Brasil. Jacobina ; 2585, id.; Hostmann, 175, Surinam. V. S. in Hb. Boiss., in Hb. Deless. Radix perpendicularis, pauciramosa, ad 410 em. longa, versus caudicem 2-3 mm. lata, griseo-lutea. Caulis basi lignosus, crassus, ramosus, ramis erectis, iterum ramosis, ita ut tota planta appareat corymbosa. Caules glabrescentes, substriati, lignosi denudati, herbacei, sæpe dense foliosi vel etiam subdenudati (tempore maturitatis). Folia linearia 5 mm.-1 cm. longa, 0,5 mm. vix lata, glabra, acuta, sub- sessilia. Racemi terminales, Juventute subcapitati, 1 cm. longi, 8 mm. lati, deinde magis elongati sed caducitate fructuum nunc etiam subcapitati. Flores cca. 4 mm. longi, rosei. Bracteæ acutæ, deciduæ. Sepala exteriora inæqualia, superius quam alia duplo fere majus, acutum, lanceolatum, maculis glandulosis inseriptum, infe- riora duo lanceolata acuta. Alæ duplo majores subunguiculatæ, ellipticæ, subobtusæ, 172 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. nervis tribus, exterioribus pauciramosis, haud anastomosantibus, vel simplicibus, quam corolla paulo longiores, roseæ, glabræ. Petala superiora inæquilateralia, apice retusa vel obtusa subserrulata, Sublinearia, sub parte media uno latere angulate dilatata, quam carina cristata paulo longiora. Carinæ limbus quam ungui- culum brevior, cristam dorsalem plurifidam ferens:; cristæ lacinii subfiliformes, etiam incisi vel simplices, longitudine limbum æquantes. Antheræ oblongæ, glabræ quan filamenta libera glabra paulo breviores. Ovarium ellipticum, glabrum ; stylus ovarium longitudine æquans. Stigma inferius horizontaliter patens elongatum, superius cucullatum subfalcatum, in appendicalum éristatum prolongatum. Capsula ovato-oblonga, haud distincte emarginata, glabra, maculis croceis glandulosis, prædita, alas æquans vel paulo superans. Semina longe conica, coronam basilarem pilorum ferentia, apice acuta, appendiculis duobus acutis minutis prædita. Habitat in America merid., Guiana angl. : Pirara, Schomburgk n° 262 ; in Bra- silia, prov. Bahia merid., Tamandua, Blanchet n° 3846; in Surinam, Hostmann, 15 4. P. ALFREDI, sp. n. Caules herbacei erecti subsimplices vel ramosi; folia tenuia; linearia, numerosa, racemi elongati, laxiflori; sepalum superius ovato-triangulare, aliis latius; alæ anguste lanceolatæ, trinerviæ; corollam fere duplo longiores; petala superiora lanceolato-linearia carinam cristatam multo superantia; carinæ crista profunde laciniata ; antheræ oblongæ quam filamenta paulo breviores; ovarium ellipticum sessile ; capsula lanceolato-linearis, oblonga, subemarginata ; semina longe conica, apice acuta, pilis longis adpressis basi quasi coronam formantibus, obtecta ; appen- dicula brevissima triangularia, acuta. P. gracilis A.-W. Bennet p. p. non HBK. Tab. nostra. XXI, fig. 25-26. Exsciec. : Gardn. Brasil. Prov. Ceara, 1453; prov. Piauhy 2045. Radix perpendicularis, pauciramosa, tenuis, nec fibrosa, caulis simplex vel ramosus, teres, glaber vel subpuberulus, sæpe superne pauciramosus, ramis erectis, filiformibus, subæqualibus, 20-40 cm. altus, basi cea. 1 mm. latus. Folia basilaria verticillata, alia alterna, basilaria mox decidentia, quo fit ut folia omnia appareant alterna, brevissime petiolata, linearia, acuta, tenuia, glabra, præcipue fa MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 173 sub et in ramis numerosa, 1-1,5-2 em. longa, 1-1,5 mm. lata, suberecta, nec adpressa. Racemi terminales, 2-8 cm. longi, 7-8 mm. lati, demum subsecundi, sublaxiflori, rachi tenuissma ,recta, floribus dilapsis leviter tuberculata, tuberculis remotis, vix prominentibus, subpuberula, maturitate valde elongata. Flores dilute rosei, pulchri, erecti, dein patentes, cca. 4-5 mm. longi, vel minores, quam pedi- celli filiformes 4-5 plo longiores. Bracteæ rhomboidales, apice subulatæ, margine serrulatæ. Sepala exteriora, longitudine subæqualia, superius latius, triangulare, acutum, inferiora anguste ovata, acuta, omnia dorso vitta viridi notata, dilute rosea, quam alæ # plo breviora, glabra. Alæ lanceolato-ellipticæ, utrinque æqualiter atte- nuatæ, 3-4 plo longiores quam latæ, glabræ, petaloideæ, nervis tribus tenuissimis, simplicibus, parallelis, haud anastomosantibus notatæ, corolla magis quam ‘/, lon- giores. Petala superiora, sublinearia, supra basin paulo inæquilateraliter dilatata, subacuta, carinam cristatam ‘/,-'}, longiora, per ‘/, cum tubo staminali connata. Carinæ limbus subito et uncinate in unguiculum desinens, eoque æquilongus. Crista filamentis linearibus pluribus formata. Antheræ paulo longiores quam latæ, fila- mentis subliberis glabris paulo breviores. Ovarium glabrum, ellipticum; stylus eo fere duplo brevior, suberectus. Stigmata vaginata, inferius vix prominens, superius in appendiculum apice cristatum prolongatum. Capsula lanceolato-linearis, subemarginata glabra, alis ‘/, brevior. Semina longe conica, apice acuta, mucro- nata, breviter pilosa, basi coronam pilorum alborum semine 3 plo breviorum ferentia. Appendicula minima angustissima mucrone facie ventrali affixa, vix COnspicua. P. FILIFORMIS, St-Hil. Caulis erectus, subaphyllus vel nudus, simplex, interdum sub racemo ramosus, tenuis; folia fere nulla ; racemus terminalis, elongatus, laxiflorus ; sepala exteriora longitudine subæqualia ; alæ quam sepalum superius paulo longiores, petalis supe- rioribus fere duplo breviores, parvæ, elliptico-lanceolatæ, nervo medio longo, simplice, lateralibus brevibus simplicibus; petala superiora quam carina cristata paulo longiora vel eam subæquantia, ovato-lanceolata, basi unguiculata, apice attenuata; Carina speciosa multifida atque laciniata; antheræ subsessiles; stigma superius cristatum; capsula clavata, stipitata, stipite alis fere longiore; semina longe elliptica, exarillata, pilis longissimis (ut in Bredemeyera) vestita. 174 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. St Hil. F1. Bras. merid. IF, 4 (non Nutt.); A.-W. Bennet in FI. Bras. Polyg., D'ATS: Tab. nostra. XXE, fig. 27-28. Exse. : Gardner, Brasil. prov. Piauhy, 2778. Caulis 30-50 em. longus, teres, striatus, simplex, vel sub racemo ramosus, erectus, glaber. Folia, si adsunt, linearia, brevissima ad 2 min. longa, acuta, basi attenuata. Racemi elongati 5-15 em. longi, laxiflori, pars non evoluta elongata, gracilis, 2 mm. lata, vix comosa. Flores extrorsum arcuato-erecti, rosei, cca. 3 mm. longi, internodiis paulo longiores, pedicello fere triplo longiores, rachi ut caulis striata 0,5 mm. lata, glabra, subarcuata, maturitate elongata, floribus dilapsis haud conspicue tuberculata nec dentata. Bracteæ lineares angustæ, acutissimæ, deci- duæ. Sepala exteriora longitudine subæqualia, ovato-lanceolata, dorso vitta viridi notata, margine glabra, superius duplo latius, Subtriangulare, nervis tribus notata, quorum unus aliis duplo longior, margine rosea. Alæ quam sepalum superius paulo longiores, lanceolato-ellipticæ, subobtusæ, nervis ut in sepalis, glabræ, roseæ, quam corolla fere duplo breviores. Petala superiora quam carina cristata paulo longiores, vel eam subæquantia, per fere dimidium cum tubo staminali connata, longe attenuata, basi breviter cuneata, subobtusa, nervo unico ramoso. Carinæ limbus quam unguiculum longior versus terram arcuato-refractus; crista multifida speciosa. Antheræ glabræ, obovatæ, quam filamenta libera duplo longio- res. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus ovario haud longior. Stigma inferius valde prominens papillosum, superius vaginiforme, in appendiculum arcuatum apice cristatum prolongatum. Capsula stipitata, elliptica, angusta, apice attenuata, sub- obtusa, alis sepalisque magis quam duplo longior, herbacea. Semina anguste ellip- tica, pilis longissimis, semine sæpe duplo longioribus, albis obtecta, comam basi- larem niveam semine æquilongam formantibus, semine adjuneto 3 mm. longam. Habitat in Brasilia, Prov. Piauhy, Gardn. n° 2778. P. BERLANDIERI, Watson. Caules herbacei, humiles; folia linearia numerosa; racemi elongati, laxiflori flores pedicellati; sepalum superius fere orbiculare, duo inferiora lanceolata, acuta; alæ ellipticæ, obtusæ quam carina cristata paulo breviores; petala supe- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 175 riora triangularia, elongata, coroliam paulo excedentia; antheræ sessiles; stigma superius cristatum; capsula longe elliptica, alis duplo longior; semina pilis longis basi coronam formantibus vestita; appendicula falcata, convergentia, brevia, obtusa, linearia. Contribut. to Am. Bot. XIIT, p. 446; A.-W. Bennet, J. of Bot., 1879. Tab. nostra XXI, fig. 29-30. D' Palmer, Mexican Flora 470. Guadalajara; Pringle n° 1809; Berlandier, n° 2138; Hartweg (Quito) 899, fide Watson; Palmer Chihuahua, n° 323; Ber- landier, n° 721, 2138; Botteri, Oribaza, n° 1419 in Hb. Gray, Pringle, Pt. Mexican n° 1809 (Guadalajara). À P. Boliviensi cui valde est affinis, floribus latio- ribus, alis magis obtusis; petalis superioribus magis triangularibus, acutis, semine dissimili, capsula alis duplo longiore, distincta. Radix primaria, sinuosa, pauciramosa, subtenuis, flavescens. 5-6 em. longa. Caulis erectus, brevis, valde ramosus, teres, puberulus, foliosus. Rami tenuissimi, sæpe corymbose pauciramosi, foliosi. Altitudo plantæ 3 ‘/,-15 cm. Rami sæpe, 8 cm. longi. Folia inferiora interdum verticillata, sæpius alterna, caulis et ramorum linearia, acuta, apice subulata, omnia fere ejusdem magnitudinis, quam internodia (in ramis) fere duplo longiora, cirea 4-2 cm. longa, 1-1,5 mm. lata, glabra. Racemi terminales numerosi, sublaxiflori, 0,5-5 em. longi. Bractea lanceolata, acuta, dorso viridis, margine alba, bracteolis duplo longior, alabastra juvenilia superans, mox decidua. Flores breviter pedicellati, pedicello tenui, glabro, corolla breviore. Rachis racemi puberula. Sepala exteriora longitudine subæqualia, superius alis duplo latius fere orbiculare obtusum, dorso, macula viridi notatum margine late et apice album, glabrum. Alæ duplo longiores, breviter unguiculatæ, obovato- ellipticæ, obtusæ, trinerviæ, nervis liberis, glabræ, roseæ vel albicantes, quam corolla paulo breviores. Petala superiora, carinam cristatam superantia, margine exteriore subrecta, margine interiore angulate curvata cca. inæqualiter lanceolata, subacuta. Carina unguiculata, limbo unguiculo duplo longiore. Crista paucilobata (eca. lobis 4), quorum duo laterales partim cum carina dorso connati, lati, duo inte- riores usque ad medium bifidi, lineares, paulo longiores. Tubus staminalis superne in filamenta brevissima antheris 2 plo vel 3 plo longiora solutus. Antheræ ovoideæ, subsessiles glabr:e. Ovarium obovatum, glabrum. Stylus S formiter curvatus. Stig- mala cristata, superius naviculatum, apice retusum. Capsula elliptico-oblonga, apice 176 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. obtusa, subemarginata, alis persistentibus duplo longior, 3-4 mm. longa, 1-1'/, mm. lata, marginibus aliformibus omnino destituta. Semina oblonga, cylindrica, apice attenuata, pilis longis, adpressis, basi coronam partem ‘/, seminis æquantem for- mantibus, vestita. Appendicula sub apice seminis inserta, linearia vel lanceolata ‘/.-'], Sseminis longitudine æquantia, membranacea. Area geogr. Quito-Popayan-Bogota ; Mexico in planitie Guadalajara et alibi. Var. Bogolensis. Floribus magis roseis, sepalis magis acutis, superiore haud orbicalari sed trian- gulari, antheris longius pedicellatis, diversa, omnibus aliis characteribus, cum P. Berlandieri conveniens. Leg. Hartweg : Quito-Popayan-Bogota ubi? n° 899. P. BOLIVIENSIS, A.-W. Bennet. Caulis erectus, herbaceus; folia linearia conferta; racemi elongati, sublaxiflori, rosei; flores pedicellati, parvi; sepala exteriora subobtusa; al lanceolatæ sub- acutæ, trinerviæ, corollam superantes; petala superiora carinam cristatam supe- rantia, anguste atque irregulariter lanceolata, obtusa ; antheræ subsessiles; stigma superius eristatum; crista carinæ laciniala; capsula fere linearis, apice attenuata atque subretusa, alas paulo superans; semina cylindrico-conica, apice acuta ; appendicula duo, lanceolata, minima sub apice inserta, pila seminis breves, basi- lares, longiores quasi coronam formantes. A.-W. Bennet, in Journ. of. Bot. 1879, I. c. Tab. nostra XXI, fig. 31-32. Exse. : Mandon, Pt. And. Boliv. n° 838. Radix perpendicularis, simplex vel pauciramosa, brevis, lutea, subtenuis cirea 3 cm. longa. Caulis unicus, superne fastigiate ramosus, teres, tenuis vel crassior, basi durus, levissime puberalus, valde foliosus. Rami numerosi, filiformes, erecti, fastigiati valde foliosi. Altitudo plantæ 10-30 cm. Folia inferiora verticillata, supe- riora alterna, omnia angustissima linearia, acuto-mucronata, 1-2 cm. longa, 1! mm. lata, in ramis numerosiora atque angustiora. Racemi terminales corymbosi, subla- xiflori, 1-6 cm. longi. Flores breviter pedicellati. Sepala exteriora longitudine æqualia superius ovatum, inferiora elliptico-lanceolata, quam flos multoties bre er dire sde Fe MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 177 viora, margine albicantia. Alæ multo longiores, lanceolatæ vel lanceolato-ellipticæ, subacutæ, trinerviæ, corollam superantes, roseæ circa 3 mm. longæ, 1 mm. latæ. Corolla elongata, gracilis, rosea. Petala superiora sublineari-hastata, angusta cari- nam cristatam superantia usque ad medium cum tubo staminali connata. Carina, unguiculo limbum galeatum longitudine æquante, cristata. Crista ‘/, corollæ lon- gitudinem æquans, filamentis paucis, lateralibus duplo brevioribus, intermediis linearibus, longioribus, formata. Tubus staminalis apice dentatus (filamenta). Antheræ (filamentis liberis) sublongiores, obovatæ, urceolatæ. Ovarium obovatum, glabrum. Stylus angulate curvatus. Stigmata cristata, superius apice haud retusum, sed naviculare, in appendiculum cristamn ferens, prolongatum. Capsula linearis vel lanceolato-obtusa, marginibus aliformibus destituta. Semina longe conica, apice, acuta, pilis rigidis brevibus vestita, basi coronam pilorum longiorum prædita ; appendicula sub apice affixa, minima, lanceolata. Area geogr. Andes Bolivienses, in Prov. Larecaja, viciniis Sorata, 2600 m. IT. PENICILLATÆ Folia linearia; flores capitati; stigma superius erectum, concavum, penicillum sessile e pilis formatum nec cristam pedicellatam ferens; filamenta libera antheris breviora vel eas æquantia; capsula ovato-triangularis ; semina exappendiculata vel appendicula duo linearia brevia ventralia ferentia, sæpe coronam comosam basilarem ferentia. + Semina coronam pilorum basilarem ferentia. duplo. P. adenophora. Le P. brachyptera. semina strophiolata. P. variabilis. P. pseudovariabilis. semina estrophiolata. P. longicaulis. Corolla alas superans | Corolla alis brevior | ++ Semina coronam basilarem pilorum haud ferentia. P. Herbiola. TOME XXXI, 2° PART. 23 178 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. ADENOPHORA, DC. Radix fibrosa; caulis erectus tenuis vel suberassus, simplex vel ramosus, folia Sparsa, aut rara, subulata, alterna; racemi subcapitati vel obovati nec orbiculares ut in P. longicauli; flores rosei; bracteæ caducæ; sepala exteriora valde inæ- qaalia, superius fere daplo longius; alæ lanceolato-lineares, acutæ, trinerviæ, nervis liberis, quam corolla fere duplo breviores. Tubus corollæ valde elongatus quam pars cucullata magis quam duplo longior; petala superiora quam carina cristata paulo breviora; antheræ subsssiles, 1. e. quam filamenta libera longiores, subovatæ, glabræ ; capsula oblonga, apice subacuta, basi attenuata , semina conica pilis adpressis rufis vestita, basi coronam piloram brevem formantibus. DC. Prodr:1, 327(v.s.).:A7W, Bennet;.l:2c- p.39. P. incarnata Aubl. Guian. Il, p. 739, non L. Tab. nostra XXI, fig. 33-34. Caulis teres, leviter striatus, subnudus, simplex vel superne ramosus 15-50 cm. longus, tenuis, subfiliformis, glaber ; rami tenuissimi, erecti, sæpe corymbosi. Folia linearia, subulata, alterna, sparsa, 5-15 mm. longa, sæpe revoluta, tum appareant cylindrica, glabra, vel etiam ut in speciminibus Decandolleis (Hb. Prodr.) subnulla, interdum glandulis rufis vel aurantiacis prædita. Racemi densiflori, juveniles sub- corymbiformes, ca */, mm. summitate racemi inter flores evolutos occulta, dein paulo majores, cca ‘*/,, sed caducitate fructum haud elongati, ita ut pars denu- data et racemi aspera denticulata, racemum florescentem 3-5 pl. excedat. Fruc- tubus demissis, rachis incrassatur, quo fit ut inferne crassior sit quam sub et in racemo florenti. Bracteæ minimæ, lanceolatæ acutæ, glabræ, mox decedentes. Pedicelli breves quam flores multoties breviores, striati, subglabri, ad 1 mm. longi. Flores erecti cca 8 mm. longi. Sepala exteriora, glabra, lanceolata, subacuta, duo inferiora minora, basi glandulosa, superius nudum vel basi minus glandulosum, margine glabra. Alæ cca # X longiores, lanceolato-lineares, acutæ, cca 4 mm. longæ, nervis 3 simplicibus liberis notatæ, albicantes, vel dilute roseæ, glabræ. Tubus corollæ tenuis, elongatus, circum ovarium paulo dilatatus, alas ‘/, superans. Petala superiora sublinearia, apice attenuata, subundulata vel integra. Carinæ limbus parvus, cucullatus, unguiculo multoties brevior, roseus; erista multifida, EC tr. MONOGRAPHIA POLYGATACEARUM. 179 lobis linearibus roseis formata. Antheræ subsessiles, glabræ. Ovarium ellipticum. Stylus filiformis, ovario magis quam duplo longior; pars inferior curvata, superior recta. Stigma inferius horizontaliter prominens, superius erectum cucullatum, appendieulo brevi barbato munitam, quam stylus multoties brevius. Capsula elliptico-linearis, apice et basi attenuata, maculis croceis parvis munita, glabra, cca # mm. longa, 1.5 lata, alis auctis (eca 6 mm. longis) brevior ac paulo angus- tior. Semina loculos haud explentia conica 1,5 mm. longa, pilis adpressis sub- longis, basi coronam formantibus, semine triplo brevioribus, sericea, exappendi- culala, rufo-grisea, vel rufa. Subvar. robusta. Caules sæpe basi ramosi vel supra basin, crassiores, 1,5-2 mm. superne valde corymbose ramosi, foliosi, nec filiformes, denudati ut spec. gen. Flores paulo majores. Subvar. gracilis. Caulis tenuissimus simplex vel ramosus 10-20 em. long., filiformis, foliosus ; racemi minimi pauciflori; cristæ lacinii sæpe dilatati, petala superiora excedentes ; corona pilorum quam semen ‘/, brevior. Habitat in America æquatoriali : spec. gen. in Guianæ pratis (Cayenne, Leprieur, 1835, in Hb. Prodr. DC.); Venezuela, prope Maypures, ad FI. Orinoco : Spruce n° 3731 ; var. robusta in Guiana angl. : Schombgk. 272, Guian. gallic. : Leprieur, ann. 1839; var. gracil., loco ignoto : Pœppig n° 2999. Teste A.-W. Bennet : Sagot 1229 ; Schombgk. 470 ; Sagot, 1225. P. BRACHYPTERA, Grisebach. Caulis tenuis, simplex vel ramosus, subfiliformis; folia minuta, linearia ; racemi terminales subcapitati; sepala inæqualia ovato-lanceolata; alæ elliptico-lanceo- latæ, nervis tribus notatæ, quorum unus longus simplex, duo laterales breves, quam corolla ‘/, breviores; petala superiora corollam æquantia, basi linearia, apice anguste obovata, obtusa; unguiculum carinæ limbo fere duplo longius; crista maultifida; antheræ filamentis fere duplo breviores; stigmata eis P. variabilis similia; capsula ovato-triangularis alis longior; semina conica , pilis sericeis ves- 180 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. tita, quorum multi coronam basilarem semen subæquantem formant; appendicula brevia sub apice acuto inserta. Enum. Pt. Cubens., p. 12. Wrght : Pt. Cubens., 1912. A. P. variabili, alis ellipticis nec ovatis, corolla brevioribus nec longioribus, forma petalorum distincta. Tab. nostra XXI, fig. 35-36. Caulis tenuissimus, striatus, glaber, simplex vel ramosus, ramis erectis, cca 20 cm. longus. Folia alterna, linearia, erecta, haud numerosa, 4-7 mm. longa 0,5-0,8 mm. lata, glabra, acuta, linearia. Racemi ramos fere denudatos vel squa- mosos terminantes subcapitati vel subcorymbiformes, eca 5 mm./5 mm. Flores cca 3 mm. longi, brevissime pedicellati. Bracteæ acutæ, membranaceæ mox caducæ. Sepala exteriora inæqualia, superius ‘/, majus ovato-acutum, glabrum, duo anteriora ovato-elliptica, acuta, minora. Alæ lanceolato-ellipticæ, apice sensim acutæ nec mucronatæ, nervo medio longo simplice, duobus lateralibus brevibus simplicibus, ‘}, quam corolla breviores, glabræ, haud unguiculatæ. Carina ungui- culo longo, limbo breviore, cerista plurifida, filamentis linearibus. Petala supe- riora longe spathulata, apice rotundata, ligularia quam alæ ‘/, longiora et cum tubo staminali per ‘/, connata. Antheræ filamentis liberis glabris paulo breviores. Ovarium ovatum, glabrum. Stylus erectus, tenuis. Stigma superius galeatum erectum apice barbatum, inferius horizontale breve. Capsula ovata, alis multo longior nec emarginata 5,5 mm. longa, glabra. Semina conica apice acutissima pilis longis basi coronam pilorum semen subæquantem formantibus. Appendicula minutissima sub apice affixa, aculeiformia acuta. Habitat in insula Cuba : Wright 19412.. P'VARTAPBILIS HP" 5 Caulis ascendens, unicus, vel plures: folia linearia; racemi globosi, densi; flores omnes breviter pedicellati, rose vel albi; alæ quam corolla paulo longiores ovato- lanceolatæ, acutæ; sepala exteriora valde inæqualia, petala superiora carinam cristatam æquantia, inæquilateralia, longe triangularia, acuta; carina elongata, unguiculo quam limbus duplo longiore; ecrista laciniata; antheræ filamentis né dd el Dh AS RAD RSS OS SE à à A ne ve, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 181 liberis fere duplo breviores; stigma superius cucullatum apice penicillo brevi pilorum munitum, formæ peculiaris; capsula elongata ovato-triangularis, alis paulo brevior; semina conica, basi pilis coronam quasi formantibus, quam semen 4-5 pl. brevioribus prædita, apice aculeiformiter attenuata, appendicibus duobus angus- tissimis, aculeiformibus per ventrem seminis descendentibus, atque paulo sub apice insertis, munita. H. B. K. Nov. gen. V, p. 397, t. 509; DC. Prodr. I, p. 328 ; Hook. J. of Bot. IV, 100. Tab. nostra XXI, fig. 37-38. Gardn : 2044; Hohenacker : Surinam 175 &. Schenk n° 4314 fl. rubris. Pernambuco. Habitat in ditione Amazonum, in Guiana, Surinamia, Antillis, etc. P. PSEUDOVARIABILIS, n. sp. Radix fibrosa, fibrillis tenuissimis. Caulis erectus, filiformis, tenuissimus, simplex vel pauciramosus; folia linearia, minuta, angustissima, pauca; racemi subcapitati ; flores albi vel rosei; alæ ellipticæ, nec ovato-lanceolatæ, nervis tribus simplicibus. Petala superiora, apice rotundata nec acuta; antheræ quam filamenta paulo longiores vel æquales ; stigma inferius longe prominens apice dilatatum obtusum. Capsula lanceolata, alis multo brevior. Semina conica, pilis basi coronam *], longitudinis seminis æquantem formantibus. Tab. nostra XXI, fig. 39-40. Exscc. : Gardn. 1841, n° 3016. Radix fibrosa, filamentis tenuissimis, 1 em. longis formata. Caulis simplex vel ramos 1-3 edens, elongatus, filiformis ; tenuissimus 0,3-0,5 mm.; 20-30 cm. longus, subnudus. Folia linearia, 3-5 mm. longa, 0,25 mm. lata, acuta, sub- sessilia, glabra, sparsa, erecta, superne, breviora ac latiora, pellucide punc- tata. Racemus terminalis pauciflorus, subcapitatus, sublaxiflorus, 1-1,5 cm. longus, 8-9 mm. latus. Sepala exteriora valde inæqualia, superius ovato-acutum quam duo alia duplo longius ac latius, vel triplo latius, glabra, alba. Alæ ellipticæ, brevissime unguiculatæ, subapiculatæ, nec acutæ, nec ovato-acutæ, glabræ, nervis tribus, simplicibus notatæ, quorum duo marginales, etiam simplices, quam corolla 182 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ‘/, longiores. Petala superiora, sublinearia, media parte uno latere dilatata, apice rotundata nec acute attenuata, carinam paulo superantia vel æquantia. Carinæ crista plurifida, filamentis linearibus formata. Limbus cucullatus, subito in unguiculum lineare attenuatus. Ovarium ovatum, glabrum. Stylus paulo longior. Stigma superius erectum cucullatum, apice pilosum ut penicillum sessile ferens ; inferius valde prominens. Antheræ ellipticæ, filamentis paulo longiores vel ea subæquantes. Capsula lanceolato-ovata, acuta, alis brevior, glabra, maculis croceis sæpe prædita. Semina minima quam in P. variabili multo breviora et pilis basila- ribus comam formantibus duplo longioribus. Habitat in Brasilia, prov. Goyas : Gardn. 3016. A. P. variabili quacum valde est habitu similis, alis ellipticis non ovatis, acutis, forma petalorum, seminibusque valde distincta. P. LONGICAULES, H. B. K. Folia infima verticillata, sæpe decidua, superiora alterna; eaulis erectus, her- baceus, simplex vel ramosus; racemi terminales, subrotundi, densiflori; flores infimi longiuscule pedicellati:; alæ obovato-lanceolatæ, corolla longiores ; semina conica, estrophiolata, basi pilis longis quasi coronam formantibus prædita, sæpe retrorsum Incursis, sericeo-pilosa. H. B. K. gen. Plant. V, 396; DC. Prodr. 327; A.-W. Bennet in Mart. F1. Bras. p. 33. Griseb. FI. West. Ind. 27. P. stellera, DC. Prodr. |. c,; Hook. J. Bot. IV, 180. P. diversifolia, Miquel in Linn. XIX, 128, non Lin. nec Pohl. B. Balansa : Pt. Parag. 2179. Tab. nostra XXIT, fig. 1-3. Radix parva fibrosa. Caulis ramosus vel simplex, 10-50 cm. longus, striatus, glaber, herbaceus; rami sabcorymbosi. Folia 8-20 mm. longa, 0,5-2 mm. lata, linearia, obtusa vel acuta vel subulata, pellucide punctata, glabra, inferiora verti- cillata sæpius decidua et omnia reliqua alterna. Caulis interdum foliis caducis nudus. Racemi capitati 10 mm. longi 45 mm. lati vel etiam paulo minores, rachi incras- sata, pulchre tuberculata, floribus inferioribus dilapsis sæpe ad # cm. elongata sub racemo florente pedunculum incrassatum formans. Flores incarnati vel rosei, rs mél és nd dm arte... bois: dé MAR SR. SL ÉAN SSE MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 183 6-8 mm. longi, infimi pedicellis quam flores ‘/, brevioribus, tenuibus glabris; superiores subsessiles. Bracteæ scariosæ, triangulari-acuminatæ pedicello */, bre- viores, subpersistentes; pedicelli glabri. Sepala exteriora membranacea, inæquila- teralia, ovala, subacuminata, croceo-maculata, superius majus; alæ petaloideæ, ovato-lanceolatæ, acuminatæ, obliquæ, nervis subparallelis tenuibus apice bifidis, corollam superantes, basi croceo-maculatæ. Carinæ crista laciniata. Petala superiora ligularia carinam æquantia. Antheræ glabræ, subsessiles. Ovarium ovatum vel ellipticum. Stylus adscendens ovario vix longior tenuis. Stigmata erecta galeata, apice tubercalum pilosum sessile ferentia; stigma inferius tuberculatum etiam sessile. Capsula ovato-elliptica, obtusa haud emarginata, alis brevior. Semina longe conica loculos haud expleentia, conica, estrophiolata pilis adpressis vestita, basi coronam pilorum divergentium formantia. Var. major. | Floribus grandioribus, alis in fructo evolutis ad 8-9 mm. longis subfalcatis longe apiculatis, seminibus regulariter conicis, coronam basilarem longam ferentibus. Subvar. nana. Altitudo plantæ 6-8 cm. ; folia pauca, minima; racemi normales. Species per Americam totam calidiorem a Paragaaya per Brasiliam, Antillas ad Mexicanorum terram communis. Var. Nana occurrit in prov. Chirigui (Panama) ad montem ignivomium (Wagn. v. s. Hb. Monac). Var. major : in provincia Piauhensi Brasiliæ (Martius Hb. Monac.). Linden-Funk. 781; Gardner, 3017; Schomburgk, 432, 166, 667(68), St. Dom. ; Linden, 327; Funk Caracas, 224; Galleoti, 7036; Hoffmann, 696, Costa-Rica ; Mart. Brasil. 1188 ; Moritz, Columb. 447, 536. Wydler, Porto-Rico, 371 ; Sello, 4626; Luschnath, 98 : Bahia; Mendocona, 168 : Min. Geræs; Glaziou, 40259, 16598; Regnell, Hb. Brasil. I, 155; Schenk, Hb. Bras. 3125 ; Spruce, 3731. P. HERBIOLA, St. Hill. Radix fibrosa, tenuis; caulis tenuis, simplex vel apice ramosus; folia minuta, angustissime linearia; racemi capitati parvi; flores parvi; alæ quam corolla lon- viores. Petala inæquilateralia, acuta; antheræ filamentis breviores; crista carinæ 184 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. laciniata ; ovarium subemarginatum ; stylus paulo longior; stigma inferius vix pro- minens, superius cucullatum erectum apice barbatum. Capsula ovato-lanceolata, retusa, subemarginata. Semina minima, ovoidea, apice vix attenuata, pilis per- paucis sparsis, brevibus prædita. St. Hil. FI. Brasil. mer. II, 12; Bennet, |. c. p. 47. Tab. nostra XXIL, fig. 4-5. Exsce. : Vauthier, Hb. du Brésil, n° 483; St. Hil. n° 402 Cat. C’. (V. s. in Hb. Mus.). Radix minima, fibrosa, 5-10 mm. longa. Caulis tenuis, 10-25 cm. longus, teres, glaber, haud striatus, superne ramosus; ramuli tenuissimi, ascendentes. Folia perpauca, minima, distantia, in ramulis fere nulla vel squamiformia, 1-5 mm. longa. Racemi compacti, globosi, 5 mm. longi, 6-7 mm. lati, rachi aspera, sub- denticulata, sub racemo floribus inferioribus dilapsis elongata. Flores subsessiles, albicantes; bracteæ minutæ, deciduæ. Sepala exteriora valde inæqualia, inferiora ovato-lanceolata, superius majus, acutum, duplo longius. Species sine ullo dubio huic sectioni adscibenda, etsi bene distincta. Charac- teres omnes bene congruunt : forma stigmatum, longitudo filamentorum stami- nalium, formia petalorum superiorum, cristæ atque capsulæ, sepala valde inæqualia; seminibus autem apice non acutis et corona basilari pilorum caren- tibus subsectionem monotypicam peculiarem constitueret. CI. A.-W. Bennet eam cum plantis sect. P. tenuis conjugit, qua cum affinitatem nullam ostendit. Hab. in Brasilia, prov. Min. Geræs, St. Hil. v. s. in Hb. Mus. Par.; id. 713, prov. Goyaz; Vauthier, Tejuco, n° 483. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 185 E. Incarnatæ. Stylus ovario duplo longior, filiformis; alæ acutæ vel subacutæ. Capsula alis sæpe multo brevior, subrhomboidalis. Semina haud conica, breviter pilosa. Species omnes N. americanæ. Folia verticillata. P. cruciala. P. bremfolia. P. Hookeri. Folia haud verticillata. æ. Alæ quam corolla ‘/, breviores. P. incarnata. B. Alæ haud breviores. . Nutlalli. + pUrpurea. . Chapmanni. . fastigiata. . Torreyi. . selacea. OO TRES EURE P. CRUCIATA, L. Radix tenuis perpendicularis: eaulis erectus, simplex vel late corymbose ramosus, alatus (4), basi subteres; cotyledones subpersistentes late ellipticæ; folia inferiora distantia, 4 verticillata, linearia, superiora longiora, minus distantia, ramealia sub racemo ut involucro eum circumdantia et superantia, omnia linearia, punetata et mucronata. Racemi capitali, inter folia suprema sessiles, dein magis TOME XXXI, 2° PART. 24 186 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. elongati et late cylindrici; bracteæ subulatæ post maturitatem etiam persistentes in racemo evoluto haud prominentes sed occultæ. Pedicelli florem subæquantes tenues. Sepala exteriora minima, ovato-triangularia, subobtusa, margine ciliata ; alæ multo majores triangulares, apice longe subulatæ, quam corolla longiores et latiores; petala superiora carinam eristatam haud æquantia; antheræ subsessiles ; ovarium ellipticum; capsula alis brevior; semina ovoidea; appendicula linearia descendentia, ventrahia, semen longitudine æquantia. L. Spec. 706, Hill. reg. Syst. 22, t. 53, f. 4, Willdn. Spec. plant. 2, 897, Michx. fl. 2, 52. Poir. Dic, t. 5, 502. DC. Prodr. 1, 328. Torr et Gray, FI, 127, 670. Gray, Genera, 2, 223, t. 183, fig. 12, 143 (Semen). P. cuspidata Hook. Journ. Bot. I, 194, non DC. Tab. nostra XXII, fig. 6-9. Caulis 10-20 cm. altus, glaber. Folia inferiora minora, ‘/,,-'°/}, mm., supe- riora iongiora *°/,., ‘’/,., *’/,,, *’/,, mm. sessilia vel. etiam.inpetiolumattez nuata, decurrentia, itaque caulis alatus, sæpe versus basin sensim angustescentia, patentia vel adscendentia, suprema alterna quam internodia multo longiora, mediana internodia æquantia vel quam ea paulo breviora, interdum obtusa et bre- viter mucronata, vel acuta et longius subulata, minute pellucide punctata. Racemi juveniles capitati "/,,, ‘/,,, *},, densiflori, dein magis elongati *"},,, **/,, mm. etc. Flores purpurei, eca. # mm. longi, interdum virescentes. Pedicelli florem sub- æquantes, glabri, patuli, filiformes nec alati. Sepala exteriora longitudine sub- æqualia, ovata vel ovato-lanceolata, subacuta vel obtusa, viridia, margine angus- tissime membranacea et ciliata, uninervia. Alæ cca 4 X longiores sessiles basti late triangulares, longe subulatæ, nervis pluribus, apice bifidis, non anastomo- santibus notatæ, roseæ, dorso vitta media viridi notata, corollam includentes et quam ea multo longiores, glabræ. Petala superiora linearia, obtusa, nervo unico, trifido notata, quam carina cristata paulo breviora per ‘/, cum tubo stami- nali connata ; carinæ crista plurifida, filamentis linearibus formata. Tubus corollæ longior quam latus. Antheræ globosæ, in tubo staminali sessiles vel subsessiles, glabræ. Discus glanduliformis posticus, hypogynus. Ovarium ellipticum; stylus ‘/, longior tenuis; stigma superius rectus, in appendiculum apice pulchre ceris- tatum prolongatum et refractum; inferius brevius, obovatum, papillosum horizon- taliter prominens. Capsula glabra obovata, parte superiore seminibus inflata, inferiore latere compressa, alis brevior et angustior. Semina elliptica leviter hir- thé. Lio à: MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 187 sula. Appendicula membranacea alba perpendiculariter descendentia, semina longitudine æquantia. Species foliis verticillatis, habitu, alis apiculatis et seminibus valde distincta. Habitat in America boreali orient. : Éouisiana, Florida, Pensylvania, Massachus- sets, Alabama, Carolina, Kentucky, Georgia. (Margin of swamps, Maine to Virginia and southward near the coast and along the grand Lakes. Gray). Exsiccat : Th. Kumelin Pt. Wiscons. exs. n° 53. P. BREVIFOLIA, Nult. Caulis tenuis, erectus, simplex vel ramosus; folia linearia, 4 verticillata, pellu- cide punctata; racemi subdensiflori, capitati; bracteæ brevissimæ, persistentes ; flores pedicellati; sepala elliptica, subacuta, margine glabra; alæ triangulares sessiles, vel ovalo-acutæ, nec cuspidatæ nec apice subulatæ, quam corolla cristata paulo breviora; antheræ subsessiles; ovariam orbiculare ; stylus duplo longior ; stigmata ut in P. cruciata ; capsula suborbicularis, glabra ; semina ovato-subglo- bosa, subglabra: appendicula ligularia quam semen ‘/, breviora. Nuttall. Gen. 2, 89, DC. Prodr. 1, 328. Torr. Comp. 260; Sprengel Syst. 3, 1469; Beck. Bot. 44; Chapm. 84; Gray. Man. 122, non Harvey FI. Cap. P. cruciata, Torr et Gray FI. 1, 127, in part. non Linn. Tab. nostra XXII, fig. 10-12. Caulis 10-20 cm. longus, striatus, leviter alatus, tenuis, glaber. Folia linearia 4-20 mm. longa, 1-2 mm. lata, subobtusa vel brevissime mucronata, quam internodia breviora, sæpe duplo vel triplo breviora, vel etiam ea subæquantia. Racemi capitati 10-20 mm. longi, 6-8 mm. lati, subdensiflori, sæpe longe pedun- culati, rarius inter folia suprema sessiles. Bracteæ ovato-triangulares acutissimæ, quam bracteolæ multoties longiores, quam pedicelli fere duplo breviores (bracteolæ multoties breviores, scariosæ). Pedicelli versus apicem sensim latescentes, glabri. Sepala exteriora glabra, viridia, margine breviter membranacea, late ovata, sub- acuta. Alæ duplo longiores quam latæ, ovato-triangulares, 3-3,5 mm. longæ, acutæ, glabræ, nervis parallelis simplicibus vel bifidis notatæ, in vilta mediana glandu- lose punctatæ, quam corolla paulo longiores. Petala superiora lanceolato-linearia, 188 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. acuta, Carinam cristatam subæquantia, glandulose punetata. Indoles ceteræ ut supra indicatum. Species etsi P. cruciatæ valde affinis, ab illa tamen alis, petalis superioribus, capsula, seminibusque recedit. Habitat in viciniis Quaker Bridge, Nov. Cæs. (Hb. Bss.), (Rhode. Island, New Jersey and southward, Gray Man. of Bot.), (Florida and n. ward). À P. Hookeri cui est valde affinis, forma racemi, magnitudine foliorum, alis longioribus, habituque toto, diversa. P. HOOKERI, Torr. et Gray. Radix fibrosa ; caulis simplex, foliis verticillatis, acicularibus; ramemus conicus; flores pedicellati; bracteæ post defluvium persistentes; alæ ovatæ, acutæ, carina breviores; semina ovoidea, appendiculis linearibus eisque æquilongis prædita. Tab. nostra XXII, fig. 13-15. P. Hookeri, Gray et Torrey, fl. 1, p. 671 ; Chapman. 84. P. attenuata, Hook et Arnott. Journ. Bot. Hook, 1, p. 195, non Nutt. non Willd. non Wall. non Lodd. (v. in Hb. Gray). Radix fibrosa, tenuissima. Caulis simplex, herbaceus, annuus, erectus vel ascendens, glaber tenuis, striato-sulcatus, ad 30 cm. longus vel brevior. Cotyle- dones orbiculares etiam in fructu sæpe persistent. Folia verticillata, distantia, lineari-acicularia 2-10 mm. longa, 0,5-1 mm. lata, glabra, acuta, marginibus revolutis, quam internodia multoties breviora. Racemus terminalis subpyramidalis 1-2 cm. longus, 5 mm. latus. Flores parvi, quam pedicelli patuli vix longiores; pedicelli glabri suberassi. Sepala exteriora inæqualia, superius duplo majus, ovato- triangularia, margine glabra, maculis seriatis inscripta. Alæ multo majores ovatæ, acutæ, corolla breviores, nervis cea. 5 parallelis simplicibus notatæ, longiores quam latæ, basi haud attenuatæ. Corolla tubulosa. Carinæ tubus limbo duplo longior. Crista e circa 8 appendicibus falcatis acutis formata. Petala superiora per */, cum tubo staminali connata, falcata, irregularia, carinam cristatam sub- æquantia, utrinque attenuata. Ovarium rotundatum, glabram. Stylus tenuis erectus vel adscendens. Stigmata ut in aliis, i. e. tenuia et pulchre appendiculata. Capsula parva, ovato-orbicularis, alis duplo fere brevior. Semina ovoidea pilis perpaucis ch. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 189 prædita. Appendicula duo linearia secundum semen descendentia eoque haud breviora, membranacea alba. Habitat in America septentrionali : Alabama, Drummond, Hb. Deless,. P. INCARNATA, L. Radix perpendicularis, ramosissima; caulis simplex rectus, vel ramosissimus, altus ; folia linearia, aut setacea, brevia ; racemi terminales, juveniles subcorym- bose-capitati, dein basi et parte media cylindrici (fructus), apice floribus fascicu- latis dilatati ; flores brevissime pedicellati; sepalum posticum ab aliis duobus valde remotum, ellipticum acutissimum, quam alæ latius; duo antica minora, angustis- sime lanceolata acuta, alis duplo breviora et angustiora; alæ elongatæ, acutæ, anguste lanceolatæ, longe spathulatæ, quam corolla ‘/, breviores; corollæ tubus elongatus; petala superiora longe unguiculata, spathulata, subobtusa, quam carina cristata breviora per dimidium cum tubo staminali connata; crista formosa ; antheræ subsessiles; stylus ovario 3-4 X longior; stigma superius pulchre appen- diculato-cristatum; semina globosa hirsuta; arillus P. pseudosubtilis simillimus. L. Spec. 701. Willdn. Spec. 3, 871. Michx. fl. 2, 52. Poir. Dict. 5, 490. DC. Prodr. 4, 327. Sprengl. Syst. 3, 169. Hook. f. Bot. Am. 41. 84; Journ. Bot. 4, 494. Torr. et Gray, fl. 1, 129, non Aubl. Tab. nostra XXIT, fig. 10-18. Caulis juvenilis erectus, simplex, filiformis, striatus, teres, viridis, glaber dein magis incrassatus, simplex vel pauciramosus vel etiam ramosissimus, ramis erectis, corymbose laxe fastigiatis, sparse foliosus, subfistulosus, vel subnudus, 20-50 cm. longus. Folia sparsa, linearia, brevissime petiolata, 0,5-1,5 cm. longa, 0,5-1 mm. lata, acuta, mucronata, glabra, suberecta, omnia alterna, vel squamiformia, et tales ex axi quorum nascuntur rami, basi amplexicaulia, apice subulata, minima. Racemi 15-30 mm. longi, basi (fructum) 6-8 mm. lati, apice vel sub apice 8-15 mm. jati. Bracteæ ovato-lanceolatæ, subulatæ, deciduæ. Pedicelli brevissimi, cum sepa- lorum parte basilari connati, i. e. alati, glabri, quam flores multoties breviores. Sepala exteriora inæqualia, in pedicello decurrentia, antica duo lanceolato-linearia, acuta, basi corollæ inserta, posticum ab ea remotum, multo majus et quam alæ paulo latius, acuminatum, ellipticum, glabrum uninervatum. Alæ anguste lan- 190 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM, ceolatæ, subspathulatæ, acutæ, quam corolla magis quam duplo breviores, nervo unicO pauciramoso notatæ, 2-2,5 mm. longæ. Tubus corollæ ex alis valde exsertus, angustüs. Longitudo corollæ cca. 6,5 mm. (in anthesi). Corolla rosea, limbo sub crista exceplo, viridi. Petala superiora longe unguiculata, spathulata, limbo ellip- tico, apice rotundato, per dimidium cum tubo staminali connata, nervo unico, apice trifido notata, carinam cristatam subæquantia. Crista speciosa 1-1,5 mm. longa, multifida, lobis linearibus profunde bifidis quam limbus cucullatus multo latior. Antheræ in tubo staminali subsessiles. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus 3-4 X longior rectus, filiformis, haud apicem versus incrassatus. Stigma superius stylum terminans lineare, vix vaginatum, apice in appendiculum breve horizontale apice cristatum, recurvatum prolongatum; inferius 4 X minus horizontale obtusum. Capsulæ patentes nec recurvæ, confertæ, ellipticæ vel ovato-ellipticæ obtusæ, sub- emarginatæ, virides, 2,6-3 mm. quam alæ persistentes albæ paulo breviores vel eas subæquantes, ac multo angustiores. Semina globosa vel ovoidea, leviter hirsuta, nigra 2,2 mm. longa; arillus papyraceus albus, semini superpositus. Habitat in America boreali, Virginia per Floridam, Carolinam, Texas, Alaba- mam, Mexico usque ad Vera-Cruz (Xalappa). Curtiss : in pinetis siceis N. E. Florida n° 515, idem. Virginia, idem. prope Jacksonville in sabulosis siccis (Florida ; F. Joor in pascuis : Harrisburg, Texas. Torr et Gray : Virginia; Galleoti : Mexico Xalapa (Vera-Cruz) n° 7096. Species habitu racemorum oculo nudo statim recognoscenda ob formam seminum alarum, petalorum superiorum P. setaceæ et P. fastigiatæ Nutt. affinis. (Sec. Gray. Man. of Bot. 121. Dry soil Penn. to Wisconsin and southward; rather rare Chapman FI. S. State; Dry sandy Soil. Florida to Mississipi). P. NUTTALLI, Torr. et Gray. Folia alterna; racemi densiflori, capitati; flores pedicellati; alæ lanceolato- oblongæ vel obovato cuneatæ, subacutæ, duplo longiores quam latæ; carinæ crista filamentis 4-formata. Torr et Gray, FI. 1, 670; P. sanguinea Nutt. gen. 2. 88, non L. ; P. ambigua, Torr et Gray, FI. [, 130, non Nuttall. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 191 Tab. nostra XXIE, fig. 19-20. Radix vermicularis sinuosa, perpendicularis. Caulis unicus erectus, subsimplex vel corymbose longe ramosus, subalatus vel striatus, glaber 10-30 cm. longus, interdum basi lignosus et ad 4 mm. incrassatus, sæpius autem tenuior. Folia omnia alterna, linearia, herbacea, acuta, glabra, 0,7-2 cm. longa, 0,5-2 mm. lata, glabra, adscendentia, sparsa. Racemi pedunculati pedunculo cea. 2 cm. longo, striato, triquetro vel anguloso, glabro; racemi subdensiflori, capitati ‘*/,,, ‘°/,,, */,, Sæpe conici rarius cylindrici. Flores, fructusque pedicellati, pedicellis in fructu ad 2 mm. longis patulis, glabris, bractea intermedia aciculari paulo longioribus. Sepala exteriora acuta, glabra inter se subæqualia, margine haud ciliata. Alæ lanceolato-oblongæ, vel obovato-cuneatæ, subacutæ duplo longiores quam latæ, glabræ, nervis subparallelis simplicibus corollam vix superantes. Carinæ crista e lobis cca. 4 membranaceis profunde emarginatis bene evolutis formata. Petala superiora ligularia apice rotundata, corollam æquantia, vel paulo superantia. Antheræ, ovarium etc. ut in P. sanguinea. Capsula alis multo brevior sed alis angustis haud involuta et in racemo demum laxo conspicua. Semina pyriformia pilis tenuissimis adpressis paucis prædita. Appendicula parva linearia semine 3plo breviora. Habitat in sylvis montium Carolinæ septentrionalis (Beyruth), in sylvis Ashville N. Car. : Engelmann; in sylvis siccis, Chilhowe Mt. Tennesee 600 m. alt. Curtiss N. Am. Pt. n° 523 sub nom. P. sanguinea, L.; Arkansas, Rafinesque Hb. Deless., Beauvois. Hb. Deless. A P. sanguinea, racemis minus densis, floribus longius pedicellatis, alis angus- tioribus haud quam corolla multo longioribus, crista haud callosa biloba sed 4 fida, seminibus minoribus, differt. P. SANGUINEA, L. Folia alterna, linearia, glabra; racemi densiflori; alæ late ellipticæ, corollam multo superantes; carinæ crista minima e duabus appendicibus formata ; semina pyriformia subglabra, breviter appendiculata vel longius. Lin. spec. 705. Willdn. spec. 2, 896. 192 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. purpurea Nutt. gen. 2, 88, DC. Prodr. 1, 328, Torr et Gray, Fi. p. 127. P. viridescens, L. | Tab. nostra XXI, fig. Radix perpendicularis, vermicularis, sinuosa. Caulis basi simplex, dein simplex vel corymhose ramosus 15-30 em. altus, herbaceus leviter alatus et striatus sub- angulosus, glabrescens. Folia omnia et semper alterna, linearia, utrinque atte- nuata acuta, subapiculata, glabra *”/, */,,, ‘*],, **/, mm., erecta, subsessilia. 3 L Racemi terminales densiflori, subeapitati vel oblongi ‘’/, mm. ‘/,,, ‘‘/, breviter peduneulati vel subsessiles. Flores imbricati, breviter pedicellati. Bracteæ persis- tentes ; rachis sub racemo demum denudata et elongata, crassa, rugosa. Sepala exteriora longitudine subæqualia, superius latius, triangulare, glabrum eciliatum. Alæ multo majores inæquilaterales, late ellipticæ vel ovatæ, subobtusæ, in fructu ad 4-5 mm. longæ, 3,5 mm. latæ, nervis liberis simplicibus, corollam multo superantes eamque involventes. Corolla parva; carinæ crista minima e duobus appendicibus crassis obtusis, brevibus et subemarginatis latioribus quam longis formata, vix conspicua. Petala superiora basin versus sensim et cuneata attenuata, obovato-cuneata, apice subserrulata, carinam æquantia et per */, cum ea connata. Antheræ superiores sessiles, exteriores (inferiores) subsessiles, glabræ. Ovarium lanceolato-ellipticum. Stylus tenuis ovario paulo longior. Stigmata cristata. Capsula alis suffulta et eis magis quam duplo brevior, breviter lanceolata, parte superiore seminibus inflata, subobtusa et subemarginata, glabra. Semina brunneo-fusca pyri- formia pilis paucis subhirsuta nec canescentia; appendicula alba ligularia longitu- dinis variæ ('/,-*/, sem.) descendentia, membranacea. Habitat in Massachussets, Wisconsin (Kumlien, n° 55), Missouri, Illinois, New- Jersey. P. CHAPMANNL Torr. et Gray. Caulis tenuis, simplex, apice parve corymbose ramosus. Folia alterna, linearia, acicularia; racemi conici; bracteæ persistentes; alæ corolla longiores, ellipticæ obtusæ subretusæ:; crista carinæ lata, lobata; capsula obovata, substipitata ; semina globoso pyriformia, breviter cornuta, pilis paucis crispulis conspersa. Torr. et Gray, Fl. I, 131; Walp. Rep. 1237; Chapm-83: hé. DAS LS Er LE SE Se à de D de me dé à hs sé. ss is MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 193 Tab. nostra XXI, tig. 21-23. Radix fibrosa, tenuis, annua. Caulis unicus, tenuis, simplex vel apice corym- bose pauciramosus, glaber, levissime striatus, 30-40 cm. longus, vix 1 mm. crassus. Folia pauca, parva, linearia, acicularia, marginibus subrevolutis, glabra, 1-2 cm. longa, 0,5-0,8 mm. lata, erecta, superiora filiformia. Racemi termi- nales conici vel conico-oblongi, 1-41,5 cm. longi, cca. 8 mm. lati. Bracteæ per- sistentes, intermedia aliis multo major, triangularis, acutissima, post defluvium persistens, duo laterales vix conspicuæ. Pedicelli breves semper erecti, glabri 1-4,5 mm. longi. Flores roseæ, 3-4 mm. longi. Sepala exteriora inæqualia, duo posteriora ovata, glabra, anticum concavum ‘/, majus. Alæ quam corolla longiores, ellipticæ, obtusæ, subretusæ, nervis 3 pauciramosis haud anastomosantibus fere duplo longiores quam latæ, glabræ. Carinæ unguiculum quam limbus fere duplo longius, crista lata lobata summum corollam involvens. Petala superiora quam carina longiora, ligularia apice rotundata, S3plo longiora quam lata. Antheræ filamenta libera glabra æquantia. Ovarium obovatum, glabrum. Stylus rectus; stigmata ut in aliis hujus sectionis. Capsula obovata substipitata, alis persisten- tibus duplo brevior. Semina loculos haud implentia, globoso-pyriformia, pilis paucis crispulis conspersa, breviter cornuta; appendicula duo linearia, semine duplo vel 3plo breviora alba membranacea. Habitat in Florida : in pinetis apud. Walton, Curtiss, n° 508. V.s. in Hb. Berol. (West Florida and westward Gray). P. FASTIGIATA, Nutt. Radix perpendicularis, simplex vel ramosa ; caulis erectus, simplex vel ramosus ; folia numerosa, linearia; racemi capitati, globosi; flores longe pedicellati, rosei, minimi, pedicelli tenues florem subæquantes; sepala remota, posticum latius, acutum; alæ anguste lanceolatæ, acuminatæ, haud unguiculatæ vel spathulatæ, nervis tribus notatæ, quam corolla longiores; petala superiora subobtusa lineari- elliptica, corollam æquantia; antheræ subsessiles; stigma inferius prominens, superius parum elongatum in appendiculum erectum cristatum prolongatum. Capsula lanceolata, subacuta, glabra; semina partem superiorem tantum capsulæ explentia, itaque pars superior inflata. Semina globosa breviter hirsuta; arillus papyraceus ei P. setaceæ vel P. incarnatæ valde similis. TOME XXXI, 2° PART. 25 194 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Nutt. Gen. 2, 89, DC. Prodr. I, 328; Torr. Comp. 261; Hook. J. of Bot. 1, / Walp, Ann. 3, 827; Chapmann, 83; Lesgereux F1. Ark. 355: Gray, Man. P. sanguinea, Torr et Gray, FI. 1, 126, non Linn. Ex Hb. Gray, spec. vidi. Tab. nostra XXIX, fig. 24-25. Radix tenuis, ramosa vel simplex, 2-# cm. longa, lutea. Caulis erectus, simplex, 9 tenuis, striatus, glabér, vel crassior et corymbose ramosus, 20-25 6m. altus. Folia linearia, erecta, glabra, alterna, acuta, vel mucronata, sessilia 5-15 mm. longa, 0,5-2 mm. lata. Racemi capitati ‘/,-"}, mm. Flores minimi, numerosi, cea. 2 mm. longa, rosea. Bracteæ triangulares, breves, deciduæ. Pedicelli tenues, cca. ! mm. longi. demum elongati, glabri. Sepala exteriora ovato-lanceolata, glabra, subtrinervia margine anguste membranacea, duo antica in basi corollæ inserta, posticum ab ea paulo remotum. Alæ subfalcatæ, lanceolato-ellipticæ, acuminatæ, corollam excedentes, nervo medio simplice vel subsimplice, lateralibus sæpe bifidis vel extrinsecus parum ramosis. Tubus corollæ brevis. Petala superiora oblonga, subobtusa, nervo apice trifido. Antheræ quam filamenta libera paulo longiores, glabræ. Stylus ovario vix longior, rectus; stigmata stylum longitudine æquantia, cristata. Capsula et semina ut supra indicata. Habitat in Virginia : Suffolk (Curtiss); in New-Orlean (Drummond, 32). (Low pine barrens, Florida to north Carolina and westward : Chapm. New-Jersey and Delaware to Kentucky and southward, Gray). P. TORREYE, n. sp. Caulis simplex vel superne fastigiato-ramosus; folia alterna, linéaria, acuta : racemi cylindrici ; bracteæ persistentes. Flores minimi; al& lanceolatæ, utrinque acutæ; crista 6 loba; capsula late ovato-lanceolata ; semina ovoidea ; appendicula duo obtusa 3plo breviora quam semen. Tab. nostra XXII, fig. 26-27. Radix tenuis simplex vel pauciramosa. Caulis unicus simpléx vel supérne fasti- giato-ramosus striatus vel subalatus, ramis tenuissimis, 8-20 cm. longus, glaber. Folia omnia alterna, linearia, acuta ‘°/, mm. vel minora et angustiora. Racemi terminales subdensiflori, cylindriei apice attenuati */,, ""/,.,, ‘*[,, mm. vel minores peduneulati. Sepala exteriora longitudine æqualia, superius duplo vel 3plo latins, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 195 glabra. Ale lanceolatæ, utrinque acutæ vel subacutæ, corollam paulo superantes trinerviæ, nervis simplicibus vel bifidis. Carinæ crista membranacea cca 6 lobata, lobis obtusis. Petala superiora carinam cristatam æquantia, lanceolata. Antheræ ovarium etc. ut in P. sanguinea. Capsula alis brevior late ovato-lanceolata. Semina ovoidea, pilis brevibus subhirsuta. Appendicula duo linearia obtusa semine fere triplo breviora. Habitat in America boreali : Rhode Island; Warwich leg. Cogdon, South Kingtown, Cogdon. | A. P. fastigiata, floribus brevius pedicellatis, alis latioribus, seminum carun- cula dissimili, bracteis post authesin et in racemo denudato persistentibus. P. SETACEA, Mich. Radix perpendicularis, tenuis; caules simplices vel pauciramosi, denudati; folia minima squamoidea; racemi densiflori cylindrici terminales, breves; sepala exte- riora longitudine subæqualia, superius duplo latius; alæ obovato-oblongæ, angustæ, acutæ, upinerviæ, nervo pauciramoso, quam corolla longiores; petala superiora angustissime elliptica, quam carina cristata longiora; carinæ crista brevis, pluri- fida ; antheræ q. filamenta libera duplo longiores; ovarium triangulari-cordatum ; stylus ovario vix longior: vagina stigmatis superioris angustissima, crista speciosa ; stigma inferius prominens obtusum; capsula triangularis, acuta, alis brevior; semina globosa, minuta, pilosa; arillus papyraceus trilobus compresse plicatus, brevis, in summo semine equitans. P:.setacea Michaux, El. 2, p.52: DC: Prodr.-.L, p..328. Torr. et Gr., DSL 4129: Tab. nostra XXII, fig. 28-31. Radix tenuis, lutea, lignosa, perpendicularis, perennis, haud incrassata, E cau- dice haud incrassato oriuntur caules pauci erecti, basi sublignosi, tenues, teretes, striati, glabri, virides, simplices vel media parte et superne ramosi, 15-40 cm. longi, minus quam 41 mm. crassi, sæpe basi purpurascentes. Rami erecti vel adscendentes, 5-10 cm. longi ut caules nudi. Folia squamiformia minima, cauli adpressa, distantia, acuta, sessilia, usque ad 1 mm. longa, in ramis sæpe apice setacea aculeata. Racemi terminales, densiflori 5-15,0 longi, 3-4 mm. lati, apice 196 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. vix comosi. Bracteæ parvæ, lanceolatæ, glabræ. Sepala exteriora glabra, uninervia. Pedicelli quam flores multo breviores glabri, crassi, triangulares. Flores minimi, albi, 1-1,8 mm. longi. Sepalum posticum (superius ut dicitur al. 1.) minus alte in pedicello insertum et cum eo basi connatum, duo anteriora (S. inferiora ut dicitur) magis alte inserta, angustiora : lanceolata, acuta. Alæ fere 3 X longiores quam latæ, parte superiore latiores sed apicem versus acutæ, glabræ, nervo unico ramos paucos edente, quam corolla paulo longiores. Petala superiora per fere dimidium cum tubo staminali connata, ohovate anguste oblonga, vel subspathulata, carinam cristatam paulo excedentia. Carinæ limbus, quam ungui- culum vix longior; crista quam carina multoties brevior, plurifida, filamentis linea- ribus, subobtusis formata. Antheræ ovatæ, glabræ, quam filamenta glabra duplo longiores. Ovarium, stylus et stigmata ut supra dictum. Stigma inferius à vagina bene separatum, basi angustum, dein latescens, perpendiculare, obtusissimum quam superius duplo brevius, papillosum. Capsula seminibus rotundis basi inflata, subacuta, glaberrima, alis brevior. Semina sphærica, nigra, pilis albis hirsuta. Arillus semine duplo minus a latere visus subquadrangularis, sed deduplicato, trilobus ; lobo terminali acuto, lateralibus latis retusis, omnibus papyraceis. Habitat in pinetis siccis Floridæ occid. : Jacksonville (Curtiss), Carolina et Georgia, Mich. Leconte Am. sept. Hb. Mus. Par.v, s. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 197 F, Decurrentes. Sepala cum pedicellis concrescentia. Tubus corollæ longus; stylus quam ovarium longior ; stigmata cristata. Antheræ subsessiles. Alæ cuspidatæ. Species N. americanæ. A. Racemi compacti solitari. Caulis elongatus. Seminum appendicula dimidum æquantia. P. lulea. Semen longitudine subæquantia. P. Ruegelui. Caulis abbreviatus, semina cornuta. P, nana. B. Racemi corymbosi, numerosi. a. Folia radicalia linearia graminea. P. cymosa. æ. Folia radicalia haud linearia. P, ramosa. P. Baldwini. P. LUTEA, Lin. Caulis sæpissime elongatus, ramosus; flores capitati, lutei; sepala duo lan- ceolata, acuta, alter ovato-acutum; alæ ellipticæ, valde inæquilaterales, apice cus- pidatæ, acuminatæ; petala superiora carinam æquantia, parte superiore inæqualiter ovaliter dilata, nervus apice in ramos simplices tres desinens; carina longe stipitata ; crista filamentis paucis formata ; appendicula seminis linguiformia, recta, semine fere duplo breviora. Spec. 705; Hill. Veg. Syst. 29, t. 52, f. 2; Willd. Spec. 2, 894; Poir. Dict. 5, 501 ; Act. f. Hort. Kew. 4, 246; Nutt. gen. 2, 88; Elliot, 2, 185; DC. Prodr. 1, 328; Torr. Comp. 260; Spreng. Syst. 3, 470; Don. Mill. 1, 356; Beck. Bot. 45; Hook. Journ. Bot. I, 194. Torr et Gray, F1. 4,127; Dictr. 4, 898; Gray Pt. Wright. 1, 41; Gray, Manual, 120. Chapman. 83; Lesqx. FI. Ark. 355. 198 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. pseudo Senega Bertol. Bot. Misc. 15, 21, t. 3, Î. 2 (Bot. Zeit. 14, 784). Tab. nostra XXII, fig. 32-35. Radix fibrosa, vel fusiformis. Caulis erectus, striatus, herbaceus, fistulosus, simplex vel superne ramosus, ramis simplicibus, 10-50 cm. longus vel etiam brevior. Caules breves semper simplices, elongati, ramos paucos edentes. Folia in speciminibus parvis, basilaria, spathulata *°/,,, **/,, mm., caulinaria lanceolato- linearia, sæpius fere omnia lanceolato-linearia, acuta, herbacea, apice subulata, pellucide punctata. Racemi capitati, haud latiores quam longi */,. em. vel etiam minores, pedunculati. Flores quam in P. Ruegelii minores, haud in sicco vires- centes. Bracteæ inæquales, intermedia subulata pedicellum superans, duobus bracteolis multo longior. Pedicelli sepalis decurrentibus alati. Sepalum posterius late ovato-triangulare, acutum, margine brevissime ciliatum, duc anteriora lan- ceolata, minora, margine ciliata. Alæ oblongæ, inæquilaterales, longe apiculatæ, margine brevissime ciliatæ, nervatura ut in P. Ruegelii. Corolla ut in præcedente, sed petala superiora spathulata, magis regularia. Crista paucifida (cca 4). Andro- cæum, gynæceumque ut in P. Ruegelii. Semina nigra dorso curvata, tuberculata brevia. Appendicula alba, ligularia, membranacea, semine breviora, obtusa. Species habitu variabilis, nunc humilis et late foliosa, tunc magis elongata foliis angustioribus, a P. Ruegelii differt floribus minoribus, racemis magis elongatis, floribus in sicco haud virentibus, forma seminum aliisque distincta. Habitat : Florida ; New-J'ersey (Tuckermanu, Asa Gray); Suffolk : Curtiss, Pensyl- vania : D° Friedlay : Insul. Ocean. ; Lousiana : Hartmann. Alabama : Jewet.; New- Orlean, Carolina. (Florida to Mississipi. Gray). P. RUEGELIL Shutileworth. Caulis sæpissime elongatus, ramosus; flores capitati, demum (in sieco) vires- centes; alæ inæquilaterales, anguste ellipticæ, apice cuspidatæ, petala superiora carinam æquantia, triangularia elongata, ungue sensim ad dimbum latescente, nervus apice in ramos plures 4-5 bifidos desinens : crista filamentis (6-8) formata quam carina # X brevior; appendicula seminis angustissima, semen longitudine subæquantia. « MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 199 Chapm. Coult. Bot. Gazette, 3, 4. Curtiss : N. A. PI. 5292. A. P. lutea forma petalorum superiorum, appendicibus seminis angustioribus atque longioribus, floribus majoribus demum in sicco virentibus. Tab. nostra XXII, fig. 36-39. Radix fusiformis pauciramosa nec fibrosa. E caudice oriuntur caules duo vel unus tantum, erectus, fistulosus, superne ramosus, striatus, subsuleatus, glaber, basi cea. 3 mm., crassus, superne 1 mm., ramis elongatis erectis, 50-70 cm. altus. Folia oblonga, vel linearia, berbacea, utrinque attenuata, nec mucronata, alterna 1-3 cm. longa, 3-5 mm. lata, pellucide punctata, glabra, superiora minora. Racemi longe pedunculati (cca. 6 em.) capitati, latiores quam longi *,, "*},, em. densiflori. Flores 5-7 mm. longi, in sicco virescentes. Pedicelli tenues floribus vix breviores, sub fructu # mm. longi, alati, glabri. Bracteæ lineares, subulatæ in fructu pedicellos subæquantes. Sepalum posterius ab aliis anterioribus remotum, inferius late ovato-triangulare acutum alam unam pedicelli terminans, duo ante- riora superiora lanceolata, acuminata. Alæ multo majores oblongæ, inæquilaterales, longe apiculatæ, sub maturitatem ad 8 mm. longæ quam corolla paulo longiores. Nervus medius simplex, duo laterales extrinseeus ramos paucos simplices edentes. Carinæ limbus cucullatus, unguiculo duplo brevior, cristatus. Crista fimbriata, laciniis cca. 6, linearibus æqualibus formata. Petala superiora per dimidium cum tubo staminali connata, longe basin versus attenuata, limbo inæquilaterali, paulo dilatato, obtuso, subovato, carinam cristatam æquantia. Antheræ glabræ, sessiles vel in tubo staminali subsessiles. Gynæceum ut in P. lutea. Capsula elliptica, glabra, substipitata, subemarginata, alis fere triplo brevior. Semina oblonga, pilis paucis adpressis vestita. Appendicula duo linearia alba descendentia, semine paulo breviora. Habitat in America septentrionali : Florida. Curtiss, n° 522. P. NANA, DC. Folia sæpe fere omnia radicalia rosulantia; caulis simplex abbreviatus; flores capitati; alæ inæquilaterales cuspidatæ ; petala superiora apice dilatata, subser- rulata, quam carina cristata multo breviora; crista longissima corollam fere 200 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. æquantia, filamentis profunde bifidis formata ; semina apice attenuata; appen- dicula semine duplo breviora. Prodr. 1, p. 328. Don, Mill. 1, 356. Hook Journ. Bot. 1, 194. Torr et Gray, FI. 1, 427. Dietr. 4, 898. Gray, Pt. Wright, [, p. #1. Chapman. 83. Wood. El. Book. 296. P. lutea, var. nana, Michaux, FI. 2, 54. P. viridescens, Nutt. gen. ?, 85, non Lin. Curtiss;:N:1A Pt. 548: A. P. lutea habitu, sepalis angustissimis, petalis quam carina brevioribus, forma seminum etc. differt. Tab. nostra XXIX, fig. 40-41. Radix perpendicularis, tenuis. E caudice oriuntur caules plures vel unus tantum, breves 3-5 cm. longi, herbacei, fistulosi, simplices haud rigidi sed subflexuosi, glabri. Folia fere omnia radicalia, spathulata, **/,, mm. *"/, mm. *’/,, *"/, vel etiam minora obtusa, rosulantia, glabra. Folia caulinaria sæpe nulla, vel lanceolata vel lanceolato-linearia. Racemus capitatus, densiflorus, longior quam latus *‘/,,, |, vel multo minor. Flores fere sessiles. Bractea subulata bracteolis multo longior. Pedicelli brevissimi subnulli. Sepalum posterius ab aliis anterioribus remotum in rachi fere sessile 1. e basi pedicelli, insertum, lanceolatum, acuminatum mar- gine ciliatum; duo anteriora Superiora, linearia, alis contigua quam posterius multo angustiora. Alæ lanceolatæ, apiculatæ, nervis liberis parum ramosis. Carinæ crista */, corollæ æquans, laciniis linearibus profuude emarginatis formata. Petala supe- riora quam Carina cristata breviora, Spathulata, unguiculata, limbo ovato, subser- rulato. Androceum, gynæceum ut in P. lutea. Semina apice attenuato-cornuta, pilosa, appendiculis obtusis linearibus semine dimidio brevioribus. 6. Humillima. Rosulæ foliorum racemos sessiles amplectantes. Altitudo plantæ cca. 2 cm. (P. viridescens ex Hb. Gray). Habitat Americam septentrionale : Alabama (Jewet.); Carolinia ; New-Orlean ; Louisiana ; Florida. B. In New-Orlean. (Florida to south Carolina (Chapm.): New-Jersey and southward). ne MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 201 P. CYMOSA, Wall. Caulis, elatus, subnudus, apice corymbum racemorum ferens; folia fere omnia radicalia, linearia, longa; flores parvi pedicellati, haud capitati, sepala exteriora ovato-acuta; alæ inæquilaterales cuspidatæ, ellipticæ; crista appendicibus 4 for- mata, duabus exterioribus latis, duabus interioribus clavatis, inter quas sunt glan- dulæ du; semina trigonia, apice acuta, tuberculata, glabra exarillata. Walt. 179. Torr et Gray, Fl. 1, 128 et 670. Eat et Wr. 366. Dietr. 4, 598. Gray Pt. Wright, 4, #1. Manual, 120. Walp. Ann. 4, 238. Chapman, 82. Wood. CI. Book. 296. Syn : P. corymbosa, Michx. FI. 2, 54, in part. DC. Prodr. 1, 329. Hook. Journ. Bot. 4, 195. Elliot. Sk. 2, p. 187, non Nutt. nec Torr et Gray, FI. P. graminifolia, Poir. Dict. 5, 500. DC. Prodr. 1, 329. P. attenuata, Nutt. gen. 2, 90. Sprengl, Syst. 3, 171. P. acutifolia, Torr et Gray, FI. 1, 128. Walp. Rep. 1, 237. P. præalta, Leconte in Hb. Mus. Paris. Curtiss, N. À. Pt. 511. Tab. nostra XXIIT, fig. 1-3. Radix fibrosa, fibrillis numerosis tenuibus, albis comata. Caulis unicus, erectus simplex, apice paniculam corymbiformem ferens, gramineus, fistulosus, viridis, basi 3-5 mm, crassus, apice 1. e. Sub racemis cca. 2 mm., glaber, ad 80 em. altus. Folia plerumque radicalia graminea, tenuia, linearia, 10 em. longa, # mm. lata vel minora, Caulinaria distantia, linearia, 3-0,5 cm. longa, 2-0,5 mm. lata, glabra, superiora sæpe squamiformia. Rami floriferi in saummo caule corymbum formantes, inferiores 7 cm., superiores 2-4 cm. longi, squamis acicularibus sparsis muniti. Flores cca. 3 mm. longi, pedicellati peduneulo cca. 1,5 mm. longo. Bracteæ lan- ceolato-acutæ, pedicellum æquantes, bracteolis duplo longiores. Sepala exteriora inæqualia, superius ovatum, acutum, margine parum ciliatum, duo anteriora duplo minora subpatentes. Alæ angusto-ellipticæ basi attenuatæ, apice longe apiculatæ, trinerviæ, nervis haud anastomosantibus, subinæquilaterales carinam superantes. Carina limbo cucullato sensim in unguiculum æquilongum desinens. Crista spe- ciosa, in medio glandula emarginata cum duobus laciniis clavatis longis et margine TOME XXXI, 2° PART. 26 202 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. duobus appendicibus latis emarginatis formata. Petala superiora per fere dimidium cum {ubo staminali connata, inæquilateralia, obtusa, sublanceolata. Antheræ glabræ filamentis glabris, liberis æquilongæ. Ovarium obovatum glabrum. Stylus filiformis rectus, ovario fere triplo longior. Stigma superius stylum terminans leviter vagina- tum, angustissimum, erectum, in appendiculum tenue apice cristatum prolongatum et ‘/, styli longitudine æquans. Stigma inferius multo minus obovatum, papillosum, horizontale. Capsula alis persistentibus multo brevior orbicularis vel latior quam alta. Semina trigonia, apice acutissima, tubereulata leviter, nigra, glabra, exap- pendiculata. Flores virent et nigricant dessicatione. Habitat in America sept., stat. Florida, Curtiss, n° 514 (Pine barren swamps, near Jacksonville). Hb. Chapm. St-Louis Mississipi : Engelmann; Alabama: Drum- mond. Carolinia ; Delaware in Ellexdale : Wilmington (Canby). Hæc plante fide Gray Pt. Wright, p. #1, eadem est quæ P. cymosa Walter et P. graminifolia Poir. quod ex descriptione Walteri, qui plantam esse : cymis termi- nalibus, caule Subramoso, foliis subulatis, dicit, non facile intelligitur. CI. A. Gray autem specimina authentica in herbario proprio Walt. vidit quæ prorsum cum P. graminifolia Poir. congruunt. P RAMOSA, Elliot. Caulis elatus, apice corymbose ramosus; folia radicalia minima, spathulate- oblonga, caulinaria lanceolato-linearia, racemi corymbosi haud capitati; sepala subobtusa; alæ elliptico-ovatæ, subobtusæ ; crista multifida : stylus brevis; semina ovoidea pilis adpressis vestita, appendicibus duabus parvis munita. Elliot. 2, 186. Beck. Bot. 46. Hook. Journ. Bot. I, 195. Gray Pt. Wright, 1, #1; Manual 120 ; Chapm. 82. P. cymosa, Poir. Dict. non Walt. P. corymbosa, Nutt. gen. 2, 89; non. Michx. Torr et Gray. FI. 1, 128. Curtiss, N. À. Pt. 222. A. P. cymosa, foliis radicalibus, alis haud cuspidatis, crista, atque seminibus vestitis valde distincta, a P. Baldwini quacum ob semen, ob formam cristæ con- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 203 venit, alis haud lanceolatis, acutis, pistillo et præcipue racemis haud capitatis valde differt. Tab. nostra XXE, fig. 4-5. Radix fibrosa, comata. E caudice oriuntur caules plures vel tantum unus ; erecti simplices, subangulosi 30-60 cm. longi, fistulosi. Folia radicalia parva spathulata, ], mm. vel majora, in petiolum sensim attenuata, caulinaria lanceolato-linearia, numerosa vel linearia, 10-15 mm. longa, 2-1 mm. lata erecta. Rami floriferi in apice caulis numerosi, iterum ramosi; omnes pseudocorymbum formantes. Flores pnumerosissimi haud capitati sed sublaxiflori; racemi secundarii, cylindrici cea. !*[, mm., nec conici. Flores parvi cca. 2 mm. longi, pedicello duplo breviore. Bracteæ persistentes pedicellos æquantes, ovato-acutæ. Sepala exteriora inæqualia, posterius ovato-acuminatum, margine ciliatum, duo anteriora lanceolata margine ciliata. Alæ lanceolatæ, apiculatæ, trinerviæ, corollam superantes. Carinæ crista fimbriata. Petala superiora inæquilateralia, utrinque attenuata, nec acuta, sublan- ceolata, quam carina cristata longiora. Androceum, gynæceum ut in P. Baldwini. Semina subglobosa, pilis numerosis vestita. Appendicula duo minima alba, semine fere triplo breviora. | Habitat Americam septentrionalem : Alabama ; Louisiana ; Carolina; Florida. (Delaware and southward.; Florida to Mississipi, Gray). P. BALDWINI, Nutt. Caulis elatus, apice breviter corymbose ramosus; folia radicalia obovata, vel spathulate-obovata, caulinaria elliptico-lanceolata vel lanceolato-linearia, adpressa; racemi capuali, corymbosi; sepala lanceolata, acutissima; alæ anguste lanceolatæ, utrinque longe acuminatæ ; crista valde incisa; semina fere sphærica, pilosa, appen- dicibus duabus minimis prædita. Nutt. gen. 2, 90. DC. Prodr. 1, 329. Elliot, 2, 187. Spreng. Syst. 3, 171. Don. Mill. 1, 358. Torr et Gray. 1, 128. Chapm. 83. Curtiss, Pt A. N. 504. Tab. nostra XXII, fig. 6-7. A. P. cymosa, foliis radicalibus haud graminosis, racemis capitatis, alis angus- tioribus, crista magis speciosa atque lobata, forma et indumento seminis. 204 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Radix fibrosa. Caulis erectus, fistulosus. erectus, simplex, vel apice paucira- mosus, basi teres, levissime striatus, glaber, superne canaliculatus et striatus, 40-70 cm. longus ; basi 1-2,5 mm. crassus. Folia radicalia sæpe obovata, *‘},, in rosulam condensata, vel minora *"/, longe spathulata et pauca, vel nulla, caulinaria elliptica ‘’/, mm., herbacea, late sessilia, glaberrima, erecta, obtusa, vel subacuta, 1 superiora anguste ovato-lanceolata vel lanceolato-linearia ""/, mm. ‘’/,, tum acu- tissima, nunquam patula. In supremo cauli nascuntur rami numerosi simplices vel iterum ramosi, 1-3 cm. longi, adscendentes, nudi, floriferi, corymbum irregu- larem, vel pseudo-racemum formantes. Flores in apice cujusque rami confertis- simi, in racemos corymboideos, vel spiciformes dispositi. Racemi */,, ‘"/,,°/, mm. 10-25 in quoque cauli. Inflorescentia tota, ‘/,, ‘/,, ‘/,, ‘|, cm., interdum racemi omnes sunt breviter pedunculati et in pseudo-capitulum condensati, alis acutissimis comosi. Flores minimi cca. 3 mm. longi, subsessiles. Bracteæ lineares, quam pedicelli duplo vel 3plo longiores. Pedicelli quam flos multoties breviores. Sepalum superius in eum decurrens, limbo ovato-longe acuminatum 3 X lon- gius quam latum, duo antica lanceolato-linearia acuminata. Alæ anguste ellipti cæ, utrinque acuminatæ, apice longe subulatæ, quam sepala exteriora duplo longiores, trinerviæ, nervis simplicibus parallelis, quam corolla longiores. Petala superiora inæquilateralia, unguiculata, limbo ovato, obtuso, nervo trifido, magis quam duplo longiora quam lata, per dimidum cum tubo staminali connata. Carinæ limbus cucullatus, quam unguiculum ‘/, brevior, sensim in eum desinens sed non abrupte. Crista sammam carinam tegens in peripheria circularis, profunde et irregulariter incise lobata, lobis internis latis, serrulatis, externis bi-tri-fidis. Antheræ in tubo subsessiles, glabræ. Ovarium suborbiculare, glabrum. Stylus duplo vel triplo longior, tenuis. Stigma inferius rotundatum, vix prominens, superius erectum lineare, vaginatum, in appendiculum duplo brevius, apice pulchre cristatum, prolongatum. Capsula late orbicularis, subemarginata, latior quam alta, alis sepalisque persistentibus multo brevior, glabra. Semina globosa, minima, dense et adpresse pilosa. Appendicula duo, minima, semine 4 X breviora, membranacea, obtusa. Habitat in pinetis humidis Floridæ : prope Jacksonville (Curtiss, n° 504). Georgia, Florida (Chapman). TETE MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 205 G. Nudicaules. Caulis strictus vel flexuosus, simplex vel ramosus, subaphyllus, virgatus; folia reducta squamoideaà ; flores spicati. Semina biappendiculata vel exppendiculata. Subsectio verisimiliter haud naturalis, cujus species partim subsectioni « Tenues » partim « Linoides >» affines inter se haud charactéribus naturalibus arcte conjunctæ. Semina exappendiculata, l. altropurpurex. P. monosperma. P, Wedelliana. Semina breviter appendiculata, P. equisetoides. P. nudicaulis, P. juncea. (?) P. pseudojuncea. P. Lagoana. Semina longe appendiculata, P. Gardnerian«. Species P. aphylla etsi habitu huic sectioni adscibenda inter « Linoideas » ob stigmatis formam pono. P. ATROPURPUREA. Gaules erecti, sublignosi, rigidi, vel herbacei, subsimplices vel ramosisimi, gla- bri, striati, subaphylli; folia minuta, squamiformia, adpressa, fere nulla ; racemi pauci vel numerosi cylindrico-attenuati, densiflori ; flores subsessiles in statu sicco atropurpurei, maculati, vix comosi; bracteæ persistentes ; alæ ovatæ, quam corolla paulo breviores; antheræ subsessiles; stigma superius longe appendiculatum apice cristatum; capsula orbicularis; semina minima, leviter hirsuta, exappendiculata, vel appendicula duo minima ferentia. 206 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. St-Hil. Fl. Bras. Merid. II, 40; A.-W. Bennet, Fl. Brasil. Mart. Polyg. p. 21 (descriptio incompleta). Tab. nostra XXIIL, fig. 8-9. Radix crassa quasi bulbosa. Caules plures, erecti, stricti, 20-50 em. alti, subsim- plices vel ramosi, vel simplices et apice tantum ramos breves paucos floriferos edentes, basi sublignosi, ceterum herbacei, fistulosi, virides, striati, 1-2 mm. crassi, glaberrimi, subaphylli. Folia squamiformia, minuta, glaberrima, adpressa, sessilia, interdum acicularia, coriacea, 1-2 mm. longa, vix conspicua. Racemi densiflori, 2-5 longi, 4-4 mm. lati, attenuati, haud conspicue comosi, in ramis 5-10 cm. longi. Rachis post anthesin aspera. Bractese ovato-acutæ, scariosæ, breves, 0,5 mm. longæ, quam bracteolæ duplo longiores, persistentes, glabræ Pedicelli brevissimi, Flores fere sessiles, minimi, cca. 2 mm. longi et lati, atro-purpurei. Sepala exte- riora longitudine subæqualia, late ovata, superius latius, maculis croceis instructa, glabra, purpurascentia, sessilia, Alæ orbiculares,subconcavæ, purpurascentes, macu- lis croceis numerosis præditæ, glabræ, nec mucronatæ nec apiculatæ, quam corolla paulo longiores et latiores. Petala superiora aliformia, late et irregulariter obovata, subserrulata, paulo longiora quam lata, basi tantum cum tubo staminali connata, carinam æquantia necnon superantia. Carinæ crista e filamentis linearibus 2-3 falcatis et duobus latioribus carinæ adnatis formata. Antheræ quam filamenta libera longiores vel ea subæquantes, oblongæ, glabræ. Ovarium orbiculare, maculis croceis ornatum. Stylus brevissimus vel subnullus. Stigma inferius valde prominens, superius vaginiforme retusum, in appendiculum falcatum, stigma longitudine æquans et apice valde cristato-pilosum prolongatum. Semina ovoidea, pilis paucis pubescen- tia, rufa. Appendicula duo minima obtusa, semine 4-5 X breviora. Var : exappendiculala. Magis ramosa; flores minores; sepala acutiora ; semina ‘/, minora, atro-grisea, exappendiculata. Habitat in Brasiliæ prov. Minas Geraes : St-Hil., Pohl (Hb. Monac. v. s.); pro. Lagoa-Santa : Warming in petrosis campis (teste Bennet). — var. exappendieulata in prov. Minas Geraes : Claussen (v, s. Hb. Deless). Haec varietas est spec. typ. St-Hil.ut vidi in Hb. Mus. Paris. eadem quam Claus- sen n° 272. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 207 P. MONOSPERMA, A.-W. Bennet. Caules numerosi, adscendentes vel erecti, duri, rigidi, striati, glabri, ramosi, subaphylli; folia fere nulla, ad ramulos minuta, squamiformia ; racemi numerosi, breves. conici, flores breviter pedicellati; sepala exteriora subæqualia, alæ angustæ, quam sepala exteriora duplo longiores ; carina cristata ; fructus obovate orbicularis, applanatus, alas persistentes æquans, unilocularis, monospermus; semina loculos explentia, ovato-orbicularia, applanata, brunneo-glabra, estrophiolata. In Mart Fl. Bras 49, Tab. VII. Rhizoma crassum. Caules cic. 60 cm. longi, ramosi, subaphylli vel omnino aphylli, dein rigidi, stricti. glabri; ramuli adscendentes, conferti. Folia inferne nulla, superne perpauca, minuta triangulari-lanceolata, squamiformia. Racemi 3-5 lin. longi, breviter pedicellati ; pedicelli glabri ; bracteæ deciduæ vel persisten- tes. Sepala exteriora subæqualia, ovate lanceolata, superius passim bidentatum ; alæ duplo longiores, angustæ, obovatæ. Carinæ crista longa, multifida, eleganter comata, alas æquans; petala superiora lata. Ovarium biloculare. Stylus brevis. Stigmata bilabiata, cucullatua. Fructus alas persistentes longitudine æquans sed multo latior, subemarginatus, abortu unilocularis, monospermus. ” Species singularis et abnormalis. Habitat ad Fazenda de Costa, prov. Minas Geraes, Pohl. 3278. P. WEDDELLIANA n. sp. Caulis erectus simplex vel superne corymbose ramosus. Folia subnulla vel angustissima, cauli adpressa, minima. Racemi cylindrici, densiflori. Alæ quam corolla longiores. Capsula elliptica, membranacea. Semina minima ‘}, loculorum tantum explentia, estrophiolata, exappendiculata, breviter pilosa. P. nudicaulis var. Bennet in Hb. Bruxell. (v.s.). Tab. nostra XXIIT, fig. 10-11. Radix mihi ignota. Caulis erectus, rigidus subteres, leviter striatus, subsimplex 208 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. vel apice corymbose ramosus, #-6 dem. longus, ramis 4-2 dem, longis, ut caulis subaphyllis. Folia lineari-acicularia, parva, distantia et cauli plus minus adpressa glandulose maculata, glabra. Folia in ramis numerosiora. Racemi corymbosi, cylindrici, densiflori apicem versus attenuati, et comosi. Bracteæ caducæ linea- res, alabastra superantes, angustissimæ. Flores breviter pedicellati, i. e. pedicelli quam flores duplo breviores. Sepala exteriora subæqualia, ovata, subserrata, glabra. Alæ duplo longiores, obovato-ellipticæ, nervis tribus simplicibus vel exterioribus3 trifidis haud anastomosantibus quam corolla longiores, obtusæ, demam et sub fructu membranaceæ. Carinæ unguiculum breve. Crista e fila- mentis cca # et lobis triangularibus latis 2 formata, haud speciosa. Petaja supe- riora obtusissima ‘/, longiora quam lata, apice obscure subserrata, nervo a basi ramoso pauciramoso, quam Carina cristata haud longiora sed breviora, per ‘/, cum tubo staminali connata. Antheræ subsessiles, 1. e. quam filamenta libera longiores, olabræ. Ovarium subobiculare glabrnm. Stylus brevis. Stigmata cristata. Capsula elliptica, tenuiter membranacea, haud emarginata, exalata, glabra, quam alæ brevior et angustior. Semina parva loculos haud explentia, elliptica, exarillata, exappendiculata, nigra, pilis brevibus crispulis sparsis prædita. Species rara, habitat ad Congonhas do Campo prov. Minarum Brasiliæ, leg. Ste- phan (1843) v.s. in Hb. Bruxell. a cl. A.-W. Bennet sub nomine P. nudicaulis var. determinata. Seminibus estrophiolatis, racemis demum membranaceis alisque scariosis, capsula, habitu valde peculiaris. Similis est P. spicatæ nob Africana. P. EQUISETOIDES St-Hil. Radix perpendicularis. Caulis subaphyllus, striatus, ramosissimus ; racemi pyra- midales, parvi; sepala exteriora haud irregularia ; alæ carinam æquantes, obova- tæ, obtusæ, nervis tribus simplicibus notatæ; petala superiora alas carinamque superantia, irregularia, apice ligularia, basi dilatata, antheræ subsessiles ; stigmata cristata, nec ut dicit Bennet e cristata; crista paucilobata. St-Hil. F1. Bras. Merid. 1-7; A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. Polyg. 20, t. IX, Pohl : 2908. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 209 Tab. nostra XXL, fig. 12-13. Radix perpendicularis, lutea, sublignosa, nec fibrosa ut dicit Bennet 1. c. Caulis 30-80 cm. altus, durus, rigidus, inferne simplex, superne valde ramosus, teres, glaber, conspicue striatus, cca 4-5 mm. crassus, nudusvel subnudus. Folia minuta, squamiformia, dura, glabra, in ramis, sæpe linearia et 2 mm, longa, in cauli sæpe nulla vel ovato-acuta, minora. Racemi 5-8 mm. longi, basi cca 5 mm. lati, pyrami- dales, numerosi, densiflori, rachi floribus dilapis elongata, 1,5-3,5cm.longa, minu- tissime sed acute tuberculata, raduliformi, dura, glabra. Flores parvi, confertis- simi, Cca. 2-3 cm. longi, subsessiles. Bracteæ acutæ subciliatæ, deciduæ. Sepala extériora inæqualia, superius ovatum, antica duo anguste elliptica, glabra, nervis 3 notatæ. Alæ quam carina cristata breviores, elliptico-obovatæ basi haud acutæ, apice subrevolutæ, nervis tribus simplicibus notatæ, croceo-maculatæ, obtusæ, nec apicu- latæ. Petala superiora, irregularia, lanceolata, obtusa, carinam atque alas superantia, per fere dimidium cum tubo staminali connata; basi cuneate attenuata. Carinæ limbus latus, unguiculo plus quam duplo longior, in ille subito attenuatus. Crista inciso-lobata, lobis acutis membranaceis nec anguste linearibus, speciosa. Anthe- ræ obovatæ, glabræ, in tubo staminali subsessiles. Ovarium ellipticum, stylus lon- gior, rectus, angustus apice et dorso geniculatus. Stigma superius vaginiforme, appendiculum tenue apice cristatum amplectans, inferius obtusum prominens. Fructus ovato-ellipticus vel orbicularis, alis persitentibus dimidio brevior, glaber. Semina parva, oblonga, curvata, nigra, pilis albis rigidis parce hirsuta ; appendi- cula duo descendentia semine triplo breviora. Habitat in Brasiliæ prov.'Minas Geraes : in campis ad serra de S. Anto (Mart.v.s.) Faz Untas : Pohl. (Hb. Monac. v. s.), 2938. P. NUDICAULIS, A.-W. Bennet. Caulis adscendens, subsimplex, flexuosus, striatus, aphyllus, rigidus, glaber, foliis subnullis ; racemi parvi conici, laterales densiflori, floribus pedicellatis; sepala exteriora inæqualia ; alæ multo majores corolla longiores ; fructus parvus; semina pigra, hispida, breviter Strophiolata. A.-W. Bennet in Mart. fl. Bras. |. €. p. 20. Caulis 1-1°/, pedalis durus, fragilis, admodum striatus, vel fere angulosus, suba- TGme xxx1, 2° PAR. 27 210 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. phyllus vel fere aphyllus, inferne simplex, sub inflorescentia ramosus. Folia in caule nulla, in ramulis perpauca, minuta, squamiformia. Racemi circa 8 em. longi, nume- rosi in ramulis supremis laterales breviter pedunculati. Flores 1-1'/, em. longi; pedicelli breves, decurvi, glabri: bracteæ deciduæ. Sepala exteriora ovato-lanceo- lata, Superius multo majus ; alæ obovatæ, infra angustatæ. sepalis exterioribus superioribus duplo longiores. Corolla parva; carina eleganter fimbriata, alis bre- vior. Ovarium minimum, obcordatum. Fructus suborbicularis, emarginatus, alis persistentibus dimidio brevior. Semina minima, nigra, pilis brevibus albis hispida; caruncula haud galeata, appendicibus duabus minimis, ellipticis, albis prædita. Habitat in Serra d’Urubu prov. Minas Geraes. Pohl n° 377. P. JUNCEA, St-Hil. Caules breves, simplices, tenuissimi, subaphylli, vel parte superiore squamas minutissimas remotas ferentes. Flores capitati. St-Hil. FI. Bras: II. Tab. nostra XXIIL, fig. 14-16. Sepalum superius late ovatum, duo anteriora, ovata, glabra. Alæ ovato-lanceo- latæ, vel anguste ellipticæ, trinerviæ, subacutæ, carinam æquantes. Crista e fila- mentis cca. 6 linearibus formata. Petala superiora rhomboïdalia, ubacuta, sublan- ceolata, carina crista adjunecta breviora. Antheræ quam filamenta paulo breviores vel haud breviores. Ovarium ellipticum, Stylus brevis. Stigmata cucullata. Semina mihi ignota (v. s. in Hb. Mus. Par.). P. JUNCOIDES n. sp. Caules virgati, pauciramosi, sulcati, suberassi. Folia minima snbnulla. Racemi terminales cylindrici. Rachis post defluvium aspera. Alæ obovato-oblongæ ; carinæ crista plurifida. Antheræ subsessiles. Capsula alis duplo brevior. Semina elliptica- utrinque attenuata, pilis densis hirsuta. Appendicula membranacea semine duplo breviora. Caules virgati, pauciramosi, ramis elongatis, profunde sulcatis, angulati, glabri NI MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 211 ad 50 cm. longi vel majores, 1-2 em. crassi, nudi, vel subnudi. Folia in ramulis Jjunioribus sparsa aculeiformia, minima, glabra, ad 2 mm. longa, erecta vel cauli adpressa. Racemi terminales, rachi post defluvium aspera. Flores breviter pedi- cellati, parvi. Sepala exteriora elliptica, obtusa,glabra. Alæ multo majores obovato- oblongæ, obtusæ, trinerviæ, nervo medio simplice, duobus latéralibus extrinsecus ramosis, quam Carina cristata longiores, duplo longiores quam latæ. Carinæ crista plurifida, e filamentis linearibus eca (8) formata. Petala superiora ovate-lanceo- HUE Aer carinam cristatam æquantia. Ovarium ellipticum glabrum. Stylus bre- vis adscendens. Stigmata cristata. Antheræ quam filamenta libera fere duplo brevio- res, glabræ. Capsula elliptica utrinque attenuato-acula, pilis densis subhirsutis vestita. Appendicula duo membranacea semine duplo breviora, alba, lata et emar- ginata. Descriptio incompleta secundum spec. unicum in Hb. Bruxell. asservatum forte emendanda et augenda. Habitat in Brasilia prov. S. Paulo : Burchell Cat n° 5578. P. PSEUDOJUNCEA, n. sp. ; Caulis tenuis, ramosus, teres ad À mm. crassus, ramis elongatis virgatis. Racemi terminales densiflori, rachi post defluvium haud rigida. Alæ lanceolato-lineares, corolla paulo breviores . Tab. nostra XXII, ffg. 17-18. Caules nudi, tenues, ramosi, teretes, ad 1 mm. crassi, glabri, ramis elongatis virgati, ad 40-50 cm. longi. Racemi terminales, densiflori, parvi, "*/, mm. vel minores vel majores. Bracteæ deciduæ, rachipost defluvium florum haud rigida et crassa sed asperata, tenuis. Flores parvi. Sepala exteriora inæqualia, superius ova- tum, latum, duo anteriora anguste elliptica. Alæ sublineares vel lanceolato-lineares , subacutæ, trinerviæ, quam corolla paulo breviores. Carinæ crista e filamentis linea- ribus falcatis 2 (an semper ?) et appendicibus 2 membranaceis latis formata. Petala superiora subovato-lanceolata carinam æquantia. Antheræ subsessiles. Ovarium ovatum, emarginatum, glabrum, exalatum. Stylus adscendens. Stigmata pulchre cristata. Capsula seminaque haud vidi. Habitat in Brasiliæ prov. S. Paulo : Burchell n° 5578. (v. s. in Hb. Bruxell.). 212 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. LAGOANA., A.-W. Bennet. Caulis adscendens, tenuis, teres, subsimplex, subaphyllus; folia perpauca linea- rla, superiora numerosiora ; racemi elongati, densiflori; sepala exteriora subæqua- lia, alis anguste obovatis quam sepala exteriora multo longioribus; carina cristata ; fructus ellipticus alis persistentibus subbrevior ; semina elongata atra, nitida, subgla- bra, strophiolata ; caruncula parva breviter appendiculata. A.-W. Bennet in Mart. fl. Bras. |. ©. p. 22. Caulis herbaceus, 10-12 pollicaris, inferne simplex, superne parce ramosus, teres, vix striatus. Folia in caule pauca, 4-5 lin. longa, in ramulis numerosiora sed minora. Racemi terminales 18-10 lin. longi. Flores conferti. 4 ‘/, lin. longi, pal- lide rosei vel albi, breviter pedicellati; bracteæ deciduæ; pedicelli glabri, apice in- crassati. Sepala exteriora parva lanceolata, subæqualia. Alæ multo longiores angus- tæ, obovatæ, infra in unguem attenuatæ. Carina cristata. Fructus ellipticus vel ovatus, emarginatus, alis persistentibus multo latior sed paulo brevior. Semina elongato-subconica, glabra vel pilis albis paucis sparsis prædita ; caruncula pulchre carnea, appendicibus duabus minimis ovatis prædita. Species non absimilis P. aphyllæ ; foliis tamen numerosioribus, racemis multo densioribus, seminum appendicibus distineta. Habitat in campis prope Lagoa Santa : Warming (haud vidi). P. GARDNERIANA, A.-W. Bennet. Caulis erectus, subsimplex, Sstriatus elongatus, subaphyllus; folia perpauca, lineari-lanceolata, adpressa; racemi pauci, valde densiflori ; sepala exteriora inæ- qualia, mucronata, alæ magnæ ellipticæ, carina longiores; carinæ crista parva, corolla persistente ; semina elliptica, hirsuta, strophiolata, appendiculata. Bennet in Mart. F1. Bras. 1. c. p, 19, tab. XXX, fig. 18, sem. Radix brevis crassa. Caulis herbaceus, sesqui vel bipedalis, stiatus, glaber. Folia 6-8 lin. longa, ad caulem adpressa acuminata, glabra, vena media subtus promi- nente. Racemi solitarii vel perpauci, terminales. Flores confertissimi, subsessiles MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 213 rosel, circa 2 Jin. longi. Bractaæ 1-1,5 lin. longæ, lineares, sæpius deciduæ, rachis aspera. Corolla in fructu persistens. Sepala exteriora valde inæqualia, inferiora parva, ovata, mucronala, superius duplo longius late ovatum, mucronatum ; alæ magnæ, sepalo exteriore superiore duplo longiores, late ellipticæ corolla dimidio longiores. Carina parva viridis, cristata ; crista e lobis Æ latis cuneatis constans ; lobi laterales parvi lanceolati; petala superiora per */, libera, lata, ovata, acuta, carina longiora. Filamenta brevia, antheris duplo longiora. Ovarium ellipticum ; stylus tenuis, curvatus ; stigma cucullatum papillosum hirsutum. Fructus late orbicularis, emarginatus per dimidium superum solum dehiscens. Semina nigra breviter ellip- üica, pilis albis brevibus tecta; caruncula parva, cornea, appendicibus duabus præ- dita seminis dorso per */,adpressis sed lateraliter sejunctis. Habitat prov. Piauhy, ad ripas Rio preto : Gardner n° 2780. 214 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. H. Tenues. Caulis erectus simplex vel ramosus, tenuis haud crassus ; folia haud et nunquam verticillata, haud conferta semper linearia vel subnulla, herbacea : flores parvi; stigmata cristata; racemi acicularia spiciformes; alæ quam corolla haud multo majores, sæpius breviores [. Semina exappendiculata. IL. » appendiculata (p. 223). Species sæpe variabiles. Plurimæ incolunt Americam calidiorem præcipue locos paludosos vel sabulosos, paucæ habitant in Africa sed nulla species Americæ et Africæ simul communis est ‘. Semina estrophiolata 7 Semina glabra, ellipsoidea utrinque acuta. P. sublilis, H. B.K. oblonga cylindrica. P. gracillima, Watson. +7 Semina leviter pilosa. æ. Radix ramosa. P.micrantha, Guill. B. Radix fibrosa. B' capsula stipitata. P. exigua, Benn. B° » sesilis. semina acula. P. tenus, DC. semina obtusa, P. capillaris, Drege. semina levissime glochidiato-pilosa. P. filicaulis, Baïll. Ti Semina subglobosa pilis numerosis lanata. P. spicata, Chod. Fit Semina fusiformia utrinque acuta, elongata, apice longe extenuata, pilis longis vestita, P. Lecardi, Chod. 1 Vid. Chod. Orig. de l’esp. et des groupes. Polyg.. Arch. des sc. phys. et nat. 1891. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 215 P. SUBTILIS, EH. B. K. Radix fibrosa, parva. Caulis erectus, tenuissimus, subaphyllus superne ramosus; folia minuta, squamiformia ; racemi parvi, numerosi, subconici, densiflori ; bracteæ subpersistentes quam pedicelli multo longiores; sepala exteriora valde inæqualia basi eroceo-punctata; alæ lanceolato-ellipticæ uninerviæ; petala superiora q. carina breviora, obtusa ; erista parva, fimbriata; antheræ sæpe 6, oblongæ, quam fila- menta libera paulo longiores, glabræ ; ovarium obcordatum sessile ; stigma supe- rius cristatum ; semina minutissima ellipsoidea, utrinque acuta, atra, nitida, estro- phiolata. Nov. Gen. V, 393: DC. Podr. I, 328: St-Hil. Fl. Brasil. mer. Il, 414. A.-W. Bennet, fl. Brasil. Mart. |. €. Tab. nostra XXII, fig. 19-21. Radix fibrosa, fibrillis tenuissimis, brevibus, 1-2 cm. longis. Caulis unicus tenuissimus, 10-20 cm. longus, superne ramosus, ramis brevibus, sæpe corym- bosis, 2-4 cm. longis. Folia minutissima, subulata, vel squamiformia, adpressa, ad 4 mm. longa. Racemi numerosi, floribus confertis, subconici, 3-5 mm. longi vel longiores, 2-3 mm. lati, pedunculati. Bracteæ lanceolato-lineares glabræ, quam pedicellus multo longiores. Pedicelli brevissimi i. e. flores subsessiles. Sepala exte- riora inæqualia, superius multo majus, elliptieum subacutum, uninervatum, infe- rioribus sublanceolatis duplo latius et longius. Alæ oblongæ, sublanceolatæ vel basi glandulis croceis 2 munitæ, anguste ellipticæ, subacutæ, nervo unico simplice vel apice bifido. Petala superiora basi subcuneata, apice obtusa, margine uno recto, alio angulate eurvato. Carinæ limbus unguiculo paulo brevior, cristam fimbriatam apice in dorso ferens, croceo-maculatus. Antheræ quam filamenta libera longiores, olabræ oblongæ, numero 6, quarum duæ petalis superioribus, duæ petalis late- ralibus non evolutis, duæ sepalis inferioribus exterioribus oppositæ sunt. Ovarium glabrum, late obcordatum; stylus e0 paulo longior subcurvatus; stigma superius vaginiforme duplo longius quam latum, apice retusum; appendiculum vaginæ in- cumbens, breve, cristatum. Capsula croceo-maculata, alis brevior, orbicularis. Semina glabra, nitida, nigra. 216 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Habitat in uliginosis Brasiliæ terrarumque ajdacentium, non in Paraguaya, non in Uruguaya. R. Spruce : in vicinibus Santarem.; St-Hil. prov. Goyaz, cat. n° 723, v.s. in Hb. Mus. Paris.; Weddel, n° 2042, Brasil. centr. Salinas. P. GRACILLIMA, Watson. Radix annua, perpendicularis vel fibrosa, tenuis; caulis unicus, apice corymbose ramosus, filiformis; folia linearia, pauca; racemi corymbosi, bracteis persisten- tibus; flores minimi; alæ quam corolla longiores, ovales, basi stipitatæ, triner- viatæ; nervus medius longior, simplex, petala superiora oblique elliptica ; crista paucilobata ; stigmata cristata, semina ellipsoidea exarillata, glaberrima. Tab. nostra XXII, fig. 22-24. Exscc.: Pringle, Pt-Mexic, Jalisco, n° 1829 (anno 1888) v.s. Watson, Contribution to am. bot. XIV in Proceed. of the Am. Ac. XXV, 398, non Spruce. Radix annua, primaria, subsimplex, vel fibrosa cca 2 em. longa, alba, tenuis. In collo apparent, etiam planta maturata, cotyledones duæ, ovatæ vel ellipticæ, petiolatæ, 2-5 mm. long., usque ad 3 mm. latæ, sæpe rubescentes. Caulis supra cotyledones persistentes, simplex, filiformis, erectus, glaber, rubescens vel fusces- cens, subnudus, versus ramos foliosus. Rami alterni, tenuissimi, simplices vel iterum ramosi, corymbosi, foliis sparsis præditi. Altitudo plantæ : 12-25 cm. caulis sub ramis : 6-15 cm. Folia omnia alterna, angustissime linearia, numerosiora in medio caule, 5-7 mm. longa, 0,5-0,8 mm. lata, in ramis minora. Racemi spici- formes, tenues, cylindriei, densissimi, ramos vel ramulos terminantes, corymbosi, 1-3 cm. longi, 2-3 mm. lati, floribus deciduis, bracteas persistentes ferentes, Bractea, bracteolis longior, ovato-subulata pedicellum brevissimum superans, adscendens et basi pulchre glandulosa. Flores subsessiles, minimi. Sepala exte- riora subæqualia, lanceolata vel superius ovato-lanceolata, croceo-maculata. Alæ magis quam duplo majores, ovatæ, unguiculatæ corollam excedentes, trinerviæ. Nervus medius simplex apicem alæ subattingens, duo laterales sæpe brevis- simi, simplices vel subsimplices. Petala superiora usque ad medium cum ‘tubo staminali connata, oblique elliptico-oblonga, subobtusa, carinam cristatam subæ- CES Pr Four dire mé pin D à 6 dd n°: MONOGRAPHIA POUYGALACEARUM. 217 quantia, nervo apice bifido munita. Carina unguicalata, limbo fornicato sensim in unguiculum desinens. Crista paucilobata, Sæpe biloba ‘/, earinæ æquans. Tubus staminalis superne in filamenta libera antheras ovoideas longitudine æquantia solutus. Antheræ glabræ. Stylus naviculatum, membranaceum, in ‘appendiculum cristam (penicillum) ferens prolongatum, stylo longius. Capsula stipitata, ovata, marginibus aliformibus destitua, stipite cuneata compressa. Semina minutissima, oblonga, utrinque acuta, glabra nigra, caruncula carentia, loculos capsulæ explentia, levissime et seriatim tuberculata. Habitat in collibus incultis Mexicanis, Guadalajaræ : Pringl. 5 Dec., Rio Blanco. P. MICRANTHA, Guill. et Perrot. Radix perpendicularis, subramosa. Caulis ramosus, tenuis, ramis caulibusque fastigiatis. Racemi laxiflori. Corolla exserta. Alæ apice subretusæ, obovatæ, carina breviores. Semina estrophiolata exappendiculata leviter pilosa. Guill. et Perrot. FI. Senegamb., p. 49, Oliver fl. trop. Afr. T, 434, non Thunbg. non Link. Tab. nostra XXIIT, fig. 25-27. Radix vermicularis, perpendicularis subsimplex vel ramosa, haud fibrosa. Caulis vel caules plures fastigiate ramosi, ramis erectis, basi sublignosi, glabri et 10-30 cm. alti. Folia alterna, linéaria, herbacea, sessilia, acuta, erecta, nume- rosa, 6-15 mm. longa, cea. 4 mm. lata vel angustiora vel latiora. Racemi termi- nales, spiciformes elongati 2-5 cm. longi, cca. # min. lati, laxiflori et regulares. Flores breviter pedicellati, minimi, rosei, cca. 4, 5 mm. longi. Sepala exteriora inæqualia, superius late ovatum, acutum, duo anteriora elliptica, glabra, integra. Alæ quam corolla breviores obovatæ vel apice oblique subretusæ, basin versus sen- sim attenuatæ. Carinæ crista parva paucilobata, lobis obtusis linearibus. Petala supe- riora lanceolata carinam cristatam superantia. Antheræ quam filamenta glabra bre- viores. Stigmata cristata. Capsula late elliptica, vel subovato-elliptica, subemargi- nata, exalata, glabra, alas subæquans. Semina elliptica utrinque obtusa pilis tenuibus rectis, brevibus albis, pabescentia. Species humilis, habitat in pascuis humidis m’Boro in regno Cayor: Leprieur, Senesgambie v. s. in Hb. Delessert, aliisque locis. TOME XXXI, 2° PART. 28 218 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. capillari affinis, differt habitu, radice haud fibrosa, alis haud subretusis, corolla exserta; semina autem in utraque eadem sunt. P. EXIGUA. A.-W. Bennet. Radix fibrosa, tenuissima. Caulis erectus tenuissimus, simplex vel pauciramosus, exiguus, brevis; folia perpauca, minima, distantia vel fere nulla, inferiora obovato oblonga, minima, superiora linearia ; racemi terminales, lineares, sublaxiflori. Flores minimi (magnitudine eorum P. glochidiatæ), rosei, breviter pedicellati: sepala exteriora longitudine subæqualia, alæ obovatæ, corollam subæquantes : capsula minima breviter stipitata, elliptica, alis persistentibus brevior: semina minuta, hirsuta, estrophiolata. A.-W. Bennet. F1. Bras. Mart. Polvg. p. 17. non Hassk. Tab. nostra XXIIT, fig. 28-29. Altitudo plantæ 10-15 em: Caulis striatus, glaber, 0,5 mm. crassus vel tenuior, simplex vel bifidus. Folia infima, i. e. cotyledones, obovatæ, 1-2 mm. longæ, glabræ, superiora, lineari-filiformia. Racemi 2-3 em. longi, 2-4 mm. lati, sublaxi- flori, penduneulati, rachi tenuissima, glabra, Flores læte rosei, cca 2 mm. longi, quam pedicelli triplo vel quadruplo longiores. Bracteæ scariosæ albæ, triangulares acutæ, quam bracteolæ latiores sed vix longiores prius deciduæ. Sepala exteriora longitudine subæqualia, superius late et breviter ovatum, nervis 3 simplicibus notatum, glabrum, duo antica angustiora, elliptica, uninervata, glabra rosea. Alæ roseæ duplo longiores obovatæ, apice rotundatæ, nec apiculatæ, basin versus atte- nuatæ sed haud unguiculatæ, glabræ, nervis 3 quorum uno mediano simplici, duobus lateralibus bifidis, omnibus liberis, notatæ, corollam subæquantes vel quam ea breviores. Carinæ crista plurifida, lobis falcatis linearibus formata. Petala superiora linearia, basi tantum breviter attenuata, apice rotundata, nervo unico apice bifido, notata, per dimidum cum tubo staminali connata, carinam eristatam haud æquantia. Antheræ ellipticæ, in tubo staminali glabræ, sessiles vel subsessiles. Ovarium rotundatum, glabrum. Stylus erecto-adscendens, ovario longior, nec incrassatus, apice et dorso cum stigmatibus leviter tuberculato-geniculatus. Stigma superius Vaginatum breve, in appendiculum brevius ac apice cristatum prolonga- um; inferius obtusum breve. Capsula sine stipite 4 mm. longa, alis persisten- | | | MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 219 tibus sat brevior, pyriformis, nec emarginata sed subapiculata, infra altenuata et breviter slipitata, brevissime et adpresse pilosa, purpurascens. Semina nigra, elliptica, loculos explentia, pilis brevibus albis, duris nec tenuibus hirsuta, exaril- lata, exappendiculata. Habitat in Brasiliæ, prov. Minas Geraes : Pohl (v. s. in Hb. Monac). P. TENUIS, DC. Tab. nostra NAT, fig. 30-31. Radix e fibrillis minimis, tenuissimis 4-3 cm. longis formata. Caulis simplex vel ramosus, tenuis, teres, leviter striatus, glaber, aut simplex tum 20 em. long., aut crassior et superne magis ramosus, ramis filiformibus ad 50 em. longus. Folia in exemplariis simplicibus vel pauciramosis, basilaria, linearia, 3-5 mm. longa ad 0,25 mm. lata, acuta, suprema minora 1-2 mm. longa, angustiora, glabra, sessillia, in exemplariis majoribus, magis distantia, in ramis tantum. Racemi terminales, 1-2 em. longi, 3-4 mm. lati versus apicem sensim attenuati, densiflori, interdum magis elongati sed caducicate florum inferiorum maturorum longa parte denudati, rachi denticulata. Flores minimi 1-1,5 mm. longi, pedicello triplo vel quadruplo longiores. Bracteæ lineares, deciduæ. Sepala exteriora, glabra, inæqualia, superius elliptico-lanceolatum, uninervatum, inferiora multo minora, lanceolato-linearia subacuta basi biglandulosa (an semper ?). Alæ glabræ, quam carina paulo longiores, oblongo-obovatæ, trinerviæ, basi breviter unguiculatæ. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, irregulariter obovata, basi attenuata, apice subretusa vel serrulata vel integra, uninervia carinam (sine crista) longitudine æquantia vel paulo longiora. Carina sensim in unguiculum breve attenuata; crista filamentis linearibus (7) formata. Antheræ 8 ovoideæ, glabræ filamenta libera staminum æquantia. Ovarium suborbiculare, latius quam longum, glabrum, subemarginatum. Stylus ovario haud longior, subeurvatus. Stigma inferius prominens papillosum, superius vaginiforme membranaceum, margins libero rectangulariter truncatum, apice in appendiculum breve cristatum prolongatum. Capsula emarginata, vel integra, suborbicularis, membranacea, glabra vix 1 mm. longa, quam alæ persistentes lutescentes duplo brevior. Semina minima ovoidea, apice brevissime acuta sine allo arillo nec appendiculis, pilis haud nume- rosis, Sparsis, prædita, nigra. 220 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Habitat in pratis uliginosis Brasilie Prov. Minas Geraes, Paraguayieque. P. tenuis DC (fide Hb. Prod,) non 4.-W. Bennet FI. Bras. Mart. Var. «: caulibus elongatis 5 dem. longis quandoque parte inferiore sublignosis, parte superiore ramosis, floribus pallide sulphureis : Gardn., 4419. P. sulfurea A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. Var. B : caulibus elongatis 4-5 dem. longis, herbaceis, floribus antecedenti paulo majoribus, pallide roseis : Claussen 156 (Hb. Deless.). Var. y: caulibus minus elongatis 1-3 dem. longis. herbaceis, parce ramosis, floribus sulfureis : Glaziou 10,272, B. Balansa (Parag.) 2183. P. sulfurea A.-W. Bennet in Mart. F1. Bras. P. CAPILLARIS, Drege (E. Meyer). Radix fibrosa. Caulis tenuis subsimplex vel parce ramosus, elongatus. Folia linearia. Racemi terminales spiciformes, sublaxiflori, tenues. Flores minimi penduli. Alæ ellipticæ, carinam æquantes vel superantes. Semina exarillata, leviter pilosa. In Harwey, FI. Cap. I, 93. Syn : P. graminoides Boj. (teste Boj.) in Hb. Kunth. (Hb. Berol). Tab. nostra XXII, fig. 32-33. Radix fibrosa, e fibrillis tenuibus, brevibus ad 2 cm. longis formata. Caulis tenuis erectus simplex vel subsimplex, striatus ad 30 cm. lengus, glaber. Folia alterna, linearia acuta, glabra, herbacea, cca. 6 mm. longa, 0,5-1 mm. lata, sparsa. Racemi terminales, tenues, spiciformes, 1-10 em. longi, subsessiles, alti. Rachis racemi glabra, striata. Bracteæ caducæ. Sepala exteriora glabra, superius ovatum, duo anteriora lanceolata. Alæ ellipticæ, unguiculatæ quam sepala exteriora ‘/, lon- giores, quam carina cristata longiores. Carinæ crista parva e filamentis brevibus formata. Petala superiora inæquilateralia, sublanceolato-falcata, carinam longitu- dine æquantia. Antheræ ellipticæ, quam filamenta libera paulo longiores. Ovarium suborbiculare. Stylus adscendens. Stigma superius vaginatum apice appendiculum tenue cristatum ferens. Capsula suborbicularis, glabra exalata, alis persistentibus brevior, subæquilateralis, sabemarginata. Semina elliptica utrinque obtusa, apice breviter mucronata, pilis brevibus sparsis munita. Species peculiaris habitat in Promontorio B. Spei : Drege, v. s. in Hb. Berol. et Deless. LE: ira. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 291 P. FILICAULIS, Baillon. Radix fibrosa annua. Caules plures tenues, palmares erecti, simplices. Folia linearia angustissima. Racemi sublaxiflori. Flores pedicellati. Alæ oblongæ, subspa- thulatæ, trinerviæ. Filamenta antherarum quam antheræ multoties longiora. Semina pilis glochidiatis munita. Baillon, Soc. Lin. Paris 1886, n° 76, p. 608. Tab. nostra XXII, fig. 34-35. Caules fastigiati erecti, simplices, breves, glabri. Folia angustissima, linearia, subnumerosa. Racemi laxiflori, floribus pendentibus, parvis. Sepala exteriora inæ- qualia, superius majus, ovata, glabra. Alæ basi attenuatæ oblongæ, obtusæ triplo longiores quam latæ, nervis 3 simplicibus notatæ, corollam excedentes. Petala superiora sublanceolata, subobtusa, apice obtusa vel subserrulata, carinam crista adjuncta æquantia vel paulo superantia. Crista e filamentis linearibus paucis for- mata. Filamenta libera staminum quam antheræ triplo vel quadruplo longiora. Ovarium et stigmata ut in fig. Capsula exalata. Semina subglobosa pilis brevibus, glochidiatis conspersa. Hab. Madagascar. leg. Du Petit Thouard. sp. auth. in Hb. Mus. vidi. — Ab omni- bus filamentis staminum seminibusque differt. P. SPICATA, n. sp. Radix fibrosa. Caulis erectus, elongatus, superne ramosus. Folia perpauca, minima, linearia. Racemi spiciformes densi, subvalidi. Alæ late ellipticæ, corollam superantes flavescentes. Capsula minima quam alæ persistentes magis quam duplo brevior, obovata, substipitata, subpuberula. Semina subglobosa, minima, pilis numerosis lanata. P. capillaris E. Mey. var. angolensis Welw. it. angol. 1027. Tab. nostra XXII, fig. 36-37. Radix fibrosa. Caulis simplex vel ramosus, ramis erectis, tenuibus, sæpe superne corymbosis, striatus, glaber cea. 30 em. longus, 1 mm. latus. Folia sparsa, linearia, squamiformia, parva, 2-5 mm., 0,5-1 mm. lata, acuta, glabra, cauli sæpe ad- 222 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. pressa. Ramti tenuissimi subnudi. Racemi subdensiflori, pedunculati, eylindriei 3-4 cm. longi, 6 mm. lati. Flores albicantes vel ex albo sulphurei. Bracteæ caducæ, lineares, in summo racemo alabastra juvenilia superantes. Sepala exteriora ovata, acuta, glabra. Alæ late ellipticæ, trinerviæ nec oblongæ, nec spathulatæ, subsessiles, corollam supe- rantes, in fructu 2,5 mm. longæ. Carina cristata. Petala superiora quam carina breviora, inæqualateralia leviter subrhomboidalia, fere duplo longiora quam lata, subobtusa. Antheræ quam filamenta libera haud longiores. Stigmata cristata. Cap- sula obovata, basi attenuata, substipitata, alis duplo brevior. Semina globosa cca 0,7 mm. longa, pilis subcrispulis hirsuta exarillata, loculos haud explentia. Species pulcherrima habitu, P. tenui DC (sulphurezæ Bennet) valde similis, sed seminibus, capsula aliisque diversa, à P. capillari E. Mey., capsula haud sessili, seminibus fere duplo minoribus alis haud anguste ellipticis sat distineta. Habitat in Angola, Huillæ: Welw. Escol. Polytechnica, n° 4027, v.s. in Hb. Berol. P. LECARDI, n. sp. Radix fibrosa. Caulis simplex, tenuis vel subramosus. Folia linearia, parva, sparsa. Racemi laxiflori. Alæ ellipticæ, sublatæ, quam corolla paulo longiores, Semina tenuissima fusiformia pilis longis sericeis adpressis vestita. Tab. nostra XXII, fig. 38-40. Radix fibrosa, fibrillis brevibus, tenuibus, ad 2? cm. longis. Caulis unicus, tenuis- simus erectus, glaber, striatus, simplex vel superne ramos paucos edens, filiformis, cca. 20 cm. longis, 0,3-0,6 mm. crassus. Folia linearia, herbacea 3-7 mm. longa, cea. 0,5 mm. lata, glabra, omnia alterna, sparsa haud conferta. Racemi graciles, laxiflori, 4-7 em. longi, cca. 5 mm. lati. Rachis tenuissima, filiformis. Bracteæ caducæ, acutæ, lanceolatæ, intermedia duplo longior. Flores pulchre rosei, 2,5-3 mm. longi, breviter pedicellati, pedicello 0,5 mm. longo, glabro. Sepala exteriora inæqualia, glabra, superius late ovatum, acutum, duo anteriora duplo angustiora elliptico-acuta. Alæ multo majores prorsum ellipticæ, levissime ungui- culatæ, 3-2 mm. obtusæ, nec emarginatæ, nervis notatæ, intermedio apice subramoso vel simplice, lateralibus simplicibus vel vix ramosis, liberis, quam corolla paulo longiores. Carinæ limbus, quam unguiculum longior, crista e fila- CRI TRE TT MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 293 mentis linearibus obtusis vel bifidis eca 6 ornata. Petala superiora lanceolata, subobtusa, quam carina cristata paulo longiora vel eam æquantia. Antheræ quam filamenta glabra breviores. Ovarium ovatum ; stylus adscendens ovario haud longior. Stigma superius vaginatum, obliquum, apice breviter sed pulchre cristato- appendiculatum. Capsula ovato-oblonga, angusta, exalata, subacuta cce. 2,5 mm. longa, vix 4 mm. lata, glabra. Semina fusiformia utrinque acuta, elongata, apice longe extenuata, pilis densis sublongis, sericeis, griseis, vestita. Habitat in Sudano gallico loco non addicto (Senegambia !) leg. Lecard n° 150 in pratis ulignosis (Hb. Delessert). Species pulcherrima et gracillima, habitu P. paludosæ vel affinibus haud dissi- milis, ab omnibus autem, seminum forma longe differt. Nomen in honorem Lecardi, collectoris, institutum. Semina appendiculata. + Caulis tenuissimus subssimplex vel ramosus, radix fibrosa a. Seminum appendicula acuta P. Funku, Chod, P. Chuili, Chod. seminum appendicula obovata fructus penduli 1° appendicula minima. P. paludosa, h. ao » ‘, sem. æquantia. P. alopecurus, Chod. ._ fructus erecti. P. gracilis, H. B. K. 1 Caules firmiores, Radix vermicularis, alæ capsulam æquantes. P. paniculata, 1. —— . (ialopagensis, H. B. K. P. Mathusiana, Chod. P. Tamariscea, Mart. alæ quam capsula breviores. P. remola, Benn. P. brevialala, Chod. Radix fibrosa, appendicula ‘/, sem. æq. P. appressa, Benth. » Hi » P. cœlosioides, Mart. P. pseudo-cælosioides, Chod. 294 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. FUNKIL, n. sp. Caulis basi nudus, superne foliosus, tenuis ; folia numerosa longa, linearia ; racemi densiflori; alæ corolla fimbriata longiores; crista 4 loba, duo lacinii fili- formes, duo triangulares carinæ adnatæ; alæ acute-ellipticæ, capsula subbreviores capsula elliptico-ovata, emarginata; semina cylindrica utrinque attenuata, pilis sparsis brevibus predita, appendicula duo acuta. Tab. nostra XXIV, fig. 1-3. Funk et Schlimm 667 A. P. Chuiti cui valde est affinis, ob seminum formam, capsulæque, caulibus : Venezuela : Merida-Truxillo. haud filiformibus, fructu emarginato, crista 4 fida habituque recedit. Radix fibrosa, fibnillis luteis, duris, brevibus. Caulis erectus, teres, tenuis, simplex vel superne ramosus, basi sæpe nudus vel subnudus, superne foliosus, olaber, levissime striatus, 30-40 cm. altus, basi 4 mm. crassus. Folia linearia, angustiSSIMa, olabra, numerosa. 1-2 cm. longa, 0,5 mm. lata, erecta, acuta. Rami erecti filiformes etiam foliosi, perpauei (4-3). Racemi subdensiflori, 1-5 em. (sine floribus dilapsis), rachi elongata denticalato-tuberculata sæpe sub parte flo- rescente 10 cm. longa, glabra, tenui, subeurvata. Flores violacei, in sicco pulchre rosei, 2,5-3 mm. longi. Bractea lanceolata, longe cuspidata, subdenticulata, sub medio dilatata, basi attenuata, quam bracteolæ scariosæ minimæ multoties longior. Pedicelli tenues, erecti, flore fere duplo breviores, glabri. Sepala exteriora lanceo- lato-elliptica acuta, glabra subæqualia. Alæ anguste ellipticæ 3 X longiores quam latæ, utrinque attenuatæ, roseæ, quam corolla cristata longiores. Petala superiora carinam cristatam subæquantia, per ‘/, eurn tubo staminali connata. Carinæ crista 4 loba, duobus lobis interioribus, linearibus, acutis, 2 lateralibus brevioribus, triangularibus, acutis formata. Antheræ glabræ, ellipticæ, quam filamenta libera paulo longiores. Ovarium ellipticum, glabrum, sessile. Stylus adscendens ovario vix longior. Stigma inferius apice obtusum, superius vaginatum in appendiculum lon- gum éristatum prolongatum. Capsula anguste elliptica, versus apicem sensim atte- nuala, emarginata, glabra, alis paulo brevior. Semina oblonga, utrinque attenuata, leviter hirsuta, apice acuta: appendieula minima, duo linearia semine multoties breviora, acuta. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 295 Habitat in montibus Venezuelæ (Novæ Andalusiæ): Merida-Truxillo : Funk. n° 667,909: P. CHUITI, Chodat. Caulis tenuissimus filiformis, subaphyllus; racemi elongati; crista multifida ; antheræ subsessiles; capsula elliptica, alis obtusis brevior; semina utrinque atte- nuata ; appendicula carunculæ conspicua, acuta semine triplo breviora. Chodat in Micheli, Contrib. ad FI. Parag. [IT, p. 405, tab. 29.1. Radix parva fibrosa. Caulis unieus, tenuissimus, filiformis, teres, subaphyllus, 3-5 dem. altus, parte superiore ramosus, ramis tenuissimis, erectis, fastigiatis, vel subsimplex, flexuosus, glaber. Folia sparsa, squamiformia vel linearia, acicularia, ad 5 mm. longa, glabra, erecta. Racemi terminales elongati, 10-15 cm. longi (floribus dilapsis adjunctis), laxiflori, subsecundi. Flores 2? mm. longi, pedicellati, albicantes vel flavescentes. Bractea bracteolis duplo longior, lanceolata, in anthesi pedicellum æquans, decidua. Pedicelli floribus breviores, demum deflexi. Sepala exteriora inæqualia; superius ellipticum, nervo medio ramoso notatum ; anteriora minora, lanceolata, uninervia. Alæ ellipticæ-spathulatæ, obtusæ, unguiculatæ, nervis 3 simplicibus notatæ, glabræ, quam corolla longiores. Carina concava, cris- tam laciniis paucis simplicibus formatam, in dorso ferens. Petala superiora cum carina connata, à parte media libera, rhomboidalia, quam carina paulo breviora. Antheræ in tubo staminali fere sessiles, glabræ. Ovarium ellipticum ; stylus brevis; stigma cucullatum cristatum. Capsula elliptica, emarginata, marginibus membra- naceis nullis notata, glabra, levissime punctata, alis paulo brevior. Semina hirsuta, ovoidea, elongata, arillo parvo, biappendiculato munita. Appendicula acuta alba, in semine equitantia atque eo triplo breviora. Species habitu P. tenui var. & valde similis, sed ob filamenta staminum usque ad apicem connala 1. e. ob antheras subsessiles, ob formam alarum, ob semen dis- tincte strophiolatum toto cælo diversa. Habitat in Paraguyæ paludosis ubi coll. Balansa : n° 2182. TOME XXXI, 2° PART. 29 296 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. PALUDOSA, St-Hilaire. Radix fibrosa; caulis Sæpius simplex, apice interdum pauciramosus, basi haud tenuissimus filiformis sed tenuis tantum: rami tenuissimi elongati; folia alterna linearia erecta, herbacea, tenuissima; racemi sublaxiflori vel densiores: flores minimi; alæ ellipticæ ; petala superiora lanceolata subretusa; capsula elliptiea : semina oblonge elliptica basi et apice obtusa. Fl. Bras. mer: IL, 8, var. excel. Tab. nostra XXIV, fig. 4-5. Radix fibrosa, e fibrillis tenuibus numerosis formata. Caulis erectus, tenuis sim- plex vel parce et fastigiate ramosus glaber, 2-6 dem. longus. Folia plus minus numerosa erecta, linearia acicularia glabra, 5-20 mm. longa, superiora minora tenuissima. Rami erecti tenuissimi. Racemi terminales 2-6 em. longi, 4-5 mm. lati, sublaxiflori vel densiores. Flores minimi, sæpius rosei, 1,5-2 mm. longi pedicellati. Pedicelli tenuissimi demum decurvi. Sepala exteriora subæqualia glabra, ovato-lanceolata. Alæ duplo longiores, ellipticæ, trinerviæ vel subuninerviæ, quam carina cristata paulo longiores; petala anteriora lanceolata, per ‘/, cum tubo staminali connata, subretusa vel subacuta. Antheræ in tubo staminali sub- sessiles. Ovarium ellipticum glabrum, stylus brevis ovario haud longior, stigraata cristata. Capsula elliptica, exalata, glabra, alis paulo brevior vel subæquans. Semina oblonge elliptica basi et apice obtusa i. e. subeylindrica, pilis sparsis bre- vibus prædita, appendicula minima obovata semine multo breviora vel nulla ferentia. Species vulgatissima per Americam calidiorem a Paraguaya ad Texas in Ame- rica septentrionali. Var. exappendiculala : alæ lanceolato-lineares ; semina oblonga, pilis tenuibus adpressis ves- tita, exarillata. P. leptocaulis Torr et Gray. Var. glochidiata : seminibus pilis leviter glochidiatis Sparsis munita. Glaziou 12,431, Rio de Janeiro. D RE TC ELLE OU MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 297 Var. subsessihiflora : flores subsessiles ; racemi inde angustiores ; semina breviora minus hispida. Salzmann, Bahia. Var. anguslocarpa : folia numerosiora, majora. Semina elliptico-cylindrica brevissime biap- pendiculata. Balansa Parag. n° 2181 et 2180, Schomburgk. 670. Ule n° 637 in palude insulæ St-Catharinæ, Lagoa. Varietates St-Hil.: « 1. &. — P. tenuis DC. var. robusta i. e. var. &. B myuros = P. tenuis DC. var. y nob. amethystina — P. tenuis DC. flore roseo. e longibracteata = P. paludosa var angustocarpa nob. n appendiculata = P. Wedelliana (Weddel 1152). gigantea — P. equisetoides. Specimina in Hb. Mus. Parisiis, vidi. P. ALOPECURUS, sp. n. Caulis tenuis, repetite corymbose ramosus; rami tenues; folia linearia longa, angusta, mucronata ; racemi numerosi, corymbosi, densiflori cylindrici, haud sub- laxiflori; alæ spathulatæ, ellipticæ, quam capsula fere duplo longiores ; semina hir- suta ; carunculæ appendicula rotundata brevia. Tab. nostra XXIV, fig. 6-7. Spruce 3397, Choudy, litt. Maris Pacif. Radix fibrosa, multifida. Caulis unicus, basi simplex, teres, ad 50 cm. longus, supra basin (6-10 em.) ramosus, ramis iterum ramosis, filiformibus, elongatis, subcorymbosis. Folia linearia sparsa, 1,5-2 cm. longa, 0,7 min. lata, in ramis paulo minora. Racemi numerosi in ramulis filiformibus sæpe 10 cm. longis, cca. 2,5 cm. longi (exclusis floribus nunc dilapsis), 5-6 mm. lati, densiflori, haud sub- laxiflori, haud graciles, floribus dilapsis et rachi elongata demum pedunculati, rachi leviter aspera. Flores dilute rosei, minimi. Alæ ellipticæ unguiculatæ, subobtusæ, trinerviæ. 298 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. GRACILIS, H. B. K. (test. Hb. H. B. K..). Caulis altus, basi simplex, teres, superne filiformis plus minus ramosus: rami tenuissimi breves; folia linearia, mucronata ; racemi longi, sublaxiflori ; flores parvi erecti, ut fructus nunquam deflexi, rosei; sepala exteriora inæqualia, duo inferiora lanceolato-linearia, dorso vitta lata viridi notata, superius malto latius, acutum tubum corollæ æquantia; alæ longe spathulatæ, angustissimæ, versus basin longe attenuatæ, corollam æquantes ; petala superiora apice attenuata, subacuta, carinam cristatam æquantia ; carinæ crista multifida ; antheræ subsessiles vel sessiles ; stigma superius in appendiculum membranaceum apice pilosum prolongatum. Capsula breviter elliptica, emarginata, alis ‘/, brevior, glabra. Semina oblonga leviter hir- suta, nigra. Appendicula carunculæ seminis partem dimidiam haud æquantia, linearia, alba. H. B. K. nov. Gen. pt. V, 401. DC. Prodr. I, 328, non A.-W. Bennet, in Flora Bras. Mart. |. c. Exscc.: Fendler, n° 235, H. B. K. n° 4456. Tab. nostra XXIV, fig. 8-9. Radix fibrosa, annua. Caulis erectus, simplex vel pauciramosus, ad 50 cm. altus, tenuis, 0,8 mm. crassus, teres, glaber, vel leviter striatus. Rami tenuissimi. Folia linearia, numerosa, utrinque attenuata, pellucide punctata, apiculata, 8-15 mm. longa, 0,5-1 mm. lata, erecta, herbacea. Racemi terminales, elongati, sublaxiflori, 5-10 em. longi, 5 mm. lati. Flores et fructus erecti nec penduli. Bracteæ lanceolato-lineares, angustæ, deciduæ, quam bracteolæ multo majores. Pedicelli erecti, glabri, 2-3 X breviores quam flores. Sepala exteriora viridia, margine tantum membranacea, superius fere duplo latius nec multo-longius, gla- bra, sæpe in sicco extrorsum arcuata. Alæ roseæ cca. 2 mm. longaæ, magis quam 3 X longiores quam latæ, nervis tribus, simplicibus haud anastomosantibus notatæ, corollam subæquantes, longe spathulatæ. Petala superiora inæquilateralia, basi lata, versus apicem sensim angus- tata, subobtusa, carinam fimbriatam æquantia. Limbus carinæ quam unguiculum longior, subito in id desinens ; crista plurifida, lobis linearibus formata. Antheræ ovoideæ, glabræ, in tubo staminali sessiles vel subsessiles. Ovarium ellipticum MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM, 229 stylo paulo brevius. Stylus adscendens. Stigma inferius obtusum, superius vagi- natum in appendiculum membranaceum apice pilosum prolongatum. Capsula elliptica vix longior quam lata, emarginata, alis persistentibus brevior ‘/, ac latior. Semina oblonga, leviter pilosa; caruncula minima; appendicula membranacea duo, linearia vel triangularia, brevia. Habitat in Venezuela prope coloniam Tovar ubi legit Fendler an. 1854, n° 235; in humidis prope Maypure Orinocensium (Ex Hb. Humboldt in Hb. Berolin); Cara- cas: Galmer. Hb. Berol., in Antillis (Urban). P. PANICULATA, L. Radix vermicularis perpendicularis. Caulis paniculate ramosus ; folia numerosa linearia herbacea ; racemi elongati laxiflori. Flores parvi demum penduli. Alæ an- guste”ellipticæ obtusæ; crista plurifida. Antheræ haud sessiles. Petala superiora anguste lanceolata. Capsula elliptica alas æquans. Seminum appendicula eis dimidio breviora. Lin, am. 5, p. 402; DC Prodr. 1, 329; A.-W. Bennet, |. c. Tab. nostra XXIV, fig. 10-11. Radix perpendendicularis, vermicularis, dura cornea, lutescens sinuata, sub- simplex vel ramosa, ad 40 cm. longa. Caulis unieus basi per parvam partem sim- plex et teres, supra basin paniculate valde ramosus, interdum sublignosus, gla- brescens vel levissime puberulus, ramis tenuibus erectis, valde foliosis, 10-40 cm. altus. Folia numerosa alterna, linearia vel lanceolato-linearia, erecta, utrinque acuta, herbacea 0,8-1,5 cm. longa, 0,5-2,5 mm. lata, glabra. Racemi terminales spiciformes, laxiflori haud subdensiflori, 3-5 em. longi, cca. 5 mm. lati. Bracteæ deciduæ lanceolato-lineares acutæ. Rachis racemi tenuis, post defluvium florum sparse tuberculata, subarcuata. Flores breviter pedicellati, cca. 2,5 mm. longi. Sepala exteriora subpetaloidea, inæqualia, superius duplo latius ovatum, anteriora anguste elliptica, glabra. Alæ duplo longiores, anguste ellipticæ, paulo magis quam duplo longiores quam latæ, obtusæ, nervis 3 simplicibus notatæ, carinam æquantes sed haud multo superantes. Carinæ crista e filamentis linearibus formata. Carina breviter unguiculata. Petala superiora per ‘/, cum carina connata, anguste lanceo- 3 lata, longe acuta, triplo longiora quam lata, carinam cristatam æquantia vel paulo 230 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. superantia. Antheræ quam filamenta libera glabra, breviores, glabræ. Stigmata cristata. Capsula elliptica, exalata, leviter emarginata alas persistentes æquans vel paulo superans, glabra. Semina oblonga, hirsuta. Appendicula duo linearia, descen- dentia, semine duplo breviora. Habitat per Americam calidiorem totam à Brasiliæ provinciis meridionalibus per americam centralem usque ad Mexicanorum terram. Reperitur etiam in insula Java ubi navibus certe transportata et haud indigena est. A. P. paludosa St-Hil (nob.) præcipue habitu, radice haud fibrosa, seminibus distincte appendiculatis, diversa tamen ei valde affinis. Mart. 81; Pœppig (Chili) 66, 102; El. Martin, 175; Hartweg. (Columb.) 899; Moritz, 227; Bonpl., 162; Schiede, 495; Moritz, 150 ; Hahn (Martinique), n° 124; Schaffner (Mexico), 615: Meyerhoff. (St-Dom.), n° 98; Gaudichaud, 655; Plœæm (Java), 418, 63; Hoffmann (Costa-Rica), 251, 97; Polakowski (Costa-Rica), 170, 514, 312; Wichura, 489; Tœpfer-Eggers (Antill.) 478; Kuntze (Java), 4184; Pizzaro (R. de Jan.), 131, 33; Glaziou (R. d. Jan.), 10270, 40269, 11790; Ule, 202 (FI. Bras. St-Cathar.). P. GALOPAGENSIS, Hook. fil. Radix persistens. Caules basi lignosi, elongati, ramosi, ramis erectis. Folia nume- rosa, herbacea, linearia. Racemi elongati sublaxiflori. Flores albi. Sepala exteriora subæqualia, ovata, vel superius triangulari-ovatum. Alæ anguste ellipticæ, utrinque acutæ, corollam excedentes. Petala superiora quam carina cristata breviora, basi tantum cum tubo staminali connata. Crista e filamentis paucis linearibus formata. Stigmata quam stylus longiora, cristata. Capsula oblonga, glabra. Semina lanugi- nose breviter hirsuta. Arilli lobi ventrales minimi, anguste elliptici. Antheræ sessiles. Hook fil. Transact of Lin. Soc. XX, 233; A.-W. Bennet, J. of Bot. 1879, Polyg. am. — P. obovata Hook, Trans. Soc. Lin. XX, 233 non St-Hil. — P. insu- laris Bennet in J. of Bot. Radix tortuosa, teres, lignosa, grisea, caules plures, basilignosos ad 3 mm. latos, superne ramosos, edens. Planta tota annua 12 cm., dein ad 4 m. alta. Rami fas- tigiati, elongatissimi, iterum ramosi, ramulis longissimis, luteis. Folia læte viridia Omnia parva, CCa. 8 mm. longa, acuta, 1 mm. lata, sessilia, alterna, quam inter- mibati MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 231 nodia fere duplo longiora. Racemi plus minus elongati, sublaxiflori 3-10 cm. longi, 6-7 mm. lati. Flores albi vel albicantes cca. 4-5 mm. longi. Bracteæ cadu- cæ, lineares. Pedicelli breves 0,5-0,8 mm. longi, glabri. Sepala exteriora longi- tudine subæqualia, superius majus triangulari-ovatum, inferiora duo ovata, acuta, glabra, dorso viridia, margine alba. Alæ multo majores, quam corolla longiores, albæ, anguste lanceolato-ellipticæ, utrinque sensim attenuatæ, acutæ, nervis tribus, simplicibus haud anastomosantibus, notatæ, glabræ. Petala superiora elliptica, breviter unguiculata subobtusa, carina cristata paulo breviora basi tantum cum tubo staminali connata. Carinæ limbus quam unguiculum longior, galeiformis, subito in unguiculum contractus ; crista paucilobata, lobis linearibus, sublongis. Antheræ glabræ in tubo staminali subsessiles, ovatæ. Ovarium ellipticum, glabrum haud emarginatum. Stylus suberectus, apice subgeniculatus. Stigma superius cristatum, vaginatum, inferius prominens papillosam. Capsula ovato-oblonga vel ovato ellip- tica 3,5 mm. longa, 4,5 mm. lata, obtusa, glabra, alis subbrevior. Semina cylin- drica, apice attenuata, atra, 2 mm. longa, pilis lanatis brevibus conspersa; arilli lobi ventrales albi, semine multoties breviores, elliptici, sabobtusi. Habitat in insulis Galopagensibus, Chatam, etc. Formæ ex insulis adjacentibus, vix diversæ ad Hookero atque Bennettio pro speciebus distinctis deseriptæ, vix habitu differrunt qua causa eas ad unam et ean- dem speciem reduco. P. MATHUSIANA, n. sp. Radix perpendicularis subsimplex ; caulis basi simplex, dein ramosus, ramis elongatis; folia in ramis conferta, linearia; racemi terminales sublaxiflori; flores parvi; sepala exteriora inæqualia; alæ lanceolato-ellipticæ, angustæ subacute ; petala superiora elongata, lanceolata, subacuta; crista multifida ; antheræ subses- siles ; crista stigmatis superioris sessilis haud stipitata; capsula oblonga, subemar- ginata vel haud emarginata, vel anguste elliptica, superfice minutissime tuberculata, alas æquans. Caulis basi teres, sublignosus, stigmatibus folioram dilapsorum leviter tubercu- latus, erectus, subsimplex vel ramosus, cum ramis ad 30 em. longus vel minus, glaber. Rami erecti, numerosi, evolutione racemorum elongatis 10-20 cm. longis, 9232 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. usque ad racemum dense foliosi. Folia infima interdum verticillata sed sæpius ompnia alterna, in ramis numerosiora, linearia, acicularia, subcrassa 4-8 mm. longa, 0,5-0,8 mm. lata, acuta, versus racemum breviora sed cuspidata, glabra. Racemi sublaxiflori, sine floribus dilapsis 2-3 em. longi, cum f1. dilapsis, ad 15 cm. longi, rachi tuberculato-serrulata. Bracteæ deciduæ. Pedicelli brevissimi quam flores multo breviores, cca. 0,5 mm. longi, glabri. Flores 3-3,5 mm. longi rosei. Sepala exteriora, inæqualia, glabra, superius late triangulari-ovatum, inferiora duo lanceolata quam aliud duplo angustiora. Alæ anguste ellipticæ, utrinque attenuatæ, nervis tribus subsimplicibus, carinam æquantes. Petala superiora per ‘/, cum. tubo staminali connata, lanceolata, longe apice attenuata, subacuta, corollam cristatam æquantia. Carina elongata apice pulchre cristata; crista filamentis pluribus linearibus formata. Antheræ quam filamenta libera duplo longiores, il. e. in tubo staminali subsessiles. Ovarium late ellipticum. Stylus quam ovarium haud longior, crassus suberectus. Stigma inferius papillosum, superius vaginatum, apice acutum, pilosum i. e. cristatum. Capsula 3 mm. longa, 1,2 mm. lata, basi et apice breviter attenuata, subemarginata, alis carens, glabra, alas æquans vel paulo superans. Semina oblonga apice et basi obtusa facie dorsali leviter curvata, facie ventrali perpendiculari, breviter et adpresse pilosa. Carancula subnalla ; appendicula semine triplo breviora, acuta, triangularia, membranacea, paulo longiores quam lata. Habitat in montibus andium peruvianarum, loco dicto. Chacapoyas, ubi legit M. Matthews (ann. 1846) v. s. in Hb. Deless. P. TAMARISCEA, Mart. Caulis firmus, teres, tenuis, parte superiore ramosus; rami erecti, longi ; folia linearia, superiora lanceolato-linearia, acutissima ; racemi terminales elongati, comosi, deinde sublaxiflori: flores erecti; sepala exteriora inæqualia, superius alis 3plo latius: alæ anguste ellipticæ, 3 nerviæ, corollam æquantes ; petala supe- riora lanceolata, obtusa quam carina cristata, paulo breviora; antheræ subsessiles; stigma cristatum; capsula elliptica aliis persistentibus paulo brevior; semina ellip- tica leviter pilosa; appendicula brevia ‘/, sem. æquantia, apice oblique retusa. Mart. in Bennet Polyg. in Mart. FI. Brasil, p. 37. à cé Cl (LS dc 0 en MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 239 Tab. nostra XXIV, fig. 12-13. Pohl : Hb. Mus. Vindob. 3098 ; Gardner 4092. Caulis firmus, erectus, inferne simplex, teres, substriatus, superne corymbose vel fastigiate ramosus, 2,5 mm. crassus. Rami elongati cea. 25 em. longi. Folia numerosa, 45-25 mm. longa, 1-2 mm. lata, mucronata; superiora sub racemis lanceolato-linearia, apice aculeata. Racemi 5-12 cm. longi, subdensiflori, apice longe comosi, 7 mm. lati. Flores semper erecti, rosei vel albicantes, 3 mm. longi, conferti, breviter pedicellati. Bracteæ caducæ. Sepala exteriora ovata, longitudine subæqualia, superius duplo latius, glabra. Alæ ellipticæ, obtusæ, duplo longiores quam latæ vel oblongæ, leviter unguiculatæ, trinerviæ, nervis simplicibus liberis notatæ, carinam cristatam superantes. Crista plurifida. Petala superiora rhomboi- dalia, obtusa, vel apice subserrulata, lata. Antheræ haud sessiles, quam filamenta glabra vix longiores. Stigmata cristata. Capsula elliptica, angusta, exalata, sub- emarginata, cca. 3,5 mm. longa, glabra alas demum paulo superans. Semina cylindrica seriatim tubereulata subglabra vel pilis paucis hirsuta, nigra, apice sub- rostrata. Appendicula duo linearia, semine duplo breviora. Habitat in Brasilia prov. San Paulo : Regnell 156-111. — Gardner, 4092. Species P. paludosæ affinis, caule firmiore, foliis majoribus, mucronatis, racemis densioribus, seminibus diversis, differt. P. REMOTA, A.-W. Bennet. Caulis tenuis longus, ramosus, subaphyllus ; racemi elongati, laxiflori. Sepala inferiora quam superius longiora. Alæ quam corolla breviores, obtusæ. Capsula alis longior (‘/,) ovata. Semina elliptico-conica breviter appendiculata. P. remota Bennet in Mart. FI. Bras. p. 21. Tab. nostra XXIV, fig. 12-13. Caulis basi lignosus, tenuis, teres, superne valde ramosus, ramis tenuibus filifor- mibus, glaber, basi 1 mm. crassus, ad 60 em. longus. Folia subnulla vel squami- formia, vel angustissime linearia, acutissima, glabra, 2-6 mm. longa, sæpe cauli adpressa, caduca itaque caulis sabnudus. Racemi elongati terminales, laxiflori, tenuissimi 4-12 em. longi ad 4 mm. lati. Bracteæ subulatæ, caducæ. Flores parvi, rosei, breviter pedicellati, cca. 2 mm. longi. Bracteæ caducæ. Sepala exte- ToME xxx1, 2° PART. 30 9234 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. riora inæqualia, superius ovatum, subacutum, duo superiora elliptica, angusta quam superius paulo longiora. Alæ ellipticæ, obtusæ, trinerviæ quam sepala paulo longiores et quam corolla ‘/, breviores. Petala superiora et carina ut in P. bre- vialata Chodat. Androceum, gynæceum eadem. Capsula alis longior, ovato-trian- gularis, subemarginata, nec linearis ut in P. brevialata. Semina cylindrica haud triplo longiora quam crassa, pilis adpressis brevibus sparsis prædita. Appendicula brevia, acuta, semine triplo breviora. Habitat in Brasiliæ loco a collect. D' Pohl non indicato (114) v. s. in Hb. Monac. à cl. Bennet determ. P. brevialatæ nob. affinis, differt, capsulis ovatis, seminibus haud angustissimis, floribus, fructubusque magis remotis, foliis minus evolutis. P. BREVIALATA, n. sp. Caulis erectus, tenuis longus, apice ramosus, basi foliis dilapsis nudus; rami erecti filiformes foliosi; folia linearia, angustissima, erecta, longa ; racemi tenues, elongati, comosi, deinde sub fructu unilaterales atque laxiflori; bracteæ in spica juvenili acutæ, prominentes; sepala exteriora inæqualia, posticum inferius late ovatum, antica minora elliptica; alæ quam sepalum posticum paulo longiores sed angustiores, ellipticæ, quam carina cristata paulo breviores; petala superiora inæ- quilateralia, carinam cristatam æquantia. Carinæ crista laciniata brevis ; filamenta antheras æquantia: stigma superius in appendiculum latum breviter cristatum prolongatum; capsula longe-elliptica, apice emarginata vel non emarginata, alis sepalisque magis quam triplo longior ; semina oblonga apice acuta, pilis sublongis prædita: appendicula brevia acuta. Tab. nostra XXIV, fig. 14. Funk : Caracas 118. Polygalæ Funkii atque P. Chuiti ob formam florum seminumque valde est affinis, differt autem capsula quam al multo longior, indolibusque indicatis. Radix fibrosa, tenuis, lutea, sublignosa, 2-3 cm. longa. Caulis unicus, subsim- plex vel sæpius apice ramosus, teres, glaber, basi foliis dilapsis nudus, 1-1,2 mm. crassus, 40-50 cm. longus vel minor, ramis elongatis subcorymbosis paucis cea. 15 em. longis, foliosis. Folia linearia, acuta, glabra 1,8-2 em. longa, 0,8 mm. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 239 lata, in ramis numerosa, erecta. Racemi tenues, comosi, 2-5 mi. lati, in matu- ritate unilaterales, tum # mm. lati, elongati, sæpe 5-8 cm. vel minores. Flores erecti. Fructus patentes vel subpenduli. Bracteæ apice subulatæ, dorso macula violacea notatæ, deciduæ. Sepala exteriora inæqualia, superius late triangulare, trinervatum, vitta media purpurascente notatum, superiora elliptica ‘/, breviora, triplo angustiora, obtusa, quam alæ duplo breviora, glabra. Alæ quam corolla fere duplo breviores, oblongæ, apice rotundatæ, basi attenuatæ, vitta media dorsali notata. Petala superiora alis duplo longiora, margine uno recto, alio angulate curvato, acuta, vel subobtusa, carinam cristatam subæquantia vel æquantia, per ‘/,-*], cum tubo staminali connata. Carinæ unguis sensim in limbum attenuatus. Crista filamentis linearibus, acutis, 6-8 formata, quorum duo carinæ adnati sunt minores, triangulares. Antheræ glabræ, filamenta longitudine subæquantes, ovoideæ. Ovarium late ellipticum, glabrum; stylus brevis. Stigma superius vagi- natum, purpurascens in appendiculum apice penicillatum (cristatum), prolongatum. Capsula longe elliptica, alis sepalisque quam triplo longior, apice sæpe emar- ginata, attenuata, 3-3 ‘/, mm. longa, 0.8-1 mm. lata. Semina elongata sensim versus apicem attenuata, longe conica, pilis albis adpressis vestita, basi quasi coro- nam formantibus. Appendicula carunculæ semine Æplo breviora, acuta, angusta. Habitat in Nova Andalusia prope Caracas : Guanaguana (Funk. 1854, n° 4148); Cerca de Piedras ad pedem montis Tolima Andium Nov. Granatæ. André Hb. Am. æq. n° 1905. P. APPRESSA, Benth. Caulis rectus, teres, validus, apice corymbose ramosus, foliis dilapsis sæpe audus vel foliosus ; rami iterum ramosi, fastigiati; racemi terminales densiflori, cylindrici, rachi floribus dilapsis, aspera ; flores parvi, subsessiles ; sepala exteriora inæqualia; alæ obovatæ, trinerviæ ; petala superiora obovata, apice subserrulata, lata, quam carina paulo breviora; cerista brevis, lobis paucis formata; anthertæ filamentis liberis paulo breviores ; stigma cristatum; stylus perbrevis; capsula ovata, vel triangularis apice haud emarginata; semina elliptica, hirsuta; appendicula ‘/, sem. longitudine æquantia. Benth in Hook J. of Bot. 100 ; Bennet in Mart. FI. Brasil. p. 39. Tab. nostra XXIV, fig. 15-16. 236 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Radix fibrosa. Caulis erectus, teres, durus, apice tantum corymbose ramosus, ad 30 cm. altus, basi nudus, in ramis foliosus. Rami simplices vel iterum ramosi. Folia linearia, erecta subadpressa 5-7 mm. longa, 0,5-1 mm. lata, glabra. Racemi terminales spiciformes, densiflori, cca. 2 cm. longi, 3-5 mm. lati. Flores subses- siles, parvi 1,5-2 mm. longi, Rachis post defluvium florum leviter aspera haud tenuis sed subcrassa (0,5 mm.) sæpe elongata (3-7 cm.). Sepala exteriora glabra. Alæ obovatæ, trinerviæ, quam corolla paulo longiores, nervis simplicibus. Petala superiora lanceolato-obovata vel lanceolata, apice subretusa, subserrulata, quam Carina cristata paulo breviora. Carinæ crista e filamentis cca 6 linearibus et duobus membranaceis carinæ affixis formata. Carina galeata subito et rectangula- riter in unguiculum desinens, eoque paulo longior. Antheræ in tubo staminali subsessiles. Ovarium glabrum ovatum. Stylus adscendens brevis. Stigma superius rectangulariter retusum appendiculum apice cristatum in vagina ferens, inferius minus, subclavatum. Capsula alis brevior, ovata, vel triangularis, obtusa, vix vel haud emarginata. Semina ovato-conica nec elliptica nec ecylindrica pilis brevibus subhirsuta, appendicula duo linearia brevissima ferentia. Var. brachiata, forma validior tantum præcedentis (P. brachiata, Rehb.), v. in Hb. Bruxell. Var. gracillima (P. gracillima Spruce in Bennet, |. c.). Radix fibrosa. Caulis simplex erectus ad 25 cm. longus. Folia erecta, adpressa, linearia, numerosa ; racemus terminalis cea. 30 mm. longus, 3 mm. latus, rachi haud tenni. Habitat in pratis udis Brasiliæ provinciarum, Minarum, Babhiensis, Para, Alto Amazonas nec non in Essequebo, Guianaque britanica : Cayenne Leprieur Hb. Deless. 203. Var. brachiata : Schomburgk, 81. Var. gracillima : Spruce 2094 secus Rio Negro, Brasiliæ borealis, inter Barcellos et San Gabriel (Hb. Deless.). Kappler Pt. Surinam 1422 in loc. humidis distr. Para. — April. P. COŒLOSIOIDES, Mart. Caulis erectus, teres, superne ramosus ; rami graciles, corymbosi; folia nume- rosa, linearia, subdecidua ; racemi conici, demum elongati; bracteæ persistentes ; alæ anguste ellipticæ, subspathulatæ ; petala superiora, rhomboiïdalia, apice emar- Léé à ne LÉ à à. à MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM., 231 ginata vel serrulata ; antheræ filamenta longitudine subæquantes ; stigmata cristata; capsula irregularis, elliptica, apice haud emarginata; semina elliptica, glaberrima minute tuberculata ; appendicula brevia ‘/, semen longitudine æquantia. FI. Brasiliens. Mart. 64 p. Tab. XII, fig. 1. Tab. XXX, fig. 35 (semen). Tab. nostra XXIV, fig. 17-18. P. Claussen : Bresil, Minas Geraes, mars 1839. Radix fibrosa, parva. Caulis erectus, 40-25 cm. longus, 1 mm. crassus, teres, substriatus, glaber, vel leviter puberulus, superne corymbose ramosus; rami breves, fastigiati. Folia linearia, herbacea, mucronata, glabra, sessilia, 6-8 mm. longa, 0,3 mm. lata, cauli ad pressa, numerosa, etiam in ramis conferta. Racemi conici 1-2 em. longi, 0,5-0,6 lati, densiflori. Bracteæ lineares, fililormes quam bracteolæ multoties longiores, glabræ persistentes. Sepala exteriora acuta, glabra. Alæ duplo longiores 2-2,5 mm. longæ, spathulatæ vel anguste ellipticæ, nec retusæ, quam corolla cristata ‘/, longiores, glabræ. Petala superiora carinam subæquantia, rhomboidalia, apice emarginata vel serrulata, basi breviter atte- nuata, Carinæ crista 6 loba; lobi interiores (4) lineares, laterales triangulares carinæ adnata. Ovarium ellipticum ; glabrum. Stylus adscendens, ovario vix lon- gior. Stigma inferius apice dilatatum, breve; superius late vaginatum, appendi- culum apice penicillatum involvens. Capsula glabra, alis brevior, grisea. Semina minima, atra, glaberrima. Habitat in Brasilia : Prov. Minas Geraes : Claussen, 271 bis, Hb. Mus. Brasil. central; Weddell Hb. Mus. Paris, 2015. Salinas: Matto-Grosso, Weddell 3324 Hb. Mus. Paris. P. PSEUDOCOELOSIOIDES, n. sp. Caulis teres, superne ramosus, rami graciles, corymbosi; folia numerosa, linearia, subdecidua; racemi densiflori; bracteæ persistentes; alæ elliptice, obtusæ; petala superiora elliptica, vel ovato-elliptica, apice haud serrulata, nec emarginata ; capsula elliptica; semina loculos haud explentia, scrobiculata, h1wr- sula, minima; appendicula brevia ‘/, semen æquantia. P. cœlosioides A.-W. Bennet p. p., non Mart. (quia habet semina pilosa). Tab. nostra XXIV, fig. 19-20. 238 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Gardner : 2482, spec. typ. sec. Bennet. P. cœlosioides : 249%, prov. Piaubhy (Hb. Boissier). A. P. cœlosioide, alis latioribus, petalis superioribus haud incisis, stigmate superiore longiore, seminibus haud glabris, duplo minoribus. Caulis teres, glaber, basi lignosus, 1-1,5 mm. crassus, superne corymbose ramosus 20-30 cm. alti; rami tenues, foliosi, sæpe 10 cm. longi. Folia linearia vel filiforma; herbacea, glaberrima, 5-10 mm. longa, angustissima, in ramis supremis minora, caulinaria mox decedentia. Racemi terminales, densiflori, cylin- drici, vel Juveniles conici, 1-3 cm. longi, 6-7 mm. lati, brevissime comosi. Bracteæ filiformes subpersistentes, bracteolis # X longiores, subciliatæ. Pedicelli brevis- simi, glabri, quam bractea intermedia duplo breviores. Flores cca. 3 mm. longi. Sepala exteriora acuta, glabra, lanceolata. Alæ duplo longiores, obovato-ellipticæ, obtusæ, subretusæ, nervis 3 simplicibus, non anastomosantibus notatæ, quam corolla cristata ‘/, longiores, glabræ. Carinæ limbus latus, cucullatus breviter unguiculatus. Crista paucilobata, lobis internis (?) linearibus, exterioribus latis. Petala superiora ovata, subobtusa nec serrulata. Ovarium ellipticum glabrum. Stylus adscendens. Stigma inferius apice dilatatum breve, superius vaginiformo, appendiculi partem basilarem involvens ; appendiculum apice penicillatum, sæpe in vagina reflexum inde baud conspicuum. Capsula elliptico-orbicularis, emargi- nata, alis brevior, glabra. Semina 0,8 mm. longa, subeurvata, atra, minute tuberculata, pilis sparsis hispida. Appendicula membranacea longe elliptica, semine fere duplo breviora. Habitat in Brasiliæ provinc. Piauhy et Goyaz. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 239 ERICOIDEÆ Caulis erectus vel caules diffusi, rigidi vel crassi, rarius tenues, tum diffusi et foliis latis; folia haud et nunquam verticillata, linearia, acicularia, vel lanceolata vel obovata, coriacea vel herbacea; flores in racemos spiciformes vel capitatos dispositi, parvi. Stigma superius erectum haud adscendens tantum (vid. fig.). Species omnes sunt Americæ meridionalis et etsi habitu sæpius diversæ, forma stismatum affines. Dividuntur in A. Semina eximie rostata. B. Semina haud rostrata. 240 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. À. Semina eximie rostrata. a. Caules tenues subvirgati. P. SERICEA, A.-W. Bennet. Caulis ramosus, erectus basi sublignosus, altus, ramis longis; folia numerosa, linearia, acicularia, erecta, mucronato-acuta. Racemi elongati, subdensiflori, spici- formes ; flores breviter pedicellati; sepala exteriora elliptica, obtusa ; alæ elliptico- lanceolatæ obtusæ vel obovatæ, carinam æquantes, nervis liberis; crista carinæ multifida, filamentis apice bifidis; petala superiora lanceolata, subobtusa ; antheræ subsessiles:; stigmata cristata; semina apice rostrata et appendicula duo late elliptica, membranacea, brevia ferentia, pilis sericeis adpressis vestita. A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. 1. c. p. 70, non Chodat in Micheli, Contrib. ad FI. Parag. IT, p. 106. Caulis sæpe 60 cm. longus, validus, ramosus, leviter striatus, glaber. Folia numerosa 10-15 mm. longa, 1-1,5 mm. lata, subcarinata, coriacea, glabra, apiculata, vel mucronata, in ramulis minora. Racemi ad 5 em. longi 5-7 mm. lati, subdensiflori, rachi subtenui, glabra. Flores rosei, ad # mm. longi, pedicellis 3plo longiores. Bracteæ ovatæ, acuminatæ, bracteolis linearibus multo majores mox caducæ. Sepala exteriora longitudine subæqualia, superius latius late ellipticum, obtusum, trinervium, nervo medio simplice, duobus lateralibus ramosis, liberis, glabra, petaloidea. Alæ obovatæ, glabræ, vel late elliptico-lanceolatæ, obtusæ, trinerviæ, nervo medio simplice, duobus lateralibus extrinsecus ramos paucos edentes, corollam paulo excedentes. Carinæ cerista plurifida, filamentis linearibus apice bifidis formata (eca. 8). Petala superiora carinam haud æquantia, per ‘/, cum tubo staminali connata. Antheræ subsessiles, glabræ. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus adscendens. Stigma apice filamentum pilosum ferens 1. e. cristata. Capsula Fhas MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 241 elliptica cca. # mm. longa, vix 2 mm. lata, glabra semina cylindrica, pilis adpressis vestita, sericea, apice rostrata, appendicula duo elliptica membranacea semine 3-4plo breviora ferentia. Habitat in campis Serro Frio prov. Minas Geraes : Martius (Hb. Monac). P. PSEUDOSERICEA, sp. nov. Radix crassa, articulata, cortice crassa, prædita. Caules e caudice vel e caulibus annorum præcedentium orti, erecti, longissimi, striati, fistulosi, subvirgati, sim- plices vel pauciramosi, subnudi; racemi terminales spiciformes, sublaxiflori vel densiores; folia minuta, lineari-acicularia pauca. Flores parvi; sepala exteriora glabra, superius latius, late ovatum; alæ carina breviores, paulo obovatæ vel elliptico-lanceolatæ; carina, petala, androceum et gynæceum ut in P. sericea Bennet. Capsula alis longior; semina pilis rigidis hirsuta apice rostrata; appen- dicula linearia, brevia. P. sericea Chod. in Micheli Contrib. ad FI. Parag. II, p. 106. non Benn. Tab. nostra XXIV, fig. 21-22. Radix subcrassa, tortuosa, cortice brannea munita. Caules pauci, erecti, teretes, striati, 50-60 cm. longi, basi ad 1,5 mm. crassi, simplices vel superne ramos paucos erectos edentes, glabri, subnudi, stricti. Folia inferiora fere nulla, superiora vel ramealia sparsa, angustissime linearia, subulata, 5-10 mm. longa, cca.0,5 mm. lata, glabra. Racemi terminales, demum sublaxiflori vel laxiflori, 3-10 cm. longi cca. 6 mm. lati, rachi subtenui, post defluvium florum aspera. Flores 3 mm. longi, pedicello 0,5 mm. Bracteæ caducæ. Sepala exteriora longitudine subæqualia, ovata nec elliptica, glabra, superius latius. Alæ quam corolla ‘/, breviores, elliptico- lanceolatæ vel, limbo ovato, subunguiculatæ vel basin versus attenuatæ, glabræ, trinerviæ, nervis brevibus subsimplicibus, liberis notatæ. Carinæ crista e filamentis cca. 8 simplicibus vel profunde bifidis formata. Petala superiora cum tubo staminali per ‘/, connata, sublanceolata, obtusa, quam alæ longiora, carinam cristatam sub- æquantia. Antheræ in tubo staminali subsessiles. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus adscendens sub stigmatibus leviter geniculatus. Stigmata cristata. Capsula cca. 3,2 min. longa, vix 1,5 mm. lata, glabra, alas superans, Semina tenuia utrinque attenuata oblonga, apice rostrata, pilis patulis hirsutissima, appendicula TOME XXXI, 2° PART. 31 242 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. duo brevissima angustissima linearia acuta et semine magis quam #plo breviora ferentia. Habitat in Paraguaia prope Paraguari : Cerro-Pelado Balansa n° 4717, Cerro- Peron n° 2188. Hanc speciem in Micheli Contrib. |. c. cum P. sericea Bennet confusi, quacum valde est affinis et nisi floribus paulo minoribus, sepalis haud ellipticis sed ovalibus, seminibus tenuioribus et hirsutis vix differt, inde error. CI. A.-W. Bennet eam cum P. tenui Bennet nec DC. (v. illuc) quæ est P. paludosa St. Hil. identificavit sed ut jam demonstravi false; semina quæ in P. sericea A.-W. Bennet etin P. pseudo- sericea nobis sunt rostrata, in P. paludosa cylindrica et non ejusdem formæ sunt. B. Caules haud virgati. P. TUBERCULATA, sp. n. Caulis suffructicosus, rigidus, ramosus, rami ereeti iterum ramosi vel simplices ; folia numerosissima breviter petiolata, linearia, mucronata, erecta, atque imbricata, omnia æqualia; racemi juveniles conici, deinde elongati; flores parvi; alæ quam corolla longiores; late ellipticæ, trinerviæ; sepala exteriora æqualia, elliptica ; petala superiora corollam subæquantia vel quam ea breviora, lanceolato-ovata, obtusa, crista brevissima, mulhfida ; antheræ subsessiles; stigma superius mem- branaceum, concavum, margine posteriore rectangulare, dorso appendiculum apice cristatum ferens; capsula alis persistentibus brevior ; semina oblonga ; appendicula '], sem. æquantia, acuta (?). Tab. nostra XXIV, fig. 21-220. Blanchet, n° 3579. Caulis erectus, ramosus, suffruticosus, lignosus, ad 2 mm. crassus. Folia in ramis numerosissima, in caule caduca, distincte petiolata, petiolo cca. 1 mm. longo, 8-10 mm. longa, 1,5 mm. lata, mucronata, nec tantum acuta, erecta, conferta. Racemi pauciflori, conici. Flores albi cea. 3,5 mm. longi, breviter pedicellati. Sepala exteriora breviter ovata, uninervia, glabra, albicantia, superius latius. Alæ elliptico- orbiculares leviter unguiculatæ, obtusæ, nervis simplicibus, vel bifidis, liberis, corollam excedentes. Carinæ crista e filamentis simplicibus vel bifidis formata. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 243 Petala superiora carinam subæquantia ovato-lanceolata, obtusa, per ‘/, cum tubo staminali connata. Antheræ filamentis liberis multo longiores i. e. subsessiles, glabræ. Ovarium ellipticam glabrum. Stylus adscendens ovario vix longior. Stigmata ut supra indicata. Capsula cea. 3,5 mm. longa, glabra, elliptica, alis brevior. Semina cylindrica apice breviter rostrata, appendicula duo longe triangulari-acuta, semine fere duplo breviora, ferentia, pilis adpressis vestita. Habitat in prov. Bahia Brasiliæ : Blanchet, n° 3579. P. PSEUDO-ERICA, St Hi. St. Hil. fl. Bras. merid. IL, 40, t. 87. Tab. nostra XXIV, fig. 23-24. Suffrutex, multoties dichotomus, facie Ericarum, cca. 15-25 cm. longus, apice tantumodo foliosus. Caulis teres, vestigiis folioram antiquorum punctatim notatus, prominentibus quo lineis ex iisdem vestigis deorsum excurrentibus, glaber, rami inferne denudati, caulique conformes. Ramuli angulosi. Folia 5-7 mm. longa, 0,5-0,8 mm. lata, numerosissima, confertissima, patula, incurva, brevissime petio- latai. e. subsessilia, linearia, acuta, integra, marginibus revoluta, punctato-pellu- cida, glabra, rigidiuscula ; petiolus vix manifestus. Racemi terminales, sessiles, conici, parvi. Rachis ad basin cujusvis pedicelli angulatim prominens, florum casu denudata et aspera. Bracteæ minutissimæ, intermedia ovata, laterales angustiores. Flores 3 mm. Sepala exteriora ovato-triangularia, obtusa, margine ciliata. Alæ multo majores, corollam æquantes vel paulo superantes, ovatæ, obtusæ, nervis paucis sub- simplicibus notatæ, margine brevissime ciliatæ. Carina breviter unguiculata, late cucullata; erista e 2-4 laciniis et 2 appendicibus triangularibus cristæ connatis formata. Petala superiora ovato-rhomboidalia, obtusa, lata, carinam æquantia. Antheræ quam filamenta libera longiores. Ovarium orbiculare. Stylus erectus sublatus. Stigmata ut in aliis. Semina curvata, biappendiculata, pilis adpressis longis vestita. Appendicula semine duplo breviora, membranacea, obtuse spathulata. Habitat in Brasilia (v. s. Mus. Paris). Secund. specim, genuinum descriptionem feci. Nascitur inter rupes montis Serra de Curumatahy in parte deserta prov. Minar. dicta Certao. | St. Hil. Prov. Minas, n° 2007 v. s. in Hb. Moq. in Hb. Cosson. Affinis P. tuberculatæ. 244 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. ROSTRATA, n. sp. Suffruticosa, ramosissima; folia numerosissima conferta, linearia, acuto-mucro- nata, subearnosa, suberecta; racemi terminales, conici, parvi; sepala exteriora longitudine subæqualia; alæ obtusæ rotundatæ ; petala superiora alis æquilata, late ovata obtusa; crista parva plurifida, filamentis bifidis; antheræ quam filamenta glabra breviores ; stigmata cristata; capsula alis persistentibus brevior; semina oblonga; appendicula ‘/, sem. æquantia, acuta. P. pseudoerica A.-W. Bennet in Mart. fl. Bras. |. c., p. 23, p. p. P. densifolia’ St-Hil. var. y minor (test. Hb. Paris). Tab. nostra XXIV, fig. 25-26. Suffruticosa; truncus crassus, ramosus, 2-4 mm. crassus, cortice grisea præ- ditus, ramos breves iterum ramosos edens. Altitudo plantæ 20-30 cm. Folia in ramis numerosa, erecta, sessilia, basi loco petioli tuberculate incrassata, acuta, 6-10 mm. longa, 4,5 mm. lata, subcarnosa, marginibus subrevolutis. Racemi ter- minales parvi, conici dein magis elongati. Flores subsessiles parvi, eca. 2-2,5 mm. longi. Sepala exteriora inæqualia, superius late ovatum, duo inferiora elliptica, glabra. Alæ obovato-spathulatæ vel subellipticæ unguiculatæ, nervis 3 subsim- plicibus notatæ, carinam æquantes, glabræ. Carinæ crista brevissima. Petala superiora lata vix longiora quam lata, obtusa, quam alæ fere majora, basi cum tubo staminali connata, nervo ramoso, carinam æquantia eamque quasi involentia. Antheræ glabræ quam filamenta glabra multo longiores. Ovarium ellipticum. Stylus - adscendens, brevis. Capsula elliptica alis brevior. Semina cea. 2 mm. longa, tenuia, apice rostrata, appendicula duo acuta, triplo breviora ferentia, pilis adpressis vestita. Habitat in campis editis Serro-Frio, prov. Minarum Brasiliæ Mart. A. P. tuberculata foliis sessilibus, floribus minoribus, forma alarum, petalo- rumque, seminibus minoribus satis diversa. Hæc est planta cui nomen. P. pseudo- erica a cl, A.-W, Bennet, in Hb. Monacensi datum est. RL Éd Se à Sn dt ne D ben 5. À MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 945 P. RIGIDA, St-Hil. Caalis rigidus dichotomus, foliis confertis, erectis acicularibus, acutissimis, punc- tatis, ramis terminalibus folia quam caulium annorum præcedentium breviora et confertiora ferentia ; racemi parvi, capitati, subrotundi; alæ corollam excedentes, lanceolatæ, trinerviæ; petala superiora rhomboidalia. St-Hil. FI. Bras. mer. IL, p. 18. Tab. nostra XXIV, fig. 25-26. Caulis basi lignosus, repetite dichotome ramosus, rigidus, ramis rigidis erec- tis. Folia numerosa, acicularia, laxe conferta, erecta, coriacea cca. 8 mm. longa, 1,2 mm. lata, linearia, acutissima, pellucido-punctata, subsessilia, sammorum ramorum confertiora et breviora. Racemi capitati 8/6-8 mm. vel paulo majores. Sepala exteriora ovato-acuta, longe apiculata, superius latius, margine ciliata. Alæ lanceolatæ, angustæ, corollam excedentes, plus minus acutæ, nervo medio simplice, lateralibus vix ramosis, liberis, triplo longiores quam latæ. Petala supe- riora rhomboidalia, nervo trifido, carinam crista ablata æquantia. Crista e fila- mentis linearibus paucis formata. Ovarium et stigmata ut in aliis. Antheræ quam filamenta brevia longiores. Capsula alis brevior, exalata. Semina subcurvata pilis longis vestita. Appendicula duo semine ‘/, breviora. Specimen authenticum in Hb. Mus. Paris vidi, sed cum nullo in herbariis quadrat. St-Hil. leg. in prov. Goyaz in campis petrosis prope aquas thermales ad basin montis Serra das Caldas. (v. s. in Hb. Mus. et Hb. Moq. in Hb. Coss. Paris.) P. REVOLUTA, Gardn. Caulis erectus durus, lignosus crassus, superne valde ramosus; folia numerosa elliptica vel oblonga, apiculata vel mucronata, patentia, parva, basi in petiolum perbrevem attenuata, late revoluta, glabra ; racemi terminales sublaxiflori, spici- formes ; flores rosei; sepala exteriora ovata, subacuta vel subobtusa, late membra- nacea, parum ciliata; crista 6-8 fida; petala superiora ovata, subobtusa; anthe- 246 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ræ subsessiles; stigmata formæ abnormalis, patentia nec galeata; capsula anguste elliptica. Semina cylindrica, oblonga, apice rostrata ; appendicula duo linearia semine ‘/, breviora. In Hook. Lond. Journ. of Bot. IV, 99; A.-W. Bennet, |. c., p. #4, tab. XIII, IE Tab. nostra XXIV, fig. 27. Radix ramosa, lignosa, crassa, bruneo-flava. Caulis basi simplex teres, cca. 3 mm. crassus, lignosus, per 40 cm. haud ramosus dein ramos divaricatos, nume- rosos, tenues et 10-15 cm. longos edens iterum divaricate ramosus. Altitudo totius plantæ cca. 30 em. Folia in ramis numerosissima oblonga, basi sensim atte- nuata, apiculata 5-10 mm. longa, cca. 2? mm. lata, rugosa, glabra, subpatentia. Racemi terminales, sublaxiflori, 2-3 em. longi, #-5 mm. lati. Flores rosei 2-3 mm. longi breviter pedicellati. Bracteæ minutæ, deciduæ. Sepala exteriora longitudine subæqualia, ovata, margine late membranacea et parum ciliata, dorso glandulis viridibus maculata. Alæ duplo longiores, limbo elliptico, unguiculatæ, glabræ, nervis 3 haud anastomosantibus. Carina cristata alas subæquans. Ovarium ellipticum. Stylus erectus, tenuis, duplo longior, æqualis, apice leviter arcuatus. Stigma inferius longum, horizontale, lineare, apice tuberosum, superius obsoletum in appendiculum arcuato-refractum breve et apice penicillatum prolongatum. Cap- sula elliptica duplo longior quam lata, glabra alis persistentibus sublongior. Semina longe ecylindrica, subrecta, pubescentia, apice rostrata. Appendicula duo, alba, membranacea, longe elliptica, descendentia, semine breviora. Habitat : in Brasilia prov. Min. in campis Serra do S. Anton. (Mart.} in siccis in apice Serra do Orgaos, Gardn. n° 5679. Species affinitatis obscuræ ob stigmatum formam monotypica. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 247 B. Semina haud rostrata. 7. Folia acicularia vel subacicularia, conferta, rigida ; capsula sessilis. P. CNEORUM, St-Hil. Radix perpendicularis lignosa ; caules corymbose fasciculati breves, rigidi, sim- plices vel ramosi; folia numerosissima patula, acicularia, subadscendentia ; racemi capitati breves, sessiles, pauciflori; flores pedicellati ; sepala conspicue ciliata, acuta; alæ ellipticæ, acutæ, florem superantes; petala superiora ovato-lanceolata sub- obtusa; carinæ crista biloba, lobis 3 dentatis; antheræ subsessiles; stigma superius appendiculo apice cristato, refracto munitum ; semina subcurvata, sericea, appen- diculis semen subæquantibus vel id superantibus. St-Hil. FI. Bras. merid. II, 38 ; A.-W. Bennet. in Mart. F1. Brasil. Polyg. I. c. 23. Tab. nostra XXIV, fig. 28-29. Radix perpendicularis lignosa, simplex vel pauciramosa, grisea, versus caudicem sæpe 2-4 mm. crassa. Caules numerosi e trunco brevi (cca. 1 em. longo) orti, lignosi, corymbosi, simplices vel superne iterum corymbose ramosi, vel sabumbel- lati, foliis dilapsis tuberculati, rugosi, glaberrimi, 8-15 cm. longi, vel minores, sæpe purpurascentes. Folia glabra, acicularia, subtus revoluta, 3-5 mm. longa, 0,3-0,8 mm. lata, acuta, conferta, curvato-patentia. Racemi inter folia suprema sessiles, 5-7 mm. longi, 7-10 mm. lati. Bracteæ subæquales, ovatæ, triangulares, margine ciliatæ, pedicelli, breviores, deciduæ. Pedicelli in flore evoluto, 1-1,5 mm. longi, striati, versus apicem parum incrassati. Flores 3-4 mm. longi, in sicco lutei. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo antica ovato-lanceolata, acuta, superius late ovatum, margine ciliata. Alæ quam flos longiores, ellipticæ, subapiculatæ vel acutæ, unguiculatæ, nervis 3 subsimplicibus vel exterioribus pauciramosis, glabræ. Petala superiora ovato-lanceolata, basi breviter cuneata, subobtusa vel retusa, quam carina cristata paulo breviores per ‘/, tantum cum tubo staminali connata, glabra. 246 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ræ subsessiles; stigmata formæ abnormalis, patentia nec galeata; capsula anguste elliptica. Semina cylindrica, oblonga, apice rostrata ; appendicula duo linearia semine ‘/, breviora. In Hook. Lond. Journ. of Bot. IV, 99; A.-W. Bennet, |. c., p. 44, tab. XIII, fig. IT. Tab. nostra XXIV, fig. 27. Radix ramosa, lignosa, crassa, bruneo-flava. Caulis basi simplex teres, cca. 3 mm. crassus, lignosus, per 40 cm. haud ramosus dein ramos divaricatos, nume- rosos, tenues et 10-15 cm. longos edens iterum divaricate ramosus. Altitudo totius plantæ cea. 30 em. Folia in ramis numerosissima oblonga, basi sensim atte- nuata, apiculata 5-10 mm. longa, cca. 2 mm. lata, rugosa, glabra, subpatentia. Racemi terminales, sublaxiflori, 2-3 em. longi, #-5 mm. lati. Flores rosei 2-3 mm. longi breviter pedicellati. Bracteæ minutæ, deciduæ. Sepala exteriora longitudine subæqualia, ovata, margine late membranacea et parum ciliata, dorso glandulis viridibus maculata. Alæ duplo longiores, limbo elliptico, unguiculatæ, glabræ, nervis 3 haud anastomosantibus. Carina cristata alas subæquans. Ovarium ellipticum. Stylus erectus, tenuis, duplo longior, æqualis, apice leviter arcuatus. Stigma inferius longum, horizontale, lineare, apice tuberosum, superius obsoletum in appendiculum arcuato-refractum breve et apice penicillatum prolongatum. Cap- sula elliptica duplo longior quam lata, glabra alis-persistentibus sublongior. Semina longe cylindrica, subrecta, pubescentia, apice rostrata. Appendicula duo, alba, membranacea, longe elliptica, descendentia, semine breviora. Habitat : in Brasilia prov. Min. in campis Serra do S. Anton. (Mart.) in siccis in apice Serra do Orgaos, Gardn. n° 5679. Species affinitatis obscuræ ob stigmatum formam monotypica. CAC Se. Y EC MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 247 B. Semina haud rostrata. 7. Folia acicularia vel subacicularia, conferta, rigida ; capsula sessilis. P. CNEORUM, St-Hil. Radix perpendicularis lignosa ; caules corymbose fasciculati breves, rigidi, sim- plices vel ramosi; folia numerosissima patula, acicularia, subadscendentia; racemi capitati breves, sessiles, pauciflori; flores pedicellati ; sepala conspicue ciliata, acuta; alæ ellipticæ, acutæ, florem superantes; petala superiora ovato-lanceolata sub- obtusa; carinæ crista biloba, lobis 3 dentatis; antheræ subsessiles; stigma superius appendiculo apice cristato, refracto munitum ; semina subcurvata, sericea, appen- diculis semen subæquantibus vel id superantibus. St-Hil. FI. Bras. merid. II, 38 ; A.-W. Bennet. in Mart. FI. Brasil. Polyg. 1. c. 23. Tab. nostra XXIV, fig. 28-29. Radix perpendicularis lignosa, simplex vel pauciramosa, grisea, versus caudicem sæpe 2-4 mm. crassa. Caules numerosi e trunco brevi (cca. 1 cm. longo) orti, lignosi, corymbosi, simplices vel superne iterum corymbose ramosi, vel subumbel- lati, foliis dilapsis tuberculati, rugosi, glaberrimi, 8-15 cm. longi, vel minores, sæpe purpurascentes. Folia glabra, acicularia, subtus revoluta, 3-5 mm. longa, 0,3-0,8 mm. lata, acuta, conferta, curvato-patentia. Racemi inter folia suprema sessiles, 5-7 mm. longi, 7-10 mm. lati. Bracteæ subæquales, ovatæ, triangulares, margine ciliatæ, pedicelli, breviores, deciduæ. Pedicelli in flore evoluto, 1-1,5 mm. longi, striati, versus apicem parum incrassati. Flores 3-4 mm. longi, in sicco lutei. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo antica ovato-lanceolata, acuta, superius late ovatum, margine ciliata. Alæ quam flos longiores, ellipticæ, subapiculatæ vel acutæ, unguiculatæ, nervis 3 subsimplicibus vel exterioribus pauciramosis, glabræ. Petala superiora ovato-lanceolata, basi breviter cuneata, subobtusa vel retusa, quam carina cristata paulo breviores per ‘/, tantum cum tubo staminali connata, glabra. 248 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Carinæ limbus concavus, dorso croceo-maculatus, quam unguiculum duplo longior. Crista 4-6 fida, filamentis 2 longis, linearibus, acutis, aliis latioribus formata. Antheræ subsessiles, glabræ. Ovarium eilipticum, glabrum. Stylus erectus, ovario non longior. Stigma superius vaginiforme, erectum, appendiculum ad vaginam refractum, apice cristatum ferens; inferius vix prominens, obtusum. Capsula ellip- tica, vel ovata, obtusa vel emarginata, glabra, alis brevior, croceo-punctata. Semina subeurvata, pilis albis sericeo-vestita, appendiculis longis ventralibus, des- cendentibus, semen æquantibus (vel */, sem). Habitat in Brasiliæ prov. Min. Geraes. in campis sabulosis ad Contendas et ad Serra de Grào-Mogor : Martius in Hb. Monac. (v. s.); inter Barbacena et S. Joûo d’El-Rey : Pohl n° 266‘ in monte da Ibitipoca : St-Hilaire. Species P. bryoide valde affinis, differt autem sepalis margine longius ciliatis, carinæ crista minus profunde divisa, floribus majoribus, seminibus magis sericeis, foliis magis carnosis, adscendentibus. P. BRYOIDES, St-Hil. Humilis. Caules simplices vel sub apice ramosi, vel divaricate ramosi; folia adscendentia, linearia, conferta, acuta; racemi pauciflori, capitati; sepala exteriora mucronata; alæ acuminatæ quam corolla ‘/, longiores; erista biloba, lobis in duobus filamentis et ala triangulari divisis; appendix stigmatis superioris apice cristata, refracta. Semina leviter curvata, pilis adpressis vestita, appendicibus carunculæ semine paulo brevioribus, linearibus, membranaceis, descendentibus. FI. Bras. mer. IT, 39, non A.-W. Bennet, in Mart. fl. Bras. mer. |, €.; P. stricta A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras., p. 26, non St-Hil. non Gay. Species a P. muscoide, sepalis mucronatis, alis acuminatis, forma crista, diversa. Tab. nostra XXIV, fig. 30-34. Radix perpendicularis, lignosa. E caudice parum incrassato oriuntur caules plures vel numerosi, tenues, sublignosi basi ramosi et fastigiati, teretes, glabri, cea. 7 mm. longa, 0,8 mm. lata, subpatula vel adscendentia. Racemi terminales capitati, pauciflori 5-8 mm. longi ac lati. Bracteæ subpersistentes acutæ, pedicellos subæquantes et 10 cm. longi. Folia numerosa, subconferta, linearia, acuta 5- bracteolis ‘/, longiores. Flores cca. 3 mm. longi. Sepala exteriora ovata, mucro- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 249 nata, margine breviter ciliata, snperius quam duo inferiora paulo latius ac longius. Alæ _elliptico-lanceolatæ, utrinque attenuatæ, acuminatæ, nervis tribus notatæ. Nervus medius simplex, laterales extrinsecus ramos paucos edentes, liberi. Alæ quam corolla ‘/, longiores eamque includentes. Carinæ limbus cucullatus ungui- culo longior et subito in id contractus; crista 6 fida e filamentis 4 interioribus, linearibus et duobus lateralibus, minoribus triangularibus formata. Petala supe- riora ovato-lanceolata, sublata i. e. eca. duplo longiora quam lata. Antheræ ellip- ticæ in tubo staminali, subsessiles. Ovarium orbiculare, glabrum. Stylus rectus ovario longior. Stigmata ut in P. stricta St-Hil. Capsula elliptico-orbicularis, levi- ter emarginata. Semina loculos explentia, leviter curvata oblonga, pilis adpressis vestila, appendicibus duabus ventralibus, semine vix brevioribus, linearibus munita. Var. abietina. Caules ramosiores, post defluvium foliorum tuberculati et rugosiores. Seminum appendicula breviora. (Vauth. n° #77, Min. Ger., Hb. Paris.) Var. major. Flores paulo majores; folia longius attenuata; semina apice cristam pilorum hir- sutam ferentia. Caules sunt ut in var. abietina. Habitat in Brasilia meridionali, Sierra da Moeda : Sellow, n°1546 (v.s. Hb. Berol.). — Var. abietin. Prov. Rio de Jan.: Glaziou, n° 14491. — Var. major : Glaziou, n° 16694. St-Hil. : Minas Geraes. P. STRICTA, St-Hil. Caulis apice corymbose ramosus humilis; folia conferta, linearia, acuta, subcar- nosa, erecta; racemi capitati semiorbiculares; sepala haud mucronata ovata vel elliptica; alæ ellipticæ, obtusæ, haud acutæ nec apiculatæ, leviter unguiculatæ quam corolla ‘/, longiores ; crista bifida, lobis 2 membranaceis 3 dentatis appen- dix stigmatis superioris apice cristata, refracta. Tab. nostra XXIV. Caulis cca. 4 dem. long. sublignosus. Folia 6-8 mm. longa, 0,5 mm. lata, linea- ria, acicularia, glabra suberecta nec deflexa, usque ad racemos conferta. Racemi ‘/, mm. vel (?) majores. Bracteæ subæquales, vel bractea bracteolis ‘/, longior, TOME XXXI, 2° PART. 32 250 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. acutæ, pedicello paulo breviores subpersistentes. Flores cca. 3 mm. longi, pedicellis duplo longiores. Sepalum posterius late ovatum paulo longius quam latum, duo anteriora elliptica. Alæ unguiculatæ, ellipticæ, quam carina longiores, trinerviæ, nervis simplicibus vel parce ramosis, liberis. Carinæ unguiculum quam limbus cucullatus brevius. Crista bifida lobis membranaceis (haud profunde) trilobis. Petala superiora ovato-lanceolata subacuta, carinam subæquantia per ‘/, cum tubo staminali connata. Antheræ in tubo staminali subsessiles, glabræ. Ovarium orbiculare. Stylus adscendens ovario paulo longior. Stigma superius erectum nec obliquum, concavum, in appendiculum curvato-refractum et apice cristatum pro- longatum, inferius tuberosum, multo minus et vix prominens. Species rara, habitat in Brasilia meridionali prope S. Theresa prov. Rio Grande do Sul: St-Hil. (v. s. in Hb. Berol. spec. typ. a cl. St-Hil. communicat.) P. STRICTA, SL Hil. Caules numerosi, fastigiati, stricti, glabri, striati; flores capitati; bracteæ persistentes pedicellum æquantes; sepala acuta margine ciliata; alæ oblongæ acutæ, quam corolla multo longiores; carinæ crista lobis acutis 6 formata ; petala superiora lanceolata, obtusa, corollam æquantia; antheræ sessiles ; stigma superius breviter appendiculatum, appendiculo crasso, apice dense barbatum. P. angulata, A.-W. Bennet, p. p. non DC. in Hb. Bruxell. P. stricta, St. Hil. p. p. (v. s. in Hb. Mus. Paris). Tab. nostra XXIV, fig. 32-33. À E caudice incrassato oriuntur caules numerosi, stricti simplices, ramosi fasti- giati, Striati, sæpius denudati et juncei, 10-25 em. longi, glabri, ad 1 mm. crassi. Folia coriacea, dura, acicularia /,, °/, mm. vel etiam majora, acuta, glabra, demum cum caule articulata et erecta, conferta. Flores in racemos capitatos condensati, pedicellati, pedicello 2-3 mm. longo, 6-7 mm. longi. Bracteæ lineares, subulatæ, pedicellum æquantes, persistentes, vel etiam superantes. Racemi subglobosi */,,, ""/,, mm. Sepala exteriora ovato-acuta, trinervia, margine ciliata. Alæ corollam multo ('/,) superantes, oblongæ, acutæ, glabræ, fere 3plo longiores quam latæ. Corollæ limbus cucullatus subito in unguiculum attenuatus eique haud longior. Crista e lobis linearibus cca. # et duobus cum carina connatis, formata ; lobi acuti. hu". MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 251 Petala superiora per ‘/,-'"/, cum tubo staminali connata, ovato-lanceolata, obtusa vel apice subdenticulata, carinam cristatam subæquantia, fere triplo longiora quam lata. Antheræ ellipticæ in tubo staminali bifido sessiles vel subsessiles, olabræ. Ovarium ellipticum. Stylus adscendens apice geniculatus. Stigma superius cucullatum, erectum apice appendiculum horizontale, crassum, breve, apice plu- mosum ferens. Flores albi. Species distinctissima, habitu peculiari, P. pseudostrictæ affinis, ab ea caulibus firmioribus, alis acutis, a P. muscoide habitu, alis haud lanceolatis, nervis magis ramosis, appendiculo cristato stigmatis multo breviore, nec stipitato, ab utraque specie floribus fere duplo longioribus. CI. A.-W. Bennet in Hb. Bruxell. eam cum P. angulata DC. identificavit a qua habitu, r'acemis, foliis, aliisque indicatis longe differt. P. LYCOPODIOIDES, sp. nov. Caulis rigidus, simplex vel ramosus ; folia adpressa curvata minima (ut in Lyco- podio). Racemi terminales capitati, densiflori vel in apice caulis brevissime umbel- lati; bracteæ minutæ ovatæ; rachis racemi tuberculata aspera ; sepala exteriora margine glabra elliptica, obtusa; alæ quam corolla paulo longiores ellipticæ, unguiculatæ ; érista paucilobata ; semina parum et breviter pilosa, appendiculata. P. bryoides. A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. p. 23 non St. Hil. Tab. nostra XXIV, fig. 34-35. Radix perpendicularis, sinuata, cortice griseo induta, ramosa. E caudice parum incrassato, oriuntur caules plures, erecti, teretes, sublignosi, simplices vel quasi dichotome vel trichotome ramosi, 20-40 cm. longi. Folia numerosissima curvata, cauli adpressa, ita ut caulis procul spectatus, squamosus tantum, nudus appareat. Folia 2-4 mm. longa, 0,4 mm. lata, basi dilatata et apice acutissima, curvata, subcarinata et rugosa. Racemi terminales vel laterales in saummo caule approximati et dein subumbellati */, mm. (rachi denudata exclusa), primo sessiles dein parte inferiore racemi denudata, pedunculati. Rachis denudata sub floribus reliquis, pulchre aspera, crassa, sæpe 1 cm. longa (vel ad 3 em.). Flores cca. 2 mm. longi. Bracteæ minutæ ovatæ, pedicello duplo breviores. Pedicelli flore duplo breviores, 252 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. tenues. Sepala exteriora margine glabra, superius paulo latius, breviter ellipticum, apice rotundatum nec acutum nec mucronatum, duo anteriora paulo angustiora etiam obtusa, maculis croceis punctiformibus prædita. Alæ unguiculatæ limbo elliptico, leviter inæquilaterali, obtuso nec apiculato, nervo medio prorsum sim- plice, lateralibus simplicibus vel vix ramosis, quam corolla paulo longiores eamque quasi includentes. Carinæ crista e filamentis # longis, linearibus atque duobus lateralibus triangularibus cum carina connatis formata. Petala superiora late lan- ceolata, subobtusa, carinam æquantia. Antheræ filamentis liberis, glabris sub- æquales vel paulo longiores. Ovarium elliptico-orbiculare, glabrum. Stylus ovario vix longior, crassus. Stigma superius erectum, lineare, concavum, vaginatum, apice retusum et in appendicem brevem, apice cristatam refractam prolongatum. Fructus ellipticus, inæquilateralis, alis persistentibus duplo brevior. Semina atra, curvata, pilis paucis sparsa, appendicibus duabus semen æquantibus, linearibus, descen- dentibus, rectis prædita. Species habitu peculiaris et facile recognoscenda. Habitat in Brasilia. P. DENSIFOLIA, St. Hil. Caule subherbaceo, erecto, subvirgato, ramis umbellatis sæpius 2-3chotomis ; folia numerosa imbricata, linearia, acuta, punctato-pellucida ; racemi spiciformes, subpyramidales ; alæ ellipticæ obtusæ breviter mucronatæ carina longiores ; semina oblonga, villosa. FI. Bras. mer. IT. #1. Tab. nostra XXIV, fig. 36-37. Radix crassitudine pennæ corvi. Caulis 30-60 cm., suffruticosus erectus, rectis- simus, subvirgatus, apice umbellato-ramosus, striatus, glaber ad basim foliorum prominulus; rami erecti angulosi simplices vel sæpius 3-2 chotomis : ramuli 3-2 chotomi; spica in dichotomis. Folia cca. 5-7 1. longa, ‘/,-1 |. lata vix manifeste petiolata, numerosa, sparsa, erecta, confertissima; inferiora (in var. 7 tantum modo observata) 4 ternata; suprema minora, magis distantia; omnia basi arti- culata linearia, acuta, subintegerrima, marginibus revoluta (an in vivis individuis?) punctato pellucida, glabra, crassiuscula, nervo medio supra impresso subtus pro- minulo. Racemi terminales et in dichotomis alares (accreta planta terminales, à | - | MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 253 demum fiunt laterales), spicæformes, simplices, subpyramidati, circiter 5-12 1. longi subsessiles; rachis continua, substriata, at basim cujusve pedicelli angulatim prominens, glabra, progrediente florum casi magis ac magis denudata, accrescens. Bracteæ glabræ, canaliculatæ, intermedia longe subulata, laterales breviores. Affinis P. exasperatæ, similis forma rachis denudatæ, differt autem foliis magis acutis, acuminatis. Var. B (grandiflora) caulibus crassioribus, foliis longioribus latioribus, floribus majoribus, obtusis albido-virescentibus. Var. y (minor) caulibus multo minoribus alato-quadrangularibus, nullo modo virgatis nec rectissimis, foliis rigidioribus et sublatioribus, spicis multo brevioribus. Habitat in jugis vulgo Cerro de las Animas haud longe ab urbe Maldonado in parte orientali provinciæ Cisplatinæ ; 8 in campis herbidis montis Serra da Lapa in parte altissima jugorum occidentalium provinciæ Minas Geraes; 7 prope pagum Morro d’Agoa quente in prov. Minas Geraes. P. EXASPERATA, sp. n. Caulis suffruticosus, crassus, nudus, ramosus; rami fastigiati, dense foliosi, erecti. Folia vel lanceolato-linearia, vel linearia-coriacea, margine revoluta, acuta, sessilia ; racemi terminales, juveniles conici ; deinde elongati; rachis racemi, floribus dilapsis, profunde atque eleganter aspera, ut funiculum raduliforme; flores parvi, rosei, subsessiles; bracteæ pedicellum æquantes; alæ obovato-orbi- culares, 5 nerviæ, nervis parallelis, exterioribus extrinsecus ramosis, corollam multo superantes; petala carinam cristatam æquantia, rhomboidalia, subacuta ; stigma superius margine anteriore haud rectangulari, cristatum; antheræ fila- mentis paulo breviores; crista corollæ (—- 8) multifida. Tab. nostra XXIV, fig. 38-39. Vauthier, n° 473. Glaziou, n° 14489 (an variet. distinct). A P. pseudo-coriacea nob., floribus, fere sessilibus, bracteis magis elongatis, haud maculatis, sepalis acutioribus, alis obtusis, fere orbicularibus, nec inæquilate- ralibus, petalis superioribus haud orbicularibus, crista magis laciniata, antheris haud subsessilibus, aliisque diversa, a P. pseudo-erica , foliis latioribus, alis multinerviis, forma stigmatum, asperitate rachis etiam distincta. 254 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Radix perpendicularis, pauciramosa, lignosa. Caulis basi lignosus, durus, crassus, (2-3 mmn.), vel tenuior, angulatus vel foliis decurrentibus subalatus, foliis deciduis asperrimus, a basi vel superne ramosus, ramis fastigiatis, 20-40 cm. longus, glaber, haudteres, nec striatus. Folia numerosissima, conferta, erecto- imbricata, vel minus numerosa, 5-15 mm. longa, cca. 2 mm. lata, sublinearia utrinque acuta, sæpe nitida et marginibus anguste subrevolutis, glabra. Racemi 10-15 mm. longi, 5-6 mm. lati, densiflori, cylindrici, attenuati. Flores læte rosei, subsessiles. Bracteæ, lanceolato-triangulares, acutæ, margine ciliatæ, quam brac- teolæ lanceolatæ duplo longiores ac latæ, eglandulosæ, quam pedicelli longiores. Sepala exteriora ovato-acuta, margine ciliata, superius aliis duplo latius. Alæ late- obovatæ, apice rotundatæ, nec apiculatæ, nervis parallelis, liberis, simplicibus vel exterioribus etiam extrinsecus pauciramosi, quam corolla paulo longiores. Petala superiora irregulariter lanceolata, acuta, nervo supra basin ramoso, ramis subli- beris, quam carina cristata paulo longiora vel eam subæquantia. Carinæ crista cca. 8 fida, filamentis linearibus, formata. Antheræ filamentis liberis æquilongæ, glabræ. Capsula glabra, late elliptica, inæquilateralis, subemarginata, alis brevior. Semina ovoidea, pilis adpressis albis vestita. Appendicula semine fere duplo breviora, ligularia. Habitat in Brasiliæ prov. Minas Geraes, Serro de Caraca, Mart. (Hb. Mon. v.s.); prov. Rio Janeiro : Glaziou n° 14489 ; Vauthier n° 473, Serro do Frio (Hb. Deless.). Var. angustifolia. Caulibus magis elongatis, foliis omnibus anguste linearibus. Hab. in campis ad Tejuco, Serro Frio, Minas Geraes : Mart. JUNIPEROIDES, Chod.. Caulis suffruticosus, erectus, durus, rigidus, quasi dichotomus, vel trichotomus, ramosus; folia numerosissima conferta, acicularia patentia; racemi sessiles den- siflori; bracteæ minutæ ciliatæ, deciduæ; sepala exteriora ciliata; alæ ovateæ, ciliatæ; capsula croceo-punctala, semina sericeo-hirsuta, strophiolata, apppen- diculata. P. rigida Benn. non St-Hil. Caulis 30-50 cm. longus, strictissimus, inferne lignosus, basi simplex, superne Cds. dé onint ns 4: MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 255 dichotome vel trichotome ramosus, 2-2,5 mm. crassus, ramis foliosis, erecte patentibus. Folia 8-12 mm. longa, 0,6 mm. lata, patentia, prorsum linearia, aci- cularia, apiculata, pellucido-punctata, orbiculata. Racemi terminales (etc. teste Bennet), conici, 5-10 lin. (?) longi. Flores 4 lin. longi, subsessiles; rachis e floribus delapsis asperrima; bracteæ parvæ, ovato acuminatæ, margine membra- naceo-ciliatæ, deciduæ. Sepala exteriora subæqualia, ovata, mucronulata, margine membranaceo leviter ciliata, superius paulo majus et concavum; alæ sepalis exte- rioribus triplo longiores, late ovatæ, in unguem brevem angustatæ in medio bre- viter ciliatæ. Carina galeata, crista parva in apice ornata; petala superiora fere usque ad basin libera, carinam æquantia. Antheræ ellipticæ in staminum vagina fere sessiles. Ovarium ellipticum glabrum ; stylus brevis, crassus; stigmata cucul- lata. Fructus ellipticus, emarginatus, alis persistentibus sublongior, punctis croceis glandulosis ornatus. Semina (matura) elliptica ; caruncula subgaleata, appendicibus duabus prædita. Habitat in Brasilit prov. Minarum in regione adamantium. Gardner. y" Capsula stipitata. P. SABULOSA, A.-W. Bennet. Caulis elongatus, erectus vel adscendens, valde et longe ramosus, ramis elon- gatis, umbellato-ramosis vel simplicibus; folia numerosa aciculari-linearia haud conferta, patentia vel subdeflexa, carnosula; racemi parvi globosi, pedunculati : sepala exteriora subæqualia ovata, subacuta; alæ ellipticæ, utrinque acutæ, atte- nuatæ ; carinæ crista fimbriata ; capsula suborbicularis, sfipitata. Semina elliptica leviter hirsuta, appendicalis duobus linearibus, semen subæquantibus prædita. A.-W. Bennet in Mart. F1. Bras. p. 27, t. XXX et fig. 26 sem. P. aspalatha St-Hil. p. p. non Linn. Tab. nostra XXIX, fig. 40-41. Caulis herbaceus vel inferne sublignosus, durus, subrigidus, glaber, subangu- losus, striatus, ad 50 em. longus; rami erecti corymbosi cea. 20 cm. longi, sim- plices vel umbellatim ramosi. Folia 5-12 mm. longa, 0,5 mm. lata, haud conferta 256 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. sed numerosa, patentia vel deflexa, glabra, in parte caulis inferiore decidua. Racemi terminales, alter caulem primarium terminans primo florescente, alteri ramos e basi racemi primarii natos terminantes, postea florescentes et eum multo superantes, paucillori, globosi ‘/,, ‘}, mm. vel etiam minores. Flores cca. 3 mm. longi, pedicellis longiores. Bracteæ ovatæ, deciduæ, pedicellis paulo breviores. Sepala exteriora, glabra, ovato-acuta, uninervata. Alæ corollam ‘}, supe- rantes, lanceolato-ellipticæ, utrinque attenuato-acutæ, glabræ, nervo medio sim- plice, lateralibus bilidis, liberis. Carinæ limbus cucullatus subito in unguiculum attenuatus, eoque paulo longior. Crista e filamentis 8-10 et appendicibus 2 late- ralibus cum carina connatis formata. Antheræ in tubo subsessiles, glabræ. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus leviter curvatus, ovario vix longior. Stigma superius erectum stylo longius in appendiculum apice barbatum refractum, prolongatum, inferius horizontale clavatum, brevius. Capsula elliptico-orbicularis, stipitata, alis brevior, glabra, 4,5-2 mm. longa (stipite adjuneto). Semina nigra dorso subcur- vata, leviter pilosa. Appendicula sublata, linearia, obtusa, membranacea ad ventrum seminis descendentia et adpressa, paulo eoque breviora. Habitat in prov. St Paulo : in campis prope Ytu et Fundiahy (Mart.), Minas Geraes : in campis ad Tejuco (Mart.) in Hb. Berol sub. nom. P. aspalatha ded. St-Hil. à Folia haud acicularia, dilatata, coriacea. P. FRANCHETL, n. sp. Caules rigidi erecti, simplices vel subsimplices, striati, angulati; folia obovato- oblonga, mucronata, subcoriacea, majuscula, alterna numerosa, pellucide punc- tata; racemi terminales, sessiles, demum elongati; bracteæ breves triangulares, pedicellum brevem æquantes ; sepala ovatæ, acute mucronata, margine ciliata ; alæ ellipticæ, acutæ, subconcacavæ, nervis ramosis haud anastomosantibus, corollam superantes ; petala superiora lanceolata, carina paulo breviora; crista paucilobata, (3-6); antheræ in tubo staminali subsessiles; ovarium ellipticum ; stylus erectus, brevis ; stigma superius vaginiforme apice appendiculum refractum cristatam ferens ; capsula breviter sfipilata oväta, alis brevior ; semina oblonga, pilis paucis adpressis munita, apice cornuta ; appendiculasemine æquilonga. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 257 P. coriacea. A.-W. Bennet, in Mart. FI. Brasil. |. ©. pp.; P. macrolopha Mart. (teste Hb. Mart.) non St-Hil. Tab. nostra XXV, fig. 1-2. E caudice incrassato oriuntur caules plures vel pauci, rigidi, erecti, herbacei, simplices vel parum ramosi, subangulati, glabri 10-20 cm. longi. Folia internodiis fere duplo longiora, subsessilia, obovato-oblonga, *"/,, *°/,, */,, "*/, mm., mucro- nata, subcoriacea, pellucide punctata, glabra, integerrima, numerosa. Rachis racemi demum elongata, 4-7 cm. longa, crassa, tuberculato-rugosa. Racemi demum spiciformes, breves, cea. 7 mm. lati. Bracteæ subpersistentes pedicello fructus paulo breviores. Pedicelli glabri. Flores subsessiles, 3-4 mm. longi. Sepala inæqualia, superius latius, mucronatum. Alæ duplo longiores, glabræ, sessiles, breviter apiculatæ et minute croceo-punctatæ. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, lanceolata, duplo longiora quam lata. Crista bifida, vel lobis 3 formata, quorum duo laterales lati, intermedius linearis, vel plurifida. Limbus carinæ unguiculo longior. Antheræ oblongæ, glabræ, subsessiles. Stylus ovario vix longior, erectus, nec incrassatus apice nec dilatatus. Stigma inferius horizontale refractum, apice pilosum paulo longior quam dilatatio vaginæ. Capsula croceo- punctata, glabra. Semina oblonga, apice obtuse cornuta. Habitat in Brasilia ap. Crixas ubi leg. Pohl. v. s. in Hb. Berol. et Bruxell. et Boiss. In honorem amici A. Franchet ill. botan. speciem dicavi. P. PSEUDO-CORIACEA, sp. n. Caulis lignosus, erectus, superne ramosus; rami sublignosi, foliati, erecti, sim- plices ; racemi terminales inter folia suprema sessiles, capitati densiflori ; folia con- ferta subimbricata, lanceolata, pellucide punctata, omnia æqualia; bracteæ minimæ, pedicello multo breviores; alæ late ellipticæ, subinæquilaterales, margine uno basi ciliatæ, trinerviæ, acutæ, croceo-punctatæ ; petala superiora late obovata obtusa, suborbiculares atque inæquilaterales, maculis duabus croceis rotundis notata; crista carinæ # loba; antheræ subsessiles; stigma superius elongatus, sty- lum longitudine superans, in appendiculum apice cristam ferens prolongatum ; capsula ovata, sabemarginata, croceo-maculata, alis persistentibus paulo brevior; Tome xxx1, 2° PAR. 33 258 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. semina longa pilis appressis longis vestita ; apendicula linguiformia ‘/,-*}, seminis æquantia. Tab. nostra XXV, fig. 3-4. Gardner n° 3582, Prov. Govaz, Brasil. Caulis lignosus, basi cca. 2-3 mm. crassus, ramosus, teres, 20-60 em. altus, ramis erectis, teretibus, haud striatis, puberulis. Folia erecto-imbricata, elliptica, vel elliptico-lanceolata, acüta sed haud mucronata, subcoriacea, pellucide punctata, glabra, integerrima, ‘*/, ‘‘/, mm. sessilia, numerosissima in ramis et usque ad racemum imbricata. Racemi sessiles, subeapitati, juventute 10 mm. longi, 9 mm. lati, rachi pubescente, floribus dilapsis raduliformi, 10-25 mm. longa. Bracteæ mioutæ, triangulares, margine ciliatæ, quam bracteolæ duplo longiores ac latæ, croceo-maculatæ quam pedicelli evoluti duplo breviores. Pedicelli tenues demum ad 2? mm. longi, glabri. Sepala longitudine æqualia, triangulari-ovata, margine ciliata, maculis punctiformibus croceis munita. Alæ duplo longiores, ellipticæ, sub- inæquilaterales, concavæ, breviter apiculatæ, nervis liberis, sæpe 3 simplicibus, vel exterioribus bifidis, vix croceo-maculatæ, quam corolla cristata paulo longiores. Petala Superiora quam carina cristata paulo breviora, late obovata, obtusa, apice rotundata, basi attenuata, nervo trifido, ramis exterioribus bifidis munita, per ‘/, cum tubo staminali connata. Carinæ crista 4-5 fida, varia. Antheræ glabræ sessiles. Stigma superius vaginiforme, erectum, apice in appendiculum horizontale apice cristatum, prolongatum. Ovarium obovatum, emarginatum glabrum. Capsula, ovata, obtusa vel emarginata, in alis et corolla persistentibus inelusa, croceo-maculata. Semina recta, pilis albis densis, vestita. Appendicala duo ligularia, alba, semine fere duplo breviora, obtusa. A. P. coriacea St-Hil., sepalis haud mucronatis, petalis superioribus haud lan- ceolatis, seminibus brevius appendiculatis, caulibus teretibus, foliis densioribus, minoribus haud mucronatis, differt. Habitat in Brasiliæ, prov. Goyaz : Gardner n° 3582 (Hb. Deless; Bruxell.). P. CORIACEA, St-Hil. Folia lanceolata vel elliptico-lanceolata, pulchre areolate nervosa, crassa, snb- imbricata; racemi terminales, subcapitati; bracteæ breves; sepala ovato-acuta ; MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 259 crista e filamentis 4 et duobus appendicibus dilatatis marginalibus formata ; anthe- ræ subsessiles ; petala rhomboiïdalia. St-Hil. Fl. Bras. mer. IT, p. 49. Tab. nostra XXV, fig. 5-6. Rhizoma crassum. Caules plures 40-25 cm. longi, obtuse subangulati, glabri, levissime glandulosi, rigidi. Folia coriacea, glabra, lanceolata, acutissima, brevis- sime petiolata ‘*/. ‘‘/, mm., erecta, numerosa, nervis conspicuis crassis areolatis. Racemi terminales capitati, densiflori, foliis superioribus basi circumdati. Bractea Ovato-acuta, ciliata, pedicellum æquans, basi croceo-maculata. Bracteolæ multo minores ejusdem formæ. Pedicelli breves flore triplo breviores, glabri. Sepala exteriora parum inæqualia ovato-acuta, 1-3 nervia, croceo-maculata, superius petala superiora longitudine æquans. Alæ lanceolatæ, acutæ duplo longiores quam latæ, glabræ, nervo medio simplice, lateralibus duobus ramulos brevissimos sim- plices vix edentibus, quam corolla ‘/, longiores eamque involventes. Carinæ limbus late cucullatus, unguiculo brevior. Crista e filamentis simplicibus % et aliis lateralibus dilatatis constans. Petala superiora subrhomboïdalia inæquila- teralia, quam carina paulo breviora, subobtusa vel subretusa, Antheræ quam pars libera filamentorum duplo longiores. Ovarium suborbiculare. Stylus brevis, stig- mata ut in aliis. Capsula seminaque mihi non visa. Proxima videtur habitu P. angulatæ DC. (v. in Hb. Mus. Paris et in Hb. Moq. Tand. et St-Hil. in Hb. Cosson.) P. ANGULATA, DC. Radix crassa, perpendicularis, sinuosa; truncus crassus brevis ; caules basi lignosi erecti, simplices vel ramosi, crassi, suffruticosi, eximie angulati; folia coriacea, elliptica, acuta, venosa, alterna; racemi terminales densiflori; flores majusculi breviter pedicellati; sepala exteriora valde inæqualia, superius paulo longius, ad triplo latius, ovato-acutum, inferiora duo sublinearia, glabra; alæ elliptico-lanceolatæ, corollam superantes; carinæ crista multifida ; petala superiora inæquilateralia, quam corolla breviora, acuta, nervo ramoso; antheræ ovoideæ, quam filamenta libera triplo-quadruplo breviores; stylus brevis; stigmata quam 260 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. stylus duplo longiora, superius longe appendiculatum ; appendiculo apice cristatum. Capsula alis brevior, late elliptica ; semina subeurvata, pilis longis lanosis, adpressis vestita; appendicula descendentia, linearia, semine ‘/, breviora. DC. Prodr. I, p. 328; A.-W. Bemnet, Mart. FI. Bras., p. 41; P. Poaya Mart. Spec. mat. med. Bras. fasc. I, 43, t. 2 et 8, fig. 6; St.-Hil. FI. Bras. mer. Il p. 20; P. Bonavisio et P. quinquangularis Velloz. fl. Flum. Tab. nostra XX, fig. 7-8. Radix crassa, descendens, sinuosa, subsimplex, Sæpe magis quam 10 em. longa, 3 1-2-3 mm. crassa, versus caudicem incrassata et sæpe ut truncus brunneus vel cinnamomeus, vel caudex incrassata, e quibus nascuntur caules plures, erecti sim- plices vel ramosi, 10-40 cm. longi, duri, sublignosi, foliis decurrentibus acute angulosi, 1-3 mm. crassi. Folia alterna, sessilia vel subsessilia, elliptica, vel ellip- tico-lanceolata, vel lanceolato-linearia, mucronata, vel acuta, coriacea, juvenilia herbacea, subtus venis 3 ramosis valde nervosa, nervis in foliis junioribus minus prominentibus, minus conspicuis, basi obtusa et tuberculo dilatato prædita, in statu sicco sæpe cinnamomea, vel rufescentia, ‘/,,-"/,, "/,,, numerosa. Racemi terminales basi foliis sapremis cireumdati, dein magis elongati, cylindrico-pyrami- dales, *'/, *°/,, °°, °°/,, mm., floribus dilapsis rachi asperrima serrulata. Flores majusculi 5-6 mm. vel rarius 7 mm. longi, breviter pedicellati in anthesi patentes, dein deflexi, sublaxi. Bracte:æ lineares, superior quam aliæ multo longior, deci- duæ. Pedicelli minus quam 1 mm. longi, glabri. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo antica lanceolato-linearia, nervo unico pauciramoso donata, glabra, superius ovatum, subacutum, nervis 3-5 subsimplicibus, mediano ramoso, omni- bus liberis, haud anastomosantibus. Alæ unguiculatæ, elliptico-oblongæ, subobtusæ, olabræ nervis tribus, subsimplicibus notatæ, carinam cristatam sæpe ‘|, superantes, in fructu auctæ, ad 7 mm. longæ. Petala superiora, basi cuneata, inæquilateralia, irregulariter ovato-lanceolata, nervo basi simplici, supra palmate ramoso, carinam cristatam haud æquantia. Antheræ ut dic. supra. Ovarium suborbiculare, glabrum; stylus adscendens ovario vix longior. Stigma inferius eum subæquans, subacutum, superius anguste vaginæforme, quam stylus fere duplo longius; appendiculum cylindricum erectum, stigmatis superioris p. dimidiam longitudine æquale, apice pulchre et sphærice cristatum. Capsula late elliptica vix emarginata, glabra, alis brevior. Semina curvata, alba, pilis sericeis longis, numerosissimis vestita; appen- dicula duo papyracea, linearia semine ‘/, breviora descendentia, obtusa, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 261 Habitat in Brasilia. Var. angusthfolia. loliis omnibus angustioribus (*°/, **/, mm.). les. in Brasilia loco non addicto Pohl (Hb. Monac). e Folia herbacea. P. MOQUINIANA, St-Hil. Caulis decumbens, dein erectus; folia numerosa ovato-elliptica, mucronulata ; racemi capitati globosi, densiflori, longe pedunculati; corolla croceo-maculata ; alæ acutæ; semina cylindrica molliter pubescentia. St-Hil. Fl. Bras. merid. Il, p. 36, t. 86; A.-W. Bennet. in Mart. FI. Bras. p. 43. Caules cæspitosi, infra sublignosi, 10-20 cm. longi, glabri, ramosi; rami vir- gati, striati, puberuli. Folia 6-10 mm. longa, 3-4,5 mm. lata, alterna, acuta vel mucronata, marginibus subrevoluta, punctis paucis, glandulosis donata. Racemi terminales, 10-12 mm. longi, 15 mm. lati. Flores conferti, pedicellati, 3-5 mm. longi : bracteæ parvæ, deciduæ. Sepala exteriorà subæqualia, ovata, acuta, mar- ginibus membranaceis leviter glanduloso-punctata ; alæ concavæ ovatæ vel obovatæ, acutæ vel mucronatæ, corollam vix superantes, sepalis exterioribus duplo longiores, glandulosæ. Carina cristata, dorso-glanduloso-punctata, petala superiora sublibera. Stylus brevis, crassus, subrectus. Fructus orbicularis 3 mm. longus et latus, emar- ginatus, leviter glanduloso-punctatus. Semina cylindrica, pubescentia, strophiolata, caruncula biappendiculata.…. Habitat in campis prope prædium vulgo Fazenda de Jaguariahiba, in parte prov. S. Pauli dicta Campos Geraes, necnon prope pagolum Freguzia Nova in parte australi ejusdem provinciæ ; St-Hil. in eadem. Prov.: Weir, n° 332, test. Benn. P. OBOVATA, St-Hil. Radix valde ramosa, magna ; caules numerosissimi dense cæspitosi basi suffru- ticosi, dein herbacei, puberuli; folia numerosa elliptico-lanceolata, acuminata vel interdum obovata, subpellucido-punetata; racemi capitati , densiflori; flores longe 262 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. pedicellati ; sepala acuta, margine ciliata ; alæ elliptico-lanceolatæ acuminatæ, acutæ, glabræ, nervis haud anastomosantibus; corollam excedentes; erista carinam longitudine subæquans, stigmata cristata. Capsula stipitata. St-Hil. FI. Bras. merid. Il, p. 37. A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. I. e., p. #4, non Hook fil. Tab. nostra XXV, fig. 9-10. Radix crassa, divaricatim ramosa, annulata, sinuata, striata, interdum e ramis inferioribus proliferans, cortice grisea subcrassa prædita. Caules e caudice orti, basi sublignosi et ramosi (i. e. per 2-3 cm.) ramos herbaceos erectos, fastigiatos caespitosos edentes; caules secundarii striati, subpuberuli, 10-15 em. longi, tenues, subangulosi, eca. 0,5 mm. crassi, simplices et apice florentes. Folia inferiora minora obovata, superiora elliptico-lanceolata utrinque attenuata in petiolum per- brevem subpuberulum attenuata et apiculata ‘‘/,, "/, 7/,, glabra, sparse pellucido- punctata, punctis luteis. Racemi terminales peduneulati (eca. { em.), capitati den- siflori, sæpe latiores quam longi, */,, ‘*},, nunquam elongati. Flores cea. 5 mm. longi vel paulo breviores, albi, pedicellis glabris cea. 2 mm. longis vel paulo lon- gioribus nec incrassatis. Sepala exteriora subæqualia, ovato-lanceolata, acuminata, acuta margine ciliata. Alæ elliptico-lanceolatæ, acuminatæ haud unguiculata, acutis- simæ, corollam excedentes, paulo magis quam duplo longiores quam latæ, nervo medio simplice, lateralibus ramos paucos exteriores edentes, liberis. Carinæ ungui- culum subito in limbum cucullatum subrotundum, dilatatum et eo paulo brevius ; crista e filamentis longis (6) et duobus magis membranaceis profunde bifidis formata, carinam longitudine subæquans. Petala superiora basi tantum cum tubo staminali connata, ovato-lanceolata haud inæquilateralia, longe attenuata, acuta, carinam (crista exclusa) superantia. Petala lateralia sæpe squamiformia apparent. Anthercæ ellipticæ, glabræ, filamentis duplo vel triplo longiores. Ovarium ellipticum vel obovatum, glabrum. Stylus latus ovario vix longior; stigma superius erectum stylo sublongius, vaginatum apice appendiculum horizontale apice cristatum ferens, inferius tuberculatum vix prominens. Capsula aïis brevior ovato-elliptica, stipitata, stipite adjuncto cca. 3 mm. longa, stipite cca. 1 mm. longo, glabra, croceo-macu- lata, inflata. Semina oblonga, pilis adpressis sericea; appendicula ligularia semine ‘/, breviora, obtusa. Habitat in Brasilia meridionali : Prov. St-Paulo nec non in pascuis prov. Rio Grande do Sul et in ditionibus Cisplatina et Banda oriental. (St-Hil.) — in Para- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 263 guaia : prope Villa Conception : Balansa n° 2194, prope Paraguari in pascuis : Balansa, 2195. In Argentinia, Esteros y Paso de Ibera, Prov. de Corrientes, G. Niederlein, n° 2934. P. MULTICEPS, Nees. et Mart. Radix perpendicularis, crassa, ramosa. Caules numerosi, patuli, subprocum - bentes, ramosi, breves; folia elliptico lanceolata vel obovato-lanceolata, acuta, sessilia, numerosa; racemi parvi, globosi; flores parvi pedicellati; sepala exte- _riora longitudine æqualia, acuta; alæ anguste obovatæ, acutæ, basin versus atte- nuatæ ; petala superiora per ‘/, tantum cum tubo staminali connata, ovato-lanceo- lata, utrinque acuta; antberæ quam filamenta paulo breviores; stigma superius cristatum ; capsula late elliptica, nec emarginata, alis paulo brevior; semina ellip- tica pilosa ; arilli lobi ventrales semine dimidio breviores. A.-W. Bennet. Mart. FI. Brasil. Polyg., p. 43. Tab. nostra XXV, fig. 11-12. Radix ramosa, crassa, luteo-fusca, leviter striata, sinuata. E caudice parum incrassato, oriuntur caules numerosissimi, basi sæ&pe decumbentes et denudati, dein erecto-adscendentes, foliosi, ramosi, teretes et brevissime puberuli, 5-15 cm. longi, 1 mm. crassi vel tenuiores, sublignosi, ramis tenuibus, herbaceis valde foliosis. Folia 6-12 mm. longa, 2-3 mm. lata, sessilia vel subsessilia, puberula, utrinque acuta, nec mucronata, subimbricata in ramis usque ad racemum densa, herbacea nec tenuia vel diaphana. Racemi globosi ‘/,, */, mm. rachi puberula. Bracteæ breves, subæquales. Pedicelli 0,5 mm. longi, glabrescentes. Flores cca. 2 mm. longi vel paulo longiores. Sepala exteriora inæqualia, superius duplo latius, orbi- culari-apiculatum, duo inferiora ovato-acuta, margine pulchre ciliata, longitudine subæqualia. Alæ oblongæ, obovatæ, acutæ, triplo longiores quam latæ, nervo medio usque ad apicem pertinente, simplici, carinam paulo excedentes. Petala superiora ovato-lanceolata, carinam æquantia vel paulo superantia, nervo basi tantum breviter simplici, dein cca. 5 ramos parallelos edens, per ‘/, cum tubo staminali connata. Carina limbo galeato, subito in unguiculum attenuato, eo ‘/, longiore. Crista cca. 8 fida, filamentis linearibus, simplicibus formata, haud magna. Antheræ glabræ, 1 ellipticæ, filamentis breviores. Ovarium eilipticum, glabrum nec emarginatum. 264 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Stylus adscendens, ovario paulo brevior. Stigma inferius patens ; superius erectum, angustum, vaginiforme, subfalcatum, in appendiculum terminale apice cristatum eoque subæquans prolongatum. Capsula late elliptica, nec attenuata, sæpius obtuse mucronata, subglabra, alis brevior. Seminum appendicula duo, apice dilatata, sæpe subemarginata, triangularia, membranacea, alba. Habitat in Brasilia : Pohl (Kb. Vindobon; Hb. Monacens ; Hb. Boiss.). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 9265 LINOIDEÆ Caulis erectus durus vel tenuis decumbens, simplex vel ramosus; folia linearia vel lanceolata vel ovata; flores in racemos spiciformes, subdensifloros, vel laxi- floros, tenues, haud latos dispositi; stigma apice penicillam breve ferens haud conspicue cristatum vel breviter cristatum vel ecristatum. Slirps minus delimitata, includit species valde affines P. linoides Poir. P. Rese- doides, P. campestris, atque alias minus conformes ut P. selaginoides, P. aus- tralis, etc. Caules foliosi. Folia linearia. P. resedoides. P. pulchella. P. linoides. P. selaginoides. P. sedoides. P. australis. Folia elliptica. P. campestris. Caules subaphylli. P. aphylla. P. Glaziowu. P. CAMPESTRIS, Gard. Caules adscendentes; folia elliptica; racemi subdensiflori, elongati; flores parvi ; alæ corollam æquantes suborbiculares, basi breviter unguiculatæ ; petala superiora rhomboidalia quam carina cristata breviora; filamenta antherarum quam eæ bre- viores (i. e. antheræ subsessiles) ; crista carinæ 4-6 fida ; capsula breviter elliptica, TOME XXXI, 2° PART, 34 9266 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 2 alis brevior, atque latior; semina ovoidea, facie ventrali recta, dorsali curvata : appendicula lata papyracea semen longitudine subæquantia. Gardn. in Hook. Bot. Journ. 332, Il; W. Rep. Il, 769 ; A.-W. Bennet in Mart. Fl. Bras. LXIIL, p. 45; non Dalzel in Hook. Kew. Gard. Misc. Il, 40 ; Mull. W. An. bot. II, 80. Gard. : n. 345. Tab.nostra XXV, fig. 13-14. Radix fibrosa. Caules numerosi, diffusi, ascendentes, flexuosi, simplices vel superne in ramos paucos floriferos divisi, 20-30 cm. longi, striati, subangulati, tenues, cca À mm. crassi. Folia numerosa brevissime petiolata, ovata vel ovato- lanceolata, apiculata */, */, mm., inferiora minora, ‘/, ‘/, mm. glabra, herbacea, patula. Racemi pedunculati, peduneulo cea. 4 em. longi, laxiflori, cylindrici, eis P. linoides haud dissimiles, 3-5 cm. longi, 7-8 mm. lati. Flores coeruli 2,5 mm. longi, pedicellati. Pedicelli breves 1,5 mm. longi, tenuissimi, glabri. Sepala exteriora sæpe ut alæ colorata, superius ellipticum, duo inferiora duplo angustiora, glabra. Alæ ovato-ellipticæ, breviter unguiculatæ 2,5 mm. longæ, 1,6 mm. latæ, obtusæ, vel suborbiculares, glabræ, corollam fimbriatam æquantes. Carinæ crista cca. 8 fida, lobis sublatis formata, limbo cucullato subito in unguicu- lum transiens. Petala superiora obovata, basi cuneata, quam carina cristata bre- viora. Antheræ lanceolatæ ovoideæ, glabræ, quam filamenta libera longiores 1. e. subsessiles. Ovarium obcordatum, glabrum. Stylus ascendens, ovario vix longior. Stigma inferius vaginatum, rostro anatis similis, superius appendiculatum crista- tum. Capsula elliptica, glabra. Semiua oblonga, cylindrica, nigra, pilis albis sparsis, adpressis prædita. Caruncula connata in appendicula duo ligularia, linearia, mem- branacea, semine paulo breviora prolongata. Species pulchra facile distinguenda, forma foliorum, structuraque floris. Habitat in Brasilia meridionali Serra dos Orgaos, in pascuis aridis : Gardn. 345 ; Glaziou 4757, 6117, Rio de Janeiro. P. RESEDOIDES, St-Hil. Caules graciles, erecti, breves: folia infima numerosissima, linearia, angustis- sima, patentia ; racemi terminales, densiflori, demum sublaxiflori; flores parvi; alæ obovatæ, unguiculatæ; sepala exteriora inæqualia, superius majus; petala MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 267 superiora inæquilateralia sublata, subacuta; crista speciosa multifida; antheræ subsessiles ; stigma superius pilosum, nec cristatum; capsula elliptica glabra; semina hirsuta carunculata, appendicula */, sem. æquantia. St-Hil. F1. Bras. merid. Il, 31; A.-W. Bennet |. c. 36. Tab. nostra XXV, fig. 15-16. St-Hil.: Brasil. in Hb. DC. gen. sp. typ., vid. s. etiam in Hb. Mus. Paris. Radix perpendicularis, pauciramosa, cea. 5 cm. longa. E caudice parum incras- sato, oriuntur caules plures, erecti, tennes 10-20 cm. longi, striati, media parte crassiores, basi s&pe denudati, striati. Folia numerosa, patentia, linearia, acutis- sima cca. 10 mm. longa, 0,8 lata, vel in exemplariis minoribus, numerosissima, filiformia, patentia, herbacea, glabra, decurrentia. Racemi terminales, apice valde comosi, 4-7 cm. longi, 6-8 min. lati. Bracteæ lanceolatæ, longe apiculato-subu- latæ, basi breviter attenuatæ 5 mm. longæ, 2 min. latæ, margine irregulariter incisæ, alabastra sub anthesin involventes et tegentes ; bracteolæ minimæ, scariosæ magis persistentes, vix 0,5 mm. longæ. Pedicelli tenues 0,8 mm. longi, glabri. Sepala exteriora acuta, longitudine subæqualia, duo inferiora lanceolato-linearia, superius majus, ovato-acutum, glabra, dorso viridia. Alæ obovatæ, unguiculatæ, obtusæ, 2 mm. longæ, trinerviæ, nervis lateralibus sæpe bifidis, quam carina cristata paulo longiores, glabræ. Petala superiora lata, inæquilateraliter lanceolata, acuta, quam Carina cristata breviora. Antheræ sessiles vel in tubo staminali subses- siles. Crista maultifida. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus erectus ovario paulo longior, latescens. Stigmata hippocampiformia, inferius obtusum papillosum, superius vaginatum, apice leviter pilosum sed non cristatum. Capsula elliptica, sæpe monosperma, glabra, alis brevior et latior. Semina oblonga hirsuta; caruncula parva summum semen tegens nec galeata, sed biappendiculata. Ap- pendicula linearia, obtusa, semine ‘/, breviora. Species distinctissima, a P. Duartena, bracteis, capsula, seminibus, ab omnibus bracteis differt. Habitat in Brasilia meridionali et in Uruguaya : Arechavaleta, n° 3460, en el Campo Montevideo ; St-Hilaire in Brasilia loco non addicto (Hb. Gardn. DC.). Teste A.-W. Bennet : Sello, 799 ; Twedie, 1380; Gibert, 377; St-Hil. Banda orient. del Urug., n° 2107. 268 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. PULCHELLA, St-Hilaire. Caules tenuissimi decumbentes; folia linearia; racemi graciles; sepala elliptica glabra ; alæ spathulatæ ; antheræ subsessiles; stigmata hippocampiformia vix cris- tata; capsula elliptica, semina biappendiculata. St-Hil. Flor. Bras. merid. IT, 30, non Schlechtd, in Linn. V. p. 230 ; non Scheele Linn. XVII, 335. Tab. nostra XXY, fig. 17. Radix perpendicularis ramosa. tenuissima. Caules e caudice orti, adscendentes, tenuissimi, simplices vel ramosi, 16-18 mm. longi. Folia linearia, acuta 3-7 mm. longa, 0,5-0,75 — 1 ‘/, mm. lata, glabra, snberecta. Rami superne subdenudati. Racemi 1-3 mm. longi ad #4 mm. lati, sublaxiflori vel densiores, dein tempore anthesis florum superiorum maxima parte denudati et rachi magis elongata denti- culata. Flores parvi, ad 2 mm. longi, subsessiles. Bractea bracteolis pedicello haud brevioribus, mox caducæ. Sepala exteriora alis duplo minora, elliptica, glabra haud acuta. Alæ albidæ, trinerviæ, subspathulatæ, nervis simplicibus , liberis, quam corolla paulo longiores. Petala superiora oblonge obovata carinam (erista exclusa) æquantia. Crista 6fida, lobis 4 linearibus, 2 membranaceis triangularibus connatis formata. Antheræ glabræ, quam filamenta libera longiores. Ovarium obovatum. Stylus adscendens erectus. Stigmata hippocampiformia haud cristata. Capsula elliptica, glabra, alis pauio brevior sed latior. Semina nigra, ovoidea leviter tuberculato-punctata, pilis perpaucis prædita. Appendicula duo linearia semine fere duplo breviora, alba. Habitat in Brasiliæ prov. Rio Grande do Sul : St-Hil. v. s.; Minarum : Mendonça n° 470 (v.s. Hb. Ber.); Lhotsky (ibid.); Sello 1276; in Paraguay. Balansa n° 2185; Uruguay, Cuchillo del Peralta : André n° 4851. Species P. linoide valde affinis, differt tamen habitu, floribus minoribus, semi- nibus duplo minoribus, forma stigmatum. P. brasiliensi autem haud proxima. Forma major. Caulibus magis elongatis ad 25 cm., racemis magis elongatis (ad 4 cm). Forma magnitudine florum, seminum, foliis præcedenti prorsum similis, a P. linoide, racemis gracilioribus, foliis minus confertis characteribusque supra indicatis diversa. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 269 Lorentz et Hieron. FI. Arg. Cuesta del Garabatal, inter Yuntas v. Siambou. Sierra de Tucuman. P. LINOIDES, Poir. Caules adscendentes subsimplices ; folia conferta, lineari-lanceolata, acuta, gla- bra; racemi terminales, densiflori, pedunculati ; alæ obovatæ, unguiculatæ, triner- viæ, angustæ ; crista profunde laciniata, petala superiora anguste rhomboidalia vel lanceolata, acuta, nec retusa vel emarginata ; antheræ subsessiles ; capsula elliptica apice emarginata alis persistentibus brevior atque latior ; semina facie dorsali cur- vata, ventrali recta, pilis sparsis hirsuta; appendicula linguiformia */, semen longi- tudine æquantes. Poir. Dict V. 449 ; DC. Prodr. I 330; Bennet |. c. 36; Griseb. pl. Lorenz. ; St-Hil. FI. Bras. IT. y v.s. in Hb. Mus. Par., DC in Hb. Paris. Tab. nostra XXV, fig. 18-19. A. P. brasiliensi L. foliis, racemis multo crassioribus, capsula haud orbiculari, petalis superioribus haud retusis, seminibus hirsutis diversa. Radix perpendicularis lignosa, pauciramosa. E caudice inerassato oriuntur cau- les plures aut erecti, aut basi decumbentes, adscendentes, tenues, 15-25 cm. longi, teretes, substriati, glabri, simplices vel pauciramosi. Folia conferta, herba- cea, lineari-lanceolata, acuta, glabra, infima minora, elliptica, parum curvata (extrorsum) cca. 10 mm. longa; 1-1,5 lata, superiora et infima minora. Racemi ter- minales, densiflori, cylindrici, sub apice latiores quam supra et infra, 30-60 mm. longi, 6-8 mm. lati. Flores albicantes, dein purpurascentes et deflexi, etiam rosei. Bractea lineari-acicularis, bracteolis duplo longior, acutissima, glabra, dorso vitta, viridi notata, caduca. Pedicelli glabri brevissimi flore triplo breviores in flo- rescentia subpatuli, dein decurvi, purpurascentes. Flores cca. 3 mm. longi. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo inferiora lanceolata, subobtusa, superius ellipticum, vel ovato-ellipticum, margine membranacea, demum sæpe purpuras- centia, glabra. Alæ magis quam duplo longiores, spathulatæ, unguiculatæ, suba- cutæ, nervis tribus simplicibus, quorum duo laterales breviores, notatæ, glabræ, demum purpurascentes quam flos paulo longiores vel eam æquantes. Petala superiora inæquilateralia, lanceolato-rhomboïdalia, basi breviter attenuata, superne longe attenuata, subacuta, quam carina cristata paulo breviora. Carinæ crista 270 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. magna 6-8 loba, lobis obtusis sublinearibus. Antheræ in tubo staminali subsessiles. Ovarium suborbiculare, emarginatum, glabrum, Stylus adscendens, ovario vix lon- gior. Stigmata capiti apatis similia, inferius arcuato-adscendens, superius vagini- forme in inferius sensim desinens, apice barbato-cristatum. Capsula late elliptica, emarginata, alis persistentibus duplo brevior. Semina atra, subcurvata, seriatim minute tuberculata, leviter hispida, nunquam glabra. Appendicula linearia; des- 1 cendentia quam semen ‘/, breviora, membranacea alba. Habitat in Brasilia : Campos Bona vista, Serra de Mar, Ule n° 601; Respublica Uruguayensis : Montevideo in campis, Arechavaleta 376 ; Arsène Isabelle : Montevi- deo. Arechaval 3158. Lorentz 1061. Concept. del Uruguay 858; Tweedie 1379, Gibert 123, 376, 380; Pasos do los toros, Uruguay, André miss. sc. 4853, 4854. — Corrientes. Argentinia, Prov. Santa Fé, Humboldt, Hunziker 76. G. Nioderl. 1012. Var. latifoha. 10 Folis lanceolatis apiculatis ‘?/, mm. Sellow 21, Brasilia (Hb. Berol). P SELAGINOIDES, A.-W. Bennet. Caulis erectus, striatus, glaber, simplex vel superne ramosus ; foliaconferta linea- ri-acicularia subulata, concava, racemi terminales sessiles, elongati, densiflori ; flo- res parvi; sepala exteriora ovata, glabra; alæ unguiculatæ limbo ovato-elliptico, corollam paulo superantes; petala superiora ovato-rhomboidalia, subobtusa ; crista 6 loba; antheræ quam filamenta libera longiores; capsula alis persistentibus brevior, latior quam alta; semina atra, parce pilosa haud distincte seriatim tuber- culata, brevia. e Tab. nostra XXV, fig. 20-21. A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. L. c. p. 38; tab. XIV, fig. I. Radix parva fibrosa. Caulis cca. 30 cm. longus, simplex vel ramosus, teres, ramis erectis. Folia numerosissima, imbricata, adscendentia vel cauli adpressa, 4-5 mm. longa, carinata, longuiscule mucronata, sed non ovato-lanceolata, sessilïa, glabra, minute subdenticulata, caulem usque ad racemum obtegentia, in ramis minora. Racemi terminales, 2-7 em. longi, cca. 5 mm. lati, cylindrici, elegantes, densiflori, vix comosi, apice attenuati. Bracteæ lanceolatæ, acuminatæ, quam bracteolæ duplo MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 271 longiores, deciduæ. Pedicelli brevissimi, i. e. flores subsessiles. Sepala exteriora ovata, subacuta, margine glabra, duo anteriora vitta lata viridi notata, margine late membranacea, superius latius, prorsum fere membranaceum. Alæ duplo longiores. unguiculatæ, limbo elliptico, obtuso, glabræ, nervis 3 simplicibus vel subsimplicibus notatæ, quam Carina cristata vix longiores. Petala superiora late ovato-rhomboida- lia, subobtusa quam corolla longiores et alis quasi æqualia, per ‘/, cum tubo stami- nali connata. Carina cucullata, lata, unguiculo quam limbus breviore. Crista e lobis 6 formata, quorum #4 interiores lineares aut apice bifidi, duo laterales membranacei triangulares, cum carina margine uno connata. Antheræ filamentis glabris liberis, æquilongæ vel longiores. Ovarium orbiculare, glabrum, sessile, sabemarginatum. Stylus rectus adscendens, ovario paulo longior. Stigmata hippocampiformia, infe- rius subhorizontale, superius vaginatum et apice barbatum vel plumosum. Capsula late obcordata, glabra, alis persistentibus brevior, viridis. Semina minuta, atra, cur- vata, nitentia, pilis paucis prædita. Appendicula duo ovata, membranacea. Habitat in Montevideo : Sello 1299 (v. s. in Hb. Berol). Species a P. brasiliensi, foliis linearibus haud ovato-lanceolatis, sepalis ovatis, seminibusque rhinus longis et pilosis differt, verumtamen valde aflinis est. P. ARGENTINENSIS, n. sp. Perennis ; caules tenues, decumbentes vel erecti, glabrescentes ; folia acicularia erecta utrinque acuta haud crassa; racemi longi, angusti, sublaxiflori ; flores parvi; alæ subfalcatæ, spathulatæ, subobtusæ, 3 plo longiores quam latæ, nervis 3 sub- simplicibus vel bi 3 fidis notatæ, corolla longiores, petala superiora rhomboidalia ; crista plurifida; antheræ plus minus pedicellatæ ; stigmata ut in P. Selaginoinoide. Fructus ellipticus. Tab. nostra XX, fig. 22-23. Radix grisea, cylindrica ; éaules annorum præcedentium surculiformes, denudati, lignescentes, tenues e quibus nascuntur caules erecti vel adscendentes, tenues 6-25 em. longi, 0,5-0,8 mm. crassi, glabrescentes. Folia numerosa 5-15 mm. longa, 0,8-1.8 mm. lata, utrinque attenuata, erecta. Racemi 1-7 cm. longi, 3-7 mm. lati, laxiflori. Bracteæ caducæ pedicellam æquantes, margine scariosæ. Pedicelli breves cca. 0,3 mm. longi, glabri, Flores cca. 3-3,5 mm. longi. Sepala exteriora 979 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. inæqualia, glabra, superius late ovatum, brevia. Alæ 3-3,5 mm. longæ, subfalca- tæ, obtusæ sed marginibus reduplicatis simulate acutæ, nervo medio simplici vel bifido, lateralibus trifidis vel extrinsecus ramos 1-2 edentibus, quam corolla longio- res. Carinæ crista e lobis linearibus cea. 6 et appendicibus triangularibns 2? formata. 1 Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata subrhomboiïdalia, subacuta, margine interiore in parte connata sinu haud profundo laterali incisa. Tubus stami- nalis subdiadelphus, antheris interioribus subsessilibus, exterioribus filamentum liberum æquantibus. Ovarium orbiculare, obcordatum. Stylus adscendens. Stigma superius vaginatum, horizontale, postice truncatum et apice penicillum paucipilosum horizontale ferens, inferius cbliquum cylindricum, apice capitatum itaque stigmata caput anatis simulantia. Capsula elliptica cca. 3 mm. longa, alis brevior, longior quam lata. Semina anguste cylindrica, subeurvata, pilis brevibus conspersa haud cornuta sed appendicula duo semen longitudine subæquantia angustissima ferentia. Habitat in Argentiniæ prov. Catamarea, Schickendantz 265, Alto de la Toma Gra- nadilla 265, Lomas mas arriba de Yacutula 80 (v. in Hb. Hieronymi). Obs. Hæc species illius est sectionis ob stigmatum constructionem, capsulam et semen, attamen habitu ab ominibus recedit. Simulat P. scopariam vel P.semialatam habitu prorsum simili. P. SEDOIDES, Bennet. Caules numerosi, procumbentes, diffusi, humillimi; folia linearia, angustissima; racemi numerosi, cylindrici, densiflori, floribus albis, minimis, bracteis ovato-acu- tis persistentibus ; sepala inæqualia ; alæ late ovatæ, obtusæ ; fructus elliptico-orbi- cularis, emarginatus, alas persistentes haud æquans ; semina brunnea, conica, pilis paucis adpressis prædita, estrophiolata. A.-W. Bennet in FI. Bras. Tab. X. fig. 3. Tab. nostra XXV, fig. 24-15. Radix fibrosa. Caules tenues, fragiles, crebre ramosi, diffusi circinatim terræ incumbentes, glabri. Folia numerosa, linearia, acuta, glabra, versus apicem caulis descrescentia. Racemi terminales. Flores breviter pedicellati. Pedicelli quam bractea intermedia haud longiores. Bractea ovato-acuta glabra quam bracteolæ multo major. Flores parvi. Sepalum superius late ovatum sessile, obtusum, alas ‘, æquans, glabrum, duo anteriora mullo minora ovato-lanceolata. Alæ late DE MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 273 ovatæ, apice rotundatæ, nervis 3 notatæ, glabræ, quam corolla longiores. Carinæ limbus anguste cucullatus. Crista e filamentis paucis linearibus formata. Petala superiora obovata, obtusa, uninerviata. Antheræ haud sessiles, glabræ. Ovarium saborbirulare:Stigmatasinæqualasré sienne sales ras re rite io. joe Capsula elliptico-orbicularis; profunde sed angustissime emarginata. Semina loculos haud implentia, conica, estrophiolata, fusco-nigra, pilis paucis adpressis brevibus conspersa. Habitat in arenosis ad Rio Reasion Pohl n°2271 , Weddel ,Brasilia centr. n° 2055. (v.s. in Hb. Mus. Paris). P. BRASILIENSIS, L. (fide A.-W. Bennet). Caulis adscendens, simplex vel parce ramosus; folia conferta, parva, ovato-lan- ceolata, vel subcordata, apice cuspidata, sessilia, adpressa; racemi terminales, densiflori, spiciformes ; flores parvi; alæ obovatæ, unguiculatæ, trinerviæ ; petala superiora, rhomboidalia, sæpe apice retusa; carinæ crista lobis 6 formata, brevis; antheræ quam filamenta libera longiores, i. e. subsessiles; capsula orbicularis, emarginata alis persistentibus brevior, latior quam alta; semina atra, glabra, seria- tim tuberculata ; appendicula variæ longitudinis. L. Mant. 99; DC. Prodr. I. 333 non Mart.; A.-W. Bennet. Mart. FI. Brasil. 1. c. 39. P. Dunaliana St-Hil. FI. Bras. mer. II. 32. t. 85. var. G. Tab. nostra XXV, lig. 26-27. Radix parva fibrosa. Caules fragiles, simplices vel ramosi, tenues, levissime striati, puberuli, basi sublignosi, ad 40 em. alti; rami sæpe longi, erecti nunquam patuli vel subpatuli. Folia numerosa, ovato-lanceolata, apiculata, sessilia, 6 mm. longa 1,8 mm. lata, erecta, glabra, in ramis minora lineari-acicularia. Racemi ter- minales 2-4 cm. longi 4-5 mm. lati, subdensiflori, cylindrici apice vix ramosi, attenuati. Bracteæ ovato-acutæ, quam bracteolæ duplo longiores, deciduæ. Pedi- celli brevissimi 0,25 mm. longi. Flores subsessiles, parvi cca. 2 mm. longi, albi- cantes vel rosei. Sepala exteriora elliptica, subobtusa, glabra, margine membra- nacea, dorso late viridia, superius paulo latius. Alæ duplo longiores subovatæ, obtusæ, unguiculatæ, glabræ, nervis pauciramosis haud anastomosantibus quam carina cristata vix longiores. Petala superiora late rhomboiïdalia, subobtusa quam TOME XXXI, 2° PART. 30 974 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. carina paulo breviora per ‘/, cum tubo staminali connata. Carinæ crista lobis 6 for- mata, quarum # medianis linearibus obtusis, 2 exterioribus triangularibus cum carina margine uno connata. Antheræ filamentis glabris, liberis æquilongæ. Ova- rium orbiculare, glabrum, sessile, sabemarginatum. Stylus subrectus obliquus, ova- rio paulo longior. Stigmata hippocampiformia, inferius longe descendens, subarcua- tum obtusum, superius anguste vaginatum, apice barbatum vel subcristatum. Capsula late orbicularis, glabra, haud profunde sed late emarginata, viridis, alis latior sed duplo brevior. Semina minuta, nigra, subcurvata, glabra, haud nitentia, seriatim tuberculata. Appendicula linearia, alba, membranacea, semine breviora, vel etiam longiora, ventralia, perpendiculariter descendentia. Var. 6 cordata (P. Dunaliana St-Hil. [. c.). Folia minora, basi cordata, numerosiora, conferta. Flores minores. Petala supe- riora rhomboidalia, retusa. Var. y conferhifoha. E caudice incrassato oriuntur caules numerosi, basi filiformes atque nudi, 10-15 em. longi, superne densissime foliati, puberali. Folia ovato-lanceolata elongata, conferta. Semina duplo fere majora quam in var. G. Habitat in Brasilia meridionali et usque ad Patagoniam : Prov. Rio Grande do Sul, Isabelle ann. 4835 (var. cordat.); Montevideo in arenis humidis, Hb. de J. Arechavaleta, Pt. de la Republica del Uruguay n° 254 (Hb. Turic.); spec. gen. : Rio Grande do Sul, Isabelle ; var. conferta : prov, Rio de Janeiro, Glaziou n° 6477. Teste A.-W. Bennet, 1. c. : Twedie 239. Guibert 254 — var. 6 in prov. Minas. Geraes : Widgren 734. — G. Niederlein sped. 1010 Esteros de Hera, Corrientes Argentin. sub nom. vern. Vubena concanutada. P. APHYLELA, A.-W. Bennet. Caulis lignosus, striatus, ramosus rigidus, subaphyllus; folia minuta, squami- formia; racemi numerosi elongati, cylindrici, subdensiflori, juventute comosi * sepala exteriora subæqualia, superius ovato-acutum quam alæ lineares, obtusæ, ‘/, brevius ; alæ lineari-obcuneiformes, apice retuso-obtusæ, 3 nervis ; petala supe- riora basi tantum connata; crista plurifida; antheræ quam filamenta paulo lon- giores ; stigmata ecristata; capsula orbicularis, subemarginata, sæpe uno latere, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 275 anguste alata, alis persistentibus brevior sed multo latior; semina curvata nigra, pilis albis brevibus hirsuta, appendicibus albis semen æquantibus vel superantibus munita. Mart. FI. Brasil. LXIIL. Polyg. p. 21. Tab. nostra XXY, fig. 28-29. Caulis vel caules erecti, rigidi sublignosi, striati vel subangulati, sæpe repetite ramosi, 20-60 cm. longi, nudi, superne virides, media parte sæpe 1-2 mm. crassi, glabri. Folia minutissima, vix conspicua, squannformia, cca. À mm. longa, adpressa, ovala, acuta, glaberrima, mox decedentia, interdum ovato-lanceolata et paulo longiora atque extrorsum arcuata (1,5 mm.). Racemi subdensiflori, juve- niles valde comosi, cylindriei ca. 5 mm. lati, varia longitudine, spiciformes, rarius laxiflori ut dicit Bennet |. €.; rami floriferi 2-5 em. longi et magis, pulchre albe striati et minute foliosi, glabri. Rachis floribus deciduis aspera, tuberculata, elon- gata, 3-8 cm. longa dura. Bracteæ subulato-lineares quam alabastra longiores deciduæ vel subpersistentes, bracteolis minutissimis et angustissimis, scarioso- albis, multoties longiores, glabræ. Pedicelli brevississimi glabri, flore quadruplo breviores. Flores cea. 3-3,5 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, glabra, acuto-ovata, sessilia, superius ‘}, latius, nervis simplicibus 3 liberis notatum, alis latius, ‘/, brevius, paulo magis quam duplo longius quam latum. Alæ cca. 4 X lon- giores quam (apice) latæ, sublineares, apice obtusæ, ab eo versus basin sensim sed parum attenuatæ quam corolla evoluta paulo breviores, glabræ, nec apiculatæ nec mucronatæ, nervo medio usque fere ad apicem persistente, duobus aliis minus Jlongiores, etiam simplices et liberi. Petala superiora in flore evoluto, quam carina eristata paulo breviora vel eam subæquantia, inæquilateralia, sublanceolata, sub- obtusa. Carina cucullata, brevissime unguiculata, limbo quam unguiculum magis quam duplo longiore. Crista plurifida, lobis interdum profunde bifidis. Antheræ oblongæ, glabræ, filamentis liberis paulo longiores. Ovarium suborbiculare. Stylus adscendens ovario paulo longior. Stigmata cum stylo dorso curvata, quam stylus breviora, suberassa, inferius obtusum, superius haud appendiculatum, nec cristatum. Capsula orbicularis, vel late elliptica, subemarginata, glabra 1,5-2 mm. longa, alis persistentibus brevior, sed triplo vel quadruplo latior, glabra, uno mar- gine ala angusta, membranacea, cincta. Semina loculos explentia sæpe inæqualia, leviter curvata, nigra, pilis albis leviter hirsuta. Caruncula rostrata. Appendicula duo descendentia, linearia, apice obtusa, glabra, alba, membranacea, semen longi- tudine æquantia vel superantia. 276 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Habitat in Brasilia meridionali : Sello (1307), 3083, 2070 (v. s. in Hb. Berol.), (v. s. in Hb. Monac. manu ipsa Benetti determinata). P. GLAZIOWIL, n. sp. Caulis tenuis, subaphyllus, herbaceus; folia minima distantia, acicularia vix cons- picua ; racemi breves, cylindriei sublaxiflori ; alæ obtusæ ; stigma superius leviter pilosum ; erista multifida ; seminum appendicula linearia alba, semen longitudine æquantia. Tab. nostra XXV, fig. 30-31. Caulis adscendens, tenuis, herbaceus, haud profunde suleatus vel subteres, sim- plex vel subsimplex vel apice corymbose ramosus, subaphyllus 30-40 em. longus. Folia minuta, acicularia, squamoidea, cauli adpressa inde vix conspicua acutissima, ad 2 mm. longa, in ramis haud numerosiora. Rami floriferi 5-10 cm. longi, sub- arcuati. Racemi plures, sublaxiflori, demum laxiflori, cylindrici 4-4 em. longi 7-8 mm. lati, apice comosi. Flores rosei, breviter pedicellati. Sepala exteriora inæ- qualia, glabra, superius multo majus (2 X ) ovato-triangularia, glabra. Alæ obovato- ellipticæ, obtusissimæ, longiores quam latæ, trinerviæ, glabræ quam earina eristata baud multo longiores. Carine crista speciosa e filamentis cca. 8 linearibus formata et duobus latis triangularibus cum carina connatis. Unguiculum breve. Petala superiora late obovata quam carina cristata breviora. Ovarium suborbiculare glabrum. Stylus adscendens arcuatus, brevis, subcrassus. Stigmata hippocampi- formia vel anatis rostram simulans, apice levissime pilosa. Antheræ subsessiles. Capsula suborbicularis, exalata, latior quam longa, glabra, alis brevior ac angustior. Semina loculos explentia, oblonga, nigra, seriatim et levissime tuberculata, pilis paucis albis, brevibus, sparsa. Caruncula parva rubescens, lateraliter inserta in appendicula duo linearia, membranacea, alba, semen longitudine æquantia pro- longata. Habitat in Brasiliæ prov. Itatiaia (mont.) ubi legit Glaziou 23, 1, 1873, n° 6475 in Hb. Berol. Species habitu subsectioni € Nudicaulium » similis, sed ab eis forma stigmatum, seminibus, crista differt. Valde est affinis P, Brasiliensi sed habitu dissimilis. ne 7 to 1 1 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. AUSTRALIS, A.-W. Bennet. Humilis ; caules plures pollicares vel bipollicares, adscendentes; folia alterna, linearia; racemi cylindrici breves, densiflori; flores minimi; alæ lanceolato-linea- res, corollam superantes ; crista carinæ 3-5 loba, ‘/, floris æqans; antheræ filamenta libera longitudine æquantes ; stigmata cristata ; ovarium obcordatum ; capsula alis duplo brevior ; semina curvata, basi annuliformiter incrassata atque pilis ut corona munita ; appendicula membranacea arilli */, sem. longitudine æquantia. In Journ. of. Bot. 1879, p. 203, vol. XVII, new ser. VIIT. Tab. nostra XXV, fig. 32-33. Radix tenuissima, filiformis pauciramosa. E caudice oriuntur caules plures adscendentes, erecti cea. 4 em. longi, simplices, glabri, tenues. Folia longe obovato-linearia, glabra, herbacea, basi attenuata, 3-5 mm. longa, 1,5 mm. lata, numerosa. Racemi terminales, 0,5-1 em. longi, cca. 5 mm. lati, subdensiflori. Flores albi, cca. 2 mm. longi, pedicellis triplo longiores. Bracteæ deciduæ, lanceo- latæ, subserrulatæ, acutæ quam pedicelli paulo longiores, glabræ, bracteolis multo longiores. Sepala exteriora longitudine subæqualia, elliptica, glabra, saperius duplo latius. Alæ oblongæ, elliptico-lineares, fere 4x longiores quam latæ, nervo medio longo, lateralibus multo brevioribus, simplicibus, corollam excedentes, subacutæ. Carinæ crista 3-5 loba, e filamentis 3 linearibus et duobus lateralibus membranaceis carinæ affixis formata. Petala superiora lanceolata, quam carina cristata breviora per */, cum tubo staminali connata. Antheræ glabræ filamenta libera, glabra æquantes. Ovarium obovatum glabrum. Stylus adscendens ovarium longitudine æquans. Stigmata apice in appendiculum penicillatum prolongatum. Capsula obovata vel elliptica, inæquilateralis, glabra, alis brevior. Semina subcur- vata, apice umbonata, basi annulo incrassato marginata et coronam levem pilorum ferentia ; appendicula linearia semine ‘/,-'/, breviora. Habitat in Uraguaya. Conception in pascuis : Prof. Lorentz, n° 1062, FI. Entre- riana. . Q0 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. SENEGÆ Caules erecti, haud tenues; folia herbacea linearia nec acicularia ; racemi spici- formes; flores mediocres; petala superiora obtusa ; capsula elliptica; semina longe biappendiculata ; stylus brevis. Species duæ N. americanæ nulla cum alia sectione prorsum congruunt, habitu Polygalis sectionis «Hebecladæ » similes, sed indolibus omnibus internis discrepant. P. SENEGA, L. Radix valida, ramosa ; caules numerosi, erecti, elongati, simplices; folia linea- ria vel lineari-lanceolata, glabra, numerosa, alterna, versus apicem accrescentia ; racemi spiciformes terminales, densiflort ; flores subglobosi ; alæ suborbiculares; carinam superantes ; crista pauciloba, lobis obtusis ; petala superiora obtusa, carinam cristatam paulo superantia; antheræ filamentis liberis breviores; ovarium ellipti- cum ; stigmata apice pilosa ; capsula alis longior ac latior; semina ovata; appendi- cula semen æquantia, ligularia latescentia. Lin. Sp. 990 ; Willdn. Sp. 3, p. 894; Bot. Mag. tab. 1051 ; Hook, f. Bor. am. I, p. 85, non DC. Prodr. 1, 330. Tabulæ : Hill, Veg. Syst. 22, t. 52, f° 1", Sims, Bot. Mag. t. 1051 ; Lodd. Cab. t. 1380; Woodv. Med. Bot. 3.452, t. 162, Gray, Genera, 2.223, t. 183 ; Burnett Encyc. PI. t.180. Berg et Schmidt, Atl. X. a. Tab. nostra XXV, fig. 34-35. Radix crassa, ramosa, sæpe irregulariter carinata, lutescens. E caudice incras- sato, oriuntur caules numerosi, simplices, erecti, fistulosi, herbacei, ad #0 cm. longi vel breviores, teretes, levissime striati et subpuberuli, cca. 2 mm. erassi. Folia inferiora squamiformia versus racemum accrescentia, herbacea vel subcoriacea, sessilia, glabra, margine subdenticulata vel subintegra, lanceolato-linearia vel lanceo- lata **[, [© °°, mm., majora acuminata subacuta vel subobtusa. Racemi termi- nales 10-30 mm. longi, cca. 6 mm. lati, cylindrici, apice bracteis prominentibus laxe is LL nn S à MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 979 comosi, maturitate magis elongati et ad 8 mm. lati, rachi crassa nec tenui. Flores subsessiles. Bracteæ caducæ ovatæ, alabastra juvenilia superantes. Sepala exteriora longitudine subæqualia, elliptico-ovata, superius paulo latius. Flores cea. 3 mm. longi subglobosi. Alæ ellipticæ, paulo longiores quam latæ, apice subrevolutæ, nervis ramosis flabellatis haud anastomosantibus, quam corolla paulo longiores. Carinæ crista e lobis subelevatis obtusis 5-6 formata. Petala superiora ligularia, obtusa carinam æquantia vel superantia, basi tantum per ‘}, cum tubo staminali connata. Antheræ glabræ quam filamenta libera breviores. Ovarium late ellipti- cum. Sigmata descendentia apice pilorum penicillum tenue ferentia. Capsula ovato- elliptica vel suborbicularis. Semina ovata, leviter tuberculata pilis paucis herbaceis prædita, appendicula duo latescentia ligularia semine æquilonga ferentia. B latifolia. Gray. folia oblonge-ovata, utrinque acuminata. Var. dentata. Gaules erecti elongati; folia lanceolata, tenuissima ‘’/,, mm. ‘/,,, acuminata acutissima, margine denticulata vel fimbriata. Rachis racemi tenuissima, filiformis. Semina eis P. Senegæ duplo majora. (Forte species distincta.) Habitat in America boreali : Manitoba (Lake Winipeg, Bourg.), per Minnesota, Wisconsin, Illinois, Missouri, Arkansas, Tennessee, Nord Carolinia, ad Ohio et New-York. P. POLYGAMA, Walt. Radix ramosa ; caules numerosi erecti, subangulati, simplices vel ramosi; folia linearia, numerosa; racemi terminales laxiflori, normales, alii e caudice orti etio- lati, reducti. i. e. sepala alæque evoluta, carina aut abortiva aut reducta, petala androceumque reducta, ovarium sine stylo sæpeque sine stigmatibus, tamen fruc- tiferi; flores racemum terminalium sæpius normales, sepala exteriora elliptica, superius paulo majus; alæ unguiculatæ, limbo quam corolla longiores ; carinæ erista e lobis lanceolatis linearibus, acutis formata ; antheræ filamentis duplo fere breviores ; stigmata cristata. Walt. Car. p. 179 ; Nutt. gen. 2.75; Torr. et Gray F1., p. 132; Hook. FI. Bor. Am. 4.86. t. 29 ; non DC. Prodr. I. ; P. rubella Willd. sp. 3. p. 875 (fide Hb. Willd.); Med. Bot. t. 54. Tab. nostra XXV, fig. 36-40. 280 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Radix tenuis ramosa. E caudice oriuntur caules abortivi floriferi, in quibus folia fere nulla vel in squamas minimas reducta sunt, 5-10 em. longi, et caules normales erecti, Striati, subangulosi, herbacei, glabri, 15-30 cm. longi, simplices vel vix ramosi. Folia numerosa, herbacea, linearia, basi paulo attenuata, mucronata vel acuta, cca. 20 mm. longa, 1-4 mm. lata, glabra. Racemi terminales, 2-7 cm. longi, 7-10 mm. lati, laxiflori. Flores pedicellati, cca. 4-5 mm. longi. Sepala exteriora elliptica, glabra, nervis pauciramosis. Alæ elliptico-lanceolatæ carinam superantes, glabræ, nervis 3, mediano simplice, lateralibus extrinsecus ramos paucos simplices vel bifidos edentibus, liberis. Carinæ crista e lobis lanceolato-linea- ribus acutis nonnullis formata. Petala superiora elliptico-lanceolata obtusa carinam æquantia nervo unico supra partem tertiam ramoso. Antheræ glabræ, filamentis libera glabris duplo breviores. Ovarium elliptieum vel obcordatum, glabrum. Stylus adscendens brevis, sub stigmatibus geniculatus, ovario subbrevior. Stigmata vagi- nata, oblique descendentia, apice eristata. Capsula elliptica, glabra, alis fere duplo brevior. Semina cca. 2 mm. longa, breviter ovoidea, pilis subadpressis vestita, grisea; caruncula tuberosa in appendicula duo, ligularia obtusa membranacea, semine ‘/, breviora prolongata. Var. oblusala. A præcedente, alis unguiculatis, limbo late ovato, petalis superioribus ligula- ribus, floribus paulo minoribus, differt. Var. macrospora alis ut in spec. typ. sed capsuléæ longiores. Semina subglabra paulo magis quam 3,2 mm. longa; caruncula erecta nec in semine incumbens. Var. abortiva flores racemorum terminalium etiam reducti. Habitat in America boreali : Texas usque ad Am. angl. P. polygama Prodromi DC. est P. grandiflora Walt. fide Hb. Prodr. a = MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 281 Subsectio IT. Capsula semialata, oblonga; stigma superius vaginatum, nudum vel pilosum ; antheræ haud prorsum sessiles; semina biappendiculata ; alæ quam capsula brevio- res ac angusliores. Species omnes americanæ inter se valde affines ob capsulam semialatam formam sligmatisque. Species incertæ sedis P. Salviniana Bennet. P. HEMIPTEROCAR PA, Gray. Radix repens, crassa; caules plures erecti, striati, simplices, vel sub racemo, ramosi, angulati, subnudi, tenues ; folia angustissime linearia, sub racemo numero- siora; racemi elongati, demum unilaterales, fructubus pendulis ; sepala exteriora inæqualia ; alæ lanceolato-ovatæ, unguiculatæ, acutæ, quam corolla paulo longiores; petala superiora late obovata quam carina cristata breviores; antheræ subsessiles ; stigma superius barbatum ; capsula elliptica uno latere alata; semina cylindrica basi acuta, pilis sparsis hispida ; appendicula duo, ‘/, sem. æquantia vel supe- rantia, linearia. Pt. Wright. VI. p. 31, Hemsley centr. Am. vol. I, p. 60. Tab. nostra XXVI, fig. 1-2. Lemon : Hb. prop. 2640 Pacif. coast. fl.; Pringle FI. of Pac. Slope, Arizona sub nomine P. alba Nutt., nothern grassy slopes, Santa Rita Mountains, June 4; Mexican boundary Survey 194. Radix crassa, nodosa, repens, grisea, lignosa. Caules inde orti, erecti, rigidi usque ad 60 cm. longi, basi nudi, superne parce foliosi, striati, 1,5-1,8 mm. crassi, sub racemo interdum ramos duos breves, edens. Folia linearia, margi- nibus subrevolutis, mucronata, sessilia, glabra, 7-20 mm. long., 4 mm. lata. TOME XXXI, 2° PART. 36 282 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Racemi elongati, tenues, sublaxiflori, floribus erectis, fructibus pendulis. Bracteæ subulatæ, deciduæ, albæ. Pedicelli breves tenuissimi 4,5 mm. longi, glabri. Flores 3 mm. longi erecti. Sepala exteriora longitudine æqualia, superius latius ovatum, acutum, medio dorso viride, margine late album, inferiora inæquilateralia, lanceolata. Alæ quam corolla longiores, albæ, unguiculatæ, lanceolato-ovatæ, sub- acutæ, nervis 3, non anastomosantibus notatæ, ramis bifidis. Petala superiora ovato-lanceolata, cum tubo staminali connata, quam carina breviora; carina ungui- culo brevi, limbo cucullato, erista paucilobata. Tubus staminalis superne in fila- menta antheris breviora solutus ; antheræ oblongæ. Ovarium obovatum, margi- natum. Stylus erectus, subfalcatus ovario longior ‘}, styli æquans. Stigma inferius obovatum papillosum, retusum, superius membranaceum, retusum in vagina peni- cillum paucipilosum ferens. Capsula elliptica, vel oblonga viridis, alis longior, uno latere versus axin ala falcata papyracea subserrulata munita. Var. bracteata. Bracteis in summo racemo valde prominentibus, floribus magis distantibus, antheris longius pedicellatis distineta. Exsec. : Lem. Hb. pp, |, c., Berland. n° 2437 (in Hb. DC fasciatum). Hæc planta, quæ a collect. Pringle cum P. alba confusa est, stigmate superiore penicillato, nec cristato, ad sectionem eandem pertinet quani P. scoparia. P. SCOPARIA, EH. B. K. Perennis; caules erecti, simplices, rarius superne ramosi ; folia linearia acicularia distantia. Racemi terminales, laxiflori ; flores minimi. Alæ anguste lanceolatæ, acu- tæ, corollam superantes. Petala superiora quam carina cristata paulo breviora, obtusa ligularia. Antheræ sessiles vel subsessiles. Stylus ovario vix longior apice incrassatus. Stigma superius pilosum vix prominens, stigma inferius suberectum rotundatum papillosum. Capsula uno margine leviter alata, elliptica, glabra, inæqui- lateralis, quam alæ longior ac latior. Semina cylindrica, oblonga caruncula biap- pendiculata semine 3-2 appendicula brevior, ligularia, obtusa, descendentia. Nov: Gen 1p-599: P. flagellaria Pavon in Hb. prop. (Hb. Deless,). P. filiformis Pavon in Hb. Boiss. VE MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 9283 Pt. Mexican. Schaff. 22 Ed. F. Hohenhacker (sub nom P. Mexicana DC). E. Bourgeau : Com. scientif. du Mexique n° 60 (in Tacubaya). Tab. nostra XXVI, fig. 3-5. Caulis basi lignosus, ramosus ; in ramis annorum præcedentium nascuntur cau- les herbacei, striati, subangulati, glabri, simplices vel superne ramosi, cca. 10 cm. longi; rami erecti. Folia subcrassa, lineari acicularia, mucronata, sessilia, glabra, inferiora minora, superiora majora, 3-10 mm. longa, 0,5-1 mm. lata, quam inter- nodia magis quam duplo longiora. Racemi terminales, spiciformes, pauci et laxi- flori ad 4 cm. longi, erecti, floribus dilapsis vix asperati. Flores parvi 2,5 mm. longi. quam pedicelli triplo vel quadruplo longiores, patuli, quam internodia duplo longiores. Bractea ovato-acuta, subscariosa, glabra, quam bracteolæ vix longior pedicellum brevem æquantes. Sepalum superius ovato-acutum vix longius quam latum, trinervatum, glabrum. Sepala inferiora elliptico-acuta quam superius paulo brevius ac angustius, dorso vitta viridi lata notata, margine membranacea. Alæ fere duplo longiores subfalcatæ, lanceolatæ, trinerviæ, nervis simplicibus, corollam paulo superantes, dorso medio pulchre roseæ vel etiam virides. Petala superiora quam carina paulo breviora, basi cuneata breviter attenuata, obtusa, ligularia, per fere dimidium cum tubo staminali connata. Carina cristata. Crista plurifida, laciniis linearibus formata. Antheræ in tubo staminali sessiles. Ovarium ellipticum glabrum. Stylus paulo longior subfalcato-curvatus, apice;latescens et crassior. Stigma supe- rius vix determinatum subdentiforme, subobtusum, pilosum. Stigma inferius erec- tum papillosum, rotundatum vix prominens. Capsula elliptica, apice oblique obtusa, subemarginata, loculo longiore subalato, viridis, glabra, 3 cm. longa, alis paulo longior et latior. Semina cylindrica, oblonga, # X longiora quam lata, pilis seri- ceis apressis, brevibus vestita. Caruncula minima rotundata appendiculum dorsale nullum habens, in duo ventralia descendentia, ligularia, membranacea, rotundato obtusa, alba, quam semen 2-3 plo breviora prolongata. Planta Mexicana, P. semialatæ Watson, valde affinis, atque sectioni P. hemip terocarpæ adscribenda. À P. semialata Wats. floribus majoribus non quam inter- nodia brevioribus, alis haud obovatis sed lanceolatis, habitu dissimilis. Habitat in Val de Mexico loco Tacubaya, ubi collectores (Bourgeau ; Schaffner) legerant. (spec. typ. in Hb. Berol. v. s.), Schaff, 619 ; Ehrenberg, 650, Cerro ventosa Mexico, prope Regla 652. 284 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. SCOPARIOIDES, n. sp. Radix crassa obliqua, basi suffructescens lignosa ; caules numerosi adscendentes erecti, dense foliosi, simplices vel ramosi, graciles; folia conferta, linearia, acuto- mucronata ; racemi terminales, floribus mox dilapsis breves; sepala exteriora inæ- qualia ; alæ obovatæ, angustæ, quam corolla longiores; petala superiora late obo- vata, apice rotundata, quam carina breviores; antheræ subsessiles oblongæ ; stigma superius barbatum ; capsula elliptica uno latere alata, alis multo longior; Semina cylindrica, curvata, pilis adpressis vestita ; appendicula ‘}, semen æquantia, lan- ceolato-linearia. P. scoparia Pringl. Arizona exsc. non H. B. K. Tab. nostra XXVI, fig. 6-7. Radix lignosa, crassa, tortuosa, cortice brunneo crasso munita. Caulis basi suf- fruticosus, lignosus 3-5 mm. crassus, caules nnmerosos, teretes, virides, subligno- sos adscendentes, vel erectos, simplices vel ramosos, tenues, dense foliosos, gla- bros, 20-30 em. longos edens, anno posteriore lignescentes et ramos novellos pro- dientes. Folia conferta, linearia, sessilia, 10-12 mm. long., 1 mm, lat., acuta, glaberrima, usque ad racemos confertissima. Racemi juveniles inter folia suprema sessiles, minimi, conici, deinde rachi racemi deflorata aspera, peduneulati, etiam parvi. Bracteæ sæpe subpersistentes minime, lanceolato-acutæ. Pedicelli brevis- simi, bracteis breviores. Flores parvi 2 5 mm.-3 mm. longi, albi. Sepala exte- riora, dorso medio vitta viridi lata notata, margine alba, longitudine subæqualia, superius ovato-orbiculare trinervium, nervo medio simplici, lateralibus apice bifi- dis, inferiora ovato-lanceolata, superiora duplo angustiora, trinervia, nervis simpli- cibus, glabra. Alæ quam corolla longiores, albæ, breviter unguiculatæ, lanceolato- obovatæ, nervis non anastomosantibus, nervo medio simplici, lateralibus extrinse- eus simpliciter ramosis, glabræ; petala superiora obovata, apice rotundata, nervo pauciramoso munita, quam carina cristata breviora, usque supra partem ‘/, cum tubo staminali connata ; carina ope tubi staminalis cum præcedentibus connata, basi unguiculata, superne cucullata. Crista paucifida ‘/,-'}, corollæ subæquans. Tubus staminalis in filamenta libera antheris breviora, solutus. Antheræ glabræ. Ovarium MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 285 obcordatum ; stylus ovarium longitudine subæquans; stigma inferius apice latum, papillosum, superius concavum membranaceum, apice in vagina penicillo paucipi- loso, sessili munitum. Capsula elliptica sine marginibus aliformibus vel uno latere crista papyracea munita, alis brevior, glabra. Semina longe cylindrica, nec elliptica nec ovoidea ; appendicula ‘/, sem. longitudine subæquantia, pilis paucis hirsuta. Habitat in Arizona nec non in Mexico septentrionali. | A. P. scoparia foliis numerosioribus, racemis conicis, forma petalorum, alarum, seminibusque diversis, distincta. A collect. Pringle cum P. scoparia H. B. K. confusa. P. WATSONI, Chodat. Caules numerosi basi sublignosi vel lignosi, ramosi, erecti; folia acicularia conferta, erecta; racemi subcapitati; flores albi; Sepala exteriora inæqualia ; alæ spathulatæ, apice acutæ, apiculatæ ; petala superiora obovata quam carina breviora ; antheræ subsessiles; stigma superius pilosum; capsula elliptica, alis brevior; semina cylin- drica, atra, subeurvata, longa, pilis brevibus hirsuta ; carunculæ appendicula duo ‘/, seminis æquantia, alba. P. acicularis Watson contrib. to am bot. XII p. #45 non Oliver. A P. scoparioide Chod. floribus duplo majoribus, capitatis, alis apiculatis nec obtusis, sepalis exterioribus angustioribus differt. Pringle Pt. Mexicanæ n° 713 St. Eulalia Mount. Tab. nostra XXVI, fig. 8-9. Radix crassa, lignosa, tortuosa, cortice brunneo crasso munita. Caules basi suf- . fructicosi, lignosi, erecti, ramosi, superne virides, dense foliosi, puberuli ad 30 cm. longi, eis P. scoparioides simillimi. Folia acicularia, subsessilia, 5-12 mm. longa, 0,5 mm. lata, petiolo albicante punctiformi, acuta, Racemi terminales inter folia suprema sessiles, corymbosi, cca. 8 mm. lat. 5 mm alti, Flores cca. 5 mia. longi. Bracteæ scariosæ, albæ, ovato-lanceolatæ, acutæ, glabræ, pedicellum longitudine æquantes, scariosæ, subpersistentes. Pedicelli puberuli vel glabrescentes minimi 0,5 mm. Sepala exteriora ovato-lanceolata, acuta, glabra, scariosa, vitta dorsali viridi mediana notata, quam alæ duplo breviora. Alae unguiculatæ, spathulate oblongæ, apiculatæ, nervis 3 simplicibus vel bifidis notatæ, albæ, vel levissime roseæ, quam corolla ‘/,-'}, longiores. Petala superiora obovata quam carina cristata bre- 286 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. viora. Carinæ crista, ca. 8 fida, lobis exterioribus latioribus. Antheræ oblongæ quam filamenta libera 3plo longiores, glabræ. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus ovarium subæquans, tenuis; stigma inferius prominens, superius vaginæ- forme, apice pilosum. Capsula elliptica, 3,5-4 mm. longa, 2,5 lata, dilute viridis vel lutescens, glabra, haud emarginata. Semina cylindrica, curvata, basi mucronata, atra, pilis brevissimis hirsuta. Appendicula duo elliptica, quam semen 3plo breviora. Habitat in Mexico septentrionali. P. SEMIALATA, Watson. Caulis vix palmaris, tennuissimus; folia angustissime linearia ; racemi spiciformes valde laxiflori, floribus adpressis erectis ; antheræ sessiles ; fructus alis triplo longior pendulus, abortu unilocularis. Watson, Contrib. to am bot. X, 326. Exsee. Montery State of Nuevo Leon n° 67. Tab. nostra XXVNI, fie. 10-11. Radix filiformis, tenuis, simplex, brevis. Caulis vel caules tenues, filiformes, herbacei. Folia minima, linearia, acuta, herbacea, erecta, glabra, sessilia. Racemi terminales valde laxiflori, tenuissimi. Flores erecti, minimi, 4,5-2 mm. longi; breviter pedicellati. Pedicelli tenuissimi. Sepala exteriora longitudine subæqualia, superius duplo latius, late ovatum. Alæ obovato-spathulatæ. Petala superiora, linearia, obtusa, versus apicem paulo incrassata. Antheræ subsessiles, glabræ. Ovarium ellipticum. Stylus adscendens. Stigmata hippocampiformia, horizontalia, haud cristata, formæ peculiaris. Capsala abortu subunilocularis, pendula, 3-3,5 mm. longa, 1-1,5 mm. lata, quam alæ fere triplo longior. Habitat in Mexico, Nuevo Leon. Species pecaliaris forma stigmatum cum nulla hujus sectionis conveniens, à simili P. scoparia f. nana foliis herbaceis, caule tenuissimo, floribus minimis dis- tantibus primo aspectu recognoscenda. — v. s. in Hb. Boiss. P. VILLA-RICA. Chod. Caules virgati, subnudi; folia subnulla vel acicularia ; racemi cylindrici, elon- gati ; alæ obovatæ, obtusæ; petala ligularia ; capsula semialata alis paulo brevior sed latior; semina cylindrica, breviter hirsuta, appendicibus duplo longior. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 987 Chodat in Micheli Contrib. ad FI. Parag. I, 106. P. remota A.-W. Bennet pp. v. 4. of. Bot. 1879, p. 106. Tab. nostra XXVI, fig. 12-13. Radix perennis, cylindrica, ramosa, articulata, brunneo-fusca. E caudice haud incrassato oriuntur caules plures, virgati, teretes, striati, parte superiore ramosi, vel simplices, 2-3 dem. Ig., erecti, vel longiores, subnudi vel foliosi. Folia alterna, lineari-lanceolata vel linearia, aculeiformia, s&pe omnia decedentia, interdum per- sistentia, in caulibus junioribus 2-5 cm. longa, acuminata, 1-2 mm. lata, margine incrassata, erecta. Racemus juventute densus elongatus, 2,5-4 cm. longus, demum laxus 10-12 cm. longus. Flores albi, evoluti breviter pedicellati. Sepala inæ- qualia. Alæ obovatæ, obtusæ, rotundatæ, basi attenuatæ, nervis haud anastomo- santibus, munitæ. Nervi laterales extrinsecus ramosi. Carina cristata. Crista e fila- mentis simplicibus, paucis (6) formata. Petala superiora haud sinuata, ligularia. Stigmata hippocampiformia, haud cristata. Fructus ellipticus, alis paulo brevior sed latior, margine uno anguste alatus sed non exalatus ut |. ©. indicavi. Semina cylindrica, breviter hirsuta, caruncula biappendiculata, munita. Appendicula dimi- dium semen æquantia vel superantia, ligularia membranacea. Habitat in pratis et pascuis Paraguayæ : Balansa n°2194, 2191 b. Dona Juana apud Villa-Rica; in Argentinia Santa Ana, Niederlein Exp. Miss. 90. Species valde peculiaris P. Duartenæ St-Hil. ob stigmata ecristata et capsula uno margine alata proxima est, differt autem forma capsulæ, seminum etc. P. DUARTENA, St-Hil. Radix crassa, lignosa; caules erecti simplices vel pauciramosi: folia linearia numerosa, acuta, subcoriacea; racemi cylindrici subdensiflori ; sepala exteriora, subæqualia, longe ciliata; alæ ellipticæ, unguiculatæ; petala superiora, rhomboi- dalia, acuta; carinæ crista foliosa, profunde lobata, brevis; antheræ filamentis liberis subbreviores ; stigmata cristata; capsula alis persistentibus longior atque latior, longe elliptica, uno latere alata ; semina longa, subcurvata, tomentosa ; appendicula longa, acuta, membranacea, angusta. St-Hil. FI. Brasil. mer. IL. 34; A.-W. Bennet I. c. 37. Tab. nostra XXVI, fig. 14-15, 288 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. St-Hilaire : sp. typ. in Hb. DC asservat. v. s. etiam in Hb. Mus. Paris. A P. Villa-Rica quacum charactere stigmatis convenit, habitu, capsula, etc., valde distincia. Radix crassa lignosa ; caules inde orti teretes, basi sublignosi, erecti, simplices vel ramos paucos edentes, levissime puberuli, 15-30 em, longi, tenues. Folia numerosa, suberecta, linearia, 6-10 mm. longa, cca. 1 mm. lata, coriacea, gla- bra, interdum arcuata. Racemi terminales, eylindrici, 1-5 cm. longi, 8 mm. lai, subdensiflori. Pedicelli erassi, breves. Flores multo longiores, subsessiles, 3,5 mm. longi, lati. Bracteæ lineares, vel lanceolato lineares. Sepala exteriora viridia sub- æqualia, acuta, lanceolata, longe ciliata, trinervia, superius paulo latius. Alæ duplo longiores, obovato-ellipticæ vel ellipticæ, obtusæ, breviter unguiculatæ, nervis erec- tis ramoso-bifidis, haud anastomosantibus, vitta media viridi notatæ, in fructu oblongæ, quam carina cristata paulo longiores. Petala superiora cum tubo stami- nali per ‘/,-"/, connata, late lanceolata, acuta (patula neque erecta : teste Bennet [. C.), quam carina cristata paulo breviora vel eam subæquantia. Carinæ limbus, latus, unguiculo longior, subito in unguiculum attenuatus. Crista lata, membranacea, profunde divisa, nec filamentis linearibus angustis formata, 8 fida, lobis apice rotundate obtusis. Antheræ glabræ obovatæ, filamentis liberis subbreviores. Ovarium ellipticum glabrum; stylus subcurvatus, brevis; stigmata hippocampifor- mia, haud cristata. Capsula 3,5 mm. longa, elliptico-oblonga, abortu interdum unilocularis, Sæpe uno margine alata, nec emarginata, alis longior et latior. Semina longe elliptica pilis brevibus adpressis, vel subpatulis hirsuta ; appendicula anguste cultriformia, margine ventrali recto, alio falcato, semen longitudine subæquantia, meinbranacea, alba, apice et basi acuta. Habitat in Brasilia meridionali et in Uruguaya : St-Hilaire (Spec. in Hb. DC. v. s.); Montevideo en el Campo : Arechavalata n° 3465 ; Sello 3494, Tweedie 837; Lorentz 1136. Uruguay, 572 ; André Miss. se, Urug. n° 4852. P. SALVINIANA, Bennet. Journ. of Bot. 1879, p. 203. Caulis 2-3 poll. altus, subsimplex. Folia ‘/, poll. longa, linearia, subpubescen- tia, accuminala, sat conferta. Racemi ‘/,-'}, poll. longi, sessiles, vel etiam in fois MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 289 supernis conditi, densiflori. Flores parvi, 4 lin. longi, breviter pedicellati, bracteæ deciduæ. Sepala exteriora ovata, inæqualia, glabra ; alæ sepala exteriora corollam- que triplo excedentes, ellipticæ, unguiculatæ. Carinæ crista parva.Capsula suborbi- cularis, subinteger. Semina nigra, pubescentia;; arillodii appendices semine tertia parte breviores. Guatemala Val de Fuego 1300", Salvin; locis graminosis Llano de la laguna de Ajanes, Bern. 695. Sæpe cum P. scoparia H. B. K. confusa, est planta minor et minus rigida, differt foliis acuminatis et alis longis (haud vidi). Tome xxx, 2° PART. 31 990 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio III. Capsula margine membranacea, i. e. alata, elliptica vel suborbicularis; stigmata hippocampiformia, haud pilosa nec cristata; antheræ haud in tubo staminali ses- siles; arillus obsoletus in appendicula duo, membranacea prolongatus. Species brasilienses, foliis aut lanceolatis aut sublinearibus, floribus medio- cribus, radice erassa, etsi habitu valde dissimiles indolibus internis congruunt. Hæc parva subsectio forma stigmatum, capsula alata, subsectioni P. rupestris similes; in ea autem arillus deest, loco ejus, appendicula duo sunt descendentia, quæ in P. rupestris haud sunt evoluta. Species forte huic subsectioni adscribenda. P. Darwiniana. P. LANCIFOLIA, StHil. Caulis sublignosus, erectus, ramosus; folia ovato-lanceolata, submagna, tenuia, attenuato-acuminata; racemi terminales sublaxiflori vel densiores ; sepala exteriora ovata, ciliata; alæ late obovatæ suborbiculares, eciliatæ vel ciliatæ; carinæ crista fimbriata; antheræ quam filamenta libera breviores; stigmata hippocampiformia nec cristata; capsula orbicularis marginibus aliformibus cincta, alis persistentibus longiora. St-Hil. FI. Bras. Merid. II, 42; A.-W. Bennet in Mart. Fi. Bras. tab. XV et XXX A. fig. 42. Tab. nostra XXVI, fig. 16-17. P. virgata, Vellos. Flum. Flor. t. 69 (?). Caulis basi lignosus, teres leviter striatus, dein divaricatim ramosus, sæpe dichotomus, ramis iterum ramosis, basi 2 mm. crassus, glaber, 50 cm.-1 m. altus. Folia ovato-lanceolata longe acuminata *‘/,, *‘/,, ‘*/, mm. vel etiam minora vel majora, petiolata. Petiolum cca 4,5-2 mm. longus, crassus. Racemi terminales 2-7 cm. longi, 7 mm. lati, subdensiflori vel demum sublaxi, rachi levissime pube- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 291 rula, subcrassa, basi interdum foliis circumdati. Bracteæ deciduæ, lanceolatæ acuminatæ, margine ciliatæ bracteolis duplo vel magis longiores. Flores 2-3 mm. longi, lutei, globosi, breviter pedicellati, subsessiles. Sepala exteriora ovata, margine ciliata, superius ‘/, longius. Alæ obovato-orbiculares, revolutæ, leviter unguiculatæ carinam cristatam æquantes, nervo medio simplice, lateralibus duo- bus extrinsecus ramos paucos bifidos edentibus. Carinæ limbus cucullatus latus, unguiculo duplo longior, apice cristam e filamentis linearibus vel bifidis formatum ferens. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, late lanceolata, sub- obtusa, carinam haud æquantia. Antheræ filamentis glabris sublongiores. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus adscendens, curvatus, sensim incrassatus. Stigmata hippocampiformia. Capsula emarginata, margine angusto membranaceo cincta, 4-3,5 mm., alis persistentibus latior ac longior. Semina hispidula, dorso curvata, appendicula duo sublata semen fere æquantia ferentia. Habitat in Brasilia. Prov. San Paulo et Minarum : Sello, 201, Bompl. n° 2028 ; Rio de Janeiro, Glaziou n° 4934, 6476. Schenk Hb. Brasil. 4501 fl. virid. alb.; St-Hil. spec. typ. in Hb. Berol.; St-Hil. Hb. FI. Bras. n° 38, n° 1014 du Cat. B'in Hb. Mus. Paris. P. ROUBIENNA, St-Hil. Caulis erectus vel caules plures, suffruticosi, ramosi; folia linearia, breviter apiculata, herbacea nec subcoriacea, numerosa ; racemi terminales, sublaxiflori ; sepala exteriora glabra, elliptica; alæ ellipticæ, obtuso-retusæ, levissime sub- emarginatæ, nervis liberis ramosis; petala superiora lincaria; antheræ filamenta æquantes; stigmata hippocampiformia; capsula elliptico-orbicularis, marginata, alas subæquans. : St-Hil. F1. Bras. mer. IT, p. 35 (teste Hb.). P. lucida. A.-W. Bennet in Mart. FI. Bras. p. 43. P. hyssopifolia St-Hil. in Hb. Mus. Parisiis. Tab. nostra XXVI, fig. 18-19. Radix lignosa crassa. E caudice vix incrassato oriuntur caules plures sublignosi, subsimplices vel ramosi, 20-50 cm. longi, glabri, foliosi. Folia linearia, breviter acuminata sæpe apice subulata, 20-15 mm. longa, 2-4 mm. lata, marginibus subrevolutis in sicco subtus rugosa, glabra, subpatula. Racemi terminales sublaxi- 292 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. flori, cca. 30 mm. longi. Bracteæ deciduæ. Flores breviter pedicellati, cca. 4 mm. longi, pedicello magis quam #plo longiores. Sepala longitudine subæqualia, ellip- tica, glabra. Alæ carinam cristatam æquantes, ellipticæ, retusæ subemarginatæ, ‘], angustiores quam longæ, nervo medio ramoso, ramulis bi vel trichotomis, liberis. Carinæ crista e filamentis pluribus clavatis formata; unguiculum brevius quam limbus et subito in eum dilatatum. Petala superiora ligularia carina cristata breviora per ‘}, cum tubo staminali connata. Antheræ ovatæ, quam filamenta libera glabra vix longiores. Ovarium ellipticum glabrum ; stylus vix longior, adscendens et in stigma superius curvatus. Stigmata pulchre hippocampiformia i. e. ut caput equinum, haud in appendiculum apice cristatum prolongata sed interdum pilos paucos apice ferentia. Capsula elliptico-orbicularis ‘/,.,-‘/, mm., glabra, emargi- nata superne marginibus aliformibus subangustis instructa. Semina dorso leviter curvata, ventro recta, nigro-grisea, pilis albissimis, brevibus sed crispulis nec sericeis. Appendicula duo descendentia semine ‘/,-'/, breviora, oblonge obovata, apice obtusa, sublata, albissima haud latescentia. Habitat in Brasilia prov. Rio de Jan. : Glaziou n° 14488. St-Hil. in Hb. Berol., Prov. Min. Geraes. St-Hil. Hb. Paris. Forma stigmatum, capsulæque P. lancifoliæ St-Hil. proxima. P. MICHELIL, Chod. Caulis ramosus; folia alterna, petiolata, lanceolata, acuminata, mucronata, tenuia, lucida; caulis puberulus superne filiformis; racemi sublaxiflori; sepala glanduloso-ciliata; alæ ovato-ellipticæ; carina cristata; stigmata ecristata; capsula elliptica quam alæ Hongior. Chodat in Micheli Cont. F1. Parag. IL, p. 113, t. XXXI, fig. 2. Exscc. : Balansa n° 2599. Radix sinuosa, teres, articulata, cinnamomea. Caulis, ramosus, tenuis, flexuosus, teres, puberulus, 20-35 em. altus (vel major), basi nudus, superne foliosus. Folia alterna, breviter petiolata, lanceolata, vel ovato-lanceolata, acuminata, patentia vel deflexa, lucida, 1,5-3 em. longa, 3-10 mm. lata. Racemi terminales vel etiam axillares sublaxi et pauciflori. Bracteæ subpersistentes. Sepala exteriora inæqualia, margine ciliolata. Carina quam alæ paulo brevior, cristata. Crista filamentis paucis MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 993 (6) apice emarginatis formata. Petala superiora elliptica. Antheræ quam filamenta libera paulo longiores. Ovarium obcordatum; stylus brevis; stigmata cucullata. Capsula elliptica, emarginata quam alæ longior. Semina ignota. Habitat in Paraguya, in sylvis prope Paraguari, Balansa n° 2599. Descriptio perbrevis secundum specimen unicum in herb. Mus. Paris. asser- vatum, postea, planta melius cognita, amplificanda et forte emendanda erit. Spe- cies nova, in honorem cl. M. Micheli bot. genevensis, gratissime dicata. Species P. lancifoliæ St-Hil. proxima. P. DARWINIANA, Bennet. Caulis infra lignosissimus, vale. ramosus, 2-6 poll. longus; rami subglabri. Folia 3 lin. longa, angustissima elliptico-obovata, margine levissime glandulosa. Racemi terminales, valde pauciflori; bracteæ ovatæ, ‘/, lin. longæ, pedicellis glabris dimidio breviores. Flores magni, 3 lin. longi, folia æquantes. Sepala exteriora parva, ovata, obtusa, superius multo majus; alæ obovatæ cuneatæ, retusæ, sepala exteriora triplo superantes. Carina crista pulchre fimbriata ornata, quam carina majore; petala lateralia fere usque ad basin discreta, linearia, porrecta. Ovarium parvum, glabrum, obovatum; stylus brevis; stigma cristatum, anatis rostrum simulans. Capsula ignota. J. of. Bot. 1879, p. 203. Habitat in Patagonia; cape Fairwether, capt. Ring; Port Desire : Darwin (haud vidi). 294 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio IV. Capsulæ margine membranaceæ i. e. alatæ, suborbiculares vel ovatæ, alis bre- viores ; stigma superius haud cristatum, interdum pilosum ; antheræ haud in tubo staminali sessiles ; semina biappendiculata. Hæc subsectio valde peculiaris et distincta habitat Americam australem, Para- guaya excepta, i. e. Brasiliam meridionalem, Uruguayam, rempublicam Argenti- nam, Patagoniam et præcipue Chile, Peruviamque attingit. Species sunt inter se affines, tamen indumento, forma foliorum, alarum, petalo- run superiorum atque seminibus facile distinguendæ. P. ASPALATA, Linn. Caulis ramosus, sublignosus, ramis elongatis vel brevibus; folia numerosisima subconferta, patentia, filiformes ; racemi capitati globosi vel elliptici; sepala exte- riora elongata, lanceolate longe acuminata, corollam longitudine æquantia, poste- rius paulo brevius; alæ anguste-oblongæ, acuminatæ, carinam multo superantes. Linn. Mant. 99; DC. Prodr. I, 327 ; St-Hil. F1. Bras. mer. II, 44; A.-W. Ben- net. in Mart. FI. Bras., p. 26, pp. P. polycephala St-Hil. FI. Bras. mer. II, 16 ex parte. P. Næi, DC. Prodr. (teste Hb. Prodromi). Tab. nostra XXNVT, fig. 20-21. Radix perpendicularis, fusiformis, lignosa. E caudice parum incrassato oriuntur caules plures fastigiati, simplices et breves (13 cm.) vel longiores et plus minus corymbose ramosi, teretes, glabri ad 30 em. longi. Rami apice iterum corymbose sed breviter ramosi vel etiam simplices. Folia inferiora decidua, patentia vel sub- deflexa, 8-12 mm. longa, tenuissima, filiformia haud rigida, apice subulata, usque ee ad racemos densi, conferti. Racemi terminales, capitati 1-2,5 cm. longi, 10-13 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 295 mm. lati. Flores pedicellati. Bracteæ lineares, longe acuminatæ, pedicellos æquantes, bracteolis longiores, scariosæ, demum deciduæ. Pedicelli in fructu cca. 3,5 mm. longi, tenues, glabri. Sepala exteriora inæqualia, duo anteriora longiora, lanceolato- subulata carinam cristatam longitudine æquantia, longe acuminata, posterius lan- ceolatum, angustum, acuminatum ‘/, brevius. Alæ 3-4 mm. longæ, lanceolatæ, acu- minatæ vel subspathulato-lanceolatæ, nervis liberis, carinam multo superantes, magis quam duplo longiores quam latæ. Carina limbo cucullato, unguiculo longior et cum eo articulato ; crista plurifida, filamentis linearibus approximatis. Petala superiora carinam cristatam longitudine æquantia, lanceolato-linearia, obtusa, subinæquilate- ralia. Antheræ in tubo staminali subsessiles. Ovarium crbiculare. Stylus rectus ovario paulo longior. Stigma superius erectum antice barbatum nec membranaceum sed carnosum, inferius vix prominens. Capsula alis persistentibus multo brevior, late orbicularis. subemarginata, marginibus angustissimis cincta, glabra. Semina subglobosa, caruncula adjuncta vix 2 mm. longa ; caruncula carinata in duas appen- dices semine longiores, lineares, albas et sub semine currentes prolongata. Var. comosa Racemi juveniles comosi, alæ, bracteæ et sepala magis apiculata. Habitat in Brasilia meridionali. Sello : n° 3127, 5964, 5965, p.p. var. comos, n°1543. in Hb. Mus. Paris. St-Hil. 3, n° 1875 cat. sub nom. P. polycephala; Bonpland prov. Corrientes, n° 585; Gaudichaud, prov. Rio Grande do Sul, 476. Species a P. cyparissias St-Hil. foliis multo tenuioribus, filiformibus et alis sepalis- que magis elongatis, acuminatisque, differt. Specimen in Hb. Decandolleano Prodromi sub nomine P. Naei asservatum cum bac planta prorsum convenit, itaque nomen DC. rejiciendum est. P. CYPARISSIAS, St-Hil. Caules fastigiati, superne corymbose vel subumbellate ramosi, sublignosi ; folia plus minus carnosa, acicularia sed non filiformia, patentia vel subdeflexa, conferta, infima decidua ; racemi densiflori, capitati; sepala exteriora ovata, acuminata nec longe et anguste lanceolata, quam carina breviora ; alæ spathulatæ basi in unguèm attenuatæ, limbo sublato breviter apiculato vel obtuso. 296 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. St-Hil. FI. Bras. mer. Il, 45, ex p.; A.-W. Bennet in Mart. Fl. Bras. ex p. tab. XXX, fig. 24 A. P. corisoides St.-Hil. Fi. Bras. mer. Il, 17, t. 83, ex p.; A.-W. Bennet, PAC-REXDE Tab. nostra XXVI, fig. 22-23. Radix perpendicularis, cassa, ramosa, luteo-brunescens, ad 45 cm. longa, sub caudice sæpe 4-7 mm. crassa. Caules ad 15 cm. longa, sub caudice sæpe 4-7 mm. crassa ; caules e caudice valde incrassato et dilatato‘(10-15 mm.) sæpe numerosi, umbellato-fastigiati, hi simplices, alteri longiores apice subumbellato-ramosi, omnes basi foliis dilapsis denudati, deinceps dense foliosi, teretes haud fistulosi, sub- lignosi nec herbacei. Folia conferta, patula vel subdecurva, 3-7 mm. longa, sub- carnosa ea. 0,5 mm. lata vel angustiora nec filiformia, glabra, mucronata. Racemi densiflori, pauciflori vel floribundi, capitati, 4-2 em. longi, cca. 4 em. lati. Pedi- celli 1-2 mm. longi, glabri vel pilis perpaucis patentibus muniti; bracteæ deciduæ. Sepalum posterius late ovatum, acutum, uninerviatum, paulo longius quam latum, duo interiora elliptico-apiculata vix longiora et quam corolla ‘/, breviora, mem- branacea, glabra. Alæ duplo longiores spathulatæ, basi in unguem attenuatæ, corolla paulo longiores, limbo subovato breviter apiculato nec anguste lanceolato, glabræ, nervo medio simplice, duobus lateralibus extrinsecus adscendente ramosis liberis. Carina cum unguiculo articulata, cristata, cucullata. Crista e fimbriis sube- levatis oblongis pluribus formata. Petala superiora carinam cristatam longitudine æquantia, oblonga, inæquilateralia, angusta, subobtusa, fere usque ad basin libera. Antheræ in tubo staminali subsessiles, oblongæ, glabræ. Ovarium orbiculare ; stylus longior, erectus sensim incrassatus ; stigma superius erectum, adscendens, sub- concavum pilosum inferius tuberculiforme vix prominens. Fructus alis persistentibus dimidio brevior, marginibus angustis membranaceis cinctus, vix emarginatus. Semina globosa, atra; caruncula brevis, galeata, alba in appendices duas longas, lineares, divergentes, tum convergentes, sub semine concurrentes, eoque multo longiores, prolongata. Var. corisoides : folia magis carnosa et latiora, deflexa. Racemi magis capitati validiores. Semina piriformia nec globosa. P. corisoides St-Hil., 1. c.; A.-W. Bennet, I. €. Var. lamifolia : MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 297 folia minus condensata, angustissima sed etiam carnosa nec filiformia. Racemi pauciflori. P. cyparyssias St-Hil. (St-Hil. ded. in Hb. Berol), v. s. in Hb. typ. Mus. Paris. Habitat in Brasilia meridionali; genuina : Prov. Rio de Janeiro, Capacabana (littoralis), Hb. Mendocona, n° 4166 (v. s. Hb. Ber.); Widgren; Glaziou, n° 10268; etiam in prov. Bahia, in arenosis maritimis ad Barral del Hheos. Mart. var. corisoides ; Rio : Gaudichaud, 697, Richard, Sello, 205, 282 (Hb. Monac.). var. laæifolia ; St-Catherina (d’Urville), Sello, n° 596%, p. p., St-Hil., 735 (v. s. in Hb. Berol.). P. THESIOIDES, Willd. Caules lignosi erecti, pilis crispulis Superne puberuli; folia conferta, linearia, acuta, glabra ; flores submagni ; sepala exteriora ovata ; alæ obovatæ vel obovato- spathulatæ. Tab.nostra XXVI, fig. 24-25. Willdn. Spec. plt., 3 p. 877. DC. Prodr. 1, p. 327. Caules lignosi erecti, ramosi, basi lignosi, ramis teretibus pilis crispulis brevis- simis subcanescentes vel puberuli. Folia numerosa, linearia, conferta, 15 mm./ 2 mm., 10 mm./1,5 mm. haud revoluta, acuta, glabra, usque ad racemum cau- lem circumdantes. Racemi densiflori, terminales multiflori. Flores cœrulei, cca. 6 mm. longi. Bracteæ inæquales, intermedia linearis longior quam laterales, ovato- acutæ. Pedicelli breves cea. 1-1,5 mm. longi, glabri. Sepala exteriora subæqualia ovata, glabra, dentata. Alæ obovatæ vel obovato-spathulatæ, nervis haud anastomo- santibus, earinam cristatam subæquantes. Crista filamentis numerosis clavatis for- mata, limbum longitudine æquans. Petala superiora media parte dilatata, basi cuneata, apice linearia, subobtusa, carinam æquantia per fere dimidium cum tubo staminali connata. Ovarium, stigmata, antheræ ut in P. gnidioide. Capsula orbi- cularis, marginibus aliformibus serratis vel dentatis subangustis vel latis instructa, alis elongatis brevior, sed latior. Semina oblonga, pilosa ; caruneula in appendicula duo semine longiora, linearia, papyracea alba prolongata. TOME XXXI, 2° PART. 38 298 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Descriptio sec. plantam in Hb. Willd. asservatam feci. Species a P. gnidioide Willd. habitu, foliis latioribus utque aliis notis 1. c. indicatis distincta. Eadem est qua DC. in Prodr. Hb. sub. nom P. thesioides asservata. Habitat in Chili. P. PRATENSIS, Philippi. Caules tenues, diffusi, pilis erispulis, puberuli; folia linearia ; bracteæ deciduæ , alæ obovatæ, obtusæ. Philippi in Lion. XXXIIT, 48 ; A.-W. Bennet. J. of Bot. 1879, p. 168. Tab. nostra XXVI, fig. 26-27. Radix tenuis, sinuosa. Caules diffusi vel adscendentes, erecti, tenues, striati, pilis crispulis puberuli, simplices vel superne ramosi, cca. 10-15 em. longi. Folia nume- rosa, linearia, apicem versus haud dilatata, obtusa, 6 mm./1 mm. vel minora vel paulo majora, glabrescentia, carnulosa. Racemi terminales pauciflori, demum elongati et laxiflori, 1-2 cm. longi, 6-8 mm. lati. Flores pedicellati, pedicello 1,5 mm. longo, eca. # mm. longi. Bracteæ deciduæ. Sepala exteriora subæ- qualia. Alæ obovatæ, obtusæ, basi attenuatæ, trinerviæ, nervis simplicibus, olabræ, cœruleæ, quam carina breviores vel eam æquantes. Petala superiora linearia, subobtusa, carinam paulo superantia per ‘/, cum tubo staminali connata. Carinæ crista e lobis linearibus apice emarginatis formata, speciosa, multifida. Antheræ obovatæ quam filamenta glabra vix breviores. Ovarium ellipticum, emar- ginatum, marginatum. Stylus ovario paulo longior. Stigmata styli partem superio- rem refractam incrassatam terminantia vix prominentia ut in P. thesioides. Capsula late orbicularis, marginibus serratis cincta, alis brevior et latior, glabra. Semina dorso curvata, pilosa nigra. Appendicula duo ligularia descendentia, alba, semine longiora, obtusa. _ Habitat in Chile ; Valdivia : Philipp. P. GNIDIOIDES, Willdn. Caules ramosi, glabrescentes vel pilis patulis pubescentes; folia linearia haud spathulata ; ale spathulatæ, obtusæ. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 299 > Willdn. Sp. 3, p. 878, in Hb. prop. n° 12971 ; DC. Prodr. 1, p. 327; Hook ; Bot. Misc. IL, 146. P. fragilis Kze. sec. Bennet ex p. Tab. nostra XXVI, fig. 28-29. Radix crassa, lignosa, ramosa, sinuata, lutescens. Caulis basi lignosus crassus, ramos plures adscendentes, teretes iterum ramosos edens, cca. 20-30 cm. altus. Ramusculi cca. 10 em. longi, substriati À mm. crassi, vel tenuiores virides, gla- brescentes vel pilis erectis patulis, brevissimis subpuberuli, nunquam canescentes. Folia numerosa, lineari-acicularia, suberassa, versus apicem haud dilatata sed æqua- lia, subobtusa vel brevissime acuta, 6-12 mm. longa, 1-1,3 mm. lata, glabra vel vix pilosa, subpatula vel suberecta. Racemi terminales sublaxiflori vel laxiflori 10-20 mm. longi, pedicello 1-1,5 mm. longo, glabro, striato. Rachis striata, hir- suta, brevissime et parve hirsuta. Bracteæ inæquales, glabræ, superius pedicellum æquans, caducæ. Sepala exteriora glabra vel pilos paucos ferentia, margine sub- serrulata, superius ovatum subacutum. Alæ spathulatæ 5-5,5 mm. longæ, 2-2,5 mm. latæ, glabræ, obtusæ, nervis 3 simplicibus notatæ, quam corolla vix longiores. Petala superiora media parte subdilatata, parte libera lineari, obtusa vel subacuta, quam carina paulo breviora. Carina cucullata limbo cum unguiculo articulata, idque æquante vel longitudine superante. Crista multifida, filamentis profunde bifidis, obtusis constituta. Antheræ glabræ quam filamenta libera haud breviores. Ovarium:ellipticum emarginatum, glabrum. Stylus adscendens, curvatus, parte superiore horizontalis, sensim inerassatus. Stigmata haud prominentia, supe- rius parum concavum, inferius tuberosum haud longe pendens. Capsula alis brevior suborbicularis, marginibus membranaceis instructa: Semina ovata, appendicula duo linearia apice obtusa, secus ventrum seminis descendentia eo que paulo lon- giora lerentia. Habitat in Chile ; Cordillera del Planchon (Humboldt in Willdn. Hb. n° 12971, spec. typ.); Cordill. de Colchagua : Philippi in Hb. Berol. A P. thesioide Willdn. foliis angustioribus minus acutis, præcipue autem ramis junioribus haud pilis crispulis cinerascentibus, sed rectis sparsisque præditis, alis quam latæ duplo longioribus, nec ut in P. thesioide late obovatis, sed spathulatis, floribus minoribus distincta, a P. subandina Phil., alis obtusis haud acutis, petalis haud prorsum linearibus, à P. chloroneura alis haud acutis, forma stigmatum etiam distincta, sed P. thesioide Willdn. magis quam aliæ affinis est. 300 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. PHILIPPIANA, n. sp. Caules erecti, pauciramosi, pilis patulis hispidi ; flores capitati; racemi globosi inter folia suprema fere sessiles ; bracteæ albæ ; alæ obtusæ. P. pratensis A.-W. Bennet, J. of Bot. 1879, p. 8, n° 17 non Phil. Caules plures, erecti, simplices vel pauciramosi, substriati, 10-15 cm. longi vel majores, herbacei (semper (?), pilis patulis hispidi, tenues, foliosi. Folia, erecta, linearia, versus apicem sensim sed leviter dilatata, subobtusa, nec retusa, pilis haud densis patulis hirsuta, 8-15 mm. longa 1-2 mm. lata, herbacea nec coriacea. Flores capitati. Racemi globosi, inter folia suprema pauca, sessiles, ‘/.-"°/,, mm. Bracteæ acutæ minimæ haud prorsum scariosæ et albæ ut in P. Salasiana, sed dorso virides et magis acutæ, quam pedicello breviores vix ‘/,-'/, mm. longæ. Pedicelli 0,5- 1 mm. longi, hirsuti. Flores 4 mm. longi. Alæ ellipticæ, obtusæ, vel leviter emar- ginatæ, vel subovato-ellipticæ, glabræ, ‘/, mm. trinerviæ, quam corolla longiores. Crista e lobis obtusis subclavatis, apice emarginatis constans. Antheræ haud ses- siles, quam filamenta glabra sublongiores. Ovarium ellipticum. Stylus geniculatus. Stigmata obtusa haud prominentia concava. Sepala elliptica, glabra. Petala supe- riora linearia, apice retusa carinam æquantia vel superantia. Capsula elliptica, alis brevior. Semina matura mihi ignota, | Species distinctissima, habitat in andibus apud Mendoza, Green et Hooker in Hb. Bruxell., sub nomine P. gnidioides. A P. mendocina i. e. P. chloroneura, P. Salasiana, P. persistente alis obtusis aliis que notis, a P. gnidoide alis haud spa- thulatis, floribus minoribus, à P. thesioide indumento, florum magnitudine, etc., longe recedit. P. CHLORONEURA, Griseb. Caules ramosi, puberuli; folia linearia, glabrescentia haud confertissima sed numerosa; racemi capitati; sepala exteriora ovata vel ovato-lanceolata ; alæ ellip- ticæ, subinæquilaterales, apiculatæ, duplo longiores quam latæ. Griseb. Pt. Lorenzt. 30. P. Mendocina Phil. ined. Tab. nostra XXVI, fig. 30-31. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 301 Radix perpendicularis, crassa, striata, cortice brunneo vel griseo prædita, caules plures vel truncos breves edens e quibus oriuntur caules secundarii plures, basi lignosi, erecti, puberuli, superne plus iMinus ramosi, 6-20 cm. longi. Folia in ramis et in caulis parte superiore numerosa, linearia, acuta, glabrescentia, 0,5- 1,5 mm. longa, angnstissima ad 1,5 mm. lata. Racemi numerosi capitati latiores quam longi. 4 cm. lati vel minores. Pedicelli in anthesi cca. 2-2,5 mm. longi, gla- bri. Bracteæ ovatæ glabræ. Sepala exteriora inæqualia, superius brevius, late ova- tum, duo inferiora longiora lanceolata. Alæ ellipticæ, subinæquilaterales vel subre- gulares, apiculatæ, duplo longiores quam latæ, breviter unguiculatæ nervo medio ramoso, ramis haud anastomosantibus, glabræ, quam corolla longiores. Carinæ unguiculum limbum (sine crista) longitudine æquans, sensim in eum desinens ; crista speciosa lobis exterioribus triangularibus latis. interioribus linearibus. Petala superiora oblonga, ligularia obtusa, basi tantum cum tubo staminali connata, cari- nam cristatam subæquantia. Antheræ glabræ, in tubo staminali subsessiles. Ova- rium suborbiculare, glabrum. Stylus adscendens, erectus, superne in stigma oblique truncatum cochleatum deflexum, incrassatus. Capsula suborbicularis, sæpe margine uno alata. Semina ovoidea, pilis paucis prædita, apice cornuta, appendicula duo linearia membranacea, semen longitudine æquantia vel subæquantia ferens. Habitat in Republica Argentina : Lorentz et G. Hieronymus n° 1195 : in Serra inter El Ricou et Clavisan, prov. Rio del Tala, Solta ; idem n° 562, Cienega. Ejus speciei varietatem glabrescentem, foliis sublatioribus legit Schickendantz in Cuesta della Nigrilla prov. Catamarca (Hb. Hieronymi) n° 20, P. PTEROLOPHA, n. sp. Nana; foliis obovatis cauleque pilis brevissimis adpressis levissime puberulis ; flores pauci, capitati; alæ ellipticæ obtusæ, nervis ramosis ; sepalis ellipticis obtu- sis, apice tantum pilis paucis munitis ; crista haud lobata sed lamellis duabus alifor- mibus integris formata ; petala superiora angustissime linearia. Tab. nostra XXNI, fig. 32-33. Radix repens vel perpendicularis, lignosa, crassa, tortuosa. Caules plures basi sub- lignosi, dein tenues herbacei breves 2-6 em. longi, pilis adpressis puberuli. Folia 302 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. oblonga, obtusa vel obovate-oblonga vel oblonga */, °/, "?/, mm., breviter petiolata, subpatentia, pube brevi oculo nudo haud conspicuo munita. Racemi parvi, capitati, pauciflori */, "/,, mm. Pedicelli glabri tenues, quam bracteæ albæ malto longiores. Flos evolutus ca. 5 mm. longus. Sepala exteriora elliptica, obtusissima, apice pilis paucis erectis munita, nervis tribus, ramosis sed non anastomosantibus, alis triplo breviora. Alæ ellipticæ, glabræ, corollam superantes, obtusæ, basi latæ, ner- vis tribus-5 notatæ. Nervus medius versus apicem ramosus, ramis bifidis, hberis ; nervi laterales extrinsecus ramosi, ramis simplicibus vel bifidis, liberis. Carinæ limbus cucullatus unguiculo paulo brevior. Crista e duobus alis semiorbicularibus integris nervosis formata, limbum magitudine æquantibus. Petala superiora per =", cum tubo staminali connata, linearia 5-6 X longiora quam lata, apice rotun- date obtusa, carinam subæquantia. Antheræ filamentis liberis sublongiores, glabræ. Ovarium oblongum vel ovatum; stylus curvatus, geniculatus, sensim incrassatus ; Stigma peculiaris (vid, fig.). Habitat Las Cordateras inter et Yaguel et el Peñon, Cordillera della Rioja. Species valde peculiaris el facile recognoscenda, ob cristam integram ab aliis hujus sectionis dissimilis. P. HIERONYMI, Chod. Caules plures erecti tenues, ramosi glabrescentes, folia numerosa, tenuissima, acicularia vel filiformia, erecta ; racemi terminales ovales, vel subeylindriei, breves; ake inæquilaterales, breviter apiculatæ, latæ, nervis tribus subsimplicibus notatæ ; petala superiora subrhomboidalia; antheræ filamentis multo longiores ; crista plurifida; semina cylindrica oblonga ; arillus subcornutus, in appendicula duo linea- ria semen ‘/, æquantia descendens. Tab. nostra XXNVI, fig. 34-35. Radix tenuis, perpendicularis. E caudiée oriuntur caules plures, simplices vel superne pauciramosi, tenues, parce foliosi, 10-20 mm. longi. Folia numerosa, erecta, filiformia 10-20 mm. longa, 0,5 min. lata, glabrescentia, acuta. Racemi (IL. dilapsis exelusis) cca. 4 em. longi. 5 mm. lati, subeylindriei, rachem denuda- tam terminans. Flores albi, breviter pedicellati. Bracteæ albæ pedicellum subæ- quantes. Sepala exteriora ovata, acuta, glabra, superius late ovatum trinervius. Aiæ ellipticæ, inæquilaterales, breviter apiculatæ basi abrupte attenuatæ, longio- € MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 303 res quam latæ. Nervus medius simplex vel subsimplex, laterales extrinsecus ramos paucos simplices vel bifidos edentes. Carinæ Timbus cucullatus, unguiculo longior. ‘/, crista e filamentis eca. 6 linearibus et ala triangulari formata. Antheræ ceylin- dricæ, filamentis liberis triplo vel quadruplo longiores. Ovarium ellipticum. Stylus adscendens. Stigma ut in P. chloroneura. Capsula alis brevior et angustior, ovata, alis angustis cincta, leviter emarginata. Semina cylindrica, fusiformia pilis paucis adpressis vestita. Arillus apice cornutus; appendicula recta linearia, acuta, semen ‘|, æquantia. Habitat in Cacapiche, Dep. de las Minas, prov. de Cordoba Hieronymus sine numero. Species peculiaris mihi videtur proxima P. subandinæ Phil. ob capsulæ formam, etc. differt autem forma seminum etfilamentis staminalibus brevioribus. P. SUBANDINA, Phil. Caules diffusi, tenues glabri; folia linearia glabra. acicularia, acuta ; alæ spathu- late, acutæ. Phil. in Linn. XXXIIL, 17; A.-W. Bennet, Polyg. amer. J. of Bot. 4879 n° 15. Tab. nostra XXNI, fig. 36-37. Caulis basi ramosus, vel caules diffusi superne ramosi, 10-20 em. longi vel minores, tenues, glabri, parce foliosi. Folia linearia, acicularia, acuta, glabra, 6-10 mm. longa, 0,6 lata. Racemi terminales, demum sublaxiflori, cylindrici, 4-2 cm. longi, 6 mm. lati. Flores et fructus subsessiles, eca. 3 mm. longi. Bracteæ caducæ. Pedicelli brevissimi vix 0.5 mm. longi. Sepala exteriora acuta, glabra. Alæ quam corolla longiores, intquilaterales, spathulatæ, acutæ. Petala superiora prorsum linearia angustissima, corollam cristatam æquantia, obtusa. Corollæ crista e duo- bus appendicibus membranaceis, triangularibus et filamentis eca. 10 bifidis vel simplicibus formata. Antheræ glabræ quam filamenta libera glabra, breviores. Sty- lus geniculatus, parte refracta haud longa inerassata. Stigma superius acutum, breve, concavum, inferius tuberosum. Capsula ovata, alis brevior, glabra, margi- nibus membranaceis subserratis instructa, obtusa, subemarginata. Semina ellip- tica. Appendicula linearia semen longitudine æquantia. Habitat in Chile prov. Santiago : Philippi (Hb. Boiss., Hb. Berol.). 304 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Species distincta, a P. chloroneura racemis haud capitatis, forma stigmatum, alarum, antheris longius pedicellatis, caulibus glabris, a P. gnidioide Willd. alis acutis, petalis superioribus differt. Verisimiliter loci ab A.-W. Bennet, |. €., citati in Republica Argentina, 1. e. Cordoba non sunt hujus speciei sed P. chloroneuratis. P. SOLIERI, Gay. Foliis herbaceis, parvis; racemis brevibus; alis subacutis; petalis linearibus obtu- sis ; Seminum appendicibus profunde dissectis. Fl. Chilen I. 258. Tab. nostra XXVI, fig. 38-39. Humilis, diffusa, glabra. Caules tenues breves. Folia lanceolato-linearia, acuta, 8 mm. 5 mm.longa, 1,5-2 min. lata, glabra. Racemi axillares, pauciflori, brevissimi. Bracteæ scariosæ ovatæ. Pedicelli glabri breves ad 0,5 mm. longi. Flores 5-6 mm. Sepala margine late scariosa, ovata, subacuta. Alæ spathnlatæ, limbo subacuto, nervo medio simplici, lateralibus duobus bifidis vel etiam ramulos brevissimos feren- tibus, corolla subbreviores. Petala superiora angustissime linearia recta, obtusa, subretusa, ad 5 xX longiora quam lata, carinam cristatam superantia. Crista @ fila- mentis clavatis formata, plarifida. Stigma ut in P. gnidioide. Antheræ oblongæ filamentis breviores. Capsula alis brevior et latior, ovata, marginibus serratis circamdata. Semina elliptica, glabrescentia, lobi arilli laterales semine subbreviores irregulariter et pulchre dissecti. : Hab. in Chile v. s. in Hb. Mus. Paris. Affinis P. subandinæ Phil., à qua forma petaloram, semioum caruncula differt. P. GAYE Bennet. Caules glaberrimi ; folia linearia ; alæ lanceolato-acutæ. Bennet. Polyg. Am. in Trim. J. of Bot. 1879 n. 13. P. stricta Gay. fl. Chil., 1. 236 non St-Hil. Tab. nostra XXVNI, fig. 40-41. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 305 Radix perpendicularis sinuosa, lutea, pauciramosa. Caules numerosi adscendentes, erecti, éca. 12 cm. longi, simplices vel pauciramosi, glaberrimi, teretes vel sub- striati, tenues, stricti. Folia sparsa angustissime linearia 5-10 mm. longa, minus quam 0,5 mm. lata, glabra, suberecta. Racemi terminales haud capitati sed spici- formes, laxiflori, 4-2 cm. longi, tenues. Flores breviter pedicellati, pedicello haud 1 mm. longo, 2,5-3 mm. longi. Bracteæ persistentes lanceolatæ, intermedia lateralibus paulo longior, pedicellum æquans. Sepala exteriora longitudine subæqua- lia, Superius ovato-acutum, duo anteriora lanceolato-linearia, acuta, glabra. Alæ duplo longiores lanceolatæ, acutæ, sæpe subserrulatæ, nervo medio longo, duobus lateralibus duplo brevioribus simplicibus, carinam cristatam paulo superantes. Cari- næ crista e duabus appendicibus ‘/, orbicularibus, postice integris, antice profunde laciniatis, formata. Petala superiora per ‘}, cum tubo staminali connata, linearia, apice subacuta. Antheræ oblongæ, glabræ, filamentis breviores. Ovarium ovatum, subtriangulare, glabrum. Stylus brevis in stigmata nuda dilatatus. Stigma superius paulo concavum, inferius minus, tuberosum. Capsula ovata, alis fere duplo brevior, glabra, alis angustissimis serrulatis cincta. Semina ellipsoidea, apice breviter cor- nuta, pilis brevibus tenuibus vestita, appendicula duo alba, brevia, subacuta, semine fere triplo breviora ferentia. Habitat in Chile meridionali : Vichuquan in prov. Colchagua (Philippi, Hb. Berol.). P. SALASIANA, Gay. Caules diffusi, tenues ; folia lineari-spathulata ; bracteæ scariosæ, albæ : alæ lanceolatæ, acutæ. Gay, FI. Chilen. 1, 237; A.-W. Bennet, J. of Bot. 1879, p. 169. Tab. nostra XXVI, fig. 41-43. Caules plures diffusi breves, tenues, simplices vel ramosi, 5-15 cm. longi, flexuosi, glabri ; rami breves, sæpe in apice caulium subcorymbosi. Folia nume- rosa sæpe conferta, subpatentia, longe lineari-spatbulata 1. e. a basi versus apicem sensim sed parum dilatata, breviter acuta, glabra 5-9 mm. longa, apice cca. 0,5- 1 mm. lata. Racemi pauciflori, capitati inter folia suprema sessiles. Flores cca. 4-5 mm. longi. Bracteæ scariosæ albæ, ovatæ, glabræ, pedicellum æquantes. Pedi- celli brevissimi. Sepala exteriora longitudine subæqualia, superius late ovatum, gla- TOME XXXI, 2° PART. 39 306 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. brum. Alæ lanceolatæ, acutæ, quam latæ duplo longiores, trinerviæ, nervo medio lateralibus duplo longiore, quam corolla ‘/, longiores. Petala superiora linearia, apice subemarginata vel retusa, carinam eristatam æquantia. Crista e filamentis cca. 6 quorum 2-4 profunde bifidis vel emarginatis formata. Antheræ filamentis glabris breviores. Stigma superius acutum, inferius tuberculatum breve. Capsula seminaque mihi ignota. Habitat in Chile : Gay spec typ. in Hb. Berol., Hb. Boiss., Hb. Mus. Paris, Cordill. de las aranas (Philippi in Hb. Berol.). Cordilleras de Tolcaregue, 8240 p. : Gay ; Volcano Peteroa : Bridges 1131, sec. Bennet; Cordill. de Santiago : Germain, sec. Bennet. Varietas obtusifoha : Rhizoma repens, lignosum, stigmatibus caulium annorum præcedentium, rugo- sum. Caules numerosi ramosi, ramis fastigiatis, flexuosis, glabris. Folia numerosa carnosula, a basi versus apicem sensim dilatata, obtusa, glabra ‘°}, mm., majora vel minora, erecta, racemos capitatos amplectantia, superiora quam inferiora lon- giora. Caules basi denudati. Racemi capitati pauciflori. Bracteæ persistentes, albæ, scariosæ. Flores 5 mm.longi, pedicellis quam bracteæ longioribus ad 2 mm. longis. Sepala exteriora longitudine subæqualia, elliptica, superius triangulare, macula lata viridi notata. Alæ lanceolatæ, acutæ, subapiculatæ, nervis 3, intermedio simplice, duobus lateralibus simplicibus vel bifidis liberis, fere triplo longiores quam latæ, corollam multo superantes. Carinæ crista multifida speciosa. Petala superiora linea- ria, apice subemarginata. Antheræ, gynæceum ut in spec. typic. Habitat in Chile : Cordill. de Chillan (Philippi, Hb. Berol.). P. PERSISTENS. A.-W. Bennet. Caules tenues, glabri ; folia obovato-cuneata; racemi terminales pauciflori ; bracteæ subpersistentes: alæ ovatæ subacutæ. A.-W. Bennet, Polyg. amer. in Journ. of Bot. 1879, p. 171. Tab. nostra XXVI, fig. 44-45. Radix perpendicularis subsimplex. Caules numerosi, basi nudi et filiformes vel magis incrassati et lignosi, 10 cm. longi, simplices vel pauciramosi. Folia obovata versus basin Sensim attenuata, in apice caulis numerosa racemos parvos vestientia, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 307 glabra ‘/, ‘/, mm. vel etiam minora. Racemi terminales pauciflori. Bracteæ sub- persistentes. Flores cca. Æ mm. longi. Sepala exteriora longitudine subæqualia, glabra, superius late ovatum. Alæ duplo majores, breviter unguiculatæ, limbo ovato subacuto, nervis cca. 5 simplicibus notatæ, quam carina cristata haud multo longiores. Petala superiora carinam cristatam æquantia, linearia, obtusa, apice rotundata. Carinæ crista e filamentis linearibus formata, speciosa. Ovarium obo- vatum, glabram. Stylus erectus, ovario haud vel vix longior, apice curvatus. Stigma superius acutum, inferius tuberosum. Antheræ quam filamenta libera breviores, glabræ. Capsula sæpe monosperma uno latere alata, albicans, nervis viridibus obliquis notata. Semen falcatum, apice acutum leviter pilosum. Appendicula linearia descendentia semini adpressa et ei ‘/, breviora. Species distinctissima habitat in Chile : Cuming, 1132. Hb. Boiss. ; Bridges 1132 (sec. Bennet), alis, capsulis, seminibusque ab omnibus longe differt. P. STENOPHYLLA, A. Gray. Caulis lignosus, vel subherbaceus, tenuis, ramis virgatis, foliis acicularibus 20- 30 mm. longis; racemi spiciformes ; alæ obtusissimæ ; capsula angustissime alata, oblonga, basi apiceque extenuata ; caruncula lobis lineari-filiformibus, semine lon- gioribus. Gray, United Stat. Exp. Wilkes. Bot. I, p. 108 ; A.-W. Benn. in Polyg. am. n° 44; non Klotzsch in Peters. Mozamb. 23. Tab. nostra XXVNI, fig. 46-47. Radix perennis. Caulis tenuis 30-60 em., subherbaceus vel sublignosus, glaber, teres, leviter striatus, ramis virgatis tenuibus, subaphyllis, longis, ad 25 em. longis, 0,8 mm. latis. Folia pauca, acicularia, erecta, 20-30 mm. longa, 0,5 mm. lata, glabra. Racemi elongati sublaxiflori. Bracteæ caducæ, scariosæ, pedicello sub- æquilongæ. Flores albi (?) breviter pedicellati (0,5 mm.), 0,4 mm. longi. Sepala exteriora ovata, obtusa, glabra, scariosa vel petaloidea, albicantia. Alæ obtusis- simæ, unguiculatæ, limbo elliptico vel subovato, carinam æquantes, nervo medio simplice, lateralibus extrinsecus ramosis, ramis strictis, bifidis erectis, omnibus liberis, glabræ. Corolla cœrulea vel purpureo-maculata (test. Gray). Carina in medio geniculata, crista multifida ornata. Petala superiora angulate curvata, limbo 308 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. lineari, subacuto vel obtuso, unguiculo limbo latiore, carinam cristatam æquantia. a Antheræ oblongæ, filamenta libera æquantes. Stylus S formis; stigmata ut in P. gni- dioide. Capsula anguste elliptica, alis paulo brevior, margibus angustis, apice emarginata. Semina oblonge ellipsoidea, pilis tenuibas descendentibus vestita. Caruncula parva breviter pilosa, in appendices duas lineares, angustissimas, semine longiores et sæpe vario modo curvatas prolongata. Ne. Habitu valde distineta atque seminibus. - F4 Habitat ad Rio Negro, Patagonia septentrion. v. sp. typ. in Hb. Mus. Paris (ded. Gray ex exped.). Aa . MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 309 Subsectio V. Capsula alata ; stigmata hippocampiformia ; antheræ haud in tubo staminali sessiles; arillus obtusus, capitelliformis, carnosus, haud in appendicula prolon- gatus, semini superpositus. (Fig. 9-10, Tab. XIX). Species 2 Africæ septentrionalis et Europæ meridionalis. (Isolophus Spach, Hist. nat. veg., VIT, 114). P. RUPESTRIS, Pourr. Pourr. Act. Toul. p. 325 (1788); Gren. et Godr. F1. fr. 198; Wllkmm. et Lge. FI. hisp. prodr. IT, 554; A. W. Bennet, Polyg. europ. in Journ. bot. 16, p. 278; Pomel nouv. mat. p. la fl. d’Alg. p. 243; Cosson. FI. Atl. ill. p. 2413; P. oxycoccoides Desf. FL. Atl. IE, p. 17%. p. p.; P. saxatilis Desf. FI. Atl. IF, 175 p. p.; Pomel 1. c.; Rehb. Ic. 450; DC. F1. fr. 3, p. 457; P. rupicola Pomel. nouv. mat. p. fl. Atl. 2413, p. p.; P. oxycoccos Chod. Synops. Polyg. d'Europe et d'Or. I. c.; P. juniperina Cav. Ann. cienc. nat. IV,p. 53; P. mon- speliaca Asso non L. FI. Pyr. Philippe. Isolophus saxatilis Spach, Hist. nat. d. veg. VII, 144. Exscc. WK. pl. hisp. exscc. n° 777; Bourgeau, n° 1093 à’. Tab. nostra XXVIT, fig. 1-3. - Radix crassa, lignosa, subsimplex, parte superiore cæspitosa, grisea 5 em-1 dem. longa. Caules tenues sæpe subfiliformes, ramosi, parte inferiore sublignosi, foliosi. Folia angusta, lanceolata, linearia acuta, subcoriacea, margine revoluta, glabres- centia aut parce hirtula, læte virentia. Flores albicantes, interdum solitarii in axilla foliorum, aut in racemos paucifloros axillares dispositi (4-5 f1.) Bractea bracteolæque glabrescentes, scariosæ, caducæ, pedicello sub anthesi breviores. Pedicelli erecti, apice incrassati, floribus breviores, pilis erispulis hirti, post anthesin deflexi et paulo elongati. Sepala exteriora, lanceolata apice angustata, superius lateralibus longius, 310 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. margine tenuiter membranacea, dorso læte viridia, margine ciliolata. Alæ oblongo- spathulatæ, vel obovatæ, mucronatæ, albicantes, 3 nerviæ, vitta lata viridi medio dorso notatæ, nervo medio nervillos erectos subbifidos, cum lateralibus haud anas- tomosantes edente, lateralibus extrinsecus ramosis, corollam #æquantes vel superantes, sub fructu 8 mm. longæ, 4-5 mm. latæ. Corolla albida, carina virente usque ad partem superiorem cum tubo staminali connata. Crista magna valde laciniata. Petala superiora elongata, linguiformia subspathulata, carinam crista adjuncta superantia; lateralia desunt aut minima punctiformia apparent. Tubus staminalis intus pilosus parte superiore in filamenta libera solutus ; antheræ glabræ filamentis liberis breviores, oblongæ. Ovarium ellipticum stylum longitudine æquans: stylus suberectus latescens, in stigmata inæqualia hippocampiformia terminatus. Capsula obovata vel obovato-orbicularis, basi cuneata, marginibus sublatis alata apice haud cordata, demum alas longitudine ae latitudine Superans. Semina cylin- drica, pilis subbrevibus tenuibus parce hirsuta ; arillus superpositus haud equitans, exappendiculatus sed trilobus, lobis lateralibus margine membranaceis. Habitat in Gallia meridionali, Massilia, apud Narbonne (Magnin FI. exsc. n° 2668), Italia septentrionali (apud Savi et Genova), in Hispania orientali, austro-orientali et australi (Catalon. Barcelon. Aragon. Valenc. Granat. Gibralt. atque in Lusitania, in insulis Balearibus, necnon in Marocco, Algeria et Tunisia, in fissuris rupium, locisque rupestribus et glareosis, præcipue calcareis regionis calidæ et montanæ, in regionem alpinam interdum adscendens. Bourg. pt. pyr. 205. Letourneux : Guel-es-Iram, Djebel Trouchiha, Khanguo Segalas, Toum e Guelta, Toum Goub el (Tunisia), Ain Cherichita apud Kairouan, Djebel Hadid in Marocco (Ibrahim), Oued Fonti Mogador (Balansa). Forma lenuifolia Caulibus filiformibus elongatis, parce foliosis, folis linearibus elongatis, racemis fructiferis elongatis ad 5-6 cm. longis. In insul. Balear. atque in Hispania. Forma canescens Foliis caulibusque indumento canescentibus : in Gallia merid. et in Marocco. Var. oxycoccoides ; P. oxycoccoides, Desf. [. €. Radix crassa. Caudex incrassatus e quo nascuntur rami plures crassi, decum- bentes, ramulos breves vel semipedales edentes. Folia perennantia, elliptica vel suborbicularia crasstuscula, 6-9 mm. longa, #-7 mm. lata. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 311 Flores in racemos axillares, paucifloros, (3-10 f.) breves dispositi. Carina apice purpurea. Petala lateralia sæpe evoluta minuta. Antheræ sæpius pilis sparsis longis erectis conspersæ. Hab. in Algeria, Marocco et Tunisia (Khanguet et Teldjah) prope Tlemcen (Warion pt. Atl. select. 32); Aïn Timendert. Forma desertica caulibus brevibus subspinosis, foliis minutis, crassis. Hab. in Marocco australi (Rein et Von Fritsh). Species valde polymorpha, variat in eadem planta, ut sæpe rami inferiores et superiores valde dissimiles evadunt. Formæ notis intermediis sunt conjunctæ sed Europæ magis sunt typo conformes quam Africæ. In illis characteres var. oxycoc- coides magis at magis sunt notabiles, in quibus sunt prorsum xerophilæ. P. EXILIS, DC. Annua ; caules filiformes ramosi ; folia lineari-lanceolata ; flores parvi, in racemum elongatum, laxiflorum dispositi ; alæ trinerviæ, obtusæ, subspathulatæ : capsula obovata, angustissime alata:; semina ovoidea, parce et breviter pilosa; arillus parvus, lobis rotundatis. Cat. monsp. p. 35 ; FL franc. p. 386 ; Prodr. I p. 325; Gren. et Godr. FI. franc. Wilkm. et Lee. Prod. FI. Hisp. I, p. 554; Caruel FI. Ital. IX, 120; Bennet, J. of bot. 16, 279. P. parviflora Lois. Not., 10%, nec Poir ; P. linearis Lag. (teste DC) non Hook.f. ; P. monspeliaca Reichb. fl. germ. exscc. n° 2546; Ie. germ. t. 144 f. IT, id. ic. bot. t. 28 ; P. paniculata Forsk. non L. P. nova Boissier fl. eur. I. t. 474 f. I. Tab. nostra XVIT, fig. 4-5. Radix annua, simplex, tenuis. Caules filiformes, ramosi, glabri erecti, 6 cm. 2 dem. longi. Folia lanceolata vel lineari-lanceolata vel linearia, obtusa, in parte caulis inferiore nulla vel sparsa, 15-18 mm. longa, 1-2'/, min. lata. Flores parvi, 1-1,5 mm. longi, in racemum terminalem vel axillarem elongatum, laxiflorum, dispositi. Bractea bracteolæque minutæ, pedicello duplo breviores, filiformes. Pedicelli graciles sub anthesi patuli, demum recurvati, flores longitudine superantes 312 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. vel æquantes. Sepala exteriora post anthesin plus minus patula, superius aliis duplo majus. Ale spathulato-oblongæ, obtusæ, albicantes, sub fructu 2,5 mm. longæ, 3 nerviæ, nervo medio apice nervillos refractos vel bifidos plus minus cum latera- libus conjunctos edente, lateralibus brevioribus subsimplicibus. Corolla versicolor alas æquans ; Carina purpurascens vel amethystina, maxima parte cum tubo stami- nali connata ; crista e filamentis bi-trifidis formata. Petala superiora carinam æquantia linguiformia. Tubus staminalis monadelplus, parte superiore in filamenta libera solutus. Antheræ ovoideæ, filamentis liberis breviores. Ovarium sessile. Capsula obovata, subtruncata, angustissime alata, alas subæquans vel ïis subbre- vior, sed latior. Semina ovoidea, breviter pilosa ; arillus minuasculus lobis rotun- datis brevibus. Variat caulibus, racemis plus minus tenuibus, plus minus elongatis. Habitat in Venetia, in Gallia australi, Hérault (Palavas, Pérols, Castries, Mon- tarnand); Avignon, Castellanes (Basses-Alpes), Burgey, Lyon, et in Hispania orien- tali, in arenosis et gypsaceis regionis inferioris Catalauniæ, in Aragonia austr. et regni Murc., in arenosis incultis regionis inferioris, in arvis salinariis littoralibus. FL. Maj.- Septbr. his : . MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 313 Subsectio VI Capsula alata; stylus supra medium curvatus et horizontalis, incrassatus ; stig- mata vix prominentia; antheræ in tubo staminali sessiles; arillus trilobus equi- tans, lobis æqualibus vel subæqualibus, ‘/,-'/, Seminis æquantibus. Species ad 3,Asiæ meridionalis, humiles, sæpius decumbentes, racemis axillari- bus parvis, floribus parvis viridescentibus. Una e Zeylonia, alia ex India meridio- nali, tertia e Philippinis. Stirps peculiaris cum sectione decima forte affinis, ob habi- tum, racemorum dispositionem, alas seminaque, sed staminibus et stigmate dispar. P. BRACHYSTACHYA, DC. Parva, diffusa, foliis ellipticis vel elliptico-oblongis; racemi brevissimi supra- axillares vel axillares; flores parvi; sepala exteriora prorsum viridia marginibus haud decoloratis ; alæ longe cuspidatæ. DC. Prodr. I. 326, teste Hb. Prodr.; Walp. rep. [,; non Hassk. (P. chinen- sis), non Poir. — P. buxiformis Hassk. in Miq. An. mus. Lugd. Bat. L. p. 161 ; P. arvensis herb. Hook. f. 12, e Nilghiri et Kurg montibus (fide Hassk. 1. €.). Tab. nostra XXVII, fig. 6-7. Habitus foliorum Buxi sempermirentis. Caules diffusi breves, glabrescentes vel puberuli, ad 10 em. longi. Folia elliptica vel elliptico-oblonga, vel obovato- oblonga sæpe obtusa interdum subacuta et mucronata, crassiuscula *”/,, ‘"/, mm. vel minora. Racemi numerosi brevissimi 10-15 mm. longi, floribus dilapsis rachi aspera. Bracteæ caducæ. Flores parvi brevissime pedicellati, ad 3,5 mm. longi. Sepala exteriora ovato-acuta, cuspidata, prorsum viridia sine marginibus decolora- tis, ‘/, floris æquantia. Alæ sublanceolatæ, longe cuspidatæ, virides, nervis 3 ana- stomosantibus parce ramosis, margine ciliatæ, corollam superantes. Carinæ erista e duobus appendicibus plurifidis formata. Unguiculum limbo multo brevius. Petala superiora rhomboidalia, apice retusa, carina ‘/, breviorà. TOME xxx1, 2° PART. 40 314 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Stamina 8 quorum 6 in duos phalanges antheris sessilibus sunt dispositæ inter quas stamina 2 sublibera videntur. Ovarium, stylus et stigmata atque capsula et semina ut in P. singalensi. Habitat in Zeylonia (Thwaites n° 1080) in mont. Nilghiri (coll. Thompson, Hook. fil.) in Amboina (comm. Hb. Lugd. Bot.)., Cochinchina (D' Thorel n° 1482). P. SINGALENSIS., n. sp. Caules numerosi decumbentes, teretes, breves, valde foliosi, folia numerosa ; racemi axillares brevissimi; alæ lanceolatæ, apiculatæ; petala superiora apice subacuta nec biloba; crista brevis paucilobata summam carinam non attingens : stigma superius instar terminatio styli retusi, nec dentiforme. Tab. nostra XXVIT, fig. 8. A. P. buxiformi Hassk. cui est valde affinis, caulibus firmioribus, foliis multo crassioribus, acutis, magis cuneatis, floribus multo minoribus alis haud tam longe apiculatis, sepalis exterioribus margine decoloratis diversa. Radix fusiformis, crassa, ramosa, perpendicularis; e caudice parum incrassato, oriuntur caules numerosi, patentes, adscendentes, simplices vel vix ramosi, tere- tes, pilis brevissimis erispulis hirtuli, 40-15 em. longi. Folia numerosissima, internodiis sæpe magis quam duplo longiora, basi breviter attenuata, petiolata, hir- tella, limbo glabrescente, oblonge obovata, acuta, mucronata, coriacea, crassa, nervo medio subtus prominente, 4 em. longa, 3-4 mm. lata. Racemi axillares, brevissimi, foliis breviores, floribus dilapsis tuberculato-serrati. Bracteæ deciduæ, subulatæ, pedicellis longiores: pedicelli brevissimi. Sepala exteriora ovata, acuta florem dimidium longitudine æquantia. Alæ oblique lanceolatæ, longe apiculatæ, basi attenuatæ ; nervus medius usque ad apicem alæ decurrens, duo nervi laterales ramulo sæpe unico, arcuato, terminali, cum mediano conjuncti, extrinsecus brevi- ter ramosi, ramulis sæpissime liberis, interdum simpliciter conjuneti. Margo alarum enerviata. Alæ corollam cristatam paulo excedentes, versus axin dejectæ.Petala supe- riora usque ad medium cum tubo staminali connata, quam carina paulo breviora, rhomboidalia, basi cuneata, nervillis plurimis alternis notata. Carina cucullata, cristata, basi unguiculata. Unguiculum quam limbus concavus fere duplo brevius. Crista brevissima, dorsalis, summam carinam non attingens lobis 6-8 incisa; lobi MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 315 simplices lineares breves. Filamenta staminum in tubum postice fissum coalita ; 6 antheræ in tubo sessiles in duobus phalangibus inter quas antheræ duo haud sessiles sed filamentis longis sunt munitæ. Ovarium suborbiculare. Stylus ovario magis quam 5 X longior, basi tenuis versus apicem sensim latescens, angulate geni- culatus. Stigmata inæqualia, inferius rotundatam stylum terminans, superius ter- minatio styli ab eo vix distinguitur. Capsula alis persistentibus brevior, ovato- rotundata, marginibus angustissimis cincta, 2 mm. longa. Semina ellipsoidea utrinque attenuata, pilis sericeis appressis sublongis vestita. Arillus in semine equitans, trilobus, lobis linearibus angustis, sabæqualibus, semine triplo brevioribus. Kelart 1841 : Zeylon. (v.s. in Hb. Delessert). Non satis nota, verisimiliter Zeylonica planta tantum. P. WARBURGII, Chodat. Humillima. Radix perpendicularis; caules abbreviati; folia conferta ; racemi axillares brevissimi ; alt lanceolatæ ; petala superiora apice biloba; crista laciniata, summam carinam attingens ; stigma superius dentiforme, inferius tuberculatum. In Warburg, Beitr. z. Kenntn. der pap. FI. in Engl. Bot. Jahrb. 13 p. 347. Tab. nostra XXVII, fig. 9. A. P. singalensi, statura humiliore, forma petalorum superiorum, atque cristæ et stigmate superiore dentiformi, diversa, sed ei valde affinis; flores sunt minores. Radix fusiformis subsimplex brevis ; e caudice parum incrassato, oriuntur caules plures brevissimi (?) dense foliosi. Folia conferta, coriacea, oblongo-lanceolata, acuta, glabrescentia, nervo medio subtus prominente, subsessilia 5-8 mm. longa, interdum etiam obovato-oblonga, acuto-mucronata. Racemi axillares, brevissimi, pauciflori, foliis breviores; bracteæ persistentes. Pedicelli brevissimi. Sepala exte- riora inæqualia, superius majus alas ‘/, æquans, acutum, margine ciliatum. Alæ oblique lanceolatæ, apiculatæ, corollam paulo excedentes, versus axin paulo dejec- tæ. Nervus medius usque ad apicem pertinens cum lateralibus ramulo unico, vel non conjunctus, simplex, duo laterales subsimplices, vel extrinsecus ramulos paucos edentes. Carina cucullata, cristata, unguiculata. Unguiculum quam limbus duplo brevius, latum, apice à limbo fissura profunda separatum. Limbus cucullatus. Crista 316 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. dorsalis apicem carinæ attingens, biloba, lobis 4-5 laciniis brevibus, formata. Petala superiora usque ad medium cum tubo staminali connata, triangularia, apice irre- gulariter emarginato-biloba; lobus major exterior, obtusus. Tubus staminalis diadelphus antheras sessiles 6 et 2 pedicellatos ferens. Stylus angulate curvatus, versus apicem sensim in stigmata latescens. Stigma inferius papillosum, tubercu- latum, superius dentiforme vix prominens. Capsula late elliptica, alis brevior, marginibus angustissimis cincta, 2 mm. longa. Semina ellipsoidea, pilis sericeis adpressis vestita, utrinque extenuata ; arillus trilobus coriaceus, lobis æqualibus in semine triplo longiore equitans. In Philippinis, Cuming : 1841, n° 977 ; in graminosis apud Finschhafen, Nova- Caledonia (Warburg). Non satis nota, verisimiliter in Philippinis et insulis Sondensibus tantum. de. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 317 Subsectio VIT. Capsula alata ; stylus longus, curvatus, filiformis vel vittiformis, stigmata vix conspicua vel lateralia, superius stylum continuans et 60 similis, apice vel sub apice tuberculatum vel margine papillosum, inferius obsoletum ; antheræ haud in tubo staminali sessiles. Species numerosæ præcipue sunt æquatoriales, e Senegambia ad Mare rubrum et inde ad Africam meridionalem, Angolam, Transvaaliam, inde ad Madagascar et per Aethiopiam, Arabiam, Indiam, ad insulas Asiæ orientalis et specie una septen- trionali per regnum Chinense, Sibiriam, Rossiam meridionalem ad Transylvaniam dispersæ. Stirpes sequentes includunt species sæpe valde variabiles. TINCTORIÆ. Hirsutæ vel pubescentes. Folia mediocria, elliptica vel obovato-elliptica. Racemi bracteis persistentibus. Alæ late ovato-triangulares vel suborbiculares, ciliatæ. Cap- sula alis brevior ac angustior. Caruncula circinata in appendicula lateralia membra- nacea, obtusa, plus minus prolongata. Species ad 10. Species una abnormalis, foliis grandis lanceolatis (P. yemenica). SPHENOPTER Æ. Racemi laterales, bracteis persistentibus, haud glomerati. Alæ suborbicula- res (semi) glabræ, latiores quam longæ. Arillus rotundus, breviter appendiculatus. Species cea. 5 cum speciebus stirpis præcedentis valde affines sed ob alas sæpius prorsum glabras habitumque distinctæ. Vigent in Abyssinia et in Africa centrali usque ad Transvaaliam. P. Greveana e Madagascar huic stirpi adscribenda. 318 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. PERSICARLÆFOLLEÆ. Racemi plerumque terminales, haud densiflori. Alæ ellipücæ, obtusæ, glabres- centes, vel ciliatæ. Arillus bilobus semine superpositus subappendiculatus. Semina cylindrica. Species paucæ habitant Africam calidiorem a Senegambia ad Abyssiniam et inde ad Transvaaliam, Asiam meridionalemque, Indiam sept.regionis Himalayæ (P. tenui- caulis Hook. fil. et P. Gomesiana ex Africa centrali sunt eis affines). Vid. etiam sub P. asbestina. ù ARENARLÆ. Racemi densiflori, capitati, sæpe folits circeumdati ; alæ magis ovatie quam ellip- ticæ, obtusæ, sæpe pilosæ. Arillus breviter appendiculatus. Præcedentibus valde affines, magis habitu quam aliis diversæ, species æquato- riales sunt tantum ji. e. ab arenis Senegambiæ ad Nilum superiorem et inde ad Angolam. Species una Madagascariensis (P. peplis). In Africa orientali haud repe- riuntur. ERIOPTERÆ. Racemi pauciflori brevissimi laterales ; flores parvi. Ale ellipücæ, hirsute. Arillus prorsum exappendiculatus, marginibus retusis. Species 3 deserticæ in regione Saharæ et adjacentibus ut Aden, Kituri, et in Asia desertica usque ad Bengaliam et Angolam reperiuntur. Species princeps area ininensa gaudet, aliæ sunt locales. ASIATICÆ. Racemi rarius condensati; flores mediocres. Alæ ellipticæ, subacutæ, glabres- centes vel ciliatæ ; arillus trilobus equitans, lobis 3 subæqualibus. Crista speciosa. Species cca. # quorum una distributione permagna gaudet, viget enim a Tran- sylvania (Europa), per Rossiam meridionalem, et Sibiriam ad fines extremes Chi- næ et forma « monopetala » Indiam septentrionalem (Kaschmir) attingit. Co _ © MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. I. Tinctoriæ. Hirsutæ vel pubescentes. Folia mediocria elliptica vel obovato-elliptica. Racemi bracteis persistentibus. Alæ late ovato-triangulares vel suborbiculares, ciliatææ. Cap- sula marginibus angustis, alis brevior ac angustior. Caruncula cireinata, in appendi- cula lateralia membranacea, obtusa plus minus prolongata. Species sunt ad 10, forma et indumento foliorum, magnitudine racemorum et bractearum, reticulo nervorum alarum, capsula et appendiculis carunculæ distin- guendæ. Plures sunt valde affines : P. javana et P. senensis ; P. obtusissima et P. orientalis, P. tinctoria et P. mascatensis. Habitu sunt P. calcicola, P. kilimandjarica et P. wadibomica valde peculiares. Area geographica : Africa orientalis centralis (Wadiboma, Senna, Kilima-Ndjaro) Terra Somali, Abyssinia, Arabia felix, regn. Mascatense, India centr. et meridio- palis, Zeylonia, Java. Species asiaticæ ut P. javana magis sunt eis Africæ centralis quam eis Orientis affines. Non dubito postea, plantis numerosioribus ex regione G Africana centrali collectis, delimitationem specierum revidendam esse. Synopsis specierum. Pedicelli floribus duplo longiores folia subtenuia pilis longis villosa P. kilimandjarica. Pedicelli floribus haud longiores Seminum appendices breves, retrorsum falcatæ P. wadibomica.. » haud falcatæ semen longitudine æquanties vel superantes + folia molliter canescentia P. Gagnebinian«. DT » pubescentia P. oblusissima. EE f, crassa, pube crispulo hirta P. orientalis. tit f viridia hirta, alæ mucronatæ P. javana. semine multo breviores P. mascatensis. P. hncloria. Spinescens et pube hirsuto brevi cinerascens, ramis abbreviatis P. calcicola. 320 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. KILIMANDJARICA, n. sp. Rami hirsuti ; folia subtenuia, pilis longis villosa ; racemi brevissimi ; pedicelli floribus ad duplo longiores quam flos, tenuissimi; appendicula lateralia carunculæ brevissima. Tab. nostra XXVIT, fig. 10. Frutescens, ramis lignosis, dein herbaceis valde hirsutis. Folia oblonga vel ellip- tica vel obovato-oblonga, subtenuia, villosa, in forma eis P. senensis haud dissimi- lia. Racemi sæpius brevissimi, rachi haud elongata interdum floribus corymbosis. Bracteæ ovato-acutæ, margine decoloratæ, ciliatæ. Pedicelli sub fructu 10-15 mm. longi tenuissimi. Flores pauci; in anthesi ad 7 mm. Ig. ; sepala exteriora ovato- acuta hirsutissima, nervis pluribus crassis anastomosantibus viridibus. Alæ late sub- triangulares, nervis valde areolatis, areolis brevibus numerosissimis, superpositis, margine longe ciliatæ, superne pilis longis hirsutissimæ. Corolla ut in P. wadibomica nob. sed minus oblonga. Petala superiora paulo duplo longiora quam lata, sinu late- rali haud profundo emarginata, limbo subquadrangulari. Crista et indoles interni ut in aliis. Capsula breviter ovato-elliptica, emarginata parum hirsuta. Semina breviter oblonga pilis densis brevibus adpressis argentea ; arilli lobi laterales vix in appendi- cula membranacea brevissima prolongata semine maltoties breviora, apice rotun- data. Habitat in montibus Kilima-Ndjari, Maungu ad 600 m. HH. Johnston 1884 (v. s. in Hb. Berol.) Species ob longitudinem pedicelloram fructuum, ob arillum, alaram formam et indumentum valde peculiaris. P. WADIBOMICA, n. sp. Rami hirsutissimi; folia villosa; racemi elongati 50-80 mm. longi, rachi tenui. ; pedicelli floribus haud longiores:; semina subpiriformia, velutina; appendicula brevia retrorsum falcata. Tab. nostra XXVIT, fig. 11. Rami lignosi strieti, hirsutissimi. Folia oblonga vel elliptico-oblonga *},,, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM, 321 7, 7/,, mm. haud dense villosa, obtusa. Racemi elongati, ad 50-80 mm. longi laxiflori, rachi tenui subareuata, hirsuta. Bracteæ ovato-acutæ hirsutæ. Pedicelli ad 10 mm. longi, in anthesi 4-5 mm., pilis longis hirsuti. Flores 9-10 mm. longi. Sepala exteriora ut in P. kilimandjarica Chod. sed majora. Alæ ut in præcedente demum in fructu magnæ, ‘°/, mm. Corolla elongata, angusta, triplo longior quam lata. Petala superiora ligularia magis quam triplo longiora quam lata, obtusa, limbo oblongo. Indoles internes «ut in aliis. Capsula late elliptica ‘/, mm. parum hirsuta, alis fere duplo brevior. Semina subpiriformia pilis brevissimis sed dense adpressis velutina. Caruncula in appendicula lateralia brevia membranacea retror sum falcata haud orbicularia ut in P. kilimandjarica. Habitat in Africa orientali, Wadibomæ (Fischer). Species characteribus internis et alarum P. kilimandjaricæ valde affinis. Differrunt inter se racemorum evolutione, seminum forma et arillo. P. GAGNEBINIANA, sp. n. Rami tomentosi : folia obtusa, molliter canescentia, tomentosa ; pedicelli brevis- simi, flore breviores; alæ obtusæ; seminum appendicula lateralia papyracea longitudine semen æquantia. Tab. nostra XXVIT, fig. 12. J. M. Hildebrandt : Zanzibar, 905. Facile distinguitur indumento, seminum appendicibus, foliis ellipticis. Radix perennis, lignosa, cortice grisea. Caules sublignosi, erecti, basi subsim- plices, superne ramosi, ramis erectis, teretes, leviter striati, molliter pubescentes, superne griseo-tomentosi, cca. 30 cm. longi. Folia elliptico-oblonga, breviter petiolata, ‘*/,, **/,, /, mm., obtusa, breviter mucronata, juniora molliter denseque pubescentia, dein breviter hirsuta, numerosa, erecta. Racemi terminales, pauciflori 2-3 em. longi, cea. 1,5 em. lati. Bracteæ persistentes minimæ, ovatæ, acutæ, herbaceæ, hirsutæ, pedicellis multo minores, subæquales. Pedicelli hirsuti. Sepala exteriora valde inæqualia, superius fere duplo majus, oblongum, obtusum, margine auguste membranaceum, inferiora etiam obtusa, omnia nervis subparal- lelis, crassis, pluribus prædita, molliter hirsuto-pubescentia. Alæ duplo majores, subrhomboidales, inæquilaterales, vix longiores quam latæ, sub maturitatem TOME XXXI, 2° PART. 4] 329 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. , mm. margine et dorso longe ciliatæ, corollam paulo superantes. Petala supe- riora quam carina cristata ‘/, breviora, irregulariter obovata. Carinæ crista multifida, lobis linearibus apice emarginatis. Ovarium obovatum longe ciliatum. Stylus vittiformis; stigmata ut in aliis. Capsula elliptica, marginibus aliformibus fere carens, pubescens, alis ‘/, brevior sed fere æquilata. Semina pyriformia, pilis adpressis albis vestita. Carunculæ lobus intermedius arcuatus, cariniformis, brevis, duo laterales in appendicula papyracea semen longitudine æquantia, obtusa, vel subretusa, prolongata. Habitat in littore africano Jjuxta Zanzibar in graminosis siccis (Aug. mense Hildeb. 1873, in Hb. Berol. v. s. sub nom P. persicariæfolia, DC.) Nomen in memoriam atavi mei A. Gagnebin de la Ferrière, botanici juratensis dedi. P. OBTUSISSIMA, Hochst. (Chod. emend.) Rami canescentes ; folia pubescentia; racemi breves pauciflori ; pedicelli flore breviores ; alæ obtusæ; capsula late elliptica; seminum appendicula lateralia membranacea longitudine semen æquantia. In Pt. Schimper. exsec. Abyss. (nomen nudum); P. senensis Oliv. p. p. in Trop. fl. of. Afric.. 130, I, haud Peters. Tab. nostra XXVIT, fig. 13-15. E radice crassa perpendiculari oritur caulis crassus lignosus fratescens à basi ramosus, ramis erectis strictis valde foliosis, pube crispulo adpresso brevi, canes- centibus, ad 40 em. longis vel minoribus. Folia ovato-oblonga, obtusa vel submu- cronata ‘’/,, *°/,,,, pilis crispulis pubescentia, juniora canescentia. Racemi breves, pauciflori. Bracteæ ovatæ, pubescentes. Pedicelli etiam in maturitate alis breviores puberuli, ad 8 mm. longi. Sepala exteriora anteriora ovato-acuta, nervis ramosis vix anastomosantibus crassis viridibus. Alæ late semiorbiculares, subtriangulares demuim ‘/, mm. nervis elongatis, exterioribus liberis longis, in media parte valde anastomosantibus, areolis inde ortis elongatis, margine atque superne brevissime vel longius ciliatæ. Corolla alis multo brevior. Carina elongata, limbo oblongo galeato, basi in appendices duas obtusas prolongato, unguiculo sublongo ; carinæ crista e filamentis numerosis apice clavatis, basi concrescentibus formata, speciosa. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, oblonga, parum irregularia, carina paulo breviora. Antheræ glabræ quam filamenta libera multo breviores. Ovarium MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 323 pilosum ellipticum. Stylus eo multo longius curvatus, vittilormis. Stigma superius oblongum cochleatum, sub apice atque basi corpus rotundatum papillosum ferens. Capsula late elliptica, emarginata, marginibus angustissimis, alis brevior ac angus- tior, breviter stipitata, parum hirsuta, "/; v. °/; mm. Semina ovato-oblonga basi retusa, pilis sublongis sericee vestita. Caruncula circinata appendicula duo lateralia, membranacea, pendentia, ligularia, alba, semen longitudine æquantia, obtusa, semine fere duplo angustiora, ferens. Hab. in Abyssinia (Schimper leg.) apud Gageros 1100 m.; Hildeb. n° 595, prope Afaba. In terra Somali, apud Meid ad 1500 m. leg. Hildeb., n° 1365 In Yemen (Botta, vid. s. in Hb. Mus. paris. ; Deflers). P. SENENSIS, Klotzsch. Rami pubescentes ; folia cinerascentia ; pedicelli quam flos haud breviores vel vix breviores ; alæ obtusæ (?); capsula elliptica; carunculæ appendicula lateralia semine ‘}, breviora. Tab. nostra XXVIL, fig. 16. In Peters” Mossamb., Bot. 413 ; Oliver fl. of. trop. Afr. I, p. 129. Frutescens, Radix perpendicularis, ramosa, crassa, grisea. Truncus ad 7 mm. crassus. Rami breves et magis elongati, erecti vel adscendentes, pube brevi denso crispulo, pubescenti, cinerascentes. Folia elliptica, vel obovato-oblonga breviter petiolata, obtusa vel mucronata, subcoriacea, pilis crispulis cinerascentia breviter subhirsuta 15-20 mm. longa, cca. 7 mm. lata. Racemi extraaxillares breves, ad 15-20 mm. longi, rachi hirsuta. Bracteæ subæquales ovatæ hirsutæ pedicellis multo breviores. Pedicelli tenuissimi, cca. 7 mm. longi hirsuti. Flores cca. 7-8 mm. longa dein alis accrescentibus majores. Sepala exteriora late ovata, late sessilia, acuta, submucronata, margine longe ciliata, dorso hirsuta, nervis ramosis anasto- mosantibus crassis viridibus notata, margine tantum decolorata. Alæ late ovato- triangulares, margine et dorso pilis sublongis hirsutæ, nervis anastomosantibus, obtusæ, subæquilaterales, quam carina longiores, valde areolatæ, nervillis liberis versus apicem brevibus nec valde elongatis, "/,,, mm. Petala superiora oblonga, limbo unguiculo lato, æquilongo. Carinæ crista speciosa. Ovarium, stylus, stigmata ut in aliis hujus stirpis. Capsula elliptica parum hirsuta, marginibus aliformibus 324 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. fere nullis. Semina suboblonga, pilis densis appressis vestita. Carunculæ appendices membranaceæ oblongæ, semine ‘/, breviores et duplo angustiores. Habitat in Mosambica in locis hawmidis apud Senam ubi legit D° Peter (v. s. in Hb. Berolin), P. ORIENTALIS, n. sp. Rami demum subspinescentes ; folia crassa, pube crispulo hirta ; racemi brevis- simi ; bracteæ minimæ ; carunculæ appendicula maxima, semen superantia et quasi involventia. Tab. nostra XXVII, fig. 14. Frutescens, lignosus, valde ramosus, ramis lignosis, ramis junioribus subspines- centibus, duris, rigidis, crassis. Folia obovata, crassa, mucronata vel interdum emarginata, pube crispulo hirta, ad 10 mm. longa. Racemi brevissimi. Bracteæ quam in P. javana triplo minores. Sepala hirsutissima, acuta. Alæ sublanceolatæ acutæ, mucronatæ ‘/, mm. ‘‘/,,, vel ovatæ, nervis numerosissimis ramosissimis strictis, hirsutæ, inæquilaterales. Capsula elliptica. Semina oblonga, pilis sublongis vestita. Carunculæ appendicula late oblique spathulata semen longitudine superantia et fere involventia, alba, maxima. Species ob alarum formam, carunculæ appendicula maxima et capsulam ellipti- cam valde peculiaris. Flores non vidi. Omnium est robustior et maxime lignosa. Habitat in India, (Wight n° 99). P. JAVANA, DC. Rami pubescentes ; folia viridia hirta sed haud canescentia ; racemi sæpius varia longitudine cum caule connati ; pedicelli flore breviores ; alæ mucronatæ ; capsula late elliptica vel suborbicularis ; semen appendiculis membranaceis haud longior. Prodr. 1, 327; W. et Arn. Prod. I, 38; Thwait. Enum. 22; Hassk. in Miq. Ann. Mus. Bot. Lugd. Bat. 1, 180 ; P. Ceylonica Heyne in Wall. Cat. 4183. Tab. nostra XXVIT, fig. 15. Caulis suffruticosus, lignosus, ramosus, ramis elongatis strictis ; terminales pilis crispulis pubescentes. Folia sæpius obovata, rarius obovate-oblonga, semper basin versus cuneata, hirta sed haud canescentia magis viridia, semper etiam folia obtu- sissima, distincte sed brevissime et acute mucronata, ‘/,, *°/,,, ‘’],, mm. MONOGR A PHIA POLY GALACEARUM. 329 Racemi extraaxillares, (rachi connata flores in caule interdum appareant solitaria). sublongi 40-30 mm. vel longiores sæpe multiflori. Rachis crassa grisea. Bracteæ ovales, acutæ, post defluvium persistentes. Pedicelli flore et fructu breviores. Sepala ovato-acuta, longe ciliata, viridia, margine decolorata, nervis crassis anastomo- santibus numerosis notata. Alæ subtriangulares, angulis basilaribus rotundatis, apice semper breviter sed acutissime mucronatæ, nervis et pilis ut in P. wadibomica. Corolla alis multo brevior, pulchre et grande cristata. Petalorum superiorum limbus unguiculuo lato subæquilongus, oblique vel falcate ovatus, obtusus. Indoles internes ut in aliis sed ovarium longissime pilosum. Capsula late ellip- tica vel suborbicularis, hirsuta. Semina lata, basi retusa, pilis brevibus dense vestita. Carunculæ circinatæ appendicula duo lateralia magna, semine vix breviora, duplo angustiora, membranacea. Habitat in Asia meridionali, India, Ceylonia et Java. (Maisor et Carnat, Hook. f, et Th. ; Hb. W., n° 4183 b., 4183 ; Zollinger 2713, Java). Var. javanica Foliis minoribus, oblongis, obovatis, tenuioribus, floribus fructubusque minoribus. (Zoll. 2713.) | A. P. obtusissima cui affinis est, foliis majoribus, minus canescentibus, racemis longioribus, alis mucronatis et capsula differt. À P. senensi habitu graciliore, floribus brevius pedicellatis, foliis tenuioribus, vix distincta ; mihi videntur varietatese sse ejusdem speciei sed ob specimina deficienta melius evoluta Polygalæ senensis con- Jugere nequeo. P. MASCATENSIS, Boiss. Rami subspinescentes; folia parva obovata vel elliptica ; capsula inæquilateralis, conspicue alata ; seminum appendicula brevia. Fl. orient. 1. p. 470 ; Chodat, Syn. Polyg. Europ et Or. Arch. Se. phys.et nat., 1887. Caules rigidi, divaricate ramosi, sublignosi, griseo-canescentes, subspinescentes. Folia parva et ovata vel elliptica, velutina vel hirta, sparsa, breviter petiolata, 10 mm. longa, 2-5 mm, lata. Racemi subaxillares, pauciflori (1-3), breves. Racemo- rum rachis fructibus dilapsis in anno secundo, spinescentes ; alæ ovatæ, subfructu 8 mm. longæ, 5-6 mm. latæ, dorso margineque pilis crispulis hirtæ. Capsula 326 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. inæquilateralis, emarginata, alis sublatis marginata. Semina oblonga, pilis adpres- sis subbrevibus sericea. Arillus circinatus, antice in appendicula duo membranacea pendentia sed brevia, semineque quintuple breviora, prolongatus. Hab. in regno Mascatensi Arabiæ (Boiss.) (v. s. in Hb. Boiss.) Aucher Eloy, n° 4201. sub nom. P. spinescens Decaisne. A. P. tinctoria Vahl. arilli appendiculis, spinis et alis distincta, sed affinis. P. TINCTORIA, Vahl. Symb. 1, p. 50, — Forsk. Descrp. p. 213. P. bracteolata Vahl non L. Habitu variabilis et magnitudine. Tab. nostra XXNII, fig. 16. Caulibus et foliis P. obtusissimæ Hochst, simillima. Racemi breves pluriflori vel etiam longiores. Pedicellisub maturitatem ad 8 mm. Ig., hirsuti. Sepala exteriora villosa, subacuta. Alæ valde inæquilaterales eis P. calcicolæ similes i. e. uno latere oblique attenuatæ, altera subhorizontali, 10-7 mm. breviter et sparse hirsutæ. 6/ Capsula anguste elliptica */, mm. (in P. obtusiss. "/,). Seminum caruncula an- ice membranacea sed haud in duas appendices membranaceas ligulares prolon- gala. Hab. in Arabia felici. Forskal legit (v. s. in Hb. Monac). Hæc est planta typica Vahliana, a P. obtusata Hochstt. alis, capsula et arillo exappendiculato diversa. Deflers in Yemen, 129, 417, apud Hodjeilah, Attana- Wadi Ajjah (2000). Hujus speciei, legit cl. Schweinfurth varietatem pulchram, foliis canescente virentibus, sæpius lanceolatis, velutinis, racemis longis (rachi denudata ad 5 em. longa) in Arabia felici apud Uossil ad 1400 m. (nomen vern. «ssohram »). (In mem. divi Forskallii attulit Schwf. comm. Barbey, n° 1123 ex Hb. Boiss.). Forsk. [. 6. ait ex hac Polygala Indigo posse parari. Arabice dicitur « Schadjarec el hover. » P. CALCICOLA, n. sp. Subspinescens, humilis, pube hirsuto, brevi cinerascens. Subspinescens, ramis abbreviatis duris demum spinescentibus, pube hirsuto brevi cinerascentibus. Folia parva subcoriacea, obovata vel obovato-oblonga, breviter MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM, 327 petiolata */, mm., ‘/,,: breviter hirsuta, caduca. Racemi breves, spinescentes ad 8-15 mm. longi, pauciflori (3->). Pedicelli fractuum ad 9-10 mm. longi, breviter hirsuti. Sepala late ovata, margine et superne breviter hirsuta, obtusa, nervis cras- sis viridibus notata. Alæ valde inæquilaterales, obtusissimæ, oblique basi attenuatæ, nervis valde ramosis et anastomosantibus, margine breviter ciliatæ atque dorso. Crista maxima. Petala superiora limbo lato nec oblongo, basi cuneata. Capsula, seminaque mihi ignota. Hab. in fissuris rupium calcarearaum ad montes 1100-1500 m. leg. Hildebrandt in Somali terra apud Meid. Habitu, foliis et petalis superioribus valde distincta. P. YEMENICA, sp. n. Caules teretes, basi lignosi, alti, hirsuti ; folia numerosa, erecta, lanceolata, mu- cronata, submagna, hirsuta, mucronata ; racemi breves, pauciflori ; flores longe pedicellati. Tab. nostra XXVIT, fig. 17-18. Racemi breves, pauciflori. Bracteæ minimæ, pedicellis multoties breviores. Pedi- celli tenues 4-5 mm. longi ; sepala inæqualia, superius latius, suborbiculare, duo inferiora ovala, acuta nervis conspicuis anastomosantibus ciliata. Alæ ovato-triangu- lares, leviter unguiculatæ, subobtusæ, margine dorsoque ciliatæ, longiores quam latæ, nervis pulchre areolato-anastomosantibus 8-9 mm. longæ, corollam paulo superantes. Carinæ unguis limbo ecucullato fere duplo brevior; crista speciosa pervalde multifida, comosa. Petala superiora irregulariter rhomboidalia, basi tantum oblique cum tubo staminali connata, quam carina breviora. Antheræ oblongæ parte libera filamentorum longiores. Ovarium orbiculare, longe ciliatum. Stylus subcur- vatus, vittiformis, basi et versus apicem angustescens. Stigmata normalia. Capsula. seminaque haud vidi. Floret Nov. Habitat in Yemen, Djennah, ubi legit Botta. v.s. in Hb. Mus. Paris. Species habitu i.e foliis magnis, lanceolatis, hirsutis, confertis ab omnibus hujus stirpis discrepat. Bracteæ minimæ, pedicelli longi, alæ ciliatæ earumque nervatura et forma similes sunt ut in € Tinctoriis”» ilaque eis adscribenda. 328 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. IT. Sphenopteræ. Racemi laterales; bracteæ persistentes; flores haud condensati; alt suborbicu- lares, glabræ vel glabrescentes, sæpius latiores quam longæ; arillus rotundus, breviter appendiculatus. Species #, formis intermediis inter se simillimæ. P. QUARTINIANA, A. Richard. Caulis lignosus, ramosus ; racemi extraaxillares vel terminales; bracteæ persis- tentes; aiæ late flabelliformes, corollam superantes; petala superiora apice semi- elliptica, media parte late contracta, basi cuneata; crista speciosa multifida; cap- sula elliptico-quadrangularis eiliata; semina cylindrica; arillus lobis membranaceis albis, latis, lateralibus et dorsali munitus; appendicula lateralia latiora quam longa obtusissima. A. Richard, in Ann. Sc. nat., Ser. IL,t. XIV, p. 263; F1. Abyss. I, 36. P. sphenoptera Fresen. in Mus. Senck. IT, 274%; P. persicariæfolia Oliver, FI. Of trop. Afric. [, p. 129 (execlusis synonymis P. Wallichiana Wt., P. granulata Hochst., P. punetulata Hochst.), non DC. — Schimp. It. Abyss. sec. 645. Species distinctissima, arillo peculiari, alis flabelliformibus, erista maltifida primo aspectu agnoscenda. Tab. nostra XXVIT, fig. 19-20. Radix crassa, ramosa, longa, cortice crassa. E caudice incrassato, oriuntur caules plures, adscendentes, simplices vel ramosi. Folia numerosa, elliptica vel linearia, Lo 7, mm.etc., subherbacea. Racemi plerumque extraaxillares, peduncu- lati, pedunculo racemo breviore, elongati, rachi adscendente, puberula, 40-80 mm. longi, laxiflori. Bracteæ inæquales ; bractea bracteolis duplo fere longior, demum plus minus refractæ. Pedicelli flore breviores tenues puberuli, ad 3-4 mm. in anthesi, dein elongati et etiam ad 8 mm. Flores ad 6 mm. longi, pulchre roseæ. Sepala glabrescentia, obtusa. Ale demum in fractu ‘}, mm. flabellatæ, glabræ, obtusissimæ, corollam superantes et fructum. Petala superiora oblonga, limbo unguiculo lato subæquali, ovato-obtuso. Crista multifida speciosa. Androceum MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 329 gynæceum ut in aliis hujus sectionis. Semina pilis adpressis sericea. Caruncula circinata, in alas breves orbiculares membranaceas prolongata et cum eis semine kplo brevior. Habitat in Abvyssinia, Anadehr., cirea Assai, in provincia Tigré, mense Septemb. florens (Quartin et Dillon : Schimper, n° 615; Schweinf. et Riva, 1663. 1533 colonia Eritrea). Proxima est P. Ukambæ et varietatibus, differt autem pedicellis haud tam filiformibus puberalis, racemis gracilioribus. Var. minor : floribus minoribus, foliis linearibus diversa et inde P. Ukambicæ similis. Saganeïti, in colonia Eritrea Abyss. sept. altitud. 2200 m. (Schw. et Riva Hb. Boiss.). P. UKAMBICA, n. sp. Perennis; foliis ellipticis vel oblongis vel linearibus ; racemis floribundis cylindri- cis, pedicellis longis filiformibus ; alæ semiorbiculares, corolla multo longiores; lim- bus petalorum haud elongatus sed latus; arillus breviter appendiculatus. Tab. nostra XXVIL, fig. 21. Frutescens, ramosa, ramis lignosis. Folia elliptica vel elliptico-oblonga parum hirta, *°],,,%°4, °°, mm. Racemi ad 30-40 mm. longi, floribundi, rachi glabres- cente. Bracteæ parvæ, ovato-lanceolatæ, acutissimæ, demum refractæ, persistentes. Pedicelli filiformes fenuissimi glabri, in maturitate eca. 8 mm. longi. Sepala exte- riora oblonga, apice rotundata, tenuia, glabra nervis 3 parallelis subsimplicibus tenuibus notata, nec ut in P. obtusissima nervis crassis ramosis. Alæ. semiorbicula- res, obtusæ, nervis ramosis, anastomosantibus; areolæ inde ortæ, latæ haud elon- gatæ. Alæ fere prorsum glabræ, */, mm. Flores parvæ. Petala superiora margine exte- riore et media parte sinu profundo emarginata, limbo oblique retuso sublato. Capsula elliptica, marginibus aliformibus mediocribus cireumdata, subglabra. Semina oblonga, pilis longis sericeis involuta. Caruncula circinata, lobis anterioribus adpressis membranaceis ovatis haud secus semen descendens sed superposita. Habitat in Africa orientali, in Ukamba ubi legit apud Kituri : Hildeb., n° 2785, in Natal inter frutices apud Weenen : Wood, 4433. Var. Transvaalensis. À præcedente foliis angustioribus hirsutis, bracteis et pedicellis hirsutis. Hab. in Boshweld, Klippan : Rehm. 5216. TOME XXXI, 2° PART. 42 330 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. « forma condensata bracteis in rachi condensatis appropinquatis. Boshweld, Eleandsriver (und drift) : Rehmann, 1943. B angustilolia loliis linearibus, floribus longius pedicellatis, floribus majoribus. Forsan bona species. Transvaal : Rehmann, 6346. Omnes hæc varietates a P. Quartiniana, sepalis anterioribus late ellipticis nec ovatis, pedicellis filiformibus maxima distincta parte glabris, sub sepalis tantum hir- sutis, habituque rigidiore. His affinis est specimen in Mus. Paris (Hb. Soc. Hort. Lond. Forbes, n° 55) e sinu Delagoa, Africæ australis (ann. 1822). P. GREVANA, H. Bn. Frutex ramosus; ramuli juniores albido-pubentes. Folia lineari-oblonga vel obovato-oblonga ad 2,5 cm. longa, 0,5 cm. lata, apice rotundata brevissime mucronulata, basi in petiolum brevem 0,5 cm. longe angustata. Flores rubescen- tes, majusculi, fere 4 cm. longi, ad medios ramulos laterales ibique subsolitart vel sæpius in racemos breves dispositi, pedunculo pedicellisque subfiliformibus. Alæ membranaceæ, obovato-ellipticæ, brevissime acuminatæ. Bull. Soc. Lin. Par. 1866, p. 607. Affinis P. ukambicæ nob. nisi eadem vel ejus forma. Habitat in insula Madagascariensi, nomen vern. Tsivoukou d’Ambou (Grevi, n° 106) in Mouroundova. P. ÆTHIOPICA, n. sp. Perennis, humilis; folia oblonga vel elliptica ; racemi pauciflori elongati; sepala elliptica; pedicelli breves puberali ; alæ ellipticæ, corollam haud superantes ; peta- lorum limbus oblongus. Radix crassa. E caudice incrassato oriuntur caules plures basi lignosi, ramosi, breves ad 10 cm. longi, pubescentes. Folia oblonga, obtusa, basi haud cuneata, distincte sed breviter petiolata, suberassa, "/,, "°[,, ‘'/,, mm., marginibus subrevo- lutis, juniora canescentia, evoluta parce hirsuta. Racemi extraaxillares breviter MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 331 pedunculati, rachi suberassa, haud recta sed sinuata, angulata, pubescente, ad 3 cm. longa. Bracteæ inæquales demum refractæ, 1-2 mm. longæ. Pedicelli etiam fructiferi alis breviores ad 3 mm. longi, leviter pubescentes. Flores ad 6 mm. longi. Sepala exteriora elliptica, nervis parallelis crassis parum anastomosantibus, glaber- rima. Alæ quam corolla haud longiores, eam subæquantes, inæquilaterales, subel- lipticæ, apice rotundatæ, nervis anastomosantibus areolatæ, glabræ, sesquilongiores quam latæ. Carina pulchre cristata, crista multifida ; petala superiora quam carina multo breviora elongata, sinu laterali mediano, lato profundo, emarginata, limbo oblongo nec lato. Androceum gyn&ceumque ut in aliis. Capsula alis brevior. Semina pilis longis sericeis vestita. Caruneula parva superposita cireinata. Habitat in Abyssinia loco ignoto. Hb. Link in Hb. Berol. (v. s.). Species habitu minore, foliis, alis, sepalis, pedicellis valde distincta. Ab affini P. Quartiniana magnitudine foliorum, florum, alarum forma atque nervis sepalo- rum crassis, sepalis nec prorsum ovatis, pedicellis brevioribus distincta. IITL Persicariæfoliæ. Anouæ; folia plerumque linearia, rarius latiora; racemi plerumque terminales, haud densiflori ; alæ obtusæ, tenues, petaloideæ; arillus trilobus semine superpo- situs ; semmina sæpius cylindrica. P. PERSICARIÆFOLIA, DC. DC Prodr. 1. 326; Wallich Cat. Pt. as. rar. II. t. 184, Cat. 4185; Hassk. in Miq. An. mus. [. 176 ; Oliver F1. of trop. Afr. p. p. I, p. 129; A. W. Bennet in Hook. f. Fl. of Brit. Ind.1 203.— P. punctulata Hochst. in Sched. ad plant. abyss. sect. [. n° 20 non Arrab.; Richard FI. Abyssinic. I. p. 39. — P. granulata Hochst. in Sched. ad. plant. Abyssin.; Hassk. |. €. — P. Wallichiana, Wight. Hb. I. t. 22. À. — P. Buchanani, Ham. in Don. Prodr. 199. — P. hypericoides, Webb., Fragm. Fl. æthiop. 31. Annua, foliis tenuissimis ; racemi floribundi, cylindrici subdensiflori, floribus 332 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. breviter pedicellatis, alis ellipticis vel suborbicularibus, corollam multo superanti- bus; arillus semine superpositus nec appendiculatus. Tab. nostra XXVIL, fig. 22-23. Radix annua perpendicularis ; caulis tenuis erectus subsimplex vel ramosus, foliis ramisque decurrentibus plus minus superne striatus, hirsutus vel glabres- cens. Folia linearia vel elliptico-linearia vel longe lanceolata, tenuia, glabrescen- tia vel parce hirta. Racemi axillares vel supraaxillares, rachi glabrescente, cylin- drici, mulüflori sed laxiflori. Pedicelli floribus breviores : bracteæ minutæ lanceo- lato-lineares, acutæ. Flores magnitudinis variæ eca. 5 mm. longi. Sepala libera, retusa, margine ciliata nervis tenuibus inscripta. Alæ obtusæ, ellipticæ vel suborbiculari-ellipticæ, glabræ vel margine ciliatæ; nervis principalibus 8, mediano apice cum lateralibus anastomosante,. lateralibus extrinsecus ramosis, ramis arcuate repetiteque conjunctis. Corolla alis multo brevior. Carinæ crista plus minus evoluta, limbo sæpius anguste cucullato, unguiculo sublongiore. Petala superiora carina breviora margine uno appendiculata et sub appendiculo profunde emarginata, labo obtuso. Ovarium, stylus ut in aliis hujus sectionis. Capsula elliptica, leviter emarginata, marginibus angustissimis cireumdata, glabra, sæpius margine ciliata, alis brevior ac angustior. Semina oblonga, pilis densis subappres- sis, subhirsuta, Caruncula superposita, hemispherica, basi acute retusa nec appen- diculata. Species polymorpha viget ab Angola per Africam australem ad Abyssiniam et inde ad Indiam et Asiam meridonialem (Timor). Varietates inter se vix differunt. a punctulata. Alis ellipticis nec suborbicularibus, margine ciliatis, nervis crassis, crista cari- næ minima obsoleta, foliis angustis tenuissimis. Abyssinia in Adoa, ad margines frutetorum partis septentrionalis montis Scho- leda. Schimp. it. Abyss. n° 20. (P. punctulata Hochst.) B Wallichiana. Alis sæpe elliptico-orbicularibus vel ellipticis, nervis haud crassis, crista carinæ bene evoluta, magna, foliis angustis, tenuissimis. Khasia (Hook. fil.), Himalaya, Massuri (de Hügel); Mont. Nilghiri et Kurg (Hook fil et Th.) (Ed. Hohenack. 1110.) Kamàäon. Wall. Cat. n° 4185; Sumatra centr. (D'° Hagen) Guhrwal (206 Ind. Comp.); (Wight 94) East Bengal 24% (Ind Comp.) Simla; Nepalia ; Timor (Forbes n° 3485). Pal la D DST MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 333 lorma Fazogliana Foliis latis **/,, mm., floribus majoribus, alis sub maturitatem ad 8 man. longis, 6 mm. latis, crista multifida, eaulibus magis ciliatis diversa. Leg. Figari in Fazogl. africano (v. s. in Hb. Deless). P. hypericoides Webb. 1. €. y granulalx. Alis plus minus orbicularibus, sub fructu ‘}, mim.; crista magna. Abyssinia sine loco speciali (Schimper it. secund. 1225). Forma latifohia, foliis latioribus, alis minus orbicularibus, erista magna. Flora von Matamma circa Gallabat. Schweinf. 926. P. granulata Hochst. FI. Bot. Zeit 1841; Hassk. I. c. L. p. 479; P. spilophila Steud. à densiflora. Racemis dense fructiferis, alis minus tenuibus, margine ciliatis, nervis crassis, crista magna, Caule divaricate ramoso, foliis lanceolato-linearibus, subcoriaceis. Habitat in montibus Schiré. Afr. orient. (leg. Blantyre). P. BUTYRACEA, Heck. Caules virgati, validi; flores submagni ; stigma retusum ; margines styli integri. Semina oblonga. In Soc. geogr. Mass. 1889. Tab. nostra XXVIT, fig. 24-25. Perennis; caulibus virgatis longis, hirsuto-tomentosis, ad 3 mm. crassis. Folia erecta, longissima, linearia, versus apicem sensim et longe attenuata, acutissima, marginibus subtus revolutis, nervo medio subtus prominente, subtomentosa, villosa, ad 9 em. longa, 6-7 mm. lata. Racemus terminalis sublaxiflorus, rachi crassa cau- lem continuante, hirsuta. Bractea acuta, linearis, hirsuta, adscendens. Bracteolæ duo acutæ cauli adpressæ, erectæ, paulo breviores. Pedicelli breves. Sepala inæ- qualia, ovata, apice rotundata, multinervata, margine ciliata. Alæ obovatæ 9-11 mm. longæ, 6-7 mm. latæ:; obtusæ, nervis valde reticulate anastomo- santibus, quam Carina paulo longiores. Carinæ erista ex appendicibus duabus mar- gine in filamenta linearia dissectis constans; unguis brevis, margine ciliata, cum 334 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. tubo staminali connata. Petala superiora irregulariter triangularia, acuta vel sub- acuta, quam carina paulo breviora, nervis bifidis pluribus, parallelis notata. Antheræ oblongæ, glabræ, filamentis liberis subbreviores. Ovarium ellipticum. Stylus vittiformis, torsus, apice retusus, late stigmatosus et in medio sub apice punctum stigmatosum ferens. Capsula elliptica, apice emarginata, angustissime marginata, ad 8 mm. longa, 6-6,5 mm. lata. Semina cylindrica oblonga, pauci et breviter pilosa. Arillus semine superpositus. Habitat in Senegambia (teste Heckel) ubi ob oleum e seminibus expressum spissum (butyrum) culta est. Area geographica extensaa cl. Heckelo in Arch. des Sc. data mihi autem dubitabilis. P. BAIKIESI, n. sp. (an guineensis Willd.). Caules virgati hirsuti, tomentosi; flores mediocres; margines superiores stigma- tis dentati nec integri; stigma haud retusum sed acutum ; bracteæ persistentes; rachis crassa. Tab. nostra XXVII, fig. 27. Baikies n° 782, Nig. exp. leg. D° Schadda in Compt. Kurowa; Barter n° 564. Radix annua, caulibus virgatis, foliis linearibus, ut in P. butyracea sed mino- ribus et minus pilosis. Racemi terminales elongati, sublaxiflori, apice bracteis comosi. Flores 7-8 mm. longi vel breviores, ejusdem structuræ ut in P. butyracea sed petalis superioribus magis elongatis et præcipue stylo apice margineque den- tato, apice summo acute papilloso nec retuso diversi. Semina mihi ignota versimi- liter arillo superposito brevi munita. Habitat in Nigritania [. c. Species certe à P. butyracea notis indicatis diversa. P. SENEGAMBICA, on. sp. Anaua ; caulis subsimplex ; folia linearia longa; racemi graciles subsecundiflori, internodiis quam flores longioribus; alæ corolla breviores ; crista parva obsoleta. In Senegambia, leg. Lecard, 1882, n° 169 (v. s. in Hb. Deless.), frequens in pratis humidis, floribus violaceis. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 335 Tab. nostra XXVIL, fig. 28-29. Annua. Radix parva. Caulis erectus simplex vel apice parce ramosus, pubes- cens. Folia linearia, tenuia *°/, mm. *‘/,, ‘‘/, basi et apice acuta, glabrescentia, pilis sparsis brevissimis conspersa. Racemi pauci, sæpius unicus, 6-10 em. longi. valde laxiflori, graciles, subsecundiflori, internodiis quam flores longioribus. Rachis gracilis. Bracteæ ovatæ, acutæ, ciliatæ, margine decoloratæ quam pedicello multo breviores. Pedicelli breves, glabri ad 2 mm. longi. Flores evoluti cca. 7 mm. longi. Sepala exteriora lata, margine late decolorata, nervis tenuibus parce anastomosan- tibus, margine ciliata. Alæ late et irregulariter obovatæ, glabræ, nervis tenuibus anastomosantibus, quam corolla evoluta paulo breviores. Corollæ carina limbo elongato, basi bicornuta i. e. cum unguiculo sinu profundo verticali separata ; crista minima sub apice obsoleta. Petala superiora quam corolla duplo breviora, oblonga ut in aliis hujus sectionis. Androceum et gynæceum ut in aliis. Capsula elliptica, emarginata angustissime marginata, ciliata, inæquilateralis. Semina immatura pilis brevibus hirsuta. Carancala breviter appendiculata, lobis lateralibus, orbicularibus. P. TENUICAULIS, Hook. fil. Caulis tenuis, hirsutus; bracteæ persistentes; sepala elliptica; alæ elliptico-obo- vatæ, obtusæ, dorso ciliatæ; crista lamellosa, margine tantum fimbriata; petala superiora integra, subfalcata ; flores subsecundi. Journ. Lin. Soc. VII, 482; Oliver, FI. of trop. Afr. [, 127. Tab. nostra XXVIL, fig. 30-31. Coll. J. Mann, n° 1982. Radix annua, tenuis. Caulis tenuis adscendens, erectus, teres, leviter hirsutus, 15-40 cn. longus, ad 1 mm. latus. Folia erecta linearia, acuminata, subsessilia marginibus subrevolutis, leviter hirsuta, 10-25 mm. longa, 4-2 mm. lata, supe- riora angustissima. Racemi elongati, subsecundi, sublaxiflori. Flores cea. 5 mm. longi; pedicelli breves, hirsuti. Bracteæ persistentes ; intermedia ovato-acuta, hir- suta, lateralibus lanceolatis minoribus ad 0,5-1 mm. longis. Sepala exteriora ellip- tica obtusa, trinervia, ciliata, superius concavum majus, dorso hirsutum. Alæ inæ- quilaterales obtusæ, obovato-ellipticæ, dorso hirsutæ, nervis anastomosantibus, corollam paulo superantes, roseæ. Carina angusta, limbo cucullato longiore quam A FN VET 336 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. lato, unguiculum excedente. Crista membranosa summam carinam amplectans, margine in lobos haud profundos divisa. Lobi trifidi vel plurifidi. Petala superiora obliqua, basi cuneata, obtusa, obscure falcata, carina breviora. Antheræ glabræ, quan filamenta glabra breviores. Ovarium ellipticum, pilosum. Stylus curvatus. Stigma superius rimiforme leviter vaginatum, inferius punctiforme haud emergens. Capsula seminaque mihi ignota. Habitat in Guinea super. in mont. Cameroon ad 7000”. P. GOMESIANA. Welw. Caules virgati ; racemi floribundi; flores speciosi; alæ orbiculares; stigma supe- rius retusum; margines styli integri; capsula obcordata, pedicello longo tenui ; semina brevissima, hirsuta. Tab. nostra XXVIT, fig. 32-34. Welw. in Trans. Soc. Lin. XXVIE, t. 4: Oliver, FI. of trop. Afr. 126. Caulis erectus herbaceus, striatus, viridis, fistulosus, simplex vel apice corymbose ramosus, leviter puaberulus, eca. 60 cm. longus, 3-5 mm. crassus, erectus. Folia lanceolato-linearia erecta, 5-6 cm. longa, 5-7 mm. lata, parce pilosa vel glabres- centia, nervo unico notata, sessilia, acuta, margine angustissime revoluta atque margine subcoriacea, ciliata. Racemi terminales, formosi, floribundi, juveniles comosissimi, dein sublaxiflori, 10-15 em. longi, cca. 3-4 cm. lati. Bracteæ ovato- lanceolatæ, longe acuminatæ, longitudine subæquales, subscariosæ, intermedia paulo longior, cca. 0,6-1 em. longa, longe ciliatæ, rubescentes, pedicellis duplo breviores. Pedicelli tenuissimi, filiformes 1-2 em. longi, pis patulis longe ciliati; pili diametrum pedicelli plasquam duplo superantes. Sepala elliptica dorso viridia, margine colorata, ciliata vel hirsuta. Alæ carinam æquantes, læte purpureæ vel in- tense roseæ, orbiculares, rotundatæ, nec apiculatæ, nervis pulchre anastomosantibus, glabræ, demum sæpe intense coloratæ. Carina galeata, limbo unguiculo multo lon- viore, cristam speciosam multilaciniatam ferens. Petala superiora intus revoluta, de- duplicatis angulate irregularibus, basi dilatata et margine exteriore in angulo extus leviter exduplicata, media parte angustata, superne ligularia sed induplicata, quam carina breviora. Tabus staminalis superne in filamenta libera antheris longiora, gla- bra, desinens. Antheræ oblongæ. Ovarium minutum pilis paucis ciliatum, obovatum. Stylus ovario malloties longior et parte superiore duplo latior sensim à basi versus ne MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. | 387 apicem dilatatus, vittiformis. Stigmata sacculiformia 1. e. pars terminalis dorsalis ligularis et oblique papillosa, pars inferior etiam membranacea saccula duo formans emarginatione haud profunda separata et quam pars dorsalis 3plo brevior. In emarginatione corpusculus papillosus rotundatus, punctiformis observatur. Capsula alis brevior ac angustior, late elliptica, emarginata, angustissime alata, glabres- cens, membranacea. Semina globosa, hirsuta, nigra vel grisea, parva; caruncula capitelliformis semini superposita. Habitat in Angola (Welw. iter angolense, 1032) Mukenge : Pogge, n° 572 (Hb. Berol.). IV. Arenariæ. P. ARENARIA, Willd. Racemi sessiles capitati, subsphærici, terminales vel in dichotomia ut flos definita sessilis; alæ ovatæ, pilosæ ; petala superiora basi cuneata, medio contracta, limbo dilatato et subquadrangulari. Willdn. Sp. t. IT, p. 880 ; DC. Prodr. I, p. 126; Oliv. F1. of trop. Afr. I, p. 129. — P. nutans Hook. FI. Nigrit. 222. Tab. nostra XXVII, fig. 35-36. Radix perpendicularis, tenuis et simplex, vel crassior tum ramosa, 5-12 cm. longa, ad 5 mm. crassa, lutea vel grisea. Caulis simplex, 6-30 cm. longus, aut à basi divaricate et repetite pseudo bi vel trichotomus, leviter striatus, fistulosus et hirsutus. Folia varia, linearia, obovata, oblonga, elliptica, herbacea, 1-4 cm. longa, 0,3-1,5 cm. lata, caulium simplicium, sub racemo terminali, aliis inferioribus duplo longiora et quasi involucrum formantia, caulium ramosorum sub quoque racemo plus minusve condensata, omnia obtusa nec mucronata. Racemus aut unicus in caule simplici, aut racemi plures breviter pedunculati i. e. quasi sessiles inter ramos, quos formant pseudodichotomiam, capitati, globosi nec cylindrici, sub- sessiles, tam alti quam lati 1-2 cm. Flores cca. 5 mm. longi, densiflori, floribus reflexis. Sepala exteriora inæqualia, superius ‘/, majus, ellipticum, vel ovatum, dorso et margine longe ciliata, herbacea. Alæ subunguiculatæ, late ovatæ, subor- biculares, nervis parce anastomosantibus dorso et margine ciliatæ, quam corolla TOME XXXI, 2° PART. 43 338 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. longiores. Carinæ limbus cucullatus sensim in unguiculum attenuatus. Crista biloba, lobis multifidis. Petala superiora carina evoluta ‘/, breviora, per ‘/, cum tubo Sstaminali connata, basi cuneata, media parte contracta, limbo subquadran- gulari, margine serrulato, vel late ligulari nec emarginato nec oblique truncato. Antheræ quam filamenta glabra Splo breviores. Ovarium suborbiculare longe ciliatum. Stylus tenuis æqualis ovario cca. 3plo longior. Stigma inferius vix promi- nens, superius erectum leviter vaginatum, pilosum. Capsula elliptica, margine ciliata, alis fere duplo brevior, marginibus angustissimis cincta. Semina cylindrica, pilis ad- pressis sericea et basi coronam pilorum longorum ferentia cca. 3 mm. longa. Carun- cula uncinata, semini superposita carnosa margine inferiore vix membranacea. a angustifolia, foliis linearibus ‘"/, mm., petalis superioribus limbo elliptico apice serrulato haud duplo longiore quam lato. B ramosissima, foliis elliptico-oblongis, petalis superioribus limbo serrulato, vix longiore quam lato, alis longissime ciliatis. y depressa, foliis ellipticis vel elliptico-oblongis, petalis superioribus limbo ligulari angusto duplo longiore quam lato, alis minus ciliatis. Species variabilis, in Africa æquatoriali occidentali fere ubique in arenosis repe- ritur, a provincia Angolensi, Congo et Niger ad Senegambiam et Aethiopiam ægyp- tiacam usque ad flumen Bahr-el-Ghazal (Nilus sup.) transit. Baikies Niger Exped. 1857, n° 1804; Afr. Gesell. : Soyaux, n° 105, in Ponte negra ad meridiem; Schweinf. Reis. n.c. Afr. n° 2413, Zeriba Ghattas; frequens in cultis Senegambiæ, Lecard, 293 (Hb. Deless.); form. Schweinf. c. Afr. n° 2117, pp. Zeriba Ghattas. P. SCHWEINFURTHI, n. sp. Racemi magni, dense cylindrici:; folia magna; alæ subellipticæ obtasæ vel ovato- ellipticæ; petala superiora retusa. Tab. nostra XXVNII, fig. 37. Schweinfurth, Central Africa, n° 2527. Radix annua, tenuis, perpendicularis. Caulis unicus, 10-30 cm. longus, subsim- plex, herbaceus, hirsutus, leviter striatus, tenuis, 4-1,5 mm. crassus. Folia alterna, in caule minora, superiora multo majora et sub racemo condensata eumque invol- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 339 ventia. Inferiora oblonge-obovata, obtusa, ‘*/, mm., vel minora, superiora late linea- ria, in petiolum attenuata, *°/,,, */,, °/,,, /,, mm.obtusa, margine pilis rigidis ciliata, et s&pe racemum superantia. Racemus sæpe solitarius, densiflorus, 7-3 cm. longus, 45-20 mm. latus. Bracteæ lineares, subæquales, ciliatæ, pedicello multo breviores. Pedicelli tenues, ciliati. Sepala exteriora duo elliptica, margine ciliata, superius saccatum paulo majus. Alæ 3plo majores, inæquilaterales, obtusæ, subel- lipticæ, margine ciliatæ, corollam paulo superantes. Petala superiora quam carina duplo breviora, retusa, basi cuneata attenuata, per ‘}, cum tubo staminali connata. Crista carinæ bifida, lobis apice profunde divisis, mediocris. Filamenta antherarum eas longitudine superantia. Ovarium obcordatum, margine tantum ciliatum, stylus geniculatus vittiformis; stigma superius stylum terminans vaginatum, inferius vix prominens, punctiforme. Capsula alis persistentibus occulta, obovata margine ciliata, apice stylo corollam ferente prædita. Semina brevia, ovata, pilis albis sub- numerosis adpressis vestita. Caruneula curvata, lobis æqualibus corneis, semine superposita, glabra. Ab affinibus stirpis, habitu, foliis sub racemo approximalis, linearibus, sub- hirsutis, petalis superioribus retusis diversa. CI. Schweinfurth legit in Æthiopie terra dict. Bongo, juxta flumen Bahr-el-Ghazal v. s. in Hb. Berol. P. LIVINGSTONIANA, n. sp. Racemi elongati, magni, densiflori; alæ late ovato-ellipticæ, glabræ, magnæ ad 8-9 mm. longæ; petala superiora triangularia ; crista e filamentis clavatis formata : stylus apice latescens margine late papillosus stigmatosus. Tab. nostra XXVII, fig. 38. Radix. perpendicularis, pauciramosa, crassa, lutea. Caulis striatus, subsimplex vel ramosus, cca. 20 cm. altus ad 3 mm. crassus, leviter hirsutus. Folia herbacea, elliptica vel elliptico-oblonga, */,, *°/,,, mm. etc. in nervis pilis patulis hirsuta. Racemi densiflori, elongati ad 2 em. crassi, 3-6 cm. longi. Bracteæ minutæ, longe ciliatæ, pedicellis multo breviores. Pedicelli glabri, ad 5 mm. longi, flexuosi, haud recurvi ut in P. arenaria. Flores cca. 8 mm. longi, rosei. Sepala exteriora margine ciliata, dorso glabrescentia, superius gibbosum paulo majus, marginibus anguste membra- naceis. Alæ late ovatæ, glabræ, subæquilaterales, pulchre nervosæ, nervis anasto- 340 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. mosantibus, carinam cristatam superantes. Carina ut in P. arenaria. Petala supe- riora quam carina duplo breviora, apice inæquilateralia, subemarginata, nec oblique retusa, nec serrulata, nec rotundata, sensim versus basim attenuata. Fila- menta staminum glabra, sub antheris parte brevi dilatata. Ovarium ut in P. arena- ria. Capsula alis brevior, ciliata. Semina pilis adpressis sericeis basi coronam formantibus vestita, 3,2 mm. longa. In Africa æquatoriali Massumba, leg. Pogge (n° 27); in Amboland, Aukondia, leg. Schinz, n° 506, Af. aust. occid.; in Transvaalia. Hoggefeld trigard-fontein, n° 6731, Rehmann (Hb. Schinz). A P. arenaria, racemis elongatis, floribus majoribus, forma et glabrescentia ala- rum, forma petalorum superiorum et crista e filamentis elevatis formata, etc., distincta. P. STANLEYANA, n. sp. Racemi elongati; flores mediocres; alæ glabrescentes, subellipticæ, glabrescen- tes; petala superiora triangularia. Tab. nostra XXVII, fig. 39. Radix tenuis, perpendicularis, annua ; caulis erectus, simplex vel ramosus, levi- ter puberulus; rami patentes, adscendentes. Folia linearia vel lineari-lanceolata vel lanceolato-oblonga, acuta, ‘”/,, */,, °/,,, tenuia. Racemi terminales vel axil- lares cum caule varia longitudine concrescentes, densiflori, 2-5 em. longi ad 10 mm. lati foliis breviores. Flores 4-5 mm. Sepala elliptica subacuta ciliata. Alæ late ellipticæ vel suborbiculares, subtus glabrescentes, margine ciliatæ. Petala superiora subtriangularia, basi valde cuneata, parte media latissima et parte con- nata acuta, dein limbo angustato obtuso. Semina suboblonga basi subretusa pilo- rum corona sericea circumdata; arillus rotundatus, antice leviter appendiculatus, semine superpositus et e0 angustior. Species habitu peculiaris, foliis elongatis, forma alarum et petalorum superiorum distincta. A P. arenaria habitu, alis haud subovatis, petalis superioribus haud ejusdemiformæ diversa. Var. angustifolia, ramosa, foliis linearibus. Var. latifolia, simplex, foliis lanceolatis. Habitat in Africa æquatoriali in Angola : Welw. It. Angol. n° 1045 & p. p. — Massumba : Pogge, n° 28. bé. 7 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 341 P. WELWITSCHIE n. sp. Humilis; folia parva glabrescentia; racemi extraaxillares fere ut in P. arenaria sed multo-minores; alæ oblique ellipticæ, glabrescentes; petala superiora apice rotundata, margine dentem rostratam ferentia. Tab. nostra XXVIT, fig. 40. Humilis ; caulis divaricate et repetite ramosus, tenuissimus, glaber vel glabres- cens, vel rami Juniores subpuberuli, ramis adscendentibus, 4-12 cm. longus. Folia glabrescentia vel glabra, lanceolato-linearia vel obovata, haud sub racemo conden- sata et multo longiora, sed omnia fere subæqualia. Racemi plures, densiflori, cylin- drici, vel etiam subglobosi, 1-2 cm. longi, cea. 7 mm. lati, breviter pedunculati ut in P. arenaria dispositi. Flores minores 2,8-4 mm. longi, pedicellis recurvis penduli. Sepala exteriora elliptica, margine brevissime ciliata, superius ‘/, longius. Alæ obliquæ, angulis rotundatis subrhomboidales nec ovatæ, glabræ, margine baud ciliatæ, nervo medio oblique sæpe ramulo unico cum lateralibus extrinsecus ramo- sis, cConjuncto. Carina ut in P. arenaria. Petala superiora basi cuneata, limbo apice rotundato margine exteriore uno, dentem cornutam ferentia. Stamina, pistillum ut in P. arenaria. Semina ovoidea pilis sericeis adpressis vestita sed basi haud longiore pilosa, 1,8 mm. longa ; caruncula ei P. arenariæ haud dissimilis. À P. arenaria, floribus minoribus, foliis, caulibus, alis glabris, forma alarum, petalorum superiorumque, bene distincta. a linearifolia, foliis linearibus ; racemis elongatis. G ovatifolia, foliis obovatis vel elliptico-obovatis, racemis brevioribus. a et B in Angola legit cl. Welwitsch, n° 4015 p. p. (verisimiliter hæc est P. arenaria var. andongensis, Oliver, F1. trop. Afr. I, p. 128). P..PEPLIS, H. Bn. Herbacea, simplex vel subsimplex ; folia obovata, basi cuneata, superiora majora racemum circumdantia vel parte superiore condensata ; racemi pyramidales, densiflori; flores fere P. arenariæ; capsula {late elliptica; arilli lobi laterales angusti, lineares, membranacei semen longitudine æquantes. 342 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. In Journ. Soc. Linn. Paris, 1886, p. 608. Tab. nostra XXNIT, fig. 41-43. Herbacea, simplex vel parce ramosa 10-20 cm. alta. Radix parce ramosa per- pendicularis, lutea. Caulis puberulus, striatus, ad 1,5 mm. crassus. Folia in parte superiore caulis condensata, vel cauli regulariter insidentia, superiora maxima, racemum circumdantia, obovata *’/,, mim., ad 30 mm. longa, obtusa vel leviter emarginata, basi cuneata et in petiolum attenuata, herbacea, nervo medio subtus prominente, secundariis vix conspicuis. Racemus terminalis vel etiam lateralis, densiflorus, foliis sæpius brevior pyramidalis, 30-40 mm. longus, ad 12 mm. latus, subsessilis vel breviter pedunculatus. Bracteæ persistentes, herbaceæ, mar- gine albæ, parvæ. Flores rosei, pedicellis longiores, 5-6 mm. longi. Sepala exteriora oblonga, obtusa, viridia, margine late alba. Alæ inæquilaterales margine ciliatæ nervis valde anastomosantibus roseæ, margine albæ, obovato-orbiculares, subcur- vatæ. Corolla ut in aliis. Petala superiora limbo longiore quam unguis lata, uno latere profunde emarginata. Crista basi membranacea, parte superiore in laciniis angustissimis filamentosis numerosis divisa. Stigma ut delineavi. Capsula late ellip- tica, subemarginata vel suborbicularis, alis brevior. Semen breviter ovoideum, pilis brevibus paucis puberulum. Carunculæ appendices laterales membranaceæ, lineares, angustissimæ, semen longitudine æquantes, dorsalis acuta, semine triplo brevior. Habitat in insula Madagascar septentrionali, in planitie Antongoune-barrou, Lingvatou (Bernier, n° 240, 2" envoi, v. s. in Hb. Mus. et in Hb. Deless.) — (Boivin, n° 2638, teste Bail. 1. c.) Species habitu P. arenariæ similis vel P. Livingstonianæ sed ab omnibus hujus sectionis appendicibus arilli longis dispar. Structura floris tamen est hujus speciei affinitatem simul cum speciebus illius stirpis et cum P. pericariæfoliæ speciebus affinibus ostendit. V. Eriopteræ. P. ERIOPTERA, DC. Annua, ramis herbaceis ; folia linearia ; flores solitarii sæpius in racemos breves dispositi ; alæ ellipticæ, obovatæ vel sublanceolatæ ; crista mediocris. P. erioptera DC Prodr. I. 326. 2 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 343 P. obtusata DC Prod. I. 326; Hassk. I. c. 1, p. 177; Bot. Zeit. Flora, p. 478, 1843. P. arabica Edgw. non Boiss. P. retusa et P. nubica Hochst. in Pt. Kotschy Nub. (nomina nuda). P. Vahliana DC Prod. I, 326. P. exigua Hassk. 1. ©. p. — P. triflora Oliver. fl. of. trop. Afric. non L. P. Noucherensis Jacqm. Voy.: P. oligantha Rich.; P. Schimperi Hassk. in Miq. Ann. 1, p. 178, non Vatke. Tab. nostra XXVIIT, fig. 1-4. Radix annua perpendicularis, tenuis vel crassior. Caulis subsimplex, sæpius a basi ramosus, ramis longis 3. —- 30 — 60 cm., adscendentes, glabrescentes vel pube denso canescentes. Folia linearia, vel lineari-oblonga, obtusa, mucronata vel non mucronata, pubescentia vel non, 2-3 cm. longa. Flores in racemos axillares paucifloros, aut in racemos parte inferiore cauli connatos dein liberos, ut e cauli nudo natos esse viderentur, aut in caule solitarii. Bracteæ et bracteolæ pedicello multo breviores, hirsutæ. Pedicelli breves, glabrescentes vel hirsuti. Sepala exte- riora elliptica subacuta vel obtusa, dorso viridia, margine alba, pilosa, ciliata. Alæ obovatæ, apice rotundatæ, nervo medio ramoso, cum lateralibus anastomosante, margine longe ciliatæ, superne hirtæ, corollam æquantes, virides, sub maturitatem 6-7 mm. longæ vel minores, 3-3 ‘/, mm. latæ. Carina galeata, abrupte in ungu- iculum desinens eoque longior. Crista dorsalis e filamentis pluribus linearibus vel bifidis, angustissimis, in duas phalanges dispositis formata. Petala superiora carina breviora oblonga, apice rotundata parte media plus minus contracta,basi tantum cum tubo staminali connata. Petala lateralia punctiformia, Antheræ glabræ, filamentis liberis breviores. Ovarium ellipticum, valde pilosum, apice comosum. Stylus arcua- ins vittiformis, apice cochleate expansus et apice stigma superius punctiforme ferens, basi cochleatæ partis stigma inferius etiam punctiforme ferens obsoletum. Capsula elliptica vel obovato-elliptica, marginibus angustis alata, ciliata, alis brevior atque angustior, emarginata. Semina oblonga pilis densis, adpressis, longis involuta, basi comosa; arillus superpositus, corneus, trilobus, subconicus, glaber et nitens vel pilosus. Hab. in Arabia meridionali secus Mare rubrum, in Africæ littore maris rubri, in Cordofano, Darfouria per Africam deserticam omnem usque ad Senegambiam et insulas Cabo Verde, et cum varietatibus sequentibus Aethiopiam, Africam centralem in regione Nili superioris et lacuum usque ad Angolam sed haud versus litus orien- tale Zanzibar dictum, ab Arabia per Persiam ad Indiam et Bengaliam dispersa. 344 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Varietates nonnullæ distinguendæ. Var. abyssinica foliis angustissimis glabrescentibus, alis subfaleatis oblongis acutis, margine leviter ciliatis dorso glabrescentibus, crista carina magna, petalis oblongis, obtusis, media parte sinu profundo unilaterali, rotundato emarginata et margo supra sinus leviter rostrata (in monte Ghedesse prope Massalla, altitud. 150-300 m. leg. Schwein- furth et D. Riva, n° 125). Forma soccotrin«, præcedenti valde similis sed alis brevioribas magis pilosis. Var. canescens (B pubescens Kotschy) caulibus foliisque pube denso brevi canescentibus, racemis interdum elongatis ad 2 cm., laxifloris, alis ellipticis, petalis minus elongatis quam in var. abyssinica, crista magna. Kotschy it. nubic. n° 16 in arenosis et campis glareosis prope pagum cordo- fanum. Var. maxima (Schweinf in Hb.) caulibus ramisque minus ramosis, canescentibus demum glabrescentibus ; folia oblonga, latiora quam in aliis, obtusa vel apice rotundata ; alæ late ellipticæ, regu- lares, margine dorsoque longe ciliatæ ; carinæ crista parva e duobus phalangibus e 4-5 filamentis formatis constituta, obsoleta ; petala superiora haud uno latere pro- funde sinuata sed subobovata ; capsula elliptica emarginata. Var. pulchra, ob cristam obsoletam et petalorum formam bene distincta. Prope Chartum, Schweinf. C. Afr. n° 825, 732; in Matama : id.732. Var. senegambica, foliis angustissimis, caulibus elongatis ; alis sublanceolatis acutis, petalis oblongis minus Sinuatis. In Senegambia. Var. angolensis, caulibus valde foliosis, foliis obtusis basin versus sensim attenuatis ; alis inæquila- teralibus dorso margineque villosissimis, petalis oblongis, limbo in medio leviter in dentem£obtusam prolongatis, carinam subæquantibus, fructu ovato, crista parva ut in forma præcedente. Habitu omnium maxima ; in Angola (Welw. n° 992). #2 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 345 Var. Vahliana, leviter pubescens, alis ellipticis vel obovato-ellipticis, margine et dorso valde ciliatis, petalis superioribus subtriangularibus, basi acute attenuatis, margine uno sensim appendiculatis, apice subacutis. India : Concan reg. trop. Hb. Wight n° 98, 131, 133 a ; P. serpyllifolia Poir. Hb. Wight, P. Vabhliana DC, Prod. I ; Hasskarl 1. c. 477. Var. exigua, bumilis, foliis linearibus angustissimis, ramis fastigiatis ad 5-10 cm. longis flori- bus ad 3 mm. longis, alis oblonge obovatis, subglabris, petalis superioribus limbo lato, media parte profunde sinuatis. Hab. in Bengalo (v. s. in Hb. Berol. P.exigua Hassk.). Hæc varietates etsi magnitudine seminum et indumento diversæ, ad eundem typum referendæ sunt, ob seminum et arilli formam,atque stigmatis et alias parum diversas. Exsec. : Fischer n° 4%, Ægyptus in vall. Fatine ; in arenosis planitiei et ad colles prope Geddam, #4° id. (alis falcatis oblongis acutis), Arabia felix in rupibus prope Ferihe, (Schimper n° 782 typica) (Ehrenbg. n° 290 sub. nom. P. virgata); Cor- dofania, in monte Arash-Cool in savannis, (Kotschy n° 203, 371,43 ; Pfund n° 699), Faragat in Cordof. (alis angustis), Dongola (Ehrenbg.). Africa centralis, Wadi O. Marveg, (Schwf. n° 420), Erkauit inter Suakim et Ber- ber, (Schwf. 331). Ssoturba Mont 22° Schweinf. (n° 930); Gebel Schellal (id.) (n° 960, 963). Prope Matamma (F1. Gallabat, Schwf. n° 959, 981) terra inter Atbara et Mare rubrum (id. n° 928). Insula Soccotra in colle Hamasa apud Tamarid (Schweinfurth) (exp. Riebeck n° 735). Aethiopia (Schimper 775); (id. n°130, it Il. 811), prope Selasaquilla, in mont. 5200". In Yemen (Deflers n° 35) ; in colonia Eritrea apud Sadti in vall. Terha (Schwein- furth et D. Riva, n° 280). ToME xxx1, 2° paR. A4 346 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. PETREA, n. sp. Perennis, basi lignosus ; e caudice incrassato et caulibus annorum præcedentium, nascuntur rami basi lignosi fragiles ; folia obtusa ab apice versus basin sensim attenuata, angusta ; flores subsolitarii (racemo connato) ; alæ falcatæ ciliatæ ; crista multifida magna, Speciosa ; petalorum limbus latus. Exsec. : Hildeb. n° 2784. Radix lignosa, perpendicularis, crassa, grisea, perennis, caules numerosos basi lignosos, ramosos edens. Caules lignosi, teretes, ramosissimi, cæspitosi, tenuis- simi, fragiles, nec tomentosi, nec virgati, cca. 10 em. longi. Folia numerosa ; lineari cuneata, retusa, vel obtusa 10-15 mm. longa, apice 1-2 mm. lata, basi in petiolum brevissimum sensim attenuata, glabrescentia, herbacea. Racemi brevis- simi, numerosi, Supraaxillares 4-3 fl. (rarius magis), pedicellis reflexis, bracteis mi- ninis ciliatis præcedentibus 3 plo breviores. Flores penduli 4-5 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, margine membranacea, hirsuta vel ciliata. Alæ subfalcatæ, subinæquilaterales, breviter apiculatæ et unguiculatæ, in dorso et marginibus cilia- iæ, corollam subæquantes vel æquantes, nervis nervillis paucis anastomosantibus. Carinæ crista multifida speciosa, intense purpurea. Petala superiora carina fere duplo breviora, limbo lato, uno margine, media parte, dentem obtusam ferentia. Anthersæ, pistillum ut in P. erioptera. Capsula alis brevior et angustior. Semina eis P. eriop- teræ simillimi. Species ab Hildebr. collecta à P. erioptera, habitu, crista carinæ multifida spe- ciosa, forma petalorum superiorum, radice caulibusque perennibus, floribus subso- litariis intense rubris sat distincta. Kituri in Ukamba, in locis petræis (n° 278% v.s. in Hb. Berolin. et Monac.). P. THURMANNIANA, n. sp. Perennis lignosa; truncus durus, ramis erectis simplicibus vel pauciramosis, cinerascentibus, crassis, ramulis brevibus ; folia oblonga vel elliptica, canescentia, obtusa. Tab. nostra XXVIIT, fig. 5-6. ra MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 347 Radix crassa lignosa (sæpe 0,5-1 cm. crassa). Truncus lignosus crassus rufes- 5 5 cens, ramosus, suffruticosus, ramis erectis simplicibus, fuscis vel fusco-luteis, indu- mento brevi cinerascentibus, 20-30 cm. longis, vel pauciramosis, ramulis intérdum brevissimis. Folia numerosa oblonga, elliptica, obtusa, petiolata, pube adpressa cinerea munita, cca. 8 mm. longa vel breviora, 2,8-3 mm. lata, omnia subæqua- lia. Racemi brevissimi numerosi, supraaxillares pauciflori, sæpe quam folia bre- viores vel haud longiores. Bracteæ subæquales, minutæ, subpersistentes, quam pedi- celli multo breviores. Pedicelli pubescentes. Sepala margine membranacea, pubes- centia vel hirsuta, subinæqualia. Alæ ellipticæ, subinæquilaterales, nervis prominen- tibus evidentibus, margine dorsoque ciliatæ, corolla paulo breviores. Carina basi tantum cum tubo staminali connata, galeata, appendiculata. Crista speciosa multi- fida, filamentis linearibus numerosis formata. Petala superiora maxima parte libera uno latere lobum cornutum ferentia nec eximie ligulari-obovata. Ovarium, stylus, stigmata, stamina ut in P. erioptera. Capsula elliptica, emarginata, vel obovato- cuneata, emarginata, margine longe ciliata, alis brevior ac angustior. Semina eis P. eriopteræ simillimi. Species rarissima in memoriam ill. botanici juratensis P. Thurmann denominata a P. erioptera, habitu, foliis minoribus, crassioribus, crista multifida, forma petalo- rum superiorum, trunco, caulibus virgatis subsimplicibus vel simplicibus ligno- sis, differt sed affinis. CI. Hildebrandt legit ad montes prope Aden (n° 782 v. s. in Hb. Berol). VI Asiaticæ. P. SIBIRICA. L. Lin. Spec., 987; DC Prodr, I, pg. 324 ; Led., FI. Ross., L., 269 ; Gmel., F1. Sibir., IV, 64; Boiss. fl. Or. I, 470 ; Bennet in Hook fl. Brit. Ind. I. 205. Led. Ic. fl. Ross. t. 448; Gmel. F1. Sibir., IV, t. 32. Regel, Pt Radd. t. VII, f. 23, 25, 26; Camb. Voy. Bot. t. 27; Regel, Pt Radd. t. VIT, f. 24, 22. P. monopetala Camb. in Jacq. Voy. Bot. ; P. tenuifolia Willdn. Sp. IT 879 ; DC. Prod: L..324. P. Barthiana Fuss in verh. siebenburg. ver. XIX (sec. Nym.) 348 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. Loureiri Steud. (forma fol. latis v.s. in Hb. Steud. apud cl. Drake del Castillo, Paris. ). Tab. nostra XXVNIIT, fig. 7-10. Radix lignosa perpendicularis perennis. Caules basi lignosi, fasciculati, adscen- dentes vel erecti, tenues aut simplices aut pauciramosi, ramis erectis, puberuli. Folia infima minuta, florendi tempore pleramque emarcida, subsequentia in infe- riore caulis parte elliptica, reliquia oblonga lanceolata, versus apicem caulis sensim angustiora omnia mucronata : *‘/,, '‘],, ‘|, mm. leviter puberula. Racemi in parte superiore caulis et ramorum, sæpius supraaxillares erecti, 3-10 cm. longi, laxi flori, rachi tenui puberula. Bracteæ caducæ minutæ acutæ. Pedicelli tenues flore duplo breviores. Sepala exteriora ovato-acuta margine decolorata, puberula. Alæ oblongo-lanceolatæ subfalcatæ, acutæ, ad 6 mm. longæ, nervis viridibus ramosis haud anastomo- santibus, margine ciliatæ, sursum deflexæ carinam longitudine æquantes. Petala superiora quam Carina breviora in medio contracta, linearia, limbo anguste elliptico, unguiculo cuneato. Antheræ oblongæ, glabræ quam filamenta libera 2-3 plo breviores. Ovarium obovatum. Stylus vittiformis basi et apice attenuatus, stigmatibus rotundatis forficatis. Capsula late elliptica vel interdum suborbicularis, leviter emarginata, leviter ciliata, basi cuneata, alis latior et angustior. Semina ovata, pilosa ; arillus cariniformis triappendiculatus, appendicibus linearibus ‘/, semen attingentibus. Habitat in Transsylvania, Rossia meridionali or., Ross. centr. (Gub. Kursk territ. Korocza in cretaceis copiose : Lindem.), occ. (Podol. : Schmalh,) Sibiria, Caucaso occid., Dahuria, Afghanistania. Ind. septentrionali, Mongolia, China centrali et sep- tentrionali. (David. 4862, n° 2780, 2256), Che Fo. prov. Shan Tung.; Shensi merid., Coréa (Montigny, n° 169.) Exsce. Schulz Hb. norm. cent 8 n° 744 (in apricis prope Scholten, Transylva- nia); FI. Austr. Hung. 875 eodem loco ; Magnier n° 2667. Obs. P. japonica Houtt. P. Heyana., P. glomerata et P. pedunculosa Thwait, atque P. macrolophos Hassk., P. veronicæfolia Muell. Pt. Vict. I p. 184, P. Kha- siana Hassk., P. elegans Wall. Cat., secundum cl. A.-W. Bennet hic ducendæ essent, à qua specie P. sibirica indolibus indicatis sunt toto cœlo diversæ. Var. tenuifolia. foliis linearibus angustissimis, floribus sæpe minoribus. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 349 Pekin, Irkutz, Altai. Var. megalopha. Franch. Humilis, petalis superioribus longissimis, crista carinam magnitudine subæquante multitida. In Sinarum imperio (Franch., David n° 2602). Var, monopelala, caulibus tenuibus, folits lineari-lanceolatis apice caulis con- densatis, racemis tenuioribus, floribus minoribus, alis falcatis obtusis, antheris 6 (2 X 3) subsessilibus, 2 interioribus longe stipitatis ; an bona species ? Guhrwal, India (n° 20% Hb. Falconer.) Kashmir. P. SCHIMPERI Vatke (Chod.) Perennis. Humilis; folia elliptico-lanceolata ; racemi brevissimi in foliis absconditi; pedicelli breves; alæ subfalcatæ, obovato-oblongæ, corolla breviores, virides; semi- num caruncala in semine equitans longe triloba, lobis semine duplo brevioribus, linearibus. In Hb. Schinz. non Hassk. in Miq. Mus. Lugd. Bat. 1, p. 178. In radice montium apud Sanka Berr., n° 1224. Tab. nostra XXVIIT, fig. 41. Radix sinuosa grisea. Caulis basi lignosus, ramosus, ramis lignosis, terminali- bus subcrassis, puberulis brevibus. Folia elliptico- lanceolata, acuta, glabres- centia, *‘/,,, °/,,, *’/,, mm., basi brevissime et late petiolata. Racemi brevissimi extraaxillares, quam folia breviores et eis tecti, pauciflori, cca. 5-10 mm. longi. Bracteæ subscariosæ, tenues. Pedicelli breves. puberuli. Sepala exteriora elliptica, mucronata, margine ciliata. Alæ oblonge obovatæ, subfalcatæ, fere triplo longiores quam latæ, nervis ramosis erectis, anastomosantibus, margine ciliatæ, dorso late virides. Corolla alis longior ; crista multifida speciosa oblonga. Petala superiora quam Carina ‘/, breviora, basi cuneata, limbo oblongo, apice late sed oblique retuso. Antheræ ut in aliis. Ovarium obcordatum pilosum. Stylus latus, vittiformis, curvatus. Stigmata ut in P. persicaricæfolia. Capsula elliptica, inæquilateralis, marginibus uno latere sublate alatis, ciliatis. Semina ovoidea, leviter hirsuta. Caruncula triloba lobis æqualibus equantibus semine duplo brevioribus, subacutis. 390 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. ELEGANS, Wall. (Hassk.) Herbacea ; caules plures adscendentes, subsimplices : folia numerosa, lanceolato- linearia ; flores in racemos subdensos, terminales, dispositi; corolla alis longior ; ake ellipticæ, obtusæ ; capsula orbicularis vel subelliptica, alis brevior. Hassk in Miq. Ann. Mus. I, p. 176. Tab. nostra XXVILI, fig. 12-13. Sepala exteriora inæqualia, ciliata, obtusa. Alæ oblongæ vel oblongo-ellipticæ, apice rotundatæ, nec acutæ, margine ciliatæ, basi inæquilaterales, nervis tribus pauciramosis, nervillis liberis. Carinæ crista formosa multifida. Petala superiora limbo elliptico, unguiculo æquilato, carina crista exelusa, paulo breviora. Ovarium, stylus, stigmata ut in P. Sibirica. Capsula late elliptica vel suborbicularis, margi- nibus latis cireumdata. Semina turbinata brevia, crassa, breviter et sparse pilosa ; arillus trilobus, lobis subæqualibus semine duplo brevioribus, linearibus. Habitat in India septentrionali (Wall. cat. 4186). Proxima P. sibiricæ, à qua alis ellipticis vel oblongis apice non acutis, sepalis obtusis et habitu toto differt. P. LOUREIRE, Gardn. et Chapm. Suffruticosa caulibus glabrescentibus tenuibus; folia ovato-acuta vel ovato- lanceolata, subcoriacea ; racemi terminales sublaxiflori ; crista multifida ; carina late cucullata ; petala quam carina conspicue breviora : alæ oblique ellipticæ nervis liberis, glabræ. P. Loureiri Gardn. et Chap. in Hook. Journ. of. bot. I, pg. 243, non Steud. P. hongkongensis Hemsl. Ind. FI. Sinens. in Linn. Soc. XXIIT ; P. sibirica, var. 8 Lour. FI. Cochinch. Ed. Willdn. Tab. nostra XXVIIT, fig. 14. Subfrutex 20-50 cm. altus, caulibus ramisque- tenuibus, glabrescentibus vel levissime puberulis. Folia sparsa, quam internodia fere duplo longiora, distincte 25 / 24 mm., subcoriacea, 8? ("412 petiolata, ovato-acuta vel ovato-lanceolata ‘"/,, marginibus angustissime revolutis glabra. Racemi terminales sublaxiflori, 2-3 cm. longi, 1-1,5 cm. lati. Bracteæ caducæ. Flores 6-7 mm. longi. Pedicelli tenues, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 351 2 mm. longi. Sepala subæqualia concava, margine ciliata, curvata. Carina cucullata, limbo quam unguiculum vix longiore ; crista multifida, filamentis linearibus divisis. Petala superiora basi cuneata, ciliata superne irregulariter obovata, margine sinuala, quam Carina cristata fere duplo breviora. Alæ glabræ, corolla breviores leviter inæquilaterales haud acutæ sed subobtusæ, nervis ramosis, ramis erectis haud anastomosantibus, irregulariter ellipticæ. Ovarium obovatum, stylus vitti- formis, angulate curvatus, quam ovarium multoties longior. Stigma superius leviter concavum, apice papillosum, inferius ab eo dissitum in stylo sessile punctiforme. Capsula seminaque ignota (sec. Gard. et Champ. L. c. capsula late alata). Habitat in China : Hongkong (v. s. in Hb. Deless. leg. Hillebr. et in Hb. Mus. Paris). A. P. sibirica cui est valde affinis forma alarum, petalorum superiorum et carinæ atque loliis diversa. P. CROTALARIOIDES, Ham. Caulibus diffusis humilibus, ut folia hispido-lanatis ; folia elliptica obtusa ; racemi capitati, floribus subsessilibus:; alæ subacutæ, margine longe ciliatæ. Ham. in Don Prodr. 199 ; DC. Prodr. 1, 327: Wallich. Pt. asiat. rarior. IT, 185: Cat. 4176, 4176 D.; Hassk. in Miq. Mus. Bot. 1, 164; Bennet in Hook fl. ind. I, 202. P. capitata Jacq. Voy.: Royle illustr. tab. 19. Tab. nostra XXNIHII, fig. 15-17. Radix erassa ; e caudice parum incrassato, nascuntur caules plures basi lignosi, breves vel elongati, erecti, Striati, pilis longis lanuginose hispidi, 6-20 cm. longi. Folia numerosa submagna, obovato-elliptica vel sæpius elliptica, basi in petiolum brevissimum, 4-2 mm. longum attenuata, limbo 1 cm.-3' /, em. longo, 5-18 mm. lat., obtusa, nec mucronata, pilis longis nervo medio villosa sed non lanuginosa vel tomentosa ; bracteæ minimæ, villosæ, vix conspicuæ. Racemi terminales, vel supra- axillares, breviter pedicellati, quam folia breviores, capitati. Flores subsessiles, mediocres, 5 mm. longi. Sepala exteriora, herbacea, ovata, inæqualia, viridia, margine longe ciliata. Alæ duplo longiores elliptico-oblongæ, apiculatæ, margine longissime ciliatæ, nervis 3-5 anastomosantibus, ramulosis, quam corolla cristata paulo breviores. Petala superiora obovata, lata, plurinervia, quam carina multo 352 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. breviora, obtusa, usque ad medium cum tubo staminali connata. Carina cucullata usque ad ‘}, cum tubo staminali connata. Crista formosa dimidium carinæ longitudine æquans, profunde et multilaciniata. Lacinii numerosissimi, iterum bifidi. Tubus staminalis parte superiore in filamenta longa libera desinens ; antheræ quam fila- menta pilosa libera multoties breviores. Stylus falcatus, linearis in stigma superius prolongatus ; stigma superius leviter falcatum apice obtuso-tuberculate uncinatum, basi vaginatum, inferius vix prominens, tuberculatum. Semina subglobosa pilis ap- pressis vestita ; caruncula trifida, lobis æqualibus extrorsum leviter falcatis semine superpositis subequitantibus ut stratum in dorso equi. Area geographica. Temp. Himalaya alt. 4-7000", inter Chamba et Sikkim ; Khasia Mis. ; China in prov. Yun-Nan. (n° 7, Delavay). B major Hassk. 4176 Wallich p, p. y pygmæa Hassk. 1. ce. Willdn. minima foliis pautis, racemo unico. Kamoon Wallich 4176. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 353 Subsectio VIIL. Capsula alata; stylus adscendens ; stigmata duo lateralia rotundata eis subsec- tionis VIT, haud dissimilia ; antheræ in tubo staminali sessiles vel duo interiores tan- tum filamento sublibero. Species 3 asiaticæ, extus fere P. sibiricam sæpe referrunt, sed indoles internes diversæ, stirpem distinctam constituunt. P. JAPONICA, Houtt. Caules duplices, alteri floriferi, alteri foliiferi, foliis in illis crassis venosis, acutis ; racemi supraaxilares, pauciflori; flores longe pedicellati; alæ ovatæ, obtusæ, nervis ramosis haud anastomosantibus, glabræ ; crista multifida; petala linearia apice leviter curvata ; antheræ globosæ sessiles ; stigmata tuberculata vallecula lata separata ; capsula latior quam alæ ; seminum caruncula longe triappendiculata. Syst. 8. t. 62. [. I; Miq. Prol. 148 (haud vidi). P. vulg. Thunb. (sec. Franchet), fl. Jap. 278. P. Sieboldtiana Miq. Verh. Ac. Welensh. 2. recks., vol. IL et 1. c. 148. Tab. nostra XX VIII, fig. 18-20. Radix repens haud valde crassa, ramosa. E caudice haud valde incrassato oriun- tur caules floriferi tenues, herbacei, adscendentes vel erecti, 10-20 cm. longi, striati, leviter puberuli, 0,7 mm. crassi, foliis tenuibus distantibus ellipticis vel elliptico-lanceolatis ‘‘/, mm. ”’/, mm. vel minoribus, in summo caule majoribus, breviter petiolatis, in illis racemi pauciflori supraaxillares, floribus distantibus, longe pedicellatis, et caules longiores crassiores sublignosi, foliis multo majoribus, crassio- ribus, *°/,, *"/, mm., marginibus in sicco subrevolutis, superne et inferne nervis prominentibus areolatis, pulchre venosis, lanceolatis, acutis, nervo medio subtus valde prominente, glabris, in illis racemi pauciflori brevissimi, floribus minimis sæpe abor- tivis. Flores ad 10 mm. longi vel minores, sæpe longe pedicellati, pedicellis sabpu- bescentibus, puberulis, ad 8 mm. longis sed sæpe etiam minoribus ad 4 vel 2-3 mm. TOME XXXI, 2° PART. 45 € 354 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Bracteæ brevissimæ, ciliatæ, pedicellis multo breviores. Sepala exteriora ovato- oblonga, subacuta nec mucronata, margine ciliata, nervis pluribus apice bifidis vel ramosis. Alæ ovatæ, obtusæ, sæpe marginibus revolutis apparent acutæ, glabræ nec ciliatæ, nervo medio ramos bifidos paucos edente, lateralibus extrinsecus ramosis, ramulis liberis sæpe bifidis, interdum subanastomosantibus, corollam lon- gitudine æquantes, petaloideæ, /,, mm. vel minores. Carinæ crista multifida, spe- ciosa, limbo angusto unguiculum longitudine æquante. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, linguiformia, angusta, apice subobtusa, quadruplo longiora quam lata, carinam longitudine æquantia. Antheræ subglobosæ glabræ in tubo sta- minali sessiles (8). Ovariam ellipticum glabrum ; stylus vittiformis basi et sub stigma- tibus attenuatus; stigma superius subvaginatum angustum, apice tuberculatum, infe- rius valde remotum, tuberculatum, horizontale. Capsula transverse oblonga, late marginata, late emarginata, glabra alis multo latior. Semina ovata, pilis haud densis hirsuta. Arillus apice cariniformis, in appendicula 3 linearia subpapyracea semine ‘/, breviora prolongata, sinuata. Species habitu variabilis habitat in Japonia, Formosa, Celebes (Warbg. 16712), (Savatier. IL. (v. in. Mus. Paris). Formæ sunt plures floribus minoribus, folits magis ellipticis, petalis baud superne arcuatis sed adhuc etiam incertæ. Varietates e Timor, Celebes et Formosa insulis videntur minores : Warburg n° 10,259, in sylvis montanis apud Kuanania, 16712 S. Celebes ap. Tassosso (flo- ribus minoribus, alis magis viridibus); Wichura n° 1631 : in Formosa ; Rein 68 (sub n. P. sibirica) Oldham, in Nagasaki. Forma ovatifohia foliis ovatis nec lanceolatis plus minus grandibus, petalis rectis nec curvatis. Formosa, Warbg. n° 10260 ; Jatabe e japonia (?). A P. Khasiana alis minus obtusis, stigmatibus valde separatis et foliis majoribus latioribus nec anguste lanceolatis. Characteres naturales illius speciei describere adhuc est difficile. Flores in cauli- bus perennibus enim sunt alii quam in floriferis annuis. Mihi erant specimina ex Hb. Universit. Tokio 1884 Scientif. Dep. in quibus caules floriferi nulli erant et flores ut videbantur normales. In illis stigmata contigua sunt, alæ atque flos totus mino- res, at ejusdem formæ ut in P. Japonica. Capsulæ erant plures, lateribus latius alatis, quam alæ multo latiores et ‘/, longiores. Semina bene evoluta arillo longe trifido equitante. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 35 P. VERONICÆFOLIA, F. Muell. Alæ obovato-ellipticæ subacutæ nervis liberis: petala superiora haud falcata ; crista parva ; stigmata contigua ; arillus trilobus brevis, semine triplo brevior ; andro- ceum subdiadelphum. F. Müller. Pt. Vict. I, p. 184; P. japonica Benth. fl. austral. I, p. 439, non Houtt. Tab. nostra XXVIIL. fig. 21. Pedicelli bracteis minutis multo longiores. Sepala exteriora ovata, obtusa, ciliata. Alæ obovatæ vel ellipticæ, subacutæ, nervis haud anastomosantibus, quam corolla breviores, glabræ. Carinæ crista parva, appendiculo quoque in cca. 5 fila- menta bifida inciso. Antheræ in 2 phalangibus prorsum in tubo staminali sessiles. Ovarium obovatum stipitatum, glabrum. Stylus leviter adscendens. Stigmata conti- gua, forficata (v. fig. 21°). Capsula suborbicularis emarginata, late alata, alis longior et multo latior. Semina ovoidea, pilis brevibus hirsuta. Caruncula triloba, lobis semine fere triplo brevioribus. Hab. in Australia septentrionali : Queensland, Dawson and Brisbane (F. Müller) (v.s. in Hb. DC.), N. S. Wales, Botany Bay (R. Brown Parmatta ad Blue mountains), et in umbrosis prope Bathurst; Port Stephens; Hastings and Maclayriver; New England. — Victoria in graminosis vel sabulosis ad Goulburn et Oven fl, A P. japonica, stigmatibus, seminibus et crista sat diversa sed affinis. P. KHASIANA, Hassk. Caules haud duplices sed omnes similes ; folia lanceolata vel lanceolato-elliptica utrinque acuta ; racemi supraxillares vel oppositifolii pauciflori, alæ ellipticæ obtu- sissimæ, nervis liberis; petala linguiformia obtusa; stigmata contigua haud ut in P. japonica (floribus normalibus) remota. Hassk. in Miq. an. Mus. I, p. 176. Tab. nostra XXVIIL, fig. 22. Radix tenuis, griseo-lutea. Caulis vel caules plures, tenues, basi lignosi simplices vel basi ramosi, teretes, levissime strati et puberuli, foliosi, 5-10 cm. longi vel forte 356 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. longiores. Folia lanceolato-elliptica, utrinque attenuata, acuto-mucronata, subco- riacea, marginibus leviter revolutis, nervo medio, pervis secundariisque prominen- tibus eleganter reticulate venosa, */53 /3 #7, 51°], mm., distincte sed breviter petiolata, glabrescentes vel nervis subpuberulis. Racemi foliis oppositi, breves, 1-2 cm. longi, pauciflori, rachi tenui, fragili, puberula. Bracteæ minimæ puberulæ subæquales, deciduæ, 0,5 mm. longæ. Pedicelli tenues, puberuli, cca. 3 mm. longi. Flores ad 5 mm. longi vel breviores, albicantes. Sepala exteriora subæqualia, her- bacea, elliptica, trinervia, nervis simplicibus, margine ciliata, dorsoque. Alæ ellip- ticæ, obtusæ vel subretusæ, carinam subæquantes, glabræ, nervis tribus ramosis, ramis di vel trichotomis non, vel vix, anastomosantibus. Petala superiora ligularia apice rotundata, angusta, # X longiora quam lata, carinam cristatam subæquantia. Carinæ unguiculum sensim in cucullum transiens. Crista parva multilaciniata, fila- mentis linearibus. Antheræ globosæ, glabræ, in tubo staminali subsessiles. Ovarium suborbiculare, glabrum. Stylus adscendens. Stigmata rotundata, forficata. Capsula orbicularis alis brevior, marginibus sublatis cincta. Semina mihi ignota. Habitat in Khasia reg. temp. alt. 4-6000 p. : Hb. Ind. Or., Hook fil. et Thompson n° 17 (Spec. typ. Hassk). À P. japonica cui est valde affinis habitu et aliis diversa. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 397 Subsectio IX. Capsula alata ; stylus filiformis vel vittiformis, apice circinatus vel glochidiatus ; antheræ haud in tubo staminali sessiles; petala superiora limbo oblique quadran- gulari. Caulis tenuis, simplex vel subsimplex ; folia linearia vel acicularia vel subnulla. Species S. Asiaticæ et N. Australenses. P. OLIGOPHYLLA, DC. Humilis foliis parvis linearibus ; flores minimi , alæ subacutæ ; capsula elliptica, marginibus æqualibus angustissimis. DC. Prod. I. 135. Tab. nostra XXVIIT, fig. 23-25. Persistens. E caudice oriuntur caules breves pauci, simplices, stricti, tenues, gla- bri, striati, ad 6-10 mm. longi vel longiores. Folia linearia vel acicularia, inferiora paulo latiora, pauca, ad 4 em. longa vel etiam longiora, angustissima,glabra, erecta. Racemi terminales, juveniles comosi, tenuissimi. Flores parvi ad 3 mm. longi, sub- sessiles. Bracteæ inæquales, intermedia longe acuminata. Sepala exteriora valde inæqualia, superius duplo vel triplo majus, margine enerviatum, alis ‘/, brevius, nervis ramosis, duo anteriora multo minora ovato-acuta, ciliata. Alæ corollam ‘|, Superantes, obovato-cuneatæ, nervis 3 sub apice anastomosantibus pauciramosis, subacutæ, sensim versus basim cuneate attenuatæ, interdum margine ciliatæ, peta- loideæ. Carinæ limbus galeatus, unguiculo æquilongus; crista speciosa margine incisa, sublaciniata. Petala superiora limbo rhomboidali, subquadrangulari-obliquo, unguiculo tenuissimo cum tubo staminali connato, carina c. crista paulo breviora. Antheræ haud in tubo staminali sessiles. Ovarium obovatum. Stylus circinatus, apice in stigma circinatus. Capsula elliptica, marginibus angustissimis cincta, pubescens. 398 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Semina ellipsoidea, breviter et sparse pilosa. Arillus superpositus, exappendiculatus, loculum haud explens. Species parva habitat Indiam, Nepaul (Wallich v. s. in Hb. Prod.). P. LONGIFOLIA, Poir. Graminea, elata : folia linearia vel acicularia, longa ; racemi juveniles comosi ; alæ ellipticæ, obtusissimæ ; capsula alis latis parte superiore marginata itaque obcordato-cuneata. Poir. Dict. 5, p. 501 ; DC. Prod. I, 325. P. leptalea Wall. Cat.'n° 4189 ; Benth. fl. austr. 1, 439 ; Hassk. in Miq. an. Mus. |. c. 1, 173; Bennet in Hooker fl. of brit. Ind. I, p. 202, pp. Tab. nostra XXVIIT, fig. 26. Caules sæpius longissimi, ad 50 em. longi, sulcati vel striati, glabri, ad 4-2 mm. crassi, tenues, simplices vel rarius ramosi. Folia linearia, acuta, “/,, !/, etc. mu- cronata, sæpius marginibus subrevolutis, pauca. Racemus terminalis, tenuis, juve- nilis comosus, ad 2-3- em. longus, rachi floribus dilapsis asperata, ad 8 cm. longa. Flores brevissime pedicellati, pedicello vix 0,5 mm. longo, ad 3 mm. longi. Bracteæ utin P. oligophylla DC. Characteres flori ut in spec. præced. sed alæ ma- jores, subellipticæ, obtusæ, apice rotundatæ nec cuneate attenuatæ. Capsula margi- nibus latis instructa. Semina cylindrica, breviter pilosa ; arillus semine superpositus trilobus. Habitat in Asia meridionali : Khasia, reg. trop. alt. 300-1000 mm., Java, Aus- tralia sept. in Port Darwin. A præcedente statura, alis, capsulis sat diversa. P. WIGHTIANA, Wight et Arn. Radix perpendicularis ; caules tenues erecti, glaberrimi ; folia linearia, glabra ; glaucescentia, margine tenuiter et eleganter denticulata; racemi elongati ; petala superiora limbo subquadrangulari, tenuiter unguiculata. Wight et Arnott in Prodr. Fi. Ind. I, 36; Hassk. in Miq. An. Mus. Bot. I, p. 170. Walp. Rep. I, p. 233, 18 ; D. Dietr. Synop. IV, p. 894, 27. P. Wightiana, Wallich cat. n° 4190 ; Wight cat. n. 134. Tab. nostra XXVIII, fig. 27-29. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 359 Radix perpendicularis, pauciramosa 5-8 cm. longa, lutea, lignosa, 2 mm. lata. E caudice haud incrassato, oriuntur caules plures, erecti, teretes, tenues, glaber- rimi, glaucescentes, ramosi ; rami erecti sæpe simpliciter ramosi. Altitudo plantæ ad 30 cm. Folia linearia, internodiis breviora, subsessilia apice mucronato-aculeata, glabra, glaucescentia, margine tenuiter et eleganter denticulata, 1-2 cm. longa, 1,5-2 mm. lata. Racemi foliis oppositi, erecti, elongati vix pedicellati, laxiflori (sub maturitatem) 2-8 cm. longi. Bracteæ persistentes, lanceolatæ, subulatæ, in anthesi pedicellum subæquantes, intermedia aliis longior, margine scariosæ. Pedicelli breves etiam in fructu suberecti vel patentes. Sepala lanceolata acuta. Alæ virides, falcato-lanceolatæ, acuminatæ nervis liberis vel subanastomosantibus, tenuibus, versus axin dejectæ, corollam paulo superantes. Petala superiora unguiculata, limbo quadrandulari recto quam unguis duplo longiore, oblique reduplicato, basi tantum tubo staminali affixa et quam carina breviora. Carinæ unguiculum brevis, limbus carinatus, cristatus. Crista filamentis paucis linearibus formata. Antheræ in tubo staminali subsessiles. Stylus linearis curvatus, apice ine- qualiter dilatatus, summo reduplicato. Pars reduplicata brevior quam pars dilatata, capsula alis brevior, elliptica, marginibus angustissimis cincta, glabra. Semina cylin- drica apice in collem brevem extenuata, pilis appressis vestita. Caruncula collem terminans uncinata, Carina dorsalis antice in appendicula duo brevia convergentia cornea prolongata. Wight : Hb. propr. 134 in Hb. Delessert. Area geogr. Peninsula Ind. orientalis, in Dingdygul (sec W. et Arn). Petalis aliisque inter sectionem IX et X 6. collocanda. 360 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio X. Capsula alata; stylus vittiformis ; stigma apice recurvatum et sæpe inæqualiter membranaceum ; antheræ haud in tubo staminali sessiles ; petala superiora triangu- laria s&pius quam alæ multo majora et loco alarum sæpe viridium, pulchre colorata. x. Sepala duo superiora connata. Species africanæ et madagascarienses (Tetrasepalæ). TT Sepala superiora haud connata. Alæ virides; racemi axillares sæpius pauciflori (rarissime alæ petaloideæ) (Chloropteræ). 7. Sepala superiora haud connata. Alæ petaloideæ obtusæ; racemi terminales (petala superiora interdum sunt minus triangularia) (Chromopteræ). a. Sepala duo connata + Carina cristata Stamina 8 (?) . rigens. . Rehmanni. . Schænklankii. . Grandidieri. . Schinziana. . Kaxalariensis. . Bojeri. . huillensis. . liniflora. . rarifolia. . acicularis. rss ete as) ME SIMS) Stamina 6 OMC ! +ÿ Carina ecristata, plantæ tenuissimæ annuæ. P. nilotica. P. Pelihiana. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 361 P. RIGENS, DC. Radix crassa; folia linearia, erecta ; racemi pauciflori ; flores mediocres sub- magni ; sepala duo connata ; alæ ovatæ, obtusæ, nervis anastomosantibus areolatæ ; petala superiora triangularia, retusa, magna ; stylus vittiformis curvatus, sub stigma- tibus leviter carinatus, vaginatus ; stigma superius refractum, facie interiore papilloso. Prodr. 1, p. 323, non Drege in Hb. P. tenuifolia Link, hort. berol. 2, p. 220; Harv. et Sond FI. Cap. I. p. non Willdn. P. tenuis Dietr.; P. uncinata E. M. (nom. nud); P. linearis E. M. p. p. Tab. nostra XXVIII, fig. 30-32. Caulis basi lignosus crassus, e quo nascuntur caules simplices, erecti vel inter- dum ramosi, striati, subalati vel angulati, glabrescentes ad 20-30 cm. longi vel breviores ; folia numerosa, acicularia, marginibus interdum revolutis, in caulem basi decurrentia. Racemi terminales subdensiflori dein laxiflori, ad 40 em. longi, sæpius breviores. Bracteæ acutæ, ciliatæ, quam pedicellus in anthesi duplo breviores. Pedicelli demum elongati et versus florem sensim incrassati (sepalis decurrentibus), ad 6 mm. longi. Flos cca 7 mm. longus, dein alis accrescentibus ad 8 mm. Sepala exteriora inæqualia, duo anteriora connata, apice vallecula haud profunda sepa- rata, nervis subliberis, superius majus, nervis anastomosantibus, ciliata. Alæ ovato- triangulares obtusæ, nervis areolate anastomosantibus, in sicco virescentibus, valde conspicuis, corollam superantes. Carina unguiculo brevi sensim in limbum cucalla- tum desinente; crista mediocris e filamentis paucis formata. Petala superiora carinam subæquantia magna, triangularia, late apice retusa, nervis parallelis ï. e flabellatis multis notata, valde colorata. Ovarium ellipticum glabrum, stylus curvatus versus apicem et sub stigmatibus vaginatus, apice uncinatus, papillosus (v. fig. 30). Antheræ glabræ quam filamenta glabra multo breviores. Capsula elliptica, bicornis, anguste emarginata, marginibus subnullis, in apice tantum bene evolutis. Semina cylindrica pilis densis sericeis obtecta ; arillus superpositus corneolus. Hab. in Africa austro-orientali, Natalia ad Pretoriam, in Transvaalia et inde ad Prom. Bonæ Spei (Mac-Owen n° 364; Eck. et Z. n° 173). Var. æ. Alæ magis ovales, glabræ; stigma cristam dorsalem membranaceam ferens ; folia magis lata. TOME XXXI, 2° PART. 46 362 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Rehmann. Exsce. Af. austr. n° 4345 : in Hb. Schinz. Pretoria, in collibus supra Apiesriver (Transvaal). Var. 6. floribus majoribus 44 mm. lg., foliis latioribus, confertissimis, inferio- ribus quam superiora duplo latioribus. Houtbosh in Transvaal : Rehmann 6349. Var. +. foliis oblongis obtusis, inferioribus et medianis spathulatis, subobovatis glaucescentibus, parvis, nec acicularibus nec linearibus, Rehmann 6677 : Hogefeld ; 6702, 6600 : Trigardsfontein. Var. d. diffusa, foliis tenuibus, obtusis, in axilla earum sæpe fasciculus foliorum nascitur; carina longa, brevissime unguiculata. Indoles internes eis specei typic. simillimi (P. rigens DC. test. Hb. Prodr.). Rehmann 3868 : Blæemfontein in Orange. P. REHMANNL, 0. sp. Fruticulosa, foliis linearibus glabris; alis ellipticis, nervo medio subsimplice, lateralibus pauciramosis ; stigma superius concavum, inferius basi amplectans nec ut in affinibus uncinate recurvum. Tab. nostra XXVIII, fig, 33-34. Caules erecti, parte superiore subangulati, glabrescentes. Folia numerosa, lineari- acicularia, acuta vel subobtusa ad 20 mm. longa, 1-1,5 mm. lata. Racemi termi- pales sublaxiflori. Bracteæ acutæ, ciliatæ, in anthesi pedicello duplo breviores vel minores. Pedicelli crassi. Flos ad 7 mm. longus. Sepala exteriora obtusa, duo connata ciliata, vallecala brevi apice separata, lobis inde ortis rotundatis. Alæ ellipticæ nec ovatæ, nervo medio apice tantum ramoso, cum lateralibus nervo sub unico vel duobus conjuncto, lateralibns pauciramosis, margine ciliatæ. Corolla ut in P. tenuifolia, Stigma ut supra indicatum. Arillus superpositus, lobi laterales haud recti sed uncinati. Rehmann 4635 : Transvaal, Pretoria, Kuduspoort. Var. parviflora. Indoles sunt simillimi sed flores duplo fere minores. Rehmann n° 4565 : Pretoria, Wondesboompsort (Hb. Schinz.) MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 363 P. SCHOENKLANKIT, Hoff, et Hild. Caulis ramosus, sulcatus, hirsutus, ramusculi sæpe abbreviati et foliferi et flori- feri; folia linearia vel obovato-oblonga ; alæ ellipticæ, nervis anastomosantibus ; crista parva ; antheræ 8 ; stigmatis ala integra ; capsula ovata; semina pyriformia : arillus parvus superpositus. Sertum. P' Madag. 148. (Berol. ann., 1881.) Tab. nostra XXVIIL, fig. 35-37. Radix perpendicularis, annua, teres, leviter sinuata, simplex vel pauciramosa, lutea, juxta caudicem 2 mm. crassa vel tenuior. Caulis unicus, basi teres et profunde violaceus glabrescensque, supra basin ramosus vel tantum parte superiore, hir- sutus, et sulcatus, ramis adscendentibus vel divaricatis. In ramis elongatis vel etiam in caule primario sunt ramusculi abbreviati floriferi atque dense foliosi. Folia caulis primarii ramorumque obovato-oblonga */, */, ‘‘/, mm., vel linearia **/, mm., obtusa, apice leviter emarginata, pilis sparsis longis ciliata, herbacea. Rami abbre- viati foliis minoribus, condensatis, aumerosis. Racemi aut brevissimi inter folia con- densata ramorum abbreviatorum fere absconditi, pauciflori, aut in summo caule magis elongati. Bracteæ minutæ, ciliatæ, quam pedicellus breviores. Pedicelli glabri, 2-3 mm. longi, erecti. Sepala duo inferiora coalita apice emarginatione plus minus profunda separata, haud acuta, nec mucronata, margine brevissime ciliata. Alæ quam carina multo breviores, virides, ellipticæ, obtusæ, nervis 3 conspicuis anasto- mosantibus viridibus notatæ. Carinæ unguiculum quam limbus duplo brevius sensim in eum desinens; crista plurifida haud magna. Petala superiora aliformia, magna, alis fere duplo longiora duplo latiora, triangularia, basi cuneata ut carinæ limbus et crista profunde cœærulea vel rosea, quam carina longiora. Stamina 8, filamentis glabris, omnia fertilia. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus curvatus, stigma pleu- roptera apice recurva, ala mediocri haud fimbriata, alia etiam integra. Capsula ovata, apice profunde emarginata, glabra, alis sublongior. Semina pyriformia nigra, pilis numerosis adpressis albis vestita; caruncula ei Polygalæ eriopteræ valde similis sed breviter hirsuta. Species habitu valde peculiaris, primo aspectu oculo nudo recognoscenda. Habitat in insula Madagascar occidentali, in locis sterilibus prope Marroway, leg. Hildbr. 1880 n° 3430, 364 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. GRANDIDIERI, H. Bn. Soc. Linn. Paris n° 76, 1886, p. 697. Hæc species quam ex exemplario unico incompleto ex Hb. Mus. Parisiis cCognosco, proxima videatur P. Schœnklankii. Lignosa, ramosa, puberula, ramis albido-hirtellis. Folia linearia (1 : cent. longa, 2-3 mill. lata) crassiuscula, ad basin nonnihil atte- nuata, apice obtusa v. sæpius mucronulata. Racemi terminales breves (vix 1 cent.) densi. Flores breves (2 cm.) brevissime pedicellati (roseo-violacei) ; sepalis latera- libus obovatis (viridulis). Stamina fertilia 8. Grandidier n° 70. Folia sunt linearia obtusa, haud (?) in ramis abbrevatis congesta. Racemi termi- nales pauciflori. Sepala latiora ; alæ ovata nec ellipticæ, nervis 3, exterioribus extrinsecus valde ramosis; crista parva e filamentis paucis (6.) bi vel trifidis formata.. Hab. in insula Madagascar, Ambato-Mena-Loha (ex Baillon). P. SCHINZIANA, n. sp. Caules hirsuti, cinerascentes ; folia oblonga vel elliptico-oblonga ; racemi laxiflori floribundi ; alæ ellipticæ, apice rotundatæ, nervis paucis anastomosantibus ; petala superiora late triangularia ; stigma superius vaginiforme stigma inferius punctiforme vix prominens amplectans haud uncinatum. Semina pilis sericeis obduta; arillus superpositus. Rehmann n° 502. Tab. nostra XXVIIT, fig. 38. Radix crassa, lignosa, e caulibus annorum præcedentium oriuntur caules nume- rosi erecti, simplices vel ramosi, basi teretes, supra angulati, hirsuti, pube brevi grisei ut folia, breviter petiolata oblonga, vel inferiora obovata vel elliptico-oblonga, obtusa. Altitudo plantæ cca. 35 cm. Racemi terminales erecti vel pseudoterminales valde laxiflori, elongati, ad 10 cm. et majores. Bracteæ deciduæ, scariosæ. Pedicelli flore multo breviores, etiam hirsuti. Sepala ut in P. Rehmanni; alæ virides, margine albæ, ejusdem formæ et nervaturæ quam P. Rehmanni, corollam superantes. Corolla breviter unguiculata; crista parva fimbriata. Petala superiora late triangularia MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 365 corollam æquantia. Ovarium apice bicorne, ellipticum. Stylus curvatus, apice appen- diculum brevissimum punctiforme, papillosum involvens (itaque ei P. Rehmanni similis sed appendix brevior). Capsula alis longior elliptica, bicornis, marginibus apice tantum bene evolutis. Semina cylindrica pilis sericeis densis munita. Carun- cula superposita, appendicibus haud uncinatis. Species pulchra, floribus carneis habitat in Regno Ambola africano (Schinz. 502). P. KAXALARIENSIS, Schinz. Caulibus ramosis strictis, hirsutis ; flores pauci, mediocres ; alæ lanceolatæ pilosæ. Schinz. in Beitr. z. Kennt. FI. deutsch. Sudw. Africa, in Abh. dr. Prov. Brand. XXIX, p. 52. Tab. nostra, fig. 39-40. Planta 0,5-1 m. altus, caulibus lignosis, divaricate ramosis, striatis, loliis dis- tantibus subnudis, virgatis, breviter hirsutis, ad 30-50 em. altis, rectis, rigidis. Folia sparsa, elliptica, mucronata ‘°/, */, */, mm. vel minora, leviter hirsuta, sub- coriacea. Racemi brevissimi, pauciflori, extraaxillares vel axillares. Flores sæpe solitarii, 7-8 mm. longi. Pedicelli crassi hirsuti. Sepala exteriora duo anteriora fere ad apicem connata ciliata. Alæ lanceolatæ nervis anastomosantibus areolatæ, margine et dorso valde ciliatæ. Carinæ crista fimbriata, plurifida. Petala superiora longe triangularia, 1. e apice retusa, sensim ad basin angustescentia. Antheræ 8, filamentis glabris multo breviores. Stigma circinatum ; margo una integra, alia ciliata, in apice vel sub apice circini tuberculum stigmatosum. Capsula elliptica, alis brevior. Semina suboblonga, leviter pilosa; arillus superpositus, pilis paucis hirsutus. Hab. in africana Kahalari regione; Luisfontain. P. BOJERI, Chod. Tab. nostra XXVIIL, fig. 41-42. Radix sinuosa, subcrassa. Caules breves angulosi, rigidi, ramosis, ramis brevibus divaricatis, herbaceis, ad 40 em. longis. Folia lineari-lanceolata, acutissima, sub- carinata erecta, ad 12 mm. Ig., 2-3 mm. lata. Racemi brevissimi, pauciflori. Pedi- 366 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. celli triquetri, flore breviores. Sepala ut in aliis hujus stirpis. Petala superiora trian- gularia, longiora quam lata, plurinervia, Alæ sublanceolatæ ; nervus medius sub apice ramosus, ramulo unico vel duobus anastomosantibus, laterales (2) extrinsecus nervillos paucos simplices liberos edentes. Stigma ut fig. Capsula obovata. Semen cylindricum, pilis adpressis vestitum ; caruncula semini superposita subtriloba, rotundata. Bojer legit in Madagascar (v. s. in Hb. Paris. et in Hb. Delessert). Sepalis et stigmate ad P. huillensem accedit, at habitus et alæ diversa. Forsan P. arvicolæ Boj. affinis sed planta typica defecta et descriptione incom- pleta, assimilationem vetant (v. in add. sub. P. arvicola Boj.). * P. HUILLENSIS, Welw. Folia linearia vel lanceolato-linearia, mucronata, glabra: racemi pauciflori ; sepalum liberum lanceolatum acutum ; alæ sublanceolatæ acutæ nervis tribus sub- simplicibus inter se anastomosantibus ; crista submagna ; unguiculum carinæ brevis- simum; antheræ fertiles 8; alæ stigmatis integra; capsula obcordate cuneata, subexalata. Semina ellipsoidea, pilis brevibus tecta; arillus rotundate et uncinate r'ecurvus. Welw. in Oliv. fl. of. trop. Afr. I, 132. Tab. nostra XXVIII, fig. 43-45. Basi suffruticosa. Caulis basi lignosus, ramosus. Caules secundarii, herbacei, erecti, parce ramosi, angulati, glabri, striati, 20-40 em. longi. Folia sparsa, linearia vel lanceolato-linearia, mucronata, brevissime petiolata, glabra, herbacea nec coriacea. Racemi foliis oppositi, pauci, rachi herbacea, crassa, pauciflori, cca. 5 cm. longi. Bracteæ scariosæ, ovato-acutæ, margine ciliatæ, mox caducæ. Pedi- celli erecti, sensim versus florem incrassati, glabri, in fructu cca. 5 mm. longi. Flo- res 5-6 mm. longi, distantes, numero 3-7. Sepala exteriora subæqualia, duo inferiora usque ad apicem connata, margine leviter ciliata, superius lanceolatum acutum. Alæ lanceolatæ, acutæ, nervis 3 apice ramulo unico anastomosantibus, subsimplicibus vel ramulos raros breves edentibus, glabræ. Carinæ crista parva, plurifida. Ungui- culum breve. Petala superiora quam carina breviora, triangularia, apice late truncata. Antheræ glabræ filamentis duplo breviores. Ovarium obovatum gla- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 367 brum. Stylus adscendens. Stigmata pleuroptera. Capsula emarginata, cuneata, mar- ginibus angustissimis instructa, alis brevior sed sublatior. Semina oblonga, pilis adpressis sericea. Caruneula uncinata semiorbicularis semini superposita, alba. Habitat in Angola : Welw. It. angolense n° 1030 (v.s. in Hb. Berol, in Hb. Copenh.). P. LINIFLORA, Bojer. (Chod.) Caulis gramineus ; folia linearia, regularia, longa ; racemi pauciflori, laxiflori : antheræ 6, duæ prorsum abortivæ ; crista parva ; stigmatis ala integra. Mss. In Hb. Berol. Hildebrandt 1925, 1902, 2633. Tab. nostra XXIX, fig. 1-4. Caulis subsimplex vel ramosus, ramis elongatis, erectis, gramineis, ad 30-40 cm. altus, glaber, striatus, tenuis sed erectus ; folia prorsum et anguste linearia, margi- nibus revolutis et brevissime subpetiolatis, leviter decurrentibus, 20-50 mm. longis. 1-2 mm. latis. Racemi terminales laxiflori. Bracteæ acutæ. Sepalum anterius ellip- ticum, nervis 3 anastomosantibus, ciliatum obtusum, duo posteriora ad “/, coalita nervis liberis. Alæ leviter unguiculatæ, ellipticæ, nervis paucis ramosis anastomosan- tibus. Flos cca. 5 mm. longus. Carina breviter unguiculata haud triloba ; crista parva e filamentis paucis formata. Petala superiora triangularia submagna. Antheræ. 6 glabræ, filamentis glabris, duæ interiores abortivæ haud evolutæ. Stigmatis ala inte- gra. Capsula ut in P. aciculari. Semina oblonga, pilis sericeis densis tecta ; arillus conicus superpositus. Alæ persistentes. Hab. in Africa orientali, in graminosis ad mare littoralis, in insula Mombass., Bojer leg. (v. in Hb. Mus. Parisiis et Berol.)in insula Zanzibar leg. Hildebr. n° 4925, 1902, in insul. Mombass, id. collect. 2033 ; in Bagamoyo, Miss. Spiriti sancti patr. (in Hb. Mus. Par.), etiam Boivin legit. Species valde P. aciculari et P. rarifoliæ affinis, differt abortu completo staminum sterilium atque habitu et inflorescentia. P. RARIFOLIA, DC. Caulis erectus, sulcatus, striatus, subnudus ; folia remota acuta, erecta, cauli adpressa ; flores distantes; crista laciniata; antheræ 6, loco duarum interiorum 368 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. lacinii duo glabri ; ala stigmatis margine fimbriata ; capsula exalata vel subexalata. DC. Prodr. I, 333 ; Oliv. fl. of trop. Afr. I, 132 ; P. stenophylla KI. in Peters’ Mozamb. 23 ; non A. Gr. P. melanophleba. Tab. nostra XXIX, fig. 5-7. Caulis erectus, fistulosus sulcatus, superne ramosus, ramis ut caulis virgatis, erectis, sulcatus atque striatus, subnudus, glaber, cca. 5 dem. longus. Folia linearia sparsa, rara, subrevoluta, 1,5-2,2 cm. longa, cca. À mm. lata, glabra, acuta, erecta, cauli adpressa. Racemi laterales erecti nec patuli, vel etiam terminales pauciflori (3-5). Flores distantes erecti dein pendentes, 5-7 mm. longi, purpurei (?). Bracteæ minutæ, scariosæ, æquales, deciduæ brevissimæ. Pedicelli breves 2-2,5 mm. longi. Sepala exteriora longitudine subæqualia, margine brevissime ciliata, duo inferiora usque ad apicem coalita, superius obtusum. Alæ glabræ, ellipticæ, obtusæ, nervis pauciramosis anastomosantibus. Carinæ crista mediocris multifida. Petala superiora subtriangularia apice late retusa basi subcuneata, quam carina cristata breviora. Antheræ 6 glabræ, quam filamenta glabra 3-4 X breviores, filamenta duo inte- riora linearia sterilia glabra (an semper?). Ovarium ellipticum, stylus basi lanceo- late dilatatus, dein tenuis. Stigma pleuropterum, uno latere integrum alio fimbriatum sub apice verrucam ferens, atque recurvum. Capsula elliptica, duplo longior quam lata, 5 mm. longa, alis accresscentibus brevior. Habitat in Sierra Leone ubi legit Afzelius v. s. in Hb. Berol. ;: Heudelot in Sene- gambia n° 641 in loc. fertilib. v. s. in Hb. Mus. Par. P. ACICULARIS, Oliv. Caulis erectus, simplex vel ramosus, ramis erectis ; folia linearia, angustissima, marginibus sæpe revolutis ; racemi subdensiflori ; alæ ellipticæ ; crista carinæ parva fimbriata; antheræ 6 filamentis fere duplo breviores, loco duarum interiorum ligulæ lineares margine ciliatæ steriles ; stigmatis ala integra haud fimbriata ; cap- sula fere exalata bicornis. Oliver, FI. trop. Afric. 1, 132 non Watson; Pt. Speke et Grant in Trans. Lin. Soc, vol XANIX 1875: Tab. nostra XXIX, fig. 8-9. Radix simplex fusiformis, perpendicularis pauciramosa, caulem unicum vel MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 369 plures edens, erectos cea. 50 cm. ad 1 m. altos vel minores. Caulis simplex vel ramosus, ramis erectis, striatus vel sulcatus. Folia numerosa, linearia, angus- tissima, alterna vel etiam subfasciculata, patentia vel suberecta, marginibus sæpe (in siceo) revolutis 3-6 em. longa, 0.5-1,5 mm. lata, acuta, herbacea nec coriacea, glabra. Racemi terminales, elongati, laxiflori vel subdensiflori, 10-15 cm. longi, { cm. lati vel latiores. Bracteæ caducæ, minutæ, intermedia acicularis, aliis sca- riosis duplo longior. Pedicelli breves, 1,5-2 mm. longi, glabri mox recurvi. Flores 8-9 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia margine brevissime ciliata, duo infe- riora usque ad apicem connata. Alæ ellipticæ apice rotundatæ nec mucronatæ nec apiculatæ, nervis anastomosantibus paucis. Petala superiora triangularia basi cuneata. Ovarium ellipticum. Stigma apice recurvum, pleuropterum. Antheræ oblongæ, glabræ. Filamentorum pars libera glabra eis duplo vel 3 plo longior sub antheris dilatata dein contracta. Filamenta duo interiora sterilia, lineari-acuta, pilosa. Fructus ellipticus vel ovato-ellipticus apice attenuatus, profunde emarginatus, alis deciduis subnudus. Semina oblonga, cylindrica, pilis longis sericeis vestita. Caruneula alba dura, lobis æqualibus 3 formata, semini superposita. Habitat in Africa tropicali : Zeriba de Ghattas juxta flumen Babhr el Ghazal : Schweinfurth n° 2118; Capine apud Mukenge. Pogge n° 573; Nigritania : Baikes Nig. exp. 567 (Barter); Congo et Ogogué : Sav. de Brazza, 509, 10 ; Gondokoro : Speeke et Grant. À P. rarifolia DC. foliis numerosis, alis haud persistentibus ; filamentis steri- libus staminum glabris habituque distincta. P. NILOTICA, n. sp. Caulis filiformis; folia linearia angustissima, filiformia; racemi gracillimi, laxiflori ; flores minimi; alæ ellipticæ nervis subsimplicibus conjunctis ; carinæ crista nulla, carina triloba , antheræ 8 ; caruncula semine superposita rotundate uncinata. Tab. nostra XXIX, fig. 10-11. Radix tenuis perpendicularis, annua, simplex, brevis, caulem unicum a basi ramosum vel subsimplicem edens. Caulis ad 50 cm. longus, glaber, basi teres, superne plus minus striatus, tenuis, ramis filiformibus. Folia angustissime linearia, acuta, acicularia vel etiam filiformia, glabra, erecta, 10-20 mm. longa, ad 1.5 mm. TOME XXXI, 2° PART. 4T 310 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. lata, glaucescentia. Racemi terminales cca. 5-8 cm. longi, valde laxiflori, rachi tenuissima, filiformi. Pedicelli 3-4 mm. longi, tenues. Bracteæ deciduæ acutæ. Flores cca. 3 mm. longi. Sepala exteriora margine brevissime ciliata, nervis paucis notata, duo inferiora usque fere ad apicem connata. Alæ quam corolla breviores, oblongo- ellipticæ, obtusæ, breviter unguiculatæ, magis quam duplo longiores quam latæ, nervis 3 vix ramosis notatæ. Carina ecristata (an semper ?) cucullata tam lata quam longa subtriloba, unguiculo brevi. Petala superiora breviora, triangularia. Antheræ glabræ ellipticæ, filamentis sub antheris dilatatis. Ovarium ellipticum, glabrum ; stylus curvatus ; stigma uncinato-recurvum ut in P. huillensi sed sine alis. Capsula elliptica subemarginata, alis brevior. Semina cylindrica, pilis adpressis sericeis vestita. Caruncula rotundata, uncinato-hemisphærica, semini superposita. Species P. huillensi Welw. valde affinis, ab ea forma alarum, carinæ, absentia cristæ et stigmatis alarum recedit. Schweinfurth legit in terra dicta « Bongo » juxta flumen Bahr el Ghazal, ramum Nili superioris (n° 2130). P. PETITIANA, Rich. Caulis tenuis, pauciramosus, foliis linearibus, tenuibus ; racemi laxiflori ; carina ecristata triloba ; alæ ellipticæ nervis 3 subsimplicibus, liberis vel parce anastomo- santibus, sepala connata oblonga, ad apicem coalita. A. Richard, FI. Abyss. [, 37; P. tetrasepala Hochst. in Webb. Frag. fl. æth. p. 33. Tab. nostra XXIX, fig. 12-13. Radix perpendicularis, parva, pauciramosa. Caulis erectus, simplex vel sæpius ramosus, 20-30 cm. longus, striato-angulatus. Rami tenues erecti. Folia lanceolato- linearia, tenuia, apice aculeato-mucronata, breviter petiolata, petiolo in caule decumbente, 2-6 cm. longa, 1-5 mm. lata. Rami axillares tenuissimi; folia in eis angustissimis. Racemi elongati, tenues, laxiflori ad 45 cm. longi. Bracteæ caducæ : bractea bracteolis duplo longior acuta. Pedicelli versus apicem sensim incrassati, florem longitudine æquantes. Sepala exteriora longitudine subæqualia, duo inferiora usque ad apicem coalita, apice vix emarginata. Alæ obovato-ellipticæ, unguiculatæ 3 nerviæ, apice obtusissimæ. Nervus medius apice cum lateralibus ramulo unico MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 371 conjunctus; exteriores extrinsecus ramulos irregulares edentes, pars superior alarum atque margo lata sine nervatura ; alæ quam corolla breviores. Corolla petalis 3 ope tubi staminalis leviter coalita. Petala superiora triangularia ; apice lata, basi cuneata, basi tantum leviter cum tubo staminali connata, quam carina breviora, nervo fla- bellate ramoso. Carina triloba, cucullata, unguiculo brevi, leviter cum tubo staminali connata, ecristata, læte rosea. Antheræ oblongæ; filamenta longissima. Ovarium scutellatum quam stylus mutoties brevius. Stylus apice in stigma superius redupli- catus. Capsula obcordata, profunde et late emarginata, ei capsulæ Bursæ Pastoris haud dissimilis, alis longior et latior, pedicello brevior, patens vel vix pendula, pedicello recto, patente, nec curvato. Semina cylindrica, pilis sublongis hirsuta, carunculata. Caruncula carinata semiorbicularis, duobus appendicibus helicoideis munita, semini superposita nec in eo equitans. Schimper : It. Abyss. Sect. IT, n° 1188, sect. III, 1650. Prope Gafta (1188) ; prope Djeladjeranne Abyssiniæ. Obs. Hujus subsectionis esse appareat P. hyssopifolia Boj. et forsan P. linifloræ maxime affinis (XII Rapp. annuel. Soc. d’hist. nat. île Maurice, 1842) vid. sub addend. P. quineensis Willdn. Spec. III, p. 882 ; DC. prodr. I; Oliver, fl. trop. Afr. I, p. 332. Ramosus, ramis tenuibus, glabris; folia angustissima, linearia, acicularia, filiformia, erecta ; racemi terminales, tenuissimi, laxiflori eis P. niloticæ simillimi, bracteæ caducæ ; pedicelli filiformes flore subbreviores, patuli; flores parvi ad 4-5 mm. longi; sepala margine ciliata, duo anteriora connata; alæ obtusæ, oblonge obo- vatæ subfalcatæ apice rotundatæ, nervis anastomosantibus; crista plurifida, lobis linearibus di vel tri-4 fidis, summæ carinæ adpresso-curvata, petala triangularia ; antheræ normales 8 ; stigma ut in fig. delineavi (143 b.) ovarium scutellatum ; alæ demum caducæ ergo fructus subnudus, emarginatus, obovatus. Hab. Guineam ubi legit Thonning (v. s. in Hb. prop. Willd. et in Hb. Copenh.). 312 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio XI. 6. CHLOROPTERÆ B. Sepala superiora haud connata. + Perennes, alis viridibus in anthesi demum virentibus. $ 4. lobi arilli ‘/, seminis æquantes; plantæ humiles P. illepida. P. transvaalensis. 2 P. amatymbica. $ 2. humiles, lobi arilli longiores P. Walkeri. P. chloroptera. $ 3. majores lobi arilli longiores P. ophiura. P. serpentaria. P. hirsutula. P. Nilaghirica. ? P. linarifolia. lobi arilli breves P. densiflora. + pérennes, magnæ, foliis submagnis, alis in anthesi petaloideis, corolla brevioribus demum virentibus. P. Thvaitesi. P. macropelala. P. macrolophos. Fit annuæ, alis viridibus, crista biloba, lobis subintegris P. eriocephala. P. rhinanthoides. crista apice tantum vel omnino plurifida P. chinensis. P. elongata. P. orbicularis. Species plurimæ S. Asiaticæ vel N. Australenses, paucæ e S. Africa MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 373 P. ILLEPIDA, (E. M.) Harv. et Sond. Caules fastigiati breves, striati, sulcati; folia acicularia, numerosa ; flores parvi ; sepala ovata, acuta ; alæ lanceolatæ, viridescentes ; capsula latior quam longa, mar- ginibus fere nullis cincta ; semina ellipsoidea, pube rara et brevissima subpuberula ; arillus lobis lateralibus verticaliter pendentibus. E. Mey. in Hb. Drege ; Harvey et Sonder FI. Cap. I, 92. Tab. nostra XXIX, fig. 14-15. Radix perennis caules plures breves lignosos edens, e quibus nascuntur caules secundarii numerosi, fastigiati, breves, ad 6 cm. longi, simplices vel ramosi, tenues et valde profundeque striati. Folia acicularia utrinque attenuata, acuta, nervo medio carinata, erecta, ut caulis pilis paucis subpuberula vel glabrescentia, 5-8 mm. longa. Racemi extraaxillares breves, 3-5 flori, rachi crassa, striata, cum caule parte connata, inde sæpe flos ex axilla racemi nascens. Bracteæ minutæ, acutæ. Pedicelli crassi flore breviores. Flores ad 3-4 mm. longi. Sepala exteriora sessilia, ovata vel late ovata, acuta, margine ciliata; alæ virides lanceolatæ, corollam æquantes ; nervis crassis anastomosantibus, margine ciliatæ. Crista submagna. Unguiculum carinæ limbo brevius. Petala superiora late triangularia, colorata. Ovarium suborbi- culare; stylus curvatus; stigma ut in P. transvaalensi. Capsula alis latior sed brevior, latior quam longa, alis marginalibus fere carens. Semina ellipsoidea, pube brevissima vix puberula ; arillas obsoletus in appendices laterales pendentes lineares et semine duplo breviores prolongatus. Hab. in Africa merid. (Drège) in graminosis pr. Grahamstown. (Mac Ow. n° 109) (Hb. Schinz). A P. amatymbica, foliis angustioribus, caulibus valde striatis, forma alarum, et seminibus differt. P. AMATYMBICA, Ek. et Z. Caules plures e radice incrassata orti ; folia lineari-lanceolata, numerosa, subim- bricata; sepala acute ovata; alæ virides; capsula */,, mm. alis brevior; semina pyri- formia, hirsuta; arillus dorso carinatus, in appendices laterales semine duplo breviores lineares productus. 374 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Enumerat Pt., p. 24. Harv. fl. Cap. I, p. 93. Tab. nostra XXIX, fig. 16-17. Radix perpendicularis, crassa, lignosa, 4 mm. crassa, vel tenuior, caules plures basi lignosos ramosos, nudos, edens. Caules secundarii numerosi fastigiati, 5-10 cm. longi, simplices vel subsimplices, striato-sulcati, leviter puberuli. Folia numerosissima, subimbricata, chartacea, brevissime petiolata, lanceolato-linearia, acutissima, marginibus leviter revolutis, glabrescentia, 8-12 mm. longa, 2-2,5 mm. lata. Racemi axillares 1-4 fl., breves. Bracteæ minutæ margine ciliatæ. Pedicelli 2-3 mm. longi sensim ad apicem incrassati. Sepala exteriora acutissima, subæqua- lia, margine ciliata. Alæ herbaceæ, 5 mm. longæ, oblongo-sublanceolatæ, obliquæ, apiculatæ, nervis anastomosantibus, ramosissimis, corollam excedentes. Carinæ crista multifida; cucullum latum, unguiculam breve. Petala superiora triangularia, apice retusa, basi cuneata. Antheræ filamentis glabris 2-3 plo breviores, glabræ, 8. Ova- rium ellipticum, glabrum, angustissime cinctum. Stylus regularis, adscendens. Stigmata haud bene evoluta. Capsula elliptico-orbicularis, alis brevior sed latior. Semina pyriformia, breviter hirsuta. Caruncula lobis lateralibus angustis ‘/, semen attingentibus. Habit. ad Prom. B. Spei ubi legit. Drege, (Ecklon n° 182. v. s. in Hb. Berol.) P. TRANSVAALENSIS, n. sp. Caules e radice incrassati plures ; folia lanceolata vel elliptico-lanceolata, densa ; sepala mucronata, oblonga, ciliata; alæ virides ; capsula */, mm. alis brevior, Semina ut in P. amatymbica. Tab. nostra XXIX, fig. 18-19. Radix persistens crassa, cortice brunnea induta, sinuosa. E caudice incrassato, oriuntur caules plures erecti vel adscendentes, simplices vel ramosi, palmares vel breviores, teretes, pubescentes. Folia numerosa, lanceolata vel elliptico-lanceolata utrinque acuta ‘‘/, *"/, ‘‘}, mm., subsessilia, glabrescentia, nervo medio subtus pro- minente, numerosæ, subcoriaceæ. Racemi extraaxillares pauciflori, laxiflori, foliis vix longiores. Bracteæ acutæ, ciliatæ, pedicello paulo magis quam duplo breviores. Pedi- celli prius breves dein elongati et sub fructu ad 5 mm. longi, striati, pubescentes. Sepala exteriora oblonga, valde ciliata, marginibus late decoloratis longe et distincte MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 915 mucronata. Alæ ellipticæ, apparenter acutæ, marginibus sub apice reduplicatæ, si sunt deduplicatæ subobtusæ levissime mucronatæ, viridescentes, margine ciliatæ, albæ. Alæ corollam æquantes ad 6 mm. longæ. Corolla ut in P. amatymbica sed minor. Capsula alis brevior ad 5 mm. longa, 5 mm. lata, marginibus angustis 0,5 mm. latis cinéta. Semina eis P. amatymbicæ similia. Habitat in Africa australi, Transvaal. Pretoria, Aaples poort. (Rehmann n° 4198), Houtbosh (Rehm. 6348). A P. amatymbica, habitu majore, foliis majoribus, floribus majoribus, sepalis superioribus oblonge linearibus, valde mucronatis, nec ovatis. Capsula */, mm. non */;. (ut in P. amatymbica) distincta. P. CHLOROPTERA Humilis, perennis ; folia elliptica, acuta, mucronata ; racemi brevissimi oppositi- fol, uniflori vel biflori. Capsula fere sine marginibus; arillus in duas appendices prolongatus, ‘/, seminis breviores. Tab. nostra XXIX, fig. 20. Humilis, basi lignosa ; rami abreviati, tenues, glabrescentes, 2-3 cm. longi ; folia ellipticavel elliptico-lanceolata, mucronata, glabrescentia, majora */; mm., minora °L s mm. Racemi sæpius oppositifolii, uni vel biflori, breves. Pedicelli flore breviores ; sepala elliptica viridia, margine ciliata ; alæ ellipticæ subobtusæ, in anthesi margi- nibus reduplicatis, acutæ, virides, nervis anastomosantibus, corollam excedentes, ciliatæ; carina limbo cucullato oblongo, quam unguiculum multo longiore; crista fimbriata speciosa ; petala superiora triangularia, magna. Ovarium, stylus et stigmata ut in aliis hujus subsectionis. Capsula suborbiculari-elliptica, fere sine marginibus aliformibus. Semina valde pilosa (immatura); arillus in appendices duas lineares semine ‘/, breviores prolongatus. Hab. in Afric. merid. orient., Natal, leg. Srisrytow. Coll. Rehm. sine n° in Hb. Schinz. Species P. serpentariæ affinis sed ob semina, habitum et folia diversa. Huic specie vel præcedentibus affinis ut ex descriptione appareat est P. mucro- nata Bak. (Journ. Soc. Linn., XX, 89) e Madagascar (vid. sub. add.) 376 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. SERPENTARIA, Ekl. Perennis ; folia elliptica vel lanceolata, mucronata, crassiuscula ; racemi brevis- simi pauciflori (1-3) ; capsula alis angustis marginata, alis haud longior ; seminum caruncula in appendices 3 æquales semine ‘/, breviores prolongata. Tab. nostra XXIX, fig. 21. Persistens, caulibus lignosis, tenuibus, teretibus, pilis erispulis brevibus hirtulis, ad 2? dem. longis. Folia elliptica vel lanceolato-elliptica, crassiuscula, mucronata 22 212 mm. vel minora vel angustiora, pilis sparsis brevibus crispulis conspersa, internodiis longiora. Racemi brevissimi 1-3 flori ; flores 6-7 mm. longi, pedicellis longiores. Indoles ut in P. ophiura sed alæ magis ovatæ, virides et minores et petala superiora breviora. Capsula © mm., marginibus æqualibus mediocribus cineta, quam alæ haud longior. Semina ut in P. ophiura. Habitat in Africa meridionali, Caffraria, in collibus saxosis apud Chumimountains, prope Fort Beaufort (Eck. n° 181) (P. lævigata E. M. in Hb. Drege). Obs. Radices comparatæ cum caulibus longæ, crassæque, Caffris sunt remedia ad morsus serpentum convenirentque forsan, quod attinet ad efficacitatem earum « polygalæ senegæ » radicibus. (EKkl.) POLYGALA OPHIURA, n. sp. Caule suffruticoso-ramoso ; folia numerosa oblonga, elliptica vel lanceolato- linearia; racemi floribundi; alæ virides obtusæ apice marginibus oblique redu- plicatis; petala superiora aliformia late triangularia, longe attenuata, carinam superantia ; Capsula magna, viridis, alis latior, late alata, profunde et late emargi- nata ; semina pyriformia : arillus lobis 3 subæqualibus linearibus semen ‘/, brevio- ribus. Tab. nostra XXIX, fig. 22-23. Caules ramosi, suffruticosi ; rami divaricati puberuli teretes. Folia numerosa, bre- vissime petiolata, oblonga, obtusa vel acuta, vel angustiora et lineari-lanceolata #9 %/9 3/35 mm. variabilia, marginibus leviter revolutis, glabrescentia. Racemi terminales vel supraaxillares et cum caule connata inde sæpe basi racemi flos solus MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 377 ex axilla rami oriri habeatur, breves vel elongati, ad 10 em. longi, sublaxiflori. Bracteæ minimæ, acutæ, ciliatæ. Pedicelli in anthesi flore subbreviores. Flos ad 7 mm. longus. Sepala exteriora elliptica, mucronata, ciliata. Alæ corollam supe- rantes, oblongo-ellipticæ, vel lanceolato-ellipticæ, sub apice marginibus reduplicatis apparenter acutæ, reduplicatæ autem obtusæ, margine ciliatæ, duplo longiores quam latæ, nervis anastomosantibus, virides, margine albæ. Carina petalis superio- ribus brevior ; limbus cucullatus, basi auriculatus, unguiculo sublongior. Crista valde fimbriata mediocris. Petala superiora longe unguiculata limbo late triangulari basi tantum cum tubo staminali connata. Antheræ glabræ filamentis multo breviores. Ovarium orbiculare pilosam. Stylus curvatus apice uncinatus (i. e. stigmatiferus, v. fig.). Capsula magna latior quam longa, profunde emarginata et late marginata, alis multo latior sed brevior, viridis, 9-10 mm. lata, 7-8 mm. alta. Semina matura pyriformia paucipilosa ; arillus in appendices duas lineares oblique descendentes semine ‘/, breviores prolongatus. Habitat in Africa meridionali orientali, Natal : Oakfort, Umhlotiriver (Rehm. 8524), Camperdown (Rehm. 7749), Inanda (leg. Wood). A P. Serpentaria cui est affinis, alis haud late ovatis, floribus majoribus, racemis floribundis, capsulis multo latius alatis. P. lysimachiæfolia, n. sp. Decumbens, tenuis, ramosa; folia elliptica, tenuiter mucronata vel ovata, vel lanceolato-elliptica, &% £ tenuia haud crassa, breviter petiolata. Racemi extra- axillares, longe pedunculati, valde laxiflori, ad 5 em. longi, rachi erecta tenui flexuosa. Flores pauci (cca. 3) internodiis breviores; pedicelli patuli versus apicem sensim incrassati, bracteis filiformibus multo longiores, ad 6 mm. longi. Sepala alæ utin P. ophiura, sed petala superiora subrotundata. Stigma ut in icone. A P.ophiura, racemis, foliis tenuibus, habitu totoque diversa. Hab. in Natal, Inanda ubi leg. Midley Wood. Ex Hb. Nat. bot. Garden 1496. P. NILAGHIRICA, on. sp. Perennis ; folia oblonga vel obovato-oblonga, crassiuseula ; racemi supraaxillares, pauciflori; sepala acuta: alæ giabræ, virides; crista tenuis, inconspicua ; petala superiora duplo longiora quam lata. Tab. nostra XXIX, fig. 24. TOME XXXI, 2° PART. 48 318 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Radix erassa ; caules numerosi abbreviati, lignosi, ramosi, juveniles duri, pube crispula subhirti, ad 40 em. longi (an majores). Folia numerosa, oblonga, vel obo- vato-oblonga, marginibus subrevolutis, crassiuscula, duriuscula, obtusa vel subacuta, pilis crispulis leviter hirta vel glabrescentia, 8-10 mm. longa, cca. 2,5 mm. lata, breviter pedicellata quam internodia multo longiora. Racemi axillares vel extra- axillares pauciflori, breves (3-5 f1.), quam folia vix longiores. Bracteæ ovato-acutæ, caducæ. Pedicelli flore breviores. Flores 5-6 mm. longi. Sepala exteriora ovata, acuta, trinervia, margine leviter ciliata. Alæ oblongæ, vel ovato-oblongæ, apice mar- ginibus revolutis, virides, glabræ, nervis anastomosantibus conspicuis notatæ, corollam subæquantes. Carinæ crista parva, e filamentis paucis formata. Petala superiora longiora quam lata, triangularia, nervis flabellatis, basi tantum cum tubo staminali connata, carinam æquantia valde colorata. Stigma dorso subacuto valde recurvum subglochidiatum. Capsula glabrescens, matura ut semina mihi ignota. Hæc species etsi seminibus deficientibus incompleta, proxima mihi P. hirsutulæ. Arn. videtur sed in hac alæ sunt pilosæ et nervis magis areolatis, dum in nostra alæ sunt glaberrimæ nervis crassis. Stigmata etiam sunt diversa in utraque. Hab. in mont. Nilaghiri, Kotirgherri (Alf. Deless., Hb. Deless.). P. HIRSUTULA, Arn. Perennis ; folia oblonga, crassiuscula vel latiora ; sepala ovato-acuta ; alæ virides puberulæ ; crista inconspicua ; petala superiora duplo longiora quam lata. Wight et Arnott. Nov. Ac. Leop. Carol. XVIII. Hass. I. c. 164. P. glaucoides L. Sp. 9914 (fide Benn.) F1. Ind. Hook, p. 203, p. p. non Wall. cat. 4171 non Wight. Tab. nostra XXIX, fig. 25. Radix crassa, perpendicularis brunnea. E caudice incrassato oriuntur caules basi lignosi denudati annorum præcedentium e quibus egrediuntur caules juniores subli- gnosi, eleganter arcuati, parce ramosi, ramis erectis, leviter striati et tenuis- sime puberuli, ad 4 mm. crassi, fusco-rubri, 20-40 em. longi. Folia oblonga, cras- siuseula et subcoriacea, linearia et angusta {? mm. vel latiora 2° mm., marginibus in sicco revolutis. obtusa vel mucronata, levissime pubescentia, brevissime petiolata quam internodia longiora vel ea æquantia. Racemi sæpe oppositifolii, sæpius elon- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 379 gati ad 3-5 cm. longi vel breviores. Rachis arcuata, tenuis. Bracteæ caducæ. Pedicelli flore evoluto breviores. Sepala exteriora ovato-acuta nervis subsimplicibus notata, margine ciliata, brevia, superius majus latius. Alæ multo majores virides, ovato-oblongæ, puberulæ, nervis pulchre anastomosantibus, tenuibus, apice margi- nibus revolutis, ad partem superiorem posteriorem floris dejectæ, corollam subæ- quantes. Carinæ crista parva. Petala superiora longiora quam lata, rosea, triangularia quam carina ‘/, breviora basi tantum cum tubo staminali connata. Ovarium subor- biculare leviter puberulum. Stigmata recurvata. Capsula late elliptica alis brevior, leviter ciliata $ mm. vel minor. Semina rufa, oblonga, pilis paucis adpressis cons- persa. Caruncula parva obtusa, in appendicula 3, membranacea, tenuia apice dilatata sublinearia semini adpressa prolongata, quorum duo anteriora longiora semine ‘l, breviora. Seminis longitudo #4 mm. Hab. in India meridionali nec non in Nilaghiri (Perrottet n° 254). Obs. Folia atque statura sunt valde variabilia et ob ea Helianthemo aspectu similis. Variat etiam petalis longioribus atque appendicibus carunculæ longio- ribus. P. LINARIFOLIA, Willdn. Persistens, ramosa ; folia linearia, acicularia, crassiuscula ; racemi ut in specie præc.; bracteæ persistentes ; sepala apiculata. Willdn. Spec. III, 877; Pers. Syn. II, p. 272, 16; DC. Prod. I, p. 326; Hassk. in Miq. An. Mus. Lug. Bot. I, p. 156 (v. sub P. chinensi). Tab. nostra XXIX, fig. 26. Persistens. Caulis basi divaricate ramosus, tenuis, lignosus. Rami elongati, erecti. Folia linearia, acicularia, crassiuscula 55 mm. glaberrima, acutissima, numerosa, margine integra. Racemi extraaxillares breves, rachi recta, foliis bre- viores. Bracteæ glabrescentes parvæ, acutæ, persistentes. Flores parvi, brevissime pedicellati. Sepala longe mucronata, obtusa, leviter ciliata. Alæ glabræ vel glabres- centes, nervis anastomosantibus. Crista apice laciniata sed lacinii cca. 40 tantum. Petala superiora late triangularia. Capsula seminaque mihi ignota. Hab. in Ceylonia (Arnott.) Hb. Berol. Habitu et foliis angustissimis glabris, bracteis persistentibus valde distincta. 380 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. DENSIFLORA, BI. Caulis basi lignosus suffruticosus; rami adscendentes teretes, simplices vel ramosi; folia lanceolato-linearia, apiculata, subtus pallidiora, sabmagna ; racemi breves, floribus dilapsis serrulati ; flores mediocres; alæ corollam excedentes, ovato- lanceolatæ, longe apiculatæ, inæquilaterales, petala superiora triangularia, apice lata, Carina breviora; carinæ crista pedicellata, paucilobata, lobis laciniatis ; filamenta longa; stylus vitiformiis apice reduplicatus obtusus (in stigmata); capsula late orbicularis, latior quam longa, ciliata; semina subglobosa ; arillus lobis latera- libus apice latis, intermedio brevior, semini superpositus. Blume Bijdr. p. 59; Walp. Rep. I, p. 234, 31; Hassk. in Pt. Jungh. [, p. 12%, 1; Hassk. in Miq. an. Mus. [, p. 166. Moritzi Pt. Zolling. P. glomerata Lour. F1. Coch. 426 ; DC. Prodr. I, 326. Exsec. Zollinger : Pt. Jav. 409. Tab. nostra XXIX, fig. 27-28. Habitu variabilis. Caulis simplex basi sublignosus vel ramosus, ramis adscen- dentibus, pilis erispulis puberulis, 20-50 em. longus, teres, vel superne striatus. Folia glabrescentia, superne pilis rigidis, longis, sparsis margineque conspersa, ho a ss L * mm. i. e. lanceolata, elliptico-lanceolata vel linearia, ellipticaque. Racemi supraaxillares brevissimi vel longiores 0,5-1,5 cm. longi, densiflori, pauciflori. Pedicelli breves in anthesi ad 2 mm. longi, puberuli. Flores 4-5 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, lanceolato-apiculata, acutissima, mar- gine longe ciliata. Alæ lanceolatæ, acuminatæ apice acutissimæ, florem vix exce- dentes, nervis dichotomiter ramosis, haud anastomosantibus, viridescentes, eciliatæ. Carina cristata ; crista basi rimosa dein in lobos plures iterum laciniatos desinens. Petala superiora basi tantum cum tubo staminali connata, triangularia, longiora quam lata, basi cuneata, carinam subæquantia. Antheræ quam fiilamenta libera glabra multoties breviores, glabræ. Ovarium orbiculare, ciliatum. Stylus adscen- dens, apice stigmata recurva membranacea ferens. Capsula late orbicularis, mar- ginibus angustis, ciliata. Semina pyriformia, pilis sericeis vestita, lateraliter com- pressa; arilli lobi inæquales, duo laterales obtuso-retusi, dorsalis brevior, papy- racel. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 381 B. angustifolin foliis linearibus, mucronatis, erectis. In Sumatra leg. Korthals v. s. in Hb. Berol. >. elhiptica foliis ellipticis vel elliptico-lanceolatis. In Java, leg. Zollinger n° 414, 409. P. hypericifolia herb. Reiw. Miq. an. Mus. 1, 167. d. latifolia foliis late ellipticis, mucronatis. In Khasia Ind. Or. : Hook fil. et Thom. ; Cochinchina : D' Thorel 1370. P. WALKERI, Chodat. Humilis, decumbens, caulibus numerosis brevibus; folia breviter elliptica, parva, breviter mucronata ; racemi per breves ; alæ ciliatæ ; crista speciosa, multifida. Tab. nostra XXIX, fig. 29-30. Radix crassa lignosa, caules lignosos breves multos, basi ramosos, decumbentes edens. Rami sunt fragiles, striati. Folia elliptica, breviter mucronata, basi subcu- neata © $ $ mm. patula. Racemi pauciflori, breves, rachi rigida tenui, pedicellati (pedunculo 5-10 mm.). Flores cca. 3-5 (?). Sepala ovata, mucronata, ciliata. Alæ ovato-acutæ, ciliatæ, nervis 3 anastomosantibus, viridibus carinam cristatam æquantes. Crista magna e filamentis multis formata. Petala superiora late triangu- laria maxima. Seminum caruncula triloba, lobis descendentibus semine ‘/, brevio- ribus, linearibus. Hab. in Ceylonia ubi leg. Walker. (v. s. in Hb. Delessert). Species distinctissima ob formam foliorum, alas et cristam multifidam. P. THWAITESI, Hassk. Persistens ; rami virgati ; folia linearia vel lineari-lanceolata ; alæ petaloideæ ; racemi extraaxillares breves pauciflori; crista speciosa, multifida; sepala longe apiculata. Hassk. 1.,c+, p.169. Tab. nostra XXIX, fig. 31-32. 382 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Caulis vel rami lignosi, virgati striati, leviter puberuli. Folia linegaria vel lineari- sparse et obsolete hirsuta. Racemi extraaxillares foliis breviores. Rachis tenuis. Bracteæ brevissimæ acutissimæ. Sepala exteriora longe apiculata, margine ciliata. Alæ petaloideæ, oblongæ, eis P. macropetalæ similes. Crista magna multifida. Petala ut in spec. indicata. Ovarium pilosissimum. Capsula et semina ut in P. macrope- tala, sed appendices paulo breviores. Habitat in Ceylonia (Thwaites 592, spec. typ. Hassk. (v. s. in Hb. Berol.) Descriptio secundum specimen incompletum haud demonstrat an hæc species sit lanceolata vel etiam subelliptica, suberassa, acuta, leviter mucronata, a P. macropetala sat diversa. Folia sunt crassa et minus evoluta. Racemi pauciflori (v. s. in Hb. Deless. ex coll. Deschamps, Ceylon.). P. MACROLOPHOS, Hassk. Perennis, ramosa ; folia obovata vel elliptica ; racemi breves foliis haud longio- res ; sepala longissime apiculata ; alæ petaloideæ ; crista speciosa ; multifida. Hassk. in Miq. Ann. Mus. Lugd. Bat. I, p. 167. Tab. nostra XXIX, fig. 33-34. Suffruticosa, ramis duris lignescentibus fistulosis, iterum ramosis. Folia subco- riacea, obovata vel elliptica, breviter mucronata, basi cuneata, juniora puberula dein glabrescentia vel pilis sparsis rigidis obsolete hirsuta, +? mm. etc. Racemi bre- ves, foliis haud longiores, pauciflori, floribus distantibus itaque post defluvium rachis, haud apparet raduliformis. Bracteæ parvæ, lineares, caducæ. Flores breviter pedi- cellati, submagni ut in P. macropetala. Sepala exteriora oblonga, longissime apicu- lata, margine ciliata. Alæ petaloideæ breviter unguiculatæ, ovatæ, apiculatæ, nervis lateralibus extrinsecus ramosis, ramis apice bi vel trifidis subliberis, nervo medio apice tantum cum lateralibus conjuncto corolla forsan (?) breviores. Carinæ crista magna, speciosa, e filamentis numerosissimis formata. Petala superiora longiora quam lata, triangularia, basi tantum cum tubo staminali connata. Ovarium subgla- brum. Fructus vix pubescens, ellipticus, marginibus subnullis cinctus. Habitat in Ceylonia (Thwaites n° 7, spec. typ. Hassk.). v. s. in Hb. Berolin. À P. macropetala consistentia foliorum et magnitudine, ovario glabrescente dum est pilosissimum in P. macropetala, crista magis speciosa aliisque distincta sed ei valde affinis. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 383 P. MACROPETALA, Hassk. Perennis ; rami teretes. rècti, fistulosi, divaricati; folia lanceolata, tenuia, sub- magna; racemi supraaxillares, breves ; sepala mucronata : alæ petaloideæ apiculatæ earina breviores ; crista multifida. Be CHuD. 168. Tab. nostra XXIX, fig. 35. Suffruticosa ; rami teretes recti, rigidi, fistulosi, longi, divaricate ramosi, pilis cris- pulis levissime puberuli, 1-2 mm. crassi. Folia lanceolata, tenuia, glabrescentia, margine ciliata et facie superiore pilis sparsis rigidis longis levissime hirsuta 45 2 +7 mm. basi cuneata, apice acuta, submucronata, patentia. Racemi axillares, vel extraaxillares varia longitudine cum éauli connati, foliam longitudine æquantes vel breviores vel multo longiores et flexuosi, pauciflori, rachi floribus dilapsis serrulata. Bracteæ caducæ. Flores breviter pedicellati ad 9 mm. iongi. Sepala ovata, margine breviter ciliata, longe mucronata. Alæ obovato-oblongæ vel oblongæ, marginibus sub apice oblique revolutis, longe apiculatæ, nervis anastomosantibus glabrescentes et carina multo breviores, petaloideæ. Carinæ crista speciosa e filamentis multis iterum bifidis formata. Limbus cucullatus oblongus. Petala superiora fere duplo lon- giora quam lata carinam longitudine æquantia. Ovarium valde pilosum. Stylus, stigmata aliis hujus sectionis similia. Capsula basi inæquilateralis et uno latere sursum oblique producta, oblique cordata, marginibus angustissimis, ciliata. Semina pyri- formia, brunnea, pilis brevibus conspersa, arillus trilobus, lobis linearibus angus- tissimis semine ‘/, brevioribus. Habitat in Ceylonia (col. Walker n° 453. Hb. Graham. v. s. in Hb. Deless., Deschamps in Hb. Deless,). Ob folia magna lanceolata, magnitudinem florum, alas petaloideas, cristam multi- fidam valde peculiaris, P. Thwaitesi affinis. P. ERIOCEPHALA, F. Muell. (Benth). Anoua ; caulis hirsutus ; folia linearia ciliata : racemi subdensiflori : alæ ciliatæ ; carina e duobus appendicibus subintegris formata. In FI. austr. I, p. 439. Tab. nostra XXIX, fig. 36-39. 384 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Annüa. Caulis brevis, ramosus, ramis corymbosis, striatis, pilis crispulis puberulis, mm., mucronata, ciliata, pilis longioribus rectis hirsutis. Folia linearia, erecta, © 3° erecta. Racemi extraaxillares, variabiles, haud capitati, sed sublaxiflori, brac- teis scariosis inæqualibus, acutis, quam pedicellus brevioribus. Pedicelli flore bre- viores. Sepala ovato-acuminata, ciliata. Alæ sublanceolatæ, nervis valde anastomo- santibus, pilis longissimis sparsis hirsutæ, acuminatæ, virides. Carinæ crista e duobus appendicibus latis, margine plus minus profonde sinuatis formata, limbus oblongus angustus. Petala superiora magna, quam carina longiora, longiora quam lata, trian- gularia basi tantum connata. Stigma haud videtur recurvum ut in alis hujus sec- tionis (v. iconem). Capsula alis multo brevior, late ovata, emarginata, glabrescens, leviter ciliata, marginibus subnullis cincta. Semina conica, pilis adpressis sericeis vestita. Caruncula triloba equitans, lobis æqualibus linearibus semine fere duplo brevioribus. Hab. Upper Victoria River Australia septentrionali in Fort Point. Schulz N. Ex- ped. n° 786, N. Austr. P. RHINANTHOIDES, Benth. Annua ; folia linearia, subhirsuta ; racemi capituliformes : sepala angusta longis- sime mucronata, longissime hirsuta ; crista e duobus appendicibus clavatis formata. Bentb. fl. austr. 1, 140. — Soland in Hb. R. Br. Tab. nostra XXIX, fig. 40-42. Aunnua. Radix tenuis sinuosa, lutescens, brevis. Caules erecti, simplices vel versus apicem ramosi, ad 40 cm. longi, teretes, pube crispula puberuli et pilis patulis longis subhirsuti, haud striati. Folia linearia, obtusa vel mucronata, brevissime petiolata, À 3 4° mm. erecta, numerosa, subhirsuta, subherbacea. Racemi capitati breviter pedunculati, foliis multo breviores, mm., extraaxillares. Flores subses- siles. Bracteæ filiformes hirsutæ. Sepala exteriora linearia, apice in appendicem filiformem eis fere æquilongam prolongata, longissime hirsuta, alis duplo breviora. Alæ late ovatæ, virides, acuminatæ, pilis rigidis longissimis hirsutæ, corollam subæ- quantes. Carinæ crista e duobus appendicibus clavatis integris formata. Petala superiora subtriangularia basi retusa, margine superiore rotundata, nervis flabellatis, paulo longiora quam lata, colorata. Ovarium orbiculare valde et longissime hirsutum. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 389 Stigmata peculiaria (v. inconem). Capsula late elliptica, suborbicularis, marginibus latis cireumdata, hirsuta. Semina oblonga, arillo trifido equitante, obtuso, appendi- cibus æqualibus linearibus, acutis, basi obtusissima pilis fascis adpressis vestita, nigra, quam appendicula ‘}, longiora. Habitat in Australia septentrionali (R. Brown it. austral. north Coast. in Hb. Berol. v. s. P. rhinanthoides indumento, sepalis, inflorescentiæ forma et stigmatum valde est peculiaris. P. ORBICULARIS, Benth. Annua, decumbens ; folia late obovata vel suborbicularia ; racemi subcapitati pauciflori ; alæ prorsum virides ciliatæ ; crista multifida, speciosa. FI. Austr. [, p. 140. Tab. nostra XXIX, fig. 43-44. Annua. Caulis sæpe basi ramosus, ramis adscendentibus flexuosis, debilibus, longis, puberulis, tum filiformibus tum erassioribus. Folia inferiora minora, trian- gularia ut folia trifolii, sæpe subcordata et in emarginatione mucronata, tenuia, hirta, media majora et obovata, ;: em., superiora similia vel suborbicularia. Racemi extraaxillares, pauciflori, subcapitati, brevissime pedunculati. Flores breviter pedi- cellati. Sepala exteriora ovata, acuta, margine ciliata. Alæ prorsum fere virides, longe ciliatæ, acuminatæ, late ovatæ, corolla breviores. Carinæ crista speciosa e filamentis multis, linearibus formata. Petala superiora magna, carinam æquantia, aliformia, late triangularia sed paulo subemarginata. Stigma glochidiata. Capsula seminaque mihi ignota. Habitat in Australia septentrionali, Northern Sewiton (F. v. Müller, v. s. in Hb. Berol.) Adelaïde (Shomburgk. V. s. in Hb. Berol.). South Goulbeem Island ; Mel- ville Island ; N. Coast. Habitu toto cristaque valde peculiaris et cum nulla commutetur. P. CHINENSÉS, L. Annua; decumbens ; folia formæ variæ; racemi axillares vel supraaxillares ; sepala acuta ; alæ virides ciliatæ ; crista parva apice tantum incisa, pedicellata. Tab. nostra XXIX, fig. 45-46. TOME XXXI, 2° PART. 49 386 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Radix annua perpendicularis. Caulis Sæpe a basi ramosus, ramis plus minus evo- lutis, puberulis. Folia oblonga vel oblonge elliptica glabra vel glabrescentia, formæ variæ, subobtusa, herbacea, **/, *°/, "/,, ‘/, mm. Racemi axillares vel extraaxilla- res pauciflort vel subecapitati. Bracteæ minutæ, persistentes. Sepala exteriora ovato- acuta, margine Ciliata, apiculata. Alæ corollam superantes subfalcatæ, virides, mar- gine angustissime decoloratæ, parum ciliatæ, apiculatæ, sublanceolatæ, nervis tenuibus anastomosantibus. Carinæ crista ut in P. elongata. Petala Superiora quam carina breviora triangularia interdum subemarginata. Ovarium leviter pilosum ellipticum. Capsula ovata, glabrescens, subirregularis. Semina pyriformia pilis densis sericeis adpressis sericea. Caruncula triloba brevis, semine triplo brevior. Species habitu, magnitudine folioram et ramorum variabillima, inter Australiam septentrionalem et Indiam communis. East Ind. Comp. Hb. Falconer n° 201 ; Bengalia Hb. Hook. f. ; Wallich Cat. 4172. Forma {elephioides (P. telephioides Willdn.) foliis obovatis obtusis, caulibus elongatis(v.s. in Hb. Willdn.) in Murittipada (P. procumbens Klein), Perianangei Klein 690. Forma arvensis caulibus brevibus, foliis minoribus, obovatis, parvis, condensatis, floribus minoribus ut videntur monstruosi. Madrastan (Klein leg. P. arvensis Willdn. Hb. propr.) Forma diffusa(P.diffusa Wild.) vix a var. telephioide diversa, nisi foliis emarginatis, Forma heterophylla (P. heterophylla Willdn.) caulibus diffusis brevibus vel longioribus, foliis parvis obovatis vel suborbi- cularis vel obcordatis. Sirianangei (Willdn. Hb. prop.). Eadme est P. procumbens Willdn. (v. s. in Hb. propr.) Hb. Wight n° 92. Var. linearifolia foliis linearibus angustissimis, ad 40-50 mm. longis. Hb. Wight prop. 140 (India), P. linearifolia Willdn., Hassk. P. tranquebarica, Mart. forma est tantum P. chinensis humilis, foliis angustis et procumbens (v. s. typ. Mart. in Hb. Monac.). Hassk. !. c., p. 158. Formæ omnes inter se varietatibus aliis conjunctæ difficiles et haud naturales sed fortuitæ. P. brachystachya, Hassk. 1. c. 457. P. Kleinii (?) Hassk. 1. €. 158 racemis brevibus. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 387 P. ELONGATA, Klein. Annua ; caulis simplex vel ramos paucos erectos edens ; folia linearia; racemi longe pedunculati, elongati, laxiflori; flores parvi; crista carinæ tubulosa apice tantum incisa vel reducta. In Willdn. Spec. 3, p. 879; Wight et Arnott, Prodr. I, 38, 134; A.-W. Bennet. in Hook. FI. Ind. 1, 203; P. macrostachya, Hassk. |. c. 171; P. eumekes, Hassk. le. I, p. 172. Tab. nostra XXIX, fig. 47-48. Annua. Caulis basi simplex superne corymbose ramosus, ad 3 dem. longus, pilis crispulis puberulus, tenuis. Folia linearia, obtusa, mucronata, vel oblonge spathu- lata leviter puberula, basin versus longe attenuata **/, *"/, **/, mm. erecta. Racemi supraaxillares, longe pedunculati, longi, laxiflori, ad 8-10 cm. longi, persistentes rachi recta vel arcuata. Bracteæ minutissimæ, in anthesi pedicellum vix æquantes, ciliatæ, 0,5 mm. Ig. Flores breviter pedicellati, pedicello abstracto ad 4-5 mm. longi. Sepala exteriora elliptica, mucronata nervis 3 simplicibus notata, supe- rius late ellipticum, concavum, margine ciliata. Alæ oblique ellipticæ, apiculatæ duplo longiores quam latæ, glabræ haud ciliatæ, nervis 3 ramosis anastomosantibus corollam paulo superantes, virides. Crista ex appendiculo uno tubuloso apice tantum multifido formata vel diminuta. Petala superiora late triangularia corollam subæ- quantia. Capsula valde inæquilateralis, ovata, emarginata, glabrescens. Semina pyri- formia pilis sericeis adpressis brevibus vestita. Caruncula 3 loba, brevis corneola. Hab. in Ind. or. (Hb. Wight prop. n° 137. spec. typ.). in Concan (coll. Stocks Hb. Ind. or. Hook. fil., in Kurg id.). Forma Wightiana foliis magis linearibus, alis acutioribus. Hb. Wight. n° 97. Forma Heyana foliis longissimis ‘"/, mm., racemis elongatis. P. Heyana Wall. Cat. 90, Hassk. |. c. 160. Syn. P. eumestes Hassk. P. elongata Heyne nec Klein. Cat. n° 4168 Qv.1s.tvp-1n"Hb-Berol); Species ab aliis forma cristæ, racemis elongatis, capsulis inæquilateralibus atque bracteis persistentibus valde distineta. 388 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio XII. y. CHROMOPTERE y. Racemi terminales ; alæ petaloideæ haud acutæ sed obtusæ, ellipticæ. Synops. specierum. Haud spinescens. <. Seminum caruncula carinata P. rupicola. P. Abyssinica. P. Steudneri. B. seminum caruncula obsoleta, appendices minimæ aculeiformes. P. irregularis. Frulex spinosus P. spinescens. P. irregularis ob semina habitumque species monotypica sed indolibus floris cum speciebus præcedentibus et maxime cum P. spinescente congruens ad illam accedit. Ilæ ceterum cum aliis hujus subsectionis haud sunt arcte conjunctæ, habitus dispar, petala superiora haud prorsum triangularia. P. ABYSSINICA, R. Br. Caulis erectus ; lolia linearia: racemi terminales subdensiflori cylindrici ; alæ ellipticæ, nervis 3 parce anastomosantibus ; arillus carinatus, secus dorsum descen- dens et lobis lateralibus longior. R. Brown., in Salt. Voy. ex Fresen., Mus. Senck. Il, p. 273; Rich. FI. abyss. I. P. venosa Jacqm. Voy. Tab. nostra XXX, fig. 1-4. Caulis basi lignosus perennis ; rami erecti virgati, striati, suberassi, pube adpressa levi, puberuli, simplices vel superne parce ramosi, ad 40 em. longi. Folia linearia, PR MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 389 acuta vel mucronate acuta cea. */,, mm. subsessilia erecta. Racemi terminales subdensiflori, demum subsecundiflori, evolutione longa sensim attenuati ad 40 cm. longi. Bracteæ inæquales, bracteolis quam bractea duplo minoribus scariosis acutis, deciduæ. Pedicelli in anthesi ad 3 mm. longi, glabri. Sepala exteriora subelliptica subobtusa, et leviter mucronata, nervis 3 liberis, mediano sub apice ramoso notata, glabra. Alæ ellipticæ, obtusæ, nervis 3, mediano versus apicem ramulo sæpe unico cum lateralibus conjuneto, dein ramos breves edente, lateralibus extrinsecus ramosis, ramis simplicibus vel bifidis liberis, in anthesi corollam cristatam vix supe- rantes, glabræ, in fructu ‘/, mm. Carinæ crista multifida pedicellata. Petala superiora quam carina duplo breviora, limbo brevi sed lato, suborbiculari, quam unguiculum cuneatum sinuatum breviore. Androceum, gynæceum ut in aliis hujus sectionis. Capsula obovate-cuneata, emarginata, marginibus ab emarginatione sublatis versus basin sensim decrescentibus. Semina cylindrica oblonga pilis longis sericeis vestita, sub arillo nuda et conice attenuata. Arillus dorso longe carinatus et secus dorsum seminis descendens, lobi laterales eo breviores obtusi, quam semen multo brevior. Habitat in Abyssinia apud Keren, Debrasina, Gerger, Anisaba, Girbasoha in pratis solitarius (Steudner 1461 ; O. Beccari n° 227). Var. Adænsis. Floribus minoribus ; alis sub maturitatem ellipticis, apice rotundatis, nervis subli- beris, *’/, mm. ; petalis superioribus apice rotundatis dein versus basin sensim atte- nuatis et longe. Caruncula seminum lobo dorsali curvato-brevi, lateralibus breviore. P. adœnsis Hochstt. nom. nudum. Schimp. it Abyss. 1109. Var. parviflora. Caulibus virgatis numerosis, tenuibus, glabris ; racemis laxifloris ; floribus mino- ribus, alis sub maturitatem 6-3,5 mm., indolibus aliis ut in spec. genuina sed folia tenuiora, acuminata. Hab. in Abyssinia prope Amba ubi leg. Schimper 445. Var. Ailchison. Habitu humili, racemis secundifloris, floribus parvis, petalis superioribus triangu- laribus subregularibus ; capsula breviter obovata emarginata ; semina brevia sed arillo ejusdem formæ ut in spec. genuina. Verisimiliter leg. Aitchison in Afgahnistania n° 403. 390 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. Gerardiana. Caulibus elongatis ut in var. parvifl. sed folia angustissime linearia ; sepala acu- tissima ; petala late et breviter triangularia. Hab. in Himalaya bor. occ. 1000-2500 m. P. Gerardiana Wall. — Gurhwal, leg. Falconer, Ind. Comp. 202. Varietates præcedentes etsi Sæpe oculo nudo recognoscere possumus, inter se valde sunt affines et variabiles. P. RUPICOLA, Hochstt. et Steud. Caulis decumbens dein erectus ; folia oblonga vel lanceolato-elliptica ; alæ ellip- tüicæ, nervis 3 subliberis ; arilli lobi laterales dorsali multo breviores, Tab. nostra XXX, fig. 5-6. Radix crassa lignosa repens. E çaudice valde incrassato nascuntur caules vel trunci lignosi duri saxo incumbentes, breves vel longi et plus minus ramosi, ramis erectis. Rami jJuniores herbacei pubescentes vel subhirsuti, breves. Folia oblonga vel lanceolate-elliptica, acuta, mucronata, brevissime petiolata, glabrescentia, 7-8 mm. longa, 2,5 mm. lata. Racemi terminales, subdensiflori, secundiflori, rachi crassa, pubescente. Flores breviter petiolati, ad 8 mm. longi vel majores. Sepala exteriora ovato-acuta. Alæ ellipticæ, nervis 3 ramosis subliberis, corollam æquantes, glabræ, obtusæ. Carintæ crista multifida, pedicellata, magna, unguiculo sublongo. Petala superiora limbo late orbicularti, unguiculo lineari. Capsula, semina ut in P. abyssinica sed lobi laterales arilli quam dorsalis multo breviores. Hab. in rupibus ad sept. montis Hedriha ad 2600 m. in rimis rupium mediæ et superioris regionis septentrionalis montis Scholoda. Schimp. it Abyss. [, 354 (nomen Abyssin. Adondasch) in umbrosis rupestribus mont. Scholoda, id. sect. IIT, n° 1842). P. STEUDNERL, n. sp. Humilis ; folia elliptica vel oblonga ; sepala obtusa ; alæ lanceolatæ. Tab. nostra XXX, fig. 7. Perennis, humilis, caulibus basi lignosis, decumbentibus dein adscendentibus. Folia elliptica vel oblonga, obtusa, parva ad 7 mm. longa, glabra, numerosa, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 391 patentia. Racemi terminales pauciflori. Flores ad 6-7 mm. Sepala exteriora obtu- sissima, superius duplo latius, alia oblonga. Alæ lanceolatæ, subfalcatæ */,. mm. ner- vis paucis subanastomosantibus, corollam paulo excedentes, subacutæ. Crista parva distincte pedicellata. Petala superiora brevia, duplo longiora quam lata, unguiculo lato quam limbus vix longiore vix angustiore. Capsula seminaque mihi ignota. Hab. in summo monte Bahit ad 4000 m. Species alpina proxima est P. rupicolæ Hochst. a qua, sepalis obtusis, alis lanceo- latis, crista parva et petalorum superiorum forma differt. P. SPINESCENS, Decaisne. Spinescens, subaphylla ; alæ ellipticæ, obtusæ, nervis tenuibus areolatæ ; carun- culæ appendix dorsalis aliis duobus anterioribus longior, linearis. FI. sinaic., p. 54 ; Ann. Sc. nat. Ser. Il. 3, p. 275; Boiss. F1. Or. I, p. 470. Tab. nostra XXX, fig. 8-11. Radix crassa, lignosa, elongata. Frutex parvus, nudus, ramis spinescentibus divaricate ramosus. Rami rigidi basi lutescentes, juniores striati, breviter-hirsuto- velutini, grisei, racemo terminati. Folia parva, linearia vel sublanceolata, velutina, carnulosa decidua, 8-10 mm. longa, 2-3 mm. lata, in ramis junioribus tantum. Racemi, rachi ramum continuante, breves vel elongati 3-5 cm. longi pauciflori vel maltiflori (5-25 f1.), laxiflori. Bractea et bracteolæ deciduæ, hirtæ, acutissimæ. Pedicelli flore triplo vel quadruplo breviores. Flores ad 6 mm. longæ. Sepala exte- riora, ovato-elliptica sessilia, margine decolorata, leviter hirta. Alæ triplo longiores ellipticæ, obtusæ, apice rotundatæ. ‘/,., mm. nervis ramosis tenuibus anasto- mosantibus, valde areolatæ, carinam æquantes. Nervus medius à parte media ramos erectos edens, laterales extrinsecus valde ramosi, nervillis valde anastomo- santibus. Carina galeata abrupte in unguem brevem contracta; crista filamentosa mediocris. Petala superiora triangularia, longiora quam lata, angulis superioribus baud acutis sed subrotundatis. Ovarium ellipticum ; stylus curvatus longus. Stigma superius subcochleatum, inferius pendens carnosum. Capsula sessilis, glabra, basin versus cuneate attenuata, marginibus angustis alata. Semina oblonga, basi latiora, pilis longissimis vestita ; arilli lobi inæquales, intermedius abrupte deflexus, rectus, semini adpressus, laterales dimidio breviores partem quartam seminis attingentes. 392 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Habitat in rupibus aridis Montis Sinaï : Schimper. Unio it. 1835, n° 448 ; N. Bové, n° 186. P. IRREGULARIS, Boiss. Foliosa ; alæ ovato-orbiculares, obtusissimæ, nervis in sicco conspicuis, coloratis laxe areolatiæ ; semen conicum subexarillatum, appendices minimas, aculeiformes, inconspicuas anticas ferens. Diagn. Ser. 1, p. 8; F1. Or. I, p. 469 ; Oliver fl. trop. Afr.I. ; P. arabica Boiss. Diagn. Ser. I. ; P. dictyocarpa Boiss. Diagn. Ser. IT, [, p. 59. Tab. nostra XXX, fig. 12-14. Radix simplex, perennis, longa, perpendicularis, alba, sinuata. E caudice incras- sato, Caules basi procumbentes, brevissimi condensati, vel ascendentes erecti, virgati, simplices vel ramosi, 5 cm.-20 em. longi nascuntur. Folia inferiora obo- valo-obcordata, breviter petiolata, minima, caulinaria oblonge obovato-cordata, superiora linearia, interdum mucronata, pilis sparsis puberula, sæpe in axilla loliolis munita quæ cum stipulis deficientibus non commutentur. — Flores in racemos terminales paucifloros, laxifloros, plus minus elongatos dispositi. Bracteæ subæ- quales, glumaceæ, pilosæ, pedicello multo breviores caducæ. Pedicelli penduli, floribus breviores. Flores 4-5 mm. longi internodiis multo breviores (3-4 plo). Sepala exteriora rotundata, lata, margine late decolorata, nervis anastomosantibus, vix longiora quam lata. Alæ multo majores ovato-orbiculares, obtusæ, apice rotun- datæ, petaloideæ, nervis tribus pauciramosis, sub apice anastomosantibus, nervillis patentibus, bifidis flexuosis, aut læte viridibus aut purpureis, valde conspicuis, intermedis a media parte ramoso, corollam superantes. Carina basi tantum cum tubo staminali connata, abrupte in unguem attenuata, limbo galeato quam unguis triplo longiore. Crista parva plurifida. Petala superiora late triangularia basi tantum cum tubo staminali connata. Petala lateralia squamoidea parva. Antheræ glabræ filamentorum parte libera haud breviores. Ovarium obovatum vel obovato-orbicu- lare, inæquilaterale. Stylus linearis, curvatus, apice refractus et margine stigmatosus. Stigma ut fig. — Capsula glabra valde inæquilateralis, emarginata, subovata, mar- ginibus sublatis nervillis parallelibus maltis inseriptis cincta. Semina conica, acutis- sima, basi rotundata et papillosa, pilis brevibus densis vestita. Caruncula nulla, loco ejus appendices laterales aculeiformes pendentes duæ inconspicuæ. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 393 Area geogr. : Aegyptus, Arabia, Cordofania, Senegambia, Belutschia. Kotschyi it. Nubicum, n° 8, prope pagum Cordofanum Abu-Gerad in arenosis ; Pfund n° 696, in Faragat (Cordf.); Le Prieur, in Senegambia ; Exp. Colston, Pfund n° 44. Schweinf. F1. Ssoturba Geb. n° 949 in Wadys siccis. Fischer, n° 42, 43, in Aegypto ; Schimper Un. itiner. n° 861, sub. nom. P. rosea, circa cisternas oppidi Djeddæ Arabie. Variat caulibus abbreviatis, caudice valde incrassato, foliis minimis, caulibus floriferis tantum elongatis. (P. arabica Boiss. Diagn. Ser. I in Arabia et secus Mare rubram), et caulibus erectis elongatis, foliis bene evolutis ad 3 em. longis : Var. Cordofana I. c. etin Senegambia. Var. dictyocarpa Humilis, ramis divaricatis, foliis latioribus, breviter petiolatis, in Belutschia. P. dictyocarpa Boiss. Diagn. Ser. IE, I, p. 59. TOME XXXI, 2° PART, 50 394 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio XI D. Capsula alata; stylus vittiformis interdum tortus; stigma superius cochleare vel subemarginatum, inferius longius, carnosum, pendens, variabile, vid fig. Species austro-africanæ. LR — x. INTEGRÆ Be. +00) He L LA Petala superiora haud emarginata. 2 æ. A. Arillus lobis longis equitantibus. LCR P. Ohlendorfiana. P. confusa. à P. hirsula. 2. B. Arillus brevis. 2 Petala superiora haud emarginata, arillus dorso carinatus. 1 # É Stylus haud pilosus. | ù + Capsula late elliptica | P. erubescens. +7 Capsula obovato-cuneata caulis glabrescens striatus P. holtentotta. P. houtboshiana. P. leucocarpa. P. durbanensis. caulis teres pube adpressa tenui cinerascens à P. leptophylla. Stylus sub apice pilosus D P-virgut. ONEEE Abnormalis k P. genistopis. x. A. Arilli lobi longi in semine equitantes. | MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 395 Species hujus stirpis œ in hac subsectione sunt leviter abnormales. In aliis enim arillus carinatus, folia linearia dum in his tribus speciebus folia sunt latiora et sæpe pilosa. Per P. hirsutam et ob illius formam stigmatis ad hanc subsectionem pertinent, nulli aliæ enim affiniores sunt. P. OHLENDORFIANA, Eck. Folia ovato-elliptica, basilares orbiculares breviter petiolata, pilosa ; racemi laxiflori; sepala ciliata; alæ inæquilaterales, petala superiora retusa spathulata ; capsula late obovata, anguste marginata; caruncula longe triloba, apice dilatata et valde pilosa. Ek. et Z. Enumeratio Pt. p. 22; Harv. et Sond. fl. of trop. Afr. 4, p. 91 ; P. ovalis, E. M.; P. tomentosa, E. Z. Tab. nostra XXX, fig. 15-16. Radix perennis crassa. Caules inde orti breves 10-15 cm. longi, erecti sim- plices vel subsimplices, tenues, teretes, pilis longis hirsuti. Folia inferiora sæpe suborbicularia */, mm. vel majora, superiora ovata, obtusa, vel lanceolate-ovata vel elliptica, vel lanceolata, 10-15 mm. longa, 5-10 mm. lata, pilis albis haud densis ciliala, numerosa. Racemi terminales vel axillares sæpe pauci et laxiflori rarius floribundi, 2-5 em. longi. Rachis tenuis hirsuta. Bracteæ minimæ quam pedicelli multoties breviores. Pedicelli tenues flore breviores, hirsuti. Flos 6-7 mm. longus. Sepala exteriora late elliptica, obtusa, superius nervis 3 ramosis et subanastomosantibus notatum, dorso viridia et margine ciliata. Alæ quam corolla paulo longiores glabræ, inæquilaterales sed longiores quam latæ, nervis flabellatis ramosis parce anastomosantibus. Carina galeata subito unguiculata, unguiculo quam limbus breviore, crista multifida speciosa. Petala superiora longiora quam lata apice retusa, limbo subrectangulari sensim in unguiculum cuneatum attenuato, quam carina fere duplo breviora. Antheræ et filamenta glabra. Ovarium ellipticum : stylus rectangulariter curvatus. Stigma superius cochleare, inferius labiatilorme alis æqui- longam. Capsula alis subbrevior et angustior glabra, tenuis, anguste marginata. Semina loculos papyraceos explentia, hirsuta, ovoïdea. Caruncula triloba, lobis linearibus angustis, subæquilongis vel posteriore majore, parte superiore incrassata et valde pilosa. 396 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Hab. in Promontorio bonæ spei (Eckl. 170) (Krebs Hb. Berol.) P. ovalis E. M. (teste Drège in Hb. Berol.) A. P. confusa M. Owen, statura, indumento, foliis minoribus, forma alarum et carunculæ diversa sed ei affinis. P. CONFUSA, Mac Owen. Foliis breviter petiolatis, ovatis vel ovato-acutis; racemis leviter supraaxillaribus, laxi et sæpe paucifloris; sepalis exterioribus ciliatis; alis valde inæquilateralibus ; petalis superioribus longe triangularibus retusis; erista multifida ; capsula suborbi- culari anguste marginata; caruneula seminum longe trifida, equitante, apice acuta nec dilatata pilosa. In Journ. Lin. Soc. v. 25, p. 385 (1890). Tab. nostra XXX, fig. 17-18. | Ramosa, ramis teretibus, tenuibus, puberalis, rigidis, 40-15 em. longis, non plus ultra 1 mm. crassis, fragilibus. Folia breviter petiolata (eca 2 mm.) ovata, obtusa, mucrone brevi munita, ‘*},,, **/,,, ‘*/, mm. subtus glabrescentia, superne pilis sparsis prædita, herbacea, tenuia, internodiis æquilonga vel breviora vel etiam longiora. Racemi axillares, rachi tenui, angulato-(zigzag) sinuosa, glabrescente, 3-5 cm. longi, laxiflori. Bracteæ minutæ, pedicellis multoties breviores. Pedicelli tenuissimi cea. % mm. longi, leviter falcati nec recurvi. Flores 4-5 mm. longi. Sepala exteriora libera, elliptica, acuta, margine (apice) ciliata, viri- dia. Alæ valde inæquilaterales tam latæ quam longæ, apiculatæ, dimidio uno quam alter duplo latiore, glabræ, nervis flabellatis, repetite dichotomis haud anastomosantibus vel parce anastomosantibus. Carinæ limbus cucullatus subito in unguiculum desinens ; crista speciosa, multifida. Petala superiora quam carina cristata duplo breviora, triangularia, longiora quam lata, reduplicata. Antheræ glabræ ; filamenta antheris longiora, glabra. Ovarium suborbiculare. Stylus curvatus apice in stigma superius directe desinens vaginatum ; stigma inferius obsoletum. Capsula orbicularis, membranacea, leviter marginata, glabra, alis paulo brevior ac angustior. Semina late ovoidea, nigra, pilis hirsutis conspersa. Carunculæ appen- dicula tria in semine equitantia, acuta eis P. nicæensis haud dissimilia. Habitat in Promont. B. Spei, leg. Krebs, v. s. in Hb. Berol. Var acutifolia (P. confusa Mac Owen typ.). A præcedente, foliis magis triangularibus, acutis nec obtusis, submajoribus. Col- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 397 lect. Gerrard, 1202. Natal et Zululand; in Kaffiria leg, Rev. Bauer, n° 47; Mac Ow. fl. Transkeiana superior lg. Srysrytowicz. (Corolla subviolacea vel rosea). Radix a Kaffiriis contra morsuram serpentium adhibetur et sec. Mac Owen instar Rad. Ipecacuanhæ (Hb. Schinz). Tyson 2082, in Grignaland orient. inter fru- tices montis Malowe altit. 1000 m. Var canescens. Foliis magis ovatis, subobtusis, caulibusque pilis adpressis canescentibus. Kalffiria inter gramina ad Perie Mont. Mac Ow. 666 G. leg. Murray. P. HISPIDA, DC. (Burch.) Folia hirsuta ; racemi subdensiflori; sepala elliptica; alæ ellipticæ nervis paucis anastomosantibus ; crista e phalangis duabus 3-4 fidis, laciniis sublatis emarginatis formata ; petala superiora spathulata obtusa, carinam æquantia; semina ovoideo- sphærica, glabrescentia ; arilli lobi laterales semen longitudine æquantes vel supe- rantes, lineares, pendentes. In DC. Prodr. p. 323 ; Harv. et Sond. FI. Cap. I, p. 91 ; P. lanata E. M. Tab. nostra XXX, fig. 19-21. Radix sinuosa descendens, lignosa, subsimplex. Caulis simplex vel basi ramosus, adscendens erectus, rarius superne ramosus, teres, 15-30 cm. longus, pilis patulis longissimis haud densis hirsutissimus. Folia formæ variæ, prorsum orbicularia, elliptica, lanceolata vel lanceolato-linearia, breviter petiolata, juniora pilis nume- rosis tomentosa, dein pilis longis mollibus hispida, haud mucronata, °/,, *!, "*/,,°7/ mm. Racemi terminales, juveniles vix comosi, sublaxiflori, graciles, 4-6 em. longi, A em. lati. Bracteæ persistentes lanceolato-acutæ, subscariosæ, intermedia fere du- plo longior, glaberrimæ, pedicello duplo breviores. Pedicelli glaberrimi, fere 2 mm. longi, demum recurvi. Flores ca. # mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, gla- berrima, obtusa, orbicularia vel lata elliptica, nervis 3 notata. Alæ ellipticæ 1"/, lon- giores quam latæ, apice rotundatæ nec emarginatæ nec apiculatæ, glabræ, nervis in sicco conspicuis, parce anastomosantibus, carinam cristatam æquantes, leviter ungui- culatæ. Carinæ unguiculum sensim in limbum concavum adscendentem transiens. “ Crista cca. 8 lobata summam carinam prorsum amplectans, filamentis sublatis 398 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. formata. Petala superiora ligularia obtusa, basi cuneata, carinam cristatam longi- tudine æquantia per ‘/,-'/, cum tubo staminali connata, margine et basi ciliata. Petala lateralia lanceolato-linearia, acuta, sæpe bene evoluta alio ‘/, breviora per ‘], cum tubo staminali connata. Antheræ glabræ filamentis liberis glabris duplo bre- viores. Ovarium ellipticum ; stylus adscendens. Stigma superius subcarnosum emar- ginatum breve, inferius recurvum carnosum cylindricum apice papillosum. Capsula elliptico-orbicularis, marginibus membranaceis cincta, glabra, alas subæquans vel sublatior. Semina ovoidea subglobosa, leviter hirsuta, nigricantia. Carinæ lobus intermedius, dorsalis semen dimidium attingens, duo anteriores descendentes, linea- res, papyracei, semine sæpe longiores. Habitat inter frutices, ad montes Van Stadensriviersberge, tum apud Albenz et Philipetown, Eck. n° 171 ; Drege n° 1936. Prom. b. spei. Variat foliis longe hispidis, pilis diametrum folii subæquantibus, et foliis lanceolatis (Mac Owen 386 in graminosis montium prope Grahamstown) minus hispidis (Eckl. 171); foliis ellipticis vel suborbicularibus pubescentibus tantum (P. declinata E. M. Drege, v. in Hb. Deless.) ex qua formetur : Var. declinala. Foliis suborbicularibus vel ellipticis obtusis breviter hirtis, floribus paulo majo- ribus, sepalis latioribus, alis demum suborbicularibus, petalis latioribus. x B. Arillus brevis. P. ERUBESCENS, Chod. (E. M) Caulis ramosus ; folia oblongo-linearia, pubescentia ; sepala late elliptica ; alæ unguiculatæ, subacutæ, irregulares, nervis valde anastomosantibus ; semina pyrifor- mia pilis brevissimis leviter hirsuta. In PI. Dregean. P. hispida Harv. et Sond. pp. non Burch in DC. Prodr. Tab. nostra XXX, fig. 22-24. Caulis lignosus, ramosus, ramis brevibus. Folia pube crispula pubescentia, lineari- oblonga, subacuta, 3-8 mm. longa (an majora). Racemi breves terminales (an sem- per) pauciflori. Bracteæ pedicellis duplo vel 3 plo breviores. Pedicelli breves. Flos ad 6-7 mm. Ig. Sepala exteriora late elliptica, obtusa, superius suborbiculare ner- vis areolatum ciliatum. Alæ sublonge unguiculatæ, inæquilaterales, subacutæ, ner- : _ ". MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 399 vis pulchre et valde anastomosantibus. Carinæ crista magna, unguiculum breve. Petala superiora late spathulata, retusa, leviter apice sinuata, ‘/, breviora quam carina. Antheræ filamenta longitudine æquantes. Capsula late elliptica emarginata, alis brevior. Semina breviter pyriformia, pilis brevissimis hirsuta. Arillus peculia- ris dorso carinatus antice appendicula duo dorsali breviora curvata ferens, apice pilosus, semine superpositus. Species mihi e specimine unico, in Hb. Deless. asservato, nota sed ob seminum et alarum formam sais indicata. Hab. in Afr. merid. loco ignoto. P. HOTTENTOTTA, Presl. Caulis basi suffruticosus vel non, substriatus ; racemi terminales laxiflori; brac- teæ acutæ ; alæ nervis semper anastomosantibus, subacutæ et quam capsula matura superne late alata, irregularis haud longiores ; semina oblonga, cylindrica, pilis sub- sericeis vestita ; arillus dorso longe carinatus et longe descendens. Bemerk., p. 15, non Harv. et Sond., I, p. 86; P. Burmanni Harv. pp. non DC. P. seminuda Harv. fl. cap., I, p. 90. Tab. nostra XXX, fig. 25. : Radix perpendicularis lutea, sinuosa. Basi suffrutescens. Caules e vestigiis an- norum præcedentium orti, erecti, virgati, ad 30 cm. longi vel breviores, in sicco nec teretes nec cinerascentes. Folia linearia, angustissima, glabrescentia, acuta, ad 15 mm. Îg. 0,5-1,5 mm. lata. Racemi terminales elongati ad 45 em. longi, laxi- flori. Bracteæ deciduæ. Flos ad 6-8 mm. longus in anthesi internodio vix longior vel eo brevior. Sepala elliptica. Alæ basi longe cuneate attenuatæ, lanceolatæ, sub- acutæ, nervis anastomosantibus, corollam excedentes. Corolla ut in aliis. Capsula obcordato-cuneata, irregulariter alata, alas æquans vel interdum paulo superans. Semen cylindricum, longum, vestitum. Arillus longe carinatus secus dorsum des- cendens. A. P. leptophylla caulibus haud cinerascentibus, alis cuneatis, subacutis, brac- teis caducis, capsulis minus alatis habituque differt sed affinis. Habitat in Africa australi ad Promontorium bon. spei inde ad Nataliam et Transvaaliam : D° Srysrytowicz coll. Rehmann 5217; Drege 719%, etc. 400 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. grandiflora. Floribus majoribus, alis ellipticis apice rotundatis, petalis superioribus latio- ribus. Hab. in Transvaalia, Hoggeveld, Donkershock (Coll. Rehm. 6522, 5504 leg. Srysrytowicz. in Hb. Schinz.) P. HOUTBOSHIANA, sp. nov. Caulis filiformis, leviter striatus; bracteæ acutæ ; alæ late ellipticæ, nervis apice anastomosantibus ; capsula valde irregularis alis sublatis marginata; semina brevi- ter ovoidea, hirsuta; arilius brevis. Tab. nostra XXX, fig. 26-27. Caulis filiformis, viridis, leviter striatus, ad 30-40 cm. altus, glaber, paucira- mosus vel simplex. Folia linearia, acicularia, erecta, glabra, 15-20 mm. longa, tenuissima. Racemi terminales sublaxiflori, 5-10 em. longi. Bracteæ acutæ pedicello fere triplo breviores. Pedicelli tenuissimi 3,5-# mm. longi glabri. Sepala exte- riora elliptica demum colorata. Alæ regulares, late obovatæ, apice rotundatæ (4,5 mm.) in fructu purpurascentes, corollam multo superantes. Corolla parva. Carina breviter unguiculata, limbo late galeato, crista multifida speciosa. Petala superiora parva Carina duplo breviora, breviter spathulata, apice retusa. Ovarium stylus et stigmata utin P. leptophylla. Capsula obovata emarginata valde inæquilate- ralis, basi cuneata, alis brevior et angustior. Semina parva minora quam in P. leucocarpa sed breviter ovoidea nec conica et hispida nec pilis sericeis induta. Arillus trilobus semini superpositus quam id 3 plo minor, glaber. Species gracilis, forma alarum seminisque valde distincta. Hab. in Africa austral. Transvaalia, Houtbosh (inde nomen) D’ Srysrytowicz. Coll. Rehmann 6347. Specimen in Hb. Deless. sub nom. P. uncinata E. M. ad hanc speciem forte pertinet; indoles floris eædem sunt, caulis paulo robustior sed ob fructus deficientes adhuc incertum. P. LEUCOCARPA, sp. nov. Caulis glaber ; bracteæ obtusæ; alæ parvæ inæquilaterales, nervis anastomosan- tibus ; capsula regularis eximie alata ; semina minuta, breviter conica, pilis sericeis vestita; arillus minimus. : MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM, 401 Tab. nostra XXX, fig. 28-29, Caulis ramosus (in spec. unico mihi viso eaulis basi simplex, apice corymbose repe- tite ramosus, 15 cm. altus), glaber, teres haud striatus. Folia linearia, glabra, sub- obtusa 2-3 cm. longa, ad 2 mm. lata. Racemi numerosi floribundi, haud valde laxiflori, sed internodii breviores quam flores. Bracteæ minutissimæ obtusæ, gla- bræ, albæ, quam pedicelli 3-plo breviores. Flores et fructus subsecundi. Pedicelli flore duplo breviores glabri. Sepala exteriora elliptica, saperius latum et nervis ramo- sis notata, in fructu alba. Alæ florem superantes, inæquilaterales, late et oblique ellipticæ, obtusæ i. e. apice rotundatæ, demum scariosæ, albicantes, nervo medio supra dimidium ramoso et cum lateralibus (2) ramulo vel duobus anastomosante, lateralibus extrinsecus ramosis, 5 mm. longæ, 3 mm. latæ, glabræ. Crista parva. Petala superiora magis quam duplo longiora quam lata, basin versus longe cuneate attenuata, apice leviter emarginata, carina duplo fere breviora. Ovarium, stylus stig- mata ut in P. leptophylla. Capsula alis paulo brevior, albicans, obovata basi haud acute sed subobtuse cuneata, marginibus versus basin angustescentibus, mediocri- bus, niveis. Semina valde peculiaria, parva, 2,5 mm. longa, late conica, basi coro- nam pilorum longorum circumdata, superficie sericea epidemide rufa. Arillus minu- tissimus subconicus apice obtusus, pilosus, lobis æqualibus rufus. Hab. in Afr. austr. occidentali, Namaqua magna, Rehobock ubi legit Schinz. n° 507. Species ob alas fructusque maturitate niveos et forma alarum seminumque valde peculiaris. Ab aliis etiam magnitudine florum dispar. POLYGALA DURBANENSIS, sp. nov. Caulis virgatus glaber ; bracteæ acutæ ; sepala et alæ retusa, apice leviter et late sinuata, in sinu mucron breve ferentia; semina cylindrica ; capsula alis angustis- simis obsoletis marginata. Tab. nostra XXX, fig. 30-31. Radix perpendicularis parva. Caulis virgatus basi nudus ad 40-50 cm. longus, glaber, superne ramosus, ramis fastigiatis. Folia angustissima, linearia, glabra ad 10-30 mm. longa. Racemi terminales secundiflori, sublaxiflori. Bracteæ acutæ pedicello duplo breviores. Pedicelli breves flore fere triplo breviores. Sepala late TOME XXXI, 2° PART. 51 409 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. elliptüica, retusa, superius tam latum quam longum, levissime mucronata, Alæ latæ, ellipüicæ ejusdem formæ quam sepalum superius, vix longiores quam latæ, nervis paucis, anastomosantibus. Corolla ut in P. houtboshiana. Capsula obovata, basi cuneata, subregularis, alis brevior, marginibus angustissimis cineta. Semina cylin- drica triplo longiora quam lata eis P. leptophyllæ simillima sed arillo minore (alæ 6 mm. 7 mm. Îg.). Habitat in Africa austro-orientali, in Durban, Natal leg. D' Srysrytowicz coll. Rehm. n° 8766. Species habitu P. houtboshianæ similis sed alis, sepalis, capsula et seminibus valde distineta, P. LEPTOPHYLLA, DC. Caalis lignosus, suffruticosus vel frutescens, ramis pube densa adpressa brevissima cinerascentibus, dein glabrescentibus, teretibus ; bracteæ parvæ, obtusæ ; alæ ellip- ticæ, nervis subliberis: capsula late alata ; semina oblonga pilis sericeis adpressis vestita. Prodr. I. p. 523 (Burch. Cat. n° 2380); Harv. et Sond. I. p. 86. Tab. nostra XXX, fig. 32. Habitu variabillima. Truncus lignosus ramosissimus, cortice brunnea ; rami duri erecti subspinescentes, griseo-virides, pube crispula brevissima sed densissima canescentes. Folia sparsa breviter petiolata, spathulate linearia, obtusa, puberula, eca. 10 mm. longa, 2 mm. lata, interdum apice emarginata et latiora (1. e. in ramis brevibus). Racemi terminales rachi erecta, recta, canescente, laxiflori sed multiflori. Bracteæ subæquales, albæ, mox deciduæ. Pedicelli in anthesi recurvi flore duplo vel triplo breviores. Flos evolutus 7-8 mm. Sepala elliptica apice rotun- data margine et dorso ciliata. Alæ ellipticæ apice rotundatæ, nervo medio a media parte valde ramoso cum lateralibus subanastomosante vel libero. Alæ corol- lam superantes. Corollæ crista fimbriata speciosa. Petala superiora basi cuneata, apice subretusa nec valde dilatata, duplo longiora quam lata, quam corolla fere duplo brevior. Antheræ filamentaque longa glabra. Ovarium ellipticum pilosum. Stylus latus S formiter curvatus. Stigma superius cochleare, sabemarginatum, infe- rius retrorsum curvatum, apice papillosum. Capsula elliptica basi cuneata, margi- nata, alis paulo brevior. Semina oblonga basi valde et longe pilis sericeis haud con- 4. à MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 403 vergentibus involuta, apice glabrescentia, brunnea. Arillus dorsaliter longe et abrupte carinatus angustus, lateraliter in appendices duas breviores prolongatus. Habitat in Africa australi et in Namaqua magna, Kcetniamshorst leg. Ferichel n° 43, 14 (Hb. Schinz), 509 Schinz leg. in Bysnedernaib (508). Indumento et alis valde peculiaris. P. VIRGATA, Thunb. Frutex, ramis virgatis foliosis vel subnudis; folia lanceolata vel linearia vel aci- cularia ; flores racemosi ; bracteæ parvæ ; alæ suborbiculares obtusissimæ, nervis ramosis anastomosantibus ; carinæ crista e filamentis tenuibus formata ; petala supe- riora integra quam Carina duplo breviora; stylus sub stigmatibus in sulco pilosus; capsula cuneate obovata, alata ; seminum caruncula carinata. FI. Cap. ; Oliv. 1. of trop. Afric. I. 85, Harv. et Sond. FI. Cap. I. p. 85; P. simplex DC; P. cernua Thunb. Tab. nostra XXX, fig. 33-35. Basi ut videtur simplex, caule stricto lignoso erecto suberasso, ramis erectis rigidis virgatis longis. Folia numerosa lineari-lanceolata basi longe attenuata, acuta vel linearia et subobtusa, subretusa 8-40 mm. longa, 0,5-5 mm. lata. Racemi speciosi ad 10-20 em. longi, floribus sublaxis. Bracteæ caducæ parvæ ovato-acutæ, pedicello multo breviores. Pedicelli tenues usque ad fructificationem augentes dein vix pen- duli ad 3-6 mm. longi. Sepala exteriora longitudine subæqualia, obtusa, superius latius, nervis paucis liberis notata, margine breviter ciliata. Alæ multo majores sub- orbiculares, nervis anastomosantibus tenuibus pulchre venosæ corollam paulo supe- rantes, in sicco et maturitatis tempore etiam roseæ. Carina limbo cucullato, quam unguiculum longiore; crista e duobus penicillis formata speciosa. Petala superiora carina duplo breviora limbo subquadrangulo, unguiculo lato, subspathulata et lata. Antheræ glabræ quam filamenta libera malto breviores. Ovarium obovatum basi cuneatum, glabram, subobcordatum. Stylus valde curvatus, parte inferiore latiore, superiore et intus sulcatus et in sulco pilosus. Stigma superius subemarginatum more P. abyssinicæ, inferius magis carnosus recurvum, apice et oblique stigmato- sum. Capsula alis brevior et augustior, obcordato-obovata, marginibus latis basin versus angustescentibus circunscripta. Semina longa, coma densa longissima seri- cea involuta. Arillus cariniformis lobis lateralibus quam acies dorsalis fere duplo brevioribus. 404 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Haec species valde variabilis habitat Promontorium Bonæ spei, Nataliam, Nama- qua terram magnam. Variat floribus minoribus vel majoribus. Drege 7187 b (P. virgata y speciosa Harv.). Tyson Austr. Afr. Fl. reg. or, n° 1407, in fruticetis montium, Grignaland orientalis. Varietates magis habitu quam characteribus internis distinguuntur. Var. à decora, foliis grandibus **/, mm. ®/, *°/, mm., floribus roseis, in anthesi ad 43 mm. longis et 9-10 mm. latis, pedicellis flore duplo brevioribus, alis ad matu- ritatem quam capsula multo longioribus. Variat floribus majoribus, foliis acutis vel obtusis, Tyson 1407 v. supra (Drege 7187 b., foliis linearibus eadem ; Eckl. ; 644), Baur n° 796. Shiloh distr.; Queenstown, D’ Srysrytowiez.; Natal, Rehmann 7497, foliis angustioribus. Var. cernua. P. cernua Thunbg., non Eck. et Z., caulibus sub apice umbellate ramosis, foliis anguste linearibus acicularibus vel latioribus *‘},. ‘/,, **/, mm. floribus ad 10 mm. Ig., alis maturis quam capsula vix longioribus, pedicellis te- nuibus cernuis flore duplo brevioribus. Krebs in Hb. Berol. in Prom. B. Spei ; P. Sprengeliana Ekl. n° 147, in Enum. p. 23, inter frutices in collibus arenosis ad fluvium Zwartcopsrivier (Uitenhage) Frutex ped. VI alt. fl. Oct. Nov., Eckl. 149. P. genistoides Poir. DC. Prod. I, p. 323. Var. ephedroides DC. (Burch) (P. ephedroides DC.). Caulibus strictis, cortice viridi crassa glauca, foliis sparsis vel subnallis, floribus 7-9 min., breviter pedicellatis, pedicellis crassiusculis, alis maturis capsulam æquantibus vel ea brevioribus. Eck. 150 in locis arenosis ad montes Kamiensberg terraque Namaqua. — Schinz 504 ex regn. Namaqua magna ; (Bethanien) Schenck S. W. Afr. n° 398; Burch. cat. 1793 ; P. spartioides DC (Burch) Eckl. Z. n° 449, in lateribus mon- tium prope fluvium, Klipplaatrivier. Præter varietates indicatas sunt formæ non- nullæ in primis floribus minoribus (Eckl. n° 151 sub nom. P. genistoide Poir.) et floribus intermediis. Omnes inter se tam affines ut ad eundem typum facile refe- rendæ sunt, Eck. 152 sub nom. P. peduncularis Burch.; Eckl.: 151, 150, 148 sub nom. P. simplex. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 405 Harvey sub nom. P. hottentotta Presl. Bot. Bem. p. 15, specimen Eck. n° 152 descripsit quod P. genistoide i., e. P. virgatæ prorsum similis est. Var. speciosa. Foliis grandibus linearibus vel obtuse obovate-cuneatis. Racemi speciosi, 10-20 em. longi, floribus distantibus patulis. Pedicelli longi, flore subbreviores, 8-9 mm. longi. Alæ ad 45 mm. vel etiam breviores sed suborbiculares, duplo fere longiores quam capsula. Pedicelli haud curvati sed demum deflexi. Eckl. 146, inter frutices ad montes in Langlekloof, ripas fluvii Zwartkopsrivier. Frutex cca. XIIT ped. altus. P. speciosa Sims. Bot. Mag. t. 1780/1 ; Bot. Reg. t. 150, non Kerner. P. GENISTOPSIS, n. sp. E radice perenni oriuntur caules virgati 20-30 cm. longi, leviter striati, tenues, subsimplices, ad 1,5 mm. erassi. Folia linearia, 10-20 mm. Ig. tenuissima, acuta erecta. Racemi terminales sæpe solitarii, laxiflori. Flores secundi. Pedicelli tenues decurvi. Flores ad 8 mm. Ig. Sepala exteriora obtusa, lata, nervis liberis parce ramosis, superius duplo latius. Alæ suborbiculares nervis 3 extrinsecus ramos stric- tos bifidos edentibus liberis vel sub apice cum intermedio ramulo unico vel paucis anastomosantibus. Carinæ limbus late cucallatus quam unguiculum triplo vel qua- druplo longior. Crista parva e filamentis paueis sammam carinam haud attingenti- bus formata. Petala superiora obcordata i. e. bifida, lobis subobtusis, quam carina duplo breviora. Ovarium ut in P. virgata. Stylus curvatus. Stigmata ut in aliis hujus sectionis. Stylus sub stigmatibus haud pilosus. Forsan varietas tantum præcedentis. Krebs leg ad. Prom. Bon. Spei. vid. s. in Hb. Berol. sub nom. P. genistoides Poir. 406 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio XI £. Capsula alata; stylus vittiformis; stigma superius breve, cochleare, subemar- marginatum ; inferius longius, carnosum, pendens. Species austro-africanæ. EMARGINATÆ B. Petala superiora emarginata. a. Folia ovato-triangularia incrassata b. Folia linearia vel elliptica vel lanceolata. Flores racemi refracti distantes; bracteæ refractæ Bracteæ imbricatæ filiformes baud filiformes P. PUBIFLORA, DC. (Burch.) D LS bn. Pl ES Ce a pee a . pubiflora. . affinis. . Bowkeræ. . gracilipes. . Duparciana. . Pappeana. . refracla. . Harveyana. . Steudeliana. . triquelra. Suffruticulosa ; rami virgati, foliis numerosis parvis, patulis, ovato-acutis, coria- ceis, nervis prominentibus pulchre, areolatis; racemi terminales pauciflori ; flores submagni; sepala obtusa ciliata; alæ ovato-acutæ unguiculatæ nervis numerosis flabellatis, liberis, quam corolla longiores, facie sed haud margine puberulæ. Burch, cat. n. 6205. v. s. in Hb. Berol.; DC. Prodr. I, 322; Harv. et Sond. 1 CAD AD UE Tab. nostra XXXI, fig. 1-4. ds MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 407 Basi lignosa, ramosa; rami erecti, elongati sæpe 30 cm. longi, 1-2 mm. crassi, teretes, hirsuti, leviter striati. Folia numerosa, omnia similia, ovato-lanceolata, acuta, crassiuscula, venis subtus prominulis, arcuatis, sabmucronata, ciliata */, mm. ‘], /, mm. vel in ramis junioribus minora, subdenticulata, subpatentia. Racemi terminales breves, pauciflori. Bracteæ persistentes ovatæ, hirsutæ, cca. 2 mm. longi. Flores cca. 9 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia late ovata vel subor- bicularia, plurinervia, dorso et margine longe ciliata, hirsuto-tomentosa, margine membranacea, quam alæ 2 plo vel triplo breviora. Alæ quam corolla paulo lon- giores, breviter unguicalatæ ovato-oblongæ, apiculatæ, inæquilaterales 2 plo lon- giores quam latæ, basi tantum ciliatæ. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, apice dilatata et late leviterque emarginata, lobis rotundatis, quam carina cristata breviora, glabra. Carinæ crista speciosa multifida. Filamenta staminum : libera, longa. Ovarium glabrum obovatum. Stylus vittiformis. Stigma superius breve, membranaceum, inferius pendens apice stigmatosum. Habitat in Africa australi (Burchell, n° 6205 Catal.). Species habitu valde peculiaris primo aspectu cognoscenda. Etsi hæc species characteribus indicatis ab omnibus diversa, ob emarginationem petalorum, formam styli et stigmatis sectioni XI, adscribenda est. P. AFFINIS, DC. Caulis teres, erectus, puberulus, ramosus ; folia linearia revoluta vel non; racemi supraaxillares pauciflori; bracteæ minimæ pedicellis multo breviores refractæ ; sepala margine eciliata vel ciliata; alæ ovato-acutæ; crista conspicua. Prodr. I, p. 322; Harv. et Sond. fl. Cap. I. 88. P. Burmanni DC. teste Hb. DC. Prodr. Tab. nostra XXXI, fig. 5-6. Suffruticosa, ramis teretibus, tenuibus, erectis, pube parva leviter puberulis. Folia linearia, marginibus revolutis, obtusa, subsessilia, subtus et superne pilis bre- vibus levissime puberula, subcoriacea 10-15 mm. longa, ad 2 mm. lata. Racemi supraaxillares, breves, pauci et laxiflori, rachi puberula. Bracteæ persistentes minutæ, pedicellis multoties breviores. Pedicelli tenues, flore‘breviores. Flos cca. 8 mm. longus. Sepala exteriora elliptica, nervis pluribus notata, margine decolorata, 408 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. eciliata, dorso brevissime puberula. Alæ subinæquilaterales ovato-acutæ, leviter unguiculatæ, longiores quam latæ, nervis flabellate dichotomis, liberis, glabræ, corollam æquantes. Carinæ limbus galeatus, subito et anguste unguiculatus. Crista e duobus fasciculis formata, uterque in 2-3 laciniis apice divisis solutus. Petala superiora quam Carina ‘/, breviora cuneata, acute emarginata obovata. Antheræ glabræ quam filamenta glabra breviores. Ovarium glabrum Stylus vittiformis recurvatus. Stigma superius breve cochleare, inferius arcuatum multo longius, papillosum. Capsula elliptica angustissime alata. Arilli lobi breves semini sericeo superpositi. Hab. Port Natal Afric. orient. Drège leg. (in Hb. Deless. sub nom. P. affinis DC. a) (v. in Hb. Bruxell. coll. Lejeunei). Paarlberg, Montes apud Caledon et Winterhæksberg, Tulbagh, River Zonderende, Hexrivier Kloof. Eck et Z. n° 172, sec. Harvey, |. c. Var. Capensis. Radix persistens crassa, lignosa, perpendicularis, caules basi lignosos, erectos, fasciculatos, nec decumbentes nec numerosos, adscendentes, edens. Caules subsim- plices, vel pauciramosi, ramis etiam erectis, 10-20 cm. longi, molliter hirsuti, ut folia canescentes. Folia lanceolato-linearia, numerosa, haud obtusa, nec mucronata, pilis longis, mollibus ciliata, breviter petiolata, 10-15 mm. longa, 1-2 mm. lata, erecta, Juniora cinerascentia. Racemi supraaxillares pauci et laxiflori cca. 5 f1., 15-30 mm. longi, rachi hirsuta, bracteis linearibus etiam hirsutis et quam pedi- celli multoties brevioribus. Pedicelli 4-5 mm. longi leviter hirsuti. Flores 6 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia elliptica, acuta, ciliata, viridia, margine anguste membranacea. Alæ duplo-triplo longiores a carina divergentes, inæquilaterales, mar- gine posteriore fere recto, alio curvato ut appereant inæqualiter obovatæ, dorso pilis paucis hirsutæ, obtusæ, haud duplo longiores quam latæ, carinam æquantes vel subæquantes. Carinæ limbus cucullatus subito in unguiculum contractus et subæquilongus vel longior. Crista basi subsimplex apice multifida, intense purpurea, baud insignis. Antheræ filamentis breviores, glabræ. Ovarium obcordatum, mar- gine longe et retrorsum pilosum. Stylus curvatus, angulatus, æqualis. Stigma supe- rius, breve, subbilobum vel subemarginatum, stylam continuans, inferius juxta apicem refractum, longius, linguiforme, papillosum. Capsula elliptica membranacea, margi- nibus angustissimis instructa, ciliata. Semina oblonga, pilis sericeis adpressis ves- tita. Caruncula brevis, lobis lateralibus latis (in semine haud maturo) quam inter- medius haud longioribus, semine superposita. £ ï È MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 409 Africa meridionalis : Tyger berg (Bergius in Hb. Berol. s. v.) in vicinitate Hope- field in Promont. bon. spei. (Bachmann. Pt. Cap. n° 150%, 441, 82.) Species polymorpha, variat indumento tum puberulo, tum lanuginoso, floribus plus minus grandibus, bracteis ovatis (Spec. Dregeanum) vel ovato-lanceolatis (Bachm. 1504). P. BOWKERÆ, Harv. Suffrutescens, 6-12 pollic. longa, elegans; caules glabri, tenues, ramis angu- latis; folia patentia, lineari-lanceolata, tenuia, utrinque acuta, mucronata, racemi terminales et laterales, laxiflori; pedicelli flores longitudine æquantes; bracteæ parvæ, ovalæ, subacutæ, persistentes ; alæ ovato-acutæ ; carinæ crista parva multi- fida; petala lateralia oblonga, æqualiter sed acute biloba; capsula obcordata, quam alæ latior ; alæ viridescentes. FI. Cap. I, p. 92. In collibus et vallibus graminosis, Graaf Reynet ubi legit miss Bowker. Plantam haud vidi, verisimiliter P. affini arcte affinis. P. DUPARCIANA, n. sp. Ramis puberulis; foliis oblongis subcoriaceis glabrescentibus; alis quam corolla brevioribus. Tab. nostra XXXI, fig. 7. Suffruticulosa (?); rami erecti breves pube brevi adpressa puberuli, tenues. Folia breviter petiolata, anguste elliptica vel oblonga, obtusa vel subacuta, glabrescentia, subcoriacea, majora ad 19 mm. Ig. et 3,5 mm. lata. Racemi terminales vel supra- axillares, rachi puberula tenui, pauciflori et laxiflori. Bracteæ minimæ refractæ. Pedicelli flore breviores vel rarius subæquantes puberuli. Sepala elliptica vel supe- rius late ovatum margine eciliatum, derso brevissime et levissime puberula. Alæ quam flos paulo breviores, i. e corolla lateraliter exserta, inæquilaterales, ovatæ, vel obtusæ, nervis flabellate dichotomis, liberis, glabrescentes, margine haud ciliatæ. Corollæ crista speciosa in filamenta apice penicillate laciniata soluta progrediens. Petala basi cuneata, apice emarginata lobis obtusis. Androceum gynæceum ut in P. gracilipede. ToME xxx1, 2° PART. 52 A0 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Hab. in Afr. mer. Hautam mont. (D' Meyer, Hb. Ber). Obs. Hæc species P. gracilipedi valde affinis, differt corolla exserta, crista majore et alis magis obtusis aliisque. Forsan nihil nisi varietas ejus. Speciem in honorem amici D' Duparc in Genævensi universitate Prof. mineralo- giæ dicavi. P. GRACILIPES, Harvey. Ramis glabrescentibus ; foliis elliptico-linearibus, subobtusis, glabrescentibus haud revolutis ; pedicellis in anthesi elongatis; corolla haud exserta. El: 1Cap.T/%p 190. Tab. nostra XXXI, fig. 8. Suffruticulosa, ramis duris brevibus, erectis vel arcuatis, glabrescentibus, tenui- bus, ad 15 cm. longis. Folia subsessilia, numerosa, elliptico-linearia, subobtusa, glabrescentia, 5-12 mm. longa, 1,5-2,5 mm. lata. Racemi terminales vel supra- axillares, pauciflori, breves. Bracteæ minimæ. Pedicelli in anthesi florem superantes sensim versus calycem incrassati glabri. Sepala exteriora elliptica glabra nervis pluribus notata. Alæ corollam æquantes vel superantes, unguiculatæ, ovato-acutæ, nervis flabellatis apice conjunctis, margine glabræ vel rarius apicem versus ciliatæ, subobtusæ. Carinæ crista mediocris, refracta, pedicellata, penicillata. Petala supe- riora basi cuneata, obovata, emarginata, lobis inde ortis obtusis quam carina ‘}, breviora. Antheræ et filamenta glabra. Ovarium obovatum ; stylus curvatus. Stigma superius cochleare subretusum et subemarginatum, inferius mediocriter papillo- sum. Capsula immatura obovata. Hab. in Africa meridionali, Port Natal : Drège 7171 et 7192. P. gracilipes valde est affinis P. affini DC, differt foliorum forma et crista minore. Var. angushfolia foliis angustis linearibus. Drêge 7192. Var. macrostachya caule erecto, ramis elongatis, foliis linearibus, racemis paucifloris ad 7 em. longis, floribus remotis : Mac Owen n°997 ex p. in clivis ad latera montis Roschberg, an spec. diversa (?) habitu P. refractæ similis. Var. oxyplera a præcedente alis lanceolatis acutissimis differt. Krebs n° 8 leg. in P.B.S. (Hb. Berol.) MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. All P. PAPPEANA, Eck. Zeih. Filiformis, subaphylla ; racemi breves; alæ corollam excedentes; crista basi late membranacea, apice in filamenta divisa; petala superiora cuneata, leviter emargi- nata, Carinam subæquantia. In Enumerat, p. 23. P. macra Harv. et Sond., pp. in FI. Cap. [, 89, non DE. Tab. nostra XXXI, fig. 9-12. Caulis filiformis, subalatus, sulcatus, simplex vel ramosus, glaber, ad 30-40 cm. longus. Folia sparsa, cauli adpressa, acicularia, parva, ad 3 mm. longa, vix ‘}, mm. lata, acutissima, vix conspicua. Racemi terminales vel supraaxillares, pauciflori. Bracteæ minutæ roseæ, quam pedicellus multoties breviores. Pedicelli 4-5 mm, longi, tenues, sulcati. Flos ad 8 mm. longi. Sepala exteriora subæqualia, eciliata, nervis parallelis inscripta. Alæ breviter unguiculatæ, limbo ovato-acuto, corollam superantes, glabræ. Nervi flabellate dichotomi et nervillis liberis. Crista basi late membranacea supra in filamenta multa divisa, speciosa. Petala superiora cuneata, apice emarginata (leviter) lobis brevibus inde ortis obtusis semiorbicularibus, quam corolla cristata paulo breviora. Antheræ et filamenta glabra. Ovarium obovatum glabrum ; stylus curvatus. Stigma superius subcornutum, inferius breve, apice papil- losum. Capsula seminaque mihi ignota. Hab. in Afric. merid. Promont. B. Spei. (Eckl. n° 176. Burch Cat. n° 6058.) Species habitu peculiari facile recognoscenda, ne commutetur cum P. restiaca habitu simili, sed foliis majoribus et indolibus floris distincta. Inter « Restiones » ad montes prope « Water fall » in Tulbaghsvalley (Worcester). P. REFRACTA, DC. Caulis filiformis ; folia brevissima, squamoidea vel paulo majora, linearia, sparsa ; racemi patuli 1-3-4 flori; alæ ovato-acutæ corollam superantes; petala superiora profunde emarginata, lobis acutis; crista parva; capsula angustissime marginata ; arillus subsphæricus brevissime appendiculatus.…. Prodr. I, p. 323; P. macra Harv. et Sond. FI. Cap. [, 89, pp. non DC. Tab. nostra XXXI, fig. 13-14. 412 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Caulis basi ramosus, tenuis, ramis elongatis, tenuibus subfiliformibus, leviter striatis, ad 30 cm. longis, aliis foliis reductis subnudis, aliis foliis linearibus, glabris. Folia aut filiformia et cauli adpressa aut majora 12-30 mm. longa, 1-2 mm. lata acuta, subpatentia, glabra, sparsa. Racemi extraaxillares breves 4,5-3 cm. longi, pauciflori (1-4 fl.) patentes. Flores rosei ad 6-7 mm. longi. Bracteæ minutæ pedi- cellis multoties breviores. Pedicelli versus apicem sensim incrassati. Sepala elliptica vel late ovata nervis 3 ramosis notata, glabra. Alæ semi-inæquilaterales, breviter unguiculatæ, limbo ovato-acuto, nervis 3, exterioribus extrinsecus valde ramosis, nervillis bifidis erectis, mediano versus apicem eum exterioribus anastomosante. Corolla alis brevior. Carinæ crista parva e filamentis paucis sammam carinam haud attingentibus formata. Carina galeata subito et breviter unguiculata. Petala superiora parva quam Carina minus quam duplo breviora, basi cuneata, ad dimidium profunde emarginata inde bilobata, lobis acutis. Antheræ filamentis multo breviores, glabræ. Ovarium ellipticum. Stylus curvatus vittiformis; stigma superius retusum subco- chleare, inferiore refracto apice papilloso subæquilongum. Capsula elliptica, alba subtranslucida, tenuissima, marginibus angustissimis levissime alata, quam alæ brevior. Semina ellipsoidea brevia, hirsuta. Caruncula hemisphærica, levis, in appen- dicem dorsalem brevissimam continuata, et lobos papyraceos laterales brevissimos ferens. Habitat in Africa merid. in clivis lapidosis in convalle flum. Hex River leg. Tyson. (Bolus Hb. Schinz). Var. squamifolia caulibus numerosis, foliis minoribus squamoideis vel acicularibus brevibus. Drege sub P. restiaca v. in Hb. Deless. An spec. diversa ? P. HARVEYANA, n. sp. Caules subfiliformes:; folia acicularia; racemi refracti bracteis imbricatis; alæ elongatæ acutæ, corollam multo superantes ; crista pedicellata insignis; petala supe- riora carinam æquantia, profunde incisa, emarginatione angustissima. E caudice oriuntur caules tenues plures 2-3-? dem. longi, glabri, striati. Folia acicularia, tenuissima, ad 2 em. longa, 0,5 mm. lata, glabra, erecta. Racemi supra- axillares, refracti, breves, 2-3 cm. longi. Bracteæ imbricatæ haud refractæ, acutæ. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. A3 Racemus pedunculatus. Flores pauci, sæpe unns tantum evolvitur. Pedicellus versus apicem sensim incrassatus, ad 5 mm. Ig. Flos ad 8-9 mm. longus. Sepala ovato- acuta, glabra. Alæ ovatæ acutissimæ magis quam duplo longiores quam latæ, subinæquilaterales, glabræ, nervis anastomosantibus. Carina alis brevior; crista pedicellata conspicua. Petala superiora carinam æquantia spathulata, profunde sed inæqualiter incisa, emarginatione angustissima, i. e. lobi obtusi vel retusi paralleles haud divergentes. Ovarium, stylus, stigma ut in P. Pappeana cui est valde affinis. Hab. in Africa australi, ad Promont. bon. Spei. (Burchell. n° 6058 Cat.) P. STEUDELIANA, Eckl. Caulis subalatus triquetrus; folia remota parva acicularia ; bracteæ caducæ ; pedi- celli longi; alæ acutæ nervis ramosissimis valde inseriptæ ; petala corolla breviora emarginata. | P. Steudeliana Eckl. Enumerat. p. 24. Tab. nostra XXXI, fig. 15. Caulis subaphyllus, procumbens elongatus ramosns parte superiore subtriquetrus, alatus. Folia remota, lineari-acuta, glabra, vel squamoidea. Racemi reflexi extra- axillares, breves, bracteis deciduis nudi, pauciflori (3-5). Pedicelli elongati (7-8 mm.). Flores cea. 8 mm. longi. Alæ corollam æquantes, acutissimæ, breviter ungui- culatæ, ovatæ, nervis anastomosantibus valde ramosis, glabræ. Carinæ crista magna summam corollam involvens. Petala superiora oblonga, quam carina ‘/}, breviora, sinu subprofundo apice bilobata, lobis obtusis. Antheræ et filamenta glabra. Ova- rium ellipticum. Stylus adscendens medio curvatus. Stigma superins obsoletum, inferius pendens facie interiore papillosum. Hab. in Afr. merid. in vertice montis Kastelsberg inter saxa (v. s. in Hb. Monac.) Eck. unio. it. n° 648 ; ad Prom. b. Spei leg. Bergius (Hb. Berol.). Hæc species habitu P. triquetræ proxima, ab ea nervatura alarum magis compli- cata, petalis superioribus magis emarginatis diversa. P. TRIQUETRA, Presl. Caulis valde alatus, triquetrus, haud fililormis; folia linearia ; racemi corymbosi, alæ corollam superantes acutissimæ, nervis anastomosantibus; petala superiora A4 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. oblonga, apice attenuata vix emarginata corollam cristatam æquantia; arillus semini oblongo superpositus. Presl. bot. Bem., p. 15; Harv. et Sond. FI. Cap. [L, 85. Tab. nostra Caules erecti, ad 30-40 em. longi, alis membranaceis triquetri ï. e foliis decurren- tibus, ad 2 mm. crassi, glabri, simplices vel parce ramosi. Folia erecta, linearia vel basilares elliptico-linearia, acuta, margine anguste albo-membranacea, subcoriacea ad 45 mm. longa, 1-2,5 mm. lata, glabra. Racemi terminales et axillares, sæpe contracti, bracteis imbricatis ut flores pedicellati appareant subumbellati (1-3 cm.). Bracteæ parvæ, albicantes, scariosæ. Pedicelli curvati, glabri, flore bre- viores. Sepala ovata, acuta, margine ciliata, parte scariosa, nervis 3 ramosis notata. Alæ florem superantes, inæquilaterales, basi breviter unguiculatæ, limbo ovato, acutissimo fere duplo longiores quam latæ, glabræ, nervis anastomosantibus. Carinæ crista basi membranacea supra medium in filamenta numerosa emarginata soluta, magna, sammam carinam involvens. Petala superiora oblonga, carinam ecris- tatam longitudine æquantia apice vix emarginata, attenuata. Antheræ glabræ. Ova- rium obovatum. Stylus angulate curvatus. Stigma superius dentiforme, inferius pendens apice papillosum, ei P. Pappeanæ haud dissimilis. Capsula subirregularis, longe obovata, anguste marginata, ad 7-8 mm. longa, alis persistentibus brevior. Semina loculos explentia oblonga, pilis basi numerosis sericeis albis convergen- tibus, parte superiore minus pilosa. Arillus superpositus, albus. Habitat in Africa merid. (Drège 7193, v.s. in Hb. Deless.). Species P. Pappeanæ Eckl. valde affinis sed multo robustior; in utraquæ crista, stigmata, petala superiora similia; differt floribus multo majoribus petalis minus emarginatis, nervis alarum conjunctis. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. A5 Subsectio XII. Capsula alata; sepala libera ; petala superiora inæqualiter emarginata ; stigma recurvatum ; caruncula parva. Species omnes Capenses. æ. parvifloræ flores parvi, caules filiformes P. Lehmanniana P. brevifolia. B. grandifloræ flores magni, caules haud filiformes ; herbæ, frutices vel arbores. P. peduncularis . teretifolia . pinifolia . bracteolata . myrtifolia . oppositifolia. = bn = a © a 7. ericoideæ flores mediocres; folia ericoidea parva. P. macra P. ericæfolia P. ciliatifolia P. recognita. P. LEHMANNIANA, Eck. Persistens; caules filiformes, tenues breves angulati; folia linearia, acuta ; racemi refracti, bracteis persistentibus elongatis rachi adpressis ; flores parvi, pedi- cellis filiformibus longiores; crista haud fimbriata pauciloba; petala superiora inæqualiter emarginata, lobis longitudine æqualibus. Eck. et Zeih. enumerat. p. n° 477; Harv. et Sond. F1. Cap. I, 89. Tab. nostra, XXXI, fig. 16-18. 416 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Caulis subherbaceus filiformis, adscendens, angulatus, brevis vel longior, basi lignosus. Folia alterna, linearia vel lineari-lanceolata, acuta, planiuscula, facie inferiore nervo medio subcarinata, subsessilia, ad 4 cm. longa, ad 2 mm. lata vel minora. Racemi axillares reflexi, breves ad 1-2 cm. longi, pedunculo racemum sæpe longitudine æquante, angulato. Flores corymbosi, parvi, ad 6 mm. vel minores. Pedicelli filiformes flore breviores. Bracteæ persistentes lineares acutæ, rachi adpressæ imbricatæ. Sepala elliptica vel ovata obtuse mucronata, margine parce ciliata, subglabra, nervis ramosis tenuibus liberis vel subliberis. Alæ ovato- triangulares, breviter unguiculatæ, inæquilaterales, glabræ, nervis anastomosan- tibus, corollam paulo superantes. Carina breviter unguiculata; crista biloba vel triloba, plicata, carinata, summam carinam amplectans nec fimbriata. Petala supe- riora quam carina duplo breviora vel breviora, irregulariter emarginata, lobo uno lineari erecto, alio cultriformi latiore demum extus reflexo. Antheræ obiongæ, glabræ filamentis paulo breviores stigma attingentes. Ovarium glabrum ellipticum. Stylus torsus, stigma refractum. Capsula et semina mihi ignota. Habitat inter frutices graminaque ad montem « Leeuwenkop, » tum in mon- tium lateribus ad « Tulbaghskloof » limosa in terra (Worcester). Species P. oppositifoliæ, P. myrtifolia, P. pedunculari valde affinis sed floribus parvis atque habitu valde distincta. Indoles floris omnes sund hujus stirpis. (v. in Hb. Deless. et Hauniensi.) P. BREVIFOLIA, Harv. Suffruticosa, leviter pubescens, valde divaricate ramosa; rami rigidi angulosi ; folia parva, patentia puberula, ovato-oblonga submucronata plana ; racemi late- rales horizontaliter patentes 1-2 flori; pedicelli deflexi clavati, multo breviores quam flores; bracteæ subulatæ persistentes; alæ ovato-triangulares, nervis ramosis, ramulis liberis; carina petalis superioribus duplo longior; crista plurifida; petala superiora inæqualiter bifida, lobis retusis longitudine æqualibus ; stigma ut in præ- cedente ; semen oblongum pilis sericeis obtectum ; arillus durus semini superpositus trilobus exappendiculatus. Harv. fl. Cap. I, 90. (Drege 7202.) Tab. nostra, XXXI, fig. 19-20. Præcedenti valde affinis nisi ejus varietas. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 417 P. PEDUNCULARIS, DC. Haud frutescens ; caules angulati, glabrescentes; folia linearia marginibus revo- lutis ; racemi laterales et terminales; pedicelli longissimi. Prodr. I, p. 333; Harv. fl. Cap. 1, p. 84; P. intermedia DC (teste Hb. Prodr.) 1322. Tab. nostra, XXXI, fig. 21-23. Radix crassa perennis. Caules inde orti erecti pauciramosi 30-50 cm. longi, 1,5-2 mm. crassi, foliis decurrentibus subalati, virides, stricti, pilis sparsis bhirti. Folia acicularia, numerosa, subsessilia, marginibus revolutis, mucronata, coria- cea, patula vel paulo adscendentia, pilis sparsis conspersa, 8-12 mm. longa, deduplicata ad 2 mm. lata, revoluta 1,2 mm., internodiis multo longiora. Racemi laterales pauciflori et patuli, pedunculo nudo elongato (inde nomen) ad 15-25 mm. longo, breves et internodiis brevibus, bracteis in eis imbricatis, rachi bracteis persistentibus aspera ad 5-10 mm. longa. Bracteæ breves ovatæ coriaceæ, pedicello triplo breviores. Pedicelli ad 4 mm. longi sensim apicem versus incras- sati. Flores pauci (2-4) cca. 12-15 mm. longi. Sepala exteriora viridia elliptico- ovata, margine angustissime membranacea. Alæ multo majores unguiculatæ subito in limbum leviter inæquilateralem subtriangularem dilatatæ, nervis flabellatis numerosis haud anastomosantibus et sub apice marginibus revolutis acutæ; cari- nam superantes. Carina limbo galeato, breviter sed acute unguiculato, erista mul- tifida penicillata speciosa summam carinam attingente vel superante. Petala supe- riora quam Carina ‘/, breviora, profunde sed inæqualiter bifida, lobo uno falcato crasso, longiore, alio magis petaloideo recto sed sæpius convoluto, apice oblique subserrato, basi coriacea, cuneata, in emarginatione dentem parvam ferentia. Antheræ oblongæ quam filamenta breviores ; filamenta basi lata, lamellosa, glabra. Ovarium obovatum. Stylus vittiformis, in medio tortus, apice glochidiatus. Capsula obovato-cuneata glabra, alis mediocribus. Semina cylindrica pilosa ; arillus corneolus semine superpositus, exappendicuiatus, semiorbicularis. Hab. in Africa meridionali (Drege 7188, pp. P. hispidula, Presl.) Hæc est var. scabra Harv. (1. c.). ! Nomen speciei præcedentis in P. brachyphylla Chod. mutandum (v. pg. 187). TOME XXXI, 2° PART. 53 418 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. forma major : caulibus crassioribus, pedunculis racemi sæpe longioribus, foliis ad 20 mm., magis mucronatis, glabrioribus, floribus 15-17 mm. (Drege n° 7188.) forma glabra caulibus crassioribus, foliis longioribus ad 30 mm., floribus longe pedun- culatis (pedunculo ad 45 mm.) floribus ad 18 mm. Petala superiora habent lobam exteriorem minus crenulatum vel integrum et dentem in emarginatione minus evolutam. Planta aspectu a specie genuina ob folia et glabrescentiam valde dissimilis. P. rosmarinifolia E. Z. 155, v. s. in Hb. Deless. P. intermedia Drege, v. s. in Hb. Deless. P. TERETIFOLIA, Thunbeg. Frutex; ramuli juniores canescentes; folia acicularia, marginibus revolutis, Juniora canescentia ; flores subumbellati magni; petala superiora profunde sed irregulariter emarginata. Prodr. FI. Cap. 120 ; DC. Prodr. I, p. 323; Harv. et Sond. I, p. 84. Tab. nostra, XXXI, fig. 24-25. Frutex ramis lignosis teretibus, ramulis pube brevi lanata canescentibus. Folia acicularia i. e. ericoidea, patula, numerosissima quo fit ut appareant rami ut abietis, 5-8 mm. longa, ad 1 mm. lata, marginibus revolutis, cylindrica, acuta, juniora canescentia. Racemi brevissimi pauciflori (1-3). Bracteæ breves pedicellis multoties breviores. Pedicelli 2-3 mm. longi. Flores 9-10 mm. longi. Sepala exteriora ovata, glabra, nervis pluribus inseripta, crassiuscula. Alæ ovato-acutæ, marginibus versus apicem oblique revolutis, nervo medio ramos numerosos, arcuatos bifidos liberos edente, basi unguiculatæ, glabræ, pulchre coloratæ, corollam æquantes. Carina unguiculo limbum longitudine subæquante. Crista multifida penicillata. Petala superiora per ‘/, cum tubo staminali connata, profunde emarginata, lobo uno lineari angustiore, alio lanceolato latiore et breviore, inter duos interdum dente parva, quam carina duplo breviora. Antheræ glabræ filamentis multoties breviores. Ovarium obovatum. Stylus vittiformis curvatus. Stigmata ut in fig. indicata. Capsula seminaque mihi ignota. Habitat in Promontorio Bonæ Spei, Eckl. n° 154. 153, inter frutices (alt. TI) | MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 419 ad montem « Kamiesberg » et non procul ab ostio fluvii « Orangerivier ». In regionibus arenosis prope fluvium « Gauritzrivier » (Zwellendam), tum ad « Congo » montesque « Zwarteberge (Georg) Eckl. 154. Karroo apud Witteberg, Maggisfontein (Rehm. Exscc. Afr. austr. 1875-1880, n° 2952) ex Hb. Schinz. P. PINIFOLIA, Lam. Frutex; rami juniores haud canescentes; folia acicularia marginibus subrevo- luta haud canescentia; flores magni ; petalorum lobus exterior obsoletus. Il. t. 598. f. 2; DC. Prodr. I, p. 323 ; Harv. et Sond. FI. Cap. I, p. 83. P. filifolia, Thunbg. (?) in Hb. Deless. Tab. nostra, fig. 26-27. Frutex ramosus, ramis tortuosis, foliorum defluvio tuberculatis, ramulis junio- ribus haud canescentibus. Folia numerosa acicularia, marginibus revolutis, glabra, basi breviter petiolata, 8-10-20 mm. longa, patula vel suberecta numerosissima. Racemi pauciflori brevissimi 4-3 fl. Bracteæ minimæ. Pedicelli ad 3-4 mm. Flores ad 13 mm. longi. Sepala ovata, coriacea nervis ramosis notata. Alæ multo majores, late ovatæ, nervis ut in P. teretifolia, in anthesi patulæ glabræ. Carinæ limbus lon- gior quam unguiculum, apice apiculatum. Crista penicillata e filamentis linearibus tenuibus formata. Petala superiora biappendiculata ; lobus interior longus lineari- acutus, exterior obsoleto-obtusus (eis P. bracteolatæ haud dissimilia). Ovarium, stylus et stigmata ut in P. bracteolata. Afr. austr. (Mundt. Cap. 181 ; Krebs ; v. s. in Hb. Deless. spec. typ. DC.). Eckl. 153. Species habitu P. teretifoliæ Thunbg. valde affinis sed characteribus internis P. bracteolatæ proxima. P. BRACTEOLATA, L. Haud frutescens; folia alterna linearia vel lanceolato-linearia, plana; racemi subumbelliformes ; bracteæ longæ ; flores magni; petala superiora lobo interiore subobsoleto. 420 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. L. am. 2. p. 137 ; DC. Prodr.'I, p. 322 ex parte; Harv. et Sond. Fl. Cap. I, p. 84; P. bracteata, Thunbg. F1. Cap. 555. P. umbellata, Thunbg. FI. Cap. 555; P. intermedia Eck. n° 158; P. subulata E. M.; P. pubiflora Z. non Burch.; P. Burmanni E. Z. n° 160 non DC. Tab. nostra, XXXI, fig. 28-31. Radix ut videtur annua, palmaris, simplex vel ramosa, albicans. Caulis sæpius simplex lignosus, aut basi dichotomus, ad 2-3 mm. crassus, glaber, erectus superne rarius ramosus, ad 50 em. altus. Folia lineari-acicularia, sessilia, sub- coriacea, numerosa, erecta, glabra, 30-40 mm. longa, 1-2 mm.lata. Racemi termi- nales pyramidales, juveniles bracteis latis vix prominentibus, 5-10 cm. longi. Flores longe pedicellati. Pedicelli ad 10 mm. longi, glabri, tenues, bracteas fere duplo superantes. Bracteæ magnæ, intermedia ad 6 mm. longa, margine scariosa, ovato-lanceolatæ glabræ subpersistentes. Flos cca. 15-16 mm. longus. Sepala exteriora margine scariosa, late lanceolata, nervis parallelis anastomosantibus notata, superius latius. Alæ duplo longiores, inæquilaterales, ovato-acutæ, nervis pulchre areolatæ, marginibus subrevolutis, carinam æquantes vel superantes, gla- bræ. Carinæ limbus apicalatus, quam unguiculum haud longior. Crista penicillata i. e. e filamentis numerosis linearibus repetite bifidis formata. Petala superiora irregularia basi cuneata, latere exteriore lobum brevem rotundatum ferentia et in alium erectum acuminatum alia parte æquilongum prolongata, carina breviora, vel etiam inter lobos tam inæquales leviter emarginata. Antheræ oblongæ filamentis breviores. Ovarium ellipticum. Stylus vittiformis in stigma superius acutum erectum membranaceum desinens. Stigma inferius recurvum facie inferiore papillosum. Capsula obovato-cuneata, marginibus angustis, glabra, alis persistentibus suf- fulta. Semina cylindrica pilis adpressis brevibus vestita. Caruncula galeæformis ut in Polygalis sectionis Hebecladæ. Hab. in Africa meridionali. Bolus Aust. Afr. n° 2711; in clivis Montis Tabularis; Mundt et M. P. B.S.; Bergius; Eckl. Cap. n° 159, 646 (Hb. Berol.); Lalande Hb. Paris ; Mac. Owan et Bolus Hb. norm. Aust. Afr. n° 85. 1. c.; Rehmann n° 2154, Cape Town, id. 1374, 832; Drege 7196, b. Forma minor floribus paulo minoribus. Rehmann, Cape Town 2155, id. Rondebosh 16796; Eckl. 158. P. inter- media Eckl. 160. TE ‘188 D URLS UT TT TS MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 491 In ericetis arenosis (alt. 1, Il) prope litus in Hottentotsholland et Vishhæks. (Hb. Monac.) ad montium dorsos prope « Caledon » fluviumque « Klywri- vier » Eckl. Var. umbellata. Radice crassiore brunnea. Basi suffruticosa. Caules basilares plures abbreviati ad 10-20 cm. longi, lignosi lanuginosi, pilis patulis albis diametrum caulis æquanti- bus. Folia lanceolato-linearia + ©? 2 mn. pilis patulis hirsuta. Racemi terminales, minus elongati quam in spec. genuina itaque nomen « umbellata ». Bracteæ, pedi- celli et flores ut in spec. genuina. Hæc varietas robustior sed brevior indumento valde est peculiaris. Hab. in P. B. S., Bergius, Mundt., Eck. Zeiher. (Hb. Berol.). P. umbellata Thunb. fl. Cap. 555. P. pubiflora Z. non Burch. P. calycina Presl. (test. Harv.). P. MYRTIFOLIA, L. Arborescens ; folia elliptica patentia vel lanceolato-elliptica, alterna; racemi umbellati ; flores magni læte rosei, foliis cucumdati; pedicelli flore duplo breviores. L. am. 2. p. 1438 ; DC. Prodr. I, 322; Harv. et Sond. F1. Cap. I, p. 81. P. amoena Thunb. Prodr. F1. Cap.; P. grandiflora Lodd. Cab. t. 1127 ; P. Clu- tyoides DC. Prodr. I, 323; P. ligularis Ker. Bot. Reg. t. 637. Tab. nostra, XXXI, fig. 32-33. Frutex vel arbor, ramis luteo-cinerascentibus, ramulis junioribus puberulis. Folia elliptico-oblonga breviter petiolata, herbacea, rarius crassiuscula, interdum sublanceolata sæpius obtusa vel subobtusa nec mucrone obtuso prædita, nec acute mucronata, juvenilia pilis crispulis brevibus puberula, demum glabrescentia, basi breviter Cuneata, numquam ovata i. e. basi rotundata, conferta, læte viridia, semper alterna. Racemi umbelliformes, terminales ; e ramo florente egrediuntur sæpissime ramusculi juveniles foliosi, racemum circumdantes. Bracteæ ovales, subæquales, acutæ, subpilosæ pedicellis multoties breviores. Pedicelli versus apicem sensim incrassati, erecti, flore fere duplo breviores, rarissime paulo lon- giores, pilis crispulis puberuli vel pilis adpressis subsericei. Flores magni. Sepala ovata vel ovato-oblonga, sæpe acuminata, margine late decolorata subinæquilate- ralia glabrescentia. Alæ ovato-subtriangulares acutæ, inæquilaterales et in ungui- 122 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. culum brevissimum subito attenuatæ, ‘/, longiores quam latæ, glabræ, nervis anastomosantibus, corollam superantes. Corolla ut in spec. præcedente. Petala superiora sæpe Carina duplo vel triplo breviora, appendicula brevia ferentia inter- dum et præcipue in varietatibus grandifloris appendice interiore longiore et carina ‘/, breviora. Stamina 8, antheris glabris quam filamenta glabra brevioribus. Ovarium elliptico-orbiculare. Stylus vittiformis curvatus tortus in stigma refractus (v. fig.). Capsula alis multo brevior ac angustior, glabra, nitida, alis æqualibus marginata elliptico-orbicularis, emarginata. Semina ellipsoideo-globosa, atra, pilis brevibus albis subhirsuta (matura). Arillus galeæformis, semine superpositus, appendicibus lateralibus paulo longioribus, interdum ‘/, seminis æquantibus, linearibus incon- Spicuis. Species valde polymorpha, foliis, magnitudine florum, petalorum appendicibus et arilli a P. oppositifolia foliis alternis basi nunquam rotundatis vel cordatis, nun- quam sensim acutis, pedicellis puberulis sæpius brevioribus atque habitu toto. Varietates sequentes leves distinguendæ forte haud constantes sed habitu oculo nudo notabiles. 8,37. a. vera DC. foliis obovato-oblongis planis, herbaceis °° <£ À mm. vel subco- 8 riaceis, petalis superioribus breviter appendiculatis, pedicellis pubescentibus, floribus quam sequentis minoribus. Burch. cat. 5228. B. grandiflora, foliis herbaceis oblonge-ellipticis vel obovatis, floribus ad 20 mm. 1 longis, longe pedicellatis (10-11 mm.) # 55 # mm. pedicellis puberulis, petalis superioribus sublonge appendiculatis. Prom. B. Sp. in hiatibus Tafelberg. 4000 : Mundt (Hb. Berol.), Drege (in Hb. Deless.); Elliot 86 (in Hb. Deless.). Burchell, 5228 ; inter Knysua et Georgetown : Schenck 642 in Hb. Schinz. 7. COriacea foliis coriaceis oblongo-ellipticis, mucronatis, confertissimis. #2 mm., floribus 15-20 mm.; petalis superioribus longissime appendiculatis carinam subæ- quantibus. Prom. B. Sp.: Krebs. (Hb. Berol.) forma salicifolia : foliis sublinearibus, 2 2 mm., floribus magnis, rachi dura, glabra, bracteis coriaceis brevibus, pedicellis subglabris strictis. P. B. Sp.: Eckl. 447 (sub P. amoëna Thunb. Prodr. FI. Cap. 555) in silvis Adow, Uitenhage. (Hb. Deless., Hb. Monac.) Burchell. 3535 pp. Li MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 493 d. clutyoides (DC. spec.) foliis ellipticis submucronatis, ramulis glaberrimis, petalis superioribus bilobis, lobo acuto longissimo. Forma præcedentis foliis magis obtusis et brevioribus. n. Obtusifohia foliis ellipticis obtusissimis, coriaceis 4? #£ mm., etc., vel longioribus, floribus mediocribus, crista parva, petalis superioribus breviter appendiculatis, bracteis albis scariosis. Prom. B. S., leg. Boivin (Hb. Deless.) leg. Verreaux (Hb. Ventenat, Deless.). d. ligularis. P. ligularis Ker. bot. reg. t. 637. foliis confertis patulis, coriaceis oblongis versus basin sensim decrescentibus subspathulatis, + Æ mm. obtusis vel subacutis, vel longioribus, floribus mediocri- bus, petalis superioribus sublonge appendiculatis, pedicellis puberulis. An P. tenuifolia Link (?); Eckl., n° 144 inter fruticeta loci deserti « Karro » prope fluvium « Gauritzrivier » Zwellendam. à lancifolia foliis confertissimis acutis, angustis 2 T£ mm. utrinque attenuatis, coriaceis, floribus mediocribus, pedicellis sericeis, arilli lobis lateralibus longis. Drege 7186 ; Eckl. 143 sub nom. P. Clutyoides Burch. Varietates omnes valde variabiles inter se formis numerosis intermediis con- junetæ separationem specificam vetant. P. OPPOSITIFOLIA, L. Frutex ; folia opposita crassa haud elliptica nec linearia ; flores magni, subcorym- bosi. Mant. 259; Bot. reg. t. 635; DC. Prodr. I, p. 321 ; Harv. et Sond. I, p. 82. P. cordifolia Thunb. Prodr. 120, FI. Cap. 556 (sec. E. Z.); P. tetragona DC. Prodr. 1, 322; P. attenuata Lodd. Bot. Cab. vol. X, tab. 1000 ; P. nummularia DC. l. c. 322; P. borboniæfolia DC. I. c. 322 ; P. Zeiheri Sprengl. (nom. nud. in Eck. et Zh., p. 22); P. latifolia Ker. bot. reg. vol. viii, tab. 645 ; P. rhombifolia E. Z. (nom. nud.). Tab. nostra, XXXI, fig. 34-37. Frutex ramis brevibus vel elongatis, interdum tetragonis. Folia opposita, ovato- 494 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. lanceolata, vel cordata, vel cordato-suborbicularia vel triangularia, parva vel magna, glabra. Racemi breves sæpe corymbosi. Bracteæ haud imbricatæ sed sæ- pius distantes, ovatæ, vel cordatæ, demum refractæ. Sepala concava haud acuta, superius latius. Alæ unguiculatæ limbo ovato-triangulari, obliquo, nervis sæpius uno latere liberis, dichotomis, alis parce anastomosantibus, gla- bræ, quam corolla haud multo breviores, glabræ. Carina galeata, unguiculo brevi. Crista penicillata 1. e. e filamentis fissis multis formata sæpe unilate- ralis. Petala superiora basi cum tubo staminali connata, irregulariter sed pro- funde divisa, lobo exteriore latiore sed sæpe multo breviore, altero lineari, falcato. Antheræ urceolatæ, sub antheris filamentis angustis dein latescentibus, basi et sæpe in parte angustata filamentorum pilosa. Ovarium obovatum, marginatum. Stylus curvatus; stigma recurvum cochleare. Hab. in Africa meridionali Prom. B. Spei ad Natal. Hæc species valde variabilis à el. Harvey. [. €. in varietatibus 9 divisa charac- teribus internis valde est naturalis. Præter formam foliorum, magnitudinem flo- rum, emarginationem et longitudinem loborum petalorum superiorum characteres differentiales haud præstant. a floribus magnis 1. e. supra 42 mm. Ig., foliis grandibus et lobo interiore peta- lorum superiorum alium longe superante et falcato. Var. nummularia Harv. 1. €. P. nummularia Burch. DC. Prodr. [, p. 322 (vid.) Folia sessilia, late ovato-rhomboidalia vel suborbicularia, basi sæpe rotundata 3° 28 22 mm. vel minora. Flores ad 45 mm. longa, pedicelli æquilongi erecti, subcrassi. Bracteæ minutæ. Hab. ad Prom. B. Spei et Port Natal (Kraus., Hb. Deless ; Drege in Hb. Deless.) Var. cordata a præcedente foliis acutis et sæpe basi cordatis differt. P. cordifolia Thunbg. Prodr. 420; P. attenuata Lodd. Hab. in locis lapidosis ad Zwartehoogdens inter Grahamstown et Hassagaybosh (Albany) tum in collibus in Adow sylvarumque marginibus in Oliphantshoeck (Uiten- hage) fl. Dec.; in montibus Zwellendam : Mac. Owan A. Afric. n° 230 b. (Hb. Schinz) ; Eckl. et Zeih. 134 (Hb. Deless.); Drege 7180. Var. cuspidata Harvey P. tetragona Burch. DC. Prodr. I p. 322 ; Eck Zeih. 432; P. latifolia Ker. Bot. Reg. t. 645 ; a præcedente foliis plus minus tetragonis et mu- cronato-apiculatis differt. In speciminibus extremis folia sunt longe cuspidata et inde MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 425 i. e basi cordata, plus minus sagoittata. Drege 7482, 7181; Eckl. n° 136 : (Var. latifolia Harv.); Rehmann. Exsec. A Afric. 1875-1880, n° 293. Outequina mounts, Montagu Pass. (Hb. Schinz). B. floribus mediocribus cea. 10-12 mm., foliis minoribus et lobo interiore peta- lorum superiorum alium longitudine haud superante. Var. Zeiheri. Ramis abreviatis, lignosis dense foliosis. Folia obcordata, apiculata */, mm. vel minora. Racemi pauciflori breves. Bracteæ vix 1 mm. longæ. Pedicelli glabri versus florem sensim incrassati, 5-7 mm. longi. Flores 8-9 mm. longi. Alæ corollam æquantes vel paulo superantes. Petala superiora per ‘/, cum tubo stami- nali connata, oblonga, profunde emarginata, lobo interiore lineari, alio quadruplo latiore nec longiore. Prom B. Spei. Eckl. 135 (Hb. Berol.). P. Zeiheri Sprengl, E. Z. enum. 23 (nomen nudum), P. oppositifolia var. cor- data pp. Harvey. |. €. Var. Borboniæ/folia foliis ovatis, breviter petiolatis vel variabilibus, caulibus, pedicellis et brac- teis pubescentibus. Racemi magis elongati quam in aliis; flores longe pedicellati cca. 10 mm. longi. Petala superiora lobo interiore lineari, altero exteriori multo breviore et sæpe subobsoleto. Prom. B. Spei, Eckl. n° 138. P. Borboniælolia DC. (Burch. cat. 3709). Prodr. I, p. 322. Var. lanceolata caulibus et ramis virgatis, glabris, gracilibus. Folia numerosa, ovato triangu- laria vel ovato-lanceolata, vel basi cordata et tum subscupidata, © ©, mm. supe- riora quam internodia longiora, acutissima. Racemi pauciflori (2-6 f1.). Flores 10-12 mm. Petala superiora oblonga, lobo interiore lineari quam alius ‘/, breviore. Hab. in Prom. B. Spei (v.s. in Hb. Deless., Hb. Paris, Hb. Berol.). Varietas pulcherrima foliis regularibus et caulibus virgatis. P. MACRA, DC. Suffrutex ; folia numerosa, acicularia brevia; racemi umbelliformes ; flores breviter pedicellati ; alæ ellipticæ vel ovato-ellipticæ, apiculatæ:; petala superiora longe appendiculata. | Tome xxx1, 2° PART. 54 426 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. DC. Prodr. 1, 323 (test Hb.), non Harv. et Sond. Fi. Cap. [, p: 89. P. ericæfolia Harv. pp. non DC. Tab. nostra XXI, fig. 37-37. Frutex parvus, ramis rigidis brevibus, glabris, tenuibus. Folia numerosa parva, acicularia, erecta, dorso carinata, 3-5 mm. longa, 0,5 mm. lata, vel paulo majora, margine leviter ciliata, interdum paulo latiora. Racemi terminales umbelliformes. Bracteæ parvæ late ovatæ, ad 1 mm. longæ. Pedicelli breves ad 2 mm., glabri. Flores 7-10 mm. longi. Sepala exteriora elliptica, acuta vel ovata, margine bre- viter ciliata. Alæ ellipticæ vel ovato-ellipticæ, apiculatæ, corollam vix excedentes, glabræ, nervis anastomosantibus. Carinæ crista pedicellata, pennicillata 1. e. e filamentis linearibus formata haud magna. Petala superiora margine interiore in appendicem linearem longam quam carina ‘/, vix breviorem prolongata, reliqua parte quam Carina 2-3plo breviore. Ovarium et stigmata ut in P. ciliatifolia. Capsula elliptica vel elliptico-obovata, marginibus angustissimis cineta, glabra, lucida, alis brevior ac angustior. Semina cylindrica, pilis albis brevibus adpressis vestita, seri- cea. Arillus carinatus vel semiorbicularis, appendiculis lateralibus minimis. A P. ciliatifolia, petalis appendiculatis, crista conspicue penicillata, alis apicu- latis et foliis minus ciliatis, ciliis haud patentibus, bracteis multo minoribus diversa. Promont. Bonæ Spei, Afr. merid. Eckl. 164, 168, 165; leg. Krebs, Bergius, etc. Variat forma et magnitudine alarum. Var. acerosa. Huwmilis, foliis linearibus quam in spec. gen. longioribus, crista sæpius minore et petalis minoribus. Promont. B. Sp. ; Mundt (Hb. Berol.); Mac Owan, n° 107 ex p.; Rehmann, Afr. austr. n° 49% Knysna Dist. Esterhek (v. s. in Hb. Schinz). P. ERICÆFOLIA, DC. Suffrutex; folia acicularia margine leviter ciliata, erecta, imbricata; racemi umbelliformes, floribus breviter pedicellatis; alæ ovatæ, apiculatæ; petala supe- riora vix appendiculata. DC. Prodr. I, 323 (v. in Hb. Prodr.). Harv. et Sond.ex p… Fl: Cap.87 exclus. synonym. Folia acicularia, acuta, numerosa, imbricata cca. © mm. margine brevissime MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 427 ciliata, in ramis virgalis sæpe adpressa. Racemi umbelliformes ut in P. ciliatifolia. Bracteæ parvæ. Sepala late ovata. Alæ late ovatæ, apiculatæ, nervis 3 anastomo- santibus, extrinsecus ramos plures bifidos edentibus, ad 6-7 mm., corollam excedentes. Petala superiora carina triplo breviora, retusa, uno margine appen- dicalum brevissimum obtusum lineare quam petalum cca. 5-plo brevius ferentia. Characteres internes ut in P. ciliatifolia. A P. ciliatifolia petalis superioribus, foliis longioribus, haud longe differt. Africa austr. Burch. 5514; P. paniculata Meran in Hb. Berol. (P. B. Sp.). P. CILIATIFOLIA, Turez. Caules virgati vel pauciramosi breves; folia margine cils rigidis patentibus sæpe munita; racemi umbelliformes, pedicellis sæpius longis; alæ ovatæ; petala superiora retusa exappendiculata, carina duplo breviora vel minora; sigma supe- rius brevissimum. Animad. n° 2691 ; Harv. et Sond. FI. Cap. [, p. 87. Tab. nostra XXXI, fig. 38-39. Radix perpendicularis, tenuis, ramosa, lignosa. E caudice parum incrassato, oriuntur caules plures basi lignosi 25 em. longi. Folia numerosa, erecta, acicu- laria, margine ciliis distantibus brevibus sed crassiusculis et rigidis notata, in ramis subimbricata. Flores in sammo caule in racemum contractum umbellam simulan- tem condensati. Bracteæ inde imbricatæ, ovato-lanceolatæ ad 3 mm. longæ. Pedi- celli tenuissimi, glaberrimi quam bracteæ magis quam triplo longiores, 10-15 mm. Flores ad 8 mm. Sepala exteriora late ovata, acuta, glabra. Alæ multo majores, olabræ leviter unguiculatæ, limbo ovato 73 MM., nervis anastomosantibus corollam multo excedentes. Carina unguiculo quam limbus fere duplo breviore. Crista mul- tifida, sammam carinam haud involvens. Petala superiora quam carina cristata triplo breviora, vix longiora quam lata, apice retusa et integra. Antheræ glabræ ut in aliis. Ovarium glabrum, obovatum, leviter marginatum. Stylus vittiformis curva- tus. Stigma superius subemarginatum breve, vaginatum, inferius longum, descen- dens. Semina mihi ignota. Hab. ad montium dorsos prope fluvios « Post-, Steenbocks- et Klywrivier » (Caldon.). FI. Aug. ad Prom. B. Sp., Eckl. et Zeih. n° 166. sub nom. P. macra (v. s. in Hb. Deless., Hb. Monac., Hb. Berol.) 428 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. intermedia floribus minus longe pedicellatis, crista sammam carinam sæpe involvente, petalis superioribus spathulatis carina ‘/, brevioribus limbo suborbiculari. Ad montes apud Pot., Steenbocks, et Klywrivier, Caledon (sec. Harv.). Ad Prom. Bonæ Spei, Rhinocerosfontaine, Sebastianbay (v. s. in Hb. Berol. ex Hb. Kunth. ded. Garnot). P. pungens. Drege an Burch.? Var. Mundtiana. Caulibus tenuibus. Foliis minus crassis haud acicularibus sed lanceolato-linea- ribus, longe acuminatis, margine cilits fere carens vel brevissimis tenuibus notatis 513 Min.). Bracteæ ovatæ parvæ. Pedicelli multoties longiores, ad 10 mm. vel etiam breviores. Flores ad 12 mm. longi. Sepala suborbicularia. Alæ % mm. Petala superiora subquadrangularia, sinuata. Ovarium stylus et stigma ut in spec. genuina. Ad Prom. Bonæ Spei. Eckl. n° 167. P. Mundtiana Eckl. Habitu et magnitudine florum peculiaris sed multo magis huic speciei affinis quam P. ericæfolia cui Harvey adscripsit. P. RECOGNITA, n. sp. Rami virgati. Folia acicularia margine leviter ciliata; racemi umbelliformes, pedicellis quam flores haud longioribus; petala superiora linguiformia carinam ecristatam longitudine æquantia ; stigma superius conspicuum. Tab. nostra XXXI, fig. 40-41. Radix perpendicularis simplex vel ramosa. Caules basi lignosi sæpe elongati, erecti, ramis virgatis vel brevibus, ad 40 cm. longi. Folia numerosa acicularia margine parce ciliata, 5-10 mm. longa, 0,3-0,5 mm. lata erecta glabra. Racemi terminales umbelliformes, rachi contracta. Bracteæ ellipticæ, obtusæ, albicantes, margine ciliatæ, 2,5 mm. longæ. Pedicelli ad 5-6 mm. Ig. glabri. Flores cea. 40 mm. Sepala ovata glabra. Alæ ovatæ unguiculatæ glabræ # mm. corollam ‘/.-'/, supe- rantes. Carinam crista summam involvens, haud penicillata et e filamentis liberis aut bifidis constans sed parum incisa, lobis linearibus per dimidium conjunctis. Petala superiora ligularia, oblonga, limbo subovato carinam ecristatam æquantia. Stylus leviter curvatus. Stigma superius longius quam in P. ciliatifolia. In dumis arenosis prope Cape Town : Bolus A. Afric. (v. s. in Hb. Berol.) 2080. SE MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 429 Schinz n° 84 (v. s. in Hb. prop. Schinz). Mundt (Hb. Berol.). Miss. Elliot n° 128 (Hb. Deless.). Species crista, petalorum atque stigmatum forma et longitudine facile reco- gnoscenda, P. ciliatifoliæ maxime est affinis. A varietate « intermedia » P. cilia- tifoliæ, stylo multo breviore et minus curvato atque forma stigmatis, et petalorum limbo haud dilatato et longiore diversa. 430 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio XIV. Caules herbacei vel basi tantum indurati; sepala exteriora libera; alæ coloratæ petaloideæ ; carina cum unguiculo articulata per */, cum tubo staminali connata ; petala superiora cristam superantia linguiformia per dimidium cum tubo connata; antheræ sæpius in tubo staminali sessiles ; ovarium glabrum : stylus erectus ; stigma superius vaginatum, inferius breve, pendens. Species plures habitant Europam fere totam et Orientem ad fines Persiæ et ad Sibiriam meridionalem nec non Africam borealem et Syriam. A. antheræ omnes æquales glabræ Vulgares B. antheræ interiores aliis majores pilosæ. Papilionaceæ. C. antheræ plus minus stipitatæ vel sessiles. Species incertæ sedis præcedentibus forte affines. | P. subuniflora. P. monspeliaca. P. supina. P. ramulosa. P. pruinosa. Petala carinam superantia Petala superiora carina cristata breviora A. Vulgares. Antheræ aquales in tubo staminali sessiles ; stigma superius acutum. À. «. Stigma superius haud apgustissimum aculeiforme. Tubus corollæ elongatus ; alæ albicantes vel pallescentes arillus brevis semini superpositus; capsula sessilis vel subsessilis folia subserrulata P. Presli. folia integerrima P. venulosa. Tubus corollæ elongatus ; alæ læte coloratæ; arillus plus minus appendicu- latus; capsula stipitata vel substipitata. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 431 Tubus adscendens, arcuatus P. major. Flores speciosi { Tubus rectus alis longior P. Boissieri. Alæ glabræ { Tubus rectus alis brevior P. rosea. Flores minores Tubus brevior flores virescentes P. nemorivaga. Alæ pilosæ...….. P. lusitanica. Tubus corollæ haud elongatus i. e. stylus quam ovarium haud duplo longior id cum gynophoro æquans vel paulo superans. Flores minores, 6 alæ haud flavescentes alæ acutæ P. flavescens. » _obtuséæ P. pisaurensis. « flavescentes + arilli lobi laterales breves, tubus corollæ haud valde abreviatus ; Folia basilaria opposita P. serpyllacea, Folia alterna, alæ falciformes P. Carueliana. Alæ haud falcatæ. A Alæ nervis ramosissimis areolatæ, corollam parvam includentes ; arillus minutus, P. bætica. AA Corolla major, alæ minus areolatæ ; »n arillus Semini superpositus papyraceus capitelliformis, P. Huterana. mn arillus trilobus brevis, P. vulgaris. Yi Arilli lobi laterales dimidiam semen æquantes vel superantes ; racemi SÆpius COMOSI ; P. nicæensis. P. forojulensis. P. carniolica. P. calcarea. tri Arilli lobi laterales breves ; tubus corollæ abbreviatus. Basi haud rosulans, alæ sub fructu eo duplo longiores. P. carinthiaca Basi sæpissime rosulantes ; P. amara. P. amarella. P. alpina. P. microcarpa. 432 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. A. B. Stigma superiüs acatum elongatum aculeiforme, P. Jablotzkiana. P. PRESLII, Spr. Folia lanceolato-linearia subserrulata vel subdenticulata ; bracteæ breves ; alæ lanceolatæ, utrinque acutæ ; tubus corollæ longus ex alis haud exsertns; stylns elongatus, ovario ad 2-4plo longior; capsula obcordato-cuneiformis stipitata an- guste alata, alis brevior: arillus semini superpositus ; flores carnei subdecolorati. Spr. Syst., v. 531 ; Guss. Fl. Sic. Prodr. IT, 358 ; Fl. Sic. 11,249, tab. 363; Caruel in Nuov. Gionn. Bot. It. 1, 21; in Parlat. FI. It. IX. 100. P. elongata Presl. FI. Sicula 1, 136, non Heyne, non Klein, non Simk. PI. banat. rar. t. 17. Tab. nostra XXXII, fig. 1-3. Radix lignosa. Caules plures, basi lignosi, simplices vel ramosi, subangulati, juniores tenues, graciles puberuli adscendentes vel erecti, flexuosi, 1-3 dem. longi. Folia inferiora minora, obovata vel elliptica vel lanceolata, etiam lanceolato- linearia, acuta + 2 12 20 mm. margine angustissime albide marginata et irregu- lariter minutissime denticulata, numerosa, puberula. Racemi terminales 2-6 cm. longi, juveniles haud comosi. Bracteæ in anthesi subpersistentes in fructu caducæ pedicello demum breviores ; bractea intermedia incurvata, acuta puberula. Sepala exteriora anguste elliptica, erecta, glabra. Pedicelli breves erecti 1-2 mm. longi, demum decurvi. Alæ elliptico-lanceolatæ vel lanceolatæ, basi et apice acutæ, cuneatæ, corolla breviores, trinerviæ, vitta media viridi notatæ, € ? mm. Nervus medius apice tantum ramosus, cum lateralibus simpliciter anastomosans, laterales extrinsecus ramulis anastomosantibus. Corolla pallide rosea ex alis paulo exserta sed tubo ineluso. Indoles floris ut in P. venulosa sed tubus corollæ et stylus bre- viores. Capsula obcordato-cuneiformis, stipitata, anguste alata, alis sublatior vel haud latior sed brevior. Semina ovato-oblonga, dorso curvata pilis subadpressis hirsuta. Arillus rotundatus parce hirsutus lobis lateralibus elevatis leviter descendentibus. Habitat in Sicula. In dumetis sylvaticis submontosis fere ubique, Palermo ad St-Martino (PIt. Siculæ rar. Jacond. n° 268, De Heldr. 1840). In apricis montis S. Maria a Gesu prope Panormum etc. leg. Huet du Pavillon. F1. Mart.-ma]. Species P. venulosæ proxima nisi varietas tantum, differt babitu, foliis denticu- latis et tubo corollæ breviore. Forma capsulæ etiam est alia et arillus minus hirsutus. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 433 P. VENULOSA, Sibth. et Sm. Caules adscendentes; folia elliptica vel lanceolato-linearia, integerrima ; racemi laxiflori ; flores leviter colorati ; alæ obtusæ vel subobtusæ ; tubus corollæ longus adscendens alas sæpe superans; stylus longus; capsula sessilis obovato-elliptica subretusa ; arillus semini superpositus. Sibth. F1. græc. prodr. 2, p. 52. tab. 669; DC. Prod. I, 324 ; Boiss. F1. Or. I, p. 473; Bennet in Journ. of bot. 1878, p. 272, non Dietr. Ott. P. adscendens Clarke in Sprengl. Entd. IT, p. 165; DC. Prodr. I, 324. Tab. nostra XXXIL, fig. 4-5. Radix perennis subsimplex, lignosa 4-2 dem. longa. Caules plures adscendentes, demum basi suffrutescentes, juniores tenues flexuosi sæpe elongati 5-15-30 cm. longi, simplices vel basi ramosi, pilis crispulis pubescentes. Folia inferiora obovato- oblonga vel spathulata; cetera elliptica vel lanceolata-linearia acuta, pilis crispulis puberula margine integerrima, ad 20 mm. longa. Racemi terminales laxiflori sæpe unilaterales apice densiores 2-7 mm. longi, Bracteæ parvæ, margine late albæ, intermedia aliis duplo major, caducæ, pedicellum in anthesi æquans. Pedicelli bre- ves ad 1-2 mm. longi. Sepala exteriora elliptica, trinervia margine decolorata. Alæ fere triplo longiores unguiculatæ, limbo elliptico vel elliptico-sublanceolato sub- obtuso vel obtuso, corolla fere duplo breviores, nervis anastomosantibus, virides- centes. Corolla valde exserta i. e. tubus alas sæpe superans et leviter curvatus, adscendens. Crista maxima parte lamellosa margine incisa in parte media laciniata quan limbus carinæ amplior. Petala superiora spathulata, obtusa ungui longo tenui cum tubo staminali longe adnato, cristam conspicue superantia. Unguis carinæ quam limbus cucullatus ad 5plo longior. Antheræ in tubo staminalis sessiles, glabræ, æquales. Ovarium obovatum. Stylus ovario ad 4plo vel etiam 1 ‘}, longior. Stig- mata stylo multo breviora ut in P. vulgari. Capsula sessilis obovato-elliptica subretusa vix emarginata sed pl. haud conspicue obcordata, anguste marginata, alis latior vel sublatior et brevior. Semen cylindricum hirsutum griseum. Arillus superpositus dorso et apice hirsutus, marginibus lateralibus membranaceis haud descendentibus. In saxosis regionis calidæ inter suffrutices spinescentes sæpius intricata (Boiss.). TOME XXXI, 2° PART. 55 434 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. In Græcia apud Athenas, in montibus inferior. Aeginæ, in Attica ad radices Hymetti et Lycabetti, in Archipelago, Creta, Rhodo, Cypero, Melo (Orphanides, n° 35, 46, 411 de Heldr. 372. Var. pubescens. P. venulosa var. pubescens De Heldr. 1405 ; valde pubescens. In Creta, Rhodakino inter Retin et Candia f. aprili. Var. latifolia ; folis latioribus obovatis. Rhodus, Via Prianda inter Genista acantoclada. Variat alis minus obtusis et habitu minore. A P. Preslii Sp. foliis haud subserrulatis, forma capsulæ et corollis magis exsertis atque alis obtusiusculis minus falcatis diversa, sed proxima ut jam indi- cavit ill. Presl. P. MAJOR, Jacq. Racemi sæpius comosi ; flores magni vel submagni; tubus corollæ elongatus, arcuatus, alis longior vel brevior; stylus ovario multo longior ; capsula stipitata , arilli appendices laterales dimidium semen attingentes vel breviores vel longiores, Fl. austr. Il, 6, tab. 413; DC. Prodr. I, 324; Koch, fl. germ. 98: Led FI. Ross. I, 270; Griseb. F1. rumel., 1, 240 ; Bert. F1. It. VII, 318 ; Sm. et Sibt. FI. græc. II, 52; Boiss. F1. Or. I, 474; Caruel in nuov. gior. bot. it. I, 20, A. W. Bennet. Consp. Polyg. europ. in Journ. of bot. XVI, p. 273, exel. var. B, y et à; Neilr. Fl. nied. Oest. 883; Reich. Ic. fl. germ., t. XVIII, 149, 2 id. ic. bot., t. 27; Hallier Fl. 1517; Borbas in Koch. Syn. III ed, 259 ; Knapp. FI. R Galiziæ et Bukov.; Herbich F1. Bukov. (1817); Caruel in FI. it. IX, 99. P. ana- ; tolica Boiss. et Heldr. Diagn. Ser. 2, I, p. 57; F1. Or. I, p. #74; P. floribunda Boiss. Diagn. 2, 49 ; P. neglecta Kerner Oest. bot., Zeitschr. 1868, 37; P. magna Georg. in Ledeb. I. c. Tab. nostra XXXII, fig. 6-10. Radix perennis, lignosa, simplex aut parce ramosa, lutea, crassa, perpendicu- laris. E caudice incrassato oriuntur caules plures, virgati, adscentes, firmi, sim- plices rariusve subramosi, dense foliati vel subnudi, subpubescentes, 1-4 dem. longi. Folia inferiora oblonga, obtusa. superioribus latiora et sæpe longiora, supe- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 435 riora sessilia, lanceolata, apicem caulis versus sensim lineari-angustata, acuta, pilis crispulis leviter pubescentia. Flores in racemos terminales in juventute bracteis excurrentibus valde comosos, conicos, deinceps elongatos multifloros, partem caulis dimidiam sub fructu æquantes, basi apiceque æquilatos dispositi. Bractea et bracteolæ citius caducæ maxima parte membranaceæ, dorso sæpe coloratæ, late- rales pedicellum sub anthesi æquantes vel paulo superantes, ellipticæ, acutæ, bractea bracteolis duplo longior, lanceolata, acuminata, prius caduca, omnes valde ciliolatæ. Pedicellus brevis, glabrescens, mox patulus, arcuatus, sub fructu non valde elongatus. Sepala exteriora, æqualia, lanceolata, sub fructu linearia, margine ciliata, post anthesin colorata rosea, paulo patula; alæ elongatæ vel ellipticæ (sed non ut dicit cl. A.-W. Bennet |. c. ovales vel ovatæ) sæpe roseæ, pallescentes, acutiusculæ, trinerviæ, viridi-univittatæ. Nervus medius crassior sæpe apice tantum ramosus, cum lateralibus anastomosans vel a media parte pauciramosus, laterales erecti vix incurvati, extrinsecus ramosi, ramulis inter se subanastomosantibus ; laterales exteriores sæpissime simplices breves Alæ sub fructu 2 mm. Corolla alis longior, tubus incurvato-arcuatus, adscendens, alis longior, carina usque ad appen- diculum cum tubo staminali connata; crista mediocris, lacinata, laciniis apice rotundatis. Petala superiora quam carina multo longiora spathulata apice rotun- data, parte connata lineari angustissima. Tubus staminalis circa ovarium pilosus ; antheræ sessiles, glabræ. Ovarium in stipite duplo ad quadruplo longiore situm ; stylus filiformis ovario stipite adjuncto longior, subito in stigmata inæqualia dila- tatus; lobus superior stigmatis concavus, serrulatus, acuminatus, erectus, partem sextam styli æquans, lobus inferior refractus, brevis. Capsula alis brevior, sed iis subæquilata vel angustior, glabra, obovato-obcordata, mediocriter alata stipiti interdum æquilonga sed sæpius longior. Semina ovata, pilis adpressis hirsuta vel cylindrica. Arillus galeatus, lobo intermedio brevi semini adpresso lateralibus plus minus elongatis, interdum medium semen attingentibus. Hæc species genuina habitat in Austria apud Vindobonam nec non in Moravia et in Hungaria, in Galizia, usque ad Mare nigrum ubi reperitur simul cum forma sequente. Forma leptoptera. Habitus præcedentis sed alæ minus lanceolatæ, subito in unguem brevem atte- nuatæ, bractea minus exserta, sub anthesi dimidium alabastri attingente tantum. Flores sunt sæpe paulo minores, 436 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Cum præcedente crescit in locis similibus. Hæc species area geographica immensa gaudet. Ab Austria ad Italiam meridio- nalem per Tyroliam, ad Græciam per Dalmatiam, Bosniam, Albaniam ad Græciam septentrionalem, per Romaniam, Tauriam ad Bosniam meridionalem et Asiam mino- rem usque ad limites Persiæ et Arabiæ transit. Flores versus Orientem sensim minores evadunt, versus Meridiem et Occidentem magis augescunt, quo fit ut varietates variarum localitatum nunquam sint prorsum similes et quæ habitant limites areæ sunt omnium a specie genuina centrali dissimillimæ (vide sub. Orig. et distrib. des esp. et des groupes in Arch. se. phys. et nat. 1891, et Revue critique de quelques Polygala d'Europe in Bull. Soc. bot. France, 1892). Varietates et formæ principes distinguantur : Forma taliana bracteis longioribus, alis lanceolatis, acutis € mm., in Basilicate. leg. Tenore (Hb. Berol.). Forma bosniaca (P. anatolica Bennet, pp. non Boiss.). Surculi steriles numerosi, valde foliosi; folia caulium floriferorum basilares condensati et quam caulis medii multo minores. Basi subfrutescens. Flores ut in spec. genuina, alis obtusis. Sendtner (n° 863) legit in monte Nassich. supra Oreshaz. Forsan forma montana tantum. Forma dobrutschica. Habitus sp. genuinæ sed flores minores; alæ lanceolatæ acutæ ad 12 mm. longæ. Corolla haud exserta, tubo subbrevi. Bracteæ elongatæ ad 10 mm. “es acuta, linearia. Habitat in Dobrutschia, in apricosis (Sintenis, 550). Forma acarnanica. Habitus genuinæ sed alæ angustissimæ et apiculatæ, folia angusta, linearia. In clivibus Acarnaniæ Græciæ. Præter formas præcedentes, multæ aliæ locales ex Moravia et Hungaria occur- runt quæ typo sunt proximæ sed forsan lusos leves constant. Var. grandiflora. Habitu P. Boissieri similis, sed folia inferiora et surculi dissimilia, caulibus basi sublignosis persistentibus ad 20-30 cm. longis, subpubescentibus; sepala angusta et elongata, ciliata; alæ unguiculatæ, subovales vel ellipticæ, acutæ, apiculatæ MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 437 sæpius ‘’/, mm; corolla 19-20 mm. longa; limbus petalorum superiorum apicem versus angustescens, irregularis et obliquus ; capsula longe stipitata sed gynophorus quam sepala duplo brevior, profande emarginata et alis ‘/, brevior ; semina ovoidea breviter hirsuta; arillus brevis vix equitans i. e. appendices laterales obsoletæ. Omnium ob flores maximos pulcherrima. Calabria orient. loc. rupestribus are- nosis in monte Dirupata di Morano, solo calcareo 340-700 m. Jun (Huter et Porta, n° 309). Var. apennina Glabrescens 20-30 cm. alta; bractea ante anthesin ‘/, sepalorum attingens; alæ © mm. ovales, acutæ; corolla 17 mm. longa, tubo in alis incluso; limbus petalorum superiorum late ellipticus obtusus ; capsula longe stipitata et arilli appen- dices laterales dimidium semen attingentes. A præcedente arillo, petalis superioribus distincta. In Apennino ; formam dubiam inter la Spezia et Sestre vidiin Hb. Boiss. Sepala magis obtusa; alæ ovali-oblongæ © mm. obtusæ vel subobtusæ. In monte Sirente (Levier). Præcedentes constant P. majorem Caruel (F1. italiana) ut e descriptione |. c. intellegitur. Secundum ill. botanicum hæc in montibus Liguriæ orientalis, Etruriæ occidentalis, tune copiosius in toto Apennino ab Umbria ad extremes fines Cala- briæ reperitur. Var. pindica. Racemi pauciflori; tubus corollæ in alis inclusus ; alæ late ellipticæ magnæ, valde areolatæ, arillus lobis longis, lateralibus linearibus subfalcatis vel falcatis dimidio seminis longiores. Habitus var. grandifloræ. Habitat in Pindo. Var. anatolica, Habitus specei genuinæ sed minor, folia minora, flores minores ad 42 mm. sæpius 10-11 mm.; capsula sæpe longe, rarius breviter stipitata; tubus corollæ semper ut in aliis elongatus et arcuatus; appendices arilli sæpissime breves et subæquales, inde iis P. vulgaris simillimæ. Habitat in Anatolia, Caria et Lydia, in Pisidia, Phrygia sup., in Lycia, Galatia usque ad Cappadociam ad fontes Euphrati et ad Asterabad finis Persiæ, et Geor- giam Transcaucasiamque in Somechetia et Imeretia. Formæ numerosæ tantum sunt leves et typo valde affines. 438 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. B. Balansa, PI. Or. 1451, ad 2000 m. Lazistan; Aucher-Eloy. Hb. d'Or. 4200, 910. Forma cadmica. Alæ lanceolatæ acutæ, 6-8mm. ; capsula breviter stipitata ; petalorum limbus latus. Forma persica. Folia tenuia ut in P. vulgari; petalorum limbus anguste lineari-spathulatus; capsula longe stipitata (Bunge it. pers.), Asterabad. Forma floribunda. Flores numerosissimi in racemum densum dispositi. Indoles ut in f. cadmica, in Armenia ad Erzeroum et in pascuis prope Baibout. P. floribunda Boissier et Huet. pl. exs., P. anatolica var. floribunda Boiss. Diagn. Ser. 2, V, 49. Forma alpina. Foliis latioribus, caulibus brevioribus. Flores sæpe albo virentes. Taurus cilici- cus, in Armenia supra Karput (Balansa, 413). Formæ præcedentes habitant in dumosis siccis Anatoliæ, Cariæ, Lydiæ, Pisidiæ, Cappadociæ, Syriæ, Armeniæ, Transcaucasiæ, Georgiæ, Tauriæ, Ossetiæ. Varietas anatolica a pluribus auctoribus segretata etsi in formis extremis habitu et magnitudine florum a P. majore primo visu distincta ad hanc formis sensim majoribus transit. Character a cl. Bennet (1. c. XVI, 274) indicatus sc. alæ leviter ciliatæ non est constans, illius varietates 549 (1. c.) cum. P. majore nihil commune possident sed toto cœlo distinctæ sunt. B Boissieri est species arillo habituque valde distincta, P. Boissieri ; 7 bætica etiam species distineta ; à tomentella ad P. nicæensem pertinet ut jam ill. Boissier demonstravit. P. BOISSIERI, Coss. Racemi haud comosi ; flores speciosi; alæ ellipticæ vel oblonge obovatæ ; tubus corollæ valde elongatus, haud arcuatus, alis longior ; stylus ovario multo longior ; capsula stipitata ; arilli lobi brevissimi. , PL crit. p. 100; Willkm. et Lange, Prodr. fl. hisp. IL, 559 ; P. major A. Bennet in Journ. of bot. 1. c. non Jacq.; P. rosea Boissier, Voyage en Espagne, p. 81 ; P. rosea var. Boissieri Baratte in F1. Alger. Tab. nostra XXXII, fig. 11-12. Caules sæpius plures, basi dense foliosi vel subnudi, sæpissime simplices, basi MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 439 parum adscendentes, tenues sed haud filiformes, haud stricti, 1-4 dem. longi, superne laxe foliosi. Folia inferiora obovata vel subspathulato-oblonga, glabra, multo breviora quam superiora, 1-5 mm. lata. Simul cum caulibus floriferis, oriuntur e vestigiis caulium annorum præcedentium, surculi numerosi, apice foliis fasciculatis terminati, media parte et basi squamas reductas canosas sæpe suboppo- sitas vel longe alternas ferentes. Racemus longe pedunculatus, 5-15 fl., laxiflorus, Juventute haud comosus. Flores erecti, deinceps patuli sed hbaud reflexi vel pen- dentes. Bracteæ ciliatæ, membranaceæ, media pedicellum in anthesi vix æquans. Pedicelli breves etiam sub fructu et tum leviter curvati quo fit ut flos i. e. alæ c. fructu sint horizontales. Sepala elliptica, glabra, margine membranacea vel decolorata. Alæ ellipticæ ©? mm. vel irregulariter obovatæ, obtusæ, leviter apicu- latæ, nervis anastomosantibus i. e. nervo medio sæpius a basi ramoso vel supra medium, lateralibus valde ramosis, nervillis conjunctis, tubum corollæ rectum æquantes vel subæquantes. Tubus corollæ longus, angustus, multo longior quam pars libera petalorum ‘‘/,. Corolla 43-17 mm. Crista magna in laciniis angustis apice integris, retusis vel subcrenulatis sed haud rotundatis divisa. Petala superiora cristam superantia ex alis valde exserta. Ovarium quam gynophorus duplo brevius. Stylus filiformis ovarium gynophoro adjuncto longitudine æquans. Stigmata parva. Capsula alis brevior et angustior, late alata, obcordiformis, abrupte stipitata, gyno- phoro duplo vel triplo longior. Semina pubescentia, oblonga arillo superposita sed equitante. Species pulcherrima habitat territorium delimitatum ad septent.Sierram de Alca- raz attingit, ad meridiem Sierram Nevadam. Planta e regione Guadalquivir flum. tantum nota. | A pluribus auctoribus cum P. rosea Desf. confusa, differt a præcedente innova- tionibus, caulibus graminoideis, tubo corollæ longiore et forma floris, sed ob cap- sulam, semina, ovariumque affinis. A. cl. A.-W. Bennet cum P. majore conjuncta sub nomine var. Boissieri, brac- teis brevissimis, arillo peculiari, tubo corollæ recto aliisque discrepat. P. ROSEA, Desf. Racemi haud comosi; flores magni; alæ late ellipticæ ; tubus corollæ elongatus. alis ‘/,-'}, brevior; stylus ovario multo longior ; capsula stipitata ; arilli appendices laterales breves, dimidium semen haud attingentes. 440 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Fl. Atlant. 1, p. 128, tab. 176; Bennet le. c. XVI, 174; non Willkm. et Lge in Prodr. F1. hisp., non Gren. et Godr. FI. Fr., non Boissier Voy., non de Notaris. ind. sem. 1843, p. 31. Tab. nostra XXXII, fig. 13-14. Radix lignosa, crassa, subsimplex, perennis. E caudice incrassato oriuntur caules pauci basi tantum adscendentes, erecti, simplices glabri, pilis brevissimis sparsis subhirtuli, # dem. longi vel longiores. Folia glabra, alterna, obtusa vel subacuta, inferiora elliptica vel elliptico spathulata, caulinaria anguste lanceolata, acuta, vel linearia, 17-26 mm. longa, 3-6 mm. lata. Flores in racemos laxos haud comosos, sæpe sub anthesi unilaterales 1-2 dem. longos dispositi. Bractea et bracteolæ sub anthesi pedicellum subæquantes, ovales, margine ciliatæ. Pedicelli glabri, erecti dein apice curvati sed haud deflexi. Sepala exteriora elliptica, margine membra- nacea ciliolata aut non. Alæ amoœæne rose, late ellipticæ +? mm. vel ? mm. obtusæ mucronulatæ, 5-7 nerviæ, nervis anastomosantibus, quam tubus corollæ longiores. Nervus medius sæpius a media parte ramosus. Tubus corollæ elongatus ‘/,-‘/, bre- vior quam alæ. Ovarium longe stipitatum, i. e. quam gynophorus fere duplo bre- vius. Stylus ovarium gynophoro adjuncto æquans sensim apicem versus latescens. Lobus inferior stigmatis brevis. Capsula distincte et longe stipitata, alis late mar- ginata. Semina oblonga pilosa. Arillus lobis lateralibus membranaceis brevibus et vix equitans. Species sylvicola habitat prope Tlemcen in sylvis Daya, Mansourah, prov. Oran algeriensis, etc. Hæc arillo brevi P. Boissieri et P. bæticæ affinis sed habitus dispar et corolla diversa. É Proxima P. Boissieri ob alas, magnitudine florum, ovario et stylo sed tubus corollæ in ea longior et caules graminoidei (v. sub P Boissieri). P. NEMORIVAGA, Pomel. Racemi haud comosi ; flores mediocres; alæ anguste elliptico-lanceolatæ ; tubus corollæ elongatus, ovario longior; arilli appendices brevissimi. Nouveaux matériaux pour la flore d'Alger, p. 337, fase. 2; Battandier et Trabut, Flore de l'Algérie, p. 106. Tab. nostra XXXII, fig. 15-16. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 3 | Annua vel rarius perennis. Caules 30-40 cm. vel breviores. Folia ut in P. rosea Desf. Racemi elongati haud comosi sæpe unilaterales. Bractea pedicellum supe- rans, bracteolæ breviores æquantes. Flores 7-10 mm. Sepala exteriora linearia, acuta. Alæ ellipticæ vel lanceolatiæ, apiculatæ, nervo medio à parte media ramoso apice cum lateralibus vel etiam sub apice anastomosante. Tubus corollæ elongatus paulo longior quam pars libera, #-5plo longior quam latus. Petala superiora cristam multo superantia. Crista membranacea irregulariter incisa speciosa. Ovarium bre- viter stipitatum; stylus elongatus. Capsula breviter stipitata, elliptico-cuneata, marginibus angustis cincta, alis brevior. Semina parva hirta, breviter cylindrica. Arillus parvus superpositus. Habitat in herbaceis sylvarum Algeriæ orientalis (Salette, Collo du Filfillo : Pomel) in Kroumiria atque in Tunisia (Aïn Draham, El Daouria, Djebel-Bir, El Amoiza : Cosson, Baralte et Duval). Djebel Chebam, Cap Bon, Fed} El Saha ou camp de la Santé, Guerrouch. sec Cosson, Bonnet, etc. vid. in Hb. Coss. A. P. rosea Desf. cui est pervalde affinis sec. el. Baratte radice annua et notis aliis differt. Meo sensu nulli speciei magis est propinquior ; tubus corollæ elongatus, stylus elongatus, crista lamellosa incisa, seminaque in ambis sunt simillima. Notæ differentiales essen- tiales sunt in P. nemoviraga color virescens vel cœralescens florum, alæ angustæ, ovarium minus stipitatum et capsula subsessilis. Specimen perennans in Hb. Cos- son vidi, atque alia quorum alæ ‘/,, superficie habebant dum sunt sæpius **/, vel ‘/,, mm. À varietatibus similibus P. nicæensis tubo corollæ longo, arillo, etc. sat distineta. P. LUSITANICA, Welw. in Hb. Caulis elongatus ; racemi tenues laxiflori, floribus erectis ; bracteæ breves pedicello duplo breviores; tubus corollæ angustus, elongatus alis ‘/, brevior; alæ elongatæ longe unguiculatæ, ciliatæ, corolla paulo breviores; stylus ovario longior. P. vul- garis y lusitanica, Pereira in Soc. Brot. 1892, p. 71 et 73; Lange, Pugillus IV, p. 122. Tab. nostra XXXIT, fig. 17-18. Caules longissimi, simplices 20-40 em. longi, striati, levissime puberuli, strieti. Folia inferiora oblonge spathulata vel lanceolata, cetera linearia 22 5 mm. erecta glabriuscula, nervo medio subtus prominente. Racemus terminalis elongatus, TOME XXXI, 2° PART. 56 442 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. angustus, juvenilis vix comosus, pedicellis erectis, tenuis, laxiflorus. Pedicelli in anthesi 3,5-4 mm. longi, tenues, pilis erispulis puberuli. Flos ad 410 mm. longus vel vix brevior. Sepala exteriora linearia, angusta alis fere ‘/, breviora, margine ciliata. Alæ oblongo-ellipticæ vel subspathulatæ basi longe unguiculatæ, limbo ovalo, margine valde ciliatæ, nervis valde anastomosantibus reticulatæ, corolla bre- viores, 8,5-9 mm. longæ, 3,5-4 mm. latæ. Tubus corollæ angustus sepalis longior in limbum curvatus sed alis ‘/, brevior. Petala superiora cristam inconspicuam superantia. Ovarium basin versus longe attenuatus angustus. Stylus ovario ‘/, lon- gior. Stigma superius stylo duplo brevius, inferius parvum refractum. Capsula et semina mihi ignota (sec. Lange arillus brevis). Habitat in Lusitania, Orense Galeciæ (Winkl. Reise durch Span. und. Port.) in Hb. Monac. (sec, Pereira) in Tarporiz, Sonto, Lagarteira, Anciàs, Alpedrinha, Cabeco do inferno. P. FLAVESCENS, DC. Flores lutei demum virescentes; alæ lanceolatæ utrinque acutæ; arilli lobi late- rales aculeiformes, pendentes, stricti, semine paulo breviores. Cat. hort. monsp. 134: Prodr. I, 324: Arcang. Comp. Fl. ital. 68; Caruel in Nuov. giorn. bot. I, 22; in F1. it. IX, 408. Rchb. Ic. XVIII, tab. 140, f. 3. Tab. nostra XXXII, fig. 19-20. Radix lignosa subsimplex, perennis. Caules plures vel multi, basi lignosi, nudi et ramosi, ramis erectis vel adscendentibus, glabri vel superne parce puberuli, 1-3-4 dem. longi. Folia inferiora obovata vel subspathulata, caulinaria lanceolato- linearia vel linearia 22 2 45 22 mm., glabrescentia, vel longiora et latiora ad "°J, mm. Racemi basi nudi, demum elongati et caulis partem dimidiam æquantes, laxiflori. Bracteæ valde caducæ, intermedia sub anthesi pedicello duplo longior, linearis acuta, inde racemus juvenilis parce comosus. Pedicelli glabri ad 2 mm. longi. Flores ad 9-10 mm. longi. Sepala exteriora lanceolata, acutissima, nervis parallelis simplicibus tribus notata, ad 5 mm. longa, inferius majus, glabra. Alæ glabræ, lanceolatæ, utrinque irregulariter cuneatæ, acutæ, nervis crassis anastomo- santibus, flavescentes, demum virentes vel brunescentes, corollam æquantes vel paulo superantes, */,, */,, ‘], mm. Corollæ tubus quam pars libera brevior. Crista speciosa partim lamellosa, incisa, partim fimbriata. Petala superiora spathulata MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 443 apice rotundata, 8,5-9 mm. longa, carinam cristatam multo superantia. Antheræ sessiles. Ovarium ellipticum basi stipitatum ; stylus paulo brevior. Stigma superius acutissimum, inferius acutum pendens. Capsula obcordata, basi sensim attenuata, late alata, alis latior sed multo brevior, glabra, substipitata. Semina cylindrica pilosa; arillus rotundatus in appendicem dorsalem breviorem, semini adpressam, et in duas pendentes lineares acutas membranaceas, semine paulo vel vix breviores prolongatus. (Schultz. FI. Gall. et Germ. exsc. 2024.) In sylvis montium et planitiei [taliæ centralis, Etruriæ, in Apennino romano, in Campania (et incerte v. Car. in El. it. IX, 108 in Sicilia) haud infrequens. Var. minor Legrand, Soc. bot. Fr. XXX, 1883. minor quam species -toscana; an hujus speciei ? (P. provincialis). Berre et Marignane, Bouches du Rhône. P. PISAURENSIS, Cald. Flores flavescentes ; alæ demum in sicco haud virentes, ellipticæ, subobtusæ ; arilli lobi laterales semine ‘/, breviores. Caldesi in nuov. giorn. bot. ital. 41, 489; Caruel in Fi. ital. IX, 144. P. flavescens v. pisaurensis Archang. Comp. F1. It. 68. Tab. nostra XXXIT, fig. 21. Radix lignosa. Caules e caudice incrassato vel surculi multi, floriferi adscen- dentes foliosi, hirtelli, 1-2 dem. longi. Folia inferiora oblonga obtusa, superiora lanceolata, acuta vel linearia, mucronata, pilis sparsis erispulis hirtula. Flores in racemum haud comosum minus elongatum quam in P. flavescente, 5-8 cm. longum vel longiorem dispositi. Bractea pedicellum æquans. Pedicelli 2 mm. longi. Alæ pallide luteæ demum haud virentes, ellipticæ vel lanceolato-ellipticæ, subobtusæ, 3-5 ner- viæ ; nervus medius à parte media ramosus et cum lateralibus anastomosans, late- rales extrinseeus valde ramosi. Corolla flavescens. Petala superiora cristam supe- rantia, alis vix longiora. Ovarium oblongum stipitatum ; stylus elongatus ovario stipite adjuncto subæquilongus ; stigma superius acutum stylo æquilongum, inferius refractum. Capsula obovato-obcordata basi abrupte in stipitem brevem attenuata alis paulo brevior sed haud latior. Semina oblonga, pilosa; arilli lobi inæquales, laterales, aculeiformes pendentes quam semen ‘/, breviores, dorsalis semine duplo brevior. In herbidis circa Pisaurum Italiæ. 444 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. SERPYLLACEA, Weihe. Caules tenues ramosi; folia inferiora semper opposita; racemi axillares pauei- flori ; alæ oblongæ ; tubus corollæ elongatus ; semina breviter appendiculata oblonga. Weihe in Flora IX (1826)2, 745, t. 1. P. mutabilis Dum. in Bouq. du litt. in Bull. Soc. Belg. 1827, 31; P. serpyll- ilolia Fisch. Ost. Flora 1854, p. 98, non Poir.; Rchb. I, 351; P. badensis Schimp. (1829) in Spenn. Frib. IT, 867; P. depressa Wend. (1831) Schrift. Naturwiss. Marbg. 11, 232, c. ic; P. pyxophylla Rechb.: P. Liorani Jord. in litt. ad Lamott (v. fl. du Plat. cent., p. 125); P. prostrata F. Schulz, exscc. 1820, Fl. Pfalz 72 non Willd. Sp. HT, 896 ; P. eremocharis Magn. Scrin. n° 166; P. vulgaris var. depressa A.-W. Benn.l]. c. XVI, 245. Tab. nostra XXXIT, tig. 22-23. Radix filiformis, lutea, caules graciles filiformes diffusos, basi nudos vel foliosos decumbentes, adscendentes simplices vel ramosos edens. Folia inferiora obovata vel ellipica, opposita, superiora alterna, lanceolata, longiora,tenuia, glabra. Flores mediocres ad 6 mm. longi, cœrulei, rarissime albidi, in racemos terminales axillares, laxos, paucifloros 1,5-6 cm. longos vel ultra, sæpe foliis superioribus circumdatos vel superatos dispositi. Bracteæ pedicellum æquantes vel breviores. Pedicelli erecti quam sepala exteriora breviores, demum reflexi atque bracteis sæpe longiores. Sepala exteriora elliptica obtusa, glabra. Alæ cœruleæ ellipticæ oblongæ, marginibus media parte subparallelis, 3-5 nerviæ, glabræ, corolla sub- longiores; nervus medius parte superiore cum lateralibus arcuate conjunctus, sæ- pissime media parte, ramulo unico stricto cum lateralibus anastomosans ; nervi laterales extrinsecus ramosi, ramis inter se angulate conjunctis, ramulosis; nervi exteriores abbreviati, bifidi vel extrinsecus ramosi, liberi. Corolla, albida, cristata, alis subbrevior ; crista lobis æqualibus pluribus incisa. Petala superiora quam carina fimbriata vix longiora. Tubus corollæ elongatus. Tubus staminalis superne fissus. Ovarium ovale; stylus ovario æquilongus ad stigmata latescens ; stigmata inæqualia, superius acutum, inferius patens, brevissimum, sensim in stylum des- cendens. Stigma stylum longitudine æquans. Capsula cordato-cuneata subsessilis, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 445 angustissime alata, alis brevior, sublatior, glabra. Semina ovoidea non oblonga, sparse pilosa ; lobi arilli subinæquales, laterales arcuati, partem tertiam seminis æquantes. In locis humidis, argillosis, turfosis et ericetibus Europæ mediæ et occiden- talis, a Sierra Nevada per Galliam, Italiam septentrionalem, Helvetiam, Belgiam, Germaniam mediam, meridionalem et septentrionalem ad Erzgebirge et inde per Rossiam occidentalem ad Scandinaviam sed ubique infrequens. In Alpibus præcipue in montibus haud altis, rarius ad 3000 m. ut in Alpes de Moreles, in monte Jura ad paludas turfoses, in Gallia septentrionali, Hispania et in Belgia in arenosis, et in pascuis alpinis Pedemontanis (Gibelli et Rostan commun.). Species magnitudine variabilis sed characteres essentiales stabillimi, ob inflores- centiam et folia opposita nulli aliæ arcte affinis videtur, sed P. vulgari magis accedit quam aliis, forsan etiam P. Caruelianæ. Præter habitum, longitudo tubi corollæ, nervatura alarum et capsula confusio- rem velant. Soc. Dauph. 705 bis; Bourg. PI. d’'Esp. 1864 ; Billot 1428; Michalet pl. Jura n° 6; Reliq. Maill, 837. P. CARUELIANA, Burn. Caules graciles nudiusculi decambentes ; racemi pauciflori ; alæ, falcatæ vel sub- falcatæ, acutæ. P. vulgaris var. Carueliana in Bennet Polyg. Europ. in Journ. of bot. 1878, p. 266. Caruel in FI. ital IX, 417, non Borbas in Koch Syn. III ed., p. 247. Tab. nostra XXXIL, fig. 24-25. Basi leviter suffrutescens ; caules graciles, filiformes, adscendentes. Folia remota linearia, subspathulata sæpius obtusa. Habitus P. depressæ. Racemi terminales ; fl‘res secundi, remoti, patuli pedicellis brevissimis. Alæ anguste lanceolatæ, leviter falciformes, sursum Curvatæ, acutissimæ 6 mm. longæ. Corolla exserta. Sepala lineari-angustissima dimidium alarum haud attingentia. Nervi alarum 3, medius superne ramulos paucos liberos edens, laterales etiam nervillos simplices erectos exteriores edentes. Nervus lateralis interdum cum mediano anastomosans. Tubus corollæ angustus sepalis exterioribus longior. Crista inconspicua, laciniis angustis- simis 4 formata, sæpius simplicibus vel posterioribus leviter emarginatis. Capsula 446 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. subquadrangularis, basi subito attenuata, cordata, marginibus scariosis latius- culis alata, alis accrescentibus ‘/, brevior sed multo latior. Semina ovoidea pilosa. Arillus rotundatus in lobum dorsalem semini adpressum et in laterales breves pendentes ‘/, seminis attingentes prolongatus. Species adhuc tantum inter Carrara et Colonnata in valle calcareo herboso nota ; secundum amicum el. Caruel etiam in Apennino (Alpi apuane). CI. E. Burnat legit et determinavit. Habitu P. depressæ similis sed folia haud opposita et racemi haud laterales. Characteribus omnibus valde peculiaris et nulli arcte affinis nisi varietatibus P. vul- garis Stirpis oxypleræ. P. BÆTICA, Wllkm. Glabra, caulibus debilibus, filiformibus; racemi laxiflori; bracteæ breves; alæ late ovatæ nervis numerosissimis, anastomosantibus reticulatæ, corollam æquantes vel superantes eamque quasi involventes ; tubus corollæ elongatus; capsula alis ‘], brevior ; arillus semini superpositus parvus. In Wllkm. et Lg. FI. hisp. Prodr. IT, 559. P. nicæensis Wllkm. pl. hisp, exsec. 1855, n° 562 non Risso. P. major var. y bætica A.-W. Bennet 1. c. XVI, 274. Tab. nostra XXXII, fig. 26-28. Radix gracilis, filiformis, ad 4 dem. longa, subsimplex, caules nonnullos vel multos e caudice vix incrassato edens. Caules filiformes basi duri, sæpe nudi, sim- plices vel ramosi, turn diffusi plares, tum flexuosi pauci, elongati basi adscendentes ad 1-2 dem. longi. Folia lanceolata vel lanceolato-lineria, utrinque acuta, vel in parte caulis inferiore ovali-acuta glabra. Racemi laxiflori pauei vel pluriflori demum secundi. Bracteæ pedicello multo breviores. Pedicelli graciles, filiformes, glabri demum curvati. Sepala elliptica. Alæ late ovatæ, haud acutæ, nervis repetite anas- tomosantibus valde areolatæ. Alæ corollam æquantes vel superantes. Tubus corollæ haud brevis. Capsula stipitata obcordata alis ‘}, brevior et angustior. Semina nigra brevissime sed dense hirsuta, arillo parvo, semini superposito, lobis latera- libus haud elongatis. | Species pulchra caulibus gracilibus, rachi racemi filiformi primo intuitu distin- guitur. Arillo brevi et capsula breviter stipitata accedit ad P. nemorivagam, sed ova- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 447 rium minus elongatum et nervatura alarum prorsum diversa, corolla atque semina dissimilia. In hac subsectione distinctissima, simul P. nicæensi et P. vulgari affinis. Habitat in silvis umbrosis regionis inferioris Hispaniæ meridionalis: Tarifa, Cadix, Serra d’Estepona, Trocadere, etc. Chiclana et S. Roque, in montibus supra Alge- ciras (Wllkm. pl. hisp. exscc. 562 sub nom. P. nicæensis). Forma Balleana. A præcedente foliis latioribus, floribus roseis, alis ellipticis diversa. In Marocco septentrionali, in monte Djebel-Kebir leg. Ball. 1874. P. HAUTERI, Chod. Basi suffrutescens ; racemi elongati ; flores submagni; alæ oblongæ vel ellipticæ, breviter apiculatæ ; capsula obcordata, subquadrangularis; arillus capitelliformis papyraceus peculiaris semine superpositus haud equitans. Chod. in Syn. Polyg. d’Eur. et d'Or. Arch. Sc. phys. et nat. 1887. P. vulgaris var. apiculata Huter et Porta in sched. herb. Tab. nostra XXXIT, fig. 29-33. Radix lignosa griseo-fusca, ramosa, 1-2 dem. longa. E caudice valde incrassato oriuntur caules multi vel pauci, basi lignosi, ramosi, decumbentes, nudi, vel rigi- diusculi erecti, e quibus nascuntur caules herbacei erecti 2-4 dem. longi. Folia lan- ceolata, linearia vel inferiora elliptica minora, subobtusa, margine subserrulata, ciliataque, apice mucronata, 7-20 mm. longa. Flores in racemos conicos comosos demum laxiusculos, unilaterales sub anthesi ‘/, partem caulis æquantes. Bractea pedicellum paulo superans. Sepala exteriora æqualia, lanceolata, glabrescentia, vel margine ciliolata, colorata. Alæ oblongæ, vel ellipticæ, apiculatæ, corollam subæquantes, vel superantes, 8-9 mm. longæ, 4-5 mm, latæ ; nervus medius a parte media ramosus, nervillis subsimplicibus, aut bifidis, vix cnm nervis latera- libus anastomosantibus, laterales extrinsecus ramosi, ramulis ramulosis inter se haud anastomosantibus. Crista lamellosa, haud profunde lobata haud laciniata. Petala superiora carinam fimbriatam æquantia vel paulo superantia. Ovarium ellipticum; stylus sensim incrassatus ; stigma superius acutum, inferius refractum styli dimidium æquans. Capsula subquadrangularis, basi subito abrupte contracta, apice subcordata, sublate alata. Semina elliptica pilosa vel ovoidea, arille trilobo, formæ peculiaris. Lobus arilli medius brevis semini haud adpressus, sæpe patulus, 448 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. laterales membranaceï albi, lati, dorso conjuncti, sursum surelevati semini ut capi- tello superpositi, arillum multo superantes. In Calabria orientali in declivibus graminosis ad vias cavas sub urbem Gerace. f1. April. Hut. Porta sub. P. vulgaris var. apiculata. Species pulchra notis multis P. flavescenti similis (corolla inclusa, nervis alarum) sed aliis dispar at semen valde peculiaris et ratio alarum et capsulæ a P. nicæensi tantopere dissimilis. Multis aliis notis P. vulgari affinis, alis brevibus et demum tenuibus, corolla parva, foliis vix pubescentibus. Forma arilli in nulla alia Polygala reperitur (v. in Hb. berolinensi, in Hb. Bois- sieri, in Hb. Bruxell., in Hb. Copenhague). P. VULGARIS, L. Caules stricti vel rarius flexuosi, glabri rarissime puberuli ; folia lanceolata vel lanceolato-linearia, inferiora interdum conferta rosulantia, glabra, rarissime leviter puberula ; racemi densiflori vel laxiflori ; bracteæ breves vel longæ; tubus corollæ quam pars libera haud brevior sed paulo longior; stylus ovario stipite adjuncto æquilongus, stigmate longior:; capsula alas æquans vel subæquans vel longior; aril- lus breviter appendiculatus; lobi laterales semine triplo breviores. Sp. ed. i. 702 et alior. auct. | Species variabillima P. nicæensi valde affinis et habitu notis aliis simillima, ab ea differt floribus sæpius minoribus, capsulis quam alæ haud multo brevioribus, appendicibus arilli brevioribus haud perpendiculariter pendentibus. Varietates numerosæ sæpissime leves et diagnosi haud delimitandæ. Tab. nostra XXXIL, fig. 34-38, XXXIIL, fig. 1-3. [. GENUINA Bracteæ pedicello hand multo longiores; racemi inde juveniles haud comosi (P. vulgaris auctorum). Folia inferiora sæpe in rosulam laxam condensata quam superiora latiora sub- spathulata, reliqua lanceolato-linearia, superiora interdum quam alia longiora MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 1449 glabra. Caulis 2-4 dem. longus, flexuosus. Racemus terminalis juvenilis pyramidalis apice obtusus, demum sublaxiflorus sed multiflorus. Bracteæ ovales, latæ, acutæ, intermedia pedicellum æquans, laterales ‘}, breviores inde racemus juvenilis haud comosus, caducæ. Alæ ellipticæ vel obovato-ellipticæ "7, 54 mm. vel paulo minores, nervis anastomosantibus, nee mueéronatæ nec obtusissimæ sed subacutæ. Tubus corollæ elongatus. Corolla 8-9 mm. longa vel paulo brevior. Capsula obcordata longior quam lata alis persistentibus paulo brevior sed fere æquilata. Semina oblonga fusca, hirsuta ; arilli lobi laterales late triangulares obtusi quam semen triplo bre- viores. P. vulgaris auct. mult. gallic. et germ.; var. floribunda nob. in Polyg. suisses ; var. a) major Koch., Rôühl. Deutsch]. fl. (Tab. nostra XXXII, fig. 34.) Varietas in Brittania, in Gallia media et australi, in Helvetia,' in Germania, in Italia septentrionali nec non in Alpibus Cottiis usque ad Scandinaviam haud infre- quens. Legrand in Bull. Soc. bot. Fr., XXX, 1883, « varietatem » calypleram des- cripsit, prœcedentis formam grandifloram, laxifloram et flexuosam tantum (v.s) Hab. in Gallia meridionali (Hérault, etc.) St-Guilhem-le-Désert (v. vivent.) Variat floribus et habitu minoribus, pedicellis sæpe brevioribus. Flores ad 7 mm. et caules haud flexuosi, racemi densiores. Forma frequentissima in Europa media. Var. nostra albida |. c. huic affinis sed flores albicantes, sepala exteriora latiora et racemi sæpins unilaterales. Forma trichopter«a. Habitus spec. genuinæ sed alæ late obovato-lanceolatæ margine conspicue ciliatæ (Stockholm, leg. Bronn, v. in Hb. Ayasse). (Tab. nostra XXXIIT, fig. 1.) In montes adscendens mutatur in structura et forma foliorum : : Subvar. alpigen«. Humilior, foliis latioribus superioribus maximis, sæpius late lanceolatis, racemis parvifloris condensatis, alis demum virentibus. In Alpibus et Jura, magis habitu quam aliis à spec. genuina distincta. Var. pseudo-alpestris Gren. FI. Jur. 1865, 98; P. vulgaris 6 densiflora Tausch. PI. select.; Koch. Syn. I, 91. Var. y alpestris. B. Var. oxyplera. Caules graciles fragilesque nec flexuosi nec incrassati ; folia linearia vel lineari- lanceolata leviter coriacea. Racemi floriferi tenues haud pyramidales, fructiferi TOME XXXI, 2° PART. ot 450 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. subdensi vel rarius laxiflori. Flores minores quam in typo. Alæ lanceolatæ vel late lanceolatæ acutæ interdum acutissimæ. Capsula sæpe late obcordata, formis nume- rosis ad præcedentes transit et in regionibus variis varians caulibus abbreviatis vel elongatis, floribus parvis vel majoribus. Subvarietates vel formas locales enumerare nequeo. Inter plures sunt sequentes distinctiores. Subvar. eu-oxyptera Reichb. p. p. (oxyptera B pratensis). caulibus gracilibus erectis ad 15-20 cm. longis, floribus ad 6 mm. longis, ale sæpe sub fructu unilaterales et quam capsula vix longiores. Corolla paulo exerta. P. oxyptera Reich. PI. crit. I. 25, fig. 47-49. (Tab. nostra XXXII, fig. 35.) Icones select. XVIIL. 145, 2. Koch. Syn. [. 91 ; Dum. Bull. Soc. belg. 1868, 344. In Germania centrali, in Gallia fere tota, Hispania, in Moravia, Rossia baltica etc. sed in variis locis alia. Formæ diversæ tantum acuitate alarum et earum magnitudine affines, differunt capsula late obcordata vel cuneata, habitu minus strictiore etc. Formæ plures habent flores albicantes, bracteas quam pedicelli sæpe breviores vel eos æquantes. F. Schultz 1723 Hb. normal (f. lbiflora) e Moravia; D’ Blau, n° 149 e Bosnia. Forma septentrionalis. Alæ lanceolatæ, in fructu quam capsula fere angustiores, acutissimæ eam multo superantes. Scania (Fries in Hb. Berolin.); prope Holmiam (Wahlberg in Hb. Monac.). Forma orientalis. Foliis lanceolatis tenuibus, alæ corollam conspicue cristatam superantes, lanceo- latæ demum 9 mm. longæ, acutæ capsulam multo superantes æquilatæ. In Domoclet leg. Heuffel (forsan var. distincta. V. in Hb. Berol). Forma littoralis. Caules graciles adscendentes longi demum fragiles ; racemi laxiflori , alæ corollam æquantes vel superantes, demum glumaceæ capsulam ‘/, superantes, ellipticæ acutæ vel lanceolatæ, in fructu */, mm. vel paulo minores haud ciliatæ. Capsula obcor- data; semina cylindrica hirsutissima grisea conspicue arillata, appendicibus bre- ViSSiMIs. Variat alis plus minus acutis. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 14-16). in Hispania in pratis maritimis Galleciæ (leg. Lge. v. s. in Hb. Copenhague et in Hb. Boiss.). … MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 451 P. vulgaris var. littoralis Lange in Prodr. FE hisp. Willk.et Lge.; P. aquitanica Clavaud. Fl. Gironde 1882, p. 38. pp. GC. Var. intermedia. Sæpius humnilis caulibus abbreviatis; flores ad 5-6 mm.; racemi subdensi vel laxiflori, breves; bracteæ pedicello breviores vel æquantes ; alæ acutæ sæpis- sime lanceolatæ et angustæ, corolla sæpius breviores; capsula alis paulo brevior sed sæpissime latior (P. intermedia F. Schultz n° 443, intermedia inter præce- dentes et sequentes). (Tab. nostra XXXIIT, fig. 2.) Subvaristates et formæ plures in Gallia, Jura et Germania occidentali atque in Belgra reperiuntur. P. Lensei Bor. p. p. x collina. P. oxyptera var. collina Reichb. p. p. folia numerosa, lanceolato-linearia; racemi breves fructiferi ad 2-3 cm. longi; flores et fructus brevissime pedicellati, pedicello ad 0,5 mm. In ericetis circa Dresden aliisque locis (Rchb. exscc. 54). B Michaleti. Humilis diffusa; folia lanceolata vel linearia ; racemi laxiflori caulem dimidium æquantes ; flores parvi; pedicello elongato bracteæ duplo vel triplo breviores; pedicelli graciles; alæ anguste lanceolatæ, acutæ, mucronatæ, corolla multo bre- viores, quam Capsula paulo longiores atque angustiores margine leviter ciliatæ vel eciliatæ ; tubus corollæ longus. (Tab. nostra XXXIIL, fig. 3.) | (P. dubia Bellinck. Fi. Namur.) Variat floribus virentibus et floribus coloratis. P. Michaleti Gren. Rev. fl. Mis. Jura p. 31. — P. Lejeunei et P. Lensei Verl. non Bor. Cat. Dauph. p. 47, 342 et 392. Prope La Müre Isère ad 4400 m. in prato (Soc. Dauph. n° 3214). Varietatibus « ciliata » et « dunensi » (Tab. nostra XXXIIL, fig. #) ob alas ciliatas earum nervatura et aliis indolibus floris et capsulæ affinis, differt à « ciliata » caulibus strictis basi haud decumbentibus et radice perennante. (P. ciliolata Lamotte, Prodr, FI. centr. France, 121.) Huic affinis sunt specimina Wirtg. Hb. pl. crit. fl. rhen. 884 e monte Hunsrück, in declivibus siccis apud Rheinbellen 600 mm. (v. in Hb. Bruxelles) sub nom. P. oxyptera collina Reichb. 7 cihiala. 452 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Caules breves, basi sæpe divaricate ramosi, tenues basi nudi et filiformes, foliis inferioribus parvis et obovatis, superioribus lanceolatis glabris ; racemi pauci et laxiflori; bractea pedicello duplo brevior. Pedicelli flore triplo breviores. Sepala elliptica ciliata. Alæ flore breviores demum 6 mm. longæ, 3,5-4 mm. latæ, lanceo- latæ, acutæ vel obovato-ellipticæ apiculatæ, quam capsula longiores, margine cons- picue ciliatæ nervis paucis anastomosantibus. Capsula obcordata. Semina hirsuta. P. ciliata Lebel in Gren. et Godr. FI. franc. L. 195, non L.; P. dunensis Dum. Bull. Soc. bot. Belg. 1868, 344. (Hb. des FI. d'Eur. n° 30.) Variat alis plus minus acutis, caulibus minus tenuioribus et foliis magis coriaceis. (Tab, nostra XXXIIT, fig. 5.) In sabulosis littoris maris Atlanticæ et Mediterraneæ ad la Manche (Galliæ) èt in Hispania (El Sardinero pr. Orenze et Galleciæ, Santander ad littora arenosa ocean, leg. Lange) : Legrand, Soc. bot. Fr., XXX, 1883. (F.TSchultz Hb. norm. 616.) Valde affinis P. dunensi Dum., differt habitu et alis minus lanceolatis et magis ciHatis. Hsæc est P. blepharoptera Borb. Oest. Bot. Zeit. 1890,4177. et Koch. Syn. ed. IT, 251. cl. auctor ille hanc varietatem pro specie distincta habuit ob alas ciliatas et affinem Sect. Blepharidio DC. et credidit in Europa adventivam esse. Hæc obser- vatio tam est falsa quam hujus synopsis specierum 1 ce. pg. 234-236. Sectionis Blepharidii species ab ea characteribus omnibus externis et internis longe differrunt. Affinitas hujus varietatis intelligitur e comparatione cum f. Michaleti, f. dunensi et aliis formis v. oxypteræ. Est adaptatio peculiaris solo sabuloso littorali. Indoles alaram, earum nervaturæ, capsulæ et floris partim cum varietatum indicatarum congruit. Specimina a el. Lange prope Santander lecta differrunt foliis crassiusculis con- fertis lanceolate-linearibus, superne puberulis, inferne glabris, racemis magis con- densatis aliisque (v. in Hb. Copenhag.). Forma involutiflora (P. involutiflora Lamotte) differt à var. Michaleti caulibus magis longis, magis ramosis, alis minus angustis sed magis ciliatis, foliis Saperne majoribus minus coriaceis. Hæc forma floribus sæpe majoribus quam in aliis formis hujus stirpis sensim transit ad var. oxypleram. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 6.) (Spec. typ. vidi in Hb. Ayasse a cl. Lamott. ipso lectam in Puy-de-Dôme, Fon- taine du Berger (Sunt etiam specimina eciliata). Prodr. FI. du plat. centr. p. 125. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 453 Var. angustifolix. Caules breves plures erecti puberuli ad 10 em. longi. Folia subimbricata con- ferta, linearia vel lineari-lanceolata erecta, saperiora inferioribus similibus longiora puberula, acutissima. Racemi pauci et parviflori. Flores tubo elongato. Rachis stricta. Pedicelli tenuissimi. Capsula oblonga marginibus parallelis, emarginata, basi longe et sensim cuneata ‘/,, mm., marginibus angustissimis cincta. Alæ glabræ lan- ceolatæ, basi latæ, mucronatæ, quam capsula paulo longiores et angustiores. In Monte Viso pr. Santiago de Compostela pr. Santander, la Coruna (P. angus- tifolia Lee. Pug. IV, p. 122, 317 non HBK. et in Willkm. et Lge. Prodr. FI. His- pan. I, 557). P. vulgaris B oxyptera Pereira in Soc. Brot. 1892, p. 71, non Rchb. IT. SUBSPECIES COMOSA Bracteæ pedicellum conspicue superantes indé racemi juveniles comosi P. comosa Schkubr., Bot. Handb. I1 (1796), 324, t. 194, 6. Hæc est ut subspecies præcedens variabillima et formis pluribas cum ea conjuneta ; variat multum habitu ; formæ sæpissime sunt elongatæ, rarissime humiles, caules sæpius stricti. P. comosa Schkuhr.; P. hybrida DC.; P. podolica DC.; P. elongata Roch. ; P. Lejeunii Bor.; P. brachycoma Jord.; P. Deseglisei Legr.; P. Moriana Britt.; P. corsica Greml.; P. pedemontana Perr. et Verl.; P. transilvanica Schur (Enum. pl. Trans. 90); P. monspeliaca Leyss. FI. Hallens V, 72. a stricla caules sæpissime stricti crassiusculi, erecti, 1-3 dem. longi, haud flexuosi, inter - dum puberuli. Folia inferiora obovato-spathulata vel tempore florescentiæ caduca et inde caulis basi nudus, superiora vel reliqua linearia vel lineari-lanceolata angusta subcoriacea ad 20-30 mm. longa, 1,5-3,5 mm. lata. Racemi Juveniles pyramidales comosi (i. e. bracteis exsertis) demum elongati cylindrici subdensi- flori apice conici. Bractea intermedia longe acuminata margine ciliata, laterales duplo breviores pedicellum æquantes. Pedicelli in anthesi patentes breves. Flores ad 5-6 mm. Alæ ellipticæ vel elliptico-obovatæ, obtusæ vel subacutæ, nervis vix anastomosantibus, medio subsimplice, lateralibus extrinsecus pauciramosis, corol- lam æquantes vel subequantes. Capsula alis paulo brevior sed paulo latior vel sublatior vel angustior, obovato-cuneata. Semina ut in P. vulgari. 454 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Var. stricta nob. |. ©. 145. Per Europam centralem, Germaniam, Helvetiam, Rossiam, Hungariam dispersa variat racemis magis comosis et floribus minoribus (P. podolica DC.; P. hybrida DC., sec. Hb. Prodr.) P. arenaria Moritzi non Oliver. (Tab. nostra XXXII, lig. 8-10.) Formæ parvifloræ et alis angustis reperiuntur vulgo in Hungaria, Silesia, Rossia meridionali in quibus sunt alæ sæpe nervis liberis et bractea filiformis valde prominens (P. comosa var. micrantha Uechtr. Jahrb. Schies, Gessell., 1883, 249). Formam alis lanceolatis acutis, parvifloram e Bosnia (Sendtner 864) vidi. Forma elongata (P. vulg. B elongata Roch. in aggere Romano in Banatu leg. el. autor varietatis peculiaris ipse: in Hb. Copenh. vidi) differt alis magis reticulatis, bracteis mediocribus i. e. in racemo juvenili minus promiventibus. Alæ in fructu ad 7 mm. longæ, subovatæ (P. Vaillantii Besser, forma minor hujus. v. specimen orig. in Hb. Bruxell.). B. Var. Lejeunti. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 11.) Caules validi, robusti 1-2 dem. longi; folia lanceolato-linearia subcoriacea. Racemi maturi densissimi, bracteis mediocribus juveniles leviter comosi. Flores parvi ; alæ ellipticæ vel obovatæ obtusæ vel submucronatæ capsulam subæquantes sed matura breviores et angustiores, nervis vix anastomosantibus. Capsula obcor- data vel obcordato-cuneata, breviter stipitata, vix emarginata 6 mm. longa. Appen- dices carunculæ breves. P. Lejeunii Bor. fl. du Centr. ed. Il, 70 ; non autor. plurim. Yonne, Saumur, etc. in Gallia. Hæec est certe planta el. autoris ut discernitur e des- criptione et e plantis originalibus. Legrand, Statist. du Forez, bene illam descripsit et differentias cum P. oxyptera delimitavit. P. oxyptera Gren. et Godr., pp. non Rchb. Subvar. brachycoma Jord. A præcedente alis rhomboidalibus subacutis capsulam subæquantibus, capsula magis cuneata diversa. (Tab. nostra XXXIIL, fig. 12-13.) Soc. dauph. 3213 (sub P. brachycoma Jord.). Soc. dauph. n° 3799, sub. nom. P. Michaleti var. Les Cendrières, prope Stonne (Ardennes) in fossis argyllaceis. Forma oxysepala Borb. Oest. Bot. Zeit. 1890, 1478 et Koch. Syn. III ed. 254. alis acutis elongatis ad 7 mm. long.,capsulam ‘/, superantibus, capsula basi longe cuneato-stipitata. (Tab. nostra XXXIII, fig. 19.) In Gallia meridionali (Montpellier, Marseille), in Hungaria ad Thermas Herculi, in Bosnia, in Carinthia, etc. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 455 Subvar. Deseglisei. A. var. Lejeunii differt racemis fructiferis laxiusculis, capsulis late et profunde emarginatis, alis apice haud rotundatis, capsula multo brevioribus et angustioribus, caulibus minus strictioribus. P. Deseglisei Legrand (chez Montifaut prope Bourges ded. Legr. in Hb. Ayasse. Id. leg. Deseglises) in F1. An. du Berry I. fasc. PI. nouv. ou rares du Cher, Bourg 1887, p. 17. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 17.) 7. Var. allaica. A var. stricta differt habitu majore, caulibus sæpe elongatis ad 3-4 dem., racemis valde comosis, floribus majoribus, floribus inclusis. Alæ variabiles in fractu ad ‘},, mm. obtusæ vel subacutæ capsulam ‘/, superantes et latiores. In regione austro-occidentali Sibiriæ. d. Var. pedemontana. (Tab. nostra XXXIIL, fig. 20-23.) Caules elongati, basi adscendentes, simplices vel ramosi, basi subnudi. Folia inferiora elliptica, superiora lineari-lanceolata vel linearia. Racemi juveniles comosi demum elongati et plus minus laxiflori. Bracteæ inæquales, intermedia pedicellum 4955 æquans vel paulo superans, brevior quam in typo. Alæ læte rosæ demum decolo- ratæ sed uno margine rubescentes in fructa ad 8 mm. longæ, 4 mm. latæ, ellipticæ subacutæ vel subobtusæ, basi cuneatæ. Nervus medius cum lateralibus conjunctus, laterales extrinsecus ramosi ramulis arcuate anastomosantibus. Capsula obovata, cuneata, marginibus sublatis instructa, quam alæ paulo angustior ‘},-'}, brevior. Semina ovoidea pubescentia ; arilli appendices laterales partem tertiam vix attin- gentes. Variat caulibus elongatis, 3-4 dem. et habitu minore caulibus lignescentibus (forma alpestris). In Alpium vallibus meridionalium ab Alpibus maritimis, Mont-Cenis, ad Alpes Cottias, Simplon, Tessin, Valtelin, Engadin, et Tiroliam meridionalem. Habitu et coloratione similis est formis parvifloris P. nicæensis, præsertim etiam racemis Juvenilibus comosis, et capsulis alis multo brevioribus, differt autem a var. adriatica ejus speciei, tubo corollæ magis elongato, forma capsulæ et arillo brevi. Syn.: P. pedemontana Perr. et Verlot. Rev. hort. 1863, 433 et Bull. Soc. bot. France, X (1863), 757. P. vulgaris subspec. comosa var. Gremlit Chod. Polyg. suisses 1. c. 148 (c. form. genuina, elongata, et alpestri). 456 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. P. corsica Gremli Excurs. FI. der Schw. et Beiträge z. FI. der Schweiz. P. nicæensis Brügg non Risso. Var. pyramidalis. Folia inferiora sæpe obovato-spathulata vel lanceolata acuta sæpe subimbricata. Folia caulis herbacea, lanceolata, linearia. Racemi pyramidales comosi. Flores majores quam in spec. genuina ad 7 mm. Bracteæ late ovali-lanceolatæ conspicue prominentes sed haud filiformes. Alæ ellipticæ obtusæ corollam subæquantes. Nervus medius cum lateralibus simpliciter anastomosans. Alæ in fructu tenues deco- lorantes. Variat magnitudine florum et habitu graciliore. Characteres notabiles sunt foliorum inferiorum dispositio, folia latiora herbacea, rachis puberula crassiuscula haud stricta et magnitudo florum atque tenuitas alarum in fructu. Formis parvis ad typum sensim transit sed illi sunt caules strictiores, folia in sicco coriacea, flores minores et bracteæ angustiores. (Var. rosulata Boll. in Verh. bot. Ver. Brand. 1865, p. 18) Celak. Prodr. FI. Bohem. 534. In Helvetia præsertim secus Jura montem ad Germaniam meridionalem haud infrequens, etiam in Tirolia et Engadin. P. vulgaris subsp. comosa var. pyramidalis Chod. 1. ©. 144. Var. Moriana Borbas in Koch. Syn. Ed. I, p. 25ff p. p. P. Moriana Brittinger, Flora IX (1826), 729 quam v. s. in Hb. Berol. ex Hb. Braun, in loco classico lectam (Linz) est hujus varietatis sed flores paulo minores (6 mm.). P. Beckhausiana Borb., in Koch. Syn. IT Ed. p. 242 est præcedenti certe affinis vel var. strictæ (1. e. genuina) ut intelligitur ex alis capsulam paulo supe- rantibus, nervis haud anastomosantibus (ut in multis occurrit). Borbas credidit esse hybridam inter P. amarellam (P.amara var. officinalis Kitt. hujus) et P. comosam quod e descriptione non videtur (P. officinalis — comosa Beckh.). P. NICÆENSIS, Risso. Basi sæpius suffruticosa; folia pubescentia tomentosa vel glabra ; racemi comosi ; flores mediocres vel majores ; bracteæ pedicellam æquantes vel superantes; nervi alarum sæpius reticulati rarius subliberi ; tubus corollæ sæpe quam pars libera brevior vel haud longior ; capsula alis brevior sæpe ‘/,-'}, brevior. Seminum carun- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 457 cula in appendices laterales dimidium semen altingentes vel superantes pro- longata. In Koch. Syn. ed. I, p. 92 (1837), Mogg. Contr. FI. Ment. pl. 77; Visiani f1. Dalm. 1823; Boiss. F1. Or. 1, 475; Bennet, Consp. Polyg. europ. 270 in Journ. of bot. 4878 ; Haussmann FI. Tirol 4851, p. 408.; Freyn. FI. von Istr. 48 ; Batt. et Trabut F1. de l’Alger.; Caruel in Parlat. fl. italiana ; Chodat in notice sur polyg. Europe. Arch. Sc. phys. et nat, p. 17 et 21, 1887; in Polyg. suisses, Bull. Soc. bot. de Genève 1891 ; in Bull. Soc. bot. France 1892 ; Kerner in Sched. ad fl. aust. hung. exsce.; Burnat in FI. Alp. mar. I, 184. P. buxifolia var. db. Reichb. pl. crit. [, 26, fig. 51 ; P. amblyptera Reichb. pp. b. pubescens FI. Germ. excurs. 351 excl. syn. P. elongata Rochel; P. rosea Gren et Godr. FI. franc. I, 194; Willkm. et Lge. Prodr. FI. hisp. IE, p., non Desfs. ; Bertoloni fl. ital. VII, 318, non Dfs; P. Gariodiana Jord. et Fourr. in Verl. cat. Dauph., p. 392; P.speciosa Kerner, march. pass. alp. carn., 19, haud Siems; P. Coursiereana Pomel |. c.; P. major 8 tomentella Bennet. in Polyg. europ. J. of bot. 1879 ; P. corsica Sieber ; P. corsica Boreau, Bull. Soc. bot. Fr. 4857, p. 964, non Gremli. ; P. vulgaris var. pubescens Rhode. Deslongchamp. Journ. de bota- nique. Paris 4809, t. IT, p. 359; P. Morisiana Rchb. (forma alpina abbreviata v. s. in Hb. Cosson et Hb. Burnat); P. vulgaris B vestita Gren. et Godr. I, 195. Exsce.: Magn. FI. exscc. sel. cl. n° 2660 leg. Burnat (typus). Tab. nostra XXXIIL, fig. 24-58. Basi frutescens ; caules juniores basi sæpius decumbentes flexuosi, adscendentes, diffusi, supra basin foliis sæpissime confertis obovatis vel spathulatis aliis sæpius brevioribus vestiti, media parte foliis longioribus lanceolato-linearibus vel linea- ribus, mollibus, numerosis superioribus æqualibus muniti. Caules et folia molliter pubescentia sæpe griseo-canescentia vel breviter hirsuta. Folia inferiora 7 À 7 ? 3 mm.etc.,mediana superiora #2 # 2 22 mm.etc. Racemi terminales rachi flexuosa, puberula haud rigida nec glaberrima, 5-15 cm. longi;, laxiflori, juveniles vix comosi vel haud comosi. Bracteæ pedicellum æquantes vel paulo superantes caducæ. Pedicelli in anthesi 3,5-4 mm. Alæ glabræ cærulescentes late obovatæ brevissime apiculatæ cca. ‘/,, mm. vel haud apiculatæ, subobtusæ, corollam subæquantes, nervo medio sæpe à parte media ramoso, ramis erectis simplicibus vel bifidis liberis vel anastomosantibus, superne cum lateralibus conjuncto vel libero, latera- libus extrinsecus multiramosis, ramulis simplicibus bifidis sæpius inter se anasto- TOME XXXI, 2° PART. 58 458 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. mosantibus, omnibus tenuissimis. Tubus corollæ brevis quam pars libera petalorum brevior. Crista multifida, speciosa, cum limbo carinæ ad 3,5-4 mm. longa, demum patens. Diametram floris (1. e. apex cristæ ad tubi marginem superiorem 4-5 mm.) Petala superiora limbo lato, cristam superantia. Ovarium obovatum: stylus ovario fere duplo brevius; stigma superius stylo longius. Capsula obovata, emarginata, subsessilis vel obscure stipitata, late alata alis paulo (‘/,) brevior ac paulo angus- tior. Arilli appendices laterales ‘/, seminis superantes, dorsalis sæpe horizontalis. In alpibus maritimis Galliæ ; Cannes, Menton, Nice, Esterelle in montes adscen- dens ad 1900 mwm., Draguignan (Var), Pigna et Carmo, Triora, Col de Braus, Vallon de Merim, Touet de Breuil, Grasse (sec. Burnat) ; Italiæ inter Ventimiglia et Cannes, nec non in Liguria usque ad Genovam. Exsec.: F. Schultz et W. hb. norm. 1 cent. n° 17.— Bourg PIt. Alp. mar. 16. Magnitudo florum variat multum, sæpissime 8-9 mm.; bracteæ in speciminibus pluribus in anthesi quam pedicelli paulo breviores (f. brachybracteata) et in. illis flores 7-8 mm. longi breviter pedicellati, foliis magis condensatis. (Tab. nostra XXXIII, fig. 24-27.) In alpibus de Tende sunt formæ minores foliis sublinearibus, racemis paucifloris, alis lanceolato-ellipticis, subacutis */,, mm., nervillis subliberis, capsula stipitata, appendicibus arilli subfalcatis et paulo brevioribus. (P. vulgaris y transiens et d vestita Burnat fl. alp. mar. 190.) Var. stenoptera. Habitus et folia præcedentis, sed bracteæ longiores, sepala angustiora, alæ lanceolato-ellipticæ subacutæ vel ovato-lanceolatæ sub fructu 2 mm., capsula oblonge obovata cuneiformis vix emarginata, appendices arilli dimidium semen superanties. Indumentum ut in typo. Crista paulo minor sed etiam multilaciniata et patens, stylus paulo longior. Habitat cum præcedente apud Nizzam (leg. Risso, in Hb, Boiss. Reut. sub. nom. P. nicæensis Risso!) in horto Capucinorum, inter Era et Monaco (leg. Rent. in Hb. propr. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 29-30.) B. Subspecies mediterranea. Glabra vel glabrescens. Caules interdum basi adscen- dentes haud flexuosi, sæpissime stricti et erecti; folia sæpissime ejusdem formæ, lanceolata vel lanceolato-linearia, glabra vel glabrescentia. Racemi laxiflori plus minus comosi. Flores 7-12 mm. sæpius rosel. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 459 Area geographica. Hispania, Gallia australi, Italia calidior, Tirolia merid. Croatia occ., Dalmatia, Thracia, Sicilia, Algeria et Tunisia. Var. confusa Burn. Var. insubrica nob. in Bull. Soc. Genève. nom. ineptum, non Borbas. |. c. Var. y corsica Burnat ex. p. |. c. 187. Caules adscendentes dein stricti, robusti, glabrescentes vel vix puberuli, ad 4 dem. longi vel breviores: folia lanceolato-linearia vel linearia ad 40 mm. longa vel breviora, glabrescentia vel glabra. Racemi laxiflori elongati. Bracteæ acutæ pedi- cellum in anthesi paulo superantes. Pedicelli maturitate ad #4 ‘/, mm. longi. Alæ late anguste lanceolatæ acutæ, nervo medio cum lateralibus nervillis strictis anastomo- sante, lateralibus extrinsecus ramulos plures edentibus repetite ramosis et anasto- mosantibus. Tubus corollæ parte libera petalorum haud brevior. Crista quam limbus carinæ haud duplo major, parte membranacea, inciso-laciniata. Ovarium anguste ellipticum, elongatum ; stylus ovario haud brevior. Stigma superius stylo fere duplo brevius, inferius pendens acutum breve. Alæ in fructu valde accres- centes et demum scariosæ, acuminatæ ad 11-12 mm. Ig., nervis tum conspicuis. Capsula alis subæquilata sed multo brevior, breviter sed distincte stipitata, late obcordiformis, sublate alata. Semina oblonga. Appendices arilli pendentes aculei- formes acutissimæ, dimidium semen attingentes vel superantes. In Gallia australi : Esterelle (et sec. Burnat in Liguria?) : Müll. PI. Midi, n° 48 ; Bourg. Env. de Fréjus, n° 50. Perreymond (P. rosa Gren. et Godr. PI. Fr. 1, 194). Varietas variabilis per præcedentem ad typum accedit, sed habitu robustiore, foliis inferioribus diversis, ovario, crista et præcipue alis accrescentibus acutis scariosis et indumento deficiente sat distincta. (Tab. nostra XXXII, fig. 31-33.) Var. corsica. Caules basi ramosi et lignescentes, adscendentes dein erecti haud flexuosi sed rigidiuseuli glabri vel glabrescentes. Folia inferiora lanceolato-linearia, glabra sed haud parva et brevia ut in typo, superiora anguste linearia numerosa. Racemi vix comosi laxiusculi, 4-1,5 dem. Alæ cite decoloratæ et demum glumaceæ, lanceo- latæ ‘°/, mm. subacutæ sed haud apiculatæ, nervo medio cum lateralibus sæpe anastomosante vel ramusculo uno, laterales ramulos erectos dichotomos sæpius liberos edentes vel inferiores apice conjunetos. Capsula breviter stipitata obcordi- formis profunde emarginata ‘/,, mm. Semina pyriformia, breviter pubescentia. Appendices laterales arilli membranaceæ seminis dimidium attingentes et sæpe falci- formes nec aculeatæ. 460 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Habitat in Corsia : Rochers près de Roghano, Mab. Hb. de Corse 212; Schultz 228 bis; Bastia, Desbeaux n° 35. Varietas præcedenti affinis differt habitu minus robustiore alis sub fructu haud tam accrescentibus, haud apiculatis, nervo medio minus ramoso, et præcipue forma seminum ovoideorum nec oblongorum et arilli. P. corsica Boreau, P. corsica Sieber p. p. non Gremli quæ est P. vulgaris subspec. comosa var. pedemontanæ forma vide sub P. vulgari, non Burnat fl. alp. marit. 187. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 34-36.) P. corsica Sieber sec. specimen in Hb. Bruxell. auctoris ipsius, forma tantum præcedentis alis subobtusis ellipticis, bracteis longioribus et caule leviter puberulo. Var. Gariodiana P. Gariodiana Jord. et Four. in Verlot Cat. Dauph. 392. Caules rigidi, firmi, erecti. Folia linearia vel lineari-lanceolata, crassiuscula, glabra, glaucescentia (sicca). Flores mediocres in racemum sublaxum elongatum comosum dispositi. Bracteæ pedicello longiores et ciliatæ dentatæ. Alæ lanceolatæ acutæ, nervis lateralibus vix vel haud cum medio anastomosantibus, apiculatæ ‘/, °/, mm. Petala superiora 9,3 mm. Ig. Tubus corollæ elongatus. Capsula cunei- formis alis angustis alata, fere duplo longior quam lata, alis ‘/, brevior. Semina oblonga, breviter hirsuta. Arillus rotundatus; appendix dorsalis brevis acuta semini haud adpressa (an semper), laterales pendentes acutæ haud strictæ et acu- leiformes ut in var. confusa, dimidium semen attingentes rectæ. In montibus supra Gap (leg. Fourreau. v. s. in Hb. Leresche, in Hb. Burnat) ; Laser prope Nentavon, Hautes-Alpes. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 37-49.) Varietati præcedenti affinis sed minor, differt seminibus et statura (Magn. FI. exscc. 2662, Soc. Dauph. 392 et 339 bis). Var. italiana. Varietati corsicæ affinis, habitu similis, glabra sæpe major; alæ demum accrescentes nervo medio anastomosante, Capsula stipitata sed magis cuneiformis quam in var. Corsica; semina oblonga; arilli lobus dorsalis aculeiformis, laterales pendentes recli longissimi acutissimi */, seminis attingentibus. In Toscania, Mt. Summano, Mt. Pisan prope Thermas S. Giuliano etc., in alpi- bus Cottianis, val Perouse leg. D Rostan ; (Tab. nostra XXXIIT, fig. #1.) MONOGRAPHIA POLYGALACEA RUM. 461 forma elliptica : alis inæquilateraliter ellipticis, capsula obcordiformi, appendicibus arilli lon- gissimis diversa. prope Sorrento et alits locis. In hac varietate caules basi nudi, lignescentes. Var. adrialica. Syn.: P. nicæensis var. subpubescens Borb. |. c. pp. Caules numerosi adscen- dentes, tenues, glabri basi vix lignosi. Folia subæqualia, inferiora interdum paulo latiora, superiora linearia vel anguste linearia. Racemi valde comosi vel non, demum laxiflori. Flores sæpius rosei rarius cœrulei, ad 7-8 mm. longi, alis ellip- ticis vel lanceolato-ellipticis. Alæ demum ‘/, mm. vel paulo minores apice rotun- datæ nervo medio anastomosante. Capsula obcordata, lata, breviter stipitata alis æquilata vel latior sed paulo angustior. Semina oblonga; appendices laterales arilli dimidium semen attingentes vel paulo longiores. (Tab. nostra XXXII, fig. 46-48.) A præcedentibus floribus minoribus, caulibus subflexuosis haud rigidis, foliis angustissimis et forma capsulæ atque ejus relatione cum alis. In Istria, apud Pola (F. Schaltz et Wint. Hb. norm. 17 bis). Dalmatia prope Lara, Salona, etiam in Apennino (Regnier Hb. Deless.), in Frioul ad Palma, in ditione Tegerstina (Kerner FI. Exs. A. H. 874), Fiume et Trieste (id.). Subvar. Istriensis. Caulibus herbaceis adscendentibus diffusis, flexuosis, foliis linearibus ; racemi elongati haud comosi. Flores ad 9 mm. Corolla exerta. Alæ late ellipticæ */, mm. %°/, mm. vel obovatæ vel suborbiculares apice rotundatæ vel brevissime apiculatæ. Nervi plus minus anastomosantes. Sepala elliptica. Capsula suborbicularis breviter stipitata vix alis brevior. Semina ovoidea. Appendices arilli rectæ dimidium semen attingentes. (Tab. nostra XXXIIL, fig. 42-45.) A præcedente floribus majoribus, alis latioribus capsulis suborbicularibus differt. Variat alis plus minus latis, bracteis plus minus exertis. Subvar. speciosa. À præcedente cum qua facie florum convenit, caulibus strictis, alis ellipticis minus latis */, mm., tubo corollæ angustiore distincta. — Semina etiam longe aril- lata; capsula obcordato-cuneata nec suborbicularis. In pratis vallis Vestino Tiroliæ (Porta, Schultz Hb. norm. cent. 22, n° 2126 462 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. (P. speciosa Kerner, P. nicæensis var. Kerneri Borbas, Koch. Syn. III Ed. p. 258 exel. Syn. var. insubrica Chodat.) Eis affines sunt formæ plures e Tirolia et Croatia etc. Forma tiroliensis. robusta, habitu var. italianæ haud dissimilis sed alæ obovatæ, capsula late alata, arilli appendices semine dimidio breviores. Alæ ‘‘*/, mm. Garda, Madeno. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 49-50.) 7 ochroleuca Freyn, flores lutescentes, vel rubescentes in colle inter V. Bandon et V. Rancon copiose. FI. von Istrien, p. 48. Forma croatica affinis var. italianæ sed racemi densiores, alæ ellipticæ vel lanceolatæ ad 9-10 mm. Îg.; non satis nota. Pichl. leg. in Croatia australi ad Vellebith, in declivibus apicosis montis apud Ostarje. (V. in Hb. Reut.) In Hispania sunt formæ plures varietati corsicæ affines, plures etiam in Thracia et in Algeria. Formæ algerienses sunt præcipue parvifloræ (8 mm.) et habitu minore, folüs condensatis confertis iis typi haud dissimilibus ut in Djebel Dreat (forma alpina ad 1800 m. comm. Battandier) prov. Constantine. Similis in Tunisia septentrionali (Enchir Ikyra) caulibus strictis, in collibus Djebel Antra supra Marabout Sidi Ahmed- ben Nasser (pubescens); Djebel Bargou ; Kef el Mahdi Couled Ali; in El Tedja (brac- teæ breves), inter Maclou et Touk el Djema (capsula sessilis vel cuneiformis); pla- nities Tamadjadjout prov. Constantine, mons Aures prov. id.; Tenes et Chirchel Guaria (alis angustis acutissimis, arillo longissimo); Blidah (alis demum late ellip- ticis); Yala (bracteis longis tenuibus). Formæ omnes sunt var. Istriensi affines et simul var. corsicæ sed ut aliæ varie- tates ut jam alio loco demonstravi locales. Præter has sunt distinctiores duæ : Var. mauritanica. Caules adscendentes longi robusti glabri. Folia inferiora oblonga, superiora lan- ceolato-linearia *°"°/,, mm. glabrescentia. Racemus elongatus, rachi robusta, laxiusculus. Flores ad 9 mm. Alæ subovatæ vel obovato-lanceolatæ, obtusæ vel subobtusæ, maturæ ‘"/, mm. nervo medio ramulo vel pluribus anastomosans, lateralibus nervillis arcuate conjunctis. Capsula distincte stipitata ‘/, brevior quam alæ fere eis æquilata /, mm. subquadrangularis, obcordiformis, sublate alata. Semina MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 463 magna ; appendices laterales arilli curvatæ, basi membranaceæ ut fere in var. cor- sica. Stigma superius stylo brevi fere æquilongum, inferius longiusculum pendens. Varietas pulchra P. roseæ maturitate similis differt ovario, capsula, corolla, semi- nibus. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 51-52.) In declivibus ad sept. or. Constantine, Sétif (Soc. Dauph., n° 1529). Var. Coursiereana. P. Coursiereana Pomel. Robusta, basi frutescens, caulibus ad 50 em. vel ultra (150 sec. Batt. et Trabut) longis simplicibus. Folia inferiora reducta, superiora linearia, interdum sub apice subdenticulata vel serratura inconspicua, superiora integerrima ad 30 mm. longa, rigida et subdecurrentia. Racemi comosi, multiflori. Bracteæ pedicellos multo supe- rantes. Flores 11-12 mm.; tubus corollæ brevis ad 5 mm.; crista speciosa. Alæ lanceolatæ, acutæ, nervo medio anastomosante, nervillis lateralibus subliberis. Cap- sula oblonga emarginata alis angustissimis alata quam alæ scariosæ multo brevior. Seminis appendices laterales pendentes dimidium semen attingentes, rectæ, acutæ triangulares, dorsalis semini adpressa. Variat alis angustioribus ”/,, mm. et capsulis paulo latiore alatis. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 53-54.) In palude et pratis humidis Fort de l’Eau (Rassauta) planitiei Mitidja prope Alger (v. in Hb. Berol. leg. Bové et in Hb. Ayasse soc. Dauph. 4839). Sec. litteram cl. Battandier, crescit inter herbas longas, ergo longitudo caulis ut flores ad lucem egrediantur. Forma peculiaris affinis var. corsicæ, semper florens. GC. Subspecies græca caules et folia dense pubescentia vel tomentosa vel etiam glabrescentia, tubus corollæ haud brevis, alæ angustæ apiculatæ. (Tab. nostra XXXIIT, fig. 56-58.) Var. tomentella P. nicæensis var. tomentella, Boiss., F1. or. Il, #75 excel. P. Preslii; P. rosea 8 orientalis Wikm. F1. hisp. LIT non Desf.; P. major à tomentella Benn. non Jacq.; P. pruinosa Boiss. Diagn. ser. [. I. 8, pp. Diffusa multicaulis ; caules adscendentes breves vel parce elongati, 1-2,5 dem. longi, ut folia indumento griseo induti. Folia sæpe imbricata vel elliptica vel lan- ceolata, lineari-acuta tomentosa vel pubescentia. Racemi elongati, juniores brac- teis exertis paulo comosi. Bractea quam pedicelli duplo longior, longe acumi- 464 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. nata, laterales ‘/, breviores pedicellum paulo superantes. Rachis racemi crassa pubescens. Pedicelli glabri. Sepala lineari-acuta acuminata angustissima margine ciliata ad 6 mm. longa. Alæ rosæ ellipticæ unguiculatæ, acutæ vel apiculatæ apice ciliatæ sæpissime 10-10 ‘/, mm. Ig., maturæ conspicue nervatæ ; nervo medio parte ramoso cum lateralibus anastomosante, lateralibus ramosis, ramis arcuate conjunctis vel subliberis. Corolla conspicue exerta 11-12 mm. Tubus 5 ‘}, mm. Crista multifida, filamentis linearibus numerosis. Stylus ovarium et gynophorum æquans. Capsula obcordata, emarginata. Semina oblonga. Appendix arilli dorsalis longa, adpressa, laterales paulo longiores semen dimidium attingentes vel supe- rantes. In Græcia et in insulis Archipelagi, regione inferiore et superiore. A spec. typ. habitu rigidiore, indumento magis hirsuto, tubo longiore et forma alarum distincta. In Atticæ monte Kacemidi pr. Tatoi (de Heldr. Hb. hell. n° 71) in regione inferiore Parnethis, ad radices montis Delphi. Euboæ; in insula Paros, (de Held. 2285, 3348. Orphanid. Hb. 3278, 2951, 491.) Variat formis minus tomentosis glabrescentibus, bracteis sepalisque minus ciliatis (Orphan Hb. prope Hajos Joannis 305 ; De Heldr. Olyp. Thessal. 1150). P. nicæensis & glabriuscula Boiss. FI. or. 1, 475. P. FOROJULENSIS Kerner. Caules basi filiformes nudi; folia subcoriacea angusta; racemi subdensiflori ; flores mediocres ; sepala linearia cristam corollæ attingentia i. e. longissima ; alæ nervis parce anastomosantibus; arilli lobi laterales dimidium semen attingentes. Oest. Bot. Zeitsch. 1874, 102. Borbas in Koch. Syn. HI Ed., p. 258 pp. Tab. nostra XXXIV, fig. 1-3. Basi circa radicem caules glaberrimi deinde erecti, tenues ad 10-15 em. filiformes decumbentes, nudi; folia inferiora obovato-elliptica, spathulate atte- nuata, glaberrima vel pilis sparsissimis munita, parva, superiora sensim elongata et angustiora et confertiora. Racemi conici bracteis sepalisque juventute comosi demum cylindrici; bracteæ deciduæ, margine ciliolatæ, quam pedicellus longiores. : MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 465 Flores breviter pedicellali ad 8,5 mm. longi. Corolla subinclusa, tubo brevi. Sepala exteriora sub anthesi quam flos elausus longiora sæpe extrorsum curvata linearia, elongata 6,5/1,25-1,5 mr. trinervia, nervis simplicibus, carinam crista adjuneta haud vel vix breviora. Alæ ovales subobtustæ, nervis parce anastomosan- tibus #4. Petala superiora ad 8-8,5 mm. Capsula ignota. Ab omnibus inflorescentia peculiari, et præcipue longitudine sepalorum et pedi- cellis brevibus primo visu distincta. A P. nicæensi pedicellis brevioribus et sepalis, a P. vulgari iisdem notis nulli arcte affinis inter P. nicæensem et P. vulgarem locanda. Ad confines Tiroliæ meridionalis, in ditione Uticensi Venetorum : Canale di Cimolais (Kerner, n° 873, III, non [et Il). P. CARNIOLICA, Kern. Racemi subdensiflori; bracteæ elongatæ ; alæ ellipticæ obtusæ nervis haud vel vix anastomosantibus; folia basilaria haud rosulantia vel subrosulantia. Kerner Sched. ad fl. Austr.-Hung. III (1883), p. 64; Borbas in Koch Syn. IT ed., p. 258. P. Forojulensis Borbas p. p. I. c. Tab. nostra XXXIV, fig. 4. Radix perennis subramosa, filiformis vel crassiuscula. Caules decumbentes sub- lignosi, nudi vel parce foliosi, diffusi, glabri, 8-10 em. longi, steriles, tenues, bre- viores. Folia surculorum procumbentium sparsa, obovata, minima, obtusa ; supe- riora sæpe congesta et foliis reliquis multo majora, e quorum axilla caules seu rami plures nascuntur. Folia rosularum obovata, elliptica, obtusiusceula, 7-12 mm. longa, 3-5 mm. lata, caulinaria erecta, sparsa, linearia vel lineari-lanceolata, mar- gine subciliolata, acuta, submucronata, Racemi haud COMOSI, densiusculi demum elongati et partem dimidiam caulis subæquantes. Bracteolæ ovales, ellipticæ, glabræ, sub anthesi pedicellam æquantes vel flore nondum aperto duplo major, 3-5 mm. longa. Pedicelli breves, glabri, floribus multo breviores. Sepala tubum corollæ longitudine subæquantia, oblonga obtusa, trinervia, glabra. Alæ late ellip- ticæ, obtusæ, cœruleæ, trinerviæ, 6-8 mm. longæ, 4-5 mm. latæ. Nervus medius apice tantum ramulosus, sæpissime ramulo unico obliquo cum lateralibus anasto- mosans vel haud anastomosans. Nervi laterales extrinsecus ramosi, ramulis infe- rioribns apice plus minus eum contiguis conjunetis, at ramuli superiores subsim- TOME XXXI, 2° PART. 59 466 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. plices haud anastomosantes. Corolla ex alis valde exerta, 8-10 mm. longa i. e. petala superiora. Ovarium gynophoro adjuneto stylo brevius. Stigma superius stylum subæquans, inferius minus, partem quartam styli vix attingens. Capsula brevissime stipitata, obcordata, alata, sepalis aliformibus occulta. Semina oblonga ; arillus sublonge appendiculatus. e | Planta pulcherrima in Alpibus Julicis indigena, habitat in locis graminosis montanis ; Carniolæ Adelsberg, prope Gürtz Istriæ septentrionalis. Huic specie rara adscribendæ sunt plantæ Kernerianæ ex FI. Aust.-Hung. exsc. 873, I et IT (sub nom. P. Forojulensis) quæ floribus minus exertis et nervo sæ- pius anastomosante recedunt. Præter hoc distinguantur in speciminibus n° [, quæ e regione flumine Drave irrigata (Pontafel) et aliæ e districtu superiore Save (Langenfeld). In primis sunt alæ late ellipticæ, in aliis oblonge ellipticæ obtusæ. An mere lusi locales. Formæ et varietates a botanicis indigenis inquirendæ et comparandæ sint. P. CALCAREA, Schultz. Caules decumbentes, subterranei tenues foliis magnis spathulatis rosulatis termi- nati e quibus nascuntur caules floriferi breves et foliis lanceolatis muniti ; racemi laxiflori et flores medincres : tubus corollæ brevis; semina late ovoidea; arillus lobus dorsalis patens acutus nec semini adpressus ut in aliis, lateralibus dimidium semen æquantibus pendentibus. À F. Schultz, Flora 1837, Il, 752; Gren, FI. Jur. 100; G. et G. F1. fr. I, p. 196; Koch. Syn. 400 ; Bor. centr. 3, 87; Reichb. Ic. XVIII, 89, Willkm. F1. et Lge. hisp. Prodr. HE, 555; Benn. |. c., non Gibelli in Comp. dell. FI. It. P. amara aut. nonnull. hispan. non Jacq. non Linn.; P. amara L, pp.; P. amara ë, obtusifolia DC. (v. sp. in Hb. Prodr.). P. amarella Dum. FI. belg. non Crantz, Coss. et Germ. Fl. Paris, t. VII a, 56 non Crantz. P. heterophylla Schultz, FI. Pfalz, 1846, 72. Tab. nostra XXXIV, fig. 5-19. Radix gracilis vel crassior, tortuosa, lignosa, perennis, surculos multos diffusos, adscendentes, floriferos vel steriles edens. Caules steriles, surculi, filiformes, paucifoliosi, breves ; floriferi inferne pauci et breviter foliosi, in rosulam foliorum reliquis majorum condensatorum sed non numerosorum terminati, e quorum folio- Fr” MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 467 rum axilla, caules nonnulli adscendentes oriuntur, simplices, interdum elongati 1-2 dem. longi. Folia surculorum sterilium obovata, spathulata, basin versus sensim attenuata, sparsa. Folia surculorum (sub rosula) in parte inferiore minora, ovato-rotundata, sensim versus apicem surculi aucta, obovato-elliptica. Folia rosu- laram quam alia multo majora obovato-oblonga, subpetiolata ; caulium florifero- rum lanceolata, angusta, sparsa. Flores in racemos terminales haud comosos, in fructu partem dimidiam caulis vel magis æquantes, laxifloros vel sublaxos dispositi. Bracteæ lanceolatæ ; bractea pedicello paulo longior ; bracteolæ breviores. Pedi- celli demum incurvati. Sepala exteriora ovato-oblonga subæqualia, sæpe colorata, glabrescentia. Alæ variabiles, apice rotundatæ vel subacutæ, nervis 3, corollam æquantes vel subæquantes; nervus medius sæpe a parte media ramosus, ramis simplicibus vel dichotomis, superne haud vel parce cum lateralibus anastomosans ; nervi laterales extrinsecus ramosi, ramulis elongatis rectis bifidis rarius inter se anastomosantibus. Corolla 3-4 mm. longa vel paulo longior ut alæ cœrulea vel rosea vel rarius albicans, tubus quam pars libera haud longior; crista multifida speciosa ; petala superiora carinam superantia. Ovarium breviter stipitatum, gyno- phoro paulo longius. Stylus brevis ovario subbrevior latescens. Capsula obcordata, fere obicularis subanguste alata, alis brevior sed æquilata. Semina ovoidea, lutea, pilis sparsis hirsuta ; lobi arilli inæquales, intermedius horizontalis, patens, longus, laterales penduli lineares verticales et dimidium semen attingentes vel superantes. Ab Hispania per Galliam fere totam calidiorem ad Germaniam occid. ad Rhenum et Mont. Jura (Porrentruy) in solo calcareo dispersa. Variat floribus plus minus magnis, alis ovatis et obtusis vel lanceolatis et acutis vel intermediis. (Soc. dauphin. 2781; Schultz F1. G. et Germ. exsc. 15; Soc. dauph. II ser. 37 ; Bourg. Esp. 206.) Forma x. Alæ ovatæ obtusæ ; petala limbo lato haud linearia sed spathulata. Gallia : Seine-et-Oise, etc. Forma £. Alæ lanceolatæ, acutæ ; petala anguste linearia limbo haud dilatato. Gallia : Isère, St-Eynard. Forma y. Alæ minus acutæ; petala inter ambas intermedia. Gallia : Cantal, St-Jean-de-Maurs, Aveyron. 168 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subvar. condensata. flores parvi ; caules breviores ; folia minus inæqualia, rosularum quam alia vix plus quam duplo majora. Schultz. n° 559. FI. Gall. Germ. In monte Jura P. CROATICA, n. sp. Caules tenues flexuosi ; folia inferiora non rosulantia ; superiora glabra lanceo- lato-linearia ; racemi graciles; alæ corollam superantes ovatæ, nervis anastomosan- tibus vel vix conjunctis: tubus corollæ brevis, articulatus; capsula angustissime alata; semina ovoidea breviter arillata. P. multiceps Borbas pp. in Koch. Syn. IT Ed. 253 et Ertesit der ungar. Akad. 1882, 10 non Mart. Tab. nostra XXXIV, fig. 11-18. Basi suffruticosa, surculis brevibus ramosis nudis lignosis gracilibus numerosis, e quibus vel ïis deficientibus e caudice oriuntur caules flexuosi, tenues adscen- dentes vel erecti, numerosi 4-8 dem. longi 0,5 mm. crassi, interdum superne ramos paucos filiformes flexuosos edentes, glabri, herbacei. Folia inferiora obo- vato-spathulata, vel elliptico-lanceolata haud in rosulam condensata, pauca 2 mm. vel majora vel minora, caulinaria numerosa, lanceolato-linearia vel lanceolato sub- spathulata 4 22 1015 mm, ete. glaberrima, tenuia. Racemi terminales laxi et pauciflori, rachi tenui striata glaberrima. Bracteæ pedicellum in anthesi æquantes, caducæ. Pedicelli javeniles 2 mm. longi demum 2,5 mm. glabri, tenues. Flores ad 6,5 mm. longi læte cœrulei (an semper ?) Sepala exteriora oblonga, glabra, tubum corollæ æquantia vel paulo superantia. Alæ ovales leviter unguiculatæ, coloratæ, demum virentes ad 6-6,5 mm. [g. — 3 mm. lat., corollam conspicue superantes, obtusæ, nervis tribus tenuibus notatæ, demum ‘/, mm. vel paulo minores. Nervas medius maxima parte simplex, superne ramulo unico cum lateralibus anastomosans vel non anastomosans, laterales extrinsecus leviter ramosi, ramis bifidis vel ramosis liberis vel vix conjunctis. Corolla tubo inflato lato, brevi, cum limbo carinæ profunde articulato. Crista speciosa multifida. Petala superiora cris- tam valde superantia, late et breviter Spathulata obtusa. Ovarium breviter stipita- tum. Stylus ovario gynophoro adjuneto æquilongus, latus; stigma superius acutum, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 469 inferius pendens. Capsula alis paulo latior sed '/, brevior, late elliptica vel ellip- tica, breviter stipitata, marginibus angustissimis cincta. Semina parva, ovoidea, breviter hirsuta. Arillus lobis brevibus, duobus lateralibus paulo longioribus semine quintuplo brevioribus. In Croatia apud Ogulin (Hb. Archiepiscopi Dr. Ludovici Haynald) leg. Borbas sub nom. P. alpestris (v. in Hb. Monac.). Species pulchra P. amaræ Jacq. et P. carniolicæ Kern. affinis, ab illa foliis infe- rioribus, habituque toto, articulatione limbi carinæ, capsulis, ab ea forma alarum corolla brevi, seminibusque sat diversa. Area geographica verisimiliter parva ut P. Bæticæ, P. Caruelianæ, P. Hute- ranæ. Notis pluribus cum P. multicipite Borb. i. e. corolla inclusa, alis quam capsula duplo longioribus conveniens differt autem habitu graciliore alis minus nervosis. Forsan illius varietas. (Koch. Syn. IT ed. 253.) Nomen « multiceps » aliæ speciei jam a Nees et Mart. americanæ datum in nostrum mutandum. Sec. Borbas folia sunt crassiora et inflorescentiæ densiores. Specimen unicum a me visum hæc non demonstrat quod in aliis reperitur forsan. P. AMARA, Jacq. Caules flexuosi breves vel elongati crassi; folia inferiora in rosulam speciosam congesta ; racemi subdensiflori; flores mediocres ; tubus corollæ brevis sed cum limbo carinæ distincte articulatus; crista carinæ speciosa patens multilaciniata demum pendens et cum limbo carinæ articulata nec sursum curvata; semina bre- visssime appendiculata. Enum. stirpium quæ spont. cresc. in Agr. Vindob. (1762) t. #12, p. 262, Linn. spec. pl. ed. IE, p. 987 (1763) non auct. gallic. helvet. et germ.; P. amara « grandiflora Neilr. F1. Nied. Oest. 834; P. amara genuina Chod. Polyg. Suisses, Lc:459: Tab. nostra XXXIV, fig. 19-25. Radix gracilis sinuata plus minus ramosa, surculos crassiusculos stigmatibus foliorum dilapsorum anni præcedentis exsculptos edens; surculi breves, ramosi, repentes, nudi vel foliola parva, pauca, superne folia majora in rosulam congesta ferentes ; e rosula quaque nascitur caulis floriferus erectus, crassiusculus vel gra- 470 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. cilis, interdum adscendens, subnudus, vel parce foliosus vel foliosus, 4-10 cm. longus vel longior. Folia surcuiorum ovalia, rosularum spathulato-oblonga, vel subacuta, basin versus sensim attenuata, caulium floriferorum elliptica, obtusa, vel lanceolata et acuta vel sæpius linearia, pilis sparsis prædita, Flores in racemos haud comosos demum caulis partem dimidiam æquantes vel superantes, sæpe sub- secundos, subdensifloros vel laxifloros dispositi. Bractea, bracteolæque ovales, gla- bræ, obtusæ sæpe coloratæ; bractea pedicellum subæquans, bracteolæ duplo bre- viores. Sepala subacuta, elliptica glabra, vitta viridi valde conspicua notata; alæ obovatæ vel ovato-ellipticæ, obtusæ apice rotundatæ, trinerviæ; nervus medius ramulos apice tres edens, rarius magis vel simplex, cum lateralibus haud anastomo- sans, vel rarius anastomosans; nervi laterales extrinsecus ramosi, rami simplices vel bifidi, haud anastomosantes. Corolla alis brevior vel subbrevior, rarius alas paulo superans; tubus corollæ brevis; crista pluri et late lobata demum pendens vel patens. Petala superiora apice spathulata, rotundata, cristam paulo superantia. Ovarium obovatum ; stylus brevis. Stigmata quam stylus longiora. Capsula sessilis, alis æquilata vel angustior, brevior, obovato-obcordata, marginibus angustis alata ; semina ovoidea vel oblonga, pilosa; lobi arilli breves partem ‘/, seminis vix attingentes. In Austria in rupibus et silvis apricosis et pratis siccis in Alpes adscendens, apud Vindobonam in solo calcareo, Kalksburg, in Austria super. apud Vindischgarten, apud Salsburg, in Tirolia orientali apud Linz atque in Carinthiæ et Dalmatiæ mon- tibus incerta. Area geographica adhuc non satis nota. Vidi etiam spec. ex alpibus supra Monachum. Variat alis #-5-6 mm. longis vel longioribus vel brevioribus in eodem loco (Kalkberge apud Vindobonam) floribus roseis vel cœruleis caulibus brevibus et longioribus ad 30 cm. Formæ ex Austria vel e vicinitate Vindobonæ habent alas accrescentes et sepala, maturas quam capsula sæpe ‘/, longiores, iis ex Austria superiori sunt alæ minus accrescentes et obovatæ. Specimina vidi e Tirolia austr. orient. floribus parvis et habitu minore. Sepala exteriora etiam sunt variabillima, nunc elongata cristam attingentia vel superantia, nunc breviora. In formis parvis similis est P. amarellæ formis grandifloris et difficile distingui- tur. In prima i. e. in P. amara crista est multilobata et demum patens atque cum carina articulata inde motus, in alia autem crista in carinam sine articulatione sensim evadit et semper est sursum curvata. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. rE | Hic character omnium melior et persistens. Magn. FI. exsec. sel. n° 2666 (ex Austria). Varietates a cl. Borbas in Koch. Syn. IIT Ed. p. 241 indicatæ haud bene delimi- tatæ et revidendæ sunt. Var. alpestris Wahlb. FI. Carpat, 1814, 213 ab illo auct. citata haud est hujus speciei. Ejus subvar. stenopetala Borb., alis anguste linearibus vel lanceolatis duplo longior quam capsula et fere æquilatis ad 6 mm. longis forsan eadem est quæ nostra sed non var. nostra oxyptera amarellæ ut indicavit. cel. auctor. Subvar. stenopetala (an Borbas 1. c. 2%). alis oblongis in fructu lanceolato-oblongis */,, mm. capsula angustioribus sed duplo longioribus, in anthesi 5 mm. long. Habitus spec. genuinæ. Kerner FI. Austr.-Hung. exscc. n° HIT. Subvar brachyptera alis in fructu obovatis apice rotundatis quam capsula paulo longioribus et æquilatis. In Windischgarten, Alp. austr. sup. subvar. alpestris Borb. pp. Hæc species est omnium hujus stirpis variabillima (Var. amblyptera Reichb. non hic pertinet sed P. vulgaris var.). Var. officinalis Kitt. Taschbch. dr. FI. Deutschl. IT (1844), 833, Borbas I. c. 242 non est hujus speciei ut demonstrat crista et ejus insertio atque magnitudo floram ; var. tantum est grandiflora P. amarellæ. P. AMARELLA, Crantz. Folia inferiora in rosulam congesta; caulis e rosula terminalis floriferus ; caules erecti simplices vel ramosi parviflori ; tubus corollæ brevis haud conspicue articu- latus; crista parva paucilobata sursum ecurvata nec patens; semina breviter appen- diculata. Stirp. aust. fasc. V, 438 (1769), non Reichb. Ic. PI. crit. [, XXI (— forma P. vulgaris), non Coss. et Germ. Fl. Paris; P. amara auct. germ. et helv. et gallic., non Jacq. non Neilr. non Borbas; P. austriaca Crantz. |. c. V. 439, t. 2, fig. 4 (1769), P. decipiens Bess. Enum. Volhyn. 73 (1822); P. myrtifolia Fr. FI. Suec. ; P. ulignosa Reich. PI. critic. 1, 1823, Ê. 41 et #0 non Pers.; P. amblyp-: 472 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. tera « Reichb PI. crit. 26, fig. 50; P. amara Ledb. F1. Rossic. 1, 272; P. bel- lidifolia Gandog. P. amara subsp. amarella Crantz, Chodat in Bull. Soc. bot. Genève n° 5, p. 160. Tab. nostra XXXIV, fig. 26-30. Radix gracilis. Sureuli plures breves rosula foliorum spathulatis condensatis ter- minati. Rosulæ congestæ, caule florifero terminati et e foliorum axilla caules late- rales floriferos edentes, breves vel magis elongatos, tenues, simplices vel rarius ramo- sos. Folia rosularum obovato-spathulata obtusa magnitudinis variæ 45 17 35 2 18 mm.,interdum haud condensata sed semper evoluta et aliis caulinis dissimilia. Folia caulinaria longe spathulata vel spathulato-lanceolata, vel lanceolato-linearia, acuta vel obtusa sed non semper obtusa ut indicavit Borbas. Racemi juveniles pyra- midales deinde elongati et cylindriei, densiflori vel sæpius sublaxiflori. Bracteæ parvæ pedicello flore triplo vel quadruplo breviores. Flores 2-4 mm. longi. Sepala exteriora elliptico-oblonga vel sublancolata, nervis tribus liberis vel subliberis notatæ, corollam superantes. Tubus corollæ latus vix articulatus haud inflexus vel latescens sed æqualis. Carinæ limbus subrotundatus patens ; crista incurvata, cum carina haud vel inconspicue articulata nunquam patens. Petala superiora obtusa lata, breviter unguiculata cristam paulo superantia. Crista lamellosa, incisa vel e filamentis paucis formata. Antheræ sessiles. Ovarium sessile latum. Stylus brevis- simus rectus. Stigmata stylo sæpe longiora, inferius patens, superius breve. Capsula parva. Semina ovoidea. Arillus brevissimus. Variat multum habitu, magnitudine florum, forma capsulæ et ratione alarum. In uliginosis planitiei, vallium et in montosis locis bumidis per fere Galliam cen- tralem et montuosam totam, Helvetiam, Italiam superiorem, Europam centralem, Scandinaviam, Brittaniam, Rossiam ad Tauriam usque ad Sibiriam et Byzantum. Var. vulgatissima. Robusta, foliis rosularum sæpius obovate-cuneatis, caulibus numerosis erectis, racemis elongatis, rachi crassa ; alæ obovato-oblongæ basi leviter cuneata corollam æquantes in anthesi ad # mm. longæ, sepalis ellipticis tubo æquilongis. Alæ in fructu capsulam æquantes vel superantes et quam ea paulo angustiores. Capsula variabilis. P. amara C. subvar. alpestris Borbas Koch. Syn. IIT ed. 241, pp. In Helvetia in pascuis uliginosis, in Germania, in Suevia, in Scandinavia, in Lithuania, in Austria, in Styria. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 473 Forma subalpina Brügger, floribus submajoribus simulat P. amaram parviflo- ram, in Helvetia ad montes Wetterhorn, Rigi, etc. Subvar. minutiflora. Floribus minoribus, alis capsula multo angustioribus et eam subæquantibus, in uliginosis totius fere Europæ, exclusis Iberia, Balkano, Græcia. Variat capsulis suborbicularibus et cuneatis. 8 var. Visiani fl. Dalmat. Subvar. austriaca. Sæpius elongata ramosa, ramis gracilibus, foliis rosularum minus condensatis et elongatis ; folia caulinaria longa, lanceolato-linearia ; flores parvi sæpissime albi- cantes in fructu distantes et subsecundi; alæ quam capsula multo angustiores. Cap- sula obcordato-orbicularis vel obcordata. Crista lamellosa, plus minus incisa sursum curvata, limbus carinæ semisphæricus patens. Variat coloratione florum et evolutione ; in locis similibus ut præcedentes ubique fere etiam in siccis montanis (P. austriaca Crantz |. c., P. ramosa Heget, 1844). Subvoar. uliginosa. Var. austriacæ similis sed capsula basi cuneata, apice subretusa et alis lon- gior ac latior. In Helvetia, Gallia, Germania, etc. in locis similibus. P. amarella Crantz = var. vulgatissima f. minutiflora ut ex iconibus Crantz et speciminibus a cl. Kerner distributis intelligitur. P. amarella Reich. Ie. I. c. varie- tas pauciflora P. vulgaris ; P. decipiens Besser — var, austriaca (v. spec. originalia auctoris in Hb. Turic et Hb. Berol.); P. myrtifolia Fr. — spec. genuina. P. aus- triaca Crantz. = var. austriaca sec. iconem auctoris et specimina Kerneri. Labram. et Heget. icon. fas. 18, 4. sub P. amara et P. uliginosa. P. ALPINA, Perr. et Song. Minima ; rosulæ haud caule floriferc sed caule sterili brevi folioso aliis lateralibus floriferis breviore terminatæ ; flores parvi ; alæ oblongæ trinerviæ, nervis subliberis. Notes sur pl. nouv. Savoie, in Billot. Annot. 187 (4859); P. amara B alpestris DC. pp.; P. amara > alpina Gaud. FI. Helv. IV (1829), 446; P. serpyllifolia, Fisch. Ost. FI. 1854 non Weihe, non Poir. Dict. V, 499 ; P. nivea Mieg. in Gren. Rev. fl. Jur. 36, 1875 et in Bull. Soc. bot. fr., 1865, V, 12, p. 314; P. amara var. decumbens Dufour. P. glacialis Brügg Beitr. fl. Tirol. p. 73 (1860). ToME xxx1, 2° PART. 60 474 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Tab. nostra XXXIV, fig. 34-35. Radix gracilis ad 5 cm. longa, ramosa, perpendicularis. Surculi numerosi, decumbentes, filiformes, duri, 2-3 cm. longi, lignescentes, basi nudi deinceps folia Sensim majora spathulata, et sub apice laxe in rosalam condensata vel non condensata et subæqualia ferentes, apice haud floriferi sed foliosi et ramis ex axilla fere quoque foliorum majorum condensatorum ortis valde superati. Rami floriferi i. e. caules erecti apicem sterilem et foliosam surculi circumdantes foliis lanceola- tis vel oblonge-obovatis vel spathulatis confertis muniti, sæpius brevissimi 1-5 cm. longi, racemo subdensifloro terminati. Racemi juveniles foliis amplectati, demum cylindrici et interdum elongati sed semper foliis superioribus basi induti. Folia caulium floriferoram sæpe quam rosularum haud minora. Bractea et bracteolæ ovales minutissimæ quam pedicelli duplo vel magis breviores. Sepala elliptica, obtusa trinervia, glabra. Alæ ‘/, longiores elliptico-spathulatæ vel elliptico-oblongæ trinerviæ, obtusæ, glabræ. Nervus medius sæpissime nervillo uno bifido ramosus rarissime cum lateralibus anastomosans, laterales extrinsecus vik ramosi, ramulis liberis. Corolla alis brevior; crista plurifida lobis linearibus simplicibus acutis. Tubus staminalis apice subdiadelphus. Ovarium subsesile; stylus brevis; stigma superius quam stylus paulo brevius. Capsula obcordata, marginibus mediocribus alata, alis multo latior sed brevior. Semina ovoidea ; arilli lobi inæquales, inter- medius brevissimus, laterales semine triplo breviores. Habitat in Alpibus editis supra 2000 m. Helvetiæ, Galliæ et in Pyrenæis (Ber- nina, Lavirumpass, Ober-Engadin , Nüfenenpass, Simplon, Zwischenbergen, Zermatt, Chanrion-Bagne, Taverne (Alpes de Bex), de Lens, Alpes Cottiennes (Rostan leg.), Mont-Cenis (id.). Hospice de Valdobbia (Rostan). In Pyrenæis (sub. P. nivea Mieg.). Pic de Salettes (leg. Bardères Hb. Ayasse). Species præcipue vegatatione distinguenda, proxima P. amarellæ var. austriacæ et formæ oxypteræ ejusdem specier. P. MICROCARPA, Gaud. Humilis; folia superiora racemum cireumdantia inferioribus longiora; racemi subdensiflori ; alæ ellipticæ vel anguste obovatæ obtusæ, nervis non vel vix anastomosantibus ; stylus ovarium subæquans; lobi arilli breves semine triplo vel quadruplo breviores. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 475 Gaudin, Fl. Helvet. IV, p. 445, 1829; Kerner in Sched. ad fl. A. H. exscc. {s. III, p. 64; Chodat in Polyg. Suiss. Bull. Soc. bot. Genève n° V, p. 151 ; Borbas in Koch. Syn. HI ed., p. 245, excel. syn. P. intermedia Schulz (v. sub P. vulgaris); P. Angelisii Tenore; P. amara y alpestris Koch. Syn. I, p. 99. non Wahlbs., Gren et Godr. F1. Fr. 1, 196 et aut. mult; P. calcarea Zett. pl. Pyr., p. 36, non Schulz. P. alpestris Reich. Ic. pl. crit., I, p. 25, t. 23, f. 45, id Ic. fl. germ.; P. pyxophylla Avé Lall. PI. Ital. et Germ. rar. 1829, p. 16, fig. 24. Tab. nostra XXXIV, fig. 36-40. Radix gracilis, sinuosa deinceps incrassata, lignosa. E caudice parum incrassato oriuntur surculi pauci, breves, teretes, aphylli vel squamosi, decumbentes vel adscendentes. In axilla foliorum squamoideorum nascuntur caules floriferi graciles, plures haud rigidi sed flexuosi 5 em.-1 dem. longi. Folia inferiora sæpissime squamiformia, minuta, decolorata interdum majora fere rosulantia, tum late ellip- tica sed quam superiora breviora, apicem caulis versus longitudine augescunt (4,4 mm. inf.-3,5 mm. sup.) ut superiora sint sæpe quam inferiora duplo lon- giora, lanceolato-elliptica vel lanceolata, conferta, acuta vel subacuta, glabra, par- tem inferiorem racemi circumdantes. Racemi terminales demum elongati 2,5- 3,5 cm. longi, 1,4-1,6 em. lati, subdensiflori, haud comosi etiam sub fructu foliis superioribus amplectati. Bracteæ parvæ pedicello vix longiores vel breviores ellipticæ citius caducæ. Pedicelli demum recurvi. Sepala elliptica tubum corollæ parvæ æquantia, intermedium eum sæpe superans. Alæ anguste obovatæ vel oblongo-obovatæ, obtusæ, trinerviæ, corollam fere includentes, basi leviter ungui- culatæ. Nervus medius simplex vel ramulos paucos breves supra medium edens, sæpissime haud anastomosans, rarissime ramulo unico cum nervis lateralibus con- Junctus. Nervi laterales, extrinsecus ramulos paucos simplices breves vel bifidos inter se haud anastomosantes edentes. Corollæ crista parva laciniata petalis supe- rioribus vix superata. Ovarium sessile vel breviter stipitatum ; stylus ovarium sub- æquans ; stigmata inæqualia, superius acutum stylo subbrevius, inferius patens minus, papillosum. Capsula obcordato-obovata, sessilis marginibus angustis alata, quam alæ paulo brevior atque angustior. Semina ovoidea pilosa ; lobi arilli breves ‘], seminis vix æquantes. Habitat in montibus Europæ mediæ et orientis : in Pyræneis, in Alpibus gallicis, helveticis, austriacis, nec non in Jura, Hercynia, Carpathibus, in Bosnia montuosa atque in Caucaso, 476 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Variat alis ellipticis fere duplo longioribus quam latis (forma elliptica nob. 1. e.), alis late ellipticis apice rotundatis et floribus majoribus (forma obtusata nob. 1. c.), foliis minoribus condensatis subcoriaceis (f. juratensis nob. 1. c.) et caulibus ramosis et racemis pluribus, axillari terminalem sæpe superante, sed hæc formæ fortuitæ et stirpes peculiares haud constituunt. Forma rosulante (nob. 1. c.) i. e. si folia inferiora sunt in rosulam condensata, P. amarellæ simillima, sed foliis caulinis baud spathulatis, forma alarum perbene distincta. Stirps inter P. vulgarem et P. amaram sed præcedenti magis quam sequenti affinis. P. JABLOTZKIANA, F. et M. n. spec. Caules tenues; folia elliptica, mucronata, hirta; racemus terminalis ; bracteæ pedicello breviores; tubus corollæ angustus elongatus; crista lamellosa haud pro- funde lobata; stigma superius erectum longissimum, angustissimum, stylo erecto æquilongum. In Hb. Fischer et Boissier. P. supina var. Jablotzkiana Regel, in PI. Radd. tab. VII, f. 18; P. Hohen- hackeriana; var. y Jablotzkiana Boiss. in FI. or. [, p. 472. non F. et M. Tab. nostra XXXIV, fig. 41-45. Radix perennis, simplex vel parce ramosa 1 dem. Ig., caules simplices, gra- ciles, basi adscendentes ad 1 dem longos, leviter hirtulos edens. Folia inferiora minuta sæpe squamoidea, superiora elliptica in acumen acutum elongata, petiolata, 10-15 mm. longa, pilis crispulis hirta. Racemus terminalis vix comosus partem tertiam caulis æquans. Bractea et bracteolæ subæquales, membranaceæ, glabræ, ellipticæ in anthesi pedicello duplo breviores. Pedicelli erecti floribus roseis vel albidis duplo breviores, glabri. Sepala exteriora inæqualia, intermedium genicula- tum, aliis ‘/, majus, glabra. Alæ ellipticæ, subacutæ, corollam superantes, glabræ, nervis tribus notatæ, medio superne leviter ramoso, lateralibus extrinsecus ramu- lis simplicibus paucis vel bifidis omnibus liberis, 7-8 mm. longæ, 3-4 mm. latæ. Tubus carinæ maxima parte cum tubo staminali connatus, angustissimus. Limbus galeiformis paulo brevior. Crista insignis lamellosa, haud profunde lobata, lobis latis apice leviter emarginatis. Petala superiora linearia, apice leviter spathulata, MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 477 nervo maxima parte simplice sub apice ramos ad 2 breves simplices edente. Antheræ 8 in tubo monadelpho sessiles, ovoideæ glabræ. Ovarium obovatum stylo fere duplo brevius; stylus erectus rigidus; stigma superius vaginatum erectum angustissimum, elongatum acutum, stylo æquilongum ; inferius labiatum pendens papillosum stylo multoties brevius. Capsula obcordata alis latior sed brevior, basi cuneata, marginibus parte superiore latis alata, basin versus sensim angustescen- tibus. Semina parce pilosa, ovoidea ; arilli lobi laterales quam dorsalis breviores (matura haud vidi). Habitat in Persia boreali ad mare Caspicum, Asterabad. (v. s. in Hb. Boiss.). P. HOHENHACKERIANA, F. et M. Humilis cinerascens ; racemi axillares pauci et parviflori; sepalum superius latissimum aliis multo majus, alis ‘/, brevius; antheræ inæquales, intermediæ, pilosæ majores ; stylus brevis; stigma superius retusum; capsula alis vix longior sed latior, alata; arillus brevis cariniformis. Animadv. bot. p. 42; Ind. sem. Petrop. IV, p. 42 ; Hohenhackerium p. 78; Bull. soc. mosc. 1838, 308; Boiss. fl. Or. I. 472 excl. syn. V. y Jablotskiana. Tab. nostra XXXIV, fig. 46-55. Radix crassa, simplex, tortuosa ad 5 cm. longa vel brevior perennis. E caudice lignoso oriuntur caules multi, breves, ramosi, sæpe terræ incumbentes diffusi, pube crispula canescentes, dense foliosi, ex axilla foliorum ramulos floriferos paucifloros edentes. Folia parva, ovata, vel elliptica, carnulosa, canescentia, sublanata vel glabrescentia. Flores albidi vel pallide rosei, in racemum axillarem contractum paucifloram vel cauli adnatum dispositi. Bracteæ scariosæ, glabrescentes pedicel- lum æquantes. Pedicelli breves puberuli, apice paulo incrassati, sub fructu penduli sed non elongati. Flores ad 5-6 mm. longi. Sepala superiora inæqualia, supe- rius sessile, late subovatum, nervis ramosis 3 liberis inscriptum, alis ‘/, brevius margine membranaceum, aliis duobus triplo majus, dorso puberulum. Alæ ellip- cæ, subacutæ, albæ, vitta media viridi vel canescente notatæ, corollam æquantes vel superantes, nervis 3 notatæ. Nervus medius à parte media ramosus parte superiore cum lateralibus anastomosans vel liber, laterales extrinsecus ramosi, ramulis simplicibus vel bifidis. Corolla inclusa ; carinæ crista valde fimbriata, fila- mentis linearibus subsimplicibus formata. Petala superiora basi cum tubo stami- 478 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. ali connata, linearia, subretusa, haud falcata, carinam cristatam superantia. Antheræ in tubo monadelpho sessiles, inæquales; duæ interiores aliis duplo majores, dorso pilis numerosis involutæ, exteriores duæ paulo breviores et aliæ 4 intermediæ sensim minores, minus pilosæ. Ovarium subsessile, glabrum, obova- tum. Stylus ovario haud longior interdum brevior sensim latescens, erectus. Stigma superius late retusum, concavum, breve sed latum, inferius breve, papillosum sub- deflexum. Capsula sessilis, glabra, obovato-obcordata, subanguste alata, alis sub- longior et latior. Semina oblonga, leviter pilosa, basi integumento incrassato. Arillus dorso cariniformis semini adpressus, lobis duobus lateralibus papyraceis, vix longioribus, semine triplo vel quadruplo brevior. Planta habitu diversa, caulibus abbreviatis vel elongatis. Var. Stocksiana. P. Stocksiana Boiss. Diagn. Ser. Il, 4, p. 59. Humilis, caulibus abbreviatis canescentibus; alæ ovatæ, nervis liberis; capsula late alata; arilli lobus dorsalis aliis duobus lateralibus semine 8plo brevioribus, duplo longior ; semina valde pilosa. (Tab. nostra XXXIV, fig 54-55.) Habitat in aridis saxosis Armeniæ, Nackitshensu, Georgiæ caucasicæ ad Helenen- dorf (forma glabrescens), Persiæ borealis ad Teheran, Asterabad, Ispahan. V. Stock- siana in Belutschia prope Pusbtkhana. P. PAPILIONACEA, Boiss. Basi incrassata ; racemi terminales ; alæ ellipticæ, apice rotundatæ ; crista magna multifida ; stigma superius vaginatum late retusum; antheræ inæquales interiores pilosæ ; capsula late alata. Boiss. Diagn. Ser. [, 4, p. 8 ; FI. Or. I, 475. Tab. nostra XXXIV, fig. 56-63. Radix lignosa, valde crassa. E caudice oriuntur trunci breves lignosi incrassati brunnei e quibus oriuntur caules floriferi simplices numerosi adscendentes crassius- culi pube molli grisei et pubescentes, ad 1-3 cm. longi. Folia numerosa inferiora latiora, cetera elliptica vel sæpius lanceolato-linearia acuta, canescentia, 1-2,5 em. longa, 2-5 mm. lata. Flores in racemos laxifloros terminales, juveniles parce como- sos sub fructu partem dimidiam caulis vel ultra æquantes. Bractea pedicellum æquans vel subæquans bracteolis paulo longior. Pedicelli ad 2 mm. longi sæpius MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 479 breviores, pilis crispulis hirsuti, demum patentes. Flores ad 9-10 mm. Ig. Sepala exteriora margine glabra, inæqualia, superius majus oblongum trinervium, nervis lateralibus vix ramulosis. Alæ duplo longiores ‘/, ‘*/, mm. ellipticæ, apice rotu- datæ corollam æquantes, roseæ, glabræ, trinerviæ. Nervus medius ramôs breves erectos simplices vel etiam ramosos edens cum lateralibus vix vel haud anastomo- sans. Corolla rosea vel cœrulea. Carina limbo sensim in unguem desinente ; crista magna multifida haud lamellosa, laciniis angastissimis. Ovarium obovatum. Stylus ovario longior sensim latescens. Stigma superius late retusum, inferius refractum, papillosum. Petala superiora linguiformia apice subserrulata, cristam erectam æquan- tia, limbo lato. Antheræ in tubo sessiles, intermediæ majores, valde pilosæ, hirsutæ, exteriores haud pilosæ. Capsula obcordata lata, alis æquilata vel latior sed iis æquilonga vel brevior, marginibus membranaceis latis marginata. Semina oblonge- ovata parce pilosa vel subglabra, arillo lobis carnosis acutis æquilongis partem ter- tiam seminis attingentibus adpressis munita. Habitat in collibus Armeniæ prope Erzerum, M. n° 2670 (Costagne 1857, Ex Hb. Boiss.), in Kurdistan inter Van et Bitlis (Gaillardot, 2476) (Colvert, 157, Erzer.) (Aucher Eloy, 420%). Species P. Hohenhackerianæ affinis ob androceum et gynæcum fere prorsum eadem, differt habitu floribusque. P. SUBUNIFLORA, Boiss. et Heldr. Humilis, caulibus decumbentibus; folia obovata numerosa parva; racemi pauci- flori axillares (1-3 fl); alæ oblonge obovatæ subspathulatæ ; crista paucifida; antheræ filaméntorum parte libera æquilongæ. Boiss. et Heldr.. Diagn. ser. II, 4, p. 59 ; F1. Orient. I, 471 ; Bennet Journ. of bot. XVI, 278. Tab. nostra XXXV, fig. 1-9. Radicem haud vidi. Caulis filiformis parte inferiore decumbens, ramosus ; rami inferiores infertiles foliosi, 3-4 cm. longi. Folia infima glabra minuta suborbicu- laria obovata, obtusa, vel apice rotundata, superiora basin versus subcuneata ad 4 cm. longa ad 0,5 ém. lata vel breviora. Flores cœrulei in racemos axillares, paucifloros (1-2 f1.) dispositi. Bracteæ pedicello breviores. Sepala exteriora lan- ceolato- linearia, ‘/, breviora quam alæ. Alæ olongæ obovoideæ, subunguiculatæ 480 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. uninerviæ corollam superantes vel trinerviæ. Nervus medius ramosus, ramulis bifi- dis liberis ; nervi laterales subsimplices vel extrinsecus ramosi liberi. Corolla bre- vis; Carina sensim in unguem attenuata ; crista lobis brevibus (5-7) apice bifidis vel bifidis, lobis rotundatis formata. Petala superiora spathulata, carinam supe- rantia. Petala lateralia aut desunt, aut lanceolata partem dimidiam tubi staminalis æquantia cum e0 basi connata. Filamenta parte superiore leviter libera. Antheræ filamentorum parte libera æquilongæ, glabræ. Ovarium ovoideum. Stylus brevis, erectus latus. Stigma superius acutum, subarcuatum vel erectum stylo æquilongum, inferius minus patens. Capsulam maturam haud vidi. Habitat in Græcia septentrionali, ad fontem Stygii in monte Chelmos Peloponnesi ad nives regionis alpinæ alt. 7000. P. MONSPELIACA. L. Annua ; folia lanceolato-linearia ; racemi laxiflori, alis stramineis acutis, corollam parvam multo superantibus ; petala superiora lineari-acutissima carinam cristatam multo-superantia; stylus brevis erectus; stigma superius acutum vaginatum, infe- rius tuberosum; capsula obovato-oblonga, basi cuneata ; arillus semine cylindrico superpositus. L. sp. 987; DC. ic. rar. I, p. 3, t. 9; DC. Prodr. I, 325; AI. fl. ped n°1089 p. p. sec. Burnat ; Gren. et Godr. FI. franc., p. 198 ; Boiss. F1. Or. I, 469 ; Ben- net. Consp. Polyg. Europ. in Journ. of bot., XVI, P. straminea Presl. Fl, sicul. ; P. glumacea Sibth. et Sm. Prodr. 2, p. 52, F1. græc. tab. 670. Tab. nostra XXXV, fig. 10-16, Radix annua vel biennis, simplex vel vix ramosa, superne sæpissime non multi- ceps, flavo-alba, tenuis, ad 1 dem. longa, vel brevior. Caulis sæpe simplex vel pauciramosus 1-3 dem. longus, glabrescens vel minute puberulus, basi sæpe densius foliosus tenuis, rarius crassior. Folia inferiora lanceolata, acuta, longe acuminata, glabra, cetera lineari-lanceolata vel linearia, 5-25 mm. lata, 1-4-5 mm. longa. Racemi elongati laxiflori sub fructu dimidium caulis æquantes vel supe- rantes vel breviores. Bracteæ caducæ, intermedia in anthesi pedicello vix bre- vior, angustissima acuminata, bracteolæ angustiores et paulo breviores. Rachis racemi recta puberula haud articulata. Pedicelli flore triplo breviores, tenuissimi baud accrescentes. Flos ad 4 cm. longus. Sepala exteriora angusta, longe acumi- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 481 nata acutissima alis plus quam dimidio breviora, glabra, trinervia, nervis paral- lelis inæqualibus. Alæ lanceolatæ utrinque acutæ, glabræ, nervis 3 conspicuis notatæ, straminæ. Nervus medius ramos plures erectos, simplices, bifidos liberos edens, laterales extrinsecus similiter ramosi. Alæ corollam fere duplo superantes, Carinæ limbus unguiculo duplo fere brevior, quam crista etiam paulo brevior subito contracta. Crista multifida et filamentis numerosis constans, erecta. Petala superiora linearia longe acuminata carinam cristatam superantia angustissima. Ovarium obovatum; stylus vix æquilongus erectus. Stigma superius acutum vaginatum, inferius tuberosum prominens. Filamentorum pars libera antheris longior. Capsula obovato-oblonga, cuneata, alis ‘/, brevior sed angustior, emar- ginata, late alata, marginibus venosis sensim versus basin attenuatis. Semina oblonga, pilosa; arillus rotundatus, lobis duobus anterioribus deltoideis, interme- dio paulo longiore descendente, semini superpositus, parvus. In locis aridis, arenosis, glareosis, argyllosis, salsuginosis et calcareis planitiei et montium ad 600 m. Gallia meridionali, Avignon, Brignolles, Grasse, Toulon, Marseille, Montpellier ; Calabria, Corsica, Sicula, Hispania orientali et centrali et australi : Catalonia, Arragonia ; Marocco, Algeria, Græcia (Attica), Chio, Aegina, Cyprus, Asia minor in Cilicia, Syria, in Antilibano, in Palestina. (Heldr. Hb. græc. 565 ; Aucher. exs. 911.) P. SUPINA, Schreb. Basi ramosa, foliosa ; racemi laxiflori; alæ suborbiculares vel lanceolatæ vel obovatæ ; crista petala superiora falcata valde superans; semina pyriformia vel ovoidea, lobis tribus subæquilongis in eo equitantibus munita; sepalum superius geniculatum. Schreb. Ic. et descer. pl. decad. 1776, p. 19, t. X; DC. Prodr. I, p. 374; Led. fl. ross. 1, 270; Griseb. fl. rumel. 1, 240; Boiss. fl. or. 1, 471 ; Bennet Conspect Polyg. europ. p. 47, n° 44. — Regel pl. Radd. tab. VIT. P. andrachnoides, Willdn. Sp. III, 875, Borbas in Koch. Syn. III, p. 237. — P. Gundelsheimeri C. Koch. in Linn. XIX, 59. — P. hospita Heuff. in Maly, |. c. 316 ; Neilr. Diagn. 20, Borbas,l. c. 238.—P. recurvata Celak., Oest. bot. Zeits. 1872, 109; 4884, 206-211, 237-242. — P. telephioides Boiss. fl. or. I, p. 474, Diagn. p. p. TOME XXXI, 2° PART. 61 482 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Tab. nostra XXXV, fig. 17-28. Basi leviter subfrutescens. Caules basi ramosi duri nudiusculi superne parce ramosi, tenues striati, puberuli 0,5 ad 0,8 mm. crassi, 15-30 cm. alti. Folia infe- riora et sæpe etiam caulis medii, obovata vel late obovato-spathulata, obtusa vel mucronata, tenuia,infima sæpissime minora sensim versus apicem caulis augescen- tia, superiora variabilia, ovato-elliptica # # 1 ££ mm. vel minora, vel lanceolata, leviter, mucronata, conferta interdum suborbicularia glabrescentia vel pilis paucis conspersa. Racemi terminales breves, paucï et laxiflori vel multiflori. Bracteæ ellip- ticæ membranaceæ vel ovatæ, pedicello duplo vel triplo breviores. Pedicelli ad 3 mm. longi. Alæ inæquilaterales subellipticæ vel suborbiculares, obtusæ, submu- cronatæ, nervis valde ramosis vix anastomosantibus, corollam superantes glabræ. 1, 7, mm. unguiculo brevi vel late ovatæ. Sepala exteriora inæqualia, inferius multo majus basi geniculatum, margine ciliata. Tubus corollæ elongatus. Crista speciosa multifida petala superiora valde superans. Petala superiora per ‘/, cum tubo sta- minali connata, falcata, limbo ovato, ungui longo. Antheræ sessiles monadelphæ vel subdiadelphæ glabræ. Ovarium breviter stipitatum. Stylus multo longior filiformis curvatus. Stigma superius dentiforme inferius rotundatum, parva. Capsula obovato- elliptica irregularis, alis inæqualibus mediocribus alata. Semina subpyriformia bre- viter hirsuta. Arillus trilobus in semine equitans lobis subæqualibus, duobus latera- libus papyraceis, semine fere triplo brevioribus. Habitat in fruticetis et fagetis montium ad Brussam (Asia minor). (Pichler pl. exscc. Fl. Rumel. et Bythyn. 61.) Tab. nostra XXXVW, fig. 27-31. cum formis et varietatibus in Thracia, Tauria, Anatolia, Armenia, Cilicia, Syria, Palæstina, Persia boreali, Græcia, Bosnia, Hungaria merid. Variat racemis paucifloris et alis minus elatis, foliis ovato-ellipticis angustioribus (E Libano, Boiss.), alis lanceolato-ovatis, habitu minore (Fontenay n° 10 e Cons- tantinopol.) Olympus (Pichl. 16). (De Heldr. 2855.) (P. Gundelsheimeri Koch. in Linn. 1846, forma minor alis late oblongis). Var. andrachnoides Willdn. A spec. genuina habitu minore, foliis minoribus obovato-rotundatis confertis interdum oppositis, floribus minoribus, alis ellipticis oblongis acutis vel obtusis, caulibus diffusis decumbentibus, capsulis anguste marginatis. P. telephioides Boiss. Diagn. Ser. II. V. p. 49; P. supina B pauciflora Boiss. fl. or.; P. recurvata Celak. Oest. Bot. Zeitschr. 1872, p. 109; 1884, p. 206-211. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 483 In locis humidis reg. mont. et subalp. Cappadociæ, Phrygiæ (Balansa 68), Armeniæ p. Gumusch Khané (Bourg. n° 14). Tab. nostra XXXV, fig. 22-28. Var. hospita (P. hospita Heuff, in Maly enum, pt. imp. Austr. 1848, 316, id Flora 1853, Il, 620; P. supina euryptera Gelak. 1. c. 208, 242; in FI. Banatus (Eoum. PIt. in Banatu Temesiensi Heuffelin Verh. Bot. Zool. Ges. Wien, 1858, 67). Caules rigidi, foliis lanceolatis, racemis paucifloris, alis lanceolatis, vel obovato- lanceolatis, acutis, nervis liberis vel superne conjunctis, capsulis 7-8 mm. longis, obovato-cuneatis, emarginatis, late alatis, marginibus valde nervosis, seminum caruncula longe appendiculata, appendicibus linearibus, lateralibus dimidium semen attingentibus vel superantious. In Hungaria australi (Schultz Hb. normal., n° 2416). In apricis montium ad Danubium, Zwinicza, sub satureja (Heuffel). Ab aliis varietatibus capsula, semi- nibus sat distincta (in Lugos apud Mehadia) Heuff.). Tab. nostra XXXV, fig. 28. b. Varietates omnes inter se formis intermediis conjunctæ haud certe delimitatæ unam et eandem speciem constituunt. P. andrachnoides Willd. quam in Hb. prop. ill. auct. vidi cum formis armeniacis et Thraciæ prorsum convenit ; typus autem habitu et forma alarum ab eis sæpius oculo nudo distinguitur sed etiam formis alis minus latis ut specimina ex Olympo et aliis cum varietatibus conjungitur. Indoles floris in omnibus eidem, forma alarum autem et capsulæ variabillima. P. RAMULOSA. Ramosa subdichotoma; folia numerosa lineari-elliptica obtusa, retusa ; petala superiora apice truncata ; antheræ filamentis paulo longiores; stylus filiformis curva- tus; appendices laterales arilli papyracei semen fere totum involventes. Boiss. et Heldr. Diagn. Ser. 2, IV, 24; F1. or. I. p. 471. Tab. nostra XXXV, fig. 29-32. Radix simplex vel ramosa, lignosa, perennis caules multos ramosissimos edens. Sub racemo primario, ex axilla foliorum condensatorum nascuntur rami duo vel tres quo modo in ramis secundariis repetito planta di vel trichotoma videtur. Caules ramique graciles inferne decumbentes dein erecti, pilis crispulis parce hirtelli. Folia alterna, inferiora-obovata, minora, superiora linearia vel lineari-elliptica, obtusa, sessilia, sæpius apice truncata 1,5-2 cm. longa, 4-6 mm. lata. Racemi 184 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. pauciflori. Bracteæ ellipticæ ciliolatæ pedicello multo breviores. Pedicelli fili- formes, longitudinis florum vel paulo breviores. Sepala lanceolato-elliptica supe- rius geniculatum, glabra. Alæ ellipticæ subacutæ, 3 nerviæ, corolla subbreviores post anthesin 6-7 mm. longæ, 3,5-4 mm. latæ. Nervus medius apice ramosus et cum lateralibus anastomosans ; laterales extrinsecus ramosi ramis plus minus anas- tomosantibus. Corolla alas paulo superans, cœrulescens. Carina appendiculata petala superiora superans. Petala superiora apice truncata. Tubus staminalis superne in duas phalanges filamentorum brevium desinens. Antheræ ovoideæ fila- mentis liberis paulo longiores, glabræ. Ovarium triangulare stylo multo brevius. Stylus filiformis apice stigma superius breve ferens. Stigma inferius obsoletum. Capsula late obcordata regularis, marginibus sublatis rotundatis alata, alis latior sed brevior. Semina ovoidea leviter pilosa. Arillus in appendicem dorsalem bistor- tum brevem aculeiformem et in laterales papyraceas membranaceas, tenues, albas, ovatas, semen fere totum ut chlamyde involventes prolongatus. In Phrygia in pratis uliginosis regionis montanæ ad Bulgharkiôi, 950 m. (Balansa n° 71). À P. pruinosa differt habitu, floribus minoribus, dispositione staminum et lobis arilli. P. PRUINOSA, Boiss. Pabescens ; folia lanceolata ; racemi terminales; alæ lanceolato-ellipticæ sub- acutæ ; crista fimbriata; petala superiora carina cristata breviora, oblique retusa ; stylus filiformis areuatus ; stigmata parva; capsula irregularis, inæqualiter alata; appendices laterales arilli papyracei breves semen totum haud involventes. Boiss. Diagn. Ser. II, I, p. 58; Fl. or. I, 472. Tab. nostra XXXV, fig. 33-41. Radix lignosa crassa. E caudice incrassato vel e caulibus lignosis persistentibus incrassati annorum præcedentium, nascuntur caules plures basi adscendentes vel erecti, pube molli canescentes, 1-3 dem. longi. Folia inferiora obovato-cuneata acuta, 1-,5 cm. longa, 1-7 mm. lata, erecta. Flores in racemos laxos terminales, juventute comosos sub fructu valde elongatos partem dimidiam caulis æquantes dispositi. Bractea linearis acutissima, duobus lateralibus filiformibus longior quam pedicellus in anthesi breviores. Pedicelli demum 3-3,5 mm. longi demum pen- MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 485 dentes haud arcuati. Sepala exteriora elliptica, acuta, hirta. Alæ lanceolato-ellip- ticæ, leviter obliquæ vel oblongæ subacutæ nec rotundatæ, corollam æquantes vel superantes vel subæquantes, demum membranaceæ nervis 3 ramosis leviter anas- tomosantibus conspicuis, in fructu © 2, mm. Corolla rosea vel cœrulea alas subæ- quans. Crista laciniis multis fiiformibus fimbriata. Carina sensim in unguem desinens ampla. Petala superiora carinam crista adjuncta haud attingentia, unguiculo leviter arcuato, limbo spathulate oblique retuso, lato, per dimidium cum tubo staminali connata. Antheræ glabræ oblongæ in tubo staminali sessiles vel filamentis parte minima liberis. Ovarium stylo multoties brevius. Stylus filiformis elongatus arcua- tus. Stigma superius breve rostratum, inferius tuberosum vix prominens. Capsula polymorpha elongata vel abbreviata, irregularis, obcordata, marginibus inæquali- ter latis, una posteriore latissima magis elevata, alia anteriore duplo angustiore, alis sublatior, glabra. Semina ovoidea, fusca. Arilli lobus dorsalis bistortus, laterales in alas papyraceas albas semine duplo breviores prolongati. Variat habitu minore et racemis paucifloris, caulibus elongatis ramosis, capsula abrupte attenuata (var. phrygia Boiss.) — sepalis bracteisque pilis longissimis, caulibus et foliis magis canescentibus (forma saxicola). Habitat in herbidis, sylvis et rupestribus montosis siccis, Anatoliæ, Lyciæ, Pam- phyliæ, Pisidiæ, Ciliciæ, Cappadociæ per fere totam Armeniam et Syriam borealem. D' Wiedm. 99 : Mont Solyma apud Katsibahir, 600 m. Balansa, 416 : in cacu- mine montis apud Merima — Balansa, n° 417-418, Gulek-Boghas ad Sept. Tarson — Kotshy. it. Cilic. 158 in sylvis Cedrorum—Bourgeau 184, 106 in Coucouligos mont. Elmalu, in collibus Lyciæ. — Kotshy it. Cilic. 432 in rupestribus montis Gysel Deppe. — Auch. Eloy. Hb. d'Or. 4202. 486 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Subsectio XIIL. Capsula alata ; stigmata hippocampiformia eis P. Chamæbuxus similia; antheræ in tubo staminali sessiles; petala superiora quam carina paulo breviora. Species duæ madagascarienses. P. MACROPTERA, DC. Volubilis, floribus axillaribus racemosis; sepala et alæ haud valde apiculata; stigmata distincta; folia mediocria ad 4 em. longa. Prodr. 1, p. 332; Baïll. Bull. Soc. Linn. 1886, 606. P. volubilis Bojer, in Ann. sc. nat., sér. 2, XX, 97. Tab. nostra XXXV, fig. 42-48. Suffruticosa, scandens, volubilis, ramis sublignosis, striatis, junioribus pubes- centibus, floriferis brevibus. Folia alterna ad basin ramorum subcondensata, ellip- tica vel elliptico-lanceolata, juniora leviter puberula, dein subnitentia atque gla- brescentia, breviter petiolata, petiolo pubescente, **/,, mm., **},, mm. vel minora, obtusa, vel attenuata, sæpius mucrone obtuso prædita vel subemarginata, nervis secundariis inter se satis procul a margine arcuate conjunctis. Racemi ramos breves cca. 5 cm. longos foliosos terminantes, pauci et laxiflori, juveniles pubescentes. Flores lilacei (teste Hildebrandt). Bracteæ persistentes, intermedia lateralibus fere duplo longior, ciliatæ et hirsutæ, vel subæquales, pedicellis evolutis multoties bre- viores. Pedicelli tenues sub maturitatem cca. 7 mm. longi, apice vix incrassati. Alæ in anthesi eca. 10-12 mm. longæ, late ovatæ subobtusæ, glabræ, nervis valde ramosis et anastomosantibus. Corolla ce. 10 mm. longa. Sepala exteriora sub- æqualia, herbacea, acuta, margine et dorso ciliata alis magis quam duplo breviora. Carinæ unguiculum tenue cum tubo staminali connatum, limbus vaginiformis angustus apice obtusus, falcatus, unguiculum longitudine superans. Petala superiora ligularia subspathulata obtusa, oblonga, per ‘/,-'/, tantum cum tubo staminali connata, integra, quam Carina paulo breviora. Crista parva sed multifida, lobis MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 487 linearibus, vix 2 mm. longa vel minor. Tubus staminalis basi dilatatus pilosus, versus apicem longe attenuatus in filamenta libera non fissus sed integer. Antheræ ellipticæ in tubo prorsum sessiles glabræ. Ovarium ovato-ellipticum, glabrum. Stylus arcuatus teres. Stigma superius concavum, acutum, inferius arcuate refractum alio longius, papillosum. Alæ accrescentes capsulam involventes cca. *°/,, mm. vel etiam minores, decoloratæ et membranaceæ, eam duplo superantes et multo latiores. Capsula cca. 7 mm. longa. Semina pyriformia fusca, breviter hirsuta 4 mm, longa ; arilli lobus intermedius durus horizontalis, in summo semine positus, duo laterales apice conjuncti submembranacei semiorbiculares, facie ven- trali recta, albi, 4,5 mm. longi. Habitat insulam Madagascar centralem ubi legit Bojer, circa Tananarivo ; Hilde- brandt n° 3819 in Imerina; Flacourt, n° 442 ; Grandidier n° 69 in Ambato-Mena- Loha, in monte Antoungoun in prov. Emirna leg. Bojer. (ex Hb. Kunth.); in Tana- narivo, Goudot. in Hb. Deless. P. HILDEBRANDTII, Baill. Floribus axillaribus racemosis ; alæ et sepala exteriora apiculata; stigmata obso- leta; folia magna ad 9 cm. longa. Journ. soc. Linn. Paris, 1886, p. 607. Tab. nostra XXXY, fig. 49-56. Rami juniores virides haud teretes sed profunde sulcati. Frutescens (an scan- dens ?) glabra ; folia lanceolata apiculata ad 9 cm. longa, 3 cm. lata, vel paulo majora membranacea, subintegra, nervis paucis valde obliquis. Flores axillares racemosi pauci ad 4 cm. longi. Racemi supraaxillares, ad 3-4 em. longi, cum caule basi distincte connati, laxiflori. Bracteæ tenues subfiliformes, pedicelli 3-4 plo bre- viores. Pedicelli ad 8 mm. longi, patuli. Alæ ovato-acutæ, subtriangulares, apicu- latæ, corolla longiores, nervis valde anastomosantibus, petaloideæ (roseæ). Sepala exteriora oblonga valde apiculata, margine ciliata. Petala superiora subspathulata per dimidium cum tubo staminali connata, limbo elliptico, carina paulo breviora. Carinæ limbus cucullatus, oblongus, quam unguiculum angustum haud longior. Crista pedicellata apice tantum divisa, lobis paucis apice incisis formata. Antheræ in tubo monadelpho prorsum sessiles glabræ (8). Ovarium stylo, stigmatibus multo brevius, glaber. Stylus ut in P. macroptera. Stigma superius dentiforme obsoletum, 488 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. inferius tuberosum vix prominens. Capsula compressa, late elliptica, ala marginali lata undique cincta, alis 14-15 mm. longis brevior ac angustior. Semina oblonga pilis adpressis tomentosa. Arillus trilobus partem superiorem seminis tegens, obtu- sus, lobis membranaceis latis chlamydem formantibus, duobus lateralibus semine dimidio brevioribus, obtusis, dorsali paulo longiore subacuto. Habitu P. Laureolæ similis. : | Hildebrandt, n° 3359 a, leg. in insula Madagascar in collibus Ambohitsi. (v. s.) in Hb. Mus. Berol. MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 489 XV. Species incertæ sedis vel non satis notæ. (Vide Bull de l’herbier Boïss. Chodat. Polygalaceæ nove vel parum cognitæ). Vid. etiam indic. nominum. j P. GARCINI, DC. Caules erecti virgati; folia lineari-acicularia ; alæ oblongæ flore longiores; crista erecta basi vaginata et cum carina subarticulata; carinæ apex rostratus; petala superiora triangularia irregulariter et leviter emarginata ; semina oblonga pilis den- sis sericeis tecta ; arillus superpositus. Prodr. I, p. 323; Harv. et Sond. I, p. 88. Tab. nostra XXXV, fig. 57-66. Radix perpendicularis, grisea, simplex vel pauciramosa, cca. 2 mm. erassa, sæpe magis quam 10 cm. longa. E caulibus induratis annorum præcedentium, oriuntur caules plures virgati, erecti vel basi tantum adscendentes teretes vel leviter striati simplices rarissime ramosi, 20-40 cm. longi, glabri. Folia linearia vel etiam acicularia, 10-20 mm. longa, 0,5-1,5 mm. lata, glabra, erecta, numerosa sed non condensata. Racemi terminales sublaxiflori 3-10 mm. longi. Bracteæ caducæ, sub- æquales minimæ, ellipticæ, margine pilis albis ciliatæ vix 1 mm. longæ. Pedicelli versus florem paulo incrassati, cca. 3 mm. longi, glabri. Sepala exteriora subinæ- qualia margine membranacea, ciliata late ovata nervis areolata. Alæ oblongæ subinæquilaterales subacutæ vel obtusæ, oblongæ, glabræ, 8-9 mm. longæ, cea. 4-5 mm. latæ, vel obtusæ oblonge ellipticæ, nervis pulchre anastomosantibus, pur- purascentes, quam corolla paulo longiores. Carinæ unguiculum limbum longitudine æquans, limbus galeatus apice erecte carinato-cornutus, in petala superiora occultus et appendiculum dorsale basi vaginatum apice valde laciniatum æquilongum et erectum ferens. Petala superiora intense purpurea, cuneata, versus apicem sen- sim dilatata, leviter emarginata, per ‘/, cum tubo staminali connata. Ovarium ellipticum, glabrum. Stylus brevis erectus nec curvatus, versus stigmata latescens. Stigma superius erectum concavum, inferius refractum papillosum linguiforme. Cap- TOME XXXI, 2° PART. 62 490 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. sula membranacea, eiliptica, marginibus aliformibus angustis cincta, glabra, alis occulta, emarginata bicornis. Semina oblonga, cylindrica, pilis longis albis vestita. Arillus semini superpositus nec in eo equitans lobis 3 formatus, quorum duo ante- riores margine membranacei, posterior curvatus durus. Africa meridionalis : Promont. Bon. Spei (Bergius, Mund., Ecklon 151, Sieber F1. Capensis n° 39, Bachmann : Pt. capens n° 518, Hb. normal. austro-afr. n° 84, Bachmann Pt. capens n° 1502 in sabulosis ericetis prope Hopefield, id. n° 1503 (forma ramosa) Schwægrichen Fl. Cap. n° 39, in depressis arenosis, Visch Hæœck pone sinum « False Bay » (M. Owan et Bolus n° 84); Schenck, S. Afr. n° 660; in Rondebosh, Rehm. 1681, 2156. Var. latialata. Alis haud oblongis, petalis superioribus magis late triangularibus, capsula basin versus cuneata. Prom. Bonæ Spei, Rehmann n° 1124. Var. brachylopha. Alis minus oblongis, crista brevius stipitata, carina apice magis rostrata Eck. 161. P. ARVICOLA, Boj. (descr. aucloris). Caules herbacei, diffusi; folia alterna, approximata, recta, rigida, lineari-lan- ceolata, subsessilia, mucronata, uninervia, glabra. Fiores axillares, solitarii foliis multo breviores, virides, parvi; carina apice tantum cœrulea, barbulata: capsula ovalis, emarginata; semina lutea, puberula, carunculata. In XII. Rapp. ann. Trav. Soc. d'Hist. nat. de St-Maurice, 1842. In Ann. Sc. nat., ser. 2, XX, 95: Baill. Soc. Linn. Paris 1886, p. 608. Rhizoma crassum, cylindrieum, album. Caules numerosi, diffusi, herbacei, rigi- diuseuli, filiformes, glaberrimi, 18-30 cm. longi, rarius divisi, basi plerumque nudi, teretes, medio triquetri, ad apicem ancipite compressi, angulis sublatis. Folia ‘0 alterna subsessilia, recta, linearia vel lanceolata, 2,5 cm. longa, vix 2-3 mm. » lata, mucrone cartilagineo terminata, uninervia, integerrima, glabra. Flores axil- lares, solitarii-(?), foliis multo breviores virides. Sepala 5; 2 aliformia, interiora, minima linearia, omnia viridia. Carina barbulata, apice tantum cœrulea. Capsula % ovalis emarginata. Semina lutea puberula, carunculata, elongata; arillus viri- dis (?). MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. 491 Habitat in insula Madagascar prope Tananarivo, in campis cultis submontanis prov. Emirnæ fere totius. Speciem haud vidi, et e descriptione incompleta affinitatem certam agnoscere nequeo. Floribus solitariis, viridibus, plantis P. amatymbicæ proximis forte affinis, capsula autem magis P. linifloræ comparanda esset. P. myrtillopsis Welw. in Oliv. fl. trop. afr. 130, verisimiliter P. eriopteræ affinis nisi eadem. P. conosperma Boj., Ann. Sc. nat. Ser. 2. IV. 266, in insula Mombassa, subsec- tioni X, p. 360 adscribenda et forte P. linifloræ affinis nisi eadem. P. sparsiflora Oliv. FI. trop. afr. 1, 127. Affinitas obscura forte stirpis P. persi- cariæfoliæ. P. pilosa, Baker, Linn. Soc. journ. XXI, 321, e descriptione non intelligitur affinitas. P. Emirnensis Baker, Linn. Soc. journ. XX, 89, affinitas obscura. Baron n° 2123. P. hyssopifolia, Bo. XII. Rapp. ann. Soc. d’hist. nat. île Maurice, 1842. Radix capillaris, alba. Caulis annuus, herbaceus, uncialis, vel pedalis, simplex rarius divisus, erectus, inferne teres, albidus, superne striolatus, viridis, glaber. Folia alterna, lineari-lanceolata 10 lin. longa., uninervia, spica terminali laxiflora, pedicellis flore brevioribus. Flores virides, cœruleo marginati. Calyx viridis. Stami- num filamenta distincta. Stylus apice involutus, stigma truncata, papillosa. Capsula calyce brevior, retusa, elliptica glabra. Semina lutea, pilis apice setosis. In plagis arenosis præcipue locis uliginosis e sinu Bombatoc, ad oram occ. insul. Madagascar et insul. Comorensibus. Species adhuc incertæ sedis, verisimiliter P. linifloræ affinis, ob stigmatis formam et flores virides. P. mucronata, Baker, Soc. Linn., XX, 89, affinitas obscura forte P. amatym- bicæ proxima ? P. leptocaulis, Boj. XII. Rapp. ann. des trav. Soc. d’hist. nat. de l’île Maurice, 1842 ; P. leptoclada, Boj. Pt. nov. Afr. austr. in Ann. Sc. nat. XX, II, ser. Annua, caule exiguo filiformi, debili, plerumque simplici, foliis minutis, linea- ribus, acutis, rectis, glabris. Flores spicati confertissimi, rosei, bracteolati; carina exerta, fimbriata ; capsulæ globosæ, valvis dorso dehiscentibus, seminibus nigris retrorsum pubescentibus ; caruncula subnulla. 492 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Patria, insula Madagascar, crescit in pratis humidiusculis, locis sylvestribus, oræ orient. insul. etiam observata in vallibus montium insulæ Johannæ (seu Aujan) archip. Comorensis. Species adhuc incerta verisimiliter P. filicauli Baïllon affinis. P. multiflora, Poir. DC Prodr. I, 333, Oliv. 1. e., I, 126. P. Dont, Hook. fl. nigrit. (?) = P. tenuicaulis Hook. f. (?) sec. descrp. Oliv. P. tenuicauli Hook. f. certe affinis nisi eadem. . rufa, Spanhoge, Linn. XV, 167. . Rulenbergü, O. Hoffm., Reliq. Rut. 239. . ohfola, Presl., Reliq. Hænk. If, 104. . longifolia, Alb. Dietr., Gart. Zeit, II, 146. Buchanavii, Reliq. Rutenb. IV, V. . capüllifolia, DC. Prodr. 1, 327. . Suboppositifolia, Wall. Cat. brachypoda, Tod. . cestrifolia, St-Hil. FI. Bras. mer. Il, 51. . strigulosa, Linn. XIV, 160. minuliflora, Presl. Reliq. Haenk. 100. . quadrangula, Presl. 100. . microphylla, Bennet. Galleoti 7096. . andina, Bennet proxima P. Laureolæ, Torr-bot. club. Vol. XVI, 4, p- 19. . arbuscula, Hildebr. Zeitschr. f. Erdk. Berl. 266-95. . gymnoclada, Mac Owan. J. Soc. Lin. 1890. . dahiaiæ, Wawr. Oestr. bot. Zeit. XXXII, 1882, 37, 39. . lasiopoda, Presl. Bem. 15. madagascariensis, O. Hoff. Reliq. Rutenb. . Spinescens, Gill. Hook. mise. IL, 446, Chili. . Simossan, Miq. fl. Ind. Bat. Suppl. . umbrosa, Mart. Polyg. quat. nov. LS LÉO Are ID ES AUD US SU EURES AOL TR AU TAT SI UE CUS INDEX NOMINUM Mayen Bret Ne MN ER RE 388 abyssinica R. Br., var. adoensis. ...... 389 ACICUIATISA MAIS." +. este eee ME 285 ACLOMATIBONVE re ste» 210 8 0 ee 368 aculeata Pavon. ........ RO Lo 75 AonnMAtA WILLIAM INR 43, 46 acuminata E. M. — P. amatymbica. avutifobn Torr.iet Gr... eemenene 201 aden0bhora DC... 2 MR 178 adenophylla À. W. Benn.................. 148 AdenOphy ASE" F0, tre 129 adscendens| Clarke :......:.2:.:N#-28200h 433 RHDIOpICARChOd.. de -emerete 330 BAIUBLD OA Ee neetelremets se ECTS 407 affinis, Var. CAPOnSiS. ...,,..2%1% eee 408 AfRICANAN COM eee UE 168 Afzelii DC. = P. rarifolia DIDAEN UGS ne 2 see se os s à Me RIRE 135 Ale ROM. see sain se mo ET UOTE 172 alopecurus Chod.-. 7... "er -Ee0rR0re 227 AIDESHTIS RCD Te eee ss. eee POLE 474 alpina:Perr. et. Song... 2410. MAC 473 AMALANJACS 42 tee c'es Chetee nEEL 469 AINATAREADE Le ste stef cicleie scies ea AT ERS 471 AMATA AUCH UMIBP: 22. à ere lobe see Ce 466 amara, var. decumbens Dufour ............ 473 amara, sbsp. amarella Chod. .............. 471 armarella)CrAntz 2.1.5." ne RSR 471 amarella CossetiGerm....-..-....1200 466 amarella Dum....... POS Moment Toc 466 amatymbica E: Z. ............" RARRATE ET 373 ampiguailorr et Gr... CNE 190 AMDIBUA INTEL 2 2.000 ee des de SR 139 amblypiera/RCHD Re. PAR eRepe eee 456 amblyptera $ pubescens .................. 457 amblyptera æ/Reichb, "07 ."MeER een 471 ambricana Ml. *.":.4/22. eme tite 34 americana Benn..... Sly ir eee 24, 26, 31 amœnarThunb:r. 2.210. 421 BHALOUCA BOIS: . en - sm ee cer -Atece 434 andensis Chod es ee te CURE RE 13, 25 andrachnoides/ Wilde. 481 AnpelisiiTenore..4t teen unten 474 anpulat DO etc Percer eee 259 angustifolia Lgc. ......... RE A Se ch CL 452 angustifolia A. W. Benn. ..........,..... 71 angustioha, HSB RS era eee 44, 52 angustifolia Gilib. F1. Lith — P. vulgaris. angustifolia Heyne. Walpers. Rep. 1? angustifolia, var. latifolia St-Hil............ 53 antillenis CRod- 02.012. ctre ee 14, 33 P: Pages. aparinoides Hook et Arn................. 140 aphyllasBenns tt MP EL En 274 APDrÉBSA DENT. clerc Ci TELE 235 aquitanica O lave srl oriec actes RARE 450 ATADICA BOISS 4 nr see hoc EL EURE 392 STADICA Ed EW A ee ane seen taie 343 axbuscula Hildbr 2e RE NL TN Este 492 ardrisoides Wall. — P. crotalarioides. arenacia Moritz oser eue NAS UE 453 arenarniaiWalldi if. Lt mener ius 337 argentinensis Chod:...1.7..:R07 "020" “sn 27i ATOPUENRISÉ Bennet PAR ES 142 CN DCE AIS EN 0 ee DR SE et A 1023 93, 94 arillata, var. angustifolia Chod, ............ 95 arillata, var. brachybotrya et var, robusta Hassk. 95 Avensis Wild ARE RUE Ne QUE 386 ALVÉNSISAAOOK TE 22. esrre A RNTe 813 AEVICOIAEBDJe. nant ee PUR SET 490 DSPAIANa EE PTE RCT I E- 294 aSpalatNA SEEN. ----ererere-eree - 255 asperuloides DORE ere eee 134 attenuata Nutt....... dus sde RE ee eZ2 OL atténnatalodd Ne: Pret tRer tt 423 attenuata Hook:/ettArn. 0 . 1... 00... 188 atropurpurea St-Hil.. 4... "2,122 205 atstralis Bonn. MA RER ARR ELE 277 austriaca, Crantz. Me CRE RO 471 Avtrant ChodPMy EL RE A UE AUTRE 73, 80 DAdensISSChIMP Eee euh 444 BadieraChodi 24:20. Mme eti et init 12 DEtiCAPWITEM F0 ie te ee RO 446 bahrenaeñChodi SEE entr MAR ARC 44, 49 BmkiesiChode 1 nee eee eee 334 Balanse Cons, 22. RRe dore eines 117 PaldwimeNutt, 25 :5..:0:VL mem ere 203 BarbeyanalChod5 26.62. 0etr 20e 13, 16 BeckiausianniBorb.. 22220 ere RE 456 Beiïliana E Z. — Muraltia sp. BennettliChodrisescec toto Re 7, 8 Berlandieri Waigienetenrrtiriiin ec eCOATA BeyachilorrietiGr. AA: --ce-erer-cete 136 belhdifola Gandog re ERP RENE rer 471 bicolorälorr etiGr:.:- RTE CRE 137 bicolot He BK... 570 JL Ce Re SÉRIE bicolor Velloson nr 2er eee PERR ü Blancheti\Chôd, 52 ER ec ane er 88 blepharoptera Borb RER Le certe 452 Borssieri\ Coste te etetetete 428 BojerCho RER 2 - RER ER Jet 365 boliviengis A WBenn::2:::.1.1....1#t.:.%t 176 BonavisioiWVellos. 2.220... eRte 260 1 494 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Pages. Pages. PMborbomætolta DOMPEÉPPEE CPC RE TE CETTE 423:\MP. Cclutyoides DCE. CM EC AT Er 421 Bowkeræ:HArv -nrmneneene nn 409 cneorum St-Hil. ..... AC DAT Bis 0 Sd 05 0 D DAT BOYRUMENUÉE een no mnt sc 137 cœærulea Meig. Rchb. I, 25. brachiatar ere ee Rec ELLE Ed 236 COIUMDICAICROU EEE EEE TETE LEE TC 29, 14 brachycoma Jordi fe EC R CR Er RE 453 Comata Benne ere ee ETES 162 brachyphy la = Eee rec PRES . 416, 417 comata Mantes" e ere oO D Se 0 155 brachypterA(GNE EEE CRE ec ere Ce 179 ComosaiSchKubr eee Cr 453 brachyBtachyal DO FRS EEE 313 confertarBenne ere ce CC 141 brachystachya Hassk: "00. 386 confusaiMaciO Wan ee ee re tee 396 brachystachya Blum = P. chinensis. CONFUSA Er A CR CC JOB ë 122 bracteatasThnnbe.-F es. 2e EE 420 Nomen abolendum ob 396 et in P. dubia bracteata Benne APE RE 153 mutandum. bracteolata Le PP OR EI A CRAEE PRe 419 conicarpa Hance, non satis nota ex Hongkong. bracteolata, var. umbellata,. ............... 421 Corbariensis Timbal — P. calcarea. brasiionsts EM ere ME RRR Ce 273 cordifoNa There tre 423 brevialata}Uhod ee, Ce rem ee 234 COR ECS EEE ES CE TE Ferre 258 DreVONA NUE Re En 187 corifolia Trian. et Planch, non satis nota (Prodr. BreyioA Ha MC ETES TERRE 416 FI. Nov. Granat. p. 120). brizoides SENTE Eee ere 52 CONFOIIes St Al PRE Re REC LEE 296 DryOIdes ISERE PRET CL 248 comutasKellop "rc. ce certrr 106 bryOides Benne re NAT EU T2 251 Corsica |SieDer. re e-raceme eine AO BucbanaAnL El ANA EPL INR 331 corsica (Gremli Le LP Re PACE 453 BuchenaviiO HoR EE PCR Nr MCE 492 COTSICA BOrEAU. 6 rec CCR 457 BourmanMI EAN eee ec Lee 399 CoryMbOSA MC, ERP E CE CRE EPL CEE 201 Burmann EAN TER ee CURE 420 CorymBOSAINU EEE ee CCC 202 BurnanntiiD OP EN REPMERT ERECRREe 407 Costaricengis Chod EEE EE CORTE 30, 14 buiyraceaiHeck 20 PR 333 Coursiereana Pomel...............:. 457, 462 buxifola Ab REIN Per CUEE 456, 457 erinita Chod... ester MERE LATE 156 buxifolia EN BR Se NUE 18 Croatica (Chod ie ere cree te 467 DuxtfOrmIs Idée APRES 13 erotalarioides Ham 2 certe 351 bux forms Has CP PC Eee 313 crucianelloides DORE PRE enr 134 CRICATOR TS CHAIEZ Re CR ENTER 466 cruciata Torrent cer Le er 187 calcaren Zetti een oui tbe et 474 CEUCIATA Li, 2e cesse ee CR LL 185 Calcieolm Cholet ee ma Tele 326 CubensiS Chod Aer Le Hanoi a one 62 calfonnicaiNutte eee RM TE CARO 106 cuspidata Hook..et An..." "70.0. 186 calvipes Schldl. — P. rivinifolia. cuspidata DO rm CCE CRe 155 calycina Presl., ignota P. B. S............. 421 cuspidata Willd. Hb. — P. rivinifolia. Calypterailiesrand Me UE REC TERe 449 ce spidata Cham. — P. lancifol. St-Hil. CAMPESINS Car eee LC r ee 265 cyanolopha Hance ? campestris Dalz. in Hook. Kew, Gard. Mise. Cbinensis Dr mener Dette 385 II, 40. CYMOosR Wall. eeepc ect 201 CAMmPporumEBen the PE EC ee-e-PACT 52 Cyparyssias Stilo De ZE) capilaris Drege ne rene ‘220 Darwinisna Benne." dci Ce 293 capillaris, var. angolensis Welw............ 221 decipiens Besse 02 -cetie rCe tie 473 Capitata JACm ere er er terres 351 decumbense rer TELL NET TE 44, 50 caracasaua A, BK. Le cet 31, 14 decurrens Boj. — P. Bojeri Nob. CATdIOCAEPA RULZ Are ere et 42 deforatalChod, 22." -cRee te eee 23 Carmichæli Harv. F1. cap. addit. ? densifiora Blume "tete ce erRLE 380 CAETIONICA AR ETN EE Te PE TEA 465 densgifolia SEL PER ER PO UErE 244, 252 carphoides{Chod, MARNE rene 158 depressaiWend 720 0 Bb Moose 444 Carueliana Burn 2e ele ne EU ent 445 Deseglisei Legrand...... ADN an An Bots 453 celosioides Mart. non cœælosioides ........., 236 dichotomalChod ee Er re Ce eee DOUÉ) VU Cernua D EUND AS AC CE EE 403, 404 diffusa WALTER ES RE Ne CCR TS 386 OEM EN ER one ado ubE Doueué 76 distand St Eil ere -E L-Or CITE 146 CeylonieaiHeyne AOCP EN PRRREEPPAE RER 324 diciyOCArpa BOSS. re ri EEE 392 ChapmanniTonriel Gr ere 192 diverstola ere nee PTE PET 10 chinensis Lie A NO COMENT 385 diversifolia Mig 2e 2-.e-ce rrEC 182 chlorunoura Griseb "rer rte 300 diversoliatBonl PP EP EPP TEE EEE EE 76 chloropteraiChod =." ""#e PPPPE PERD re 375 domingensislacq "#- "ee -e -CC ELEC 9 Chut Cho RER ET EE Er 225 DONNE OOK EEE ET CCE CE PRE CEE TEE 492 CilatifoNaNTurez. AE LEE Eee 427 Duartena SEEN EE Er EURE en 287 cilista,Tiebel.: ne. Me CEE 451 dubia Bellinck. ...... AS den re Ne 457 GInerea DC PER SERRE Feet neue Ce EVE 59 Dunaliana St-Hil.......... Abou Soon 273 INDEX NOMINUM. 495 Pages Pages AAQUTENNIS DUM-2. 6... et MI ee dos RP Gerardians Wall ts encre ces 390 Duparciana Chod ESP en 409 giganteal CLOS RE ne CT ee 73, 75 DurandtChod:.7. MINIATURE ER EE 14, 27 Saba Benne nenere serons 72 dura Wight — P. glaucoides. platine BEnpRe eee ent MEN 473 durbanensisiChod.1. "RAPPEL TPE 401 Blandulosa EN BR EEl ERe EL CRT 14, 37 éleranen Wall Tr. EL COTES PRE 350 plaucoscenenWalle "Ent Pere cure 41 glonsAtTIRI OI. eee teet de 387 PIAUCOIdE D Pr rene Liane eee 378 elonrata Eleyné 2 le Re Ie 387 GlazOwHIC HO EE. L2r le die 276 elongaia Presl.. 0, AN CRAN PEU 432 mIobosa FOR NE rer epel ER 87 CIOnF SA UROCR:. ..-. eee 453, 457 glocbidiatafE BR Rte. .NEAT En UE 164 ephedroides (Burch.) DCS 2 ENer et rr. 404 glochidiata, var. Kunthiana............... 165 entisetoidesiSt-Hil, :. RNCS 208 glochidiata, var. pallida. ..... 1" 165 eremocbaris Magnier ..../. "1-2." 444 plomerata Tour. rene mp 380 enPÆOUNa Harv....e L.te.e-che 426 plümaces Sith: er UC er 480 ENCHIONED CE. LE NN 42 enidioides MANIA. SEE RENE MIA 298 eriocephala F. Muell..................:.. 383 GomestanaiWel- rec CHE eee 336 GHOPÆLA DOS. entente ee 342 BTAONIDER HAT Venere cle hre 410 OTUDESCENSL CROA:.. L-metele ei 398 gracilipes, var. angustifolia ............... 410 eumokestHassk,. ea ER Nr 387 gracilipes, var. macrostachya.............. 410 eumestés Hassk-. sen. Mie ARE MEME 387 gracllipes Var ox per. Me TUE 410 euvulgaris Hanbury — vulgaris L. ÉTAGE RENE etes ere 228 exasperata Chod 2. eneneererren 253 gracilis Brugger. Bot. Mitth. — P. vulgaris. exasperata Steud — P. triphylla. PLACE eee ee CT ere 172 OXIBUA ASSET... ae cs ea den 345, 343 praelllima Spruce.s. ere cr Ce 236 exIpua, Ben Eee re EU 218 éracllimamwats te. certe 216 Ca EM DO PM RER ME cl de 122 Grebiana lo EN 2 CE NET 131 extraaxillaris Chode FREE R RER UEE 44, 55 graminea Wall. — P. leptalea. fallax Hemsl. — P. arillata. EtamInoNa Poire AS PAR .CL.- eee 201 TA CROd MN, 2 se cesse te 44, 55 BTAMINOIdeS BOY ie este eee 220 fashipiata, Nubt..-. 2. HAL eee 193 GrandidiertH-}Bne 7eme 364 Hendieri, CRod?. 0. er ee MR 167 erandHora Wal Eee ee- eurent amie 57 HCAULS ES BD. ER RL ONCE 221 grandiflora, varietates ................... 57 filicaulis Willd. (Hb.) — P. trichosperma. graudidora Walt sta seine eee 44, 56 fliformis St-Enl,.-. "21077 -. ME rie 173 prandiHona D0dd Anne rer 421 HMbrIStAIBEND- LE siecle 69 Standifiolia SEA ee Ne ee diese 73, 74 Fischiæ Parrv. Proc. Davenport. ac. (Calif.), SrantiatatAochsi en Nr 331, 333 XV, non satis nota. GrenoWats ESC REA TRE ER AONE 38 fapellata Shutt.s EE eu A MEN 44, 53 Greveans Hate tres Jeter 330 Hagellaria Pav.. 1. eee 282 Guireensis Willdi:..6..20e Meter rot 371 favescens DCS RL NE ME Res 442 GundelshéimertCG" Koch." 0. 481 flavescens, var. pisaurensis Arch. .......... 443 HarveyanaiOnode 2.2. een ur 412 fHGribunda BOIS. eme terre 434 DeDanthaNBEntON ee EE ee eee 29 flompunda Benth "Rte pre 64 Hebeclada Benne. ccc--mrccr 66 TAC TIIS RE nr ateee T 299 hebeclada; var. lahfola "1.000 .-0 48 EranchetlChod Centres 200 256 hebeclada, var. petiolata ................. 48 formosa/Benn. 27 222 user score ee 74, 82 hebeclada/ DO AE Re of 43, 47 forojulensis Kerr tete 464 HebécarpalD EEE ESPN ROUES 31 NUnRAChOdE CERN E NS PT SET CENT CRE 224 hemipterocarpa Gray ..............:..... 281 furCA AN ROyIeRS eee sera TE 41 Henbiola ISERE seen -ccr ec 183 Gagnebiniana Chod.. "2..." MMM 321 beterophylinechulir ent. retire 466 SANOITES) POÏT: à de eee ee de ee 133 heterophylla Scheele. Linn. XVII. galioides, var. molluginifolia .............. 130 heterophvllaWillqnee, PRE 386 galioides A% WirBenn...:L...-."Rrr.-her 128 heterotricha Zpf. Linn. XV, 167 as. GalleotrChod ee Te ANR MERE er 14, 28 EteronymnOHod ee re encre 302 GalmentOhodens TE ser 43, 45 Hniariana End 25e Leurs 74 galopagensis Ho0k.'f. 2 0 CR TON PR EME 230 EHildebrandiinBall "2" CRE NRC 487 (ET USA eee LME ce 122 Hireutan St El ARR NA Creer 69 Gardneriana Benn..1.-#20. 2-4 eee 212 MIrShtUIA AT. recu 378 Gariodiana Four. et Jord............. 457, 460 SDS BUTCR eee ee ee 397 Gavir benne eco Mer eee 304 hispida, var. declinata......... RARE 398 genistæfolia Willd. — P. ovalifolia Gray. MISDIAUIAN Pres RE Ne re CRE 417 Benisloides PORT en ete ce eme in 404 Hohenhackeriana F. et M................. 476 BEUISIOPSIS CHOSE Tee er eee 405 Hohenhackeriana, var. Jablotzkiana ........ 476 496 Pages. P."hongkongensis Hemsl.e 1.22"... 7-00. 350 Hooker Torr-detiOnre ee ere eu RENE 188 bospitaiHeut eee tee rerceccecet EE 481 hottentotta arr" MR ER RER 405 hottentotta, var. grandiflora............... 400 hottentoltaPresl. 1.52... ere 399 houtboshianaOhod ere Peer 400 Huillensis Welw---#recrecreerereccte 366 HuteriChod MM 447 byalina Wall tes RER 41 BYDTIdA DOME NM OS RERO 453 NyeropMIaANCROod ARR EEE EME ER CP ErETETE 159 DYSTOPNIR TE BAR EEE CPP PCR 161 hypericoldesWeDD PRE RER CPE ET TEE 331 hySsopfoliaiSt-Hilee. 0.10. MEME ERRE A7 DYSS0pIfOliR Bo... 371 incarnata AUDI ee eh encre ete 178 IACAPHATAU EE NS are le ste Celtes Me eee 189 InSIeniS IR IOtZzSCh RE PR EE EN ere 81 CT NO ND ES OA A 0 dec de Le 74 InteLMEMAMDCkI EP ere , 420 intermediarDOM: eee tre ere 417 intermedtanSchultzs- encore rer 474 Involutiora Damotte 452 HReORCA WA ER CORNE LME ARE 67 Tepid a MER RE nt CU LRLE 373 iTPÉPUlATISABOIES et entree Une 392 irrepularis var MCOrdOfana. ee ee ee 393 irregularis, var. dictyocarpa............... 393 Jablotzkiara Piel NPA RPC Ce er 475 Jamaicensis1Ohod ne ere ere 11 japonica Houtts eee CUT TR 353 JaponicaiBenth.r tue eee enene 355 Java DO encens ent en 324 juncea Willd. — P. hygrophila. NRNCOITONChol PER EEE REC Cr AU 210 JURIPErOIdes OO ERA CEE er eee Ceci 254 juniperimalCaAvan ere ere tr 91 Kañalätiensis Schinz "710-007 365 Karensium RUrZ re ce 101, 93 KhasianaHassK CN en eermeerer rene 355 Kilimandianica|\Chod Fee eee 320 KISNURH ASS EE RS ET EEE EL 386 Klo(zSCHNICRE NE APE ET EEE 6 Krumanina Burch. Trans. of Linn. Soc. I, 1881, 11-36. L REUBUNOS ONE STE AP MS PAM 2 DIT 63 lagoana-Bern 2: 5e ee enr RE 212 JanatanD MS RER OR ER NRE 397 lAnCHoNA SE ED ALERT 290 latito la Rene ARE RTE PA LL: 423 lasiopoda Presl. Bot. Bem. — P. bracteolata. laurecla St-Eiletee-re ce Er ee 73, 76 Jaureola; var Roxy phylla PER PE PRE CEE EN" 77 HecardisChod# nue Re MP ER 222 HebmannianaiEckl Re CCE ere cent 415 LejeanitVerliaem au en te REC. 451 HejeunnnBor "tete cree meer LE 453 Lensel'Bor: 26 Simone ee CPLM EREUe 450 LenseiVerlotisz:. 2% MCE eme re 451 leptalea DC:eT.sren uit ete NN 358 leptocaulhs MorrtetiGr Peer ARR ere 226 leptoclada Boje 2224 tt MM Er ect 491 R: MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Pages. leptolophalChode "EC EeReE E ENCErEe 147 Jeptophy ia DOME RTE RE ET ere CET 402 leptorhiza DC. = P. erioptera. leptosperma Chod. . "1e 13, 15, 17 leptostachys Shutt.-6# "7 "MARPE NV AENTEr 140 leucantha Benne Ceci rer 132 leucocarpa se se Lee RTL Te 400 hpularis Rennes PERRET 421 NEustrol des SEE ER EEE CEST PENRRRE 85 nano WIN ER CPE ER RARE CEE 379 LivdentiChod ee AT REC Enr 43, 44 EndbeimenlGr ee Ce RSR PRET ET RREne 12 Tnndbelmei Gray PERRET EEE 107 linifolia Bojer eee ERP Se NE LP ERTRE 367 linifolia Scheele. Linn. XVII, 335 ? — P. po- lygama ? HnearmfoiaWallMAn eee CR Rec eree 386 Hnearis He Me SRE RE EC R Er 361 linearis R. Br. — P. erioptera. linearis Heyne — P. linarifolia Rth linearis LAB: +18 be RER EN PER 311 noides Po ENT CCE CARRE PE 2 269 Hiorant Tor MERE ER ET ET ER 444 Mivingstomana Chodée re MERE RE Er 339 longifolie Poire ee ere ce CITE er 358 Jonpicaulis H91B: KE ET 182 EoureinNGardn et Chap PEER C PP ER 350 LoureiriSteud. 0 .FPÉM RTE Re CT 348 lucida Bennet RL TER METRE 291 lüten DE PE ie Ruer eee NRC PEER 197 Iutea/var nana Mcbx 7 ORNE Re 200 lusitanicaiWeli CR ee ET Re CE 441 JycopodioidesiChod Pere EI PE 251 lysimachiæfolialChod” "#0". 377 macra DC een Rte 425 MaCrAMTATv Let ON RE RECU EC ETC 411 macradenia Gray." ter three. 14, 36 MACTOIOPROS EL ASSK 2 A PACE EE 382 macropetala Hassk. =". .---CE 383 IDACYOPUyLAIMarte. ER OTECET -En en U 74 Macropiera DCE EP ne ie 486 macropterygia Steud — P. thesioides. macrostacthya Hassk ere ce Creer 387 madagascariensis O. Hoff., non satis nota. Magna Georg M. ere re ere Ce 434 MAjOr Jacdie. errenaentee meet ete CRE 434 Major Benne -erecvr crie OCCE 438 major 6 tomentella Benn. ................ 457 major, var.Jbætica Benn.....--".""-""". 446 ManminONv PE eee een EE 93, 94, 96 MarieahtHemsl PE CE TERRE PRE CEE 102 mascatensis BOIsS 22e er Ce 325 Mathusiana Chod' 2 EN PE EU E RPC EEE 231 MartianaiBenn 2 "CRC cet eee 60 melanophléba: 2.2 "Pt. Ne PLEINE 368 mendocmañPhil rer ere CE EEE 300 mexicana DC. — P. scoparia (v. Hb.). MichalethiGren "RER CCE cer ete 451 Michelit et. Rte EC PECEEEPECE 292 micrantha Guill et Perte 217 miCrOCarpaNR eme ere Cr EE ee 473 minima Poble + Lecce tree 166 minutiflora Presl. — P. scoparia. INDEX NOMINUM. Pages. MOISPEN NB RES... teen ere 7 MOST DADIOER 4 - seine LC TEE 7e moltEv Benne. rss se been Ces 60 mMolueifoNB SEE, cer 130 monnimoides {r. et Pl. .-.4% AA 71 mOornminoides H)B, KR... met il MOnOSpermaA Ben... ....: 4.4 207 MONHCOIAUE. BR. 4. ec toire io) mOntiCOlA, VAT. CUNEATA...... 0 cie ee 70 monticola, var. obovata .................. 71 monspelaca Li... 510n APE 479 monspeliaca Leyss. 4.4.1. Ne Pe 453 MONSPENACS LA SSO. . : cesse ee 309 monspeliaca Reichb.......,...... "21001 311 IMONSpelLACAU IE. ee CPR 122 ModguinianarSt- il. 2e MRC 261 MOnanABrLUt ua. ec ee 453 MonsianaiRehb.. :: 1 CORRE EAN 457 MIUCrOnAA Benne LE 0e 81 MUCtOnA A BAR sn Peer ee 375 multibracteata Wall. — P. erioptera. multiceps Nees. et Mart.........:........ 263 multiCeps BOrb, 2.80 ue ceci 468 Mona AE CEE ECC CCR CEE TEE 428 nnAbINIS Dm. Mere terre ee 444 IMYEDIONANETIES, 2e eee 473 mytfoNA Tr Rs mets ens 421, 423 myrtifola.svar. lieularis "#40. "0 423 myctifolia, var. 10bIusata Cet ere eee 423 myrtifolia, var. clutyoides ................ 423 myrtifolia, var. grandiflora ............... 423 MYFLLOlIA, VAT ICONIACOR ee re 422 MyNUOE, VAL APIRETII. eee 425 myrlordesiWildn. CR ee.-- rec 18 myrtillopsis Welw., non satis nota. myrsinites Royle, ill. 76, t. 19 — P. elegans. mana DO renier ee OT el 199 NEMDOR Er RL ur I EC 294 MnesleclaiKernir 4 se ects Lie 434 némoralist Bennet Re RU R ET 143 nemorivaga Pomell 2. tit -ere at 440 DICHENSIS AR ISSU te ei tan el ie 456 nicmensisiWilke trente te 446 micæensis (Var adriatica. 2 =. cercle 460 nicmensis VATAISITIeNSISN. ee terre 461 HICÆENSIS, VAT. SPECIOSA-. es ----meae 461 nicæensis, var. tiroliensis. ................ 461 nicæensis, var. ochroleuca Freyn. .......... 461 nicæensis, var. tomentella Boiss............ 463 INicarannensisl eur re RURAL ECE 44, 54 MO OO TETE cad to tocoococ 377 DICHeMCLON AR ee 369 nitensaCbodN ER MER Re 74, 84 mivear Minime imecereteiee ct enioe 473 Noutherensis Tata ne -e-mpredecrenre 343 nova Bolsstent rs 2 later aie dl le 311 nubica EHoctsti rente see useoe 8343 nudicaulisiBenni me a eee 209 numidiaca Pomel — P. nicæensis. AUMONIAOITES D Cm eee PC Te 423 nutans Ho ER nl mea AIDE 337 Nütkana DORE ne rec E LAS Nottallonr set GR ERP PERRET EE 190 TOME XXXI, 2° PART. Pages. PAobovais SH Eee csarer ER 261 obsouratBenthrsne ci. 1R-me ne 20 obscure Benth.-.e mentionne ee 13 ÉTAIT oe An cu Ces 343 ODiusissima HOchSt items mme: 322 ONENAONNANS pe = ec ee CET 122 Ohlendorfian2/Eck..............-..tt.e 395 OleBIOUA SEAL eee ee 83, 74 oNsantha RICE EE LR A EE 343 OMSOPLYIMDON ECC EE CC CC ACTE LTÉE 357 OPACAIUROD eds tee 74, 82 OPHUTACROM EE ebe-e---rreeier 376 OPHORUIONANIRE CE Er PAC 423 orbicularisBenth etre dereee 385 OMeNTAUSICHOAN eee ere PT UE 324 OTODUS CHOSE a ne 51, 44 orbbiocarpalChod "te ere 128 OVANMONAIDOR EN CPR ARC 18 OVAIRES ME re ete etat CRU 395 OVAUIOMANO TEE RE Ee- e rNEt 13 OVAUTOLIA GTA eee «et eee 19 OXYCOCCOINOS DES Re er Rene te 309 OXYPhyYIA BEN Le CRTC PURE 84 OZ YPRYLLAND CEA SR LR REIMS 77 OXYDIETAARCHD eee eee eee 119 Oxypiera LVATAOUDIAR er eee 451 OxYPHINCHUS CO ee en 167 pachyrhizaiCesarett. Pr 2 eee CCE 87 Palmieri Wats.? non nota............ paludoss SEA RER EEE CCR 226 paludosntS CHI van CC re 227 panamensis Chodt Eee ete ce 14, 35 paniculatatMeran.".... "cc. 427 PÉNCNO EME ce ions 229 paniCulatANE or sk." 02, MIO 311 ÉAppeana eZ eniessiee cet me 411 PapiiOnaCeA Boisse 2e CE CRI 478 ParaeUayensIs Benne. ce c--e 129 Pantetaria Cho RE ERP 44, 59 ParV HOT ANTON ER EE CET CEE 311 Parryi Benn "224 ésoctoernodocoss 39 ParreyisBenth.. "M... 14 PAUCLOMBAWITIAEEP ER ESC ET CPE EPET EEE 118 PAVONTICHOU SE EAN EE 12, 14 PearcnSbenn pere treated 152 pedemontana Perr. et Verl. ..,............ 453 pedicolants SH FR Creer secret 87 pedicellanis SEE Eee error 88 neduncularis CRI. eee entee 404 beduneulatis Rich ter. enter" 59 ÉTOILE codec oc 417 POSTE Bt ebie ner nee CR 341 HE INDE MEN LR CE 331 DNCOMENONEMO) TR EEE OCT C0 328 Dersisiens Benne. cuir --rrre-ce 306 pervianatBenn:. te rte 146 PoHTIAnaARICh 2 ere eee 10310 Dares Oo eo bonetocene 346 philippinnensis Willd. — P. obscura Benth. Prauhensis CHhodes. CPR re Cr 44, 60 DilosaPaker te -et-ereer tirer rep 491 pote am. .-"2-H-ere-- ere 419 pisaurensis Cald 22e rer Ce 448 498 Pages. PEMERIIPPIADA NE en etc TEE Un 300 PblebotæmalChode"""T- CUT ERR EEE 4 Phlebotænia, var. obovata ................ 5 podolicatD OR Terme ect cte CLIS 453 Pohliana St-Hil. — P. hirsuta St-Hil. polyCephala SE ANR EE EEE ST PCT 294 polyeama DO Re ere rte CEeRe 56 polyeamai Walt EPP EEE CRAN E eee 279 platycarpaiBenth "#27. 2-0 14, 24, 25 præalta Leconte "2%" rec ce 201 pratenvisa Chod cn -CRee 140 pratensis Ph NC eee tete re 300 A onbnadnenerr ee Dene poupe ous 298, 432 procumbens Klein "77" CC: PRET 386 prostrataiSchullz en." Re CRERCREEe 445 PRPIDINOSR BOIS eee RC 484 Pruinosa BOISS Ce er ce cree 463 puberula Gray a re ce re re 13, 23 pubescens Gray in Hb.............. 13, 16, 2 pubescens Marti PE Ce PE SET CREER PTT 60 PUbESCETSMubIn EPA EEE Pere re 57 pubescens Schldi. — P. puberula Gr. pubescens Rhode "PEN. ere. 457 pubescens Willdn. == P. mollis H. B. K. DUDIHOTA NES PER EC ET Creer ee 241 PUPIHOrA MT ee rence TU OR ET 420 pPubiforaDOM(Burch) FE PE PER 406 pulchelNa Shi EP RS EEE CREER Pre 15 HQE EN RENTE ETES 0-00 258 pulchella Willdn. == P. subtilis. pulchtaNGhod ee APE RENE CARPEPR PERS 93 pulchra Moritzi ...... Re on diront 0 99 DulchralChod EAP 100 punctulatatHochste PR Le eee 331 punctulata Vellos. punclatarBenn ed. -n--cret -C Ce 149 pungensiDrepe. 07.2. 428 MONTE MS SE Se one oo rause 118 Pipe tie ononted ie ue dia be 192 pseudocelosivides (Chod.. "mn 237 pseudocoracealChod REP CE REP EN E PE 257 DSEUACENCA BEN EEE 244 PSEULOPECAIS EE EEE 243 pseudohebeclada Chod. .................. 69 pseudojunce2lObOU PER 211 pseudosenepanBertol PP Pre C ee 198 psoudostrictalChod ee ER EEE EP EE 249 pseudosenceAlCRO PER EPP RPERE EEE 241 PSendOVAnADIIS EEE ERP EDR CE TC 181 pierclophalChod "Rte ACTE Eee 301 Pyxophylla AVONTAIL EEE ERA PRE P ER CE 474 PyxOPDY A RCE EC TE Ce 444 quadrangula Presl. == P. alba v. aff. QuarbnianaiRich rentrer SPL ANAL 328 quinquangulanisellos RS PP PEER 260 ramosanHepetache "CLP EC rer ere 472 FamosatEIlOL ee Re eee cor 202 MAMOIOSA EEE er CrE LE CCC EC TET 122 ramosissima Wall. == P. erioptera. ramulosa Boiss. et Heldr... . °°" 483 RadikofeiORodReE Er Fe ce Pere re 160 FANHONA DO re tete: MVLCETRE 367 Fecognita Chodie tee ctn ace remercier 428 1 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. Pages. recurvata Celak test: TELE 481 refracta DOM Enter echane ENTER 411 refracta, var. squamifolia . . ...... RL En 412 RebmanniiC Rod AR RUE REC REA 362 Relnil PrebNSam Se ec RP EE 93, 95 TéMOLR RENTE Le SN ER CE 287, 233 resedoides Ste. Re CRE RER CRE 266 nestiaca Dee ét ter à eat RSR 412 retusa Hoche se nes RÉCENTES EME CE 343 reticulata Wall. == P, erioptera. revoluta Gardner ane 245 Reynoldsæ Chap. FI. south. Unit. Se = P: Ruguelii. rigens Dr ainccec test MUR 1861 neida SENS LENS AUS TR TARN 245 ivintana El BARS Re to CRT Re 13 RIVINTODA EE BARS: ee cc COIN CR 24 Phinanthoides BEN. 0e cc IT 384 rhodopiera Benne. re cer 47 Fhombitolis res ee MORE AE RE 423 TOSMArNLIONANEMAe Re - MOMENT 418 rostrata Chod. 4-00 CURE RE 244 rosea Gren.1eb\G0dr 4.2 ee CNE 457 rosen Desf. tr. on Do ON 439 rosea Boiss. ..... dr ete Safe ie PIE 438 rotundifolia Gillb. —= P. amarella. ; Roubienna St El SERRE OC EUR RER 291 Ruegelii Shuttl. ........ SR HNTE A SANE RNTRE 198 Rusbyi Gréène 5% rer ERA OA ERRE 104 Rutenbergii O. Hoff........ RS AE AD ACL 492 rubella Willdn........ ARR RON RER 279 Puiziana Chod.......... RARES AT RER 145 rupestris)Pourr, &}e.54% + PUR APR AR EN 309 MUpiCola PoMeEl RES rR ERREUR 309 rupicola HOCh etISE EEE ACER PER ET 390 sabulosatBenn. JM SR ie ce UE 255 saginoidesaGriseD ect 150 Salastana Gay et re -brmer tee ete 305 galicina\CHOd En NN NET 74, 83 SalvimanaiBenn -%...-4--2- NRC Ce 288 sanguimen Ts : sun: ebi 2 ME 191 sanguine Nuls. nn tement OT 190 sansuineasLornietiGr rte 194 gaxatilis Desf,. 24420 RME MER CE 309 scabra Edgw. Trans. Linn. Soc. XX, ignota SUCRE Le set et een TOR ER Te 14, 36 Schœnklankii Hof. et Hildebr. ............ 363 Schinziana \Chod RVPEE RENE EE EE 364 SchimperiVatke te He Er Ee 349 SchimpertHassk te eee CET 343 SchwemturtbiOhode reve 338 SCHAPHUIAMar EE Fe eee ere 68 SCOparia PB AR CCC a CRE 282 SCOparia Berthe cer crc CRE 136 SCOpaTa Pine e ee etre CR ere 284 SCopanioides Cho PP EPP TR ETC EPP 284 sedoides Benns ss. recupere Et 272 selapinoidesiBenn "ct "Re crE-rCire 270 somialata Wats RAR SP PE 286 seminuda Harv: -- ace -r LAMPE MER 399 Senepa DOM -e re certe re de DD ES 0 56 Denopa Lit. -mecetertete creme 278 Senega, var. tenuifolia Pursh. ............. 136 INDEX NOMINUM. 499 Pages. Pages. Méenecambion Chodii. Cet eee Be IF MENDICAUNS HORS nc mue 339 CT ONCE ASS RAR A ES DO US 322 DONNE ee cree ete 361 senensis:Klotzsch. 1.1 past Reene 323 HU DC, te se ele lnstele SCENE SE 219 NENICeATO NON 2e 2 tester 240, 241 terehiolalhunD ser RE En het 418 BenDen AIS DCS... ere eee 376 terarons DOS MEET ere ee 423 sempyllacea Weihe .. 4e. CRT aa 443 tetnisenala Hochet. cure. 370 Serpyllifolhia Fisch, Ost.. ut 444, 473 DheS Id WI A Re Eee AE -care 297 Sepyoar Boiron 345 Thurmanniana Chod 077,0... cu. 346 CON TO POSE OR PP EE Edo tr dt 195 DÉWATCMMAENSSR Ace Ulis mise select cie ie 381 sherardioides Pohl,.5:...1 MER 146 Mood IChOT NE MR eee 157 SDITIGA ES Sales cote cie nee NN 347 HNOUTONUMAUDIAAME SN. See remote 154 RIDTICA VAR IONLOUrT.. 4e CP RER 350 HROUOUAN TEEN RP RER RE 155 Dieboldiana Mig." een 353 TOGO NV AE rence nee LUE 326 Simossan Miq, ignota. TOMONTONAME Zee ame ee en Eee 395 BIMPICRMD OR ect ee LUE EL 403 tonkinensiS Cho Are ---ceree 97, 93, 94 Sonplerneckl ect Eee er 404 AGE OT ere sie nier ce eee ee 194 SITOAIBURI Rs ere sterlie te ee Lie 314 ORNE ET TOUR ET on 0 PAC 136 SOON AVES mie steel Mere de e 304 HOVANIENEIE Sas Ce elec te eZ 14, 32 SAUT GLISED ere Cet 134 ITANQUEDATICA MATE ee... eme: 2 386 ÉDCCIOS ONE eee else renier 405 fransvaalensis CHod 2-6 ere re 374 SDECIOSAMEO TN ee ra ee PRET 457 REANSSYI VAI CHANCUTE 107 cu eee 453 ÉDECHADIISIDO STE CCC CEE 75, 79 taiobolophalGEod Re se cer 93, 98 Spereulæ oil t-Hil 7.7.1 ECC MSP 166 ÉEICHOSpeNMaNe re RENE UT CE 171 SNbEnCDieraIE TES «eee ete 328 HAE ONE DORE ne ane 19260 343 SDICAC RON etes ati Die dei ee 221 Cap LS ame NM Ne RES UE al SpilophilatStend cette PE 333 ia AE SR NE nn Et ae 413 ADIDERCONS DEC, en 0 et Ce 391 IHDErC AA ICROdE EC Te OR PET 242 spinescens Gill., ignota == Bredm, spec. Ram bICANCROANE ER A CRU RENTE 329 SprenpelansileRl. eee nee cn rneeper 404 Me MOSATMEIChD EEE Re ere E 471 SPRUCOANANBENN. 1. 1... cles ss see ee 169, 153 nnbelata lEUND 1... ce... 420, 421 spuria Steven — P, comosa. ON EMILE ESS CR ET Tee 361 Santo GTS ee ce ee 151 unguiculata Poir. == P. brizoides. Stanleyana OO Lee neo 340 HMAOrAIMICRE ee Re eee 118 SERA Cm see TR CELL 182 DAbAMIOLOME PE RATE cape 44, 58 stenoclada Benth. F1. austr. ? VablianatD Es PE RME AE EE 3438, 345 stenopetala Klotzsch ? Maanti Besse de -eme ten 454 stenophylla Gray... M RER eee 307 VADIADINSNE SRB URSS Ne EE PET CRC 180 stenophylla Klotzsch. "PR CRE Ce Cre 368 MartibiennmORod re ER Eee CCE 65 StendelanauECR ee: ec LCL 413 MAVTeUÆRCOS A Eee nee Ceres 114 Siendnerniohodi-:. 0. Re semer rot 390 velutina Pres. == P. leptosperma. SUR DOTE creer 89 MÉNENOSA TSI. -e eee see ere 98, 99, 100 SEMAINE DENTS SE ect acte dec 248 MORÉTOSME 2e se cine ce ete cel 93 HTC AM OAV eee rec LVL 304 MÉROSMUACHE ee rec Ce CLÉ CCEC 388 SUPDA NS Eine Lire re tteU 250 VANUIOSADIDIR RE PE CCE CP ECC E-TE 433 stnipulosa,BChldle. A0 ARR nee 492 veronicætolia l: Muell 6:10 00020 355 SIQCRSATA BOIS RUE AV enec ce cc 477 HOMO BIENS SET Ge 0 one MTS bre 138 phrarninen: Presl.... 222202 480 versicolor Willd. — P. grandiflora. subpandina, PRIE. Rec cte Co prer 303 MA RicCRod RER ER ee mere 286 SUIS AE M ere rec r ee 420 VANPA DANS - Cre-eCe--chreece 403 subulata Willdn. Hb. == P. scoparia. VBA Velos mc ce--cecnimee 290 subulata Pringle == P. bicolor. viridescensiWall Mist. se se ce 56, 4, 192 SUDHUSNAE Ba eee reel 218 vinidescensiNutl 2e 2-0 2-6 200 subuniflora Boïss. et Heldri." ... ... 479 VOA CE VAI cars RES ane e 44, 58, 59 subvirgata Desb. == P. vulgaris. VIGNES ENT RENE. .7-820 87 sulcata Willdn == P. variabilis. VAE M OPAMEERREC TER EEE 144 Sulphuned Bent. ter tue eme tte eo 220 MODBLISRBDIASE cerner r-t 486 BUDIRA SCHTEDER NI eee PE 481 IE UE CPE TO COR So An Èe 353 supina, var. Jablotzkiana Regel. ........... 476 GOT SSSR A A TOME CAO 418 témanscon Martel ere 232 vulgaris, var. littoralis Lange ............. 450 TANAITONILAMERE ar ccm Vis tree 41 vulgaris, var. apiculata Huter et Porta ...... 447 telephroides BOB rer eme eee 481 vulgaris, var. lusitanica Pereira ............ 441 telephioïdes, Wilidn "Lee... 386 vulgaris, var. Carueliana Benn............. 445 tenella Willdn. Hb. == P. Funckii Nob. vulgaris, var. pubescens Rhode ............ 157 500 MONOGRAPHIA POLYGALACEARUM. PÉvadibomicAlChod rer er rer Terre S201 MP-AWelritsehtAiCHod. EE MERE RENE 341 WAR eTIACRO RE Er PRE CEE PRE 381 WightianasW.set Arn. 0.7. Te NP RE 358 WalichianaiWisht rer et et Rene 331 Wolfgangiana Bess. == P. comosa. Marbre iiORON EST EEE CRE EEE 315 WhniphliChod ES PE PE ECC E CEE CEr 67 Maison Rod rer PRE ET CARE 285 XanthliGray ss essceeeecmee- eee Cet 18 WatterSUREAnCOP EN EEE PER REEUTEe 93, 103 xyloclada Chod....... eee Ne TS 441, 48 WebbianalCoss PEER EP MEC EE ER PEPERERCE 116 YememicaiChod Er r EeR CE ETEC ARERE 327 Weddelhana\Chod Er ee Pre re ER ere 159, 207 Peer Sr ET R EEE Cr CT 423-425 Index sectionum, subsectionum, etc. Pages. Pages. Aeanthocladns Sec lee PR En Re G: ANUICAUL ES AE ME ROME ER AS 125, 205 aibiCUnseBenn ee ee CEE TAMNOrthopolyeala Sec PAPE ECC EEE TELE ER ET 3, 120 brasUiensts EIOU-SR EEE EE 6 DUPBSECHION Le ss ce deseerm ae EN 123 ATORALIER Me ere ee em finie Le nu = Melon ee ele 318 RS En nn Ce SIGNE 281 ASIA are Ne a me eee Cet ec 318 TRS en nr em SR RES 290 BadierA SO UDSECR RE M ME EE EC 9 VE Re tee UE RE RENE ENCRES 294 VERSION AMD RCE Le 11, 12 VO Re dE tre 309 domingenss DORE ECCEF CERN eds 6 48 à 10 Vlscoubbanbocoecamoc ee ouce 313 SECTE nasvb oc anbooavdos basse 120 VE ER cie 317 Otis chrousostotaoce three 3, 91 MATE Shan dan ae 0 do 353 MACRODAYUIGANAUE EEE eee CLR 91 TK eiseeeine dar CN RE 357 GhamMeDUxAS SEC E-rea ere 3, 93 NE Te SE SENS OS IUT 360 COMITE Lo e DoBme 94 DO P RANEES N eO O 394 AU BEI Mooc a pa tobescdoncdet 98 USA TO OS QUE 415 FRIAURTAE RS LS AE JE Ce dates dde 100 RO EE PTE LE EE TEL 486 VENENOSG ASS, Ne NET A AIN PER ASE 99 KV Petra ae iron NEC SEE ee 431 CAACLIRIA RE EN 120) MP ERERIE MDN RS SN EN 9 Decurnentes RAR RER TT 12h 10/72NPETSICATIERIOLIE Eee UE 318, 331 Brivoiden, seen CR Et CR RE RES 126,220" PhlébotemamSect ete PT RCD TEE 2,4 ETIOPIETE NE ee Pen reed 318 cuneata}Griseb' = en. Mere tnete 5 Euchrosyncone. POlYBALON Eten ste see mie ee eee ne 120 D'AUCUNE ER RER CC 100:|Psychanthus TE et ee cer ee 120 Hnhebecarpa,/Bubsect eee cr re 2nISemelocardiumCect ee 2e PETER EE 2, 41 Extraaxillaris == Hebeclada. APRES LOMME LEE 41 GAHOIAE RE RSR AE ee ie CRE 124, 127 QAUCERCENS). in sans sens ele SET 41 GLOBE Re CET ONE IR ES 124, 164 HGMALONIEN SE LORIE CRE CR EEE 41 GYANOSpOR SEC PE EEE TE CEE rec 3, 87 Ryalinum ia EME CCE Lee 41 Hebeclada Sec RE tn On LE ee 8, La SOTODE LR TRS RE NE 126, 278 Hebecarpar Sec ennemi CI Cri ce 2,191 SpheTopiene et. ce -eer-eeN Er 317, 828 InCAMMATE NE ee une Ver 1251857) Tentes PRE Re EC PR 125, 211 Tsolophus saxatilis Spach} "Pere TC 3097 |Timoutoiden Eee ere ee pr 124, 153 Lieustrina Secret ere eetiecce porc DITS TINCIOTIE ee M RNE LR ER RR VA TERRE 317, 319 Linoideme trente rer tete 126,26 Dre liSpernma eee eee CT Ce 118 Macrophylla == Ligustrina. Trichospermes Re ere cerner 124, 170 Mundia brasihensts SEE ME EEE 6: |MVeTiCIlA RMENSENP TE E REPT 124 ERRATA Pages. Pages. 1, ligne 9, mettez une virgule après 8 et après 6. 211, au bas, au lieu de 5578 lisez 5578 p. p. 1, ligne 10, au lieu de bäocularis lisez biloculare. 223 > cælosioides > celosioides. 2, ligne 3, > indicata > indicati. > pseudocælosioides, > ps.celosioides. 6, > Klotschii > Klotzschii. 240, après p. 106 mettez : tab. nostr. XXIV, fig. 21. 13, > Barbeyi > Barbeyana. 242, au lieu de 3579 lisez 3570. > Riviniana > rivinifolia. 249, » P. stricta. > P.pseudostricta. 34, > Jioret sempt. >» fl. septmbr. 255, » Tab. XXIX. > Tab. XXIV. 35, > quo fecit > quo fit. 269, ligne 5, au lieu de obovatæ lisez ovatæ. 53, ligne 9, > aque > atque. 274, au bas de l’article, au lieu de Vubena lisez Verbena. 81, > Klotsch > Klotzsch. 311, au lieu de P. nova Boissier lisez P. nova Boissieu. 85, ligne 9, > Serra de Paroca > S. de Caraça. | 330, » P. Grevana » P. Greveanu. 106, » californica > P.californica. | 361, » E. Z. 171 » 168. 122, ligne 6, > rimiformis > vittiformis. 372, » Subsectio XI SU 2e 123, ligne 9, > galoideas > galioideas. 388, # » XII "A0 0.00 6 ei 4 DRE RO RER É RNA RE 396, » P. confusa Mac Owen lisez P. confusa = 0 4 triansit. > transit, Alt Re oh cat. 6058. T2 Ro k RONA 2 Coarre 116, au nl de P, brevifolia Harvey lisez P. brachyphylla 181, ligne 11 > : » ; se Re 10 Deus 14 > Ce eu 418, au bas, ajouter, après 153, pp. 208, au bas, Pohl 2908 > Pohl 2938. n LI 1 id) RE M : sutadète À ref: Le ne " È AT sr ie | de | ñ ms F LA Er De ae à 2 ce | re cie ace. AE he Ne clin 24 Hi DD wimionit pe tel ae 4 matin 10 LA | Le © MRSLEE VAE REA Ur ht TA 4! L' 44 AL f dis TABULA XIII er — Carina, — al — ala, — p = pistill., — ps == petalum superius, — s — semen, cp = capsula, — sp — sepalum — fl — flos. 1— 4. P. Phlebotænia Chod. 4, carina ; 2, ala; 3, pistillum ; 4, petalum superius. 5— 6. Klotzschii Chod. 5, semen ; 6, pistillum. J—11. Domingensis Jaeq. 9, pistillum cum disco; 10, sepalum ; 44 carina : 11 b, sepalum inf. 15. diversifolia L. 43, capsula. 14. Jamaicensis Chod. 14, cap. 15—18. Barbeyana Chod. 15, ala; 15b, sepalam; 15e, petalum superius; A6 capsula ; 16 b, pistillum ; 17, semen, 18, semen. 19—22. leptosperma Chod. 19, ala ; 20, pet. sup.; 24, stylus et stig.; 22, arillus eum parte superiore seminis. 23—25. myrtilloides Willd. 23, semen ; 24, ala ; 25, non delineata. 26—30. ovatifolia Gray. 26, capsula; 27, ps; 28, sp; 29, fl; 30, s. 31—32. obseura Benth. 30, non hujus speciei; 34, s ; 32, ps; 32b, cr. 33—37. pubescens Gray. 33, carina cum pet. sp; 34, ps ; 35, al et sp; 36, capsula ; 37, pis- tillum ; 37 b, s. ° 38—40. pulchella Schldl. 38, p ; 39, ps ; 40, pars androcei. Tab.XIIT. R.Chodat Monoér. Polyé. Lith Duc, Genève. R.Chodat ad nat delet lith LE fc) De RL A 4 tûtee At TABULA XIV 1— 3. P. puberula Gray. 4, sp; À a, p; 4b, cp; 2, ps; 2a, al; 3, s. k— 6. 7— 9. 1012; 13—16. 17—20. 21—24. 25 —27. 28—30. 31—32. 33—30. 37—39. 40—42. rwinifolia À. B. K. 4, p; 5, al ; 6, cr. andensis Chod. 7, al; 8, ps; 8a, s ; 9, stigmata. platycarpa Benth. 10, al; 14, ps; 124, stigmata; 12b, stamen ; 12c, capsula ; 124, semina cum arillo. Durandi Chod. 43, al; 44, ps; 15, semen ; 16 stigmata ; 16 a, stamen. Galleoti Chod. 17, al; 18 a, semen; 18 b, arillus ; 19, p ; 20, capsula. costaricensis Chod 21, capsula ; 22, 23, semina; 24, stigmata. caracasana H. B. K. 25, cp ; 27, s. antillensis Chod. 28, semen ; 29, ep ; 30, stylus et stigma. americana Mill. 31, ps; 32, sigma cum stylo. macradenia Gray. 33, carina eum petalis sup.; 33 b, ps ; 34 b, stigma ; 35, al; 36,p. glandulosa H. B. K. 37, flos; 37 a, ps ; 37b, s; 37c, p. 38d, ramus cum folio et flore ; 39, ala ; 39 b, androceum cum ps. Parregi Benn. 40, semen ; 40 b, p; 40e, ala; 40 d, s ; 41, carina cum ps; 42, ps. Tab.XIV R. Chodat Monogr. Poly. al x Ueneve. ith. Duc, É R.Chodat ad nat. del 1 #9 c + * à 4 AA EN à é [4 ELU ü 2 #64 PUR cu tte cms "S 4 dau ns (de + * at Girl te Dod Lord uit © jte 4 da n eo bé tation ASE { ' Va br vil {À à te Ni ARC AL { EL] re TABULA XV 1— 5. P. triphylla Ham. 4, ala; 2 et 2 a, sp; 3, ps; 4, carina c. ps; 5, p; 5b, cp; 5a,s. 6— 8. 9—10. 11-13. 14. 15—16. ae 18—19. 20. 21. 22—24. 25. 26—28. 29—30. 31—33. 34—35. 36. 37—38. 39—42. 43—45. Lindeni Chod. 6, s; 7, cp cum sp et al; 8, al. Galmeri Chod. non delineata. acuminata Wild. 41, ps; 12 a, al; 12 b, sp connata ; 13, s. Hebeclada DC. 14, ps. æyloclada Chod. 15, al; 15, sp connata ; 16 a, ps. bahiensis Chod. non delineata. decumbens Benn. 18, al; 19, ps; 19 a, s. parietaria Chod. 20, ps. Orobus Chod. 24, ps; 20, non hujus speciei sed præcedentis. angustifolia H. B. K. 22, ps. ; 24, s. flabellata Shukl. 25, s ; 25b. ep; 25e, al. grandiflora Walt, 26, ps ; 27, al; 27 b, s; 28, al; 28 b, sinus ps. Urbani Chod. 29, s; 30, ps. violacea Vahl. 34, ps ; 32, ps, v. Martian.; 33, ep, v. Martiana; 33 b, ps, v. bra- chystachya piauhiensis Chod. 34, ps. cubensis Chod. 36, al. Krugii Chod. 37, al; 38, ps; 38 b, stylus et stigmata. floribunda Benth. 39, pistillum cum disco ; 39 a, ps ; 39b, carina cum ps; 40, ps. Xanthi Gray. 43, s; 44, al; 45, cp. R.Chodat Monogr.Polyé. Tab.XV. " | ) KE 45. Sr R.Chodat ad nat del. et lith. Lith Duc Genève. ci QU irets PE > TSI ES LSNr MER al Je SE AS do 5 14: Love: (= ROSE NH ETTE” ct Age 2 PARU AUTÉ NT ONE EN PO OP CLIENT é ge fe % + MN DRE tri HIT ado et ŒUAEE Rey LE: Leger #6 HE PRES UN Abe [A DOo 5 2 A ME en) ÉCART elles PAU NT sir 4 À É SN TS PARTS Er UP. : | de hs F3 pr TP TR ini PARU “ME front L ee es ar aus Cest: (74 È orale ni Le | | RAS raie Se) pmeuron - 12% mb FLE RANE hk Ses Put HA Die 7 AS A M rar Pre EE EE ae futkr Ke AE : re Bret RARE Parle Trend, Ê pt. PA RD DRE PU CE RENE LUE T2 ot te LISE UE Re RRQ EE Ÿ PA ROSE Su Re RTE ; DEA a a HERO EURE EE Reine ain ui reetrel ENS SR RE iha, 2110 Ge s es AD +) LE PATES | LS 1e Aie Ce AUS + ue SU ro + Li + ) * n rc: 4 re 4 je ° P- 4 1 : Fire 8 | | i L - Ë HE s s Fr) IQ ve. 1e \ 4 {ha Eu Le . 45: 2: | . 14 M 4 ; e Po ” d , A! “ Us - d 7. “ r ; | 1 À À As À à 0 Der é 1 î ù | 1 2 + Mn s # > : LES ® o ; à V 19 ' p-Ù A LR Ÿ . , ÿ ’ 3 14 « 2 n [2 ps A. : . + 4% LM Ç are FN e 4 P J A - ace d r a % pre « F. > 71 TABULA XVI 1— 4. P. Vauthieri Chod. 1, al ; 2, sp connata; 3, ps; 4, al. D— 7. 8— 9. 10—11. 12—15. 14—15. 16—17. 18—20. 21—22. 23. 24. pseudo-hebeclada Chod. 5, ps; 7, al. Wrightii Chod. 8, al ; 9, ps. [lheotica Waw. 10, al; A a et 11 b, ps; 1 ce, sepala connata. mollis H. B. K. 12, ps; 12a, sep. connata ; 12b, stigmata. + grandifolia St-Hil. 44, carina; 140, al; 14b, carina cum ps; 45, ps; 15, stigm.; de 15 b, ovarium cum disco. * gigantea Chod. non delineata. laureola St-Hil, 18, s; 19, glandulæ stipulares et bracteol.; 20, stigmata ; 20 c, anthera. dichotoma Chod. 21, stigmata. spectabilis Chod. 93, stigmata ; 23 b, ovarium c. disco, 23 c et 23 d, discus. Autrani Chod. 24, al ; 24 b, stigmata; 24 ce, ovarium cum disco. insignis Klotzsch. non del. opaca Chod. non del. oleæfolia St-Hil. non del. salieina Chod. 28, glandulæ stipulares; 28, rachis racemi. nîtens Chod. 29, rachis racemi. Ligustroides St-Hil. 30, stigmata; 30 4, al; 300, sp; 30 d, ovarium cum disco; 100 30d,s; 30e, cp ; 30f, glandulæ racemi; 30 g, rachis racemi. R.Chodat Monoégr. Polyg. Tab.XVI. R.Chodat ad nat del Lith Duc. Genève. =, VAR ; : Fa va ou 3 So se ae nor tr y EN tx je SHIVES sd . K À Pa al ñ 41e … RES | al va MN Var rire SANT 54 È a. et à EM. se nt LE, 2 3 péntue 28 RARE JE nee PAU AGE Eure ets Nr fes | FN RT ANIME LS ep Me, d Ve Le 1 » mn PAR, | Pp De : se" .. i hp Lee 1— 5. 6— 7. 8— 9. 10—11. 12—14. 15—16. 17 —18. 19. 20. 21—923. 24. 25—28. 29—30. TABULA XVII P. violioides St-Hil. 4, al; 2 a et 2b, sp; 3, carina c. ps; 3 b, ps; 4, p; 5, cp; 5b, s. Blancheti Chod. 6, carina cum ps ; 6 b, ps; 7a et 7 b, sp. stipulata Chod. 8, carina cum ps; 8 b, ps; 9, p; 9b, al. microphylla L. 10, flos apertus, ec : carina; p : ps; s : androcei tubus; 104, p; AL cp AMD. arillata Ham. 12, pars superior carinæ c. crista; 13, crista ; 14, pars cristæ. Reinii Fr. et Sav. 15, crista ; 16, sp; 16 b, ps. Mannii Oliv. 17, flos: ps, c: carina; al; 17, p; 170, carina; 17b, ps; 18, cp; 18b,s. Tonkinensis Chod. 19, pars superior corollæ, 19b, sp. tricholopha Chod. 20, stylus cum stigmate; 207, ovarium cum disco; 20 b, spets; 20c, crista. venenosa Juss. 21, cp; 21b, margo capsulæ; 21e, s; 2e, ep; 214, discus; 29, crista et pars carinæ ; 22 b, rachis racemi, 23, pars cristæ, 23 c, sp. pulchra Chod. 24, ps; 24a, ‘/, cristæ; 24b, rachis racemi; 24e, p. Mariesii. 25, ovarium cum disco; 26, stylus et stigmata; 27, cp; 28, carina cum crista; 28b, pars cristæ ; 28e, s. Wattersii Hance. 29, stigmata ; 29 b, sp; 29c, crista cum parte sup. carinæ; 29 d, al; 29 e, ps; 30, flos sine alis; 31, ovarium ; 32, discus. RP tr A ut D + Tab.XVIT. R.Chodat Monoér. Pol Lith Duc Genève. RChodat ad nat.del et hth wi + va. Ex 1 RU A MR RTS Life, ee To à Fran AP: A4 vas REDON UE 1. NÉTEN TS « Lt] Esp A ER" | ée SAR IE A As à; da CD RES “3 Fos Eee Pre ii A a UE AP Pre SCT 2 “note 2 A) sis “ La ner se Bts its Jets Ale ë F à che 2e : AE 114 TR L2 RAR NOR ‘in DT PRE AIN CE apr ARR LA, 1e Han bats A ITU pe CRE OT PA Dés : SA, da À à 4 « pt HE FSU EE do 54 A 7 Dite nt STE! OL a. À #a 21 k Li 3 PE. LT. » Pi à. ‘ ER) die enr: v NÉ cu TABULA XX 1— 3. P. adenophylla St-Hil. 4, s; 2—3, folia. 3b— 4. D— 7. 8—10. 11—12. 15—14. 1—16. 17—18. 19—20. 21. 22. 23—24. 25—26. 21. 28—29. 30—32. 34—35. 36—37. molluginifolia St-Hil. 5b, s; 3c, pars androcei. galioides Poir. 5, androcei pars libera; 5b, sp; 5e, al; 5 d, sepalum ts 6 carina; 7, ps. spathulata Griseb. 8 et 8b, al; 9, s ; 10, cp; 10 b, ramus. crucianelloides DC. 11, al; 44 b, ps; 12, fos. alba Nutt. 13, al; 44, ps; 14 b, ps; 14e, al; 1#d, ps : Hartweg 30 ; id., 14e, P; 14 f, crista. Boykini Nutt, 15 et 15b, al; 15e, pars libera androcei; 16, stigwa; 164, s. verticillata L. 17, al; 17b, ps; 17e, sp; 17e, pars androcei; 18, s. prætervisa Chod. 19, al; 19b, ps. leptostachys Shuttl. 24, al; 21 a, ps; 21 b, sp; 2e, s; 21d, androcei pars libera ; 21e, cp cum alis. conferta Bennet. 22, cp; 22b, al, 22c, sp; 22 d, ps; 22e, crista; 22 f, s. nemoralis Bennet. 23, al; 23 b, ps; 23c, bractea ; 23 d, sp; 23e, sp; 24, s ; 24b, cp. Vogtii Chod. 25 et 25 b, al; 25e, ps; 26, sp; 26b, androcei pars. Ruiziana Chod. 27, al; 27 b, stamen; 27e, ps; 27 d et 27e, sp; 27f carina et stigma. distans, non delineata. leptolopha Chod. 30 al; 34, ps; 32, sp; 32c, s; 32 b, crista. saginoides Griseb. 34, ps; 34b, pars androcei; 34e, stigma; 34f, al; 35, s; 35 b, cp. squamifolia Griseb. vide Tab. XXI. Tab.XIX. R.Chodat Monogr. De Lith Duc, Genève. R.Chodat ad nat.del etlith LEE 4 ba te 1iH4R TI cd Fan Han ET PS vé+ F TS FU : : FRE x à : PAPA U . té FT: A tà pro ls TEEN nTebteié 5 RES SR RON TRAME RUN SELS LUE DA Lt DRAC ok KM on RATALE 0: %.: ls, A DE UE TN rh LA APE Fa EN NL ; ref” Pr ET HE < Le PEN A ETAT CURE à 4 HS je PURE D pot Haut ER ATX Er RE +r va | PAPER Rires) SES + Er” Les PT), 1 0ate et L TEL | F4 Nr 516 As Dis Lhf RPETe) 1 À Le Au PONTS Ê TL ds te spl 74 log 1 RE . + ses 3 té 8 Ms rene ot À «i sb cf ne < # Rod Se Re Rés LE 1— 3. 3b— 4. D— 7. 8—10. 11—12. 13—14. D5—16. 17—18. 19—20. 21. 22. 23—24 25—26. 21. 28—29 30—32 34—35 36—37 TABULA XX P. adenophylla St-Hil. 4, s; 2—3, folia. molluginifolia St-Hil. 5b, s; 3c, pars androcei. gahoides Poir. 5, androcei pars libera; 5b, sp; 5e, al; 5 d, sepalum superius ; 6 carina; 7, ps. spathulata Griseb. 8 et 8b, al; 9, s; 40, cp; 10 b, ramus. crucianelloides DC. 14, al; 41 b, ps; 12, Mos. alba Nutt. 43, al; 14, ps; 14 b, ps; 14e, al; Ad, ps : Hartweg 30 ; id., 44e, p; 4 f, crista. Boykini Nutt, 45 et 15b, al; 15c, pars libera androcei; 16, stigwa; 164, s. verticillata L. 17, al; 17b, ps; 17e, sp; 17e, pars androcei; 48, s. prælervisa Chod. 19, al; 19b, ps. leptostachys Shuttl. 24, al; 21a, ps; 21 b, sp; 21e, s; 21 d, androcei pars libera ;. 21e, cp cum alis. conferta Bennet. 22, cp; 22b, al; 22e, sp; 22 d, ps; 22e, crista; 22 f, s. nemoralis Bennet. 23, al; 23 b, ps; 23c, bractea ; 23 d, sp; 23e, sp; 24, s ; 24b, ep. Vogtii Chod. 25 et 25 b, al; 25e, ps, 26, sp; 26 b, androcei pars. Ruiziana Chod. 27, al; 27b, stamen; 27e, ps; 27 d et 27e, sp; 27/f carina et stigma. distans, non delineata. leptolopha Chod. 30 al; 31, ps; 32, sp; 320, s; 32 b, crista. saginoides Griseb. 34, ps; 34b, pars androcei; 34e, stigma; 34f, al; 35, s, 35 b, cp. squamifolia Griseb. vide Tab. XXI. arts nt à 0". D EP I PU NI EN R.Chodat Mono gr. Polyé. Tab.XX. R.Chodat ad nat del et lith Lith Duc, Genève Are à LE baie xp ANA 3 1 EU AU “ Be <æ pe Men ET Ye 36—37 TS, 5— 6 T8: 8. 9. 10. 11—12. 13—14 15—17. 18. 18+. 19+. 20—21 29-94 25—96 27—98 29—30. 31—32. 33—34 35—36. 37—38. 39—40. 41. 12. TABULA XXI (et fig. 36-37, tab. XX). P. squamifolia Griseb. 36, s; 36 abe, Sp; 37, Carina; 37b, al; 37e, ps (tabulæ præcedentis). Timoutou Aubl. 1, sp; 2, al; 3, ps ; 4, crista. cuspidata DC. 5, sp; 5 b, al; 6, carina cum crista. crinita Chod. 7, al; 7 b, sp; 8, flos. carphoides Chod, icon sup. crista, ala, sepala, petalum sup., semen. Weddeliana Chod. 9, al; 9a, ps; 9 b, crista; 9e, s. Radlkoferi Chod. 10 a, sp; 10b, s. hygrophila H. B. K. 14, al; 146, sp; 42, s. comata Benn. 137, ps ; 13Ÿ, sp; 13, al; 13 a, carina; 13b, pars cristæ: 14a, s; 14 b, stamen. glochidiata H. B. K. 45 @, cp; 16 ab, s. minima Pohl. 18, al; 18b, s; 18e, stigm.; 18 d, sp; 18e, sp ; 18f, ps. Fendleri Chod. 18fa, capsula; b, s; e, ps; d, s. oxyrynchos Chod. 19% a, stigm.; b, ep; e, cp; d, ps; 19 b, al; 19 eg, sp; 19h, s. africana Chod. 20, capsula cum alis; 20 a, crista; 20b, s; 21, al; 24b, bractea et bracteola. trichosperma L. 22 b, al; 23, sp; 24, stigm. Alfredi Chod. 25 a, al; b, ps; e, sp; 26, ep; 26, stigm.; 26c, bracte: ; 26 d, semen; 26 e, limbus carinæ et crista. filiformis. 27, ps ; 27 e, stigm.; 28 abd, sepala; c, ala; 28, capsula cum sepalis; 28, s. Berlandieri Watson. 29 a, sp; b, ps; e, dimidium carinæ; 30, ep; 308, s. boliviensis Benn. 31, ps; 31 b, !/, cristæ; 32, cp; 32b, s; 32e, sp; 324, androc. adenophora DC. 33, flos ; 33b, s; 34, sp. brachyptera Gris. 35 a, al ; be, sp; d, stigm.; e, ep; 36, s. variabilis H. B. K. 37, al; 37 b, ps ; 38, cp; 38b, stigm.; 38c, s. pseudovariabilis Chod. 39, s ; 40, al. longicaulis H. B. K. 44, s ; 41b, al ; 4 c, sp. Herbiola St-Hil. 42, s ; 43, al; 44, ps ; 45, stigma. RS MR RS. à nd lé er PE Le R.Chodat Monoëgr. Polyé. ne. 67 | fees RO: \ 2474 R.Chodat ad nat delet lith. [\ { | | RE VALLE ns é | |. ] + \, S { b.. Lith Duc, Genève. >». es Az Ji FA RUE ee À BRAS, = = some sun à 3 & sr, F4 cu Sa de e TRE ENT NE EN TR TTL ET À TABULA XXII Fig 1—5 vid. tab. XXI, fig 41—45, 1—3 P. 6— 9. P. cruciata L. 6, s; 6 b, sp.; 7, ps; 8, p; 9, al. 10—12. 1—15. 16—18. 19. 20. 21—323. 24—25. 26—27. 28—31. 32—39. 30—39. 40—41. brevifolia Nutt. 10, al ; 10 a, ps; 10 b, sp; 10e, flos ; 44, p; 12, cp; 124,5. Hookeri Torr. et Gr. 13, al; 43 b, ps; 14, crista; 15, stylus et stigm.; 15b, sp; 15e, s. incarnata. 16, ps; 16, flos ; 16b, al et sp ; 17, p; 18, s ; 18b, crista ; 18 c, s cum arillo facie ventrali. Nuttalli Torr. et Gr. 19, al. sanguinea L. 20, al; 20b, ps; 20e, p; 20d, cp; 20e, crista; 20f, s; 20 g, androceum. Chapmanni Torr. et Gray. 24, cp; 21b, ps; 22, p; 23, carina ; 23 b, sem. fastigiata Nut. non dejlineata. Torreyi Chod. non delineat, setacea Mich. 28, ep; 29, s; 29b, s cum arillo deduplicato ; 30, ps; 30 a, p; 31, al; 31 b, carina cum ps. lutea L. 32, ps; 33, al; 33 b, stigm.; 33 c, sp; 34, s; 35, flos; 354, alabastrum ante anthesin. Ruegelii Shuttl. 36, al ; 37, ps ; 38, carina; 39, cp; 39b, s. nana DC. 40, s; 40 a, stigm.; 40 b, sp ; 40 c, corolla; 40 d, crista; 4 a, calyx ; 41 b, ps. Tab.XXI1. H'Chodat Monogr. Polyé. Lith Duc. Genève. R.Chodat ad nat del. "ré 1 à “ La 1 AOC ES DAT 4 1 nr et Es 2 $ RE Re NEA REX Ha z s Le » M4 Abopets FN il 1e À EN L'etR -N TC AT LE 4 - ;* , y die K « 4 LUN eu ee 4e LAMPE Le ui AA J UC LE La el LE jen de Le EAST LA FUEL ERIC QUES at #4 “a À ui. T1 EEE dus 6 27 LE an POLE ARE RARE (LS MU RAT) 1% ns RME eu 45 FRS AS Rita F . : k E tf PUR Mi Eee F ; CR DE Sa EU LANTA v2 Fe DRE FU RUE PSP TONER “à MEN) Dust 25 0e LUE La 4 Et NACRE ; 40 68e) + amie AU 2 2 ve ras ME mn" € >» D A ge Va LU li 4 he) TABULA XXII 1— 3. P. cymosa Walt. 1, s; be, sp; 1 a, ps; 2, p; 2b, al; 3, carina; 3 c, androceum. k— 5. G— 7. 8— 9. 410—11: 12—145. 14—16. 17—18. 19—21. 22—24. 25—27. 28— 29. 30—31. 32—33. 34—35. 36—37. 38—40. ramosa Elliot. 4 ab, sp ; 4e, al; 4 d, ps; 5 et 5b,s. Baldwini. 6 capsula cum calyce; 6a, sp; 6b, al; 6e, ps; 6d, stylus et stigm.; 7, caps. c. alis; 7 a, carina ; 7 b, crista cum carina; 7 c, s. atropurpurea St-Hil. 8, al; 8b, ps ; 8 cd, sp; 9 crista. Weddeliana Chod. 10, al ; 41, ‘/, cristæ ; 11 a, ps. equisetoides St-Hil ; 12, al ; be, sp; d, carina; e, stamina ; f, ps; 13, s; 13b, stigma. juncea St-Hil. 44, 14b, al; 14 cd, sp; 15a, p; 15b, stamina; 14f. ps; 14e, carina. pseudojuncea Chod. 17, s; 17 b, stamina; 18 sp ; 18b, al; 18 c, ps; 18 d, sp. subtilis H. B. K. 19, p; 19 a, al; 19, ps; 19e, sp; 20, st; 24, s. gracillima Wats. 22, s; 22 b, 23 ; 23, al; 23 d, ps; 23 b, carina ; 24, p ; 23 c, sp. micrantha Guill. et Perrot; 25, fl; 26, ps; 26b, sp; 26 c,st; d, crista‘/,; 27, s. exiqua Benn. 28, ps; 28 b, al; 28 cde, sp; 29, p. tenuis DC. 30, ramus ; 34, s. capillaris Drège. 32, s; 33, cp ; 33 b, al. filicaulis Bail. 34 a, al; 34b, sp; 34 c, ps; 34 d, st; 35 a, p; 35 b, s; 35c, cp. spicata Chod. 36, s ; 37, cp ; 37 a, st; 37 b, al. Lecardi Chod. 38 b, al; 38 a, sp; 39, ps; 39b, sp; c, stigma ; 40, cp; 40b, sem.; 40 c, st. Lith Duc, Genève. R.Chodat del et Jith.ad nat. 123; 3+. i— 8. pet. 80; 10—114. 11+. 11%. 12—13. 19+-13+. 14. 15—16. 17—18. 19—90. 21+. 21—92. 21—99B. 23—94. 2595. 254-264. 97. 28—29. 30—31. 314. 32-33. 38—39. 40—41. TABULA XXIV P. Funku. 1, al; 4 b, p; Ac, cp; Ad, s; 2, bract:; 3, crista ;,3b/"st; Chuiti Chod. 3f, s; 3fb, st; 3fce, al. paludosa St-Hil. 4, al; 5,s; 5a,s. alopecurus Chod. 6, al; 7, s. gracilis H. B. K. 8, cp; 8b, s; 8e, al; 9, st; 9 ab, sp; 9c, androcei pars. paniculata L. A0 a, al; 10b, ps; 10e, st; 14, s; 44 b, crista; A1 e, corolla ; Ad, cp. galapagensis Hook. 11e, cp; A1f, s; AA I, sp; 11%, stigm.; 11h, pars superior seminis; 41 m, corolla; 41 à, ps; 11n, stam. Mathusiana. 0, al; p, S; q, ps; r, stigm.; s, androc.; £, cp. tamariscea Mart. 12, s,12 a, ps; 12b, sp; 43, stigm.; 13b, al. remota Benn. 12fa, s; 12fe, cp; 137, sp. brevialata Chod. 44, androc.; 14b, ps; 44e, al; 14 d, cp; 44e, s; 14 d, flos; 14e, carina ; 14f, stigm. appressa Benth. 15, al; 15a, ps ; 45b, ep; 15e, s; 16 et 16b, sp; 16 d, :/, cristæ; 16 ec, bractea; 164 var. gracillima; 167, s; 16, cp; 16, stigm. celosioides Mart. (non cœælosioides) non delineata. pseudocelosioides Chod. 19, al; 19 b, stigm.; 20, ps; 20b, s. sericea Benn, 21, al; 21fb, ps; 21 a, s. pseudosericea Chod. 21a, s. tubereulata Chod. 21 Ba, s; 24b, a]; e, stigm.; d, '/, crislæ; e, androc.; f, ps. pseudo-erica St-Hil. 23, p ; 23b, al; 23c, !/, crist.; 24, ps; 24 b, s. rostrata Chod. 25, al; 26, s; 26 b, ps. rigida St-Hil. 257, sp; 26, stigm.; 267, ps; a, al; b, s (sec. orig. St-Hil.). revoluta Gardn. (vid. pars prima Tab. He) cneorum St-Hil. 28, al; 28 b, ps; 28c, crista !/,; 29, stigm.; 29b, cp; 29 c, s; 29 d, sp. (sec. orig. St-Hil.). bryoides St-Hil. 30, al; 30a, s et crista; 31, stigm ; 31b, sp. pseudo-stricta nob. a, al; b, carina; €, sp; d, androc.; e, stigm.; f, ps. stricla St-Hil. 32, al; 32b, carina ; 32e, dimid. androcei; 32d, sp; 33, stigm. exasperata Chod. 38, al; 39, ps; 38 b, sp. sabulosa Benn. 40, stigm.; 40 b, s; 40e, crista !/, ; 41, ep; 41b, sp. Tab.XXIV R.Cho dat Monoëgr Polyé. R.Chodat ad nat del et bth. v- EN + D \ 6:32 D SAR 2 q 7 : VE 1" ) { , £ | DL 44 \i 1— 2 P. Dh Fr) LES sf. 9—10. 11—12. 13—14. 15—16. 17: 18—19. 20—21. 22—923. 24—95. 26—27. 28—929. 30—31. 32—33. 34—35. 36—40. TABUEA SN NE ; 1 Francheti Chod. 1, carina ; 2, al; 2 b, sp; 2e, ps. pseudo-coriacea Chod. 3, al; 3a, ps; 4, crista ; 4b, s. coriacea St-Hil. non delineata. angulata DC. 7 a, sp; b, sp; e, cp; d, ps; 8,s. Moquiniana St-Hil. à obovata St-Hil. 9, s; Qa, al; 10, ps; 96, stamina : 106 et 10e ne 10 e, sp. multiceps Nees et Mart. 11, al; 42 a, ps; 42 b, sp. campestris Gardn. 13, al; 13 ab, s; d, ps; ce, androcei pars; ILa, Cp; resedoides St-Hil. 15, stigma; 15, al ; Le, ps; 16, sp. A pulchella St-Hil. 47 a, p; be, semen. cor linoides Poir. 18, al ; 48 crista; 49, s. selaginoides Benn. 2Dab, al; 21 a, SD> D, SC, argentinensis Chod. 22, al; 22b, ps; 23a, sp; 23b, stigm ; 23 c, s: # A 23 f, crista. sedoides Benn. 24 a, al; b, ps; 25a, carina; b, id. ce, tps ds brasiliensis L. 26, al; 26 b, ps; 27 a, crista; 27b, s; 27e, do aphylla Benn. 28 a, al; b, sp; €, ps; 29 a, stigm.; b, s; 6, Crista. Glaziowii. 30, al; 304, sp; 31a, p; b, s. australis Benn. 39 a, ale, Sprcrens 390 pr bts LA Senega L. 34 a, sp; b, al; e, crista; 35a, cp; b, ps: e, s: d, stigma. polygama Walt.36, al ; 37; sp; 39, p. 40, ps. Tab. XXV R'Chodat Monogr Polyé Lith Duc. Genève. R Chodat ad nat del. : EX TS 67e 829; 10 —41. : 4945: 14—15. 15f—j. 16—17. 18—19. 20—921. 2993. 24—95. 26—97. 28—99. 30—31. 32— 33. 34—35. SDS 38—39. 40—41. 4143. 4445. 44 — 45, TABULA XXVI P. hemipterocarpa Gray. À, caps semialata ; 2, s; 24, p; 2e, al; 2b, ps. scoparia H. B. K. 3, stigm.; 4b, al; a, psi 5 a, s et sp, 5b, cp. scoparioides Chod. 6, ps; 7, stigm. Watsoni Chod. 8, al; 9, stigm.; 9 a, ‘/, cristæ. semialata. 10, al; A0 a, stigm.; 40 b, pars sup. ps; LA, carina ; 14b, androc. Villa-Rica. 12a, s; b, id. pars sup.; 13, stigm ; 13b, al. Duartena Si-Hil. 14 a, s; 14b, stigm.; 14e, ps; 15 a, stam.; 15b, s; 15d, al; 15e, !/, cristæ. f, Carina; g, cp; h, androc.; à, sp; j, ps; stigma et semen. lancifolia St-Hil. 16, ep; 16 a, stigm.; 17, al; 170, s. Roubienna St-Hil. 18, s; 18 a, stigm.; 18b, al; 19, al; 49 b, sp. aspalatha L. 20, stigm.; 21a, ps; b, al. cyparyssias St-Hil. 22 ab, sp; 23 a, s; b, stigm. thesioides Willd, 24a, ps; b, al; 25, stigm.; 25a, cp. pratensis Phil, 26 a, ps; 27 a, s; b, stigm. gnidioides Wildn. 28, stigm.; 29, al, 29 b, crista. chloroneura Griseb. 30, stigm.; 31, crista; 31a, al; 34b, ps. pterolopha Chod. 32a, ps; b, carina ; e, stigm.; 33, sp; 33, al. Hieronymi Chod. 34, stigm. et styl.; 34a, crista; 34b, ps; 35, al; 35 a, sp; 35, s. subandina Phil. non delineata. Solieri Gay. 38 a, ps; b, crista !/, ; e, al; d, stigm.; ef, sp; 39, cp; 39b, s; 39e, pars anterior seminis cum arillo. Gayi Bennet. 40, p; 4Oac, s; 40b, al; 4e, cp. salasiana Gay. 44, p ; 4Ÿa, ‘/, crist.; 42 et 41 b, ps; 43, 1?, crist. persistens Benn. 44, s; 4% a, ps ; 45a, p; 45 b, al. stenophylla À. Gr. 46, ep; 46b, p; 47, s; 47a, ‘} cristæ ; 47 b, ps; 47, al. Tab.XXVI. yê > 116 Chodat Monoégr. Pol D fn Lith Duc, Genève. R.Chodat ad nat dei " h . + » F6 6 [4 . “+ ’ . L ; 2 + ‘ à "1 L f À on" à € È + À & “ ÿ * lui LL { L= ‘ 19 : L * n CP 4 si À L ; 9 NU T4 à: 4 r n 1 ç ve MR UE Da A ? \ 6 » Lis L Le E ja 2 F A 45/0 54 ER AAA + ol: ( +2 rad #7 , url . » LR CON io | 14 , P % » : . : LE LT Sr pe rh -"- È Pa ue Tr&la DE / 1e É FF? . Le Y nt ve : L è f. ru Méta 2 7? : : » Da PE ne PQ : FFeX, - d [re é - * TT. AN turbg Teri pi È \ 0 va, t L xÉ Air. tt Le 5 1 N «7 " 4 Léa ‘ei Le V + A r ; | st : $ à HET Pr: * né € Ô Pr r ue Er rl Ed À d Eu SA ATeLY HEC ‘ , ; È “ } . % : AMEN Pres re PPUIAALUAT AT LR - Ÿ < < 4 4 4 Lt. : 2e # = el +. v x r j' 26 n P,n 2 z % Le iQ La L À: Le e = ef LÉ - se we L 0 Fe 1e 4 -" b 4 L EDS ; s 7 ; 4 1— 3, k— 5. D— 7. 16. 14. 15. 16. 1718. 19—20. 21: 22—923. 24 —25. 21. 28. 30—31. 32—34. 39—306. 38. 39. 40. k1—43. TABULA XX VII P. rupestris Pourr. 1, ps; 2, stigm.; 3, pars sup. seminis. exilis DC. 4, p; 4a, al; 5, stam.; 5b, sem. brachystachia DC. 6, al; 7, stigm.; 7b, ps; ed, sp.; 7a, s. singalensis Chod. 8, al. Warburgii Chod. 9, stigm. kilimandjarica Chod. 40, ps ; 10, pars sup seminis; 10b, caps. Wadibomica Chod. 11, sem. Gagnebiniana Chod. 12, s. obtusissima Hochst. 13, al; 14, ep; 45, s. senensis Klotzsh. 16, s. orientalis. 14, ov. sem. javana DC. Caps., sem., p. tinctoria Vahl. 16, pars sup. seminis. yemenica Ghod. 17, p; 18, carina; 18b, ps. Quartiniana. 19, pars super. seminis; 10 ab, sp ; 20, ps Ukambica Chod., ps. persicariæfolia DC. 22, s; 23, al; 23b, ps. butyracea Heck. 24, corolla; 25, ?/, cristæ; 25b, ps; 25 c, p. Baikiesi Chod. 27, ps. senegambica Chod. 28, carina. tenuicaulis Hook. f. 30, stigm.; 30 a, ps; 34, al. Gomesiana Welw. 32a, ps; b, ps deduplicat.; 33, stigm.; 34, sem. arenaria Willd. 35, ps; 36, s. Livingstoniana Chod. 38, ps; 38b. Stanleyana Chod. 39, ps. Welwitschii Chod. 40, ps; 40 b, pars sup. seminis. peplis Baïll. 41, stigma ; 41 b, !/, crist.; 49, al; 43, ps. Tab.XXVII. R.Chodat Mo nogr. Polyg. NN 6tinct, ; (: Ke | qe \ 7 À \ Na _. D a ee. a PE > à Lith Duc, Genève. R. Chodat ad nat del. a, » +» TABULA XXVIII 1— 4. P. erioptera DC; La, s; b, arillus facie ant.; 2 et 2a, stigma fac. lat. et ant.; 3, al; br Le La. 5— 6. 7—10. 11. 192—13. 14. 15—17. 18-—20. 21. 22. 23—25. 26. 27—29. 30—32. 33— 34. 35—37. 38. 39—40. 4A1—42,. 43—45. &, ps. petrea Chod. a, al. Thurmanniana Ghod. 5, ps. sibirica L. 7, al; 8, ps; 9, s; 10, stylus et stigm. Schimperi Chod., al; 14 a, ps.; 116, s. elegans. 12, al; 13, cp. Loureiri Gardn. 14, al. crotalarioides Ham. 15, al;16, ps; 47, s. SES japonica Houtt. 18, al; 18a, ps; 18b, stylus et stigm.; 49, s; 20, alia forma stigmatis. veronicæ olia F. Muell. 21, s; 21b, p; 21c, al; 21 d, cp; 21e, androceum. khasiana Hassk., al. oligophylla DC. 23, p; 24, al; 25, s; 25a, ps; 25b, cp. longifolia Poir. 26, stigm.; 26b, ep; 26c, pars sup. seminis. Wigthiana W. et Arn. 27, s; arillus fac. ventr ; 27e, stigm.; 98, ps ; 29, al. rigens DC. 30, 30 a et 30b, stigm.; 31, al: 314, sp. conn.; 32, arillus. Rehmanni Chod 33, stigm : 33a, pars sup seminis; 34a, sp. conn.; 34b, al. Schœænklanki Hoff. 35, al; 36, sp conn.; 37, s. Schinziana Chod. 38 ab, stigm.; 38e, pars sup. seminis ; 38d, cp. Kaxalariensis Schinz. 39, al; 40, pars sup. seminis. Bojeri Chod. 41, stylus et stigm.; 41 a, al; 42, ps. huillensis Welw. 43, s; 44, stigm.; 45, al; 45 b, ep. th Duc, Genève e = S ei Le ; re) ‘09 > — e) [a & ; Fe | a S ss Le] 2 re rd 24 T a $ s & E és de © [æ) a mc dar Le TER fes M à FRA PR PP ar 1 ARR TL 1— 4. 5— 7. 8— 9. 10 12—15. 14 —15. 16—17. 18—19. 20. 21. 22—23. 24. 25. 26. 27—28. 29—30. 31—32. 33—934. 3). 30—39. 40—42. 43—h4. 45—A6. 47--48. TABULA XXIX P. liniflora Boj.; 4, cp.; 2, stigm.: 3, sp. conn.; 3b, al; 4, arillus; 4, carina c. crist rarifolia DC. 5, stigm.; 6, stig. fac. ventr.; 7, arillus et pars sup. seminis. acicularis Oliv. 8a, pars sup. seminis; 9, androceum; Ja, sp. conn.; 9b, al; 9e, DPICTISiE: nilotica Chod. 10, al ; 104, sp. conn.; 10 b, sp.; 14, carina; Aa, stigm ; 446, s. Petitiana Rich. 12, al; 124, s; 13, sp, conn.; 13 a, stigm. illepida Harv. 14, al; 4%a, p; b, sp; 45, s; 15a, cp. anatymbica E. Z. 16, s; 17, al; 17 a, cp. transvaalensis Chod. 18, stigm. chloroptera Chod. 20, stigm.; 20 a, s; 20 b, al. serpentaria Eckl. 21, al; 21 b, cp; 24, sp. ophiura Chod. 22 al; 22b, s; 23, stylus et stigm. nilaghirica Chod. 24, al hirsutula Arn. 25, stylus et stigm.; 25b, ps. linarifolia Nilld. 26, carina; 26b, sp. densiflora BI. 27, al; 27b,s; 28, cp. Walkeri Chod. 29, s ; 30, al; 30b, folium. Thvaitesi Hassk. 31, carina; 32, p. macrolophos Hassk. 33, carina ; 34, al. macropetala Hassk. 35, ps. eriocephala F. Muell. 36, s ; 36 b, arillus fac. ventr.; 37, stigm.; 39, carina et crist. rhinanthoides Benth. 40, crista ‘/, ; 44, p; 42, sp. orbicularis Benth. 43, stigm.; 44, crista. chinensis L. 45, crista et pars sup. carinæ ; 45b; stigma ; 46 et 46b, seminis pars sup. elongata KI. 47, al; 48, carina. Tab. XXIX. e. Or. Poly Le R.Chodat Mono Lith Duc, Genève. | _ RChodat ad nat del. SJ . abyssinica R. Br. 1, pars sup. seminis; {a, al ; 2, al; 3a, ps 3b. Sp; is D ms _confusa M. Ow. 17, stigm.; 17b, ps; 18, al; 18b, s. TABULA XXX sem. v. adoernsis. rupicola Hochst. et Steud. 5, stigm.; 6, arillus. spinescens Decsn. 8, stylus et stigm.; 9, ps; 10, sp; 14, al. + irregularis Boiss. 12, sp; 13, p; 14, s; 140, cp; 1%a, ep; 13, stigm.; A&d, ps. Ohlendorfiana. 15 et 15b, ps; 15e, ep; 16, eps; 160, s. » ES hispida DC. 19, s ; 19b, s; 19e, stigm.; 20, carina; 20b, Ps; 20 a, Sp ; 2, » a 21b, 1}, cristæ. erubescens Chod. 22, ps; 22 b, p; 23, p; 23 b, al; 24, s; 24b, carina, hottentotta Pres]. 25, al; 25a, ep; 25b, s. houtboshiana Chod. 26, al; 27, s; 97 b, cp. leucocarpa Chod. 28, cp; 29, al; 29 c. stigm. durbanensis Chod. 30 et 30a, al; 314, pars superior seminis. leptophylla DC. 32 a, al; b, stylus et stigm.; e, sp; 324, s. virgata. 33, p; 34, cp; 35, s; 35 a, ps. LS RS RS Tab.XXX. R.Chodat Monogr. Polyé. Lith Duc, Genève. KR. Chodat ad nat del. LA j R £ | MA A ee gr De ELRrRE : QU CAS PA EN AE \ LS , 1 .- « be | Q » "4 0, : | # + 1 ) , ns s k | | | "H TABULA XXXI 1— 4. P. pubiflora DC. La, p; b, sp; c, ps; 2, carina; 3, al. BG: 7: ë 9—12. 13—14. lat. 15. 15+. 16—18. 19—920. 21—93. 24—95, 26—97. 28—31. 32— 33. 34—36. 37. 38—39. 40—41. affinis DC. 5, al; 5b, p; 5a, ps; 6, corolla. Dupareiana Chod. 7, al; b, ps; c, stigm. gracilipes Harv. 8, sp; 8 a, ‘/, crista. Pappeana Eck. Z. Ja, ps; 9b, al; 10, stylus et stigm.; A4, crista. refracta DC. 13, ps; 14, s; 15, styl. et stigm. Harveyana Chod. 14Ya, p; 14fb, ps; L&fce, carina, Steudeliana Eck. 15a, al; 15b, ps; 15e, ps. triquetra. 15, pars superior ps ; 15 Ÿ, semen. Lehmanniana Eck. 16, p; 164, p; 16b, ps deduplicatum; 16c, ps ut in natura; 17, carina ; 18, crista. brevifolia Harv. 19, arillus; 20, ps. peduncularis DG. 21, al; 24b, ps; 22, stylus et stigm. teretifolia Thunb. 24, al; 25, pars sup. ps; 25 b, stylus et stigma. pinifolia Lam. 26, ps; 27, styl. et stigm. bracteolata L. 28, ps; 29, styl. et stigm.; 30, s; 31, ps. myrlfolia L. 32, ps ; 32, stigm.; 32a, ps; b, ps; 33, arillus c. parte sup. seminis; 331, Cp. oppositifolia L. 34 et 35, ps; 36, stamen. macra DC. 37 a, ps ; 37 b, p. ciliatifolia Turez. 35, stigm,; 38 b, ps. recognita Chod. 40, al; 40b, */, cristæ; 414, stylus et stigm.; 41, ps. Tab.XXXI. R. Chodat Monogr. Polyg. Eat Due Cénève R.Chodat ad nat del. 1— 3. P. Presli. À, p; 2, al; 3a, s; 3b, cp. URSS 4&— 5. venulosa Sibth. 4, al; 5, s. AE 6—10. major. 6, p; 6b, al (v. dobrutsch.): 7a et 7h, s (sp typ.); 8. al (Calabr.; 4 (Calabr.); 8e. arillus (v. Calabr.); 8d, ps pars sup. (Calabr.); 9, ps ex Aprutio; 40, s (x. pindica); 106, ps (v. cadmie.); 40 b. cp x À 11—12. Boissieri. A1, flos, sine sp; 11 b, arillus; A2, ep; 12b, s. 9 13—14. rosea Desf, 13, al; 13e, ‘/, cristæ ; 14a, cp; 14b, s; 15e corolla. 10 15—16. nemoviraga Pomel. 15, corolla; 18a, s; 15b, p ; 16a, ?/, crist.; 16b, al; se 17—18. lusitanica Welw.; 17, flos; 18, al. SHIANE 19—20. flavescens. 19, p; 20, al ; 20 b, cp. cum alis; 200 A 21. visaurensis Cald. 24, al; 20e, s. ER 22—923. serpyllacea Weitre. 22, de 23 a, p; 23b, s. de Fr R 24—95. Carueliana Burn. 24, al; 24 a, sp; 24b, s ; 95, carina; 25, s; 33e, 26—928. bælica WIIk. 26, al; 27, s; 28, ep; 28 b, p. 4 29—33. Huteri Chod. 29 et 30, s; 34, arillus ; 32, ep; 33, al. ai 34—38. vulgaris L. 3%, al (sp. genuin.); 35, al (oxypt. Moselle); 36, al one G, ë TABULA XXXII 329); 38, al (£ oriental); 37 (arillus f. orientalis). Tab.XXXII. y£. 2 R. Chodat Monoër. Pol a obus, (— CAMTIIE SE lith Duc, Genève. hodat ad nat del. R a . LV rain TABULA XXXIN éd. 3 ‘ Michaleti), al; b, D THAT . & (v. one Cor), al (v. ciliata) fb, al; 6 (v. involutifora), al; b, sp; 7 (Saltetis, Legr.), Cp; : 8—10, al (sp. comos); 41 (v. Lejeuni), ep et al ; 12 (v. brachycoma), cp 13, gyncphorus; 44—16 (v. littoralis (44, al; 45, s; 16, ep; 47 Deseglisei), al; 49 (F. oxysepala], al; 20—23 (v. pedemontana) ; 20 (al. ty. Perr.); 24, al (v. Gremlii nob. IL. c.); 22, ep, s; 23, corolla. 24—58. P. nicæensis Risso. 24—27 (type Moggridge); 24, al; 25, p; 26, ep; 27, ‘4 crist.; 29—30 (v. stenoptera); 29, cp; 30, al; 28, s. 31—33 (v. confusa Burn. 31, cp; 32, al. 34—36 (v. corsica). 34, al; 35, s; 36, cp. 37— (v. Gariodiana). 37 et 38, al; 39, s; 40, cp. 41, s (v. italiana). 424 (s. v. istriensis). 42, al ; 43, cp; 44, s; 45, corolla. 46—48 (v. adriatica 46, corolla ; 47, al; 48, s. 49—50 (v. tiroliensis). 49, ep; 50, al. 51— (v. mauritanica). 51, al; 52, s; 53—55 (v. Coursiereana). 53, al; 54, CI 09, s. 50—58 (v. mentella). 56, sp; 57, al; 58, corolla. x Tab.XXXITII. R.Chodat Monogr Polyé. Lith Duc, Cenéve. R Chodat ad nat.del. Le 1—.3. L. D—10. 11—18. 19—25. 26—33. 34—35. J6—39. 41 —45. 46—55. 96—63. P. forojulensis Kern. 4. al ; 2, sp; 3, ep. ee TABULA XXXIV carniolica Kern. 4, al. calcarea Schultz. 5, al; 5b, ps; 6, al ; 7, ps ; 8, corolla; 9 et 10, s. AS croatica Chou. 1113, al; 44, Carina; 15, s; 16, cp; 17, “pe 18, cri. | 25, sp: 25, cp; "25h p. amarella Cr. 26, p; 27 ab, s; 28, corolla; 29 et 30, al; 34, ep Le 1e È ÊR 33, Cp. ; alpina Perr. et Song. 34, al; 35, ep. macrocarpa Kern. 36, al; 37, al; 38 et 39, s : 40, corolla. Jablotzkiana K. et M. 41, al; 42, ps; 43, ep; 44, corolla; 45, p. et Hohenkackeriana K. et M. 46, ps; 47, al; 48 et 49, sp; 50, p; 51, 7) L androceum; 53, s; 54, cp (v. Sara) 55, sem. (v. Stocksiana). à papilionacea Boiss. 56, p; 57, al; 58, sp; 59, ps; 60, cp; 64, androceun ; stylus et stigm.; 63, carina. Tab. XXXIV. R.Chodat Monog. Polyg. Th Due Genève. R.Chodat ad nat. del. "L . subuniflora Boiss. Held. 1, ramus ; 2—3, al; 4, de >, crista; 6, gas 7, ds CRU ARDENNES. er di x # rie ONE EN: 7 - Care NT po he re TABULÉ RON PORN 8, p; 9, androceum. te. monspeliaca L. A0, al; 44, ps; 49, sp; 43, p; 14, un 45, cp; 16,5. supina Schreb. 47, al; 48, corolla; 49, p; 20, s; 24, cp; 22, al; 23, p (Ed 24, androc.; 25, al (andrachn.); 26, ps Gant M 273 (Taurus) Stigm. 28b, s(v hospita). ramulosa Boiss. 29, al ; 30 et 31, s: 32, cp. KE A pruinosa Boiss. 33, ps pars sup.; Ju. p; 35, ps; 36, al; 37. cp; 38 et #, 5 androc; 41, corolla. 1 macroptera DC. 42, sp; 43, androc. pars; 44, sp; 15, al; 46, p: 47, Carina ; 18 s Hildebrandtii Bail. 49, ps; 50, al; 51, carina; 59, s; D3, eue DA, cn: andr. pars; 56, sp. VIT EA Garcini DC. 57, carina; 58, p; 59, al; 60, sp; 6L et 66, cp; 63 et 64, ps; 65, R.Chodat Monoër. Polyé. Tab. XXXV. R Chodat ad nat del. Lith Duc, Genève. MÉMOIRES DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE ET D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE TOME XXXI. — 2e partie. — No 3. M. MICHELI CONTRIBUTIONS è A LA FLORE DU PARAGUAY V. MALPIGHIACÉES PAR M. le D' Robert CHODAT ÉTUDE ANATOMIQUE ET SYSTÉMATIQUE GENÈVE IMPRIMERIEÉ AUBERT-SCHUCHARDT 1892 Lu LC tai Marre Lg ne ETES * ”.. Yi ANT a € FA =) CONTRIBUTIONS FLORE DU PARAGUAY INTRODUCTION Les Malpighiacées du Paraguay que nous avons examinées viennent confirmer une fois de plus Paftinité des plantes de ce pays avec celles du Brésil méridional. Il est difficile de parler de leurs rapports avec celles de la République Argentine, car elles sont à peine connues. Tricomaria Ursillo, qui est une plante caractéristique pour ce pays, manque, semble-t-il, au Paraguay. 9 espèces se sont trouvées être nouvelles. bins le pelit genre Camarea, 3 espèces sont propres au Paraguay, la quatrième se trouve aussi au Brésil. Trois espèces, appartenant aux genres Bamsteria el Heteroptertis, sont incomplètes; nous les avons décrites sans les dénommer. Durant le cours de ce travail, nous avons été frappé du fait que beaucoup d'espèces sont incomplètement connues et tout autant non décrites. Certains genres, comme Banisteria el Heteropteris, demandent une revision complète. Notre attention s’est aussi portée sur l’anatomie de ces intéressants végétaux. Leur structure, souvent citée comme lun des types de la structure anormale, est à peine étudiée. Sans vouloir traiter ce sujel d’une manière complète, ce qüi dépasserait le but de ce modeste travail, nous avons examiné les espèces qui ont fait l'objet de notre revision systématique. Il en est résulté que nous avons acquis sur leur anatomie quelques faits généraux et que nous avons pu élucider complètement deux des structures les plus compliquées qui se rencontrent dans cette 4 CONTRIBUTIONS famille, La plupart des sections et des dessins ont été faits par un de nos élèves, Mlle BeresniewWicz, qui à bien voulu ainsi contribuer à lachève- ment de ce travail. Toutes les tiges des espèces examinées possèdent dans leurs parties ligneuses des vaisseaux ponctués gros on étroits, des fibres ligneuses typiques, des rayons médullaires et, dans la zone périmédullaire, des vaisseaux spiralés. Le parenchyme ligneux est le plus souvent excessive- ment réduit. Outre les vaisseaux spiralés dans la région qui correspond à la période primaire, nous avons trouvé dans les Galphimia des vais- seaux annelés. Les vaisseaux s'ouvrent les uns dans les autres par de oros pores arrondis ou elliptiques. C’est ce qu'indique aussi Niedenzu '. A l'exception de Æeteropteris, les rayons médullaires sont sur un seul rang et toujours formés par plusieurs assises superposées. Nous les avons toujours trouvés dressés. Les trachéides typiques paraissent man- quer complètement; alors que les éléments vasculaires semblent être très étroits, ils sont encore en communication par un gros pore. Chez Galphimia, on trouve en outre des vaisseaux plus ou moins réticulés où scalariformes qui passent insensiblement dans les vaisseaux spiralés. Quant aux rayons médullaires à cellules dressées, les palissades de Kny;, elles ne présentent pas le caractère principal qui leur est attribué par cet auteur. Il leur conteste le pouvoir de former entre les étages superposés des méats comme on en trouve chez les rayons à cellules couchées, son mérenchyme. On peutremarquer, soit chez Dicella, soitchez Heteropleris macrocarpa, de chaque côté de la cloison horizontale de séparation, un petit méat triangulaire, qui constitue un canal radial. Ces palissades médullaires sont, chez toutes les espèces que nous avons examinées, lignifiées et non formées par de la cellulose pure ainsi qu’on les trouve chez beau- coup de plantes grimpantes. Van Tieghem cite aussi ce caractère comme particulier à beaucoup de plantes grimpantes. Cette loi semble donc ! In Engl. et Prantl. Nat. Pfzfam. * Kny, Beitr. z. Kennt. der Markstr. dicotyl. Holigew, in Bericht. deutsch. bot. Ges. 1890, p. 176. 4 A LA FLORE DU PARAGUAY. 5 souffrir de nombreuses exceptions. De Bary avait déjà cité Clematis comme s’écartant de cette règle (v. 1 c. p. 501). Strasburger en à cité d’autres, ainsi Hedera, Helix et Vihis. Toutes nos Malpighiacées font exception à cette règle. La forme des éléments de ces rayons médullaires semble dépendre des tissus qu'ils traversent. Chez Dicella, lorsqu'ils touchent aux fibres ligneuses libriformes, ils sont fortement allongés» dressés, tandis que s'ils confinent directement à un grand vaisseau, ils deviennent presque isodiamétriques et souvent irréguliers, et ressem- blent alors à du parenchyme ligneux. Nous avons vu que, dans le bois, les méats laissés par ces rayons médullaires sont uniquement dirigés radialement. Dans le liber, les rayons médullaires ont des méats nom- breux disposés en chapelet et en plus grand nombre dans le sens tan- gentiel. Tandis que les fibres ligneuses libriformes ne présentent pas de ponctuations vers les vaisseaux, elles communiquent parfois avec Îles rayons médullaires si ceux-ci né sont pas en connexion avec un vaisseau La structure de la tige de Stigmaphyllum est très particulière. A. de Jussieu l’a déjà traitée dans sa monographie des Malpighiacées, mais Jamais elle n’a été réellement approfondie. De Jussieu pense que les bandes de parenchyme qu’on trouve inter- calées dans le bois sont des ilots médullaires enfermés. Il n’explique pas d’ailleurs leur formation. De Bary, dans son Anatomie des organes de végétation, en fait simplement mention en citant de Jussieu: Niedenzu (v. Engl. nat. Pfz. fam.) ne donne aucun détail à ce sujet. Une section transversale d’un entre-nœud de Stgmaphyllum jatrophæ- folium montre les éléments suivants : L’épiderme à cellules un peu plus larges que hautes et à parois laté- rales cellulosiques munies de ponctuations allongées radialement; la paroi interne, avec l’assise corticale hypodermique, est collenchyma- teuse. Outre cette couche corticale, on trouve 2-3 assises à parois moins Al épaissies et irrégulières, à méats petits. La dernière est allongée tan- ! Ad. de Jussieu, Monogr. Malpigh., 1, p. 113; De Bary, Vegetationsorgane, p. 594; Van Tiegh, Traité de botan., p. 828. 6 CONTRIBUTIONS centiellement. Dans le péricyele on remarque des ilots de fibres attei- gnant 4 assises en profondeur et à lumen très réduit. Elles ont une section allongée suivant la tangente. Ces îlots sont séparés par de grandes cellules non épaissies el ne sont pas immédiatement superposés au liber, dont une couche parenchymateuse les sépare. Le hber est très considé- rable. Il équivaut en profondeur Pécorce et le péricycle ensemble. Ses éléments sont très gros. Les rayons médullaires sont nombreux. Les vaisseaux criblés sont ‘en grand nombre et leur section diffère peu de celle des cellules des rayons médullaires et du parenchyme libérien, qui est peu considérable. Chaque vaisseau eriblé est accompagné de plu- sieurs cellules annexes, ce qui fait que toujours, sur la coupe transver- sale, on en rencontre au moins deux. Elles sont fort étroites et séparent les tubes criblés des rayons médullaires. Certaines plages sont formées presque uniquement par les éléments grillagés et les cellules compa- gnes. Dans les parties que nous pourrions appeler normales, ce liber n'est séparé du bois que par une zone génératrice très faible. Les cellules qui composent ce méristème sont allongées radialement et divisées trois ou quatre fois par de très minces cloisons tangentielles. Les segments extérieurs donneront de nouveaux éléments de liber, les intérieurs de nouveaux éléments de bois. Sur une certaine longueur, cette zone géné- ratrice, qui produit toujours sur son pourtour et en tous points la même quantité de liber, cesse de produire du hois, mais ne cesse de fonction- ner pour augmenter la couche centrifuge. Cependant les nouvelles assises ne donnent pas du bois, mais simplement du parenchyme à parois minces et cellulosiques. Il s'ensuit que le pourtour du bois se trouve dans ces conditions interrompu par des coins de parenchyme. Ce ne sont pas des coins libériens comme on le répète de confiance en suivant la citation de de Bary et de Jussieu. Il n’y à jamais de tubes criblés dans ces coins. La formation de ces coins de parenchyme peut durer plus où moins longtemps, mais au bout d’une période très variable, l’assise génératrice peut produire de nouveau du bois, qui vient ainsi se superposer à celle zone de parenchyme. Les éléments ligneux qui se A LA FLORE DU PARAGUAY. { forment tout d'abord dans ces conditions, étroits et en pelits groupes, ne forment pas un anneau complet, lassise génératrice continuant à produire du parenchyme entre eux; enfin, avec lapparition de gros éléments, l’assise génératrice du coin tout entière fonctionne de nou- veau normalement et un pont ligneux complet vient raccorder le bois des deux côtés, ce qui fait que le parenchyme cellulosique formera un ilot dans le bois. Ceci se répétant continuellement et d’une manière variée, on obtient finalement une masse ligneuse interrompue, par des ilots-bandes de parenchyme. Le liber de Shgmaphyllum est remarquable par la grandeur des tubes criblés. Leurs plaques sont horizontales ou obliques, avec ou sans épais- sissement calleux. Leurs éléments sont relativement courts et les cel- Iules compagnes ne communiquent ordinairement pas les unes avec les autres. On trouve aussi sur les flancs des tubes criblés des cellules qui ressemblent en tous points aux cellules compagnes, mais qui se sont cloisonnées par des parois horizontales. On trouve dans chacune de ces petites cellules une macle en étoile d’oxalate de chaux. Ces cellules oxaligènes se trouvent ordinairement entre le tube criblé et le rayon médullaire. On ne trouve pas de cristaux dans les autres éléments du liber. Il n’y à qu’une rangée de cellules aux rayons médullaires qui sont cependant très hauts. Le bois est constitué par des plages de fibres à sections étroites et de plages de très grands vaisseaux accompagnés de parenchyme ligneux à cloisons horizontales ou obliques. Ce sont, parmi les Malpighiacées examinées, celles qui ont les plus grands vaisseaux. Je dois aussi dire que c’est aussi dans ce genre que J'ai trouvé les plus gros vaisseaux criblés. Outre celte anomalie singulière de Stigmaphyllum, nous avons ren- contré une structure encore plus aberrante dans les deux Dicella. Dacella bracteosa. Une section transversale pratiquée dans un jeune 8 CONTRIBUTIONS entre-nœud, du diamètre de 1-1,25 mm., montre les éléments suivants: un épiderme à éléments très minces, aplatis tangentiellement; une écorce formée de quelques assises de cellules, dont les intérieures sont un peu collenchymateuses. La dernière assise est à grandes cellules et pourrail peut-être représenter un endoderme. Elle est continue et immé- dialement superposée au péricycle, qui est composé en majeure partie de fibres mécaniques à ponctuations obliques et en fentes. Elles sont interrompues 101 et là par un rayon de parenchyme et ne sont pas ligni- fiées, mais formées par de la cellulose pure. Vis-à-vis des coins proé- minents du bois, on trouve la zone libérienne fort étroite, mais conte- nant quelques tubes criblés séparés du bois par un méristème à plusieurs assises. Il est facile de s'assurer que les tubes criblés les plus intérieurs peuvent se former et se sont formés aux dépens de cette assise, fonc- onnant normalement. D'autre part, le passage de la zone génératrice au bois n’est pas non plus difficile à établir. Les Imitiales qui régénèrent l’assise génératrice se trouveront alors séparées du bois, soit du liber par quelques cellules de méristème disposées en séries radiales. En d’autres points, celle assise est accolée au bois et transforme ainsi directement ses segments en cellules ligneuses. Cette formation du hiber normal n’a lieu que pendant un temps très court. En effet, 1l est aisé de constater sur d'autres points de la circonférence que lassise génératrice qui primiti- vement n'étail guère séparée du bois que par une ou deux couches de méristème s’en éloigne de plus en plus par segmentation presque uni- quement en direction centrifuge, tandis qu’elle n’est séparée des tubes criblés primaires que par 1-3 assises de cellules jeunes. Il est facile de se convaincre alors que le parenchyme cambiforme situé entre Passise génératrice et le bois s’est formé aux dépens de la première, car les éléments qui le composent sont d'autant plus développés qu’ils se rap- prochent du bois. En outre, à la surface de ce dernier, il n'y a pas de méristème proprement dit. Pendant qu’en ces points l’assise génératrice fonctionnait en direction centrifuge pour produire du méristème, à gauche et à droite elle fonctionnait de la même manière pour produire A LA FLORE DU PARAGUAY. 9 des éléments ligneux. Chez Dicella bracteosa, l'arc générateur produisant à sa face interne du tissu à parois minces, S’allonge de plus en plus tangentiellement en intéressant au fur et à mesure les portions adja- centes de lassise génératrice, dont il n’est qu’une partie. Ceci fait que le coin de parenchyme produit dans le bois une creusure en forme de coupe, d'autant plus étalée qu'il est plus âgé. En même temps, aux dépens de ces cellules méristématiques se différencient des tubes criblés et des cellules annexes. Une des cellules d’un rayon ne donnera qu’un tube criblé avec ses cellules compagnes et non pas un groupe de vais- seaux grillagés, ainsi que cela se produit souvent autre part. Jamais l’assise parenchymateuse la plus intérieure ne donne naissance à de ces éléments. Durant tout ce développement, l’assise génératrice ne s’est ordinairement pas segmentée en direction centripète pour augmenter la zone libérienne; 1l arrive cependant ici et là qu’elle fonctionne encore de celle manière ainsi que cela se voit dans la fig. 5, PL L. L. c. Alors l’as- sise génératrice fonctionne à la fois en sa face intérieure comme à sa face extérieure pour produire du tissu criblé. Ceci ne dure jamais longtemps et la segmentation en direction centripète s'arrête bientôt. Il s'ensuit que nous trouvons l’assise génératrice formant un cercle continu sans sinuosités bien apparentes, sinon celles qui lui sont imprimées par le développement de certains gros vaisseaux. Il est donc bien évident qu’en admettant la manière de voir de M. Van Tieghem, si le bois et le liber sont des régions, les coins paren- chymateux à tubes criblés que nous venons de décrire ne constituent point des coins hibériens, mais du xylème criblé. En effet, comme le bois, ils se sont formés d’une manière centrifuge aux dépens de l’assise génératrice normale. Suivant la durée du fonctionnement normal de cette dernière, le coin de xylème criblé sera plus ou moins large et plus ou moins profond. Lorsque, comme il arrive le plus souvent, linitiale ne donne des segments que vers l’intérieur, il est facile de déterminer l’assise initiale, elle est la plus extérieure, et la paroi qui la sépare du segment le plus TOME XXXI, 2% PARTIE. 2 10 CONTRIBUTIONS jeune est la plus mince. On sait que les segments peuvent, suivant les cas, se subdiviser encore une ou deux fois. Ici, les segments centrifuges peuvent rester seuls ou se subdiviser. Le méristème ainsi formé peut atteindre au-dessus du xylème criblé, dont nous venons de parler, une épaisseur de 4 à 8 cellules. L'activité de la zone génératrice s’exagère lorsque le coin de xylème criblé est définitivement constitué. On voit alors que l’une des assises moyennes de ce méristème dilate fortement ces cellules en certains points. C'est le commencement de la formation du pont ligneux qui doit fermer l'ilot criblé. Ordinairement Cest au centre de l’arc générateur que se différencie le premier élément ligneux. Son développement est très rapide, en sorte qu'il refoule le méristème au-dessus et au-dessous de lui. Il se lignifie aussi de très bonne heure. Le méristème, qui se trouve maintenant à sa face intérieure, peut se subdiviser par des cloisons tangentielles et constituer ainsi une assise génératrice qui fonctionnera encore quelque temps. Cet élément ligneux se trouve alors emprisonné dans une maille formée par Passise généra- trice dédoublée en cet endroit. L’assise génératrice simple se raccorde parfaitement à cette seconde assise surnuméraire, comme aussi à la supérieure. Le même phénomène se répélant des deux côtés de ce pre- mier élément, 11 y a finalement formation d’une bande ligneuse qui vient se rallacher avec une des ailes ligneuses, puis enfin avec l’autre. D’autres fois, et ceci plus spécialement chez Dicella nucifera Chod., le développement du pont ligneux se fait des deux côtés du coin du xylème criblé; partant de l'angle de chacune des ailes ligneuses, les deux bandes vont l’une contre l’autre et se rencontrent au centre. Quoiqu'il en soit, l'épaississement ultérieur de ce pont ligneux se fait exclusivement aux dépens de l’assise génératrice externe, qui se réduit à la seule assise initiale, ne fonctionnant plus que dans la direction centrifuge. Ce que je viens de décrire se répétant d’une manière variée sur le pourtour de l’assise, il en résulte un bois interrompu par des bandes criblées de forme variable, mais le plus souvent allongées tangentiellement. En examinant une lige plus âgée, on trouve ces ilots grillagés contenant de A LA FLORE DU PARAGUAY. 11 très grands vaisseaux criblés, et qui souvent ont conservé sur leur bord extérieur le méristème dont nous venons de parler. Leur bord intérieur ne présente Jamais l'aspect d’un tissu générateur. Les cellules y sont irrégulières et non aplaties tangentiellement, ce qui est souvent le cas pour le bord supérieur. Dans ces tiges âgées, l’assise génératrice ne donne pas lieu à de nouveaux éléments libériens. Nous avons traité la question des tubes criblés dans le bois dans deux opuscules parus dans les Arch. des Sciences phys. el nat. Il est résulté de nos recherches que Dicella n’est pas isolé quant à cette structure. Atropa Belladona présente la même anomalie, mais dans la racine. Thunberqia lancifoha et Hexacentris coccinea ont aussi un fractionne- ment de l’anneau ligneux par des îlots de tubes criblés. Nous avons démontré alors que cette anomalie se produit par le même procédé que celui employé par Dicella. Nous avons aussi proposé le nom de xylème criblé pour ces îlots de tissu criblé dans le bois. Par contre, la structure analogue des Strychnos aurait, semble-t-1l, une toute autre origine ‘. Le bois de Dicella est constitué : 10 par des fibres ligneuses à ponc- tuations en fentes dirigées obliquement; 20 par de gros vaisseaux à double ponctuation et à perforation simple; 3° par des vaisseaux plus petits, plus étroits ; 4° par des cellules fibreuses allongées, à parois termi- nales, horizontales et non obliques; 5e par des rayons médullaires unisériés, mais relativement très hauts. Au contact avec les fibres, leurs cellules sont dressées, tandis qu’au contact des vaisseaux elles sont plus ou moins couchées. Dans le liber, les cellules médullaires présentent en section radiale des méats angulaires, plus ou moins quadrangulaires, et d’autres plus petits, plus nombreux, principalement sur les parois hori- zontales, et disposés en-chapelet. La face interne des îlots pseudolibériens est plus ou moins tapissée par des cellules cristalligènes à cristaux non maclés, rhomboédriques. La moelle est formée par des cellules allongées, ! Chodat. Orig. des tubes criblés dans le bois. Arch. des Sc. phys. et nat., 1892, p. 229. — Id. Chod. et Roulet. Thunbergia. Arch. des Sc. phys. et nat., 1892, p. 362. 12 CONTRIBUTIONS à parois épaissies, mais à cloisons terminales horizontales. Ces cellules ressemblent beauconp à celles qui constituent les premiers vaisseaux. ceux qui suivent les trachées initiales. Dans le xylème criblé, les pla- ques criblées sont grandes, leurs cals le plus souvent considérables et ordinairement obliques. Le parenchyme ligneux est excessivement réduit, Le rapport des éléments est le suivant : les vaisseaux, les fibres et les cellules allongées fibreuses peuvent directement confiner au xvlème criblé. Les divers éléments peuvent se toucher directement. Les fibres n’ont point de ponctuations vers les vaisseaux, tandis qu’elles en pré- sentent entre elles, et souvent aussi lorsqu'elles touchent les rayons médullaires. Ceci concorde avec leur inutilité dans la fonction con- ductrice. Dicella nucifera diffère de D. bracteosa par son bois beaucoup plus dense, et par ses îlots de xylème criblé beaucoup moins nombreux. Les vaisseaux y sont aussi heancoup plus rares. Galphimia. Outre la présence de vaisseaux ligneux annelés, réticulés ou scalariformes, rares dans les autres genres, ce genre est caractérisé par la prédominance des vaisseaux, disposés souvent en séries régu- lières radiales. Les fibres n’occupent qu’une partie restreinte. La partie la plus intéressante en est la grosse racine renflée. Vers le centre, elle est constituée en majeure partie par des fibres à lumière presque oblitérée. À mesure qu’on s’avance vers l'extérieur, les cellules deviennent plus grosses, sauf les fibres qui forment de petits îlots sépa- rés, ou accompagnent un gros ou plusieurs petits vaisseaux. De larges rayons parenchymateux les séparent. En coupe longitudinale, on voit que les éléments des vaisseaux sont très courts et qu'ils ne s’ajustent pas en tubes droits verticaux, mais qu'ils s'ouvrent latéralement par un gros pore dans une cellule courte voisine, élément vasculaire. Les cellules du parenchyme ligneux et des rayons médullaires ont aussi les ponctua- tions ou épaississements qui caractérisent les vaisseaux, mais elles manquent de perforations et ne sont pas lignifiées. Ce sont en quelque sorte des trachéides courtes à ponctuation double ou simple, A LA FLORE DU PARAGUAY. 13 Hiræa. Le bois est caractérisé par la prédominance excessive des fibres, qui ne sont que peu épaissies chez Æ. macrocarpa. Les vaisseaux sont 3 fois plus gros. Il y a beaucoup de macles d’oxalate de chaux dans le liber. Les fibres péricycliques forment un anneau continu. Le périderme est sous-épidermique. Heteropteris. H. pseudoangushfoha. Structure semblable à celle du précédent, mais les éléments de toute sorte sont plus étroits. Rayons médullaires quelquefois sur deux rangs. Camarea. Les espèces étudiées sont caractérisées par la prédominance de fibres très épaissies, à couche interne gélifiable. C’est surtout chez C. robusta qu’elles atteignent le maximum d’oblitération. Les rayons médullaires sont sur un rang. C. lanata et C. robusta ne diffèrent pres- que pas à ce point de vue. C. sahicfolia a la moelle formée d'éléments ponctués et les fibres sont moins épaisses. Janusia. Comme Heteropteris, mais les fibres sont plus épaisses. Ogserv. Les plantes de la collection Balansa ont été comparées avec les types du Museum de Paris. vof : é «: 1 Ÿ = ? ; = \ ‘ ROME EPbR N4 “ £ PPT UE Î Le. t tan We rires te" [Er À : AP AALIN P TRS 26 « F CRT “tes HER: à RTE f * à = | SU 2 LÀ M Fans rx ss ETS ss re ë | sata DES à. ur dE re É de: CR se À RE ra NE À mer MES Re | ARE ee ‘96 a + Ne $ MALPIGHIACEÆ I. PYRAMIDOTOREÆ (Niedenzu) ' À. HIRÆÆ 1. Mascagana. M. ELEGANS Gris. 1. €. p. 95; Hiræa elegans Juss. Monogr. 295. A specie typ. ill. auctoris, i. e. exscc. Pœppig n° 3098, pedicellis fructiferis magis tomentellis diversa. B. Balansa n. 2404*; floribus luteis (?). Secus Rio-Tebicuri, apud Borja (specimina fructifera). B. Balansa n. 24052. Prope Villa-Rica. Var. tenuifolia. Foliis haud coriaceis, floribus læte roseis. B. Balansa n. 2405. Assomption in ericetis. Area geogr. Brasilia meridionalis. M. AMBIGUA. B lanata Juss. Monogr. 301. B. Balansa 241922, fl. lutei, in pascuis siccis inter Piraju et Yaguaron (spec. fruc- 1 Voir Juss. Monogr.; Grisebach in Mart. fl. Brasil. XII; Niedenzu in Engl. et Prantl; Chodat in Arch. Sc. phys. et nat. Nov. 1890. : 16 CONTRIBUTIONS tiferum leg. januar. 1877). Foliis ternatis valde peculiaris; n. 2412, Cuaguazu in campos (foliis basi tantum ternatis, inflorescentia magis hirsuta, pedicellis crassiori- bus à 2412? diversa). (Cum spec. ill. auct. in Hb. Mus. Paris comparavi). Area geogr. Brasilia meridionalis. M. Buncuosionnes Griseb. I. c. 92. Hiræa bunchosioides Juss. Monogr. 94. B. Balansa n° 2403. Prope Villa-Rica. Area geogr. Brasilia meridionalis. IL iræa. HiRÆA MACROCARPA Chod. in Arch. se. phys. et nat. 1890, oct. nov. Folis late ovaus, subtus griseo-tomentosis, supra nitidis, magnis; fructibus magnis; alis tenuibus basi conjunctis, superne abrupte et recte sectis, margine sinuatis; glan- dulis calycinis in sicco nigris. Tabula nostra XLVI : a, ramus plantæ nondum florescentis; b, alabastrum cum bracteolis et glandulis ; c', petalum facie exteriore; c” idem, facie interiore; d, peta- lum aliud minus; e, duo stamina facie int.; /, stamen fac. exteriore; g, pistillum juvenile ; k, pila ex petalis ; ë, 7, fructus alatus utraque facie. Caules volubiles, ramis teretibus, pilis adpressis parce canescentibus, parte superiore 2-3 mm. crassis. Folia opposita, 8-12 cm. longa, 6-9 cm. lata, petiolo ad 5-10 mm. longo, subtus profunde sulcato, puberulo, subtus et superne, si sunt juvenilia, tomen- tosa, demum superne prorsum glabra et nitida, subtus semper tomentosa, margine integerrima. Flores in racemos axillares, terminales et paucifloros dispositi. Bracteæ in articulatione pedicellorum insertæ, o:ato-lanceolatæ, ut pedicelli tomentosæ. Pedicelli frucuüferi ad 7-8 mm. longi. Glandulæ calycinæ numero variabiles demum accrescen- tes et nigricantes. Sepala carnosa extus valde pilosa. Petala, in flore non aperto, inæ- qualia, unum duplo majus, alia 4 minora, obovato-cuneata, margine serrata,præcipue facie exteriore pilosa. Stamina 10, subæqualia, glabra. Ovarium pilosum; styl 3 liberi, apice oblique truncati. Fructus 3-3, ala magna, parte superiore profunde fissa, parte inferiore continua et alia dorsali minori exteriore circumdati, 3 em. Ig. ac lati, mar- gine irregulariter sinuali. B. Balansa n° 2408; fl. albide roseis. Assomption in ericetis scandens; floret april. ; | - | | À LA FLORE DU PARAGUAY. 17 HiRÆa SALTZMANNIANA Juss. Monogr. 312, var. glandulifera, var. nov. folüs basi eglandulosis. B. Balansa n° 2404 ; floribus lateis. Villa-Rica in ericetis scandens. A. specie typ. Juss. glandulis haud deficientibus atque foliis magis nitidis diversa. B. BANISTERIÆE IL. Banasteria. B. Balansa n° 24092, fructus bini vel # ex pedunculo supra basin articulato et bibracteato, ala basi et facie interiore paulo gibba, parte inferiore angustata dein dila- tata et inde subspathulata vel sulfalcata ‘'/,, mm., pericarpio crasso lignoso, facie irregulariter sinuato et reticulato. Pedicelli tenues 10-11 mm. longi. Folia et fructus juvenilia atque caulis pruinosa. Folia ovata, distincte mucronata ‘‘},, *"/,, ‘/,,, ele. juvenilia argentee sericea. — Caules scandentes. Assomption in sylvis. B. Balansa n° 2402, foliis ovatis vel subcordato-ovatis, juvenilibus pilis sericeis adpressis argenteis, demum subtus pruinosis nitentibus. Pedicelli fructus basi articu- lati et bibracteati, alæ margine interiore recta basi vix gibba, alia curvata et subserru- lata, **/,, mm. juveniles argentee purpureæ, demum pruinose cupreæ. Hæc species pulcherrima coloratione fructus alarum et earum forma peculiaris. Forsan B. pruinosæ affinis. Obs. Species incompletæ mihi adhuc incertæ, verisimiliter tamen novæ. IV. Heteropteris. H. PSEUDOANGUSTIFOLIA Chod. |. c. Caulis teres (an scandens ?) glabrescens, lignosus, ad 3 mm. crassus, brunneo- violaceus, subvirgatus. (Ramus tantum adest). Folia opposita remota, linearia, glaber- rima, petiolo 7-8 mm. longo, sub apice glandulas duas ferente, 5-10 cm. longa, cea. 5 mm. lata, superne venas etiam oculo armato haud exhibentia sed æqualia, subtus venis tenuibus pulchre areolata, glaucescentia, subtus pallidiora, subacuta. Racemi in parte rami superiore, axillares, corymbiformes, terminalis normalis, pedunculati. Flo- res mihi ignoti. Pedunculi racemorum lateralium stricti ad 3 em. longi 0,5 mm. crassi. Pedicelli fructiferi ad 15-18 mm. longi, patuli, parte sub articulatione 15 mm. longa, TOME XXXI, 2® PARTIE, J 18 CONTRIBUTIONS supra 3 mm. Bracteolæ parvæ 1,5 mm. longæ glabræ. Fructus duo 18 mm.lg., 8 mm. lat., uterque in alam prolongatus margine dorsali per */, rectam dein leviter intrinsecus falcatam, margine ventrali (interiore) curvatam subsinuatam, dein abrupte in fructum attenuatam. Tabula nostra XLVIL, fig. À. : a, ramus fructiferus; b, carpidium basi sectum. B. Balansa n° 2398, floribus luteis. In pratis Borja prope Villa-Rica. H. sessiciFoLiA Juss. Monogr. 226. B. Balansa n° 2400, caulibus scandentibas, floribus luteis. Assomption. Foliis minoribus, minus glandulosis. Samaræ valde divergentes, pericarpio haud valde inflato sed leviter striato; ala apice rotundata, glabra, deinceps fere horizontali- ter relusa (pars retusa 10-12 mm.) et margine interiore cum alia angulum acutum (semirectum) formans. Longitudo alæ fructusque 20 mm., latitudo fructus duplicis (Gi. e. distantia apicum samararum 35 mm.). Endocarpii processum loculo multoties brevius et angustius sed acutum; paries vix incrassata. A simili H. hypericifolia Juss. St-Hil. fl. Bras. mer. HT, p. 2%, foliis mucronatis diversa et aliis. v.s. in Hb. Boiss. HETEROPTERIS UMBELLATA Juss. in St-Hil. fl. Bras. I p. 25 t. 166; Griseb. in Mart. FI. Bras. XII. I. p. 66. Balansa n° 2399, frutex debilis. La Trinitad. Specimina Balansæ foliis magis acutis quam in genuinis differunt. Characteres aliæ sunt eædem. HETEROPTERIS CULTRIFORMIS N. Sp. Foliis, inflorescentia, habitu Æ. umbellatæ prorsum similis, sed fructus dispar. Ala enim est cultriformis i. e. falcata et haud oblonga vel semiobovata. Appendiculum interius loculi dimidium æquans. B. Balansa n° 2399", Paraguari; n° 2399 b in planitie argyllosa in septentrione montis Lambarré. Hæc species mihi tantum ex fructibus et floribus haud evolutis nota, ab H. hyperi- cifolia Juss. I. c., foliis haud cordato-oblongis sed ovatis, ab A. bicolore Juss. forma fructus, ab AH. Martiana Juss. floribus haud 10-12 umbellatis. H. sp. B. Balansa n° 2411. Villa-Rica, in collibus incultis. Frutex ad 2 m. altus. Folia ovata vel ovato-oblonga subacuta 79 mm. Ig., 50-30 mm. lata, glabra eis Fagi simil- mite Aù ii mtfli dot dr l'in A en À CAT nl dr tel PO ET PT A LA FLORE DU PARAGUAY. 19 lima, i. e. nervis conspicuis pennatis, chartacea petiolo ad 4-5 mm. longo. Glandulæ basi limbi singuli. Racemi axillares plus minus umbelliformes vel non. Bracteolæ versus medium pedicelli et sub articulatione haud in ea insertæ. Bracteolæ ovales ut rachis et pedicelli racemi hirsuto-tomentosæ. Pedicelli haud tenues sed crassiusculi in fructu ad 7-8 mm. longi. Calyx glandulosus. Petala oblonge obovata lutea. Stamina 10; exteriora minora, omnia basi concrescentia, glabra. Fructus ala semi obovata ‘*/,, mm., loculo sine appendice interiore. Semen loculo conforme. Species forte nova, cum nulla descriptione prorsum convenit. HETEROPTERIS ARGYROPHÆA Juss., Monogr. 153. B. Balansa n° 2410, caulibus scandentibus, fl. luteis. Paraguari, in sylvis. V. Shgmaphyllum. S. JATROPHÆFOLIUM Juss. in St-Hil. FI. Bras. mer. IE p. 51, t. 170; Griseb. Pc B. Balansa n° 239922, forma folüs latioribus, lobis minus setosis. Paraguari, in sylvis, fl. dec. B. Balansa n° 2392, Villa-Rica ad oras sylvarum. Forma foliis minus dissectis et Jobis obtusioribus grandibus. Glandulæ sunt basi limbi adfixæ ut in spec. typ. (in Hb. Mus. Paris. spec. auth. ill. auctoris comparavi). Area geogr. Brasilia meridionalis, Uruguaya, Argentinia sept. VI. Janusia. J. GuARANITICA Juss. Monogr. 350. B. Balansa n° 2401 ; floribus luteis, caulibus scandentibus. Assomption. J. BaR8EyI Chod. I. c. À. J. quaranitica cui est valde affinis, ramis juvenilibus volubilibus haud lanatis sed pilis adpressis vix sericeis, foliis ejusdem formæ sed pube haud hirsuta sed adpressa vel deficiente et subglabris, magis acutis, pedunceulis pedicellisque crassioribus atque bracteolis longioribus et præcipue forma fructaum distineta. In /. quaranitica ala est 20 CONTRIBUTIONS duplo longior quam lata, in nostra, ala est latior et appendix basilaris magis rostrata. Folia etiam sunt minora. Tabula nostra LI : fig. À : a, planta fructifera; b, fructus; e, sectio fructus; figura intermedia, fructus J. guaraniticæ. B. Balansa 2401?. Yaguaron in fructicetis: 24012, Villa-Rica. VII. Camarea. C. PULCHELLA Gr. in Mart. FI. Brasil. XL IL p. 105. Gaudichaudia sericea St-Hil. PI. remarq. 153, t. XIX, B. Balansa n° 2409, Pastoreo de Capitindu, in occidente Cordilleræ Villa-Rica. C. sALICIFOLIA Chod. |. c. Foliis linearibus, acutis, numerosis, utraque facie sericeis; floribus, fructibusque sub- sessilibus; nucibus dorso denticulatis. Tabula nostra XLVIL fig. B, : a, planta fructifera; b, flos ut videtur abortivus, staminibus duobus: €, carpidium sectam; d, carpidium integrum. Radix repens, tortuosa, tenuis vel inerassata, nigricans E rhizomate repente, nas- cuntur caules plures erecti, cca. 20 em. longi, tenues ad À mm. crassi, pilis adpressis sericei, simplices. Folia lanceolato-linearia vel linearia **/, mm. ‘*/, *’/, mm. petiolo brevi, versus apicem sensim attenuata, acuta, subtus argentea, superne magis viridia. Flores in axilla foliorum solitarii, subsessiles. Normales haud vidi. Abnormales ut fig. b. Carpidia irregularia, glabra, facie tuberculata, dorso crista denticulata ornata ; semina ad angulum interiorem et basilarem loculi inserto. B. Balansa n° 2416. Paraguari in collibus incultis. Species ob flores abortivos et babitum valde peculiaris. C. LANATA Chod. I. c. Foliis ovatis, mucronatis, lanatis latis; floribus submagnis, luteis; petalis denticu- latis, staminibus 5 (3 fertilibus). Tabula nostra XLIX : a, planta florifera; b, flos; c, androceum et gynæceum; d, petalum; e, gynæceum; f, g, carpidium. E caudice incrassalo oriuntur caules plures, 20-30 cm. alti, basi lignosi leviter striaii et glabri, dein striati et lanati, 1,5-2 mm. crassi simplices vel ramosi, stricti. Lido". 1: ( xd A LA FLORE DU PARAGUAY. 21 Folia ovata subsessilia, apiculata vel mucronata, **/,, ‘"/,, *"/. mm., lanata et inde mollia. Nervi subtus pennate conspicui. Flores ex axilla quaque duo, in pedunculo bibracteoso insidentes, oppositi, pedicellis bibracteosis breviores, vel etiam in axilla subsessiles. Pedicelli pedunculo adjuncto cca. 20 mm. longi, lanati. Bracteolæ minimæ parte superiore pedicelli triplo breviores. Calyæ extus lanatus in quoque sepalo glandulas duas ferens. Petala lutea, limbo semiorbiculari, denticulato, unguiculata. Séamina 5, quorum duo longiora sunt sterilia, alia filamentis basin versus latescentibus quam antheræ triplo vel quadruplo longioribus. Ovarium pyramidale haud glabrum. Stylus simplex, erectus apice vix incrassatus. Carpidia dorso et lateribus irregulariter cristata, dura, leviter puberula. Balansa n° 2645. Cerro-Peron, apud Paraguari. Species Camareæ hirsute affinis. C. RoBusTA Chod. I. c. Caulibus brevibus, lignosis duris reetis; foliis ovalibus coriaceis superne glabris, subtus sericeis, breviter petiolatis : floribus subsessilibus. Tabula nostra XLVIIT : a, planta florifera; b, petalum; c et d, stamen fertile; e, pistillum ; f, alabastrum. Radix fascicalaris, ramis iterum ramosis griseis. E caudice oriuntur caules annorum præcedentium, denudati et incrassati e quibus nascuntur caules floriferi simplices, 20- 25 mm. longi, leviter striati, pilis adpressis subsericei, lignosi, brunnei, 1,5 mm. crassi. Folia ovata, juniora superne pilis paucis adpressis vestita subtus pube adpressa sericea, evoluta superne casu indumenti glabrescentia et viridia, subtus etiam nunc sericea, basi subcordata, nervis pennate conspicuis, subacuta vel mucronata, *°/,. "0, °/. mm. subsessilia. Flores inferiores in axilla foliorum solitarii et sessiles, supe- riores e peduneulo brevi bibracteoso, bini nascentes, pedicellis tum flore longioribus bibracteosis. Flores mediocres. Calyx in quoque sepalo glandulas duas ferens extus lanatus, Petala limbo semiorbiculari, margine inciso-dentato, 8 mm. lata, 10 mm. longa. Stamina 5 quorum 3 sunt fertilia sed longitudine inæqualia, duo sterilia longiora et loco antheræ caput parvum ferentia. Fructus sunt in calyce subincelusi, dorso pulchre cristati et lateribus rugosis, puberulis. Balansa leg. in Paraguya. Specimina duo adsunt in Hb. Mus. Paris, sino n° nec loco addicto. + 29 CONTRIBUTIONS I. PLANITORÆE (Niedenzu). A. MALPIGHINÆ VIT Byrsonyma. BYRSONYMA VERBASCIFOLIA Rich. Ann. Mus. XVIIL, 48 i: DC Prodr. I. 579; À. Juss. in St-Hil. FI. Bras. mer. IE, 75 et Monogr. 206. Var. paraquayensis bracteis longis, linearibus, ad 8-10 mm. longis, foliis obovatis, latissimis 25 cm. V.s. in Herb. Boiss. B. Balansa, n° 199%. Paraguay, Caaguazu in campos. IX. Dicella. D. BRACrEOSA Griseb. Linn. XII, 250. Mart. FI. Bras. XIT-I, p. 32. Var. minutiflora Chod. I. c. Foliis magis coriaceis, petalis obtusis, obovatis nec spathulatis, floribus minoribus, a specie typica diversa. B. Balansa n° 2395. Villa-Rica in ericetis; n° 23952, Ibitimi. D. NuciFERA Chod. I. c. Fructibus rotundatis, glabrescentibus, nec apice attenuatis. Tabula nostra LI : fig. B. planta fructifera : a, nux transversim secta; b, semen. Folia coriacea, ovata vel ovato-elliptica, subtus grisea et nervis nervillisque promi- nentibus pulchre areolata, limbo **/,, *"/,, "*/,.. Flores non vidi. Nux rotundata, gla- brescens, cuprea ‘‘/,, *’/, haud ovoida, basi calycis foliolis suffulta. Segmenta calycis ad 8 mm. longa ad 3 mm. lata. B. Balansa n° 2395°. Yaguaron. À D. bracteosa, foliis multo crassioribus, subtus areolatis, calycis segmentis fere duplo brevioribus, et præcipue forma fructus. Structura ligni etiam differt. v. pg. 12. B. GALPHIMIÆ X. Galphimia. G. AuSTRALIS Chod. |. c. — G. brasiliensis Griseb. in PI. Lorentz. non DC. Radix valde crassa perennis (5-15 mm.). Caules annui e caudice vel e vestigiis Cau- PE PS TT A LA FLORE DU PARAGUAY. 23 lium annorum præcedentium orti, erecti subherbacei, basi tantum parce lignosi, sim- plices vel superne ramos duos edentes, 20-40 cm. longi, ad 2 mm. crassi, levissime striati, subteretes, glabrescentes. Folia quam internodia longiora vel etiam breviora, lanceolata vel ovato-lanceolata **/,, **/,, ‘°/., ‘|, sensim apicem versus extenuata subacuta, glaberrima, glaucescentia, facie inferiore pallidiora, in petiolum brevem 2-3 mm. decurrentia. Stipulæ lineares acutissimæ petiolum æquantes vel superantes. Glan- dulæ haud petiolares sed utroque margine folioram in parte decima inferiore singulæ ortæ, parvæ. Racemi terminales elongati 10-20 cm. longi, vel longiores, laxiflori. Bractea linearis parva. Pedicelli vix supra basin articulati et bracteolæ in articulatione insidentes parvæ quo fit ut bracteolæ axillares appareant. Pedicelli 5-8 mm. longi, subpatuli. Flores lutei. Sepala linearia subobtusa. Petala inæqualia, limbo ovato-lan- ceolato, breviter unguiculata, margine denticulata. Stamina exteriora quam interiora breviora. Ovarium rotundatum. Styli 3 tenuissimi, longi, glabri. B. Balansa 23932. In planitie Dona Juana prope Villa-Rica; n° 2393 in pratis Cosme inter Villa-Rica el Caaguazu. Forma angustifolia. Foliis angustioribus, magis ramosa. B. Balansa, n°2394, caulibus procumbentibus. In paseuis Itangu prope Villa-Rica. Area geogr. Paraguya, Argentinia. Species à G. brasiliensi forma foliorum petiolis brevioribus, et glaucescentia, a G. platyphylla floribus duplo minoribus, forma et magnitudine foliorum, etc. G. PLATYPHYLLA Chod. |. c. Foliis latissimis, ovalibus vel ellipticis, glaucis, dentibus remotissimis reducus, obtusis, floribus speciosis. Tabula nostra L: a, racemus cum foliis; b, radix eum basi caulis; c, flos nondum apertus; d, flos in anthesi; e, petalum; f. i, stamen; g, androceum et gynæceum; , pisüillum. Radix crassa, brunneo-fusca. Caules e caudice vel e vestigiis caulium præcedentium orti, subherbacei, substriati glabri, ad 2 mm. crassi, simplices. Folia 4 vel 6 (in speci- minibus mihi visis), inferiora minora, margine leviter et anguste incrassata, marginata, obtusissima, integra vel dentibus obtusis, minimis obsoletis, vel subnullis ornata, ellip- tica, petiolo brevi, ‘°°/,, "/,, ‘*/,, mm. glauca. Racemus terminalis laxiflorus, 6-15 $ RIT AA 24 CONTRIBUTIONS A LA ns U PARAGUAY. gynæceum N in G. subis B. PRE n° “ob fi. DER Cnet in son in NÉ au Ébodt Sfèt mt aft) à + ce INDEX NUMERORUM Byrsonyma verbascifolia Rich. ......... 1994 Stigmaphyllum jatrophæfolium... 2392, 23924 Galphimia australis Chod. ...... 2393, 23932 EEE OR RE ET 2394 | Dicelbraiclensa Gris TR es 2395 D'Enneter Chose ra 2395 Galphimia platyphylla Chod............ 2396 Heteropteris pseudo-angustifolia Chod. .. 2398 ET robe USSR LR 2399 H'reultriionmns Cho Eee 2399" H'Esessilitola Juss RL TR EUR 2400 Janusia guaranitica Juss.............. 2401 JBarbeyL Cho mn 94012; Ban is TI SpA Ce nr ee ee eee 2402 Mascagania bunchosioides Gris. ........ 2403 Hiræa Saltzmanniana. ............... 2404 MN PC ANS OTISe Re er cp 24042 NA ENUOlAS. AA re rmoe cree 2405 MERCI RANS Gris A CET ee 24054 Hiræa macrocarpa Chod. ............. 2408 Camarea pulchella Gris............... 2409 | Heteropteris argyrophæa Juss. ......... 2410 LÉ SEE VACANCES 2411 | Mascagania ambigua Juss. ..... 2412, 24192 | Camarea salicifolia Chod ............. 2416 LORS FETE AO 0 CREER CARE EE 2645 à è . TEA Ë 1 de A Led #7 AFTER ut SAT IQR EE ‘ Si 2e È LPSC RP ur Pt nr AMEN d ; AMEL 37 vi "« k ñ L Er D INDEX GENERUM ET SPECIERUM Pag. BAISE ES SR NS AT Pen ee 3, d1 Byrsonyma verbascifolia Rich ............ 22 CATATOAE RS TC eee dieu eue 10 Cm Cd RL 20 Copie RENTE ne 20 COUSIN CHOAREME Er E 13,20 Gesca Cho es Te re 13, 20: Dico RE Re En St ie A T5 1,222 D: hrattensi real CE nt Re 1,029 D -nagifera CHOSE N, 10:22 Galpitma es RME Does 4, 12, 22 Ga auStralis CROP RE em 29 Cr: DRASMENSSE ANR CPR RP Ur 23 G> platyphyla Cho ee Mau 23 HetÉTOPIETIS Een dues aus à 3, 4 He argyrophæn Jussieu ee 19 Pag. EPS GurRor ais CROP ERA EN 18 H. pseudo-angustifolia Chod. ....... 13, 17 HeSessilitoha Jussieu, 2 ee de 18 mine AT dUREe me ronde 18 MITA MARS catér moe ne to ele 13 H. macrocarpa Chod. ............. 13, 16 H°"Salfzmanniana Jusse?:.:....10. 40." 17 BTS A EE 15419 HBanbeyl RON Ar Ame eau 19 Jreuaranitien JUSSE 0 POUR e 22 7er 19 MAS AIAN See e a er aa te seloiete ge 15 DO DIU SAS NOR anus me 15 M: “bunchosindes"Gns. "21. 1:5..2.07.2. 16 Matos Gris ne MIE". 4 3 en 15 Stigmaphyllum jatrophæfolium Juss. ... 5, 19 res DH PNR LUNURS “ ben à He , y . , EL 4 i 1 ue t CU Fast ARGENT, RTE MR | à HE A CR OT | ERA ae #3 nb RARE ui, RUE Ve Cantrib. à la Flore du Paraquay PL.46 B.Bergeron - Herincq del & lih Imp.Edouard Bry.Paris ÉLLRAX MACROCAREA. cAOD:. Contnb. à la Flore du Paraguay. PL.47 + B.Bergeron - Herincq del & lilh : mp Edouard Bry Paris. À_HETEROPTERIS PSEUDO-ANGUSTIFOLIA cHop. CAMP À Se ATLIGIR OM IA ICO» LGontrip. a 1à TIOPE Où FarFaqua . LM .” B Bergeron - Herincq del & lith. LA der ren AE La Te 2 REV] DrrEa pepe er CAMAREA ROBUSTA GHODE RS MO | Contb. à la Flore de Paraquay. B Bergeron Herineq del & lith CAMAREA LANATA CHOD Fi É Contrib à la Flore du Paraguay B Bergeron _Henneq del ähth Ip Edouard Bry.Paris GALPHIMIA PLATYPHYLLA cHoD. Gontrib à la FIore du Paraguay. PL.51 B Bergeron — Herincq, del æ lith Imp.Edouard Bry Paris A JANUSIA BARBEML. cop. B_ DICELLA NUCIFERA cHop TABLE GÉNÉRALE MATIÈRES CONTENUES DANS LE TOME TRENTE ET UNIÈME Nombre Pages. de Planches. Rapport du Président de la Société pour l’année 1889 par M. Marc DÉCHETS RC mA CR CNT ne AR ES ME I — Rapport du Président de la Société pour l’année 1890 par M. L. de PRIMO arte le cie Men NE TOO ee re XXV — Bulletin bibliographique. Liste des ouvrages reçus par la Société pendantlianneée 1890 er RE AR EU RS LXIX — Rapport du Président de la Société pour l’année 1891 par M. C. de Candole es Ts Von Ne CR UE An Pre LXXXI — Rapport du Président de la Société pour l’année 1892 par M. Ed. SAVAIENT Men EP A T P CXII — Bulletin bibliographique. Liste des ouvrages reçus par la Société pendant liés années 1891661892: Sr P ER Re ec CXLV — Liste des membres de la Société au 1° juin 1893 .................. CLXI — Ir Partie. Nombre de pages. 1. Contribution à la Flore du Paraguay. Cypéracées par M. Paul MAUEYS Se ee MO ee ae oser ee ue sci ane lle rene 44 12 2. Étude sur les Rhizopodes d’eau douce par M. Eugène Penard .… 230 11 (L TABLE GÉNÉRALE DES MATIÈRES. IT Partie. 1. Diatomées, espèces nouvelles marines. fossiles ou pélagiques, par MI Brun Prof 07 PORT Évur : Re ee 2. Monographia Polygalacearum auctore D' Rob. Chodat, avec intro- duction de 13 pages... ... ee RS à ON A EE 3. Contribution à la Flore du ons Dan par M. Rob. Cho eee Vs M DS Re EE A “ TABLE ALPHABÉTIQUE DES AUTEURS ET DES MATIÈRES CONTENUES DANS LE TRENTE ET UNIÈME Brun, J., Prof. Diatomées, espèces nouvelles C De Canpoze, C. Rapport du Président pour l’année 1891........... Caopar, Rob., Prof. Monographia Polygalacearum ................. LD MAIDICRIACEES AU-PArAOUAY ES: Se OS LL AE Cypéracées du Paraouay; par M: Paul Maury... ne. D Diatomées nouvelles par M: 7. Brun, Prof... :.:...........1......., L liste des membres auvl® juin 1809 Rae co usmetee M Malpighiacées du Paraguay, par M. R. Chodat, Prof................. Miuay, Paul Cypéracces du Paraieuay ARR nn Le PP nt Micueu, Marc. Rapport du Président pour l’année 1889............. Puletivbibhosraphique pour 1890110. SR er Re Bulletin bibliographique des années 1891 et 1892.................... VOLUME nr, LXXXI te SE NE IV P Pexar», Eug. Rhizopodes d’eau douce... ... : LOTS re Polygalacearum monographia, auctore R. Chodat.................. R De La Rive, L. Rapport du Président pour l’année 1890... Rhizopodes d’eau douce, par Eug. Penard...................... S SaRAsIN, Ed. Rapport du Président pour l’année 1892... TABLE ALPHABÉTIQUE DES AUTEURS. ss vols el ete) ele see TABLE DES MATIÈRES . CONTENUES DANS LA SECONDE PARTIE DU TOME TRENTE ET UNIÈME ER Pages. Rapport du Président de la Société pour l’année 1891 par M. C. de Candolle.. Lxxxi Rapport du Président de la Société pour l’année 1892 par M. Ed. Sarasin.... cexmm > Bulletin bibliographique. Liste des ouvrages reçus par la Société pendant les À OT OO EL EE Et eh tes ee AR ns LEA , VAET Liste des membres de la Société au 1° juin 1893..............,,.....,...... CLXIII Nombre Nombre de pages. de Planches, 1. Diatomées, espèces nouvelles marines. fossiles ou pélagiques, par Me EBrius Proi'. 5.2 Me nn acte OUR EST 47 2. Monographia Polygalacearum auctore D' Rob. Chodat, avec intro- L duction de 13 pages........ à) ÉD ee LOT 500 3. Contribution à la Flore du Paraguay. Malpighiacées par M. Rob. COUDES ES NE RD dun... Mae ri ur 2 COR Table générale des matières contenues dans le tome XXXI.......... Table alphabétique des auteurs et des matières contenues dans le tome XXXI ..... FE RENE Le PET ITR 2 “hr iee : , 24 hi + + » "oi ae Ca | F SCIENCES LIBRARY 3 1853 10004