LORA PYRENA 


* 


per Ordines Naturales gradatim digesta 


—— Hea 


OPUS POSTHUMUM EDITUM 


curante O. PENZIG, in Athenaeo Genuensi - 


Botanices Professore 


Volumen Tertium 


^o MEDIOLANI . 


P. BUBANI 


EE S o nd 


FLORA PYREN 


per Ordines Naturales gradatim digesta 


— -963e3-1— — 


d OPUS POSTHUMUM EDITUM 
curante O. PENZIG. in Athenaeo Genuensi 


Botanices Professore 


Volumen Tertium 


MEDIOLANI 
ULRICUS HOEPLIUS EbibiT 
MDCCCCI. 


Mo.Bot.Garden,  - v 
1902. - m 


Sub-Classis 4." THALAMIFLORAE. 


Ord. 94. PHY TOLACCACEAE. R: Bt. 


Mihi quidem magis naturalis hujus Ordinis situs videbatur post 
Amnarantaceas, sed artificio vix concedi posset, e duplici florum involucro 
in nonnullis speciebus: Amarantaceis proxime collocantur quidem a 
Le Maout Decsn. Botanique (1868) p. 434. 

Non distantem analogiam indigitavit Linnaeus, in Horto Upsal. 
1148, p. 117, observans: « Folia alter na, sed pedunculi e regione folii 
seu folio oppositi prodeunt e caule, ut in Saururo, Pipere, ete., quod 
indicat affinitatem. familia? ». Inque suis (ineomptis) Methodi Naturalis 
suu ntis videmus Phytolaccam inter Oleraceas, in quo Amarantaceas, 

t Aalsolaceae praedominant. De situ Phytolaccae criticam non move- 
ont Fabrice et Giseke ad Car. Linn. Praeleet. in Ordin. Natur. plantr. 
(Hambrg. 1792). 

Ordinis affinitas multa, imo po ior, est cum Solanaceis, ab Hallero 
recognita expressa hisce verbis: « Ob affinitatem habitus cum Solancis re- 
liquitur ». Hrt. agr. Gotting. (1753) p. 212. 

Inter 5 deratitheas; et Polygoneas locantur a Martius Consp. R. vep 
p. 16. Inter Nyctagineas, et Chenopodiaceas, sive Salsolaceas a Brong 
zn. 1850, p. 160 et item ab Asa (Gray. Man. ed. 5, p. 405. Ad aito 
laudant Agardh Theor: p. 367, Germ. St. Pierr. Diet. 1810. 


Phytolacca ''ournef. 
Phytolacca "Murs (Brunfelsii) Dillen. 


Brunf. Herbr. 2, p. 85, vel 81. Sanguinaria. Ph. decandra L. Koch p. 691, Moris Sard. 3. 
. 353. Gaud. 3, n. 1070, ax. Dub. p. 3t J9. Ph. P hya Meu nie ex Walps. Yi m Obs. 
ot. Sehk. Handb. 2, Me 20, Bigel Amer. med. 3, Sabb. Hrt. Rom. n 5, Lamk. 
TH. t. 303, f-.1, f. Berger. “Phyt NA. Spe 165 hif d 3 „Hayo. Term, ot, VE UN M1 Ann, 
E illustr. Cl. 10. Ond. 5 cum M Roques Piu med. T. 1, ^i 305, t. 29, Sith. Lepidopt. IE 

. Q1, Plenck jc. ? n ed. T. 4, p. 58, t. 357, Dill. Hrt. Eith. . 948, t. 239, f. 300-340 f. , Le 
jd D G p Barr. Ic. Ñ 150. 


9, Flor. Jul. Sept. Fruct. Sept. Oct. In extremis Pyrenaeorum 
potissimum, Cantabr., Catalan., locis mitioribus. 

egi in Pyr. Cantabr. (Guipezcoa) supra Irun, secus la Bidassoa, 
l. d. Indalas, die 6 Sept. 1844. Observavi ad Bera, Varcarlos. Planta 
hine inde culta occurrit aliquando. subspontanea, talemque vidi ad San 
Lizier Pyr. aurigr., ad Toulouse; ut prope Tarbes et Vic se eam vi- 
disse mecum asserebat Deville. 

i plus quam orgyalis; caulis saepe erubescens; ricemus pul- 
cher sub-nutans, florum pedunculi patentissimi, bracteolati. Folia quam- 
dam cum Solanaceis affuitatem detegunt; quae Dillenius eis. Belladonnae 
similia dixit, Hrt. Elth. L c., p. 319. Sane non deneganda affinitas, 


1 


a Salsolaceis cum quibus sunt qui conjungant. Locum Brunfelsii sibi 
omnino obscurum, ignotumque declaravit Moretti, nec eum interpretatum 
fuisse vidi ab antiquis. 

Patria Virginia fuit, unde per Europam et Africam hine inde mi- 
gravit, ita ut vulgarem eam nuncupare minime dubitaverit Dillen. Fertur 
allatam esse Burdigalam anno 1770 ad vina coloranda; per Galliam 
meridionalem transvectam fuisse ab avibus fructus comedentibus semi- 


Ord. 75. PORTULACEAE Juss. 


In Cohorte Alsinacearum primus, forte collocavit Martius, Consp. 
Regn. Veg. p. 53 (1835). 


Portulaca Varr., Plin. Antiquor. 


Portulaca sylvestris (Dioser.) Fuchs., Trag., Matth., Camer., Dodon., 
Grisley, Castell. 


P. oleracea Haworth. Syn. pl. succul., Koch p «1, Bert: 5, p. 8i 
rd. 2, n. 457, DC. Dub. p: 195. P. maritima Gmel. (S, G.) It. ex Ledb. Ross. 
Flor. Graee. Sibthrp. C. 5, p ; t. 457, Lamk. Il. t. 404, f. 1, Smith 


i | 278, 0 
Lopidopt. Georg. 4, t. 39, Turp. Fl. med. T. 5, t. 243, Pienck le. pl. med. T. 4, 
E Zanni 20 2 


Dioser. l. 2, c. 1 
I 3, n. 1072, Mor 
2A 


61, Sabb. Hort. Rom. 


. .39, : ad. p. 61, 

T. 4, t. 59, Zannich. Vnz. p. 218, t. 262, DC. Pl. Crass. 2, t. 123, Le Maout Decsn. Botque., 1868, p. 442, 
Matth. p 475, Camer. Epit. p. 258, Brunf. Herbr. 3, p. 102, fig. mal.; Fuchs. Hist. st. * 113, Lob. Obs. 
P- 210, f. 2, Icon. t. 388, f. 2, Dod. Pempt. p. 661, f. 2, 


(9 Flor. Jun. Sept. Fruct. per ZEstat. 
3 Legi in Pyr. Catal. ad Olot, die 13 Aug. 1846. Habeo ex Tarbes 
E à Deville. 

Duas distinctas species simul confusas habuisse Linnaeum putavit 
E Haworth, qui ad antiquos, Ruellio et Fuchsio ducibus, reversus in duas 

iterum separavit. Obstant Kunth Fl. Berol. ed. 2, p. 147, DC., Boreau 

Fl. centr. Fr. (1840) n. 303, Coss. Germ. Par. p. 153, God. Fl. Jur. 
P. 243, Low. Man. Fl. Mad. p. 303. 


a8 3: Meri haee a me lecta. gerit caules omnino prostratos; ramorum 
Bo Senicula ad foliorum insertionem emguntur pilorum serie laxorum. Ca- 
lycis laciniae. manifeste ; nec obtuse, cari i i 
alatae diei possint: hine vereor, n 
sequuta, non sit recta, pone Naturam eruta. Semina vidi subrotunda, 
appendieulata, pulere granulata, nigra. 
iuis d M ipn en ad P. sativam Haworth, sive horfensem. Gesneri, 
b it G. ies Pin. p. 288, n. l. « Planta. admodum parenchimatosa 
T won fere libram «quae e libra herbae obtinuerunt?) > 'lTrattin. Arch. 
E fasc. 3, p. 91, n. 110 


Montia (Vaillant 1727) Micheli. 
Montia fontana (Camerarii, Thalii) L. Sp. 
Portul. ex Wi Camer. Hrt. med. 


i : 
n. 2, Koch p. p. 131, et P. aquatica Thal. Hareyn. p. i . Pr. p. 418, 
och p. 278, Bert. 1, p. 830, Gaud. 1, n. 296, Tenor. FI. Nep. E di. cena jt PT cS 


4 3 


Wilson apud Hook. Bot. Miscell. 2 (1831) p. 438, n. 38, Wimm. Siles. p. 546, Moris Sard. 2, n. 458, 
Ledb. Fl. Ross. 2, p. 152, DC. Dub. p. 195. La Peyr. Herbr., partim.; Callitriche verna, C. minima. et 
pedunculata La Peyr. Herbr., item Coder Herbr., üt videtur e La Peyrouse. M. minor, et M. rivularis 
Godr. Gr. Fr., Koch Add. em. M. linearifolia d'Urvill. Mal.; M. lamprosperma Cham., ex Hook. An- 
taret. susp. etiam Torrey Explor. Surv., conf. Ledeb.; Laterifissum minus, et L. rivulare Dule. Engl. 
Bot. v. 17 n. 1206, Curt. Fl. Lond. ed Grav. V. 3, t. 33, Cyrill. Pl. Neapol. fasc. 1, p. 31*, t. 11, f. 1, 
Dietr. Fl. Bor. v. 10, n. 662, Schk. Handb. t. 20, Lamk. Ill. t. 50, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. 220, t. 129, 
f. 2, Sturm Heft 11, Krock. Fl. Siles. p. 213, t. 30, Flor.: Dan. t. 131, et t. 1996, Fl. Bat. v. t 
Michel. Nov. pl. Gener. p. 18, ns. 1, 2, t. 13, f. 1, 2, Vaill. Bot. Paris. p- 10, n. 1, t. 3, 

in Li . 56 7, f. 1, et 2, lampr. Pluk. Phytogr. t. 7, f. 5, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 38 
p. 777 vers. fig. intr., Chabr. Seiagr. p. 566, f. 6. 


(9 Flor. Maj. Jun. Fruet. per 7Estatem. 
Legi in Pyr. Catal. ad Camprodon, die 22 Jul. 1846. 


k. 
S 


Forte primus Koch, ut ipse dicit, Syn. ed 1, p. 252, corollam hujus 
plantae attentius, et exacte descripsit; caeteri botanici, aut male (a Ruppio, 
et Vaillant, qui pentapetalam voluerunt contra Dillenium Fabricium, 
et Michelium, qui jam monopetalam dixerunt, sive in Catal. Giss. (1719) 
Append. p. 114, ubi nova plantarum genera proposita sunt, alter, per- 
peram tamen, corollam regularem declarans, in Enum. meth. pl. hrt. 
Helmst. ed. 1, 1759, p. 97-8, ed. 2, 1763, p. 177-9, postremus Gen. 1. 
c.) aut imperfecte, et obscure de parvo flore, et tantum sub clarioribus 
solis radiis expanso, indeque minus faciliter explorando descripserunt. 
Excipiendi tamen sunt, magnus Hallerus, Helv. p. 132, n. 301, ae 
Krocker l. c., n. 196, qui sat bene corollam definierant , et iste bona 
quoque icone illustraverat. 

)e seminum lusibus in hae specie, quam unicam in genere exi- 
stimat, Hook. fil., (sicque Asa Gray et Torrey) cf. illius Fl. Antarct. 
n d. pie 2, p. 218. 

CF. Stellinam stagnalem et platycarpam, sub quibus dico de Ana- 
gallide aquatica Trag. Alsine fontana. Schwenckfeld, Stirp. Fossil. Sibs. 
Catal. (1601) p. 16, allata est, dubitanter, a Krocker, Siles. n. 483, 
ad Fureram annuam (Corrigiolam. litoralem L.: sub ea M. fontanam 
ego video. 


Ord. 76. SCLERAN'THEAE Link. . 
Tribus 1^ SCLERANTHAE. 


Scleranthus L. Vocabulum hoc significat Florem | exsuecum , 
quod vel de nullo flore, vel minus male de pluribus aliis floribus dicere 
debebat Linnaeus. 

Est Knavel Germanorum, ex Trago, et ex Dodonaeo, nee. nomen 
displieuit Rayo, Ruppio, Boerhaavio, Dillenio, Adansonio, Seopolio , 
Knavelia Heist., et parum abfuit quin restituerim, ex quo nomen Sele- 
ranthi absque necessitate. confectum est, nec adeo proprium sit, et 
plura alia nomina barbara recepta, usitataque sint. Fuit etiam Knautia 
Heisteri, ex Fabrice. Enum. pl hrt. Helmst. p. 358, qui et Anaveliam 
dixit, Syst. pl. gen. p. 11. | 

Hoe genus habitu Alsinacearum, characteribus ambigens inter Pa- 
ronychieas, Elaeagneas, Portulaceas, et Salsolaceas, difficilis ideo collo- 
cationis est: hane heteromorphiam observandam praebent genera quo- 
que Ceratophyllum, Sibthorpia, Galax , Dantia, Loasa, Portulacaria, 
Phytolacca, Parnassia. 


SA 


Li 7 paN a] 
Me "-— be Lobeliij L. 7 

MIA Adversr. ps 183, . Koch p. 281, n. 2, Bert. yb 517, ud 2, n. 967, DC. 
Dub. Y "im Em n., eu "8 Mg ind Roch., Baumg. m. rans. ns. SA et t 9249 (in Omiss.). 
La Peyr Ha ; S. ma ier natus Bert. Ann. Stor. Nat., ex ud autore in tru et semper hujus loci 
wisis b S. marginatus Guss. Sicil. Syn. p. 470, n. 2. Engl. . 352, Schk. Handb. t. ue. 
Fl. Batv. v. 4, t. 272, Fl. Dan. t. 563 vix, Gaertn. Fr. Sem. y $ p. “ios, t. 126, f. 2, Lamk. TII. 
374, Rochel Pl. Bannat. rars. 9, n. 10, t. 3, f. 10, Dietr. Fl. Bor. v. 9, n. 630, Plenck Ic. pl. m " 
T. 4, p. 51, t. 344, Vaill. Bot. Par. p. 4, t. 1, f. 5, Breyn. (I. Ph.) Hist Cocci rad -— v. polon. (4.* 
1731) eum tab. f. 1, Gmel. Fl. Sibir. 3, p. 39 " obs. ad n. 31, t. 6, f. 1. Ray Syn. p. Ne t k t. 
fig. a, b sub tab. numerat., cal. fr.; Lob. Icon. t. 428 f. 3, Camer. Epit. p- 691, Tabor: Krb. D. 1215, 
f. 9, Icon. t. 834, f. 2, J J. Bauh. Hist. pl. 3, L 29, p. 378 £1. 


Flor. Jun. Aug. Fruet. /Estat. Oct. In montan., Pyr. medior. 
y 

egi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 8 Jul. 1836. Habeo a Deville 
lectum au Caustères, inter Vieille d Aure, et Barèges. Observavi ad 
Azcoitia in vertice montis Aldaburu ; circa pit dite ad Gèdre, supra 
Balne a de Panticosa, supra Castanesa, a Cara 

5 m ab annuo non differre contendunt Tod Bentham, Hooker 

(olim), Greville, Voigt. 


2 


Scleranthus annuus (Tragi) L. Sp. 


Trag. St. h. p. 393. Koch p. 281, n. 1, Be » p. 915, n. 1, Gaud. 3, n. 966, Moris Sard. 
465, DC. "Dub. p. Io: n. 2, Ledeb. Fl. Ross. 2 ae ET Peyr. Herbr.; S. ann., et S. vou 
Pourr. Herb. Matr. (e Galecia); et ut puto Grenier Ves Billot Arch. s Pr. Allmgn.; ef. eft Bouti- 
gny in Bull. Soc. botq. Fr. 2, p. 768 (e specimine de Oloron), et DC., ex Coss. Voy. botq. Alg.; L. quoque 
ex Fenzl apud Ledebour Ross.; S. uncinatus Schur? S. verticillatus Tong et S. collinus ie hur, ex 
Neilr.; S. biennis Reut. ex Thielens, S, "Marti ini Gren. Arch. FI. g Tropan ph ? S. bulaucanus Grandy, 
e specimine. Engl. Bot. v. 5, n. 351, Flor. Dan. t. pen Sieg: Fl. AU 329, Fl. Batv. v. 7, B. 
ar! vix, Le Maout Deesn. Bota w^ (1863) p. 441, extr., us cx Fl. Sibir. 3. pi 39, n. 84, tiG 
Eer od. $ do h. Comm. 1553, evi Ms iy TN p. "4, f. 3, Le p. 115, f. supr., Lonicer. 
Nat; h. ert. 169, T5 Dalech. Hist. m Tabern. krtb. p. 1217 f. 2, Icon. t. 835, f. 1, 


Column. Eephr. p. 295, et p. 294 fig. s 


© Is Maj. et per FR Fruet. /Estat, Oct. 

n Pyr. Cantabr. ( esie inter Azpeitia, et Lojola, in alveo 
SR 7 rola, die 19 Aug. 1851; in Pyr. septr. aurigr. ad Salau , 
die 21 Jul. 1862; in Pyr. sd . montbs. les Albères, 1. d. Plà de l arca, 
die 26 Maj. 1860, itemve ibidem ad le Perthus, die 25 Maj. ejusd. 
anni, plantam juniorem; et legi in maritimis ad Collioure die 7 Jun. 
1837; denique retineo in Herbario juniorem plantam, lectam t ad Bourg- 
madame, die 2 Maj. 1861, quam putaveram S. polycai pum. Et habeo 
lectam a Deville inter Pierrefitte et Luz, nec non in campis a Se«rraméa. 
S. uncinatus e Pyrenaeis (du Port de oar, Pa mihi a Timbal de- 
monstratus videbatur lusus 5. annui; eumdem ra Cauterets indicat 
ede FExcurs. Panticosa 1868 p. 3; eti in alibus de Jula, ac Baños, 
yr. Cat. Excurs. Gar. Nog. p. 13. Agitur, ut puto, de eodem lusu 
sub S. uncinato Loret, Bull. Soc. D. Fr. 2 (1855) p. 221-2 e Ba- 
sibé (cf. etiam. Bull. c, T, 5, 1858 * d boites 
neglecto a Boutigny, 1. Bull. s.o. p. 68-9 , et ab iis qui in eodem 

individuo calycis divisiones rectas et uneinatas viderunt. 
* variare biennalem, perennem, quidam volunt; cf. 


ir id Elne (ejusdem "ionis exhibuerunt 
nt Sel. biennem Reut. A 
Aem Genèv. ed. 2, p. 83, dubiam Godet (Jur. Suppl. p. 86) speciem, 
am a er (Jur. p. 269 9 Obs); lusum Seler. annui a 'lhielens 


WEM ue T oto MENS 


"Pu VS DROITE CON IN RITIRO dE o 


- 


o 


facieve plantae. Plures stirpem animadvertimus, legimus; sed eam uti 
speciem proponere, firmare, nequivimus. Inaniter ausus est Reuter, ut 
de quibusdam aliis ab hoe propositis speciebus a viris expertissimiis 
dijudicatum est. 


Scleranthus Delorti! Grenier. 

Gren. Fl. Gall. Germ. dro ed. Billot; huit. neuv. Cent. Février 1852, et apud Se don F. d 
Fl. Fr. Allmgn. p. 206, n. eg d oo ee Herbr. ex Timb., Quibusd. aliis etiam, verticil- 
latus Tausch, Se. pseudo-vertic iatus Laer 

Flor. Maj. Fruet. Jun. In Pyr. Atax., orient. eum Olea. 

Habui a Massot ex la plage de Canet. Observavi ad Narbonne, ad 
Fontlaurier. 

Quo die TOES legerit Massot non dixit: meeum communicavit 
die 6 Sept. Nee seimus quo anno eam detexit Delort. Ego pri- 
mitus ad Na E vidi gracilem vere 1839: insequente anno "evolu- 
tiorem legi ad Biterras, die 9 Maj. 1840, ad Roquehaute, in loco plan- 
tarum ditissimo, et cum Gramont agri Monspeliensis aemulo; a nullo 
botanieo ante me explorato, ubi inter alias perraras species, primus 
omnium in Gallia detexi, et legi Z'anunculum. lateriflorum DCG., die g 
Jun. 1840. Scler. Delorti primus ego detexi, et legi annis 1832, 35, 
Corsica, et in. Etruria, ut dixi in Dunalia p. 

S. polycarpus Pouzolz Fl. du Gard p. 911, n. 3 mihi idem videtur: 
illius S. humosus, Ibid. n. 2, t. 3, reapse peculiaris diceretur species, 
affinior annuo, sed dentibus introrsum hamatis, radice forte bienni, ha- 
bituque densiore distinctus. Provenit sat late per Pyrenaeos occiden- 
tales, sed non est ille a me lectus sub Azpeitia. Stirpem a me non bene 
examinatam, eujus speciminibus e Pyrenaeis careo, tantisper insuper 
dubiam omittere cogor. 


Tribus 2^ MINUARTIAE DC. 


Loeflingia L. Cum Polycarpeis consociat Endlicher, Gen. pl. p 
960, n. 5210, innixus intimae fructus structurae sicque Brongniart: is 
Le Maout, et Decasn., Botaniq. (1868) cum Alsinaceis comprehendunt, 
in Tribu Polycai pearum, p. 440 (ut fecerat ad Portulacastra sua Ho- 
ranin Ch. ess. p. 139." ducibus Adanson; Bartling). Ego, habitui, forte 
nimium indulgendo, pone Scleranthwm. offero. Et Jussieu, ac St. Hilaire, 
in Mém: Mus. Hist. Natur. T. í 2, p. 886, Sclerantheas ceu Paronychiea- 
rum DUM. neque ceu proprium ordinem considerant, sed Loeflin- 


giam sub Tribu Scleranthearwm. ponunt. 
ei np in ane cum Alsinaceis confirmavit Cavanilles, Ie. deser. 
2, p. 30, n. 162, quam perviderant Tournefort, Linnaeus, Jussieu. 


Magis icu ejus cognationem geu dilectissimus Linnaei discipulus 
,oefling, quem conferas It. Hisp. 114. 


Loeflingia hispanica (Tournefort et Cupani) L. Sp. 


Tournf, Elém. infr. ¢.; is y Hrt. Cathl. p. 7, lin. 6-7, Panph. Sic. 2, t. 253. Loefl. It. Hisp. ét in 
Bossu It. Luisian. ed. Forster. 2 (1771) p. 89, Guss. Sic. Syn. x i Bert. d. A 199, ue Mg p. 200, 
Alsin. minim. lusit. vern. capituls. echinats. Tourn. Herbr SS. sp. n. 664, quae 
deget in der) M P . 209, in Jnst. r. id P 243. Hm Uie Tip p H3. ipa 25 qos Act. Holm. 
e T f. D. cavam Ic, deser. T, f, p. 64, n. "c GERN Fr. Sem. pl. 2, p. 222, 


goa 


6 


(9 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In ealidior. Pyr. Atax. oriental. 
solo arenoso, non procul a mari 3 

Legi in Pyr. or., ad Roussillon, secus flum. Tech contra St. Jean pied 
de cors, die 30 Maj. 1843, et sub Montesquieu l. d. les Anglades eodem 
die; inque sabulosis maritimis de Canet, unde habui quoque a Massot, 
die 21 Maj. 1842. 

Planta generatim procumbens, saepius diffusa, raro adscendens. Folia 
subulata, applanata, in superiore paginula sulcata, edentula. Calyx pen- 
taphyllus, corolla pentapetala, stamina tria! Et stamina aliquando quina 
reperiri. posse facile crediderim, et iste numerus magis normalis vide- 
retur, eo magis si spectes calycinearum laciniarum symmetriam diversam ; 
equidem florem pentandrum nunquam ego deprehendi. 

Verum enimvero, Loefl. pentandra Cav. Ie. deser. T. 2, p. 39, n. 
162, t. 148, f. 2 ab hispanica legitime distincta species est, non tan- 
tum staminibus perpetuo quinque diversa, quin etiam stilis perpetuo 
tribus, nec unico plus minus diviso, calyce quidquam diverso sepalis 
tribus exterioribus versus mediam longitudinem bidentatis (non apice bia- 
ristatis) ex Cav., foliis tenuioribus, statura minore; neque extra Hispa- 
niam haec fuit reperta. Vidi ex Herbario ipsius Cavanilles, loco Albu- 
fera classico, in Herbr. hrt. bot. Matr. Loefl. gaditana Boiss., Reutr., 
Pug. (1852) p. 23; potius, non insita jam antecedente opinione, exa- 
minanda erit. 


Ord, 75. PARONYCHIEAE St. Hilair. 


Ordinis collocatio non efficitur sine ambagibus. Laudatur a qui- 
busdam proximior Amearantaceis et Sa i 


ilsolaceis; ab aliis inter Urticaceas 
et Halorageas (Brébisson). Ad Polygoneas quoque ordinem accedere, 
non refragabitur: neque 
st. 


eum Tamariscineis propinquitas minus mani- 
festa e 


Paronychieas subdividendas censent Hook. et Benth 
p. 144, Tribum Polycarpearum ad Alsinaceas 
nychieae ad Amarantaceas appropinquatae lau 


., Gen. pL 1, 
adjungendo.: Aliae Paro- 
darentur. 


Tribus 1^ HERNIARIEAE (DC.) N. 


i Ferriera Nob., Paronychia Olus., 
rite 94, foliis prae Tithymalo Peplo majoribus, non ullae graecae, aut 
cui re s ii a Neotericis sic nuneupati pertinere potest. 
ne 1 *p P» : i : 
E. 254. vix ac diea a aphyllum, ut contendit Anguillara Sempl. 
etnia lc | IX credam; attamen dubio penes multos adhuc 
TEER tid mas potior deprehendatur interpretatio, ordinis deno- 
OS ies PUE nolui. Sed nomen a Salmaticensibus et a Valentinis, 
Rae TEN de hocce genere a Clusio susceptum , fugit animus 
sani ii s Eres tas dixi in honorem Antonij Ferrière hortolani Tolo- 
me Ae po pyrenaeis perquirendis maximi auxilii fuit La Pey- 
italiaa Es 5 , qur Poniran more flagrans, earum plures in 
us strenuissimus et im avid i , 
$ » 1 t rre- 
naeorum Molineri, p ıs ipse decerpsit, Pyre 


Juss. Paronychia Dioscor. 1. 


m 


Ferriera echinata (Bocconi, Tournef.) N. 


Boce. . Mel. pl. 40-1, , fig. in med, sita: Tournef. Elém. botq. p. 401. pen 6 (innumr.). 
Forera echinata tud 'Fr., DC. Dub. G all. p. 198, n. 2, Moris Sard. 2, n. 463. Illecebrum 
echinatum Pers., Bert. 2, p. 729, n. 2. Flor. Graec. Sibthrp. C. 3, p. 39, t. 245, Vi llr. in Se dee — 


botq. ^s 4 (1809) Es 409, n, 2 Fia fig. in t. 4. Moris Hist. pl. Oxon. 2. Sect. 5, t. 29, fig. ult. sub. n. 5, 
Cup. Panph. 2, t. 237, ex 

(9 Flor. Apr. Maj. In Pyr. Atax., or., Catal rarior. 

la Sodri;re de ` Fitou detexit Rouy: cf. le Bull. Soc. botq. Fr. 

V. 25 (1878) p. ind ad Paulilles Timbal Albers. or. p. 15. 
inter el Cap de Creus et la iar nec non ad la Sabolla, reperta est, 
si fidimus Vayredae et Iremc 

Linnaeum,; a e mo "a p. 204) observatione admoniti, prae- 
terierunt. Botanici. 


-] 
€ 


Ferriera polygonifolia Aes Nob. 


Polyg. IV montan. Tabern. I 2, ita rem pans Paronychia polygoni UK 
DC. Dict., Fr. et cum Dub. p. fes. e "Ilse cbe Hé apte ium Mp Dauph., Be rt, 2, p. 730, n. 3 
n. pol ygnf. La Peyr. Hrbr.; I. montanum et I. argenteum Pourr. Chl. Narb. n. 631, Pourr. Hr 


Matr.; P. trinervis Dulc, Schrad, Journ. 5 (1801) p. 410, n. 4, t. 4, vill. Dauph. 2, p. 557, t. 16. Tubero; 
lcon. t. 834, f. n. t. 720. 


9 Flor. Jun. Jul. Fruct. edis DR In e ADORA 

Legi in Pyr. septr. aurigr. ad Tignac, die 1 g. 1840; in Pyr. 
or. Capsir, M de la Matte, die 16 "Jul. 15 36; in Valle de Llo, 
die 16 Jul. 

Hane s ner varietatem sequentis, eum synonimis M. italici Vill., 
narbonensis Vill. et longiseti Bertol. It., ausi sunt declarare Webb cum 
Berthel. Phytogr. Canar. p. 163. 

Wedelii (G. W.) Dissertatio inauguralis, re spondente Fridemanno 
Schel-Hasso, edit. 2 Jenae, typis Bauhoferianis, 1674, in 4.^, enumerata 
a Seguier, in Biblioth. botan. p. 201, in capite Diseertationün botani- 
carum hujus auctoris, ab Hallero merito esclusa, non est Peur argu- 
menti, monente jam Sandhagen (I. E.) Dissert. ' inaugur. De nominum 
plantarum eere Hs aut noxa, praeside Laur. Heistero, Helmaestadii 
1741, p. 23, not., « Botanici argumenti sed. de morbo Parom ychia », 
inscripta, quem ba tetigit Dioscorides l. 4, c. 54, de eo dixit 
Plinius Nat. 4, l. 24, c. , vel 5, etc. 19 vel 119, aliisque locis etiam ; 
Theodor. Prisc. 1, 30, Galenus; et est Panaricium Apuleji. 


£e 
3 


Ferriera mediterranea (Clusii) Nob. 

Clus. Hisp. p. 477-8. Paronychia hyspaniea Clus., Schult. Syst. eni V. 5 518, n. 4 (excel. syn. 
Pourr.). P. ar ponr Lamk. Er. Moris Sard. 2, n. 462, DC. Dub. pi M Ti seebrum Paronychia 
L., Bert. 2, p. ER . 4. I. Paron. L., Pourr. Herbr. Matr.; I. arzentewmn Pe ; I. herniarioides N. 
Schkr. p. 23 (non eacus A rn eredidimus); Par. nitida Taca , Delile Fl. Æg. ill. n. 270, eX SYNS., 
ci heu Cambess. Babar. n. 237, arbonense Vill. et I. Paron. ital. "vill. Flor. Graec. Sibthrp. 

t. 2406, Vill. MW wu Journ: S TDI P "th i 4, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. 218, t. 123, 
f. 11. Kotus, Rar. pl. h. . 795 
9) Flor. Jun. Tal. Truet Aug. Sept. In Pyr. Atax. or. eum Olea 
jo ruf 

n Pyr. Atax. ad Fonfroide, die 13 Maj. 1839; in Pyr. or., 

Houston, supra le Boulou et secus iter de Pena prope le Vernet, nec 
non ad Collioure (unde habeo a Deville quoque), diebus 13 Jun. 1843 
et 17 Jun. 1840, ae 6 Sept. 

Stipulae plerumque bifidae, aut  bipartitae ; eas quaternas declarabat 
Pourret in suo 7. herniarioide, in quo o credendum est stipulas adesse binas, 
ejusdem ac mediterraneae structurae. Bracteae variant obtusae et acutae. 


oe a UM 


yo E 


De loco Bertoloniamo supra eita'o minime dubito, quamvis setas 
interstamineas deesse in sua planta ille dicat, quae setae m mea con- 
spieuae sunt. Credo hallucinationem passum fuisse Bertoloni; nam et 
Moris setas interstamineas in speeiminibus Sardois describit, quae spe- 
cimina eum Bertoloni communicata, ab hoe citantur, Fl. It. 2, p. 732. 

I. herniarioidem Pourr. huc retuleram (1842), quia plantam abun- 
dantem reperii, legique etiam in locis a Pourret de sua stirpe indicatis, 
in Pyr. Corbar. ad Fontlaurier , Fonfroide, ubi, quantum compertum 
habeo, F. serpyllifolia non provenit. Sed Herbarium Pourret Parisiis 
observatum aliter demonstravit. Hunc Pourret locum existimavit Villar 
sistere varietatem F. serpyllifoliae , quam sententiam suscepit DC. Pr. 
P. 3, p. 311. Fateor, reperiisse me in Herbario Pourret. Matr. asserv., 
inque Herbr. Bolos. F. serpyllifoliam sub nomine T. herniarioidis Pourr., 
utrobique e speciminibus Pourret Moquin, e contra, specimine Pour- 
retiano reperto in Herbario Poiret stetit pro F. mediterranea, ut jam 
ego opinatus fueram. Aliter rem dijudicavit Clos, Bull. Soc. botq. Fr. 
T. 10 (1863) p. 100, hane Pourreti vexatam plantam ad F. niveam re- 


` ferendo: de Moquin ef. eumdem hune locum cit. p. 105. 


I. Paronychia Dict. Sc. Nat. Paris, Dicotyl. Atl. t. 192, a Turpin, 
est icon perversa, utpote quae facie potius F. echinatam referat, cha- 
raeteribus vero speciei nullae adapta. 

ocum Clusi ad plantam agri Narbonensis a Pourret acceptam 
(proeul dubio hane nostram) laudavit Villar, Fl. Dauph. 2, p. 557, in 
Obs. ad F. polygonifol. s. tr. 

Huic potius speciei pertinere Empetrum (nonnullis Prasoides , aliis 
Phacoides) Dioscor. l. 4, c. 178, ratus sum. Hermolaus Barbarus opi- 
nioni meae ansam dedit, dum sub Saxifraga, quam eamdem ac Em- 
petrum esse putabat, ipse scripsit: « Veterem in Dioscoride picturam 
hujus herbae vidi, non plus foliis quam cirrhis minutis per ramos ex in- 
tervallo conditis, nec frequentibus: in cacumine surculorum flocci ceu 
arentes potius uam flosculi, subrubida radice, non sine fibris. Romae 
talis ostenditur in maritimis, ac montosis tantum non rubida radice, sed 
candida: flosculis quoque candidis ». Corollar. 1. 4, c. 625, ex edit. Venet. 
1516, ert. 74 vers. 

Sunt, ut Scitum est, qui Saxifragon apud Dioscoridem apocryphum, 
vel dubiae fidei judicant, alii qui idem faciant cum Empetro , quod a 
Dioscoride relatum est nominari prasoidem ex Sprengel quod | phacoidem 
pres ride e em etii ae Be 
fert »; voluit que mls Haitis B uera v : pon figuram et speciem re- 
n bdg agile Present pute a Galeno vocitatum, quod 
quae Lentem et Marrubium una ref Ses ps di cp esas dar ih pee 
qui prasioidem. illum, aut Me AIR 1i a emet t — 
rs hos. , phacoicem si vis, eeu. obscurissimum, interpre- 
, aliorumve, quae 
inspecta, eo considerato 
0 , icit de Saxifragone Epithymo 
ego in F. mediterranea, sisto, vies Vigna viens Gm mpRp Ret 


v omano, non satis adhuc expl i 1 
] : Xplorata ape g 
denique sententia h ec d p , reperietur. Quod 8I 


oe S E 


EXE xxiws z 
PES ETE L ES SEE EN, a E PTR E, T 


REUS ERA "un 
xci c ADLER ede íi m 


DERE 


t 


- Moe S TAAR : 
ERES EDAM EIE EL T E To o ol TW S SHE WM E REUS S 


ini 


9 


consideranda a Fraas evulgata de Frankenia pulverulenta, cum Diosco- 
ridis, Plinii, Apuleji, Seribonii Largi locis. Sed quae movetur incerti- 
tudo! Proposita Frankenia pulv erulenta , pari jure, nec. Frank. laevis 
rejicienda videtur; in scenam iterum apparet Herniaria glabra etiam, 
a Lonicero olim proposita, vel H. hirsuta ita a Trago nuncupata. 
Ast quocunque modo res dijudicetur, nunquam in favorem venient sen- 
tentiae vel Tragi de Asplenio Ruta muraria, vel Dalechampii de Glo- 
bularia Alypo 'aut Collinutii, Rondeletii et t Lobelii altera (a Ruprecht 
(Fl. Ingr.) laudata) de C Vithmo maritimo, non Caesalpini illa. de Sal- 
solae s specie; remotius adhue altera de Sena excogitata a Manardo (cf. 
Annot. in Mes. Simplic.). 


Ferriera serpyllifolia (Barrelieri) Nob. 


et p. 103 1138 (ex Juss). Paronychia serpyllifolia DC. Dict. HT ap 
pi Dub. h 498, n. 6, De Hits, Reprt. Fl. Ligust. n. 071. P. Capitata Ko^h ed. 1 et ed. ?, p. 280 (no 
et exc]. jut. syn.); Fenzl in Ledb. Fl. Ross. 2, 162, po ? ipsc serpyllifoliam 
V Bert. 2, p. E n. 1. Il, serpyll. La Peyr. Herbr. et l. 'enpitatum, 1 : | sd La Peyr. Herhr. 
5i vi 


niari . Ne ` 

et nut Matr. asserv.; I. alsinaefolium Pourr. m erbr. Peig.; Par. ca pitata (cum Koch, „Rei e 

pl. exsiec. ex Fiume n 96) Gren. Godr. Fr.; P. argeritea Spruce (R.) in in Ionio Journ. of Bot. T. 

p 539 (e Pyr, wur m cephalotes M. a Fiebrst., ex vom Vill. apud. Schrad. Journ. 5 (i80 1) p. 113. 
EA Haeg. "bi: alpin. Carn. p. 8 t. ; P. ehionaea Boiss., ex x05 iseb. Rum. ne 

Addend: ; P. bra Reichnb. ex Visian. Dalm. Sue. eon. t. 688, Bocce. Mus. piant. p. 92, t. 7 e 

9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyren. its ad humiliora 

descendens in Pyr. Arag.; et ut videtur alic uando accidere in Pyr. 
8 y 
Corbar. pra ex Pourret loco, vel auctoritate 
egi i r Arag. inter Jaca et Ipes , die 10 Jun. 1845; supra 
Castanesa = Foneianina, die 18 Aug. 1853; in Pyr. or. ingressu Vallis 
de Llo, die 30 Jun. 1837. Habeo a Deville ex Las Orso, vallis de 
Nistos.. 

Caules ad nodos radiculas saepe emittunt. 

Synonymon Asso, Stirp. Arag. Mant. praef. p. 5, mihi demonstravit 
loci autopsia ad Jaca, ubi bé alia species vivit, quae a viro bo 
nico cum hace commutari possit. 

Inservit haee planta medicinae domesticae per Aragoniam seges 
sanguinis impetus (ut plures dns sicque hujus missionem evitant su- 
mendo stirpis decoctionem e capitulis florigeris ad Jaca, Tebra, most 
in Sobrarbe, ete., ubi planta herma sangre. dicitur. 


Ferriera nivea (Penae, Lobelii) Nob. 


Pen. Lob. Adversr. p. 179-30 cum fig. E P. Cepia Lamk. DC. t Pr., Benth. Cat. 

P. nivea DC. Diet. et iae Dub. p. pra ; De Notrs. Reprt. Fl..Ligust. n. 6:3, po Godr. Fr. p. 

Lr. Aquino. Vest apud. esie "va get. MA E » scs n. S. Illecebrum niveum Pers. Syn., 
Bert. 2, p. 73 5. I. capita kiki Poire: Herbr. M M ceplialotes Stev. ex Iank. Dac. eur. n. 
105; P. narhonènsis erecta Tournef. Inst. p. 508 (et A Elém. botq. p. 408) ex Pourr. in Herbr. Peig, 
cum Magnol, 

Lob. Icon. t. 420, f. extr., Barr. Icon. t 687 

l- Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per region. ea. cum Olea, 
locisque calidioribus. 

Legi in Pyr. Arag. ad Benavarre, die 11 Maj. 1846; in Pyr. Atax. 
montbs. Corbar. ad Portels, die 6 Maj. 1843; in Pyr. Catal. -sub el 
Perthus, die 25 Maj. 1860. "Observa ad Graus, San Cosme de Guara, 
inter Castejon de Arbanies et Vandalies, sub Sarsa. et Loarre, ad Vil- 
leneuve Corbar. Vidi ad Lumbier Pyr. Navárr., plantam huic. similem, 


` 


in qua sepala dorso aristata erant, ut de sua P. capitata habent DC., 
Duby; iste character non conspicitur in F. nivea. 

Perperam xus ts niveam s ad varietatem /$ P. serpyllifoliae 
DC. prius retulit, Fr. 1, p. 387, n. 6 et um mutatis verbis, l. c. p. 
odi, P. slim suam eum var. $ a P. capitatam am: andavit. 

Videtur zog Sog tinctas species nii ER Linnaeus Sp. pl. p. 299 
sub suo Zll. n. Ď; orientalem unam, quam dein illustrarunt 
Sibthorp, Cb "n Smith in Flor. Graec. Sibthrp. C. 3, p. 41, t. 247 
et quae, forte, uniea latet in Linnaeano Herbario; et cui spectant Dia- 
gnosis, nota, e itatio in Oriente, l. s. c. spectanda: alteram, quae 
secum traheret RN a Linnaeo prolata synonyma, ac patrias, oriente 
excepto; et haec illa est species, quae provenit in Italia, in Gallia Nar- 
bonensi, in Pyrenaeis et in Hispania (per regionem mediterraneam 
calidiorem), eui nomen P. niveae (a Pena, atque a palio mutuans) 
indidit DC. in Dict. Enc. Lamarekiano T. 5, p. 25, n. 9. Ipse tamen 
DC. denominationem n?veae a se ipso ad parum dus reddit, ex 
quo in Prodromo dubitavit, num in Occitania planta haec sponte prove- 
Iuret, ef. ke .311. ei. P. capitatae retulit citationem Flor. Franç.: addo, 
quod Barrelieri figurae, t. 687 et 725, mihi admodum dubiae sunt et 
ita, ut secundam ab hae specie evellerim. Difficile dictu est etiam quamnam 
speciem habuerint DC., Duby pro P. eorum F. capitata, nisi forte re- 
periatur, ipsos eamdem speciem duplicavis visse. 

Ab IIl. capitato Flor. Graec. expungendum est putatum Tournefortii 
"Denique, e Gallicam stirpem spectante. 


e curiosum mihi fuit adnotare quomodo Linnaeana putata 
lanta (1 ll. capitatum) paulatim ex erecta (L. Sp. ex Sauv.) in erectiu- 
ApS (Mill. ct., Reichard Syst., Willd. Sp.), in surrectam (Schult. 


Syst.), in AA (Spreng. Syst., Mut. Fr.), ac in suberectam (DC. 

Pr. Mut. Fr.), postea in Pocoma (Fuss. Trans. ) dein in prostratam 

transiverit (apud DC. et Dub y) revertendo ad projeetionem suam, pri- 
mitus ab ipso DC. Pici in Diet, 


Bergeretia Nob., //;brui, Rupp., Gaertn. fil. //lecebrum Ro- 
AE PESAD ax Plin. Nat. h. l. 25, c. 13, vel 103, fuit planta edulis, 
ARIDO PONORA A “considera vel Linnaei, vel " Neotericorum stirpe 

siderate, et si in petris nasc on- 
eed sanat duritias, Plin. l. c. ]. 9 96, c. 12, S 9, ect Pda: nhi 
zig Plin. Ibid. " 29. o, d: vel 8; denique perfugite! Et ego, ne 
que nl ontinuator i increparer, nomen generis mutavi, eum- 
pluria in lorae ixi in honorem Joannis Bergeret, domo Pontacq, qui 
quam success "ine illustrationem contuli t, potiore forte voluntate, 
Eos M T abeat ille sibi modestissimam 'plantaz am, de qua dixit 
e oer Bases P gyrenées (impressa Pau, ubi Kinodan commo- 

ratus est) T. 2 (1803) p. 79-80 


Sprevi Holsteri Fond incu) (cf. Fal 
abric. En. pl. hrt. Helmst. ed. 2 
PM cnius a batra Fea pl. hrt. Helmst. ed. Z, 


Bergeretia uliginosa (Lobelii et Castoris Duranti) Nob 
bel. infr. c.; Polygala Cast. cue leie G. Bauh 


iiam e me Rea. ebrum verticillatum I. yim ; dr e bes : 5, Caa de ea EN £e 
: Paronychia vertie A e D» oris 
Polygala repens Lohelii tempore et Yita Loi d m ae * x ia — e. Peyr, Hi "Herbe: 
I 


s 


SUD RETO y S P Ven 
mI Dc pA MEI LM reru ML E E RAE 


cun 


TENON ETA 


E LEE EED TIE E I A T AE 


REA EES 


SENS T 
Pa VENSA 


E e c VESTRAE T UNES. DEN E WI Yos E ae CODE M TU. I o M IEEE DU E TET 
* Y - 2 » t. ovi m y t 
^ h h Te RAVES AF 


11 


3, t. 196, Gaertn. Fr. Sem. pl. 3, p. x t. 184,  Sehk. Handb, t. 50, I amk m, - T 2. 
P T E n. 860, Vill. apud Schrad. Journ. be] 5 ?' (1809) p. 409, n. 2, t — Bot. "E , 

f f. 7, Le Maout, yr sn. E omg. ,1868, ». 441. Lob. Obs. p. 227 A ^ Ico . 416, t p tic 
Dur. tiern. ex edit. Venet. 3 p. ? Dalee 'h. Hist. i. I mgd. p. ' ANO, f. TARH iis. pl. 3 
l. 29, p. 378, f. 2, Chabr. Sei iagr, p. Bi f 4, Tabern. Krtb. 2, p. 4244, f. 1, fa on. k 832, f. 


~ 


Generatim ($) Flor. Jul, Aug. Fruct. Aug.-Oct. Per region. oceanic. 
(humidiorem) frequentius 
egi in Pyr. Canti ok supra Baigorry l. d. Gorge d Isqueta, die 29 
Jun. 1841. Habeo a Deville ex Argelez et ex Suillan (qui postremus 
locus quidquam dubius est) Pulere fructificantem observatam, laetis- 
simus e Pyrenaei rediens à la côte de Lannemezan, die 6 Oct. 1841 
quoque. 
Nec folia, neque flores stricto sensu verticillata sunt, unde nominis 
specifici mutatio opportuna imo necessaria promit de lut ulento scrip- 
tore, ut aeque de exigua stirpe et homine prodivit Suffrenia filiformis! 
Polygala repens Lobelii, Dalechampii, Tabernemontani, a G. Bau- 
hino inter synonyma ad hane speciem relata, obscura admodum comi- 
tatur icone (florum agyi defectu contemnenda), a qua prudentius 
abstinendum fuisset. Sed pejus actum fuisse arbitror ab iis, qui hancine 
prolationem ad Polygalam dini ssam attulerun 
Perperam Fabricius l. s. c. una citavit ad Serpyllariam 1 quae 


hujus loci est, duo J. Bauhini loea, quorum alter, Font- , me judice, 
ad remotissimam pertinet Td Stellinam. stagnalem N. 
e vita a plantae haud tute mihi constitit. Novi auctorum dissidia; 


fidem a Gmelin (C. Ch.) ae sent qui hane edidit notam: « Planta ex 
seminibus in horto eultà omnino annua, nec perennis » Fl. Bad. Als. 

; p. 183; et annuam absolute eam declararunt Brotero Fl. Lusit. p- 
302, n. 1, Willd. En. p. 312, n. 3 (L) Hrt. Canthr. ed. 13, p. 751. 
Perennem esse stirpem. crediderunt Schkuhr, Wimmer, Desfontaines, 
Aiton, Kirschleger, Gaudin, Roemer, Schultes, De Candolle, Lestiboudois, 
Godron, mith, Hooker, Arnott, Babington. Et annuam aut biennem 
dari quidam dubitarunt, "Cosson, Germain , Godet; annuam aut peren- 
nem Dietr. Fl. March. p. 574. 


Herniaria Gesn., Lobel., Dod., J. Bauh., Tournf., L. Quis hodie 
eis fideret in herniis ? 


Herniaria incana (Penae et mus Lamk. Dict. 


Polyg. ete. Pen 304 cum fg . Bauh. Pr. p. 131, n. 4, qui ipse ad Monspel., 
ubi et nos “legimus, "seien rac a = DC. Mr. fer 379, n. mo b, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 183, 
n. 3, Gaud $ 2, n. 574. H. hirsuta b DC. Dub. p. i97 . 8. H. hirsuta la Peyr. Herbr., quo 1ad. speeim. 
un.; H. ri ET kk ex Fenzl ap. Tab du Junka et em oir 107; H. fruticosa Host A. ,ex 
Vis. D ain T. incan. et H. hirsuta (Pall. It.) M. a Bieb., ex Fenz s. c. Lob. Icon. 2, t. 85, f. 1. 

9%} Flor. Maj. Jun. In Pyr. Atax. orient. eum Olea, solo calcareo, 
rara 

Habui Narbonne a Delort. Ad Villeneuve mont. Corbar. vidit Timbal. 

H. incana Koch Syn. in Istria indicata pertinet ad H. cgit nan 
Sibth. Sm., ex Grisebachi sententia, Spicileg. FI. Rum. Bith. p. 216, 
cui spectat H. incana f latifol. Fen e in Ledeb. Fl. Ross. 2, p. 161. 
H. fruticosa Host A. ed. 2, p. 318, n. 3, hue cum Visiani addueatur, 
sed excludantur Desfontaines et J. Doch: ab illo prolatae auctoritates ; 
descriptio potissimum ab Host ad litteram translata. Notandum quoque 
est hodie H. fruticosam Desf., non L., H. Fontanesii Gay nuncupari. 


12 
Lobeliana figura huie quam certissime spectat, nee est H : fruticosae, 
ut credidit Desf. Atl. p. 213, neque H. alpinae, ut putavit DC. Fr. 39, 
p. 406, et cum eo Gaudin, Fl. Helv., vel Grenier cum Godr. Fr. p. 613, 
apud hosce graviore errore, utpote qui Penae e Lobelii opus consulere 
et penitus comprehendere debuissent. "i bu 
Locum illum Lobelianum non video G. Bauhini attentionem sibi 
vindieavisse, quem perperam eum Ferriera mediterranea comprehendit 
Dalechamp, Hist pl. Lugd. 2, p. ) 
Suspicaverunt Lamarck Dict. T. 5, p. 124, n. 2, Pers. Syn. p. 292, 
n. 3, Obs., DC. Fr. Suppl. p. 315, denuo et Pr. P. 3, p. 368, n. 5, 
ad hane speciem fortassis pertinere H. lenticulatem L. Sp., synonymis 
exclusis. Sed contendit Vahl H. lenticulatam L. esse Cressem. creticam 
floribus orbatam, cf. Vahl. Litter. ad Willdenow in Schrad. Journ. bot. 
1799, V. 1, p. 285; et haee eadem opinio relata est in Engl. Bot. v. 3 


9; 
n. 206 sub H. glabra. Inspecta Linnaei specie plantar. facile percipitur, 


rem obseuram, synonymis commixtis, ibidem agitari. 


Herniaria pyrenaea (La Peyrousii) Gay Coron. Endr. Pyr. 
H. latifolia La Peyr. Herbr. Gay l. c. (1832) p. 36. H. latifolia La Peyr. Gren. Godr. Fr. p. 612. 


J Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. occid. med. editis. 

Legi in Pyr. Arag. supra Parzian m." el Mener, die 18 Aug. 1845; 
supra Voltaña in summitate mnts. Navain, die 12 Jul. 1845. Accepi 
e Pyr. septr. med. lectam inter St. Marie et Gri ope a Philippe. Obser- 
vavi supra Cauterets et Barèges; prope Sallent, a San Juan de la Peña, 
a la Peña de Uruel, in m.* la Pena montanesa (copio:e), in m.® Turbon; 
ex Gabas demonstravit Gaston Sacaze. 

Planta caespitem densum saepe efficiens, ramosissima, diffusa, pro- 
strata, interdum etiam repens, coloris sub-cinerei. R 


ami bipollicares, pal- 
mares, erebre nodosi, internodiis 
a 


prae foliis plerumque brevioribus, qua 
parce pubescentes, caeterum valde hirsuti. Folia 
a, utrinque hirsuta et per marginem ciliata , stipulata. 
sitae, ut cum foliis verticillum efficiant, cordato-aeuminatae, 
membranáeeae, albentes, ciliatae. Bracteae 

Flores herbacei, axillares, peduneulati , 
subdecem in quovis glomerulo, parvi, hirsuti. Calycis laciniae extus 
hirsutissimae , omnino herbaceae, intus pallidiores, margine praeditae 
membranaceo, Stamina fertilia quinque cum totidem sterilibus (petala 
DC., pistilli erecti Duby). Ovarium glabrum, sicque capsula in qua sëmen 
ens contmetur, lenticulare, brunneum, nitidum, non bene maturum 


, ejusdem naturae ae formae. 
conglomerati, foliati, bracteati, 


us speciei affinitas cum H. hir 
videtur differre, vita constanter pe 
bitu robustiore i 
IDUS et i y 
: vagis sub-alpina. Hine perperam, ut credo, cum 
it a Noulet, FI. bass. sous Py 3 


FI. Abyss. V. 1 (Paris 1847) p. 202. 


pe s distinctam olim praedicavi ) i 

dicavit DC. am 
Paronychiam pubescentem nuncupavit, FI. LA 2 M t dein. d 
hirsutae adjunxit in Pr. P. 3 368 - eum Dub. p. 197, n. 3; 
9; P. 905, n. 4 et eum Dub. p 195, n. 9, 
Jus primatus, contra La Peyro à 


use, ita amittendo. Sed nuperius Gay eam 


ceu sanctam speciem ab inferis evocavit. 


13 


Apud eum tamen non video qua ratione proferatur ramorum pubescentia 
niate alis, et folia in utraque pagina glabra, aut glabriuscula. 
^. pubescens DC., in. Poir. Dict... T. ! » (1804) p. 303 non conspi- 
citur, ‘sub tomi initio, ubi Peronychiae tr: deseas sed reperitur in Meis 
T. 4 (1816) p. 303, n. 17, ubi citantur DC. Fr. et Syn. p. 199, n. 2288 
eum Candolleanis synonymis (putatis) /Ilecebri maritimi et I. Lugdune nsis 
Vill. apud Schrad. Journ., quae rectissime exclusa fuisse a Gay nullus 
dubitet. Et perperam DC., Fr. et Dict. stipulas obtusas praedicare; 
inque Mém. Paron. p. 10 suspicare Hern. latifoliam La Peyr. pertinere 
ad H. cineream suam. 
rouse ceu primum speciei auctorem agnosco, sed illius nomen 

non anteposui, quia perlecta descriptione pert noscitur ipsum res nimis 
contrarias commiscuisse, cf. Hist. abr. Pl. Pyr. p. 127, n. 3, ita ut eum 
citare idem foret ac fontem erroris continuo sustinere. Annuam ipse 
dieere plantam, quae perennis est, et ferme fruticulosa; folia in utraque 
pagina een et hoc. veritati contrarium ; figuram Plukenetii, Phytogr. 
t. 53, f. 3 adducere, quae mihi potius faciem offert- Ferrierae ses -pylli- 
foliae, a Smith ad Vroedeam mar rai citata. Denique maritimam de- 
clarare stirpem, non ex observatione, pro certo, sed e falso Plukenetii 
synonymo; adde inter Sphagna da Lilia, quod magis atque magis 
repugnat speciei in montanis, et subalpinis, saxosis, aut petrosis locis 
provenienti. Ejus Herbarium, ` vero, fidenter cito, istius speeiminibus cum 
meis comparatis. 

. ciliata Babingt. Trans. Linn. Soc. of Lond., E ngl. Bot. Suppl. 
v. 3, n. 2857, visa insuper in Herbr. Ital. centr. ab ipso Babington 
missa e Cornwall , revera peculiaris etp est, quam cum nulla alia 
Europaea confunderem relictis Hooker et Arnott, qui eam ceu glabrae 
varietatem. considerant (Brit. FI. ed. 8, p. 152, n. 1). Quidam dixerunt 
eam reperiri ad S. Sebastian. 

upra H. pyrenaeam reperta est a Castagne Puccinia Herniariae Mon- 
tagn., pue iste iri cur in opere Pl. cellul. nouv. Cent. 7T, in Ann. 


Sc. Nat. Par. Ser. A, 'T. 5 (1856) p. 347, n. 20: 


Y 


Herniaria hirsuta (Tragi, Cordi, Caesalpini) J. Bauhini, Ray, Zan- 
nic l., 

Empetrum Germanor., Trag. St. h. p. 527 credo, quamvis Ruprecht, o „ ut Sm., Spr., 
uentis speciei cus erit. Cordus b. "citat. Caesalp. He rbr. Tornab. (1563) fol. 57, ns. 139-40, De Plants. 
«4d, c. 90, p. 459. Lo ch p. 2 n. 2, Bert. 3, p. 90, n. 2.et 10, p. 477, Gaud. 2, n. 573, Loisl. Fl. 
Gall. ed. T. 183, . H. hirs. et H. cinerea DC., DC. Dub. . 197, ns. 3, 4 (excel. sub. n. 3 HI. Fr. 
3 : pls 


p. 10, t. 3 ciner., Z Zannich. Bo. p. 138, £. 254. "iw Hist. pl. xen Ds a-h fig. e ex Trag., J. “Bauh. Hist. 
pl. 3, 1. 29, p. 379, f. 1, Chabr. Sciagr. p. 455 

©, 3, Flor. Jun. et per Æstat. Fruct. Jul. 

Legi in Pyr. Arag. ad Jebra vertice P dai P Serraton, die 20 
Jun. 1845. Habeo a Deville e Tarbes. 

Auctores generatim tribuunt vitam n perennem H. hirsutae, quod non 
semper contingit ut absolute declarari ende Seribit Gaudin: « Mihi 
potissimum annua esse videtur » l. c., et sunt qui speciem tantummodo 
annuam declarent, uti Auctores Fl. Wetter. Heller Virceb., Baumgrt. 
Transilv. n. 241, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 668, Poll. Ver. n. 483, 
Lagr. Foss. Frn. Gar. p. 139, n. 1. Biennalem alii voluerunt, et Allioni 


14 


ita effatus est: « Distinquenda ab H. glabra non m fol n ec ies 
sutis, confertionibus, sed praesertim radice bienni » F s ec apre 1. R^ 
Annuam et biennem occurrere vidit Lamk. Dict. 3, p. die He » 
talem declarant Coss. Germ. Par. Alii de illius vita varia dubitarunt, 
: er Friburg. : 

io eds jd sine ambagibus, declararunt Desf. Cat. hrt. ps , 
Fuss Grans., Caruel Tose., Drejer Hafn., Desfont. FI. Atl., Savi ZI 
Seb. Maur. Rom., Sm. Engl. Fl., Hook. Br. Fl, Sadler Pesth., Blu 

et Fingerh. Germ., Koch l. c., Boreau 7. centr. Fr., Delastr. Viana 
Kirschl. Alsat., Wimm. Schles., Ledeb. Alt. et Ross. Reapse mihi; cum 
Bertoloni, visum est totam speciem variare vita annua, dinr p o 
aliquando quasi suffruticosa: cf. etiam Grenier Fl. Jur. p. 261 8. y 
God. Jur. p. 245, Crép. Belg. p. 82. 

Quatuor probe distinctas species, et ego opinor, sub H. hirsuta con- 
fudisse olim Noulet, Fl. bass. sous Pyr. p. 245, incanam Lamk., pyre- 
naeam Gay, hirsutam J. Bauh. et glabram ejusd. Duas Lesson, in Pl. 
Hochfrt. p. 211, sub improprio nomine H. annuae, hane scilicet hir- 
sutam, et glabram, quas alteram alterius varietatem putabat Stackhouse, 

eas una confundebat G. Bauh. Pin. p. 281, n. 11. 

Et DC. Duby, illi qui incaute cineream ab Aisuta separabant, tres 
bonas species sub M. hirsuta commiscebant, hane, glabram et incanam. 
Sprengel, Syst. Vegt. 1, p. 929 sub H. vulgari permiscere H. hirsutam, 
glabram et incanam, quomodo videre mihi videor factum esse a Gerard 
in Fl. Gallo-Prov. p. 336, et pro certo fecit Schwabe Anhaltin. p. 117 à 
Sed hosee ommes longe superavit Decaisne, utpote qui sub H. vulgaris 
nomine, eum Sprengelio, simul colligavit H. fruticosam , alpinam, gla- 
bram, hirsutam, cineream. et incanam, vitiosis certe observationibus, ut 
videre est in Ånn. Se. Nat. Par. Aud., Brongn. Dum. 1831, T. 22, 
p. Si- 


nec perdurans. Quod nimium diffundi nequit sine vitio. 
t ego H. cineream (Cupani) DC., eum Bertoloni, Mutel et Moris 
non sejungendam ab H. hirsuta judico. Hane ceu bonam speciem con- 
siderant Re ad Flor. Pedem. append. p. 16, Webb. It. Hisp. p. 46, 
Boiss. Voy. botq. Esp. n. 649, Kunze Chl Austr. Hisp. n. 99, Tenor. 
Fl Napok 3, p. 252, Qussone Sie. Syn. et postremo Pl. vasc. Inarim. 
p. 134. ; 

Haec mihi est planta junior, in arenosis, 
coloris quidquam pallidioris et statim florid 
sunt HM. cineream DC. sistere plantae 
certissime, a veritate recedit. E 
individua suberecta, ascendenti 
acuta, quod potius lusus 
folii coacervato, nee hoc 
loco ad viridem transire percipitur, 

uae 


quae p 
hirsuta, hišpida, aut cineracea, 


aprieis surrecta proveniens, 
a. Amici mei quidam opinati 
statum senescentem, quod, quam 


exsurgens tune H. virescens Salzm., 


15 


m ut etiam pendere potest a majore plantae evolutione, seilicet 
adultioris. Florum quantitas aut eadem est in utraque forma, vel in 
utr iue pari modo variat. Cinerea generatim annua est: eique locum 
Lagascae jam adduxerunt DC., Dufour, confirmavitque Gussone. Huic 
formae 2 spectare H. hirsut. segetum annua Grisl. Virid. Lus. 
p. 49, ut quaedam Cupanii loca a Gussone, Sicil Syn. p. 292, n. 3 
citata ; dui nique H. flavescens Lowe Nov. et Man. Fl. Madr. p. 297 
etiam. Caeterum non obstupesco, si a pluribus proposita, aut recepta est 
ceu peeuliaris species, ege plurimis in a a me reperta fuerit unica 
et constans forma, ut extra Pyrenaeos etam observaveram ad Biterras, 
et mox in Pyr. ad Rosen: Piedra- -tajada , olin. Gallego, etc.: se 
occurrunt etiam loca ubi talis non perdurat et ad matrem revertit. 


Herniaria glabra (Brunfelsii) J. Bauh., Seguier, L. 


Brunf. mpr ed. pipi 1532, n. 938, ex n in Ill. Matth. Mem. 8. Koch p. 980, n. 1, Bert. 


3, p. 18, n. 1, Gaud. . 972, DC. Dub. p. 197, n. 2. La Peyr. He "uo , H. scabrida Boiss. Voy. Esp., 

microcarpa Pra " pe Prag., ex Guss. Sic. S H. rotundifolia V pl rar. Dalm., ex ipso FI 
Dalım. n. 1480. Engl. Bot. v. 3, n. 206, Flor. Dan. t. E miss Han db. x 56, Fl. Bot. v. 9, t. 663, Gaertn. 
Fr. Sem. pl. 3, p. 179, t. 213, f. 7, fr. sem. ; Plenck Ie. pl. med. T ». 62, t. 171, mal., Turp. Fl. med. 
T. x. i gs Dietrich Fl. Bor. v. 5, n 305, pl. pallid., smi pi! it ven. Atl. e. 93, boiss. Vov. 
botq. Esp. j 2, 7 A. scabr. p. 953, Lonicer. Nat. h. crt. 390 D., Gesn. Op. bot. ed. 
a Schmied. tls lign. - 193, 1. ?, Dod. Pad: p- 114, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, éa 378, fig. 3, Camr. 
Epit. p. 690 mal., Dalec x Hist. pl. Lugd. 9, p. 1126, f. 1. 


©, X Flor. Jun.-Aug. Fruct. per ZEstat. In Pyr. accidant et orient. 

by im PysR- of, Roussillon, secus le Tech sub Ceret, 24 Maj. 
1843; in Pyr. Catal. supra esae ad pagum Palau, die 98 Aid: 1846, 
sub forma quae H. scabrida Boiss. Habeo a Jeville ex ripa Adour 
ad Tarbes. Observavi ad St. Jean de L uz, ad Mane, ad Pau. 

Vita plantae varia, ut in praecedente specie : certe annua ,. auta 
primo statim anno florida occurrit, ut observavi sive ad Ceret, sive ad 
Olot. Secus el Segre ad Orgañia biennem dari agnovi. Perennem. multi 
vidimus, Desfontaines, Godet, Grenier, Schkuhr, Caruel, Crépin, Fuss, etc. 
Gerardi observationem refero: « H. glabram in horto satam quotannis 
perire auctor est. Conradus Gesner «s, Epist. (4. Nos H. glabram et hir- 
sutam, in nostris regionibus perennantés observavimus », Flor. Gallo- 
Prov. P. 336. 

Adnotavit Leysser: « Calya saepe quadripartitus: stamina quatuor », 
Flor. Hal. n. 256; imo ante eum Leers Herbornens. n. 189, quam 
observationem deinceps alii confirmarunt, vel repetiverunt. 


ie ug. 1857 sub Bilbao et Lejona in arenosis plantam pervidi 
quasi intermediam cum 47. hirsuta; offerentem, non tantum caules pu- 
bescentes , stipulas bracteasve setosas , sed etiam calycis apices, vel 


egeo Nn mecum conii. tradidi. 
Herniaria alpina Vill. FI. Delphinens. (1785) p. 21. 
197, EE REN. 3, p. 23, n. 3, Gaud. 2, n. 575 (excl. antiquor. prolatbs.); DC. Dub. p. 
a Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Ms orient. editior., rara. 
egi in summo m.* Cambresdazes, ut in summitate Vallis de 
one diebus 4 et 24 Aug. 1836. Vidi in P Vallo de Llo, et au Llau- 


16 


Herniaria fruticosa (Darrelieri) L. Amoen. Acad. T. 4, p. 269, n. 91 
(excl. Tournf. loco). | 


9. Loefling It. Hisp. p. 72 


. Ie. t. 713 et t. 715; ef. etiam Lamk. Dict. T. 3 195 sub a. ; 
Ren "6 edi - 117 (exel. J. Bauh.) ; DC. Pr, 


et p. 123 n. 16 ac in Bossu It. Louis. ex t. Forster. T. 2 (4771) p 
P. 3, p. 368, n. 10, Willk. Pug., in Linnaea T. 30, 1859, p. 99, n. 20. 
9, Fior. Apr. Maj. Fruct. Jul. In Pyr. Arag. Catal. humilior., solo 
gy psaceo. 
Legi in Pyr. Arag. sub Barbastro l. d. las Clamores, die 29 Mart. 
1851; ad Castellon-Roy, die 22 Apr. 1851; in Pyr. Catal. marit. al 
Cap de Creus, die 3 Sept. 1860. Observavi ad Alcarry Pyr. Catal. 


Tribus 2^ RAYNAUDETIAE (DC.) N. 


Furera Nob. Corrigiola L. Corrigiola est nomen maxime absur- 
dum, a eorrigia (pedum ligatione L. Phil. Bot. § 234), antiquius a 
Erieio et Valerio Cordo adhibitum etiam cum nominibus Polygononis 
et Polygonatonis pro designando Polygono aviculari. Mehercule, non in- 
telligo quo jure, qua philosophia, quo ductus judicio Linnaeus hoe 
nomen transtulerit ad hocce genus. Nimiam ego mihi metipsi fecissem 
violentiam, ne dicam injuriam, si eum adhibuissem: genus Fureram 
nuneupare placet in honorem Ludovici Furer, Senatoris Northusani , 
quem primum nominat G. Bauhinus inter eos, qui obiter notam tum 
Stirpem eum eo eommunicarunt, dum iste de unica tune temporis nota - 
specie loquutus est. Forte aliquis. praetulendum duxisset nomen Poly- 
gonifoliae, cum Dillen Cat. pl. Giss. Append. p. 95, tab. 3: non dicam 
Ray, qui eam duplicavit, Hist. pl. p. 215, 213, sub nominibus Poly- 
absimilis a magis cognitis Polygoni speciebus, ne aviculari quidem 
excluso, et structura intima, vel parenchyma ipsorum foliorum ab iis 
Polygoni adhue magis recedit: « Favete , adeste aequo animo, et rem 
cognoscite ». 


Furera annua (Caesalpini, Fureri et Franei) Nob. 
Pas Caes. Herbr. Tornab. (1:63) fol. 57, n. 138; Fur. et Franc. apud G. Bauh. Pr. p. 131, n. 3, Catal. 
1 779, Bert. p. 501, n. 1, Gaud. 2, n. 730, Moris Sard. 

: ra r. Herbr., C. capensis Thunb. Cap. ex Spreng- 
m r5 lE uU Tl Engl. Bot. v. 10, n. 668, Schk. Handb. t. 85, Gaertn. Fr. Sem. 
bac pl. a f Ti t. HN Dan. t. 334, Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 905, Fl. Batv. V» 5 
3 iei a rm Hr OFU EXOR SYM) i oxtp, D : i 532 ix À E 

Alsat, p. 115, 1. 2 vix, Moris. Hist. pl. Oxon. 9, S. $, p. G9 Ln pi 592 vix, Lindern Toum 


© Flor. Maj. et per Æstat. Fruct. Æstat. Oct. 

Legi in. Pyr. Cantabr. marit. ad Biarritz, die 18 Sept. 1841, in Gui- 
puzcoa secus flumen. Urola, inter Azpeitia et Lojola, die 19 Aug. 1857. 
FAEM A aide A ind et ego observavi ad Ibos, Labarthe, alibique. 
p nt Barrelieri locum s. e, spectare potius ad F. pe- 
rennem, sed quum planta mater proveniens dicatur ad Lutetiam, Obs. 
3 iE td «uu , tune dubium. aufertur, quamvis malam dicere iconem 

; ingentem nimis robustam et condensatam plantam. 


Furera perennis (G. Bauhini) Nob. 


G. ; 
Hob E ex Gmel. (C. C.) Hort. Carlsr. p. 70 not.’ Corri ziola telephiifolia Pourr. 
$5. im TE Chien, Narb. n. 332, in Mém. Acad, R. Toul. T. 3 1758 siap. M nur ad 
tiat B.9» Bert. 3, p. 502. noS et 40 482 ; ul, T. 3 (1758) p. 316, Loisel. Fl. Gall. ed. 
telephiifl. et C, imbricata La p. > P, 492, Moris Sard. 2, n, 460, DC. Dub 197, n. 2. Corr. 
(00s n or TEENE BC; Mida La Dae ig Herbs. Coder! C. Mitarai YER 


17 
Benth. Cat. p. 73; C. littoralis Fl. Gr., C. glomerata Poeppig. Pl. Chil. ex Rhrb. Fl. Graec. Sibthrp. 
. 9, p. 86, t. 202? Reichnb. Plant. cr. C. 9, t. 161, f. 291, Timb. et Gaut. de C. imbricata La Peyr. 
(1879) cum icone. 
9; Flor. Maj. et per ZEstat. Fruct. ZEstat. Oct. In Pyr. or. Catal. 
cum Olea, quam interdum non parum excedit. 
Legi ad Houssillon, in maritimis ad Port Vendres et ad Canet, diebus 
20 Maj. 1837 et 21 Maj. 1842; in Pyr. Catal. ad Llansà, die 6 Sept. 
1860. Obtinui a Gautier e Monté Péne'ad le Vernet. Observavi in Cer- 
daña ad Urr; vidi in. Lampurdan abunde; ad Dagnouls sur mer, ad 
Culera, ete. Ad Barcarzs invenit Le Grand., per montes Corbarienses 
alii. Hae duae species dum juvenes sunt, facie tam similes apparent, ut 
aegre inter se distinguantur, quod aliter se habet si adultae inspiciantur 
et maxime dum senescunt. Optimas ad eas distinguendas notas tradidit 
Gmelin, Fl. Bad. Alsat. p. 749, manca tamen illustratio est, deficiente 
Pourretiana. denominatione. 
ix crederes hane reperiri autographam ipsius Pourret notam in 
illius Herbario Matr. asserv.: « An litoralis sola varietas? » Item pes- 


Raynaudetia Nob., Telephium Tournf. Istud nomen fuit varii 
usus, sub quo militarunt praecipue species Sedi; sed Cotyledonis etiam 


zy 

= 

E 

S 
zA 

E, 

zd 

E 


S acuna, aliique (teste Dodonaeo) Cochleariam officinalem ; 
Zolumna Zygophyllum Fabaginem; Buxbaum Ammodeniam peploidem 
Telephium vocarunt. Quidam Patrum Telephium viderunt in Cerinthes 
speciebus, quarum una figuratur pro Telephio (referente Balog) in 
percelebri Neapolitano Codice Dioscoridis, Vindobonae asservato. Si- 


d 


18 


symbrium Thalianum Auctor. in quorundam mente sistit pro T'elephio 
veterum, referente Dalechamp. Denique hnperatus pro T'elephio legit- 
timo suscipere nostram plantam, fallaeissima procul dubio sententia. Cur 
genus Dioscoridis dixit Spreng. Gen. n. 1223: 

Primi hane pertraetarunt speciem Pena Lobel. Adversr., si recte 
video; neque obstat si flores aureos dicunt, nam specimina exsiecata , 
nec viva, ab eis observata, petala in luteum colorem conversa ostendere 
potuerunt, ut jam observatum est a J. Bauhino l. infr. c. Illis stirpem 
exsiccatam misit Jac. Raynaudet Pharmacopola Aquisentiensis, qui eam 
exceperat e monte Bonaventura, non proeul ab Aix. Ego genus huie 
consecratum volui, despecto Dulaci nomine. 


? 


Raynaudetia mediterranea (Penae, Lobelii a Raynaudet) Nob. 


Helianthes, ete. Pen. Lob. Advrsr. p. 405. Telephium Imperati L. Sp., Koch p. 279, Bert. 
3, p. 499, Gaud. 2, n. 729, DC. Dub. p. 195. T. Imper. La Peyr. Herbr.; Merophragma terrestre Dule. 
Schk. Hanb. t. 85, Gaertn. Fr. Sem. pl..2, p. 221, t. 129, f. 4, Le Maout Decsn. Botanq. (1868) p. 441 
fig. i 6. 2, t. 115, f. 1, Clus. Rar. pl. h. 2, 1. 4, p. 07, f. 3, Imper. Histor. Natur. ed. Neapol. 
p. 758, f. infer., ed. Venet. p. 662, f. super., J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 13, p. 90, f. 4. 

d, Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. Per region. mediterr. in calidior. 
cum Olea, vix super eam, transfügiens e finitima Hispania in latus 
septentr. Pyrenaeor. medior. ubi vix perdurat, nec inde descendit. 

egi in Pyr. or. ad Estagel et ad la Virgen de Pena, diebus 14 
Jun. 1843 et 17 Jun. 1840. Habui e Gèdre, ab Hispania inveetum (ut 
puto) a Bordére. Observavi supra la Nouvelle; in montibus Corbariens.; 
ad El Seo de Urgel, ad Orgaiiia in Sierra de Loarre, ad San Cosme de 
Guara, a la Peña de Uruel, ad Iebra, a la Pena Montanesa, ad Sal- 
vatierra, Languessa, Rocafuerte. Ad Vereillhes (Corbrs.) legit Gautier. 

olebatur haee planta Florentiae a Josepho Casabona, qui semina 
ad Clusium mittebat, anno 1584. In Anglia innotuit tantunmodo ab 
anno 1739 ex Don; ab anno 1658 ex Aiton; enumeratur certe a Mo- 
rison Hort. R. Mes. 1669 in p. 201. Sed hoc parum interest. 


Tribus 3* POLYCARPEAE DC. 


carpon Loefl. In Hist. pl. Lugd. 1, p. 144; a seminum 
copia Polycarpon denominata est Seleranthi species, 
n c TAEDE esse volunt, sed quae mihi Sel. annuus potius 
demi i icta disputatione de validitate Linnaeanae speciei hodie a 
is de in i i 
pa ines Loefling et cum eo Linnaeus, nomen ad aliud genus 
: $ unt, quamvis istud fruc 
mmutare t; i i ; i 

ae iri nolui, ego qui ÉErucaginem suscepi quoque 
: um Adanson Latinorum Anthyllidzn ullam huc adduxissem, 
quas aliusmodi interpretandas censeo, - 


bep alleri gr. Hrt. Gotting., ad hoe genus citat DC. Pr. 

o6 + UO i i i iem 

pe E quae m eum bene cadit quoad primam Halleri speciem, 
* P- 29; non pro secunda T'richlide 

quae ad Pharnacsum Cervariam. L, pert 


Polycarpon tetraphyllum (Anguillarae, Caesalpini) L. fil. Suppl. 
Ang. S - 264. Paro 


empl. i 

54, p. 980. x ra nich., Caesalp., Herbr, Peet (1563) fol. 55, n. 130, De Plants. p , 

omnino P. peploid, pe). Pini - 6 pe 894, n. 4, aud. f, n. 298 ris Sard. 2, n, 466 (exen 

Dunalia p. Bae ul n E Reprt. Fl. Ligust. n, 673, DÉ. prin MAINS Sch. cr. n. 16, 
DUM Madr, p. 301. La Peyr, Herbr., P, diphyllum Cav. uberr. confirm. Ho- 


Li 


inet 


tum simplicem, nee compositum gerat. 


pentastemone Hall. Ibid. p. 26, 


P 
: 


Jour bos 


19 


"ot tetraphyllum Thunb. PA ns, enf. a Eckl. et Zeyl. Pl. Afr.; Lai p dies Cat. 
; Loeflingia pi en ^a Gmel. (S. It. Fl. iege Sibthrp. C. 2, p. 4, t. 102, Engl. Bot. 15, 
Em Cav. le. ox - p T 40, n. ads. 615 : 1, Gaertn. Fr. eg pl. * ky 25, z 199. f9, Kaik 
Fl. Siles. n. 198, Ill, t. 51, Zannicł km ^ 133, t. 203, Gmel. |l. c. 3, p. 310, t. 35, f. 1. 
Matth E "E fin "edit. ru deside r.) ; Camer. D pits, P 136, Pon. Lob. Adv - p. 495-6 fig. supr., Lob. 
Ic. dr f. ; Barr. le, t. 534, Dalech. Hist. pl.-Lugd. 2, p. 1213, f. . Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, 
p- ax 2, 


Flor. Maj. et per Æstat. Fruct. Æstat. in Octobr. Frequentius 
pisi s n region. mediterraneam. 
yr. or, Roussillon, ad Port-Vendres, et supra Bagnouls 
sur Ser ; jrr 13 et 29 Maj. 1837; in Pyr. Catal. ad Gerona, die 
13 Maj. 1851, ad San Feliu de Guixols, die 8 Jun. 1860. Habeo a 
Deville ex Aucun. Observavi ad Irun, Verra, Toulouse. 

Stamina plerumque tria, sed quatuor, quinque etiam viderunt Sib- 
thorp, Moris. Tetrandrum aliquando egomet observavi ad San Feliu 
de Guixols. 

Petala integra, aut sub-integra ego quidem vidi, nec ea emarginata 
eum Brotero, Savi, Pollini, DC., Duby, Mutel, Noulet, Bertoloni, De- 
lastre, Gussone, Grenier, Koch aliisque, absoluta dicerem. Cosson et 
Germ. in Fl. Par. p. 50 de generis characteribus agéntes petala integra, 
aut emarginata dieunt, quae in speciei descriptione plane emarginata 
ab eis declarantur! item egerat Boreau (1849), postea Lag 
(1847) ete. Ludit haec species foliis diphyllis et pontaphyllis Mini, 
saepius URGE ad apicem obtusis, aut sub-acutis. 

Planta e lecta in agro Ruscinonensi ambigit inter P. diphyllum 
Cav. et abinaa ies DC., Bert. It. 1, p. 836, n. 2: ab hoc recederet 
staminibus tribus, nee quinque, cymis que laxiusculis, neque congestis. 
Petala in hac mea varietate aeque ac in typo vidi tum acutiuseula, in- 
tegra, tune obtusiuseula et erosula; semina bs cue Forte lusus iste, 
quem etiam in agris Narbonensi, ac Biterrensi legi, imposuit DC. dum 
P. alsinaefolium indicavit inter Cette et Cei (Pr. 3, p. 316, n. 3), 
et de qe P. alsinaefolium DC. Duby existimatur a Grenier cum Godr. 


r. p. 601, pro varietate P. tetraph ylli. Sed P. alsinaefolium a Bivona, 
Gussone, Bertoloni et Moris, hr mede descriptum , uem egomet e 
Sicilia a Parlatore donatum possideo (nee nomen Corsica a Romagnoli, 


ex Algeria a Barrau) dubium mihi quidem est et s ien ipsum cum 
planta a me modo adumbrata aeque trahendum fuerit ad P. tetraphyl- 
lum, quomodo jam de eo sententiam dedit Le Jolis, Pl. vasc. Mon 
in Mém. Soc. Sc. Natur. Cherb. T. T (1860) p. 292, qui in P. 

folio videt maritimam et nanam formam P. otra ylli. Redeo Md Sn va- 
rietatem lectam in agro Ruseinonensi, quoad illius affinitatem cum P. 
diph yllo veil quae reapse planta tantummodo lusus est P. tetraphylli, 
ut jam ab anno 1832 agnovi, dum stirpem in Corsica legi; clarius adhue 
die 21 Maj. "1837 in ipso Ruscinonensi litore; quibus in locis a mari 
secedens, et ad propinquos colles int occurrebant pedetentim in- 
termediae on ut Arira communis s sese » ret typus. Quapropter 


lesii plzntegr- visam a me ex ejus archetypis- in, Herr hrt. bot. Matr., 
ad P. tetraph S e revocarunt, de qua re jam suspicatus erat ipse 
Cavanilles ]. : 

Observo, qnod forma ea, quae en P. diphyllo Cav., provenit 
in locis calidioribus Europae australis, u utque mihi visum est, in solo 
potius sicco: repertum est P. tetraphyllum pentaphyllum ad Toulouse, 


TES TECE UMS i 
dies — 
DRE d 


90 
ef. Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 246, alienae, oceanicae, regionis, ubi 
ealor, et evaporatio mitiores sunt, solus fertilis, humiditas saepius per- 
durans, luxuries plantarum sat conspieua. Hine hujuscemodi variationes 
facile a solo et climate dependere percipiuntur. Considerent renitentes 
loca ubi invenitur P. diphyllum et quam rarum sit P. tetraphyllum , 
sub forma communi, in Hispania, ex hisce Cavanillesii verbis: « Ve 
tamen notandum. est, inter. innumeras plantas, quas passim. vidi, nullam 
me veperüsse foliis quaternis, quare si (P. diphyllum) eodem est cum 
Linnaeana specie, nomen specificum tetraphyllum / proprium ». Cav. ]. 
€.; ut denique omnibus perpensis P. diphyllum e specierum censu 
dimittant, ut cito fecit Schultes ad Roem. Sch. Syst. Veget. Mant. in 
V. 2 (1824) p. 467 ex litteris a Bertoloni acceptis. 


Polycarpon peploides (DC.) Nob. Sched. cr. n. 17 et in Dunalia p. 94. 


P. pepl. DC. Pr. c 376, n. 4 (excls. syns. et patrias, praeter agr. Ruscinon.); DC. Dub. 
p. 199, n. 3 (exel. put. syn. Bivon.). Arenaria peploides La Peyr. Herbr.; P. latifolium in Nuov. Ann. 
Se. Nat. di Bologna (1848) Bertoloni. 


9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul.-Aug. In marit. Pyr. orientalium. 
Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Port-Vendres, die 4 Jun. 1843; 
in Pyr. Catal. ad Cadaques, die 1 Sept. 1860. Habui ex Collioure, ubi 
ipsemet vidi, a Massot. Observavi ad la Selva, al C ap de Ras, ad Rosas. 
Iabitus plantae varius, densus et laxus, ascendens, decumbens et 
diffusus; prout inter scopulos, inter frutices, vel inter herbas , solo 
magis humido, aut in apricis, et siccis planta provenit. Item radix, quae 
saepius sublignosa est , interdum ramosissima et intricata occurrit i 
alias simplex et tenuis detegitur. Caules tenues per dichotomiam ra- 
mosissimi, facillime abscinduntur. Folia generatim opposita, sed terna 
et quaterna occurrunt, obovata, obtusa, aut acutiuscula, carnosula, ni- 
tida, sub plantae exsiecatione facile flavicantia. Florum partes commu- 
niter quinariae (stilo excepto) rarissime hexamerae. Cymae densae. Se- 
is albo-membranaceis. Petala 
? parte rosea, ungue albente, apice 
| er aut eroso-dentieulata. Antherae sub-ro- 
tundae, aureae. Stilus unicus, centralis, perpendicularis; stigma trifidum, 
staminum filamenta fere adaequans (antheris non computatis); ovarium 
ovatum. Effoetum vidi Sept., i 
minare datum est, subspadice 


vidi Toulouse in Herbr. Moqui T T us ghe 

S Munby (1859), Catal D Aira U A Fanals. -FO E 

a Vienas. (1 839) y P Y: l ecie exposui de P, Cupani agens in littrs. 

. D . 8 : t . id 

ex posuit Bortoloni, FI. It T 410. Sam. $; ef. etiam. quae ting 
differ ; 


"n? N., folis minorihn: i i- 
: ; . oribus, non adeo latis, mi 
ve earnulentis- tuis or : Lr T. ToT ME 
datis ; Nu ce "s i pap ey Tt minoribus; sepalis cuspi- 
, Kme ntato (non trifi 0): prac . é n 
Vr : ecoeior st s 168, 
neque ceu maritima habetur. ): pr: insuper est spec 


EOR AEAF 


RN 


. Ord. 78. ALSINASTREAE 
(Du Mort., Camb.) Ruprecht. 


Elatineae Cambessed. De hisce cf. Seubert et Regel, Act. Nat. Curiosor. 
T. 2, P. 1 (1845) p. 35, seq.; ad nostrum genus cf. praesertim. ps. 31-41. 


Alsinastrum Tournf, Vaill. De genere primo disceptavit Tour- 
nefort, Hist. pl. Par. (1698) p. 980, ubi citari video (absque pagina!) 
suas ipsius Instit. r. herbr., quas duos annos post publiei juris. fecit. 
In ipsius Elém. botq. (1694) de hujuscemodi plantis nullam reperire 
mentionem datum mihi est. 

Elatines nomen adeo improprium deserui; et revera, quae cum 
Pino similitudo? et quae insuper differentia cum Linaria Elatine?, quae 
pro Elatine Dioscoridis a permultis habita est, aut cum Linaria sege- 
tum, quae ex aliorum sententia Dioscoridis locum sibi vindicaret. Reapse 
non multum "Tournefortii et Vaillantii nomen laudabile est, quum Alsine 


botanicos controversum fuisse inspieitur. Lonicerus et Tragus cum Ela- 
tines nomine figuram Echinospermi vulgaris dederunt ; Lobelius, Rivinus 
Linariae segetum; ali Linr. Elatines. 

Cordus in Dioscoridem, hujus Zlatinem videbat in Polygono. dume- 
forum. Elatines nomen tulit apud Brunfelsium Chamaeclema hederacea ; 
apud Caesalpimum Campanula, Specularia arvensis; Veronicae variae 
apud alios. 


SECTIO 1.* EUALSINASTRUM (Elatinella Skus. et REG.) 


Alsinastrum. macropodum (Gusson.) Nob. 

p, 475. Elatine macropoda Guss. Fl. Sic. Syn. p. 458, Bert. 4, p. 395, 
- E. Fabri Gren. Obs. bot. p. 10, n. 4. E. macropoda et E. campylosperma 
z. k. €. ps. 91 et 49, n. 8 et 6, E. Hvdropiper var. pedunculata Moris Sard. 1, n. 189. Seub. 
3 Hes Lent S 9-15, Gren. Obs. c. t. 2, f. super., et in Mém. Soc. Se. Besanc. 1839, t. 2, Moris 
(O8 t. 20, f. 9. 


Legi ad Rosas prope Stagnum, die 7 Jun. 5 

Gregarium crescit in solo salso, plurimis maritimis plantis cireumstan- 
tibus, quae loca uda colere solent. Statura vidi pollicari tantum. Florum 
pedunculos interdum praelongos observavi. Petala constanter quatuor ; 


(9 Fl. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In mont. Pyr. Catalaunensium. 
85 


stamina octo; semina perpulcra. Napor plantae herbaceus, vix notari 
meretur. 


Alsinastrum octandrum (Vaillant) Nob. 

"ai 23, p. 4, n. 2. Elatine Hydropiper L. Sv., Koch. p. 137, n. 1. Seub. 
et Reg. l. c., p. 46, n. 5. E, hexandra DC. et cùm Dub. p. 81, n. 2, Bert. 4, p. 396, n. 2. E. Hydro- 
piper b Gaud. 3, n. 906. Rhizium curvum Dulac. Schk. Handb. t. 109, f. 4. DC. lc. Gall. rar. t. 43, 
t. 1, Engl. Bot. v. 14, n. 955 et E. bot. Suppl. v. 1, n. 2670, f. 2, semen., Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. 
T. 3, p. 34, t. 71 A., Reichnb. Pl. er. C. 9, t. 413, f. 599, Seub. et Reg. l. c., t. 3, f. 1-8, Bellard, 
Add. in Acad. de Turin 1809-10, p. 403, t. 11, sub nom. Biroliae paludosae. Vaill. Bot. Paris, in fol., 
p- 5, n. 4, t. 2, f. 1, Bunb. Gent. 2 np 001 43.15 

© Flor. Jun. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med. primo 
a Ramond indicatum. 

Observarunt au Lac de Lourdes et ad Cauterets, cf. Dulac. n. 758; 
ad Pau, teste Gren. Fr. In Herbario Corbin desideratur! Dixerunt re- 
pertam etiam à la Font des Eclops supra Mont Louis. 


SECTIO 2. POTAMOPITHYS Srur. et Ree. 


Alsinastrum gallii-folio (Tournef. Vaill. Bot. Paris ed. 1, p. 4, n. 1. 


rnf. Hist. pl. Paris (1693 3:0, Inst. r. hrbr. p. 244 (Alsinastrum totum). E Mi i 
EFE Aus L., Koc is 37, n. 4, Pas; 4, p. 397, n. 4, Saul. 3, n. 908, DC. Dub. p. b * Eo Alsi 
La Peyr, Herb rn; Atm vertie illatum 'ulac. Seub. mE lci D 56, n. 10, t ertn. Fr. 
Sempl. 2. A pge t. 1412, f. 4, Flor. Dan. t. 2239, Dietr. T. Bor. v. T n, Ma EY aill. Bot. P» in fol., 


p. 6, n. , f. 6, Bunb. Act. Acad. Petropol. T. 1 (1728) p. 243, t. 8, f. 2 


9; ? Flor. Maj. et per Æst. Fruet. per totam ZEstat. In Pyr. septr. 
med. humilior. Habeo ex Bouconne, supra Toulouse, ab Arrondeau. Ob- 
servarunt au Lac de Lourdes 

rimus speciei auctor est "Tournefort , qui tamen eamdem speciem 
duplicavit, nominibus Poo et gallifolii. Equiset. palustr. linear. scopar. 
ota G. Bauh. . 1, evidenter ex citato Pinace a Linnaeo 
relato, ab hac specie fagit, utpote quod, annuente etiam Hagenbach, 
spectat ad PU seu Limnopeucem vulgarem, ef. FI. Basil. p- 1 
et p. 380, n. 2, ubi confirmatum reperies quod antea jam statuerant Haller 
Helv. n. 1512, et Reichard, qui postremus in hoc peccavit, quod eumdem 
locum ad ambas differentissimas stirpes citaverit, Syst. pl. p. 10 et 2 
p. 223, n. 2, imitatus a Gilibert Syst. pl. Eur. (1780), a Willd. Sp. pl. 


Ord. 79. ALSINEACEAE Nob. ex Adans. 


Caryophyllearum. denominatio impropria est, nam vox Car yophyllus 
Nucis folium significans, nec Dianthis , neque ipso Caryophyllo: aroma- 
tico convenit. Ideoque mihi illa praestantior visa est, quam ex Adanson, 
Fam. pl. 2, p. 250, suscipio, despecta etiam sequiore Silenearum no- 
menelatione. 


Sub-Ord. 11. CERASTIEAE (Bartl.) N. 


Ordinis subdivisionem innuit prius Schrank, Natwrf. Stücke 23, p. 
128-36, dein Prim. Fl. Salisb. ps. 103, 118. Obss. 


Malaccion (Moench. 1794) Fries., ex St. Lager correct. 


Malaccion aquaticum en Trag.) Fries Halland., a St. Lager 
emend., Nomencl. bot. 188 y P. 95. 


Mors. gallin. mas Braof. Herbr., ex ed. ig 1539 
e , , T auct G ti Matth. 
y Mem. H Mors. gall. n. 2, Trag. St. h. p. 385, 2. R och d 33. pre Apad LMF : irte 
ki 1009. Biellaria A bs E" $ p. Urges i Ri pc. . 87, n. 7. Stellaria pentagyna Gaud. EA 
Lemas < Menus AE Her r.; ; Stellar ria i ditas "Nob. Fl. Lueches. ined.; St. Pallasiana 
ill. n g G dett cd eyin Win um am scandens Lejeun Spa.; C. maximum Gileb, Pl. Lith. 
T ex Fenzl.. Mvnean 
v. S n. DS, O - Lond. ed. Grav. V. 2 [neus Dev. Obs, pl: g 
Berger. aan MOT ». t eum tab., Flo 6s. Schrank Fl. Monac. t. 960, Fl. Batv. v. 2, t. 134, 
: r. Dan. t 1337. )3. Die ; r, di s 
vet i. dono S Are Men. WIRE. I descr, pl. Eur. matt CA Deir, F. Bor. 7. NA 
CE - 


" dr 3 Jun. Aug. Fruet, Aug. Sept. 
1 in Pyr. Citan humilior. sub G Gerona, ad las lagunas de Sils, 


Leg 
die 7 Jul. 1851. Habeo e Tarbes a Devi lle. 


Cerastium Dillen 1119. L. De 
j hoc g $ hultz 
F. in Arch. Fl, Fr. Almgn. ps, 22, 54, Moo ar 


s 


ER es E CENT 


OEC E M 


SECTIO 1.* ORTHODON Ser. 


pe glomeratum Nae Gesneri) Thuill. Fl. Per. 


s. rect. caulic. Caes. Herhr. Tornab. (1563) fol. 154, n. 419, De Plants. l. 6, c. 53, 
p. 260. pe A mete peiie a. Gesn. po bot. ed. a Se iunlod. iab. aen. 11, f. 97. Koch Y 133, nit, 
Arrond. Cer. — 3 x S vul: Juro os Mam t. alter. p. 390, DC. Dub. p. 86, n. 1, Br., 
Bert. 4, p. 746, n. oris Sind. id 1. sum ba 3, n. 1057, Gren. Cerast. et cum PAP 
Fr. p. 267, Fenzl 4. deb. Fl. y p " -90. C. rt. La Peyr. TR partim et C. viscosum 
La Peyr. Ibid. partim. ; C. sem Posee d Noul. Flor., Me jte Arrond, l. c 4, diversa a mea sententia ! 
C. mingpin De I eb Dur. pl. Astur, exsicc., teste Webb It. Hispan. p. 62; C. sinense Hoch- 
Abyss., fs Rich. deser at FI. Abyss. ; dE — — Walt. Carol., C. hir- 
autas "Mühl. Cat. et C. connatum Bee orrey new -York « . Gray North Am., C. spathu- 
latum Pers. et C. npn risa Wedd. ex Rohrb.; C. rotundifolium "Kit., ex Ranig. Engl. Bot. v. 
11, n. 789, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1. Fl. ; Dan. t. 1991, Fl. Batv. v. 4, t. 259, Coss. Germ. 
Flor. Par. p. 39, n. 4, PE de £.3,4.5 rh ight Ie. pl. Ind. or. 3, t. 943, Briehnb. Pl. cr. G. 3, t. 933, 
? et t. 294, f. 387 10, t. 999, $ 4970, Vaill. Bot. Par. t. 30, f. 3, J. vun Hist. pl. 
3, l. 29, p. € ALIA Chabr. errio p. 449, f. 1, vix Moris. Hist. pl. Oxon..2..8. 5, p. 591, t. 93; f. 10, 
Petiv. Hrbr. Br. p. 53, f. 5. 


(9 Flor. Apr.Jul. Fruct. Maj. Aug 
Legi in Pyr. septr. med. ad "Toulouse, die 22 Apr. 1853, ibidemve 
proxime ad Blagnac, die 3 Aug. ejusd. ann., ut et die 10 Apr. ad 


A 
=- 
ti 
= 
= 

-— 
= 
x 
S 
= 
S 

E 


ch. 

Petala ad ungues pilosa dixit Grenier, suscipiendo a Des Moulins ; 
hoe ego sie se habere confirmavi, solum quod pilos interdum paucis- 
simos, vix apparentes conspexi: cf. etiam Le 


Cerastium p Des Moul. E exsicc. — 


Durieu (1836) n. 394. Gav It. Nat. Par. Ser. T. 6 (1836) p. 348, Gren. 
Godr. Fr. p. 269. C. tede adn "Boiss. y odes (i838), pi Voy. ' botq. Esp. p. 105, n. 300, t. 34, f. A. 


(9 Flor. Jun. In Pyrenaeis, ex Reuter Veget. Nouv. Castill. (Genev. 
1843) p. 24, lin. 19. 


Ego eum potius C. Duriaei dicere maluissem. 


Cerastium sfide (Ducros) Desportes apud Pers. Syn. p. 520,n. 5. 


p. "a n. aud NI n. 1058, Arrond. Cer. "Todlone p DC. Dub. p. 87, 5C. Prachy. et 
£ ren scm us Cald. Fl. Fav. Tent. (1879) cum ue E A ?. semide candrum Berth. Cat., Chaub. 
Archiv., Bory Ch. Morée, Noul m ea zr. Foss. Tarn Garonn; C. lucidum Guss. ex Reichnb., aliisque 
(videas Gus. eg r 510, n. 9). C ricum pti est var. glandu osa ex Fenzl apud Ledb. Ross. 
DG. 1c. Gall r Ls Eras eh. "s Brei hnb. b». Bi, cr. C. 3, p. 35, t. 234, f. 388, ibidemve p. 27, 
t. 230, fi 


, fig. 384-2 hart vix . 229, f. 4971. Fl. Dan. t. 2536, Coss. Germ. Fl. 
Par. p. 39, t. direc un 67 pi 

(9 Flor. Apr.-Jun. Fruct. Maj.-Jul. 

Legi in Pyr. Arag. ad Taca, die 10 Maj. 1845. 

Planta pallide virens, attactu mollis, . adicto rigidula, glandulosa, 
aut eglandulosa. por margine albo cincta, gu nudo vix apparente. 
Aug. De St. Hilaire (Not. pl. phaner. Orléans, p. 31, n. 55) loquitur 


de petalorum cien. deque calycis Sd e adaucta su cap- 
sulae evolutione, "indeque varia pro aetate plantae diversa. Stamina 
cem yi: patet dentes decem, saltem generaliter; et a 


(l. ^" P. 69), Seringe, DC. S Mut. dh P 115, n. 5, 


Pratar mera Q, icula varietas existimandum est. Item 
C. strigosum Fries Nov. 2, Reichnb. s. c., est forma caespitosa, statu 
juvenili decerpta, monentibus Wimm. Grab. Fl. Siles. n. 650, qu 

caeterum non reluctatur ipse Reichenb., Fl. Germ. excursr. n. 4971. 


24 
Cerastium semidecandrum (Thalii, G. Bauhin.) L. Sp. 


Alsin. hirs. min. G. Bauh. Pin. p. 251, n. 3, ex M Sm. et Gaud., et tune Thal. Svlv . Hereyn, 
p 12, lin. 40-2. Koch p. 133, n. 3, Gaud. 3, n. 1059, Mon IN Hook. Bot. Miscell. 3 (1833) p» m 
«90. G. "gem osum b Bert. 4, p. 749, n. 2. salt. part. C. s b pellucid. Coss. iyd K! 
Í. 38, n C. i La Dias Herb. bd pan e; C. pellucidum. "Chau b. Spud St. a 
et Archiv., Noul Fl., Lagr. Foss. Tarn. Ga C. humile Davies, ex Wils.; C. holos Ico Selan, 
ex Neilr. Alsine cornic ulata minor Bronof. Chl. "Got . p. 5? potiorem pro ea loc um - perc que »]. 
ot. v. 23, n. 1630, Curt. Fl. — . ed. Grav. V. $ - 79, Chaub. Ms St. Am. Fl. Agen. Bouq. t. 4, 
f..2; Fk Batv. v9 loss. Germ. l. c. t. 5, f. 7-10, Flor. Da i. 1212. S urm Heft 63, Reichnb. 
Pl. er. C. 2, p. 76, t. AS, P 317 hra a ]bid. f. 315-6 et 1« 230, f. 2 nacilent; et t. 244; 
f. 399, 4501 ge s Ico t. 228, f. 4968. Dillen. apud Ray Syn. p. 348, n. . 1, ValL 


Bot. Paris t. 30, 

© rr Mart.-Maj. Fruct. Apr. Jun 

Legi in Pyr. septr. med. ad Toulouse , secus Garumnam, contra 
Bloc cum Noulet iut eo hoc loco specimen jam mecum communi- 
ATO die 31 Mart. 1841; in Pyr. Arag. ad Jaca, die 12 Maj. 1845; 

n Pyr. Catal. ad Berga, die 17 Maj. 1861. 


Cerastium glutinosum Fries! LECTIE (Novitias deserimus). 


n. 4, Arrond. Cer. Toul. p. 8, n. 5, ex parte; Gren. cum Godr. s p. 268, C. se- 


Koch p. 133, 
midecandrum Loisel. Gallig., artim., d Gren rs .; C. varians a Coss. Germ. Fl. Paris, p. 38, n. 2. 


(absq. icon.); C. obseurum Chaub. apud St. Amans.: ; S. Grenieri, Pe cin ex Godet; C. viscosum 
n gae E. k-i M Fl. jm Fr. St. Am. Agen. a 180 ouq. t. 4, f. 1, Reichnb. 
228, f. 4968 exter., cum fig. de 'macilen 


O Fl. "m Maj. COR Maj. Jun 
Legi in Pyr. Arag. ad ha die 10 Maj. 1845; in Pyr. Catal. ad 
TES die 12 Maj. 1851; obtinui ex m.* Milabre ad Massac (Corbier.) 
a Gautier. 
ffinitas ei multa cum C, brachypetalo, a quo distinguitur vita prae- 
cociore, statura minore, panicula densiore , "apsulis calyce fere duplo 
longioribus. Superiores bracteae sunt per márginem scariosae, Ws et 


occurrunt (contra quorumdam effatum; ef. Kool Gradi, Brébisson); 


Fatendum tamen est potiorem speciei affinitatem inesse cum C. semi- 
decandro, cujus varietatem esse plurimis crediderunt; et reapse illa 
specie? varietas quae C. macilentum Fries ( gracilis et glabra) cum modo 
citata specie junctionem ferme innuit 

Babington (Annals and Mag 1g. etc., cf. Bull. Soc. Botq. Fr. T. 6 
(1839) p. 40-1) bici E a n Fries unum et idem esse cum 
Ç. pumilo Curt. Fl. Lond. T. > t. 92; cf. etiam ages Fr. 1, p. 411, 
qui ad eamdem evenerat opinionem, hoc juncto eum C. obscuro: hane 
pecu: sententiam tutatur Crépin” Fl. Belg. (1866) p. 20. Dubium 
n "we , tel C. atrovirens Ba abingt., quod mox ab eo (Edmonston Fl. of 
She 45, p: 29) varietas C. trivialis existimatum est, quodque ad 
C. tetrandrum adduci jubet Bromfield Fl. Vect. edntbs. Hooker et 
Saller p. 9 et mox ipse Babingt. Man. Brit bu ed. 5, p. 56, n. 5, 

lan. Fl. Mad». p. 61 lens Re 


t. 228 sub n. 4969, postremum 
e duxeram. Non obstat God. Fl. 

bach non peel qtur C. pu- 
i varietas 


hoe eum C. 5 g^ consociandum for 
ur. p. 109, dummodo cum Reichenb 
milum Curt., Smithio CÇ, semidecandri 


25 


oia litigiosum De Lens! 


Lo Fl. Goa Mel 2 3. Sie. a LR s Suec Noul. Fl. bass. sous Pyr. 9C. PU SN M 
-— Son. Add. t opu «pe S x — andrum Loisel. call. $ perm. ex Gre 
; €. Lensei Schultz. C. erani "ir. sas ehh Coss. Germ. Fl. Par. p. 38, , f. 1-5. 


© Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. In Pyr. med. 

Legi in Pyr. septr. humil. ad Toulouse, secus le €. re du midi, 
die 8 Apr. 1841; in Pyr. Arag. ed Taca, die 12 ] Maj. 1 

Parum viscosa plan nta, quae ste gener: atim rubescentes iet itidemve 
aliquando folia in illorum media, ac inferiore pagina praecipue, quae 
minus ad apicem et per illorum - marginem ita colorata conspiciuntur. 
Sunt insuper folia valide sulcata et sub-re voluta, nervo praedita valido, 
eum venis sub parallelis. Peduneuli longiusculi plerumque eveniunt , 
qui sub fructificatione reflectuntur. Sepala acuminata, margine scarioso 
evidenti cireumaeta. Petala ad tertiam illorum partem bifida calycem 
merca excedentia. Stamina observavi kma in individuis Arago- 


Cerastium tetrandrum Curtis FI. Lond. fase. 6, t. 31. 


Koch p. 133, Bert. 4, p. 752, n. 3, Moris Sard. n. 173, Crep. Pl. rar. cr. Belg. Lu 2, P 212. G 
alsinoides Loisel. iy Pei i inque Fl. Gall ed. "p pes n. 9, Guss. Sicil. ayia. p. n. 7t. 
even Gren. cum Godr. ). 269 (nec Mea C. ans parviflor. Coss. Germ. Fl. lose p. 38, n. 4 
(ex E s scuro). C. perlune wiatum Bab. ex Bromf. act. Curt. T Ars ed A eri 3, t. 74, ingl. Bot. 
v. . Flor. Dan. t. . Sturm Heft 63, Reichnb. Icon. . 4954. 


O Flor. Apr. Maj. Fruct. Jun. In maritimis Ee Cantabr. 
Legi in arenosis ad St. Jean de Luz, die 11 Maj. 1841. Ad Ba- 
yonne legebat Gussone, qui cum Bertoloni specimina communicabat. 


Cerastium triviale (Dodon.) Link En. hrt. Berol. 


Dod. St. h. —— (19553) p. 59 et ibus l. aw ) p. 41, f. 2. Alsin. spur. 3 Dod. Pempt. p. 31, 

UN "e hera ex inis, confirm. x M. B . 971. Koch p. 133, n. 5, Arrond. Cer. Toul. 
» 5 . C. caes its Gilib. ce gd og. p. E C005 n W. Kit. an Richeri? ex Gilib.). 
C. zie sum Sm. js bent. Zl ix due 2 à, DC. Fi penh. 2 iak putat. Chaub. syn.). C. vulga- 
tum Fr. Svec., Bouché, Pelo s. gin Gar. p. 51. n. 5, Gren. Cer. et eum Godr. Fr. p. 2 ^ Gaud. 
3, n. 1056, Fenzl "o Ledeb. FP oss. p. 408, n. 25. C. aeg e Peyr. Herbr., partim, C. fon- 
tanum Baumg. et C. m acrocarpum $ et ex Keim It. Hungr. n. . lón We ov bi ich. et Wn. ds 
Schles Neilr., C. holosteoides Fries DC., C. Beeringianum LM Schl., ook., C. pusillum Sér., 
C ; Fischerianum ie .eX Fenz) apud Ledb. Fl. Ross.; C. obscurum Trian.. Plane h., M subspicatum 
Wedi. x Rohrb. Engl. Bot. 11, n. 790, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1, t. 97, Sturm He "Y Fl. 
Dan. t. 1645. € Pind p. 117 cum tab. vix, Coss. Germ. Fl. Par. p T s ; t. 1,2 
Reichnb. Pl. a 3 ad 4, t. ar E 402-3, Icon. C. 16, t. 229, f. 4972, 2 2. E 181, E "317-8 
holost., ex ipso. Fr r ed; 2. ttn. Fr. Sem. pl. 2, p. vx t. 130, eii Bot. ^d ue i 
n. 2, t. 30, 1. 1 nihi dubi, tamis sii R yel f : „a Vaill.; . Bauh. iist. Ex 
mal., Moris. Hist. 501, t. 233, 4.40 Petiv. ` Hrbr. Br. p- s 


Caie aliquot inferne radicantes, ut viderunt Koch, Des Moulins, 

agr. Fossat, Godet, Fenzl, et ego quide em observavi. Variat glabrescens 

et pilis conspicue glandulosis, in Pyrenaeis: in aliis regionibus species 
maxime varia. 

Quod dicit Arrondeau, l. e., p. 4, de emendanda Vaillanti prola- 
tione, dixerant jam et bre siuribs verbis St. Amans Fl. Agen. p. 182. 
forte ex Chaubard, mox ipse Chaubard aperte cum Bory Morée p. 
128-9, Pélop. p. 29, n. (23. Obs. 


26 


Figura a Lamarck prolata in Ill. t. 392, f. 1 evidens imitatio est 
figurae Vaillantianae, tab. 30, f. 1. Hanc C. l semidecandrum quidam referre 
volunt: ad C. glutinosum it aecomodam alii judicant: plures, Grenier 
quidem, eam C. trivialis potius volumus. 


Cerastium pyrenaeum (Endress) Gay Coron. Endr. Pyr. p. 43. 

Gren. eum Godr. Fr. p. 273. C. ap La Peyr. Herbr. utque Timbalio quoque visum est, 
Pourr. It. Gren. Monogr. (i (1841) p 

9, Flor. Jul. Aug. am a Sept. In Pyren. orient. editissimis. 

Legi in summa Valle d Eynes, au Col de Nuria, diebus 18 Au 
1836 et 21 Aug. 1839. Vidi in editiore parte Vallis Caranza. Reperiri 
quoque in m.* Pie Moncalme mecum testabatur Arrondeau, au Llau- 
rent Tunb. 

Affine C. latifolio, cum quo confusum est; diversum, optime ob- 
servante Gay, « pubescentia glandulosa , caulibus longioribus , foliis 
majoribus aem angustatis, pedunculis in fructu reflexis, petalis vix 
calyce superantibus et seminibus concentrice lineatis ». Nec amplius addam 
de specie optime a Grenier illustrata. - 


Cerastium alpinum (Gesneri, Lhwyd) L. Sp. 


n. Op. bot. ed. a Schmid. tab. xt "i is gr pue xs Ray Syn. cd Brit. ed. 1 (1690) 
Er D 5; Pp wir a mad 208, n. 7. 135, n. 9, , p. 762; n. E en. eum Godr. 
"r. p SH. Fenzl aput Talab; Fl, Ross. A n. 96, C. M UE » MM tum DC. 
Dub. p. 87, bns er 10. repens La Peyr. Herbr. s. l. et C mie La Peyr. Herbr.. cum C. tomen- 
toso La Peyr. Herbr. Eun Iter. et C. atrato La Peyr. Herbr.; C. ieclécint P ` (arb. ; C. 
squalidum Ram. Pi du midi n. 14 ; C. alpin., C. lanat., Duf Bouq. et C. acutifolium Duf. Le 
Palas ontagn. maud., pow ory St. Vinc. Voy. souterr. lettr. 3, p. 371 not., C. mutabile alpinum 
ren. Monog T2; pin. et C. arvense Benth. Cat p. 69, 70, C. —— - "a ANellr. 
et C. transilvanieum Schur. referente eod. Neilr., C. Fischeria Ser. in DC., ex Torr r. Engl. 
Y. 7. n. dI. Su. o PE E PAT ; f. 1, Flor. Dan. t. 6 videt. et t. 979, Sturm Heft 94 "Roshel 
Pl. Banat. rars. P- 33, n. 5, t. 2, f. 5, Reichnb. Icon. C. 16. t0 £o a : 4976 lanat., La Pevr. 
Fl. Pyr. p. 48, t. 10 eft Coll. Icon. Herbr. Pedm. $8 


2,t. "i Lightf. Se a ), 242, latifol. 
t. 10 (nec t. 9 cum Hook.) f. inter. ; Ray Syn. ed. 3, p. 349, n. 5, t. 15, f. 2 y a 4 


91 Flor. Jun. Jul. Aug. Fruct. dod Sept. In Sun editis. 

Legi in Pyr. or. m. MAE inque Valle d'Eynes, diebus 
27 Jun. 1837 et 12 Jul., 1 Aug. et 8 Aug. 1836. Habui e Pyr. sept. 
med. Pic d Anquelous a Bordere; ex le Pic du Midi, ex le Pic de Ga- 


bizos, et supra les Eaux Donau lectum a Deville. Vivit in sommitate 
montis Perdu ex Ramnd. 


rimus post Uioara speciei detector L}  Piitaelio ad 
de eo cf. Mane Bibl. bot. 3 ^ue ped or Lhwyd Ed., Pritzelio ignotus; 


bi n prim a (non in cuit Synopsidis Rayanae editione Lloyd scri- 
Late cf. quae adnotavi sub Thalictro alpino p. 2296. Apud Ray Histor. 
ujus speciei historia desideratur. 


Ceràástium arvense (Caesalp. L. 


M M LA LL och 
4: . ants, ]. 6, e. 53, 260. Cent. mont. 4. 

ky i. nc dM. Grem Hupr Pi CTTI De Melas. Repri, Fi, Liguei. m. 300, Pora oe Ledeb. Fl 

Gall. ed.:9, p. 324. ns. S 13 euin p. 233. C. arv. et C. strietum DC. Dub. p. $8, ns. a 1^ mee 

b Bert. jp. 703, id 10. C. arvense La Pay. Hob . A3 1060 (cum Halleri fig. i int. 14). C. alpinu C. 

E M 4 yr. T. e 1. Scos Peyr. I N m u. 

pe ig et rabori La Peyr. Hrbr.; C. montanum pa i ia dy ene M Un » colli- 

; i se Gren. Cer. i i c. 


C- icti " Vi tomentosum Ho Hos Bertol. 
ium Vill.: cf. "Neilr. in Maly En. F1 aE 261-9. Engl. Bot. v. 2, 
V. 2, t. 62, Schk. Handb, t, 129, Schrank Fin e" t. 280, Fl. 


SER, 


MIETEN C eS SMS TUNE NS CN 


i 


youre Npa dt ES 


NGHE. eA AE E MISTER LES 


iua EENS A 


27 


Bátv. v. 1, t. 49, Bot. v. 11, t. 745, f. 2, Scop. Fl. Carn. ed. 2, p. t. 19, Bere ij pog 
p. HN £x "tab. , m Fl. Pedm. n. 1729, t. 88, f. 4, Bars ien 7r dit Th Bor. v. 5, 320, 
Reiehnb. Ion. C. 46. t. 234, f. 4980 et f. 4932. striat. ai^ Fl. Nap. 4. p. 237-8, t. 141, f à "» Vaill. 
Bot. Par. 141, t. 30, f. 4, 5, Lamk. Ill. t. I d. ^o Hist. pl. 8. E a P 360, e PA 
Sciagr. p. 449, f. T Tabern. Krtb. p. 543, f Ped t. 233, , Lob. lcon. t. 446, f. 1. 


9j Flor. Apr.-Jul. Fruct. per Æstat. Frequentius obvium per Pyr. 
orientales. 

Legi in Pyr. or. supra la Llagone, die 13 Aug. 1836; in Pyr. Catal. 
supra Massanet, l. d. el Muche, die 1 Jun. 1843. Habeo a Deville ex 
le Tourmalet, et aliunde etiam. 


SECTIO 2.* DICHODON Barr. 


Cerastium refractum (Haller) All. Fl. Pedem. (1785) 2, n. 1128. 


Hall. Emend. Stirp. Helv. 6 (1764) n. 44, It. Hist. € Helv. s 890 (cum Cerastiis!). C. tri igy- 
deis: hsc Dauph. 1 et 4 pois Gren. tud G odr. Fr. 266, Fenzl re ud Ledb. Fl. Ross. p. 3 
ellaria cerastoides L., Koch 120, Be n 652 js 3, Gaud. 3, n. 1010, n nb: 
y . S. cer: -— y ig ^s He »». í Mx * "multicauli et S. radieante La Peyr. Herbr. rigy- 
eh vii. Dauph. Y n Fl. Del vomer C. Siapa ae . Scand., C. nivale Don M p ex 
Hoo. ma ks Sella withutolie es Vin. F [ Delphinens, (17 . 42. Smith Pl. ie. ined. 15, 
Engl. v. 13 n Toaig mn e Hi. Da Ur, "ed Colleet. p. 254, t. 19, Vill. e 4 
w^ Re ihah. WG: , f. 49 15. 


ü Flor. Jul. iu a ineunt. Fruct. Aug. Sept. In editioribus. 

Legi in Pyr. or. in Valle 7 no pr 21 Jul. 1839 et 8 Aug. 
1836. Habeo a Deville ex le Lac d Oncet. Au Glacier de Neowuvieille 
detexit Ramnd.; in Vignemale Deruelle. 

eapse saepius trigynum; sed tetra, et pentagynum plurimi depre- 
hendimus, ut jam vidit Hallerüs: florem tetragynum et capsulam qua- 
drivalvem vidit ipse Villar! Et varius est plantae habitus, nam eaulis tum 
unicus, alias plures, erecti, ascendentes, procumbentes, diffusi, radicantes 
caespitosi. Nec pedunculi fructigeri sunt semper r refracti ; ; fruetus vero 
semper recti ut eos describit Haller. Videntur hujus » pure formae quoque 
C. elegans Fisch. et C. alpinum Marsch a Diebrst.; cf. Bunge apud 
Ledeb. Fl. Alt. 2, p. 155-6, n. 4; sed hune C. ovati Hoppe vult Fenzl 
åp. Ledb. Fl. Ross. p. 415, n. 31. 


Moenchia Ehrh. 
Moenchia erecta (Lobelii? Magnoli) Flor. der Wetter. 1, p. 219. 


Lychn. exil., sive tenuifol. alter. Lob. Ill. p. 98? Magn. Bot. Mons p. 14, Als. vern. RI 
Koch, p. 134, n. 1, Bert. 2, p. 245. M. quaternel a Ehrh. Phy t., Gaud. P 387, Moris, Sard. 

174. Sagina erecta L. Sp., DC. Dub. p. 81, n. 3. S. erect. La Peyr. He e f.i ‘Cerastium erectum br 
Germ. Fl. Par., C. glaucum g Gren. Cer. et cum Godr. Fr. p. 267; C. ernellum Fenzl, M gd "s Engl. 
Bot. v. 9, n. 609, Cult. E 2 Hu GAN Ws iph W Paren: aat 2p m tab., 
Reichnb. Icon. C. 16, t. 9 f. 4953, R ay Syn. ed. 3, p. 344, t , f. 1, Vaill. Bot. Par. er tap ri 
f. ?, Barr. Icon. t. 1165. 

(9 Flor. Apr. Maj. Fruct. "ne Vere. Per regionem mediterr. 
minus rara. Habui e Pyr. septr. med. l. Toulouse adposito, ab Arron- 
deau, qui Cer. Toul. p. 10 dieit se Stirpem legisse sur les bords du 
Touch, au dessous de St. Martin. In nemore Larramet plures vidimus: 
exilem ego offendi per Pyren. orient., Catalaun., potissimum in Monseny 
et ad S. Felix de Guixols, 

Speciem istam tantummodo varietatem M. joies crediderunt Boy. 
Willem. l. infr. c., Savi Fl. Gorgon. n. 34, . Godr. Fr. p. 
Hane opinionem adversantur Bertoloni, Pucinelh Syn. Fl. Luc. p. 97, 
Caruel Pr. Fl. Tosc. p. 91, n. 302; hisce plane assentior. Ast plantas 
genere dividere (Moenchia et Pentaple Reichenb.) maximi est ridiculi, 


98 


Putavimus, eum Requien (mecum voce Oct. 1836), Bertoloni, mox 
etiam Moris Sard., M. erectae spectare Cerastium tenue Viv. Cors. Diagn. 
p- T. Supervenit Perreymond, Cat. pl. phanér. Fréjus (1833) p. 55, 
vel apud Guill. Arch. botg. T. 2. Paris 18 94, p. 511, Viviani stirpem, 

n ad nostram speciem, sed ad M. octandram (Ziz.) Gay (in litteris 
sibi datis 1831) referens, ixi M. octandram ab erecta. differre sta- 
ura elevatiore, floribusve octandris. Hoc idem sentit Grenier, qui in 

bserv. gener. * Moench. et Malik: (i 829) p. 7, habet Malachium octan- 
drum Gren., cui ceu synonyma refert Mosnih:octandram G ay, e 
Se. Nat. Par., Salzm. pl exsicc. et Cerastium tenue Viv. in r. 
Mus. Paris. Ast M. octandram erectae varietatem esse suspicatum fuit 
a Grenier Malach. 'l'entam. et haud dubie talem existimarunt Moris 
Sard. p. 269, Soy. Willem. C. mantic. Nancy 1839, p. 1-6, Gren. cum 
odr. Fr. p. 267, quibus ego accedo stirpe in meo Herbr. general. 
observata ; consideratis characteribus, quibus eam fulcire conati sunt, 
visaque illius n" apud Willk. Ic. descr. pl. Eur. austr. occ. praeeip. 
Sp (p. 86) t. 57, f. C., in qua nil nisi M. erectam luxuriantem 
percipio. 
m Lobelii , à nullo animadversum? hue attuli: meam retrac- 
tabo truha si quis potiorem demonstraverit collocationem. 


Stellaria L. 
SECTIO 1.* LARBRAEA Fxzr. 


penis uliginosa d] Murr. Fl. Gotting. Pr. p. 55. 

E RN. 2. p. 1089 f. infr.; i Icon. t. 712, f. 2. Koch p. 131, n. 10, 4, p. 650, n. 5, Gaud. 

$ n. 000 ,196, faa aquatica Aug. De St. Hile. ; ; DC. Duby p. 52. p 
libr La man p et Montia alnn La Peyr. phia , partim. Cerastium un um la Peyr. 
mb. et Lor.; S. pia nosa et S. fontana Pourr. Herbr. Matr.; S. p. 54, n 


Q MESE x E S. hype telo Vitm. Sagg (1773) p. 7; 
Iray P ap.; 5. graminea var. alpin. Latourr. 
e; ; S. brev er; dig itib. Pl. Lith. ill. m ri tin uligin I i . Bor. Ame renaria alsi- 
FL T ger mo A rr iana Lerg.. X Low. Man. Fl Engl. Bot. v. 15 107 ; 
Hoffm. FÌ "6. yia m t, 56, Krock. Fl. Siles. 2, e 673, t. j* "lor. Dan. t. 2535, Sturm Heft 1, 
gei reed ee TA Reichnb. Iconogr. C. 16, : 396, f. 3000, Gilib. Exere. phytolg. 
E » n. 41 cum tab., Dietr. Fl. Bor. v. 6 LE Bauh, H: LI pl. 3, 1. 29, p- s f f. infer, Chábr. 
Seiagr. p. 450, f. 6, Moris. Hist. pl. Oxon. 4 9. 5 5, p. 550 -— o Qr ves . 643, f. 2, n. 8» 


© Flor. Apr.-Jul. Fruct. per /Estatem. 

Legi in Pyr. septr. Pra RE ad A, die Jul. 1840. Habeo a Deville 
ex ripa Adour ad Tar 

es desinunt in out callosum et callus etiam observatur ad 
ipsius folii basim. Variat viridis et enis d foliis basi ciliatis, ve 
ciliis prorsus destitutis ; quodque adhuc m i 
quo statu saepe observavi sub Mont-Louis 

T prolatio apud Koch (St. Dilleniana Leers herb. n. 423), 
: a » oram Herbornensem refertur, fallax est, nam sub eo numero 
Stat Ranunculus Mt cio ^ ego correctam trado kb modo: Leers 


Herbrn. p. 108, n. 331. 


Stellaria Lone iid Salisb. Pr. p 301, n. 8. 


Trag. ur h. 
Gaud. 3, n. 1008, C. Dub. ` E ud fig. S. graminea Murr. ; Koch p..130, n. 8, Bert. 4 p. 648, n. 4, 
Larbraea gretinia Godr. rion et R fs Ponai apud Ledb, FI. Ross. p. 391, n. 21. La Peyr. Herbr.; 
res fide Fenzl, St. glauca Quibusi,, eum mpra Böber, DC., S. arvensis Mart. Mosq., S. longi- 


sd., cum St. Lax PET ^ X e d f 
l. 1, t. 55, . Laxmanni Fisch. ex Trav. Engl. Bot. v. 12, n. 
lon. C. 46, & EM, £ doli eE" 4940. Dillon, Boi gum MU NM i dH s Are Ups 


EE UPPER ARR CH TURPE PTS Wet ENSE ma Rt 


4 


up aia E M e A s 


EET 


y e ne 


29 


Frum. p. 183, Pempt. p. 563, Lob. Obs. p. 26, f. 2, Icon. t. 46, f. 1, Lonicer. Nat. h. ert. 104 A, Krth. 
ex Hutfenb. 1688. p. 247, f. 1, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 422, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 361, f. 2. 
9| Flor. Maj. Jul. Fruct. per Æstat. In Pyr. med. et orientalibus, 
Legi in Pyr. septr. auriger. inter Balnea de Carcanieras et Ussoun, 
die 7 Aug. 1843. Habeo a Deville ex Mauleon (Barousse). Vidi co- 
piosam ad Az, ad Mont-Louis. Male definita species a DC. Synops. 
(n. 4439) et eum Duby l. e., nec adeo bene a Spreng. Syst. 
Occurrit in Pyrenaeis parviflora (ad Aa, Ribas, Camprodon), gran- 
diflora (ad Prats de Mollo, ad Setcasas), sed cum hisce lusibus feri 
polgamo-dioicam ego non percepi: cf. Schummeli observationes apud 
Koch. In valle d Aure reperitur plerumque parviflora in umbrosis, sic- 
que ad Montory, ubi semper hermaphroditam observavi. 
Strieto sensu non fuit, nec est bene denominata species. Specialia 
sunt Graminum folia! 


SECTIO 2.* FENZLIA No. (Holostea Fenzl.). 


A 


Stellaria ciliata (Fuchsii, Trag.) Gilibert (I. Em.) Pl. Lith. ill. n. 244 
et Exerc. phytogr. 294, n. 42. 


Fuchs. Hist. st. p. 136, Trag. St. h. p. 329, n. 2, sin. fig. S. Holostea L., Koch p. 130, n. 6, 
3, Gaud. 3, n. 1005, DC. Dub. p. 82; n. 6. S. Hol. La Peyr. Herbr.; S. glauca Mel 
Lond. 


V. 2, t. 55, Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 1, p. 7, t. 5, Fl. Dan. t. 698 et t. 2650, Fl. B ys 4, 
t. 253, Schk. Handb. 2. f. 122, m. Fl. Eur. fasc. 12, n. 3, Labr. Heg. Ic. Helv. fase. 19, t. 6, Gaertn. 
Fr. Sem. pl. 2, 229, t. 130, f. 3, Dietr. F 5, h. 329. Sabb, Hrt. Rom. 4, t. 74, Lamk. Ill. 
t. 348, Mill. Linn. Syst. illustr. Cl. 40 Ord. d Fuchs. 


: ys s Ee. Reichnb. Icongr. C. 16, t. 223, f. 4908. Fuchs 
Icon. ed. 1545, t. 74, Camer. Epit. p. 743, Mentz. Fg Ltundse 

2; Flor. Apr.-Jun. Fruct. Jun. et Jul. adeo tarde in editis, frigidisve. 

Legi in Pyr. Navarr. humil. inter Lumbier et Sanguessa, die 20 Maj. 
1845. Habeo a Deville ex Peyresourde. 

Caules fragiles, obscure tantum tetragoni. Folia superiora longiora 
atque latiora. Corymbus sub-dichotomus; pedunculi tenues (nec tamen 
filiformes), eum fruetu nutantes. Petala conspieue striata. Capsula ca- 
lyee quidquam - brevior. Calyees et capsulae admodum breves sunt, hae 
nitidae, illi glaucescentes. Ego sepala obscure nervosa, potius quam 
enervia eum Koch, ejusque imitatoribus dicam. Caules, pedunculi, folia 
in nervo praecipuo et per marginem scabra; praeterea folia sunt superne 
nitidula, inferne glaucescentia. 

Observavi tetrapetalam in valle d' Aspe et ad Oloron, quamvis aliae 
florum partes normales mansissent. Ad Tournay petalis subroseis se 
obtulit. Figura apud Maignan Comm. pl. Fuchs. ed. Gall. 1549 cap. 
48, non adeo felix imitatio evenit, quum primo intuitu a St. graminea 

otius desumpta videatur. Potior est imitatio altera ex edit. Lugd. apud 
Arnollet 1549, p. 141. Iis praestat quae supra citatur anni 1545, vel 
ea ejusdem anni ed. germanieae, et Lyonn. 1558. 

ua ratione Linnaeanam reliquimus denominationem percipies le- 
gendo ea quae dicimus ad Zolostewm, sive Meyeram Adans. p. 32. 


Stellaria media (Brunfelsii) Vill. Dauph. 1 (1786) p. 226 et 4 (1789) 
615, 8. 1, 


Brunf. Herbr. ed. Germ. 1532, p. 214, f. 2 ex Morett. in Ill. Matth. Mem. 8. Sunt loca Dioser. 
l. 4, c. 86. Alsin., Plin. Nat. h. 1. 27, c. 4, vel 8, a quibusdam adducta, quae me non suadent. Koch 
p. 129, n. 4, Bert. 4, p. 645, n. 2 et 10, p. 494, Gaud. 3, n. 1004, Moris Sard. 1, n. 176, Fenzl ap. Ledb. 
Flor. Ross. p. 377, n. 3. S. latifolia et S. media DC. Dub. p. 82, ns. 2, 3. La Peyr. Herbr., Cerastium 


30 
étroit (sie) La Peyr, in Herbr. March. ex Timb. et Lor.; Cerast. vulgatum Chaix Herbr. ex Timb.; 
Alsine avieularum Gater; A. bipartita Gilib. Ex. phyt.; Larbraea media Godr. Alsat. et Lorr.; 


> B p 5 > À 
tuer nt Spenn. Friburg. 3, p. 841, Guepin Sippl. ad ed. 3 Fl. Main., Loir. p. 32; S. flaecida Hook. 


. I 
Comp. Bot. Mag. 2? ex Hook. fil. Tasm.; S. monogyna Don, Wight. Arn. Pr. Fl. Ind. or., S. Elisabe- 
thae F. Schultz Arch.? S. Boreana Jord., S. pilosa Dulac., S. pallida Dumort. Belg. Engl. Bot. v. 8, 
n. 537, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 54, Fl. Da el t. 438, Fl. Batv. v. A, t 


Heft. 1, Schk. Handb. t. *5, Dietr. Fl. Bor. 

leon. C. 16, t. 222, f. 4904 et f. 4905 neglect. 1 ^ pl. 

3, p. 37, t. 242. Matth. p. 1114, Camer. Epit. p. 850, Fuchs. Hist. st. p. 21, Trag. St. h. P 385, Cord. 
i 159 a f. E » . 42 b, f. med. et P. 2 crt. 19 b, f. infer.? 

Lonier. Nat. h. ert. 167 C. f. 2; Lo». Icon. t. 459, f. 2 latifol. et t. 460, f. 2 med., haec eum Lob. Obs. 

p. 245, f. 3 ead., Tabern. Krth. 2, p. 1086, f t. 700, 707, f. 2, Dod. Pempt. p. 29, 

f. 2 et p. 30 f. 2 latifi., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1232, f. 3, J: Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29 

Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 550, t. 23, f. 4. 


393, Hoffm. Fl. Germ. ed. 1791 


L . p. 963, 


(9 Floret et fructificat per totum ferme annum, ubique communis. 

Legi in Pyr. Arag. ad San Victorian, die 5 Sept. 1850. Habeo e 
Tarbes a Deville. i 

Variat haec species magnitudine petalorum, quae interdum ita di- 
minuta reperies, ut vix ad dimidiam calycis partem pertingant; alias, 

uod rarius intervenit, calycem duplo superant et tune efficitur illa S. 
media ($ grandiflora Tenor. Syll. p. 216, n. 3, sive Alsine grandiflora 
Tenor. Fl. Nap. Pr.; cf. etiam L. Fl. Lapp. n. 1865 et ad n. 231, 
p. 193 6, ae Hrt: Cliff. p. 145. 

Fuere qui viderint stirpem petalis prorsus destitutam, Loefling, Ki- 
taibel, Guépin, Sadler, Spenner, Ab. Ucria, Gaudin, Moris, Gussone, Gay, 
Babington, Brébisson, Reuter (apud Godet), Visiani, Fenzl et Ledebour. 
Lusum hujuscemodi iterum ceu speciem (ex Ucria) sustinet Boreau — 
Not. espec. pl. Fr. Angers 1846, in Bull. Soc. industr. Angers p.95 | 
mox Iordan, Pug. (1852) p. 33. St. Boreana nuncupata, de qua diffidit 

ren. Jur. p. 124. 

. Bolemmiter mierophyllam et micropetalam observavi ad pedem ru- 
pium calearearum in Pyr. Arag. inter Canfranc et Villanua. 

E observationibus meis, ut e notis ab auctoribus traditis, collegi, 
S. mediam in climatibus, sive in locis frigidioribus, pauca edere stamina, 
quae plura evolvuntur in plagis, vel regionibus calidioribus, aut ubi 
individua pleniorem evolutionem nacti sunt (S. latifolia DC. sive S. ne- 
glecta Weilhe et Reichn., ete., quae Alsine major antiquor plur. Fuchs., 
Castell., Cupan., ete.); cf. ad rem Béraud Obs. 2 ad pl. nouv. Fr. p. 10, 
n. 3 (in Mém. Soc. Agric., ete. Angers. 1847). 

, Purpem se examinavisse dicit Goeckelius et non vidisse stamina 
distincta « sd antheras tantum easque infer sse ita impleras, wt viz 
unicum. stamen integrum clare ac distincte, multo minus omnia porspicue 
videre et quidem...... enumerare. certe potu?rimus ». Dissert. inaugur. in 
ibis Syst., praos, Lur. Heistero (1741 Helmst. p. 35). Mox idem 
kei. uh. "ec dieit vidisso se « stamina tria vel. qua- 
bel ? quiousTam. vero... nulla prorsus stamina videre aut depre- 
colligitur, lum novisse srpom diada elm eret at 
ins aiia, : she. dien "andram etiam, aut diverso staminum 

am; vero aut veteranus vel nullum prorsus , v 


duo tria, : j j 
pu ia , vel quatuor tantum, vel alium staminum numerum a denaro 
wèrsum inveniet » 3 


eris notas habuit stamina 3- e ENT 224. Ite 
là, in Helvetia inque loeis frigidis; pen- 
et media; decandram in Italia meridio- — 


Scopoli, Fl. Carn. ed. 2, 
3-8 , P g 


AY Mor NET TITTEN ES E OPES 2 d RTT EA ERES SSH) 7i 2 MASWIENA 


3l 


nali et Romae observavit Moricand Fl. Venet. p. 199. « Stamina con- 
stanter decem numerantur », Cyrill. Comm. (1784) p.205, n. 97, Pa 
numero variantia in Italia quoque plures observarunt; cf. Seb. Maur. 
Prodr., Pollin., Fl. Ver., Bert. It., Moris Sard. 
« Stamina 3-4-6 ad 10 » vidit Roth., Tent. Fl. Germ. 2, p. 369, 
D8 


tria vel quinque inspexit Torrey New-York p. 9T, n. 1: unicum ad 
decem Beck Bot. Amer. p. 51, n. 1: tria ad decem Asa Gray Man. 


Stamina usque ad duodecim enumerarunt Spenner s. c., Gmel. Bad. 
8. l, n. 411. 
Stirps decandra in Imperió Rossico visa tantum fuit in Tauria, 

inque Armenia. 

Numerum varium staminum in hae stirpe animadverterunt Angli | 


bene multi, Curtis, Lightfoot, Smith, Relhan, Withering, Hooker. Item 


dum ibidem in calidiore loco vitam nactam tetrandram et pentandram 
conspexi. Flores tantummo di-triandros observavi ad Bourgmadame 
(Cerdaña), ineunte Maj. 1861. In agro Lucensi, Italiae, staminum nu- 
merus communior est quinque. 


SECTIO 3. HYLEBIA Kocu 


Stellaria nemoralis (Tragi, Caesalp.) Salisb. Pr. p. 301, n. 1. 

Trag. St. h. p. 385, n. 2; Caesalp. Herbr. Lora ker adn fol. 154, n. 415. De dne a 6, c 59 

p. 260 Ms ntuneul. montan). N. nemorum L., K € n. * n 4, p. 643, jaud, ^ n. 

MR a " P 82, n. " „Cerastium aquaticum EA bey . Herbr.; atr Gilib, br TM ill., 

. 945. Bot. v. 2, ; Bl. Dan t- 94A, Stur m Hort E. Reie hah, Jeon. f. 4906. 
Calalan. kom P. 239-90, etat Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 


9, Flor. Maj. Aug. Fruct. Jul. Sept., ind, Ti In montan. sylvat. 
Legi in Pyr. Aurigr. supra Mijanzs vid Artunan, die 6 Aug. 1843. 
Habeo a Deville ex nemore prope Zar, 
mine S. latifoliae Pers. quidam M oko lusum praecedentis 
speciei, inter quos fuisse existimo Bent. Cat p. 124. Alii vero, sub 
eodem nomine statum quemdam praesentis speciei distinxerunt: istis 
primi valideque obsteterant Schultz Fl. Stargard. Suppl. ( pie jn 24, 
Gmel. Fl. Bad. Als. T. 4, p. 310; mox Koch Syn. ed. 


Meyera Adans., Holosteum L. et Auctor. Holosteum Dioscr. l. 4, 
. 11, Plin n. Nat, Kk 2e. 10, vel 65, videtur planta apu Plan- 


ibea Dues credidit Fee e (in n Pin. ex edit. Panck. T. 16 . 824). 
Videtur mihi Holosteum Prospr. Alpin. Exot. p. 150-1 P. albicantem 
referre et huic speciei ille potius Dioscoridis locum adduxit. Sprengelio, 
in Hist. r. hrb. p. 160, lin. 9, Dioscoridis planta fuit P. C oronopus 
et ille idem Gen. pl. n. 378 Holostzum Auetor. Dioscoridis perperam 
dicere, utpote, qui in Comm. ad Dioscoridem, T. 2, p. 516, aliorum 
sententias referens, nullam reapse laudavit. Num Rabelais (Pantagr. 
l. 3, c. 50, ex ed. "har rp. 1861, p. 307) habuerit pro Holosteo nostram 
speciem, vel eum Matthiolo Juncum bufoniwm, aut cum Professoribus 
Parisiensibus Stellariam ciliatam, vel ut quibusd: un etiam placuit, Lo- 
belio et Tabernemontano, Asplenium septentrionale, ne dicam cum aliis 
indoctis, sive potius ine consideratis, Stellariam graminifoliam ,| Luzulam 
vernalem , Myosurum minimum cum Lonicero, Stellariam dodini , aut 
Cerastium arvense cum huellio, denique Hieracium Pilosellam, hoc semper 
dubium manebit et parum interest. Nos persuasum habemus Dioscoridis 
plantam definiri non posse et certo certius nomen quam wi a 
restituendum. curavimus. Laudata Adansoni Mer aera. (Fam. pl. p. 
mutanda erit denominatio parra Den Ordinis Compositarum , vli 
inscribitur in DC. Pr, P p. 


Meyera umbellata e o arapi Nob. ex Ad 


ans. 
Dalech. Hist, pl. dios - 1234, 

E olosteum umbellatum L., Koc 129, Bert, 1, 
4p aud. Md g% Nub Re i NA - 373, Gay J. Holost. Monogr lisa) i n. 1, DG. 
rac rh Ar Pariser i AA Peyr. Herbr.; st. ciliatum Opitz in litter., ex Wimm. x perm n. 180, 
WE or edere ies ra La Tint Berol. p. 126. Arenaria um ellata Clair. v. I. polyzamum 
Fish, Mar ee ER (a LM uk, Á. glutinosa M. a Bieb. D s glutinosum f H. Jiniflorum, 
t. 97, Drev. «t Hane" aiove) eX Ledb. 083, cum Fenzl, Engl. Hot, 1, n. 27, Curt. Fl. Lond, V. 4, 


om : E .5 g i H) 
Fl. Kur. fase. 2, 1. 4, ». d. NEUE $ me Flor. ` Gaer t "204 e£ ons Handb. t. 20, Roem. 
n.i én. PU ee Menu Mo APP. I Die 
An) p. 130, x 6, f. ant. ult. sichi Teon. C. 10, t. pi; 1. 4904, Dill. Giss. p. 4l; 
ber 1 ko. dE pl. o dier D IU f 2, Icon. t. 383, f. 2, j. Baun. Hist. pl. A. 
Flor. Mart.- : 
EK Tart. pey Pener. Apr.-Jul. In Pyren. regione mediterr. 


Pi in Bos, C 


atal. editis ad Eynes sub celeberrimae vallis ingressu, 


E 


33 


die 17 Jun. 1837; ad Puycerda, die 3 Maj. 1846. Habeo a Timbal e 
ripa Garumnae ad Toulouse, ubi ipsemet observaveram. Vidi frequen- 
tissimam per Cerdaña superiorem et mediam, ad Alp, Das, le Martinet, 
ot, sicque in Pyr. Arag. ad Perarua, Graus, Benavarre, Barbastro. 
Reperii abundantem circa Jaca etiam vidique alicubi per regionem in- 
rE gulis yr. Árag., ut indicavi, alibique. Specimina hispanica vix i 
manibus habuisse “Gay diceretur, quum in yr ogr. (cf. Ann. 
Sc. Nat. Pari , Brongn . Deser . Ser. 9, T. 4 (1845) i 30 dicat: « In 
Hispania unice ud vidoinr circa Matritum (Loefling) et Caesaraugustam 
880 
In individuis Tolosanis, vivis observatis, vidi corollas denticulatas, 
erosulas, et planta diffusa conspiciebatur, neque erecta, ut illa quae vi- 
vebat in valle d Eynes, alibique: sed habitum hujus "plantae varium 
observabat jam G. Bauhinus Pin. p. 210 b 
Petala alba ludunt rosea EC Bertoloni 1. c. et ante; Petala alba 
quandoque rubicunda Heller Wirceb. p. 154, minus recte quidem, nam 
Hallero primo observante, mox w Baumgarten, Lips. p. 33, n. 82, Sut. 
Helv. ed. 2 Hegetschw. p. 95, Roemer 1. c. petala juniora rosea, dum 
adulta fiunt alba eveniunt. Quapropter minus laudandus fuit Smith 
scribens: « Petals white, with a tinge of red. » Engl. Fl. p. 188; sicque 


Wimm. Grab. dicentes « petala albida, raro pallide rosea » Fl. Siles. 
n. 180. Nee imitandi quidem sunt bnc ien Wulfen, Besser, Drébisson, 
Drejer, Schrader, Spenner, Lejeu , Boreau, aliique, qui flores niveos, 
albos, aut roseos, vel dilute rab descripserunt. pet R mms 
pessime actum est a Roemer, cum Schultes, Syst. ny. 858, 


n. 5, dicentibus petala albida subinde rosea. Adno veat G. Ae 

c. « communiter flos albus, aliquando sub-pus purascens ». Miser Se- 
ringe distinxit varietatem floribus roseis, in I r.1, p. 995, 8; 85. & 

"Vidi sub solis radiis corollas patentes, liso! temere actum est a Gay 
actores quosdam (Sowerby E. B., Roemer Eur., Vahl Dan., Hooker 
Lond.) criticando, ex quo in illorum figuris petala patentia delinearunt ; 
et Hallerum laudando, qui (Enum. p. 387) flores numquam expansos 
descripsit, quod et in Hist. st. Helv. n. 879 confirmavit describens 
petala ferme conniventia. Corrigendus itaque est Gayus dum scribit: 
« Pe fedes conniventia vel desi ta (patentia nunquam qualia icones 
nonnullae exhibent) » l. c. p. 31-2. Sepenar Pii petala erecta et pa- 
tentia delineavit, eumque mediccrem pn 

Capsulae figuram quinquevalvem. apud Raab. nec sexdentatam, 
marito criticat Godet lur. p. 105. 

fein eig Wierzbick, evulgatum a Reichenbach, Pl. ex sice. 

Cent. 2, 2092, mihi M. umbellatae lusus videbatur; revera Gay 
sua SR p. 30, ad hanc retulit, quam sententiam laudarunt Griseb. 
et Schenk St. Hung. n. 72, ipseque Reichenb. Icon. C. 16, p. 34, mox 
etiam Fuss Trans. n. 601. 


S. 
c 
~ 


Moehringa L., vel melius Clairville partim; Neotericor. 


Moehringa muscosa (Dalechampii) L. 


ines Hist. pl. Lugd. 2, p. 1234 lin. 21, et cf. etiam p- . 4, 
p. 361, n. 1, Gaud, 3, n. 800, DC. Dub. p. 84. a 2t eyr. Herbr., partin, - So a MAMMA. La Peer 
Herbr.. zehn et S. glabra La Peyr. Ierbr r.; M. bavarica Gren tr M. flaccida Pesce Sex 


Neiir. Croat.; Arenaria sperguloides Mut. Fr., A, muscosa Medic. n "bot in Mem. Acad. M 


og cs P ND 


2/53 


pu 
X 


m 


P3 


34 
(1775) p. 202, quam vix nn citavit, praetervisa quoque a Steudel, epi eae MEE Alsine 
pou E. ndern., A. muscosa Dalech. Se hk, Handb. t. ud deri p. 449, . Heg. le. 
Helv. AEST Us EENEN Fr. Sem. pl. 2 - 226, t. 12€ 1. Reichnll is 'c. PA t phe 4900 


Lamk. "tr t. w e ee ti alh 2. p. 1d et 7 Ar mt 6. Lin xe Hri. Als. p. 41, 1. 9. Column. 
Ecphr. p. 292, p. 200 fig. infel., J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 265, f. eo. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, 
551, t 23, f. n. 12. 

Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. septr. Atax. et in 
orient. praesert. meridionalibus. 

Legi in Pyr. or. ad Prads de Mollo l. d. la Roca Galinera, die 22 
Jun. 1840: in Pyr. Catal. inter Ripoll et Ribas l. d. el Prat de Cor vå, 
die 18 Jul. 1846. Observavi al Pech de Bugarach; abunde ad Cam- 
prodon, ad Olot, ad Organia; ad basim mts. Cady supra Co 
in m. Fondis, ad rupes de Bordallat supra la Manera. In Pyr. med. 
me vidisse non memini, nee ibidem legebat Deville. Rara certe species 
per Pyrenaeos, quae vix provenit in illorum septentrionali parte, co- 
piosa nascens in orientali et meridionali regione, ferme ad ipsam Oleam 
Hips (ad Ripoll et ad Olot); dum contrarium erat Me 

stirpe per Europam septentrionalem abunde proveniente; cf. m 
dis rand sub Veronica multifida. Caules fragiles. Folia pannaan 
modice canaliculata, obscureque carinata; obscurius quidem, sed triner- 
vata et inde character Kochianus de foliis semiteretibus enerviis, non 


Schkuhriana icon, desumpta e juniore et graciliore planta, habitum 
speciei in loco propitio crescentis non reddit. Fingit caules tres, parum 
ramosos, erectos; pedunculos, floresque erectos: insuper semen nimis ro- ' | 
tundatum offert, eumque nimis pallidum pingit. 


aae aba (Gesneri? Camerar.? J. Bauhin.) Clairvill. Man. 


E 

bb : T Aduna . ed. a Schmid. tab. lign. 18, t. 460? buc Hrt. med. philos. (1588) p. a Alsin. 

Na ri 3 fundam ne ad J. Bauhinum f pom p 127, , Webb, Berthe el, Phytgr. Canar. p. 150, 1 
Moris Sari. I 05i Amar Mena À — Be (os, ^s 3, s aud. 3 )12 (excl. deben. figur.); i 
nervia- div » at gige gR s6 , n. 23. "Ar. ji nrv. La ie A. nervosa Gater, A. tri- i 
Onah. Sehen it “Hing alis M Beer hl. Kors ir 71, Moehr. pentandra Gav: Stellar ir di 'hotoma Bamngrt; ex ; 
Gart. Fl. Lon un PN wa Fuss; Soph. ovg a (sie) Dulac. Engl. Bot. v. 21, n. 1433, i 
Fl. Bor 5 32 rav.  Batv, . 6, t. 414, Fl. mg Ka Schk. Hanc lb. t 122, Dietr. ; 
yes ann. EN Reichnb. qned c; 16, t. 216, f. 4943, will Je. des pl. Eur, istr. booli) j 
w. 450, f, A a P 87, t. 58 (pl. pentandr.). J. Bauh. Hist. pl: 3, 1. 29, p. 303-41 f. n Chabr. Sciagt. di 


©) Flor. Apr.-Jul. Fruct. per ZEstat. 
Legi in Pyr. Arag. sub el Puerto de Gavarnia, die 8 Aug. 1850; 
Pyr. or, Roussillon, supra Collioure à Consolation, die 2 Jun. 1831. 
Habeo a Deville e muris de Ouzous. i 

M. gene Ga 


cuncti sei n 
C oid! gor " memoriam revocate idm € orastii pedcs folia 
J. 0 

um C, alpinum, ete., ete. ; reliquae notae ab una eademve 
e 


ea 
d angustiorem evoluti tionem gignente, pendere videntur. nu- 
aminum diminuto, deque filamentorım longitudine contractiore, 


exempla non desunt et dé i i n : : i 
p dimus, in ejusdem O i je Semina 
laevi auia t , Ji rdinis speciebus, Sem 


Koch, Gay, Willk e specie , quidquid dixerint Smith, Gaudin, | 
Biss, i A i omm, Lagr. Fossat, Cosson, Germain, Grenier, Spenner, 
et; ea vidimus plus minus scabra e parvis salientibus 


35 


punctis; quod revera solemnius patet in Gayana forma, citius, ut vi- 
detur, semina maturans: iste gradus differentiae tanti non est, ut p« 
derosus fiat. Caeterum seminum modifieationes varias optime descripsit 

[oris l. e. p. 274. 

Opportune hie evocantur observationes Fenzli ad Sabulinam Vil- 
lari; cf. Fl. Ross. p. 350-1 Ledebouri. 

Supervacaneum existimo loqui de artificio Willkommiano sub expo- 
sita stirpium comparatione, l. e. p. 87, ubi M. trinerviam plantam erectam 
declarat, ete., etc. Petalorum defectus ad stirpem ceu speciem distin- 
guendam nil valet. Relictis exemplis ab aliis Ordinibus petitis, quorum 
nonnulla egomet in ipsis Pyrenaeis observavi in Veronica multifida 
Viola sylvestri, Ghinia impatienti, Thlaspi Bursa pastoris, Ranunculis 
parvifloro, auricomo et flabellato, proferamus exempla aliqua ex eodem 
Cerastiearum. sub-Ordine, a me et ab aliis observata. Occurrunt apetala 
Cerastium glomeratum (et forte etiam C. semidecandrum, cf. Willich Ill. 
p. 27, n. 33) ex Koch, Des Moul., Guep., Visian., Ledebour, Tomma- 
sini; Stellaria borealis Bigel. ex Darling. Cestr. ac Fenzl apud Ledeb. 
Ross. p. 383, n. 8, et St. parviflora Banks cum Sol., Hook. fil. New 
Zeel. p. 25, n. 1; St. decipiens Hook. fil. Antarct., ex ipso l. c., p. 8, 
pariter ex Hook.; St. uliginosa Murr. sub Mont-Louis a me observata, 
ut in Tirolo australi a Facchini; St. media plurium observatione, ut jam 
diximus; St. abortiva Gay (CL) in Chil., auctore ipso adnotante; Are- 
naria biflora L., eveniens tunc 4. apetala Vill., A. lanuginosa Rohrb. 
in Linnaea V. 31, p. 260; Cherleria sedoides L., ex Koch; Alsinella 
procumbens ex Jacq. En. Vindob., Curt. Fl. Lond., Pourquis Mém. 
Acad. Somme. Alsinella chilensis ( Lagina Gay Cl) Nob. ?"hili 
auctoris, vel detectoris consideratione, ete., ete. Cf. Moq. TYrat. p. 
326-1, Hojer apud L. Amoen. Acad. 3, p. 396. Monente Asa Gray 
(Man. ed. 5, p. 93) Sag. fontinalis Short varietas tantummodo est ape- 
tala et 4-6 andra Stellar. crassifoliae Ehrh. 

Iam Salis Marschlins adnotaverat: « Rami divaricato-deflexi. Petala 
abortiunt modo omnia, modo nonnulla. Stamina fertilia 5, caetera plus 
minus rudimentaria. Folia non ciliata. Semina in meis a trinervia vulgari 
non differunt. Has observationes in planta culta feci, cum spontaneam 
non nisi defloratam vidi. » Korsik. p. (l. Et Gussone, Fl. Sic. Syn. 
p. 495, petala aliquando obliterata percipere. Item Bertoloni plantam 
de qua agimus pro lusu abortivo speciei communis considerare, Fl. Ital. 
l. e. illamque varietatem M. trinerviae inscribere Webb. Phyt. Canar. 

> p. 150. Et eamdem sibi confecisse opinionem Aug. De St. Hilaire 
percepi e parva nota, quam ille benevole mecum communicabat' vere 
1837, de nonnullis speciebus mature florentibus in Pyr. or. Hoe idem 
senserunt alii, cf. Caruel Pr. FI. Tosc. p. 88-9, 

. Ego vero, primo, 22 Jun. 1840 ad Prats de Mollo , distinctionem 
specificam Gayanam rejicendam esse duxeram, considerans illam M. pen- 
tandram ceu stirpem in humilioribus, ealidioribus, siecioribusque plagis 
enatam; quam opinionem ultra confirmavi spectata iterum planta in 
Roussillon ad Ceret, vere 1843; et iterum, atque iterum ad Torla 
Pyr. Arag., ubi, die 5 Aug, 1850, M. trinerviam communem apetalam 
percepi; easdem observationes, felici opportunitate sese praebente, pro- 
sequutus in Montsec, Pyr. Catal. 

Hisce pervisis et consideratis, mirabar reperiens (non dicam apud 


36 


Gren. Godr. Fr. p. 257, qui ut Gayo non displicerent. falsam speciem | 
admiserunt, aut apud Pouzolz, compilatorem ne quidem dicendum, Fl. 
epart. Gard p. 142, n. 5) apud Fischer, Meyer, Avé Lallem. falsam 
speciem novis etiam conatibus provehi: « M. pentandra Gay floribus 
apetalis, pentandris, vel septandris , sepalis latis ovatis, aliisque notis 
a M. trinervia differt. Semina a Cl. Delile accepta (9) ». Ind. sept. semin. 
hrt. Petropol. Animadvers., ect. 1841, p. 5. Semina ego Delileo tradi- 
deram eum perpuleris speciminibus e Collioure! 
Alia planta M. trinerviae affinis est Arenaria oxypetala Fl. Graec. 
Sibthrp. C. 5, p. 26, t. 497, de qua ita effati sunt Bory et Chaubard: 


« Ar. trinerviae nimis affinis et vix diversa petalis calicem aequantibus. » 


ALS 


ro 


xped. Morée p. 124, n. 515. Reapse haec vera Arenaria, et, ut mihi 
videtur, optima species. 


Arenaria Chabr. 1666, Rupp. 1718, pro majore parte. 
SECTIO 1.'* EUTHALIA Frxxzr. 


-~ Arenaria breviflora (Brunfelsii, Fuchsii) Gilib. J. Enum. Pl. Lith. 
illustr. n. 249, Exerc. phytlg. p. 296, n. 4 


A i Mors. gall. min, Brunf. (forte in edit. germ.) ex G. Bauh. Pin. p. 250 b, n. 12, qui adducit quoque 
pem l'rag. St. h. p. 355, n. 4 sin. fig., de hac Maie me suadens. Fuse. Hist. st. p. 93. A. Sovi eyri 
olia L., Koch p. 123, n. 2, Bert. 4, p. 659, n. 4, Gaud. 3, n. 1014, Mor s Sard. 1, n. 179, De Notrs. 
Reprt. Fl. Ligust. n. 293, DC. Dub. p. 85, n. 20. A. serpyll. La Peyr. Herbr.; A. Marscehlinsii Koch 

i t E Iaus lovdii Jord. 


e . Oue ex Crépin. ia Dulae.; A. 1 5 st. 2, p. 396, n. 18 (e spec. 
all.in Will. Herbr.) ex Fenzl et Ledeb. Ross.; Spergula multicaulis Dillen. Giss. ; Euthalia serpyllifolia 
Rupr. Fl. Canc. Engl. Bot. v. 13, n. 923, Curt. Fi. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 58&, El. Dan. tai 975 
n Baty. v. 7, t. 548, Schk. Handb. 1, t. 122 cal. fr. sem; Gaertn. Fr. S b p 2, p. 292, t. 190, f. 1, 
: . 99; ; " 46 4F 5, t:-12 

D. 


iralensis Spr. Svs 


we T 60.4540 dex 4549- 2 EE d 
D MS d í 
ey t 


El 
o 
^a 
"Hu 
Z 
L 
g= 
e 
© 
[i 
RA 
fS 
e^ 
t 
t 
ex 
ge 
z 
2 
5 
=a 
5 
= 
$ a 
B 
5 
~ 
N 
c 
e- 
E 
e 
m 
pn 
2 
— 
u 
7] 
E 
z 
y 
e 
E 
= 
x 
er 
-- 
sf 


. 461, f. ). B0, 4. 1. ex Fuchs. Lonicer. Nat. h. ert. 167 
1087, f. 2 et Icon. t. 709, f. 1, eum 10 
TUUS Dale'h, Hist. pl. Lugd. 2, 


&rth. 2, p 


z. f. 1; Tabern. 1 1 
ex edit. Zorn. t. 1208 sin 


ct. Jun. Sept. 

: I m Pyr. Arag. sylva de Turieto, ad Torla, die 5 Aug. 1850; 
y . 7 4 : N 

m Pyr. Catal. prope San Feliu de Guixols, l. d. Candeill, die 8 Jun. 

1860. Habeo a Deville e Cap-vern. 

Aren. leptoclada Guss. recipienda non erit ceu peculiaris species; 
vet agi ee ad Berga observata , quae certe antiquorum speciem 
ied As iaraeteres fere omnes 4. leptocladae reperiuntur, si demas pe 
HR T Eae. patulos, neque horizontaliter patentes: laudandus 

que est Reichenbach, qui Gussoni stirpem ceu communis plantae 
varietatem. considerat, 

Inanem A Hou ; A 
hse ipti. Lloydii sustinet quoque Bréb. Fl. Norm. ed. 4, p. 59, 

. 5 ast mcassum, nisi ridicule. i 

t oy ; 

E iub EM "en plantae sterili, quis eum pro Serpyllo sumeret, aut 
E : Vena is dee Labiatae folia secognoscet in Arenaria nostra, ut € 
e mihi sone serpyllifolia Auetr.? Alsine minima Lobelii, vel Dodonaet, 
: te ode ad^ Prise parum placuerat: talis est' figura, ut primo intuitu 
; : earam: wliginosam, aut ad Montiam tanam ; quibus- 
dam etia lacui : qM. tm fontanam ; q 
E Mam placuit pro Stellaria media, Mo t larium 
ca auctoritate, vel judici G:"Barbus 10X speetata auctorum pluri 
E. insuper ei similitado ibi : veri Tournefortii, Hallerique, et quanta 
B sit cum Fuchsiana, de nostra specie, icone (quamvis | 


| :8, f. 9, t. 
E ed. a Schm. i. aen. 11, f. 94 l. 2, p. 1233, f. 1, ex Fuchs., Gesn. Op. bot. 
E: G . .. D . 

E. 5 cneratim dijudicatur, sicque eam ego existimo. €) vult Koch. 
2n Flor. Maj. et per Æstat. Fru 5 


AER 
ni 


37 


in pejus acta figura), considerata quoque neotericorum quorumdam 
de tali re ponderosa sententia, Kickx, Courtois, Smith, Gaudin, denuo 
etiam Meerbeck, Rech. hist. crit. Dodon. ( 1841 1) p. 298, nec non d'Avoine 
et Morren, illam et ego recepi iconem, a qua cae:erum me abstinuissem. 
Cum eadem prolatione eonsociandam duco Alsin. minorem Dod. Stirp. 
h. Comm. (1553) p. 58 et Hist. pl. (gall.) p. 40, f. 3. A Tabernemon- 

ani illa secunda Paneoviana vix diversa est. Ambae Lonicerianae ac- 
cedunt. 


Arenaria ciliata (Ray) L. 


Ray Syll. n 59 ar ^n = Haller: ẹgo video in Syll. lin. 24 et in Hist. pl. 3, vappi p: 493, n. 94. 
Smith. : Engl, Bio? p.23 de Rayo silet, sed bujus auctoritatem e loci au pula: confirmavit 
"Vi pe FÉ Dauph. A p. [^ n. Lr Koch p. 5128, n. 3, Bert. 4, p. 661, n. 5, Gaud. 3, n. 1013, DC. Dub. 
p. m 22. La Peyr. Herbr., A. ciliat. et A. de Fabien Mut iu ut Retz Sári. ab 
b norveg). Engl. Bot. v. 25. n. 1745, Flor. Dan. t. 346, jacq. Collect. T. 1, p. 245, t. 16, f. 2 et p. 948, 
L 1T. f. 1. Re “ichnb. león. 0. 10, €. 2T. E 4942, Hall. Hely. ti 47; t 3, Seguier Ver. p. 420, n. 9, 
t.5, 19 


` 


m 
p 
52í 
B 
» 


lor. Jun. Mg. Fruet. Jul. Sept. In editior. Pyr. medior.; septr., 

et auriger. praeser 

Legi in Pyr. M med. edit. sub le Port de Venasques, die 19 Jul. 
1838; in Pyr. Arag. ad el Puerto de Canfranc, die 13 Aug. 1858. Habui 
e m." Gourzy, supra les Eawr Bonnes a De Girard; ex Valle de Louron, 
ex le Pic de Gabizos et ex Cousteres, inter Vielle d' Aure et Barèges 
a Deville. Observavi praesertim al Coll de Marcadu, ad Bielsa, au Port de 
Salau et de la Hourquette. Vivit au Vignemale in monte le Pie du midi 
ex Ramd., aliisque; au Pic d? Ger collegit Gaston Sacaze, etc. 

Variat simplicior, erecta, caulibus pruinosis, foliis vix ac ne vix ci- 
liatis, quomodo primo mihi ostenderunt specimina ex le Pic de Sau- 
vegarde , Pyr. medior. ad /e Port de Venasques visa apud Timbal, 
ie 12 Maj. id. mox ea ex Valle de Louron ab optimo Deville f 
"gs ioc r. collec 
Hae ra Sibthorp., C. 5, p. 27, t. 438, a Bertoloni ad- 
diee quum petala maxima aider mihi non tutus videbatur. 

. gothicam Tries, a plurimis cum hac confusam, nuperrime Greni 

in clariorem extulit lucem, distinetamque esse speciem Beni, 
Bull. Soc. botq. Fr. T. 16 (1869) p. LXI. 


Arenaria modesta (Assoi) Dufour Herb. 


A. n. 382 Ass. id . Arag. (p. 55) ex Lose. et Pard. Ser. pl. Arag. p. 18; sed "e Hall. loco. 
Duf. in litter. confirm.* Grenier yiri, append. de Aronn, ti 36-7, n. MAT pum er.) et Duf. Ann. Gen. 
T7, p. 991, ac Coup. d'eil topogr. sur Xatav. p. 11, DC. Pip x. viscosa Pourr. 
Herbr. Matr. asserv. A. conimbricensis Costa, "Lista, etc., á Aa exsice, read Grau. Willk. le. deser. 
pl. Eur, austr, Doch praecip. Hispan. p. 91, t. 62, f. A. 

© Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. abeunte et Jun. In Pyr. BENE ., Catal. 
et orient. , Cowsi ) locis calidiorib., solum calcar. praediligen 

Legi in Pyr. Arag. ad Torba, die 13 Maj. 1846; in Pyr. or. septr. 
(Roussillon) ad Casas de Pena, diebus 25 et 28 Maj. 1842. Observavi 

m.* inter Luesia et Biel; ad Villanua, inter Canfranc et Jaca, 
x Sarsa, a la Gavonetta, ad San Cosme de Guara, ad Graus, ad Be- 
navarre, ad Port vallis "de Caroll. 

Annua planta, interdum simpliciuscula, alias dense caespitosa, nunc 
tripollicaris, tune palmaris et sesquipalmaris; tota superficie hispida pilis 
aut simplicibus, aut glandulosis, qui po ostremi praesertim solemniores 
conspiciuntur in superiore plantae parte, quae admodum viscosa evenit. 


Nur TY 
aE 


38 


Color plantae subcinereus. Ramificatio primo tricho'oma, superne di- 
chotoma. Folia lineari-subulata , sub-recurva, parvis praedita punctis, 
nervoque unico tantummodo conspicuo. Sepala marginata, ciliolata, acuta, 
trinervata, nervis vero obscuris, ast non ego cum Grenier sepala enervia 
dicere queo; item quum ea acuta declaro sat dictum puto, nec percipio 
cur iste ea mucronata dixerit. Petala integra, calyce sub-longiora, alba. 
Antherae roseae. Stili primum erecti, mox sub-patentes; capsula ap 
pendiculata; semina sub-rotunda, reniformia, rugoso-granulata, sive 
pyramidulato-granula'a, nitida, brunnea. ; a 

Quamvis annua species sit, attamen illius facies aliquid A. capitatae 
secum fert. Affines quoque sunt species A. hispida L., A. conimbri- 
censis Brot. et A. marginata. Brot. Lusit. Est quoque A. thymifolia FI. 
Graec. Sibthrp. C. 5, p. 29, t. 441 A. modestae proxima. Non sie A. 
ciliata (var. multicaulis), cujus locum Hallerianum ad suam speciem 
evocaverat Asso. Sed A. modesta Boiss. Voy. botq. Esp. p. 99, n. 286, 
folis lanceolatis, sepalis enervis, capsula ovato-eylindracea dieta, pro- 
fecto aliena debet esse species. Nostrae sat bonam ideam praebet Ge- 
sneriana figura de Ar. breviflora. 


Arenaria grandiflora (Cupani) L. Sp. 
Cup. Panph. Sice. 2, t. 8. Koch p. 198, n. 5, Bert. 4, p. 669, n. 12, Gaud. 3, u. 1019, DC. Dub. 
t mixta, A. saxatilis, A. triflora La Peyr. Herb.; cum A. mon- 
tana La Peyr. Herbr., partim.; A. biflora L., Fenzl pl. ex i 
et A. juniperina Pourr. Herbr. Matr.? A. saxatilis Colm. 4 . 4401 H 
exsiec. apud Grau.; A. incrassata Lang.? All. Fl. Pedem. n. 1711, t. 10 fig. 1 et n. 1705, t. 89, f. 2 pl. 
evolutior., Scop. Carn. ed. 2, p. 316, t. 17, Reichnb. Icon. C. 16, t. 218, f. 4946, Lang. Descr. le. pl. 

Vr., ele., p. 3, t. 4, £. 2, videtur. 

9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug.'In editis, solo se delectans 
calcareo. 

Legi in Pyr. septr. med. ad St. Beat, die 23 Jun. 1843 in Pyr, 
or. m." Cambresdazes, die 12 Jul. 1836, in Pyr. Arag. ad Canfranc, 
us 24 Maj. 1858. Habueram e St. Beat a Munby ; obtinui e Costabona 
s or. a Massot ; e Pyr. septr. med. lectam au Col de Cots et in 
Montné a Deville. Observavi in m.* Peña barry supra Salvatierra, m 
m.* Alofia contra Oñate; ad San Juan de la Peña, in Sierra de Loarre, 


au Pech de Bugarach. Species valde frequentior in Pyr. centr., abundat 


ips S Bonnes, ad Gavarnie, circa St. Beat, in Valle de Aran. 
; oca ab Hallero, Helv. n. 874, addueta, Ambrosinii et Bocconi, mihi 
ahena, unicuique obscura videbuntur. Primo, ego loca illa non conso- 


ciarem ; altera Ambrosini Phytolog. p. 31 (nec 34) spinosa dieitur et 
CURIAE Bocconi alia, PI. rar., etc., p. 22, t. 12, f. 1, inermis, ostendit ; 
plantam facie similem Alsinellae procumbenti : dum Ambrosinii figura nos 


brat Ambrosinius, Hort. Studiosr. p. 81, e 


nonam in m.* Paderno a Zanoni L: ef, et Ray Hist. pl. 2, p. 501, 
c 


agi de Moenchia erecta, 
Ast mihi aliter videtur, 
de plantae indigenatu fid 
cum Net naa potius colligatam. 
satura speciminum archetyporum. vi in F hohe 
Matrit., tute determinare neq ze Van EA 


qui nec huie, neque Hallero, non Zanoni 
em praestare possum, ex quo percipio stirpem - 


uvi, num A. triflora Cav. Ie. Descr 


ERE e POR UTER INCOS A 


PRAISE Recto e NS 


m 


PE 


39 


V. 8, p. 26, n. 212, t. 249, f. 2, revera ad speciem de qua hic agimus 
» p ; ; , 
pertineret, 


SECTIO 2.* PORPHYRANTHA ? 


Arenaria montana (Tournefort) L. Sp. 

Myosot. lusitan. Linar. fol. magn. flor. Tournf. Elem. bot. (1694) p. 311 et Jnst. r. hrb. p. 245, 
synon. allat. etiam a Pourr. l. infr. c., confirm. a Ventenat ex Vaill. Herbr. Guépin Fl. Main. Loir. 
ed. 2, p. 302, n. 1004, Brot. Fl. Lusit x: p- 199, n. 3, Sering. Fl, Jardns. 3, p. 391, n. 3, DC. Dub. 

v n. 19. A. li i . Fl. litor. Aquitan. n. 458. A. cerastioides Pourr. Fl. Gallec. 
c. in Herbr. suo Matr., inque Bolos Herbr.; A. lanceolata Less. Fl. Rochfrt.? A. grandiflora Bonamy 
Nann., ex Lloyd Loir. infr., A. linearifolia Poir. et A. intricata Dufour, Sering., ex ipso Sering. s. c. 
Venten. Jard. Cels. n. 34 cum tab. ; Reichnb. lcon. C. 16, t. 219, f. 4951. 

9| Flor. Maj.-Aug. Fruct. per Æstat. In Pyr. occident. praecipua; 
rarius in Pyr. merid. Navarr. Arag. 

Legi in Pyr. Cantabr. supra Byriathu, ad rupes contra la Bidas- 
soa, die 10 Maj. 1841; sub les Aldudes, die 3 Jul. 1841. Habeo a 
Deville lectam inter Pierrefitte et Luz; circa Luz ipsemet observabam, 
ut ad Barèges, ad Honcesvalle, in m.* Bal inter Luesia et Diel, supra 
Urdos vallis Aspe. 

Habitus varius, ut eum offerunt plures plantae plerumque procum- 
bentes. Nune simplex, erectus, uniflorus; tune ramosus, ramis ascen- 
dentibus; aliquando longe prorepens planta, ramos steriles praelongos 
diffusos portendens, floriferos vero erectos, fruetigeros reclinatos gerens 
peduneulos. Item varia plantae statio, ad ru es, aut in solo exsoluto; 
in hoc vero proveniens generatim occurrit inter frutices et tunc rami 
florigeri longissimi evadunt, ut vidi praesertim in sabulosis ad mare. 

Stirpem mari mediterraneo proximam ego non vidi ne ad Barci- 
nonam quidem. Eam vivere ad Gibraltar testatur Kelaart, Fl. Calpens. 
Londin. 1846, p. 86. 

A. montana Asso Syn. Arag. p. 55, n. 383, t. 2, f. 3 est icon pes- 
sima et obscura, quam nec recipere vellem, neque omnino excludere 
auderem. 


Arenaria purpurascens (La Peyrouse) Ramnd. apud DC. Fl. Fr. 


La Pevr. detexit anno 1773 et eum amicis communicavit ab anno 1796, descripsitque primo in 
Journ. de Mines ann. 6 (1798) T. 1, p. 66. DC. Dub. p. 85, n. 18, Gren. Godr. Fr. p. 262, Spreng. Pl. 
min. cogn. P 1 32, n. 58 et Syst. Vegt, 2, p. 398, n. 8, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 3 . 

. Pyr. p. 252, n. 8, Pers. Syn. p. 502, n. 
A. bseolata Pourr. It., Colmeir. Cat. pl. Catal.; $ 
hed. er. n. 39; Arenr. gypsophiloides Pourr. 


— 


p scens Gren. Sov. des Eaux bonnes p. 12. / 

aria caespitosa Dufour Bouq.; Alsine purpurascens N. Sc 

It., ex Timb., sed ego renuo. D.. Ic. Gall. rar. t. 45. 
9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior., meridional. prae- 

sertim. 


semina legi, die 30 Sept. 1845; in Pyr. septr. aurigr. m." Llaurenti , 
die 31 Jul. 1839. Habui ex le Pic du G?re, Pyr. medr. occid. ab opt. 
de Girard.; ex Valle d'Estaubé ad Gédre a Bordére (sub n.* A. cera- 
stiifoliae Ram.! male); a Deville ex / Estibe de Luz et ex le Pic de 


m 
supra Sallen; au Port de la Hourquette, au Port de Pailleres ; au Pic 
de Ger et de Cesy reperiit Gaston Sacaze; in Vignemale Ramd. 


libus brevibus, dense foliosis. 


40 


Parva, sed jucunda planta. Caules eaespitosi, ramosissimi, proe 
ntes, ramis floriferis assurgentibus, productis, laxe foliatis; aut 


Folia oblongoJaneeolata, acuta, sub-eoriacea, albida, per marg 
scabrida, basi vix ciliolata, nervo medio manifesto, aliis valde obseu 
omnia tenuiter punetata. 

Caules floriferi ascendentes, pollieares et ultra, pubescentes, sub. 
flori, parce foliati, pedunculis braeteatis, cum pedicellis purpurase 
tibus. Braetearum margo membranaceus, itemve calycis sepala, qu 
sunt acuta, carinata, nervo medio valido praedita et ut folia pune 
sunt insuper sepala corollis breviora (Sprengel) neque longiora (D 
Dub., Mutel). Corolla e purpureo rosea, venulosa. Stili tres, capsula s 
valvis, semina sub-reniformia, nitida brunnea. 

Capsulam vidi dehiscentem per sex valvas ad medietatem capsu 
usque, nec per tres tantum; unde evictus sum ad Alsinem (eui, habi 
facieique simili Asini lanceolatae nimium indulgens, adduxeram) pert 
nere nequaquam posse. Hujusce capsulae figuram a DC. non probe: 
lineatam video, nimis elongatam et offerentem apicem ejus dentatum 
neque valvas ad medium dehiscentes: huic figurae, potius quam natur 
attendit Mutel, Fr. p.:168, n. 28. : 

Primus speciei detector (inter botanicos) et denominator fui 
Peyrouse, sed nomen specifieum ab eo inditum non sustinui, q 
oideis minime deleetor (reprobatis, sed eheu aliquando usitatis a 
naeo; de more!); et minus adhue comparationes istae adhibendae 
in hoe ordine, in quo tanta est plurium speeierum inter sese similitudo 
Ad hoe; quis vestrum faciem Cerastii in modo dicta specie percipiet 
Hane Cerastii faciem magis prae se portendit Ar. spathulata Desf. À 
cui Poiret, Dict. T. 6, p. 363, n. 9, nomen A. cerastioidis indidit 

Inter Devillei manuscripta denominationis historiam de hae specie. 
.choatam, sed non terminatam reperi. Ipse Deville, in suis Pyr. medi 
septr. Catalogis, modo unum, modo alterum nomen praetulit. De 
scepta denominatione satisfactus studium non impegi, ut ea absolve 
quae defunctus amicus inehoaverat. 
scie rtt Di tantummodo frciesnten reperit dh 
eX ea, et ex Aria i y ier e: i rbi rene y 
tet. dod j ^a, Sive abulina cerastiifolia constitui posse p 

Je ok FINE et ipse candidus vir ultra sustinere nequivit. 
reip sedens ddl aia Car 19, quam E 
ug 6,3 cn Vui m i 0 D. esse speciem suspicatus fuerat Sp on 
quin, diversam prorsus e Ed nuit A se i 
descriptio Mes aded rg certior factus sum: quin etiam ipsa £0! 
e deterruerat. 


Arenari 

naria tetraquetra (Burseri) L. Sp. ed. 1 et 2, Mut. Fr. 
Burser 4 $ : : 
et Dict. Se. rer Pa ves Prodr. P. 105, n. 13; Burs. Herb. XI, n. 135, e Pvrenaeis. Loisel. Fl. 
(1825) p. 83, DC. Dub. p. 85 ai p. 912; Gay Ann. Se, Nat. Par, T. 3 (1824) p. 43 a unifl. et T. 
Hebe EC e pa deseript , ut rs A. imbricata Lag., Rodr. in Annal. Cienc. Nat. 
: Dot. Matrit. La S Hase : y 

It. Hispan. ; A. decussala Bolish Dr. A apr rir deer i Herbr. Matr., A. amabilis wu f. 


; ' l. e., t. 3, Reichnb. Icon. C. 16, t. 
24 Flor. Aug. 
vel in sol. calcare 


Mer Sept. Oct. In Pyr. Arag. editior.; ad rt 


41 


Legi supra Teglia in m.* Monfinier, die 28 Aug. 1845; in m." Peña 
blanca. : supra Venasques, die 17 Aug. 1838. Habeo a Deville, loco in- 
certo, an ex le Port de Pinede? Observavi in m." Turbon, in summi- 
tate de la Sierra de Guara. 

lanta caespitosa, contracta, pulvinata; in regione alpina proveniens, 
habitu facieque propria et firma praedita. Pedunculi terminales brevis- 
simi, foliis stipati, uniflori, glabri. Sepala quatuor, ovato-lanceolata , 
acuta, per marginem membranacea, ciliolata, sub-quinquenervia. Petala 
quatuor, alba, “sepalis plus quam dimidio longiora, obovata, integra, 
nervo oso-striatà. Stamina octo, alterne. breviora et cum petalis quasi con- 
glutinata, quae longiora petala superant, caetera cum petalis aequalia. 
Pistilli tres; ovarium ovale. 

Provenit plerumque in POM, sed in m.* Guara vidi descen- 
dentem ad mitissimam regionem, ubi late vigebant Buxus vulgaris, 
Genista horrida, Helleborus foetidus. In ipsoque m.* Guara, praesertim, 
flores bene multos examinavi, eosque EuN hermaphroditos reperii; 
cf. ad hoe Boiss. Voy. botq. Esp. p. 103-4, 

Varietatem distinxit Boissier (f D in El. EL itin. Hispn. 1 838, p. 22, 
n. 3 granatensem, cui ceu synonyma retulit A. zmbricatam. Lagasc. et 
A. amabilem Bory, de qua observat: « A typo pyrenaico, cui habitu 
foliisque HAA differt part tibus- floralibus quinis, nec quaternis, se- 
palis PANTS magis acuminatis, dorso nervosissimis (cheu!); Hab. 
in Sierra. Nevada ubi pulvinos densos , elegantissimos format. » Boiss. 
l. e. Hane « feeit in Voy. botq. Esp. p. 103, n. 294, addens puleram 
figuram, t. 29 B. 

Jaeterum, hujus esse speciei A. amabilem Bory, Florul. Sierr. Nevad. 
n. nos certiores Weiss Webb, It. Hispan. 2. Quanta autem 
mentis laevitate adnotav it Bory: « Elle pave les lieux nus de la montée 
de Velleta et y joue le sla du Silene acaulis (caespitosa Salisb., N.) dans 
les Alpes » cf. Ann. gen. Sc. physiq. T. 3. Bruxelles 1820 (par Bory 
St. Vine., Drap., Vans Mons) p. 6, unusquique per se dijudicet: mihi 
talia e simplici externa facie eruta sub specie profunditatis nauseam 
cient, qui ipsam Sil. caespitosam ad mare in Norvegia fuisse repertam 
didici et qui video Armeriam ruscinonensem ui facie similem 
A. alpinae; Herniariam fruticosam, H. alpi 

Intelligere nequeo, quomodo Webb in x Bye ceciderit (It. Hisp. 
p. 602), A. pungentem Clemente, forte, constituere posse varietatem 
A. tetraquetrae, a qua distinetissima est et, ut dein recte monuit Boiss. 
Voy. c., p. 102, affinior potius A. juniperinae. 


Arenaria im (G. Bauhini) Lamk. Fr. 


G. Bauh. Pr. p. 105, n. 12 (ex monte — le Vigan, Cebenn.). "Lamk. Fr. ed. 2 (1783), T. 3, 
p. 39, n. "rt Boiss. Vas: botq. Esp. p. 104. A. APR Lal isel., Gall., et in Dict. Sc. Nat. Par. T. 46 
(1827), p. 513. A. tetraquetra b aggreg., Schreb. Nov. Aet. Nat. curios., Ephemer. T. 4 (1770), p. 140, 
n. 7, Gay Ann. Sc. Nat. Par. T. 3 (1824), p. 44, DC. D p. 86, n A, tetraquetra Asso Syn. Arag. 
p. 95, n. 381, Bert. 4, p. 656, n. 1. A. te zar. La Peyr Herbr.; A ha Pourr. Herbr. Matr.; 
A. castellana Bo E oae Pug., ex Reut. in Bull. So otq. Fr. 2, p. 640; A. querioides Pourr. , 
ex Losc. e rag., sed in meis notis Matriti adds xxu s speciei d dixi: an calami errore? 
WU certis E Ar. taxifolia TV d pm a Dietr. T pl. 2, Reichnb. Icon. C. 16 
, f. 4952, Gay L 6, t. 4 elm. n. 17 i go f. Cum ss 1, infel. Magn. Bot. Monspel., 

d Ey eum tab., e spez: :min. Cebenis si! t BIER I*on. 95 (amb. fig. parum felices). 


9, Flor. Jun. Jul. fd di E In Pyr. Arag., inque oriental., 
calidior., solo plerumque calcare 
Legi in Pyr. Arag. sub vi 'gocug flumen el Gaz, die 4 Jun. 1845, 


42 
Habeo e Pyr. oriental. a Bernard. Observavi sub Asiessu, Baragues et 
; ain wis 
Bernués, ad Carlat, Sassal, Jebra, Ainsa, Buil, in. m. Turbon, a la 


Peña de Uruel, al Pont de Suert, a la Sierra de la Pinilla prope 


Cumiols , de la Torregassa , al Pla de Sierra supra Solsona, in Valle 
d'Andorra, supra Rià du Conflent., inque montibus Corbariensibus. 

Planta bipolliearis, palmaris, caespitosa, caulibus diffusis praedita, 
apice assurgentibus, valde inaequalibus. Folia rigida, cordiformia, apice 
acuto sub-revoluto; quidquam involuta, decussata, marginulo membra- 
naceo circumdata, ad basim praecipue tantisper ciliata, punctata; subtus 
carinata, supra canaliculata et glabriuseula. Flores aggregati, veluti ca- 
pitati, bracteati; bracteae et sepala evidenter ejusdem ac foliorum fabricae, 
solummodo quod angustiora sint, magis elongata, margine membranaceo 
evidentiore ornata, solemnius quidem ciliata , neque nervos tres in se- 
palis ego percipio. Petala alba, spathulata, calyce sub-longiora, longitu- 
dinaliter venoso-striata, ungue virescente. Stamina decem, alterne lon- 
giora et breviora, antherae pallidae. Stili tres; ovarium ovato-ellipticum. 
Pili per plantam undique sparsi crispi et intrieati; unde color herbae 
cinerascens. 

ivit in regione Oleae, aut ad istius regionis oram, nunquam per 

regionem montanam editam, neque A. tetraquetra ad eam usque de- 
scendit. Unica tantum vice ambas species simul, aut proximas reperii, 
in m.* Turbon, ad el portillo de la Muria, die 14 Aug. 1853, immu- 
tatas facie, habitu et characteribus, semperque optime distinctas manere 
observavi. Et quum intermediam formam nullus viderit, ego hasce stirpes, 
contra Schreber, Seringe, Gay et asseclas, DC., Duby, Grenier, ceu 
legitimas species sustineo, quod mecum laudarunt amici Monspelienses 
Dunal et De Girard, quibus accessit expertissimus Requien. Ipse Gay 
dicere : « On serait excusé par le Juge le plus sevère si on voulait les 
considérer comme deux espèces » l.c., p. 97. Unica haee A. capitata 
provenit in Italia, atque in Gallia; dum A. tetraquetra. peninsulae Ibe- 
ricae tantum incola videtur. 

Gypsophila fasciculata Marg. et Reut., Essai Fl. Ile Zant. (1838), 
p- 31, n. 48, t. 1, faciem cum nostra specie similem portendit. 

< febres intermittentes valere mihi narratum » Asso s 


Ammodenia Gmelin (J. G.). 


=” Te een (Enos et Lobelii; Clusii) Ruprecht Samoj. et 


Cins. Hist. pl. 2. ]. 6, p. 484. Huic, ete. Detexi i io di 

: - l. 6, p. *, ete. Detexit Clusius 95. 3 lio dicam 

Rafia is eg ES E loides Ehrh, Fenzl apud Ledeb. Fl. Row. * EA pres n pe lo 

: in? d Ue r. =e 5 P: 966 in nota; et eum Dub. p. 86. Alsine peploides Wahlb., Koch ed. 1, 

aide ianthus peploides Fries Halland., n. 477, Koch Syn. ed. 2, p. 191, B ": vechi 

pas wenns ere Baiah, Pr. p. 299, n. 1. A. peploides L., Sm. Engl. Fl. 2, p. 30€ 

dis V a 4 ; Hook. Br. FI. ed. 1, p. 9206, n. 4, H. oblongifolia Torr., Grav 

side dis X n Fl. Bor. Amer. Spergula marina L. La-hs. Lapp. Engl. Jot. v. 

p. 460 . t. 624, y t. € 9, d eichnb. Icon, C. 16, t. 213, f. 3670, Gmel. Fl. Sibir. V. 4, 

n. 27, t. 2, imit, a Gilib. I. E. Exerc. phytog. ad p. 296, 


€ 
n. 1, Brot. 
x Fenzl est 
3. n. 189, 


^ 
e 


^ „n. 70, t. 64, Locscl FI. fn ss. p. 12, 22 
quamvis speciem tractare omiserit; Gerard Emac. p. 6022, f. 4 
"à Flor. Vus Jul. Fruet, Jul. Sept. In littor. occidentali. 
B! m yr. Cantabr. marit, ad Algortha, die 8 Jun. 1853, ite- 
rumve die 30 Jul. 1851. Observavi ad. Ba onne ad Fontarabia ad 
San Sebastiano. 4 Sis peers 


43 


Facies propria genus commendat. Folia per marginem cartilaginea, 

serrulato-ciliata. Flores e lutescente albi. 

ro genere novo optime quidem proposuit olim Ehrhart ( Honkenyam 
1788) dein Fries (Halianthwm 1817) et Rafinesque (Adenarium 1818). 
Ehrharti nomen ad stirpem Ordinis Tiliacearum adduxit Willdenow, et 
huie denique mansit. Fries sibi primas prae Rafinesque vindicavit: re- 
vera ratio penes istum est. Sed omnes haec controversiae ablatae sunt, 
ex quo restituendum judicavimus, eum Ruprecht, Gmelinianum nomen. 

Alsinem marinam Dod. Pempt. p. 30, f. 2, relatam a ourtois, con- 
firmatam a Lejeune, nolui ego recipere. Eadem figura reperitur apud 
Lobelium, in Icon. t. 459, f. 2, mihi varietatem latifoliam Stellariae 
mediae exhibens; huie proxima respondit Alsine major G. Bauh. Pin. 
p. 250, n. 10, cui iste figuram illam Plantinianam retulisse percipitur, 
quae a quibusdam Malachii aquatici dijudicatur. 

Dixeram Clusii, qui unicus a G. Bauhino citatur (Pin. p. 251, n. 6). 
Sed Angli (Ray, Hudson, Smith, Engl. Fl. 2, p. 906, n. 1) primores 
citant (cum G. Bauhino Pin. p. 232, n. 2) Penam et Lobelium, Adversr. 
p. 195, Icon. t. 468, f. 1, Ger. Emac. p. 622, J. Bauh. Hist. pl. 3, 
P. 2, l. 29, p. 374, f. 3, mala, sed a Lobeliana derivata figura. 

.. Repetita ergo fuit eadem species a G. Bauhino, qui, evidenter, Clu- 
sianam enumeravit stirpem sine rei cognitione exacta; alteri addens 
quoque Anthyllidem Cast. Dur. (Herbr. ed. Vnz. 1661, p. 93), quae a 
Lobeliana non videtur recedere, ut non recedit Dalechampi altera, Hist. 
pl. Lugd. 2, p. 1381, f. 1, quamvis fidelissima non sit. Revera Lo 

liana figura deficiente autopsia loci nullus ad’ nostram speciem afferre 
ausus fuisset: ipse Dillen in Ray Synopside eam quasi respuebat: « Icon 
Lobelii et J. Bauhini parum exprimunt. (sic) plantam ». ed. 3, p. 352, 

12. Sed quis obsistere auderet iis? qui Floram patriam eximie illu- 
strarunt, absolutamque omnibus modis praecellentissimi protulerunt. 


Cherleria Haller. Genus libenter recipio, nee cum Fenzl, En- 
dlicher, Grenier sequentis generis sectionem composui. Ad Alsinem re- 
latam, eur A. Cherleriam, aut A. Cherlerianam, potius quam 4. Cher- 


leri non dixerunt ? 


Cherleria caespitosa (Lobelii, Parkinsoni) Salisbr. Pr. p. 300. ` 


Perpusill. Sed. Lob. Jll. p. 101, Park. Theatr. p. 738, p. 737, fig. n. 11; cf. etiam Hall. Bibl. bot. 

. 493, lin. 14. Ch. sedoides L. Sp., Koth p. 126, Bert. 4, p. 688, Gaud. 3, n. 1023, Wilson apud 

Iook. Bot. Misc. 3 (1833), p. 116, n. 48, DC. Dub. p. 83, Wulf. Fl. Nor. n. 929. Ch. sed. La Peyr. 

Herbr.; Alsine canaliculata Dulac. Engl. Bot. v. 17, n. 1212. Jaeq. A. 3, p. 46, t. 284, Schk. Handb. 
2, t. 123, Lamarck. Ill. t. 379, Reichnb. Icon. C. 16, t. 204, f. 4903, Hall. Opusc. bot. It. Helv. p. 298, 
t. 4, Helv. n. 859, t. 91, Seg. Veron. Sup] Theatr. 


. l. p. 180, t. 4, f. 3. Pluk. Phytogr. t. 42, f. 8, Park. 
P. 737, f. 5, n. 11, Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 12, p. 471, t. 6, f. 14. ` 

9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In editior. Pyr. medior., orientalium. 

Legi in Pyr. or. m: Cambresdazes, die 11 Jul. 1836. Habeo a De- 
ville ex le Port de la Pez. Vivit au Coll de Marcadu; inque proximo 
ANeouvieille m." ex Ramnd., eville, ete. Observavi in summitatibus 
pluribus: eitabo Breca de Roldan, Dasib?, le Port d Oo et de Vena- 
sques, la Valle de Llo, le Canigou, le Mont Llaurenti, Caranza. 

« Calyx one-leaved? yet deeply divided in the five segments. Stamens 
from a glandular disk: those opposite to the segments have on each side 
of their base a. yellow gland. (not « on the inner side » ); the other fila- 
ments are placed between these lateral glands (not « at their back »). » 


A 


44 


Wilson apud Hook. Hot. Misc. Jul. 1828, p. 86. Quam de generis cha- 
racteribus emendationem non novit Koch, utpote qui, in utraque Sy- 
nopsidis editione, omnes «auctores non rite generis characteres exposuisse, 
immerito reprehendit. 

Stirpem oscitanter Sedum dixerunt Lobelius, Parkinson, Morison; 
quanto melius, pro tempore Lychnidem nuncupavit Pluken. Almg. p. 233, 
Phytogr. l. c. 


Sabulina (Wahlenb.) N. A/sine Wahlenb. Cui speciei spectet 
Alsine Dioscorid. et Plinii, an Stellariae mediae ut plures crediderunt, 
vel eui alterae in hoc Ordine, vel extra eum etiam, assequi tute ne- 
quimus. Majore probabilitate a speciebus Wahlenbergiani generis fugit 


Patrum A/sine, de quo ego plane persuasus illam abjeci denomina- 
, p À 


tionem. Relinquo aliis curam demostrandi quomodo Alsine illa cum 
ipsius Dioscoridis Helwine, vel cum Helæine cretica comprehendi possit. 
Ego suscipio Sabulinam a Reichenbach pro nonnullis tantummodo ge- 
neris nostri speciebus oblatam. 


Sabulina laricifolia (Burseri) Reichnb. 
.  Burser, ex L. Amoen. Acad. T. 4, p. 315 not. Alsine laricifolia Wahlenb. Carp. n. 433, 
och p. 123, n. 5. Arenaria laricifolia Vill., Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 320, n. 23, Gaud. 3, n. 1020, 
- p. 83 n. 4 a. Als, stri. Godr. Fr. p. 253, Bert. 4, 630, n. 19. Ar. striata L., La Peyr. 

'rbr. et Ar. l ; quoad spec . La Pevr., quod 

specimen unum Ar. liniflora Chaix Herbr. ex Timb., Wierzbickia laricifolia Reiehnb. Vill. Dauph. 4, 
peer, m IE TE br an A. 3, p. 39, t. 272, Gren. Mém. Doubs (1841) p. 33, L. 1, f. 1, Reichnb. 

Q Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. oriental. editis. 

Legi in Valle de Llo (Cerdaña), die 16 Jul. 1839. Observavi 
Valle de Coroll, au Mont-Llaurenti, Caranza , inque montibus supra 
Setcasas. 

Huc a quibusdam relata est Stellaria laricifolia Scop. Fl. Carn. ed. 
2, n. 541, t. 18, et Alsine saxatilis laricis fol. flor. min. Magn. Hrt. 
Monspel. p. 11 eum tab. (2); sed hae figurae mihi potius Sab. re- 
curvae videntur. Caeterum eas ceu incertas habeo. 


- 


Sabulina Villarii! Reichn. 


Villar. prolat. infr. cit. Alsine Villarii M. Koch De ` , 
r i F : ; utschl. Flor., Roch p. 123, n. 7, Fenzl 
um Paga Fl. Ross. p. 350, n. 11. A naria Villarii Balb. Miscell. 1, Bert. 4, p. b67, n. 10, Gaud. 3, 
rs od d TON DC., Dub. p. 84, n. 5 (exel. Jaeq.). Ar. triflora Vill., La Peyr. in Herbr. March. 
ATI. Pede. 2 x utis pays pr Yi vaan in Ledeb. Ross. Neumayera Villarii Roickom 
. Pedem. 2, n. » t. 64, f. 2 (petals. quidq. i a f . 6: 7, f. 4, 
mal, glabr. expr. pl., Reiehnb. je. C 16 t. juo, t. 4998 Aj. Pi OMIM ALB: SES ACH ME 


..., 9) Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. $ al 
dilig. sol. dlon ct. Aug. Sept. In Pyr. Arag. editior., prae- 


(Cat. p. 61) ad St. Beat, quod vix credimus. 


; Vivis etiam, conspiciuntur nervus primarius 
rvi alteri duo, si velis eos sic noneupare, à 


A 
m 


45 


foliorum margines: aun adhue manifeste trinervata sunt sepala. Florum 
peduneuli generatim terni; occurrunt quoque bini, aut geminati ; ex 
hisce pedunculis unus ebracteatus est, alter, aut duo alteri bracteati 
reperiuntur. Petala erecto-patentia, neque basi patentissima, ut in qui- 
busdam congeneribus percipimus; suntque semper obtusa et marginata. 
RAET a me lectus respondet varietati 5 villosae Koch, a Gaudin etiam 
pi elvetiae descriptae. 

Duby audacter citavi, e duarum apud eum specierum confusione, 
S. austriacae et Villarit ; nec satis actum videtur si ab illius A. au- 
striaca Jacquini prolatio dimittatur; manet nam inter x tege nota 
illa de pedunculis longissimis binis 

Sed agitur revera de speciebus distinctis? Planta mea Pyr. Arag., 
forte vidis prae Allioni et Villari figuris, quadrat cum illa Jacquini, 
A. 3, t. 270 et parum recedit a Wulfenii icone, apud Jacquin Collect. 
1, t. 18 (nom.* 5tellariae biflorae), quae tantummodo robustior mea, 
petalisque profundius incisis sese spectanda offert: hae figurae, ut 
notum est, ad Sab. austriacam spectant. Addendum: quod citatorum 
auctorum descriptiones (Jaeq. A. 3, p. 39, Wulf. Collect. 1, p. 25 
nihil contrarii denotant, si demas petala profundius incisa. Nec video 
in eharacteribus a strenuissimo Koch elaboratis vim tantam qua su- 
stineri fidenter possit duarum LAE sejunctio ac legitimitatem. 
Sed supersedeo, ex quo alpicola Gaudin, iain podria sagax 
Bertoloni, specios sustinent, 


Sabulina cerastiifolia (Ramond) Nob. 


yt apud DC. Fr. 4 id p. 783, n. 4419. Alsine cerastiifolia Fenzl Alsin. 1833, Gren. 

(1841), p. 34 S: pum Brig r. p. 254. Arenaria cerastiifolia DC., Dub. p. 86, n. 24? Dufourea 
eil Á Gren. A m Linn. Bord d., vel Souvnrs. Eaux Bonnes p. 11-2; Als. glandulosa Dulae. 
Willk. le. deser. pl. i-a Wire occ. praec. Hispanier. p. 103, t. 67, f. A. 

9, Flor. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. septr. med. editis, semper 
rara 

Habeo ex le 1 HM a D." Monceau, ex le Cirque de Troumouse 
a Grenier: in hoc postremo loco prius detecta fuit a Ramond. Reperta 
quoque est in Montlaid, vel au Pic de Ger. 


Sabulina verna (Gesneri? Ray) Nob. 


sn. Op. bot. ed. a Sehm. tab. aen. 11, f. 98 laud. a Spreng. Diss.; Ray, de quo infra. Alsine 
read Bartl. Beitr., Koch p. 124, n. 8, Fenzl apud Ledeb. vl. Ross. p. 347, n. 10, excl. var. glacial.! 
mehr ria verna L. , Be rt. 4, p. p $9. n. 13 (exci. Mg jp 8. E 1012 et t a BT, i p. 570, Wils. 
7, Ramnd. Pic du 


alata Bung x ss nzl ; 
ryphane verna Reichnb. Engl. Bot. v. 8, n. 512, Jae ch n, 9. t. 404 et p. 22, t. 445, Sturm Heft 
26, AIl. Pedem. 2, n. 1712, t. 26, f. 4, Pennant P Teurl in Sales dt p. 18, 1.2 Gor. FI . Gall. Prov. p. 405, 
Ba T. 45, " A, Flor. Dan. t. 1646 hirt., Reiehnb. Icon. C. 16, t. 207, f. 4929, Gmel. Fl. Sib. 4, b 153, 
n. 60, t. er 1, asser. Ledeb. pei UM Batv. p. 12, t. 6, Petiv. Hrbr. Brit. t. 59, f. 4, Pluk., 
Phytgr. t. 7 ex Sin., sed ego resp 


9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. In montan. Pyr. medior. orientalium. 
Legi in Pyr. septr. medr. Valle d Aure supra Azet, l. d. Plenier 
d' Arsuà, Ai 13 Jul. 1852; in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 5 Jul. 
1839; in Valle de Llo, die 1 Aug. 1831, in Pyr. Navarr. editior. Valle 
de Roncal supra Isaba, m.* Escaure, die 29 Jul. 1844. Habeo a De- 
ville ex le Pic de Gabizos et ex Belembitz; ex le Pic de Ger (vallis 


46 


Ossau) a De Girard. Observavi cirea. Torla ad el Puerto de Gavarnia, 
supra Sallent, supra Castanesa et Luchon, etc. — ; 
Excludendus est e notis specificis character ille de petalis. calyce 
longioribus, quia petala raro calycem excedunt. Foliorum et sepalorum 
nervi in plantis vivis vix conspicui, praesertim de foliis, si demas in- 
dividua luxuriantia, evolutioribus, latioribusque praedita foliis. Semina 
irregularia, pyriformia, parte acutiore inflexa, muriculata. Pubescentia 
glandulosa solemnior est in superiore plantae parte, sed interdum minus 
conspicua apparet. 
Als. rubella Wahlnb. Fl. Lapp. huc impellitur a. Fenzl in Ledebour, 
et a Trautvetter, Fl. Jus. Now.-Sem!j. n. 51 (1871),. ast incassum. 
In Peña d'Escawre vidi variantem caulibus dense caespitosis, iisdemve 
laxis, proeumbentibus, ut alibi legi; itidem ludentem petalis vix calyce 
longioribus, aut eundem valde superantibus. Insuper eum individuis le- 
gitimis unum inveni petalis duplicatis, floribus sub-proliferis donatum, 
quod sane notandum est de planta loco alpestri, saxoso, tunc sub-sicco, 
nemorali vero, et ad septentrionem converso. Rarum semper in statu 
naturali phaenomenon, de quo cf. Moquin Vrat. p. 211. Hoc idem 
a me observatum est in alia hujus Ordinis specie, scilicet in Silene ru- 


pestri, quam duplieatam reperi in Apennino Etruriae, prope V Abetone. 
d 


ad le Balze del Lago nero, l. d. Diaccio del lupo, die T Aug. 1834. Ob- 
servatum quoque fuit in Alsinella proewnbenti a Douglas, inter Staffort 
et Rugely Angliae, ef. Phytologist 3, P. 3 (1850) p. 1000; in Ozalide 
cernua a Nicotra, in Radiola Millegrana a Borchard in le Cap Ferret 
Galliae occiduae; cf. Bull. Soc. botq. Fr. 6, p. 605; in Ghinia pratensi 
a Clusio, Balb. FI. Lyonn. p. 49, n. 1; a Smith Engl. Flor. 3, p. 190, 
n. 4; a Boreau, aliisque; itemve in Barbarea vulgari; in Paullinia mar- 
ginata (Sapindacea) a Casaretto in. Brasilia, cf. Nov. stirp., Bras. Dec. 
3, p. 28, n. 23; in variis Ranunculorum speciebus a plurimis, a me 
quoque! in Chelidonio majore ad Petropolin a Weinm. En. p. 54, in 
inemone alpina a Butler inter Saas et m.“ Moro (Pedem.), in Anagal- 
lide tenella a Battersby ad Kerry (Angl), ex Moggr. Fl. Ment. n. 51, 
in (Geo Per a plurimis, postremo a Koschownikotf. 
e nac, deque sequente specie conferantur praecipue, Sov. Willem. 

Obs. (1828) p. 37, Tadech. Pire iU y exp e icd 

. Gmelinus in Flor. Bad. Als., tam. T. 2, p. 663, quam T. 4, p. 316, 
diceretur sumpsisse pro S. verna stirpem ab hac longe diversam, forte 
Sabul. , sive Alsinem setaceam M Coch; animadvertendum etiam 
est, quod in citatis locis non prorsus eosdem characteres suae plantae 
tribuerit. 
h Nullus mihi patet clarior auctor ante Rayum, qui speciem hane 
eseripsit in Hist. pl. T. 1 (1686) p. 1033, n. 11, quam prius indigi- 
taverat Cat. pl. Angl. (ed. 1671) p. 35 lin. 4, postea vero Syn. st. Brit. 
p (1690) PT n. 4, ed. 2, p. 209, n. 4. 

Synony [oris 4. : é 
à um ars epa yum e. aut J. Bauh. Hist. pl. 3, 1:29; 
"S oo AMS. p. ZZ spee. ult, citata, mihi obscura et ad- 

modum incerta visa sunt eaque relinquo cum ipsius Plukenetii figura 
Vallis z s f. 3). Item prolationes Richeri ab Hallero, Bocconi a 
: aE z Sd d tutae haberi nequunt: eaeterum Vaillantii locus 
q m huc adductus pertinet ad Sabulinam, Alsin. setaceam M. 


Koch et Boceone planta huc concredita pertinet forte ad. Alsinellam p tOr 


47 


cumbentem! Num species adhue lateat in quibusdam antiquorum auc- 
torum libris suspicari licet. Nos demonstrationem expectamus. 


Sabulina recurva (Richer de Bellev.) Nob. 


Ri e ke Bell. Dess. touch. recherch. pl. Langd. t. 5 et Fig. pl. ex Gilib. Demonstr. botq. p. 52, 
n. 153 eum tab., ead. et videt. pl. deseripta a MSS. peur Alsin. minm. Carthus. maj. Als. mont., etc. 
upan. Hn. Cath. p. 7, Pan ih. Si^ Als ma recurva Wahlen HS 4 Koch p: 124, n. 10, 
Rupr. Fl. Cauc. p. 210. Arenaria Pdl ya Bert, lstm p. 673, n. 14, Gaud. : . 1024, Willd. Sp. pl. 
Decandr. p. 726, n. A DC. goo P- $4, üti. Are na, A. hispida et Á rk ora La Peyr, Herbr. 
et A. cherlerioides Herb. La A. saxatilis "Fourn, Herbr. I sie Gmel. Fl. Bad. Alsat 2, 
n. 667? Ar. linifolia Dufour: Bosi: 1 Ar. tri uetra Chaix Herbr., ex m A. setacea iei rn rim 
est var. puberula, teste De Notrs. Reptr. F Fl. Lig pust, I3 289, Try 'ph iie recurva Reichnb., suta 
jen in Le x ry " ex Trautw. All. F]. Ped. 2, t. 89, f. 3 medioecr., Wulf. pec Jaon. rror 
1, p. 244, t. super.), nec ista optima, quoi pe numero et magnit, ampliat.; capsula in- 
kotet ne Bel "vali escripta; Reiehnb. Icon. C. 16, t. 208, f. 4930. 


9| pm Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyr. medior. orient. 
Legi in Pyr. septr. auriger. ad le Port de Pailleres, diebus 21 Jun. 
1839 et 29 Jul. 1840; in Pyr. or. vertice editiss. mnts. le Puig Carlit, 
die 1 Sept. 1836. Habeo a ma ex le Pic du midi, ex Valle de 


Louron et ex Barèges, hane, ut puto, a Corbin lectam. Observavi in 
m." Turbon, in m.* Seh supra Pu din locis supra Setcasas. 
Vivit in m.* le Pic de Ger vallis Ossa sic Gaston Sacaze, ego 


indidem a De Girard habui superiorem ise sed forte ambae ibidem 
vivunt species. Ad la Tour de la Massana vidit Timbal. 

Prolationem Collectan. Jacquin., ac haud aabt, diversimode citant 
Seringe, DC., Duby l. c. et Loisel. Gall. ed. 2, p. 320, n 21; Gaudin 
ad hanc speciem, nec non ad Sabulinam fastigiatam citavit, cum falso 
paginae numero ad recurvam. 


Sabulina mucronata (Gouan) Reichnb. 


Gouan Ill. p. 22 (non L. et excl. Haller. prolat.). Alsine rostrata apes Aea ex 
pung, synon, PiaR mucronata DC. Fr. et eum Dub. p. 85, n. 14, oe 3, n. 1026. Ar. " mstigiata 
E 4, i qi A 16, partim. et V. 2 495. Ar. mutabblis La Peyr. Herbr.. item in Her. r. March., 


c 
di 


mb. t., et Ar. saxatilis bel € ex Timb.; ála "brevifolia Jord. Obs. ex Willk.; 
Ar, multicaulis Poa lt.? Me x de. der, T. Eur. austr. occid. praec. Hispan. p. 105 (sub n. 3) 
. 8, .; Reichn^. Icon. t 4923. 

9| Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jun. Jul. Aug. Per region. mediterr. in 

Eo inque Pyr. septr. aurigr., ad rupes caleareas 

in Z Navarr. sopra Lumbier l. d. la Piedra, die 23 Maj. 
1845; i in Pyr. septr. auriger. ad dirutam arcem Zordat, die 21 Jul. 
1840. Observavi ad el portillo de Leira et sub eo ad Caenobium, i inque 
m.' Navain; item a la mata de aire supra Baduin; in m.* el Forat 
supra Sallent; a la Peña de Uruel; ad — : ; in valle de St. 
Arnac ad Rpriaction, ; in Pyr. Atax. ad Axa 

Folia per totam eorum longitudinem reset non video, sed basi 
tantum, dale ut talia manifeste dici queant. Petala raro calycem at- 
tingunt, saepius breviora sunt; et petala sunt obtusa, sepala vero acu- 
minata, vel acutissima. poreik luteae. 

Ad Lumbier dubitavi num revera perennis esset, vel biennalis potius 
planta. Non certe annua, ut dubitarunt DC., Duby et Seringe. Ani- 
madverti, quod DC., Duby etiam dicunt folia basi non ciliata, quae 
ego, in inad Navarrensibus potissimum, vidi basi ciliata et un-- 
dique scabra, pilis raris, rigidulis, glanduliferis igo Neque e 
Duby correctum fuisse credas, quum ex DC, Syn. n. 4451 aait 
pedunculos folio longiores. Item, si ad Koch me mek (qui folia ab- 


48 


solute trinervia declavit) observandum duco non recte dici sepala stria 
dorsali uninervia munita, nam nervi duo adstant virides, in calycis la- 
ciniis, in membranacea parte manifostissimi; et sepala, seu laciniae istae 
insuper sunt generatim petalis longiores. 

Linnaeum exclusi (citatum adhuc a Gren. Godr. Fr. p. 251), ex 
quo apud eum agebatur de planta annua, ut recte animadverterunt 
Griseb. et Schenk Obs. pl. It. alpin.: (1851) n. 18; cf. ipsum Linnaeum 
etiam in litteris datis ad Jacquin, Upsal. 9 Oct. 1769 (ed. Vindb. 1841, 


i Bab. bannatica Heuff. apud Reiehnb. Pl. exsicc. huie speciei no- 
strae affinis valde visa est. Sed Alsine mucronata Fl. Graec. Sibthrp. 
C. 3, p. 87, t. 293, est species prorsus aliena, vita praedita annua, se- 
palis longissimis, aristatis, P minutis, ete. Major hujus stirpis affi- 
nitas est cum JS. tenuifo olia, est Ug A. ieonta var. brachypetala Fenzl! 
ex Griseb. Rum. Bith. p. 1 n, 78, qui hane. ceu synonymon ei 
refert. 


Sabulina fastigiata (Seguieri) Reichnb. 


Als. fol. faseieults. We 4 durisq., petal. integr. Seguier Pl. T. 3, Birds . 4. Al- 
ne Jacquini Koch 1:5, n. 13. Arenaria ien Jacq q. À., € nm NEM i0 5 riis xc irs W alf, 
apud Jacq, Collect. prol., nec ndi Gouan, illa); DC. Dab, p. $5, n. 13. . b fistiziata Sm., Sm. Engl. 
F). 2, p. 310, n. 7, Bert. 4 i 676, n. i^ A eras Ar. Daci láta La Peyr. Herbr.; Ar. Jacquini Bert. 
]t. V. 10 Spee. add. p. 519, n. 11; Als. fastigiata Tre x b riseh, o. Bith, (1843) , p. 198, 
n. 79; Ar. lateriflora Pourr it 1 Jaeq. / ` J: t, 182 82 as . 25, n. 1744, Gaertn. Fr. sem. 
LA " 295, t. 1? 7, (Als. mue monat.) vi etur, Se A Hey. Je 2.p "316, t . 17, Reiehnb. Icon. 
. 16, t. 905, t. 4919. "Hall. Helv. n. 870, t. 17, f. 


(9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In montan. Pyr. oriental., vix alibi. 
Legi ad Mont-Luis, diebus 11 Jul. 1839 et 10 Aug. 1837; ; in Valle 
d Eynes, die T Jul. 1837. Obscrvavi in Valle de Aran, ad Senet ct 
ad Sopeira, ad Canillos vallis de Andorra, ad Orgañia, ad Peguera 
supra Berga. 
Perennem facit Bertoloni, utpote qui ab Hookero seductus, hane cum 
superiore specie ceu unicam consideravit. 
utatum synonymon Ár. fasciculatae Gouan, Ill. p. 30, silentio 
pressi, fidens Hookero, qui dieit, possidere se Gousni archetypum et 
t Jaequini specie homonyma distinetum asserit. Smith, e" Graec. Sibthrp. 


minime quadrat. Adducit Smith ad graecam dni am Anonim L. 
Syst. Nat. ed, 12, V. 2, p: 133.et viet fasciculatem Gouan Ill. , quam 
perperam relatam existimo , neque altcrum loeum sustinendum duco. 
Videtur mihi Smithianam descriptionem accedere potius Ar, Aispidae , 
quam plantae a Gouan descriptae; hane ad ineudem revocavit Visiani 
et illustrare studuit in Fl. Dalm. 9, p. 171, n. 1537, t. 34, f. 1; sub 
nomine Als. fasciculatae Maly En. pl. Austr. 


Sabulina tenuifolia (J. Bauhini) Reichnb. 


J. Bauh., qui infra eitabitur. Alsine te 

1 nuifolia J, Bauh., Seg. Ver.. I z n. 44, Cré 
Hie in m: Jn sc. 5, p. 18. Arenaria tenuifalia L. ^. Bert, 4, p. 634, Pa x Gnad. 3 C 1023, Mo ns 
Pg i» * s d , Dub. 84, "Por Me UR tenuifolia EE Herbr., part.; Ar. pentandra Duf. Due. 

“Sp. ; Als. y ARR. yr. s. mediterranea Gren, Fl. Massil. adv. Supp 
(ut. Aren, apte. ex God. e ON Tu Link Tn n.); Als. laxa Jord. et A. iybrida Jod, ei cum A. confer 
* mesogytana Boiss., Als. subtilis Fenzl (Ar. Pal.). Als. hs 
ES -P. 995; Als. intrícata Mart. Tarn. w “Timb. Als. brevi- 


49 
flora Gilib. Exere. phyt. Engl. Bot. v 4; n. 219, Fl. Dan. t. 389 vix et t. 175, ex Kunth Fl. Ber., Fl. 
Batv. v. 9, t. 643, Labr. Heg. Jc. Helv. fac. 23, t. 2, Reichnb. Icon. C. 16, t. 204, f. 4916 et fr. 4917 
viscos. et t. 205, f. 4918, f. a, b, c. Seg. Pl. V r » 2, Vaill. Bot. Par. p.7,n,.98 
t. 3, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 364, f. :habr. Seiagr. p. 450, f. 3. 


er. 8, 
3, ( 

Flor. Vere et Æstat. Fruct. Maj. in Octobr. Communis ferme 
ubique, ast in Pyr. septr. mediis rarior. 

Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 12 Jun. 1844; in Pyr. Catal. 
al Perthus, die 26 Maj. 1860. Habeo a Daillet e Pech David ad Tou- 
louse, nomine Als. laxae Jord.? a Deville e Pyr. septr. med., ut puto, 
sed locus in scheda non indicatur. 


ealyces glandulosos, non striatos, et stamina quinque: cf. illius Boug. 

y St. Vine., 
Drap. et Van Mons Ann. gener. Sc. physiq. (Bruxelles 1820) p. 292, 
n. 6. Opportune huc evoeantur Krockeri notae et icones, datae in FI. 
Siles. T. 2, p. 61-2. Not. tab. 5, f. A, B. 

Num Ar. triandra Schranck, Pl. nov. hrt. Monae. t. 20, foret tantum 

Sab. tenuifoliae varietas, illico suspicatus sum citatam figuram inspi- 
ciendo, Florentiae im Bibl. Palat. Hyem. 1833. Tausch ceu identicas 
hasce stirpes declaravit, Flora 1830, n. 16, quas non sine haesitatione 
conjunxit Des Moul. Cat. pl. Dord. (1840) p. 30. Sprengel, Dietrich, 
silentio praeterierunt Schranki stirpem: Seringe in DC. Pr. P. 1, p. 406, 
n. DT, dicit se vidisse plantam in Herbr. Balbis, quam pro distincta 
specie retinuit, dubitans tamen, num S. tenuifoliae varietas? Steudel, 
Nomencl. bot. ed. 2, p. 125. Ar. triandram. Schrank retulit ad stirpem 
satis obscuram, nisi potius fictitiam, quae ei Ar. mucronata L., (s), Ital. 
et Gall. indig., eum syns. Ar. tenuifoliae f pentandr. Poll. (quae procul 
dubio a nostra divelli nequit), et Als. mueronatae L. et Minuartiae te- 
nuifoliae Mart. (hane desumens ab ipso Schrank s. c., denique Sab. 
mucronatae. Reichenb., quam libenter inter prolationes refero (Icon. c. f. 
4918) Sab. tenuifoliae; unde aecedendum iis videatur, qui a Steudel 
ultra compositam plantam ad nostram speciem afferunt, ut actum fuisse 
video a Fenzl apud Ledeb. Flor. Ross. 1, p. 342 sub sua Als. tenui- 
folia 8 brachypetala ; a Cosson, qui eum ea conjunxit Als. tenuifol. florib. 
in capitul. collects. Micheli Pl. exsicc.!, in Herbr. Vaillant: cf. Coss. 
Pl. er. rar. now. Par. 1848, p. 4; ubi additum est: « Ar. mucrona- 
tam L. Herbr. a se visam nil aliud. referre, nisi communem Sab. te- 
nuifoliam piloso-glandulosam, et Ar. temuifoliam L. Herbr. eamdem esse 
speciem, sed glabram. 
'arietatem piloso-viseidam offendi in Pyr. Navarr. humil., itemve 
ad Berga, sed hic loci de superiore plantae parte tantum, quae variabat 
in eodem loco glabra, offerens insuper corollas breves, stamina numero 
diminuta, et capsulas calycem excedentes. Ad hoc opportune citatur 
Sehultz, Suppl. Fl. Stargard. n. 37. 


4 


P 


Mo.Bot. Garden, 
1902. 


50 


Excitatus a Kochi observatione S. tenuifoliam attente observavi prope | 
Biterras, Galliae, ad Maraussan (loco Pyrenaeis proximo). Reperii in 
statu qui habet (in quo vix aliqui pili glanduliferi in sepalis, neque alibi 
conspiciebantur) capsulas calyce longiores, quas calycem superare tantum- 
modo in varietate viscosa (Als. viscosa Schreb.) ille asserit l. s. c., ut 
jam dixerat in Syn. ed. 1, p. 115 

Eadem capsularum longitudo rursus inspecta ad Causson Pyr. aurigr, — | 
die 28 Aug. 1840, alibique etiam, in individuis eglandulosis variabilem 
esse iterum expertus sum. Caeterum res infida ista illico patet, si ad 
auctorum descriptiones etiam nos vergamus. Hooker, Lestiboudois de- 
scribunt capsulas longitudine calycis; Roth, DC. et Duby, Gussone -— 
capsulas vix calycem superantes; itemve Heller, dein Spenner sepala... 
capsulam subaequantia. $m. Engl. Fl., Gmelin Bad. Alsat., Gaudin, Mutel, — 
capsulam calycem superantem. Villar dicit capsulam ealycem adeo su- 
perare, ac iste petala devincit. Moris capsulam calyce saepe longiorem, 
raro breviorem describit. Denique, quum satis superque relatum exi- 
stimem, DBertoloni describit capsulam tum calyce longiorem, tune ae- 
qualem, sed breviorem etiam; ut eam omnino declarant Wimmer et 
Grabowsky. Postremo declarare possum, observationes meas cum illis 
convenire, quas ad rem instituit, ediditque Des Moulins 1 e. E 
r. pubescentem Presl ad nostram speciem jam laudaverat Tausch 

A Tis 


"TU ver CN i 


Flora 1830, n 
r 
Spergularia (Pers. 1805), Pres] Pr. Fl. Cechie. (1819) p. 94, — 
Lebel Revue Spergulr. Franc. Canar. (in Mém. Soc. Se. Cherburg T. 14 
(1868). Lepigonum Wahlberg 1820. Genus inter 7 'aronychieas et Alsineas — 
intermedium : cf. Bull. Soc. botq. Fr. T. 15 (1868 Rev. bibl. p. 143). — 
Primis intime alligatum voluit Adanson, qui Tissam vocavit, Fam. | 
pl. 2 (1703) p. 507 (non Buda (quae Spergula) ut dicit Juss. A. L.in 
Dict. Sc. Nat. Par. T. 50 (1827) p. 115); sed supersedendum, aut 
ita agendum judicavimus hujus ordinationem non sequuti: nobiseum 
stant Le Maout Deesn. Botanig (1868) p. 439; istos Bartlingium (1830) 
non perpendisse injurium foret credere. 


Spergularia salina (Dalechampi) Presl. Cech. p 93, 


Dalech. Hist. pl Lugd. 2 i i 
9 «q d - *, p. 1385, f. 1 mediocr. S. media Pers., Fenzl apnd. Ledeb, Fl. Ross. 
Pos - n. 5. Lepigonum marinum Bluff, Finer. Compend. ed. 2, T. 1, P. 2, 93, p werde 
ry ns. 303 304. Len LPs E M es Lep. medium et XC marinum 
3, 304. Lep. 3 m SS. e i Í 
ns 2. Arenaria marina. Antor Bert. 4, "ir 6s d. ey L 
- 13 Jun. 1842, p. 218, Alsine media et A 


2 
p 
g 
5 
DET 
te 
H 


DATES NE MES 


E 


£ 5 tive "iau EL EM AN a e M RE LITRO MI TrIEIPRTES o no pee oa A a aem 47 ar I EA 
CERE UD 413 VERPPAND. CoU dp DR EE Dice uilono ox yap s 
AMAS o UMS NEEE r a e eers cn ccr ei eme Ec LEE d 


TE 
B 
az 
SIr 
Z 
> 
- 
EU 


Spen ina (Dallech. J. Bauh. : rtl.; Le 

alot. Cnt og og M s S. racemosa ietr., Sprglr. "n Cambess. Brasi 

1866. Flor. Dan. t. 740 et TM mnc uds jos "Merck HAC M Aae: 

et et 0. 23€ arin. . 2232 med., Kops, Hall. Fl. Batv. v. 5, t. 

Gall. rar. t. B nt Vas, o h 954. Engl. Bot, y. 14, n. 958, Sv. Bot. v. £1, t. 749, DC. Ie. is 

ph 3,1. 36, p. 722-3, f. d, in alis exemples: p. yag t; Te, pl, Fl. Ross, Alt. t. 414 hal.; J. Bauh. Pas 
- alter. p. 70-1, f. super., Moris. Hist, si uon. 2, i Agar ni wem Ps ru 

(9 Flor. 

locis salsis. 
d Legi in littore Cantabr, prope San Sebas 
Ja, diebus 19 et 13 Sept. 1844. In Pyr 


Maj. et per /Estat. Fruct. Jun. Octbr. Ad littora, inque 


tian ad Antigua et ad Lo- : 
Arag. humilr. sub Ze Castillo ; 


xs 
51 


de Ayerbe, die 3 Jun. 1850. Observavi ad Huesca, ad Pons, a las 
Salinas de Cardona, ad Rosas. 
Individua ad Antigua lecta ostenderunt semina alata et aptera; sed 
ambas hasce seminum formas in uno eodemque individuo mihi videre 

n contigit, ut se vidisse testantur Schimper apud Spenner Fl. Friburg. 
3, p. 842, n. s Koch l. e. n. 3, Hohenacker et Fenzl, apud 
Ledeb. Fl. Ross. 2, p. 168, Lus. 1. 

Legebam in solo sabuloso aprico, ubi caulis ad terram stratus et 
diffusus manebat; folia, in hae forma ex Antigua, brevia et tenuia, 
petala parva, rubra. 

Speeimina e Lojola eruta ferunt semina alata, sive marginata; vi- 
vebant in limosis, sub-umbrosis locis, inter herbas; eaules saepius ascen- 
dentes ostenderunt, folia corrosa, petala albida cum margine roseo, apice 
et dorso saturatiora. 

idi insuper plantam interdum grandem, pinguem et robustiorem, 
ut vix dubitarem ei referre S. macrorrhizam (Requien) Gren. Godr. 
Suleus foliorum in superiore pagina ad ejus basim tantummodo inspi- 
ciebatur, generatim vix tertiam folii partem pertingens. Margo mem- 
branaceus in sepalis aveniis plus minus manifestus. Petala variabant 
(ut alibi quoque), calyce tum majora, tune minora, quod saepius oc- 
eurrebat. Superior plantae pars, peduneuli, ealycesque piloso-glandulosi 
apparebant, sed semper inodori. Sapor plantae sub-salsus. 

uae ex Ayerbe provenit planta peculiarem ostendit faciem. Ra- 
mosissima est, diffusa, gracilis, foliisve praecipue tenuibus conspicua, 
stipulisve parvis, paniculis divitioribus, petalis minutis, seminibus apteris. 
Petala ealycem non aequant, nec in ullo individuo eum superare vidi. 
Pedunculi deflorati occurrunt refracti, sed hoc non semper. Video meam 
plantam multam secum ferre similitudinem cum Alsine patenti Gay. 
Responderet ne Spergulariae diandrae (Guss.) Lebel? cf. Ar. diandram 
Guss. Sic. Syn. p. 501, n. 8, hodie Spergulr. salsugineam Fenzl (in 
Ledb. s. c., n. 3), denique Lepigonwm salsugineum Kindb. Monogr. p. 42, 
n. 24, t, 3, f. 30. 

Lepigonum capillare Kindberg et Lange (cui perperam relata fuit 
Arenr. purpurea Pers.) alienis ab hae nostra praedita est characteribus: 
de illa egit Lang. Deser. ill. pl. nov. p. 4, t. 5. 

Non solum hie duas propositas stirpes ceu ejusdem speciei lusus 
consociavit Moris Sard. 1, p. 278, sed et S. rubram Pers. ( Alsin. rubr. 
Wahlenb.), et S. macrorrhizam s. c., eum iisdem una comprehendendas 
censet, l. c., p. 219 sub n. 182. Postremae harum sententiarum favet 
Seubert, Azor. (1844) p. 45, n. 332, laudatque eam Bromf. Vectens. 
p. (6, n. 3; dederantque ante omnes DC., Duby l. c., p. 1025, ad in- 
sequentem reapse speciem illam adducendo. Non sic Lebel, qui S. ma- 
crorrhizam ceu speciem propriam sustinet, non solum, sed azoricam stir- 
pem, eum Kindberg (n. 14) sub ©. azorícae denominatione admittit. 

Nos adhue supersedimus: adnotantes, Morisium praecessisse Cam- 
bessedes, Balear. n. 84, uniendo S. salinam et rubram, addita var. Y 
sub qua offertur Ar. fimbriata Salzm. pl. exsiec. e Tanger., quae evenit 
Lep. fimbriatum Kindeb. Monogr. n. 5, t. 1, f. T. 


Spergularia rubra (Caesalpini, G. Bauhini) Presl, Delic. Prag. p. 65, 
lin. 4, ex Pers. Syn. p. 504, n. 49. 


Hen: for. 1563, fol. 205, n. 568, De Plants. 1. 4, e. 39, E 170 " fin. Herb. ad pariet, 
semin. Days 8 3. Bauh. Pr. p. 119, n. 9, Cat. pl. Basil. a 74; p. a, 3. dem "E Mes 
Fl. Ross. 2, p. 167, n v b ego rubrum Thunb. et Wahlb. Goihobure, Dn. 302, Koch. p. 121, n. 9, 
Arenaria rubra L., "Bert. 4, 2, n. 21, (demt. var. 5?), Gaud. 27, DX x eru. p. 53, n. 2 

. 1025. Ar. rubra La vest TAr membranacea Gater. ; ] dit ia rubra dr. Alsin., Spria 

campestris Aschers. item Spria. remotiflora Steud., cum dere confertiflora Steud. ex Rohrb. Spria, al- 

vina Willk. Sert.?, Spergula purpurea J. Bauh. h., ied Areur. canadensis Pers. et Pursh., ex 

Bon or. Amer., Sprglria. rupestris acer apad S lil. siy paT merid. Fasciculus ruber 

Dulac. Engl. Bot.. v. 12, n. 852, FI. yid n d Schk: ‘tanib, LR FS pe fr. sem.; d Jan. 
722 E 


w an, hanc potius fingere judieavi, J. ist, wr ik mM 722, f. 3, vel p. 719, vers. f. 
sel Fl. Pruss. p. 203, n. 557, t. 63, og ks Pane. Herbr, t. 4i " 


(9 Flor. Maj. et per /Estat. Fruct. Jun. Oct 
Legi in Pyr. or. (Roussillon) ad Oms, dio Maj. 1845. Habeo a De- : 
ville, ut suspicari potest, lectam ad Tar bes ; et certe ex Pont-vieil et — 
ex les Cousteres, inter Vieille et Barges. 1 
Distinetam a salina existimo speciem, non solum quia constanter —- 
aptera semina ferat, quin etiam quod ipsa semina differentis sint figurae, | 
scilicet in hae S. rubra piriformia, faciebus asperis; in ©. salina len- | 
tieularia faeiebus laevibus. Reliquae distinctionis notae laeves revera —— 
sunt, attamem ego eas satis considero, pace Hookeri, Brit. Flor. ed. 1, .— 
p- 208, n. 10, Cambessed. Balear. n. 84, Moris Sard. n. 182, De Notrs, — — 
Reprt. Fl. Ligust. n. 283. 
l 


Forte huc spectat Parm diandra Le Grand (non Guss.?), Bull. 
Soc. botq. Fr. T. 16 (1869) p. 387 reperta ad Leucate, non proeul - 
mare in Pyr. Atax. Stain) numero varia; quatuor tantum plures no- - 
strum viderunt: probabiliter ad duo etiam consistunt. A 

Vidi Kindbergi opellam Synops. gener. Lepigon. 1856; et Monogr. 
1863; quaedam consideravi etiam de Lebelii altera Avis. genr. Sper- — 
gu ular., et hae mihi videntur Jordaniano modo confectae; scilicet, exi- 
stimo non tantas quomodo illi distinxerunt species, nobis a natura fuisse 
largitas et inde non serio illi excipiendi scriptores: videas quae scripsit 
Crépin, Man. Fl. Belg. 1868, p. 16 Obs. Nec in adjungendis antiquo- 
rum synonymis prorsus Kindborgio assentior. 


T 


Spergula Dodon. 1583, vel 1566. Frum. immo 1553. St. h. 
Comm. p. 64, denuncians ceu Spergul. Recentior.; Buda Adans.! 


Spergula arvensis (Dodonaei) L. Sp. 


Dod. St. h. Comm. 1553, p. 64, Hist. pl. (gall.) p. 44. 1 120 1065 et 8 
Append. p. 355, DC. Dub. edd 12 Reb p. 719. n. 1, Gand. 3, à. MEME 
Sard. 1, 3 183. S. em A risa nzl apud t ' Fl. Ross. 2, p. 109, n. 2. S. arvensis a Moris 


A önnin 3. n" ot T7 1, 3. La Peyr. Herbr., S. de- 
candra Gilib. "WR S. laricina Wulf. "Mar: En d r^ Mig sas i 15: " "Curt. "FL Lond. 

3 be * . aty MK ` » *n li 
pl: 2, p. 290, £430. £4, Lamk. fil. t. 992. X 4 Re oi P lonah, f p iuo Cuota NM 


p. 11, t. 512, f. 705 et 704 sativ Dod. "Tni rum p» ic 3 -— 
Courtois exprimens farm. se T IM M" Lio» Bla Bempt, i. ci, im vet h TÉ, lak 


Hist. pl. L ih t. 
AEN un 2, ad uei i. 2, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 36, p. 722, f. * vel p. 719 vers. f. 2. Grew 


C Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. -Sept., Octobr. i 
1844; 5 c Pyr. Navarr. ad Burguette sub Roncesvalles, die 16 Jul. |. 
; m yr. septr. aurigr., aimi ad le Pla, die 31 Jul. 1843. M 
wy prope C arcani?res, eodem die. Habeo 
se ex Oursbelille. ( )bservavi am Ustou ; ad Tarauz et prope i 
i d sub forma S. vulgaris Bónning. 
Can i in inferiore pagina sulco excavata. Pedunculi cum fructu re- 
in iis albidae, 2 nigrescens. Seminum alae a angustissimae; papillae 
viva percepi 1 enique brunneae,. Tota planta pubescens-glandulosa. In 
biis pı ievem perspirationis humanae odorem , qualem praecipue 

viri genitalia: odorem istum e floribus exsilire comperii. 


yp. arvensis et Sp. pentandra, male definitae sunt a pluribus, inter 
quos denuneiandi sunt praesertim Seringe, Loiseleur, DC. Du Ms 
Noulet, Mutel, Mérat, Schmitz et Regel, : Delastro. Isti, et t Bertoloni 
quidem, qua sumus aetate! , folia verticillata dicunt, quae talia reapse 
non sunt: habentur nam duo foliorum M. oppositi verticilla- 
strum effieientes, uti plurium Labiatorum flores. Melius distributionem 
hane definierat Koch (sub-fasciculato-ver ticillatam), quem immerito Ber- 
toloni contempsit, veterum tenax imitator, nisi de Anglis ageretur. Se- 
mina nuda (scilicet ala io tren destituta) de S. «rvensi pope ram 
dicere Loiseleur, et eum eo Mauri, Rommr. pl. C. 13, p. 23, quae 
talia non semper capsula detinet, e  pierinm observationibus, meisque re- 
petitis. Staminum numerus, nisi fallor, in utraque specie variat, nihilque 
vere constantis offert. Saepius tamen decem adstant in g. ar vensi , 
quinque tantum in S. pentandra. In harum prima specie stamina sex 
ad decem ipse numeravi, quae a quinque ad decem variantia jam di- 
xerat Scopoli, Fl. Carm. ed. 1 (1760) p. 499, n. 8, mox Pollich FI. 
Palat. (A116). p. 453, n. 446. Sed et in S. pentandra stamina decem 
fertilia deprehendit Weber, Spicileg. Fl. Goett. (1778) p. 15, n. 49; 
eaque constanter decem viderunt Willden. FI. cei Pr. (1787) n. 488, 
oree EM. Hal. ed. altr. (1788) n. 443, Spreng. Hal. ed. 1, p. 140, 
c 


Caeterum ©. arvensis et S. pentandra eodem tempore saepe florent, 
quidquid dicant Weber, Leysser, Willdenow, Loiseleur, Rebent tisch , 
Ko h, Delastre, Boreau, Schmitz et Regel, Noul ig Go et, Brébisson. 

S. pentandra prae arvensi glabri t, et i a Linnaeo videbatur 
(Mant. 2, p. 390): rem eodem pvo Moench. En. pl. Hass. 
. 916. 


Illa insuper minor est, simplicior, minusque foliosa, seminibusve 
diversa. Peduneuli cum fruetu refracti in utraque specie vidi, quae 
iterum erecta deprehendi in S. pentandra seminibus effoetis. Surculum 
in pagina inferiore foliorum a Koch depromto pro S. ervensi a pen- 
tandra (quae eo caret) jecur revera ita se habere ego repetita 
observatione confirmavi, cum utriusque speciei individuis ad manus. 
Itemve bonae sunt notae e inis erutae a Koch. Haec dixi, ne 
quis suspicionem Weberi, Smith. Graec. Fr. n. 1019, confirmatam etiam 
in Engl. Fl. V. 2, p. 336-7, n. 1, vel a Moris Sard. 1, n. 183, Wirzen 
Diss. pl. offic. Fenn. (1831) n. 126; Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8, 
p. 154, me unquam laudaturum fore "credat, MM hasce species, natura 
invita, in unam confunderem, ut fecit Ho st F usir.; p. 061, n. L 

Transitum S. vulgaris et sativae in unicam ien (arvensem) egonet 
confirmavi ad Lannemezan, alibique. 


- Spergula pentandra (Richer de Belleval) L 


Rich. de Bell. figur ; Pl ex Gilibrt. Demonstr. totqs. p. 56, et species ad «p rwr Y 
abundt. Koch p. A n. 2, Bert. 4, p. 773, n. 2, Gaud. 3, 5 Tini. Lais. Fl. Gall. e ed. 2, p. 325, 
DC. a ^ e . Fenzl apud Ledeb. Fl. Ross. 2, p- n Ae xy Fi Berol. y 
». 158, “pent tdr. et S. Morisoni Bor., Gren. Godr, r jé ^ € vis OiSS. , Inox 
Reutero. ident nl cire Flor. Dan. t. 1930, Fl. Batv «913, infek gee ‘Heft Ei em bus 
t DRA . 2. Dillen. omne rd. Nat. curiosr. (1717) Cent. 54e v. ines t 1 (ef. Giss. p. 40); Moris 
Hist. pl. Gia: 2, Sect. 5, t. 23, fig. ante ult. eum numrs. 13, 


Flor. Apr. et per ipia Fruct. Maj. per Æstat et Autumno 
ineunte. Frequentius obvia per Pyren. orientales. 
egi in Pyr. or., Boin supra Ceret l. d. Puig d entreillas, die 


54 


22 Maj. 1843. Habeo ex Soues a Deville, ex viciniis de Toulouse 
Baillet; e Perpignan a Massot 


Alsinella N., ex Dillen, Gen. in Cat. hrt. agr. Gissens. p. 124, 

t. 6; partim, scilicet nonnulls. speeiebs. exels. Sagina L., Auctor. a 
Wimm. Schles. 

agina a saginando non est nomen aptum ad hujuscemodi plantas, 

nisi. ad infima nos deferamus, mammiferis neglectis. Alsinella ut Poly- 

gonella, Plumbagella , Foda, Valer iamella , Dicranella, Ricciella, 

sat aptum et opportunum nomen; laudante Heistero , qui hujuscemodi. 

nomina ex optimis existimavit , Syst. l. gener. p. 30, 

diari vero debent nomina diminutiv: a dedicatione virorum claris 

morum proficiscentia, ut Clusiella. 


< 


2e 
^ 


SECTIO 1.* SPERGELLA Rxicuxn. 
Alsinella nodosa (Richer de Belleval, G. Bauhini) Nob. 


Rich. Bellv. Fig. n e ue Heal ANM botqs. p. 53 155 eum tab., admisitque etiam eum - 


Hallero Gouan. G. Bauh. n. onfirm. etiam Hagenhae th. (planta missa e Scotia a Car- - 
illo Sae MM rues MU nodosa Mey. E. 2 al eb. Fl. Ros P 


bh elg. fasc. ah p. 12, Hook. et A n, Bi. i EL ed. 7 
déja. "ELS i D-35 mf. Spergula nodosa T , Hook. B 5 21 
DC. Dub. p. 81, n. Y Wulf. de D" - 943. Engl. Bot. v. . FE 
437, Dietr. FI. Bor. v ; Behk, Handb , t. 125, Curt, Fl. Lon e G —: es Ae 
Sehrank Fl. Mona. . 996, ich id Icon, . 203, f. 4965, Gilib. eorr -* yto Ag 59 Y 
eum tab. Richeriana; Petiv Mus. Brit. t. » k * Dos z time. P 23. Phytg vesel, RI Pi se E 
p. 204, n. 558, +. 64, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 36, p. | p. 720 vera. l 


x Flor. Jul., Aug. Pul Aug. Sept. In marit. arenos. occidenti 
rar. 


Tg in aid Cantabrico ad Algortha sub Bilbao, die 30 Jul. 1851. 
Vidi ad. Bayon : E 

Specimina teen ea sunt prorsus glabra, Viderunt aliqui stirpem 
pue et glandulis onustam (. Sp. glandulosa Bess. 


, Obstupesco videns stirpem indicari au Mont-Llaurenti PN Jeanbr. | 
Timb. p. 338. 


Abinella subulata (Lawsoni et Vaillanti) Nob. : | 


e: NT sill. fols. brevirbs, er. rassiorbs. succulbs. Lawson, apud Ray pé m 1 (1690) P be X 
v4, i oils ieuls. flor. longiss. Vaill. Bot. Par. ed, 4723 (in n 16) p. 5 aM agina M 3, LM 
Tata Wi imm., Duna Cr iy . Spergula subulata Sw. Bert. 4, p. 776, n. 5. 3 490, Gand E 


; : P k 

ina Spergella Fe l Godr. dE EUN. alis Fries, ex Hoor umm 
si Grav T pbe): S x Elis nr oe ps G dna ar. Engl. Dre ed. S nivalis Curt. hs E : 
d. Grav. W. riam rer Jand], i 2 t. ; d 
Fl. Dan . 858, Reicha b. Ico C. 16, andi, (A (ot, Holm.) ius Abs teet ean : 


Y Flo. Jul. Aug Fruct. Au 
ris Sard. n. 184. Obs 


s Ae PET 


8. Sept. Rarissima species. 
S. et cum De Notrs. Japrar. n. 46 senten- 
tiam Mui et Kochi sustinent, de unienda A. subulata cum A. ab | 
pestri Nob., cujus sisteret varietatem pubescentem. Wilson, apud Hook. : 
3), p. 118, n. 59, fatebatur sibi vires deesse ad probe 4 
t (os , quas ceu distinctas dubitanter admisit — 
P 


s species comprehendit Benth. 
Pyrenaeis montibus Aip 
degit Taa K EREN M Td 
Sc. Nat i 


n Am 
diee. fou o ue 


ipsit Gay: 
; in quibus sola 
Ppestris N). » Gay Tt, Astur. Dur. 8 7 
(1836), p. 124. "Sed ipsam in Pyrenaeis 


-- 


99 


ad Biarritz Loiseleur; ad Bayonne Mutel; in Pyr. septr. med. paa 
y res, mecum in litteris; ad Mont-Louis "legebat Bernard, ex Gre 


Alsinella alpestris (Michelii) Nob. 


Michel., ut infra Ap Sepine saxatilis Vimm. Koc ^h p. 119, n. 6. S. Linnaei HI TM um 
r 


Ledeb Flor. Ross. p. 339, n. 4. Spergula saginoides L., Bert. : b m n. 4, Gaud. 

Wilson apud Hook. Misc. bot. 3 (1833), p. 118, n. 58, DC. "Dub. p. 82 Spr. sagin. a F eyr intero mi 
partim, et Sp. mim La Peyr. Herbr., partim, Pourr. 1t.; Sp. dec aihena "Elliot Carol., sx repe d 
et As, Gray Fl.; laricina Lightf. Scot., rt ap E exempl. quod pro 2.4 wa "is rabat. Sp. mi- 
erantha Bung. ex Fal: ; Als. n. 64, Gmel, Fl. Sibir. 4, "a — Sm. dub. g b. C E Engl. 
Bot. v. m a 2105, Sw. Vet. Act. rap p (Act, Holm) A789 p. 44, Ax d s e Dan. t. 157 


Bot. . 765, Pollin: Fl. Ver. 2, 


86; 2. T sichnb. Ie Le - 16, t. 202, f. 4962 et f p^ 
bt pat. ioc. Dan. t. 12 (Stellr. biflor.) i: "Halls. 


9, Flor. Jul. Aug. Fruct. kog Sept. Alpinam et subalpinam incolit 
regionem. 

Legi in Pyr. septr. med. m.* d Arlos, die 19 Jul. 1843; in Pyr. 
septr. aurigr. editior. au Port de Salau , die 21 Jul. 1862; in Pyr. 
Arag. supra Bucaruelo ad el Puerto de Gavarnia, die 8 Aug. 1850. 
Habes a Deville ex /e Port de la Pez et ex le Pic Fachon (APA). 

uoad speciei denominationem hoe observo: rejecto nomine Saginae, 
malae accomodationis, rejieivitye denominationes ab eo deductae, ut de 
aliis alibi actum est. Saxatilem nostram speciem nuncupavit Wimmer, 
quae in pratis kameonbar inque muscosis locis, rarissime ad rupes vel 
inter saxa, provenit. Linnaei dixit Presl et cum eo Fenzl, nec non 
Gren. Godr. Fr. p. 241, Godet Jur. p. 100 extra rationem. Laticinam 
Hudson et Lightf. pessimo consilio, nulla eum Larice petu A (ut 
et Sabulina laricifolia Reichnb. vix et ipsa toleranda fuer 

Quoad primum speciei auctorem haec consideranda edic Sunt qui, 
cum Hallero, ei adducant ilum Vaillantii locum, quem nos eum Loi- 
seleur ad praecedentem speciem detulimus, cui laudavit Mérat, Rev. Fl. 
Par. (1842), p. 390, n. 11; et Coss. Germ. Fl. Pa ^ p- 33, n. 2, reapse 
A. subulatam, nec alpestrem ferunt. 4. alpestris apparuit primo, si recte 
video, anno 1748 in Michel. Cat. hrt. Caesr. Florent. (op. posthum. a Targ. 
edit.) p. 5, n. 12. Nos Auctorem opera posthuma non ab anno impres- 
sionis, sed a morte ipsorum auctorum deducimus! excepto quum (ut pro 

esnero non semel pee haag Schedulae plantis adpositae alterum, vel 
superiorem annum declaran 

Arenaria, sive Spergula IAE, riora J. MNS. Fl. Dan. t. 2289, 
diceretur hujus A. alpestris forma na 

Spergella. macrocarpa Reichnb. fe E 16, p. 26, t. 202, f. 4963 b 
mihi videtur semper nostrae speciei lusus, quod si aliter demonstratum 
fuerit, tunc exeat prolatio haec e loco s. c. et, eum ea, Sperg. saginoides 
Pollin., quam cum sua stirpe identicam declarat Reichenbach. 


SECTIO 2. ALSINELLAE GENUINAE XN. 


Alsinella procumbens (Caesalpini) N. 


Cae Je Tornab. 1563, fol. 153, n. 413, De Plants I. 6, , p. 255 Sax 2. Sagina pr 
Pubépe L., Koch p. ns n. 2, y 3, š A2, n. 4, Fenzl ap. FRA ^ Ross. p. 338, n. E Gand. 
1, n. 988, d ux Sard. 1, 186, DC. Dub. p. 80. n. 1. S. procumb. La Peyr. Herbr.. partim; et Sper- 
gula saginoides La Peyr. Herbr! partim; an et Sag. — a La Peyr. Herbr.? addas Moehringiam et 
scosam La Peyr, Herbr., par Sag. muscosa et Sag. filicaulis Jord. ; S. a Sgae Fröl., vei 
S. viscida Steud, Engl. Bot. v. 13, n. 880, Curt. Fl. Laad. ed. Grav. V. 3, t. 40, Schk. Hin ib. t. 97 


56 


|l. junior; Fl. Dan. t. 2103, Fl. Baty. v. 2, t. 142, Gaertn. Fr. sem. pl. 2, 
hr. *. 10 "Berger. Phytonomt. 2, p. 81, cum tabula, Reichnb. Icon. C. 16, t. 
dd » e 1 e g: Pl. Ver. p. 421, n. 10, t. 5, f. 3, Ardu mE 

t. 8, f. 2, Dillen. Nov. pl. Genr 196. t. 6, fig. 3 ult. Lindern. Hrt, Alsat. p. 204-5, t. 8, Ovid. Montalb. 
3, p. 248 vers. ead. et p. 1 l 


». 225, t. 199, f. 10, Lamk. 
201, f. 4059 et 200, f. 49. 


, 


91? (s) Flor. Maj. et per Æstat. Fruct. /Eestat. Nov. 

Legi in Pyr. septr. sub Prats de Mollo ad pontem de la Ballianosa 
(d. de los adios), die 6 Jul. 1840. Habeo a Deville ex le Chalet de 

'errère; ex campis ad Sarrouilles et e muris humidis ad Tarbes. In- 
super obtinui a Timbal ex Consolation supra Collioure cum nomine Sag. 
muscosde Jord., et ex Toulouse au Béarnais lectam sub illo S. filicaulis 
Jord., pro lusu speciei nostrae recognitae jam a Noulet. 

Folia variant glaberrima et ciliolato-denticulata. De aliis hujus speciei 
lusibus ef. in primis Jaeq. Stirp. Vindb. Enum. p. 26. Vidit iste ape- 
talam, calyce pentaphyllo, stylis quinque, capsulave quinquevalvi prae- 
ditam; et eum Kramero (quo? non Guil. Henr. Elench. V eget. Animal, 
1156) perennem observavit: inciditne in Als. subulatam? 

Item stirpem floribus pentameris praeditam vidit Roth, Tent. Fl. 
Germ. 2, p. 201, itemve Fries, Fenzl. 

De Alsinellis hoe generatim observandum tradimus: quod habitu, 
facieque non parum varient pro eorum aetate; juniores vix ramosa 
offerunt caulem gracilem, basi simplicem, erectum, ut vidi in ipsa Á 
procumbenti ad St. Jean de Luz, ad Irun, alibique: inde forte suspicio 
exorta apud Bentham, Cat. p. 116, de habenda A. filiformi (Pourr.) 
N. ceu procumbentis varietate, ut de A. maritima dijudicavit Salis 
Marschl., de A. Cupani Nob., Sag. apetala Auctor. (si veram prae ma- 
nibus habuit?) Brotero, qui eam varietatem A. procumbentis. voluit, 
Flor. Lusit. p. 214, n. 1. Et ego vereor, ne Sag. procumbens Savi, Fl. 

is. p. 195, comprehendat‘ cum hac specie 4. Cupani quoque. Hys- 
sopus Salomonis Ovid. Montalb. (ridendus Bertol. Miscell. bot. 20, 
p. 7-8). A. Cupani dieitur; ego eum Haller Helv. n. 861, ad A. pro- 
cumbentem. potius eum sustineo. Item huc potius fero Bocconi locum ad 
Sabulinam setaceam evocatum a Vaillant. 

M relatam a Kramer, l8. e. p. 96, n. 1, Sperqulam perenn. 

2n. Job. gramin. laete virent. Haller. Jen. Rupp. 73 (edit. 1, p. 66), 
ducta Rup üs 1 ut saltem a me non visant. De- 

ppu synonymia, ageretur ne potius de A. alpestri? Dubita 

, petala fugacissima, raro conspicien d 

mede Miis dea Stat insuper Gaudini observatio: « Radis 
m itaque ne nm pou 483. ; : 

nd dar a bur leclaremus prudentia vetat. Quidam bien- 

: ur, nec inficiar; perennem non novi: talem voluerunt 


Lindern, Smith, Sadler , Bertoloni, Hooker, Moris, Gussone, Fenzl, 
répin. 


Alsinella maritima (Cupani) Nob. 
Cup. Pa SS c 
x x dust ex Guss. Sic. Syn, P. 209, n. 2, Sagina maritima Don. Bert. 9. 
^l. rar. c - »f« Fl ed f, P. 78, n. 3 et cum Arn. ed. 8 p. 63, n. 3, Moris Sard. 1, 
- s v. Be stric fov. Fl. Sv. ed. alt. p. 58, n. 60, Koch 
Bot. v. 31, n. 2195 (non n, 2198 Selis Marsehl. Korsik.; S, debilis Jord., S. densa Jord. Engl 
Jordan Obs. Pl, nouv. rar er. F um Bert.); Curt. FI. Lond. ed. Grav. V. 4. t. 19. Fl. Dan. t. 2104, 
f. 4900, Sv. Bol. v, 8, 1, 592, f, 9.7487 9, p. 49, 1. 3, f. À, 1-11, Reichnb. Iron. C. 16, b 20b 


Flor. Maj ittori 
Q Maj. Jun. Fruct, Jun. Jul. In maritimis utriusque littoris. 


apsibu doni NM SE de rad. TE dc^ TUE LC RA m che 
HOME 


57 


Legi in Vizcaya, sub Bilbao, icis Portugalette, die 8 Jun. 1853; 
ad Canet, Roussillon, die 21 Maj. 1 idi ad Rosas, Cadaques. 
Planta carnosula, glaberrima, vel arih generatim talis; junior ple- 
rumque intense viridis, adultior pallida, vel intetdum erubescens. Rami 
commnniter erecti, nam saepenumero haee stirps inter Juncos, vel 
inter alias herbas provenit; in apricis vero occurrunt rami erecti cum 
aliis ascendentibus; nee rarum est videre ramos plus minus patentes , 
aut etiam strictos, quamvis hoc rarissime interveniat; cf. etiam Crépin 
observationes Man. Fl. Belg. p. 17, n. 4; quapropter nequivi Friesii 
denominationem praeferre. Folia glabra, breviter apiculata, rarissime 
o aut altero pilo in margine praedita; et margo cartilagineus potis- 
simum ad foliorum basim conspicitur. Petala revera nulla ego vidi, 
eaque negant Fries, Koch, Moris, Bertoloni, Gussone. Non sic prorsus 
Angli plures, qui ea interdum apparere testantur. "dare stamina 
octo intervidit Don G.; ef. Sm. Engl. Fl. p. 240, n. 2. Petalorum 
itaque praesentia plane et omnino pnm nequit. Semina reno-piri- 
formia, applanata, tenuiter punctata, nigra. 
uas distimetas species, strictam. - maritimam receperunt Grenier 
cum Godron Fr. p. 246, quas paucis, debilibusque characteribus in- 
vicem distinxerunt, ut puto, enormando indulgentes, cujus sententiam 
relatam vidimus in Mém. Soc. Acad. Poet (1841) p. 291. Ad hanc 
ormam specimina nostra strictius ad A. sive Saginam strictam Fries 
convertes, Sed ego de stirpium identitate deed nolim, ut s ea non 
dubitarunt Koch, Gussone (Inarim.), Hooker, Meyer (Fl. Hanov. p. 95, 
n. 3), Crépin, Caruel, Grenier in littrs. ad amicos, Babington, Brébiison. 


Alsinella filiformis (Pourr.) Nob. 


Sagina filiformis Pourr. Chlor. Hispan., ex EE: n dem ded t P: bee "c 3, M. aie 
Gall. ed. 2, p. 119, n. 3, Spreng. Syst. Vegt. p. 497 . 553 
Tayl. Annis. o 


Peyr. Her , partim. ; S. eiliata Gren. Godr. Fr., Zetterst. p. vasc: es prineipls. n. 202, non Fries, 
B: spine ide ‘Hoya. Li , Onest Fr Fr.? LM 74, Crépin dubia an depressa Schultz. Jord. Obs. Pl. nouv. rar. 

(9 Flor. Apr.-Jun. Fruet. Maj-Jul. 

Legi in Pyr. Cantabr. ad Beyieré et ad Huart-cize, die 19 Jun. 
1841; in Pyr. or., Roussillon, supra Ceret ad le Puig d'entreillas, die 
22 Maj. 1843; in Pyr. Catal. humil. ad Gerona die 17 Maj. 1851, 
secus el Ter; mox ad Palau prope Rosas, die 13 Jun. 1851; semina 
depromsi ad "Gerona, die 30 Jun. 1860. € Jbservavi ad Oñate, per Can- 
tabriam abunde, praecipue circa S. Sebastian et Bilbao; ad Toulouse. 

Caules interdum diffusi, quamvis ad terram non omnino strati. Se- 
m duo majora mucronulata percipio, hine —Ó—X cum A. ciliata 
(Fries) N., sive S. dichotoma Heuff. (ipso fat. Bannat. 37), evidenter 
patet; sed ista caulibus semper diffusis, petalorumque praesentia differt 
Apiculus sepalorum interdum oculos fugit, dum eum percepi inflexum 
observavi. Folia rariter sunt ciliata, solémnior in eis est apiculus, sive 
setaceus mucro. Tota planta glabra generatim reperitur. Semina basi 
contracta, superne dilatata et excavata, per totam superficiem granulata 
punctata, coloris fusci, vel nigrescentis, ut demonstrarunt fructus ad 
Gerona lecti. Ea in sua S. filiformi « versus basim uno latere contracta, 


SUPPLET ANIMA SEU IU 
ee 5.3 dS om ua R CR On 
" y L3 


58 


laevia, limbo cellularum transversarum circumdata » describit Kunze 
Flora 1846, p. 627, n. 15 

n altera e Pourretianis Schedis legitur: « Sagina filiformis L. ob 
synonymon | Plukenetii », et hoc intelligi nequit; subposuit Pourret 
nomen S. filiformis P. In alia scheda haec exarata est a Pourreti dia- 
gnosis: « Caulibus erectis, ramosissimis , geniculatis; foliis linearibus 
glabris , pedunculis axillaribus, terminalibusque dichotomis » Pourr. 8. 
filiformis Pourr. dubitanter, sed perperam pro certo, relata est ad A. ma- 
ritimam a Reichenb. et a Gren. Godr. Fr.; levis A. procumbentis lusus 
dijudieata est a Bentham, Cat. p. 116. Cum dubio ad varietatem b A. 
Cupani, (C. apetalae Auctr.) adducta est a Babingt. Prim. Fl. Sarn. p. 15. 

Affinitas magna eum A. Cupani, a qua revera satis recedit, ut etiam 
intuentibus in figuras Arduini Specim. 2, t. 8, f. 1, Engl. Bot. v. 13, 
n. 881, Fl. Dan. t. 2102, Reichenb. Icon. C. 16, t. 200, f. 4958, pa- 


petalis stilisque. carentem et talem figurat; hane stirpem varietatem 4 

procumbentis voluit Wahlenberg, Fl. Upsal. p. 61, n. 122; hujus sen- 

tentiae suffragatorem non novi. Sed novi, qui fallacissime hane figuram 
citare ad Moenchiam erectam (Guss. Fl. Sic. Syn. p. 209 

Stirpem eum nostra admodum affinem, et primo intuitu quasi eam- 

r. Fragm. 


accesserunt Michalet Jura p. 112, Gren. Ji 
- ciliata Fries, Kirschl. Fl. Vog. Rhén. p. 19, Crép. Man. Fl. Belg. 
T, 


(1866) p. Tierps ae of quoque Godr. Fl. Lorr. ed 9 p His 2 


59 


Vix a nostra speciem up ciens judieo Saginam Sag specifico 
carentem) Lloyd Not. Fl. Ouest (Nantes 1851) p. 8. Sed illius 
varietas apetala, quid ? Haerens SAh quoque jS. adeis. Willk. 
PL Balear. (1876) n. 693. 

filiformis ex Rio Turia prope Valentiam, a Kunze Chlor. austr. 
ied 1946, p. 3, n. 5 adnotata, non videtur eadem ae Pourretiana, 
in qua caules non sunt glanduloso-scaberuli, nec folia semper glabra: 
ad hoe semina suae stirpis diversimode a nostris describit Kunze, ut 
supra retuli; reapse ipse Kunze de identitate suae stirpis cum Pourre- 
tiana prudenter dubitavit. 


Buffonia Sauvages, dein L. Cf. generis historiam enarrata 
Fée, in Bull. Soc. botg. Fr. T. 4 upto p. 162-6. Lepide eam dicta- 
verat Beckmann, Lex. Bot. p. 


Buffonia tenuifolia (Magnolii) Lamk. ZU. 


. Bot. monspel. p. 2 zo Ja e . Bert. 2, P. 216 (exels. syns. aliqs. et oblit. Sa vYS ionge i 
i 


idi ny £i 368 (expurg. udi 117. B. annua DC. Fr., et cum Dt. p. 80, , Pers. S 

p. 150, Es t (emend. Pluk. piat) nk m, (1791), p. 349, n. rs T. e i n vix in n., Engl. Bot. 
v. 19, 313, e spec. cult. S r. Sem. e m p 290 t. 199, , Willk. le. deser. pl. 
Eur. as oce, praec. ispan A Eh Tus , f. B. Pluk. n gr. t. 75, 15 i 


Flor. Jun. Jul. Fruet. ae Sept. In Pyr. Arag. Catal., orient., 
cum Olea quam supera 

Legi in Pyr. Arag. : secus flum. Ara ad Ainsa, die 3 Jul. 1845; be 
die 13 Oct. 1845 secus idem flum. Ara ad Fiscal. Semina ex l Ain 
detuli die 2 Aug. 1845. Denuo specimina legi in Pyr. Catal. Tieren 
ad Cabannas sub Figueras, die 9 Aug. 1860. Observavi ad Voltafia, 
Mediano, Graus, Alquezar, Huesca, Benavarre, Selles, Pons, Solsona, 
Tremp, per vallem Segre, ad Gerona, Rosas, ete. 

Illico distinguitur a B. perenni Pourr. vita annua, habitu tenuiore, 
ac laxiore. Caulis e basi ramosus, ramis multis patentissimis, laevibus, 
dichotomis ; distributio ramorum, Riera decussata quidem est. Caulis 
nodos inferne breves folia superant, dum in superiore parte, quum nodi 
sint longiores, et folia quidquam breviora, ista internodia non adaequant. 
Folia a basi dilatata, marginulo membranaceo praedita, per quem cilia 
plura conspiciuntur, quae c cilia sensim rariora fiunt procedendo ad fo- 
liorum apicem. Sepala inaequalia, duo latiora breviora, duo angustiora 
longiora, marginulo membranaceo glabro ecircumsepta , in parte media 
nitida , ibidemve striata, stris parallelis, apice tantum convergentibus 
Semina sunt compressa, ' brunnea a, in disco laeviuscula, nuda, per mar- 

inem circum circa verruculosa ; aeii inaequalibus, ferme per 
strias Mns dispositis. 
traxit vitam perennem ex DC. pro hae specie Koch k e? 
Vir Ursini hallucinatione non caruit; cf. DC. FI. Fr. 4, p. 168, 
Synops. n. 4378. Kochium imitavit Dietr. Syn. pl. p. 549, 1. Linnaeus 
omni auctoritate caret quoad hasce species (cum sequente); tribuit enim 
uae D. temuifoliae vitam perennem, synonymisque cum insequente con- 
fudit ita ut res evidens eveniat, ipsum duas species sub unica tantum 
comprehendisse denominatione. 

n non sedulo est animadversum a Pourret, qui x digne nomen 
perenni plantae, ex L., servavit. Melius egit Tank. Ill. e, qui Buff. 
Hinucfiliom sine ulla prolatione commisit, veluti si suam Sere "Racotet. 


60 


Qua de re, non video necessitatem suscipiendi denominatiem Candol- 
leanam multo seriorem. Bentham Cat. p. 65 duas enumerat species an- 
nuam et perennem, cum hisce nominibus ambas perperam Lamarckianas 
declarans. 

In Vallesia B. perennem vivere dicit DC., repetitque Clairville Man. 
p. 43; et Gaudin plantam. suam dubitanter (?) ceu annuam indicat. 
Koch junctim citat Gaudin Helv., et Engl. Bot. s. c. figuram; hine 
Kochii stirpem. potius ad B. toni alias retulimus, eui pa spectare 
arbitramur Anglorum planta. Item annuam designat suam B. tenwifo- 


liam Bert., qui, ut Gaudinus egit, n protulit synonymiam. 
oli , 


Puto tamen ipsos ante oculos versaviase B. tenuifoliam 

Magnolium haud claram harum soi setéquutuin fuisse notio- 
nem facile est percipere. Ambae species vivunt in agro Monspeliensi. 
Polygonum angustiss. gramin. fol. erectum, Magn. Dot. Monspel. (1686), 
p. 211, ex descriptione, et loeo (Bowtonet) libentius B. tenuifoliam di- 
cerem, nisi quis, recepta Gayi subtili distinctione, eam B. macrospermam 
nuncupari mallet. Sed Herniaria angustiss. gramin. fol. erect., Magn. Hrt. 
Monspel. (1697), p. 97, sub qua superiorem prolationem. ipse auctor 
citat, MD ex adposita figura, tab. 15, mihi pro B. perenni potius 
ese t 


Buffonia perennis (Magnolii) Pourr. Chl. Narb. n. 198. 


Magn. Hrt. Monspel. p. 97 (exel. Bot. Mons 15. Pourr. in Mem. Acad. R. Toulouse T. 3 
(4788) p. 3, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 118, n. ou e Sch. Syst. Vegt. 3, p. 481, n. 2 (exels. syns., 
patriisq. non eg ad VAY — speetntbs.) ; DC. Dub. p. 80, n. 2. La Peyr. Herbr. s. 1., et B. të 
nuífolia La Peyr. Her . pere ": et B. 'illk.; "imb. 
ieres. ea "hi. m ^49, n. 4M, 87, f. E Willk. Ic. descr. pl. Eur. austr. occ, praec. His pane T 
p. 1112, t. 71, f. A. B (haec Mac at "lux irj. 

9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag., Catal., or. Atax., 
cum Olea, solo calcareo. 

i in Pyr. Corbar. (ubi a Pourr. indicatur) inter Touchant et 
Vingrau, die 11 Jun. 1052, et subtus ad Sijean, die 20 Sept. 1860; 
in E or. (Roussillon) ad la Virgen de Pena, die 17 Jun. 1840. Ob- 

vi ad Viguezal, Murillo-Gallego, Ag Sind Sarsa, la Virgen d Izarbe; 
ut Villefranche du Conflent, alibique 

Hanc speciem sub proprio nomine in Herbr. Pourretiano Matriti 
scie non vidi: sed vidi ibidem stirpem ex Aragoni uam ei re- 
tulerim, ast cui fenuifoliae nomen indiderat esae Pourret 


Archivio Soc. To olos., ut com 
co consulendo anxius fui. 
detexerunt. Transiit in La coitu. supellectili? 
Adeo artificiosum sermonem éomposuit Willkomm ad falsam speciem 
TRAER P qui in verba ejus, iconibus sepositis, intenderit , 
ge ahenam de hisce plantis opinionem sibi conficeret. Neque eg? 
sum cero qn Tin B. Willkommianam. Boiss. pusin, T l. e. 


t H. e re seris oq ? 
idq (P 


j 


Sub-Ord. 2. SILENEAE (DC. Braun) Nob. 
Agrostemma L. 


Agrostemma Githago (Dioscoridis) L. Sp. 


Dioser. l. 3, e. 105. Koch p. 117, Bert. 4, p. . 1, Gaud. 3, n. 1048. Lychnis Githago Des 
rouss. apud. lemk. Dict., Moris Sard. 1, n. 152, bs NU: Re[ ort. F]. ONE n. 266, DC. Dub. p. 80, 
n. 13. La Peyr. Herbr.; Lychn. sylvestris Caesalp., Lyc arvensis Tabern. A foliosum 
Ruell. De Nat. Stirp. ]. 2 191, p. 581 lin. 19 et 315 cf; et 1. 3, c. 94, p. 718 lin Engl. 11, 
n. 741. Curt. Fl. Lond. ed. G E 1, Fl. Dan. t. 576, Fl. Batv SE 97. Schrank Fl 
M t. 34, Schk. Handb. t. 124, Sturm Heft 5, Sv. Bot. v. 7, t. 488, Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. 

ih 22. La eg I elv. fasc. 12, t. 2, Lamk. Ill. t. 958, f. infr., Dietr. Fl No oW 


t EE x p. 798. Camer, pit p. 554, Fuchs. Hist. st: p. 127, Tra rag. St. h. p. 127, f..2, Branf. 

ed. : s 2 peA, t Sanit e 173, "s. Obs. p. 23, f. 2, Icon. 
t. 35, Ps J. Rd liist. end ]. 29, p. 341, f. 2 UM Hrt. Sanit. "E Germ. 1485, crt. 277, Dalech. 
Hist. pl. (P^ p. 438, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 543, t. 3i. 

© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. abeunte, Jul. Aug 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 11 Jun. 1845. Ex campis ad 
Tarbes habeo a Deville. 

nnua, sed "enne denuo ex Darlington et Bromfield: hune cf. 
Fl. Vect. p. 66, Like, e 

tatura occurrit bipcdalis et ultra. Odor florum est potius ingratus, 
malefieam plantam ferme denuntians. Occurrunt Aliquando flores, in 
quibus laciniae calycinae ipsi laminam tres vices superant; et ego 
dubitare nequeo, A. nicaeensem . laciniis calycinis longioribus, pe- 
talisque dilutioribus, non nisi iini lusus Githaginis censendam esse. In 
Lavedan, ad Agos, e contra vidi petala calycinas lacinias excedentia , 
unde mihi harum partium variabilitas abunde patuit, quod caeterum in 
hoc ordine potissimum aliae species plures offerunt. 

Hujus plantae semina noxia praecipue crediderunt ii, qui pro Lolio, 
cum Fuchsio, habuerunt. Longe ab hac opinione fuerunt alii, et Haller 
fidenti apod hoc tradidisse videtur : « Semina vesca et innoxia... dicta. » 
Helv. n. 

Sed ego accepi a D. Sen patre medico ad Graus, semina pulve- 
rata, pueris administrata optimum praebere remedium contra lum- 
bricos, quod mihi confirmare non sinit agrorum nostrorum, circa Ba- 
gnacavallo, nulla securitas. Acria esse semina expertus est Cordier; 
et virtutem illam probabilem reddit Fuchsii observatio asserens, apud 
Germanos ad impetigines et scabiei genera plura sananda € 
semen: cf. l. c., p. 130. Usus ignotus dicitur a Krock. Fl. Sil. , n. 696; 
praestabat dicere proprietatem. ignotam. 


- 


Coronaria [Italor., Braun. 
SECTIO 1.* EUCORONARIA (Bravux.) N. 


Coronaria tomentosa (Dioscrids.) Braun. Bot. Zeitng. 1843. 


Dioser. l. 3, ios Teophr. Hist. pl. 1. 6, 7? nom. tant. Lychnidis. Lychnis coronaria 
Ruell. Lonier. Cael es., obel., Desr. apud Lamk. Dict. , Koch p. 116, n. '4, DC. Dub. p. 79, n. 12, Rohrb 
n Linnaea V. 36 ( 6970) p. 177. n grostemma coronaria L., Bert. 4, p. 734, n. 3, Gmel. Bad 
Als. 2, n. 682, Gaud. 3, n. 1049. A. coronr. La Pe br. Flor. Graec. Sibthrp. C. 5, p. 39, t. 452, 
Curt. Bot. Mag. n. 94, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. 228, t. 130, f. 1, Fl. Batv. v. 12, t. 893, Reichnb. 
sy C. 106, t. Ex f. 5133. Matth. p. 821, Camer. Epit. p. 569, Brunf. Herbr. ed. Germ. 1532, p. 97 

ex Morett., sed nescio an eum icone : Trag. S T p. 127, f. 1, Dod. St. h. Comm. d ira 


85 
Hist. Y s galt) P iti, Flor. Coronr. p. 43, vel ed. 2, p. 44, Pempt. p. 170, Lo». Obs. Sn 5 t. 


62 


© Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. Ín Pyr. med. , Septntr. potius, 
parumque diffusa 

Legi sub Bagnères de Luchon, eundo ad Sierp, die 20 Jun. 1838. 
Observavi alibi circa Luchon et ad Mauvezin; in Pyr. Catal. editior. 
ad Mongarry. 

uot vidi individua spontanea in Pyrenaeis, ea semper petala pur- 
purea ferebant. Cf. quae in ioa dium de floribus albis in planta spon- 
tanea scripsit Linnaeus Sp. pl, et pone eum neotericorum quidam 
etiam, DC. Fr., Boreau. 

Jam Smith in Flora Graeca recte observavit: « Flores in planta 
spontanea non semper albi, ut a Linnaeo traditur. In hortis frequentius 
saturate rosei, ut in icone. Vip rae nec varo semipleni, quandoque 
albi, ore purpureo, pulcherrimi » |]. , p. 40. Hujuscemodi florum va- 
riationes olim adnotaverat G., A Pin. p. 203, quem continuo rec- 
aou observatorem reperimus 

nii loca, Nat. h. 1. 21, c. 4, vel 10 et c. 11, vel 39 et c. 26, 


vel 98 suscipere non ausus sum; alii fuerunt, qui ea receperunt. 
SECTIO 2.* COCCYANTHE Rerrcass, BRAUN. 


Coronaria Flos cuculi (Tragi, Loniceri) Braun Bot. zetng. 1843. 


| St. h. 3 m: Lonieer Nat. h. crt. e. 171 A . Lychnis Flos cuculi 2 es p. 116, 
n. 3, Bet - 1, Gaud. 3, n. 1051, Moris ud d n d , DC. Dub. p. 79, "nohr. vi 
Linnaea V. m ). Ẹ: 181, I. yeh. Fl. cucul. La Pe : e 
ater 'oceyanthe pratensis Rupr. In r.; C. Flos Cueuli Reichn. 8 
Cueulus Heist. Cat. gi AM Juliae Aro p. 24; Clewlar Heist. ex Fabric z l t. Helmst. 
ed. 2, p. 186 Engl s EE Curt. Fl. 1 ond, à j ; tv 

^ EA ayn., Ch. p Eur. T. 1, p. 20, t. 13, Dietr. Fl. Bor. 
LA amk, Hh t. 391, Reichn » pn T 16, t. 306, k M 30. Dod. st. h. Comm. 1553, p. 192, 
Hist! pi jean a Des P CRY 177 lc. "i 454; 2, Clus. Rar. pl. p. 292, f. 2, 
Ta her fe Eo E ro? Delan. Hist. pl. i p. 809, zx! Moris. Hist. pl. Oxon. 


* Flor. A „Aug. Fruct. Jun.-Se ept. 
Legi in Pyr. Catal. a ad Porté, die 24 Jul. 1853. Ex viciniis de 
: v 


uit pharmacopola, qui- Florem cuculi irg sibi Man e le aliis 
venditaret pro Centaurea minore teste Vandam "l. Haze- 


ci 
brouch, Append. (1854) p. 229 Not.; et hoc nostris diebus visum est. 


Miscaria Rupp., Roehl., Endl., Braun. 


Viscaria alpina Pera Fries. 


Mus. piant. p. 7 . fg. I : 
£. Lindley Bot. Notiser, 4849. n. j L., Koch 
P. £n - c2, Ti e p- 3. n. FE "Gaud. 3, n z 1053 ; futi Ti. Lar Fond Pr owe `p m DC. Dub. 
arp A vs. Lapp. (ed. à Sm.) V. Ži p. - p ose EF, e 4. He rbr. i e Me: 
€ 2254, Stu j 093, Engl. B 
:394. Suri Hen As Ecichnb. 1 lcon. C. 16, t. 307, f. 5130, "Hall. har. p3 ' oio t. 17, Curt. Bot. Mag. 


9, Flor. ? g. itiori i 
tisper deco Jul. Fruet. Aug. In editioribus, e quibus raro tan- 
n Pyr. or. m Cambresdazes, die 12 Jul. 1836, in V 
t in Valle d' Eynes 
die 10 Jab 1839. Habeo a Devill ex Eres-lids, O Bérvaruni d ic 
du Midi; ego vidi au pae { 


au Tý de Nohedes, a la Soulane 
d' Andorre, au Port de l : ne 
de ta Hourquette 

quette ad Querigut, in m.*. Llaurenti, 


de 
le Car anza, semper in latere meridionali, vel ad aquas mediterr. 


Fi 


63 


Observavi fructus, quos quidam quinqueloculares, alii uniloculares 
declarant. 

Fructus junior offert capsulam quinqueloeularem, adultior unilocu- 
larem. Certum est, formamentum capsulae esse quinquevalve, eum septis 
interioribus manifestis, quae sepimenta maturascente fructu éxarescunt, 
aut fere omnino se contrahunt, relinquendo zotheculam unicam, vel cap- 
sulam unilocularem, cum placenta centrali libera. 


Melandryum Rochling, Endlich. Gen. pl. Suppl. Mant. 1842, 
p. 78, n. 5248, sc., Braun Flor. 1843. 
Melandrum Plinii? sustinere non adeo. 


Plinii Melandrya, Nat. h. 1. c. 18, vel 15, quae vox Quercus me- 


alios legitur, Melandrion Plinii, M. pratense referre sustinuerunt. Lobe- 
lius (ut ipse novit Clusius) speciem Sileni inflatae affinem potius subj- 
iciebat: ab his recessit G. Bauhinus, qui Spiraeam palustrem ample- 
xandam fuisse ostendidit. Prudentius a quacunque sententia, quoad 
Plinii Melandrum, abstinendum esse reor, tanta obscuritate et incerti- 
tudine involutum percipitur, nullis ferme characteribus fulcitum. 


Melandryum sylvestre (Tragi) Roehling. 


Trag. St. h. p. 126, n. 4, sin. fig. Lychnis diurna Sibthrp. Oxon. n. 494, Koch p. 116, n. 7, DC. 
Dub. p.. 79, n. 5. L. sylvestris Dod. Pempt., Hoppe, Gaud. 3, n. 1055, Noul. Flor. bass. sous Pyr. p. 91, 
n. 2. L. dioiea a Bert - 740, n. 3. L. dioie. diurna La Peyr. Herbr.; L. aquatica Pourr. et L. pa- 


lustris Pourr, Herbr. Mi. Melndr. nemorale Heutf. Reichnb. Silene diurna Godr. Gren. Fr.; Mindrum. 
rubrum Gk óngl. 79 


ub Gke., Aschers. M. purpureum Rupr., Agrostemma sylvestre Don Cycl. Engl. Bot. v. 22, n. 1579, 
Cu "l d. ed. Grav. V. 3, t. 77, Schrank Fl. Monac. t. 79, Fl. Dan. t. 2172, Fl. Batv. v. 6, 
t ; Dietr. Fl. y . n. 799, Schk. Handb. 1, t. 124, Drev. et Hay l|. Eur. T. 3, p. 10, 

37, Sturm Heft 23, Reichnb. Icon. C. 16, t. 304, f. 5196; et t. 303, f. 5124 nemoral. ere n. Fl. 


Coronr. p. 46, ed. 2, p. 47, Pempt. p. 171. f. 1, Lob. Obs. p. 481, f. extr. et Icon. t. 335. f. 2, Clus, 
F neni Plantin. Camer. Epit. 739?, Tabern. Krtb. 2, p. 679, f. 2, 
2, S. 5, p. 541, t. 91 f. n. 23. 

9; Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jul-Aug. Per regionem oceanicam. 

Legi in Pyr. Cantabr. ad Aradoy die 16 Jun. 1841. Habeo a De- 
ville ex Landervieille. 

Flores diu aperti, rubri, aut purpurei, perpuleri, inodori. 

Video pilos glanduliferos, neque simplices, ut eos declarat Koch, 
et cum eo alii. 

Non adhue certus sum hoe constituere legitimam speciem; porro 
talem non consideravit Gesner, quem cf. Hrt. Germ. crt. 269 a sub 
Ocimoide 1. ; inter neotericos vide praecipue All. Pedm. n. 2, n. 1592. 
Marz. Pencat. Piant. Vicent. p. 31, Pollin. Fl. Ver. 2, p. 86 ad n. 883, 
Drev. et Hayn. l. e. 11, Sm. Engl. Fl. 2, p. 328-9, Edmonston Flor. 
Shetl. (1845), p. 28. 

Sed consideratis plantis, earumque loca, cf. etiam Bromf. Fl. Vect. 
p. 65. Jam, ete. 


64 
Melandryum pratense (Tragi) Róhling. 


Trag. St. h. p. 196, n. 3, sin. fig. Lychnis vespertina Sibth, Oxon. n. 425, Koch. p. 116, n. 6. 
L. dioica Auctor. pl., Gaud. 3, n. 1054, Moris Sard. 1, n. 156, DC. Dub. p. 79, n. 6. L. dioica b Bert. 
41 


ud. : 
4, p. 741, n. 3. L. dioie. L. vespertina La Peyr. Herbr.; L. pratensis Spreng. Hal., Mart. Mosq.; L. 
agria Ovid. Montalb. Hrt. botanogr. Ind. p. 56, L. macrocarpa Boiss., Reut.; Silene pratensis Godr. 
Gr. Fr.; Mindrum. album Gke. Ascher., et M. divaricatum Fenzl, Rohrb., Agrostemma dieline Don. 
P j r . 1580, Flor. Dan. t. 792, Schrank Fl. Monac. t. 84?, Sturm Heft 23, Fl. Batv. 


Cycl. Engl. Bot. v 

FA Nay iS RA d. V . 9, n. 159, Rei:hnb. Pl. er. C. 4, p. 5, t. 303, s n 
leon. C. 16, t. 304, f. 5125; Plenck Ie. pl. med. T. 4, p. 57, t. 355, Michel. in Till. Hrt. Pis. p. 105, t. 41, 
f. 1, Zanniceh. Vnz. p. 173, 865; f, v et t. 3 


282, Berger. Phytonoimat. 2, p. 23 cum tab., Schk. Handb. — — 
t. xpl. 80, f. 1-3 (cum var. maĉrocarpa fig. 4-10). Matth. p. 997 vix., 
Ovid. Montlb. Icon, 2, p. 134 cred., J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 342, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, 
p Mist 21 F5 21, ; 


€9 Koch, sed credo magis perdurare, et perenne cum aliis plurimis 
dicendum; non male forte (9, aut 9, Lagr. Foss. Tarn. Gar. p. 41. 
Flor. Maj. et per Æstat. Fruet. /Estat, Autumn. ineunt. 

egi in Pyr. Arag. supra Barassona a la Sierra de Castro, ad rupes bL. 
calcar., die 16 Apr. 1851. Sub forma macrocarpa obtinui a Gautier ex — 
Ortril ad l Etang de Leucates. Petalis diminutis, virescentibus accepi a 
Vayreda sub nomine Silenis virescentis L. e Requereno Pyr. or: 

Plantam foeminam, absque maris adjumento, semina perfecisse ad- 
seruit quispiam apud Roem. et Ust. Bot. Mag. St. 11, p. 185 (London, 
1190, H«.). 

Hermaphroditum interdum occurrit, quale observatum est a plurimis, 
Linnaeo, Retz, Giliberto, Mattusehka, Brotero, Relhanio, Smithio, Hookero, 
St. Amansio, Pollinio, Sehwabeo, mihique. Varietatem floribus roseis —— 
vidit Boreau, Fl. Centr. Fr. (1840), n. 255, pallide carneis ego, talem 
quoque alibi viderunt alii: in Anglia Smith; in Italia Bertoloni; in | 
Germania Koch, ete. 

Plaeuit Linnaeus scribens: « Mas ealyees fere exlindraceos gerit , 
foemina autem ovatos. » Hrt. Cliffrt. p. 171. Ego addam; quod dum | 
hermaphroditem occurrit, tunc formam eylindraccam calyces ostendunt: — | 
sed suspicor, tum capsulas esse steriles. : 

Flores vespere aperiuntur, tune, nocteque odorati; mane adhue aperti 
multum odoris dimiserunt, donec superveniente sole claudantur et ino- 
dori evadant. 

sulas in hae specie magnas, ovato-rotundatas, observavi ad Nar- 
bonne, die 2 Maj. 1857, iterumve ad Mane, die 27 Jun. 1862: facile 
in suspicionem veni, M., sive Lychnidem maerocarpam Boiss. Reut. Diagn. 
pl. Hisp., Bory, Dur. l. c., non esse specifice distinguendam a com- 
muni planta, et laetatus sum videns eum hujus postremae speciei va- 
rietatem. declaratum fuisse a Léon Dufour in opella, Madrid 1808-54, — 
Bordeaux (1856) p. 23. Fatendum vero est hujuscemodi plantam primo — 
imposuisse Michelio, ut ea sit quae figuratur apud Tilli s. c., citata & 
Pire Sic. Syn. p. 504, n. 1, ad Lychn. divaricatam. Reichnb. et 


[ 
E 


Silene Lobel. Obs. (1756) Gaertn., Neotericor. Quoad sectiones 
ef. Endlicher Gen. pl. Suppl. 2, p. 77-8, cui 

« Silene nomen plane Jictitium ) 
p.249 (1516), aa 


i gd : : xx r . Pe - 
t prosilivit? Contra hujus nominis adoptionem praestantius Visca- 
ginem cum Caesal 


pino dicendum, conclamavit Haller (Th. Em. magni 


65 


Halleri fil), dubia contra Sect. 7 Philosoph. Bot. Lin. Manip. 1, p. 10 
(1153). Re perpensa non fui persuasus de hac suscipienda sententia , 
nomenque S/enem, invitis quamvis Hallero et Dillen, retineo; eo magis 
quia poetica vocis origo, et quidam ejus significatus ( (inquinans) non 
repugnat generis speciebus plurimis. 


SECTIO 1.* BREVICALYCES Nob. 


Silene alsinoides Pourret! Herbr. Matr. asserv. Primus speciei auctor 
videtur Asso Mant. 1781! 


Petrocoptis py -— pme I Walpers Reprt. Bot. System., Braun Flora Bot. od Zeitng. 1843, 


p. 269, pes Gr. Fr. p. hrb. in Linnaea V. 36 jr E p. sa MN pr enaica Berger 
Fl. Bass. yr. 2, p. 261, n. eel. Gall. ed. 2, p. 327, n. 5, DC. Dub. p. 79, 9. Lychnis ei 098, 
Asso reda Mant. p. 168, ex deseript. , et loco San Juan de i Peña, E: me Lodi rdh die 99 Maj. 1850 
et a Willk., die ? Jul. ejusd. anni: cf. Sert. Fl. F ispn. 472 sub buon long flora, et n. 145 de hae 
ipsa specie. L. nummularifolia et L. nummularia La Peyr. Herbr., eum L. pyrenaea La Peyr. Herbr. 
(Asso l. e.) ; L. fruticulosa pn in litter. ad Hook. Journ: of Bot. 2; Silenopsis Lagascae Willk., et 
Petrocopt Lagascae Willk deser.; Siln. saxicola e ind grip Tu ase., ex archetyps. in Herbr. 
Hrt. Bot. Matr "Agrostemma py renaea Don Cyclop. Sweet pe FJ. Gard. Se ur ES. $ 23 202 mal.; 
Bot. Mag. V. 60, t pef-- em . (Dietr. 3269). Willk. Ic. . pl. n ; DIM: 
agp i m" 30-2, t. 19, 20 el t. 21. Lagascae, foliis ies poit Mis (de pon iam ef. FR Le 
Deux Excurs. p. 3). 


Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jun.-Aug. In Pyr. occident., mediisque, 
montan., editisve, frequentius per Cantabriam septentrionalem. 

Legi in Pyr: "Cantabr. ad rupes de Eruzate, die 1 Jul. 1841, in 
Pyr. Navarr. supra Isaba ad antrum de Usunundoa, die 26 Jul. 1844; 
in Pyr. Arag. al Montsec, die 3 Jun. 1846. Habui ex les Eaux Bonnes 
a De Girard; et ibidem e rupibus du Col de Tortes a Gaston Sacaze; 
ex la Péne de Serret (Azun) a Deville; e Valle de Venasques editiore 
a Paul Boileau. Viderunt plures au Pic du midi. Ego observavi in 
m.' Navain, supra Viniès, in m.* Peña-barry, supra Salvatierra, ad 
San Juan de la Peña, inter ipsas lapides marmoreas del Pantheon de 
los Reyes de Aragon; a la Peña de Uruel, ad Murillo Gallego, au Pic 
Sarrance, ut EM Urdos et Bedous, vallis Feel ad Montory; copiose 
in vertice montis Haya supra Irun, et i per Cantabriam. Adno- 
tabat Deville- "Vidites pulcherrimam pes se quoque à la Garre de 
esed et aw Tech de Lidou. 

aules diffusi ascendentes, ad nodos valde fragiles, apice floriferi, 
floribus Tus dichotome-paniculatis, vel fasciculatis. Folia ipsa sub-spa- 
thulata, superiora sub-cordata, in caespite denso minora, in laxo ma- 
jora, adstantibus foliis emarcidis in caespitibus senioribus; caeterum folia 
glabra et glauca, ut tota planta: generatim, occurrunt nam aliquando 
folia raris, longisque pilis erp Hae folia, quae flaccida sunt, quamvis 
mollia prorsus dici nequeant, carno sula raro eveniunt, ut ea sese ob- 
tulerunt in individuis al Moin lcs, in quibus conspicui quidem 
erant calyces rubri. Calyx clavatus, aut ovoideo-eampanulatus, obtuse 
decem-angulatus. Color petalorum generatim albus, raro pallide roseus; 
petalorum limbus varius, emarginatus, erosus, planus aut patens; ap- 
pendices acutae, parumper revolutae; quidquid interveniat, reprobandus 
est Asso, qui dixit petala integra. Filamenta staminum albicantia, uti 
pistilli ; aiüthérae roseae. Odor florum laevissimus. Capsula ovoidea; 
quinque-angularis, aut elliptica, prismatica, unilocularis, cum placenta 
centrali. Semina reniformia, rotundata, rugulosa, tenuiter punctata, sena 
aut plura, prius fulva, dein nigra; arillata ? Ceu genus proprium non 


5 


66 
placuit, considerata quoque affinitate plantae cum Silene legionensi La- 
gasc., rupestri L., cordifolia All. 


Silene rupestris (Gesneri? G. Bauhini) L. Sp. ; 


Gesn. Op. bot. ed. a m: tab. lign. 18, f. 156, G. Bauh. Pr. p. - Koch p. 115, n. 94, 
Gaud. 3, n. 992, Bert. 4, r 619, n. 44, — Bad. Alsat. Zn. A: DC TOR: ^: 71, n. 17. La Pe 5 
Herbr., exel, nme j zum" ila situa B erger. Bass. Pyr. p. 243, T Oncerum rupestre Dulac, " 7 
Heg. d ug 1, t. 6, Sturm Heft ?2, Reichnb. Icon. C. 16, 288, f. 5001. J. Bauh. Hist. p.3 c 
l. 29, p. f. $ dije: ur pov quomodo, nisi err. calam., x Sabulinam linifloram laudaverit — 
Gaudia ; Chabr. Sciagr. p. 449, f. 4 de 

9, Flor. Jun. Aug. Fruct. Jul. Sept. In montan. editis, vel sub- 
alpinis. 

Legi in Pyr. septr. aurigr. supra Ax, ad Perles, die 11 Aug. 1840; 

n Pyr. or. ad Mont-Louis, die 8 Jul. 1836. Habeo a Deville ex Aa : 
"nile et ex Bauleste et Albi (Azun). Vivit in Vignemale, ex Ramond, - 
Pic de midi; à l' Estibe de Luz, au Lhieris. Ego vidi supra Gracamio Ei 
au Cirque, et ad le Port; supra la Cour l|. d. Rivehaute; in m. 
gire, ad le Port de Salau, ad Mongarr; "; supra les Eaux chaudes, ut 
supra Sallent, ad Torla, ad Ba lnea de Panticosa, et super ea al Col 
de Marcadu, ete. Observantibus Lagasca et Rodriguez (Ann. Cienc. Nat. 
Madrid T. 5 (1802) p. 277) boma est ad hanc speciem J. DBauhini 
figura, quam eum Linnaeo retulimus; sed excludenda erit Flor. Dan. 
figura t. 4, a Linnaeo pariter citata, quae ad S. quadridentatam asa 
potius pertinere videbatur. Mihi vero pro neutra planta placet. Qui 
quid denique de hae postrema icone statuatur , Hispanicorum consilio 
non attenderunt Gmelin, Bad. Als., Loisel. Gall. ed. 2, p. 310, n. 14, 

in. 


j 


4 
m 


consilium item nihil fecisse video Blytt, qui Pl. vase. cirea Christia- 3 
niam (1844) p. 14, eam FI. Dan. figuram ad S. praes pertinaciter 
citavit, ut confirmaverat Hornem., Nom. Fl. Dan. (1827). 3 


Silene quadridentata (Gesneri) DC. F ^, Pers. Syn. 
Koch 


Gesn. Op. bot. ed. a Sehmid. tab. aen. 11, f. 94. DC. D 7 
z ub. p. 77, adri 
Burt EN Bert. 4, p: 021, n. 43, Gaud. 3, n. 993, Godr, Gr. Fr. p. 213. Heliopora g » quai um — 
MR u aT 182, in notis ad H. pudibundum n 43. S. rupestris var. La T. e t eee is 
2 $ . aria mont LaP dridenta à 
Willd. Sp. (L. Syst.) Oncerum quadrifidum Da Qs v Bd c v I dr ku ; 


fa Timb., Lor , 
T Bomb RE ! H: Fenzl, 
Kit. et S, pusilla W. ; Kit., ex Rohrb., S. ten ella Cis it Reiohnb., VE TA 


ce M m pusillum Vis. CAE Ja« cq. 20, w aldsi. kit. PL rr. Huni 
NS f. S081 et f. 5082 ai 90 ill. d. Item Pl. o 
E ie f. d et E t. i udib. p ib. 9080 pusill. ere 

t. 90, Vis. Pan ? GE pulo: Seg; Vor: Supp AE RN CN fL sena Fi. dam M 


3 Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In. Pyr. med. editior., solo 
calcareo. 
3 Legi i in Pyr. Arag. supra Bielsa et Xavier "e, ad rupes de Montinier, 
Ph Aug. 1553. Habeo a De Girard ex le Pie c de Ger; ex Labatsere 
1 A ex la Houls dn Marboré, le Pic de Gabizos et le Cirg 
de Gavarnie a Deville, -— in JA Q agire a E Edibe ds di uz, au 
l/ Hieris plures viderunt amici. i 
; modesta, facie pulcra, ad be 
issimum m proveniens, Petalorum lamina rev 
SO Ne eei quadr ifida, ut ipse fatetur Linnaeus Mant. alter. | 
sits Do de Mure ? Reichard, Willde enow, Gilibert denominationeih 
: et Duby, Tenore et Host correctiorem praetulimus. 


61 


Infirma videtur sejunetio Heliospermatis (sive Silenis) pusilli Visian. 
Dalm. 3, p. 171, n. 1522, cui ille alterum Reichenbachii et Waldst. 
Kitaibeli locum refert. Cf. etiam S. Tommasinii Visian. apud Reichnb. 
Icon. C. 16, t. 277, f. 5064. 

Silene caespitosa (Gesneri) Salisb. Pr. 302, n. 7 

. Mons fractus et pe ; ef. Epist. med. ad Fabric., Tiguri 19 Jul. 1560 P TO 1577 
ert. E: D» ubi de Musco florido loquitur. S. Io ulis L., Koch p. 115, n. 25, Bert. 4, 
Gaud. 3, n. 995, € — Loss Alsat. 4, p. 309, R Amd. "iar prey n. 115, DC. Dub. p. ? n. d e "aah 
L. La Peyr. Herbr. aul, et S. exscapa AI. Pedem., sel. Gall., Genn. PI. Ligur. C. 3; S. bryoides 
Jord. ; Għcubalus dar Spach Suit. Buff., sed rw rede pre Norveg.; Oncerum acaule Dulac, "Engl. 
ot. v - 1081, Lightf. Kl. Seot. p. 397, t. 12, Fl. Dan. t. 21, Ali. Pedem. 2. 79, f. 

1584, f. 2, “Jor epa zm. 5, p 30-8. t1, f C, ^y ;Heichnb. Icon. C. 10, t 170, 
f. "5034, Willk. le. pl. Eur. cid. praec lispn« $ p. 70, t. 51, f. B et f. A. kryli. Dih. Hrt. 
Elth. p. 206 tab. et fig. oer. Bot. a" t. 4081; Ten. , Pints. Mm. Pu ten -— a 2. T E 
et Bald. ed. ma p. 199 fig. cum deser. ps. “190-200. ` i. Bald. 4 ex aar rer No -i 89-00. : Bauh; 
Hist. pl. 3, 1. 37, p. 763, vel 760, Chabr. Seiagr. p. 500, f . 3, Barrel. 

3i viral Jun. Jul. Fruct. Aug. In editior., WC etiam. 

Legi in Pyr. or. m.* Gi NO; lae 11 Jul. 1836. Habeo a De- 
ville ex » Pic de Gabizos. Vivit in montibus Vignemale et Neouvieille 
ex Ramnd.; ex summa Maladetta or Fridge Bianchi optic. ad 
Toulouse. Ego vidi au Cirque de Gavarnie, supra Balnea de bani d in 
m.* tee" iig. supra Sallent, in vertice du Mont-rouge supra 
au Port de la Roquette, au nn d Oo, ad Basibé, au Puig Carlit, au 
Mont pii a Caranzà, 

videns est S. exscapam AIL statum hujus speciei constituere minus 
saniisen, in ae, frigidioreque loco enatum. Loiseleur illum in spe- 

reviviscere conatus est, Fl. Gall. ed. 2, p. 311, n. 18, ei tribuens 
flores Modul; et capsulam subrotun dam, quae res commentitiae sunt. 
In individuis locorum editiorum, in quibus eigo brevissimus, et valde 
contractus erat, ego observavi stamina in quovis flore vix evo uta, con- 
tracta, exigua, quae stamina in individuis did. montis, sed in loeis 
minus editis, magisque mitibus enatis, indeque felieioribus, plane evoluta 
et extra corollae faucem valde exporrecta conspiciebantur. Capsulae, 
quae primo cylindraceae sun‘, dum perfectiorem evolutionem adeptae 
fuerint, ferme subrotundae fiunt. Allionii citatae figurae referunt reapse 
status de quibus effatus sum, et quos in Pyrenaeis late hinc inde ob- 
servavi. Avé Lallemant, De quibusd. pl. Ital. bor., et Germ. austr. 
rarior. (1829), loquitur et ipse i 12, n. 19, de varietatibus duobus hujus 
speciei, sed quum dieat de var. a vulgari, eam corolla receptaculo pe- 
uS inserta. donatam; de var. b SE hane corolla receptaculo ci com- 


4 
TE 
en 
o 
d 
EE 
^ 
D 
E 


dise, eo magis ex quo sepultam, ut ita f ees penes Bolos in litteris, 
quas ejus pater a Pourret acceperat: « De esta variedad (minori) Al- 
lioni a echo su Silene ercapa , para distinguirla sin duda solamente - 
otra planta que tiengo crecida in parajes humedos, y sombrios en donc 
se alarga mas; pero no veo otro fundamento para justificar la WAPEN 
que ha echo. » Pourr. in Litter ad Bolos (sin. ann. 
Ad nostram speciem spectare videtur Caryoph: yllus omnium humil- 
— et minimus, Moris. Hrt. Blesens. (1669), p. 42 et p. 247, patria 
t Pyrenaeis indicatis; obscuratur haec sententia a vita, in p. 42, annua 
dd Nollem ego me vertere ad Dianthum proliferum. Retulendus 
hic loci foret ne Caryoph. Moris. Hist. pl. Oxon. P. 2, Sect. 5, p. 562, 


68 


n. 11, t. 25? Sed ista figura non convenit, et auctor citat Clusii Rar, 
pl. Historiam, | 3 982, Caryoph. sylvestr. 1 cum fig., qui Dianthi 
arenarii est. 

Haec species inter Phanerogamas ex illis est, quae in Europa A 
majorem celsitutem geographicam perveniunt. Reper ta in Pyranaeis ad 
le Pic de Nethou, in Vignemale, a las tres Sorores (Mont perdu) ad 
summitatem du Port d'Oo, locis 3000 metr. et amplius celsitatis; ob- 
servata est a Saussure in m.* Bianco ad 1780 tes., sive 10 "n 
Paris. supra mare. In editissimis visa etiam a Schlagintweit, quos " 
Unters. phys. geogr. Alpen p. D88. E 

Descendit quidem in Pyrenaeis etiam ad sub-alpina loca, non tamen 
ad montana, minusque ad mare; ut in Norvegia; eam viderunt i in m 
Kunnen; cf. Lessing Reise nach den Loffoden p. 44. 

Denominationem Linnaeanam absurdam depwuli; Salisburianam T 
cepi: menti volitabat ©. muscosa, ex Gesnero, Pona, J. Bauhino, Boc- - 
cone, Darrelieri, Tournefort. S. caespitosa Stev. 'commode S. Steveni nun- 
cupari potest. j 


SECTIO 2 ATOCION. P 
Silene inflata (Brunfelsi) Sm. Br. 5 : 


Brunf. Herbr. 3, p. 129. Daubenkropf Tra ag. St. h. p. 5, . Koc e 
Gaud. 3, n. 990, Moris Sand dos 157, bbs Godr. Trag E^ Jod p r DC. 
Ledeb. Fl. Ross. p. 304, n. 4, Crép. Pl. er. Belg. fasc. 3, p. 8. S. infl. et B peto [^ 4, f 


"ees n. US A 


os. 629, 632, ns. 49, 50 (ex^l. syn. de S. (a Sm. sive B undo a Be rt. 1. n. 50). La Peyr. 
lerbr. et S. maritima La Peyr. Herbr. et S. Ar — Im La Peyr., partini; ; M. "Thorei Dufour, 
Gren. Go r., Wil S. uniflora Darraeq Herbr., ; S. glareosa Jord., Willk.; S. $e 
- hs 3 MN Jord 


, ex kit Saon Loir. ; S. pas ih "N: rupicola Jord. ex Crép. et s. ole- 3 
eod. Carion; S. venosa Asch.; Cucubalus maritimus Pourr. Chl. Narb. n. 393? S. mi- - 
pend Sc chott ex Vis. Oncerum M oen osum, O. Ape et O. globosum Dulac. Engl. Bot. v. 3, n. 164, — : 
"es e * 14, Bull. Herb. Fr. t. 324, Drev. et Hayn. Ch. cm Zur. T. 2, p. 43, t. 50, Schk. Handb. —— 
mk. Ill. t. 377, f. 2, Reichnb. Icon. C. 16, e 299, f. 5120 et t. 300, excl. fig. exter. i^ am 2 
Eust e ere. Sr S Nap. 1. p. 233, t. 38, Balb. Noce. Fl. Tiein. p. 199, t. 1, Sabb. Hrt 
T. » Dietr. Fl. Bor. v. 4, n. 239, Fl. Batv. v. 11, t. 802, Willk. le. descr. 1 Eur. M oce 
Ton 5 3t . t. 23 glareos. et t. 24 Thor., Plenck. Ic. pl. med. T. 4, p. 54, t. 349, Za nnich. - 

KEN p: n" » t. 117 et t. 301, f. extr., All. Specim. p- a f. Pune Dod. fg h. 
ha 9, Hist. pl. rl p. 332, f. 1, Pempt. p. 172, quidquam a praec. div Lobel T d 
E I ea i de o Mr pl. 4, 1. 3, p. 293, tS P ant., Duieclt. Hiat. pl. Tugi. ? 2, P d E. 
is 
; 


80 
ck 
t. 


E 


9, Flor. iid in ZEstatem. Fruct. /Estat. in Octobr. 
Legi in r. Árag. humilior. ad Huesca, die 8 Jun. 1850; in Ps 
laaie. ad Perpignan, die 11 Maj. 1843. Varietatem legi in 
P Cantabr. marit, ad San Sebastian, die 1 Jun. 1841; item ad Sm 
Jean de Luz, diebus 15 Maj. et 30 Aug. 1841. Habeo a Deville sub | 
diversis formis, e Tarbes, ex la Houle du Marboré, et ex Albi (Azun): - 
a Gautier ex la Sidribre de Leucate, accedens S. aidtbnde TEE E 
arietatem floribus rubellis legi vere 1843 inter segetes agri Rusei- - 
e ei nomen $, i. € var. carneiflorae (ridendum) fecit Le 
Cantal; amden (als €, corolla, genitalibus rubellis) vidi etiam per E 
doao dt n Es . ad E ljoibar, Bibar Ermua, Byriathu solo ferr T 
Tut "que. ^usum hune novit quoque G. Bauhinus, cf. Pin. p a 
iie du 1: gera eum tractavit Timbal, Excurs. "St. Paul, LE 


de Pe 


n littore Cinai legi variet d 
g atem eam nus detexit des 

cripsitque Thore (Chlor. Uoni. 1803, a erete Fabar., Pre: 
iiie eu illustravi Brongn. et Dur. Am. : 
- Nat. Paris T. 5 9r 
denominationem acce ars. E ou S Thoi PERAE 


pere Gren. Gaie. Prosp. Fl. Fr. (1846) p. à La 


i 
: 
2 


69 


stirpem — esse speciem sustinuerunt, ut iterumve Godr. eum 
Gr. Fr. p. Ned in collibus circumstantibus , ubi mea specimina 
legi, MM aieo typus eum suis formis intermediis; et planta in ipsa 
arena maritima enata non semper uniflora conspiciebatur ; ita ut pro 
distincta specie minime ego eam salutare queam. 

S. maritima Wither., Sm., ue (si bene eam judico e figuris Engl. 
Bot. v. 14, n. 951 et Fl. Dan. t. 857), eum hoe lusu, sive cum va- 
rietate T'horei confusa, diversa est planta; idem sibi confecisse judicium 
Moris videtur, ex Obs. adposita, 1. c., p. 247. Re ita se habente ex- 
cludendae sunt e $. —€— Bertoloni prolationes omnes ad hane 5$. 


maritimam spectantes, ab eo evocatae sub var. æ suae 5. wniflorae , 
ua erum bene multi ceu varietatem grew S. inflatae in- 
ternoverant. Non me praeterit tamen, Hook. et Br. Fl. ed. 8, 


p. 59, n. 3 S. maritimam Withr. nonnihil dubiam Mea 

Vivit per regionem mediterraneam calidiorem, inque humilioribus 
regionis oceanicae rarius, speciei nostrae singularis lusus totus hirsutus. 
Miror Gallos varietatibus an nimium indulgentes , eum EE 


ue 
Fugicbat Courtois nomen Polemonii caerulei (ff. di) pro interpre: 
tanda Dodonaei planta. Fatendum est iconen Plantinianam de 
specie minus feliciter suscepisse. Sed ad Dodonaei locum rot ii cnn 
caeruleum tantummodo proferre, ut fecit Courtois, haec certe halluci- 
natio est. 


Silene conoidea (Clusii) L. Sp. 


p. $5; Moms . 338-9. Gouan Fl. Monspel. p. 240, n. 3 et Hort. Monspel. p- A T 4, Desf, Fl 


^an q ad. Als. T. ?, p. 253 in nota sub S. conica n. 656, Sm. Engl. Fl. 2, p..295 sub 

D, et Nb 2. Soy. Willem, Godr. Sil. Algér. p 9, ena Gall. ed. 2, p. Sis. n. 46. DC. 

Dub. P: 5 . 5. p fe La Peyr. Herbr. partim. "P . leo 18, 1. M n 2. — Rar. 
p. 288, E, vy UM p. 183, f. extr., Icon. t. 339, T2 2, Ger. I. Emac. p. 470, n. 7, D 


n Hist: ». Lugd. p- 818, 


(9 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per regionem mediterr. cum 
Olea, Pur parum superat. 
in Pyr. Arag. inter Abai et Jaca, xu 1 Jun. 1845. Obser- 
vavi ad Liadena, id Sasal, sub Solsona, 
aeus Gou ne Bertoloni folia glabra T quae in 


ars Legis gran a jn 
ra Pyrenaeos ad Beziers, ut in agro Balneocaballensi, vidi pe- 
tala sil subciliata. 


70 


Abstinui me a Kochi prolatione eujus in diagnosi lego petala in- 
tegra crenulata. 

S. conica Fl. Graec. Sibthrp. C. 5, p. 16, t. 423, mihi quoque vi- 
detur species a nostra distincta. Sed non ita dicerem de S. conica Engl. 

t. v. 13, n. 922, quae eamdem ae meam referre visa est. Una 
eum Sibthorpiana figura citant Bertoloni p. 607, n. 29, Visian. Dalm. 
3, n. 1513, Dietr. Syn. pl. 2, p. 1569, n. 48 (ad S. conicam , cum 
Jaeq. A. t. 253). 

Harum specierum affinitas procul dubio magma est, adeo ut aliquis 
de specifica earum differentia dubitaverit. Smith prius (Engl. Bot. l. e.) 
S. conicam conoideae varietatem suspicare, dein ceu vix distinctas decla- 
rare in Engl. Fl. 2, p. 295, consilio denique mutato in Engl. Fl. 4, 
p. 267. Sprengel una conjunxit, Syst. Vegt. 2, p. 407, n. 42. 

Figuras ad duas differentes species a Linnaeo citatas unicae tantum 
stirpi retulit Wildenow, Decandr. p. 698, n. 20. Alii eas commutave- 
runt. Morisoniana (Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, t. 26, f. 6) a Linnaeo olim 
ad S. conicam relata, suscepta est a Reichard Syst. pl. 2 (1779) p. 350, 
n. 16 et ab Asso, Syn. Arag. n. 376, cum Linnaeo Mant. alter. p 985, 
pro S. conoidea. Sed ista nobis non placet figura, et Morisoni alteram 
potius retinendam censemus, de Lychn. sylv. calyels. striats. turgids. 
majore, Ibid. p. 543, n. 33, t. 21, f. 12, n. 39, quae ea est 
Desfontaines adducitur. Novit difficultatem de harum plantarum syno- 
nimia Jaequin, qui, Fl. Austr. 3, p. 30 sub S. conica, relatis tantum- 
modo prolationibus L. Syst., et sua Enum. Stirp. Vindob. (ubi ad Obs. 
n. 38, in p. 242 Morisoni primam s. c. figuram exeluserat), cum Lychn. 
conica. Scop., denuo sie exclamavit: « Synonyma alia omitto, ne in er- 
rorem incidam. ». 

L Bauhini prolationes, Hist. pl. 3, 1. 29, p. 349 a Desfontaines pro 
utraque specie oblatas nolim ego submisse recipere; nam vereor, ne 


ad conicam S. conoideam pertineat ; alia etiam quaestio, utrum hae plantae 
sint species, aut varietates. Dillenius has ambas voluit esse diversas. » 


Silene glauca (Caesalpini) Salisb. Pr. p. 302, n. 5. 


S leodPP WE d. dit, De Plants. l. 6, c. 44 (Lychn. 2, p. 253). S. Armer 

- 113, n. 18, L4 oq .n. ; 1 : : 
a reapse flores umbell. non sunt) Gilib. P], [oet s a I TUTTA E 
9. Armer, La Peyr. Herbr., partim, S. orientalis Auectr, Ne t ex.P. le. E r E 1398, 
"n ga pb Sturm Hen ?1, Reichnb. Icon. Cu mM ru e e) ret Ii. 
bee EAS s pr A ^i E yu ru p 176. f. 1, Clus. Re H pl. h. l. 3, p. 288, f. 1, T 
Oxon. 2, S. 5, p. Pi E z — ; » f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 809, f. 2, Moris. Hist. pl. 


E n 


© Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. oriental., Catalan. 


praecipue. 
Legi in Pyr. Catal. Valle Segre sub el puente Œ Arseghel, die 16 


Dentes coronam efficientes 


excurrunt ut in 
anota per petalorum ungues, | 


11 


In Plantiniana icone petala emarginata tibi cogitatione depinge. 
Lychnid. sylvestr. 2 Clus. His span. p. 335, 337 8 (fig. in p. 337) cum 
Lychn. 1 Clus. Rar. pl. h. s. c. primus a comprehendere G. Bau- 
hinus, Pin. 205 6, n. 6. Haller, Helv. n. 916, sub S. glauca primum 
Clusii locum retinere, alterum, Histr. , praeterire; alii diversimode ege- 
runt et reapse postremus locus tutior est, eumque ego retinere malui 
diii primo, de quo nee Boissier, Voy. botq. Esp. usus est. Notandum 
, quod illa Clusii rus (Itin. ' Hispan.) in opera Rar. pl. h. non 
alis 


Silene annulata (Dillenii) Thor. Chl. Land. p. 173. 


Dill. Hrt. Elth. infr. cit., saltem ita visum est. Evocat ille oA e aur Koch p. 439 
(Add. em.); Lloyd Loir. infer. C US 7, Ouest Fr. p. 72. S. clandestin Dub. p. 77, n. 2 S. eretica 
Bory, Chaub. Morée n. 557, an. L.? vec Gr. Fr. p. es BER ross,” "rn. Gar. n 40, 5 S. enui 


Nor.; S. clandestina Mut. Fr., o. J acq.. S. linophy Ja Dufour; S. ` Bass. Pyren.! 
anglica Chaix Herbr., hane ex Tim 5; nocti iflora Gater. Oncerum Tubellum ule: Reichnb. die 

16, p. 72, t. 989 b, f. 5076 b. Dill Hirt. ENE $ p. 422-3, t. 344, f. 404 

63 Flor. Maj. das Fruet. Jun. Jul. In Pyr. mediis 

Legi in Pyr. Navarr. contra Sanguessa sub Rocafuerte, die 15 Maj. 
1845. Habeo ex 8t. Séver ad Tarbes a Deville, ex viciniis de Toulouse 
a Noulet. Observavi ad Came, ad Piybitade ad Argeles, ad Lourdes, 
ad St. Béat, plerumque in campis Lino satis. 

Pars plantae inferior plus vel minus puberula conspicitur. Caulis 
tenuis, gracilis, valde flexilis, similis, praeter nodos, cauli Lini usita- 
tissimi, cum quo familiaris esse solet, nec statura cedit. Folia inferiora 
pu uberula, et ms adhuc evidenter ciliata, ovato-oblonga, spathulata , 
superiora angusta et linearia. Inflorescentia dichotoma sube corymboso- 
paniculata, pedunculis alaribus, terminalibusque. Calyces decem-striati, 
glabri, tumentes, sed basi semper attenuati, etiam sub capsulae matu- 

ta 


tense rubra, fauce coronata. Capsula tenuissime rugulosa, in calyce 
ferme sessilis, Aonar carpophoro brevissimo supportata. Semina reni- 
formia, rugu 
Recipio Dillenii figuram, sed fateor me de illa non prorsus satis- 
factum esse. Hine plurium dnbium de nostrae plantae identitate cum 
S. cretica L., qui Dillenium, et ex eo Magnolium citat. Iste mihi ad- 
modum dubius est, ex ipsa Dillenii observatione, qui offecit, descrip- 
sisse Magnolium flores minimos, Hrt. Monspel. p. 127. Graecae stirpis 
ego adeo | imperfectum vidi specimen, ut ex eo nullum proferre judicium 
ausus sim. Sed rejicio absque mora jS. ereticam Flor. Graec. Sibthrp. 
t. 422, in qua nec facies identica, et ex observatione Grisebachi, Rum. 
Bith. p. 178, n. 34, calyx et capsulae pedicellus, sive carpophorus 
quidquam longio ra. 
uantum a veritate recesserint ii, qui nostram stirpem S. rubellam 
Judiearunt, illico patuit consulentibus Dillenii alteram ab ipso Linnaeo 
cta figuram; agitur de longe distincta specie hodie optime illustrata 
a plurimis auctorum figuris, EES P optimis Flor. Graec. Sibthrp., 
Delile Ægypt., Moris Sard., ete 
Quomodo stirpem nostram i n 8. clandestinam inciderunt DC. Dub.? 
extante optima 14099 figura, Collect. Suppl. t. 3, f. 3, quam ipsi 
citare ausi sun 


72 


Redundantia nominum evenit illa S. linophylla Duf., inter amicos 
evulgata. S. noctiflora Gater. Montaub. (et Herbr., ex Lagr. Foss.) an- 
tiquior denominatio est (anni 1789), sed fallax, quum ita prius deno- 


minata fuerit species Europae septentrionalis. 


Silene inaperta (Brunyer? Magnolii) L. Sp. 
Lychn. vise. min saxat. Brun. Hrt. Bles. ed. 2, 1655, p. 61? Dubitante Dillen et merito. Tutior est 
1t. p. 127. Loi 


Lychn. sylvestr. minim. flor. muscos. Magnol Bot. Monsp. p. 171, Hat 127. Loisel. Fl. Gall. ed. 2, 
p. 309, n. 8, DC. Dub. p. 77, n. 21, Godr. Gr. Fr. p. 242 (excl. syn. Bertol.), Low. Man. Fl. Madr. 


© Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. or., Catalan. potissimum. 

Legi in Roussillon sub pago el Tech, die 30 Jun. 1840; in Pyr. 
Catal. sub Figueras, ad Vilasagra, die 11 Aug. 1860. Observavi ad 
el Seo de Urgel, ed Sumaneja supra Manresa , in Monseny, in Lam- 
purdan, ad Cadaques, Llansa, Culera, ad San Feliu de Guixols, Ge- 
rona; in Roussillon ad le Boulou, in Conflent, ad Molight, «wa Cor- 
bières, etc. 


cum DC. Duby, neque inaperta cum Dillenio dicenda sunt. Perperam 
petala rosea dicuntur a Godron: ea interdum e calyce exporreeta vidi, 


compressa, granulata, carina applanata eadem ac seminis latitudine, 
et amplius etiam, quum ıpsıus carinae margo duriusculus longiorem 
seminis partem constituat. 

Ratio dubitandi, cum Lowe, de Dillenii loco non ex 


sao y N 
quam iste Genuae mihi redeunti ab exilio comiter fecit, die 8 Mart. 


p- 32, quae est planta perennis, caespitosa, scabra, 
S. multicaulis Guss. P]. rar. 


C. 5, p. 14, t. 420, Bert. 4 


3:55 ME 


Silene bicolor (Boelii) Thor. Chl. Land. (1803) p. 114. 


M. d qe ex agr. Bayon., Boel., Lobel. I1. p. 98 Lois v Fl. Gall. ed. E» 9, IX 
Dub. p. 77, S. dicolor Hoffm. (a Thouin) Phyt. Blatt. 1803, p. 38. S. po nid los d Lin infer. 
(1844) p. 37. i Quen ig I 54) p. 72, Des Moul. Cat. Dor ordogn. p pl. (1540) ». un omy Chaub. 
Morée n. 5651 otq. Esp. n. 256, Godr. Gr. Fr. p. i, Ta Pe He rbr. `portensis 
Bonammy a i cot "iere Matr., e. Am. Agen., te LA Leg Pr qom "non Desf. pc. Ic. Gall. 
rar. p. 13, t. 43, Reichnb. Icon. C. 16, t. 282, f. 5074 d 

(9 Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jun.- $E In Pyr. Cantabr. maritim., 
septentrionalibus pum 

Legi ad Biaritz, l. S la Chambre d' Amour, die 21 Maj. 1841. 
Habeo Bayonne a Dev 

Non adeo viscosa Mni en est. Calyces decem-nervii, glabri, dentibus 
ovatis, obtusis, ciliatis. Petalorum lamina bifida, intus e carneo alba, 
extus Tosea. 

Opinatus est Koch, Syn. ed. 1, p. 106, ed. 2, p. 115, hanc referre 
S. polyphyllam L. spec., cujus characteres in hac nostra occidentali 
planta ego non vide 

Sprengel, Syst. Veget. 2, p. 412, n. 109, stirpem nostram ad 5. 
portensem. L. retulit, Candolleo forte indulgens, quem plures imitarunt ; 
ut e supra expositis abunde patet. Sed haec quoque mihi diversa sese 
ostendit e characteribus a Linnaeo datis, nec non e fusione illius des- 
eriptione apud Brotero, Fl. Lusit. 2, p. 192, n. 14. Item et gravius 
reprehendenda est unio jS. polyph: ces i cum S. clandestina agi 
immi ad = Pr 


Silene Saxifraga (Matthioli, Gesneri) L. Sp. 


Matth. infr. 2v ; nisi antea. Gesn. Op. bot. ed. a Schmid. tab. aen. 11, f. 93 C. ue obiit 
1565). Koch p. 114, n. 21, Bert. 4, pl 616, n. 39, Gaud. 3. n. 994, Visian. Dalm. 3 1510, 

: Tí, n. 18. La Pe m Herbr. et Gy psophila Saxifraga La Peyr. ed - Oncerum "ispidaium Dulac. 
beer Kit. Pl. rar. Hungr. 2, p. 173, t. 164, Reichnb. Icon. C. 16, t. 285, f. 5086, Seg. Ver. p. 431, 
- 14, t. 6, f. 1, Bot. Cat. t. dl. Matth. p p. 979, Lob. Obs. p. 2333, EE hon. t. 428, f. 1; "Barr. lc. 
. 997, LAS Mus. Piant. 71 simil. 

9; Flor. Maj-Jul. Fruct. Jun.-Aug. In montan. editis, praesert. 
ad rupes caleareas. 

Legi in Pyr. septr. ad St. Beat, die 28 Jun. 1843. Habeo a De- 
ville ex Angous , à la base du ni du midi d Arrens. Vidi ad Axat 
et supra Casas de Ha ena, loca pro certo parvae elevationis. 

. Saxifraga Waldst. Kit. pL. rar. Hungr. 2, p. 177, t. 163 vi- 
detur reapse differre a planta generatim sub hoc nomine diffusa. Illam 
sub nomine jS. Waldsteinii illustravit Griseb. Rum. Bith. p. 179, n. 36; 


joie ^ S. Kitaibeli distinxit Visiani, Flor. Dalm. 3, n. 1511, referentes, 


0, ad vulgatiorem stirpem 5. petraeam Waldst. Kit. 5. unii duas 
uai figuratur quidem apud Reichenb. l. s. c. f. 5085 


Silene nicaeensis (Tournf, Cupan.) All. Fl. Pedm. 


Tournf. infr. cit., Cupan. Hrt. Cathol. p. 118, Lychn. marin. - Be rt. 
Sard. 1, * 165, Soy. Will. et Godr. Sil. Algér. p- a x" Dı m 14, "i inre [22 de E 
manr (1820) n. 24. p ramosissima Desf. Atl.? Willk. des "B Eur Austr, occid. i- 
anc lode 55, n. 17, t. 39, f. A videtur varietas, ut eam dijudicavit Kunze, Chlor. austr. Hisl a 
S. sedoides Chmhess g esn . 80; nonne Jacq. ? Sa ner ssifolia Pourr. Herbr. Matr. All. FI. 
Pedm. 2, n, 1576, t. 44, f. 2, Tahal Ic ; 15, 6. 228, f. 9065. Bocc. Mus. Piani. p. 170, t. 118 
(Lyehn. mar. et I.. yt rs. 


74 


(S Flor. Maj.-Jul. Fruet. Jun. Aug. In littore Catalauniae. 

Legi ad Rosas, diebus 4 Jun. 1851 et 22 Aug. 1846. Observavi 
al Puerto de Llansa, prope San Feliu de Guixols in littore de San 
Pol, ad Tosa, Palamos, Lloret de mar. 

Planta plumbeo-virens, pubescenti-glandulosa, admodum viscosa, 
ventorum vi communiter arenis induta, quas tenaciter detinet. Radix 
profunde se projieiens. Folia carnosula et facile fragilia. Flores primo 
mane aperti, adveniente sole cito clausi. ` Petala sub-ochroleuca, vel si 
mavis, plumbea, lamina subtus saturatiore, ut in ©. nwfanti; ea mar- 
cescendo fuscescere vidi. : 

discolor Fl. Graec. Sibthrp. C. 5, p. 8, t. 410, a Bory et Chaub. 
Morée p. 123, n. 569, unicis quantum video, hue adducta, mihi parum 
tuta visa est prolatio. 

In Pourretiana scheda hoe relatum est synonymon: « ZLychn. balear. 
viscos. sacatil. tereti crass. fol., floribus albidis » Salvador, quod in Tournf. 
nstit, nec in ejus Corollar. percepi. Scimus e Desfontaines, Gussone, 
Boissier certum esse Tournefortii synonymon pro hac specie Lychn. 
marit. Gadens. anqustifol. Tournf. Herb., Inst. r. herbr. p. 338, quae 
prius exierat in Elem. botq. p. 281 (1694), ante Cupani (1696). 


Silene elegans Link.! apud Brot. Fl. Lusit. 2, p. 185, n. 5. 

Willk. Ic. deser. Pl. Eur. austr. occid. praecip. Hispanier. p. 71, n. 23, t. 52, f. A. S. Borderi 

Jordan, S. punctata N., ex improviso, ad amicos. Oneerum tenue Dulac (Haut. Pyr. ps. 637-8). 
9, Flor. Aug. Fruct. Sept. In Pyr. Arag. editior. ad rupes calcar. 
Detexi et legi supra Bielsa et Xavierre in m." Montinier, die 28 
Aug. 1845. Habeo a Borderes, ex le Port de Gavarnie. Observavi a 

la Peña Montañesa, inque m.* Turbon. : 
. Planta eaespitosa, palmaris, tenella, pallida, inferne glabra, superne 
pubescens, viscidula, pilis articulatis praedita. Radix lignosa, in rupibus 
saepius profunde intromissa, pallida, saporis sub-acris. Obliviscatur du- 
bium de vita hujus plantae annua penes Link l. c. Caules plures, 6-10- 
15 et ultra, palmares, basi glabri, superne puberuli et sub-viscosi. Folia 
inferiora copiosa, obovato-spathulata, elongata in petiolum, vel si mavis, 
basi longe contracta et angustata, in ima illorum parte quidquam dila- 
tata, amplexicaulia, per marginem ciliata, vel etiam ciliis destituta, glabra 
aut sub-glabra, flaccida, uninervia, obscure venata, punctata, nitida; folia 
caulina successiva abbreviata et angustata, ciliis praedita longiusculis 
ad basim , superne ciliolata tantum; punctata etiam prae inferioribus 
magis, apice quidquam recurva. Inflorescentia sub-paniculato-corym- 
osa; pedunculi soli'arii, aut geminati, oppositi, uniflori, visciduli. 
wena: pallidae, pubescentes, prasertim vero per marginem ditissime 
decem striatus, sboheratis donbas obia. hte albo marginata, 6i 
liatis; in istis "eni cis dentib ici sdor ite ved sump 
LS ille adsis » convergunt striae intermediae. Petala 
pophori longitudine) basi oniba iere ies ers ERE 
dorso roseo-pallido, striato, ita ut TARR : ü Hn gens pedes aut 
venoso-reticulata diceret. Odo pae la: rase n Y. stadi uri ilis 
Eram ee iana ies m laevis, cum illo 8. italicae sim Y 
istae simul coeunt; scilicet uoi gia Jib hu M ME pinum 1 
minae petalorum look c nog saana brevia sunt e regione 
; tonga cum istis intermedia conspiciuntur; suntque 


75 
omnia glaberrina; ubi s'amina m vel a petalis soluta je paw ins- 
picitur anulus glandu osus, nitidus et sub eo striae multae ad recepta- 
culum usque productae, quae dien ria ac petalorum originem 
denotant; et revera earum quindecim enumeravi, ita ut de peculiari 


fere ve elis qui in juniore flore vix bilinearis est, excrescens ergo 
sub floris, fructusve evolutione. Semina, non bene matura vidi, reni- 
formia, granulata. 

Quo anno ea m legi nomine S. punctatae salutavi. 

Proxima species in methodica plantarum distributione sunt S. gra- 
minea Vis. Fl. Dalm. 3, p. 166, n. 1509, t. 34, f. 2 et S. Boryii Boiss. 
Voy. botg. Esp. 94, n. 264, t. 25, f£. A, eum S. fejedensi Boiss. Ibid. 
n. 265, f. B (si reapse haec a sS. Boryii distincta species est?). 

Addueunt ad hane speciem Willk., Lang, Hisp. Pr. p. 655, S. punc- 
tatam meam (olim ad amicos), et S. Borderi Jord., nulla de horum 
synonymorum auctore mentione; ii qui le Bull. Soc. : aot Fr. alioquin 
evocare solent. Mox ipsi, p. 671, S. Borderi per Hispaniam inquiren- 
dam fore portendunt. 


SECTIO 3.* OTITES. 


Silene Muscipula (Penae, Lobelii et ejusdem anni e L. Sp. 
Pen. Adversr. p. 189-90, Clus. Hispn. p. 338-40 vix. Bert. e p. 16, Nos Sched. 
Soy. Em Godr. sh. Algér. p: 43, DC. Duy. p- 77, n. 25. La Peyr. Her s ;S. stricta Np) Fl 
; S 


vt. n: 
-— con. t. " f. 1. epi EA q^ h. 1. 3, p. 289, f. 1 offer. — eina Dalech. Hist. pl. Dii, 
p. 818, 349, 


o Flor. Maj. dui Jul. Proet: Jui Geni: i Pyr. med. or., me- 

diterr. pne in 
egi n Pyr. septr. med. supra Toulouse l. d. le Tuco de Clermont, 

die 8 Sept. 1840, qui locus proximus est Venerque, unde specs ab 
ipso Noulet obtinui : legi insuper in Pyr. Arag. ad Jaca, prope pas, 
die 10 Jun 1845; in Pyr. Atax. sub Frassinet, die 21 Maj. 1839. 
Copiosam observavi sti irpem per montes Corbarienses; vidique in Pyr. 
merid. ad Ayerbe, Berganuy, al Puente de Montañana, à la Conca de 
Tremp, ete., nec dereliquendae sunt Narbonne et Ampurdan. 

Laborem et verba multa contrivit olim Noulet, ut denique orbi bo- 
tanico naea se nec $. 7 Muscipulam , neque S. strictam cogno- 
scere. Mox in Addit. correct. p. 9, kings jam a me Schedulis criticis, 
insalutato magistro, sese clam corre 

. stricta L. neque ad Tolosam ( aiio) provenit, 


Silene italica (Caesalpini vix, Cupani) Pers. Syn. 
e Plants. 1. 2 c. 49. Viscag. 1, partim.; Cupan. Hrt. Cathol. p. 119, lin. 12-3. Koch p. 110, 


5 fexel, a 1), Bert. . 599, n. 99, Godr. Gr. Fr. p. 248. S. ital. et S. congesta Do Me» . T8, 
ns. 31 S. nutans oun “FI. Mons Lh. S thulaefolia Jordan.*; S pilosa Spr. et nemoralis 
Waldst. Kit a ejusdem ciei non n x He aa ffel, En. pl. Banat. PN efrm. Neilreich. S. floc- 
cosa Fic. ex Rohrb. Quovba us MM. W. Kit., ut vago rS S Ww aldst. Kit. P]. rar. 
Hungr. 3, p. 6. t. 948 et p. 277, t. 249 nemorl.; Jacq. Obs. P. 4, p. 12, t. 97, Flor. Graet. Sibthrp. 
C. 5, p. 20, t. 429, Beiehnb. el. vr. Cent. 3, t e. RA 45 et E UE 416 ‘nemoral. et t. 264, f; 426 


pilos.; Icon. C. 16, t. 295, f. 5110. et t. 297, f, 5111 


76 


Ə, Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Atax. oriental. cum 
Olea, quam superat; occurrens aliquando in Pyr. septr. mediis. 

Legi in Pyr. septr. ep ad Campagnac, die 2 Aug. 1843; in 
Pyr. or., Roussillon, supra Ceret, ad la Cascade del bauze, "ie 16 Maj. 
1843; ibidemve ad el Salden ps die 17 Maj. 1843. Habui a Timbal 
e Roussillon, locis la Consolation, supra Collioure et Casas de Pena et 
ex les Albères au Col de Baladou. Debeaux indicat au Pie du Midau 
et ad Baréges. Observavi sat copiosam per montes Corbarienses et 
agrum Ruscinonensem; nec rara obvenit per Pyr. Atax. ad Fontan, 
Escouloubre. Species mire ludibunda, ut mihi aem comperit. 

congestam DC. Dub. huc ausus sum a . S. nemoralem cum 
aliis libentissime hujus italicae varietatem dro, cujus similitudinem 


mann ita de illa effatus est: « Cucubalus italicus var. viscidus: missus 
ab illustr. Kitaibel sub nomine S. nemoralis, sed ab Cucubalo italico non 
diversus, nisi ener superne viscido et petalis subtus concoloribus. » En. 
pl. Hafn. Suppl. 2, p. 5. Ipse Koch simillimam stirpem dicit cum s. 
italica, l. c., n. 6. Tnspectio figurae Fl. Hungr. t. 249 mihi vocor 
specimina a ' Timbal accepta, quae ille absque nomine specifico tradidit: 
et figuram Flor. Graec. ad S. nemoralem adduxit Griseb. Rum. Bith. 
p. 173, n. 20; separavit hasce stirpes Ledebour, sed subjunxit: « 6. 
nemoralis vix diversa ab antecedente ( epus » Fl. Ross. p. 324; sed 
rem sine mora judicavit Heuffel 

. crassicaulem Willk. et Costa pro lusu luxuriante jS. ?talicae li- 
benter haberem, e specimine Timbaliano des Alberes, et absque hoe 
etiam e notis traditis, Vayr. Pl. not. Fl. Catt. p. 35, t2 

Eam in Monte serrato legebat Costa, descripsitque Willk. Pug. n. 9; 
quaedam de ea a Costa relata reperiuntur in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 4, 
T. 3 (1860) p. 104-5, desumpta ex Indic. sem. hrt. bot. Barcin. (18599). 
pow [ofa mihi E S. rosulata Soy. Willem., Godr. Bory et Dur. 

6. ér. 

prie sum, ne r nutans St. Amans, Boug. p- 216, n. 89 addu- 

cenda foret ad 8. italicam , videns S. mutantem in ejusdem auctoris 
. conica, Ibid. n. 90. 

Sub sua $. mutante Gouan, FI. Monspel. p. 240, n. 2, quae "hujus 
loci est, ; DOS clamat Prof. ille monspessulanus ad Lychnid. muscos montan. 
alb. latifol. Magnol, Bot. Monsp. p. 168, qui Polemonium petraeum Ge- 
sneri J. Bauhini evocat, Hist. ph AL 29, p. 951, f. 2, quam pro ». 
nutante potius recipiendam esse concedimus. Tutum pro nostra specie 

Iagnoli locum non cognovimus. 

eque ad SR speciem ausus sum afferre Lychnid. si ylvestr. alb. 
1 Clus. Rar. pl. h. 1. 3 p. 293 sine figura; quem tantum citavi, ut 
agnoscatur a me no n praetervisum fuisse locum , quamvis ab eo judi- 
cando me BOr Ergo, donec clariora nobis pateant, speciei auc- 


tores 
ii manent, quos hrii designavi. ( Caesalpini locus partim ad se- 
quentem speciem specta 


Silene nutans (Egenolphi, Tragi) L. Sp 


puto EON enpi P sini —: ert. 35 Ad inter.; hane potius quam priecedeniati s speciem significare 
. Bert. 4, p. 39, n. 18, Gaud. 3, a. ay Qs ex G. Bauh. p. 140, n. 7 et Add. emen 
Scd, H Silen ger. 

p. " Sm. Engl. Fl. 2, p. 296; n, 8, DG, | ^d p. i n. 3$ La Eo dL S God. ek La Peyr- 


Ti 


Merbr., Berger. Bass. Pyr.; S. Amblevana Lej. Spa, ex Lestib. Belg.; S. infrueta W. Kit., S. lagu- 
i " Ch apud Bueh Basch Canar., S. Broussonetiana Schott ined. in Herbr. Font., ex Webb 


nensis 5m . l 

Berth. Canar.; S. livida Willd., Koch Syn., et inde S. rubra Vest Bot. Zei 7.; S. viridiflora Pourr. 
; ex Timb., S. subnutans Miq. ex Rohr cerum nutans Dulac. Engl Bot 8.4.1 , Flor 

Jan. t. 242, Schrank Fl. Monac. t. 319, et Hayn l r mr t. 114, Hayn m 
ot, t. 13, f. 5, Schk. Handb. 1, t. 122, Waldst. Kit. Pl. rar Hungr. 3, p. 237, t. 243 (form. glabr.), 

Reichnb. Pl. cr. C. 3, t. 265, 7 infi ; et Reiehnb. Icon. C. 16, t. 295, f t. 294, f. 541 

ivid., et Ibid. t. 955, f. 417 livid., et Pl. c ; t. 296, f. 418 pelidn.; Dietr. Fl. Fl. Bor. v à 

7l. Bat. t. 1186, Schub. Icons. 23, f. 9. Gesn. Op. bot a Schmid. tab. lign. 18, f. 155, Lonicer 

irtb. ex Utfenb. 1688, p. 456, f. 2, Clus. Pann. X. p. 330-1 fig., et Rar. pl. Hist. 1. 3, p. 291, f. 2 

J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 351, f. 2 cred., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 535, t. 90, f. 4. 


9, Flor. Maj-Jul. Fruct. per ZEstatem. 

Legi in Pyr. aurigr. supra Az secus iter de Ascow, die 27 Jul. 
1840. Varietatem petalis, ac genitalibus rubris legi in Pyr. or. sub m.* 
Cambresdazes, die 12 Jul. 1836, inque Roussillon supra Ceret, l. d. la 
Cascade. del bauze, die 16 Maj. 1843. Speciei typum habeo a Deville 
ex les Buttes de Sers ad Baréges. 

Flores noctu, et primo mane odori. 

Pluries mihi obvenit haec species ludens genitalibus, petalisve a 
rubro-violaceis, aut rubris tantum, sive per Pyrenaeos orientales in m.* 
Cambresdazes ad ilius basim, aut in Valle d Eynes, vel supra Ceret; 
item in Pyr. Cantabr. m.* Azolla inter. Lizarza et Lizasca, nec non ad 
Bilbao, Durango, Tolosa, San Sebastian alibique: in hisce postremis 
locis vidit quoque Willkomm, ut in Valle Baztan, eique retulit S. pe- 
lidnam Reichnb., et cum dubio S. spathwulaefoliam. Jord. Cat. gr. Jard. 
Dijon 1848 (p. 31, n. 38), quam inter formas S. italicae potius ruere 
existimavi, Cf. Willk. Sert. p. 22, n. 139 

Vidi ego in Herb. Delort (Narbonne) plantam exsiecatam e Rous- 
sillon à Gugé donatam, nomen ferentem 5. viridiflorae : specimem im- 
perfectum mihi tamen indicium obtulit S. nutantis. Sil. insubriam Gaud. 
(n. 998 et Appnd. p. 570), a Koch, Bluff et Finger ad 5. italicam re- 


antarum e Ais 
sarum: et quum fructus ©. nutantis alternatim siceitati et humiditati 
exposuissem, vidi eapsulae dentes fieri patentes et recurvos sub siccitate, 
erectos et invicem approximatos cum aeris humiditate. Lux nihil actionis 
habere in istis plane persuasus fui; sunt revera capsularum dentes, seu 
valvae hygroscopicae. 


Seringe in DC. Pr. 1 (1824) p. 377, n. 123, Bert. It. l. e. (minus 
bona tamen observatione addita ad p. 595 de S. pelidna), Neilreich 

- P- 206, Aschers. et Kan. Pl. or. n. 2420; contra Desf. Cat. hrt. 
Paris (1829) p. 264, Host Fl. Austr. p. 527, n. 7, Koch l. c., p. 111, 
n. 8, Reiehnb. I. c., Tenor. Syll. p. 215, n. 25, Visian. Dalm. 3, p. 169, 
n. 1516 (qui tamen veritatem subolfecit), Baumgrt. Trans. p. 402, n. 820, 
itemve Fuss, n. 539 etc., etc., S. lividam Willd. ceu simplicem s. nu- 
fantis lusum, ab externis et fortuitis caussis in plantam inductum considero, 


78 


huie nostrae similem dari exposuit in sua Physiol. Vég. p. 81, lin. 1 
seq. Modum contrarium sub humiditatis actione promit illa Anastatica 


orient. l. 2, c. 86 (ed. Paris 1588, p. 320), neque ad Hiericum pro- 
veniens, efficit de hae stirpe, deque Brunyera tetraptera N. s. c. aliquid 
vere mirandum; ef. DC. l. c., p. 18 et ps. 613-4, et cf. etiam Clssoni 
notam, Cat. pl. Palest., inlatam etiam in Bull. Soc. Botq. Fr. T. 4 
(1857) p. 278, de Asterisco pygmaeo Coss. et Dur., sive Saulaza Hie- 
rochuntica Michon Voy. relig. Or. 2, p. 383, quae planta, fortasse mera 
Asterisci Morisoni N. varietas, habenda potius est pro Rosa Hierochun- 
tica antiquorum, nam observatum est a Sauley.et Michon (Catal. pl. 
observ. Syr, Palest., redactrbs. Cosson et Kralik, Paris 1854, p. 10) 
quod in nonnullis stemmatibus veterum familiarum, quarum genealogia 
subit ad tempus Crucigerorum, reprehesentatur iste Asteriscus , neque 
Anastatica pro modo dicta Rosa Hierochuntica. 
. BRecordanda quoque est historia de Plantagine cretica, de Selaginella 
circinnata. 

Clusii prolationem correctam de Pann. A non exhibuit Haller; clare 
vix ullus. In Clusiano opere cit. p. 330, per error. signatur n. 332. 


Silene otitis (Caesalpini) Sm. Br., St. Lagr. 


Caes. Herbr. Tornab. 1563, fol. 150, n. 404, De 
9, Ga g 


- 111, n. 11, Bert. 4, p. 583, n. ud. 3, n. 991, DC , n. 3, Led. Fl. Ross. p. 309, n. 15. 
eyr. Herbr.; S. exaltata Friv. in Regensb. Flora 1835, p. 233 ex Griseb. Rum. Bith.; S. vol 
Spr., Otth., S. effusa Otth., eudo-otites Bess., S. parviflora P. (omnes cum suis Cueubalis) ex 


. Pr. 
2, t. 85, Flor. 8, FI. - 8, t. 637, Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 458, Roem. Fl. Eur. fasc. 3, 
n. 8, Reichnb. Icon. C. 16, t. 239, f. 5094-5 (Ait. et pseudot.); Plenck Ic. pl. med. T. 4, p. 53, t. 348, 
Zannieh. Vnz. p. 114, t, x y aga Adversr. p. 190, f. 1, exter., Icon. t. 453, f. 2, Clus. de 
A i ; P- 795. f. 1, Mentz. Pug. pl. t. 1, f. 2, Petiv. Hrbr. Br. t. 57, f. 11, Dalech. 
POL PA p "ws. f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 350, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, 
9, Flor. Maj.-Jul. Fruct. J ul.-Aug. Per region. mediterr. infer., forte 
Navarr. except. 
Legi in Pyr. Arag. ad l Aínsa, die 8 Jul. 1845. Observavi ad 


Y TIS . * . 
Damang, Aee MA Perarua supra Graus, inter Lupinier, € 
ad ro na 


2 . 

Incauti Seringe, DC., Duby Spreng. Syst. Veg. 2, p. 413, n. 117, 
speciem dixerunt Persooni Ench. Hos imitavit Bung. apud Led. Alt. 
Jaulis inferne pubescens, superne saepe viscosus. Flores masculi Ca- 
lyces clavatos gerunt: flores staminei subovati, praesertim sub matura- 
tione capsulae. Quamdam florum differentiam in alterutra planta 0 
servaverat G. Bauhinus, Pin. p n. 10. 

3 lanta foemina in Pyr. Arag. prae mascula rarior et statura minor. 

Stirpem floribus hermaphroditis praeditam viderunt Scholler, Fl. 
Barb. p. 106, n. 346, Pollich Flor. Palat. n. 416, Roth Tent. Fl. Germ. 2 
p. 492, Pollin. Fl. Ver. 2, n. 842; et Haller Fl. Wirceb. p. 454, n. 2, 


19 


Wulf. Fl. Nor. n. 911. « Flores in nostris non semper dioici » dixit 
Sm. Graec. Pr. n. 1014: cf. etiam Weinmann Obs. bot. ad Fl. Ross. 
Bull. Soc. Natur Mos 1837, n. T, p. 61, n. 65, Schwab. Fl. Anhaltin. 
* e , n. . 

s Patet et hermaphroditos flores vidisse Haller (in Rupp. Fl. Jen. 
p. 125 ét Helv. n. 920); quam plantam insuper e Tataria indicat, 
eujus diagnosim offert in En. pl. hrt. agr. Gotting. p. 151 (p. err. p. 165) 
lineis ultimis, revera sistit Otites varietatem, neque speciem propriam, 
ut ipse percepit Haller, mox lusum hermaphroditum Otitidis declarans, 
Helv. n. 920 a, B. Bunge et Ledebour, Altaic. et Rossic. Flor. nullam 
de Halleri synonymo mentionem fecere; late per Rossiam hane spe- 
ciem vivere ipse tamen testatur Ledebour. Gilibert (l. Em.) Pl. Lith. 
ill. n. 261 et Exerc. phytolog. p. 365, n. 68 ceu speciem describit 
suum Cucubalum hermaphroditum, concludens demum cum hac obser- 
vatione: « An simplex varietas Cucubali otidis? » Flor. Lith. ill. p. 61. 
Caeterum Gilibert in Linnaei Syst. pl. Eur. mox edito T. 3 (sic) p. 410 
de suo Cuc. hermaphrodito mentionem non fecit; ut puto a Schollero, forte 
a Reichard, Syst. pl. P. 2, p. 343, n. 22, consilio suscepto. 


SECTIO 4.* VISCAGO. 


Silene gallica (Caesalpini) Auctor., Soy. Willem. 


Caes. Herbr. Tornab. 1563. fol. 152, n. 409, De Pints. 1. 6, c. 52, p. 259. Koch p. 109, n. 1, Bert. 4, 
kh ie n. 1, Moris Sard. 1, n. 168, Gaud. 3, n. 1001, Soy. Will., Godr. Sil. Algér. p. 12, Low. Man. 
`l. Mader. p. 50, n S 5 


on - Herbr., partim, ; S. sylvestris Gater.; S. cerastoides Berger. Bass. Pyr., Noul. FI.; 
5. lusitan, et $ uinqvlnr. Cohmeir. Cai. pl. Catal, et Recuerd. bot. Gallie.; S. littoralis Jord. ex 
evid. descript. S. jucunda et S. cruentata Jord., cf. Flora 1849, n. 30, p. 477, n. 36; S. articulata Viv. 
ib. ex Coss. ; i d v. 17, n. 1178 et v. 2 , Curt. Flor, Lond, ed. 
et f. 5055, avlvestr. Schott, credo. Dillen. Hrt. Elth. 2, p. 419, t. 340, f. 399 et p. 490, t. 311, f. 401, 
Vaill. Bot. Par. p.121, n. 11, t. 16, f. 12, Zannich. Vnz. p. 175, t. 297; Viv. Lib. Specim. p. 23, t. 1? 
(var. calye. maj.) ered. Barr. Ic. t. 1028, f. 3 et 4 (p. err. 6). 
Flor. Maj.Jul. Fruet. Jun.-Aug. In ealidioribus, praesert. me- 
diterraneis. 

Legi in Pyr. Catal. humilior. ad Gerona, die 15 Maj. 1851. E viciniis 
de Bayonne habui a Darraeq, de Tarbes a Deville; e Port Vendres 
a Timbal, sub nomine S. littoralis Jord. Observavi ad Irun, San Şe- 
bastian, Azpeitia, Durango, Bilbao; vidi ad Tarbes, ad Argeles de 
Bigorre, ad Montoussé , Bagès, Toulouse, Salau, ete., et frequentius 
per region. mediterr. Ex Vic (Bigorre) vidi Tarbes in Herbr. Corbin. 

Species in Pyrenaeis quoque varias offerens formas, summeque lu- 
dibunda. Occurrit plus minus ramosa, erectiuseula et prostrata, pube- 
scens et hirsuta; viscositas in calyce prae aliis partibus evidentior semper 
est; petala majora et minora, lamina integra, aut den'ata, plus vel minus 
intense colorata, aut maeulata, a roseo ad rubellum puniceumque co- 
lorem. S. quinquevulnerae a gallica distinetae tribuunt DC., Duby, l. c., 
n. 10, spicam disticham, false; et Loiseleur, Gall. ed. 2, p. 311, n. 13, 
petala. integerrima item sine fundamento; sed praetereundi sunt omnes 
li, qui arte compositas vel praeconcepta voluntate phrases specificas edi- 
derunt, ut Mutel, Host, Reichenbach, Jordan, Dietrich. : 

Stirpis variabilitatem probe agnoverunt Bentham 1l. c., Soy. Willem. 
Obs. p. 32, Noulet Fl. bass. sous Pyr. p. 81-8, n. 4, Moris Sard. l. c., 
Bory Chaub. Pélop. n. 612, Koch l. c. et Syn. ed. 1, p. 100, n. 1, 


80 


Guss. Sie. Syn. p. 482 sub n. 1, Des Moulins Cat. pl. Dord. 1840, 
p. 28, Lowe l. e.; quorum observationes primo in agro Biterrensi, cum 
Pyrenaeis finitimo, vel in ipsis Pyrenaeis iterum iterumve confirmavi, 
Hine aberravisse Bertolonium puto, dum in FI. Ital. l. c. p. 574 plu- 
rium specierum distinctioni iterum favit, quas ille obscuris tenuibusque 
rationibus frustra sustinere conatus est. [tem de seniore Gussone di- 
cendum, eujus distinctiones de S. Giraldi Guss., Candollei Jord., lit- 
torali Jord. et anglica L. in Pl. vase. Inarim. elaboratas, (1854) p. 36-9, 
n. 1-4 aeque fatuas declarare minime dubito. Inter hasce varietates 
vero notabilior, speetandaque est S. Giraldi l. c. n. 1, t. 1, f. 2 c, d, 
glabritie generali, filamentis exceptis, insignis. 

S. gallicam ad Montoussé Pyr. septr. medior. spontaneam speciatim 
observavi; locus iste editior prae Tarbes ab hac urbe parum distat, et 
ejusdem regionis est. Nullum mihi superest dubium, nulla alia conside- 
ratione caeteroquin obstante, quin hujus speciei fuerit S. tridentata 
Ramd. DC., Dub., de qua re suspicionem habuit Mutel etiam, Fr 
p. 145, n. 8, et opinati sunt Soy. Will. et Godr. Et eo magis, ex quo 
figurae Clusii (Hisp. p. 345), Lobelii (eadem), Tabernemontani (Ic. t. 291) 
accedunt valde, sive recipiuntur citius ab auctoribus pro formis S. gal- 
cae, quam S. fridenfatae, cui Desfontaines amandare studuit, Fl. Atl. 
p. 949, vel S. permirtae Jord., quam ex ripa Adour ad Tarbes, sub 
nomine S. fridentatae, vidi in Herbr. Corbin, et eujus frustulum mihi 

enevole concessum est ab hujus viri nepti. 

Specificam denominationem recepimus de stirpis natura aeque ae 
Gallorum mente variabili. 


Silene nocturna (Magnoli) L. Sp. 


Magn. Bot. Monspel. p. 109, p. 170 fig. Bert. 4, p. 575, n. 4, Moris Sard. 1, n. 167, Gren, Obs. 
botq. 1858. p. 13, Soy. Will., Godr. Sil. Algér. p. 19. S. noct. et S. braehypetala Robil. Cast., Loisel, 
FI. Gall. ed, 2, 2, ns. 95. 9 D 'r. Herbr., S. undulata Pourr. iu 


p. 312. ;, DC. Du 
Herbr. Peig.? (citans Act. Tolos. 35; S. a 
]t. Hispan. p. 63, a Steudel referta. Flor. G c. Sibthrp. C. 5, p. 6, t. 408 ( d 
ap. d, p. 238, t. 230, f. 3 et f. 1 a, e, ex Bert., qui Ten. S. neglect. jungit; Willk. Ie. deser. 
pl. Eur. austr. occid. praec. Paper. t. 50, f. C, Reichnb. Icon. C. 16, t. 274, f. 5058-9, Han 
: - 1 A, B. noct. bracf., Dill. Hrt. Elth. 2, p. 420, t. 310, f. 400. 
arr. Icon. t. 1027, f. 1, Cupan. Panph. Sie, $t 151. Voi dv daban cen n 
(9? Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul Per region. mediterr. cum 
Olea, inque Cantabr. calidior. ad Bilbao. 
LI * Y LI - LJ s 2 
P Legi in Pyr. Corbar. ad Fonfroide, die 13 Maj. 1839; in Pyr. or», 
: ma A ad Reynes , die 26 Maj. 1843; ad Bagnouls sur mer, die 
Maj. 1837, denique in Pyr. Catal. marit. ad San Feliu de Guixols 
: d. San Pol, die 16 Jun. 1860. Observavi sub Roca fuerte contra 
anguessa, ad Jaca, in Sobrarbe, ad Benavarre , Sarsa, Gerona, m 


p bw “Poote: perünere existimavi .8.- undulatam. Pourr. it Herbr. 
ag Dareimnonae asservatum. Citat ibidem Pourret. Act. Tolos. 3, ubi 


81 


reperitur sua. Chloris Narbonensis, in qua nulla de hae M ie mentio 
apparet; et S. littoralis Pourr. i Kitan Barcinon., Chl. . n. 1095, 
S. nicaensis potius dijo. Suspieor illam 8. edipi Pourr. 
Vx AS I" a La Peyrouse, qui Pourreti Chloridem Narbonensem 
mutilam 

In deas quae S. brachypetala Rob. Cast. haec praecipue ad- 
notavi, quae omnino ei peculiaria non sunt. Tota planta mollis; caulis 
inferne, itemve folia ad eorum basim hirsuta; caeterum herba pube- 
scens, lenta, modesta. Caulis non est simplex, ut eum declarant DC., 

[Iutel, sed ramosus. Folia inferiora obovata, spathulata, obtusa, 
paulatim ascen endo angustiora fiunt, apice manifeste acutiusculo. Ca- 
lyees ovato-eylindracei, neque absolute cylindracei, ut eos descripsit DC. 
Fr.; caeterum clausi, petala et genitalia occultantes, quum vix unum 
aut alterum stamen prodeat in junioribus floribus; calycini dentes elon- 
gati, per marginem membranacei, ciliati; pallidi sunt sulei per calycis 
tubum excurrentes. Petala parva, angusta, lamina bifida; vire escentia , 
mox E rida. Stamina glabra. Capsulae item glabrae, insidentes: in CAT- 
pophoro pubescente; dentibus earum patulis. Semina orbiculato-reni- 
boda. lateribus depressa, dorso suleata, superficie transversim regu- 
lariter striato-corrugata, fuscescentia. 

Non esse bonam speciem declaravit jam Grenier, Obs. botg. 1838, 
p.12, T; noviter Willk. l. s. c. p. 68, qui duram aggressus est 
dit onpi de S. permixta quoque varietate S. nocturnae, Tis 
proxima est S. Giraldi Guss. Inar., ex Pompei accepta a Prof. Pedicino. 


Silene permixta Bone Jordan. 


S. mutabilis Pourr asservat. et ut quidam credunt Fx oigo mire Pug. 
lantr. novar. praesert. 'Gallicar. (iSo J p. 32. S. brachypetala Bert. 4, p. na . 30, cum S. nocturna 
Bert. Ibid. p. 576. S. neglecta r. Nap., Guss, Sicil. Synops. p. 482, n "8. noc mid rna mr mi- 


crantha Willk. Te. descr, P Kur. pesi occid ORE: us panier. t. 50, f. yi dex et f. B (braehyp.) 
forte ex eadem planta, Ten. Fl. Nap. 4, t. a. 

© Flor. Maj. Jun. ineunte. Fruct. Jun. Reperitur potissimum in 
Pyr. Atax. et orient. eps ; occurrit rarius per Cantabr. MAGIA 
rarissime in Pyr. septr. 

Legi ad Canet, die 2r Maj. 1842; in Pyr. Cantabr. sub Bilbao 
contra [^n galette, die 30 Jul. 1857. 'Habui ex Narbonne a Delort; e 
vicinis de Tarbes secus l'Adour de Herbario sui patrui magni a a Vi ir- 
gine Louisa Corbin. Forte ex eodem loco proveniunt specimina reperta 
in collectione Deville, absque scheda. Speciem vidit Timbal ad Casas 

e Pena. 
ota puberula. Caulis tune simplex, alias dichotomus, divaricato- 
ramosus. Roe noetu tantum expansi. Sub hora meridiana, nubilo 
etiam caelo, petala involuta observavi; istaque, brevia, pallida, subvi- 
ridia. Semina reniformia, rugoso-muriculata. Loca maritima praediligit. 
Ad Canet stirpem eomitabantur Alsinella maritima, Thlapsi procumbens, 
Juncus acutus. Nullus maximam cum S. nocturna affinitatem denegabit. 
S. neglecta Tenr. cum hae permixta eadem videtur. 


Silene ciliata (Pourret) DC. Fr. 

Pourr. Chl. Narb. ns. 1093, 1094, in Her ariis uitra discindens. DC. Dub. p. . FI. 
Gall. ed. 2, p. 312, n. 97, Godr: Gr. Fr. p. 207 (non Willd.). S. Pourreti pee Diet, et, Suppl. T s iia 
E 151, n. 89. S. gen nieulata Dufour Lettrs. Palass. mtgn. maud. ag ory St. Vin oy. souter 

ett. 3, p. 362 not. S. stellata La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 245, n. 7 et Tie die s. Mo epre i 


6 


82 
S. ciliata Pourr. Chl. Narb.; 5. Ursa Pourr. in Herbr. Matr.; S. vallesia Ramnd, e specim. viso 
in Herb. Moquin Tand., non L., All.; S. arvatica Lag. Variedades, ex ipso sub S. geniculata Gen. Sp. 

jj. et ex are etrpia visis in H« sthr. rt, oh mm T" d erum ciliatum Dulac. Willk. Ie. deser. pl. 

jur. austr. occid. praecip. Hispanier. p. 58, 

9j Flor. Jun. Jul. Fruct. ij In editis. 

Legi in Pyr. septr. auriger. ad la Cuma d fupe. die 28 Jul. 
1851; in Pyr. or. Valle d' Eynes, die 25 Jul 1836. Habeo a Deville 
ex Aiquecluse, a Massot e monte superstante Prats de Mollo. Observavi 
au Pla d Aragnouet, ad Torla, Bielsa, las Paulles, supra Castanesa, 
in m.' Esguierry, au Pla Guillen, au C anigou, alibique. 

Primus, ut mihi videtur, inanes Pourreti distinctiones contemsit DC. 
Pr. E. 2 (1805) p. 756, n. 4351, eumque laudarunt, vel susceperunt 
La Pey rouse, Poiret, Loiseleur, Bentham, ufour. 

on novi locum Tournefortianum tute ad hanc speciem reducendum. 

Sub novo 5S. pyrenaeae nomine adnotavit Pourret: « Sub alio no- 
mine, eujus non recordor, hanc speciem tradidi in 3 Tom. Act. Tolos. » 
cf. iterum quae dixi sub. i^ nodifloro Boccone. 

5. legionensis Lagase. Gen. Sp. pl, visa in Herbr. Hrt. bot. Matr. 
ex ipsius auctoris archetypis, n nostrae speciei affinis est, ut dice- 
retur status prie elatior. Sprengel ceu synonymon supposuit, Syst. 

Vegtb. 2, p. 408 46. 

anc speciem in - Archipelago indicat Tehihatcheff, Fl. As. min. 2, 
p. 192, n. 51, eui ego nullam praestiti fidem. Commutavitne ille cum 
S. Graefferi Guas,, probabilius per illam regionem reperienda? Hanc 
p Pars identieam volunt Rohrbach in Linnaea V. 36 (1869-10), 
p. 262, Cesati Rel. bot. piant. Maj. Morr. (1813) p. 10; eis obsto, ut 
Morettio obstetit Gussone, Pl. rars. ps. 170-: 


ychnanthus Gmel. (S. G.) Nov. Act. Acad. Petropol. V. 14 
(759) p. 525, Cucubalus Dalech., Tournf., Auctor. Cuculus, vel Ca- 
cubalus, aut Cucubalus Plin., Nat. h. 1. 27, c. 8 vel 44, eum Brunfels, 
Anguillara , Dodonaeo pro Solano nigro recognosci debet. Respuenda 
itaque est Penae, Lobelii sententia (Adversr. p. 104), relata etiam a 
Dalechamp. (Hist. pl. Lugd. 2, p. 1429), confirmata quoque a Sprengel 
(Hist. r. hrb. p. 203) de eo nnda pro insequente Alsinea, cul 
5. G. Gmelini nomen sancte felieiterque restituimus. 


Lychnanthus scandens (P L T vr 
Bad. Alsat. 2, p. 250, d S a obelii, Clusii) Gmel. (C. Chr.) 


Pen. Lob. Advrsr. p. 104, et ejusd, 
' , jusd. anni Clus. Hispan. Cucuhalus baccifer aut baeciferus 
Auctor., 1 Koch As 108, : 4. p. 569, Gaud. 3, n. 989 | bc JC. n : - 75. Lychnanthus volubilis Gmel. 
Als. Dillen Ad RR (p. 2 eat ei prag ir a Peyr, Herbr.; C. Plinii Dalech.; Tournf. d AM 
a 7 Aj *j . d 
nee Ser, m ifera omoda citatur a Koch Sow Ea BA. Y wa "à R77. Dietz, Fh. Bor. o 


1 a 22, n. 1577, Dietr. Fl. Bor. v. 5, n. 299, 

: - zs uh bi et Act. Petro ropol. 8. 6, E. 17, f. 1, Fl. Batv. Ya 12, p pA Gaertn. Fr. Sem. p p. 316, 

Cus - amk. Ill. t. 377, Mill. T. 0. t. 112, Sibb. Hrt. Rom. 6 , Reichnh. Icon. C. 16, t. 302. 

len tS ER NES p Hist. 2, L 6, p. 183, f. 9, ; Dod. Penpt. p. A, Lob. Obe. TX f. 3, 
t. t. alech. Hist. pl. Tk 2, p. 1429, L . Bauh, m pl. 2,1. 15, n. frs, f. 


ge Flor. Jul. Aug. Fruct, Aug. Sept. Per region. oceanic. facilius 
Legi in Pyr. septr. med. ad Oo, die 11 s 

: Aug. 1838. € )bservavi à 

aW vallis d' "Aspe; in Pyr. septr. auriger. ad dou ; in Pyr. Catal. 
Prats eontra. Pu; ycerda, copiose circa Luchon. 


m T TAAN gua 
ERE VEG 


Tribus 2^ DIANTHEAE (Braun) N. 
Saponaria Tragi et Auctor. 
SECTIO 1.* EUSAPONARIA N. 


Saponaria vulgaris (Dioscoridis?) Camer. Hrt., J. Bauh. Hist. pl., 
Cornut. Enchr. bot. Par., Pall. It. 
Dioser. l. 
. 3, Gaud. 3, n. 972, ; 3 
einarum Ovid. Montalb. Hrt. botanogr. Ind. p. £0, S. nervosa Gilib. Exerc. phyt., Silene Saponaria 
Fries, Lindb. Bot. Not. 1842, n. 10, Wimm. Sehles. Engl. Bot. v. 15. n. 1060, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. 
V. 3, t. 73, Flor. Dan. t. 543, Schk. Handb. t. 121, Sturm Heft 6, Schrank. Fl. ) » t. 114, Sv. 
Bot. v. 5, t. 338, Berger. Phytonomt. p. 23 eum tab., Bull. Herb. Fr. t. 257, Turp. Fl. Med. T. 6, 
"e J f ietr. a Bor. v. 3, n. 193, Rei on. C. 16, t. 245, f. 4995, Sabb. 
Hrt. Rom. T. 6, t. 33, Savi Mat. med. p. 18, t. 14, Pienek le. pl. med. T. 4, p. 52, t. 946, W. W. 
F., N. ab Esenb. Pl. oific. t. 388, Zannieh. Venz. p. 172, t. 285. Lamk. Ill. t. 376, f. 4, Woodv. et Hook. 
Med. Bot. V. 3, p. 581, t. 203. Egenolph. Herbr. imag. crt. 19 b, fig. inter. mal. et ita Trag. St. h 
E 900, Fuchs. Hist. st. p. 730. Dod. Coronr. 75 ed. ?, p. 73, E i 
con. t. 314, f. 2, Ovid. Montlb. Icon. 2, t. 126. Dalech. Hist. pl. L 
P: 3, l. 31, p. 521, f. 2 mal. seu lusus, it. 1. 29, p. 346 fig., Moris. 
« 22, f. 52 et 53 lusus. 


9) Flor. Jun.-Aug. Fruet. Aug. Sept 
in. M 


i f. 2, 
rd. p. 822, f. 1, J. Bauh. list. 
Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 548, 


Sept. 

agi in Pyr. Catal. ad EL Seo de Urgel, die 4 Jul. 1846. 

Caules (nam saepe in caespite plures) erecti, aut declinati, ita ut 
, 


ii imitandi non sint cum Koch, Moris, Bertoloni, Ledebour, Bré- 


cum DC., y dicerem, quam aut en tête serrées eum Godr. Lorr. 1, 
- 119, vel eum Loiseleur, Delastre, Koch, Godet et imitatores fascieulato 
corymbosos, aut fasciculatos tantum cum tero. 


specificas notas posuit Calycem cylindriceum, Engl. Fl. 2 p. 284: item 
, Arnott, Babington, ete. Linnaeum sequuti. 

Petala tum retusa, tune emarginata, sive lamina lobata. Eadem est 
structura petalorum in hac specie ac in illis S. Oeymoide et eleganti ; 
Cornua, sive dentes ex ungue petalorum provenientia ceu organa propria 
(nectaria) consideravit Hoffm. (G. Fr.) in Obs. Bot. 1787, p. 6, n. 6; 
saltem ego mentem suam ita percepi ex illius verbis: « Nectaria inter 
ungues petalorum, calyce longiores, locata, earumque longitudine, apice 
in duo cornicula quasi fissa. » Hoffm. l. e. Hae cornua evenerunt neo- 
tericorum corona, qui tamen ceu organa propria, recte, non descripserunt. 
Antheras pallide flavas describunt; eas atro-violaceas hine inde per 
Pyrenaeos vidi, praesertim vero in Pyr. Catal.: eodem tinctas colore in 
lpibus reperit Gagnebin ad Pertuis, teste Haller Helvet. n. 908. Vi- 
detur hujuscemodi antheras ceu sphacelosas descripsisse Hoffm. Obs. s. 
€. p. 6, n. 6. Pistilli ejusdem structurae ac illis S. elegantis, de qua 
mox. Radix saporis potius ingrati materiem extraetivam propriam (Sa- 


SUL suis ors M d AL E A MNT ET 
eT Weg Ta id (s f$ Tom WES asd y» 
MARS AES Rer OMEN du m. P UM 

i: " p a.d EIC 


84 


poninam) continet, subduleem. Ejus decoctio inservit huc et illue per 


Europam ad pannos quadantenus mundandos, praesertim eos qui de- 


lieato tinguntur colore. Verum prae Saponaria praestantior est Gypso- -— 


sophilae Struthii radix, e qua eumdem principium eduxerunt. Duleior 
est in hae planta caulis, amara folia, inter utraque radix. 

Sunt qui mordicus sustineant hane esse Struthium Hippocratis, Dio- 
scoridis, Plinii. Codex Rer. medicar. Dioscoridis, Florientae Bibl. Laurent. 
Plut. 72, n. 16, sub nomine Herbae Lanariae figuram offert plantae, 
quae diceretur S. officinalis. Levinus Lemnius, Herbr. Arbor. Bibl. 
explic. e. 10, existimabat hane esse Zerbam Borith Ebraeorum; sed 


Langius (I. M.), Dissert. Bot. Theol de Herba Borith (1703 Altod.) - 
Hille et Olaus Celsius, Hierob. p. 451, tam Herbam Kali, quam sa - 
ponem inde deductum Borith nomine salutatam fuisse arbitrabantur — 


liller, Hierophyt. P. 2, p. 67-9 eamdem ut dixi tutaverat opinionem 
(1725), fassus Struthion, seu Lanariam veram, sui aevi botanicis ignotam 
fuisse speciem, l. c 


Sed ne suscipiant, quaesumus, botanici Lanariam Aitoni pro planta 


Hoaemodorea, sed retineant. Argolasiam. Juss. 
SECTIO 2. BAOTIA Nxcx. N. 
Saponaria Ücymoides (Dioscoridis) L. Sp. 


Dioscor. l. 4, c. 
n. 3, Bert. 4, p. 530, n. 1 et V. 5, p. 628, Gaud. 3, n. 974, Gmel. Bad. Alsat. 4, 
Dub. p. 74, n. 3. La Peyr. Herbr.; S. ocymifolia Salisb. Pr. p. 302, n. 2; S. 
Bauh. ; S. viscosa Dule. Jacq. Austr. append. p. 39, t. 23, Sturm Heft 39, Reichnb. Icon. C. 16, t. 243, 
f 4994, Cav. le. deser. 2, p. 29, t. 134. Lob. Obs. p. 185, f. 1, Icon. t. 341, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lu 
2, p. 1429, f. 2. Camer. Epit. p. 739 dubia. J. Bauh. Hist. pl. 3, ). 29, p. 344, f. 2. 


9) Flor. Apr-Aug. Fruct. per /Estat. Obvia potissimum per montes 
calidiores. 


p: 
minor Quorund., ex J — | 


n Pyr. Arag. ad Benavarre, die 18 Maj. 1846. Habeo a De. — 


Legi i 
ville ex Cazau Frechet et ex Cadeac et ex Vieille d Aure. Observavi | 


in Valle de Roncal, ad Vinies, Graus, Torva, Monsec; ad St. Béat, ete. 


Radix crassa, herba molliuscula, panieulae florentes pulerae, flores 


amoene rosei, aut rubri. Statio in rupibus, aut in declivibus plantam 
sane speetandam offert. 

LONE REED flores fasciculatos dicerem cum Seringe in DC. Pr. et cum 
DC. Duby; vel eum Godr. Gren. Fr. p. 225 en grappes dichotomes; 
aut cum Koch corymbosos paniculatos. Sunt flores paniculato-trichotomi, 
extremis ternis, binis, aut solitariis; cum ejusdem paniculae pedunculis 
et pedicellis patentiusculis, invicem intricatis. Pedunculi et calyces ge 
neratim e rubro fusco colorati, suntque insuper glandulosi. Dentes €0* 
lorati ad. faucem petali (coronam e cientes) excurrunt decolorati in 
unguem ipsus petali veluti laminae praetenues, ad medietatem unguis 
quidquam dilatatae, sub illius fine iterum inst atae. 

erbum emarginatum de petalis (a Kóch) aüdhibi tum, mihi reliquen- 
lam percipio emarginaturam. i 
Tm ; cum planti ibam (a , 
cimma e Cazau P rechat): « La Siedler i prp pee 
fig e Vieille Aure sont luisantes , bronzées T abord, noirütres € 
Weide pde sae. is de Cazau Frechat sont plus claires, couleur 


carmélite, ter 
nélite, ternes, et non luisantes. Les granulations sont allongées, 


R5 


que celles des autres sont arrondies , disposées en stries beaucoup plus 
régulières. » 

Neotericorum quidam S. calabricam Guss. ceu speciem propriam ad- 
mittere recusat. 

Sap. alsinoidem Vivian. Cors. diminutam formam nostrae speciei 
esse primus forte pernovit Requien et cum amicis candide, de more , 
sententiam suam aperuit. Hoc sustinuerunt mox Salis Marschl. Korsika, 
Moris Sard., Bert. It. 

Nuneupata jam fuit haec species a quibusdam S. minor, et forte 
primo Dalechamp, nisi praetereundum esse existimaverim auctorem, qui, 
fratribus Bauhinis primis observantibus, eamdem speciem, in eodem opere 
triplicavit (vulgo Hist. pl. Lugd.). Recepto cum supra citatis auctrbs. 
pro hac specie Ocymoide Dioscor., ut verum fatear, non adeo fidenter, 
nomen specificum cum littera O majuscula, ut Linnaeus aliique fecerunt, 
scripsi: sed non omnes, dedita opera; plures ineuriose egerunt. Video 
Desfontaines, in Plin. ex edit. Lemair., Nat. h. 1l. 25, c. 58, Echio 
primo Plinii hancine indigitavisse speciem. Vix ego crederem compila- 
torem Plinium sibi aliquid certi finxisse de stirpe cujus suppeditatio- 
nem cum vino effiei scribebat, nec amplius. 


Saponaria elegans (Seriolae) La Peyr. Herbr. 


Cucubalus pumilus a D.e Seriola in Herbr. Bolos. La Peyr. Hist. a!r. E Pyr. p. 238, n. 5 et 
. 2 i . 374, 9. S. 


NP 57, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 203, n. 2, Spreng. Syst. Veget. 2, p. 374, n. 3. S. caespitosa 
- Rapport. (1804) p. 10 sine phras., Sering. Fi. Jardns. 2, p. 395, n. 5, DC. Dub. p. 74, n. 5. S. 
caespit. Benth. Cat. (excl. syn. S. luteae et bellidifoliae La Peyr.); Porr. Herbr. Matrit. Willk. Ic. 
descr. pl. Eur. austr. occid. praec. Hispanier. p. 36, t. ?2. 


J Flor. Jul. Aug. Fruet. Sept. In Pyren. Navarr. et Arag. editior., 
rarius in proximis montibus Pyr. septr., ad rupes, vel in' solo calcar., 
meridiem versus. 

Legi in Pyr. Navarr. Valle de Roncal m.* Escaure, die 29 Jul. 1844; 
in Pyr. Arag. valle de Venasques m.* la Peña blanca, die 9 Aug. 1838. 
Observavi in m.* el Forat supra Sallent, a la Peña d' Uruel, ad Buca- 
ruelo, a la Peña Montafiesa, in m.* Turbon, in Montsec supra Estall. 
Reperierunt alii a la Pena d' Aucupat, ad Anouillas et supra Gavarnie. 

pruce vidit au Col d' Estaubé, cf. Lond. Journ. bot. 5, 

Radix simplex, lignosa, alte in solum sese immittens. Caules caespi- 
tosi, ramosissimi, ramis inferne lignosis, densissime intricatis, pulvinum 
efficientibus, inferne foliis emarcidis tectis; et tunc caules quadrangu- 
larem formam nanciseuntur: succedunt caules origeri plures annotini , 
subpalmares, rubentes, apice floriferi, et tanta copia, ut plantam in- 

m spectatu pulcherrimam efficiant. 

Folia erebre approximata, decussata, in ramis sterilibus et infra in 
fertilibus linearia, subulata, basi ciliata, per marginem denticulato-scabra, 
subtus uninervia, apice obtusiuscula, patentia, rigida, nitidula, undique 
erebre punctis minutis notata. Rami floriferi pollieares, palmares et ultra, 
parce foliosi, laeviusculi. Flores fasciculato-capitati, aut sub-umbellati , 
multis bracteis stipati, coloris rosei, non sine aliquo et Rosae odore. 

racteae, pedunculi et calyces pubescentes; superiores bracteae prae- 
sertim ciliatae. Calyees tubulosi, medio inflati, plerumque erubescentes, 
plus minus evidenter 15-suleati, dentibus eorum sub-aeutis, ciliatis. 
Petalorum cornua, coronam efficientia, linearia, pallida, tertiam limbi 
partem sua longitudine superantia; limbus venulosus, patens et re- 


86 


flexus, obovatus. In Montsec petalorum limbus lobulato-denticulatus ob- 
servabatur. Petalorum unguis inferne bialatus, cujus extrema pars efficit 
cornua illa extra faucem producta. Staminum filamenta triquetra, an- 
gulis ad apicem obtusioribus. Stili subulati, ovarium ovato- -oblongum ; 
pedicellatum. Capsulae mihi videbantur quadrangulares. 

Habitus jS. luteae, facies Silenes caespitosae ; s salva proportione 
partium, praesertim similis ante florum evolutione 

Nomen La Peyrousianum, aes Candolleano intentius praetuli, quia 
jam ante hoc stabat S. caespitosa Fl. e Pr. (1806), quae injuria 
dicta est 5. Smithii a Seringe in , quum in summa dicenda 
potius fuisse ©. Sibthorpii. Aliis quoque atas denominationem a 
se datam sustinet La Peyr. Suppl. c., quae non malae essent, nisi 
ipse in Hist. abrég. s. c. synonymon Do. retulisset! Nempe, quando 
nomen absque diagnosi nihil faciendum est? quando nomen non dat 
characterem, quando species intelligi nequit! Epithetum caespitosae valet 
pro diagnosi de stirpe nostra in Pyrenaeis indicata. Ergo vana fuerunt 
illa La Peyrousei verba. 


SECTIO 3.* SMEGMATHAMNIUM Feszt, N. 
Saponaria bellidifolia (Columnae) Smith. Spicileg. 


olamn. Ecphr. p. 152, 153 fig. Bert. 4. p. 536, n. 5, Mat. Fr. 2, p. 143, , La Peyr. Hist. 

abr. "E « p. 239, n. 6. "RT Peyr. Herbr., et S. lutea La Peyr. I lerbr. uus Spielieg: t. 5, Portensehl. 

m M Dalm p- 14, t. decer Reiehnb. Icon. C. d y 244, p. 4992. Barr. Ic. t. 498, Moris. Hist. pl. 
1. 2, S. 5, p. 539, t. E f. 3 innumer. (in tex 16). 


9j: Flor. ?. Fruct. ?. In ru septr. med. editior. rariss., imo 
dubia. | 
Reperta dicitur in rupibus praeruptis au Lac d' Oncet, sive Lac bleu: 
foret ista 5a Peyrouse auctoritas 
erperam Grenier, cum Gode Fr. 2, p. 56, a Serres consilio su- 
scepto, 8. “bellidifol. La Peyr. ad Valerianam heterophyllam. retulerunt. 


E lutea ex La Peyrouse auctoritate in Pyrenaeis indicata, e revisione - 


Peyrousiani Herbarii facile dejicitur. 
Vaccaria Dod., Medik. 


Vaccaria vagari (Tragi, Cordi, Gesneri) Host. Fl. Austr. (1827) 
. 978, Roehling 


Trag. St. h. p. 130, Cord. irs l. 
p A ors Vacca «ja hs Koch p. NS dr 
Sibt ir., Bert. 4, p. 519 n. fet V5, 7 

h. sin. Gr. p. 677, Moris Sard. 1, n. 149. Sap. Vace 
E^ gin oq od pie, p. 333 j^ perfoliata Gilib. E mud phyt. ; Roxb. quoq: Å 
7 NIE 't . 380, B "Bok, Mag (999. Gae an rtn. (K. F.); V; segetalis Giske. Flor. Graec. Sibthrp. G 6, 
} 3s t. 2290, . Fr. Sem. Pin 2 s 294, t. 190, f. 9, , Reiehnb. Icon. C. 1 

i hm. t 


"3 


Lychn. monachr. Gesn. Hrt. 


x 4991. Doi. Penpt. p. 104, f. 
pa! y 5 
s UT Tb p. 997, f. infer., Lob. Obs. p- 490, £e " cob esn. 'op- bot. ed. a Schm 
i" 
©) Flor. di Jun. Fruet. Jun. Jul. 
Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Cer et, die 3 Jun. 1843. Semina 


: « alye, capsula et totus habitus G ypsophilae omnino, nequaquam 
"Flotte sunt. + Om. EL Gr. c. Multis nostrum. ceu peculiare g gone 
placuit; cf. etiam Gaertn. (G.), Meyer (B.), Scherb. E) El. der - Wet- 


(4 a, b, e 
n.i dat T i. vs cu Dub. p. 74, n. 1. sporis va p. i 


terau (1800) 2, p. 88, Meyer (G. F. W.) Fl. Hanov. exeursr. (1849) 
p. 90, Wimmer Schles, (1857) p. 569. 

V. grandiflora Jaub., Spach Ill. pl. or. 3, p. 40, t. 231 ad V. vul- 
garem iterum revocandam esse puto; nam unica illa nota de petalis 
valde magis elongatis non est certe in hoc Ordine bona ad peculiarem 
speciem sustinendam. 


Gypsophila L. 
SECTIO 1.* STRUTHIUM Hirrocr.? 
Gypsophila Struthium (Hippocrati?) L. Sp. 


Hippocr. Nat. mul. p. 571? Theophr. Hist. pl. l. 6, e. 7? Condysi Arabum? cf. Dalech. Histr. pl. 
Lugd. p. 822, Salmas. Homonym. cap. 51, p. 60 b; cf. et Stapel. in Theophr. p. 720 seq. Willd. Sp. 
pl. Decandr. p. 664, n. 8. Sapon. n. 4 G. Bauh. Pin. p. 206 et Luteola eretica G. Bauh. Pin. p. 100, 
n. 2. Willk. le. descr. pl. Eur. austr. occid. praecip. Hapeuer. p. 33, t. 17 et p. 34, t. 16 hispan. cred. 

9, Flor. ZEstat. Fruct. sub fine Æstatis in Autumn. In Pyr. Arag. 
Catal. humilior., calidioribusq., solo gypsaceo! 

Legi in Pyr. Catal. prope Pons ad el Plan de la Sierra, die 1 
Sept. 1853. Habui ex Saganta ab Iserne. Vidi ad Barbastro. 

Nonne Leontice Leontopodium (Moiad£) ( Berberidea), vulgo in oriente 
usitatum ad lanas detergendas, et ad lintea lavanda foret verum anti- 
quorum Sfruthiwm? cf. ad rem Virey Observ. in Persiae et Asiae mi- 
noris vegetabilia, Journ. Pharmac. T. 9 (1823) p. 210 e T. 17 (1831) 
p. 205, vid. et T. 13, p. 203. Negavit firmiter Guibourt. Caules Ana- 
basis aphyllae (Salsolacea) apud orientales adhibentur quoque ad lintea 
lavanda, sed haee planta sibi nomen Struthii vindicare nequit, eo quod 
non sunt ejus radices, quae in hunc usum adhibentur; insuper, non 
lanae sed lintea tantummodo, ex ipsa aquis immixta, lavantur; cf. 
Virey l. s. e. Drupas Sapindi Saponariae (melius saponacei dicendi), 5. 
marginati, nec non S. rigidi et laurifolii, praestantissimum praebere sa- 
ponem ad lintea lavanda pernotis stirpibus in Antillis, in Malabar, 
inque America meridionali, unusquisque cognoscit. Item celebratur cortex 
Albizziae saponaceae (Plum.) N., ex Nova Guinaea, Cochinchina et in- 
sula Amboina ceu efficacissime saponaceus. Et semen saponaceum in 
Abyssinia valde usitatum praestat Phytolacca abyssinica, ex Decaisne, 
teste Delile Ann. Sc. Nat. Par. T. 20 (1843) p. 88. ; 

Molina (I.) Sagg. Stor. Natur. Chili (ed. 2 in 4.") p. 162, loquitur 
de stirpibus generis Quillajae (Q. Smegmadermos et Molinae DC. Pr. 


xg RM Lp m n 
DONE Ce CIL SOL 


* 


88 


inflatae radicem late adhiberi in Etruria ad modum Sapon«ariae, testatur 
Targ. A. Cors. Bot. Med. farmac. (1847) p. 287. Non novi alium de 
hae stirpe eamdem rem proferentem, quae experientia comprobanda 
erit, ut de Melandrio pratensi a nonnullis laudato. i 

Memoriae tradit Gesnerus, Hrt. Germ. crt. 266, Hesedam Luteolam 
a quibusdam habitam fuisse pro Struthio: inter hos fuisse Lacunam ji 
hispanum omnibus compertum est. Quibusdam Struthium fuit Valeriana —.— 
rubra, quos inter Ulysses Aldrovandi denunciatur a Lobelio, Obs. 
p. 184. Pro Struthio Cordus, Hist. pl. ert. 124, describit, et figurat 
Peucedanum Ostruthium Koch; reapse non dicit hoc antiquorum Struthio 
respondere. Struthiwm descriptum a Guiland. in litter. ad Maximi l. 9. 
Caes. 1512 indicatum ab Honorio Belli in litteris ad: Clusium (2.*, Rar. 
pl. h. 2, p. 304) quid? 

Pro hae nostra Gypsophila Struthio Sprengel, Hist. r. hrb. p. 44, 
interpretatus est Struthium Hippocr. Nat. mul. p. 571 in Andros insula 
Graeciae habitantem dictum. Reperitur nostra planta in m." Ararat ex 
Bunge Plant. Abichian. ; prope Odessam, repetente Ledebour Fl. Ross. 
p. 395, n. 13; in Armenia Rossica, ex Tehihatcheff, Fl. As. min. p. 204, 
n. 4. Num revera horum auctorum planta eadem sit eum hispanica no- 
stra, ego haereo. 

Sed Sibthorp, nullibi in Graecia reperta Gyps. Struthio, neque in- 
didem ei demonstrata, pro Struthio Dioscoridis Saponariam vulgarem, 


L4 Ai sag * . LI 71 
lhalii) aliorumque sententiam prosequutus, cui quoque se accomodavit 
in Di í | 


quidem confirmatur ab Asso, Stirp. 


dentem de Struthio veterum non 
- n ^ P . Us LI LI * » M ri 
verba quaedam seripturae mandavit; cf. illius Comm. in Dioscr. p. 581. 


M I 
6D. 099. n. 2 


À rs. Herbr. XI, n. 126, Koch 
16, loci e iag d G. erecta Jord. et 
. Qa AR. 


1 sh p. 101 n. 1. Bert. 
^ : 2. La Peyr, Herbr.; G. fastigiata Asso Enumr. 
cu SN LM Fear, Jacq. A. 5, p. 4, t. 407, Schrank Fl. Monac. t. 284, Ge- 
Doce. Mus. Piant. p. 23, t.5. ° ^ Reichnb. Icon. C, 16, t. 240, f; 5000, Pluk. Phytogr. t. 75, f. ^ 


R9 


J Flor. Jun.-Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyren. med. praecipue, 
cum flumin. glareis ad Oleam usque descendens. 

egi in Pyr. septr. med. ad Oo, diebus 5 et 15 Jul. 1838. Habui 
ex le Pie de Ger supra les Eaux Bonnes a De Girard; a Deville ex 
Mont-Sacon. Obtinui e rupe Caruby Vallis Galba (Capsir) a Gautier. 
Observavi secus flumina Ara, ad Fiscal, Gallego ad el Pueyo; ad 
Balnea de Panticosa, ad Gavarnie, in m. Esquierry, in Valle de Aran, 
sub le Port de Salau, in monte Llaurenti, alibique. 


SECTIO 2." DICHOGLOTTIS Fiscu., Mer. 


Gypsophila purpurea (Dalechampi, Gesneri) Gilibert (J. Gm.) PI. Lith. 
ill. n. 246 et Exerc. phytolog. p. 295, n. 45. 

Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1191, f. 2; Gesn. Op. bot. ed. a Schm, tab. aen. 11, f. 95, ex Spr., 
Car. min. G. Bauh. Basil. p. 91. G. mu á L. Sp., K 2. h 3 
n. 970, DC. Dub. p. 71, n. 3, Fenzl apud Ledb. Fl. Ross. p. 288, n. 1. G. mural. 
Spergula nodosa var. flor. purpur. La Peyr. Herbr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 4, p. 74, t. 381, Fl. Dan. 
t. 1268, Schk. Handb. 1, t. 120 (pets. integrs.); Sturm Heft 1, Dillen, in Ephemer. Nat. curiosr. C. 6, 
^ 273, t. 4, Labr. Heg. Je. Helv. fasc. 3, t. 2, Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 215 serot.; Lamk., Jll, t. 375, f. 1, 

eiehnb. Icon. C. 16, t. 239, f. 4998 serot. et f. 4997 mur. J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 338, f. 1 mal., 
Mentz. Pug. t. 7, f. 4. 

© Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In. Pyr. septr. med., auriger. 
praesertim. 

Legi prope T'gnae et sub Orges, diebus 10 et 28 Aug. 1840. Habeo 
a Deville ex Oursbelille. Observavi sub Tarbes, ad Pamiers, ad Tou- 
louse. Ad St. Ant. de Galamus ex Pourr. 

Petala in Pyr. auriger. saepius emarginata, raro sub-integra, raris- 
sime crenata vidi. Quidquid autem fuerit de petalorum indole ludibunda, 
vidi egomet Gyps. serotinam Hayne, Willd. En. hrt. Berol. p. 464, in 
Reichnb. Pl. exsice. C. 1, n. 72, nec ullam intercedere differentiam 


r , n. 3, Fenzl s. 
€, Godet Jur. p. 87, Lindemann, Dietr. Fl. March. p. 682 (tandem 


leon Florae Graecae offert specimen plantae luxuriantis, facieve 
non parum mutata. Vidi hujus nostrae stirpis specimina e Pyrenaeis 
'Aurigeris quoque, a Moquin anno 1842 collecta, quibus iste nomen fe- 
cerat Exaci filiformis, manu propria! Linnaeus quidem, contrario sensu, 
Gentianaceam. plantam Saginam virginicam denominavit (Sp. pl. p. 185, 
n. 3); haec postea evenit Centaurella verna Michx.; sed Linnaeum in 
errorem induxerunt Clayton et Gronovius, circumstantiis prorsus alienis 
ab illis quibus Moquin error, omnibus perpensis, maxime pudendus, 
contemnendusque efficitur. 


Diosanthos, ex Theophr, (Hist. pl. l. 6, c. 1 et 6), Saint Lager 
Nomencl. bot, (1880) p. 87, not. 28, Dianthus L. et asseclarum. Cf. 
Timbal Monogr. specier. gallier. et pyren. 1881. ; 

Ast Diosanthos Theophrasti certumne est ad nostri generis speciem 
pertinere? Fraas, Fl. Class. p. 104, sub D, arboreo L., Sibth. eum sistit. 


90 


Quidam Botanicorum sese verterunt ad Dianth. Caryophyllum Auctor, 
Diosanth. fragrantem Nob., in Graecia non provenientem ideoque pac 
tribus ignotum, ut apud eos non extit notitia de Agrostemmate Flore 
Jovis quidquid jactaverit Sestini. Fugimus quoque ab Agrostemmate co- 
ronario, ad quam fuerint qui attulerint Flox Theophrasti, nomine tan- 
tummodo indicatam. 

Dodonaeus, Fl. Coronr., ed. 2, p. 69, Ruellium non bene percepit, 
de Hist. strp. p. 140, lin. 21, qui recte Caryophyllum aromaticum Diosco- 
ridi, ut Galeno ignotum fuisse dixit. De Ruellio investigando minime 
sollicitus Targioni Ant. (Cenn. fior. var. piant. 1835, p. 290) Dodonaei 


et dejicendum erat; Botanicorum ineuria, vel inscitia, nimio plus pro- 
vectum fuit (ab anno 1737 ad 1880); usque donec ab insigni philo- 
sopho et philologo Saint-Lager denunciatum e damnatum est. ; 

Diosanthos Theophr., Flos Jovis latine conversum, ad Agrostemmatis 


speciem (Graeci). 
SECTIO 1.* ARMERIASTRUM Srrixa. 


Diosanthos proliferum (Lobeli) St. Lager. 


Lob. Ic. t. 449, f. 1, ejusd. Kruydb. 534. Dianthus jener Vill. Dauph., Koch p. 102, 


n. 1, Bert. 4, p. 549, n. 4, Gaud. 3, n. 980, De Notrs. Repertr. Fl. Ligust. n. 232, DC. Dub. p. 72, n. 1. 
La Peyr. Herbr., partim.; Tunica prolifera Scop., Fisch. Mey. Lallem. Ind. sem. hrt. Petropol. 1839; 
Kohlrauschia prolifera Kunth Ber. p 09, Mey. H - p. 88; Cylichnanthus prolifer Dulae. Engl. 

ol. v. 14, n. 956, Flor. Graec. Sibthrp. C. 4 p. 84, t. 394, Dietr. Fl. Bor. v. 12, n. 800, Flor, Dan. 
t. 221, Flor. Batv. v. 4, t. 318, Labr. Heg. lc. Helv. fasc. 9, t. 5, Reiehnb. Icon. C. 16, t. 247, f. 5009, 
Timb. 1. c., p. 5, n. 4, t. 1, Seg. Pl. Ver. p. 433, t. 7, f. 4. Tabern. Krtb. 2, p. 669, f. 3, Icon, t. 290, 
f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 335, f. 4. 


m 
« Squamae interiores involucri ; nec mon exteriores calycis, numero 
subinde variant. » Sm. Fl. Gr. c. Idem jam observaverat Haller Helv : 
n. 901, confirmaruntque dein alii, denique Koch Flora 1830, p. 605, 
n. 42, et hoc mihi quoque abunde patuit. Comparatio de horum florum 
physionomia quodammodo simile illae nonnullarum | Armeriarum , 6€- 
nunciata a Villar, Fl. Daunh. 4, p. 596, n. 6, a Bertoloni l. c., p- 551 
sub D. velutino, indicata fuit a Lobelio ipso, stirpem nostram Armerwm 
ndo. 


Ac Dianthi speciem, supra Cauteret observatam , quaedam ad n 
tavit Spruce, quae opportune hue referri posse existimavi: « This differs 
from D. prolifer gathered. at St. Sever, in the membranous bases of the 
leaves being connate for a distance equalling about twice their breadth, 
and in the strongly tuberculate seeds: the closely allied D. velutinus Guss. 
(secund. exempl. in Herbr. 00k.) has the seeds muriculata (beset with 
sharp pointed ewcrescences),. the leaves smooth at the edges yc 
stems more or less downy. The seeds of D. prolifer are always somewhat 
tuberculate, and. are therefore incorrectly described by Koch as smooth. » 


OU a ARE AM C xcIE M AR Er. cs SS LY dapek er vut e 
s £ E EE e us E S A UU - 
e "e : $ LA 


91 
Spruce (R.) apud Hook. the London Journ. of Bot. T. 5 (1846) p. 422. 


Reapse ego quidem semina laevia in hujus Gon speciei specimi- 
nibus pyrenaeis non vidi. 

Primus Haller, Helv. p. 392, n. 901, rectam de D. diminuto L. 
sententiam edidit. Mox Linnaeus ipse, Mant. alt. p. 384, dubium pa- 
tefecit, num potius considerandus foret ceu varietas. D. proliferi. Abso- 
utam sententiam, sub hodierna generali denominatione D. proliferi 
emisit Villar, relato hiie synonymo; nec alium ante eum hoc 
egisse compertum habui. Judicium hocce sero confirmavit Smith FI. 
Gr. c. hisce verbis: « Varietas in solo steriliore haud infrequens; ca- 
pitulo unifloro, est D. diminutus L. Sp. et Willd. » Sed Willdenow ad- 
notaverat: « D. diminutus est forte sola varietas L^ wet tian (proli- 

i) » Sp. pl. Decandr. p. € n. 8, cf. etiam Reichard. Syst. pl. 2, 
p. 334, n. 6. Ipso Smith teste ( Trans. Linn. Soc. Lond. 2, p. 295, n. 7) 
desideratur specimen D. diminuti in Linnaeano Herbario. 

Figuram Fl. Dan. t. 221 mihi recipere non libuit. 


Diosanthos proa (Desfontaines) St. Lager. 
anth. dimin. Desf. Fl. . p. 345, wes Herbr., ex I Dianthus velutinus Guss. Ind. sem. 
h. Peer dm (1825), M. Sicil. pr n. 2, Bert. 4, p. 551, n. 5, Moris Sard. 1, n. 147, De 
:Notrs, Repr'. Fl. Ligust. n. 233, A Pios, n. 2. D. prolifer La Pevr. Herb. pien D. diminutus 
T FI. tiom) pte 1847); T a velutina Fisch. Mey. Lall. Ind. I hrt. Petropol. 1829. 
PI. . 32, Roichenb. con. C. 16, t. 247, f. 5010, Timb. 1. SÉ ASULE 
Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. or., Roussillon, et 
Catal., cum Olea 
gi in St. Jean Pla de Cors ad Vivies, die 3 Jun. 1845 in ma- 
ritimis S Cuba. ad San Feliu de Guixols, die 14 Jun. 1860. Observavi 
ad Narbonne au Pech de l meo. et à Villeneuve; ad Perpignan , ad 
Castello de Ampurias, ad F: 


stello de Ampurias et prope [caes tem video in hosce Cor- 


quae in Pyrenaeis sim vivit. 

Dubia tantisper sunt specimina e San Feliu de Guixols, quae si e 
seminibus muricatis hue adducuntur, e foliis per marginem serrulatis 
d D. proliferum traherentur. In iisdem ealyces non sunt prorsus ende 
sed aliquot pilis, vel scabritie scatent, in costis praesertim, vel in e 
re arte. 

D. prolifer Flor. Gr. ad hane speciem laudatur a Reichenbach Icon. 

-Pp 43; Gussone, l. e., n. 1, inter utramque speciem ferme ambigere 
iconem dicit, sed Bertoloni ad superiorem speciem absque mora retulit, 
et hane sententiam confirmavit Griseb. Spicil. Fl. Rum. Bith. p. 185, 
n. 48, qui sub T. velutina F. M., n. 49, Reichenbachi iconem adduxit, 
sed ejus synonyma ex 

D RIEA Baer e Morée Add. emend. p. 340, n. 548, cum 
tab. in p. 343, D. velutino affinis est, sed isto aa. florum ca- 
sevi grandioribus gaudens, petalis majoribus, eorumve limbo cre- 


92 


Diosanthos armerium (Lobeli) St. Lager. 


Lob. Kruydeb. 534. Dianthus Armeria L. N Koch. p. 103, n. 3, Bert. 4, s 247, n. 3, Gaud. 
3, n. 979, Moris Sard. 1, n. 14 6, leig. Dub. p.72, . D. Armr. D Peyr. Herb., HA fasciculatus Gi- 
g.: 


" x J e. eür. n. DO. e Veilr.; L 
Spr., Torr. e pliebnantlus D Dulac. Engl. Bot. v. 5, n. 317, Curt. Fl. Lond. ed. M 4, 
t. 56, Fl. Dan. n E & k. Handb. t. 121, Sturm Heft 93, Reichnb. Icon. C. 16, t. 249, f. 5011. Timb. 
r 437, t. 7, f. 2 tu nvolucr. Lob. Icon. t. 443, f. , J. Bauh. Hist. 
pl. 3, 1. 29, p. fas t 2 vui [* pl. Lugd. 


(9 Flor. Jul. Aug. Fruct. "M 
Legi in Pyr. Navarr. e d illanueva. de Aezcoa, die 19 Jul. 1844, 
Habeo a Deville ex Salecha 


Petalorum lamina interior amoene rubra, ad faucem albido-maculata 


et punctata, extus luride ru 

. corymbosus Fl. Cra Sibthorp. C. 4, p. 85, t. 395 foret hujus 
D. armerii fus ramosior et eciam ex Griseb. Rum. Bith. p. 188, 
n. 54. Haec sententia me non suasit. Vix et pro hac specie nomen 


Armeriae bonum. Receptum pro genere Plumbag „jami ab hac stirpe 
repellendum. 


Diosanthos barbatum (Dodonaei) St. Lager. 


Dod. Flor. Coronr. ed. 1 (1566) p. 68-9 fig, 5 2 2. p. 70-1. An Barbarica Ruelli? Nat. SMEN 1. 3, 
c. 77, p. 768, lin. 38. Dia nus barbatu L. der iw 103, n. 4, Bert. 4, p. , , DC. 
Dub. p. 72 à eyr. Herbr.; D. Sohib i it.? ex ka Dac. eur. n. 58 et ex Neilt. Pg 
Slav., D. japonicus Thunb., ex Mhod Cylichnanthus acarar Dulac. Flor. tv. v. 12, t, Th 
Reich 4. 16, t. 248, f. 5013, Pereboom M x. Dec. 3, t. 26, f. 1, Loisel. Herb at. Ser. 2, 
t. 44 Ni eo t Curt. Bot. Mag. t. 207, ^ Hrt. Rom. T. . rbign. Dict. uni 
Hist, N Di i p uw Thunb. le. pl. Jap. 3, t. 23, Van-Houtte Fl. Serr. 172, ex 
rw . Do ayer p. 176 fig. su iprs., Lob. ri 6, fol. 333, ex leon. 


. 6 fi 
vod wr, Ha pl. Hist) ^ 3, p. Tabern. uis p. 667, f. 2, Icon. t. 285, f. 1, Renealm. 
"Rer p. '48, 47 fig., Dalech. Hist. pl. RE p. 810, f. 1. 


9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med., praecip. sep- 
tentrionalibus. 

Legi in Pyr. septr. med. ad l Hospice supra Luchon, die 14 Jul. 
1838; in Pyr. aurigr. à la Soulane d Andorre, l. d. les allées étroites, 
die 3 Jun. 1840. Habeo a Deville ex Nerpruign. Vidit au Pic de Midau 
Debeaux. Observavi copiosum in Valle Arbust et Luchon; supra a St. 

cat sub m.* Cagire ; ; ad Urdos, in vallibus d Aspe et d' Aure, à l Estibe 
de Luz, án m.” Bu chat supra St. iri au Llaurento. In Pyrenaeis 


.. Caulis superne puberulus. Folia, (UHR et quidem calycis dentes 
ciliolsto-asperi. Laeviter , Sed grate "olent flores. Lamina petalorum à 
a, in media sui parte amoene albido- punctata. 


cesaneae. Habitat in sub-alpinis nemorosis, inter- 
dum ad montana descendens 


ns. 
rmeria, vel Barbarica Ruell. huc mihi placeret: inquirant num 
confirmanda fuerit. 


— atrorubens (Tragi) St. Lager. 


yoph. sylv, Trag. St. h. p. 577, fig. in 576, e All. Ped., 
go credo. Dianthus atrorubens À ph 
ud ts s Wu Sw V. $ 6, p. 3. D. carthusianorum Kunth p Berol, ed. 2, p. 10, 
rs. Reprt. Fl. Ligu: . Dub. p. 72, n. 6. La Peyr. Herbr. s. l. D. cartiiusianor: 
: i 


eilr.; D. carthus. b Godr. Gr. Fr. e revis. Gren. ri 

cq. Ic. ra 6 rube ens Eorumd., D. congestus Bor.; D. carthus. et D. Vaginatus TE 
t. 598. f. 995 vix et t. 5 3, p Colla Ie. He rb. Bedem. fase. 1, t. 34, f. 2, Reichnb. Pl. cr. ier 
7 dint Na b sanguin: Vi [^s Dal its ps ucoph. vus adde Hone b. 1. Fi 
: rui dé ti y ali n. 44€ um " 
98. 7, 8, 5:06:14. 5,8 rade an, 5 Re iehnb. prol. eum [s MEE 36, E im 


93 


9, Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med. et eS: 
Legi in Pyr. septr. auriger., Donezan, ad Mijanes, die 17 Aug. 
1843. Deville legebat à la Hourquette, seu in colle d' Aspin et in V alle 
de Louron ad Genost. Observavi ad Pech-David , in Valle de Louron 
ad Genost, ad Bielsa, ad Mon; garry, et hine inde per Pyrenaeos oriental. 
Pili in petalorum lamina pauci : odor florum debilis; color sature 
sero tantum atrorubens. Ex alpestribus ad sicciora, calidioraque 
loca descendens, depauperatur in formam, quae D. carthusianorum 
Auctor. quorund., ac Timbali, Nouleti et Serres. 

Magna est penes Bertoloni confusio de suo D. Carthusianorum (Fl. 
Ital. 4, p. 542, n. 2, ut antea in Amoen. Ital. etiam), sub quo et hane 
Allionii speciem permiscet. Receperunt ceu pyrenaeum ex Pourret D. 
ferrugineum, et a Pourret ex Narbonne figuram dedit Reichenb. Pl. cr. 
C. 6, t. 531, f. 734, ut Pl. exsicc. C. 23, n. 2292, ex Godron. 

Nolim ego admittere ceu speciem stirpem dubiam, mihi, ut amicis 
meis, ex viciniis de Narbonne ignotam. Specimina Pourretiana sub hac 
denominatione e Valle d Eynes “Pyr. or., absque ulla dubitatione ad 
D. atrorubentem refero, cujus videtur forma floribus minus densis Rei- 
chenbachii planta mox citata. 


SECTIO 2.* DIOSANTH. NOBILES (Caryophylli Serıxe.) Non. 
Diosanthos Fuchsii! Nob. 


uchs. Hist. st. p. 352 fig. Dianthus Seguieri er MM Vill. Dauph.? Koch P 104, n. 8, 
k i. d); De Noirs. Reprt. Fl. Ligust. n. 236, Godr. Gr p- zn Sv b. Fl. Ross. p. 277, n. 9; 
Timb. Massif d'Arbas p. 86 F. D. asper Willd. En. Hrt. Ber i » Pies 4, DC. Dub. p. 72, n. 7 (ex- 
puncta var. b). D. serratus DC. Fr. Suppl. p. 601. n. 4317. D. collinus Ga ud. 3, n. 978 (nonnulls. syns. 
rejects.) et V. 6 2 E x pe € miras Pu D. „controverso Zjusd. 3, n. 986? (ni velis D. variabili). 
» x Bert . La Peyr. Herbr. partim et D. alpinus? La 
Peyr. Herbr., cum D. Sylvestri la a Peyr, Pat : Y `Carthusianoram D. ericetorum, D. n — 
D. rupestris Pourr. Herbr. Matri geminitlorus Gall. (e£: fet Bert. - 566); renari rius 


iscolor Sims. s ieb., DC., 
chloroleucus ipei D. ochroleucus Fisch. apud Link. En., D. ibericus W Willd., , DC., D. Willdenowii 
Link. En., ex Led due — 3 JM ers i oe Kit. = Lin ersus Gaud., Helv. 3, 
n. 936, e loco Mugs cepi ab opt. vunal: Pe. varietate D. Fuchsi q ipiaat P velint; ego nequeo, 


ps. 0-40; 

ns. T REA 8, 9e . 95-6 ic. ne - Fuchs. Icon. "ed. ie. 199 et Fuchs. ex edit. gems (1549) 

P 348, f. n ne Pomp. F, aS f. 3, sic mecum reputo, idem it Lobel. Kruyd. l. p. 531, Icon. t. 445, 
. P- 282, 


9| Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. orient., montan. 
et editior., pracsert. meridionalibus. 

Legi in Pyr. or. supra Arles, à la - ^r Batera, die 12 Jun. 
1843; in Pyr. Catal. ad Olot, die 13 Aug. ic ad Sarrià , die 16 


gi Tech et ex  Costabona. Observavi ad dose d m Preste, inter Mua ya 

"ich, 1. d. Col Suspina; in Monseny, apros e praecipue 
d Spinelvas ; ad Gerona, vidique etiam ad Mi 

Pulera, d admodum varians planta differentes prs facies, di- 
versas simulans species. Variat praecipue statura tripollicari et ultra 
pedali, foliis latitudine et colore viridibus aut glaucis, copia florum ab 


3 ET re" 
A NEL 9 tmo GE C E 


94 


uno ad quinque congestoram in pedunculis variae longitudinis; in hisce 
petalorum lamina plus minus producta, barbata, maculata, aut colorata 
inspieitur; vidi interdum ad medietatem laminae puncta atrofusea in 
speciem lineae erebre continuata, quasi genitalium corona, aut honos 
essent, et quoad colorem ad citrinum usque descendens. Nota de 
petalorum lamina ineiso-biserrata adeo constans non est, ut suscipi 
possit inter specificos distinctionis characteres, cum Reiehnb. Cent. ]. c. 
p. 91 de Ds. Seguieri et aspero. Et petalorum dentes plus minus pro- 
fundi occurrunt. Multum etiam variant ealycinae squamae, quae interdum 
tubum adaequant, interdum illum vix pro media illius parte attingunt; 
illorum aristas constanter patulas, directione aequatas observavi ad 
Camprodon; aliqyando. coloratas offendi. 

Sunt in hae specie caules modice scabri; folia subtrinervia, serru- 
lata, denticulis superne rarioribus, sed evidentioribus; calycis dentes 
pilosi; florum odor, nec tam suavis est, neque adeo acutus ae in D. va- 
riabili (monspessulano. Auctor.). 

Bertoloni observatio: « Plantae serotinae, vel septentrionaliwm locorum 
propriae magis vergunt in varietatem x » l. c. p. 541 lin. 2-4, non est 
inconcussa, nam haec species per Pyren. orientls. merids., Catals., loca 
interdum ealidissima inhabitat, Caeterum jam dixi de plurium specie- 
rum confusione sub D. Carthusianorwm Bert. D. Seguieri et D. asperum 
adhue separant DC. eum Duby, Colla. 

Separat cum DC., aliisque, D. alpestrem Balbis adhuc Bertol. p. 565, 
n. 16, quamvis Balbisii stirpem, e specimine ipsius auctoris cum D. Se- 
guieri comprehendere non dubitaverit Koch 1. C., et quem, pariter e 
speeiminibus Balbisianis, num ad D. asperum, vel ad D. nitidum si 
traheret dubius steterit Seringe apud DC. Pr. 2, p. 358, n. 30. 

Sit necne haec Balbisii planta bona species ultra inquirendum 
est; sed D. serratus La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. ad eum relatus a 
Bertoloni, e specimine Pyrenaeorum (ut puto orientalium) a Bonjeannio- 
aecepto, a meo non diversus judicatus est a me ipso, quando, mense 
Sept. 1846 sub auspiciis Prof. Boisgiraud, iterum La Peyrousei Her- 

arum consulere mihi benevole concessum est 


a 
e V illari descriptione, Duuph. 3 aut 4, p. 504, n. 2, in qua caules et 
folia. glabra dicuntur et istorum vaginae per caules trilineares, limbo 


Vill. (non Lamk.), calycis squamis saepe tubum attingentibus, corollae 
diametro pollicari, limbo profunde secto; quae omnia, quamvis agatur 
de specie admodum variabili, attamen in eam mon intrant. Caeterum 
harum stirpium junetio dubia fuit Gaudino, et D. Seguieri Chaix apud 
ill. reliquit Bertoloni. Quod si palam foret , sub nomine D. Seguieri 
descriptam fuisse à Villar speciem ab illa Seguieri diversam, tunc 
niu a b Capite. pro ea nullo pacto tolerandum foret; s e 
ín 9 probabile videtur, ex quo Galli ipsi rem à Koch statutam 
: Saee et confirmarunt. Agitur forte de Villariana descriptione minus 
D. collinus W; st. Ki - . istinct 
videtur species Beala aE Dn ma saie, MM 
icone eum judicavit, 


qui, ut apparet, non e specimine, sed 
ne dicam pone Hosti auctoritatem, Fl. Austr. 


p. 520, n. 5; ef. Bert. It. 4, p. 547, lin. 4 seg. Et ita ego prius sen- 

seram inspectis figuris sive Flor. Hungar. t. 38, vel Reichnb. Pl. er. 

C. 6, t. 042, f. 739, aut Icon. C. 16, t. 253, £ 5022: quod judicium 

confirmare vix auderem hodie, perlecta Auctorum deseriptione, p. 36, 

d caes insuper ejus similitudine cum D. asperi figura apud Reichen- 
chium ipsum. 

D. liburnicus Bartl., Koch p. 104, n. 7, a Bertoloni inter synonyma 
suae varietatis x s. c. D. Carthus. citatus, appropinquat potius D. atro- 
rubentem ; ei pertinent D. Balbisii Sering. et D. glaucophyllus Reichnb. 
(non Hornem.) C. 16, t. 250, f. 5015 et probabiliter, ex Ledb. Fl. 
Ross. p. 271, D. pseudobarbatus Bess. 


ad Venasques et ad la Font de Comps, ipsum quoque spectare ad D. 
Fuchsii; inde, ex Loret, ei pertinet D. fallens Timb. in Bull. Soc. . 
Fr. T. 5, p. 329 (1858) et T. 11 (1864) p. 147-8, ubi dicitur com- 


descriptionem a Timbal ampliatam nec non Monogr. p. 19, n. 19 cum 
t. 25, ubi nihil ab unione proposita te deterrebit. Pertractavit eum 


Affinis cum nostro mihi visus est D. vaginatus Vill., Reichnb. Pl. 
i ^ 25, t. 535, f. 731, 732, Icon. C. 16, t. 251, f. 5018, qui- 
busdam (Visian. Dalm., Neilr., Schur. et Heuf.) var. D. Carthusianorum 
L., reapse cum D. atrorubenti comprehendendus. 

D. sylvestrem Wulf. Pyrenaeorum incolam plures crediderunt, ut 
puto ex infida La Peyrouse auctoritate, Hist. abr. pl. Pyr. p. 241, n. 8, 
eujus errorem mihi Herbarium demonstravit, ut erravisse novi Massot, 
qui sub hoc nomine specimina D. Fuchsii nobis quidem tradidit. Item 
ad nostram speciem pertinere arbitror quem D. neglectum ad Bagnouls 
vivere dieit Godron cum Gr. Fr. p. 236, sive e contracto specimine 
judicium desumptum fuerit, vel alicujus falsam sententiam ceu bonam 
suscipiendo. Haec planta contracta in Caucaso etiam observata est: D. 

|) 


Plantinianam iconem non removeam: eam ad D. arenarium lauda- 
runt Belgae: sed hoc erit animadvertendum D. arenarium Flor. Belg. 
ad D. gallicum spectare, fide Mignot et Lestiboud. Belgiq. 2 p. 310, quae 
species est maritima, dum a Dodonaeo et a Clusio stationem plantae 
in montanis et a mare remotis declaratam conspicimus. Eamdem figuram 

D. virgineum Plur. Auetr, ad D. rupestrem Pourr. Lamk., scilicet, 
attulit Sprengel, h. r. hrb. p. 396, in quam sententiam cessit Timbal 
TS l. €, p. 19. pii 

tem ad D. Fuchsii vix ego dubitarem afferre illam Dianthi figuram 
conspieiendam in Egenolph. Herbr. imag. 2 crt. 3, f. 1, Lonicer. Nat. 
h. ert. 284 B, f. 1? 


Diosanthos deltoideum (Lobelii) St. Lager. 


* Lob. Kruydb. 530, ex i in Icon. t. 444, f. 1. Dianthus deltoides Sm. Brit. p. 462, n. 4. 
Koch P. 405, n. 12, Bert. 4, p. 564, n. 15, Gaud. 3, n. 983 et V. 6 p.39, DC. Dub. p. 73, 
n. 15. La Peyr. Herbr.; D. biflorus Mér. Fl. Par. ed. 9, ex Grav» in T8. ad Duby; sustinet eum 

Mér. Par. ed. 4, p 7; spernunt Godr. Gr., itemve Coss.. Germ.; D. 

Fay lichnanthus deltoides Dulae. Engl. Bot. v. 1, n. 81. Curt. Fi. Lond. 
3 . 577 gracilior, foliisv. angustior.; Roem. Fl. Eur. fase. 1 


M toe F 
Lour Ty ENCORE 
ta E 4 wo: 


96 


Liboseh. et Trin. t s . 1, Fl. Batav. v. 8, t. 578, Sv. Bot. v. 7, t. m n Fl. Bor. v. 4, n. 254 
Re eiehnb. Pl. er. e 15, 549 f. 713 et 550, f. 74 ord et Icon. C. 263, f 5040 b- 501 
"— iem NM Kith », 400, t. 298, f. 384 glauc. 4 Tmb.1.c, p pi n. * t "39. 11. Cus. Rar. pl. 
h. l. 285, 1. 1, Ger. Emae . p. 593, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 99, 329, f. 4. 


9, Flor. Jun.-Sept. Fruct. Jul.-Oct. In montan. editis. 

Legi in Pyr. septr. med. Valle d Aure supra Soulane, ]. d. Spieu 
die 15 Jul. 1852; ad le Portillon Vallis Aran, die 11 Jul. 1538; i in 
Pyr. Arag. supra Bielsa et Parzian, m.* el Mener, die 18 Aug. 1845. 
Habeo a Deville ex l Estibe de Luz. 

Caules saepe ramosissimi, ramis ascendentibus, pubescenti-scabridis. 
Folia seni. brevia, basi angustata, apice obtusata, superiora elongata, 
omnia lineam, aut sesquilineam lata et per marginem seabriuseu'a. Flores 

sub-solitarii, oceurrunt aliquando in luxuriantibus individuis bini ex 
eodem nodo prodeuntes, Squamae calycinae sub-binae, elliptieae, ari- 
statae, eiliolatae, sub-coloratae, calyce dimidio breviores; arista subulata, 
striata, striis e dorso squamae provenientibus. Calyx coloratus, admodum 
striatus, dentibus ejus ciliatis. Petalorum lamina purpurea, obovata, 
antice denticulata, ad faucem anulo fuscescente cum maculis pilisque 
decoloratis praedita. Odor florum vix ullus. 

T — a D. glaucum videtur obvius; Timbalio potius morbosa 
plantae sor 

2 rriti Timb. 1. c., p. 16, n. 17, t. 20, quantum percipere, 
vel considerare queo, ad D. ditridon. UM nd Si huie firmatum 
viderim, non reluctarem. 

Linnaeo haec species nequit tribui; quia eam, invita natura, in duas 
dilaceravit plantas. Smith libenter ceu denominatorem indico, nam primus 
forte stirpem in integrum restituit, quam jam Dillenius quoque nimium 
subtiliter diviserat. 

renaeum Pourr. Chl. Narb. n. 425. D. deltoides voluit DC. 
Fr. 4, p. 144, n. 4322, in quam sententiam proclivem fuisse Poiret, 
patet A peg Suppl. T. 4 (1816) p. 123, n. 2. Hosce imitavit Col- 
meir, Cat. Pl. Catal. Non ego! Vidistis D. PEOR Guss. declaratum 
varietatem tagi simplici, seminibus punetatis D. deltoidis a Mérat t? 
Fl. Par. ed. 4, p. 465, n. 5. Sero de hoc se poenituit Mérat quem 
conferas Rav. Fl. Par. p 216. Idem in hoc postremo opere D. suum. 
biflorum non renuit. 


Diosanthos rupestre (Pourreti) St. Lager. 


Cf. Lamk. Fr. - 933, n. 15 (exel. Dnth. virgineo L.), ite d E 

i g L.), item Salisbr. Pr 303, 
L. Soppi. pl. p i [o Cini Pra et moder. loci TU es n Dianthus Songs? Poir. ud 06 
^ A". epe n. 1 virgineus Piur. Auctr., Koch p. [ 


gm 
dé 
F1 
T2 


Ear. austr. desid praecip Hispne D boe s r. Lagr. n. unum 
heo pe RPAG, p. 11, n. 5 Penis b pae L Foss. Tarn. um s 
.bingens La Peyr. Herbr., partim. et D dininutus La Peyr. Her rm quoad specu. a Timb. 
: Á s 


iaag E ra 1851, CENE revístyius Ts ined. (1 879) e etl. infr. P et D. "eorbariensis Timb., I 
imb. |. c., ps. z3 "ed ns. 23, A aie 0, 34. muet von snm gn 

J| Flor. Maj-Jul Fruct. Jul. Aug. Ad rup. calcar. per regio 
mediterr. eum Olea, quam aliquando superat. 

egi in Pyr. Navarr. supra Irurzun ad las dos Hermanas, die 17 
Jun. 1844; in Pyr, Arag. a la Pena de Uruel supra Jaca, die 28 Maj. 
1850. In Pyr. or. supra Arles ad turrim de Batera, die 12 Jun. 1843; 
et prope Ceret ad la Cascade del Bauze, die 19 Maj. 1843 et in m“ la 


97 


Clape agr. Narbon., 4 Jun. 1839. Ex les Alberes habui a Massot, e 
m.“ Alaric a Timb., e nemore Fourques (Corbières) a Gautier, ex Re- 
quesens habui a Vayreda sub nomine D. Requieni. Observavi ad Savinia- 
nigo, Lumbier, Voltana, San Cosme de Guara, San Juan de la Peña, 
sub le Pertus (Albères) ad Turrim de la Mussana, ad S. Victor mont. 
Corbariensium, ad St. Ant. de Galamus; in m.* la Clape ad Narbonne, 
unde eduxi pro Herbr. generali. 

Rhizoma superne validum, densos caespites frequenter donans. Caules 
palmares, sesquipalmares, in nodis inferioribus scabridi. Folia rigida, 
trinervia, per maginem serrulata, scabrida, superiora margine scarioso 
evidentiore praedita, internodiis valde breviora, sub exsieeatione per 
marginem revoluta, quo fit ut dentieuli marginales occultentur. 

Squamae sub-calycinae quatuor (non duo tantum), quarum duae ex- 
teriores angustiores, longiusque mueronatae; interiores obtusae; et squa- 
mae omnes adpressae, mucrone tantummodo patulo. 

Videtur Linnaeus squamas calycinas exteriores ceu bracteas animo 
sibi finxisse. 

Reapse eum D. coronario Lamk. (Caryophyllo Auctr.) affinitatem 
habet; sed pace Chaubard et Lagraze Fossat, illorum identitatem ego 
non admittam. Habuerunt plures pro D. pungenti L., a quo repugnat, 
eo quod in hoe indigitantur: « Calycis squamae calyce paulo breviores 
et potalorum laminae longitudine unguium », Mant. alter. p. 240. Primus, 
forte, Gay D. punjen'em Botanicor. Gallor. a Linnaeano avertere ; 
eum ef. in Dur. It. Austr. Ann. Se. Nat. Par. Ser. 2, T. 6 (1836), 


pestris, ques no conviene en la figura de Dillen » Pourret in Litteris 
ad Bolos, Nombre de las plantas remitidas Annot., y Correctiones, sine 


T 


anni tempore. Nomen D. rupestris apparuit in Linnaei Suppl. p. 240, 


Dillen, Hrt. E:th. 2, t. 298, f. 385, quam figuram dum optimam de- 
elaraverat Seringe in DC. Pr. 1, p. 362, n. 76 ad D. caesum, cam, 
inconsulto, paulo antea ad D. virgineum dubitative retulerat) videtur 


sive e characteribus, sive a Dillenii nimium remota figura, quamquam 
iei itavit Linnaeus. 


a Godron, distincta a D. sylvestri Wulf., a D. scu Guss. et a D. 

Caryophyllo L. Ei retulit Godron D. rupestrem L. Suppl., ex Smith, 

D. Caryophyllum Gouan Herbr., non L., D. Caryophyllum j tenuiflorum 

rs patria ei indigitata Gallia mediterranea, Corsica; Ct. 0 
Notam d i 


7 


98 


ad p. 238. D. virgineum olim in Gouan Herbr. visum ad D. suba 
caulem Vill. amandavit DC. Fr. Suppl. p. 603; item facere Godr. 
cum Gr. Fr. p. 235. D. virgineus Loisel. Fl. Gall. ed. 1, p. 251, ed. 2, 
p. 206, n. 14 videtur confectus e libris, nulla forte rei "cognitione, In 
eo sequentem pu videt Timbal, L c., p. 19, laudatque Reichen- 
bachi figuram, t. 266, f. 5049. 


Diosanthos pungens (Du Chesnei) St. Lager. 
je Chesne, ex L. Mant., infr. cit. Dianthus pungens L. Mant. altr. p. 240, Sm. Trans. tees 
Soc. Lond. V. 2, p. 301, Godr. Gr. Fr. p. 234, P nb. Exeurs. St. Paul, em de Pena p. 21. D. 
Benth. Cat. p. 75 e specim. bons in Herbr. Delile; D. subulatus Timb., D. virgineus a monspess. Reich 
k bens, Ps ov. er. Eur. austr. oecid, praec. "dian p- 13, n. 7, t. Na f. B, Reichnb. pes 
266, f. 5049 s ROM Timb, | c,, ps. 12, 13, ns. 11, 12, tabs. 14, 


Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. Atax. or. Cardi Anil 
locis calidior., et plerumque calcar., rupestri quidem, nee tantum sa- 
buloso quisa 

Legi in Pyr. pos al Cap de Buch, die 14 Jun. 1842; supra Sijean, 
die 29. n 1819; in Pyr. or., Conflent, ad Villefranche, die 14 Jun 
1837. In Pyr. Arag. ad Sarsa, die 9 Jun. 1858, ad Anies, die 8 Jun; 
1858, ad Aguero, dio 28 Jun. e ejusd. ann.; ex Loucaté dedit Timbal. 
Observavi supra Castanesa ad Basibè. 

Varíat statura. palmari, pedali et amplius. Caulis tune. simplex; tune 
ramos plurimos floriferos offerens. Variant petala angusta et huiuscul, 
dum latiuseula. occurrunt apice obtusa, aut erosula, vel dentato laci- 

"t. 


: . Qiltatus gy eujus varietas racemosa Visiani, indicatur in 
Montsec a Willkomm in tide ad Costa, est n ab hoc D. JP 
genti prorsus aliena, quam ego e Pyrenaeis non vi 

D. hirtus Vill., "Reichnb. k C..46, t. 204, f. 5043 est cum nostra 


laec Ce qua agimus species multum negotii facessit Spruce, qui 
de ea ita po est apud "rid uu for Journ. Eo Bot. T. 5 


wep a ; 
latter aéortuchs diy to D. brachyanthus (sic) Boiss. , but has ; d W 


the calyx ventricose at "he base as in that species. I am informed b 


J. Gay, that he gathered. the veri y same plant, in the same locality, twenty- 


three years ago, and that he has since kept it in his Herbarium without 
any edin determination. M. Planchon has compared. the two wit 


examples in the ins kerian Herbar. , and considers them both forms of 
D. hirtus V. il 


Diosanthos attenuatum (Tourneforti) St. Lager. 


Car. sylv. repens multifl. Tou Hrbr., eX 
Pourr, Dianthus ta y attenuatus rra Pi e LOS M ine Pr et ^d ER Sm. i Vi. Gal 
. Ju 73, n. 9. D. lusi s T Peyr. Herbr. € 
D. Caryophyllus La F Mis urn Brot. Tas z, p- PHI, n.d PA En La 
Peyr. fab. baki KAS Herbr., partim. et D. serratus La Peyr. Herbr E partim et D. pungor re $ 


t D, pyrenaeus Pourr., La Peyr, Herbr., RI ; D. catalaunieus Pourr. 


mE Y EMHUSSEECO ER OR 


ge dodeRE 


Matr. ; : b. ctt Pourr. Herbr. e o mala. — Der (ns. ex Webb St. His spn. (non ex Peien, 
eui D. serrulatus b grandifl. est.). Willk. Ic. des jJ. Eur. austr. occid. prac Hispa ner. p. 9, 
t. 3 el p. 10, n. . 4, var. v oa nas forma a et Sont, ;ocf.oet hujus Pug. n. 8. Timb. y an 


p. 12, n. 10, ts. 16, 17. 


9 des Jun.Aug. Fruet. Aug.-Oct. In Pyr. Arag., Catal, orient. 

Legi in Pyr. or. “Conflent ad Thues, die 27 Jul. 1837; ; sub Prats de 
Mollo a "n Ballanosa, die 30 Jun. 1840; in Roussillon ad Argelles et 
ad Collioure, diebus 5 Sept. 1843 et 7 Jul. 1837; denique ad Lleis 
Catalaunam, 'die 12 Aug. 1860. Habui iterum ex Collioure a Moquin, 
ex Perpignan a Massot. Observavi ad San Cosme de Guara, in valle 
Andorra, ad Fontpedrouse ; io ain la Selva m.* San Salvador , ad San 
Pedro de rodas, ad Rosas 

Herba glauca, caules soshieloséi et magis adhue folia, quae per 
marginem serrulata sunt. Calyx atten uatus, qui character in planta 
fructificante magis adhuc elucet, quum tune calyx in speciem subuli 
attenuatus sese offerat. Capsula ' brevi carpophoro, seu pedicello sus- 
tentata. Gratus et E er eea est odor florum. 


x angustiores, integrae et mar Arginatée, ac es, minus Boran crenato- 
rratae, et fere laciniatae, neque non fimbriatae, ut vidi apud Godron 
in M apochxinibul Pyrenaeor. oriental.: haec tam late variandi indoles in 
petalis animadversa quoque fuit a Grenier, ut videre est in suis Obs. 
Dot. DBesanc. 1838, p. 11, n. 5. Genitalia quoque tum faucem vix ex- 
cedunt, tune illam valde superant. Nee minus variabilis sese offert s 
cies caulium productione, copia foliorum et florum, calycis longitudine 
speetatis: denique est stirps mirimode varians. 
n scheda D. catalaunici scripsit Pourret: « Hunc pro D. oao 
perperam habui in Act. Tolos. » 3; infert quidem synonymon hoe 
| Car. catalaun. fruticos. angust. rigid. pungentibusq. fol. floribus albidis 
Salvador Herbr., quae phrasis apud Tournefort frusta inquiritur. In 
Chloride Narbonensi vero, qualis pone La Peyrousei mutilationem nobis 
substitit, p de D. arboreo mentio amplius i eret 
sitanicus Brot. Phytogr. Lus. sel p. 173, n. 73, t. 70 huc 
tura Seringe in DC. Pr., a aic Syst. yu 2, p. 311, n. 27 
epe turbide), a Dietr. Syn. pl. 2, p. 1546, n. 43, a Godron cum 
ren. Fr., a Willk. Sert. P. Hispn., obstante "Boissier, Voy. botq. Esp. 
n. 236; porro, specimina hujus stirpis a me visa ostenderunt diversam 
plantam, robustiorem, laxiorem, petalorum unguibus longioribus prae- 
itam, laminisque majoribus, bracteis alienis, calycibusque, basi prac- 
sertim, tumidioribus. 


Diosanthos Requieni! St. Lager. 


LA. nthus Requieni Godr., Gr. Fr. p. 234, Timb. in vg cw botq. Fr., T. 11 (1 et Poly 
Es cepe Costa, Willk. Pug. in Linnaea V. 30 (1859-50) p. S8 . D. pungens Webb It. His n. ! 
Y zn Timb. eum D. Requieni; Cylichnanthus uniliflorus pue L4 erm To Asso! tede Ic. 
Tig n aus'r. occid. praec. Hispanicr. p. 16, n. 10, t. 9, f. A, T » P 14, . 13, 14, 
s. 


9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. Arag., Catal sub limite 


Oleae, solo calcareo 


100 


Legi in Sobrarbe ad l Ainsa, transacto flumine Ara, die 3 Jul. 18 845, 
ad San Victorian, die 27 Jul. 1853 et in m.* la Pena de la Mula, die 
20 Jul. 1861; mox ad Berganuy, die 12 Aug. ejusdem anni. Haul 
ex Berga, ubi egomet juniorem observavi, medio Jun. 1861, ab opt, 
Grau. Observ rvavi sub oed ex Bielsa, supra Castanesa ad DBasibé ; 
reperitur quoque in Pyr. orie 

Calycis dentes sunt ciliolati. Panoram lamina tum grandiuscula F 
tunc parva, dentato-laciniata ; sub-integra quoque occurrens. Pistilli plus 
minus exporrecti, ees interdum longissimi. Petala plerumque 
rosea, aliquando albentia o 

An revera D. hispanicus Aiso? Boiss. Voy. botq. Esp. n. 240. Assoi 
descriptio est laxissima et figura mala, ut vix valeant ad rem sisten- 
dam, nisi subvenerit planta autoptica e Monte Torero, ete. Tum solum 
agnoscetur, num ludat et ipsa petalorum lamina dentata, caulibus plus 
quam bifloris et statura elatiore, ut tutius synonymon istud firmare pos- 
simus; Asso habes Syn. stirp. Arag. pos] 31,t 

Caeterum D. hispanicum Assoi fugere a D. rupestri Pourr. primus 
declaravit Dufour DBouq. bot. de S. Phelip. et de Moment. (Hispaniae) 
apud Bory St. Vinc., Drap., Van Mons Annls. o génrls. Se. physiqs. T. 1 
(Bruzxell. 1820) p . 909, n. 55, dein Boiss. oy. botq. Esp. p. 87, n. 240, 
postremo Willk. ji es D: 12 i n Obs., qui stirpem ceu peculiarem et 
propriam speciem traeiandam s esse existimavit, p. 8, t. 9, quomodo 

oissieio quoque visum est 

Characteres et regio me suaserunt agi de una eademque specie 
sub Godroni et Costae plantis; et hoc. me "duxit ad Requien potius ceu 
speciei detectorem salutandum. 


Diosanthos sylvestre (Tabernemontani ? Cherleri) St. Lager. 


Tabern. infr. citat.: ; Cherl. ad G. Bauh., cf. P 1620 104, n. 3. Dianthus sylvestris 
Wulf. in Jaeq. Collect. et Flor. nt p- 4 s 3 ics ^ P406, à n. da Gaud. 3, n. 932; D. sylv. et 


D. virgineus pes Tr. Fr. ps. D. Godroni. ulis 
"Bui es ~ Gr. ED anus Jord., m nb. l. e., p. 92, n. 21. D. lon ngica 
n : Aer etd PUN ve t Pena, D saxicola Jord., ex Gren. cum D oratens 4 Jord. Hs a: 

"I dr "Een Fx nn rrect. Caryophyllus died Tabern. l. infr. 


B e. 

nd. t. 45. H tis, 33.8. 
voichan. Ie 6. E Sos È ' 5059 A 35. Psi P. Paota pu I" eei ie Seg. Ver. 
p. 435, n. 3, t. . Táben rn. Krtb. p PM P^ 


"lor. per Estat, T x D Per region. mediterr. promp- 
tius occurrens, solo calca 
: ulera specimina etes a ; Baillet lecta ad C. „onques (Aude). Juniorem 
rc per montes Corbarienses , eisque finitimis, delabente vere 


Diosanthos gallicum (Thorei) St. Lager. 


Dianthu enarius T} á 
pbi fidens DC. 1 Pr, Suppi. "à or sf Due Da 2n XE M és pou omi ái - CEA 
)C. - Gall, . 12.3, t. ocr. non me satisfaciunt flor 

9 

zit Flor - Maj. in Sept. Fruct. Jun. in Octobr. In marit. Cantabr. 
potissim. septentrionalib s ; 
Legi ad Sai 

nt 

is Maj. E C cum Pg s Luz, Sepe ye et San Sebastiano, diebus 
1857. Ob "P ; et die 8 Sept. 184 844; ad Zarauz, die 24 Aug. 

96 Vbservavi sub B; ilbao, ad xm 


Rhizoma tx ur 
à tum 3 ; 
simplex recte a. saepius ramosum, plures 


* 


101 


emittens caudiculos prorepentes, e quibus hinc inde exeunt cauliculi 
annotini floriferi, aut tantum foliiferi. Cauliculi pollicares, sesquipedales, 
ascendentes, glauci. 

Folia semipollicaria, aut pollicaria et sesquipollicaria , recta, sub- 
arcuata, subulata, glauca, inferiora quidquam prae superioribus obtusa, 
supra canaliculata, per marginem serrulato-scabra; dantur aliquando 
olia superiora acutiuscula. 

Flores occurrunt solitarii et paniculati, pallide rosei, aut rosei, rarius 
rubro-violacei ; suntque fragrantes. Pedunculi etiam in luxuriante planta 
uniflori. Squamae calycinae ovatae, mucronatae, interiores angustiores, 
a foliorum forma et natura minus recedentes; interiores latiores, minus- 
que membranaceae. Calycis dentes saepius inaequales. Petalorum la- 
minae dentato-multifidae, area intermedia obovata, glabriuscula ; interdum 
barbatae, quales ad San Sebastiano percepi. 

Antherae aristatae, loculis inferne distinctis. Perperam Koch, Syn. 
p. 107 sub n. 18, petala semper imberbia praedicare, foliaque obtusa, 
caulemve uniflorum. Patet ipsum pauca, nec adeo solemnia specimina 
inspexisse. Candolleana descriptio etiam (Ic. Gall. rar. p. 12) videtur 
confecta ad minus pulera minusque evoluta individua, utpote quae aliis 
quoque mendis peccet. 

Variant petala colore sublilacino, lilaceo, carneo; et ferme albo 
etiam; variat in eis lamina plus minus basi maculata et pilosa, apiceque 
tenuius laciniata, ut et latitudine et angustia. Valde angustam laminam 
observavi sub Lejona in flore ad mare decerpto, in quo petala non 
quinque tantum, sed septem aderant, diminuto revera staminum numero, 
quae octo tantum inspiciebantur; observavi quidem calycis dentes in hoc 
flore irregulares: dissectum exsiccatumque florem pro Herbario seposui 
et conservo. 

Optima species a Sprengel, Syst. Veg. 2, p. 381, n. 76, a Dietr. 
Syn. pl. 2, p. 1550, n. 1, perperam ad D. arenarium allata. Sep- 
tentrionalis ista ab occidentali nostra videtur praecipue distincta, quia 
tota gracilior, foliis angustioribus praedita, squamis calycinis brevibus, 
obtusioribus, petalorum laminis solemnius pinnatifidis et multipartitis, 
magisque barbatis. Patria, denique, septentrionaliore, neque semper s 
tionis maritimae incola, a qua nostra species non recedit, quantum ego 
perspectum habui. D. arenarium videas apud Dietr. Fl. Bor. v. 7, 
n. 491, Sv. Bot. v. 3, t. 612, ete. Galli, cum Thore s. c., pulcram 
speciem pro D. arenario susceperant, et sub hoc nomine describitur et 
figuratur a DC. l. c. ; 

xima est D. gallici affinitas cum D. variabili Seg., cujus num 
foret tantummodo varietas solo arenoso, maritimo enata dubitavi. Reapse 
calycinae squamae quidquam breviores, et humilior generatim planta 
est, magisque caespitosa foliisve quidquam rigidioribus notanda; quae 
num sint constantes et sufficientes differentiae, ulterius observandum erit. 
Neque suspicione careo D. monspeliacum ĝ foliis caulibusque abbre- 
viatis e St. Jean de Luz a Seringe, in DC. Pr. p. 365, n. 110, ci- 
tatum, hanc de qua agimus speciem potius referre. 


Diosanthos variabile (Seguieri) Nob. 


„ „Seg. PI. Ver. p. 437, n. 4, 5, fidn. Poll Fl. Ver. 2, n. $12, ast certa syns. exclus.: loea a Seguier 
citata, a Bertoloni Lied BA. Dianthus monspeliacus L. Sp., Koch, p. 107, n. 20, Bert. 4, 


A aat 
Hae : 


HSON 
A a es 
Ed LEE "Ue WE 


ioca 


102 


; cogn. Pug. 2 ( 
/n.), DC. Dub. p. 74, n. 21 (excl. Clus.). 


. ara- i 


| t., ex 
vliehnanthu 
m Heft 2 


Or; e 
Rel 


iq. Ki 
n 7 s fimbriatus 
5032 specios. ex Sering., Stur 28, Tenor, Fl. 
Loret in Bull. Soc. bot. Fr. T. 5 (1858) p. 327 tab. 1 (benear.) 
: T t. 21 et p. 18; 


n. 7, nom: pess. de spec. opt.; C 
Nap. T. 4, p. 208, t. sh va : 

form. contr., Verl. Plantes alpines p. 119 et p. 292 f. 1 tab.; Timb. l. c., p. 17, n. 18, 
t. 22, 23, 24 varts. 


9, Flor. Estate. Fruet. Jul. Oct. In montan., mediterr. praesert., 
solum caleareum praediligens. F 
Legi in Pyr. Navarr. sub Zubiri, die 4 Jul. 1844; in Pyr. Arag. 
ad Otto vallis de Broto, die 10 Aug. 1850; in m. el Mener supra 
Bielsa et Parzian, die 18 Aug. 1845. In Pyr. septr. Cantabr. ad pagum 
de Behorleghy, die 24 Jul. 1841; in Pyr. or. sub Prats de Mollo au — 
Bauze de laze, die 30 Jun. 1840, ad Frontomeau, die 20 Jul. 1836, — 
inter Font-pedrouse et Prats de Baragues stirpem hybridam die 15 Jul. - 
1837. Observavi ad Villabona, Tolosa, Lourdes, Agos de Bigorre (ubi 
aderat etiam lusus petalis albis), ad St. Girons, Ustou, Mongarry, ete.? 
Habui ex Labarthe a Baillet, a Deville ex Mont-Sacon, Oncide; Pic de 
Pan et ex les Traverses de Marsous (Azun) a Deville. D 
Variare hane speciem plurimum in Pyrenaeis novit Bentham, et ego 
quidem abunde. 
Variat statura, copia caulium, latitudine et longitudine foliorum, 
illorumve textura molliore aut densiore; insuper petalorum limbo bar- 


amına parva, serrata, area in illa non punetato-pilosa, sed glabra et 
parce striata. Ni eam viderim in loco natali, et nisi eam penitus pro- 
sequutus fuissem, acceptam pro peculiari specie fortassis eam non di- 
vinavissem. Huic formae accedunt varietates a Loret et a Timbal cou 
species descriptae. Timbal specimina D. benearnensis prae manibus habuit, 
in eisque ealycis squamas omnino virides vidit, quod dolose praeterivit 

oret l. e. Supervaeaneum est dicere quam varius occurrat petalorum 
color, interdum fere totus albus. 


quorum pistilli omnino glabri inspiciebantur. Alterum lusum observavi 
" ! . - . J 8 
ad saw tyr. aurigr., in quo laminae pars integra admodum iens 
erat, laciniae ejus vero tenuissimae , valdeque productae; pistia 
modum exporrectus conspieiebatur, Plures in eodem loco occurreban 
flores petalis intense violacei 
i e ete ds petalis potius dentatis quam fimbriatis ea est E 
egi a z i i | ; : 
g i " «uze Ce t aze, in qua adnotavi: caules scabridos, folia P 
niuscula, saepius trinervia, rarius quinquenervia, serrulata, glauca; p 


8. 


103 


talorum laminam dentatam dentibus aliquis profundis; aream laminarum 
sub tertia illarum parte punctis saturatioribus cireumpictam, in cujus 
centro pili aliquot aderant, sed copia variantes. Odor florum in hac 
varietate gratus, sed laevis; petalorum color generatim intense ruber, 
herba glaucescens. Caespites parum densos ad rupes efficiebat, in terra 
soluta natus hie Dianthus vix stipatus creverat. Appropinquat varietati, 
quae D. Waldsteini. 

Sub eadem specie, huic varietati affinia versantur individua ad Font- 
pedvouse nm omnibus partibus contractiora, petalis minoribus, barba 
obsoleta notatis, lamina dentatá, facie potius D. attenuatum referentia, 
ex quo hybridam exiisse stirpem suspicatus etiam sum. Verum enimvero, 
specimina lecta in solo macro, glareoso, eadem non inspiciebantur in 
pinguiore solo ibidem proximo, ubi stirps originem suam palam osten- 
debat. De hac stirpe effati sunt Godron, Willkomm, Loret, Bucquoy, 
Timbal; hune potissimum cf. l. c., p. 20, t. 26, Willk. Pug. n. 8 in 
Linnaea V. 30 Dp wA 

Legi prope ' Behorleghy in Cantabria, observavique 2 sub arce 
St. Jean Pied de Port, iterumve in Pyr. Navarr. m. ioliz sub 
Zubiri, die 22 Jul. 1844, varietatem petalis imberbibus, cum iis bar- 
batis commixtam; in omnibus color florum sature rubens erat. Huic 
varietati (5) retulit Koch D. plumosum Spreng. Pug. n. 121, synonymon 
jam a Pollini relatum, et D. Waldsteinii Sternb. Bot. Zeitg. 1826. Late 
mihi patuit, nimium praecipiter asseruisse Bentham, Cat. p. V5, D. mons- 
pessulanum occurrere semper petalis plus minus barbatis in Pyrenaeis. 
D. plumosus ad nostram speciem confirmatur a ipso Sprengel , Syst. 
Veget. 2, p. 319, n. 51, qui, forte, e m." Baldo specimina a Pollini 
accipiebat. 

E lusibus hujus speciei, alter susceptus a quibusdam fuit pro D. plu- 
mario L., ab aliis pro D. superbo: priorum quosdam supra citavi; inter 
postremos censendus erit Ramond, loquutus de suo Œillet frangé Observ. 
faites dans les Pyren. (1189) cap. 9, p. 165. 

Specifieum Linnaei nomen pessimum; nam mecum observantibus 
Dunal et De Girard, neque ad Monspelium, nec eum aec re- 
peritur Do An Superba in agro Narbon. montos. indigitata a Pen. 
Lob. Advrsr 189 huc spectat? Atqui considerate arii 
monspeliense L, in Leucanthemum cebennense mutavisse DC., Pr. 6, 


p. 48 
Diosanthos superbum (Fuchsi, Tragi) St. Lager. 


ME Hist. st. p. 353, Trag. St. h. p. 575. AL sedat, wd L. Sp., Koch $ 107, 


— n. 13, Gaud. 3, n. = Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 80, n. 4, Zetterst, Pl. vasc. p en 

prine AS . 900, ub. p. 74, n. 2?. La Peyr. ead: ; Di viasrius Gunn. ex Kunth Fl. Ber. ed. 2, 

p. 103; 2 "mitibus Ares Pi. Lu. illustr. n. 251; D. Wimmeri Wich. ex Neilr.; D. sinensis Sieb. 

et Zuec non L. ohrb., Cylichnanthus plumarius Dulac. Flor. Dan. t. 518, Jacq: Obs. P. 1, 
p- 18, Roem. Yl. Eur. fasc. 8, n. 2, Smith Spicileg. bot. f. 2, t. 19, Reichnb. Icon. C. 16, t. 

5032. sel. Herb. gen. Amat. t. 21, cum Delaun — Fl. Bor. v. 3, n. 196, Labr. Heg. Ic. Helv. 

eng ud x -9. pon . Fl. S ees t. 344, Schrank Fl. pur | 24, mw Fl. Sibir. 4. p. 135. n M 
Timb. l. c., Aen n. 94, .32.. Facha. lco! m 1545, t. 200, Clus. Pann. A 

X Va Tar. jl. y : 3, p. 284 f. inter., Lobel. Ic. t. 451, , Dod. Pempt. p. 175, . Bauh. 

ist. pl. 3, 1. 29, p. 331, f. 


, 9j Flor. abeunte Jul. in Sept. Fruet. Aug. Oct. In Pyr. septr. 

med., occid: locis humilioribus 
egi sub Pau à la côte d' Arbus, die 2 Oct. 1841; in Pyr. septr. 
aurigr. ad Pamiers, die 10 Aug. 1851. Habeo ex viciniis de Tarbes a 


104 


Deville, ex Toulouse, ad Venerque lectum, a Noulet, qui mecum asseruit 
vidisse se specimina, et credo ex Ascaledice Pyr. septr. medior. Ex 
Cauterets ego vidi in Herbr. Lagr. Fossat. Accepi quoque ex Mont- 
morin a Baillet. Abunde ego observabam ad Rebenac, Belaire, Oloron, 
in Valle d Aspe, ad Bagés, Pont Seauzon, Sarrana; ad Sevignac, St, 


item praetereo Zouysses (Corbar.) e Cros. apud Timb. 

Quidquid scripserit Philippe (Fl. Pyr. p. 117 Obs.) haec species 
communis est per Pyrenaeos septentrionales medios, humiles, ubi eam 
late observavimus Deville, Dulac et ego. : 

Recte Deville (MNS.) et Loret animadverterunt stirpem quidquam 
seriorem esse pro D. variabili. Item rectissime observavi a Deville D. 
superbum prae variabili ad humiliora loca descendere. 

Ad Pau fugit Bergeret, qui ibidem spontaneum non dicit, FI. Bass. 
Pyr. 2, p. 250, n..10. 


Velezia L. 


Velezia rigida (Burseri) L. Sp. , 

Burs. apud. G. Bauh. Pr. p. 103, n. 2 (1. 6, c. 4). Bert. 4, p. 539, Willd. Sp. Pentndr. p. 1329, DC. 
Dub. p. eg den Graec. Sibthrp. C. 4, p. 80, t. 390, Gaertn. Fr. Sem. pl- 34.p. 296,1. 490 P 19 
à » . . 

p. 50, t. 43, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 99, p. 352, f. 2 (a Cherlero 
allata pl. e Nismes.); Chabr. Seiagr. p. 445, f. 1. 
(9 (nee fj, Steud. ed. 1 et 2). Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. 
In calidior. region. mediterr., solo plerumque ealeareo. 
Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, die 12 Jul. 1853. Observavi ad 
Verdun, in Sobrarbe humilior., ad San Cosme de Guara ; vidi ad Nar- 
bonne, ad Sijean, etc. 


Alsinaceae repudiatae. 


Wulf. apud. Jac 


Moehringia POMPA do (Seguieri) Mert. Koch Deutschl. Fl., Arenaria 
q.- Coll. 1, t. 15 4 
Prats de Mollo staret in Herb. Gay , teste Gren. Godr. Fr. 256. Hoe 


— Lychnis laeta (Gery Edw.) Ait. Non adhuc clare constat ipsam re- 
gionem Pyrenaeorum attigisse, 

. Saponaria orientalis (Tournef.) L. Fidentes Gouanio, qui ad Collioure 
surpem se legisse dictitavit , receperunt ceu Pyrenaeam hane speciem 
C. Fr., La Peyr. Hist. abr, pl. Pyr., Mut. Fr., Godr. Fr. Dictum 
etiam est deinceps a Requien lectam kiise sive id Elne, sive ad Per- 
LA ri unde vir comes, a me postulatus, stirpem demonstrare nequivit. 
ouanı auctoritas mihi nullius ponderis est, ex quo plures ab eo falsas 


105 


editas paso dormi Ego persuasus sum nusquam in Pyrenaeis 
hane vivere speciem, nisi cu tam. 
Dianthus coronarius (Manfredi) Lamk., D. € quM Auctor. 
Inter Ee plantas enumeratur a La Peyr rouse, Hist. abr. pl. Pyr. 
I 


p. 241, n. 7. Inspectio illius Herbarii demonstravit, ipsum prius stirpem 
commiscuisse cum - attenuato; mox seorsim seposuisse sub nomine 
D. glacialis L. s. l. et, ut pertimescendum est, e speciminibus non spon- 


taneis. Ad fne. pietii a Godron cum Gren. Fr., p. 239, ibi- 
demve ad veteres parietes, ac muros ferme dirutos, quod indicium donat 
de planta culta extra hortos vagante, qualem pulcram et exoptatam 
stirpem egomet offendi ad Toulouse, Martres, Peyrouse, St. Pée, Sti, igon 
Pyr. septr. medior., alibique etiam Cantabriam versus; et qualem amicus 
semper f. r. Deville vidit, legitque ad Campan, T rebous, sur les vieux 
murs, sub-spontanée, petalis duplicatis. Caeterum suspecta mihi quoque 
planta, forma, seu lusus e cultione exortus. 


Ord. 80. FRANKENIACEAE St. Hilaire. 
Frankenia L. 

Frankenia pulverulenta (Penae, PR L. Sp. 

"m PE Advrsr. 196 f. infer. Bert p. 229, , Moris Sard. 1, n. 143, Schultes'i At 


t. e 63, n. 4 1 (excl. Gaertn. pei pc. us P 70, n. 1. La Peyr. Herbr. s. l}. Fra 
pulverulenta Vis. * Dalm. Suppl. Engl. Bot. v. 31, n. 2222, Fl. Graec. Sibthrp. C. 4, p. 37, t. 344, La mk, 


ll. t. 262, f. 3, Turp. in Dict. Sc. Nat. At] Dicot. t. E Zannich. Vnz. d 164, Aa . Lob. Icon. t. 468, 
f. inter. ; Clus. Hispn. p. 479-80, Rar. pl. Hist. 2, 1. 6, p. 186, f. 2 et I leo! . 491, f. 1 ex Clus. 
item, Dod. Pempt. p. fe Dalech. Hist. 1 Lagd. 2, » mw. E 3, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 374, 
f. 1, Zanon. Istor. . p.e 164, x ed. Mont. p. 115, 


(9 Flor. des Jul. —— Aug. Sca In addis inque maritim. Pyr. 
Arag., Catal. oriental. 

Legi in by "Arni g. ad Huesca, die 1 Jun. 1850. Communis est ad 
Piedra-tajada, ad Salinas de Car dona; et per maris mediterranei litus 
hie et illie facile obvia venit. 

Caulis et folia in inferiore pagina pulverulenta, plurium Salsolacearum, 

lariearum, Orchidearum more. Petalorum laminae roseae, ungues 
RU Sapor herbae manifeste salsus. deci dum mare procul 
vivit, in solo salso tantummodo spontanea reperitu 

ranchia dicendum foret genus, Franca a Micheli fundatore, nun- 


amico jim Uprsdnpis Franklin, qui auctor fuit valde SE 


Primi tti detectores videntur Pena et Lobel (Adversar. 1570, 
aut 1576), quorum haee species est Anthyllis marina, perperam, a 
Sprengel, Hit. r. herb. p. 403 ad obscuram illam Camphorosmam acutam 
adaeta. Clusius speciem pertractavit in suo opere It. Hisp., anni 1516, 
sub wig Anthyllidis valentinae, et, ut videtur, fortasse jam decennio 
ante detectam; ef. citat. opus in p. i et in p. 419-80. Et ante Clusium 
stirpem 1 novisse Plaga videtur, quapropter, omnibus perpensis, haec 
species melius Franchia pulverulenta (Plazae apud Clusium) N. nuncu- 
panda foret. Sed cf. etiam Lob. Kruyd. fol. 553. 


ET c 


ix 


e 


EIS apr PIRA 


z 
eos 
f; 


106 


Heperta in Sussexia (Angliae), in littore Cantabrico desideratur, ut. 


et in Galliae littore oceanico. Illue e navigationibus induetam inferres, 
Smith in Engl. Fl. 2, p. 186-7, n. 2, eam dicit rarissimam (vers y rare), 
praeter Dillen et Hudson nullam fun auctoritatem. citans 


lodie se surripuit : cf. Bab. Man. Br. pl. ed. 5, p. 45; 2. VA 
dete quam male Ua in Anglia australi ex Hook., indici Boiss. 
Voy. bot. Esp. n. 


Frankenia intermedia (Bocconi) DC. Pr. 1, p. 349, n. 5. 


Polygon. maritim. ir e ign Boecon. Herbr. in Mus. Hrt. Paris., vag pe Sic. Mr 
DC. Dub. p. 70, n. 4, p. 229, n. 2, Schultesii Syst. , Vegtb. Y; . 66, 


Di 1d, 
suta Desf., Loisel. F]. Gall, ph 9, p. 233, n. 2, Spreng. Syst. 'egth. 2, p. DA Py. la evis Mors : 
Sard. 1, n. 144. F. laevis hirsuta et F. Nothria S Herbr. ex Low. Man. Fl. Madr., cum F. caespitosa 
na Prim. Madr. lor. m roni rp. C. 4, p. 36, t. 343, Michel. Nov. pl. gen. p. 23, n. 3, un 


Cup. Panph. Sic. 


9, Flor. Maj Jul. Fruct. Aug. In marit. Pyr. Atax. orientalium. 


Legi in littore ris de St. Lucie, die 8 Jun. 1839. Observavi ad 


la Escala, al Cap Creus. 
Num sit PUn pochi et propria species, a sequente firmiter di- 
stineta, hoc ego asserere non auderem. Negant Webb, Moris, Lowe. 


Frankenia laevis (Reinaudeti) L. Sp. 


Reinaud, ad. Pen. Lobel. ex istis Adversr. p. 180, f. infer. Bert. 4, p. 227, n. 1 et V. 


5. . 623, 
Moris Sard. 1, n. 144 a; DC. Dub. i T0 0,2 Schultesii eie Vegtb. us vB VE S 5, n. T F. eae- ; 
3 


spitosa Lowe Nov. huc potiss. Engl. "Bot, v. 8, n. 205, n. Fr. Sen pl. 3, p. 38, E 
Lamk. Ill. t. 262, f. t. ereboom. Mat. veg. Dec. p t. T jr Gu stad s Acad. n $e 
'sf., sed non inveni, Michel. Nov. pl. un. p. v. Sa, f. 4, non placet. Lob. Icon. t. 422, f. 2, 
J. Bauh. cess $ 3, s m . 377 f. infer. ex Lobe is 1d. 3 35, p p. 703 y* err. 505) f. 2 Buxb. Cent. 1, 
P 29, n. 3, «E . a Bieb 7 pekny Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1124, f. 2. Barr. le. 
714 fiar yir thymifoliae volunt. 


9, vel fj Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jul. Aug. In maritimis 

Legi in littore Cantabr. ad Fontarabie, die 22 Sept. 1844. Obser- 
vavi ad St. Jean.de Luz, al Passaje , ad San Sebastian , etc., inque 
locis mediterranei littoris plurimis, 


Animadvertendum est de hac stirpe, quod non calyx omnino, nul- 


bs PA e ay in S nian ramos, istosque ramosissimos, Mer 


lutus. Folia opposita, aut fascieulato-congesta , supern e lucida, des | 


inferne pallida, tenuiter pubescentia, margine revoluta et adeo, ut Yl 


nisi arte, haec pagina percipi possit; ima pars folii dilatata petiolus] : 


med ciliolata, approximata cauli; fasciculus foliorum, 
abor ue npn in eorum axillis degens. Petalorum squamula, in dentis 


iptius Ses continu is est. ibas generatim Arivalvad in , 
specie vidit Gaertner, qui eam quadrivalvem deprehendit in Fr. pt 
verulenta L., inque F. revoluta Forsk. iei 
laevem et thymifoliam cum intermedia DC. tanquam unius specie! 
lusus M Webb, It. Hispan. 66 et cum Berthel. Phyt. Canar. 
p- I51, t. 16, sub F. capitatae nomine. Quomodo autem capita 


protulerit pa stirpe, quae comprehenderet formam floribus axillaribus, 


tae nomen. 


tha: 


107 


solitariis, ut saepius saepissime haec nostra gerit, doleo hoc illum expli- 
catum non reliquisse. Ipse in Phytogr. Canar. describere flores ad apices 
ramorum. glomeratos 1-3 sessiles. » Relinquo quod dixerit flores. glome- 
ratos, et dein unicum tantum interdum reperiri indicaverit, sed quum 
eriticam de Linnaeanis et Candolleanis faciebat (laevi et intermedia) 
formis proseriptis, pro integra specie valde impropriis, eam aequali jure 
in eum de novo nomine a se electo unusquisque retorquet. Ita ut, si 
illius sententia epe e en , nomen ab inventore primo speciei 
conficiendum erit no 

Auderem seeds ge hae specie Empetrum Anguillar. Sempl. 
p. 901. Dubia sane planta, eum Sanamunda 2. Clusii (Passerina ca- 
nescens Schousb.) conjuncta a G. Bauh. Pin. p. 463, n. 5 et cum 
Cruoro Caesalpini (Passerina hirsuta) in eodem loco ab eodem G. Bauhino 
proposita, qui diceretur Anguillarae plantam pro harum postrema specie 
potius habuisse. 


Ord. 8. DROSERACEAE DC. 


Benthamio, Flor. Hongkong. (1861) placuerunt Droserae in Saxifra- 
garum Ordine collocatae, cum quo affinitatem inesse multam jam alii 
perviderant. 


Drosera L., St. Hilaire (Aug.) Pl. Brés. Parag. (1824) p. 253. 

Non muto hoc nomen in Rorellam, quomodo ex Cordo, Dódonas aeo, 
Tabernemontano, fecerunt Ruppius, Haller, Ludwig, Gilibert, Allioni, 
alique, quia nomina ista eamdem significationem habent; et si resti- 
tuenda foret denominatio generica vetustior e duobus verbis confecta, 
sese praeberet Ros Solis cum Gesnero, Dodonaeo etiam, G. Bauhino, 
Morison, TTournefort, Burmann, Adanson, Scopoli, quod de nominibus 
genericis tolerari nequit, nisi ad illustrièsimo viro dedicationem. 


A à) n 
Drosera rotundifolia Nigrum L. s 
Egenolph. Herbr. imag. yo Z 4 f. in h p. , p. 562, n. 1, Gaud. 2, 
n. 740, Huss. Chard. Nancy p. 58 Wilson ab fusi: Bot. Mise: 2 P p. 412, n. 25, DC. I g 
68 1. La Peyr. ay : È de daris Poir. Dict., ex Hook. Bor. Amer., confirm. a Torr. et 

. Bot. v. 13, n. capilari Lond. ed. Grav. V, 5. t. 21, Fl. Dan. t. 1028, Schk. Handb. 4, 
t. 87, optime. Drev. e Hass. a pl. Eur. 3, p. 40, t. 74, Bull. Herb. Fr. t. 181, Coss. Germ. Fl. Par: 
LOT 4 1.0609, f, 4; Y eR Fl. Bor. v. 5, n. 293, Lamk. 1ll. t. 220, f. 1, Fl. Batv. v. 7, t. 512, 

3 . "E uM 


ues. t9, f. |» Er: ]c. t. 951. ti ` Lonicr. Nat. h. ert. 222 B, f. , Petiv. "Herbr. Br. 
J. Bàuh. Hist. pl. 3, 1. 37, p. 793, v. 301, f. 2. 


j A ek ikra judicata; quibusd. © aut @ Flor. Jun.-Aug. Fruct. 
ul. Sept 

Legi in Pyr. septr. aurigr. supra Ar, inter Bazerca et Guillemur, 
die 5 Au 1844. Habeo a Deville ex le Lac d' Escoubous. Pace De- 
eaisne, non semper inter Sphagna, in iisque parasitica 

arcki figura sat bona est, ast pistillos tres tantum (nec sex), 
rem nimium distantes offert. Pistilli per paria degunt. De vita 
"ect. p. 56. 

Pluries in Pyrenaeis :hane exploravi plantam , sed nunquam per- 

cipere potui ullam foliorum contraetionem, quamvis ea sive aculo, vel 


ENT. E 


5 
Mk ut, 
md 


"de 


ue 


x nC den a rior 
EET d 


PES 
I: 


108 


aculeis, aut diversimode tentavissem. Hoe tantum observavi, q 


uod in 
nonnullis foliis latebat deprehensus insectus; ita ut plaudeam Rothio - 
1 re 


(cf. Tent. Fl. Germ. T. 2, p. 3 2, et videas citata loca, germanice 
scripta, ubi hujuscemodi observationes referuntur), et ceu rd re- 
tineam sequentem St. Amansii notam: « Les ewilles de cette D " 
replient sur les insectes, qui viennent sucer l humeur glutineuse dont e 

sont enduites. Il paraît que ce mouvement s opere par un mecanisme and. 
logue à celui du Dionaea. Muscipula. L. Voyez à cet égard les ingénieuses 


Jul. 1787, cf. Mem. corresp. of Smith (1832) p. 247. Idem argumentum 
tetigit Boume, Disput. med. de plants. irritab. (1794) p. 43 n. LX, qui 
tamen me felicior non fuit; Whatelyi et Godroni experimenta, irritabi- 
litatem plantae sustentantia , refert Withering Arrng. Br. pl. ps. 412- 
3 


Attendendum quidem est Vauchero, Hist. physiol. pl. Eur. p. 320; 
et Trecul, qui putant, non ex foliorum irritabilitate, sed ab insecti agi- 
tatione rem confici, videlicet hujus vim mechanicam afferre implicatio- 
nem setarum viscosarum inter sese; et ita ego rem senseram: huic subjice 
Bromfield, FI. Vect. p. 56. Demum felicior omnium in hoc prosequendo 
argumento fuit Nitschke, Bot, Zeitng. 1860, n. 26-7-8; cf. Bull. A 

tq. Fr. T. 7 (1860) p. 184-5 ubi referuntur hujus auctoris conclu- 
siones Rothianas affirmationes sustinentes, foliorum irritabilitate expe- 
rimentis late comprobata. 


Drosera longifolia (Cordi ?, Lobeli et Penae) L. 
i : d- 
Cord. V. Hist. pl. ert. 86 a fig. a Lobeliana non divell. Lobel. Kruyd. fol. 938 et cun o 
versr. p. 454. Koch p. 97, n. 2. D. anglica Huds., Wilson apud Hook. Bot; Misc. 2 (1831) p. L2 Dim 
Husson Chard. c 64 4 ; 1. 742. DC. Dub. p. 68, n. 3. La Peyr. Herbr. 2 ifolia 
) eb. Br. West. Ind. Isl.; D. americana W.: Rori 
y* Engl. Bot. v. 13, n. 869, Coss, Germ. Fl. Por. p 67, n. 3, 4 Bu 
Fr. 1. 181, f. H.; Droy. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 3, p. Cd E m. t. 24. f. 4594 et 
Fl. Bor. v. 5, n. 294, Flor. Dan. t. 1 LEE Batv. v. 7, t. 513, Reichnb. Icon. C. 13, t. 24, f. 
obov. vidt., Plenk Ic. pl. med. 


T E 
4525 Tos P. M5, 1-967, 1:2. Lo M., Doea. Botang. (186) PEE 
postr., sem. Lob. Icon. t. 811 f. med., Gesner Lunar. p. 68 fig. dubia; Thal. Hercyn. p. ps * 3 td 
Barr. Icon. t. 251, f. 2, Petiv. Hrbr. Br. t. 63, f. 12, Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 15, p. 620, n. 3, 

f. intr, supr. 


9) Generatim dijudieata. Flor, Jun-Aug. Fruct. Jul. abeunte — Sept. 
In Pyr. occid. et Septr. mediis. i i 
x le Lac d'Espingo Vallis Arbuste, mihi demonstravit Galant 
"uve certe per Pyren. species, quibus denegatur a Timbal, le Llaur 
p. 348. 
De Dr. obovata M. et Koch Deutschl. FI. 2, p. 502, Huss. CEN 
Nanc. p. 61, n. 2, mihi non satis nota, sileo. Hussenot ei referre ma 
Hist. pl. 3, 1. 37, p. 161 fig. 5 
| exemplaribus, quae eadem est ac Thalii B 
SOVerea; InSuper pessimam illam Barr. le. t, 251, f. 2, et' Engl. SÉ 
n. 867 (hane forte p. err. loco 868). Video Koch, Planchon, Ruprec : 
Cos i i i utatam speciem pro varie Sy 
. Fl. Germ. excursr. 3, p. Ji 
tirpem consideravisse, eamque D. rotund 


- . ? 
n. 452 eam ceu hybridam s 


109 


folio-longifoliam nuneupavisse: cf. ad hoc opportunas Grenieri obser- 
vationes exaratas in Jur. p. 91-2. 


Gp intermedia egsa Hayn. apud Schrad. Journ. 1801. 


Dod. Pempt. ed 1, 1583, p. 471 f. infer., ^ par St. Hil. pae) pee rac. EM merid, 
-: Mm. Mus. rr Nat, Par. T. i dx: p. deser. opt., 3, Hussen. Chard. 

zp Du . p. go . D. longifolia, Plur. Auctor., p $ ^s 563, n ? à, Gaud. 2, 
n. p" wil. apad Hook. Bot. sc. K. 1831) n. 2 , Schk. Enchir. bot. 1 i 
Handb. p. 259, . D. longi. Pour: i Mintr.: H 'D. americana Muhl. Cat.; D doliosa Ell. Sk., 
ex Torrey New Tek. Drev. et H Eur. T. 3, p. 43, s. 7 . Schk. : lb. ^ he ý EE 
Dan. t. ?108, Dietr, Fl. 2e v 5. n. s] xe Bot. v. 13, * s. e . Fl. Lond. ed, 
t. 22, Coss, Germ. Fl. f. 6, 7, Reichnb. 13, t. 24, f. 4523. Dod. benpt 


ed. 2, p. 474, f. ne ^ Daiech, “Hist, pi us v Mig ts ^Petiv. Herbr. Br. t. 63, f. 11. Mori 
Hist. pl. Oxon. 3, * 4 f. 

9, Flor. Fo Sept. Poe Bec Oct. In Cantabr. inque Pyr. septr. 
mediis. 

Legi in Cantabria supra St. Jean de Luz l. d. Burdingu qucetà , 
die 13 Sept. 1841; prope Biarritz ad le Lac de la Java, ou de la Ne- 
gresse, die 11 Sept. 1857. Habeo a Deville e Tarbes, et ex Cap-vern. 

bservavi ad le Lac de Braindos prope Bayonne; ad Labarthe, ad 
pontem du Riu Perouse l. d. la Cote de Lannemezan (die 6 Oct. 1841), 
ad le Lac de Lourdes, etc. Cum MARI HAN praestantissimis, retineo 
pro planta po nec video rationem dubitandi de hoc eum Duby, 
Schnizlein Fl. Wur 

Multo minus vum species annuas declarare possem cum Haller, 
DC., Delastre, Lorey et Duret, Reichenbach, Dietrich A., Brotero, 
Lejeune, ete. Seapus ascendens, florente adhuc planta vix foliis longior, 
ea plus minus Mini fructibus onustus, recte jam observantibus Dreves 
et Hayne 

Planta delicata, eujus corolla prae foliis irritabilitate pollere diceretur. 
Legi dum ejus petala patebant; seposita illico in capsula ferrea, luce 
orbata flores cito constrinxit, dein in eubiculo sub die iterum reversa 
et in aqua collocata, flores nedum apertos ostendidit. 

Observavi monstrum, scapis (vulgo) tribus in unum fasciatis, racemos 
tres apice ferentem. 

Gaertneri prolatio ita ab Hussenot declarata est: Gaertn. Fr. 
sem. p Puoi k 61,71 29, C. D CAPS., F. sem. sinistr. posit et G, 
H, sem. bene, sed excla, in F. semina dextrors. posita, quae D. ro- 
tundifoliae et excls. A, B capsulis, quae nullius speciei sunt, scilicet 
AN. Dodonaci figuram evidentei) laudarunt etiam Dreves et Hayne; 

pacta Courtois quoque observante, profecto in D. rotundifo- 
iam 


nneadynamis Gesn. Gramen Parnassi Dioscor. l. 4, c. 32; cum 
Dodonaeo, ad insequentem speciem infigere magnum certe deliramentum 
est. Non novi auctorem, qui stirpem in Parnasso indicaverit, nec ex 
hoc monte specimem ullum vidi, in ditissimis collectionibus quoque. Planta 
locorum uliginosorum est. Profecto hilariter lusitavit Murray (1. Andr.), 
« Quis quaeret Musas in ranarum domicilio? » poetice dietum in Opusc. 
2, p. 326, n. 19. Melius faetum ratus sum Gesneri denominationem 
supponendo. 
Genus non adhuc stabiliter collocatum; nimiumque Botanicos ve- 
xans; cf. Bennett in Bull. Soc. botq. Fr. T. 17 (1870) Rev. bibl. p. 175. 
De hoc aliquid referre, lubeat. Affinis Siweertiae videbatur DC., etiam 


MN Nds 


110 


in Pr. P. 1, p. 320: qui in Fl. Fr. ad Capparideas suas, inter p. 
sedam et Dřoseram infixerat; ad Gentianeas relata est in Hana 

'atürl. Pflanzensystems p. 210-1. Dubitavit Bartling (Ord. Natur. p. P 
num inter Tamariscineas comprehendendum foret. Ad Cistineas refert 
Reichenbach, Fl. Germ. exeursr. 3 p. 110. 

Seorsim post Droseraceas subjecit Endlicher Gen. pl., (item fece- 
runt Le M., Decsn. Botq. 1868), ut Botanicis indigitarent problema 
solvendum: illum duces habuisse St. Hilaire (Aug.), et Link patet ex 
horum clariss. virorum operum consultatione: St. Hil. (Mém. du Maus. 
T. 11 (Par. 1824) p. 64-6), et Link ad Droseraceas jam apportave- 
rant (Handb. 1831, p. 266). Dubitanter tam ad Droseraceas, quam ad 

Saxifrageas retulit Meisn. Gen. pl. 

Ruprecht Ingr. p. 202, imitans Batsch Tabul. affinit. Regn. Veget. 
cognatum cum Hypericineis penes ad quas imer Don, Lindley, 
dose i Roeper, ut infra repetam, accedente quoque Horaninow. 
« Tota fere planta sub lente pellucido-punctata s S nk And Structura 
fructificationis partium omnino cum Hypericinis convenit Parea " 
atque nervatione foliorum, calycis, petalorumque. » Don Char. affin. 
cert. Gener. lor. Peruv. in Edinb. new Philos. Journ. T. 10 (18301) 
p. 114; et inter Zypericineas voluerunt Fneley Vegetab. Kingd. p. 406, 
Griseb. vera Syst. t. bot. (1854) p. 89 1 (in nexu Guttifera- 
rum), ad quas tantummodo pe vel anodi fasciculatis, se- 
minibus exalbuminosis appropi 

Maluisset potius inter [DUX Eum collocari Loiseleur, Dict. Sc. Nat. 
T. 38 (1825) p. 2. 

Parapetala (stamina abortiva Dunal, DC., Duby) multum habent 
analogiae cum squama  nectarifera Dorset A "m; et quamvis pe 
talis opposita, attamen ab iis distincta sunt; et Linnaeus Ranuneulaceis 
alüinem senserat, itemque jam Vaillant; doo Linnaeus Praelect. in 
Ordin. Natur., ed. Giseke (1192) pone Vialas in Campanaceis (Ord. 29) 
fixit, p. 393, rationibus datis in p. 401. 

Ad jfi rageas amandandum genus ex Smith, R. Browü; Lindley 
(antea), Royle, Drude, Planchon, quod iste mecum voce confirma vit; 
haee sententia mihi minime spernenda videtur, considerata quoque An- 
drewsi observatione ad Saxifragam PO iP eui altera adjungenda 
est de S. diversifolia ete. N., suo loco a e relata. Interim ego vulga- 
tiorem sequutus sum sententiam ; recognita grn affinitate cum Sau- 
vagesiis cui favent etiam Wight, Torrey, Asa Gray, Richard, Hooker, 

rnott, Brongniart. 

Cona Lentibulariis genus censebat Agardh, Theor. Syst. 
pl. p. 80-3. 

: 999 er Monographiam dedit Drude in Linnaea V. 39 (1875), 
se 


S wm; 


arerp Polonorum (Cordi, Gesneri) Gesner. Hrt. Germ. ert. 
a lin. 4. 


261 
Cord. Hist. pl. ert. 152 vers. f. 2. Ges ustris 
, xd sn. l. c. et alibi etiam, Parnassia palu 
Wither, Arae f PY a TY dpa ol DE d Gaud. 2, n. T, De Notre. b it Fl. Ligust, M. n. 220 
xigpt z d. 1. e., p. 307, )C. Dub. p. 68. Parn. palustr 
[^ o le rbr 2s P. ciliata Gilib Exerc. phyt., P. tenuis Va = et tP. l oblüsilora d os , ex Drude. Engl. 
lurt. nd. ed. Grav. V. 4, Flor. Dan. t. 584, Schk. Handb. 1; 


Schrank in. en t 14. H Batv. ai Di & 
v. 1, t. 63, bns Hett ^ D Ha n, Ch. pl. Ear 
p. » Libosch. et Trin. p: 23, t. 8, Dietr. FI, Bor. * t, Es KE. *in | Dict. Se, Nat. 


111 


tyled. At. t. a E. Linn. Syst. illustr. C. 5. Ord. x c pe tabs. Sv. Bot. v. . 172, Trattin. Thes. 

t. 6, Loisel, Fl. a 33 pulche err. Pler ene ck ]c. ied. T. 3, WE S At 29. Sabb. Hort. Rom. 

Tos, ÉE £ j M. t. 31, Lo M. Decsn. S. e. 
. p. 400, Verl. Pints. alpns, n 295. f. xesn. o p- bot ed. a Se hm nie ied. tab. lig 145 I. E Hi 

pl. fasc. 1, p. 9, "1 "Reliq- '"Rudbeck. p. 34 M imei in Dioscor. (ed. " 4566) i, JA. e. , Lob. 
E] p w f. 4, Icon. ' Dod. iia p- 564, f. 3, Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 12, p. 56: . 10 
f. n. . Bauh. Hist. A $ d. 537, f. 2 mala. 


5 


9, Flor. Æstat. Fruct. Jul. in Octobr. 

Legi in Pyr. septr. aurigr., Donezan , m.* la Maura, die 14 Aug. 
1843. Habeo a Deville e Tarbes viciniis 

Foecundatio plantae a Withering, Sprengel (C.) potissimum bene ob- 
servata est; hune laudat Gris., quem cf. Compt. Rend. Acad. Se. Par. 
T4 06 (1868) p. 913 seq., et in Bull. Soc. botq. Fr. T. i5 ( (1868) Rev. 
bibl. p. 217. De ea dixit quoque Vaucher perbelle, in Physiolog. PI. 
Eur. p. 324. 


Droseracea repudiata. 


Aldrovanda vesciculosa (Monti) L. « In Pyr. or. près ns Bains de 
Molight (Pourr.), La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 113, et in eodem 
loco, ex eadem auctoritate, Mut. Fr. 1, p. 127, Gren. Godr. Fr. p. 198; 
sed ego credere nequeo. Inquirenda POM species in Pyr. Catal. hu- 
aillior. a las Lagunas de Sils. 


Ord. 82. VIOLARIEAE DC. 


Viola Virgil.?, Moris, L. Cf. St. Hilair. (Aug.) Pl. Brasil. Parag. 
211. 


Viola fruticans (Barrelieri) N. ex Barr. 


Barr. Ic. t. 503. rborescens L., Roem. Schult. Syst. Ta V. 5, p. 380, n. 77, DC. Dub. 
p. 64, n. 11. Mua FI: Me t. 76. 

h Flor. Apr. Maj. et iterum Oct. Nov., teste mihi Delort. Fruct. 
Jun. in littore Atax. 

ur à la Redoute de Montaulieu, cei Narbonne, die 6 Jun. 1839. 
Ex St. Lucie prés la Cantine accepi a Delort. 

Floret Oct. Nov. petala producens, pic sterilis manens; floret Mart. 
Apr. absque petalis, et tune fructus perficit, in Apr. et Maj. usque; 
cf. etiam Timbal Etud. Flor. Aquit. Viol. p. 

agis affines species, ex Moggridge, sunt y. decumbens L. e C. B. 
Spei, et V. arborea Forsk e Y. emen; quae postrema forte varietas illius 
est, ex DC. Pr. p. 300, n. 55. 

"Falsus m Linnaei nomen repello quod, caeterum non minus inepte, 
a Matthiolo, Calzolari, Camerario, Ovidio, Montalbano Violae montanae 
inditum fuit. 


Viola rupestris (Matthioli) Schmidt Flor. Bohem. 3 (1794) p. 50, n. 249. 


Viola Ri ianea Anania, etc. Matth. Comm. a Dioscor. ed. 1585, T. 2, p. 1240 sin. E ex Facchini 

ex Bert . Ruprec. Fl. Cauc. p. 153. V. pytenasa 'Ramnd. apad pd Fr. 3. phy . 805, ohm it 

(ton 5 Sipp hi legitur nota desumpta forte a specie alieaa) ; ub. p. 4, peo Ko h 

9, p. 301, n. 40a DC. s. c. V. arenaria " Fr. MES P. 11463 e ds - 617, T07. 

K rH x Ns "t Lólsek. Fl. Gall. ed. 2, p. 1 134, n. 8, Gren. Godr. Fr. der: V. Allionit Pio, B sii iie b: 
n. 7 et 5, p. 613. V. pyren. La Peyr. Herb. et V. nummularia La P Herbr. M. 3 gr d e E 


Fl. (quamvis sint qui nolin nt); V. canina b alpin. minor, La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 122, 


112 


Gaudin?, B. a Kirschl. et variet. V. caninae volunt Tw Trautv., Re gel, S uj: der., » baror- 


Godr. S:hm och Neve Bohm. Abhdl. 1 Th. p. 60, n. 10, Rei chnb. (18 E f. 4492 b V 

Pn istr. parv. sed. stigm. unein. ! Id. t. 9, f. 4500, Allini et f. 4499 nipestr: ES PE er. 6 LAS 7253, 
142-6 Aion. rar, ‘hl. Viol. Rhen. p. 10 a, , f. 6. Mut. Fr. p. 119, n. 5, t. 7, f. 39, Pio 
iol. p. 


Y na Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In editior., mediis potissimum, 
n Pyr. septr. med. m.* d Aro sub łe Casteillet, die 19 Jul, 


Le 
1843: Sub. le Port de Canfranc, die 25 Maj. 1850; in Pyr. Arag. Valle 


de Venasques, m.* la Peña blanca, die 19 Jul. 1838. Habui ex le Lac 
d Oncet , au nord, a D.* Monceau; ex le Cirque de Tremouse et ex 
Supe yré ad Gedre a Borderes. 

Magna huie speciei inest affinitas cum V. canina; cf. etiam La 


9 

diversa videtur. V. p peiores Ramnd. (praetermissam a Godr. bo Fr. 
l e.) Loiseleur l. c., p. 130, n. 2, deductus forte a DC. Fr. 
p. 617, ceu varietatem V. oco cU der eamdemque sequia 
est sententiam Mutel, l. c., p. 2, qui mox eam delineandam 

avit pro alpina forma V. hirtae. DC. eam describens similem V. 
odoratae declaravit; dein describens lusum alpinum minorem V. ca- 
ninae, Suppl. p. 617, optime quidem, faciem V. pyrenaeae ei inesse 
dixit. Ille idem DC., ui antea, in eadem pagina (recte observante La 


Peyrouse) ullam adesse similitudinem inter hasce species negabat! ne. 
dicam insuper, illum ipsum valde dissimilibus speciebus plantam a se 


primo tractatam incaute insciteque eomparavisse. V. arenaria autem pro 
varietate. V. caninae habita jam fuit a Gmelin, Bad. Alsat. 4 (1826) 
p. 631, et mox a Sprengel, Fl. Hal. ed. 2 (1836) p. 311, a Bluff et 
Fingerh. Compend. Fl. Germ. ed. 2 (1836) curbs. Nees et Schauer 
T. 1, p. 402, ut et a Kirschleg. Alsat. p. 83 c. 

Notandum est quod a Bluff et Fingerh. in prima Fl. Germ. edit. 
(1825) p. 311, n. 647, V. arenaria DC. bene ceu synonymon V. AL 
lionii (2) declarata fuerat 

Grenieri sententia lar, P. 3, p. 45), huc trahi quoque deberet 
V. sciaphylla Koch (p. 90, n. 7). 


Viela lancifolia (Witheringi) Thore Chlor. Land. 1803, p. 357. 


v. M ar. 3 Wi DER Bot, Arrang., ex Smith. Br. et Engl. Fl. In 7.» Wither. edit. pe 
; Godr, Fr. D 179. V. lactea Sm. Fl. Brit. 1 (1800) p. 247, n. 5; Engl. Fl. p. 304. n. 
itd d..8 


p 1 ; 
7 r. (b )V 
? DAE. Lacher. P T g videbatur ioa n n B Bot. v. Vitis n. 5; Re m er. pe 


e V. stagnina pker fuerit 


re 

V. mif Thor., a lactea Sm. distinctam voluit Boreau, £T. centr: 
Fr. ed. 1 (1840) p. 77, n. 218, 219; sed diagnoses ab eo com nipote 
nee exacte comparativae , neque validae sunt. Cf quae circa nor 
speciem. dixerunt quidem Koch p. 92 sub n. 12, Bert. 2, p br. 
Du Mortier quoque, qui nomen corripit, vertendum potius in " i 
adib. Opusc. 1873, p. 402-3. 


; 


113 
Viola canina (Rudbeckii) Nuperior. 


V. sylv. minor Rudb., Bromel. Chlor. P (1794) » 122, ut mihi videtur Koch. dx IA ^ y Gren. 
Godr. Fr. p. 180. V. canina b Bert. 2, È 701, n. 5. V. pumila p, d Gaud. 3, n. 540 et 5 

V. sylvestris Lamk. Fr. 2 . 680, Schultzii si. i-e Houssn., Neilr., V. Mublekbergi l'or?., 
ex As. Gray Man. ed. " es V. W E Mah De Roem. Fl. Batv. v. 11, t. 877, En ngl. Be n Ars 74» v. 2, 
n, 2736 tlaviern.; Flor. . t. 1329, Reichnb. Pl. er. C. 1 rt 74, fig. 150, 151, 152, b 4 

f. 820 flores, et Icon. c. ^3, t. 10, f. 4501; Dill. in Ray Syn. ed. 3, p. 304, n. 5, et, v lin. 15, 
t. 24, f. 1, quae a Smith ad suam V. AC citatur, speciei nostrae varietas, Kirse i Viol. Rhen. 
t. 2, f. 8, 9 et t. 1, f. 6 var. min., Fl. Dan. t. 2646. 

9, Flor. Apr.-Jun. Fruet. Maj.-Jul. 

Legi in Pyr. p humil. sub la Puebla, eundo ad Barassona, 
die 17 Apr. 1857; ad RTTA montis Guara, die 18 Jun. 1850. 
Vidi ad By yriathu "Cantabria 

Hujus speciei varietates ai ex Clire Mosq. V. stricta Koch (non 
Hornm.) et V. lancifolia M. a Bieb. 

Speciem libentius tribuo Rudbeckio et Bromelio, ex quo majore 
difficultate sustinerem notam fuisse Merret, eamque latuisse sub V. canin. 
Ji. alb. Pin. rer. natur. Brit. (1667) p. 125. Nec majore fiducia asse- 
rerem vidisse illam G. Bauhinum, quam dijudieavisset varietatem V. 
sylvaticae min. fol. mucr. ip . srictir, Pin. p. 199 K n. 2. per 
pendenda est V. caerul. . Bauh. Hist. pl. 3, 1. 82, p. 543-4 
fig., quae cum canina us taies videtur. 


Viola sylvatica (Tragi et Dodonaei) Fries Mant. Fl. Sv. 3, p. 121, 
n. 103 (Fl. Hall. false citata !). 

Trag. Stir 558 f. infer. ut mihi videt.; Dod. Pempt. ed. 1 et 9, p. 156 f. zs ; cf. ot 
Ejusd. au: -e j Etri fol. 231, ex Kickx Brux. n. 229. V. sylvestris Plur., Coch p- 12, De 
Notrs. Reprt. Fi. Ligust. n. 941. V. canina d Bert & 702, n. 5, forte et a etiam pro be - saltem 
parte; M NE majore parte V. canina Gaud. 2, n. 598. " e l . 
odorata La Peyr. Herbr. demto specimine; V. Krockeri Berger. Bass. Pyr. ? V . pu Schmid Bohem. ? 
V. Forre w Jord., ex God.; V. degener Schwigger. V. canina d lucorum Reichnb. Pl. cr. C. 

i . iol. . i V « e 

v. 9, n. 620, Curt. FI. Lond. ed. Grav. V. 3, t. 5i, . 
Dan. t. 1453, Sv. Bot. v. 5, t. 990, Sturm Heft 11, Rivin. Xa . 
- 41, t. 42, Reichnb. Pl. er. C. 4, t. 94, f. 900-1 et t. 95, f. in. 
rs. et Icon. C. 13, t. 12, f. 4503 et f. 4502 Rivin.; Kirschl. Viol. Rhen. t. 1, 
Tabern. Krtb. 2, p. 681, f. 3; Icon. t. 304, f. 2, Lobel. Kruydb. p. 724, ex kicks, rA "d us Icon 
t. 609, f. 1, Barr. Ie. t. 695, Moris. i e t. 7, f. 2 

9; Flor. Apr.-Jun. Fruct. Jun. 

Baa in Pyr. septr. med. ad Ur nx die 30 Apr. 1845; et sub le 

de Canfranc ad Paglietta, die 21 " Maj. 1858; 

Mio, m.' de Ceret ad el Puig de la neu, die 1 my 1845; in Pyr. 
Catal ad Berga, die 18 Maj. 1861. Habeo a Deville ex Sarouilles , 
A > Visken, Oncide, z, Rebis clou, Lintz, Gavarnie, 
Tarbes, plerumque ad nemora; insuper ex le Port de Peyresourde, et 
ex Pyr. Dora infer., dad stricte non indicato 

anc et insequen ntem speciem floribus in Peloriam conversis vidit, 
delineasit detecipalinus Pasquale. 

ontraria a mea sententia V. canina à lucorum Reichenb. reputatur 
a Koch var. major V. caninae, cui refert Drejer, Fl. Hafn. exc. n. 267, 

E ean. 


us Tragi a quibusdam adducitur potius ad V. sylvestrem Gesn. 
(hirt. i ) eui et Todes alter citatus forte spectat. 


, Viola odorata (Homer., Hippocr., Theophr., Theocr., Vergil.?, Dioscor., 
Plin., ete.) Trag., Renealm., L. Sp. 


Homer. Odyss. 5, VTA Hi Nat. m . 570, hr. Hist. l. 6, c. 6 et 7 et alibi quog.; 
Theocr. Id. 1 v. 432; 10; v. 38, Mosch. 2, v. 66. De Vergil. cf. Fl. vitai. Dioser. 1. 4, c. 120, Plin. 


8 


Le ra 


pf. 


tas 


m 


M an EM a^ 


» 


P 


E 


t ae a E 


114 


Nat. h. l. 2, e. 6, vel 14, sed iste, forte, et V. sylvestrem Gesner. (hirt. Àu 
debat, ete., ete. Koch p. 90, n. 9, Bert. 2, p. 698, n. 4, Gaud. 2, n. 536, Mori 
Dub. p. 03, n. 5, Ledeb, Fl. Ross. p. 249, n. 21, Rupr. Fl. Caues. p. 190. V. maderensis Low 
Webb Parol.; conf. ab ipso Low. Man.; V. suavis ? jb. et V. 
Neilr. Croat.; V. imberbis Leight, testantbs. Anglis. V. otlicinarum Rupp.; V. nigra (e 
Verg. et jen Brunf.; V. purpurea (ex Theophr. et Plin.) Ruell. De Nat. Stirp. 1. 3, c. 127, p. Ml; 
Fi or. ex eod. Ruell., V. sarmentosa M. a Bieb., ex Ledeb. Ross. Engl. Bot. v. 9, n. 619, 
Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 14, t. 28, F ? . He t. 169, Fl. Batv. v. 6, t. 413, 
Schrank Fl. Monac. t. 362, Sv. Bot. v. 1, t. 8, Drev. et Hayn. . pl. Eur. T. 1, p.10, t. 2, DIM 
Fl. Bor. v. 2, n. 96 et v. 6, n. 397 suav., Turp. Fl. med. 6, t. 343, Plenk Ie. pl. med. T. 7, p. 32, 
t. 640, Woodv. Hook. Med. bot. V. 2, p. 251, t. 89, Reichnb. Pl. er. C. 5, t. 465, f. 657 suav., Icon. 
C. 13, t. 8, f. 4498 et f. 4495 suav., Rivin. Pentp. irreg., t. 119, f. 1 incert., W., W. F. N. a 
Pl. otfie, t. 380, Sturm Heft 11 et 31, Zannich. Vnz. p. 277, t. 270. Brunf. Herb. 1, p. 137, f. 1, Trag. 
St. h. p. 558 fig. suprs., Fuchs Hist. st. p. 311, Dod. Pempt. p. 156 figurae suprs. Matth. p. 1180, Camer, 
. 910, Lob. Jc. t. 608, f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 32, p. 542, Dorsten. Botan. crt. 297, C. 2, Lonier. 
vat. h. ert. 180 A., Renealm. Specim. p. 141, p. 140 f. infr. 


9, Flor. Mart. Apr. Fruct. Jul. Aug. 

Legi in Pyr. Arag. ad San Victorian, die D Apr. 1851: ad Ca- 
stanesa, die 22 Aug. 1853. Habeo a Deville e Tarbes, et ex nemore 
de Soues. 

Stolonifera planta est, et flores suaviter olent, forte V. suavis plurium 
Botanicorum. Laevem Violae odorem facile est percipere per totam plan- 
tam, e foliis praesertim emanantem, ut mihi palam fuit, legenti plantam 
ad Castanesa. Quam V. suavem M. a Bieb. exhibuit Reichenbach ls. cs. 


rb. Fr. 


9), p. 8, 
i près Toulouse, extr. f) 
region.), quae eadem planta est ex Thielens, Pl. crit. 1868, mihi ceu 


> ali Bor., quam in speciem propriam recepit Gren 
Jur. p. 83, laudavit Timbal. Item sub V. odorata comprehendo spec - 


infe- 
da lamina concava, petala omnia prae illis V. odoratae longiora; 
o"orum, ac petioli hirsuties varia, Fortasse huic formae accedit V. pP% 
rennis Miégeville, Bull. Soc. botq. Fr. T. 12 (1865), p. 340; ad Heas 
aAa cui legitimitatem specificam denegare facile p 
M eie bein inter Neotoricos etiam, qui V. odoratam et hirian E 
n. 981 Now Mss quos Targioni (Ott.) Instit. bot. T. 2 (1813), p.m 
djelio ^ iia ^ie ex attenta Targionii e La Peyrousei Herbario 
Péci et studio, ipsos non bene cognovisse V. odoratam!, 1m0 
yrouse eam prorsus ignoravisse, Oh quanta inter eos famae, 


115 


Perspicuam harum specierum elueubrationem exposuit Cheshire apud 
Irvin, Phytolog. (1855-6) ps. 494-7; cf. quoque Baker Ibid. 2 (1851-8), 
s. 176-1. 


Fructificationem e floribus inferioribus sub-apetalis observavit Timbal 
Lagrave, Etuds. Fl. Aquit. Viol. p. 1 seq., de qua observatione mox 
dicam sub V. sylvestri. Hic loci observare lubet, quod hujuscemodi ob- 

1 r 


- 


servatio praeterfugit Grauelio, quamvis iste de V. odorata tantum 


oriuntur rotunda capitula in tres carinas dehiscentia semine plena »; dein 


Ray I. Hist. pl. l. 19, p. 1049 eadem J. Bauhini verba referens ob- 


(1656), p. 282. Hane eamdem observationem reperii in fastuoso Ripae 
opere, Hist. univ. plants. proposit. specim., Pa'avii 1718, eamque re- 
feram: « Quo evanescente (flore) ex aliis pedunculis (quod. notatu dignum 
et singulare est in hac planta) ad radicem oriuntur. subrotunda capitu 
in tres carinas dehiscentia, semine plena parvo, rotundo » l. c., p. 127. 
Ast nostris diebus doluit ea legere, quae inepte de V. mirabili effatus 
est Wahlenberg, qui existimavit flores foemineos absque staminum con- 
nubio suos edere fructus: cf. Fl. Upsal n. 546. Denique putem de 
hac specie, potius quam de V. sylvestri hoc memoratu dignum scripsisse 
Dorsten, l. s. c.: « Quando autem deflorere incipit, acquirit juxta radicem 
semen candidum ac granulosum. » 


Viola alba (J. Bauhini) Besser. Galic. 


,... V. mart. fl. alb. odor. et non odor. J. Bauh. Hist. pl. 3, l. 32, p. 543, intertexta cum vartbs. 
aliarum speeierum. Koch p. 90 sub n. 9, Lagr. Foss. Tarn. Gar. n 38, n. 2. V. Besseri Rupr. Fl. 
Caues. p. 151. V. virescens Jord. ex Christ., Gren., Godr., V. ambigua W., Kit. Quorumd sententia. 
Reiehnb. Icon. C. 13, t. 6, f. 4498. 


St. Geniz a Timbal; a Deville ex viciniis de Tarbes: Dulac (Hauts. 
` Pyr. n. 516) indicat au Chateau de Gramont ad Aste ex Philippe (FI. 
Pyr. p. 98). 

Parce stolonifera generatim est. Folia ima interdum magna por- 
tendit, cordata et hirta, saepius in inferiore pagina fuscescentia. Petala 
in fundo, ae in calcare eaerulescentia; intermedia semibarbata conspi- 
ciuntur, sed glabra quoque occurrunt. Flores suavi non carent odore. 

Des Moulins, Dordogn. (1840), p. 24, Kirschleg. Alsat., Steud. No- 
mencl, Griseb., eos sequuntur, qui hanc varietatem dixerunt V. odo- 
ratae, cui speciei reapse admodum affinis est haec V. alba. Horum 
primus notas eduxit, quibus innixus cur speciem et ipse non receperit 


x EH 


LRL C1 a Sas PEE, S 
lom vb S LA XL MU drhe e. S 


ds 


AW 
€ 


116 


vix intelligitur; vir caeterum subtilitatum inquisitor, reapse individu- 
rum, nec integrarum specierum, pueriliter studiosus. 


Viola sylvestris (Brunfelsii) Gesner. Hrt. Germ. ert. 286, lin. 13, seu 
Violae lin. T. 


lis V. sylvatica Fr., Sprengelio V. palustris; dubie, si velis, mihi 
tamen potius species nostra. V. hirta L. Sp., Koch p. 89, n. 5, Bert. 2, p. 695, n. 2, Gaud. 2, n. 587, De 
a )ub. p. 63, n. 3. V. hirt Peyr. Herbr. et V. odorata La 
Herbr., quoad specimen unum ; V. palustris et V. trachelifolia et V. odorata (hane partim) Pourr. Herbr. 
Matr.; y. odorata b hirta Vis. Dalm. 3, n. 1467, conveniens cum Schimp. et Spenn., eum Hegetsehweiler, 
nee non et Kirschleg. V. Martia. V. scabra Braun Bot. Zeitng., ex Kunth. Fl. Berol. ed. 2; V. suavis 
ys Fi V. drasii : )oir.; V. collina Bess. et V. obseura Schur., V. am- 
bigua Waldst. Kit., ex Neilr. Croat., V. permixta Jord. Engl. Bot. v. 13, n. 894, Curt. Fl. Lond. el. 
Grav. V. 3, t. 52, Fl. Dan. t. 618, Sv. Bot. v. 8, t. 543, Dietr. Fl. Bor. v. 5, n. 358, Fl. Bat. v. 
t. 1024, Sturm Heft. 11, Reichnb. Pl. er. C. 1, t. 44, f. 92, 93 collin. et f. 94 hirto fratern. leon. C. 13, 
t. 6, f. 4493 et t. 3, f. 1, 2 cum tab. 4 et 5, quae tot ejusdem speciei formae videntur; eum tab. 7, f. 449 
collin., Tenor. Nap. 5, p. 332, t. 219, f. 2 Dehart.; Riv. Pentpt. irr. t. 119, f. 2 ex Sm. Lob. Icon. 
t. 609, f, 1 et ex eo Kruyd. fol. 714, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 475, t. 35, f. 4. 


9; Flor. Mart.-Maj. Fruct. Jul. Aug. 
Legi in Pyr. Arag. supra San Medardo 1. d. el Cerillo, die 19 Apr. 
1851; in Villaba et Castanesa, die 17 Aug. 1853; alibi quoque, ut 


Comprehendo sub hac specie plantam, cui Jordan nomen VW 
phyllae fecit, eujus varietas floribus albis valde accedere mihi visa e&t 
varietati lactiflorae V. hirtae figuratae a Reichnb. Icon. C. 19j T 
f. 4493, 6, T. Diversas alii protulerunt sententias; Kirschleg. Fl. A A 
2. Add. rect, p. 423 et Fl. Vog. Rhen. p. 508, V. scotophyllam J : 
cum V. alba Bess. potius jungendam esse dicit, itemque opinatur bes 
Fl. Montbelg. 124, sicque Michal. Hist. Natur. Jur. p. 103. Obs., 

Fl. Jur. Suppl. p. 23, non aliter ac Schultz F. Arch. Fl. Pr. 


n idge, que 
p- 172. Stirpem subjiciendam fore V. odoratae putabat Moggridge Ta | 


e ex Menton. sub n. 54, addita etiam V. floribunda Ejusd. Jor e 
on ita a Carion, Saon. Loir. p. 22, qui V. odoratae formam in z 


; u 
Idem Timbal largitus mihi quoque est plantam ex Lardon, 5 


TERS V. suavis Bor. an M. a Bieb.? subjecit, et hane T: 
: sylvestris existimo. 


em prae oculis habeo et sub V. sylvestri comprehendo que formà - 


Cur imbal inter amicos V. multicaulis nomine 8 alutabat, 2 
um accedit V. Airtae varietati hirsutae Reichnb. Ibid. t. 9 ^ 


i 


117 


Agitur, forte, de hybrida stirpe exorta e V. sylvestri et V. alba: primae 
habet laminam petali inferioris emarginatam et concavam; petala. late- 
ralia semibarbata, habitumve multicaulem, vel multicipitem: secundae 
faciem, foliorum inferiorum formam, hirsutiem et herbae colorem. Ipso 

imbal comite egomet plantam legi supra Toulouse, secus le Touch, die 
27 Apr. 1853. Petala gerit, quoad colorem, in fundo albida, ad extre- 
mam unguis partem violacea. 

Alteram semper ejusdem speciei varietatem me legisse credo secus 
Garumam ad Blagnac, die 3 Apr. 1853, et haec quae certo nullum 
expirabat odorem sub hora tertia pomeridiana, proxima admodum est 
V. hirtae L. revolutae Heuff., Reichnb. Ibid. t. 5, f. 4493, simulque 
V. ambiquae Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. 2, p. 208, t. 190, quae lusus 
V. hirtae existimabatur a Koch Syn. ed. 1, p. 83, n. 4, mutato dein 
consilio, et pro peculiari specie recognita, in ed. 2, p. 90, n. 8. De 
hae V. ambigua ad V. sylvestrem confirmatam tandem (1868) a Neilreich 
Croat. p. 194 conf. etiam Reichnb. Ibid. t. 7, f. 4494. Ast V. ambiqua 
diverse a Pannoniis ipsis dijudicata est; a Janka ad albam relata. Ca- 
deret ne in eam V. sciaphila (Salis Marschl.) Koch Ibid. n. 1 a Loret 
Glanes in Bull. Soc. botq. Fr. T. 6 (1859) p. 112, ad Gédre et ad Az 
indicata? Sed certe cadit in V. hirtam, V. campestris M. a Bieb., quae 
plurium consensu eum V. ambigua W., K. identica est sterilibus. Cae- 
teroquin. V. sciaphilam ad V. sylvestrem ita appropinquat Kirschleg. Vog. 
Rhen. p. 58, veluti si huic alligare studeret. 

De floribus cum petalis sterilibus, deque apetalis fertilibus suas ob- 
servationes evulgavit Timbal-Lagrave, Etud. genr. Viola (1854) p. 5 et 
seq., quae observationes reapse novae non sunt, diligentissimae utique et 
commendabiles. Unusquique nostrum mirabitur eas ceu novas amplissime 
laudatas fuisse a Prof. Filhol in Mém. Acad. Sc. ete. Toulouse Ser. 4, 
T. 4, Bullet. Janv. Fevr. (1854, 9 Febr.) p. 120. Dari flores tardivos 
apetalos fructificantes in V. sylrestri indigitaverat jam Linnaeus Hrt. 
Cliffort. p. 427, n. 5. Nobis autem propinquior Curtis (laudatus a Lightfoot 
Fl. Scot. 2, Append, p. 1109 et a Withering., Arrng. Br. pl. ed. 7, 2, 
h 325) qui observationes de floribus tardivis apetalis fructiferis edidit in 

or. Lond., fasc. 1 ad t. 63, 64, de V. odorata et sylvestri seu hirta ; 
dicens insuper Curtis, dari fores cum petalis | escvce fructus perfi- 
cientes, Quae observationes relatae quidem sunt a Withering Bot. arrang. 
ed. 3 (1196), p. 260 et ex Hooker in Britannia a Mackay, Fl. Hibern. 
36, p. 31 sub n. 1, ibidemve ab aliis etiam. De V. odorata prae- 
sertim non fugit hoe Schkuhrio, Handb. 3, p. 186, n. 4740, lin. 10, 
nec Sprengelio, Fl. Hal. Tentam. nov. (1806) p. 80, n. 267, ut non 
rat Sturmio, Heft 11, ab ipso Sprengelio cum aliis quoque citato 
(Curtisio et Schkuhrio). í ed 

Postea Bastard, Suppl. Fl. Main. Loir. (1812) p. 28 idem edidit, 
eumque laudarunt notissimi, per Galliam potissimum seriptores, DC. 
Fl. Fr. 5 (1815) p. 617, n. 4455, Poir. Dict. Suppl. T. 5 (totius operis 
13, 1811), p. 482 b Obs. 1. Et hoc clare aperteque descripsit quoque 
Gingius Lassaraz, Mém. Fam. Violarices (1823), p. 11, La plus part, etc.: 
mox et Holandre Fl. Moselle (1829), 2, Add. rect. p. 543 et sic Hoppe 
e sua V. umbrosa (quae in V. eollinam et cum hae in nostram V. 
sylvestrem. cadit) Flora 1830 p. 521, n. 23; dicamus iterum Holandr. 
Mos. ed. 2 (1842), p. 76 et sub eodem tempore Kirschleger Notic, 


118 


Violets. Vallée Rhin (1840), p. 4, lin. 12 et. seq., Boreau Fl. centr. 
Fr. ed 1 (1840), p. 715 Obs., Delastre FI. Vienne (1842), p. 107, n. 2 
et p. 108 Not. ; Coss. Germ. FI. Paris (1845), p. 110 Not. 1, Kirschleg, 
Fl. Als. ps. 11, 80, 84 | 
Eamdem rem perviderunt et declararunt alii, in jam citatis spe- 
ciebus, videlieet Gaudin l. s. c., Walcker Oxfordsh. (1833), p.. 59, 
Webb cum Berthel. Phytgr. Canar. T. 3, P. 1, p. 110, Reichnb. Pi 
Germ. excurs. 2 (1832), n. 105, Guss. Fl. Sic. Syn. 2 (1852), p. 25, 
n. 2. Itemve Monnier (A.) Notam edidit apud Guillem. Arch. botq. 1 
, (1833), p. 412-5, qua palam fit ipsum hujusce rei plenam suscepisse 
notionem, observationibus a se late factis in speciebus tam indigenis, 
quam exotieis Violarum e Sectione Nomimi? DC., nec non in V. eri 
cetorum Schr., sive sylvatica Recentior., quod staret cum iis quae ruditer 
exposuerunt Leers, Fl. Herborn. (1715), p. 189, n. 684, et Roth, Tentm. 
Fl. Germ. 2, ps. 269-10 de eadem V. sylvatica, eis canina, deque V. 
montana. Laudavit Monnier Fée etiam illius observationes commemorans, 


b De y. mirabili, vero, ferente flores apetalos fructiferos, antiqua èt 
Ahadi atio, primo, ut videtur, indigitata ab Hoffmanno Mauritio, Flor. 
Reed: IM S hort. (1660), p. 55 (innumer.), dein minus pe 
^ a Dillen, Cat. pl. Gissen. i 9). p. 36 de 
Out, duxi. da Aaa Gissen. cum Append. (1719), p Elth. 
"i A 408-9. Hosce subsequutus est Linnaeus, Hort. Cliffort. ]. e; 1: a) 
(St Sing ed. 1 (1745), p. 257, n. 719, ed. 2 (1755), p. 306, n. ! i 
ockh); addam It. (Eland p. 81 (1741) (quod imperfectum vm 


n. 221, vel apud Uster Dele 311, ut 
€t. Opusculr. bot. V. 2 (1793) P 73 

et Exerc. phytolog. 1 (1792), i05 diu d id v apeala. d 

tanici dari in hac specie corollatos flores etiam» 


119 


fructus atque semina maturantes. Dolet inter hosce minus accuratum 

extitisse optimum Balbisium , qui triviali sermone scripsit: « Flores e 

radice, semina in cacumine fert. » Adnot. in FI. Taurin. (1806), p. 3. 

—— auctori Fl. Y ed. 2, n. 968, pro imperito quo et ille rn 
us est sermone (1831) 

Jin ferme accidit in Impatienti noli tangere, in qua flores termi- 
nales, visu luxuriose evoluti, steriles tamen sunt, dum laterales parvi, 
ferme clausi fertiles eveniunt. Hoc non tam clare dixit Be artoloni, nec 
adeo correcto sermone descripsit Gaudin, ut de aliis taceam. Hoc idem 
arai est in quibusdam speciebus americanis ejusdem generis: et 

nimadversum est quoque in Oxyde Pliniana a TIN, Michalet aliis- 
que. Item Glycine monoica L. Sp. pl. p. 1023, n. 2 flores inferiores i imper- 
ecte evolutos promit, qui tamen fructus perficiunt, quomodo non contigit 
de floribus visu perfectioribus, unde Linnaeus in hujusce speciei des- 
scriptione adnotavit: « Nuptiae leges (pessimo sermone) ut in Viola mi- 
rabili » l. c., p. 1024. Sicque in Cryphiacantho barbadensi Nees (Ruellia 
clandestina L.) exeunt primi flores tam occultati et parvi, ut Linnaeus 
hallucinationem passus saipiect « eam non florere, attamen fructus ferre » 
Hrt. Uspsal. p. 179, n. 2, qui idem dixit de Speewlaria perfoliata, eodem 
modo ludente, Ibid., p. 40, n. 3. 

Et hoc idem observatum est in aliis generibus et speciebus Ordinum 
differentium, videlieet in Amphicarpaea Elliot, Neurocarpo Desv., Ca- 

marea St. Hibir., Janusia Juss. Adr., ie s ete. Nec 


Pliniana (Aston jer Pita qns canina (sic, siae syl- 
vatica) quamvis iste rem ad fabulam usque ampliaverit, negans, non 
tantum corollam, sed stamina etiam ipsumque pistillum, floribus a se 
cipmcitiime et quasi mystice descriptis, e quibus exsilire se vidisse 
dicit capsulas seminibus perfectis onustas. 


Viola palustris (Grisley et Bobert) Grisley! Virid. Lusit., ex edit., 
Vandelli p. 106, n. 1486, L. Sp. 


e IM AL * ^ ry Bobert a Morison infi, citand. Koch 
Ae T nt Sas (exel, A an. Lg). DE, Dub. p. 63, n. 2, La ME We: 
Sora Gil x ph Lit Lith. uer E 218. Engl. Bot. , n. rt. re Lond. rav. V. 1, 
Ba X t. 412, Dietr. Fl. Bor. v. 5, n. 359, Stu La Hai. 1. Reichab: 
Icon. C. zT rs del Mors. Hi. pi Oron. F, S b, pe 405, 2- 5, tab. 35, E 5 (Append. Soci. $) 


x Flor. oque Fruct. Aug. ig ids Pyr. med. et oriental. 

Legi in Pyr. septr. auriger. m.' Artwnan contra le Roc blanc du 
Mont-Llaurenti, die 16 Aug. 1843; in Pyr. or. Valle d Eynes, die 27 
Jun. 1837. Habeo a Deville e Lientz. 


SECTIO 2. DISCHIDIUM Eixe. 
Viola biflora (Gesneri) L. Sp. 


Germ. crt. 286, lin. 16, Violae lin. 0i. n cay d d 723, n. 16, Gaud. 
a De. Ou, Bad. n KR n DEO Dak hr Heror.; Chrysion bi- 


florum Spach Suit. Buff. Flor. Dan. t. 46, Krock. Fl. Siles. 2, n. 1488, t. 43, Reichnb. Icon. C. 13, t, k 
f. 4489, Curt. Bot. Mag. t. 2089, Rivin. Pentp. irreg. t. 121, f. 1. Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab, 
aen. 8, f. 70, Clus. Pann. A. p. 356-7 fig., Rar. pl. hist. 1. 3, p. 309 f. infer., J. Bauh. Hist. pl. 3, 1,32, 
». 544-5 fig. 

9| Flor. Maj.-Aug. Fruct. Jul.-Sept. In editis. 

Legi in Pyr. or. m.* Cambresdazes, die 12 Jul. 1836. Habeo a Dar- 
raeq ex les Eaux Bonnes; a Deville ex Cauterets. Observavi in utroque 
latere du Port de Gavarnie, in m.* Esquierry , in Valle de Louron 
inque editiore parte Vallis d Aure; ad Balnea de Panticosa, in editiore 
parte Vallis, Venasques supra Mongarry, etc. In m.* Izas vidit Asso 
(En. n. 190). 


SECTIO 3.* MELANIUM DC. 
Viola cornuta (Dodartii?, Tournefort) L. Sp. 


Dod. Icon. ex Desf. Atl.; in magnis iconib. non vidi: V. pyren. longius caud. Teucr. fol. Toumf, 
Elem. bot. p. 333. Gmel. Fl. Bad. Als. 3, p. 525 Obs., Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 133, n. 17, Gaud. 2, 
n. 549, Sering. Fl. Jardns. p. 411, n. 16 (expuncts. syns.; DC. Dub. p. 64, n Rupr. Fl. Caue. 
p. 161, lin. 3. La Peyr. Herbr. et V. valderia La Peyr. Herb. quoad specimen unum? V. corn., V. 
grandiflora et V. calcarata Pourr. Herbr. Matr., e Pyrenaeis! V. calcarata Asso Enum. n. 189 e loci 
autops. el Formigal de Sallen. Mnemion cornutum Spach Suit. Buff., V. orthoceras Ledeb.?, ex Rupr, 
Vill. Cat. method. pl. Jard. Ecol. Strasb. (1807), p. 288 5, pl. gracilior.; Sims Bot. Mag. t. 7%, 

i , t. 267, f. 429 i 


. me A 2k 
Reichnb. Pl. cr. C. 3, p. 58 f. 429 e specim. Pyr. et Icon. C. 13, t. 20, f. 4514. 


Monseny, in Cerdaña, etc.: ad Salvanaire indicat Pourr.; in summ. 
Vallis. Llaudure (Capsir) legebat Gautier. 


anat petalis sub-aequalibus ; coloreque in illis dilutiore. In statu 
eersio sese obtulit V. odorata (cf. Fl. Herborn. 


In Atlante speciem indicavit Desfontai 3l: ffecit 

; ontaines (Fl. 2, p. 313) nec 0! 
DC. Pr. p. 301, n. 10: illinc specimina videre milii non contigit et 
quasi incredulus substiti, Stirpem atlanticam V. Mumbyanam a Bou 


EEE ETET Eure d. V S 


121 


et Reuter nuncupari video. Sed eur inepto homini dicatur species, quum 
iste nil boni de ea contulerit, utpote qui, diverso errore in Flor. Alger. 
Syngenes.! p. 99 plantam V. calcaratam L. perperam declaraverat? Si re- 
vera de bona pecie agitur, dicatur potius V. atlantica, aut V. Fontanesiana. 
Vivit in Graecia, inque Serbia? Ei refert Janka (n. 52) V. Orpha- 
nidis Boiss. et V. proliram Pancic. 

Inter dubias Helvetiae cives enumeravit Wegelin (En. 1837), ut 
eam parum fidentes indicarunt Haller, Suter, Hegetschweiler, Gaudin, 
mnes Ray auctoritatem adducentes, qui stirpem in m.' Jura se inve- 
nisse asseruit. In eamdem ac Gaudini opinionem inducor, lusum V. cal- 
caratae ab eximio illo viro sumtum fuisse pro Tournefortiana specie. 


caratam referuntur. 


Viola cenisia (Allionii) L. Sp. 

All. Rar. Pedem. stirp. Specim. prim. (1755) p. 14. Koch p. 96, n. 26, Bert. 2, p. 710, n. 10, 
Gaud. 2, n, 550, Moris Sard. 1, n. 139, DC. Dub. p. 65, n. 15, Gren. Godr. Fr. p. 186. La Peyr. Herbr. 
s. l. et V. valderia La Peyr. Herbr. excl. specim.; V. pyrenaica Pourr. Herbr. Matr., nec non et apud 

£ «ger; Dulac. All. Pedein. 2, n. 1641, t. 22, f. 6, eadem ac illa Specim. prin. p. 14, t. 3, 
con. C. 13, t. 19, . 4512. 


Bolos.; V 
f. 4, Reichnb. Icon. 9, f. 4513 et f. 


9| Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med. orient. editioribus. 

Legi in Pyr. or. m.* Cambresdazes, ad summitatem, die 28 Jun. 1837; 
supra Set-Casas ad el Cly de Ter et ad Costabona, diebus 28 Jul. et 
3 Aug. 1846. Habui ex /e Port de Plan, Riumajou Vallis d Aure, 
ubi egomet videram, de Herbr. Parentau a Montané; ex las Orses a 
Deville; ex Esquerdas de roja, 
malet detexit Leo Dufour, die 7 Aug. 1863, teste Debeaux Zerbr. 
p. 15. Ex le Pic de la Vache, Pyr. Catal. obtinui a Gautier. 

uae forma in Pyrenaeis vivit respondet varietati $ plur. Auctor., 
scilicet V. valderiae All. Pedem. 2, n. 1644, t. 24, f. 3. Haec gerit ima 
folia ovata, superiora oblonga, tomentoso-pubescentia ; sepa obscure 
trinervia, pubescentia. Calcar petala superat, quod calycis longitudine 
apud Auctores praedicatur. Petala generatim magna, pallida. Odor 
florum in ea laevis. 

V. cenisiam Lagasc. Rodrig. Anal. Cienc. Nat. Madr. T. 5 (1802), 
p. 270 pro identica cum Linnaeana specie non receperunt. Webb, It, 
Hispan. (1838) p. 68 Mnemion Lagascae nuncupavit (stirpem a duobus 
auctoribus una descriptam !); Boissier, Elench. 1838, p. 18, n. 26, eam 
í nevadensem, meliore judicio, appellavit, confirmavitque Voy. bot. 

'p. n. 210. 

Primus speciei detector et auctor sese ostendit Allioni, qui nullum 
citat virum, a quo speciem ille acceperit, unde inducitur, ipsum in loco 
natali eam detexisse et legisse. Ipse Haller, Helv. n. 565, non Scheuchzer, 
neque alium Allionio antiquiorem citat, indicans tantum . suam 
(1759) n. 170, quod opus posterius Allioniano prodiit. Ast magnus luc- 

i es illa la, quae delineata inspicitur in 
illius Op. bot. ed. a Schmid. tab. aen. 8, f. 11. 


phi Tui 
fecu Sur E 
m a 


122 


Viola elegans (Gesneri, Camer.) Spach, Kirschl. Viol. Rhen. (1840) 
p. 18, n. 6, Fl. Vog. Rhén. p. 62, n. 7. 


Gesn. Hrt. Germ. crt. 286. V. nigr. persim. mont, lut. sylv. lin. 7-8 (ult. Violar.). V. lutea Sm. 
X . 95 14, n. 12. V 


Sm. Engl. Fl. T. 1, p. 306, n. 8, Koch i n. 23, Bert. 2, p. 714, n. ^. V. Bubanii! Timb. Lagr. 
fo Act. 1. Sose. eda Sc. Franc. (Toulouse 1852) p. 280-1. V. grandiflora Vill. Cat., non L., Gay, Coron. 
Endress. Pyr. p. 48, Gaud. 2, n. 547. V. hispida La Peyr. Herbr. s. l.? et . grandiflora La Peyr, 
Herbr.; partim, , s. l. V. valderia La Peyr. quoad specimen? V. montana La I eyr. Herbr. partim, ! 
V. sudetica Colmeir. Cat. pl. Catal; V; grand'fl. et V. calcarata (e Monte Signato) Pourr. Herbr, 

; V. lutea b Gren. cum G ms v calaminaris Lej. ex irép. (Contr i g., qui adhuc se- 
parat). Vill. Cat. method. pl. Jard. Strasb. 1807) p. 288, t. 5, Engl. ot. v. 11, n. 721, Reichnb. Pl. 
er, 6.2, t. 2? vix et Icon. C. 13, t. 23, f. 4519 petals. luts. variisq. cred. Rivin. Pentp. irr. 


t. 121, f. 2, ex 'Sin. Camer. apud Clus. Pann. A., p. 358-9 fig., Rar. pl. h. 1. 310 f. super., Petiv. Herbr. . 
Brit. t. 37, f. 10. 

J Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med. orient. editioribus, 

Legi in Pyr. or. supra Arles ad turrim de Batera (unde Gayus 
quoque vidit), die 12 Jun. 1843. Habui ex Montné de Luchon Pyr. 
septr. medior., a Timbal.; ex le Port de Peyresourde á Deville ; ex 
Luchon (sed evidenter super hanc urbem) quoque a Baillet. Vidi a 
Costabona. 


vatio: « Es muy semejante a la V. calcarata , pero deve separarse de 
ela: (et hoe bene; sed subjunxit) aunque las dos provienen de la V. tri- 
color » quod pessime dictum est, suscipiendo a Linnaei Mant. 1, p. 121, 
vela Gilibrt. Syst. pl. Eur. T. 4, p. 450, n. 17, aut a Reichard Syst. 
pl. 3, p. 968, n. 17; nec fallacem observationem dimisit Willd. Sp. pl. 
Pentndr. p. 1169, n. 25. Caeterum. valde intricata est historia V. gran- 
diflorae L., quam iste fallaciter Pyrenaeis tribuit: cf. Bert. p. 115. 
i i calcarata L., Reichnb. 

. Reichnb. Ibid. 


Maxime affines cum nostra specie sunt V. 
Icon. C. 13, t. 18, £. 4510 et V. declinata Waldst. Kit 
t. 20, f. 4515. 


; quod nomen nulli speciei reapse mansit, sed, contro: 
versum, facile reliqui. Timbal, cum quo de hac re disceptavi, mihi 
dicatam speciem voluit, non quia primus in Pyrenaeis eam viderim, 
sed quia mecum persuasus fuit , nomina huie speciei indita castiganda 
fore. | 
hispi 
thomagensi Desf. eadem est. Ne d "s 
ciem nostram La Peyrouse in suo Herbario, ut ex allatis prolationibus 
manifestum fit. Hisce 

am e totius speciei variabilitate, sed potissimum e colore florum vario 
facile ei fuit Botanicos in insidi 
legerianae opellae notitia, huie accessi, ; 
limode species tribuenda erat, quia nec ejus deteetor, neque descriptor 
primus fui, et non nisi privatim quidquam ad illius illustrationem, nec 
magni nomenti, contulerim. 


123 


Viola tricolor (Brunfelsii, Ruelli) Dod. Coron. et Pempt. 


Brunf. Herbr. 2, p. 73 et 3, p. 29, oe De Nat. Stirp A 2, c. 135, p. 595, lin. 3. Koch p. 94 
n. "m y 2. p. 717, n. 14, Gaud. 2, n. 546,, Moris pet , n. 140, De "uin. Reprtr. Fl. Ligu st. 
n. 217, DC. e ). 65, n. 19. Ledeb. Fl. F p- 250, M La Peyr. Herbr. e] V. rolbenias vast 
Es Peyr. Herbr. ? montana Gilib. et V. viaipia disc: - Balb. Fl. Lyonn., addamus V. bi~ 
colorem Gilib., ipso, "dec slar., Pursh. et Pourr. It. etam; V. color Salisb. Pr.; V. consanguinea 
Schott et. V. alpestris Jord., cum V. agresti, user Juteola, bari segetali, gracilescenti, Paillouxii 
Jord., arvali e specimibs. hine inde visis, nec aliorum sententiis, inter quos Guepin, qui Fl. 
Main. Loir. ed. 2 Suppl. (1850) p. 30 print forte, V. . segetalem Jord, »" V. Hiec ! jense 
reducit. Mnemion tricolor Spach Suit. Butf., V. tenella Muhl. - Torr. . Gr a meduanensis 
Bor. et V. Llovdi P Ide eum V. sabulosa DC. , ex Bréb. Norm., . Demetria "b rol., biss. ? V. bana- 
tica Kit., ex Spr X Trautv., utque opinor v. yo pet Tn. degener Se hel. xr "et. 
uppl. v. 2, n. $308 y n. 2712, ut "E. Bot. v. Con. Ti: peg (d. Grav. V. 1, 
Fior. Dan. t. 623 et t. 1748, Sv. Bot. v. 1, t. 44, aiam Hen 14, Fl. ny v, 1. b 10 Él v. H EDE 
Schrank Fl. Monac. t. 51, Gaertn. Fr. "Sem. pl. 2, p. 139, t. 112, f. 1, Dietr. Fl. Bor. v. 2, n. 95 
Reiehnb. Icon. C. 13, t. 94 fig. ae sub n. 4317, Plenck Ic. pl. med T. 7, p. 23. t. 641, Savi Mat. mei. 


p. 42, t. 25. W., W., F., N. ab Esenb. Pl. otlic. t. A Woodv. et Hook. Med. bot. V. 2, p. 25 ) 
Nabb. Hort. Rom. T. 7, t. 85, Rivin. er irreg. t. 122. Matth. p. 1182, 1183, Camer. . Epit. * 9i 
. Coron. p. 17, Pempt. A 158, f. 1, Stirp. h. Co nm. p. 184 et Hist. Le: wr » 112, Lob. Ic. 

t. 611, f. 1, 2, Obs. — = —— Fuchs, Hist. St. p. 803, Es Stir ^» Bauh. Hist. 

pl. 3, 1. 32, p. 5406, f. . Bot. 156 C., Lonier. Nat. h. [i D. 


© Flor. Mart. in Octobrem. Fruct. Apr. in Supe ut fere totum. 

Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 5 Aug. 1850; in Pyr. or. sub 
Mii Levis ad pagum Sautac , die 31 Apr. 1861 (sub forma V. alpe- 
stris Jord.); ibidem in Roussillon ad Bellegarde sub forma quasi V. bel- 
lidioidis, die 20 Maj. 1843; ibidem au Perthus, die 26 Maj. 1860. 
Habeo a Deville e Campan, ex Ours Belille, atque e Tarbes. Accepi 
a Timbal e e Bagneres de Luchon sub nomine V. segetalis Jord., ex Nail- 
lous sub eo V. "dm deoa ex Toulouse sub altero V. Timbalii Jord. ; 
insuper e Pyr. basi de la Maladetta cum nomine V. monticolae 
Jord.; denique V. erau (Corbières) a Gautier, sub nomine V. par- 
vulae Tinb. 

Si quis oblectandi gratia aliquid curiosi videre cupit adeat Alex. 
Jordan Obs. pl. nouv. critg. Fr. Fragm. 1, 2 in Ann. Soc. Linn. Lyon. 
Msj., Juill. 1846, et alibi etiam, Pugill. pl. 1852, ps. 14-28 ad V. le- 

idam usque! ubi longam Violarum seriem novarum descriptas, mul- 
tasque figuratas reperiet, sed caveat a nausea, cui iste Jordani furor 
ducit: rideat et transeat. Inter hasce Jordanianas species habemus in 
etae indicatas V. segetalem * Timbal acceptam), indicatam ad 


yr. septr. medr.; V. escentem in m." Canigou Pyr. or.; 
V. monticolam (a Timbal AERIS c inter B ip de Bigorre et de 
uchon; V. luteolam in Pyr. centr. Quae forma in eyrousei Her- 


bario degit pertinet ad V. Timbalii, item ame Clos et Loret 
ctiam Revis. Herbr. La Peyr. p. 24, qui V. arvensem La Peyr. V. 
agrestem Jord. referre dicunt. 


Violae repudiatae. 


Viola wed apio M.) L. In Pyrenaeis, quantum seio, non 
fuit reperta. Degit in Herbr. La Peyr. s. l In Hist. abr. Pl. Pyr. 
p. 122 ponis dicit inter Mese - bad loco a me repetite per- 
viso, sed ubi stirpis vestigium non pere 

Viola nummularifolia (Boecon.) R. Bek. ex All. In Pyrenaeisi mediis 
viveret ex Mut. Fr. p. 464 qui Ramond, Petit, Thomas, Xatart, Gay 
auetoritate fretus eam adia ut pone Pourret nutum admiserat La 
Peyr. Hist. abr. pl Pyr. y. 122, n. 6. Sed V. nummularia La Peyr. 
Herbr. pertinet, ut diximus, ad y. rupestrem, tum ceu speciem, alibi ceu 
varietatem. V. caninae habitam a La Peyr., cujus cf. etiam Suppl. p. 


Ord. 83. CISTINEAE Dunal 


De hoc Ordine ef. Observationes exaratas a Planchon, in Bull. So, 
botq. Fr. T. 9 (1862) p. 509 seq.; a Clos. Ibid. p. 519. 


Cistus Theophr., Tournf. 
SECTIO 1.* ERYTHROCISTUS Duxa 
Cistus crispus (Clusii) L. Sp. 


Clus. Hisp. p. 138-9 fig, Be 
Peyr. Herbr.; C. vulgaris Spa 
90. 


9 TR ( i 2 . 
f. 1 et Icon. 2, t. 42, f. 1 za D Hot pl Lagi. ^. 396, £. 4 Chus. inv. pad. 
isti p.195, EX 

h Flor. Maj. Jun. Fruet. Aug. In Pyr. Atax. et orientalibus hu- 
milioribus. : 

Legi in Pyr. Corbar. ad Fontfroide, die 21 Maj. 1839; in Pyr. 
Catal. marit. ad San Feliu de Guixols, die 8 Jun. 1860. Habui lectum 
prope Narbonne a Delort. Observavi ad Estagel, Pasiols, prope la Bisbal, 
in Roussillon; abunde ad Palmos, etc. 

etala, generatim intense rubra, occurrunt aliquando rosea. Planta 
odore suavi, balsameo. pollens. . c2 

Dunal, DC., Duby diagnosis laudari nequit; nam nec folia lineari- 
lanceolata sed obovata-lanceolata sunt, neque trinervia semper occurrunt, 
quin aliquando superiora quinquenervia conspiciantur: nec credas videre 
semper flores ternos, quaternos, umbellatos, quos solitarios, vel binos, 
ternos, quaternos, aut glomeratos reperies. 


Cistus albidus (Gesneri, Clusii) L. Sp. 


Gesn. Op. bot. ed. a Schmid. tab. aen. 3, f. 22, Clus; Hisp. p. 1346, p- 195 fg: Bem pae 

n. 4. Moris Sard. 1, n. 192, De Notrs. Reprtr. Fl. Ligust. n. 190, Timb. Cist. Narb. s c. 13. 

p. 57, n. 3. La Peyr. Herbr.; C. vulgaris d Spach, Ann. Sc. Nat. Par. 1836. Reichn. -" e. list 
a s r. 


3 austr. occ. praec. Hispancr. 2, p. 17, t. 77. Clus. Rar. pi 
bal I 95. f. inter, Lob. Obs, p. 548, f. 1, Icon. 2, t. i11, f. 1, ut Dod. Dempt. p. 191, f. 2,6 ME 
ME ; pag pl. Lugd. p. 225, f. 1 ead. invrs., J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 13, p. 3 fign Chabr. 

p. 95, f. 3. 


ħ Flor. Apr.-Jun. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag., Catal., orient, 
Atax. cum Olea, quam interdum superat, solo plerumque co; | 
g. ad San Cosme de Guara, die 15 Jun. ! 


vb aina decerpsi ad Palau, Pyr. Catal., die 29 Aug. 1860. Stirpon 


Dodonaeus, quas non bene 
sumptas tractavit, 


125 


In montibus Corbariensibus obveniunt saepe stirpes hybridae ex 
hoe Cisto et ex C. erispo; praecipue ad Fontfroide, ut ante me etiam 
observarunt Pourret, Delile et Delort. 

In hune €. albido crispum Del. cadit C. Augusti Timb., Gaut., quem 


. Sc., ete. Toulouse Ser. 5, T. 2 (1858), ps. 255-6-7-8; 
denique Timb. l. c., p. 20-1 et Reliq. Pourr. 82-3. 

Nostra planta communiter utuntur Catalaunici e Cadaques ad uten- 
silia culinaria detergenda, quod de planta dense tomentosa et innocua 
commendandum erit. 

Cistus Pouzolzi Delil., Gren. Godr. Fr. p. 163, Pouzolz FI. Depart. 
Gard p. 98, t. 1 (innumer.) repertus etiam ad Narbonne, mecum lusus 
^ monspeliensis dictitabatur a Touchy, qui dicebat, vidisse se stirpem 
redeuntem ad typum, a quo, ut figura demonstrat, tantummodo rece- 
debat habitu densiore, foliis quidquam latioribus et crispis. Ast Timbal 
minime dubitat eum declarare hybridam prolem e C. albido et mon- 


* 


C. varius Pourr., ex Clos, Pourr. et ses Cist. l. c., p. 253, quod ju- 
dicium confirmavit Timbal, l. e., p. 30 sub suo C. albido-monspeliensi, po- 
stremo retractato et pro legitima specie recepto, addito ceu synonymo 
C. Pouzolzii Del.: cf. Reliq. Pourr. p. 100 Not. et p. 120 Not. 1. 


SECTIO 2.* LEDONIA Duvar. 
Cistus salvifolius (Dioscoridis) L. Sp. 


loser. l. 1, c. 126 Cist. foem.; non Plinii. Koch p. 85, n. 2, Bert. 5, p. 346, n. 6, Moris Sard. 1, 

D. 173, Gaud. 3, n. 1902, Timb. Cist. Narb. p. 16, DC. Dub. p. 57, n. 4. La Peyr. Herbr. et C. cor- 
bariensis La Pevr. Herbr.; C. petiolatus Martr. Herbor. midi Fr. (1855) p. 6, form erect. luxur. et 
C. narbonensis Martr. Ibid. p. 8, forma contractr. microphvll. Ledonia peduncularis Spach, Ann. Se. 
aar Par. e. L. platvphylla et L. arrigens Jord. Flor. Graec, Sibthrp. C. 5 78 Cavan. 
^. descr. 2, p. p 


Et 
Cist. n. 54, Reichnb Icon. C. 18 
i 


. * 


Austr. oec. praecipue Hispanier. 2, , t. 91, 92, Sweet ` 

et f. 4560, NM TFI. Mantol: t. y. Cius. Hisp. p. 140-2 in p. 141 fig., er ug Histr. l. 1, 
Obs. p. 549, f. 2, Icon. 2. t. 112. f 2 Clusiana, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 929, f. ?, Duh. ! 
t. 65 a Matth., Matth. P- 177, Camer, Epit. p. 95, Cord. H.st. st. 1.5 a Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. 
i M p : eum Gesnr. Ibid, tab. aen. 3, f. 23, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 13, p. 4, f. 2, Chabr. Sciagr. 


ħ Flor. Maj. Jun. Fruct. delabente Jun. in Jul. In humilior. etiam 
Cantabricis. 

Legi in Pyr. Catal ad Gerona, die 14 Maj. 1851, ubi die 16 Jul. 
1860 semina quidem decerpsi. Habeo ex Bayonne a Perris lectum. Ob- 
servavi ad Biaritz, ad San Sebastian, Pamplona, Benavarre , Olot, 
Axat, prope Toulouse, San Cosme de Guara, ete. ; 

Frequentius obvenit per regionem mediterraneam, ubi Oleam quid- 
quam excedit. : : 

Variat admodum habitu, qui dum in nemorosis et umbrosis locis 
erectus et elatus est; in apricis prostratus, diffusus; in siccis contractus 
contortusque reperitur. Folia etiam multum variare solent, quae inter- 
dum similia illis Salviae officinalis reperies, alias brevia, lata, coriacea, 


aV 


f 1 8- x'eic- m i 
LN 


196 


intense viridia, ita ut ab istis valde recedant. Occurrit planta micro- 
hylla in locis siecioribus. Flores ante anthesim replicati inter folia 
A e E Petala in viva planta apparent alba, ungue luteo, in ex- 
trema sua parte saturatius; staminaque lutea; pistillus junior e viridi 
albidus, adultus flavescit, postremo fuscatur. Se petala mar. et 
ubi humi collabuntur, tota lutea eveniunt, et ita, ut ea vix alba uam 
fuisse crederes. Item observatum est a Cavanilles in C. populifolio, sque 
cf. suas Icon. deser. 3, p. 8; imo, in hoc isto C. salvifolio a Pourret, 
ut perlegi in MNS. Proj. Histor. 4 gener. Cist. n. 8 (1185) meo tempore 
Toulouse reperto. Sed videri mihi videor, ex observatione facta tan- 
tummodo in speeiminibus siccis flores luteos , vel en de 
hae deque insequente specie dixisse Bory eum Chaub. élop. p. 

n. 819, o itemve olim Pourret de hoe, deque C. ourifolia in MNS. 
modo cit. n. 10; et forte ante omnes Dalechampius et J. Dauhinus s. e. 

G. paio cis. sc. ceu hybrida planta e C. populifolio et sal- 
vifolio dijudicatur a Timbal. 

Jaequini et Cavanillesii figurae, nescio quo fato, in C. monspeliensem 
ceciderunt apud Dunal in DC. Pr. s 265, n. 19; cujus operis errorem 
imitarunt plures, Dietr. Syn. pl. 3, . 241, n. 1t, Parl. 7t. 5, n. 1358, 
Sering. Fl. Jards. p. 429, iste du Jacq. tantum. 


Cistus populifolius (Clusii) L. Sp. 

Clus. Hispn. p. 157-9, fig. in p. 158. Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 2 8 (exel. Pourr. n Timb. 
Cist. Narb. p 18. DC. Dub. p. 58, n. 10. La Peyr. Herbr.; Ledonia t poplita Spa h, Ann. 8 o: 
Par. xe Cav. Ic. iri ser. 3, P 8, n; 237; t. 215, TE Ic. n ser De str. 
2, p. 39, t. 94, Swe dins 23. Clus. Rar. pl. Hist. l. 1, p. 78 ; Lob, Obs. RE: 554. E 1; con. 
2t 2i, 1, Dale e. ist. ptg Vus. p.233, f. 2 T Bauh. iist., g , |. 43, p. 9, f. 1, an et f. ?1 
an hivbrida? onc Age p. 97, f. 3, 4 eaedem 

ħ Flor. Maj.-Jul. Fruet. per /Estatem. In Pyr. Atax. et orient. eum 
Olea et aliquando super eam etiam 

Legi die 13 Maj. 1839 in Pyr. Corbar. ad Fontfroide , unde et a 
Delon: abeo. Observavi supra Sijean, lateque in montbs. Corbars. in- 
feriorbs. Sed certe per errorem haec mediterranea stirps prope Toulouse 
indicatur a Benth. Cat. 2 

Ex Linares, ut e Re egno Valentino, nec non e Tanger Afr. septr. 


, 

similis Ed C. UREY -Ct Pourr. Chl. Nar de n. 340, in Mém. 
Acad. Toul. T. 3 (1188) p. 312 j, itemve citatum MNS. Pourr. Proj. Histor. 
me Cist. (1183) n. 6, ubi vat. B C. populifolii a Pourret inscribe- 
atur. Denique videas Timbal, Cist. Narb. p. 23 et Reliq. Pourr. p. 81-8, 
qui C. hybridum Pourr. ejusdemve C. corbariensem hybridum existimat, 
ei C. salvifolio populifolio, a quo forta asse non recedit illa J. Ba uhini 
figura secunda, neque adeo etiam 7, petiolatus Martr. C. corbariensen 
ourr., de quo cf. Benth. Cat. p: 12 , Sering. Fl. Jard. p. 422, habui 
ex eodem loco Fontfroide a Delile, probabiliter sub autumni tempore 

lectum; eumdemve ex la Pinède de Durban (Corbr.) a Gautier. 


Cistus cc Lamarck! Dict. 2, p. 16, n. 12 (1186). 


Loisel. Fl. Gall. ed. 379, , DC. Dub. p. 58, n. 9. C. nigricans Pourr. es > rb. n. 338, 
in Mém. Ed. Sc. Toul. T E dr Sl » 311 ad ba Proj. Hist. gen. Cist. (1783 t Herbr. 
Paris. asserv. aged heterophylla Spach, An Nat. Par. 1836; C. monspeliensi- “populifolius 
Timb. W illk. € ed r. pl. Eur. austr. po Md iar. LA id 33, t 89 foliis nimium latis, 


eum nostra quad 


4 Flor. Maj-Jul. Fruct. per Æstatem. In montibus Corbar. Pyr. 


E. egi ad Fontfroide, die 21 Maj. 1839. Vivere ad Cascastel testatur 
Gay Coron. Endr. Pyr. Hoc mihi visum est probabile; attamen stirpem 
ibidem ego non animadverti. 

Perrara stirps, forte vari hybrida e Cistis monspeliensi et populi- 
folio, ut voeem erat Delort, qui in eam perscerutandam sedulam 
wg dedit. Hancine sententiam sustinet Timbal, Cist. Narb. p. 25 

s quem plantam ita designatam conspicies: C. monspeliense-populi- 
folium Timb. In Reliq. Pourr. vero (p. d Timbal in C. erispo-long gifo- 
lium sese transtulit ; iste qui in p. 119 i dicen sententiam restitit. 

olia margine fimbriata dicuntur a Pose ! Chlor. Narbon. non 

S. c., qui ad suam plantam amandavit ding tige folio longiore 
et triplo latiore, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 13, p. 11 a lin. 22, in Chloride; 
quem loeum in MNS. non refert. 


Cistus monspeliensis (Soleri /Ethii) L. Sp. 

Soler. Aethii re E Schol. etc. Lugd. 1540 in 16e, 2-3. Lus eh p- 35, n. 1. Bert. 5 Us 339, 
n. 1, Moris Sard. 1, Timb. Cist. Narb. p 19. DC. Dd. p 1 ^ 
nocarpus zicetpeliensis ya Ann. Se. Na Tis 1836. Flor. Grace. "Sibt rp. c. 5, p. 75, t. 93 ; 

aertn, Fr. sem. | . 76, f. 10, Swe s illk. Ic. de a 

Hispanier, ?, p. 29, t. 186, Reichnb. Icon. C. 13, t. 37, . 4501. go, pl. Hist. 1. 1, p. 79], f. 
Lob. Icon. 2, t. 119, f. 1 ex Clusio, Matth. p. 180 var. culta ex l Moretti. quod mihi vix verisimile 
videtur. Cord. Stirp. h. 1l. 5 apud Gesn. Op. bot. ed. r Schmied. P. 1, p. 14 sin. fig. J. Bauh. Hist. pl. 2 
1, 13. P. 10, f. 2 vix bene, habr. Sciagr. p. 98, f. 1 


ħ Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. Per region. mediterr. eum 
lea. 


Legi in Pyr. or., Roussillon, ad Oms, die 13 Maj. 1843; semina 
e planta ad Gerona spontanea eduxi, die 18 Jul. 1860. Observavi ad 
Benavarre , Olot, Bagnolas, ete. Facilé obvius venit per Lampurdan 
microphyllus. 

Waulfeni apud Jacquini Collectan. et Cavanillesi Icon. deser. prola- 
tiones a Bertoloni tam ad hane specie quam ad C. salvifolium adductae, 
pertinent reapse ad hane postremam speciem. 

Dict. 2 1 


istus Jlorentinus Lamk., Dict. 2, p. 17, n. 18, est ne diversa or 
cies? Primo sub ingressu meo in agro Monspel. "Autumn. 1835, 


stirpium separatione steti, inflorescentia praecipue spectata, quae s 
mihi sese ostendidit: prae illa plantae in Etruria, ad ipsam urbem Flo- 
rentiae, et in Corsica visae, et lectae. Bertoloni C. florentinum et C. 
affinem" suum apud Qusione. in C. monspeliensem compegit, sed ipsum 
specimina pagor prae manibus habuisse non liquet. Item Visiani, 
Fl. Dalm. 3, p. 148 1403 et Caruel Prodr. Fl. Tosc. 59, n. 205, 
judieium a Bertoloni pursue satis factum reputarunt locum La- 
markii nuditer F C. monspeliensem confirmare, dum Seringe, 77. des 
Jardns. y. 429, C. florentinum a Bentham et ab Arnolt ex la Gre- 
nota Catalaun. acceptum , quem identieum cum eo a me in Pyrenaeis 
lecto credo , eeu varietatem C. monspeliensis distinguit , in quam sen- 
tentiam sistendum esse reor. Bentham, Cat. p. (2, suspicatus erat 


128 


C. florentinum hy eioen esse plantam e Cistis monspeliensi et salvifolio, 
àgo in agro Florentino, ac in agro Monspeliensi unicam tantum speciei 
formam vidi, sive C. florentini sive C. monspeliensis, neque ybriditatis 
suspicionem animo comprehendere potui. Revera C. florentinus figuratus 
a Sweet Cist. n. 59 ceu stirpem eo modo suspectam sese offert; unde 
provenerit non est dietum, neque illius fructus describuntur. 
C. florentinus Pourr. in Herbr. Paris. asserv. apparet ceu hybridus 

e C. monspeliensi et salvifolio; sed sub eodem nomine Parisiis vidi 
plantam , quam hybridam potius dixissem e C. monspeliensi et crispo. 
Timbal C. Jlorentinum Lamk. dubitanter retulit ad suum C. salviae aefolio-. 
monspeliensem, l. c., p. 21. Cambessedes, Balear. ns. 57, 58 veluti 
diversas enumerat species, sicque Spreng. Syst. Vegtb. 2, p. 585, ns. 
16, 17, Don Hrt. Cantabr. ed. 13, p. 361, etc., quos alii, ut jam dixi, et 
insuper Grenier ii Dietr. Syn. p., ete. ne minime quidem distinguunt. 


SECTIO 3.* LADANIUM S»acn. 


Cistus laurifolius Jod Clusii) L. Sp. 


Camer. E PER - 97, ita mecum reputo. Clus. Hispn. p. 155, 156 fig. et p. ^ US 
P. 77, Led. 1, "s excepta UNE fs pe folia €— Tepraesentantur, Loise. D 
p. 379, n. 1, dp. Cist. Narb. DC. Dub. p. - 11. La Peyr, He ani i Ladanium colum 
Spach, Ann. Se. Nat, Par. 1836. AUR Cistin. n. 5e. "nel chn E Te on- c. 3 iz Willk. Ie. 
deser. pl. ren occ. praec Hispaner. 2, p. u^ t 95. Munting Fhytogr. p. 9; t. 42, Er Obs. p. 553 
fig. 2 ge 2, t. 120, f. 21 ex Clusio, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 233, f. 1, Clus. invrs., J. Bauh. Hist. 
p QT . d 5. 


p. 9, f. 3, Chair. Seiagr p. 97 
r. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. Arag. Catal, or. Atax. 
eum Olea, et super eam, regionem oceanicam quoque attingens. 
egi in Pyr. septr. auriger. cum atax. conterminis ad Balnea de 
Giidi, die 31 Jul. 1843; in Pyr. x Conflent, ad Thues, die 
27 Jul. 1837. Observavi ad Torla, Biel, San Cosme de Guara, circa 
Castanesa , ad Arduné, V. illaller , "ád IMarbodie et per montes Corba- 
E et "Ruscinonenses. 
stus cyprius Pourr. Herbr. Matrit. et MNS. Proj. Hist. gen. Cist. 
(1783) n. 11, cui ab eo relatum est Ledon latifolium creticum J. Bauh. 
Hist. pl. 2, l 13, p. 9, f. 3, s. c., mihi videbatur mera varietas C. lau- 
rifolii. Ceu speciem propriam recepit Dunal in DC. Pr. p "s p. 266, 
n. 26, eum tribuens Lamarck, qui in Dict. 2, 16 4 supra ci- 
tatum J. erae locum ei retulit et insuper alium Casi Z Ledon 5 Cy- 
prium Rar. pl. Hist. l. 1, p. T8 (sine icone), quod aeque ad suam spe- 
ciem attulerat Poir in "MNS. c. Perperam Dunal, DC. Duby eamdem 
Clusii figuram, Rar. pl. h. I. l, p. 18, f. 1, quae C. populifolii procul 
dubium est, iterum ad hunc C. laurifolium mie cui citant etiam 
Sering. Fl. Jard. p. 425, Dietr. Syn. pl. 3, p. 248, 

Item Grenier, cum Godr. Fr. 161, mile ad À, laurifolium hane 
adducere Clusii figuram, quam dum iterum, p. 165, ad C. TA ulifolium 
citare contendit, ejus designationem vertebat in p. 78, f. 

» Figura Comeran a me supra dubitanter allata, aii b ‘cum Mat 
thioli prolatione ad sequentem stirpem adducendam fore existimabunt. 

Plantiniana sbs: vel ejus imitationes, potius ad insequentem spe 
ciem deferuntur 


Cistus Ledon (Matthioli ?) L ea Dict. 2, 7, n. 16, qui HE 
R. Par. dieit, ut ego Ded me sx ^ poro eme 


Matth. p: 180 contra Moretti optatum; ed. Bohem. 1562, p. 47. FE [oM nec e e ex ppm, T. 
qui textum ad e. eretieum relinqueret. Loisel, Fi. Gall. ed. x Porua: Fi. Jard. DC. Dub. p. 58, 
n. 7. C. glaucus Pourr. ex Lamk. Daham. Arbr. Arb. p. t. 66 a Matthiol i Wine. lc. deser pi 
Eur. austr. o*c. praecip. Hispaner. 2, p. 32, t. 88. Cins. fae, p- pa) fig., Rar. pl. Hist. l. 1. p. n 
g. non descriptio, quae forte C. n Dod. pr is p. 192 fig. e x Clusio, ut Lob. p. 553, Icon. 
t. 120, £. 9 et Dalech. Hist. pi. Lugd. 233, f. 1 (quibusdam C. ladaniferi). 


Flor. Jun. Jul. OR per ZEstat. Per montes Corbarienses ad 
Sijean, Touchant, etc. 
Legi ad Cascastel, die 8 Jun. 1852, ubi Endress quoqne legebat; 
lectum inter Villeneuve et le Col d' Extrem obtinui a Gauti 
nterim in speciem recepi, sed suspicor, cum Benth. Cat. p. 72 
hybridam prolem esse e Cistis «hostiis et laurifolio. Ego illum re- 
peri, sive in agro Monspel. ad Murviel, vel per montes Corbarienses, 
ubi hae duae species magna manu crescunt; observavique saepius pro- 
ximum €. laurifolio , ferme ad matrem stantem. Inquirendum , num 
solus (remote a putatis parentibus, vel saltem uno aut altero) reperiatur; 
observandumque erit, num semina perficiat? DC. Fr. Suppl. p. 621 
suspicionem projecerat de probabili plantae hybriditate; item Dunal 
eamdem prae se fecerat opinionem, eo magis quia nunquam in plantam 
fructificantem inciderat, ut mecum postrema vice iterum asserebat, die 
4 Apr. 1854. Adde, quod observationes a Martins uoque editae, 
Herboris. is Franc: 1850, p. 21, hane hybriditatis suspicionem au- 
gent, quam denique non amplins dubiam, sed in certam sententiam sibi 
convertit Timbal. Cist. Narb. p. 29, qui stirpem C. megi ap 
liensem nuncupavit: eum cf. quoque in Reliq. Pourr. p. 95 MB, 
et p. 36, n. 4, ubi C. ladaniferum Pourr. It., alteram pde C. mon- 
speliensem. laurifolium nuncupandum censet: et p. 120, n. 2, ubi C. va- 
rium Pourr. pro C. s laurifol. explicat: videas etiam Timb. 
Excurs. Corbiers. (1814 
Foecunditatem VUA plurimum in hisce stirpibus faciendam esse 
me monuit optimus ille equien, asserens Clisforum TAA proles 


t C. Ledon indicatum Hairui contra Ceret a Tournefort; ego 
eum Esami itan quaesivi, die 10 Jun. 1843, neque incolae de illius 
existentia in eo loco ullum dederunt indicium, quamvis eos curiose 
explieateque de re postulaverim. 


Cistus rosmarinifolius (Clusii) Pourr. Chl. Narb. n. 344, inque Herbr. 
Salvador. 


Clus. Hispan. p. 164, 105 fig. Led. 8. Pourr. in Mém. Acad. R. Toul. T. 3 (1788), p. 313, ac MNS. 
Bm Hist. | gen. Cist, (1783) n (ia Archiv. Acad. Se. ete. Fr Ar et Aang a iari . p. 100, n. 
Parl. FI. It. 1359. C. mss Guss. Fl. Si^. Syn. 2, . 349, n. 8 (reiiet 
observ, = EN Cins. illo syn.). C. Clusii Dun., ; Gaibess 5. eam p owes Dium Spach, Ann. 
Se. Nat, P 1836 t E kw Tib banotis Brot. Lusit., Asso Ara Desf. Atl.; Helianthemum Lib anotis 
Colin. Cat. n u. Supe tm EUM Hosmarini splendenti us incanis, Tournef. Elém. bot. p. 216, 
lin. 3 er t. r. hrb. p. 25 ee erbr. Salvador. Wi ilk. Ic. DU r- "E austr. oec. praec. Hispaner. 
Üe p : 101, Sw n Cist t. D Clus. Rar pi. 1 Hist. l. 1, p. 80 Lob. - p. f.i CEX 
con. P. 2, p. 123 f. inter., +s un s. Daae ist. m Lugd. p. 235 Y 3, J. Bauh. ru ^n ? 


t $e Ay A. Chabr. Sciagr. p. 98, f. 4, [dh koa . 294 obscur. Cup. Panph. Sic. 1, t. 19, Rafin. 


f, Flor. Apr. ne Fruet. Jun. Aug. In Pyr. Arag. et Catal, hu- 
milibus 'edlidistue:1 ocis 


egi in Pyrenaeis Aragonensibus supra Altasona, inter el Grau et 


130 
la Puebla, diebus 31 Mart. et 17 Apr. 1851. Observavi ad Barbastro, 
Cardona. 

Huic affine est Helianthemum splendens Pourr. in Herbr. Salvador, 
quod antea inter C'/stos comprehenderat Pourret. Num Cist. Dourjeanus 
Coss. idem foret eum hae Pourreti specie dubitavi, dum ejus specimina 
vidi Florentiae in Herbr. Ital. centr.: hoe confirmare synonymon non 
dubitavit Clos, Pourr. et ses Cistes. 

Led. 7 Clus. Hisp. p. 163, vel Rar. pl. Hist. l. 1, p. 80, f. 1, ad no- 
stram speciem a quibusdam relatum minus placet Boissiero (e foliis 
omnibus canescentibus et hispidis); mihi etiam parum, sive hoc spectato 
charactere, vel e parvitate petalorum. Ex hoc Clusii Ledone suum C. 
Clusii fecit Dunal, quem fidenter citavi, existimans, hanc Clusianam 

lantam varietatem tantum esse ipsius Clusianae alterae citatae. Sed 
Halimium Clusii Spach, cum Dunali prolatione, Suit. Buff. T. 6, p. 63, 
est ne diversa species? Miraberis ipsum Spach citavisse C. Libanotidem 
B Lamk. Dict. tam ad hane speciem, quam ad suum Halim. rosmari- 
nifoliwm l. c., p. 602. Animadvertas etiam, quod capsula sui H. rosma- 
rinifolii a Spach trivalvis describitur: caeterum ipse fatetur Spach se 
stirpis specimina incompleta tantummodo prae manibus versavisse: for- 
tasse aliquis tutiorem ad nostram speciem judicaret Hal. Clusii Spach. 

Controversus est C. stenophyllus Link, En. pl. hrt. Berol. 2, p. 14, 
n. 166, quem Dunal in DC. Pr. 1, p. 266, n. 26 ducit, dubitanter, ad 
C. eypriwm, et quem ego, cum Spreng. Syst. Veget. 2, p. 585, n. 14, 
ad C. hune nostrum potius amandandum duco, quamvis semina e Lu- 
sitania advecta non dicat Link. 

Cistus Libanotis L. quid? De eo ne verbum quidem facit Griseb. 
Fl. Rum. Bithyn. Qualis est Cistus Libano speculiaris? Est ne illa 
Linnaei denominatio erronea? Nonne inconsideratus fuit Linnaeus, 
quum plantam e sola Hispania a Loefling acceptam, cui retulit Barre- 


Hujus speciei nostrae est JTelianthem. angusto. Rosmarinifolio Juss. 
apud Barrel. Obs. p. 92, n. 524, quod caeterum ad supra citatam Dar- 


u 

ores in suo Ledone 8 exiguos dicit Clusius, quos tales in icon k 

reapse non delineavit. Ergo de hoe illa est corrigenda Clusii descriptio. 

, < Les Cistes.... ne fleurissent jamais que depuis le lever oleil 

jusqu'à midi » Timbal Not. ad Cist. Pourr., in opella Reliq. Pomi 
p- 19, edita anno 1875! 


Helianthemum Val. Cord., Tournef. Miller, Recentior. Cf. 
Link apud Schrad. Neu. Journ. Bot. 1, p. 109, Richard Mat. med. 2, 
p. 746, St. Hilair. (Aug.) Pl. Brasil. Parag. p. 323. 


SECTIO 1.* HALIMIUM Dcxar. 


Helianthemum umbellatum (Gesneri) Mill. Diet. 


Gesn. Op. Bot. ed. a S:hmied. tab. aen. 3, f. 25. Bert. 5, p. 351 sub n. 8, Loisel. Fl. Gall. ed, 2, 
) 3, DC. Dub. p. 53, n. 1, Coss. Germ. Fl. Par. p. 109, n. 6. Cistus umbellatus L., La Pevr. 
Ierbr.; Halimium umbhelíatum Spach, Ann. Sc. Nat. Par. Willk. Ic. descr. austr. occid. praee. Hi- 
spaner. 2, p. 52, t. 100. Led. 10, Clus. Hispan. p. 164, 167 fig. et p. 168, Rar. pl. Hist. ]. 1, p. 81, Lob. 
Obs. p. 557. f. 2, Icon. 2, t. 124, f. 1 Clusiana, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 236, f. 2, J. Bauh. liist. pl. 2, 
l. 13, p. 12, f, 3, Chabr. Seiagr. p. 98, f. 6. 
- ħ Flor. Apr. Maj. Fruct. Aug. In Pyr. or. septr. humilior. calidior., 
solo calcareo sabuloso. 
Legi ad Regleille, die 31 Aug. 1843. Habui ex Sahorre a Massot. 
Observavi ad Prades du Conflent. 
Citatus Clusii locus perperam a quibusdam, inter quos a Bertoloni, 
adducitur ad Cistum rosmarinifolium. Cum G. Bauhino , Tournefort , 
innaeo, Lamarek, Dunal, Cosson, Germain, Boissier, ad H. umbel- 
latum sistimus; potissimum quia capsularum dentes tres, nec quatuor in 
icone percipimus. 


e à st: 
quam chemico; hune solutum, vel sabulosum postulare diceretur, sive 
silieiosum, ut credam e Cosson et ermain, sive caleareum, ut est ad 


SECTIO 2.* MYCOA No». (Tuberaria Duvxar). 


Helianthemum plantaginifolium (Mycoi) Nob. ex Tournf., Lamk. Dict., 
Poir. Barb. ; 
4,4, Salisb. Pr.; denominatione a Pourret etiam suscepta in En. Helianthemor. n. 39 in MNS., cui 
titulus est Proj. Hist. gener. Cist. (1783). Mycó apud Dalech., ut infra declaratur. H. Tuberaria Mill. 
Diet., - S, p. 365, n. 8, 1, n. 132, Benth. Cal. p. *3, DC. Dub. p. 59, n. 4. Cist, Tuber. 
3p J Salisb. Pr. p. 368, n. 16; Tuberaria perennis Spach, Ann. 
Se. Nat. Par. 1836; H. globulariaefolium Pers., ex Link. Cavan. Ie. deser. 1, p. 65, n. 106, t. 97, 
SU. 13, t. 29, f. 4528, Willk. Ie. deser. austr. oce. praec. Hispaner. 2, p. 69, 4. 110 et 
P. 71, t. 111 Tuber. globulariaef. Willk., credo. Moggr. Fl. Menton. t. 74, Bot. Mag. t. 4873 forma 
globularfi., Sweet Cist. n. 18 et n. 46 lignos., Buxb. C. 3, p. 33, t. 63, J. Bauh. Hist. pl. 2, |. 13, p. 12, 
* 4 et p. 13, f. 1, 2, Chabr. Sciagr. p. 99, f. 1, 2, 3. 


L9 PIor: Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Catal. humilior. ca- 
lidior., inque Cantabr. merid. extremis, supra Avanido, ad Bilbao. 
egi in Pyr, Catal. supra Sta. Coloma, eundo ad Arbucias, die 29 
Jun. 1851; inter. Lloret de mar et Massanet de la Selva l. d. las Ca- 
e de Llangostera. 
Tuberaria major Myconi et Tubr. minor Myconi Dalech. Hist. 
Lugd. T. 2 (1586), p. 1099 cum iconibus sunt certe hujus loci; neque 


nec specifieum tantum inducebat Spach, malo generi pessimum donans 
nomen! Pudeat nos tandem aliquando similia absurda veterum nomina 


132 


recipere et propagare, quae a erasso et ab ignavo vulgo projecta, te- 
mere et inepte a scriptoribus suscepta sunt. 


Helianthemum guttatum (Gesneri, Clusii) Mill. Dict. 


Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab, aen. 3, f. 27, Clus. Hisp. p. 153, n. 2, sine ic. Bert. 5, . 366, 
3, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 199, Guss. Sic. Syn. 2, p. 22, n. 17, Benth. 

et H. eriocaulon Dun., DC. Db. p. 59, ns. 6, 7. Cist. gutt. 

3 apud DC. Pr., ex Webb Berthel. Phytogr. Canar.; H. atys» 
soides Pesn. Cat. ex Lloy Loir. infer.; H. serratum Friv. Herb. Rum. Griseb.; Mér. Par., ex Coss. 
Germ., ut C. serratus Cav. ipsius; Tuberaria annua Spach, Ann. Se. Nat. Par. 1836; Xolantha race- 
mosa Rafinesq. Caratt., etc. 1810; de qua ef. Bert. Ann. Se. Nat. 1 (1829) = Flor. Graec. Sibthrp, 

yj D . Grav. V 


Cat. p. 83, Koch p. 85, n. 4. H. gultat. 
La Peyr. Herbr.; H. heterodoxum Dunal 


p. 
2. 5, p. 79, t. 498, Engl. Bot. v. 8, n. 544 (ic. nec deser.), item Curt. Fl. Lond. ed 9. t. 67, 
Cav. le. deser. T. 2, p. 57, n. 191, t. 175, f. 1, Willk. Ic. deser. pl. austr. occ. praec. H spancer. 2, 
73, t. 112, 113, 114 cum vartbs., Duchesn. Pl. ut. ven. At] 89, Schk. Handb. 2 143, Roem. Fl 
ur. fase. 11, n. 2, Reichnb. Icon. C. 1 25 


" 11.95. 4526 et 4597 , "Viv. HI. 1t. fragm. fe 1,610 f 1 
Rafinesq. 1. c., p. 73, 74, n. 185, t. 18, f. 1 (pl. petls. elaps.). Fl. Bat. v. 16, t. 1221, var. extipul., 
tenuifol. Pona Bald. p. 19, ed. Basil. (1608) p. 8, Column. Eephr. 2, p. 78, p. 77 f. 1, J. Bauh. Hist. 
pl. 2, 1. 13, p. 14, f. 1 et p. 15, f. 1 (var. eriocaul.), Chabr. Sciagr. p. 99, f. 5 et p. 100, f. 2. 

(9 Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jun.-Aug. Loca calidiora incolit. 

Legi in Pyr. Cantabr. supra Baigorry l. d. Speica-reca, die 29 Jun. 
1841; in Pyr. or., Roussillon, inter Argeles et Collioure, die 5 Jun. 
1837; in Pyr. Catal. supra la Jonquera ad arcem de Bellegarde, m^ 
d." Priorat, die 20 Maj. 1843. Habeo a Deville ex la Gleiziette d Ouzous, 
Vidi copiosum per Cantabrian, abunde vero in Valle Bastan sub San 
Zsteban ; in Lavedan contra Argeles, ad Lourdes, ad Toulouse, ete. 

Species ab Europa media ad meridiem diffusa, reperienda potis- 
simum in loeis calidioribus, ascendens interdum ad montana, legique 
(ad Speica-reca) ubi cum Ericis occidentalibus luxuriabat Castanea vul- 


perspectum habueram sive in Pyr. orient., sive extra eos per agrum 


; p ; e : ram 
sam vel diehotomam, stipulatam et exstipulatam, foliis latioribus et 


(cirea Dax a Duby indicatum) ceu hujusce ejusdem speciei lusus cen 
i e 
er 


Altera varietas huic opposita, sed aeque insignis, statura minore, 10" 
valde angustis, floribus exiguis, petalis acutis, dentatis, pallidis, peut 
eulatis, obvia mihi primum fuit ad Clara du Conflent, mno H 


dein ad la Grenota Pyr. Catal., die 8 Jul. 1851. Forte ista ea plant? 


133 


est, quam vm Persoon et Dunal peculiari denominatione H. in- 
conspicui salutar 

Probabile mihi. etiam videtur H. macrosepalum Salzm., cujus spe- 
cimina e collibus Tingitanis ab i ipso Salzmann dono data possideo, lusum 
alterum insignem esse semper hujus nostrae spéciei, cui jam sunt qui 
retulerint. Sed neque recens distinctio de H. seorpioidi Coss., Ann. Sc. 
Nat. Par. et Pl. nouv. cr. midi d Esp. (1849) me suadet (mox 1852 
p. 149 Mb e eo correcto in H. echioidem Pers., sive heterodoxum Dunal, 
ex Reuter), et miror propositum fuisse ceu speciem propriam ab ho- 
mine, qui speciei mutabilitatem. caninam bene agnoverat. 

anta anglica, demptis figuris, quae e stirpe iniri E effictae 

sunt, est H. Bre eweri Planch, i Lont Jow ". of Botan. Dec. 1844, 
n. 30, p. 618 eum tab. (V. 2, t. 21). 

Dicere nequiverim, num sufficiente ratione ier: Planchon speciem 
everterint Hook. et Arn. Brit. Fl. p. 45, n. 2, Benth. Handb. Br. 

107 


P 
SECTIO 3.* BRACHYPETALUM Dcs. 


Helianthemum cres (Lobelii) Benth. Caf. p. 83, ni quis ante eum 
ist cum hoc jun 


e A 552, f. 2. Moris Sard. 1, n. 136. H. Sem ccr Willd. En., Bert. - 369, n. 10, DC. 
n Cistus Mnogiiasu Viv. Libye. Specim. p. ?8 (Spreng. n. 42). D» leti Hook. preis 


i r^s 
SPI AA. Ti Pourr. Herbr. Matr.; H. nilot. w H. ledifol. eum n Miet cer 
H. lasiocarpim Desf. Cat. hrt. Pari is., ex Webb Berthel. Phytg p Canar. p. s pant, lacum Friv. 
ig Rum. ex Griseb. nd "t bo dex n. Lee ici -: AL foliis imion Tob. ion "Viv. ]. 4, 


f. 3, Willk. Ie. deser. pl. E praec. Hispan -2 p. 85, t. 120-1. con. 2, t i E2 
Duel. Hist. pl. Lugd. p. 999 fig. c Lb. A Heic Hist. pl. 2 S 13; p. 14, f. 2. 


© Flor. Maj. Fruet. Jun. In Pyr. Atax., Arag. Catal, orient. cum 
e 


Legi in Pyr. Catal. anno 1851 loci oblitus: habeo ex Crabit agri 
abonu a Deville. Observavi circa Narbonne et insuper ad Huesca, 
Ortilla, wen Castejonde Arbanies et Vandalies 

piis Desf., quod Tt cum Webb ad hane reduxi 
speciem e maxima stirpium similitudine, ceu legitima species sustinetur 
a Clos, Bull. Soc. botq. Fr. T. 13 (1866), p. 401. 


Helianthemum salicifolium (Clusii) Tournef, Pourr. Proj. Hist. gener. 
Cist. (MNS. 1783) n. 84, Pers. Syn 


Clus. Hispan. p. 153-5, Rar. pl. Hist. 1. 1, p. 76, f infer. Koch p. 86, n. 4, Bert. 5, p. $20. n. dt 

inet lage]: Moris Sa Sard. 1, n. Ps. Gaud. : 1209. Guss. Fl. Sie. s Syn, 2, p. 23, n. 19, Sp - 
- S. 2, T. 6 (1836), p 360 et Salt. Buff. T. 6 hepe s o Dg Syst. Vegen p 

3 , sed js H denticulatum Thib. et H — — Benth. Cat. p. ub. p. 00, ns a 
ourr, Herbr. Matr.; H. refractum Friv. Her Rum., ex Griseb., H. tripetalum LM ex Tim 
Bull. Soc. hotq. 1868. Cav. le. deser .9 p. 5, n. 156, t. 144, Flor. Gr. Si thrp. C . 5, p. 80, t. n. 
Sweet Cist. n. 71, Willk. Ic. descr pl Eur. austr. occ praec. Hispaner. : 2 123, f A Bom pa 
k ELE interm. Reichnb. Icon. C. 13, t. 22, f. 4538 et f. 4539 retrofrc PI Ver. Suppl. p. 
t. 6, f. 3. Lob. p. 992, f. 1 ex Clus., Icon, 2, t. 118, f. 1, Dalech. "Hist pl. Lugd. p. 


* Bauh. Hist, ^ y 1. 13, p. 13 f. extr. ex Clus., Chabr. Seiagr. p. 99, f. 4. Cupani loca citat Cr 


Flor. Apr. Maj. oet Maj. xem Per regionem mediterraneam 
cum Olea, quam vix aliquando super 
Legi in Pyr. c" ad Jaca, die 3 "Maj. 1845. Observavi in Pyr. 
Navarr. ad. P Pamplona, Rocafuerte contra Soopart ; in Sobrarbe infer.; 
ad Pons, Salinas de Cardona, Narbonne 
e in pauperioribus tantum individuis simplex et erectus, gene- 
€ basi ramosus, ramis patentibus et ascendentibus. Folia rugosa, 


134 


nervis venisque valde conspicuis praedita , per marginem revoluta, 
Braeteae sub-ineisae rariter occurrunt. Folia, stipulae et bracteae, ejus- 
dem formae, integra generatim dici possunt, ita ut verbum denticu- 
latum vix aliquando proprium sit, uno aut altero plantae organo spec- 
tato: sed dantur revera folia denticulata et bracteae plus minus incisae. 
. Petiolus obscure canaliculatus cum depressione per faciem superiorem 
ramosa excurrente supra nervum et venas. Pedunculi patentes, unde 
flores patuli, capsulae tamen erectae fiunt. Petala pallida, sulphurea, 
numero quina, aut trina et quaterna tantum. Stilus erectus, incrassans, 
stigmate ampliore terminatus. Semina fulvo-rosea. 

qui s. e. Lobelii figuram, reapse Clusianam, ad superiorem 
speciem adjungere velint, eo quod referat peduncolos breves, nee pa- 
tulo-areuatos. Sed ego nolui, contra "Tournefort, L., Allioni, Lamarck, 
Bertoloni, cum Boissier Clusianam prolationem ad superiorem speciem 
afferre. G. Bauhini, Tournefortii et Linnaei sententiae primus oppugnator 
fuit Desfontaines, utpote qui, Flor. Atl. p. 424, ab 77. salicifolio locum 
Clusii a Linnaeo citatum expungi voluit; et sic Link apud Sehrad. 
Neu. Journ. Bot. 1, p. 115, ad superiorem laudans speciem. Sub eodem 
tempore DC. alienae speciei (Malacensis) illum esse existimaverat, FI. 
Fr. 4, p. 820.Not. Fatendum porro est, rem quadam difficultate. non 
carere: ef. Moris Obs. p. 215. Adducendumne in scenam H. saw 
guineum! 

Paventibus Sprengel, Moris, Spach, Gussone, Bertoloni, Mute, 
Boissier, Grenier, H. denticulatum cum salicifolio libenter una compre- 
hendo. H. intermedium Thib. etiam mihi quidem cum Sprengel, Spach, 
Bertoloni, Dietrich, Parlatore, lusus videtur H. salicifolii. Nec formam 
calycis post florationem constantem esse percepi (contra Benth. Cat. 
p. 84), qui vidi sepala oblongo-laneeolata, et ovata in eodem individuo, 
prout, vel mox sub flore, aut cum fructu fere maturo observavi: nec 


Ne matas a Boissier, Voy. Bot. Esp. n. 186; et menti meae 

xa est Soja hispida Moench, varians seminibus flavescenti-viridibus, 

rx s mgris, teste Hasskarl, commemorandique sunt Pha- 
etc. a 


" poii hane noun Bertoloni H. sanguineum Lagasc. he ? 
Ma P car aec est pulera et optima species, ut mihi de 
nt specimina Matritensia ab optimo Dufour mihi benevole de- 
Sprengd, Syst, Ve * prot Dunal, Sprengel, Koch aliique 
uod E hi gt : 2; P. 989, n. 36 ei retulit H. retrofractum ers., 
h c nomen in eapite susceptum est a Boiss. Voy. Bot. Esp. 64, n. 184. 
austriacam Hog satis superque liquet, consideravisse Bertolonium plantam 
ostii, et Reichenbachi, de Hispanica prorsus ignarum. 


135 
SECTIO 4. FUMANA Deux. 


Helianthemum Fumana (Caesalpini, Clusii) Mill. Diet. 


Caes. Herbr. Tornab. ge fol. e n. 648, De Pints. : c. 45, p. 396, Clus. Pann. A., p. 59- 
0. Ko*h p. 86; n. 2, Bert. 5, p. 355, n. 3, iis oris Sard. 1, 2H. Gaud. 3, el 1903, DC. Pu. p. 60, 
n. 14, Benth. Cat. p. $5. Cist. Fum. L. zm Herbr. et C. alpinus en Pey . Herbr. ; Hel. ericae- 
folium Pourr. in Herbr. Bolos; H. juniperinum "chine. ex iih Cro Y eb vulgaris n h, 
Ann. Sc. Nat. Par. 1836; F. e umbens e Spachii Greh. Godr. d "Jacq. D 3, p. 99, t. 252 
Desf. Fl. Atl. p. 414, t. 105, € av. I*. deser. 2 p. 96, n. 188, t. 172, Sweet Cist. 16, Je hnb. Te on. 
6:13, 1. 96, f... 4531 et f. 4530. ericoid. ; Zann. Vnz. p. 136, t. 116, p «ee ep Ra iis l- d,n. 79, f 9, 
Barr. Ie. t. 236 et y eum t. 445 etiam: ; $ Bauh. Hist. pl. 2, I. (sp. 1 (sed f '2 respuo); 
Chabr. Sciagr. p. 102, reapse non optima. 


Flor. Maj. Jun. Fruet. Jul. Aug. In ealidioribus, vel locis soli 
E Ad qm expositis, terram praediligens calcarea am. 
n Pyr. Navarr. humil. inter Lumbier et Liadena, die 19 Maj. 
1845; AN a Deville ex la Gleiziette d Ouzous, ex le Ger du Troubat 
et ex viemiis de Tarbes. Observavi ad Pamplona ; copiose ad Jaca, 
Fiscal, im Sobrarbe, per Pyr. Catal Atax.; vidi quoque ad Mane , 
Toulouse, St. Girons, ete. 

Observatum fructificantem ad Durango, die 23 Jul. 1851, vidi pro- 
stratum et semina capsulae apertae placentis adfixa: serius tamen se- 
mina exsolvi vidi ad Bilbao, die 3 Aug. 1857, prope dirutum coenobium 
de los Capucines. 

Quapropter nihil est quod objicere possim Wage. qui H. pro- 
cumbentem Dun. (H. coridifolium Chaix Hrbr. ex eius nil nisi H. 

umanae varietate em consideravit, imitatus a Boissier, Voy. bot. Esp. 
n. 189. Stirpem illam in agro Monspeliensi anno 1836 d observavi, 
legique, nec unquam contra Benthami sententiam mecum deeclamavit 
amicus et magister optimus Dunal. 

Haee species et Inula ensifolia (quae ad Carpathos, inque Pede- 
montio occurrit) sponte crescunt in Gothlandia, testibus Rosen et Wah- 
denn; Gothl. pl. rars. in Nov. Act. Upsal. T. 8 (1821) p. 239 et 
p. 250. Quae facta pum aer sunt a Geographiae botanicae stu- 
fiin cum alis plurimis, quae furorem PASE de hisce temperare 
eberent. 


Fina dos riii: (Clusii). 


Clus Hisp. aT 50 fig. Non video es melius oen Bert. 5, p. 375, n. 15. H. eni rh 
Benth. Cat, p- 85, Moris Sard. 1, n. 4229. Duf. (L.) Diagn. obs. pl. Esp. in Bull. Soc. hotq. 7 
(1860) p. 993 cum T ie aevi ]bid. p. ; DC. Dub. p. o0, "n. 17. deg n Spach cg i pui. 
6. p. 12. Cistus thymifolius L. Sp., Bor Chaub. Morée n. 685, Pélop. n . C. thymifol. L., La a Pey F. 
Herbr.; Pourr. in Herb. Lorrente ex Duf.; H. laevipes Sieb. Herb. mb - p^ Canbese Balear. «ii b. 
Fumana viseida Feng Ann, Sc. Nat. Par. See F. glutinosa Boiss. Ft. or., ante e Asch. et Kan.! PI 
or. (1877). Flor. Graec. Sibthrp. C. 5, p. 8t 1 Cav. lc. deser. 2, p. " n. dee ! f. t; 7 
Sweet Cist, n. 83 et n. 102, Reichnb. leon. c jn. t 29 f. 4543 et & 30, f. 4544 et t. 29, f. 4542 et 
f. 4941 laeve, hane vix. Tenor. Fl. ? ap. p. ao., 1. 236, 7 ad E : Ps t. u5 Partii Moin Fl. 
tan e T LA. a. Barrl. et C. junip . pl. H de descr., p. 72 f. infer., 
boh. p. 561, f. 8. 1con. 9, t. $5, [. 9- Te ; "bale. Hits - Yid. . 928, f. 2 Clus. invrs, J. 
Bauh. h Hit pl. 2. 1. 13, p. 19, f. 4, Chabr. Sciagr. p ; Der rr. Icon. h 446 et t. 443 et t, 439 


= 


ħ Flor. Maj; Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax., Arag. Catal., 
Or. cum Olea 
NEUE yr. Arag. humil. ad Graus, die 29 Maj. 1846. stum 
ad Narbonne, Limous: i in Pyr. Arag. ad Murillo-Gallego; in Catal. ad 
FONS, Solsona, Rosas ; ad Perpignan, Roussillon, ete. Sub forma laevi 
Cav. obtinui a Gautier ex collibus ad Sa ces, Pyr. or. 
arum abfuit quin Desfontaines primus "stirpes ab alis sejunetas 


136 


una comprehenderit, quum scripserit de forma quae H. thymifolium 
« Varietas ownimo olden Cisti glutinosi L., cui. simillimum » Fl, Ag, 
p. 420. Sed revera, qui primus Linnaeanas modo citatas species simul 
conjunxit fuit Lamarck Dict. (non Fr.!) 2 (1786), p. 25, n. 51, quem 
laudavit Cavanilles l. c., p. 36. Postea vero plures speciem bene in- 
telligere, inter quos peculiarem merentur laudem Bentham Cat., Bory, 
eum Chaubard Morée, Moris Sard., Spach Suit. Buf., Boiss. Voy. botq, 
Esp., gerent It. 

Sed incaute Bentham, et cum eo plures, ceu specifieum nomen illud 
glutinosi uic. nee fhymifolit, quod ut et antiquius penes ipsum 
Linnaeum est, a Clusio et a Barrelieri susceptum, praestat etiam eo 
quod e foliorum forma desumptum omnibus ems aeque con- 
venit; non sie viscositas, interdum prorsus deficie 

equ it in capite ceu denominator suscipi Dudsti (in Moretti Il 
Botan. Ital. (1826) p. 13, n. € E ille quoque speciem duplicavit 
sub nomine H. virili, Ibid. 

H. laeve Pers., Cist. Cav. a " 35, n. 157, f. 1, sistens statum 
plantae laevem mihi e Pyrenaeis ignotum: ceu peculiaris et propria 
species laudatur a Biss, l. e. Add. Corr. p. 720. 


SECTIO 5.* PSEUDO-CISTUS Dux. 
Helianthemum alpestre (Clusii). 


Clus. Pann. A. jp; 023 fig. et p. 59-62, p. 61 fig. Bert. 5, p, 358, n. 4 (excl. H. ital.) forte cum 
H. marii Bert. Ibi u^ d 360, n. A 5r (quibus "RM. nr H. oelan die um Péez Sv, 
eprt. Fl. Ligust. Gat 


va 

nel. Alsat. 2n 80i: Co barifolius Aüglor. Plur., Su etei a Engl. Flor . 8, p. 23. 2.1 
(excl. Dill.), Wils. apud Hook. M of Bot. 1 A524). i om n e Mi E et [2 osland, et C. mari- 
p> rai et C SM ius La Peyr. Herbr.; C pidoselfeides Duf. (no vr.) et H. sericeum Duf. 
€ am 8S. apud ory St. Vinc. Voy. Souterr. p. 301-2, de primo e vera x i 38, n. Me ex AW 
E nspeetione; C. hirsutus Chaix Herbr. ex Timb. (form. can. E : Tandin Pourr. Cist., H. 
Pourreti Timb. ; sic opinor., H. Allionii Tin., ex Parl, Jacq. A. $ * 3, p. 42, t. 277, Crantz 
A, mr 103, SEET AN. HL Pedemn, 2, n. 1664 A., a n ex. Cái ali 
E is fort TN Bot, V. 7, t. 499, Sweet Cist. ns. 56 7. 99 et n. zm. pule uc "n 'ere Scol - pan. n 
3 ta M p sporim cult, Seg. PI. T rid Jl. p. 195, t. N f. 2 vix. Reichnb. Pl. Wu VE 
* dt. J. SI t 98, f. 4536 et t. 97, f "En ngl. Bot. v. 6, n. 396, Curt. FI. Low. y "Grav. V 


s » Banh, Hist. pi, 2, nas, s4 SES 2 et P- 17, f. 2, Chabr. Sciagr. p. . 9 et 1, ex Cins. 
h e Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. 

P "ids n Pyr. septr. med. in Valle du Iı ys et supra Montauban ad le 
VD, diebus 10 Jul. et 2 Aug. 1838; in Pyr. Arag. editior. Valle 
enasques s la M blanca, die 19 Jul. 1838. Habi ex le Pic 

Jmaré; e Pyrenaeis (nee am lius) a Dufour, sub nomine 
es Veri La Peyr.?: ex le Col de Coté; le Pic de Gabizos , sub 
: dis et, ut MNS. indicaret, ex Je Pic d' Arbiz zon a Deville; item 
3 ei ere e Gèdre, Aecepi i insuper ex Pyrenaeis orient. de la Sedel 

sali a Massot. e me speciem vidisse au Pec de Bugarach 
Polig. Pm ntur hinc inde Auctorum observationes, All. Fl. Pedem:, 
observar 7. BRohl. eum M. Koch Deutschl. FL, Boiss. Voy. Esp, quie 

dean. ut meae me docuerunt, speciei lacerationem ventant. 
toptis. Seeli, num C, n 94. Asso Enum. t. 6, f. 3, hujus 
H fus suspicatus est oe. 
pluria etii tug i i P. 86 num hujus loei quoque ? pee 
cine prolationem OVE sir quamvis dubitanter, nigra dicfa 


137 

Seguieri prolationem vix suscipiendam esse duxi, contra Smith, Pol- 
lini et Bertoloni; Gaudini dubiam. Pro distinctissima specie habita est 
a Crantz, Austr. fasc. 2, p. 104, qui tecta planta in m. Schneeberg , 
incolumi in horto per 6 annos observata, optime cum Seguieri deserip- 
tione et figura (quam nos reprehendimus) quadrante, suadet ad attentam 
rei inquisitionem et revisionem. 

tem C. n. 97. Asso Enum. in Oryet. ete. p. 169, descriptus a 
Jussieu apud Barrelieri opus Icon. p. 51, n. 522, cum fig. in t. 440, 
mihi plane ignotus est, eum judicans e descriptione, vel etiam e citata 
figura. Huic tamen H. alpestre accedere visum est. 

Obscurum est quoque H. piloselloide (La Peyr.) Gren. Sour. botq. 
Eaux Bonnes (1831) p. B, qui speciem laudat, sed qui mox eum Godr. 
Fr. (1848) p. 111 sub H. cano Dun. injecit, pari ac Timbali sententia, 
quem cf. Reliq. Pourr. p. 64. 

Huic speciei nostrae pro certo amandari debet C. marifolium St. 
Am. Boug. Pyr. p. 225, n. 116. Curiosum est audire hominem, qui 
nomen specificum corripuit veluti si non e T'eucrio Maro, sed a Myrto 
Veneris desumptum fuisset, veluti si myrtifolium, nec marifolium nomen 
illud sonaret. 


Helianthemum italicum (Barrelieri) Pers. Syn., ex Barrel. 

Barr. Icon. t. 366. DC. Dub. p. 61, n: 22, Seb. Maur. Rom. Pr. p. 177, n. 594, Mut. Fr. p. 112, 
n. 10. H. Chabraei Pourr. Herbr. Matr. H. eriosepalum Sweet. Reichnb. lcon. C. 13, t. 27, f. 4532, 
Sweet Cistin. n. 76. y 

9; Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag. humilior., inque 
Catal., cum Olea. 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca in alveo fluminis el Gaz, die 4 Jun. 
1845. Observavi ad Xavierre, Jebra, Fiscal, in Sobrarbe, ad Benavarre, 
Tremps, in Roussillon. 

lanta juvenis parva, caespitem densum efficiens, caulibus nume- 
rosis praedita, foliis parvis, angustis, canaliculatis, valde congestis, utrin- 
que viridibus. Caules sub fructuum maturatione valde elongantur. Vidi 

"Ainsa insigniter micropetalum. 

Non dubito quin C. italicus Asso Mant. Arag. p. 170, n. 1104 sit 
eadem, ac species nostra; quum eam in locis ab eo citatis m." Uruel 
et Guara, abunde viderim. 


Helianthemum penicillatum (Pourreti) Thibaud apud Dun. in DC. Pr. 


C. Helianth. polymorph. angustifol. Pourr. Herbr. Paris. asservat. DC. Dub. p. 61, n. 91. H. 
oelandieum d Benth. Cat. p. 86, H. italicum g micranth. Gren. Godr. Fr. p. 171, H. canum Timb. 
Excurs. Corbiérs. ? 

h Flor. Apr-Jul. Fruct. per ZEstat. In Pyr. Catal. cum Olea. 

Legi ad Gerona, die 96 Jun. 1860. Observavi ad Pontus, Oriol, 
Sarrià, ut ad Aisobal, Bagà, Berga. : 

Pilos hine inde furcatos gerit, petala parva; calycem valde hirsutum. 
Paucae mihi sese obtulerunt capsulae maturae seminibus onustaé. 

Cui plantae haec respondeat apud Pourret En. Helianth. in MNS. 
Proj. Histor. genr. Cist. (1183) ausus non sum asserere; majore tamen 
fiducia illius Ë, Seguieri n. 32 hue evocarem. 

uum viderim hanc speciem per Pyren. Catal. communem, neque 
Sub nostra denominatione adnotatam apud ejus Florae scriptores, quum- 


ue reperierim apud Costa Lista, etc. H. montanum V isian. var, mj. 
cranthum Willk. in litter. ad Costa sat frequentem declarari in Catalaunia 
(raro audaciae exemplo, nam evidenter sub Fi: montano Vis. Dalm. à, 
p. 146, n. 1459 plures latitare species illico percipitur), tune in suspi 
cionem veni nostram speciem latere sub illa Willkommi determinatione, 
Hoe tutius asserere euperem pone ipsius Visianii plantae inspectione, 
seilicet illius sub eitata varietate latentis, anno 1850 descriptae, quod 
admodum difficile erit, nam, non solum parcissimus est Visiani in suis 
speeiminibus communicandis, quin etiam ea non nisi repugnanter (a 
me una et altera vice excitatus) suspiciose et quasi pavide aperit. 
aec planta cum H. alpestri et piloselloide sub Rhodace Chamae- 
cisto comprehenditur a Spach Ann. Sc. Nat. Par., Suit. à Buff. T, 6, 
p. 40-4; item ad H. alpestre ceu varietatem. retulit Mut. Fr. p. 112, 
n. 8. Griseb. et Schenk, Pl. itin. alpin. (1851) n. 21 cum H. italico 
eonjungunt et revera ab eo vix recedit H. italicum Reichnb. Pl. ex- 
sicc. Cent. 25, n. 2263. Gren. cum Godr. Fr. in Obs. dicit de H. ita- 
lico, oelandico, alpestri, penicillato: « Species Gallicae non specifice di- 
tinct Vereor ne recte dixerit! In Flor. Jur. p. 18 Obs. legiti- 
mitatem H. italici minus respuenda ei videbatur, eo quod. non animad- 
vertebat in Jura H. italicum foliorum pilis omnibus simplicibus. 


Helianthemum piloselloide (La Peyrouse) Dunal in DC. Pr. 


La Peyr. infr. cit. Dun. l. c., p. 284, n. 121. Cistus piloselloides La Peyr. Herbr. et Hist, abr. 
pl. Pyr. p. 301, n. 14 (excels. 8yns;). 

h Flor. ?. Fruct. ?. In Pyr. septr. med. editis. 

Viderunt nostris diebus aw Pic de Ger Grenier, si verum iste tetigit, 
quod non credo (vide p. praeced.); in m.* Esquierry, in m.*. Cagire, a 
Bentaillon et au Port de Béret, nee non au Tausch (Corbar.), Timbal, 
quod in ejus fide relinquimus. Mihi prorsus fugit, qui plantam in Herbr. 

a Peyr. perspectam ad alienam afferre speciem nequivi. 


. Helianthemum marifolium (Barrelieri) Pourr. MNS. Proj. Hist. genr. 
Cist. (1783) n. 36, DC. Fr. 
Barr. Icon, t. 444. Benth Cat ) 3 ; ? xe 
: À - P. 86, DC. Dub. p. 61, n. 24, Mut, Fr. p. 112, n. 7 et p. 
loselloides Pourr. Herb. Matr.? H. diehroum Kunze Viora 1846? Willk. Ic. pans pl. Eur. gri mi 
praec. Hisp. 2, t. 158, Reichnb. Icon. er. - f. 57 13, t. 98, f. 4535; Mut. Fr. Atl. 


ili 7 C. 4, t. t ; i. 978, con. ©. 
t 6, f. 34; Dill. Hrt. Elth. p. 177,-t. 145, f£. 173. Pedum 


hh Flor. Maj. Jun. Fruet. ?. In Pyr. Navarr. Arag. et cum hisce 
finitim. Catal., loeis humilioribus. : 
Maj "Ern tyr. Arag. Navarr. contra Sanguessa ad. Rocafuerte, die 16 
taj. 1845. Observavi ad Huesca, ad Barbastro : prope Sogarb indicat 

, pror Jj 

Vayreda. 
Folia generatim magis solemniter prae meis individuis cordata bs 
Requien ; taliaque finguntur a Reichenbach . 


ahei iis S marifolius Cav. Ie, descr. 2, p. 34, n. 155, o 
r (versus: eum e lavanillesi autoptieo in Herbr. BI* 
bob Mate: irea loco Cavanillesi autoptieo in : 


quaesivi. Bory Chaub. Morée n. 083 H. mar 
C. nummularium Cav, Ibid. n. 154, t. 142: hos laudo. 


Mou pide dicc HETO 
: 


139 
C. marifolio citavit Linnaeus Sp. pl. p. 741; sed citavit quoque Mas- 
siliam et Helvetiam, quam Willd. Sp. mutavit in Hispaniam, ubi spe- 


ciem legimus; de Massilia, patria nostrae plantae, nullum est dubium. 
Certe Linnaeanus C. marifolius stricte consideratus sive e characteribus, 
e synonymis intricatis, patriis, denique adumbratione, confusionem ma- 
gnam ingenerare debebat, ut accidit; eo modo ut penes differentes 
auctores diversum de illa planta judicium emerserit. Major botanicorum 
pars C. marifolium L. vidit in H. alpestri var. cana, primo a- 
marck Fr. et Dict. 2 (1186), p. 20, n. 31, mox alii et alii, inter quos 
Link, qui de epe m genere observationes edidit apud Schrader 
Neu. Journ. x vo) p. 114, quem conferas sub C. marifolio et 
dichotomo, in i 


Helianthemum erectum (Clusii) N. ex J. Bauh. infr. c. 


Clus. Hisp. p. 146-7 fig. H. seppi o Pourr. En. Hel. n. 79 in fraj, Hist. cw Cist. t 

1783), " Pourr. in Salvad. Herbr. ann. GEE et, pe Dub p. 01, n. 95, Dun. in DC. 
p. 278, 79. C. Helianthem. EN. Por Chl. h.n 435» m M [ém. Ac ad. Toul. 3 (is 

. 944. c. racemosus Asso En . lavandulaefol. Link n S e iiA bie s ot CD 

Willk. Ie. deser. pl. "^ iiie. o praec. Iispaner. 2, t. 153 KB. uid R 96 ld. 
Ae AM Rol m o o 10 TV CEY. r Descr. 2. p: . 452, t. 140. Clas . Rar md „l 1, 
p. < Hist, xi e E M p DEA " Provincia a Ranwolf (L.) ace epta plan i); G habr. 
55 114, f. 1 et Daes, rovg Be Lugd. 


i Flor. Jun. vs Fruct. Iu is i Catal. humilior. 
ealidior. solo gypsa 

Legi in Pyr. Catal. inter Pons et Villanova, die 19 Jun. 1861. Ob- 
servavi ad Barbastro. 

Nervus foliorum validus; stipulae. scariosae; odor florum potius 
ingratus. 

H. Thibaudii Pers. dicitur eadem ae nostra species, cujus sisteret 
varietatem corsicanam , ex Gren. Godr. Fr. p. 169. De ea nulla fit 
mentio apud Bertoloni Fl. It. 


SECTIO 6.* EUHELIANTHEMUM Dux. 


Helianthemum vuige (Dioscoridis? Tragi) Park. Theatr. p. 656, 
Ray Syn., Gaertn., 


ioser. l. 3, c. 50? vult Matthioli. Panacia in Dioscor. Cod. Flor ent. in Bibl. rg: bon 13, n. 16 
et M mcm Mme - acm Itali. Subest ME St. h. p 86. ent th. z^. 
: 4 ru . Fl. Lie ed a. 
H. y- 


$ lí jei . 02 S. D 37. * e 

themum L., I yr. Herbr. et C. hirsutus La Peyr. Her r.; eum C. hirto Ta P E ? C. 
st. e id., H. roseum Pourr. He S Piin n Bra a 
A., sed istud, Nat. h. 1. EU c. 17 vel 102, reapse Helianthes obscurissima est; A arsi 
j et Cistus denticulatus eiu. ; Kitaib., 
: f. OS ; H. surrejanum Mill.; 
on L. 7l. x C . 9208 e n. 2 + ej 

t. ad Flor. me n r. Bot. v. 6, n. 391, Schran . Monac. t. 3 

g n. 220 g i rhet ui N fru ER Y Lu oisel. Herb. gener. Amat. Ser. 
P 14 TOS., , Reichnb. Baa; C. 13, t. 30, f. 4547 et 1. 32, 


E 


140 


ħ Flor. Apr. Jun. et per ZEstat. Fruct. Jul. in Octobr. Praedilirit 
calcareum solum. 


irritata sese expandebant corollam versus; mox appropinquante nocte, 
e constrietione calycis corollae claudebantur, et cum eis stamina, non 
propria vi mota, utpote quae a passa irritatione quasi viribus fessa ap- 


observarunt: ef. All. Fl. Pedm. n. 1674, Sering. Fl. Jardns. p. 4l. 

Varietatem petalis pallide flavis, sulphureis, vel etiam albicantibus 
vidi in Pyr. Catal. Monseny praesertim; mox et a la Conca de Tremp; 
dein à Vieille d' Aure Pyr. septr. medior., in quo postremo loco, ad 
extremam illorum partem sulphurea, aut alba, ad unguem prorsus alba 
conspiciebantur: dum ad Luz e contra petalorum lamina alba, unguis 
Vero lutea aut crocea, vel dilute sulphurea inspiciebatur, itemve ad 
St. Girons. Observatum supra el Puente de Montañana secus ripas d 
la Noghera Riva-gorzana multas obtulit foliorum quoad latitudinem di- 


| ngus petalorum generatim saturatior est, vel magis conspicue co 
oratus, et ita, ut dum in petalis aurantiacis (qui color luteae tincturae 
extremus, sive saturatior est) rubellus fieret, in petalis rubris, e contra, 
aurantiacus proderet 


icam de vari PREES Au PR : ks ry h lianthem. 
Bos d rietate grandiflora, cui spectat C. maximus He 


wá à in Jura ex Godet), et nervo valido percursa, 
hse VERE, sulco dirempta ; caderet ergo in hane C. tomentosus 
Dies i li di t. 24, Sm. Engl. Fl. et Engl. Bot. v. or in 
ierit ^ Hee ando In hae forma pili fasciculati, vel stellati pauc s 
pagina. foliorum inferiore, a Deville observati conspiciendique m gu 


c cce Ay 


| 


141 


speeiminibus ex le Col de Cots; hosce revera perraros occurrere ani- 
madverti. Et calyx plus minus hirsutus, pilis tum simplicibus, tune 
stellatis, nervis in eo valde prominentibus. Petala magnitudine varia, 
saepius ad unguem macula crocea picta. Antherae basi et apice emar- 
ginatae. Stilus basi flexus, stigma inerassato-capitatum , ovarium sub- 
rotundum, pubescens, capsula matura triquetra. Cito cadunt petala, 
serius stamina et stilus, persistente calyce. Reperiebam praecipue in 
rupibus ealeareis, locisque editis Pyren. Cantabr. Contigit mihi videre 
in loco natali, m.* Orion, transitum ab hac varietate ad typum, ita ut 
res mihi evidens evenerit. Cistus n. 99 Asso Enum. in Oryct. e 

. 169, forte, huie de qua egimus varietati respondet, quod ferme con- 
firmat ipsius Asso nota Ibid. relata in p. 183. Stirpem ceu speciem 
invitus enumeravit Schrank, Prim. Fl. Salisb. n. 485. 

H. surrejanum (Dill. in Ray Syn. et Hrt. Elth.) Mill. adhue pro 
peculiari specie sustentatum a Smith, Engl. Fl. 3. p. 25, n. 4, varie- 
tatem H. vulgaris jamdudum declaratum fuit ab Hudson (Angl. ed 2, 
p. 233, n. 4 3) et jam pridem a Withering (W.) Arrng. Br. pl. ed. 7, 
T. 3 (1830), p. 664-5. Hujus et Christyi considerationes mihi quoque 
ita suadent, ut stirpem e censu specierum delendam esse credam. 

. roseum altera quidem et pulcra varietas est H. vulgaris, ab Al- 
lioni et a Badaró per regionem mediterraneam Liguriae (ad Nicaeam 
et ad Uneliam), vel proxime au Mont-Gros, a Verlot Herbr., a me 
frequenter per Pyrenaeos Aragonenses observata, ad Jaca, Verdun, in 
Sobrarbe, non tantum cum Olea, sed in sub-alpinis etiam, videlicet a 
la Peña d Uruel, à la Peta Montañesa, in m. Turbon, alibique. Re- 
perta quidem est in adverso Pyrenaeorum latere in Valle d Aure, ad 
Lourdes, ad St. Aventin prope Luchon; in Pyr. septr. editior. visa a 

a Peyrouse quoque in montibus Quewques et Endretlis; a DC. au 
Port de Pinede, forte ex his a Willk. l. c 6 in Pyrenaeis indi- 
cata. H. vulgare petalis luteis per Pyr. Arag. perrarum vidi ad Jaca 
petalis ad medietatem vitellinis, ad extremam suam partem sulphureis. 

aeterum in varietate rosea, petala variant e pallide rosea (ab albo, 
etiam considerata DC. observatione in stirpe e Gavarnie, Fl. Fr. 4, 
p. 822, n. 4498), ad colorem sature rubrum. C. roseum suum quasi 
invitus ab H. vulgari sejunxit Allioni, qui suspicione non caruit agi 
tantummodo de varietate H. vulgaris, quod dubium clare expressit 
ourret in scheda Herbarii sui Matriti asservati, idque declaravit quidem 
Dunal in DC. Pr. p. 283, n. 108, donee Bentham ad suum typum 
reconduxit, annuentibus Gren. Godr. Fr., Seringe s. c., insalutato La 
Peyrouse, qui primus hane ediderat sententiam Hist. abr. pl. Pyr. p. 309. 

Hara tamen semper sunt exempla de plantis, quae flores luteos in 
rubros, aut vieissim convertant. Hoe ad annum 1815 compertum non 
habebat DC. ef. Fl. Fr. D, p. 625, lin. 9-11. ! : 

Cistus mutabilis Jacq. Ic. rar. t. 99 non est hujus loci ; et merito 
exclusit eum Dunal l. e. Tune palam fit erravisse Asso, dijudicantem 
stirpem Pyrenaeorum eum Jacquiniana identieam : cf. Asso En. n. 98, 
p. 169 et p. 183. [S 

C. roseus Jacq. Hrt. Vindb. 3, p. 37, t. 65 extipulatus mihi ignotus 
est. Sed H. Jaequini Willk. Ie. descr. c. 2, p. 107, t. 136, cui ille 
affert H. roseum Bert., reapse stipulatum, varietati de qua modo diximus, 
et potissimum specimini a Timbal accepto, accedere videbatur. 


142 


In Pyr. Catal. sub Figueras eundo ad la Escala, prope Vilacolum, 
die 10 Aug. 1860, legi plantam, quae species mihi videbatur distincta 


ab H. vulgari, forte H. croceum Pers., in quod injeci jam, Dodecanthea 
€ LI 


p. 11, n. 2, H. pomeridianum Dun. Bouq. medit. p. 6, t. 4. Spectata 
vero variabilitate M. vulgaris, visisque in eo etiam hine inde- pilis stel- 
latis, si dubium de legitimitate H. croce? exortum est, majus me cepit 
dum specimina haec mea considerabam. In hae Catalaniea stirpe video 
tomentum in caule valde intricatum; folia superne solemniter sulcata, 
marginibus exquisite revolutis, tomentum folii in superiore pagina efficitur 
e pilis longiusculis, ramosis, qui pili in inferiore pagina densiores, bre- 
viores, magis ramosi ac stellati conspiciuntur., Petala sunt sulphurea, 
basi macula crocea insignita, et genitalia quoque quasi crocea. Planta 
omnibus partibus minor prae vulgari H., scilicet folia, petala, genitalia 
etiam diminuta diceres. Figurae quae huic plantae magis accedunt sunt 
Reichenbachiana, Icon. C. 13, t. 23 (sic 1. 33) f. 4551 et All. Pedm. 
t. 45, f. 1; addam etiam H. barbatum Pers, Sweet Cist. n. T8. 

ecedunt vero altera Reichenbach figura Ibid. t. 32 (sie) f. 4502 
et magis adhue Desfontainesii illa, Fl. Atl. t 110. 

ortasse H. croceum quoque polymorpha species est (vid. Parl. l. 
c., p. 634, lin. 5 seq.); nisi potius, ut quibusdam, modo etiam Gus- 
sone interdum, visum est mera H. vuljaris varietas: ef. Spach et po- 


ims statim mane observavi ad St. Girons , mense Jun. 1862, flores 
H. vulgaris et Ranunculi rapacei (bulbosi Auctr.) pendulos , petalis 


Helianthemum hirtu : ron E oi. Hit. 
gen. Cist. (MNS. 1789, Be n. Helianth. im Proj 


Cher. a CUARTA š " 
Dub. p. 62, "ES tuin. infra cit.; Magno]. Bot. Monspel. p. 68, lin. 23. Benth. Cat. p. "m a: 
ETE S Ni in prts L., Link, apud Schrad. Neu. Journ. Bot. (1806) p. 117. Cavan. Ie. eng 
lispaner. 3. p. 443.1 H Sweet Cist. n, 109 vix.; Willk. I*. deser. pl. Eur. austr. OCC. fo iol 
Sentio, citavique Lamk AA s Bauh. pl. 2, 1. 13, p. 20, f. 2, Chabr. Sciagr. p. 101, f. 4, ita c perit 

DC. Fr, n, 4497, 7 9"am, Diet, 2. pi ?4, n. 50, ad C. barbatum suum, nec hispidum, U 

Flor. Mai 

h stor. Maj-Jul. Fruct. Ju]. Aug. In Pyr. orient. cum Olea. 

Pyr. or golo 


calcareo, die " Á ds m, inter Casas de Pena et Estagel, 


alyces fuscescen: : fi- 
, 8 ; ; à 
nibu Céntes.e venis rubris, quae venae in speciebus 


"iy Virides generatim sunt, ; 
pse non repugnat jr majoranaefolium DC. Fr. et cum Dub 


| 
| 


143 


p. 62, n. 38, ad hane speciem ceu varietatem, relatum a Gren. Godr. 
Fr, : P eum hybridum ex H. polifolio et € existimabat Benth. 
Cat Tb; cf. etiam Laranbergue in Bull. Soc. botg. Fr. T. 5 (1858), 
p- » Ec de more, praetermisso “Bentham, ka exponit sententiam. 

Cistus hirtus Flor. Graec. Sibthrp. C. 6, p. 1, t. 501 alienam, pro 
certo, a nostra sistit speciem. Neque mihi placet H. hirti figura apud 
Reichnb. Icon. C. 15, t. 33, f. 4551, quam nd ad H. eroceum citant, 


C. suffruticosus , ete., Asso Enum. dip ed etc. p. 168, n. 92 
eum Barr. Icon. t. 488, spontaneus dicun ad Huesca, Pueyo ^ huie 
H. hirto affinis videtur, sed extipulatus. Quid? Darrelieri planta etiam, 
italica dieta, cf. Obs. p. 50, n. 511, ab Italis meis neglecta, illustra- 
tionem exposcit. 


Helianthemum Ele (Plinii?) Hook. Br. Fl. 


Piin. Nat 1. 24, c. vel T SUM . foem. ex Feé, cui ferme assentior, sed Bier - em ex- 
cludo. Koch p. 87, n. 6, Dar. ^W p- . 93, Pari. Fl. m 5. e 1073, cum mq, aH, piloso? H. apen- 
ninum DC. Fr., Gaud. 3, n. 1208, ‘Sering. Flor. Jard. p. 435, i. ape H. posi Benth. 


Cat. p. 87. H. pilos., H. apenn. et H. pu ibreralestil DC., atque H. polifoiium DC. "Dub. p. 62, ns. 33-6. 
Cist. apenn. L., La Peyr. Herbr. et C. polifolius L. et C. pulverulentus La Peyr. Herbr.; H. candi- 
cans Pourr. Herbr. Matr., H. shodosthiue Dun. in DC. Pr.; H. lusitanieum Mill. ex Link.; H. virgatum 


Willk. (var. a me lecta ad eure H. velutinum Jord. "Pug. ; et ut p usdam placet H. caleareum 
Jord. quoque, ef. Gren. Jur 78, H. hyssopifolium , H. lavandulaefol., H. Stoee ii et H. rox 
dum Tenr., ex Parl.; T capitatum, Xue Hrb., Phil., ex Torr., As. Gr. All. Fl. Ped 2; 1j. 

, f. 2, Engl. Bot. 9, 1322, Sweet Cist. n. 49 pilos., n. 62 apenn., n. 88 polifol., n. 48 nir. à 
n. 100 lanceol. cred c ^n 7 e ant., "Reichnb Icon. G € E 4556 meet. vix e ji] t 
. 33, f. 4593 et f. 4554 e 34, 4555; Willk. Ie EUN Eur. austr. occ praec. Hispaner. 2, 
p. 103, 106, 108 (virg., pulver. tho d t. 135 i tire 'et t. 137-8 pulver , Dill. Hrt. Elth. p- 115; 


32-3 et x d LK 
t. 145, f. 172. Camer. Epit < pi 908 ju». Biges E ie p- 1474, f. 3, Icon. t. 1062, Mentz. Pug. t. 8, 
f. 3, Pluk. Phyt. t. 33, f. 6, J. Bauh. Hist. pl. 2, l. . i7, f. 4, Chabr. Seiagr. p. 100, f. 6. 

h Flor. Jun. Jul. euis Aug. Em Per region. mediterr. in locis 
humilior., rarum d cuins eam in Pyr. septr. auriger. et rarius adhue in 
T 


E Vs Ao rhodantham viderunt ad St. Aventin supra Luchon Timbal 
aliique 
Forma que H. pulverulentum. vivit ad Bilbao, ex Willk. Sert. Fl. 
Hispan. p. 18, n. 115, eique respondet H. calcareum Jord.: haec. re- 
peritur etiam in db illon. 

Habitus plantae, foliorum latitudo, in iisque margo plus minus re- 
volutus et tomentum, variant. Ceu olymorpham — jam noverat 
Allioni, quamvis ex ea falsam speciem eduxerit l. s. c. Cf. Heller, Fl. 
WwW irceb. (1810) p. 551, n. 24:ub suo H. albo, De Notrs. Reptrt. Fl. 
Ligust. 1 n. 201. 


144 

c. sub sua var. y, sed quum sub ea adduxerit Cist. mutabilem Jacq. 
Ic. rar. t. 99, quem pro nostra planta non recipiendum ducimus, tune 
supersedeo. Varietas haec minus rara est in Pyr. Arag., sed etiam in 
Catal. reperitur visa a me supra Pons et ad Gerona, lectaque ad Berga, 
ubi in eam animadvertens vidi pedicellos hinc inde in spiram plus 
minus eontortos, alabastra grandiuseula, approximata, pendula, petala 
generatim grandia, quae tamen in eadem varietate valde diminuta re- 
perii ad Cardona, die 2 Jun. 1861; hane petalorum diminutionem co- 
mitatur universalis plantae gracilitas. 

Ego vero abhorreo a Spachiana sententia, Suit. à Duff. p. 28 seq., qui 
sub illo T. variabili plantas congessit mihi probe distinguendas, ut certo 
certius H. hocce polifoliwm et hirtum ab H. vulgari; huie opinioni 
favet Bernhardi (cf. Bot. Zeitng. 21, 2, 681), a qua non omnino alienus 
apparet ipse Koch: plane suscepit eam Dietr. Syn. pl. 3, p. 253, n. DE 

Cist. polifolium Chantr. Herbr. et Cat. tam ad hane speciem, quam 
ad H. vulgare retulit Gren. Cat. Doubs. p. 16 et p. 15: an quia duarum 
specierum specimina mixtim in Chartransi Herbario reperit ? 

Cistus n. 100 Asso Enum. in Oryet. ete. p. 169 ad H. polifolium 
accedere diceretur, sed deseriptio valde imperfecta est, nec ulla citatur 
figura, et tantum Tournefortii synonymon, Helianth. foliis major. fl. alb. 


pl. Hiat. l 1, p. 75, f. 1, Courtois pro H. vulgari vindicari voluit, 
quem Lejeune, cum antiquis plurimis, faventibus D'Avoine et Morren, 
ad H. polifolium sistendum. duceret. Figura obseura ab utraque specie 
prudenter dimittitur, quamvis, forte, minus pertimescenda est, si ad M. 
vulgare adducatur. Supervaeaneum erit dicere, quod locorum incerti- 
tudo non dirimitur si spectes auctorum adumbrationes, quae ut con- 
cmnae, ita parum clarae sunt. Citavi potiores Sweetii figuras: comparari 
quoque possent pro forma apenn, ns. 66, 95, 55, 26; pro forma polifol. 


| 
| 


rays fuerant, An hujuscemodi rei notitia adduxit Pourret ad notam 
Es a ^4 taminibus sentientilus in duobus Zelianthemi speciebus n. 354 
ee err. 316) suae Chloridis Narbonensis? Caeterum haec 


v 
de 
la plupart des grin espèces , qui composent ce genre o » 
: "irritabil. des orda le l ntes in y éms. 
cad. | : Le ganes des plantes 
va e La 1787, p. 469 Not. Nihil vere notandi ad hoe proi 
aucher, quem conferas si libet Physiol. pl. Eur. p. 9^ 


Cistineae repudiatae; addita Capparidea. 

Cistus incanus (Di A ' b etc.) 
L. ~ «7108Cr., Áneuill.| Matth., Caesalp. Herbr. Torna. B 
a Peyr. Hist. abr. pl. Pyr, %, 299, n. G speciem ad Quillan 1 


145 


periri dieit, quod omni verisimilitudine caret: in ejus Herbar. deside- 
ratur. DC. Fl. Fr. 4, p. 812 et eum eo Dunal in Pr. p. 264, n. 
patriam ei agrum "Narbonensem etiam indieunt. Non vidi ego in agro 
Narbonensi, nec in sten os neque in bingo et de loco ad 
Narbonne prudenter dubitavit Grenier, eum Godr. Fr. p. 162. Nullus 
indidem mihi demonstravit , neque sese reperiisse dead vit. De illius 
existentia in EN ipa da regione maritima Ataxensi-Catalauniea nihil 
adhue certi co 

istus dives lon (Vaillant) mg cum illius varietate rugosa, He- 
lianthemo rugoso Dunal. La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 300, n. 10 
non solum admisit e Bayonne (ubi tantummodo SRI ultra flumen 
Adour ad St. Esprit), habuitque in herbario cum loco: « Parmi les 
pierres au midi près le anciennes mines d' Estchau à DBaigorry » ubi nos 
nec speciei vestigium reperiimus; sed in Pyr. or. quoque eum vivere 
vitam dixit, quc od et Grenier de varietate rugosa, loco Collioure? Pourr. 
dubitanter citato, admittere non recusavit, Fl. Fr. p. 161. Puleram spe- 
ciem sperabam fore ut absolute firmare possem in Pyrenaeorum regione, 
sed eam -per totum Cantabriae littus incassum perquisivi, nulla de ea 
reperienda ad oras maris mediterranei mihi fiducia extante. 

vg p Sit laevipes (Rayi?) Willd. Sine mora excludo. Degit in 

Herbr. La Peyr. s. l., ut plerumque fit de speciminibus dolose in Herbar. 
pyren. inlatis, In Hist. abr. pl. Pyr. p. 300, n. 11, si loca ibidem citata 
intuearis, aut inverisimilia, vel parvae fidei digna judieabere. DC. Fr. 

. 816 prope Narbonne indigenam speciem. "proclamat, et sic Mutel, 
Grenier (ex eo) Fr. p. 14, ubi non vidimus, qui rem intime serutavimus. 


Capparidea repudiata. 


Capparis spinosa (Dioscor. L. Interdum culta oceurit, aliquando 
sub 


hine inde spontanea, sed non perdurans. Reperta est ad vineas 
(supra Ci are a Vilaseca; ad le Boubu a Lemonier ex La Peyr.), 
aut ad muros (ad Ceret semel visa ab Escofet), ast pro stirpe agri Ru- 


scinonensis indigena haberi nequit, ut quidam crediderunt. Exo vidi 
ad Cardona in muro horti cujusdam late crescentem cum Crithmo ma- 
ritimo, quod aeque inter acetaria hue et illuc colitur per Pyrenaeos me- 
ridionales. Stat mihi prae oculis La Peyrousei observatio (Hist. abr. pl. 
Pyr. 2, p. 969) et speciem hane, quam ille exclusit, nec ego admittam. 


Ord. 84. CRUCIFERAE (Ray 1680) 
Adans., Juss. 


Forma Cotyledonum eon observata est; ef. Reichenb. Pl. cr. 
- 4, Spicileg. Fl. Eur. p. 65, Coss, et Chat, in Bull. Soc. botq. Fr. 
Tr ge 60), p. 252-3. 

S Cruciferarum divisione generatim recepta, sed relinquenda , di- 
Fi Maly iu Flora (1845 ) n. 23, p. 253-1 cf. Duchartr. Rev. botq. 
(1546) p. 304-6, Chatin Nouv. Distr. des Crucif., Compt. Rend. Acad. 
5c. T. 30 (18; 50) OP 104-6, Moq. Tand. cum Webb € urat sur 
les fleurs d Cr rucifor. in Mém. Acad. Sc. Toul. Ser. 3, T. 5 (1849), 


10 


Ml EFL LE Vana LETS T cras. cn via o Ro xdg rm a NÉ, UR, 
p AUTE NEU et a i 


p. 364-87, Fournier, Compt. Rend. Acad. Sc. T. 61 (1865), p . 493. 
De totius "Ordinis distributione eumdem Fournier cf. in Bull, So. lotg, 
Fr. T. 12 (1865), p. 306-9. 

De stipulis braceteisque in hoc ordine Viu die cf. Norman Obs, 
morph. végét. in Ann. Sc. Nat. Par. Sér. 4, 9 (1858), p. 10541, 
ne oblitis Sm. Engl. Fl. 3, p. 188, lin. 11 uM - Spenni Fl. Fribun, 

S 


3, p. we 
um Papaveraceis non adeo magna, ut^ visui apparet, 

vid. Mabel ul Aud. Brongn. Dum. Ann. Sc. Nat. Par. T: 6 (1825), 
. 266. 
: Pluraque magna pom iens reperies apud Le Maout et 
Deesn. Botaniq. 1868, ps. 415 

Tantis declamationibus , aa ingne parum commotus, deficiente 
totius Ordinis pleniore notitia, ego distributionem generaliter receptam, 
paucis mutatis, sequi malui. 


Sub-Ord. ı. SILIQUOSAE. 
Tribus 1* CARDAMINEAE (DC.?) Nob. 


urea Dioscor., Nob.; Nasturtium R. Br., Auctor. 
Cardamine genus nuncupo re cta a Dioscoride proficiscens, nee cum 
ien Meth: p. 262, Cardaminuwm scribo, neque cum eo Ruello 


igo Moenchii prolationem, ex quo Aadiculam Dillenii paso 
quam prorsus ejusdem hujus generis esse et ego censeo. De Sisym 
Dioscoridis dicam ad Phr ynem meam. 


SECTIO 1.* NASTURTIUM Prixir. 


Minis Da Tm E eneidis, Plinii) Lamk. Fr. 2, p. 499, Gater. 


E aA "- Aa Die 1 kek e c. 13, vel. 50, E 19. c. 8, vel 44. Nast nei pipa 
cent D« ty B. 4, Bert, 7, 1, Mori rd. 4, n. 87, Gaud. 4, n, 1485, Bore 

P genir. B Mamin n. 121. Sisymbrium Nasturtium Mut Sei La Peyr c Heb Sis. ami 
fat gn Cardamine Fuchs., Bauh. Hist. pl.; Nasturtium aquatic um Trag., DE Pempt., 

; GPS. Dodónast Lej. et Co ourt., Bean: ; N. fontanum Asc ar . Engl. 
n ^ *, t: Flor an. t ) * : 


í gip 
led, p. 26, t, bii Eom. T. 4, t 3, W 7. 9. p. 398 
Qs yp "ue Wow t. p. 193 2 |. Pempt. p. 997, d 
4 105, $3, Tut", Lonier, Nat. VMETrEC a ie a Í; Bauh, list. pii 2, n p. 8M f s s 
nier, X eu n D. 1, ; Egenolph. Beskr. fenat 'er fig. exter. ' Dorsten. Botn. duc Vii 
Herbr. 30, Cod. P. s MTM. De „yirib. “erbe. Basilee 1559, crt. 50, JEmil. Ma 
FE 
yik lor. or Vero et per Astat EE Juno "s 
ville re y. d psu va. ad Gerona, die 13 Maj. 1851. Habeo A 
Septr. me 
Dodo b. 
bonu [pr MT Ploxiuisna figura, ad Nasturtium siifolium Race 
Avoine et Mo orren; sed istud non sustinenda pue 
um, qui in eam eum 
er ejéune 
tois, reapse parum fidentes P Wenderünt. Mox Lej i Fl. 
Belg, 2, p. 385; confecerunt illorum Nast. Dodonae S 
9; rectius ici eamdem Dodonaei iconem ad nostra 


147 

speciem reliquerat, Fl. Bruxell. n. 513. Item loeum Matthioli G hiniae 
amarae (Ca Piste Auctr.) perperam esse voluit Sternberg, ad Sept. 

Matth. ete. p. 5, 10, ab inepto Loss serviliter imitatus. 

SECTIO 2.* BRACHYLOBOS DC. 


Qaedamine iem (Tragi) N. 


6 Trag. Krtb. p. Jur os amphibium R. Br., Koch p. 37, n. 4, vel melius Add. 
em. "i > dio. Bert. 7, p. 41, n. 5. Gaud. 4, cn DG. No p. 28, rr oe vhicari am )hibia Ledeb. 
Fl. Ross. p. 160, n. 15. Bis heum aspphiblum 3 uh yr. Herbe, s. l.; Radicula pa ala ris Cavan. 
Praesent. ; Roripa amphibia Bess. Vo ihyn. Cochi. 'aquat "^ "Mas. Å. apud Ledb. Alt., ar ejusd. C. 
natante, quae var. (N. natans DC.). Siayinbrinm integrifolium cii. Ta phy yt. Engl. Bot. v. 20, 
A E. , Flor. Dan. t, 984 fol. sub integr., S d. k; . 697, FI. ard di pe Sangre Heni 

ietr. Fl. Bor. v 9, » 625, Reichnub. dn m ^u en Y. Me e guts 'ariae 
redes Ic. sel. 2, t. 15; var. natns. Lob. Ic on. t. Em z ex eo pirer ‘al. 303, ‘Dalech, Hist, [iw p 
p. 1090, f. 1, aloin. E rth. 2, p. 792 f. infer., I t. 408, f. 1, gi Bauh. , J. Bauh, pl. 
?, l. 21, p. 867, f. 4, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. . p. 237, f. ult. n. 4. 


3 Flor. Maj.-Jul. Fruct. Aug. pan Rara in Pyrenaeis species. 
oulouse, Pyr. septr. medior., accepi ab Arrondeau. 
ila ista menti meae obveniebat niihi perlegenti hane C. Gesneri 
notam: « In Soleirolii Annotationibus in Ætium legi Nasturtii genus, 
luteo flore, foliis Sisymbrii Cardamines , Lugduni se vidisse in horto 
Franciscanorum, qui Anitones nominant. » Gesn. pist. ad J. Bauhin., 
12. 


Tiguri 6 Jan. 1564, ed. Basil. ann. 1591, p. 
Cardamine montana (G. Bauhini) N. 


Bauh. Pin 5, excl. syns. ex DC. Syst. Breiuiuum pyrenaicum R. Br., Koch 
In "y n. 9, e 7, P ^ m As Gaud. 4A # iem, m: D ab. sA Jvmbrtun 1 pyrenaicum L., 
mel. Bad. Als. á e P a Pevr. Herbr.; ' Radi te pyrenaiea Cav. Praelect. 
t 952; Roripa RC os Spach, Buf, na ptt Helv. 4, p. 291, t. n gen Ex p- 40, 
Ay P Fl. Pedem. 1, n. T 18, E i d Heft 45, Rochel Pl. Banat. rars. 99. UL 19, f. 98, 
Reichn. Icon. C. 49, P f 4366. 


2; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. mediis orientalibus 
montanis 

Legi in wur septr. aurigr. supra Aæ, anno 1840 (die non indic. 
in sched); in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 9 Jul. 1836. Habeo a De- 


ville lectam inter Luz et Gavarnie. 


Cardamine palustris (G. Bauhini) N. 


G. Bauh. m p f. 2, deser. Pip 3 “ et G. Mak Basil. P 27, e falsis adduct. syns. L1 
sturtium palu AS Syst. Koch p. . 7, Bert . 40, n. 4, Gaud. 4, 1487, DC. Dub. 

.3. Sisymbrium i as Leyss., La Pe e Baar: S S. al fum va Dau se , S. riparium Sech hes 

pi exsi dek amphibium Chaix Herbr., ex Timb.; S. hybridum et S. pusi n Thui ll. Par. confirmata 

à Coss. ( Germ. ; S. pilosum ES et t Soland, ex eed New Epaf. T m asturt. epey nnatifido 
ook. J Journ, S; capillar "A Gilib. phyt.; N. Rok estre Rich. A. PEN Br.) ex eod. Hook. ; 

N. hispid De" 8 Poi Desv.), ex s dr rày Man. ; Roripa nasturtioides Spach Suit. Buif.; 
Brachrlobus Pauca] Desv, Oka. (1818), ante Clairv.,Man. va. er) a "n yst. tantum citato. Engi. 


747, Cur di LL irav. V. 3, t. 97, Flor. Dan. t. et t. 931, Sv. Bot. v. 10, 
n, 3, t. 39 pl. min EF E dvok T Aai E c 12. ote 54 "Berl: ) f. 4362, Sehk. andh. 2. 
k E J. er Hist, pl. 2-1 94 E 866-7, f. 1, Ch oe Seiagr. p p. 287, f. 6, male a DC. citati, Moris. 
m : 3, p. 237, t. 7, f. 3 infr. 

© ERATSI dicitur et credo: (3 Koch. Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. 

Sept. Per region. mediterran. facilius tibi obvia veniet, ad montana 
etiam ,Meondent 

n Pyr. or. supra Mont-Louis à la Buerda de Gervés, die 21 
Jul. Ton Habeo a Deville ex Bordères, et, ut MNS. indicat, ad Tarbes 
j cis ed lectam. Observavi sat frequentem ad Pamplona, itemve ad 


T 


148 


In hae specie foecundatio non efficitur, saltem semper, ejaculatione 
pollinis; antherae vicissim in stigmatis oram se jacent, quam lambent, 
et mox secedunt, filamentis sub lac actu auxiliantibus, sese ineurvando 
et recurvando. Hoc saltem est quod vidi. 

Inter Devillei plantas quaedam specimina reperii ad Tarbes lecta, 
quae huie C. palustri valde proxima, ab ea illico sese distinguebant 
statura majore, habitu erectiore, foliis grandioribus, petalis productio- 
ribus, siliquis longioribus. 

0 E me in eis C. sylvestris (cujus varietatem voluerunt 
Coss. Germ. p. 86, n. 4); nec multum aliena judicari sinunt 
a Cardamine yat et a Ghinia amara etiam (Cardamine o 
Puto hane esse plantam cui nomen Nasturtii ancipitis ex Wahlenberg 
fecit DC. et cum eo neoterici plures, Koch, Reichenbach, Boreau, 
Meyer (G. F. W.), Godron, Brébisson, Godet, Jungst, Dietrich. 

Aliquid subdoli mihi haec planta ostendit; eam video in Floris ubi 

ustris et sylvestris progerminant; hine facile in Wimmeri et 
Grabowskii sententiam eaderem, qui eam ceu hybridam progeniem con- 
siderarunt, e citatis usd obortam; cf. Fl. Siles. 2, p. 259 et 
TM. Selles (1857) p. 
m Fl. Dan. P. a me eum aliis fidenter ci atam ad C. 
UN Y, tig video ish: ad N. ancipitem a Bert. It. 7, p. 40, n. 8. 


^ 


Cardamine sylvestris (Fuchsii) Nob. 


s. Hist. st. p. 263. Eruc. sylvestr. (non Icon. Nasturtium sylvestre R. Br., Koch p.38, 

(issi ir meta m em. p. 437, Bert. 7, p. 37, n S ad. 4, n. 1486, Wilson apud Hook. Journ. of Bot. 1 

r2 p- 264, n var m ut cares I KI. rt n. 130, DC. Dub. p. 28, n. 2. Sisymbrium p Sylvestre 
tenuifolium L. S rb., ut agr. Foss, Tarn 

A AEA away Chevall; pi Pir, 3 B ur roma re) " tris 


: 1826 907; S brell iv stris Spach Sui j 
"o syl visi Pochs, Engl. i un "a gs Fl. xg V.3. t.i "All. : edem. n. 1012, 
TE 1881, i. Fl p3 uw v. 9, n. "ur 6, Fl. Batv. t. 1017, Sturm Heft 43 et 15. N. 


anceps, ; ied : 
Mii a $ id im t E OR C UE p. FM Tabe n rb. b. oleo a inler | pes 
ist. pl. 2,1. 21, p. 800, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 3, p. 231, t. 6, È f 
Y Flor. Jun. Jul. ME Aug. Sept. Rara species per Pyrenaeos. 
Legi in Pyr. Catal. secus el Ter ad Gerona, die 22 Maj. 1851. 
Habui e vieiniis de Narbonne vers Raounel a Delort. Vidi ad Olot. 
ix bua Columnae Sisymbr, tenuifol. montan. lut. Ecphr. p. 269, f. 1, 
escr. ın p. 266-7, Moris. 1. €, p. 230, t. 5, f. n. 13, nomme 
bed T quia ille mihi potius O bait. gatae sese offecit. Cf. quae 
m Chaubard et Lagreze Fossat, quoad Sis. tenuifolium L. 


Cardamine laevigata (Willdenowi) Nob. 
Willd, S 
brium Jis IC y. - 900, n. 27, Nasturtium sylvestre d rivulare, Koch p. 38, n. zi. 
T. sylvestre d 152m Willd., Benth, Cat, p. 192, Fouzr. ic Pull, Bao. bog He T. da n 
icd meas À "nresipsuin Na Noul, Fl. Bass. Tas Py yr. e loci autops., ut ex $ 
ka Ik. Àrn.; N. asperum id uu" 8 hs Sylv. Se Fl J Toul.; -asperum var. siliqs. 


: ? R^ riv 
eiehnb. (Rori ripa); Neg. dent. i Pani T. Tar. Foss ira Gar. or t. 53, f. 4365. 


p in Pyr, or, ad Font qur 

: edrouse, die 15 Aug. 1836; in Cer 
Bourgmadime , die 10 Jul, 1837; in Pyr. Catal. inter Sotoanit d 
12 Jun. 1851. H, b 1846; inter Rosas et Castello de Ampurias, Por 
Oe s 780 a Deville ex Azerein et ex vicinis de Tarbes 
mter Monrejaw et St, Gaudins, ad Martres, ad Toulouse; & 


149 


ad Ceret, la Jonquera, Figueras, Bolla, Olot, Camprodon, el Seo de 
Urgel, Rosas, ete. : 

Calyx patulus; petala spathulata; antherae acutae, apice generatim 
recurvo; reapse antherae sub-cordato-oblongae, in cornum abientes; 
stigma integrum. 

Individua inter Maurillas et Ceret observata, nec non ea quae vidi 
in Pyr. Catal, gerebant caulem rachidemque angulosa ac flexuosa, et 
insuper, cum pedunculis, scabra conspiciebantur; et haec seabrities in 
parte inferiore caulis magis sese spectanda praebebat. Siliquae vero 
laeves, quamvis ovaria et juniores siliquae asperae apparerent. Devil- 
leana specimina, Tarbellica praecipue, offerunt caulem modice scabrum, 
siliquas vero solemnius. Quis denegare posset maximam cum insequente 
specie affinitatem ? 

uidquid egerit DC., Syst. 2, p. 633, e fallaci Sprengeliano speci- 
mine? vel ex illo Poll. Fl. Ver. 2, n. 1311, planta haec cum Brassica 
tenuifolia minime confundi potest. f 


Cardamine aspera (J. Bauhini, Rumbau) N. 

J. Bauhin. apud fratr. G. in Phytopin, (isto fat.) p. 149, n. 13, ut mox Rumban apud G. Bauhin. 
Prodr. p. 39, n. 3. Nasturtium asperum Boiss. Voy. botq. Esp. p. 28, n. 82. Sisymbrium asperum 
L. Sp., DC. Dub. p. 44, n. 10. Sisymbrella aspera Spach Suit. à Buff. ; Cardamine virginica L. Herbr., 
ex DC. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 2i, p. 858, f. 3, Chabr. Sciagr. p. 275, f. 2. 

(2 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per region. mediterr. in ca- 
lidior., interdum ad loca edita ascendens. Ad Toulouse non amplius 
indicavit Noul. Fl. anal. 

egi in Pyr. Navarr. humil. contra Sanguessa, die 18 Maj. 1845. 
Observavi ad Verdun, Benavarre, Torla; et sub Canfranc contra Vil- 
lanova; ad Jaca et ad Loarre; inter Berga et Cardona, l. d. la Mara 
de Deo del bose. 


leli, sub specie legis compositae, quae puleritudinem quamdam plantae 
conciliat, 


rennem declaravit Gerard, Fl. Gallo-Prov. p. 360, n. 10, abductus a 
J. Bauhino, qui ita descriptionem suam aggreditur: « Statim e radice 


) H i ; c * " 
superiore specie probe distingui credo, habitu etiam, qui in €. 


150 


Barbarea Lobel., Dod., R. Br. 
Barbarea vulgaris (Fuchsii) R. Br. 


Fuchs. Hist. st. p. 746. Koch p. 39, n. 1, Bert. 7, e ^ 1 (excel. !), Gaud. 4, n. 1517, DC. 
Dub. p. 28, n. 1. Spach Suit. à Buif. 6, p. Alo 1838). Erysimum raphanifoliuim Pourr, Herir Matr. ? 
Barbr. ‘arcuata Opitz, Reiehnb., 30s ete. plurium iode a sententia, videlicet Fries Nov., Wimm., 
Grab. Siles., Kunth Berol., Mey. . Hano Aem nm. Petr., Neilr. ete., addita et A tauriea DC. Syst.; 
B. praecox Hoo r. Amer. ex Asa Gray Man.; $ impe, vulgaris Dulac., B. rivularis Mrtr. Tarn.? 
B. lyrata Gilib, Exerc. phyt. mox gii Engl. Bot. v. 7, n. 4 fai Dan. t. ma Schrank Fl. Monac, 
t. 302, Fl. Batv. v. 6, t. 450, Sv. Bot. v. 3, t.1 " Dietr. Fl. hor. - 6, n. 421 et n. 422 arcuat;, Schk. 
Handb. 2, t. 183 siliq. sem.?, Sturm Heft 43?, Torr. Gen. pi. 2 yd . bor 147, t. 62, Plenck Ie. pl. 


p. 
med. T. 6, p. 21, t. 522, Reichnb. Icon. C. 12, t. 47, f. 4356 et f. 4355 pe et F 'uchs. Icon. ed. 1545, 
3 Hber Tabern. Rrtb. 2, p. 843 f. supr., Icon. bei f. 2, Dod. Pempt. p. 712, tds D'Avoin., et Morr., 
it formam strietam Trag. St. h. p. 101 f. e Lonier. Nat. h. e. 165 « . Bauh. n P 2 

P$ p. 868-9 tig., Petiv. rbr. Br. t. 46, f. 1, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. à), n. 11, t. 5 

9; Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. 
Legi in Pyr. Navarr. prope — ad Agnezea, die 23 Jun. 1844. . 
Habui a Deville lectam ad Tar a Timbal in Valle de Venasques. 
Videntur juniores siliquae a Copia quae maturiores patentes pes 
D. vulgarem a Montrejeaw observatam, foliis inferioribus ad a 

culas sub-eiliatis, superioribus Er esum sub- -ovatis, deti in- 


eo duplo oot ; illisve o n tunéatis, siliquis potius cauli ad- 
ia ; ad hoe foliis parumper minus fissis, strictius pro B. ies 
» Koch, Reichenbach, sese offert; ei quidam referunt s. 

Sehkuhri figuram. Facies porro B. vulgaris et cum citatis iconibus sé 

congruens. Video B. strictam Andrz. indicatam in "E regione Pyr. 
Pen Mad ad nei a Willk. Sert. Fl. Hisp. 48. 

m B. strictam Andr., cujus figuram habes xs Dietr. l. €, 

n. 423 z E Dat. t 013. quidam ceu simplicem B. rn o 
( 


p: ; 8. €. Boreau Fl. centr, Fr. (184 ) P. 48, n. 127, De 
ít Vienne (1842) p. 96, n. 1, Lloyd Loir. infr. (1844) ) p. 17, Lagr. 
Age Trn. Gar, ea 7) p. 28, n. 1, Bertol. l. c. (1847) p. 6, Hoo 

i bor Br. - 8, p. 25, n. 1. Addatur quod a quibusdam, Wah- 
SENE e Stu turm, Boenninghausen € est pra eadem B. 
veni ita j 


it H f 2, Icon. t 452. f. 12 5. Joc y aliis Ve inus su 

siculae mihi dedit Timbal: Grenier de hac denominatione 
, nam in nota sub B. intermedia Bor. adposita, 
- istam Pyrenacorum plantam B. intensa 


otus c 

3 35 "R^ papas duceret, dum Timbal, eum Baill., Eæcrs. Gagu: 

apud "Gallos et - vulgari non amplius semovendam putat. PAM 
uam pro B. " "qecoci apu 

alios agnoscetur. p vulgari apud hos, pro B. praec p 


104) Pops hane speciem Bertoloni (et um eo Caruel Pr. Fl. Tose. 
ysimum Barbarea Savi Fl. Pis. 2 p. 101, quae prolatio mihi 
nquenda orit, nam d Sen sub illa Saviana 
18ADO, ut et in T species, hanc et sequentem, ambae 
ensi contermino, facillime reperiendae. 


151 
Barbarea praecox (Dalechampi) R. Br. 


Dalech. Hist. pl. Lugd. p. Pes f. 1? ex DC. Syst. videtur. Koch p. 40, n. 4, Bert. 7, p. 79, n. 4, 
Gaud. 3 * pou Mori s Sa rd. 4, n. 93, DC. Dub. p. 28, n. 2. Erysimum praec ox Sm. et Er. Ba rbarea 


La Peyr. nj E. sirai Pourr, Herbr. Matr.; B. patula "Fries. (Godr. Gr. `r.), ex Le Maoüt 
Deesn. P$ ex e A B. brevistiyla Jord. ex Perard. ; zu verna Mill., B. vern n Asc hers., Campe praecox 
Dulc. Engl. Bot. v. 16, n. 1129, Sturm Heft 66, R em. Fl. eur. fasc. 14, n. 4, Dietr. Fl. Bor. v. 6, 
n. 424, FI. Dan. t. 1759, Fl. Bat. t. 1176, London Eneyel € 5 Ti» f. 8978, 'Reichnb. le on. C. 12, t. 49, 
f. T Moris. Hist. pl. Oxon E S9, p. 230,:n. 49; - 12, siliq.; fl. plen., Petiv. Engl. Herbr. 
t. 46 


63, 9; DC. Flor. Apr-Jun. Fruct. Jun. Jul. 

Legi in Pyr. Arag. edit. supra Sallent, al Formigal, die 25 Jul. 
1850; in Pyr. or., Roussillon, ad Ceret, 1. à. Sal den Truch, die 18 
Maj. 1843. Habeo a Deville ex Tarbes ; ex Prats de Mollo a Massot. 

Cilii ad auriculas foliorum. describuntur a Gaudi n (1829); ceu cha- 
racterem speciei posuit eos gos Moulins Tiera y rgine inferne ci- 
liatis), ut videre est in Act. Soc. Linn. Bordeaux T. 6 (1833, 3 Sept.) 
p. 158, commemorat etiam i Marsch. Korsik. pd p. 15, etc. 
Non erat ergo, de re sat nota, tantum clamorem agendum, ut fecit 
Fresenius, Cat. Jard. Francf. 1835, cf. Bibl. univ. Genèv. Nouv. Sér. 
T. 4, 1836, p- 

Additum est a a Salis Marsehl. l. c. inter distinctionis irum a supe- 
riore specie, siliquas multo longiores, stilum autem brevi 

Legi al Formigal de Sallent varietatem prostratam , B.  prostratam 
Ga ay, ze edito, saxoso, aprico enatam. Haec facie accedit B. siculae, 
eujus tamen characteres non fert. Sed veritus sum, ne hujus B. prae- 
cocis foret B. sicula Godr. Gren. Fr. p. 92 , characteribus ie compo- 
sitis, locis in Pyrenaeis militaliter indicatis: et eo ma agis ex quo vidi 
Grenier (ut dixi sub praecedente specie) retracta illa B. sicula, ad B. 
intermediam Boreau, de qua mox, potius accedere quoad plantam Pyre- 
naeorum. Vidimus Huet quoque, Pl. nouv. Pyr. 1853, p. 1, B. siculam 
in Valle T Eynes indicare; ab hac judicanda nos abstinemus. Sed quoad 
B. pyrenaicam. Jord. Diagn: Add. corr. p. 349 hane cum nostra e For- 
migal, absque mora ad B B. praecocem reducimus. 

. praecocem per eamdem regionem oceanicam variantem ego vidi, 
sed specierum differentium dubium non perce 
eneratim ceu biennalem plantam Broma perennem dixit R. Br. 
apud Ait. Hrt. Kew. 4, p. 109, ut perennem declaraverat Morison. An 
talis M iue submissa evenerit ? 
ex America ad nos inlatam fuisse putant, ex Bromfield FI. 
Fik "à 33: contrarium potius accidisse mecum reputo. 


Barbarea intermedia (Boreau et Carion) Bor. 
M Godr., "€ Mx Cue A d Rig) iy Aig "P. "aea Lj. Cal ex f ren B poenis rer ET 
€9 Flor. iti dus; Fruet. Jun. Jul. In Pyren. septr., occid., med., 
dni 
n Pyr. septr. med. editis ad Gavarnie, die 6 Jun. 1879 sub 
forma. sagt a Jord. Habeo a Deville ex Sénseac. Vidi (seniorem) 
ad Tardets, ey Montrejau, ad Az, in Cerdaña, alibique; au Llaurenti 
Timbal. Eam vivere circa Toulouse et in nemore Larramet de- 
clarant Noulet, Timbal, aliique. 
ndividua quaedam siliquis laxis praedita, nec sub-adpressis, vidit 


Crépin Mam. FI. Belg. (1866) p. 46. 


152 


Praecoci proxima, a vulgari remota, non intermedias denominatio 
jamdiu fulminata, non adhuc plane extinta. 
'  Dubitavit demum Grenier, Jur. p. 50, B. siculam, Fr. Fr. 1848, 
in Pyrenaeis indicatam, ad B. intermediam spectare. Porro, speeimina 
a Timbal accepta sub nomine B. siculae (e Venasques) ad B. vulgarem 
quam certissime pertinent. De B. sicula Loret Glanes, e locis ab eo 
citatis, parem sententiam profero. 


Turritis Lobel. (1591), Dillen. 
Turritis stricta (Dalechampi, Thalii) Hist. Flor. Austr. 2, p. 208, 


Dalech. Hist. pl. Lugd. 2 (1586), p. 1168, f. 1; Brass. sylv. longifl. 1. Thal., Sylv. Hare. (1588 
E 16. T. glabra L., Koch p. 40, Bert. 7, 3 144 et 10, p. 508, DC. Dub. p. 28. Arabis perfoliata Lamk., 
508 AR j 7 n. X 


taud. 4, n. 1508. T. elabr. La Peyr. Her 
C 2d empt.; T. multiflora La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr., fide Noulet. T. pec 
plor. Surv.; Arabis multiflora (La Peyr.) DC., Engl. Bot. v. 11, n. 777, Curt, Fl. 
- 99, Flor. Dan. t. 809, Sv. Bot. v. 6, t. 346, Dietr. Fl. Bor. v. 10, n. 681, 
„p. 297. t. 143, f. 8, Lamk. Ill. t, 563, f. 4 siliq. sem. Schk. Handb, 2. t. 1%, 
Sturm Heft 43, Reichnb. Icon. C. 12, t. 44, f. 4346. Moris. Hist. pl. Oxon. 2, 
2, n, 22, Petiv. Herbr. Br. t. 47, f. 10. : 


omm. 2 in Dod. 
Nutt, ex Torrey Ex 
Lond, ed. Grav. V. 
Gaertn. Fr. sem. pl. 2 
Fl. Batv. v. 9, t. 714, 
S. 8, p. 211, n. 23, t. 


€3 Flor. Jun. Jul Fruct. Jul. Aug. In montan. Pyr. medior. 
orientalium. : 

i in Pyr. or. supra Ceret, die 1 Jun. 1843. Habeo a Deville 
ex Vallée d Azun et ex Sous. Observavi supra Lourdes, supra Luchon, 
in Valle de Roncal, ad Bielsa, ete. 

con Plantiniana, T'urrita Lobel. Icon 


enominatio communiter recepta impropria est, quum planta glabra 
; nee senio hirsutiem illam omnino exuat, ut con 
: ass. sous Pyr. p. 51, n. 2, qui et plantae affinitatem 
cum Diplotaxide ( Brassica) valvis nervo valido diremptis superficie tenus 
quoque observavit, praetervisa praestantiore nota de seminibus biseriatls 
ut in hae. Perfoliatam alii dixerunt, Lamarck, Necker, male qui e 
nam folia amplexicaulia sunt, neque perfoliata, cujus rei pauca ezomp” 
abemus in quibusdam Crassulis, nisi et hae quoque potius foliis c? 
natis praeditae dicendae sunt (C. perfossa, perforata, marginalis, U 
bella, ete.) Glaucam nuneupavissem hanc speciem, nisi jam inditum 2 


ost nomen strictae plane recipiendum duxissem. 
urrita N Arabis L. et A :cos primum a Mat 
' . uctor, Inter Botanicos pri 
thioli et ab Anguillara usi : » m Dre 


H vi y” b rictis- 
simum. V b merarn videtur hryne, seu Si symbrium bo^ 
' Vocabulum a Lobelio et a Dalechampio usitatum pro 


153 


alpina, suscepit Linnaeus pro genere de quo modo agendum erit, sine 
consideratione. Ego ne novum sine necessitate inducerem, sumpsi illud 
Turritae primitus a Plateau et a Clusio impositum duabus hujus ge- 
neris speciebus, quamvis reapse non omnibus. Turrita significat formam 
urris, vel metae, aut pyramidis, quam non male plantae sub hoc genere 
militantes referre solent. T'urritis affine genus alio modo desinens ita 
denominatum maneat, dum supervivat. Arabidem Pseudo-Dioscoridis et 
inde Linnaei dixit Sprengel, Gen. pl. n. 2562. 


SECTIO 1.* ALOMATIUM DC. 


Turrita brassicaeformis (Thalii) N. 

Brass. sylv. fol. Betae Thal. Sylv. Hercyn. p. 17. Arabis brassicaeformis Wallr. Sched. 
er. p. 399, Gay in Ann. S^. Nat. Par. "T. 7 (1826), p. 421, referente Monard; Gaud. 4, n. 1504, Koch p. 40, 
n. f. Erysimum alpinum Baumg. Trans., DC. Syst. et eum Dub. p. 46, n. 8, Bert. 7, p: 2, n. 8. Ar. 
pauciflora Grimm.; Ar. rigida Dule. Vill. Dauph. 3, p. 330, t..36, Reichnb. Pl. cr..C. 2, t. 192, f. 333, 
icon: C. 12, t. 192. f. 4333. 

9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Occurrit rara in editis, solo 
calcareo. 

Legi in Pyr. Catal. supra Berga inter Spinalvet ct Corbera, die 27 
Maj. 1861. Speciem hane cirea San Salvador ad Jaca indicat Asso 
Mont. Arag. p. 174, n. 1120; vivit ad Gabas, T Hospitalet Pyr. aurigr. 
et Belcaire, ex Loret, Glanes in Bull. Soc. botq. Fr. T. 6 (1859), p. 90. 
Mihi obvia fuit circa Camprodon. 


Turrita vernalis (Lobelii) N. 


Lob. Obs. p. 180, f. 1, Icon. t. 333, f. 2. Arabis verna R. Br., Koth p. 41. n. 3, Bert. 7, p. 118, 
n. 1, Moris Sard. 4, n. 90, DC. Dub. p. 29, n. 1. Hesperis verna L. La Peyr. Herbr. Flor. Graec. 

- 7, p. 38, t. 641, Reichnb. Ean: C. 12, t. 93, f. 4921. Tabern. Krib, 2, p. 605, f. 1, Icon. 
311, f. 2, J, Bauh. Hist. pl. 2, 1. 21, p. 880, f. 1, Chabr. Sciagr. p. 279, f. 5, Barr. leon. t. 875, 876. 


© Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. In Pyr. or. cum Olea, ra- 
rissima. 
, Habui ex Collioure supra Consolation a Penchinat et a Timbal. Adul- 
tiorem plantam ego ibidem vidi, nee non ad Cadaques. Timbal ad Cerbere 


quoque eam observavit. 


Turrita alpestris (Caesalpini, Penae et Lobelii) N. 


Caes. Herbr. Tornab. 1563, fol. 900, n. 554, De Plants. l. 8, e. 81, p. 369, lin. kt Viol. lut. 


montan. Pena, Lobel. Advrs. p. 463, f. 1. Arabis alpina L., Koch p. 40, n. 2, Bert. , p. 119, n. ?, 
Gaud. 4, n. 1501, Gmel. Bad. Alsat. T. 2, p. 83, n. 1015, DC. Dub. p. 29, n. 2. A pin Peyr, 
Herbr.; A. Clusiana Schra canescens Broechi ex Reiehnb., eui assentior. Arabidium alpestre 


Spach, Suit. Buff. Flor. Dui. t. 02, Schrank Fl. Monac. t. ?44, Sv. Bot. v. 11, n. 773, vue . t. 563, 
f. 1, Sturm Heft 12, Lahr. Heg. lc. Helv. fasc. 33, t. 2, Reichnb. Icon. C. 12, t. 37, f. 4327 et f. 4323 
Hist w^ Icon. 2, t. 261, f. 4, Clus. Pann. A., p. 460-2, Rar. pl. Hist. 9, ]. 5, p. 125, f. 1, 2; J. Bauh. 

pl. 2, l. 21, p. 880, f. 3. 

2) Flor. Apr.-Jul. Fruct. per Æstat., secundum loca; nam ex editis 
ad rupes umbrosas inferiores, vel ad muros descendere solet, ut 
Peyrouse quoque observavit. : 

egi in Pyr. septr. med. m.* d Arlos et ad St. Beat, diebus 19 
et 20 Jul. 1843; in Pyr. or. Valle d' Eynes, die 27 Aug. 1836. Habeo 
à Deville ex 7 Estrem de Sales, ex le Pic de Ger a De Girard. Vidi 
Durango ad parietes; itemve ad St. Beat, ad Luz, ad Mongarry, ete. 

Sunt qui perperam citent (cum DC. Syst., Pollin. Ver., Gaud. s. c.) 
Lob. Ie. 2, t, 207, f. 1 ubi reperitur figurata Lalda communis. 


A. albida De Notrs., Reprt. Fl. Ligust. n. 145, a Bertoloni prae- 
tervisa, ab .hae T. alpestri, ut puto, divellenda non erit. Et alii sunt, 
qui 4. albidam Stev. ceu speciem admittant, inque Apennino eam vi- 
vere dieant. De hae stirpe diversum datum est judicium: cf. potissimum 
quae seripta reliquit Rupr. Fl. Cauc. p. 70 nec non Bert. l. c., p. 129, 


Turrita auriculata (Buxbaumii) N. 


Buxb. Cent. 2, p. 35, t. 33, f. 2? ex DC. Dub. Syst., et ut videtur aeque. A. auriculata Lamk 

22, n. 3, Gaud. 4, n. 1506, DC. Dub. p. 29, n. 3. À. ovirensi 
; i Nor. All. Auctr. p. 13, t. 2, 5.9. 
A.E. ramosior et robustior prae mea. Vill. Duph. 3, p. 319, t. 37 ramosior et siliquis crassioribus, 
Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. T. 4, p. 59, t. 59, Sturm Heft 43, Reichnb. Icon. C. 12,1. 90, f. 4L 
Dietr. Fl. Bor. v. 12, n. 854. í 


. 


© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In montan. Pyr. Arag. potis- 
simum obvia; rara in Pyr. Cantabr. et orientalibus. 

Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier supra l Ermita, die 24 Maj. 1845; 
in Pyr. Arag. ad Cenarbe, die 2 Maj. 1845; in m.* la Peña d'Urud, 
supra Jaca, die 28 Maj. 1850, supra Jebra in m.* Serraton, die 20 
Jun. 1845; supra Fiscal, in m. Canzias, die 24 Jun. 1845. Habui de 
Herbr. Coder ab ejus filio, pro certo e Pyr. orient. et probabiliter ex 
la Font de Comps, ubi speciem alii observarunt. Ego vidi in Pyr. Catal. 
m.' Cady ad Corneillana. Observavique au Fortalet de Urdos, ad Be 
dous, supra Canfranc; in Sierra de Castro; ad summitatem de la Sierra 
de Guara, in Sierra de Loarre , ad Benavarre, in nemore de Pechera 
supra Berga. Supra Cauterets vidit Guittau; au Pich de Lhieris Phi- 
lippe, a la. Combe de la Salle, Corbrs., Gautier. 

: Planta pallida; e pubescente a natura scabrida facta. Petala erecta, 
extrema eorum parte tantummodo sub-patentia, cuneato-linearia, sive 


d Urguel, ubi solus non parum ferruginei continet; item caulis et rachis 
hue et illuc colorata mihi sere offecerunt. , 

4. Aucheri Boiss, (Auch. Eloy Herbr. orient. n. 97) huie nostrae 
T. auriculatae nimium affinis videbatur, et ita, ut de illius legitimitate 
dubitaverim. ; j 


Turrita saxatilis (Villari) N 


Vill. Prosp. F). Dau h. 1779 í : tum yill. 
Fl. Delphinal. {873 n 30. = 1/79: p: 39, ab ipso Allion. citat.: A. nova et hoc nomen tantur 54 
7, p: ids. pt Eie is eodem ac Fl. Ped. anno. Arabis saxatilis All., Koch Miei b 319, 


ui. - n. 1 ; b 9 K bA; ed 
3. 4, t. 37, Reich, leor c Ag e EP n.4. A. saxt, La Peyr, Hebr. Vill. 


E 


In P yr. or. Valle d’ Eynes indicat Benth. 
a me Vallis ista stirpem non offecit. 
negi la Peña Montañesa, |, d. al Pinar, die 15 Jul 1845. Ob- 
Pi m^ Turbon et a la Sierra de Loarre. Fertur ipsa vivere at 
ic de Lheris et in m Tou 
annua, erect 


rn $ 
anta f i : 
i 088 co 
l ; p: dlidi, per totam tu di t bipedalis, simplex aut ram J 


155 


unica generis species af quae exeat e duobus illis florum coloribus 
(albo aut roseo) a DC. Syst. et Pr., aut tribus (albo, roseo et caeruleo) 

a Bertoloni Fl. Ital. 7, p. 118 hujus generis speciebus tributis: exemplo 
i T. ochroleuca NS T. stricta N. adulta. 

Siliquae sunt nitidae, nervoso-suleatae, tenues, longissimae, laxae, 
patentes, vix e stigmatum vestigiis apiculatae. Bai ( uniserialia) ov ali- 
oblonga, brunnea, marginulo vix cincta, ala membranacea in eis revera 
nulla, quae tamen anguste alata dicuntur a Koc 


Turrita vagans (Guiland., Cortus.) N. 


Guiland. et Cortus. ex G. Bauh. Pr. p. 42, c. 9, f. 2. Mahler Gerardi Koch p. 41, n. 6? A. hir- 
tae var. quibusdam ; Turritis hirta Krock. Fl. Siles. V. cn P. 2, p. 94, n. 1092. Reiehnb. Icon. C. = 
YA f. 4343 (a) videt., Dietr: Fl. Bor. v. 11, n. 781. € . Bauh. in Matth. edit. p. 432 fig. ead. 


€3 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug. In montan. per region. me- 

Ie 

egi . Navarr. Valle de Aezcoa, inter Villanueva et Arribe, 
l. d. Echia, die 19 Jul. 1844. Habui de Pyren. orient. ex Herbr. Coder 
ab ejus filio. 

T'acie appropinquat. Turritam bellidifoliam. 

Mea planta ex Echa, cujus semina matura non possideo, ambigit 
inter A4. sagittatam DC. et A. Gerardi Koch: primae potiores chara- 
cteres; secundae faciem secum ferens: forte varietas tantummodo T. hir- 

tae? Coderiana magis appropinquat T. bellidifoliae , accedens potis- 
simum 4. arcuatae sive Arabidi bellidifoliae [5 Soyeranae, God. Gr. 
Fr. p. 105, quam hirsutie partium longe superat. 

Sed fatendum mihi erit, me Arabidem Gerardi non bene notam 
habere, ita ut Hcr paite meum adjungere nequeam, seu cum iis qui eam 
parvi faciunt, vel cum illis, qui ceu legitimam sg sustinent: cf. 
etiam Timbal, Mura de Montolieu (1815) p. 

2 novit Koch A. glastifoliam. PEE rue E12, 5. 45, 

3): ef. Syn. p. 42, lin. 33; in qua tanta est eum mea planta 
b ut de specierum diversitate legitima dubitari possit. 

Bishinisua prolatio et inde veterum ab ea derivatae prolationes, 

ad sequentem adducuntur speciem a DC., Sm., Gaud., Moris. 


Turrita hirsuta Mens et Gesneri) Nob. 


s. Herbr. Tornab. 1563, 195, n. 539, De Plants. 8, c. p. 301; Gesn. Op. bot. 
Schmied. tab. lign. 13, P 115, i. iter) A is hirsuta Scop. Fi. Carn., Bert. 7, p. 124, » 5, 
iod I 


040 . Ie. ra . t. 248, Reiehnb. leon. € -i 

. 4342 e k 42, f. 4343 b, sag . t. 170, Fl. Bat. t. 1018. Lobel. Kruydb. fol. 
262, con. . 220, f. 9. 2 Aes, me foni RP» "s, id 3 M Y* rd bon., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, 
S, 3, p, is L. 8, f. 5 ex Sm., acd. mutuata a G. Bauh. 2, quam repellimus. 

€9 Flor. Apr-Jun. Fruct. Jun. Jul. 

Legi in Pyr. or. supra Mont-Louis au Bac de Bolchera et ad pontem 

la aote, diebus 18 et 23 Jul. 1837. Habeo a Deville ex Arreau 
et ex Cadeac 


Turrita collina (Cupani?) N. 


Cup. Panph. Sic. 3, t. 48? ex Guss. Syn. 2, p. 172, n. 6. A 
Decad., Arn. It., Fl. It. 7, p. 135, n. 12 (demt. var.); Moris Sard. i 
rar. er. Belg. fasc. 2, p. 14. Ar. hirsuta var. Cambess. Balear. ; A. scabra Loisel. Fl. Gall. ed. 2 et 
Turritis hirsuta var. c. Vill. Dauph., ex Mut. et Godr. Gr. Fr.; Turr. hirsuta E. et xa 
Merbr. ex Timb.; T. minor Pourr. Herbr. Paris. asserv.? Reichnb. Icon. C. 12, t. 40, f. 4339, T 
"l. Nap. 4 in Syll. p. 93 A., B., t. 164, f. 2, 3. 


n rabis muralis Bertol. Rar, Ligur, 
t 


n. 92, Gaud. 4, n. 1510, Crép. Pl 


D 
4 9, wg 


€9 Bert, 9j) DC., Koch, Tenr., Crép., Gren., God. Flor. Apr. Maj. 
Fruct. Jun. Jul. ineunte. In Pyr. Arag. or., rarissima. 

Legi in Pyr. Arag. m.° Turbon, ad antrum vulgo el Grallero, die 
17 Jul. 1861, adultiorem; suspectam num potius sequentis. Habui e vi- 
cinis de St. Paul de Fenhouilledes ad rupes pontis, vulgo el Pont de 
la fou a Massot, qui se vidisse quoque asserebat ad St. Antoine de Ga- 
lamus, ubi et Timbal percepit. Pourret in scheda plantae s. c. loeum 
habuit Bugarach, dummodo cum insequente non commutaverit Massot, 
vel ego in Revis. Herbr. Pourr. : 


Turrita stricta (Rayi) Nob. 


. , Hesperis ete. Ray Stirp. Eur. extr. Br. Syll. p. 296 (non 266 Vill). Arabis stricta Hids. Angl. 
Koch p. 43, n. 11, Gaud. 4, n. 1512, DC. Dub. p. 29, n. 8. Sisymbrium arenosum La Peyr. Herbr.; 
: - Bot. v. 9, n. 614, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4, t. 78, Reichnb. 
» £39, f. 4337. Wither. Arrang. Brt. pl. ed. 7, V. 3, p. 779, t. 23. Turritis Ray Vill. Dauph. 
+ p M S videtur, Icon rudis, siliquis breviors. et Cadorna. delineata. 
J F lor. Apr.-Jun. Fruet. Maj.-Jul. Frequentior obvia per Pyren. 
merid. editos, solo praesertim calcareo. Rara in Pyr. or. et oecidentalibus. 
2 8! m Pyr. Navarr. supra. Pamplona m.* 5. Cristobal, die 17 Jun. 
y * P 1 : : / $ : 
1852; ad Lumbier sub l Ermita, die 23 Maj. 1845; in Pyr. Arag. 
supra Fiscal, m. Canzias, die 24 Jun. 1845. In Pyr. Atax. au Pech 
ES Dugarach , die 11 Jun.; in Pyr. or. ad St. Antoine de Galamus, 
d^ Jun. 1852. Observavi ad le Portalet de Urdos vallis A spe; ad 
Sa re et ad Gavarnie; au Pic de Ger vallis Ossau detexit Gaston- 
acaze; et ego vidi in m.* Aloña supra Oñate, ad San Juan del 
; & la Pena de Uruel, ad Viguezal, Jaca, in m.* Peña bam, 


: i j T , : 
supra Salvatierra, in summitate Sierra de Guara, a la Sierra de Loarre, 


i n ata, aut pinnatifida, generatim sature viridia, in pagina supè 
riore nitida, in infe 

aut sub-violacea: 
idcirco glabra omni 


i rum iti i -militu 
. lcherrima die, quae fuit 29 Maj. 1850. sm f 
Sisymbrii cum Phryne Gesneri N. tetigit etiam Hooker: < Ha 
9d. b-p. 303, n. 1; ; 
renosam N. in Pyrenaeis adhuc 
idistis hujus A. arenosam supra 


ponunt 
relatam. 


157 
Cardam. ian min. 2 Tabern. Krtb. 2, p. 845, f. infer. (in Iconibus 
desideratur), e Baldo, ut videtur, eruta, quamdam. ostendit eum nostra 
specie similitudinem, 'géd a Clusiana figura desumpta, Pann. A. p. 458, 
addita vero tertia figura e minore specimine fructificante, pertinet dr 
ad T. bellidifoliam. in Baldo monte a plurimis obéervatam. DC. Syst. 2, 
p. 259, n. 41 opportune citavisset tum Clusii istud opus, tum Taber- 
nemontanum, eum quo familiaritatem sibi inhibire voluit. 


Turrita arcuata (Reynieri) N. 


Reyn. Mém. Suiss. T. m Arabis pory Shuttlw. wen m e p. 38, Suppl. p. 12. 
A. eilià ta R. Br.?, Koch ; È, . 9, Bert. "m LM 6, Gaud. , DC. Dub. p. a n. 9. 
A. alpestris Schleich., Gren, Flor. Jur. p. 53, Wai pl. Ge ?' (Gaud. loe. dem t.). 13 
Soyeri — et Huet PI. nouv. Pyr. (1853) p. 3. A. belliditilia Nu. Wi ra. "ON pl. Fr. (1828) p. 17, 
n. 6, Jaeq. Obs. 4, p. 22, t. 12 (excis. vM ex Gren. apud Schultz F, Arch. Fl. e Allmagn. D: 
p. 273; var. b Du Godr. Gr. 0. 105. Ar. bellidifolia La irse Herbr. et A. siricta La 


Pevr. Herhr. s. l. et A. re^ta Herbr. La ps uoad specimen. ; addita etiam A. integrifó olia La Peyr. 
in Herbr. Mud. P^ E et ord Turrilis "alpina Pourr. Herbr. Matrit.? A. cenisia Reut. quoq. 
ex Gren, Reiehnb. 05; 42, 


€3 Flor. Maj.-Jul. Fruet. per Æstat. In editis, editissimisque Pyr. 
mediorum. 

Legi in Pyr. septr. ad le Port de Venasques, die 31 Jul. 1838; a 
la Blorva d Azet Vallis d Aure l. d. Sarujes, die 21 Jul. 1852. Habui 
ex le Vallon de Courbette a Galant; ex le Pic Montegù a Philippe; ex 
Clarabide, Bareilles et Cousteros a Deville. Vidimus in m.° Esquierry, 
alibique supra Luchon, in m.* Cagire. Debeaux detexit au Pic de Midau. 

uc refert Grenier Ar. Piet Gaudin quoque, quam quoad n. 
p. 313, sive descriptione, vel iconibus spectatis, ad T. Air.utam retuli, 
et sustineo, contra Reuterum etiam. De caeteris Gaudini varietatibus, 

; A1, IV, judicium proferre non audeam 

- Probabiliter sub E bellidifolia in Pyr. . orient. indicata a DC. Pr. 
et eum Dub. p. 30, n. 18, aut haee species, vel T. vagans latet. A. 
lucens Dulae, cum eni A. "holldifoliae Jacq. pertinet forte ad T. hir- 

sutam. Veram T. bellidifoliam (Clus.) e Pyrenaeis nec vidi, neque ab 
experto botanieo mihi denunciata est. 


Turrita serpyllifolia (Villari et Liottardi) Nob. 


Vill. Prosp. hist. pl. Dauph. 1779, p. 39 ex ipso Fl. Dauph. 3 infr. ¢.; sed in Fl. Del- 
mili 1788 n e Lek: hgy $ e DE ri de n. io ux ex RET Liottard. MS ser- 
pstiitolia ya. Roch 43, n. p . 8, Gaud. 4, 7, DC. Dub. p. 30, 12. 
e Fh Vilik. TX T, E S A. flexuosa Dule- Vill. Dauph. 2 ^ p. 318, 
. extr. ; Ten ] , 70, t. 164, f. 1 etiam e speciminibus vi 
Reichnb, Icon, c1 12, X - 39. Y joy 4i n Syl. p. 93 et 5, p, 7 pe 


e DC., bea Koch: 9| Bert. Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. 
In Pyr. Navar . Arag. Catal. ad rupes, calear. Videtur reperta fuisse 
quoque in Pyr. septr. med. editis ef. Godr. Gr., 

, Legi in Pyr. sigt Valle de Roncal m.* Escaure = summitatem, 
xd 29 Jul. 1844; in Pyr. Catal. supra Berga, m.* Queralt, die 22 Maj. 
1861; e Valle de Bowls Pyr. Arag. accepi a Timbal. berti in 
Án Peña barry supra Salvatierra , ad Gedre. Locum suae plantae la 
Peña d' Uruel ‘citat Willkomm 
Semina videntur anguste alata, veluti lineola saturatiore cincta: ea 
margins membranaceo destituta describit Bertoloni, quia marginulus co- 
loratus est. Plures habent pro biennali planta : sustinet rtoloni stirpem 
5e agnovisse perennem: profecto rem ita se habere plura montis Queralt 


LT Oo aee ERA oO 23 a 
M IA UR Pr. 
E n : 


individua mihi demonstrarunt; quapropter incautus fuit Godron, quum 
radicem inesse huie speciei perennem praecise denegavit, cum Gr, Fr. 
p. 101. Laetor me vidisse denique a Grenier, Fl. Jur. p. 55, speciem 
declarari perennem. 

Num A. bellidifolia Asso Mant. Arag. p. 173, n. 1118 (indieata in 
m." Uruel et ad San Jean de la Peña) ad hane, vel ad aliam melius 
adduceretur speciem assequi tute nequivi. | 


SECTIO 2. LOMASPORA DC. 


Turrita ochroleuca (Gesneri) N. 


Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. MI D 
rt E14. n1 3 
? Jac 


Arabis Turrita L., Koch p. 45, n, 
j M 
It.? J 


» D. 16. Ar. Turr. La Peyr. Herbr.; 
; t. 11, Engl. Bot. v. 3, n. 178, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 5, t. 5l. 
» 2 0.13 


EE 


. Clus. Hist. 2. 1. 5, p. 126, f. 2, J. Bauh. 
$1. #1, p. 881, f. 2, Barr. Ic. t. 353 (nec 853 DC., Pollin., Gaud.); Bo:c. Mus. i p. 81, 
t. 72, Petiv. Hrbr. Brit. t. 47, f, 11, Moris, Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 211, 1. 2, T, 3, 2E 

Flor. Apr.-Jun. Fruct. Jun. Aug. In montan. region. oceanieae, 


63 
facilius obvenit. 
. Legi in Pyr. septr. med. inter Bedous et Urdos, die 30 Apr. 1845; 
inter St. Béat et Eup, die 28 Jun. 1843. Habeo a Deville ex Valle 


de Aran ete.; vidique in Valle de Roncal, ad Villanueva de Aezcoa, 
in Pyr. Catal. ad Mongarry alibique. 
t le fi 


Ad hane speciem spectare judicavi specimina nonnulla imperfecta 
Arabidis cujusdam visa in Herbr. Corder. ad F rades, quae praestabant 
parenchimate densiore , pubescentia majore quasi velutina, foliorumve 

PN us magis approximatis. Forte status plantae junioris. 

Non novit Smith (cf. Engl. FL 3, p. 214, lin. 23-4) secundam (1569) 
Crautzii stirpium Austriacarum editionem! cf. etiam idem Smith opus 
ad p. 202, Reichard ete ; 

haubard in suo Fragm. 1830, p. 6 ad T. oehroleucam referre maluit 
dr. sagittatam B sub-jlabratam DC. Dub. Gall. p. 29, n. 5: ef. etiam 
s 
r. p. T2 Obs. ad n. 16 


m Obs, < In the curved and remarkably long, and drooping seed-vessels 
his species t brink the Ar. pendula (a native of Siberia), and th 
an i 


N. Amerie ; : m 
- faleatam ; but in both of those the pod is very acute 
the margin, non inc j both of those the poc y 


a a a Y . 

a N Cardamine Æt., Lobel. (1576) L. T L 
t a : T in Dioscoridis synonymon illius S/symbrn pe 
e p. 146), omen Cardamines a renatis litteris quidam inter uet 

Iptores speciebus diversis, es 


us duas neotericorum hujus nostri gener! 
: pratensem), quarum secunda Lobelio, Get 


id est Na 36 .. ^^* provenit ab herbae gustu, quod Cor re 
Sg j ita Dioscorides. Jam Brunfels, Maitim Mei 
aliique putarunt Cardamum Graecorum e 


159 
horum Nasturtium, Lepidium sativum referre, quam opinionem nos 
quoque libenter suscepimus. Hine patet, quantum a Tournefortio, Lin- 
naeo et asseclis recedamus, dum ilii nomen susceperunt relieta qua- 
eunque de origine ejus inquisitione. Vella Galeni nimis dubia est, 
ut fidenter tuteque sumatur. Inde novum in genus infero nomen, di- 
coque percelebri viro Lucae Ghinio Foro-Corneliensi, qui, tametsi vix 
aliquid de re herbaria praelo mandaverit, adeo inter coaevos inclaruit, 
ut ad eum veluti ad summum Botanicae et Herbariae artis magistrum, 


citur Musaei Pisani etiam creator), famam sui auxit comitate, consiliis 


teros eminent Odonus, Caesalpinus, Matthiolius, Anguillara, Maranta , 


G. Bauh. Pin. p. 105, n. 11 (excl. Clus.). C. alpina Willd. Sp. pl. Tetrad. p. 481, n. 2, Koch 
. 46, n. 2, Bert. 7, p. 13, n. 2. Cardamine bellidifolia Crantz, DC. Dub. p. 31, n. 2, Gaud. 4, n. 1494, 
enth. Cat. p. 66. C. alpina La Peyr. Herbr. Wulf. in Jaeq. Misc. p. 148, t. 17, f. 2, Engl. Eot. v. 33, 

n. 2395, All. Pedem. 1, n. 949, t. 18, f. 3 mal., Sturm Heft 28, Reichnb. Icon. C. 12, t. 25, f. 4296. 


" 
-9. i. 


a Deville ex le Lac de Miguelon, ex le T'uroun de Caster?, lectamque 
supra les Eaux Bonnes. Vidi a la Breca de Roldan, loco difficili plan- 
farumque fere deserto: item au Port de la Hourquette, 

tagna est cum insequente specie similitudo et affinitas, eum qua 
conjungendam esse praedicarunt Haller, Gmelin, Bad. Als. T. 4, p. ; 
Innixus iste observationibus a se factis per Helvetiam et per Pyrenaeos; 
Chaubard quoque Fragm. bot. cr. 1830, p. 6. 

Habitus harum stirpium varius prout plantae in editissimis aut in 
subalpinis, in saxosis aut herbi is, in apricis aut in umbrosis vel in 
rupibus proveniunt, solo sub-sicco aut madido vel humenti. ; 

Ast notam distinctionis bonam cum Villar haberi in siliquis sustinet 
Soy. Willem. Obs. pl. Fr. (1838) p. 18, eui nos quoque aecedimus ; 
mfidam vero e foliorum auriculis depromi merito, declarat Salis Marschl. 
Korsik. p. 16. 

aec ad subalpina rarius descendit; frequenter folia integra, car- 
nosula, lucida portendit. 
. Card pumi, bellidifol. alpin. Gerard I., Herbal. (1633) p. 260, f. 
infer., imitatio est Clusianae figurae de Plantula Cardamines alterius 
aemula Rar. pl. Hist. 2, 1. 5, p. 129 fig. extr., quae Sinapi pumilum 
alpinum dicitur infra ad marginem deseriptionis ab ipso Clusio. Hancine 
imitationem. ostendit ipsa Gerard figura, declaravitque iste idem l. e., 


p. 261, n. 8. Haec prolatio merito allata fuit ad Z'urritam Me 
a Jacq. Obs. bot. 1, p. 22, neque ad Sp. bellidifoliam reducenda era 
vel directe, aut intorte, ex Gerard cin ad hane speciem Kies 
ut fecit quidem DC. Syst. 2, p. 249, n. 8, qui ad T'urritam bellidifo- 
liam cum aceuratissimis auctoribus ien lüsii, qui fons Gerardianae 
eloeubrationis fuit, suo loco retulerat, l. e., p. 2: 39, m. 41, mox diver- 
sissimum de eadem figura usum faciens sub n ostra specie ad varietatem 
suam f alpinam, sub qua item exeludenda est altera Clusianae ieonis 
imitatio a Morison oblata. 


Ghinia resedifolia (G. Bauhini) N. 
auh. Pr. p. 45, n. 4, f. 2. Cardamine resed Koch p. 46, n. 3, Bert. . 15, 
. 4, E^ "a 4, n. 1495, DC. Dub. p. 91, n. 3, Jeanbr. hod de ibn » 158. C. resedifol. Là ye 
Herr Benth, Cat, dempto All. syn.; C. runcinata Pourr. Herbr. Matr. pro minore parte? C. ham 
Bert., Puecin. varietas judicata est a Caruel Fl. Tose. Pr. n. 146; C. heter n: Host, Dulac. 
Wulf. apud Jaeq. A. append. p. 38, t. 21, All. fW d s Up ut, 5T. f£, 9 eft 28, " 
Exot. I Yv d, n. 54, Feichn CQ. 9, t: 96, f. iem Bauh. in Matth. Cimul- go. p. 380, 
Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S, 3, p. 222, n. 3, 1. 4 f. AS e Bauhiniana. Bocce. Mus. piant. p. wi 
t. 46, f. inferior. : 
9| Flor. Jun-Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus. | 
Legi in Pyr, or. summit. editiore du Puig Carlit, inque m. Cam- 
bresdazes et Valle d Eynes, diebus 1 l Sept, 11 et 13 Jul. anni 1856. 
agi a Deville ex le Port de la Pez. 
a admodum variantia divisione illorum; raro lucida et carnosa 
eds talia observavi au Port de Plan. 


Ghinia impatiens (J. o N. 


yw viu impat. Ger, qpi e ardamine PCM Ray, Hist., L., BE 40, n. 5, 
i. i 


Bert. 7, p. ?1, n. 9. Gaud. 4, n Dub. » 39. C. impat. La it Herbr., C. apetala 
Gater., Gilib. e A ill. n. 172. Exerc . phytol. Pr 2. ug: ues C. rper Td i sem ex inh 
Engl. uM E Dan. t. 1599, Sturm Hef 45. Schk, Handb. 2, t. 187 fi. fr. Wee 


yr DC, PM Hook., AE E Koch, nos Coss. Germ., God. 
Flor. eg dul Fruct. Jan, -Au ug 
n Pyr. septr. supra Oloron ad Curmenson, die 19 m 
1858. Pas a Deville Vend ad Tarbes, ubi comite amico f. r. ipseme 
observavi; ex las scaldas Pyr. or. a Massot. Observavi ad VE 
h eon, in Valle g Aure, circa Luchon, in Cerdaña, — ke vi 
petalos, observatos praecipue ad Tarbes, Oloron, Cur 
F In Hrt, Bot. Monspel. cum petalis pp prodire estat Giboin 
vom. Phys. vé. (Stra asbrg. 1813) 3. Per regionem caucasicam 
nnl generatim petala portendit , teste Marsch. a Bieb. Fl. € 
Ld 3, p. 491, n. "1981 ; item ad Petropolim ex Rupr. Ingr. n. 
~- me m regione Altaica, ex edationr Fl. Alt. 3, p. 41, n. T, itemy 
in agro Wirceburg, fide Hell , Pl 2, p. 91, n. 1; et ita in "Galicia 


silvania ex Baumgart i a 
d o ügarten En. Stir irp. Trans. 2 P6. in agro | 
niensi, ex Lumnitz, Flor. n. 646, in agro PA St. Amani Flor. 
Cete A i; in Etruria, ex Savi Bor. Etr. 2, p. 187, i in Au is 
nio] pig Germania ag pipa Schkuhr aliisque; in Va 

a e S-opoli Fl. Carn, ed, d - 816. 


161 


Petala ista aliis raro sese ostenderunt. Vaillant duos annos post 
quam frustra quaesiverat sa tandam reperiit; videas etiam Coss. Germ. 
Fl. Par. p. 85, n. 4, qui in illo agro petala saepe deficere dicunt. 
Et speciem plerumque flores apetalos gerentem multi se vidisse asse- 
runt; in Helvetia Haller, aliique; in m.* Jura Godet; in agro Badensi 
Gmelin; in Halensi Sprengel; in Friburgensi Spenner; in Hafniensi 
Drejer; in Alsatico. Kirschleger; in Brandeburgensi Dietrich; in Sile- 
siaco Wimmer et Grabowsky; in Germania Roth, Reichenbach, Bluff 
et Fingerhhutz, aliique; in Hungaria Sadler; in agro Veronensi Pollini ; 
in Belgio Lejeune, Lestiboudois, aliique; in Gallia media Boreau, De- 
lastre, Lagréze-Fossat, aliique; in septentrionali Godron; in Anglia 
Hudson, Withering et alii. 

Quidam petala facilis inventus sibi finxerunt; cf. Lamarck Dict. 2, 
p. 183, n. 7, Villar. Dauph. 3, p. 359 

In nonnullis. vero plagis petala ista neutiquam apparere testantur, 
quoad Sveciam, Linnaeus, Fl. Svec. ed. 2, n. 588, ut in Gothlandia, 
idem It. p. 26; ast prope mare in Svecia reperta fuit planta cum pe- 
talis a Wahlenberg, Fl. Svec. ed. 2, n. 735. In Palatinatu petala non 
animadverterunt Pollich; ad Herbornam Lesser, ad Goritiam Scopoli, 
ad Noricam Wulfen, prope Frankfurt ad Moenum Reichard, in Li- 
thuania Gilibert, in agro Bonnensi, Schmitz et Regel Fl. p. 963 a. 

i rem bene percipio, hane mihi fingo conjecturam: stirpem in re- 
gionibus australibus, vel alibi in locis calidioribus, petala promptius 
prodere. Huc sisto; ne mihi cum Faeciolato, repetant: « Nimio plus 
habet otii, qui tam exilia sectatur. » Epist. 


Ghinia sylvatica (J. Bauhini) N. 


„Card. J. Bauh. Hist. pl. 2, ]. 21, p. 889 a lin. 43. Card. n. 472 b Hall. Helv. Cardamine syl- 
vatica Link. apud Hoffm. Phyt. Blätt. (1803) p. 50, Koch p. 46, n. 6, Bor. Fl. centr. Fr. (1840) p. 52, 
n. 138, Mev. Fl. Hanov, excurs 44, n. 3, Schultz Fl. Stargard. Suppl. (1819) n. idee, Lm 

: i , Reut. Cat. 


Annals. of Nat. Hist. V. 2 (Lond. 1839) p. 2 r.p ^ 
p. 34 C. par- 
urm 


. ^ avi. - 
pl. Gén. ed. 2, p. 45, Irvin. Phytol. 2 (1857-8) p. 566, Gren. Jur. p. 57, DC. Dub. p. 34, n. 8, C. pai 
vilora Noul, Fl. (1837), an et Retz Scand. od. a n. 807? Flor. Batv. v. 8, t. 628, St Heft 45, n. 13, 
Reichnb. I:on. C. 12, t. 26, f. 4303, Fl. Dan. t. 735! 


© Flor. Apr.Jun. Fruct. Jun.-Aug. Ad nemora montana, vel in 
umbrosis, sylvatieis potius quam rupestribus. 
ei . Y ` 
egi m Pyr. septr. med. Valle de Marignac ad las Cascadas, die 
bui 


perstante nemore descensam, ad pedem rupis viventem; m ea statura 
pedalis, caulis flexuosus, striato-suleatus, undique, sed basi praecipue 
hirsutus, folia copiosa illa Cardamines fontanae ferme aemulantia , se 
flaccida semper, petiolis suis sulcatis, marginibus elevatis , versus 
basim ciliatis; racemus princeps bipollicaris, tetradynamus. Card. inter- 
media Flor. Dan. t. 1762 huic speciei admodum accedere mihi visa 
est: eam referunt ad sequentem speciem. Iconem vero Fl. Dan. t. 135, 
m 


162 


robustiorem, facieve diversam, ad G. hirsutam potius 
i P vc GR censebant Gaudin, Smith; sed Nolte, Nov. Fl. Hols, 
63, n. 335, Bess. En. Volhyn., Hornem. Nom., Meyer Fl. Hanov. 
SIR e. eam si G. sylvaticam laudant. De re parum persuasus a qua- 
eumque Fl. Dan. prolatione hic me abstinendum fore duxeram. 
Varietatem S. hirsufae, neque E propriam esse, contendunt, 
eum Hallero, Spreng. Hal., Pollin. Ver., Wimm. Grab. Siles., item 
Wimm. Schles., Gaud. Helv., Kunth Bod Spenn. Fl. Friburg,, Fries, 
DN et Walk. Arn. in Beech. Voy. et Br. Fl, Asa Gray Man. ed, 5, 
. Germ. Paris, Lloyd Loir. infr., Carion Saon. Loir., Bert. lt, 
Neilr. M Caruel Pr. FI. Tose., Iungst, quibus non attendendum 
esse 


Ghinia hirsuta (Camerarii) N. 


T. d. Be ; p. 23, n. 10 (exels. 
r. Epi ?70. Cardamine hirsuta L., Koch p. 47, n i 
prola ths. Y^ su eng aen speetnbs.); Nolte Nov. Fl. Holsat. p. 64, r ‘336, po ji ^n. 1499 a; Lin 
` : 


: i 3 e Irvin, Phytol, 2 
Pl att. (1803) p. 52, Moris Sard. 1, n. 88, DC. Dub. p. 34, 7, h i HE 
n v ts A La Peyr, Herbr, et C. parviflora La Peyr. Herb. b ls de LE po 
in pl. Sehimp, Enijs ex Richard A. Tentam. Fl. Abyss.; C. pensylvanica Mü ep r& Ll 
inica L. r. Amer., cum C. tereti Le confirm. a Cas ight Piae ane In sr TB 
t Hanks n Soland. MNS., C. glacialis D propinqua Carmi 

Mei. qui et C. pensylvanieam, virgiuibam etiam laudat, et C. n Aies Ti MNS. varietatem eiie 
speciei declarat; additis C. intermedia Hook. et C. Beterophylia ris : n " eg Pv v. 7, n. 49, 
et Soland., DC., Sisymbrium he ver ian Torst. P New ai . Engl. da WEE 
Curt. Fl. Lond. Ld Grav ees S TA FI. Batv. v. 2. 73 dai Heft 45, n. n: rd Scop. Fl 

t. 187, FI. Aes de Nolt. et Mey., mihi me : dicte Heg. Ic. Helv. fas^. 18, t. 1. 


e A 9 h. 
arn. 1, t. 38, Reiehnb. leon. C. 12, >90 f, 4304,  Zannich. Vnz. p. 5S TLEN 
Hist. pl. Pede s eo. f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 2 d 21, p. 388 fig., Chabr. Sciagr. p. 
Ic. t. 455. 


© Flor. Mart-Maj. Fruct. Vere 51. HABE 
Legi in Pyr. A humil. ad iius , die 1 Apr. 1851. Ha 
Dertte. e Tarbes E) mox 
. Bauhinus perperam in capite flores purpureos dixit, quos 
albos describit. ionem 
anta est fragilis dum eam e terra evellis; sed cito comp esc 
et ida inulte patitur. Petala interdum minora conspiciuntur. 
tamina semper Weg » Trevir. in litter. ad Koch 7 gy 
etiam in Syn. ed, 1 - 44, n. T. « Stamina quatuor deficienti H ller 
vioribus » Gilib. pi Lith. iue n. 173, ut jam declararunt RU 
Linnaeus, Smelousky, Smith, Godet, Babington, Lejeune, aig pae 
mina saepissime quatuor , breviora deficientia ; ; sed occurrunt W andris 
flores es pentandri, vel tetradynami i in eodem racemo cum floribus tet 


videas descriptionem ` Wulf. F]. "Nor. p. m n. NU iconem Sel 
et observationem Pontederae, Epist. Diss. T, 2, 
Ego in Pyr, Arag. 
vioribus deficientibus ; inque 
2 ex septr. et ad sig SOC RR Toulouse, stamina pep 
uh- viderunt et ut vidi ipsit: « 
quandoque deficiente, » Fl. Carbo 2 92, » n. B17. Marschall : ie 
a à 
S, quandoque diandros, tetradyn namos WEM EU y 
I Cantabria vero (die 11 Aug ir 
ina Sex reperii in individuis ad Baigorry obviis, e stamina Mos 
ferebant individua. ad Irun, Azcoitia, Durango, Pau, Tarbes, 


Muss ta raps e Tea di und rs eed 


163 


duis stamina sex araroa, et FI. Goett. iis p. 19, n. 64, 
nt. . 120, Schollr. Sumt 
Fl. Barb. n. 1061, Schrank Prim. Fl. Salisb. i: 613, Bess. Fl. Gale. 
A. n. 799, Gruss. Fl. Sic. Syn. 2, p. 168, n. 1. 
Et Bertoloni vidit in eodem individuo stamina variantia numero 
4-5-6, cf. Amoen. Ital. p. 165; itemve mihi videre contigit in individuo 
Tolosano domum allato, die 27 Mart. 1853. Hoc idem Smith testabatur 
a Ducros (cf. Engl. FI 3, p. 189), et observatum quidem est a Lowe 
Man. Fl. Madeir. p. 25. Scribit Borkhausen, Tent. dispos. Fl. Germ. 
p. 60, n. 281 Obs., speciem tetrandram a se visam esse, sustinens 
quoque se filamenta minora castrata à percepiss 
d Bononiam Italiae stamina generatim quatuor percepi; ad Ba- 
gnacavallo stamina quatuor vel sex, raro quinque; tetrandram quoque 
vidi stirpem, staminibus minoribus deficientibus ad Scarena agri 
eaeensis, die 8 Mart. 1857; et cito in Provincia ad Le Muy, die 15 Mart. 
generatim tetrandram, sed pentandram etiam percepi; ad Draguignan 
quidem tetrandrem saepius (16 Mart.) repertam, sed et pentandram, 
aliquando etiam hexandram 
Viderunt aliqui stirpem apeta talam. 
ngl. Bot. figuram ad C. ^ V adr cir afferre malunt Nolte et Babingt. 
Man. Br. Bot. ed. D, p. 1. 


3 
ae 
z 
£ 
ei 
e 
E= 
- 
D 
e 
e 
e 
T 
- 
e 
en 
m 
'Q 
[t 
e 
4E 
z 
NS 
" 
w 


* 


Ghinia amara (Thalii) N. 


Thal. "gii pep. p. 106. Nasturt. aqual. amar. br 97. Vii ui e amara L., Roch; p E 
l 


n. 9, Bert, 7, p. Lad 15, Gaud. 4, n. 1498, DC. Dub. p. 31, n. 5, Ret Scand, Pr. ed. 

C. amar. La Pey y - Heebr. partim, C. montic ‘ola Timb. Flor. Dan. t. 14s AE uo a quibusdam. nih 
non placet, Vill. Tl. Dauph. 3, p. 362, t. 39, Engl. Bot. v. 14, n. 1 zr . FI. m nd. ed. Grav. V. 1, 
t. 88, Sturm Heft 45, Dietr. Fl. Bor. r. 10, n. 677, All. Fl. Pedem. i, SR Schrank FI. 
Monae. t. 361, Reichnb. Icon. C. DASS . 4305, Schk. Handb. 9, t. ET 87, . Hist. ex edit. Mont. 
» 66, t. 45. G. Bauh. Prodr. p. 45 sin. descr. f. 1. In Matth. edit. non ii a X Bauh. Hist. pl. 2 


i ih 
?1, p. 885 fig., Petiv. Herbr. Brit. t. 47, 


I Flor. Maj.-Jul. Fruct. per ZEstat. In humidis montium ad fontes, 
rivulos , locis plerumque umbrosis, nisi editior., Pyren. oriental. po- 
issi imum, 


Relatam Fl. Du unt ad varietatem G. amarae laudant Nolt. 
Nov. Fl. Hols. sub n. 335, Meyer. Fl. Hanov. excurs. p. i n. 6. Mihi 
haec figura vix satisfecit demonstrans potius annuam plan 

Figuram J. Bauhini (2, p. 885), ab ipso repugnanter pets nolui 
ego citare. 


Ghinia pratensis (Galeni? Brunfelsi) Nob. 
8. Cardamin 


Vella Gal S n br. 1 91 a- 
ic Rupp. 3» 5 s. eric hy ael : E s. DE. bib. p. 3 Aun 6, Godet. Fl. de E 
: prat. et G.” Matthioli Berl. 7 27, 99, 3, 14, Gre Án Jur. p. d pa- 
Herbr. et C. amara La Peyr, Herbr. Perf E: ina Pe "Cui Narb. E 244 et Peer Paris 
e 


Bde. C. dentata Schult * et Be ranulosa All. P 
Tob Compan. Bot. iag tenui V Hook Journ. Bot. 4, dh Val ches sistunt, - ren i 
C. montico] à Lej. ex Lestib. e = p.; C. herbivaga, C. praticola et C. udicola vH g Z 
reste Fuel à, cum C. orophila Timb., C. rivularis Schur ex Kanitz. Nasturti dr : g det 
o Agt 8.; N. aquaticum Hrt. Ey irets., G maj, dono Gilib. Exerc. phyt. Engl. Bot. de o Rap 
t 2; Lond. ed. Trav, 3, t. 95. Flor. Dan. t. 1039, Schrank Fl. Monac. t. 219, Fl. M Mu 
Dietr igi et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 3 E . 15, Naumb. in Roem. Arch. "E 2, FE A 
Y Bor. v. 10, n. 678, Sv. Bot. v. 5 . 350, "Sturm Heft 8 et Á goce ir Mr i Ne 


Cup Plenck 1 le, l : ; . r 
pi. med. T. 6, p. xi a biT, Turp. Fl. med. T. 2, t 
* ' Pr 396, t. 143. Trag. Stirp. h M. p. B, f. 4'ex Brunf., Fuchs. Ie. (ed. 1545) t. 185, Clus. Rar. pl. 


* 


E 


2 E S P a A AET 
7 [LRL CN pe SAX LA 


164 


Hist. 2, ]. 5, p. 128, f. 2 et p. 129, f. 1 flor. dupl. siv. plens., J. Bauh. Hist. PR SEKON p. 889, f. 4 
Fuchs. Hist. st. p. 325, Matth. p. 488 infloresc. mala; Lonier. Nat. h. crt. 159 C.. f. 3. Camer. Epit 
p. 266 dubia; Dod. St. h. Comm. 2, p. 177, Hist. pl. (gall.) p. 434, f. 2 (Sisymbr. Cardam.); Lob. Obs 
p. 106, f. 2 et 3, Icon. t. 210, f. 1 et f. 2. 

9; Flor. Apr.-Jul. Flor. Maj. et per ZEstatem. 

Legi in Pyr. septr. med. ad Toulouse secus le Canal du midi, die 
20 Apr. 1852, unde fructificantem habui a Timbal, lectam die 15 Maj. 
ejusd. anni; in Valle d Aure supra Azet, die 13 Jul. 1852, in Pyr, 


Li 


. Cantabr. ad Byriathw, die 23 Maj. 1879. Habeo a Deville ex Tarbes 


et ex Mont-Sacon. Observavi ad Pamplona, Puycerda, Lourdes, ete. 

Caulis vix inferne teres, superne compressiuseulus, eum stris plus 
minus copiosis et manifestis. Petala lilaeina venis saturatioribus pieta; 
si albida, tune venae minus saturae. Ne dicat quis cum Koch, Berto- 
loni, Cosson et Germain, stamina corolla dimidio breviora, quia de 
lamina tantummodo, nec de toto petalo cum ungue suo hoc dici potest; 
stamina duo breviora vix faucem superant. Nec placet stigma capi 
dietum a DC. Syst. et cum Duby, ab Hook. Br. Fl., a Noulet, Mutel, 
Ledebour sive ad generis characteres, vel speciatim de nostra stirpe, 
quia stigmata depressa inspiciuntur, neque orbicularia nee hemisphaerica. 

Sapor herbae amarus; species inter validiora remedia antiscorbutica 
censenda, quae virtus ab iis etiam recognita ei est, qui illius efficaeiam 
ceu nervinum medicamentum, a Ray, a Robinson et a Baker praedi- 
catam, denegant. ; 

ndividua alpina humiliora , crassiora, elegantiora sunt; ex hisce 
statuit suam C. crassifoliem Pourr.; huie formae accedunt ea speci- 
mina quae legi supra Azet, aliaque humilia, tenuia, laxiuscula, quae 
obvenerunt in: Cerdaña vere 1861. 

aeterum, ipse Pourret de sua specie dubitavit, utpote qui in 
scheda Herbarii Matr. asservati ita scriptum reliquit: « An Cardamines 
pratensis sola varietas? », onge ergo a veritate aberravit ‚Timbal, 
quum C. crassifoliam Pourr, synonymon G. raphanifoliae declaravit: 

)8 


, Card. nemorosa Lejeun. Spa et C. latifolia Lej. Ibid., monente Le 
stiboudois, Botanogr. Belgiq. p. 325 hujus speciei nostrae varietates Qu 

constituunt; cf. etiam Crépin Man. P] Belg. 1866, p. 48, n. 1. Nec 
mihi tuta videtur sejunctio C, granulosae AIl. quam ceu formam 8. 
pratensis consideravit Spenner Fl. Frib. 3 p. 
synonymon recensebat Spach, Suit. à Buf. T. 6, p. 441. Aliunde, 
futiles judico nuperrime in Gallia declamatas species s. € 


omoll. Fl. Com. 5 "D Ben vann : 
l. Com. 5, P- 157, n. 1230, iste praecipue distinguit a G 


eam : fen : " 
vult facie a Qh. pratensi diversam, l. c., p. 30, quod ei non A: 
perperam foliorum lacinias foliolas arbitratur "lis 
compositum declarare. Neque caules ees el 
SI . : z omnino * 
perpetuo alba in Gh. M mt, nec petala minora; et petala offen- 
dab uers 7h. Matthioli a Bertoloni praedicata, sub-rosea i 
; nervis notata viridibus URBS mula in fundo pe 
lorum inspicienda : , prodeuntibus e macula m ern 
tingunt ci ud eni caeterum venae non totam petali lag 
, v 1 | 
mediam earum partem decoloratae fiant. Nota € 


c. l. e. y, quae ex Schur Sert. n. 209 varietas est C. pratensis , ea- 
demque ae Matthioli planta, ex Fuss. Trans. n. 264, 

n specimine ad Toulouse lecto habetur folium gemmiferum, quod 
phaenomenon in hae specie animadverterunt jam Cassini, Journ. hysiq., 
Maj. 1816, p. 408, vel Bull. Soc. Philom. Par. ( 1816) p. 71, aut Opusc. 
phytolog. 2 (1826), p. 340-43; dein Speni. Flor. Friburg. 3, p. 920, 
n. 1, et Aug. St. Hilair. Observ. sur les bourg. advent. et le Card. la- 
tifolia in Ann. Sc. Nat. Par. Sér. 3, T. 9 (1848), p. 19, qui rem te- 


est septentrionalibus GA. pratensis albiflora, C. Hayneana Welw., Reichnb. 
$ 


a'd 


descriptus et figuratus erat ab anno 1792 a Naumburg s. c.; cf. etiam 


or. Als. 1, p. 45 Not.; etiam C. A. Meyer. ex Spach. Caeterum 
res nota Anglis. Aug. St. Hilaire suam plantam observabat ad basim 
montis Canigou cum gemmis fortuitis; cf. l. c. Annalium, et insuper 
' Compt. Rend. Acad. Sc. T. 25 (1841), p. 373-5. Hoc idem observatum 
est a Moretti in sua C. Matthioli, vid. Giorn. Istit. Lombard. T. 2 (in 
4, 1850), p. 213 cum tab. f. B.; in Gh. raphanifolia, referente St. Hi- 
laire; in Cardamine fontana, in Droseris quibusdam itemve in Gloxiniis 
et Degoniis nonnullis, Rochea falcata ete. 
Dulbi isti, de quibus agimus, ejusdem naturae et situs sunt ac illi 
Dentariae. bulbiferae, P'icariae, Saxifragae bulbiferae, S. stellaris L. FI. 
app., S. hypnoidis, Liliorum bulbiferi et tigrini, Ornithogali bulbiferi, 
Ixiae bulbiferae , Ari bulbiferi, Dareae bulbiferae, Cystopteridis bulbi- 
jerae; Pleuridii nitidi (Musc.) ex Bescherelle. Itidemve observati sunt 
in Kardanoglyphe nana, Peruviana Crucifera, ex Schlecht. Pl. Lechle- 
nan., Linnaea V. 28 (1856), p. 473 Adn.; in Cicutaria bulbifera, in 
Begonia bulbifera, in quibusdam Dioscoreis; in aliis Filicibus. 
Quid simile offert omnibus notum Moluccanus Bryophyllum calyci- 
num; et insuper Polygonum viviparum, Allia plura, W oodwardia ra- 
wans, Tetraphis pellucida, Webera annotina, Ornithogalum thyrsoides, 
Eucomis regia, Malaxis paludosa, etc. 


Ghinia raphanifolia (Fagonii) Nob. 

Cf. Herm. infr. cit. Carda mine latifolia Vahl Symb. bot. 2, p. 77, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, 
T.2, p. 84, n, 10. Noul. Fl. bass. sous Pyren. p. 39, n. 2, DC. Dub. p. 32, n. 12. C. latifl. La Peyr. Herbr, ; 
C. raphanifolia Pourr, Chl. Narb. n. 263 et in Herbariis suis Paris. et Matr., inque Herbr. Po d. 
It. Pyr., cum multifida Pourr. Herm. Parad. Batav. p. 203, t. 69 (nec t. 204 ut citat nT a 
Sp., Pers. Syn., Lamk. Dict.). 

I Flor. Maj.-Jul. Fruct. per Æstatem. In editis ad humiliora in- 
terdum descendens, fluminum ac torrentium o 


S1 n 3 
Pyr. or. ad Mont-Louis, inque Valle d Eynes, diebus 10 Jul. 1836 et 
8 Jul. 1839. Habui lectam sub Ze pas de Rolland a Colomies: a Deville 


"pue reperii in Pyr. septr. auriger. Juvat tamen quaedam loca ab aliis 
VIX serutata de stirpe eximie pyrenaeo-iberica indicare, nam ede 
menta ponas repertam esse in Calabria a Thomas, ut fert DC. Syst. 


166 . 


2, p. 262, n. 33. Vidi ad Paglietta vallis d'Aspe; ad Cambo Cantabr, 
itemve ad Bilbao; et ad Astigarraga secus amnem U rwmea; in nemore 
' Oza supra Hecho Pyr. Arag., ad Mongarry Pyr. Catal., ad St Sau- 
veur. Caeterum locus natalis hujus perpulerae speciei est ad fontes, vel 
ad aquas frigidas et puras Pyrenaeor. editiorium: semina vero desiit 
unt eum aquis et stirpem diffundunt in humilioribus locis ad fluminum 
ripas hine inde, in regione rub-pyrenaea, vel extra etiam, ut mihi quidem 
observare contigit sub /'Hospitau secus le Ger, die 24 Jul. 1843; 
Toulouse a Noulet, ad Malause, Tarn. Garonn. a Lagr. Foss. Fl. p. :35. 


Dentaria Lobel., Tournef. 


Dentaria digitata (Matthioli, Gesneri) Lamk. Dict. 


De Matthiolo infra dicimus. Gesn. ia bot. ed. a Ta P. 
105 


1, fase, 1, p. 5, CU 4057 yes 
b, Hrt. Germ. p. 279 b, lin. 3. Koch p. 29. n. 


Gaud. 4, n. 1492, DC. Dub. . 32, i 
tala Scop., ex Clus., G. Bauh. ; Bert! Top n n. 4. D rb.; D d 5h > 

ia J. : ichn toon. €. 31, f. 4316, Garid. pl. Aix p. 152, t. 29. Matth. 
l 969. fer Epit. p. 704, Clus. Pann p. 451-2 * p. 454, Hist. pl. 2, 1. 5, p. 122, £ 1 et 9, B 
list. pl. 2, ]. 21, p. 900, Dod. Pu rg. p. 382, 383 fig., Dod. Pempt. p. 162, f. 1. 


in Pyr. ees mediisque. 


Legi in Yrs septr. occid. paulo s supra Urdos, die 25 Maj. 1850. 
it à Deville ex Men eris: ex montibus de Madres- ab. Ab. Arcéns, 


que suorum Bronx. i in I Discordo. ipsum es 
reor, eamque esse credo, qune vocat Saniculam e 
98 D 


e 
* S. Valentinc Goritiae, ed. Venz. 1544, p. 


Dentaria pinnata (Gesneri) Lamk. Dict. 
Gesn, poteat. p. 105 


b, Hrt. Germ. crt. 279 h o4 6; pp. Herr Tornab. 1563, fol. 199, 
di : oc xi pus EU 91, pc. Dub. 
s 32, n, 3. La Poy ca B39. Koch p 49, n Bert. 5, Gaud. 4, n. 14 


D hylla (ex Ch O Bauh. Pia. wt Basil. . 94, Vill. Dauph.; 
D pentaphylla et d. pond diui Her S6 n) ^ Bauh e T lp.; it intermedia Sond.; 
5, t2. los Ass n" Ag "ien ru t. 562. f. 4; Sturm Heft 48, Labr. Heg. n Y e A 
, g e . C. 2 22. 49 , Te . Fl 1 » t5, p í es 
Rar "Pi. Hi Rom, Ta : 130, Garid pl. Aix ps t. 25. Chus Paa È 52 n fig. et p e 

n - msh Z, e. Ws " 9. Gesn. E 
bot. ed. a Schmied. PA hs QUE Por. B s A vire ie ORA fi fig., Dod. iudica p. 162, f H [s 


. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 24; p. 901 (p. err. 889) t? 


X Flor Apr.-Jun. Fruct. Jun. Jul. In sylvis editis, solum caleareum 
praodiligens, 


e 

i Py JT. septr. med. ad 7^ oe dim mon'is Je Pic de Gard, jue 
€ ) gos is. dues a Deville in nemore de Montalene ad Sos 

» ses. ad Į en de Pd n Victorian; au Port de la Glère, 

D agire, au u Roc de Benal, in Monsen y, dio. xo 
itum minationes Lamarckiana anteriores vel incongruae, vel aliq 

ptione inquinatae, relinquendae sunt, 


Tribus 9: CHEIRANTHEAE Nob. 
Matthiola R. Br. 


iola sinuata (Gesneri) R. Br, apud Ait. Hrt. Kew. 

bot, d. um evi- 

det ra oe vd a Schmied, tap, lign. 13 t DC., sed par K 
a AU. tin. p. 435, Ber: $, p. 101, n. Cu th T ww pe Dub. p. 27, n 3, Chet 


167 


462, Flor. 


ranthus sinuatus L., La Peyr. Herbr.; M. vulgaris g Spach, Suit. Buff. Engl. Bot. v. 
Sibthrp. C. 7, p. 37, t. s qu Icon. C. 12, t. 45, f. 4350. Clus. Hisp. p 
a Y 4 ' 


Graec. Si eic 
Hist. 1. 3, p. 29: n. Lob. Adversr. p. 141, Icon. t. 330, f. 2, J. Bauh. 
p. 875-6 f. 4 


7, n. 462, 

333-5, Rar. pl. 
eir DM 
fig., Chabr. Sciagr. p. 279, f. 4. ; 


I 
ist. pl. 9 

©, €9 Flor. Jun. et per Æstat. Fruct. Jul.-Oet. In maritimis, orien- 
talibus praesertim. 

Legi in Pyr. Catal. ad Escala, die 24 Jun. 1851. Habeo ex Ba- 
yonne a Deville, ex Biaritz a Darracq. Observavi ad Canet, al Puerto 
de Llansà, in littore San Pol ad San Feliu de Guixols. 

Vitam plantae variam novit quidem Dunal, et ego etiam saepe e 
fortuitis eireumstantiis stirpis diuturnitatem diversam fieri percepi. 

M. incanam cum sinuata conjunxit Spach Ann. Sc. Nat. et Suit. 
Buf. T. 6, p. 403, 404, 405, quod num bene aut male actum fuerit 
ulteriores docebunt observationes. Hane sibi confecisse opinionem Gerard 
mihi patuit pervolventi MNS., quod pro edit. 2.' suae Florae Gallo- 
Provine. iste paraba 

Ego M. incanam (Dioser.) R. Br. pluries vidi in muris vetustis Can- 
tabriae, ad Portugalette, Santurce, St. Jean de Luz, etc.; sed nunquam 
a me reperta fuit in rupibus maritimis: semper ubi horti proximi 
aderant, vel fuerant coenobia. Quae frustula decerpsi ad Portugalette 
flores duplieatos gerebant, coloris varii, a rubro-coccineo descendendo 
ad album. Siliquas, quae sub-cylindriceae declarantur a DC. Pr. p. 133, 
n. 1, et cum Dub. p. 26, n. 1, ego compressas esse, cum accuratioribus 
auctoribus, comprobavi: caeterum eglandulosas et tenuissima pube ad- 
pressa undique indutas conspexi. 

M. eglandulosam Vis. Dalm. ad sinuatam referre vix dubito. 


Matthiola tristis (Barrelieri, Bocconi) R. Br. 

Barr. lec. t. 803 et t. 999, f. 2 ex Desf., Bory, Chaub.; Boce. Mus. Piant. p. 148, t. 111. Bert. 7, 
P. 105, n. 7, Boiss. Voy. botq. Esp. p. 22, n. 60; DC. Dub. p. 27, n. 4. Cheiranthus tristis L., Bory, 
Chaub. Morée p. 342, n. 881 a. Ch. fruticulosus L. Sp. ed. 1; Ch. tristis, aut Ch. lavandulaefolius , 
^p fare Pourr. Herbr. Matr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 7, p. 35, t. 637, Reichnb. Icon. C. 12, 

h Flor. Mart.-Jul. Fruet. Jul-Sept. In Pyr. Navarr. Arag. Catal. 


cum istis finitimis, locis humilioribus calidiorib., caleareum solum prae- 
diligens. 


Legi in Pyr. Navarr. ad Lumbier, diebus 19 Maj. 1845 et 12 Jul. 
1853: semina decerpsi ab individuis inter Liadena et Lumbier viventibus, 
die 12 Aug. 1844. Observavi ad Sanguessa, Domeño, Termas, Artiada, 
Llano, Graus, Barbastro, Pons. 

Planta generatim palmaris, facie modestissima, pubescens, cinera- 
scens, aspera in caulibus, mollis in foliis, asperior in siliquis maturis. 

Plura strata concentrica in rhizomate observavi, de stirpe, quae 


Dotationes: « Flores pulcherrimi noctu suaveolentes. »; « Odor suavis- 
amus Vanillae, » Calvx basi bisaccatus, pyramidulato-elongato. meis 
Petala lurida, sive. coloris sordide purpurascentis, livida, lamina in 


sua parte media linea saturatiore picta, per marginem undulato-erispa, 
unguibus e viridi lutescentibus. Siliqua longissima e tereti compressa, 
lobis stigmatis incrassatis, septoque produeto terminata, unde fit, ut ad 
apicem breviter obtuseve tricuspidata appareat. Semina ala membra- 
nacea irregulari cincta, seilicet ala ad apicem magis producta, ad basim 
excavata, ut placentae fiat locus; haec excavatio formae subcordatae 
conspicitur. 

orte aliquis disputaret, num revera sit M. tristis, ex quo siliquam, 
non apice acutam, sed breviter tricuspidatam gerat. Nostrae plantae 
conveniunt characteres M. lunatae DC. Syst. et Pr. p. 135, n. 22, nisi 
quod vita hujus sit annua. 

Porro mihi arridet Bory, Chaubard sententia, Morée Add. emend. 

8. €, Pélop. p. 43, n. 1060, qui putant M. lunatam DC., nec non illius 
M. parvifloram, meros lusus esse M. tristis, quod equis rationibus eos 
sustinere mihi visum est. Videtur ergo nostra stirps variare annua, 
biennalis, perennis, et suffrutieulosa, siliquis subacutis, iisque biri- 
euspidatis. In caeteris nil notabile percipitur. 

quirendum etiam erit, quibus firmis characteribus inter sese dif 
ferant M. coronopifolia, tristis et varia , nam Bertoloni (anno 1841) 
du jum projecit, neque incassum, fuerit nec ne potius altera alterius 
varetas; Fl. It. 7, p. 107; quod idem habet, mutatis verbis Visiani, 
Dalm. 3 (1852), p. 125, sub specie propriae observationis. Interim vi- 
demus M. variam DC. expedite ad tristem relatam a Spach, Suit. Buf. 
6 (1838), p. 402. 


Adductae figurae Barrelieri et Bocconi bene habitum plantae refe- 


Sententia Fée, in Plin. edit. Panck. t. 13, p. 462, pertinet ad hanc 
speciem Hesperis Theophr. de Caus. 1. 6, c. 25, Plin. Nat. h. l. 2f; 
c. 1, vel 18, annuente Desfontaines in Plin. ed. Lemair. T. T, p. 29. 


Cheiranthus R. Br. Cheiranthum, veluti si dicas florem facile 
ed manus; nec manibus similem, ut immodica severitate 
criticavit Heister, Syst, p]. genr. p. 22. Kerri, e voce arabica manum 
significantem, sed officinale et medicum nomen, pace ejusdem Heister 
mme excipiendum. Caet Ho "on Le generico; HOS p Uy 
uod melius Kho, 4 ae eps quidam Cheiri scripserunt , e Heo 
nullis dieit yry scribendum fuisset. Reirin, mauritana voce Ni 
"Ur, teste Ruellio, Nat. Stirp. 1. 3, c 64, p. 145, lin. 


Fatenc um . ui : et 
altera mid erit, Cheiranthwm confectum. ex arabica voce go 
ca, digredere a recepta Philosophiae botanicae lege $n 


quod dogma sat clare e 
generum summorum co 
si illa 


i ; : . ina 
Xpresserat Ludwig hisce verbis: « Ad nom y 
e nstruenda vocabula graeca et latina adhibeant : 
AR cid "E ebent , tunc, aut graeca , aut latina iterum m 3 

i It. e H. Verg * 1 3 ^ q è i exem 
additis, 58h. veget. (1742!) p. 65, § 189 luculentis 


uoad i EE ideravl. 
do 4 specificam plantae denominationem plura quoque conside n 
s rationibus mihi repugnet. Sumpsissem n9 
ptum Ch. fruti fO: ^" : bi unio duarum 
specierum a Li : fruticulosi Smith Fl. Brit., ubi un Jide 
"/D4e0 perperam distinetarum ferme laudatur; $ 


i 


169 


nominatio, quae ad Linnaeum evocat, ab hoc diversimode adhibita, sive 
Sp. pl. ed. 1. , aut Mant. 1. varieque ab "ir deu interpr etata , a 
Smith insuper inumbrata, ex quo Graec. Pr. 2, n. 23 duas species 
cum Linnaeo palam enumeraverit (ns. 1549, 1550) nec eas retracta- 
verit in Engl. Fl. 3, p. 203-4, ceu controversa mihi respuenda fuit. 
Speciem muralem nuncupavit Salisb. Pr. p. 211, ex Lamarck, sed no- 
mina a statione secundaria rejicimus, et eo libentius, si ea in honorem 
non reperimus. Potuissem dicere Ch. paoiir N., sed luteae est 
antiquior de specie denominatio, nee mala. 


Cheiranthus luteus (Hippocratis, Dioscoridis) Dulac, Hauts. Pyr. n. 592, 


inpr "T. ex aer d Antiq. esae p. 10 et eue r. hrb. p. 45; Dioscor. l. 3, e. 128. Ch. Che 
xh 37, Bert. . 95, Moris Sard. 95, oni. 4. n. 4519, DC. Dub. P. 27. Ch. falei 
hiis T po 'La Payt Herbr.; ; Willson apud 394 Journ. of Botan. 1 (1834), p. 316, n. 14. Engi. 
. 1934, Curt. Fl. Lon Grav., V. 5, t. 50, Loisel. Herb. gen. Amat. V. $, Bull. 
Heb Te L3 9. Fl. Bàtv. v De iras Heft 45, Dietr. Fl. 12, n. 853, Reichnb. Icon 
s. 12, t. 45. f. 4347, Plenck lc pl. med. T. 6, p. 21, t. 523, Turp My Sc. Nat xod ji A 
Matth. p. 877, Brunf. Herbr. Ti lh d Fuchs. Hist. st. p. 458, Lob. B. Perdre 330 
f. 1, Dod. Flor. Coronr. p. 32, Pet 160 f. infr., Dorsten Botan. T 81:À., N^ HS gn ^w 


l. 21, p. 872, Barr. le. t, 1298 mihi PE 


€3, X, fj. Flor. Apr.Jun. Fruct. Jun. Jul. 
Legi in Pyr. or. hun mil., Roussillon , ad Ceret, die 29 Maj. 1843. 
Habeo a Deville ex Aor ae ( Barousse 
Ch. fruticulosum L. Mant., quem Bertoloni , Amoen. Ital. (1819) 
m hoc conjunxit, et eum eo DC. Syst, Hook. Br. Fl., Koch Syn., 
Boe Suit. Buff., Moris wr Mérat Paris., nune Gay in Erysimor. 
quorumdam diagnosi (1842) p. 11 ad Erysimum murale Desf. trahit: hoc 
postremum ad £r. ERIR ceu simplicem synonymon retulerat DC. 
Syst. 2, p. 503, n. 22, alique eum eo. Rem hane nos judicare non 
audemus, eamque aliorum studio committimus. 


Tribus 3* MALCOLMIEAE (Sisymbrieae DC.) N. 


alcolmia R. Br. AN scripsit hujus generis auctor; sed 
genus dicatum Malcolmio, aliter ac R. Brown melius inscribitur, ut cae- 
terum, veluti si emendandum adipe , adnotavit inter ar WR 
Nees ab Esenb. (C. G.) in Rob. Brown Verm. Bot. Sch: rift. 'T. 
Regist. p. 468, 


Taloolmia africana (Bocconi) R. Br. apud Ait. hort. Kew. ed. 2, T. 4, 
1,31. 2. 


Boce. Sicil. Mel. p. Ti, 4, 49 . DC. Syst. 439, £s a pieni Dub. p. 42, Hesperis 
EE Me ANM. n a ex E d . neque d «e H. duis n quibusd. hrts., x. sienopetala 
f rnh. edb., ex shade Waldst i LE rar. Hungr. s. 3, y IAE t 277, Reichnb. Icon. C. t 

4371, Winta, Hrt. Hungr. Pest fig. 1. Buxb. Gent. 4, p. 44. 


© Flor. Mart.-Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag., Catal, or. Atax. 
cum Olea, solo calcareo. 

Legi in P yr. Arag. ad JMont-Aragon prope Huesca, die 19 Jun. 
1850. Observav; ad Murillo-Gallea go, Fonteillas, Ayerbe , Placencia , 
Barbastro Solsona, Cardona, per montes Corbarienses ad Portel, ete. 

Nollem ego dicere calycem persistentem cum ipso R. Brown et as- 
seclis, DC, Syst. et Prodr., Duby, Mutel; nam calyx tandem decidit 


170 


maturascente siliqua. Petala interdum insignita macula ad faucem in- 
tense purpureo-violaeea, unde species crucis evidenter exoritur; cae- 
terum petala rosea eum venulis plus minus intensis. 

Erysimum polyceratum. Pall. It. tam huic speciei, quam Phryne ri- 
gidae (Pall.) N., cui pertinet, citatur a Ledeb. FI. Ross. p- 170 et p. 183. 


Malcolmia parviflora (G. Bauhini) DC. Syst. 


G. Bauh. Pr. p. 103, n. 5, loco ad Terracinam indicato. Bert. 7, p. 111, n. 4, Moris Sard. 1, n. 99, 
DC. Dub. p. 43, n. 3, Guss. Sic. Syn. 2, p. 186, n. 1. Hesperis ramosissima Loisel. FI. Gall. edi 8, T$. 
^ usibus Ar 


a 

- 77, n. 6. H, africana La Peyr. Her r., partim (excl. specim. Raphani sativi); nimus 
A Matr.; Ch. ramosissimus Bory Chaub. Morée 
t. 11, DC. Icon. Gall. rar. t. 35. 

( Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In littore orientali rara. 

Legi in littore Ruscinonensi ad Canet, die 21 Maj. 1842. Habui a 
Timbal et a Gautier ex insula Courreye ad Leucate. 

Prolationem G. Bauhini praeterviderunt itali mei Sebastiani, Mauri, 
Bertoloni, Moris, De Notaris, Savi, Gussone. 


Malcolmia littorea (Penae, Lobelii) R. Br. 


Pen. Lob. Advrsr. p: 141 eum fig. Bert. 7, p. 110, n. 3, Boiss. Voy. botq. Esp. p. 23, n. 65. Reichnb. 
Icon. C. 12, t. 56, f, 4313. Lob. Obs. p- 179, f. 2, Icon. t. 330, f. 9 et t. 331, f. 1, Clus. Rar. pl. Hist. 
l. 2, p. 298, f. 2. Dod. Pempt. p. 160 f. supr., Tabern. Krtb. 2, p. 694, Icon. t. 311, f. 1. 

; Vel 63 Flor. Vere. Fruct. ?. In littore Atax. et orientali, rara. 
rimus in littore, vel in Gallia Narbonensi indicavit Clusius, Hisp. 
P. 335, mox Pena et Lobelius s. €, si vis sub eodem tempore. 


Antoniana N. Hesperis Recentior. Hesperis , sive Viola matro- 
nalis sie dieta eo quod noctu magis oleat, inque hortis a matronis culta 
(cf. Plin. Nat. h. ]. 21,70. T, vel 18), num fuerit Hesperis matronalis 
Li vel potius Matthiola tristis, aut alia species arduum est bonis ar- 
gumentis statuere: cf. ad hoc Fournier observationes in Bull. Soc. bog. 
Fr. Es 15 (1866), p. 220.3. Hesperis Theophrasti, De Caus. l. 6, c. 25 
et inde illius imitatoris Plinii l. s. €., à quibusdam et denuo F deri 
quoque, l c., p. 999. existimatur Matthiola incana, alis ut jam dixi 
Matthiola tristis, 

esperis L. (ab Adanson: falso Plinio adjudicata) eveniret Julienne 
Gallorum (Lamk. Dict.) ; 


um et nisi praestantior sese officeret Antoniana Italorum, quo nomine 


A nos prototypa generis species diutine salutatur. Hujus speciei spe- 
cmeum a Linnaeo inditum 


pridem expositis; Clusianam amplectimur denomina 
fut genus male digestum. 


Antoniana Sylvestris | Fuchsii) N, 


Fuchs. Hist, uU 

. 115, Si^ ax p. 457 a 450, Hesperis matronalis Lamk. Diet., Koch p. 50, n. 1, ips 
ann. A, p, 335. 1; A 1532, DC. Dub, P. 43, n. 2, Ledeb. Fl. Ross. p. 171, n. 2. H. sylvestris Clu 
Herbr.; H, sibirica Chai ü mura P 942. H. matron. La Peyr. Herbr. et H. inodora ee 
W. Kit.; aa erbr. ex Timb.; Reichnb. ex Neilr. Croat., qui addidit etiam H. runcinat v 
rr ris "nk It. Huagr. n. 84; H. elata Hornom. 
*; eX Ledeb. Ross. Engl. Bot. RT sas Ye 

z 8.); Fl < V. 12, t. 923, Lamk. 1H. t 

nb. Icon. C. 12, t. 59, i 77 et 4378 

- media, Lonicer, Nat. ot., 


` . Hrt. 8 1 v yll., R 
n. 18, rw (cum t. 58) f. media. violae.), ue i Rupp. Jen. p 
Hi yu b Ri Camer, Epit, Purus "e 


D 
p. 342, videtur, sed flor. luteoli 
14. f2 Pempt. p. 164 f. supr. Fuchs, risp e 


pi ds 


pl. (gal Pann: 


171 


. p. 335-6 fig., Rar. pl. Hin A Bip. 991; ; Lob. Obs. p. 175, f. 1, Icon. t. 323, f. 2, J. Bauh. 
"m pi 2,.1 21, p. 878, f. 

9, Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Per region. oceanic. mediam potis. 
frequentius. obvia. 

Legi in Pyr. septr. E ad Bagneres de Luchon, die 20 Jun; 1838, 
Habeo a Deville e Tar 

Flores alii odoratos, alii inodoros dixerunt: raro occurrunt per totum 
diem odori, ut eos percepi in Valle d’ Aure. Generatim mane et die 
inodori, vespere odorem exsiliunt suavem; sub horis vespertinis primo 
eos odoratos percepi in m.* Usturri prope Tolosa Cantabriae. Agno- 
verunt hane inconstantiam Lamarck, Dict. T. 3 (1789), p. 321, n. 1, 
Crantz Austr. fasc. p. 35 des. Smith Fl. Br., Engl. Flor. 3, p. 908, 
Wither. n Br. pl. ed. 1, 3, 


iru ; Linnaeum spacie SEE stirpes, quum jam Clusius de 
Mir inodora ingenue dixer olo floris odore , cujus in hac 
nullam gratiam percipere potui, liferon. » Clus. Hist. c. p. 297. Forte 


X hujus specie varietatibus, quae variae desit plures vein 
sunt flea species, quarum digestionem reperies apu . Syst. 2, 
p. 450, n. 6; et apud. Neilr. in “Maly Austr. p. 235-6: hunc bois 
considerabis, 'ne oblito Ledebour l. c. 

Reperii huc-et illuc plantam muleatam Bvyiiple. 


Antoniana laciniata (Burseri) N. 


Burser e G. Bauh. Pr. p. 103, n. ? (ex Provincia). Hesperis laciniata All. Pedem. Ar ida 
buc m t p 7, p. 113, n. 1, Dc. Jub. p. 43, n. 1. H. lacin. et H. spectabilis Fourn. Bull. 
a Fr, ` p ; n. 5 et n. 6. H. glutinosa Visian . Pl. rar. Dalm. et H. secu ue Bois. ; p^ 
< Dalm. hs dans H. ra a et H. payana Jords i H. Visiani Fourn. l. c., SNL 
irik 1, n. 985, t. 89. . Reichnb. Icon. C. . 58, f. 4375. 


€3 Flor. ?. Fruct. ?. In Pyr. orient. admodum rara. 
Habeo ex la Font de Coms, lectam a Coder, ab ejus filio. Ad St. 
Ant. de Galamus detexit Timbal. 


Phryne N. Sisymbrium Neotericorum ab eo, vel ab eis veterum 
et Sie longe remotum: cf. Ruell. De Nat. Stirp. 1. 1, c. 20, p. 100, 
lin. 21 seq. 

Sisymbrium 1 Dioscor. l. 2, c. 154 forte Menthae arvensi respondet : 


c. 9 et inde Plinius Nat. h. 1. 19, c. 10, vel 57, Sisymbrium quod in 
M M degenerat, sive in Menthae speciem, ie improbabile 
n est. Et Sis, symbrium oen ee P 16, c. 1 et n Mentha 


putatur 
matto uri cf. Pollin. Fl. Ver. 2, P. 250, Bert. It.; uta quibusdam 
species, M. aquatica, M. Pulegium in Italia Sisimbrio aut 
Bisembrio salvatico vocitantur. Una aut altera ex hisce speciebus ad 
pred texendas inserviebat: 
« Cumque sua dominae date grata Sisymbria m yrió, 
ertaque composita. juncea omoti an. i Son Fast. 4, v. Magie 
Sisymbrium vero 2. Dios scof., l c, c. 155, ego qui , cum, 
praestantissimis botanieis, pro Cardamine fontana recepi. Naiturtiiii 


autem Dioscoridis, l. 2, c. 184, Lepidium sativum sistere non dubitamus, 
Liquet ex hoe, nomina generica Sisymbrii et Nasturtii, ut vulgo hodie 
recepta sunt, vel rectificanda, vel commutanda fuisse. 

Bn wn in veteribus comoediis meretricula fuit ex Varrone (loeo 
mihi ignoto, sed cf. Bod. a Stapel in Theophr. Not. et Comm. p. 600, 
a lin. 28); vel planta Veneri dicata. Ut aliqua de hac re memoria re- 
novetur, ego generis nostri nomen mutavi in Phrynem, in obsequium 
puleherrimae Veneris a Praxitele adamatae, cujus mirabilem formam 
et puleritudinem judicum severitatem vicisse historiae marrant. Nec 
carent vi stimulante aphrodisiaca plures hujus generis species; et Mentha 
a Plutonis pellice nomen sumpsit ex Strabone, Geogr. 8; cf et L 

ompon. Fortun, Comment. in lib. 10 Columellae. Habentur et isti 
Ovidii versus: 

« Foemineos artus in olentes vertere menthas 

Persephone licuit. » Metam. 10, v. 729-30. 

Sed alii alias obtulerunt etymologias. 

Pulcritudine ac gratia, non pudicitia et severitate, celebrantur Phyllis, 
Dejanira, Deidamia, Glyceria, Dionaea, Serapias, Chryseis, Calypso, 
Maria Antonia, aliaeque ad tot genera plantarum denominanda adhi- 
bitae. Ipsaque Flora lasciviae ac voluptatum damnatis illecebris in- 
iyi eique honores publiei decreti sunt: Cf. Ovid. Fastorum L. 5, 
v. 211 se 


Phrynium Willd. (Gen. n. 14) alienam habet significationem. 

Phrynion. vero, inter synonyma Poterii apud Dioscr. (l. 3, c. 15, 
V. 10), quod Astragalus Arnacantha M. a Bieb. et Bung., sive A. Po- 
terium Pall., nec DC. censetur, non video qua ratione (ranam signr 
cans) in contentionem traheretur. 

De hoc genere cf. Fournier in Bull. Soc. botq. Fr. T. 12 (1865), 
p. 187-90 et p. 250.3, 


SECTIO 1.* TONGUEA Exp. (ex Webb.). 


Nee pen unquam satisfecit ceu genus, neque eum laudat Fournier 
 €., p. 189. | 


Phryne Columnae! N. 
Column. Eephr p. 266 et : 15. Sisynr 
i a pU. ^90 et p. 268 fig. Pachypodi Col Webb 1t. Hisp. p. 19. 
AEN ven mnae Jaeq., Koch p, 52. n. 5, Gmel. Fl. Bad. Als. 4. p. 493, Roth. Tent. Fl. Germ. 3, 
y - 164, DC. Dub. p. 44, n. 8. S. Column. et S. 
- Column., ac origin et S. altissimum La Peyr. ie Aj ji : 
. - Matr.; S. orientale L. Sp., ex Bory Chaub. Morte. ** sai 
perior. sentent. confirm. Jacq. A. 4. p. 12, t. 323, Reichnb. k 


S. Loeselii 
simum Ls eum eju 
zn ; eiie. Hi Oxon. 2. 
p. 26, t, 51, Moris. Hist. pl. 0 


S3, p. 249 n. 4 a ath. Hort 

ec e cum Koch. Flor. Apr.-Jun. Fruct. Maj.-Jul. Per regit: 

humilior, calidiorem. : 

i ard zi I or., Roussillon, ad St. Féreol, die 13 Maj. Me 

ignotae gneto ad Narbonne reperii inter Devillei plantas, cum G 

manus, Observavi ad Sanguessa ; Ayerbe, Benavarre, F 
«rbonne et in Roussillon. 7/17] 

factum sit ut reperiatur apud Koch L. 5p. Wet 

? 


m i `, y 0 Į ) 
uam 1 N n idi iti 


©, n 
mediterr. 


173 


Linnaeus speciem duplicare, nonnullaque ejus synonyma distrahere. 
Distraxit quidem DC., qui Columnae locum ad nostram speciem, nec 
non ad 5. Loeselii, sive ad res Leptocarpaeam | Loeselii DC. Syst. re- 
tulit in Syst. p. 469, n. 16 e P 202. 

Pertinuit Smith, Graec: Pr. 2, n. 1540, duas confundi species apud 

acquin : hoc ductus consilio, Bertoloni ansam suscepit, ut iterum, na- 
tura invita, Sis. altissimum a eea separaret, quamvis, redeunte 
me ab exilio, delabente Martio 1841, 10c eum intentum reperto, 
ab hac sententia removere, de re liquida. disceptans, valideque ei ob- 
sistens, euraverim. Fecit, sed insidens. characteribus utilibus, de specie 
adeo variabili, declarans bonam Waltheri incompletam figuram, loquutus 
- M a se semel, aut saltem unico in loco all Acquasola. Genuae 
observat 


SECTIO 2.* VELARIUM DC. (Gallor., nee Plinii, ut DC. dicit!). 


Phryne vulgaris (Fuchsii) N. 


Hist. st. p. 592. Sis ioris offinale Scop. Hen, , Koch b. Bert. 7, p. 54, 


n. 6, m Sard. 1, E 100, Gaud. 4, n. 1527, DC. Dub. p. 43, n. 1. Erysim 3 dliciuale L., La Peyr. 
Herbr. .; E. vulgare G. Bauh. Basil. Ba 28, Pin. p. 100, n. 1, È. runcinatum 'G lib. Exere. phvt. Engl. 
» n. 735, Curt. Fl rper ed. Grav. V. 1, Sv. Bot. v. 3, t. 158, Bull. Herb. Fr. t. 259. 
Flor Dan. t. 560, Fl. B 2, t. 116, Drev. et Hay h. pl. Eur. V. 2, p. 6, t. 29, Sturm Heft 4 
Dietr. Fl. Bor. v. 6, n. 425, Reichnb. Icon. C. 12, t. 72, f € S v Hort. Rom. T. 4, 
Hook, Med. Bot. V. 3, p- 406, t. 147, Zannich. Vnz. p. 96, t. 2 fatth. p. 572?, Trag. St. h. p. 102, i 
AP pei ob. Adversr. p. 69, Lob. leon. t. 906, 4 * Dod. hekia Ka l e pl. 3, 1. 21 
P. 863 fig., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 918, t. 3, f. 1, Lonier Nat h. ert. 165 A 


c Flor. Maj. et per ZEstatem. Fruct. per Æstat. et Autumno 
ineunte, 
Legi in Pyr. "pue ie Olot, die 13 Aug. 1845. Habeo a Deville, 
ut puto ad Tarbes lec 
Varietas hispida communis est in Sardinia, teste Moris l. c., p. 163. 
“g0 legi varietatem ferme glabram, notandam praesertim de siliquis, 
cirea Olot, ubi proximus inspiciebatur eges ubieunque communis. Legi 
ibidem monstrum i in quo florum involucra in folia mutata conspiciuntur. 
Secus le Gave ad Lourdes individua Panias glabrioraque inspi- 
ciebantur, vere 1879. 
Species oblita in Benth. Cat., quamvis communissima sit. 
udo eos, qui Matthioli prolationem ecquid nam figura 
illa x Phrynem laxatam forte melius converteretur. Fugimus a Spren- 
geli sententia (Diss. de Germ. r. hrb. Patr.), dui RUM preg ad 
Phr. may adducendam censet 
r a Patrum locis me Pese dieam potissimum dum de Con- 
ringia, Neotericorum Eri 'ysimo, 
erba commendata est in faaite et depressione vocis, vulgo apud 
Gallos Herbe au chantre. Racine instabat apud amicum Boileau, ut 
hujus herbae usui se committeret: cf. litteras datas 25 Jul. 1687, , eX 
edit. Panth. (Didot 1838) p. 50 


Phryne subulata (Dioscoridis ?, Matthioli?, Caesalpini) N. 


8, c. 64, 
Ir, a, Pise. 1. 2, e. 4877, Matth.? Caesalp. Herbr. Tornab. 1563, fol. 195, n. 538, ps Pante. 1 PCM. 
53, an. Matthioli i E i primis editionibus pescipt n nequi. Sisymbrium, Poly e ia Per: iler 8. 
Lir 9: Moris Saro . 102, Gaud. 4, n. 1525, DC. Dub. p. 45, n. egit Ag oer Cs 2 4 

rsutum Lagase. in ned Hrt. Bot. Matr., inque Herbr. Dutoum. Sys " " 


'a. 
Jacq. Hrt, Vindy, p. 34, t. 79, Reichnb. Icon. G. 19, t. 73, f. 4403, ik Mn Rom. 1. i 38. Matth. 


i 
-14 Jun. 1843: sub forma S. hirsuti legi in Pyr. Arag. ad Loarre, die 


174 


. 573 majore prae super. specie fiducia, Camer. Epit. p. 344, Lob. Obs. p. 403, Icon. t. 206, £ 9. Da. 
bh. Hist. pl. Lugd. p. 653, f. 2. : 


yr. or, Roussillon, inter Estagel et Casas de Pena , die 
i g „d 
5 Jun. 1858. Habui lectam ad la Madonna de Pena a Massot. Obser- 
vavi ad Pons, Rivesaltes, Narbonne, ete. ; 
Non omnes foliorum lobi dentati; folia sensim ascendendo minus 
secta et superiora integra sunt ; siliquae erectae vel patentes; occurrunt 
individua erubescentia. Recte Bertoloni dixit herbam glabram, vel parce 
pilosam, quamvis melius dixisset cam plus minusve pilosam, vel hirsutam. 
Non intelligo qua mente, dum Clos de infloratione Cruciferarum 
loquutus est, Sisymbrium hirsutum Lagasc. quaesiverit, nec recta S. 
lyceratium L. citaverit: cf, Clos in Bull. Soc. botg. Fr. T. 2 (1855), 
p. 501-3. 


Suspectum e primo intuitu mihi fuit S. hirsutum Lag., mox adhue 
magis ad Torva, Ayerbe, Montmesa, Pyr. Arag., quum in eum iterum 
intendi. Hoe varietatem subulatae primi declararunt Webb et 
Berthel. Phytgr. Canar, p. 76 in Obs. ad Chamaeplium. Non iisdem 
oculis rem vident Losco y Pardo, Ser. inconfect. Pl. Arag. p. 6. — 

* fugax Lagase. El. et Nov. gen. et sp. 20, n. 259 item variat 


"= aeque variantem glabrum et hirsutum exponit, cui postremae formae 
addueit S. hirsutum Lag 


vulgarem, e contra, reperiri gei 
, ita ut non necessarium habeamus alia 
pla proferre. 


Ph. 
glabram Jam supra relatum egt 
quoque ejusdem Ordinis exem 


SECTIO 3.* SOPHIA N. 
Phryne multisiliquosa (Bobarti) N. 


E : b * " 
NS. i "n. hial, perenn. D. Bobart, Pluk Almg. p. 138,1. 6. Sisymbrium austriacum x5 
Hoffm., Haller 'FL ul aeutangulum DC., Bert. 7, p. 97, n. 8, Gaud. 4, n. 1522. S. multisiliquone 
Dub. p. 44, ns. E "ang 2, p. ın. T, S. acutangul.. S. taraxacifolium DC. et S. Eris 
Herbr. et $, Obtusany MI acutangul. La Peyr, Herhr., part.m, et S. ervsimifolium Pourr., 1A "P 
mifolium Pourr. Ch) Na (ter) La Peyr. Herbr, et Brassica (innomin.) La Peyr. Herbr.; 
S. austriac, et S apii n. 1107 et Pourr, Herbr. M tS visa in Herb 
Bolos, Jaeq. Hort. Vindp lium Benth. Cat.; S. latifolium et S. sagittatum Gouan; vie A f, 4412 
: », Reiehnb, Pl. er. €. 3, t. 947, f. 406, Icon. C. 12, t. f, 4. Vill. 


$t t. 77, f. 4440 0t t7 * ih P te 9r 247, f. 406, , 
Dauph. 3, p. 341, t. rt 44111, Jacq. A, 3, p- 35, t. 962, All. Fl. Pedm. n. 960, t. 55, 


" 


Ic. gall. rar, p 
9 Flor. Maj.-Aug. Fruct. 
T. (rd 2f or. ad x Tbe ; diebus 13 Jul. 1836 et 23 Jun 


Deville e l 
Obvium ib: le ex e Uer de Troubat. i EE 
talisque bs venit ad Salau hujus speciei monstrum sepalis P" 


* 11, t. 37 gracilior. 


eu al i : .. : i . 68 
p. 2! n m d i, dijudicatur a Timbal, Excurs. Panticos. etc. 1809, 


i jarem 
: : ulouse e P : m peculia 
sistere à tam. Pourretianam stirpe 
Speciem contendit Timbal. 


à 175 


S. taravacifoliwn DC. perperam ceu varietatem Ph. Columnae in- 
scripserunt Bory, Chaub. Pélop. p. 43, n. 1049. Non sie Ledebour. 


Phryne hispanica (Jacquin N. I.) N. 


Jaos, pai » d 69. Sisymbrium hispanicum Jacq., DC. Syst. 2, p. 463, n. 6, Pr. p. 191, 
n. 6, Jac 124. 


e Flo r. Maj. Jun. Fruet. Jul. In Pyr. Catal. rara. 
S. laxiflorum Boiss., visum Florentiae in Herbr. Ital. centr., ex 
Hispania, mihi "even eadem species: de eo egit Boissier Vo; ies Botnq. 


Esp. n. 86, t. 6. Affinitas cum superiore, maxima. 


Phryne laxata (Tabernemontani) N. 


Erysim. 2 Tabern. Krtb. 2, p. aee f. 9. Sisymbrium Irio L., Koch p. 52, n. 4, Ber p. 58 

n. 9, Gud. 4, n. UA Moris Sard. 101, DC. Dub. p. 44, n. 7. Descurainia Irio w A. . Berthel, 
Phyto ogr. Canar. p. 73; S. eruc aeo. Gilib. Exere. pars Sisymbr. yp cen doa vd es 

- Loeselii Chaix. Herir. ex Timb. ; S. filiforme Dule. -eA Rupr. Jacq. LE di 
s Engl. EDS . Curt. d Lond. ed. uu Jet "m ee i^hnb. logi n i 
f. 4 diua. d Ec ;phr. p. 264-5, Tabern. i. 840 ex DC. ; — tab. 449. . DC. cum kreh. 
muni pet 8 ep. 82, t 7» fig. ix Era pers Monti p. 107, t. 75 fig. in eg ufa Petiv. Herbr. 
Brit. t. 46, f. 4, Mon Hist. pl. "Oxon. 2, S. 3, p.918, t. 3, f. 3. 


©, €9 Koch Flor. Apr.-Jul. Fruct. per /Estatem 
Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 9 Jul. 1831. Habeo e Tarbes 
à Deville. 


De esclusione denominationis vulgo receptae pro necessitate mox di- 
cemus ad C. 'onringiam. 


SECTIO 4.* DESCUREA (sie, ex Guettard) C. A. MEYER. 
Phryne Sophia (Brunfelsi) N. 


Brunf. Herbr. 3, p. 170. Mid dade Sophia L., Koch Le. 52, P e 7, p. 65, n n. 15, 
Gaud. 4; n, 1525, DC Dub. p. 44, Mey. apud Ledeb. Fl. A Soph. La Peyr. 
Herbr. (excl. 5 ecim. poari Fesi À. biennis E Pops (a dictan n multida- Gi. Exere. 
phytolog. p. 243, n. 40: reapse Descurea (sic) G Obs. 2, p. 164, S. Lobelii Rupr.; S uissimum 
sar., Kir. S gm eiiis ex Ledb. Ross. Engl. Bot. v. 14. n. 963, Fl Dan t. 528, Fl. B. v. 1, t. 47, 
Sv M ; t, 203, Bull E m Fr. t. 271. Reichnb. Jeon C. 19, t. T4, f. , Pleack le. pl. med 

* 8, p. 95. t. 596. Zannich. . p. 252, t. i . Bor. Fuchs. Hist. st. p. T 
Trag. Stirp. x p. 338, Dod. st. n Comm. ON p. ts liist. pl. gall.) P so y A res pt. 13 133, f. 
Lob. Obs. p. 426. f. 1, Icon. t. 738, f. 2 (nee 1 DC.); J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 24, 


F A M in Æstat. Fruet. Æstat., Autumno ineunte. 
yr. or., Roussillon, inter Ceret et Arles, l. d. la Cabanaza, 
die 26 Maj. 1845; in Pyr. Catal ad Puycerda, die 2 Maj. 1861. 
Tos est ad Mont-Louis et per Cerdaña bk gen 
speciei geographica distributione, quam apud C. Alph. n 
minime animadvertis, cf. Fournier in Bull. s. c. T. 11 18047 P. 358-64. 


Phryne tanacetifolia (Matthioli?, Zanoni) N. 


Matth. C 27 tur Zanon. AE bot. p. 86, t d isym- 
briu m tana deti he: Pir E beg * p. i : poH Ki 84 1526, Dub. p. 44, $, Hogue- 
ninia tanacetifolia Reichnb., 53. Sis. tanacetifi. à Peyr. herir. Leptobasis pinnatipariia 

nae eichnbh. ; t; g 1390, leon, C. 12, TS g1 f. 4445. Zan. Hist. ed. 

19. 


t. 72, Moris. Hist . pl. Oxon. 2, '$. 3 
A rira Jul. Fruct. ums In Pyr. med., potius rara. c 
n Pyr. septr. aurig. sub Je Port de Salau, die 21 Jul. 1862. 
Habui e ex y Pic de. Gard a Duchartre. Parentau vidit in m.* Cagire; 
speciatim deget au Pic de la Sellette ex Timb. 


SECTIO 5.* ARABIDOPSIS. DC. 
Phryne Gesneri! N. 


Thal, Hereyn. 84, n D., ut videtur a Gesnero mutuata : A Med Ic. Rieh. x Si- 
symbrium Th ket Pa apud Monnard. Observ. Crueifer. Sc. Nat. Par. 7 (1896), 
p. 399 not.!, vel Mém. ^g impress. p. 11 not. 1!, Koch p. 53, E i Bert. 7, p. 48, n. y Gaud. 4, 
* 1530, Hook. Br. Fl. ed. (p. . n. 4. Arabidopsis Thaliana Rupr. Flor. Cauc. p. 86. Arabis Tha- 
s Vils. à of b 834). p. 304, n. 22, DC. Dub. 
p. 30, n. 11, Reichnb. Pl. cr. i 4 De. p. 66, n. 86, Schrank Prim. en Salisb. n. 624. Ar. Thal. 
La Peyr. Herbr.; A. scabra G Exerc. phvt as - V ep ig Raf., ex| Torrey New York:; Æ 
arcuata Dule., Steno ride | Thaitanm E ak. Engl. $419. n. 901 , Curt. Fl. Lond. ed. Gray. 
V, 9, t. ui Dietr, p. Bor. v we E m i "aes, Fl. Dan. t. 1106, Sturm Heft 11, Sehk. 
Wandb. i i Reichnb. b D 12, «100, 4380, Gili». Exerc. phytolog. p. 235, n. 21 cum tab., 
Lindern Ted Àlsat. p. 36 cum (i Polish Flor. Palat. n. 636 cum tab. Dalech. H'st, l. Lugd. 2, 
p. 1134, f, 1, dear d "ir Br. ; 2, J. Bauh. "Hiat. pl. 2, 1. 21, p. 870, f. 2, Chahr. Seiagr, 
P TE f. 4, Barr. 1 : d 900. do. Pluk. Phytgr. t. 80, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 


© Flor. Mart-Maj. Fruct. Maj.-Jun. 
Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 14 Maj. 1851; ad el Perthus, 
Ps 26 Maj. 1860. Habeo a Deville e T arbes, e C auterets et ex Mont- 


on. 
Hirsuties caulis in illius inferiore parte, ciliique in foliis sunt plus 
minus conspicui, quin etiam interdum omnino deficiunt, occurrente 
planta prorsus glabra etiam, quod in agro Lucensi, inque agro patrio, 
ad avallo , intervenire vidi. Ergo, epithetum pilosum in 
characterum eum Bertoloni, Ledebour, non erit certe laudandum. 

Specimina Devilleana e Mont-Sacon peculiarem faciem portendunt, 
quasi Pinguine ulae, cujus ferme ea dixisses, si, abrepta extrema parte 
S Hat n tibi obtulisset 


primi speciei Medie ; hane Thalii, nec T'halianam nuncupatam tole- 
Tavissem. Perlectis vero "Thalio et J. Bauhi ino, dimissis obseuritatibus 
de Brunfelsio deque Lobelio a Thalio citatis "(de altera specie), hoc 
ka patet, stirpem ex agro Monspeliensi J. Bauhinum ad Gesnerum 
Thal ges cum Myagris adsoeiandam esse judicavit, cujus iconem 
haitus dedit e specimine a Gesnero commodato. Ego specie m Gesneri 
Er eg referens potius ad ejus judicem , quam ad colectora 
ird: dicam, reprehendendos eos esse qui cum Reyger Geda um 
Pi um Salisb., Heller, Schkuhr Handb., Willd. Sp., M ei 
Hooker thali d audit, Baungarten, Smith, Bromfield, Carion, Fu : 
ey er, ui st em e Thalianum scrips serunt! Et mirum sane x 
neis it xi ! nominis originem declaravit, Fl. Gedan. T. 2, p. 11. La 
liana! Mi uL Now-York p p. 60, n. 2, scribens , Sisymbrium 
a: Minus damnandus Beck, Bot. Amer. p. 29, n. 5, qui et pro 


à SERE am beckii, nec. Beckii scripsit de Bidente Beckii "Torr. Beck. 


SECTIO 6. BRAYA Sreryg. et Horre. 


(1883; hae Phrgnas. sectione, ef. Fournier in Bull. Soc. botq. Fr. T- x 
diatur eda Md ei Pg ubi de Sisymbrio egit. Ceu genus rep 


et iten x rayae coc. quam celebrem reddiderunt p 
' ÉCeBsario me abstinui a Descurainia Webb, Berthel. EY 


177 


togr. Carar. p. 72, quae comprehendit plantas facie alienas, veluti Ph. 


a . 

Potuissem evocare Lochneriam Heisteri, ex Fabric. En. pl. Hrt. 
Helmstd. ed. £ 295; verum enimvero iste unicam tantum speciem, 
Ph. bursifoliam, illic enumeravit. 


Phryne pinnatifida (Halleri) N. 


Pall. Emend. 3 (1860), n. 231, Helv. n. 481. B 
2 
Peyr. (Bord. 1845) p. 149, n. 2. Arabidopsis pinnatifida Rupr. Fl. Caucas. p. 86. 
natifidum DC. Dub. p. 45, n. 16, Bert. 7, p. 51, n. 4 (excels. nonsdlie: syns.) ; Gaud. 4, n. 1531, Zetterst. Pl. 
vasc. Pyr. T .84.8.d " S8 
tim, inque Herbr. March. omnino ex Timb. et Lor., ut Chaix. Herbr. ex 
i . Chl. Narb. n. 2 c 


sifolium La Peyr. H 
a Pourr n. 945 ex 


eri: 
Timb.; addas Dendainiséen hétesophyllau La Peyr. Herbr.; C. runcina 
DC., Loisel., Des Moul., i i ifoli 
Matr. asserv., tantum pro majore parte nec tota; et C. parviflo . Herbr. s 
et Sisymbr. bursifolium. Pourr. Herbr. Matrit. et It. Pyr., ut et Dufour Lettrs. Palass. Monts. mauds. 
ex Herbr. hujus, loco plantae adnotato le Col de Poumerou. All. Fl. Pedem. n. 1001, t. 57, f. 3, Vill. 
Dauph. 3, p. 345, t. 39, Lamk. Ill. t. 563, f. 3, Reiehnb. Icon. C. 12, t. 73, f. 4404, reapse non optime. 


9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editior. Pyr. medior. et 
orientalium. 

Legi in Pyr. Catal. supra Porté ad le Puig Morain, die 22 Jul. 
1851; in Vallibus d' Zynes et de Planés, diebus 17 Jun. et 28 Jun. 
1891. Habeo a Deville ex Mont-Sacon et ex le Turou de Casters. Vivit 
in m.* le Pie du midi ex Ramnd. Ego stirpem offendi supra Bar?ges, 
m m.' Esquierry, au Port de Venasques et de Vieille, au Port de la 
Hourquette, a Costabona et au Mont-Llaurenti. 


adnotavi ex Pourret volvens Herbarium suum Ma 
« Cardamine runcinata Pourr., Card. alpina minor, Resedae foliis, 
Tournef. Inst 52 — Etsi nimium affinis, tamen diversa a 


ep. hro. p. r i 
C. resedifolia. Nota. Synonymon Tournefortii ad Cardaminem resedifo- 
liam (citatum) mihi C. runcinatae Pourr. In summis montium jugis. f. 


4, 


comprehendit, apenninam unam, alteram alpinam et pyrenaeam. Quum 


p. 941, n. 3 cum tab. bene figurarunt. Apennina species ea est, quae 
mox in edit. Monti 


12 


Yoon 


suscipiendam duco, quia non bonam genere et quia novi speeiem jam 
ante alios notam fuisse Caesalpino, perinde ut liquet ex ejus Herbr, 
Tornab. 1563, fol. 195, n. 544. Quis judicabit Sisymbr. bursifolium 
Cambess. Balear. n. 38? et alterum Pallasii It. ? 

Pace Fournieri, Bull. Soc. botg. Fr. T. 12, p. 410, mihi persu- 
dere nequeo repertam fuisse a Pourret in Pyr. or. Valle d Eynes Ph. 
bursifoliam (Cupan., Dillen.) N. Item sentit Grenier Bull. ete. T. 13, 
p. 383. 


Phryne Peyrousiana! N. 


: Sisymbr. bursifol. var. Sissoy Clarabide, Lhieris, La Peyr. Herb., ut mihi visum est, Desceu- 
rainia Peyrousiana Des Moul. l. s. c. P- 17, n. 1 (excl. pl. e Valle d' Eynes). 
2, Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med. editioribus. 
Pyr. septr. med. l. indicato autour du lac de la Glaire, près Ba- 
règes habui a Philippe, qui in sua FZ Pyr. 53 a superiore specie non 
separat. 
Facies plantae similis est illius Arabidis, seu Turritae Boryii (Bor., 
Boiss.) N., quam habeo ex Hispania. 
uum vir cui dicata fuit Descurenia fuerit Descurain, quod nomen 
gallica voce educitur Descuren, hine Descureniam latine dicere debuis- 
sent, nec Descurainiam : prae caeteris vero ita nomen istud scribere 
debuisset Des Moulins, qui Peyrusianam, nec Peyrousianam, recte in- 
scripsit speciem. Guettard, qui primus, Obs. pl. 2 (1747), p. 164, pu 
tatum genus Franc. Descurainio dicari voluit, de PA. Sophia, Descu- 
ream, minus bene, ut opinor, et ille scripsit. 


Alliaria officinalis (Plinii? Fuchsii) Andrzej. Crucifer. in DC. Sist. 


Alectorolophus Plin. ? Nat, h. ], 97 196, n. 1 et 
1 * h. 1. 27, e. 5, vel p 

4, Gaud. 4, n. 1533. Sisymbrium Alliaria Se op. Koch p. 53, n. 9. Erysimum Alliaria a 

yr er * d 


i Al 
br.; Er. alliaceum Salisb. Pr.; Alliaria Matthioli Dalec 
; Bot. v. 12, n. 790, 


23; Fuchs. Hist. st. p. 104. DC. Pr. 
ia Se zoch p. 53 

o "igq.; Sis. truncatum Dulac. Engl. Bot. : er). 

- 25 d ; Flor. Db. c dum E : a a ed. d; Bb PA Mey "s 

Fl. Batv. v, 6 f 1 : or. Dan. t. 935 (non 953 ut citant Gaud., K., ^ iris 

FI a 419, Schrank Fl. Monac, * dayn. C a 2 Di 


83 fr. s ^ 
- 989, Lonicer. Nat. h ki Br t. 530, f. 
lech. Hist p B - Nat. h. ert. 4 » Lob. Obs. p. 285, f. 3, Icon. t. 530, ^ 
"Bao Ad. p. 941, f. 1, 9. Moris, Hist. pl. Oxon. 2, S. 3 232. t. 10, f. 6, Dod. Pempl- 
diuine d E eder M NEC Le RT 


9 X DC. Flor, Apr.-Jun. Fruct. Jun. Jul 


í T nus 
proprium recepi ker, Meyer (C. A.), aliisque, eer 


ac ce 
4, quum et habitus plantae et folia indivisa et flo 


E. 


179 


et calyx Sam et semina oblonga longitudinaliter striata et peculiaris 
quoque odor et penes antiquos etiam nomen, peculiare diutine ser- 
vatum, genus videantur commendare ac sustir inere 

Mihi suspicio manet hane esse Alectorolophum. Plinii, ut jam credi- 
derunt Pena et Dalechampius. Penes botanicos praevaluit Anguillarae 
Hallerique opinio: cf. hane Flor. pss 88. 

Quidam Herbolarii hane speciem pro &Scordione venditarunt, ast 
perperam: cf. Ruell. De Nat t. Btirp. l. 3, e. 60, p. 738, lin. 20, qui 
illos merito reprehendit. 


Conringia Hoister. Erysimum Neotericor., non Pat 

Erysimum Theophr. De Caus. l. 2, c. 17 et l. 4, c. 16, En "Hist. l. 8, 
c. 1 est frugi genus, permultis Polygonum Fagopyru En ex Dio- 
scorid. l. 2, c. 187, cum illo Theophrasti luctans, de ntelligitur, 
attamen ad Phrynem vulgarem crebro adducitur ab istis, sus Ph. subu- 
latam potius ab aliis (cui Fraas, Fl. Class. p. 119, ipsum Theophrasti 
Erysimum inducit); a paucis ad Phr. laxatam, nulli speciei fidenter a 
nostrum plurimis. Plinium vero sub hoc nomine, ut sub illo Zrionis, di- 
versas confudisse species inter sese ees clare aperuit jam Ruellius, 
De Nat. Stirp. 1. 2, e. 9, p. 539-41, nec non Dalechampius in Plinium 
p. 919 a, kk, confirmavitque asi S. 

Nomen itaque ambagibus circumventum, reformatores hodierni in- 
tulerunt in genus, quod nullum jus considerationis sibi vindicare potest 
inter Patrum scripta. Inlatum in Phrynem nostram, accedendo ad G. 
Bauhinum, Tournefortium et Boerhaavium, tolerabilius fuisset. 

lisdem. permotus rationibus Ruprecht, Flor. ner: p. 92, nostro ge- 
neri nomen Erysimastri indidit. Mihi vero opportunius vium est Con- 
ringiam Heisteri dece Ind. pl. hrt. Acad. (Helmst. Jul. 1730) Nov. 
-Ph gen. p. 34 et o libentius ex quo omnes ab eo sub sua yi^ ang 
relatae species in rh cih Erysimum, seu Cheiriniam Link En., 
recta adveniunt. 


SECTIO 1.* CHEIROPSIS C. A. Mery. 


Conringia turritoides (Tragi) N., ex Lamk. 
. , Viol sylv. lut. Trag. St. h. p. 560, n. 2, ex G. Bauh. Er atmana } s L. Sp., 
Koch p. A SB ec. p. 81 ius i. Ga SL dci 1 DC. ju . p. 45, n. 3. Er. pi La Peyr. 
oss E. iR RE Mein Pers., Dulac; Ch. pince y et Ch. se pignus V Willd. Pr. Ber. Jacq. A. 1, 
Bot 


; 16, t. 23, wi Dan. t. 731 et t. 923, Engl. Bot. v. 14, n. 942, v. v. 3, t. 212, Spach Suit. 
uff. At]. t T. sem., Schk. ' Handb. 2. 9, t. 183, Gaertn. Fr. sem. pl 297, t. 143, f. 7, 

Reiehnb. Icon. f. 093. Dietr, Kl. Bor. v. 6, n. 42 Obs. p. 112, 1. 1, Icon, t. 

fid, J. Bauh. pis E 2, ]. 91, p. 894, f. 4. Tabern. za ?, P EVER 4o, f. 3, Petiv. 
ds p t. Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 299, Aa 


© Flor. Æstate. Fruct. Aug. Octobr. 
SECTIO 2.* ERYSIMASTRUM C. A. Mery. 
Conringia stricta N. 


. Fl . 55, n. 3, 
. e 
E. tug katam e Dub. an). E. ree ? S paeng 


NY m e eres m AC t ge 
n. ur. oco Greux u-V 
Gaud. 4, n. 1524, forte Lis "a io Mrs "s. d gh b E. cheiranthoides Benth. Cat. p. 7 A CM: 
at. pl. C atal., e loci autopsia ex la Valle de And M UN cheirifolium Godr. cum Gren. Fr. : sedi 
Che et E. odoratum comprehenderet. E. hieracifolium a eichn NP M. A" » E: "^ 64. 
f 4388, Du A an xime Gilib. Exerc. phyt. Reiehnb. er. C. 1i xui a rci 
: Dietr, Fl. Bor. v. 6, n. 427, Fl. Dan. t. 229, Sehk. Handb. 2, t. is "hierac 


ed 


woe wl Tm Cu E EE MN SEI 
NT GE ZGRE S ML «cau T 


€3 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag. Catal., orient., 


? 
praeditae tenuibus, sed obtusis; mox in adultioribus siliquis stigmata 
crassiuscula et biloba sese offerunt. Semina oblonga, minutissime pun- 
, Coloris constanter fusci. bic 

Oeculatissimus Requien inspiciens plantam a me collectam, eam illico 
recognovit pro E. virgato DC. 

E. virgatum Godr. Gr. Fr. p. 87, pro certo nitide non est expo- 
situm, et vereor ne plures comprehendat species, inter quas nostram 
praecipue video in var, P jurana a Gaudin desumpta. Sed suspicionem 
dimittere nequeo sub eorumdem auctorum Æ. cheiranthifloro, p. 88, com- 

i ^ odorata quidquam iterum nostrae C. strictae, 
rtassis Er. Kuntzeanwm Boiss., Reutr., Willk. Lang. Hisp. Pr. 3, 
n. 4714, cum nostra specie ludificatur. 


Conringia polymorpha (Clusii) N. 


Clus. Pann. A. P. 337-8 fig. Erysimum lanceolatum R. Br., DC. Dub. p. 46, n. 6, De brr 
Reprt, FI. pes n. 170. E. cheiranthifolius Pers, Koch p. 57, n. 9. E. lanceolatum et T fsal ns. 
Gaud., Bert. 7, ps. 85 88, ns, "Spec. seqs.). E. pumilum et E. ochroleucum? T Peyr. 
1540, 1541, istud non adeo clare. E. ochrol. et E. pumil. Godr. Gr. Fr. p. 89, E. deep " 

e | i 
^ .e 


gs 
NS 
e 
E 
E 
E 
[^] 
E 
[I 
o 
E 
- 


Jacq. La Pey : 3: icem Jord. Disgud 

" Herhr, ; E. ochroleucum DC. "Dub. ]. C», n. 7 etiam? E. pyrenaicum Jord. AT Icon. 

b 176. Ch. go Pourr. It. A 1, p. 48, t. 74, Rei-hnb. Pl. cr. ©, 2, t. 147-8, f. 939 fig., 

"I. t. 67, f. 4303 et t, 66, £. 4309 Papis All. Specim. p. 44, t. 9, f. 2, 3. Pona m. Bal Mi. p. t 

quae in editis lats, frustra quaeritur, Clus. Rar. B. Hist. 1. 3, p. 299. f. 1, Zan. Istor, bot. p. 

t- 45, in edit. Mont, p, 494 07 367, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 21, p. 873, £ 2. 

9 Flor. Maj.-Jul. Fruet, 

mum eum Olea, sed et valde s 
lateris, ascendens. 


. 1 j . 
8! in Pyr. or, humil Roussillon, ad Ceret, diebus 22 Maj. € 
12 Jun. 1843; in editis, ad Prats de Hollo, l. d. Roca Cad d 
x Jun. 1840; in m. Cambresdazes et vertice montis P "i n 
iebus 11 Jul. et 1 Sept. 1836; hisce in locis sub forma pumila. Ha 


per /Estat. Per region. mediterr. po 
upra eam, ad subalpina quoque, utriusq 


oco, à à 
: la misit Vayreda: ex Argelès aur T 
Naudin. Aq Lourdes indicat Dulac, FI. 4 591: in m." Cagire Timb.; 


m 
£ 4 lo L3 LI us. 
15, m alpinis humilior: simplex, aut superne Man ge- 
ms plerumque caespitosa evenit, floresque grandior ha 
* à : , : . ch 
neraüm fert, sed pace Allioni, Sauter, Murith, Gaudin, Reichenbac? 


181 


Gay in opella Erysimor. quor. etc. Paris. 1842, p. 14; sed ego malui. 


ad hanc: nostram relinquere speciem. 

E. cheiranth. B lanceolatum Reichnb. Icon. c. f. 4393 (& noluissem 
ad nostram hanc afferre speciem ; recte quidem, nam video eum adductum 
ad C. odoratam a Mey. Fl. Han. exeursr. p- 50, n. 4. 

Hallerianam prolationem apud Gaud. n. 1541 (Helv. n. 449, t. 14, 
f. 4), cui Haller adjungit s. cs. Allioni figuras, ego quidem non recepi, non 
quia a Bertoloni usitatam non viderim pro nostra specie, sed, porro, 
quia non placuit. In exemplari meo, Hist. stirp. Helveticor., quod e dono 
Auctoris Bellardio pertinuit et ubi plantae Hallerianae fere omnes ab 
isto interpretantur, species illa absque interpretatione remittitur. In No- 
menclatore Halleriano, quem pariter optime adnotatum vel illustratum 
possideo (e libris olim Maille), forte ab illo Abrahami Thomas non ab- 
similem (ef. Vill. FJ. Dauph. 2, p. 532) Hesperis ea Halleriana pro 
Cheirantho dubio Sut. interpretatur, qui nos duceret ad Ch. ochroleu- 

‘s quem cf. Syst. 2, p. 181, n. 3, vel Er. ochroleucum. Gaud., 
sub quo tamen aliquid nostrae plantae latere vehementer suspicor. 


Conringia australis (Cupani, Bocconi) N. 


Cupan. Hrt. Cath. p. 201, lin. 22 ex Guss.; Boce. Mus. pnt. p. 148, lin. 8, t. 111, f. 4 (tab. ult.). 
Erysimum australe Gay Erysimor. Diagn. p. 6, n. 11, Godr. Gr. Fr. p. 88. ] ù. canescens DC. Syst. 
et cum Dub. p. 46, n. 5 (sed expurgetur). E. helvetieum Benth. Cat. p. 77; E longifolium Guss. ex 


Jy 
iss. Voy. botq. Esp., vel ex ipso Guss.. qui Gay atum 1 
thus ey nmeldes Ponurr. Herb. Mat; Diario alpinus (in montanis) Chaix Herbr. ex Timb. All. 
Fl. Pedem. 1, n, 988 (expurg. syn.), t. 58, f. 9. 
9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag., Catal., orient., 
locis calidioribus, solo calcareo 


ville, aliaque specimina s. l.: speciem ad Heas (ex P hilippe) vivere 
dicit Dulac, F/. n. 590. Vidi ad Cardona. Timbal in montibus les Al- 
bères orientales observabat. 


1 
distinetionis praebet notam, quum eum pro aetate diversa variantem 
Viderin ; seilicet, vidi stilos sub maturatione siliquarum in eas sese 
undere 


orum odorem pleno die exploravi, illumve ingratum pluries ex- 
pertus sum, Sed quum flores minus grate oleessent al Forat des tres pons, 


ii al Carreu gratia expertes non erant. Folia generatim revoluta, supe- 
riora praesertim acuminata, integra vel subdentata variant. Caulis ali- 
quando, detracta pubescentia, rubidus. Petala venosa venaturis conco- 
loribus. Vix siliquae quadrangulares, sed potius e cylindraceo compressae, 
Vereor ne pro Er. australi apud auctores variae concurrant diver- 
sae species. Mea potissimum quadrat eum planta e Luc prope Tou 
dono data a Müller Herbr. Ital. centr. Forte Er. nevadense Reuter 
ejusdem speciei modificatio est: cf. Linnaea (1856) T. 28, p. 855. 
Etiam Cheir. semperflorens Schousb. multam cum Conringia australi | 
ostendit similitudinem. Et species affinis est quidem Ær. leptophyllum 


in Herb. Requien, habuique ex Hrt. Bot. Bonon. ab anno 1828. Neque 
procul distare videtur C. sive Ev. diffusum. Ehrh., canescens Roth. Cat. 
4. 


qui nos ad antiquiorem. (anno tantum) adducit auctoritatem, Cupani. 
Ni fallor Bertoloni comprehendebat nostram speciem sub suo illo Er. 


; Gall. ed. 2, T. 2, p. 76, n. 8), Mut. Fr. ex Maille. Gallorum 
istud Er. helveticum omnino praeterlapsus est Godron agens de Erysimis 
gallieis Fr, ps. 87-90. 

m: cui speciei melius quam huic adduceretur Leucojum orien- 


e 
tale, Helichrysi folio Tournf. Coroll. p. 16? Et locus Zanoni hue potius 
sisteretur ? 


^- 


Qui primus speciem nostram evidentiore sermone tractavit, fuit Ge- 
rard, Fl. Gallo-Prov, P- 363, n. 7. Synonyma vero ab eo relata melius 
est excludere, nullo excepto, quum in istis eligendis minus felicem fuisse 
Log caeterum Derspicacem, persuasus sim. Citavit eum DC. sub suo 
E. canescenti, Syst, P- 901, n. 2, sed eum tali falsa synonymorum turba, 


ut, nisi autoptae sub : N s 
; venerint, nunquam jJantae cognitionem 
devenissemus, : 4 ad ejus j gn 


i 
SECTIO 3. 
Conringia orientalis (Clusii) Andrzej. 

Clus. His | 
le R. m. Kon: P. 2 E 409 fig. An Perfoliata alter. Trag. St. h. p. 483, n. 2? Erysimunt oper 
DC. Dub: "ns Pm » D. 13, Bert; 7, P: 93, n. 9 (excl. b). Gaud. 4. n 1543. E. perfoliatum Grant, 
et Br. alpina la Pori hon TM. Ph lig. n. 474. Bra OMM. sin 
Link En, Jacq. A. 3, | gs T» quoad specimen e Castanesa? Br. alba Gilib Exerce. phyt., C. p 
Flor. Bor. v, (1 s s O 6 989. Engl. Bet v, ichk. Handb. 2, t, 186 il. fr. sem, Dit 
1 7 rie ds ids C. 12, t. 61, f. 4381. Clus. Rar. pl. Hist. 2, l. 5, p. 127, 
* 1, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1 rum Pempt. p. 626, f. 2, Tabern. Krtb. 2, p. 1140, f. 


f 
H l. g: 
t. 2, f. 19-99. 3 J. Bauh.), Dalech. Hist. pl. L 


- 835, f. 3; et 4? (non 23 DC.) ; Chabr. Seiagr. p 2/0, 
igd. p. 525 fig., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, P. ^ 


Flor. Mai. ; 
"A Bunt TUE per Æstat. Per region. mediterr. , ipie 
diligit caleareum, ` attingit quoque Pyr. septr. auriger.; solum pra 


183 


Legi in Pyr. Atax. à la Garigue d Escouloubre, die 2 Aug. 1843; 
in Pyr. or. humil., Roussillon, supra Salces, die 14 Jun. 1840. Obser- 
vavi ad Roca-fuerte contra Sanguessa, ad Jaca; supra Orlu; ad Rià 
du Conflent; vivit ad Sogard, ex Vayreda. 

Pars caulis superior sub anthesi refracta, fructificans erecta; flores 
generatim, ochroleuei potius quam albi (Brassica alba Gilib. cum an- 
tiquis plurimis); semina granulata. 

omen specificum vix tolerabile, nimium circumseriptam speciei sta- 
tionem indicans: sed illud perfoliatae pejus: praetulit DC. cur? ille, 
qui naturam, sive characterem harum foliorum non novit tantum, sed 
aliis quoque docte explicavit demonstravitque! 


Tribus 4* BRASSICEAE DC. 


Brassica Cicer., Caton., Plm., L. 


Brassica humilis (Tourneforti) DC., ni velis dicere potius Boissieri. 


Sisymbr. repand. b DC. Cat. hrt. Monspel. p. 62. Sed ante omnes Tournef. ut infra declarabitur. 
DC. Syst. 2, p. 608, n. 16, Pr. 1, p. 215, n. 16 et cum Dub. p. 51, n. 6, Delile Sem. hrt. Monspel. 
(1836) p. 23, Boiss. Voy. botq. Esp. p. 35, n. 100. Sisymbrium valentinum L.? Pourr. Herbr. Matr.; 
Diplotaxis humilis.Godr. Gr. Fr.. D. saxatilis DC. Syst. (2, p. 636, n. 13) ex Boiss., cui faveo. 


bito. 
alba, sublignosa, simplex napiformis, vel interdum ramosa; 


longior, apice sub-erispatulo, sive tantillum undulato. Genitalia lute- 


scentia, dimidium corollae limbum et amplius attingentia: antherae altera 
i | stilo in flore 


ERU 


, te wore 


Ned 
A ect dL 


dia 
rS WE, 


= 


A 
" 
Ai 


q Rel 5 


P g » 


Maxima ejus affinitas eum B. monensi Huds. à qua illico- distin- 
guitur, scapo, ut vocant, nudo, foliis ad laciniarum apicem frequentius 
piliferis, calyce ferme omnino glabro, petalis aveniis, siliquis longioribus, 
patentibus, rostro sterili, denique statione montana, nec maritima, qualis 
ex Dillen Hrt. Elth. p. 136 et ex Anglis denunciatur de B. monensi 
ne dicam insuper et odore herbaceo: cf. Sm. Engl. Fl. 3, p. 920, n. 5. 

Ab affini quoque B. repanda DC. differt foliis non omnino glabris 
et magis sectis, floribus fortasse majoribus, siliquis tenuioribus, crassiore 
stilo terminatis erecto, patulis, valvisque non carinatis. 

Ad B. humilem adduxit Boiss., Voy. botg. Esp. l..c. Diplotazidem 
saxatilem (Tournf) DO. Syst. et Pr. de qua ipse DC. dixit: « Species 
inter. Diplotaxidem et Brassicam ferme media », Syst. 2, p. 626, n. 13. 
repetite in Pr. 1, p. 283, n. 13. Et hoc sane memorandum est! Visis 
speciminibus illius speciei e m.* St. Victoriae Provinciae, huie unioni 
faveo, qua excipitur etiam Sisymbrium monense L. Sp. ed. 2.*, non 1^ 
(exclus. Dillen. et patria Anglia). Contracta planta plerumque talis (verno 
tempore) retro le Pic St. Loup agri Monspeliensis , collecta, in qua 
quaedam peculiaris facies adparet, ansam sejunetioni harum stirpium 
dedit apud Gallos, dum agebatur de una eademque specie, plus vel 
minus evoluta, sive contracta aut proceriore. Recepta ergo cum Boissier 

arum sürpium unione, fugit DC. auctoritas a nostra planta, quae 
Tournefortii subdita sese fatetur. Est enim Eruca perennis e rupe Vic- 
foriae "Tournf. Herbr., ut ipsi norunt galli, inter quos DC., qui ante 
Incomptum Garidel, citare debuisset Schol. Botan. ed. a Sherardo (1689) 
p. 81, lineas ultimas. 


Brassica tenuifolia (Herbarior.). 


Fuchs. Histr. stirp. 262 
Diplotax R ia DC 
Gaud. 4 


t He » eum Smith, contra Sprengel, quem cf. Diss. de Germ. r. hrb. Patr. p. 18. 

is tenuifolia DC., Koch p, 61, n. 1, Bert. 7, p. 70, n. 3 (excl. var. B et prolat. Gouani), 

symbian i 1544, Moris Sard. 1, n. 114, Guso, Sicil. Syn. 2, p. 192, n. 2, DC. Dub. p. 53, n. 2. e 
Elith p je tifolium L., La Peyr. Herbr. et S. murale La Peyr. Herbr., partim; Eruca monensis Dill. 
haec lide mansis Lagr, Tarn Gar.; Sisymbrium monense L. Sp. et Mant., non pt 
Herb. Fr. t. 335, Sta O stamus. Engl. Bot. v. 8, n. 595, Curt. FI. Lond. ed Grav. V 2, t. 96, Bull. 
€. 19 L8 f£ ux m Heft 68, Flor. Baty, v 4, t. 310, Dietr. Fl. Bor. v. 7, 0, Reiehnb I 
edit. 1554, p, 997. g Sbb. Hr. Rom, T. 4, t, 34. Zannieh. Vnz. p. 95, t. 178. Matth. p. 531, I us 
* iX, Füehs. Icon. ed, 1945, t. 146, Willing. De viribs. Herbr., T dE ; 


; Sy 
crt. 31 (p. 'err. 21), mutata i C. unde 
: J Parum, repetita fiv. crt. 35, Lobel. Obs. p. 105 (p. err. 109 et DC. 
Epit. Ps k px e m. Pempt. p 707, f. 2, semper ead. PM et mala figura; Camer. 
: ** 805. Hist. pl. 2,1, 24; P. 861 fig., Lonier. Nat. h. crt. 164 D., f. 1? 


3, Flor. Ver., Æstat. et Autumno ineunte. Fruct. Maj.-Nov. Per 


Pyrenaeos non adeo communis, 


zn gi x Pye Ais. humil. ad Lewcate, die 17 Sept. 1860. Habeo 
des : ectam ad St. Bertrand; e Perpignan a Massot. g 
laceris. EC ia magnis; iisque apiculatis aut obtusis, integris Ve 
Pie. Zannichelli quidam (Host, Syn. ed. 1, Bert. Am. Ital) Br. 
a entis fecerunt ; hos emendavit Moretti Vincent. Append. n. 50; 
- Syst. hine et illinc praeteriit, : 
i | conspicienda in edit. anni 1554 diversissima est a 
ea ali: sg : lit. 5i sima e 
aliarum editionum, illamqe retuli sub aliena fide, quamvis mihi g 
trae m eam videre citatam ad Phrynem multisiliquosam 2t 
i onp adducerem Rucul. marin. major. Trag. St. h. p 1 
p. 103 fig peciei sequenti vero Eucul. marin. minor. Trag. p. 10; 


& 


185 


Specificam tenuifoliae denominationem corripiebat Wulfen, F]. Nor. 


n. 


Quoad hane speciem in Sisymbrium monense L., sive Brass. mo- 
nensem, conversam, et Cardaminem sylvestrem N. in Brassicam seu Si- 
symbrium tenuifolium L. mutatam cum Chaubard et Lagr. Foss. Tarn. 
Gar. (1847) ps. 20 et 26, hoc fundamento caret. Si novatores isti con- 


Ex iisdem auctoribus insuper Sinapis Erucastrum (Brassica L.) com- 
prehenderet (cf. l. c., p. 18) Brass. monensem, Cheiranthon et Cheiran- 
thifloram DC. Pr. Credunt errore evenisse, quo modo citata planta L. 


8 

Sed B. monensis Fl. Angl., Engl. Bot. n. 962 peculiaris species est; 

et vera Br. Cheiranthos sive erysimoides Pourr. apparuit sero in Engl. 

Bot. Suppl. pl. n. 2821, nec identitatem ullam inter utramque admi- 

serunt Angli, neque admitti potest. Ergo et haec quoque alia irrirenda 
novatio est, cujus suspicio prima exiit e calamo Gaudiniano. 


Ovidii dixit. Nil malitiae in hoc: in die amoenitatis calamum in cubi- 
culo sumpsit, versumque, ut menti apparuit, scripsit. 


Brassica decumbens (Car. Stephani) N. 


* Alia Eruca Junio promens ad Parisios inter vineas crescens. » C. Steph. De re hort. ex ed. Paris. 
1554, p. 69, edit. Gryph. 1536, p. 66: ego credo. Bi. muralis. Diplotaxis muralis DC., Koch p. 62, 
n. 2, Gaud. 4, n. 1545, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 183, DC. Dub. p. 53, n. 3, Coss. Germ, FI. Par. 

- "^: n. 2, Caldes. Fl. Fav. Tentam. (1879). D. tenuifolia k Bert. 7, p. 71, n. 3. Sisymbrium mo- 
nense el S, Barrelieri Thuill, Fl. Par. confirm. a Coss. Germ. Par. S. Erucastrum Latour. Chl. Lugd. 
ex Balb. .Fl. Lvonn. Engl. Bot. v. 16, n. 1090, Schk. Handb. 2, t. 181, Sturn Heft 68, Gouan Ill. p. 42, 
^ 2, Reichnb. Icon. C. 42, t. 82, f. 4417. Barr. Io. t. 191. 


©, O Flor. Maj. per. Æstat. et ineunte Autumno. Fruct. Æstat., 
Autumno. 

Legi in Pyr. Arag. Sobrarbe ad l Ainsa, die 13 Sept. 1850. 

DC. et Düby vix intelligendi sunt: dicunt siliquas sessiles, erectas 
et stilum brevem subfiliformem. Hujuscemodi res reperiuntur in DC. 
Syst. 2, p. 634, n. 9. Prodr. p. 222, n. 9. Cum prima nota significare 
Voluit defectum tecaphori in hac specie; sed secunda nota praecisione 
caret; ambae male sonant. 

, Sisymbrium murale Savi Fl. Pis. 2, p. 99 aut ex toto, vel pro ma- 
Xma saltem parte pertinet ad superiorem speciem, quod etiam in DC. 
Syst. 2, p. 24, n. 9, dietum velim. 

Accedere ego nequeo Bertoloni et Visiani sustinente 
Superiore specie junetionem: Bertoloni citavi; cf. Visian. Fl. 
P. 194, n. 1431; : 

Contendunt Bory Chaub. Pélop. p. 43, n. 1050 Sisymbrium cera- 
'ophyllum, Desf. Fl Atl. 2, p. 82, t. 155 hujus speciei constituere va- 
rietatem siliquis brevioribus foliisve pinnatifidis, unde DC. Nasturtium 


s hujus cum 
Dalm. 3, 


(seu Cardaminem N.) fecit; sed revera non Sisymbrium 
mitant, quamvis reapse a sua D. murali valde distraxeri 

Arduum mihi foret illam suscipere sententiam: ast quocumque modo, 
potiorem adhue affinitatem cum B. murali percipio in ipsius Desfontainesii 
S. coronopifolio Fl. Atl. Ibid. (p. 82) t. 154, eujus DC. in alteram 
Nasturtii sui speciem constituit. Hasce Desfontainesii species Munby, a 
plurimis semper adjutus, in Catal. pl. Alger. 1859 iterum sub Sisymbriis 
enumeravit, ei, ut videtur, plane ignotas. 

Videmus ad hane speciem adductam a DC. Syst. e. Erue. minor. 
monspess. ete. Chabr. Sciagr. p. 276, f. 5 (quam 'ille p. err. signat 62); 
et videmus ab eodem DC. in prolatione Barrelieri, Obs. p. 44, exclu- 
sam J. Bauhjni citationem, quae eamdem figuram offert, et quae certo 
certius eum illa Chabraei ad B. vimineam pertinet, eui speciei ipse DC. 
citat in Syst. 2, p. 635, n. 12, correcto errore FI. Fr. 4, n. 4154, ubi 
locus iste relatus perperam erat ad B. decumbentem. Errarunt itaque 
ii, qui DC. indulgendo aut Chabraei prolationem  (Bertololoni), aut 
istum, eum J. Bauhino (Gaudin, Smith) ad B. decumbentem. retulerunt. 
Porro: non fuit consilium malum, quod inter Botanicos imitatores non 


> ut ipsi cla- 
DC. 


~ 


Moris palam fit ex eo quod, citato DC. Syst. ad B. vimineam, figuras 

J. Bauhini et Morisoni, ejus filiam, exclusas voluit. Morisonianae figurae 

numerus apud . exactus non est: sed hoc rem non mutat. 
erennem etiam occurrere ferunt Coss. Germ. 


Brassica brevicaulis (Wibeli) N. 


Wib. Primit. Fl. Werthem. (1799) Additam. p. 348. Diplotaxis brevicaulis Bluff. et Finger. 
Compend. Fl. Germ. ed. 1, p. 153, i 1901. D. giri Bluf. et Fing. Compnd. ed. 2 ex Nees et 
1. 30. P» 307, n, 3; Koch E 62, n. 3 (excl. plurs. loes.), Godr. Hl. Lorr. ed. 2, p. 50 (dolosa 
(nel. py tecriptione). Sisymbrium brevicaule Wib., Heller Fl. Wirceb. Suppl. ( Ze ;. 61. S. vimineum 
Heft 08 - Bad. Alsat, 4, p. 488, n. 1003 (exels. syns. praeter Wibelianum). D. g abra Dule.? Sturin 


© F lor. ZEstat. Fruct. Aug.-Nov. In Pyren. Cantabr. ad mare. 
2 „Legi ad Guefary, die 16 Sept. 1841. Observavi ad Secoi, Orio, 
eona 


jona, 
U : à . : ý ne iy 
Caules cylindraeei , peduneuli vero sub-compressi et siliquae e te 
ressae . 


habit gun quente specie, quae cum Olea habitare solet, 
e i PAAR peculiari quadam facie, herba teneriore, caule magis 
m iens, Per longiorem tractum foliato, foliis valde minus incisis, 
0 LI LI z 
iuis Wanne maximo, obovato-rotundato, obtuso, floribus aliquantulum 
J ribus, siliquis forte brevioribus et turgidioribus, totiusque herbae 
sapore, ut visum est, acutioribus. . 
1- 
r arenas, nec solum calcareum, ut Brass. * 
rura in- 
i quam ego regionis cireummediterraneae 
? K "d 
digenam tantummodo credo. aii 
r. Prolongi Boiss V b hac 
- Yoy. botg. Esp. p. 33, n. 94 parum à 
peris recedere existimo, A PP : j 
on m n vie . tis 
tantum diju, fae; Sis. vuamneum Gmel. formam parvam D. deha 
Jucicavisse Spenner, quem videas in Flor. Friburg. 2, p. 95 


Brassica viminea (Gesner; (i "E mm 
n. 257 et Voy, ed Pw Bauhini) Boiss. Pl. Aucher. 


187 


Op. bot. ed. x penmi tab. aen. 13, f. 111, G. Bauh. Pr. p. 39, n. 2, Richer de o ry 

Ic. "a "lelin. anno aedi pedo Deless. olim pud pi iu Scient. Paris. Di jlotaxis 

minea DC., Bert. J. "4. Moris Sard. . Dub. p. n. 4. Sisymbrium mie 

var. 8. l. a reyt un Reie fel con. C. "s g^. pi v ben., "n petal, tantis sp. majoribus. J. 

ord n COR m 1. B4, p. BOR, E 2. Chabr. sei iagr. Ar: 276, f. 5, Boce. + Mel. p. 18, 19, t. 10, f. 2 
C opt., Moris. Hist. p Oxon: 2, S. P p. 229, f. 5. cum. n. $ 

©) Flor. Mart. et per 7Estat. Fimo Maj.-Oct. Per region. mediterr. 
locis rus, calidioribus, solo calcareo, vix extra. 

t Pyr: Atax. nm Corbariensibus ad C ascastel, die 5 Jun. 

1852. Habui Narbonne a Delort. Observavi ad Fiscal, ad "Nacià Pyr. 

g.; ad. A/faraz Catal. Ba ad Toulouse, ubi invectam fuisse 

uto. Species mihi p ing, unde alibi migravit cum hortorum , 
vel cerealium semin 

Noulet le egitimitatem “hujus speciei in dubium ponere: « Cette plante 
west probablement qw une variété de la précédente » (Br. decumbentis), 

. Bass. sous Pyr. p. 4T, quam sententiam sustinuit adhuc in Fl. 
anal. Toulous. (1861) p. 15. Ante eum Gerard Fl. Gall. Prov. p. 959, 
n. D species inter sese sola magnitudine differre dixerat. B. vimineam 
ceu legitimam speciem noluit admittere Steudel, Nomenc. Bot. ed. 2, 
p. 517 5, lin. 11. 

Si quis hodie perlegerit eue itg descriptionem de hac specie, 
Syst. Veget. 2, p. 635, n. 12, profeeto, eam confectam non crederet 
a viro, qui plantarum Ael is sedulo inquisivit et pertractavit, 
in operibus specialibus etiam. Nee omnino correcti sunt Cosson et Ger- 
main, auctores Spon: accurati et commendandi, in speciei nostrae 
adumbratione ; si eam nec praecedentem pertraetarunt: cf. Fl. Paris. 
p.92, n, 3. Non GRA RAR d ni et Moris; tolerabiliter rem 
tractavit Guss. Sicil. Syn. 2 

uhini figura non est divtanda: plantae adumbratio, ut voluit 
Vaillant, Bot. Paris. p. 50, n. 2, et cum eo ali 


Brassica erucoides (Doldii) Boiss. pl. Aucher. or. n. 255 et Voy. 

botq. Esp. n. 95. 

B J. Bauh. Hist. n ic l. 2 rh xe Doldio. Ae d erucoides DC. Syst. 2, p. «5, 

ert. 7, p. 68, n. 2, 1, 113, DC. Dub. p. 53, n. 4. Sisymbrium A aii var. er. La 

hc Verr. Sinapis ‘raphanifolia Pourr. 'Herbr. Matt. `? Bazoo eru oides Spach Suit. Buff. Jacq. 
Vindb. 7. 70, Reichnb. Icon. C. 12, t. 84, f. 4422, Sabb. Hrt. Rom. T. 4, t. 35. Chabr. 

E p. 276 $a 2 goi "Icon. t. 132. 

(9 Flor . Apr. Æstat., ac ineunte Autumn. Fruct. per Æstat. et per 
Autumn. nb Pyr. Atax., orient., Catalaun. praesertim, solum ealeareum 
potius orpelena, 

yr. Atax. inter las Palmas et Fitou, die 14 Jun. 1840; 
Supra » Niate. die 23 Jun. 1879; in Eyr. Catal. ad Rosas, dic 
25 Aug. 1846. Haba a Delort e Nao, ubi stirpem sat di ffus 
observavi. Communis est ad Berga; facile obvia ad Besalu, Fig punit, 
Perpignan, Sijean, aux Corbières. ; 2 : 

Caulis interdum erubescit, sicque calyx, corolla et genitalia, vix 
folia: erubescit aliquando tot a planta in siccioribus et tune contractior 
remanet. Reapse huie plantae facies peculiaris denegari nequit; sed 
longe abest quin Spachio accedamus. Imo, ex nostrae s €— studio , 
sen nseram plurium m neotericorum generum junctionem exoritur. 

napis valerianaefolia Pourr. -Horhe: Matr. e Gibraltar, wm gea 
conferatur cum Brassica, sive Diplotaxide virgata 
aec est Eruca romana seu Gentilis siliqua angusta foliolata, J. Bauh, 


l. c, qui plantam a Doldio accepit: ergo iste inter botanicos primus 
speeiei detector excipiendus est. 

Gerona obvia fuit monstrositas sepalis, petalis et genitalibus in 
folia conversis, quorum numerum, dispositionem, simplicitatem aut con- 
nexionem, acuto scalpello acutisque oculis indagare non fui euriosus, 


contractis, inspieiebantur pistilli mutati in speciem silieulae ellipticae, 
abortivae, insidentis in pedicello e medio foris exsurgente, eum ea 
aequilongo, vel etiam longiore. Haec florum monstrositas facilius in se- 
palis ae in petalis quam in generationis organis, ut facile est devi- 
nare, efficiebatur. 


Brassica Tournefortii! Gouan. 
, Sinap. hispan. min. Raphanifol. Tournf. Inst. p. 227, lin. penult. (dicamus et Elém. botq. p. 194, 
lin. 10), ex Juss. pv Gouan infr. c., hodie uoq. confirm. DC. Syst. 2, p. 602, n. 23, Pr. p. 216, n. 23 
(exel. forte var.); Bert. 7, Pp. 197, n. 13? C. sabularia Moris Sard. 1, n. 107. Eruca erecta Lagase. Cat. 
hrt. Matr. p. 20, ex DC., Sisymbrium setosum Ledeb, apud Spreng., fide Ledeb. Fl. Ross., Br. fruti- 
culosa Xat., Naud., Debeaux, Gautier, Gouan Ill. p. 44, t. 20 A videtur. 


(9 Flor. Jun. et per ZEstat. Fruct. Jul.-Sept. In Pyr. Catal. mare 


Legi prope Rosas l. d. Caneillas, die 14 Jun. 1851, seminaque ad 
Rosas legi, die 22 Aug. 1860; ad Lloret de mar, die 14 Sept. 1853. 
Incipit transacto monticulo St. Antonii contra Culera, illico communis 
planta eveniens ad Llansà, la. Selva, , Cadaques, Rosas, Monjoi, San 
Feliu de Guixols, ete. Sed neque ad ipsam Culera vidi, nec ad Parabou, 
non per Pyr. or. sept., vulgo le Roussillon, ubi repertam fuisse stirpem 

des E 


; Planta glauca, pilis conspersa aliquot rigidis, sub-patentibus in fo- 
liorum primorum inferiore pagina, parum per marginem inque illorum 
petiolis, vix in ima caulis parte. Folia carnosula et fragilia, in inferiore 
pagma glauca et inde pallidissima, ima plura, lyrato pinnatifida, pauca 
m superiore caulis parte lanceolata, quaedam intermedia dentata, haec 
mı pateseunt, divaricati etiam fiunt, tenues, quasi vimine 
sunt, paucifolii (ima basi excepta) paucisque floribus et inde fructibus 
: q insident in pedunculis demum patentibus. Petala 
verbaque , sulphurea , visu unicolora ; acutius inspecta 
quidquam saturatiores In eis conspiciuntur. : 
breviora ascendentia. Semina. rotunda, fusco-ferruginea, 
adix potius dulcis; odor et sapor herbae 
petioli et foliorum nervi, nec non Me 
reperiuntur. Habitus plantae similis eum Br. ac 
B. burneforBi saepe mixtim vivit, cui tamen statura codi E 
B. sesqui-bipedalis, raro ad tres pedes pertingat, VIX 


t. 63): PDSeDeres potissimum accedit B. Gravinae Tenor. (Fl. Js 
pl. Nea D orque etiam, saltem quoad faciem, B. fruticulosae pics 
(t. 43 r P. 7, t. 1. Sed B. sabularia Brot. Phytogr. Husit. 

la certe species egt ; de qua graviter hallucinatus est Moris; 


189 


l. c. Sed Erucastrum varium Dur. Explor. Scient. Alger. t. T4 multam 
cum mea planta similitudinem ostendit. 

orro, pro Tournefortii suscepi, quamvis Gouan flores minores, si- 
liquarum rostrum longiorem delineaverit, illorumque pedicellos etiam 
longiores describat, et caulem simplicem et hirsutiem plantae majorem 
offerat, quae omnia generatim melius cadunt in planta Italica. Et Ros- 
sica eadem? cf. Ledeb. Fl. p. 217, n. 4. 


Brassica montana Pourr. 


Chlor. Narb. n. 181, in Mém, Acad. R. Toulous. T. 3 (1788), p. 308, Timb. Bae: Pourr. (1875) 
P. 114, Id. Deux Excurs. Corbiérs. or. (1875) in Mém. Acad. Toul. Ser. 7, T. 7, p. 462. 

©, vel €3 Flor. Maj. Fruct. Jun. In montbs. Corbar., orientalibus, 
rarissima. : 

A San Victor et à la Serre de Salabert, itemve de Artigues , au 
Tauch. Habui a Timbal, e m.* San Victor, a Gautier e m." Tauch 
(Corbrs.). 

Specimen mancum (quandam faciei similitudinem offerens cum Al- 
liaria officinali) vidi in Herbr. La Peyrouse, qui eam praeterivit in 


breviora, e viridi flavescentia. Petalorum laminae orbieulatae, unguibus 

eorum iis duplo longioribus. Antherae apieulatae. Stilus conicus, stigma 

capitatum. Siliquae patulae, mox arcuatae; laeves, nitidae,'sub-tetragonae, 

mum dorso carinato praeditae, torulosae. Semina ovoidea, laevia, 
va. : 


Eamdem a Timbal plantam habuit Vayreda, qui animo fluctuavit 
(Pl. notbls. Fl. Cat. (1879) p. 22) num revera a Br. oleracea distincta? 


Brassica erysimoides (J. Bauhini) Pourr. Chl. Narbon. (1188) n. 180, 
ẹt Herbr. Matr. 


7. Bauh, Hist. pl. 2, 1. 24, p. 858, f. 2. B. Cheiranthos Vill. Fl. Delphinat. (1785) p. 71, FI. Dauph. 
l (1788), p. 332, n. 4 lie synon.); Bert. 7, p. 156, n. M n. m (excl. vui 
oc), Boiss. Voy. botq. Esp. p. 39, n. 110. Br. Cheiranth. et B . Dub. p. 51, ns. 10, 
" SRI Gal 0, ns. 10, 11. Sin 


Cat, ni cer. He 

> Pl. Catal.? Bolos , : 4 
Jord.! Daa a os Herbr.; curs 
Boiss. 1. e,; ; eiranthos Noul. FL. Erueae 
genus hirsut. e Pyren. Tournf. Herbr., ex Boiss 5 Sina i pinnatipartitum Dule. Vill. l. c., t. P 
: m. ^ «4 0j 3 pi pinnatiparti c md n 

: * Suppl. v. 3, n. 2821, All. Pedem. 4 n. 03. t SL it, uidque ca. dug i 
12, n. 857 cheiranthifl., Reichnb. Icon. C. 12, t. 91, f. 4432-3, Willd. Hort. d 
gr. p. TO, i 1. 


©, 9| Flor. Maj. et per ZEstat. Fruet. Jul.-Oct. In editis et mon- 
tanis, unde ad humiliora mare usque aliquando descendit. 


Legi in littore Cantabr. j 
Cantabr. ad rupes supra Behorleghuy, die 25 Jun. ejusd. anni; in 


d'Eynes, die T Jul. 1837; ad Port-Vendres, die 20 Maj. ejusd. anni. 
Habeo a Deville ex le Pic du midi et ex Cauterets , absque scheda, 


tae in ima caulis parte interdum nullae; sepala ante anthesim 
apice setosa, dein pilis deciduis glabra, ut in aliis quidem affinibus 
speciebus intervenit, utque de B. viminea primitus observatum est a 
Gerard, Fl. Gall. Prov. p. 359, n. 5. 

« Calyees. sub-hivsuti antequam. adoleverit (planta), glabri evadunt vi- 
gente planta. » Petala in plaga Cantabrica vidi variantia sive violaceo, 
sive luteo colore. venata, aut prorsus avenia: reapse juniora generatim 
avenia oceurrunt, adultiorà autem conspieue venosa fiunt. Siliquae non 

ene maturae tres valvarum nervos non ostendunt, qui nervi in ma 
turis siliquis evidentes sese offerunt. 

. cheiranthifloram ab erysimoide specifice adhuc sejungere maluit 
Dietrich, a characterum futilitate minime deterritus. Dicit in Br. ery- 
simoide, sive Cheirantho folia radicalia (sic) profunde lyrato-pinnatifida, 
caulina pinnatifida, laciniis linearibus, elongatis, integerrimis, vel su 
dentatis; in altera folia radicalia (semper) sinuato-pinnatifida sub-lyrata, 


Cf. quae in Lagr. Foss. perloquutus sum in p. 1938, ubi addendum 
erat: Hanc esse veram B. Erucastrum L. contendisse Jordán apud 
Billot Adnot. in 27-28 Centur. pl. exsiccatr.; cf. Bill. Arch. Fl. Fr. 
Allmgn. (1859) x Annot. (1855) p. 173-5 et Bull. Soc. botq. Fr. T. 1 

. Leo Dufi 


: Specimen Pourretianum vidit DC. in Herbario L'Heritier sub no 
mime Brassicae erysimoidiss dum plantam Chloridis Narbonensis ad 
insequentem speciem trahit Timbal; qui B. cheiranthifloram Pourr. 
extre dieit (in littra. dats. 95 Sept. 1875) affinem B. valentinae Reut, 
a - diversam. 


Brassica obtusangula (Matthioli) Bertol. Fl. Ital. 


Matth. C z 
Haller ex Herbs: AIS Valgr. 1554, p. 267, nec videtur ante. Bert. 7, p. 158. n. 
116-7, Gaud. 4 n. 1559 a. Diui; B: eX Gay, Soy. Willem. in Ann. Sc. Nat. Par. Ser. 2, T. ? 
Du 44, n. 3. pL. otatis Erucastrum Godr. Gr. Fr. p. 81. Sisymbrium obtusangulur 
Pond ri Reiehnb. exsice., Koch p. 61, n. 1. Sisvm 


— 
bs! 
m 
-P 
= 
[1 
E 


Camer. Epit 307 nt 4 Sturm Heft 66, Reichnb. Icon. C. 192. t. 89, f. 4429. Matth. p 862, 
£2 Ou. p. » Tabern. Krtb. oque "e A T ni a pl. 2, ] 21, P» i 
708, f. 4. Icon. t. 904, f. 2, Dod. Pemi 


pA 
~s 


* . 4 *, 
8. p. 102 (revera 106), f. 1, Icon 


» 


191 
9| Flor. Maj. et per ZEstat. Fruct. Æstate in Octobr. 


. Legi in Pyr. or. Conflent, supra Prades, ad dirutum coenobium 
St. Michaelis, die 23 Sept. 1843 et die 4 Oct., quo fruetum decerpsi. 
Varietatem notandam legi in Pyr. Arag. ad Jaca, secus flumen Gaz, 
die 29 Maj. 1858. Habeo a Deville lectam ad Barèges, ut ejus notae 
indicant, stirpem in Lavedan communem. i 

Specimina ad Jaca lecta gerebant flores dilute luteos, obsolete ve- 
nosos, parumper odoratos. Haec ad Jaca lecta varietas forte ea est 
planta, quam Willkomm, Sert. Fl. Hispan. p. 9, n. 68, habuit pro Br. 
ochroleuca Soy. Willem., seu Erucastro Pollichii Spenn., dictam a se 
visam prope Tiermas et inter Jaca et San Juan de la Pena, e quo 
postremo loco, tam late indicato, mea proveniunt specimina. Solemnis 
vero varietas, in qua racemi basi tantum bracteati, sepali horizontaliter 
etiam patentia, stamina longiora, nec semper pistillo adpressa, imo ali- 
quando et ipsis patentibus. Caeterum, duas species per Pyrenaeos fa- 
cile obvias distinguit Timbal quoque, loquutus et de formis intermediis, 
Excurs. Corbiers. (1814) p. 9. 

£0 antiquorum figuras huc firmare ausus sum, quamvis de una 

aut altera a me citata icone diversimode judicatum sit ab aliis et ex- 
pressim a Soyer Willemet, qui illam J. Bauhini, meo sensu ab aliis 
non sejungendam, ad modo citatam B. ochroleucam trahi juberet, ut jam 
voluit Spenn. FI. Friburg. 3, p. 946. DC. Syst. hasce figuras inter 
duas species (Syst. 2, p. 465, n. 9, p. 600, n. 20) dispertivit. 

Obvium mihi fuit ad Solsona hujus speciei monstrum proliferum, in 
quo e centro floris pedunculi prodibant ferentes flores simplices, vel 
eos quoque proliferos, qui postremi flores, in pedunculo communi in- 
terdum alternantes, gerebant bracteam ad eorum pedicellum confectam 
sepalo, quod ab ejus officio illud quoque aberraverat; alias, pedicelli 
umbellatim dispositi inspiciebantur, aequales aut inaequales, gerentes 
ad basim calycem quadrisepalum involucri officium fungentem. Flores 
conspiciebantur normales vel abnormales, confectos petalis ter quinque, 
ferentes stamina quatuor ad septem. Denique hoc etiam non omittendum 
duco, quod solvebantur in novos pedieellos non tantum pistilli, sed sta- 
mma etiam, quandoque petala ipsa disparebant, ut sese mutarent in 
pedicellos, manentibus semper sepalis ejusdem structurae, sub forma 
braetearum. ad hujus prolificationis basim, forma et magnitudine quid- 
quam mutatis. 


Brassica adpressa (Tragi? Hermanni) Boiss. Pl. Aucher. or. 215 et 
Voy. botg. Esp., Visian. Dalm 


An Sinap. 5 Trag. St. h. p. 103? Herm. Parad. Batv, p. 155, t. 39. Hirschfeldia adpressa Moench. 
ed R: Hisp. p. 72" Godr. dr. Fr. p. 78. Erucastrum me Koch p. 61, n. * PW t incana L. 
Dub Vi 7, p. 168, n. 3, Gaud. 4, n. 1556, Moris Sard. 1, n. 110, Guss. Sic. Syn. 2, p 
S. heb *. n, 4. Stylocarpum incanum Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 35. Sinap. incana ur Mg oes 
(fadt *rophylla Lagase, ex Herbr. Hrt. Bot. Matr.; S. geniculata Desf. Atl., Herbr., vH res 
sica 1 '&norans Munb. Cat, 18591); S. taurica M. a Bieb. Suppl., Erucaria hireanica DC. Syst. * A - 
My. Hrtor., ex Fisch. Mey. Ind. sem. hrt. Petropol. 1835; E. aleppica M. a Bieb., ex Ledb. pA 
KRATA hispanicum Quibusb. ; Strangalis adpressa Dulac., H. incana Low., Mianem xem 
Ph ies l. Vog. Rhen. Jacq. Hrt. Vindb. 2, p. 79, t. 169, Engl. Bot. Suppl. v. 3, n. 2843, hirsut. ; ; 

Ylgr. Lusit, sel. V. 2, p. 205, t. 172, Reichnb. Icon. C. 12,-t. 85, f. 4423. 


€3 Flor. Maj. et per ZEstat. Fruct. Jul. in. Autumn. exordientem. 
Per region. mediterr. cum Olea, raro extra eam, ut puto, emigrans. 

Legi in Pyr. or. Conflent ad Prades, die 25 Sept. 1843. Habeo a 
Deville absque loci indieatione in scheda plantae, sed e MNS. conjicio 


lectam fuisse ad Lascazeres, cum Cerbin. Observavi ad Pamplona, ad 
Ustarroz vallis Roncal, ete. , communis eveniens in Pyr. Atax,, or, 
Catal. humilior. 


| quam insipienter emissa est Melanosinapis a Sch. Sp. Frib.! 


o gara (Bibl. Sacr., Hippocr., Theophr., Dioser., Nicandr., 
Plinii) L 


Hippocr, 
Mat o M. vi 301 Mare. e, d, v .. 81-9, Luc. c. 13, v. Wl ip 
Nem. Theophr i hist. }. 7, c. un , Dioser. l. 2, c. 1» M Plin. Nat. h vs m D eh vd "e dev 
The , Alex. v. 531. pP: 10 „n. 2, Gau 1553, T TS 
napis Noul. Fl. bass. sous Ps. e 32, n. 3 (reapse optime í ek, ). b. e a Roe Deitach ; 
Syn. ed. 1, p. 55, n. 4, ed, 29. p» 59, n. 4, PI. gr er ot - 988. TOSS. rm, bi wis ^ 
ingl. Bot. v. 14, n. 969, FI. Dan. t. NE Sv. Boi 909, Fl. Batv. v. E E WOW. 
Bor. v. 8, n. 524, Reichnb. Icon. C. 12 p E dor. Elea k le. pl. n med. T. 6, p. T t52 A T N^ 
F., N. ab Esenb. Pl. offic. - 403, Turp. i med. T. 5, t. 241, Ra oques Phyt. med. T. 3, p. * » 
Woodv. Hook. Med. bot. V. 3, p. 403, t. 446. Matth; p. 562, Camer, Epit. p. 332 Do d. Pemp Tx jt 
f. 2, Lob. Obs T 49, f. 1, Lon. t. 202, f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 91, p. 855, Moris. Hist. p 

2, S. 3, p. 215, Ed 


© Flor. Ang: Fruct. Aug. Sept. In Pyr. occid., med., praeser- 
tim Pope oceani 
n Pyr. Canta br. 4 Ar ya) xd dion. galette et ad Avando contra 
Bilan, abis 18 et 20 Jun. 1853. Non raram per Cantabriam, obser- 
ad Toulouse; ad bit BE Nh g. 
Hass degere urn in Herbr. L. sub nomine S. incanae testatur 
Lowe Man. Fl. Mad P. 21, n. 2. 
Ex Wedelio fins. é 6 Dec. 7 est Faecula Coa antiquorum, ex gt. 


ualia lassum. L2 
Pervellunt stomachum, siser, alec, faecula Coa. Horat. Satyr. |. 4, 
v. 8&9 


S. 8, 


Pro qua erassiorem vini C'oi sedimentum alii interpretarunt. 


Sinapis arvensis (Dioscoridis? Brunfelsii). ; 


7 
Dioser. 1. 2 x Matth. alii 1, Bert. 7, p- P 
sque. Brunf. Herbr. 3, p. 139. Koch 60, n. ien- 
n. 6, Moris Sari. t, ru $^ Gai id. 4, n, 1534 s Pe Notrs, Re»! Y GEL Lig. nl 479. S. arvens. el irai 
talis’ L., DC. - p. 92, * ` La r. ^ S| Schkuhriana Lr Pita , ut Sat Par. 
S. Schl : : Sert. et! Loret dde. : Ee. sum stat Koectiowntkoif: S. villosa Voy. botq. 
Esp x YN ex Neilr. Croa ; S. erucaefolio G, Bauh. ; ; Brassi a Sinapistrum d Cim. Prae- 
lect. 2 P Dom arvense | Su it. Butf.; Erica Lar n. ELI eg id "n b nd. ed. Grav. 


Or. V» r 

X we t 4. € 

Camer. 

; : 12. t. 86, f. 4495. Sabb. Hrt. T. 4, t. 36. Matth. LX . inter. 

» Mya Tei p. 957, Exenolph. Herbr, mag. ert. 32 f. Inter. ! et Pr. P. puo p Mi 

Dalech. Hist. pl. L eee ea f. 2, Dod. Pempt. p. 675, f. 1, J. Bauh. Hist. "T 
n des Maj.-Jul. Fruct, £s Virg strum 

ad 5 n Pyr. Navarr, ad Pamplona, die 9 Jun. 1844. Mon 

iei. die 11 Aug. 1844, qc degeneribus. 


© 


193 


Notanda sane ea est varietas, quae siliquas fert hispidas, S. orien- 
talis Murr., ex L.? Sed nisi potiorem notam invenerint, qua distin- 
guant S. orientalem ab arvensi, quam dari non credo, separatio ista 
admitti nequit. . ; 

Ludentem siliquis glabris et retrorsum hispidis hane stirpem in 


vulgaris, Phr. Columnae, Ph. brachypetala (Sisymbr. Fisch. Mey.), Di- 
plotaxis crassifolia DC., Cordylocarpus muricatus, Enarthrocarpus ly- 
ratus - (Raphanus recurvatus Del. Ægypt.), Brassica adpressa , 
Behrankia rugosa, Schr. orientalis (Rapistrum orientale), Sinapis nigra 
ex Borkhaus., Sin. dissecta (cf. etiam Gennar. Cent. pl. Ligust. n. 11), 


1839) et praesertim observationibus Liljeblandi in Nov. Aet Upsal. T. 6 
(1799); et insuper, adnotata praecipue Drabll. Macleani Hook. et 
Dr bl, Brackenridgei Asa Gray, ex Asa Gray Unit. Stad. Explor. exped. 
1854, ps. 52, 53, ns, 2, 3 et ex Hook. Fl Bor. Amer.; addatur Drabil. 


Chaub 


costata C, A. Me ., Js. praecox Kit., Is. littoralis DC., Is. canescens 


laicum , Biscutella raphanifolia, Bisc. laevigata; Disc. apula ex Bory 
glop. n. 1 


ichrd,, etc., etc., ut de foliis sileam, in quibus eum hujuscemodi na- 

" rae fructu, maxima patet omnibus analogia, utque exempla praeteream 

ruta e fructibus (ex gr. e capsulis) plantarum Ordinum differentium. 
13 


194 


Non me fugit iconem  Brunfelsianam UE innocui voluisse 
Spreng. Diss. de Germ. r. hrb. Patribus p. 


Sinapis alba (/Emilii Macri) L. Sp., ex Camer., Gerard., Besl. 


Æm. Mac. De virib. I. em d cum fig. Mice jin p- 60, n. 2, Bert 174, n. 7, Gaud, 

4 n. 1555, Moris Sard. 1, n. 111, ub. p. 52, d La . Herbr. s. Lh: S. ishida Lala, Bord, 
x Godr. Gr. Fr.; gei iid. alba Boiss Pl. Auehr. orie n 272, et Voy. bo otq. Ésp.; Sinapistrum 
Mine Chevall. Fl. Par. ; Viper dn ws Spach Suit. B juff.; ; Eruca alba Noul, FI. ingl. Bot, v. 94, 
n. 1677, Curt. Fl. s d. ed. Grav. V. 104, Fl. Dan. t. 1393; Sturm Heft 8, Gaertn. Fr. Sempl. 
2, p. 299, t. 143, f. 4, Di Es Bor Y PE f 599, WwW. W., ab Esenb. Pl. offic. t. 402, Plenck 
Ic. pl. med. T. 6, p. 22, t. 524, Reichnb. 1con. C. 19. 1. 85. f. "y Matth. p. 563, Camer, v p. 333, 
Fuchs. Hist. st. p. 538, Trag. St. h. p. 104, f. 1, Dorsten. Bot. fol. 270 A- B, Loniecer. Nat. h. ert. 16i 


p 
vers. C. Lob. Obs. p. 100 f. intr., Icon. t. 908, f. 1 et 2, t. 277, f. 2, Dod. Pempt. p 707, f. 1, J. Bauh. 
LE 2 2, 1. 21, p. 856, Fuchs. Ic. ed. 1545, t. 307. Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 216, t3, 


Q Flor. Apr.-Jul. Fruct. Jul. Aug. 

Legi ad Nerone. die 4 Jun 1852. Vivit ad Tolosa Cantabror., 
observavique ad Toulouse, Mont-G'iscar, Villa Savary, Martres. 

Pili per i interdum copiosi, neque hanc sub-glabram dicerem 


" 

: Koch S yn. Ad bg. 55, n. 2, ut ed. 2 s. c. praterit hispiditatem 
bu. quae siliquae quum sint manifeste compressae, ab eo cylin- 
draceae dicun tur, et dum obscurae atque irregulariter nervosae sese 
offerunt, eas valvulis quinquenervis efformatas dieit. Declarat quoque 
folia hujus speciei, dm Ordinis quidem pinnata! quis mihi demon- 
strabit petiolulum et foliola ? 

aec planta ex UB migrans pee s per Pyrenaew 
aequisiverit, profecto dubitari potest. Rara hu illuc occurrit, nec 
lon oge a pagis, vel ab hortis, aut vni ab itineribus a me 

a t 


Sinapidem Apic. Opson. condim. l. 1, c. 9, 24, 1. 2, c. 5; hujus 
potius loci esse vult Dierbach Fl. Avic. p. ' 68 n. 101. Item eam nili 
Macri s. c. hic laudant alii, quos sequitur etiam DC. Syst. 2, P- 620, 
n. 28: tiir eeetug Florae Veronensis auctor Pollini, quem conferas 

n $ 


V. 2, 
Eruca Tournef. 


I Eruca Corey (Theophr., Dioscor., Plin., Vergil., Martial.) F uchs. 
con., ed. 1545, t. 147. 

ia hr. Hist, pl. 1. vel 
49, M pl. 9, 1. 7, e. 3, vel 4, Dioser. 1. 2, e. 169, Plin. Nat. h. 1 m. 
Bert, wm (6i, Gaud M Epig. l. 10, Ep. 48, v. 10. Herba s uo Er. vds Math MR 


], Bad 
» DC. Dub. p. 53. pigeon Eruca L., Moris Sard. ; 108,1 er 


Se. "dt NT 
524. Bull 1. He LEN. Je iss ^ Hon NUN t. 33, rit 
p. "n8, MP "hec Sis n fa st. p. 539, I b. Obs. p. 101, f. 2, Icon. 204, f. 1, D 
p. 530, og Epit. p 1906. 

JEstat. et etiam Autummno ineunte. Fruet. Æstat. 
L in Pyr gui mediterr. in locis calidioribus facile fa 1846. 
Citata F]. yS Pda humilior. ad Sang guessa, die 5 M d alis "t 
tuis; aal p ula 1.* sistit varietatem siliquis 4 glabris E faciem 
sti "pis a ito A Sens siliquis hirtis, petalis emarginatis ; am 2 melius 
ad individua per Pyrenaeos visae beri ne referunt, secunda tame 

mea e Sanguessa accomodata egt. 


195 


E. hispida DC. Syst. et Pr., nee non E. vesicaria Cav. (Brassicae 
L., Asso) ad eamdem hane speciem retulit Spach l. c., unde trahitur, 
quod tres Zrwcae species, cum novem varietatibus, a DC. propositae , 
inanibus distinctionibus demptis, sive hortulanis relictis, ad unicam tan- 
tum converterentur speciem. 

on video qua ratione laudanda sativa dicatur species ulla, et minus 
adhue haec, cui patria notissima per totam ferme regionem mediter- 
raneam 

Eruca Ruchetta Spach considerari potest ceu idem nomen Vei 
e graeco et latino quidquam corruptum, vel ab italico idiomate de- 
sumptum, infeliciter. Haec planta in aevum famam tulit ceu ipei 
aphrodisiacae pollens, unde Bruyerinus: « Hane cibis Sacerdotum et 
Franciscanorum et Benedictinorum abdicandam omnino decernimus, mari- 
tisque in Venerem pigris excolendam tradimus. » De re cebar. 1. 8, c. 22, 

485; nescius bonus vir quantum sub religiosa veste sint igneae Ve- 
neris concupiscentiae et quam acrius adhue incitentur. Quidquam de 
hoe jocose jeci in Flor. Virgil. p. 


Sub-Ord. 2. SILICULOSAE. 
Tribus 5* COCHLEARIEAE (DC.) N. 
Cochlearia Dod., Lamk., Neoter. 
SECTIO 1.* EUCOCHLEARIA. 


Cochlearia vulgaris (Herbarior., Dodonaei) Grisl. Virid. Lusit. (ex 
ed. Vand. p. 28, n 376) 
Dod. . Comm. (1553) p. 146. C. officinalis L.. Koch p. 71, n. 1, DC. Dub. p. 37. n. 6. C. 
Aogtien Pan yon Adv rola ide c! Dodonaei Dalech.; C. rotundifalia Ger. J., C. Ar vat. qum. Exerc. 
hyt., x Mp. L., confirm. ab Ho e et Ea cum C. danica L., C. oblongifolia DC., ex Traut. 
iv v. 8, n. 5i, eur Fl. Lond. eb nv. Vi 5, t. 49, FL. Dan. t. 135, Fl. Batv. v. P3 t. 108, 
r 3 groe 96 danic. Tratiin. Arch. fase. 1, p. 15, n. 236 eum ic., Lamk. Ill. 
"rar p roi z Bt 16, f. 4260, Turp. Fl. med. T 3, t. 195, Sabb. sns Rom. T. 4, 
13, Pienek zd; pl. med. 14, t. 512, Woodv. Hook. Med. bot. Y. ri p: 303, t 142, Schub. 
Los t. 33, f. 3. Dod. Hist. n (poli) p . 89, f. 2, Pempt. p. 594, f. : UM pr 150, , 
x t. 293, A P Gamer. Epit. p. 271, dE Hist. p *-b pi 942 figa aih Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, 


© Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In maritimis Cantabria 

Legi ad Irun, die 25 Ma aj. 1844. Vivit copiosa praesertim sub "Bilbao. 

eon Plantiniana reapse mala, quia offert folia caulina opposita, in- 
tegra, ovata. Dedit Cochleariam Dodonaei Dalech. Hist. pl. 2, p. 1320, 
sed cum meliore figura 
Multam specimina mea ostenderunt similitudinem cum C. anglica 


(Lob. L., si speciem bene percipio e figuris Engl. Bot. v. 34, n. 2403 
et Fl Dan. t: pes l sS speciminibus in Herbariis visis. Ast 
ef. Soc d Brit. Fl. ed. 8 (1860), p. 29, n. 1, Babingt. ete 


lan Ximie antiscorbutica. Ea praestantiorem adhue existimat 
P il. Cardamine, seu Ghiniam asarifoliam (Ambros.) N., eujus 
acerrimum saporem nos quoque experti sumus, in plantis vivis ex Apen- 
ninis eductis (lectis all Acero), die 17 Aug. 1871. ii. 
teta vulgaris denominationem usu spectato, non speciei per orbem 
sion 


diffusi 


Cochlearia pyrenaea DC. ! 

DG. Rapport. Voy. botq. 2, 1808. DC. Syst. 2, p. 365, n. 10, Koch pe 1. n. vos Sched. er, 
n. 65, DC. Dub. p. 37, n. 7. C. officinalis Gaud. 4, n. 1483. C. officinalis La Peyr. Herbr.; C. officin. 
b Benth. Cat., Loisel. Gall., Mut. Fr., Godr. Gr. Fr. Deless. Ic. sel. T. 9, t. 48, W., W., FN ab 
Esenb. Pl. offic. t. 399 (nomine C. officinalis). 


© Flor. Æstat. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. sept. med. editis. 
egi sub m.* Esquierry, contra Medassolles, 1. d. Astos d' Oo, die 11 
Aug. 1838. Habeo a Deville, e Pyrenaeis certe, sed loca varia in unica 
scheda citantur. Vidi supra Bar?ges inque superiore parte Vallis Aran. 
Hane dubitanter ceu speciem propriam proposuit DC. Syst., quod 
dubium non oceultavit Delessert; dimisit tandem DC. in Pr. et cum 
Duby Gall. Pro specie a C. officinali distincta receperunt dein Du- 
chartre, Reichenbach, Koch, contrarium praedicantibus La Peyrouse, 
Sprengel, Bentham, Loiseleur, Chaubard, Mutel, Nolte, Meyer (Ern.), 
qui plura synonima sub C. vulgari compegit: sunt ista: « C. officinalis L., 
aM., C. pyrenaica DO. Syst., C. groenlandica Wither.? et alior. ?, non 
L5 septentrionalis Schlechtend. patr. (non DC. 
fil. et Chamiss. in Linn. 1, p. 27), C. oblongifolia DC. Pr.?, C. tridae- 
tylites DC. it., C. lenensis DC. it. » Mey. De pl. Labrador. p. 86, n. 116. 
Demum et Koeh Add. corr. p. 1019 eam non amplius ceu speciem 
considerandam fore censebat, eique aecedebat Gay in Bull. Soc. botq. 
Fr. T. 9 (1862), p. 422. C. oficinalis & Smith, Engl. Fl. 3, p. 115, 


n. 1, in montanis Scotiae potissimum proveniens, forte eadem est planta 
W 


nefor : ; ifor , 
d arv fiezuoswm, Seseli vulgare, Sphondylium proteiforme, San 
guisorba axjraga occidentalis, Arenaria montana, Adyseton 


e 
caes | 
pitosum ex Endress, referente Mutel Fr., quae quum reperiantur 


nomine C. officinalis cj 
exceptione minime va] 
SECTIO 2. KERNERIA Mozxcu. (Kernera Mtpick). 
Cochlearia saxatilis 


Camer. Epit, 
Fl. Jardns, p, Sas, pons 


(Camerarii) Lamk. Fr. 


- Koh Add, em 


9, Sering. 
n. 3, C. saxat. et C. 


- P. 438, n. 5, Bert, 6, p. 591, n. 1, Gaud. 4, n. 1482, 
auriculata Lamk. ?, DC, Dab, p. 37, ns. 1, 2, Myagrum ami 


197 


mel. Bad. Als. V. 3 11, n. 962. M. 


tile L., G n s 
cristatum La Peyr. Herbr.; Kernera sagittata Mié 
p. 17, t. 128 (non t. 111 Gaud.); Schrank Fl. Mona 


axat. La Peyr. Herbr. et M. alpinum et Lepidium 

geville (1867) ; Gonyclisia saxatilis Dul». Jacq, A. 2 

c. t. 372, Reichnb. Pl. er. C. 7, t. 648, f. $73 au- 

er. Phytonomat. 3, p. 410 (non vidi: cit. DC.). Pon. M. Bald. 
p. 48, 


ricul. et. Icon 12, t. 17, f. 4264-5, Be ME 
) e s G. Bauh. Pr. 8, n. 0, f. 2 et p. 49, f. 1, 


. 185 et apud Chus: Rar. pl. Hist. P. 2 
d. in Commentr. Matth. edit. p. 427, f. 

Flor. Jun.-Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. medior. oriental. ru- 
pestr., solo plerumque calcareo degens. 

Legi in Pyr. septr. med. sub le Lac d' Oo, die 5 Jul. 1838. Habeo 
a Deville ex Mont-Sacon, le Pic de Gabizos, le Pene de Caubarole; a 
Massot ex la Font de Comps Pyr. or. 

Distinetio in species duas, nedum in varietates, sustineri nequit. 
Variant folia omnia latitudine, eorum incisura, speciatim vero per 
caules annotinos variant auriculata et exauriculata, auriculis plus vel 
minus conspicuis; et hoc occurrit etiam in uno eodemque individuo. 
Racemi tum simplices, tune compositi; folia acuta et obtusa, glabra et 
ciliata. 


(in calce 
4, p. 498 


Desvaux, meo judico, eam dijudicavit, dum, O 
n. 217, Calepinae Corvini, seu C. Ruellii potius voluit. Miraberis in- 
spieiendo eamdem  prolationem ad utramque speciem relatam ab aucto- 
ribus, quos gravissimos reputavere, DC. Syst., Koc 
C. decipiens Willk. dicitur spontanea inter pagum Panticosa et balnea 
ad flumen Gallego, infra pagum Bajo, ubi Junio fructificat. Hanc ego 
lusum C. saxatilis judico, spectata characterum distinctionis laevitate: 
adumbratur ceu « Stirps habitu foliorumve forma cum C. saxatili B au- 
riculata Lamk. (sic) persimilis, sed siliculis longioribus angustioribusque, 
constanter ovalibus vel obovatis facile distincta. » Willk. Sert. Fl. Hispn. 
p. 12, n. 79. Item C. polysperma Costa, ex Berga Pyr. Catal., diversa 
tantum pedicellis minus patentibus, siliculis majoribus et multispermibus, 
cf. Willk. Pug. n. 4, ceu species propria mihi non sese enunciat et 
puto perperam annuam mox Costa eam dixisse; ef. Ann. Se. Nat. Par. 
Ser. $1. 13 (1860), p. 105, ex Costa Ind. sem. hrt. bot. Barcin. 
1859?, Willk. in Linnaea V. 30 (1859-60), p. 86. 
Lepidium cristatum La Peyr. reperitur inter synonyma Senebierae 

squamosae penes Kunth Fl. Berol. ed. 2, p. 56: habitum prius pro 

epidio campestri a Walk. Arnott; novissime Clos et Loret, Revis. 

erb, La Peyr. p- 51, eum ad Thlaspidium alliaceum afferre maluerunt. 


Drabella N., Draba Auctor. Nomen Draba ceu genericum hic 
laudari nequit, quum Draba Dioscoridis in hoc genere non comprehen- 
atur; hine ego quidquam mutavi et plantas parvulas, vel annuas, 
Drabas Botanicorum plurium praecedentis aevi, Drabellas denomino. 


SECTIO 1.* AIZOPSIS DC. 


Drabella ciliaris (Gesneri) N. 


Gesn. Hrt. Germ. ert. 980 vers. lin. 96. Alia spec. ete. Draba aizoides Auctor, Koch p. 67, 
n. 4; Bert. 6, p. 465, n. 1, Gaud. 4, n. 1467, Zetterst. Pl. vase. Pyr. Principle. n. 142, DC. Pet 35, 
;^ aizoides La Peyr, Herb.; D. aizoon, D. aizoides et D. — na C. Hepotrps 
ur. D. W., Salisbr. Dr. stylosa 
lla Freyn et Gaut, 


M . 1271, Sturm Heft 60, Reichnb. Icon. C. 12, t, 15, f. 4954 
Jaeq. A. 2, Dus Ius En sang t "i n 1, Scheuchz. It. alpin. 2, p. 130, n. 11 et hd 509, tah 
Gerard Fl. y. wp ood a Schmied. tab. lign. 13, f. 112, Clus. Pann. AD pu B pl. Hist. 2, 
i 5 AAT Id 381, f. 1, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 306, t. 90, f, 9. 


, 
. 


Denominatio Linnaeana vulgo recepta non placet; provenit ab + 
certa similitudine, vel vage desumpta fuit. Fam a Column. Pep ? 
p. 62 mutuavit Linnaeus, qui sero (Mant. 1, p. 91) falsam E tul 
speciem potiorem alteram emisit nomenclationem, laudatam a Salisb. 
Pr. p. 266, n. 1. DRE " 

Drbll. lasiocarpa (Rochel) diversa ab hac nostra judicatur spec 
a M. a Bieberst., Host, DC., Koch, Fuss. 


Drabella Dedeana! N. 


, ji ni 1 
Reut.; Boiss Ver bola. Bap. aj at cies Pim te. c. Ler. Deux Exers. p. eg er Bot. Magi 
V. 31 (1875), t. 6186, ex Lev. Dr. aizoon. Dr. aizoides, Dr. ciliaris I .Herbr. ^ E 
Zapateri Willk, Icons., ex Janka et ex Levier in litteris confirman., cum Dr. Mawii Hook fil. 

Ji Flor. Apr. Maj. Fruet. Maj. Jun. In Pyr. Navarr. Aragon. 
montan. rupestribus i 

egi in Pyr. Navarr. supra Pamplona, ad rupes supra Ag 

occidentem versus, die 23 Jun 1844; in Pyr. Arag. vertice montis 
Peña d Uruel (ad Jaca), die 28 Maj. 1850: itemve in vertice montium 
la Sierra de Loarre, die 4 Jun. 1858. 


et viridia, setis rigidis pe T 
carinata. Pedunculi pubescentes, valdeque etiam, item et pedicelli, 1 
nota praesertim, stilove diametro transversario siliculae valde minore 
D. ciliari distinguitur. te 
Petala ceordato-emarginata ; alba nee flava (Boiss.), animadverten 
Levier, à quo specimina accepi ex los Picos d' Europa. | Te 
.. Siliculae ellipticae , undique pilosae, pilis per eorum marginem " 5 
cilia rigida efficientibu Eu attenuatis et e stilo dia 


metro transversario silieula breviore, videtur accedere ad D. rube 
(Dr m Sauteri Koc 


; is gla- 
K i P- 54, n. T), quae species variat peduncnie á 
"PO eia pubescentibus; cf, eam apud Reichnb. Ic. C. 14 adi 
. 1492 et Sturm Heft 60: attamen ut ecies ab invicem dis 
judieatur. E zr poen 


i 
: 
1 
1 
1 
| 


190 


Altera stirps nostrae affinis est Drbll., seu D. cuspidata M. a Bieb., 
et dixissem etiam Mut. Fr. 1 Add. p. 428, quae ad Bayonne provenire 
dieitur, nisi a Darraeq certior factus fuerim, supra Bayonne, vel in 
montibus huie urbi proximioribus et editis, provenire D. ciliarem, nec 
peculiarem aliam huic affinem speciem. 

enimvero, cum nostra propinquior et forte eadem est Draba 
illa, e Pena Gorveya Vizcaya, quam cantabricae nomine salutavit Will- 


komm, Sert. Fl. Hisp. 11, n. 
SECTIO 2.* LEUCORDRAEA DC. 
Drabella frigida (G. Bauhini) N. 


Draba frigida Saut. Bot. Zeitg., Koch p. 68, n. 6, Gaud. 4, 

: 3 S. 4, 5. D. stell. yr. 
Peyr. ‘F ex Herbr. inspect. Dulac; 

D. incana et D. hirta Pourr. Herbr. Matr.; et Chaix Herbr., hic ex Timbal.; D. toment. et D. stellat 

Colmeir. Cat. pl. Catal.?, D. stellata Loisel. Gall., D. Chamissonis Don, ] 

Select. " s bi t Ibid. A. glabr., sed. vix bene caulibus omnino superne aphyllis, Sturm Heft 

60, Reichnb. Pl. er. C. 3, t. 213, f. 359, Icon. C. 12, t. 13, f. 4341. 

9| Flor. Jun Jul. Fruct. Jul. Aug. In editioribus, ad sub-alpina 
descendens. 

Legi in Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 27 Jul. 1838; in Pyr. 
Arag. vertice mnts. Diera et in m.* Montinier supra Bielsa, diebus 23, 
28 Aug. 1845; in Pyr. or. aw Puig Carlit, inque vallibus de Planes, 
Eynes, Llo, Cambresdazes et Mont-Louis, diebus 1 Sept. et 4 Aug. 
1836; ac 10 Jul. et 16 Jul. 1839; et 23 Jul. 1836; denique 29 Apr. 
1861. Habeo a Deville ex le Cirque de Gavarnie, le Mont-Perdu, le 
Pie du midi, Clarabide. Insuper e Pyr. orient. editior. à Dunal et ex 
m." Canigou, ubi abundat, a Boutigny. 

Varietas, quae D. laevipes DC., distinguitur glabritie pedunculorum, 

pedicellorum ac silieularum, quae siliculae nitidae, saepius longiores, 
subeontortae offenduntur, interdum cum pedicellis et cum pedunculis 
fuscescentes fiunt. De hac stirpe loquutus est Ball in Bull. Soc. botq. 
Fr. T. 7 (1860), p. 241-8, qui D. frigidam cum D. tomentosa una sub 
eodem typo comprehendere ille quoque vellet; ef. l. c. et Ibid. 
Hane Drabellam tomentosam in rupibus r. med. ad vallis d' Aure 
montem Pene blanque legisse Marchant contendunt DC. Syst. 2, p. 946, 
n. 33 et Dub. p. 36, n. 3. Ast ego in Hrbr. March. D. frigidam to- 
mentosam, neque Wahlenbergi, plantam, vel speciem affinem ab hac 
sejungendam vidi. Item suspecta mihi est D. tomentosa indicata a Ra- 
mond in m.* Neouvieille, nisi in Godron Grenier, Fr. p. 123, sententiam 
cedere velimus, qui Dr. tomentosam Wahlenbergi quoque cum f. Jr? 
gida consociandam esse, (ut sero Ball jussit) censerunt et statuerunt. 
Caeterum validitatem specificam D. tomentosae dubiam habuere Bert. 
It. 6, p. 415, aliique. 


Drabella variabilis N. 
. 69, n. 9. fortassis cum Dr. Johannis Host, 


Draba W : a z h 
Koch Thid, p. ur oe AD "— ed, 2, Koch p n. 6, Gaud. 4, n. 4472 (e — syon 
Xels.). D. | ho DE Xp t j Hen ? t 445? D. nivalis 
La ) Johannis et D. W — peg Pl. vasc. Pyr. pri a ns go e im. TS (1346), 


A 4983 E $ *,. part r. z 

b s aa olerophylls Dulae? (nee Gaud.), D. lactea Adams rip 

od ea Turacz., D. Wermskjoldii Fisch. hanc?, ex Lede^. Ross. Fi. Lam. n ~ > 
a b. dub., Sturm Heft 60 E Reichnb. Pi. er. C, 4, & 285, f 367-9 pori € 2d cet 
t M et C. 8, t. 778, f. 1045-7 nival.; et Icon. C. 12, t. 13, f. 4238 nival, et t. ead. f. 


* ead, f. 4239 laevig. 


9, Flor. Jun. Jul. ISO Jul. Aug. In editioribus Pyr. medior, 
orientalibus. 

Legi in Pyr. or. m." Cambresdazes, die 11 Jul. 1836. Habeo a De 
ville e x septr. med., ast loco 0 speciatim non indicato. Reperta est a 
Ramond au Pic de Neouvieille. 


SECTIO 3.* HOLARGES DC. 
Drabella incana (Rayi) N. 


Ray Hist pl. 1 (1686), p. 789, n. 6. Draba 3 ig L., Koch p. n. Wero 6, p. 473, n. 10, 
Willk. apud Hook. Journ . ol Bot. V. 4 (1834), p. ^ 15; D. contorta’ ae - Dub, p. 36, n. 6. 
D. incana et D. saloia t Gaud. 4, ns. 1477 , 1476. - Jorealis DC. v3 va idus t As. Gr. En 
Late v. 6, n. 388, Flor. Dan. t. 130, Reichnb. ien 769, f. 10 29.32 p 770. f. 1033 hae^ vix, 

on. C. 12, t. 14, f. 4249 et f. 4948 par tur "ue à. ‘biuk. ar. t go 1, Petiv. sp 
Brit. t. 48 f. 3, 4, Gmel. Fl. Sibir. 3, p. 42, t. 66, Ledeb. dubia: cf. Fl. Ross. p. 152, n. 


€3. 9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. In editior. Pyr. septr. medior., 
rara. 

Habui ex G?dre a Bordére, ibidemve ego vidi, die 8 Jun. 1862, 
postea ad Gavarnie (6 Jun. 1819). Reperii in collect. Deville, ut credo, 
e Pyr. septr. med., sed sine scheda. 


Drabella nemoralis (Tournefort.) N. 


padocieum Tournf. Herbr., ex DC. Syst. - 951, n. 47 (Dr. lut.). Draba nemo- 

ralis quy M Syst. 2, p. 351, n. 48 et vam Dub. 4 36, LE 7, Bert. n" p- 175, n. ^s. Dr. lutea DC. 
ex Lindbl.; it. Dr. Tutea Gilib. Pl. "Lith. ill. n. 159, seti Ph tolog. vide ge » et Dr, pseudo-muralis 
Schur, ex Fuss. Sturm ari m Reiehnb. Icon. C. 12, t. f. 236 . 11, t. 767, Desf, Choix 
pl. Cerolt. Tournf. p. 67, t vix pontice. 

© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In montan. Pyr. or. rara. 

Legi ad Mont-Louis, die 20 Jun. 1837. Habui ex m.’ Canigou 
Dunal; ex Valle d' Eynes a Jambon 


Drabella Columnae N. 


Column. Ecphr. ps. 274, 272 fie. Drab 11, Bert. 6, p. 4/6, 
K 11, Gaud. 4, n. E , Gmel. Fl. [og xls L Tr "A" E. E A DO. Dub. p. M. n. 8 
G mur. La Peyr, Herbr,: ; D. ramosa Gater, aub. Engl. Bot. v. 13, n. pia, CUN FI. Lond. ed. 
. rm eg. 
v. 


P. > $245. 9 
Rich. ra Belle: Fig: E ip: c Gin. De i> auh. Hist. pl, 2, ], 22, p. 939, f. 1, Chabr. Sciagr. d 

em. t ` 4 .P uu ta a p. 22 
non deser., Barr, I 816, Moris. Hist ees Ox iat E y i 20, 5. Pista <. H Hrbr. t. 48, f. 5. 


© Flor . Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. Per region. mediterr. in ca- 
lidior., nullibi fre requens, z 
egi in Py or. aux Albères, prope le Perthus, die 26 Maj. 1860. 
Habui ex Vviciniis de Prats de Mo llo, a Massot. Observavi ad Viguez 
, Occurrit frequentius cum staminibus quatuor; alii duo tantum sta- 
erunt, quod rarissime intervenire videtur. Quo- 
ite veritatis stetit Scopoli decla « Stamina 
A 


£5 eei in opella « Note à la description du Clypeola €; yclodontea 
lante Ds ^ Scy er notam: « M. Delile a remarqué, que cette 
pH el cad iis. (in sauvage aux environs de Mon Sir fit d 

Ne We qua, Te s r usse 
es nee ante eus llis mines. » Quasi observationis aucto 


eta aveseentia visa interdum a ot 
R h, Tent. Fl. Germ. 3, 
a me nunquam tali 1à animadversa sunt, 


201 


Hane esse Dioscoridis Drabam dicit Jussieu (A. L.) Dict. Se. Nat. 
T. 13 (1819) p. 476! Sed unde error? E lapsu calami in G. Bauhini 
Pin. p. 108 b, n. 1 secund., ubi relatus est Columnae locus, Drab. 
minim. mural. Dioscoridis (sic), dum in ipsius Columnae opere (Eephr. 
p. 214) non Dioscorides, sed discoides (sic) legitur; nulla insuper Dio- 
scoridis mentione penes Columnam de hae specie, qui bene novit illam 
Anazarbei plantam, quum Drabam Dioscoridis (ut Caesalpinus et Castor 
Durante fecerant) apulam dixit (Eephr. p. 270), opinione apud eum 
quoque extante, ne foret caput illud (non Dioseoridis) apoeriphum. 


SECTIO 4.* EROPHILA DC., vel GANSBLUM Brunf., Gesner.?, Adans. 


Drabella verna (Brunfelsi) N. 


Bruaf. Herbr. 2, p. 38 f. infer. Draba verna L., Koch p. 70, n. 14, Bert. 6, p. 469, n. 5, Moris 
Sard. 1, n. 82, Gaud. 4, n. 1468, Wils. apud Hook. Journ. of Bot. V. 1 (1834), p. 263, n. 16, Ledeb. 
Fl. Ross. p. 195, n. 42. Erophila vulgaris D Syst. et cum Dub. p. 36 et V. 2, p. 1023. Dr. vern. La 


ex Griseb. Rum. Bith.; 


Bor. v. 9, n. 599, Berger. Phytonomat. p. 13 cum tab., Hayn. Term. hot. t. 25, f. 2, Gaertn. Fr. sem. 
- 2, p. 284, t. 141, f. 8, Drev. et Hayn. Chl. pl. Eur. T. 5, p. 21, t. 115, Sturm Heft 4, Fl. Batv. 
V. 6, t. 480, Krock. Fl. Siles. 2, P. 2. p. 8, t. ?8, Reichnb. Icon. C. 12, t. 12, f. 4234 et f. 4233 praec., 
Seguier Pl. Ver. p. 375, , Lamk. Ill. t. 556, f. 1, Scheub. Icons. t. 33, f. 2, Lob. Ohs 
- 249, f. 2, Icon. t. 469, empt. p. 142, f. 2, Thal. Herevn. p. 84, t. 7, f. E., Tabern. Krtb. 
] os 1087, f. 3, Icon. t. 708, f. 9 Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. 937, f. 2, Petiv. Hrbr. Br. t. 48, f. 6, 
Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1744, f. 1. 


5. n. 2, t. 4, f. 3 
f i, Dod. P 
M 9- Jd. 


bescit. Pili in hae stirpe variant simplices et furcati , 
ut ego quidem, cum aliis observatoribus, plane confirmare possum. 
Prodit aliquando planta delabente autumno, ut flores hyeme, aut 
Vere proferat; tunc si quis eam biennalem dicere velit non abnuerim, 
quamvis non laudarem. | ist. S 
Xhilaravit nos Jordani notitia annuntiantis (Jemarq. exist. Soc. 
esp. afin. 1873-4, p. 13), hodie Erophilarum species ducentas circite 
definire se posse, i 


Petrocallis R. Br. 


Petrocallis pyrenaea (J. Bauhini) R. Br. 

Burs. pastor. min. simil. ex m.e Sfrigel, ete. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. 938 column. a lin. 46. 
Koch p. 66, Bert. 6, p. 479, Gaud. 4, n. 1478, DC. Dub. p. 35, Spach Suit. à Buff. T. 6, p. 498. Draba 
yrenaiea L., La Peyr. Herbr. Jacq. A. 3, p. 16, t. 228, Sturm Heft 65, Allion. Specim. p. 4, t. 1, f. 1, 
run n. 894, t. 8, f. 1 ead. Crantz A. fasc. 1, p. 13, n. 4, t. 1, f. 5, Reichnb. leonogr. C. 12, t. 16, 
f. 4956, Bot. Mag. t. 713, Loddig. Bot. Cat. t. 635. 

9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editior., medior. praesertim 
Pyr., ad rupes calcareas. 

Legi in Pyr. Arag. supra Tellia m.* Montinier, die 28 Aug. 1845; 
a la Peña Montañesa, 1. d. Astivieglia, qui est in vertice, die 15 Jul. 
1845. Habui ex le Pic d' Anis a Dufour, e Pyr. med., l. non indic., 
plantam lectam a Frizac dabat Moquin: habeo insuper a Deville ex 
m.' Neowvieille. Observavi in valle d Aure editiore, au Port de Plan 
et de la Hourquette, in m.* Turbon, au Llaurenti, ete. Supra les Eauz 
Bonnes legebat Gaston Sacaze, aw Pic de midi plures observarunt, etiam 

eville noster; à la Houle du Marbore alii etc. E Pyr. or. specimen 


ciliolatis, floribus pulchellis, sepalis pro majore parte membranaceis, pe- 
talis violaceis, aut roseis, venosisque, insidentibus in pedunculis brevibus 
hispidulis, apice ramosis, cymosis, sub-umbellatis, quibus mox succedent 
siliculae elegantes, Spectabilis insuper stirps, quae in summitatibus ru- 
pestribus, SAXOSIS, praeruptis proveniens, eas exornat, pulcritudine, flo- 
rumque odore. ; 
. Videntur adultiora folia exuere cilia quibus, per mar 
Juniora erant, ambiebantur. 

Dantur revera folia inferiora quinquefida? Jacquin in speciminibus 
yg e frustra quaesivit; Allioni in Fl. Pedem. p. 244 expresse Wo. 

a semper trifida, nec unquam õ-fida sunt »; eaque quinquefida 

nunquam vidit Bertoloni, p. 480. 

Folia sub-triloba, vel trifida tantum cum Crantz, declararunt Baumg. 


et Fuss Trans. ns. 1297 et 341; et de Wulf. Nor. n. 1131. 


ginem, dum 


a Gerard mutuans, Fl. Gall. Prov. p. 344, n. 4; item suspecti mihi 
Ae EMG qui dixit « fouilles... découpées en trois, ow cinque seg- 
"uc Fl. Dauph. 3, p. 282, n. 3, vel Lamk., Dict., 2, p. 327, n. 9, 
"rip da, aliquando qunquefida praedicans; et DC. Syst. ea repetens 
9. do: "en Pollini etiam declarans folia 3- raro 5-fida, FI. M. 
Gum T ; DIuff. et Fingerh. eum N. ab. Esenb. et Schauer Comp. h 
nn R : P- 16, attexentes folia 3-5-fida, itemve Mut. Fr. 1, p- 9L, 
Edi e dac iie 2, p. 862, Dietr. Syn. pl. 3, p. 644, Spach [$5 
scripti "A ` P- n. 4879, qui omnes dederunt laevitatis indicium, de 
puonibus eum libris non ad plantas confectis! 


203 


Clypeola Juss. 


Clypeola monosperma (Penae et Lobelii) Lamk. Fl. Fr. 2, p. 462 
et p. 484 (repet.). > 

Pen. Lob. Advrsr. p. 74, f. 2. Clypeola Jonthlaspi L. Sp., Koch p. 66, Bert. 6, p. 518, Gaud. 
. n. 1461, Moris Sard. 1, n. 64, Guss. Sic. Syn. 2, p. 145, DC. Dub. p. 35. Cl. Jonthl. La Peyr. Herbr., 
Cl. microcarpa Moris, C. gracilis Planck., ex Choulette, Fragm. Fl. Alger. exsicc.; C. pyrenaica Bor- 


ilis sK., 
dere? Alyssum minimum Vill. et Chaix Herbr., ex Timb. Cavan. Ic. deser. p. 22, n. 36, t CLE: 
141 f. 4230 


Gaertn. Fr. sem. pl. 2, p. ?83, t. , f. 6, Lamk. Ill. t. 560, f. 1, Reichnb. t C. 49, t. 12, . 4230, 
Zannich. Vnz. p. 148, t. 274, Sabb. Hort. Rom. T. 4, t. 1 hemer. Lob. Icon. t. 215, f. 1, Column. Eephr. 
. 984 et p. 284 f. extr., Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1183, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. i 
Le Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 248, t. 9, f. ult. n. 9. 

© Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. Per region. mediterr., inter- 
dum in Pyr. merid. ad editiora loca perveniens. 

Legi in Pyr. Navarr. supra Lumbier, l. d. la Piedra, die 23 Maj. 
1845; in Pyr. Catal. ad arcem de Bellegarde, die 20 Maj. 1843. Ex 
Mato-Stagine ad Massac obtinui a Gautier. Reperta est abunde ad 
Bayonne a Darraeq et a 5. Leon ubi ego cum mercibus inlatam, nec 
vero indigenam puto 


hirto-scabrae reperiuntur, tales habentur aut in disco tantum (quales 
eoram habeo in speeiminibus e Lumbi | 


rus disco subpubescenti, margine ciliato », quod in Draje 
absque restrictione confirmavit. Forte in diversis plagis altera aut a- 


el ; 
ag i ubicunque varietates occurrunt, ut omnibus perspicue res pateat. 
idetur in Euro 


à 1 "c 
rere status siliculis indutis, scilicet haec esse varietas facilius. repe- 
nda m plagis calidioribus, 


Specimina Gautieriana, cum nomine 4. petraeae Jord., pusillam 
plantam meis oculis offerunt. 

Et mihi quidem valde suspecta est C. microcarpa Moris, C. gracilis 
Planch., Bull. Soc. botg. Fr. T. 5 (1858), p- 494, a nostra specie di- 
stineta silieula sub-elliptica ae semine majore. Supervenit Cl. Bruhnsii 
Grunn, Pl. Bakuens. (1867) n. 15 huie affinis dieta, ast notanda, ra- 
cemo magis elongato, pedicellis a basi patentibus, siliculis minoribus, 
angustissime marginatis ! ? 

De Jonthlaspi minimo spicato lunato Garid. Aix p. 255, t. 56 silent 
Galli, itemve DC. Syst. et Prodr. Video iconem sistere elatiorem stir- 
pem, folis acuminatis praeditam floribusve majusculis, siliculis ellip- 
ticis integrisque. Si talis in natura revera existit planta non dubito 
quin sit species a vulgatiore distincta, quam tune C. Garideli nuncu- 
panda foret. 

Non vidi necessitatem vertendi nomen genericum in Posseliniam, 
cum Scopoli, Introd. in Histor. Natur. n. 1457, annuentibus Allioni, 
Necker et Medik. Sed libenter postposui specificum illud Jonthlaspi, 
quod Violam Thlaspi sonat. Fatendum tamen est Lamarckianum quoque 
hodie vix laudandum esse quia notam genericam repetit, cuicunque 
generis speciei communem. 


Adyseton Adans. ?, Scop., Medik. Gen. pl. 73, t. 1, f. 16, Moench 
Meth. p. 266; Alyssum | Auctr. Alysson Dioscor. l. 3, c. 95 videtur 
potius Farsetiae species, ut quidam eum Dodonaeo reputarunt F. cly- 
ata, cui speciei adduxit Si thorp quoque, quamvis non absque hae- 
statione hoe fecerit: alii in eo viderunt Discutellam quandam, fructuum 
descriptione potissimum considerata, sed nulla in hoc genere species 
folia rotundata fert. Quoeunque modo nemo quisquam Alysson Dio- 
rds ad quodeunque Neotericorum Alyssum reducendum esse som- 
niavit, à 


SANU defendat. » Ruell. De Nat. Stirp. Í. Lo 20; p. 35 lin. 
Nulli herbae reapse aptum nomen. Quibus rebus consideratis consilium 


ergo melius nostrum Scopolii dicendum. Movet ergo haec innovatio 
quamdam criticam, cui 
mbus a Desvaux editis 


SECTIO 1. ODONTARRHENA Mery. 
Adyseton alpestre (Gerardi) N. 
Ger. F], Gallo-Prov. p, 37 : 


à em n. 
Bert, 6, p. 4 om Tb 18, 0.9. Aiya lpestre L. Mant., Koch p. 63; 
diua Gaud. 4, n, 1465 (excl. b); DC. Dub. p. 34, i Odontiprhoun alpestris et 0, ob 


205 


est var. obovat. 3 i O. 
a 2 (nec 1 cum Gaud., Bert.); Sturm Heft 
f. 4275, Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. 1, p. 94, t. 91 


9; Flor. Maj.-Aug. Fruct. Jun.-Sept. In editior. ad montana de- 
scendens, per region. mediterraneam. 

Legi in Pyr. Arag. supra Voltaña in summo monte Navain, die 12 
Jul. 1845; in Pyr. or. secus ripam sinistram torrentis ad DBourgmadame 
(Cerdaña), die 11 Aug. 1837; ex eodem loco habui a Vayreda sub nomine 
Al. serpyllifoliit. Observavi a las Dos Hermanas, a la Pena Montafiesa, 
in m.* Turbon et Sarrate ad Castanesa, in Sierra de Loarre, a la Conca 
de Tremp, in Sierra de Cumiols, ad Orgafiia. 

Gerardi et Allioni s. c. figurae habitu et foliatione satis cum nostra 


pyrenaeam potius ad Cupanii speciem convertes, quod ego tamen fa- 
cere nolui, veritus ne ille qui identitatem stirpium declaraverit, ex in- 
numeris speciminibus, offerentibus formas unam in alteram gradatim 
transientibus, sententiam suam firmaverit. 


Adyseton argenteum (Belluccii) N. 


h Bell. apud Zanon., cf. hujus ed. Mont. p. 10. t. 11; et Id. Mont. in Zan, Miscell. Taur. T. 5, p. 73, 
une locum ex Allioni. Alyssum argenteum Vitm. Summ. 4 (1796), p t. 6 

n. 9, Koch p. 64, n. 5, Griseb. Rum. Bith. p. 277, n. 87. Odontarrhena argentea Ledeb. Fl. Ross. p. 
n. 1 maj folium Pourr. Herbr. Matr.; A. alpestre Fl. Graec., Á. sibirieum Willd., DC. part., 


» Ledeb. eum O. obtusifolia Mey. (C. A.) et C. Koch. Waldst, Kit. Pl. rar. ui p. 5, t. 6, mural.; 
or. Graec. S'bthrp. C. 7, P 91, t. 623, All. Pedem. n. 901, t. 54, f. 3, Sturm Heft 48 et 66, f. 1 


eat 
acuta, quidquam apice recurva, superne cinerascentia, inferne incana, 


racemosi-corymbosi , pulere lutei, parvi, copiosissiml, odoris potius in- 


biles videntur (sub-orbieulatae, ovatae); ovulum in quovis loculo unicum 


et pendulum vidi. Semina (immatura observata) visa mihi sunt tenui 


margine circumventa. 


ota p incano-pubescens (reapse non argentea), pu ja 
stell 


. s * * * . * 


| pubescentis 
ulcere ata, forma illius infestissimi insecti Pediculus pubis dieti, Li 
E. ab ovibus comedi sane comperii 


ll. a 
Species quae non deest in nonnullis Europae borealis et orientalis — 
is, reperitur in Pyrenaeis meridionalibus, desideratur in septentrio- 


p 
nalibus; vivit hic et illic per Hispaniam et per Italiam, Galliam uni- 
versam fugiens. Al. alpestre & Gaud. p. 246, n. 1465, quamvis speciei 


nostrae synonyma ferat, huc non ausus sum citare: illud varietatem 


0 s confirmaverat jam Koch, quod me fugerat. Sed Al. alpe- 
stre Fl. Gr. ante Fenzl etiam (apud Tchihat. Fl. As. min. p. 302) hue 
retuleram: obliviscenda ergo erit nota de hoc reperienda apud Berto- 
loni l. e., p. 492. : 

Figura Allioni s. c. (nee t. 55 ut quidam et cum eis Bertoloni citat) 


non diversam, ita ut primo oculi ietu, pro hujusce speciei 


ejus planta matre dijudicetur. Revera et ego in spontaneis individuis | 


folia pollicaria, qualia describit DC., Syst. 2, p. 304, n. 5, vel figurat 
idi 


igura Reichenbachii 4977 effingit stirpem siliculis sub-orbicularibus, 
bre lto magis com- 


nostram speciem, ut opinatur Bertoloni l. c. p. 494, quis eredet? Ego : | 


in hoc diversissimam video speciem, ita ut ab unione abhorream. 
SECTIO 2. MEYERANA N. (Alyssum Mzxx.). 
Adyseton cuneifolium (Tenore) N. 
enor, FI. 


Alyss, T Napol i H Zu * . rt ô, 489, 
"T : h . lin Pr. p. XXXVII ete. Alyssum cuneifolium Ten., Bert. 6. 
Al, ed. var. rex Dub. (non Ten., nee DC. Syst. p. 34, n. 4. Al. montanum 


Peyr. r 
5. p. 57, n. 9321, t. e. ce Cat., Boiss, Voy. boiq. d n. 195 (cf. etiam p. 70) Tuum POR Du 
a Flor. Jun. Jul. Fruct, Jul. Aug. In Pyr. Arag. Catal. orientalibus, 
Log im m^ Cambresdases, dicbus 11 Jul ot 1 Aug. 1836. Ober — 

C 


m m om.* Turbon, Supra Castanesa ad DBasibé; in montibus suprà 
loco ind "i, opra Nuria, unde pulcherrima specimina obtinui a Gautier, 
fa . le Col de la Fosse du Géant. 

ilini pelas montano, cum quo diu confusum fuit. Sunt e 
habitus pt pekan prominentes, sed eis vim donat peculiaris qui 

t ita or D. 2686 facies, quod magni facere veri botanici consueverunt 
et ata, ut cum charac 

habuerint, 


Hancine stirpem non omnino identicam cum Ad. montano perceper c 


teribus tenuissimis species fidenter statuere in pn "ud 


o utpote qui specimina pyrenaea (et ipsum Pyr. orient. Catal. 
tum peragrasse palam est) densiora magisque incana pro alpinis no- 
Sia, ef. Fl. Bad. Als. T. 3, p. 36. Similia se vidisse in Helvetia ipse 
asserit, quod alpicolis submitto, ut speciem attentis oculis inquirant. 
ga montanum ab Asso Mant. Arag. p. 172-3, n. 1114 indicatum ad 
Huesca, in Sierra de St. Domingo, ad San Juan de la Peña, forte in 
hane cadit speciem. 


Adyseton montanum (Lobelii ?, Camerarii) Scop. Fl. Carn. ed. 2, T. 2, 
p. 14, n. 803. 


Lob. me p. 397 ex in e ig Camer. Ep't. p. 558, f. 2. Alyssum montanum L., Koch 
p. 64. n. 6, ete DN e y Gaud. n. 1464, DC. Dub. p. 34, n. 3. Al. arenarium Heuff. p. anat. 
trit , 


f, 
2p EC T 19 D ed ES Tx ho ie "i vix Mer pd $ speciei mel melius, € : à. auh. 
Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 392, t. 10, f. d, a ric pee E 

3, Flor. Maj.-Jul. et saepe iterum Autumno ineunte. Fruct. JEstat. 

utumn. Per region. oceanicam 

Legi in littore Cantabr. ad "St. Jean de Luz, die 11 Maj. 1841; 
in Pyr. sept. auriger. ad le Port de Pailleres, die 29 Jul. 1840. Habeo 
ab amico Darraeq ex Bayonne, ab optimo Bualè ex MNA zt 
septr. medior. Observavi ad Zarauz alibique per Cantabriam praesertim. 

Al. diffusum Tenor. (hujus varietatem apud Bertoloni, cui pondditnn) 

um A. montano item uniendum censuerat Boiss. Voy. botq. Esp. p. 44, 
addito quoque A. atlantico Desf.; ast mox, Add. corrig. p. 1, sua 
planta dile revisa, in A. atlanticum convertebat , hoc a Linnaeana 
specie diversum esse contendens. 

Identitatem stirpis Tenoreanae cum im montano sustinuit, anno 
1846, Jordan quoque, Obs. pl. nouv. rar. critiq. Fragm. 1, p. 10-2; 
sed suspicor ipsum mox nimium subtiliter et — de more, suum 
illud Al. flexicaule sejunctum dedisse, l. c. p. 12, . E. 


SECTIO 3.* PSILONEMA (Mey.) N. 
lie Vespa filamentis abmarginatis, edentulis; quatuor ex eis appen- 


Adyseton orbiculare (G. Dauhini) N. 


» Bauh. Pr. p. 107 a, $ Alyssum minimum L. Sp. pl Eu n. 7 (exel. Sauvag. loc.) ; 
Lamk. Diet. 1, -R n. 127. Al. campestre 
p. 97, n. 5. AL. "Dub. Viv yard a De dee ore S Agnus p. 


DC. Syst. (expurg. s on.) et cum we — 

in Siles, pen - T p.-i . forte etiam [73 4. ^ 1463. A ls mB 

nn. 2, vss ig « C Thiasp Alysson nus capsulis ia majoribus m wi. Tant 
. 951 a. J. Bauh. loco); A AL minim. rpyllifol. fruct. n E 


: tis », J gir 
— r. hrb. p- 2 rv» “canlib. — à n puncts. sca iculs. orbiculats. nuds., Ger. Gall. 
an5 ; AL . Fl. Lus. ex ipso in "Pha Jc 


Flor. Mart.-Jun. Fruct. Maj.Jul. Per regionem mediterraneam 
eum Olea. 


Legi in Pyr. Navarr. ad Villaba pro Pamplona, die 8 Jun. 1844; 
ín Pyr. Areg. ad Jaca, die 16 Maj P845. Observavi ad Barbastro. 

Planta obscure virens, rigida, scabrida, pilis induta stellatis, interdum 
ramosissima. Caules diffusi, saepius basi valde ramosi, ramis ascenden- 
tibus, palmaribus, sesquipalmaribus. Folia obovata-elliptica, basi in pe- 


208 


tiolum producta, surrecta. Racemi primum densi, quasi depressi, mox 
evoluti, elongati, laxi, ferentes siliculas sub-patentes. Calyx deeiduus, 
Petala emarginata, lutea, senescendo pallidiora, albentia. Staminum fila- 
menta omnia abmarginata et edentula, scilicet cylindracea, majora etiam 
exappendieul'ata, sed minora dum reapse edentula sunt, gerunt antice, 
contra ovarium, setulam, quae videtur filamento bifido constare, altero 
interno sine anthera, et hoe. quidem latius prae filamento antherifero 
applanato ex antico ad postieum, brevius prae filamento antherifero, 
apice obtuso et erosulo: antherae sub-reniformes. 

Considerata staminum fabrica conjeci, plantam auctorum septentrio- 
nalium, nomine 4. campestris abeuntem, diversam esse speciem a me- 
diterranea. Siliculae orbieulares, pistillo quadruplo aut quintuplo lon- 
giores, vix eum DC. Duby sextuplo, in eis loculum alterum monosper- 
mum, alterum dispermum, cum ovulis pedicellatis, pedicello breviores 
percepi. Pili per caulem, inque foliorum pagina inferiore potissimum 
inspieiendi prodeunt e quadam protuberantia, ita ut, vulgo, dicerentur 
pili bulbosi vel tuberculosi. | 

Quantum mihi videre contigit, primus fuit Mattuschka, qui speciei 
characteres percepit, 

loris vix excludere dubitavi, quia illius descriptio et regio ommino 
cum mea planta conveniunt, si demas staminum filamenta alia supra 
medium dentata , quod forte ab alio (a DC. Syst. ?) mutuavit; et ita 
Gaudin, qui plentam, e Balaruc Gall. occitan. a Gay acceptam, cum 
eadem differentia descripsit 


umgrt 
enim Jilamentis denticulatis et nudis, » En. Pl. Hrt. Hafn. (1831) p. 3. 
pecres nostra melius quadrat eum Al. minimo L. Sp., sed synonyma 
allata sunt revere exacta? Illud Sauvagesii cum Lamarck respuo. Pri- 
mus forte speciem bene intellexit DC. Fr., Syst. et Pr., ast synony- 
miam non bene oxpurgatam injecit: patet enim ipsum perperam exi- 


meridionali provenire, et inconsulto Linnaeum adduxisse hujus errores 
non Pereiprendo, qui plures sunt sub 47. campestri Sp. pl. p. 909, ita 
"t prorsus relinquendus fuerit si ad incudem revocetur. Cf. Meyer (C. 

) Pas Al. minutum in Mém. Acad. Sc. St. Petersb. Ser. 6, T. 6, P. 2, 
Se. Nat. T. 4 (1840), p. 1-22, 

Al. campestre Schk. Handb. 2, t. 181 alienum est a mea planta, 
iti Tu ofert appendices laterales duas ad basim stamınum 
no tid cu yix afferre dubitem ad Ad. calycinum, cui speciei et 
s a W UYS Vegi. 2, p. 515, n. 30; confirmavitque Hagenb. FI. 
abide p.152, n. 9, Spenn. FI. Fribrg. 3, p. 954, n. 3, Meyer £ 


MEC 
e seme video qua ratione de hoe dubitari possit 


Mac NE me abstinui a prolatione Florae Graecae de Al. € 
p. 974 n : araeteres adhue magis explanati a Grisebach, Rum. n: 
Willd jer ': nostra stirpe proeul dubio eam removent. Al. ertt 
f. 4968 m riseb. Ibid, n. 79, cum Reichnb. Icon. C. 12 Q0 d 
due E uum, siliculis emarginatis, glabris, staminibus minor! 

2 CO pro specie a nostra diversa sese offert. 


209 


Figurae Reichenbachii de Al. campestri, Icon. e. t. 18, f. 4910, 
4210 b, offerentes stamina majora appendiculata, qualia de illorum Al. 
campestri describunt Moench Meth. Suppl. (1802) p. 87-88, Roth Tent. 

erm. 3, p. 14-5, Bert. 6, p. 485-6, itemve figura Reichenb. PL 
er. C. 8, t. 187, f. 980, a superioribus diversa, fingens stamina duo 
minora cum filamentis appendiculatis, ad nostram speciem referri ne- 


unt, 

Quid sibi voluerit Asso St. Arag. Syn. p. 85, n. 200, ubi sub Al. 
campestri affert Pourr. Ie. t. 908, h« 2, dicens: « Ab Al. cal y 
specie non differt » sane non intelligo: neque magis intelligo Hispan 
corum Botanieorum longe praestantissimum pariter sub suo Al. Lupe 
AI. calycinum quoque comprehendentem, ea identica Pnn, ut 
videre est in opere Descr, de las plantas ete. Madrid 1802, V. 2, p. 402, 

n. 913, Lamarckium imitatum, Fl. Fr. 2 (1118), p. 477, n. 508 et Dict. 

1 (1183, p. 97, n. 1, ut videtur, e fallaci comparatione de planta spon- 
tanea cum culta. Paulatim . expiravisse et oblivisci velim hane falsam 
sententiam, post nimium adhuc contractis St. Hilaire verbis, Morphol. 
p. 315, lins. 24-7. 

eutra e Kochii phrasi de Al. campestri et minimo, Syn. p. 65, n. 9 
10, in meam plantam bene cadit. 

Moenchia campestris Roth. Tent. Fl. Germ. 2, P. 2, p. 74, Ady- 
selon. campestre dius Pu Transylv. n. 1312, ut Al. Ea Host Fl. 
Austr. 2, p. 248 n dd istud laxius etiam definitu um, una semper et 
eadem, ut puto, species iterum suscipienda illustrandaque e 

Broteri locum penes systematicos considerari non e. 


Adyseton calycinum (Clusii) cis Fl. Carn. ed. 2 T, 2 n. 802. 


Clus. P. ann. A. M 2.3. Alyss sum caly h p. 65, n. 8, um 6, es 
A - 4, Gaud. P. 2, Moris Sard. 1, n. 86, be Notrs. "Repr, Fl. Lipust E kea: DC. Dub. 
silonema alyeinam Mey. (C. A.) l. ad. supr. spec. c. p. 15. Al. caly r. Herbr. Ah am is 
Ex hk., Be DE AL Schlosseri Heuff.? Al. calycinum var. vir, irm At 10X. À. virgatum E 
iw iett 48, S-hk. Handb, 2; t. 181, Fl. Batv. v. 5, 


Fl. Dan. t. 1704. ok: Fl. Siles. 9 POE, 

y E i f. 4, Gaertn. Fr. som. pl. 2, p. 252, t. 141, f. 4, Reichnb. Icon. C. 12, t. 18, f. ' 4269, 
amk, i wes I. 1, Schab, Icons. t. 33, f. 1. Clus. Rar, pl. h. 2, 1. 5, p. 133 f. infr., Camer. Epit. 
Mon Bs i. - Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22. p- 928, Barr. le. t. 908, f. 2 et t912, f 2e pl. fruct., leinhté 


xeurs, G eig uie 88, A. ruderale, sabulosum, bae Jord., ex Gren. Jacq. A. p. 2 f 338, 
t. 384, 


© hie Mart.-Jun. Fruet. Jun. Jul. 

Legi TA Arag. ad Jaca, die 9 Maj. 1845. Habeo a Deville ex 
Valle H TaD 
Multum a insérióre recedit, in primis pallidius est, statura minore, 
tardius generatim floret, caules simpliciores gerit, folia angustiora, flores 
pallidiores , qui, insuper, dum evolvuntur, vel adhue in suis alabastris 
inelusi, ininis depressi degunt et minus amplam eireumferentiam por- 
rigunt, Potissimae vero differentiae sunt, permanentia calycis cum fructu, 
*t stamina minora utrin nque appendice setacea praedita (non unica an- 
E et latiore), genitalia tenuiora, denique alia est utriusque speciei 

eu 


ille d dem entitate Mases Jacquinianae cum mea minime guaio, qune 

vesti eseribat fl — omnia. simplicissima, nec (in eis) dentis vel squamae 

dis l. e. 20; ast stamina et pistillum aucta et seorsim in 
em tabula bue jede appendieulas illas duas setaceas ad 
M 


sta ami inum PALINA illae habendae potius pro glandulis recep- 
ae? 


Sari ilg 


$10 


latera staminum brevium, quales nos in utroque filamento breviore in- 
quisivimus et vidimus. Petala quidquam intensius colorata offert prae- 
citata Jacquini icon. 

Al. hispidum Lose. y Pard., siliculis tantillum modificatis, vix specie 
diversum judieabere. 

. calycinum et Ad. orbiculare spontanea in Hispania certo certius 
proveniunt et forte largius quam alibi. Quoad Cavanilles, ego in Herbar. 
Hrt. Bot. Matr. oculos injeci, ut viderem quid Cavanillesii errore ibidem 
percipere possem. Reperii ambas citatas species ab ipso Cavanilles op- 
time distinctas. 

In scheda vero, quae jacet cum Ad. orbiculari (sub nomine Al. 
campestris) scripsit Cavanilles: « Filamenta absque dentibus, sed duo 
solitaria habent utrinque setam arcuatam, stamine paulo breviora, recep- 
taculo inserta, Nota: Calyx diu persistens cum fructibus. » Sed reapse 
eum fructibus etiam vix evolutis calyx nullus aderat. Videntur specimina 
de quibus talia observabat Cavanilles lecta fuisse in agro Parisiensi, 

J 


et D 
4 L.: « Esta planta se distingue de las otras Cruciferas por Pu 
el caliz permanente como el. AL calycinum, y las Clypeolas. » Cav. Prael. 


Lobularia Desy. 


Lobularia maritima (Gesneri) R. Br. in Denh. Clapp. Narr. 1826. Desv. 


Dir c "E bot. ed. a Schmied. tab. aen. 14, f. 190. Desv. Journ., Koch p. 65, Webb Berth, PE 
s. 491: AE Meis marit. R. Br., Bert. 6, p. 481, Moris Sard. 4, n. 83, Spach € maritima 
indl., Lobulr, ; Amm k., Dub. p 35, n. 7. Al. marit. La Peyr, F erbr.; 


29, Flor. Sm 9 

t. Mag. t. 104. Pen, Lob » t. 18. t. 4266 à : 2 pl. Lugd: ^ 

i . . - Ádvrsr. p. 75, f, 4 infe 215. f, 2, Dalech. Hist. p 3 

p. 1393 f, infer., B. Pe /9, f. 1 infel., Lob. Ic. t. 215, f. 2, D f Oxon. 2, 8. 9 
P. 201, t. 16, f. 4 ordi Pardi 844 et t. 907, f. 4 et 908, f. i et 911, f. 1, Moris. Hist. pl. 


La C. 
- 19, t. 621 sk. dai . . Engl. Bot. v. 25, n. P 
$ Ü Reiehnb. Icon. (0:429. 4. 4 5, Sturm Heft 48, Sabb. Hrt. Rom. 


Flor. Mart., per ZEstat in Autumn abd. Fruet. stat. nus 
Tr In Pyr. Atax., orient. Catal. cum Olá, a push etiam non paru 
ce Tor Baris, per oram oceanicam. a 

Cantabr. aq seuseillon ad Bagnouls sur mer, die 9 Sept. 1843, in it 
a mare . run, die 20 Maj. 1879. Observavi quinque et gex s 
re remotam; ad Sebrà, Bascara (ad flumen Fluvià), ad Figuer, 


211 


circa Salces, Fitou, etc. In Italia communis reperitur cirea Pisas; pro- 
venit ad Faventiam. 

Plantam erassifoliam prorsus factam observavi in littore de Rosas, 
die 27 Sept. 1853. Bertoloni sese abstinuit a prolatione figurae Florae 
Graecae, quae sistit pinguiorem plantam, glabriorem, foliis latioribus, 
majoribusque floribus onustam; videtur insuper illa icon e specimine 
plantae erectae desumpta, attamen si descriptionem considero, profecto 
aut Naturae lusum, vel celatoris, sive pietoris vitium potius quam speciei 
diversitatem cum nostra admitterem. Et ego ad Irun plantam erectam 
legi, similemque ad Bayonne vidi. 


Ptilotrichum Mey. (C. A.) Boiss. Voy. botq. Esp. p. 45. 


Ptilotrichum Peyrousii! N. 


La Peyr. infr. indic. Alyssum La Peyrousianum Jord. Obs. pl. nouv. rar. critiq. Fragm. 1 (1846), 
«3, t. 1 A. Al. halimifolium La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 371, n. 3 (quoad locum tant.), Benth 
pA r 


m $ ^ . 
at. Colm. Cat. pl. Catl.; Al. Perusianum Gay Herbr. ex Godr, cum Gr. Fr. p. 118, ita ab eis deno- 
Matr. 


minatum quoque Al. concavum Pourr. Herbr. 

h Flor. Apr.-Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag., Catal, orient., 
ad limitem Oleae, plerumque ad rupes calcar. proveniens. 

Legi in Pyr. Arag. a la Sierra de Castro, l. d. Peña Roja supra 
Barasona, die 16 Apr. 1851; in Pyr. or., Conflent, ad Villefranche , 
14 Jun. 1837; in Pyr. Catal. supra Berga ad Corbera, die 27 Maj. 
1871. Vidi ad Abeilla (Conca de Tremp), in Cerdaña inferiore Valle 
Segre ad Beliver, ad Orgañia, al Forat des tres pons, in m.* Cady et 
Pondis, et ad Bagà, secus Llobregat in rupibus. 

Suffrutieulus elegans, pallidus, quasi clandestine et pudice e rupibus 
exiens, vel inter frutices abditus. Caules plures saepe emittunt ramos, 
fertilibus admodum super alios elongatis. Folia sub-spathulata, sub-pli- 
cata (concavum P.), interdum quasi concava, per ramos floriferos mi- 
nora et angustiora. Flores copiosi, racemosi, in racemorum apicibus 
spectandi, nam cito sepala et petala dimittunt, racemo tune laxato, pedi- 
cellos longiuseulos et patulos offerente. : 
. Sepala tenuiter marginata. Petala majuscula. Stamina edentula. Si- 
lieulae sub-ellipticae. Semina sub-marginata. Pubescentia copiosa, fasci- 
culato-stellata, colorem einereum, superficiem quasi pulverulentam effi- 
cens. Odor florum vix ullus, plantae vero prorsus nullus, neque no- 
tabilis est ejus sapor. 

Difficile est dictu quid sibi voluerint Loiseleur et Mutel, Fl. Gall. 
ed. 1, T. 2, p. 53, n. 2, Fr. 1, p. 89, n. 11, cum synonymis Linnaeanae 
speciei et loca vel Narbonne Loiseleur ubi Pt. macrocarpum vivit et m 
Pyrenaeis ex La Peyr., quod duceret ad nostram speciem: vel Mutel 
Perpignan (de Parades), evidenter Prades du Conflent, cum aliis locis 


Ê : 
quae ad Pt. halinifoliam spectant, et cum deseriptioue ambigua 
Xissima. fc 

.Pt. longicaule Boiss. Voy. botq. Esp. p. 41, n. 130, t. 11, distin- 
Sutur a nostro caule longiore, superne ramoso, corymbis vel cymis 
minoribus , neque fructificantibus elongatis, petalis minoribus , siliculis 
basi rotundatis, brevissime apiculatis, peduneulum parum superantibus, 
pro. majore parte plerumque sterilibus. 


212 
Ptilotrichum spinosum (Lobelii) Boiss. Voy. botg. Esp. n. 129. 


Obs. p. 109 (reapse 113) f. 2. Koniga spinosa Spach. Suit. Buff. T. 6, p. 493. Alyssum spi- 
Sp., b. Dub 35, n. 8. Jord. Obs. pl. nouv. rar. cr. Fragm. 1 (1846), p. 40, t. 1, f. b. 
134.4 


Lob. 
nosum L., 
fl. fr. sem 1, J. Bauh. Hist. pl. 2, ], 92. 


. fr. sem. Lob. le. t. 917, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 4192, 
p. 991 f. extr., Barr. Icon. t. 808. 

ħ Flor. Maj. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. Atax. (Corbariens. 
potiss.) et orientalibus. ; 

gi in mont. Corbar. el Heacefat contra Villeneuve, ad verticem 
montis, die 8 Jun. 1852; ex Torruella de Mongri misit Vayreda. Obser- 
vavi ad Pader, in m.* la Clape, ad St. Ant. de Galamus, Casas de Pena. 

Stamina edentula; non nisi inconsulta natura de characteribus gene- 
ricis agentes DC. et Duby proclamarunt filamenta omnia aut nonnulla 
entata, ut mox conficerent sectionem denunciatam Staminibus edentulis! 

Variantem floribus albis et roseis vidit Bory De St. Vinct. in Sierra 
Nevada Hispaniae; cf. illius Florul. (1820) in Bor. Drap. Vans. Mons. 
Ann. genrls. Sc. Physiqs. (edit. Druxell.); item Boissier s. c. 


Ptilotrichum macrocarpum (La Peyrouse) Boiss. Voy. botq. Esp. p. 45. 


Alyss. halimifol. La Peyr. Herbr.! non Hist. abr. pl. Pyr. contra DC. Dub. 2, p. 995, qui abso- 
lute de Peyr. judicant. Alyssum macrocarpum DC. Syst. 2, p. 321, n. 41 et cum Dub. p. 35, n. 9 
(excl. 1. Villefranche). Alyssum halimifolium Moggr. Fl. Menton. n. 4 cum tab. Jord, Obs. pl. nouv. 
rar. er. Fragm. 1 (1846), p. 8, t. 4, f. C. fl. fr. sem., Deless. Ic. sel. 2, t. 41. 
. ħ Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Aug. In Pyr. septr. aurigr., Atax,, 
orient.?, solo calcareo. 
ii r. aurigr. inter Foix et la Velanette ad Roca fisada, die 
18 Jun. 1843. Observavi contra arcem de Ussun, supra Quillan, prope 
Axat, ad San Victor mont. Corbar., a la Roca falconera sub Dugarach. 
Ex el Puyg de la Goyesa habeo in Hrbr. Gener. 
Petalorum lamina orbiculata, subito in unguem contracta. Stamina 
sub-aequalia, vix tetradynama apparent; filamenta simplicia, sive eden- 
tula. Pistillus sub-obliquus, interdum ad stamina inclinans; siliewae 
Juniores villosulae, adultae glabrae, obtusae. Pili tomentum plantae ef- 
ficientes stellati. 
eritus ego sum, ne eum P. spinoso ejusdem esset typi, vel hujus 
tantum varietas. P, macrocarpum observavi in montibus Corbariensibus, 
potissimum ad rupes montis San Victor, ubi humus copiosus; f Jed 
nosum e regione hujus in monte Hecaufat, loco asperiore, steriliore; 
caeterum regio, clima et solus caleareus in utroque loeo eadem. P. 
EE SEA don eum spinoso adsociandum fore dixerat jam Tausch (Flora 
hac specie, qub cutn legitimitatem aeque negavit, non solum de 
rd ph 1 n euam de Pfilotriehis halimifolio et pyrenaeo, u 
: sua ou. à Buff. T. 6, 1838, p. 494-6. ; ; 
Hisimi, aestimatur legitimam esse speciem mecum sustinebant cs 
D ; aestimatissimi et exoptatissimi olim amici, nunc eheu defuncti, 
unal, Delile, Requien, De Girard; et ego in eorum sententiam cessi. 


=> 


Ptilotrichum pyrenaeum (La Peyrouse) Boiss. Voy. botq. Esp. P. e 


: 1, 
n. 1, Suppl, infra explanabo, Alyssum pyrenaieum La Peyr. Herbr. et Hist. abr. pl. PY £u 
snm fruticosum Herbr. Coder. 35, n. 10, Jord. Obs. pl. nouv. rar. cr. Fragm. 1 (1846), P: 


h Flor. Jun.? Fruct. ?, In Pyr. or. Conflent, rarissimum. 


213 


Habui e loco autoptieo læ Font de Comps a Jonquet, a Duchartre 
P. et a Coder filio. 

Suffrutex elegans, caule spithamali, basi valde ramoso et intricato, 
cortice rugoso, ramis superne congeriem foliorum gerentibus, e quibus 
eaulieuli annotini floriferi exsurgunt. Folia inferiora obovata, obtusa, 
integra, repanda, in petiolum longe angustata, superne tomentosa, subtus 
adhue magis incana, ferme velutina. Folia ramorum floriferorum valde 
minora, minus in illorum basi angustata, integra, aut saepius in vege- 
tioribus ramis uno aut altero dente ad latera insignita. Inflorescentia 
eorymboso-cymosa, dives a decem ad viginta et plures etiam flores: 
petala alba. Calyx laxus, texturae mollis, quasi diaphanus, sepalis basi 
aequalibus. Petalorum unguis brevis, angustus, lamina ampla, rotundata, 
calycem duplo excedens et prae affinibus speciebus grandior. Staminum 
filamenta edentula. Siliculae ellipsoideae, utrinque acutatae, stilo longo, 
persistente. terminatae , ficie pubescente. Tota planta albescens, 
pubescentia e pilis simplicibus stellatisve composita. 

Optima, meo sensu, species male olim judieata a DC. Fr. Suppl. 
p. 594, et iterum perperam simillima P. Ahalimifolio et macrocarpo dicta 


idquid fuerit, sueta arrogantia Duchartre de 
loco montagne de Conat Duby reprehendere, sustinens: « Cette loca- 
lité (la Font de Comps) est la seule exacte, celle donnée par Duby, d après 
Xatart, est. entierement fausse » Duch. P. in scheda Herbr. mei. Font 


e Comps degit in m.* Conat! Er. 
Vesicaria arctica Richrd. faciem habet Ptilotrichi. 


Lunaria Gesner (Hrt. Germ. partim) L. 


Lunaria odorata (Gesneri evidentius) Gesn., Clus. Lamk. Fr. 


Gesn. de Lunar. p. 26-7 fig., vel altera ed. p. 49 fig.; Thal. Sylv. Hercyn. p. 74. Lun. died | 
L. Sp., Koch p. i ni Bert 6, p. 509, n. i and. 4. n. 1459, DC. Dub. p. 33, n. 1. L, rediv. La 
Peyr r. L. rhomboidea ex P r. Matr. i L. annu (falsam) Lun. oblongam ap- 


yr. Herbr. x Pourr. in Herbr. Matr., a e 3 

"llare maluisset. L. graeca Antiquis quid. ex Gesn.; L. flagrans (sic) gren uo rfr sir 

lume pi. 2, £ 288, t. 142, f. 1 (1), Lamk. Ill. t. 561, f. 1, Fl. Dan. t. 2241, Sturm H 

con. C. 19, t. 23, f. 4290. Lob. Icon. 2, t. f. pum 
9| Flor. Maj. Jun. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. septr., occident., med., 

rara m Pyr. or, septr. (reperta ad Salvanaire). D 
Legi in Pyr. med. Valle de Lys, die 21 Jun. 1838. Habeo a Dar- 

raeq lectam ad Cambo Cantabror.; ex Valle Barousse a Deville. 


Tribus 6^ TEESDALEAE (Thlaspideae) DC. 


Thlaspidium (Dill, N.; Thlaspi Dillen et Neotericor., forte 
et Thlaspi 1 Plinii. 


214 


Nomen Thlaspi non recepi, quia Dioscoridis species, quae prima 
hane tulit denominationem, Bursa pastoris est, cui nomen suum resti- 
Thlaspidium genus de quo agendum est dixi, e jam nimium 
usitatum, vocabulo aliquantum attemperato, qua in. re eamdem sequutus 
sum legem ae de Valerianella, Centaurella ,| Alsinella, Drabella, ete., ut 
ab aliis, vel a me actum est. Scilicet a similitudine quadam cum plantis 
typicis, vel ad usitatum jam nomen commemorandum. Caeterum Thla- 
spidium vetus est vocabulum, diversimode a botanicis adhibitum; ad 
fixum genus coercere volui et laetor meae sententiae, quamvis timidum, 
assentatorem me habere Ruprecht, Flor. Ingr. p. 108. Inspice etiam 
Thesidium Sondr. 


SECTIO 1.* NOMISMA DC. 
Thlaspidium arvense (Plinii? Tragi) N. 


Plin. Nat. h. 1. 27, c. 13, vel 113 Thlasp. 1? Sed non Dioscorid. ! Trag. St. h. p. 81, Nast. 4, eum 
in nse G. Bauh. Basil. 30, Koch p. 73, n. 4, 

, e£ p. 3 ub. p. 38, n. 1. Thi. arv. L., La Peyr. Herbr., denpi s 
cimin.; Th. baicalense DC. Syst. et Pr., ex Spr. Syst. et Kunth Berol. ed. 2, p. 49, confirm. a 
Ledb. Ross.; Th. lutescens Gilib. Exerc. phyt. Engl. Bot. v. 24, m.. 165 .L 
V. 4, t. 87, Sv. Bot. v. 2, t. 214, Fl. Dan. t. 793, Fl. Batv. v. 1, t. 68, Libosch. Trin. p. . . 
fol. quas. laciniats., Gaertn. Fr. sem. pl. 2, p. 230, t. 141, f. 3 (1); Lamk. Ill. t. 557, f. 1, Dietr. 
Fl. Bor. v. 12, n. 895, Spach Suit. Buff. Atl. t. 54, f. 2 fl. fr. sem. ; Reichnb. Icon. C. 12, t. 5, f. 4181, 
Plenek Ic. pl. med. T. 6, p. 18, t. 515. Cord. Hist. pl. ert. 108 a cum fig. ex Trag., Matth. p. 567, 
Epit. ga pod. Pempt. p. 712, f. 2. Lob. Obs. p. 108, f. 1, Icon. t. 
p. e "1 P * 9, p. 999, t. 17, f. d, n. 14, I. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. 923, Dalech. Hist. pl. Lugd. 


© Flor. Maj. ZEstat. et Autumn. ineunte. Fruct. Æstat. et per 

Autumno. In Pyrenaeis inter communes plantas non erit enumerandum. 

Legi ad Mont Louis Pyr. or., dic 29 Apr. 1861; in Pyr. Catal. ad 

Puycerda, die 3 Maj. 1846. Habui ex Bareilles a Deville. Vidi ad 
Torla, al Portillo de Fenos et ad Porté vallis Caroll; ad Toulouse. 

on caret omnino quodam odore alliaceo haec species, eui affine 

est Thlaspidium alliaceum (Aldrov.) N. De Trago cf. quae dicam in p. 242. 


SECTIO 2.* PTEROTROPIS DC. 

Thlaspidium cordatum (Clusii ? Thali) N. 

mihi dubium: laudant Lumn., Host. Thal. Hercyn. (non deser.) t. 7, f. C. 
rt. 6 543 450 


Clus. Pann. A. p. 468.9 
Thlaspi Porfoliatum L., Koch 6, Gaud. 4, n. 1450, Moris Sei 
4 ub. 


3, n. 3, Be n. 
n. 68, DC. 3$, n. 3 (eorreet. citat, Barrel); Th. seno wh 
; B. . . Barrel.). Thl. perfoliat. La Peyr. Hebr. dem 

m e Gmel. Bad. Als.; Th. oleraceum eas The erraticum Jord., ex Crép. Belg. — 
p Bad. nt neglectum jecit; T improperum Jord. quoq. ex Gren. Jacq. A. 4, p. 19, t. 337, 2354, 
Qut pL A R- 29. t. 1, Sturm Heft 65, Dietr. Fl. Bor. v. 7, n. 451, Engl. Bot. V. 33, 915 
191, 6.9.3 2 "Meis A re 73, Reichnb. Icon. C. 12, t. 5, f. 4183. Clus. Rar. uw gi 
9l, I. 2, € d ` ^ > TD. ed pe x 

$, lcon. t. 409. f. &. eia - : pe (Austr. 2, p. 230-1), Ger. Em. [ hern gas Ie. 


» 26 a 
3, doen qu Barr. le 
t. Es par, p. 278, 276 fig. inter. J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. 988, 
t Á PS TUUS Thal, Here. stirp. ie. t. 7, f. C. (inter.), Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. ^ P " 
© Flor. Mart.-Jun. Fruct. Maj.-Jul. 845 
à 29 M ue Pyr. Arag. ad Jaca et ad Barbastro, diebus 3 Maj. pes 
Mart. 1851. Habui a Deville ex Arreu; reperiique apud e 
ex Nailloux ( Loragués). , 
lokaa ovulorum et seminum constans non est in unoquoque. 
T "orn generatim quaternarius, occurrit ternarius et ar 
iai T i Tragi et ex eo Cordi , ad Thl. arvense firmavi, ÞUJ 
ui | 
qudam volunt, inter quos DC. Syst. 2, p. 378, n. 9. 


215 


Dissentio etiam a plurimis, qui Clusii prolationem, eum Buxb. pl. 
Hal. p. 317, ad T'Alspd. alpestre referunt, ut DC. Syst. 2, p. 380, n. 11; 
sed me suasit Host, ne dicam et abstinentia Gaudini, qui, invito Hal- 
lero, Clusii gri potius ad Thl. cordatum adamavit, ut olim pee 
Fl. Poson. "63 )6, Kramer Elench. Vegetbl. aia, ete. p. 189, n. 2, 
et nostris Rebus Smith, vA ia Fi 3, p. H12, m... 

Nomen specifieum perfoliati, ab antiquis plurimis in pos phra- 
sibus etiam usitatum, hodie abaurduti refellere minime dubitavi. Non 
solum folia perfoliata non sunt strietu sensu considerato, "e nec visu 
quidem talia apparent, quae per caulem superum manifeste amplexi- 
caulia sunt, basique cordata, unde denominationem plantae desumpsi. 


eem PED (Tarata pa N. 


Tabern. Krtb. 2, p. , f. 14. Thlaspi alpestre L., Koch p. 73, n. 5, Bert. 6, p. 541, n. 
Gaud. a n. dio deii o P 69; De Notrs. Reprt. FI. List n. 97, p A ib. p. E n. 5. Thl. z 
fion. La Peyr. Herbr. et montanum La Perk Herbr., Pourr. Ti h vie vense La Peyr. 
Terb get specim. "inm; E montan. an alliaceum melius in Py ^ po rr. Berbr Matr. ; Th. 
et Th. siacum Jord. ex Griseb. d Schenk.; Th. ambiguum Jord.: ex Kirschl. Als. L 
Th. uil velie dórd; 4 ex Caan Saon. Loir., an h. virens Jord. gom Th. eo — 
Hook., Arn.? Th. Ga ut. ; et dw. 


- 


confirm. Th. Ur sails eun.? Engl. Bot. v. 2, T. $ , Sturm , Rei chnb. Icon. G. 12, t 
f. 4184. Taber dr ml 1, Peliv. Hrbr. Br. t. 50, f. 11, J. Pauk Hist. pl. 2, 1. 21, p. 900 fig. 
ambig. an et 

9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In montan. editis Pyr. medior., 
lem 

gi in Pyr. septr. medior. m." Esqwierry, die 21 Jul. 1838; in 

Valle "25 ynes Pyr. or., die 8 Jul. 1839; ad men Iravals prope 
Puyeerda, die 3 Maj. 1861. Habeo e Gédre, lectum a Bordére, a De- 
ville. Ex la Molina (Cerdaña) sub nom. Thl. virgati Gr. G. misit Vay- 
reda, qui dicit reperiri etiam ad Barrasana, Nuria, ete 

Num planta Pyr. or. respondeat Th. virgato eh Godr. Prosp. , 
Fl. Fr. p. 144, cui referunt Th. brachypetalum Jord. et Th. alpestre 
Vill. (non L., et eujus est Th. montanum (ex la Serre de Buc) La 
Peyr. in Herbr. March., ex Timb. et Loret in Bull. Soc. botq. Fr. 
T. 7 (1860) p. 068, en asserere non audeam, e natura speciminum , 
quae mihi ad ma xd venerunt. Per ea quae in illis percipere possum a 
Thaspidio alpestri non separaverim. 

Thl. virgati specimen e cultura, due od a Grenier pout me i 


Teesdalea R. Br. 


Teesdalia verna (Lobelii) N. 


Lob. Cruydb. fol. 262 ex Icon. ejusd. T. nudicaulis R. Br., Koch p. 75. T. Iberis DC., horis 


ps. 574-5, n 1, 2, 


D. 1456. T. Lepidium DC., Mori - 1, n. 67. T. nudicaul. et. T. x ans Bert. 6, : 
Lowe Man. F]. A peire * C More Iu dn Ad Lepi . DC. Syst. . 392, ns. 1,2. Spreng. Syst. 
Vegtb. T. 2, p. 865, ns. 1, 2, DC. Dub. p. 39, ns. 1, 2 et P. 2, 024. Thlaspi procumbens in enin 
Fil br. et Thl. nudicaule La Peyr, Herbr., dempto frustulo, et Iberis nudicaulis L & Pere Herr; bod 
rein Lagr. Foss. Miscell. ined.; Thl. montanum Gater. Herbr., Thl. coronopi lium Lex nd den Hre 
icd polymorpha Pourr. Herbr. Matr.; Folis nudicaulis peto l uU [oer Gra 
Y Air eta pess., Nasturtium petraeum 1 t ds. Sturm nan in : iet RH 


: Dan. t, 323, Schk. Handb. 2, t. 179, Fl. Batv. MS 6, t. 
Bor. v, 10, n. 676 (form. Iber r.); Krock. Fl. iles. 2, P. 2, p. 36, t. 31, G 


216 


f. 1, Berger. Phytonomast. 3, p. 28 eum tab., Reichnb. Pl. er. C. 4, t. 398, f. 583-4, Icon. C. 12, 1. 6. 
f. 4188-9, Sv. Bot. v. 11, t. 732, Schub. Iens. t. 33, f. 6. Lob. Icon. t. 221, f. 9. Dod. Pempt. p 103, 
f. 2, Tabern. Krtb. 2, p. 842, f. 1, Icon. t. 451, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 2, ]. 29. P. 937, f. 1, Magn. 
Bot. Monspel. p. 187, p. 186 fig. (confirm. aut. loc.), Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, P. 301, t. 19, f. n. 5, 

Flor. Vere. Fruct. Apr. abeunte, Maj.-Jun., J ulioque ineunte ; 
secundum loca. 


a mihi ignoto, qui Devilleo . miserat; ex Bagnouls sur mer a Massot. 
Viderunt in nemore Larramet ad Toulouse. In Pyrenaeis loca calidiora 


ormam, vulgo apud Botanicos T. Lepidium perserutavimus eum 
Delile, die 26 Mart. 1839 ad Gramont > Monspelium prope. Vidimus 
et bene cognovimus hanc plantam plurimum variare, non tantum sta- 
tura, quin et iis in organis e quibus characteres ad duas species di- 
stinguendas desumpti fuerunt. Foliorum lobi variant acuti et obtusi, ita 
ut Benthami observatio, Cat. p. 124, ceu bona nobis sese demonstraret, 
Petala inspeximus aequalia et inaequalia ; scilicet inaequalia exterioribus 
majoribus in floribus primordialibus, subaequalia et aequalia in floribus 
8. 


Contrariam a nostra observationem evulgavit Noulet, ex Chaubard 
Fragm. 1830, p. 5: « On a déjà fait remarquer, que les premibres 


quatuor reperiuntur: interdum stamina duo simul connexa conspeximus. 

Videntur generatim primi flores evolutiores, successivi pauperiores, po- 

stremi magis imperfecti et steriles. Peduneulus tum nudus et simplex, 

fune ramosus et parce foliatus. Vidit etiam Boreau in Gallia media 

parvula individua simpliciora, foliaque integra rotundata gerentia, F l 

ete Fr. ed. 1840, p. 66 Obs. ad n. 186 (ei forma T. Iberis). Vil 
8 : t 


n individuis ad Ceret observatis vidi stamina generatim sex et pe- 
tala sub-aequalia; item extra Pyrenaeos in m.' Rinaldo supra Floren- 


formam quae T. Lepidium dicitur, et in ejusdem montis superiore parte, 
umbrosiore, humidiore, frigidiore, ubi consequenter lentior et commodior 
Vegetatio fit, Alteram formam, T' Iberidem. Et Salis Marschlins: « In 
regone Superiore Pygmaea, scapo simplicissimo nudo, foliis integerrimis 
(ut Boreau), anguste linearibus, spathulatis; in fruticetis pinguioribus su 
montanis nuper combust : 


me bene actum fuisse arbitror ' Soyer 
i a Gerard, Fl. Gallo-Prov., 
ne "re Gall., Chaub, Fragm. et ex hoc Noul., Mut. Dauph. (cf. 
j "J Lagr. Foss, I e., Salis Marschl, Korsk. et aliis, illas, faltó 


putatas species una comprehendendo. De T. ecaulescente Reichnb., item 
eum istis jungenda, cf. Lowe Obs. apud Holl List. of pl. of Madera, 
in Hook. Journ. of Botan. P. 1 (1834), p. 42, ut de Lepidio scapigero 
Wallr. Sch. cr. sententiam dixit Koch, etc. 

Nomenclationem T. varüiflorae ipse Lagréze Fossat postposuit in 
Fl. Tarn. Gar. p. 30, sumendo aeque incorrectam illam T, nudicaulis 
R. Br. Sed cur illam sine necessitate commemoraverit, hoe non intelli- 
gitur. Ego denominationem illam obliviscendam esse duxi; quia planta 
variiflora, stricto sensu, aliquid abnormis penes me significat, quod idem 
est ac si dicerem nomen absurdum usitari nequi, et ego mox occultavis- 
sem, si aut somnians, aut delirans, in meo cubiculo, e meo calamo illud 
exisset. Item fallax damnandaque est Browniana nomenclatio, quae a 

nto viro eum Linnaeo repeti non debebat. Denique, quum viderim 
nullum aptum, vel absque errore donatum nomen speciei, de qua agimus, 
novum dedi; considerata anni tempestate, in qua potissimum planta 
exsurgit vigetque, floret, fructificat etiam; raro enim fit, ut delabente 
hyeme, vel adveniente aestate vigens aut venusta stirps reperiatur. 


Biauricula N. Iberis Auctorum. Respuo Linnaei nomen, quia Iberis 
Dioscoridis aliena planta est, nec adeo proprium nomen unquam extra 
locum adhiberi debuisset. Genus ita a Linnaeo false denominatum Arabi- 


vendo. 
De Iberide Democritis fuse disceptavit Salmasius, De Homons c. 11 
sub Lepidio. Ego Iberidem Democratis ad Lepidium Iberidem olim spec- 
tare judicavi, quod hodie, cum L. et neotericis, L. virginicum etiam 
nuncupa T 
xclusa itaque possibilitate comprehendendi cum nostris plantas à 
Patribus Iberides dictas, genus ita ab auctoribus nostri aevi adhuc fal- 
laciter denominantum , Biauriculam voco, denominatione suscepta ab 
illis silieulae carinis in auriculae formam produetis. 


Biauricula spathulata (Tournefortii) N. 


Tournf. Herbr. et Topogr. ex La Peyr. Iberis spathulata Berger. Pourr. It., Ramnd. Pic 
ne n. 109, in Mém. Mus. Hist Nat. Par. T 19 1895). p. 268, DC. Syst. 2, p. 404, $ D et iru 
n. 75. i 40, n. 1. Ib. carnosa Willd. Sp. pl. Tetrad. p. 455, n. 9, Loisel, Fl. Gall. " aC 1 d ie 
ret d» Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 369, n. 3 et Suppl. p. 91. Ib. carn. La Peyr. en "M AM do 
N la Pourrr. Chl. Barb. n. 698, I. crass folia Pourr. Herbr. Matr.; Hutchinsia rotundifolia e Monte 
“una Colm. Cat. pl. Cata]. ? Berger. phytonom. icon., quam DC. videtur citare, ego non vidi. 


— 
c 


Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editior. Pyren. medior. 
m. 


gi in Pyr. septr. med. Valle d Aure superiore, à la Sierra d Azet, 
L d. Baruges A sien Aragnouet 1. d. Serra pelada, diebus 21 Jul. et 
16 Aug. 1852; in Pyr. or. m.* Cambresdazes, le Col de Nuria versus, 
"mque Valle d'Ewnes, diebus 1 et 27 Aug. 1836, Habeo a Deville ex 
Monné et ex le Pic de Gabizos. 


Humilis planta, simplex aut ramosa, earnosula, nee fragilis; ejus 
radix est tenuissima. Caulis e basi saepe ramosus, glaber aut sub-pilosus, 
viridis aut purpurascens, pollicaris-tripollicaris , cum ramis intricatis, 
Folia spathulata, integra vel sub-integra, saepius basi ciliata vel un- 
dique glabra, viridia aut subtus rufescentia, carnosula. Flores sub-um- 
bellati, sive cymae corymbosae prae planta ditissimae. Pedunculi glabri 
aut puberuli, et eum calyce plus minus colorati. Calyx glaber, margi- 
natus. Petala sub-violacea, exteriora, de floribus item exterioribus, prae 
aliis majora (vulgo radiantia), nam interni flores petala parva inaequalia 
ferunt. Staminum filamenta pallida, aut violacea, itemve stilus. Antherae 
flavae. Silieulae in hemisphaericam formam potius degentes, subrotundae, 
apice fissae, lobis aeutis, parum remotis, a stilo plus vel minus supe- 
ratis; loculi monospermi, hine prorsus hujus generis est, sed adnotanda 
erit, ut bene animadvertit Jordan, densitas septi placentarii in siliqua. 


correcta percipitur quoque Mutelii deseriptio, Fr. p. 102, n. 1. Etiam 

Peyrousei descriptio minus castigata est, attamen bene ille emen- 
davit Willdenow , qui speciem perennem et flores albos descripserat. 
Speciem mediocriter descripsit Poiret, Dict. Suppl. T. 3, p. 134, n. 20. 
roi m omnium Jordan Obs. pl. now. rar. critqs. Fragm. 6 (1840), 
. 35- 


Ib. spathulatam Berger. ex DO. s. c. non vidi in Phytonomat. exem- 
plari a me apud humanissimum Delessert pervoluto; iconem vero I. ro 
tundifoliae Berger. Phytonomt. ad stirpem pyrenaeam nullo modo ap- 
propinquari vellem. : 7 2 

"m alle Ki PI rar, Huner. 2. v. 213, t. 194, Visian. 
Dalm. 3, p. 112, n. 1366, cui iste, "ding, Host (Fl. Austr. 2, p. 226, 
mitatus, eum. Willd, Sp., et Tb. spathulatam Berger. vel DC. re- 


A flore Purpurascente umbellato Barr. Ic. t. 84 
; s n. 6350. » « Thl alpin. folio rotundior. carnoso, flore purpurasc. 
Paid Inst. r. hrb. p. 213. » « Cur nomen mutavit La Peyrouse, R 
Willd. e" "earum editor fuit? » « Theris carnosa La Peyr. » Matan 
titerit n -et La Peyr. eum €0, reapse aequa ratione, quum Md 
Vero. ai V b aaa olia Wulf. apud Jacq. Miscell. 2 ab anno 1871. $ 
;). uerit, quum Tb, cepaeaefolia Wulfen ad aliud genus migraver! 


, Pour 


Lepidium veli iauis ret à 
: 3 18), tunc aliquis ansam sume 
retianam denomin ), q 


ationem restituendam, 


Non vero sustinenda sunt putata synonyma ab eo relata, quae ad 
Hutchinsiam. cepaeaefoliam, ita ab eo denominatam (nec Iberidem DC., 
ut citat Koch Syn. ed. 1 et 2 ad suum Thlaspim cepaeaefolium) merito 
retulit DC. Syst. 2, p. 386, n. 2. Videmus denique Pourret ipsum an- 
tiquius nomen suum non restituisse, Willdenowianum non agnovisse , 
novumque iterum confecisse. 

Synonyma Tournefortii revera ad hane speciem pertinentia haec 
sunt: Thlaspi pyrenaicum foliis rotundioribus (ex La Peyr.), rotundiu- 
sculis (ex DC.) crassis minimum 'Tournf. Herbr., ex La Peyr. Suppl. c. 
et DO. Syst. Aliud retulerat synonymon La Peyr. in Hist. abr. etc., 
scilicet Thlaspi alpinum Portulacae folio, 'T'ournf. Topogr. Haec Tour- 
nefortii loca La Peyrousei fide praesertim retuli; illud Herbarii Tour- 
nefortiani confirmavit DC. Nec video speciem indigitatam fuisse a 
Tournefort in Elém. botq., vel in Inst. r. hrb.; nam et ego persuasus 
sum Thl. alpin. fol. rotundior. carn. flor. purpurasc. Elém. p. 182, Inst 
p. 212, lin. ult., optimo jure adduci ad Hutchinsiam rotundifoliam. Sed 
certo certius hocce synonymon simul ad duas differentes species inferri 
nequit, ut fecit DC. Syst. 2, p. 385, n. 1 sub modo citata Hutchinsia, 
et p. 403, n. 19, secunda vice, sub Biauricula nana, seu Iberide All.!, 
cui speciei quoque perperam adduxisse Bertoloni, It. 6, p. 956, n. T, 
facile est percipere. : 


Biauricula Devillei N. 

Iberis Bubanii Deville (L.) Note sur une nouvelle espèce d'Iberis par M. Louis Deville (Tarbes, 
Imprimerie Perrot-Prat 1899) ps. 1-3, Bull. Soc. botq. Fr. T. 7 (1859), p. 69. Verlot Plantes alpines 
(18/3) p. 218, t. 34, f. 2 (infr. intr.). 

€9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. abeunte, Aug. In Pyr. septr. med. 
Vous d'Azun detexit Deville, die 29 Aug. 1858, l. d. Belembits prope 
rrens. 


scribere, à 
« Fleurs disposées en grappes ombelliformes aussi denses avant qw après 
l'anth?se, Sépales ovales , légèrement marginées , souvent coloriés. sur les 
- Pétales obovales-oblongs , attenués en onglet; les extérieures très- 
Jrands. Silicules suborbiculaires, convexes sur les deux faces, élargies et 
cordiformes à la base, à peine rétrécies au sommet. Ailes des valves grandes, 
passant. leur largeur au sommet, rétrécies inférieurement, distinctes jus- 
guà la base. Lobes de l'échancrure ovales , aigus, non soudés avec la 
base du style qui les dépasse un peu au sommet, et formant avec lui 
wn angle peu ouvert, presque parallèle. Feuilles un peu charnues, ré- 
trécies inférieurement en pétiole cilié, obtuses, linéaires ou linéaires-spa- 
tulées, à 2-4 dents obtuses, quelquefois entières, à la fin caduques. Tige 
ruis, hispide (caractère qui se trowve plus ow moins prononce dans toutes 


les parties vertes de la plante, laquelle présente aussi ca et là, des 
espèces de papilles), quelquefois simple, le plus souvent vamifice au dessus 
et très-près du collet, à ramifications dressées ow étalées, fewillées jusq au 
sommet. Racine assez longue, pivotante. Fleurs violettes. 

Hab. Belembits , près Arrens, dans le vallée d' Azun (Hautes. Py. 
renées) ou je l'ai récolté en fleur et en fruit, le 28 Août 185 | 

Obs. Cet Iberis qui mw avait paru des l'abord. présenter des différences 
sensibles avec l Iberis Bernardiana, Godr. et Grenier Fl. de Fr. 1, p. 138 
(Biauricula Benthamiana N.) a été soumis par moi, notamment à M. 
Grenier et à mon ami le Docteur Bubani. 

D'après M. Grenier il ne serait que l Iberis Bernardiana. 

Tel west pas, au contraire, l'avis de Bubani, dont J ai donné le nom 
à ma plante et qui sans contester la grande affinité des deux espèces, 
persiste ù penser néanmoins, qu'elles sont parfaitement distinctes, 

a/gré ma déférence pour M. Grenier, un examen approfondi m'a 

té à préférer à la sienne T opinion de Bubani, opinion qu'il m écri 
tre aussi celle de M. T imbal-Lagrave, et il me semble, qu'on peut pré- 
ciser de la manière suivante les charactères, qui distinguent l Iberis Bu- 
banii du Bernardiana. 


, Par la silicule moins grande, au contraire, moins allongée, plus or- 
biculaire-cordiforme , moins vétrécie au sommet, à lobes moins étroits, 
moins allongés, aigus sans étre acuminés, moins écartés. La silicule du 
Bernardiana a de 4 '/, & mill. de haut, sur quatre de large; celle de 
UI. Bubanii de 3 à 4 de haut, sur quatre de large; 

Par le style court, qui dans le Bernardiana dépasse de beaucoup les 
lobes de T échanerure ; 

Par les feuilles plus larges, moins longuement atténuées à la base; 
Par la tige droite, moins abondamment rude hispide; : 
Par le port distinct de celui du Bernardiana et son aspect moins 

rnu; 

Enfin, et si les auteurs de la Flore de France wont pas commis der- 
"ur en présentant PIberis Bernardiama comme annuel , en ce que TT. 
Bubanii serait. bisannuel. 1 


Tarbes le 1.” Mars 1859. 
L. Deville. » 
Speciem praetermisit Dulac in sua Flora des Hautes Pyrenées anno 
1867 edita. 
di Mamie quidquam prae illis B, Benthamianae minora in sua specie 
judicavit Deville ut declaravit in scheda, quam in Herbario retineo. 
i diti retineo quoque totius B. Devillei figuram calamo delineatam, ad- 
8 seorsim utriusque speciei siliculis figuratis. 


Biauricula Benthamiana! N. 

EUR 

irm En nep Prem ee. item a Bentham, iu dr Gant, ter E 
Ep : m nom . - Hispan. (1852) p. 12. Iberi nardi 

r. P. 138, Schult, F, Arch. FI. Fr, Allmen. xm 1 use p 5 ie ee - 

aS mis - Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Sept. In Pyr. p 
a Vr iue ` merid., Navarr. Arag., solum praediligens calcar., 
quoque ferrugineo provenit ex De Girard. 


221 


Legi in Pyr. Navarr. supra Irurzun a las dos Hermanas, diebus 
15 et 17 Jun. 1844; in vertice montis Zscaure Vallis de Roncal, die 
29 Jul. 1844; in Pyr. Arag. Sierra de Loarre ad summitatem, die 
19 Jun. 1858. Habui ab anno 1836 (die 24 Nov., Monspel) ab hu- 
maniss. et f. r. De Girard, lectam ab eo ad les Eaux Bonnes, unde 
etiam Gaston Sacaze mihi dono dedit, qui eamdem speciem quoque 
donabat ex la Bouchouse m. Lowvie, cum nominibus I. pyrenaicae p. 
s. G. 1841 voir lettr. de Jussieu, I. pseudo-violaceae Gast. 1848, sive 
I. Gastoni Lacroix Bull. Soc. botq. Fr. T. 2 (1855), p. 456-1, quae 
mihi videtur eadem species, perennis, elatior, ramosior facta. Vivit in 
Monney ad Cauterets ex La Peyr. Herbr., ex Schultz F. et ex Philippe; et- 
au Pic du Midi d' Arrens, unde specimina s. n. reperii in Deville Herbr. 

Humilis, vix spithamalis planta. Caules e radice plures, angulati , 
seabri. Folia oblongo-spathulata, integra aut dentibus sparsis obtusis- 
simis praedita; carnosula insuper et modice per marginem totum cilio- 

ta, quod semper non intervenit, quum reperiantur interdum folia un- - 
dique glabra. Sepala duo, quae videntur inferius posita, sub-saccata; 
in omnibus margo membranaceus. Petala ex albido rosea. Siliculae 
cornua sub-divaricata. 


I. pectinata Boiss. Voy. botg. Esp. Add. corr. p. (20 affinis nostrae 
speciei est, ast ab eo cito distinguitur statura majore, petalis quidem 
majoribus et pallidioribus, siliculis magis glandulosis, earumve "e 

e Ib. 
Lagascana. DC. opinatus est Spach, teste Cosson, Not. pl. nouv. crifqs. 
midi Esp. (1849) p. 27. ; : 

Iberis petraea Jord. au Pic d Anie ab auctore indicata, Diagn. 

pec. nowv. méconn. (1864) p. 214, si eadem planta est, ut videtur, 


s foliorum post 
eo, nec in 


Biauricula Dunalii! N. 
Flor. Sept. Oct. Fruet. Oct., Nov.? In Pyr. Catal. marit. ad 
de mar 


gi ad Lloret de mar, die 15 Sept. 1853. Copiosam observavi ad 


S T. : 
an Feliu de Guixols. 


202 


Planta amoena, pedalis, bipedalis et ultra, simplex aut ramosissima, 
ramis floriferis divaricatis, floribus rubellis (raro albis), inodoris: tota 
glaberrima, saepe erubescens, crescens in solo glareoso, tam in agris, 
quam ad nemora. 

Caulis non est basi ramosus, nisi e passa violentia; caeterum striatus 
e foliorum limitibus per caulem excurrentibus, totus tenuissime punc- 
tatus, fragilis, potius tenuis quam robustus, saepe purpurascens. Folia 
tenuia, linearia, longa, plerumque reflexa, superne canaliculata, uti 
caules punctata, apice saepe erosa. Pedunculi fruetigeri in racemum 
laxiuseulum dispositi, qui, florente planta, in corymbum umbelliferum 


egebant, basi quidquam crassiuseuli, in superiore sua parte sca- 


violaeeae. Stamina rarius tota flavida, generatim filamentis purpura- 
scentibus praedita, antheris luteis. Pistillus ampullaeformis, stigmate 


a. 
peciei affinitas sat evidens est cum B. linifolia; major vero eum 
B. Pro ll) N : 

Pri 


Biauricula ciliata (Allioni) N. 


Iber. cil. All. Auctr. Fl. Pedem. p. 15, n. 919. I ciliata Bert. 6, p. 557, n. 8, DC. Syst. 2, p. 402, 
n. 16 et cum Dub. p. 40, n, 3. Reichnb. Icongr; C. 42, t. 7, f. 4102. 


Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug.? In Pyr. Arag. Catal. paulo 


super Oleam, calcareum solum praediligens. 


nt. 
parte scabridi. Flores generatim albi, juniores, 
i, scilicet talia sepala et petala sese o 
su : , P P saka quidé 
(und Mee, haee organa mox decolorantur. Et genitalia quie 
la radian Vie de Sepala per marginem membranacea , eme 
a calyce sub-quadruplo longiora. Stilus longus, silicu 


293 
auriculas etiam excedens. Siliculae ovato-rotundatae, auriculis praedita 
brevibus, acutis, rectiusculis potius quam divaricatis, integris, glabris. 

Biauricula linifolia (Tournf.? Garid.) N. 
Tournefort.? Garid. Aix, 


infr. 
Fl. Lig. n. %, DC. Syst. 2, p. 401, n. 15 et cum Dub. p. 40, 
Garid. Hist. pl. Aix p. 459, t. 105. 


c. Iberis linifolia L., Bert. 6, p. 558, n. 9, De Notrs. Reprt. 
n. 4. Reichnb. Icon. C. 12, t. 7, f. 4193. 


© Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. In Pyr. orient. et Catal. speciem 
provenire asserunt. 

Ferunt in Pyr. Catal. repertam esse a Tremols, inter Blancs et 

osa. 

Antiquorum prolationes a DC. relatae pertinent ad B. umbellatam, 
quae melius, ex Moench, B. corymbosa nuncupanda foret. Sola Tour- 
nefortiani Herbarii inspectio nos certiores faciet num Thlasp. lusitan. 
umbell., gramin. fol. Elém. botq. p. 182, vel Inst. r. hrb. p. 213, per- 
tineat revera ad hanc speciem, ut voluerunt L., Lamarck et DC. Tutior 
interim est Garidel, quod idem valet ut si dieam primas Candollei pro- 
lationes, Mattioli, Dalechampii, J. Bauhini expungendas esse. 


Biauricula pinnatifida (Penae et Lobelii) N. 


Pen. Lob. Advrsr. p. 75 eum fig. quae 2. Iberis pinnata L., Gouan Hrt. Monspel., Koch p. 76, 
KBS 


5, Bert. 6, p. 562, n. 12, Gaud. 4, n. 1454, DC. Dub. p. 40, n. 6 a. Ib. pinnat. La Peyr. Herbr.; 
eelinata Pourr. Herbr. Matr.; I. bicorvmbifera Godr. Gr. Fr., demonstr. TS . in uo i 
95. Lo - 24t 2 


n. 

s P p , 7 
Toi. (1853). Thlaspi pinnata (sie) Noul. Fl. Reichnb. Icon. C. 12, t. 7, f. lc. t. 218, f. 2, 
Tabern. Krtb. 2, p. 851, f. 2 supr., Icon. t. 401, f. 1, Dalech. Hist. pl. Lugd. 1, p. 695, t. 2, Barr. 
leon. t. 1306, f. 4. 


©, nisi potius cum Grenier (3 Flor. Maj-Jul. Fruct. Jun. et per 
Æstat. In Pyr. or. et Atax., cum Olea. à 

Legi in Pyr. Catal. humilior. ad Gerona, diebus 13 et 24 Maj. 1851. 
Vidi ad Sarrià, ad Durban. 

Planta saepe e basi ramosissima. Caulis puberulus: folia sub-car- 
nosa, superne canaliculata, pilosula, ex inferiore pagina evidentius ci- 
liata. Flores ante anthesim violacei generatim apparenti, qui dum ex- 
plicati sunt albi fiunt. Antherae pulcre aurantiacae. Odor florum potius 
ingratus. 


Pinnata non sunt, sed pinnatifida folia, quod primus exacte ex- 
pressit (prae Sauvag. Meth. folior. 1751) Gerard Fl. Gall.-Prov. (1761) 
: ;n. 5. Memini de hoc me cum optimo Dunal verba fecisse, 
Jusque approbationem tulisse. 


Biauricula resedaefolia (Pourr.?) N. 
Iberis resedaefolia Pourr. in Herbr. La Peyr.?, Timb. Relig. Pourr. p. 72 eum Te. T. amara 
var, foliis sub-lyratis, etc. La Peyr. Herbr. et Hist. abr. Pl. Pyr. p. 369, n. 2 g et d. 


© Flor. Jul.? Fruct. Aug. In Pyr. septr. med. atax. editioribus. 
Vidit Timbal (in litteris) ad Salvanère et au Llaurenti. 

, In Pourretiana scheda legitur « Species media inter Ib. amaram et 
pinnatam : hab. a Sedeillan. » Specimen La Peyrousiamum, cum hoc 
identicum putatum, provenit ex Endretlis. : 

Pourretiana planta, ante Timbal, a nullo recognita, nec commemo- 
Ta fuit: ego eam adumbrare studuissem e specimine viso m Herbario 
Peyrouse, sed me detinuit status illius, fructu deficiente , et T 
Teperiendi plantam per Pyrenaeos, quod aliter evenit. Addam, quo 


224 ë 


nullum plantae vestigium unquam videre mihi contigit in Herbariis 
gallieis, nec in illo quidem Musaei Parisiensis, in quo alias Pourretianas 
Cruciferas datum est inspicere. 

egitimam statuere speciem putavi: sed quum postea plura B. pan- 
duraeformis individua viderim, per regionem mediterraneam potissimum 
crescentia, tenuiora, laxiora, pallidiora, accedentia figurae a Timbal 
perhibitae de E. resedifolia, in suspicionem veni, num sub hac lateret 
potius status alter B. panduraeformis. 

Hisce accedit Biauriculae species quaedam a Deville lecta, die 4 
Aug. 1859, au Pic du midi d' Arrens. Planta simplex est, sub-palmaris, 
puberula, raris praedita foliis, conspicua copia silicularum in apice caulis 
congestarum ; ejus folia appropinquant tenuiora folia B. panduraeformis, 

el ea B. pinnatifidae prae hisce postremis tamen minus angusta mi- 
nusve secta. Siliculae eum illis hujus speciei comparatae auriculas aeu- 
tiores et patulas offerunt, iis B. panduraeformis potius similes. 


Biauricula panduraeformis (Pourreti) N. 


n. ?7 et Jord, Diagn. "spéc. nouv. meconn. p. 257. I. bieorymbosa Godr. Gr. Fr. 1, p. 141. I. pinnata 
b DC. Pr. p. 180, n. 13 et cum Dub. p. 40. n. 6. l. amara La Peyr. Herbr., quoad specim. unum, 
itemve Pourr. Herbr. Matr.; an I. latifolia Pourr. It.* I. ceratophylla Reut., ex Gren. 
© et €3 Flor. Maj. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med. et orient. 
frequentius, vero in meridionalibus, unde forte cum' Cerealibus planta 
sese diffudit. 
Legi in Pyr. septr. Valle d Aure ad St. Lary, die 27 Jul. 1852; 
aca, die 4 Jun. 1845; ad Benavarre, die 13 Maj. 
1846; in Pyr. Catal. ad el puente de Montañana, die 13 Jun. 1846; 


graciliorem. Observavi in Pyr. Navarr. ad Lumbier; in Pyr. Arag. ad 

ebra, Fiscal, San Cosme de Guara, in Sobrarbe; in Pyr. Catal. co- 

» piose in Cerdaña; vidi ad Barèges, ad Castillon et prope St. Girons; 
Debaux vidit sub le Pie de Midau. 

l interdum ramosissima habitu inverse pyramidali, statura 

pedali, sesquipedali; vidi eam apice sectam ad foliorum axillas ramos 

edere, floresque copiosos gerentem, ita ut tota florifera veluti si ramus 


P Poi varia, generatim per superiorem marginem parce 

sad! A ia S guberula, senio lutescentia. Flores foetent, suntque co 

2^3 Qum evolvuntur dispositi in corymbum pins 

mus (e centro elongatus) formam plus minus phe 

tam it, in qua postrema dispositione degun 
u 


& 
" 
c: 
T 
z 
E 
— 
ün 
a 
D 
T 
g 
a 
E 
m 


osa, fulvescentia. 


i 
; 
| 


99 


REO 


Video Jordan, Obs. pl. now. cr. Fragm. 6 (1845) p. 61. t. 1, £. X, 
descripsisse et figuravisse Ib. panduraeformem ae auriculis ob- 

sissimis! eum repudiavi. 

Videtur mihi cum hac nostra admodum propinqua potius 7b. affinis 
Jordan quoque, in agro Lugdunensi proveniens, de qua cf. Jordan 
Diagn. c. p. 289. Ista panduraeformis synonymon declaratur a Grenier, 
L6 z um quia hoe pervideram. 

Hispania veil attulit Vahl, unde indigenam esse stirpem nullus 
dubitet: sed planta et illuc per r Galliam quoque sese offerens, usque 
adhue, quantum Thaae habui, e Pyrenaeis cum Cerealibus eam 
migravisse reor. Susceptam Pourretii denominationem confirmare ne- 
quivi in illius Herbario Matriti asservato, ubi speciem sub pandurae- 

rmis 


speciei individua ; et faciem paullo a communiore per Pyrenaeos statu 
offerunt specimina Ib. affinis ex la Charente a Duffort accepta. 


Biauricula amara (Tragi) N. 


Thl. aliu T dus St. I5 in n. 3, ex G. Bauh. Iberis amara L., E SRE rt 
p. 561, n. 11, Gaud. 4. n. idi C. Dub. p. 40, n. 8. I. amara La Peyr. ae: ; ilaspi earum 
Tahernem., a A; Th. amara "toic Noul. la. .l.arvatica Jord., ex Timb. et Gren. Engl. Bot. v. 1, 
32, Dietr. v. 12, n. 855, Reichnb, Icon. C. 12, t. 7, f. 4197, R Rivin. Tetrp. irreg. t. Ho 
Schk. Handb. t. 179 fr. (sub cia lini) Fl. Bat. t. 1116. Tabern. Krtb. 2, p. 854, f. 4, Icon. t. 462, 
f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. 925 f. inter., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. E p. 393, t. 17, f. 18. 
(9 Flor. Jun. in ZEstat. Fruct. Aug. Oct. In montanis 
. Legi in Pyr. or. Valle de Llo, die 14 Aug. 1836. Habui ex t. 
Sauveur a De Girard, sed specimen non adeo “claram est et forte ad 
superiorem pertinet speciem. 
oiret in Dict. Enc. IU. Gener. 3, p. 111, n. 1 de figura 15 tab. 
ed Iberidem. seu Biauriculam Wed ug vel coinloeam evocavit , 
qu e figura, silicula potissimum speetata, ab hae specie fugit. DC. da 
gura illa nullum usum fecit. Bertoloni ad B. amaram citavit. Ego inter 
anc et B. panduraeformem. ambigo. 


Biauricula sempervirens (Dalechampii) N. 


Dalech, Hist l Lugd. 2, p. 1180, f. 1; Doldius apud G. Bauh. Pr. p. 48, 1 Ier quw 

C pen L P. Loisel. FL. Ball. el. 2, Li 03 n. 10. I. garexiana All., Bert. 6, p. 655, n. 5, 
tibus de £ . semper a Pey erbr.; : ru arbu cula Spach Suit. B AHE l oap "e 
t. 620 ý RA Como Cat. pl. Cata al.? Ib picis Vis., ex Ianka. Flor. G — Sib TY T ; pos 
et t. 8 "Y l. orm M 919, 920, tbs. 40, f. 3 e LX ei el. Reichnb. Ico t. 

19 499 Bivin Tetrp. irreg. t. 110, f. inter. Barr. Ic. t. 734. 
se E o . Jun -Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. Pyr. medior., 

en 


A iis praecipue calcareo. 

„ Legi in Pyr. opi Cambresdazes, die 12 Jul. 1836. Habeo a De- 
Ville ex le Lac q' Estrem. Observavi deni E circa Panticosa , 
m Mera de Loarre, ad San Cosme de 
i5 b. garexiana All. me judice non differt al d M" L> 

gian. Pl. Aucher. orient. n; 911, in Ann. $c. t. Par. 8. 2, T. 


15 


226 
(1842), p. 180. Hoe ante eum suspicaverant, aut statuerant Lamk, 
Dict., Willd. Sp., DC. Fr., Bert. Am., Pollin. Ver., Spreng. Syst., ete, 


Biauricula saxatilis (Lobelii? Columnae) N. 


Lob. Obs. p. 109, f. 1 dubia. Certus est Columna infra citatus. Iberis saxatilis L. Amoen. et 
Sp. Koeh p. 75, n. 1, Bert. 6, p. 552, n. 2, Gaud. 6, Append. p. 358, DC. Dub. p. 40, n. 10. Ib. saxat. 
La Peyr. Herbr., I. arbuscula b Spach Suit. à Buff. Ib. Zanardinii Vis., ex Iank. Gouan. Flor. Monspel. 
tab. 1.* innumer., Lamk. TIl. t. 557, f. 2, Bot. Mag. t. 1642, Reichnb. Icon. C. 12, t. 8. f. 4900, Garid. 
pl. Aix p. 460, t. 101. Column. Ecphr. p. 277, f. 1, Lob. Ic. t. 217; f. 1?, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, 
p. 298, t. 18, f. 4, n. 31 Column. imit. 

h Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. med., meridional. prae- 
sert, inque orientalibus, solo calcareo. 

egi in Pyr. Arag. a la Peña Montañesa, l. d. Astiviella, die 15 

Jul. 1845; in Pyr. septr. Atax, cacumine montis le Pech de Dugarach, 
die 17 Jun. 1852: indidem a Gautier obtinui. Habeo a Deville ex le 
Pie de Gabizos; ex Beillocen montant a la Font de Comps, Conflent, a 
Duchartre P.; itidemve de Herbr. Coder ab ejus filio. Observavi in 
summa Sierra de Guara, in Montsec supra Estall, in m.* Turbon Pyr 
Arag.; in m° Costabona Pyr. or. Vivere in m.* Tausch (Corbar.) te- 
statur Timbal. 


sunt, itemve siliculae saepissime. 

Suspecta mihi semper fuit Ib. vermiculata Willd. Sp. pl. Tetrad. 
p. 454, n. 6, quam a sazatil praecipue distingui, voluit foliis glabris, 
vel ciliatis tantum, eamque ceu peculiarem speciem sustinere conatus 
est Brocchi, Bibl. Ital. T. 29 (1823), p. 88, a qua sententia non fugit 


d, quod magis est, vid 1 "b hk 29 7 Buff. T 6 (1838), 
d É ; Videmus apud Spac wit. Duf. i. i 
p. 562 B. saxatilem conjunetam cum B. sempervirente , eujus tantum 


putatam varietatem induxit Spach, inter quae Jb. vermiculata rep 
: Lagasc., Deless. le. sel. 2, t. 54. Stirpem d 
prius Ib, glaucam nuncupaverat Lagasca, quod parum interest; sec T 
. . a YS * . 8 


m. 
3 
3 
oo 
d 
B 
ca 
e 
zg 
© 
; 
2 
S 
B 
B 
ma 
3 
a 
z 
ie» 
A 
A" 
= 
et 
ka 
eo 
wi 
mg 
E 
Ld 
3 
"i 
E 
=l 
B 


yst» 


as. Hist. 2 5, DAP FT quae f : ` non multum 
ds . . ura ab illa Lobelii n ; 
recedens, mihi quidem valde dubia js descriptione concinna et icone 


22] 


e planta culta aeque desumpta, cujus semina ex Hispania Clusio misit 
Jac. Plateau. Num eis locus aptior fuerit judicent ii, qui Floram Hi- 
spanicam penitus assequuti sunt. De origine plantae Lobelianae non clare 
constat, et figura diffidentiam movet, num agatur potius de forma speciei 
praecedentis, veluti garex?ana. Altera Morisoni icon a Spach eum DC. 
Syst. pariter citata, Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 298, t. 18, f. 32, haec 
infelix Lobelianae figurae imitatio, vel e planta culta desumpta, male 
delineata, nec bona descriptione fuleita, citari nequit ab iis, qui in 
figuris auxilium ad plantas agnoscendas, non ad confusionem parien- 
dam quaerunt. Denique opinor: hasce postremas figuras et quas eis 
similes dederunt Dalech. Hist. p. Lugd. 2, p. 1181, f. 3, J: Bauh. 
Hist. pl. 2, t. 22, p. 931, f. 1, temere huc fuisse adductas, cui potius 
sistendam esse duxi Morisoni illam a me supra allatam, quae e Columna 
imitata est; de ea usum fuisse DC. non vidi qui Columnam citavit, 
I. garexianam. Scop. Del. Fl. Faun. Insubr. p. 16, t. 7 ad B: sem- 
pervirentem. quidam, alii ad B. saxatilem adduxerunt. Incerta revera 
icon de planta, quae culta in Hrt. Bot. Ticin. faciem cicurem ita su- 
seepit et ambiguam ut pro neutra specie primo intuitu placeat: si vero 
consideras semina ab Allioni missa fuisse et, ut videtur, nomine Ib. ga- 
rerianae, cf. Scop. l. c., p. 17, eam facile dicas ad D. sempervirentem 
esse adducendam; sed vetant caules valde cicatrisati et folia acuta 
quamvis latiuseula sint, et silieularum auriculae obtusae, ita ut pone 
studium ad B. saxatilem potius adduceretur. Agitur de speciebus, quae 
1 1utati 


seminum facta est; nisi quaedam alterutrius speciei individua cum spe- 
cerum afünium aliis mixtim educata, quidquam hybriditatis. secum 
tulerint. 

Gouani icon refert plantam tripollicarem ; ipse autem in descriptione, 
Fl. Monspel. P. 178, eani dicere vix bi-polliearem. Parum laudabile , 
pro certo, est, proferre figuras, quae mensuram in descriptione indi- 
catam pro tertio superant. : 


m evtena Lobel.? L. Perspieillum Heist. Design. plantr. ete. 
9l) p. 28 et p. 31. 

Biscutella est vocabulum Lobelianum, ut pervidit Dillen, Hrt. Elth. 
2, p. 382, lin. 17, qui eaeterum locum non indicavit. Linnaeus suum 
dixit: ex DC. Syst. Lobelii locum non erues. Ego reperii ad ues 
speciei incertae Discutellae, quae habetur in Lobelii Iconibus t. 214, 
L 2, vel primo ex ipso Lobelio in suo Kruydb. fol. 257. Tum placide 
Incedi sub Dilleniana fide. 


SECTIO 1.* JONDRABA DC. 
Biscutella auriculata (Bobartii? Sutherland) L. Sp. 


i p 1 Sutherland Hrt. med. Edimb. (1683) p. 334, n. 5: cf. refi ietgrn — pipes 
ai 2^ Dub. p. 41. n. 1. B. auricul. ? t. 182, DC. Mém. Bisc. t. 1, f. 1 
et 9 T ag. Mant. praef. p. 3? ad Huesca indicata. Schk. Handb. 2, t. 182, DC. Nin. d pat ide 
Kia de Deless, Icon. sel. 9. p. 17, t. 55, Gaertn. Fr. sem. pl. He Ekt i t. 560, f. 2 (non 
570 DC.J. Pl. er. C. 7, t. 602, f. $23 et 003, f, 824, leon. C. 12, t. 8, t. 4207, Lamk. Ill. 


h (9 Flor. Maj. Jun. ineunte. Fruct. Jun. Jul. exeunte. In Pyr. Arag. 
umilioribus e Catalaunieis. 


298 


Legi in Pyr. Arag. ad Benavarre, diebus 13, 18 et 27 Maj. 1846; 
semina ibidem quoque decerpsi die 5 Jun. ejusdem anni. Observavi ad 
Graus, Huesca, Solsona, Uriols, in Monseny. 

Similis est facie B. ambiguae DC., a qua illico distinguitur vita 
annua, statura generatim minore, habitu robustiore, caule magis foliato, 
petalis majoribus, ut sileam de calycibus basi bicalcaratis, deque glan- 
dulis tori valde proeminentibus, e quibus characteribus alienae sectionis 
cum DC, evenit. Speciem constanter inter segetes, raro in fluminum 
glareis crescentem reperii. 

adix gracilis, napiformis, albescente parenchimate confecta, amara, 
Caulis sesqui-bipedalis, farctus, flexibilis, inferne hispidus, superne gla- 
brescens et glaucescens, ramosus, superioribus praesertim ramis paten- 
tibus; ad paniculam glaber; pedicelli quoque basi glabri, sed in supe- 
riore sua parte hispiduli. Folia ima oblongo-lanceolata, vel spathulata, 
sinuato-runcinata, prae caeteris obtusa et profundius dentata; successiva 
basi auriculata, acuta potius, acutiusque dentata; suprema amplexicaulia, 
angusta, subintegra, acuta, plerumque revoluta; omnia vero pilis rigidis 
hispida, praecipue per marginem et in nervo principali, inferiora adhue 
rae superioribus magis, in quibus postremis eum minore hispiditate 
glaucescentia major observatur; in imis foliis nervi magis adhue ad- 
parent. i 

Sepala pallida, duobus majoribus obtuse calearatis (minoribus ecal- 
caratis), omnibus per marginem membranaceis. Petala sulphurea, uni- 
colora, venulosa, venis obscure viridibus, odore foetido pollentia. Ge- 
nitalia virescentia, ejusdem ferme ac calycis coloris. Staminum filamenta 
duo minora subulata , quatuor alia a basi ad medium dilatata, falci- 

ormia, superne, de more, subulato-cylindracea. Siliculae magnae, ge 
neratim ad enavarre punctis elevatis, obtusis, lepidotis: scabridae et 


branaceus per stilum quidquam ascendens, maturascentibus siliculis saepe 
rubidus eveniens; quod rarius intercedit in ipsarum silicularum disco, 
ut inde tota silicula erubescat. Semina rugulosa. 
_ Citatae Reichenbachi figurae, de Cent. 7, in hoc peccant, quod 
prima (f. 823) offerat silicularum apices obtusangulos et distinctos; al- 
ni 


varietates speciei effingere voluit Reichenbach. cf. l. c. p. 4. Bed me. 
lior est figura ejus Cent. 12, quamvis imperfecta, ast partes quas effingi 
LM veritatem expressae sunt. Rei 

vicens est Linnaeum Sp. pl 9. p. 911, n. 1 et magis adhue Aer 
chard, Syst. pl. 3, p. 240, E Y Laak Diet, 3, p. 617, n. 1, TOS 
Sp. pl. Tetrad. p. 472, n. 1, Desf. Fl, Ad. 2 p. 73, sub hae spece 
confusa retulisse Synonyma hujus et sequentis speciei. Nullus pies 


neque m duas dilacerarunt species, ut tardius fecit DC., qui planta m 
natura observata, minus felicioribus in Herbario actis observationibus, 
eam perperam in duas species sejunxit, ut s. c., primo in Biscutellr. 
ria » MOX et in Syst. ac Pr.; vim a Lagascae consiliis sumens, ne 
re eb. I qui stirpes ceu specifice distinctas consideravi vis 
Dac val M. - z San Felipe et de Moxente, apud Bory P 18 ) 
PM M M nis. generls, Senes, Physiqs. T. T (Bruce : 


elevatis in disco scabridis, tune laevibus, dum rejiciunt potiorem sed 
falsam distinctionis notam, confirmant stirpium unionem a Sprengel 
Syst. Vegtb. 2 (1826), p. 857, n. 3, a Cambessédes, En. pl. ins. Balear. 
(1827) p. 37, n. 34, a Webb, cum Berthel. Phytogr. Canar. p. 94, a 
Boiss. Voy. botg. Esp. p. DD, n. 160, a Gren. eum Godr. Fr. p. 134 
propositam, aut laudatam. Webb cum Berthel. praesertim perspicuam 
hane ediderunt observationem, sub B. auriculata L.: « Ab (hac) quam 
siliculis nunc laevibus, nunc punctatis, undique per Hispaniam et Lu- 
sitaniam et in insulis Canariensibus legimus, ullo modo sejungenda est 
B. erigerifolia DC., quae variatio est tantum typi vulgati, neque pro 
varietate habenda. » l. c., p. 94 ad Jondrabam sulphuream Moench. Re- 


riculata agens, eam « silicula glabra, rarissime scabriuscula » praeditam 
descripsit, FI. Lusit. 1, p. 573, n. 1. Cf. et aliorum observationes de 
B. raphanifolia, laevigata et apula. 

Lusus foliorum inferiorum bene observaverat et descripserat La- 
marck, qui e silicularum superficie diversa duas tantum distinxit varic- 
tates, pro tempore laudandus. Nimiam specierum summam in genere Bi- 
scutella, a fallaci charactere e superficie siliculae desumpto non dura- 

ram, agnoverat Tausch Flora (1 . Nune, dum nomen specificum 
erigerifoliae cadit, vix oporteret dicere, quam parum proprie, vel in- 
efinite, non solum hujuscemodi plantis, sed unieuique speciei datum 
fuerit. Sed parce sepulto. ; 

Thlaspid. ann. fl. pallid. lut. Tournf. Inst. r. hrb. p. 214, huic 
speciei a DC. Syst. relatum libenter recipimus, qui aliud synonymon 
antiquius, tute pro hac specie recipiendum vix novimus. Sunt tamen 
coram Leucojum hieracifolium capsulis biscutatis maximis, flore sulphu- 
reo, Hrt. Oxon., Pluk. Almag. (1696) p. 215, et Thlaspi biscutatum 
flore sulphureo Hrt. Oxon. hujus Horti Oxoniensis, quem Bobartio tri- 
buunt (cf. Hall. Bibl. bot. i: p. 414), duae extant editiones, ambae 
m 85, anni 1640 una, 1658 altera. 

ultam speciem jam ab anno 1683 Edimburgi a Sutherland (cf. 
Hrt. med. Edimb. p. 334, n. 5) indieat Aiton, Hort. Kew. ed. 2, T. 4, 
P. 16, n. 1, quod confirmant Sweet Hort. Suburban. Lond. (1818), p. 145; 
et Don Hrt. Cantabr. ed. 13 , 1845, p. 422, n. 1; et iste plurimi 
valet, nam si primi hujus generis sectionem Jondrabam tunc temporis 
bene illustratam non agnoverunt, postremus, adjuvantibus Pursh, Lindley 
et Sinclair, rem actam bene perspeetam habebat, ne dieam et alios e 
Sehkuhrii atque Lamarckii figuris, rei securitatem satis praebuisse. 
Leucojum montanum Column. Ecphr. a L. et supra citatis (Reichard, 


5 ai adjungens suum illud T'Àlaspid. biscut. villos. flor. calcar. SV 
Prodr. p. 49, n. 8 uod absque mora ad Bise. cichoriifoliam sequentem 
confi : dh T : habuit, quamvis 
dy rmandum censeo, e loco unde stirpem a DBursero habuit, q 
ibidem proxime B. auriculatam quoque vivere pernotum sit. 


Biscutella cichoriifolia (Columnae ? Burseri) Loisel. Not. p. 167. 


Column. Eephr. 2, p. 59 et p. 61 fig?; Burs. ad G. Bauh. Pr. P. 49, n. 8, de Pepe o dietum 
est. ueri m. Gall. ed. 2, T. 2, p. 56, n. 3 (excls s. syns. La Pevr.); DC. Dub. p. uus ree Gr. 
Fl. p. hispida Pher., Bert. 6, P io^ n.2. B. hispid. et B. cichoriifolia Lois 3. ps. 
408. Ps s , 4. B. auriculata L Herbr.; : PEN cic MK, us gu God p bel Ph 
Canar, p. 94 in Obs. ad. I. sulphureani; * lon a Dule. dilatata Un a Pourr. h 
DC. Dissert., ne Biscut. 2 st-n. A ed ch Pon Pl. xm 7. . 604 hispid. et t, "6 
f. respira ceri e Pyre deg "vis. Specim. Dalm. p. 14, t. 5, pet Sims, dà. Mag. t. ?444 lau 
Barr. Ic. t. 1219, " Moris. Hist. pl. Oxom 2, S. 3,.p. 947, t. 0, f. 6G c 


I Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In montan. Pyr. medior. et 

ASA 
n Pyr. or. ad Fontpedrouse, diebus 15 Jun. 1837 et 4 Jul. 

1839. Debat Moquin e viciniis du Lac d' Oo, Pyr. septr. medior., lectam 
a Frizac. Observavi ad Casarillas supra Luchon ; ; a la Peña montañesa, 
inque m.° Turbon Pyr. Ar rag.; copiosam in Valle d' Alp Pyr. Catal. 

Receptam stirpium unionem laudavit etiam Timbal, Herb. Chaix 
p. 49. 

o confirmo s. c. Darrelieri figuram. Sed Jondraba ali yssoides lutea 
angustifolia t. 230 a DC. quoque hue r relata, a qua se abstinuit Ber- 
toloni, nec mihi fidenter adhibenda videtur Ad eam nullam percepi 
observationem i in citato Barrelieri opere, a Jussieu edito. 


SECTIO 2. EUBISCUTELLA (DC.) Nos. THLASPIDIUM DC. 


Thlaspi ete. Pon. Bald. M Clus. Rar. t. 326 pl. in pag. ult. ; et Lunar. lut. Dalech., 
Pon. Ibid. p. 344 a lin. 7, ed. Ital. p. 14 et ps ed. D fs p. Ae 5 pl. ant. ult. et p. 98, lin. 12. 


Į 

Bert. 6, p. 526, n. 5 a, Koch LM n. Za, ilemve Gaud 57, De p dl n - FI. paw n. 88, 

peen Era ls. T. 3, p. 4s, n. 987, Roth Tent. m a n. 3, p. 98, DC. Dub , ME C Peyr 

Herbr., partim.; B. variabilis g Loisel. Gall. ed. 2; B. perennis 5 Spac y Sut à Buf; B. Soros pie 
Colmeir, "Cat. pi- Catal.?; item Al. Pedem., ex be N eje , qui e v Dofacit odi didyma Chaix 

Herbr. et Timb.; B. pratensis Timb. ? pes. Gar. Nog. sod: A. "e "s 50. E 339, DC. Ic. Gall. t. 38 

hir ws Kit. Pl. n Hungr. 3, p. 998. Reichn aos 19, t i 8, £ 4n. » Golani, ME Eephr. 

extr., Bar f. 2 2 f 
e tribus pls ia et bna. fruct. i ; Jeon. t TIR : Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S, 


"i as Jun. Jul. Faa zt Aug. In montan., editis etiam 

Pyr. septr. med. m.* Esquierry, die 21 Jul. 1838. Habeo 

à bes 8. l. sed e Poan septr. med., ut credere possum e notis 

extra Herbr. repertis. Vivit supra les Eaux bonnes e Gaston Sacaze. 

Observavi ad St. Sauveur, Bari ges; et supra Setcasas Catalaun 

Hane silieulis vel omnino laevibus, vel asperitatibus stel ai pre 

ditis observavit ad Chinon ( Tourraine) Doron: cf. Excurs. botq. Chino 

P. 7, vel Fl. centr. Fp. (ed. 1, 1840) p. 65, n. 183, quod. aliorum 

quoque observationes de hae specie confirmant ; cf. Koch, Zetterst. Pl. 

vasc. Fyr. principls, p 27, n. 125, God. Fl. Jur. p. 60, quamvis ego 
39 s cum laevigata non recipiam 

us ula 94 Flor, Manso. a DC. adducta, adeo abhorret, ut citari 


Biscutella saxatilis (Gesneri? Clusii) Schleich. pl. exsiee. DG. Fr. 


Gesn. Op. bot. ed. a Sch JA fig- 
Gaud. 4, n. 44 458, hmied. tab. lign. 13, f. 114 ic. pl. integr.; Clus. Pann. A. p. 4 Til. 
po cl Nils I HE Lignst. n. 87, es Dub. p. 49. n. 8. An nien Gouan pi- 

: . 527, n. 5. B. laev. var. yr. l. ed. 2; 
ia tajer ifolia I La Peyr. Herb.; B. variabilis a Loisel. Gall. 
Hist. ki 89. t. 462, £3 Easy Aog CON 7 De. Min. Bio, 2. $4. t. 10, Tenor. Fl. Nap. T. 4 i 
2 du E. 'iehnh. : Vs " 4905. . 
Hist. 2, 1, b, p. 133 2 supr., Moris. Hist, pi. DaS 5 PE a E 


on. 2, S. 
X Flor. Jun, Ju], Fruct, Jul. Aug. * montanis et editis. 


innumer., e tribus 


O 


Legi in Pyr. or. m." Cambresdazes, die 11 Jul. 1836. Habeo a De- 
ville E. ut notae indicant, à la Houle dw Marboré; a Massot e 
Costabona , ubi egomet vidi, qui in m.* Canigou, a Caron quoque 
offendebam ; Gautier dabat e Valle de Nautel, Py 5 

E speciminibus Vallis d Eynes confecit illam suam de pyrenaeam 
Huet, Pl. now. Pyr. (1853) p. 3. Dubitanter sequentia antiquorum 
on proposuit DC. ree 2, p. 415, n. 21: Penae Lobel. Advrsr. 

. 14, f. 1, Icon. t. 214, , Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1818, f. 2, 
, Bauh. Hist. pl. 2, 1. $3 2.5. 935, £ b, Bark Icon. t. 900 et t. 1297. 

eapse e manca apud auctores adumbratione, satius puto hasce figuras 
oblivioni mandare, eo magis quia de illis nee expertissimus specierum 
monographus ausus est absolutum pronuntiare judicium. 

Ego Biscutellas cum DC. pro majore parte recipio, qui non moveor 
a contrariis sententiis Loiseleuri, Koch, Spach, Boissier, Meyer, Ber- 
toloni, Boreau, Fuss, quorum primus sub sua B. variabili ; Koch, Ber- 
toloni et Meyer, eorum judicio spectato, stirpes sub improprio laevigatae 
une comprehendunt hane et p speciem, ut olim fecisse 


[orison ego arbitror, aero k ed , ns. 10, 11 et sub hisce 
guris; Boissier sub B. saxatili sua, non “Sch leich., Spach sub B. pe- 
renni, una comprehendunt vel B. laevigatam , coronopifoliam et saxa- 


tilem, aut cum laevigata dies savatilem et ambiguam, sive species 
omnes hujus nostrae sectionis, flocci facientes omnia ea, quae in sua 
Dissert. Monograph. s'atuit, in Syst. et Pr. confirmavit DC. 


Cim ambigua (Gesneri ?) DC. 
arii E pde on e b cn RC p Rd d ied Gonia TE 
et P]. e apud Gra ; B. perennis g Spach Suit. à Buff., B. pinnatifida Jord. Diagn. p. 31 
3 F i e per Æstat. Fruct. Jul. et Autumno Sa In 
Pyr. Ang Catal, or.; cum Olea eam plerumque offende 
gi in Pyr. Arag. Sobrarbe ad T Ainsa, die 6 Jul. 1845. p ov 
vavi sub Pai at Canovas , Voltaña, et abunde per Pyr. Catal. et 
orientls, infers. 
atius placuit ceu speciem propriam retinere, quum prae laevigata 
etiam majore polleat statura, folia gerat longe magis hispida, magis in- 
mh e per marginem revo uta. enique quia eam Oleae comitem, nec 
Supra eam reperierim. Si in eadem linea, perpendiculariter protensa , 
hane et laevigatam vidi, postremam istam in editis montium npe 
ambiguam ad pedes eorum, nulla harum extante in intermedia parte 
mo 


Typographorum errore in Biscutellarum Dissert. ad p. tab. XI, 
loco tab. TX impressum est, cui rei non gig Duby, Mutel, 
Godron, ac DC. ipse, Syst. '3. p. 415, n. 20, t false textum inspi- 
ciendo, P tabulam ponsulondo citarent a 11 illus Disserta- 
tionis, in qua tabula 10 ultima est operis. 


Tribus 7* DORELLEAE N. (Camelineae DC.). 


Dorella Ca aesalp., Linistrophum Schrank; Camelina Ruelli, Crantz 
et iret Myagrum Dioser. 


Camelina, seu parvum Linum itemve Linostrophwm; veluti si dicas 
ad Linum vergens, sunt nomina incongrua quia neutiquam Lino similes 
sunt hae plantae, neque cum eo quadam affinitate conjunetae, non 
usu quidem eum Lini proprietatibus praestantioribus convenientes, Vi- 
detur Myagrum Dioscoridis, quod si hic loci restituere nolis, eaveas ne 
illud inconsiderate ad Myagrum Recentiorum perstringas. Videtur mihi, 
Plinius, Nat. h. 1. 27, c. 12, vel 81, Myagrum Anazarbei aliquantulum 
obscuravisse, eum declarans herbam ferulaceam ; attamen a Dioscoride 
ipsum rem sumpsisse sat liquet. Fugio a Fraasi sententia, qui pro 
Myagro Dioscoridis et Plinii Nesliam paniculatam. interpretandam sinit, 

yn. Fl. Class. p. 120; neque tute huc adduci existimo Zrionem Plinii, 
Nat. h. l. 18, c. 10, vel 22. 


Dorella oleifera Theophrasti, Dioscoridis? Egenolph., Ruellii, Tragi) N. 


Theophr. Hist, pl. 1. 8, e. 3, Erysimum, ex Dod., Thal., Hard., Spr.; Dioser. l. 4, e. 1151; Lipar. 
Tag t. h. s 655 et Sesama Ejusd. Ibid. cum fig. De Ruell. et Egenlph. infr. Camelina sa- 
| aud. Helv. 4, n. 1480, Koch p. 72, n. 1, Bert. 6, p. 589 (excl. var. b); De Notrs. Reprt. Fl. 
Ligust. n. 113, DC. Dub. p. 46, n. 1. Myagrum sativum G. Bauh. Pin.!, La Peyr. Herhr., Ass, Atag 
Mant., ex autops. loc.; M. sylvestre G, Bauh. Basil. p. 27, M. perenne Chaix Herbr., ex Tímb.; M. 
glabrum Gilib. Exerc. phyt.; Cochlearia sativa Cavan. Praelect. 2, 917, sed excl. C. sagittata Crantz, 
quae Nesliae panienlat. Camelina Ruell. De Nat. St. ]. 2, c. 3 , p. 431 lin. ult. et p. 432 ad lin. 5, et 
1. 3, e. 126, p. 839, lin. 95, Linostrophum sativum Schrank Prim. Salisb. Engl. Bot. v. 18, n. 1294, 
Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4, t. 77, Flor. Dan. t. : : i z P dy 
Cav. Ie. deser. p. 47, iw t. 66, Arduino Mem. p. 89, t. 17, Reichnb. Icon. C. 12, t. 94, f. 4292 » 
3; . med. : bb. Hrt. ; . Ma 5 
f. 1, Lob. Obs. p. 111, f. 3, Icon. t. 224. 1. 2, Dod. Pe . 532, Egenolph., Trag. St. h. p. 915, . 
Ryif in Dioscor. Ruell. ed. 1543, p. 235 et 344, in ed. 1549, p. 350, Loner, Nat. h. ert. 151 A-B, Da- 
lech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 4137 fig. extr., J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 21, p. 892. 
© Flor. Maj. abeunte, Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. 
Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 3 Maj. 1845; in Pyr. or. ad Mont- 
Louis, die 26 Jun. 1837. 


microcarpa, Andrz. habueram. Sed quum iterum, ineunte Maj. 1846, 
stirpem in Cerdaña attentius observavissem, agnovi nullam specificam 
distinctionem educi posse, qua species firmarentur ex iis individuis m - 
citatis loeis collectis; ifa ut, omnibus bene perpensis, ad communem 
speciem. cuncta libentius revocem., 

uspecta revera mihi est illa Ç. microcarpa Andrz., Dietr. Fl, Bor. 
v. IL n. 159; deque Cam. dentata Pers., Fl. Dan. 1842, Dietr. l. C» 
= 158, FI. Batv. v. 8, t. 579 (Myagro foetido G. Bauh. Pr. p. 51, £. 2) 

allnd. 


aum pronunciare non audeam, ne laevi brachio scribens, verba sme 

Hoc tantum proferre liceat, videri mihi plantam ve 

nibus Lini hine ; rientalis, cultam ad oleum extraendum cum dien 

1 15 uui mde difusam. fortasse varietates protulisse quae p! 
8 


. ovi Lindemann h 
ig tini sejungerentur. 

raetermisi Pseudomyagrum Camer. Epit 901 (diversum a planta 
homonyma Matth. p. 816), quia si ao Dorellae potius ostendit, 


m TU 


233 


faciem /safidis, e contra, prae se fert. Alii absque haesitatione hoc 
quoque eitarunt, Sm. 


Tribus 8* SUBULARIEAE DC. 


Subularia L. 


Subularia aquatica (Sherard) L. Sp. 


Sher. apud Pluk. Alm. p. 480 t. 488, f. 5. Koch p. 72, Wills. apud Hook. Journ. of Botan. 1 
(1834), p. 262, n. 13, Cosson Not. pl. rar. nouv. er. (Par. 1850) p. 52. DC. Dub. P 55. Engl. Bot. v. 

n. 39, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4, t. 75, Schk. Handb. 2, t. 180, Lamk. Ill. t. 556, f. 3, Fl. Dan. 
N i con. C. 12, t. 12, f. 4232, Torrey Gen. pl. Amer. bor. p. 163, t. 71. 
Petiv. Herb. Brit. t. 48, f. 8, Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 8, p. 299, n. 29, t. 10 fig. ult., Buxb. Aet. 
Petropl. 2, p. 369, t. 23, f. 1. 

Flor. Jun.-Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. orient. rarissim.: 
itemye in Pyr. septr. med. 

Sub le Puig Carlit detexerunt legeruntque Reboud et Guinard, 
diebus 23, 24 Aug. 1849, 1. specialiter dieto Stangliarg ad piscatorum 
tuguria: specimina quaedam ab eis accepta mihi dono dabat amicus 
Augustin Jambon. Alia specimina ex eodem loco reperii in collectione 
Deville, ei tradita a D." Manceau et a Baillet. 

irpem vivere etiam ad le Lac de Castillan, au pied de la Sierre 
de Casteillan, in limite Pyr. septr. aurigr., testatur Huet, Pl. nowv. 
Pyr. etc. 1853, p. 8; au Lac de Lourdes invenit Miegeville, teste Dulac 
Hauts. Pyr. n. 61, j 
Reperta demum in Pyrenaeis, per Galliam rarissima, in montibus 
* . E 


E : ha Ordinis Portulacearum , Hook. Bor. Amer. p. 226, 
m 9.t 74. 

Annua certe planta; cf. Crép. Pl. rar. cr. Belg. f. 2, p. 16, qui 
falsam Cosson sententiam depellit. 

Dicam de nomine. Foret Swbularia Ray (1690), ex Spreng. Gen. 
pl. n. 2538; sed ego aliter judico de Subularia Ray Syn. ed. 1 (1690), 
p. 210, eujus figuram videmus in capite citati operis, referentem potius 
Isoetidem lacustrem, cui caeterum citant. Porro magnus fuit Ray error, 
quum hasce tam dissitas plantas sub Subularia comprehendit, tum quando 

nmum de nostra specie egit in Syn. ed. 2 (1696), p. 281, posteaquam 
(anno 1692) Plukenetius ex Sherard stirpem tractaverat. uc 
, Menus Consanam nuncupavit Adanson, Fam. pl. 2, p. 420 et p. 542, 
ye sufficienti ratione, ab obscura et negligenda Subularia Dilleni, 
Muse, p. 542, t. 81, commotus. Haec visu tuta definiri nequit. Mallem 
famen cum Vallot et Lemon. Dict. Sc. Nat. Par. T. 51 (1827) p. 225-6, 
eam Ceu Littorellam lacustrem mendose relatam respicere, quam cum 
ans et cum Jussieu (A. L.) Ibid. T. 19 (1821) p. 208 pro Isoete qua- 
cumque male descripta et figurata habere, adeo ab Zsoetaceis structura 


234 


illa abhorret. Haec jam scripseram, quum mihi tandem ad manus venit 
opus a Smith editum Select. correspond. Linn. ete., in quo (V. 2, 1831, 
p. 196, not. 5) Smith nos certiores facit, illam Dillenii plantam ipsis- 
simam esse Littorellam lacustrem. Ipse jam Dillen, itinere per Wales 
peracto, stirpem attentius inspexit et sciens factus est eam magna affi- 
nitate devinei cum Plantagine, quam observationem cum Linnaeo com- 
municavit, in litteris ad eum datis, Londini 21 Jul. 1730 (ex eadem 
Smith collectione T. 2, p. 149). Quae res reperiuntur indigitatae quoque 
a Smith in Engl. Fl. V. 4, p. 130; sed Gallis ignotae. manserunt. 


Tribus 9^ LEPIDINEAE DC. 


Thlaspi Dioscoridis, Capsella Medik. ex Caesalp., Ventn., Recentior. 


Thlaspi Bursa pastoris (Dioscoridis, Plinii; Mainardi) L. Sp. 


, Dioser, 2, ]. 185, Plin. Nat, h. 1. 27, c. 13, vel 143 Spec. 1.* et descriptione quidquid reseeta ; 
Mainard. Ferrar. Epist. 1. 5; 3, Herbarior. Capsella Bursa pastoris Medik., Moench Meth., Koch 
p: 19, n. 1, Bert. 6, p. 534, Gaud. 4, n. 1452, Moris Sard. 1, n. 70, DC. Dub. p. 47. La Peyr. Herbr. 
et Th. perfoliatum La Peyr. Her»r.. quoad specimen.; Th. polymorphum Gilib. Exerc. phytolog.; 
pastoris Matth., Lob., Dalech., Wiggers.; Capsella polymorpha Cav. Prael. 9, n. 9 0; C. gracilis Gren, 
In Bull. Soc. botq. Fr.? C. rubella Reut., sive C. rubescens Persoon. ; C. alpestris Miégev.; C. ste- 
nocarpa Timb. (agrestis Jord.) et C. ifida, cum C. ruderali Jord.; C. pastoralis Dule., C. pastoris 

: C. hispida Hopkirk, Bull. Soc. botq. Beg 1570, Le- 


C. p d.; et : 
wem Bursa meo Willd. Berol. Pr.; Th. simplicifolium Mart. ex Clire. Engl. Bot. v. 2 14:5, 
rt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 94, an. t. 729, Sv. Bot. v. 4, n. 273, Bull. Herb. Fr. t. 223, 
Dietr. Fl. Bor. v. 9, n. 600, atv. v. 2, t. 137, Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 23, t. 5, Sturm Heft 66, 
aertu. Fr. sem. pl. 2, 1, t. 141, f. 3 (2), Plenek Ie. pl. med. T. 6, p. 18, t. 516, Berger. Phyto- 
nomat. 2, p. 45. cum tab., Reichnb. Icon. C. Nh 1t 1239 Sabb. Hrt. Rom. T. 4, t. 16, Zannich 
Vn ; t. 214. Matth. p. 569, Camer. Epit. p. 340, Trag. St. h. p. 215, Fuchs. Hist. st. p. 611, 
Brunf. Herbr. 3, p. fig. extr., Dorsten n. ert. 54 C, Lonicer. Nat. h. c 9 B,.: Hist 
pl. 2, 1. 92, p. 936, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 304, t. 20 f. l., n, 2, Egenolph. Herbr. imag. ert 
b f. exter., Lob. Obs. p. 110 (re-pse 114) f. 1, Icon. t. 221 s 3 Herbar. 


, Dod. Pempt. p. 103, f. 
t 


i > 20 f. ; 
, se I 1 « p. i ; , 
Magunt. ed, 1484, crt. 98, Dond. hair Vincent. (1491) ert. 28, Cub. Hrt. Sanit. (ed. Germ. 1845) ert. 67. 


Legi in Pyr. Arag. ad Huesca, die 1 Oct. 1850. Habeo a Deville 
e Tarbes, a Timbal e Toulouse sub forma quae C. rubella Reutr. 

Oceurrit aliquando apetalum. 

Cotyledones incumbentes , neque accumbentes (DC.) primo forte ob- 
servante Sendel, Not. apud Aud. Brongn. Dumer. Ann. Se. Nat. Lar. 
T. 3 (1824) p. 122 et Monard cum Gay Ibid. T. 7 (1827) p. 401 et 

ot. 1. Perperam Bertoloni 1. €., p. 533 in Candolleanum errorem per- 
duravit, evidenter defectu observationis et studii. 

In DC. Syst. 2, p. 384, lin. 30 p. err, scriptum est structura: 
corrige statura. 

Vidi in Herbr. Pourret Matrit. asserv. « Thlaspi microcarpum Eon 
à Olot. Thl. caule ramosissimo, floribus tetrandris, siliculis minimis A 
cordatis, stilo persistente , foliis radicalibus panduraeformibus , — 
variis, sub-amplexicaulibus >, et hane eamdem stirpem vidi etiam ex un 


(9 Floret ferme per totum annum, et per medium saltem es 


s planta perennis, et tunc res per ndenda fuisset. 

nu Sod eamdem P. lantam ad le M. Juvenal observavit Touchy 54) 
p esse comperiit: publicavit eam Godron, Florul. Juven. (1 ml 

us 98, Thl. Bursa pastoris L. vay. microcarpam silicul sexies minori , 
meupando, nulla de Touchy aut do Delile mentione, quorum spec 

mina tractavit: more hominis, qui ea celat, quae ab aliis detegi non 


235 


posse fidet. Mox ego, extra Pyrenaeos, in agro patrio (ad la Pieve, 
die 7T Maj. 1860, ad Reda e meis praediis, die 27 Maj.) nonnulla in- 
dividua hujus circiter formae vidi, scilicet elata, gracilia, ferentia sili- 
culas valde diminutas, cum quibus proxime adstabant alia minora, sed 
robustiora, silieulas communis magnitudinis ferentia, naturae lusum evi- 
denter demonstrantia. Wiggers, Primit. Fl. Holsat. p. 47, n. 503 (aliis 
Kersten, Praeside, 1780) Bursam in genus evexit, proximumque- Lepidio 
declaravit; quomodo jam perviderat Willdenow 1. c. 

Pro Thlaspide Dioscoridis, alii (Anguillara, Dodonaeus, Lobelius, 
Rayus) Thlaspidium arvense; quidam (Desfontaines, Fée in Plinium) 
Lepidium campestre interpretarunt, cui postremae sententiae ansam dedit 
Plinii descriptio, aliquantulum resecta, ita ut de siliculis videatur ille 
dixisse quod ad semina attinet. Zanoni, vero, pro illo habebat Lepi- 
dium perfoliatum (G. Bauh. Pr.) L. Sp.; eum cf. in Istor. bot. p. 191-6. 
Non nostram speciem certe in eo videbat C. Gesner , Sin aliter, ad 


Dioscoridis huc sustineo, nomenque generieum cum Linnaeo restituo; 
eosque reprehendo, qui nominibus duobus substantivis latinis, consimi- 
bus, speciem bene denominare putarunt. 


Thlaspi procumbens (Magnolii) Wallr. Sched. cr. p. 349, n. 287. 


Magn. bot. Monspel. p. 185, 184 fig. (certiss. mihi ex autops. loci etiam). Capsella procum- 
bens Fries, Koch p. 79, n. 2, Hutehinsia procumbens Desv. Journ. bot., Bert. 6, p. 571, n. 6, DC. 
Dub. p. 39, n. 5. Lepidium procumbens L. Sp. et Mant. alter. p. 224, Gaud. 4, n. 1444 cred.! Moris 
Sard. 1 n. 71. Hinterhuberà procumbens Reichnb., e schedul. visa inter pl. exsice, Cent, ; Stenope- 
talum incisum Hook. fil, et Capsella australis Mueller, ex Hook. fil. Tasm., C. elliptica Me '., Ledeb. 
Wallt, l. €., p. 549, t. 3, Sturm Heft 66, Reichnb. Icon. C. 12, t. 11, f. 4921, Lamk. Ill. t 596, f. 2. 
. (9 Flor. Mart.-Maj. Fruct. Apr.-Jun. In salsis, ad mare praecipue 
m Pyr, orientalibus. ! 

8 in Pyr. Catal humil., salsis, ad Castello de Farfaña, prope 
eer, die 23 Apr. 1851. 


viva planta odor gravis, sapor acerrimus; et color herbae saepe 


Daeus, scapum in hac specie nudum describens, Sp. pl. 2, p. 898, 
n. 5: ipse Magnolii figuram citavit! ramos quinque foliatos et flori- 
feros exhibens, 

ix credere possum Hymenolobum divaricatum Nutt. sod dm 
North. Amer., Hook. Icon. pl. Sh , specie a nostro differre: et 
quum noverim in hoc dari individua simpliciora et erecta, vereor ne 
Hymenolob, rectum Nutt. MNS. apud Hook. l c. sistat tantummodo 
ejusdem speciei statum, qui jam ante Z/ymenolob. procumbens Nutt. MNS. 
*X auctore citato fuerat. ` 


[vj 
s 
8. 
S 
S 
© 
o 
B 
"3 
S 
n 
= 
i] 
d 
— 
et 
E 
e 
e. 
c) 
E- 
[e^] 
B 
a 
2 
e 
D 
þad o 
B 
un 
e 
E 
(es 
A 
z 
"3 
— 
S 
i 
* 
= 
© 
Sa 
et 
Hd 
- 


236 


Hornungia Reichnb., Hutchinsia Nuper., vix R. Br. Quis non 
repudiaret R. Browni Hutchinsiam , e tribus speciebus, a tria diversa 
genera pertinentibus ? 


Hornungia petraea (Columnae) Reiehnb. Fl. Sax. 367 ex Meyer. 


C UN Eephr. dn MN fie.; G. Bauh. Pr. p. 105, n. 9. uds (G. F. id .) Flor. md exeurs, 

. 64, Hutchi insia pe AA. Br, Bo chip: 79, e 3, Bert p. 969, n. 5, Wils. phe 

doorh. of p 1 (4834) p. 262. » 19, DC. Dub. p. 39, n. 4. Lepidium petraeum de. Gaud. 
Moris. Sard. 1, n. 72. Lep. petr. La Peyr. Herbr.; H Astylns pe etraeus Dulac. Jacq. A. 2, p. i9. t 131, 
Engl. Bot. v. 2, n. 111, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. Å, t. 7 " Die $t fasc. i1pm9 5 2. f, 4, 5, 
"Wan Heft 65, Reichnb. z^ C. 12, t. 6, f. 4190. Pluk. Phytogr. t. 206, f. 4, Moris. Hist. pl. Oxon. 
2, » p» 9301, 

X Flor. Mart. E Fruet. Apr.Jun. Per region. mediterr. facilius 

obvenit. 

egi in Pyr. Arag. ad Cenarbe, die 2 Maj. 1845. Habeo a Deville 
lectam dyes Luz et Gédre. Observavi sub gd in Pyr. merid. ad 
Lumbier, in Valle de Roncal, in Valle de Broto sub esi in m. 
Canzias supra Fiscal, sub el Puerto de Canfranc, etc. 

Vix crederetur, ho ominem qui sibi famam inter Botanicos (distantes, 
non proximos) comparavi s dd hane speciem cum Thlaspi pro- 
cwmbenti, ut fecit Gouan (Ill. p. 40) in agro Monspeliensi; et hoc 
adeo evidenter, ut ab pi Botanico reprehenderetur ! ef. Jaeq. 


Ls 
Lepus Dioscor., R. Br., vel si mavis Nuperior. 
SECTIO 1. LEPIDIASTRUM (DC., cum Dileptio DC.) N. 
Lepidium alpinum (Gesneri) L. Sp. 


. Epist. med. ad Fabric., Tun 19 Tul. 1560, ex edit. Frosch gad 89 b, Gesn. X s bot. ed. a 


Schmied. D aen. 16, f. 149? Gaud. 1n. H2 Hutchinsta alpina R. Br., Koch b hd 

N LE (Di e Ae gt n. 3. la Peyr. Herbr.; Hutch. brevicaulis qai ex Han , Face! n 
asturt rliolum al inum G num Ovid. Montalb. Jt. botanogr. Ind. p. 63 et Alysson T 

mum Ejusd. Ibi Aa di Ay Alpin ilac, Jacq. A. 2, p. 23, t. 137, Schrank. Fl. Monac. n "n 

T m He M o fase. d, p 8 td, f. 3, Lamk. JI. t. 565. T, 2 Reiehnh, Icon: C. 19, t. il, 

f. 4929 et f. 423. poe "s ann. "uU 9 et 457 fie., pl. b5, pi d pi robustior. 

Es diffusior. Tabern. Krtb. 2, AL ds £9. yd t. 5d, "t 9. A Trist dm Lugd. ? , p. 4420, f. 2, 
vid. Montalb. Icon. 3, p. 103 vers. et p. 304, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. . 918.6 919, f. 1. 


i dus Maj.-Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis, odinate 
in Pyr. or. m.* Cambresdazes, die 11 Ju il. 1836. Habeo a De- 
E ex amoenissimo Pont d' Espagne supra C Rin et ex le Lac 
Caillowa. Observavi ad Gavarnie ad le Port de Plin, ad Balnea de 
Panticosa, supra Salau l. d. Cascade d Ilias, supra Mongarry, a Caranzd; 
in editiore parte Vallis Ossau vidit G Jaston Sacaze au Tourmalet, et im 
Vignemale Ramd., etc. 

Hutch. Haverswaldi, Willk. Sert. FI. Hisp. ps. 145, n. 91, reperta 
in Peña Gorveya a, izcan ya et praecipue ad rupes lateris septentrionalis 
mere lusum luxuriantem hujus speciei nostrae constituit , pude gi 
procul a l. c., in m.* Aloña contra Oñate egomet observavi, e dicam 
me quoque legisse in c. m. Combresdazes. De illa stirpe ita effatus est 
+ * Frorima: Hutch. alpinae R. Br., a qua caule folioso x 
f ep multijugis , segmentis mucronatis ; floribus multo majoribus (quo 

e ejus relinquimus) primo intuitu facile distinguitur. » 


LI 


Lepidium Iberis (Democratis?) L., Sp., melius Ducau. 


tapii, Demoer.?, cf. p. 217. Ducau in Ferrouss. Journ. Se. ET Set. s zz E nsi [US 9347, Gmel, 


Bad. Als. 3, p. 22 Not., N. Sch. er. n. 67, Schk. Handb. 2, Godr. 

Gr. Fr. p. 151, Lowe Man. Fl. Mader. (1851) x 34, n. 1. Cy dbi finals virginicum web l'llerthel. 
Phytogr. Canar. p. 97, Spach Suit. à Buff. E . L. incisum Roth Nov. Catal., non Marsch. a 
Biebrst., ex Fischer et Mey. Iberis Nomi et Willd. Herbr., nec. gren ex Schlecht. et De 
Chamiss. in Linnaea 1826, p. at n. 4, qui et L. Pollichii Roth Tentm. Germ. huc fidenter trahunt, sed 
constanter hexandr. dicitur! L. pseudo ed Targ. el r. Thlaspi Share rie Cav. Prael. 2, n. 933. 
Schk. Handb. 2, t. 180, Reichnb. Icon. C. 12, t. f. 4216, Torrey Gen. pl. Amer. "bo or. p. prd b. 78. 


Moris, Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 311, n. 2, t. 91, t , Sloan. Jam. 1 p, 105 2:7, 4-108 14.3 


(9 Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Cantabr. merid. rar., 
plerumque ad ferri officinas. 

Legi inter Azpeitia et Rustillàa, die 16 Aug. 1857; ex viciniis de 
Bayonne habui a Darracq. Occurrit ad Guethar; P "Ferunt repertum fuisse 
ad Argeles iter ubi ego stirpem non vidi (cf. Dulac FI. Hauts. 
Pyr. n. 542). Reperii inter plantas Devillei absque loci phuc 

E bn sententiam edidit Godron, cum Gr. Fr. p. 1 Obs., 
dum dixit Lepidium hocce nil aliud esse, nisi L. ruderale etis do- 
natum. Hoe idem olim suspicaverat Darraeq, qui eum perperam sta- 


m 
denominavit L. majus, Notice. E rig r apud Morès Fue 


botq. F wet. 15 p- XIII, 
L. A a Miquel (F. À. G) Stirp. Surinam. sel. p. 106, t. 32, 
vix pro differente specie reciperem. Item ego sentio de L. inciso 


Roth, cum Fisch Mey. s. c., Mey. (C. A.) apud Led. Fl. Alt. 3, p . 193, 
n. T, m a Ledebour Ys Icon. PI. Ross. Ad. O. 1, p. 33, t. 92 


e graminifolium (Dioscoridis, Plinii) L. Sp. 


L3 6 ch 8. n. 6, Bert. 6, p. 582, n. 4. Gaud. 
4, n. m^ Miss He d 73. a een rg Va tog as Nos Sch. er. n. 66, Schk. "iandb. 2, 
S: b Iberis DC. Dub. p. 49, n. 8, Benth. Cat. (exel. L. prol.). La Peyr. Herbr., p pier b " 
Thla Bull. Fl. Par., La Peyr. Herbr., Pourr. in Herbr. Foe , Ca ss. Balear., Host Austr, €; 
aspi Pollichii Poir Diet.; Loisel. Gall., ex Goi 3 L aegrum et L. Iberis Benmi 
ran: Ay e suffru CN n Herb. Rum. ex Griseb. Flor raec. Sibthrp. C. 7, doo "c 12; 
E 10, r. 2, p. 41, n. 166, t. 151, f. 2, Lamk. Ill. 556, s "ru Sturm Heft. 68, Reichnb. 14, Zannieh 
Vnz. 4 RES, Bull. Te. t. EA 580, Dietr. Fl. Bor. v. 7, n. abb. Hrt. Rom. T. 4, t. 1 


pe Lh f T lcon. t. 223, f. aga iA p. jt Tabern. Krtb. 2, p. 848, f. 2, Icon. t. 
ori 73 PA 


T, t 43. Matth. p. 393, Camer. Epit. p. 184 et p. "ÍT forte huc aportant, p Obs]: f 4 
p. Sai 


À 63, 9j Flor. Jun. in Autumnum. Fruet. Jul. in ser. Autumnum. 
nno 1845-6 6 hy emali tempore dulcissimo per totum hyemem floruit et 
fructificavit 

2*5 in r. Arag. ad Huesca, die 28 Sept. 1850. Habeo a De- 
ville sine es fadibatione. 


Hexandrum saltem generatim est, nec ut superior species diandrum, 
tissimum distinctum. 


Helv. n. 507, hasce 


a 
Te insuper silieula acuta, neque emarginata po 


de re gravissime errarunt ii qui eum | Hallero, 
Species una confuderunt. 


Lep. graminifolium (cujus denominationem longe abest quin lau- 
demus, se quam in tanta rerum nominumve confusione permutare 
noluimus) habet folia ima lyrato-pinnatifida, quamobrem non percipio 
unde exierit sequens Cavanillesii observatio: « Nunquam vidi folia ra- 
dicalia pinnato-lyrata, qualia Linnaeus attribuit L. graminifolio » Cay, 
l. c.; nisi quod individua senectute ferme confecta, vel specimina im- 
perfeeta in Herbario asservata, clarissimi viri attentionem sibi tantum- 
modo eoneiliaverint, quamvis agatur de specie per Hispaniam longe 
communi. Alibi etiam ipse Cavanilles (Descr. de las plants. ete. V. 2 
1802, n. 924) de L. Iberide scribere: « Linneo dixo que esta speci 
tener solo dos estambres; nos otros la hemos visto en nuestro Jardin con 
seis. » Videre mihi videor actum apud eum de eadem specie in horto 
educata. 

Smith in Flora Graeca optime hanc speciem illustravit, quam DC. 
nunquam, Galli serius intellexerunt, vel absque erroribus eam expo- 
suerunt, praeter St. Amans, qui sub Z. graminifolio L., Flor. Agen. 
p- 260, n. 4, opportunam hane subjecerat observationem: « Cette espèce, 
confondue par la plupart des Botanistes Français avec le L. Iberis L., 
en diffère essentialement par sa racine vivace et par ses fleurs hexandres » 
l. e., p. 261. Nec parum hallucinatus est Noulet, Fl. bass. sous Pyr. 
p. 56, n. 3 sub sua var. b, referens L. Iberis L., staminibus ex abortu 
plerumque duobus. Et ipse qui L. graminifolium perennem cognoverat, 
quique L. Iberis annuum declarari agnoverat, pone St. Amans, aliter 
agere debuisset. 

pecierum differentiam recte percepit Dalbis, utpote qui, Append. 
ad Catal. stirp. hrt. Acad. Taur. (1813) 1814, p. 13, n. 48 seripsit: 
« Verum Lepid. Iberis L. non habemus in regione nostra. » : 

Haec species videtur Saxifraga Nonnullor. e veteribus scriptoribus: 
cf. Cod. Rer. medicr. Florent. in Bibl. Laur. Plut. 73, n. 16. 

„Burs. pastoris 4 Trag. Stirp. h. p. 214 sin. ic. a Œ. Bauhino prae- 
teritam, hue ego adducerem. 

. Fatendum est, aliquid incongrui habere, certam Dioscoridis Tberidem 
hie postponere, incertam Democratis ad praecedentem speciem sustinere. 


H 


Lepidium ruderale (Brunfelsii) L. Sp. 


Brunf. Herbr. 3 f. infer. laud. a Moretti et a S Koch p. 78 5, Bert. 6, p. 580, n. 5, 
Baud. 4, n. 1430, DC. Dub. p. 48. n. 6, Schk: ooe neel Koch p: 78, n. 5, Bert. 6, p. roau 
, ' . : P. 48, n. 6, Schk: H PE n 478 „edeb. Fl. Ross. ' 

Peyr. Herb L. graminifolium La Peyr l nne a ani cog cid 

a 


Herbr. et Herby. parti Ere " i , Mey. Trautv 

yr. ^ partim; L. ibericum Schrad., ex Fisch. Mey 

Dg jn E e e Le p- 39; L. apetalos Gilib. Pl. Lith. ill. n. 164; Thlaspi an bei 
Um got B. 99D. 184, Fl. Batv. v. 1, t. 45, Sv. Bot. v. 5, t. : 

wg At tt V. 9, n. 624, Schk. Handb. 2, t. 480 fr. sem., Reichnb. Icon. = - t. 10. i 

m «ht . eo S. St. h. p. 307, Lonicer. Nat. h. Annot. : . 
heri iget Herbr. ed. Zorn. t. 694 et t. 698 proxim. Lonier. et Fuchsio. Trag. St. h. pe d 
; Pie s ME 2. S. 3, p. 301, n. 7, t. 49 f. n 7 (nec t. 21, f. 3 cum aliis recip»), 


L 
L. 


?, f. 3, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 29, p. 914 


, (9 €3 Flor. Apr. et per Æstat. Fruct. /Estat. Autummo ineunte. 
vim Arag. Catal., orient., Atax., locis calidioribus. 


> 2 * ý 
Vita plantae forte variat annua aut biennis, saltem ita mihi visum 
ip ad l Ainsa, itemve in Alsatia Kirschlegero; in calidioribus, vel ma 
ritimis plagis herbam valde foetentem expertus sum. Ad F Ainsa , t 
rbonne plantam apetalam et diandram vidi, qualem £e 


239 


neratim Botanici eam definire assueverunt, ut e primis fecit Guettard 
Obs. pl. 2 (1141) p. 441. 

Stirpem tetrandram petalisque instructam observarunt Gouan Ill. 
p. 40, n. 3; Scopoli, ita effatus est: « Planta apud mos nec diandra, 
nec apetala. Petala etiam in Austria vidi, eademque in Helvetia Cl. Hal- 
lerus » Fl. Carn. 2, p. 13. Quam observationem in Austria cito con- 
firmavit Roth, Tentm. Fl. Germ. 2, P. 2, p. 92 Obs. Ast quoad Haller, 


diagnosibus declaravit, talemque in deseriptionibus confirmavit; et quod 
ille dieit de staminibus Zberidis n. 6 in Emen., Actuar. ad Stirp. Helv. 
hist., evidenter dictum est de Z. graminifolio. Oportet credere, sero 
haneime observationem in litteris ad Scopoli esse communicatam. 
Videmus in edit. Hegetschw. Flor. Helv. Suterianae 2, p. 5T re- 


tala nulla quandoque minutissima, vix conspicua. Stamina duo, rarius 
quatuor ad sex »; et DC., Syst. 2, p. 540, n. 20, dicens « F uu om 
mos, nune apetalos nunc petala quatuor obovata gerentes », ubi et sta- 
mna a duo ad quatuor interdum conspici est dictum. Item Withering, 
Bot. Arrang. ed. 3, p. 568, dicere petala tune adesse, alias deficere, et 
stamina duo aut quatuor apparere, itemve Wahlenb. Fl. Upsal. n. 4l d 
Hell. Fl. Wirceb. 2, p. 84, n. 3, Suecow Fl. Mannheim. 2, p. 30, iste 


Videte quo usque pervenit scriptoris fatuitas: « Petala (si unquam 
adsunt), perexiqua, flavescentia. » Hangenb. Bas. 2, p. 145, n. 5. 
Planta in Flor. D 


Hilaire Flor. Brasil. merid. T. 2, p. 127, qui hanc postremam formam 
cum Europaeis simillimam recognovit. Video apud illum citari pone VUES 
denominationem Chamiss. Fl., forte lapsu calami loco Linnaeae, Te 
bonariense L, Sp., . Syst. cum ruderale conjunctum. Dubitarunt D 
Cham. et Schlecht., Linnaea V. 1 (1826), p. 31, n. 2, num. L. td 
"7 DC. Syst. et Pr, (e Para) foretne tantum et illud hujus nostrae 
"peciei lusus? Caeterum, quum de foliorum variatione repetitum 
aliquid fuerit, libeat quoque Sprengeli observationem referre. 


240 


Volgam obvia est varietas foliis omnibus integerrimis. » Syst. Vegetb. 
2. p. y 1. . Figurae Camerarii inter sese identicae, ad hane 
speciem afferre quidam maluerunt; eas ad superiorem firmare placuit, 
eo magis quia in stirpis descriptione flos tum lacteus tune albus dicatur 
a Camerario. 

Laudata fuit haee planta ad Acanthiam lectuariam. (Italis Cimice) 
fugandam: hane efficaciam ego non satis comprobare potui. 


SECTIO 2.* LEPIA DC. 
Lepidium Magnolii! N. 


Thlaspi villos. capsuls. hirsutis Magn. Bot. Monspel. p. 250 (non G. Bauh. Pr.) et Magn. Nov. 
Char., opus posthumum (1720) p. 244.. Lepid. hirtum Benth. Cat. p. 95, Godr. Gr. Fr. p. 450. Thla- 
i hi m L. Sp., pl. 2, p. 901, n. 5 (excl. Bauhinis et patria Italia), Gouan Hrt. Flor. et Illustr. 
p. 40, n. 2. Thl. campestre b Vill. Dauph. ex Godr. Gr. et sie revera videtur. Reichnb. Icon. C. 19 
t. 9, f. 4213 vix. 

9, Flor. Maj. Jun. ineunte. Fruct. Jun. In Pyr. Atax., orient. cum 
Olea, solo calcareo, rarum. 

g1 m. montbs, Corbariens. ad Touchant, secus iter de Vingrau, 

die 11 Jun. 1852. Observavi in contermino Roussillon ad St. Ant. 
de Galamus, alibique. 


congeneres magnitudine fructuum insignis. Radix valida recte descendens; 

mma pars caulis in planta adulta fibris praeteritorum foliorum emarci- 

dorum induta, plures generatim promens eaules aereos simplices, ascen- 
8 


basi quidquam angustae, caeterum ovales apice perspicue emarginatae, 
stilo eos silieulae lobos obtusos subaequante; facie interna concaviu- 
scu à, exteriore convexa et hine hirsutiores, valvulis carinatis, a medio 
ad apicem m speciem auriculae abeuntibus, qua parte ad stilum per- 
üngunt. Semina obovata, tenuiter tubereulata, fusco-ferruginea. Hirsu- 


quae interdum glabrae occurrunt. i 
Ue speciei affinis videtur L. nebrodense (Cupan.) Guss., Bert. Fi- 
po G. Bauhini, inspiciendam in Prodr. p. 47 inque Matt. ed. p. 490, 
» Ane postremam potius -referre speciem dixerim, spectatis potis- 
et stilorum longitudine. 

; 99S. et Pr, ut omnes auctores generatim fecerunt, CON 
onyma varietatis cujusdam Lep. campestris (quam L. Smithu 
G nt cum hac specie, cui et Bauhinorum loca retul 
T e Sunt adhue tutius firmanda, G. Bauhinus Prodr. p. 47, n. 38 € 

Seripsit plantam suam ex Horto Patavino, dixitque se M onspessuli 


(PUE D PH CADO TNR AW CISVE T MULA, «rtu a ei C DUEILM 
MULA d pu LL ER qui M E ue, 
/ a ME SER t Mn e UE TU 2T QUO M 
7 F 


B 


241 


eamdem vidisse; sed ego vereor, ne ipse ceu identicas judicaverit stirpes, 

quae tales revera non erant. Nos monet J. Dauhinus, Hist. p 5122 

p. 922, stirpem allatam fuisse ex Italia a fratre G. auhino, ubi L. - 
nebrodense in Sicilia, nusquam, quantum adhue scimus, L. Magnolii, 

repertum est. 

L. hirtum DC., L. Magnolii dico: L. hirtum Vill. evenit L. Villarii 
Godr. Gr.; L. hirsutum Sm., L. Smithii Hook. Denique hoc declarare 
sat ago: quum multas auctorum confusiones de hac specie, a nullo bene 
usque adhuc exposita, saltem quoad illius historiam et criticam, perce- 
perim, et quum antiquum Florae Gallicae nomen non parum obscuritatis, 
vel ambiguitatis secum trahat, melius actum reputavi illam derelinquere 
denominationem et speciem ab ejus primo inventore nuncupare. 


Lepidium heterophyllum (Gouan) Benth. Cat. p. 95! 


Thlasp. campestre b Gouan Ill. p. 40 (quoad pl. e Valle d'Eynes, excl. G. Bauh. syn.). Thlaspi 
heterophyllum DC.? eum Dub. Gall. p. 38, n. 6, Loisel. Gall. ed. 2, T. 2, p. 61, n. 12, Timb. Exeurs. 
Soures. Gar. et Noguer. (1872?) p. 88. L. occidentale Gay ined. ex Godr. Gr. Fr.; L. humifusum (Thlaspi 
Loisel.) Requien, Bert. ? 


3| Flor. Jun.-Aug. Fruct. Aug. Sept. In editior. Pyr. orient., au- 

riperisque cum istis finitimis. 
egi in Pyr. or. supra Port? al Cortal-rosb, die 25 Jul. 1851, in 

Valle d' Eynes, die 25 Jul. 1836. Vidi a los Prats des avallanques, die 
8 Jun. 1837. Observavi au Port de Pailleres anno 1840. Bentham se 
stirpem vidisse dieit in Pyr. septr. med., sed loca specialia non citavit 
in litteris datis ad Hooker; cf. Journ. of Botan. 2, p. 118. Reperiit 
Timbal in Pyr. Catal. Valle de Baños. i E: 

Silieulae sunt lepidoto-seabrae, minus tamen prae illis L. campestris. 
Sapor herbae eum eo Z. sativi, aut L. latifolii similis. — 
, Primus nostri aevi stirpem. indigitavit Gouan qui ceu simplicem va- 
netatem L. campestris consideravit. Descriptio ab eo data diceretur con- 
ecta ad specimina pyrenaea, eaque e Valle d'Eynes ipse citat. Videtur 
tamen ille confudisse cum varietate minore et e basi ramosa L. cam- 
pestris ad Gramont ( agri Monspeliens.) et ad St. Martin (ejusdem agri) 
aD Ipso quoque reperta. Huic varietati tantum, nec speciei pyrenaeae 
spectare puto synonymon G. Bauhini a Gouan relatum l. s. c. Thlaspi 
arv 


Pin. 


TM. heterophyllum DC. Dub. videtur reapse hujus loci; et Doiss. 
Voy. botq. Esp. p. 51, n. 146 hane firmare identitatem. minime dubi- 


E 


Propnquatum, quum ex eo fecerit suum Thl. humifusum L. e., p. 99, ns 
vsum primum a me apud Requien ex Corsica, aeceptumque e m. Jt 


iqui D Lu a acak zillo- 
Poso, aliquid peculiaris secum fert, praesertim m siliculis, quae v 


sulae: in foliis, quae integrae sunt; et 

strato: videbatur mihi etiam stilus in silieula quidquan " p 

folia stat Salis Marschlins observatio: « folia radicalia dentata, caulina 

denticulata » Korsic. p. 80, quae stirpem Corsicanam ad Pyrenaeam ap- 
16 


propinquat; nec semper aeque dentata conspiciuntur folia in individuis 
pyrenaeis, ut in corsicanis varintia monet Salis Marschlins, ac Berto- 
loni quoque deseriptio, p. 587; et ego quidem specimina variantia 
foliis integris et dentatis in eodem loco deprehendi. Silieulas L. humi- 
usi demum pubescentiam cito dimittere testatur Bertoloni, nee dicam 
eas absolute glabras esse cum DC. Duby et Mutel, quia hoc esse contra 
veritatem scriptum plures abunde comperimus; cf. etiam Godr. eum 
Gr 


Videtur species distincta, ast multa cum nostra affinitate devineta, 
eum superiore quoque, L. nebrodense (Cup.) Guss. Descriptio L. Smithii 
apud Boreau, Fl. centr. Fr. 9 (ed. 1840) p. 64, n. 180, vel Lloyd 
Loir. infr. p. 24, aut Ouest Fr. p- 46, ut etiam Brébiss., Fl. Norm. 
ed. 4, p. 35, n. 7, cum nostra planta quadrat et Boreau, ut Lloyd et 
Brébisson (isti Guépin evocando) Z. heterophyllum Benth. ceu syno- 
nymon adduxerunt, quod synonymon confirmarunt Coss. Germ. in Fl. 
Par. p. 102, lin. 44, nec non Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8, p. 38, n. 5, 
hocce glabriorem plantae statum declarantes. E. 

Sed planta Scotica et Anglica a me visa in Herbr. Requien inque 
Herbr. Ital. centr. Florent., hic a Ball missa, a L. heterophyllo nostro 
recedit et cum Z. campestri majorem habet affinitatem; vidi insuper 
in illa stilos prae hisce longiores et siliculas vix tuberculatas, quas res 
non satis perspicua habuit Loret, ut videre est per ea quae scripsit in 
Bull. Soc. botq. Fr. T. 13 (1866), p. 448-9. ; 

Accedamus ad Schultz F. Iste in sua Flor. exsicc. (1840) intr. p. 3 
ita L. heterophyllum composuit (praeposita phrasi specifica, quam omitto): 
« L. heterophyllum Benth. Cat., ; 
tum Mut. Ibid., quoad loca Dauphiné, Gap (Serres), l Epiney, Thlaspi 
heterophyllum Mut. Ibid. » ; distinguens varietates tres: « alpestrem, cui 


feratur, si libet, serior nota Muteli; (1842) de L. heterophyllo in Mém. 
2,56. Lille (1842) p. 156; Godr: Gr. Fr. p. 149-50, rem ferme ut 


p. 756, Sive Chlor. Austr, Hisp. p. 77, n. 833, visis hujus eie 
speciminibus mmperfectis hoc dijudicare vel affirmare non ausus e 
osson. 


. Quae omnia nimiam subtilitatem olentia ad incudem revocare ii 
erri. Non ego obstupescerem , si quis harum stirpium studium feliciter 
aggressus, etiam- culturae auxilio suffultus, nobis enunciaret L. cam- 
pestre esse speciem polymorpham comprehendens ferme totas memoratas, 
in hoc capite, stirpes. ` j 


243 


Fu'ʻhs. Hist. st. p. 306 Thlaspi latifolium! Koch p. 77, n. 5, Bert. 6, p. 584, n. 5, Gaud. 4, n. 1437, 
Wils. apud Hook. Journ. of Bot. 1 [Her p. 263, n. 17, Benth. Cat. p. (La Peyr. syn. excl.); De 
i 7 ; 3, n. 3. Thlas Peyr. Herbr. 


Montalb. Hrt. botanogr. Icon. 2, p. 9 et p. 124 vers.; Th. incanum Gilib. Exerc. phyt.; L. procum- 
s 1 


s Gay, ex Lenormann in Herbr. Salzm.; Thl. vulgatius J. Bauh. Engl. Bot. v. 20, n. , Curt. 

s 3V.9. L 09; EE Dan. t 124, FL Batv. v. 9, t. 682, Reichnb. Ic 19, t9 
f. 4244. Fuchs. Icon. (ed. 1545) t. 174, Matth. p. 566, Camer. Epit 336, Dod. Hist. pl. (gall.) p. 436 

2, 9, f. 3, Lob. Obs. p. 108, f. 2, Icon. t. i , Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 294, 
t. 17, f. 3, n. 14; Tabern. Krtb. 2, p. 849, f. 3, Icon. t. 458, f. 2, Lonicer. Krtb. ex ed. Uffenb. 1688, 
p. 363, f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 22, p. 921 f. supr., Petiv. Hrbr. t. 50, f. 7, 8, Dalech. Hist. pl. Lugd. 
p. 662, f. 1, Trag. St. h. p. 87. 


©, © Flor. Apr.-Aug. Fruct. Jun. et per totam Æstatem. 

Legi i Pyr. or. ad Mont-Louis, diebus 9 et 13 Aug. 1836 et 22 
Jun. 1837. Habeo a Deville e Genost et ex ripa Adour ad Tarbes. 

Stilus in juniore silieula non est brevissimus (Bentham), quia dum 
ista maturescit talis apparet silieularum auriculis evolutis, eumque oc- 
eultantibus. 

Planta plerumque erecta, variat habitu ramoso, caespitoso, diffuso, 
sub quo statu sistit L. procumbentem Gay. Refert ne hane formam L. 
heterophyllum Guépin Fl. Main. Loir. ed. 2, p. 282, n. 936?, quod 
nec ad L. Smithii, neque ad L. heterophyllum, cum Guépin, addu- 


quoque nomine: hoe de auctore nostro minus moveret, 
: imo ego referam: 


Porro utrumque 
sub Thlaspidio comprehenditur. » Non vidi icone Tragi, pro quavis 


SECTIO 3.* CARDARIA (ex Spach, nomen DO. N- 
vel melius DRABA Dioscr. N. 


Lepidium Draba (Dioscorid. Plinii) L. Sp. pl. ed. 1, 2, p. 645, n. 14 
(excl. var. B). 


Dioser, 1. 2, c. 186; D i n.1. 27, e. 9, vel 49; Ruell. De Nat, Strp. 1 2, 6.59 

3 Fu lin. 39 et c. 89, p. SD Pooh p. TI. gd Bert. : p- 577, n. 4, Moris Sari, C iet 

But. n, 1. Cochlearia Draba L., La Peyr. Herbr., Cardaria Draba Desv. Ang., U 3683, Sturm Heft 
^ À Buff. (pessim. dict.). Jacq. A. 4, p. 8, t. 315, Engl. Bot. v- Suppl: v f, 9 


244 


68, Reichnb. Icon. C. 12, t. 9, f. 4211, Zannich. Vnz. p. 16 148, f. 3, Fl. Bat. e Matth. p. 571, 
Gesn. Op. bot. ed. a pde tab. aen. 14, f. 126, Camer. Epit. p. 3t Clus. Pann. p. Hr 
wd Jp h. 2, 1. 5, p. 124 f. infr., Lonicer. Krtb. ex ed. Uffen». (1688) p. 507 f. infr., 24 Ic. t. ?3, 

1, 2, Lob. Obs. p. 111 (reapse 115), f. 

© DC., Bert. 9| Moris, 1 Koch. Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun 

Legi in Pyr. Navarr. humil. ad Sanguessa, die 15 Maj. 1845. Longe 
ip ripe per regionem mediterraneam. 

Ne obliviscaris quae de hae specie adnotarunt eximius Cavanilles, 

Descripe. de las plnts. etc. 2 (1802), p. 407, Obs. ad n. 921; Gmelin, 
Fl. Bad. Als. 4, p. 47 S., iste revera sequioris momenti; Spach 


Suit. Buff. 6, p. 542-3. 


Lepidium Dioscoridis! Anguillar. r 8 120 (ital.). 

Dioscr. 1. 2, e. 205, Plin. Nat. h. 1. 19, e. 9, vel 51 Bauhino etiam 1l. 20, c. 17, T Kc 
Hippocr. Ulcer. ? p: 876 ex Spr. h. r. p. 206, n. 15. d» e p. latifolium G. Bauh. UM p. 97, m. 1. 
. 15, . . : $ N s Sar n. 74, DC. Dub : 
ĉl. Ross. p. 206, n. 15. L. latifol. La Peyr. Herbr.; L. majus pd Cardaria latifolia Spaeh et ex hoe 
L. atline Ledeb. "d Dor orpat., assentiens Ledeb. Ross. ; L. sibiricum Hrtr. (non Pall.): L. Plinii Dod., L. 
Æginetae Tabern.; L. katar um Fuchs., L. dw Matth., L. grod J. Pai ih. Quae nominum, nec sper- 
nendorum, divitias | Engl. Bot. v. 3, n. 182, FI. Dan. t. 557, v2, 1. 437, 
Sturm Heft 63, Reichnb. Icon. C. 12, t. 10, * n. Sabb. Hrt. Rom T A t. 15. Matth. p. 609, Camer. 
Epit. p. 378-9, Fuchs, Hist. st. p. 484, Trag. - p. 88, Cord. Hist. pl. ert. 124 b, f. 2 ex Trag.; 
ae arie 3, p. 120 (Piperites, ex Moreti in Mad. illustr. Mem. 8), Hoi Obs. p. 172, $ B lcon. 
t ; Doi. Pempt. jo S px ow . Krtb. 2, pi irii f. 2 (nec. L. gor e Tik 
Jn. v 1, Moris. Hist Si 3, p. 319, t. 21, f. 1, J. Bauh. Hist pl. 2 


9 Flor. Jun. Jal. Trost Aug. Sept. 

Legi in Pyr. Navarr. humil. ad Salinas de deos die 13 Aug. 
1844. beris ad Verdun, in Sobrarbe; ad Iru il a 
. Radix valida. Caulis sub- flexuosus, flexibilis, non ea Folia cras- 
siuscula, nimium remota ab illis Taur nobilis cum quibus fuerunt com- 
parata (foliis laurinis, sed mollibus Plin. y lee sex. Silieulas pilosas, 
aut villosas cum Moris potius ok cum Koc b aeetec- dixerim. 


quoque vidit Spach in Hrt. Pari 18., Suit. à Buff. T. 6, p. 546-1, lin. 3 ult. 
ocus in umbrosis, suceulentis, humidis a DC. Syst. et cum eo à 
Duby et fere ubique designatus, Serie in Pyrenaeis longe abest quin 
confirmetur, ubi haec planta raro hic et illic occurrit, et in Pyr. septr. 
adhue rarius, interdum in collibus siccis et ad rudera provos Reapse 
saepius In salsis et in maritimis S, rarius in montanis reperien 
pro Cochlearia vulgari aeceptumque pro ea vidi ed quos 
dam Phingioopolas Hispanos. 


""- 
(,,Nétheonema R. Br. Ita, nec ZEthionema scribendum fore con- 
unt. 


Aétheonema saxatile (Gesneri) R. Br. 


n. m DOM. Pol s ene ied, m = ut 118. Koch p. D n T: (pe eius e. Mr 
emargi Bend u^ ub. p. 49. Thla tile L. eyr. Herbr., eum Mte. 
teicapAlo et Iberide pyrenaica La Pevr. F a E Au Schk. Handb. 2, t Pre 


Reichnb, Icon. C, 13. t. p. 2 t. 2 t 
1, f. 4227 et 4299. Es ] A8 eua Eri ferior, Barr. leon. *- 
Zanon. Hist. ed. Mont; p. 913. t. 164, Moris. Hist. ephe. p. p. 279 2:1 is P rin - 40, n. 29 e Col. 


S Flor. Maj. Jul. Fruct. per Æstatem. In montan. ad rupes oer 
amn mediterr. facile TT, quae planta rarior occurrit pe 
icos, 


245 


Legi in Pyr. Arag. m.* Turbon, die 17 Jul. 1861 ad montis sum- 
mitatem ; itenive supra San Cosme de Guara, die 17 Jun. 1850; in 
Pyr. Atax. à la garique d Escouloubre, die 2 Aug. 1843. Ex le Por- 
talet de dos mihi demonstravit Galant: ego observavi ad 7 'amplona, 
Liadena, in Valle de Roncal, in Sierra de "8t. Domingo , i. jam vi- 
derat Asso, Arag. Mant. prae . p. 6; hine inde per Pyr. 

Sat singularis planta in Europa, quae in eodem racemo sedet 
defloratos et absque fructuum, jam collapsorum, vestigio, eosdemve eum 
placentis adnexis, aliosque cum siliculis maturis aut non maturis, al- 
terosve cum floribus bene evolutis, iisdemve adhue in suis alabastris 


quae ad rupes, inter saxa, aut lapides, locis glareosis, eonfragosis et 
aridis vitam vivere solet, texturam crassiusculam adepta. 

mina granulata ex Schkuhr descripsit Gaudin; ea melius adum- 
bravit Bertoloni, l. c., p. 549. Illa dixisse alveolata Godron, Fr. p. 142, 
quis laudabit ? Erant rever: a prae oculis? 

In Sierra de Guara plura individua offendi parva, contracta, foliis 
ovatis praedita, latis etiam, quae forte aliquis novitatum studio (invita 
veritate) flagrantissinus, t tantillum artificii etiam adhibitum, pro nova 
speeie non sine clamore jactavisset. Plantam ego observavi et praeter- 
gressus sum. Mox vidi varietatem hane jam observatam a Boissier et 
opportune ab eo adnotatam prie ieone condecoratam in sue opere 
Voy. botq. Esp. p. 52-3, n. 151, t. 14 figurae 

In Sierra de Loarre vidi robustiorem factam, foliisve latis onustam, 
floribus vero minutis praeditam, cum silieulis magnis, loculis plerumque 
trispermis: semina in quovis loculo plura, non Sehkuhr, nec nos, neque 

audin vidimus. 
pinatur Timbal ad hane spectare speciem Iberidiam. pyrenaicam 
Miegev. in Rev. Cath., Tarbes 1818, p. (80. Potiorem proferre sententiam 
et ego nequiverim; ambo incerti manemus ex quo non omnia congruunt. 


Senebiera Poir. Tribus propria Senebierearum cum Meisner et 
Endlicher, seu Brachycarpearum cum Koch mihi quidem nimis subtilis 
nec necessaria visa est, et genus sub Lepidineas comprehendo, ut alii 
quidem maluerunt. 


SECTIO 1.* NASTURTIOLUM DC. 
Senebiera didyma (Newbery) Pers. Syn. 


,. Newb. ex Huds. Fl. Angl. ed. 2 (1778) p. 280, n. 4. iru rig P Bet Mn V 

pinna na e DC. Syst. 9, p. 513. n 5 "P Beet: Dub. p. 47, n. 1, a dita S 5] s. pectinata D . Syst ey > 

oem didymum L. Hoffm., Phyt. Blatt. date p. is "s: JA E fe nerts H Ped. i. 63 
- DC. Syst. et Pr., ex Kunth Syn. pl. Æquin., con s Asa Gray Unit. Stat. Expl. T a eM. 

Ls "angi m (a Doetore Newbery) Huds (7); oronopue insat Dal. Engl. Bà Trop. p. 144, 

Sturm Heft 68, DC. Mém. Crucifr. p. 72, t. 1, f. ém, Soc. Hist. Nat, Par. ann. 7 (12D. pr a 

EN . Flor. Dan. t. 9503, Sant. Via gi. Tose, T. 2 pe v ws Reichnb. I Nn C. 12, t. 9, f. 4309, Torrey 
n. pl. Amer. bor. p. 165, t. TET 


. aestivis et autumna- 


ept. Fruet 
-Jun.; iterumve Aug. Sep oli, f 


( Flor. Apr. 
Eus mensibus fere totis. In Pyr. Cantabr., a mare etiam rem 
cius obven i 
Legi ad "Boooi, die 8 Maj. 1841. Observavi ad Came, Ernani, To- 
losa, VC Azcoitia , Lojola, Arduain, Fontarabia, San Sebastian, 


Orio, 


246 


Jam Hoffmann (G. Fr.) genus peculiare, a Lepidio distinctum, com- 
mendabat. Non video ego in Chenopodio, seu Vulvaria multifida (Dillen.) 
N. faciem Senebierae didymae, ut praedicavit Moquin Chenop. p. 43 

Et ego vereor, imo credo, hanc esse advenam stirpem, paucis ab 
hine annis per Europam diffusam, ex quo nulla ejus extat notitia penes 
Dotanieos ante Linnaei aevum, ignota in Anglia oculatissimis et strenuis 
Ray, Sherard et Dillen; in Gallia Tournefort et Vaillant; in [talia 
Micheli. Et pro advena planta habita est a DC. Syst. c. p. 524 et ab 
ejus filio, Geogr. botq. 2, p. 629, 653, 723; quam sententiam exce- 
perunt Fries Nov. Fl. Svec. p. 201, lin. 1-4, Gaudin 1l. ci, Godron, 
Fl. Juven. ed. 2, p. 31. 


SECTIO 2." CARARA DC. (ex Caesalpino). 
Senebiera Ruellii! N. 


ı lin. 43, Ibidemve c. 134, p. 594, lin. 6. S. coronopus 
; n. 2, DC. Dub. p. 47, n. 2. Coronopus Ruellii mes 
eyr. 


R . 492, G 
. * . V " 9 . Y; f, 42 A 
t. 9, Zannich. Vnz. p. 192, t. 115. Matth. p. 851, Camer. Epit. p. 596, Gesn. Op. Fot. ed. a Sehmied. 
tab. aen. 14, f. 119, Tabern. Krtb. p. 302, f. 4, I À „Lob. Obs. p. 240, f. 1, Dod. Pempt. 
p. 110, J: Bauh. Hist. pl. 2. 1. 92, p. 919, f. 2, Dalech. Hist. Lugd. p. 670, f. 1, Petiv. Hrbr. Br. 
t. 40, f. 0, Moris. Hist. pl. Lugd. 2, S. 3, p: 302, t. 19, f. n. f 


© Flor. Jun-Aug. Fruct. J ul.-Sept. 
Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 19 Aug. 1844. Habeo 
ex Tarbes a Deville. Observavi ad Mane, prope St. Girons ad Au- 
dinat; ad Toulouse. 
etalorum lamina patentissima. IA 
Suspicabatur Ruellius hanc plantam respondere forte Pedi mileino 
olum. Re rust. 1. 12, c. 7, pro quo fuisse qui Thalictri speciem sump- 
wi testatur Anguillara Sempl. p. 240. Puto Pedem milvinum Colu- 
mellae 


et ejus coliculum , qui milvinus pes appellatur. » Re rust. l. 12, e 
(edit. Aldin. 1533 crt. 210 vers. Inde ratio ad intelligendum potius 
riti timum, pro quo plures eam interpretarunt, una eum 
ati hortensiana Plinii: quamvis reapse cum Gesnero exclamari posait: 
« Columella...... qualis sit non explicuit » apud Cord. pl. Hist. (1514) 
«. 198. 
Coronopus vero Theophrasti, Dioscoridis, Plinii, nostris quoque diebus 
Desfontaines et Fée (in Plin. ed. Lemair. T. . 203; ed. Pank. 
: 14, P. 153) ad S. Ruelli spectare existimant, eui sententiae longe 
abest qum aecedamus, videntes potius illam Patrum plantam, addito 
Galeno etiam, in Plantagine j 
runt. Fraas, F], C], p. 62 


247 


Sub-Ord. 3. NUCAMENTACEAE. 
Tribus 107 ISATIDEAE DC. 
Isatis Dioscor., Linn. 


Isatis tinctoria Se Dioscorid., Plinii) L. Sp. 


Hippocr. ex Spr. . hrbr. p. 45, Dioser, 1. 2, c. 5 (etiam 216 vellet. Fée); Plin. Nat. h. 1. 
t1. ve el 95 e ER Sa ë Sa " vel. 2. € beue Res E id. l. t; c. 2. Koch p. 81, Bert. 5.1. 512, o T 
Gaud. 4, n. ior, . Dub. p. 49. n. 1. La Pey erbr.; I. alpina a Th ud. Par. confirmata a Coss. 

; I eanesce e )C. Dub., ex Cid Chaub. Pálop- n. 1000; hoe cnm a Godr. Gr. Fr. I. syl- 
ve Mrs Veterum Daum cum eorum I. sativa, I. glauca G lib. Exere. phyt., I. campestris Stev. con- 
firmata a Ledeb. Ross., mu I. maeotica D Sys et Pr. $ e is b.e t. 188. Engl. Bot. v. 2, n. 97, 
Sturm Heft 3, Sv. Bot. 1, t. 35, Gaertn. Fr. sem. pl. 2, |t 142, f, 6, Lam&. Ill. t. 554, f. 1, 


Reiehnb. Icon. Goiz t5 b p AUT. Akani Mem. di TEE X Toe) p. 1, t. 1, Trautvett., Samer et 


Isat. in Mem. Acad. Sc. St. Petersb. T. 4 (1841), p. 313, n. 18, t. 2, f. 17, € UN Rom. 4, t. 5. 
Matth. p. 635, 634, Camer. Epit. p. 410 K pe Ww h. er ss 149 A, Fuchs. p. 332 et 331, 
Trag St. h. p. 256, Lob. Obs. p. 190, f. ]con. ; Boh L1, Bod: Pempt. p. 7» Uu Bauh. 2 ae 2, 
1-22, p. 989, f. 9, Dalech. Hist. pl. bui p. 499, H 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 286, t. 15 f. 


cosi ns. 10, 41. 


€9 Flor. Maj -Jul. Fruet. Jun.-Aug. In Pyr. or., Cerdaña potissi- 
mum: vix ali 

Legi in aha inter Villeneuve et Urr, die 12 Jul. 1839. Habeo 
a Deville ex Tarbes, sed, ipse monens, e cultura aufugam. Observavi 
in Valle de Aran, contra Escougou : apparet aliquando ad Toulouse. 
Colitur praesertim in Aragonia e in Catalaunia et ex cultura hie et 
ilie per Pyrenaeos migravisse r 

Individua a me visa potius fefe ait plantam cultam quam spontaneam. 
Arduinus in Mem. cit. ei tribuit ceu spontaneitatis limitem regionem 
mediterraneam tantum; hodie ceu planta vans ERER etiam 
in Floris Anglicis x Galliae oceiduae, cf. ad hoe etiam DC. (Alph.) 
Géogr. botq. 2, y. 

Arduinus sil dixit de plantae cultura id Hispanos, quae late fit: 
ipseque Hispanorum nomen Pastel (apud Castillanos) praeteriit, qui lon- 
gam nominum seriem, Italicorum, Anglorum, Gallorum, Germanorum, 
Arabicorum, retulit. 


Neslia Desv. 


Neslia arora (Gesneri? Camerarii) Desv. Journ. et Obs. Angrs. 


Camer. Epit. f. 9, Gesn. Op. bot. ed. a Pu tab. lign. 13, f. 115 C xter.). Koch 
- 82, Bert. 6, S d Sio Ar 4, n. 1429, Moris Sa Sard. ! . 80, DC. Duh. p. 47. v mer panieulatum 
t o pi Her Sphaéróc 'arpus up he Talri Hai nl. hrt. arme ed, . 91. eig 
t gpl. beide K sem. p. 2, p. 285, iSo Dietr. `. Bor. v. 14, Re «hab. Icon 1^ 
n f. 95, Sabb. Hrt. Rom. T. 4, t 3 Schk. Handb. 2, t. 478. G. Bau . 52, n. 4 eum cum 
G a eo Pruss. p. 174, t. d Richr. de Bellev. fig. pl. ex Gilibrt. Demons str. "bolqus p. 
llibrt, iM phytolog. 1, p. $97, n. 5 eum tab. (nee credo Rapistr. rugos., cui aliqui ferunt). 


© Flor. ra Maj. Fruct. Maj. Jun. Per region. mediterr. calidior., 
80lo caleare 

Legi in P yr. Arag. ad Jaca, die 3 Maj. 1845. Vidi ad Pamplona, 
ad el i as. 


a pallida, Mei ddigce vel bipedalis, "eer (DO: E pi 


esneriana zd ra C. ahi altera cruce ARAS forte no 
9t una simul ad Turritam hirsutam. reducendae. 


Ex 


- MES i 
E AA " Pr n haa 
Xi Meu cR Ee a. 


248 


Nomen generis V. ogeliae Medie. Gen. nov., reapse longe antiquius, 
invaluit pro Vogelia Lamk. ZH., Ordinis Plumbaginearum. pe illud 
s. e, vivere nequibat pro Crucifer a, à Michelio pro Riccia adhibitum. 


Tribus 11^ ZILLEAE DC. 


Calepina Adans. 
Calepina Ruellii! N. 


Y x De Nat. stirp. 1. 2, c. 105, p. 563, . Corvini Desv. Journ. et Obs. Ang., Koch 

,. 82, B , p. 600, Gaud. 4, n . 1430, DC. Dab, p- si ‘Myagrum eruc Bides Pourr. Herbr. Matr.? et 
heris Peas Pourr. Herbr. Matr.? M. "ulare Asso Syn. Arag. . bursifolium Thuill. Par. 
visum in ejus Herbr. a Coss. Germ.; Cochlearia. auric dala Lamk. Dict. d a pice ex Desv.; Cochlea- 
ria "m saxatilis g Chaub. Fragm. cr. iex "ds ; qui antea C. Corvini Choul, laudaverat? Neslia eru- 
caefolia Noul. Fl. Flor. Gràec Sibthr rp. .17, t. 619, Waldst. Kit. Pl. rar. Hungr. 2, p. 111, 
t 107, Wintrl. Hrt. Pest Ind. Ae. ? 2, Sura Heft 68, Murr. in Nov. Comm. Gotting. 1777, T. 8, p. 42, 
o Reichnb. Icon yere 2, f. 4463. J. Bauh. Hist. pa PA D Ea POE p. ROD, f. d; Bib we Masc LA n 2, 


; f. 2, Barr. Icon. t. 1252 et 894, f. ^i Gesn. Op. bot. ed. a Schm. tab. aen. 14, f. 


© Flor. Apr. Maj. Fruet. Jun. Per region. mediterr. locis humi- 
lior. et calidior. ; reperta quoque fuit ad Toulouse a Benth. et a Noul., 
sed forte invecta? itidem ad Peyrehorade? 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 2 Maj. 1845. 

Aliquid alliacei, vel nasturtini etiam in odore et sapore ejus perci- 
pitur; sed odor iste non est adeo acerrimus, ut de sua Valeriana pra- 
tensi praedicat Ruellius. 

ues orvinus, qui eum Darrelieri litterarum et scientiae commer- 
cium habebat, serius accessit; hinc male ei dicata fuit species, quam 
ego primo ejus auctori restituendam curavi. Prius Burseri dixeram, ast 
mox Ruellii, eo quod nullibi fidentius citatum Ruellii locum traherem. 


Tribus 12^ ERUCAGINEAE (Buniadeae DC.) N. 


Erucago Tournef. Bunias R. Br. et Neotericor. Bunias Dioscor. 

L. 2, c. 136. Quid? Attendamus etiam ad Diphilum Siphnium, in Athen. 
l. 9, c. 8, et ad Plinium, Nat. h. 1. 20, c. 4, vel 11, ad Galenum quoque, 
De- alin fno. 1.2. e, 81^ et semper magis magisque a nostro genere 
recedimus, Sprengel, Comin. in Dioser. 2, p. 460-1, incidit in Bras- 
sicam campestr em; ego intelligerem potius TA Raj ae varietatem cultam, 
quam sententiam corroborat Columella eanens, De cultura hrtr. v. 2: 
xo E 9 0L amiterninis. defertur Bunias arvis. » Ed. Aldim. 1919) 
"cago vocabulum est, quo primus usus est Columna Led Reseda 
Phyteuma, susceptum dein a Tournefort pro nostro genere. Ceu speci- 
ficum pro specie in n Europa sat diffusa adhibitum fuit a Linnaeo, Te- 
ik illo echinati a Dalechampio suggesto, ut altero cristati, forte om- 
nibus potiore. 
Placuit mihi Tournefortii sententia, laudata quoque ab Adanson , 
Prin pl. 2, P- 423, a Moench, a Cavanilles , a Ventenat, à Desvaux 
n niue, qui vocabulüh illud aptius ad bs dpa designandam exi- 
stimarunt et huic nostrae potissimum adposuerunt. Tis eo magis assen n 
ex quo Columna nomen Erucaginis non absolute ad ossis Phyteuma 


249 


imposuerat, sed addito adjectivo dp veluti si alias esse alibi Eru- 
eagines ipse non abnueret. Non est, insuper, Columna Pater scientiae, 
a quo auctoritas nominum sumi necessario debeat. Licuit, et licebit 
instauratorum vocabula in potiorem vertere usum. 


Erucago segetum (Gesneri) Tournef. Elém. botg. p. 199, Inst. r. hrb. 
p. 232, Magn., Seg 
Op. bot. ed. a Schmied. e» "e 13, f. 113. Bunias Erucago L., Koch p. 82, Bert. 6, 
p. 6 t7, Gand. 4, n. 1431, Moris Sard. . 57, DC. Dub. p. 95. Bun. Eruc. La € erbr.; B. ma- 
eroptera Reiehnb. ex Bert. et Visian. (od B. arve Dee Eie x Griseb, et Schenk It. alp.; Erucago 
monspeliensis Cavan. Prael. n. 943; Er. campestris Desv., E. d ive ar nch., E. s einata Hornem. 
Sinapi echinatum R Bauh. Jacq. i $i p . 940, Schi. Handb, 2. t. 189, Ga ertn. Fr. sem. pl. 2, 
, t. 142, f. 2 (1); Reichnb. Ico . 1, f. 4199 et f. 4160 ipt. et f. 4101 ipee Sabb, 
Irt. Rom. T. 4, Boiss, P]. Eur. t. 400. ile: Hist. pl. Logd. p. 647, f. 1, "à ha Pr. p. 41, n. 7 
eum fig, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 91, p. 858, f. 4, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S . 932, t. 6, f. 9, n. 94. 
Flor. Apr. Maj. Jun. ees Jul Aug. VE in ealidio- 
ribus, per regionem mediterranear 
Legi in s Catal. ad. Gio: die 15 Maj. 1851; et au Perthus, 
die 2 Maj. 18 
abui ex Narbonne a Timbal, sub nomine B. macropterae, sed eadem 
est quae provenit ad Toulouse. Observavi item ad Camprodon, San 
Feliu de Guixols, Cerbera, Perpignan, ete. 


Tribus 13° RAPHANEAE DC. 


Raphanistrum Morison, Tournef. 


Raphanistrum Landra (Anguillarae) N. 

Anguill. Sempl. 113. Ra M Landra Moretti Fl. insubr. ined. apud DC. Syst. 2, p. 668, n. 5, 
Prodr. p. 239, n. d, Bert, 7, p. 179, -E Poe ER TAr 2, p 94. n n. 1971 et 3, p. 803, Genn. Cent. 
pl. Ligust. in Mem., Actis Acad. . Ser 1854), p. 253. n. 5. Rphns. Raphanistrum var. 


Tan : 
"vn luteis La Peyr. Herbr.; R. pi ritus ^ Bréh, Norm. Pollin. 1. 33, t. 4, f. 9, Deless. Ie. sel. 2, 
f. 4173. 


t. 94, Reichnb. Icon. C. 12, t. 3, 
O Flor. Maj. et per Æstatem. Fruct. Jun. in Octobr. In Pyr. 

orient. cum Olea ; inque med. septr. pety et in Cantabr. merid. ; 
sed per regionem oceanieam, ut puto, adve 

abui ex ripa Garumnae ad Toulouse a ‘Timbal, ibidemve secus le 
Canal du midi ego observavi; vidique sub Bilbao, ad Algortha, ex 
Mundaca (penes Mieg)); ad Collioure, Port Vendres, ete. 

omentum in viva planta laeve, dum exsiccatur strias et sulcos 
longitudinales promit; hinc patet quae auctorum descriptiones et icones 
fuerint ab exsiceatis speciminibus desumptae. 


Raphanistrum innocuum (Caesalpini, Lobelii) Medie. apud Uster. N. 
2, 9 


Ann. : «09. 
lb. fol. 937 ex 
Herb. Tor fol. 93, n. 533, De Pints. l 8, c. 56, p. 359 dre 458, 
ips, nami Raphanistram 1. Koch p. 84, n. Ae s io side (^ ior in, Xe Ga a Ern 

| De N s Ligust. n. , : à 

La E a TI prt de ar s SE dae ; A cornutus silip, Eere, kin, re 
oro unilocularis Delàrbr. Auvrgn. ed. 2. Engl. Bot. v 2, n. È ə à Fr. sem. pl. 2, 
105, Flor. Dan. t. 8, Flor. Batv. v. 10, t. 774, Dietr. Fl. Bor. '8 n. T TE 12 t. 3. f. 4172, 
BISO, t. 143, f. 6, Schk. Handb. 2. t. 488. Sv. Bot. nonm Reicbnh, leon. Pn (i780 ed. 2) 
ma Ic. pl. med. T. 6; p. 20, t. 519, Sabh. Hrt. Rom. T. 4, t. 43, L. / yov gode ;. 933, Tabern. 
ath S: - 5. Lob. Ie. t. 199, f. 1, Column. Ecphr. p. 261, i Tis f. 1, Moris. Piet. pl. Oxon. 


: P. 39i, f 1, Teon. t. 408, f. 2. J. Bauh. Hist. gu 
^ S. 3, p. 265, t. 13, f. 1, 2; sed mihi potius p. 266, ir 9, 


,' 4) 


G È 
"Ce » i: 


250 


(€) Flor. per Aestatem. Fruct. Jul.-Oet. 

Legi in Pyr. Cantabr. ad Lecumberry, die 23 Aug. 1841; in Pyr. 
septr. auriger. ad le Pont de Perles, die 21 Jul. 1840; in Pyr, Catal. 
ad Camprodon, die 24 Jul. 1846. Habeo a Deville ex Campan. 

omenta in viva planta articulata, sed laevia, scilicet longitudina- 
liter non striata, nec suleata, ut sub exsiccatione eveniunt. 

Petala, in Pyrenaeis, generatim sulphurea cum venis violaceis, parum 
infra eorollae faucem ab unguibus prodeuntibus; ad faucem color sul- 
phureus in album mutatur, ita ut areola extet albida cum venis violaceis 
et limbus sulphureus pariter eum venis violaceis. 

In Valle d' Aure generatim prodit floribus albis, vel dilutissime sub- 
violaceis, eum venis violaceis, idest saturatioribus; sed obvium venit 
ibidem ad Tramesaiqwes petalis flavis, cum iisdem venis violaceis. 

Dubia sane est Lampsana Dioscoridis, de qua inter olera, sine de- 
scriptione, meminit Dioscorides, l. 2, c. 142; attamen ego potius, eum 
Matthioli Sinapidem arvensem quam Raphanistrum hocce, cum Columna, 
in illa video. Haec ratio fuit, qua ductus Moenchi denominationem 
Gaerterianae. (Raph. Lampsanae) praetulerim. Est Lampsana flore me- 

l 


lino Tabern., non Rapistrum Al. mel. quomodo citat DC. 


Schrankia Medick. Rapistrum Tournef. et Nuperior. Rapistrum 


translato, re ne minime considerata ab istis, ut generatim a recentio- 
ribus. Genus vero Schranckiam nuncupare Medic., Gen. p. 42, t. 1, 
f. 10, laudatus a Moench, Meth. p. 263, quibus libenter assentior. Fugit 
Schrankia Willd. Sp. Papilionacea eadem, ut ajunt, cum Leptoglottide 


d in 
Hal. et Meth.), 
ad Morison transvexit Ruppius. 


2 ron kia rugosa (Gesneri? Doldi) Medie. apud Uster. New. Anm. 
jp. 99. 


Gesn.'Op. bot. ed. a Schm. tab. aen. 14, f. : 2. Rapi- 
< 8 Schm. tab. aen. 14, f. 195?, Dold. apud G. Bauh. Pr. p. 37, n. 2. 
Pru rugosum All. Pedem, (1785), Koch p. 83, n. 2, Bert, ^ p» 606, n. 3, Moris Sard. 1, n f 
è TS Reprt. Fl. Ligust. n. 82, DC. Dub. p. 54, n. 9. Cakile rugosa L'Herit. apud DC. 
" fs - S. l.; M. procumbens dein Chl. ipe 
: i *r zr. Foss. T. Gar.; is ispermum Rupp. * 
P 65; r ieirum monospernum G. Bauh. Pr. o Basil. p. 5r me Pio. MN duly una confudit spe- 
2M Hf ie Pi partim. R. orientale DC., non Boiss. ex Trautv. Now.-Sem ja, M. hi 
PT ue Wie Poir. ex Webb Berth. Canar. All. Pl Podm. ja 940, t. 78, Reichnb. Icon C 
N od iua. SES HE. Rom. 27, 4 t. 44, Berger. Phytonom. 3, p. 131 cum Sab Pon 
f. 3 item.; Mapp. Als. p. 266 cum pier *, |. 21, p. 845 f. (excl. fruct. laterl.); Chabr. Seiagf. P 
AC Flor. Apr. et per JEstatem. Fruct. /Estat. Octobr. Per regionem 
at Iterr. cum Olea potissimum reperitur; sed obvenit, rara quamvis; 
am per regionem oceanieam in calidioribus. 


95! m Lyr. Navarr: ad. Pamplona, die 9 Jun. 1844. Observav 
ad Bilbao, d rurà, Hernani; Bardos, Toulouse. 


oye HRS PME T E TRECE CET 
^ E MEET LET SS 


144 82 y NA. n EE US SEE 


251 


Nouletiana observatio de fructibus aliquando sub maturatione glabris 
Fl. bass. sous Pyr. p. non est exacta, nam ad ipsam Toulouse 
egomet (die 6 Apr. 1859) reperii stirpem fructibus adhue junioribus 
tum hirsutis, tunc glabris, ut im Sardinia vidit Moris, in eodem loco 
(Rap. glabrum Host, Reichnb.): addatur, reperiri quidem lomenta adulta 
pilosa, ut observavi ad Sanguessa, Jaca, Denavarre, Castello de Ampurias, 
Berga, ut percipiatur rem hane esse omnino fortuitam, neque ab aetate 
plantae pendere: cf. etiam Ledeb. Fl. Ross. p. 224. 

Teste DC. denominatio speciei, Allioniano more, prius acta est a 
Bergeret l. c.; sed tertium Bergereti volumen mihi ad manus non fuit. 

Num haeé species, obvia mihi ad Narbonne inque montibus Cor- 
bariensibus habitu prostrato fucum fecerit Pourret, ut ceu novam spe- 
ciem fortuitum distingueret statum, nomine Myagri procumbentis, Chlor. 
Narbn. n. 785, ego sane crederem. Lusus alter, saepe cum hoc com- 
mixtus, occurrit caule subnudo, lomenti articulo inferiore abortivo, toto- 
que lomento villoso, et iste est M. stylosum Gochn. in litter. ad DC., cf. 
hujus Fr. Suppl. p. 598, vel Syst. 2, p. 432-3. Nune pereipitis qua 
ratione idem cum meo judicio Timbali illud, Reliq. Pourr. p. 133, non 
declaravi. 

Ad Castello de Ampurias unum et alterum articulum fertile observavi. 


Tribus 14^ CAKILINEAE DC. 


Cakile Serapion, Anguillr., Tournef. 


Cakile Serapionis! Lobel. ex Anguillr., Dalech., Gaertn., Besser. 


Serap. Simplie. c. 65. C. maritima Scop. Carn., Koch p. 83 a; Bert, 6, p. 613, n. 1, Moris Sard. 
1, n. 56 a, Guss. Sie. Syn. 2, p. 142, DC. Dub. p. 42. C. marit. La Peyr. Herbr.; C. americana Nutt. 
Gen., ex specim. Canadensi et C. cubensis Humb., Bonpl. et Kunth, ex Webb It. His 
yptiaea Juss. (Ar.), C. aequalis L'Herit. apud DC. Syst., ex Riehrd. (A.) apud 


a 
1845) p. 94; C. edentula Hook. Bor. Amer. (Bunias edentula Bigel. Bost.), ex ey New York; 
C. monosperma. Lang., Eruca maritima Diod e Mycó. Engl. Bot. v. 4, n. 231. Curt. Fl. Lond. ed. 
Gray. V. 5, t. 481, Flor. Batv. v. 2, t. 57. Fl. Dan. t. 1168. Sv. Bot. v. 6, t. 407. Hayn. Term. bot. 
t. 17, f, 13, Gaertn. Fr. sem, pl. 2, p. 987, t. 441, f. 12, Reichnb. Jcon. C. 12, t. 1, f, 498, Parce 
Descr, le. pl. rar. ete. p. 5, t. 7, Zannich. Vnz. p. 45, ts. 13, 177, 199, Sabh. Hrt, Rom. T. d t d e 
ET Obs. p. 110 (reaps. 114) f. infer., Icon. t. 223, p 1, Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, P- 1395, f. 1 et p. 13 4, ae 
S b. pu Pr. p. f. inter., J. Bauh. Hist. pl. 2, I 21, p. 867-8, f. 1, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, 
* 9, p. 15 T. f. 90, 


© Flor. Jun.Sept. Fruet. Aug.-Oct. In maritimis tantum. i 
Legi in Pyr. Cantabr. (Guipuzcoa) littore de San Sebastian, die 8 
Sept. 1844. Habeo a Deville ex Bayonne 
ffendes aliquando plantam habitu sub- 
ramosissimo, ramis distortis, proeumbentibus, caespitosa 
stirpem. Item variat statura a paucis pollieibus, vel a spithama ad se- 
Squpedalem et bipedalem attitudinem. Ludunt etiam folia rarius integra, 
Saepius profunde pinnatifida, et quae in inferiore caulis parte degunt 
prae eaeteris magis secta reperiuntur. Petala tum dilute purpurea, tune 
violacea, adeo colore descendunt, ut et alba quoque hic et illie (revera 
raro) occurrant. Numerus seminum in siliculis fortuita res 99^ s 
Cak. latifolia Poir. Dict. Suppl., sive C. aegyptiaca Willd. Sp., yg 
betur pertinaciter a Bertoloni, Ibid. p. 615, n. 2, pro peculiari specie : 
cf de ea Fl. Dan. t. 1583, Lamk. IU. t. 554, f. 2. - 
Gussone, Pl. vasculrs. Inarim. p. 16, illius legitimitatem opper 
denegavit (olim rejectam a Desfont., Vahl, Fries, Broberg, D ^), Cul 


252 


obsistere vix auderem, considerans stirpem a Bertoloni describi foliis 
minus sectis fructibusque majoribus, quod in luxuriante planta facile 
intervenire vidi: et planta cultura tentata non persistit, referente G. 
Bauhino Pin. p. 99, a. 10. Animadvertendum est, quod huic formae 
citant Poiret Gaertneri figuram, Bertoloni Fl. Londin. (nobis dubiam), 
plures Fl. Dan. t. 1583: 


Cruciferae repudiatae. 


Turrita petraea (Ray) N. Arabis Auctor., DC. Syst. et Pr. (2, 
p. 230, n. 31 s; 1, p. 145). Varietatem hujus speciei vivere in Svecia, 
Arvernia et Pyrenaeis (runcinatam) asserit, ille qui in Fl. Fr., ut et 
Lamk. Dict. de Pyrenaeis siluerat. Vestigia hujus plantae e Pyrenaeis 
nullibi vidi; imo video Godron, eum Gr. Fr. p. 161, e Flora Gallica 
eam eripuisse. 

Ghinia thalictroides (Boec.) N. Cardamine Auctr. Indigenam Pyre- 
naeorum dixerunt DC. Fr. 4, p. 681, n. 4191, La Peyr. Hist. abr. pl. 
Pyr. p. n. 3; mox ipse denegavit DC., Syst. 2, p. 266, n. 42. 
Dentaria bulbifera (V. Cord.) L. Viveret En los Pirineos de Cata- 
luña ex Ortega in Quer Esp. 5, p. 205, Pal. y Verdr. Part. praet. 
Bot. Linn. T. 5, p. 88, n. 2, Colmeir. Cat. pl. Catal. p. 9. Hae tres 
auctoritates penes me nihil valent 
. Conringia repanda (Morisoni?) L. Duby Gall. 2, p. 995 fatetur stirpis 
indigenatum « in Gallia non satis certum »; et Godr. eum Gr. Pr 
p. 157 eam excludi voluerunt, dicentes, e Prats de Mollo ipsos non co- 
gnoscere (ibid. indicat Benth. Cat.) nisi Conr. polymorpham , iis try- 
sımum ochroleucum et pumilum. Massot, in litteris mecum datis 2 Apr. 
1853, dicit horum alterum existimavisse olim Gay idem ac Er. virgatum 
DC., Coringia. stricta N., cui ipse Massot refert plantam e Prats de 
Mollo, degentem in Herb. Xatart sub nomine Ær. cheiranthoidis. Et 
hoc verisimile est. 

B 


Aragon. ceu indigena indicatur a Quer Fl. Esp. 4, p. 919. Ego 
Setcasas, ubi et Quer peragravit, eultam tantum vidi, sicque huc et illuc 


PM. gi montium seriem circa St. Béat proximam acriter perlustra- 
runt. Stirps m amatorum hortis saepe educata, una aut altera vice °X 


at. 
M POCORN rotundifolia (Tournf) Moench. In m.' Canigou supra 5t. 
Martyn eam degere vitam asseruit La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr- p 369, 
ubi frustra perquisivimus Jonquet, Coder et ego ; stirpem DC., Godron 
et Grenier e P yrenaeis ignotam derelinquendam esse ratus sum, minime 
commotus de hoe, quod dicere libuerit ('olmeir. Cat. pl. Catal. p. H 


253 


eam reperiri in montibus de Nuria, ubi procul dubio commutata fuit 
cum DBiauricula spathulata N. 

Deltocarpus monospermus (G. Bauh.) N. (Myagrum perfoliatum Auctor). 
Hune fortuitu huc et illuc prodiisse, non vere indigenum et diuturnum, 
mihi visum est. 


Ord. 85. RESEDACEAE DC. 


Cf. Aug. De St. Hilair. Mém. sur la structure et les anomalies des 
Résédacées Tn Annal. Sc. d'Orléans V. 13 (1845) et Ann. Sc. Nat. 
Par. T. 7 (1837), p. 371-6; Tristan Afinit. Hesedac. in Ann. Mus. 
d' Hist. Nat. T. 18 (1811), p. 392-403 ; potissimum vero Mueller Mo- 
nograph. Resedac., Zurich 1857. 


Reseda Plin., L., Muell. l. c, p. 96. 
SECTIO 1.* LEUCORESEDA DC. cum Dunr.. 
Reseda Plinii! Antiquor. plur., Pen. Lob. Advrsr. P 16. 


,, Plin. Nat, h. 1. 27, c. 42, vel 100. Ipse ad vip vidi! Dioser. l. 4, ? R. alba J. Bauh. 
Hist. pl., L., Muell. p. 100,.n. 1. Moris Gard. 1, n. 118, Boiss NON, c 5e I e n. 916, DC. Dub. 
P. 67, n. 4, Muell. rou . 100. R. bap 1 44, Bert. 5, p. 99, . 5, Hook. Br. Fl. ed. 1, p. ?18, 
n. 3 "c eum Arn. ed. 8 P. 44, n . Hook eri Guss. ag R. alba i. Guss. pl. vase, Inarim. p. 28, 
ns. 4, 5, Addit. p. 401. R. alb. La y iet Her ntea Pourr., ex Webb It. Hispn.; Eureseda 
EN Spae , few Buff is wa xima M m p Adae Paiech. ipe Graec. — C. 5, p. 46, t. 459, 
Muell. 1. fig. acq. Ico t. 474, En t. Suppl. v. 2638, Reichnb. Icon. 
C. 12, t. 1 demon 4443 d, f AT W ht. nii. Ind. "P t t. 45, Sabb, ane Rom. T. 8, t. 56. Lob. 
en P: i (reapse sega 4 pe Dalech. Hist. p ingi. 2, p. 1199, f. . t. 922, f. 1. Barr. Icon. 

t. 587, Boce. Sic 7, p. 76 fig., de tab. 44, f. 3. 


(9. €3, 9 nm rarius). Flor. Maj. in ZEstatem. Fruet. Jul.-Sept. 
In calidior. Pyr. Atax., orientalibus 
abui Narbonne a Delort, ex Canet (Roussillon) a Massot. Obser- 
E. D e Nouvelle, ad Bagnouls sur mer, in Pyr. Catal. Valle Segre 
ad e 


Non est enenda haec Ferenn observatio: « In omnibus floris 


i PA 


onim die 3 yo ijs ine {pre Plini us no ovit, caeterum a vete- 
ribus plurimis Moor: Caesare Odono, Akoro : 
lecha 1p, etc. Est Reseda fruticosa ex Arimino, quae Sesamoides majus 
D ent erat, ab Ulisse Aldrovandi ad Generum demonstrata , 
une cf had crt. 266. 
Sesamo n magnum Dioscoridis hanc referre speciem « 
primus sustinuit Caesalpinus, De ts. , Dio- 
ures: mihi vero incerte haec videtur sontadtés. de planta laxe a 1^0 
scoride adumbrata, quae aeque bene cadit in de eoi speciem, 
scilicet in R, mediterraneam Jacq. R. Jacquini Rei 6 die 
Lobeliauam figuram quidam ad R. b amu uper et torte 


e A IP. PA S TE AR 


254 


errant: porro, nee in una, neque in altera specie capsulae pendulae 
dantur. 


Reseda gracilis (Vahlii) Nob. 

R. undata Vahl Symb. 2, p. 52 (vix L., scilicet non sine confus.. R. Gayana Boiss Voy. bot. 
Esp. p. 76, n. 248, Muell. p. 111, n. 4. R. suffruticosa et R. fruticulosa Willk.; R. erispa Pourr. Hrbr. 
Matr.* Boiss. l. c., t. 21, Muell. 1. 6. L0. f. 80 


©, © Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Arag. humilior. 
calidioribusque. 

Legi ad Pedra tajada, die 24 Jun. 1850; sub el Castillo: de Arta- 
sona, die 14 Jun. 1858. Observavi ad el Llano de puens pulin rosel. 

Planta gracilis, sesquipedalis, erecta mono- vel pluricaulis, pallida, 
glabrescens. 

Radix plerumque biennalis, fusiformis, gracilis. Caules ascendentes, 
erecti, vix obliquati, conspicue striati. Foliorum laciniae undulato-cri- 
spae, acutae. Racemi elongati, graciles, interdum plures speciem pani- 
culae offerentes. Bracteae acuminatae, verruculoso-serratae, canescentes. 
Flores breviter pedicellati. Calyx exiguus, quinquepartitus, persistens. 
Petala quinque, parva ; Subaequalia, euneato-laciniata, albentia. Necta- 
rium erenulatum. Stamina pauca. Pistillos generatim tres vidi. Capsulae 
sub-pyriformes, semina minuta, reniformia, flavida, quae oculis nudis 
vix tubereulata pereipies. Calyces et capsulae plerumque verruculosa 
occurrunt; rarius tales conspiciuntur aliae plantae partes, si demas fo- 
liorum marginem, qui frequenter verruculosus sese offert. Florum odor 
VIX acceptus, sapor herbae ingratus. 

innaeum, cum Bert. It. 5, p. 32 et cum Muell. in DC. Pr. 

S9 p. 558, n. 5, redire nolui, non tantum e falsa Barrelieri 

í pl- p. 644, n. 6, sed potissimum quia pistillos ad 
quinque dari dixerit, et praecipue quod « Capsulae hujus generis ma- 
pone d i onge a veritate, pro certo. Vahl sese obtulit, 
qu speciem absque errore exposuit. Nee Gayana denominatio exci- 
pex i , quum non satis liqueat , quid iste in speciei illustratione 


R. gracilis Tenr., e censu specierum exacta, hodie pro R. vulgaris 
varietate recognita est 


SECTIO 2. RESEDASTRUM DC. Dur. (cur non Phyteuma ?). 


Reseda Phyteuma (Dioscorid. ?, Plinii) J. Bauh. Hist. pl., R. Hist. pl. 


Dioser. l. 4, c. 1983. Plin, Nat. h: ] 27, e. 12, v C 5, p. 33, n. 6, Gaud. 
E ; , "may Ve 12, vel 99. Koch p. 96, n. 1, Bert. 5, p. 33, n. 6, 
3 pte A P: 135, n. 14, DC. Dub. p. 66, n. 1. La Peyr. Herbr.; R. aragonensis Losc. y ! Lr 
Mons ] IR MS 1869; Phyteuma monspeliens. alter. foliis min. laciniat. Lob. Ill. p. 146 (ex ER 
Ill. 410 2 3" fuiniata Dulac, Jaeq, A, 2, p. 20, t. 132, Gaertn. Fr, sem. pl. p. 369, t. 75. f. 7, rir 
Pen A $4 Muell. A 7, f. 93, Reichnb. leon. C. 12. t. 99, f, 4443, ld qe Pl. ut. vén. Atl. A 3 
Column Ee sohibi p- 720 f. infer., Icon. t. 718, f, 1, Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 8, Ya 
: Separ. p. 267-9 fig. extr., G. Bauh. Pr. p. 42, f, 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 386, f. 1. 


(9 Flor. Mart. Apr. in seram JEstat. et etiam ineunte Autumno' 
Fruct. Maj. m seriorem Autumn 


um. ; 
loco. S in Pyr. Arag. ad Jaca, die 10 Maj. 1845. Habeo a Deville 
Dies map Adour ad Tarbes, 

Ine haesitatione hane intellieunt pro Ph teumate Dioscoridis Spren- 
gel, Fraas, Mueller aliique perio icai diiy plurimis. Hoc judicium 


. 


mihi ceu incertum sese offert, quum Jd Struthio minora dicantur a 
Dioseoride. Plinius speciem non adumbravit 

Phyteum. Monspel. et Sesamoid. quin. Gesn. s. e. a Bertoloni 
trahitur ad Astrocarpum Clusii, Fl. It. 5, p. 35, n. 1, perperam certe, 
nam iconem ego attente examinavi ; neque haec postrema Species in 
agro Monspeliensi provenit. 

Variabilem esse agnovi, ast non eredo me eum illius lusibus con- 
fudisse R. mediterraneam Jacq., sive R. Jacquini Reichnb. Muell. p. 141, 
n. 16, quae Pyrenaeos prope, in montibus Cebennensibus quoque, re- 
perta est: volunt inventam esse quoque a ende, secus le Tarne, 
prope Agen; tum aorangi denominatio sponte censurae se objicit. 


Reseda vulgaris Laci Caesalpini) G. Bauh. Basil., Magnol., Ray 
Hist, Tournef., Seguier, etc. 

Sesamoid. magn. Laeun. in Dioscr.; Caes. Herbr. Tornab. 1563, fol. 2 n. 646, De Piu nts. 1. 9, 
e. 34, p E Besamds. alter. R. lutea " ch., J. Bauh., Moris s Sp., Koch p. 97, n. A Bert. 5, 
p. 26, n , p. 496, Sim. 1077; Maps Sard. 1, n. 447, DG. ub. p. 67, Muellr. 
p. 183, n. GE Bes 2 49. a bS Peyr Her t R. undata (Gater., Verr ) La 2 "lice. R. 
clausa Muell., ipse fat. in DC. em R. latifolia Taben. Ic. Engl. B acq. jp. 98 
t. 353, Bull. Hrb. Fr. t. 281, Fl. Batv. v. 9, t. 707, Dietr. Fl. "Bor n. "8. ` Reichnb. Ico n. C. 12, 
t. 100, f. 4446, Turp. in Diet. Sc. Nat. Dicot. Atl. t. 187, Muell. l. c ^ 1891, 37, 54, 60, 74 ei Lamk. 
Ill. t. 410. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1199, f. pi J. Bauh. Hist. pl. 3, K '30, p. 407 fig. ab hoc eg Pluk. 
Phytgr. t. 55, f. 4, Petiv. Hrbr. Br. p. 37, f. 11, Tabern. Krtb. p. 39) f. infer.. Icon. (Eg 


9) Flor. Apr. abeunte et per totam ZEstatem. Fruet. Aug. Sept. 

Legi in Pyr. Arag. ad Broto, die 7 Aug. 1850; in Pyr. Catal. 
contra Pons, transacto amne Bergos, l. d. Costa blanca, die 22 Jun. 
1861. Habeo a Deville ex Arreau. 

Variat laevis et scabrida foliorum segmentis per marginem plus 
minus undulatis, glaucedine magis aut minus conspicua. In editioribus 
passim, sed ad "n Nouvelle etiam, vidi variantem pedunculis brevibus, 
floribus minoribus subalbidis, foliisque magis sectis, ut et a Zetterstedt 
observatum est, quem conferas, PI. vasculrs. Pyr. principls. n. 159. 

mbigit, ut mihi videtur, inter varietates x, à Mull. p. 191. 

R. undatam La Peyr. Herbr. (locis s. eta. St. Béat, Baréges) cum 
dubio adduxi, quia sepala 5 et 6, stigmata 3 et 4 in ea animadverti ; 
et flores videntur fuisse albi, aed locs eri ut recipiatur pro R. 
Plinii, cui afferre maluerunt "Coss. et Loret. 

ina a me leeta ad Costa leues multum prae se ferunt va- 

rietatis - : strictae Muell. p. 188, sed folia simpliciora gerunt. Notanda 
etiam sunt in hae mea, caulis prorsus erectus, pedicelli tenuissimi et 
longiuseuli , flores exiguis ad hoe viriditas plantae intensa , habitusque 
nerior, laxior, gracilio 

Mueller citat pes n. vulgarem G. Bauh. Pin. p. 100, n. 2, quae 
forte (expurgata synonymia) in sequentem speciem melius cadit. Fi- 
dentius ego e Bauhiniano Pinace ad R. vulgarem addueerem F. ma- 
zimam p, 100, n. 1, aliquantulum correctam. 


SECTIO 3.* LUTEOLA DC. cum Dus. 
um Luteola (Plinii, Vitruvii) L. Sp. 


t d RN eu l. 23, c. 5, vel 26, 27; Vitruv. A E E y jet std p. 97. " 3, hoe 5, pel bes 

1076, Moris Sard. 1, n. 119. ik 

ME R. E Gilib. Bien. pisi] E R. e idw. ex Ledeb., aeie ' Bsedoides Puss, T g. 
320, Flor. Dan. t. 864, Sv. Bot. "82, Fl. Batv. v. 4, t. 308, Dietr. 


256 


n. 420, Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 4, p. 37, t. 99. Reiehb. Icon. C. 12, t: 99, f. 4442, Sabb, Hrt. 
Rom. t, 7, t. 57, Arduin. in Mem. Osserv. etc. 1, p. 83, t. 16, Schk. Handb. 2, t. 199. Matth. p. 1307, 
Came. Epit 3955, Trav. S 362, Lonieer. Nat. hi ert. 155 


95 D, Lob. Obs. p. 190, 
1 : 


n A o. Trag. Di. D. p. « r st, f. 8; leon. 
1, Dod. Pempt. p. S0, Tabern. Krtb. p. 319 fig., Icon. t. 110, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd, 
s d 


p. 822, i 2, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, p. 465, f. 
Flor. Estate. Fruct. Aug. Sept. 
egi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 10 Jul. 1850. 

Stigmata adesse quatuor vult Koch (Syn. ed. 1 et 2) et sic ii, qui 
cum eo deambulant. Stigmata tria descripserunt Tournefort, Haller, 
Arduino, Desfontaines, Pollich, Savi, Brotero, Dreves et Hayne, Smith, 
Mutel, Hooker, Arnott, et ita revera res se habet, confirmatque Mueller. 
Stilos tres, periearpium tricorne, de genere Luteola cum Tournefort 
restituto, describit Spach, Suit. Buf. T. 7 (1839), p. 103, qui mox in 
speciei deseriptione, p. 104, declaravit periearpium quadricorne (quae 
cornua stili fuerant), contra veritatem et solemni contradictione. Item 

grez. Fossat, Fl. Tarn. Garonn. (1841) p. 40, stilos quatuor, eapsulas 
hexangulares describere, quod dum scribere conaretur botanicus calamus 
pro certo horresceret, veluti de perjurio; ut nefas fuit hominem bota- 
nicum talia perlegentem ea non eorrexisse. 


SECTIO 4. GLAUCORESEDA DC. cum Dcsv. 
Reseda glauca (Burseri) L. Sp. 


Burs. apud G. Bauh. Pr. p. 42, n. 1 (innumer.). Burs. Hrb. IV, 88. Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 336, 
n. 6, DC. Dub. p. 67, n. 6, Muell. p. 196, n. 45. Luteola glauea Webb It. Hispan. p. 67, Otia Hisp. 
Pentas 2, p. 19. La Pevr. Herbr.; R. filiformis Te 00 5. D oW t 
pe. PO R 107, f. 2? mala, nec rudis tantum (Muell.): Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 15, p. 001, n. 1, 

9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. med. orient. ab editioribus 
descendens in fluminum glareis, ubi floret Maj. Jun., fruetifieatque Jul. 

Legi in Pyr. septr. med. ad Oo, die 12 Jul. 1838, in Pyr. or. m. 
Cambresdazes, die 24 Aug. 1836. Habeo a Deville ex Gavarnie et ex 
le Pic d Espielounsere (Azun). Observavi in alveo le Gave d Aspe ad 
Urdos, ad Cauterets, supra Gédre, sub le Port de Salau, in m." Llau- 
renti; m alveis fluminum Aragon ad Jaca, Ara ad Fiscal, Gallego ad 
el Pueyo, la Noguera ad Mongarry. 

Planta palmaris, pedalis, caespitosa, ramosissima, diffusa, fragilis, gla- 
berrima, glauca. Radix cylindracea, erassiuscula; interdum sub-lignosa. 


elegantes, in laxam 8 ; 

obscure striata conspicitur, nec omnino erecta est, sed potius in subuli 
Ped er flexa. 

edi ili : : : (ene : 

Adis ben lineam longi ad basim bracteati; bracteola pugioniformis, 

PU jr Bstee gis pedicellis brevior. Sepala sex (nee quinque ut vou 


C. j LI ^ * l i z 
= Duby, Mutel, Grenier), brevia, subacuta, subaequalia, mergan 
etala sex valde inae 


257 


aut alterum dentem ferunt; inferiora vero petala inter omnia tenuissima, 
setacea et integra sunt. Stamina generatim quindecim , antheris latis, 
sub-globosis, filamentis diu persistentibus praedita. Stigmata video 
quatuor, neque duo tantum cum DC., Duby. Rectius ergo, cum L. 
Sp. pl, Bergeret scribere: « Fleurs à quatre pistilles » Fl. Bass. Pyr. 
2. p. 216, n. 3. Stat haec La Peyrousei observatio: « Elle a souvent 
cing pistils. » Hist. abr. pl. Pyr. p. 268: ego vero illud saepe (sou- 
vent) exeluderem , persuasus de hoc, quod non misi rarissime species 
pentagyna occurrat. Capsula non est sub-globosa (DC., Duby, Mutel), 
sed sub-hemisphaerica, pedicellata; insuper octagona, verruculosa, ad 
oram constricta, intus unilocularis. Semina reniformia, laevia. 

nter petala superiora et stamina (quae in squamam nectariferam 
dilatatam inseruntur) adest corpus quoddam semilunare, viride in ejus 
centro, per marginem late membranaceum, quod discum apud Spach, 
Suit. à Buff. T. T, p. 97, ut p. 93: revera pars floris difficilis expli- 


Eadem est floris fabrica in R. Plinii, vulgari, Luteola, solemnior vero 
observatur in R. Phyteuma. Organum hoc nectarium prius dijudicatum 
ab Aug. De St. Hilaire, a Smith, figuratur a Tristan l. c., t. 21, N. 2, 
f. 56. Seringe intermediam glandulam dixit, eamque deseripsit et figu- 
ravit Pl. Jardns. p. 436-7, t. 8, f£. 5, T. Ceu simplicem unguium pe- 


oerhaave, Haller, Magnol, Necker, Webb, Spach, Rafinesque. Sagaces 
foem, et Ludwig: hos cf. Gen. ed. 6, n. 608; ed. Lis i gw R. 


tost G. e 
n (1689) p. 8 4, mox in Tournef. Elém. botq. (1694) p. 331, 
Meg, 


Oligomeris glaucescens Cambessèd. apud Jacquem. Pr. rar. fe. "n 
(1834-44) p, 24, t. 25, sive Oligom. Teparii & Webbiana Muell. p. y 
1-.l aut O. subulata Boiss., Muell. in DC. Pr. P. 16, S. 2, p. 587, 
n. 5, Resedella subulata Webb Berthel. Phytogr. Canar. 3, p. 107, t. zn 
non ma]e refert, quoad faciem, R. glaucam Pyrenaeorum. ei " 
amnem Tehinâb prope urbem Kadabad, im Ægypto inferiore, mihi ea 

17 


videtur, indole eum pyrenaea stirpe non absimili, e montibus descen- 
dere consuescere. 


Astrocarpus Necker, Mueller l. c., p. 218. 


Astrocarpus sesamoides (Tournef. Gay. 


Sesamds, fruct. stell. Tournf. Elém. botq. p. 337 (excl. G. Bauh. prol.), itemve Inst. r. hrb, 
pu . Gern d. Cat. pl. Paris. p. 32 et apud Schultz F. Arch. Fl. Fr. Allmagn. 

) p. 33, Muellr. p. 249, n. 1. A. sesamds. a b. Dub. p. 57; d Muell. NEM S 
. 554, forte eum e quoq. Reseda sesamoides L. La Peyr. Herbr., Benth. Cat.; Asteroearpus multicaulis 
, A. interruptus "rh el. R. pygmaea Sceheel.? A. pyrenaeus Bill. Annot. DC. Ic. Gall. rars. 


9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In editior. Pyr. medior. et orien- 
talium. 
Legi in Pyr. septr. med. m." Esquierry, die 21 Jul. 1838. In Pyr. 
or. supra Mont-Louis ad Lacus sub le Pic Carlit, die 14 Jul. 1836. 
abeo a Deville ex Monné, a Gautier e summitate Vallis Lladure. 
Observavi in Vallis d Aure editiore parte, nec rarus est per Pyr. med. 
septr. editos, ex observationibus quoque Devillei; ego vidi etiam ad 
DBariges, in m.* Peña blanca, vallis Venasques, supra Balnea de Pan- 
ticosa; ad le port de la Glóre; in m° Llaurenti , in Valle de Llo, in 
m.' Canigou. 
Difficile dictu, quid fuerit Sesamoides Plinii, Nat. h. 1. 22, c. 24, 
vel 64, ab Harduino incognita planta declarata. Audaciores Sprengel 


galo sesameo, mediterraneo N. interpretarunt (perperam Astr. sesamoidem 
seribens adhuc Desfontaines cum Sprengelio), quamvis a Sesamo Patrum, 


Lveseda |]. 27, suo loco citata; quam idem ipse Desfontaines, cum a 

interpretibus, pro. R. Plinii recognovit, vel adnotavit. Non considerans 
insuper Desfontaines, quod si aliud Plinii Sesamoides Resedae species 
fusak illud cum Reseda, neque cum Erigeronte, sive Senecione vulgari, 
Ipse Plinius comparavisset. Haec dixi, ne quis erederet denominationem 


seponenda esse, 
Video Ryff et cigonolphum in Dioscor. p. 359, ed. Gesner. 1549, 


p. 366 pro Besamoide magno Dioscor. offerre Helleborum foetidum male 
delineatum, cui sententiae accessit Salmasius, qui sibi hane confecerat 
opinionem, Sesam. magn. et Helleborum nigrum Theophrasti et Drosco- 
ridis idem prorsus esse; De Homon. c. 50 


Astrocarpus Clusii! Gay. 

Clus, Hisp. p. 346-7. Ga Paris. 
" : . : Gay apud Coss, Germ. W i Y) ss. Cerm. Fl. Pa 
Los - TH. Mu — Schultz Fl. Arch. FI. ELM ligo) pi oid Yer. botq. Esp. ^ 
VE TES * p. 222, n. 2. A. sesamoi TO. Moal i . P. 16, S, 2, p. 99^ 
forte cum b et g. Reseda Clusii Biehler Pl. dro Do La A, eni. (Halae 1807) p. Pn 4 (a 


* 


259 
Muell. praeterv. loc.). R. sesamoides Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 336, n. 1, Bert. 5, p. 34, n. 7 (excl. 
; Moris Sard. 1, n. 120? De Notrs. Reprt. Fl. Lieust. n. 189. R. urpurascens L., Brot. 
Fl. Lusit. 2, p. 307, n. 5. R. purpurasc. et R. canescens L., jam Gay. primo mihi monente De Girard 


,n 
in scheda Herbar. mei generalis. R. sesamoides Pourr. Herbr. Matr.; Astrocarpus suffruticosus Lang. 
est var., ex Texidor Apuntes (1869): A. cochlearifolius Nyman? DC. Ie. Gall. rar. p. 12, t. 40 (excl. 
fig. 3); All. Pedm. n. 1618, t. 88, f. 3 (oblit. in prol. Fl. Paris. fig.). Reiehnb. leon. C. 12, t. 99, 
t ubi. Muellr. 1. c., t. 10, f. 131. Clus. Rar. pl. Hist. 1. 3, p. 295, f. 2, Lob. Obs. p- 190, f. 4, Icon. 
t, 353, f, 2, Parkins. Herb. 1, p. 636. : 

9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In littore Cantabr. rar. 

Habui ex Bayonne a Deville, ad quam urbem ego speciem legi ultra 

? 


flumen Adour. 
Ord. 86. NYMPHAEACEAE Salisb. 


Cf. Planchon Études sur les Nymph. in Ann. Sc. Nat. Par. Sér. 3, 
T. 19 (1853), p. 17-63; Reichnb. Icon. C. 17, p. 31 (1845) Adnot. ad 
Hydrocharideas ; Agardh (B. A.) Act. Acad. Caes. Leopold. Carol. V. 13 
(1826), p. 87, qui Sectionem Monocotyledonalium Macropodam instituit, 
in quam cum hoc genere intrant Najadeae, Alismaceae, Hydrocharideae 
et Podostemoneae; Trecul Ann. Sc. Nat. Par. Sér. 3, T. 4 (1845), 
p. 286-339. 


Consp. R. Veg. p. 38 comprehendit Cabombeas, Nelumboneas et Nym- 


rraceniacearum Papaveracearum. 1 
Gradiationem obliquam praestitit Agardh (J. G.) in Theor. Syst. pl. 
(1858) sub suis Apogesoneis comprehendens eum ANymphaeaceis Lemna- 


ce Maout, cum Decsn. Botanq. 1868, p. 400; inter Podophylleas et 
Barraceniaceas Sm. et Hook. Intr. to Botn. p. 216, eodem ac Asa E 
EN inter Berberideas et Sarraceniaceas, Bot. of Unit. Stat., ed. 
» P. 54 seq. 3 PE 
Nelumbium inter mono- et dicotyledoneas plantas ambigere dixit 
Gaertner, Fr, Sem. l. p. 74, addens: « Sed verissime ad aieiaa AN 
tinet. » idem Auctor de Nymphaea alba, l. c., p. (2, e ikaka 
monocotyledoneum describit. Item Trapa natans, Adansonio e : 
‘spicante, Fam, pl. 2, pag. 83, Gaertnero monocotyledona và i i E 
planta : C, p. 128; inter quas locavit Duchesne; 1staque Monocoty : 
pneis alligata a Jussieu, Gen. pl. p. 68, cito edu est P ui 
D. Reg, Veg. 3, p. 309: in hac cotyledon altera vix appare 
Hiraeq, c 
Aliter sentiebat Endlicher, cf. Gen. pl. p. 898-903 et p. 1197. Cae- 


260 


terum cf. ea, quae docte exposuit DC. Syst. 2 x D» Obs., quaeque 
as iis conformia ediderunt Mertens et Goldbach, jm Pus Imp. Moscov. 

. 6 (1823), p. 187; Trevisanus, De germin. M; ymph. et Ewryal. (1853), 
in p Zeitng. V. 11, et antea (1831) Symb. phyt. ps. 60-2; ; Rupr. Fl. 
Ingr. p. 45; nee ea spernenda sunt, quae edidit Hussenot, Chard. Jancy 
(1835) p. 3436. 


Nymphaea Dioscor., Plinii (partim), Neck. 


Nymphaea en (Theophr., Dioscor., Nicandr., Plin., Galen.) Matth., 
Dod., Camer., 

The eophr, Hist. pl. l. 4, c. 11; 1. 9, c. 13, Dioscr. 1. 3, c. 138, Nicand. oe T ps [ge Fac, 
med. 5, 913. Plin. Nat. h. 1. 95, c. T, Yel 37, 25, e Tv 18.1 Koc n. 99. 329, 
Lg 3, n. 1197, Wilson apud Hook. Journ. of Bot 1 (1834), p. 260, "Moris ard. i e , 
DC. E . 90. La m ae 2 N. neglecta Bruslodiger! ex Wimm. Sehlos ; N. candida Fuchs., 
T ag. Endl. Bot 1.15. 400; . Fl. Lond. ed. xrav. V. 4, t. 65, Flor n. t. 602, Sv. Bot. v. 2, 
A Sturm Hen "$0, Sehk. Handb. 3.t 142, Sehrank. Fl. Monac. t. 45, Diete Fl. Bor. v. 11, n. 765, 
Fl. B V. 7, t. 539, Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 21, t. 5, Reiehnb. Icon. C. 17, t. 67 et 68 var. minor., 

9 i à 


ok. nd erbr. L4 Gora. 1 ^r a Grand. pcd e . Avicenn. etc. idi [E 
Me no foe E edis Jean Petit ert. 76 b, * 4, J. Bauh. Hist. pl. 3 T 98, p. 7 "$0. v. 762, Lonie t. h. 
: Por. Æstate. Fruct. Aug. 
n Pyr. Cantabr. ( m jen Algortha , die 9 Jun. 1853; 
Vos. a i Deville ex le Lac de Lourdes, ubi et ipse inspexi. Obar 
au Lac de la Jeva et de Braindos, prope Bayonne. 


Nymphona Veterum, Marcell. Vergil., Matth. Nuphar Sm. (1806), 
quae melius cum Spreng, Gen. n n. 2174 Dioscoridis diceretur ? Reapse 
ia denominatus fuit flos plantae 


Nymphona lutea (Theophrast. Dioscorid., Plin.) N. 


Theophr. Hist. pl. 1. 9, c. 13, Dioser. 1. 3, c. 139, Plin. Nat ]. 95, e. 7, vel 37. Nuphar lu- 
teum Sm. 4 Koch p- vfi n. x Bert. 5, . 991, "Gn d. 3 at. Uds d Ra oker Journ. of Bot. 
Dab. C od» p 261, n. 5, Moris Sard. 1; n. 40, Plenck ]. 3. du de apud < FI. Jur. p. 30, DC. 


Dub. p. 20, n. , Crép. pl. rar. cr. Belg. fasc. 5 np tea i "Tr: ag. Matth. Loh.) La 
Pr Hen Nuphar vulgaris Spach Suit. Bui. N. enn phaca; a èa (Puo nor et Na ivulare Du Mort. 
x N fads: Gme pumilum Moneg., N. Spennerianum Kirschl.. hoc ipso Vag. Rhen. 
SUR a ume Pursh, ex A Y Nymphanthus europaeus Desv. Obs. Angrs. Engl. Bot. v. ^ 
t 8 Du, KL Lond. ed. „t. 66, Flor. Dan. t. 602, Fl. Batv : , Sv. Bot. v. d 
fasc H t. 5, Gà 1 66, Schrank F]. ) onac, t. 20, Sturm Heft 30, L g. Ic. s 
t. 87, f. $ anal. sem. ex Mise] Pis, P- 73. t. 19, f. 1 (9); Schk. Handb. 2, t. 142. Spach Suit. à Baff 
A A anal. sem. ex M o Plenek. Ic. E med. T. 5, p. 4 430, Reichnb. Icon. $i d 
LE vu ae RAE «Bot. cag. t. 124 Kalmian.; Spenn. in "n od. Bot. Zeit. 10, 1, p n 
Trag. St ner ies ( ait. p Camer. 2 it. p. 635, Bri. Herbr. 4. p. 36, Fuchs. Hist. st. p. 999, 
pl fist A 15 P- 69, Ld Hist se pl ert ert. x AE Lob. Obs. p. 324, f. 15] You. b, 504, f. 2, Clus. "A 
3,1. 38, 5. 92, 1 t 585, f. 2, Lonier. Nat. h. ert. 177 A, f. 2, J. Bauh. Hist. 


J Flor. ZEstate, Fruct. Aug. Oet 
Habeo a Deville ex Je Lac de Lourdes , ubi egomet vidi. Obser- 
vavı quoque ad St, Pe) sub St. Béat, ad le lac de la Jeva prope Ba- 

yonne, ad Leucate Pyr. Atax. 

ymphonae mamap tota planta desi abatur penes antiquos: nomi- 
ia vero Nuphare, ve] (oed V Boris Horde significabantur 
N ME ex Diosco ride. Sed nomen verum foret Nilnufar, unce 
ilufar ex SAM, de hoc ef. Salmas. de Homonym. e. 112; quo 


201 


vocabulo reapse prius Nelumbium speciosum salutatum est, et postea 
aliae Nymphaeae. Videtur huius loci Nimphaea "Theophrasti, quae ita 
intelligebatur a Boerhaave, Ind. Lugd. Batav. 1710, ed. alter. p. 281, 
et à Salisbury. 


Ord. 87. PAPAVERACHAHE DX. 
Tribus 1° HYPECOEAE N. eum L., Matth. et Deesn. 


Remarques sur l'afinité des Papaveracées avec les Cruciferes par M. 
Mirbel, apud Aud. Brongn. Dum. Ann. Sc. Natur. Par. T. 6 (1825), 
p. 266-11. 


Hypecoum Dioscor., Tournef. Digynum faciunt Linnaeani, qui 
alias Papaveraceas Europaeas monogynas declarant! 


Hypecoum procumbens (Dioscorid.) L. Sp. 


Dioser. l. 4, c. 68. Benth. Cat. p. 91, Bert. 2, p. 218, n. 1 (excl. Clus.), Moris Sard. 1, n. 50 (ex 
pe prolaths. antiquor.); DC. Dub. p. 23, n. 4. H. albescens Rap., Balans. Pl. exsiec. Alger., ex 
oss. Voy. bot. Algr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 2, p. 46, t. 195, Guss. Pl. rars. P 77, t. 14, Gaertn. 
Er. sem. pl. 2, p. 164, t. 155, f. 4, Lamk 88, Schk. Handb. t. 27, Reichnb, Icon. GO. 19, k 9, 
f. 4464, Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 43, f. 109, Matth. p. 1309 an sequens? (planta a Cor- 
tuso missa); Camer. Epit. p. 520, Pen. Lob. Advrsr. p. 330? 

©) Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. Atax.; or.? cum Olea. 

Legi ad urbem Narbonne, die 11 Maj. 1839 

Species a Bentham bene definita, qui characteres e forma petalorum 
ae staminum (non satis expensa ad suum tempus usque) feliciter ae 
perspicue eruit. Filamenta e basi dilatata, sensim ad antheras usque at 
fenuata, Haec planta glaucescit quidem, sed minus prae H. glaucescenti 
Guss. , quod vix credo sustineri possit ceu simplex varietas H. pro- 
cumbentis, ut maluerunt Moris Sard. p. 85, Boiss. Voy. A gA 
n. “i Coss. Bull. Soc. botq. Fr. 2 (1855), p. 242, Gren. Godr. Pr. 
p. 02. 


Matthioli excepto) 
ndiflori potius esse 
etiimavi. Unio H. littoralis Wulf. et Jacquin cum procum enti lau- 


m 
( (1835), p. 220) sententiam suam ita aperuit : 
m Dalmatia a Verdonio lectam, aliquo puse 
austriaci declaratam fuisse. Anno 1861 eamdem re j 
(m periodico Verhandl. zool. bot. Ges. Wien) de Da cs 
loquutus (edita Visiani Flora) veram plantae origme: firmans 
rans, in littorali austriaco non amplius repertam stirpem con — 
H. litorale Dest. Fl. Atl. p. 147, enumeratum quidem a Mun y d 
Desfontainesii fide, a Poiret ceu planta Maurusiaea non confirmatur : 
videas quoque Dict. Suppl. 3, p. 82. 


3^ pria 


dM LEE dur rm UNE YE P 


i 
TNT 


262 


Non ego auderem dicere de hac specie ipsam vivere in aqua ita 
calida, wt vix quis calorem pati possit, ut ex J. Bauhino, Hist. pl. 2, 
l 21, p. 900, praecipiter interpretato, ausus est divulgare Loiseleur, 
Dict. Hist. Nat. T. 22 (1821) p. 343. Nam prope lacum, non longe a 
Balneo, idem non est hac si dixisset in ipso rivulo aquae thermalis: 
stirps quae locis siccis sese delectatur, abhorret a loco a Loiseleur tam 
absolute indigitato; ideoque H. procumbentem inter species phanerogamas 
aqua thermali irrigatas inscribere ego nolui, dum earum plures enume- 
ravi sub Samolo aquatico. 


Hypecoum grandiflorum (Clusii) Benth. Cat. p. 91. 
408. Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 118. n. 2, DC. Dub. Pr. 2, p. 4007, 
glaucesc.). H. procumbens Asso Arag., La Peyr. Herbr., Moger., 
H. proeumb. L. var. Pourr. Herbr. Matr., H. glaucescens Bory Chaub. Pélop. n 
Boiss. Voy. botq. A n. 49, contra Cosson, qui non sejungit Guss. plantam. Mog 
cred. Clus. Rar. pl. h. 2, 1. 5, p.95, -£ 2, Id. Obs. p. 429, f. 1, Icon. t. 744, Dod. Pempt. p. 449. 
(9 Flor. Apr.Jul. Fruct. Jun-Aug. In Pyr. Arag., Catal, orient., 
locis humilioribus. 
Legi in Pyr. or. sub Font-pedrouse, die 3 Sept. 1836, ibidemve in 
Roussillon ad portam de Canet (ubi olim "Tournefort!), ad Perpignan 


mum; ad la Jonquera, qui locus proxime Bellegarde degit, ubi Tour- 
nefort in Topograph. speciem se vidisse declarat. Ad Tararach legebat 
Gautier. 

Planta glaucescens, fragilis, inter segetes (ubi saepius reperitur et unde 
sese diffudit) erecta, elata, sesquipedalis etiam et ultra; in apricis sub- 
erecta, ascendens, diffusa, statura longe minore. Caulis in viva planta 

X ac ne vix striatus; foliorum petioli superne applanati ; folia tenuiter 
punctata, punetis glandulosis more Crassulacearum, sed facies et textura 
plantae Corydalis est. Glaucescentia ejus certe variabilis; insignem eam 
observavi de folis in pagina superiore admodum glaucescentibus et 
quasi cinereis ad Nació, Gerona. 

Quidam dum adsignarunt characteres Papaveracearum, sub quibus 
genus istud comprehendebant, eos ita composuerunt, ut haec Tribus 
non apprehenderetur, evidenter de ea obliti: cf. DC., Dub. p. 21, Mut. 
Fr. p. 39, Gren. Fr. p. 57. 

irum, Pourret dijudieavisse hanc speciem varietatem H. procum- 


RAS quum pateat ex ejus notis ipsum stirpem prope inspexisse, vel 
. d b 


* 


petalorum. intimorum nectarii vicem gerit (scrupt- 
s, Lector), et margine fimbriata est. » 


) Plantinianam huc potius, quam ad : 
tere malui. Forte duas simul confudit species Clusius; 


263 


ast pro certo habeo, ipsum H. grandiflorum potissimum prae manibus 
versavisse et finxiss sse. 


D pendulum (Pena et Lobelii L. Sp. 


Gra 1. Koch p. 33, Loisel, Fl. Gall. ed. 2, p. 118, n. 3, DC. Dub. p. 2 
n. 2, Seha H) "Palenia, MSIE) p . 43, in exempl. kikas distrib., Gren. Godr. Fr. p. 63 (acl 
ir, Pane). Mall ;Lob. ioon, t: HI 1.3, deo v. Herbr. ex edit. Zorn t. 969, 
oc; Tabern. Krtb. wh E ue ic on. t. E. 2, Barr. Icon. t. 352. 


© Flor. Um Fruct. Maj.-Jul. In Pyr. Atax. , orient., Catal., 
Aragonensibus. 

Legi ad Narbonne oet et ie Delort accepi) sub le Pech de l agnelo, 
inter segetes, die 13 Maj Observavi in mntbs. Corbariensibus 
3 Pusiols; in Pyr. Catal. S 7 x de Farfaüa, Solsona, ad Ayerbe 
(Arag.). 

Petala interiora tripartita, lacinia media longiore spathulaeformi, 
glandulosa, quod evidentius fit per marginem ipsius dilatationis spathu- 
aeformis; et eadem interiora petala Spee nona s notata sae- 
pius inspexi. Staminum filamenta e ke mbranaceo-dilatata, quae 
dilatatio ad antheras sensim dimin aa ita fit in omnibus fila- 
mentis); antherae ferme capillares. Sima bilobum 

abitus plantae erectus, qua nota praesertim, nec non lobis foliorum 
elongatis, illico distinguitur ab HM. caucasico, ramosiore, late divaricato, 
foliisve enum contractis praedito; et ut recte observat Ledebour, 
Fl. Ross. p. 94, stilis divergentibus, cum stigma atibus persistentibus ; 
dum ua i in H. penduli capsula (reapse maturiore tantum) dilabuntur. 


Chelidonium Dioscor., Plin. ; G. Bauh., Tournef., L.; nec Che- 
lidonia placeret cum Schrank, Prim. FI. Salisb. p. 134. 


Eom majus (Theophr., Dioser., Plin., Theocr., Nicandr.) Ruell., 
8, Trag., Matth., Dod., Cae salp. 


d. 

heophr. Hist. l. 7, c. 44, Dioscr. ]. 2, c. 211, Plin. Nat. h. l. 25, c. 8, vel 50, Theocr, I 

13, v. d Nicandr, ds x ai Galen. Koch p: ^32, Bert. 5, p. 309, Moris anh 1, n. 49, oe dee 
oraa, Sering. Fl. Jar Dub. p. 23, Ledeb. Fl. Ross. p. 91. La Peyr erbr. E 
erale Salish. Pr. * Chelidonih. bu Plin. ; Ch. officinarum Ernd. Virid. Wars.; Ch Kd s 
a Gh, luteum Gilib. Exe ^ phyt. Engl. Bot. v. 22, n. 1981, Fl. Dan. t 542 et pM D . 

V. 1, t. 67, Bull. Herb. Fr. t. , Schra k Fi. Monac. t. 120, Drev. et Hayn. c p Pig 1 
p 7, t. 18: Fl. Dan. t. 2054 hot pa o Labr. Heg. Ie. Helv. fasc. 16, t Schk. rund o 
n tel Fl. Bor. v. 3, n. 184, Mill. Icon. t. 92, f. 1, Term. hot. tab libr. inser, 2, f. £9 
: Fr. sem. pl. 2, p. 464 , Lo 115. f. 5, Plenck Ic. pl. med. T. 5, p. 2%, t. Fl. (V9, 

P bs Wa W d ab Ese b. Pl. offic. t. 408, vM PL ed. T. 2, t. 113, Sabb. As Mee LE 
ado! hytogr. med. T. . 616, t. 141, Woody. Hook. Med. Bot. V. 2 jM ne 
iue! 10, f. 4466 dm. 'annich. Vnz. p. 61, t. ar iyena En — ^E dein; 

z S . 107, Brot. Herb. 1. 2 o empl. t St. 

zY D. 32, Hist. pl. (gall.) p. 24, f. i, Lob. Obs. p. 440, tti, Teon. t. 460, f. 9, ci go ia Er 
T? , f. 1, Æmil. Macer. De virib. Herbr. e. 52, Herbar. Magunt deg abd rol; de 
cent. 1498, ert, 85, Le Grand Herbr. de Ras. Avicenn. etc., Paris 1495. ve RE Bauh. 


Herb . Vi 
Petit ert. 33 b. fig. 8, b B Sanit. ed. Germ. 
Hist. p, 3. | 3o. itemve ex edit. Jacq. ELMO Cuba 105 D. Moris. Hist. pl. Oxon. 
EIN La 482 t. 78 C, Lonier. Nat. h. ert 

2. p p. 997, t. 1 LY "X X Agi Dorsten. Botner nie 

J Flor. Apr. in Jul. Fruct. Maj. Aug 

Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 3 ym 1851. 
l Laudabunt antiquorum denominationem 
orum Ch. minus alieni ordinis fuisse speciem, scili 


non meminerint il- 
cet Ficariam vernam! 


264 


Glaucium Tournf. 
SECTIO 1.* GLAUCIA GENUINA (Endl.) N. 
Glaucium flavum B B Cat.) Crantz A. (1169). 


Theophr. Hist. a L » c. 13, Dios ^ . 66. Moris Sard. 1, n. 47, De Notrs. Reprt. Fl. Lig. 

n. 71, DC. Dub. p. 92 . G. luteum Bl. voe (9). Koch e 32, n. 1, Bert. 5, p. 312, n. 1, 

Gaud. 3, n. 1191 Chelidanium Glaucium id a Peyr. Herbr.; Papaver aratilis Ruell. Nat. Stirp.; P. 

cornieulatum Fuchs., P. luteum Catull. n. Engl. ot. v. 1, n. 8, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. a V3 
à n. 


pues 


. 1061, Camer. "Epit p p. 520, D ite qum p. 448, Clus. Rar. pl. h. 2, 1. 5, p. 94, 
AA Cord. Hist. E ert. 1314 fig. Do Pire, ET uM 536 DE. E Bauh. Hist pl.:3, 1. 30, p. 398, 
Lonier. Nat. h. crt. 82 C-D, T rag. St. - 123, Lob. Obs. p. 141, 1.470, 59. 
©, © Flor. Jun. Jul. Qs per en a seriorem etiam 
Legi in Pyr. Catal. maritim. ad Rosas, die 14 Jun. 1851. Habeo ex 
Bayonne a Deville. Observavi ad Toulouse. 
on esse tantum maritimam. stirpem (ut in sie ups plures obser- 
varunt), sed, per regionem mediterraneam praesertim, longe a mare 
quoque reperiri , reete jam significavit Matthioli; cf. Epist med. l. 5 
Epist. 1 (ex edit. Prag. 1561, p. 320, ex ed. Lugd. 1564, p. 534); 
qui ideo severitatem judicii sui in Amat. Lusit. (Cens. 61), qui ad 
Lovanium se vidisse retulerat, sane revocare potuisset. Quapropter mi- 
ramur, nostris diebus adhuc aliquos extare, qui cum Dioscoride ceu 
matin speciem eam des signent, ut Wilkomo Strand und Stepp. 
Iber. halb. (1852), qui g Matritem eam indicari dum vidit horruit. 
Anno 1834, die 3 Jun un., stirpis specimina legi in agro Florentino, ad 
sinistram Arni ripam descendendo ; prope Ugnano, loco a Caruel non 
adnotato. 
Synonyma Patrum a me relata, an et Ceratitin Plin. Nat. h. 1. 20, 
c. 19, vel 78 fortasse aliquis ad sequentem speciem potius adduceret. 
n nostra hac specie succus vix lutes scens, aquosus potius et incolumis 
in viva planta observatur, qui in insequente absolute croceus declaratur 
a Dioscoride (sub Glaucio 0). 


Glaucium corniculatum (Dioscoridis) Curt. Fl. Lond. 


Dioser. 1. 3 .90; G s. 
Wiri aaa Y A 4 A rad P mk a Pine , tab. A 15 D 2: Mp € E- 
Las » C nd. ed a vev, T p Schk . . , uh Hit, 0 
i > ; Gaertn, Fr. sem. pl. 2, p. j5, f. 6, Sa 
t. 85, Reichnb. Icon. * 13, t. 11 et t. AR À 4470. Cb pl. Hu pe SE, Rar. pl. Hist. 2, l. 5, p. 91, 
' Moris. 


- St. Hist. Comm. "sba 495. Hist: pl. i Yo og ôi" Pem t, dd, f. iex 
Clus., Lob. Obs. p. p (ea E p..295 fig. (spec. 2). p 
Hist. pl. Oxon. un * E PO on. t. £r f i Plant. 3. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, p. 399, f. 1 


© Flor. ag Jun. Fruct è 7 Catal., or. 
Kur. eun OE ruct. Maj-Jul. In Pyr. Arag., Catal, Or., 

Legi in Pyr Arag. 1850; 
i : prope Huesca ad San Gorje, die 11 Jun. 

m P Jr. Atax. mtbs, Üorbarieria. ad Villeneuve, di 8 ue Eoo: Ob- 
23: astro, Perpignan, Casas de Pena, 

Vidi ad T remp, ad Cardona ona, M Pos ; Pyr. Catal; ia non om- 
cn phoenicea, basi atro-fusca, ad dnon e eorum phoenicea, venata, 
jl iqua ampliore petali parte lutea, ferme flava, in quam venae illae 
FYR quasi in penicillum irregulariter irrumpebant: observabam 
"C S petala in eorum media et externa parte tota phoenicea. 


E 


265 
Lusum hujuscemodi observatum fuisse credo a Webb et Berthelot, qui 
de G. intermedio Link apud Buch Canar. ita effati sunt: « Plantam 
Canariensem semper, nisi in Fuerteventura, flavifloram vidimus, et quan- 
quam pro specie habuit, novumque ei indidit nomen Celeb, Linkius, vi 
tamen varietatis titulo, ac ne via denominandam censemus. » Webb Berth. 
hytogr. Canar. 3, p. 57. Item cum nostra specie conjungendum esse 
reor G. rubrum Fl. Graec. Sibthrp. l. c., t. 488, nee non G. tricolor 
Bernhrd. Reiehnb. Pl. cr. C. 3, t. 227, f. 376, sive Icon. c. f. 4470; 
üt hybridum inter superiorem speciem et hoc corniculatum mihi quidem 
habendum videtur G. fulvum Sm., Sowerby Exot. Bot. p. 11, t. T, 
graviter pertractatum a DC., Syst. 2, p. 95, n. 2, Pr. 1, p. 122, n. 2. 
Å 


: rtr. 
Don. Flora n. 11, 21 Mart. 1856, p. 171. Varietates quasdam hujus- 
cemodi respexit quoque Ledeb. Fl. Ross. ps. 92-3, n. 2. 

Glaucium Dioscoridis hie addueimus, abjecta Jussieui (A. L.) sen- 
tentia, qui Argemonem mexicanam (Echtrum trivialem Loureir?) potius 
aoa intelligendam esse contendit in Dict. Sc. Nat. Par. T. 19 (1821), 
p. 31. 


Sequentia Matthioli et Gesneri loca a DC. (Syst. 2, p. 96, n. 3) 
derelicta, meminisse libuit. 

Papav. corniculat. flor. rubro, Matth. Epist. med. 1. 5, Epist. 1, ed. 
Prag. 1561, p. 320, ed. Lugd. 1564, p. 534, ed. G. Bauh. 1598, p. 182; 
Glaue. Papaver. cornicul. simillim. , radice succo luteo praegnante, florib. 
er nigro, luteo rubroque permictis (alias floribus purpureis) ete. Gesn. 

rt. Germ. crt. 160 vers. lin. 21-2 (1561): addamus Papaver cor- 
mculatum Pall. It. Nomen specifieum corniculati vix ac ne vix quidem 
hodie retinendum: ef. Sm. Engl. Fl. 3 


SECTIO 2.» ROEMERIA (Medick., Endl.) N. 


Glaucium violaceum (Gesneri) Juss. 


: - s ; 5 . ed. a Schm. tab. 
,  Papav. flor, violae. Gesn. Hrt. Germ. crt. 271, lin. 13 (ex Hispan.) ; Op. bot pof ras Dumnt. 


lign. 46, f. 449. S Pe , 956 
E - Sm. Engl. Fl. 3, 7, n. 3, Hook. Br. Fl. ed. 1, p. ^99, 3 = m 
n Botan. eultivtr, ed. 2, T, 4, p. 472, 3, Loisel. Kl. Gall. ed. è, p. 376, n, d Dub. p. 29. Chelido- 
: c. 99, not. 81. Roemeria hybrida DC. Syst. 2 ; C . 73, t. 490. 


: f, C AL "o 2, n. f el ! 
nium hydridum p. La P. H jl. Bot. v. 3, n. 901, Flor. Graec. Sibthrp. C. 5. p 279 
i. 4. dad £3" j| .« Dugi. . . ', . < * n * inf, Re BITS 
Clus, Hisp. p. 4nj et p. 405:9, Rar. pl. Hist. 2,1. 5, p. 99, f. 2, Lob. Obs. pr irit. f. 1d 
i ang Purus p. 449, f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 3, i 30, p. 399, f. 2, Moris. Hist. pl. O) , 


© Flor. Apr.-Jun. Fruet. Maj. in Jul. Per region. mediterr.; fre- 
Tuentius vero in Pyr. Atax. et oriental, Oleam raro deserens. 


- DE 


266 


Legi ad Narbonne, die 11 Maj. 1839; in Pyr. or. ; Roussillon, ad 
Rivesaltes, die 8 Maj. 1843. Observavi ad Sanguessa , Liadena, inter 
Verdun et Asso-Beral, ad Santa Engracia, Benavarre, in campis de la 


non animadvertit Hooker, qui de generis characteribus agens, l. c. 
scripsit « stigma bilobum » et siliquam bi-tri-quadrilocularem , €um to- 
tidem et amplius valvis. Evidenter characteres generis Glaucii segniter 
tune ille transcripsit. 


illam Heemeriam bivalvem e Mesopotamia, Syst. 2, p. 93, n. 3, es 
p. 122, n. 3, cui siliqua bivalvis perpetuo inest; et cf. etiam Smit ? 
Engl. Fl. 3 (1829), p. 8, ubi Roemeria criticatur, quamvis non e 
madverterit Smith , Siliquas non tantum tri-quadrivalves a DC. ic 5, 
sed et bivalves in generis characteribus: caeterae Smithii observa 
tiones bonae. di- 

Nomen specificum violaceum, a colore petalorum desumptum, E l 
catum a Gesnero, Clusio, Lobelio, Dodonaeo, Gerardo, Pod «f 
lechampio, Bauhinis, Tournefort, a Jussieu denique inditum, praeferr 
malui et miror Dumont Cosset Linnaeanum falsissimum confirmare vo- 


z gs : s ne 
stirpem novo genere nobilitare conatus est, eam falsa denominatio 
deprimebat. 


Meconopsis Viguier. Iis potius accedendum esse reor, qui Sty- 
lophorum Nutt. a Meconopside non sejungunt. 


. . . . . " Lá 48. 

Meconopsis cambrica (Burseri) Viguier, Monogr. Pav. etc. p 
? mox 
i Burs. apud G. Bauh, pr, p. 92, n. 1 (e Pyrenaeis primitus nota species); an Burr 1 M Hook. 
in Anglia, ante ann. 1644. a Johnson Th., refer. Wither. Arrng. Br. pl. ed. 7, 3, p. 697 . Syst. 
Br. Fi. ed, 1 DC. Dub Por. 3 
i 0, n. 1. Pa i r : 
6. Argemone cambrica Gaertn. Fr. sem. l. p. 288, Desportes in Dict. Se. Nat. 3. caps. 
481. Papv. cambr. La Peyr. Herbr, Engl. Bot! v. 1, n. L3 Vigu h. 0u CK MS * i, 

hear p. dao c 2: f- 290. Robert. Ic. t. 11, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. S, P- 

f. 12, Park. Theatr. p. 469, 
: TE is syl- 
9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Per region. oceanic. in gege ud 
vaticis, vel in locis umbrosis, vix regionem mediterr. attingens; 
caleareum praediligit, 


267 


Legi in Pyr. Cantabr. ad la Source de la Nive et ad Arregkuy , 
diebus 1 et 20 Jul. 1841; in Pyr. septr. med. ad Bagnères de Luchon, 
die 19 Jun. 1838. Habui ex les Eaux Bonnes a De Girard, ex Arrens 
a Deville. Observavi in m.* Izarris et m.* Sagnu supra Azpeitia; ad 
Barèges, ad Aràs de Bigorre, in Valle de Aran, sub le Port de Salau, 
al col de la Trappe supra Ustou; ad Roncesvalles, a la Regata d Estaboa 
(vallis Aezcoa), ad balnea de Panticosa, circa Torla, ete. Vidi in Herbr. 
Pourr. Matr. asserv. l. ind. Bugarach, quod vix crederem; probabilior 
est alter ad Salvanaire in suo It. Pyr. declaratus. Timbal vidit in Valle 
de Baños Catal. 

Nomen specificum partis studio (Dillenianae prae Bauhiniana) a Lin- 
naeo susceptum, a neotericis servatum, quamvis primitus in Pyrenaeis 
detecta fuerit species. 


Papaver Vergil., Plin., Tournef. Cf. Cesati Animadversiones in 
Cien charaetrs. specifics., Ieonograph. Stirp. Italicor. univers. fasc. 1. 
Elkan Lud. Tentam. Monogr. Papaver., Regiom. Boruss. 1839, in 4-", 
Viguier, Histoire Pavots, Argem. 1814, 4.. 


Papaver nigrum (Homer., Theophr., Dioscor., Plin., Nieandr., 
Theocr., ete.) Brunf. (ex Plinio), Haile: 9, p. 291, kip, Sering. Fi. 
Jardns. p. 579, n 


Homer. llias 1. 8, v. 306, QM ihr. Hist. pl. 1. 13, Dioser. 1. 4, c. 65, Papav. 3?, Plin. Nat. 

h. 1. 19, e. 8, vel 53 et 1. 20, : diy Nitand, 4 Ther. v. 891, Alex. v. 431, Theocr. Id. 3, iSi 
iferum Gmel. Fl pai. da T. 2, p. 475, n. 794. Moris Sard. 1, n. 46 a (nec b). PP. som- 

nifer, (excl, y b) et P. se erum Fu Syst. 2, p. 81, ns. 18 19, Prodr. 119, ns. 20, 21 et cum ub. 
» ns. 8, 9 (ab hoe Mhao: ta . setigerum Ben , p. 326, n. 7, Ge Ei paraan gne 

- ^4 n. 6. P. somnifer. La Peyr. Hebr. 'P. sylvest re Dod. St. h. Comm., yes 3 ry Reichnb. 


r 
commune Herbr. ex Dod. Engl. Bot. v. 30, n. 2145? su Herb. Fr. t. 57, I. 
[cum C. 13, t. 17, f. 4484, pelea, Icon. sel. Y. 2, p. 3, t. 7, Redout. Ch. beiis. lans $ 93, Sa T 
mi Rom. T. 4, h: £2 Wa W., Fu N. ah Esenb. Pi. offic. t. 409. Dod. Stirp. . 1553, p. 499, 
st. pl. (gall.) , f. 2, Pempt. p. 445, f. 4 et p. 446. Lob. Icon. t. 274, f. 1 y '$. Ger. 3. J, Horb a 
p. 369, f. 2 et p 3. "Daleeh. Hist. pl. Lugd. 9, m 10, 5. 6 Egenolph. Herbr. imag. ert. 
© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. oriental. cum Olea , 

locisque silidioribus 
9 Legi n Roussillon secus Riu Cerda, in ejus alveo, sub Oms, z 
E Ag 1843. Vidi ad Estagel et ad Vicar bus habui a Nau x 
obtinui i ANSA a Gautier e nemore de Four t 
" etae copia variant; interdum omnino Tokeni et petala magnitu- 
me varia; semina vero semper nigra inspexi et talia continuo occur- 


rere tecum testabatur Coder. kte Bultá 
ep 


ortus eba nt. Brassica 
erysimoides et ex propinquis hortis Lordi sativum. 


vident (ut jam DC. 


credunt typum spontaneum Pa verum etdtontm. 
per Europam dvd facie spontaneitatis ut haec nostra est, mihi " 
offert ceu P, somniferum vulga Sn E respondens varietati « DC., 
nec $, quae videtur species dive 8, 1768, ns 
Duarum specierum discum jam Miller, Dict. ed. t Bad. js 
(pag. innumr.), et a Gmelin solemnius patrocinatam 3 q Let 

: ps. 418-80. ns. 794-5, dubiam visam et admissam a pu^ Ls n 
*; Infirmatam observatione, ut judicio, parum M ES 


268 


ed. 1 et 2, a Visiani Consider. gen. sp. p. 48, inconsiderate rejectam 
ab Elkan s. c. p. 30, n. 10, a Cosson et Germ. FI. Par. p. 13, n. 1, 
a Boreau Fl. centr. Fr. (ed. 1840) n. 109, a Godet Fl. Jur. p. 91,a 
Brébiss. Fl. Norm. ed. 4, p. 15, bonis argumentis mecum sustinuit 
amieus et magister optimus Dunal. 

Suscipimus ergo P. somniferum et P. officinale Gmel. Bad. Alsat. 
sub quo vis nomine, vel nominibus ab instauratoribus huic vel alteri 
datis. Postremum hoc, quod ex Plinio aliqui (J. Pompon. Fortun. : 
Tragus, Gesner, Dodonaeus, aliique) P. album dixerunt, inter quos 
Heller Flor. Wireeburg. 1810, T. 1, p. 546, n. 5, qui, ut apparet, ea 
quae ante eum egerat Gmelin (1806) ignoravit, sequente observatione 
ab Hallero firmatur: « Plantam cultam. constantissimam semper obser- 


doynum (Sant. Pisaur.) definite scribentem: « Papaver duarum est spe- 
crum; quidam... habens semina alba,.... quidam nigra. » De venenis 
85 


Papaver Rhoeas ("Theophr., Dioser., Qalen., Theocr., Vergil.?, Plin.) 
Ruell. Nat. Stirp. p. 806, Dod., Lob., Lonier. 
Theophr. Hist. l. 9, c. 13, Dioser. 1. 4, c. 64, Gal 
€. 18, vel 76, Theocr. Id. 11, v. 56 et Id. 3, v. 29 (petal. tant.) ; 
Koch p. 91, n. 4, Bert. 5, p. 324, n. uud, 3, n. 1194, Moris S 
ns. 


med. 7, 12, Plin. Nat. h. l. 20, 
1, v. 219? Fl. Virg. p. 89-90. 
45, Elk. 1. 


Sard. 1, n. 45, 


- E P. 

P trilobum Wallr., ex Ir h.; P. commutatüm Fisch., Mey. ex Elk.; P. agreste Egenolph; P. in- 

X nedi ech, im.; P. atropurpureum Gilib. Exerc phyt., syriacum boiss. ipso decl 

Bot ia E rs P. FL. Fog et P. F1 Timb. Herbr. Toul. eum P. caudatifolio Ejusd. Engl 
- V. 9, n. R On I d j 5 E 

Sehrank Fl. Monac. * A e d Debieti. FL. Bor 


) t. 29, Sv. Bot. v. 8, t. 519, à ; 
asc. i2 LIUTP, C. 5, p. 74, p. 401, Spach Suit. Buff. Atl, t. 55, f. 4 f. fr. sem.; Labr. Heg. Ie. Helv. 
fasc. 12, t. 1, Zannich. Vnz. p. 203, t. 261, Tu i 
t HS, Wa W. F^, N. ab Esenb. PI. offic 


. ` ter. $ 

P 914, 510, m- à : Dod. $ * ra Comm. p. 423, Hist. 
pi. (gall) „P: 494, ft Pempt. p. 447, rsten. Botan. ert. 209 B, f. 1, Lonicer. Nat. h. ert. 1 ji 
o'phiana ; Cod. Par. "d Lenorm. fol. 56 a, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, p. 39, Dalech. Hist. pl. Lugd. 


ul. 
Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 7 Jun. 1845; ad Huesca, die 8 
bes. 
Petala in viva planta punicea, sub exsiecatione obscure rubra fiunt. 
vius mihi venit petalis albis ad Ze Boulou P yr. or., die 3 Ju» 
, “+ 1D1cem prope ad Arles, die 17 Jun. ejusdem anni lusum pi 
serratis, simplicibus, aeque pinnatifidis: ab hoc paulatim inceditur i 
P. trilobum Wallr. dubium Koch, recognitum ab Irmisch. Spenn. Fi. 
Frib. 3, p. 980 Not. hoc voluit P. dubii formam, non Khoeadi 
dieit Gren. Fr, p. 58. Ad P 
aliqua quorum pedunculi pilis prorsus destituti erant, quod morbosi, 


260 


Laudo Bertoloni videns eum priorem reliquisse sententiam (cf. Pl. 
Gen. ed. 1, p. 105) de habendo Papav. Rhoeade integrifol. hispan. , 
Barr. Ie. t. 1191 pro Seriola aethnensi ante inflorescentiam forte, male 
delineata; quod judicium incuriose ceu perspicax laudatum fuit a DC. 
Syst. p. 85, n. 2 et iterum Pr. p. 120, n. 26. Nullum mihi superest 
dubium, quin citata Barrelieri icon referat lusum P. Rhoeadis, ut ipse 
Bertoloni hodie eam declarat, l. c., p. 325. Peculiarem ex hac forma 
speciem confecerat Viguier, Monogr. p. 38, n. 2, de qua vix persuasus 
est ipse DC., quamvis eam dimittere ausus non fuerit, ut videre est 
Syst. et Pr. locis cts. 

Porro errarunt Moris, Bertoloni et Gussone referentes ad P. parvi- 
forum Lamk. (ceu var. æ p. 322) Bert.; ceu spec. propr., P. obtusifo- 
lium Desf. alii P. Rubiaei. Minus eos reprehenderem si Viguieri Mo- 
nographiam consuluissent, ex quo, e figura quoad capsulam fallaci (neque 
ipsius Viguieri deseriptioni respondente, quae figura perperam optima 
declarata est a DC. Syst. et Pr., et quam Viguier in textu citare ob- 
litus est!) in hocce judicium ineidissent: cf. Moris Sard. n. 44, uss, 
Sie. Syn. 2, p. 7, n. 6, Pl. vasc. Inar. p. 7, n. 3. Ast ex Viguieri 
descriptione, nee non e loci autopsia, faeile dueti sumus ad P. Rhoe- 
adem: hoe cito mecum confirmavit Delile, immo ipse Viguier, quem, 
eunte Mart. 1846, ad rei revisionem revocavi. Hane sententiam primi 
ediderunt Spenner FI. Friburg. 3 (1829), p. 979, n. 2 «, mox Roehling 
eum Mert. et Koch Deutsch. Fl. 4 (1833), p. 22, eamque confirmavit 

och Syn. ed. 1, p. 30, ed. 2 s. c., qui specimen monspeliense e loco 


vede bridam, fortuito exortam, inter P. Rhoeadem et hispidum. Reapse 
illa Viguieri figura folia praecipue hujus postremae 
refert, Remanet tum dubium, num illa Viguieri planta semel tantum- 
modo app dividuis in loco au- 
toptieo observatis, alienigenis, pone Delilei nutum. Certum est Viguier 
i imi ’ loquutus semper de 
e non accessit. Ea 


priem Dodonaei subsequentem figuram pro P. parv 
ol hoeadem adduci jussit G. Bauh. l. c., 
Proatio aliquantulum dubia videri potest, proptere 
describ à 
x “cut prima communi, et petala minora fingit. Qu 
Tingantur in prima icone, quae insuper valde magis 
ei Acceptissimae figurae in Pemptadibus insculptae, cdi 
sent meum sorti committo. Tutius res jam acta esset, 5! 
us extaret fructus exacta delineatio 
iino: A oeadem 
Existimavit Sprengel, Comm. in Dioser. T. 2, p. 600, Rh 


P EA a o e a h A, 


270 


Dioscoridis ob capsulas oblongas et semina rufa ad P. parviflorum potius 
spectare, videns P. Rhoeadem in insequente Dioscoridis capite, ubi agitur 
de Papavere sylvestri, in quo revera semina dicuntur qualia,reapse non 
sunt in nostra specie, ni velimus colores omnes intensos, fuscos, caeruleos, 


sog 
becillitatem signare vellent. » Brunf. Herbr. T. 3 (posthum.), p. 53. 
Herba nutriuntur parvae sues in G'odshill, ex Bronfield Fl. Vect. 
p. 23, n 


Papaver parviflorum (Tragi) Lamk. Fl. Fr. 3, p. 173. 


Argemone exigua Trag. St. h. p. 119 sin. fig. P. dubium L., Koch p. 32, n. 5, 
n. 5, Gaud. 3, n. 1195. Gren. Fl. Jur. p. 32, DC. Dub. p. 22, n. 5, Elk. 1. c., n. 7. P. brev 
Exerc. phytolog. p. 338, n. 1 ott., ex Grenier, q . mode- 
. collinum Bogenh. hue laudat, sieq. Godet; P. segetale b Spenn. Friburg.; P. laevi- 


5, Bert. 5, p. 322, 
iflorum Gilib. 


. r 
: A. Mey., P. obtusifolium Desf. et P. Decaisnei Hochst. et Schimp. ex Elk. Jacq. A. 1, p. 17, t. 95, 
Flor. Dan. t. 902, Engl. Bot. v. 9, n. 644, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 4, t. 65, Schrank Fl. Monac. 
v. Bot. v. 7, t. 457, Fl. Batv. v. 8, t. 594, Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 186, 
e « er. C. 4, t. 303, f. 533 laevigat.; Icon. C. 13, t. 15. Dod. St. h. Comm. p. 424, Hist. pl. 
(gall.) p. 294, zt Morison Hrt. Bles. (1669) p. 20 et p. 233, Hist. pl. Oxon. 2 (1715), S. 3, p. 279, 


© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Obvenit frequentius per re- 
gionem mediterraneam. ; 

Legi in Pyr. or., Roussillon, contra Ceret, secus el Riu Cerda, die 
18 Maj. 1843. Habeo a Deville, ut puto, ad Tarbes lectum, ubi ipsemet 
stirpem vidi: ex viciniis de Toulouse varietatem capsula quidquam bre- 
viore, sub nomine P. modesti Jord., a Timbal. Observavi a Villanova 


servatum fe quibus in locis stirpem facie peculiari ita do- 
natam, ut attentione dignam judicarem, ego certe non animadverti, qui 
commod rvtforum retuli 'speeimina in agri Ruscinonensis 


T pa 

ealidiore parte lecta, ad hune lusum proxime accedentia. 

ullam denominationem bonam tulit haec species. Cur breviflora? 
quomodo dubia? quare parviflora? Attamen ex affinitate cum Rhaeade 
et inde ex hoe facili comparatione, Lamarckianam suscepi denomina- 
tionem, obliterans Morisoni illam, quam in MNS. dederam, dum de 
Trago mihi non satis compererat. Certe, huc refero s. c. Tragi locum, 
reperiendum apud G. Bauh. Pin. p- 171, n. 13 sub P. errat. minore, 
considerato a Linnaeo, eichard, Willdenow, Poiret, DC., ete. ceu va- 
retatem P. Rhoeadis. Citat etiam G. Bauhinus P. errat. min. Tabern. 
Ic. t. 575 (vel Krtb. 2, p. 966, f. 2), in qua figura cum nulla inspiciatur 
hus ; tune ista nil valet icon. Fuchsianam figuram a G. Bauhino 


271 


ibidem quoque citatam P. Rhoeadis esse libenter ego quoque, cum 
alis, confirmo. 

on me latet aliquos extitisse, qui P. parviflori afferre maluerint 
prolationem Chabraei, Seiagr. p. 460, f. 5, inter quos habemus Gren. 
Godr. Fr. p. 59; sed figura ista suscepta e J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, 
p. 396, f..1, evidenter pertinet ad P. hispidum, cui speciei jam fuerunt 
qui merito recteque attulerint. 

Video Gussone, Sic. Syn. 2, p. 7, n. 5, Morisium sequutum, spe- 
ciem nostram tractavisse sub nomine "p. pinnatifidi cum Morisoni sy- ` 
nonymo a nobis supra laudato. Agitur de varietate speciei nostrae, ut 
recte agnovit judicavitque Bertoloni, immo, T rectius ipse Gussone 
antea dijudicaverat, in F]. Sic. Pr. Suppl. p. 


Papaver hispidum (Tragi) Lamk. Fl. Fr. 3, p. 174. 


: IRG n. ete. Trag. St. h. b 120, lin. 1 et p. 131, Gesn. Op. bot. ed. a Schmid. t. lign. 16, f. 140 
yix. P. hybridum Je Koch p. 3 1, n.93, Bert. » p. 316, n. 4, Moris Sard. 1, n. 41, De Notrs. Reprt. 
Fl. Miet. n. 66, DC. Dub. p. 21, ^ 3$, Elk. 1. n. 5. P. hybrid. La Peyr. Herbr. et P. dubium La 
Peyr. Herbr.; P. apulum Tenor. ex De Notrs. DA monoides Cesat. ex Bert., confirmatum a Visiani. 
Engl. Bot. v, 1, n. 43, Dietr, Fl. Bor. v. a. E, 18 8, Cesa at. Iconogr. Stirp. italicar. fasc. 1, fig. 3, Reiehnb 
leon. C. 13, t. 14, f. 4476. Lob. Obs. p. 144, f. 1, Icon. t. 276, f. 1, Tabern. Krtb, 1, p. 83, fig. supr., 
Icon. t. 30, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 440, f. 3, J. Bà a Hist. zc 3, 1. 30, p. 396, f. 1, Chabr. 
Seiagr. p. 460, f. 5, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 978, t. 44, f. n 


( Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. 

Legi in Pyr. Ara ag. ad Huesca, die 8 Jun. 

Opportune a "T'ournefort (Inst. r. hrbr. p. 238) denominationem speciei 
mutavit Lamarck, repudians falsam Linnaei nomenclatione 

. Qr gemonoidem Cesati fidens Bertolonio et Visianio, Du. 8, p. 99, 

1. 1336, retuli: sin aliter hanc citationem cavissem, eo quod inspectio 
lipurae Cesatianae me non suadet. Forte aliquid. artificiosi in hac est, 
ex quo specimen ab ipso Cesati e Brixia visum in Herbr. Ital. centr. 
unionem ab aliis deo Tun recipiendam esse suasit, quidquid 
lixcrint vel De Notrs. l. c., aut Comoll. Pr. Fl. Com. V. 4, p. 129, 
n. 918. Accepi demum ab. ipd Cesati P. apulum Tenr. (quibusdam 
mn P. hispidi), cui ille suum P. argemonoidem ceu synonymon 

Jec 


p. re Tavai (Brunfelsi) Gilib. (I. Em.) Exere. phytolog. (1792) 


318, 

unf. Herbr. 3, p, 52. El emone L. Sp:, Koch p. 34, n. 2, Bert. 5 5 

e. [^ 3, n. 1192 Moris Sas tsa M bei eus re 91, n. 4. P. Argem. s media Herbrsi ; P. ela- 

ptorum Lamk, Fr. Engl. Bot. v. 9, n. 643, . Fl. Lond. bag Grav. V. 1, t. 66, Fl. s A or 

Sv. gand: 2, t. 140, Sohrank. FI. Monac. k 943, atv. v. 1, t. 15, wi e Bor. Ds 144 

E doa V. 8, t. 538, Reichnb. Ieon. GC. 19, t. 14. f. 4415, her Het. Ron. T. 1.3. 1. 30, p. 

fex 276, f. 2, Tabern. Knk. p. "i A. Jeo t. 91, f. 1. J. Bib; Hist. aT 
alech. Hist Pl. Lugd. p. 440, £ 2. Moris. Hist. pl. Oxon, 2, S. 3, p. 278, t« 44, 


Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyren. inter plantas com- 

Vade censeri nequi £ ns 
egi in Pyr, Årag . ad Jaca, die 4 Jun. 1845; in Pyr. 0 

“illon, alveo Buminis Tech, supra le Boulou, die 30 Maj. 1843. Ob- 
ni ad Jebra, Luesia, Fuen calderas, Solsona, Berga; v! 

se, in Roussillon, alibindé 

ue in Pyr. em sub Solsona lusum eapsulis quidquam 

die S Jun. 1861. 
scr. 1. 2, c. 208, 


dire nomen Arge- 


idimus ad 


272 


mones diversis tribuerunt speciebus, quod hodie unicae maximeque in- 
certae plantae vix ac ne vix quidem servari potest, ut pro genere 
mericano usurpari nequit. 


Papaver ispum (Ponae) Willd. En. 


00 fig. Ramnd. Pie du "en n. BN Bert. 5, p. 319, n. 4, DC. Dub. p. 21, n. 1. 

P. aurantiacum Disl. FI. Gall. ed. 2, 376. 1. P. pyren. i P. aurant, Vie Monogr. ps. 144-5, 

ns. 13 et 12. P. alpinum MT Pt Horbr. K Hist. xg pl. Pyr., ac suaveolens La Peyr. Suppl.; 

r. Hist. a ERIP F. Attd Peri. Berie Matr. ; P. alpin. e Fisch., 

Meyr., Trautv. Ind. 3 eed hit. "ir (1837), p. 43; P. alpin. b Gren. Godr. Fr., Dule., P. nudicaule 

1 Elk. & e. Reichnb. PL.cr, C. 8, t. 743, A hus congr. C. 13, t. 13, f. 4472, Seguier P]. Ver r. p. 416, 
2tU Te , Pluk. Phytgr. t. 247, f. 3, Le. < 104. 


J F or. Jun. Jul. Fruct. Jal. abeunte, Aug. In editior. Pyr. me- 

dior., eea 

egi in P or. Valle d Eynes, diebus 25 Jul. et 28 Aug. 1836. 
Habeo a Deville ex Vignemale, e summitate Vallis Maulet a Gautier. 
Vidi ex le Pic du Midi; observavi in montibus supra Setcasas et au 
Puig Carlit, a Caranzà, au Mont-Llaurenti. 

Distinctio quaecunque a colore petalorum petita futilis omnino est, 
quia petala variant pro aetate diversa , saepissime in eodem individas 
conspicienda lutea, flava, aurantiaca, rubra, pann, saturatiora etiam 
et magis adhuc obscura sub e orum exsiccatione, ut de Meconopside 
cambrica quoque observatum est. Et variant petala pee lati- 
tudine praesertim ; insuper et numero, quum aliquando quina et sena 
is peg Petala alba nunquam in hac specie vidi. Odor florum sub- 
mose 


Tribus 2° CORYDALEAE Parlat. 


Neotericos, num eae iis ignotae fuerint, vel aliter denominatae, vereor 


ne unquam extricari possit. Mihi vero Corydalidis nomen recipere 
non horruit. 


SECTIO 1.* CAPNITES DC. 


Corydalis solida Cir cda Brunfelsii?, Fuchsii) Billberg. Sv. 
m Hook., Babin 


. 33, 
n. 2, es i T "i500, 1 L iy Braunsehw. antea ex Spreng.; Fuchs. He st. p. 91, f. 2. Koch p 


oisel. Fl. om, ed. 2, x 2, p. 101, n. 2. C. bulbosa DC. ri 'et eum Dub. p. 94, 
V. [uf oni I p. 293, n. 3, Ga ay Co 59. Fumaria Halleri Willd., La Peyr. Bep 
Dam. 4 a x Peyr. Her erbr. s. A Bulbo ocapnos sos Spach S i e Schott., - p 
v. 4 n de a mai pear ; C. CON iflora Presl. mera veri s ies quit et tz. Engl. bo» 
Hs Hg ; Flor. Dan. t ioa. EL Batv. v T " 7, Sv. Bot. v. 8, t. 531, Dietr. Flor E 
W B pach Suit. à B L4 6, 117, Reich Te C, 13 7. f, 4462. Curt. Bot Mun z 
MC (x a Aus Pl. offic t. 91, Withing. Arrng. Br. pl. ed. 7, 3, p. 823, t. 29, gg 


; HM. : : 23, t, 99, Moggr. 
E : t. 53. Fuchs, Icon. ed, | £..51. f£. inh rag. St. h. p. 760-7 fig., Villingan. de 
p bur onem (4550) cap. jt num fig... Lob Me BOSE 9: Yoon t, 159, 1. 3, Dod, Pene 
E nr has p. 9 r»d t. 39, t pi. Lugd. 2 P yr 
J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 96, p 205, f 2 Y. ted A i yix, D —— 3. D^ gl. p B as 
^ 9| Flor. Jun. Jul. Fruet, Jul Aug. In Huet sylviqne editis 
yr medior. inindts taliu 
vill s Pyr. or. m. "Cambresdazes, die 12 Jul. 1836. Habui a De 
ys E 5 Lac de Gaube, ex Gavarnie et ex Pandelles (Azun); = 
erdanya) a Vayreda. Reperitur ad Leiv, ubi e superstantibus 


montibus descendisse putavi. Vidit in Valle d Yzas, Pyr. Arag. Willk., 
Sert. Fl. Hisp. n. 39: ad Salvanaire Pourr. 

De TE (Ern.) Flora ive 39) p. 354, ef. Brongn. Guillem. Ann. 
Be. Nat. Par. Sér. 2, T. 15 (1840), p. 62, in suspicionem venit, re- 
deundum esse ad i du una comprehendendo Corydalides cavam, 
solidam et fabaceam , consideratis modificationibus et gradubus, sive 
transitionibus partium, quibus una stirpes colligandas. esse indicium 
as Ego in Pyrenaeis unicam tantum percepi speciem, vel si mavis 

formam. Fuerunt qui dixerint vidisse se C. cavam in Pyr. septr. med. 
elitior., sed iis ego fidem praestare nequivi; item ex Deville MNS. 
percipio, eum quoque de illius existentia in. Pyrenaeis minime persua- 
sum fuisse. Melles, Bouts, Luchon sunt loca a La Peyrouse indicata, 
Hist. abr. pl. Pi yr. C ESE 400, n. 1, quae ad litteram sumpsit Gren. 
eum Godr. Fr. p. 64, et unde, forte, deduxit etiam Bentham stationem 
in Pyr. centr., Cat. p. T3. Sed loca a me et ab amicis bene explorata 
haneine stirpem non ostenderunt, neque eam offert Herbarium La Pey- 
rouse, ut apparet, e locis s. cts. Videmus C. cavam indicari in Monseny 
ex Salvador a Costa Lista, etc., cujus hominis auctoritas penes me 
valet minus nihilo. Nec magis me suadent loea nuperius indicata: Æs- 
quierry, in Bull. Soc. botq. Fr. T. 11 (1864), p. LXXVII, le Pic du 
midi ex pue Herboris. p. 16, referente etiam Dulac, Tl. Hauts. 
Pyr. n. 626, quia persuasum habeo penes hosce quoque C. solidam 
fucum fecisse pro C. cava (Egenlph.) Wahl. 
eperiri C. pumilam (Host) ad le Vernet, Pyr. or. sub le Canigou, 
in iiis mihi datis asseruit Aug. De St. Hilaire. Species nostra, d 
ex editis aliquando ad inferiora Mie descendit, spontanea in m." Ca- 
nigou, merito percelebrem illusisse virum non est quod dubites. 
m dubio retuli Brunfelsii figuram, nec me latet, novissime etiam, 
Moretti, cum altero ejusdem Brunfelsi loco, p. 48, ambo ad C. cavam 


SECTIO 2.* CAPNOIDES DC. 
Corydalis claviculata (Dioscoridis?, Plinii ?, Dodon.) DC. Fr. 


$5 yron Dioser, 1. . 419, ex Sibth. Spreng. DC. et Fée: mihi dubium: item Capnos Plin. Nat 
35 S 13, vel 98, "ac iaa d. Iso nd Plin. Ibid. ]. 97, c. 11, vel 70, ex Fée mihi admodum 
erta sunt, ita ut donaeum confugiam, St. h. Comm. 1553, p 5 “K pP ais, d hne 
5. Fumaria elavieulata L, Wilson apud Hook. Journ. of Bot. 1 (1834), p. 704, n. * hes Lm 
i id s E l 285 t. 340 eredam, sed offert corollas minores, e sum carneas, qe 
Vidas. Flor, B. t ;, Reichnb. I C. Ep A 4451, nsi Bot. P $. LM. 
Ap p "i t n Deap ya Lob. Obs. p. 438, f .i. 058. f. J. Banh. Hist. p pl- e 

1, Dalech. Hist, pl. pa d. 2, p. 1295 p Pan ais Tisi. pl oon '* AM» 


Flor. Jun.-Aug. Fruct. per ZEstatem, Per region. mediterr., Oleam 
m saepe excedens, rarius occurrens per region. oceanie. et forte 
non nisi inlata : 

Legi in Pyr. Navarr. sub Arribe Vallis Aezcoa, ad rupem V? 
m roja, X. 19 Jul. 1844. Lectam supra Mont-Louis Tortas $e: 
Sérdaia) S Coder habui ab ejus filio; ad St. Ant. de Ga e oa 
CER d. a "3n Paul de Fenouilhedes Timbal. ut in Herbr. Paren 

` de l Artigue ad Sacoube supra St. 
icm delicata, glauca, Sa caespites adhuc "ei refe- 
Tunt Corydalidem luteum, rami foriferi Fumariam capreo atan S 
foli aulis qu uadrangularis ; petioli vero triangulares, cirrhosi et cm i a 
01A planiuseula ; braeteae sub-virides, apice lutescentes. Sepala duo 
18 


NER CAPS THAE- Uy DUE 
(2st xà. fto 


974 


nuta, cordiformia, angulata, aeuta. Petala pallida, flava, exteriora ad 
apicem albescentia, crispato-undulata; interiora minora, apieibus macula 
atrofusea notatis. Stigma veluti cristatum, cum stilo facile caducum. $i- 
liquae generatim trispermae, semina sub-reniformia, nigra, nitida, parce 
sub vitro sese granulosa offerentia. Vivit plerumque inter lapides, loeis 
nec omnino sylvatieis, nec semper prorsus apricis. 

veratocapnos umbrosa Dur., cum Bory Eæped. Sc. Algér. t. 18 tam 
similem praebet faciem cum C. nostra, uti monstrosum fuerit hujusce- 
modi plantas ceu diversi generis species declarare. 

Porro dubia sunt Patrum loca, nec pereipio cui speciei tute firmari 
queant. Forte Capnos Plinii majore jure sibi vindicat Fumaria capreolata, 
ut penes quosdam Zsopiron Dioscoridis, cf. Fraas Fl. Class. p. 125. 


Sarcocapnos DC. Genus parum firmiter constitutum, habitu 
potius quam characteribus commendatum, nam nulla Fumaria datur 
vere perennis. 


Sarcocapnos enneaphylla (Barrelieri) DC. Syst. 
rps Ic. 
Peyr. Harbr 


42, cf. Obs. n. 865. Parlat. Monogr. Fumar. p. 95, n. 1 b. p. 25. Corydalis 
c 
Mus. Piant. p. 


t. ; DC. Du 

DC. Fr. Suppl., Loisel. Fl. Gall. ed. 2, T. 2, p. 102, n. 6; Fumaria enneaphylla L., La 
-i Apleetrocapnos boetica Boiss. ex Roem., non sie Willk, Lamk. Ill. t. 597, f. 4. Boce. 
83, t. 73 e Barrelier. 


Observavi a la Peña Montaüesa et a la Peña de la Mula, supra Serra- 
villo, ad San Cosme de Guara, in Sierra du Castro; in Valle Segre al 
Forat des tres pons, supra Sopeira l. d. Pas da Scala. 
Pulchella planta caespitem admodum intricatum saepeque densum, 
m rupium fissuris inque muris efformans, speetabilis herba pallida, 
glauca, floribus copiosis, amoenis, albido carneis, cum maculis roseis 
aut ochroleucis in illorum apicibus. Capsularum valvae dorso trinerves, 
margme, qui totam ambit valvam. Pedicelli post foecundationem 
M en et flectuntur, ut semina a capsulis in loco opportuno ex- 
odant. 


. .0€ genus rejiciendum esse mecum sustinebat Aug. De St. Hilaire, 
qui observabat numerum ovulorum varium se praebere, quapropter 
rmo vim suam amittit. Ajplectrocapnos Boiss., Reut. 
est planta floribus ecalcaratis. di 
‘Citat ad hanc speciem DC., S 1, Fumar. racc. 
ü ) 1 , Syst. 2, p. 129, n. 1, Fumar. 
TM, deas: ad petiol. sinuatis crassioribus, ex Hispania, Pluk. Alm. 


SUM i offert, quum et $$. erassifoliam ex Hispania viderim. Fi- 
dentius recıpiamus Fumar. Hispanic. saxatil. foliis ampliorib. cordats. 

ne compresso, Tournef, Elém. botq. p. 334, quam ex Herbario Tour- 
nefortii citat DC, Syst., ad Instit. r. hrb. p. 422 se referens DC. 


Ord. 88 FUMARIACEAE DC. 


Androeceum considerarunt Caruel, Duchartre noviter in Bull. Soc. 
lu Fr. T. 14 (1861), p. 228-30. 


Fumaria Ruell., Fuchs., Trag. Tournef., Hammer Monogr. Fumar, 
Upsala 1857. 


SECTIO 1.* PLATYCAPNOS DC. 


Fumaria spicata (Gesneri) L. Sp. 


p- bot. ed. a Schmied. tab. aen . Bert. 7, p. rg uires b. p. 25, n. T. 
Platycapnos pm Spina, in ues dis, "Parit. Pumar, p. n La Peyr. Herb. vi: tenuifolia 
Tabern. Reichnb. lcon. C. 13, t. 1, 450 , > Hr s 53. Ch. Hisp. 914-5, Rar. pl. 


Hist. 2, 1. 6, p. 908, E i Lob. Obs. Ee y s js ps t. o E2 ?. Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 19 
f. 1, Tabern. Krtb. p. 86, f. 4, Icon. t. 33, f. 4, J. Bauh. Hist. K 3, l. 96, p. 203, f. 1, in eodem loco 
ad Cette ego quidem leg, 


Gall. Narbon. d Fumaria d eu semine compresso, Lini instar, sis 
x Mesens. (1669) p. 71 et p. 266, quam prolationem praetermi 

nt DC. et Monographi; gravius de DC., qui infamem Cast. Durant 
iris am citare ausus est, cf. C. Dur. F. minor. Genus Platycapnos pa- 
trocinatur iterum Abb. Chaboisseau in Bull. Soc. botq. Fr. T. 10 (1865), 
p. 289. Nos surdi fuimus. 


SECTIO 2. SPHAEROCAPNOS DC. 


Fumaria capreolata (Plinii ?, Caesalpini) L. Sp. (absque specimine ejus 
in Herbario !). 


Bauh 
in, LADnos Plin, ay h. 1. 25, c. 13, vel 98? Caesalp. De Plnts. l. 6 ui x me 25; se — 
Pin. p, 143, n. 9; ex Herbr. Sane. in Mus. Upsal. asser e tgo Himier rt p fetis 
corr, P. 1017, Parlat. Fumar p 70. n. 7 (non ex DM) Aj B i xat Noület. 
- - 1, n. 54, Desf, Atl. 2, p. 25. La Peyr. Herbr. V pallidifiora Joi F, spe s e S Vk 
* anal. Toulouse; F. Boraei Jord. quoq. ? Engl. Bot. v. 14, n. u dk is 


d dome Heft 62, Fl. Apod t. 9359, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. bo c E v, Ha irak Br. nl; 
7, 3, p. 824, t. 30. Tabern. Krtb. p. 85, f. 2, Icon. t. 32, f. 2. — 


P dE Maj. Jun. Fruct. Jun . In ealidioribus. : 

Legi B Pr or., Roussillon, ad 9 die 16 Maj. pe qe d i 
Catal. a dor die 4 Jun. 1851. Habeo a Deville sine deuten d 
spicari licet, lotim aut ad Vic, aut ad Tarbes. Observavi a das ig 

cà ean de Luz, ad Tardetz, Sim Sebastiano, Bilbao, Pampilona, ete. 

^em ea itata. ig 

rietatem dao ad Rosas insignem colore florum, petalis miiia 

apicibus atropurpureis, et petalis ochroleucis apicibus es afro Sk 

eodem individuo; sepala semper albida. Speciosiores qui xd : P 
purei, quos tales primum inspexi quo die, delabente Aprili ) 


216 


bera proficiscens Bareinonam petii: vidi tunc plantas spectandas floribus 
intense purpureis. Haec varietas nota fuit Parlatoreo, cf. l. c., p. 81, lin. 12. 

Ad San Feliu de Guixols haec species generatim flores albentes gerit, 
apieibus atropurpureis; sed vidi ibidem individua in quibus flores seu 
petala, dorso rubro-colorata erant. 

Jam e longo tempore suspicor, duas penes multos botanicos extare 
confusas species, quarum altera F. murali Sonder responderet, de qua 
mox agam. Certe, nec descriptiones omnes ab auctoribus datae in no- 
stra specie Pyr. orient. quadrant, neque figurae Engl. Bot., Flor. Lond., 

. Ie. Gall. rar., Reichnb. Icon. omnino in eam bene cadunt. Accepi a 
Requien plantam e viciniis Lutetiae Parisiorum; haec habebatur a Pa- 
risiensibus pro F. capreolata L., ut vides adhuc apud Coss. Germ. Fl. 

qu gh (4, n. 1, 6 5, € 11, a qua, meo sensu, specie differt. 

Icon Candolleana, Gall. rar. t. 34, neutram harum bene exprimit, a 
vera capreolata admodum distans, a stirpe Parisiensi magnitudine florum 
potissimum recedens. Video tamen Coss. Germ. l. e. et Cosson Fl. Par. 


illas à se visas plantas in varietates tantum distingueret: cf. praecipue 
ejus Report. 3 Soc. Edinb. (1840) p. 106. Sed cf. Babingt. Journ. etc., 
vel E Br. Bot. ed. 5, ps. 17-8 et mox Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8, 
p. i 


Fumaria muralis Sonder, e viso specimine. 


Koch Syn. ed. 2 Add. corr. p. 1017, n. 2, Babingt. Man. Br. Bot. ed. 5, p. 18, n. 3. F. capreolata 
g Parlat. Fumar. p. 78, n. 7. F, media Plur. Auctor., Moris Sard. 1, n. 52, Hamm. p. 29, n. 11, var. g. 
F. serotina Guss. ined., F. Petteri Koch antea, non Reichnb.; F. Wirtgeni Mey. Hanov.? an Koch! 
E: officinalis Savi (P.) Gorgon.; ead. Bert. It., F. Bastardi Bor., Boiss., Reutr., Breb. Flor. Dan. t. 2473, 
Reichnb. Icon. C. 13, t. 4, f. 4454 exter. (F. officin. var. scandns.) mihi videtur. Fl. Bat. t. 1062? 


Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per regionem oceanicam fa- 


gi in Pyr. septr. med., Lavedan, ad Argeles de Bigorre, die 17 
Jun. 1862; in Cantabr. merid. (Vizcaya) supra Bilbao ad los Mulines, 
die 12 Jun. 1853. Observavi ad Gédre, ad Tarbes, unde a Deville 
habui, qui ad Bordères etiam legebat. 
lanta ex ope foliorum petiolis sub-cirrhosis scandens, diffusa, tenella, 
glaucescens, pallida, fragilis. Foliorum laciniae obovato-incisae, occur- 
runt sub-recurvae, Pedicelli erecto-patentes, racemi demum laxi. Bracteae 
cum sepalis conformes, pedunculo perpetuo breviores. Sepala majuscula, 
; i praesertim parte serrato-lacinulata, carina vire- 
scentia, corolla quidquam angustiora. Clorollae pallide carneae, vel albe- 
; apice rubellae, atrosanguineae etiam, aliquando virides; calear 
ad collum quidquam constrictum. Nuculae sub-rotundae, apiculatae, mox 
e planta eduetae, laeves. 


Fumaria Gasparrinii! N. 


F. flabellata Gaspar. in Rendie 14 
t i ^ ; Acead. Sc. Nap. V. 4 (1842), p. 51, Guss. Pl. vasc, Inarm. p. 1^ 
n. 6, Fl. Sic, Syn. 2, P. 238, n. 2, Hamm. Mongr. i 4i, Mm 3 Papriolata $ Parlat. Fumar. p. 7^ 


277 


n. 7. F. flabell. Guss. pl. exsiec. et F. alexandrina Guss: et Tenor. pl. exsiec.; forte etiam F. palmat 
Guss. pl. exsiee. Babingt. in Trans. Bot. Soc. Edimb. 1849, p. 34 ad F. capreolat. figurae, ey m 
pala et ealear, ex Guss. s. c., Hamm. s. c. t. 5. 


© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Cantabr. meridionali. 

Legi ad San Sebastian, die 26 Jun. 1851. Observavi ad Azpeitia. 

Character de nucula ad apicem utrinque faveola notata non apparet 
nisi dum nueulae ipsae ad exsiceationem incedunt. 

Si verum est quod pone speciminum examen asserunt Parlatore et 
Bertoloni, speciem duplicatam fuisse a Gasparrini nominibus flabellatae 
et alerandrinae, tune neutra harum denominationum absolute sumi po- 
test. Ab hae mea fugit F. Gasparrini Babingt., Dietr. Syn. pl. 4, p. 892, 
n. 8, quae in F. vulgarem ruit, ex Parlatore. 


Fumaria media (Sabbati) Loisel. Notie. p. 101. 

Sabb. Hrt. Rom. T. 7 (1784), t. 54. Loisl. in Diet. Se. Nat. Par. T. 17 (1820), p. 544, Fl. Gall. 
ed. 2, T. 2, p. 100, n. 2 (excl. Vaill.). F. officinalis b Arnott. MNS. apud Hook. Br. ed. 1, p. 317, n. 2, 

8 ; Coss. Germ. Fl. Par. p. 77, n. 2 b, Hamm. p. 10, n. 11. Bert. 7, 

p. 302, n. 1 k partim. F. intermedia Loisel. Herbr. apud Requien; F. capreolata Thuill. ex Coss. Germ 

Par. Reiehnb. Icon. C. 13, t. 2, f. 4453, Bull. Herb. Fr. t. 189? quamvis fructus exappendieulatos ostendat. 

© Flor. Maj.-Aug. Fruct. per ZEstatem. Frequentius per regionem 
0ceanicam, 

Legi in Pyr. septr. auriger., Donezan, ad Mijanes, die 1 Aug. 1843. 
Übservavi ad Ernani, Azpeitia, Azcoitia, Oñate, Ayerbe; in Valle 
d Aure, ad Tarbes, unde a Deville habui; ad Martres. Ad Rivesaltes, 
Roussillon, vidit Le Grand, ad Casas de Pena plures. 

Species intermedia inter F. vulgarem et densifloram, primae adhuc 
affinior, : M dr. 

. Planta ad Mijanes lecta statura generatim sesquipedalis; in ea laci- 
mae foliorum cuneiformes, incisae, petioli sub-capreolati. Flores rosei 
apicibus atropurpureis. Bracteae denticulatae, vel subintegrae , m m- 
erore parte constanter integrae, apice acuminatae, persistentes. Sepala 
dentato-laciniata, acuta. Nuculae turbinato-depressae, apieulatae, apiculo 
reapse minimo, quem in nonnullis fructibus bene maturis et exsiecatis 
percipere amplius nequiverim. 2n ad 
aec species ultra observata in individuis Cantabricis ostendidit : 
folia aperta, foliola cuneiformia plana aut recurvata, latitudine quid- 
uam variantia; petiolos capreolatos, bracteas longiuseul 


pice sub-integra, eodemve acuminato. Flores sunt aliquantulum majores 
prae illis F, densiflorae, pallide rosei, apicibus atrorubentibus. 

, ^: mediam non esse bonam speciem sed F. 
stimarunt Walk. Arn. Edimb. New philosoph. Journ. gs 
Brit. Fl. ed. 1 (1830), p. 317, n. 2? (dubito ex quo se refert ad F. 

tam DC., quae spectat ad F. agrariam, quaeque im Angl. ADE. 
Ven), Chaubard 1. c. Hosce sequuti sunt Mérat 7". Par. (ed. ^ 
p. 566, n, 1, Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 28, n. 1 Visian. Dalm. 3, 
i i dre Lagr. Foss. T'arn. Gar p- S a 

v» geld Gren. Godr. Fr. p. 68, Delastr. Vwnn. p. 96 
Fl. Hanoy. p. 94, "ie Pen Fl. centr. Fr. (ed. 1840) s ni V M 

* Jun. p. 30; aliique plures, inter quos prior fuit Reichen er i f 
C. 1 2, qui eam tune suspectam habebat, non vero pos ^ 


cr, 
SP vie 
pote qui in Cent, 13, p. 1 speciem constantissumam declarat. 


218 


Quidquid dixerit Parlatore de speciminibus autenticis a se late visis, 
peto, num habenda nec ei fides? quum deelaraverit, se numquam vi- 
disse petiolos cirrhescentes in specie, quae eos tales communiter fert et 
reapse fert in ipsis Loiseleuri archetypis a me supra memoratis, visis 
Avenioni, apud Requien, die 19 Febr. 1844! 

go suspieaveram F. Wirtgeni Koch p. 1018, n. 5 hanc eo 
referre; sed cedo Meyero, qui cum murali eamdem esse affirmat, FI. 
Hanov. p. 94, n. 3. Ea Mom illam plantam ad F. tenuifloram. Tries 
adducit Hamm. p. 13, ; t. 1, f. 2. F. mediae conjungendas esse 
putat Brébisson F; a o, speciosam, Boraei et confusam Jord. 


Fumaria agraria (Magnolii) Lagase. Gen. Sp. pl. (1816) p. 21, n. 282. 


F. maj. ZU dilut. purpurs. aed d Bot. er eed . 100. Koch Add. corr. p. 1017, n. 3, Bert. 


7, P pee di -— Fumar. p. 72, n 6 (ex cl. e rua Dopet, Fl. Ligust. n. 75. F. media 
DC. aE m Dub. p. ug Savi P ugill. . Tose. p. F. major Badar., Castagn. 
Catal. xni Marseille es AS nu (in edit, ^s Aso h desideratur). F. "olini? Mor ris i 1, n. 53, 
bie! New hui hnb. Pl. 902, f. 1 , Ico Aa , Guss, PI. 

(harm: ran dt b i t. 2 5 $ Tia Monogr” p- E n, 17, t. 4, f. 4, Mill. Yos, t. 136, f. 2 


mihi videtur, Vaill. Par. p. 56, - 10, f. 4 


(9 Flor. Maj. Jun. TM Jun. Jul. Per regionem mediterraneam, 
locis calidioribu us, 

Legi in Pyr. or. ad Roussillon, sub Oms, secus Riu Cerda, die 23 
Maj. 1843; inter Ceret et Maurillas, bee 20 Maj. 1843. Observavi ad 
Liadena; ad Narbon nne, Perpigna nan, ete. 


spectum Noulet, num potius F. ieu Fl. bass. sous Pur , 
n. 1, clam sumendo a Mérat Fl Par., jam ab anno 1843 ad F. agra- 
riam adducendum fore e agnover bsequente anno hoc 


F. Petteri Wierzb. Pl. Banat. fortasse non immerito pro sy puri ino 
speciei nostrae dijudieatur a Griseb. Schenk, It. Hungr. n. 


Fumaria vulgaris (Plinii? uem J. Bauh., Grisley Viridar. Lusit. 
ed. Vand. n. 526, Park., 
Plin. Nat. h. ]. 35, ; vel 99? Herbar. Magunt. 1481, c. 16 fig. fict., Dond. "e Vincent. 


Pari : 61; F. officinalis: b » Koch Add. corr. p. 1017, n. 4, ;Gaud. 4, n. 1593, Bert. dE s 301, 
1) jtemve. Moris Sard. b» 52; Parlat. Fumar. p. 93, n. 1 (excl. Dioscor. et F. 'media, ac F. den- 
2 : 


re); D P- 29, n. 4. F. media Savi Pug. ex Caruel: DC. plurium sententia: F. angu- 
ere Gili, [ns phyt. fide Ledeb. Ross. Engl. Bot. v. 9, n. 589, Gut Fl. Lond. ed. Grav. V. 2 
Heft 9 an. t. 940, Fl. Batv. v. 2, t ; Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 4, p. 24, t. 16, Reds 
2122 et Gh, Lab H i Ie. Hel : t. 2, Coss. Germ a 71, n. 2 (excl ME m 
Ammr. p. 9, n. 1 (syns. expurgts.) t. 4, f. 1 I C. 13, t. 3, jy IMS 

Tetrp. irreglr. t. 1, W., W., rO 5 Ls ] o t. 410. Torp. Fl ed. V. 4, t. 173, Sv. Bot 
Y. 1, t. 42, Savi Mat. med p- 14, t. 1, f. 2, Plenck Ie p. med. . 545, vix., Woodv t 


. i 2h, f. enck Ie. T. 6, p. 35, t 
Hook. Med. Bot. V. 3, p. 458, t. 264, Zannich. Vra t " Epit. p. S 
» P- 498, t. 264, 7 . p- 104, t. 247. Matth. 2156, Camer- I" p 
"dw Herbr. 1, p. 99, Fuchs. Hist. st. p. 338 (ae ced! med.J; Tra ag. St. h. T 410 vix., Lob. Obs. p. 4 
: oem t. 757, f. 1, Dod. Pempt. p. 59, J. Bauh. Hi: " pl. 3, 1. 26, p. adi, Dalech. Hist. pl. Lugd. ? 
p. , Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p» 204, t. 19. f. n. 9. 
og Flor. Febr. et Vere. Fruct. Apr.-Jun 
Do i F yr. or., Roussillon, ad Vm die 24 Maj. 1843. Hi 
De ex Aureillan et ex Tarbes , cum observatione Massey, qu 


io 
ub exsiccatione interdum colorem violaceum adipiscit 
uot errores habentur sub F. officinali Bory Chaub. Popon. p. 45, 
n. 1115! F. Wirtgeni Koch p. 1018, n. 5 mera est F. vulgaris var., 
ex Asch. et Kanitz P]. or. n. 2068, 


In Helvetia Conradi Gesneri tempore admodum rara occurrebat 
nunc ibidem frequentissima facta est: cf. Gaud. l. e. Eadem observatio 
hie cadet de Linaria Cymbalaria, Basileae Bauhinorum tempore exo- 
tica, o illius urbis muros exornante. Idem hodie intervenit in Pyre 
naeis de Veronica Buxbaumii, quae dum inter vivos versabatur L 


ue Pumariam officinalem Dioseoridis dixisse, Fl. Ingr. p. 61; nec 
rum est quod ille dieit « Genus limitibus hodiernis primus distinxit 
Boerhaave. » 


Fumaria densiflora (Dioscoridis) DC. 


Dioser. 1. 4, e. 108 i si 
Cat. hrt. d ds omnino ex Sibthrp. sub F. parviflora Fl. Gr., quae pro certo huc pertinet. DC. 
oy. vig apa pen p. 113, Syst. 2, p. 137, n. 9, Pr. p. 130, n. 9 et ee Dub. "od Adi Boiss. 
p. 2 n. 99, Crép. PI rin of Belg. fase 13. F. micrantha Lagasc. Gen. Sp. pl. 
o} E lis Kit. Ind. pl. hrt 812) p. 10? 
calycina Kit., quibusd. Pannoniis testantbs. F. officinalis g densifl. Moris ; x TA le. of- 

item Heuff. Pl. Ba 
7.ps. 909, n. 5 e : s 
F. micrantha Rodrig. in Herbr. hrt. bot. Matr.; F. officinalis L. 
naf Fiora (1840), ex Aschers. et ex Neilr. Hungr. 
! F. phragmites Dalech. Hist. pl. Lugd., 2, p. 1292, 
m. 40. p. 63, t. 668, Engl. Bot. Suppl. y. 4, n. 2876, 
. 4, n, 363 isis ur p. 78, n. 5, t. 3, f. 9 10 fl. fr., Moris l. €. t. ô, Fl. Dan. t. 2462, Hook. Icon. 
n tab. (excl. f. A.); Hamm. p. ?1, n. 7, t. 9. 13 
E er Mart.-Jun. ineunte. Fruct. Apr.-Jun. Per regionem medi- 
la am ealidiorem, solo se delectans calcareo. 
Lb E in Pyr. Atax. monts. Corbariens. ad Portel, die 6 Maj. 1843; 
TORA or. ad Roussillon, sub Oms, secus Riu Cerda, die 23 Maj. 1843. 
Feliu ciis Pamplona, Sanguessa, Lumbier, Liadena, Berga, Dan 
8 qe wixols |. d. Candeill, alibique. 

E ies (inter mihi notas) media inter F. vulgarem et parvifloram. 
Miesta: es quadrangulares, pedunculi cylindraceo-clavati ; folia quasi re- 
liter ar AM sub-densa; bracteae pedunculo longiores; nuculae solem- 
fab agg atae, apieulo sub-lacero. Observabat Dunal hane speciem 
Em ccatione plerumque affici colore rubro-vio 
diligenti in aliis speciebus; attamen hoe semper non ita 

as eXsiceatione, certum est e mea experientia. Figura 7755 
M. re vitiosa est, quod flores offerat differentis magnitudinis ; 
j indley optime speciem novit et descripsit; excepto quo 


bitam ab Allioni in Fl. 
eodem modo quo, visam aut non 
laravit amoenus ille Chaubard l. c. 


e 
e 
e 
"E 
B 
£z 
an 
e 
o 
d 
E 
R 
eb 
9, 
eb 
B 
-a 
© 
B 
Ic 
o 
- 
B 
Bm 
& 


à p 
pro F. spicatae varietate , 


visam i : 
; plantam nostris diebus dec 


280 


Si quis hane speciem prehensibilem deprehendet, tunc ille Kitaibeli 
nomen restituat, quod nos ceu minus correctum deponimus. Subeunt 
Kanitzii notulae, quibus edocti sumus, Kitaibeli stirpem alienam esse 
speciem, ut ego suspicaveram; cf. Bull. Soc. botg. Fr. T. 11 (1864) 
Rev. bibliogr. p. 110. Nonne Kitaibelii planta F. media? DC. ad agra- 
riam contuli. Ast Pannonii quidam huc eam confirmant. Specimen e 
Buda Korach a Borbas penes me, stirpem demonstrat F. confusae 
Jord. propinquiorem et inde F. mediae. 

Vidi Monspelii olim in Herbr. Salzmann (quod forte dein correctum 
est) varietatem densifloram F. parviflorae pro nostra specie designatam: 
in hune errorem fortassis alii etiam inciderunt, sive ex Salzmanno 
(plantarum exsiccatarum negotiatore), sive proprio eorum errato. Unde 
magis atque magis patet, quam diversae fuerint botanicorum sententiae 
de hae specie eis nota, aut ignota. Quibus mihi videtur locum dedisse 
ipse DC., qui densiflorum suam describens primum  spicatae, postea 
mediae, dein parviflorae, demum vulgari comparavit, collocans eam, 
insuper, in Systemate inque Prodromo, post F. Vaillantü, ut denique 
obscuritas et confusio augerentur. 

Si eorripiendus fui in proponendo Dalechampii loco de F. capreo- 
lata suscepto etiam a Smith, eum amovite tum cum praestantiorem 


e 
detegistis, Candolleanis binis merito derelictis! 


Fumaria parviflora (Dodonaci) Lamk. Dict. 2, p. 501, n. 2. 


Dod. St. h. Comm. 1553, p. 14. Koch p. 36, n. 4 et Add. corr. p. 1018, Bert. 7, p. 310, n. 6 et 

10, p. 509, Moris Sard. 1, n. 54, Gaud. 4, La 15941 Parlat. Fumar. i»: 64, n. 3, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, 
2, p- 101, n. 4, DC. Dub. p. 25, n. 5. La Peyr. Herbr., partim et F. officinalis La Peyr.? F. tenui- 

x Sm. € ; b e " 


p n 

t 10, p. 35; : . p. 78, n. 4, t. 3, f. 15, 16 fl. fr.; i 
Phor 6.1 6 90, f. 102, Icon. C. 13, t. 1, f. 4451, Hato. p. 16, n. 4, t. 2, f. 3, Vaill. Par. p. 96, 
E. 10. f. S. Dod. Hist. pl. (gall) p. 18, f. 1, Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. aen. 9, f. 81, Boce. 
Mus. piant. p. 107, t. 81, p. 144, t. 102 R- R; 


šepala parva, cordato-abbreviata, dentato-lacinulata. Flores carnei, 
albentes et albi quoque. ; 
Nonnullae Bertoloni prolationes ad F. Camerarii evidenter transferri 
debent. Et dubius est Gaudini locus, quum ex observatione ab eo facta, 
sive in Vaillantii figuris (cujus fig. 5 cum dubio ille citat; cum laude 


relinquere, potius quam earum primam (Mus. p. 107, t. 81) cum Par- 
latore afferre ad F. Camerarii, cui minus obstarem, si Boccone alteram 
(Mus. p. 144, t. 102) ad hane adduxisset speciem. Utramque stirpem 
circa Romam indicat Boccone; sed donec vera F. Camerarii ibidem 
reperta fuerit, nec Boeconei figurae neque adumbrationes ab eo datae 
smunt, alienum a Bertoloni proferri judicium. e 
. dere mihi videor, F, albicantibus floribus Herold. ad Matthioli , 
in litteris. datis Norimbergae 14 Mart. 1559 (cf. Matth. Epist. med., 


281 


ed. Prag. 1561, p. 210, ed. Lugd. 1564, p. 350) nostram F. parvi- 

flram significare. Puto antiquorum plures hane eum F. vulgari con- 
fudisse: nam reliquas species serius, ex oriente potissimum, per Eu- 
ropam adparuisse reor. Harum alterutra forte, in diverso climate se 
repetens, alienas variasque assumpsit formas, hodie pro totidem speciebus 
enumeratas. 


Fumaria Camerarii! Nob. 

' F, alter. tenuior, syriac. Camer. Hrt. med. p. 62. G. Bauh. Pin. P» 143, n. 4? F. Vaillantii 
Loisel, Notice. p. 102, Fl. Gall. ed. 2, T. 2. p. 101, n. 5, Koch p. 35, n. 3e «0, 
Parlat. Fumar. p. 66, n. 4, DC. Dub. p. 35, n. 6, Boiss. á . Esp. n. 58. F. parviflora St. Am. 
Agen p. 183, n. 3, Chaub. Fragm. botq. er. (1830) p. 10, Noul. Fl. T. p. 28, n. 2, La 

15 2 (omnes sub Chaubrd. nutu, qui et Bory secum traxit, 


Foss. Trn. Gar. p. 15, n. 2 Pélop. p. 
n. 1116, falsas agitans sententias), F. spicata Bess. En., fide Ledeb. Ross. F. parvitlora La Peyr. Herbr. 
rtm; Wight l. infr. c., F. Laggeri Jord. Pug. et F. Chavini Reut., ex God. et Gr. Reichnb. Pl. er 

«d, t. 50, f. 103, Icon. C. 13, t. 1, f. 4452, Wight IIl. Ind. bot. t. 11 A. credo; lauda 
sententiam Parlatore, cui figuram istam demonstravi. Coss. Germ. Fl. Par. p. 77, n.3, t. 3, f 
fr, Vaill. Bot. Paris. p. 56, t. 10, f. 6 (per err. b Parlat.); Hamm. p. 14, n. 3, t. 1, f. 3. 

Flor. Apr.-Maj. Fruet. Maj. Jun. Per regionem mediterraneam 
in ealidioribus minus rara. 

— Legi in Pyr. Arag. humil. ad Jaca, die T Jun. 1845. Habui e Pyr. 
orient. de Herbr. Coder, ab ejus filio. Observavi ad Salsàs, Tiermas, 
a el Seo de : 

aulis ramosissimus, generatim ascendens. Foliorum laciniae elon- 
gatae et planae. Sepala parva, angustissima. Petala rosea, pallida tamen. 
Nuculae ex orbiculato-compressiusculae, angulis lateralibus duobus ob- 
tusis; evidenter apiculatae, apiculo sub-obtuso. Grenier cum odron, qui 
Fr. p. 169 nuculam non esse apiculatam declarant, sub F. murali de- 
scribere nuculam apiculatam et mox de ea dicere: « la silicule est celle 
de la Fum. Vaillantii » l. c., p. 6T! ; 
Boreau, Prodr. Fl. centr. Fr. Nancy 1835, p. 34, ait odorem quem- 


vitque meam 
- 13, 14 fl. 


E , 


Tepertae sunt. | ur 
Abhorreo a Friesii et ab Aschersoni sententia, qui hane ceu "s 
c. n. 214 et Verhandl. des Dot. 


g d. Prov. S Heft 5, ps. 214-24. de quibus x 


! qu is, di n 
[oua qu os d icis, diversum edide 
Sraphi etiam, visis auctorum speciminibus autenticis , ed ludunt adhuc 


Causa SS Rer ai tede a E aed ns EET 
^ rend 


Ord. 89. POLYGALEAE Juss. 


Ordinem statuit Jussieu (A. L.) Ann. Mus. Paris. T. 14 (1809) 


) . ; 
sed eum subol fecerat Labillardiére, cf. Nov. Holland. pl. Specim. 2 


(1806), p. 24 Obs. ad genus Comosperma. 


derunt, hoe tute asseri nequit. Quidam in eo viderunt (et cum isti 
stat Sprengel) P. amaram; Fée P. vulgarem potius interpretatur; Fraas 
P. ramulosam: illum cf. in Plin. ed. Panck. T. 16 p. 336, istum in FI. 


. 


vulgaris, cf. Matth. in eum crt. Oj5. Si nomen genericum corrigendum 


Speeierum vegetationem diverso effici modo, in speciebus europaeis 


quidem depromsit Grenier, Fl. Jur. P. 3 (1875), ps. 35-7. 
SECTIO 1.* CHAMAEBUXUS Gesn. 
Polygala Chamaebuxus (Gesneri et Val. Cordi) L. Sp. 


Gesn. de Stirp. coll. (ex edit. 1587) ert. 07 b, lin. 4 (ante, 1553, in Kiberi Lexic.), V. Cord. Sylv. 
Obs. ert. 221, lin. 4. Koch p. 100, n. 8, Bert. 7, p. 324, n. 7, Gaud. 4, n. 1599, Crantz A. fasc. 5, 
lu , n. 4. P. Vayredae Costa, Vayr. Apunts. Fl. Ca 1, p. 32, t. 1. Chamaebuxus alpestris Spach 
aloides Schur, Fuss. Jacq. A. 3, p. 19, t. 233, 

2 ll. roseis Curt. B. Mag. t. 316. Clus. Pan. A. 
5, p. 594, 


Ah Flor. Maj. Jun. Fruct. Jul. Aug., ex observationibus in Apenninis 
actis, utque testatur Gmel. Bav. Als. 3, n 5 


Habui a Vayreda ex el Coll de Carreras en 
1 Jul. 1885). 


e 


el Vall del Bach (die 


JP. purpur. rubent. Sep. Ver. 3, p. 311, non aliter quam speciei Va- 
Tletatém fecit, ut actum fuerat a Hoth, Germ. 2, p. 158, de Bergeni 
(Flor. Francofurt, p. 236, n. 2) stirpe. 
Pr oinde, de notis a Costa atque a Vayreda datis silere prudentis est, 
Ph blandimentis, plura dicendo, res ab eis acta in ridiculum 
atur. 


SECTIO 2. EUPOLYGALAE. 
Polygala rupestris Pourret! 


Chlor, Narb, n, 897 in Mém. Acad, Se. Toulous, T, 3 (1788), p. 325. P. saxatilis Desf, Fl, Atl. 2, 


283 


. 198, DC. Dub. p. 69, n. 1. Pourr. Herbr. Matr. et Herbr. Peig.; La Peyr. Herbr., P. monspeliaca 

g. n. 656?, P. juniperina Cavan. et P. linearis Lagasc. ex Haens.; Herbr. ex Webb It. Hispn. 
. 60; de juniperina teste etiam Willk. apud Kunze Chlor. Austr, Hispan., linearem negant DC., Boíss. ; 
phos saxatilis Spach Suit. à Buff. Desf. ]. c., t. 175, Reichnb. Icon. C. 28, t, 4351, f. 1. 


ħ Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Atax. et orient. eum 
Olea, locisque calidioribus, solum caleareum exposcens. 

Legi in Pyr. Atax. m.* la Clape l. d. la Redute de Montaulieu, die 
6 Jun. 1839; in Pyr. Catal. supra Orgañia ad fontem Bordonera, die 
20 Jun. 1846. Vidi in Valle Segre, al Forat des tres pons. 

Rhizoma subterraneum durum, saepe validum et perdurans, qua 
parte lignosum est fatuum; cortice autem dulcis gratique saporis, gra- 
tioris etiam prae Piso sativo, cui similis. Unde non parum nos affecit 
haee Pourret notitia: « Barcinonae omnino ab omnibus adhibetur pro 
Polygala officinali » sic im Herb. Peig. Plures ex hoc rhizomate pro- 
deunt caules herbaeei, annotini, decumbentes, longi, ramosi, pubescentes, 
per rupium rimas, aut saxorum interstitia interdum grassantes, paucis 
in hisce ramis foliis donatis, quae folia in ima plantae aereae parte 
copiosa sunt, sine ordine, ut videtur, degentia, lineari-lanceolata, acuta, 
subamueronata, glabra, quasi glauca, parvisque notata punctis. Flores 
racemosi (racemoso-capitati Desf.), racemis extra axillaribus, paucifloris i 
penduli, facile secedentes , praesertim de fructu cito decidui, in pedi- 
cellis incrassatis , pubescentibus super impositi, suffulti bracteis pube- 
rulis, caducis. Corolla rosea, carina cristata, alae ellipticae, parce venosae, 
per marginem albentes. Staminum phalanges ciliatae. Capsula glabra, 
punctis parvis notata, semina pubescentia. 

Vidi ad rupes et inter saxa, ideoque unumquodque nomen bonum: 
antiquius Pourretianum est, et aptius eum quidem dicerem; nam mihi 
videtur, planta primum in rupibus enata, dein ad istarum fragmenta de- 
scendere et inter saxa crescere. 

. In suo Herbario Matriti asservato sequentia haec synonyma relata 
vidi a Pourret, sed perperam: P. acutior. foliis monspel. G. . Pin. 
p. 215 et Onobrychis tertia purpur. Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 491. 

arum prima pertinet ad P. monspeliensem: secunda a rupestri quoque 
aliena, proximior videtur P. vu gari. 


Polygala Caesalpini! Nob. 


Caes. Herbr, Tornab x Ints. 1; 8, c. 44 396 Fruticul. linifol. fl. purpur. 

B. Boissieri Coss Nor o 1909, fol. 175, n. 478, De Pints. l. 8, c. 15, p. P. rosea Boiss. Voy. botq. 

TL Goss. Not. pl. midi Esp. (1851) p. 100, sed nomen incongruum. P. ro "Br: 

pA n.1226, Gron. Godr. Pe. í p. PLATS prolatbs. omnibus). P. rosea d Roe Pak d 
Ur i yis Savi Mat. med., Bert. It. part.; P. comosa Willk. Sert. Fl. Hisp. p 9 3 
ruel), P. nicaeensis Quibusd., Savi Mat. med. t. 93; Reichnb. Icon. C. 28, t. 1349, 1. 7, 9. 


I Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In Pyr. Catal. cum pap 
Legi ad Gerona, die 15 Maj. 1851; supra Solsona, in nemore 
lr, die 11 Jun. 1861. 


Planta al : i di iuseulis, amoene roseis 
a 8 u aedita majuseulis, j 
palmaris et ultra, florib 8 praedit J Sakea, stiga 
4 itatem 


p 
wa Bo semper. Folia inferiora obovato-angusta, 
aut S potiorem partem degunt linearia, vix, vel o 
“i etam (ad Solsona) ciliolata. Flores exeunt congesti 
Sceteltim rosei, aliquando carnei. Pedunculi breves, dpi 
uae oppositae , peduneulum sub flore aequantes, coloratae , meet tei 
Pes ovarii sub anthesi eo potius brevior. Alae latae, basi ang " 


984 


apice rotundatae, quinquenerves, nervis lateralibus ramosis, anastomo- 
santibus, medio validiore, virescente. Radix amara est, folia fatua, flores 
vix odori. 

Boissier (Voy. botqg. Esp. n. 228) et Moggridge consideratis (hujus 
figura potissimum Fl. Menton. t. TT), nequeo, eum Caruel, speciem 
nostram P. nicaeensem Risso nuneupare. Si ista bona species est, de quo 
et ego dubito, arctius adhue ad P. vulgarem appropinquat. Certum est 
P. nicaeensis nomen tum hane, tune alteram tulisse speciem. 

Cur nomen dederim novum, nec Cossonianum praetulerim, e dictis, 
et a me actis patet. Caeterum nulla ratio, nulla auctoritas suadet d 
receptione nominis nicaeensis. Profecto speciei notitia aevum nostrum 
praecedit. Auctoritas Rissoana fugax et inde despicienda est, ex quo 
Risso stirpes diversas sive Kochio, sive Reichenbachio tradendas commi- 
serit. Surgit Moggridge, Contr. Fl. Ment. n. TT, qui alienam prorsus 
a Caesalpini specie sub Risso nomine promit stirpem (identieam, ut puto, 
cum P. nicaeensi Boiss. et Ardoino), quae a P. vulgari elongata Rochel 
Pl. Ban. rars. n. 40, t. 17 fortasse non differt; et cui, ex autopsia loci 
La Calle, P. vulgarem Desf. Atl. advehere non dubitat Boissier. Verum 
enimvero, tum eum (1839) Boissier haerebat, num specie differrent P. 
Caesalpini et P. major Jacq., hujus mancam notitiam habebat. 

emum ego opinor, Risso recognita suae P. nicaeensis futilitate, 
unam aut alteram stirpem sub illo nomine cireumduxisse. 

n Tournefortii operibus non percipio. Degit in Salvadori Herbario? 

Nollem huie speciei afferre Pol. rubris florib. Lobel, Icon. t. 411, 
f. l, quae tamen et pro P. vulgari minus adhue suadet, quaeque pro- 
babiliter P. majoris erit. 

Quamvis Savi, Bot. Etr., 4, p. 5, n. 1005, dieat de sua P. majore 
alas ferre corolla breviores, attamen suspicionem dimittere nequeo; ipsum 
nostram stirpem potius prae manibus versavisse, quam conturbavit ali- 
quid ei alieni ex auctorum libris perpera adponendo, mala ductus de- 
terminatione. Erit quidem exceludenda Saviana prolatio e P. majore 
apud. Bertoloni, It. (, p. 316, n. 2. E contra, Italorum quidam (Ber- 
toloni, Visiani, Facchini) stirpem. de qua agimus P. vulgaris formam 
esse censerunt. - 

P. linifolia pontica magno flore purpureo vel albo Tournef. Herbr. 
n. 1016 reprehesentatur e speciminibus imperfectis; attamen P. hanc 
Caesalpini potius quam aliamquamque dijudicabere. Vix ab eadem hac 
planta divellerem P. acutioribus foliis monspeliac. (a Magnol acceptam 
et evidenter perennem) Tournef. Herbr. n. 1015, qualem hodie repe- 
rımus: nam evidens est, Herbarium Tournefortii quidem magnas p sum 
fuisse perturbationes, dum in eum componendum adhibita fuerunt oculi 
et manus minus perita minusve diligentia et inde inopportuna. itatam 
obire phrasim G. Bauhini decidere scimus in P. monspe 
"acam, quae hodie in Tournefortii Herbario degit sub phrasi J. Bau 
hini, P. coloris obsoleti, foliis angustissimis n. 1019. 


Polygala vulgaris (Tragi) Œ. Bauh. Pin. p. 215, n. 22 (sed YeFt9P 
et P. comosam comprehendisse, unde melius dicitur Vaill.). 


Trag. St. h. p. 971. Koch 99. xvi 4 41596, Moris 
Sard. 1, n. 141, parti d p. 99, n, 3, Bert. 7, p. 314, n. 1 (revisis syn.); Gaud. ir 22. DC. 
Dub. p. 69, n. 2 15 me m Willem. Obs. pl. Fr. p. 30, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust B: P major 


G. Bauh. Basil : T., excl. var., et P. amara La Peyr. Herbr. partim? P. vulgar. 
(G. Bauh. Basil. p. 62) et P. incarnatà Pourr, Herbr. Mar, TP, monspeliaca DC. 10. gall. Mr ET 


285 


t. 9. dà Qu Tragi J. Bauh. tele l. 4, p. 194, P. angustifolia "ii Exerc. Te Engl; 


76, Flor. Dan. t. 516, Sv. Bot. v. 10, n. 712, Pull. Herb. Fr. 71, Dietr. Fl. Bor. v. 4, 
n. EM Gaertn. Fr. oma . pl. p. 294, t 62, f. 1, Schrank Fl. Monac. t. 325, atv. v. - t. 198, Coss. 
Germ. Flor. Par. p. 57, "n. 4 (excl. var. b), t. 8, f. A., Plenck Ie. pl. med. p. 97, t. 548, Turp; 
El. med. T. 5, t. 277 et in Dict. Sc. Nat. Atl. Dicot. t. v Med hit t. 5n. f. T Reichnb. Plant. EE 
C. 1, t. 95, fig. 52-3 et t. 24, fig. 48-0 et Icon. CQ. 98, 1 6, , 2, Spach M uit. à Buff. Atl, 190 fig. 
L. M., Duehsn. Pl. ut. vénén. Atl. t. 114, Rochel PL. ed i p. a (form. 
elongt.), Zannieh. Vnz. p. ?14, t. 38. Vaill. Bot. Paris. p. 100, t. 32, f. 1! videtur potius P. major Lo- 
nicer, Nat. h. D^ x A, Dod. St. h. Comm. 1553, a 2 Hist, Lia (g all.) p. 38, f. 2, Pempt. p. 253, 
Lob. Obs. | 15.1; Icon. t. WS f. 1, iZanon. Des B. re 7 fig. (innumer.) ; J. 
Bauh. Hist. va 3. 1. 29, p. 386, f. 3, 4, Dalech. Hist. ex pet "i - 491, E 1, 418, 1$ 


9, Flor. Maj. in p tatem. Fruct. Jun. Septr 

Legi in Pyr. Cantabr. marit. prope Biaritz, ]. d. la Chambre d'amour, 
die 27 Maj. 1841; et eodem die ad Guetary ; ad St. Jean de Luz, 
die 8 Maj. 1841; n Cantabr., Guipuzcoa, e die 25 Maj. 1853; 
in Pyr. septr. med. Valle d'Aure ad Olon, die 94 Jun. 1852 hane 
varietatem notandam ceu molliorem, diffusam, pilosiusculam, elongatam 
Rochel. Habeo a Deville e nemore de Visken, ex Cap-vern, ex Ri- 
pagne (inter Pragnères et Gédre). Subeunt alia specimina absque loci | 
indieatione ab ipso Deville. 

Planta identica cum illa ex Olon abunde crescit in nemuseulis Can- 
dm foliis desee angustioribus generatim praedita. 

. oxyptera Beichnh. seorsim recipienda cf. Gren. Fl. Jur. 

p 99-100. 

Lusus caule, sive rachide fasciata obvius mihi venit in agro Bonon. 
ad Gaibolla, die 31 Maj. 1855. 

P. major (Clus. Pann. A.) G. Bauh. Pin. p. 215, n. 1, cum Jacqui- 
niana eadem ferme habenda est, quapropter reprehendendus Will- 
denow, Spee. pl. Diadelph. p. 815, n. 6, ut Poiret Dict. 5, p. 486, n. 1, 
u eum L. et Reichard, hunc G. Bauhini locum adhue sub P. vulgari 
citarunt, Attamen observo, quod loca Gerardi, a G. Bauhino evocata, 
non omnia ego AN qui P. rubris floribus Ger. Herb. p. 563, 
f. 3 et P. purpur. Ibid. p. 564, potius ad P. vulgarem sisterem, quid- 
quam a Smith quoque discedens (Engl. Fl. 3, p. 291). 


Polygala depressa (Sherardi) Wenderoth. 


erim. botan. (1746) p. 76. Koch 


Sherard, ex Ray. Synps. ed. 987 (bis) n. 3, Blsekains Sp 
4 nd M Godr. Fl: Lor orr. S. 97, VE T e 5. P. serpyllacea Weyhe, Gay ir indr B Fii 
L4 5, Spenn. Fl. Friburg. 3, p. Ber. "n. ; P. Lejeunei es Contej. Monbeil. p. e : Y x à 
d Mey. Fl. Hanov. excursr. p. 84, n 2 (itemve Hook., Arn., Babin.). P. amara La Peyr. dung 6s 
s tim; P. austriaca Pesn. Cat. ex Lloyd. Loir. infr.; P. viga minor, aut flor. minore, «rias 
jario Pourr, Herbr. Matr.; P. parviflora Thuill. ined., P. repens Mérat Fl. Par., P. dg ug r — 
Par. ed. 2; P Xyptera Mér. Par. ed. 4. P. alpestris var florib. luts. Leu e slo 


lt. Dur. Astur P ^ : :« Sch à ; ^ 

: 4 P. Timbali Legr., P. tabilis Dumort, P. badensis s Schimp. 1347, 
uu Lebel, y opis. Schr ift. v dps ges. Natur. rs p. dt 4, Reichnb. Icon. C. err 
Soi Con Germ. FI. Pa r p.63. t8 f, B, Vaill. Bot. Paris. p- 101, t. 32, f. 3, Hayn. Ar 


cili 3 ced Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. Per regionem oceanicam fa- 
us o i 
Legi in Pyr. Cantabr. sub le Col. d Ispeghuy, die 29 Jun. 1841; m 
"m EN. SR DER Marignac, dio B Jul. 1843. kabeo yon " 
ons, Extrem de Sales et ex Lhieris a Deville. Obtinui e Mon 
paillard ( Corbièr .) a Gautier. Observavi ad Sauveur, Barèges, arai 
Ari al Formigal de Gallen, ad Camprodon, etc. sh ideran ul ui 
t Bouconne Tolosani, legitque i in valle de Aezcoa optimus la ssim 
àmplonae mihi demonstravit: quidam in Valle Zlo ei a T 


T Mibani. i primi 
Observante Du Mortier, Boug. littor. Belgiq. 1869, caules qui p 


286 


prodeunt folia opposita gerunt, quae alterna proveniunt in ramis annorum 
subsequentium. Sed iste P. serpyllaceam separat, plurimis peritisque 
botanicis invitis. 

Varietatem floribus albis observavi ad San Marzial Cantabr., supra 
Irun, die 19 Maj. 1853, item ad Alvistur supra Tolosa, die 91 Maj. 
ejusdem anni. Floribus vero albidis et roseis ludebat ad Azcoitia; flori- 
busque pallidis ad Lano, inque m.* Arghivela. Et quum hoe idem effici 
viderim per Cantabriam septentrionalem ae meridionalem, de P. vul- 
gari, quae ibidem floribus pallidis faeile obvenit, tune variationes hu- 
juscemodi, e soli natura, aut etiam e climate humidiore pendere judicavi. 

P. montan. minim. Myrtifol. ''ournef. Herbr. n. 1017, qualis hodie 
conspieitur in Mus. Paris., componitur e duobus speciebus; specimen 
superius et duo inferiora pro P. austriaca haberem; ast specimen in 
medio situm P. depressae dijudicaberis; in quam pariter mihi visae sunt 
cadere P. pontic. supin. myrtifol. flor. caerul. et alia flor. purpur. Tournf. 
Herbr. ns. 1022, 1029. 

Lejeunei Contej. a Kirschl., Vog. Rhén. p. 66, ceu varietas P. 
vulgaris (nec depressae) consideratur, dum ipsa P. Lejeunei Bor. va- 
rietas P. comosae declaratur a Godr. Fl. Lorr. ed. 2, p. 101. 


Polygala calcarea (Gesneri?) Schultz (F. W.) Bot. Zeitng. 1891. 


Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 4, f. 31? Amarella Gesn. Epist.? Koch p. 100, n. 6, 
Gren. Godr, Pr. p. 196, Bab. Man. Br. Bot. ed. 5; p. 41, n. 2. P. amarella Crauts, Gren. Fl. Jur. P. 3 
(1875), p. 32. P. amara Colmr. Cat. pl. Catal. p. 21 (e loci cts. Monserrat, etc. 
pe: itemye Asso Arag.; P. amara L. var. florib. min. orbs. Pourr. Herbr. Matr.? (ex Olot); P. 
i eichnb. Fl. excursr., Engl. Bot. Suppl. et sunt qui dicunt I eani i j j 
striaca La Peyr. Herbr., partim; P. buxifolia Riss. Fl. Nice? P. amarella (Gesn.) Crantz. ?, Coss. Germ.; 
P hiny idus foliis subrotundis Pourr. It. Flor. Dan. t. 1196 laud. Don Engl. Bot. Suppl. v. 2, n. 2764, 

erm. FI. Par. p. 56, n. 2, t. 7, f. 4, 5, 6, Vaill. Par. p. 161, n. 3, t. 32, f. 2, Reichnb. Pl. er. 
* do t 22, f. 43, 44 et t. 24, f. 50 cred., Icon. C. 28, t. 1249, f. 1, W., W., F., N. ab Esenb. PI. offic. 
2, t. 411, Schub, Icons. t, 36, f. 4 (demt. b, verae P. amarae) 


9; Flor. Apr.-Jul. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. mediis et orientalibus, 


H 


14 Maj. 1851; in Pyr. septr. aurigr. au Port de Pailleres, die 29 Jul. 
1840. Habeo ex Lheris a Deville, ex ripa amnis Ariège contra Portet 
a Timbal. Vidi ad Cardona, ad Esterry, au Llaurenti, ad Castanesa, ad 
Gédre, in Valle de Aran, alibique 


LI 


parva, vix et obseurissime ciliolata. Flores majusculi, primum congest, 
30X ^axati, plerumque eaerulei, variantes rosei et albi. Pedunculi 
breves, bracteati ; bracteae duae oppositae, peduneulum sub flore ae 
quantes, ciliatae, eadueae, Stipes ovarii sub anthesi eo longior. Alae 
tae, trinery osae, nervis ramosissimis, anastomosantibus. Arilli lobis la- 
teralibus acutis dimidiam seminis longitudinem. ferme aequantibus, Co». 
Jer nam ego semina nop vidi. Radix amara, folia fatua; vix em 
sunt flores, | í 
, P. vulgaris Tournf. Herbr. n. 1018 videbatur P. calcarea, sed Spe 
amina manca absolutum proferre judicium non siverunt. EA 
T aillantii Bess. En. pl. Volhyn. ete. p. 73, n. 1566, e Vaillanti 
oco relato huc adduceretur, nee characteres dati adversantur. Aliter 


987 


existimarunt ii, qui eam cum P. oxyptera Reichnb. identicam repu- 
tarunt et inde P. vulgaris varietatem fecerun 

Veritus sum, ne P. amara, quae species admodum polymorpha est, 
comprehendat hane quoque P. calcaream. lta sentit Bertoloni etiam, 
qui qualemcumque stirpium distinctionem rejecit: et reapse charac- 
teres, a praestantissimis etiam botanicis dati, vere ponderosi et firmi non 
videntur, ita ut alteram stirpem alterius varietatem tantum considera- 
verit Kirschleg. Fl. Als. p. 91-2 

regione alpina Caucasi occidentalis intermediam stirpem novit 

Ledebour, cf. Fl. Alt. p. 272, n. 8 f. 


Polygala amara (Thalii) L. Sp., vel potius Jacquin En. Vind. et A. 


Thal. Sylv. Hercyn. p. 88, lin. 5 Sax.; G. Bauh. Pin. p. 215 sub Hg Tabern. dubio. Koch p. 100, 
id Ii . oZ Ý 


2. 7, Bert, 7, p. 334, n. 9 (quibusd. synons. expuncts.); DO: Dub. p. 09, n. 3, partim, Gren- FI. Jur. 
P. 3 (t$ 34. P. amar. p^ P altpestris f Ora. ns 1591-8 (expurg. synon.) La Pey Herbr EU 
et P. vulgaris La Peyr. Herbr.? cum striaca La Peyr. partim; P. parvi 9 

P A 5, p. 9, 4i * 


> e 
Crantz. Austr. fasc. 5, p. 439, n. 3, t. 2, f. 4, Labr. He Mr 
; mar, et tr., Rei SEL cr. Q41, t 24, f. 40- . 
leon. C. ?8, t. 4438, f. 3. 4 et 1347. f. 3 alpestr.. Schrank. Fl. Monac, t. 324, uu vig a M ec 
k » D. 1, t. 7, f. 1, 9, 3, pl. elatior., Plenck Ic. pl. med. T. 6, p. 96, t 547, ius Pr rd ga 
"en Pl. offic. 3, t. 69 dubia. Tabern. Krtb. 2, p. 1213, f. 3, Icon. t. 834, f. 1, nisi potius As VIG 
. 9| Flor. Jun.-Aug. Fruct. Jul. ad finem Æstatis. In editis editio- 
ribusque. 

egi in Pyr. septr. aurigr. a la Sulana 
a P yr. or. Valle d Eynes, die 27 Jun. 1831. Observavi iius A 
locis, inter quae memorare placet Balnea de Panticosa et err 
Guara ad summitatem : 

Contendunt Des Moulins et Durieu: « Les feuilles am 
psi sont insipides pendant le veste de la végétation annue 
P^ Dordogn. p. 26 i 

Pu. j i : ertinet ad 

Nonne J. Bauhini figura in Hist. pl. 3, b 29, p. 362 p 

"speciem huie nostrae proximam 


òres avant la 


lle. » Catal. 


` , 442. (excl. Fl. 
5 Cherler, ex J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 29, p. 388 cum sat bona fig- Moris it I » 70, n. 4 
ec.), Bert. 7, p. 319, n. 4 (exel. Fr. Gr., cum imitbs. et DC. Ie. Tr monspeliacus 
h C. Ie. rar.), cf. quoque Guss. Syn. 2, p. 242, n H ah 246, t. 176, Link. Hoffm. 
Fl. p, Puit. Buff. T. 7, p. 116 (excl. DC. prolat.). Br : og Pg. 98. t. 1345, f. 1. Boce, 
Mus ort. p. 278, t. 55. Reichnb. Pl. er. È , pe 27, 0. 20, f. 57-8, Icon. U. ?9* 
* pnt, p. 141, t. 99, Cup. Panph. 1, t. 185, ex Guss. 


238 


(S Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. Per regionem mediterraneam 
eum Olea potissimum, sed quam aliquando excedit; occurrit quoque in 
Cantabr. meridionali. 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca sub Baragues, die 17 Jun. 1845; se- 
mina legi ad Huesca, die . 1850, et in Cantabr. littore infra 
Bilbao ad Algortha, sub arce Galéa, vulgo el Farol, die 10 Aug. 1857. 
Observavi ad Lumbier, ad Loarre; ad Durban, mont. Corbariensium. 

i nemusculis siccis locisque sterilibus haec planta parva, 
tripollicaris, palmaris, gracilis, elegans et delicatula, radice tantum annua 
praedita, qua optima nota a plurimis speciebus, cum quibus inconsulto 
confusa est, optime distinguitur. 

Caulis aut unicus simplieissimus, erectus, aut unicus cum principali 


brida, eiliolata, sub-revoluta; caeter erecta, spissa, in spiram laxe 
disposita, ima breviora, latiora, obtusiora, omnia, inferiora praesertim, 
facile caduca, quom on tantum in speciebus annuis facile inter- 


evidentioribus, medio longiore in mueronem producto; eas nimis ob- 
tusas Reichenbach (D. E. nimium acutas Link Hoffm., finxerunt. Co- 
rolla cristata, carnea (nec pallide caerulescens cmn Moris, nec alba cum 
Bertoloni), pallida, macula rubro-fusca sub crista notata, quae crista 
albescit. Stigma galeato-tubiforme, sub bilabiatum, hians. Capsula com- 
pressa, cordato oblonga, margine membranaceo insignita duplici, faciebus 
punctata; tecaphorum brevissimum. Semina ovalia, adpresse pilosa; 


quod Polygalae vulgaris varietatem. dixerit, cf. Fl. 


) 

p. 438 Obs., Borkhausen, cf. Roem. Arch. f. d. Botanik T. 1, fasc. l, 
P. 46; dicamus etiam Lamk. Fr. 2, p. 453. Eamdem falsam sententiam 
suscepit Poiret, Dict. T. 5 (1804), p. 487, graviorem eam reddens Cr 
wione secundi synonymi Tournefortiani, Coroll. p. 10. Consulto Ga- 

s. s p. 3 quia non satis liquet quamnam p4- 
tam n s : 7 
fol. Je Mu, prae manibus habebat, dum egit de illa P. acutior 


289 


speciei noti 
d Eu "en loquutus est. In Icon. Gall. rar. autem palam 
finitu UEM i gar i varietatem pro monspeliaca finxisse et synonyma 
Eus Gam fateri n. Hrt. Monspel. Cat. p. 134, n. 168, hal- 
P. 395, n. 47 T fateri. nolens, bona malis commiscuit; in Prodr. 
cessit Duby in "n ee in errore perduravit 
Wi partim Ned all. Videtur D. dum de P. monspeliaca loquutus 
MN iniue o es ea protulisse auctores quosdam consulens, partim 
eriticandi DC. de sys speciei cognitione. Et miror La Peyrouse, qui 
alienam ab d x dd erio flagrabat, possidens in Herbario veram speciem, 
in Hist. abr. pl Po d DC. figuram, absque ulla critica observatione, 
MN aan cum s wet corr. p. 640 ad p. 401, n. 4. Reapse et 
P nasa Fl illdenow speciem perennem dixerat, l. c., p. 402. 
Bertolon;. B a Flor. Graec. Sibthrp. C. 7, p. 66, 
ni ory Chaub. Pélop. n. 1119 adducta, mihi p 
ius E P. monspeliaca Asso, Syn. Arag. 
est devinare iste P. vulgarem Ibid. seorsim enumerat, 

, nisi gravi errore, Candolleano more, 

de 


à , à Moris, 
otius relinquenda 


n. 654, difficile 


P "um 
olygala exilis (Danthoni) DC. Cat. hrt. Monspel. 


Danth, in : 
P^ 70, n. 5, t wg Loisel. in Journ. bot. 2 (1810) p. 860. DC, E 6. p«Se et 
, Šp. add. p. 594, n. 18. P. parviflora Loisl. Notie. P. 404, Fl. Gall. ed. 


19 


. 133, n. 167 et eum Dub. 
9. T. 9, 


n. 656, suffruticosa’ 


CAR 
B ssa an 


290 


p. 103, n. 5 (non Poir.). P. linearis Lagase. Gen. Sp. pl., ex DC. Pr. et ex Boiss. Voy. botq. Esp. 
. 81 sub n. 225, quibus assentio. Boissieud Fl. Eur. 1, t. 474, f. 1, Reichnb. Pl. er. C. 1, p. 28, t. S 
. 01, Icon. Q. 28, t. 1345. f. 2. 


Flor. ineunte Jul. Aug. Fruet. abeunte Jul. Aug. In Pyr. Arag., 
Catal. humilior. eum Olea. 

gi in Pyr. Arag. ad Sobrarbe, contra l Ainsa, l. d. Cienfuentes, die 
22 Jul. 1845. Observavi ibidem ad la Buerda; dein infra ad Liüguerry, 
Graus, Benavarre, Villacampa de Ribagorza, Luesia; Orgafia, Gerona. 

Planta pollicaris, bipollicaris et ultra, delicatula, glabra, facie ve- 

recunda. 
Caulis raro sub-simplex et bipollicaris, saepius vero ramosissimus, 3-5- 
pollicaris et ultra etiam, erectus, ramis sub-patentibus, rigidulis, aspe- 
rulis. Folia linearia, erassiuscula, magis superne sulcata, quam inferne 
carinata, sparsa, vel potius laxe spiraliter disposita, erecta, facile caduca, 
primordialia brevia, obovata, obtusa, inferne rubella; caeterum plus 
minus obtusa omnia. Rachis elongata fert flores plures scarsos, in laxum 
racemum dispositos, parvos, rubellos, erectiusculos. Bracteae tres exiguae 
ad peduneulorum insertionem, eaeque coloratae, caducae. Pedunculi basi 
praetenues, ad apicem sensim incrassati, primo cum flore erectiusculi, 
mox patuli, demum cum capsula arcuati, denique caduci. Corollae crista 
multifida, rubella, alia duo petala vix carnea, apice rubella: porro non 
bene flores albos dixit Loiseleur. Stamina cum alis adnata. Pistillus 
eum stili apice uncinato. Alae spathulatae, uninerviae, corolla longiores, 
capsulas longitudine subaequantes. Capsula turgidula, obcordata, lobis 
scilicet inaequalibus, punctata, semina duo obovalia, hirsuta, nigra 
continens. ` 
Constituit sectionem propriam (Microlophium) penes Spach, Suit. à 
Buf. T. 7, p. 125, valentissimi viri artificium sane deplorandum. - 
Figuram Zannichelli, Vnz. t. 85, non ego tam pronus cum. Berto- 
loni recipio, radicem quidquam robustiorem percipiens, veritus ne potius 
P. vulgaris tenuiorem illa referat statum. Si ipsum Zannichelli consu- 
lueris, ad p. 215, reperies et illum haesisse in declaratione de plantae 
Vita: « Non sappiamo s'ella sia perenne, ovvero annuale. » nquirenda 
iterum planta in insula di Por di Lio, antequam Zannichellio nostro 
species tribuatur. 


Ord. 9o. CORIAREAE DC. 


, Coriareae, vel Coriarineae Chatin, Limnanth. et Coriar. (conjunctae) 
in Ann. Sc. Nat. Par. Sér. 4. T. 6 (1856), p. 271-2; Maxim. Coriar., 
Ilic. (1881) ps. 1-5, declarata affinitate potiore cum Simarubaceis. AM- 
nitates plures, situs difficillimus; ef. etiam Le Maout, Decsn. p. 


Coriaria Nissol (1711). 
Coriaria vulgaris (Plinii) Niss. 


Plin. Nat. h. 1. 24. c 11, vel 54-5. C i i i 
Neh Ge TR Y . C. myrtifolia Willd. Sp. ; 
gy Bia Dub. p. X 1J., Maxim. l. c., p. Tu. t$. T atii. Dh Peri Herbr.; C. tinctoria 
iss. Mém. Acad. S*. ann. 1711, p. 31 , t. 12 . Handb. 4, t. 334, Lamk. Ill. t. ke 3 
P i. 134, Targ "gran A "wer Icon. C. 45, t. 160, f. 4820, Roques ic igi - i 73, 
y,“ H " 88. C, N d m . y . . * * 
en. Lob. Adversr, p. ADS T. 1, Lob. “a ? 4 98, 1. 9. "m 


0, 
l. Dioec. p. 818, n. à, Bert: do 


291 


| Flor. Maj. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. med. et orient. calidior., 
meridionalibus praesertim. 

Legi in Pyr. or. ad Roussillon, ad Ceret, die 18 Maj. 1843. Habeo 
a Deville ex Sarrouilles, qui dixit se vidisse quoque ad St. Sever de 
Rustan et ad Castelnau. Observavi ad Tremp, Berga, Perpignan, ete. 
vidique ad Pech David, ad St. Martory, supra Toulouse. 

Hermaphrodita obvenit Medicko; cf. Act. Acad. Theodor. Palat. 
T. 3 (Manhemii 1775) p. 193. Vidit quoque Targioni (Ott.), l. e., p. 58, 
in planta culta flores omnes hermaphroditos, quos aut unisexuales, aut 
polygamos plures vidimus. Nulli tamen status ille ita imposuit, ut Turrae, 
qui speciem voluit et distinxit nomine C. hermaphroditae: cf. Turre, 
Farset. et Animadv. apud Calogera Nuov. Race. opusc. sc. filos. T. 14 


Act. D, Sc. 2, v. 44-5. « Nauteam bibere malim, si necessum est, quam 
illam obsculare. Moveor auctoritate Testi « Nautea, inquit, herba granis 
nigris, qua coriarii utuntur, a nave ductum nomen, quia nauseam facit 
permutatione T. in S. » Asso Syn. Arag. p. 143, n. 964. Cf. S. Pomp. 
Fest. de Verbor. signific. (Amstelod in us. Delph. 1700) p. 269. 

Ast Festus videtur mihi rem composuisse intempestivam, quando 
pro Nautea herbam interpretatus est: sunt qui potius credant Nauteam 
fuisse dictam aquam e coriis, quae peculiarem naturam reciperet sive 
e coris ipsis, sive e substantiis cum quibus coria parabantur. « Nautea 
est aqua. de coriis, vel quod est verius, aqua de sentina dicta a Nautis. » 
Nonn. Marcell. de propr. sermones (ed. Paris Bey) 1583, p. 9, ed. Plantin. 
Ant. 1565, p. 39. Haec potior mihi videtur sententia, relicto Festo, qui 
ad confusionem augendam mox retulit quoque: < Labeo in commentario 
juris pontificii ait Nauteam rubidum quiddam esse, quo pontificum vesti- 

a quaedam colorant. » l. c. aliaque, quae su ervacaneum foret re- 
ferre. Illa vero Nonnii Marcelli postrema explieatio potior nobis quidem 
Visa, non refragatur cum aliis Plauti locis, u i legitur: T. 

« Nam omnium wnguentüm odor prae tuo, nautea est. Curcul. Aet. 
l Se. 2, v. 5; vel Casina ultimi versus: ; : 

Verum qui non manibus, clare, quantum poterit, plauserit, 

Ei pro Scorto supponatur hircus unctus nauted. » — i 

Et « Paulus in Artemone unguentum quod naribus mulionum nauteam 
fecisset » memorat Festus, dummodo Paulum pro Plauto cx mig eum 
scripserit. Quibus perpensis, videri mihi videor, agi, vel — 
Doris memoratam fuisse rem bene notam et dicerem 


er. I. et Nuperorum) 

Emb. Re Herbar. (1654) 

n. 18. A quibus interpretationibus magis magisque ge me s 

Neque Nautea reperitur apud Plinium memorata. Pro e: se 
spelienses antiqui primi existimarunt, testibus Gesnero Hrt. erm 77 

l sse potius ipsam 

e mascula Plin., U 


Co aspe 

sd vulgarem , neque Zhoem Coriariam , cum 3 Plinius d scribis 
ws interpretes crediderunt. Verum est semper, qu^ tsi poolel Cont 
erbam illam cubitalis altitudinis, quod generatim neutri Sp 


i, EE 3 ame Use d 


292 


venit et solummodo aliquando in C. vulgarem sat apte cadit, dum 
planta secatur pro usu oeconomico, quae lente mox Mau. tuneque 
statura humili per latam superficiem occurrit, ita ut non abs re vi- 
deatur in hoc statu visa et Meneripts planta esse a Plinio, de illius in- 
tegra evolutione ignaro. 


Ord. or. ACERINEAE DC. 


Acer Verg., Plin., Moench. Cf. Blume Rumph. 3, p. 192. 


Acer campestre (Theophrast., Plinii, Columell.) Dalech. ex Plin. et 
Dodon., L. Sp. 


Theophr. Hist. pl. 1. 3, e. 41, Plin. Nat. h. l. 46, c. 15, See 26? Rumpotinum Colum. l. 14, c. 1, 
1.94.6, 18. Sep p. 149, n ES Bert. 4, p. 355, n. 4, Gaud. 6, n. 2309, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. 
n. 332, DC. . p. 99, n. . La Peyr. 'Herbr.; Ju Td buaitns Cord. V., A. minor Dod. latin., A. tri- 
lobum Gili. I Fwd phyt. Ex gl. Bot. v. 5, 304, Flor. . t. 1288, Schrank Fl. Monac. t. 250; Sv. 
ot. v. 6, CK. Bat: D A160. Gaertn. Fr. sem iens 10.514944 4 I; Schk. Handb. 4, 
t. 393, f. 8 fol., Du Ha arb p. ?8, t. 10 jJ foL, p HL t Reichnb con 


G. 15, t. 402, f. 4895, Tournf, Inst. hri t. 988. f. 1: Trag. St. h. p. 1123, Gesn. p: bó. t & SNR 
bag M 19, f. 164 et P. 2, fasc. 1, p. 16, t. 9, f. 19, Dod. Pu: p. 840, f. d IN Krtb. ? 
p. 1386, f. 2, Icon. t. 973, f L Lonier. Nat. h. ert. 36 B, J. Bauh. Hist. pl. T1s85p 

h du Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. 

Legi in Pyr. Arag. ad Asso-Beral, die 30 Maj. 1845; in Pyr. septr. 
med. St. Béai inter et Fup, die 26 Jun. 1843. Habeo e Cauterets a 
Deville. 

definiendum propono: A. foliis palmato- -quinquenerviis, quinque- 
Por c lobis iba longe minoribus, ex illorum nervis sub-depen- 
en 

A las dos Hermanas, Pyr. Navarr., obvium mihi fuit cortice suberoso. 

Rumpotinum Columellae pro hae specie habemus, late in Italia 
rx ad vites sustentandas. Diversam coluerunt sententiam fratres 
Bauhini, qui pro illo Acer italum interpretarunt. De Acere Vergilii dixi 
in FLO Virg. p. 


Acer monspessulanum Aeehamjii J. Bauh., Neotericor. 


Dist, pl. Lugd. p. 95 (p. err. 83). Koch p. 449, n. 5, Bert. 4, p. 359, n. 6, Moris Sard. 1, n. 213, 
DC. Dub. p. 99, n. 4. La Peyr. Herbr.; ; A. Ibericumn n M: a Bieb. [3 Tausch, conf. a Ledeb. Ross.) 


et A. illyricum Jacq. fil., ex Reichnb. € eXeurs.; co Spach Revis. gen. Aem j^ M A: crnom 
Friv. Herbr. Rum. ex S; As eanna kak Dula: ; Traltin. A rehiv 7. fase d r 252, 2.69 
Duh. Arb. arb. p. 28, t, 10, f. 8 fol., Reiehnb. Icon. C. 15, t. 169, f. 48206, Schk: and 


fol. J. Bauh. Hist, pl. i ^ 8, p. 167-8, Chabr. Scingr. p. 61, f. 6, Pluknt. Alm. p. 7. vd D p do 


h Flor. Apr. Fruct, Maj. Jun. In calidior. we. medior., orient., 
regionis mediteme, potissimum. : 
egi in Pyr. orient. m ; Roussillon, ad Montesquieu , die 30 
Maj. sa Vidi ad Vini 
n Flora Pioio, p. 14, quam incerta sint Plinii Acera, 
iae ea quidam huc trahere conati sunt, quodque nos potius 
ad A. latifolium referre malimus. 


Acer platanoides (Gesneri) Munting Phytgr., L. Sp. 


ur Teu A - Koch p. 1 49, n. 3, Bert. 4, p. 253, n. 2, Gaud. 6, n 

Lobelit T A, pseudoplatanus La P eyr. de. A. rotundum Dulac., A. monta num, 

Handb. 4, t X4. laetum Mey. C. A., e3 Pe It. Flor. Dan. t. 9580, Sv. Bot. v. 2, t. 86, Schi 
1, Reiehnb. Icon. C. 15, t. 164, f. 4828, Mill. Icon. t. 8, f. 1, Duchad. P ut. vén. 


t. 83; Guimp. Abbild. t. 211, Tenr. Mem. eum tab. et Fl. Napol. t. 199, Scheub. Icons. t. 50, f. 4. 
Gesn. op bot. ed. a Schmied. P. 2, fasc. 2, p. 14, t. 1, n. 17, Camer. Epit. p. 63 (correct, descript.) ; 
Muntg. Phytgr. fol. 57, f. 11, Pen. Lob. Advrsr. p. 443, ramul. excl., itemve in Lobel. Ic. 2, t, 199, 
f. 1, ead. 

ħ Flor. Maj. Jun. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. septr. med. facilius 
obvium. 

Habui a Philippe e Pyr. septr. medior. Valle Campan, Gripe; ex 
Valle de Aran ab Iserne. Degit in Herbr. La Peyr. ex Gédre. 


Acer italum (Anguillarae) Lauth. Acer. p. 32, n. 8 (1781). 


A. 2 spec. Ang. Sempl. p. 79; A. crispum Schwencks. Siles. (1601) p. 7. ex Vill, mihi vald. dub. 
A. opulifolium vill. (1786), Koch p. 149, n. 2, Gaud. 6, n. 2308, DC. Dub. p. 99, n. 3. A. Opalus (Ait.) 
Bert. 4, p. „n. 5. A. opulifol. La Peyr. Herbr.; A. hispanicum Pourr. Chl. Narb. n. 1 et Herbr. 
Matr.; et A. Opalus Willd. (sie) Pourr. Herbr. Matr.; A. montanum Parkins.; A. tomentosum Dulac., 
Á. aetnense Tin., Tod. Pl. exsiec., ex Parl. It. Trattin. Archiv. fasc. 1, p. 7, n. 18, cum tab., Gaud. 
l. c., t. 3, Tenor. Fl. Napol. T. 3, p. 372, n. 889, t. 100. D'Orbign. Dict. univ. Hist. Nat. Dicotyl. t. 34, 
igi leon. C. 15, t. 163, f. 48277. Ovid. Montalb. Hrt. botangr. Ind. p. 66, lin. 10, Icon. p. 224, 
vers. 295, 


h Flor. Apr. Maj. Fruet. Aug. Sept. Per regionem mediterraneam, 
tum in montanis, quam infra: rarissime obveniens per regionem ocea- 
nicam Pyrs. Aragonsbs. propinquam. i 

Legi in Pyr. Arag. ad Canfranc, die 1 Maj. 1845; contra Parzian, 
ad medium montem e} Mener, die 18. Aug. 1845. Habeo a Deville 
ex Sia. Observavi ad Roncesvalles, in Valle de Roncal, al Trueno de 
Viniès, a la Carbonera, ad Fontpedrouse, ad Prats de Mollo, ete. — 

nsignis est arboris statura, praecellens facie in sylvis, cortice li- 
gnoque, pro oeconomico uso, utiliter adhibendis. Folia juniora pubeseunt. 
Racemi sunt laxi et penduli, rachis ad divisionem pedunculorum pi- 
losa, caeterum glabra. Staminum filamenta glabra; fasciculum pi- 
lorum vidi in floris centro, ubi pistillum evidentem non percepi. Sa- 
marae interdum ternae, quaternae quoque dantur. Videas si in individuis 
fructificantibus pedunculorum basis quidquam erigitur, apice tantummodo 
nutante, dum floriferus totus nutat pedunculus. 

Gesneri prolationes a Villar, Fl. Dauph. 3, vel 4, p. 802, n. 3, 
relatae mihi potius dimittendae videntur, saltem ultra modum incertae 
sunt. Item locus Schwenckfelti dilabitur, considerato defectu specie! no- 
strae in Silesia, : 

- neapolitanum Tenor., cum Boiss. El. pl. nov. His 
quod praesertim ad pagum Pueyo, secus flumen Gallego zm d 
Vivere dieit, separat Willk. Sert. Fl. Hispn. n. 210, dicens a A. ita 
distinetum « fructibus multo majoribus, germinibus semper gens 9 
"hi$, alis valde divergentibus. » Sie: de germinibus , scilicet, pone 
fructus loquutus ! 


lu- 


Acer latifolium (Theophr.?, Plinii?, Tragi) Clus. Pann. A. 
i udo- 
Theophr. Hist. pl. 1. 3, e »lin. Nat. h. 1. 46, c, 15, vel 36? Trag. St. h. p. 1125. A- prese 
platanus L. Sp. Roch p. p. 449, n. 1; Bert, d, p. 391, n. 1 et 5, p. 624, Gaud: fomus Gilib. Exereit 
he n. 1. A. platanoides La Peyr. Herbr.; A. procerum Salisbr. Pr.; da Mt A. villosum Presl., 
k 5 d; Major Cord. V., Gesn. b rt. Germ.; Monac. E 391, Flor. Patv. 
4 1 Atl. ^ 


© 
Ea 
ct 
— 
= 
le | 
lc] 
5 
= 
5 
p 
yn 
z 
Z 
z2 
e- 
> 
um 
*- 
= 
[c] 
F4 


a Schmied. P. 2, fasc. e^ 


CAL ot. v. J z t 

D To. Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. T. 3, p. 19, t. 62, Re i. Reichnb. Ico. C. 45, t. 164, 

e ar. 
» 


sr T. arb. p. 

itr Schk. Handb. d, t. 352, f. 1, 2 b. Gesn. Op. bo „P. 3 
" v lign. 19, f. 163 et tab. aen. item f. 163. Clus. Pann. A. p. 8 us f 
. l.a; Pen. Lob. Advrsr. p. 443, Icon. 2, t. 199, f. 1, Dod. Pempt. p. 


hi Flor. Maj. Junioque ineunte. Fruct. Jun. Au 
med., vel orient. edit, rarum. 


"io f. sup 
g. In Pyr. septr. 


294. 


Legi in Pyr. Catal. supra Berga, vertice mnts. Queralt, die 24 
Maj. 1961. Habeo a Deville lectum in nemore supra Barèges. 

Generis foeminini non fecit Clusius, ut indicavit G. Bauh. Pim. 
p. 4931 ad n 

Dulac huie et italo eosdem assignat characteres, non diverso et i 
nomine specifico auxilio. Revera sectione dividit, tum filamentis di 
minum villosis, tum glabris. 

Loca Patrum non parum incerta esse fatendum quidem est. Sed quum 
Plinius eos eum Istria de sua Aceri secunda specie citaverit Rhaetiam 
quo species quas Flora Tergestina offert (monspessulanum , 
italum et latifolium), tum hoc nostrum potissimum designavi, quae species 
est ad montana magis trascurrens. 


Ord. AMPELIDEAE Humbidt, 
Bnpl., Kunth. 


Vitis Verg., Varr., Cat. 


Vitis vinifera (Bibl. Sacr., Homer., Theophr., Theocr., Vergil., Dioser., 
Galen., Hesiod., Athen.) Dorsten., Lonicr., Matth., Camr., Lob., L. 


Ampelos Bibl. Sacr. Genes. c. 40, v. 9, 10; c. 49, v. 11; c. 9, v. 91, etc. Homer. E 9, 110 et 1 


94, 246, ‘Hesiod Op; v Moe S Puria. locs., item Vergil., Theocr. la. Sos v. 109, Id. 4, v. 8, Galen. De sin. 

fac. 9, Hesi 0, Op. et dies v. 611, Athen. Deipns. 1. . 1. Koch p i5 , Bert 2, p. 674, 

Gaud * 1, p. 326, DC. Dub. p. i a Sa Herbr.; V. sylvestris Ruel pa 

ep ,nec To g. Flor. Graec. Sibthrp. C. 3, p. 36, t. 242, Jacq. I » rar. t. 50, Gaertn. Fr. S pl. 3, 

24 - 2, Schk. Handb. 1, t. 49, Turp. Fl. med. T i ede fructig. et Turp. in Diet. Se 

Ni [Me Atl. t. 160 item.; Plenck Ic. pl. med. T. 2, p. 144, Woodv. Hook. Med. Bot. V. 1, 

| d. o7, Wa Ta F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 369 ett. o Vom vars. Duh. Arbr. Arb. 2, t. 106 

: "Matih. Matth. p. 1320, Camer. Epit. p. 1003, Fuchs. Hist. . 84, Trag. St. h. p. 1056 e pl. cult. 

Egenolph. Herbr. imag. ert. 37 b fig. inter., Dorsten. -Bot: e t. Pags D, Lonicer. Nat. h. ert. 1. 8 C, 
Dod. Pempt. p. 415, Cod. Paris. ex Lenorm. fol. 58 ve s. (fig. ir nec nomen !). 


h. we Maj. Jun. Fruct. Sept. Oct. In Cantabr. potissim. fre- 
quenti 
per in Pyr. Navarr. ad Escarros sub Ochagavia, di 23 Jul. 1844. 
Frutex iste abundat per Cantabriam mediam et inferiorem, plurimis 
in locis frequentissimus, ut et ad San Jean Pied de Port; etiam ad 
Organia, ubi specimem legi, vineas coli non vidi, ibidemve rarae reapse 
hue et jah plantae occurrunt ad muros et in locis aer px ; 
Ius varietatibus longe lateque disseruere Kerner Le Raisin 
1803-15, Jullien Vignobles 1816, Teen Hist. natur. Vin. 1826, 
Babo ieor ete. 1844, Keller 1838, etc. 
liim pro una et altera regione Roxas Clemente pro Boetia 
ji dee Viti Ital. 1825, Dierbach pro Regionibus Rhenanis, im 
nnaea 1828, ps. 73-83, Bertoloni, aliique ; sed. citati isti mihi visi 
sunt it praestantiores, cf. Pritz . Thesaur. etc. ed. 1, ps. 463-4. « Noe.. 


ens vinum inebriatus est. » Bibl. Sacr. Gen. c. 9, v. 2. Sic incipit 
Vitis historia j 


Ord. 93. TILIACEAE Juss. 
(Malvacearum trib. r* Parl. It.) 


Tilia Theophr., Vergil, Plin., L. Quoad illius inflorescentiam cf. 
Brunner (fil.) in Ann. Se. Nat. Par. (1846). 


Tilia E A be Ehrh. Beitr. 


ovr Hist. o^ l. ; Plin. Nat. h. I. 16, c. 14, vel 25, Til. foem. Koch p. 145, 
1. 1; Bart, 5, p. 335, n. 2. T “plaiypiyios Scop.. Gaud. 3, n. 1200, DC. Dub, Aa 94, n. 2. T. euro- 
paea Loisel, Fl. Gall. "ed. ? 2: 8, n. europ. L. prindi La Peyr. Herbr.; T. vitifolia Host, 
confirmata a Neilr. T. sativa sje : p aed 9G. , enr. et T. corallina Host, ex Parl. It. ut antea 
Sm. Engl. B ppl. v. 2, n. 2720, Bull. Herb. Fr. 175, Schrank Fl. Mo 14, Se b. 2, 
t. 141, Gaertn. Fr. sem 4 D. 150, f.3, Cur FL Lo ed. Grav 5, t. 40, Reichnb. Icon 
C. 16, t. 316 et 317, eum. t. 318 qnidq. dub.; et t. 319, f. 5140 vitifol. ered., Nouv. Duham 1, p. 226, 
t. 90, Venten. Mé S 4 ( 1 Reip.), p. 6, t. 1, f. 2, W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic 
BEES L A: Dietr. Fl. Bor. v. 12, n. , Hayn. Arzn. 3, t. 48, Duchsn. Pl. ut. vénén. Atl Na 
Spach in Ann. Sc. Nat. Par. S. 2, T. 2, p. 336, t. 15, f. 6 moll. F hs, Hist. st. p. 862, Icon. ed py 
t. 498 (laud. a G. Bauh.) ; Trag. St p. 1110 mal.; Tabern. Krtb. 2, p. 1397 fig., Icon. t. 982, 


Dod. Pempt. p. 838 fig. refere ens eredi a cordifoliam. J. Bauh. Hist. pl 1,l8,p. 133 fig. et p. 137, f. z 
ħ Flor. Jun. Jul. Fruect. xe d 
Legi in Pyr. septr. med. à Dinan de- Luchon, eundo ad 
l Hospice du Port de Toena pir 14 Jul: et 29 Aug. 1838. 
Fuchsii icones ad insequentem speciem evocat Smith, Engl. FT. 3, 
p. 21 


Tilia pm (Plinii) Trag. St. h. p. 1111, n. 2, Desf. Hrt. Paris. 


Plin. Nat. h. ]. un ; H 35 Til. mas. Loisel. Fl. Gall. ed. 2. 378. n. 2. T. parvifolia 
uy Beitr, "Koch Ais, 2, "Bert. sehe . T. mierophylla Vada. mud. 3, n. 1901, DC. 
Dub. p. 5 n. 1. T. opaca. L. parv ifolia La "Peu "Herbr. s. l. T. europaea Bull. Fl. Par., et Herbr. 
"LE minor Gesn. Hrt PT. vmm vum T. intermedia Tenr.? (non Heyn.) ex Parl., T. sti- 
pus Gilib Ier. se “Eag . v. 1705, Flor. Dan. t. 553, Schk. Handb. 2, t 141, Bull. 

m 6 et F] 9t. o8 Reichnb: Teon, C. 16. t. 344, f. B137 et t, 312 et t. 344 f. 
supr., Labr Heg Helv. fasc. 29, t. 3, Dietr. Fl. Bor " » 832, Plenck Ie. pl. med x» m 
t. 424, Ventnt. in Mem. Inst. Se. T. 4 (ann. 11 rep.) p. 5, vfi. , F., N. ab Esen i 

e f. B, Turp. Fl. med. T. 6, Hayn. Term. lot ' t. 32, f. 3, Michel. in Till TE - 
EOM: t. 49, f. 3, Matth. p. 174, Camer. Epit. p . Arbr. Arb. 2 jai! : Tr ^" "abere 

tan. ert, 285 C, Lonicer. Nat. h. ert t 33 C, e x Egenolph; Herb: imag. P. es M ins 


LE ^ tps 1. 2, Icon. t. 981, f. 9, J. Bauh. Hist. pl. 4, 1. 8, p. 197, ^ do dent 


h Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Se 

Legi in Pyr. septr. med. T" de Luchon, diebus 31 Jul. et 
17 Sept. 1838. Habeo a Deville lectam supra T'arbes, ubi facile reperitur. 

ceurrit hue et illuc foliis contaminatis praesentia Erinei tiliacei Pers. 
Si Tragum pervidisset Parlatore (It. 5, n. 1184) Scopolium antiquiorem 
denominatorem non salutavisset. 


Ord. 94. MALVACEAE R. Br. 
Tribus 1* HIBISCEAE Endl. 


Hibiscum Dioscr., L. 


«o. 1 . ed. 1 B 2 

Hibiscum roseum etur Thore apud Loisel. FI. Gall , 
(1807, p. 434, n ; 

hor. apud Desv. 
Join Caes. Herbr. Tornab. 1563, e 245, n. en, De Plnts. hs sub c. m iden r. cad DR H. pa- 
NC - hoiq. 1 (1808), p. 194, Bert. 7, p. 285, n. 4, DC. Dub. p. 93, n. 2. Da $Y Reichnb. Icon. C. 15, 
or no iam pron Mrs ut prins Thor. Chl. ]. Land. Savi Flor. Tal. p. 1, 
. p. 159, t. 89, 90. 


296 


: Flor. Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. oceidentalioribus, hu- 
milioribusque rarum. 

Habui lectum sub Bayonne, au marais de Pontots (ubi nunc di- 
sparuisse dixerunt) ab optimo amico D." Campan. Vivere ad Barthe 
de l'Estunar testabatur horticultor René; fertur inveniri etiam prope 
Biaritz, au lac de Brindos, ubi tamen ego die 15 Sept. 1857 stirpem 
incassum perquisivi. 

i refert Savi, cum Zannichelli, Althaeam hortensem seu peregrinam 
Dod. Pempt. ed. 1, p. 644, ed. 2, p. 655, quam ad H. palustrem. potius 
spectare nos quoque cum aliis credimus. Sub varietate © Bertoloni 
citat H. aquaticum DC. Fr. ac Pr. et H. palustrem Savi Bot. Etr. 
Spach Suit. à Buff. 3, p. 318 sub H. palustri L., Cavan. Monad. Diss. 

, t. 65, f. 2, H. roseum Thore adducit. Sed DC. Fr. Suppl. p. 626-7 
tres una confundi species queritur, H. roseum, H. palustrem L. et H. 
aquaticum DC., sive palustrem Savi, nec Linn. 

Reapse H. paustris Savi Fl. Ital. p. 5, t. 2 diversa videtur species, 
quae facile se distingui sinit foliis serratis nec crenatis, pedunculis 
basi bractea instructis, corollaque alba. In Hetruria spontanea haec 
Tete reperta est; cf. DC. Pr. p. 450, n. 54, sed hoc non confirmat 

aruel. 


Bis peccavit Spach 1. c. citans H. roseum Thore Chlor. des Landes; 
et referens hanc speciem ceu synonymon ad H. palustrem L. (ut dixi), 
quae diversa planta est. 


Tribus 2° MALVEAE Endl. 
Lavatera Tournef. (1706) L. 


SECTIO 1.* OLBIA Mznicx. 
Lavatera Olbia (Penae et Lobelii) L. Sp. 


Pen. Lob. Ad 294.-f. 1. Bert. 7, p. 969, n. 2, Moris S 2 93, n. 2. 

: ^ Ul. 1. - 4, p. 2069, n. 2, ris Sard. 1, n. 201, DC. Dub. p. desi 
L. trimestris La Peyr. Herbr.; Althaeastrum net: ex Fabric. En. pl. hrt. Helmst. ed. 2, p. dn 
"un Vindb. 1. p. 30, t. 73. Cavan. Monad. Dissert. 2, p. 36, n. 148, t. 32, f. 2, — sis Pen 
f. 2, Pluk. Phytgr. t8, c4 og t. 5, Reiehnb. Icon. C. 15, t. 177, f. 4855 dub. Lob. leon. t. 693, 

h Flor. Jun. Jul Fruct. Jul. Aug. In Pyr. orient. Catal. non 
proeul a mari 


Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, diebus 11 Jun. 1851 et 28 Aug. 
1846; observavi ad Cadaques, Culera, Cerbera 


297 


illuc conspiciuntur; mollities magna fit in superiore parte caulis e pi- 
lorum copia. 

Cavanillesi citata figura perfecte non quadrat eum mea planta, quum 
repraesentet foliorum lobos nimis acutos, serraturas argutas, calycisque 
exterioris venas nimium spissas, simpliees et extra veritatem valde 
regulares. 

L. Cachemiriana. Cambesséd. apud Jaequem. Pl. rar. Ind. or. p. 29, 
t. 32 huie speciei nostrae valde affinis est. 

L. hispida Desf. Fl. Atl. p. 118, t. 171 est planta cum nostra arcta 
affinitate devincta, vel paucis characteribus distincta. Eamdem esse cum 
L. Olbia speciem existimavit olim Poiret, Dict. Suppl. T. 3, p. 309, 
n. 11, dein Godron, cum Gr. Fr. p. 293 (1848), mox Cosson Voy. 
bot. Alg. in Ann. Sc. Nat. Par. Sér. 4, T. 1 (1854), p. 222, a quibus 
consilium duxit Munby, ut in suo Catal. Pl. Alger. (1859) p. 6, Desfon- 
taines stirpem hispidiorem statum Z. Olbiae declararet, ut actum quidem 
est a Parlatore, 7t. 5, p. 8D (5. L. hispidam in Corsica legi, eamque cum 
Olbia conjungere non auderem, quantum specimina offerunt. Nam illa 
a me lecta est anno 1832, antequam magister meus Dunal me ad pe- 
nitiorem plantarum observationem assuefaceret. L. Olbia Reichnb. malim 
ad meam stirpem referre, quam cum Bertoloni ad Desfontainesi alteram 
adducere. 


SECTIO 2." AXOLOPHA DC. 


Lavatera maritima (Clusii) Gouan Ill. 

Clus. Hispn. p. 90-2. Bert. 7, p. 273, n. 7, Moris Sard. 1, n. 202, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. 
n. 344, DC, Dub. is 93, n. kub Fl. It. 5, n. 4201. L. hispanica Mill. Dict.; L. rotundifolia Lamk. 
Gouan Ill. p. 46, t. 21, f. 2, Cavan. Monad. Diss, 2, p. 88. n. 152, t. 32, f. 3, Reichnb. Icon. C. 15, 
t. 178, f. 4856, Planch. Fl. Serr. Jard. Eur. T. 10 lisssy. . 103, n. 1007 vix adeo cultur. mutat., 
Moggr. Fl. Menton. t. 6. Clus. Rar. pl. Hist. 2, 1. 4, p. 24, f. 2, Lob. Obs. p. 373, f. 2, Icon. t. Sh 
f. 1, Tabern. Krtb. 2, p. 1153, f. 1, Icon. t. 770, f. 9, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 23, p. 950, f. 1, Dalech, 
Hist. pl. Lugd. p. 592, £ 3 vix, Barr. le. t. 428. 


uen nostra planta a Lindley, Bot. Reg. V. 24 (1838) Miscell. not. 
P $Bl 


basi conjunetae ealycem monophyllum eonstituu 


Coss, Germ. Pay. . 51, ete. etc., de Malvaceis generaliter MA 
botg. (1846) p. 250 et p. 261 et p. 471, Richard A. Nowv, Elém. 
botg, ed. 7 (1846), p. al5, n. 187, Ic. Alph. Intr. Etud. pud Ew 
Cap, 15, Bartl. Ord. Nat. (1830) p. 345, Spach Suit. à Buf. T. 5 
(534, p. 341, Duch. Elém. botg. (1867) p. 985, Le Maout ei Decem 
Trait, génér. botq. p. 346, ed. 1877, p. 1159, sive convoluta, . 


Enchir. p. 510, aut contorta, Vauch. Phys. pl. Eur. p. 404: nam in 
nostra stirpe per aestivationem, vel sub praeflorationis tempore, petala 
imbricata reperiuntur 


Althaea frutex Clus. Hispan. et Hist. ad suam A. frutescent. fol. 
6, n 


i et cum- eo 


Althaea Dioscor, ?, Plinii, Cavan. 
& E er es PAID deque Hibisco Theophrasti unicam con- 
PE cum. uce Dioscoride, qui dieit « Althaeam a nonnullis Hi- 
Me ib rı », eam efficiemus caule praeditam molli, foliis Cycla- 
ms, floribus mellinis, sive luteis, quae nobis potius Sida Abutilon 


apparebit; stirps, quam , insuper , Theophrastus ceu raram potius in- 
dieat, utpote quae in Arcadia inque Laconia rss dieatur. Revera 
ego Hibiscum Theophrasti, Hist. pl. l. 9, c. 15 et 19, ab Althaea aevi 
nostri removendum duco, quomodo jam plures E! figlia litteris facien- 
dum esse censerunt. Althaea vero Dioscoridis dubia quidquam manet e 
synonymo Hibisci ei relato, nec non e descriptione foliorum, quae eam 
vix separandam suaderet ab Hibisco "Theophrasti. Attamen tam fidenter 
solemniterque susceptum nomen a botanieis, medicis et pharmacopolis, 
vulgo statutum, a doctis plurimis asseveranter confirmatum , a Plinio 
adhibitum, audacis esset imitate 


Althaea vulgaris (Dioscorid.?, Plinii, Galeni) Clus. Pann. A. p. 502, 
n. 1, Camer., Thal., Ra 


, Dioser. 1. NC 6. 1531, Plin. Nat. h. B 90, c. 21, vel 8 ur pui Fac. E yu 6, 5. A. offici- 
no L., Koch 43, n. 1, Bert. 7, P 246 n1 a aud. Meisis MM ris Sard. 4, n. 205, DC. Dub. 
7 


$1, 4, t. k è : A2 A 2.0. 99 
n. 161, t. 30, f. 2, Dietr. Fl. Bor. v. 4, n. 280, Gaertn. Fr. Sem. MH 2 y 258, t 136, f. 3 (1); Reiehnb. 
Ieon. C. e n 173, f. ns. Sabb. Hrt. Bom. Y 1, t. 46, ds T pl. med. . 91, t. 538, Duehsn. 
Pl. ut. vén. Atl. t. 86, Fl. med. ,;1. 191, W. , E., N. ab Raty l. offic. t. 417, Savi 
Ma Mg t 236. ; 


D 
2 
4 


Li LI * ob. 
Pempt. p. 655, f. 4, Clus. Rar. pl. Hist. 2, 1l. 4, p. 24 fig. supr. , Codex Paris. ex 
. fol. D. ilc. Hist, pl. -g A ud m fig., Durant. Herbr. ed. Rom, et Venet. p. 20, 
Moris, Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 5221, t. 
J Flor. Jul. Aug. Fruct. Se ept. 
Legi in Pyr. Catal. ad Rosas, die 26 Aug. 1846. 
Staminum irritabilitatem describit Bromfield s. e. 


Althaea narbonensis Pourret! apud Cavan. 

C ete. 2, n. 1116, DC. 
Dd. DEN Die rnb 04, m, 408, t 20, T Zot Deo E P. pr ac EH Io. IRE o 

- 9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Atax. et Arag., cum 

, Solum exposcens calcareum, reise rara! 

Accepi a Timbal, ex Soupetz (Aude). : : 

Ex agro Nürtoneai ilf. demonstravit Delile, identicam cum ge 
quae in agro Monspeliensi provenit, a me quoque ibidem lecta, et a 
amicis Dunal et De Girard accepta. Eamdem ad Huesca provenire 
vd Cavanilles, ubi ego illam non percepi; sed tutius Timbal scribit 

8e eam vidisse ad Soupets agri Narbonensis 

Forte haec eadem est planta, quam e x Hanc cum Asso communi- 
tavit L'Héritier, quamque adumbratam et t panra ab pus Rum 
m sua Enumer. Stirp. in Arag. nov. detectr. p. 175, n. 1 t. 9, sa "| 

Porro affines sunt species Alth. taurino (Bhuhinorum) po, “Reic n 


Iengr, C, 15, t 14, f. 4848; et A. multiflora Reichnb. Ibid. f. 494 - 


,Dwtereundum duxi locum Cupani, Hrt. Cath. Suppl. p. 6, ad- 
actum (cum dubio) a Parl. FI. It. 5, p. 96 £ 
Althaea cannabina (Vergilii?) L. Sp. 
p. 62-3. Koch p n, 2, 


143, 
Bert, ne Potius pro bee pon Hibi terpretari malim: cf. Fl. Virgil. dish: hispan. 
KT T. P 349, n4 M rg A n ep e 92, n. 3. La Peyr. Herbr., Malv. hirs, cà 


- 


300 


Grisl. Viridr. Lusit, p. 60; Alcea cannabina G. Bauh., Cupan. Jacq. A. 2, p. 1, t. 101, Cavan. Mo- 
nadlph. Diss. 2, p. 94, n. 162, t. 30, f. 1, Schk. Handb. 2, t. 192, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. 258. t. 130, 
f. 3 (infr.); Reichnb. Icon. C. 15, t. 173, f. 4847, Sabb. Hrt. Rom. T. 1, t. 48, Clus, Rar. pl. Hist, 2, 
1. 4, p. f. infer., Lob. Icon. t. 656, f. 1. 

9, Flor. Jun-Aug. Fruet. Aug. Oct. In calidioribus, ergo per re- 
gionem mediterraneam praesertim. 

Legi in Pyr. Arag. ad Fiscal, die 13 Oct. 1845. Observavi sub 
Rocafuerte contra Sanguessa, a la Fortunada sub Satinas, ad Graus, 
Toracilla etc., vidimus ad Toulouse sub Pec David etc. 

Inattente Bertoloni Cavanilles citavit adducendo pro hac specie nu- 
meros ad superiorem speciem ducentes, quos aeque ad eam, repetendo, 
citavit. 

Suspicor hujus speciei esse Althaeam rusticam Ruell. De Nat. Stirp. 
l. 3, c. 12, p. 160, lin. 31, quamvis ex Alcea Dioscoridis pro majore 
parte desumptam, quae, fortasse, cum hac cannabina melius incedit. 

. cannabina desideratur in agro Parisiensi, ubi Malvae Alcea et mo- 
schata Auctor., quae inter sese locum Dioscoridis disputare videntur, 
late ad Lutetiam proveniunt. 


= Althaea hirsuta (Dalechampi) L. Sp. 


Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 594, f. 2. Koch p. 143, n. 3, Bert. 7, p. 251, n. 4, Gaud. 4, n. 1582, 
Moris Sard. 1, n. 204, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 319, DC. Dub. p. 92, n. 4. La Peyr. Herbr.; 
Alcea villosa Dalech., J. Bauh. ; ien. E 
Bot. Suppl. v. 2, n. 2764, Jaeq. : t - 15, t. 172, f. 4846, Cavan. Mondlph 
Diss. 2, p. 95, p. 164, t. 29, f. 1, Bor. Dur. Explor. Sc. Alger. t. 69, f. 3 carpell. J. Bauh. Hist. 

1. 23. Append. p. 1067, f. 2, Chabr. Seiagr. p. 300, f. 3, Barr. Icon. t. 1169 hirsut. pl. omiss. ; corolla 
grandior ficta. 


am. 

lanta generatim ramosissima , diffusa, prostrata. Flores rosei. Co- 

rollae raro apertae saepius clausae offenduntur, quamobrem non sub- 

scribam Parlatore (It, 5, n, 1206) describenti corollam, seu petala 
patentia. 

Alcea villosa Dalech. s. c. a botanicis recepta, non ego percipio 
quomodo figura bona declarata sit a Desfontaines, Fl. Atl. 2, p. 114, 
quum ostendat folia ima nimis secta, superiora aliqua sub-integra et 
integra etiam, corollae limbum patentem, et plantam referat valde ra- 


perans, nunc duplo, triplove longior » l. c., p. : : 

Jacquini figura offerens plantam habitu erecto donatam, pedunculis 
brevibus, petalis non emarginatis, videtur varietas insignis speciei n0- 
biais: um sı famen septentrionalis planta eum meridionali identica est 


301 
Malva Vergil., Plin., L. 


SECTIO 1.* BISMALVA Mz»rck. 


Malva Hornemanni ! Nob. 


Hornem, Parad, Batav. p. 4, - M. Tournefortiana L. Sp., Willd. » T Monay, 2 T 
em ie A Fr. p ; ida Dufour (L.) Diagn. obs. pl. Ésp.; in Bull. Soc. botq. F 
m ES 6. M. tenuiss maritim.. rovinc. Tournf. Herbe, ; be Boiss. Voy. po: I ie Gan. 
Mondlp Diss. 2, p. 74, n 114 t . 3, Asso Syn. St. Arag. - 647, 1. $5, f. 1 


Legi sub Huesca in neas re Pebredo, vulgo, sed Prevedo, die 22 
Jun. 1850; in Pyr. Catal. inter Pons et Villanova, die 19 Jun. 1861. 
Übservavi ad el Llano is xin yo pullin vossel, ad Pedra tajada, ad 
Castillon on Roy. 

In locis sterilibus occurrit simplex et erecta, caeterum generatim 


oca a kia supra citata. 

Ale, tenuifol. humil. marit. Gallo-Prov. etc. Schol. Bot. p. 223, 
Pluk, Phytogr. t, 44, f. 4, Almg. p. 13 huc affertur: ego vero eam 
potius "aie M. moschatae forma lscinists proponerem. Sin aliter nomen 

anni non retinerem, qui, pro tempore, speciem. diligenter 
terlentang Cid dum Tournefortii auctoritas ceu primitia adeo 
COTOS 

socia Tamk. Fr. n. T57 a Cavanilles adducta, ut puto, 
exchdenda c est. 


f. 
Asso D OP 175. Sed eunt, qui eam - aliter judicent, hen pre 
M. stipulari Cav. 2 ef. Yi y Par. Ser. pl. Arag. p. à 
M. P folia Pourr. ex Aranjuez, in Herb. suo Mas. inspicienda, 
est hae c eadem nostra M. eher di adnotavit sub ea Pourret: « M. 


s M. vepyptiaean A Se d M. aegyptiaca L. ng species est. 

x da C - (Dissrt. Mondlph. 5, p. 280, n 406, t. 137, f duce 
onini tantummodo a M. Hermanni distincta, fortassis jus deg 
it varietatem. Ceu species propria enamoratu? à . , 

25; uan Syst. Vegethl rx t 92, n. 60 ad M. fastigiatam 


Nalva moschata (Dioscorid.?, Plinii ?, Caesalpini) L. Sp. 


. f3; 


n. 694 (nec 
o paer rl. 3 e. LM Plin. Nat. h.l. vel5? Caes. Herb. Tornab. mam 1 965, : 8, 
Gaud, 4 " ); De Pla CT 44, c. 84, p. 562 M Mira sylv. Koch p. 142, n. 1a Pevr. Herbr. (Pourr 
It.) et wp 1987, b. p. 91 Peyr. Herbr. et Tournefortiana t Lor.). denique M. ro- 
tundifolia a La Peyr. Herbr. (inque Herbr March, estibus Timb hohe k. Diet., M. maritima 
Lamk. p, ^r e r.; M. ribesifolia Pourr. He e Milena. : ; M. Orsiniana Tenr., 


yr. Herb 
Ps M da i Ti Yar. Coder Herhr.; AR oie estris EE pinnatifida Gilib. Exere. phyt. 


dissecta Timb. Exeurs. St. Paul. ?, quam T dicit , 


302 


Baal; Bot. v. 11, n. T, oh „FL Lopi; y HE . 99, Flor. Dan. t. 905, Fl. Batv. v. 10, 
Cav. Mo bdlph. Diss » p. 76, a. Er ebur n Sem. p. 2,p.290, b DS P 
0. Re ub. Icon. C. 15, ps f. 4841, ins ef Mike Bot. Mag. 49, t. 2298, ex Sm. Column, 


Hopr: p p. s TR 147 fig., * Bauh. Hist. pl. 2. Append. p. 1067, f. 1, "Moris. Hist. pl. Oxon. 2, 8. 5, 
p. 927 


9| Flor. Jun. in ZEstat. Fruct. Aug. Sept. 

Legi in Pyr. Cantabr. ad rupes editas mts. Ae die 31 Jul. 1841; 
supra Lizarza in m.' Azurdajo, die 9 Jul. 1857, et supra Tolosa inter 
——— et Castello, die 10 Jul. 1857; in Pyr. septr. med. prope Lu- 

hon ad Jozet, die 21 Aug. 1838, in Pyr. or. ad Fontpedrouse, die 27 
Jul. d Habeo ex Salechon ( Barousse) a Deville. 

i hujus speciei lusus maxime notandos praesertim quoad fo- 
korad divisiones. Si rem bene percepi, folia minus divisa occurrunt in 
locis pinguibus et umbrosis, quae magis laciniata eveniunt in apricis et 
siccis. Varietas illa, quae M. laciniata Desr. apud Lamk. Dict. suscepta 
est interdum pro M. Hermanni, cui caeterum facie accedit, eadem 
est ut Sy ac illa, quam nomine ze Fournafor ti duet Timbal, Albers. 


Etr., a me quidem ibidem observata, a communi goi non recedit; 
fortasse M. laciniatae Desr. respondet potius ea planta, quam ibidem , 
descripsit Savi p. 122 sub nomine M. tenuifoliae e m. Árgentaro Etru- 
riae. Caeterum M. moschata in Pyrenaeis admodum frequens est planta, 
ubi plurimas offert varietates, diversas species simulantes. Inter hasce, 
provenit ad Erize, supra Pamplona, quaedam hujus speciei varietas, 
quae cum M. fastigiata Cavan. plurimum similitudinis o 
Ad St. Girons vidi lusum corollis albicantibus. Observavi aliquando 
per Cantabriam flores petala tantum quatuor gerentes, itemve vidi supra 
Ustou Pyr. auriger. Petala erant aequalia. Calyx interior quinquefidus, 
laciniis tribus aequalibus, duobus inter hasce positis inaequalibus, qua- 
rum una angusta et acuta; latior et emarginata altera, ita ut videretur 
confecta e duabus laciniis conferruminatis. PEE exterior regularis 
reperiebatur. 
« Ex Malva Alcea videtur emersisse, sed minora et magis pone 
evadunt folia et suaveolentior flos. > Sie Linnaeus Amoen. Acad. T. 3, 


p- mie veu (Dioseorid.??, Brunfelsi) Dulac. Flor. Haut. Pyr. (1867) 
n. 


Dioser. 1. 3, c. 1541?, Brunf. Herbr. 2, p. 76 2 E 
A , ed. 1531, p. 72. M. Alcea L., Koch : 

fut mib $ var. g M. fistigiat, C v.); Bert. ue 962, n. 7, Gaud . 4, n. 1588, Moris Sar P i 
oar "AI 91 Peyr e SE ul ] vg ‘Pourr, Herbr. Matr. ? M. ber 

1 [s "Bo palaat Gilib. Exere. phyt. Cav. Mondlph. Diss. 2, p. 75, n. 125, t. 17, f. 2, +a p 
fui et ot Ef ; Dietr. Flor. Boruss. v. 3. n. 192, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. 79^ s 345, 

Tas al t 582, f. 1, Tenor. Fl. Napol. 2, p. 199, n. 548, t. 64, Poll. Fl. ver. 2, p. 437, n ^00; 
: P Mus Es ag. t et t. 2703, Moren. Fl. Batv 1 88, ichnb. Icon 15, t. v 
f. 4842 et t. 170, f. 4812 b, ac 4843; et t. 171, 1 Asia "i Scheub. Icons. t. 35, f. 5 Wero 
Mis m bw p. m Fuchs. Hist. st. p. 79-80. ; p. 365, Gesn din K : onfecta 

3 5, Dod. Pempt. : it. — M 
suspicatur Court.); Taben Krtb. Ye Pues fer Ed gdje p ro sis 


9; Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyrenaeis non est. oa 
munis species, degens potissimum in Pyr. orientalibus. : 
egi in Pyr. Catal. prope Camprodon ad pagum Cavaliera, de 9 
Jul. 1846: vidi ad Olot, Cledella, Jacot, ete. 
e planta adeo polymorpha, 'e quibus lusibus varias confe cerunt 
species Itali mei praesertim, notas in formam descriptionis, ad individua 
pyrenaea exaratas, edere non inutile reputavi. 


303 


Radix lignosa, e qua unus aut plures prodeunt caules herbacei, se- 
squipedales, bipedales et ultra, simplices aut ramosi, fragiles, sub-glabri, 
superne scabriores, quod fit praecipue ab hirsutie stellata, qua induuntur. 
Pars caulis interior fragilis est, sed cortex tenax, unde consilium de 
experienda hac specie etiam ad opus textile, ubi spontanea et frequens 
planta occurrit. Stipulae foliaceae, sub-cordatae, integrae, per marginem 
praesertim et ad apicem hirsutae. 

Folia petiolata, petiolus plerumque longitudinem folii adaequans, 
cylindraceus, superne laeviter canaliculatus, totus hirtus, pilis fere omnibus 
stellatis; foliorum limbus lobatus, in inferioribus foliis 5-T-lobatus, lobis 
tum obtusis; in superioribus 5-3-lobus, lobis tunc acutis et magis elon- 

tis; omnibus nervis validis inferne notatis, per marginem crenatis ac 
bierenatis, utrinque, inferne praesertim, pubescentibus, scabrisve, facile 
flaecidis; caeterum folia in nervis pilis multis stellatis praedita sunt, 
in reliqua eorum parte pilis simplicibus hirta, totaque pallida. Rami et 
pedunculi e foliorum axillis prodeunt, basi bibracteati, bracteis oblongis, 
hirtis, citius prae aliis plantae partibus (si demas corollas) marcescentibus 
et caducis. Flores axillares solitarii, pedunculo petioli longitudinem sub- 
aequante; flores terminales fasciculato-adgregati, vel fastigiati, brevius 
tune peduneulati, ast semper bractea propria in eorum pedunculo donati. 

Calycis exterioris sepala ovata, sub-aeuta: ab eorum forma denomi- 
nationem sumpsit Dulac. É 

orollae pulerae, grandes, diametro circiter sesquipollicari, roseae, 
multis saturatioribus praeditee venis; petala biloba. Laevissimus sed 
gratus odor e floribus emanat. 


togr. Canar. p. 30, et hoe reapse fecerunt de Lavateris cretica et ar- 
borea, ps. 29, 30; hoc idem de aliis speciebus fecit Visiani, 
9, p. 205 sub n. 1610. 


neque DC., qui Pr, 1 (1824), p. 436, n. 82, stirpes ad | 
"numeravit, is. SM LC pec; Syst. Vegtb. 5 (1826), p. 91, 
n. 58, qui si M. italicam Pollini ad M. Alceam L., sive — r * 
ceu varietatem retulit, M. Morenii seorsim p. 91, n. 48, * er de 
mque videtis Steudel, Nom. ed. 2, P. 2 (1841), p- 93-5, -— eu 
(1843 distinetas species offerre, itemve agi à Dietrich Synops. pintr. 
' P. 813, ns. 37, 38, 39. ; 

Inanitr Willkomm; B n. 11 Obs. M. alceoidem ouo te cd 
pore repudiatam, Syll. 335, n. 1, suffuleire conatur: de ea cf. , 

rtoloni loeis ets, et insuper Parlat. Fl. It. 5, n- 1187. 

M. Bismalva Bernhr. sumitur quoque a quibusdam 
varietate; habemus illius figuram apud Reiehnb. I c. t. 
ateor me de illa absolutam pronuntiare sententiam non a 


pro M. ovatae 
172, f. 4845. 
udere. 


304 


Quid M. albulensis Cav. Mondlph. Diss. 2, p. 76, n. 128, t. 34, 
f. 3, ad M. Morenii Pollini a Reichnb. et cum eo a Dietrich relata? 
Eam cum M. lobata ipsius Cavanillesii, Ibid. p. 76, n. 127, t. 18, f. 4, 
ad M. fastigiatam Cavan. item, Ibid. p. 75, n. 124, t. 23, f. 2 affert 
DC. Pr. p. 432, n. 30 et cum eo Spreng. l. c. p. 91, n. 47. Bire 
vera M. fastigiatam Cav. affinem sed distinctam speciem a nostra ego 
quidem judico, quamvis fuerint, qui eam quoque M. ovatae varietatem 
putaverint, ut fecerunt Schmitz et Reg. Fl. Bonn. (1841) p. 390, Neilr. 
in Maly Enumr. pl. Austr. p. 271, Parlat. FI. Jt. b, n. 1187 f. 

. albulensis et M. lobata Cavan. desiderantur inter auctoris ar- 
chetypa, quae asservantur in Herbr. Hrt. bot. Matrit. 

M. foliis incis. ad Verbenacam accedntbs., in Sylva D. Mauri ad 
Parisios, Cav. Steph. De Re hrt. ed. 1536, p. 61, ed. 1554, p. 61, pro- 
babili conjectura ad hane potius spectat speciem. 

sii, admodum obscurum, auctoritate G. DBauhini, 
Sprengelii et Moretti suffultum, retuli. Ego potius Hibisci Trioni eum 
dijudicavissem. 

Specificum Alceae nomen facile dimisi, primo, quia Alcea Diosco- 
ridis, Plinii adhue libentius, pro M. moschata minus mihi displiceret; 
sed vix, difficile enim mihi visum est species in Graecia non prove- 
nientes suscipi posse pro Theophrasti et Dioscoridis typis, ubi patria 
aliena speciatim non indicatur. Respondent hasce stirpes reperiri in 
Magna Graecia: ergo sileamus. Insuper Alcea manet adhuc ceu nomen 
generis, quod usque dum non corrigatur absurdum erit eo abuti et pro 
specifico nomine alieni generis; et revera, cur Alceam dices speciem, 
quae ab Alceae genere fugit? 

Alceam Dioscoridis in Althaea cannabina videbat Anguillara, Sempl. 
p. 223, in Hibisco Trionum Sibthrp. Gr. Pr. 2, n. 1632; a qua po- 
strema sententia potissimum removent radices fere cubitales a Dioscoride 
descriptae, ut recte animadvertit Spreng. Comm. in Dioser. 2, p. 565; 
quae radix, insuper, in H. Triono est simplex, plerumque gracilis, neque 
in ea cadunt characteres, radicum latarum, quinque ad sex quales a Dio- 
scoride suae Alceae tribuuntur. Fatendum est hac quoque vice Anguil- 
larae interpretationem minime contemnendam esse. Cannabis sylvestris 
Dioser. l. 3, e. 156 pro Althaea cannabina, cum @. Bauhino, sumpta, 
articulum esse aproeriphum sunt qui eam putent. 


SECTIO 2. FASCICULATAE DC. 


Malva sylvestris (Homeri, Theophr., Dioscorid., Hesiod., Plinii, ete.) 
Turner, Ger. I. Herb. Suppl. (1597) p. 785. 


. Homer. Batrach. v. 160, Theophr. Hist. pl. 7 i legide Op. dien v 
P E E va Mack. 14.9, V. 0 Hon Corn D oe 1M, Honiad, OR i 
1; d0, Ep. 48, v. 7. ete. Koch p. 142, n. 3, Bert. 7 ; : 

Dub. p. 91, n. 5 ; i i 


- 308, 307. Lavatera Olbia La Pe toba Ia Per str, et 
eh ba yr. Herbr.; Lav. triloba La Pevr. Herbr. s. l.; M. sylvestr. e 
E haasi iode Herbr. Matr.; M. ambi ua (Guss.) Godr. Gr. Fr. (ex autops. loci Montpellier) ; 
aa e Seliabr. Prodr.; M. vulgaris Ruell. in Dioser. ed. Lugd. 1552, p. 214 cum fig.; M. YI 

. et uina Tra ad i i : i poc 


: .W. Cav. 
Mondlph. Diss. 2, p. 78, n. 131. t, 2 : e. t. d. T. 4, t. 228, 

| "Mad, © n. 131. t. 26, f. 2, Wood. Hook. Med. bot. V. 3, p. 554, t. 199, Zannieh. Vaz: 
p- 119, t. 260. Matth. p. 455, Fuchs. Hist. st. p. 509, Ic. Mi (545, t. 251 Brunf. Hrbr. 2, p. 79, vel 


. DALV, v. Es x : Diet : : ges i č : : Fr. 
T. 6, p. 39, t. ma Ww. p. 255, t. 136, f. 1 m, DI on- C. 15, t. 168, f. 4840, Plenck Ic. 


E 


305 
ed. 1591, p. 71, Cord. Hist. pl. ert. 114 a, fig. 2, Egenolph. Herbr. imag. P. 2, ert. 5 b fig. supr., 
Dorsten. Botan. ert. 178 C-D fig. 2, Lob. Obs. p. 371, f. 1, Icon. t. 650, f. 2. Dod. Pempt. p. 653, f. 1, 
Cod. Paris. ex Lenorm. fol. 50 vers., J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 21, p. 549, f. 1, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, 
8. 5, p. 521, t. 17, f. 8. 

€9 Flor. Jun. et per ZEstatem in Autumnum exordientem. Fruct. 
Jul. Nov. 

Legi in Pyr. Arag. ad Huesca, die 30 Sept. 1850. Habeo a De- 
ville e Tarbes et ex Ouzous. Speciei varietates legi ad Bilbao (Vizcaya), 
diebus 9 et 16 Jun. 1853. 

Vidi hine inde plantam robustam, elatam, quasi orgyalem, prae- 
sertim insignem æ la Carbonera Pyr. Arag. Forte in hoe eodem statu 
observata est a Theophrasto, qui scriptum reliquit: « reperiri alicubi 
Malvam, quae baculi crassitudinem aequet. » cf. Hist. pl. 1, c. 5, ed. 
Sehneidr. c. 3. 

Obvenit mierophylla per regionem mediterraneam, in quo statu po- 
tissimum oculos meos affecit ad la Nouvelle. 

Praecipuam hujus speciei varietatem vidi legique ad Bilbao, et haec 
offerebat plantam erectam, minus prae vulgari villosam, pallidiorem, 
erbam rugosiorem, flore fruetuque praecociorem, floribus minoribus 
pallidioribusque , fructibus sublaevibus, scilicet valvulis tantummodo 
minutissime punetatis, sed non rugosis. Proxima ei vivebat communis 
M. sylvestris, ad quam pertinere speciem credidi. Propinqua stabat 
quoque M. nicaeensis, e qua cum altera hybridam stirpem ortum du- 
xisse vix ac ne vix credidi, praesertim quia in citata varietate statura 
ad orgyalem altitudinem saepe pertingebat, quae talis vix unquam ob- 
servatur in M. nicaeensi. : n 

Caeterum male DC. Pr. p. 432, n. 32 et eum Duby l. c., in speciei 
diagnosi declarant cawles erectos et foliorum lobos acutos, quum saepius 
res aliter se habeant. rs 

n modo citata varietate nostra pilosiores sunt calyces prae illis 
M. nicaeensis, carpellorum divisiones profundiores, majores, laeviores; 
corollaeque grandiores, bracteae angustiores, pedicelli pubescentes, 
neque ut in M. nicaeensi pilosi, ita ut ab hac valde recedamus. Huic 
meae varietati accedit altera a Durieu in Asturiis observata, 
pauca, ad specimen pauperrimum, dixit Gay in It. Astur., Ann. SC. 
Nat. Par, Sér, 2, T. 6 (1836), p. 119. Varietas nostra adrepit etiam 

24, n. 6, 
M. sylvestrem relatae : 


lec eam multum differre puto a M. mauritiana L., hane judicans e 


Reichenbachiana figura, l. c. t. 168, f. 4839 
tam quoque percepi similitudinem meae 
Qum Lavatera hiana Poi. Fl. Napl. 3, P 113, £f - 26 
relata a Bertoloni ad Lavater. sylvestrem Brot. Lusit., Bert. Jt. 4, ls f 
5 i quae fuit M. hirsuta Viv. Cors. Diagn. p. 12, pro Lav. c i 
urmis hodie recognita. 
arpella matura lutea describuntur a Godr. Gr. Fr. p. e 
ten brunnea fieri demum adnotavit Deville, ut nobis quoque 
etecit, 


plantae, quoad faciem, 


Malva nicaeensis (Rayi, Cupani) All. Pedem. 


in, RY Syll lin. 3, Suppl. alte 
l Y. P. 279 Malva ete. ex Cup. Hrt. Cath. p. 122, lin. 2, : 
t Re An M. vulgaris Castell. Hrt. Mens. p. 41a hin. 11 Credit Gussone: m 


, p. 59 (p. err. 63), 
ihi nimium umbrosa 


?0 


306 


est. Koch 2. n. 4, Bert. 7, p. 257, n. 4, Moris Sard. 1 es Guss. Sic. Syn. 2, p. 223, n. 5, De 
Notrs. Reprt. Es Ligust. n. "gdo. DC. bub. » 91, n. 7. M. perd s d Noul. Fl., ut puto pone Chau b. 
consil.; M. parviflora Pourr. Herbr. Matr., partim ? M. rotun ditolia e sf. Sex Boiss. : oon modo m 
carunt alii. M. arvensis et M. excelsa Presl., Cavan. Me on Diss t a, p79, n. t. 95, 
Reichnb. Icon. C. 15, t. 168, f. 4838. Cupan. Panph. Sie 


Flor. ZEstate. Fruct. Jul. Sept. In calidioribus, mediterraneis 
pocnem: 
egi in Pyr. septr. med. humilior. ad Toulouse, die 11 Sept. 1852. 
eeni ad Alet, Donneville, Biaritz, ^ 
Hane eum superiore specie et cum rviflora in unicam com- 
prehensam deitas videbis apud Bory, Obat and. Morée p. 197, n. 912. 
Malva haee pro nicaeensi a Noulet etiam recognita, de speciminibus 
e Dowedly à ei demonstratis, Jun. 1852, fructus glabros, neque pilosos, 
ut ille trascripsit, fert; cf. illius opellam. Add. corr. etc. p. 11. Ita semper 
rem se habere comperii ad Toulouse, ad Bilbao, ubi speciem late ob- 
rori anie illam Noulet evidenter traxit e DC., F7. Fr. b, p. 828, 
. 4507, nee non a Poir. Dict. Suppl. T. 3, p. 613, n. 59, relicta 
iE enat Aak de planta, quae, non inficiar, in aliis plagis fructuum su- 
rficiem variam offert, ut nobis auctorum descriptiones dicunt, vel 
melius quorumdam speciminum regionum mediterranearum calidiorum 
inquisitio demonstravit. Et hoc dictum sit pace Des Moulins, qui fructus 
M. nicaeensis perpetuo glabros esse contendit, Dordogn. Catal. p. 40. 
Caules evolutiores ferunt folia magis acute lobata, tuneque illudentes 
illa varietas agr. Foss. Trn. Gar. p. 53, n. 4, qui status fortuitus 
est: et quum hoc semper non habeat S tüno designatio, vel defi- 
nitio de hae specie data a DC. et Duby, foliis angulatis acutis, non 
est certe correcta, neque imitanda fuisset, ut quidam fecerunt: nam 
plura et longe frequentiora occurrunt folia cum lobis obtusis; et fo- 
liorum lobos acutos in M. sylvestri ad Toulouse alibique ipsemet ob- 
servavi. 
Bellardi priini» in Vd ne reperit, ex Allion. Fl. Pedem. 
2, p. 40, n. 1416. Sed montana Forsk. Flor. Ægypt. Arab. 
p. CXVI et p. 124, a T revera species est, ut volunt, tune iste 
primus neotericorum (1775) speciei denominator "fuit. 


patefecit Moris l. c. p. 296 


ed. vae vulgaris (Herbarior.) Trag. St. h. p. 369, Fries Novit. Fl. Sv. 
n. 


rbar. Magunt. 1431, c. 86, Dondi Herbr. Vicent. 1491, c. 86. Locum Hippoeratis etiam, cum aliis 


Her 
esr cr sse e ad » grivestrem, contra Spreng. h r. hrb. p -45. M, rotundifolia L. et Auctor., 
4, rrig. p. 440, 253 Gaui 43 1583, DC. Du , 
E p MA Poir, "Hesh: Matr. rtim; M. sylvestris typ., Coder. Herbr., M. prostrata Gilib. Exere 
Pags ret ms: Gh Le ar Yo a. rs ner i, P. Baty 
(Sri m E ame Eni Monac. t. i € Fl. V. : "be; r, Ic. helv. fase. 11, 
t. 4, Schk. Handb. 2, t. 492, Reichnb. Pl. er. C. t yu o ar. ed. ar rs 8 67. f. 4836, Bull. 


f. 37, Icon. 

Herb. Fr. t. 161, Cavan. và rip cx onu 2 P- 79, n. 133, t. 26, f. 3. Plenck Ic. pl. med. T. 6, p- 33, 
Es: K w3 . Obs. ; 

t. 651, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 2 t x. E f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. P 585, f. 1, Dod. Pempt. 


mer. Epit. p. 338, Fuchs. e. ed. 1545, t. 990, Fuch Hist. g p. 508, Trag. s, e. figs 
ln Herbr. 2, p. 74 in edit 1891, P» ia Nat: h. crt, 150 C credo 


307 
© Flor. Estate. Fruet. Jul.-Oet. 
Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die 22 Jul. 1836. Habeo e Tarbes 
a Deville. 


Malva parviflora (Zanoni) L. Sp. 


Zanon, Istor., ex edit. Monti p. 152, t. 113, quae Zanoniana est. Bert. 7, p. 256, n. 3, Moris Sard. 1, 
?, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 305, Loisel. Fl. Gall. ed, 2, T. 2, p. 94, n. 2, DC. Dub. p. 92, 

Herbr. Matr., partim. Jacq. Hrt. Vindb. 1, p. 14, t. 39, Cav. Mondlph. Diss, 
1. 


$49 


n. 196 N r 
n. 8. M. parvifl. Pourr. 
3, p. 68, n. 110, t. 26, f. 

Flor. Maj. Jul. Fruct. per ZEstatem. In Pyr. or. eum Olea, inque 
Cantabria extrema.. 

Legi in Pyr, or. ad Roussillon, ad Ceret, die 3 Jun. 1843; ad Mon- 
fesquieu, die 30 Maj. ejusdem anni et supra Bagnouls sur mer, die 29 
Maj. 1837. Observavi sub Bilbao ad Oraviaga, Erandio, Byriathu. Vidi 
hic et illie per Pyr. Catal. inferiores. 

aulis saepius prostratus, raro ascendens, rarissime sub-erectus. Pe- 
duneuli fruetigeri tum erecti, tune recurvi, vel etiam undique versi, 
Üorollae minimae, longitudine calycis, neque hune superantes; quod si 
evenit rarissime certo fit. Affinitas ei multa cum superiore vulgari, a 
qua carpellis marginatis et foveolato-crugosis potissimum distincta. 

M. parviflora Desf. Fl. Atl. 2, p. 116 non bene quadrat eum hae 
nostra, praesertim quum ille dicat flores sessiles, aut brevissime pedi- 
cellatos, et ealycem. glabrum. : 

Pertinetne potius ad M. microcarpam Hrt. Paris.? Hoe Munbyo 
Busen. Perpendenda est M. microcarpa Desf., Parl. FI. It. 5, 
n. : 


Ord. 95. GERANIACEAE DC. 


: Geranium Dioser., L'Hérit. Of. Aug. St. Hilaire Notam: « Rec- 
tificat. des caracter. génér. des genrs. Erodium et Geranium » m Neun. 
Bull. des Scienc. par la Soc. Philomatique de Par. (anno 1825) p. 21-8; 
et Flor. Brasil. merid. (1824) p. 103-4. 


SECTIO 1.* SYLVATICA (Koch) N. 
Geranium montanum (Rijei Georgi) Dod. Pempt. ed. 1, p. 64. 


h. Dissert. 
15 A ad Lobelium; ef. Cruydb. fol. 807 et Obs. p. 377, f. 1. G. phaeum gr^ vau phaeum 
K 7), Koch p. 151. n. 2, Bert. 7, p. 213, n. 5, Gand. 4, m i EN pem f bs. Cay. 1. c. p. 210, 
n 99) Y s rj i planipetalum Chaix Herbr. ex Timb. 0 REY is 5 300. Schk. Ha 
; pb 2, Engl. Bot, v. 5, n. 322, Flor. Dan. t. 987, Fl. » v. 5, $. 800, Se I" 
oL Hérit. Geran, t. 39, Reichnb. G. 5, t. 197, f. 4891 et f. 4890, dr "ek Hist. pl. 3, 
p. ob. Icon. t. 661; f. 1, Dod. Pempt. p. 65, f. 2, Robin Jard. Henry IV, t. 67, J. p. 415-6 fig. et 
Mori pl. Oxon. 
l. Hist. 2, 1. 5, p. 99, f. 1. 


Jt Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jun. Aug. In Pyr. med. frequentior 


ism 838 
H Legi in Pyr. septr. med. ad Bagnères de Luchon, die 19 Jun. 1855. 

abeo a Deville ex Estrem de Sales. P FM 
Ger. fuscum L. posse a montano absque pudore gei die 
4. credere queo. Jam Cavanilles, l. c., ita effatus est: < %» i e 
9 fuscum L. in unum conjungo ipso innuente, tum etam qu 


L 471, f dead Pd E e fig. 
"rud : 2, Moris. Hist. b. S. 5, p. 515, t. 16, f. 18, Clus. Pann 


EHE d pep vate roto ga ASA UT E 
Nude OE LA 
hc fo^ je 3t - r 


308 


Herbario Isnardi specimen (err. typogr. speciem) vidi in quo pedun- 
culi extant et solitarii biflori et bini uniflori. » Reapse Linnaeus ipse 
declarabat se invitum a G. phaeo separare, Mant. 1, p. 97 (1767). 
Postea Lamarck, Dict. 2 (1186) p. 658, n. 26 Notam hanc edidit: 
< J'ai eru devoir réunir dans une seule espèce le Geranium phaeum et 
uscum de Linné. » Laudare potuisset Cavanilles quem caeterum citat; 
sed laudavit DC. Fr. 4, p. 846, n. 4543. Et Leysser: « Non negandum 
G. phaeum et fuscum potius varietates esse, quam verae species. » Fl. 
Ital. ed. alter. n. 683. 
Sero Smith (non Flor. Brit., nec Compend.) in Engl. Bot. G. fuscum 
L. Mant. ceu synonymon ad nostram retulit speciem, donec in Engl. Fl. 
V. 3, p. 233, n. 1 sub G. phaeo, illo G. fusco inter synonyma de- 
relicto, ita de eo effatus est: « G. fuscum of Linn. Mant. p. IT differs 
in having simple single-flowered stalks, in pairs, distinct frome the very 
ase. Otherwise I find no difference. We have it not in Britain. Linnaeus 
who cultivated it observed the leaves to be more rigid. » Hooker etiam 
G. fuscum praetermittere: Don, Hrt. Cantabr. Catal. ed. 13 (1845), 
p. 454, utramque stirpem separatim enumerare. Ita ut res non adhuc 
ceu omnino absoluta inter botanieos habenda sit. Verum est tamen, 
quod de G. fusco L. aut siluerunt generatim auctores, vel eum ceu 
synonymon, aut ceu varietatem G. montani considerarunt: cf. Lamk. 
Dict. 2, p. 658, n. 26, Kram. El. Veg. animal. Austr. p. 202, n. 8, 
Spreng. Syst. Veg. 3, p. 72, n. 21, Gmel. Bad. Als. 3, p. 112, DC. 
Pr. p. 641, n. 32, Poll. Fl. Ver. 2, p. 426. 
ixissem etiam Spach, Suit. à Buff. 3, p. 303, nisi ipsum semitam 
mutavisse novissem. Revera ego in Pyrenaeis unicam tantum formam 
percepi, nihil faciens quasdam de petalorum colore differentias, veluti 
eas quas, ex gr., observavi in Valle d Aure Pyr. septr. medior., de 
petalis atroviolaceis, sordide lilacinis et roseis. 


Geranium nodosum (Caesalpini) G. Bauh. Pin. p. 318, n. 12. 


Caes. Herbr. Tornab. 1563, fol. 958, n. 723, De Plnts. 1. 14, c. 96, p. 559. Koch p. 157, n. 3, Bert. 
7, p. 214, n. 6, Gaud. 4, n. 1565, DC. Dub. p- 102, n. 5. La Peyr. Herbr.; G. asl vutiouni- Geton fontaub., 
: i i R 


: p- 208, n. 289, t. 80, f. eiehnb. Icon. C. 15, t. 195 f. 4887. S bb. H t. Rom. T. 5, t. 9. Clus. 

Rar. pl. Hist. 2, 1. 5, p. 10, f. 1 et 2, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, ^. 478, f. 4. Ovid. Montlb. Ind. 

otangr. Icon. p. 243, Moris. Hist. pl. Oxon. 9, S. 5, p. 516, t. 16, f. 92, Petiv. Hrbr. Br. t. 65, f. 4. 
J Flor. /Estate. Fruet. Jul. Sept. In Pyr. med. et orientalibus. 


Legi in Pyr. septr. aurigr. Donezan, supra Artigues, die 9 Aug. 
1843. Habeo a Deville e Cauterets. n Md 


Videtur etiam frigidiora loca incolere in Arvernia Montis Scodri, et 
Britanniae montibus. 


Geranium batrachioides (Egenolphi?, Fuchsii) Dod. St. h. Comm., 
Dalech., J. Bauh., Ray dis Cavan. Diss. et Praelects. 


m Herbr. ee PEx a fig. , Fuchs. Hist. n P É G. topan is Sp., 
Koeh p. 1 <9: Bert. 7, p. 223, n. arta Gand. "* n. - ise, DC. Dub. p. 102, n. 8. G. prat. La Peyr. 
Herbr. et € aconitifolium Sal 2 Herbr., Pourr. et forte Derselle (in "Vignetidle pu 1869), 
Mut. Fr., aie E oad pl. Pyren.; G. cae eruleum Gib. ‘Exerc. phyt. Engl. Bot. v. 6, n. 404, Curt. Fl. 
Lond. ed. G x t. 90, Schrank Fl. Monac. t. 42, Flor. Batv. v. 5, t. 339, Schk. Handb. 2, t. 190 b, 
Gaertn. PM z " p. 384, t. f. ult., Loisel. Herb. genrl. amat. , t. 118, Dietr. Fl. Bor. v. 12, 
n. 84, Cav. En Diss. 4, 210, n.. 203, 0. 85, ER p. in Diet. Sce. Nat. Atl. Diet. t. 131, 
Duehsn. Pl ^ vén. Atl 85, Reichnb. Icon t. 193, f. 4883. Schub. Icons. t. 35, f. 2. Fuch 


: ¿ . e A D . p. 857, Camer. 

Epit. p. 602, Clus. Rar. pl. Hist. 2, 1. 5, p. 100, f. 1, Dod. St. h. Comm. Mee p. 52, Hist. pl. (gall.) 

- 90. f. 4, Pempt. p. 63 fig. infer. 1, Li en Obs. p. 376, f. 3, Icon. t. 659, f. 2, J. Bauh. Hist. p. m 
5» i a5 fig., Dalech. Hist. pl. Lngd. 2, p. 1279, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 3, p. 514, t 


a Flor. Jun.-Aug. Fruct. Jul.-Sept. Reperitur potius in Pyr. orien- 
e us. 

- Legi ad Mont-Louis, die 19 Jul. 1856. 

Variat, rarissime, petalis albis. 

Hujus | speciei run secum fert G. mn DC., Pr., Colla Herbr., 
Pedem. Icon. fasc. 2, t. 53, quod e seminibus Dahuricis a Fischer 
acceptis eduxit Colla. Idem Vds misit pariter e Dahuria Geranii 
pratensis varie atem laciniatam, cujus plantae quoque figuram dedit 
Colla Ibid, t. 52, f. 2. Altera species cum G. pratens affinis, mihi nota 
ex descriptione - et ex icone, est G. albiflorum Hook. Fl. Bor. Amer. 
p. 116, n. 2, t. 40; nec ab P multum recedit quoque G. affine Ledeb. 
le. pl. "FI. Ross. Alt. illustr. t. f 

Reapse illa Egenolphi icon, quam tune ad manus non habeo, iden- 
tica, forte, cum ea, quae reperitur in Dioscor. ed. Ryff (1543) p. 264, 
f 2 (inter.), inque Dioser. ed. Rivii p. 263, f. 2 (exter.), ac in Dioscor. 
Varior. 1549, p. 263, £f. 2 (extr or vel in ' Dorsten. Botan. (1540) ert. 
HT B, aut Lonicer. Nat. h. (1551) ert. 152 C, f. 1, adeo ambigua et 
dubia sese ostendet iens ali, ut forte quis eam ad G. Rober- 


ron sylvaticum (Gesneri) L. Sp. 

n. 731, De 

3, Doe Hrt. Germ. crt. 260, lin. 4-ult. Caeslp. Herbr. Tornb. puc gere Gaud. 4, 

M d Jh wd h ": "bi, n. 4 ex xcl. Cav. pro eg e t " Wahlb. Fl. G Gothob- 
De E Ne. Ro eprt . Ligust. n. 344, D » C, 283. Da Peyr T Lu balsaminu Caes. Herb. 

» (p. 559); G. [OE Reliq. A asa ex Neilr. Cn ij CORDE Icon. C. 45, t. 199, 

dad 3 ex loco, Engl. «V, 2, D« 184, Flor. en: t. 1 99, “J. Bauh. Hist. p u 
1. 30, p. 417-8 fig et 449, Rar, pl. Hist t2, 1.5, P. 

p. E f. p "Moris Hist. pl. 2, S. 3, p. 517, t. 16, f. n. 25. 

J I. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In mon mg 1836. Habeo a 
De n Pyr. orient. in Valle d' Eynes, die 25 ia n AED TPIM 
"H vile e "Valle de Louron, ex Hylatbre, ex Bare 

Soum 


Caulis non Le i n 
st certe perpetuo glaber i 
E 9 i ies van in de pyrenaeis ipsis ~i 


Dub. li ra- 
madvertebat Soy. "Willem. Obs. pl. Fr. (1828) p. 146, not. A - 
riores conspiciuntur in inferiore parte plantae; 


N 


nec tantum patentes; glabrescit plerumque ima pars caulis. Peduneu- 
lorum, sepalorum ac capsularum pili glandulosi; staminum, pistillorum, 
corollarum, neque non caulium (in parte eorum media et inferiore), 
petiolorum atque foliorum pili eglandulosi sunt. Stamina ad medium 
ciliata (cum Smith Fl. Brit., . et Duby) conspexi: praestat tamen 
dicere cum aliis, filamenta ad mediam illorum partem usque pilosa; 
insuper et petalorum ungues in parte inferiore, eodem modo ac inferior 
staminum pars, pilis albis setosis induuntur. 

Bertoloni l. c., p. 220, lin. 5-8 seriem prolationum Anglorum su- 
perioris speciei, hue quoque, inconsiderate repetivit. 


Geranium Endressi! Gay. 

Gay Coron. Endr. i p. 40-1, Mut. Fr. 1, p. 485 a 6 bis, Godr. Gr. Fr. p. 301. G. palustre 
Benth. Cat.?, ex quo Godr. Gr. (ut puto) ad hanc speciem Pyrenées citaverunt. 

9, Flor. Jun-Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Cantabr., septr. edi- 
tior., inque orientalibus ? 

egi supra Lecumberry et Behorleguy ad le Pic de Behorleguy, 
diebus 15 Jul. et 19 Aug. 1841. Speciem se reperiisse dicit Timbal in 
pratis de læ Llagonne, ubi ego eam non vidi. 

Geranium: pedunculis biforis, pedicellis alterne floriferis, evolutis 
patentibus, in anthesi eaque perfecta erectis; petalis cuneato-obovatis, 
emarginatis, calyce aristato plus quam duplo longioribus; aristis sepa- 
lorum quartam ferme horum partem effcientibus; staminum filamentis 


drangul 
nuans; pe 
stipulis plurimis simplieibus aut complicatis et connexis fulciti; cae- 
terum stipulae angustae, acuminatae, scariosae. 

Petioli teretes et, ut dixi, basi incrassati, superne per totum tractum 


i margo in uno aut al- 

tero sepalo vel deficit, vel in altero len eod sire observatur. 
mmum filamenta lanceolata, a basi ad medium pilosa, albida, an- 
theris bilocularibus, valvulis ad suturas violaceis. Glandulae nectariferae 
glabrae, lucidae, Pistillus totus, stigmate excepto, pilosus, virgineus 


pallidus, foecundatus erubescens, praegnans ruborem et pallorem illum 
in viridem mutans colorem. Semina fusco-ferruginea, obscure punctata, 
modice pilosa. Tota planta pilis patulis tecta, parce glandulosa, citrum 
quidquam (ut G. divaricatum, Pelargonium acerifoliwm) olens. 

Gregarium saepe crescit, ad pedes rupium, ad latera sylvarum, aut 
inter frutices, ubi a nimio solis ardore, vel a siccitate quidquam minus 
maetatur; item vidi secus.rivulos per aestatem siccos, aut ubi nives et 
aquae hyeme et vere diutius steterunt, praediligens loca aspera, saxosa, 
subhumida, solumque calcareum. 

Sapor herbaceus; a pecore parum expetitum, vixque et forte nisi 
necessitate coacto eum edente. Educatum in horto fit bipedale, glabrius, 
viride, laetissimum copiosioribusque floribus tum luxuriat superbitque, 
ut a me inlatum penes la Bordenave ad St. Jean Pied de port, po- 
steriore anno eum admiratus sum. 

roximum est G. sylvatico, aliisque ejusdem sectionis, videlicet aco- 
nitifolio palustri L. (quod novi praecipue figuris Schrank Fl. Monac. 
t. 191, Libosch. Trin. p. 91, t. 30, Dietr. Fl. Bor. v. 9, n. 614). In- 
super ei multum appropinquant: 

G. erianthum DC. Pr., Lindley Dot. Reg. V. 28 (1842), n. 52 e 
Camtschatca, Sibir. orient. et Amer. bor.; : 

G. striatum (Tournf.) L. Flor. Graec. Sibthrp. C. 7, p. 55, t. 660, 
Cav. Mondlph. Diss. 4, p. 207, n. 288, t. 79, f. 1; 

. Vilassovianum Coll. Herbr. Pedem. 1, p. 504, Icon. fasc. 2, t. 52, 
f. 1 e Sibiria Baikal. et Dahuria ; 

. fuberariae (sic!) Jacqum. MNS. Cambesséd. apud. hunc Pl. rar. 
Ind. or. p. 33, t. 27, quamvis affine tantum dicatur G. tuberoso L. et 
inde pessime denominatum sit 


diim componit fautoribus suis accomodatam. Revera 
ndress nullum singularitatem hujus plantae agnovisse, q 


pulcre, atq 
= decoravit; relictis Cantabris et si qui 
oeno permiscentibus. 


Geranium sanguineum (Fuchsii) J. Bauh. Font-Boll. l. 4, p. 206, L. Sp- 


3 Dub. p. 10 
n. 4 Fuchs, Hist. st. p. 909. Koch p. 152, n. 8, Bert. 7, p. 206, n. 1, Gaud. eg jpa ierra ir Cav. èx 
iig Lhunb. et Wahib. F). Gothoh. n. 448. La Peyr, Herbr., G. 3 hyt. Engl. Bot. v. 4, n. 272, 
Qui? AP^hetyps. in Herbr. hrt, bot. Matr., G. grandiflorum Gilib, Exere. phyt. Erag Coss. Germ. FI. 
urt, Fl. Lond. ed. Grav. V. 5, t. 53, Flor. Dan. t. 4107, Dietr. Fl. Bor. v: bpi", 44 eum amplissima 
-D*48 n. 1, (6 P4 f. A Sua Annal Soc. agric, ete. Lyon $ MED aa 8S, E 499 
Buai Cav. Mondlph. Diss. 4, ps. 195-0, ns. 209-70, t. 7, f. 1, 3 Reicbnb. I 156) t. 
Null. Herb. Fr, t, 12, Dien. Het. Elth. p. 163, t. 136, f. 103. Fuchs. Icon. "ag f, 3, Clus. Pann. 
A. ert. 152 C, f. 2, Dod. St. h. Comm. 1553. p. 91, Hist. pl. (geli P. eon. t. 660, f. 2, J. uh. 
his 1 fig., p- 419, 499 deser.: Rar. pl. Hist. 2, l. 5, p. 102 fig. supre Lo ^ P Dalech, Hist. pl. Lugd 
a n ing e’ 30, p. 478, f. 9, Loes, i. Pruss. p. 103, t. 18, Barr. Tore perd 
P. 9, f. f Trag. St. h. P. 348. 


2 hid Apr. et per ZEstatem. Fruct. Jun.-Oct 
n Pyr. septr. med. ad St. Béat, die 28 Jun. 1843. Habeo a 
Deville. ex Sarp; a Marchant lectum item eie St. Béat, et insuper 
monstrum ab eodem ex la Peña St. 
. prostratum Cav., quod G. meak “ense dixerunt Withering et 
Hull, varietatem sanguinei jam declaravit Smith FI. Brit. 2 ie 
p. 138, et Willd. Sp. pl. Diadlph. T. 3, P. 1 eO. P: 691, n. 4; 


judicium sumens e plantis cultura tentatis, a E ep. 605, Sonten 
hanc ego mihi confirmavi inspectione speciminum in Cavanillesianis 
archetypis. 


Speciem G. haematodes nuncuparunt Dod., Clus., Dalech., Park., 
Ray, quod graece idem ac sanguineum quum significet, hancine et ego 
fiiis praetulerim denominationem, eo magis ex quo vox latina Ge- 
raniwm provenit e graeco G'eranion 

tus monstrosus interdum occurrit in sylvis offerens, florum loco, 
capitula foliorum tenuiter sectorum 


SECTIO 2. PETRAEA (Koch) N. 


Geranium varium (Tournefort) L'Hérit. Geraniol. 


- pyren. fol. cinerac. radic. crass. maen. rx varieg. Tournf. Elém. se E ai Inst. r. hrbr. 
p. se “L'Herit. "c Jn e np d t. 37. G. cinereum Ca, m apk. d 925. 14, P Duh. 
p. 102, n. 3, Par t. . su Sedis L'Hérit., Griseb. Rum. Bith. A 124, er 
n. 149 Ass. qu. mei hn S Zool. Arag. (1784) p. 175. " notis traditis. G. e La Pasi 
Herbr., G. montan da al — eum Pourr. Dri Matr. ; ; G. sube vw scens L'Hér t G. aspho- 
deloides à cem «4 eX 2 rl. Fl. It. (non Burm.). La Peyr. Fx p- 3, t. 2, opt. qu eia faciem Cav. 
"à s8. 4, p. 204, n. I E 89 f 1 melio: r., e sicco et fort culto spo ; Ser . Fl. Españ. 
5, F Flor. dns Sibthr. C. 7, p. 56. t. 661, Verl. Pints. alpns. p. 282, 


d Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In editioribus Pyren. mediorum. 

Legi in Pyr. Arag. supra Bielsa, ad montem Montinier eundo al 
Portillo de Tella, die 28 Aug. 1845; mox d el Puerto de Gavarnia 
supra Ducaruelo, die 30 Sept. e ejusd. anni. Habui ex ipso Cirque de 
Gavarnie a De Girard eta Matignon; ex Albi (Azun) et ibidem ex le 
e d' haurseillan a Deville. Vivere in m.* "ignemale testatur Rmnd.; 

m." Lízé Spruce (in Lond. Journ. of Bot. 2, p. 420); au Cirque 
T Arbisson e Philippe, au Mont-laid Grenier 

Humilis. planta, palmaris, sesquipalmaris, ad terram ferme tota 
strata, pubescens, coloris sub-cinerei, flores magnos et speciosos gerens, 


Rhizoma saepe validum in terram aut inter saxa profunde qua- 
quaversus immersum , Simplex aut ramosum, extus fuscescens, intus 
amoene rubrum cum. ignea materia albente, unde fiunt striae et venae 
perpulerae, quacunque parte secetur, rara, ut ita dicam, cum corollae 
tinetura similitudine; juniores vero et teneriores, praesertim, illius ues 
rubrae vestigiis foliorum sew, aut nudae. Ex horum ramorum sum- 


branaceis ; foliorum. lam 
bi-trifi is et "quinque , ad diii puneto impressis, wd fit af 


s Iymphati : effi- 
cientium, unde E icorum venas per ere d foliorum 


Auctorum (Cavanilles, La Peyrouse, Mutel, Lindley, Bertoloni, Gre- 
Male Cavanilles dixit 


Derati 

anng patentem describere. Neque Godron, cum Gren. Fr. p. 
rare absolute debebant pedunculos bifloros, folia parva, rhizoma 
izoma haud 


" ne G. ar $ P : I. K rid $ 

Vil genteo (Ponae) L., ast distinctissimum, a ; 

Tai effatum, qui de nostra specie dixit: ea « diffère à peine du 
: (rgenteum. » Fl. Dauph. 3, p. 311 in Obs. ad G. pyrenaeum. 


anium pyrenaeum (Barrelieri) L. Mant. 1, p. 97 (1161). 

Barr, I : 
Bad, Als 4 C00. t. 40 vix bene. Koch p. 153, n. 11, Bert. 7, p. 227, n. 16, Gaud. 4, n. 1570, Gmel 
G, s 9. ge n. 1040, DC. Dub. 4 102, n. 11. La Peyr. Hert. et G. pusillum La Peyr. Herbr. 
En l. Bot, y Dy ed. 1 (1762), G. Minae Tin., et G. villosum Ten. quoquo hie A ^ np TAG 
B. Di E Se ; Curl. Fl. Lond. ed, Grav. V. å, .M.Tar m m oy a 
t. 79, r1" = Bor. v. 12, n. 806, Fl. Dan. E 2240, Sturm Heft 5; Cav. Mondlph. Diss. 4, p- 203, "MS 
apol, 4 ih ree Kit, pl. rar. Hungr. T. 2, p. 131, t. 124 umb ix mihi. s Sar PE 
Gall. Proy, p? 43 P. 96, t. 166, Reichnb. Icon. C. 15, 1. 192, f. 4881 et t. 191, f 4880 itt] er. FI. 
P. 434, n. 12, t. 40, f. 2, Fl. Bat. t. 1096. Boce. Mus. p. 81, t. 7? fig, ex Barrel. 


. 
. 


y Flor. Æstate in Autumnum exord. Fruct. Aug-Nov. x 
Ville ex m.e d Mom-Louis, die 29 Jum, 1897. Haben $ = 
gen X m." Lhieris; specimina ex Hormigués posui in meo Herbrario 


314 


mium profunde emarginata est lamina, aequalia latera. Forte melius 
ea declarabis obovato-cwneata, profunde biloba: cf. exactam Germaini 
delineationem l. citati f. 2. 

Item male dixerunt DC., Duby petala emarginata calyce paulo ma- 
jora, nam petala ealycem duplo superare agnoverunt ipsi descriptores, 
e primis Linnaeus et Hudson, quorum postremus, si eum Burmanno 
petala bifida non declaravit, ea recte biloba, nec tantum emarginata 
dixit. Folia generaliter in viva planta perpendiculariter conversa, vel 
obliquata; rarius horizontalia conspicies. 

ne speciem, quam perennem esse recte cognoverunt Darrelier 
et Tournefort, infauste annuam declararunt Loiseleur Fl. Gall. ed. 2, 

. 2, p. 91, n. 12 (qui eam biennem credidit quo tempore primam 
suam edidit Fl. Gall. edit. (1807) P. 2, p. 428, n. 13), Bory Chaub. 
Morée p. 195, n. 900, Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 128, n. 5, Gill. Magn. 
Now. Fl. Fr. (1868), p. 16. 

wmbrosum W. Kit., cum auctoribus (cum eautissimo Host quidem, 
eum scissore Fuss etiam) Richtero duce? recepi, vix persuasus tamen, 
utpote qui stirpem affiniorem potius judicaverim cum G. nodoso et 
Endressi, inter species, quae in Pyrenaeis vivunt. 

G. ocellatum Jaequem., vel Cambesséd. apud Jacquem. Pl. rars. 
Ind. or. p. 33, t. 38, habitu nec non et foliorum forma eum G. py- 
renaeo admodum convenit. 

G. villosum Reichnb., quod cum Tenoreano non idem est, sed G. 
mollis potius lusum suspieabatur a Bertoloni, It. 7, p. 229, itemve 
a Visiani, Fl. Dalm. 9, p. 312, sat fidenter ego ad G. pyrenaeum re- 
fero, eujus juniorem fingere statum judico. 

i Rationes non video quibus fultus Cavanilles (et pone eum Lamk. 
Dict. 2, p. 655, n. 16) suspicare potuerit hancine speciem a Linnaeana 
diversam; ef. Cav. l. c., p. 204. In eamdem suspicionem sero incide- 
runt Richter cum Klett Flor. Leipz. 1830, ut relatum est a Ferussac 
Bull. Sc. Nat. T. 22 (1830), p. 423. Sed ille objectans Linnaeum di- 
xisse petala emarginata longitudine calycis, palam est ipsum male Lin- 
naeum legisse, qui scripsit petala biloba, calyce duplo longiora. : 

Accedamus ad Abbatem Noecam. Si quis curiositate aestuaret visendi 
per se ipsum, qua prorupta audacia opus plagiarii confecerit iste Abbas, 
dum maxima cum gravitate Botanophilos praeceptis informare susci- 
piebat, adeat illius faseieulum, magna charta editum cum titulo « ek t- 
cinensis Horti Academici plantae selectae, Ticini 1800 », ibidemve in 
p. 15 reperiet: « Monitum eorum gratia. editum, qui ad Botanicam m- 
troduci volunt. > Conferat dein, quae Abbas Nocca refert, sive in p. 2 
de Malva parvifora, sive in p. 35 de Malva grossulariaefolia , aut m 
p. 98 de Geranio pyrenaeo, eaque comparet eum Cavanillesii opere de 
Monadelphiis ; pro Malva parviflora ad opus Cavanilles p. 68, n. 110, 


heroe 0 
et aliqua in pejus vertere, videlicet de prolatione Plukenetii, quam 
wifi ne ipse Cavanilles accurate protulit; exsuere Linnaeum epr 
theti Clarissimi et moderatam in illum Cavanillesi sententiam audacter 
in absolutam vertere Nocca. Pro Ger. pyrenaeo procedat denique Lector 


315 
ad Cavanilles opus cit. p. 204, ubi notam reperiet, quam, observationis 
intio sub-mutato, reliqua fere ad litteram suscepit miser ille Nocca. Suf- 
fiat hoc ad judicandum hominem, qui vix notus dum inter homines 
vitam suam agitabat, suimet ipsius obseurissimum nomen, neque hone- 
stam famam reliquit. 

Plagium Noecaeanum vel non WE es aut condonavit Cava- 
nilles in « Extracto del prim. fascic. de la BRE titulada: Ticin. h. 
Acad. pl. sel. » in Annal. Cienc. ahin "Madrid, T. 4, p. 239-43. 


SECTIO 3.* COLUMBINA Kocu. 
Geranium B (G. Bauhini) L. Sp. 


G. Bauh. Pr. i . 2. Koch p. 153, n. 12, Bert. 7, p. 233, n. 19, Gaud. 4, n. 1571, veg 
Notie. sur »; à. pusill. in res Soc. Linn. ^E ree Peril MOM p. 185-7, DC. Dub. p. 103, n 
Thunb. et Wahlb. i weg n. 454, Bromf. Fl. p. 98, .G. ced "iei r2 Roth, Gmel: 
]. Bad. Als. is p "gi EUM G. multorum. P ex Rei dia. Engl. v5, . 385, Curt Ps 
ied ie si «di Fl. Dan. A, e i Handb. 2, t. 190 b, pr: "Mondi h. Diss. 4, pX 

. 83, H {i 2g TL Batv. v. oss. Germ. Fl. Pa p. 49, n. 5, t. D fl. fr. be 
Di ia Ray S Syn. p. 359, n. 9, t. 46, f. 9, 'Reichnh: Icon. C. 45, t. 190, f. 4877. Vaill. "Bot - Puis; p. 79, 

( Flor. ZEstate. Fruct. Jul. Oct 

Legi in Pyr. septr. med. ad Oo et sub m.' Esquierry, die 21 Jul. 
1838. [AM e Tarbes a Deville. 

Locum Vaillantii nos quoque eum neotericis plurimis ad hane spe- 
ciem Sistimus , neque ad G. rotundifolium cum Linnaeo commendare 
fut ulla voluntas. Jam Lightfoot, Flor. Scot. 2, p. 1106, agens de G. 
rotundifolio animadverterat: « Fic gura nulla fidenda, quippe figura Vail- 

nti a Linnaeo citata exhibeat petala bifida. » Mirum sane, distinxisse 
Linmaeum, Sp. pl. 2, p. 957, G. rotundifolium a G. pusillo praecipue 
petalis inte ris obtusis, eique attulisse Vaillanti figuram, quae pe 
^g bifida (neque laeviter emarginata tantum, quomodo interdum 
unt in Ger, foie dot portendit. Item dicendum contra eos, 
yi Rocha figuram huc referunt. Caeterum Dillenii figura ab Len 
Dnaeo ad G, pusillum citata dubium omne amovet quoad susceptam 
denominationem. La 
e 
: Prodamavit Wahlenberg, Fl. Upsal. t s 441, sub G. vin "à 
E verum 6G. rotundifolium L., et item senserat nes icd 
Ns E 2 " n. 654; ab omnibus jure giii natéh. si excipiatur , 
ovi Sve 2 
eus Té e del 1834-8 (Napoli 
1849 ce eee. Guss. Memor. peregrin, l5 
n, E E n. 607, tab. fig. 3, Tenor. Fl. aD mibi Siletur 
418 ds t. 240, basteln fuit a Bertoloni. Facie m 
dd m, ni forent capsuae; 
m propinquum G. pusillo, cui adducere Putat, Unde 
T bise dieuntur, et semina, quae reticulata deseri apri iun 
Es: facies ei G. pusilli ; capsulae G. gcns S E 5.5. 129. 
one. Species? nec Parlatoreo plenissime nota; eum c 


Geranium rotundifolium (Brunfelsii, Fuchsii, Tragi) L. Sp. 


247, n. fi; 
ju hertins 1s Brunf. e T P 49, Fuchs. Hist. st. p. 205, n ins pc. Phab. OP ii. 
La P, 6, Bert. 7, p. 229, . Gaud. 4. 1573, Marie Sard. 1. i merid ipso ht. St. Hilair. 
A.) or Horbe Mns loco; G. prop MNA Salisb. Pr.; G. albicans Hio Brasil, mer Mebcur. Chil., G- co- 
em m Naudin Bovis; Geran. "n urm. Ger.; G. pusillum yi M l. i Bot. v. 3, n. 197, 
Curt "Flos. ete, Feu x Gav (c1) FI . Chil., G. viscosum Gilib. co d en f. 2, Coss. Germ. 
FI. I UT ed "Hier. V.S. t ; Cav. Mondlph. Diss 4, p- E D, " Zannich. Vnz. p. 112, 
i 49, n. 7, 1. 6, f, G fl. e ig Reichnb. lcon. C. 15, M 


316 


t. 201, Feuill. Journ. Obs. 3, Pl. medic. p. 21, t. 16. Dod. Hist. pl. (gall.) p. 35, f. h. Comm. 
1593. p. 48, Pempt. p. 61 f. infr., Lob. os Sp 976, f. 1, leon. t. 658, f. 1, Matth. i E 6 1954, 
. 402, f. 3 mihi videtur, Petiv. Hrbr. E 64, f. 5, Fuchs. fo č: ed. 1545; t. 115, auh. Hist. pl. 3, 
- 30, p. 473, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S 5, E E C 0.415, f. 2 
(9 Flor. Æstate. Fruct. Jul. Oct 
Legi in T Arag. ad Torla, die 3 Aug. 1850. Habeo e Tarbes 
a poo 
Flores primo mane clausi et penduli, quod primum observavi ad 
Bun, delabente Jun. 1852. 
uchsii auctoritatem pro insequente specie postulat Sprengel, Diss. 
de r. hrb. Patr. p. 18. 
allens transiens in G. rotundifolium observatum est a Cesati, 
quem conferas apud Grisebach, Spicileg. Fl. Rum. Bith. p. 123, n. 11. 
M. a Biebersteini stirpem ceu synonymon G. rotundifolii relatam fuisse 
vides a Spreng. Syst. 3, p. 75, n. 54. Stirps non ad unguem cognita 
Ledeboureo, cf. Fl. Ross. p. 411, n. 31 


Geranium molle (Matthioli) L. Sp. 


Infr. cit. vex cf. edits. 1558, P 449, 1562 Bohem. p. 258 r. Koch p. 154, n. 17, p. 231, 
n. 18, rex. 4, n. 1572, Moris Sard. n. 215, DC. Dub. p. 102, n. m Thumb. ka yanii Eon 
n. 453. a Peyr.. Herbr.; G. pen, e Flora (1846) 1 ? Engl. Bot. ti. n. , Curt Lond. 
d anre V. 1, . Flor. Dan. t. 679, FI. t. 510, Sehrank Fl. E. t. $i. "Cavan. 
Mondlph. pes Py ds ^is. n. 984, t. 83, f. 3, Sv: "Bot. v. 5, t. 639, Coss. Germ. Fl. Par. p. 49, n. 6, 
f. E fl. fr. sem., Schk. Handb. 2,1. 1900 b. 8. sem., Reichnb. Icon. C. 15, t. 191, È 4879, ME 
"a pw i H, n. Nu 15, f. 3. Matth. p. is (cred.: : non fig. ed. 1554!) ex edit. G. Bauh. p. 621, 

pit. p. 


Io Flor. Vere et per ZEstatem. Fruct. Apr. 


pr. Oct 
Legi i n Pyr. Catal. humil. ad Gerona, die 17 Maj. 1851. Habeo a 
Deville e Cauterets. 


Geranium saxatile (Thalii) Camer. Hrt. med. p. 66, Park., Ray. 


l. Sylv. Her Desc p- e : 5, Richr. de cedex ks Hall. Helv. n. 942. G. lucidum (e BN 


hinay | 7 »2 Koch i Bert. 7, p. 235, n. aud. 4, n. 1578, Moris Sard. 1, n. 220, DC. 
Dub. p. 103, n. 17, Thunb. e Wan. Gothb. n. 455! G D La Pe eyr. Herbr.; G. nodos Gater. 
Herr; 6. petraeum Sehwenekf. Siles.; B ,Iucidum ki Bauh., Robertium lucidum Picard, Notie. 
Gerns. Somm., e Calais. Engl Bot. 2, n. 75, Curt. Fl. Lond s : M t. 79, Flor. 
Dan. t. 248, Cav Wa Di pi NE te t. 80, f. 29, Sv. Bot. 9t. 556, iv Germ. Fl. 
Par. LE I fl. fr. sem, FI. . 9, t. 672, Dietr. Fl. Bor. v. 12, n. 805, Reiehnb. 
Icon. C. 15, t. 137, f. 4872. Column. i * B8 et „P 137 fig., J. Bauh. Hist. pl. 3, 1 30, p. 481, 
«5. 


Parkins. Theatr. p. 707, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. sP 512 0. 15, 


© Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jun-Aug. Facilius obvium per Pyr. me- 
ridionales 


gi i 
Habeo a Deville ex le Chateau de P. Observavi ad Gédre , 
St. Beat; ad Lizasca, las dos Her rmanas, Vergara; in Sierra de Loarre, 
in E cotes les Albères et les Corbières 

es post solis occasum i ah » Roth Obs. in Neue. Annal. der 
Botank. ias 1791) p. 18, n. 7, quod ego prima vice confirmavi in 
Pyr. septr. auriger. ad Ustou, d E Jul. 1862. 
. Tota planta nitida (lucida G. Bauh. Pin. p. 218, n. 15 et frater 
ejus l. c.), ae fragilis. Saepissime caules, saepe petioli, quandoque folia 
etiam sub senio, maxime in locis aprieis, rubra fiunt, tuneque color 
herbae rubicundus spectabilis , quorundam Crassulacearum more. E 
-— otare « Tota planta amat erubescere. » Hist. st. Helv. supra 


317 


G. saxatile Kar., Kir. fortassis varietas tantummodo est G. pratensis : 


ef Ledeb. Fl. Ross. p. 785, n. 


Geranium Robertianum (Herbarior., Brunfelsi) Pen. Lob. Adversr. 

p. 296, Dod., Camer., Cupan. 
Brunf. Herbr. 2, p. 37 fig. dubia; sed suscipe Robertianam 2 et 3 p. insequentis (in Pit 
s, ps. 41-2). Koch p 155, n. 20, Bert. 7, p. 240, n. 23, Gaud. 4, n. 1579, St. Hilr. (A.) Fl. Bras. 
p. 104, Moris Sard. 1, n. 221, DC. Dub. p. 103, n. 13, Thunb. et Wahlh. Fl. Gothob. n. 456, La 
yr. He purpureum Vill. Dauph., G. Rayi Lindl. Syn., 


edith 
med. 


à ii Bor. e3 

Griseb. et Schenk It. alp.; G. minutiflorum Jord., e n Saon. Loir.; an et G. ile Jord.? G. 
fpetidum Gilib., G. Rupertianum Tabern., Robertium vulgare Picard. Engl. Bot. v. 24, n. 1486, Suppl. 
v. 1, n. 2648 var., Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 97, Fl. Dan. t. 694, Bull. Herb. Fr. t. 201, 
cde Hayn. Ch. pl. Eur. T. 2, p. 28, t. 41, Schrank Flor. Monac. t. 139, 34 Ic. Helv. 


* ari. p. p st 3 k 9e n Ld 

. 904, t. 86, f. 1, Batv. v. 1, t. 48, Libosch. Trin. p. 32, t. 18, Plenck Ic. 
pi. . T. 6, p. 30, t. 537, Turp. Fl. med. T. 4, t. 182, Zannich. Vnz. p. 111, t. 228, Reichnb. Icon. 
Db. t. 197, £m, cum f. 6 purpur., ut et Vill. Dauph. 3, p. 374, n. 9, t. 40, Matth. ex ed. 1554, 
p. 402, f. 2 et 1565, p. 858 et ex Jit. G. Bauh. p. 622, Ger. 3, f. 1, Fuchs. Hist. st. p. 206, Trag. 
SL h. p. 108, Lob. Obs. p. 375, f. 1, Icon. l. 657, f. 2, Dod. Pempt. p. 62, Camer. Bs p. 603, 
Tabern. Krtb. p. 126, f. 1, Icon. t. 56, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, p. 480, f. 2, Dalech. Hist. pl. 
Lugd, Hu p. 1978, f. 1 vix., Lonier. Nat. h. crt. 152 C, f. 1, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 513, 
DI n df. 


M t B Berger 
Mondlph. Diss. 4, p. 215, n 
6. 


* 
T. 


© Flor. Apr-Jul. Fruct. per ZEstatem. 
egi in Pyr. or. ad Roussillon, supra Collioure, à Consolation, die 
2 Jun. 1837. Habeo ex nemore Larramet, prope Toulouse, a Baillet, 
nomine G. Lobelii Bor. : 
; Vidi legique in eodem loco plantas mixtim erescentes petalis. ma- 
joribus vel minoribus praeditas, capsulis glabris iisve pubescentibus. 
Üceurrebant interdum individua ferentia petala minora, capsulasque 
glabras et ealycem minus hirsutum ac folia profundius laciniata, facie 
aeeedentia ad G. saxatile, adeo ut in suspicionem venerim, num age- 
retur de progenie inter hasce species hybrida, quum et G. saxatile 
ibidem observaretur. Haec intermedia planta odorem hircosum non di- 
mittebat. Forte eam advocat G. lucid. saxat., foliis G. Robert., Ray. 
Sub quacumque forma interdum rubescit. : 

Pluribus de G. Robertiano actis observationibus, considerato quod 
G. purpureum (Ray Syn.), Vill. Flor. Delphinal. (1785) p. 2 et Dauph. 
l €, sejunctum fuit a G. Robertiano potissimum e petalis minoribus e 
capsulis glabris (aliis notis minoris adhue momenti), : 
qu ceu peculiarem speciem G. purpureum adhue. considerant, ut rA 
Forster, Lejeune, Sonder, Jordan, Timbal (hic Herb. Chaix p. 59), 


3 dp: : unum 
Eichwald, Lowe ; iisque me adjungo, qui, vix varietatem, ceu 
1t 


Manche, Wahlenb. Svec., Noul, Flor, Webb, Berthel. Phytgr. Canar. 
Mut, F: n, E MI Fl. contr. Fr. (1840), Dos big 
wm., Visian, Dalm., Baumgrt., Ruprecht Caucas. i cw gas pra 
E rg., Lestiboud. Belgiq., Spreng. Syst., Ledebour s iet 
atore Tt., Bromf. Vect., Brign. in Romn. Cat. (MNS.). Kunta * ots 
pom eam et de Visiani, Flor. Libye. Specim. (p. 59), qui rem 
viractavit, : 

y arietatem petalis carneis et albentibus observavi " de 
Tí sub Elgoibar Cantabr. (Guipuzcoa), nec non RI 


G. Lobelii Boreau non considero, quia istud 


risum mihi movet. 


E cec Med 


Ko 


AS 
Ex 


318 

Locum Brunfelsi hue, cum Sprengel, Hist. r. hrbr. p. 314, et Dis- 
sert. de Germ. r. hrb. Patr. p. 9, favente Kirschleg. Voy. Rhen., si- 
stere malui, recedens a plurimis nostri aevi botanicis, in Italia quidem 
à Moris, Bertoloni et Moretti, qui, non absque quadam verisimilitudinis 
ratione, ad Erodium cicutaefoliwum ferunt. Non defuit nobis Kirschlegeri 
consilium l. c., p. 99, n. 14: ex adverso; G. 3 Matthioli, p. 856 ad 
G. Robertianum a quibusdam adductum, ad Er. cicutaefolium potius 
refero. Targioni (Ott.) Inst. bot. 3, n. 992 illud ad Zr. moschatum evo- 
caverat. Ita rem exposuit G. Bauhinus, Pin. p. 319, ns. 2, 5, ut vi- 
deatur ad duas diversas species illud citare, videlicet ad G. Robertia- 
num et moschatum. 

« In locis subjectis monti Guara, vernacule Camarowa vocant, et miram: 
illius efficaciam praedicant ad consolidanda vulnera. » Asso Mant. Stirp. 
Arag. p. 182, n. 635. Tritum et vino adjunctum emplastrum fecerunt, 
quo aeutiores dolores cito sublevarunt monticolae Aragonenses ad Ca- 
stanesa. Unguentum cum butyro actum T'ineam depellere asseruit Dolacus, 
in Encycl. med. l. 6, c. 11, p. 431. Quidnam harum victor? 


Geranium divaricatum (Winterli) Ehrh. Beitr. T (1192), p. 164. 


Wintrl. Ind. Hrt. bot. Pesth. 1788. t. 2. Koch p. 155, n. 19, Bert. 7, p. 217, n. 8, Host Fl. Austr. 
2, p. 292, n. 13, Gaud. 4, n. 1577. La Peyr. Herbr,; G. bohemicum Guéb., ex Kanitz Romanl. Waldst. 
Kit. pl. rars. Hungr. T. 2, p. 130, t. 123, Reichnb. Icon. C. 45, t. 188, f. 4873. 

© Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. or. rarissime. 

Legi contra Prades de Baragues, die 15. Jul. 1837. Vidi ad Que- 
rigut et sub Prats de Mollo: Timbal reperiit inter Salardu et Baños, 
Pyr. Catal. 

Planta sub-viseida, quemdam Citri odorem expirans, qui in hujus 
3 rdinis speciebus ei omnino peculiaris non est. Folia quidquam sca- 


s 
turationibus, basi utrinque barbata. Semina laevia. G. divaricatum Loisel. 
Bohemici esse volunt Godr. Gr. Fr. p. 299; recte, ut videtur. 


Geranium dissectum (Caesalpini) L. Sp. 


, Caes. Herbr. Tornab. 1563, fol. 958, n. 732 De Pint 4, c. 95, p. 558, G. Bauh. Basil. p. 89 
lin, ult? laud. Hagenb. Koch p. 154, n. 44. Bert. 7, p. 938 n. 99. Gaul 4, n. J374, Moris Sad. 1, 
la po DC. Dub. p. 103, n. 46, Thunb. et Wahib. Fl. Gothob. n. 452. Brom Fl. Vect. . 6. 
. et i 

ook. Fl. 


; à re. phyt. - : 

; ; av. V. 1, t. 95, Flor. Dan. t. 936, Cav. Mondlph. Diss. 4, p. 4:55 
x Cu enr ah Vai AE t 504, Dietr. Fl. Bor. v. 12, n. 807, Labr. Heg. Ic. Helv. Epi 
age to pope 28. n. 3, t. 6, f. C, Reichnb. Icon. C, 15, t. 199, f. 4876, Vaill. Bot. Par. 
79, n. 5, t. 15, f. 2, Petiv. Hrbr. Br. t. 64, f. à T E E 


Flor. Maj.-Jul. Fruct. Jul. Aug. 
8! In Pyr. Arag. ad San Cosme de Guara , die 15 Jun. 1850. 
Habeo a Deville ex Mauleon (Barousse). : 
Obvium mihi venit interdum, in agro patrio ad Bagnacavallo, peus 
albis. Forte hane novit speciem Bobart; cf. Moris. Hist. pl. Oxon. 2, 
p. 511; sed iste adeo obscurus est de hisce speciebus agens, ut ego 
Mom sim eum ad hane speciem citari a Willden., Sp. pl. Mondlp s 
i 12, n. 35, qui caeterum de hoc minus nitide minusque perspieue 


319 
Geranium columbinum (Drunfelsi) L. Sp. 
f. Herbr. ed. Germ. 1532, p. 128, ex Moretti. Koch p. 154, n. 15, Bert. 7, p. 237, n. 2, Gaud. 
4, n. 1575, Moris Sard. 1, n. 217, DC. Dub. p. 103, n. 15. Thunb. et Wahlb. Gothob. sub n. 452. La 
Peyr. Herbr.; G. pallidum Salisb. Pr.; G. pes columbinus Corn. Enchr. hot. 
Gil. Exerc. phyt. Engl. Bot. v. 4, n. 259, Fl. Dan. t. 122: 
1.82, f. 1, Coss. Germ. Fl. Paris. p. 48, n. 2, 1. 6, f. B, v ;Jq5 4 or 
Bot. Par. p. 79, n. 4, t. 15, f. 4. Fuchs. Hist. st. p. 207 vix; J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, 
a Fuchs. imit., adde hujus Ic. ed. 1545, t. 117, Tabern. Krtb. p. 123, f. 1, Icon. t. 56, f. 2. 
Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. 
Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 3 Aug. 1850. 
Valvae eapsellarum sunt carinato-cristatae. 
G. gruinale Dod. St. h. Comm. 1553, p. 50, Hist. pl. (gall.) p. 36, 
f 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1278, f. 2, spectatis synonymis cum 
eo eonferruminatis a G. Bauh. Pin. p. 316 b, n. 6, apparet veluti ju- 
dicatum ab isto pro G. colwmbino, ni velis, eum aliis, pro G. dissecto. 
Aliquid etiam prae se fert G. pusilli ea icon, quae reapse pro nulla 
specie laudari potest. Item Fuchsii figura, cum illa Dodonaei a G. Bau- 
o conjuncta et merito, quia evidenter Fuchsium imitavit Dodonaeus 
et post eum Dalechampius et J. Bauhinus, reapse parum placet. Illam 
ad superiorem speciem retulit G. Bauh. Basil, sicque Haller, Helv. 
n. 950 e eis Gaudin, denique Sprengel (dicamus etiam Dillen 
in Ray Syn. p. 359, n. 11), addita J. Bauhini prolatione. Laudabilius 
foret et hanc iconem pro utraque species praeterire; cf. hoe Moris l. c. 


p. 387, lin. 5 seq. 


. - 


Erodium L'Herit. Herodium scribendum censet Reiehnb. Icon. 
C. 15, p. 21 Nota. - : 

Non video ego necessitatem restituendi nomen Myrrhinae, ex Lin- 
naeo, quomodo actum est a Ruprecht, Flor. Ingr. (1860) p. 232; eo magis 
ex quo sat clare non liquet Erodium moschatum illud fuisse, quod ab 
antiquis, Plinio referente, Mirhin dicebatur, ut quidam botanici a re- 
natis litteris sibi suaserunt. 


Erodium malacoides (Dioscoridis et Plinii) Willd. Sp. 

, Dioser, 1. 3, c, 12 in. N 3 vel 68. Koc 56, n. 4, Bert. 7, p. 197 
Moris Sard. 4, n, 3:9. DC. Dub. ^s p Me la Peyr. Herbr.; Karaali malacoides Pen, Lon. | € 
{1868 Ab. Obs. et Icon., L. etc.; E. trilobatum Jord. ex Griseb. et Schenk. ; E. j n. 307, 
t ); ex Parl. It. Flor. Graec. Sibthrp. C, 7, p. 53, t. 658, Cav. Mondlph. Diss. 4, P an 'a t. 
nbin i . C. 45, t. 135, f. 4808, Rivin, Pentp. irreg. t. 114, Jaeq, Jeon. Fo dub. 

Vd G. chium, vern. fol. Coryophy. t. T. Martyn (I) Hist. pl. rar. Londin. dva T Lon. 2 

g eth, D. 859, Camer. Epit, p. 604, Lob. Obs. p. 378, f. 1, Icon. t. 662, f. 1, Moris. Fiet pr 

' p. 512, io 15, t 5, n. 7. 


18 
„Soulier ad l Etang de Bage (agr. Narb.). a e sod hon 
unt qui eam afferant. 
i | lil. 
Se. Erodium cutaneum (Cupani) Vivian. Cors. Pr. append. p 5 Deli 
m. hrt. Monsp. 1836, p. 24. 
Panph. Sic. 9, f. 257, ete. 


Cup Hrt. C " : speriuse. Si 
"sort. Cath. p. 84, lin. 7 et Ger. ., Malv. fol. oblong. 95e. 4, p. 298, Guss, Sies 
S Gus. Sie, Syn, É chium Willd Sp. vix Bart. 7, p. 199, n. 1% Moris Bande f 9 


320 


Syn. p. 209, n. 8. E. murcicum Willd. Sp. vix, Nos Sch. erit. cent. n. 69, I 1 
p. 88, n. 9, eum E. littoreo Loisel. Ibid. n. 13, Gaut. exsiec. E. littoreum vagi Cat., DC. Du». p. 104 
n Herbr. 


Y . * H 
Bolos, e specimine mihi 
dono dat.; E. narbonense Delil. ined., olim in Hrt. Monspel., inq. Herbr. et mecum; E. murcie., E, 


^ xeranium ` 

Cav. Mondlph. Diss., inque Herbr. hrt. Bot. Matr., quamvis de murcico frustulum tantum viderim. 
"lor. Graec. Sibtbrp. C. 7, p. 52, t. 657, Cav. Mondlph. Diss. 4, p. 221, n. 310, t. 92, f. 1, et Dissrt. 5, 
p. 212, n. 397, t. 196, f. 1, Reiehnb. Icon. C. 15, t. 185, f. 4869 vix et t. 180, f. 4869 b laciniat. videtur. 


Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In littore orientali locisque 
calidioribus. 
egi in agro Ruscinon. ad Port-Vendres et ad Collioure, diebus 22 
et 25 Maj. 1837. Habui a Massot ex Bagnouls sur mer, ubi egomet 
vidi; ex insula St. Lucie ad Narbonne a Delile, ex la Sidriere de Leu- 
cate a Gautier. Observavi supra Cadaques ad San Sebastiano (Catalaun.), 
ad Rosas, ad Escala, etc. 

Caulem semper prostratum vidi. Folia ab ima ad superiorem caulis 
partem gradatim magis vel profundius incisa, ita ut planta adultior 
et produetior ea magis magisque dissecta ostendat. Flores sunt gran- 
diuseuli, petalis calycem superantibus, integris, pallide roseis. Tota 
planta subviscida, quod magis conspicuum observatur in inferiore pa- 
gina foliorum. 

umma est affinitas cum superiore specie, in quam attente inda- 
gandum est, num clandestine transeat. Willdenow, Phytogr. p. 10, n. 
legitimitatem harum stirpium ceu tutissimam et certam habuit, sed 
eas tantummodo cultas vidit. Stirps nostra, cujüs specimina in Gallia 
meridionali a Bentham lecta vidit Lindley, pro Geranio (perperam Ca- 
vanillesii Erodium dicto Lindley) pulverulento Cavan. (Mondlph. Diss. 
b b 372. 396, t: 125, f. 1) suscepta est ab eo; cf. Fl. Gr. Sibthrp. 
e. p. 51 sub EZ. laciniato, quae species eum cuneato nostro multa afi- 
nitate devincitur. Consentaneum, 8i volumus, judicium dederat Pourret, 
quando, in scheda Herbr. sui Matr. asservati, sub Æ. littoreo, quod a 
nostram pertinet speciem, retulit: « G. marinum Althaeae folüs pulcre 
laciniatis, petiolis cruentis, flore rubello, vel purpureo rubro. » Cupan. 
Hrt. Cath. P. 85, quod E. laciniati Willd. Sp. esse nos certiores facit 
Guss. quidem, FI. Sic. Syn. 2, p. 207-8, n. 5. 

. “On percipio quid pro plantae habitu sibi finxerit Gussone, quum 
dicat de nostra specie cum superiore comparata: « Affine, sed habitus 
alienus. » l. e. p. 910, 

E. chium et E. littoreum sejunetim exhibentur a Godron, cum Gr. 
Fr. p. 308: primum annuum declaratum ad Bagnouls sur mer indi- 
catur; secundum, perenne faetum, spontaneum dicitur ad St. Lucre, 
prope Narbonne. Meae me suadent observationes agi tum denique de 
una um specie et de hae nostra, quam vita gaudere perenni 


nusquam vidi. 


venisse. ab Orsini: patet ex Bertoloni Fl 

i rsını : ora 
ipsum E. laciniatum collegisse non liquet. Officient, speciem Asculanam 
ex Orsini declaratam a Parlatore, Fl. It. 5, n. 1248: sed credendum 
erit de planta maritima. 


321 
Erodium Ciconium (Columnae) Willd. Sp. 


Column. Ecphr. p. 136, p. 135 fig. Koch p. 156, n. 3, Bert. 7, p. 193, n. 8, Moris Sard. 1, n. 234, 
DG. Dub. p. 103, n. 3. Geranium ciconium L., Gaud. 4, n. 1561. La Peyr. Herbr. s. 1. E. Botryoides 
Pourr. Herbr. Matr.; E. Neilreichii Janka? ex Neilr. Hungr. Slav.; Geran. Myrrhidaei Ovid. Montbl. 


e i G. 15 


T 
: EUe , t. 18: . 48 R 
28) t, 14. Boce. Mus. Piant. p. 93, t. 83 et t. 8 
SB. D 51 lt 


A Pentp. irreg. t. 113, Martyn Hist. 
r b D 
red Hist. pl. Oxon (20; D. DIS, $15 T8 


Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. ineunte. In Pyren. med. et 
orientalibus; mediterraneis praecipue atque ealidioribus. 
Legi in Pyr. Navarr. humil. prope Liadena, die 17 Maj. 1845. Ob- 
servavi ad Verdun, Jaca, in Roussillon, per montes Corbarienses et ad 
Toulouse. 


Erodium longipes Nobis! 


E. Maneseavi Nos diximus apud Gaston Sacaze, die 15 Octobr. 1842; Gast. Sac. Obs. distrib. 

DN pints. Vallée Ossau, in Bull. Soc. Sc. Lettr. Arts. Pau, Ann. 2 (1843) ; p. 163 seq., Spruce 

ich.) in The Lond. Journ. of Bot. T. 5 (1840), p. 345, Godr. Gr. Fr. p. 312. Coss. Espées. nouv, 
trig, in Ann. Se, Nat. Par. T. 7 (1847), p. 205, t. 11. 


. 9| Flor. Maj.-Aug. Fruet. per ZEstatem. In Pyr. septr. mediis, 
arum 


Habui a Gaston Sacaze lectum in pratis ad pagum Bielle, ubi egomet 
putatam speciem vidi die 24 Sept. 1857. Prope Lourdes legebat Mue, 
in Valle de Bathurgu?re, unde specimen dabat. 

. Odorem sub-moschatum emanat, minus tamen prae E. moschato gra- 
tiosum, eui speciei haee nostra proxime cognata est. —— 

Hane stirpem anno et dimidio ante Manescau detexit Gaston Sa- 


| À se detectam stirpem dictitavit Manescau, cui ego praepropere, quum 
fidem habuissem, speciem tum Æ. Manescavi nuncupari, silente pru- 
dentissimo pastore: postea vero, speciei historia penitus agnita 4 au- 
ditoque mox Toulouse ipso Manescau, quadam confusione pertur ato, 
de habendo hoc pro vero Æ. romano, in eo depre! 
peritia in re herbaria tractanda, hune hominem honoris primitus deco- 
Tatum indignum manifestissime reputans, 
| distinctionis praecipua denominare ratus sum 


9 apud Gaston Sacaze (qui reapse eam coluit), 1 
* À new Erodium, lately distinguished by D. Bubam (p. err. 
and named after its finder M. Marescau, the present 
Erodium Manescavi. » Item Gaston Sacaze speciem nob 
omi supervenit Cosson, qui recepta denomi 
"mM sibi tribuit, quamvis non stirpis detector, nec i 
nominator fuerit, homo qui se criticum denunciat: ‘bi comparavit 
Q Caeterum, talem improbitatis scientificae famam p is pos im- 

osson (ef. etiam Mérat, ne oblito Avvertiss. ad Rev. Lor., solito: 

Dress, die 31 Jan. 1844), ut ego per plures menses depen s a- 
Tuus, prudentius et tutius duxerim ab illius contubernio, V6 q 
= que eum eo commercio me abstinere! : 

—. Altera Species eum hae nostra propinqua Ier que 
u 


similis est Æ. 


399 
alpinum Willd; Bert. 7, p. 191, n. i, js em cadit E. apenninwm Tenor. 
Fl. Nap. 5, p. 81, n. 2405, t. 242, f. 
Erodium moschatum (Nicolai Myrepsii) L'Hérit., apud Ait. hrt. Kew. 


Spes ju lin. 15 


Myr. rcge "a Sect. 3, c. 46. Herba moschata (ed. Basil. 2 


(ati) "och p oni 2, Bert. 7, p. 194, n. 9, St. Hilair. (A.) Fl. Bras. me p. 2 n. 2, Moris 
223. ES 104, n. 6. Geranium moschatum Lob., Camer., Ovid. pe italb., Rivin., 
rel 1 . 1500. LI Dap eyr. Herbr. s. l. G. numidicum Poir. Parlar. et G. Petroselinum L’ eA Díss., 
ex Webb, B Berth. mee Canar. p. 22. Primum ad sequent. kreba G. supinum Dod., saltem 
quoad icon. c Bot. v. 13, n. 902, Fl. v. v. 11, t. 863, Sturm Heft. 5, Jacq. Hrt. Vindb. T. 1, 
« 27, t. 55, Gaertn M Sem pl. p z i iE 1); Cav. Mondlph. Diss. 4, p. 227, n. 320, t. 94, 
A Reichinb. yas 15, t. 184, è 4867, Plenck Ic. pl. med. T. 6, p. : 3 T Rivin. Monpt, irreg. 
t. 112 luxur. Lob. Obs. p. 376, f. 1, Icon. t. 658, f. 2, Dod. Pempt. p. Ovid. , Monti: Hrt. 


botangr. Icon. l. p. 194, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30. p. 479 fig., Dalech. Hist, iy Lugd. 2. p.12 
Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 5, p. 512, t. 15, 1. n. 10. 

© Flor. Maj. et per e MR e -Nov. In Pyren. Cantabr. 
et P regionem oceanicam faciliu 

gi in Pyr. Cantabr. humil. (i (Guipuzcoa) ad San Sebastiano, die 

10 opt. 1844. Habui a Deville ex Tostat. Observavi ad San Jean de 
Luz, Azcoitia, Azpeitia et inter hasce urbes ad Lojola; ad Tarbes, 
Toulouse ; ad Vailcevauillre 

Character de staminibus 4ertilibue basi dilatatis et bidentatis a So- 
werby et a Koch editus Loci est, et miror illum non finxisse Sturm, 
praeteriisse Parlatore, Jt. 5, ] 13 


e Hands observes liat "a als are more linear than in Er. 
OD. and not ciliated at te claws. » Hook. Br. Fl. ed. 1, p. 311, n. 2. 
Character vero de calycis appendicibus glabris in Æ. moniti: bar- 
bulatis in E. eicutaefolio, a Soy. Willemet, Obs. pl. Fr., Nancy 1828, 
- 48-9, n. XIII, exhibitus, mihi non constans ef inde non bonus sese 
demonstravit ad augendas distinctionis notas inter hasce specie 
Provenire hane speciem in Hispania ignorabat Cavanilles. peu stirps 
revera exoticae originis? (ef. Lamk. Dict. 2, p. 661, n. 56 Obs.) sero 
per Hispaniam diffusa ? 
vero laari concedere nequeo hane esse speciem poya 
Europae australioris, quum inter primos qui de ea loquuti sunt videam 
uricium et Valerium Cordum, Lobelium cum Pena, Dalechampium, 
Tabernemontanum, J. Bauhinum. 


Erodium cicutifolium (Fuchsii) Salisb. Pr. p. 311, n. 2. 


Fuchs. Hist. st. p. 204. E. cicutarium L 155, n. 1. 
i JHérit. apud Ait. hrt. Kew. ed. 1, Koch p. ` 
A Hilr. a rg wg merid. p. 97, n. 1, Moris Sard. t : 992. € Guss. Sic. Sp. » 2. 13 n2? 


E. 

rum Herbr. Matr. 1 E. ailotrichum E 4 T 
Tre n Se ` ; Richr s ben 
pimpinellitoiüm Gmel. Bad. Als.; E. chei iilum Tox e 5a Bor . Amer de 
os Gray Pl. n . E x Griseb. 

E e Ue E Da : 
fanum Pi : "ur, E. littorale Jord.?, E. praetermissum J d. 1 E. palli M tes ? 
nianum li Jor Mey. et E. Marcuccii Parl.t E. entalobun Dule., ^ 6. pa ie ^ sid sit». ib. Eere, pi i 
Grav. V m b. Norm. Engl. Bot. v. 5. n. 17 à f 
» t« 106, Flor. Dan. t. 986. "Schi. Handb. 2, t. 490 b, Dietr. Fl. Bor. eum n. 331, Berger 


fatth. p. 856, Camer. Epit. p 601, Matth. ex ed. G. Bauh. . 699. 1.2.1. 5. ý 
adjungenda; Dod. St. h. Comm. 1553, p. 47, Hist. pl. (gall.) p. 35, f. 1, Lob. Ic. t. 659, f. 1, Dod. 
Pempt. p. 64, f. 1 Plant., Moris. Hist. pl. 2, S. 5, p. 512, t. 15, f. n. 9. 

(9 Flor. Mart., Vere, JEstate in Autumn. exordientem. Fruct. 
Apr.-Oct. 
Legi in Pyr. Cantabr. marit. ad St. Jean de Luz, die 16 Maj. 1853; 
in Pyr. septr. med. Valle d Aure ad Saint Lary, die 27 Jun. 1852; 
in Pyr. Arag. ad Torla, die 5 Aug. 1850. Habeo a Deville ex Mau- 
leon (Barousse) et ex ripa Adour ad Tarbes. 
bvium venit in maritimis sub Bilbao, ad Algortha, petalis duobus 


pallidioribus. 


Er. pimpinellaefolium Willd. Sp. pl. Mondlph. p. 630, n. 12, sive Æ. 
cicutarium DC. Fr. et Pr. p. 646, n. 21, penes quem prolatio Cava- 
nillesii, quam nonnulli a DC. sumpserunt, fallax et erronea deprehen- 


. G. supinum Dod. Pempt. p. 62-3, f. 1 a Cavanilles, ut jam a plu- 
rimis, ad hane formam relatum, a Willdenow l. c., p. 629, n. 11 ad 


: ili intus et 
ast dum sejunguntur aristae de maturo fructu, barbae et ^ intu 
extus patescunt, tuneque aristae barbatae facile sese offerunt. 
inde licet junioria speciei individua prae 


Puleriorem varietatem legi ad St. Jean de Luz, quam puto referre 
E. cicutarium 1 DC. Pr. P. 1, p. 647, n: 21, vel Æ. Ert enne 
“ve E. Jacquinianum Fisch. Mey., Parl. lt. 5, n. 1239. t p » 
sunt in hoe folia cinerea, sub-glabra, vel pilis hine inde raris, gi 
E emque adspersa, undique punctata, carnosula, 
catis; sepala aristata; petala carnea, venosa, ung" z ^ 
surantiaeae, Deseriptiones vero de Geranio aethiopico aput. - Wwe 
: m 62, n. 40, deque Ger. bipinnato apud Los l. e. Diss. 5, p. 249; 

: 999, in hoe discrepant a mea planta, quod p à 
Tum bifloros dicant : nec triBotos: d involueella 3-5-fida a Cava 
EM descripta, majorem numerum florum naturalem, 

lem rem esse, ei quoque facile suadere debeban 


324 
viscosi Salzm. et E. Salzmanni Delile, separandum fore a nostra specie 
existimat Coss. Pl. nowv. midi Esp. (1849) p. 38, quod aliter aliis no- 
bisque visum est. 
Instabiles eheu sunt characteres, quibus innititur E. Marcuccii. 
Geranium altera. Hermol. Barbar. Corollar. in Dioser. n. 559 (ex 
edit. Venet. 1516, sine anno ert. 69 vers.; ed. Colon. 1530, ert. 51 a) 
relata est a G. Bauhino, Pin. p. 318 b, n. 1, ad Geranium rotundi- 
olium: alii existimarunt eam spectare ad G. Robertianum: quidam E. 
cicutaefoliwm esse putarunt; hisce potius accederem; nisi prudentius 
actum judieaverim supersedere rei tam obscurae, e manca illius viri 
de sua planta descriptione. 


Erodium tolosanum Jordan! 


9, Flor. vere et per ZEstatem. Fruct. /Estat. in Autumni priora 
tempora. 


oblongis ob ongisve basi cordatis, inciso pinnatifidis, lobis subdentatis 
MM lanceolatisve acutis haud contiguis saepe sub-distantibus , 
caulibus diffusis ascendentibus valde abbreviatis saepissime subnullis e 


325 


natis minus patulis, carina viridi saepe destitutis, sepalis brevius mucro- 
natis, filamentis staminum stigmata haud superantibus, antheris valde 
minoribus, glandulis tori magis reniformibus, foliis minoribus, foliolis 
eorum. multo minus acute incisis. 

Specimina hujus tolosana copiosa a cl. Timbal accepi, et ex eorum 
seminibus plantam vivam in horto meo eductam cum simillimis E, romano 
(L), fallaci Jord., Carioti Jord., provinciali Jord. sedulo comparavi. » 
Jordan (Alxs.) Pugillus Plantr. novr. praesert. Gallier. Paris 1852, 
p. 50-51 (e verbo reni-formibus). 


Erodium romanum (Cupani) Willd. Sp. 


te, Cupan. Hrt. Cath. p. 84, lin. 9 ult. Bert. p. 181, n. 1, DC. Dub. 
205. n. 1. E. cieutar. var. fol. altern. La Peyr. Herbr., quoad spe- 
p. 50, t. 654, Cav. Mondlph. Diss. 4, p. 225, n. 317, t. 94, f. 2, Bot. 


Syn. 9, p. 
eimen. Flor. Graec. Sibthrp. C. 7, 
Mag. t. 377, Barr. Ic. t. 1245. 


G. cieutifol. min. supin, 
s. Sic. Syn. 


9| Flor. Vere et per totam ferme ZEstatem. Fruct. Apr. abeunte, 
JEstate. In Pyr. Atax. oriental. Catal, cum Olea, solum expetens 
ealeareum. 

Legi in Pyr. Catal. ad Lampurdan, ad Figueras, die 6 Aug. 1860. 
Habui ex Narbonne a Delort, ex monte Alaric ad Carcassonne a Baillet. 
Observavi à la Nouvelle ad Sijean, ad la Jonquera, ad Sitges, ad Pa- 
lamos: occurrit hic illic, sed rarum, aux Corbières. 

aec planta non est prorsus odoris expers, quamvis odorem Æ. mo- 
schati vix commemoret. Rhizoma rubescit. Caules aerei breves, com- 
pacti, rarius laxati, sermone vulgari (nec docto) species a Godron di- 
versa dieta ab Æ. cicutifolio absentia caulis herbacei (cum Gr. Fr. 
P. 911): ita pececaverat quoque Gussone noster. Sepala per marginem 
membranacea, e dorso ad apicem exurgentem emittentia aristam quan- 
dam viridem, puberulam, apice pilosam. T i 
. Petala non sunt semper aequalia, uti quidam (Sebastiani et Mauri, 
Bivona, DC., Duby, Bertoloni, Godron, Gussone, Parlatore) autumant; 
ĉa subaequalia saepe reperies variantia insuper magis oblongata, angu- 
stiorave, apice sub-lobato, vel sub-retuso, nee semper rotundato-integro; 
spicuis notata: ea Vero 


to denunciantia, aliis 
is, in hac 


Pistil] ; ; I 
us puberulus, ovarium hirsutum, itemve fructus. d 
icuta illius varietatem consociar! 


Hoe : 
D à cujus erroris incita- 
| uhi a RR dedit Haller. 
spicatus est 


^ bs UE d rem 4a 
omanum et E, cicutifolium eamdem esse speciem, se 


Pe F "n 

ultra contulit, videns convenientiam d 

traeo, Hallerum, reapse, male intelligens; 

P. 406-7, n. 944, Joss, Roman. p. 90, 
Hoc E. romanum. conturbatur a. Deakin, Fl. Pm y la basi ma- 

phrasi inutili notisque pejoribus adhue, quum iranat Pr T doch à 

Culata et planta annua. Doluit item videre stirpem "m 


326 


Seb. Maur. Rom. Pr. p. 223, n. 718, neglecta plantae observatione, 
neglectis Jussieu apud Barrel. Obs. p. 55, n. 568, Burm. Ger. p. 30, 
n. 30, Linn. Spl. pl. 2, p. 951, n. 25, aliisque, ut se fideret Persoonio, 
Aitono et Willd. Sp. pl. Mondlph. p. 631, n. 13, qui nee in Supplem. 

num. plntr. hrt. Berol. p. 46 lin. ult., errorem suum correxit. Eodem 
modo errarunt Sibth. Sm. Gr. Pr. 2, n. 1591, Marg. et Reut. Zant. 
n. 90, Griseb. Rum. Bith. p. 121, n. 5, Tineo Cat. pl. hrt. Panorm. 
(1827) p. 107, Desf. Hrt. Par. (1829) p. 241, etc. 


Erodium supracanum (Sherardi) L'Hérit. 


Sher. Schol. Bot. Paris. p. 230 ubi signum asterisci, Tourn. Elem. bot. p. 933, Inst. r. 
" 269. G. hisp. Willd. Sp. pl. Mondlph. p. 626, n. 4, DC. Pr. P. 1, p. 645, n. 2. Er. rupestre Pourr. 
erbr. Matr., Geranium rupestre Pourr. Chlor. Narb. n. 551. Cav. Mondlph. Diss. 4, p. 225, n. 316, 
t. 90, f. 3, L'Hérit. Geran. t. 2 luxur. 
9; nisi fj velis. Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. Arag. 
paulo super Oleam. 
egi su 


, puleram faciem flori dona ui 5 
Nim: j . 
pecetandus offert. Ovarium sericeum. Sapor caulis ferme nullus, herbae 


ingratus. Odor moschatus laevis, qui praesertim provenire videtur e 
glandulis exiguis in foliorum dorso apparentibus, e quibus pruinosa, 
ut diximus , superficies ila efficitur: stirps, denique, prorsus inodora, 
ut eam declarat Cavanilles, pro certo non est, Vivit ad rupes, aut inter 
saxa, locis planis aut declivibus, ad meridiem generatim versis, aut 
apricis. Cum speciminibus e loco classico, Monserrat Catalauniae , 
egomet meum comparavi. Non semper supracanum est; vixque per- 
petue rupestre. 

Forte primus ego extra primum natalem locum speciem inveni, nam 
dum dubium supervenerat, num E. petraeum Sm. et Lindl. Fl. Graec. 
Sibthrp. revera cum hoe idem foret, ut secum putaverat Lindley l. c. 

9, vidimus graecam stirpem a Boissier distinctam nomine 
E Sibthorpiani i in Diagn. pl. nov. orient. 1, p. 60. Hoc ergo habeam 
pro specie cum nostro fee cui etiam appropinquat Æ. daucoides Boiss. 
Voy. botq. Esp. p. 181, n. 355, t. 37, 

Qui primus speciem ub affinibus disiuk videtur Sherard; num e 
planta a Salvador missa vel a Tournefort allata, hoc non pets com- 
pertum habemus. 


Erodium petraeum (Lobelii, Magnolii) Nob. Sched. cr. n. 70. 
Geran. foetid. Lob. Ill. (4655 op. posth.) p. 134, Magn. Bot. Monspel. p. 109, Tourni. El. 


bot 
p E petr. " E. wong y int. Sp. P" Movipb. PS: 626, 628, ns. 5, 7, Loisel. i Gall. ed. 2. 
3, D: 86, ns. 1, Mb. p. ns. 1, 9; E t E. macradenum L'Hérit., Godt, Gr. Fr. 


. pe : 

: La Peyr. Her r. C M. Fais edes de PM ec Bye. et Herbr,, nec non caerulescens, E. cri- 

spum et F. lucidum LA Pey . Herbr. Gouan Ill. p. 45, t.24, f. f, Cav, Mondiph Diss, d. p. 224, n. 315, 
«96, f. 2 e 22 o7, n. 395, E 2 glas ; L'Herit. Geran. t. 1, La r. Fl. Pyr. p. 1, 


de Magn i S - cum tab., iie 'k. The dr p. 709, f. 4 ex Lo el, MNS., Moris. Hist. rà Oxon. 2, S. 5 
p. 307, n. 97, t. 10. f. ult. m 

9| vel fj. Flor. Maj. -Aug. Fruet. Jun-Sept. Per regionem mediter- 
Taneam in montanis facilius obvium; repertum etiam, raro, in Pyr. septr. 
mediis, solo se delectans calcare : : 

Legi | in Pyr. Navarr. supra k urzun, vertice montis las dos Her- 
manas, prope | Ermita, die 17 Jun. 1845; in Pyr. or. Valle de Zlo, 
m 14 Aug. 1836. Habeo ex Ereslids et ex le Tw T "e a dies 


d Rous- 
, lectum in m.^ de Pene a Massot, ex le n d e I pae (rir) ) 
a ro Observavi in m.* Peña Barry supra Salvatierra, in m.° Bal 
inter Luesia et Biel; in m. le Roc Recaufat et in coll. de Boutenac 
Corbar, , sub Medassolles in rupibus dietis de Labatsec; ad St. Béat, 
Benet, St. Ant. de Galamus. 
Odor Mrs moschatus. Patria Hispania Cavanillesio ignota. US 
E. glandulosum ceu speciem legitimam respuo. Un negaisu m c amd 
qui specimina alterutrius non viderint, dubitare merito potuissent, xam 
praesentia pilorum glanduliferorum et petalorum acumen et inter d in 
ista praesentia duorum petalorum rubro venatorum, P elargoniorum : 
ad G'eranitaceam &peciem firmandam. 
rimus character dene n d quin imo do voe í 
EI in plurimis plantarum Ordinibus copiosissims, I. ia iniato 
m ipso Zrodii genere facile occurrenti ibus de Pur cob à 
sow moschato , cadmaeo. [o credo P bro xi a 8e- 
S acceptam (scilicet ab iis etiam, qut 
Parant) E onns v semper rei t expertem. opala AERA 
hirci de petalis acutis vim non habet majorem. pu 


328 


hoc genere species pari modo variantes, videlicet Æ. alpinum ex Te- 
nore Fl. Nap. 5, n. 2405 petalis vel integerrimis vel laevissime sub- 
crenatis; vel ex Jaub. et Spach Æ. absynthioides ludens petalis integer- 
imis vel subretusis; Æ. cadmaeum petalis integerrimis vel obsolete 
trilobis; Æ. Sibthorpianum petalis obtusissimis, apice nonnunquam ob- 
solete trilobis; ef. Ill. pl. or. V. 3, p. 3, t. 208 et V. 2, p. 101, t. 189 
et V. 3, p. 5, t. 203-4; et cf. insuper observationes meas de E. romano. 

Et in eodem hoe Ordine omnibus notum Geranium rotundifolium lu- 
dens petalis integris, iisve etiam emarginatis, primo forte observante 
Schultes (1809) Obs. bot. p. 139, n. 1072; item in affini G. molli pe- 
tala bifida vel emarginata tantum vidit Gussone, Pl. vasc. Inarim. p. 65, 


C5, p. AAT 
viderunt Lightfoot, Fl. Scot. 2 Append. p. 1106, in quo postremo statu 
visa sunt a Fries Nov. Fl. Svec. n. 206 et figurantur a Rose Elem. of 
Botan. Appnd. t. 1. 

Petala non solum bifida, quin etiam crenata in G. nodoso obser- 
vabat Cavanilles (Diss. s. c. 4, p. 208), in qua specie individuum pe- 
tala lobulata gerens mihi observare contigit ad le Roc St. George 
supra Aat, Pyr. Atax., qui ejusdem speciei plura individua ad jf. 
Girons vidi, in quibus petala non tantum emarginata, sed profunde la- 
ciniata conspieiebantur. Itemve petala tum emarginata tune integra in 

. albifloro vidit Ledebour, Fl. Ross. p. 464, n 

Denique, egomet in quibusdam individuis E. petraei, a las Dos 
Hermanas Pyr. Navarr. aut in Valle de Llo, Pyr. or., specie late ob- 
servata, petala vidi sub forma, quae Æ. glandulosi dici posset, ubi 
petala non semper acuta erant, sed aliquando obtusa et rotundata 
apparebant, ita ut character iste de petalorum acumine prorsus aufu- 
geret, ut sese, nullius momenti demonstraret. A 

uae meae et aliorum observationes confirmantur quidem ex Gmelini 
assertione de G'er. reflexo in hortum inlato ex Hispania, petalis laeiniatis 
in integra cultura mutatis, Fl. Bad. Als. 3, p. 113 Obs. De qua re 
minus obstupuit iste quum in ipso loco natali vidisset stirpem praebentem 
petala plus minus laciniata et integra, ut de G. platypetalo evenire te- 
stantur Fisch. et Mey. Et petala in G. montano Dod. saepe rotundata 


et aristata, vidimus aliquando mutica, emarginata et crenulata, ut sero 
descripsit Picard, Etud. Geran. Somme, Pas de Calais, in Mém. Soc. 
agric. ete., Boulogne sur mer P 6 


i Accedit tertia illa nota de jns duohus rubro intense venatis; et 
ista erit tanti? Habemus Smith Fl. Br. aut Engl. Fl. 3, p. 230, Koch 
Syn. ed. 1 et 2, Lebel Rech. Obs. Manche (1848) p. 14, observationes, 


quibus et meas adjungere possum, de Æ. cicutifolio variante floribus 


est alibi quoque ab aliis: ef. Bertoloni 7, p. 185, Godr. Fl. Lorr., ne 
oblito Leers observante vernalem plantam proferre petala duo superiora 
maculata; aestivalem petala omnia eoncoloria, Herbr. n. 553; et 4e 


yarunt magni angli Ray, Dillen et Smith, viderunt scilicet (vel effinxit 
Dillen), aut descripserunt petala carnea, purpureo venosa; cf. Sm. Brit., 
Engl. Fl. 9, p. 249, n. 3: florem variegatum quidem in G. sanguineo 
viderunt Roth, Germ. Tentm. 3 (2), p. 146, Rupp. Jen. ed. 1, p. 117; 
Tenore etiam in G. sanguineo vidit petala rubro-sanguinea vel rosea venis 
praedita rubris, Fl. Nap. 2, p. 98, n. 501. Sicque G. batrachioides Dod. 
observatum a Lawson, referente Ray, Fasc. St. Brit. (1688) p. 24, item 
ex Halleri, ac Smithi observationibus compertum est variare petalis albo- 
striatis et totis albis; addamus et G. sylvaticum, Hallero quoque ob- 
servante nec non Linnaeo in Lach. Lapp., referente etiam Roth, va- 
rians petalis albis iisdemve albis cum lineis purpureis; pari modo 
G. palustre variat petalis carneis venis purpureis, ex Bess. Gal. A. 2, 
u. 823; nee aliter ex "Tenore observatione evenit in Erodio romano, 
petalis purpureis, roseis, albis (cur non dixit etiam violaceis?) variante; 


lacea vidit, cf. Fl. Svec. 2, p. 435, n. no 
COR | p. 149, n. 5, ut ego talia deprehendi in G. 
iron, dissecto, Robertiano, pyrenaeo : 
talis diversimode coloratis observavit Darling Fl. Castr. p. 393, n. 2, 
" intervenit etiam in G. incano e Cap. b Spei ex 
pl. Afric. austr. extratropie. 58, n. 445, in G. pseud 
ds oss. p. 469, n. 24, in G. maculato, ex Torr. 

mr. p. 206, n. 1. 


a 
ga 
e 
e 
e$ 
== 
7 
wo 
a 
e 
MI 
cj 
S 


nas ferunt maculas, 
31. Notae unicuique 


But varietates de florum colore in Pelarg. zonali: Pelarg. y^ tum 
d : tria inferiora alba, nec rubra ostendidit. Datur deco ; jue 
ps lineis rubris striolatis. P. bicolor petala gerit tum palli 2 i 
p purea, per marginem alba. Ludit color petalorum m P. tome P 
ded commode cfr. DC. Pr. p. 671, n. 229. i Tube 
ed quod magis propositi nostri interest, sunt observa? 
ae sive in dign Lr 27h (1839), ubi E. petraeum 
Mor. at, sive a las dos Hermanas (1844), nec non aw 
onspeliensis (1836), quibus in locis vidi pe 
Varie h .. . ? q 3 ni p I 
Bim Sata, striis in nonnullis petalis evidentioribus. ta 
Or videns virum insignem ac in hujus Ordinis 
nen notam illam de duobus petalis suse vel Jdéross, pec f 
ii ie LI * LI . i ed Si , 
tilis E praecipuos distinctionis, quasi si ista p 
" 


330 


V. glanduloso suo tribuit Willdenow involucra lineari-lanceolata , 


fidens, ut arbitror, figurae L'Héritieri; sed ea nec talia sunt in indi- 
viduis a me observatis, neque in La Peyrousei icone, denuo nil differunt 
ab illis E. petrae? vulgatioris, postremo talia in natura de hac specie 
non reperiuntur. Attendant quoque Botanici falsis speciebus Æ. lucido 
et crispo a La Peyrouse propositis, Hist. abr. pl. Pyr. p. 390 et Suppl. 
p. 94, ut in hisce formis polymorphiam speciei nostrae ultra pereipiant. 
Et ego de re persuasus inutiliter tempus conterere reputavi, illam Tim- 
bali opellam de Zrodii$ petraeo, crispo, lucido et macradeno (edit. anno 
1858, mihi benevole ab auctore concessam) considerare, ex quo nec 
E. glandulosum a plurimis ceu speciem receptum a petraeo aequis ra- 
tionibus divelli posse firmiter credo. 

. Auctor primus speciei est Lobelius; specificum nomen ei dederat 
Parkinson l. e. Geranium foetidum eam appellans; quod epithetum nec 
Gouanio placuit, neque ego libenter restitutum vidissem. 


Ord. 96. HYDROCEREAE (Richard A.) 
Blurnm., Nob. 


Geraniacearum cum Jussieu, comprehendendo sub eo Oxydeaceas et 
T'ropaeoleas etiam, quod revera nimium foret; surgeret enim Ordo 


alsaminearum. denominationem repudiavi, ex quo vera Antiquorum 
Balsamina (e qua oleum ad ulcera sananda educebatur) alieni Ordinis, 
Cucurbitacea planta est, scilicet Charantia Balsamina (Tragi) N. 
i itn : 


non pereipiens hoc eumdem cum Richardiano esse: quo adjuneto, meam 
quoque adposui auctoritatem. 


Impatiens Dod. (1559), L., Edgeworth Trans. Linn. Soc. V. 20 
(1846), p. 37, Bluff et Fingerh. Compend. Fl. Germ. ed. 2 (1836), 
p. 426, n. 237. 


Impatiens Noli tangere (Tragi) L. Sp. 


Mereur. sylvestr. alter. n. 4 Trag. et Esl. svlv. Trag in. fig. et p. 295 cum sat 
bos (ace Balsamina Tragi, ut immittit Juss (A. LJ. Diet. mer Nat. T. 23 (i899). p. 47), Koch 
Ri umm 2 - 691, Gaud. 4, n. 551, DC. Dub. p. 106. evr. Herbr.; I. cucullata Gilib. Pl. Lith. 
"uv M e ai ria” p- 273, n. 1; Balsamina lutea G. Bauh. Flor. Dan. t. 582, Schk. Handb. 
2 es è m * V. 6, t. 371, Schrank Fl Monac. t. 53, Fl. Batav. v. 4, t. 316, Dietr. Fl. Bor. v. 12, 
Pà - Bot. v. 14, n. 937, Sturm Heft. 5, Turp. in Diet. Se, Nat. Atl. Dicotyl. t. 134, Roques 


. med. 3.-p. 1603. t. i em 4 
Rivin. Tetrap. bee t n 118, Libosch. Trin. 85, t. 28, Reichnb. Icon. C. 15 


i, Sims Bot, Mag. t. 1956. Parl. Lob. Advrer. p. 139, Lob. leon. t. 318, f 1, 
"ACT rwn p. 659, f. 2, Column. Eephr. p. 149-50 ., Barr. Ferit iib, Loalonr. Nat. h: ert. 99 C, 
SEN Sanh, Hist. pl.-2, I 90, d. 008, Moris, Hist. pi. Oxon. 7. p. 282, t. 15, f. 9. 


© Flor. Jul-Aug. Fruct, Aug.-Sept. In Pyr. med. vix alibi. — - 

gi in Pyr. septr. med. in Valle de Aran al Portillon, die 4 Sept. 
1861. Habeo a Deville ex Hourmigué; ab Arrondeau e loco proxime 
ubi egomet legi, contra Luchon aw Portillon de Burbes. Observavi in 


331 


Valle de l Arbuste, prope Tarbes 1. d. Bourbon; supra Salau à la Ca- 
scade d. Ilias. 

Nomen E^ adjectivum pejus prae substantivo esse non infi- 
dabitur (L. Phil. . 8 235); recepi tamen, ut accepimus Convolvulum, 
Arenariam, abonar iam, etc. Cum Dodonaeo suscepit Linnaeus et cum 
e) ferme omnes Botanici ; fortasse melius fuisset cum vet illud 
Chrysaeae extollere, traditum a Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 876. Sed 
supervenere species floribus aliusmodi coloratis. 

Auctores quidam (Gaudin, Savi Gen., Lorey et Duret, Bertoloni, 
Duby, Mutel) imitantes DC. Fr. Suppl. p. 629, vel Organogr. végét, 
p 462 et p. 511, dicunt HORAS duas unilocularés, tres reliquas bi- 
loculares, dum re apse antherae omnes sunt biloculares, ut rectissime 
observatum est a Roeper Flor. afin. Balsaminr. p. 4-5; cf. etiam bonam 
Spachi descriptionem, UE à Buff. T. 13, p. 210, Bluff et Fingerh. s. €., 
Kunth Fl. Berol. ed. 2, ps. 82-4, Parl. Fl. It. 5, p. er utique de 
Ordine consulendus est Sering. Fi. Jardns. "T. 3, ps. 448.51: videas 
Le Maout Decsn. Dotanq. 1868, p. 951. Fataliter intervenit, ut an- 
there quae sunt basi coalitae, contrario, apice coherentes dicerentur 

a Schm. et Regel Fl. Bonn. (1841) p. 986, lins. 2-9. Filamenta sunt 
apice coalita. 


Ord. 97. OXYDEACEAE (DC) 


Oxys Latinorum; et insuper Tournef., Hall., Ludwig., Gilib. , 
All, Scop. 


Drais L., Aug. De St. Hilair. Pl. us. Brasil. n. 43, p. 3, Obs. 


lot, 1, ete. 
Relinquo Oxalidis nomen Linnaeanum, quod antiqui scriptores non- 
Rumicis, seu Lapathi speciebus dederunt, et Plinianum restituo. 
Vies etiam Jacquin (N. I.) Ozal. Monogr. Praefationem sub fine. 


Oxys pe ge Nicandri) Gesn. Hrt. Germ., Pen. Lob. Advrsr. 


P. 381, Pon 
Rim Na. * b 2r, c. 12, vel'89. Nicand. Ther. v. 840. Kiii AcetoseHa To. ieri ei 
Ox: end LR Gaud. 3, n. 1045 Dab. p. . 8. Oxal. Aost wei Bigel., 
y ipd pus "orbi. Ray, Lamk.; Oxalis AP Dule., ox. "vulgaris ca n gl Dan. t. 980, 
un Gr. Engl. Bot. v. 11, n. 762. Curt, Fl. i aedes ed. td Drev. et Hayn. Ch. pl. Eur. 
: 1,1. 1, Dietr. Fl. B 2 fre . AL eum tab, Labr. audiri 
sh Gaertn En sem. pl. $, p. oi Be ges ree pow St. iust. vy co Plenck si 
med p ier t. 199, f. 4808, M ed V S A e A N. ab Esenb. Pl. offic. t. Ton. 


con, 9. P Trag 
aet 


axi li am Lag, A 


Med. 

. st. st. 1 c bs 
Jod. Frum. p. PM VA Pempt. p. icr. Nat. h. crt. 219 A, Da- 
arbr, imag. P. £ . 4 f. infr. M Lonicr. l, Oxon. 2 
E e pea. Hist. P 9, 1:47 387, f. 2, Moris. Hist. p^ 


*ows 


nfr. 
: Flor. TUN -Jun. Fruet. Jun. Jul. Moutenk, sylvatica pae ien: 
e in Pyr. Navarr. ad Roncesvalles, die 14 Ju ]. 1844. Habeo 
E ex Zuereillan. l ao 
Pus mitioribus locis ubi (sé ee Min citare libeat Durango. 
tiniana hun c potius refert stat dise b 
planta évellitut Pipini tracta r 
T se approximari, eo modo quo no 


tur obvium est v! 


liola inte ctu conversa conspici 
f 


332 
Loeus Plinii s. e. à saeculis hue citatur, bene quidem; sed alibi 


Plinius sub eodem Oxydis nomine (sie declino) longe alienam, scilicet 
Scirpi speciem indigitavisse videtur! cf. Plin. l. 21, c. 18, vel 


Oxys lutea (Caesalpini, Clusii) J. Bauh., Ger., Tourn., Seg. 


Caes. He f c. 2, p. £64, Clus. Hist. infr. c. 
Oxalis corniculata Auctor, Koch p. 157, n. 3, Bert. 4, p. 727, n. 2. Gaud. 3, n. 1046, Moris Sard. 
1, n. 239, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 366, Zuccar. Oxal. p. 53-4, n. 50, DC. Dub. p. 107, n. 2. Oxl. 
p- 


- 


s T u . on ejusd. O. cor- 
nieulata. Engl. Bot. v. 24, n. 1726 vix; Flor. Graec. Sibthrp. C. 5, p. , t. 451 vix, sed citat etiam 
Grisebaech. ; Jaén Oxal. p. 39, n. 10, t. 5, Fl. Dan. t. 1753, Salisb. in T Pg 

£ ic é g 


«85, t. w e. : j pios Vp n 
St. Hilair. Aug. Pl. us. Brés. n. 43. Clus. Hisp. 475-6 et Rar. pl. Hist. 2, l. 6, p. 249, f. 1, Lob. Obs. 


p. 495, f. 2, ]«on. 2, t. 32, f. 2, Dod. Pempt. p. 979, Camer. Epit. p. 584, 1, J. Bauh. "Hist. pl. 2, E. 17, 
7 mE Sin Dalech. Hist, pl. Lugd. 2, p. 1355, f. 3, Moris. Hist. pl Oxon. 2, 8, 9, e INS EI 
. n. 2 infr. 


9, Flor. Mart.-Maj. et per ZEstatem. Fruct. /Estate et Autumno 
ineunte. Frequentior occurrit per regionem mediterraneam. In Cantabr. 
locis tantummodo calidioribus obvenit, sicque in Pyr. septr. mediis. 

Legi in Pyr. Catal. ad Gerona, die 12 Maj. 1851. Habeo a De- 
ville ex Vic. 

on annua, sed radicibus repentibus propagatur Noce. Monit. in pl. 
sel. Tiein. (1800) p. 44, sumens a Chaix apud Vill. Dauph. (1185) T. 1 
(1186), p. 326, Not. 1. 

nnuam speciem declarant nostris diebus adhuc Koch, Caruel, 
Bromfield , Babington, Hook. et Arn., ex L., Reichard, Willdenow, 
Allion., Krock., Schkuhr, Savi , Spenner: annuam et biennem dixit 
Moris, sicque Crépin ; perennem primus declaravit Chaix, Plant. Vapinc. 
(1785) s. c.; talem dein esse existimarunt Targioni, Gaudin, Host, Le- 
debour, Godet, Bertoloni, Gussone, qui in Fl. Sie. Syn. 1, p. 522, n. 1, 
annuam et aliquando perennem novit, ut jam Savigny apud Lamk. 
Dict. 4 (1191), p. 683, n. 18. Smith in Engl. Flor. 9, p. 324, n. 2 
ceu annuam indicavit, qui in Flor. Graec. Sibthorp. perennem radi- 
ceque lignosa praeditam stirpem descripsit. 

Vidi ad St. Béat lusum caule solitario, erecto, quod raro observare 
nostra uniendam esse contendunt; cf. ad hoc turn: apud Lamk. Dict., 
Salisbury, Jacquin, Zuccarini, Tenore, Spenner, Hooker (sed non cum 
Arn.) wide quoque Jord. ap. Bill. Ann. p. 

« In Germania semper fere planta observatur erecta non decumbens. » 
Roth Tent. Fl. Germ. 2, p. 517. Obs. haec forma stricte respondet 

; icti quel "is 
ariabilis procul dubi i i idem excluso, 
o I. eS o species a nonnullis, ne Koch quide 


e, 
rentem, quae in ealidioribus plagis vitam sustentans perennis evenit. , 
rebum qui specimina multa e dissitis regionibus viderunt, gen 
Variiitatem late cognoverunt; horum praecipui sunt Hooker fil., cf 


333 


Jl. New Zeal. p. 42, n. 1 et Fl. Tasm. p. 59, n. 2; Zuccarini, quem 


d t 
Suspieantur quidam stirpem amerieanae originis esse. 


Ord. 98. LINEAE DC. 


Linum Vergil., Plin., Neotericor. Cf. Planchon Lines apud Hook. 
Lond. Journ. of Botan. V. 6, T; cf. etiam Reichnb. Icon. C. 16, p. 60- 


ól, Sa intimam cum Hyper icineis affinitatem iterum atque iterum 


ine a Reichenbach propositae, Handb. Pf. Syst., mihi minime 
sitisfeceru 

cm species male novit G. DBauhinus, Pin. p. 214; eumque 
parum E E ne Willdenow ; potius, pro tempore, laudandus 
fuit Tournefo 


Linum narbonense (G. Bauhini) L. Sp. 

G. B uh. Pr, Euh Koel 139, 10, .. 8, p. 542, n. 6, DC. Dub. p. 89, n. 6. 
Peyr, Z^. 8. Dr ns rb. et CIL oo Poost. iterhr. Mat b ;L Ne is "egt in lora isa 
hi anch. ; L. rA eve M. K (nee Si *0p.) ex za ho Fr., quibus fideo. Rei chanb . C t. 331, 

3161, a. Fl. Menton. t. 55, f. B. Barr. Ic. t. 1007. 


J Flor. Maj-Jul. Fruet. Jul. Aug. Per regionem mediterraneam 
in dw cum Olea, vel paulo supra, solo ‘calcareo; repertum est 
in "m E med., per regionem oceanieam, humilem, rarissimum. 

Pyr. Atax. prope Na AME ad le Pech de l'agnelo, die 1 
Jun, 1620; item ad Lespischis , die 28 Maj. ejusdem anni; in Pyr. 
ptr, aurigr, à la garique d parare die 2 Aug. 1843. Observavi 
al Pamplona ; ds , euh latissime vero in Pyr, Arag. Catal. ca- 


Léo L 


E Ib on 
oblivioni l ae pt an, dines a) Synonym fecit | Host, qui alia 


Xopoli Lina consideravit. 


non 
G. arvense (G. Bauhini?, Ray) Cupan. Hrt. Cath. p. 114, 
E 
ustol 21 4 ex Sm. ; Hist 1688, p. 1 di 
iae Portifoli ts "And. p pa e i. Ober ejos e expurgavit E o 199: n. t 
Lp D D. 2, Moris Sard. 1, n. 237, DC. Dub. p. 89, n. 8, li a : TPY 
8 tan.: Į issimum var. La Peyr. ER. s. l.; L. usitatissim. Berg p sit abreste B 
L Pet tiss. et L. tenuifolium Pourr. Herbr. Matr.; L. bienne 2 


L. fastigiata, gare L. Herbr., L. usitatissimum L, Herba., pes Sae ze Dia osum Reichnb. Icon. 


JU. 


a O it Tanach., L. marginatum C. A. Meyer : 
hiis Pla [o Linnde n. 8: i . Lorey Jord. sistit p". iib “tent, gracile- A. f. 5158 b, cribros. 
"redo libentissi vnda Bot. v. 6, n. Sit. Reiehnb. Icon. C. t. 329, f. 


A Seneratim novi. Fl Jul. Aug. 
. Flor. Jun. Jul. Fruet. Ju die 9 Jul. 
is, i AR Ba. o ib Papier a ais, die 19 Maj 


334 


in Pyr. or. ad Roussillon, ad St. Fereol, contra Ceret, die 26 Maj. 
1843. Habeo a Deville ex la Gleiziette d Auzous. 

olia plus minus pellucide punctata. Flores pallide caerulei, 

Haec' species propere florens aliquando annua apparet; hine ego su- 

spieor, Lin. narbonense in hrt. Ticin. a Scopoli cultum et annuum de- 
claratum (Del. Fl. Faun. Insubr. p. 62), nil aliud. fuisse quam LL. ar- 
vense ita se gerens, eodem ac Allioni errore denunciatum (Sm. Engl. 
Fl. 2, p. 119, n. 3). Caeterum L. arvense annuum et bienne occurrere 
ali quoque crediderunt. 

nonyma Clusii Hist., G. Bauhin. Pin., Hall. Hist., ab Hudson 
relata, exsclusit Smith Fl. Brit. p. 344, n. 3, nec ea admisit unquam; 
um iste primus inter neotericos est, qui speciem penitus judicavit et 
illustravit. Attamen supra citatum G. Bauhini locum, ego sustinere au- 
erem, contra Smith, ipsumque Hagenb. Fl. Basil. 293, n. 1 (L. usitatiss.). 

. usitatissimum provenire ad Villarluengo dicit Ass. Syn. Stirp. 
Arag. n. 285 « spontaneum, cwm in illo tractu non colatur. » Puto L. 
arvense pro usitatissimo sumpsisse, quamvis tum vix percipiatur, quo- 
modo tam circumseriptum locum ei tribuerit. 


Linum alpinum (Clusii) Jacq. En. St. Vindob. p. 54 et p. 229, n. 29. 


Clus., de quo infra dicam. Koch p. 140, n. 14 et Add. em. p. 440 (excl. var. 5?); DC. Dub. p. 90, 

n. 10, Host Fl. A. p. 411, n. 10. L. pyrenaieum Pourr. Chl. Narbn. n. 726, in Mém. Acad. R. Toul. 

T. 3 (1788), p. 322. L. montanum Schleich., Gaud. 2. n. 736; Coss. Germ. Fl. Par. p. 42, n. 5. La Peyr. 

Herbr.; L. perenne La Peyr. in Herb. March., ex Timb. et Lor., L. usitatissimum Pourr. Herbr. Matr., 

artim; L. alpinum Bert. It., partim; L. bavaricum Schultz (W.) ex Griseb. Schenk It. Hungr. n. 35; 

» perenne Planch. Lin. n. 15. Jaeq. A. 4, p. 11, t. 321, Re'chnb. Icon. C. 16, t. 335, f. 5160, Zanon. 
Hist. ex ed. Mont. p. 146, t. 107 (a Zan. delin.) eredo. 


I} Flor. Jun-Aug. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. or. editis praecipue; 
is humiliora interdum descendens: occurrit in Pyr. occid., variata 
orma. . 

Legi in Valle d' Eynes, die 8 Jul. 1839; in summitate Vallis Prats 
de Balaguer, die 4 Aug. 1836. Vidi in m.’ Cambresdazes, à Costabona, 
ad St. Ant. de Galamus , au Llaurenti. Reperii in collectione Deville 
absque loci indicatione. 

, Haec species multam eum insequente affinitatem habet, et plures sunt, 
qui; unam conjungant, quam sententiam conterere, vel despicere vix 
tuna mihi venit in mentem haec Schousboe sententia, 
prudentiam suadens: « Species... plures Lini difficillime nota essentiali 
distinguuntur, licet totus habitus diversitatem demonstret. » Marck. p. 152. 
Animadvertendum quoque est, fuisse auctores graves (Schied. Linnaea 
1826, p. 11-2, Planch 1. c. p. 173-8), qui L. perenne, laeve, montanum, 
austriacum, alpinum 
1860, p. 561), 

, Hue refero 
etiam e loci autopsia, quum et ille suum ad Eynes vivere dixerit. La 
Peyrouse illud ad 
citato, Hist. abr. pl. Pyr. p. 171, n 


2 À 
vid 0, Suppl. p. 45, quod pro majore parte (altera L. usitatissimi) 


eyr. i. c. n. 9, à . Arvense 
Schul 7". *, p. 199 (non ad L. tenuifolium, ut dicit 
Schultes, cum Roem. Syst. Veg. V. 6, p. 738, n. 5), eumque sequuti 


335 


sunt Mut. Fr. p. 180, n. 6 (perperam Poireti faciens Mutel, inconsultis, 
probabiliter, Chloride Narbonensi et Dict. encycl.); dein Grenier quoque 
eum Godr. Fr. p. 283. Bentham Cat. p. 96 ad L. perenne attulit, se- 
quutus ab illo Tehihateheff, Fl. As. minr. p. 144, n. 12. 

Acceptum a Pourret L. alpinum nomine L. pyrenaei nos monet La- 
marck, Dict. 3, p. 521, n. 8, quod facile credimus. Cur dein Poiret 
hoc Pourreti synonymon ad L. angustifolium potius voluerit (Dict. 
Suppl. 3, p. 442, n. 21), hoc non intelligitur nisi aut e Candolleano 
lenocinio; vel quia L. alpinum Lamk. e duobus confectum speciebus, 


, 
“ve L. sylv, 5 angustifol. varietas Clus. Rar. pl. h. l. 3, P- 318, u 
recte pervidit Jacquin confirmavitque etiam loci autopsia , 


qnem errorem inciderat Linnaeus quoque, ut ipse 
12. 


Linum alpestre (Tragi?, Camerarii?) Ovid. Montalb. hrt. botanogr. 
Ind. p. 55, 


inari it. p. 2022 sic Vill. 
reina 4, Trag. St. h. p. 357, n. 4t flores dicit suavis. olegtes; Canon Eae E Sp. Koch 
P. 40, uM oum L. austriaco dubius; M MAN gt ere Br. Fl. ed. 1, p. 147. n- 2. L. 


ad hoc etiain L. grandiflorum La Peyr. Herbr. partim, | Lin. n. 15 L. alp in 

p L. perenne et L, montanum Mut. Fr.? L. perenne d, g, Aim ex Griseb. e Schenk It. 

Hung, „PO Minore parte; L. sibiricum DC. et L. alpinum b Koc Te ' s. Gr, Engl. Bot. v. 1. 

n. ra n. 35 Sibirico a Ledeb, quoq. laud., hoe et Lewisii Muhl. à or. eb o, f, 5650 as Mill. Icon. 

ti i daerta. Fr. Sem. pl. 2, p. 147, t. 112, f. 11, Reichnb. Icon- C. 16, ' 

nm 66, f. 9. Ovid. Montlb. Ie. 2, p. 151. n 
iti icae praesertim. 

J| Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis, ocean p 

onis, 


regi 


336 


Legi in Pyr. septr. medior. m.* Esquierry et ad Medassolles, beo 
21 Jul. et 4 Aug. 1858; in Les r. Catal. Valle Segre supra el. Seo 
Urgel ad Torres, die 2 Jul. 

Specimina ad Torres lecta, rbi similia in m.* Cady etiam perspexi, 
dubius haesi num ad superiorem traherem speciem. Locus unde speci- 
mina illa eduxi mitissimus et calidus erat, circumstante Olea quoque. 
In eo conspiciuntur sepala omnia acuta, pedicelli fructigeri patenti-re- 
flexi, folia serrulata et scabrida, caules declinati. Ast bene quadrat eum 
supra citatis figuris Sowerby et Reichenbachii. Attamen, quum ejus 
facies non parum habeat alienae speciei, scilicet Z. angustifolii , tum 
vix dubitem quin aliquis minus me cautus, eum in speciem propriam 
eveheret 

Huic speciei admodum affine judico Z. Beauharnaisianum Spa- 
doni, Nuov. Spec. Lin. Siber. "omis 1808) cum tab. Hoc, forte, 
idem est eum L. sibirico DC. Pr., attamen non ego jure anterioritatis 
nomen Spadonianum restituendum duxerim, quia ejus obsequium Beau- 
harnaisio laudari nequit, de planta jam vo mend nota. Systematicorum 
nullus, ne monographo Planchon quidem excepto, hancine Spadonii 
plantam memorat: tantummodo Pritzel, Thesaur. Mim bot., Spadonii 
opuseulum indigitat, quod ego Parisiis penes Delessert vidi. 

ue spe ectare arbitror quod Linum eiin in iae degere 
vitam dixerunt Loisel. Fl. Gall. ed. 2, T. 1, p. 227, n. 8, Gren. Godr. 
Fr. p. 284, qui postremi in Pyr. or. CRM loco alie 'dissito ab i iis, 
qui de eadem stirpe iudicantur in illorum Flora. Caeterum illa dubia 


ua 
a Schiede et aee eum a Planchon, Lin. c. n. 15, cui eligen tamen 


puilre; ut de suo, Fl. RRD, om 615, Fiaba "De. ad Schultes, cum 
Roem. Syst. Veg. V. 6, p. 188 Obs. Nos eam rem in medio relinque- 
mus; sed praeterire nequimus, in Hosti Flora Austriaca unicam tantum 
harum specierum, L. austriacum, nec perenne enumerari 


Linum tenuifolium (Caesalpini, Clusii). 


Herbr. Tornab. 1563, fol. 232, n. 654; Clus. Pann. P 303. Koch p. 139, n. 9, 
p, 43 ví Ms nonulls. syns.); Gaud. 2, n. 737 (corr. Hall. pe l.), DC. Dub. p. 99, n. 141. benthan: 
at. p. La Peyr. Herbr.'et MOM La Peyr. Herbr., partim; L. NE " Caesalp. 1 
Jacq. 3.8 5.9, 0 215, Reichnb. C. 393. f. 5165 a. Clus Pann, . 303, 304 fig. ; Hist. 
E ins $; p- 318, f. 2, Tabern. peN ; P Reor, f. 2, Ico E Ah Icon. t. 796 mal., 
us. pnt. p ; 109, t. 5 item., "vds "Emae. p. 555, f. 1, Š ibt H "Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30; 
1 potior. 


. 9j Flor. Jun. Jul. copa Jul. Aug. In calidioribus Pyr. mediorum, 
monos solo calca 
egi in Pyr. Atax. HF Limoux, die 20 Jun. 1852. Habeo a De- 
ville e Mos de Cazarille. Observavi ad. Pech David prope Toulouse, 
ad Bujarach ; frequentius adhue in calidior. Pyr. mediterr 
Rhizoma a plure ures saepius emittit caules, qui ad panieulam. usque sim- 
plices sunt, erecti, patentes, aperti, sive quidquam inter sese distracti, 
TON 1003 vigoremque plantae. Folia sub-carinata, subtus nervo 
valido, superne eodem nervo minus insigniter xal e aspe- 
rula, rigidula, prae caule fragiliora, ita ut cito 
Recipio Clusii locum et figuram (Lin. sı vods 5 naij. 2) cum 


Ta 


auctoribus, ab ipso Jacquin ad Host (Fl. A. p. 410, n. T et ultra etiam) 
confirmatum. Haec icon Plantiniana repetita est a Lobelio, Obs. p. 226, 
f 1, Ieon. t. 413, f. 1, imitata a Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 494, f. 9, 
a Tabernem. Krtb. l. c. f. 4 a Gerard, a J. Bauhino et a Zorn apud 
Pancov. Herbr. t. 1141. Sed mihi hujuscemodi figura placuisset potius 
ad L. suffruticosum. Lumnitz. in Flor. Poson. p. 129, n. 315, ad L. 
perenne, si revera nostrum alpestre? eam voluit; Vill. Dauph. 2, p. DI, 
n. 4 ad L. alpinum. Dubium mihi supervenit plantam in Hispania lectam, 
fortuito in alienum opus (Pann. Austr.) induxisse Clusium. 


Linum suffruticosum (Darrelieri) L. Sp. 

Barr. Icon. t. 1231. Benth. Cat. p. 97, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, T. 1, p. 227, n. 6. L. salsoloides 
Lamk. DC. Dub. p. 90, n. 12. La Peyr. Herbr. et L. angustifolium La Peyr, Herb. partim; L, squar- 
Tosum Munby, ex Coss. in Bull. Soc. botq. Fr. 2, p. 288; L. ramosissimum Willk. bot. Zeitng. 1847. 
Cav. Ie. deser. 2, p. 5, n. 117, t. 108 (excl. a Duby, ego revocare non dubito); Reichnb. Icon. C. 16, 
t 328, f. 5165 b, e, Verl. Plnts. p. 157 et p. 252 tab. color., f. 2. 

9| vel h Flor. Maj.-Jul: Fruct. Jun. Aug. Per regionem mediter- 
raneam eum Olea, quam aliquando superat, solum praediligens cal- 
careum. 

Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona, St. Luciana versus, l. d. 
Balderangulen, die 90 Jun. 1844; in Pyr. or. supra la Manera, l. d. 
Pla de  Alop, die 2 Jul. 1840. Habeo a Deville ex le Ger de Troubat, 


sed in suo Catal. MNS. non enumeravit: seio tamen speciem vivere in 


scabra, lineari-angusta, superne planiuscula, subtus co xar 
Tevoluta; generatim plana, ast si plicentur tune involuta manent, 


triquetra Lamarcki de L. salsoloide, Dict. 3, P. 52 iliolata, in 
SQQ PTT marginem ope aliquorum dentieulorum rigidorum el een 
caulibus sterilibus confertissima, in fertilibus laxa — titi hil 
.-dpue, longiora etiam, totaque punctis glandulosis evi mit idit 
"Bpersa. Bracteno cum superioribus foliis conformes, sed qudq 

evidentius acuminatae. 3 ea sulam 
ae, Tes corymbosi. Sepala ovato-lanceolata, acuminata jen 


Aequantia ; i ! ; inervia, glabra, ad me- 
i datin, inaequalia, basi et apice integra, trinervia, 87 V ationem 


expl 
picta, quae 
tala variant 


tatem serrulato- glandulosa. Petala ante absolutam : 
cantia, bene evoluta, grandia, alba, venis purpure 


nro s » e 
Tila unt € petalorum basi atropurpurea : caeterum ifii; item ma- 
S B ita ut aliquando vix superent ea Ro. 
. ` Ma atropurpurea in fundo corollae non semper 
22 


3 ? bd LI 
adeo solemnis est; 


338 


unguis petalorum albida, ibidemve conspicitur parum saliens gibber: 
caeterum non bene flores dilute carneos dixit Loiseleur: non cum Mutel 
flores carnei nee corolla Lini tenuifolii cam DC. Duby declaranda est. 
Stigmata, subemarcida observata, formae capitatae videbantur. Affine 
L. tenuifolio, ast primo intuitu in loco natali distinctissimum sese offe- 
rens densitate eaespitis, habitu non adeo elato, sed puleriore, magni- 
tudine et colore florum, facieque jucundiore, alliciente. 

Opinor differentiam omnem inter Lina suffruticosum et salsoloides 
apud Lamarck l. c. ns. 6, 7 pendere a statu, aut vivo in quo primum ille 
examinavit, aut sicco in quo alterum (n. 7) descripsit: scilicet a natura, 
vela statu speeiminum differentium: ita ut, e longo tempore, distinctionem 
ab eo propositam flocci fecerim. Quod autem spectat ad Barrelieri icones 
e Lamarck adduetas, supra citatam recipio, alteram vero, t. 1004 (quam 
ille retulit ad varietatem & n. 6) respuo. Icon vero 795 ad L. salso- 
loidem (n. V) a Lamarck adposita, mihi tam diversae est speciei, ut per- 
cipere nequiverim, quomodo eam (crispum, parviflor., etc. Barr.) ad- 
duxerit Lamarck. 

Rationibus sane tenuibus, vix confirmandis, si recte video, harum 
stirpium sejunctionem iterum praedicavit Boissier, Voy. botq. Esp. p. 108, 
n. 310, quam distinctionem recipi video a Planchon, Linées ns. 21, 22, 
nee non a Willkomm, apud Losco, y Pard. Ser. pl. Arag. p. 20 Not. 


Linum viscosum (G. Bauhini) L. Sp. 


rag. n. 59? $ cop. Fl. Carn. ed. 2, p. 229, t. 11, Reichnb. Icon. C. 16, 
f. A. Barr. lc. t. 1018. 
lor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per regionem mediterraneam, 
locis calidior., solo ca careo, potissimum: apparens quoque in merid. 
Cantabr. cirea Oñate et prope Tolosa. 
. „Legi in Pyr. Navarr. prope Pamplona ad Villaba, die 8 Jun. 1844; 
in Pyr. or. supra la Manera, l. d. la Serellia, die 2 Jul. 1840. Ob- 
servavi in Valle de Roncal, Pyr. occ.; ad Leaburu l. d. Pena de Torrea, 
ad Fiscal, in m.° Turbon, ad Campo, Conca de Tremp, Ripoll, Berga. 
Folia erecto-patentia , trinervia , raro quinquenervia. Petala pulcre 
rosea e fundo ad medium venata, aliquando ad apicem usque, venis 
violaceis picta, interveniis pallidioribus, inferioribus praesertim; peta- 
lorum unguis luteus, in interiore sui parte ibbosus, seu incrassatus, 


varram, glandulae parcissimae occurrunt, quae in aliis plagis magna 
copia promunt, veluti in Catalaunia : praestant, ut mihi quidem videtur, 
in locis siecioribus et calidioribus. 

Accepi a Dufour (LJ), litteris mihi datis ex St. Sever, die 20 Apr. 


ED TO 


S 


339 
1850, repertam fuisse speciem ad St. Palais Pyr. septr. medior., cum 
Cantabria finitimorum, ubi ego advenam apparuisse plantam suspicor, se- 
minibus ex opposita Navarra facile inlatis, pari modo ac de quibusdam 
alis mediterraneis plantis in regione oceanica Pyrenaeorum cum Hi- 
spania finitima suspicari licet. 

L. hirsutum indicatum in Pyrenaeis ad viscosum absque more re- 
fero. Illius existentiam in Pyrenaeis non abnuebat Planchon: scribebat 
enim de L. hirsuto: « Qui parait atteindre les Pyrénées » Plnch. Linn. 
eit, (1846) p. 603, quod puto ipsum dixisse, non fide speciminum, sed 
e parum ponderoso auctore: et revera, ipse Planchon mox in revisione 
specierum sub L. hirsuto n. 82, de Pyrenaeis siluit et sub Z. viscoso 
n. 83, istud in Pyrenaeis vivere fide La Peyrouse, dieit. Reapse de 
hae re La Peyrouse contra DC. feliciter luctavit, in Suppl. p. 45; et 
Grenier Godron, Fr. p. 285 excludentes L. hirsutum e Flora Gallica, 
confirmant Z. hirsutum DO. Fr. pertinere reapse ad L. viscosum. 


Linum campanulatum (Gesneri, Penae, Lobelii) L. Sp., confirmatum 
quidem a Planchon. 

Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 18, 
p. 948, n. 10, Loisel., Fl. Gall. ed, 2, p. 278, n. 15 end 
p: 89, n. 4. La Peyr. Herhr.: L. flavum et L. campanul. Mut. Fr., L. monopetalum Steph., * Mo wa 
confirmatum. D'Orbigny Dict. univ. Hist. Nat. Dicot. t. 38; Reichnb. Icon. C. 16, t. 340, f. 5173, Moggr. 
Fl. Menton. t. 56, Verl. Pints alpns. p. 187 f. p 
J. Bauh. Hist. pl. 2, |. 20, p.817, 1 vix. 

Y% vel h Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. Arag., Catal. or., 
Atax., eum Olea. å Pral 

xe ; koi r 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 4 Jun. 1845; in Pyr. or. r r d: 
de Mollo, l. d. Bauze de V Aze, die 26 Jun. 1840. Observavi ad Jebra, 
In Sobrarbe, ad Solsona, Perpignan, Narbonne, d 2 Seem 
. Caules in superiore parte acute angulati. Petala in fundo n m 
myicem cohaerent, eorum ungue libero, suntque pulere flava dun 
tellinis ad corollae faucem notata, quae striae in venas minus 


t et pistilli illis 


8 


p'antam iudici ve probabile reddunt. ; 
ntam) », judicium nostrum longe p tut hioc spoon, re 


este Puel, Cat. pl. 


* L . l. 99. 
Linum heterophyllum (Matthioli) Moench. Meth. Supp E Pu Br 
: is Sard. 1, n. 295, L 

Matth. L. maritimum L. Koch p. 138, n. 5, Bert. 3, P: 553, n. 14, m 334. f. 5172, Moggr- 
» ud Un. 3. Jacq. Hrt. Vindb. T. 2, p. 72, t. 416, Reic nb. Ie : Hist. pl. 
: . Zannich. 


e 
I 
o% 
z 
—- 
or 
N 


; Cienfueg. 
MNS, ch. Vnz. p. 168, t. 78. Matth. p. 416, Camer. Epi p '*. con. t. 415, £ 2, Dod 
hum Matr, asserv, T, 5 (1627). p. 672, ex Asso Arag., Lo ME A 130, p. 454 f. infr. 
Pl. p. 534 fig. Plant. hue potius quam gall., J. Bauh. Hist. pl. 9, 4 


; in lit- 

X Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Sept. Prove e Tag F Ai, 
"à orientali: sed reperitur etiam in Pyr. Arag. in € El Seo de Urgel. 
uesca, Ayerbe, Murillo Gallego; in Pyr. Mens s 


Legi in Pyr. Arag. ad l Ainsa, die 1 Jul. 1849. 


340 


Reperii in centro Pyrenaeorum Aragonensium, locisque citatis. Jam 
circa Caesaraugustam. observatum erat ab As quem conf. Syn. St. 
Arag. (1719) p. 41, n. 289; egomet ibidem vidi, mense Oct. 1850; ad 
ripas lacus Bagnolas, supra Gerona, citat Vayreda. Willdenow, Sp. pl. 
Pentndr. p. 1558, n. 12, indicat ad Thermas Badenses, sed Gmelin in 


Fl. Delphinat. (1785) p. 30, confirmatque Fl. Dauph. 2, p. 552, n. 5; 
supra Avignon observatum dicunt Gren. Godr. Fr. p. 281. In Fl. centr. 
F 


motum reperi in agro monspeliensi: demum in alveo fluminis Taro 
prope Noceto et Medesano, agri Parmensis inveniebat Passerini, teste 
Parlat. It. 5, n. 1265, mihique voce ipso Passerini, die 31 Maj. 1878; 
ad Rubiera agri Mutinensis Gibelli, a quo indidem specimina accepi. 

enique, quum eam non esse, strictu sensu, maritimam plantam 
abunde compertum habuerim, tune denominationem ab omnibus receptam 
dereliqui. 

Zannichelli prolationem in Zanon. Hist. ed. Mont. p. (8 perperam 
De Notaris assimulavit, Reprt. Fl. Ligust. n. 355. 
Linum gallicum (Caesalpini) L. Sp. 

Caes. Herbr. Tornab. 1:63, fol. 232, n. 655, De Plnts. 1. 14, c. 35, p. 563. Koch p. 138, n. 1 


1 , 
curs 3, $ 554, n. 15, Moris Sard. 1, n. 233 (excl. prol. Fl. Graec.), DC. Dub. p. 89, n. 1. La Peyr, 
erbr.; L. 


ntabr. d Cestona, die 16 Jul. 1857; in 
Pyr. Catal. humil. ad Gerona, die 23 Maj. 1851. Habeo a Deville ex 
Cap-vern. Observavi ad Bilbao , Zornoza, Azcoitia, Tolosa, Hernam ; 
ad Larramet prope Toulouse, ad Montaigut prope St. Girons, aux Cor- 
bières, in. Roussillon. : 
etala flava, venis aurantiacis ramosis picta. Molles sunt peduneuli 
flores gerentes, qui rigiduli fiunt maturascente capsula. 
De L. gallico Fl. Graec. cf. quae sagaciter exposuit Bertoloni 1. c. 
E 956. Suspicatur Planchon Linées n. 34, hoc forte referre peculiarem 
speciem. Grisebach ; Rum. Bith. p. 118, n. 8 ad L. gallicum currenti 
calamo retulit, ut alii jam fecerant. Mihi reapse nec pro L. gallico, 
neque pro L. stricto placuit locus ille , quem cf. Fl. Graec. Sibthrp. 
C. 4, p. 3, t. 303. Video Visiani, Dalm. 3, p. 218, n. 1649, eum re- 
tulisse ad L. corymbulosum Reichnb. (sive lburnicum Scop.?), cujus 


241 


OM iconem habes ab ipso Reichenbach datam C. 16, t. 326, f. 5169. 
Huic simillimae sunt meae plantae ad Durango et ad Montagut lectae, 
varietates insequentis speciei habitae. 


Linum strictum imn. L. Sp. 


Lob. Obs, p. 224, och p. 438, n. 3, Bert. 3, p. 550, n. 12, Moris Sard. 1, n. 234, DC. Dub. 
ita ñ, 2. l Er Horbr. p^ r Paran La Peyr. Heli, partim. L. rigidum Sárat. ,ex p It. 
or. Graec. Sinke. C. s p. 4. t. 304, Reichnb. Icon. C. 106, t. 327, f. 5470. Lob. Ie. t. 411, f. 9, 
J. Bauh. Hist. pl. 3 y ps A. t a 

©) Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun.-Aug. Per regionem mediterraneam, 
in E calidior; ; rariss. in Pyr. septr. med., inque occidental. extremis. 

yr. or., Zoussillon, ad Bagnouls sur mer, die 29 Maj. 
1857; i Por Catal marit. ad San Feliu de Guixols, die 8 Jun. 1860. 
Varietatem cor pm degit in Pyr. Cantabr. (Vayreda) ad Durango, 
die 23 Jul. 1857, in Pyr Catal. supra Sarrià, ad Montagut, die 28 
Jun. 1860. Observavi d Pamplona, ad Jaca, ad Villefranche du Con- 
J'ent etc. Vidique ad Bilbao, ad Algortha, ad "St. Martor , ad Toulouse 
au Pech David, ad St. Girons in m.’ Montaigut etc.: habeoque ex 
Jacque a Deville, qui speciem etiam ad Castelvieilh. animadvertit. 

L. corymbulosum Reichnb. Fl. excurs., d JB 138, n. 2, quod 
ceu speciem peculiarem Mrs quoque De N , Reprt. Fl. Ligust. 
n. e et in Linnaea V. 18 (1844), p. 158 (addita futili nota), Gus- 

e, Visiani, Par latore, P Fischer, Meyer, varietas L. stricti 
dijadi catur a Planchon Lin. 30, ut opinatus quidem erat Bertoloni. Non 

enum judicium meretur L., quod spicatum dictum a Lamk. Dict. 3, 
p. 523 et a Parlatore; reapse L. sessiliflore Lamk. Ibid. n. 17, y spicat., 
in quod cadit Z. inaequale Presl. et Reichnb. figur. 1. c. t. 327, f. 5110; 
cf. Guss. Inar. p. 58, n. 3 et Parl. 7t. 5, p. 293. 16, 

Caeterum Lin., seu Cathartolinum cor, ymbosum Reichnb. Icon. vods 
t pon, f. 1569, pornogra f iis a JMoxtugut à me existimatur: e 


Linum catharticum (Thalii) Off., L. Fl. Dalek. p. 15. jid 
Linoearpum Thal. Sylv. He 72. lin. 8, vel si mavis lin. 19, las nee graec e: I. Verg 
P: 141, n. 46, es H p. LS n. i, d 2, n: 708; ar ne dae 6, va b HI Rl et 
w.Y.1 t3 uds. 50. Schk. H. Se er yi. Baby. v. 7, t. 506, Gi p. 100, t. 958, 
; pog A 288, n Da ou nA MQVRO ape: END "s lia 3, EEN p. 455, 
0 c . 
L3 Chabr. Belge. P. 480, f. Ea ors Pl 261, r 632, t. 80, Barr. le. 
(9 Flor. Jun-Aug. Fruct. Jul. -Sept 
; : : , Catal. ad 
Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 5 Aug. IM ide pi Troubat, 
Eo die 20 Jul. 1846. Habeo a Deville ex 
ap-v 
o sese tan- 
esha Gilibert: « Post frome i Ta stili ier Y^ Lith. ill. 
gunt, ut oculo nudo unus tantum appareat » ], c. et pri 
n, 236; i. et Ust. Del. opusclr. edita (Fl. centr. 
F, r ne planta visa a Boreau foliis aras s status. 
St el. 1840, p. 26 Obs.) potius m m 
m tetrameram novit Roth, cf. Tent. Fi. lsinaceam 
: A 1 sina 
is pen si visu judieaberis eam Alsinastream, 


342 


E nomine plantae dato Thalium, prae Reichenbachio, extollite. 
athartolinum despicimus; sed fatemur, plura neotericorum genera 
ini de tam Soppi habitum, ut haec Lini species, secum non ferre. 
esset Helleborine Gesneri ex Rupr. Fl. Ingr. p. 235; sed si 
iste se rt ad Helleborinem Hrt. Germ. crt. 258 vers., hanc ego 
praecise nego; si ad opellam de Lunariis (1555) p. 31, illius pariter 
sententiam rejicio. 


Radiola Dillen. 
Radiola Millegrana (Lobelii) Sm. Fl. Brit. 


ob. Cruydb. a rv qm A jn dog: R. linoides Gmel. Syst., Koch p. 141, Gaud. n. 372, Moris 

«4, n. 2385, DC. - Herbr., dempto specim.; Linum multiflorum Lamh: Ra- 
diola” mùltiora eaey s ' slifo iis demas Millegrana E ma Lob. uade . 13, n. 893, Flor. 
Dan. t. 178, Dietr. Fl. Bor. V. 11, n. 128, Fl. S n Icon. K i 335, f 5152, Mic - 
ov. pl. genr. p. , t. 21. Vaill. Bot. Par Y 33, y. Iz 6, m in Ray Syn. e , p. 


© Flor. Jul-Aug. Fruet. Aug. Sept. Facilius obvia per regionem 
vds reps 
n Pyr. Cantabr. supra Ernialde ad basim montis Unciur, 
die 8 A. 1857; in Pyr. septr. med. humil. prope Labarthe, l. d. Scala, 
die 25 Aug. 1852. Habeo a Deville ex Vic. Observavi supra 7 olosa 
ad Beroby; prope Toulouse; ad Marseillan. 
oc scribebat vir, qui se botanicum reputabat: « Forsan tantum 
varietas praecedentis (Lini cathartici), cui a nn licet minus. » 


Weigel FI. Pomer. Rug. (1769) p. 60, n. 


Linea repudiata. 


Linum usitatissimum (Bibl. Sacr.) L. In agris et campis offendi, sed 
semper, ut visum est, e seminibus ab individuis cultis provenientem 
stirpem, quae non apparet in Pyrenaeis ubi Lini cultura negligitur. 
Adrenam tum speciem excludo, nee Scopoli imitare volui: cf. Fl. Carn. 
n. : 


uum hine inde offendi per E M. facie spontaneae plantae, 


vidi eam caule robustiore et e basi ram . An tune L. arvense G. 
Bauh. Pin. p. 214, n. 22, de quo sic lé. prem « Caulibus et foli- 


culis crassioribus priore (L. 


pentur. » Sed dubito quidem, num haee G. Bauhini planta saient 
ratione trahi possit ad Z. angustifolium Huds. 


Ord. 99. HYPERICINEAE DC. 


ag irren L.; cf. Treviran. (L. Chr.) Hypericor. gen. sp. ani- 

. Satis plaeuerunt Sectiones a 
disposuissem | eas M ab 
visui saltem talibus 


Spach propositae; sin aliter novas 
antheris glandulosis aut eglandulosis, 


343 
SECTIO 1.* SICILIANA Iraronz. 


Hypericum bacciforme (Gesneri) N. 


SI 
mk 
L., Bert. 8, p. 308, n. á D XC . Vis., Sace 
officinale All., Koch p. 146, Gaud. 4, n. 1739, DC. Dub. p. 96. Hypre. Andr. La Peyr. Herbr. Engl. 
Ly. 18, n. 1225, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. , Curt. Fl. Lond. " ichni 
Ieon, C. 16, t. 352, f. 5192, Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 282, t. 59, f. 2, Sabh. Hrt. Rom. T. 4, t. 80. Dod. 
St. h. Comm. 1553, p. 76, Hist. pl. (gall.) p. 51, Pempt. p. 78, f. 2, Lob. Obs. p. 357, f. 3, Icon. t. 632, 
f.1, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 472 2. 
- 9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. Per regionem oceanicam longe 
frequentius. 
— Legi in Pyr. septr. med. ad Bagnères de Luchon, die 14 Jul. 1838. 
Habeo a Deville ex Cap-vern. 

Occurrit generatim in sylvis parce ramosum, diffusum, vix ascen- 
dens, cauleque sesquipedali, vel bipedali: sed vidi in locis minus um- 
brosis habitu omnino alieno, spectandum statura quadripedali et ultra, 
caule erecto et valde ramoso. Saepe superiores plantae partes sub fruc- 
tificatione erubescunt, vel lividae fiunt. Capsula primum rubra, dein 


ndrosaemum Dioscr. l. 3, c. 163 huie speciei respondere primus 
H. ciliatum Lamk. sup- 


. h 
tatione, quem nec exacte citavit Sprengel (Ecphr. litt 
quem, mconsulto Ecphrasi, cum Spreag e (vel V. 1, P. 2, 


SECTIO 2.* HELOSEPALUM Sracn. 
Hypericum exiguum Tragi! Stirp. bh. p. 72 fig. inter. 


H 1743. Loisel. Fl. 
Gall, ed umifusum L. Sp., Koch p. 146, n. 2, Bert. 8, p. 324 erbr. 


n 
a i^ 


: ; l X E 
office, gs se Thunb., cum Ascyro humifuso egeris LU 5 fS. ord Pi S 
3, 504, n. 44, t Jota DN 
pl. P 99, p. 384, t. 1, Mori 


t. 106 FL) Dooren; 3 od. Eng 
» 5178, Pi Dan. t. 141, Dietr. Fl. Bor. v. 5. n. 395, Fl. Batv. D 
p.78, p ereboom Mat. veg. Dec. 4, t. 9, i. 13, Vill. Fl. Dauph, 
Pl. Oxon, ; Rar. pl. h. 2, |. 6, p. 181, f. 3, J. Bauh. Hist. 
E 2, S. 5, p. 469, t. 6, f. 3, Lob, Icon, t. 400, f. mal, 


344 


9, Flor. Jun. et per Æstatem. Fruct. Jul.-Oct. Frequentius occurrit 
per regionem oceanicam. 

Legi in Pyr. septr. ad Bagnères de Luchon, die 22 Jun. 1838; in 
Pyr. aurigr. ad Peches et ad Farga d'Ascou prope Az, diebus 11 et 
22 Aug. 1840. Habeo a Deville ex Lourdes et ex Sarraméa. Observavi 
ad Camprodon, in Monseny, ad Lloret de mar. 

olia in centrali parte parce pellucido punctata, per marginem 
vero glandulas nigras gerunt. Sepala non sunt acuminata, ut in H. 
vulgari, et stamina prae illo breviora etiam, cum antheris eglandulosis, 
quod aliter se habet in H. vulgari: insuper stamina in H. exiguo pauca 
conspiciuntur, seilicet quindecim vel paulo ultra: eorum nullum offert 
infelix Lobelii Icon (t. 400, f. 1). Calycis sepala per marginem ferunt 
glandulas atropurpureas, et sepala post anthesim ampliantur. Corollam 
calyce produetiorem saepe vidi, contra Besseri, Choisy, DC., Duby 
effatum et eorum, qui hosce imitarunt. 

Datur forte aliqua varietas H, vulgaris parva, ramosa, diffusa, quae 
hoc H. exiguum simulet: credi nequit verum H. exiguum prae oculis 
habuisse Vitmannum, Bertoloni, Pollini, dum Summ. Pl. et Sagg. Alp. 
Pist. ete. p. 8; Amoen. Ital.; Fl. Ver. (forte cum Barbier. Agg. p. 53) 
H. exiguum varietatem H, vulgaris, unici in orbe botanico, declararunt. 


Hypericum quadrangulum (Trag.) L. Sp. pl. 


M Trag. St. h. p. 73, f. 1, duce Kirschl., Fl. Vog. Rhen. p. 101 » n. 
(1855) p. 106, Gren. Ibid. p. 175. H. quadrang. b Choisy apud DC. Pr., DC. Dub. p. 96, n. 2. H. Leersii 
Gmel. Bad. Als. T. 3, p. non $2. ut Koch). H. iun Leers, Bert. 8, p. 315, n. 6, Gaud. 4 
n. 1741, Benth. Cat. p. 91. Wils. apud Hook. Journ. of Bot. 4 (1834), p. 267, n. 36. H. dubium La 
Peyr. Herbr.; H. fallax Grim., confirmans Gmel. Hrt. Carlsr., H. vulgaris, seu perforati forma, ex 
Carion, Saon. Loir., videlicet g Spenn. Friburg. et ex hoe H. maculatum Hayn., H. tetragonum Fries 
et Brob. Hallnd., H. perfoliatum Wulf. Nor., H. pulehellum Hrtr., ex Meyr. C. A. Engl. Bot. v. 5, 
t. 296, Vill. Dauph. 3, p. 497, n. 4, t. 44, Reiehnb. Icon. C. 16, t. 343, f. 5178, Roemer Flor. Eur. 
fasc. 7, n. 8, All. Pedem. 2, n. 1433, t. 83, f. 1 ex Spenn. 2 


n. 2. Koch p. 1406, n. 3, Bill. Annot. 


, 


2 Flor. Jul-Aug. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. orient. et mediis. 
. legi in Pyr. septr. aurigr. Valle de Savignac, die 26 Aug. 1840; 
in Pyr. or., Capsir, ad les Angles, die 19 Jul. 1839; im iisdem Pyr. 
or. prope la Manera, die 2 Jul. 1840. Habeo a Deville ex Jglatere 
(Barousse). 

aulis saepe obscure quadrangularis saepius anceps, angulis duobus 
sub-alatis. Folia veulosi-retionlita Pinus Kurt percepi. Stili 


psula est conoidea, angulos obtusos offerens, vix manifestos ad ejus 
pue; qur anguli in superiore parte capsulae sunt eviden- 
: : in foliorum margine, floralium etiam, copiosae 
in petalis, rarae im sepalis et per caulem, nunquam a me in filamentis 


neque in stilis repertae, apparent in summitate antherarum, nunquam 
vero m stigmatibus, 


Hypericum tetrapterum (Fuchsii, Matthioli, Caesalpini) Fries. Novit. 


c. 42. ur pes 74, Matth. infra citatur, Caes, Herbr. Tornab. 1563, fol. 227, n. 634, De Plnts Le 

 quadrangulum JB beu ur. p. 153, Boiss. Fl. orient. p. 805, Bill. Annot. (1899) p. 1 E 
Dub. p. 9% n 9 4 ur. Botanicor., Bert. $ e n. 5, Gaud. 4, n. 1740, Moris we 1 ^d iei 
La Peyr. Hrbr.; H vul i ?, n. 1. H. 4-angulum La Peyr. Herbr. et H. rej si 
Steud. c t. p agare Trag. H. neapolitanum Ten., Guss., ex Parl. It. quoque, qui et Corsieur 
“d. confirmat; H. decipiens Wats. pl. sice. ex Trev. Engl. Bot. Y. 6, n. 310, uri. Flor, Lond, ei 


345 
Gray, V. 2, t. 140, Fl. Dan. t. 640, Eb Batv. v. m, DM Fl. Bor. v. 4, n. 272, b. 
C. 40, t. 344, f. ii Tratt. CEstr E 88, -0x ue M p. 937, ed - Val T. 1554, dr LM 
Epit, p. 676, Trag. S id p. 73 f. e "t ob. Obs. p. 216, f. * pod i. 399, f Tm POM. p- iS f. 1, 
Fuchs. Icon. ed. sas, . 42, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S, 5,,p. 471, t. 6, E 40 Dalech. Hist. pl. Lugd. 
2, 


Y% Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. 
Legi in Pyr. Catal. ad Arbucias , die 1 Jul. 1851. Habeo a De- 


Folia reapse punctata, non vero dense punctata, ut PS Koch; 
aut erebre cum Parlatore. Antherae glandulis atris conspicua 

H. boeticum Boiss., vix ovario truncato (nee acuto) satis po 
constituit speciem, ex Kunze, Chlor. Austr. Hispan. p. 36, n. 366; 
imo deleatur ex Trevir. l. c. 

Cui speciei, nisi ad hanc pe yr wm inventoris) wea H. LS 
rum « en los Pirineos » degentem ? ex Quer Esp. 3, p. 1 al. y 
Verdr. Part. pract. Bot. Linn. T. 5, p. 112 

Laudatam Fuchsii iconem ad H, hirsutum evocavit Sprengel, Diss. 
de Germ. r. hrb. Patv. 


SECTIO 3.* MILLEPORUM S»acn. 


Hypericum vulgare (Hippocrat., Dioscorid., Plin.) Caleeol., G. Bauh. 
Basil, Pin. (excl. in observ. ), Grisl. (non ses ), Cup. 

Hippocr. Morh. mul. 1, 610, Dioser. l. 3, c. 102, Plin. Nat. h. l. 26, e. 8, vel 53. H. perfora- 
tum L, Ea Auctor. ! pes ch Lis 46. x. Be s. B.» $6. "i ei Ga i 4, n. 1742, Moris Sei 
n. Toy De Notrs. Repr | Fl. ust. n. 326, I . Dub. p. 97. peas, . 1, e. p. 9, n. 70. H. perior 
La Peyr, Herbr., H. offic de eter: 3H Pe noph yilan Opitz, Taus ex Wimm, Grab. — id ti 
H. hiemphyliu t H. lineolatum Jord., Des Moul. Dordogn. Sappi ., nisi potius e rei evidentia ; 


H. tetra š : pi les Trevir. Herba 
Er aum S e v iat. Jur; H. Xx E eis iie ip. Qe Flor, Dad 


, 1043, Se . 113 3 . 
Linn. Syst. ill. C]. 18 Ord. ` 3e j E. AK dide t 

« ill. CI. T tabs Di etri ch Fl. v. 4, 
LIT PDA DEMNM NC FIO. 
a , sa V.H t. j t . 938 t in Dic 
i io rt. Rom, T 4, t. 89, Turp. FL med. T. 5 air 2 W. W. Wo Pl. offic. 
D 


p : 
: i P ru i fol. Moris. Hist. Pi fin xon. ge A ey Fel ie es Hist. pl. Lugd. 2 2, 
2 irag Jul. Aug. Fruct. Aug. Oct 
n Pyr. ^ai med. ad pis de Luchon, eundo al Portillon, 
» T Ju. 1838. Habeo a Deville ad Tarbes, ut puto, lectum rdi 
rimo mane pluries observatum obtulit petala omnino patentia, ii 
normalia ye] marcescentia inspecta. Stolones prodire e m ibus 
san En m monuit Jordan apud Bill. Ann. (1805) ps g od 
8e folia punetata, minime vero perforata ium eden 
nin, q qua Linnaeanam denominationem despicerem; istam 14e ot 
tiyo e vulgari hinc inde denominatione, vel a Kybero eum ^ 5 
Suscepit, 


> aen xuecop rin observavi prope n LE eco duy aha 
et ad Pons, die 21 Jun. "440 
yon. ass Jordan, sys reputo Koch in Add. diee 
Xelusam vellet e loco s. e. varietatem b, H. ver E as 
SUA, sed angetan prolatis minime fideo et, puto, TH ani: 
ius actam in malam vertisse, distinguendo ceu I schlosseri 
licem Plantae lusum. Huic formae accedere arbitror 


346 


Heuff., quod dico duce Neilr. Croat. Ex adverso varietati y latifoliae 
adjungi potest H. songaricum Reichnb. Americana species europaeae 
affinior mihi se praebet H. laxiusculum St. Hilr. Pl. Usuell. Bras. n. 62, 


SECTIO 4." ADENOSEPALUM S»acu. 
Hypericum linarifolium (Tourneforti) Vahl. Symb. 1, p. 65. 


H. lusit. Linar. fol. Tournf. Elem. un p. 222, Lamk. Dict. T. 4, p. 180, n. 75 (excl. var. b), 
Broter. Fl. Lusit. 2, p. 321, n. 2, Babingt. Prim. Fl. Sarn. p. 20 et Man. Brit. Bot. ed. 5, P 61, n. 7, 
Trev. l. c. p. 13, n. 103 (excl. H. austr.). H. linearifolium. Willd., DC. Dub. p. 98, n. 16, Loisel. Fl. 
Gall. ed. 2, T. 2, p. 161, n. 9 (excl. loco Toulon, vixque quoad charactrs. speciei). Jaub. et Spach IIl, 
Pl. orient. T. 1 (1842), p. 51. H. linearifol. Willd. Sp. et plur. botaner., sicque Godr. Gr. Fr.; H. hys- 
sopifolium Pourr. Fl. Galle., ex Herb. Bolos.; H. linarifol. et H. hyssopifolium Pourr. Hrbr. Matr., 
mee H. angustifolium Lowe Primit., et H. nubigenum Lowe Primit. et Hook. Journ. Bot. Engl. 

t. Suppl. v. 3, n. 2851, Reichnb. Icon. C. 16, t. 350, f. 5190 b. 

9; Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per regionem oceanicam, praeser- 
tim vero in Cantabria; inque Pyr. septr. aurigr., solum schistosum amans. 

Legi in Pyr. Cantabr. (ubi olim et Vahl legebat) inter DBaigorry et 
Banca, ad rupes apricas, die 19 Jun. 1841; in Pyr. septr. aurigr. sub 
Ax ad le Pont de Perles, ad Guillemur, supra Ax, diebus 18 Jul. et 
5 Aug. 1840 


ules basi subfruticosi, tenues, ascendentes, sub-ancipites, angulis 


manifestissimae: eas, ceu co 
putaverim. Semina longitudinaliter striata. 

Willdenow 1l. e. Vahli deseriptionem ad litteram reportavit, sed sy- 
nonymon Tournefortii a Vahl citatum, H. lusitanicum linariae folio 
Tournf. Inst. r. hrb. p. 256, ille exclusit. Puto tamen restituendum 
fore speciei nostrae, quam in Lusitania reapse provenire non dubitamus 
et in quam optime cadit Broteriana descripti 


eo turba imitatorum, inclusis Choisy apud DC. Pr. n. 163, Reichen- 
bach Iconogr., Godron eum Grenier Fr. Bréb. Norm. Mirum sane de 
wey, qui m Monogr. Prodr. (1821) rem exactissime attigerat, citans 
Vahl Symb. ad litteram, sieque Willd. Sp. ad litteram secundum istius 
errorem, Prodr. l. c. p. 56, n. 89. 
bemus speciem habitu facieque cum nostra similem in H. satu- 


a 
rejaefolio Jaub. et Spach Ill. Pl. or., Par. 1842, T. 1, p. 55, t. 28. 


347 


Num H. australe Tenor. sistere! revera peculiarem s 
; nom eciem, ut 
Buoni prenut Caruel, Pr. Fl. Tosc. p. 112 d atis non Forks 
irm. Treviranus, l. c. p. 14, n. 103, plantas identicas esse praedi- 
cavit: ast poe x 6 Jt. 5, n. 1994 4 Carueli sententiam. clare niti- 


geli 

101, sicque Godr. Gr. Fr. ps. 315, Ard Fl. Alp. marit. p 14. 
NT de H. linarifolio, Bory et Chaub. Pélop. p. 53, n. 13117, 
ad illius regionis specimina, eum nimium affine dixerunt H. exiguo , 

E i inconsulto dictum, n nam H. australe Tenr. ab exiguo abunde 


Hybridas fructificantes persistere Mariner. easque plures ceu spe- 
cies recipimus scientes xA inscientes. Nonne origo stirpis austro-orientalis 
H. humifusum et H. Coris? ; origo austro-occidentalis H. humifusum 
& H. pulerum? in Anglia quoque tandem repertum. 

H. olympicum Pyrenaeis tribuitur a Palau y Verder, Part. praet. 
x 12, sed perperam. Mihi videtur spe- 
es nostra, habitu graecae stirpi accedens, fucum fecisse viro, qui 
crassa laborabat Minerv: 


` 


Hypericum pulcrum Tragi! L. Sp. 


rag. St, h, p. 74 fig. Koch p. 148, n. 8, Bert. 8, p. 336, n. 20, Gaud. 4, n. 1747, DC. Dub. 
TA oue Comp? TEN 1, p. $5. n, pue; Fl. Set . 99, n $ . 7. H. linearifolium ta Povr 

v3, 5a Ri, 2t Y. 18, n. 1227, Curt. Fui, Lon 96 . 1, t. 107, Fl. Dan. t. 15, Sv. B 
Batv. v. 41, t. 813, Dietr. Fl. Bor. v. 4, d 7; Lamk, Ill. t. 669, f. 4, Reichnb. Plant 


tr. C. 3, t 284, f. 447 
et Icon, C, 16 E t. pl. 3, 1. 29, p. 383, f. 1 mal., Lonier. 
Na. h. c crt. 130 B, Petiv. Hrbr. Bh J, t. Aet 5185. J. Bau "iis pl. 3, 


cM Fruct. Aug. Sept. Per regionem oceanicam prom- 
n Pyr. ge med. prope Bagnères de Luchon, eundo al Por- 

tilon, (3 ll Jul. 1838. Habeo a Deville ex Nestier 

is tuli cum scriptoribus aliquot illum J. Bauhini locum, sed, fateor, 

"eda xd I: Fl. Hal. Tentm. ed. 1, p. 215, eum voluisset potius 

N mum H, Kohlianum referre, quod idem est cum anti, Willd. 

ia ; Reichnb. Pl. er. C. 3, t. 280, f. 443. Hanc ego sententiam vix 

Puerem, ablata, cum Sprengelio, J. Bauhini descriptione. 

Hypericum hyssopifolium (Tournf., Jussieu B.) Vill. Dauph. 


: tutior riges de Am infra, a 


19, lin. 5, ex Willd. S 1 iste oppugnat 9 
h p eaid q' Aix). ert P'e37, n. 91, Parl. FI. 1 5 n nb in im Pg. 
4. p. 179, n. 74, Ledb. Fl. Ross. p. 45 "h^ : 80, DC. Dub. P» o P^ ad Lede gie 


Cane, 

p. MH 

matum, a d lloprovinciale P. Gabr. d'Aix, ex Vill.; H. sipan, Stev, In i H. poligoni- 
folium R Tres » qui plura alia sdduei, Ae jer] ndit. gne nyma; H. repens Boiss. et H. P gi ; 
Aamo aupra ex 1 i? MY e „Dauph. 3 pP DP n. 4 pu Beichnb. ers doge x 7i 


445 elongt., er p 
Cm Flor, ju. CER "uiis sera Æstate. - jo Ru QE MU us; 
s pentalibu 8? 


x Gautier. ex les Corbières a Timbal et ex iisdem montibus 7 Alaric, 


348 


Primus La Peyrouse hane speciem vivere vitam dixit à la Tranca 
de d Ambouillas par de sous Villefranche (Pyr. 2, p. 450, n. 14). Ab 
alio ibidem, vel propter, repertam fuisse compertum non habui, nee 
stirpis specimina vidi in Herbario Coder. Specimen in Herbr. La Peyr. 
asservatum, infloreseentia contractiore ab icone Villari discedit. Felix 
Timbal stirpem communem reperiit au Touch prés Touchant, montium 
Corbariens., Eæcurs. 2, ps. , 455 et p. 470 I. 

Si bene rem intueor, La Peyrouse putavit sibi in conspectum pro- 
disse opportunitatem novi condendi nominis et stirpem sublatam, u 
suspicor, de Herbario Chaix, in suum Herbarium Pyren. induxit, ut 
ea evulgaret quae in suo opere habentur, quamvis reapse nil boni di- 
xerit; ut ad nominis commutationem laudabiliter deveniret. Caeterum 
ipse La Peyrouse mox, Suppl. p. 118, agnovit prioritatem undecim 
annorum Villariani nominis supra Willdenowianum et dum criticam 
exercere conabatur, incidit in novum errorem sumendo specifieum fa- 
sciculati nomen, quod ipse Willdenow, Sp. pl. Polyad. p. 1452, n. 39, 
jam adhibuerat ad designandam speciem Americae borealis (ex Michx.). 

peciem nostram Lamarck vidit in Herbario Jussieu, et Villar dicit 
fratrem Gabriel d'Aix eum Jussieu litterarum cemmereium habuisse; 
tum facile est inferre ex illo specimina in summi viri Herbarium de- 
eurrisse, eujus consilio fultus, Frater ille speciei cognomentum jecit. 
` Godr Fr. p. 317 excludunt Willdenowi prolationem, sed cujus 
speciei illam velint non declarant, nec ego percipio cui melius addu- 
ceretur. Gussone, Pl rars. p. 318, cum Lamarck, Willd. Sp. etiam 
citat. Ab eo non descisco, considerans H. hyssopifoliwm in Iberia con- 
firmari a Marsch. a Bieberstein, a Wilhelms, a Ledebour. 
Species istas fugit Dietrich in sua incuriosa Synopside. 


Hypericum nummulariaefolium (Burseri) G. Bauh. Pr. 


G. Bauh. l. e. p. 130. H. nummularium L., Bert. 8, p. 334, n. 18, Loisel. Fl. Gall. ed. 2, T. 2, 
- 168, n. 13, Gmel. Bad. Als. T. 4, » 536, n. 454, DC. Dub. p. 97, n. 10. H. numularium La Peyr. 
erb, Lamk. Ill. t. 643, f. 3, Reiehnb. Icon. C. 16, t. 346, f. 5184, Verl. Pints. alpns. p. 228, f. 2 tab. 
Boce. Mus. piant. p. 134, t. 91. 


in Vallibus d' Aspe, de Lavedan, in nemore St. Pée sub Lourdes, ad 


349 


orit rara in Sabaudia. Provenit in Graecia, ubi, testantibus Bory, 
Ühaub. Morée n. 103, abludit a planta per Pyrenaeos obvia foliis pel- 
lucido-punctatis et corolla ac calyce nigro punctatis; quin etiam additum, 
in Fl. Pélop. n. 1516, folia in graeca stirpe quidquam minora esse. 


Hypericum montanum (Fuchsii) L. Sp. 


Fuchs. Hist, st. p. 76. Koch p. 148, n. 9, Bert. 8, p. 329, n. 15, Gaud. 4, n. 1745. De Notrs. Reprt. 
Fl. Ligust. n. 329 (excl. Matth.); DC. Dub. p. 97, n. 13, Trev. l. c. p. 12, n. 95. La Peyr. Herb., H. 

ieum Horir. Engl. Bot. v. 6, n. 371, Fl. Dan. t. 173, Sv. Bot. v. 9, t. 641, Dietr. Fl. Bor. v. ti, 
m 129, Fl. Batv. v. 10, t. 763, Schrank Fl. Monac. t. 369, Reichnb. leon. C. 16, t. 347, f. 5187. Fuchs. 
leon. ed t. 49, Trag. St. h. p. 73 f. ) 3 


f $ Column. 'Eephr. p. 73-4 fig., J. Bauh: Hist. pl. 3, t 79, p. 383, f. 2, Boce. Mus. pnt. p. 50, t. 44 
Peliv. Hrbr. Br. t. 60, f. 7, Barr. Icon. t. 490, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, p. 471, t. 6, f. n. 9. 
J| Flor. per /Estatem. Fruct. Aug. Sept. 
Legi in Pyr. septr. aurigr., Donezan, ad Mijanes, die 17 Aug. 1843. 
Habeo a Deville lectum inter Pierrefitte et Luz, ubi ipsemet vidi. | 
| Glandulae nigrae antheras eoronant. Florum involuera post anthesim 
can 


Nullum Matthioli locum ad hane speciem adduci posse sustinuit 
Moretti; et reapse Androsaemum Matthioli, a G. Bauhino Pin. et ab 
aliis quibusdam, nostri aevi etiam, merito relatum est ad H. ciliatum 
lamk, sive H. dentatum Loisel. Fl. Gall. t. 17. 

oc verum Androsaemum. Matthioli, editionis a nobis citatae p. 938, 
ut Castelli Hrt. Messan. p. 3, Camer. Epit. p. 677. Quid? Matthiolum 
expedite, Camerarium. dubitanter ad nostram speciem citavit Sm. Engl. 


Fl. 3, p. 327, n. 


Hyperieum hirsutum (Tragi, Caesalpini) L. Sp. 
fol. 227, n. 663, De Plnts, 


Trag. " s i 
Tag. St. h, p. 73 lig. media, ut ego opinor. Caes. ur Lacy egi n: 1746, DC. Dub. p. 97 
į 86. 3 


ie engl. ot. v. 17, 1 
Obs, 4 Ar ". - acut., Dietr. Fl. Bor. v. 4, n. ?88 
"ws d ud sie 1, 2t 26 E € à i : : 

Hist, pl, 3.1. 39; p. 369. 399, f. 2, Dod. Pempt. p. 76-7 


, Reichnb. Jeon; C. 16, t. 
, ). ft. p 
2, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 5, 


, f. 5189. Lob. 
Column. Eephr. p. 75, p. 74 fig. J. Bauh. 
P 


. 411, t. 6, f. dt. 


A Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. In Pyr. mediis potissimum. — , 
. «Bl in Pyr. septr. med. editiorum Valle d Aure secus le pius i 
die 23 Jul. 1852. Habeo a Deville ex Valle de Louron. APRE 
arraga, Olot, au Pont de la Fou, au Pie de Gard, au d 9T. 
| Conveniunt observationes meae cum illis Crantzi, Stirp. A- fase. 9^; 
» id dico folia inferiora generatim ue sp 
sataj ea impunctata se vidisse dicit Bertoiom | C. P. 
mnia generatim punetata deseribuntur a Smith, Savi Due QM. 
tud a Coss. Ferm. Par., a Boreau Fl. centr. Fr., a esi rh et 
T Host Austr. Delastr. Vienn., Godet et Gren. Jur., e e bie. dian, 
amay lv., Wahlenb. Upsal., Sadler Pest., Heller Toi Parlat. 2. 
contra, folia omnia punctis carentia describit Pollich Fi. 
P. 361, n. 120. uleata con- 
, Caeterum folia valde nervosa et contra nervos superne 9 zi medü 
‘Preiuntur, Non punctata, sed pellucido-lineata, ad latera iot 
[aue pala, quae per marginem pulcre glandulosa msp eplandal 
LM i eodem loco. lutea et pallide flava. | fruticosum, 
Nini. Floreg odorati. Choisy, DC., Duby dicunt caulem su 


da se $ i 
E E T EA ON 


350 


cf. etiam DC. Pr. 1, p. 551, n. 86: sed plantae signum 9, tantum- 
modo adponunt. Flores noctu obsevantur...... Expeti a capris, testatur 
Timb. Reliq. Pourr. 


Hypericum tomentosum (Penae, Lobelii, Clusii) Lobel. Obs. p. 918 
ex Adversr. sed excl. icon. 


Androsaem. tomentos. Pen. Lob. Advrsr. p. 173; Hyper. supinum Clus. Hisp. n. 427-8 infl. mal. 
Bert. 8, p. 333, n. 17, Moris Sard. 1, n. 211, DC. Dub. p. 97, n. 8, Trev. l. c. p. 41, n, 81, Sm. Engl. 
1, Reichnb. 


r. 3, p. 330, sub n. 11. H. à 
Icon. C. 16, t. 346, f. 5183. Clus. Rar. pl. Hist. 2, 1. 6, p. 1481, f. 2, Lob. Obs. p. 214, f 2 a Cilus. 
Tabern. Krtb. in Lobelii iconibus desideratur, p. 1249, f. 3, Icon. t. 865, f. 1, Dalech. Hist. pl. Lugd. 
2, p. 1154, f. 1. i 


9, Flor. /Estate. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. Arag. Catal. or. Atax. 
eum Olea, locisque udis et calidioribus. 

Legi in Pyr. Arag. sub Huesca l d. Pebredo, vel Prevedo, die 92 
Jun. 1850; in Pyr. Catal. ad Figueras, l. d. las Cabanas, die 9 Aug. 
1860. Observavi ad Castejon de Arbanies et Vandalies supra Huesca. 

aepius humi stratum, e centro plantae rami floriferi exsurgunt. 
Folia sese evolvendo tomentum admodum dilatant; in illis non vidi 
semper adesse glandulas, ut dicunt Choisy, DC., Duby; quin imo in 
individuis pyrenaeis eas non conspexi. Occurrunt saepius glandulae in 
sepalis, raro in petalis. Antherae sunt glanduliferae. Aliquid caerule- 
scentis est in eolore plantae, reapse admodum tomentosae. Vivit in locis 
calidioribus, saxosis, in solo potius calcareo et ubi aquae saltem per 
hyemem steterunt. 


reviores sunt. Sed tanta est cum H. tomentoso alibi viso et collecto ` 
(extra Pyrenaeos etiam) similitudo, ut credere malim, haec omnia va- 
Scriptores quidem una confundunt Plantinianas figuras a Clusio, 
Lobelio et Dodonaeo datas de hac specie et de Elodea palustri, de 
qua mox. Inter hosce fuit Choisy, qui in Prodr. Hyperic. (1821) p. 92, 
n. 10 et in DC. Pr. p. 551, n. 84, illam citat Morisoni figuram, quae 


pro H. tomentoso. În eamdem eonfusionem incidit Moris s. c., cujus 
notae et observationes ad hasce figuras additae graviter et ipsum hal- 
lucinatum fuisse demonstrant. Fatendum est eamdem hane confusionem 
reper. apud Lobelium et apud Dodonaeum, de planta hispanica et de 
bra antica, absque distinctione speeifica loquentes. 

Jussieu (A. L.) in Dict. Sc. Natur. Par. T. 10 (Par. 1818) p. 357 
et p. 375 bis referens hujus plantae nomen Salmanticense Coraconcillo 
et Corangoncillo semper perperam scripsit, nunquam ex .Clusio ipso 


351 
correcte Coraconcillo. Prima vice ipse Jussieu nomen specificum Clusii 
supinum, vel Linnaei humifusum gallice in rampant (repens) false vertit, 
quod ipse quidem denuo, p. 375, in couché (supinum) convertit. Patet 
jm ipsum adhue magis peccavissse in eo quod Clusii locum ad H. to- 
mentosum pertinentem ad H. humifusum false retulerit. Nec una, neque 
altera harum specierum humi repit. 


SECTIO 5.* DROSOCARPIUM S»acz. 
Hypericum fimbriatum (Caesalpini, Richeri) Lamk, Dict., DC. Fr. 


Del : Koch p. 147, n. 6, Bert. 8, p. 319, n. 8, Gaud. 4, n. 1744. 

et H. pulcrum La Peyr. Herbr.; H. alpinum Waldst. Kit., ut quidem putavere, confirm. a Janek. Dac. 
eur. n. 68; H, Rochelii Grise», It. et H. umbellatum Kern., ex Neilr.; H. obtusum Dulac. Vill. Dauph. 
3, p. 901, n. 8, t. 44 et Ibid, p. 502, n. 9 item t. 44 delph., Waldst. Kit. Pl, rar. Hung. 3, p. 294, 
1255 alpin., Rochel Pl. Banat. rars. p. 49, n. 28, t. 12, t. 27, Reichnb. Icon. C. 16, t. 348, f. 5186 
Comm. Inst. Bonon. T. 4 cus r 293, t. 3, f. 1. Riehr. Bellev. Figur. 


pl. uer Demonstr. botq. p. 58, n. 168, Pluk. Phyt. t. 93, f. 

9) Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sept. In editis, Pyren. medior. prae- 
sertim et occident., solum caleareum praediligens. 

Legi in Pyr. Cantabr. m." Irei , die 5 Aug. 1841; in Pyr. septr. 
med. Valle de la Bassette prope Luchon, die 10 Jul. 1838. Habeo a 
Deville ex nemore de Zzaun, ex Mont-Sacon; a Darraeq ex les Eaux 
Bonnes, Observavi ad summitatem montis Izarris, supra les Faux Chaudes, 
ad Cauterets, ad Balnea de Panticosa, in editiore parte Vallis d' Aure, 
m m.” Cagire: Deville vidit in m.* Biacalé et sub le Vignemale. 

.. Caules eylindracei. Folia lucido-venosa, punctis praedita raris, lu- 
cidis, minutissimis, ope tantum vitri percipiendis. Antherae glandulosae, 
stili tres aut plures, ut saepe fit in hoe genere. Bracteae, sepala, pe- 
ila, ovarium, antherae atris glandulis obducta; folia vero per mar- 
gmem tantummodo glandulosa. Vidi in Herbr. La Peyrouse lusum foliis 
nonnullis ternis, 

, Chaubard, Fragm. bot. cr. 1830, p. 11 hoe eum H. montano com- 
üsCere ausus est. A 

, “lanta pyrenaea ceu peculiaris species nomine H. Burser acd 
Blür a Spach, Suit. à Buff. T. 5 (1836), p. 397, faventibus mox : 
Gr. Fr. p. 319. Nunc palam est speciem nostram non sé 
cam tantum formam, et ego sejunctionem H. Burse 
versatus sum: hine Bertoloni lando, qui eam rejecit. 
wJUunetioni ansam praebuit DO. Fr. Suppl. p. 630, n. 4 obti 

yr de pyrenaea stirpe effatus est, quamvis hane pro May puer 
: fimbriati habuerit. Comparetur eum H. bithynico Boiss. a Ruprecht, 
. 249 


FI, Cauc, p. 249, | j 
4 Apad G. Bauh., Pin. p. 130 haee species denominata (ps m 
H uon magno flore, dictum a Burser in. Pyrenaeis poi ind pon 
e ? in G. Bauhini operibus non apparet, quo meo s 
manum Spach prompsit. 
Helodea Desv. Vix genus proprium: nihilosecrus ser ipd 
ini oy et As. Gray, Fl. North Amer. (1838) p. qui Spa 


362 
Helodea ^, amem (Lobelii, Dodonaei, Clusii) ex St. Lager Nom. bot. 


(1881) p. 
et Icon., Dod. infr. citandi. Ascyr. supin. elod. Clus. Rar. pl. Hist. Append. a 
auetar. p. penult. ult., nta a Pawio in Opere Exotieor. ante Bellon Observi Elodea Petit 
Desv. Obs. pl. Angr. p. 145, Elodesia palustris Desv. Fl j. p. 285. Elodes palustris Spach H it 
apud Brongn. Guillem. Ann. Se. Nat. Ser. 2, T. 5 (1836), p. 171 descript. gener. et spec., et 
Sui tf. , P- 369, Guep. Main. L 261, n. 867 de vade um elodes L., Koch p. 145, n. 12 
D p. 97. n. 7, Lestiboud. Botanogr. Belg. p. 34 m. Eng i ( 11, Trov: | 
p. 10, n. 83. Hypr. elod. La Peyr. Herbr. et Chironia uliginosa La Pey erbr. Met Fl. Eur. 
fasc. 1, n. 6, eh Handb. 3, t. 213, Pi ui x Bor v.4, n. 248, petet. dem. C. 10, 1. 242. f.. 5185, 
Fl. Bat. t gren EN $, 9. 218. f. T, Icon. t. ; 400. f. 2. Dod. Pempt. p. 77, f. 2 Dalech. Hist. pl. 
aga , p. 1154 . 3, J. Bauh. Hist. m ^ r a 384, f. 9, Moris! Hist. pi. å son. 2, S. 5, p. 4/0, 
«5, t. 6, f. 5 Pink imitat., Mentz. Pug. t , Petiv. Hrbs. Br. t. 60, 


9, Flor. ZEstate. Fruct. Ta Sept. In Pyr. regionis oceanicae; 
Cantabr. soptentr. praesertim frequentior. 
gi in Pyr. Cantabr. ad Ispur sub m.* Avadoi, die 27 Jul. 1841. 
Habeo a Deville e Bayonne et Tarbes. Observavi secus iter de Guernica 
ad Orobia, ad Cap-vern, in Valle Ossau! etc 
Corollae mane clausae, contortae, sub em radiis aperiuntur; nu- 
oed caelo reputavi eas per totam diem claus: ermanere ; sed obser- 
ta planta s cia Zornoza, die 28 Jul. 1857 n Vizcaya), duobus cir- 
em horis post meridiem, quamvis tota ~ saruti errat nece sol 


ans., Fam Pp. 444, nec Elodea, ut pone Jussiael 
indiistsis €— i. est genus quod nomine Martiae salu- 
tum est a , Triadenii a Rafinesque, Hope Hyperico ae- 


cum Roem. Sch., ignarus aut AE de PEE observatione , 
recepta et evulgata a Loisel. et a Duby Gall. Item damnandus fuit 
Planta regionis oceanicae vix eam transgrediens, observata tamen 
a me in m.' Urquiola supra Ochandiano, ubi sub nubiloso caelo ad 
meridiem usque corollas omnes clausas offerebat. 
Specificum nomen mutandum erat, quod minus feliciter successit St. 
Lugar, e charactere in Ordine communi. Praestabat, cum Clusio, speciem 
 Supinam denominare. 


Hypericineae repudiatae. 


pericum hircinum (Belli) L. receptum ceu gallicam speciem a 
God bi. Fr. p- 320, ad Bayonne distin. nolim Ph exciper Hy quia ad 
Bayonne non nisi ex hortis aufugam percepi. Mihi hancine exclusionem 
Darracquio enuncianti, ita ille respondere in litteris datis e St. Esprit 
(ad Bayonne), die 20 Dec. 1853: « Je partage entierement votre opi- 
mon sur notre Hypericum bem. L. Je crois en effet qu'il. faut. le 
rejeter de la Flore Pedii et ne le considérer, que comme espèce 
échappée de la culture. » Nec stirpem per Cantabriam calidiorem, San 
ccm, Orio, Zarauz, Bilbao, Totti. Algortha reperies spon- 


Ord. 100. ZY GOPHYLLEAE R. Br. 


Tribulus Theophr.?, Dioscr.?, Vergil?, Plinii? sed dicamus 
partim; reapse Tournef. 


Tribulus terrestris. ((Theophr., Dioser.?, Verg.?, Plinii?) Matth., 
- Cord., Dod., Clus., Caesalp., L. Sp. i 


Theophr. Hist. pl. 1. 6, c. 5. Trib. Cicerul. fol., Dioscr. l. 4, c. 15! De Vergil. cf. FI. Virg. 

| 1123, Plin. Nat. h. 1. 214, c. 16, vel 58. Koch p. 158, Bert. 4, p. 422, Gaud. 2, n. 915, Moris Sard. 

, 1. 240. Kralik, Trib. da: oriental. Diagn. in Ann. Se. Nat. Par. Sér. 3, T. 41 (1849), p. 98, n. 4, 

DC. Dub. p. 10 Ierbr.; T. bicornutus Fisch. e Mey. ex Ledeb, Fl. Ross.; T. albus Poir. 

F isch. et Guill. Perot. Richrd. A. Seneg. Tentam., ubi item du- 
r] h t 


de o illr. Ads . el 
Pirain. PL exsie. ex Parl. Flor. Graec. Sibthrp. C. 4, p. 65, t. 372. Schk. Handb, t. 115, glabrior, 
CN 


rin. Fr. Sem. pl. p. 335, t. 69, f. 2, Lamk. Ill. t. 346 f. infr. 1.*, Reichnb. Icon. C. 15, t. 161, 
£4821, Sabb. Hrt. Rom. T. 5, t. 17, Zannich. Vnz. p. 263, t. 222, Matth. p. 974, Camer. Epit. p. 714, 
Dod. Cereal. p. 923 fig., Pempt. p. 537, Lob. Obs. p. 528, f. 1, Icon. 2, t. 84, f. 1, Clus. Hisp. p. 465, 
Rar. pl. Hist. 2, 1. 6, p. 241, f. 2, Barr. Ic. t. 558. 


© Flor. Jun. in Autumn. exordientem. Fruct. Jul.-Nov. Per regionem 
Dediterraneam, locisque calidior., potissimum ergo in Pyr. orientalibus. 
. Legi in Pyr. or. ad Roussillon, ad Bagnouls sur mer, die 9 Sept. 
1843. Vidi ad El Seo de Urgel. : 

Caulis plerumque prostratus, scilicet rarissime erectus. Petioli sub- 
articulati ad foliorum insertionem. Folia et flores cito clauduntur, vel 
sse complieant, dum in obscuris latitant aut nimium manibus per- 
tractatur planta e solo avulsa. Facies quarumdam Japilionacearum (Me- 
dicae, Onobrychidis), a quibus vero et fructus structura et tota fabrica 
floris recedunt T'ribuli. 


ex Serres, qui iniquas manus in La Peyrouse Herbarium nimium pem 
va T. terrestrem retulit Grenier in illo suo Fragm. Voy. eI ver 


guera, eujus descriptio hanc Serres et Grenier determinationem, p 
Amme adversante, probabilem esse demonstrat, quamvis ilia la Jon: 
“ma non sit, Eco autem plantam non procul loco citato ad la do 
Tira magna copia provenientem reperii, aestate 1860. Forte e à 
Al Bellegarde etiam reperta. Sed citare desinant La Peyr. Her sit 


io Hedysarum uniflorum disparuit. i A 
| Tribulus Bibl. Sacr., gia "S v. 18, Hos. e. 10, v. 8, — 
T T, v. 16, Ebr. c. 6, v. 8, a pluribus Fagoniam cretam si 


quibusdam locis aeque ever oc viia. 
; eXposuique jamdudum in mea Flora Vwgimm — ... Codice 
2 terim referam; qui Tribulus inspicitur pictus 3 m est; ef. 
uen - '!ndob. pro nostro potius recognitum gen dijudiearetur 
—aéi Litter, ad Jacquin (ed. 1841) p. 70; nec J 
4 


304 


Tribuli figura in altero Codice satis praestanti degente Florentiae in 


Bibl. Laur. Plut. 73, n. 16 


Harmala Dod., Pen. Lobel., Clus., Tournf. 

Olim, nune etiam a multis, ad Rutaceas relata, ab aliis potius ad 
Zygophylleas laudata; cf. etiam Bunge Reliq. bot. Asiae, ex Lehm. 
(1851) p. 275, videasque Brongn. En. G'enr. pl. 1850, p. 139. 


Harmala syriaca (Dioscoridis) Pen. Adversr. p. 390. 

Dioser. l. 3,:c. 46. Peganum Harmala L., Bert. 5, p. 6. P. 

V. 2. Flor. Graec. Sibthrp. C. 5, p. 43, t. 4560, Schk. Handb. 2, t. 127, Bull. Herb. Fr. t. 243, Lamk. 
Ill. t. 401, Reichnb. Icon. C. 15, t. 158, f. 4818. Matth. p. 738, Camer. Epit. p. 496, Clus. Hisp. p. 426, 
425 fig., Rar. pl. Hist. 2, ]. 5, b 136 f. infer., Lob. Obs. p. 908, f. 1 ]con. 2. t. 55, f. 1, Dod. Pempt. 
p. 121, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 26, p. 200, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 973, f. 2 

9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Arag. Catal., humilio- 
ribus, calidioribus. 

Legi in Pyr. Arag. ad Piedra tajada, die 25 Jun. 1850. Obser- 
vavi ad Ena, ad Andani. Iserne me certiorem faciebat vidisse se stir- 
pem sub Æl Seo de Urgel. 

Linnaeana generis denominatio, summopere absurda, hodie magis 
magisque repellenda est. Sic ille olim: « Affinitas sat magna intercedit 

anc speciem inter et Rutam, hinc excluso nomine barbaro Harmala, 
recepi nomen Rutae graecum Peganum. » Hrt. Cliffort. p. 206. Sed eur 
ceu specificum nomen Harmalae suscepit, qui nomina barbara condem- 
nabat? Cur admitterentur leges diversae (sub eadem conditione) hine 
pro genericis, illinc pro specifieis nominibus? Ipse Linnaeus recepit 
Caryocar ; Daturam, Aucubam, Huram, Ribes, etc.; qui alia etiam 
minus feliciora confecit. Ille qui plures sententias optimas a Ludwigo 
decerpsit, pessimum tulit consilium sequentem praestantissimam despi- 
ciendo : « Nomina barbara, si idonea sunt et facile pronuncianda, non 
rejiciantur ; assumimus ab illis plantas, cur non etiam nomina? » inst. 
hist. phys. Regn. Veget. (Lipsiae 1742) p. 73, § 211. Recipiamus ista 
nomina injuria barbara appellata, potius quam nomina ante rem, nomina 
aliena, novis plantis imponere, ut nimium nimiumque repetite actum 
est. Cf. etiam Ludw. Aphor. bot. (Lips. 1738) p. 31, n. 189, nec non 
Inst. ed. 2 (1757), p. 86', § 219; et videas quomodo rem pensitabat 
Smith, Intr. to Botan. ed. 1833, p. 187 Perhaps etc. 

Ex hac planta, utque credit Mirbel ex radice, eliciunt orientales 
materiem coloratam, qua utuntur ad lanas et setas rubro colore infi- 
ciendas. Caeterum, pauca certiora ad rem noscimus; cf. Compt. rend. 

cad. Sc. Par. T. 12 (1841), p. 847. Non vidi hoc ab ullo ex antiquis 
scriptoribus relatum fuisse. 
ro Moly Cappadocicum cum Galeno habita est haec species a Valla 
(Georg,) De Simplicib. Natur. (Argentinae 1528) Moly pag. innumer.; 
a Ruell. De Nat. Stirp. l. 3, c. 39, p. 694, lin. 11, 16: 27-9. 


daurieum Pall. It. 1, ipso fat. in 


OT. rol. DIOSMEAE Juss. Andr. 


Fraxinella Cord., Dod £. Mi- 
chel., Hall., Rivin., Ludy., dg debet — en 


Quidquid sibi suaserint antiquorum plures et nuper etiam Fée de 


Dictamno Hippocratis, Theophrasti, Dioscoridis, Vergilii ut pro Frazinella, 
de qua mox, haberent, ego aliter sentio, qui in illa Patrum planta La- 
biatam video (Origanum Dictamnum), ut alii plures existimarunt. Hae 
permotus ratione genericum Linnaei nomen utpote falsum rejeci. 


Fraxinella fulgurans (P. or. Egenolphi) Nob. 


Ditt. cog P. Cresc. Agric eun l. 6, c. 42 (ed. Sorio V. 2, p. 275). Herbr. imag. crt. 28 f. 
exir. Dietamnus Fraxinella P er "fig Koch p. 159 et Add. em. p. 441 et iterum p. 1019, DC. Dub. 
. 108. Dictamnus albus Caes., Camer L., Bert. 4, p. 409, Gaud. 3, n. 913. D. alb. La Peyr. Herbr.; 
D, is Stev. ex i. Dac. eu - 76; D. odorus Salisb. Pr.; D. vulgaris Trag., D. angusti- 
folius @. Don., ex Ledeb. Ross., D. alb. et D. Fraxin. Vayrd. A. : . . . 
m Heft 6, Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 337, t. 69, f. 4, 


E E vix, B" rr me e long yts., angustrbs. Stur: >P 
191, t. 36. Duchsn. Pl. ut. vén. Atl. t. 
344, R 


aus 2 23. Garid. Aix p. t. 88, Storck Libell 
ii jj p. bt 2, De Dissert p. 26, t. 6, Lamk. Ill. t. f. 1, Reichnb. Icon. C. 15, t. 159, 
f. 4819, Sabb. Hrt. Rom. T. 7 62, Plenck le. pl. med. T. 4, 32, t. 395, Rivin. Pentp. irreg. 
34, 135, W., W., F 1 anb, Pl. offic. t. 379, Fl. med. T. 3, t. 171, Mill. Icon. t. 123, Woodv. 
Hook. Med. bot. V. 3, p. 465 t. 266, Sweet Fl. Gard. t. 93 pus Dorsten dun ert. 106 A, f. 1, 
Lonicer, Nat. h. ert. 115 C, , Gesn. o» bot. ed. a Schmied. tab. aen. 19, , Trag. St p 
ror Cord. Hist. pl. crt. 94 b, * a fig., Dod. St. h. Comm. sn p. 339 (expuneto sociae), List. 
Pr 294, f. 2, bue p. 83, Pempt. p. 348, ge Pann. ied sed. Rar. pl. Hist. M 
f. 9, Lob. p. 537, Icon. 2, t. 97, Matth. p. 706, eal Epit. p. 4 


9| Flor. Maj. Jun. F re m Jul. Rara hine ind tace mon- 


Bt. Antoine. de Dor in Pyr. d 
l'agnelo quoque; ast, ut mihi sane videtur, in eodem loco constanter non 


perdurat. 
Ord. 102. RUTACEAE Juss. 


Ruta Verg., Colum., Plin., Tournef. 


SECTIO 1.* RUTASTRUM (Juss.) N. 


Sectio haec Haplophyllum denominatur a Neotericis. Sed quum T 
derim hocce nomen apud Dioscoridem, ]. 3, e. 95, inter Kd iim 
Alymi ab eo fugi, veluti si me adurerem, oblita suspicione de q 


am in Dioscoridem notis apocryphis judicatis. 


"ENT : i Not. 
Ruta pubescens (Barrelieri) Willd. En. hrt. Berol. p. 446 Not. - 
.H um hispa 
Tr. Ic. t. 1186. gn Legem L. partim , — C. ai E 47, Haploph yi ise Boiss. Voy. 
m m Saeki infr. un et cum Jaub. Ill. PI. m * Andr. Bot. Re. posit. 
8 25, n, 3 Paoi E p Spach, mr iinifolia d L. iR rosmarinifolia a Herbr.! 
vrilo R initia DG. o, quoad, " M pn spanic ontaines. ; pip linifoli ibth 
yn. (Plant. Aakaas, v. » dense folios. holen non yo Sc. Nat. Par. 
Rem Spac . Andr. Bot. Reposit. 
p ia 


mea nec For. sk., 
3 rtr ^ Bl etie ., nec Sims, perds 
x^ (1849), T. 41, R. petaviaa Pourr. ore deaf E Mur foL i 


Pom Todo, quamvis, g evdin offerat plantam, Lamk, I ul akó 

4 X Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. Arag. did 

ribus locis, rara. ola et Bastus, die 

W egi in Pyr., Catal. Conca de is inter dy us de Tosca ad 
Jun, 1846; ibidemve inter n Romà et l R Ix. Arag. ab 

en , die 25 Jun. 1861. Habui. ex "Tintin Te oy 

i 9; qui se vidiss ue asseruit alb, e quo 

R erpulera planta, jones sub-pedali, valido M ur T 


plures surgunt rami erecti; estque herba praedita colore pallide virenti, 
pubescenti-glandulosa, floribus amoene spectandis onusta. 

Rami simpliees, primo breviter ascendentes, mox perpendiculares, 
in inferiore eorum parte erebre foliati, in superiore per longum tractum 
nudi. Folia ovato-elliptiea, subacuta, erecta, quasi approximata, uni- 
nervia, parce punetata, utrinque pubescentia. Flores concavo-corymbosi, 
pedunculi diehotome panieulati, exteriores longiores, omnes pluribrac- 
teati. Petala ovata, integra, grandiuscula, concava, lutea, carina vire- 
scente; ut folia, braeteae ae calyces glanduloso-punetata, suntque unica 
pars plantae omnino glabra, nam et genitalia ad basim aut pilosa, aut 
saltem pubescentia inspieiuntur. Stamina generatim decem, filamentis 
a basi ad mediam partem dilatatis, ibidemve pilosis; antherae apice 
glanduliferae. Pistillus ad stilum sub-inflexus, vel etiam contortus, sta- 

inibus longior; stigma capitatum, papillosum, sub-quinque-lobatum. 
Capsularum valvae ad apicem extus appendice aut area ovali dense 
ciliata praeditae, ferme ceu Pediculus pubis; glandulae per capsulam 
magis quam alibi tumidae. Semina (vix matura vidi) albida, reniformia, 
granulata, in quovis capsulae lobo quaterna mihi videbantur. 

dor herbae gravis, rutaceus, vel quasi rutaceo-melinus, scatet ex 

utrieulis, vel e glandulis, quibus rami, folia nec non inflorationis partes 
sat copiose induwuntur. 
ies novi generis Haplophylli nomine Pseudo-Rutae distinxerant 
in Italia Micheli et Zannichelli , quod genus ceu artificiale, nee reci- 
piendum considero, iis spectatis quae mox explanabo. 

: Numerus partium floris exterarum quaternarius vel quinarius nihil 
significat, quum in Zurufa etiam calix. et corolla perpetuo quaternaria 


perne concavus, subtus carinatus; filamentorum basis dilatata, introrsus 
villosa , antherae: apice glandula minuta instructae (plurium Hyperi- 
corum more) tanti non sunt momenti, quia characteres hujuscemodi 


rorum numerus 5-4. Stilus ab origine sua quinarius, nec quaternarius, 
staminibus subaequalis, nec brevior, a basi ad apicem dilatatus, neque 
ies sunt mihi quidem notae parvi momenti, nec ceu genericae 
Faves quotieseunque habitus quidam genus non indicat. Semina , 
UNT es a HRS aut tuberculata, nec punctata tantum, occurrunt 

„plantis generum differentium , in quibus res aliter se habet in 


ER m etymologia a foliorum teneritudine (ex Sarac. in ed. Dioscr. 
; n quamvis reapse intelligi debeat a simplicitate foliorum. — . 
: puoescentem ita denominatam reperii in Herbario Hrt. bot. Matrit.; 


COEM a Conde et a Rodriguez e variis locis allatis nec nón 
pultis cum hoc nomine in Horto bot: Matr. 


SECTIO 2. EURUTA N. | 
Ruta montana Dioscoridis! Clus. Hisp. p. 422-4, Grisl. Virid. Lusit. 


* Dioser. l. 3, c. 45. Bert. 4, p. 410, n. 3, Gaud, 3, n. 914, DC. Dub. p. E n. 1. R. tenuifolia 
74 


Pur. Chl. Narb. 74 965 et Herbr. ie a aim; ; " agivestis Pen. Lob., Camer. Ja . Coll. p. 
rar. t. 76, ze m Pl. cr. C. f. 9, Icon, C. 15.6 i4. È y^ni Ch u Rar. l. 
Hat? LA i. 5, p. 136 x et Append. tten, p. p (innu mci ben.; Pen. Lob. Adversr. p. 930, bis 
i. 54, f. 1. Lob. UM py 507, Icon; 2, 1; 54. f. 2, Dod. Pempt. Za 120, Camer, Epit. p. 495, el Bauh 
in Matth. ed. 1, p. 541 fig.; J. Bauh. Hist. pl. 3, l. 30, p. 200, f. 1, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 973, f. 1. 


- Legi in Pyr r sub pane ad fontem Batueco, dis 31 
Jul. 1858; in Pyr. or. ad Conflent, supra Rià et ad Cadelet, diebus 
27 et 23 Bept. 1843. Observavi ad Pamplona, in Sobrarbe, ad Pons, 
ad Narbonne, ad St. Ant. de Galamus et per montes Corbarienses. 

, Prae insequente humilior; generatim pedalis, vel sesquipedalis, ra- 
rissime bipedalis. Vilulsidu ‘saepe fit caudex. Omnes plantae partes, 
ast folia praecipue, glandulis flavo- diaphanis consperguntur. Panicula 
florens aperta , patens: fructigera constricta. Petala concava, integra, 
aeutiuscula. Semina reniformia, rugosa 

štirps quae in locis pinguibus, vel opportunae submissa culturae, 
faciem aliquantulum. mutat: puto e specimine hortensi suam finxisse 
iconem Jacquin. 3e i 
uriorum est perlegere quae de hae specie buceimavit Linnaeus, M 
illa sua infelici scriptura De Plantis hybridis, Amoen. Acad. T. 3 
p. 52, n. 44. af 
R. s sylvestrem Trag., St. h. Commn. p. 69 cum fig., nullus iue A * 
ferre a ret, neque ego hoc facere auderem, quamvis faciem 5 s e 
Hane yA dum prae se ferat icon illa, praesertim , si ad P Ros 

m nos convertimus, Notandum quoque est stirpis semina 1 sipi 

a C. Gesnero, qui per regionem mediterraneam sat late bi 

gravit, ad Monspelium usque, ubi species nostra facilis est inven 


Ruta tenuifolia Theophrasti, Plinii) Tabernaem. qut 

4 Dheophr. Hist. pl. 1. 7, e. 6, Plin. Nat. h. 1. 20, c. 13, vel 51. R. cbalepeneist HR angusti 
k did, n. o P us Sard. 1, Se 2n. De Notrs. prr Fl. Ligust. n. 369 3. v bb. Berthel, I ^ e bh 
"e i. Dub. p. 108, . R. bracteosa DC., Koch p. "io, a. LN 
T Hes V. 13. R. griveolens Ys br Herbr. et R. montana He rbr pidi Diesel nil 
Uo erbr. P eig. et R. hortensis Pourr. ? in pt udi Herbr. Peig.; R. eadeni ? Flor. Graec. 
n DC. et ex Cambess. Balear. n. 117, R, Fernandesia iei 3 p — dua ek ts BIL 
nin aieiai, P er E ©: 8, t. 780, f E 1063 bracteos. dn t. gey f, 100% an Doe d Krtb. p. i 
2, leon, t, 133, f, 9 

nem : 

X, vel f Flor. Maj. Jun. Fruet. Jul. Aug. n esc n marit. 
: na cum Olea, frequentius adhuc in marit. : in Lyr. Sad boc ub 
. NK Calidior, rara occurrens: rarissima in Pyr. septr. | 
x Dulac Fl. Hauts Pyr. p. 636. us la B 
^d gi in Pyr, Cantabr. marit. supra Behobie p Jastidn uina 
mp MS ad Biriatu, die 10 Maj. 1841; ad San Se à 
d arce, die 1 Jun. 1841, et ibidem ad muro : 1 ad Banca i pm : 
"e 2 Jun, ejusdem anni; in Cantabria edita vero. eg! $c 


58 


Baigorry, die 3 Jul. ejusdem anni. In Pyr. Arag., Sobrarbe, contra 
pagum Murillo de Tou, die 2 Jul. 1845; in Pyr. or. ad Roussillon, ad 
Ceret, die 16 Maj. 1843. Habeo a Deville ex la Gleiziette d Ouzous 
(Estrem de Salles). Vidi in Lavedan ad Agos, eamque cum R. montana 
confudisse Philippe et Dulac palam constitit: eos cf. FI. Pyr. p. 179, 
Hts. Pyr. n. 698. 

Planta interdum bipedalis et altior, alias longe humilior, contracta, 
gravissime odora. Caulis saepe suffruticosus, ast non semper, occurrens 
prorsus herbaceus et simplex. Caeterum planta glauca, glandulosa, odoris 
vehementis: hae glandulae undique emergunt, praecipue e bracteis, pe- 
dunculis, šepalis, petalis, nec non e capsularum valvis. Habitus varius, 
quod fit interdum e natura loci ubi planta sese evolvit, vel ab hominum 
et muliercularum vexationibus. 


R. bracteosa formam R. tenuifoliae declarata jam est a Bertoloni, Ann. 
Stor. Natur. Bologn. T. 3 (1830), p. 46: « Posso assicurare essere uno 


is probably R. chalepensis L. » It Hisp. p. 59. R R. divaricatam 
é i . p. 59. Reapse F. divaricata 

Ten., DC., Koch, Reichnb. ad R. graveolentem potius adducendam con- 

tendit Bertoloni, p. 412, n. 1, quem conferas etiam in Miscell. Bot. 17, 

p. 13, n. 63. Et hoc idem jam statuerant Bory Chaub. Pélop. (1838) 

FL 3 isi | JOD. 


Lob. Advrsr. p. 390 eum fig. (infr), Lob. Icon. 2, £L 504,1 HP, 
miii Rectius locum istum ad KR. montanam deportandum arbitratus 
Orc. IO3. CNEOREAE Webb. Baill. 


Pteleaceae Kunth (C. S.) ay 
Par. T. 2 (1824), p- P "pun Aud. Brongn. Dum. Ann. Sc. Nat. 


Cneorum L., Kunth l. e. p. 357. Quum Chamaelea Dioscoridis 
a sequente specie removenda videatur, tune nomen hocce plurium an- 
tiquorum, Latinorum quoque (ut norunt etiam Ados Scopoli Ann. 
Bot. 2, pepi quamvis fuerit a G. Bauhino, Pin., a Tournefort 
Bins. Fam. pl. 2, p. 345 et 537, Ludw. Defin. Pom pl. (1760), n. 488, 
Gaertner, Moench) non suscepi et Cneorum eum L. sumpsi, et Ordinem. 
Üheorearum eum Webb mnuneupavi, etiamsi fateri oporteat et nomen 
hocce nubibus cireumventum esse. 

Porro, Cneorum est nomen genericum obscurum et ut videtur ab 
ipsis Scientiae Patribus diversis datum plantis; num et huie, de qua 
modo agendum erit, aliquando impositum, hoe nec asserere, neque de- 
negare oM cf. de Cneoro sn Matth. Epist. l. 4 ed. Prag. 
p. 231-2 (ed. Lyon. p. 504, ed. G. Bauh. p. 463), etsi ab eo ego re- 
edam. Remoti tamen magis magisque i cum Sprengelio, a re- 
cognoscenda Chamaelea Dioser. , l. 4, 169 (eum Serapione, Matthioli 
Gesnero aliisque bene multis) pro Neotericorum Cheor ro, quae nobis 
qudem eum Sibthorpio, Fl. Graec. Pr. 1, n. 888, plaudente Sprengelio, 
Üomm. in Dioser. 2, p. 640, nec non Fraas FI. Class. p. 225, potius 
sese offerat in Th? ymelaea, sive in Daphne oleoide, quantum dici potest 
Ven Graeciae indigenitate et (nimium eheu!) coneinna Dioscoridis 
escri Eoo 
fugit, inter synonyma Thymelaeae Dioscoridis (Thymelaeae 
Gnidii) haberi et illud Cneori; sed alia alii habuerunt, ut supra tetigi. 


neorum tricoccum (Matthioli) L. Sp. 


Matth. ed. Valgr. 1554, p. 546, Epit, Med. (ed. Prag. 1561) 1. 4. Bert. 1, p. 196, DC. Dub. 
la ug Herbr. ; Caiaele aloa od. 4 i . 2 ga ert m. dM tricoccos G. eai ed Fr 
Sem. pl. p. 342, t. 70, f. 4, Lamk Tii. t. 27, Turp À hia T. 2, t. 87 (sed fruct — M p «71, 
t. 38, Mog P- n Mna. t. 7, Dub. Arbr. Arb. 1, t. 69. Matth. p. 1964-5, ex e vL Pul Lol 
1. 2. Dod, na. Jl. (gall.) p. z0, Pempt. p. 363, Clus. Hip: 169-71, Rar. pl. Hist. VE 584, Dalech. 
fs 57 Arur leon. t. 369, A. 2, Ea mar, Epit. p. 973, J. Bauh. Hist. pl. 1, 1.5, p. 


ħ Flor. Apr. Maj. et iterum E Sept. Fruct. Maj. et per 
g Per TT mediterraneam eum Olea, locis calidior., solo 
* delectans calcareo, 

gi in Pyr. or. ad Roussillon, ad Regleille, die 31 Maj. 1843; in Hm 
Catal, marit. ad Ros as, die 97 Aug. 1860 (specimina ipe e » 
pon quadribaec catis). Observavi p praecipue 1n collibus sup 
Es Nouvelle et aux Corbit: dde 
m partibus tetrameris fructibulique quadriba : 
venit lari ad la Ni ouvelle ; ad Rosas, ubi legi. « vi Sacs 
(ut in Cn, "osa et in hac specie observavi, at wt p 


tres, » 34, L hmiedel, tab. lign. 
i E 8 in Gesneri € )peribus botanicis editis à Sehmi 


eatis obvium mihi 


ne à Í ; : co es quae 
qua admodum distat, etiam si cum Gesneriana figura eon imitatam 


ur in Clariss, Viri Iconibus cres et cujus delineati 
3 in Camerarii Epitome, nee ali Vi Jard. 
entn. Jar 
B nar po a Teneriffa ii Cn. > P petalis 
crt 
um tab. « fo liis cinereo-p e tamen Cum 
Vaninijusg onmi », insuper bacca tetra-gibberosa, " 


361 


trandri, scilicet T. tetrandra Pall, T. laxa Willd. (si revera species 
est propria, nee fefrandrae varietas) et T. parviflora, sive Kotschyi 
Bung. Et dum flores in hoc genere generatim trigyni sese offerunt, 
reperta est species, T. fetragyna Ehrenbrg., eos tetragynos porten- 
dens. Insuper T. songarica Pall. ludit floribus octandris, lisque de- 
candris, qui perpetuo octandri reperiuntur in specie sie denominata 
a Bunge. Genus Niota (Simarubea?) secum trahit duas species, unam 
tetrapetalam, foribus 4-petalis, octandris, pentapetalam. alteram, floribus 
petalis pentandris? sed forte decandris. Subjieimus Aseyrum stantem 
(Hypericineam) floribus tetrameris, ne genus notandum latius conside- 
rem; ut considerationi commendo genus Krameriam (Polygaleum) , in 
quo potissimum inter tot Didynamo-hexandras species affecit me illa 
Peruviana species, quae K. triandra Ruiz et Pav. Ostendit haec ipsa 
or, Pyr. (p. 1736) Arenariam tetraquetram. tetrameram. Objiciunt 
Rossici, cum Endlichero, Dryadanthem illam Rosaceam florum organis 
omnibus tetrameris, vel quaternariis: inspice Sanguisorbam late su- 
sceptam et considera ©. dodecandram 6-12-15 staminibus donatam. Te- 
tramerae sunt species omnes generis Tetrathecae, Ordinis Tremandrearum. 
Ficaria verna procedit potius ceu planta trimera, quam pentamera. 
Boragineis reperimus ovarium 1-2-3-4- oculare, fructusve 1-4- 
spermos. In Solanaceis nos detinet Nicotiana quadrivalvis Pursh in qua 
capsula quadrilocularis est. Florum partes sunt ternae in Rumphia (Ana- 
cardiacea), quaternae in Philagonia, inque Tetradia (Terebinthacea). 
Tetratheca. "'remandrea) florum partes tetrameras gerit sicque Mela- 
Momacede plures, ut supra adnotatum est. Nitraria (Ficoidea) fructum 
òb-loculare offert et in eodem ordine Tetragonia florum ae fructus 


partes tetrameras ferunt; Proserpinaca ternarias; Callitriche vel Stellina 
L?narías ; Hippuris, seu Limnopeuce simplices, vel unicas. 


s am , 
u eodem ordine lusus hujuscemodi in aliis quoque generibus. pner 
nandae item sunt Corneae, Hamamelideae, Ebenaceae ete., et 
Rubiacea divisa a quibusdam in sectiones penta 
(Sprengel), Ne UT Ue 
: "vivum multiplex numeri quinti esse nequit. 4! rines 
tantum donatur partibus; in eodemque ordine Cenap 
muntur flores hexapetali, hexasepali, hexandri in quibusdam "T 
E ibidemve Bulliarda, Kalanchoe, mus Te 
.TUm offerunt. Senus organorum numerus dominatur Pride 
t UO, Las osi. Chabraea, gere leue eum 

j Nandi 7 & on J 
licet in Poles taste , euer Ebenaceis, Malpighiaceis, 
j E , gnotwuaces , l 2 llis staminibusque 
ueeride, abraeaceis, nec non in calycibus, coro 

orum ordinum, aut generum. -incra form 
s Rhizophora Walk. "Arn. Samdi est genus, ferens a bene 
Tlerharia, stamina ab 8 ad 11-12. Item in eodem 0 atibus tribus, 
ima Corollia, numero partium floris 6-1 duplicato, sedie digni sims 

miloculari , plerumque monosperma considerat 


362 


xistillos 

In Primulaceis a generali norma quinaria abludit Trientalis, calyce, 

corolla, staminibus heptameris, nonameris etiam, cf. Koch Syn. p. 666. 

Tetrameri 'Solani plures, potissimum in Sect. Leptostemoni. 
oranthacearum ordo quoque innumeras offert exceptiones contra 


evenit. Lejospermum (Saxifrageun) quoque floribus tetrameris si excipias 
los. 


Papaver bracteatum et Dianthus sinensis senarium numerum plerumque 
offerunt. Et DC., Organogr. vég. t. 31, Hysophyllae ramum flore he- 
xasepalo delineandum curavit. Reperta est Plumbago europaea hexandra. 

uot varius est staminum numerus in JSalicibus, quae diandrae, vel 
ternis, quaternis, quinis et ultra (S. pentandra, octandra , aliaeque in 
exteris terris) staminibus donatae sunt; S. pentandra staminum numero 
vario, ad decem etiam insignis. Idem ferme observatur in Ulmacearum 
ordine. In Araliaceis exultat Gilibertia foris partibus omnibus, ne cap- 
sularum valvis exceptis, heptameris. Et ludibunda Polyscias vix ali- 
quando petala ac stigmata quina porrigit, saepius floris et fructus par- 
ticulas 3-4 gerit; aliquando 6-7-8 luxuriat.. Gastoniam qualem invenies 
non divinabis, siquidem floris et fructificationis partibus maxime va- 


chauxiae; se humiliant Wahlenbergiae et Mercierae quaedam. Inter 
Polygaleas, puleritudine et usu medico aeque praecellens, Krameria 


teste Hasskarl, Hrt. Bogor. p. 219. Steriphomae (Capparideae) gerunt 
calycem bilobum, petala quatuor, stamina sex. 


ip uu 


363 


im Dieotyledonearum, in quo numerus quinarius non solum longe 
sit generalis, sed rarissime et tantummodo ad exceptionem 
Lin eo appareat, veluti in Crucianella pentandra, Coprosmate 
inque generibus subtribus Nauclearum: Guettardaceis, Coffeaceis, 
alisque multis. 
idem alia Dicotyledonearum genera plura, quae generatim 
"partium floris binarium et quaternarium offerant, praebeatque 
do in illis exceptio numerum quinarium, ut videmus in Cornu 
, Veronicis nonnullis. 

) quas ulterius observationes eruere potuissem de Globulariis, 
; Valerianeis | Magnoliaceis , Menispermaceis, Polygaleis, Pa- 


: j ) 
is, Epilobiaceis, Papilionaceis, Dilleniaceis, Elaeagneis, Ara- 
ueiferis, Gentianaceis, Phytolaccaceis, Coniferis. 

8 indicii et veluti theoriae istius praesaga (in dicotyledoneis) 
i is Pentandria, undique exceptionibus, maximeque pi- 
fructuumve aberrationibus commentitiam legem ludificatur. 
Observationes praebet Classis plantarum Monocotyledonearum, 
merus ternarius foret magna naturae norma. « Numerus par- 
Mius in monocotyledonibus generatim usitatior. » Gaertn. fil., 
sem. pl. 3 (1805), p. 6, lin. 27. Idem intelligendum est de nu- 
sx, illius duplicato; cf. Fernaud in Bull. Soc. botg. Fr. T. 2, 

p. 466-70, 

üt tamen in hae classe genera plura numerum quaternarium of- 
elicet Potamogeton, Ruppia, Maianthemum, Paris (crebro), 

Ys; binarium Cyperaceae et Gramina quaedam vulgaris no- 

"Am; unicum Najas, Zostera, Scitamineae vel Amomaceae ge- 
Gramina pu Tradescantia monandra, in Aphelia cyperoide 


eniro 


ca 
ari praeditae, E normali statu discedens. Typha palustris 


iin tetrandra, Anomochloam, Microlaenam, Tetrarrhenam. 
^4 408, citatae theoriae propugnatorem, de Alismaceis agentem, 
tre. botg. Fr. T. 17 (1870), p. 219-82, quasdam et ipsum 
* observationes propulsatoribus potius opportunas. 


104. BERBERIDEAE Venten. 


"IS Brunfels et Neotericor. Cf. St. Hilair. (Aug.) Flor. 

P. 44, de genere docte, de more, disceptantem. 

1589 is (Plinii, Galeni) Belon, De Neglect. cult. stirp. edente 
) P. 41, lin. 12, Clus., Camer., etc. 


l 24, ©. 13, vel 70 impli 
TTA , Galen. Facult. Simplic. 
1, Gaud. 2, n. 837, DC. Dub. p. 19; cf. sed ca 


T 


medic, p. 116 (Ox yacanth.). Koch 


Nat. h, p. 39, 
nm, by ute Regl. in Ach hrt, Petrpl. 2, 


364 


ps. 410-5. La Peyr. Her^r. s. l.; B. manisa Friv. herbr. Rum. Pi EE e ), ex Griseb; B. si- 
nensis Desf.? ex Sie ^b. e Narat] Japon. Agere ne G. Bauh. , Ray Syn., Tournf. Inst.: PE 
ot. 


ist. . i» « h. p. s ` 
Herber. ima » ert, 24 8 fig. inter., P Ad, ert, 15 b f. i wie Lonicer. Nat. h. crt. 46 B, CES Bot. 
ert. 4 - Obs. p. 599, f. 2, Icon. 2, t. 182, f. 2, Clus. Rar. pl. h. l. 4, p. 120, J. Bauh. 
Hist. ni Ax * (P. 2), p. 52 fig., á ib. Hrt. Sanits. ed. ' Germ. 1585, c. 55. 


h Flor. Apr.-Jun. Fruct. Sept. Oct., Brunfelsio jam observante, 
Herbr. 3, p. 183. In calidior. per regionem mediterraneam cum Olea 
ve pee. super eam. 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 7 Maj. 1845. Habeo a Deville 
lectam, ut dicit, de Pierrefitte ad Viscos; fertur ibidem reperta a Corbin, 
cujus forte est specimen Devilleanum , mihi ultra modum suspectum 
ne potius e cultura eductum. Observavi ad Sanguessa hie et illic per 
Pyrenaeos mediterraneos; extra non nisi cultam vidi. 

mi facile rumpibiles. Racemi floriferi rigiduli, fructiferi arcuatim 
patentes. Stamina esse irritabilia experimento confirmavi; item odorem 
pollinis fortiter spermatieum recognovi. 

Dum planta floret folia parum evoluta sunt, unde nonnullorum 
figurae, Flor. Dan., Nouv. Duham ; Woodville, etc., Matthioli, ete. ; flo- 
ribus foliisque bene evolutis onustae, mihi potius enormes videntur. 


Berberidea repudiata. 


Epimedium alpinum rir L. « En los Pirineos de Cataluna » 
Pal. y Verdr. Part. pract. Bot. Linn. T. 1, p. 712. Solemne mendacium! 

Epimedium Dioscoridis , l 4, c. 19 et ex eo Plinii, huic speciei 
spectare minime credimus neoterici (primo Dodonaeo), Sibthorp, Spren- 
gel, DC., Desfontaines, ego, aliique. 

aa a gallis Chapeau d Evéque nomen det generi, si libet, et di- 
catur ZEpipileum. 


Ord. 105. RANUNCULACEAE Juss. 


Plantae saepe anomalae, exceptionibus et vitiis facile subjectae, vel 
ab iis adortae; transitum ad Classem sequiorem melius quocumque 
alio Dicotyledonearum ordine mihi praebere visae sunt. Porro, Ca- 


etiam St. repr (Ang) Mi "eda vég 339, lin. 9 in obi Mk 
Adans Pie F in. 9 seq.; 
pl. 2, s be Alismaceas etis t d pes comprehendebat, Fam. 

P. 


Tribus 1*^ PAEONIACEAE DC. 


Christophoriana Italor. Actaea Plinii? 
Actaea Plinii, Nat. h. 1. .21, c. 7, vel 26, bx hae nostra specie 


365 


: com 2 B me suadet, praesertim quia caules asperi adnotantur 
qa EM dp ES -— r pro Ranunculacea, quam ad manus habemus, 
ostram jam Itali plures et cum eis magni nominis 

2 exteri vir 

wi C. Hrt. Germ. crt. 253, Pena, Lobelius Advrsr. p. 304, cw. 
voti pe Rayus aliique Christophorianam nuneuparunt, quod 
iir, 4 m animo acceperunt Tournefort, Volkamer, Dillen, Ruppius 
lir, Adanson, Micheli, Manetti, Bergen, Zinn, Bux ! 
3 905, j iendarunt insuper Ludwig Instit. Regn. veget. (1742) p. 12, 
8 . gener. (1748 , 

Jom E cd (ipt A p jer. ( ) p. 38; suscepitque demum Ru- 


phoriana vulgaris (Gesneri) Ruprecht Ingr., ee Michel., ete. 
Gesn 
"3 BR porn. crt. 253 a, lin. ult. Actaea spicata a L., Koch p. 27, Bert. 5, p: 306, G 
P. Act. spic, La. Peyr. Herbr.; A. americana Pursh et A Ap M dice rris be 
hypetala Ell., ex ‘Asa Gra ay Man. ; 


ya ) 
eun varbs., qu ien Dee Willd. et A. alba Bigel. et A. pachype 
Üimieifuga betida Pourr ] S. Fl. Py rvthrocarpa Fisch. ei A. rubra Ledeb. Alt. ipso fat. Ross. 

et Ae, haceiferum G ^ii 1t.? ex Timb.; Napellus racemosus D lech.; Aconitum racemosu 
A, Dietr, F] jauh. Flor. D *. v. 5, t. 994, Bull, Herb. Fr. t. 83, Sturm Heft 
EE e Sn MU Sehk, Hamia: S. 9, Gaertn. Fr. pl. 2, (&. 444, f. 1, 
— t 4/39, Roques Phyte: Zngl. Bot, v. 13, n. 918, Schrank Fl. Monac. t. 64, Reiehnb. Icon. C. 14. t. 121, 
190, W., W., F., puru T. 2, EN t1 Iavn. Term. bot. x 50, £. 7, Sa rt. Rom. T. 5, 
1 p.86, f. 2, Lob. Obs Ese e. E n n. 48. Clus. Pann. A. p. 504 (puda), Rar. pl. Hist. 2, 
Hist, pl, 3, 1. 35, : 660, 2, f. 1, Dod. Pun. 237. Pept p. 405. f. 1.3. or 
fn. . 1, Dalec 4 Tasi, * P 1747 fig., Moris. Hist. pl. SBO$ po BUS 


"agis can Jun. Fruet. Jul. Aug. In montan. opacis, solo ple- 
gis Pyr. Catal. contra. Porté, l. d. el Badat, die 24 Jul. 1851. 
Nul k arèges a Deville. 
Bus spicata est: nuncupavit eam sp 
pro cong racemosae (quam Bauhini speciei nostrae indiderant) 
demum osa specie usurpare maluit: haee racemos longiores portendit ; 
iu que species racemos, nec spicas fert, et nullus antiquorum 
P aaro zaja spicatam, plures racemosam dixerunt, ut hodie omnes 
Bini 7 am ceu racemosam stirpem describunt. Denique denominatio 
ri ES opt ipius Linnaei deünitund (Phil. bor. § 82) et falsam 
petivisse sein donat ideam. Miror nomenclationem ista 
P pon dum generieum nomen a Linnaeo inditum repu 
Bui, am -— aea Plinii s. e. videbatur Ruellio intelligi posse pr^ Sambuco 
lin. 6 perperam; cf. Ruell. De Nat. Stirp. I. 1, € 129, p- 332, 


icatam Linnaeus e quo 


diabat, 


Paeonia Dod., G. Bauh., Tournf. 


Paeonia peregrina (Caesalpini, Dodonaei) Mill. Dict. 


Caes. H 
Coro A63. Herbr, Tornab. 1563, fol. 259, n. 736, De Pint» . 45, c. 36, p. 588 P, foem.; Dod. Flor. 
Esp. nd to 1263, p. 110, n. 2, p. 143 fig. Ko'h p. 28, n. 2, Gaud. 3, "o 4241, Coss. "Notie. pl. midi 
ĉinalis La 1) h 93 (P. peregr. Koar .); Gren. bodr. Fr. p. 53, DC. Syst. 1, p. 390, n. 4. P. o otli- 
CUN Eea a bidad Colmeir. Cat is Catal. ? P. nigra Pourr. Herbr. Matr.? P. Broter! Boiss. et 
Dic corallina var. fruct br. Cambess. Balear. n. 141 P. humilis gallica Dyck, Hrt. 
s Retz, P. ra Andrs., P. arietina Ándrs., 
z ll. Herb. F. = z rra 


'kens, ( : 
i eco Di 369? P. paradoxa Andrs.; P. bumili 
Mg. t, 9964. 1 P. bannatica Reiehnb., ex ‘Gron. ad ut e Le 
EMBA, f, 4741 Poulzolz Kl. Deprt. Gard. p. 33, m var. carpell. glabris); 
. Fl. M b vix, quia c carpell. mete et E A CE 47 
Gaud., Cou enton, t. 3. Dod. FI. ed. 9 P (500). 116 g^ 
urt. visum est). Lob. Obs. » ». 390, f A E Icon. t. 


Reichnb. I 

4744 caps. desider. et E er È irat > jeden s 

Dod. A 194, f. 2 (ita DC., 
683, f. 2. 


366 


Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per regionem mediterraneam 
in montanis Oleam dominans. 

Legi in Pyr. Navarr. Valle Aezcoa inter. Villanueva et Arribe, solo 
calcareo, die 19 Jul. 1844; in Pyr. or. ad Roussillon, infra turrim 
(vulgo) du Diable, ad Collioure, mare contra, die 1 Jun. 1837. Observavi 
in Montsec supra Estall; in m.* Basagoda Pyr. Catal. et prope Abeillas. 

Rhizoma tuberibus multis crassis onustum. Caulis superne angulatus, 
angulis obtusis, saepe erubescentibus. Folia in pagina inferiore quidem 
tum glaberrima tunc modice pubescentia vidi in individuis Biene: 
sibus. Flores odorati ab odore e petalis Saa sed odor eni- 
talibus, e staminibus praecipue exsiliens, nil grati habet. Petala pes 
majora, integra, lobata, incisa, sublaeiniata et laciniata quoque, vel 
erosa, divisione eorum mediana prae caeteris profundiore, aliquando ad 
dimidiam petali partem pertingente. Et petalorum oh varius, pallide 
roseus, roseus et sature ruber, qui frequentior est c 

Antherae pulere flavae, insidentes in filamentis aiani e luteo al- 
bentibus, inferius rubris, ut externa pars disci hypogyni, in qua insi- 
dent; disci interna pars, circa ovaria, luteo pingitur colore. Stigmata 
spiraliter contorta: carpella junioria vix pubescentia, adulta glabra et 
glauca, ut ferme tota est planta. Carpella matura divaricata; stigma- 
tibus bilamellatis, cristaeformibus, recurvatis coronata. Semina obovata, 
rubra, nitida; nec excipiendi sunt DC., Duby, Bertoloni, Ledebour, 

cis quique de generis characteribus agentes, ea sub-globosa , aut 


semina iva (nec fere globosa) declarantes. 

Revera P. Broteri Boiss. et Reut., Diagn. pl. novr. Hisp. p. 4, 
cum dubio retuli, quia carpella ed "ys E AS sed suspicor no- 
stram lage ea talia interdum proferr 

P. festiva Tausch, quae lusus ert nostrae speciei est ex 
Faechini, ei. Koch Add. em. p. 435. 

De prolatione Candolleana certissimus sum, nam identicam cum py- 
renaea ego jam legeram in agro Monspeliensi au Pic St. Loup, ubi 
suam decerpsit DC. 


Tribus 2^ HELLEBOREAE DC. 
Aconitum Theophr., Tournf. 
SECTIO 1. NAPELLUS DC. 
Aconitum Napellus (Notionis remotissimae, a Bibl. Sacr.) L. 


ie pras Baescha Job. c. 3i, v. 40, Esaia c. 5, v. 24, ex Clels. Hierob. 2, p. 199. Koch p. 29. 
ert. 5, p. 420, n. 3, Gaud. 3, n. 1217, DC. Du b. E 17, n. 5. La Peyr. Herbr. et A. neomontanum 


Hi um neumberg. el. Fl. Ff y lv. 1. P. : 
E at ie; 50, Mill. Linn. Syst i illustr. "d^ 13, Ord. 3 tbe. , W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. p. 395, 
: ^N dois . ab Esenb. offic. 3, t. 93 et t. 94 ni X poc vars. Reque Phytgr. med. 2, Ad A 
t 10, tpe Fl mel T. 1195, Woody «Hooks. 5X. 8, Matth. p. 109 
s Sb hp - 248, Co Cord. H Hist. St. pl. ert 45 fig. a £; Dod. E 20-3 E Pempt. P- Aio, Lob. 
Am 1; Chus. Ret. pl. T "31 f. : J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 34, 

fig. Clus. ibid. 1 É. 1, ri Bauh. Ibid. p. 657, f, 2, hae fp neuber 


367 


. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. edit. raro ad mi- 
cendens. 
gi in Pyr. Cantabr. supra la Source de la Nive, ad Eruzate, die 
1841; in Pyr. or. supra Mont-Louis, die 9 Aug. 1836. Habeo 
ex le Pic d' Areigne, ex Peyrehite (Estibe de Luz) et ex de- 
Lac d' Estaing. Observavi ad Orthez, inter Montory et Tardetz, 
ianuam vulgarem (quam vidi sub Mauleon) non animadverti: 
ad Sallen, ad Panticosa, ad Cauterets, Gavarnie, supra 
Valle d' Aure superiore, supra Setcasas, in m." Cagire, au 
de la Perche, etc. 
riat racemo simplici et panieulato, compacto et laxo, floribus ma- 
et minoribus, intense violaceis et pallide caerulescentibus, sub- 
pedunculis glabris et pubescentibus. Occurrunt etiam individua 
variegatos offerentia. In petalis nectariformibus notabilem diffe- 
| non percepi in individuis pyrenaeis. 
neomontamum Flor. Dan. t. 169 ad nostram speciem libenter af- 
Citatur ad A. Cammarum. 
respuo alias prolationes et figuras Reichenbachi, huc quoque e 
re a Bertoloni relatas: sunt hae A. Hoppeanum t. 94, f. 4703; 
mum t. 99, f. 4710; A. tauricum Ibid. f. 4109; A. laxum 
301; A. angustifolium Benth. t. 95, f. 4104; A. neubergense 
deget in L. Herbr. sub Napelli denominatione, y Sm.) t. 88, 


Notam rectam de carpellis sub maturitate rachidi racemi (non vero 
at) adpressis, Gren. Godr. Fr. p. 51, i 

trariam dicens carpella patentia (étalés), Fl. Jur. p. 27. Idem 
"r. s. c, incitatus a Godet Jur. p. 22, describit semina tri- 
s speciei in unica facie striata (ridées); sunt reapse semma in 


; Vergil. Georg. 2, v. 152; ef. etiam Fl. Virgil. ps. 14-5. 
Salmasii observationem forte pauci animadverterunt : « Na- 
multum dissimilis Aconito Lycoctono: mec dubito genus e 
| T - e. 50 (ex edit. Water ete. Traj. ad Rhen. 1689) 
n. | 


SECTIO 2. ANTHORA DC. 


itum Anthora (Avicennae) L. Sp. 
rt. (P 415, n. 1 Gaud, 4, 


Canon. l. 4, Fen. 6, Summ. 2, c. 1. Koch , 95, n. 1, Bert. $ cie 
wi ^ è a i. jaeqeitd Reichnb. , ier Pes De" es r um n. 718. La TS 
ae . , Loisel. Fl. gon. Fr. t. 24, Sering. s eb: Pent 

[rn en 1. Reichnb. Icon. C. 14, m 100, f. 4744, 


1. 77, Roques Phytogr. med. 2, p. 484, t. 106, Mill. Icon. t t8, Het. Bai 1r 
DEPO DII T ard TCI 

* . . * Å. * LI LI ^ i 1 
EC». Ri 2. 5, rad" t 2 Barr. 10. k 009. Bauh. Hist. pl. 3, ). 94 P - 
Aug. Sept. Fruct. Sept. Oct. ineunte. In montan. editis, 


yr. Cantabr. supra la Source de la Nive, 1. d. Eruzate, die 


368 


14 Aug. 1841; in Pyr. or. Valle d Eynes, die 21 Aug. 1836. Habeo a 
Deville ex le Lac d' Èst taing. Observavi ad le Lac d' 0o, in m.* Esquierry, 
supra Cauterets, ad Gavarnie; ad Sallen, supra Balnea de Panticosa, ad 
Bielsa, circa T orla, in Valle de Aran, etc. non eadem ac superioris 
frequentia individuorum. 

Quidam sibi jecit in mentem Anthoram et Thoram ceu remedium 
contra Napelli : vw ab "Heaven praedicari. Sed iste Canon. 1. 4, 
Fen. 6, Summ. 2, c. 1, ed. Juntae 1608, T. 2, p. 202, lin. 11, inter 

plura remedia ad hoc pdt) a TThure etiam medelam expectandam 
ATH HR fallaciter in citatas plantas converso. 


SECTIO 3.* LYCOCTONUM DC. 


Aconitum Lycoctonum (Theophrasti? Arabum) L. Sp., ne dicam 
Salmasii. 


838 E A D t A. jyrenaieum Link. 'Loisl. Fl. Gall. ed. 2, 1.2. p: 1 
ns. 2, 3. La m Herbr. et A. pyren. La Peyr. Herbr.; sieque Duf. Bou 5 Gohar, Cat. D Catal. ; 
A. Lycoct. et A Morang riras nanna: - kA. pro. Mut. Fr.; A. ochroleucum Baumgrt., a pyren. 


4 . 4 p 380 
Fl. Monac. t. 6, Bull.  Becb- Fr. t. 63, Loisel. FI. poles Fr. t. 23. Br., Ph hoeb., Ratz. Pl. vén. E 
79; f. 


n 36, TE dra p racil. ; Reichn b. Icon. 244 t A $ m et t. d flor. ana o,et4, 79: É.-d 

helyph. et t. 80, f. 4681, Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 311, 5, f. 4, Roques Phytogr med. 2, p. 483 
t. 105, Sabb. Hrt. Rom. T. 7, t Matth. p. 1085 et T videtur, Césher Epit. p. 831, Fuchs. Hist 
st. p Trag. St. h. p. 247, Cord. Hist. pl å; Pur 310, Pempt. p. 439, f. 1, Lob 


Obs. 25 dis 385, f. 4, Icon. t. 677, f. 2, ut Rar. ge Hist. * - 5, 21 94 1 fig, Lonicer. Nat. h. crt. 147 A 
f. p. 652, Barr. Icon. t. 599 et 


9| Flor. Jun.-Aug. Fruct. Jul. abeunte, Aug. Sept. In montanis 
et editis. 

Legi in Pyr. or. in Valle d Eynes, die 24 Aug. 1837. Habeo a De- 
ville ex St. Pierre d'Iruley (Pyr. humilior., sive occidental), et ex 
Armenteule (Vallis de Louron), et ex 5 Port de la Canaou. 

[diee ceu speciem nec P iiie. Ipse DC., qui Syst. 
1, p. 368, , de eo disceptans fc dietum « Affne A. Lycoctono, 
sed certo ifie be >, quin etiam « characteres non momentosi sed. con- 

ntes », mox in Pr., p. 57, n. 2, e (Mus. Helv. 1, em p 
concedens, A. pyrenaeum pro varietate A. Lycoctoni recepit, qua 
tentia a Aas laudata est, denuo s a Dietrich, Bluff, Vinpérinit, 
Koch, Grenier. 


rit. 
Neque Zetterstedt, qui A. Lycoctonum svecicum familiare habebat, 
stirpem giers a emea specie separandam censebat, contentus 
adnotare, plantam m quidquam majorem sibi videri et floribus 
sub-caeruleis ( eudtres) edid. cf. Pl. vasc. Pyr. Principls. n. 51 
et Spenn. Fl. Friburg. 3, p. 1040, n. 1. Deville noster, Mecum in suo 


m 


y E 


n 


Catal. MNS. stirpium unione, veluti si non omne dubium amovisset 
haneine addebat observationem: « Jl existe cepedant chez nous (in Déprt. 
Haut. Pyren.), deux formes remarquables, à mon avis du moins, quant 
auc feuilles inférieures. Dans l'une, qui croit au Lhieris , les décou- 
pures des lobes de ces feuilles, au lieu d être acuminées depuis leur 
naissance jusqu à leur extrémité comme dans les échantillons, que L ai 
recueillis au pied du Port de la Canaou etc., conservent presque la méme 
largeur de la base aw sommet, où ils deviennent. presque tout à coup ar- 
rondis aigus. > Confirmavit sententiam jam editam Seringe, eujus cf. FI. 
Jard. n. 3, p. 155-8 


Pourret, in uo» suo Matr., multis nominibus eamdem semper 


speciem vexavit. Dixit Delphinium Aconiti L.? et D. aconitifolium 
Pourr., D. napeliflum er fateor hoc e'fere deperdito specimine du- 
bium mihi mansisse an foret D. Manum et Ac. Lycoctonum L.; et. 


Ac. p poe an Z4 DOR sola varietas 

Ad hane speciem relatum est piens Dioscoridis, l. 4, c. 17-8 
ab Boate cum DC. Recherches Acon. anciens, p. 23, "quod. iste con- 
firmavit in Syst. Nat. p. 369, n. 7. Huic sententiae non subscribimus. 


Delphinium Dioscor., Gesn., Dod., Clus., Tournf. 


SECTIO 1. DELPHINIASTRUM DC. 


Delphinium montanum (Titae) DC. Fr. 
in eale. Hrt. Mauroc. p. 11 


on. ng hirs., A Consol. regal. Tit. It. per "L eur ete. , 
(eum) ert eif p Iy La dul ga, E Bi D remia aes Last a Peje ede 
" Y , 
h et par rtim. D. elatum La Peyr. —— el : in eg a den Pi. y Vend : Part, praci 


D. elat 1. Ser rdn 
elatum » f Ad Godr. ne ; D. elatum var. ing. edium g Trevir. Acon. v3 


Bot. Linn. T. 4, p. 394, n 7, loci is indiets. SAE Gih isum); D wne dn 

yre nur Pourr. in Ars x DC. Fr. et Syst. (a me nullibi vis ult. (excls. syns D. 

indl. Bot, Reg. Ne Bot: V. 9 (integr. at v. 28, ^ 4936 e speci. cult. (excls. syns. 

hirsuti Roi et elati Al, a DC. A fidenter &üsceptis) ; Reichnb. Icon. C. 14, t. 73, f. 4676 b. 
pi ied Jul. Aug. Fruet. Aug. Sept. In Pyr. med. et orient. pu». 
Legi in Pyr. or. Valle d' Eynes (Candolleano d uu i 5 , 

21 et s As 1839 et 1836; in Pyr. Catal. supra Setcasas l. d. 

r yr. Arag. fide Pal. y Verdera. 


neatis, superne pinn natifido-laciniatis lacinia m 
: tioli ad basim evidenter dilatati, q 
uby; sunt insuper petioli superne m 
canaliculo ibidem percursi, saltem 
Superiores bracteae simplices, nid "limes. C 
* ores pallide caerulei, venosi, € calcare saturatior 
po. racteres ab 
Ceu HM ipee Koch prolationem : d Ta Us -— cha konfa 
9 dati paru t vix conveniant et quia desi Roth , 
tib illius D. po percipiatur. Agitur potius de T " us cadit locus 
itr. 2, p. 88, male a pluribus versato, in quod pou 


24 


satin TE 


310 


Clusii, Rar. pl. Hist. 2, 1. 5, p. 94, f. 2, adductus a DC. ad D. inter- 
medium, e quo incassum peculiarem instituit speciem Host, Fl. Austr. 
2, p. 67, n. 1. Item D. alpinum W. Kit. huc inlatum, ex Koch, a 
Gren. Godr. Fr. p. 49, excipiendum non est. Planta Silesiaca-Clusiana, 
iterum cum Grabowski pro D. elato habetur a Wimm. Schles. p. 496. 

Nomen indidit novum sine necessitate DC. (Fr. 5, p. 641), qui 
illud Pourret ineditum evulgavit et ceu specificum aptissimum a se re- 
cognitum ad designandam alteram speciem JZanunculaceam pyrenaeam, 
quae ut Aquilegia pyrenaea a DO. admissa est, dum utraque species 
tum temporis tantummodo e Pyrenaeis innotebantur, exclusis fallacibus 
ab ipso DC. allatis synonymis, Rothi et Clusii, non computato Tita, 
ab italis meis sero recognito, ut et Zannichellio. 


SECTIO 2.* DELPHINELLUM DC. 


Delphinium verdunense (Castellani) Balb. Append. ad Cat. stirp. hrt. 
Taur. (1813) p. 31, Not. 1. 


Emer. De Castell. ad Balbis, cf. La Peyr. infr. c.' Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p- 387, n. 5. D. car- 
diopetalum DC. Dub. p. 16, n. 6. D. Garumnae La Peyr. Herbr.; Hist. abr. pl. Pyr. Suppl. 73, cum 
syn. Balbis. La Peyr. Herbr., D. peregrinum Pourr. Herbr. Matr., Gater. Montaub.; Noul. Fl., Bory, 
Chaub. Pélop., Gren. Godr. Fr., isti ut videtur, ex Chaubard.; Phledinium virgatum Spach Suit. à But. 


rumnae, a qua prius non recedebat, hodie ad Calvinet et ad Pech 
David facile obvenit. Vidimus in Valle de Venasques; ad Viescas; in 
Valle de Aran, huc et illuc per Roussillon, in Conflent etiam ad Olette, 
in agro Narbonensi etiam, inter Raunel et Cuxac. 

Bory et Chaub. Morée p. 150, n. 691 opinati sunt, Linnaeum in 


verba, absque utilitate, de hac re fecit anno 1861, in Bull. Soc. botq. 
Fr. T. 8, p. 203-10, praestantissimum Auctorem Smith praeteriit, Non 
novit stirpem nostram Treviranus. Antiquorum loca a Tournefort usque 
a DC., Syst. Nat. 1, p. 347, n. 13, allata , potius respuenda et cum 
Bertoloni ad D. halteratum confirmanda dijudico. 


311 
SECTIO 3.* CONSOLIDA DC. 


Delphinium pubescens (Magnoli) DC. Fr. 


Magn. Bot. Monspel. p. 73. DC. Dub. p. 16, n. 3, Griseb. Rum. Bith. p. 319, n. 67. D. Consolida 
$ 1). D, tenuissimum Mut. Fr.; D. rigidum Griseb. It. 2, 


Bert. 5, p. 398, n. 1 (expurg. synon., vel partim 
330 p^ fat. Rum. Bith. s. c. D. addendum Mac. Nab.? D. Consolida Pourr. 1t. (ad St. Ant. 
Galamus). 


Flor. Jun. abeunte, Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. Per regionem 
mediterraneam. cum Olea, solo plerumque calcareo. 
Legi in Pyr. Navarr. humil. ad Liadena, die 10 Aug. 1844. Ob- 
servavi ad Burghuy, Ansò, Hecho, in Sobrarbe, ad Benavarre, in Valle 
de 8t. Arnae ad Lescherda, supra Cadaques ad San Sebastiano, ad 


ub. Morée n. 690 
quoque eum suis conjunctis, D. Ajacis etiam ceu varietatem 6 densi- 
floram consideravit, a qua sententia sero 


Ps. 7-8. Item Bertoloni, auctoritatis Smithianae perd 


mter D. pubescens et (Consolidam discrimen admisit, 


A a , ile patebit. » Alii 
y. re conatur, instabiles esse, cuique f acile p D. pubescens 


m i P DEIN : 
erm. exeursr. n. 4469, Mut. Fr. 1, p. 92, dicarunt; sed istu 
U 


Se caerulei, Quasi media inter D. cardiopetalum et D. ju D. iem 

"e quens in campis arenosis insulae Seyri Junio p omg 

um DC. synonymon esse D. peregri 
D. divaricatum Ledeb., Eichwa 


372 


.n. t. 16 pro specie. a D. pubescente distincta non tam cito recipitur, 
idque ulterius examinandum, cultura etiam tentandum censeo. Hen- 
ningius D. pubescens DC. illud crediderat, Pl. Tanaic. (1823). D. pa- 
niculatum Host. Austr. 2, p. 65, n. 2, et D. divaricatum Reichnb. Ic. 
C. 14, p. 20, t. 66, f. 4669 b, videntur eaedem plantae. 

Porro, D. addendum Mac. Nab. describitur in Trans. Soc. bot. 
Edimb. T. 9, P. 2 (1868), p. 332-6, cf. Bull. Soc. botq. Fr. T. 16 
(1869), p. 100; dieiturque in Anglia repertum. Spectatis characteribus 
datis ego in suspicionem veni, agi de D. pubescente DC. cum cerealibus 
in Angliam invecto, 


bot. ete. in Indie, 2.» Sem. hrt. Petropol. Dec. 1835, cf. Anm. Sc. 
Nat. Par. Sér. 2, T. 5 (1836), p. 80. « Ad D. Ajacis L., neque ad 
D. Consolidam, nec ad D. pubescens DC. spectat D. Consolida Flor. 
Graec. t. 504. Pariter, D. Consolida Engl. Bot. t. 1839 aut speciem 
distinctam. (an. D. ambiguum Mill.?) aut potius varietatem D. Ajacis , 
ramis pedunculisque magis patentibus, existimamus. Ad D. Consolidam 
L. (cf. Flor. Dan. t. 683 et Clus. Rar. pl. h. p. 207 D. vulgar. plen. 
Jlor.) haec britannica planta pertinere nequit. » Et revera Bory, Chaub. 

orée l. e. retulerunt D. Consolidam Flor. Graec. ad D. Ajacis, de 
Consolida L. silentes inter adducta synonyma; in observationibus vero 
palam demonstrantes, se istud habere pro peculiari ac diversa specie. 
De D. Consolida Flor. Graec. idem datum est judieium a Grisebach. 
Patet ergo, quam incaute Bertoloni, l. c., Flor. Graec., Engl. Bot. et 
Fl. Dan., ad unicam retulerit speciem, sub nomine D. Consolidae, 
quae ita ab eo concepta est, ut, saltem quoad synonyma, chaos eve- 
niat, nimium hae vice quoque, eximio caeterum viro, Smith indul- 
gendo, imitandoque! 


x 
D. Ajacis Griseb. et ut Vidoni aliorum modo citatorum auctorum, ad 
D. orientale (Dioser. ?) Gay potius spectare videtur; de hac specie cf. 
Gay apud Gren. Godr. Fr. p. 47 cum nota; huie D. ornatum Bouché, etc. 
Locus Dioscoridis hue, neque ad D. Consolidam Auctor. firmatus, est 
Delphin. 1, Dioser. PET 
Neque magis tutum mihi visum est D. tenuissimum Flor. Graec. ad 
D. Consolidam cum Grisebach relatum Rum. Bith. p. 319, n. 65, adeo 
ut eum reliquendum fore potius existimaverim. 
. D. pubescens DC. est Consolida regalis arvensis Magnol (non G. Bauh. 
Pin.) Bot. Monspel. (1686) p. 73, ut egomet e loci autopsia certior sum 
factus; citavitque Magnol jam in Fl. Fr. Suppl. DC. p. 641; neque 


kcu ex quo certiores facti sumus eamdem ac nostram illos prae ma- 
mous versavisse speciem. Sed Consolida regalis minor flore pleno albo et 
1 


tanter quamvis, citata, mihi fam ineerta sese offert, ut eam huc citare 
non audeam. Illico aliquid alieni in plantae habitu video; et stirps e 


373 
patria ignota, culta in horto Montbelgardensi monstrosa insuper facta, 
vix unquam recipietur ab iis, qui prolationes certas, sd veritatis fun- 
damentum sint, in illorum operibus tantummodo inferun 

Delphinium Consolida (Brunfelsii, Ruellii?) L. Sp. 


Brunf, Herbr. 1, A ai eel De Nat. stirp. pl. 3, c. 49, p. 713, x x Koch p. 24, n, 1, Gaud. 


9, n. 1212, Lagr. Foss. 11, n. 2, Noul. Add. corr. ad FI. ass. sous Pyr. . 7, Dub. 

16, n. 2, Baker apud orit "Phytol. 2 (1857-8), p. 376. La Peyr HA. 8. 1.; m ournf., 
HMM D. div ratam Dulac Ber Ledeb. ?); D. arvense Park , Buxb. Hall., D monophyllum Gilib 
Exerc. phyt., co kin Lo dr. Add. Emnd. Flor an. t. 683, Sv. Bot. v. 1, t. 58; Flor. Baty 
v. 9, t. 677, Dietr. Y 336, Reichnb. Ico 14, t. 66, f. 4669, Lamk. Ill. t. 48 R G 
Plenck le. pl. med 5 e . 433, Rivin. Pentp. i . t. 124, f. 1 vix, Labr Heg. Ie aa 

sc. 27, t. 4. Matth. p. 760, Camer. Epit. p. 591, Fuchs. Hist " - 27, Trag. St. h. P. 969, Cord. 
Hist. pl. ert. pun b fig., Lob. Obs. p. 4? 5 x t. 799, f. 2, . Pempt. p. 252, f. 2 iro. 
Herbr, ima 18, f. 2 vix; Dorstn. Botn. crt. 0 B, Lonier. Nat, ert. 182 C, J. B uh. His t. pl. 3, 
l. 26, p. 910, Da Dalech: Hist. pl. Lugd. p. 970 f. in Me 


(9 Flor. Jul. Aug. Fruct. Jul. -Sept. Per regionem oceanicam Rote 
obvium in Pyrenaeis; semper tamen rarum 

Sub Toulouse vidit Noulet; à Pech David Timb., ad Vie Corbin, 
ad Mosset ego. 

Clusiana figura, Rar. pl. Hist. 2, 1. 6, p. 207, f. 1, offert plantam 
floribus duplieatis onustam. 

ragi et Cordi prolationes (eum eadem figura) ad D. Ajacis traxit 

DC. Syst. p. 342, n. 3, cui firmiter obstamus, plurium quoque con- 
silio ps 

Si recte video, D. Consolida (vel Consolida regalis plurium a renatis 
litteris imetia species est potius septentrionalis, quam meridionalis; 
saltem illuc longe frequentior. 


p en simplex (Dioscoridis? Dodonaei) Salisbr. Pr. p. 375, n. 2. 


xw bo wenn Buccinum, Dioser. d: Şi d d. Coronr. ed. 1568, p. 54-5 AN D. A 
3: in » pei enge 3, p Krage Uem 3 Fe Ds uibs i Noal. vip rati 
-i e 
r E Ti A: io. ye Haker apud Irvin. nyiak, oar 3), E Consolida Pm Par e! Engl Bot 
E ) . do; Ai in : , Reiehnb. Ieon 
t. 67, f. 46 Riyin, E Pr s x Er Menton. R Dod. edi ed. 1569, p. Rise 
Penjt: y - 959. d t a mihi quidq, dub. ; , Curt. ; Clus. Rar. pl. h. 2, Ll. 6, p. 206, f. 1 ea 
Lob. Ie. t. 740, : 
(9 Flor. Jun. Jul. Fruct. Aug. Sep 
Legi in Pyr. septr. med. ad St. pas et ad Boussens, diebus 22 
Jun. 185 Observavi ad Castanet , ad 
un. 2 et 28 Aug. ejusdem anni. 
Toulouse, 
Multum variat statura. Caulis interdum unicum tantum racemum, 
saepius eorum plures gerens, —— aut laxos. Flores generatim cae- 
€i occurrunt in planta spon 
. Num D. Ajacis Gay, in litteris ad Des oora (cf. Dordogn. p. 12) 
iom nec ne cum nostro sit, asserere non auderem. d 
um Noulet (a die 22 Jun. 1852), consilio amicorum w "6 
hane E ro I. Ajacis (nec pubescente) recipit et —— "e 
.. Mentem ad Toulouse inter segetes, ex hortis dri ps iet vua 
! pr hoe dixerit in sua Flor. anal. Toulous. p. 8 Fo s €: icu 
€, adduxisse D, Consolidam et D. pubescentem. in FI. bass un y 
| ; 20, ubi unicam tantum plantam, D. Mar sca tractavi pe 
. peram eeu synonymon retulit D. pubesc 
nt qui in in planta videant M} ARa DE Theocr. iw o p^r 
Metam, 10, Vergil. Buc., Georg., quam sententiam respu 


374 

p. 401, et ego quoque in Flor. Virgil., quam conferas, si libet, ps. 63-4, 
ac ps. 153-5. Et quum huc introiverit illud Ai Ai Ovidianum, Met. 
e. v. 215, quasi nomenclationis origo, tum ego de re ad nostram stir- 
pem pertinente (quamvis agatur de poesis interpretione quantumvis li- 
bera) minime persuasus, Linnaenam illam nomenclationem deserendam 
duxi. 

Caulis basi plerumque simplex quapropter Salisburiana denomina- 
tione non deterruit. 


Aquilina Matth., Lobel., Camer. Aquilegia Trag., Tournf., L. 
Hoc nomen derivatum a similitudine calcarium corollae cum aquilinis 
unguibus, Aquilinam rectius cum Mattiolo antiqui plures scripserunt, 
sicque ego restituendum duco. Nam Aquilegia, sive corruptum habeatur 
ab Aquilina, sive sumatur pro eo quod latine significat (aquarum re- 
ceptum) ad plantas hasce nostras relata vel non convenit aut etymon 
mutat, semperque aliqua parte graviter peccat. Objectari posset Aquilinam 
adjectivum esse; excludatur tum et in novum mutetur nomen, quo die 


exclusio adjectivorum omnium ad genera adhibitorum cum plausu: 


praedieabitur. 


Aquilina pyrenaea (G. Bauhini ? Tourneforti) Nob. 


G. Bauh. Pr. p. 75, n. 2. De Tournf. dicam infra. Aquilegia pyrenaica DC. Fr., Koch p. 24, 
5, Bert. 5, p. 431, n. 3, Gaud. 3. n. 1224, Perig Fl. Jardns. 3, p. 115, n. 6, DC. Dub. p. 15, n. 4. 
ulg. alpi 


2, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editioribus Pyrenaeorum, 
m. 


qig. mont, B p. 15, n. 2, 
J. Bauh. Hist. pl. 3, f. 30, p. 484 (sin. fig), Uster. Delect. Opusclr. 
t. 3, Lachenal. Act. Helv. 8 p. 146, t. 5 hine inde jactata est. 


a Lachenal illustratam ab A. viscosa Gouani primus separavit Persoon, 
Syst. Veg. ed. 15, p. 541, n. 1; DC. Syst., p. 335, prius ex Lachenal 
d 


: Paa ) ! P 
illam proprio distinxit nomine 4. Dauhini, cui retulit A. viscosam Host 


Austr. Syn., Trevir. Delph. Aquil. s. c., et Wulf. Nor. ex Fenzl (et 

raf), nec non A. Enselianam F. B, Schultz. ; quibus synonymis alia 
quoque adducta sunt a Neilreich in Maly Enum. pl. Austr. p. 225-6, 
scilicet A. alpina Sternb., A. pyrenaica Reichnb., Germ. et hujus 


LT EE 


375 


nominis plantae varietas Ø Bertol., Koch, ac insuper A4. viscosa 
Reichnb. s. c., denique A. thalictrifolia Schott et Kotschy. A. py- 
renaica Visian. Dalm. pro A. Kitaibeli Schott recognita est. Hoc in 
fide auctorum relicto, mihi declarandum restat, stirpem Bauhinorum 
non adhue bene illustratam me percipere, ut non percepit Gaud. Helv. 
9, p. 411 in Obs. ad Aqlm. alpinam. 

Oblitam speciem a Dufour dicit Grenier, Souven. botg. 1837, p. 11, 
sed evidenter ea est planta, quae pro A. alpina (Pyrenaeis exotica) 
indigitatur a Dufour, Boug. in Excurs. botq. Pics An. et Amoul. p. 31, 
n. 15. 

La Peyrouse, qui Hist. abr. pl. Pyr. p. 306, n. 2 differentiam speciei 
nostrae ab alpina All. optime animadverterat, dein, Swppl. p. 15, di- 


80 
junxit, quin etiam Aquilinae vulgaris varietatem esse suspicatus est. 
Item de istis parum exactam sibi confecerat notionem Richard Spruce, 
ut liquet e sequente nota: « I do mot see how this is to be kept apart 
from A. alpina, for I find the spur always more or less curved at the 
extremity ; and. I consider it hightly probable that both of them are merely 
alpine states of A. vulgaris. » Spr. Not. on the Botan. of the Pyren. in 
London Journ. of Botan. T. 5 (1846), p. 531. 

Stirpem pyrenaeam in reliquiis Herbar. Tournefrt., Parisii, frustra 
quaesivi. Sed minime dubito, quam stirpem e Tourneforti topographia 
circa Gavarnie et au Pont d'Espagne sub nomine A. viscosae indigi- 
tavit La Peyr. l. c. Voy. de Tournf. p. LXXVI, nee non in m.* Lhieris 
ad p. LVII, ipsissimam hane esse nostram 4. pyrenaeam, in citatis 
locis a pluribus nostrum repetitis vicibus visam vel collectam. 


Aquilina vulgaris (Hildegardiae) Nob. 
Hildeg. (fat. funct. 11 Physic. ed. Schott. Argent. 1544. Acoleia, S. 2, c. 140. Aquilegia vul, 
hs "Mp d 2. i 1 Bert ^ A , n. 1, Gaud. 3, n. 1222 ot Add. in V. 7- 
ust. n. 55, A. vulgar. et A. viscosa Loisel. Fl. 
. 333 i 


Pe ? ? 
Agen.; A. caerulea et A. rubra Gerard. J.; A. viscosa Gouan. infr. c.; 
cornuta Gilib. Exerc. phyt., A. nemoralis, A. p x et A. ciosa Timb., s 
7 i T a , ex Gren. et Godet Jur., A. ruscinonensis Timb. 
et Jeanbr. Engl. Bot. v. . 997, Fl. Dan. t. 695, Sv. Bot. v. "d. 
Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, M a 148, f. 3, Loisel. Fl. genr. Fr. t. 14, Libosch. Trin. p. 41, t. 14, 
EN do l. med. T. 5, p. 48, t. 437, Reichnb. Set 2 44, à : ir 
: Mill. Linn. Syst. illustr. Cl. 13, Ord. 5 eum tabs.; Gouan . err. 3 
tract., Garid. Pl. AK p. 38, [iN Matth. p. 629, Camer. Epit. p. 404, uchs. Hist. st. E m Trag. St. 
* 137, Dod. Flor. Coronr. (ed. 1568) p. 81, Pempt. p. 181, f. 1, Lob. Obs. p. . 1; Ico 4 ; 
h. Hist. pl. Lugd. p. i mn. Phyt, ed. Neap., vel ed. Flor. aeque p. 1, t. 1, a^ 
nolph. Herhr. imag. P. 1, f. 1 et crt. 9 f. inter. ead. et P. 2, crt. 14 a f. inter. pe E er Js 
omnt. Nat. h. crt. 85 B, Cub. Hrt. San. ed, Germ. 1585, c. 162, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, p. 
e. 


r 


r 
gi in Pyr. or. 


u 
die 20 Jun. 1857, vel ad Tolosa 
in quibus superior plantae 


^O DANT ETSRe EE edu. A 
que 084 Dew URGE 


EE ur CLucvt^ Wine D op a a, ai oan - RI 
4 : i ecce 
E ORARE 124 eei 


316 


pars tantum aliquot seatebat glandulis, vel si mavis, conspiciebantur in 
iis pili vel apice glandulosi, vel basi admodum bulbilli inerassati. 

Distinxerunt nonnulli, Gouan praeeunte, ceu peculiarem speciem, 
in qua tantummodo statura minor est, et pubescentia viscosa major. De 
hujus plantae separatione legitima dubitarunt Villar Dauph., Pollini 
Ver., DC. Syst. et ; ne dicam Linnaeus, qui (fere incredulus) in 
litteris saepe Gouan sollicitare, ut illustraret 4. suam viscosam, ut ejus 
semina aut frustula mitteret, denique illum exortare, ut videret « num 
semper sit viscosa? » cf. Letts. Linn. Gouan apud Amouroux Notie. 
histor. sur Gouan in. Mem. Soc. Linn. Par. T. 1 (1822), p. 191-2. A. 
viscosam eeu speciem porro respuere Murray Syst. Vegtb.; La Peyr. 
Hist. abr. pl. Pyr., St. Am. Agen., Wallr. Ann. bot., Dert. Am., Spreng. 
Syst. Veg., Chaub. Fragm. (1830). 

Non erat ideo eur clamorem de re palam conclamata ageret Grenier 
in sua opella Obs. bot. Besanc. 1838, p. 5; nec aequus fuit Boiss., Voy. 
botq. Esp. p. 12, n. 31, hancine sententiam Greniero tribuens. De 
Murray erit observandum, quod dum hie dicit, Syst. Veget. ed. 13, 

. 420, n. 1, ed. 14, p. 505, n. 2, se semina A. viscosae a Gouan ae- 
cepisse, iste Herbris. p. 38, nullum de ea semen misisse Murrayo 
declarat. 

A. viscosa Waldst. Kit. pl. rar. Hungr. T. 2, p. 184, t. 169 sese 
offert ceu speciem ab ea de qua loquimur absimilem, cf. Wallr. Ann. 

ot. p. 72, n. 143; item ab A. pyrenaea diversa judicatur. Eam e Py- 
renaeis se possidere dicit Koch, Syn. ed. 2, p. 23 sub n. 1, et A. vi- 
scosaum, cum A. pyrenaea, utramque in Pyrenaeis indicant Grisebach 
et Schenk, Obs. pl. alpin. (1851) ns. 295, 296! Sunt etiam Loret eum 
Martins, Herb. Lozér. Prost (1862) p. 39-42, qui putatam Gouani spe- 
ciem iterum vitae redire conati sunt. Inanis mihi labor. De Kitaibeli 
planta quidquam relatum est etiam sub superiore specie, sed cf. A. Ki- 
taibeli Schott, Zool. bot. Verein. (1853) 2, p. 129. 

Degit in Herbr. La Peyrouse illius A. diversifolia e Pyr. occ. a 
Lalonne accepta, quae videtur lusus aut monstrosus status A. vulgaris. 
De illa siluit La Peyrouse in suis scriptis. Gerit ista flores prae illis 


floribus plurimis, inter quos unus pingitur luteus. Denique A. vulgaris 
ludens corollis albis facile in hortis visitur, e quibus in ruderatis et in 
campis transiens, alienam a typo interdum obtulit faciem. 

A. ca ensem esse hybridam plantam matre A. vulgari, patre Fu- 
mara sempervirenti, seu Corydalide glauca (Cornut.) Pursh, cogitare, 
credere et scribere potuit Linnaeus in illa sua famosa Dissert., Plant. 
hybrid., in Am. Acad. T. 3 (1787), p. 39, n. 8. 


Nigella Trag., Tournf. 


hispanica (J. Gerardi) Ignot. G. Bauhin. (Pr. p. 15 
n. 1) semina sic denominata aafaa ag ^ iu. ; 


311 


r. Herbl. p. 1085 f. cum n. 6. DC. Pr. p. 49, n. 4et ope Dub. P. 2, p. 1023, Lagr. Foss. 
Tarn. vh p. 10, n. 2. N. sativa La Peyr. Herbr., PORE: PIN Si et. es hispanica Real Fl. 
bass. sous Pyr., ipso fat. Add. corr. p. 7; hispan. et N. arvensis y on Herbr. Matr., haec partim; 
sso Arag.; N. gallica Jord. Pug.? Noul. Fl. anal l.; N. divaricata ird Desf. Fl. Atl. p. 430, 
t. 119, Mill. Ie. t. 187, f. 1 mihi placet, DC. dubia, Tw Bof. Mag. t. 1265 vix. B yst. Æst. 
9, t. 10, f. 1 tollerab.; Park. Theatr. p. 1375, fig. 2? mal. Debry Floril. renovat. 16 t. 59, f. extr., 


Debry Florileg. nov. 2, t. 52 f. e d Ps Weinm. Phytgr. t. 758, f. b et t. 757 f. e. Moris: Hist. pl. Oxon. 
3, 8.12, p. 346, n. 9, t. 18, f. 9 n 


Flor. Jun., Æstate et Autummno ineun:e. Fruct. JEstate-Nov. 
Per regionem mediterraneam facilius obvenit; sed hue et illuc reperitur 
in Pyr. septr. med., upon iacu a ind etiam 


ad HARE Pamiers, - Narbonne. 

Statura plantae pedalis, sesquipedalis etiam; caulis glaber, si demas 
scabritiem aliquam ad angulos. Folia glabra, in costis aeque scabrida, 
superne sulcata. Sepala pallide caerulea in eorum superiore pagina; in 
inferiore albentia eum venis anastomosantibus, reticulum viridem effi- 
eientibus. Antherae apiculatae. Stili circinnatim revoluti. Capsulae sca- 
bridae, ultra medium connatae. Pistillos vidi quinque, sex, octo et decem, 
in pauperioribus individuis perpaucos, plures in luxuriantibus, vel in 
primario 

Figura Desfontainesii male in flore integro, vix in petalo seorsim de- 
lineato, offert unguem tam longum (ferme longitudine limbi), ut video 
in meis speeiminibus; antherae seorsim delineatae vix bene expressae 
sunt, apieulo tenuissimo; aliae, in flore integro, male omnino reprehe- 
sentantur , Sit pace perce elebris delineatoris | tg Sub Lejona Can- 


plicem , unifloram, lateque in hoe statu crescentem in locis incultis , 
maeris, siccis; and ubi segetes fuerant elatior, ramosior, plurifera, ut 
alibi, reperiebatur. 


peciem Cosson in varietates dividere, inter quas pyrenaea nostra 


E parviflorae subjiceretur; cf. Coss. PI. nouv. cr. midi d Espagne, 
$90) 9. 


Besleriana figura robustam offert plantam, in qua tamen notae prae- 
cipuae adstant, ruditer tamen et minus feliciter, de more ejus, expressae. 
ix exeipienda est Debryana figura. Morisoniana male florem, pejus 
adhue fructum refert, rudis insuper, nec bene partium formas et pro- 
portiones reddens, omittenda potius fuisset. Parkinson ramum floriferum 
hium, nee adeo feliciter delineavit. 

Latet nostra species in Herbar. Dillige 
(anno m, falso tamen insignita nomine, 
p 2, * ` 
Eod per errorem hane speciem N. arvensem denominatam fuisse; 
hane per Pyrenaeos nusquam inventam credo; aliter opinati sunt Gre- 
nier, Godr. Fr. p. 44, N. arvensem in Roussillon expedite dicite 


Nigella damascena Ryff et Egenolphi! Cordi V., Trag. p. 118, L 


mensi a Wijnhouts composito 
ut testatur Courtois in Dod. 


vx ; ed. Varior. 1549. p. 241 cum fig. (L*). ! 
E pn s "s Sergi ue vs dps mTE 5 EN ub. 15, n. 3. La Peyr. Herbe: * z "N, cometata DE Ex 
regii Pere. pien ex S ciem "Mon t Erobathos jamssceim "a P Ta. t. Y £ 3 


Situ? 6:6. 5. 7. t. 609, Schk. Hand. 72. S 146, yas tE Mag. n. 22, Savi M 
slam TI - 488, f. 2, Reichnb. Icon. C. 14. t. 420, f vu i pie ME nton. t 5? hs 


t. C. M. atth. p. 796, Gamot. Epit. p. 552, Trag. St. h. p. "i Cord. 


378 


st. p. 504, Lob. Obs. p. 428, f. 1, Icon. t. 741, f. 2, Dod. Pempt. p. 304, Weinm. Phytgr. t. 747 f. c, d, 
Cienfuegos MNS. Matr. Hist. pl. (1627) T. 5, p. 542, p. 546 fig. ex Asso. 

(9 Flor. Maj. Md Fruet. Jul. Aug. Pyr. Atax., or., Catal., cum Olea. 

Legi in montb s. Corbariens. ad Cascastel, die 9 Jun. 1852. Habui 
ex viemiis de Papinii a ME Observavi ad 7 ouchant, ad St. 
Paul de Fenouilledes, ad St. Ant. de Galamus; ad Casas de Pena, ad 
Curbanel sub Alet; ad Cardona, Pons, ete. Ad Toulouse ceu advena 
Mp miss 

Caulem apice ramosum dixerunt Desfontaines Atl., DC. Fr. et cum 
istis Noulet Fl. bass. sous Pyr. p. 18, n. 1, quod uum in spontanea 
planta rarius interveniat, tunc absolute diei nequit, in Floris praesertim. 

Icon Fuchsii evidenter e planta culta desumpta est, quia elatam 
ac valde ramosam fingit plantam ; ipse Fuchsius hane N. hortensem nun- 
cupare, scitumque insuper N. damascenam in Germania, saltem Fuchsii 
tempore, non visam spontaneam. 

Melanthiwm Dioscor. l. 3, c. 83 ad N. sativam pertinet; nec ad N. 
arvensem, cui speciei quidam cum G. Bauh. Pin. p. 145, n. 1 afferunt. 


Olfa Adans. Fam. p n p. 458. Isopyrum L. et Auc 

Isopyrum Dioser. l. 4, 119 densis obsitum abi intelligere 
nequeo. Istud Matthiolo NN fuit Nigella damascena; Caesalpi 
Lathyrus currentifolius; Columnae, a Clusio laudato, Aquilina eLA 
Dodonaeo (Dioscoridis textu ad mentem suam aecomodato , Pempt. 
p. 580) Menyanthes palustris ; Adansonio Hepatica nobilis (Fam. pl. 2, 
p. 460); Sprengelio, prius (et Fontanesio ex eo) Zsopyrum fumarioides, 
quae species in Graecia desideratur; mox, Sprengelio ipso (Comm. in 
Dioser. 2, p. 626), Corydalis claviculata; Sibthorp dubitanter (neque 
absolute ut autumat DC. Syst. p. 323 Nota) Fumaria capreolata; aliis, 
inter quos Theis (Gloss. botg. p. 245) videbatur stirps Nigellae sativae 
proxima, imo similis, consideratis seminibus a Dioscoride dictis saporem 
Nigellae imitantibus; non dixit tamen Theis illud esse Nigellam sativam, 
ut re non bene considerata, eum asseruisse declarat DC. l. c. Sibthorpii 
opinionem laudarunt DC., Billerbeck, Fée, Fraas. Ego vero in nullum 
ineumbo : hoe tantum clare percipio, Tsopi yrum Dioscoridis ab eo Neote- 
ricorum abhorrere, quapropter Linnaeanam denominationem damnandam 
fore existimavi. Praeterivi Zsopyrum seu Phasiolum Galeni, De Simpl. 
facult. 1. 6 (alphabet.). 


Olfa thalictrifolia (Clusii) N. 
p. 378, A 25 Isopyrum thalietroides L., 


Clus 
Gaud. 3, n. i3 bd Dub. B. . E 
—€ P dm xa LM veas asiat. in qus Acad. Se. Pos V ^ E (iis 3, p 


oms., qu .a rn. . . Dite 
PM ex Lene acm. A. 2, p. 3, t. 105, — is genr. Fr. t. 7, epe "xi e a e gre 
"uc ur P Put VECES ted Hist, pl Oxon. '* S. 4, b mq kt f. 3 ex z ties. et 3, 
t. 1 fig. ult. , hane ex Men 

9, Flor. Mart. et per Ver. EN Maj. Jul. 

Legi in Pyr. occ. Valle d Aspe supra Urdos, die 30 Apr. 1845 
in Pyr. septr. med. aw Pic de Gard, die 1 Jul. 1840. Habui ex is 
p pone ius Mrd Mareoth ; lectam au Pic de Lhieris et in Valle 

zun a Deville. Vidi ad Bareges, Séméac Seix, in m^ Esquierry, . 

Llaurenti, ete, ves e : , 


* 


pagum Gavarnie, sub-foetido 
talia ad Bononiam laeviter odoratos die reperii, 


379 


Habitus, faciesve Thalictri (jam a Clusio indigitata), folia Thalictri 


tuberosi potissimum, fructus figurae Thal. maerocarpi similis, Thalictrum 


Tournefortio: attamen ab hoc genere tribus necessario divellenda. 
Helleborus Theophr., Adans. 
Helleborus foetidus (Ruelli?, Tragi, Fuchsii) L. Sp. 


ee St. h. P 404 et —— Ruellii Trag. Ibid. p. 251 fig. -— ; et ante Kreutb. german. 
1539. Koch p. 22, n. 5, E 5, 2, n, 3, Gaud. n n. dm DC. Dub. 14, n. 3. La Peyr. Herbr. 
s^ h H. uet Pour. t. (ad Ead Engl. < V. 9, n. 613, Bull. ne Fr. t. hie Reichnb. 
Icon. C. 14, 7T (rS, Plenck Ie. pl. med. S. 5 * 55, t. 449, Savi Mat. med. p. 43, t. 13, Berger. 
Phytonomat. P: ds Fs tab. e qua calyx nimium coloratus reprehesentatur; Roques Phytgr. med. 2, 
464, t. 100, Phoeb., Pl. vén. Germ. L4 128, t. 95, E bb. Hrt. Rom. T. 5 Woodv., 


Hot. Med. hu. "Y. 8, ^am. 0, We, We P. t N. ab. Esenb Pi. offic. 3, t 47, 48. Fuchs. Hist 

t. p. 975, Icon. ed. 1545, t. 156, Lob. Obs. E . t. 680, f. 1. item Lob. Obs. ibid. f. 3, 
bos. t. 619, f. 2. Dod. Pomp . 986* J. PI t f * "Appnd. p. 880 fig., Rob. Ic. t. 10, Moris. 
Hist. pl. Oxon. 3, S. 1 2, p. 459, t. 4, f. n 

9| Flor. Mart.-Jul. Fruet. Ma. Bah. secundum loca plus minus edita. 

"Legi in Pyr. Arag. ad Sallen, die 26 Jul. 1850. Habeo a Deville 
e Pyr. septr. med., loco exacto non indicato. 

DO. in Syst. Nat. p. 320, n. 8 citat Clusii iconem, ad Rar. pl. 
Hist. p. 274: sed NE Ibid., l. 2, plantam indigitavit, sed illius 
guram non apport 

Enneaphyllon Plinii; Nat. h. l. 27, c. 9, vel 54, hane significare 
plantam opinatur Brotier, sed haec sententia parum 'suadet: alia sup- 
posita de Dentaria enneaphylla, cf. Spreng. Hist. r. hrb. 1, p. 205, mi- 
nore adhue fiducia mihi recipienda videtur ^ admiserit quamvis hane 
potius DC. (cum dubio), Syst. Nat. p. 272, 

Ruellium cf. ubi loquitur de Pulmonaria, pun Pomelea (vulgo), forte 
Consiligine, De Nat. Stirp. l. 2, c. 133, p. 593, lin. 18. 


Helleborus viridis (Brunfelsi) L. Sp. 


Brunf. Herbr. p. 30. 9d. n. 2, Bert; 5, 2, Gaud. 3, n. 1288, DC. Dub. p. 14, 
n. 2, La Peyr. Herbr. P ; H. T pane sai nik Montaub. ; H. D dae Reut. et Gren. ; H. 1 Di us rns 
pl. rars. Dalm., H. ang »ustifolius Host A. et H. Bocconi Tenor., ex Bert., assentiente Visian. ——— - m 
ngl. Bot. v. 3, n. 200, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 74, Jaeq. A. 2 t. 106, Sch up cs 
2, t. 154, Loisel. Fl. zenr. Fr. t. 4, Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 310, t. 65, 
I Pur. p. 224, t. 41, Sabb. Hrt. n. D n git Mat e me m ^ e Toe ety 
:9.n ues y ed. 2, - , Plenck łe me 
Ratzh. Pl. vén. ern bhyigr, me ^i Reichnb t. "105, f. 448 et t. 103, f. 4717 d DA 
F., N, ab Esenb. Pl. offic. 3, t. 46. Matth. p. 1921, Camer. Epit p. 941, Fuchs. t st. p. : ou. 
P p i ert. 10% ; Lob, Obs, . 387, f. 2, Icon. t , 580 f. 2, Dod, Pempt. p; 
2 s Mus pnt. p. 36, , bis, Robrt. I oris. 


T 
(cca rud My ad TR 


9| Flor. Vere. Fruct. Maj-Jul. Aug., secundum loc 
Legi in Pyr. or. Valle bici. die 17 Jun - 1897. "Habeo a De- 
p e Pyr. septr. med., locis absolute non indicatis; sed MS unum, 
D. diceretur e Lascaz?res, alterumve e Seméac 
Enos odor, Rp ad St. Martyn secus le 


r Ermua et Durango, Pyr. — ad i 
a sum ae ein olentes a 
t mise gun Sey la k 6 ju. 1879. Exploratos in 
noctu vero dec xe 
talia 
grantes; et flores odoratos sub horis vespertinis tentatos percepi in 
quidem ad Massaciuccoli; agri Lucensis, die 20 Dec. 1856; minus 


380 


ergo mihi placet Bertoloni scribens « jflores..... grate, sed brevi tempore 
olentes » l. c. p. 592. 
In Valle d Eynes flores potius foetidos animadverti, ita ut tunc per- 
acd Reus quomodo Jacquin eos aliqua suaveolentia "pollentes dixerit. 
a glabra, in superiore tamen parte, pedunculis, petiolis nervi- 
sque eye eTA foliorum plus minus molliter pubescens, pilis tamen, u 
videtur, saepius aetate evanescentibus. Passim observavi pedunculos 
florigeros rugosos, laeves fieri maturascente fructu, forte quia tune di- 
stendebantur. 
Oh quam parum felices sunt adhuc nonnulli in describendis "ng 
qui stirpes hujuscemodi caule inferne mudo praeditas describunt: ita 
effati sunt Savi Etr., Gaud. Helv., Bert. It., Noul. Ft. bass. sous jo 


s A 
Crép. item, Ledeb. Ross., Godet Jur., Godr. raS Dietr. March. 

Et Koch sectionem constituere de Helleboris caule aphyllo, quod 
sane nimium est. Speciem nullam cognosco in quam bene cadat Hell. 
nigr. horts. flor. virid. Garid. Aix p. 226, t. 40, quamvis non desint, 
qui hune H. viridi afferant, inter quos reperietis DC. Syst. p. 319, n. 5. 

Variabilem admodum hane esse speciem novit Neilreich, qui formae 
grandiflorae esse declarat H. odorum W. Kit., H. graveolentem, H. laxu 
Host. et H. purpurascentem W. Kit.: status parviflori vult H. Jek n 
W. Kit., H. pallidum Host, H. atrorubentem W. Kit. et H. cupreum 
Host: cf. Neilr. Hungr. Slavon., qui in opere de Croat. addidit quoque 
inter speciei synonyma H. intermedium Host. Ei accesserunt Asch. et 
Kantz. addentes H. imus. Vis. sub H. Hunfalcyano Kan. 

De H. occidentali Reut. Cat. Sem. 1868, videas Bull. Soc. botg. Fr. 
T, 16 (1869) ien bibl. p. 53, ibidemve rem non invenies seriam. Ci- 
tatur vici Bot. t. 200! 

us ad SA sananda, teste Dejean Med. Veter., domo 
Prades p Conflent: mirum quia 'ommibus notum est veterinarios uti 
ejus radice pro se 

Non video quo «desto haberetur pro Consiligine Plinii, Nat. 
kr i c. 8 vel 48, vel l. 26, c. 7 vel 21, cum G. Bauh. Pin. 
p. 185 2. Nec acquiescere eorum opinioni possum, qui in ea vident 
Puben oficinalem, ut jam relatum habui suo loco. 


Helleborus niger (Matthioli) Pen. Lob. Advrsr. p. 304. 


Matth. Comm. a ibécen. ed. 1 (1544), p. e (ed. mw s . 591 ME Mech p. 21, n. 


LE od 1, por 2 od DC. A. P. 14, n. 1. La Peyr. Herbr. s randiflorus !halisb. 

rendum, quia H. niger Theop hr. et Dioseor. pi 2e nostro alienus 

e hue y xelophy i ls fois 5 x frr. DR een A. iT t ot S01, st bise. Fr. t. 23, Sturm Heft 
Mag. t. 8, Pl Vi. ; Phoeb. Ratzb. Pl. vén. Germ 23. t. 34, Curt. B 

Ph m : $ ina " ai 446, Spach Suit. Buff. A 58, f. 2 fl. sem.; Berger 

p E: » p. 21 eum "tab Sevi ] Mat. med. p. 23, t. 55, Sabb. Hrt. Rom 5. t. 98, W., Wao Fo 

"RM pile. t. 398, Turp. Fl. med. T. 3, t. 155 Hook. Med. bot. V. 3, p. 473. 


: d. T. 3 ES 

p um ur ytgr. med. T, 2, " 457, t. 98. Matth. 5 e Epit. p. 940, Dod. St. h. Comin 
a Rer ma pl. A uro A "as E. ue er p. 385 h, , f. 1, Lob. Obs. p. 388, £ 4 , Teon. et 681, d 

- te ed. 
Schm Lu i is t. 13, Sehmid. cum Kell, Ir * SUM, ht RO T 

3 Jen Febr. suis Fruet. Mart. Apr. In S id rarus. 
B abui e Valle Ossau Pyr. se eptr. medior., ex Quiálas de Beost a 
pev. Sacaze; e Pyr. Catal. de Herbr. Bolos accepi ab ejus filio; e 
E septr. med. ? loeo non indicato habeo a Deville, in Pyr. Arag. ad 
et Aragues indieat Asso Mant. p. 171, n. 1109, 


38] 

Foret Moly Homericum, ex Triller Dissert. (1746) § 16. 

Quidam adhue hue afferre malunt Plinii H. nigrum, Nat. h. l. 25, 
e. 5 vel 21, sed desumptum a Theophr., Hist. pl. l. 9, c. 11, ed. 
Schneid. c. 10, omni dubio proeul amoto, cum isto ad H. orientalem 
(Hippoer., Theophr., Dioser.) Garsault, Lamk. retulendum est. Planta a 
Botanieis Anglis cum Flora Graeca potissimum illustrata (C. 6, 1827 
ignorari non debuisset a Woodville et Hooker l. c. (1832), adeo ut 
scriptum reperietur ab iis: « Wether our Hellebore be the same species as 
that said to grow in the island of Anticyra, and about. Mount. Olympus, 
so frequently alluded to by the Latin poets, is no easy matter to deter- 
mine » etc. l. c. p. 476, 1, cf. et p. 473 pone synonymorum enume- 
rationem. Boni viri obliti adhue de hisce paucis verbis in ipsa Smith Engl. 
Flora perlegendis: « true plant of the ancients, H. officinalis Sibth. in FI. 
Graec. t. 523.» Sm. l. c. (1829) p. 58, n. 1. 


Trollius Gesn. (C.) Mons. Fract.; Rupp. Jen., L. 


Trollius europaeus (Matthioli) L. Sp. 


Matth. ed. Valgr. 1554, p. 479, f. 9, Caes. Herbr. Tornab. 1563, fol. 250, n. 707, De Pints. Í. 15, 
, " 0 ; DC. Dub. p. 


C. 94, p. 587 Vulgar. i.a. Koch p. 21, Bert. 5, p. 980, Gaud. 3, n. 1284 14. La P y 
Herbr.; Tr napellifolius Roep. ex Koch, confirmat. a Neilr,; Ranuneulastrum Heisteri, ex Fabric. Én. 
pl. hrt, Helmst. ed. 2, p. 272. Schk. Handb. 2, t. 153, Sturm Heft 5, Sv. Bot. v. 6, t. , Flor. Dan. 


t, 133, Gaertn. Fr. Sem. pl. 2, p. 177, t. 118, f. 5, Lamk. Ill. t. 499, Schrank Fl. Monac. t. 50, Dietr. 
. ) The È n 


P- 419, Daleeh. Hist. pl. Lugd. p. 1033, f. 9, Robrt. 
9 


9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editis, aliquando etiam edi- 
tissimis. 
Legi in Pyr. or. ad Mont-Louis, die T Jul. 1836. Habeo a Deville 
ex l Estiba de Luz. Vidimus au Rowumigas ; supra Gavarnie, circa Ba- 
réges, in montibus Esquierry et Medassolles etc., observavique a la Cu- 
eilla da verde supra Rivas et Villalonga, supra Mongarry et supra Set- 
casas, ubi jam viderat Ortega (in Quer Esp. 5, p. 218); e m." Cesy 
demonstravit Sacaze. dm : 
donaei iconem, Plantinianam figuram, ad Tr. napellifolium potius 
laudavit Courtois, pone Herbr. Dilligem. inspectionem; cf. illius Jomm. 
2 in Dod. Pempt. Sed haee contempta est distinctio, a D'Avoine et 


Populago Tabernaem., Tournf., Michel., Seg., Scop. ete. sacri 
L. Jass., non Vergil, nec Plin. ete. Notae sunt rationes, quae n 
Calthae ad hocce genus relatum intolerabile reddunt. 


339 


Populago palustris (Ruellii, Tragi) isa Th Carn. ed. 

Ruell. De Nat. Stirp. l. 2, c. 137, p. 598, lin. 13, Trag. St. h. p. 142 cum fig. Caltha palu- 
stris jd A: "Ark hrt., Lob. Ic., i Sp., Koch . 94, Bert. 5 » Pe. Gaud. 3, 1290, De € 
Lu rt. Fl. Ligust. n. 45, DC. Dub. p. 14, Ledeb. Fl. Ros . C. palustr. p^ Peyr. 

abellifolia Pursh Fl. Bor. Amer. et &: integerrima Punh Fi X. x Torrey New-York, C. Pale 
des Matr. Tarn. fragm. ; . Guera angeri Boreau? C. alpina Ovid. Montalb. Hrt. botanogr. Ind. p. 24, 
C. pu. Gilib. Exerc. phyt.. n parnassifolia Raf., C. orthorhy ier e ; -y Trautv. Pew. ^ Bot. 
v. n Curt. F " Eo b. 
2, t. 154, Sturm gu 8, Sehr ie Fi. T E HN atv. Y. ^ t. D, FI. Dan. t. 668, PO Heg. 
Ic. Helv. fase. 4, t. 1, Sv. Bot. v 900, Diet . Fl. Bor. v. 2, n. 101, Berger. Phytonom. 2. P: 80, 
aer b. 
Ratzb. Pl. vén. Germ. p. 132, t. A Dea Fl. genr. Fr. t. 31, Plenck Ie. pl. med. T. 5, p. 56, t. 451, 
D à x2 D. 490, t. i : ; 
omm, 1553, p. 34, Hist. pl. (gall.) "m ES Pempt. p. 598, Lob. 
aed f n. K - sm . Icon. t... 700, T. 1; 2; Cord. 
Hist. pl. ert. 122 a fig., Ovid. Montlb. Hrt. botanogr. I'on. 3, p. mA -- Gesn. Op. bot. ed. a 
Schmied, tab. aen. 6, f. 54, fl. P . et tab. Aeg e r 109A; in statu normali, Lonicer. Nat. h. ert. 8, 
vers. C-D fig. ; Tragum! citat, J. Bauh. Hist. pl. 3, , p. 470. 
9, Flor. Apr. in ZEstatem. Friet Jun. Oct. Frequens in montanis 
editis, inde aliquando descendit. 
Legi in Pyr. septr. aurigr. supra ien secus amnem /a Maura, 
die 14 du 1843. Habeo e T'arbes a Dev 
Rhizoma crassum, sitaplex: radix fires! in Alpibus (ex Gaudin), 
ps Pyrenaeis ex meis observationibus. 

De C. radicante Forster, mihi suspecta, quam diversimode agitant 
^y instr pervideo (infaustum): ef. Withering Arrng. Br. pl. ed. T, 
3 (18 p. 688, Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8, p. 11. Pariter in prae- 
im "vertit C. asarifolia DC., cf. Ledeb. l. c. Nec rre censeo 
Boreaui speciem descriptam apud Bill. Ann. (1855) p 

"ei haee speeies Chamaeleuce Plinii? Nat. h. 1. TA 6; 3 vel 16 nu 
L 24, e. 15 DC.), pone Sprengel, petit DC. Syst. Nat. p. 908, n. 1. 
Nilo: ego Plinii locum ad Populaginem verterem, qni illius Chama” 
leucem facile, cum aliis multis, ad Tussilaginem Farfaram refer 

« Questa SN Sg di fior doppio fa dei fiori gialli assai belli. » 
Targ. Tozz. Ôt T . 9.* ed., 2, n. 829; ita effatus, veluti si di- 
ceres colorem ara lonas ab liorum duplicatione advenisse. 


Tribus 3* RANUNCULEAE DC. 


Ranunculus Plin. Hall. Cf. mero, Animadvers. botan. in 
Ranuncul. Candollii (Berolini 1819) P. 1 et 2: Cesati Animadv. in 
Ranuncul. charact. specif. Ieonogr. Stirp. Telicr, universal. fasc. 1. 
Folia pe mente inspicienda sint dixit Sering., Melanges botaniques 2, 
p- 

SECTIO 1.* ECHINELLA DC. 


Ranunculus T (Caesalpini) Vill. Dauph. 


Caes, er de Tornab. yu d..254, n, 791, y^ e 
: 14, c. 4. p. 546. Bos h p. 16, n. 17, Bert 
. 2, Moris Sard. 1 0, DC. Dub. » d. AS. " dos losses 
M Là Peyr. Herbr., R. poly; ts llus Wst: Rit. T Syst., Ro e M E (Mic B 
e rie bo nosus Willd., DC. TM R. jusills Poir., DC. 1. e., R. Pinus yar. ghe 


rtulnr. ex Schlecht, l. 9, R. ., Vill. Dauph. 
4, p. 734, t. 49, Reichnb. Icon. C. 13, t. 91, 1 pu S Damn P Vil: Pi M (s HR. je sb. cina 
ustr. ophiogl. fol. Tourn. Cor. p. 29; eda pict. hri. Paris ex DC. 


EN Flor. j. Jun. Fruct. Jun. jd Non rara species per regionem 
cesis dh Olea ad fossas reperienda. Rarior in regione ocea- 
nica humiliora a taei loca colens, 


383 


Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 10 Jun. 1844. Vidimus ad 
Larramet prope Toulouse: abunde eam offendi ad San Feliu de Gui- 
vols, in. Lampurdan, in Roussillon. 

Herba sub-pilosa, pilis generatim adpressis. Caulis fistulosus, nun- 


parte quum sint superne canalieulati et inde depressi, videntur farcti, 
quamvis tales reapse non sint. Sunt pedunculi cylindracei. 

Iconem pictam Musaei Parisiensis s. c. vidit Villar, Dauph. 4, p. 131 
sub n. 3, sed suam speciem in ea non recognovit, relata observatione 
ad R. Flammulam. Plantam a se distinctam, de qua hie egimus, primo 
ille adnotaverat in Flor. Delphinal. p. 56 ceu varietatem R. Flammulae, 
dubius num ageretur potius de peculiari specie, quam in Fl. Dauph. 
reapse distinxit, sed obtruncatam ejus offerens historiam, quam primus 
completavit Poir. Dict. 6, p. 301, n. 13. 

In limite Florae Pyrenaeae non percepi R. lateriflorum (Cupan.) 
DC., Deless. (cum quo idem est A. dichotomiflorus Lagase. in uliginosis 
prope Legionem a me visus in Herbr. hrt. bot. Matr., quem primus 
ego detexi in Gallia mediterr. ad Biterras, l. d. Roque haute, die 1 
Jun. 1840 ubi repetitis vicibus me contuli, ut locum, eum Gramont agri 
Monspel. divitiis botanicis certantem, plenius et primus forte Botani- 
corum, explorarem, aliorumque attentioni fidentius commendarem. 


Ranunculus parviflorus (G. Bauhini) L. Sp. 


G. Bauh. Pr. p. 95. n. 2. Koch p. 20, n. 37 et Add. corr. p. 1016, Bert. 5, p. 568, n. 45. Moris 
Sard. 1, n. 26, De TNotrs. Reprt. Flor. Ligust. n. 43, Schlecht. l. c. 2, p. 34. R. parvulus La Peyr. 
Herbr. bis; R. micranthus Link Herbr., ex Schlecth. bapetalus Viet. Aug., DC. Dub. Gall. p. 40, 

j ianus Fisch. Mey. lod. 4, Vis. Dalm., R. 


; R. su 

ex Bory Chaub. Morée n. 730, Pélop. n. 867; R. Sehraderian 
Incrassatus Guss, Sic., R. chius Guss. Inarim., ex Vis. Dalm. Sup 
et As. Gr. Engl. Bot. v. 2, n. 190, Loisel. Fl. genr. Fr. 66, Sturm 1 
leonogr. stirp. Italicr. fasc. 1, Reichnb. leon. C. 43, t. 92, f. 4010, Guss, Pl. vasc. Inarim. p. 4, n. 6, 
t. 1, f. 1 (chius wars Dill. in Ray Syn. ed. 3, p. 248, t. 12, f. 1, Pluk. Phytgr. t. 55, f. 1, Moris. 
Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 440, n. 21, t. 28, f. 12, n. 21. 

© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In humilior., nec adeo frequens. 

Legi in Pyr. or. ad Roussillon, sub Oms, secus Riu Cerda, die 
23 Maj. 1843. Habeo a Deville ex Vic lusum elongatum, foliis quid- 
quam depauperatum, veluti si in loco coenoso lectum; habui absque 
nomine ex Oñate Cantabr. a Mieg. Observavi egomet ad Oñate, Azcoitia, 
Aramitz, Ramitz, Oloron, Toulouse, ad Benavarre, ete. TEM 
: Caespes densitate, caulis statura variant E constanter vero herba pal- 
lida sese offert in Pyrenaeis. Melius speciem micropetalam  nuncupa 
vissent, . 

R. Schraderiamus Fisch. et Mey. Ind. 4 sem. hrt. vhs bert 
p. 44, Visian. Dalm. 3, p. 86, n. 1307, huie R. parvifloro affinis, v 
ochstetter, ex Istria et Dalmatia 
reperienda apud Seubert Azor. 
(1844) p. 43, n. 308. Visiani l. e. ei retulit loca R. parviflori Stirp. 
non R. incrassatum Guss. Sic. 


Meyeri suamque revocavisse sententiam, 
lypum iterum eonduxisse. 


384: 
Ranunculus muricatus (Dioscorid.?, Caesalpini) L. 
er. |. 2, c. 206, Caesalp. Herbr. Tornab. 1563, fol. po i 720, De Pints. 1. 14, c. 2, p. 544, 
P. d 


cap. lin q R. sem. hirs fol. subrot. Koch 20, n. t Add. corr 1016, ert. 5, p. 566, 
n. 44, Moris Sard. 1, n. 27, m Notrs. Reprt. Fl rust. n 2 * Hilr. (Aug.) Fl. Bras. merid. p. 7, 
DG. 13, n. 38. La Peyr. Herhr. Flor. Graec. Sibthrp. C. 6, p. 18, t. 522, Reichnb. Icon. C. 13, 
t.29. T. 4615, Sehk. EM db. T T. fruct., Gaertn. Fr. Sem. pl. p. 353, t. 74, f. 4? Lamk. Ill. t. 498, 
f. 2, Loisel. Flor. £e y PR Clus. Rar. pl. d 1.2, p. 293, f, 2, J. Bauh. Hist. pl. 8, App. 


. infr.; R. pal diim wide d. Bauh. Pr. p. 95, n. 3 (certe ex ânitopa: loci ger. Monspe L) sine 
icone sed recta a Feuill. data Po Obs. physiq. P. 2 Hist. pl. med. p. 
Flor. Apr.-Jun. Fruct. Maj.Jul. Per regionem mediterraneam 
cum eg Po obvius, rarus in maritimis Céntàbria ae. 
yr. or. ad Roussillon, inter St. Cyprian et Lagnà, die 13 
Jun. 1843. iberan ad St. Jean de Luz! abunde ad Perpignan. 
Ieonem hujus speciei nullam extare dixit Gussone, Fl. Sie. Syn. 
V. 2, P. 1 (1853) p. 50, n. 26, nullamque reapse adduxit! Sed mox, 
Add. emend. p. 836, eas jJ. Baubini, Lamarckii, Sibthorpii (vel Baueri) 
et Reichenbach citavit; Lamarckianam tamen minus exacte indicans. 
Gaertner l. e. R. arvensem simul confundere, sed icon R. muricati 
potius diceretur. 


Ranunculus arvensis (Fuchsii) "ipi Gesn. Hrt. Germ. 
Fuchs. Hist. st. p. 157. Koch p. 20, n. 35, t. 5, p. 564, n. 43, Gaud. 3, n. 1277, — Sard. 
1, n. ?8, DC. Dub. p. 12, n. 37. La Peyr. "He Us 5 R segetalis kit. ex Neilr. Croat.; et no à " 
talis àdjusenat ord. . €. b (sive vers.); R. arvorum ru Ad epe arvense Space veis Sui 

ff. Engl. Bot. v. 2, n. 135, Curt. FI. Lond. ed, G v. Bot. v. 8, n. 537, Flor. Baiv: 


a Fir i. Fruct. Jun. Jul. 
in Pyr. Arag. ad Huesca, die 8 Jun. 1850. Habeo a Deville 
ex Gile á ex Tar 
Viderunt quidam carpella laevia, Schlechtendal, Seringe, Nees ab 
Esenbeck. 


Ranunculus dulcis (Tragi?, Mattbioli, Cordi) Cupan. Hrt. Cathol. 
Suppl. alter. p. 75. 
] h. Comm, in Dioser, ed. 1 1 (1544), p. 104 Ran. 2; certe ed. Valgr. BM pM E 
z sec. spec. Cord. Hist. pl. ert. 119 b sine eon An R. RUE Trag. St. h. p. 99-4? R. Sar- 
ous Crantz A. (ex t .. Cord., Gesnr.) fi ase, 2 (ea. mn * tii, . 2, Brot. Fl. Lusit. * p. 374, 
2 . h p. 19, n. 33, p. ed n. 1276, is S 
et p pr . . i Pourr. Her ; 
sse d R. palensis. Berger. Bass. Pyr; R. intermedius Poir. Herbr.; R. pallidior Chaix apud Vill. 
n^i *5 R, pseudo- Sel x Neilr.; item R. laciniatus Baum grt. est var, e p fagi Engl. Bot. 
Ü J » D. 1904, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1, t. 71, Sturm Heft 82, Dietr. Fl. E 10, n. 668 
rie a" V. 8, t. 615, Cesat. Icongr. St. Ital. fasc. 1, Flor. Dan. t. 1439, Reichnb. pré 3, t. 23, 
M. th .m- t 4618 verruc. cred., Sering. Fl. Jard. 3, p. 65 et p. 3 (cum ex pisa obit " tabulae) t t 
t p . tI NM ex ed. G. Bauh. p. 458, f. 1, Camer. Epit. p. 381, vus Hi Krtb. p. 107 f. infr., Icon. 
2, Column. Eephr. p. 314, 316 fig. Boce, Mus. Piant. 3 162, t. 124, J. Bauh. Hist. pl. 3, l. 30, 
p. 47, £3, Moris Hit gl Ond. 2, S. 4, p. 439, t. 28, f. 201 
©) Flor. Vere. Fruet. Jun. Jul. : 
Legi in Pyr. Catal. Buasir. ad Rosas, die 7 Jun. 1851. Habeo a 
Deville ex Bagnères de Bi 
Linnaeus nomen s dons mic speciei a se inditum desumebat e 
arvo ac graciliore specimine, carens sat ampla stirpis cognitione; hinc 
smi fere omnes, nomen e ejus R. parvuli seposuerunt et protec cto 
toni egerunt. Sed acceperun it multi, imo plures, nomen £. Philonotidis 
ntes generatim Retz. qui Obs. fasc. 6, p. 31, n. 53 speciem ex 


385 

Ehrhart, Beitr. 2, p. 145, n. 24, indieat, sed nec eam describit, neque 
de illa minimum quidem characterem tradit. Crantzii denominatio , ab 
antiquis pluribus sumpta, me non suasit, qui hane speciem veram Sar- 
doam herbam Vergilii, Plinii, Pausaniae, sistere vix credo, ut dixi in 
Flor. Virgil. p. 61. 

am Villar in suspicionem venerat R. pallidiorem Chaix eumdem 
esse cum Æ. Sardoo Crantz.: cf. Fl. Dauph. 4, p. 151, n. 25 

R. luteum Trag. St. h. p. 94 ic. tam ad hane speciem, perperam, 
quam ad R. acrem retulit DC. Syst., differentes sequutus scriptores. 
Locus Morisoni cum insequente specie ambigit. 


Ranunculus trilobus (Morisoni?) Desf. Atl.! 


Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, t. 28 f. sub n. 20, mihi videtur. Sed deser. p. 439, n. 20 se refert 
potius, duce Columna, ad R. dulcem (praecedentem), a quo icon etiam imitata est, Bert. 5, p. 563, 
n. 42, Moris Sard. 1, n. 25, Poir. Diet. T. 6, p. 129, n. 77, DC. Dub. p. 13, n. 41. R. parviflorus La 
Peyr. Herbr.; R. Xartarti La Peyr. Hist. pl. Pyr. Suppl. p. 77; R. heterophyllus Pourr. Herbr. Matr., 
partim? R. rhoeadifolius DC. Syst. variet. sistit, ex Wehb Berthl. Phytgr. Canar. R. Philonotis g Loisel. 
Gall. ed.. 2; d Cambess. Balear. n. 8. Desf. Fl. Atl. p. 437, t. 113, Deless. lc. sel. p. 11, t. 40 rhoeadifol. 

(9 Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In Pyr. orient. locis humilior. 
ealidioribus. 

Legi in Pyr. Catal. sub pago Camagia ad stagnum de Castelló de 
Ampurias, die 9 Jun. 1851. Habui e Bagnouls sur mer a Massot. Ob- 
servavi ad San Feliu de Guixols, Palamos ete. 

In viva planta non vidi peduneulos suleatos quales denique fieri 
dieunt quidam. Individua quae transitum ostendant ad R. dulcem (de 
quibus loquitur Cambessed. Enum. Balear. p. 31, n. 8) ego non vidi, 
et vix reperiri credam. Ægre viderem abrogatam notam, quam usque 
adhuc tanti fecimus in speciebus Ranunculi. distinguendis, de peduneulis 
cylindraceis aut suleatis. 

Melius inter Ranunculos non satis notos collocavisset DC. suum R. 
rhoeadifolium, Syst. Nat. p. 284, n. 99, quam ignoto fructu, affinitate 
male comperta, in Sectione sexta, pericarpiis laevibus collocare, ubi 
veritatis detectio deducebatur. 


SECTIO 2.* HECATONIA DC. 
Ranunculus aquaticus (Herbarior.) Fuchs. Icon. ed. 1545, t. 88. 


od. Paris. rm. fol. 99 vers.; et alter Cod. Paris. Dioser. «Ws A LI 9: t 
dub. florib. rubr. color. fucat., teste Millin, R. sceleratus L., Koeh p. x. n. 94, cups dena 
1. 95, Gaud. 3, n. 1209, Moris Sard. 1, n. 16. Schlecht. l. c. 2, p. 10, DC. Du 

hineh., Spach Suit, à Buif 
x lor. et antiquor. plur, non DC., nee Sm.; R., — hare ces 
. F " ond. ec rav. F + an. t J QI ^ i 
t. 200, Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 179, Bull. Herb. Fr. t. 47, Libosch. Trin. p. 65, t. x Turp. Fl. m 
V 995, Roques Phytgr. med, 2, p. 423, t. 85, Plenck Ie. pl. wt 45 , t. 496, 


Cod. P 


13, t. 11, f. 4598, Br. Phoeb. Ratzb. Pl. vén. Germ. p. 1 ; ' gun 
n Sibir, 4, p 03, n. "is, t. 83 a, f. A. Fuchs, Hist. st. p. 159, T RB: € , "C In ie ». 58. 
i b. Ran. 1 cum fig., ex St. h. Comm. 1553, 4 us p ge. P TX Can. Epit. p. 380 


pun. p. 426 f. infer., Lo 
- nicer, Nat. h. ert. 163 A 
* 4, p. 441, t. 29, f. 27-98. 


© Flor. Maj. et per ZEstatem. Fruet. Jul.Sept. Frequens in Pyr. 


f E LI . » 
" bs. p. 382, Et ` Icon. ts E AN T » S 3 2, 
T iet a Bauh. Hist. pl. 3, App. p. 898, f. 1. Moris. Hist. pl. Oxon 


Ed i : Lagunas de 
Legi in Pyr; Catal ad Rosas, die 9 Jun, 1851; a las nape 
Bils, die 7 Jal. 1851. Observavi ad Irun, ad Toulouse, secus le Canal 


li, alibique. 


386 : 
Ranunculus rapaceus (Brunfelsi) Caesalp. Herbr. Tornab. 


555 
Sard. 1, n. 21, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 39, DC. Dub. p. 12, n. 34. R. bu J 

R ulus St. Am. Agen, ex Noul.; R. bulbifer Jord. et R. brachiatus Br. et R. sparsipilus Jord. ? 
suspicamur cum Perard.; cum R. albonaeco ac valde pubente et R. pilibundo Jord.; R. tuberosus Dod. 
Engl. Bot. v. 8, n. 515, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 73, Fl. Dan. t. 551, Sv. Bot. v. 6, t. 38 : 
Roem. Fl. Eur. fasc. 11, n. 3, Bull. Herb. Fr. t. 27, Schk. Handb. 2, t. 152 fr., Dietr. Fl. Bor. 
v. 9, n. 1760, Reichnb. Icon. C. 13, t. 20, f. 4611, Fl]. Batv. v. 1, t. 26, Bigel. Amer. med. bot. V. 3, 
P. 1, t. 47, Schrank Fl. Monac. t. 314, Plenck Ie. pl. med. T. 5, p. 60, t. 457, Roques Phytgr. med. 
2, p. 429, t. 87, Mill. Linn. Syst. illustr. Cl. 13, Ord. 7 cum tabs., Sturm Heft 46. Matth. p. 614, Fuchs. 
1 t. p. 384, Dod. Purg. p. 290, Pempt. p. 431, f. 1 (f. 2 offert vars. fl. plen. 
b. Obs. p. 380, f. 3, Icon. t. 667, f. 1, Cord. Hist. crt. 121 a fig. 1, Egenolph. Herbr. 
18 a fig. exter., Lonicr. Nat. h. ert. 162 vers., f. 9. J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, 


Brunf. Herbr. 1, p.1145 (non 125, ut quid. citant). Hunc praetervidit Sprengel. R. bulbosus Lob. 
Obs. et Icon., Ray, Volkam., L., Koch p. 19, n. 32, Bert. 5, p. 555, n. 36, Gaud. 3, n. 1275, Moris 


v8 . 160, 
et prolifer.); Lo 
imag. P. 2, crt. 
p- 417, f. 4. 


ex Asolades prope Lourdes. 
Occurrit glabrior et foliis plus minus albo-maculatis, pedalis et bi- 


p. 419 Obs. 

Dari varietatem repentem de hae specie, ut autumat Poiret. Dict. 6 
Var. p. 411 b, lin. 13, credere ego nequeo, nec ille eam indigitaverat, 
tum eum de hac specie egerat, Ibid. T. 6, p. 115-6, n. 42. Forte ei 
m animum rediit confuse pristina Willichi sententia, Obs. bot. (1747) 
p. 4, Hallerique, En. pl. hrt. agr. Gotting. (1753) p. 100, de R. ra- 
paceo repentis varietate; quam sententiam ipsi clarissimi viri prompte 
eandideque dimiserunt, sive primus, Observ. bot. (1762) p. 24, n. 45, 
. Sive alter, Histor. Stirp. Helvet. 2, p. 74, n. 1174. Quamobrem Nota 
Krockeri (Sil. 2, p. 262) obliteranda est. Differentias inter hasce species 
perspicue jam animadverterat Rayus, Hist. pl. p. 581, n. 2, qui lu- 
benti animo conferri potest. 

^ neapolitanus Tenor. Append., non FI. Napol., dubia species Ber- 
toloni, cf. Fl. It. 5, p. 596, n. 37; hujus R. rapacei varietas existi- 
matur a Cosson ; Notic. pl. rar. mouv. Paris (1848) p. 3; ceu bona 
»pecres recipitur a Guss. Pl. vase. Inarim. p. 2, n. 2, cum Syn. R. 
heucherifolii Presl. et cum R. bulboso f brachiato Schleich., Reichnb. 
- 8. €. t. 23, f. 4611 b; forte non immerito, ut mihi videtur. Res at- 
tente revisenda comparationem agendo cum plantis vivis et perfectis! 
eun md Uus speciei tubere ad verrucas exuendas: ao 
catore pedemontano i ie portenti. 

Béd cf maok s A p. P1: praedicatum est, sub specie p 

Sermone vitioso, bulbus adhue appellatur a Botanicis pars ima sub- 
terranea caulis. Habuimus in eodem genere, ejusdem naturae species 
unam R. bulbosum, alteram R. tuberosum nuncupatas. ; 


Ranunculus repens (Dodonaei) J. Bauh. Font-Boll. 1. 4, p. 207. 


Dod. Purg. p. 274. Koch * 
: . p. 19, n. 31, Bert. 5, p. 551, n. 35, Gaud. 3, n. 1274, DC. Dub. p. 12, 
n. 32. La Peyr. tret R. maeranthus Scheel. in Mud Y Hb p. 585, Aes Gray Pl. Licheimer. 


387 

in Boston Medi of Nat. Histr. V. 6 sg et Pl. Wright p. 141; R. vinealis Tabern. R. praemorsus 
et R. Bonplandianus Kunth, ex Griseb. Br. West. Ind. Ill. (var.); R. intermedius et R. "wear gr 
R. CO Bart, R nitidus n E R " d i Por. ex Torr. et Fea 8. . Engl. 
n. 510, Curt. Fl. Lond. ed. apnd . Bot. 400, Fl. Dan. t. 795, Fo av g. : 6, 
t. 462, Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. Sun Heft D . Roem. Ya Ye fasc. ax n. 4, Reic hnb. Icon. C. 13, 
EM f i ‘Sy . P- IX, t. 137, f. e nanth.; Ten., Guss. Mem. peregr. de 1 1834-8, 
598, n. mel. Fl. Sibir. 4, p. 2 4, t . M. Dod. diu p. 425, Matth. Comm. 
ex edit. G. Bauh. p. 458, f. 3, Lob. Obh, p. 379, A High t. 664, f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, 
p. 419-20, Moris. Hist. pl. Oxon. 9, S. ;» p. 439, t. 28, f. 18. 

9| Flor. Apr.-Jul. Fruct. ZEstat 

Legi in Pyr. Catal. humil. ad Goa , die 21 Maj. 1851. Habeo 

a Deville e Lascazéres. 

Vidi in hac specie, ut in R. rapaceo, praeflorationem valvarem, non 
imbrieatam, qualem ex DOC. Alph. et Aug. Pyr., Vaucher, Bartling, Le 
Maout et Decaisne, Bromfield, Endlicher, Spach, Meyer (C. A.) repe- 
rire putaveram; neque quinqueuneialem qualem i in hisce e dari 
praedicavit Clos 
|. Spontaneus etiam occurrit petalis sub-duplieatis. 

. Wallichianus Wight Ic. pl. Ind. or. 3, t. 931 accedit facie ad 
A repentem sed ab hoc praecipue distinguitur plurium partium villo- 
 Sitate, petalis minoribus, stilo apice solemniter. uncato. 


Ranunculus lanuginosus (Dioscorid. ? a. Bauhini) L. Sp. 


Dioscr. 1. 2, c. "ad R. 2? G. Bauh. Pr. p. 96, m fig.; Basil. p. 94. Koch p. 19, 
p. 434, Bert. 5, » 544, E D 10, p. 501 (antiquor. em 'expunete) Gdud 3, n. 1273, Ginel. "Bad. 
Alsat. 2, p. 9, 843, S l. c. 2, p. 25, DC. Dub. p. Herbr 
ex Timb.; R. constamtinopolitanus D'Urvill. " Archip., Mm AU Bit... ex Neilr.; R. strigosus Link, 
Hotfms.? ex Schl. Flor. Graec. yin G6, p. 16, t. 519, Flor. Dan. t. s Schrank Fl. Monac. 
t. 396, Sturm Heft D Dietr. Fl. Bor. v. 4, n. 2871, Reiehnb; Icon. C. 13, t. 19, f. 4609. 


alterutro sequentium. commutatum 
Rejieio Bertolonii sententiari qui ER: z Bauhini locum ad œ. 
velutinum spectare contendit, l. e. p. 548; e species laxiore habitu 


tinus Tenor., nec lanuginosus repertus est. Confuderunt hasce species 
: Sard. Elench. fasc. 1 
plures neoterieorum etiam, Moris quidem Stirp. Sar ene v E, 
p. 2, quod in Flor. Sard. occultavit; Hn et Dioscorides una con- 
fundere, 


gasar snae: (G. Bauhini) Thuill. Fl. Par. ed. 2 (1799), 
p. 216 
s DC. 
auh. Pr 96, n. 7. Gren. Fl. Jur. p. 20, Godr r. ed. 2, p. emorosus x 
Syst, ya 80 n. 90, Koch P 1o n. 30, Gaud. 3, ij ET bu Thid, Append: qim Da Num. Dp M 


Ligust. n. -35, "pc. Dub. 9. n. 30, Gren. Jur. 3, p. ?8, Vei eh l. e. 9, p. 23-4. R. lanugi- 


PLA 
Ste 
d 


. i n 
ise Á : Ejusdem. 
comus Chaix Herb. n dofus R. Amansii iod: R. spretus et R. radicescens 5j H n Ls 
E : É Crantz l. c. t. 4, f. 2, Sturm x 
se E t5 m Y Kw. Pom ur z x DES p xt inen. 8 š en. i iS oum tab. J. 


9 1 Flor. Jul. dub Fruet.. rid Sept. Per regionem oceanicam, Su- 
periorem Semai magis diffusus 


338 

Legi in Pyr. septr. med. Valle d' Aure nemore de St. Lary et ad 
Rieumajou, diebus 14 et 23 Jul. 1852; supra Bagnères de Luchon, die 
19 Jul. 1838. Habeo a Deville ex Sarouilles. 

Villositas plantae patens, reflexa etiam. Folia in pagina superiore, 
contra nervos et venas paginae inferioris, excavata. '"l'eretes sunt caules, 
sub-suleati rami, sulcati pedunculi, canaliculati petioli. Receptaculum 
setosum. Cito cadunt sepala, mox petala et stamina. 

In planta humili, vix palmari, petala magna vidi à la Fourquette 
d' Ancizan Pyr. septr. medior., die 7 Aug. 1352; et florem seorsim ma- 
ximum delineavit Ohaubard apud St. Am. Boug. c. 

Video in R. nemoroso figurato a Pollini foliorum lacinias angustiores, 
superiores praesertim plures lineares fasciculatas, flores nimis parvos 
et carpella tumida, quae caeterum pro quavis Specie male expressa 
forent. 

Fries et solemnius Schultz F. Arch. Fl. Fr. Allmgn. p. 52 varie- 
tatem esse contendunt R. polyanthemi (ut jam opinati fuerant Wall- 
roth, Gmel. Bad. Als. 4, p. 430, Spenner Flor. Friburg. 3, p. 1026, 
n. 14, Schlechtendal l. c., Meyer Fl. Hanov. p. 7, n. 14, Neil. 
Croat. etc), sed ipse Schultz mox, Ibid. p. 120 pro bona specie reco- 
gnovit (ut jam fecerat Besser Knaf Exig. bot. Flora (1846) n. 19, p. 290) 
audato, eum Grenier et Godron, bono et antiquiore Thuillieri nomine. 
Ego quidem jam a die 14 Jun. 1834 bonam speciem sustinebam, 
contra Bertoloni sententiam. 

Revera antiquior est Crantzii denominatio, R. Breyniani, deducta 
e loco unde accepit plantam Crantz (Breyn-alpen); ast nomen ambi- 
guum, quod virum, caeterum existimandum, Breynium Genadensem, 
intempestive evocaret, nec ego praeferendum fore xi. 

Cosson et Germain, qui, in illorum praestanti Flora Paris., R. la- 
nuginosum Thuill. et R. polyanthemum Thuill. suis locis collocarunt, de 


.  Potior mihi sententia eorum apparet, qui R. villosum St. Am. et 
inde R. Amansii Jord. huc referunt, nec ad R. tuberosum La Peyr., 
ut maluit Loret, in Bull. Soc. botg. Fr. T. 13 (1860), p. 

R. adscendentem Brot. Fl. Lusit. 2, p. 370, n. 11, Phyt 
2 (1821), p. 229, t. 181 (ult.), ne minime quidem consuluisse Steudel 
fas est eredere, dum illum retulit ad R. flabellatum Desf., R. chaero- 
phyllum Auctor., Nomencl. ed. 5 4. 3, p 432, 

, Broteri planta affinior potius est R. sylvatico, sed attente inspecta 
aliena ab hoe quoque sese ostendit et locus ei facile decernitur cum 
R. palustri L. MNS., Smith apud Rees. Cyclop., cum quo incedit, ut 
puto, R. velutinus Tenor., quidquid in contrarium de plantae charac- 
teribus n speeiminibus imperfectis , Vel praecipiter observatis, decla- 

otg. Esp. p. 10, n. 21. Porro, mihi in capite 
sumendum videtur Broteri nomen, desumptum e nota ramorum optima, 
Linnaeano ambiguo seriusque evulgato nomine, ne dicam ab aliis pro 


389 


judico R. corsicum DC. Fr. Suppl. p. 631, quem judico, non tantum 
e Bertolonii arab cd 2 ; p. 948, n. 32, quin etiam e specimi- 
nibus Corsicanis mihi no 


Ranunculus tuberosus La Peyrouse! 

a Peyr. Hist. abr. pl. p. 220,.ni T DC. p p. 281, n. 92 et cum Dub. . 99, 
Schlecht. ]. e. 2, p. 96, Sp xd "iint. Friburg. 3, p. 1025 Obs., Loret Hrb. Prost. h 2: Timb. b. 'Not. in 
Mém. Acad. Sc. Toul. Ser. 4, T. 5 (1855), p. 344 et in Bull. Soc. hotq. Fr. T. 44 (1864), p. XXXVI. 
La Peyr. Herbr. et R. divaricatus La Peyr. Herbr. et R. ee oris La Peyr. we inque Herbr. 

imb. et ot. ; R: : . partim ? a ; 
ed. 2; R. lanuginosus Philippe et Dulac, evidenter; R. polyanthemus Ser.? ex e 
anka Dae. eur. n. ?8, qui specimina ete Mid item prius opinatus erat Walk. Arn.; R. Lecockii 
Pe. ex Loret., R. Perusianus Timb. Reichnb. Icon. Bot. exot. 1q 35, n. 49. 
9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. med. Catal. editioribus. 
Legi in Pyr. Arag. m." Turbon, die 17 Jul 1861. Habui ex le 
bousquet des bains ad Bagnères de Luchon a Timbal; ibidem proxime 
ego vidi sub le Port de Venasques et in m.* Cagire; item habeo a De- 
ville ex nemore ad Bar?ges; adnotabatque Deville se quoque Mies 
vidisse stirpem in nemoribus de Landervieille et de Louron. Ego ob- 
servavi in Pyr. Catalan. al Puerto de Salau et ad Mongarry. 
edunculi in viva planta evidenter sulcati, quod magis apparet in 
iis florem nee fructum gerentibus. Receptaculum interdum glabrum (sic 
au Port de bonia Carpella adulta colorantur. 


slam Ca adolleana observatio: « Án satis a * R. nemoroso (sci- 


m sylvatico) distinctus? » Syst. Nat. p. 282 sub n. 92, Pr. p. 37, n. 96. 
Ranunculus acer (Brunfelsi) L. Sp., ab Host correctus. | 


p. 537, n. 98, Gaud. 3, n. am , De Notrs. R^ eprt. Fl. ied n. '-4, DC. Dub. p- 2i n. Gren. Jur. 
P. 3 (1875), p . 27, God. Fl. iid . Suppl. p. 5. La Peyr. Herbr.; R. repens La M Ade n Herb. oin 
ex Timb. et bor. ; R. bulbosus Gunn. Non. et Adeo ex Blytt Pl. rectus et K A Sibtubem n 


Gebr, Lob. Obs. p t. 28, f. 16, Lonicr. Nat. h. ert. 163 


9, Flor. Maj-Jul. Fruct. Jul. Aug. 
i Legi in Pyr. or. ad Fontpedrouse, 
ville ex Aureillan. 

Carpella lentieularia, compressa, neque globosa ut quidam un sunt 
dicere. Rostrum in carpellis, aut odo aee ca aut nM , quidquam 
directione varium. Color herbae cuspis) obscuru 

Lusum petalis bi-triplicatis iisve gradatim minoribus porr si 
la Buerda Pyr. Arag., die 2 2 Aug. 1853. In primum cadit 2n 
Nutt. Petalis quinis et senis laciniatis ludere stirpem observavi a 
daye (vere 1819). 


die 15 Jul. 1837. Habeo a De- 


390 
Ranunculus Villarii! DC. id p. 216, n. 83 (excl. Crantzi prolat.!). 


map onicus ? idi Lir we 4, p. . n. 16. s p. 18, n. 26, De Notrs. Reprt. Fl. gis 
Neh. p. 11, "Vilar et "x ye s Gren. Godr. Fr. ps. 34, 32, UM. A ilr. 
cine Bath Jord. aha. ed C. f. munem , parv. ., innumer., Sturm Heft 46 Hor: 


9) Flor. Jun. Jul. Pu D eR In Pyr. or. edit. ad Mont Liun. 
ex Gren. Godr., Endress.; alii incolam dicunt Valli de Llo; Timbal 
Vallis T Eynes. 

Sunt qui non speciem propriam, sed varietatem R. montani faciant; 
cf. Benth. Cat. a 115, Sternberg et Schlechtndl. l. e. 2, ps. 18-90, x 
Neilr. in Maly En. pl. ' Austr. p. 221. Alii R. aduncum Gren. Godr, 
idem ac R. MEUS wit esse contendunt; cf. Neilr. Ibid. p. 222. 

Allatus est a De Notaris ad hane speciem R. nivalis II Crantz. Austr. 
fasc. 2, p. 117, n. 12, t. 4, f. 4. Dubius mihi adhuc est locus ue 
sed ai co onfirmabitur , tune male species Villarii diceretur et C*a: 
nuncupanda foret. Caeterum non absolute hane speciem R. NU DUK 
declaravit Villar, ut ferunt DC., Koch, Mutel, Grenier aliique; sed du- 
geron (?), ut sero dubitatum est quoque a "Georgi Bescherden Russ. 
(1802) 


Ranunculus montanus (Bauhinorum) Koch Syn. ed. 1 (1836), p. 16, 
2D. 


n. 
R. montan. A eres hirsut. G. demus "y Vaill. x ips teste 2 J. Bauh. infr. citatur. Koch p. 18, 
d T^ Gaud. 3, 270, Moris Sard. 1, n. 90, xd 5, A" I plum. di cou syns. et tota 
k). R. ku, et R. Gouani Wild "DC. g å, . 95. 'e6 et P. 2, p. a Peyr. Herbr. 
V R. Gouani La Peyr. Herbr. et R. ihvalusintüs La T. Herbr. et R. Chio aiii i. Peyr. Herbr., 
artim; et R. Philonotis La Herbr., dempto Pes diti obscuro. R. geraniifolius Pourr. Chl. 
arb., ex R. Aleae Willk. Pug. n. 2? R. alpicola Timb (1868); R. furcatus Berger. B 
Pyr. ex PR t R. pilosus Dulac.; R. trilobatus Kit. ex Schl. Gonan Ill. p t. 17, Jacq 


ass. 
. p osuus m y v. "T. 
A. 4, p. 13, t. 325, 326, Sturm Heft 19 et 46 carinthiac.; Reichnb. Icon x 5 t. 16, f. 4604 et f. 4603, 
paci. i D A b, Loisl. ide og ner. Fr. t. 57, Timb. Mass. Arbas. p. . 2..J. Bauh. Hist. pl. 3 
1 f. infr. sive 4, Chabr. Seiagr. p. 465, f TR t p. 468, f. 5 

9; Flor. Maj.-Jul. Fruct. ap dE 2n editis. 
Legi in Pyr. septr. med au Pic Ga rd ad irm deed die 1 


Pic d Eyre a Deville, qui in Valle Barousse specimen legit ai du- 
plicatis; accepi denique e a Bordère ex le Cirque de Gavarnie et d' Aspé, 
sub forma R. gracilis Schleich. 

Synonymon Gouani ad hanc speciem primus adduxit Asso, dum 
sub R. nivali Jacq. ait: « Ex his quae tradit Cl. Jacquin in Fl. A. 
4, p. 13 Ranunculum pyrenaeum. Cl. Gouan nostri varietatem existimo. » 


rp. Ar 
R. Villari ex Valle d' Ë Eynes, quem missum a De Lens vidi in 
Herbr. Ital. centr., evidenter lusus est hujus R. montani. 
idam adhuc a R. montano separant R. Gouani; cf. Gren. Cat. 
bs. (1843) p. 11 et cum Godr. Fr. ps. 31, 32, Timbal. Excurs. 
Panticosa (1868) p. 11-2. 

Vix Zeiterstedi, qui si eeu species hasce eges sejunxit (Pl. l1 
Pyr. principls. n. 32. 33), eandide fatetur (de R. Gouani): « Il m 
semble qu'il passe par nuances insensibles dans le précedent. » Vidit in- 
super Zetterstedt R. montanum foliorum floralium lobis dentatis p 
aik semper n autumat DC.) praeditum, et tum insigni a DC. 
| exutum. 


Nuperrime Timbal R. geraniifolium Pourr. peculiarem esse speciem 


; 


391 


Jüntendit, Bell. Soc. bo. Fr. T. 20 et Massif d Arbas (1876) p. 84, 
rem B barian in solatium vertens. Melius actum est a Gren. Jur. 
F 3, p. 26. 

R. suaneticus Rupr. Cauc. p. 21, t. 1, f. 3 dubia species est, de 
qua cf. Trautv. Act. hrt. Petrpl. 2, p. 499. 


Ranunculus auricomus (Fuchsii) Dod. us Lob. Icon., L. Sp. (neque 
R. dulcis Lob., ut denunciat Blytt Chris 


s và Hist. st. p. - Korh p. 17, n. 23, Bert. 5, p. 515, n. 26, Gaud. 3, n. 1268, Schlecht. l. c. 

2, p. 7 . Dub. p. 11, n. 22. La Peyr. Herb br.; R. furcatus Ber er. Bass. Pyr.?, ut ego opinor. ; R. 
mitis Gii. d feris ill. n : 333; R. affinis Brown et Hook. 2 Pen Voy. ex Hook. Account coll 
rctic plants. zalis Cha ix Herbr., ex Timb, (R. MEE vi. ac montanum referunt Gren. Godr. 
Br: R: Habellifslins He uff. (Reiehnb. if. 4602) Neilrechio est monstr. gamophyll.; R. binatus Kit 
[consonans cum Berger. denominat.), ex Jank. et Neilr. Croat.; R. polyrrhizus Boiss. Flor. or., ex 
Janka; R. Mad ratensis T rag. p. 96; R. nemorosus Ger. J. Herb., L. St. Oel., Gothl. Ind. n. 462; R. dulcis 
di ov. en rg s Pourr. Herbr. Paris. Engl. Bot. v. 9, n. 624, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 1, 


70; Pon ‘Da an. t. 665, Loisel. Flor. genr. Fr. t. `, Sturm Heft 59, All. Fl. e 2, n. 1499, t. 82, 


Ee Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 175, Fl. Batv. v. 7, t. 484, 24 chnb. Icon. C. ad ; 42 Aa 4599 et t. 13, 
f. 4599 et t. 14. Fuchs. le. ed. 1545, t. 85, Trag. * S h. p. 97 fig., Hen r. T» 162 D, f. 1et 
Krtb. ex Uffenb. 1688, p. 356, f. 2 (inter Malvas! D et itenim p. 367, f. 1 (intra e i Aet p $ Dod. St. h. 
Comm. 1553, p. 408, I pl. (gall.) p. 284, f. 3, Lob. Ic. t. 669, f. 3 ,Dalech. s pl. Lugd. 1, p. 1029, 
' f. 4, J. Bauh. Hist. pl. 3 gagean p. 84 (per err. reapse 857), f. 3, Pane. Herb. ed. Zorn. n. 410, 
Moris. Hist. pl. Oxon. 2, p. 439, t. 28, f. 15. 


9, Flor. Apr.-Jun. Fruct. seca Maj.-Jul. Per regionem oceanicam 
in humilior. ; per regionem mediterraneam in montanis. Hoc generatim, 
nec Ee dicitur. 

gi in Pyr. septr. med. hum. supra Toulouse secus le Touc, die 
1 E 1853; in Pyr. or. Valle d' Eynes, die 17 Jun. 1837. 

Potiore forte jure R. furcatus Berger Fl. bass. Pyr. 2, p. 409, n. 18 
ad superiorem speciem cum DOC. Fr. Syst. et Pr. traheretur. Judicent 
qui ape autoptiea in prato ad Gabas Vallis Ossau examinare 
poterun 


Ranunculus — (Cordi) L. Sp. 

Cord. Hist jl. 91 b, fig. 1. Koch 16, n. 10, Bert. 5, p. 497 
DC. Dub. b Un. 8 ' Sehlehtd- []. 6. p. T ; R3 Flanum. et LN reptans kaer 2 . ns. 1978 
Peyr. Herbr. et R., re tans La Pr ae! et R. Lingua ja aa Peyr. Herbr., pa 
i ptan 


, Moris Sard. 1, n. 11, 
" * 1279. La 


Bedv. Hook. Med. Bot. V. 5, ; 

292, Pempt. p. 432, PAT ob. [2v p: "382, f. 2 leon. t. 670. f. er iei p t. 29, f. n. 25 
E Au Hist. pl. 3, A p. 864, f. 3, Moris. Hist. pl Oxon. 2, S. 4, p. 409 
Fruet. Jul.-Nov. Per re- 


n 
Sa 
S5 
: 
an 
= 
he 
SP 
zE 
e 
d 
v^ 
T 
5 
c 
x 
mo 
Ic] 
— 
A 
fia 


z d - th die 21 Jun. 1841. 


{i ) 
Habeo a Deville ex Lourdes, Tarbes et Vis 


via, non ita 
Caulis plus minus radicans, secundum loca Ta ss , 


t minuta puncta et rugae 


ra sint. Valli Aspe. 
is 
i ad Paglietta, ja i ie sque 


Aver pro qua specie 
in hoc statu, ferme am- 


392 


biguo, obvius mihi venit ad Carcanieres inter et le Puig., Pyr. aurigr., 
die 31 Jul. 1843. 

R. reptantem L. (R. minimum Tillands.) simplicem F/ammulae lusum 
esse ego confirmavi, observationibus primo Jean de Luz factis, 
Sept. 1844. Ipse Linnaeus de hac re suspicionem caeperat; Hallerus 
vero dixit: « Pene certus sum varietatem esse R. Flammulae » Helv. 


plissime demonstrarunt vel sustinuerunt Scopoli, Flor. Carn. ed. 2, 
T. 1, p. 391, n. 682, Smith Fl. Brit. et Engl. Flor., Thunb., Wahlb. 
Gothob. n. 376, Fries Nov. Fl. Svec. p. 173, Obs. 2, St. Am. Fl. Agen. 
p. 225, n. 1, Schlecht. l. c. 2, p. 18 et cum De Chamiss. in Linnaea 
V. 6, p. 571, Reiehnb. Icon., Spenn. Fl. Friburg. 3, p. 1013, Turczan. 
Baic. Dahour. p. 60, n. 47, Cesat. Icongr. ital. fasc. 2, Ledeb. Fl. 
Ross. p. 32, n. 18, Dietr. Fl. March. p. 772, n. 6, Gren. Jur. p. 3 
(1875), p. 25; Coss. Germ. Fl. Paris, Meyer. Fl. Hanov. ex austr., acce- 
peruntque inde Botanici ferme omnes, obstante inopinato Koch Syn. 
ed. d. em. p. 434, qui speciminibus perfectis (ut ille dicit) a 
Lindblom acceptis et fructibus evolutioribus praeditis, R. reptantem cum 
L., Retz Scandin., Retz in Balding. nouv. magaz. T. 5, P. 3, p. 198, 
Roth Fl. Germ., Gort. Fl. Ingr. p. 88, Baumgr. Trans. 2, p. 222, 


Ingr. p. 34, n. 33, Du Mort. Opusc. 1873, p. 407, ut in America jam 
fecerant Barton, Beek Bot. p. 8, n. 3, Darlingt. Cestr. Add. corr. 
p. 601, Torr. et As. Gr. N. Amer. p. 16, n. 4, qui in hae postrema 
specie carpella punctulata (nee levia), rostrum brevem, obtusum (non 
subulatum) vident. 

Plinianae interpretationes de Enneaphyllo, aut de ZEgolethrone hue 
a quibusdam subactae, prorsus spernendae sunt. De primo jam diximus 
in hoc eodem opere; de secundo, cf. Flor. Virgil. p. 122. 


Ranunculus longifolius (Caesalpini) Lamk. Fr. 3, p. 189 (ex Ambrosino). 
Caes. De PInts. l. 14, c. 4, p. 546. R. Lin 

» €. 4, p. 546. R. gua L., Koch p. 16. n. 18, Bert. 5, p. 502, n. 5, Gaud. 3, 
* m im Dub. p. 11, n. 20, Crép. Pl. rar. cr. Belg. fasc. 5, 3 16. R. Ling. La Posk. Herb., partim; R. 
p yphyllus Thal. Here. Engl. Bot. v. 2, n. 100, C v A F ; 
avs Dot v. D t 636, Roem. Fl. Eur. fase. 8 Dietr. Fl. Bo 

arp. in Diet. Se. Nat. Atl. Dicot. t. 114, Reichnb. ]con. C. 13. t. 10 

Batv. v. 7, t. 483, Roques Phytgr. med. 2, p. 430, t. 88. Dalech. Hist. p 


bern. Krtb. p. 411, f. 2, Icon. t. 48, f. 9 Ab l. Lagd. 1, p. $ 
Mou AS G Ee S ros. Phyt, p. 458-9 mala (de more); Zorn apud Pancov. 
T n. 419, J. Bauh. Hist. pl. 3, Append. p. 865, Moris. Hist. pl. Ora. 2.8 : p. daa, n. 33, t. 29, 


Flor. , /Estate. Fruet. Jul. Oct. Per regionem oceanicam in- 
feriorem oecidentalem 


i n D Pyr. Cantabr. ad St. Jean de Luz, l. d. Cuba, die 30 
Locus Tragi, peat Strasb. 1556, ert. 258 b, citatus a Sprengel, 


Diss. de Germ. r. hrb. Patr. 2 ihi i : d. 
Kyberi non percipio. TU MM, indu Bra 


393 


Etiam gemmis propagatur: ef. Belhomme in Bull. Soc. botq. Fr. 
T. 9 (1862), p. 241. Lingua Plinii videtur potius Scolopendrium Theo- 
phrasti et Neotericorum ; de quo suo loco. 

Quapropter, ii qui Dalechampi nomen servare voluerant, nomen 
hocce scribere debebant cum parva l, quomodo factum est a Thunberg 
Flor. Japon. (non p. 330) de suo Aerosticho lingua in tab. 33, quod 
Polypodium lingua Sw. inscribendum est, sed quomodo non fecit 
Thunberg ipse in textu, Linnaeus de sua Othonna Lingua pessime de- 
nominata. 


- Ranunculus graminifolius (Penae, Lobelii) Pourr. It., Salisb. Pr. p. 372, 
E. 


i R. Myconi Pourr. Herb. Matr. (specim. lux 
; R. graminifol. radic. grumos. vi 

oem. Fl. Eur. fasc. 14, n. : visel 

1. 10, f. 4594. Lob. Ic. t. 671, f. 1 e í ers mi 

flor, plen.; Lobel. Column. Eephr. p. 314, 313 fig. J. Bauh. Hist. pl. 3, Appen : 

m exemplr. correct. p. 866 f. inter.; item f. 1. Lobel. fl. plen. imitat., Tabern. Krtb. p. 113, f. 1, 

lon. t. 51, f. 1, Moris. Hist. pl. 2, S. 4, p. 444-5, ns. 38, 39, t. 30, f. ns. 38, 39. 


9, Flor. Apr. Maj. Fruct. Jun. Per regionem mediterraneam, Oleam 
non raro superans; per regionem oceanicam occidental, cum Hispan. 
proxim. rarissime; solum sabulosum aucupatur. 

Legi in Pyr. Navarr. contra Sanguessa. supra Rocafuerte, die 21 


SE 
© 


f. 2; Dod. Pempt. p. 495, £9 


foliisve tunc latioribus. donatus , quae tune vix graminea dicenda 


| n. 14: et in hoc statu figuratur planta a Dalechampio,, Le, i 
Witavit J. Bauh. l. c. £. 2 ét ex hoe Chabr. Seiagr. p. 471, f. 5. 


2 
bario ejusdem Horti Matrit. vidi de Cavanillesii arehetypis, ex mon- 
tibus de Sant. Anna et Coba-alta. Item suspicor, alterum peraga 
lusum esse X, abnormem Cut. et Willk. Pug, e m.* la Serrota, 


nervos simplices ac talis texturae, ut e plan 
lonalis potius quam Dicotyledonalis stirpis dicerentur. 


394 


. Flores lutei, sed non saturate, ut dicit Koch; tales a me tantum- 
modo in quibusdam hortis visi; minus adhuc phoenicei, ut eos declarat 
Dalechamp; fucum forte sumentes e speciminibus vel male exsiceatis , 
vel minus diligenter servatis. Squamulae petalorum basi tubulosae, in 
latere interno producta in laciniam longiuseulam, more perianthii Ari- 
stolochiae. 


Ranunculus amplexicaulis (Venerii) L. Sp. 


t fin. 

in opere Cur. posterior.). Loisel. Fl. Gall. ed. 9, p. 393, n. 16, DC. Dub. p. 10, n. 17. La Peyr. Herbr.; 
R. plantaginifolius Salisb. Pr. Loisel. Fl. genr. Fr. t. 44, Deless. Ic. sel. 1, p. 7, t. 27. f. C, Bot. M 

t. 266. Moris. Hist. pl. Oxon. 2; S. 4, p. 444, t. 30, f. 36, Mentz. Pug. pl. t. 8, f. 8 (sive ult., ne 
cum quibusd.). 


, 
ac 
g. 
c 6 


9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editior., praesertim Pyrenr. 
mediorum. 

egi in Pyr. septr. med. m." Esquierry, die 21 Jul. 1838. Habeo 
a Deville ex le Lac de Pouchirgues. Vidi supra les Faux chaudes et 
in adverso latere al Formigal de Sallent; observavi quoque à l Estibe 
de Luz, in m.° Medassolles et alibi supra Luchon, supra Castanesa, ad 
Basibè, in m.* Llaurenti alibique. 

Tota planta glabra. Caulis (non seapus DC. Dub.!) et pedunculi sub- 
cylindracei, nec sulcati. Folia tenuiter marginata, inferiora marcescendo 
in fibras soluta, ut in praecedente specie. 

Carpella tumida, stilo persistente uncato. 

Video a.DOC., Syst. p. 244, n. 18, citari Gerard. J. Herbal p. 963, 
f. 3, Chabr. Seiagr. p. 466, f. 4, quae figurae a Clusio desumptae, ut 
isti fatentur, revera ad hane pertinent. speciem. Sed videmus .DC. i 
eodem opere. p. 243, n. 16, afferre ad R. pyrenaewum  Auctr. R. pyr: 
Jl. alb. Clus. Cur. poster. p. 48 (sive p. 25 edit. fol), qui nos ducit 
ad plantam a se descriptam in Auctor. Append. alter. p. 26 (innum.), 
unde exorierunt modo citatae Gerardi et Chabraei figurae, aliaeque a 
Parkinson et a Morison imitatae de R. amplexicauli. Citat insuper DC. 
ad suum n. 16 R. pyr. fol. obl. non lacint. J. Bauh. Hist. pl. 3, App. 
P- 864 (sine fig.), ubi legitur nota confecta e supra citata planta Clu- 
siana, quae ergo item referri debet ad R. amplexicaulem. 

"igura altera Morisoniana, a me omissa, a DC. citata, n. 37, similem 
alterius, offert plantam floribus quidquam diversis, semiduplicatis, qui 
usus forte ita exortus est in hortis anglieis, ubi planta, Parkinsonio 
notissima, ab anno 1633 colitur, ut testantur Aiton, Hrt. Kew. 3, p. 352, 
n. 7, Don Hrt. Cantabrig. ed. 13 (1845), p. 381. 

Videtis Dietrich, Syn. pl. S. 3, p. 315, n. 46, citare Delessert Ic. 
et patriam a Mentzel fallaciter desumere « In Apenninis », nec 
amplius. 


HB 


Ranunculus multiformis (Burseri, Richeri) Nob. 


Burs. ef. Act. Svec. 1794, p. 505; P]. Mart Burser. V. IX i 
iM » P- IPI e ser. V. IX, n. 100, Rich < f 
pi " y SP^ Nos Sched. er. cent. n. 53, R. parnass. et R. pyrenaeus L. Mant., Koch ps. 15, 16, 
bue un P ep Mm.) ial. D. a 199] etu. 1900 (excl. Var. d lacer). R- 
p rnass., pyren. et angustifolius DC. et cum Dub; p. 10, ns. 18, 15, 16, Loisl. Gall. ed. 2, p. 393, ns. 
R - êt R, amplexicaulis Gouan Ill. p. 34, n. 2 et 3, exels. nonnlls. syns., praecipue 
difi dead ^ ns. 26, 37 et J. Bauh. prolat. R. parnass. et R. pyren. . Herbr.; R- cor 
formis ete. Dulac. (cordatus Merk) Wulf. apud Jacq. Collect. 1, p. 191, n. 2, t. 9, f. 3, Jacq. 
: p PIT Roem. Flor, Eur. fasc. 4, n. 7 et fasc. 8 : 
C. 13, t. 4, f. 4579 et f. 4578 pyren. Del 
nomen Gouani); Hohenwart et Rein. itin i P C 5. 


Richer. p. 192. R. parnas- 


395 


9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Ex editiore ad alpestrem et mon- 
tanam descendens zonam. 

Legi in Pyr. or. Valle d'Eynes, diebus 7 et 10 Jul. et 8 Aug. 
1886; au Puig Perich, die 27 Jul. 1836; ad Mont-Louis , diebus 8, 
12 et 14 Jul. 1836 et ex eodem loeo habui quoque a Massot. Habeo 
a Deville ex le Monné, la Brche de Roland et la Soume d' Aucupat ; 
denique ex le Mont-perdwu specimina a Ramond lecta; obtinui insuper 
eum nomine Æ. bwpleurifolit La Peyr. e Pyr. Catal. ex Pic de la Vache, 
a Gaut. Observavi supra les Eaux Chaudes, al Coll de, Marcadu , ad 
Bucaruelo, Basibé, supra Gavarnie, supra Luchon, a l Estibe de Luz, 
Caranzà etc. 

R. bupleurifolius La Peyr., Hist. abr. pl. Pyr. p. 314, a Koch l. c., 
a Mut. Fr. p. 18, n. 17, a Gren. Godr. Fr. p. 29, a Sering. Fl. Jardns. 
9, p. 56, absque operis consultatione citatus, sumendo a DC. Syst. 
p. 243, n. 16, ceu nomen specificum, falsa est prolatio, nam in citato 
La Peyrouse opere legitur R. pyrenaeus y bupleurifolius, ut citatur a 
Gaudin. : 

Observatis individuis bene multis, e variis locis, hujus speciei, visis 
iconibus e differentibus plagis desumptis, perlectis auctorum descrip- 
tionibus quotquot ad manus habere datum est, in opinionem veni, stirpes 
omnes quas ceu peculiares species nominibus R. parnassifolit, planta- 
ginei, pyrenaei, angustifolii, alismoidis distinxerunt. et evulgarunt auc- 
tores, ab uno tantum typo ortum duxisse. Sub primo ingressu meo in 
Pyrenaeos (ineunte Jul. 1836) ego quoque cum auctoribus plures reci- 
piebam species; sed repetitis itineribus, hoc ultra inaniter sustineri com- 
perii, natura propius et attente inspecta. Vidi formas innumeras et 
gradationes, quae transitum ab una in alteram stirpem ostenderunt ; 
ita ut plane persuasus fuerim agi de specie polymorpha, qualis et Bel- 
lardio visa est, ef. illius Append. ad Flor. Pedem. p. 29. 

— Et revera: qualis diceretur character firmus? Variat statura et su- 
perficies plantae, quae glabra, glauca, pilosa, praecipue pilosa ad pe- 


. Zorro respuenda est Zetterstedti suspicio 
E 2) de habendo R. angustifolio S ah p. í 
ampiexicauli et pyrenaeo; conjungendo sententiam 
de hac forma (Pr. 4, n. 4695 B, pee La Peyrousiana altera, P : d s 
P- 314, lin. 1. R. angustifolius est forma plerumque im locis qmaq 
Umitioribus reperienda. ; 

Icones n. pyrenaei apud Wulf. in Jacq. Miscell., aut s pd = 
fase. 8, fingunt statum foliis imis latioribus, caulino eere eae 
Susto, qualem in Pyrenaeis non offendi, sed qui sonis Gamis foliis 
pibus Europae septentrionalis, ut generatim dici derer le semen 
tioribus praeditis , quae in frigidioribus et prorsus a A P Ib 
Venire solent. Ex modo citata forma facilis est transitus ad £t. p 


396 
gineum All., ut ex hoc ad R. amplexicaulem Gouani (non L.), dein ad 
parnassifolium Auctr.; ita ut haee mihi sit series: Æ. parnassifolius , 
amplexicaulis Gouan, plantagineus All., pyrenaeus L. Mant., angusti- 
folius DC. et alismoides Bory Florul. Sierr. Nevad. n. 181 et Boiss. 
Elench. 1828, p. 2, n. 3. 

Sed quis tam docilis, Alpium et Pyrenaeorum ignarus, auctoritate 
excelsorum virorum munitus, qui visis in Herbariis R. parnassifolio e 
locis editissimis et R. angustifolio DC. e mitioribus ad limitem Hi- 
spanieum, addito quoque A. alismoide e montibus Hispaniae ipsius 
erutis, unioni a nobis propositae faveat, nec se cum Sprengel, Nov. pl. 
cent. p. 43 adjieiat? Nos vero sententiam nostram pluribus abhine 
annis sustinuimus et sustinebimus, non amore novitatis editam, sed ob- 

i utum i 


fundebat hanc speciem cum R. graminifolio Hallerus, cujus 
speciei et R. amplexicaulis quoque (nec omnia hujus solius speciei, ut 
voluit Gaudin) sunt synonyma ab eo prolata. 
Huic speciei, neque R. graminifolio spectare Burseri locum plane 
persuasus sum, ex ipsius Burseri phrasi, qui plantam alpinam et flore 
albo praeditam suam declarat. Male ergo Martin, cum Linnaeo Amoen. 


ad R. montan. flor. gramin. G. Bauh. Pin. p. $ 
n pertinet ad R. graminifolium. De Richero relinquo rei fidem ad 
allerum. 


Ranunculus aconitifolius (Ruellii ?, Caesalpini, Penae, Lobelii) L. Sp., 
vel potius Krock. 
Ruell. De Nat. stirp. l. 2, c. 106, p. 565, lin. 3? Caes. Herbr. Torn. 1563, fol. 251, n. 710. D 


561 ; H 10, De 
Pints. 1. 14 Hd 546 Ran. mont. 3, Pen. Lob. Advrsr. p. 300. Koch p. 15, n. 12, Bert. 5, p. 517, n. 16, 
o. Moris Sard. 1, n. 17. Krock. Fl. Siles. 2, n. 879, Sehlehtdl. l. e. p. 14, 


Gaud. 3, n. 1 t 4, DC. Dub. 
10, n. 13. La Pey r.; R. platanifolius L. Mant., Ass. Eu., Gouan TIl., Pourr eyr. 
rbr. et R. giganteus La Peyr. Herbr., Nos Sch. . 94, 


) rn.; R. üs I . Bor. . 
Loisel. Fl. per Fr. t. 41, Cesat. Icon. pl. Ital. fasc. 1, Reichnb. Icongr. C. 13, t. 7, f. 4585. Lob. DK 
. 881, f. 2. Ic - 1 et f, 2 haec ead. ac Adversr., Dod. Pempt. p. 429, f. 2, Clus. Panp. A. 
p. 369-70 fig. et p. 371, Rar. pl. Hist. l. 2, p. 236. f. 1, Camer. Epit. d ad3. J. Bauh. Hist. pl. 3, Ap- 
pend. P. 85 x t. 88, 


illius descriptionem apud Cesati Icon. ital. fasc. 1. 
Varia admodum est hujus plantae pubescentia. Caulis generatim 


397 
puberula; petioli vero et foliorum nervi saepe solemniter pubescentes. 
Glabriora plerumque sunt individua in locis umbrosis degentia. Et va- 
riabilis admodum est statura plantae a paucis pollicibus, ad duos et 
tres pedes. Item variant petala magnitudine; et bracteae latiusculae- 
serratae, lineari-integrae, ita ut locus non sit Candolleanae observationi, 
Syst. Nat. 1, p. 241 lins. ults. Frequentius in aquosis, vel in spon- 
giosis aut madidis locis provenit in Pyrenaeis 

Respuo hodie, sicuti prius probe jam feceram, distinctionem Æ. gi- 
gantei ab aconitifolio, cum quo forte unum et idem est K. platanifolius 

lant, jam ab Hallero judicatus (Helv. n. 1164). Reapse consilium 
mutaveram quum re actutum judicata, botanophilo pyrenaeo nimium 
indulgens, mei injuria diffidi, ut erroneam ederem sententiam in Sche- 
dulis meis criticis p. 10. 


c 
facie et habitu tam variata sese obtulerit planta, ut dum in ima valle 
sese evolutiorem et giganteam praebebat, aliena videretur species, adeo 
mutata ab illa. Non miror si quis hujuscemodi plantas extremos tales 
referentes in Herbariis tantummodo viderit, eas ab unico typo deri- 
vare vix, nisi oculatissimus fuerit, concederet. 

R. dealbatus La Peyr. Hist. abr. pl. Pyr. p. 315, n. 10, La Peyr. 
Herbr., videtur species peculiaris, proxima Æ. cretico (Clus.) L., quam 
tune temporis quo haee pertraetabam cultam videbam in Hort. Bot. 


Ranunculus alpestris (Gesneri) L. Sp. 
E i och p. 44, n. 9, Bert. 5, p. 515, n 
D. 1904, Sm. Engl. Fl. 3, p. 49, n. 7, DC. Dub. p. 9, n. 12. La Payr, Herbr. Re : 
sd Schlecht. ]. c. 2, p. 6; R. crenatus Bert. ]t. et inde R. 5 
isc., ex Jank. Dac. eur. n. 92; R. montanus Dod. Pempt. e : P b tt ih Dr mto. Germ. 


Reichnb. Icon. C. 13, t. 5, f. 4581, Loisel. Fl. genr. Fr. t. 95, PT. 369-3 
Icon. C. 13, t. 5, f. 4381, Loisel. Fl. ge `p. 499, Clus. Pann. A. p. 3023. 
P. A t. 33, f. 2 (inter.). Engl. Bot. v. 34, x e M a. 16 t 12, f. 1, J. Bauh. Hist. pl. 3, 


P. 364-5 i i 
esl n Rar. e Hist. 1. 2, p. 234, Segui 


itiori Pyr. mediorum. 
9) Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. In editioribus Pyr. n 
Legi in Psi pest Valle de Venasques contra la Maladetta, die 


398 
19 Jul. 1838. Habeo a Deville lectum au pied du Vignemale et au Pic 
de Gabizos. Vivit au Pie de Ger vallis à 3 mihi demonstrabat 
Gaston Sacaze. sortie a la Breca voldan , supra Jucaruelo et 
supra Gavarnie, ort d Oo, de Ton, in m.* Llaurenti et 

Lusum gri fü trilobis daa ?) acceptum e Pyrenaeis a DC. me- 
morat Bert. l. c. p. 


Ranunculus glacialis (Ruelli? Platerii) L. Sp. 


Nonne herba sub Zu ER à Ruell. De Nat. st. 1. 2, c. 136, p. 597, eee 2 Ar zt Platero 
et. 4. Bauh. infr. c. Koch p ais t $ m. n. 18, Gaud: 3, n. 1903, 'DC. 9, n. 10; 
L. Lachs. Lapp. M ed. a Sn.) " chrad. Ws n i.p. 979, La ts Herbr. 
Linn. Fl. Lapp. n. 233, t. 3, y: A Pauli: apad ‘Jacq. oll; 1. p.490, n. 81, 1. 8 "ug t9, f. 1662 
opt. Sturm vy m Fl. Dan. t. 19, Sv. Fot, . Reichnb. "Nd n. G. 13, ). f. 4584, Loise 
Fl. genr. Fr. , Sc euch: "e alp. 139 et * 339, g E f. 1. Riehr. de Bellev. di. pl. ex Gilibrt. 
Demonstrs. otse p. 61, n. 177 cum tàb.; J. Be Hist. E 8, Append. p. 862, f. 3 (infr.); Chabr. 
Sciagr. p. 469, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 448, t. 31, f. 55. 


Flor. Jul. et Aug. ineunte. You Aug. In editior. Pyr. medior., 
— 

Legi in Pyr. or. summa Valle d'Eynes, die 14 Aug. 1836. Habeo 
e Và Ses a Deville. Observavi a la Breca de Roldan, in m.* la Ma- 
ladetta, au Port d Oo, au Port de la Canau; et in m." Caranga Pyr. 
or. Ramond vidit au Pie de Neowvielle : amicus Bualé à la DBrequette 
de Cambale. 

M individuis pyrenaeis cum alpinis video petala minora in 
meis, nec plantae omnino identieae videntur. Caeterum, quae observatio 
de (deri qum (19) faeta est a Wulfen, in nostra quidem specimina 
cadit: « Icon Geri, ut elegans, minus tamen naturalis; in Carinthiacis 
certe stirpibus, nunquam tanta foliorum hirsuties , sed. neque eorumdem 
petioli basi teretes. » l. c. p. 191. Nec figura foliorum qualis expressa 
est in Fl. App. et in Flor. Dan. placuit Willdenow; Se Sp. pl. Po- 
lyandr. p. 1320, n. 29. Item Svecica icon non parv xi disentadi 
illius plantae cum pyrenaea bd ostendit. Varios fpei status per- 
belle figuravit Reichenbach 

Haec species ceu valde variabilis ieoa | a Schlecht. l. c. p. 12; 
cf. etiam Schrank Prim. Fl. Salisb. n. 519, Suter Fl. Helv. p. 338, 
ed. Pes deni p. 401, n. 15, Wahlenb. Fl. Helv. p. 108, vel Carp. 
n. 

Prudentius prae DC., Syst. Nat. Mat n. 8, Villar, Dauph. 3, 
p. 7139, n. 13 et Poiret, ' Dict, 6, p. 123, / B1, ab usu hujus plantae 
ceu sudorem cientis lectores dehortari studuerunt Et rem revera cre- 
didisse DC. patet legentibus quae ab eo exposita sunt in opere Essai 
sur les Propriétés médicales des Plantae (1816) p. 67, lin. 12 seq.! 


SECTIO 3." CALLIANTHEMUM (Mey.) N. 
Ranunculus rutaefolius (Clusii, Ponae) t. Sp. 


Clus. Rar. pl. I » p. 232; a Plant. Simplie. in B lus, c. 1601, 
Pp 341 cum fi p 'Ånimadvertendam est Et. Ponae ad jp xa. hee n z oh p:i y n. 5, PN 
i Ah Calli ih D n. 1262, Schrank Prim. Fl. Salisb n. 518, DC. Dub. p. 9, 9r P Pey 
[Re 2 ide DC. n ile ipinnatum Dulac.; R. Berardi Vill. in tab. (nec Bellardi, ut cit. ;Gren.) B. R: 
"wid pne : Hi r. et R. fümarjaefolius Hort. Gorenk et Ledeb. Ross. War qun dps Collec 
Peas : 719 a cue f. 1, Sturm Heft 19, Reichnb. Icon. C. f. 4693 et p i Item 
ed. Bas. (1008) p. 97. Bac Ji Mero i Asp: 740. n. M. t. 4o i ilium. god Are ien yr 
V. 91, f. 54, item ex Clusio flore pessim ciu " x Pon, PERTE P ossia ET g 


i 
3 
1 
] 
J 


399 
9; Flor. Jul-Sept. ineunte. Fruct. Aug. Sept. In Pyr. med. septr. 
editioribus rarissimus. 

Habeo a Philippe ex viciniis du Lac delliou (sic lego; Dulae ex 
Philippe scribit le Lac Meu); item a Deville ex Philippe l. indic. Ze 
Lac Delièou, quod in Devilleana scheda corrigitur in aus environs du 
Lac de Lhieou; addito et du Lac de Powucherques. 

Unionem R. anemonoidis cum hoc a Mutel, Fr. p. 17, n. 11, pro- 
positam, receptam a Bertoloni, forte laudabere, nam video specimina py- 
renaea quoad flores referre potius R. rutaefolium, quoad folia R. ane- 
monoidem, quem adhuc separare maluit (cum Reichenbach) Koch 1. c. 

id 

Iconem Clusii merito criticavit Haller, Helv. n. 1165 et post eum 
Wulf. Coll. Jacq. p. 187, Fl. Nor. n. 1037. Obs. Morisoniana a Clu- 
siana desumpta est. Barrelieri figura ad hanc speciem et iterum ad R. 
glacialem a Bertoloni citata, evidenter a Pona imitatata, majore fiducia 
ad R. rutaefolium. adducitur, ut jam diffuse dixit Wulfen. 

Genus Callianthemum Meyer (C. A.), apud Ledeb. Fl. Alt. 2, p. 336, 
semine pendulo commendatum et ad Tribus Anemonearum relatum , 
nimium artificii secum ferre mihi visum est, nee a Janunculis sejun- 
gere volui. Caeterum, peculiaris generis ideam primus excitavit Vill. 
Dauph. 4, p. 141 Obs., dein Wahlenberg, Fl. Lapp. p. 155 sub R. glaciali. 

Attamen, obliviscenda non erit nota vegetationis insignis, qua ad 
Anemoneas adhuc propius accedit, seilicet, observavi in hoe Ranunculo 
folia juniora lobis intus replicatis, ut in Thalictro! Planta insuper nul- 
limode aeris, fide Villari. | 


SECTIO 4.* THORA DC. 


Ranuculus scutatus (Gesneri) Waldst., Kit, N. Sch. er. n. 52. 


Tor it. R. Thora Koch p. 11, n. 20, Bert.:5, p. 510, n. 11, 
Gaud. 3, n. 198? (expunet. prolats. aliqs.); Host Austr. 9, p. 103; n. 8. R. Thora La Peyr. Herbr., 
id. Roussi C 


. 4M à «Cat. . 
Wiild.; R. squamosus Dulac. Waldst. Kit. pl. rar. Hungr. 2, p. 205, t. 187, Sturm Heft 59, d 
Alp. Pflanz. 1, t. 79, Reichnb. Icon. C. 1 » t. 9, f. 4503. Loisel. Fl. genr. Fr. p. 101, n. 25, t. 53, Br., 
zb PI. i : r: ; 


fig. . p. 70; et G : ; 
né B e >d. Matth. p. , Camer, Epit. p. 826, 
po E E e d offert, et ed. 1557, p. 4, f. 4, TM m - k b i rn Eei krib 
*& p.94, f. 1 et p. 985 f. 1, 2, Icon. t. 585, f. 1, 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1738, f. 2, p. 1739, 
loris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 449, t. 31 fig. ult. 


F 
z= 


m 
egi in Pyr. septr. sub le Port de Venasques et ad Medassolles , 
diebus 19 et 23 Jul. 1838. Habui e nemore de Sarrancolin (Canton e 
la Soule) a Boutigny; e variis Pyr. sept. locis, ultimo l Estibe de Luz, 
a Deville. Observavi in editiore- parte vallis Lienz, au Cirque de Ga- 
varnie, in Valle d' Aure editiore, au Port d' Oo, in montibus Esquierry, 
agire, Pic de Gard, in m.* Segalis supra Berga, in monte Llaurentt, 
alibique, : 
~ < Carpella laevia, sub-globosa » DC. Syst. et Prodr. p. K a ec- 
tione Flora, et cum eo Duby, Mutel. Laevia non sunt carpe Trad 
a media illorum parte ad apicem nervoso-retieulata sese offerunt; nec 
subglobosa, sed semi-globosa potius declaranda forent. 
Folium radicale vulgo dietum, scilicet ab ima caulis parte promens, 


400 


quod deficere saepius videram in individuis Pyrenaeis; in illis a Bou- 
tigny acceptis adest. 

antam folio inferiore sic onustam e Gallia non adhue noverat 
Grenier Fr. 1 (1848), p. 26 (qui dein in 77. Jur. 1865, p. 16 eam 
describit), nee alibi observatam fuisse putabat Billot Arch. FI. Fr. 
Allmgn. (Fevr. 1853), quod iste dicere non ausus esset, si in Horne- 
manni, DC., Gaudin, Bertoloni, Wahlenbergii, Cesati descriptionibus 
nee non in quibusdam figuris, animum intendisset. 

- Thora Jacq. A. 5, p. 21, t. 442 a mea stirpe pyrenaea separari 
nequit: adductus ab Host, Koch aliisque ad alteram speciem (R. hybridum 
Br., pseudo-thoram Host) nebulas aliquas invehit quoad distinctionem spe- 
cierum sectionis Z'horae, quam antea pro certa habueram, et cui ad- 
versatur Cesati l. c. propriis innixus observationibus, ut conspici quoque 
potest in figuris ab eo datis, quae gradatim stirpium unionem perhi- 
bent (f. 7, n. pl. r). Hane sibi quoque confecerant opinionem Wah- 
lenberg Fl. Carp. p. 170 Contra etc., Mutel Fr. p. 16, n. 10, Schlecht. 
l c. S. 1, p. 21-8, Spr. Syst. Veg. 2, p. 640, n. 6. 

Nemo dubitare potest, Linnaeum, in suo nimium celebrato Species 
plantar. p. 775, n. 10, Hallero faventem, duas distinctas plantas in 
unam compegisse sub suo Thora « et B, a Jacquin, Reichardt, Will- 
denow et eum istis ab aliis multis imitatum. Ambae species reperiuntur 
apud Clusium sub denominationibus Phtorae Valdensium, Montis Baldi, 
et Ranunculi grumosa radice l. c. f. 3 et 2. Item dicendum est de Ca- 
merarii figuris, cf. s. c. et alteram ad p. 825 (cum qua incedere potest 


aliasque a citatis auctoribus derivatas una confundens, Syst. Nat. p. 265, 
n. 59. Liceat denique Seguieri opinionem referre, de re quidem ab eo 
vul n 


ctura, cum minore flore diversa est. Ex assertione Ponae utraque in 


Hist. pl. 3, 1. 34, p. 650, se qualis est strictius pertinet ad s. cit. 
f. 3, vel ad Lobelianam ete. Sed non est monstrosa (DC.) Morisoni 
figura (n. 60) a nobis supra citata. 


SECTIO 5.* RANUNCULASTRUM DC. 


Ranunculus monspeliacus (G. Bauhini) L. Sp. 


G. Bauh. Pr. p. 96, n. 8. R. fol. Olusatr, ete, Wiinh j illig 1633) et Court. in 
Dod. Pempt. Comm. 2. Schlecht, l. c. S. 4, p. 28. DC. Dub. p. 9, Vn iua d Bert, 5, p. 531, 
= 24? R. Jr 1 La Peyr. Herbr.; R. saxatilis Balb. ipso fat. Append. àd Cat. stirp. hrt. Aead. 
our. (1813) p. 65, n. 3. DC. Ic. pl. Gall. rar. p:i 16, t. 50, UE lcon. C. 13, t. 8, f. 4588. 

^ i LJ . 

9; Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. In Pyr. Atax., or. cum Olea. 
^ zm ad Narbonne, die 17 Jun. 1839. Habui ex Consolation supra 
Collioure a Penchinat; ex les Albères supra Bagnouls a Massot: ad 
Argelès et ad Cerbère vidit Timbal. 


401 


R. albicans Jord., Pouzol Fl. Déprt. Gard. p. 21, n. 18, ni fallor, 


forma est hujus R. monspeliaci. 


Ranunculus flabellatus (Cupani) Desf. Atl. 


Cup. Hrt. Cath. p. 186, lins. 6-7 R. Prizens. Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 14/n. 11. R. chaero hyllos 
r., Bert. 5, p. 525, n. ?1, Moris Sard. 4, 15, Schlecht. l. c. S. 4. p. 24, DC. Dub. p. d, 5. 5 


CS deg La Peyr. Herbr., R. flabell. et R. legtophylhus Pourr. Herbr. Matr., R. bulbosus L. Herbr. 
(ex Guss.), R. adscendens DC., ex Link. in Broter. Lus. Desf. Atl. p. 438, t. 114, Flor. Graec. Sibthrp. 
0 u ; i - 124, infer. pl. pars. 

9; Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. abeunte et Jun. Per regionem me- 
diterraneam cum Olea, solo praesertim calcareo Repertus ad Toulouse et 
à Pène nre; forte istic inlatus. 

Legi in Pyr. Navarr. sub / Ermita de Lumbier, die 94 Maj. 1845. 
Abunde vidi in montibus Corbar. et praecipue ad Touchant, inque agro 
Ruscin. ad St. Ant. de Galamus. 

Planta villosa, villis patentibus praedita. Pedunculi cylindracei : 
flores grandiusceuli. Squamae nectariferae ad basim petali valde obtusae. 
Carpella compressa, itemve rostrum, in spieulam denique digesta. Radix 
grumosa, interdum sobolifera. 

Plantae pubescentiam adpressam describunt Gussone, Moris, Ber- 
toloni. Variam, patulam et adpressam novit DC. Sub-adpressam et nos 
vidimus in individuis Corsicanis. Proximae et huic similes species sunt 
KR. millefoliatus Vahl Symb., Desf. Fl. Atl. t. 116, Flor. Gr. t. 521; 
et F. dimorphorizus Brot. Phytgr. Lusit. 2, p. 227, t. 180. 

Individuum perspexi in quo deprehendi unum petalum ferens in 
squamula neetarifera stamina quatuor perfecta, alterum petalum pariter 
in squamula gerens totidem stamina abortiva; tria alia petala a nor- 
mali statu non abludebant. Loquutus de hoc cum optimo magistro 
Dunal lusum hujuscemodi ab eo considerari audivi eeu un dédoublement 
accidentel: cf. Dunal, Considrts. Natur. orgns. flor. p. 32. 

Plantam spontaneam floribus semiplenis, scilicet petalis 8-10 onustis, 
observavi in m." Canzias, Pyr. Arag. supra Fiscal et ad Voltaña ibidem 
proxime, Lusum adhue magis singularem vidi de calyce per duo sepala 
a latere juncta et quintum sepalum super alterum e duobus junctis po- 
situm, ita ut sepala omnia non viderentur in eodem verticillo posita. | 

e necessitate relinquendi Linnaei denominationem R. chaerophylli 
persuasum me ultra fecerunt observationes editae a C aubard Fragm. 
bot. crit. et cum Bory Fl. Morée, Noul. Fl. c., Moris Sard. c. Sed 
nec speciem eum Bory Chaub. Morée n. 125, Pelop. n. 862 haberem 
pro R. asiatico, neque eum Benth. Cat. p. 118, ceu varietatem R. ra- 
pacei, seu bulbosi Auctr.; ut non attendendum est Serres canenti: 
« Cette espèce se rapproche par des variétés intermédiaires du R. mon- 


speliacus. » Flor. de Toulouse (1836) p. 2 sub R. chaerophyllo. 
SECTIO 6.* BATRACHIUM Dioscn. Prix., DC.: EURANUNCULUS Nos. 


Batrachium apud Graecos nomen Ranae (ab Homero celebratissi- 
mae); et Latinorum Ranunculus a Rana quidem deductus est. Quae 
Voces sunt ergo absolute synonyma et proveniunt e primis generis spe- 
ciebus in locis palustribus vel aquosis repertis, paucisque tantummodo 
speciebus stricte convenirent. Aanunculum non permutem, sed Batra- 
chium in Euranunculum commutandum propono. 


"Tia ERT EIE MEE 


Sr E MA ana, TERM 


des PAS 


402 


Ranunculus fluitans (Gesneri) Lamk. Fr. 

n. Op. bot. ed. a Sehmied. tab. ns 229. k at A Koch p. 13, n. 4, Gaud. 3, n. 1260, Godr. 
eum e. T. 25. R. pe. hs es Sp. Bert. 5, n. eh Du 3 Mon.  Batrach. n. ki R. aqu atilis 
d Kunth FI. Berol ed. 2, p. . Dub. j^ 8,n 1cedanifoliu eyr. Herbr 
niculaceus Pourr. Act. Tolos. fal ile dieit) Forbr, "Matri ES in Chlor. Narbon. desideriis: R ps 
milus Poir., Batr rigo fluitans Wimm. Schles . Es an. Batrach. p. X d 2A , Coss. 
Germ. Fl. Par. p. 11, n. 5, se ECLOG ^ Flor ^ e T "376, “Fl. Bat. t. 997, Loisel. Fl. PRA 
pets eme 67, Reic d Icon. C. 13, Un 4577, ML Bot. Suppl. v. 4, n. 9570. pe Hist. p 

c1. 1023, f. 3, J. Bauh. Hist. x 3. 1.38. 5i , f. 1, in aliis exemplbs. p- 774, f. 1, Cha 
Solar. p. 564, f. 5, Petiv. Hrbr. Brit. t. 39, f. 


9, Flor. Apr.Jun. Fruct. Jun. Jul. 

Legi in Pyr. septr. med. humilr. ad Toulouse secus le Canal du 
midi, prope rus l Espinette, die 20 Apr. 1853; in Pyr. or. ad Rous- 
sillon inter Maurillas et le Pertus, secus la rivière de Roms, diebus 20 
Maj. et 8 Jun. 1843; ad le Boulou, die 30 Maj. ejusdem anni. Habeo 
a Deville e Tarbes. Óbservavi ad Pamplona, in Lampurdan, alibique. 

In planta ad Toulouse lecta observavi caules obtuse angulatos, folia 
extra aquam in penicillum collabentia, caeterum non parallelae erant 
laciniae, sed in planum orbieularem dispositae. Eamdem stirpem esse 
credo, quam sub Bilbao perspexi ad Zornoza, die 15 Jun. 1853, quae 
ab aquis rri ostendebat longiora folia laciniis in penicillum 'colla- 
bentibus, breviora ea laciniis rigidis expansis, qua de re characterem 

n 


experimentum demonstravit. Petala generatim quina, raro sena. Stamina 
numerosa, ovariorum capitulum superantia. Stigmata tumida, rectiuscula. 
Alabaster globosus. 

Planta Ruscinonensis ostendidit caulem cylindraceum (teretiusculum), 
foliorum lacinias aeque pesos in planta ubi aquae fluitabant de- 
gente, vix de ea, quae in aqua quieta degebat; quae dum extra aquas 
vivebat folia divaricata a ita ut, repeto, e positura laeiniarum 
foliorum character certus desumi nequeat, quum hoe pendeat a statione, 

a loco, a copia aquarum plantam eireumambiente et ab ipsa foliorum 
ERA B majore aut minore. Alabaster erat globosus, vix tantillum de- 
pressus. Petala plerumque sex; sed vidi in planta terrestri petala 7-9 
et plura etiam; et vidi quoque flores pentapetalos. In petalis observavi 
nervos Ď-T TAMO8O-VENOSOS, in iisque vidi foveam nectariferam cum mar- 
gine suo tumidulo. Stamina sub-duodena, ovariorum capitula superantia. 
Stigmata obliquata, ne recta: carpella glabra, rugosa, evidentius adhuc 

um ea exsiccata iterum inspexi. 

Planta Devilleana videtur mihi proxima R. confuso Godr. Gr. Fr. 
p. 22; quae (species?) reperta ad Daz, ade Montmarsan inque Asturiis ? 
probabiliter i in termino Florae nostrae alicubi per regionem oceanicam 
invenietur. 


Ranunculus tricophyllus ((Tragi? Lobelii) Chaix apud Vill. Dauph. 


Tiag. St h. p- 687, n. 11 sin. ic., Lobel, Crydeb. f „54h 
. ol. 967, Caesalp. De Pints. 1. 14, c. 
rs 2 Br, Bo Bot. e Y p. 5, nt credo gium R. Droueti Sch. F., Bab. Ibid (pr, d 9:16 deo otri: 
hena Taadh TU NE 75, n. 49, Gauc HM partim faon recte AE a Reutr.). R. ipee 
sel. Bohem., Koch Adi. e M 433. R. vega v^ - Ape seus ebrium FI. B d " 


. P A 3. 
» Fl. Bat. HM E 992 radns Lob. I Ds f.1 
: >TM, f. 1, Tabe n. Krtb. 187, h $ Icon. ; t, 74, f. 1 
- Bauh. Hist. pl. 3, 1. 38, p. 784, f. 2, in EOM exempl. p. 773, Column mà p. 315-6, Barr. Ie. 


EN Ley 
3 Fps 
$ v 


403 


; — Ger. Em. p. 827, Petiv. Herbr. Br. t. 39, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 442, t. 29, 
. n. 32. 
9, Flor. Maj. et per ZEstatem. Fruct. Jun.-Oet 
Legi in Pyr. septentr. med. prope St. Béat, eundo ad Eup, die 28 
Jun. 1843. Habui a Timbal lectum ad Toulouse retro le Poli ygone; e 
viciniis de dr a Delort. Eumdem vidi ad Oo et hine inde per 
Pyren. inferiore 
ehe bea quadrangulares. Folia omnia multifido-setacea, laci- 
niis in acqua quieta in formam orbicularem degentia, extra aquam in 
pesiotllam eollabentia. Alabastra ovata, abbreviata; et quamquam pedun- 
culi sunt oppositifolii, ita disposita, ut tegantur a stipulis et a foliis eis 
oppositis ante eorum Musei evolutionem ; eo modo, ut stipulae folium 
et alabastrum una protegant. Sepala elliptica, concava, viridia, sed ma- 
culis saepe nigrieantibus pieta, marginulo albente, per quem praecipue 
dine pereipiantur. Petala constanter quinque, magnitudine variantia, 
obovata, in unguem angustata, striolata, cum fovea nectarifera mani- 
feste prominula, squamula abbreviata, obtusa, obscura. Stamina 7-8-10 
plerumque decem pistillos quidquam superantia. Carpella adhue viridia, 
in viva planta, vix rugulosa, neque in illis apparent striae transversae; 
maturo tantum fructu manifeste striata et carinata; caeterum sub-reni- 
formia, wire breviter apiculata, parceque pilosa. Pedunculi frueti- 
eri refle aec adnotav Eup lecta ad fontem 
aquarum wes et frigidarum degente. Pulehra est Schkuhrii figura, 
in qua tamen video folia quidquam breviora, stamina numerosiora (ad 
viginti) et carpella hispidiora, comparata cum speciminibus me 
R. pantothri» Brot. Fl. Lusit. 2, p. 315, n. 19 niiet A: DG. 
Syst. 235, n. 4 et cum eo a Gaudin l. c., a Du Mortier quoque, 
revera praetermittendus erat quum duas saltem comprehendat species, 
R. tricophyllum et R. fluitantem , ut percipitur consideratis Lusitanici 
auctoris diagnosi descriptione et e aes t dico synonyma etiam, 
nam refert F. a puri em à pd qui ad R. ffuitantem pertinet; y L., qui 
hujus frécophylli; et 6 L., qui R. uncinati L. videtur. 
. Drouetii! Schultz apud Godr. Gr. Fr. p. 24, Bab. l. c., huie 


hanc sententiam confirmari vidi a Thielens: Grenier quoque, Flor Jur. 
petere: « Est-elle différente du R. paucistamineus? » Videtur 
planta intermedia inter R. tricophyllum et R. circinatum, illi astrictior. 
Eum legi in Pyr. Arag. editis sub S?reza Mes d' Echo, die 9 Jul. 1858. 
Forte idem est, quem habeo a Deville e uey. 

R. radiantem Revel. (Aet. Bids 1855) e R. hololeucum. spectare 
putant aliqui. 


I 
[e 


Ranunculus circinatus (G. Bauhini) Sibth. Fl. Oxon. (1794) n. 503; 
nomen aptissime a Rayo mutatum. 


fie. confirmante gicbiss. Alsat. 2, ^ gen . Bauh. eri 
p. 43, Bert. B, p. 517, n. 50, Drej. FI. exe. Hafa: ABe Du Mori: Bate. n. bl (Pri sio non reete 13, 
posito); Babing! Man. Ties Bot. "las 1862) p. 8, n. 9. T. Adice Schr. scie Baier. As io ginis K A p ~ 
n. 3 et Add. 1016. R. aquatilis esa n Kun I7 Berol. ed. 2, p. n e H E Iis. 
Babes hium Pyeladtuin Mey. Fl. Hanov. e .R.aqu uatilis La Per He R is P Fries 
rican., Asa Gray Pl. Wright.; R. - Toenieulacans Gilib- Exere. acd uade. Lode 2236. pesci Icon. 
Mant. 3. Sturm Heft 67, Coss. Germ. Fl. p. 11, a "i "Matth. ed. p. 813, £. 2 
G. 13. 1, * f. 4515, uon Bot. Suppl. eii t. 2809. l. " pal. t XE G. AM fis p. 3. 1. 38, p. 784, 

e Pr. bern. Krtb. 188, E 2 e Bauh. (no on eget in leoni M Ls Petiv. CBE d 39, f. 3. 


"5 E.g LA. 


rig 


404 


9, Flor. Æstate. Fruct. ?. Per regionem oceanicam rarus. 

Degit in La Peyr. Herbr. ex / Estagnaw prope St. Béat, nec non 
ex fonte Souanes ad Vicdessos. Ni mea me recordatio fallit, ego per 
Pyrenaeos vidi, sed incommodam stirpem neglexi. 


Ranunculus aquatilis Dodonaei ! 


Dod. St. h. Comm. 1553. p. 130. Koch p. 12, n. 2 et Add. em. p. 433, Bert. 5, p. 571, n. 48 et 
V. 10, p. 502, Gand. 3, n. 1255; DC. Dub. p. 8, n. rtim, Hook. et Arn. Br. Fl. ed. 8, p. 7, 
n. 3 a. R. aquat. La Peyr. Herhr. bis, s. 1., R. natans Pourr. Herbr. Matr. et forte R. spissophyllus, 
eum R. amphibio Pourr. Herbr. Matr.; R. intermedius Knaf. ex Neilr. R. Baudotii Godr.?, ex Crép. 
Belg., Batrachium aquaticum Wimm. Schles., truncatum, aquatile et penicillatum Du Mort. Batr. 
ns. 12414, R. peltatus Fries.; R. floribundus Bab.?, Engl. Bot. v. 2, n. 101, Sturm Heft 67, 
Reichnb. Icon. C. 13, t. 3, f. 4576 b, g part., Fl. Dan. t. 2416, Schk. Handb. 2, t. 152 heteroph.; Coss. 
Germ. Fi. Par. p. 10, n. 4, t. 2, f. 3 (exclus. vars.); Dietr. Fl. Bor. v. 3, n. 183. Dod. Hist. p (gall) 

Ü irtb. p. 11 

ts ie 3,1. 38, p, Tb Ld 
£1 9 L1 B 3L 


o 
— 


p. 80, f. 3, ey xr p. 587 f. infer.; Lob. Obs. p. ch» leonig, te 35, 
fig., Icon. t. 54, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 1021 f. infer., J. Bauh. His 
in aliis exempl. p. 773, Barr. Icon. t. 569, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 

9, Flor. Mart.-Jun. Fruet. Apr. Jul. 

Legi in Pyr. Atax. sub Narbonne, die 15 Maj. 1839; in Pyr. Catal. 
marit. inter Fosas et Castello de Ampurias, die 9 Jun. 1851. Habeo a 
Deville ex Suillan, Ibos et ex le Lac de Lourdes, postremum hune in 
statu gerente folia omnia tenuiter laciniata. 

egi ad Fosas formam, in qua folia saepius omnia tripartita, nulla 
eapillaceo-multifida, et petala maxima. Sed ibidem aliquando vidi indi- 
vidua foliis nonnullis imis capillaceo-multifidis, quod tantum fieri per- 
cepi ubi plantae in aqua pro parte degebant; enatae in solo exsiccato 
folia reniformia tantummodo ferebant. Dicamus in hoe statu referre R. 
aquatilem A. Mér. Par. ed. 3 et 4, p. 531, n. 17, Godr. Ess. Batrach. 
p. 17 et eum Gren. Fr. p. 23, aliorumve. Non vidi tamen in eo pilos 
in receptaculo, neque in carpellis ! 

Ad interpretandum Aanunculum 4 Dioscor., l. 2, c. 206, R. aqua- 
tilem porrexit Sibthorp, Gr. Pr. n. 1284, cujus promptae sententiae 
acquievit DC., Syst. p. 254, n. 3, Sibthorpio ceu auctoritate citato. 
Quamvis haec species unica inter graecas nostri generis stirpes floribus 
lacteis praedita videatur, neque locus fuerit dubitandi, cum Sprengelio, 
de R. rutaefolio, alpestri et aconitifolio, attamen me hoc non suasit 
judicium, remque in suspenso relinquo. Idem subest dubium de Ba- 
trachio 4 Oribasii, Medicinal. l. 11 (ed. Ald. p. 428, lin. 1) e Diosco- 
ride ab hoe relato, quod Fée iterum pro R. aquatili interpretatur. Of- 
fici possent Olfam thalictrifoliam et Anemonem nemorosam,cul postremae, 
relata antiquorum loca mihi admodum dubia visa sunt. 

. De Cardamine amphibia observatum est ipsam folia submersa ca- 
pilacea gerere: cf. principem Lobelium Cruydeb. p. 393, Deless. Ic. 
sel. 2, t. 15. 

Folia ita laciniosa faeta dicunt a parenchymatis maceratione (cf. A. 
St. Hil. Morph. Veg. p. 152) et ea comparant cum foliis ab insectis 
corrosis et perfossis. 

. Bed vita entium organieorum in naturali eorum habitatione degen- 
ess `- iag et chymicis locorum actionibus labem non patitur. Re- 

, anunculo nostro, in Cardamine amphibia, in Trapa natante, 


ymphatiea nuda, neque corruptionis indicium ostendit. Folia ista similia 
funt illia Aldrovandae , Ceratophyllorum , Utriculariarum. Puto hoe a 


405 


Natura ita dispositum , ne plantae in aquis innatae, nimium ponderis 
ex integritate foliorum nactae, nimisque contractae essent; mutatis verbis 
hoc dicamus: auxiliandum fuisse cauli et illius majori evolutioni subve- 
niendum, quod non nisi ope parenchymatis foliorum in eum transfusi 
effici poterat; ut tandem flores ad aquarum superficiem perdueti, foe- 
cundationis et fructificationis officia perficerent. 
Vivit in continente americano stagnalis planta, familia Qnin n. 
Bidens Beckii Torrey, Fl. New Yo rk p. 388, n. 5, t. 68, in qua etiam 
observantur folia submersa dichotome multifido iaa, superiora 
valde minus secta, emersa lanceolato-serrulata, florum involucro integro. 
Si quis nostrum eam viderit flore carentem Kanunculum Sectionis nostrae 
potius, vel Halorageam, aut Ceratophyllum, non vero Compositam dixerit. 
Item Cabomba aquatica Aubl. Gian. Fr. p. 321, t. 124, ex Cayenna 
et Guyana magnam cum hisce nostris Zanunculis et cum Hydrocharide 
similitudinem portendit, affinitatem vero cum Nymphaeaceis majorem 
habens (cujus eum Brasenia subordinem constituunt Le Maout Decsn. 
Botanq. p. 401); nec satis adhuc liquet, num Dieotyledonalis an Mo- 
nocotyledonalis planta sit. Asa Gray ceu typum Ordinis admisit, quem 
inter Berberideas m Nelumbiaceas collocavit, Gen. Fl. bor. Amer. ill. 
(1848) p. 93, t. 38. Sed Gartner, apud Hooker Ie. pb 5m on de 
Gabone piatihs Ke agens (quae faciem. omnino Euranunculi, u Ba- 
trachii secum fert, ut et Cab. Caroliniana Asa Gray, Hook. Ibid. à n. n. 642) 
sustinet habendum esse genus ejusdem ac Aanunculi ordinis, cujus se- 
ctionem tantummodo peculiarem sisteret. Ranunculus hydrophilus Gau- 
dich., etiam, Hook. fil. Fl. Antarct. 2, p. 226, n. 1, t. 82, f. D. faciem 
Echinodori natantis ostendit. De Casalea dixi ad Banunculacei ordinis 
declarationem: ut den nique. omnibus hisce collatis notitiis aliisque facile 
eruendis, clare pateat, Seriem Ordinum a whe susceptam Candolleana 
praestantiorem esse. Cf. etiam quam antea exposui observationem de 
structura foliorum in nonnullis fasdnesluso sub Ran. graminifolio. 


Ranunculus hololeucus (DC.) Garcke, Lloyd Loir. infr. » $ 

R. tripartitus b obtusifol. DC. Syst. p. 234, n. 2 (e excel. Petiv.) Lloyd "n Ouest. Fr. p. 3. Godr. 
Gr. Fr. PM. Du Mort . Batrach. 2 s. $. tri part. b Godr. Ess. Monogr. Batr. K [D à (evo Poi. 
R. Petiveri Coss. Germ. Fl. Par. p. 10, n. 2, t. 1, f. 5, 6 (non Koch omnino), DC. Gall. rar. 

9, Flor. Maj. Jul. Fio ? In Pyrenaeis orientalibus. 

Ad Perpignan indicat Godron. 


Ranunculus hederifolius (Dalechampii) Salisb. Pr. p. 313; n. 12. 


Dalech. Hist. pl. Lu 1091. fo3 RR. hederaceus Dalech., L., Koc hp 12, n. 1, 
P 1016, Bert. 5, p: 950, « 3 pA Gaud. 3, n. 1261; DC. m LE 8, n. 1, Du Mor t'Batr n, es hederae. 
a Peyr. Herbr., E airs osplenifolius Paim Herbr. "aquatilis var. Ben jr 
Fl., Batrachium er etum Fries, Mey.; R. papillatus. “Dulac: Engl. Bot. v. Bot. v. 40, t. 6 3, Fl. 
Lond. ed. Grav. V. , t. 76, Coss. — Ai Par. p. Ls ds Sv. ft 67 € Fl genr. 
E S GNO Drev. e ragi e . pl. , Eur, T. bp t STE nb. ]con. C. 13, t. 9, 
T. r y an 1 T . 
1.4573. J. Bauh. Lo l. 38, p. 782, f. 4, in aliis VERE P 774, vers tm agr. p. 564, f. 4, 
Petiv. Hrb. ios De I9, Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 441, t. 99, f. 


Flor. Vere et Æstate. Fruct. ei -Oct. Montana loca praediligit, 


egi in ; 
Arles, die 14 Maj. yt sub la Serella de la Manera, die 9 Jul. 1840. 
Habeo a Deville ex Seméac et ex Loucrup. Vivi a 
ville; copiosum observavi in Cerdaña, ad Angustrine praesertim. 


406 


Folia superne nitida, saepe in disco maculata, Alabaster globosus. 
Sepala reflexa, pallida, albo marginata, carina viridi. Petala parva, 
florem tamen superantia, spathulata, basi ad apicem ferme trivenoso- 
sulcata; eorum fovea neetarifera per marginem tumidula. Stamina pi- 
stillis longiora, sed pauca; vidi generatim flores pentandros, sed he- 
xandros et heptandros etiam reperii ad Puycerda, vere , eum 
aliquot staminibus eo modo dispositis, ut bini starent contra sepalum, 
quo considerato vix dubitari posset dari flores decandros, et revera de- 
candros deprehendi ad Arreau Vallis d Aure, Pyr. septr. medior., Jul. 
1852; ubi mixtim crescentia reperii individua ferentia stamina septem 
ad undecim; et hoc idem videre mihi contigit ad Ellorio Pyr. Cantabr., 
die 23 Jun. 1853. Stamina 12, ut viderunt Smith, Hooker, Brébisson, 
ego non animadverti. Sed cf. de hoe Roth Tent. Fl. Germ. 2, p. 619 
Obs., Drev. et Hayn. l. c. p. 9. 

Petala generatim quina vidi, sed sena in flore hexandro; sepala 
constanter sena observavi: hic siste et considera duodena stamina horum 
extremum numerum adhue observatum. 

Stigmata omnino sessilia; carpella punctato-rugulosa, obscure tamen, 
neque in vivis strias conspicuas offerentia, quae dein percipiuntur in 
exsiecato.fruetu. Pedunculi fructigeri reflexi. 

R, chrysoplenium Pourr. Herbr. Matr. huc retuli, quamvis ille de- 
claraverit eum speciem mediam inter R. hederifolium et aquatilem. 


Ceratocephalus Moench. Aug. De St. Hilaire in opella Exa- 
men du genre Ceratoc., in Ann. du Mus. d Hist. Nat. de Par. T. 19 (1822), 
p. 463; a Hanunculo non divellendum falsum sustinet genus, ad Mo- 
rison revertendo, ut infra videndum erit. 


Ceratocephalus falcatus (Kentmanni) Pers. Syn. 

Chamaepith. cognat. Kentmanni Cod., ex Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. tab. lign. 16, f. 136 (p. 
err. 122). Roch p. 12, n. 1 et Add. corr. p. 1016, DC. Dub. p. 8. Ranunculus falcatus L., Bert. 5, 
p. 569, n. 46 (excls. prolts. Jaeq. A. et Barr. 2.). Melampyr. pusill. luteum incol. Paponesch, Rau- 
wolf Hodoep. P. WE uen Hrt. sice. 133 ex Gronov. Fl. orient. n. 174. Ran. ceratophyllos Moris. Hrt. 
Blesens. (1699) p. et p. 986. De halluein. G. Bauh., pro tempore bene. Reichnb. Icon. C. 13, t. 4, 
f. 4570 Pen. Lob. Adversr. p. 111. Melampyr. perpus. lut. seors, impress., Icon. t. 37, f. 2. Dalech. 
Hist. pl. Lugd. p. 430, f. 1 reaps. pess., Moris. Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 440, n. 22, t. 28, f. 22, Barr. 
Ie. t. 375, Boce. Sicil. Mel., p. 28, t. 14, f. 3 N, O. 

© Flor. Mart. Apr. Fruct. Maj. In Pyr. Arag. humilioribus, fide 
Asso. 

Prof. St. Hilaire, analysi acuta, observationibus perdoctis demonstrat 
fallacem Persooni sententiam, qui genus Ceratocephali statuit describens 
fructum hoe modo: « Semina plurima per paria dorso adnata, rostro aci- 
NS ormi » Synops. Pentudr. 1, p. 341. Fructus monospermus, cum 

y: generis /'anunculi speciebus, in intima sui fabrica, identicus est. 
« Genus a Ranunculo potius habitu, quam carpellorum. structura. di- 
paradis » Mey. apud Ledeb. Alt. 2, p. 304. Nec aliter Cesati. 

ussieu in edendo Barrelieri opere duarum specierum distinctionem 

xn oum et in Obs. p. 57, n. 580 simul comprehendit stirpes, quas 
vsu recte separatim proposuerat (Crataegonium etc. Barrel). Non 
- es et, Been Bunge, Reliq. Asiat. Lehm. n. 18, harum specierum 
Fan Fs P i ubrum posuisse, ut de ea vix persuasus erat DC. 
ri - 2, p. 250-1 (qui earum synonyma non intergnovit), sicque Schlecht. 

an. S. 1, p. 6, S. 2, p. 5, 


407 


Hane speciem obviam venire ad Huesca, Pyr. Arag., testatur Asso, 
Mant. stirp. Arag. p. 171, n. 1108, qui eam considerabat c eu varie- 
atem alterius stirpis, quam ad Caesaraugustam provenire ipse novit, 
Res quidquam dubia manet. 

Interim P . falcatum e nullo alio loco, praeter Galliam me- 
pue teven visum esse (cf. Adnot. botan. in c. Na 

. Sér. à T. 12 (1849), p. 368), unde ego in suspicionem veni, spe- 
Fe cum lanis exoticis au Port Juvenal advenisse, e quo loco per cir- 
cumstantes agros monspelienses migravisse. 


onim SÉ orthoceras (Barrelieri) DC. Syst.? Pr. p. 26, n. 2. 
rr. lo. QUE . Koch p. . 2, Roem. Schult.! Syst. Veg. V. 6, p. 801, Mey. apud 
Ledeb. "FI. Alt. d i m eg Pl. Trai, et Konk (1805) n. 6. itn dd testie dis M. a Bieb. 
Fl. Taur. Caucas. 3, p. c 092. R. faleatus Pourr r. Matr., Jaeq. A., Dufour Diagn. obs. pl. 
Esp., ex Bar dad citata. Dolna; Icon. Sel. p. ó, t. 23, Jacq. A. 1, p. 30, t. 48, Sturm Heft 56, Reichnb. 
Icon. C. 13, t. 1, f. 4570 b 
c Apr. Maj hoey Maj. Jun. In Pyr. Navarr. Arag. Catal. 

cum Olea, solo calca 

Legi in Pyr. N. prope Liadena l. d. Liscar, die 17 Maj. 1845. 
Observavi ad Bermués, Balaguer 

Tota planta alba lanugine induta, i in earpellorum rostris etiam, horum 
tantum apieibus exceptis, qui ealveseunt. Video carpella dorso costata, 
neque canaliculata, qualia in faleato declarantur a Koch. ied Steven 
irse orum dorsum canaliculatum in neutra specie discernere potuit; 
ef. Stev. I. c. sub E fale. p. 369. Reapse in carpellis sega pi fal- 
cati sulei apparent 

Caeterum in hoe meo rostrum quasi rectum, et rectius adhuc fin- 
gitur a Jaequin, non faleatum, nec areuatum, ut in superiore specie est. 
leon Delesserti in hoe peceat, quod rostrum sub- usse non A 
monstrat, quod jam rectissime observatum est a Meyer (C. A.) l. 

Ranunculorum seriem sic ordinandam censebat St. Hilaire (l. 8. c+}: 
Ficariam, Ranunculi species fructu laevi praeditas, dein eas, quae fru- 
ctum tuberculatum gerunt, postremo Ranunculos ceratocephalos , unde 
transitum ad Myosurum. Ego Ficariam ad Anemoneas appropinquavi. 


Myosurus Dodon., Dillen. 


Myosurus minimus (Tragi) L. Sp. 


7, Gaud. 
Coronop. sylvestr. Tra h. p. 98 Wee ic., ex G. Bauh. Koch p. 12, Bert. 2 p. 56 

n. 743, DC. Dub. p. 8, Schischt, Anlmady. in- Ran. p. a Peyr Barbry a apes Sm i 
Exerc. Phytlg. p. 376, n. 78; M. cauda muris "Ejusdem Pl. Lit. il. n. m; Holos — win rx 
Engl. Bot. v. 7, n. es. Curt. Fl. Lond, ed. Grav. V. 3, t. 64, É Dan E u^ ^i x Leni: TR. 
dc iy Fr. Sem. pl. p. 355, t. 74, f. 5, wey Handb. t 88, Bull. FI. ar. T. 7, iminum numerum 


. 4509, 
variante m, T G kA bor. , $. 8, Stu urm Heft 11, Reichnb. Icon. C. 19, t, 1, ý 
Die r. Fl. prey Gem: y 74, er, bor rib. 't. 430, Le Maout Deesn. keny? Mag P 23 it at 
an 2, p. 1 (ex DC.) ; Id. Erib, ex Uffenb. 4688, p. 388, p 


Bot: : » 18, f. 1 xe eeu 
l. (gall) p. 72 Lob. S. P. eon. t. 440, f; 1, Dalech. Hist. pl. Lug 
3 wc " La et p. Ha, ri a Bauh. Hi er pl. T L 91, p. 512. 

(9 Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. ineunte. Rar 

Distributionem geographicam hujus speciei pensi 
dig ion p: 12. 

nus in Tribu Anemonearum laudavit Kunth, n um 

Endlicher Gen. pl.; Le Maout cum Decaisne L6, xit Sem 
Botq. p. 911: sed ego, qui Callianthemum rejeci, hanc immuta 


avit Bromfield Fl. 


408 


laudare nequeo. Et revera; si genus hoe (de quo egimus) semen in- 
versum neque erectum habet, tamen calyce sub-eolorato tantum, pe- 
talorum ungue tubuloso totoque habitu magis ad tribum Zanuncula- 
cearum placuit, et speciem Ranunculum Myosurum dixerunt olim Afzel, 
et Wadsb. apud Roem. Arch. 3, P. 1 (1803), p. 85 Obs. 3; ut stirpem 
inter Ranunculos enumeravit "Tournefort. 


Ficaria Brunf. Herbr. ed. 1 (1530), T. 1, p. 215, Dillen. Hall., 
Juss. Ventn. Moench, Pers., Dum. Cors, DC., Endl. 
Ficaria verna (Theophrasti, Dioscoridis, Plinii) Huds. Angl. 


iw we hisk pl. 1. 7, 6 8, Dioser. 1. 2, c; 2129, Plin. Nat, b. ] ] 50, Galen. Simpl. 


$204, 6» 8. V6 : p 
medic. 1. Gaud. 3, n. 1283. F. ranunculoides Moench. Meth., De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. n. 44, 
DC. Dub. p. 13, Crép. Pl. rar. er. Belg. fasc. 2, p. 11. Ranunculus Ficaria L. Sp., Koch p. 17, n. 19, 
Bert. 5, p. 508, n. 10, Moris Sard. 1, R. Ficer. Peyr. Herbr.; F. grandiflora Robert Toul., 


Bot. v. 9, n. 584, Curt. Fl. Lond. ed. Grav. V. 2, t. 71, Flor. Dan. t. 499, Bull. Herb. Fr. t. 43, Sv. 

Bot. v. 1, t. ietr. Fl. Bor. v. 2, n. 100, Berger. Phytonom. p. 43 cum tab., Labr. 

Heg. Icon. Helv. fase. 22, t. 3, Schrank. Fl. Monac. t. 208 flor. quidq. minor.; Flor. Batv. v. 1, t. 76, 

fol. dentat.; pu Chaub. Mor. p. 456, n. 718, t. 15, f. 2, Pélop. p. 34, n. 853, t. 16, f. 2, Sabb. Hort. 
á t. i è 5 n i c s à 


om j Reichnb. Icon. C. 13, t. 1, f. 4572 et . 4571, Plenek Ic. pl. med 5, p. 02, t. 460, 
Fuchs. Hist. st ord. Hist. pl. ert. 121 b, fig. 2 ex Trag., Dalech. Hist. e Lugd. p. 1048 fig., 
4 p. 113; Brunf. l. c., qui p. 216 dicit hane esse Testiculum 


Lonier. Nat. h. crt. 106 B, Trag. St. h, p. : 

Sacerdotis, vel Zemae Pandectarii; Matth. p. 631, Camer. Epit. p. 403, Dod. St. h. Comm. 1553, p. 33, 
Gp cr (gall.) p. 24, f. 2, Pempt. p. 49, a j 
3, 1. 30, p. 468 fig. 


9, Flor. Mart.-Maj. Fruet. Apr.-Jun. 
Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, die 5 Maj. 1845. 
olia varia in eadem specie videre noluerunt ii, qui species in pul- 
verem extenuant: talia in eodem loco, imo in eodem etiam individuo 
occurrunt: ef. quidem Guss. Pl. Inar. 2, p. 2, n. 1. 

Calycem 3-5-phyllum, corollam 8-10-12-petalam viderunt Hagenbach 
Tentam. Fl. Basil. 2, p. 71, DC. Syst. p. 305, n. 1, Gilibrt. Pl. Lith. 
ill. n. 327, et Exerc. phyt. p. 368, n. 62, Gaud. et addamus Godron, 
Bromfield ; et Kirschleger, qui vidit stamina ad 13 usque Fl. Vog. Rhen. 
p- 9, n. 7, Spenn. Fl. Friburg. 3, p. 1011, n. 3, Moris l. s. cs., quod 


Haec species raro fructificat; abunde vero fructificabat ad Jaca et 
in hoc statu legi. Jam Dillen, Catal. pl. Gissen. Append. p. 19 decla- 
raverat: « Semina vero pusilla manent, et ad maturitatem non perve- 
niunt. » Stolonibus et tuberculis gemmiferis saepius propagatur: cf. 
T4 E! 


et Hagenb., Noul. Fl. bass. sous Pyr. p. 16, Guillon apud Coss. Notic. 
pl. var. nouv. Par. 1848, p. 14, Guss. Sic. Syn. 2, p. 41, n. 5, Kirsch!eg. 


409 


Alsat. p. 17, n. 8, Trem. Savat Cat. pl. Charente, Van Tieghem in Ann. 
8e. Nat. Par. 8. 5, T. 5 (1866), p. 88-110 alibique, Lagr. Foss. T'rn. 
Gar. p. 5, n. 3, Bromf. Fl. Vect. p. 8, Babington, Brébisson, Kirsch- 
leger, Godron, Ruprecht; et ego quidem ad Magnae, contra et paulo 
infra Toulouse, die 2 Apr. 1853, et in Italia mea ad Bononiam, gene- 
ratim de planta quae ad fructifieationem progredere non demonstrabat. 

De vegetatione plantae cf. Aug. St. Hilr. in Mém. Myrsin. Sapot. etc. 
p. dt T'rém. Savat Pl. Charent. p. 8, Vauch. Physiol. pl. Eur. 1 
p. 32-4. 

Divisae sunt auctorum sententiae quoad hujus generis receptionem, 
quam bonis argumentis sustinuit princeps Aug. De St. Hilaire Morphol. 
bot. ps. 645-6. Nee mihi ponderosa sunt contraria judicia quorundam 
scriptorum, videlicet, sepalorum numero considerato, St. Amans FI. Agen. 


? 


ie 04 
« Planta calycis et petalorum numero, etiam qualitate haud nociva a 


« Species minus acris ac aliae congeneres. Folia cocta edulia » l. s. c. 
cum Linnaeo congruens, qui scripsit: « Folia primo vere cum oleribus 
coquuntur. » Fl. Svecic. e 6. 

Herbam jam in Italia nulla aeredine pertimescendam agnoverant 
Matthioli 1. c., Camer. Epit. c. Append.; cf. etiam Krapf Ran. p. 91; 

moen: Acad. T. 6, p. 127, n. 50. 

Hine dubia evenirent Dioscoridis et Galeni loca, quorum deserip- - 
tiones de Chelidonio minore cum Ficaria nostra congruunt, excepto quod 
de viribus plantae loquuti, eas aeres et exuberantes declarant; sed hoc 
de sola radice intelligendum est. 

Caeterum unguem petalorum squamatum gerit Ficaria, ut Ranun- 
culus, nee tantum foveatum, quomodo eum declarant DC., Grenier, 
Endlicher, ita ut eum Ranunculo reapse multa affinitate devinciatur, 
pari modo ut Ozygraphus Bunge, olim Ficaria glacialis Fischer et prius 
Ranunculus Kamtschaticus DC. Considera etiam illum R. lapponicum ca- 
lyce triphyllo, petalis quinque, sex pluries praeditum, hine, e characte- 
ribus, inter Ficarias potius recensendum. 


Tribus 4^ ANEMONEAE Riehrd. 


Comprehendens Clematideas. Non video necessitatem  distinguendi 
tribum Clematidearum , quae characteribus notabilioribus omnino cum 
Anemoneis convenit, dempta calycis aestivatione. Quae aestivatio nec 
semper constans, non tantum in tota tribu, quin etiam in eodem ge- 
nere reperitur, quum nanciseantur Clematidearwm species sepalis aesti- 
vatione valvatis, aliaeque induplicatis. 


Adonis Matth., Camer., Dillen. 
SECTIO 1.* HELLEBORASTER Heister., N. (Consiligo DC.). 


; Jigine. PR- 
Heister, Designat. plantr. (Helmst. 1731, p. 32). A Consiligine, 
niano Siweurimuno nomine abhorreo: cf. quae dixi p. 563 et p. 2221. 


410 
Adonis vernalis (Tragi) L. Sp. 


Hellebr. nigr. vers. Trag. St. h. p. 404-6 fig. Detexit anno 1544, cf. p. 40 ', lin. 25. Koch p. 114, 
n. 4, Gaud. 3. n. 1257, DC. Dub. p. 7, n. 7. La Peyr. Herbr.; Helleborine tenuifolia Cord., Adonanthe 
vernalis Spach Suit. à Buf., A. pratensis Ernst Virid. Varsav., A. villosa Kar., Kir. Soong. non 
Ledeb., ex Ledb. Ross. Add. Em. Jacq. A. 1, p. 27, t. 44, Schk. Handb. 2, t. 152, Roem. Fi. eur. 
asc. 4 Mill. Ic. . Dietr. FI. v. 5 : s 


2, p. 446, t. 9 : „t. 94, f. 4692 vix, W., W., F., N. ab Esenb. pl. offic. 3, t. 19. 
Matth. p. 1224, Camer. Epit. p. 942, Cord. Hist. pl. eri. 99 b et crt. 93 a fig. 1.» ex Trago; Dod. St. 
: 2 Sin ; . pl gan) p. 141, f. 1, Fl. Coronr. e 1, p. 238, ed. 2, p. 248, Pempt. 
p. 261, Clus. Rar. pl. h. 1. 3, p. 333, f. 1, Lonicr. Nat. h. crt. 172 A, Barr. Ie. t. 1178. 
Flor. Apr. Maj. Fruct. Maj. Jun. In Pyr. Navarr. Arag. humil. 
eum Olea! 

Legi in Pyr. Navarr. supra. Pamplona monticulo San Cristobal, die 
10 Jul. 1844; contra Liadena in m.* Labal supra iter de Pamplona , 
die 20 Maj. 1845. Observavi ad XNardués; in monticulis Gordun et 
Casas de Esper contra et infra Murillo Gallego; ad las Tiesas altas supra 
Nobés. 

Foliis imis sub-abortivis (ad squamas reductis), pedunculis florum 
brevibus, earpellis ante apicem rostellatis et pubescentibus, illico ab A. 
pyrenaea botaniei pyrenaei distinguimus, etiamsi non in dissita regione 
nobis obvenerit. Caulis flexuosus, sub-teres et quasi glaber. Foliorum 
laciniae lineari-faleatae, superne suleatae, sieut praecipuae petiolorum 
subdivisiones; in harum partium dorso conspicitur linea. mediana pro- 
minula viridis, additis lineolis marginalibus viridibus, inter quas lineas 
vel lineolas color pallidior est. Pedunculus suleatus, evidenter pube- 
scens, Petala numeravi viginti: ea numero variantia observarunt Leyser, 
Fl. Hal. (1783) n. 560, qui a duodecim ad sexdecim numeravit; Jacquin 
sepala et petala ad viginti quatuor; plerumque duodecim reperiit Roth, 
Tentm. Germ. T. 2, p. ult.; Crantz duodecim, tredecim et plura, A. 
fasc. 2, p. 110, n. 1; 10-15 Lamk. Dict. p. 45, n. 2 itemve Gren. 
Godr. Fr. p. 16; 10-90 et sic Kirschleg. Als. p. 13, n. 4. Petala 12 
ad 18 recensuit Sadler, Pest. n. 723. 

irandum certe est, septentrionalem speciem non reperiri in toto 
Apenninorum tractu, nec in yr. septr., exoriri in Pyr. merid. med. 
um Olea! Eam indicant ad Montpellier Gren. Godr. Fr. p. 17, procul 
dubio inconsiderate Gouan legentes, qui in Fl. Monspel. p. 322 enu- 
meravit, sed amandans ad suum Hrt. Monspel. p. 264 ubi locum Le- 
sperow mont. Cebenn., neque Montpellier indicatur. 

In Pyr. Catal. hane speciem oriri non credo, hine quem A. vernalem 
en las faldas de los Pirineos de Cataluña indicant Palau y Verdera Part. 
pract. Bot. Linn. T. 4, p. 463, n. 3, fidenter ego ad A. pyrenaeum 
refero. 

Nollem hune A. vernalem sumptum esse pro Anemone Pulsatilla 
ab Hernandez De Gregorio, Dicionar. elemntr. de Farmac. Botan. y 
Mater. med. (Madrid, 8. 1803) p. 226, n. 2, qui speciei locum pro- 
clamat: « Se cria en. Navarra en el cerro de San Cristobal, y cerca de 
Villaba » ubi ego de A. Pulsatilla ne vestigium quidem inveni et ubi 

une 4. vernalem copiose erescentem reperii. 
: Quaestus Facchini de Botanica distributione, vel de limite geogra- 
phieo hujus speciei in Alpibus Tyrolensibus, respondidit, eam non re- 
$ a 


41] 


Species per longum aevum, fallaci Tragi sententia, suscepta est pro 
Helleboro nigro Patrum, hodie H. orentiali Lamk. Aliqua tamen effica- 
citate gaudet: relatam est a Pallas (It. 2 vers. gall. p. 127 et 3, p. 26) 
recognitam plantam a puellis praegnantibus sub nomine Starodoubka , 
qua eriminaliter utuntur ad abortum ciendum. 


* 


Adonis pyrenaeus DC. Fr. 


ee ys E E E 5 n. 10 (excl. Pall. et Fisch.); et cum Dub. p. 7, n. 8, Loisel. Fl. Gall. e x 
p. 399 6, Serin ng. Fl. Jardns. 3, p. 42, n. 5, Bert. 5, p. 495: Huic 7 distorto) etc. A. LUE 
Gouan ni. 3 A et 1 (non L., cujus planta est var. praecedentis). A. apenn. La Peyr. Herbr.; 


Pourr. Herbr. "Math ; Aò vernalis Pal. y Verdr., quoad pl. Pyr. uu Pourr. 1t.; Adonanthe pyre- 
naica Suit. Buff. ; Cosmarium pyrenaicum Dulac. Loisel. Fl. genr, Fr. t. 72, Deless. Ic. sel. 1, p. 5, 
t, 21 bene, sed numero petalor. excedente; Regel Ost-Sibir. (1861) p E t. 9, f. c, d, e, carpella. 
9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. ineunte. In editioribus Pyr. 
medior, et oriental, praesertim in latere meridion. et solo calcareo. 
Legi in Pyr. or. Valle d Eynes, diebus 27 Jun. 1837, 25 Jul. 1836, 
in Valle de Llo, die 16 Jul. 1839. Habeo GAENE Devilleo à Gaston 
Sacaze ex ida Col de Neviuos-aijous. Observavi supra Castanesa ad Ba- 
sibé, in m." Caranzà; e Valle de Gabas dimos» vit Philippe; ad Sal- 
vanaire se sà VAE dicit Pourre 
uic anap affines species s sünt A: volgensis Steven, Deless. Ibid. 


p. D, t. 20; et A. distortus Tenor. Fl. Nap. 4, p. 837, 1 49, b LL 


cum secundo, cf. Gruss. Pl. rars. p. 219 et Bert. l c. p. 495-6; de 
affinitate deque differentiis cum A. ndo et, dicamus, eum hujus 
forma apennina consulendus est Koch p. 12, lin. a pyrenaicus? 
Broechi relatus jam est a Bertoloni ie A. distortum. Dubitat Cesati , 
in Not. ad Morisii Flor. Sard. an A. Ireutiana Fisch huie (A. p yrenaeo 
nostro) spectet tamquam varietas: nonne potius ad A. vernalem? eum 
cf. in Bibl. Ital. Milan. 1838, T. 89, p. 197 Not. Illa varietas A. apen- 
nini censetur a Ledeb. Ross. p. 23, n. 7. Nostram speciem cum affini 
A. amurensi comparat Regel s. c. 

Varius quidem est petalorum numerus in hae quoque specie. 

Repetitis attentisque observationibus inquirant Botanici num et in 
speciebus affinibus foliorum inferiorum abortus et petalorum numer 
nec non pubescentia et glabrities carpellorum sint notae vere constantes 
ad unam vel alteram speciem sistendam, ita ut rebus bene agnitis e 
statutis , ie validitate specierum hisce notis insidentium ultra dubitare 
nefas 


SECTIO 2.* ADONEUS, seu EUADONIS N. (Adonia DC.). 


Adonia dicebantur dies festus in honorem Adonidis, teste Amm. 


Marcell 
Adonis aestivalis (Tragi) L. Sp. 


A.M 

« St. h. p. 428, fide DC. et wk "i p. ee 

Fr. p. dra Crép. "Hi rar. er. Belg. fasc. 5, A, s Ai ^s TY : V sinn e 
Suit. Buff. T. 7 p. 225. La Peyr. Herbr., iu. Nigella vue Uu E x stis drag. ok 
parviflora Fisch; in DC., ex Ledeb. Ross., ts arium (b dus pes A g giyera 


A. 4, 4 i 31: 8. , Coss. Germ. 
Reichab. "o ieri TE sT, xn Icon. FU 13, 5 2E p Pr Matth. p. 906, ‘Camer. "Epit. p. 648, 
Cod. Hist. pl, ert. 151 a fig. ex T 


412 


Flor. Apr.-Jul. Fruct. Jul-Aug. Rarior prae A. poetarum et 
flammeo. 

Legi in Pyr. Navarr. supra Pamplona, inter Huarte et Egues, die 
13 Jun. 1844; contra Sanguessa sub Rocafuerte, die 16 Maj. 1845; 
in Pyr. Arag. ad Jaca, die 6 Jun. 1845. Observavi ad Lumbier, Sal- 
vatierra, in Pyr. or. Conflent. 

Caulis simplex, aut superne tantum ramosus, generatim pedalis, fle- 
xuosus, irregulariter sulcatus. Folia bipinnata, e regione nervi praecipui 
vix sulcata, evidentius in lacinulis, quae aut rectae, aut sub-faleatae 
sunt. Calyx obscure ruber, sub-puberulus, sepalis ciliolatis, nec laudare 
possum Jacquin describentem « calycis foliola glaberrima », imitatum 
ab Host A. 2, p. 104, n. 1, a Grenier etc., a God. Jur. p. 8. Revera 
pubescentiam hane variationi obnoxiam novi, et novit Smith, qui jam 
in Fl. Brit. de hae specie scripsit « calyce interdum basi villoso » 2, 
p. 587. Petala miniata, ungue interdum atro; certo expansa, neque in 
globum hemisphaericum conniventia. Dentes a Koch et a Godet in car- 
pellis indieatos ego non percipio. 

Tota planta glaberrima, demptis calyce (ut adnotavi) et nonnihil 
foliorum ima basi. Radicis saporem prius exploravi die 17 Jun. 1854 
extra Pyrenaeos Bagnacavallo inter et T'raversara, dum jam solus siccus 
evenerat et calor aeris vehemens, eumque mitiorem prae illo radicis 
A. poetarum expertus sum; scilicet nec tam acrem, neque adeo amarum 
et ingratum. 

Sequentes addo notas e speciminibus ad Sanguessa observatis et 
lectis; itemve ex aliis, petala citrina ferentibus e Jaca. 

Prima est planta interdum simplex, alias e basi ramosa et admodum 
densa; adultior elongata et laxiuseula eveniens, pluriflora, pedunculis 
magis solutis, qui in junioribus individuis interdum breves et floriferi, 
vix e cireumsepientibus vel sub-positis foliis emergunt et potius ab- 
ditos flores prae se tenent; hine in juniore planta, florifera etiam, quaedam 
habitus et faciei singularitas oculos afficit. Caulis basi praesertim hispidus. 
Folia longe petiolata, petiolis laciniisque superne canaliculatis. Calyx 
modice hispidulus. Petala generatim flammea, calyci adpressa, patentia, 
expansa, nullimode in hemisphaerum conniventia. Visebantur in eodem 
loco individua petala pallidiora neque omnia inter se aequalia gerentia. 
Placuitque mihi Leysseri observatio: « Variat corolla miniata et ochro- 

ca, unguibus semper atropurpureis. Petala 6-8, rarius 5 » Flor. Hal. 
(1783) p. 197, n. 558; cf. et Scholl. Fl. Barb. n. 452. 

Alteram, A. aestivalem f pallidam Koch, Cambess. Balear. p. 30, 

n. 2, Ad. aestiv: 6 flavam aliorum, sive A. flavam DC., Syst. et cum 


413 


Hane formam plures veterum cognoverunt, Camerarius, Tabernae- 


montanus, G. Bauhinus, eam vero signanter varietatem 4. aestivalis 
(ni fallor) declaravit Volekamer Flor. Norimberg. (1700, vel 1718) 
E I5, lin; 9. 


runt, quam sententiam receperunt vel laudarunt St. Am. Fl. Agen., 
Pollin. Fl. Ver., Bory Chaub. Morée et Pélop.; ampliarunt quoque aliis 
simul conjunctis speciebus; Kunth Fl. Berol., Moris Sard. et cum De 
otrs. Caprar., Bertoloni It. (5, p. 492, n. 1), Lagr. Foss. Tarn. Gar., 
Visian. Dalm. 
Cedens Kirschlegero (non tantum DC.) prolationem Tragi (eadem- 
ue figuram a Cordo repetitam) huc retuli. Magis mihi placuisset illa 
figura ad insequentem speciem. Sed cum DC. non cedo Sibthorpio, 
ut non cessit Sprengel, quoad Argemonem Dioscor., 1. 2, c. 208, quae 
nec pro Papavere clavato, imo non video quali speciei decerneretur. 


Adonis flammeus (Cordi?, Besleri) Jacq. A. 

Besl. infr. c. An Anemon. tenuifol. alter. Cord. Hist. pl. ert. 151 a? Koch p. 11, n. 3, Boreau 
Fl. centr. Fr. (1840) p. 6, n. 11, Crép. Pl. rar. erit. Belg. 5, p. 11. A. aestivalis Gaud. 3, n. 1254. A. 
flamm. (excl. var. b) et A. anomalus Wallr. Loisel. Fl. Gall. ed. 2, p. 399, ns. 3, 4. A. micranthus, 


A. citrinus et A. dentatus DC. Dub. p. 7, ns. 3, 4, 6? A. microcarpus Friv. Herbr. Rumel., ex Griseb.; 
A. vernalis Asso Arag. n. 480. Jacq. A. 4, p. 29, t. 355, Loisel. Fl. Genr. Fr. t. 75, Coss. Germ. Fl. 
. 3, t. 3, f. 5-6 fl. fr. Reichnb. Pl. er. C. 1, t. 318, f. 495-6, Icon. C. 13, t. 24, f. 4620. 

Besl. Hrt. Eyst. ZEstiv. Ord. 5, t. 11, f. 3. 

© Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. 

Legi in Pyr. Arag. ad Jaca, diebus 10 Maj. et 4 Jun. 1845. Habui 
e Pyr. de Herbr. Coder ab ejus filio. Observavi in m.* Pech David 
supra Toulouse; late per regionem mediterraneam. as 

Sapor radicis amarus, nauseosus et valde ingratus. Caules et petioli 
(isti ad basim praecipue) pilosi. Pedunculi angulato-suleati, itemve (minus 
tamen solemniter) caulis. Petiolorum canalieulus excurrit per foliorum 
lacinulas. Calyx hirsutus. Petala valde inaequalia numeroque 3-5 lu- 
entia, expansa, basi aliquando maculata, lamina eorum miniata. 

Praeeocior quidquam est A. aestivali. 

acquini figura offert statum plantae caule ramosiore, petalis sub- 
aequalibus, caeterum eam Reichenbach, Koch, Spac , ete. eamdem 
credo significare speciem ac nostram, cui plura nomina fecerunt auctores, 
inter quae adhue inedita manserunt A. stenopetalus et A. tripetalus De- 
lile, mecum declarata. à 

Quoad unionem eum A4. autumnali hoe declarandum est: pericula 
a Delile e cultura tentata in Hort. bot. Monspel. demonstravisse utrius- 
que speciei legitimitatem. i : 
—. Dubius Cordi locus, ubi flores pallidi declarantur, attamen hoc quidem 
intervenire in hae specie palam est. Mihi semper difficilis compositionis 
visae sunt Cordi prolationes, quarum alteram non consideravit DC. Syst. 
(fastuose, sed parum correcte inceptum opus). 


Adonis Poetarum? (Ovid.?, Tragi) Spach Suit. à Buff. V. 1, p. 224, 
Sering. Fl. Jardns. T. 3, p. 39. 
| 199. A. autumnalis L. Sp. Koch p. 41, 


Ovid. Metam. l. 10 ultimi versus? Trag. Stirp, h. p. 199. y : 
n. 1, DM, 3. "v 1956, Lolesk- Fl. Gall. a 2, p. 399, n. 2, Noul. Add. corr. ad. Fl. bass. sous Pyr 


414 


D€. Dub. p. 7, Crép. pl. rar. Belg. fasc. 5, p. 11. La Peyr. Herbr. et A. aestivalis 
h^ ed Herbe, , partim; Cosmàrinm autumnale Dulac; Ranune E purpureis np, Her»?r.; Ad. 
hortensis G. Bauh., Eranthemum vulgar e og ngl. Bol. "^ Fl. Lond. ed. Grav. V. 

t. 69, Coss. Germ. Fl. Par. » Ti ie 1s t. 4. $ fl. l. prs rà With t. e " Schk. Ha ib. 

t. 152, Reichnb. Pl. er. C. 4, t. 319, f. 497, LC. 15. 4. m. f. 4021, Garid. pl. Aix p. 396, B 
Dod. St. h. Comm. p. 225, Hist. E jet. E uo. Dod. P. Coron. ed. 1; p. 935, ed. 2, p. 945, "Loi 
Obs. p. 150, f. 1, Icon. t. 283, arl. ..293, j 455. Pempt. p- 260, f. 3, Clus. Rar ; pk 
Hist. 1. 3, p. 336, f. 1, Camer. Epit. T 73 dubia 


(9 Flor. praecipue Jun. Fruct. Jul. Aug 

Legi in Pyr. Catal. humil. ad Gerona, ex 20 Maj. 1851. 

Sapor radicis acris, subamarus, ingratus. Deprehendi petala in he- 
misphaerum conniventia. Sepala basi quidquam pubescentia, quod, ut 
in speciebus huic affinibus, characterem non praebet. Convenit cum 
diagnosi data a Des Moulins, Dordogn. p. 8, rien quod iste dicat 
« petala..... ad ungues nunquam nigro maculata. » Ungues petalorum 
in hac nostra revera nigri non sunt, sed violacei, cum extrema eorum 
parte decolorata. Sed maculam in fundo petali nigram viderunt alii; cf. 
Vill. Dauph., Sm. Engl. Fl., Gaud. l. c. 

Poetarum cum Spach (imo cum antiquis nonnullis ex Pena Lob. 
Advrsr. p. 114, qui monent sub eorum tempore onium Poetarum 
nuncupari), potius quam autumnalem, cum Linnaeo, speciem revera 
aestivalem, imo ferme vernalem declaro; iis indulgendo, qui in hae 
specie vident plantam in quam conversum esse Myrrhae ona canit 
Ovidius Metam. l. 10, v. 503 seq. Pro mea parte quid in mente sua 
versaverit Ovidius clare non percipio e nimium conemna suae plantae 
adumbratione, annuae (si vis, cf. v. 727), flore praeditae sanguineo, 


r 
coronaria, planta revera non annua. In hanc sententiam pronus fuit 
Dodonaeus, quem conferas bin p. 261 et fusius p. 

. boeticus Coss. Notic. pl. now. cr. rar. midi Esp. (1849 Par.) 
p. 25 mihi non videtur a nostra specie legitime distinctus. 

Haec pertimescenda Pea pro Fumaria officinali aegris sup- 
peditata est gravi eorum damno, penes nos in Provincia Ravennati, 
nullo Auctoritatis interventu ; mihi referente, ac plantam demonstrante 
amico Aristide Farini Pharmacopola ad Russ (Jun. 1813 


Hepatica Brunf., Dillen. 


Hepatica nobilis (Plinii? Herbarior.) Volekam. Fl. Norimbrg. (1700) 
p. 208, Weinm. Phytgr. ex Pona 


Violae Calathianae os ? Nat. h. l. M: €. 6, vel 14, cf. dubium jam expositum sub Larger 
verna. Le Grand. Herb. ete. de Raz. Avic. ete. S Paii s 1590] vel Hp par Jean Petit ert. 14 b, f. 

item ex edit. Jacq. p bros H. triloba, Chaix apud Vill. Dauph. 1 (1786 336 . Dnb. A 
».p« 443, n. 1, — 7 n. 1290, dig a Anem. 


Anemone Tamon i- ; Koch zi 
E 130, n. 72 (reje ct. prolat. e Engi. Bot). An. Hep. La Peyr. Herbr. H. americana K Torrey 
ew York et H pee oba DC., AS. Gr.; An. triloba Dule. ‘Flot. 4 t. 610, Schrank n Monac. 
t. 62, Loisel. . genr. Amat * E Sturm Heft 7, Flor. Graec. Sibthrp. C p. 10, t. 513, Schk. 
Handb. 2, t. 150, Dietr. Fl. Bor. v. 4, n. 216, Sv. v. 2, t. 141, Curt. Bot 5 10' Sn, Ke 
Bot. Reg 387, iehnb. Icon. C. 14, t. 47, f. 4642, Sabb. Hrt. Rom. T. 5, 1. 38, Plenck Ic. pl. med 
T. 5, p Epe 492. Dill, Giss.. Appnd. p. 108, t. 5. f. 1 A, B, C. Brunf. Herbr. 4, p. 190, Matth. p. 838, 
amer. Epit. p rag h. p. 519, Cord. Hist. pl. ert. 93 a, f. 2 ex Trag., Cina Pann. A. p. 765 
et p. 766, Rar. pl. Hist. 2, 1 Ó p. xou ink et p. 248, f. 1, add. f. 2 de fl. dupl., Lob. Obs. p. 496, 


Piu. 3 (1749), 1. Ware 3 - 34, f. 1, 2, t. 35, f. 1, Dod. Frum. ete. p. 216, Pempt. p. 579, Weinm. 
9| Flor. Vere. F o a -Jul. ineunte. 

gi í ra Ipas, ad verticem montis Alvadun, die 9 

Jun. 1845. Bao: a Deville e variis Pyr. septr. medior. locis. 


(NER MIS TEE EUM SEES SE Ne DRIED ENT 0 RT IPIE PR 
diy u i-es; TET. 


arc 


415 


« Calyae Hepaticae certe involucrum proprium est » L. Hrt. Cliffrt. 
p. 223, et post Linnaeum Leysser: « Calyx pro perianthio non habendus, 
sed. pro involucro, cwm spatio a corolla remotus sit » Fl. Hal. ed. 1783, 
n. 538; item Crantz. A. fasc. 2 (ed. 1769) p. 121; Lamk. Dict. 1, 
p. 169 (1783), nam cf. definitionem verbi Collerette in Dict. 2, p. 64 
et videbis involucrum significare; Adans. Fam. pl. 2 (1163) p. 453 et 

. 460 ad suum Zsopyrum, Scopoli Fl. Carn. ed. 2 (1112) p. 382, 
Roth Tentm. Fl. Germ. T. 1 (1788), 2 (1789), p. 602 Obs., Lumnm. FI. 
Pos. (1791) n. 523, ut olim Linnaeus ad Flor. Svec. ed. 9 (1155), 
n. 480, qui tamen Gen. pl. ed. 1 cum Dillen stetit, porro instabili 
hue et illuc judicio: cf. Sp. pl. ed. 2, Gen. pl. ed. 6 ete. Et ita eum 
considerant DC., Boreau, Crépin, Spenner, Ledebour, Kirschleger, Asa 
Gray, Gras; denique Pritzel; contrariam adhuc favente sententiam 
Noulet Fl. bass. sous Pyr. p. 6, Lestib. Belg. 2, p. 352. 

Organum cui alludimus, infeliciter quidam, Haller, Pollich, Allioni, 
diversi gradus fecerunt, ita ut in Hepatica ceu calycem, in Anemone ceu 
involucrum consideraverint. 

ceurrit haec species frequentissime perigonio hexaphyllo; phyllis 
vero duodenis vidi al Casteillet montis Arlos, Pyr. sept. medior, in quo 
individuo foliola involueri exteriora terna in duo verticilla conspicie- 
bantur, interiora sex alia in unum tantum disposita, omnia itaque simul 
considerata in tria verticilla distributa observabantur. 

< Flores ante anthesim cernui, florentes erecti, postea ita reclinati , 
ut semina humum attingant. » Savi G. Obs. bot. in Neue Annalen der 
Botanik. (Leipz. 1191, T. 1, p. 2). ; 

Variat huc illue per Pyrenaeos quoque, ut primo observavi ad los 
Mulinos sub San Victorian, Sobrarbe, colore florum violaceo rubello, 
albo. Nec isti sunt semper hysteranthei. zi 

leon Engl. Bot. v. 1, t. 51, incaute a Pritzel, ut a Pollini, Spenner, 
Presl, cum DC. Syst. (p. 216, n. 1) citata, pertinet ad Anemonem Pul- 
satillam, cui citat DC. suo loco (p. 192, n. 5) et cui iterum citat Pritzel 
quoque. [ste de distributione geographica speciei agens, le: c.p. 192, 
caute loca natalia Angliae et Scotiae merito exclusit. 

Melchior Sanz Parroch. ad Fanlo me monuit, monticolas Arago- 
nenses uti herba in oleo concocta, efficaciter, ad vulnera sananda. Con- 
firmatur ergo vulneraria proprietas a quibusdam huie herbae tributa. 


Anemone Theophr., Dioscor., Hippocr., Hall.: Pritzel Revis. 
Anemonr. Lips. 1842. ' ; 
Videas, si libet, comparationem hujus generis cum Papavere actam 


a Ruellio, De Nat. stirp. l. 2, e. 107, p. 566, lin. 41 seq. 
SECTIO 1. ANEMANTHUS Exi. 


Anemone narcissiflora (Caesalpini, Penae et Lobelii) L. Sp. 


5, p. 546. Ran. mont. 1, Pen. 
ONTTMSE d Pear Gaud, 5, n. 1096, Pris, Reri. p- 49, 
n. 68, DC. Dub. p. 6, n. 16, ex 1 - 
E gus vasi Eu bum L yw ure oisel. Fl. genr. Fr. tex $ E 
A. fasc, 2, p. 192, t. 3, f. 1, Reichnb. Icon. C. 14. D 4647. Bell. F "Nay rend DOE CI 
nifl.: Zollikof. Tent. Fl. alp. Helv. t. 2, Deless. s. c. p. 4, t. » "Bauh. Hist. pl. 3 
t. 606, P Qu. Pus. 2E 306 fig. et p. 397, Rar. pl. Hiat. 1. 2, p. 235, f. 4, J. Bauh. Hist. pl. 3, 


416 


MEUS M RI BAIE Re Metodo eee 
9| Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun Jul. In editis, Pyr. medior. praesertim. 
Legi in Pyr. septr. med. Valle de Larbust, versus summitatem, die 

10 Jul. 1838. Habeo a Deville ex le Pic de Bergons et ex le Pas de 

Clarabide. 

Jaequini prolatione bis usus est Pritzel, ad hane speciem et per- 
peram ad A. ranunculoidem quoque, speciem a Jacquin nusquam 
figuratam. 

j Lobelii figuram vel prolationem ad hane speciem non adduxerunt 

G. Bauh., DC. 

Figurae apud Lobelium, eum Pena Advrsr. p. 309, Icon. t. 696, 
f. 1 (ead.), Cast. Dur. (ed. Vnz. 1667) p. 184, f, 2, videntur mihi hane 
speciem, potius quam Potentillae speciem significare. Lobelius stirpem 
ex Alpibus Rhaetieis prope Clavennam repertam dicit, ubi A. narcissi- 
Jloram degere vitam facile inducimur. Castor Durante plantam a Mat- 
thiolo in Bohemia detectam esse vult. Sed ego in suspicionem veni 
Castor Durante sese retulisse ad Geum alpinum, aliena figura adposita, 
a Lobelio deprompta. 

DC. in Syst. de modo citatis figuris minime usus est pro nostra 
Anemone: sed Willdenow, Sp. pl. Polyandr. p. 1283, n. 27, huie ad- 
ducens Caryophyll. alpin. quinquefl. G. Bauh. Pin. p. 322, n. 9, idem 
ac nostrum edidisse judicium palam fit, quamvis Clusianam, bene notam, 
figuram eitaverit, Lobelianam vero nullam. Porro Willdenow ad Car. 
alpin. quinquefl. Tabern. (Krtb. p. 326, f. 3, cum syns. in pag. inseq.) 
sese quoque referebat, quam a nostra specie fugere non credimus. Po- 
lyrrhizos latifolia Dalech. Hist. pl. Lugd. 2, p. 1140, f. 2, a G. Bauhino, 
dubitanter, cum supra citatis figuris subposita, alienissimam fingit plan- 
tam, quam pro T'ientali europaea satius laudabere. Pelleterius in pl. 
Wal. Zeel. synon. (1610) ad Ranunculum aconitifolium illam poscebat 
Lobelii figuram, quam ad Clusianam stirpem, cum hae nostra forte 
eamdem, conjungi posse arbitrabatur J. Bauhinus Hist. pl. 2, P*E5 
p. 9980, column. b. Clusiana planta ad quam se referebat J. Bauhinus 
est Ranunculus 3 Pennaei apud Clusium Pann. Austr. p. 367-8 fig. 
et 369, Rar. pl. Hist. l. 2, p. 235, f. 2, quem in suam induxit Hi- 
storiam J. Bauhinus, l. c. p. 861, vel 845, f. 2 sub denominatione 
Ranunc. montan. albi hirsut.; laudato iterum Lobelii loco. Patria Pen- 
naeinae plantae est mons Jura, ubi nulla crescit stirps, cui melius quadret 
haec secunda planta a Clusio et J. Bauhino exposita. Quapropter relictis 
difficultatibus parvi momenti, eam quoque huic confirmandam censemus. 


Anemone ranunculoides (Fuchsii, Tragi) L. Sp. 


Fuchs. Hist. st. p. 162, Trag. k i 7 4 
£5, 2. 5 Qr s^. ink [o e dba 95 fig. min. Ran. sylv. lut. Koch p. 10, n. 15, Bert. 5, 


: ibose 
Trin. p. 101, t. 34, Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 17, t. 4. Di Pg 
i 3 x Aer ETa „17, t. 4, Dietrich Fl. Bor. v. 3, n. 164, Loisel. Fl. genr 
Din C 23, Lodd. Bot. Cab. t. 550, Reichnk Tuus. C. 14, t. 47, f. 4643, Moggr. Fl. Menton. 
> - C. Fuchs. Icon. ed. 1 90, e pi pl. ert; 120 a fig. med. ex Trag.; Lob. p 
oni al : t. 44, f. 2, Dalech. Hist. pl. Lugd. 1, p. 1030, f. 3 
t MM h. ert. 163 C, f. 3, J. Bauh. Hist, pl. 3, 1; 30, p. 413 sin. oda nem dat Chabr. Sciagr 


tu nd wr Mart. Maj. Fruet. Maj. Jun. Per regionem oceanicam tan- 
mmodo vidi, et msequente rariorem: solo calcareo sese delectat. 


417 


Legi in Pyr. septr. med. supra Toulouse, secus le Tech , die 22 
Mart. 1841. Habeo a Marchand filio e Pyr. septr. med., forte e St. Béat; 
ex Trébous a Deville. Ego vidi supra Bagnères de Luchon, ad Ga- 
varnie, ad Trébous. 

Folia in viva planta nitidiora illis A. nemorosae. 

Vidi petala mirimode ludentia, majora, minora, brevia, longa, an- 
gusta, lata, apice rotundato, applanato-truneato, E Erg brit in 
eodem individuo etiam. Neque hoe satis; numero etiam varia no 

Dari petalis violaceis, ut dietitant Bergeret (apud La Peyr. in litter.?, 
nam in Fl, Bass. Pyr. 2, p. 399, n. 6 hoe non SEHEN La Peyrouse 
(Hist. abr. pl. Pyr: p. 809, n. 10) et refert DC. Syst. p. 207, n 
ac cum eo Pritzel, ego minime credo et hane Vider La Peyrousei fa- 
bulas, a bes concreditas viris jaetatas, spernens repello. 

DC. ragum citat, sed iconem non pervidit: citat locum J. Bau- 
hini cum ios ubi- haec desideratur, relata tantum a Chabraeo ex 
Fuchsiana. 

In montaneis regionis Uc due Pyrenaeorum ego hanc rom 
non offendi: habenda ne des Asso, qui (Enumr. n. 105) eam 
indicat in m.* Soba et al Forni gal de Sallen? in hoe postremo un ego 
eam non percepi. 

Huic nostrae speciei et insequenti affinis est A. Zsopyroides Juss. 
(A. L.) Nouv. espéc. Anem. in Annal. du Mus. d Hist. Natur. T. 3, 
p. 249, t. 20, f. 3, cujus patria adhuc ignoratur. 


Anemone nemorosa ("Theophrasti ?, Dioscoridis?) L. Sp. 


Theophr. h: ph 1. 0,6. 7; 1. 7, €. 8; Dioscor, 1. 2, e. 207 An. Lx ita m Sprengel et eurn ; 
arum for eorum sententiam rec PH Koch p. 10, n. 14, Bert. 5, p. . 3, Gaud. 3, 234 , 
rd s co n. 40, DC. Dub. 06, n. 42. La Peyr. Herbr. et A. rakle La Peyr. Hist. pce 

Ros p. do, .8e loco! A trifolia Bast., Thuill.; A. lacinifolia Pursh, e " Un et As. Gr., 
abr Aa f candidus s Trag, Engl. Bot. v. 5, n. 355, Curt. Fl. Lond. ed. DX 57, sig Dan. 
549, Sv Ag n. es B NE s 


mun M, : » p. 84, 
. 300, m p. 435, f. 2, Lob. Obs. p. 384, n 2. Icon. t. 673, f. 2, Cilus. Rar, : pl- Hist. 1. 2 P. 245, 
: 1, Tabern. SED p. 109, f. 1 wo 45. f. ži pe Nat. h. crt. M nu f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 3, 
VEND: l. m : 


9) Flor. Mart. ES Fruet. . Maj Jun. ineunte 

Legi in Pyr. septr. med. supra Toulouse, die 6 Apr. 1859. Habeo 
ex Montgaillard a Deville; e nemore de Baladrès prope Prats de Mollo 
a Massot. 

Indumentum lanuginosum ab ima ad superiorem plantae partem 
adauctu um; sub flore quasi albescens. Foliorum petioli canaliculati. Flores 
laevi praediti odore. 


Anemone pavonina (Lobelii) Lamk. Dict. 


rne Loisel. Notice. p. 87 et 


Lo Cl et Matthioli 

Flor. tee Ape bs. LI us f. i A d spese, ejus pog Agree n. 7, De Notrs. Rep prt. E 
ne: f is. ,Grailotp A De in" goùr hes physig. (Box fo) p. B77, Se Reis P 58 n. 30. "A ates 

58,n 3 ens Gay, ati win HP MU A : 
lata b et g Guller in Bull Soc. bot. Fr. T. 8 (1861), p. 244. A. Regina eai latfolia bell. MNS. 
in Giorn. Bot. Ital. 1844; A enis Thor. Land., Gren. Godr. Fr. ciel fs 'PI C. 3, t. 901. 
fu Reliq. Bellard. in Mem. M Sc. m v. 39 eri Seed t 978 figurae : Clus. Rar. pl. 
4 2 Icon. C. 44, t. 49, f. 2 propria Clusii flor. dupl. offer., cui J. 


h. p- 261 rhizom. et fol., p. 992, PA is Lobelianao, et f. 
Có i la wer eA" AY D ee EX 


27 


418 


9, Flor. Mart. Apr. Fruct. Apr. Maj. In Pyr. occident. et Cantabr. 

Habeo lectam inter Ustaritz et Cambo a Darraeq 

Plantam in hortis saepe cultam nollem pro spontanea venditatam 
fuisse. Prope Bayonne sat diffusa evenit stirps, alibi vix reperiendà per 
Pyrenaeos. Ad Toulouse sub-spontaneam declarat Noulet, FL. anal., 
1861, p. 4, raram dicens; et revera adeo rara est, ut nunquam ibidem 
oculos meos affecerit. 


Anemone baldensis (Gesneri?, Burseri) L. Mant. 

Gesn. Op. bot. ed. a Schmid. tab. lign. 16, f. 138 III? Burser. apud G. Bauh. Pr. p. 94, n. 4; 
Berard Theatr. 1 (1653) p. 970 A. Ko^h p. 10, n. 12, Bert. 5, p. 454, n. 7, Gaud. 3, n. 1232, Pritz. 
Rev. p. 74, n. 31, DC. Dub. p. 6, n. 11. La Peyr. Herbr. Wulf. apud Jacq.. Miscell. 2, p. 55-7 et Fl. 
Nor. n. 1022; Jacq. lc. rar. 1, t. 103 non bene; Scop. Carn. ed. 2, n. 662, t. 2 mal. All. Pedem. 2, 
n. 1928, t. 44, f. 2 et t. 67, f. 2, Sturm Heft 14, Reichnb. Icon. C. 14, t. 50, f. 4562, Vill. Dauph. 4, 
p. 723, t. 49 folium. 

9, Flor. Jun. Jul. ineunte. Fruet. Jul. In Cantabr. merid. elatiore 
(Guypuzcoa). 

egi in m.' Aloña supra Oñate, ad summitatem, die 30 Jun. 1853. 
Ex eodem m.* dederat Mieg Ferd. 
In Pyr. septr., orient. et aurigr., speciem indieat La Peyrouse, Hist. 
: ? LI LI ? 
abr. pl. Pyr. p. , n. 7, unde specimen nullum, vivum aut mortuum, 
omnino unquam videre mihi contigit. 


SECTIO 2.* PULSATILLA (Matth.). 
Anemone alpina (Gesneri) Gesner Mons Fract. (ed. 1555) p. 64. 


Gesn. Hrt. crt. 247 a lin. 8. Koch p. 9, n. 11, Bert. 5, p 
p. 47, n. Án ko ub. p. 5, n. 5. La Peyr. Herbr. et A. 
myrrhidifola b Chaix Herb., ex Timb. (stat. sulphur.); Pulsatilla lutea Camer. Jacq. A. 1, p. 53, t. 85, 
h If. apud D - Miscell. 2, p. 47, n. 10, t. 4, ben., sed fl. grandior. et folia nim. ten. divis., Sturm 
r. Fl. Bor. 

-31, Clus. Pann. A. p. 382.83 f 384, Rar DS gs 

- 3?, Clus. Pann. A. p. g. et p. 384, Rar. pl. Hist. l. 2, p. 245, Lob. Obs. p. 149, f. 4, Icon. 
t. 282, f. 2, Tabern. Krtb. p. 81, f. 2, Icon. t. 30, "ET Camer, kpit. p. 393. F 


nc 
r> 
t 
z 
2 
E 
p 
et 
m 
w 
a 
c 
un 
a 
e 
© 
2 
en 
@ 
2 
[re] 
e 
zi 
e 
I 
ets 
b 
T 
2 
[n] 
B 
AM 
- 
— 
oc 
@ 
ER 
M 
z 
e 
[o 
Te 
£o 
c 
b 
T 
n 
zl 
: 
M 
[7] 


or. ad Mont-Louis et contra in summa Valle de Planes, inque m.? 
Cambresdazes, diebus 14 Jul., 4 Aug., 12 Jul. 1836. Habeo a Deville 
ex Eres-lids et ex le Pic de Bergons. Observavi in summa Valle de 


satilla desideratur, contra Ortega in Quer FT. Esp. et Palay y Verder. 
Part. pract. Bot. Linn. Facile ergo in opinionem inducor, horum scrip- 
torum A. Pulsatillam fuisse A. alpinam quam visam aut lectam fructi- 
fieantem isti non bene agnoverunt et pro officinali planta venditarunt. 


Anemone Pulsatilla (Brunfelsi, Matthioli) L. Sp. 


Brunf. Herbr. 1, p. 217, ex G. Bauh Haller i i ihi TY 
ioli , B. 214, ex G. . ; Moretti, Spreng., Kirschleg., mihi dubia: subest 
ME TIME. Uns prolatio, a q ibusd. relata, est A. Pens). Koch p. 5, d Bert. 5, p. 463, 
Mi ] fidis » Pritz. Rev. p. 26. n. 6, DC. Dub. p. 5, n. 3. La Peyr. Herbr.; Pulsatilla vul- 
r. t. 49 form. Bogenh 3 ; À -1,n. Curt. Fl. Lond. V. 4, t. 67, Bull. Herb. 
Fl. Baiv. v. H nhard., de us [o vi -Bot. v. 5, t. 292, Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 98, t. 3, 

. il, B n. k We A á rE R : X / . X 

46, Duchsn. Pl. ut. vén, Atl. t. 77, Roques Phytgr. med. 2, p. 437, t. 90, Turp. Fl. med. T. 1, t. 


419 
Plenek Ie. pl. med. T. 5, p. 58, t. 455, W., SN: 
Epit. p. 392, Lob. Obs. p. 140, f. 2, Icon, t 281, f. 2, TTabemn. KAD. oap ouei); Matth. p. 020, Camer, 
Hist. pl. Oxon. 2, S. 4, p. 42 

9, Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. In montan. Pyr. or. rara; in 

Pyr. septentrionalibus mediis rarissima. 

egi in Pyr or. ad la Llagone, die 25 Jun. 1831. Ex hoc ipso loco 
habui a Charlier milite Gallo, qui dabat Ureini (Ajaecio), die 8 Sept. 
1832, primam a me visam et acceptam pyrenaeam stirpem! Vidi e 
m." Gouauæ supra Sierpe Pyr. septr. medior. in Herbr. Timbal, lectam 
a Byasson, observavique sub le Mont-Llaurenti. 

Consulto me abstinui a prolatione Libosch. et Trin., quae e data 
icone (p. 1, t. 1) mihi potius ad A. montanam spectare videbatur. Do- 
lendum est Pritzel rem hane non maturavisse in Revis. c., et eo magis 
quia A. montanae distributio geographica sententiam meam non confirmat. 
Sed quis ignorat, quam saepe plantarum figuras, non ab indigenis, sed 
ab exoticis stirpibus, imo et in hortis cultis, quin etiam ex aliorum 
auctorum operibus vel imitari, vel inferri et desumi? In compilatorio 
opere Pritzelii Icon. bot. Ind. p. 70 citata figura ad A. Pulsatillam 
sub-signatur. 

Ast A. montanam Hoppe recte cum A. Pulsatilla. conjunxerunt Ber- 
toloni et Visiani, Dalm. 3, p. 79, n. 1280? Videmus Neilreich, in Maly 
En. pl. Austr. p. 218, A. montanam Hoppe ceu varietatem A. pratensis 
dijudieare. Nonne melius Koch, Ibid. n. 6, Grenier. Godr. Fr. p. 11, 
Sering. Fl. Jard. 3, p. 35, n. 3, Pritzel Rev. p. 33-5, n. 8, Fuss Trans. 

43, separarunt? Hoc illis decidendum relinquo, qui pleniorem stirpis 
notionem adepti sunt. 2d 3 ; 

Grenier, qui pyrenaeam stirpem mecum vidit ad Mont-Louis (medio 
Junio 1837), eam ad A. Pulsatillam spectare vult; hoc mihi aliter vi- 
debatur, etiam pone Pritzelii consultationem. Caeterum A. montana 
Hoppe videtur eadem ac 4. rubra Lamk. Dict. 1, p. 163, n. 2. Male 
ergo haec, si revera bona species est, a DC. Fr., Syst. et Prodr., ut 
ab ejus asseclis, ne Pritzel excluso (l. c. p. 37), relata fuit inter va- 
rietates A. Pulsatillae. Primi qui stirpem illam ceu speciem distinxerint, 
vel indigitaverint, videntur Pena et Lobelius, Advrsr. p. 111, ut Obs. 
p. 147, £. 3, Icon. t. 282, f. i et post eos Dalechampius, Hist. pl. 
Lugd. p. 850, eorum imitans figuram. 

TEM ihter neotericos sequutum fuisse Delarbre, Fl. Auvergn. ed. 2, 
p. 553, n. 6, pauci animadverterunt: in hoc tamen reprehendendus 


Flore sulp m G à 
KER t CHE . Lith. illustr. (1785) p. 84, n. 343 Obs. et 
"me ua tieu cereo 381, i 85 Qe. vel apud Uster Delect. 


elucet. Hoe male olet! Sed spem poas vi 
aAA L a xs als ÉES Lindern, ex Haller Helv. 


Albos flores vero in hac specie adi 
n. 1146; Besler Hrt. Eyst. hyem., Gmel. Pi. Sibir, 4, p. 195, n. 34, 


420 


neque Haller, ut quidam referunt (Reichard, Lamarck, DC.). Sed ad 
Lindernum revertendo, video Hallerum quoque minus attentum fuisse, 
nam Lindern ceu auctoritatem de n varietate floribus albis. Tourne- 
fortium citat (revera intorte, nam illa Tournefortiana prolatio Puls. 
fi. alb. Inst. r. hrb. p. 284 spectat d A. alpinam), dum ipse Lindern 
florem potius cinereum declarat, in suo Tournf. Alsat. (1728) p. 20. 

Nisi illae mihi RAMUS auctoritates citatae, locum Brunfelsii ad 
A. vernalem. adduxi 

Porro, Me. est ad. A. pratensem Herba venti "Trag. St. h. 
p. 413, quam Kirschleger, Als. 2 Add. corr. p. 403, clamat ad A. 
Pulsatillam. 

A. Bogenhardiana Reichnb. vix bona species videbatur Pritzelio, quem 
cf. Rev. p. 31-3, n. 1; ejus figuras dederunt Bulliard et Reichenbach, 
quarum primam. hue "retuli ; alteram Reiehnb. l. c. f. 4651 b facile 
quidem admittes. 


Anemone vernalis (Gesneri) L. Sp. 


Gesn. Op. bot. ed. a Schmied. m nen ed As 138, n: 4. Koch p. 8, n. 2, Bert. 5, p. 461, 
Gaud. 3, n. 1227, Pritz. Rev. p. 5, n. pirm 1.1. bac "y M p- (ed. a Sm.) 1. » 15, 
La Peyr. Herbr.; A. alpina n Hon Mars : op patens Mut. Fr. 1, E 6 ex Gren. Fr., A. albo- 
rosea Gilib. Fl. Dan. t./29, Sv. . 637, Sturm Heft 24, Reichnb. C. 14, t. 59, f. 4660, 
Ha a Aeg" n. 1147, t. 91 folio ius profunde secto, rid angustrbs. diera. Gilib. Exerc. phyt. 
p- - 83 cum ic., Dalech. Hist. pl. Lugd. p. 851, f. 1 

a Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul. In editioribus Pyr. medior. 
— 

gi in Pyr. or. ad Mont-Louis, dio 29 Apr. 1861; ad summitatem 

montis QUIC APR diebus 28 Jun. 1837 et 11 Jul. 1836. Habeo a 
Deville e Pyr. ADI mediis. 

Haller ad hane speciem, nec non ad Geum montanum citavit al- 
teram Gesneri leas, Ibid. 137, quae mihi pro neutra specie satisfecit. 


Clematis G. Bauh., Tournf., DC. 
SECTIO 1.* PLURIPETALA N. (Atragene DC.). 


Sectionem Atragenem nuncupare fugi, ex quo notum et receptum 
est, Atragenem Theophr. Hist. pl. l. 5, e. 10, ad Cl. Vitalbam spectare, 
ut primi monuerunt Anguillara, Clusius, Stapelius. 

aeierum ceu genus peculiare Atragene Recentior. sine sufficienti 
ratione praedieata est, ut veteribus plurimis visum est, et neotericorum 


notis ad At tragenem auctorum aecedens, ita ut, nu m genus ex ea 

stinctum, vel si Clematidis sectionem constitueret, dubitaverit ambiguus 

Tade gewonth. qu generis debilitatem jam palam fecerunt 
uf enn genr " e oeh à 17 

n. 12, Mill. Diet. dris m. 1760, n. 946), Lamk. Dict. 2, p. 44, 


Clematis alpina (Ponae) Mill. Dict. 


"HU ies es mara p. eom st. l. p. 165, n. 80 et cum Dub. p. 3, n. 7. adig hr alpina L. 
D Ba p. 3, n. 1237, CD alpina ur Peyr. M C. alp. et i: dace 
30, Schk. Handb. 2, t. m A CA m [ose Jaer A. 5.» BETE xi 

90, Crantz A. fasc. 2, p. a t 5, ee er Sem. pl. 74, f. 8 


421 


9 

oes p e g. t. CX Mu fe POR RE [^ Fai ru a Ma T e, b. et 
Bald. » en ^ T$, ed. Basil. 1608, p. 68, Pluk. Phytgr. t. 84, f. 7, qun Hist. pl. Oxon. 3, S. 15, 
p. 616, n. 3, 2 f. ult. innumr., J. Bauh h. Hist. pl. 9, 1. 15, p. 199, 7$ 

h Flor. Jun. Jul. Fruet. Jul. Aug. In Pyr. aper mediis 

A me nunquam visa est. Sed eam vivere au Pie de Lisse fert St. 
Amans; in Pyr. aurigr. au Roc blane du Mont Llaurenti , La Peyr. 
Hist. abr. pl. Pyr. p. 310, loco a Pourret ei indicato; revera in Herbr. 
Pourr. Parisii asservato specimen desideratur, teste Puel in Bull. Soc 
botq. Fr. T. T (1860), p. 271, qui speciem Pyrenaneis denegat: nee 
eam illie degere vitam crediderunt Loiseleur, Mutel, Dulae, Timbal. 
Et vix ego cre 

Grenier, eum Godr. Fr, p. 4, hane speciem habitare dieit in m." 
Canigou aw Roc blanc, loco e La. Peyrouse minus attente transcripto, 
nam aliter res se habet 


SECTIO 2.* FLAMMULA DC. 
Clematis Vitalba uere Plinii) L. Sp. 


Theophr. ade pi d. b. Plin. Nat. h. 1. 24, c. 10, e 49. Koch p. 2, n. 4, Bert. 5, 
n. 3, Gaud. 3, n. 1238, Moris und. t na DOi Dubi peZ La Peyr. Herbr.; L^ pilosa vds, 
C. DM Jord. 4 ex Crép., Godr.. Kanitz. Engl. Bot. v. 9, n. io. Curt. Fl. Lond. ed. rav. V. 1, t. 9, 
Jacq. A. 4, p. 4, t - 308, pui Fl. Monac. t. 108, Labr. Heg. Ic. Helv. fasc. 18, t. 2, Fl. Baty. v. 12. 
t. 887, E Has. ? 151, Bull. Herb. Fr. t. 89, Reichnb. Icon. C. 14, t..64, f. 4667, Gaertn. Fr. Sem. 
pl 353, 4, f. Ple nck Ic. pl. med. T. 5, 1, t. 442, ds Fl. med. T. 3, t. 124, Sabb. Hrt. 
Ron. T 5. * 0, das Phyter. med. 2 de t. 95. Duh. Arhr. Arb. 1, t. 69 a rss i Lonier, 


Lob. ride sr. ooa [3 EI Dod. Pe Pos gay Ta T cias. Rk. pl. ra ard s p. re Hr 
A -Banh. Hist. pl. 2, 1. 15, p.495. 1. 2. 

h Flor. Jun. Jul. Fruct. per Autumnum. 

Legi in Pyr. Arag. ad Torla, die 5 Aug. 1850; ad El Fossao sub 
San Titiak die 7 Sept. ejusdem anni. Habeo a ' Deville e Tarbes. 
Variat in Py renaeis etiam foliis basi ovatis, neque peni ut repetite 
observavi sub Bilbao ad Lejona, ad Elgoibar, Zarau 

Perigonium pentasepalum deprehendi ad usui, Tuke meae, 
die 22 Jul. 1872. 

Viornam Ruellii quidem, De Nat. Stirp. l. 3, c. 152, p. 816 (p. err. 
818) lin. 12, libentissime, cum prae hujus speciei facio, qua 
Viorne Gallor., Parisiensium etiam; cf. Coss. Germ. Par. p. Fi. 

Sed, eum plurimis auetoribus, Clematidem alteram Dioscr. 2 b e. 
et c. 179, huie speciei denego, eamque ad C. cirrhosam, circa Athenas 
communem, a adstringo, relietis dubiis vel Wc pepe bol e 
Sibthorpianis, quem conferas Gr. Pr. 1, ns. 1252 et 1253 pr à 
una eademque specie; passim Ms in C. cirrhosa id M AEAN 
nuncupata a Visiani) caules aetate purpurascentes fiunt. Hane a 
in Corsiea meridionali bee HS, aestate 1832. 


; i um 
Clematis Flammula Quibusdam, sui aevi, ex Gesnr. Hrt. Germ.! 
Platearii 


. 9, Bert. 
Sempl. p. 301. Koch p. 2, , 
Platear. ex Sprengel. Gesn. 954 a Ar dames 2 Ligust. n. "us 'DC. Dub. 
9, p. 475, n. 4, Gaud. E 1239, Mos dard. G , De Notrs. Reprt. eic ahah. Icon. C. 14, 


t. 62, 
Ea. eolens Salisb. gue ; C. urens Tabern. Hist. pl. (gall.) 
: n% èt t, i-em 5 9, d i hanch V E o "Wr X poney * T AAT : 
. 313. Pempt. f. 1, J. Ba $. 

^i gi. ui "hri £ 1, Tabern. Krüb. 2, p. 1273, f. 1, B Icon. t. 882, f. 2, 883, 
^em Ed. 


h Flor. Jun.-Aug. Fruct. Aug.-Oct. In Pyr. orient. cum Olea. 


PEIN ER R a 


422 


Legi in Pyr. or. ad Conflent, supra Molight, die 26 Sept. 1845; 
ad mare, inter Port-Vendres et Bagnouls, die T Sept. ejusdem anni; 
in Pyr. Catal. ad Massanet de la Selva, die 6 Jul. 1851. 

C. fragrans Tenor. Fl. Nap. 1, p. 308, n. 346, ex Hayn. Dendrol. 
(1822) est varietas C. Flammulae, quae sententia confirmatur a Bertol. 
It., à Don Hrt. Cantabr. ed. 1845, a Gussone Sicil. et Inarim., etc. 
Sed ego supersedi; tantam in ea faciem speciei sequentis video. 


Clematis erecta (Matthioli) Jacq. All. Pedem., Roth Germ. 


Matth. in Diosc. Comm. ed. 1 (1544), p. 297 B lin. 4. Gaud. 3, n. 1240, De Notrs. Reprt. Fl. Li- 
i E . Cl. rect. La Peyr. 


ust. n. 1, DC. Dub. p. 2, n. 1. C. recta L., Koch p. 2, n. 2, Bert. 5, p. 478, n. 5 À 

erbr. C. mandshuria Rupr., ex Regel; Flammula Matthioli Clus. Jacq. A. 3, p. 49, t. 291, Sturm 
Heft 8, Fl. Batv. v. 12, t. 927, Reichnb. Icon. £t . 46 Plenck Ie. Pl. med. T i 
t. 441, W., W., F., N. ab Esenb. Pl. offic. t. 390, Roques Phytgr. med. 2, p. 449, t. 96, Zannich. Vnz. 
sr 68, t. 159, Storck Libell. (1769) p. 7, t. 1, Spalow Dissert. p. 8, t. 2, Woodv., Hook. Med. Bot. 

. 3, p. 480, t. 171. Matth. p. 959, Camer. S sr p. 698, Dod. Purg. p. 244, Pempt. p. 405, f. 1, Clus. 
Pann. A. p. 296-7 fig. et p. eds, Rar. pl. Hist. l. 1, p. 124, f. 1, Lob. Obs. p. 346 f. inter., Icon. t. 627, 
f. 2, J. Bauh. Hist. pl. 2, 1. 15, p. 127 f. infr. 


Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Per regionem mediterraneam cum 
Olea et non parum super eam adhuc. 

Legi in Pyr. or. sub Prats de Mollo a la Vallanosa, diebus 25 
Jun. et 6 Jul. 1840. Observavi ad Sanguessa, sub Leire ad Ruesta, 
ad Jaca, Fiscal, ad Servisé sub Broto, ad Aren. Ad Rivesaltes, au 
Mas de la Garrique, vidit Le Grand. 

Nominis specifici emendationem Allionio (1785), neque Jacquino 
(1775), injuria tribuerunt DC. Syst, Pr. et eum Duby Gall. Ipse Al- 
lioni Jaequinum citare. Hane viam ineuriose cucurrit DC., utpote qui 
Fl. Fr. Cl. erectam. L. dixit et Syst. C. rectam L. recognovit, sub qua, 
nec pone erectam, Jacquin citavit. Video Lamarck quidem, Dict. 2, 

. 42, n. 2, citavisse Flammulam erectam Dod. Pempt., dum Dodonaeus 
l. c. ed. 1 et 2, neque non Purg., Flammulam alteram nostram stirpem 
dicit. Linnaeus nomen specificum suum a G. Bauhino mutuabat, quamvis 
praestantius illud surrectae ei obtulissent Lobelius, J. Bauhinus, Tour- 
nefort, Ruppius, etc. 

. Syst. lubens edendo antiquorum prolationes e vetustissimis 
eorum scriptis desumptas, pro hac specie (cf. Syst. p. 133, n. 1) nullam 
ipsius Matthioli editionem citat, conversus ad hujus editionem datam a 
G. Bauhino anno 1598. Quam editionem iste suis ipsis plantis iconi- 
busque locupletavit de quibus nil actum erat a Matthiolo, quo abrupte 
citato, hujus videantur plantae, de quibus ille minime egit; ut accidit 

lat ? . Syst. 1, p. 331, in altera 
Delphinii halterati, sub D. cardiopetalo a DC. false adducta Ibid. 1, 
E ei solemnius adhue in illa Chelidonii laciniati DC. Ibid. 2, 
: e. 


Thalictrum Dioscor.? Tournef, « Profecto, quam discernitur 
genus promphissime, tam determinare species arduum est. » Jacq. Hrt. 
Vindb. 3, p. 35. « C'est un des genres sur lesquels les meilleurs bota- 
EN sont le moins d'accord. » God. FI. . p. 4. 

ecepı ego quoque Dioscoridis nomen (cf. l. 4, c. 96, Plin. Nat. h. 
: 21, c. 19 vel 112) ad designandas stirpes, inter quas num illa . 
abeatur nomine Thalicfri ab Anazarbeo insignita, dubium admodum 
est. Quod dubium, caeterum, non omnes percipiunt, ita ut fidenter 


423 


Dioscoridis, Plinii et Galeni loca ad Th. minus aut flavum afferant, 
ut videre est inter neoterieos apud Spreng. Comm. in Dioser. 2, p. 616, 
Desf. in Plin. ed. Lemair. V. 7, P. 2, p. 883, Fée in Plin. ed. Panck. 
T. 16, p. 342, Billerbeck, Fraas. Sibthorpii interpretationem non novi. 


SECTIO 1.* EUTHALICTRUM DC. 


Thalictrum tuberosum (Mycoi) L. Sp. 


Enanthe Myconi, Dalech. Hist. pl. Lugd. 1 (1587) p. 785 f. infer. Willd. Sp. pl. Polyandr. p. 1296, 
: n, 5, DC. Dub. p n. e 


ŒE 
n. 3, Sering. Fl. Jardns. 3, p. 7, n, 5, DC . p. 4, n. 5. Mill. Icon, t. 265, f. 2. J. Bauh. Hist. pl. 
3, t. 27, p. 193, f. 1 (pro exceptione inter Umbelliferas ab auctore una comprehensum !); Moris. Hist. 
pl. Oxon. 2, S. 4, p. 438, t. 28, f. 4, n. 13. 


9, Flor. Maj. Jun. Fruct. Jun. Jul. Per regionem mediterraneam, 
mediam praesertim, in calidioribus, solo calcareo. 

Legi in Pyr. Navarr. ad Pamplona, die 10 Jun. 1844. Habui ex 
Castejon vallis Essera, Arag., a Paul Boileau. Ad Carcassonne DC. vidit, 
itemve proxime, in m.* Alaric extare confirmavit "Durieu. Observavi 
sub Canfranc, ad San Juan de la Peña, a la Peña d' Uruel; ad Campo 
et ad Aren; in Sierra de Loarre, ad San Cosme de Guara; ad Car- 
dona, Solsona in vertice montis San Bartolomé, ibidemve proxime in 
m.' Perracamps ete. i 

Multa huie speciei similitudo inest cum Olfa thalictrifolia N. 

Radix grumosa, vel fasciculata, Asphodelorum aut Phellandriorum 
(GZnanthearum) nonnullorum, vel si mavis, exemplo proximiore evocato, 
Ranunculi asiatici (Dioser.) L. more, scilicet fibris multis composita, 
superne plus minus incrassatis, in tubera ovata aut oblongata, subses- 
silia aut longe pedunculata abeuntibus, carne praeditis alba, saporis 
sub-aeris odorisve ingrati: pars tenuis radicis in qualicunque tubere 
plus minus producta, ab uno ad quatuor vel quinque pollices etiam. 
Caeterum rhizoma tenue, horizontale, repens, multis fibris radicalibus 
praeditum, e eujus extremitate plus minus per solum producta plura 
exoriuntur folia elegantissima, tripinnata, petiolo donata tereti, petio- 
lulis sensim procedendo abbreviatis, ferentibus foliola cordato-subrotunda, 
apice dentato-lobata, dentibus aut lobis obtusis; superne amoene viridia, 
subtus pallidiora, glauca, amoenissime venosa; dum folia ista prodeunt, 
adhue tenera et delicata, ea cujusdam Corydalidis esse diceres. Caulis 
aereus sub-teres, striatus, glaucescens, statura plerumque sesquipedalis, 
occurrens tripedalis etiam, plerumque simplex, pauca ferens folia flores- 
que raro solitarios, non raro 5 et plures paniculato-corymbosos , con- 
gestos in extremitate caulis aut ramorum terminalium. Folia simpliciora 
fiunt in superiore caulis parte, foliolis angustioribus, in iisque lobis acu- 
tioribus spectanda; haec folia in caulis extrema parte, vel ad pedun- 
culorum divisiones, denique mutantur in bracteas oblongas, lineares, 
striatas. Perigonium albescens, interdum extus roseum solemniterque 
striatum, staminibus duplo longius, nec adeo facile vel tam prompte 
ac in aliis speciebus caducum. ; ; t 

Antherae tenues, longiuseulae, cum filamentis aequilongae. Carpella 
sessilia, congesta, stipata, ovato-acuta, striata , sulcata, glaucescentia , 
j i te sub-uncinata. Flores parum grate olent. 
a vel patentia ut sese non tan- 
m alterum alteri superimpositum 


424 


observatur. Quidam non male cum DC. flores Th. tuberosi illis Par- 
nassiae seu Ennead;nami Polonorum comparant, qui quamvis nimium 
grandes sint et multo magis patentes, nihilominos supra citatae plantae 
comparationem non arcent. 

Vivit in nemuseulis vel ad sylvarum oras, ad sepes, inter frutices 
et ad agrorum margines; si locus collinus, inter saxa, humiliorem potius 
incolens regionem. 

itata Morisoni ieon non bene habitum faciemve plantae reprehe- 
sentat, ut eam bene non refert prima Dalechampi figura. Caulis su- 
perne in planta nostra non adeo vestitus est, flores majores sunt; non 
axi et divarieati, ut eos citatae icones fingunt. 

etineo semper pro specie regionis mediterraneae, nec eadem ac 
Puel fiducia recipio ceu tutum locum St. Jean pied de port, adpositum 
euidam specimini in Herbr. a Chaubard asservato. Aut scheda illa falsa 
est, aut planta fortuito ex adversa Pamplona allata brevem appari- 
tionem neque moram fixam, si unquam circa supra citatam urbem (a 
me bene cireumspectam) statuit. Item respuo, vel idem intelligo de 
altero loco ex Filhol ad Bagnères de Luchon conclamato, in specimine 
eonspieiendo in Herbario Soubeiran (L.); excepto quod non e Pam- 
plona, sed e proximiore Aragonia, vel e Valle de Aran, aliquo casu 
exorta sit planta, quae eamdem ingeneraverit confusionem. Suntque 
loca citata mihi notissima, ubi Th. tuberosum nunquam vidi, nee de 
illo ibidem mihi ullus loquutus est praeter Paul Boileau, qui- candide 
e Pyr. Arag. specimine mihi largitus est. 

Caeterum qui Pueli dieta per se consulere cupit, adeat le Bull. Soc. 
botq. Fr. T. 1 (1860) p. 502. 


Thalictrum macrocarpum Grenier! cum Gay ! 

Gren. Observ. botqs. (Besanc. 1838) p. 3-5, n. 1 et Mém. Acad. Besane. (1833) p. 419 et cum 
Godr. Fr. p. 5. T. majus Benth. in Herbr. Mus. Par. ex Puel; Gren. Souvn. Eaux bonnes p. 11. Gr. 
Obs. et Mém. Ac. Bes. t. 1, Doassans de Th. macroc. (Par. 1881) cum fers., non vidi. 

Floret Maj.? Jun. et Jul. ineunte. Fruct. Jul. Aug. In Pyr. septr. 
mediis, occidentalibus potius. | 
abui ex le Col de Torthes a Gaston Sacaze; ex Valle Azun l. d. 
le Pic de Bazes a Deville. Au Col d' Athas (vallis d Aspe) detexit Jordan 
anno 1838; ef. Obs. ete. fragm. 3 s d» ; Grenier vidit quoque au 
Col d'Arbas et supra les Eaux bonnes eundo ad Arrens et ad Argéles, 
nec non in Montlaid; denique felix Timbal stationem ejus dilatavit ad 
Cagire usque. 
, Insignis species, habitu praedita laxo, divaricato, fructibus magnis, 
inter europaeas affinis potius T. majori, potissimum vero ei formae, aut 
speciei, quae T. capillare Reichnb. Fl. Germ. excurs. 2, p. 729, Icon. 
C. 18, t. 36, £ 4634. Nec ego video, qua ratione Sectionis Physo- 


TOpedaln glabri, sub-glauci, ramosi ramis raro solitariis , plerumque 
ms oppositis, quandoque in summitate caulis terni, semper basi folio, 


495 


Sa 


rotundato-mucronata; folia caulina superiora bi-triternata, sensim ad su- 


pella magna, duo quatuor in quovis toro, stellatim patentia, stipitata, 
stipitulo reapse brevissimo, lanceolato-navicularia, compressa, 7T ad 
.8 lineas longa, manente adhuc altera pistilli parte longitudine dupli- 
cata, stigmate tune trilineari faleiformi sub-contorto; caeterum carpella 
longitudinaliter striata, striis proeminentibus sese anastomosantibus, 
quarum duae, saltem, in unaquaque carpelli facie, per totam ejus lon- 
gitudinem excurrunt. Stigmata denique caduca; semina piriformia, fusca. 


Thalictrum majus (Dodonaei) Jaeq. A. 


tans o . .G 

Zetterst. Pl. v. yr. principals. n. 6, partim. T. aurigeranum Baill. et Timb. in Bull. Soc. botq. 
E 1 e . T. maj. et T. elatum Gaud. 3, n. 1246 et 1245. T. minus var. e et 
forte d etiam (exels. T. elato Murr.) Mey. Fl. Hanov. excurs. p. 6, n. 5. T. caleareum Jord. Obs. pl. 
nouv. rar. eritiq. Fragm. 5 (1847), n. 9-10 et Diagn. Esp. nouv. méconn. (1864) p. 23? T. majus Noul. 
: i ; Dauph., ex Jord. Diagn., Th. ruthenicum Fisch., fide Ledeb. 
Fl. Ross., T. magnum Dod. ad icon., Th. minus b umbros. Coss. Germ. Par., ex God., Th. praerup- 
torum Timb.. Th. globiferum Ledeb., ex Fisch., Reg. et Clire. Jacq: A. 5, p. 9, t. 420, Engl. Bot. 
v. 9, n. 611, Reiehnb. Icon. C. 13, t. 96, f. 4629 et t. 29, f. 4628 glaucum, ex Herder, et placet, Fl. 
Bat. t. 955 sylv. Dod. Pempt. p. 58. f. 1, Lob. ei p. 508, f. 3, Icon. 2, p. 56, f. 1, Tabern. Krtb. 
p. 120 


, f. 2, in Icon. desider., Ger. Emac. p. 1251, f. 1. 
9, Flor. Maj. Jun. Fruet. Jun. Jul In Pyr. med. et oceanicis 
potissimum. 
egi in Pyr. Cantabr. septr. à la sourse de la Nive, die 1 Jul. 
1841. Habui a Timbal, ex La Croix falgarde agri Tolosani ; a Deville 


tali Modo evolutiorem mecum communicavit nomine T. sylvatici Koch 
(Noul. Fl. anal. Toul. 1861, p. 3) ex agro Tolosano: eodem judicio, 


426 
a Th. ruthenico Schraderi non fuit praeter modum deterritus Ledebour, 
FL Hoss p. 9, n.- 1L. 

Quidquid haesitavi in Kochianis prolationibus adhibendis, sed nee 
ipse firmus unquam fuit in speciebus istis agendis (cf. Syn. ed. 1, p. 4, 
ed. 2 les. ets. et proximis infra ad sequentes species citds.). 

Quidam, stolonum praesentia potissimum considerata, T. sylvaticum 
Koch ad insequentem speciem afferre maluerunt; sie Dólliner, Wimmer. 

T. elatum Reichnb. Icon. C. 13, p. 15, t. 35, f. 4633 (quod dubium 
mihi est num stricte respondeat T. elato Murr., Jacq. Hrt. Vindb. 3, 
p. 49, t. 96), varietatem speciei nostrae mihi videtur repraesentare. 
Num T. capillare quoque, Reichnb. Ibid. t. 36, f. 4634, eamdem spe- 
ciem referat loco umbroso ortam, ego quidem suspicor. Interim seeundum 
Meyeri locum, hisce falcitum prolationibus, cum dubio citavi. 

Relatum T. sylvaticum palam facit quam parum (ut in Valeriana 
vulgari) ego faciam evolutionem aut absentiam stolonum in hac specie. 
Sed neque stipellarum praesentia aut defectus, non striarum numerus 
in carpellis ad hasce species firmandas plurimum valent, ex Dölliner, 
quem efrs. apud Koch Add. corr. p. 1016, lin. 2 seq., ut ipsum Koch 
in p. 5, l. 36 seq. 

Antiquorum loca accurate statuere de plantis genus naturale evi- 
denter effieientibus, perdiffieile est. Dicam de Thalictris a Dodonaeo 


busdam (Sm. Fl. Br., Gmel. Bad. Als., Sm. Engl. FL, Bert. It.) ad 
Th. majus citari, iisque libenter assentior. Alii, invito quamvis Hallero, 
Linnaeum sequi maluerunt, qui hujus generis perpaucas novit species, 
illud adhue afferunt ad Th. flavum, inter quos nominare placet Poiret, 
Loiseleur, Naecari, Gorter, D'Avoine et Morren. 

. Syst. 1, p. 169, n. 1 suspicatus est, ut olim Sprengelius?, num 
potior locus ei foret sub T. montano Caesalp. (aquilegifolio Auctor.), 
eui sententiae suffragatur Courtois in Dod. Pempt. Adduxit, vero du- 
bitanter, DC. ad T. majus Jacq. Th. magn. secund. Dod. l. c. (figura 

empta); cui plantae potius quam Thalictro 1.» Dod. jungendam esse 
Dodonaei iconem mihi persuaderem; dum considero Dodonaeum in 
citata figura non finxisse strias quas adesse in primo suo Z'halictro, 
non in secundo, aperte dicit in descriptione. Longi stolones, in nostra 
Vis ee figura inspiciendi, strietius adducerent ad formam sylvaticam 
och. 


dere, revertendo ad Jacquin, imo ad Dodonaeum ipsum. Jacquini de- 
nomimationes, pro certo, laudem non merentur, sed species a viro longe 
praestantissimo solemniter illustratas nefas foret alienis a suis designare 
nominibus. 


Thalictrum minus Dodonaei! 


Dod. St. h. Comm. (1553) p. 133; Rut. sylv. alter. Caes De PI 
St. | 3) p. 133; Rut. sylv. alter. Caes. ts. 1. 9, c. 2, p. 371. Bert. 5, 
p. 482, n. 3, Gaud, 4, n. 1244, Moris Sard. 1, n. 4, Lestib, Botngr. Bele. p. 50, Crip. PI. in As 


427 
Belg. fasc. 4, p. 8. T. — DC. Dub. p. - 6? T. min. et T. Jaequinianum Koc 
5 et 7 ^ ex Dülliner Add. co - p. 1015, x 'et? (exti a 1.» var T. con mme Kyud inel 
Fl. - p. 11, n. 2 et 2 Add. e. de bea » minus a et D (nec amplius) ex Re V 
dew 5. T. enge e neu esp. ouv. mecon. (1864) p. 99-3 tT. us rel E 
medium? La Peyr. Her Th. eE a lA Payr, Herbr.? T. min. Noul Herr, > partim ; Dur. Bouq.? 
T. nutans Gilibrt. Pl. Lith. laake. n. 247? dubium exclud. Ledeb.; T. flexuosun T.c conci "i 
Colla?, Th. glaucescens Willd. En. ex Link Ibid.. Th. ace Tat Timb., bed w stenocarpum 
Timb. Arbas, Th. minutissimum Timb., n 1875, Th. dte iculatum C. A. Mey., ex Ledeb. et 
Clirc., Th. xv Du Mort. Jacq. A. 5, p. 9, t. 419, Engl. Bot. v. 1, n. 11. Flor. Dan. t. 732 Schk 
Handb. 2, t. 151 absq. stipells.; Reichnh., E Gu C SUE dio ed : leich.; Icon. C. 43, t. 34, 
f. "i: sat. )? m Icon. ih P Ya 4627 e 28-9. f. 4698 cum b glauc., Coll. Herb. Pedm. fasc. 1, 
t. 5; Seg. . p. 476 e x ipso ‘Suppl. p- 307), t. 11, Lamk. Ill. t. 497, f. 3? quibusd. 
rg. Pempt. p. - Obs. p. 508, f. 4, 
Icon. ; 55 , Tabern. Kr th, J : d. t. 55, f. 2, Moris. Hist. pl. Oxon. 3, -9. u 325 
n. 19, t. 90, f. n. 13; ex Dói., obe ik 3, 1. 30, p. 487, f. 3, Ger. Emae. p. 1251, f. 2 j 


9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. Aug. Per regionem oceanicam fre- 
quentius obvium. 

Legi in Pyr. Cantabr. m.* Aradoi, die 21 Jul. 1841. Habui ex les 
Eaux bonnes a De Girard; sub nomine Th. glaucovirentis obtinui demum 
a Gautier e nemore de Boucheville ad Sournia, ex Bicicalée (Vallis 
Azun) et ex le Ger de Lourdes a Deville, ex Éhncausse a Timb. ste- 
nocarp., ex m.' Arbas nomine cyclophylli a Timb. Observavi supra Cau- 
terets, circa Gavarnie, in Valle d Aure editiore, au Roc de Benal, ad 
Mongarry. 

Caulis striatus, neque teres vel cylindraceus, epruinosus: striae et 
sulci gradatim minuuntur a caule ad petiolos generales, ad pedunculos 
.et ad pedieellos; petioli generales vix striati et partiales adhue minus. 
Folia subtus glauca, aliquot glandulis onusta; caeterum folia glabra et 
odor plantae vix ullus. Stipellas et ego deficere vidi, foliaque subtus 
glauca susceptam determinationem dubiam redderent, ni scirem quam 
parum hi characteres faciendi sint, secundo praesertim, ab aliis quo-. 
que, in hae specie viso et recognito incerto. Flores erecti: stamina 
pendula. 

Refero Gmelini observationem: « Variat in uno eodemque loco caule 
glauco ; : hine T. saxatile DC., caule polline destituto, vie pro peculiari 
specie habendum est. » Fl. Bad. Als. T. 4, p. 421. Item sequentem pre- 
tiosam ex Sprengel observationem transcribere libeat: « In vineis et 
collibus caleareis primariam hane formam (T. minoris n. 678), radice 
repente, statura. fere sesquipedali, servat. Est T. montanum Wallr. Sched. 

vi 


. p. 253. in prata et pascua descendit, rorem exuit, foliis wi- 
ridibus ; statura paulo altiori ad Lettin. provenit. Schk. t. Fl. Dan. 
, . collinum Wallr. l. c. p. 259. Tandem in dumetis humidis, 


P j 
nemoribus et arvis, amisso rore, altius ascendit. Est T. majus Wallr. 
Ann. bot. p. 72 elatum Sched. p. 260. Cf. de indumento enar He- 
getschweiler Beitr. zu einer krit. Aufzählung der Schweizerpfl. p. 140-1. » 
Fl. Hal. ed. 2, p. 245. Reapse adeo procedens Sprengel, ut ad Ii 
cum T. majore sedes adducere; sed ista non fuit mens sua: cf. Syst. 
Vegtb. 2, p. 673, ns. 44 et 46. 

T. calcareum die rss oru Jord. inverso modo intelligebat Deville. 
Grenier T. caleareum Jord. ad T. majus retulit, FI. Jur. 1865, p. 5. 
Sed tune temporis, ipsum Jordani Diagnoses etc. PRE perspectas ha- 
buisse non elucet. Ego haec synonyma ceu dubia habeo. 

pe nequivi qua nota tuta Th. glaucovirens Timb. a minore se- 

arari queat i : 
d De Th. minutissimo T. G., mihi forma nana Th. minoris, cf. Mém, 
Acad. Tod. S, 7, T. 7, p. 412. 


4928 


T. saxatile Reichnb. Icon. f. 4632 s. e. non hujus Schleicherianae 
stirpis, non 7. minoris, sed Th. Kochii Fries, quibusdam Th. medium. 
Attamen ab eo non abhorrui et adnotavi. 


Thalietrum pubescens (Gesneri, G. Bauhini) Sehleich. apud DC. Fr. 
5, p. 633. 

Gesn. Op. bot. ed. a Schmid. tab. lign. 17, f. 148, G. Bauh. Pr. p. 147, n. 2. Gaud. 3, n. 1943, 
DG. Dub. p. 3, n. 4, an eum Eorumd. T. foetido, Gaud. n. 1941, DC. Dub. n. 3? Nonne et T. alpestre 
Gaud. n. 1342. T. foetidum Plur. Auctr., Bert. 5, p. mn. 2, Loisel Bl. Gall. ed. 2, p. 4083, n. 2; 
T. minus De Notrs. Repert. Fl. Ligust. n. 8? T. fo , non L.?, T. minus g Koch et Boiss. 
Voy. botq. Esp., b God., T. saxatile Vill. Dauph., ex DC., Spreng., Jord. Diagn. Waldst. Kit. pl. rar. 
Hungr. 2, p. 190, t. 174, Reichnb. Icon. C. 13, t. 26, f. 4626. Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 9, p. 325, 
n. 43, t. 20, f. n. 13 credo. 

9, Flor. Jul. Aug. Fruct. Aug. Sept. In montan. Pyr. or., rarum. 

Legi in Pyr. or. sept. ad Fontpedrouse, diebus 15 Jul. 1837 et 14 
Aug. 1836. 

Maxima stirpis affinitas cum T. minore, cui retulissem , ni amicis 
magistrisque meis Monspeliensibus (ubi identica viget species ab eis re- 
cognita), principe veneratissimo Dunal, concessissem. Lamarckii figuram 
(Ill. t. 497, f. 3) a quibusdam hue relatam, malui cum aliis ad supe- 
riorem relinquere speciem. 


Thalictrum flavum (V. Cordi et Gesneri) L. Sp. 


Th. nigrum Cord. Hist. pl. crt. 97 vers. cum fig., Gesn. Op. bot. ed. a Schm. tab. aen. 9, f. 70 
(malae). T 5, p. 485, n. 6, Host. A. 2, p. 102, n. 9 (cum T. Bauhini Spr. p. 103, n. 10). T. angu- 
t T. flavum 


stifol. et Koch ps. 6, 7, ns. 11, 12, De Notrs. Reprt. Fl. Ligust. ns. 7, 6, Mey. Fl. Hanov. 
exeurs. p. 5, ns. 4, 3. T. angustifolium Jacq., T. nigricans Jaeq. et T. flavum, Gaud. 3, ns. 1848-9-51 
b. p. 4, ns. 9, 1 »yr. . et T. angustifolium La Peyr. Herbr.; 
T. pauperulum Gren., ex Carion Saon. Loir.; T. Bauhini Spreng. Syst. ex Neilr. et T. 
Reichnb., T. medium Host (non Jaeq.), Th. Morisoni Mut. Tec T ` $ 
peucedanifolium Griseb. e' Schenk, ex eodem Neilr.; T. spurium Timery, T. vulgare Rudb., T. ripa- 


riun Jord. Bor., T. campestre Caesalp., Th. rufinerve Lej.. ex Godt. Herbr. Tornab. 1563, fol. 49, 

orm. angustifol.; T. magnum Dod. Pempt. p i CA e ic.? gl. Bot. v. 6, Sv. 
Bot. v. 5, n. 328, Jacq. v p. 10,.t. 421, Hrt. Y b. 3, p. 25, t. 43, Flor. Dan. t. 939, Dietr. Fl. Bor. 
V. 11, n. 730, Plenck Ie. pl. m T5. m 59. 413, Reichnb. Ic «13, t..44, f. 4639 et t. 43, 
f. 4638 et tab. 41, 42 f. cun 4637 et t. 38, 39 636 e 45 Moris., ex Clire. Zannich. Vnz. 
p. 257, t. 341. Dod. St. hist. Com 58, p. 45, Hist. pl. (gall.) p. 33, f. 2, Tabern. Krtb 20, f. 


A st. Comm. 1553, p. d». 93. f Di 420 E 
item p. 121, f. 1 angust. Ic. desidr. (Icon. t. 55, f. 1), f. 1, G. Bauh, Pr. p. 146, n. 1 eum fig. angustifl. 
(male a quibusdam ad T. galioides relat.); J. Bauh. Hist. pl. 3, 1. 30, p. 486 fig. et p. 487, f. 11, 
Moris. Hist. pl. Oxon. 3, S. 9, p. 324, t. 90, f. 3, Pluk. Phyter. t. 65, f. 3. 


9; Flor. Jun. Jul. Fruet. Aug. Non est planta communis, praeter 

Pyren. orientales, ubi facile obvenit. 
egi in Pyr. Catal. sub pago Camargià , prope Fosas, die 8 Jun. 
1851. Habui e Perpignan a Massot. 

De Th. nigricante Jaeq. varietate tantummodo T. flavi dubitari 
nequit, quamvis nuper Grisebach et Schenk, It. Hungr. n. 102, illud 
solemniter distinetum praedicent foliorum segmentis angustis, subtus 
pube adspersis, stipulisque nullis. 

. Rede T. hour n Jacq., in quo statu stirpem legi ad Rosas, 
in eamdem intrare speciem mihi persuasi: hoc idem jam suspicaverunt 
Lumnitz. Fl. Poson. n. 533, Spenner Fl. Friburg. 3, p. 995, quibus 
applausit Neilreich; nec me detinuerunt contrariae sententiae Gaudini, 

osti, Wimm. et Grabowsk., Meyer, Koch, Reiehnb., Ledebour, DC., 
Grisebach, etc. 

In forma quae T. angustifolium statura orgyalis, flores albidi grate 
odori, antherae luteae; vidi in ea caulem superne sive ramos contortos. 
Huie prope crescentem reperii plantam foliorum laciniis brevioribus, 


xS 
n 
g 
LSA 
E 
4 
: 


429 


latioribus, obtusioribus, nec de una stirpis. origine, in loco, ullum mansit 
dubium. Quanti faeiam stipellarum praesentiam aut defectum alibi de- 
claravi. De T. angustifolio L., a Jaequiniano diverso, disceptavit Grenier 
Fl. Jur. p. 8-10. Sed T. lucidum L. Sp. non diversum ab angustifolio 
Jacq., vel cum hoc transitum faciens ad T. flavum vix est quod dubites. 

Th. magn. tert. Dod. Pempt. p. 58, n. 3 meditabundus retuli; num 
majore jure cum DC. et Courtois, D'Avoine et Morren, ad T. glaucum 
Desf. adduci queat, hoc perpendendum erit. Inanitatem specificam Th. 
glauci a Linnaeo, Brotero, Willdenow, declaratam, noviter et solemnius 
confirmat Spach, Suit. à Buff. T. 7, p. 236, qui ne varietatem quidem 
Th. flavi facit, confirmans etiam, pone DC., sub eadem specie Th. va- 
ginatum Desf., vix obstante Desf. Cat. hrt. Paris (1829) p. 208. T. 
glaucum in Pyrenaeis ex La Peyrouse indieatum a DC. et a Duby, 
eorum laevitatis indicium est. 

Th. angustifolium Cord. Hist. pl. ert. 97 b, 98 fig., interpretari a 
quibusdam video, ef. G. Bauh. Pin. p. 337 5, n. 8, pro T. minore, a 
quo meo sensu plurimum recedit; adeo ut mihi videatur propinquius 
huie nostro T. flavo, sub forma, dicamus, typica (latifolia), quamdam 
offerens faciem ab Apio vulgari non dissimilem. 


Thalictrum simplex (Linnaei) L. Sv. et Mant. 

L. Fl. Sv. infr. cit. Koch p. 6, n. 9, Gaud. 3, n. 1250, DC. Dub. p. 4, n. 13, Mey. FI. Hanov. 
exers. p. 4, n. 2. La Peyr. Herbr.; Th. angustifolium Gilibrt. Cat. (Grodn.? in Chl. Lugd. desiderata) 
ex Balb., Th. Costae Timb. Fl. Lyonn., item Fl. d. Wett., ex Mey., Th. agreste Kar., Kir. var.? cf. 
Ledeb. Ross. 1, p. 727. Flor. Dan. t. 244, Reichnb. lcon. C. 13, t. 32, f. 4631 vix (pl. gracilior., 

uciflor.). 


Legi in Pyr. or. ad Capsir, sub Matemale, secus flumen Aude, die 
9 Aug. 1837, et ex eodem loco obtinui a Gautier. Observavi inter 
Cortals et la Llagone; in Valle d' Alp, al Collsacabra. j i 
Rhizoma breviter repens et cum hoc habitus plantae ferme caespi- ` 
tosus. Caules vix glauci, valide striati, indeque sulcati. Folia in infe- 
riore pagina glauca, sub-erecta, non ut in T. flavo patentia, et panicula 
quoque strictior est. Habitus plantae cum flavo comparatus minor, sim- 
plicior, gracilior et contractior. i : uer : 
Ludunt folia plus minus angusta, ita ut interdum iis T. angusti- 
folii L. Sp. ed. 1, p. 546, n. 9, sive galioidis Pers., Fries., Koch (cf. 
Gren. Jur. p. 8-10) appropinquent. Imo fuerunt auctores, qui harum 
stirpium affinitatem nimiam esse contenderent, veluti si T. angustifolium 
L. esset ad simplicem idem ac T. angustifolium Jacq. ad flavum ; cf. 
Gmel. Bad. Als. 4, p. 422, Wallr. Ann. Bot. p. 74 sub. n. 145, Grenier 
Cat. Doubs (1843) p. 9-10; Schultz. F. Arch. Fl. Fr. Allmqn. p. 51 
et p. 85 et p. 120, Neilr. Diagn. Hungr. Slavn. (1867) p. 2. 
Modo citata, cum Meyer, Reichenbachii figura, vix cum mea planta 
quadrat, adeo e strictius conjuncta planta cum MGR vi- 
detur: porro stirpi meae melius conveniret altera Reichenbachi figura 
sub Th. Bauhini nomine inspicienda, l. c. t. 40, f. 4636, quamvis nec 


430 
Pers. salutem, ut Linnaeum principem de T. simplici (Fl. Sv. ed. 2, 
jc:d9L,. n. 490) noverim. De T. angustifolio Gilib. hoc observo, illud 
describi ceu Delphinalem plantam, Exerc. phyt. p. 384, n. 91, ubi 
Linnaeanam crescere confirmant Gr. Godr. Fr. p. 9. 


Thalictrum alpinum (Llwyd.) L. Sp 


Llwyd An vede vie » Oxon. 3, p. 325, n. 14, vel ex Ray Syn. ed. 1 (1690), T 6? n. 4. 
ms E n. , p. 480, "nd DC. Dub. A 3, n. 9. La a Peyr. Herbr. oet Bot. v. 4, n. 262, 
Fl. SEI "Lie hf. Fl. Scot. n. 13 pl. uer; Sv. Bot. v. 10, t. 6535, Sturm Heft 54, 
Reicha, ai (HiS, i a Ae a E S 1e, A Norbe: pU T : 19 ex Meus Moris 1. SEU 20 

ult. n. 14, Boerh. Ind. 'altr. pl. Lugd. Batv. 4, s 13 cum tab. 1 reapse infelice 


9, Flor. Jun. Jul. Fruct. Jul. hon In editior. Pyr. iioc Or., 

potius rarum. 

gi in Pyr. or. m.* Cambresdazes inque Valle d' Eynes, diebus 11 
Jul. et 18 Aug. 1856. Habeo a Deville ex Vignemale. Observavi ad 
DBasibé supra Castanesa; ibidem proxime à la Rencluse montis la Ma- 
eretas observavit Lezat. Vidi insuper a la Breca de Roldan, ad le 
Port d'Oo; in m.* Llaurenti, supra Setcasas, in 'Valle de Llo. 

Th. acaule Dos iis MNS., Cambesséd. apud eum Pl. rar. ind. or. 
(1834-44) p. l, tanta pollet eum T. alpino similitudine, ut stirpes 
comparare ac lifferontias (saltem cum citato opere) eruere opportunum 
quidem judicem. Caeterum nomen acaulis, in vulgari etiam significa- 
tione, impropr ium demonstrarunt individua delineata, in venu folium 


Nomen dieser d osi diversimode Sg daas reperitur: Llhwyd 
apud Morison; Lloyd apud Ray Syn. ed. 1, Lhwid in ed. 2, sicque ab 
Huds. et Haller; Llhwyd in Syn. ed. 


SECTIO 2. TRIPTERIUM DC. 
Thalictrum aquilegifolium (Generi, Caesalpini) L. Sp. 


Gesn. Op. bot. ed. a ND ed. tab. aen. 9, f. 79, Caes. Herbr. Tornb. 1563, fol. 47, n. 115, De 
Pints. 1. 9, rin p. 371. p. 3. n. 1 et Add. corr. p. 1015, Bert. 5, p. 489, n. 8, Gaud. 3, n. 1953, 
. B . 


AS alatum s Schra 

Fl. Monac. t. 273, Mill. Icon. t. 265, , Sturm Heft 44, rura does C. e 36, T 4635, Sabb. 
Hrt. Rom. T. 5, t. 24, Bot. "reg n. fei J. Bauh. Hist. pl. . 90, p. 487, 1.91 Moris. Hist. pl. 
3, S. 9, p. 335, t. 90, f. 9, n. 13. 

s Flor. Maj.-Jul. Fruet. J ul. Sept. 

Legi in Pyr. septr. aurigr. sub le Mont-Llaurenti, die 9 Aug. 1843. 

Habeo e Mont-Sac con a Deville. 

À 


aliqua Thalictri prolatio e jac en aes hus adducenda foret, 
io eam T. magni n. 4 Pempt. p. 58 sumerem. 

Profecto, quod Bertoloni dicit, Mant. Fl. Alp. Apuanr. p. 38, de 
commutatione figurarum apud J. Bauh. Hist. plantar. c. p. 481, ad 
duo Thalictra ibidem deseripta, non videtur spernendum judicium, ita 
ut ad T. aquilegifolium citare potius maluerim fip. 1, nisi me deti- 
nuisset figura carpelli seorsim delineata in fig. 2, quae potius hujus 


431 


Thalictri nostri diceretur. Easdem figuras, nihil immutato, vides apud 
Chabr. Seiagr. p. 489, f. 2, 3. Caeterum, ut scitis, confusiones, sive 
transpositiones hujuscemodi saepe occurrere in citato J. Bauhini opere 
posthumo animadverterunt jam Morison, Praelud. bot. (1669) Animadvrs. 
in tres tom. Hist. univ. pl. J. Bauhini ps. 427-59, Haller, Bibl. bot. 1 
(1771), p. 383, DC. Théor. élém. botq. ed. 1 (1813), p. 283. 


Ranunculaceae repudiatae. 


Delphinium Staphysagria (Hippoer. L. Dari in Conflent ad Prades 
spontaneum dixit Gouan, credidit La Peyrouse, Hist. abr. pl. Pyr. 
p. 204. Inter plantas ad Salvanaire a se visas enumerat Pourret. Latet 
in Herbr. Coder sine scheda, cum altera specie proxima D. velutino 
(Matth.) Bert., pariter absque scheda. Ambae procul dubio plantae hor- 
tenses, quarum prima culta pro medicinali usu, e pharmacopolae horto 
tantillum erravit. 


periri dixit Noul: M. bass. sous Pyr: p. D, n. 1; et ex eo ibidem vi- 
vere dixerunt Gren. Godr. Fr. p. 14. Ast Noulet stirpem ibidem vere 
spontaneam non credidit, ut declarat l. c. Obs., utque confirmat in FI. 
anal. Toul. 1861, p. 3. Inter plantas vigentes ad St. Paul de Fenoui- 
lhedes enumerat Pourr. It. i 

Clematis integrifolia (Clus.) L. « Au Graux d' Olette, à Fontpedrouse, 
en basse Navarre (Tournef.) » Sic La Peyr. !Hist. abr. Pyr. p. 310, 
n. 4; et ex La Peyr. Mut. Fr. p. 2, n. 4. Sagaciter Grenier, cum Godr. 

. p. 53, orientalem stirpem e Fl. Gall. excludere, quod non ausus 
est facere DC., Syst. p. 159, n. 67. 


p vorm e odd es Ld 


ENDEX 
Acer. . . pag. 292 | Caltha. 
Acerineae > 2092 || Camelina. 
Aconitum. * OT OOO v eV ums 
Actaea > 364 || Cardamine Bub. (= Nastur- 
Adonis WA a. ue auia M T, tium AF ME 
Adyseton (= Alyssum Auct) » 204 | Cardamine Auct 
Aétheonema. ^ . » 244 || Cerastium 
Agrostemma * 51 Geratocephàlus: 
cities 1 » 22] Cheiranthus. 
Alsi » M Chelidonium 
Asinastrum (= Elatine hoek ) > 24 || Cherler TORE S 
. E pte Christophori tana (= Actaea 
Sac dun Sagina Auct) I0» 54 Auet.) WRIT da 
Althaea i » 298 | Cistineae. 
Alyssum . Forst AD VE M SORTIES n 
Ammodenia (= Honckenya Clematis . 
Auct.) PME . » 72 | Clypeola 
Ampelideae. » 294| Cneoreae. 
Anemone. PAE qe. rr MES G neorum . 
Antoniana (= Hesperis Auct.) » 170 | Cochlea 
Aquilegi ». 374 | Conringia n Heist rem Erysi- 
Aquilina (= Aquilegia Auct) » 97A num Auct.) . . 
Arabis » 4152 | Coriareae. 
Arenaria . . » 36 | Coriaria 
Astrocarpus. » 258 Coronaria iss Lychnis. Auct) 
Corrigiola  . 
sie p R » 330 || Corydalis 
Barbare » 150| Cruciferae 
Sothéridoac > 3063 | Cucubalus. 
Berberis ; Mae i8. 
Bergeretia (= -Tüocdbrum Auct > 10 | Delphinium . 
Biauricula (= Iberis Auct). » 247 || Dentaria. . . 
Biscutella. . . |. . . , » 297| Dianthus 
Brassica > 183 || Dictamnus 
Buffonia i >  59| Diosanthos cem Dianih: us Agot ) 
Bunias. . » 248]| Diosmeae. . pa cu 
Diplotaxis 
Cakile » Dorella (— Camelina Auct). 
Calepina . > 248 || Draba. 


ar ai E E N 


Y Y 


ww Ww wy 


v v v Y v vy Y v 


LS 


v v v v Y v v v Y 


Drabella (= Draba Auct.) 
Drosera ; 
Droseraceae 


Eiatine . 

Elatineae. 

Elodes., 

Énneadynems. Dk P'agnuapa) 
Erodium 


Erysimum 


Ferriera (— Paronychia 
Auct.) M Eu, 
jearia .. 
Frankenia 3 
PAOESUIACONE : 


Fraxinella (— s Auct 


)» 


Fumaria . 
Fumariaceae. 
Furera (= Corrigiola Xue) 


risiede E 3 
Geraniu 
Ghinia (— 
Glaucium. . 
Gypsophila . 


fr ded Aet. ) 


Harmala . 
Helianthemum 
Helleborus 

Si xloles TRU t 


Herniaria 


Hesperis . 
Hibiscum . 
Holosteum 
Honckenya . . ea UICE 
Hornungia (= SHatehüieba 


Auct.) 
Hutchinsia . 


Impatiens 


» 


Isatis . 
Isopyrwum . 


avatera 
| Lepidium. 


Linum. 

Lobularia. 

Loeflingia 

Lunaria 

Lychtianthus i E 
Auct.) 

Lychnis 


Malaccion (— Malachium 


Malachiwm . 
Malcolmia 

Ma 

Malvaceae 

Matthiola. 

Meconopsis . 

Melandryum . 

Mey era (26s Holóstepm Auct j 


My Oosurus, 


Nasturtium . 


Ma ia 
Nymphaeaceae . . 
Nymphona (— Nuphar Auct ) 


Oifa (— Maple Le 
Oxalide 

Qvgls,. . o. 
Oxydeaceae. : 

Oxys (= Oxalis Simt). 


Paeonia 
Papaver . 
Papaveraceae. 
Parnassia 


Phryne (= Sisymbrium Auct.) 


» 
» 
» 
» 
» 
» 
» 
» 


Phytolacca 


Phy tolkcob ond ed 


Polycarpon 
Polygala . 


Poly galaceae 
Populago (— Caltha Auct). 


Portulaeca 


Portulacaceae 


Ptilotrichum 


Ranunculaceae. 


Ranunculus. 


Raphanistrum . 


Rapistrum 
Raynaudetia 


B üinecig! 


Sabulina (— 


Sagina 
Saponaria. . 
Sarcocapnos . 


Schrankia (— Rapistrum A Auot. ) 


Scleranthe 
Scleranthus . 
Senebiera . 


"~ 


Silenaceae 


Silene . 
Sinapi 
Sis) ymbrium. 


Subularia. 


Teesdalea 


aspi Bub. (= 


Thla 
ut [x ios Auet.) 
Tilia. 


Tilata. : 
Tribulus . 
Trollius 


Capsella. N ) 


Turrità (= Arabis ducti 


Aüurritis a i 


Vaccaria. 
Velezia 
Viola . 
Violuriest 
Visearia . 
N18 Pra 


Zygophylieae 


Viris doctis et bibliothecarum academicarum iaro Tea 
nec non aliorum institutorum ac societatum antistitibus me offero cum ad om 
libros et quaevis scientiarum monumenta ordine certisque temporibus Ben eaa 
tum ad ma,ores bibliothecarum lacunas explendas omnibusque me desideriis quam 
aequissimis conditionibus ae diligentissime sufferturum esse promitto. 

talogi mei omnibus studiosis maximeque bibliothecarum et studiorum praefeetis 
nullo impendio prompte praebentur. 


Paulo ante editus est 
CATALOGUS 1:30 
Bibliotheca Botanica, enumerans 2613 opera et herbaria ab rerum botanicarum 
initiis ad nostra usque tempora. 
Inter alia extant sequentia: 
Anzi M. 


Lichenes exsiccati minus rari Italiae’ super. 8 fase. (400 numeri) . Fr. 120.— - 


t Bertoloni A. di diu xe 
; Flora italica 10 vol. Flora eryptog. 2 vol. et Gorus Index Ber- 3 
: tolonianus 1 vol. Ins. 13 vol. Bononiae 1834- "NC D CM NS LL 


Cooke M. C. 


Fungi britannici exsiccati. Ed. II 7 cent. cues. species gem London Lion 
1875 cart. : i» 200.— 


. . . . . LI . E . 


Decaisne J. 


e jardin fruitier du Muségin, d gi u Iconographie de recae be Deae » Bor 
et variétés d'arbres fruiti dau BE os 
description, leur histoire, leur rope etc. 129 Tinm, Av. e env, i 
500 plehs. color. in-4*. Paris 1858 et suiv. . -is worm de WE 

pe To J H ^ d ce Uu en 
Sylloge algarum omnium tege uiam Vol. nv sectio 1, 2? 
Patavii 1888-1900 . . — pes EIU GE ' 
Enciclopedia du Lue AM M c 
ed Italiana, redatta da aprono delle varie provincie 8; diretta rg 
a G. Cantoni. 8 vh C. dm ior inc. in gr Torino. 1880-82 e e E 
Erbario 


| z 
 Critto ico -n E di irai, MEA, t Cesati, 
"m . TXS. e ei infol, Genova 


m 


HOEPLIUS - Mediolani 


Scottish Cryptogamic Flora or colour; figures aud R of cryptog. 

plants, belonging chiefly to the order Fungi. 6 vol. Av. 360 plchs. 

color. gr. in-8. Edinb. 1823-28 D, vel. tr. dor. Vou S ME. -900..— 
Panizzi Fr. : 


B Eep fotografata delle piante più pregevoli e peregrine di Sanremo 
e sue adiacenze. Fotografie di P. Guidi 153 tavole di fanerog. e 20 
x tavole di OEDD HEDI SMnNpo HO. .. o. o. o. 3 950— 


T - Copia d' uso del? autore, colle annotazioni fatte, dal medesimo in 
6 cartelle apposite. 


: Flora italiana ossia descriz. d. piante che crescono in Italia, contin. 

. da P. Caruel. 10 vol. (20 pti). Firenze 1850-94. . . . . . . » 190.— 

ard N. 

Tabulae analyt. Fungorum, deipitibes: et analys. mieroscop. d : EC 
eham ampi ignons nouveaux, rares ou erit. T fase Av. 224 pl. color. 183.80. a 


| Fungi italici poa vel critici) 38 fase. c. indice. 1500 tabulae color. 
ocu ied 1877-86. 4-gr. . EP gU RU. S E » 300.— 


ersalis. Cont, XVI e, 1000 specimin. exsice, i ad 
d EXIL 34. faga 1875-80 5-80. cart. 


i 
* 


Hortus botinioue Piomdtigs. s. plantae novae vel crit, ? vol go 
76-9 Ue 


fase.) C. 40 tab. color, in-fol. Farei