VOYAGE AU POLE SUD ET DANS L’OCÉANIE. BOTANIQUE. E VOYAGE AU POLE SUD dé . h ET DANS L’OCEANIE SUR LES CORVETTES L’'ASTROLABE ET LA ZEÉLÉE. EXÉCUTÉ PAR ORDRE DU ROI PENDANT LES ANNÉES 1837-1838-1839-18/0. SOUS LE COMMANDEMENT DE M. J. DUMONT-D'URVILLE, Capitaine de vaisseau, PUBLIÉ PAR ORDONNANCE DE SA MAJESTÉ, a direction «t î sous 1! vt DE M. JACQUINOT, CAPITAINE DE VAISSEAU, COMMANDANT DE LA ZÉLÉE. BOTANIQUE, a : PAR MM. HOMBRON ET JACQUINOT. Ve PE nn = DE 2 me TOME PREMIER. PLANTES CELLULAIRES, PAR M. C. MONTAGNE, D. M. PARIS. GIDE ET C+, ÉDITEURS, RUE DES PETITS-AUGUSTINS, 5, PRÈS LE QUAI MALAQUAIS. 1845 MissourI BOTANICAL GARDEN LIBRARY | M pit (129 F er Vs 2 L ! BOTANIQUE. PLANTES CELLULAIRES, CAMILLE MONTAGNE, DOCTEUR EN MÉDECINE, CHEVALIER DES ORDRES ROYAUX DE LA LÉGION ‘HONNEUR ET DES DEUX-SICILES ; MEMBRE DE LA SOCIÉTÉ PHILOMATIQUE DE PARIS, DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE LÉOPOLDINO-CAROLINE DES CURIEUX DE LA NATURE ET DE L'ACADÉMIE ROYALE DES SCIENCES DE TURIN ; MEMBRE HONORAIRE DE LA SOCIÉTÉ DE PHYSIQUE D'HISTOIRE NATURELLE DE GENÈVE ; ASSOCIÉ-CORRESPONDANT DE L'ACADÉMIE ROYALE DES SCIENCES, DE L'INSTITUT ROYAL D'ENCOURAGEMENT POUR LES SCIENCES NATURELLES ET DE L'ACADÉMIE PONTANIENNE DE NAPLES; DE L'ACADÉMIE DES SCIENCES DE MADRID, DE CELLE DES GEORGOPHILEFS DE FLORENCE KT DES SOCIÉTÉS LINNÉENNES DE LYON IT BORDEAUX. INTRODUCTION. Quand la noble émulation qui règne entre de gran- des nations comme la France et l'Angleterre , toutes deux placées à la tête de la civilisation, n’a pour objet que d'agrandir le domaine de l'intelligence et qu'elle ne dégénère pas en une jalouse et déplorable rivalité, elle ne saurait qu'être éminemment utile à la science et à l'humanité tout entière. C’est ainsi que les deux expéditions successivement entreprises par elles, pour l'exploration du pôle antarctique, ont puissam- ment contribué aux progrès des sciences naturelles et géographiques. Dirigée par cet intrépide marin qui , après avoir échappé à tant de périls dans des mers où tout est écueil , est venu perdre misérable- ment la vie aux portes de la capitale , la première de ces expéditions n’a pas été seulement profitable à l'hydrographie et à la navigation; elle a encore fourni 11 VOYAGE AU POLE SUD. de nombreux et importants matériaux à fa zoologie et à la botanique. Nous n'avons toutefois à nous occuper ici que des objets qui sont du domaine de cette dernière, et mème, resserrant encore le cercle où nous devons nous renfermer, nous nous bornerons à tracer lhis- toire des seules plantes comprises sous le nom de Cryplogames cellulaires. Ces plantes sont assez nombreuses dans les deux collections qui ont été mises à notre disposition. La première et sans con- tredit la plus riche, comme cela devait être, appar- tient au Muséum d'histoire naturelle; elle a été faite par MM. Hombron et Jacquinot , médecins et natura- listes de l'expédition. Bien que la seconde ne se com- pose que d'exemplaires la plupart recueillis par Pa- miral lui-même et tirés de son propre herbier, c’est pourtant elle qui nous à offert les nouveautés les plus remarquables à enregistrer dans la classe des Algues. Le nombre des plantes cellulaires rapportées par nos voyageurs et provenant des deux sources que nous venons d'indiquer, s'élève à environ 269 espè- ces, sur lesquelles 138 appartiennent aux Algues ou Phycées proprement dites, 42 aux Lichens, 48 aux Hépatiques et 40 aux Mousses. Nous n’y avons trouvé qu'une seule Collémacée. Sur ce nombre, il y a 7 gen- res nouveaux et près de 70 espèces quin’avaient point encore été décrites. Les Algues revendiquent tous les nouveaux genres et #3 espèces nouvelles ; les Lichens INTRODUCTION. LL en comptent 2 espèces, les Hépatiques 16, et les Mous- ses seulement 3. Les localités qui ont fourni ces nou- veautés sont la Nouvelle-Zélande, les détroits de Magellan et de Torrès, et surtout le groupe des îles Auckland. 11 faut en excepter deux, le Scylothalia Jacquinotii et le Desmareslia anceps , qui ont été re- cueillies au milieu des glaces flottantes détachées de la terre Louis-Philippe. H paraît que les îles Auckland sont très-fertiles en plantes cellulaires, car M. le doc- teur J. D. Hooker nous a assuré que, parmi les 60 Algues, les 22 Lichens, les 20 Champignons, les 88 Hépatiques et les 70 Mousses qu'il en avait rappor- tées, 1] pouvait compter sur 100 à 120 espèces nou- velles, et cette récolte a été faite en moins d’un mois. Qu'on juge, d’après cela , de ce qu’aurait pu trouver, dans ces localités vierges encore, un aussi habile bo- taniste, s’il avait pu y prolonger son séjour. Après le groupeen question, ledétroitdeTorrèsnousadonné les Algues les plus curieuses. C’est de là que vient ce beau genre Hydropuntia, si bizarre dans sa forme et si dif- férent, par sa couleur, des autres Floridées, auxquelles pourtant sa structure commandait de le rattacher. La Nouvelle-Zélande , d’où d’'Urville , dans le précé- dent voyage de l’Astrolabe, avait déjà rapporté deux Marginaires chargées de fructifications à l'état rudi- mentaire, nous à fourni, avec un exemplaire muni de réceptacles adultes, le moyen de rétablir et de fon- der sur de solides caractères le genre Marginaria, 1 VOYAGE AU POLE SUD. aussitôt abandonné qu'établi par M. À. Richard. Le détroit de Magellan , enfin, nous a enrichi d’un genre assez Curieux, l’Heterosiphonia, servant de transition entre les Polysiphonies et les Rhodomèles, et de quel- ques autres espèces; nous avons fait figurer la plus remarquable de celles-ci, l'Orthotrichum magella- nicum, bien distinct de ses nombreux congénères. Nous manquerions à notre mission, si nous ne sai SISSiOns pas cette occasion de dire quelques mots sur les rapports qui existent entre les deux pôles opposés du globe, sous le point de vue de la végétation crypto- gamique. Nous prendrons pour limites deux lignes parallèles à l'équateur et passant au nord et au sud par le 50° degré de latitude. De ces deux lignes, celle de l'hémisphère austral passe an sud et bien près de la Nouvelle-Zélande, et comprend le détroit de Magel- lan et le groupe des îles Auckland tout entier; celle de l'hémisphère boréal passe au sud des îles Britan- niques et au nord de Terre-Neuve. Pour se rappro- cher davantage de la vérité, nous n’ignorons pas qu’il eût fallu sans doute, pour l'hémisphère septentrio- nal, reculer un peu la ligne que nous supposons devoir passer au midi de l'Angleterre, car la tem- pérature est loin d’être égale sous des latitudes semblables de l'un et de l'autre côté de l'équateur. Mais notre énumération n'exige pas, dans l'ap- préciation des lignes isothermes, une rigueur telle que nous ne puissions négliger quelques degrés. INTRODUCTION. v Voici les espèces communes à ces régions opposées. ALGUES. Padina pavonia; Delesseria ruscifolia : Rhodymenia bifida, Palmetta; Lomentaria parvula ; Gigartina pistillaris ; Ulva latissima ; Codium {omen- tosum, adhærens. LicHexs. Usnea barbata, plicata; Evernia flavi- cans ; Ramalina polymorpha ; Cetraria glauca, islan- dica, aculeata, sepincola var. ulophylla; Peltigera polydactyla, canina, horizontalis, venosa ; Nephroma polaris ; Sücta crocata, scrobiculata, fuliginosa; Par- melia physodes, diatrypa, conspersa, chrysophthalma, parietina , rubiginosa, plumbea , saxatilis, circinala, atra, ventosa, hæmalomma, candelaria, murorum , gelida, glaucoma, tartarea , parella, miniala ; Cla- donia pyxidata, cornuta, furcata, rangiferina et var. alpestris, uncialis, gracilis, cornucopioides, defor- mis, fimbriata, cariosa, verticillata, vermicularis, macilenta ; Biatora byssoides, rivulosa ; Stereocaulon paschale , denudatum; Lecidea geographica, stellu- lata, confluens, sulphurea, elæochroma, parasema, aromatica ; Sphærophoron coralloides, fragile, com- pressum; Porina fallax; Thelotrema lepadinum. HÉPATIQUES. Jungermannia selacea, byssacea, bi- cuspidala; Radula complanata ; Frullania Hutchin- siæ; Fossombronia pusilla ; Aneura pinguis, multi- fida ; Metzgeria furcata, pubescens ;: Marchantia po- lymorpha. Mousses. Hypnum cupressiforme, tamariscinum , vi VOYAGE AU POLE SUD. aduncum ; fluilans; Polytrichum juniperinum ; Bar- tramia crispa ; Bryum cœæspititium; Barbula hyper- borea ; Ceratodon purpureus ; Campylopus fleæuosus , atro-virens ; Dicranum scoparium var. reflectens ; Racomitrium microcarpum (?), lanuginosum (!), Sphagnum acutifolium. Comprenant dans notre calcul les plantes cellu- laires recueillies aux îles Sandwich par M. Gaudi- chaud, aux îles Auckland, aux Malouines et au cap Horn par M. le docteur Hooker, nous trouvons en résumé que le nombre de ces plantes communes aux deux extrémités du globe s'élève à cent espèces , sur lesquelles on compte 9 Algues , 66 Lichens (1 Col- lémacée), 11 Hépatiques et 14 Mousses. On ne con- naît point assez les champignons des régions antarc- tiques, pour établir aucun parallèle avec ceux des zones boréales correspondantes. Ceux qu’on trouve dans la collection faite par MM. Hombron et Jac- quinot sont insignifiants, bien que nous ayons jugé convenable d'en distinguer de leurs congénères deux ou trois espèces. L'amiral ne nous en a pas conmu- niqué un seul, et nous ne pensons pas qu'il en ait re- cueilli pour lui. M. le docteur Hooker n’en a rapporté qu'une vingtaine des îles Auckland, et, au moment où nous écrivons ces lignes, la détermination n’en à point encore été faite par M. Berkeley, chargé d’étu- dier cette classe d'êtres naturels, en sorte qu'il est impossible de les faire entrer dans notre parallèle. INTRODUCTION. Vi Si cette liste des plantes cryptogames communes aux deux pôles opposés de la terre, quoique bien in- complète, n'est pas sans quelque intérêt pour les savants qui s'occupent de géographie botanique, nous ne croyons pas moins digne de piquer leur curiosité l’énumération de celles de ces plantes qu’on retrouve en même temps entre les tropiques et dans les zones septentrionales et tempérées de notre hémisphère. En voici la liste. ALGUES. Lyngbya œruginosa ; Conferva Linum , pellucida, diffusa, catenata, ægagropila; Entero- morpha compressa ; Ulva Linza, Lactuca, et latissima ; Porphyra vulgaris; Vaucheria dichotoma; Codium tomentosum et adhærens ; Padina pavonia ; Sargas- sum vulgare ; Spyridia filamentosa et clavulata ; Cera- mium rubrum et diaphanum ; Chondrus multipar- litus ; Gracilaria confervoides ; Gelidium corneum (?); Gigartina Teedii et acicularis ; Laurencia lenuissima, dasyphylla, pinnatifida, obtusa ; Hypnea musciformis ; Rhodymenia palmala ; Plocamium coccineum ; Gra- teloupia filicina. CoLLÉMacÉEs. Leptogium tremelloides, Brebissonii ; Collema nigrescens, fasciculare, saturninum. LicHens. Usnea barbata, florida; Evernia flavi- cans ; Ramalina polymorpha, calicaris, pollinaria ; Roccella tincloria, fuciformis, phycopsis: Peltigera polydactyla ; Stücta crocata, filicina, macrophylla, herbacea, fuliginosa ; Parmelia perlata, perforala, YLLT VOYAGE AU POLE SUP, liliacea, sinuosa, physodes, conspersa, chrysoph- thalma, saxatilis, astroidea, speciosa, stellaris, leu- comela, rubiginosa, pallescens, subfusca, atra, vi- lellina, elegans, varia ; Stereocaulon denudatum ; Cla- donia delicata, coniocræa, rangiferina et var. alpes- tris, uncialis, cornuta, cornucopioides, gracilis, maci- lenta, pityrea; Biatora vernalis; Lecidea parasema: Opegrapha scripta, varia, elegans ; Verrucaria nitida. CHamPIGNoNS. Agaricus campestris : Schizophyllum Commune ; Polyporus lucidus, varius var. nummula- rius, arcularius, adustus, versicolor, velulinus, vul- garis ; Phlebia mesenterica; Exidia Auricula Jude : Sclerotium Semen ; Hypoxylon po/ymorphum, cornu- lum, concentricum, uslulatum ; Sphæria radicalis, san- guinea, episphæria ; Hysterium foliicolum : Did ymium Crustaceum ; Stemonitis fusca, typhoides ; Arcyria pu- nicea ; Aspergillus candidus ; Oidium aureum ; Peni- Cillium glaucum. HépariQues. Alicularia scalaris ; Jungermannia Selacea ; Lophocolea bidentata ; Calypogeia trichoma- nes; Lepidozia reptans ; Sendtnera juniperina; Tri- Chocolea {omentella; Radula complanata : Frullania dilatata, Tamarisci, Hulchinsiæ; Aneura palmata, pinnatifida, pinguis ; Metzgeria furcata, pubescens : Marchantia poiymorpha; Anthoceros lævis, puncta- lus ; Riccia crystallina, fluitans et natans. Mousses. Sphag capillifolium, latifolium, squar- rosum, compactum ; Mymenostomum subglobosum : INTRODUCTION. IX Schistidium ciliatum ; Campylopus flexuosus et atro- virens ; Trematodon ambiguus ; Ceratodon purpureus ; Trichostomum pallidum ; Bryum argenteum, Funckit, cæspililium, julaceum, ventricosum, nutans, capil- lare; Mnium rostratum, roseum, punclatum, cuspi- datum ; Bartramia fontana, falcata; Funaria hygro- metrica; Polytrichum strictum, juniperinum, pilife- rum, commune, aloides ; Hypnum f{amariscinum, megapolitanum, cupressiforme, prælongum ; Neckera cladorrhizans ; Fissidens bryoides. On voit que sur les 171 espèces communes aux régions tropicales et aux régions septentrionale et moyenne de l'Europe, 35 appartiennent aux Algues, 5 aux Collémacées, 49 aux Lichens, 25 aux Cham- pignons, 22 aux Hépatiques et 37 aux Mousses. Nous terminerons par une dernière et bien courte liste, celle des Cryptogames cosmopolites. ALGuEs. Enteromorpha compressa; Ulva Lactuca ; Porphyra vulgaris; Padina pavonia; Ceramium ru- brum; Gracilaria confervoides (?); Laurencia oblusa, Rhodymenia palmata. LicHexs. Usnea barbata; Parmelia subfusca ; Cla- donia rangiferina ; Biatora vernalis; Opegrapha scripta ; Verrucaria nilida. HépaTiQuES. Frullania dilatata, Tamarisci ; Aneura pinguis; Metzgeria fureata; Marchantia polymorpha. Mousses. Sphagnum latifolium, capillifolium ; Cera- todon purpureus; Bryum argenteum, capillare, cæs- x VOYAGE AU POLE SUD. pititium ; Bartramia fontana ; Funaria hygrometrica ; Polytrichum juniperinum ; Hypnum cupressiforme. Il est évident que cette liste, qu'on reconnaîtra de prime abord n’être que la précédente considérable ment réduite, devra s’accroître à mesure qu'on ex- plorera plus soigneusement les contrées lointaines sous le rapport de la végétation cryptogamique. Nous regrettons sincèrement de ne pouvoir faire pour cette publication ce que MM. de Martius, Es— chweiler et Nees d’Esenbeck, ont fait pour la Flore du Brésil, ce que nous avons déjà fait nous-même dans le Florula Boliviensis, et d’une manière encore plus étendue pour les Plantes cellulaires des Canaries. Les cryptogames que nous avons eues à décrire ici n’appartiennent point en effet à une région unique ; mais, provenant de mille lieux divers, elles ne sau- raient guère fournir matière à aucun rapprochement de quelque conséquence. I nous faut dire maintenant quelque chose du plan que nous avons adopté et suivi dans cette phytogra- phie cryptogamique. Il diffère peu de celui que nous nous étions tracé pour des travaux semblables qui ont paru dans le Voyage dans l Amérique méridionale, par M. Alcide d'Orbigny!; dans l’His/oire naturelle des Canaries, par MM. Webb et Berthelot ?; dans l'His- : : Sertum Patagonicum et Florula Boliviensis, in-4 avec 10 pl, color 2 Phytographia, sect. ult., in-4, 9 pl. color. INTRODUCTION. xI toire physique, politique et naturelle de l'ile de Cuba, par M. Ramon de la Sagra ‘; et enfin dans le Voyage de circumnavigation de la Bonite, dont M, Gaudi- chaud, chargé de publier la Botanique, à bien voulu nous confier plusieurs familles de plantes cellulaires ?. Nous avons dû mettre à profit, et nous l'avons fait, les progrès que les botanistes, déposant enfin leur long dédain, réel ou affecté, pour l'étude de ces plantes, ont fait faire tout récemment à cette branche si étendue et si intéressante de la science des végétaux. A l'exemple de quelques botanistes, nous avons cru bon et utile de faire suivre la définition des genres de l'indication des meilleures figures qui en avaient été faites; et, dans notre choix, nous avons toujours pré- féré celles qui offraient le plus de détails analytiques propres à en bien faire comprendre l’organisation. Nous avons dû changer, avec tous les phycolo- gistes, la disposition systématique des Algues, que nous avions admise dans nos précédents ouvrages : en conséquence, nous avons suivi presque compléte- inent la nouvelle classification de ces plantes, élabo- rée par M. Endlicher dans le troisième supplément a son Genera Plantarum. Ce n’était pas sans une cer- taine répugnance, pourtant, que nous avions con- senti à accorder aux Floridées la prééminence sur les 1 Cuba, Cryptogamie, in-8, 20 pl. in-fol. color. 2 Phyceæ, Lichenes, Hepaticæ et Musci, in-8, 10 pl. in-fol. en noir. xXu VOYAGE AU POLE SUD. Phycoïdées; les unes avaient bien, à la vérité, pour elles, leurs brillantes couleurs et leurs deux modes de reproduction; mais l'immense développement des autres , leur forme, qui rappelle davantage celle des végétaux supérieurs, nous laissaient douter si leur rang n’était pas usurpé. Un fait nouveau dont deux de nos compatriotes viennent d'enrichir la science, nous semble infirmer cette disposition nouvellement admise, et restituer aux Fucacées cette supériorité que nous étions habi- “tués à leur reconnaître. En effet, si, comme ces au- teurs le prétendent, les corps mobiles qu'ils ont trou- vés dans les conceptacles de ces Algues peuvent être comparés aux animalcules spermatiques ( spermalo- zoaires) observés dans les anthéridies des Hépatiques, des Mousses et des Charagnes, il n’est guère possible de douter que la présence des deux sexes dans ces plantes ne leur donne une incontestable prééminence sur les Floridées. Les Lichens, les Champignons et les Mousses ne nous ayant présenté qu'un bien petit nombre de nou- veautés, nous ne nous sommes pas vu dans l’obliga- tion de changer l’ordre que nous avions suivi dans nos autres publications déjà citées. Nous avons été plus heureux à l'égard de la famille des Hépatiques ; nous avons, à la vérité, recherché ces petites plantes avec soin, soit sur les Lichens, où souvent elles vi- vent en faux parasites, soit au milieu des toufles de / INTRODUCTION, xHI Mousses, en compagnie desquelles elles végètent le plus ordinairement en grand nombre sous les tropi- ques. Cette fois, les nombreux travaux de notre savant ami M. le professeur Nees d’Esenbeck ne lui ont pas permis de nous prêter son concours pour l'étude de cette famille difficile, et nous avons dû marcher seul. Pour celui-ci, comme pour les précédents ouvrages de la même nature qui nous ont été confiés, les des- sins des planches ont été faits d’après nos analyses par M. Alfred Riocreux, peintre d'histoire naturelle, dont le talent supérieur est justement apprécié de tous les botanistes, et ces analyses elles-mêmes ont été exécutées par nous avec tout le soin dont nous sommes capable, au moyen de la chambre claire de M. Amici, adaptée au microscope composé de M. Charles Chevalier. Afin de faciliter l'intelligence des différents grossissements que nous avons indi- qués dans l'explication des planches, nous devons ajouter que la table dont nous nous servions pour des- siner nos analyses était placée à une distance de 25 centimètres (à peu près neuf pouces ) de l'axe du microscope horizontal, instrument dont nous préfé- rons l’usage à tout autre, et que ces grossissements , ayant été mesurés au moyen du micromètre, pour- ront facilement être vérifiés par les personnes qui se placeront dans les mêmes conditions , soit d’éloigne- ment, soit de combinaison de verres. Nous ne terminerons pas cette courte introduction XIV VOYAGE AU POLE SUD. sans réclamer, comme par le passé, l’indulgence des botanistes qui connaissent les difficultés sans nombre dont s’accompagne la détermination de plantes d’ori- gine si diverse, de plantes polymorphes qui ne nous sont apportées que dans un de leurs états ou de leurs àges, de plantes enfin que, faute de types authenti- ques et certains, on est souvent réduit ou à nommer d'après une description ou une figure la plupart du temps incomplète, ou à considérer, peut-être à tort, comme nouvelles. Nous avons bien la conscience d'avoir employé tous nos efforts pour éviter l'erreur ; mais, dans l'incertitude d'y avoir réussi, nous éprou- vons le besoin de solliciter la bienveillance de nos juges. PLANTÆ CELLULARES. CLassis I. PHYCEZÆ Fries. Six. Algæ Auct.— Phycei Ach.— Thalassiophytæ Lamx. — Hydrophyta Lyngb.—Hydrophyceæ dein Phyceæ Fries. Montag. in Ramon de la Sagra, Hist. phys. polit. et nat. de l'ile de Cuba, édit. franc., p. 1, etc. FamiLrA I. ZOOSPERMEZ J. Ag. Tris. 1. DIATOMEÆ Kütz. ACHNANTRHES Bory. Frustula convexa, pauca, in frondem vexillifor- mem stipitatam coadunata. Icon. Grev. Scot. Crypt. FI. 1. 287 et 295. ACHNANTHES BREVIPES Âg. À. vexillo 2-3 articulato, stipite brevissimo. Sxn. Echinella stipitata Lyngb. Hydrophyt. p. 210. t. 70. excl. synon.— Achnanthes brevipes Ag. Syst. Alg. p.1.— Grev. L. c. t. 295. Has. in ramis ramulisque Po/ysiphoniæ glomerulatæ parasi- tantem inveni,. 2 VOYAGE AU POLE SUD. SCHIZONEMA Ag. Cymbellæ in series longitudimales dispositæ, muco membranaceo filiformi circumdatas, simplices vel ramosas. Icon. Grev. Z. c. t. 298. SCHIZONEMA CRISPUM Montag. S. fis cæspitosis viridibus crispatissimis apice penicillato-ra- mosis, ramis obtusis, cymbellis subparallelogrammis. Schizonema crispum Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 16. Has. in Polysiphoniä glomerulaté ad Aukland ab ill. d'Urville lectà adhærentem observavi. Desc. Cæspes atrovirens , 3-4 lineas longus. Fila trilinearia, basi ubi simplicia se præbent ? millim. crassa, apice fasciculata, penicillato-ramosa. Rami anguini, subfastigiato-corymbosi, 575 millim, diametro æquantes, fine obtusiusculi. Cymbcllæ inclusæ, oblongæ vel ellipticæ, confertæ, inordinatæ, lætè virides, liberæ verd elongato-parallelogrammæ, utroque fine truncatæ aut alter- utro rotundato, medio paululüm ventricosæ, limbo lato hyalino imprimis ad fines circumdatæ. Structura : filum tubulosum, te- nuitate et pellucidate insigne. Color cæspitis atrovirens , filo- rum singulorum amænè viridis. Chartæ vitroque arctè adhæret. Oss. Cette espèce, dont je n'ai pu rencontrer qu'une seule touffe, est très-voisine du Schizonema Grevillei Ag. Elle en diffère néanmoins par sa taille, par sa couleur, par ses rameaux obtus, et enfin par la forme des cymbelles. BOTANIQUE. 3 Tris. IL LYNGBYEZÆ Kütz. LYNGBYA Ag. Tubuli simplices, muco matricali destituti, liberè natantes, flexiles, tranquilli, intùs annulati. Icox. Kütz. Phycol. gener. t. 5, f. 1 et 2. LynGBya ANGUINA Montas. L. fiis porraceis fleæuoso-impleæis longis in cæspitem crispatum aggregahs. Lyngbya anguina Montag. Prodr. Phye. antarct. p.16.—ÆEndi. Gener. Plant. Suppl. WI. p. 14. Has. in algis majoribus ad insulam Toud lectis præsertim in Caulerpé cupressoide parasitantem inveni. Desc. Fila (tubuli) in cæspitem porraceum pollicarem longio- remque aggregata , simplicia , 6 lineas longa , capillo humano te- nuiora, vix ; millim. crassa, lætè viridia, exsiccatione griseo- æruginosa , pendula, crispata. Striæ transversæ (articuli ) tenuissimæ , 545 millim. crassæ, densissimæ, 7 ad 8 scilicet in centesimam millimetri partem congestæ, tubo in utroque mar- gine limbum hyalinum 5 millim. latum efformante, Chartæ arctè adhæret. Oss. Les filaments de cette espèce sont flexueux comme ceux des Lyngbya crispa et majuscula; mais elle diffère de la première par la grosseur triple de ses tubes et la densité des stries, et de la seconde par ce dernier caractère et par la couleur, qui ne devient jamais noirâtre. Ainsi, filaments flexueux, crépus, 4 VOYAGE AU POLE SUD. aussi gros que ceux du L. majuscula, mais longueur deux fois moindre ; couleur du L. crispa, mais tubes trois fois plus épais; stries deux fois plus denses que celles du premier et trois fois plus que celles du se- cond, voilà sur quoi est fondée la diagnose de notre Lyngbye. TriB8. II CONFERVEZÆ End. - CONFERVA Linn. emend. Fila membranacea, capillaria, tubulosa, articulata, sepus scilicet transversalibus in loculos (endochro- mala) divisa, cylindracea vel ad genicula leniter con stricta, simplicia aut ramosa, liberè natantia vel plan- üs rupibusve affixa. Icox. Nostra, t. 13, f. 3: t. 14, f. 2. — Kütz. Phyc. gen. t. 10 et 11.— Decais. Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. XVIL. t. 14, f. 6 et 7. CONFERVA ANTENNINA Bory. C. flis simplicibus setà crassioribus rigidis erectis adnatis, ar- ticulis diametro brevioribus. Syx. Conferva œrea Dillw. Brit. Conf. t. 80 (1 809).— Lyngb. Hydroph. 1. 51.— Ag. Syst. Alg. p. 100. — Conferva antennina Bory, Woy. en quatre iles d'Afr. (1801), et Coquille, Æydrophyt. P: 227- Has. ad littora ivsulæ Leyden à cl. Hombron lecta. BOTANIQUE. ÿ CoxrervA cotrormis Montag. C. fils simplicibus longissimis crassis rigidiusculis exsiccatione longitrorsüm plicatis, articulis variis, inferioribus diametro 5- pl, cœteris sesqui-subtriplà longioribus, cylindricis inflatisque. Conferva coliformis Montag. Prod. Phyc. antarct., p. 16. Has. ad folia cujusdam Zosteræ mihi ignotæ parasitantem in insulæ Toud littoribus legit d'Urville. Desc. Radiz : discus ambitu fibroso-radiatus. Fa simplicia, pedalia, millimetrum crassa, plurima ex eâdem basi orta, erecta, cæspitosa, more C. antenninæ non absimili longitrorsüm exsic- catione plicata. Articuli cylindrici aut imprimis superiores in- flati, variæ longitudinis , inferiores diametro 5pld, omnes cæteri sesqui-subtriplo longiores. Genicula obscura. Endochromata in- tensè viridia aut D ge Substantia membranacea. Chartæ non adhæret. Oss. Voisine des C. antennina, crassa, clavata et intesliniformis, dont les deux dernières, non décrites, me sont inconnues, cette espèce se distingue de tou— les par sa grosseur, qui égale une grosse corde de violoncelle, et par une grande irrégularité dans la longueur " ses articles. CoNFERvA ÆGAGropiLA Linn. C. fiis atro-viridibus ê centro communi egressisglobum effor- mantibus , rigidis ramosissimis , ramulis subsecundis obtusis, ar- ticulis diametro triplo-quintuplo longioribus , superioribus cylin- draceis, inferioribus oblongo-ellipticis. Sxx. Conferva ægagropila Linn. Syst. 4, p*973.—Dillw. Brit. 6 VOYAGE AU POLE SUD. Conf. t. 87.—Engl. Bot. t. 1377.—Ag. Syst. p. 118.—Montag. Canar. Crypt. p. 186.— Ægagropila Linnwi Kütz. Phyc. gen. P. 272. Has. ad littora Guliam, una ex ins. Mariannis, necnon in ar- chipelago Tonga dicto à cl. Hombron lecta. CONFERVA HERPESTICA Montag. C. cæspitosa repens, filis crassis, rigidis, irregulariter ramosis, ramis supremis fasciculatis, articulis longissimis diametrum ad 15° superantibus siccitate collapsis. Conferva herpestica Montag. Prodr. Phyc. antaret. p. 15. Has. in solo arenoso mobili ad oras Novæ-Zeelandiæ, loco præsertim Baie des Iles dicto à cl. Hombron detecta. Desc. Fila cæspitosa, rigida, intricata, olivacca, uncialia ses- cunciüaliaque, ÿ; millim. crassa, basi ope ramellorum saxis, lapik- lis, conch; liorumque fragminibus affixsorum radicantia repentia- que, deïin ascendentia et erecta, vagè fasciculatimque ramosa. Remi inferiores alterni aut suboppositi, supremi ad speciem fasciculati erecti. Quidam ramuli videntur decussato-adnati, qui, si secti fuerunt, cum cavitate vel tubo fili primarii communicantes re- periuntur. Parietes filorum crassssimi sunt, cüm 5% millim. et ampliüs metiuntur, rigidiusculi et cartilagineo-membranacei. Materia viridis endochromatorum & granulis intensè viridibus sphæricis, ferè centimillim. diametro æquantibus, gelatinà ad speciem concolori religatis constans. Septa, quæ in articulos lon- gissimos hanc Confervam hine indé dividit, eâdem ferè crassitie sunt ac tubi parietes ipsi. Artieu/i ramulorum radicantium dia- metro triplo quadruplôve tantüm longiores. Oss. Je ne connais que ma €. pachyrema (Canar. Crypt. p. 184) dont les filaments aient une rigidité et les parois une épaisseur aussi grandes que nous les BOTANIQUE. 7 observons ici. On croirait plutôt avoir affaire aux frondes tubuleuses de quelques Caulerpes. C’est une excellente et bien remarquable espèce. | CONFERVA VIRGATA Ag. C. fils ultrà setaceis nigrescentibus dichotomis, ramis fastigia- is, articulis sesquilongioribus. Six. Conferva virgata Ag Syst. Alg. p. 119.— Cladophora virgata Kütz. /. c. p. 271. Has. in oris insul. Aukland à d'Urville et cl. Hombron lecta. CONFERVA PAGIFICA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 44, f. 2. C. cœæspite funiculari-ramoso à filis constante capillaceis viri- dibus nitentibus basi radiciformi-intricatis ramosissimis , ramis erechs inferioribus simplicibus , hinc indè in fulcrum rectum un- cinatumve mutatis, superioribus dichotomis, ramulis subsecundis acuhs, articulis diametro subduplà longioribus exsiccatione alter- natèm constrictis. Conferva pacifica Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 16. Has. in oris insularum Aukland, cum Codio tomentoso hanc speciem legerunt d'Urville et cl. Hombron. Drsc. Cæspes intensè viridis, magnitudine varians , 1 ! £ ad 5 pollices longus, basi funiformi ramosus, totus è filis maximé in= tricatis compositus. Fila basin versüs radiciformem decoloratam proximis intexta, dein libera, ramosissima. Rami erecti infra ge- niculum quodque egredientes, inferiores subsimplices, lineâ mi- nores, sensim majores magisque compositi, bifurci, secundè ra- mulosi, tandem subdichotomi, ramulis acutis subsecundis. Hinc indè sive ramis, sive filo primario innascuntur ramuli simplices, 4 8 _ VOYAGE AU POLE SUD. pellucidi, fulcriformes, attenuati, recti aut in cirrhum involuti, quibus vel corporibus vicinis, vel aliis ejusdem cæspitis filis sese innectunt , forsan et ad arenam littoris inhærent. Adsunt etiam L . : É : ) i, diametro subduplo lon- giores, exsiccatione alternatim constricti, ramulorum parüm mi- nores, radicum contrà vel fulcrorum multo longiores, et ut vide- tur compressi. Color cæspitis exsiccati intensè — filorum singulo- rum madidorum lætè viridis. Substantia membranacea, tenuis. Chartæ non adhæret. Ogs. De même que ma Conferva oxyclada (FI. Boliv. p. 5, t. 4, f. 1), cette espèce forme, par l’en- chevêtrement de ses filaments, une sorte de cordon feutré vers le bas, lequel se divise en rameaux au sommet. Chacun de ces rameaux, comme le funicule d’où il émane, est composé d’une quantité innom- brable de filaments très-ténus et très-rameux. Nous avons des échantillons, qui n’ont pas plus de trois cen- timètres de haut, divisés, dès la base, en cinq ou six cordons, et d’autres qui s'élèvent à quinze centimètres, fournissant des rameaux à différentes hauteurs. Cette Algue ressemble un peu au C. rupestris, dont elle dif- fère non-seulement par ses crampons ou ramules radi- ciformes, mais encore par la plus grande ténuité de ses rameaux et la brièveté relative de ses endochrômes. EXPLICATION DES FIGURES. PL 44, fig. 2. «, Conferva pacifica vue de grandeur naturelle. b, un des nombreux rameaux qui la composent, isolé et grossi cinq fois. c, portion du même rameau, grossi huit fois, et mon- trant en d, d, d, les ramules fulcriformes au moyen desquels les filaments de cette Conferve adhèrent entre eux ou aux corps BOTANIQUE. 9 1 l° Sat nt lihiinnnrtent ».nlnéeinntre ] hrû vros- 5 4 LE F0 sis plus de cinquante fois, pour montrer l’état de collapsus alter- natif de ceux-ci dans l’état de dessiccation. Coxrerva /ÆGiceras Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 7, fig.2. C. repens, filis membranaceis tenuissimis dichotomis in cæspilem viridi-fuscum implicatis, ramulis lateralibus ceratoideo-recurvis , articulis fusco-punctatis diametro duplù quadrupldve longioribus. Conferva Ægiceras Montag. Prodr. Phyc. antarct. p.15. Le ad rupes submarinas littoris insulæ Toud, in freto Tor- res, néc non ad Desmarestiam ancipitem in vicinià Terræ Louis- Philippe lectam parasitans ab ill. d’Urville inventa. Drsc. Cœspes viridi-fuscus, pollicem altus, et crassus. Fila membranacea, cylindrica, tenuissima, uncialia, + millim. dia- metro æquantia, maximè intricata, erecta, vagè subdichotomo- ramosa. Rami virgati h. e. sensim minores; filo primario confor- mes, hince indè ramulis uncinatis obsessi. Ramuli remoti, primè erecto-patentes, apice ad instar cornu caprini aut arietini revo- luti, millimetrum cum parte recurvâ metientes, ad ipsum geni- culum vel paul infra id nascentes. Præterea è filo primario ra- misque oriuntur ordine nullo radices s. ramuli ad speciem conti- nui, pellucidi, sesquimillimetrum et ultrà longi, demissi, quibus hæc alga rupibus adrepit. 4rticuli filorum ramorumque cylin- drici, longitudine variabiles, diametro duplè quadruplôve lon- giores, ramulorum verd à basi ad apicem sensim minores. Endo- chromata lutosa vel decolorata, pellucida, è granulis 45 millim. diametro æquantibus non admodüm confertis composita. Fila præsertim in ætate teneriore punctis tenuissimis fuscis tota punc- tata, quæ puncta, provectà ætate, non nisi in materiâ granulosà endochromate inclusà persistunt. Substantia membranacea ,.te- nerrima, facillimè minimo tractu dilaceranda. Color lutosus seu 10 VOYAGE AU POLE SUP. sordidè ochreus. Chartæ et vitro arctè adhæret. Vi structuræ endochromatis forsan olim sui generis alga, tm Crioceras salu- tanda. Generi Zignoa Trevis. videtur proxima. Ogs. La nature des endochrômes , qui, dans cette Algue, sont composés de grains parfaitement globu- leux, assez gros, d’une couleur d’ocre sale ou de boue, si peu serrés, qu’il serait possible de les compter, de- venant presque transparents, comme le tube membra- neux qui les contient , à une époque avancée de leur végétation, me porte à croire que, quand on la con- naïtra mieux, elle pourra devenir le type d’un nou- | À PAL ER + « von Fil Ÿ le Do let Teatro: *Æ EXPLICATION DES FIGURES. PL. 7, fig. 2. a, touffe du Conferva Ægiceras vu de grandeur naturelle. 4, un filament isolé, et grossi six à sept fois. c, portion du même, grossi vingt-cinq fois. d, deux articles ou endochrômes montrant des granules sphériques (ce sont les plus gros) et des points bruns qui paraïssent occuper le trajet du tube extérieur. CONFERVA PATENTIRAMEA Montag,. C. filis tenuissimis flaccidis , exæsiccatione griseis, subsimpliciter ramosis, ramis divaricatis, articulis diametro subquadruplà lon- gioribus. Conferva patentiramea Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 15. Has. ad littora insulæ Taiti à cl. Jacquinot lecta est. Dssc. Fila intricata cæspites biunciales formantia, diflicillimè extricanda , tenuissima et tenuissimè punctata , subpellucida, flaccida, exsiccatione collapsa et grisea, Chartæ non aut laxè ad- bæret. BOTANIQUE. 11 Oss. Cette Conferve diffère, par sa couleur et ses rameaux divariqués, des C. C. distans et membrana- cea, dont elle parait se rapprocher le plus. CONFERVA ANISOGONA Montag. Botanique, Cryptogamie, P1.145, fig. 3 C. filis setaceis longissimis intricatis virgato-ramosis , ramas iterüm breviter ramosis, ramulis ultimis ternis quaternisve secun- dis, articulis cylindricis inæqualibus diametro duplà quadruplève longioribus, exsiccatione alternatèm constrictis. Conferva anisogona Montag. P Prodr. Phyc. antarct. p. 15. Has. ad littora insulæ Toud hancce speciem anomalam aliis älgis parasitantem legit d'Urville. Dssc. Cæspes valdè intricatus, tri-quadriuncialis, viridis. Fi/a, seorsim visa , setacea, membranacea , longissima , + millim. dia- metro metientia, dichotoma, dein vagè ramosa. Rami virgati h. e. ramo altero plerumquè breviore, iterum ramulosi. Ramuli ultimi terni quaternive brevissimi, secundi, non autem fastigiati. Aréi- culi cylindrici, longiores brevioresque inordinatè mixti, diametro - duplà quadruplôve longiores, exsiccatione complanati vel alter- natim constricti. Genicula in ramulis coillapsis pellucida, i in con- strictis verd obscura. Color plantæ humidæ lætè virens, exsicca- tæ glaucus s. griseo-viridis. Chartæ et vitro adhæret. Oss. Cette Conferve a des affinités avec plusieurs de ses congénères déjà décrites, mais elle ne ressem- ble parfaitement à aucune d'elles. C’est du C. diffusa Roth que je la crois la plus voisine; elle en diffère néanmoins, si je ne me trompe, 1° par ses articles très-inégaux, qu'on les observe soit sur le filament 42 VOYAGE AU POLE SUD. principal, soit sur les ramules; 2° par l'absence de points noirs au niveau des cloisons, quand la plante est desséchée. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 13, fig. 3. a, Conferva anisogona vue de grandeur natu- relle. #, un rameau de la même, grossi vingt-cinq fois. Tris. IV. CAULERPEÆ Grev. Montag. CAULERPA Lamx. Surculus (Rhizoma) horizontalis, repens, radices fibrosas emittens et frondem corneo-membranaceam, vitream, multiformem, sessilem aut stipitatam, intüs fibris tenuissimis anastomosanti-reticulatis spongio- sam sursüm erigens. Materia granulosa viridis reti- culo parietibusque affixa tandem in sporidia nutata. Icon. Decaisn. PJ. Arab. 1. VII, B. — Montag. Canar. Crypt. 1. 9.— Kütz. Phye. gen. t. 42. H. CAULERPA PROLIFERA Lamx. C. surculo réponte one rer Res supernè frondes sti- pitatas enerves niti ellipti hs probfers emittentes. sas à basi aut margine Sxx. Fucus prolifer Forsk. Fl. Æg. Arab. p. 493.—F. Ophio- glossum Turn. Hist. Fuc. t. 58, — Ulva prolifera DC. F1. Fr. V. p: 4. — Caulerpa prolifera Lamx. Journ. Bot. 1809. p. 142, t. 2. — Ag. Sp. Alg. X. p. 444. — Montag. Canar. Crypt. p. 179. Han, in littora insulæ Manga-Reva à cl, Hombron lecta. BOTANIQUE. 45 CAULERPA PENNATA Lamx. C. frondibus pinnato-pectinatis , pinnis lanceolatis oppositis utrinque attenualis. Syx. Fucus pinnatus Linn. Suppl. p. 452. — Turn. Hist. Fuc. t. 53. — Caulerpa pennata Lamx. L. c. p. 143. t. 2, f. à. — End. lc. p.16. — C. taxifolia Ag. Sp. Alg. 1. p. 435. Has. cum priori legit cl. Hombron. CAULERPA PLUMARIS Ag. C. frondibus pinnato-pectinatis , pinnis oppositis linearibus. Sax. Fucus plumaris Forsk. 2. c. p. 190.— Fucus pinnatus Esp. Fuc.t.158.—F. taxifolius Turn. L. c.t. 54, non Wahl.— Cau- lerpa myriophylla Lamx. /. c. — C. plumaris Ag. L. c. p. 436.— Bory, Coquille, p. 193. Has. cum præcedente à cl. Hombron lecta. CAULERPA SEDOIDES Ag. C. ramentis vesiculosis subsphæricis undiquè laxæè imbricatis siccitate fornicatis. Sy. Fucus sedoides R: Br. — Turn. L c. t. 172. — Caulerpa sedoïides Ag. L. c. p- 438. Has. cum prioribus et ad oras insulæ Leyden à cl, Hombron lecta. CAULERPA OLIGOPHYLLA Montag. C. surculo repente longissimo diviso, frondibus erectis brevibus simplicibus unâ alterâve pinn& instructis, pinnis suboppositis cla- vatis, impari cœteris longiort. 14 VOYAGE AU POLE SUD. Sxa. Caulerpa oligophylla Montag. Prodr. Phyc. antarct. p.14. — Endl. 2. c. p.17, n. 31. Haë. ad rupes corallinas insulæ Toud, Récifs de l'Échouage vulgô nuncupatas, legerunt d'Urville et el. Hombron. Desc. Surculus repens, teres, pedalis, calamo scriptorio tenuior, infrà radices intervallis variis plermque vero uncialibus sejunc- tas emittens sursümque frondes breves erigens. Radices unciales, surculo conformes, primüm spatio semipollicari pollicarique nu- dæ, deïn in fibrillas confertas sub arenam penetrantes solutæ. Frondes ongitudine et crassitudine radices vix superanutes, tere- tes, simplices, tm æquales, unâ alterâve pinnâ, rard pluribus instructæ. Pinnie basi teretes, apice capitatæ, hinc subclavæfor - mes,alternæ vel oppositæ, et si quando evenerit ut adsint quater- næ, intervallo bi-trilineari distantes, impari, quæ continuatio es frondis, ut plurimüm longiore. Substantia corneo-cartilaginea , pinnarum submembranacea. Color exsiccatæ luteo-fuscus, vires- cens. Os. Si je n'avais eu en même temps sous les yeux plusieurs échantillons de cette Algue, si d’ailleurs elle n’eût pas été recueillie par deux personnes différentes et toujours avec les mêmes caractères, j'aurais pu et dû croire qu’elle appartenait à une autre espèce dans “un état anomal ou pathologique. Mais la constance des caractères par lesquels je viens de la signaler est telle, que je ne fais pas difficulté de l’admettre comme espèce. Son facies est si remarquable, que je ne vois, parmi ses congénères, que la C. clavifera avec laquelle elle puisse être comparée. Toutefois, les pinnules sont distiques et non imbriquées de toutes parts. BOTANIQUE. 15 CAULERPA CORYNEPHORA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 6, fig. 2. C. surculo repente crasso, frondibus erectis elongatis pinnatis, pinnis clavatis oppositis baies ob lineam pellucidam specie articu- latis. Syx. PE cor ne! Montag. Prodr. Phyc. antarct. P. 14. — Endi. / Has. cum priori à d’Urville et cl, Hombron lecta. Desc. Rhizoma s. surculus horizontalis eylindricus, pennæ anserinæ crassior, cartilagineo-corneus, infrà hic et illic radices pue, Kpnior sp fibr pa et in arenà descendentes, basi nudas et ejusdem cum caule ain d: sensim attenuatas, in ramum unum aut alterum interdüum divisas, à medio ad apicem pinnatas, emittens. Pinnæ jugamento subbilineari oppositæ, patenti-erectæ, clavatæ aut pistilliformes, basi ad ortum constrictæ, subarticulatæ, spatio hyalino à fronde distinctæ, apicem versus decrescentes, i impari obovatâ. Frons ex apice continuatur et subindè pinna inferior in frondem eâdem ratione pinnatam mutatur. Color surculi luteo- olivaceus, frondiam pinnarumque intensè viridis, nigrescens. Substantia caulis frondiumq » dura, pinnarum membra- nacea. S/ructura generis. Os. Cette espèce, qu’à la première vue on pourrait confondre avec plusieurs autres de la deuxième sec- tion d’Agardh, se distingue de toutes par la position distique de ses pinnules, et par conséquent appartient à la première section, à celle des Taxiformes. Elle diffère donc des C. C. clavifera, cactoides, etc., abso- lument comme le C. Lessonii Bory diffère du €. cu- pressoides Turner. 16 VOYAGE AU POLE SUD: Les récifs de l'Échouage de l’île Toud, sur lesquels ont été trouvées tant de belles Algues, et en particu- lier celle-ci et la précédente, couvrent et découvrent avec le flux et le reflux. EXPLICATION DES FIGURES. PI. 6, fig. 2. a, Caulerpa corynephora vue de grandeur natu- relle. à, rhizome. c, c, fronde. d, un rameau avorté. e, sommet d’une fronde ayant acquis tout son développement. f, sommet d’une autre fronde dont l’évolution continue en g. On voit dans les deux dernières figures, grossies environ du double, que les rameaux À, k, sont opposés, et qu’à leur naissance ?, il existe un petit espace linéaire transparent. CAULERPA LÆTÈ-VIRENS Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. G, fig. 1. C. surculo repente crasso, frondibus erectis simplicibus aut di- visis, ramentis vesiculosis longè pistilliformibus amæne viridibus undique imbricatis. Six. Caulerpa lœté-virens Montag. /. c. p. 13. — End. Z. c.. p: 16, n.14. Has. in insulæ Toud littoribus rupes submarinas obtegentem hancce pulchram distinctissimamque speciem detexit ill. d'Ur- ville. Desc. Surculus repens, more congenerum cartilagineus, flac- cidior tamen, teres, quadriuncialis, pennæ anserinæ crassitu- dine, pallidè viridis, infrà radices emittens ipsomet graciliores, ferè pollicares , non nisi apice fibrillosas, sursumque porrigens frondes pennâ corvinâ crassiores, bi-triunciales, undiquè ramen- üs vestitas. Ramenta densissimè imbricata, erecta, frondis crassi- tudine, pro ratione longa, 4 ad 6 lineas metientia, pistilliformia, Pa BOTANIQUE. 17 h. e. cylindracea, nec nisi summo apice leniter incrassata, tenuis- simè membranacea , lætè-virentia, provectà ætate vix in luteum vergentia. Substantia surculi cartilaginea, frondis ramentorum- que membranacea, horum tenerrima. Color amænissimè virens, radicum in luteum abiens. Chartæ arctissimè adhæret, modd ne in aquâ dulci diù commoraretur. Oss. Il serait bien plus commode de réunir sous un seul nom spécifique toutes les Caulerpes dont les frondes sont recouvertes de toute part de ramules en massue. Mais la forme de ces ramules est-elle le seul caractère propre à les faire distinguer, et serait-il philosophique de négliger tous les autres? Ainsi, la longueur, la consistance, la couleur, quand elle est tranchée et constante, comme dans le cas présent, nous semblent devoir être prises en considération. Ici, nous jugeons par la seule inspection de la plante qu’elle ne saurait appartenir à aucune des variations du €. clavifera; et, quand nous comparons attentive- ment les diverses parties de ces deux plantes entre elles, nous restons convaincu qu'il n’y a point de rap- prochement possible. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 6, fig. 1. à, Caulerpa læeté-virens vue de grandeur natu- relle, et dont on n’a représenté qu’une portion du rhizome #, avec trois frondes. c , sommet d’une fronde grossi , afin de mon- trer plus distinctement les ramules imbriqués qui la recouvrent. 18 VOYAGE AU POLE SUD. CAULERPA MAMILLOSA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 6, fig. 3. C. surculo longissimo repente, frondibus erectis ramosissimis , ramis corymboso-fastigiatis , ramentis sessilibus , inferioribus ma millaribus obtusis quinquefariäm — superioribus ovatis mucrona- hs sexfarièm imbricatis. Syx. Cauterpa ericifolia Montag. Ann. Sc. nat. tom. 16, p.271. non Âg.— C. mamillosa Ejusd. Prodr. Phyc. antarct. p- 13. — Endl. £. c. n. 19. Has. in oris insulæ Galega primus omniunm el, Aug. Leduc, dein ad littora Manga-Reva insulæ cl. Hombron legerunt. Desc. Surculus prostratus, repens, teres, lævigatus, nitens, longissimus, pedalis et ultrà, pennä anserinâ multo crassior, dia- metro scilicet bilineari, simplex vel semel iterumque dichotomus, intervallis perquäm variüs, bilinearibus-pollicaribus, per totam longitudinem è parte inferiore radices, & superiore vero frondes agens. Radices crassæ, surculo tamen ex quo oriuntur tenuiores, cæterüm illi conformes, brevem nudumque post intervallum ra- mosiusculæ, unciam et ultrà longe, apice fibrosæ et arenulis madreporisque in pulverem reductis spurcatæ et obsessæ. Simili ratione ac radices, intervallis scilicet inconstantibus, è rhizo- mate surgunt frondes ut plurimüm tres uncias altæ , basi sim- plices, eâdem ac surculus teres crassitudine gaudentes , mox vero ramosissimæ, ramis vagis erectis undique ortis arbusculum elegantem referentibus. Frons seu caulis primarius, non autem rhizoma , undiquë obsessus verrucis mamillaribus obtusis basi de Re nancsi + U F ra tibus, ordine geometrico 3 dispositis, gyro scilicet secundo sextam mamillam reducente. . Ramenta quibus rami vestiti sunt, densius imbricata magisque à fronde distinct, Ovata, basi inflexa, apice acuminulata, acumine BOTANIQUE. 19 brevi pungente pellucido, utriculis caricinis maturis haud ab- similia, sexfariàm disposita. Quandoquè duo simul coalescunt. Substantia corneo-cartilaginea. Color surculi, radicum et fron- dium luteolus nitidus, ramentorum viridi-luteus in aurantiaeum vergens. Structura congenerum, sed materia granulosa frondis primariæ -reticulo interno inhærens plerumquè colore auran- tiaco insignis est. Zonæ concentricæ, quæ progressu fiunt ætatis et incrementum frondis indicant, facillimè sub microscopio com- posito conspiciuntur, Oss. La planche 56 de Turner m'avait d'abord in- duit en erreur, faute d’être suffisamment analytique, et surtout parce qu'elle ne représente qu’un fragment peu caractérisé du C. ericifolia. Si je m'étais, à la vérité, tenu davantage à la lettre de l'excellente des- cription qui l'accompagne, je n'aurais sans doute pas pris le change. Cette espèce diffère, en effet, de celle pour laquelle je l'avais prise, non-seulement par un facies propre, mais encore par la brièveté et la den- sité des ramules qui garnissent les frondes et ses divi- sions. La disposition spirale de ces ramules est triple dans la tige principale, où elle est plus facile à obser- ver. Quand on compte de droite à gauche, on en trouve Cinq dans chaque tour de spire, le sixième commençant un nouveau tour. Si l’on poursuit une spire de gauche à droite, on a la disposition géomé- trique -:. Enfin, une troisième spire, très-allongée, offre la divergence +. Il faut toutefois prévenir que de cette dernière on ne peut guère voir plus d’un quart, à cause de la ramification, qui empêche de la poursuivre , et vient d’ailleurs déranger la symétrie. On ne saurait mieux comparer les rameaux de cette 20 VOYAGE AU POLE SUD. Algue qu’à certains épillets de Carex, aux utricules mûres desquels les ramules (ramenta Ag.) ressem- blent on ne peut davantage. EXPLICATION DES FIGURES. PL 6, fig. 3. a, Caulerpa mamillosa vue de grandeur naturelle, mais dont on n’a pu, vu sa très-grande dimension, faire figurer qu'une portion du rhizome #, #. On voit en c, e, deux frondes très-rameuses. d, représente le sommet d’un rameau couvert de ses ramules ovoïdes acuminés. e, tronçon de la partie inférieure d’une fronde, là où commencent les ramules. J, coupe transver- sale de la fronde vers le sommet, afin de montrer la disposition spirale des ramules. g, une coupe semblable, propre à faire voir le tissu filamenteux-spongieux et les granules colorés qui rem- plissent les frondes. CAULERPA SELAGO Ag. C. surculo tereti dichotomè ramoso, frondibus erectis simpli- ciusculis undiquè obtectis ramentis setaceis acutiusculis densè im- bricatis. Six. Fucus Selago Turn. L. c. t. 55.— Caulerpa Selago Ag. Sp. Alg. 1. p. 442.—Endl. Z. c. p. 16. Has. ad oras insularum Manga-Reva et Toud legerunt d’Ur- ville et cl. Hombron. CAULERPA CUPRESSOIDES Ag. C. surculo repente ascendenteque, frondibus dichotomis obtectis ramentis linearibus abbreviatis subbifariis arctè imbricatis. Syn. Fucus cupressoides Wabhl in Skrivt. af Noturh. Hist. BOTANIQUE. 21 Selsk. V. 2. p. 38. — Esper, Fue. t. 161.— Turn. £. c. t 195.— Caulerpa hypnoides Lamx. Journ. Bot. !. c. p. 145.1. 3, £. 3. — C. cupressoides Ag. Sp. Alg. 1. p. 441. Haz. ad insulam Toud à d’'Urville lecta. + CauLERPA URVILLIANA Montag. ms. C. surculo repente..…. fronde erectà dichotomä in ramentis membranaceis ovoideis mucronatis contiquis siccilate collapso- corrugatis undiquè tuberculoso-inflatà. Haz. cum priori legit ill. d'Urville. Desc. Surculus repens deest. Frons erecta, biuncialis, basi pen- nam corvinam æmulans , post intervallum semipollicarem in ra- mos plures, sæpiüs tres, iteratim dichotomos, divisa. Rami mem- branacei, flaccidi, ramentis mamillaribus è tubulo frondis inflato ortis toti obtecti. Mamillæ basi ampliatà expansæ , subovatæ, apice Prphann AE mi ae HER er subimbri- catæ, eni- tatam præbentes. Color intensè viridis. FR frondis car- tilaginea , ramorum ramentorumque membranacea-chartacea , lenta. Chartæ laxè adhæret. Os. C’est avec doute que je propose cette nouvelle espèce, dont l'amiral ne m’a donné qu’un seul indi- vidu, et encore incomplet, puisqu'il est privé de la souche rampante ou du rhizome. La fin déplorable de cet illustre marin a été cause que je n’ai pu recourir à sa collection, qui m’a paru fort belle, pour éclaircir mes doutes, et me mettre à même de compléter Fhis- toire de cette Caulerpe. Je ne me dissimule pas son affinité avec le €. mamillosa; toutefois, je possède des 22 VOYAGE AU POLE SUD. échantillons de celui-ci, dans tous ses âges, dans tous ses états, et aucun ne me l’a présenté membraneux et susceptible d’adhérer au papier sur lequel on le pré- pare. Dans tous les cas, je l’inscris ici pour mémoire, le recommandant aux futurs explorateurs du détroit de Torres. Ce Caulerpa a encore quelque analogie avec le C. Webbiana, puisque ses expansions mamil- laires ne sont que des renflements du tube principal, et communiquent avec lui par une large base. C’est, si l’on veut, une Chauvinie à ramules extrêmes ses- siles. Enfin, elle ressemble encore assez à la figure 56 de Turner, qui représente son Fucus ericifolius; mais elle en diffère en ce sens, que ses ramules, loin d’avoir une ligne de long et d’être isolés de la tige, ne sont que de simples renflements dont la base conflue avec elle ; et qui ont à peine un millimètre de relief. Tri8. V. SIPHONEÆ Grev. emend. RHIPIDOSIPHON Montag. : Frons viridis, stipitata, stipite continuo monosipho- nio, mox plana, flabellari-expansa, anticè fissa, basi cuneata, è tubulis contiguis dichotomis anastomosan- tibus materià granulosà sporaceä refertis, crustà cal- careà obductis conjunctisque constituta. Rhipidosiphon Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 14. — End. £, c. p. 17. Icon. Nostra, t. 7, fig: 7. BOTONIQUE. 25 Os. Composé d’un seul tube inférieurement, qui, s’élevant par des bifurcations successives, étalées sur un même plan, constitue enfin une fronde flabelli- forme, ce genre est assez voisin de l’Acétabulaire, et enduit comme lui de carbonate calcaire. Mais, dans l’Acétabulaire, genre d’ailleurs un peu plus composé, le tube principal ou primitif produit à son sommet un verticille horizontal de tubes simples, dont le calibre va en augmentant jusqu'à la périphérie. Ce peu de mots suffit pour montrer les analogies qui rappro- chent et les différences qui séparent ces deux genres. Le Rhipidosiphon diffère de l’Udotea par sa simplicité et sa ramification. Enfin, son stipe monosiphonié, continu, s’oppose à tout rapprochement avec la se- conde section, Halipsygma, du Penicillus. RHIPIDOSIPHON JAVENSIS Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 7, fig. 3. Character idem ac generis. Sn. Rhipidosiphon javensis Montag. 2. c. p. 15.—Endl. £. c. Has. ad Madreporam quamdam cum Turbinariä denudatä in oris insulæ Leyden, Bataviæ ex adverso, legit cl. Hombron: Dssc. Totius algæ altitudo quadrilinearis. Supes semilineam longus , capillaris, tubulosus, tubo continuo, basi fibrillis ali- quot, at raris, rupi affixus, mox in frondem cireumscriptione fla- bellatam abiens. Frons plana, 1-2 lineas sursum lata, basi cu- neata, è tubulis in plano dichotomis sibi appressis contiguis anastomosantibusque, sinubus rotundatis, substantià granulosâ 24 VOYAGE AU POLE SUD. viridi farctis, apice solutis, constituta. In provectâ ætate tota planta crustä calcareä obducta est, quæ verd inter tubos crassior obvenit. Color incrustatæ albo-viridis, in aquâ acidulà maceratæ viridis. EXPLICATION DES FIGURES. PE 9, fig. 3. a, Rhipidosiphon javensis vu de grandeur natu- relle. c, le même, grossi environ vingt fois. d, disposition des tubes à la périphérie, vue au même grossissement. e, figure mon- trant le mode de division et d’anastomose des tubes entre eux, grossie cent vingt fois. HALIMEDA Lamx. Frons sessilis vel stipitata, flabellata vel dichotomè ramosa, è tubulis ramosissimis, dichotomis, implexis composita; rami prolifero-articulati, articulis reni- formibus transversis integris vel lobatis. Endl. /. c. p- 17. | Icon. Decne. Ann. Sc. nat. Bot. 2: sér. XNIIL. t. 17, Î. 14. — Kütz. Phyc. gen. t. 43. IL. HAzLIMEDA PLATyDISCA Decne. H. di-trichotoma , articulata, articulis amplis coriaceis lentis planis reniformibus integrisque vix incrustatis. SIN. Halimeda platydisca Decne. 4, c. P: 103. Has. in oris insulæ Manga-Reva cl, Hombron legit, BOTANIQUE. 25 HaALIMEDA TRiLoBA Decne. H. trichotoma, diffusa, articulata, articulis subcordatis aut substipitatis medio longitrorsüm incrassatis, apice plus minùs profundè trilobis ; lobis interdüm subteretibus. Sxx. Halimeda triloba Decne. L. c. Has. cum priori. PENICILLUS Lamk. Frons stipitata, erecta, è tubulis simplicibus com posita, apice penicillatim ramosa, ramis dichotomis articulatis, articulis teretibus , liberis vel flabellato- conjunctis, materie viridi farctis. Algæ marinæ incrustatæ. Endl. /. €. p. 18. Icon. Nostra, t. 14, fig. 4. — Kütz. Z. c. t. 43. HE. Peniczus ARBuSCuLA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 14, fig. 4. P. stipite brevi, fiüis liberis dichotomis articulatis fasligiatis diametro % millim. æquantibus, crusté mucilaginoso-calcareà po rosû obductis. Sn. Penicillus Arbuscula Montag. Prodr. Phyc. antarct. p.14. —Endl, Z. c. Has. in littore insulæ Toud ab ill, d'Urville detectus. 26 VOYAGE AU POLE SUD. Oss. Malgré les descriptions, qui ont été publiées par Lamouroux, de son Nesea Penicillus, et par M. Kützing, de l’organisation de son Coralliodendron, qu'il a changé plus tard (Phyc. gen. p. 310) en Coral- locephalus, ce genre est si rare et encore si peu connu, au moins de la généralité des botanistes, qu’il ne sem- blera peut-être pas superflu de consigner ici les ob- servations que son étude m'a mis à même de faire. Mon analyse a été rédigée presque à la mème époque que celle de M. Kützing; mais des circonstances indé- pendantes de ma volonté en ont retardé la publica- tion. On y trouvera, je l'espère, quelques détails sur des points négligés par mes devanciers ou sujets à controverse, Le stipe est formé par la réunion des mêmes fila- ments qui composent la plante tout entière. Ceux-ci sont reliés entre eux, non pas, comme le pensait Lamouroux, par la présence d’une matière gélati- neuse qui, en se desséchant, agglutinerait ensemble Jes parties où elle prédomine, mais bien par des es- pèces de crampons, lesquels, partant de tous les points de la continuité de chaque filament , s’épa- nouissent sur les crampons voisins ou sur les fila- ments eux-mêmes. Ces crampons, radiciformes, longs d'environ un demi-millimètre, sortent à angle droit du filament, et se divisent en plusieurs filets courts, ou se terminent par une sorte d'épatement en patte d'oie. Leur distance les uns des autres est rarement plus grande que leur propre longueur. Le filament Voù ils tirent leur origine ne paraît pas articulé: Le BOTANIQUE. 27 faisceau de ces filaments, qui constitue le stipe, n’est pas relié par une membrane, comme l’a encore avancé Lamouroux; mais il m'a paru que les crampons ou les rameaux latéraux dont nous venons de parler s’épanouissaient en se perdant dans la couche créta- cée ou calcaire dont est enduit ce même stipe. Com-— primé entre les doigts, celui-ci cède facilement, et ne reprend sa forme cylindrique que quand on le replonge dans l’eau. Les filaments en question se terminent inférieurement, ou, pour mieux dire, se MÉRHSEDEOSQRE en name. mme ee presque aussi longues qu'eux, lesquelles p mêmes, de tous les points de leur longueur, et même de leur sommet obtus et en cul-de-sac, une foule innom- brable de radicelles de la plus grande ténuité. Elles descendent entre les grains arénacés du fond de la mer, et servent à y fixer solidement la plante, en multipliant ainsi à l’infini les points de contact et l’adhérence qui en résulte. Enfin, les filaments du stipe deviennent libres à son sommet, et se divisent, par dichotomies successives, en un épais faisceau de ramules qui donnent à la plante la forme d’un gros et court pinceau, ou l'aspect d’un petit arbuste. Cha- que ramule à moins de deux centimètres de long, et dans cet espace il se bifurque six ou sept fois. Son diamètre moyen, en y comprenant la couche calcaire, est de + millimètre vers le bas, et un peu moindre vers le sommet. Les ramules sont articulés, et le lieu de la cloison est marqué par un rétrécis- 28 VOYAGE AU POLE SUD. sement de la couche calcaire ‘. La longueur des arti- cles est fort inégale; elle varie entre un demi-milli- mètre et trois millimètres. Toutes les divisions d’un rameau arrivent à la même hauteur, et sont consé- quemment fastigiées. Dans un rameau, il y a deux choses à considérer : le filament confervoïde et l’en- duit calcaire, ou plutôt gélatino-calcaire dont il est recouvert. Le filament offre la couleur et la structure des Conferves ; il est très-facile de le mettre à nu, même par des moyens mécaniques, quoiqu'on y par- . vienne plus promptement encore en le soumettant à l'action d’un acide affaibli. La couche calcaire qui revêt les rameaux du Penicillus est très-mince et très- friable; on l’en détache aisément par l’abrasion et même par la pression entre deux corps durs. Si on l’examine à un grossissement moyen du microscope composé, on la croira percée, comme une écumoire, par des trous réguliers, arrondis, ovales ou ellipti- ques, et c'est ce qui est arrivé à la plupart de ceux qui l'ont observée. Mais l'illusion disparaîtra si l’on fait usage d’un grossissement plus fort ; l’on pourra se convaincre alors que ce qui semble un pertuis est tout simplement une vacuole creusée dans l'épaisseur 1 J'ai réfuté victorieusement ailleurs (Ann. Sc. nat. Nov. 1842, p. 263) _cette assertion de M. Kützing, que la eroûte poreuse seule est articulée, et que les filaments confervoïdes ne le sont qu’en apparence , et ne portent réellement pas de cloisons. J'ai montré, au contraire, et notre figure p de la planche 14, figure 4, reproduite au moyen de la chambre claire, en fera foi, j'ai montré, dis-je, que des cloisons complètes existent là absolument comme dans les Confervées BOTANIQUE. 29 de la couche concrète. Ces vacuoles sont éparses , mais aussi quelquefois on les voit rapprochées deux à deux, au point même de se toucher et de se confon- dre. On remarque encore qu’elles sont jointes par des lignes très-déliées, plus obscures que le reste de l’enduit. Ce que sont ces vacuoles, comment elles se forment, et quel est leur usage , ce sont des questions auxquelles il m'est tout à fait impossible de répon- dre. Cette structure, il faut en convenir, est bien re- marquable; mais, toute singulière qu’elle soit, elle ne saurait empêcher que le corps naturel qui la présente ne doive, en vertu de son organisation intime , être rapporté aux Algues dont on l'avait mal à propos distrait. Dans l'échantillon de notre espèce , recueilli à l'île Toud , le stipe a environ quinze millimètres de haut sur un diamètre de deux tout au plus, et le pinceau de ramules libres fastigiés acquiert une hauteur et une épaisseur de vingt-cinq millimètres. EXPLICATION DES FIGURES. à PL. 14, fig. 4. a, Penicillus Arbuscula vu de grandeur natu- rellé, montrant en #, le chevelu des radicelles, en c, le stipe ou pé- dicule, et en d, les filaments libres. e, un des individus qui entrent dans la composition de cette algue, isolé, et grossi environ quatre fois. On voit en f, la portion du filament engagée dans le stipe, et en g, le point où celui-là se dégage pour s’encroûter, se diviser par dichotomies, et former, par sa réunion avec les filaments voi- sins, l'espèce de houppe ou de pinceau qui caractérise le genre. h, montre la racine ou le chevelu qui part inférieurement du 50 VOYAGE AU POLE SUD. filament feutré dans le stipe : cette figure est grossie autant que la précédente et la suivante. , laisse voir toute la portion supé- rieure et libre d’un individu concourant à la formation du tou- pet. On voit en /, une portion d’un filament libre, grossi un peu plus de cinquante fois, et encore recouvert en », d’un anneau de l'enveloppe gélatino-calcaire, dont le reste a été dégagé par un séjour peu prolongé dans une eau acidulée, n, représente l’enve- loppe en question ramollie par l'humidité. On y voit, à un gros- sissement de cent quatre-vingt dix fois, des espèces de bulles sphériques qui semblent réunies par des lignes de communica- tion. Quelquefois deux de ces bulles ou vacuoles confluent, ainsi que le montre la figure 0, grossie du double, et présentée sous un aspect particulier. Enfin, on voit en p, une tranche moyenne longitudinale du tube confervoide, pour montrer en 4; Vune des cloisons qui interceptent sa continuité de distance en distance. Tris. VI. ULVACÉÆ Ag. reform. ZIGNOA Trevis. Frons membranacea, viridis, capillaris, simplex vel ramosa, plana aut tubulosa, areolata, areolis sub- quadratis , longitudinaliter pluriseriatis , sporidia in areolis definita pauca. Trevis. FI. Eugan. p. 50.— Endl. Z. c. p. 19. Icon. Lyngb. Hydroph. 1. 16. A. ZIGNOA cLATHRATA Trevis. Z. fronde cylindricà fiiformi tenui quadratè areolatä ramosd, ramis oppositis allernisque iterüm ramulosis. BOTANIQUE. oi Var. Erecta : ramis ramulisque erectis. * SYN. Conferva paradoxa Dillw. ex Hook.— — Enteromorpha cla- thrata B Grev. Alg. Brit. P- 181. — E. erecta Hook. Brit. FL. V. EL. p.314.— Harv. Man. of Brit. Alo. p.174. Has. in oris insularum Auckland legit d'Urville. Oss. Nos échantillons, comparés à des individus : des côtes d'Angleterre, n’en diffèrent en aucune ma- nière. Nous nous rangeons toutefois à l'opinion de MM. Hooker et Harvey, qui pensent qu’on doit réu- air en une seule espèce les £. clathrala, erecta et ra- mulosa de la Flore Britannique. ENTEROMORPHA Link. Frons basi attenuata, tubulosa, cava, simplex aut Sæpiüs ramosa, viridis, symetricè longitrorsüm Striato—areolata. Areolæ sporidia quaternata fo- ventes. Icon. Grev. Ag. Brit. 1. 18.—Kütz. Phyc. gen. t. 20. I. eximia. ENTEROMORPHA INTESTINALIS Link. E. fronde elongatä, simpüce, tubulos, inflatà. i Srw. Ulva intestinalis Lin.—Ag. Sp. Alg. 1. p. 418, ubi omnia Synonyma vide. — Solenia intestinalis Ejusd. Syst. Alg. p. 185. — Enteromorpha intestinalis Link, Hor. Phys. Berol. p. 5. — Grev. L. c. p. 179. Has. in oris Mindanao à cl. Hombron lecta. ‘52 VOYAGE AU POLE SUD. ULVA Lin. Frons membranacea, interdüm primitüs saccata vel inflata, tandem explicata, plana, viridis, è strato duplici coalito facta. Sporidia quaternata per totam frondem sparsa. Icox. Kütz. Z. c. t. 20. IT et IV. Uzva Lacruca Lin. U. fronde mohtédies FE ete prinitis obovato-saccatà , MmOL ad basin laceratà, 9 l vel mat qine undulatis. Syx. Ulva Lactuca Lin. Sp. PI. p. 1633. — Ag. Syst. Alg. p. 189. — Grev. Scot. Crypt. F1. t. 313, Has. in oris insulæ Taïti legit cl. Jacquinot. ULvA NEMATOIDEA Bory. + dome: CR — à basi in grd ps longis- J VUE UU LUI 1Spato SN. Ulva nematoidea Bory, Coquille, p. 190.— Ulva fasciata Ejusd. Z. c. non Delile, Egypt. t. 58, quæ distinctissima. Has. ad insulam Akaroa à d Hombron lecta. Uzva LaATissmma Linn. + U. fronde Plané, latissimè oblongä vel orbiculari, ambitu undu- laté, tenerû, lætè viridi. BOTANIQUE. 33 Sxx. Ulva latissima Lin. F1. Suec. p« 433. — Ag. Sp. Aly. I. P: 407.— Grev. Alg. Brit. p. 171. — U. Lactuca Smith » Engl. Bot.t. 1551 ex Grev. Has. in eodem littore cum priori legit d’'Urville. ULvA RETICULATA Forsk. U. fronde plan foraminibus variæ magnitudinis pertus@, in laminas lineares reticulatas divisä. Xe. nulla. Sin. Uloa reticulata Forsk. Fl. Æg. Arab. P+ 187. — Ag. Sp. Ag. 1. p.142. : Has. ad oras insularum Aukland et Sumatra cl. Hombron, insulæ Toud in freto Torres d'Urville, hujusce speciei exempla- rià pauld minora, at illis in mari Rubro lectis cæterum simillima, legerunt. PORPHYRA Ag. Frons membranacea, plana , purpureo-violacea. Sporidia vel ovoidea in soros sparsos aggregata, vel globulosa quaternatim juncta totam frondem occu- pantia. Icox. Nostra, t. 9, f. 2. PORPHYRA COLUMBINA Montag. Botanique, Gryptogamie, PI. 9, f. 2. P. frondibus gelatinoso-membranaceis aggregatis parvulis pur- pureo-violaceis columbinis orbiculatis crispato-undulatis, granulis subquaternis. 3 34 VOYAGE AU POLE SUD. Sxn. Porphyra columbina Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 14. — End. Z. c. p.19. Has. in oris Auklandicis ab ill. d’Urville inventa. Desc. Frondes ex un basi dilatato-disciformi plures in cæspi- tem congestæ, tenuissimè membranaceæ, gelatinosæ, orbiculares, diametro sesquipollicares, margine lacero crispato-undulatæ, mi- nutissimè na de der à et sporidiis purpu- reis in acer vulos latæ. Séruc- tura : cellulæ amplæ bina granula violacea , de siugulum utriculo proprio inclusum ou , foventes et ordine quaterno sæpiüs dispositæ. Sporidia : granula nutritione s. vegetatione præter modum aucta, 2plo-4plù crassiora, accreta simul confusa, purpurea sorosque effusos inprimis ad margines efformantia. Substantia tenuis, membranacea , gelatinosa , facillimè dilace- randa. Color è violaceo purpurascens. Chartam cui causà exsic- cationis imposita fuit, conchyliatam ad ambitum amænè reddit : eique præterea arctissimè adhæret. Os. Par la forme régulière de son réseau, cette Algue diffère de toutes ses congénères , qui , au reste , sont en fort petit nombre. Je ne parlerais pas de la belle couleur pourpre qui se décharge en abondance sur le papier où elle a été préparée , quoique ce soit un caractère important , si je savais que rien de sem- blable eût été observé, soit chez le P. vulgaris , soit chez le P. miniala. EXPLICATION DES FIGURES, PL. 9, fig. 2. a, plusieurs frondes réunies du Porphyra colum- bina, vues de grandeur naturelle. 4, disposition des aréoles de la fronde , grossies cinquante fois. c, autre porlion de la fronde montrant la même aréolation grossie cent soixante fois. d, deux aréoles nee et grossies trois cent quatre-vingts fois. BOTANIQUE. 55 Famrcta IL PHYCOIDEÆ Spreng. TriB. I. SPONGODIEZÆ Endi. CODIUM Stackh. Frons spongiosa, obscurè viridis, quoad formam variabilis, tota è filis constans tubulosis tenuissimis continuis hyalinis maximè implicatis fin utriculos membranaceos ut plurimüm clavæformes pulvere viridi intüs conspersos et ad superficiem frondis fastigiatos abeuntibus. Coniocystæ versüs superfi- ciem frondis è ramulo laterali, tandem ope septi dis- creto, ortæ. Icon. Kütz. Phyc. gen. t. 42. 1 —Grev. Alg. Brit. t. 19; CODIUM TOMENTOSUM Ag. C. fronde cylindricä dichotomä, es coniocystis ovato- lanceolatis nigro-viridibus subsessili Sxn. Fucus tomentosus Huds. F1. Angl. p. 584.— Engl. Bot. t. 712. — Turn. Hist, Fuc. t. 135. — Spongodium dichotomum Lamx. Essai, p-75.—Codium tomentosum Ag. Sp. Alg.E. p. 452. — Grev. Z. c. p. 185, t. 19.— Montag. Canar. Crypt. p. 182. Ha, ad insularum Aukland et Manga-Reva littora el. Hom- :_ bron specimina copiosè fructifera legit. 36 VOYAGE AU POLE SUD. CoDIUM ADHÆRENS Ag. C. fronde mucoso-gelatinosä spongios crustaceä irregulari ses- URL Fugue culisque perq positä, coniocystis… Syx. Codium adhærens Ag. L. c. p- 457. — Spongodium adhæ- rens Lenorm. in Duby Bot. Gall, p. 959. Has. in oris insularum Aukland à el. Hombron lectum. VAUCHERIA DC. Frons membranacea, viridis, tubulosa, filiformis materie granulosà intüs farcta, continua , simplex , dichotoma vel vagè ramosa, liberè natans, implicata. Coniocystæ laterales aut terminales, sessiles aut pe- dunculo suffultæ, solitariæ vel aggregatæ , massam Sporaceam, tandem sporam includentes. - Icon. Thuret, Ann. Sc. nat. 2 sér. Bot. tom. xx. t. 10, 11 et 15.—Kütz. 7. c. t. 15. IV.— Grev. L. c. VAUCHERIA FASTIGIATA Ag. V. filis erectis cæspitosis fastigiatis viridibus basi fuscescentibus remotè dichotomis, coniocystis SYx. Faucheria fastisiata Ag. Syst. Alg. p. 176. Has. ad insulam Toud ill. d'Urville, in oris vero Guham insu- læ, una & Mariannis » CL. Hombron hanc s peciem distinctissimam at sterilem legerunt. ‘ Oss. Mes échantillons ont pu être comparés à ceux rapportés des mêmes parages par M. Gaudi- Chaud, lors de son premier voyage sur l’Uranie. BOTANIQUE. 37 Tri8. IL BATRACHOSPERMEZÆ Ag. GALAXAURA Lamx. Frons ramosa, è filis densè intricatis 'composita , ramis dichotomis, regulariter constrictis obtusis, ar- ticulos ovato-oblongos mentientibus, intùs filamentis parallelis, dein arcuatis dichotomè ramosis composi- ta, extüs punctis minimis inspersa. Sporæ minimæ, glomeratæ. Glomeruli per totam frondem sparsi, im- meérsi, ejusdem punctis respondentes. Icon. Decaisne, Ann. Sc. nat. 2° sér. Bot. tom. XVI, t. 15, f. 2. GALAXAURA RUGOSA Lamx. G. ramosissima, subdichotoma, ramis inferioribus cylindricis, superioribus compressis transversè rugoso-annulatis. Sxx. Galazaura rugosa Lamx. Expos. méthod. p. 21, t. 22, f. 3. Has. in oris insulæ Manga-Reva, cl. Hombron. Os. Mes échantillons ne sont ni assez nombreux, ni en assez bon état pour que je prononce d'une ma- nière certaine que cette Algue appartient bien au type de Lamouroux. Chacun sait d’ailleurs que rien n’est plus variable que ces plantes, et que les espèces passent souvent l’une dans l’autre sans que l'on puisse dire précisément : ici finit celle-ci, là com- mence celle-là. Toujours est-il que ce Galaxaura peut 56 VOYAGE AU POLE SUD. venir se ranger près des G. annulala et rugosa, qui ne sont peut-être l’un et l’autre que deux formes, ou deux états de la même espèce, ainsi que j'ai pu le voir en comparant ma plante à ces deux espèces dans l'herbier du Muséum d'histoire naturelle. TriB. III. SPHACELARIEZÆ J. Ag. SPHACELARIA Lyngb- Frons polysiphonia , cartilaginea , articulata, ra- mosa , ramis pinnatis, pinnis distichis alternis vel oppositis , articulis subæqualibus striis binis paralle- lis longitudinalibus notatis, ramulorum apice infla- üs, tandem fatiscentibus. Conceptacula ? lateralia. Icon. Nostra, t. 14, f. 1.— Kütz. /. c. t. 18. Il et UL. SPHACELARIA CERVICORNIS Âg. C. stupû null&, fronde capillari ramosà, ramis alternis remous divaricato-adscendentibus , articulis diametro sesquilongioribus medio fasciatis. Sxx. Sphacelaria cervicornis Ag. Sp. Alg. NI. p- 33.—J. Ag. Alg. Medit. p. 29. Has. in freto Sundico (détroit de la Sonde) ad Sargassum oli- gocystum Nob. parasitans. SPHACELARIA FUNICULARIS Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 44, fig. 1. S. fronde stuposà caulescente ramosé, ramis conformbus sub BOTANIQUE. 59 verticudlatis fasciculatisque , ramellis distichè pinnatis, pinnulis apice sphacelatis dichotomis fastigiatis, articulis diametro dimidid brevioribus striis 5-6 notatis. Sy. Sphacelaria funicularis Montag. Prodr. Phyc. anterct. p- 13.—Endi. £. c. p.24, n. 19. Has. in littore insularum Aukland (d’Urville) Akaroa Novæ- Zeelandiæ et Leyden (cl. Hombron) lecta est. Oss. Cette espèce, quoique bien tranchée, n’a pas besoin d’une longue description. Je me De à indiquer en pes de mots ses affinités et ; la figure que j'en ai donnée fera comprendre le fé beaucoup mieux que des mots ne le pourraient faire. À première vue, elle ressemble au S. scoparia, dont elle diffère évidemment, quand on y regarde de plus près, par ses rameaux verticillés, non pennés , par ses pinnules fastigiées, non subulées, enfin par ses articles excessivement courts, marqués d’un grand nombre de stries. Peut-être se rapproche-t-elle du S. gracilescens 3. Ag. (Symb. p. 454) qui m'est autre- ment inconnu; toutefois, l’auteur attribuant à son Algue des pinnules simples et des articles non striés, j'en dois conclure que la mienne est fort différente. EXPLICATION DES FIGURES. PL 14, fig. 1 . a, Sphacelaria funicularis de grandeur natu- relle. #, un des nombreux rameaux détaché et grossi environ douze fois ; on y distingue les sphacèles colorées en “DraRs qui ter- minent tous les rameaux. c, coupe transversale de la tige ou fronde principale, grossie environ cent quarante fois. d, partie moyenne, et e, partie supérieure d’un ramule non sphacélé, vus 40 VOYAGE AU POLE SUD. au même grossissement, pour montrer les cellules sériées qui for- ment, par leur disposition sur un même plan, les articles des ra- meaux. #, sphacèle terminant aussi un ramule grossi quatre- vingts fois. g, spores ou, comme le veulent d’autres phycologistes, propagules contenus dans ce sphacèle, grossis cent quarante fois. Tr. IV, DICTYOTEÆ Lamx. reform. HALISERIS Targ. Frons stipitata, stipite stuppeo, linearis, membra: nacea, costata, obliquè. vel irregulariter reticulata , dichotoma aut pinnata. Sporæ amphigenæ, in soros lineares longitudinales costæ utrinque aut margini ap- proximatos dispositæ. Icon. Grev. Alg. Brit. 1. 8.— Kütz. L c. t. 23. eximiè. | Hauseris Jusrn Ag. H. stipite ramoso, ramis folium dichotomum transcurrentibus S0r1s Spor ar um Sparsis. - Svs. Dictyopteris Justii Lamx. Bull. Philom. n° 20, 1809, p.18, t. 6, f. A.— Haliseris Justii Ag. Spec. Alg. I » P- 142. — Montag. Cuba, Crypt. p. 63. Has. ad insulam Toud legit d'Urville, ASPEROCOCCUS Lamx. Frons tubulosa vel bullata, simplex aut ramosa , reliculatim areolata, Sporæ pyriformes, paraphysibus BOTANIQUE. ; 41 clavatis articulatis immixtæ, soros punctiformes ma- culiformesve per totam frondem sparsos effor- mantes. Icon. Grev. Z. c. t. 9.—Menegh. 4/g. Ital. t. 1v, f. 1 et 2. ASPEROCOCCUS SINUOSUS Bory. À. fronde sessili bullatà suborbiculari sinuato-plicaté, viridi- flavescente tandem fuscä, soris punctiformibus vix prominentibus symmetricè dispositis. Sn. Ulva sinuosa Roth, Catal. WT. p.327, t. 12.— Encælium sinuosum Ag. L. c. p. 146.— Stilophora sinuosa Ejusd. Aufzähl. p: 17. — Montag. Canar. Crypt. p. 144.— Asperococcus sinuosus Bory, Morée, II, 2, p. 326.— J. Ag. Aly. Medit. p- 40. — Me- negh. /. c. p. 168.—Montag. ir Gaudich. Bo. Foy. Bonite, Crypt. p.51, cumsobservatione. Has. ad insulam Toud legit ill. d'Urville. HYDROCHLATHRUS Bory. Frons membranaeea, primè viridis, convexa, hemi- sphærica ovoideave, hinc indè foraminibus magis ma- gisque dilatatis pertusa, clathrato-reticulata, tandem ob margines involutos incrassata , retemque irregu- larem fuscescentem subexplanatam referens. Sporæ minutæ, globulosæ, in soris minimis puntifaraitse Sparsis innatis aggregatæ. Icox. Nulla. 42 VOYAGE AU POLE SUD. HYDROCLATHRUS CANCELLATUS Bory. Character idem ac generis. Sxx. Encælium clathratum Ag. Syst. Aly. p. 262.— Stilophora clathrata Ejusd. Aufzähl. p. 17. — Hydroclathrus cancellatus Bory, Dict. class. tom. 8, p. 419. — Montag. Canar. Crypt. p.144. Has. ad insulas Leyden cl. Hombron, Taiti cl. Jacquinot hancce mihi ab omni Asperococco vel sinuoso, contra opinionem doctissimi J. Agardh , distinctissimam speciem legerunt. Struc- tura enim diversissima. PADINA Adans. Frons stipitata, stipite basi stuppeo, flabelliformis , subcoriacea, reticulata, ecostata, stuppea#Sporæ py- riformes, in zonas lineares concentricas ad paginam inferiorem collectæ, epidermide membranaceo de- müm secedente tectæ, paraphysibus clavæformibus aut elongatis stipatæ. Icon. Kütz. Phyc. gen. t. 22, [. optime. PADINA Pavonra Lamx. P frondibus reniformibus flabelliformit glabris membra ceis olivaceis margine revoluto Giliatogne vagè fissis per soros con- centricos variegato-zonatis. Sxx. Fucus Pavonius Lin. Sp. PI. p. 1630.—Ulva Pavonia DC. FE Fr, P-17.—Engl. Bot. t. 1276.— Dictyota Pavonia Lamx . BOTANIQUE. 435 Essai, p. 57.— Zonaria Pavonia Ag. Sp. Alg. 1, p.125.—Kütz. lc. p. 341, t. cit.—Padina Pavonia Gaill. Résumé, p. 24.—Grev. Ag. Brit. p. 62, t. 10. Has. in oris insularum Toud et Mauga-Reva à cl. Hombron lecta est, DICTYOTA Lamx. Frons fulcro radicali discoideo vel stuppeo affixa, membranacea , reticulata, ecostata , dichotoma vel flabellato-palmata. Sporæ subsphæricæ , sparsæ, ses- siles aut in soros sparsos amphigenos in superficiem frondis prominentes aggregatæ subzonatimque dispo- sitæ, perisporio hyalino inclusæ. Paraphyses sim- plices ( Cryptostomata Kütz.) articulatæ , interdèm clavatæ, in acervos collectæ, sporas foventes et è Strato interiori erumpentes. Icon. Kütz. Z. c. t. 22, I. — Menegh. Z. c. t. 1v, f. 5 . €t 6.— Grev. 4/g. Brit. t. x. DicryorA LINEARIS Grev. D. fronde lineari angustä integerrimä dichotomä , segmentis pa- tenti-divaricatis, fine obtusis, soris in lineas transversales paralle- las dispositis. Syx. Zonaria linearis Ag. L. c. p. 134. — Dictyota divaricata Lamx. Essai, L. c. — D. linearis Grev. Syn. Gen. Al. p. xlüj.— Menegh. Z. c. p. 221. descriptüo optima. — Dichophyllium lineare Kütz, c. p.338. Van. Campsosticha Montag. : lneolis sporarum transversim flexuosis. 44 VOYAGE AU POLE SUD. Has. ad oras insulæ Leyden legit hancce varietatem cl. Hom- bron. DicryoTa picHoroma Lamx. D. fronde dichotomä integerrima, segments erectis linearibus, apice rotundatis, soris sporarum per discum frondis sparsis. Sxx. Ulva dichotoma Huds. F1. Angl. p. 476. — Engl. Bot. t.774.—Zonaria dichotoma Ag. L. c. p.133.— Dictyota dichotoma Lamx. Essai, p. 58. —'Grev. L c. P: 57, t. x. — Dichophyllium dichotomum Kütz. L. c. Has. ad insulam Toud legit d'Urville, Oss. Les échantillons que m'a remis l'amiral sont presque méconnaissables. L. CHORDA Stackh. Frons simplex, teres, tubulosa , tubo intüs dissepi- ments transversalibus hic et illic septato , basi fulcro Scutato minuto affixa, olivaceo-nigrescens. Sporæ pyriformes aut obovatæ, paraphysibus articulatis di- chotomis clavatis immixtæ totamque frondem ves- tientes. Icon. Kütz. /. c. t. 28 et 29. eximiè. CHORDA RIMosA Montag. C. fronde carnoso-membranacea nigrà tubulosä contortä intus non septatà spiraliter Plicato-rugosä hine indè rimis pertusà, fils clavatis simplicibus et articula lis basi sporam obovatam gerentibus tot vestità. | BOTANIQUE. 15 Syx. Chorda rimosa Montag. Prodr. Phyc. antarct, ps 12 Seytosiphon rimosus End. {. c. p. 25, n. 3. Has. in littore insularum Aukland ab ill. d'Urville inventa. Desc. Radix discus minimus, convexo-planus, millim. latus. Frons teres, membranaceo-carnosa, vix gelatinosa, atro-virens, sicca fermè nigra, fistulosa , intüs continua, tubo scilicet non septato insignis, semipedalis, lineam in medio crassa, basi apice- que attenuata , spiraliter torta et plicato-rngosa, faciilimè expli- canda, at vi elasticà in formam primariam tuuc rediens, hine indè rimis margine, ut in #ydroclathro, involuto pertusa. Structura : frons diorgana, è stratis ejusdem crassitiei tribus composita ; interius è filis articulatis, longitudinalibus, parallelis, 4 mil- lim. diametro æquantibus ; medium è cellulis irregularibus, nu- cleum (endochroma) granulosum olivaceo-rufum foventibus et inter sese variè contextis ; exterius tandem è filis clavatis hori- zontaliter explicatis, sporas gerentibus, constant. Fila sporigera, quæ tolam frondem investiunt, duplici formä gaudent ; 1° cylin- drica, bifurca, articulata, articulis seu endochromatibus viridi- bus diametro æqualibus, ad basin ut plurimüm sporam ferentia ; 2° clavata, pistilliformia aut etiam obcuneata, nucleum obovatum iutensè olivaceo-fuscum apicem versüs foventia, cæterüm hyalina, eamdemque longitudinem 5 millim. utraque servantia. Sporæ oblongæ aut obovatæ, - millim. longitudine, - diametro metien- tes, è granulis viridibus inordinatis constitutæ, perisporio laxo limbumque latum formante inclusæ, et ad basin filorum articu- latorum sitæ, tandem solutæ, interdüm liberæ. Substantia algæ madefactæ carnosa, non autem cartilaginea, vix mucilaginem effundans , exsiccatæ autem fragilis, inprimis si in aquâ dulci servata sit. Color madidæ olivaceo-nigrescens, siccæ ater. Chartæ mucilaginis forsan defectu minimè adhæret. Oss. La disposition en spirale du cordon , qui par son enroulement forme la fronde fistuleuse de cette espèce, offre un caractère trop important pour que, L 46 VOVAGE AU POLE SUD. réunis à ceux de la fructification , j'aie pu douter du genre auquel elle devait être rapportée. Mais, si elle appartient évidemment au genre Chorda, la descrip- tion que je viens d'en donner montrera, j'espère, même en l'absence de toute figure, que je ne pou- vais, sans confondre des êtres évidemment distincts, la réunir au Chorda Filum, dont on ne peut nier néan- moins qu'elle ne se rapproche beaucoup. Il suffira de comparer entre elles les deux Algues pour se convain- cre de ce que j'avance. Et, en passant, je dirai que l'on a mal décrit, et encore plus mal figuré ? l’orga- nisation de la fronde de l'espèce européenne, et que cetle organisation est des plus jolies et des plus cu- rieuses. En effet, les filaments hyalins qui composent la couche interne forment une sorte de réseau à mailles quadrilatères, lesquelles, se répétant et se cor- respondant dans toute la longueur, offrent une régula- rité et une symétrie charmante à observer sous le mi- croscope. Outre que la même disposition ne se montre pas dans l’Algue des îles Aukland , les deux sortes de filaments qui accompagnent et protégent les spores sont encore un moyen nouveau et infaillible de dis- tinguer les deux plantes. Les spores elles-mêmes sont de formes diverses dans l’une et dans l’autre, obovales et courtes dans notre espèce, très-allongées et en mas- sue dans l'espèce européenne. Je n'ai point observé non plus, même sur les plus vieux individus du Chor- * Depuis que ceci est écrit, M. Kützing en a donné une très-bonne figure, que j'ai citée plus haut, mais où je regrette de ne pas voir exprimé l’admi- rable réseau formé par la couche intérieure. BOTANIQUE. A7 da Filum, ces fentes que je trouve dans la direction des plis en spirale du C. rimosa, fentes qui s’agrandis- sent par un enroulement intérieur de leur bord, ainsi que cela se voit dans l’Hydroclathrus cancellatus, et qui finissent par devenir de véritables pertuis ob- longs. Quant au changement de nom que le savant auteur du Genera plantarum a fait subir à ma plante, j'ignore le motif de la préférence accordée au nom d’Agardh, que tous les phycologistes, et avec eux le fils de ce cé- lèbre botaniste lui-même, ont abandonné pour celui de Stackhouse, à qui la priorité est incontestablement acquise. Tri8. V. LAMINARIEÆ Bory reform. ECKLONIA Hornem. Frons coriacea in laminam pinnatam enervem ex- pansa. Conceptacula tuberculiformia in margine pin- narum alternatim biseriata sporidiis farcta ? Icox. Post. et Ruppr. Hust. Alg. t. 2, et t. 39, f. 8 et 10. ECcKkLONIA BuCCINALIS Hornem. Character idem ac generis. Syx. Fucus buccinalis Lin. Mantis. p. 312.—Turn. Ait. Fuc. t.139.—Laminaria buccinalis Lamx. Essai, p. 22.—Ag. Sp. Alz. Lp.114.— Ecklonia buccinalis Hornem. ir Act, Hafn. 1828. HI. % A8 VOVAGE AU POLE SUD. p- 379- ic. — Postels et Ruppr. 2. c. p. 2. ic. cit. — Montag. #n Gaudich. Bot. Foy. de la Bonite, Cryptog. p. 32. observ. Has. sd Caput Bonæ Spei ill. d'Urville legit. Oss. Cette Algue n'existe pas dans la collection ; mais elle a été trouvée, après la mort de d’Urville, dans les greniers où il avait déposé beaucoup de gros- ses Fucacées, et, entre autres , de très-grands indivi- dus du Durvillea. Un jour que j'étais à travailler aux galeries botaniques du Muséum , deux hommes , qui s'imaginaient sans doute que cela avait une grande valeur, sont venus proposer à M. de Jussieu de faire l'acquisition du stipe de l'Ecklonia. C'est ainsi que j'ai pu constater qu’elle devait être enregistrée parmi les plantes recueillies pendant le voyage au pôle Sud. M. Kützing affirme ( Phyc. gener. p. 350) que les organes donnés comme la fructification par MM. Pos- tels et Rupprecht ne sont autre chose que les filaments du tissu de l’Algue elle-même. En conséquence , et admettant Popinion d'Hornemann à l'égard du fruit de cette Algue, il l’inscrit parmi les Fucacées. Dans sa Correspondance, M. le docteur Hooker m'apprend qu'il a observé dans l'Ecklonia une fructificition ana- logue à celle du Capea. MACROCYSTIS Ag. reform. Frons è caule filiformi cylindrico aut complanato , longissimo , ramoso et foliis ensiformibus petiolo in- flato (vesiculæ) insidentibus undulato-rugosis plica- BOTANIQUE. 49 tis aut planis, integris aut dentato-spinosis, constans. Fructus Laminariæ. Icon. Montag. Sert. Patag. in d'Orbig. Voyage Amér. mérid. t. 3, f. 1, a-d. —Kütz. L. c. t. 32. IL. — Ag. Nov. Act. Nat. Cur. XIX. I. t. 28, f. 9 et 10. — Meyen in Wiegmann's Archiv. 1834. 1. p. 389. t. 5, f. 1.et 2. MACROGYSTIS LATIFOLIA Bory. M. caule filiformi cylindrico vesiculis elongatis lineari-clavatis foi dimidiä vesiculà parüm angustiore, laminä laxè undulato- rugosà. Sn. Macrocystis latifolia Bory, Dict. class. X. p.9.—Ag. L.c. P+ 297, t. 26, f. 1.— Kütz. Z. c. t. 32. IL. — M. latifrons Bory, Coquille, p. 6, t. 7. Has. in freto Magellanico à cl. Hombron lecta. LESSONIA Bory. Caulis subcylindraceus, basi fulcro discoideo saxis affixus , validus, lignosus, in ramos complanatos di- chotomos divisus. Folia subpetiolata, evesiculosa, lanceolata, integra aut denticulato-spinulosa, coria- cea aut membranacea , fuscescentia aut nigerrima, à basi ad apicem fissilia. Fructus Laminarie. Icon. Bory, Coquille, t. 3, 4 et 5.— Post. et Ruppr. I. Alg. 1. 39, f. 11-18. Structura ut in Laminarid digitatà. 50 VOYAGE AU POLE SUD. LESSONIA FUSCESCENS Bory. L. flavicans, caule subarboreo cylindrico, ramis compressis , foliis è basi ovat lanceolatis membranaceis subdenticulatis fusces- centibus. Sxx. Lessonia fuscescens Bory, Coquille, p. 75, t. 2, f. 2, et t. 3.—Montag. F/. Boliv. p. 35.—Post. et Ruppr. £. c. p-2;t.3; et p. 4, 1. 30, f. 11-13. Has. unicum specimen sterile mari innatans in viciniis Terræ Louis-Philippe ill. d'Urville legit. TriB. VI. SPOROCHNOIDEÆ Grey. DESMARESTIA Lamx. Frons plana vel compressa , basi teres , solida , dis- tichè ramosa aut subintegra margine denticulata, den- tibus abbreviatis, spinæformibus vel elongato-flacci- dis. Filamenta marginalia articulata, ramosa, peni- cillata. Fructus? Icon. Kütz. L. c. t. 26, I. DESMARESTIA HERBACEA Lamx. D. fronde planà membranaceä obsoletè costatä bipinnatä , pinnis Pinnulisque oppositis ellipticis obtusis basi attenuatis » Margine Spinoso-dentatis. BOTANIQUE. 3 1 Sxn. Fucus herbaceus Turn. Hist. Fuc. t. 99. — Sporochnus herbaceus Ag. Species, 1. p.159.— Desmarestia herbacea Lamx. in Ann. Mus. XX. p. 45. — Kütz. L c. p. 343. — Desmia her- bacea Post. et oué. I. Alg. p. 12. Has. in freto Magellanico loco Port-Famine dicto à cl. Hom- bron lecta. DESMARESTIA ANCEPS Montag. D. fronde cartilagineä ancipite flabelliformi-tripinnatä, pinnis Pinnulisque oppositis carnosis lanceolatis dentato-spinulosis. Sxx. Desmarestia anceps Montag. Prodr. Phryc. antarct. p. 13. — Endi. /. c. p. 28. n.7. Har. Mari antarctico continentem Louis-Philippe alluenti in- natans à d’Urville detecta. Oss. La toufle de cette Algue rapportée par d'Ur- ville était dans un état d’altération qui ne m'a pas permis d’en séparer un seul individu bien complet. Il yen avait pourtant un assez bon nombre; mais, passés à l’état gélatineux , tous les sommets confon- dus Prev tellement entre eux, qu il devenait impossible de les isoler. Le nom d’anceps que je lui ai donné lui convient donc sous plus d’un rapport. Îl'est fort mal aisé d'exprimer par des termes les Caractères qui me paraissent éloigner cette espèce du D. ligulata auquel elle ressemble beaucoup. Néan- moins , si je ne m’abuse, on trouvera des différences dans la brièveté de la fronde, qui a à peine un déci- mètre en tout sens, dans la consistance cartilagi- 52 VOYAGE AU POLE SUD. neuse de l’axe, dans sa forme en lame d’épée (de là le nom spécifique), enfin, dans la circonscription générale de cette même fronde , plutôt flabelliforme ou orbiculaire que longuement lancéolée. La struc- ture anatomique, quoique analogue dans l’une et dans l’autre, offre pourtant encore quelque diffé- rence appréciable dans le nombre et la grandeur des mailles du réseau , que présente une tranche mince horizontale de la fronde. Ce réseau, du plus beau blanc, est formé par des cellules tubuleuses, hya- lines, un peu étranglées au niveau des cloisons. Il est recouvert par une couche corticale d’un vert ohi- vâtre qui tombe facilement lorsque la plante a subi une plus ou moins longue macération. Par sa taille, le D. anceps se rapproche davantage d’une autre es- pèce, le D. peruviana, que j'ai fait connaître ailleurs’ (FE. Boliv. p. 35, t. 5, f. 3); toutefois, il suffit de comparer les deux plantes pour éviter la confu- sion. Tri. VIE FUCACEZÆ Lamx. J. Ag. DURVILLÆA Bory. Radix scutato-hemisphærica subbulbosa. Frons stipitata , stipite lignoso cylindrico aut compresso in laminam planam cuneato-oblongam coriaceam cras- sam laciniato-fissam expanso, laciniis tandem sub- teretibus crassioribus longissimis intüs celluloso BOTANIQUE. 53 alveatis. Conceptacula in strato corticali immersa, sphærica, poro pertusa. Sporæ oblongæ, tandem zonatim divisæ, quaternæ, perisporio singulo hya- lino inclusæ, è cellulis interioribus ortæ, centrum versùs convergentes, paraphysibus simplicibus ra- mosisque stipatæ. Icox. Decais. Plant. Arab. t. 5, f. 1—6. Struct. apat. DurvizLÆA vTiLIS Bory. Character idem ac generis. Sy. Fucus antarcticus Chamiss. Voy. pitt. Choris. p.7.t.7.— Durvillæa utilis Bory, Coquille, p.65, t. 1 ett.2,f. 1.— D. Mas- tx Subr, in Nov. Act. Nat. Cur. XVII. p. 277. t. 1, f. 1. Has. ad insulam Otago Novæ-Zeelandiæ à cl. Hombron lecta. Oss. Dans ma correspondance avec le révérend M. J. Berkeley, ce savant m'apprend que M. le D' Hooker, chirurgien de l’Erebus et naturaliste de l'expédition au pôle antarctique, dirigée par M. le capitaine Ross , a analysé pendant le voyage et des- siné sur le frais la fructification du Durvillæa. I ré- sulte de ses observations que les spores, simples dans le jeune âge, finissent par se séparer en quatre à la maturité, soit par trois divisions transversales, c’est-à-dire selon l'épaisseur, soit par deux seule- ment, la portion discoïde moyenne se divisant ensuite longitudinalement en deux autres. Ce sont donc là 54 VOYAGE AU POLE SUD. des espèces de tétraspores qui rendraient douteuse encore et vacillante la nouvelle place qui a été assi- gnée à cette Algue et en feraient, parmi les Fuca- cées , le type d’une tribu anomale, analogue et com- parable à celle que M. Kützing a établie sous le nom de Chætangieæ‘. Un petit échantillon fructifié de la plante recueillie par M. Hooker, m'a permis de me convaincre de l'exactitude des faits. SPLACHNIDIUM Grev. Frons cylindracea , tubulosa, distichè pinnatim ramosa. Conceptacula per totam frondem sparsa, immersa, poro hiantia. Icon. Turn. Hist. Fuc. t. 185. Non sufficit. SPLACHNIDIUM RUGOSUM Grev. Character idem ac generis. Fucus rugosus Turn. {. c.—Splachnidium rugosum Grev. Syn. gen. Alg. p. XXXV). — Dumontia rugosa Suhr. in Flora 1840. P- 275. Has. in oris Novæ-Zeelandiæ à cl. Hombron junio lectum. 1 Selon les observations de ce dernier naturaliste, la Laminaria pota- forum, dont 1l a fait un genre sous le nom de Sarcophycus, offrirait des spores divisées en tétraspores, absolument de la même manière. BOTANIQUE. 55 XIPHOPHORA Montag. Frons sterilis, ex quà surgit fertilis (Receptaculum) dichotoma, huic brevior, compressa, flexuosa (en zig- - 34ÿ), apice truncata. Pars maxima frondis in recep- taculum planum, elongatum, dichotomum, papulo- sum, apicibus incurvis xiphoideis insigne , abiens. Conceptacula per totam frondem fertilem sparsa, im- mersa, sphærica, poro hiantia, intüs fructum dimor- phum foventia ; in altero scilicet observantur sporæ obovatæ, luteo-brunneæ, limbo hyalino cinctæ, è cellulis parietalibus ortæ, paraphysibus gracilibus articulatis simplicibus stipatæ; in altero fila ramosa articulata, articulo extremo gemmam (?) oblongam, granulosà materie refertam , tandem liberam et pe- risporio, ut sporæ genuinæ, vestitam includente. Habitus Fuci, receptaculum Himanthaliæ. Nomen è Élpoc ensis et pou fero compositum. Xiphophora Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 12. — Endl. Z. c. p. 29. n. 120. Icon. Nostra, t. 7, f. 1. Oss. Avant que la fructification de cette Algue fût connue, son port l'avait fait placer parmi les espèces du genre Fucus, où je l'aurais laissée , si déjà le Fucus loreus n’en eût pas été distrait sur des considérations qui doivent avoir la même valeur pour le F. gladialus Labill. Dans tous les Fucus connus, en eflet, le ré- 06 VOYAGE AU POLE SUD. ceptacle, ellipsoïde ou lanciforme, termine la fronde ou ses divisions, dont il est tout à fait distinct. Ici nous avons , au contraire, comme dans l'Himanthalia, une fronde presque entièrement convertie en réceptacle, ec pour achever de compléter, sinon la ressemblance, du moins l’analogie, au lieu de l’espèce de cupule fongiforme d’où s'élève ce réceptacle, nous trouvons une fronde très-courte, dichotome et remarqua- blement distincte du réceptacle par ses divisions flexueuses et tronquées net à leur sommet. Mais ce ne sont pas là les seules différences auxquelles on ne pourrait manquer de distinguer, soit des Fucus, soit de l’Himanthalia, le nouveau genre que je propose ici; il en est encore d’autres d’un ordre plus élevé, d’une valeur plus incontestable, puisque nous les remarquons dans la fructification. Ainsi, outre que la fronde est convertie en réceptacle, c’est-à-dire couverte de conceptacles dans la plus grande partie de son étendue, ceux-ci présentent deux modifica- tions dans les organes qu'ils contiennent. Dans les uns, en effet, les spores normales naissent réguliè- rement de la paroi du conceptacle et sont accompa- gnées de filaments cloisonnés simples, très-déliés , sans renflement du dernier endochrôme, en un mot, de véritables paraphyses ; dans les autres , NOUS trou- vons, au lieu de cela, des filaments articulés aussi ; mais très-rameux , quoique limités à la cavité du conceptacle, et dans le dernier article desquels la matière granuleuse et olivacée qui y est contenue, où l'endochrôme, s'organise en un corps oblong qui BOTANIQUE. 57 prend du développement, finit par se séparer du fila- ment, et tombe dans le centre de la loge à la manière des vraies spores. Onle trouve alorsenveloppé, comme celles-ci, d’un périspore qui lui est fourni par le tube membraneux du filament, et sa dimension arrive à égaler le tiers de la spore normale. Ce genre offre encore des analogies avec le Durvillæa , le Splach- nidium et même l'Hormosira. Le nouveau genre Xiphophora, en me montrant ses deux modes de reproduction tout à la fois dis- tincts et réunis, me donna l’idée de soumettre à l’a- nalyse les autres genres de la même famille , afin de rechercher si les faits viendraient donner quelque solution plausible à cette question : Trouve-t-on dans les Fucacées les deux modes de propagation qu’on observe chez les Floridées? J'en fis l’objet d’un mé- moire qui à été inséré dans les Annales des sciences naturelles (octobre 1842). Après y avoir consigné toutes les observations que m'’avaient fournies les Matériaux dont je pouvais disposer, je recomman- dais le même sujet à l'attention des phycologistes mieux placés que moi pour cette étude. L'appel que je leur faisais a déjà porté quelques fruits. M. Dickie, professeur à l’Université d’Aberdeen, a confirmé, Par son observation propre*, la plupart des faits avancés dans mon mémoire, touchant les deux sortes de fructifications basispermée et acrospermée. Par 1 Voy. Ann. and Magaz. of nat, Hist, Janv. 1844, p. 6 et suiv., et Mai, p. 3341. 56 VOYAGE AU POLE SUD. l'examen d’un grand nombre d'individus, il a en particulier vérifié ce que je ne faisais encore que soupçonner, savoir que, dans l’Himanthalia, les conceptacles qui renferment les acrospermes sont toujours placés sur des individus différents de ceux qui contiennent les basispermes , et qu'ainsi ce genre est, pour ainsi parler, dioïque, tandis que le Xipho- phora, que je lui ai comparé, est au contraire monoi- que, dicline. Il est à regretter que ce même savant n'ait pu voir couronnées de succès les tentatives qu’il a faites pour obtenir la germination des acro- spermes, ce qu'il attribue, d’un côté, à l'extrême dé- licatesse de structure de ces organes , qui ne peut s’accommoder des moindres variations de tempéra- ture, et de l’autre, à la difficulté de conserver l’eau à une température constamment égale. Pendant que M. Dickie se livrait à ces recherches, MM. Crouan, de Brest, tentaient aussi de leur côté des expériences qui avaient pour but la solution de la question proposée. Ils paraissent avoir trouvé ‘ que, Chez le Fucus nodosus, la vraie spore, c’est-à-dire la fructification basispermée, se divise à la maturité En quatre autres, et crucialement, comme cela arrive dans certains tétraspores des Floridées, chacune desquelles peut ensuite germer et reproduire la 4 Leur mémoire, intitulé : Observations sur les tétraspores des Alques, Porte la date du 14 mai 14844. C'est vers la fin du Même mois que : selon leur désir, je l'ai remis à MM. les rédacteurs des Annales des Scien- ces naturelles. Ces observations viennent de paraître dans le cahier de dé- cembre, même année. BOTANIQUE. 59 plante, si on la place dans des conditions favorables. Ce fait très-important, analogue à ce que M. le D' Hooker a vu dans le Durvillæa vivant, ne ré- pond encore rien à la signification recherchée des acrospermes; mais, s’il se vérifie, il contribuera à résoudre la question. Nous avons dit ( Mém. cité, pag. 206) vers quelle opinion penchait M. J. Agardh sur le sujet qui nous occupe; nous pouvons ajouter que celle que pro- fesse M. Kützing (Phycol. gener. pag. 134, Ç 181-183) s’en rapproche considérablement et vient corroborer les présomptions que nous avions formées touchant la présence de deux modes de reproduction chez les Fucacées. XrPHoPHORA BiLLARDIERN Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 7, fig. 1. À. fronde brevi enervi receptaculoque elongato tuberculoso com Pressis dichotomis, segmentis frondis fleæœuosis truncatis, recepta- Culi incurvis obtusis. SYN. Fucus gladiatus Labill. PL. Nov. Holl. IL. p. 111, t. 256. — Turn. 2. c. t. 240. — Xiphophora Billardierii Montag. Prodr. Phye. antarct. p.12. et Ann. Sc. nat. 1. c.—Endi. L. c. p. 29. 1 Depuis que ceci est écrit, M. Dickie m’informe , par une lettre toute récente (septembre 1844), qu’il a lui-même observé des spores divisibles à la manière des tétraspores des Floridées , dans les Fucus serratus et canaliculatus. Dans leur évolution chez le premier, ces organes présen-— tent trois phases bien distinctes : 4° on voit une cellule renfermant au 60 VOYAGE AU POLE SUD. . : DU Ne Haz. in oris insularum Aukland unicum, sed completum fruc tiferumque specimen rejectum invenit cl. Hombron. Dessc. Radix callus discoideus dilatatus. Frons brevis , Circum- scriptione flabellata, compresso-plana, linearis , lineam sesqui- lineamve lata , 3-4 uncias alta » dichotoma , segmentis enervibus integerrimis flexuosis , apice truncatis. Receptaculum è fronde surgens eique conforme at multo longius, pedale et ultrà, com- pressum, dichotomum, segmentis ultimis incurvato-incumben- tibus obtusiusculis, totum à basi ad apicem usque tuberculis hemisphæricis conceptaculigeris, poro hiante pertusis. Concep- tacula utramque receptaculi paginam insidentia, sphærica, 7 mil- lim. diametro æquantia , quoad fructum biformia , altera sporas obovatas, brunneo-rufas , sessiles , perisporio amplo inclusas, demüm liberas paraphysesque subsimplices longè articulatas, articulis cylindricis, & parietis internæ peripheriâ emittentia ; altera fila ramosissima , parietalia , in centrum coeuntia , articu- lata, articulo extremo sporidium granulosum olivaceum limbo cinctum, demum solutum includente, producentia. Neutro con- ceptaculo insunt filamenta utriusque formæ, paraphyses nempè et fila acrosperma. Paraphyses } millim. longæ, diametro #0 ie lim. vix æquantes, diaphanæ, articulatæ, articulis interruptè gra- nulosis longis. Fila acrosperma (Microphytes Lapyl.) 4 millim. longa, basi -! millim. apice 555 millim. crassa, articulata, arti- culis quàm paraphysarum longioribus, sed plerumque inæqua- libus. Sporidia vel si mavis propagula soluta , obovata elongata centre un nucléus unique ; 2° les nucléus se multiplient; 3° enfin, l’on a des tétraspores divisibles trucialement, lesquels, après la résorption de la cellule mère, se séparent, et germent Chacun pour son propre compte. Ces observations, faites sur le frais, donnent une très-grande valeur à celles de M. Hooker fils sur le Durvillæa et à celles de MM. Crouan sur le Fucus nodosus. M. Dickie est, en outre, d'opinion que le fruit du Sporochnus pe- dunculatus, essentiellement semblable aux acrospermes des Fucacées , ajoute un grand poids à la supposition que ceux-ci sont susceptibles de ger- mer aussi et de reproduire la plante. BOTANIQUE. 61 2% millim. longa, fine crassiore # millim. lata, perisporio amplo vestita, intüs granulosa, viridi-olivacea. Sporæ paraphysibus eas stipantibus æquali magnitudine, -£ millim. crassæ. Substantia frondis receptaculique coriacea. Color badio-fuscus, exsiccatione fit niger. EXPLICATION DES FIGURES. PI. 7, f. 1. a, sommité d’une fronde fertile ou du réceptacle du Xiphophora Billardieri vu de grandeur naturelle. 4, coupe trans- versale de cette fronde, grossie sept fois, et montrant en c, un conceptacle à fructification basispermée arrivé à son parfait déve- loppement. On voit en d, et au même grossissement, la saillie que fait le conceptacle et le pore dont celui-ci est percé pour la sortie et la dissémination des spores. La figure e montre une spore fixée à la paroi du conceptacle ‘et environnée d’un grand nombre de paraphyses, le tout grossi environ quatre-vingts fois. f, para- physe isolée, et grossie environ cent vingt fois. g, spore isolée, renfermée dans son périspore, et vue au même grossissement. h, autre coupe transversale du réceptacle, grossie environ vingt- cinq fois, et montrant en #, un conceptacle à fructification acro- spermée. #, groupe de filaments rameux, détaché de la paroï du conceptacle, et dans le dernier article desquels la matière granu- leuse olivacée s'organise en un corps qui s’en échappe, et se mon- tre dans le centre de la loge sous la forme Z. Ces deux figures sont grossies plus de cent vingt fois. HORMOSIRA End. Frons filiformis, ramosa, tota in nodos tumens moniliformi-concatenatos, conceptaculis tuberculi- formibus ostiolo hiantibus obsessos. Fructus Fuca- cearum. IcoN. analytica nulla. 62 VOYAGE AU POLE SUD. HormosiRA BizLARDIERN Montag. H. caule filiformi, receptaculis in frondem moniliformem dicho- tomè ramosissimam concatenatis ovato-oblongis sphæricisve con- ceplaculiferis, conceptuculis tuberculosis poro pertusis in diverso individuo digeneis. Sy. Fucus moniliformis Labillard. P/. Nov. Holl. IL. p. 114, t. 262. — Cystosira Banks? Ag. Sp. Ale. p. 60. — Monilifor- mia Billardieriü! Bory, Coquille, p- 133. — Monilia Billardieri Ach. Rich. Astrol, 1. p.19. Has. in oris insulæ Leyden nec non ad Akaroa Novæ-Zeelan- diæ à cl. Hombron lecta. Oss. La forme des réceptacles, qui, par leur conca- ténation, composent la fronde en collier de cette Al- gue, varie assez du bas au sommet de la plante, pour que l’on se soit cru autorisé à reconnaître plusieurs espèces dans des individus provenant de parages dif- férents. Quoi qu’il en soit de ces distinctions assez ar- bitraires, tous les phycologues qui se sont occupés de notre plante ont jusqu'ici négligé d'explorer et de décrire des organes bien plus importants à connaître, je veux parler de ceux de la reproduction. Il faut donc saisir l’occasion d’en toucher deux mots. Les conceptacles, épars et saillants à la périphérie de la fronde, sont ovoïdes ou sphériques, et communi- quent avec l'extérieur au moyen d’un pore impercep- tible. Ces conceptacles sont de deux sortes : les uns contiennent des acrospermes ( paraspermatia Kütz.), les autres des basispermes ou des spores normales; BOTANIQUE. 65 mais, de même que ceux de l’'Himanthalia et peut- être des Marginaria , les unes sont séparées des autres et placées sur des individus différents. C’est le contraire que nous avons vu dans le genre précédent. Des échantillons, recueillis à la Nouvelle-Hollande par M. Busseuil, m'ont fourni la fructification ba- sispermée, et ceux de M. Hombron l’acrospermée. Les filaments très-rameux dont le dernier endo- chrôme forme cette dernière, sont courts, ramassés comme fasciculés, et convergent de tous les points de la paroi du conceptacle vers son centre. Il en est de même de ceux qui accompagnent l’autre sorte de fruit; mais ceux-ci, qu'on doit considérer comme de vraies paraphyses, sont très-allongés, peu rameux et à rameaux courts et dressés. Les spores sont en massue ou obovoïdes; longues de -- de millim. , elles naissent de la paroi même du conceptacle à la base de paraphyses trois fois plus longues qu’elles. Les autres organes qui constituent le fruit acrosperme sont oblongs, un peu amincis aux deux bouts, très granuleux à l’intérieur, et ces granules paraissent enveloppés d’une membrane périsporique excessive- ment délicate et comme gélatineuse , laquelle à été vraisemblablement fournie par le dernier article du filament. Maintenant, que chacun explique les faits à sa manière et selon qu'il l’entendra, c’est là ce que j'ai observé. On peut voir d’ailleurs la connexion de ce fait avec quelques autres, ou déjà mentionnés , ou qui le seront dans la suite. 64 VOYAGE AU POLE SUD. BLOSSEVILLEA Decne. Frons plana, articulata, pinnatim ramosa, ramis è basi deflexà horizontalibus vel adscendentibus , ve- siculæ solitariæ, laterales, pedunculatæ, muticæ vel interdüm foliaceo-mucronatæ, rariùs nullæ. Recep- tacula terminalia, cylindrica vel lanceolato-com- pressa, torulosa, conceptaculis tuberculiformibus, biseriatis, ostiolo hiantibus. Icox. Turner. /. c. t. 156-157. Deest analysis. BLOSSEVILLEA RETORTA Montag. B. caule coriaceo compresso flexuoso alternatim decomposito- prmnato, ramis defleæis dichotomis, ramulis divaricatis flexuoso- retortis apice torulosis, vesiculis subsphæricis ad basin ramorum collocatis, fructu.…. Sn. Fucus retortus Mert. Mém. P+ 15. — Cystosira retorta Ag. Sp. Ag. 1. p. 74. Has. ad Akaroa cl. Hombron et in littore Auklandico ill. d'Urville hanc speciem legerunt. BLOSSEVILLEA RETROFLExA Kütz. #0 1 ] lin he alternè VUS LA: LE 2 | répifentimic-tet ct lo ramisque basi Éolrie mox erectis, re us ‘solita- rüs obovatis, fructu… Syn. Fucus retroflezus Labill. PL, Nov. Hol!. p. 113. t. 260, — BOTANIQUE. 65 Turn. 2. c. t. 155. — Cystosira retroflexa Ag. L. c. — Blossevil- lea retroflexa Kütz. Phycol. gener, p. 364. Has. cum priori. BLOSSEVILLEA PARADOXA Kütz. B. caule plano, sterili, foliis distichis elipticis crenulatis ortu defleæis. Syx. Fucus paradoxus Turn. L. c. t. 156. — Cystosira para- doxa Ag. L. c. p.75.— Blossevillea paradoxa Kütz. L. c. Has. in freto Torres legit d’Urville. OBs. Les échantillons communiqués par d’Urville sont jeunes et incomplets. Ils ont pourtant assez de ressemblance avec la base des frondes représentées par Turner, pour qu'il y ait probabilité qu’ils appar- tiennent à la même Algue. CYSTOSIRA Ag. emnend. Frons ramosa, ramis inferioribus sæpè folifor- mibus , superioribus filiformibus. Vesiculæ ramis in- natæ, concatenatæ. Receptacula ramos vesiculiferos vel ramulos filiformes terminantia, lanceolata aut interdüm moniliformi-torulosa, conceptaculis tuber- Culiformibus, inordinatè confertis, poro pertusis. Icon. Kütz. Z. €. t. 37, II. — Menegh. 4/g. Ital. et Adriat. t. 2. Fructus analysis. Qt 66 VOYAGE AU POLE SUD. CYSTOSIRA TRINODIS Ag. C. caule fiiformi pinnato, foliis in vesiculus ternas ellipticas papillosas concatenatas et receptacula paniculata filiformia abeun- tibus. Sy. Fucus trinodis Forsk. PL. Æg. Arab. p. 192. — Delile, Egypt. t. 54.1. 4. — Cystosira trinodis Ag. Sp. Alg. 1. p. 67. Has. ad oras insulæ Toud hanc speciem legit d'Urville. Item in mari vagans Australia inter et Novam-Guineam à cl. Hom- bron lecta est. SARGASSUM Ag. reform. Frons ramosa, ramis foliformibus , plerumquè costà percursis basi tereti petiolatis integerrimis, ser- raüs, pinnatifidisve. Vesiculæ solitariæ, axillares vel petiolares, stipitatæ, muticæ vel foliaceo-mu- cronatæ. Receptacula axillaria aut rariùs terminalia, racemosa aut interdüm solitaria. Conceptacula tuber- culiformia , poro aperto hiantia. Icon. Menegh. ? c.t. 1, — Kütz. L. c. t. 37, II. — Montag. Crypt. Bonite, t. 141 et 142, et Cuba, Crypt. 1. 1. SARGASSUM BACCIFERUM Ag. _S. caule tereti ramosissimo, ramis alternatis pinnatis, fohis limearibus dentato-serratis, vesiculis sphæricis petiolatis mucrona- tisque, petiolo tereti. BOTANIQUE. 67 Syn. Fucus natans Lin. Sp. PI. p. 1628.— Fucus Sargasso Turn. Z..c.t. 47. — Sargassum bacciferum Ag. Sp. Alg. 1. p. 6. — S. Sargasso Bory, Coquille, p. 120. Has. ad littora arenosa insulæ 4karoa à cl. Hombron at semper sterile lectum. SARGASSUM OLIGOCYSTUM Montag. ms. S. caule plano lineari-ramoso, ramis conformibus, foliis lanceo- atis obtusis irregulariter repando-denticulatis , vesiculis raris sphæricis muticis petiolo plano uninervio suffultis, receptaculis aæillaribus cristato-ramosis planis margine dentatis. Has. in mari indico ad oras sinus Lampoung insulæ Sumatræ (récifs de Lampoong) specimina fructifera cum Sphacelaria cervi- corni Ag. parasitante à cl. Hombron lecta. Drsc. Radix callus hemisphæricus , semunciam latus , ex quo surgunt frondes circumscriptione pyramidati. Caulis flexuosus, planus s. anceps, margine scilicet acutus, lineam latus, ramos al- ternos subdistichos emittens. Rami conformes s. hinc indè flexi, inferiores biunciales, superiores sensim decrescentes, omnes fo- losi receptaculisque onusti. Fo/ia membranacea, lanceolata, sat magna, sescuncialia, 2-4 lin. lata, apice obtusa, basi inæquali adscendenti-erecta, sessilia, margine denticulato-serrata, inter- düm inæqualiter repanda, nervo tenui percursa, poris sparsis aut biseriatis notata. V’esiculæ rarissimæ, rameales, pshæricæ, Pisum minorem æquantes, muticæ, læves, petiolo plano nervoso bilineari suffultæ. Receptacula frequentia, in axillis foliorum po- Sita, 2 lin. longa, undiquè vel tantùm in plano ramosa et tüm cristulam referentia, margine dentato-spinulosa. Conceptacula sphærica in series binas disposita. Sporæ senæ octonæve in quo- vis conceptaculo, pyriformes, gigartinæ aut tandem subglobosæ, 16 millim. longæ, ;} millim. crassæ, brunneo-fuscæ. Color 68 VOYAGE AU POLE SUD. caulis et receptaculorum nigricans, foliorum et vesicularum fus- co-nigrescens. Substantia membranacea, exsiccatæ fragilis. Oss. Ce Sargasse a des affinités avec plusieurs de ses congénères, mais ne ressemble parfaitement à aucun, en sorte que, faute d’en pouvoir faire une simple variété, ce qui aurait nécessité un rapproche- ment forcé, je me suis vu obligé de l’introduire comme espèce nouvelle dans la science. Le $. Esperi Ag., tel qu’il est décrit dans le Species Algarum, est une Algue bien différente de la mienne, en ce que cet auteur lui donne une longueur de trois pieds , des feuilles elliptiques lancéolées et des vésicules elliptiques ou pyriformes supérieurement, caractères étrangers à ma plante. Ceux pris de la fructification lui étaient à la vérité inconnus, de même qu'à M. Bory, qui n’en parle pas dans son Hy- drophytologie de la Coquille, et qui n’eût pas man- qué de les décrire s’il les eût vus. On dit, et Esper a représenté les feuilles de son Sargasse ondulées et crépues; rien de semblable ne se remarque dans la plante que je viens de décrire. Je pencherais bien plutôt à croire qu’elle pourrait se rapporter à la variété acanthicarpum du S. natans (Turner, Hist. Fuc., pag. 99), que M.J. Agardh, qui a vu dans ma collection l'Algue débitée sous ce nom par la société d'Essling, considère comme une forme du S. subre- pandum. Toutefois , malgré le caractère pris de l'a- platissement de la tige, je ne saurais me persuader que des feuilles toutes denictiéée très-larges , ob- tuses, des vésicules excessivement rares, puisque, BOTANIQUE. 69 sur un individu entier, on en compte à peine six ou sept, des réceptacles enfin, comprimés et dentées, assez semblables à ceux du S. /icifolium, n’établis- sent pas des différences spécifiques assez grandes pour autoriser la séparation de ces deux Algues. En tout cas, ma description, plus complète que toutes celles qu’on a données jusqu'ici, servirait toujours à illustrer l’histoire de l'espèce de la mer Rouge, en SApposant que l’on vint à constater plus tard que celle-ci n’en est qu’une forme. SARGASSUM CYMOSUM Âg. S. caule angulato lœvi, foliis lanceolatis subintegerrimis, vesi- culis sphæricis muticis, petiolatis, petiolo tereti, receptaculis cy- lindraceis abbreviatis dichotomis cymosis. L Syx. Sargassum cymosum Ag. l. c. p. 20. Ejusd. Syst. A/g. p. 301.—Montag. Cuba, Crypt. éd. franç. p.71, et Woy. Bonite. Crypt. p. 41.—Sargassum stenophyllum Mart. F1. Bras. 1. p. 47. — Le. Select. Crypt. t. 5 Has. ad insulam Manga-Reva et in freto Magellanico hanc speciem legerunt clarr. Hombron, Jacquinot et d'Urville. Oss. Dans mes échantillons , d’ailleurs assez sem- blables à ceux dont M. de Martins a fait son S. s{eno- Phyllum , les réceptacles sont cylindriques et mani- festement toruleux par la proéminence des concep- tacles. Ceux-ci sont percés au sommet d’un large pore. 70 VOYAGE AU POLE SUD. SARGASSUM ESPERI À g.? S. caule compresso fleæuoso, fous elliptico-lanceolatis dentato- spinulosis, evanescenti-nervosis, sparsim punctatis, vesiculis ova- libus petiolo plano suffultis, receptaculis fliformibus ramosis. Has. ad insulam Toud (récif de l’Echouage) in freto Torres à cl. Hombron lectum. Os. En l'absence de tout échantillon authentique, c'est avec doute, et seulement sur la description et la figure , que je rapporte ce Sargasse au $. Espert. L'exemplaire est d’ailleurs fort incomplet, quoique fructifié, et consiste dans la sommité de la plante. Je ferai remarquer que les réceptacles ne sont pas en- core mürs , et qu’ils sont portés sur le pétiole de la vésicule, ou, ce qui revient au même, que celui-ci naît près de leur base. C’est peut-être une espèce distincte, mais sur quels caractères l’établir ? SARGASSUM POLYCYSTUM Âg. S. caule filiformi tuberculato, foliis lanceolatis (parvis) serratis membranaceis uninerviüs, vesiculis numerosis glandulosis, recep- taculis fliformibus tuberculatis ramosis. Sargassum polycystum Ag. Syst. Alg. p. 304. Has. ad insulam Toud à cl. Hombron lectum. BOTANIQUE. 71 thus) H Montao.ms ] La) SARGASSUM (C S. caule filiformi lœvi ramoso, ramis alternis, folus parvis obovato-oblongis basi obliquis evanescenti-nervosis vesiculisque mi- nutis sphæricis breviter petiolatis porosis, receptaculis racemosis complanato-triquetris dentatis. Has. in mari indico Australiam inter et Novam-Guineam legit hanc speciem cl. Hombron, cui dedicatam volui. Desc. Fixura deest. Sr pedalis et ultrà, filiformis, pennam passerinam itudi ,subteres vel in sectionis trans- versalis perimetro ésbadasiouus, laxè ramosus et cum ramis frondem circumscriptione latè lanceolatam referens. Rami spira- liter alterni, spatio 2-6 lineari sejuncti, grandes, inferiores su- perioresque breviores unciales, medii longiores triunciales ferè ad apicem usque vesiculis receptaculisque onusti, sub ipsoque apice vero foliis raris vestiti. Folia membranacea, parvula, summum ramum occupantia, alterna, 4 lin. longa, 172 lin. lata, oblongo- obovata, basi obliquè attenuata, denticulata vel repanda, nervo evanido percursa, poris sparsis notata. Vesiculæ sphæricæ, dia- metro sublineari, brevissimè petiolatæ, petiolo tereti, glandulo- sæ, singulæ aut binæ ad basin receptaculorum. Receptacula in tamis alterna , racemosa, racemo tri-quadrilineari, complanata vel ad maturitatem trigona, marginibus dentatis aut spinulosis. Conceptacula in peripherià terna aut quaterna, oblonga, sr spora. Las obovata, quoque conceptaculo sæpiüs unica, 75 smil- lim. longa, ,$- millim. crassa , perisporio hyalino recepta para- physibusque simplicibus brevibusque articulatis stipata. Color caulis nigrescens , foliorum vesicularumque fuscus. Os. Ce Sargasse a quelque affinité avec les S. 5. plagiophyltum Mert. parvifolium Ag. et droserifolium Bory, qui me sont tous les trois inconnus. Si je m'en 72 VOYAGE AU POLE SUD. rapporte toutefois aux caractères distinctifs assignés à ces espèces, j'en trouve dans la mienne qui sont en complet désaccord avec ceux que les auteurs ont donnés, et ne permettent de la réunir ni à l’une ni à l’autre. Ainsi, pour procéder avec ordre, le S. plagiophyllum a sa tige flexueuse et ses feuilles ovales, presque entières; le S. parvifolium porte des feuilles linéaires dentées en scie et des récepta- cles elliptiques, solitaires; le S. droserifolium a la tige pennée, les rameaux disposés en pyramide et les réceptacles fixés à la base du pétiole des feuilles, tous caractères étrangers à ma plante, si on veut bien les comparer à la diagnose que j'en ai donnée. Cette espèce est encore bien plus voisine de la sui- vante avec laquelle elle croît, et je ne l’en aurais pas séparée , si un port tout différent, et l'absence de formes intermédiaires ne m’avaient en quelque sorte forcé de le faire , dans la crainte de confondre ce que la nature a distingué. Je trouve entre elles, en effet, quelques différences essentielles, comme des vési- cules très-petites et peu variables en grosseur, des réceptacles triquètres à la vérité, mais filiformes, naissant du rameau, non du pétiole des feuilles, occupant le sommet des rameaux et munis d’une ou deux vésicules à leur base. SARGASSUM (Carpacanthus) mererocysrum Montag. S. caule fliformi compresso ramoso, ramis spiraliter alternis, foliis membranaceis ex obovato-ellipticis seminerviis dentatis vesi- BOTANIQUE. 75 Culis eporosis, magnitudine mirè variis, conceptaculis quadrialatis, als Spinuloso-dentatis, aætillis foliorum aggregatis. Sy. Sargassum heterocystum Montag. 3° Centur. n° 54. Ann. Sc. nat. Bot. 2° Sér. Octob. 1843, p. 250. — Foy. Bonite, Crypt. P: 44, t. 142. — Carpacanthus heterocystus Endi. L. c. p- 32. Has. Cum priori lectum. SARGASSUM (Pterocaulon) DECURRENS Ag. Botanique, Cryptogamie, PI. 10, fig. 2. S. fronde planû lineari costatä pinnatifidà , pinnis linearibus alternis integerrimis, vesiculis sphæricis receptaculisque racemosis in paniculam elongatam vesiculis foliisque onustam evolutis axit- ribus. Syn. Fucus decurrens Brown.—Turn. L. c. t. 194. — Sarg sum decurrens Ag. Sp. Alg. 1. p. 42.— Plerocaulon decurrens Kütz. Phyc. gen. p- 360. Has. In freto Torres à el. Hombron lectum. Desc. Cüm specimina relata, licet aliquantulùm præ vetustate imperfecta, eamdem ob rationem quidem organa fructificationis præbent, descriptioni Turnerianæ cæterum peritè et ad naturam factæ, quas circa fructum hujusce Ale nn à me pu addere et sic historiam speciei i re mihi propono. Icon Parnèri non pnisi parti of edus Algæ et illam in ætate juniori lectam effingere videtur. In exemplari meo, quod pedale est, pars superior corymbosa et multo magis decom- Posita. Pinnæ inferiores simplices sensim ad normam frondis de- compositæ, supremæ vero iterüm simplices aut bifidæ. Fesiculæ singulæ aut binatæ, axillares, inferiores pisi sativi, superiores Cannabis semina æquantes. Receptacula composita, h. e. in pani- 74 VOYAGE AU POLE SUD. culam è vesiculis foliis receptaculis partialibus compositam evo- luta. Panicula singula biuncialis et ultrà, semunciam lata, in axillà pinnularum superiorum posita est, et plus quàm viginti re- ceptacula alternè disticha profert. Quodque receptaculum petio- lo, folioli vel vesiculæ insidens, compressum, trilineare, distichè racemosum, racemo circumscriptione ovato. Vesiculæ binæ bas! receptaculi interdüm adsunt. Conceptaculasphærica, parüm pro- minula sporas plures parietales sessiles crassas 2% millim. in majori, 555 Millim. in minori diametro metientes, fuscas, granu- losas, perisporio hyalino appresso inclusas et pharaphysibus plerümque simplicibus clavatis stipatas continentia. EXPLICATION DES FIGURES. PI. 10. f. 2. a, rameau fructifié du Sargassum decurrens for- mant une grappe composée de feuilles 4, 8, 4, de vésicules aériennes c, €, c, et de réceptacles réunis d, d, d, et vu de gran deur naturelle. e, un de ces réceptacles isolé et grossi 7 fois. S; paraphyses qui accompagnent dans les conceptacles les spores isolées g, les premières grossies 250 fois, les secondes 75 fois seu- lement. TURBINARIA Bory. Radix fibrosa vel discoidea. Caulis filiformis tor- tuosus, simplex aut ramosus , foliis deperditis spinu- losus. Folia turbinata aut peltata, petiolata, simplicia, spiraliter alterna, in vesiculam triquetram, margine decurrenti foliorum alatam et coronatam inflata. Receptacula et fructus Sargassi. Icon. Turn. Hist. Fuc. 1. 24; haud analytica. BOTANIQUE. 75 TURBINARIA DECURRENS Bory. T. ficurä (ex Turnero) scutatà, caule simplici, folis triquetro- pyramidatis, angulis alato-subdenticulatis, coronæ triangularis margine duplici, altero reflexo. Syx. Fucus turbinatus B, Turn. L. e.t. 24. fig. 6. — Turbinaria decurrens Bory, Coquille, p. 117. Has. ad insulam Toud d’Urville, et in oris Taitensibus cl. Jacquinot legerunt. CARPOPHYLLUM Grev. Frons plana vel compresso-plana, distichè ramosa, ramis foliiformibus. Vesiculæ solitariæ, pedunculatæ, mucronatæ. Receptacula juxta ramorun foliformium marginem racemosa, cylindrica, conceptaculis tuber- culiformibus, irregulariter congestis, ostiolo hian— tibus. Endl. Z. c. p. 32. Icon. Turner, Hist. Fuc. t. 205 et 206. CARPOPHYLLUM FLEXUOSUM Grev. C. caule coriaceo plano flexuoso ramoso, ramis distichis folia- ceis lanceolatis nervosis dentatis integrisque, vesiculis magnis ova- tis acuminatis mucronatisve, receptaculis juxia ramorum margi- nem racemosis cylindricis. Sxn. Fucus flexuosus Esp. Fuc. t. 131.— Fucus Phyllanthus Turn. /. e. t. 206. — Sargassum Phyllanthum Ag- Sp. Alg. 1. 76 VOYAGE AU POLE SUD. p: 44.—A. Rich. Astrolab. I. p. 17. t. 7 et 7 bis. eximiè.—Bory, Coquille, p. 130. Has. in littoribus Novæ-Zeelandiæ loco Baïe-des-Iles dicto à cl. Hombron lectum. Oss. D’après les observations de M. A. Richard, les Sargassum Phyllanthum et maschalocarpum ne dif- féreraient pas spécifiquement, bien que dans sa Phy- cologia generalis, M. Kützing en ait fait deux genres distincts. CARPOPHYLLUM MACROPHYLLUM Montag. ms. C. caule plano alato, folis latè lanceolatis subpetiolatis margine serratis pinnalimque laciniatis, vesiculis sphæricis maximis fo- lüferis receptaculisque minutis paniculato-dichotomis aæillari- bus. Has. in littoribus insularum Aukland specimen unicum mari rejectum legit ill. d'Urville. Desc. Caulis omnind planus, tenuis, lentus, 14 uncias longus, è basi angustissim (punctum fixuræ deest) sensim ad apicem la- tior et ibi lineas duas metiens, anceps aut subalatus, ramos disti- chos breves conformesque è margine emittens. Rami alterni, simplices, patentes, in exemplari nostro forsan incompleto bre- vissimi, et folia potius nuncupanda, quæ vero disticha, petiolata, lanceolata, 3-4 uncias longa, ad speciem enervia, at luci objecta medio ferè ad apicem usque lineä obscuriori neryum mentiente percursa, suprema unciam et quod excedit lata, juniora margine integra, adulta serrata et (an undarum attritu ?) lacerata. Fesicu- læ ad ramos foliaceos axillares maximæ, 5 lineas diametro æquan- tes, sphæricæ, sæpiüs folio integro aut serrato coronatæ, inter- düm binæ forsan symphygenæ alterum folium lateralem promen- BOTANIQUE. 77 tes. Receptacula axillaria (in specimine viso folio inferiori uni- cum) brevissima, 3 lineas alta, dichotoma, pauiculata, loculis torulosis poro pertusis. Substantia caulis coriacea, foliorum membranaceo-coriacea. Color exsiccatæ nigrescens. MARGINARIA A. Rich, restaur. Radix fibrosa. Frons coriaceo-cartilaginea , plana, sursüm flabellato-pinnata. Pinnæ lineares aut lan- ceolatæ plûs minüs longæ et latæ, dichotomæ, spinu- loso-dentatæ , à margine superiore vesiculas recepta- culaque emittentes. Vesiculæ globosæ aut pyriformes, petiolo suffultæ, juxta marginem cum receptaculis positæ. Receptacula magna, simplicia, cylindracea aut Compressa, stipitata, conceptaculis prostantibus tuberculosa , altero margine pinnularum seu lacinia- rum frondis seriatim affixa , conferta. Conceptacula globosa ellipticave, plüs minüs exstantia, in recep- taculis spiraliter sinistrorsùm disposita , poro hiantia. Sporæ magnæ obovato-pyriformes, perisporio initio inclusæ, mox liberæ, nudæ, è cellulis parietalibus 0rtæ, paraphysibus immixtæ, convergentes, vel in M. Boryanà è morphosi ultimi endochromatis filo- TuMm ramosorum enatæ. Montag. Prodr. Phyc. an- larct. pag. 10. Icox. Nostræ, t. 2 et 3.— A. Rich. Astrol. t. 3 et 4. Os. Après avoir établi d’abord le genre Marginaria Sur des dessins communiqués par les naturalistes de : l'Astrolabe , lors du premier voyage, M. A. Richard 78 VOYAGE AU POLE SUD. reçut d'eux, plus tard, de jeunes échantillons des deux espèces qu'il avait publiées’. Mais les récepta- cles y étant encore à l’état rudimentaire , notre sa- vant confrère ne trouva pas qu'ils présentassent des différences assez tranchées pour pouvoir être facile- ment distingués de ceux de la plupart des autres Sargasses. Dès lors, négligeant le mode de végéta- tion, dont, au reste, il en faut convenir, on s’occupait peu à l’époque de sa publication, et surtout, ce qui nous semble très-important ici, la disposition en sé- ries marginales des vésicules et des réceptacles, il crut s'être trompé, revint sur ce qu'il avait fait, et non-seulement restitua au genre Sargasse les deux espèces primitives du genre Marginaria, mais il y rattacha encore une autre espèce que nous, qui l’a vons vue aussi bien que l’une des deux autres, le M. Urvilliana , chargée de fruits bien mûrs , nous ne nous faisons aucun scrupule de restituer à l'excellent genre de M. À. Richard. Nos échantillons, recevant de leur fructification en bon état un facies tout particulier, nous permettent, en effet, de le fonder aujourd’hui sur des bases beaucoup plus solides. Avant d’avoir vu les Marginaires de la collection de M. A. Richard, j'a- vais déjà eu l'idée d'établir un nouveau genre Cr d’après la disposition unilatérale des réceptacles, j'a- vais provisoirement nommé Heterolobium; car Vin- spection des planches du premier voyage de l’Astro- labe m'avait laissé dans le doute si mon Heterolobium V. Voyage de l’Astrol. Bot. tom. I, p. 9 et 40. BOTANIQUE. 79 Urvillianum était la même Algue que la Marginaire homonyme de mon savant ami. Il en fut tout au- trement quand j'arrivai aux vérifications ; je reconnus alors ma plante dans celle que M. Richard voulut bien me permettre d'examiner et de comparer à mon exemplaire. La seule différence tenait à l’âge du fruit. Le genre Marginaria, même avec les idées qui régnaient dans la Phycologie il y a vingt-cinq ou trente ans, n’aurait guère pu entrer ni dans les Sar- gasses, ni dans les Cystosires, sans qu’on ne modifiât beaucoup les caractères assignés à ces deux genres. Îl'est, en effet, au premier de ces genres ce que mon Capea est aux autres Laminaires ; il en diffère donc principalement et par son mode de végétation et par la disposition en séries marginales , sur les lanières de la fronde, des vésicules et des réceptacles. Com- paré à d’autres genres nouveaux résultant du dé- membrement des Cystosira, outre le mode de division des frondes , nous trouvons qu'il s'éloigne encore du genre Scylothalia, tel que je l'ai limité, parce que les réceptacles, indistinctement axillaires ou marginaux dans celui-ci, ne sont jamais axillaires dans celui-là. Par la forme de ces mêmes organes, il a quelque ana- logie avec l’'Halidrys, mais cette analogie est fort éloignée, puisque la végétation et la structure des Yésicules natatoires sont essentiellement différentes. Le genre Marginaria offre enfin une particularité remarquable dans le mode de division de ses lanières Où pinnules, et qui tient probablement à la disposition 80 VOYAGE AU POLE SUD. essentielle des réceptacles sur le bord supérieur de ces divisions. Celles-ci poussent donc uniquement de leur bord inférieur, ou, pour parler plus exactement, de leur côté extérieur, des pinnules semblables à elles-mêmes, mais plus courtes, placées de distance en distance, de sorte qu’on peut les dire tournées du même côté (extrorsüm secunde ). MARGINARIA URVILLHANA A. Rich. Botanique, Cryptogamie, PI. 3, fig. 1. M. fronde cartilagineo-coriaceä plan ancipite lineari flabela- to-pinnatà, pinnis erectis alternis membranaceis hetero-dichotomis grossè dentato-serratis cystocarpophoris, vesiculis globosis, recep- taculis lanceolatis compressis. Nos. Sy. Marginaria Urvilliana À. Rich. Astrol. 1. p. 10.t. 3. — Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 10. — Sargassum Urvillianum Ejusd. /. ce. Il. p. 138. Har. In sinu Novæ-Zeelandiæ nomine Kawa-Kawa insignito specimina hujusce Algæ completa quidem at nimis juvenilia anno 1828 primus omnium legit ill. Dumont-D’Urville, qui dein frag- mentum frondis fructus maturos gerens ex insulis Auklandicis relatum mecum communicavit. Desc. Radix fibrosa, fibris innumeris teretibus uncialibus filum sutorium crassitudine æquantibus dichotomè divisis et in bulbum hemisphæricum subtüs excavatum, quo rupibus hæc Alga adhæret, aggregatis. Frons cartilagineo-coriacea, plana, ad pedem usque longa, forsan et major, latitudinem 3 lin. ubique servans, sesquipollicari-semipedale post intervallum, vix loco süpitis habendum, flabellato-pinnata, Pinne distichæ, alternæ, BOTANIQUE. ë&1 erectæ, substipitatæ, h. e. in petiolum basi attenuatæ, spatio trilineari minoreque sejunctæ, à basi cartilagineà seu frondi pri- 4, ce J- mA P , membranaceæ, fulvo-fuscæ, lanceolatæ, enerves, sesquipedales, latitudine quadrilineares-un- ciales, à margine exteriore pinnulas conformes, secundas, 2-4 acuminatice + ti ‘“annitiontanr At masi interiori r4 LA Le] poll. longas, grossè irregulariterque dentato-serratas, dentibus + J PAU E à J vesiculas receptaculaque affixas gerentes. Fesiculæ in cujusque pinnæ margine interiore juxta basin ternæ quaternæ, sphæricæ, diso majores, muticæ, leves, petiolo tereti sesquilineari suffultæ. Receptacula æquali ratione marginalia, confertissima, plusquèäm centena, seriatim juxta marginem interiorem pinnarum prima- riarum pedicello brevi aflixa, lanceolata, compressa, apice sterili acuminata, siliquæformia, torulosa. Conceptacula spiraliter dis- posita, oblonga, poro simplici tandem ampliato pertusa, singulæ à confinib l t icuo discretæ. Spore, dm in cellulis, Lé ex quo oriuntur, conceptaculi parietalibus adhærescunt, basi incurvatæ ; solutæ vero obovatæ, magnæ, sacco perisporico eas includente latè limbatæ , filamentis s. paraphysibus subsimpli- cibus, interdüm ramulo basi adauctis, crassis, articulatis, pellu- cidis concomitatæ. Substantia frondis primariæ vel si mavis sti- pitis, Carneo-cartilaginea , lenta, pinnarum pinnularumque membranacea, in vetustà Algä et fructifera crassior. Color stipitis vesicularum receptaculorumque nigrescens, pinnarum fulvo- fuscescens. Oss. Cette espèce, dont les réceptacles rappellent Ceux de l’Halidrys, ne saurait être confondue avec la suivante, mais elle pourrait l'être avec le M. Gi- gas. Je ne vois, en effet, de caractère propre à l’en distinguer que des vésicules éparses à de grandes dis- lances, comme dans le M. Boryana, et non placées au nombre seulement de quatre à cinq entre la nais- sance des pinnules et les réceptacles. 52 VOYAGE AU POLE SUD. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 3, fig. 1. a, une des pinnules partant de la fronde princi- pale à, et portant sur son bord interne où supérieur en c, €, des vésicules sphériques et en d une grande quantité de récepta- cles vus de grandeur naturelle. On peut remarquer encore dans cette même figure que la division de cette pinnule se fait du côté inférieur, en e, e. La fig. f, montre un réceptacle détaché et grossi un peu plus du double. #, coupe transversale du même pour laisser voir la disposition des conceptacles et des spores ; cette coupe est grossie 8 fois. 2, À, k, spores et r, r, paraphyses qui les accompagnent partant de la paroi /, du conceptacle. Cette figure est grossie 125 fois. MARGINARIA BoryANa Montao. Botanique, Cryptogamie, PI. 2 et PI. 3, f. 2. M. fronde compresso-planä distichè pinnatä pinnisque corneo- cartilagineis linearibus , longissimis secundè divisis fusco-nigres- centibus,. margine subdenticulalo undulato, vesiculis oblongis re- ceplaculisque cylindricis subulatis vix torulosis mx: rginalibus. Nos. Six. Marginaria Boryana Montag. Prour. Plye. antaret. p.10. — Sargassum Boryanum À. Rich. Por. Astrol. I. p. 138. Has. ad rupes in oris Novæ-Zeelandiæ exemplaria cum fruc- . tüs rudimentis lecta ut Sargassum novum habuit cel. À. Richard. Nos autem specimen completum perfectumque ante oculos habe- mus à cl. Hombron lectum in rupibus insulæ Leyden, in ipso ore portûs Bataviæ, vel numquäm recessu maris nudatis, vel et æstu relictis, ubi hæc Alga gregaria in profundo mari vivit. Desc. Fulcrum fibrosum eamdem scilicet structuram jam mi- nutalim memoratam in priori exhibens. Frous cartilaginea, rigi- BOTANIQUE. 85 da, compresso-plana, non autem margine acuto anceps, laütu- dine bilinearis, 8-10 uncias alta, post intervallum quadrantale distichè pinnata. Pinnæ s. divisiones distichæ, longissimæ, bicu- bitales, erecto-patentes, ejusdem ac frons primaria latitudinis, cartilagineæ, undulatæ, integriusculæ vel dentibus exiguis remo- ts instructæ, margine exteriore pinnulas spatio 4-6 pollicari se- junctas, conformes, emittentes, et, ut mos est gentis, vesiculas receptaculaque margini interiori affixas gerentes. f’esiculæ elon- gatæ, obovatæ, subpyriformes aut clavatæ, apice breviter acu- minatæ aut obtusæ, lineis anastomôsantibus eleganter reticulatæ, 8-14 lin. longæ, 4 lin. diametro majores, petiolo crasso tereti bilineari suffultæ, margine interiore, longis intervallibus inter- jectis, sparsæ, non ut in M. Urvilliana ad basin obviæ. Recepta- cula stipitata, teretia, utrinquè acuminata, siliquæformia , ses cuncialia, semilineam 1n sicco crassa, rugosissima, madefacta vero lævia, lineam diametro superantia, ostiolulis conceptaculo- rum minimis punctata, plus minüs quadragena numero, margini interiori pinnarum spatio 2-{ unciali affixa. C onceptacula oblon- ga, spiraliter disposita, vix ac ne vix prominentia, nec nisi ostio- lis lente conspicuis prodita. Sporidia? (an tantüm propagula?) ovoidea, olivacea, minuta, ex endochromate supremo filorum ra- Mosissimorum , brevium, cellulis parietalibus conceptaculi con- tinuorum, ut videtur, oriundæ. Fila 3 millim. longa. Sporidia? #5 millim. longitudine, £ crassitudine metiuntur. Os. Après ce que j'ai dit plus haut du genre Mar- Jinaria considéré d’une manière générale , et la lon- gue description que je viens de donner des deux espèces découvertes par l’illustre marin qui a dirigé les deux expéditi Iles la science doit ce nou- veau genre, il me reste sans doute peu de chose à ajouter pour compléter leur histoire. C’est surtout de la fructification que je vais m'occuper quelques instanis. On a vu que le M. Urotlliana offrait de vraies 34 VOYAGE AU POLE SUD. spores, typiquement développées, et tenant encore par leur point rétréci à la cellule pariétale d’où elles naissent, entre des paraphyses presque simples. Dans le M. Boryana, il ne m'a pas été possible de rencontrer quelque chose d’analogue, bien que j'aie ‘analysé plus d’une dizaine de réceptacles, choisis parmi ceux qui me paraissaient les plus avancés en âge. Toujours, au contraire, j'ai trouvé, comme dans la plupart des Fucacées, ces organes que M. La Pylaie nomme Microphytes, M. Kützing paraspermatia, et dont j'ai parlé à l’article Xiphophora sous le nom de fructification acrospermée. Ce sont des filaments courts , très-rameux, articulés , dans le dernier ar- ticle desquels la matière granuleuse verdâtre s’orga- nise en un corps ovoïde qui prend de l'accroissement, sort enfin de la cellule mère et tombe dans le con- ceptacle où on en rencontre de grandes quantités. Voilà ce que j'ai constamment vu. Quant à l'espèce en elle-même, elle est si distincte de ses congénères que je me crois dispensé d'établir aucun parallèle entre elles, Elle est de beaucoup la plus grande , puisqu'elle atteint une longueur de 20 à 25 décimètres sur une largeur de près de 5 vers son milieu. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 2. Marginaria Boryana vue de grandeur naturelle, mais dont on à coupé une partie des lanières de la fronde, afin d'éviter la confusion et de laisser bien voir la disposition des réceptacles et des vésicules natatoires, ainsi que le mode de division des la- aeres. BOTANIQUE 85 PL. 5, f. 2. Analyse de la fructification de la même espèce. a, réceptacle grossi. #, coupe transversale du même, grossie 12 fois pour montrer les loges ou conceptacles de la périphérie. c, por- tion de la circonférence me ae même coupe Gers 36 fois pour en mieux fair truct d,d,d,fi cé le do nier article desifnele se St ment ces A de gemmes ou propagules dont nous avons maintes fois parlé, les- quels à la maturité tombent au centre de la loge. Ces filaments, comme on le voit, partent des cellules e, e, qui forment la paro: du conceptacle. /, deux filaments isolés et grossis près de 800 fois. #, Corps qui, formés dans les filaments en question, finissent par s’en échapper, et, privés de périspore, tombent dans le milieu du conceptacle. SCYTOTHALIA Grev. Frons coriacea vel cartilagineo-coriacea , linearis, plana, subenervis, dichotoma, pinnatifida, pinnis alternis simplicibus obtusis aut iterùm pinnatifidis. Vesiculæ aut nullæ, aut axillares globosæ. Recepta- cula simplicia, rard racemosa, brevia, axillaria Mmarginariaque, cylindrica, toruloso-submoniliformia vel lanceolata. Sporæ magnæ filis (paraphysibus) simplicibus moniliformibus stipatæ. Montag. Prodr. Phyc. antarct. pag. 11. Icox. Nostra, t. 4. Seirococcus et Scytothalia Grev. Syn. Gen. Alg. P. 34. Oss. Lorsqu'on les examine sans prévention, il est évident que les deux genres de M. Gréville confluent en un seul auquel j'ai cru devoir conserver le nom de 0 86 VOYAGE AU POLE SUD. Scylothalia, parce qu’il n’est point fondé, comme le Seirococcus, sur la forme du réceptacle, forme ex- trèmement sujette à variation, comme nous le ver- rons dans le Marginaria, et comme le genre Sargasse en offre tant d'exemples. Dans l’un et l’autre genre, quelle que soit d’ailleurs leur forme, les réceptacles sont marginaux et quelquefois axillaires. Turner n’a point vu de vésicules dans les espèces qui ont servi de type à M. Gréville pour l'établissement des genres en question. Nous en trouvons, nous, dans l'espèce recueillie par d'Urville. Celle-ci est même si voisine de la variété B, scorteus du Fucus axillaris, trouvée par Labillardiere et mentionnée par Turner (t. 146, e, f.), qu’il est presque impossible que les deux Al- gues appartiennent à des genres différents. SCYTOTHALIA JACQUINOTI Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 5. S. fronde elongatä coriaced lineari planä dichotomä, laciniis pinnatifidis, pinnulis alternis oblongis, aillis rotundatis, vesiculis globosis aæillaribus, receptaculis marginalibus linearibus simplici- bus aut rarissimè racemosis sulcato-rugosis. Scytothalia Jacquinoti Montag. Prodr. Phye. antarct. p. 11. — Endi. Z c. p. 33. Has. mari glaciali novum continentem antarcticum Louis- Philippe alluenti innatantem legit d’Urville. CI. Jacquinotio, de scientià naturali tim benë merito eam dicare statui. Desc. Caulis Compresso-planus, anceps, imd subalatus, deor- sum linearis et sesquilineam latus camdemque latitudinem ad api- BOTANIQUE. 87 cem usque servans, sesquipedem longus, bis terve (an pluries?) divisus, altero furcarum cornu post brevem intervallum omninô deficiente, in frondem sursüm tandem abiens. Frons longitudine sesquipedali et ultrà, plana, coriacea, in specimine viso semel fur- cata, 3-5 lineas lata, pinnatifissa. Pinnæ subalternæ, h. e. obli- què suboppositæ, membranaceæ, bi-triunciales, 4-9 lin. latæ, apice obtusæ, margine inferiore frondi decurrentes, superiore cum eâdem sinum rotundatum efhciente, spatio semipollicari ab invicem sejunctæ , patenti-erectæ , apice obtusissimæ, integræ et integerrimæ. Fesiculæ axillares, sphæricæ, uvæ magnitudine, (diam. 5 lin.) petiolo tereti 1-2 lin. longo suffultæ. Receptacula cylindracea, ut plurimüm simplicia, rarissimè racemosa, bi-tri- linearia, semilineam crassa, longitrorsum sulcata, rugosa, brevia pedicello utroque margini frondis seriatim aflixa. Conceptacula parvula, asymetrica 8. sparsa, poro pertusa, non exstantia. $po- ræ à parietalibus cellulis oriundæ, obovatæ, maximæ, fuscæ, pe- risporio hyalino primüm inclusæ, tandem nudæ, inter para- physes subsimplices articulatas moniliformes, articulo supre- mo maximo, pellucidas, mox flaccidas, pristinamque non recu- perandas formam immersæ. Substantia caulis et frondis coriecea, pinnarum membranacea tenera. Color fulvo-fuscus, tandem ni- grescens. Ones. Il est difficile d'évaluer la longueur totale de la plante , puisque nous n’en avons peut-être que les Sommités. Mais ces sommités, en y comprenant la portion de la tige rétrécie en un long stipe plane et eu apparence dichotome, n’ont pas moins de trois pieds de long. Le stipe est aminci de chaque côté en lame d'épée, et on pourrait le croire ailé. Peut-être en- Core ce prétendu stipe n’est-il que la partie moyenne de la fronde pinnatifide dont les pinnules membra- neuses, détruites par la vétusté ou le choc des flots et des glaces, manifestent encore leur ancienne pré- 88 VOYAGE AU POLE SUD. sence par le résidu de leur point d'attache. Peut- être enfin ces dichotomies, dont une des branches fait défaut, ne sont-elles que la représentation de celle qui termine la fronde. On voit ici la grande analogie qui lie entre elles les trois espèces de ce genre. Toutes trois ont des frondes dont la partie inférieure ou le point d'attache est inconnu, et dont la partie supérieure se divise en pinnules distiques sur un même plan; on voit des réceptacles , variables il est vrai, quant à leur forme, mais qui ne le sont pas moins dans les genres voisins, et toujours placés sur les bords des frondes. Remarquez bien, toutefois, comme une circonstance propre à distinguer ce genre du Marginaria, que ces réceptacles occupent indif- féremment l’un et l’autre bord et même quelquefois l’aisselle des frondes. Pour infirmer la réunion que Je propose , quelques personnes m’objecteront peut-être la présence des vésicules, qui manquent dans les deux autres espèces. Aurait-on préféré que je fondasse un nouveau genre? car, à moins de prendre l’un ou l'autre parti, il n’y avait pas moyen d'éviter la difii- culté. Mais, encore une fois, connaïît-on bien les deux espèces sur lesquelles ont été établies les genres Sei- rOCOCCus et Scylothalia? En. a-t-on jamais vu des exemplaires complets? Je ne le pense pas. Or, jus- que-là , personne n’est en droit de prononcer qu'elles sont ou ne sont pas normalement pourvues de vésicules. On me permettra bien, en attendant que cette question se décide, de regarder mon Al- gue des mers glacées de l'hémisphère austral comme BOTANIQUE. 89 formant un lien entre les deux genres de M. Gréville, une sorte de transition de l’un à l’autre. Cette Algue a été retrouvée flottante dans lesmêmes parages par les naturalistes du voyage au pôle an- tarctique, commandé par le capitaine Ross". EXPLICATION DES FIGURES. PI. 4. a, fronde stérile du Seytothalia Jacquinoti vue de gran- deur naturelle; on y remarque en &, 4, 4, les vésicules nata- toires, toutes axillaires. «, portion supérieure d'une fronde fertile de la même Algue, montrant en d, d, des réceptacles qui sont tout à la fois marginaux et axillaires. e, un de ces réceptacles dé- tachés et grossi environ 5 fois. /, une coupe transversale du même, grossie 14 fois et montrant les conceptacles disposés au- tour d’un axe central. g, spore revêtue de son périspore transpa- rent grossie 190 fois. À, paraphyses simples ou à peine rameuses à la base, vues au même grossissement. 1 Hooker, Notes on the Bot. of the antarct. Voy., p. 69. 30 VOYAGE AU POLE SUD. Faurzra INT. FLORIDEÆ Lamourx. Trus. IL. CERAMIEÆ J. Ag. CALLITHAMNION Lyngb. Frons simplex aut ramosa, filamentosa, rosea. Filamenta septata, monosiphonia, septis hyalinis. Fructus : 1° Tetrasporæ sphæricæ aut oblongæ, intra perisporium hyalinum laterales, ramis insidentes, in Sporas quatuor triquetras tandem divisæ ; 2° Concep- tacula sæpè bina in axillis vel ad basin ramulorum sessilia, nuda aut ramellis brevibus stipata, intra perisporium hyalinum sporas numerosas foventes. Icox. Kütz. /. c. t. 4%, 1 etIl. CALLITHAMNION PECTINATUM Montag. C. microscopicum, filo primario repente Pinnato, pinnis pinnu- lisque oppositis patentibus, articulis cylindraceis diametro dupld longioribus aut æqualibus : tetrasporis acillaribus. Callithamnion pectinatum Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 9- — Endi. Z. c. p. 35 Has. alias Algas in oris Auklandicis lectas perrepit. Desc. Frons trilinearis, minutissima, oculo nudo vix discerni- bilis. Fi/um primarium repens, ;4 millim. crassum, bipinnatum. Pinne distichæ, oppositæ, horizontales, 4 millim. longæ, paten- ti-erectæ, siccando quandoquè patentissimæ, iterùm pinnulatæ. Pinnulæ 5 ad 6 brevissimæ, simplices aut inferius uno alterove BOTANIQUE. 91 ramulo instructæ. Articuli teretes; geniculis nullo modo constric- tis, fili primarii diametro duplo longiores pinnarum pinnula- rumque sensim decrescentes et apicem versus eodem breviores, Tetrasporæ vel ad basin pinnarum vel in axillis pionularum sitæ, sphæricæ, triangulè divisæ, purpureæ. Color roseo-purpureus. Chartæ adhæret. Oss. Espèce des plus petites, qu'on ne saurait voir sans le secours de la loupe, et qui, par sa ra- mification bipennée à rameaux opposés, vient se placer naturellement à côté des C. C. Plumula, Mi- cropterum, Orbignianum, australe, etc. avais même d’abord pensé qu'elle ne différait pas de ce dernier, publié dans la Linnæa (1841) par M. 3. Agardh; mais ce savant, à son dernier voyage à Paris, n'ayant pas reconnu sa plante dans la mienne , je me suis cru au- torisé à la proposer comme une espèce nouvelle. CALLITHAMNION LEPTOCLADUM Montag. C. minutum, filo primario repente bipinnatim ramoso, ramis ramulisque oppositis brevibus (abortu rard secundis) tripld graci- lioribus, articulis cylindricis diametro 2pld-4plà longioribus, su- Premis æqualibus. Callithamnion leptocladum Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 9. — End. Z. c Has. ad Rhodymeniam Palmettam in freto Magellanico lectam, Heterosiphoniæ consortem inveni. Desc. Filum ps reptans, variæ longitudinis, ut pluri- müm bi-trilineare, 7 millim. crassum, utrinquè emittens ra- mos oppositos decumbentes. Rami sub apice vel ex ipso apice ar- üiculorum exeuntes, alteri filo primario conformes et eum crassi- 92 VOYAGE AU POLE SUD. tudine ferè æquantes, alteri brevissimi, ex binis ternisve articu- lis constantes, ad apicem scutulo dentato-fimbriato, cujus ope frondi Florideæ supradictæ inhærct, terminati. Hic ultimus ad- versum habet semper ramulum illis, qui ramos ornant, quoad tenuitatem longitudinemque, simillimum. Rami 2 ad 3 millim. longi, 555 millim. crassi, pinnulis oppositis instructi. Pinnulæ s. ramuli ul lini bsimplices, oppositæ, rard iterüm pinnu FORCE ? r lis secundis onustæ, distantes, £ millim. longæ, £ millim. crassæ, ex apice articuli ortæ, inferiores patentes vel patenti-crectæ, supe- riores densiores, incurvæ, fastigiatæ. Articuli Gili repentis diametro ferè quadrupld, 1amorum duplo tantm longiores, supremorum eodem æqualibus, eximiè et ubiquè cylindrici. Substantia mem- branacea tenerrima. Chartæ vit vque adhæret. Oss. Cette charmante petite espèce, qu'on ne voit point à l'œil nu et pour l’étude de laquelle il faut user de forts grossissements, appartient, comme la pré- cédente, à la section des C. C. Plumula, Turnert, va- riabilis, etc. Elle diffère de toutes par le caractère d’où j'ai tiré le nom spécifique, et qui consiste dans l'extrême ténuité des dernières pinnules comparées au filament qui leur donne naissance. Au reste, quoi- que généralement bipennée , la ramification de cette Algue offre, comme le C. variabile, des rameaux qui ne portent des pinnules que d’un seul côté, ce qui est dû probablement à un avortement. Très- souvent encore la tige principale, arrêtée dans son développement, se termine par un article en cul-de- sac; les deux rameaux qui naissent au-dessous con- tinuant de croître, la ramification prend une apparence dichotome. BOTANIQUE. 95 SPYRIDIA Harv. Frons cylindrica, filamentosa, rosea, articulata, monosiphonia , tubo è cellulis rectangulis constante. Fructus : 1° Tetrasporæ ad filamentorum basin aut apicem numerosæ , exteriores, sessiles, nudæ, aut ramulo brevi incurvo bracteolatæ , sphæricæ, intra perisporium hyalinum in sporas quatuor triangulè divisæ ; 2° Favellæ ad ramulos laterales, ramellis bre- vibus involucratæ, perisporio hyalino sporas angu- losas copiosas includentes. Icon. Crouan, Arch. de Bot. I, t. 17 et 18. — Montag. Cuba, Crypt. t. 2, f. 1. —Kütz. /. c. 1. 48. SPYRIDIA CLAVUBATA J. Ag. S. fronde cartilagine, filamentosà, filis subregulariter dichoto- mis filiformibus strictis aut crispulis, geniculis elevatis obscuriori- bus ciliatis, tetrasporis ad apices filorum lateralibus ramello sim- plici incurvo bracteatis. SyN. Ceramium clavulatum Ag. apud Kunth, PI. Æquinocr., I. P- 2, et Sp. Alg. IL. p. 152.—Montag. Cuba, Crypt. éd. fr. p. 26, t.2,£ 1. et Canar. Crypt. p. 173. — Boryna torulosa Bonnem. Hÿydroph. locul. p. 58.— Boryna ciliata Boxy ! in Belang. Voy. Ind. orient. Crypt. p.177. (non Gratel. nec Bonnem.) —Spyridia ela- vulata 3. Ag. Alg. Medit. p. 80. — Montag. F° oy. Bonite, Crypt. P- 53. Has. in aliis Fucis parasitans ; ad Taïtü, cl. Jacquinot. 94 VOYAGE AU POLE SUD. BALLIA Harv. Frons filiformis, pinnata. Filum primarium con- tinuum, intùs septatum, cylindricum, fibrillis vesti- tum. Rami cornei, distichi, pluriès pinnati, pinnis oppositis articulatis. Fructus..... Color roseo-pur- pureus. Icox. Nostra, t. 12, f. 1. BALLIA CALLITRICHA Montag. B. fronde decomposito-pinnatä, pinnis pinnulisque obtusiusculis opposilis patentibus (!), articulis fili secundarii diametro sesqui- duplè longioribus, pinnularum œqualibus. Sxx. Sphacelaria callitricha Ag. Sp. Alg. I. p. 23.— Icon. Alg. europ. fase. 1. t. 6.— Montag. in d'Orbigny, Foy. Amér. Mérid. Sert. Patag. p. 7. t. 4, f. 2.— Ballia Brunonia Harv. in Hook. Journ. of. Bot. IL. p. 191. t. 9. — Ballia callitricha Mon- tag. in d'Orbig. Dict. univ. t. 2, p. 447. — Kütz. L. c. p- 295. Has. in oris insularum Aukland ill. d'Urville et cl. Hombron legerunt. BazzrA HomBroniana Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 42, fig. 4. B. caule hirto vinoso-purpureo, vagè di-trichotomo, divisiont- bus pinnato-decompositis pinnis pinnulisque densis breviter lan- ceolatis strictis (!) articulis pinnarum supremisque acutis diame- tro plus duplè—, pinnularum sesquilongioribus. Ballia Hombroniana Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 9. — Endl. Z. c. p. 35 BOTANIQUE. 35 Has. in oris insulæ 44{aroa nec non in insulâ Leyden detexit cl. Hombron hancce speciem, cujus nomine oruatam volui. Var. Hirta : /ronde primarid ramisque pilis seu fibrillis densis- simis articulatis hirtis. Has. cum priori. Desc. Radix discus spongiosus stuposusque. Frons continua, basi tantüm aut ad apicem usquè tota densissimis fibris hirta, pennam columbinam crassa, duas uncias alta et lata, circumsCrip- tione lanceolata aut semiorbicularis, mox dichotoma trichoto- mave, imo ob inmagnam copiam ramorum (in varietate) sursüm fasciculata. Divisiones sur'ictæ, bi-tripinnatæ. Pinnæ oppositæ , primariæ lanceolatæ, vix bilineares , strictæ, tàm densæ ut ferè sibi incumbant ; secundi ordinis conformes, at minores, cüm vix dimidiam quartamve partem millim. metiantur, ultimi ordinis S. pinnulæ tandem ,7> millim. longitudine adæquant. Articuli amorum pinnarumque oblongo-ovati, apice truncati, diametro plüs duplo longiores, limbo hyalino cineti, endochromate mi- niato , pinnularum vero sesquilongiores, cujusque ordinis ter- minalium 2plo-{plove Jongiores, pilorum tandem, quæ caulem hirsutum reddunt , &quales. Pinnulæ ramorum sterilium autem apice acutissimæ, fertilium (?) verd obtusæ sunt. Sphacellæ ter- minales, raræ, materià rubrâ refertæ. Color plantæ madefactæ et luci objectæ vividé purpureus, siccatæ rubro-sanguineus opacus. Chartæ non adhæret. Ops. Il est plus facile de distinguer à simple vue cette espèce de la précédente, que d'indiquer des Caractères tranchés propres à en assurer le diagnostic. n les trouvera pourtant, si je ne me trompe, dans la circonscription différente de la fronde, dans la densité des pinnules, qui est telle qu’elles ne lais- sent entre elles aucun espace , tandis qu’il en existe entre celles de l'espèce type. Mais le signe distinctif 56 VOYAGE AU POLE SUD. le plus certain se trouve dans les pinnules dressées et serrées l’une contre l’autre et contre l’axe caulinaire d’où elles émanent. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 12. f. 1. a. Ballia Hombroniana vue de grandeur naturelle. b, plusieurs rameaux d’un individu appartenant à la variété 8, hirta. c, toïis endochrômes d’un rameau avec les deux pinnules qui en partent de chaque côté, vus à un grossissement de 125 fois le diamètre. 4, sommet d’un ramule grossi 80 fois. e, sommet d’un autre ramule vu au même grossissement, terminé par un en- dochrôme /, analogue à celui que l’on nomme sphacèle, dans le genre Sphacelaria. . CERAMIUM Ag. Frons subcartilaginea, filamentosa, rosea, articu- lata, ramosa, monosiphonia, ad genicula cellulis irregularibus ornata. Fructus : 1° Tetrasporæ in cellulis geniculorum intumescentibus nidulantes, sphæricæ, intra perisporium hyalinum in sporas quatuor tandem solutæ ; 2 Conceptacula ad ramulos lateraliter sessilia, filis involucrantibus stipata, pe- risporio hyalino sporas angulatas copiosas laxas in- cludentia. Icox. Kütz. Phyc. gen. 1. 47. BOTANIQUE. 97 CERAMIUM RUBRUM Ag. C. fihs dichotomis subcartilagineis reticulatis ramosissimis ro- seo-purpureis, articulis ovato-oblongis opacis geniculis contractis, ramuls ultimis forcipatis, conceptaculis ramulis ternis involu- cratis. Syn. Conferva rubra Huds. Fl. Angl. p. 600.— Dillw. Brit. Conf. t. 34.— Engl. Bot. t. 1166. — Ceramium rubrum Ag. Sp. Alg. IL. p. 146. — Montag. Canar. Crypt. p. 173.— Boryna va- riabilis Bonnemais. /. c. p. 53. Var. Nodulosum : articulis incrassatis opacis. SYN. Hormoceras nodosum et moniliforme Kütz. L. c. p- 378. © 45.1. F 4-7 et t. 46.11 Has. in freto Magellanico à cl. Hombron lectum. PTILOTA Ag. Frons continua vel jugamento articulato percursa, Compressa vel plana, pectinato-pinnata. Fructus : !” Tetrasporæ per substantiam frondis sparsæ; ? Conceptacula in ramulis terminalia vel in mar- gine frondis aggregata, ramulis inflexis gr dr Endl. /. c. pag. 36. Icon. Kütz. /. c.t. 46. VI. — Nostra, PI. 9, f. 3. PrILOTA FoRMosissIMA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 9, fig. 3. P. jugamento articulato basi tereti fiiformi subdichotomè pin- 7 98 VOYAGE AU POLE SUD. nato-decomposito, pinnis planis subcostatis pinnulisque utrinquè . serratis alternis patentibus, fructu. … Prilota formosissima Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 8. — End. Z. ce. p. 36. Has. in oris insularum Aukland hancce Algam speciosissimam at sterilem legerunt d'Urville et cl. Hombron. Desc. Frons basi teres, pennæ merulinæ crassitie, trientalis quadrantalisque, irregulariter subdichotomè pinnato-decompo- sita. Pinnæ cujusvis ordinis alternæ, primariæ erecto-paten- tes, quandoque leniter incurviusculæ, iterum bi-tripinnatæ, jugamento lineari, semilineam latitudine vix superante, com- presso subcostato, loculamentis centralibus prominentibus insi- gnes. Pinnæ secundi tertiique ordinis deorsum patentissimæ, sursüm vero erectiusculæ, utroque margine serratæ, articulis propter endochromata (granula colorata) ovalia oblongave inor- dinata inconspicuis. Structura : cellulæ filiformes, longitudinales, articulatæ, materiam grumulosam roseam includentes et inter se- se intricatæ, frondem totam constituunt. Hæc autem tubo centrali septis transversis ne excavata est, loculamentis æquè latis et ons Substanti ginea p tenerior. Cobori icherrimèq See Chartæ laxissimè aut non dE set. Os. Cette espèce ressemble beaucoup, par sa rami- fication générale, au P. plumosa, et sans l'alternance marquée et constante de toutes ses pinnules, à quel- que ordre qu'elles appartiennent, il serait difficile de l'en distinguer. Il resterait encore néanmoins un autre caractère, c’est celui qui résulte de l'espèce de nervure, très-apparente quand la plante est hu- mide, formée par la dilatation de la série longitudinale des locules centrales qui constituent les articles peu prononcés du reste de la plante. On ne saurait la BOTANIQUE. 99 confondre avec aucune autre de ses congénères. On la distinguera aisément du P. peclinata Harv. (Beech. Voy. pag. 165), par l'absence de ce rameau pectini- forme que le phycologiste anglais dit opposé à l'in- sertion de chaque pinnule. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 9, fig. 3. a, une des divisions de la fronde du Pélota for- mosissima, vue de grandeur naturelle. #, rameaux secondaires partant de la fronde principale, sur le milieu de laquelle se voitun reliefqui simule une nervure ; cette fig. est grossie 8 fois environ. c, extrémité d’une des dernières divisions de la fronde , grossie 160 fois, afin de montrer une disposition particulière des cellules colorées de la périphérie. On voit en effet qu’elles semblent irra- dier, au niveau de chaque division, d’un centre d, d, d, où elles sont disposées symétriquement en étoile. e, coupe transversale de la fronde principale grossie 25 fois. /, coupe longitudinale de la même, également grossie, laissant voir, en même temps que sa structure filamenteuse, l'espèce de tube interrompu qui la par- court dans sa longueur. À. deux des filaments cloisonnés qui en- trent dans la structure de la fronde et en constituent la plus grande partie ; ils sont grossis 90 fois. x, l'un des deux grossi du double. Tris. I SPONGIOCARPEÆ Grev. PHYLLOPHORA Grev. Frons subplana , è cellulis minutis , angulatis , densissimis constituta, verrucas axillares, v. margi- nales aut in disco subseriatas, subpedunculatas , sphæricas aut rugosas, è cellulis densissimè radian- 100 VOYAGE AU POLE SUD. tibus compositas et sæpè in foliola prolificantia ab- euntes gerens. Fructus..….. Endl. Z. c. p. 38. Icon. Grev. 4lg. Brit. 1. XV. haud suffcit. PHYLLOPHORA? LUXURIANS Montag. P. fronde shpitatä, stipite in laminam planam membranaceam roseam divisam è margine luxuriosè proliferam dilatatà, laci- niis à lineari oblongo-cuneatis nervosis ; tetrasporis in sporophyl- lis marginalibus. Syx. Fucus luxurians Mert. — Sphærococcus Lactuca var. luxu- rians Ag. Sp. Alg. 1. p. 232. — S. luxurians Mart. F1. Bras. I. DR Has. in freto Magellanico ab ill. d'Urville lecta. Oss. L’amiral n’a rapporté que quelques fragments de cette Algue, dont je possède de fort beaux exem- plaires recueillis sur les côtes du Sénégal. La fruc- tification tétrasporique rangerait plutôt cette Floridée dans le genre Delesseria. Je ne la place ici provisoi- rement qu’à cause de son affinité avec le P. seminervis auquel elle ressemble beaucoup. DASYPHLOEA Montag. Fronscylindrica, membranacea, gelatinosa, rosea, undiquè ramosissima, pilis continuis hyalinis densis tota vestita. Fructus : verrucæ superficiales hemi- sphæricæ, & filis radiantibus ad normam nemathecio- rum paralleliter junctis compositæ, quibus nidulantur BOTANIQUE. 104 tetrasporæ oblongæ, in quatuor sporas tandem zona- tim divisæ. Structura Halymeniæ. Nomen è Sao villosus et photos cortex formatum.—Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 8. Icon. Nostra, PI. 8, fig. 3. Oss. Par la structure de sa fronde, ce genre est fort voisin des Halyménies et des Dumonties, et il m'a fallu des motifs puissants pour le séparer des secondes. Mais, 1° des poils simples, abondants, qui, parfaite- ment semblables à ceux des phanérogames, naissent comme eux des cellules extérieures de la plante et en recouvrent toute la surface ; 2° une ramification qui a bien quelque analogie éloignée avec celle du Du- Mmonlia filiformis, mais qui, d’ailleurs beaucoup plus divisée, présente ceci de particulier, que les ra- Meaux principaux montrent quelquefois un arrêt de développement, dont l'espèce de cul-de-sac, dépassé par les branches secondaires, porte les seules fruc- ifications que j'aie rencontrées; 3° enfin, celles-ci d'une tout autre structure que dans les Gastérocar- pées et contenant des tétraspores semblables à ceux du genre Hyprea, enfermés entre les filaments rayonnants de némathécies analogues à celles du Chondrus Norvegicus, tout concourait à légitimer Mon opinion que j'avais affaire à un nouveau genre. 102 VOYAGE AU POLE SUD. DASyPHLOEA INSIGNIS Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 8, fig. 3. D. fronde gelatinoso-membranacea tenerrimä roseo-purpureû subtubulosä undiquè vagè decomposita, pilis continuis densis totà obsità. Dasyphlæa insignis Montag. Prodr. Phyc. antarct. p.8.—Endl. lc. p. 39. Has. ad littora insulæ 4karoa hancce Algam, novi eximiique generis typum, detexit ill. d'Urville. Desc. Radix callus s. discus minutus. Frons gelatinoso-mem- branacea, subtubulosa, teres, roseo-purpurea, palmaris, longior, pennä corvinä tenuior, undiquè vagè ramosissima, circumscrip- tione latè ovata. Rami patentes, basi apiceque attenuati, raris- simè lingulati, iterüm ramulosi. Sérucrura : fila longitudinalia, ramosa, articulata, apice globoso-inflata vel, pluribus utriculis seriatis, moniliformia, ad peripheriam frondis versa et coales- centia. Pili ex articulo filorum extremo oriundi, continui, pellu- cidi, 5 millim. ferè longi, {7 millim. ad ortum crassi, acutissi- mi, villositate densâ non tantüm sub microscopio composito, sed et vitris mediocriter augentibus conspicuâ totam frondem ope- rientes. Fructus : nemathecia seu verrucæ maculæformes, mini- mæ, in ramis obtusiusculis sitæ, è filis constantes radiantibus, parailelis, articulatis » materià coloratà refertis; Tetrasporæ oblongæ, in verrucis nidulantes, # millim. longæ, ;?, millim. crassæ, transversim in segmentis quatuor, ut in Hypned solemne est, divisæ, vividè purpureæ. Fila radiantia suprà memorata, quæ speciem Nemathecii constituunt, exutriculis periphericis oriun- * dæ mihi visæ sunt, si, in rebus tam exiguis et diflicilibus, fidem oculis præbere liceat. Substantia tenerrima, in aquâ dulci cito in gelatinam abiens. Color roseo-purpureus. Chartæ vitioque arctè adhære BOTANIQUE. 103 EXPLICATION DES FIGURES. PI. 8, f. 3. «, Dasyphlæa insignis vu de grandeur naturelle, b, portion d’un rameau grossie environ 200 fois pour faire voir les nombreux poils dont cette Algue est hérissée. c, un de ces poils isolé, mais tenant encore à l’une des cellules extérieures 4, d'où il tire son origine, et grossi près de {00 fois. e, un autre poil tout à fait isolé, vu au même grossissement. /, fructification gros- sie 190 fois, montrant en g, les cellules de la fronde, en 4, À, les filaments cloisonnés qui forment les némathécies, en 1, t, à, des tétraspores, et enfin en /, plusieurs des poils qui recouvrent toute la fronde de cette singulière Floridée. On voit en m, trois de ces tétraspores isolés et grossis 380 fois. La fig. r, montre deux d laments cloisonnés dont est tissue la fronde, filaments dont les ramules sont terminés par des renflements 0, 0, qui viennent aboutir à la périphérie. Tri8. II. GASTEROCARPEZÆ Grey. IRIDÆA Bory. Frons gelatinoso-carnosa, sicca cartilaginea, stipi- tata, plana, integra aut variè fissa (nunquàm dicho- toma) purpurea aut violacea, in mari radios Iridis reflectens. Fructus : glomerulus sporarum intra stra- tum externum nidulans. Sporæ numerosæ pericarpio membranaceo hyalino inclusæ. Icon. Kütz. Phyc gen. 1. 77, NH. 104 VOYAGE AU POLE SUD. IRDÆA micans Bory. I. fronde crassà breviter stipitatà reniformi-ovaté undulat4 Cæruleo-violace tandem rugosissimä fusco-purpureä. Iridæa micans Bory, Coquille, p.110. t. 13 et 13 bis. — Mon- tag- Woy. Bonite, Crypt. p. 62. Has. ad insulas Aukland et Akaroa ab ill, d'Urville lecta. IRIDÆA VOLANS Grev. ? I. fronde simplici, Planä, obovato-lanceolatà, sordidè violaced ramenta è disco emittente brevia, è margine longiora linearia vel frondi primariæ consimilia. Sy. Sphærococcus volans? Ag. Ie. Alg.1.18.— Jridæa volans ? Grev. Syn. Gen. Alg. p. lxi. Has. ad littora insularum Aukland legit d'Urville. Os. Un échantillon unique, et de plus imparfait, ne permet guère de rapporter sûrement cette Algue à un type connu, surtout depuis que le genre s’est con- sidérablement accru des découvertes publiées par MM. Postels et Rupprecht. C’est cependant de lIri- dæa volans qu’elle me semble le plus voisine. Ma plante en représente une pinnule , Car elle est simple, comme je l'ai dit, et fort atténuée à la base en une sorte de stipe long de 4 à 5 centimètres. Sous le rap- port de la forme générale, elle aurait plus de rap- port avec le Grateloupia ornata, mais l'épaisseur de la fronde et sa consistance sont plutôt celle d’une Iridæa. BOTANIQUE. 105 IRIDÆA LAMINARIOIDES Bory. I. primüm spathulatä integerrimä, violaceä, adultà in laminam elongatam lanceolatam viridescentem expansä, deorsm fissà. Iridæa laminarioides Bory L. e. p.105. pl. 14, f. 1.— Montag. in Gaudich. Voy. Bonite, Crypt. p. 63. corr. l’indic. erron. de la planche. Has. in oris insularum Aukland à d'Urville lecta. DUMONTIA Lamsx. Frons membranaceo-chartacea vel crasso-carnosa cava, humore gelatinoso referta, è cellulis minutis ad peripheriam coalescentibus formata. Fructus : 1° Favellidia sub strato epidermico affixa, intra peri- dium arctè adhærens sporarum glomerulum inclu- dentia ; 2 Tetrasporæ per frondis superficie sparsæ, tandem triangulè divisæ. Icon. Kütz. Z. c. t. 74, IL. et Nostra, PI. 13, f. 2. DumonrTia PusiLza Montag. Botanique, Cryptogamie, PL, 43, fig. 2. D. fronde cylindraceä, gelatinoso-membranaceä tubulosä laxè ramMosû, ramis furcatis ramulos laterales subbinos gerentibus ; letrasporis in fronde sparsis. Dumontia pusilla Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 9. — Endl. [APR p- 40 . Has. ad Gigartinam ancistroclaam parasitantem invent. 106 VOYAGE AU POLE SUD. Desc. Frûns è disco minuto surgens cylindrica, tubulosa, pol- licaris bipollicarisque, funiculo emptorio tenuior, basi unum al- terumve gerens ramulum, sursüm vero ramosior. Rami vagi, pa- tenti-erecti, ad eamdem altitudinem assequentes, apice breviter furcati, hinc ramulis subbinis brevissimis vestiti. Structura om- ninÔ generis. Fructus : tetrasporæ globosæ, lineis tribus in seg- mentis quaternis divisæ, seriatæ vel sparsæ, in fronde nidulantes, et diametro # millim. æquantes. Cor (recens roseus ?) fugax, in hyalino-viridem abiens. Frons exsiccatione collapsa. Chartæ vitroque arctè adhæret. Os. Cette plante, que sa forme pourrait facilement faire prendre pour une Laurencie ; en diffère par la structure de la fronde, qui est celle des Dumonties. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 13, f. 2. à, Dumontia Pusilla de grandeur naturelle. 2, por- tion d'un rameau grossi 4o fois et sur lequel sont épars des té- traspores que l’on voit isolés en c, à un grossissement double. En d, On remarque une portion de la fronde principale, vue au même grossissement. e, portion d’une coupe transversale de cette même fronde montrant l'épaisseur de la paroi du tube, composée de trois couches de cellules contenant des nucléus de matière co- nte. HALYMENIA Ag. Frons gelatinosa , membranacea , compresso-planà vel cylindrica, à filis varié intertextis superficiem versüs in cellulas rotundatas anastomosantes abeun- tibus, extüs sæpè cellularum granuliformium stralo Corticatis. Fructus : Favellidia sub strato corticali BOTANIQUE. 107 nidulantia, intra peridium sporarum obovatarum congeriem foventia.….….…. Icon. Kütz. Z. c. t. 74. I. TI. Hazymenia Novx-ZrELaxDiz Montag. ms. Botanique, Cryptogamie, PI. 42, fig. 2. H. fronde planä, gelatinoso-carnosä spiraliter convolutä dicho- tomo-pinnatä, pinnis basi attenuatà sublereti patentibus lanceo- latis iterüm pinnulatis, acutis integerrimis. Halymenia Urvilliana Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 8. Has. in oris insulæ A/aroa legit d'Urville, cui dicatam volue- ram, immemor Algæ homonymæ à cl. Bory olim conditæ. Desc. Frons carnoso-membranacea, plana, siccata rigida , cornea, in aquâ dulci aliquantisper servata in gelatinam facilè abiens, à basi plana, 2 lineas lata, £ lin. crassa, bis dichotoma, axillis rotundatis. Segmenta erecta, convoluta, mox unguem lata, ferè semipedalia, utroque margine emittentia pinnas simplices, patentes, lanceolatas, basi subteretes aut iterùm pinnulatas, pin- nulis minoribus de cætero conformibus, integerrimis. Structura : strata terva frondem constituunt ; interius à filamentis articula- tis ramosissimis laxé intricatis constant, quæ ad peripheriam in cellulas triquetro ilif seriatas abeunt et in eodem plano conjuncta strata duo exteriora efficiunt. Fructus.… Substantia in plantà exsiccatä cartilaginea rigida, humectà verd carnoso-gelati- nosa. Color roseo-purpureus. Chartæ arctissimè adhæret. Oss. Son épaisseur et sa consistance doivent éloi- gner cette Algue des H.H. Floresia et ligulala, avec lesquelles elle a quelques rapports. Je n’en sais que deux autres, ce sont mes /1.H. cyclocolpa et Monnar- 108 VOYAGE AU POLE SUD. diana, qui offrent la même consistance charnue. Je ne connais que la description de l’H. platyna. Quant à l’H. spathulata J. Ag. elle en diffère par ses pinnules toutes aiguës. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 12, f. 2. a, Halymenia Novæ-Zeelandiæ Montag. ms. (H. Urvilliana Prodr. et Icon.) vue de grandeur naturelle. 8, coupe transversale d’une des divisions latérales de la fronde, vue à un grossissement d'environ 16 fois. c, cellules polymorphes, des an- gles desquelles partent et se dirigent vers la surface extérieure des frondes, les filaments d, d, d, qui constituent avec elles le centre de ces mêmes frondes. e, deux des filaments en question, grossis comme dans la fig. précédente environ 400 fois, dont l'un se termine par un renflement vésiculaire /, qui vient aboutir à la périphérie. Trr8. IV. CHÆTANGIEZÆ Kütz. NOTHOGENIA Montag. Frons cartilaginea & filis centralibus longitudina- libus tenuissimis densissimè intricatis, peripheriam versbs in fila brevia, horizontalia, submoniliformi- articulata, colorata abeuntibus, composita. Concep- tacula in strato medullari nidulantia, ampla, pustu- liformia, tandem poro pertusa. Pericarpium è filis medullaribus densiùs contextis, formatum. E 1ofà ejusdem periphericà pariete intüs oriuntur fila arti- culata, ramosa , in centro conceptaculi convergent et in quoque extremo articulo sporam obovatam pur- BOTANIQUE. 109 puream mox liberam, non nisi perisporio proprio (non autem duplici) vestitam includentia. Alga car- tilaginea, Chondri speciem præ se ferens, compresso- plana, dichotoma , linearis, fief css Vi- noSo-purpurea , Oceanum antarcticum incolens. Nomen è vocibus græcis 1600 dubium ; VEvEX Jenus, conflatum. — Montag. Ann. Sc. Nat. > Sér. Bot. tom. xx. p. 303. Icox. Nostra, t. 10, f. 3. NOTHOGENIA VARIOLOSA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 10, fig. 3. N. fronde cartilagineä compressä lineari repetito-dichotomé subeanaliculatä, segmentis apice obtusis ascendentibus flabellato- fastigiatis, aæillis dilatatis rotundatis, conceptaculis confertis he- Misphæricis, initio papillatis poro tandem pertusis in utrâque frondis paginä prostantibus. Chondrus variolosus Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 6. — Endl. Ze. P- 39. — Nothogenia variolosa Montag. Ann. Sc. nat. Bot. 2° Série. tom. xx. p- 303 Has. in oris insularum Aukland hanc speciem detexerunt d'Urville et cl. Hombron. Desc. Ex eodem fulcro minuto disciformi se erigunt plures frondes aggregatæ, unciales-palmares, juniores car noso-gelatino- Sæ, humectæ cultro facillimè secandæ, adultæ cartilagineæ, deor- sm filiformi-aitenua tæ, sensim latiores, demüm compresso-pla- næ, vel marginibus tantillam incurvis subcanaliculatæ, lineares, repetito-dichotomæ. Segmenta lineam lata, apicem versüs atte- Auala, ad axillas leniter dilatata, hinc ibidem subcuneata, supre- Ma obtusa bifida aut tantüm emarginata, omnia ascendenti-erec- 110 : VOYAGE AU POLE SUD. ta, sæpis semicontorta, sinuque amplo rotundato ab invicem sejuncta. Quibusdam exemplaribus globuli exstant marginales, ad segmenta superiora sparsi, minuti, seminis papaveris magni- tudine, è quibus incisis succus scatet gelatinosus filis granulis- que mistus. Hæc granula tetrasporarum vice fungere vix autem credibile. Séructura : frons è stratis duobus constans, interius autem, quod meduilare potiüs audit, totum è cellulis filiformi- bus densissimis, maximoperè intricatis constitutum; exterius verd s. corticale & filis articulatis, horizontaliter centrifugis, quoque articulo endochroma aut nucleum fovente, et peripheriam pe- tentibus formatum. Conceptacula sub strato corticali orta, mox, ob incrementum continuum, in utrâque frondis paginà sub for- mam mamillæ s. pustulæ hemisphæricæ, basi expansâ, conspicua, conferta, papillulà impositä elapsä, poro oculis lente armatis vi- sibili pertusa. Pericarpium primÔ integrum, tandem poro super- ficiali apertum, totum è filis medullæ densiüs quidem intricatæ contextum et elasticum, cm autem, si sectione transversali ofel- lam circumscribas, hæc mox in rectum extenditur. Ex totà peri- phericà pariete interiori oriuntur hinc indé exstantiæ, ad spe- ciem conicæ, at forsan è plicis pericarpii formatæ, et ad superfi- ciem fructiferam, ut solemne est in pluribus Hymenomycetibus, multiplicandam accommodatæ. Fila ramosa, articulata undique enata et centro convergentia in quoque ultimo articulo sporam fovent obovatam, purpuream, mox liberam. Substantia plantæ junioris aut maceratæ carnosa, adultæ verd cartilaginea. Color vinoso-purpureus, ætate fuscescens. Oss. La structure des conceptacles de cette Algue est, comme on à vu, irès-curieuse, et telle que, dans la série des Floridées, si j'en excepte toutefois ceux de la fructification tétrasporique du Ctenodus', je ne 4 V. Montag. Voy. Bonite, Crypt. p. 79-83. — Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. I, p. 454 et suiv. — Ann. and Magaz. of nat, Hist. Jan: 1844, p. 57. BOTANIQUE. ai me rappelle pas d’en avoir observé d’absolument semblables. Dans sa Phycologie, qui a paru bien long- temps après mes premières observations, puisque Jen rendis témoin M. de Martius, lorsqu'il me fit l'honneur de me visiter à l’époque de son dernier voyage à Paris, dans sa Phycologie , M. Kützing men- tionne une structure analogue dans le Grateloupia ornala, et s'appuie avec raison sur celte apparente anomalie pour créer son genre Chætangium. Cette convergence des filaments sporigènes vers le centre de la loge offre, en effet, quelque chose d’analogue à l'appareil de la fructification des Fucacées , et cette analogie n’échappa pas au célèbre professeur de Mu- nich. On ne peut dire le placenta ni axile, ni basi- lire, il est pariétal, ou plutôt il y en a un certain nombre qui tous dirigent leur sommité vers un centre Commun. Cette disposition, qui semble fort étrange au premier abord , trouve pourtant une explication facile _tselon moi fort plausible. L'espèce de fructification que présente le genre Nothogenia me semble com- parable à une némathécie renversée , ou bien, prenant plus haut encore une comparaison qui, pour clocher Sous plus d’un rapport, n’en rendra peut-être pas moins clairement l’idée que je me fais de cette appa- rente anomalie , je dirai qu'entre une némathécie et la fructification en question, il y a la même différence qu'entre le torus ou le réceptacle exserte d’un fraisier et le polyphore ou le réceptacle inclus d'un rosier , Plantes qui appartiennent cependant à la même fa- mille, 112 VOYAGE AU POLE SUD. EXPLICATION DES FIGURES. PI. 10, f. 3. a, Nothogenia variolosa vue de grandeur naturelle. b, coupe transversale de la fronde grossie environ 16 fois. c, au tre coupe de la même fronde grossie 35 fois et montrant en d, un conceptacle s'ouvrant par un pore e, et de tous les points de la paroi intérieure duquel convergent vers le centre des filaments articulés f, f, f, disposés par masses racémiformes et dont le dernier article renferme une spore. , une de ces masses filamen- teuses sporigènes grossie 250 fois. k, trois spores isolées un peu plus grossies. Tris. V. COCCOCARPEÆ J. Ag. GELIDIUM Lamourx. Frons cartilagineo-cornea , compressa, linearis, pinnatim divisa, purpurascens, è filis constans cen- tralibus subcontinuis intricatis in cellulas rotun- datas sensim decrescentes, tandem in fila articulata ad peripheriam horizontaliter vergentia abeuntibus. Fructus : 1° Conceptacula subsphærica , pinnulis im- mersa, ad Speciem stipitata apiceque mucronata aut marginalia, sporas pyriformes è placentà axili CO- lumellæformi undequaquè exeuntes horizontaliter- que positas foventia‘; 2° Tetrasporæ apici ramellorum incrassato-immersæ (aut à cellulis periphericis for- matæ J. Ag.), tandem in quatuor sporas triangulè divisæ. * Voyez (Canar. Crypt. p. 464) la description ‘que j'ai donnée du fruit conceptaculaire de l Hypnea Musciformis. BOTANIQUE. 115 Icox. Grev. Alg. Brit. t. XV.—Kütz. L. c.t.73, IV. Tetrasporæ. Analysis conceptaculi deest. GELIDIUM RIGIDUM Montag. G. fronde tartilagineo-corneä, distichè ramosà, filiformi, tere- liusculà, pinnatä, pinnis oppositis setaceis patentibus obtusis ; te- trasporis in ramentis apice intumescentibus. … Sn. Fucus rigidus Wahl. ir Nat. Selsk. Skrivt. V. 2. 46. ex Agardhio. — Fucus spiniformis Lamx. Dissert. p. 77. t. 36, f. 3, 4. — Gelidium spiniforme Ejusd. Essaï, p. 41.—Grev. Syn. Gen. Alg. p. lvij. — Sphærococcus rigidus Ag. Sp. Alg. I. p. 286. — Montag. Cuba, Crypt. p. 46. Has. ad insulam Toud legit d'Urville. | ? SUHRIA J. Ag. Frons cartilaginea, basi attenuata, lineari-ensi- formis, medio longitrorsäm costata, è costà margi- . Réque ramenta ciliiformia , elliptica, plana emittens. Conceptacula mediis ramentis immersa, sphærica, glomerulum sporarum obovalium aut pyriformium flis clavatis articulatis à placentä basilariirradiantibus inclusarum et pericarpio sæpiüs celluloso cinctarum, foventia ; tetrasporæ..…. Icon. Turn. Hist. Fuc. t. 64. haud suficiens. : Voyez la description de ces conceptacles dans le Voyage de la Bonite, Crupt. p. 73, et dans les Ann. and Magaz. ofnat. hist., octobre 1844, D. 265. 8 114 VOYAGE AU POLE SUD. ? SUHRIA VITTATA J. Ag. Characteres idem ac generis. Sxn. Fucus vittatus Lin. Syst. Nat. Il. p. 718.— Turn. Le. t. 64.— Delesseria caulescens Lamx. Essai, p. 37.— Sphæro- coccus wittatus Ag. Sp. Alg.. p. 233.—Phyllophora vittata Grey. Syn. Gen. Alg. p. Ivj.— Suhria vittata J. Ag. Alg. Medit. p.68. — Montag. Bonite, Crypt. p. 84. Has. ad Caput Bonæ Spei à d’Urville et cl. Hombron lecta. Os. On peut lire dans le Voyage de la Bomite, au lieu précité, les remarques que j'ai cru devoir faire sur ce genre. GRATELOUPIA Ag. Frons cylindrica, compresso-plana, pinnulata, vel plana , è margine nec non ex utrâque paginà ramenta plana aut teretiuscula emittens, quandoquè margine denticulata aut tuberculis exasperata. Structura : fila articulata, dichotoma, densissimè intricata , anasto- mosantia, peripheriam versüs in cellulas angulatas moniliformiter seriatas arctissimè conjunctas abeun- tia. Conceptacula intra stratum periphericum in pe- ricarpium hemisphæricum apice ostiolo hians abiens inclusa. Sporæ obovatæ in glomerulum congestæ, undiquè plexu denso filorum anastomosantium tectæ- Icon. Grev. Alg. Brit. t. 16. — Kütz. L. c. t. 79; L conceptacula, et 76, L tetraspore. BOTANIQUE. 115 GRATELOUPIA ? AUCKLANDICA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 40, fig. 4. G. fronde cartilaginea filiformi terete vagè ramosissimä ramis ramentisque confertis fasciculatisque subcompressis basi attenua- ts sœæpiüs ex insigni frondis tuberculo singulis pluribusve enatis ; fructu..…… Has. in rupibus ad littora insularum Auckland detexitill. d'Ur- ville. Desc. Fulcrum deest. Frons cartilaginea, teres, filiformis, pen- nà passerinâ vix crassior, 4-5.uncias longa, irregulariter vagè- que ramosissima. Rami elongati, sensim attenuati, iterùm atque iterum ramosi. Remuli (s. ramenta) sparsi, simplices, conferti, 10 fasciculati, variæ longitudinis, basi et apice attenuati, obtu- si, membranacei, interdüm tubulosi, sæpè ob excrescentiam frondis peculiarem specie bulbosi. Structura frondis, eadem ac G. ornatæ (Chæœtangium Kütz.), ternis constat stratis inter sese diversis, at continuis. Stratum medullare frondis pri fibris constitutum t pelludicis articulati se 5 que i Wicatis, nucleum granulatum (endochroma) vix coloratum quo- {ue articulo includentibus, tandem in cellulas sphæricas intüs Materiam granulosam continentes et stratum intermedium efh- cientes abeuntibus. Stratum corticale crassissimum, quantüm à zOnis concentricis intensiüs aut dilutiüs coloratis conjecturam ducere licet, progressu ætatis et ipsum accretionibus stratosum, ë filamentis constat à centro horizontaliter irradiantibus, longis- Simis, quadratè articulatis, quæ non nisi continuatio fibrarum elongatarum intricatarumque medullæ omnind mihi visa sunt. Structura verd ramentorum et hinc substantia paululùm diver- sæ. Centro quidem vacua sunt, vel, ut in Lomentariis variis, filis hyalinis raris laxissimis percursa, quæ vicissim in cellulas primo SPhæricas, demum oblongo-quadratas abeunt ; undè fit ut stra- 116 VOYAGE AU POLE SUD. tum exterius tenuitate insigni gaudere videatur, maximè si cum illo comparetur partis frondis inferioris. Prætereà, quod nostræ Algæ proprium videtur, hæc tubercula hemisphærica bulbos re- ferentia, à quibus ramenta sæpè originem ducunt, ex eisdem fibris constituta sunt quoquoversüm radiantibus, quibus stratum cor- ticale frondis compositum est, membranâ hexagono-reticulatà extüs undiquè religatis. Oss. N'ayant pu trouver la fructification de cette Algue, j'ai en quelque sorte été contraint, pour sa classification , de me laisser guider par son port et par son organisation. Celle-ci est tout à fait semblable à celle du G. ornata. D'un autre côté, le port et la cou leur sont aussi ceux du genre. La base de la fronde offre au tranchant de l'instrument le même mode de résistance que le cartilage et l'espèce de sensation particulière que l’on éprouve quand on entame cette substance, Les ramules sont plutôt gélatineux. Il ya si peu d’espèces dans le genre Graleloupia, que je crois superflu de comparer cette espèce à ses congénères ; mais je dois faire remarquer la singulière Structure de ces verrues qui couvrent les rameaux et d’où naissent souvent, comme fasciculées les der- nières ramifications de la plante. Superposées à la couche extérieure compacte de la fronde, elles sont composées des mêmes filaments que cette couche, avec la seule différence que dans les tubercules ces filaments divergent d’un centre vers tous les points d'une portion de sphère, tandis que dans la fronde la divergence se fait du centre à la périphérie d’un corps Cylindroïde. Pour donner une idée exacte de la structure des verrues en question, je ne saurais PET ei, SORT tue BOTANIQUE. 417 mieux faire que d'en comparer une tranche mince comprise entre deux sections verticales au réseau que présente une jeune tranche de Peyssonnellia Squamaria. Ce sont, dans les deux cas, des filaments rayonnant d’un point central, cloisonnés, à endo- chrômes cubiques, colorés en pourpre intense. Ce qu'il y a de singulier, c’est la présence de cette espèce de membrane épidermique qui couvre toute la ver- rue, s'en détache par la macération, et qu’à un gros- Sissement de 380 fois, on reconnaît formée d’un réseau à mailles penta-hexagonales. Ces corps ont au reste une grande analogie de formation avec les né- Mmathécies qu'on rencontre dans le Gigartina Griffi- lsiæ, et qui forment un des caractères du genre Chondrus réformé par M. 3. Agardh. Il suffit, en effet, de supposer les filaments isolés les uns des autres , et leurs eñdochrômes métamorphosés en té- traspores', pour que la similitude soit parfaite. On TéMarquera qu'ici nous n'avons qu'une sorte de pro- lification, et qu’elle a lieu justement là où la présence des filaments annonce un surcroît de vitalité. Cette Prolification est parfaitement analogue à celle que dans le Phyllophora rubens on a pris pour de vrais fruits. Quant au nom spécifique d’aucklandica que M. End- ! Dans ses Alg. medit., p. 64, M. J. Agardh met en doute cette obser- Yation ; consignée dans ma Cryptogamie des Canaries, p. 458, que, dans 16. Grifithsiæ, les endochrômes des filaments des Némathécies se méta- Morphosent en tétraspores ; il aura pu voir le fait confirmé par M. Küt- 210$, Phycol. gener., 1.70, 2. 118 ___ VOYAGE AU POLE SUD. licher a changé en aucklandiana, je puis citer en faveur de mon choix des exemples qui ne laissent pas la moindre ambiguïté, Ainsi Linné a fait les adjectifs portlandica, islandica, dans des cas exacte- ment semblables. Si j'avais eu le dessein de dédier ma plante à une personne du nom d’Auckland, j'aurais dû dire et j'aurais dit G. Aucklandiana. N me semble que ce sont là les règles, les principes qui régissent la nomenclature, et chacun sait que je fais mes efforts pour m'en écarter le moins possible, bien qu'il m’ar- rive involontairement de faillir. Alors , Chacun aussi est dans son droit en me corrigeant. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 10,f.1. a, Grateloupia aucklandica de grandeur naturelle, mais dont on n’a représenté qu'une portion pour ménager la place. b, portion d’ un rameau grossi environ 5 fois pour montrer en €; C; les verrues d’où partent souvent les ramules de troisième ordre. d, portion de la circonférence d’une coupe transversale de la fronde prineipale, afin de montrer, du centre e, à la périphérie / les différentes formes que revêtent les cellules, soit allongées, soit arrondies, qui entrent dans sa structure. Cette fig. est grossie 160 fois. GIGARTINA Lamx. Frons è cellulis multangulis in fila anastomosantia ordinatis, in centro densioribus, superficiem versüs in fila moniliformia densissimè stipata abeuntibus composita. Fructus : 1° Conceptacula in frondis strato exteriori sub pustulis demüm poro pertusis nidulantia BOTANIQUE. 119 sporarum glomerulum reticulo filorum anastomo- santium undiquè cinctum includentia ; 2° Tetrasporæ è cellulis periphericis formatæ, demüm quadri- partitæ. Icon. Grev. 4. c. t. 16. — Kütz. /. €. t. 70. I. GIGARTINA PISTILLATA Lamx. G. fronde cartilagineä, compressä, fliformi, dicholomä, segmen- tis acutis distichè ciliato-spinosis, spinis apice aut latere concep- taculigeris. SYN. Fucus pistillatus Gmel. Fuc. p.159. t. 42, f. 4. — Lamx. » Dissert. p.51. t. 27.—F. gigartinus Lin. Syst. Nat. IL. p. 719.— Turn. Hist. Fuc. t. 28.— Engl. Bot. t. 908. — Gigartina pistil- lata Lamx. Essai, p. 49. —Kütz. L c.t. 70.1. analysis. — Sphe- rococcus gigartinus Ag. Sp. Alg. XL. p.274. Has. ex oris insularum Auckland retulit ill. d'Urville. Oss. Cette Algue varie beaucoup. Les individus communiqués par l'amiral sont des plus robustes que j'aie jamais vus. Ils ont plus de 2 décimètres de hau- teur, et la fronde, vers son tiers inférieur, a 5 mil- limètres de diamètre. Les ramules ciliiformes dans lesquels se développent les conceptacles ne sont pas , Si ce n’est dans le jeune âge, exactement. disposés sur deux rangs opposés, mais au contraire assez irrégulièrement placés , de façon à donner à la plante un aspect hérissé. Et pourtant il n’y a point à Se me- prendre sur la détermination, puisque des individus jeunes nous montrent le caractère essentiel de l'es- pèce. J'en possède des individus d'Alger qui offrent 120 VOYAGE AU POLE SUD. des caractères opposés; ils sont courts, à divisions non-seulement comprimées, mais planes et sembla- bles à quelques variations du Chondrus crispus. HN n'y a pas davantage à se tromper ici, car de chaque marge . de ces divisions comme membraneuses partent des cils conceptaculifères. GIGARTINA SPINELLA Grev. G. fronde cartilagineä filiformi intricato-concretà, ramosissimä, ramus patentibus acuminatis spinosis. Sxx. Sphærococcus spinellus Ag. Sp. Alg. 1. p. 323. — Mon- tag. Cuba, Crypt. éd. fr. p. 52. — Gigartina spinella Grev. Syn. gen. Ale, p. vi. Has. ad stupam Padinæ Pavoniæ in oris insulæ Leyden à cl. Hombron lectæ inveni specimen sterile. GIGARTINA LIVIDA J. Ag. © G. fronde cartilagineo-gelatinosà compressà bipinnalà, pinnis alternis linearilanceolatis, capsulis sphæricis marginalibus semt- immersis. Sxx. Fucus lividus Turn. 2 c.t. 254. — Sphærococcus lividus , Ag: À. ©. p. 276.— Gracilaria livida Grev, L c. pe lv. — Gigar- tina livida J. Ag. Alg. Medit. p. 104. Has. prope Hobart-Town à cl, Hombron lecta. BOTANIQUE. 191 GIGARTINA ANCISTROCLADA Montag. Botanique, Cryptogamie, PL. 7, fig. 4. _G. cæspitosa, fronde cartilagineä lineari-compressà canaliculatà wiolace irregulariter bi-tripinnatà, pinnulis alternis oppositis vel el fasciculatis uncinato-incurvis recurvisve. Gigartina ancistroclada Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 6.— Endl. Z. c. p. 42. Han. ad insulam 4karoa detexit ill. d'Urville. Drsc. Fulcrum callus exiguus. Frondes aggregatæ, biunciales, torneo-cartilagineæ, rigidæ, è basi filiformi lineares, mox com- pressæ, semilineam latæ, leviter canaliculatæ, ita ut segmentum horizontaliter positum reniforme appareat, post intervallum li- neare nudum pluriès pinnatæ aut fasciculato-ramosæ. Pinnæ pinnulæque alternæ, oppositæ, etiam subvagæ, imô fasciculatim congestæ, basi attenuatæ, ultimi ordinis uncinato-incurvæ vel recurvæ, subfiliformes. Fructus desideratur. Structura : fila tubu- losa, hyalina, articulata, materie coloratà farcta ‘in cellulas ad Speciem polygonas anastomosantia et peripheriam versüs in alia fila horizontalia subcylindrica breviter articulata densissimè sti- Pata abeuntia. Substantia cartilaginea, sicca cornea. Color caulis olivaceus, pinnarum pinnularumque amœnè violaceus. Oss. Par son port, cette espèce se rapproche des Gélidies, mais sa structure est celle des Gigartines. Elle est assez semblable au G. mamillosa J. Ag. (Chondrus Grev. ), à cause de ses dernières divisions Quisimulent les appendices de celle-ci, mais la fronde ‘St pennée, non dichotome; la couleur est vio- lette , etc. Elle se distingue du Gelidium rigidum par 122 VOYAGE AU POLE SUD. son port, Sa couleur et la circonscription de la fronde. EXPLICATION DES FIGURES, PL. 5, f. 4. a, un individu du Gigartina ancistroclada vu de grandeur naturelle. 3, portion de la tige grossie, mise à plat et montrant un rameau c, garni de ramules recourbés. d, coupe transversale de la fronde pour laisser voir qu’elle est canaliculée. e, coupe longitudinale de la fronde grossie environ 80 fois afin d'en montrer la structure. Tri8. VI. LOMENTARIEZÆ Endi. ACANTHOPHOR À Lamx. 1 Frons continua, cartilagineo-membranacea , fili- formis, cylindracea aut complanata, vagè aut pin- natim ramosa. Rami spinulis brevibus setaceis sim plicibus aut in fasciculos aggregatis obsiti. Structura cellulosa : cellulæ centrales laxæ, longitrorsüm sub- hexagono—elongatæ, vacuæ, pellucidæ, periphericæ ver sensim minores, materie granulosà roseà tandem fuscâ repletæ. Fructus : 1° Conceptacula ex apice ramorum incrassato formata, ovato-oblonga, spi- nulis onusta , intùs sporas ovatas gigartoideasve {o- ventia; ® Tetrasporæ in Spinulis immersæ et in cellulis periphericis ortæ tandem in sporas quatuor triangulè divisæ. Icon. Kütz. 4. c. t, 82. IV et V. À Voy. (Bonite, Crypt .) Mes observations sur la place que doit occuper ce genre dans le système. BOTANIQUE. 125 ACANTHOPHORA Taiern Lamx. À. fronde subcartilagineà filiformi tereti vagè 1 à spinulosà, spinulis erectiusculis aggregatis plus minüsve distantibus, tetras- poris in peripherià spinularum sparsis. Six. Fucus spiciferus Esp. Fuc. t. 159. — Fucus acanthopho- rus Lamx. Dissert. p. 61. t. 30 et t. 34, f. 1. — Acanthophora Thierit Ejusd. Essai, p. 44. — Montag. Bonite, Crypt. p. 88.— Chondria acanthophora Ag. Sp. Alg. X. p. 363. Has. in littoribus insulæ Toud à d'Urville lecta. LOMENTARIA Lyngb. Frons tubulosa, filis sparsis percursa et diaphrag- matibus cellulosis divisa, cellulis periphericis in stra- tum subduplex dispositis. Fructus : 1° Conceptacula sphærica v. ovata, demüm pertusa intra filorum anas- tomosantium reticulum sporas cuneatas simplici serie è placenta centrali radiantes includentia; 2 Tetra- Sporæ sub strato peripherico nidulantes, perisporio hyalino inclusæ, tandem triangulè divisæ. Icox. Kütz. Z. c. t. 55. III et IV. LOMENTARIA PARVULA Gaill. L. fronde gelatinoso-membranaceä filiformi irregulariter sub- dichotomo-rcrmosé, ramis subæqualibus alternis oppositisque, ra mellis basi atienuatis apice obtusis articulato-constriclis, articuls diametro æquxlibus, conceptaculis ovatis. Sy. Chondrix parvula Ag. Syst. p. 207.— Grev. Scot. Crypt. 124 VOYAGE AU POLE SUD. F1. t. 346.— Chilocladia parvula Hook. Brit. F. V. 1. p. 298.— J. Ag. Alg. Medit. p. 111.— Gastridium parvulum Grev. Alg. Brit. p. 119.—Lomentaria parvula Gaïll. Résum. p. 19.— Endl. lc. p. 45. Has. ad insulam Akaroam legit d'Urville. LAURENCIA Lamx. Frons gelatinoso-cartilaginea continua , cylindra- cea aut Compressa, pinnata, pinnatifida vel undiquè corymboso-thyrsoideove-ramosa , ramulis subelavatis pistilliformibusve. Fructus : 4° Conceptacula ovata vel urceolata, ad frondem externa, poro apicali aper- la, Sporas pyriformes , ‘placentæ centrali pedicello affixas indeque irradiantes, singulà perisporio hyalino . cincti, foventia:; 2° Tetrasporæ in ramulis sparsæ perisporio hyalino vestitæ et in sporas quatuor tan- dem triangulè divisæ. Icon. Kütz. . c. t. 55. IL. eximiè. — Grev. Alg. MU, C'ÉE LAURENCIA PAPILLOSA Grey. L. fronde fliformi tereti vagè ramosà, ramis patentibus obtusis, ramuls abbreviatis cylindricis clavatisve subdistichis vel botryoi- deo-confertis apice rugoss tetrasporophoris. Sxx. Fucus Papillosus Forsk. F1. Æg. Arab. p- 190. — Fucus thyrsoïdes var. major Turn. Hist. Fuc. t. 19. — Chondria papil- losa Ag. Sp. Alg. 1. p. 345.— Laurencia papillosa Grey. S. G. A. p. Hj.— Montag. Bonite, Crypt. P: 86.— Chondria thyrsoidea … BOTANIQUE. 125 Mart. F2. Bras. 1. p. 30.— Montag. Cuba, Crypt. éd. fr. p. 42. Has. ad insulam Toud legit ill. d'Urville. LAURENCIA FILIFORMIS Montag. L. fronde filiformi roseà infernè subdichotomä, ramis ramulos secundos simplices non fastigiatos emittenhibus, tetrasporis trian- … quiè divisis in ramulos apice subincrassatos immersis. Syx. Chondria filiformis Ag. Sp. Ale. L. p. 358. — Gracilaris filiformis Grev. S. G. A. p. ljv. — Plocaria filiformis Endi. L c. P- 51. , ‘Has. ad insulam Toud d'Urville, ad terram Van-Diemen cl. Dubouzet legerunt. Oss. J'ai trouvé des tétraspores sur les échantillons rapportés de Van-Diémen. Le rameau qui les recèle est un peu renflé au sommet. Si l’on y pratique une Coupe transversale, on voit ess loges ou grandes cellules analogues à celles que j'ai fait figurer pour le fruit de l'Hypnea multicornis, et dans chacune desquelles on trouve un tétraspore dont le diamètre atteint un cinquième de millimètre. Cette Algue à une si grande affinité avec le L. Forsteri, que je ne Conçois pas le motif qui a pu faire répartir ces deux Algues dans des genres différents. LAURENCIA OBTUSA Lamx. L. fronde tereti fiformi pluriès pinnatà, pinnis suboppostis, - Pinnulis cylindraceis patentibus brevibus clavatis aui apice trun- Catis, capsulis ovatis sessilibus, tetræsporis pinnulis smmersis. 126 VOYAGE AU POLE SUD. Syx. Fucus obtusus Huds. Ft, Angl. p.586.— Turn. L. c. t. 241. — Engl. Bot. t. 1201. — Laurencia obtusa Lamx. Essai, p. 42. — Chondria obtusa Ag. Sp. Alg. 1. p- 340. — Kütz. Z. c. p. 437. Has. ad insulam Toud d'Urville, in oris taitentibus el. Jacqui- not et ad insulam Leyden cl. Hombron legerunt. LAURENCIA PINNATIFIDA Lamx. L. fronde cartilagineä compress@ bi-tripinnat@, pinnis alternis patentibus, ultimis obtusis callosis. Sxx. Fucus pinnatifidus Huds. Fl. Angl. p- 581.— Turn. Z. c. t.20.— Engl. Bot. t.1202. — Laurencia pinnatifida Lamx. Essai, p- 42. — Chondria pinnatifida Ag. L. ce. P- 337. Has. in littore insulæ Toud lesit ill. d'Urville. LAURENCIA CONCINNA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 44, fig. 3. L. fronde membranacea Planû subtripinnatà, pinnis secundi ter- laque ordinis oblongis vel oblongo-lanceolatis pinnulisque incrassa- ts opposilis! conceptaculis globosis terminalibus. _ Laurencia concinna Montag. Prodr. Phyc. antarct. p-. 6.—Endl. d c. p. 43. Has. in jugis rupium mari pleno nudatarum littoraque insu- le Toud cingentium unicum legit ill. d'Urville specimen at com- pletum et fructu Conceptaculari munitum. Drssc. Frons membranacea, plana, statim à basi pinnas disti- chas ex atroque margine émittens, dein breve post intervallum in lacinias quinas irregulariter seu dichotomë divisa. Laciniæ cir- cumscriptione lanceolatæ apicém versüs aut leviter dilatatæ, aut attenuatæ, bipinnatæ, pinnis jpinnulisque oppositis. Pinnulæ li- rt BOTANIQUE. 127 neares, in conceptaculo sphærico intumescentes. Sporæ roseæ, pro ratione crassæ, polyedræ, limbo cinctæ lato à perisporio for- mato. Substantia tenera, gelatinosa." Color purpureo-violaceus. Chartæ arctissimè adhæret. Oss. Cette Algue me paraît spécifiquement dis- tincte, même de la var. Osmunda de la précé- dente, quoiqu’elle se rapproche de quelques-unes de ses formes. Le caractère essentiel se trouve dans l'opposition constante des pinnules du second et du troisième ordre. M. J. Agardh a publié ( Symb. p. 20) un L. Brongniartii offrant ce même caractère, mais qui pourtant est bien différent du nôtre. EXPLICATION DES FIGURES. PI, 14, f. 3. Laurencia concinna vu de grandeur naturelle. : TriB8. VII RHODOMELEZÆ J. Ag. POLYSIPHONIA Grey. Frons cartilaginea, filamentosa, rosea vel fusco- Purpurea, infernè quandoquè continua, sæpiùs ver articulata, geniculis pellucidis vel opacis. Fila ramosa è tubo centrali composita, circa quem siphones sub- Cylindrici in eodem plano seriati, plùs minüsve nu- merosi (4 ad 15) rectè aut spiraliter disponuntur. Fructus : 1° Conceptacula lateralia, sphærica , urceo- lata , turbinata aut subclavata, sessilia aut peduncu- lata, Sporas pyriformes placentæ centrali pedicello. 128 VOYAGE AU POLE SUD. affixas foventia ; 2° Tetrasporæ in ramulis apice tu- midis siliquæformibus uniseriatæ. Icon. Kütz. /. c. 1. 50. II. IV et V. — Montag. Bonite, Crypt. t. 143,12 et 3,ett. 144. PoLysiIPHoNIA PUNICEA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 5, fig. 3 P. filo primario vagè dichotomo-ramoso, puniceo, ramis term ramulosis, ramudis brevibus laxè spiraliter alternis multifido-di- chotomis, ultimis divaricato-subsecundis, articulis fili primari démers LL Dsl ramulorum subæqualibus 3-5 venosis, sessilibus ovato acuminatis, stichidiis lanceolatis te- trasporas uniseriatas foventibus. Polysiphonia puricea Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 6. — Endl. Z. c. p. 45. Has. in littore insularum Auckland hanc insignem speciem conceptaculis stichidiisque perfectis instructam detexit ill. d'Ur- ville. Desc. Frons tota articulata paniculam amplam referens. Fila palmaria, setæ porcinæ crassitie, sensim attenuata, supernè et in ramis capillo humano tenuiora » pluriès et irregulariter virgato- dichotoma, ramis primi ordinis virgato-paniculatis distantibus- Ramiultimi, 6-9 lineas longi, erecto-patentes, ramulis pate alternis vestiti. Ramuli semilineam ad lineam longi, intervallo + lineæ egredientes, patentes, in statu vetusto contracti, dichotomo- multifidi, ramellulis subulatis divaricatis, binis supremis ad spe- ciem secundis. Articu/i fili primarii diametro plusquam triplé, _ nunquèm verè quadruplo, prete, ve ie aut quaternis Dos tortis pe étro æquales aut venis subquinis, FREE heure longior et intensius BOTANIQUE. 129 colorata, notati. Conceptacula ad basin ramulorum sessilia ovato- acuminata, apice obtuso tandem truncato, ? millim. longitudine attingentia, ramulum quo insident latitudine triplo superantia. Sporæ breviter pyriformes, gigartinæ potius dicendæ, ;45 ad 55 millim. longitudine metientes. Srichidia in ramellis transformatis ta ns elongato- ___— unicam seriem tetrasporarum hibentia. Filum primarium è tubo centrali hbbibus 6-8 magnis cincto compositum. Color vividè purpu- reus. Substantia membranacea tenera. Chartæ foiioque lapidis specularis laxè adhæret. Oss. Cette jolie Polysiphoniediffère du P. urceolala, dont elle a le fruit conceptaculaire, par sa couleur et ses ramules divariqués , et du P. miniata Nob., dont elle a la couleur, par sa ramification et par ses arti- cles trois fois plus longs que larges. Ses ramules mul- üifides lui donnent un rapport éloigné avec le P. peri- clados; mais c’est le seul caractère que ces deux Algues, d’ailleurs fort dissemblables, aient de com- mun entre elles. J'ajouterai que, dans l'état de des- Siccation , les stries s’affaissent, la matière colorante S cumule près des endophragmes, et qu'alors, exa- minée même à la loupe, on la prendrait pour un Ceramium. EXPLICATION DES FIGURES. PL 5, f. 3. a; Polysiphonia punicea vue de grandeur naturelle. ë, portion inférieure du filament principal montrant des endo- chrômes qui ont une tendance à se contourner en spirale, grossie 16 fois. c, portion me élevée du même filament, à articles plus Courts, grossie 20 fois. d, section horizontale du filament prin- Cipal vu au même grossissement. €; Un € des ramules qui garnis- 130 VOYAGE AU POLE SUD. sent les côtés des rameaux secondaires, grossi 12 fois. /, un de ces ramules portant deux conceptacles g, g, vu au même grossis- sement. À, cinq spores isolées grossies 125 fois. 1, ramule portant une stichidie /, avec trois tétraspores #7, disposés sur une seule rangée. x, autre ramule portant une stichidie o, anomale, où les } , . ête p, au sommet. Ces deux 9 00 ” dernières figures sont grossies 25 fois. POLYSIPHONIA CERATOCLADA Montag. Botanique, Cryptogamie, PL 5, fig. 2. P. filo primario repente, ramis verticalibus, ramulis simplici- bus sparsis ut plurimüm recurvis, articulis inferioribus diametro subæqualibus, mediis subdupld longioribus, ramulorum brevissi- mis, 2-3 Venosis. Polysiphonia ceratoclada Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 5. — Endi. Z. ce. Has. ad Ulvam reticulatam in littore Aucklandico lectam hanc speciem, si qua, distinctissimam ipse inveni. Desc. Filum primarium ad U/vam supradictam siphonis brevi- bus apice in discum parvulum dilatatis arctè adrepens, semun- ciam longum, capillo bumano tenuius, sursüm ramos plures, binc secundè versos emittens. Remi erectiusculi, 3 ad 4 lineas alti, filo primario tenuiores, basi nudi, post intervallum sesqui- linea Ilis alternis sparsi ilineam longis, rarô rectis aut incurviusculis, ut plurimüm patenti-recurvis, corniformibus Cundè nomen) obsiti. Arricuti fili primarii diametro æquales et trivenosi, ramorum duplè longiores bivenosi, ramulorum tan- dem dimidid breviores minoresque rursüm trivenosi, geniculis marginibusque filorum hyalinis. Substantia membranacea, tene- ra. Color roseo-purpureus. Chartæ laxè adhæret. BOTANIQUE. 134 EXPLICATION DES FIGURES. PL. 5, f. 2. a, Polysiphonia ceratoclada vue de grandeur natu- relle. à, filament rampant pour montrer en c, ce, c, les crampons au moyen desquels la plante se fixe sur les autres Algues, et en d, le filament dressé ; cette figure est grossie 40 fois. e, sommet d'un rameau vu au même grossissement. PoLysIPHONIA DECIPIENS Montag. P; cœspitosa, fragiissima, filis cylindricis subcontinuis fusco- nigris irregulariter virgato-ramosissimis, ramulis erectis, spinis subulatis spiraliter alternis strictis, articulis multotiès breviori- bus eæsiccatione collapsis tri-quinquevenosis, fructu.…… Polysiphonia decipiens Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 5. — Endl. /. c Has. ad insulas Auckland aliis Fucis parasitantem detexit ill. d'Urville Desc. Cæspites ë filis pluribus ex eâdem basi ortis formati. Fila teretia, setacea, biuncialia, à basi vagè virgato-ramosissima. ta- mi brevi intervallo sejuncti, frondi primariæ conformes, iterum ramulosi, erecti. Ramuli spinulas emittentes subulatas, sparsas, (corniformes) strictas, 4-2 millim. longas, ferè omnes in stichi- dia mutatas, apice transversim minutissimè lineatas. Tetrasporæ in prædictas spinulas nullo ordine dispositæ, ad speciem tripar- ütæ. Articuli exsiccatione collapsi, undè frons tota striata evadit, “ix conspicui, omnes brevissimi, inferiores diametro triplo et ul- tà— venis quinis, medii quintuplo —, venis quaternis, D 5 tandem multotiès breviores, venis punctiformibus transversim se- riatis crebris. In sectione transversali fili primarii, tubus centralis ngustus cellulis variæ magnitudinis septenis cinctus cernitur. Substantia membranacea, delicatissima, humecta et sicca minimo 152 VOYAGE AU POLE SUD. tactu fragilissima. Coor exsiccatæ niger, opacus. Chartæ minimè adhæret. * Oss. Cette Algue a des rapports, éloignés sans doute, avec les P. P. collabens et subcontinua, dont elle diffère par la brièveté des articles, comme aussi avec le P. breviarticulata, qui a une autre couleur, et d’ailleurs est dépourvu de ces ramules spinescents qui forment un des bons caractères diagnostiques de not e espèce. POLYSIPHONIA GLOMERULATA Montag. P. filo primario continuo abbreviato vagè ramoso , ramus spar- sis simpliciusculis obtectis glomerulis hemisphæricis ramulorum densè intricatorum , articulis ramulorum diametro subbrevioribus obscurè tri-quadrivenosis. : Sxx. Hutchinsia glomerulata Ag. Syst. p. 158.— Ejusd. Sp. Alg. IL. p. 102. Has. Ad oras insularum Auckland sterilem invenit d'Urville. (?) PozvstpHoniA CLaposrernus Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 13, fig. 4. P. fo primario articulato polysiphonio vagè ramosissimo fusco- purpureo nigrescente , ramis conformibus è geniculis ramellos ver- ticillatos dichotomos monosiphonios densè imbricatos emittentibus; fructus.…..…. Poly siphonia? Cladostephus Montag. 4° Centur. Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. XX. P- 302. Has. In littoribus insularum Auckland'hanc speciem insignem memorandamoue inveuit d'Urville. : BOTANIQUE. 135 Desc. Fulcrum deest. Filum primarium teres, filiforme, semi- pedale, à basi articulatum, polysiphonium, pennæ passerinæ 16 Millim.) crassitudine, demüm vagè ramosissimum et cir- cumscriptione generali paniculam expansam referens, longitror- sm collapsu cellularum peripheriæ inprimis in sicco profundè sulcato-striatum. Rami vagi aut dichotomi, cæterum frondi con- formes, omnes è geniculis emittentes ramellos verticillatos, bis terque dichotomos, endochromate Callithamniorum simplici in- signes. Ramelli confertim imbricati totum ramum veitientes, millimetrum et ultrà longi, subrigidi, inflexi, divaricato-di- chotomi, articulati, articulis compresso-planis (an collapsu?) nec humore admoto pristinam formam cylindricam (?) recupe- rantibus. Adsunt et ramelli simplices eamdem ac alii originem ducentes, quibus hæc Alga in corpora proxima adhæret vel rupi- bus marinis serpit; nam ad basim frondium æquè ac in ramis cosdem observavi. Hi ramelli et ipsi complanati sesquimiilime- üum longi, ; millim. crassi, continui, materiam granulosam Purpureo-fuscam continentes , ad apicem in cupulam dilatautur cucurbitæformem, hinc concavam, à centro perforato radiato- TUgosam, rugis inæquali longitudine plicas Meruliorum æmu- lantibus.. Articulr fili primarii diametro æquales , ramorum om- nium dimidio breviores, ramellorum inferiores diametro sub- æ&quales, supremi duplo-triplôve longiores. Fructus desideratur. Segmentum transversale frondis primariæ hancce structuram sub microscopio demonstrat : tubus centralis cellulis septenis quäm ipse duplo crassioribus endochroma seu siphonem rubrum subcubicum, non autem cylindri hoc est angulis obtusis cir- Le Cumscriptum, ihchedentitis cinctus. Substantia filorum crassa, tartilaginea , ramellorum membranacea at rigida. Co/or fusco- Purpureus , nigrescens, ramellorum dilutior. Chartæ non ad- hæret. Species singularis, structurà fili Polysiphoniarum, ra- mellis Callithamniorum , habitu Wrangeliæ multifidæ gaudens- Oss. Si l’on tient à admettre la réforme apportée Par M. J. Agardh dans le genre Wrangelia de M. son 1354 VOYAGE AU POLE SUD. père , 1l est évident que la plante dont il est ici ques- tion ne peut naturellement y entrer. Aussi avais-je d'abord eu l'intention de faire de cette Algue le type d'un nouveau genre que j'aurais nommé Heteromitus, en raison de la structure différente de la fronde et des ramules verticillés. Toutefois, l'absence de la fructification m'imposait une réserve à laquelle j'ai cru devoir obéir. En attendant que le mode de re- production de cette hydrophyte intéressante soit connu, J'ai donc pensé qu'il suffisait de inscrire dans le genre Polysiphonia dont elle se rapproche le plus par la structure et où elle trouve quelques espèces analogues ‘ EXPLICATION DES FIGURES. LR CPR Polysiphonta ? Cladostephus vu de grandeur naturelle. #, portion rampante de la tige grossie 25 fois; elle est munie d’épatements c, r, au moyen desquels elle se fixe aux corps 1 Depuis la pablication de latlas cryptogamique du Voyage au pôle Sud, M. Harvey a décrit (London Journ. of Bot. August. 1844, p. 436), sous le nom de Polysiphonia byssoclados, une espèce analogue, à la- quelle il donne pour synonyme le Griffithsia australis Ag. J'avoue qu’au premier abord j'avais eu aussi l’idée de rapporter mon Algue à cette eS- pèce, mais j’en ai été dissuadé par les différences que j'ai cru apercevoir entre les descriptions et ce que noffrait la nature. Or, dans la crainte de confondre des choses qui, en l'absence d'exemplaires authentiques, me paraissaient suffisamment distinctes, j’ai préféré donner ma plante comme nouvelle. Toutefois, pour prévenir toute confusion future, j’ai pris le soin d’en donner une figure analytique. Ce qui me porte à penser que cette Polysiphonie est effectivement différente de celle de M. Harvey, c’est que savant ne donne point mon nom spécifique comme synonyme du sien. BOTANIQUE. 1355 qui la supportent. d, un de ces épatements évasé en forme de ven- touse, grossi 80 fois. e, portion du filament principal grossi 25 fois et montrant en /, ou une fructification commençante , ou le rudiment d'un ramule. #, portion d’un rameau un peu plus grossi (environ 32 fois), qui fait voir en 2, un des ramules dicho- tomes multifides analogues à ceux du Wrangelia multifida. ?, quatre des siphons ou endochrômes qui sont nichés dans les cel- lules de la périphérie de la fronde, vus à un grossissement de 50 fois leur diamètre, Z, coupe transversale du bas de la fronde pour montrer le nombre des siphons de la périphérie. POLYSIPHONIA COMPLANATA Spreng. P. flis maximis deorsum compressis crassis nigrescentibus Continuis ramosissimis , ramis virgatis polysiphoniis articulatis , arliculis diametro subæqualibus, geniculis subconstrictis ; concep- laculis subsphcæricis breviter pedunculatis lateri exteriori ramu- lorum seriatis, tetrasporis in articulis ramulorum dichotomo- fastigiatorum uniseriatis. Sx. Hutchinsia complanata Ag. Syst. Ag. p. 157. — Polysi- Phonia complanata Spreng. Syst. Veget. IV. p. 350. — P. fuligi- nosa Rudolp. in Linnæd 1831, p. 177. excel. P. virgat@ Ag. — P. complanata Montag. Bonite, Crypt. p. 93. t. 144. analytica. ar 122: Has. In Oceano atlanti vagantem prope promontoriurn Bonæ Spei legerunt d'Urville et cl. Hombron. Oss. Dans la Cryptogamie du Voyage de la Bonile, J'ai fait connaître les deux modes de reproduction de cette Algue, et j'en ai donné une figure que récla- mait la science depuis longtemps. 156 VOYAGE AU POLE SUD. HETEROSIPHONIA Montag. Frons filiformis, compresso-subtrigona, articulata, polysiphonia, è cellulis tubum centralem minimum cingentibus summoperè inæqualibus, lateralibus maximis, anticis posticisque angustioribus compo- sita. Conceptacula in ramis lateraliter aggregata, longè pedicellata, pedicello continuo, sphærica , hinc mucronata, basi bracteata. Sporidia ovato-glo- bosa. Tetrasporæ in stichidiis serie triplici longitror- sm dispositæ. Nomen ex étépos diversus, et cpu tubus, conflatum. —Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 4. Icox. Nostra, PI. 5, f. 1. Oss. Voici encore un de ces genres hétéroclites comme l'Australie en a tant offert dans les règnes organiques. Quoique les frondes soient organisées comme celles des Polysiphonies, vous ne sauriez les considérer un peu attentivement, que tout de suite il ne VOUS saute aux yeux un air d’étrangeté qu'explique l'inégalité fort grande qui règne entre le calibre des cellules qui les constituent. On croirait plutôt voir deux filaments d’un Callithamnion ou d’un Griffithsia accolés et soudés l’un à l’autre. Mais cette anomalie toute seule ne m’eût pas décidé à instituer un nouveau genre, si, Comme on pouvait s’y attendre, elle ne s'était trouvée liée à une forme de fruit très-diffé- rente de celle qu’on rencontre dans les Polysiphonies. BOTANIQUE. 157 Ainsi, quant à la forme du conceptacle, cette Algue est analogue à l'Asparagopsis , mais elle se rapproche davantage du Callithamnion quant aux spores. Dans tous les cas, ces derniers organes n’ont ni la forme en poire, ni le mode d'évolution de ceux des Polysipho- nies. En outre, les stichidies, qui, dans ce dernier genre, n’offrent qu’une rangée de tétraspores, en con- tiennent ici jusqu'à trois, caractère qui le rapproche davantage des Rhodomeles. On pourrait, en effet, considérer ce nouveau genre comme intermédiaire entre celles-ci et les Polysiphonies. HererostpHoniA BERKELEYI Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 5, fig. 1. H. flo primario membranaceo setaceo triquetro articulato valdè ramoso, ramis virgatis erecto-patentibus, azillis rotundatis , ra- mulis ultimis binis secundatis incurvis , articulis fili primarii dia- metro subæqualibus , ramulorum longioribus brevioribusve. Heterosiphonia Berkeleyi Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. S: — End. Z. c. p.46. Haz. Ad Rhodymeniam Palmettam in freto Magellanico lectam inveni specimen conceptaculigerum in consortio Callithamnü leptocladi. Specimen autem stichidiis instructum cel. Berkeley mecum communicavit, undè justum erat ei hanc speciem insi- gnem adscribere, siquidem amicitia nostra haud suasisset. Drsc. Planta subsolitaria, sescuncialis, circumscriptione CO- rymbosa, arbusculum referens. Radix : fibræ breviusculæ, ra- diantes quibus Rhdoymeniæ adhæret. Fila primaria setam equi- nam (45 millim. )crassa , sensim in crassitudinem capillarem 158 VOYAGE AU POLE SUD. attenuata, erecta , vagè irregulariterque ramosa , compresso-tri- quetra (an exsiccatione ?). Rami undiquè orti, alterni , virgati, patenti-erecti, axillis rotundatis, supremi conformes, ramulis brevibus binis secundis, nt in Plocamio et Thamnophoré incurvis lateraliter instructi. Articulr fili primarii diametro subæquales , medio exstantes, à latere compressi callithamniiformes, ramorum extremorum monosiphonii , magis teretes, sublongioresque, ra- ss a ” ER . 1 TL, ge compositi. Structure frondis : tubus centralis angustus, cellulis quinque ad sex cireumdatur, quarum laterales maximæ, proxi- mis triplo ampliores, {an collapsu et exsiccatione?) compressæ ; medianæ verd angustissimæ, hic exstantes, undè filum trigonum apparet, illic applanatæ, si quando duæ adsint, quod autem rard evenit. Hæ cellulæ in statu sicco ferè vacuæ, non, ut Polysipho- nüs plurimis solemne est, siphoniis granulosis refertæ ) quorum vice cernitur parenchyma coloratum ad peripheriam cellularum agglutinatum collapsumque. Ramulorum extremorum , qui, ut. jam suprà exposui, monosiphonii sunt, articuli diametro lon- giores et ad modum Confervarum lam exsiccatione alter- 1 natim subconstricti. Ramulis incurvis structura inest propria et à ramorum filique primarii distincta : basis autem & striis con- Stat plurimis subquadratis reticulata ; apex verd ex endochro- matibus solitariis diametro duvlo breviorib positus est. In unico specimine fructifero Conceptacula mihi contigit videre ag- gregata, terna, quaterna ex eodem puncto laterali ramorum ad geniculum orta, divergentia, continuo octavam millimetri pa dice ramelliformi aucto, longè pedicellata , pedicello sub- rtem metiente , interdum appen- basi filis articulatis bracteata, globosa, Ts Millim, crassa, non apice at lateraliter mucronata, mucrone câdem ratione ac apex ramulorum incurvatorum articulato, ex- tüs reticulata (retis maculæ irregulariter pentagonæ cum angulis obtusis) intüs sporis farcta. Sporæ juniores in eâdem, ut videtur, BOTANIQUE 159 diverso obviæ et in ramulis transformatis , brevissimè articulatis, siliquæformibus, obtusis aut acutis, serie triplici longitrorsum dispositæ. Substantia fili primarii membranaceo-cartilaginea, ramulorum tenerrima. Color purpureus. Chartæ et vitro laxè ad- heret. Os. Outre l’organisation remarquable du filament, variable dans différents points de son étendue, nous avons dans les spores de cette Algue, non moins que dans ses stichidies, des caractères qui contre-indi- queront toujours sa réunion avec les Polysiphonies. Je ne parle pas de l’aggrégation de plusieurs capsules pédonculées, ni de cette singularité que celles-ci pré- sentent dans leur mucro latéral, dernière circon- stance qui prouve que le développement de ces organes s’est fait dans les ramules inégalement et de façon à ce que l'un des côtés prédominât sur l'autre. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 5, f. 1. Heterosiphonia Berkeley. a, individu conceptacu- lifère vu de grandeur naturelle. aa, individu stichidifère, égale- ment vu de grandeur naturelle. #, deux articles du filament prin- cipal grossis environ 5o fois et montrant en €, €, les larges endochrômes, et en d, les endochrômes plus étroits. e, sommet d’un rameau monosiphonié grossi environ 4o fois. f, et g, deux sections horizontales à différente hauteur du filament polysipho- nié. À, sommité d’un filament continuant à se développer, grossi 125 fois. x, filament de l'individu a, portant trois conceptacles entourés à leur base d’une sorte d'involucre et grossi de 12 à 15 fois. 4, un des conceptacles détachés où lon peut voir en /, le pédicelle, en m un appendice, en n le conceptacle, et en 0, le mu- 340 VOYAGE AU POLE SUD. cro qui le termine. Cette figure est grossie 4o fois. p, montre le mucro du conceptacle‘grossi 190 fois. On voit en g, le réseau du conceptacle au même grossissement, eten r, six spores libres gros- sies 240 fois. s, filament de l'individu aa, montrant ep { une sti- chidie contenant des tétraspores u, sur trois rangées, grossie 60 fois. », », deux tétraspores isolés et grossis 125 fois. RHODOMELA Ag. Frons teretiuscula, continua, subpinnatim ramo- sissima. Fructus : 1° Conceptacula juxta ramos ses- silia, vel pedicellata, subovata, apice regulariter aperta, sporis pyriformibus ad placentam centralem sessilibus farcta; 2° Tetrasporæ in ramulorum me- dio tumido uni-biseriatæ, nucleo intra peridium hya- linun triangulatim quadridiviso. Icon. Kütz. /. €. t. 53, IV. RHODOMELA Gaimarpr Gaudich.? R. fronde fliformi compressä subpinnatà, ramulis setaceis sparsis , tetrasporis.…. Sxx. Rhodomela Gaimardi Gaudich. in Ag. Sp. Alg.1. p. 380? — Bory, Coquille, Pe239 28, 17— End / ce. NP Lophura Gaimardi Kütz. L. ce. p.436? Has. in oris insularum Akaroa et Auckland legerunt d'Urville et cl. Hombron, Os. Les exemplaires de cette Algue, d’ailleurs sté- riles, sont en trop mauvais état pour être sûrement déterminés. Néanmoins, M. le docteur Hooker, qui vient de les voir dans la collection, croit pouvoir les BOTANIQUE. 141 rapporter à l'espèce de Polysiphonie fort remarqua- ble qu'il a recueillie dans les mêmes parages, et qu'avec son collaborateur M. Harvey il nomme Poly- Siphonia botryocarpa. RHODOMELA GLOMERULATA Montag. R. fronde tereti filiforma siccitate longitrorsüm striatà ramo- sissim , ramis circumscriptione corymbosis iterüm ramosis, ra- mentis lateralibus simplicibus aut bifidis corniformibus fasciculum sessilem stichidiorum oblongorum vel ovato-lanceolatorum sinu oventibus . Rhodomela glomerulata Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 4. — Endi. Z. c. p. 4 Has. Ad insulas Auckland inter maris rejectamenta legit ill. d'Urville. Desc. Habitu proprio squarroso insignis species. Frons è disco parvulo surgens, continua, teres, filiformis, biuncialis, filo emporetico crassior, et eamdem ad apicem usque crassitiem ser- vans , longitrorsum exsiccatione profundè striata, fusco-nigres- cens, statim à basi ramosissima. Ramt primarii conformes, cir- cumscriptione corymbosi , ramulos scilicet emittentes spiraliter alternos, inferiores superioresque breviores, medianos longiores, intervallo 4-2 linearum exeuntes, per totam eorum longitudinem 4, ER sé Shore h e obsessos aculeis s. ramentis co )h- €. Subulato-incurvis, # millim. longis, simplicibus, tüm in axillâ, aut bifidis, tm in sinu glomerulum stichidiorum foventibus. Stichidia brevissima, vix semimillimetrum metientia , oblonga, fasciculata , tetrasporas uniseriatas non ocellatas et ob colorem frondis obscurum haud facilè conspicuas includentia. Structura Rhodomelæ subfuscw , nempè tubus cen tralis cellulis septenis ma- joribus cinctus. Substantia cartilaginea, sicca rigidiuscula. Color obscurè fuscus , exsiccatæ fermè niger. Chartæ non adhæret. 142 VOYAGE AU POLE SUD. Oss. Getie Algue à un port singulier qui la fera reconnaître sur-le-champ et distinguer facilement de toutes ses congénères. Je ne connais que mon R. epis- copalis (Canar. Crypt. p. 153) qui offre quelque ressemblance avec celui-ci quant à la disposition des stichidies , mais qui du reste, soit par la ramification et le port qui en résulte, soit par les formes que revêt la fructification elle-même, en est suffisamment dis- tmct. « DICTYMENIA Grev. Frons plana, sæpè spiraliter torta, distichè pin- nata , aut è Costà interdüm supernè evanescente pro- lifera, obliquè vel subirregulariter zonata et areolata, areolis rotundatis. Fructus : 1° Conceptacula sub- sphærica , apice regulariter aperta, sporis subglobo- sis farcta; 2 Tetrasporæ intra stichidia è spinulis transformatis orta biseriatæ., … Icon. Turn. Hist. Fuc. 1. 2, 170 et 255. Nulla suf- ficienter analytica. DICTYMENIA FIMBRIATA Grev. D. fronde lineari obsolet costatä pinnatä ciliaté , ciliis patenti- bus subulatis demüm in receplacula lanceolata intumescentibus. SN. Fucus fimbriatus R. Br. ms. in Turn. Hast. Fuc. t. #70 — Rhodomela fimbriata Ag. Sp. Ale. 1. p+ 372. — Dictyomenia fimbriata Grev. Syn. Gen. Alg. p. 1. — Endi. /. c. p. 47. Has. In littoribus insulæ Toud legit d'Urville. BOTANIQUE. 145 DICTYMENIA TRIDENS Grev. D. fronde lineari ultrà medium costatà pinnatifidà fimbriata , dentibus brevissimis tricuspidatis. Syn. Fucus tridens Turn. L. c. t. 255.— Rhodomela tridens Ag. lc. p. 373. — Dictyomentia tridens Grev. L. c. p. li. Has. cum priori, d'Urville. POLYZONIA Suhr. Frons ramosa, distichè pinnata, pinnulæque in- ciso-dentatæ, apice nudæ , transversim areolis hexae- dris zonatæ, haud oo ligié Fructus : 1° Conceptacula Polysiphoniæ basi foliorum adnata subsessilia ; 2° Stichidia Dasyæ in ramulis propriis obvia. * PozyzonrA cunetroLiaA Montag. P. caule filiformi ramosissimo articulato polysiphonio, foliis distichis alternis basi attenuatä cuneatis aut cultriformibus, apice incisis vel sultem irregulariter denticulahis erecto -patentibus ; “onceptaculis ovoideo-acuminatis stichidisque lanceolatis serie rs tetrasporophoris ad basin foliorum in ramulis propriis Polyzonia cuneifolia Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 4. — End. z 8. Has. Ad insulas Auckland legit 1ll. d'Urville. , Desc. Cautis setaceus, filiformis, ad instar Po/ysiphoniæ arti- culatus et venosus , tiuncialis, longior, vagè ramosissimus. Rami alterni, iteram ramosi, erecto-patentes, quandoquè ad 144 VOYAGE AU POLE SUD. angulum rectum è caule primario orti, h. e. patentissimi et ei conformes, folia emittentes disticha, patentia vel erecto-patentia, non nisi in individuo stichidiüfero prorsus horizontalia, sursüm vero paululüm elevata, horizonti scilicet sicut alæ avium voli- tantium tantillim obliqua. Hæc autem alterna sunt, inferiora subdistantia , suprema incubo-imbricata aut appresso-contigua, omnia cauli obliquè inserta , basi latè cuneiformia, apice irregu- lariter inciso-dentata aut simpliciter denticulata, dentibus sinu- busque acutis. Caulis articult diametro subæquales vel parüm breviores , striis ternis quaternisve notati, geniculis pellucidis, in ætate provectà obscurioribus. Structura foliorum ut in con- generibus. Fructus duplex in diversis individuis observatus. Conceptacula (Ceramidia)ad basin foliorum subsessilia, ovoidea, acuminata, apice truncata , semimillimetro longiora, sporas obo- vato-pyriformes, pro ratione magnas, cüm quintam millimetri partem metiuntur, perisporio gelatinoso h yalino maximo vestitas, ad placentam basilarem affixas, foventia. Stichidia lanceolata , À millim. longa, £ millim. bassi crassa, ad latera ramellorum pro- priorum subsessilia , foliolo bracteata , tetrasporas 4 ad 8 limbo hyalino cinctas , transversim positas, unic serie includentia. Substantia membranacea, tenuissima, facillimè dilaceranda. Color plantæ junioris pulchrè roseus, tandem purpureus. Chartæ et vitro adhæret. Oss. C'est grâce à un exemplaire, dû à la généro- sité de M. le docteur Hooker, qu’il m'a été possible de donner la description qui précède. J'avais trouvé cette charmante plante en étudiant d’autres Algues sur lesquelles elle rampait, mais elle était sans fruc- tification. L’échantillon magnifique que M. Harvey m'a communiqué de Ja part de son ami est au con- traire chargé de stichidies en bon état, et ce savant phycologiste avait eu l’obligeante attention d'y joindre un rameau Conceptaculifère. Qu'ils veuillent donc BOTANIQUE. 145 bien l'un et l’autre recevoir ici le témoignage de ma sincère reconnaissance pour leur intéressante com- munication. LEVEILLEA Dene. Frons repens, vagè ramosa , ramis distichè pinnu- latis. Pinnulæ foliaceæ, ovato-rotundatæ, apiculatæ, subimbricatæ , pulchrè reticulatæ, juniores in fasci- culum filorum tenuissimorum abeuntes. Fructus : Sti- chidia lateralia, sessilia, arcuata spiraliterque invo- luta, apice quandoquè foliosa, tetrasporas singulà serie dispositas foventia. Icox. Decaisne, P/. Arab. in Arch. Mus. IL. t. 6. eximie. LeveiLLEA GRrAcIuIS Dene. L. fronde repente ramosà ramisque non circinnatis distichè Pinnulatis , pinnulis subdistantibus ex ovato subrotundis bas de- Current confluentibus , stichidiis oligosporis. Leveillea gracilis Dene. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. XI]. p. 376. — Montag. Voy. Bonite, Crypt. p- 95. Hag. In Fucos majores perreptans ad oras insulæ Toud à el. Hombron lecta. TriB8. VIIL CORALLINEZÆ Link. JANIA Lamx. Frons articulata , teres, dichotoma , fastigiata , &ut bipinnata rachi articulisque compressis cuneatis. 10 146 VOYAGE AU POLE SUD. Fructus : Conceptacula turbinata aut pyriformia, axillaria aut terminalia, apice poro pertusa, corni- culis binis vel quaternis instructa , sporas includentia è fundo erectas clavæ-aut pyriformes tandem zonatim quadridivisas. Algæ marinæ calcareo-incrustatæ. con. Kütz. /. c. t. 79. IT. Jania (Haliptilon) Homeronu Montag. ms. J. ramosissima tripinnata, pinnis confertis flabellatis, articulis rachidis infernè teretibus supernè obcuneato-truncatis compressis, longitudine diametro subæqualibus, ramulorum teretibus apice aut ovato-globosis conceptaculigeris, aut fiiformibus sterilibus diame- tro duplà triplove longioribus. Has. ad insulas Auckland à d'Urville et cl. Hombron lecta. Oss. Cette espèce a deux pouces de haut. Sa cou- leur est d’un violet pâle et sale. Le filament a des arti- cles courts, arrondis par le bas et comprimés dans tout le reste de son étendue, même dans ses divisions prin- cipales. Ces articles donnent naissance de leur som- mel à trois ou même quelquefois quatre branches. Sou- vent les rameaux, à leur origine , SONi aCCOMpAgNÉS, de chaque côté, d’unramule pistilliforme. Cette dispo- sition donne à l'espèce en question un port touffu et ramassé, J'ai trouvé des tétraspores dans les concep- tacles, mais je n'ai pu voir leur division. Ils y sont au nombre de dix à douze; leur forme est oblongue , py- riforme, et leur longueur absolue est de 11 à 12 cen- tièmes de millimètre, Elle est voisine de l'Halipiilon Cuvieri, mais son port l'en distingue suffisamment. BOTANIQUE. 147 Jania (Haliptilon) risriLaris Montag. ms. prorfrie J. laccè bipinnata, pinnis pinnulisq lis patenti-erectis, ar- hiculs rachidis compressis stérolhogranuns apice parüum dila- tatis diametro dupld longioribus, pinnulis simplicibus teretibus api- ce discoideo vel capitato-incrassatis tetrasporophoris. Has. ad oras Novæ-Zeelandiæ loco Baie des Iles nuucupato in fossulis scopulorum semper submersorum, ubi cæspitulos ef- ficit, à el. Hombron lecta. O8s. De l'hémisphère supérieur d’une espèce de renflement globuleux, déprimé, naissent et s'élèvent dans tous les sens les frondes de cette espèce. Sa lon- gueur atteint à peine 25 millimètres, et sa couleur est devenue d’un jaune pâle par la dessiceation. J'ai trouvé la fructification ; les tétraspores sont plus courts, mais Conformés de la même manière que dans l'espèce précédente. Elle s’en distingue d’ailleurs par des articles deux ou trois fois plus grands, circonstance d'où la plante tire un port tout différent. Janra (Haliptilon) @racuiS Montag. J. Purpurea, ramosissima, ramus elongatis flexilibus, articulis énférnè teretibus supernè compressis, ramulorum filiformi SyN. Corallina gracilis Lamx. Polyp. p. 288. Icon. * Haz, ad littora insulæ Akaroa legit cl. Hombron. 148 VOYAGE AU POLE SUD. MASTOPHORA Dene. Frondes aggregatæ , stellato-expansæ, membrana- ceo-Ccoriaceæ, exsiccatione fragilissimæ, roseæ aut olivaceæ, radiato-palmatæ, laciniis flabelliformibus concentricè subzonatis margine subtüs revolutis. Fructus : Conceptacula verrucæformia, in paginà superiori obvia , conoidea, obtusa, basi subinflexà, apice ostiolata, sporas obpyriformes roseas vel fus- cas, et tum illis Fucacearum simillimas intüs foventa ; sporæ singulæ ternæveë fundo conceptaculi oriundæ, erectæ, perisporio inclusæ, demüm nudæ, liberæ, (an zonatim tandem quadridivisæ?), cæteris abor- tivis. Structura : 1° frondis ut in Peyssonellia at cellulæ crassiores ; 2° conceptaculi à filis crassis mo- niliformibus ostiolum versüs undequaquè conver- gentibus constans. Nos. Icon, Dene. Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. XVII. Ci tes Ors. Ce genre, que j'établissais sous le nom de Pllyctidium en même temps que M. Decaisne pro- posait son Mastophora, me semble très-distinct, par sa végétation, des Melobesia, dont ce savant n’en a fait plus tard qu'une section. Ses affinités sont multiples. Ses frondes, formées de cellules disposées en éven- tail, comme dans plusieurs Dictyotées, montrent quelque analogie avec les genres Peyssonellia et ESS DUT cui ARS ESS BOTANIQUE. 149 Haloplegma ‘. Les conceptacles, mamillaires ou coni- ques, ont quelquefois près de deux tiers de millimètre de hauteur. Ils ressemblent aux périthèces d’une grande Verrucaire. Du fond d’une loge unique s’é- lèvent les fructifications, fixées par leur extrémité la plus mince, séparables en quatre spores, selon M. Decaisne , à la maturité. MASsTOPHORA MACROCARPA Montag. M. frondibus coriaceo-membranaceis, palmato-laciniatis, laci- nüis flabelhiformibus subzonatis, margine revoluto, concep taculis pe- rithecioideis conoïdeis obtusis sporas obovatas foventibus. Hag. in aliüis Algis parasitans in oris insulæ Guham à cl. Hom- bron inventa. Desc. Frondes prostratæ et alüs Algis paginâ alterà applicatæ, humidæ coriaceo-membranaceæ olivaceo-fuscæ, exsiccatæ fragi- lissimæ è lurido cinerascentes, substellatæ, initio orbiculares, tandem palmato-fissæ, circulari-aggregatæ. Laciniæ ad instar Padinæ flabelliformes, latitudine bilineares, concentricè zonatæ, margine apiceque dilatato revolutæ, nec aquâ admotà iterüm explicandæ, verrucis oculo nudo sat conspicuis et confertis onu- Stæ. Conceptacula conoïdea, verrucæformia, $ millim. alta, apice altenuato obtusa, poro amplo pertusa, basi inflexà sessilia. Spo- ræ singulæ aut binæ, rard ternæ in quoque conceptaculo, cæte- ris abortientibus, obviæ, non ex omnibus periphæriæ punctis, 1 Le Rhodopleæia Harv. (in Hook. Icon. Plant.) n’est autre chose que mon Haloplegma ; les espèces seulement diffèrent l'une de lPautre. Une communication réciproque de nos deux algues a mis Ja chose hors de doute Pour M. Harvey comme pour moi. Or, mon nom ayant incontesta- blement la priorité, l’espèce de l'Australie devra prendre le nom de Halo- Plegma Proissii. 150 VOYAGE AU POLE SUD. sed è fundo ejusdem oriundæ, obovoideæ, fuscæ et perisporio ap- presso inclusæ. Paraphyses nullæ vel obsoletæ. Structura frondis eadem ac Peyssonelliæ, h. e. è cellulis constans quadrato-rotun- dæ in fila radiantia parallela conjunctis. Conceptacula verd à cellulis amplioribus moniliformiter concatenatis versüs ostiolum convergentibus formata. Substantia plantæ madidæ lenta coria- cea, siccatæ vero, an tectorio calcareo in hac specie vix ac ne vix manifesto? summoperè fragilis. Co/or variat et in humido, qui tm olivaceo-fuscus, et in sicco, lurido-cinerascens. Tris. IX. SPHÆROCOCCOIDEZÆ J. Ag. HYPNEA Lamx. Frons cartilagineo-membranacea, filiformis, ra- mosa, ad apicem ramorum non rard incurvo-unci- nata, tota vel supernè mod ramentis spinuliformibus fructigeris obsita. Fructus : 1° Conceptacula latera- lia, hemisphærica et in ramentis sessilia , apiculata, Sporas globosas aut obovatas pericarpio celluloso fo- ventia ; 2° Tetrasporæ oblongæ in cellulis periphericis spinularum tumentium nidulantes, tandem zonatim quadridivisæ. Icox. Kütz. /. bts 66 EN: HyPNEA muscrrormis Lamx. H. fronde gelatinoso-cartilagineà fliformi tereti irregulariter ramosissimé, ramentis setaceis Spinuliformibus obsité, apicibus ramorum explanatis involuto-uncinatis, ramentis in fructum Si- liquæformem intumescentibus : tetrasporis oblongis horizontalibus 30nGtèm in sporas quatuor dot ‘ BOTANIQUE. 151 Sxx. Fucus musciformis Wulf. in Jacq. Collect. I. p. 154. t. 14... 3.— Turn. Z. c. t. 127.—Fucus spinulosus Esp. Fuc. t. 34. — Delille, Egypte, p. 151. t. 57. eximia. — Hypnea spinulosa et musciformis Lamx. Essar, p. 43 et 44. — Sphærococcus muscifor- mis Ag. Sp. Ag. 1. p. 326. — Hypnea musciformis Grev. Syn. Gen. Alg. p. lix.— Montag. Canaries, Crypt. p.161. et Bonite, Cryptog. p. 98. — Decaisne PI. Arab. p. 183. — Hypnophycus musciformis Kütz. /. c. p. 404. Haz. ad insulam Toud in freto Torres legerunt d’'Urville et cl. Hombron. Hypxea Esperr Bory. H. fronde cartilagineä filiformi vagè dichotomo-ramosà, ra- mentis spinulosis rigidiusculis fasciculatis uncinatis obsitâ, ramis divaricatis defleæisque apice rariùs involutis. Color coccineus fla- vescens Sxn. Fucus Nootkanus Esp. Fuc. t. 125. — F. musciforms 7 Nootkanus Turn. Hist. Fuc. tom. 11, p. 445. — Hypnea Esperi Bory, Coqurlie, p- 157. — End. L. c. p. 50. Has. cum priori. à d'Urville lecta. Os. J'ai rencontré la fructification tétrasporique ; elle ne diffère pas de celle de la précédente espece. ? HypNEA RuGuLOSA Montag. Botanique, Cryptogamie, PLAINE T #. fronde cartilagineâ compressà longitrorsüm ruguloso-Sulca- tà, siccà hinc canaliculaté, irreguariter dichotomo-ramosé, T@- mentis aculeïformibus simplicibus aut bifurcis subsecundis acults obsess. 152 VOYAGE AU POLE SUD. An huc Fucus divaricatus Turn. t. 181? Has. ad rupes insulæ Toud, loco Récif de l'échouage dicto, legerunt d'Urville et cl. Hombron. Desc. Alga multüm varians et tàm sui dissimilis in variis, quæ ante oculos habeo, exemplaribus, ut in plures distinctas species dispescendam facil eam crederes. Frons cartilaginea, sicca (an et vigens?) compressa, subcanaliculata, longitrorsum striato-rugo- sa, statim à basi dichotomè irregulariterque ramosa, biuncialis, sejuncti, ramentis aculeiformibus, basi scilicet dilatatis apice acutis patenti-incurviusculis simplicibus rarissimè furcatis onu- sti, axillis rotundatis. Srructura generis et huic Hydropuntiæ (PI. I.) haud absimilis. Substantia cartilaginea. Color viridis quem fuisse, dm Alga vivebat, roseum nullus dubito. Chartæ minimè adhæret. Oss. Cette Algue ressemble beaucoup à certains échantillons de l’ypnea armata , mais sa structure, quoique analogue, offre pourtant une différence n0- table. Je n'ai trouvé que la fructification tétraspori- que. La plante varie de grandeur entre 8 et 15 centi- mètres, et ses frondes ont une grosseur fort différente, ce qui ne m'empèche pas de considérer ces varia- tions comme des formes dues à des circonstances locales ou peut-être à des âges divers. EXPLICATION DES FIGURES. PI. 13, £. 1, Hÿpnea rugulosa. a, un individu jeune et d'une épaisseur moindre que l'individu b, tous deux représentés de grandeur naturelle. c, coupe longitudinale de la fronde grossie BOTANIQUE. 155 environ 25 fois. d, coupe transversale de la méme, vue à peu près au même grossissement. /, deux télraspores vus au milieu des cellules de la périphérie et grossis 190 fois. g, coupe trausver- sale d’un rameau grossi 25 fois pour montrer le profil des rugo- sités. ? HypNEA MuLTIcoRNIS Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 9, fig. 1. H. fronde filiformi tereti-compressd inordinatè cory mboso-ramo- sissim, ramis ultimis subdistichis alternis aut subsecundis furca- tis, ramulis patenti-recurvis hamulosis, pluribus apice conformi incrassatis fructigeris. Rhodomela multicornis Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 4— End. £. c. P- 47. — Hypnea multicornis Montag. At. Crypt. PI. 0 1: 2. Has. ad insulas Auckland ab ill. d'Urville lecta. Desc. Radix deest. Frons filiformis, teres aut vix (an exsicca- tone ?) compressa, longitudine 2-3 uncialis, crassitudine setæ porcinæ, ab ipsâ basi ramosissima, ramis ramulisque alternis va- gs, circumscriplione corymbosa. Ramr intervallis incertis se- juncti, vagè alterni, patentissimi aut erecto-patentes, inferiores longissimi, superiores sensim decrescentes simili ratione disposi- ü. Ramuli tertii et quarti ordinis subdistichi, alterni, lineam vix longi, intervallo lineari ab invicem separati, basi utrinquê ra- menta bifurca ferentes, tandem apice multifidi, segmentis ferè omnibus subfastigiatis subulatis patentibus vel hamato-recur- vis subarticulatis, Fructus : apices segmentorum ultimorum in- crassati, cornua breviuscula incurva, stichidiis Dasyæ orritho- rhynchæ formà simillima, æmulantes, materià farcti granulosà in tetrasporas ? olim.transformandà, quæ loculis cirea axim cen- tralem segmenti dispositis continentur ; hinc peripheria stichi- 154 VOYAGE AU POLE SUD. di torulosa. Structura frondis cellulosa ; cellulæ majores axilem minorem at pariete crassiori insignem circumdant, et ipsæ als tanto minoribus quantÔ cortici propioribus circumdatæ sunt, omnes materià grannlosà coloratà farctæ. Stratum corticale hexa- gono-vel pentagono-areolatum. Ons. Cette espèce, que j'avais d’abord rangée parmi les Rhodomela, est peut-être mieux placée parmi les Hypnea, bien que je doive convenir qu’elle offre des caractères qui rendent sa classification fort ambiguë et sa place définitive encore incertaine. Elle est peut- être appelée à devenir le type d’un nouveau genre; Mais, n'ayant pas vu la fructificati ptaculaire, j'aurais craint de l’établir sur des bases peu solides et de multiplier ainsi , sans profit pour la science, des distinctions génériques qui menacent de s'étendre bientôt à toutes les espèces. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 9,f.1. a, Hypnea multicornis vue de grandeur naturelle. 6, sommet d’une des divisions de la fronde, gressi 4 fois, mon- trant ses ramules cornus en c, c, c, et ses fructifications en d, d. La figure e, représente la coupe transversale de la fronde princi- pale vers sa base, afin d’en faire voir la structure intérieure à un grossissement d’un peu plus de 30 fois en diamètre. f, sommité d’un ramule grossi 190 fois. 7, rameau portant à son sommet une fructification 4, et grossi 25 fois. 7, coupe transversale de la fruc- tification, laissant voir les loges périphériques qui résultent de u métamorphose d’un ramule, et dans chacune desquelles on voit . hoséen tétrasp un nucléus n ? Cette figure La est grossie 190 fois. BOTANIQUE. 155 RHODYMENIA Grev. Frons plana aut compressa, venis expers, gelati- noso-membranacea, roseo-purpurea, dichotoma, la- ciniata aut pinnatim divisa, sessilis aut stipitata. . Structura frondis : Cellulæ oblongo-polyedræ, rard materie granulosà repletæ, peripheriam versüs in cellulas sensim minores, quandoquè in fila brevia moniliformia abeuntes. Fructus : 1° Conceptacula hemisphærica, interdüm mamillata, sparsa, ocellata, frondi immersa , ciomerulum sporarum obovatarum filis clavatis articulatis à placentà basilari irradian- tibus inclusarum et pericarpio sæpiàs celluloso cinc- tum foventia ; 2° Tetrasporæ sphæricæ, cellulis pe- riphericis inclusæ , tandem in sporas quatuor trian- gulè divisæ. Icox. Nostræ, PI. 1, f. 2. et PI. 11. —Kütz. Phyc. gen. t. 89. I. t. 62. II et TL t. 63. IL. ett. 69. I. BnopymeniA CoRALLINA Grey. R. fulcro scutato, fronde caulescente basi tereti filiform in ra mos membranaceos planos lineares dichotomo-flabellatos , acills Apiceque rotundatis , purpureos divisà; fructu.…. Sxx. Sphærococeus Corallinus Bory, Coquille, p. 165. t. se S. Palmetta : australis Ag. Sp. Alg. 1, p. 246. — Rhodymenia Corallina Grev. Syn. Gen. Alg. p. xlvüj. — Montag. PVoy. Bo- rule, Crypt. p- 105. Has. ad insulas Auckland à cl. Hombron lecta. 156 VOYAGE AU POLE SUD. RHODYMENIA BrrIDA Grev. R. fronde membranacea planä enervi dichotomé , segments linearibus apice rotundatis emarginato-bifidis, conceptaculis mar- ginalibus sphæricis. Sxn. Fucus bifidus Lin. Trans. 11]. P- 159. 1. 17, f. 1.— Eng, Bot. t. 773.— Turn. /. €. 1. 154. — Sphærococcus bifidus Ag. & €. p. 299. — Kütz. Phycol. gener. P. 410. — Rhodymenia bifila Grev. Alg. Brit. p- 85. Has. ad insulas Auckland legit d'Urville. Oss. Cette Algue, dont j'ai trouvé un ou deux indi- vidus sur une Fucacée rapportée par l'amiral, ap- partient à la variété ciliée de la même espèce. RHODYMENIA PALMETTA Grev. R. caule cylindrico Subsimplici in frondem subcuneiformem roseam palmatifissam vel laciniatam expanso, segmentis ligulæfor- mibus, axillis rotundatis , Conceptaculis hemisphæricis in disco segmentorum sessilibus. Sxw. Fucus Palmetta Esp. Fuc. t. 40. — Turn. /. c. t. ire Engl. Bot. t. 1120. — Sphærococcus Palmetta Ag. L. c. p. 245. “SE Ac — Rhodymenia Palmetta Grey. L. c. p. 88.t. 12. Has. in freto Magellanico à d'Urville lecta. RHODYMENIA (Callophyllis) varteGaTA Montag. R. fronde membranaceg tenuissima roseo-purpureû à bas fili- formi cuneatä nudä vel lineari Pinnatifidà sursüm dichotomä , Segmenths dilatatis, rar æqualibus , margine apiceque fim- BOTANIQUE. 157 Sxx. Halymenia variegata Bory, Coquille, p. 179. t. 14. — Grey. Syn. Gen. Alg. p. Ixij. — Rhodymenia variegata Montag. in d'Orbig. Voy. Amér. Mérid. F1. Boliv. p. 22 et 116 ün observ. et Voy. Bonite, Crypt. p. 106. —J. Ag. Symb. p.15. — Hal;- menia glaphyra Suhr, Flora 1839, V. p. 69, fig. 43. — Callo- Phyllis variegata Kütz. Phyc. gener. p. 401. 1. 69. IE. Has. in littore insularum Auckland ab ill. d'Urville lecta. RnopymeniA ( Callophyilis) HomBronrAna Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 1, fig. 2. R. fronde cartilagineo-membranaceä plan à basi substipitatà dichotomè pinnatifissà , pinnis ob aæillas obtusas patenti-erectis obtusis, margine fimbriato seu ramenta dentata conceptaculifera emiltente , taculis hemi icis papillulà instructis. À F & Rhodymenia Hombroniana Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 3. — Endi. Z. c, p. 51. Has. in littoribus Novæ-Zeelandiæ, ad Akaroa, detexit cl. Hombron, cui dicatam volui. Ad insulas Auckland eamdem legit ill. d'Urville. Desc. Radix : discus minutus ex quo surgit Frons plana cir- Cumscriptione subflabellata , semipedalis , cartilagineo-membra- nacea , basi substipitata, stipite planiusculo, brevem post inter- vallum (unciam circiter) subdichotomè decomposito-pinnati- fissa. Pinnæ patenti-erectæ, 2 lineas latæ, dentatæ , sub axillas leviter dilatatæ , iterüum divisæ, apice cristato-maltifidæ , axillis dichotomiarum obtusis. Lacinie ultimi ordinis lineam sesquili- neam latæ, ex utroque margine ramenta proferunt minuta, cilii- formia, lanceolata, clavata aut sphathulata, extüs dentata,/lineam et ultrà longa, conceptaculigera. Conceptacula hemisphærica , Semen papaveris diametro æquantia ; mamillo centrali perforato instructa. Sporæ in globos conglomeratæ, ovoideæ, minutissimæ, 158 VOYAGE AU POLE SUD. numerosissimæ, roseæ , in extremo endochromate filamentorum formatæ, mox liberæ et per ostiolum conceptaculi ‘erumpentes. Structuram inveni Rhodymeniæ propriam, cum hoc autem dis- crimine, ut videtur, parvi momenti : inter cellulas centrales dantur aliæ cellulæ minutæ granulis roseis farctæ , periphericis prorsüs similes. Substantia membranacea, tenuis, chartæ malè aut non adhærens. Color vividè purpureus baccarum Ribis rubri. Oss. Si l’on ne s'attache qu'aux termes des des- cripüions , On trouvera certainement que cette ma- gnifique Floridée est très-voisine des R. R. fimbriata et Lambertii. Cependant, si l’on examine les choses de plus près, si l’on consulte la planche de Turner, ou, ce qui vaut beaucoup mieux, si l'on compare, comme j'ai pu le faire, nos échantillons avec des exemplaires authentiques, on se convaincra sur-le- champ que, bien qu'étroitement alliée avec elles, notre Algue est pourtant essentiellement distincte de l'une et de l’autre. Elle n’est pas moins voisine du R. variegala ; vous l'en distinguerez toutefois avec facilité par la position diverse des conceptacles, qu'on ne rencontre ici que dans les appendices marginaux, tandis qu’ils sont placés sur la fronde elle-même dans l'espèce du Chili. Ces appendices marginaux , placés horizontalement le long des divisions principales , ressemblent assez aux sporophylles du Suhria vittata. Au reste, ces quatre espèces que nous venons de comparer entre elles, se rapprochent par beaucoup de points, et je suis persuadé que dans le jeune âge on est exposé à les confondre. Les conceptacles de cette Algue sont organisés comme ceux du R. varie- Ji LiESt raie À Éd MES BOTANIQUE. 159 gata qu'a représentés M. Kützing à la planche 69, IE, de sa Phycologia generalis. Les spores sont agglomé- rées çà et là par petits pelotons au milieu de cellules réticulées, hyalines, et du tissu le plus délicat. Elles naissent, comme nous l'avons figuré, dans les endo- chrômes extrêmes de filaments très-courts. Il paraît que là elles se multiplient par division. EXPLICATION DES FIGURES. PR, f 3 a, Rhodymenia Hombroniana vue de grandeur natu- relle. 8, une des extrémités de la fronde un peu grossie et chargée de conceptacles sur ses divisions. c, une de ces divisions extrêmes Où appendice marginal, portant à son centre d, un conceptacle ;. cette fig. est grossie 10 fois. On voit en e, la figure grossie d’une Coupe verticale de cet appendice passant par le centre du con- Ceptacle et montrant en /, le nucléus, et en , l'orifice par où s’é- chappent les spores à la maturité. 4, 4, h, filaments sporigènes dans le dernier article desquels s'organisent les spores, et qui de tous les points de la périphérie convergent vers le centre ; ils Sont grossis 380 fois. i, cinq spores échappées du dernier article faisant fonction de périspore. #, coupe longitudinale de la fronde Pour montrer sa structure : on voit en /, /, les grandes cellules , et dans leurs interstices les mêmes cellules », qu'on rencontre encore en x, sous la couche corticale. Cette figure est grossie 190 fois. RHODYMENIA ORNATA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 41. R. fronde carnoso-membranaceä oblongolanceolatà latissimä Planä vividè purpuret utrinqu margine prolifer , foliis s. pan- 160 VOYAGE AU POLE SUD. nulis obovatis substipitatis tandem cuneatis maximis palmatifissis conceptaculs per totam frondem sparsis. Rhodymenia ornata Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 3.— Endl. Z. c. Has. in oris insularum Auckland unicum specimen lectum, fructiferum vero, mecum communicavit ill. d'Urville. Oss. Cette espèce ressemble tellement à certaines variétés du R. palmata, qu'elle mérite à peine une des- cription, au moins sous le rapport de sa forme gé- nérale. Elle diffère néanmoins de l'espèce européenne par sa fronde charnue, d’un pourpre foncé, non vio- lacé, et surtout par la forme des prolifications mar- ginales , qui ressemblent bien davantage aux lanières du R. laciniala. En outre , les conceptacles, inconnus dans le R. palmata, sont ici épars sur la fronde ou les lanières, mais jamais sur l’extrême bord. Ils sont orbiculaires, convexes, du diamètre d’un tiers de ligne, et n’offrent point de pore à leur sommet, au moins dans mon exemplaire. À leur intérieur sont renfermées des spores globuleuses, oblongues où pyriformes, de couleur rose. Elle adhère intimement au papier sur lequel on la prépare. Sa consistance est à peu près celle de l’fridæa edulis. EXPLICATION DES FIGURES. PL 11. a, Rhodymenia ornata vue de grandeur naturelle. ?; coupe longitudinale de la fronde. c, coupe de la même, dans le sens horizontal. 4, coupe d’un conceptacle vue, comme les deux précédentes, à un grossissement de 25 fois le diamètre. e, deux des BOTANIQUE. 161 filaments rameux contenus dans le conceptacle et dans les articles desquels se forment les spores, grossis 380 fois. /, sept spores isolées et vues au même grossissement. g, aspect de la surface de la fronde à une amplification égale à celle des deux précé- dentes figures. Oss. Peut-être que la structure des conceptacles autoriserait à séparer des Rhodyménies ces deux dernières Algues pour les faire passer dans le genre Callophyllis de M. Kützing. La différence essentielle consiste dans la disposition pelotonnée des spores, lesquelles, dans le genre de Gréville, irradient d’un seul placenta basilaire central. Si l'on se laisse ex- clusivement guider par la fructification , il est certain que le genre mérite considération , puisqu'il offre une aberration manifeste du type. Taie. X. DELESSERIEÆ J. Ag. PLOCAMIUM Lamx. Frons membranaceo-cartilaginea, purpurea, fili- formis, compressa, pinnato-dichotoma, ramosissiMa, Segmentis ultimis secundis pectinato-falcatis. Fruc- tus : 1° Conceptacula frondi sessilia, hemisphærica, intüs sporas ovatas in articulis filorum monilifor- mium à placentà basilari radiantium formatas et In glomerulum sphæricum congestas foventia; 2° Te- trasporæ in sporophyllis linearibus bi-aut plurifidis duplici serie collectæ tandem zonatim quadridivisæ. 11 162 VOYAGE AU POLE SUD. Icon. Grev. 4/g. Brit. 1. XIE — Kütz. /. €. t. 64. eximia. PLocAMIUM cocciNEuM Lyngb. Characteres iidem ac generis. Sxn. Fucus coccineus Huds. F1. Angl. p. 586. — Turn. His. Fuc.t.59.— Engl. Bot. t. 1242. — Fucus Plocamium Gmel. Fuc. t. 16, f. 1. — Delesseria Plocamium Ag. Sp. Alg. X. p. 180.— Plocamium coccineum Lyngb. Hydrophyt. p- 39. t. 9.—P. vulgare Lamx. Essai, p. 150.— Montag. Bonite, Crypt. p. 110. Has. ad oras insulæ Ækaroa, aliisque locis, à el. Hombron lecta. THAMNOPHORA Ag. Frons membranaceo-cartilaginea, plana, avenia, ecostata vel costà percursa. Fructus : 1° Concepta- cula hemisphærica, sessilia, sporas à filorum arti- culatorum articulis extremis ortas foventia; 2° Te- trasporæ in sporophyllis ramulosis subbiseriatæ. Icon. Kütz. /. €. t. 59. IL. — Suhr, Fora, 1835; t.1,f. 10,eet d. THAMNOPHORA MAGELLANICA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 8, fig..2. T. fronde membranace pland obsoletè costatä decomposito- pinnatifidä, Pinnis pinnulisque alternis, laciniis lanceolatis acutis internè apiceque serratis, fructu ss... BOTANIQUE. 163 Thamnophora Magellanica Montag. Prodr. Phyc. antarct. p. 3. — Endl. /. c, p. 52. Has. in freto Magellanico loco Port-Famine dicto hanc speciem invenit cl. Jacquinot. Desc. Radiz : discus minutus ex quo plures surgunt frondes aggregatæ, biunciales, majoresque. Frons membranacea, tenuis, roseo-purpurea, è basi angustiore compressà, mox in latitudi- em bi-trilinearem dilatata, pinnatifida, pinnis pinnulisque sen- sim angustioribus, alternis, nec unquàm alternè geminatis, erec- tis, axillis rotundatis, plus minüs confertis, lanceolatis, acutis, latere interiore et apice dentato-serratis. Fructus desideratur. Substantia membranacea, tenuis. Color roseo-purpureus, exsicca- tone obscurior evadens. Chartæ arctissimè adhæret. Oss. Cette espèce me paraît bien distincte de toutes celles publiées jusqu'ici et parvenues à ma connais- sance. Je ne la comparerai qu'au T. costala 3. Ag., espèce de l'Australie qui diffère de la nôtre par des pinnules alternes par paires, dentées en leur bord ex- terne, et d’une forme deltoïde. EXPLICATION DES FIGURES. PL 8, f. 2. a, Tamnophora Magellanica vue de grandeur natu- relle, 4, une des dernières divisions de la fronde grossie environ 5 fois. DELESSERIA Lamx. reform. Frons roseo-purpurea aut violacea, membranacea, plana, linearis, oblongo-lanceolatave , ramosa, COS à medià nervisque lateralibus sæpiüs parallelis per- cursa. Structura frondis cellulosa, cellulis polyedris. 164 VOYAGE AU POLE SUD. Fructus : 1° Conceptacula ad costam aut marginem sessilia , sporas globoso-ovatas in filis moniliformiter articulatis è placenta centrali radiantibus formatas foventia. 2° Tetrasporæ in soris ellipticis per ipsam frondem sparsæ, vel in frondis processibus immer- sæ, tandem triangulatim quadridivisæ, Icox. Nostra, t. 8, f. 1.— Grev. A/g. Brit. t. XIE. — Kütz. /. c. t. 65, 66 et 67. DELESSERIA RUSCIFOLIA Lamx. D. fronde membranaceä alatä, foliis lineari-oblongis obtusis è cosià proliferis subsessilibus nervosis punctis hyalinis in lineas transversales dispositis, soris obliquis costæ parallelis. SYN. Fucus ruscifolius Turn. Hist. Fuc. t. 15. — Engl. Bot. t. 1395. — Delesseria ruscifolia Ag. Sp. Aly. 1. p: 179. — Hypo- 4 , glossum ruscifolium Kütz. L. c. P. 44 Has. in freto Magellanico legit ill. d’Urville. DELESSERIA CRASSINER VIA Montag. Botanique, Cryptogamie, PL. 8, fig. 1. D. fronde lineari validè costaté limbo angustissimo Scæpius deficiente instructà, vagè ramosû, ramis distichis utrinquè Spo- rophylla ovatoanceolata à costà prodeuntia emittentibus; con- ceptaculis.… Delesseria crassinervia Montag. Prodr. Phryc. antarct. P. «Des Endl. 2. c. p. 53. Has. ad insulas Auckland detexit ill. d'Urville. BOTANIQUE. 165 Desc. Fulcrum discus parvulus. Frons linearis, angusta, biun- cialis, semilineam lata, et eamdem à basi ad apicem usque servans latitudinem, irregulariter ramosa, costà validà totam ferè frondis latitudinem occupante nec nisi limbum angustissimum utrinquê relinquente percursa. Ram distichi, intervallis inæqualibus se- juncti, frondi conformes et hinc indè sporophylla promentes. Sporophylla à cost autem oriunda, ovata, vel ovato-lanceolata, + ad 1 lineam longa, nervo ad apicem evanido pedicellata. Fruc- tus : Sort tetrasporarum lanceolati, costæ sporophyllorum utrin- què paralleli. Substantia crassa, marginum et sporophyllorum membranacea, Color roseus, nervi s. costæ purpureus. Chartæ non adhæret. Oss. Notre Algue diffère de toutes ses congénères, à l'exception toutefois du D. sanguinea, chez lequel elle est encore plus prononcée, par la grosseur de sa ner- vure qui occupe presque toute la largeur de la fronde et des rameaux, car le limbe très-étroit qui la borde de chaque côté est détruit dans une grande étendue et ne s’observe que çà et là. De là vient que les spo- rophylles semblent partir du bord , tandis qu’ils naïs- sent réellement de la nervure, comme on peut s'en assurer dans les endroits où ce limbe persiste. EXPLICATION DES FIGURES. LUS 6 a, Delesseria crassinervia vue de grandeur natu- relle. #, rameau grossi 5 fois montrant en €, un sporophylle char- gé de deux groupes de tétraspores. d, mentre ce sporophylle grossi environ 12 fois. On voit enfin en e, une coupe transversale également grossie de la fronde, composée d’une grosse nervure bordée de deux ailes membraneuses très-minces. 166 VOYAGE AU POLE SUD. ALGÆ INCERTÆ SEDIS. HYDROPUNTIA Montag. Frons cartilaginea, basi teres, inæqualis, longitror- sm sulcata, vagè prolifero-ramosissima , ramis spi- nulosis in pyramides tri-tetraedras ex ipsorum an- gulis apiceve proles consimiles stipitatas multotiès emittentes abeuntibus. Structura Hypneæ. Color i- ridi-lutescens. Fructus ignotus. Nomen ex 5 aqua et oroÿyr:oç ad Opuntiam per- tinens compositum. “cos. Nostra, PL. 1, f. 1. HyproPonTIA Urvizcer Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 4, fig. 4. Character idem ac generis. Has. ad insulam Toud in freto Torres legerunt ill. d'Urville et cl. Hombron. Speciem navarcho illustri dicavi. Desc. Radiz : discus minutus. Frons corneo-cartilaginea, semi- pedalis, basi teres, pennæ anserinæ crassitie, in sicco durissimè; parüm flexilis, longitrorsm rugosa sulcataque, mox à basi aut breve post intervallum inordinaté i Rami vagi, erecti, juniores è basi tenuissimà filiformi fragili sensim incrassati, sub- angulati, angulis dentatis, apice in appendicem pyramidalem abeuntes, tandem, morphosi continuatà, cauli vel frondi prima- riæ conformes. Hæc autem terminatio ramorum formam induit Pyramidis tetra-aut pentaedræ, à quovis angulo paululüm deflexo apiceque, interdüm et & marginibus ( arétes ) folia omninû con e BOTANIQUE. 167 similia protrudentis. Quodvis folium, ut mera pr olificatio haben dum, basi attenuatà filiformi subpedicellatum, hos murices fer- reos, quibus , ne equitatus accedat, solum stratum tenent , non malè refert. Hæc repetita prolificatio frondis ramificationem Algæ valdè complexam constituit. Srructura è cellulis constat centrali- bus maximis subsphæricis, pressione aut dessiccatione plicato- crispis pellucidis, stratis concentricis, ut videtur, ætate auctis crassioribus, sensim peripheriam versus minoribus, tandem in cellulas minutas seriatim conjunctas parallelasque abeuntibus. Cellulæ minores interdüm, præsertim si planta junior, centrales materie grumulosâ, non autem granulis solutis, refertæ sunt. Substantia cartilaginea, sicca contracta, cornea. Color in Algä vivà pallidè viridis subflavescens , in exsiccatà verd obscurè sor- didèque viridis. Prolificationes vel, si mavis, rami juniores, cùm cauli ramisve pedicello tenuissimo, ferè capillari, in sicco fragili, affixi sunt, facillimè decidui. Fructus desideratur. Oss. Ce genre offre un nouvel exemple des formes bizarres que revêtent les êtres organisés de l’Austra- lie, formes si éloignées de celles des anciens conti- nents. Bien que la fructification me soit restée incon- nue , le mode particulier de végétation de cette Algue, sa ler verte normale, observée telle dans l'état de vie par l'amiral, et sur des individus fixés encore aux récifs, son port si remarquable et sa ramifica- tion, qui a quelque analogie avec celle de l'Osmundaria et bien plus encore avec celle du Cystosira triquetra, m'ont décidé a en faire le type d’un genre nouveau dont le nom est tiré de la ressemblance qu'offre son mode de ramification avec celui du genre Opuntia. Sa structure la place, dansles Floridées, tout près des Sphérococcoïdées. 168 VOYAGE AU POLE SUD. Vers la fin de sa vie, les rameaux triquètres de cette plante se creusent d’une cavité et deviennent vésiculeux ; ou bien ils présentent çà et là des tu- meurs dans lesquelles on trouve de l’hydrochlorate de soude en nature. Comment s’y forme-til, c’est ce que je ne suis pas à même d'expliquer. Je me. contente d'observer le fait sur un échantillon un peu avancé en âge. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 1,f. 1. @, Hydropuntia Urvillei de grandeur naturelle. #, portion d’une coupe horizontale de la fronde principale, grossie environ 16 fois. +, la même coupe vue à un grossissement de 80 fois. d, coupe longitudinale de la même fronde vue au même grossissement que la fig. précédente. e, cellules qui occupent l'espace intermédiaire entre les grandes cellules /, du centre de la fronde et celles, excessivement petites, qui constituent la couche corticale, Ce sont les mêmes que l’on voit en g, mais elles sont grossies du double. BOTANIQUE. 4169 Cassis IL AEROPHYCEZÆ Fries. Famira I COLLEMACEZÆ Montag. Byssaceæ Fries.— Montag. olim. LEPTOGIUM Fries. Thallus foliaceus, gelatinoso-membranaceus , te- nuissimus, madidus flaccidus diaphanus, intùs è filamentis hyalinis et moniliformibus in gelatinà mix- tis constitutus, strato corticali hexagono-celluloso. Apothecia scutelliformia, subpedicellata , excipulo thallode discum erumpentem primd clausum margine proprio instructum cingente , tandem excluso. Icox. Montag. Cuba, Crypt. t. 6, f. 2. Leprogrum AzuREUM Montag. L. thallo foliaceo membranaceo tenerrimo lœvi diaphano, hu- mido violaceo cyaneo, sicco cærulescente , lobis rotundatis glabris undulatis integerrimis ; apotheciis sparsis subpedicellatis , disco rubro , margine pallidiori. Svx. Lichen azureus Swartz, F1. Ind., Occid. M]. p- 1096. — Parmelia azurea Ach. Meth. Lich. p. 223. — Collema azureum Ejusd. Syn. Lich. p. 325.—Swartz, Lich. americ. t. 15. — Raddi, in Ati della Soc. Hal. Se. Modern. XNWL. p. 36: t. 4, f +- bona. — Leptogium azureum Montag. Cuba, Cryptog. éd: fr. P:114.— Voy. Bonite. Crypt. p: 118- Has. in freto Magellanico legit ill. d'Urville. 170 VOYAGE AU POLE SUD. FamizrA Il LICHENES Fries. Oro I. AnGiocarrr: Schrad. SPHÆROPHORON Pers. Thallus verticalis, fruticulosus, extüs crustaceo- cartilagineus, intüs solidus stuppeus. Apothecia ter- minalia, sphærica , excipulo thallode clauso lacero- dehiscente. Nucleus globosus ex ascis compositus tenuissimis, linearibus, erectis, primo pellucidis, tandem atro-cæruleis, sporidia octona , oblonga, uni- serlata, concoloria, mox erumpentia et sub formä pulveris atræ fatiscentia, includentibus. Icon. Ach. Lich. univ. t. XI, f. 5 et 6. — Montag. Rech. sur le nucl. des g. Sphærophoron et Lichina , ën Ann. Sc. nat. Bot. 2 sér. tom. XV. p. 146. t. 15, f. 1. SPHÆROPHORON CORALLOIDES Pers. S. thallo fruticuloso vagè ramoso, ramis teretibus laxo-divari- cat fibrillosis , apothectis globosis, margine inflexo. Asci et spo- ridia generis. Syw. Lichen globiferus Lin. Mant. et Syst. Veget. p. 965. — Engl. Bot. t. 115.— Coralloides globiferum Hoffm. PL. Lich.t. 51; f. 2. nitida. — Sphærophorus globiferus DC. F1. Fr. I. p. 37: — Sphærophoron coralloides Pers. Ust. Ann. 7: — Ach. Lich. univ. P-985. Syn. Lich. P- 287. — Fries. Lich. eur. p. 405. — Mon- tag. Canaries, Crypt. p. 124. Observations. BOTANIQUE. 171 Has. in freto Magellanico ad truncos dejectos putridosque cæs- pitosum à cl. Jacquinot lectum. SPHÆROPHORON COMPRESSUM Ach. S. thallo fruticuloso procumbente vagè ramoso, ramis compres- Sis fibrillosis, suprà palhidè olivaceis subtüs albis, apotheciis qlo- 0-depressis reclinatis demüm disciformibus, margine reflexo. Asei et sporidia prioris. Sn, Lichen fragilis, Engl. Bot. t. 114. optima.—Sphærophn- 'on compressum Ach. Meth. Lich. p. 135. — Lich. univ. p, 586. t. 12, f. 6. mala. — Fries, Lich. europ. p. 404.— Montäag. Procr. El. Juan Fern. n. 100. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. IV, p. 93. Has, in insulis Auckland fructigeram legerunt ill. d'Urville et cl. Hombron. Ors. J'ai vainement cherché des caractères capables de faire distinguer ce Lichen du S. compressum de notre pays; je n’en ai trouvé aucun de solide. Cette espèce fort variable se reconnaîtra toujours à son thalle comprimé , lisse, d’un vert plus ou moins pâle et olivâtre en dessus, d’un blanc de lait en dessous , et Surtout à ses apothécies aplaties et tournées vers le sol, Ni leur structure, ni les corps reproducteurs ; COmparés avec des individus de la Normandie, ne m'ont offert aucune différence notable. SPHÆROPHORON FRAGILE Pers. S. thallo cæspititio dichotomo-ramoso, ramis teretibus fastigia- lis nudis, apotheciis turbinato-globosis, margine inflexo. 172 VOYAGE AU POLE SUD. Syx. Lichen fragilis Linn. FL. Suec. n. 1121 ; et F1. Lapp. tab. 11, f. 4. — Stereocaulon fragile Hoffm. Fl. Germ. p- 131. — ue PL Lit 35, f 3. sub Coralhinoide. — Sphærophoron fragile Pers. Ust. Ann. 7. — Ach. Meth. Lich. p. 135. t. 3, f. 5. Syr. Lich. p. 287. — Engl. Bot. t. 2474. —Fries, Lich. eur. p- 405. Has. sterile in freto Magellanico legit d'Urville. Oss. Nos échantillons ne diffèrent de ceux de nos contrées que par une nuance plus pâle. SPHÆROPHORON TENERUM Laur. ? S. cæspitosum, thallo erecto ramoso nudo albo, ramis teretibus divaricatis fibrillosis, capitulis minutis atris. Sphærophoron tenerum Laur. in Spreng. Syst. Veg. Cur. post. p- 331. ? Has. in insulis Auckland à d’Urville et cl. Hombron lectum. O8s. Comme je n'ai jamais vu l'espèce de Laurer et que Je n’en connais aucune description, l’on con- çoit qu'il m'est impossible d'affirmer que la mienne Soit identiquement la même. Les caractères diagnos- tiques un peu vagues , il faut l'avouer, lui convien- nent pourtant assez, pour que je ne me hasarde pas à introduire dans la science un nouveau synonyme: Elle me paraît, au reste, tout à fais distincte de quelque variation que ce puisse être du S. coral- loides , par ses rameaux beaucoup plus longs, plus touffus et tout blanes. PR is 5 BOTANIQUE. 175 OrDo I. Gymnocarr: Schrad. CLADONIA Hoffm. Thallus horizontalis, squamuloso-foliaceus aut cru- Staceus, ex quo surgit verticalis, caulescens (Podetia), cartilagineus, fistulosus. Apothecia discreta , liberè enata, primitùs scyphuliformia, mox inflata cepha- loidea immarginata intùs inania. Discus apertus, mox protuberans reflexus, excipulum proprium, cui im- positus , abscondens. Asci oblongo-clavati. Sporidia subsena ovoideo-oblonga uniseriata. Icon. Ach. Lich. univ. t. XI, f. 3, 4, 5. — Eschw. lc. Select. Crypt. Fl. Bras. 1. 11, f. 1. CLADONIA PYXIDATA Fries. C. thallo squamuloso, podetiis cartilagineo-corticatis mox ver- rucosis furfuraceisve viridi-cinerascentibus, scyphipheris turbi- nas, scyphis cyathiformibus dilatatis, apotheciis fuscis. Asci et Sporidia generis. Sxx. Lichen pyxridatus Linn. Sp. PI. p.1619.— Engl. Bot. t: 1393. — Scyphophorus przidatus DC. FI. Fr. I]. p. 339. excl. SYn. — Cenomyce pyxidata Ach. Lich. univ. p. 534. Syn. Lich. P: 252. — Cladonia pyxidata Fr. Sched. crit. 8. p. 21. et Lich. €urop. p. 216. ubi alia syn. vide. Ha. ad rupes et truncos emortuos in freto Magellanico, loco Port-Galant dicto, à d’Urville et el. Hombron lecta. 4174 VOYAGE AU POLE SUD. CLADONIA CORNUTA Fries. C. thallo squamuloso, podetiis Cylindricis subventricosis, epi- dermide infernè persistente cartilagineä supernè membranaceà mox pulveraceo-deliquescente , scyphis angustathis planiusculs , margine incurvo Subintegro, apotheciis fuscis. Var. Ramosa, Delise : fhallo foliaceo minuto rotundato crenua- to discolori, podetiis elongatis ascyphis ramosis pulverulentis albis, ramas subuliformibus substerilibus. Cladonia cornuta var. y ramosa Delise, ir Duby Bot. Gall. p- 628. — Flærke Bert. magaz. Om. 2,t. 2, f. 4. non visa. — Dill. Hist. Muse. t. 15, f 14.E! Has. ad rupes umbrosas nec non ad truncos consumptos in freto Magellanico ad Port-Famine à cl. Jacquinot lecta. CLADONIA FURCATA Hoffm. C. thallo squamuloso subdissecto, podetis dichotomo-fruticu- losis cartilagineo-corticatis politis fusco-virescentibus (dealba- tisve), acillis apicibusque fertilibus pervüs, apotheciis pedicella- hs à pallido-fuscis. Van. Pungens, Flærke : podetis cinereis albicantibus niveisque dichotomi r Sis rioidi J # Jninnt formantibus, ramulorum apicibus mucronatis divergentibus fuscescentibusque, apothecüs terminalibus. Asci et sporidia generis. Sxx. Cenomyce furcata à pungens Ach. Syn. Lich. p. 278. — Cladonia rangiformis Hoffm. F!. Germ. 2.p. 114. — C. pungens a — y Flœrke, Clad. P- 196-159. — C. furcata* pungens Fries ; Lich. eur. p. 230. Has. prope Hobart-Town in terrà Diemen hancce varietatem; BOTANIQUE. 175 quam pro specie genuinâ Flærke et Delise habebant, cl. Hombron legit. Var. Squamulosa, Delise : podetiis elongatis ramosissimis glau- co-virescentibus squamiferis, ramis numerosis dichotomis acicu- laribus, apicibus furcatis recurvis dichotomis, apotheciis rarissi- ms terminalibus. Cenomyce furcata var. » squamulosa Delise, in Duby Bor. Gall. p. 623. Has. ad truncos emortuos afflatui obnoxios maritimo in freto Magellanico circa Port-Famine à cl. Jacquinot, qui, propter co- piam, lichenem littoralem vocat, lecta. CLADONIA RANGIFERINA Hoffm. C. thallo evanido, podetis elongatis erectis teretibus subscabris trichotome ramosissimis, acillis subperforatis, ramis terminalibus Slerilibus inferioribusque nutantibus, fertilibus erectis, ad instar Cymeæ partitis, apothecüs aggregatis fuscis. Syx. Livhen rangiferinus Lin. Sp. PI. p. 1620. — Engl. Bot. L. 173. — Cenomyce rangiferina AÂch. Lich. univ. p. 564 et Syn. Lich. P- 277. — Cladonia rangiferina Hoffm. F1. Germ. p. 114. — Eschw. Lich. Bras. p: 273. — Fries, Lich. eur. p. 243. — Montag. Cuba, Crypt. éd. fr. p. 203. Has. in freto Magellanico prope Port-Galant ad truncos ra- osque emortuos et dejectos præsertim Fagti antarctici legerunt clarr. Hombron et Jacquinot. Van. Alpestris : podetiis albis substramineis molliusculis verru- COSis ramosissimis, ramis ramulisque implexis, terminalibus ste- rlibus thyrsum amplum et densum efformantibus. Cladonia rangiferina var. alpestris Eschw. L. e.—Fnies. L'r, et Lich. Suec. exsic. n. 240. Har. cum priori. 176 VOYAGE AU POLE SUD. CLADonIA uncrauis Hoffm. C. crustä papillos evanidä, podetis ffüticulosis dichotomis læ- vigatis Stramaneis, axillis subperforatis, apicibus sterilibus erec- tis migrescentibus , fertilibus digitato-radiatis, apotheciis car- neolis. Syx. Lichen uncialis Linn. F1, Suec. n. 1118. — Engl. Bot. t. 174. — Cladonia uncialis Hoffm. F!. Germ. p. 147. — Fries, dc. p.244. — Cenomyce uncialis Ach. Syn. Lich. p. 276. Has. in insulis Auckland à cl. Hombron lecta. CLADONIA AGGREGATA Swartz. C. podetiüis cartilagineis fleæuoso-erectis fistulosis nitidis aluta- ceo-virescentibus demüm subcastaneis magis minùs subreticula- tm pertusis, ramis ramulisque dichotomis abbreviatis patentibus, apothecüs minutis subcorymbosè aggregatis excavatis marginatis fuscis. Sn. Cladonia aggregata Swartz, F1. Ind. Occid. M1. p. 1915: et Lich. americ. p. 45. t. 12, f, 2. — Eschw. Lich. Bras. n. 77: — Montag. Crypt. Bras. n. 77; in Ann. Sc. nat. Bot. Juill. 1839, et Voy. Bonte, Crypt. P- 129 R* Cenomy ce terebrata Laur. ‘in Linnæë&, NL. p. 43.— C. pertusa Pers. in Gaudich. Bot. Por. Uran. p. 213. Has. ad terram in insulis Auckland specimen lectum mecum communicavit ill. d'Urville. CLADONIA RETIPORA Flœrke. C. thallo subcrustaceo granulato-imbricato, podetiis confertis vrassis demüm concretis reticulato-pertusis, ramulis terminalibus BOTANIQUE. 177 fertlibus papillatis, apothectüs aggregatis cylindricis demüm in- crassahs capituiformibus atris. Ach. SN. Bæomyces reliporus Labill. PL. Nov. Ho/l. 1. p. 110.1. 254. f. 2. — Cenomyce retipora Ach. Syn. Lich. p. 248.— A. Rich. Astrol. L. p. 32. — Cladonia retipora Flærke, ex Eschweilero in Mart. Fl. Bras. 1. p 277. Has. ad rupes et truncos in littoribus Novæ-Zeelandiæ, inpri- mis loco Baie des Iles dicto, ubi cæspites amplos efformat, legit cl. Hombron. STEREOCAULON Schreb. Thallus verticalis, caulescens, solidus , intüs fila- Mentosus horizontalem squamuloso-granulosum suf- fulciens et (in quibusdam) à thallo horizontali granu- loso adnato surgens. Apothecia discreta, liberè enata, primè turbinata, marginata, solida. Discus semper apertus, excipulo thallode in proprio mutato impo- Situs. Asci oblongo-subclavati inter paraphyses ra- Mosas apiceque incrassatas et coloratas nidulantes Sporidiaque includentes acicularia tenuissima qua- drilocularia. Icon. Ach. Lich. univ. t. XI, f. 3 et 4. malè. Ana- lysis desideratur. STEREOCAULON RAMULOSUM Ach. S. thallo erectiusculo ramoso granulato-fibrilloso dilutè cinere, ramis Suballernatèm sparsis, tlonguhs, breviter ramulosis ; &po- théciis £, tes 1-1 + ST EU Bu ES conne El Asci et Spo- URpPUI pu ridia ae 12 178 VOYAGE AU POLE SUD. Syx. Lichen ramulosus Swartz, L. c. p. 1719. — Stereocauson ramulosum Ach. Lich. univ. p. 580, et Syr. Lich. p. 284. —Es- chw. Lich. Bras. p. 259, ubi alia synon. videas. — Montag. F1. Boliv. p. 42, et Voy. Bontte, Crypt. p. 130.— S. macrocarpum A. Rich. Bot. Voy. Astrol. 1. p. 34. t. 9, f. 4. bona. Has. in freto Magellanico, loco Havre-Pecket dicto, à d'Urville et cl, Hombron lectum. COCCOCARPIA Pers. Thallus membranaceus, subgelatinosus, orbicu- laris, è squamis flabelliformibus centro concretis, subtüs aveniis, aut laciniis linearibus multifidis ra- diantibus constans, suprà plumbeus aut viridis, subtüs ad fixuras densè tomentosus. Apothecia scu- tiformia plano-convexa (interdum symphycarpea) idiogena, id est thallo non marginata nec excipulo instructa. Lamina proligera strato medullari primitüs inclusa, demüm erumpens, ex ascis clavatis sporidia quaterna octonave, glauco-viridia, elliptico-cymbifor- mia, bilocularia foventibus paraphysibusque crassis geniculato-subarticulatis composita. Montag. Ann. Sc. nat. Bot. Août 1841. ICON analytica nulla. Coccocarpra MoLyBDÆA Pers. €: thallo subfoliace j L cer ntro co? rustoso-sub- squamuloso ambitu cut. ue Lois apice rotundatis subreniformibus zonatis, unicolori cinereo-plumbeo, hypothallo to- mMmentoso à wrridi cœærulescenti-nigro ; apotheciis adpressis immer- ” BOTANIQUE. 179 sisve conveis primè rufo-castaneis demüm amplis immarginatis atris nonnunquäm symphycarpers. Syn. Lecidea parmelioides Hook. ir? Kunth Syn. PL Æquin. Orb. nov. T. p.15.— Montag. Cuba, Crypt. éd. fr. P- 192 cum descript. et syn.—Circinaria Erythroxy li Fée, Essai, p. 128. t. 2, f.14.—Coccocarpia molybdæ a Pers. in Gaudich. Bot. Foy. Uran. p. 206. — Montag. 2° Centur. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. XVL p. 124, et Voy. Bonite, Crypt. p. 431.— Lecidea melano- thrix Eschw. Lich. Bras. p. 258, ex synonymis. Has, in insulà Manga-Reva unicum specimen Parmeliæ perla- tæ parasitans legit cl. Hombron. PARMELIA Ach. Fries. Thallus è centro horizontaliter expansus bilatera- lis, formâ varius, hypothallo suffaltus. Apothecia scu- tlliformia, orbicularia, thalli disco horizontaliter adnata, margine thallode æquali. Discus primè con- niventi-clausus, subceraceus. Asci et sporidia diver- Siformes. Icox. Nostra, t. 15,f. 3.—Item, Cuba, Crypt.t. 6, 1.3.1. 8, f. 1. et 3. ett. 9, f. 3.— Eschw. FI. Bras. IC. select. Crypt. 1.13, f. 1.ett. 14, f. 2. ParMELIA (Patellaria) punIcEA Ach. Meth. P. crustà tenui submembranace inæquabili granulatäque ci- nereo-albicante effusä, hypothallo albo ; apotheciis lentiformibus ; disco Cerino-puniceo coccineoque plano marginem thallodem tumi-- dum Subintegrum œæquante. Sporidia acicularia sena oclonave Sep - lala ascis clavatis inclusa. 180 VOYAGE AU POLE SUD. Syx. Lecanora punicea Ach. Lich. univ. p- 174. — Fée, Essai, P- 119:t. 29, f. 7. — L. Persoonit Fée, L. ce. f. 5. — L. coccinea Fée, Z ce. t. 27, f. 7.— L. rubina Pers. in Gaudich. Foy. Uran. P- 193. — Parmelia rubra, puricea Eschw. Lich. Bras. p. 191.— P. punicea Ach. Meth. Lich. p. 167. — Montag. Cuba, Crypt. éd. fr. p. 208. cum observ. Has. ad ramos arborum in freto Magellanico à cl. Hombron lecta. ParMELIA (Placodium) spmincrriNa Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 45, fig. 8: : P. thallo stellato lurido-cervino subtüs badio fibrillis brevissinus matrici toto adglutinato, laciniato, laciniis centro concretis ambitu inearibus inciso-multifidis subapplanatis margine squamuloso granulatis crenulatisque ; apotheciis confertissimis, margine thal- lode striato. Parmelia sphinctrina Montag. Prodr. Fl. Juan Fern. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. IV. P- 90. Has. in cortice arborum ad fretum Magellanicum loco incerto legit mecumque specimen unicum communicavit ill. d'Urville. Primus omnium in Juan Fernandez insulâ nec non in Chili iv- venit hanc speciem Bertero. ; : : Ds > + Desc. Thallus constanter orbicularis, rarissimè irregularis, stellatus, centro è squamulis cartilas: 1 : ine L: ineo 8 proliferis simul concretis, demüm è laciniis radiantibus lineari- bus sinuato-multifidis, in extremo ambitu dilatatis rotundatis, marginibus crenulatis subimbricatis lævibus compositus , suprà lurido-cervinus, hine Biatoræ luridæ quoad colorem haud absi- milis, madore non Mmutatus, subiüs hypothallo fuscescenti-badio fibrilloso vix cOnspicuo matrici arctè totus adglutinatus appla- BOTANIQUE. 181 natusque. Apothecia sessilia, parva, ad centrum confertissima, ambitum versus rosulæ magis sparsa minoraque, primd orbicu- laria, regulatia, tandem pressione mutuâ difformia, margine in- curvo ætate sinuoso crenulato-striato, discum planum testaceo- rufum superante, instructa. 4scc clavati, + millim. longi, spori- a octona subglobosa hyalina 545 millim. diametro superantia includentes, paraphysibus immersi. Oss. J'ai comparé dans le temps ce Lichen au Parmelia brunnea, et en eflet il a quelques carac- tères communs avec lui. Mais depuis lors, j'en ai reçu des rosettes entières qui m'ont montré qu'il devait être placé de préférence parmi les Placodes L'échantillon que j'ai fait figurer provient des collec- tions de Bertero, attendu que celui de d’Urville, quoique identique à ceux du Chili, était par trop imparfait, EXPLICATION DES FIGURES. PI. (5 f 3 ap ti d'e port td individus ou deux rosettes du Parmelia sphinctrina, Vunb, complet et en pleine fruc- tification; l’autre ce, dimidié et stérile, tous deux vus de grandeur naturelle. 4, portion du thalle grossie 5 fois, prise près de la cir- conférence, pour montrer la forme de ses lanières et celle de ses apothécies. e, une apothécie coupée verticalement par le milieu et grossie 16 fois. /; portion de la lame proligère grossie 380 fois. g, trois sporidies isolées, grossies 750 fois. ParmeurA (Imbricaria) coNspersA Ach. P. thallo foliaceo-imbricato submembranaceo polito shramineo- _Virescente, subtüs fusco nigro-fibrilloso, laciniis sinualts plans; 182 VOYAGE AU POLE SUD. apotheciorum disco badio, margine integro. Asci saccato-clavati sporidia oblonga elimbata inordinata foventes et ipsi nucleo muci- lagineo nidulantes. Sxx. Lichen centrifugus Hoffm. Enum. Lich. t. 10, f. 3. non Lin. — Squamaria centrifuga Ejusd. PI. Lich. t. 16, f. 2.— Parmelia conspersa Ach. Meth. Lich. p. 205; Lich. univ. p. 486 et Syn. Lich. p. 209. Has. in Novä-Zeelandiä, loco Baïe des Iles dicto, ad rupes excel- sas sinum cingentes hunc lichenem sterilem isidiophorumque . legit cl. Hombron. PARMELIA (Imbricaria) paysopes Ach. Fries. P. thallo foliaceo-imbricato subinflato levi glauco-albescente, subtüs glabro atro, lacinis linearibus sinuatis ; apotheciorum dis- co hepatico. Asci saccato-obovati sporidia parva globosa limbata, limbo angustiore subobscuro, foventes, nucleo mucilagineo. Var. Diatrypa : lacinis planiusculis hinc indè perforatis subtüs rugoso-plicatis, interstitüs albis. Sxx. Lichen diatrypus Ach. Prodr. p. 116. — Engl. Bot. 1. 1248.— Parmelia diatry pa Ach. Lich. univ. P- 493. et Syr. Lich. P: 219. Haz. ad corticem in truncis arborum in freto Magellanico le- gerunt d’Urville et cl. Hombron. Var. Vittata : thalli lobis inciso-pinnatifidis tumidis subtùs glabris margineque nigris nitidis. Sxx. Parmelia physodes B vittata Ach. Syn. Lich. p. 218. — P. lugubris Pers. in Gaudich. Bot. Por. Uran. p- 196. Has. in insulis Auckland à cl. Hombron lecta. BOTANIQUE. 185 ParMELIA (Imbricaria) sINuOSA Ach. P. thallo foliaceo-imbricato membranaceo lævigato nitido glau- cescente, subtùs nigro atro-fibrilloso, fibrillis simplicibus ramosis- ” ve, lacinis planis sinuato-pinnatifidis, apotheciorum disco hepa- lico, margine integerrimo. Syx. Lichen sinuosus, Engl. Bot. t. 2050.— Parmelia sinuosa . .Ach. Syn. Lich. p. 297. — Lichen levigatus, Engl. Bot. t. 1852. — Parmelia lævigata Ach. L c. p. 212. Har. cum sequente mixta. ParmeuA (Imbricaria) PERLATA Ach. P. thallo foliaceo-imbricato membranaceo lœvi ex albido vires- centi-Glauco, subtùs fusco-nigro obsoletè fibrilloso, lobis rotundatis nudis, apotheciorum disco rubro margine tenut. Sex. Lichen perlatus Linn. Syst. Nat. p. 808. — Engl. Bot. t. 341. — Loburia perlata Hoffin. F1. Germ. p. 148. — Parmelia perlata Ach. Meth. Lich. p. 216. — Lich. univ. p. 458, et Syn. Lich. p. 197.—Montag. Cuba, Crypt. éd. fr. p. 230. ubi omnia Synon. vide. — À. Rich. Astrol. I. p. 24. Han. ad truncos Euronoto furenti obnoxios nec non in solo ramis dejectis constrato frequens, in insulà Manga-Reva à cl Hombron lecta. STICTA Ach. Thallus à centro expansus, foliaceus, coriaceo- Cartilagineus, subtùs villosus, rarissimè nudus , Cy- phellis maculisve discoloribus variegatus, quandoquè venosus. Apothecia scutelliformia , margini aut disco 184 VOYAGE AU POLE SUD. thalli adnata, margine (sæpè obliquo et decorticato) subtüs libero. Discus primitüs clausus, nuclei instar sub strato gonimo oriens, dein elevatus, explanatus, nudus, strato medullari impositus. Icon. Nostra, t. 15, f. 1 et 2.— Eschw. Ic. Select. Cryptog. Fl. Bras. t. 14, f. 1. STICTA FULVO-CINEREA Montag. ms. S. thallo cartilagineo patulo lobato, lobis amplis apice rotuñ- datis crenulato-sublaciniatis, suprà sublacunoso cervino-fusces- cenle, subtùs tomentoso cinereo, sorediis exstantibus albis, apo- theciis centralibus. Has. in freto Magellanico ad truncos Fagi antarctci à ci. Jac- quinot lecta. . Oss. Cette espèce, dont les apothécies commen- cent seulement à poindre, me paraît différer de toutes les Stictes à cyphelles blanches, par la forme de celles-ci, plus semblables à des sorédies saillantes, d'un blanc de neige, qu'à de véritables cyphelles. Les lobes du thalle sont très-amples et irradient d’un centre Commun où ils sont comme soudés et confon- dus ; leur extrémité est plus ou moins profondément laciniée, et ces lanières elles-mêmes sont crénelées. Le dessus est glabre , uni et de couleur fauve ; le des- sous est garni d'un duvet lisse, très-court, cendré vers les bords et brunissant au centre. C’est entre ce duvet qu’on aperçoit les sorédies blanches , de gran- deur fort inégale, lesquelles font paraître cette face BOTANIQUE. 185 du Lichen comme pointillée de blane. Le diamètre de l’exemplaire que j'ai sous les yeux est d'environ 15 centimètres. La plus grande largeur des lanières est de 2 à 4 centimètres; cette espèce, de la légiti- mité de laquelle je ne puis répondre, parce que les apothécies n’ont pas encore subi leur évolution, mais dont les caractères de végétation m'ont semblé distincts, soit de tous les Sticta, et ils sont nombreux, que je possède dans ma collection, soit du petit nombre d'espèces qui y manquent encore, cette espèce, dis- je, a pourtant quelques rapports avec le S. Magel- lanica Fr., qui en diffère par ses cyphelles marginées et son thalle lacuneux, et avec le S. {omentosa Swartz, dont le thalle est glauque et les cyphelles concaves, deux caractères étrangers à mon Lichen. Enfin, on pourrait le supposer allié au S. patula Delise, qui ne m'est connu que par la figure médiocre qu'on en trouve dans sa Monographie du genre; mais Si l'on y compare la description, qui est un peu meil- leure, on voit sur-le-champ qu’elle ne peut lui con- venir, puisque l’auteur attribue à sa plante un thalle épais, lacuneux, et des cyphelles urcéolées. STICTA VARIABILIS ÀÂch. S. thallo cartilagineo-laciniato, laciniis crenulato-lobatis, mar- gine dissectis crispis, suprà lævi, sicco ochraceo, madido vires- cente, subtüs tomentoso ochroleuco ad centrum fuscescente, cyphel- lis urceolatis pallidis; apothectis submar ginalibus disco rubro fusco, Margine prominulo. 186 VOYAGE AU POLE SUD. Sxx. Lichen variabilis Bory. Poy. IL. p. 101. — Sucta varia- bilis Ach. Lich. univ. p. 455, et Syn. Lich. p. 235. — Delise, Monogr. Stict. p. 119. t. 11, f. 48.— A. Rich. Astro. I. P- 29.. Has. in freto Magellanico el. Jacquinot, in insulis Auckland cl. Hombron sterilia specimina parüm inter se diversa legerunt. Item in insulâ Balaou (Archip. des Viti) à cl. Hombron lecta. STICTA FAVEOLATA Delise. S. thallo crasso rigido lobato, lobis liberis laciniato-cornicula- hs, Suprà viridi-brunneo reticulato-faveolato, subtùs tomentoso badio, cyphellis incanis; apotheciis marginalibus et disco frondis sparsis, crassis, disco tandem plano fusco-nigricante. Asci cla- vati Sporidia octona cymbiformia bilocularia fusca foventes, pa- raphysibus capillaribus apice incrassatis nidulantes. Sncta faveolata Delise, Monogr. Stict. p.101. t. 8, f. 36. Has. in freto Magellanico cl. Hombron, in insulis Auckland Specimina fructigera ill. d’Urville legerunt. STICTA DELISEA Fée? 8. thallo cartilagineo lobato, lobis elongatis flabelatis profundè Le ET Ed a Fe À ra de J Fe A | PSE gine eroso ectis rotundato crenulatis, suprà nudo glauco-olivaceo cinerascente, subtüs tomentoso rufo-fusco ad cen- trum nigricante, cyphelis urceolatis incanis, apotheciorum mar- génalium disco papilato, marginibus inflexis eroso-crenulatis. Asci et sporidia prioris at dimidio minores. Sporidia immatura. Syx. Sticta Delisea Fée ms. et Delise Monogr. Suct. p. 94. t 9» £. 32? — Delisea Pseudo-Sticta Fée, Essai, p. CI. t. 2, fig. 15. Bus. in insulis Auckland à cl. Hombron lecta. Le N'ayant pas vu d’échantillon authentique de BOTANIQUE. 187 cette espèce, je ne suis certain ni de sa légitimité, ni de l'identité de mes échantillons avec le type. Je ferai remarquer en passant que, le caractère essentiel sur lequel elle a été fondée étant commun au plus grand nombre des Sticta, il ne me semble pas suffisant pour la bien faire distinguer de ses congénères. STICTA RicHaRpr Montag. S. thallo cartilagineo-coriaceo crasso, dichotomè lacimiato, laci- ns angustis liberis elongatis divergenti-corniculatis, apicibus ro- tundatis vel emarginato-truncatis, suprà viridi-rufescente scro- biculato, marginibus corrugato-ascendentibus, subtüs badio fulvo ochroleucove, centro nigro fusco-tomentoso, cyphellis niveis plants vel parüm exæcavatis (in apice verrucularum thalli); apothecis submarginalibus, disco nigrescente, margine crasso decorticato crenulato discolori demüm explicato tenui subintegro. Asci cla- vati Sporidia fusiformia olivacea quadrilocularia foventes. SN. Sticta carpoloma À. Rich. Astrol. p. 30. t. 9; hr Delise.—S, Richardi Montag. Prodr. Fl. Juan Fernandez in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. IV. p- 89. Has. ad rupes truncosque arborum vetustos montium in in- sulis Auckland et Akaroa Novæ-Zeelandiæ à cl. Hombron lecta. STicTA ASPERA Laurer. S. thallo lurido-virescente centro fuscescente sorediis albis fi- brillisque exasperato subtùs ferrugineo-atro tomentoso laciniato, laciniis dichotomis subpinnatifidis apice repando-c: enahs, cyphel is planiusculis niveo-pulverulentis, ap ne ét niusCulis nigro-fuscis margine crenato granulato. Sporidia RE biformia quadrilocularia fuscella octona serie simplici duplicive 188 VOYAGE AU POLE SUD. ascis clavatis hyalinis paraphysibus filiformibus concomitantibus inclusà. Sticta aspera Laur. in Linnæd, Janv. 1. p- 41. — Spreng. Syst. Veget. Cur. post. p- 130. — Montag. Voy. Bonite, Crypt. p. 147. Has. in insulà Taïti à cl. Hombron lecta. STICTA HIRSUTA, Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 45, fig. 2. S. thallo coriaceo-membranaceo amplo libero Lobato, lobis laci- miatis rotundato-crenatis suprà cervino-fuscescente hirsuto, sub- ts tomentoso subeoncolori, cyphellis soredüformibus citrinis ; apo- thecüs marginalibus cyathiformibus margine inflexo piloso. Ascè clavati sporidia cymbiformia quadrilocularia includentes. Sticta hirsuta Montag. Prodr. F1. Juan Fern. L c. P- 88, — Mey. et Flotw. in Nov. Act. Nat. Curios. XIX. Sup. 1. p. 219. t-9,f. 4. Has. in freto Magellanico truncicolam legit cl. Hombron. Desc. Thallus magaus , coriaceo-membranaceus , submono- phyllus, centro sæpissimè aflixus, latitudine bi-quadriunciali, profundè latèque lobatus, suprà lurido-griseus pilis candidis hirsutus centro tandem calvescens, subtüs è cervino fuscescens tomentosus, margine albo-ciliatus. Lobiampli, anticè rotundati, repando-crenulati. Cyphelle minutæ, punctiformes, soredüfor- mes, citrinæ, superficiales. Apothecia submarginalia, rard sparsa; magna, pedicellata aut sessilia, cyathiformia, margine crasso in- flexo pilosa. Discus concavus, fuscus. Asci 4 millim. longi. Oss. Cette espèce, trouvée d'abord au Chili, puis BOTANIQUE. 169 dans l'ile de Juan Fernandez par Bertero, à été re- trouvée , comme on devait s’y attendre, dans le dé- troit de Magellan. Elle a quelque ressemblance avec le S. cyathicarpa , dont je possède un exemplaire du Pérou provenant de l’herbier de Pavon, mais elle en diffère, comme du S$. obvoluta, que je n’ai pas vu, par ses cyphelles constamment d’un jaune citrin , dans les nombreux individus qui me sont passés sous les yeux. Il est vrai que Acharius se tait sur la cou- leur de ces organes dans la dernière espèce, mais Delise les dit positivement blanches. EXPLICATION DES FIGURES. PI. 45.f. 2. a, Sticta hirsuta vue de grandeur naturelle et par sa face supérieure ou fructifère. (Echantilion recueilli par Ber- tero à Juan Fernandez.) Le thalle a été un peu replié en 4, afin de montrer les cyphelles de la face inférieure. c, une apothécie isolée grossie 8 fois. 4, une autre apothécie coupée verticalement Par son milieu et montrant sa lame proligère scutelliforme en e, €; au même grossissement que la précédente. f, portion de la lame proligère grossie 280 fois. z, deux sporidies grossies 780 fois. STICTA GILVA ÂAch. Meth. S. thallo cartilagineo laciniato, lacinüs brevibus subimbrica- lis crenulatis, suprà lacunoso pullo subtùs témentoso fuscescente, Strato medullari citrino, cyphellis minutis citrinis prominentibus, apotheciis submarginalibus concavis disco nigro margine lœvi Prominulo. Sxx. Lichen gilvus Thunb. Prodr. FI. Cap. p. 178. — Slicta 190 VOYAGE AU POLE SUD. gilea Ach. Meth. Lich. p. 278. — Delise Monogr. p: 59. 1. 4, Ê. 11. — S. crocata B gilva Ach. Lich. univ. p. 447. et Syn. Lich. p- 242. Hz. in freto Magellanico à cl. Hombron lecta. STICTA CROCATA Ach. S. thallo helvolo-fuscescente sublacunoso amplo subtùs lanugi- nos0 lobato, lobis iterüm lacero-lobulatis marginibus pulverulentis flavidis, strato medullari citrino, cyphellis minutis pulverulentis citrinis, apotheciis sparsis, disco nigro, margine thallode integer- Timo. . Sxx. Lichen crocatus Linn. Syst. Nat. — Dill. Hist. Musc. t. 84, f. 12.— Engl. Bot. 1. 2110.— Sticta crocata Ach. Meth. Lich. p.277. Lich. univ. p. 447. et Syn. Lich. p. 232.— Delise le. p.56. t. 4, f. 10 Has. in freto Magellanico ad truncos Fagi antarcticiet Drymis Winter: legerunt d'Urville. et cl. Hombron. STICTA ORYGMÆA Ach. Botanique, Cryptogamie, PI, 45 , fig. 4. S. thallo amplo carklagineo rigidulo à glauco flavo-virescente, macerato violaceo, scrobiculato-rugoso reticulato monophyllo am- bitu inciso lobato, lobis latis rotundo-crenulatis nudis, subtus lanu- ginoso, strato medullari flavo, cyphelis minutis prominentibus subolobosis tandem pulverulentis flavis : apotheciis sparsis fre- quentibus, junioribus concavis tandem planis disco obscurè fusco, margine thallode rugoso-crenuato. Asci clavati, 4 millim. long, sporidia octona cymbiformia bilocularia foventes paraphysibus filiformibus nidulantes. BOTANIQUE. 191 Sticts orygmæa Ach. Meth. Lich. p. 280. Lich. univ. p. 449 et Syn. Lich. p. 232. — Delise Z. c. p. 41. t. 1, f. 5. pessima. Has. frequens in freto Magellanico ad truncos ramulosque de- jectos, nec non in insulis Auckland legerunt ill. d'Urville et cl. Hombron. Ons. La science ne possédait aucune figure de cette espèce, la plus belle de tout le genre ; c’est pour cela que j'ai pris le soin de la faire représenter dans notre Atlas cryptogamique. Celle qu'a donnée Delise ne vaut absolument rien, et peut, sans qu’on lui fasse injustice, être regardée comme non avenue. Il n’est d'ailleurs pas certain que, vu son origine, le Lichen qu'il a regardé comme le S. orygmæa d’'Acharius appartienne réellement à cette espèce. EXPLICATION DES FIGURES. / PI. 15. f. 4. à, Sticta orygmæa de grandeur naturelle et vu par sa face supérieure ; on l'a retourné un peu en 6, pour faire voir l'inférieure et les cyphelles dont celle-ci est munie. c, por- tion du thalle montrant, à un grossissement de 7 à 8 fois environ, plusieurs apothécies à différents degrés de développement. 4, coupe verticale du thalle passant par le centre de deux apothécies Contiguës et montrant, à un grossissement de 25 fois,en e, e, la lame proligère, et en /, f, f, les cyphelles comme pédicellées ca- chées entre les crampons de la surface inférieure. g, une des Cyphelles isolées et grossie 80 fois. 4, petite portion de la lame proligère grossie plus de 120 fois et composée de paraphyses en- tre lesquelles sont nichées les théques. é, deux sporidies isolées Brossies 380 fois. 199 VOYAGE AU POLE SUD. NEPHROMA Ach. Thallus cartilagineo-coriaceus, subtüs avenius. Apothecia peltæformia, reniformia, postica, thalli lobis marginalibus adnata nuda. Sporidia elliptica. Icon. Ach. Lich. univ. t. XI, f. 1. NEPHROMA RESUPINATA Ach. N. thallo cartilagineo-membranaceo castaneo-fusco glabro, lo- : bulis fertilibus brevibus, apotheciorum laminé reniformi è rufo usc. Ascè clavati sporidia octona fuscescentia quadrilocularia Cymbiformia includentes paraphysibus nidulantes. Var. Pruinosa Montag. : {halo olivaceo-fusco subtis ad ambi- tum rubescente, lobulis fertilibus brevibus revolutis, lamind pruiné ab suffusä. An species propria ? Oss. La forme et la couleur du thalle, si vous ex- ceptez cette teinte rougeâtre du dessous vers la périphérie, les organes de la fructification eux- mêmes sont si semblables dans la plante d'Europe et dans celle de la Nouvelle-Zélande , que, sur la simple variation offerte par la lame proligère, je n'ai pas cru devoir établir une espèce nouvelle. NEPHROMA ARCTICA Montag. N. thallo magno coriaceo-membranaceo glabro ochroleuco subtüs greanle, apotheciorum maximorum laminà reniformi auran- Baco-rubrä. Asci et sporidia Prioris, at majores. BOTANIQUE. 193 Sun. Lichen arcticus et Lichen antarcticus Lin. Syst. Nat. — Jacq. Collect. IV. t. 10, f. 1.— F1. Dan. t. 1430.—L. groenlan- dieus F1. Dan. t. 466. — Peltidea polaris Ach. Meth. Lich. p. 288. — Nephroma polaris Ejusd. Lich. univ. p. 581. et Syn. Lich. p. 241. — Peligera arctica Fr. Lich. Eur. p. 42. Haz. ad corticem Fagi antarctici in freto Magellanico prope Port-Famine el. Jacquinot et circa Port-Gallant cl. Hombron legerunt. PELTIGERA Hoffm. Thallus frondosus, coriaceo-membranaceus, sub- tùs villosus et venosus. Apothecia peltæformia, ro- tunda , antica, thalli lobis marginalibus sæpiès dis- tinctis innata, primd velata. Sporidia acicularia. Icon. Ach. Lich. univ. t. X, f. 6-9. haud sufficiens. PELTIGERA POLYDACTYLA Hoffm. P. thallo papyraceo lœvi glaberrimo nitido plumbeo-virescente (cæsio, fumoso), subtùs nudiusculo venis fuscis reticulato, apo- theciis ascendentibus adultis cucullato-revolutis. Svx. Lichen polydactylus Neck. Meth. p. 85. — Jacq. Collect. IV.t. 14, £ 2. a, b. — Peltigera polydactyla Hoffm. F1. Germ. P- 106.— Fries Lich. Eur. p. 46. — Peltidea polydactyla Ach. Lich. univ. p. 519, et Syn. Lich. p. 240. Hag. ad terram in freto Magellanico cum priori à cl. Hombron lecta. 594 VOYAGE AU POLE SUD. CETRARIA Ach. reform. Thallus primitüs adscendens, fertilis suberectus, cartilagineus aut membranaceus, lobis teretiusculis aut foliaceis suprà concaviusculis. Apothecia peltæ- formia vel è scutellato peltata, apicibus thalli (ramis lobisve) obliquè affixa, hinc quoque obliquè margi- nata. Discus tenuis, apertus, strato medullari im- positus. Icox. Ach. Lich. univ. t. X, f, 4 et 5. CETRARIA ACULEATA ch. Fries. C. thallo fruticuloso cartilagineo rigido subfistuloso irregulariter ramosissimo Spadiceo, ramis divaricatis flexœuosis nigro-spin nudisve, apothecüs terminalibus peltatis denticulatis aut spinulo- sis, disco spadiceo. Asci obovati brevissimi sporidia 4-6 elliptica pellucida minutissima (345 millim.) foventes et nucleo mucilagineo absque paraphysibus nidulantes. Sxx. Lichen hispidus Lighf. Fl. Scot. p. 883.— Engl. Bot. t. 452.—Coralloides aculeatum Hoffm. P£ Lich. p- 26. t. 5, f.2. bona.— Cornicularia aculeata Ach. Syn. Lich. p. 299. —A. Rich. Astrol. 1. p. 36. — Cetraria aculeata Fr. Sched. crit. g- p- 92: 4 Lich. Eur. p. 36. Has. in freto Magellanico à d'Urville et cl. Jacquinot lecta. CETRARIA GLAUCA Ach. C. thallo membranaceo foliaceo expanso sinuato-lobato ascen” dente glauco subnitido subtüs nigricante aut albo-maculato, laci- BOTANIQUE. 195 ns fertihbus’elongatis, apothecis terminalibus peltatis, margine thallode ruguloso discum è rubro spadiceum cingente. Asci quàm in priori ferè duplù majores sporidia typicè octona 55 mallim. longa elliptica includentes. Syx. Lichen fallax Web. Spicil. Fl. Germ. p. 244. — Lobaria fallax Hoffm. PI. Germ. p. 149. et PI. Lich. t. 46. bona. (sub Platismate). — Lichen glaucus Wulf, ir Jacq. Collect. IV. t. 19, f. 2. — Cetraria glauca B fallax Ach. Lich. univ. p. 5o9. et Syn. Lich. p. 228. — C. glauca a fertilis Fr. Lich. Eur. p. 38. Has. cum priori lecta. CETRARIA SEPINCOLA Âch. Var. Ulophylla Ach. : thalli lobis lacero-laciniatis marginibus crispis albido-pulverulentis. Sxx. Lichen scutatus Wulf. apud Jacq. Collect. IV. t. 18, f. 4. — L. sæpincola 8 chtorophylla Wahlenb. F1. Lapp. p. 432. — Peltigera chlorophylla Wild. Phyt. fase. 2 .— Peltidea chlorophy la Ach. Meth. Lich. p. 286. — Cetraria sæpincola B ulophylla Ejusd. Meth. Lich. p- 297- Lich. univ. p. 507. et Syn. Lich. p. 297. Has. in cortice Berberidis ilicifoliæ ad Port-Famine in freto Magellanico à cl. Jacquinot lecta. RAMALINA Ach. Thallus primitüs erectus, undiquè similaris et con- color, adultior subpendulus et passim filamentosus: Apothecia orbiculata, scutelliformia, æqualiter mar- ginata, utrinquè sparsa. Discus apertus, strato goni- 196 VOYAGE AU POLE SUD. mo impositus, Sporidia suboctona oblonga recta bilo- cularia ascis saccato-clavatis inclusa. Icox. Montag. Canar. Crypt. 1. 6, f. 3et 4. et Voy. de la Bonite, t. 146, f. 1. RAMALINA FARINACEA Ach. R. thallo tereti-compresso glabro sublacunoso soredifero rigido ramoso albo-subcinerascente, ramis lineari-attenuatis, apotheciis sparsis podicellatis planis subimmarginatis albidis. Sxn. Lichen farinaceus Linn. F1. Suec. n. 1089.— Engl. Bot. t. 889. — Ramalina farinacea Ach. Lich. univ. p- 606. et Syn. Lich. p. 297.— A. Rich. Asrrol. 1. p- 35. Has. in insulâ Taïti à cl. Hombron lecta. Oss. M. Fries ne fait de ce Lichen qu'une simple variété de son Ramalina calicaris. RAMALINA POLYMORPHA Ach. ss 4 R thall rrHonmmbhnn #7 . LS " FE Br amon ah . thallo cæspititio ca: J # : Costato-rugoso glauco ramoso-laciniato, laciniis: planis compressis vel teretiusculis interdum sorediatis, apothecis sparsis submar- ginalibus podicellatis elevato-marginatis, disco concavo pallido. Sxx. Lichen polymorphus Ach. in Nov. Act. Stockh. vol. 18. P- 270. €. 11, . 3, — Parmelia polymorpha Ejusd. Meth. Lich. P-265.— Spreng. Sysr. Veget. IV. p.279.—Ramalina poly mor- Pha Ach. Lich. univ. p. 600, et Syn. Lich. p- 295.— Fries, Lich. Eur. p. 32.— Montag. Canaries Crypt. p. 99. — Voy. Bonite, Crypt. p. 157. BOTANIQUE. 197 Haz. ad truncos emortuos arborum in sinubus $. Micolaï et Bougainvillei (Fretum Magellanicum) legit cl. Jacquinot. RAMALINA USNEOIDES Montag. non Bory. R. thallo pendulo plano-compresso longitrorsüm striatulo albo- pallido fuscescente ramosissimo, ramis subfibrillosis, apotheciis planis concoloribus integerrimis. Asci et sporidia generis. Six. Lichen Usnea Swartz, Fl. Ind. Occid. WI. p. 1912. — Alectoria usneoides Ach. Lich. univ. p. 594.—A. Dregeana Delise ms. in Hb. Delessert. Ramalina usneoides Montag. Crypt. Bras. in Ann. Sc. nat. Bot. Juill. 1839. n. 55.— Voy. Bonite, Crypt. P: 156, ubi alia synon. vide. — F{. Alg. ic. ined. Has. ex arboribus pendula in insulà Taïti à cl. Hombron lecta. EVERNIA Fries. Thallus subtüs et margine nudus, primitüs erectus intüs stuppeus uniformis, sæpè inanis. Apothecia or- biculata, scutelliformia, marginalia, à thallo mar- ginata. Discus primitüs connivens , coloratus, strato medullari floccoso impositus. Sporidia varia. Icon. Ach. Lich. univ. t. 10, f. 1, 2.— Eschw. Fl. Bras. Ic. Select. Crypt. t. 12, f. 2.—Montag. Canaries, Crypt. 1. 6, f. 1 et 2. — PI. Crypt. nouv. de l'Amér. Mérid. in Ann. Sc. nat. tom. IL. 1. 6, f. 1. 198 VOYAGE AU POLE SUD. EVERNIA MAGELLANICA Montag. E. thallo tereti lacunoso-rugoso ochroleuco filamentoso sarmen- toso pendulo flaccido ramosissimo, ramulis capillaceo-attenuatis divaricatis implexis, apotheciis minutis sessilibus tandem planis margine thallode tenui cinctis, disco castaneo nudo. Evernia Magellanica Montag. 4° Centur. n. 73. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. XX. p. 356. Has. in freto Magellanico & ramis arborum pendulam hanc speciem novam legerunt d'Urville et cl. Jacquinot. Desc. Thallus cæspitosus, teres, filamentosus, gracilis, pendu lus, flaccidus, Lx a ap re ar ne mn + crassus, dichot nhtucic . Rami pa- tentissimi, flexuosi, capillaceo-attenuati. Superficies rugis tenuis- simis subreticulatis scrobiculata. Stratum medullare niveum, tex- turâ bombycinä densâ insigne Apothecia in trunco primano ramisve adnata, sessilia, primo minuta concava, im verÿ dila tata planiuscula, subtüs rugulosa, adulta ferè lineam diametro æquantia. Discus semper castaneus (!) nudusque thallo tenuiter marginatus. Lamina proligera _ strato medullari crass0 imposita et ex ascis pee vix ;!; millim. longis obovato- subclavatis et pa ita. Asci sporidia foventes octona , nn CRE Ra 35 millim, crassa , biseriata. Oss. J'ai déjà dit ailleurs que ce Lichen avait quel- que affinité avec la variété sarmentosa de l Evernia OChroleuca , mais qu’il en différait surtout par les ru- gosités es et la flaccidité de son thalle. Or, ces mêmes caractères qui l’éloignent du Lichen en question, le rapprochent singulièrement d’une espèce publiée par MM. Nees et Flotow (Linnœa, 183#, BOTANIQUE. 199 p. 496) sous le nom de Neuropogon Pæœppigii. Je ne connais pas la plante du Chili qui porte ce nom; je ne l'ai vue, ni dans les collections de Bertero, ni dans celles plus riches encore de M. C. Gay. La description qu'en ont donnée les deux savants allemands me la montre si voisine de la nouvelle espèce que je pro- pose ici, que je n’eusse pas osé l'en distinguer si, dans les observations dont est suivie cette descrip- tion, ils n'avaient ajouté que leur Lichen difiérait de l’Evernia divaricata par sa couleur brillante, vive, et par l'espèce d’articulation de la fronde principale. Ni l’un ni l’autre de ces caractères ne peut s’appli- quer au Lichen du détroit de Magellan, dont la couleur est opaque et la fronde rugueuse, il est vrai, mais non articulée. Et d’ailleurs, je n’y trouve pas non plus l'axe corné du Neuropogon Pœppigii. USNEA Ach. Thallus primitüs erectus , suffruticulosus , adultior passim pendulus, undiquè similaris , strato corticali floccoso-crustaceo à medullari solido filamentoso dis- creto et annulatim rupto secedente. Hypothallus nul- lus. Apothecia orbiculata, peltata, plana, à thallo tota formata, in ambitu subimmarginato plerumque ciliato-fibrillosa. Discus semper apertus, stralo me dullari filamentoso impositus. Lamina proligera te nuissima. Icon. Ach. Lich. univ. t. XIV, F. 4-7. 200 VOYAGE AU POLE SUD. USNEA PLICATA Hoffm. I] thnll EST POLE DE 4 2." En 71 n É À leucove, ramis laxis ramosissimis fibrillosis, ultimis capillaceis implexis , apotheciis lateralibus vel longissimè appendiculatis con- cavis demüm planis concoloribus ciliatis, ciliis tenuissimis longis- simisque. Sporidia globosa octona duplici serie ascis amplis obo- vato-oblongis inclusa. Six. Lichen plicatus Lin. Sp. PL. p. 1622.— Usnea plicata Hoffm. F1. Germ. p. 132. — Ach. Lich. univ. p. 622 et Syn. Lich. P- 505.— F7. Dan. t. 1357.—Engl. Bot. t. 257. non bona. — Montag. Canar. Crypt. p. 94. — U. barbata var. plicata Fr. Lich. Eur. p. 18. Has. in freto Magellanico & ramis Betulæ antarcticæ pendulam inprimis in sinubus St.-Nicolas et Bougainville, cum priori Li- chene legit cl. Jacquinot. Item in insulà Taïti ex arborum ramis in consortio Cryphæcæ nisrescentis pendula à cl. Hombron lecta. USNEA BARBATA Ach. U. thallo pendulo pallidè virescenti-cinereo lævigato hinc indè annulatèm constricto crassiuseulo ramosissimo, rarnis divergen- libus fibrillosis apice Capillaceis, fibrillis ramulisque horizontaliter Patentibus, apotheciis sparsis ad ramulos subterminalibus apice- Que ramul reflexo appendiculatis, disco concavo subcarneo, mar- fine ciliato, ciliis ramosis. Asci clavati sporidia foventes oblonga, Simplicia, suboctona, biseriata. Var. Secundata Nob : ramns fibrillisque subheteromalls. Hae. in sinu Baie des Lles dicto, ad littora etesia Novæ-Zeelan- diæ sterilis et à fruticibus vitam qui ducunt inter fissuras Tu P'um maritimarum pendula à cl. Hombron lecta. BOTANIQUE 201 UsNEA rFrLoriba. Hoffm. U. thallo erectiusculo pendulove scabrido cinereo-virescente f- brillis crebris ramisque patentissimis subsimplicibus, apotheciis orbiculatis planis latissimis carneo-pallidis ciliatis, ciliis radian- tibus elongatis. Asci et sporidia ut in priori, at hœc ferè duplo ma- jora. Six. Lichen floridus Linn. F1. Suec. n. 1130.— Engl. Bot. t. 872. — Usnea florida Hoffin. Z. ce. p. 133. et PL. Lich. t. 30, fa. — Ach. Syn. Lich. p. 304. tin terrâ Has. in insulà Taïti formam hujusce speciei val Van-Diemen prope Hobart-Town varietatem hirtam legit cl. Hombron. USNEA MELAXANTHA Ach. U. thallo fruticuloso erectiusculo tereti scabro glauco tandem _Subayrantiaco, interdüm et fibrilloso, ramis ultimis subsimplicibus ramosisque nigris, apotheciis subterminalibus ; s, disco nigro subiùs reticulato-rugosis, margine tenui nudo. Srx. Lichen aurantiaco-ater Jacq. Miscell. 2. p. 226. t. 2, £ 3. — Usnea melaxantha Ach. Meth. Lich. p. 307. Lich. univ. p. 6413. Syr. Lich. p- 303. Has. in freto Magellanico ad rupes specimen mecum commu- Micatum leoit ill. d'Urville. Obs. J'ai analysé plusieurs lames proligères de ce Lichen, recueilli en divers autres lieux, sans pou- voir, même avec un grossissement de 800 fois, ob- server les spores. Je n’ai pu parvenir à voir que les thèques. 202 VOYAGE AU POLE SUD. Czassis III. FUNGE Lin. FamiciA I HYMENOMYCETES Fries. EXIDIA Fries. Receptaculum floccoso-gelatinosum submargina- tum, udum tremulum, siccum contractum, subtüs heteroplacum , suprà rugosum, costato-plicatum un- dulatumve, strato hymenino sæpè papillis heteroge- neis consperso obductum et fructificans. Hymenium è sporophoris filiformibus continuis monosporis, pa- raphysibus gracillimis immixtis, compositum. Sporæ acrogenæ simplices, episporio lævi , nucleo firmo. Icon. Corda ap. Sturm. III. 19, 20. t. 6. — Icon. Fung. M. t. IX, f. 137. EXIDIA AURICULA JUDÆ Fries. E. gregaria, tenuis, concava, flexuosa, undulata, nigrescens, utrinquè venoso-plicata, subtùs tomentosa olivaceo-cinereæ, sporis oblongis curvatis. Sxx. Tremella Auricula Lin. Sp. PL. p. 1625. — T. Auricula Judæ Pers. Syn. Fung. p. 625. — Pezisa Auricula Lin. Syst. Veget. 15. p. 1008. — Bull. Champ. p. 241. t. ay, f. 2.—Engl. Bot. 1. 2447. — Exidia Auricula Judæ Fries, Syst Mryc. LE P+221. et Epicr. I, p. 590. — Corda L.£. c.c. BOTANIQUE. 203 Has. in truncis arborum ad insulam Taïti à cl. Hombron lecta. FAVOLUS Fries. Fungus carnoso-lentus, hymenio reticulato-cellu- loso seu alveolato. Alveoli radiantes è lamellis densè anastomosantibus formati, elongati, parietibus du- plicatis. Asci perfecti, sporidiis didymis albis. Fr. Icon. Fries, Ecl. Fung. in Linnæd, N.t.2,f.1et 5. — Montag. Cuba, Crypt. t. 14, f. 2. el Ann. Sc. nal. Bot. 2° sér. tom. XX. t. 15, f. 2. FavoLus MOLUCCENSIS Montag. F. pleuropus , er des ve re è _reniformi orbiculato ambitu integro lob teralem atte- nuato, labre; suprà léneïs à à , stipite radiantibus notato ahiecliique Porosis oblongis minutis acie acutà denticulatis decurrentibus fus- Cescentibus. Favolus moluccensis Montag. 4° Centur. n. 83 in Ann. Sc. nat. Décemb. 1843. p. 365 Has. ad truncos arborum in montibus insulæ Ternate Moluc- carum à cl. Hombron lectus. Oss. Un seul exemplaire de ce champignon ayant été recueilli par M. Hombron, je me borne à le si- gnaler aux naturalistes que des circonstances favo- rables conduiront dans les mêmes localités. C'est dans les forêts des montagnes du N.-E. de l'île qu'il est indiqué. Il est remarquable par des lignes rayon- 204 VOYAGE AU POLE SUD. nantes sur son chapeau , assez semblables à celles du Polyporus grammocephalus Berk. Ce caractère lui est à la vérité commun avec le F. brasiliensis, mais on l'en distinguera toujours par ses alvéoles trois ou quatre fois plus petites. TRAMETES Fries. Hymenophorum inter poros omnind immutatum in tramam cum pilei substantià persistenter simila- rem descendens. Pori cum pileo prorsùs concreti, primd minimi, dein aperti obtusi, integri, æquales , rotundi vel lineares nec labyrinthiformes lacerive. Fungi suberosi lignosive arborei semper dimidiati , primitüs vulgà fragrantes nec unquàm aciduli. Icon. Bull. Champ. t. 421.—Fries, in Afzel. Fung- Guin. {. 14-17. — Krombh. Icon. Fung. t. #, f. 25. TRAMETES MARCHIONICA Montag. ms. T. pileo semiorbiculato - reniformi suberoso crassiusculo inæ- quabili concentricè sulcato umbrino glabro margine repando acu- to intüs fulvo, poris longis tenuissimis rotundis oblongisve, acie 0b- tusû, obscurioribus. Has. in insulâ Nuhiva archipelagi des Marquises nuncupati pauca specimina legit cl. Hombron. Desc. Péleus suberosus, semiorbicularis, subreniformis, con- vexus, basi stipitato-porrectus, 3 uncias longus, 4 ad 5 unc- la- tus, # ad 6 lineas posticè crassus, marginem versüs repandun sensim attenuatus, suprà inæquabilis, sulcis concentricis pro BOTANIQUE. 205 + tormice (1119 ovni eus Evoaroatric re 1 1 le: . fundis ternis quaternisve exaratus ] angustio- ribus notatus, umbrinus, subtüs colliculosus aut planiusculus, colore obcuriori. Contextus fulvo-umbrinus. Pori 2 lin. longi, minutissimi, rotundi, vel oblongi sinuosi, intüs contextui conco- lores, dissepimentis acie obtusis. Oss. Cette espèce, quoique certainement voisine des Trametes 9, 10 et 11 signalées dans l’Epicrisis de M. Fries, m'a paru distincte de toutes les trois. POLYPORUS Fries. Hymenophorum inter poros in tramam descen- dens, sed cum eisdem in stratum proprium seu dis- color mutatum. Pori hine cum pilei substantià con- tigui, à se.invicem haud separabiles, primitüs obso- leti (etiam omnind nulli) vel minutissimi dein ro- tundi, angulati vel laceratione varii. Sporophori firmi. Sporæ continuæ , acrogenæ, pleurotropæ. Fungi va- ri, haud præformati ut Boleli, sed successivè et indefinitè excrescentes, odore primitüs acidulo. Pi- leus carnosus lentus subsessilis aut resupinatus, pas- sim stipitatus. Icon. Corda ap. Sturm, NL. 1. 14, 15. t. 62 et 63. — Icon. Fung. MI. t. IX, f. 132, 135. et t. : CE 87, 88. POLYPORUS FUSCO-PURPUREUS Pers. 1 de #A fnienn nigro, Î J FA "romtin P. apus. nileo q pus, pueo Sessu posticè resupinato effuso, poris minulissimis fusco-purpureis. 206 VOYAGE AU POLE SUD. Polyporus fusco-purpureus Pers. ap. Gaudich. Bot. V. 0y. Uran. p-172.— Fries, Epicrisis I. p. 465. excl. P. serpente diverso. Has. in insulà Favao (Archipel Tonga) à cl. Hombron lec- tus. Oss. Le chapeau est zoné et un peu blanchitre, mais les caractères pris de l’'hyménium étant absolu- ment les mêmes, je n'ai pas cru devoir, sur un échantillon unique, distinguer spécifiquement ce champignon. PoLyPORUS SANGUINEUS Fries. P. pleuropus, sanguineo-miniatus, pileo coriaceo tenui reni- forma glabro nitido, stipite laterali (quandoquè spuriè centrali) brevi basi orbiculari dilatatä adnato, poris minutis rotundis. Syn. Boletus sanguineus Linn. Sp. Pl. p.16/46.— Swartz, Obs. Bot. p. 408. t. 11, f. 4. — Polyporus sanguineus Mey. Essequ. P. 304.— Fries, Syst. Myc. I. P- 371, et Epicr. 1. p. 99. — Krombh. Naturg. Abbild. t. 5, f. 6 et 7. Has. cum priori. Etiam in archipelago Poulo-Laut dicto ad Oram orientalem insulæ Borneo, ad radices arborum hanc speciem inter tropicos vulgarem legit cl. Hombron. POLYPORUS FLABELLIFORMIS Klotzsch. P. pleuropus, pileo coriaceo-membranaceo plano-depresso 20- nato, tomento sordido secedente glabrato, subbadio, stipite bre- vissimo laterali basi abruptè nigro, poris minutis rotundis oblu- sis albidis. Polyporus flabelliformis Klotzsch, in Linnæé, NII. p. 483.— BOTANIQUE. 207 Fries, Eprcr. 1. p. 444. — Berk. Descr. ofexot. Fung. of. sir W Hook. co/]. P- 386. n. 14.— Has. in insulà Balaou (Archipel des Viti) à cl. Hombron lec tus. Pozyrorus AFFINIS N. ab E. P. pleuropus, pileo papyraceo flabelliformi rigido castaneo, z0- ms obscurioribus picto, stipiteque lateral tenui æquali castaneo- fusco, basi scutato-adnato, glabris, poris determinatis curtis mini- mis albo-alutacets. Polyporus affinis Nees ab Esenb. Act. Natur. Curios. XII. p. 18. 1. 4, f. 1. — Fries, Elench. 1. p. 75.— Epicris. 1. p. 445. Has. in insulâ Samoa (Archipel des Navigateurs) à cl. Hom- bron lectus. Pozyrorus Lucius Fries. P. pleuropus, pileo suberoso-ignoso flabelliformi suleato-rugo- so stipiteque laterali æquali laccatis nitidis è flavo sanquineo-cas- taneis, poris determinatis longis minutis ex albo cinnamomeis. Srx. Boletus obliquatus Bull. Champ. t. 7 et 459.—B. dimidiatus Thunb, Jap. t. 39. — B. lucidus Leyss. —Sowerby Brit. Fung- t. 434. — Polyporus lucidus Fr. Syst. Myc. 1. p. 533. ubi alia synon. vide. Ejusd. Epicr. I. p. 442.— Grev. Scot. Crypt. F1. t. 245. — Kfombh. L. c. t. 4, f. 22-24. Has. in sylvis editioribus nec non in locis vulcanicis insulæ Amboinæ à cl. Hombron specimen unicum et mancum lectum est. + 208 VOYAGE AU POLE SUD. Pozyporus xaAnTHopus Fries. P. mesopus, pileo papyraceo infundibuliformi subobliquo 20- nato glabro è badio lutescente, stipite brevi glaberrimo flavo-nitente, utrinquè dilatato, poris decurrentibus minimis rotundis pallidis. Sxn. Polyporus xanthopus Fr. Obs. IL. p. 255.— Syst. Myc. EL. p. 350 et 555. — Elench. Fung. 1. p.74. in Afz. Fung. Gun. f. 6. — P. Katut Ehrenb. Hor. phys. Berol. p. 17, f. 12.— P. saccatus Pers. in Gaudich. Bot. Poy. Uran. p. 169. t. 4, f. 3. Has. cum priori. HEXAGONIA Fries. Hymenophorum descendens in tramam cum pi- lei substantià omnind concolorem et similarem. Pori jàm primitüs dilatati in alveolos amplos, subhexago- nos, lignoso-induratos, parietibus firmis contiguis, nunquam laceris. Asci obsoleti, subemersi, sporidiis simplicibus. Fungi sessiles, suberoso vel coriaceo- mdurati epixyli. Icox. Klotzsch, Linnæa XIL. t. 10. — Fries in Afz. Fung. Guin. 1. 8, 9, 10. — Montag. Cuba, Crypt. LL 48, FE D HEXAGONIA CRUENTA Montag. ms. H. pileis coriaceis lentis tenuibus effuso-reflexis latè confluenti- bus Concrelisque, suprà à sanguineo rufescentibus subzonatis lon- furorsümque lineolatis , hymenio ligneo-pallido alveoloto, alveolis BOTANIQUE. 209 hexagonis mediocribus curtis ore obtusis (in effusà pilei parte ca- naliculatis acie attenuatis). Has. in truncis et ramis arborum ad Vavao legit cl. Hom- bron. Os. Cette espèce, dont le chapeau acquiert par confluence jusqu'à 25 centimètres dans le sens de la largeur , et dont la longueur , d’arrière en avant, est d'environ 1 décimètre, ne paraît différer de l'H. te- nuis que par la couleur, soit de l’hyménophore, soit de l’hymenium. Il a une assez forte ressemblance, par sa couleur et son mode d’accroissement, avec mon Polyporus Persoonii (in Belang. Voy. Ind. Or. Crypt. p. 147), mais il en diffère par les caractères génériques. 210 VOYAGE AU POLE SUD. CLassis IV. MUSCINÆ Bisch. FamicrA |. HEPATICÆ Juss. Tris. 1. ANTHOCEROTEZÆ N. ab E. ANTHOCEROS Mich. Capsula angusta, siliquiformis, bivalvis, usque ad medium ulterièsve partibilis, dorsalis. Involu- crum tubulosum truncatum aut apice lobatum cre- natumve. Perianthium nullum. Receptaculum semi- num centrale liberum setiforme. Elaterum loco funiculi, receptaculo impositi, articulati, contorti, geniculati, tubulosi, simplices vel ramosi. Sporæ subtetraedræ , submuriculatæ, funiculis innatæ. Calyptra conica, stigmate subsessili, infernè rumpens. Flos monoicus; masculus : antheridia sessilia invo- lucro cyathiformi dentato cincta. Vegetatio frondosa. Plantæ annuæ in limosis inter muscos et ad cortices arborum per totum terrarum orbem viventes. Icox. Corda Monogr. Rhizosp. et Hepat. 1. 4 et 5. — Schmid. Ic. et Anal, pl. L. t. 19.— Engl. Bol. t. 1537 et 1538. BOTANIQUE. 911 ? ANTHOCEROS ENDIVIÆFOLIUS Montag. ms. A. fronde enervi lineari furcatà, apice rotundà ampliatä, me- dio crassiusculà, subtùs radicellas promens, ambitu tenerè mem- branacea crispatissima, fructu… Has. in Freto Magellanico, loco Port- Famine dicto, cum Lepi- dozi& Javanicä, Polyoto palpebrifolio et Chiloseypho amphibolio commixtam legit cl. Jacquinot. Oss. Cette plante étant dépourvue de toute fructi- fication, il m'est difficile de dire si elle appartient aux Anthocéros ou bien si elle fait partie du genre Lacis. Tris. IL MARCHANTIEÆ N. ab E. MARCHANTIA Lin. Receptaculum femineum pedunculatum, radiatum, radiis centro conjunctis angustis. Involucra radiis alterna, bivalvia, lacera, pluriflora. Perianthium quadri - quinquefidum. Calyptra persistens, subbi- fida, pedicellum vaginans. Capsula exigua , dentibus pluribus revolubilibus dehiscens, pedicellata, pe- dicello perianthium subæquante. Flos dioicus : masculi receptaculum pedunculatum, peltatum , lobatum, margine tenui. Femineus è pistillis intra involucrum radiatim seriatis compositus. Gemmæ complanatæ in scyphulis dorsalibus collectæ. 212 VOYAGE AU POLE SUD. Vegetatio frondosa dichotoma. Plantæ per totum terrarum orbem obviæ. Icon. Mirbel, Rech. anatom. et physiol. sur le Mar- chantia'polymorpha t. 1-8, f. 1-76. — Bisch. n Act. Nat. Curios. XVIIL. L t. 68, f. V. MARCHANTIA POLYMORPHA Lin. M. receptaculis femineis stellatis radis teretibus, involucris contiquis pleiocarpis, fronde dichotomo-lobatà canaliculatà subtüs plicato-venulosà squamulosäque. N. a Marchantia polymorpha Lin. Sp. PI. p. 1603. — Bisch. L. c. p-981.t. 68, f. V.—Engl. Bot. t. 110.—Nees ab Esenb. Europ. Leberm. IV. p. 60. ubi omnia synonyma conf. Has. in freto Magellanico, ubi specimina fertilia legit ill. d'Ur- ville. MARCHANTIA AMBOINENSIS? Montag. et Nees. M. receptaculis femineis dimidiatis semiorbicularibus quinque- radiatis, radiis tribus mediüis latioribus cuneatis emarginatis, la- teralibus oblongis obtusis , fronde lalà costatà subtüs purpureo- squamos. Marchantia amboinensis Montag. et Nees ab Esenb. in Ann. Sc. nat. Botan. 2° sér, t. IX. p- 43. Has. in insulâ Taïti à cl. Jacquinot ad terram lecta. Oss. N'ayant que les individus mâles de cette Hé- patique, je ne puis prononcer positivement s'ils ap- partiennent à cette espèce, dont cependant, à tout prendre, ils se rapprochent le plus. BOTANIQUE. 215 Tris. III. JUNGERMANNIEÆ N. ab E. METZGERIA Raddi. Fructificatio è latere ventrali costæ mediæ frondis, ascendens. Involucrum femineum monophyllum , ventricosum, incumbens, demüm bipartitum. Pe- rianthium nullum. Pistilla pauca. Calyptra longè ex- serta, oblonga, obtusa, carnosa, setis rigidis hir- suta, stylo non coronata. Capsula ovali-subrotunda, quadrivalvis, elateres plerique apicibus valvularum contractis inhærentes, comoso-erecti, persistentes, utrinquè attenuati et clausi, monospiri, fibrà latà, gyris tubo æqualibus aut angustioribus. Involucra masCula in individuo distincto , femineis similia , costà medià prædita. Antheridia in singulo foliolo bina ternave subglobosa, filamento brevi suffulta. Partus vivi foliacei à costæ latere ventrali nascentes. Vita truncigena, saxicola, rariùs terrestris in locis um- brosis humidis. Frondes lineares, dichotomæ, cos- tatæ, marginibus costâque sæpè ciliatis. Icon. Hook. Brit. Jung. t. 55 et 86. — Dumort. Syll. Jungerm. t. 2, f. 22. METzGERIA FURCATA N. ab E,. M. furcatèm prolifero-divisa, linearis, glabra, margine cosliâque Subtüs setulosis nudisve. Syx. Jungermannia linearis Swartz, FT. Ind. Oceid. MK. p. 187$. 214 VOYAGE AU POLE SUD. — J. furcata Lin. Sp. PL. p. 1002.— Engl. Bot. t. 1632.—Hook. dc. — Echinogyna furcata Dumort. Syl. Jungerm. p. 83.— Echinomitrium furcatum Corda in Sturm. FL. Germ. I. 22 et 23 P- 78.— Metzgeria glabra Raddi, Jungerm. Etrusc. edit. Neesian. Bonn, 1841. p. 21.—Metzgeria furcata N. ab E. Europ. Leberm. IT. p. 485. ‘ Has. in terrà Van-Diemen prope Richard-Town in eodem Cæspite intricatam cum Cyathophoro pennato et Hypopterygio rotu- lato, nec non in insulis Auckland Stictam Richardi perrepentem invenerunt clarr, Hombron et Jacquinot. Specimina australasica fructificationem masculam, alia verd nullam gerebant. MerzGERIA PURESCENS Raddi. M. alternatèm divisa, linearis » pubescens, margine costâque sub- tüs setulosis, ramis simplicibus furcatisve. SN. Jungermannia pubescens Schrank, Prim. Fl. Salisb.p. 23. —Hook. Le. 79. + Echinogyna pubescens Dumort. L. c. P- 84. — Echinomitrium Pubescens Hüben. Hepat. Germ. p- 48. — Metzgeria pubescens Raddi . c. — Nees ab Esenb. £. c. HI. p- 504. Has. in freto Magellanico Dicrano dichotomo Brid., Chiloscy- Ppho amphibolio, Lepidoziæ filamentosæ et Plagiochilæ Magellanicæ immixtam et sterilem invenit cl. Jacquinot. MeTzGERIA FUCOmEs N. ab E. M. fronde lineari-compressa subtripinnata, pinnis circumscrip- tione ovatis pinnulisque alternis Patentibus nervosis obtusis. Sxx. Jungermannia Jucoides Swartz, Fl. Ind. Occid. WA. P- 1872. — Hook. Musc. Exot, t. 85. — Metzgeria fucoides Nees ab BOTANIQUE. 215 Esenb. 2. c. p. 508 in observ. et in litt. — Montag. F2. Boliv. p. 60. Har. inter thallum fruticolosum C/adonie rangiferinæ var. alpestris in freto Magellanico lectæ frusta plura facilè dignoscen- da inveni. ANEURA Dumort. Fructificatio feminea submarginalis, adscendens. Involucrum breve, lacerum. Perianthium nullum. Calyptra longè exserta, cylindrica, carnosa, stylo haud mucronata. Capsula oblonga quadrivalvis. Ela- teres monospiri. Antheridia in distinctà plantà lobu- lis marginalibus immersa , globosa. Frondes enerves, æquabiles, carnosæ. Plantæ in humidis, uliginosis et scaturiginosis vi- tam degentes. Icon. Hook. Brit. Jung. t. 45 et 46. ANEURA MULTIFIDA Dumort. A. pinnatim multifida, decomposita et supra-deconiposita, trunco primario biconvexæo rigidulo ramus horizontalibus, ramulis pectinatim pinnatis lacinulis lineari-angustissimis, innovationum tenuioribus linearibus obtusis ; fructu in trunco ramisque lateral, involucro turbinato carnoso, calyptrà tuberculatà. : Fe Sun. Jungermannia multifida Lin. Sp. PL p. 1602.— Hook. Brit. Jung. t. 45, f. 3 et6.— Engl. Bot. t. 186.—Rœmeria mul- tifida Raddi ir Mem. Soc. Hal. Moden. XVWHI. p- 47-t. 75 f. 4. — Gymnomirium multifidum et pinnatifilum Hiüben. Z €. p- 37 CL 58. — Aneura multifida Dumert. Comm. Bot. p: 115- et Sy!£. Jungerm. p. 85 excl. var. Bet y. — Nees ab Esenb. Z. c. p. 449. 216 VOYAGE AU POLE SUD. Has. inter caules Dicrani dichotomi Brid. serpentem inveni hanc speciem sterilem. SYMPHYOGYNA Nees et Montag. Fructificatio feminea dorsalis è nervo prodiens. Perianthium nullum. Involucrum monophyllum (rard diphyllum?) squamiforme incumbens, dentatum in- cisumve. Calyptra lævis, exserta, coriacea, ore à stylis sterilibus persistentibus fimbriato. Capsula oblonga. Élateres parietales, dispiri, fibris planis coloratis. Sporæ globosæ. Antheridia vel in eâdem cum fructificatione femineà, vel in distinctà stirpe secundum nervum frondis disposita , filamento brevi Suffulta. Folia perigonialia imbricata , membranacea, incisa. Frondes lineares, dichotomæ, nervo medio Præditæ, subtùs radicantes vel inferiùs in stipitem radicantem abeuntes. Icox. Nees ab Esenb. x Mart. F/. Bras. 1. Icon. Select. Crypt. t. 15 (sub Jungermannià. ) — Montag- in Ann. Sc. nat. Bot. Mai 1843. p. 265. t. 9, f. 1. SYMPHYOGYNA FLABELLATA Montag. Hb. S. rhizomate repente, frondibus stipitatis erectis suborbicula- ti palmato-dichotomis, segmentis linearibus nervosis margine in- legerrimis. ; Sax. Jungermannia flabellata Labill. PL Nov. Holl. WI. p. 109- t. 254, f. 1.— Hook. Musc. Exor. t. 13. Has. in insulis Auckland cum Chiloscy pho coalto mixtali hancce speciem sterilem legit cl. Hombron. BOTANIQUE. 247 LEJEUNIA Libert. Perianthium in ramulis terminale aut in ramis la- terale, subsessile, teres aut angulatum apice trun- Catum aut mucronatum, texturà foliorum. Involuer: folia duo, profundiàs biloba. Pistilla pauca. Calyptra obovata, persistens, stylo coronata , infra verticem rumpens. Pedunculus brevis, annulato-articulatus, geniculis acutè prominulis. Capsula globosa mem- branacea, pallida, ad medium usquè quadrifida, val- vis post dehiscentiam conniventibus. Elateres apici- bus valvarum aflixi, erecti, monospiri, rard dispiri persistentes. Sporæ ovato-oblongæ, subangulatæ, irregulares. Fructificatio mascula in distineto indivi- duo (ramove saltem?). Ramuli staminigeri oblongi densè bifariàm imbricati. Folia perigonialia basi ven- tricoso - producta, concava, amplectentia, .lobulo ventrali majore plano. Antheridium intra basin ven- tricosam foliorum unum , globosum , filamento brevi suffultum. Folia rotundata aut acuta incuba, basi subtüs complicata, lobulo parüm discreto planius- culo aut involuto, haud saccato, in multis brevem plicam exhibente. Amphigastria in plerisque obvia, bidentata , rariüs integra, paucis nulla. Plantæ corticolæ, foliicolæ, rupincolæ aut terres- tres , in aliis Muscis foliisve plantarum majorum pa- rasitæ, cæspitosæ, paucis europæis exceptis, inter tropicos vel in zonis calidis degentes. 218 VOYAGE AU POLE SUD. Icon. Hook. Brit. Jungerm. 1. 42, 43, 51 et 52. —Nees ab Esenb. in Mart. F1. Bras. 1. p. 356, et Ie. select. Crypt. 1. 16. f. 2. Montag. in Gaudich. Bot. Voy. Bonite Crypt. t. 147, f. 2. Cuba, Crypt. t. 18, £. 2, 3 et 4. 1. 19, f. 1. — Dumort. Sy. Jun- germ. 1. 1, f. 3. — Nees et Montag. in Ann. Sc. nal. Bot. 2 sér. tom. V. t. 2, f. 3. : LEJEUNIA CUCULLATA N. ab E. L. caule pusillo ramoso repente parasitante, foliis verticalibus basi productä cucullatä inflatà lævi sinu à lobulo subjecto divisà ; fructu in ramis brevibus terminali, perianthiis triangularibus ob- lusis. Sxx. Jungermannia cucullata Nees ab Esenb. Hep. Jav. p. 57: — Spreng. Syst. V. eget. IV. p. 226. — Lejeunia cucullata Nees ab Esenb. Hepat. Eur. HI. p. 287.— Montag. Crypt. Neelgher. in Ann. Sc. nat. Avril 1842. n. 88 et Voy. Bonite, Crypt. p. 213: Haz. in caulibus Madothecæ elegantulæ, quas perrepit parasi- tantem inveni. PHRAGMICOMA Dumort. Perianthium in ramis et ramulis terminale, de- presso-planum, subobcordatum, cum mucrone bi- labiatum. Involucri folia duo subconformia. Pistilla plura. Calyptra demüm globosa, persistens, stylo co- ronata. Pedunculus brevis. Capsula globosa, membra- nacea, pallida, infra medium usque divisa. Elateres amphigastres détachés , grossis 50 fois. À, réseau des feuilles grossi 160 fois. LOPHOCOLEA N. ab E. Perianthium terminale, in nonnullis speciebus et terminale et laterale, infernè tubulosum , supernè acutè triquetrum , magis minüsve dilatatum ore tri- lobo dentato-cristato, altero angulo (superiore) sæpè altiüs fisso. Involucri folia et amphigastria discreta; interdüm inter se COnnata, pauca , à caulinis diver- sa, vel conformia » Majuscula. Pistilla multa. Calyp- tra brevis, membranacea, inclusa, vel basi solubilis vel vertice rumpens. Capsula ovalis aut oblonga ad basin usquè quadrivalvis, firma. Elateres fugaces; BOTANIQUE. 255 dispiri, mediis valvis innati. Involucra mascula (di- clinia) difformia, minora, imbricata, capitulum con- struentia vel spiciformia, subindè, crescente sureulo, in medio ramo. Folium perigoniale basi deorsum productum, saccatum , uno vel altero dente sæpiùs incurvo, prope affixionem in dorso caulis semper munitum. Antheridia globosa , filamento longiusculo. Caulis prostratus repensve, laxiusculus, divergenti- ramosus. Folia succuba, plerisque subhorizontalia, paucis semiverticalia, in dorso caulis lineà obliquà decurrentia, retis maculis contiguis parvis pellucidis. Amphigastria in omnibus , foliis teneriora, bi-pluri- fida, laciniis sæpè incisis lacerisve, basi subinde in folia proximè subjecta decurrentia. Plantæ mediocres aut grandiusculæ , muscis terræ- ve nudæ innascentes , laxè cæspitosæ, in sicco statu omnes pallidæ. Omnium odor gravissimus, si humec- tantur. N. ab E. Syn. Hepal. p. 132. Icon. Hook. Brit. Jungerm. t. 30. — Nees ab Esenb. in Mart. Icon. select. Crypt. t. 17, f. 2.— Montag. Ann. Se nat. Avril, 1843. 1. 8, f. 2. et Voy. Bonile, Crypt. t. 143, f. 4. LopHocoOLEA CONNATA (Sw.) N. ab E. L. caule repente irregulariter ramoso, foliis ovato-oblongis stric- tiusculis apice retusis bidentalis integerrimis per paria Cum am- pbhigastriis bidentatis (superioribus subquadridentatis) connatis ; perianthio prismatico angulis latè-alato apice angulisque serrao= 256 VOYAGE AU POLE SUD. - dentato , foliis involucralibus integerrimis , amphigastrio calycino oblongo-ovato bidentato subconnato. Sxx. Jungermannia ronnata Swartz, F1. Ind. Occid. WE, p. 1851. — Schwægr. Prodr. p. 17. — Web. Prodr. p. 36. — Lo- phocolea connata Nees ab Esenb. x Montag. FT. Boliv. p. 76. excel. synon., et Syn. Hepat. p.153. — Montag. ir Gaudich. Bot. Voy. Bonite, Crypt. p. Has. in iusulis Auckland inter Muscos et Jungermannias in- primis Mastigobryum aunexum et Lepidoziam disparem absque perianthio à cl. Hombron leeta. Oss. Cette espèce a les amphigastres quadridentés, les dents intermédiaires plus grandes et séparées par un sinus arrondi un peu large. Les feuilles sont ovales, quadrilatères , emarginées au sommet, et bidentées. … LoPHoCOLEA coapuxara (Sw.) N. ab E. et M. L. caule prostrato laxo ramoso, foliis subcontiquis subhorizonta- libus planis ovato-trapezoideis emarginato-bidentatis integerrimis, amplhigastriis liberis parvis bifidis interdüm basin versus utroque latere denticulo munitis ; perianthio prismatico angulis pauld alato , ali uno alterove dente ornatà , ore ciliato-dentato , fois in- volucralibus longioribus integerrimis interdüm denticulo laterali instructis. Sxs. Jungermannia coadunataSwartz, L r. p.1 850.—Schwægr. Prodr. p. 28. — Web. Prodr. p+ 81. — Lophocolea coadunala Montag. F1. Boliv. (in d'Orbigny Foy. Amér. Mérid.) p- 77: Specimina Swartziana ! ! — Nees ab Esenb. Sy. Hepat. P: 158- — Montag. Voy. Boni.e, Crypt. p. Has. inter Muscos præsertim Bartramiæ pomiformis Var: ser in cæspitibus eam invenit in freto Magellanico cl. Hom- ron. re BOTANIQUE. 57 JUNGERMANNIA Linn. emend. Perianthium terminale, tubulosum, à basi vel sal- tem apicem versès plicato-angulosum et in lacinias deniquè tres ad sex fissum aut lacinulatum denticu- Jatumve, membranaceum, liberum neque cum in— volucro nisi ad basin, quod rarissimè accidit, con— cretum. Involueri folia in plerisque discreta, aliis pauca caulinis conformia , aliis plura imbricata dif- formia, Calyptra inclusa, rarissimo Casu prominens. Capsula ad basin usquè quadrivalvis, firma. Ela- teres fugaces, mediis valvulis innati, dispiri. An- theridia globosa, filamento brevi suffulta, in folio- rum involucralium subconformium sæpè inflatorum axillis sita, monoica rariüs dioica. Caulis repens aut prostratus, vel simplex vel ramosus. Folia suc- cuba, integra vel bi-pluridentata, nonnullis Sca- paniarum ad instar complicata, paucis multifida, laciniis setaceis articulatis. Fructificatio terminalis , ramo vel caule florifero in quibusdam à sterili di- verso. Plantæ terricolæ vel super Muscis parasitæ, CæS- pitosæ. Flagella subindè accedunt. Amphigastria, ubi adsunt, subulata aut latiora. Genus vastisSinum maximam partem Europæ et Americæ magis sep- tentrionali adscriptum, paucis per totum trrarume orbem dispersis. 258 VOYAGE AU POLE SUD. JUNGERMANNIA SCHisMoIdEs Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 47, fig. 4. J. caule erecto elongato flageliformi-radiculoso innovationibus ventralibus parcè ramoso, foliis arctè imbricatis semiverticalibus ovatis deflexis conveæis basi subsaccatis apice sinu latissimo obtuso bifidis, lacinis brevibus acutis inferiore réflexo ; perianthio oblongo Sursüm plicato ore constricto dentato. Jungermannia schismoides Montag. 4° Centur. n. 23, in Ann. Sc. nat. Avril 1843, p-250.— N.ab E. L. et G. Syn. Hepal.p. 81.—Tayl. Hepat. Antarct. in Lond. Journ. of Botan. July 1844, p- 375: Har. cum Mastigobryo involuto et Lepidozié filamentosä inter caules Oncophori dichotomi in insulis Auckland à el. Hombron detecta Desc. Species pulchra, magna, uncias quatuor assequens » erecta, cauhbus r8) p L, p {1 g + PR dE 7 ngatus, flagelliformi-radiculosus , deorsüm filiformi-attenuatus , radici- formis , denudatus, mox verd foliosus, ob innovationes ventrales conformes sub flore femineo oriundas parcè et flexuoso-ramosus; ramis fastigiatis. Folia subverticalia, semi-amplectentia , arctè imbricata, ovata, patenti-deflexa, ferè millimetrum longa ; sub tùs margineque ventrali reflexo concava, margine superiori dor- salive convexa, basi subsaccata , apice sinu amplo obtuso bifida, laciniis brevibus acuminatis mucronatis, interdüm at perrar0 piligeris. Color fuscus. Retis maculæ irregulares , interstitiis flexuosis. Fructus terminalis, propter innovationes et lateralis- Folia involucralia ampliora, erecta, cæterùm conformia, perian- thio duplô minora, sinu profundiore angustioreque acuto bifi- da, laciniis inflexis conniventibus, Peréanthium oblongum, linean BOTANIQUE. 259 iongum , sursùm plicatum , vix attenuatum , ore dentato ; deati- bus quandoque ciliformibus. Péstilla multa in fundo perianthii. Oss. Notre J. schismoides est fort voisin, comme je l'avais d’abord entrevu, du J. piligera N. ab E., es- pèce dont je ne possède que la variété a, major, vue par M. Nees. Elle en diffère néanmoins par sa taille très-élancée, par ses périanthes qui deviennent laté- raux, grâce aux innovations hypogynes, enfin par ses feuilles, dont le sinus apicilaire est plus large, moins profond, et les lobes plus étroits, plus mousses, plus rarement mucronés et plus rarement encore ter- minés par un poil. Dans notre plante, l’orifice du périanthe n’est que denté, mais nous avons trouvé des exemplaires où les dents portaient un cil com- posé de deux ou trois cellules linéaires, hyalines et placées bout à bout. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 17,f. 1. «, Jungermannia schismoïdes vu de grandeur na- turelle. 8, portion de la tige vue par le dos, portant trois paires de feuilles et grossie environ 12 ire c, la même vue en dessous ou par le vent t. d,une paire defeuilles, vues du même côté et à un x groseïssement double du précédent. e,e, deux feuilles détachées du sommet des rameaux et grossies 16 fois. f, portion de rameau portant un périanthe £, accompa- gné de ses feuilles involucrales 4, 4. On voit en é, un périanthe isolé au fond duquel paraît par transparence la capsule #, encore jeune. / et / montrent les deux _— involuerales détachées ; ces quatre figures sont gr ossies de 7 à 16 fois. m», réseau des feuilles vu à un grossissement de 125 fois. 260 VOYAGE AU POLE SUD. JUNGERMANNIA INVOLUTIFOLIA Montag. J. caule subsimplici procumbente ventre nudo , foliis semiverti- calibus adscendentibus ovatis obtusis integerrimis, basi dorsali latè amplectente, cucullatä, marginibus incurvis, fructu.……. Jung germannia involutifolia Montag. in N.ab E. L. et G. Syn. Hepat. p. 81.—Gottsche, Zc. Hepat. ined. Has. locis inundatis in freto Magellanico inter cæspites Hypni fluitantis Linn. à cl. Hombron circa Port-Famine inventa. Drsc. Caulis gracilis, ventre nudus, tres uncias longus , æ- piüs simplex, rard bifurcatus, deorsüm foliis orbatus attenuatus. Folia alterna, infernè dissitiuscula, supernè imbricata, interdum uno latere versa, semiverticalia, ovata, caulem amplectentia, basi cucullata , apice obtuso obtusèque emarginata, margine dorsali convexo ventralique recto breviore latè involutis. Color fusco- nigricans. Fructus desideratur. Oss. Cette Hépatique ressemble beaucoup au J. Don- niana Hook. dont elle diffère par ses feuilles un peu diversement conformées, non pas bidentées au som- met, mais présentant une He RE échancrure qu'on ne saurait bien voir qu’en étalant leurs bords enroulés. C'est même plutôt une troncature, car les deux extrémités mousses de l’échancrure sont à peine séparées par une sinuosité. BOTANIQUE. 961 JUNGERMANNIA PUNICEA N. ab E. Botanique, Cryptogamie, PI. 47, fig. 3. J. caule brevi ramoso arcuato rigidulo ramorum apicibus atte- nuatis flagellisque crassis repente apice adscendente , foliis semi- verticalibus subrotundis imbricatis concavis emarginato-bifidis, dentibus acutiusculis conniventibus, foliis involucralibus majoribus patulis dentatis basi connalis : perianthio trigono-pyramidali pli- cato ore dentato. Jungermannia puricea Nees ab Esenb. Hep. Jav. p. 32. — Syn. Hepat. p. 97. Has. in plantà quâdam monocotyledoneà emortuà cæspites densos efformans et in insulis Auckland à cl. Hombron lecta. Oss. Cette espèce a été vue par M. Nees d'Esen- beck, qui en a approuvé la détermination. On pourra lire sa description dans les Hepaticæ Javanicæ de ce savant célèbre. EXPLICATION DES FIGURES. PL 19,f. 3. a, Jungermannia punicea vue de grandeur natu- relle. &, un individu grossi. e, une paire de feuilles vues en des- sus. d, les mêmes vues de côté. e, e, e, e, une feuille isolée vue sous différents aspects et, comme les figures e et d, grossie envi- ron 25 fois. f, réseau des feuilles grossi 380 fois. SCAPANIA Lindbg. Perianthium terminale, læve, à tergo ventreque compressum ante setæ emissionem apice decurvum herbaceo-membranaceum, ore truncato nudo aut 262 VOYAGE AU POLE SUD. ciliolato. Involucri folia duo libera caulinis subcon- formia, quandoquè magis denticulata et acutiora. Pistilla pauca. Capsula ovalis, firma , ad basin usquè quadrivalvis. Elateres valvis mediis inserti, longi, dispiri. Flores masculi in eâdem vel in diversà stirpe. Antheridia aggregata in angulis foliorum perigonia- lium reliquis sæpè minorum basi ventricosorum lo- bisque ferè æqualibus præditorum. Rhizoma perenne, “epens, nudum, ramosum, persistens. Rami foliosi erecti vel in aquis fluitantes. Folia biloba, bifida, bipartita, dorso complicata , disticho-declinata vel et subheteromalla , loborum altero dorsali altero ven- trali; margines folii vel ciliato-denticulati vel inte- gerrimi. Amphigastria nulla. Plantæ terricolæ, saxicolæ, rivulares, speciosæ umbram et humiditatem præamantes. Icon. Nostra, t. 16, f. 2 et f. 4.— Hook. Brit. Jungerm. t. 22, 24 et 67.— Corda in Sturm, F. Germ. Crypt. 22, 23, t. 29. SCAPANIA URvILLIANA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 46, fig. 2. S, fragrans Code orortn Ainbnt ms + 3 a LA LEZ 4 Î gai th 1 €coso osoinfernè nudo, supernè folioso, foliis inferioribus minuhs Squamiformibus remotis apice obtusè emarginatis, supremis densè imbricatis ambitu inœæqualiter denticulatis emarginato-bilobis non complicatis, omnibus semiverticalibus ampleæicaulibus anticè de- currentibus posticè sibimet incumbentibus margine undulals ; fructu.. … "Tan nnannen SUC- fous BOTANIQUE. 265 Plagiochila(Scapania) UrvillianaMontag. 4, Centur.n.16.1.c. P- 245. — Scapania Urvilliana Montag. in N.ab E.L. et G. Syn. Hepat. p. 63. — Gottsche Ice. Hep. ined. — Tayl. Hepat. Antarct. in Lond. Journ. of Bot. Sept. 1844. p. 468, sub Gymnanthe. Has. in freto Magellanico, ubi eam detexit ill. d'Urville. Desc. Rhizoma repens , ramosum, ? millim. crassum, succu- lentum, squamulis radicellisque albis munitum. Rami erecti, feré unciales, ejusdem ac rhizoma structuræ, basi nudi, à medio ad apicem usque incrassatum foliosi. Folie carnosa, verticalia ; amplexicaulia, suborbiculata, erecto-patentia, integra vel emar- ginato-biloba , lobis obtusis inæqualibus sinu obtuso acutove discretis, ambitu integerrima vel denticulata, inferiora distantia minoraque subrepando-emarginata, suprema densiüs imbricata étampliora, texturâ crassä subcarnosâ succulentà insignia. Color ë viridi lutescens, Otor fragrans, aniseus. Reis maculæ parvæ, marginales quadratæ, cæteræ rotundæ, granulosæ , opacæ , inter- stitiis indistinctis. Fructificatio deest. Os. Comme l'a très-bien vu mon illustre ami, M, le professeur Nees d’Esenbeck , cette plante for- Mera probablement un jour, avec la Scapania surcu- losa, un genre que l'absence de la fructification ne permet pas d'établir aujourd’hui. Toutefois, je lis dans l'énumération des Hépatiques du Voyage au Pôle antarctique*, dirigé par le capitaine J. Ross, que M. Taylor a rattaché cette espèce à son genre Gym- anthe , qui a pour type le Jungermannia saccala Hook.?, Ce genre a été publié dans le Pugillus NU de M. Lehmann. 1 London Journ. of Botany by Sir W. J. Hooker, n° xxx, p. 468. ? Musci Exotici, t. 16. 264 VOYAGE AU POLE SUD. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 16, f. 2. a, deux individus du Scapania Urvilliana vus de ‘ grandeur näturelle. #, portion du bas d’une tige garnie de ses feuilles. c, sommet de cette méme tige vue en dessous ou par le ventre. d, la même vue par le dos. e, e, feuilles du sommet de la tige étalées. f, ; /, f; feuilles inférieures. Toutes ces figures sont grossies de 6 à 8 fois en diamètre. SCAPANIA CLANDESTINA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 46, fig. 4. S. caule simplici basi capillaceä in Muscis fluitantibus radicellis tenuissimis adhærente, folis distichis distantibus, supremis ap- Proximatis complicato-bilobis , lobis ovatis apice breviter bifidis, Jumoribus integris, adultis ambitu tenuissime denticulatis, dorsali patenti, ventrali erecto basi extrorsüm amplo subauriculato inter- düm caulem excedente ; perianthio…… Plagiochila (Scapania) clandestina Montag. 4° Centur. n.47- in Ann. Sc. nat. Bot. Avril, 1843, p. 247.—Scapania clandestina Montag. ir N. ab E. L. et G. Syn. Hepat. p.73.—Gôttsche. Icon. Hepat. ined. Has. inter caules Æypni fluitantis Lion. in inundatis per sta- tiones in locis Port-Gallant et Port-Famine dictis à el. Hombron detecta. Drsc. Planta exigua, inter caules Hypni fluitantis L., quibus basi perquam attenuatà capillaceä radicellisque arctissimè adhæ- ret, omnino sepulta, Caulis specie serram minutam bilateralem vel lezgumen generi Bisserulæ proprium referens, simplicissimus, gracillimus (+ ad { millim. crassus), decem ad quindecim lineas longus, semilineam cum foliis expansis latus, deorsum tractu longo foliis orbatus, et arachnoiïdeo-attenuatus, ventre hinc iudè BOTANIQUE. 265 radicellis munitus. Fo/ia parva, distantia, rard nisi supernè im- bricata, alterna, verticalia, semi-amplectentia , horizontaliter ex- plicata, inæqualiter complicato-biloba, lobulis ovatis acuminatis sinu fato recurvo obtuso profundo discretis , apice bidentatis ! — In folis inferioribus lobuli valdè inæquales, lobulo dorsali quäm ventrali triplo minore, subintegri; in superioribus vero hic lo- bulus dorsalis sensim increscit, tm uterque apice tandem bifi- do-bimucronatus et toto ambitu pulchrè denticulato-serrulatus evadit. Color fuscus. Retis maculæ parvulæ , hexagonæ, angulis rotundatis, pellucidæ, interstitiis spissitudine mediocri præditis. Perianthium deest. Oss. Cette espèce, à laquelle il ne manque que la présence du périanthe pour être dans son état de per- fection, se rapproche du Scapania curta. Elle en diffère évidemment, comme de toutes ses congénères, par les lobules des feuilles. C’est une plante éminem- ment distincte dans le genre auquel elle appartient. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 46, f. 4. a, trois individus du Scapania clandestina vus de grandeur naturelle. #, bas d’une tige garnie de ses feuilles, vue par le dos et grossie 8 fois. e, sommet de la même tige, vu de la même manière et au même grossissement , lequel permet à peine d'observer les fines dentelures du bord. d, portion de tige garnie de quatre feuilles, vues par le ventre, et grossie un peu plus de 12 fois. e, sommité d'une tige vue par le dos et au même grossis- sement. PLAGIOCHILA Nees et Montag. Perianthium terminale, laterale vel in dichotomià 'amorum, læve, sub anthesi {otum, apice omni ætate 266 VOYAGE AU POLE SUD. à lateribus compressum, rectum apiceve decurvum, ore (plerisque obliquè) truncato dentato ciliatove rariüs nudo, integro bilabiato aut hinc fisso. In- volucri folia duo majora, erecta, caulinis subcon- formia. Pistilla multa. Capsula firma ad basin usquè quadrivalvis. Elateres mediis valvis inserti, longi, di- spiri, decidui. Flores masculi spiciformes, distichi, caule aut ramo ex apice continuo. Folia perigonalia minora arctè imbricata, basi ventricosa, apice pa- tula. Antheridia axillaria, ovalia. Plantæ terricolæ, rarissimè corticicolæ, speciosæ. Caulis primarius (rhizoma ) repens vel procumbens, nonnullis stolonifer. Rami erecti procumbentes as- cendentesque, radiculas rard agentes, simplices, dichotomi, dendroïdei, pinnati. Folia suecuba, di- midiata, sæpiüs subsecunda, margine dorsali recto reflexo, in multis denticulato vel ciliato. Amphigas- tria in paucis obvia. Icon. Nostra, t. 16, f. 3.—Lindenbg. Monogr. gen. Plagiochilæ omnes species illustratas complectens. PLaciocmiLa Javanica Nees et Montag. P. caule repente, ramis erectis irregulariter pinnatis, foliis sub- verticalibus imbricatis semicordatis apice angustioribus et obtusis ibidemque inæqualiter denticulatis subdecurvis , margine ventralt repando-crenatis basique refleæû subcristatis ; fructu in rams ter- minali, perianthio exserto oblongo, ore compresso truncao dentato- lacero. Svx. J ungermannia Javanica Swaxtz in Linn. Amænil. Acad. BOTANIQUE. 267 ed. a. X. p.115. t 5, fig. 4. Merh. Musc. illustr. L.2, f. 1. — Plagiochila Javanica Nees et Montag. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. tom. V. p. 52.—Montag. ir Webb et Berthelot. ist. nat. Canar. Phytogr. Sect.ult.p. 47. Crypt.Nilgher. in Diario citato tom. XVH, p. 12.— Lindbg. Monogr. Plagioch. p. 25. t. 4. —N.ab E. L. et G. Syn. Hepat. Fasc. 1. p. 29. Hay. aliis Jungermannieis in Van-Diemen Novæ-Hollandiæ à cl. Hombron lectis præsertim Plagiochilæ retrospeclanti pauca specimina immixta extricavi. PLAGIOCHILA CHILOSCYPHOIDEA Lindbg. P. caule repente subramoso, foliis subimbricatis semi-subverti- calibus rotundis convexis margine dorsali refleæis integerrinus , amphigastriis distantibus liberis parvis ovatis margine subuniden- latis bipartitis laciniis subulatis fleæuosis ; fructu in ramis ramu- lisve terminali, perianthio elongato obliquè obovato apice dilatato imeurvo rotundato bilabiato. Plagiochila chiloscy phoidea Lindenb. êr Lehm. Pug. VIH, p. 4. cum descriptione. Has. in freto Magellanico , inprimis loco Port-Gallant dicto inter cæspites Dicrani vel Oncophort cujusdam haud facilè deter- minandi, eùm fructu caret, cum Mastigobryo australi, Polyoto Magellanico , Plagiochilà Magellanicä , Chiloscypho amphibolio commixtam legit cl. Jacquinot. Ors. Cette espèce se trouvait mélangée avec des exemplaires du Chiloscyphus amphibolius que j'avais adressés à M. Nees d'Esenbeck , afin qu'il püt, avec connaissance de cause , enregistrer dans son Synopsis Hepaticarum, qu'il préparait alors, la nouvelle localité dans laquelle il avait été rencontré. Ce n'est que ë 268 VOYAGE AU POLE SUD. lorsque je repris plus tard l'étude des Hépatiques de cette région pour les décrire, que la présence d’un périanthe me fit apercevoir de la confusion des deux hépatiques. Mais j'avais été prévenu par M. Linden- berg, dont j'adopte ici le nom, et à la description excellente duquel je ne saurais mieux faire que de renvoyer le lecteur. PLAGIOCHILA ASPLENIOIDES Montag. et Nees. P. caule repente flagellifero , ramis erectis vel adscendentibus vagè ramosis, foliis subimbricatis oblique patentibus decurvis obo- vato-rotundatis , integerrimis denticulatisque margine dorsali re- fleco ; fructu terminali, perianthio oblongo apice dilatato compres- soque decurvo involucrum multà superante, ore truncato dentato- ciiato. ET spl SRE A Line Sp. PI. p 1597.—Hoo ook. Brit. Jung. L F3; a f. 4.)— Nees ab Esenb. Europ. Leberm. L. p. 161. — Plagiochila asplenioides M. et N. in N. ab E. op. cit. II, p. 518. — Lindenbg. Spec. Hepat. p.110. n. 68.t. 25. —N.abE. L.etG. Syr. Hepat. p. 49. Has. in cæspitibus Sphærophori coralloidis in freto Magellanico ab ill. d'Urville lectis unicum specimen junius, nec adhuc fructigerum inveni. Oss. Parmi les nombreux caractères, du reste as- sez variables, auxquels on peut reconnaître cette vieille et légitime espèce, au milieu des nombreuses congénères qui sont venues rendre sa diagnose plus difficile, il en est un que je ne vois indiqué nulle part; quoique, selon moi, il ait une assez grande valeur. Je veux parler de ce pli du milieu de la feuille qui si- BOTANIQUE. 269 mule une nervure à s'y méprendre, et tient, à ce qu'il paraît, au soulèvement en aile de son bord dorsal. On voit cela très-bien en humectant la plante et la plaçant sous une simple loupe montée. PLAGIOCHILA RETROSPECTANS N. ab E. P. caule repente, ramis erectis subdendroideis, ramulis recuruis, foliis subverticalibus patenti-imbricatis orbiculato-ovatis mucro- natis mar gine dorsali reflexis basi longe decurrentibus integerrimis sub apice serratis, ventrali minutim inæqualiter denticulato-cilia- tis; fructu terminali propter innovationes laterali ; perianthio ex- serto oblongo ore truncato breviter ciliolato. Sxn. Jungermannia retrospectans Nees ab Esenb. ir Linnæä, 1831. Heft. 4. p.619.—Plagiochila retrospectans Nees in Lindbg. Spec. Hepat. p. 123. n. 74: 1.96, — N.ab E. L. et G. Syn. Hepat. p. 52. Has. ad Van-Diemen Land prope Hobart-Town in terrä hu- mosâ ex arboribus prostratis pue idis consumptisque compo- sità à cl. Hombron lecta. 1 b 11 Specie Dsse. D ‘ptionib Neesiiin Linneæ à, Li Hepati n liceat mihisequentia ad pe respicien- tia addere. Fructus in ramis retroflexis terminalis, vel, innova- one Tee era is Len pans Folia invo- , bistertiam pe partem æquantia, lat Gest a, apice uérousités margine dorsali reflexiuscula, toto ambitu minutè denticulato-ciliata. Perianthium declinato-decurvum;, oblongum, ferè bilineare, apice lateraliter compressum, ore truncato tenuiter breviterque cilio- lato. Prstilla duodena in fundo perianthii aggregata. Color viridi- usCus. Maoulæ retis foliorum et amphigastriorum orbiculares, oblongæ , irregulares , flexuosæ. 270 VOYAGE AU POLE SUD. Os. Cette belle hépatique est une des espèces du genre, dont 1 issent le moins de prise àla confusion , et conséquemment une des plus distinctes. Elle a bien un peu le port de la grande forme du P/a- giochila heteromalla, maïs les feuilles, quoique tour- nées du même côté, ne sont pas pliées dans l’état de dessiccation. Elles sont, au contraire, serrées contre la tige, dont elles ne s’écartent un peu par leur bord supérieur que lorsqu'elles sont humectées. Leur forme est d’ailleurs différente. PLAGIOCHILA PUSILLA Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 46, fig. 3. P. cœule primario repente nudo ramos emittente subsimplices pusillos curvatos, fois distichis alternis humectis erecto-patenti- bus, in sicco cauli appressis subverticalibus ex obovato-orbiculatis œiusculis , inferioribus minimis subintegris laæis , supremis densè imbricatis majoribus anticè denticulatis ; fructu.…. Plagiochila pusilla Montag. 4° Centur. n. 15. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° sér. Avril 1843. P- 246.— Lindenbg. Spec. Hepat. p. 164. — N. ab E. L.etG. Syn. Hepat. p. 53. Has. inter Muscos et Hepaticas in terrâ Van-Diemen hancce rarissimam speciem absque perianthiis invenit cl. Hombron. Desc. Caulis primarius seu rhizoma serpens, filiformis, nu- dus , ramoso-intricatus, hinc indè sursim emittens ramos sub- simplices, semunciam longos, basi nudiusculos, attenuatos, api- cem versüs incrassatos incurvosque. Folia subverticalia , subor- biculata, planiuscula, alterna, semi - -amplexicaulia, humida patenti-erecta, sicca cauli appressa et facie inferiori sibimet con- BOTANIQUE. 971 tigua, inferiora minuta, subintegra, dissitiuscula, superiora sensim majora densiüsque imbricata, margine ferè utroque api- ceque inæqualiter grossè subduplicato serrata. Fructus deside- ratur. Os. Ce Plagiochila pygmée représente assez bien la variété y falcata du P. opposita N. ab E. (Syn. Hepat. p. 51) reçu de l'auteur lui-même sous le nom de Jungermannia conjugata var. falcata. Mais, outre que les feuilles sont opposées ei soudées à leur base dorsale, la forme mème des feuilles et leurs dente- lures sont fort dissemblables dans les deux plantes. M. Lindenberg (4. 4. c. c.) la rapproche du Plagio- chila biserialis L. et L., dont elle diffère par ses ra- meaux courts et simples, comme par ses feuilles doublement dentées, mais non ciliées. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 16, f. 3. «, deux individus de Plagiochila pusilla vus de grandeur naturelle, #, l'un des deux, celui de gauche, grossi 5 à 6 fois. c, portion du milieu d’une tige garnie de six-feuilies et grossie 8 fois. 4, coupe horizontale d’une tige garnie de deux feuilles pour montrer la disposition de celles-ci. e et f, feuilles isolées, Ces trois dernières figures sont grossies de 5 à 6 fois. PLAGIOCHILA MAGELLANICA Lindbg. P. caule repente elongato simplici à ventre repetito-prolifero vel et subfasciculato, foliis arctè imbricatis subverticalibus semiovato- orbiculatis defleæis heteromallis margine dorsali inflexis integer- rimis , ventrali minutè remotèque denticulatis aut integerrimis apice obtusis; fructu.….… Nob. 279 VOYAGE AU POLE SUD. Plagiochila magellanica Lindenbg. Spec. Hepat. p. 164. — N. ab E. L. et G. Syn. Hepat. p. 53. Has. inter cæspites Dicrant imponentis Nob. in freto Magella- nico ad Baie Saint-Nicolas à el. Jacquinot lectos plura’ individua hujusce Hepaticæ inveni. Etiam ill. d’Urville in eodem loco eam- dem legit. Oss. Cette espèce est évidemment fort voisine du Plagiochila circinalis L. et L., mais je l’en avais déjà distinguée dans la collection, en lui imposant le nom de P. Jacquinotii, que je suis forcé de reporter sur la suivante. Elle en diffère surtout par son mode de végétation et par l’inflexion manifeste et constante du bord dorsal de ses feuilles. Cette inflexion ne peut paraître en effet douteuse que dans les jeunes pousses ou vers la base des plus âgées, où les feuilles sont aussi plus distantes et non étroitement imbri- quées, comme vers le sommet des tiges. Le bord ventral est également muni de petites dentelures fort évidentes, qui le sont moins à la vérité dans les re- jetons, mais qu’une bonne loupe y fait néanmoins toujours découvrir. Au reste, dans la même toufie, on trouve aussi des tiges à feuilles entières. Ce n’est donc point par ce caractère que notre plante se dis- tingue de celle à laquelle je la compare en ce moment. Le mode de ramification du Plagiochila magellanica est en effet fort remarquable et paraît analogue à celui du P. biserialis, si j'en puis juger sur la simple phrase diagnostique de ce dernier que je trouve dans le Synopsis Hepaticarum. Le facies qu'il imprime à cette Hépatique suflirait pour la faire facilement dis- BOTANIQUE. 275 tinguer de toutes ses congénères de la même section. D'abord simple, tous les rameaux que produit la tige principale naissent de sa face ventrale, et le plus souvent près de son sommet enroulé en crosse, en sorte que la succession de ces innovations sous-api- cilaires forme une tige allongée droite, et surtout remarquable par des ressauts de distance en dis- tance, dus à la manière dont j'ai dit que se produi- saient les rameaux. Toutefois, on rencontre quelques individus chez lesquels ces rameaux proviennent di- rectement de la continuité du ventre de la tige et non pas seulement de son extrémité, et dans ce cas, lors- qu’ils sont jeunes, ils simulent parfaitement des sto- lons, comme on en voit dans plusieurs espèces du genre Jungermanne. Enfin, plusieurs autres indivi- dus m'ont présenté des rameaux didymes, ce qui donne à la plante une forme fasciculéé, sans que même alors on puisse la confondre avec le P. circi- nalis. Je regrette de ne pouvoir faire connaître le périanthe de cette espèce; il manque dans tous les exemplaires qui ont été mis à ma disposition. PLaGiocmiLa JAcQuInNoT Montag. ms. nomnrlpn fr. # Lo nrral P. caule repente, ramis ascendenti-erect laribus rs apice refleæis Hibes, foliis subverticali- bus imbricatis semiovatis defleæis subheteromallis margine dorsal reflexis integris ventrali apiceque rotundato minutè denticulatis , involucralibus toto ambitu oreque truncato perianthit elongato- clavati dentato-ciliolatis. : 18 074 VOYAGE AU POLE SUD. Has. in freto Magellanico ubi legit ill. d'Urville, qui è collec tione proprià benevolè mecum communicavit. Desc. Caulis repens, divisus, ramos adscendenti - erectos supernè emittens. Ram: biunciales, innovando-ramosissimi, in- novationibus axillaribus subfasciculatis fastigiatisque. Fo/ia in- feriora distantia , media superioraque imbricata, subverticalia, semiovata oblongave, basi nonnihil angustata, patenti-deflexa, heteromalla, margine dorsali præter apicem denticulatum inte- gerrimo leviter reflexo, non autem ut in PL. heteromallé involuto, ventrali convexo minutè denticulato. Retis maculæ rotundæ, oblongæ, nunquàm granulosæ. Folia involucralia patenti-erecta, perianthio dimidio breviora, quäm caulina minüs deflexa , cæte- rm conformia, at utroque margine denticulato-ciliolata, ciliolis dentibusve confertis minutis inæquali longitudine, ita ut folium duplicato-serratum videatur. Perianthium elongato-clavatum , trilineare, à basi attenuatà ad os compressum truncatum denti- culatum sensim ampliatum. Capsula deest. . Os. Cette espèce est si voisine des P. P. renitens et heteromalla, que c’est avec quelque défiance que je la propose. Cependant, comme je possède des types de l’une et de l’autre de ces Hépatiques, je n ose pas non plus la confondre avec elles, parce que je vois des différences telles, qu’une profonde ana- lyse n’a pas même besoin de venir au secours de la simple vue pour les distinguer. Elle me paraît donc s'éloigner du P. renitens par sa ramification fascicu- lée et par ses périanthes terminaux autrement con- formés. Bien plus voisine du P. heteromalla par la forme de ceux-ci, leur dimension plus grande, d'une part, puisque, dans l'espèce du Chili, ils acquièrent à peine la moitié de la longueur de | BOTANIQUE. 275 ceux de la plante de Magellan; d’une autre part, des feuilles caulinaires non cunéiformes, non enroulées par un de leurs bords, des feuilles involucrales mu- nies, dans tout leur pourtour, de dents inégales très- rapprochées, me semblent composer une somme de caractères qui ne peut permettre de confondre, ni même de rapprocher ces deux Hépatiques. Je trouve néanmoins, et je dois le dire, que M. Lindenberg (Mantiss. ad Monogr. Plagioch. p. 162) rapporte ma plante à cette dernière espèce, sans doute parce qu’il n'a pas vu les périanthes. GOTTSCHEA N. ab E. Apex caulis vel ramuli lateralis tumens cavusque Perianthii vicem fungens. Involucrum vel tubulosum, ore regulariter fisso, vel à foliorum amphigastrio- rum aliquot paribus cum caule tumente adscenden- bus non nihil distractis caulis apici vel calyptrâ Coalitis aut basi adnatis formatum, latere fissum. Calyptra ovata. Pistilla multa, emareida demüm ca- lyptram coronantia. Pedunculus è fundo caulis cavi emergens, longus. Capsula ovalis aut oblonga, firma, basin adusque quadrivalvis. Elateres dispiri, mediis valvis inserti (?). Floris masculi involueri folia con formia, arctiùs imbricata, basi ventricosa. Anthe- ridia multa, axillaria, aggregata, filamento longo suf- fulta. Paraphyses non observatæ. Plantæ terricolæ , muscicolæ, speciosæ, latæ, rhi- zomate repente, ramis erectis au decumbentibus 276 VOYAGE AU POLE SUD. simplicibus parciüsve ramosis densè foliosis. Folia maxima totius familiæ, distichè imbricata, herbaceo- tenera, ample reticulata, maculis intercalaribus dis- tinctis, complicata, serrata, quin pinnatifida, rariüs integerrima , lobo dorsali sæpè minori in priori sec- tione dorso lobi inferioris imposito; in aliis lamellulæ plures angustæ parallelæ per lobos decurrentes. In posteriori sectione folia simpliciter complicata ut in Scapaniis. Plerisque amphigastria sunt, bifida aut emarginata, vel integerrima , vel ciliata, vel dentata. Accedunt in nonnullis foliola parca bière absque ordine cauli inter folia, ceu paleæ, inspersa. Radi- culæ ubiquè rubræ, vel è violaceo purpureæ, basin versüs denso agmine è caule prodeunt. N. ab E. Syn. Hepat. p. 13. Icon. Nostra, t. 16, f. 1; Voy. Bonite, Crypt. t. 149, f. 4, et Ann. Sc. nat. Bot. 2 Sér. tom. XIX. t. 9, f. 2. — Hook. Musc. Exot. t. 11, 15, 39, 48, 49 et 114. — Nees ab Esenb. in Nov. Act. Nat. Curios. ARC 16.86.98 et 35. GOTTSCHEA LEHMANNIANA N. ab E. Botanique, Cryptogamie, PI. 46, fig. 4. G. ramis adscendentibus ramosis , foliorum lobo ventrah ovato- lanceolato subfalcato dorsalique foliigeno conformi subæquilongo apice discreto serratis, cristulis parvis ad lamellarum instar conspersis | amphigastriis ovatis bi-quadrifidis laciniis apice cilia- &S foliolis lanceolatis pinnatifido -laciniatis ad basin stipatis ; BOTANIQUE. 277 fructu terminali, involucri fois connatis apice subpinnatifidis acufis margine serrato-ciliatrs. Sxx. Jungermannia Lehmanniana Lindenbg in Lehm. Pug. PI. IV, p. 60. SAARIE (ABgea) Eds Ho E: in lit. ad ill. Neesium, d d. 4° Centur. n.12.in Ann. Sc. nat. Botan. Avril 1843. p. 243. Planta mas- cula , amico clariss. Gottscheo monente. Has. ad terram turfosam in insulis Auckland detexit indivi- dua mascula hujusce speciei cl. Hombron. Dssc. Caulis primarius seu rhizoma procumbens , elongatus , divisus , solo turfoso sepultus, in nostris speciminibus plerum- què masculis pallidè viridis, ramosus. Rami et illi procumbentes, complanati, furcatim divisi, fastigiati, tres uncias longi , duæ ad tres lineas lati, rigidi, terrà cui fibrillis adhærent purpureis conspurcati , apice dilatati. Folia amplexicaulia , imbricata, dis- ticha, subverticalia, horizontaliter patentia, tenuissimè mem branacea, flaccida, sub lente hyalina, sesquilineam longa, à basi ferè apicem adusque complicata, biloba, lobis subæqualibus. Lobus ventralis ovato- vel semiovato-lanceolatus, subfalcatus, al- teri lobo seu dorsali, margo cujus inferior in alæ speciem exstat, Jlongitrorshm adnatus, apice liber acutus rard obtusiusculus denticulatus — Zobus dorsalis subconformis, major verd et caulem vershs magis dilatatus; uterque margine undulatus et apice discreto serratus aut ciliolatus. Amphigastria amplexi- caulia, suborbiculata, inferiora distantia, integra et integerrima, vix repanda , superiora verd imbricata , bi-quadrifida, laciniis angustis apice basique ciliis pluribus instructis , omnia ampla, ambitu undulata varièque , ut foliorum lobulis , inflexa aut re- flexa. Inter folia ad utrumque caulis latus adsunt folia sic dicta 2e sorts seu paleæ quadratæ, ovatæ, apice et margine ciliolatæ, or vons Le peine quæ et in aliis hujusce generis specieb tur. Fructus terminalis. {nvolucrum Lu 2 LA (an incipiens? pro ratione parvum, ex foliis connatis cum ca- Jypträ, apice dentato-pinnatifidis compositum, vix sequilineam 278 VOYAGE AU POLE SUD. longum , basi plicatum. Antheridia in individuo diverso obvia, plura (quinque ad octo) in axillâ foliorum supremorum quæren- da. Antheridium globosum vel globoso-ovatum , quintam milli- metri partem metiens, filamento eâdem cum eis longitudine suffultum , intüs materie granulosâ farctum, limbo hyalino cinctum. Ons. Cette Hépatique diffère de toutes ses congé- nères par la soudure beaucoup plus prolongée des deux lobules de la feuille, dont le sommet seul est libre. Il est bon toutefois de prévenir qu’elle est ex- cessivement polymorphe. Ainsi, j'ai rencontré, mêlés à d’autres plus âgés, quelques individus jeunes qui m'ont laissé longtemps dans le doute s'ils apparte- naient Ou non au même type. Je ne connaissais que par sa description le Junger- mannia Lehmanniana Lindbg., lorsque j'ai déterminé cetteespèce, et comme ses caractères, exposés dans le quatrième Pugillus de M. Lehmann, ne cadraient pas parfaitement avec ceux que j'avais sous les yeux, sans doute à cause que mon analyse et mon obser- vation portaient sur des individus mâles , j'ai pensé qu'elle était inédite et je me suis empressé de la dé- dier à l’un des savants naturalistes de l’expédition au pôle Sud. M. Gotische, l’un des collaborateurs du Synopsis Hepaticarum , voulut bien me tirer de mon erreur, en m'adressant, à l'appui de ses observations, un échantillon du Goftschea Lehmanniana, qui de- vint pour moi un argument sans réplique. Cette es- pèce est bien certainement une des plus élégantes de ce beau genre, et comme elle n'avait pas encore eu BOTANIQUE. 279 les honneurs d’une figure, je m’applaudis de l'ini- tiative que j'ai prise en la faisant représenter dans notre Atlas cryptogamique. EXPLICATION DES FIGURES. PL. 16, f. 1. a, Gottschea Lehmanniana vue en dessous et de grandeur naturelle. 5, une paire de feuilles vues aussi en dessous ainsi que leur amphigastre c. On voit en d, une feuille isolée, mais tenant pourtant encore à la tige et dans sa position natu- relle. La figure e, représente une autre feuille et son amphigastre dépliés et vus sur leur plan, et montre leur mode d'insertion au- tour de la tige. f, plan d’un troncon de celle-ci. g, présente un amphigastre tenant encore à la tige et vu par devant. 4, le même vu par derrière ou par le ventre. #, le même enfin, détaché tout à fait. Ces trois figures g, k, à, montrent les amphigastres du bas et du milieu de la tige, mais Reurs se se FRE à mesure qu'ils s'élèvent, et l’on a supé comme celui que l’on voit en /.—m, représente une portion de tige avec quelques-unes de ces folioles », dont j'ai parlé dans la descrip- tion. o, sommet d’une feuille caulinaire très-grossie, pour mon- trer les maïlles de son réseau. A l'exception de cette dernière figure, qui est grossie 50 fois, et de la figure m, qui l'est environ 16 fois, toutes les autres sont vues à un grossissement d'à peu près is. GOTTSCHEA LAMELLATA N. ab E. G. ramis adscendentibus divisis, fohis complicatis ad medium -usque bifidis, lobis æqualibus ovatis extùs parallelo-lamellatis apice pinnatifidis lacinulis cristisque dentatis, amphigastriis sub- quadratis profundè bifidis, lacinüis spinuloso-dentalis fructu.…… caule ramentaceo-folioloso. - ë : É ; A ts Sn, Jungermannia lamellata Hook. Muse. Exot. t. 49. 280 VOYAGE AU POLE SUD. Spreng. Syst. Feget. IV, p. 220. — Gottschea lamellata Nees ab Esenb. Syn. Hepat. p. 20. Has. in freto Magellanico, loco Port-Gallant dicto, ad terram truncosque quibus sensim adrepit, locis humidis et umbrosis hancce pulcherrimam speciem sine fructu legit cl. Jacquinot. BOTANIQUE. 281 FamiziA IE MUSCE Dill. Linn. Orno. I MUSCI ACROCARPI Tri8. L SPHAGNEZÆ Brid. | SPHAGNUM Dill. Peristomium nullum. Capsula æqualis, ovata aut subrotundo-urceolata, in apice ramulorum in recep- taculum lentiforme dilatato-sessilis , evaginulata, exannulata, operculum planum ad maturitatem cum crepitu dejiciens. Calyptra persistens, capsulæ basi adnata, medio rumpens. Flos monoïcus : masculus clavæformis in ramis terminalis; antheridia plurima paraphysibus articulatis stipata. Femineus in ramis Supremis terminalis; pistilla paucissima, unico fe- Cundo, paraphysibus destituta. Musci molles, flaccidi, spongiosi, ramosi, ramis fasciculatis, in turfosis uliginosis et ericetis totius orbis vitam degentes. Folia imbricata, concava, ener- via, pulchrè reticulata, diaphana. Icon. Hedw. Fundam. Musc. P. I. t. I et I. SPHAGNUM ACUTIFOLIUM Ehrh. S. caule erecto subramoso, ramudis fiiformibus fasciculatis , fois ovato-lanceolatis concavis apice suberosis quinquefariam 282 VOYAGE AU POLE SUD. tmbricatis erecto—patulis , capsulä obovatä eæsertà, pedunculo gracili. Sy. Sphagnum capillifolium Hedw. Sp. Musc. p. 28.—Engl. Bot. t. 1406.—Moug. et Nestl. Surp. Voges. exs. n.11.—Brid. Bryol. univ. 1. p. 11. — Sphagnum acutifolum Ehrh. Crypt. exsic. n. 72.— Nees ab Esenb. in Bryol. Germ. p. 19. t. 3, f. 8. — Hook. et Tayl. Musc. Brit. t. 4. Has. in freto Magellanico ill. d'Urville et cl. Jacquinot hanc speciem legerunt. Tris. I GRIMMIEZÆ Arn. GRIMMIA Ehrb. Peristomium simplex. Dentes sedecim pyramidati pertusi, rariüs imperforati, vel inæqualiter bi-plu- rifidi. Capsula æqualis immersa vel exserta cum et absque annulo. Pedunculus rectus curvatusve. Oper- culum conicum vel convexo-conoïideum rostellatum. Calyptra mitræformis basi sublacera, rard integra, lævis aut vix striata. Semina exigua, globulosa, læ- via. Flos monoicus aut dioicus : masculus axillaris aut terminalis gemmiformis ex antheridiis quatuor ad viginti paraphysibusque paucis vel nullis; femineus terminalis è pistillis tres ad sex aut pluribus cum paraphysibus masculi constantes. Musci perennes, cæspitosi, pulvinati, in saxis, rupibus terrâque nudà, rarissimè ad corticem ar- borum totius terrarum orbis viventes. Icon. Hedw. Muse. Frond. 1. 1. 39, et II. t. 31. B. — Engl. Bot. 1. 2771.—Schwægr. Suppl. IV. t. 306. BOTAN IQUE. 2835 GRIMMIA AFRICANA ÂArn. G. caule erecto ramoso , foliis oblongo-lanceolatis carinatis nervo in pilum canum dentatum desinente percursis, pedunculo arcuato, capsulà pendulà striatà subrotundä operculo depresso-convexo apiculato, peristomii dentibus laceris perforatisque. Sun. Fissidens pulvinatus B africanus Hedw. Sp. Musc. p 159. t. 40, f. 4-6. imperfecta. — Dicranum cribrosum Brid. Sp. Musc. Ep. 212. — Grimmia africana Axn. Dispos. méthod. p. 21. — Dryptodon obtusus Brid. Bryol. univ. TV. p. 198. Has. in planitiebus humidis, quas præcinguntmontes altissimi, ad saxa et rupes prope Hobart-Town in Australasià fructiferam legit hancce speciem cl. Hombron. RACOMITRIUM Brid. Peristomium simplex. Dentes sedecim basin ad- usque in lacinias plures filiformes divisi. Capsula terminalis, æqualis, longipedunculata, exannulata. Operculum subulatum, rectum. Calyptra mitræfor- mis capsulà brevior, basi lacera. Flos dioicus : mas- culus gemmiformis, alaris, rariüs terminalis. Anthe- ridia sex ad viginti cum vel absque paraphysibus tenerrimis æqualiter articulatis; femineus terminalis aut propter innovationes axillaris, è pistillis sex ad decem cum paraphysibus masculi constantes. Musci cæspitosi, perennes, terresires, rupestres rard aquatici, in regionibus temperatis utriusque he- misphærii vitam degentes. Icon. Hedw. Musc. Frond. UL. t. 2 et 3. 284 VOYAGE AU POLE SUD. RACOMITRIUM LANUGINOSUM Brid. Æ. caule elongato procumbente ramoso, ramis brevibus subpin- natis , foliis lanceolatis longè acuminato-subulatis apice cano ser- ratis margine recurvis , capsulà ovatä, operculo elongato-conico. Sxx. Bryum hypnoides Linn. Sp. Plant. p. 4584. —B. lanugi- nosum Hoffm. Deutschl. Fl. X. p. 4a.— Trichostomum lanugino- sum Hedw. Musc. Frond. WI. p. 3. t. à. — Engl. Bot. t. 1348.— Racomitrium lanuginosum Brid. Mant. Musc. p.79. Ejusd. Bryol. univ. X, p. 215. Has. sterile in freto Magellanico legit ill. d'Urville. RAcoMrITrRIUM mMicrocarpuM Brid. R. coule erecto ramoso, foliis lanceolatis, margine recurvis apice cano subdenticulatis nervo continuo instructis, pedunculo brevi, capsulà ovato-rotund@ erectà, operculo conico acuminato. Sxx. Bryum hypnoides, etc. Dill. Hist. Musc. p. 370.t. 47; F. 29. — B. microcarpum Gmel. Syst. Nut. p. 1332. — Trichos- tomum microcarpum Hedw. Sp. Muse. p. 112. t. 23, f.1-5.—Engl. Bot. t. 1440.— Moug. et Nestl. Stirp. Poges. exsic. n. 315. — Racomitrium microcarpum Brid. Mant. Musc. p- 79; et Bryol. univ. ]. p. 211. Has. in insulis Auckland sterile à cl. Hombron lectum. Oss. Je ne suis pas bien certain que cette Mousse, qui est privée de ses capsules, appartienne au Ra- comilrium microcarpum, quoique tous les caractères de végétation, même celui que passent sous silence la plupart des descriptions, je veux dire le bord recourbé des feuilles, militent en faveur de cette détermination. BOTANIQUE. 088 Tais. II. SPLACHNEÆ Arn. SPLACHNUM Lin. Peristomium simplex. Dentes 16 liberi aut per paria coadunati, lineà longitudinali exarati, tandem reflexiles. Capsula terminalis, erecta, cylindrica vel oblonga, apophysi diversiformi instructa, sæpiüs longissimè pedunculata. Operculum breve, convexo- conicum , obtusum. Calyptra campanulata subintegra nuda. Flos hermaphroditus, rariùs monoicus dioicus- ve, terminalis, disciformis sterilis, elongatus ferti- lis. Antheridia sterilium octo ad triginta, pistillum unicum infecundatum, paraphysibus im utroque nu- merosis clavatis articulatis. Antheridia fertilium duo ad quatuor, pistilla unum ad octo absque paraphy= Sibus. Musci in paludosis et turfosis utriusque orbis ob- vi, perennes, rariüs annui, Cæspitosi, erecti, ter- restres aut fimincolæ. Icon. Bruch et Schimp. SPLAcaNACEæ, Splachnum t. I—IX, sed imprimis t. IV, Haplodontem Worms- kioldii exponens ; omnes eximiæ. SPLACHNUM PLAGIOPUS Montag. ms. S. cœæspitosum , caule erecto apice innovationibus fasciculato- ramoso, foliis lanceolatis vel obovatis acuminatis , nervo CONSpIeue subevanido , longè cuspidatis integerrimis , pedunculo brevissimo basi geniculato (1), capsulà oblongo-cylindraceñ. unà cum ape 266 VOYAGE AU POLE SUD. Physt obcomcä clavatä, operculo convexo-conico (siccä et veterand pyriforma. ) Has. in insulis Auckland hancce, ut nt pluribus congeneri- bus aflinis sit , speciem me sententiä distinctissimam legitimam- que legit cl. Hombron. Desc. Cæspites maguos pulvinatos hic muscus in terr tur- fosà eflicit. Caulis erectus, uncialis, longior, longo intervallo à basi simplex, laxè foliosus , totus radicellis purpureis tomentum densum efformantibus caulesque proximos simul revincientibus coopertus, apicem versüs propter innovationes hypogyneas basi tandem radices agentes et à matre separabiles confertim et sub- fasciculato-ramulosus. Folia caulina dissita, oblongo-lanceolata, decolora , ramealia et apicalia imbricata, elongato-obovata , viri- dia, omnia acuminata, nervo subevanido, longè cuspidata, cus- pide latitudinem folii æquante. Retis areolæ marginales paralle- logrammæ , cæteræ oblongo-polygonæ, mediocres. Flores maseuli in ramulis binis sub flore fertili enatis terminales, gemmiformes, rar alares. An/heridia decem ad quindecim, juniora brevia, vi- ridia, intüs succosa granulosa, paraphysibus minusculis stipata; adulta verd multo majora, clavata, brunnea, laxè reticulata, pa- raphysibus ipsamet superantibus luteolis crassis obtusis longè articulatis, articulis sæpè, ut mos est Confervarum quarumdam, alternatim constrictis, concomitatæ. Folit involucralia exteriora reliquis similia , interiora vero sensim sensimque angustiora ; In- timo lineari. Fos fertilis et ipse terminalis. Folia perichætialia à caulinis supremis non aut vix diversa. Vaginula ovata, brevis- sima, semimillimetro brevior, paululüm obliqua, pistillis non- nullis abortivis residuis onusta, paraphysibus nullis, brunnea. Pedunculus sesquilineam ad tres lineas longus, pro ratione cras- sus, firmus , badius, basi leniter, manifesté tamen, geniculatus, undè nomen traxi specificum, vix tortilis, supernè in apophysin Capsulæ dilatatus. Capsula diversiformis prout junior, matura, effœta, sicca aut madida visa, typicè oblongo-cylindracea, vix Ross - E . A , PRES A tra ysioh , somilin E. anon L 3 La die: * BOTANIQUE. 287 apophysis valdè hygroscopicam, è cellulis oblongis amplis cous- tantem , cum eâ autem junior et madida clavam referens , sicca vero capsulam Bryé pyriformi æmulans, ætate fusca, stomato- phora, ad lentem tenuissimè transversimque lineolata, quod à cellulis tramæ crassè limitatis absque dubio pendet. Peristomi dentes sedecim triangulares s. pyramidati, basi in membranam à sporangio structurà non diversam coaliti, per paria coadunati, tenuissimè membranacei, primd luteoli tandem albi, madore conniventes et orificium capsulæ planè occludentes, siccitate in- flexi rariüs reflexiles, transversim striatuli, punctati, line longi- tudinali, non nisi apicem versus conspicuà, exarati. Columella cylindrica in capitulum os capsulæ non superans dilatata. Op-r- culum convexo-conicum , obtusissimum , rubicundum , capsulà triplo quadruplôve minus. Calyptra conica, campanulata , stylo residuo apiculata, basi pluriès fissa, margine inflexo, stramineo- virens, apice rufa, capsulà brevior, maturè decidua. Sporæ mi- nutæ , globosæ , læves, virides. Oss. Cette espèce, qu'avant de l'avoir étudiée j'avais prise pour une variété du Splachnum mnioides, en diffère essentiellement, ainsi que de plusieurs au— tres de ses congénères, avec lesquelles elle a aussi plus ou moins d’affinité. Ainsi, on la distinguera sû- rement de l’espèce que je viens de nommer, soit par son court pédoncule un peu recourbé en genou à la base, soit par les dents de son péristome autrement conformées, soit enfin par son opercule conique, ob- tus sans mamelon. Elle diffère du Splachnum Adam- Sianum par la nervure de ses feuilles qui se perd dans le prolongement en pointe et ne s’évanouit pas avant d'arriver au sommet, par son apophyse plus lon- gue et non pas plus courte que la capsule, par l’ab- sence de fleurs mâles en disque et par la forme des 288 VOYAGE AU POLE SUD. paraphyses qui accompagnent celles-ci, enfin par la brièveté du pédoncule. Mais l'espèce dont la nôtre se rapproche le plus est sans contredit le Splachnum octoblepharum, que je ne connais autrement que par les figures qu’en ont données MM. Hooker et Schwæ- grichen, Les caractères des deux Mousses concordent tellement, que je n’eusse pas hésité à y rapporter la mienne, si je n'avais trouvé des fleurs mâles très-dif- férentes et une columelle saillante au dehors de la capsule. Rien ne prouve mieux l'extrême difficulté de la détermination des plantes cellulaires, que cette m- décision où peuvent vous laisser encore deux figures et deux descriptions. Le plus petit fragment de la plante remplirait quelquefois mieux le but. Au moment de livrer ces feuilles à l'impression, une énumération des Musci antarctici insérée par MM. le D' Hooker et W. Wilson dans le numéro d'Octobre (p. 539) du London Journal of Botany, m'apprend qu’une espèce du même genre et prove- nant de la même localité a été publiée sous le nom de Splachnum purpurascens. Ces botanistes la disent également voisine du S$. octoblepharum. Je regrette fort que la brièveté de la diagnose, qui d’ailleurs ne parle pas de ce caractère si saillant de la courbure du pédoncule, ne me permette pas de décider si nos deux Mousses sont ou ne sont pas une seule et même es- à pèce. BOTANIQUE. 289 TriB. IV. ORTHOTRICHEZÆ aArn. ORTHOTRICHUM Hedw. Peristomium simplex vel duplex, rariüs nullum , exterius intüs sub ore capsulæ è strato interiore oriun- dum, è dentibus triginta et duo geminatim vel bige- minatim concretis, dentesque sedecim vel octo tan- tm mentientibus, siccitate erectis, patentibus vel reflexis constans. Interius verd, quod è sporangio oritur, ciliis octo æqualibus vel sedecim alternatim brevioribus seu paribus, teneris , hyalinis aut robus- tioribus punctulato-coloratis, compositum. Capsula sessilis, emergens vel erecta, pyriformis, collo plùs minüs elongato, octies sedecies striata (unà specie exceptà), striæ cum dentibus alternantes, sic- citate prominentes. Operculum & basi convexà plüs . minüsve acuminatum. Calyptra conica aut campanu- lata, carinato-plicata, rariüs lævis, basi crenato-la- cerata, sursüm in plerisque pilosa, pilis erectis. Flos monoicus aut dioicus; masculus gemmiformis aut alaris ex antheridiis quatuor ad octo elongato-ovatis cum vel absque paraphysibus; femineus terminalis ex totidem pistillis perichætio vaginante carentibus, paraphysibus masculi stipatis, constantes. . Musci perennes, corticolæ, rupestres, nunquam terrestres per totum terrarum orbem viventes, pulvi- nato—-cæspitosi. Icon. Hedw. Muse. Frond. I. t. 36 et 37.—Ejusd. 19 2560 VOYAGE AU POLE SUD. Fund. Musc. À. t. 8, f. 47-54. — Bruch et Schimp. ORTHOTRICHEÆ. Orthotrichum, de more eximiæ. ORTHOTRICHUM MAGELLANICUM Montag ‘ Botanique, Cryptogamie, PI. 20, fig. 2. O. cœæspitosum, caule basi repente ramoso, ramis brevibus erec- tis ad apicem incrassatis, fois confertis à basi ovatä concavä li- neari-subulatis secundis siccitate incurvis, nervo ante apicem evanido instructis, integerrimis ; capsulæ clavatæ striatæ longè exæsertæ operculo convexo mucronato, peristomi duplicis dentibus 46 per paria approximatis erecto-conniventibus, in sicco reflexis, ciliis A6 planis trregularibus, calyptrà parcè pilosà. Orthotrichum magellanicum Montag. 4° Centur. n. 10. in Ann. Se. nat. Botan. Avril 1843. p. 242. Has. in cortice arborum et fruticum in freto Magellanico, loco Port-Famine dicto à el. Jacquinot detectum. Desc. Cæspituli parvi, pulvinati. Caules basi repentes, demüm erecti, vix quatuor lineas longi, fastigiato - ramosi; densè foliosi, ramis apice incrassatis uncinato-incurvis. Folia densissimè undiquè imbricata, è basi ovatà concavâ lineari- subulata, apicem vershs ramorum falcato-secunda, siccitate incurva , pervo ante finem evanescente percursa ; integerrima. Retis areolæ basilares fusiformi -elongatæ, marginales qua- dratæ , apicales crassiores orbiculares. Color viridi-lutescens. Flos masculus lateralis, axillaris, gemmiformis. Folia à nyolucralia latë ovata, ventricosa, acuminata, acumine brevi sæpius obtuso, nervo dimidiato instructa. Antheridia quatuor, pedicello brevi suffulta, lanceolata, acuta, laxè reticulata, paraphysibus nullis stipata. Folia perichætialia à caulinis supremis parüm diversa , basi tamen ampliora, quandoquè apice recurva vel subincurva: Vaginula cylindriea, brevis, paraphysibus longissimis breviter- BOTANIQUE. 291 que articulatis basi duplici serie cellularum compositis cireum- data. Pedunculus lineam sesquilineam longus, luteus, dextrorsüm (non autem sinistrorshm, ut perperam propter rationes in iconum nostrarum explanatione memorandas depictus fuit) tortilis, in capsulam supernè dilatatus. Capsula matura nondum deopercu- lata subclavata, lougè exserta, leniter striatula, sed effœta subcy- lindrica, angustior, octies striata, striis profundis, peduneulo concolor. Peristomium duplex ; exterius dentes sedecim per paria approximati, erecto-conniventes, siccitate reflexiles, latè lanceo- lati, obtusi, lineâ mediä longitrorsüm suleati, pallidi , tandem fuscescentes ; interius, cilia totidem plana, irregularia, è cellulis crassis formata, albida, erecto-conniventia, 'dentibus æqualia, è sporangio orta. Operculum convexum breviter rectèque rostra- tum, capsulæ concolor. Calyptra campanulata , acuminata , basi fissa, parcè pilosa, lutea, acumine fuscescens. Ons. Notre espèce est parfaitement distincte de toutes ses congénères qui sont venues à ma connais- sance. Peut-être, par la forme et la direction de ses feuilles, a-1-elle quelque affinité avec l'Orthotrichum Ecklonii Hornsch. (Linnæa , 1841. Heft. 1. p. 129), mais elle s’en éloigne par tous ses autres caractères. MM. Hooker fils et Wilson lui comparent leur 0. Crassifolium, qui diffère évidemment du nôtre par l'absence des cils qui constituent le péristome inté- rieur, et par sa capsule lisse. EXPLICATION DES FIGURES. PL 20, €. 2. a, plusieurs individus pris dans une touffe d'Or- thotrichum magellanicum et vus de grandeur naturelle. #, un in- dividu isolé, portant en 4’, une capsule munie de son opercule, et en L”, une autre capsule déoperculée, grossi environ 5 fois. L troncon de la tige portant quelques feuilles vues à une amplifica- 292 VOYAGE AU POLE SUD. tion de 15 à 16 fois le diamètre. 4, d, d, feuilles caulinaires gros- sies de 20 à 25 fois. e, moitié de la base d’une de ces feuilles, vue à un grossissement de 100 fois le diamètre, pour en montrer le ré- seau. /, réseau du sommet de la même feuille, vu au même gros- sissement. g, vaginule chargée de quelques pistils avortés et de paraphyses, et surmontée par la base du pédoncule k, vue 16 fois plus grande que nature. ?, une paraphyse dont la partie infé- rieure, composée de plusieurs rangs de cellules, montre , comme celles en raquette des Polÿtrics, que ces organes doivent être con- sidérés comme des feuilles modifiées ; cette figure est grossie 160 fois. /, /, feuilles périchétiales grossies 46 fois. m, capsule déo- perculée grossie 10 fois et montrant ses deux péristomes , l'exté- rieur réfléchi, l'intérieur dressé et connivent. », deux dents du péristome extérieur, et o, un cil du péristome intérieur, grossis 100 RE Ps coiffe ns e fois. 4, fleur mâle, etr,r,r;,r;, feuilles de quelques bryologistes, grossies de 25 à 30 fois. CA F dune anthéridies grossies 50 fois. , une anthé- ridie isolée et grossie 160 fois. Nous devons prévenir que les figures ayant été dessinées au microscope, qui renverse les ob- jets, c'est par erreur que le pédonculeest représenté tournant de droite à gauche. MACROMITRIUM Brid. Schwægr. Peristomium simplex, dentibus 16 geminatis aut subgeminatis lanceolatis, interdum et epiphrag- mate conico dentibus interposito constans, vel duplex, dentibus exterioris ut in simplici, interiore verd è membranà apice multifido-lacerà constituto. Capsula æqualis, erecta, levis aut striata costatave, semper emersa, pedunculata, exannulata. Operculum aci- culiforme, rectum. Calyptra mitræformis, campa- nulato-conica, ut plurimüm glabra, sed et pilis erectis BOTANIQUE. 295 hirta, levis aut striata, basi multifida. Flores mo- noici; masculus gemmiformis, axillaris, paraphysi- bus copiosis stipatus ; femineus terminalis cum para- physibus masculi. Musci corticibus arborum adrepentes, in regioni- bus tropicis, ubi unà cum Schlotheimiis Orthotricho- rum europæorum vicem gerunt, obvi. Leiotheca et Macromitrium Brid. Bryol. univ. 1. p. 726 et 735. Icox. Schwægr. Suppl. IL. t. 170-173. MACROMITRIUM INCURVIFOLIUM Schwægr. M. caule repente, foliis lanceolatis acuminatis carinatis apice incurvis siccitate crispatis ; capsulà ovatà levi, operculo acicu- lari, calyptrà longè laciniatä pilosà. SxN. Orthotrichum incurvifolium Hook. et Grev. Monogr. p. 117.1. 4. — Leiotheca incurvifolia Brid. L. c. p. 732.— Macro- mitrium incurvifolium Schwægr. Suppl. Il. P. Il. p. 144. Has. in insulâ Taïti cum Cryphæä helictophyllä Nob. etiam mixta à cl. Jacquinot lecta. Tri. V. WEISSIEÆ Brid. CERATODON Brid. Peristomium simplex. Dentes sedecim basi liberi,, bipartiti, à basi ad medium trabeculis transversim connexi. Capsula inæqualis, Cernua, annulata, sub- apophysata, tandem profundè sulcata. Operculum 294 VOYAGE AU POLE SUD. conico-incurvum. Calyptra cucullata. Flores dioici ; masculus femineusque capituliformes terminales ex antheridiis vel pistillis paucis cum paraphysibus ar- ticulatis constantes. Musci cæspitosi, térrestres, perennes, extra-tro- pici. CERATODON PURPUREUS Brid. C. caule erecto dichotomo, foliis ineari-lanceolatis carinatis sic- citate intorquescentibus, pedunculo propter innovationes lateral, capsulà oblongä erecto-cernuû tandem sulcatà, operculo conico in- curvo brevi. Sxx. Mnium purpureum Linn. Sp. PI. p. 1575. — Bryum pur- pureum Neck. Meth. Musc. p. 211.— Didymodon purpureum Hook. et Tayl. Muse. Brit. p. 143. t. 20.— Dicranum purpureum Hedw. Sp. Musc. p. 136. t. 36. — Engl. Bot. €. 2262. —Moug. et Nestl. Sarp. Voges. exs. n. 24.— Ceratodon purpureus Brid. Bryol. univ. p. 480. Has. paucissima individua hujusce speciei in eodem cæspite cum B7y0 cæspititio intricata inveni. E freto Magellanico el. Jac- quinot retulit. CALYMPERES Swartz. Stoma edentulum, membranà spongiosà radiatà striatà tectum. Capsula æqualis, cylindrica aut ovato- globosa, exannulata. Calyptra capsulam planè invol- vens, striata, persistens, infrà constricta, apice CIrCa operculum sæpiüs rostellatum rimis longitudinalibus dehiscens. Sporæ minutæ, læves. Flos femineus ter- BOTANIQUE. 295 minalis. Pistilla quatuor ad duodecim, unico fecundo, paraphysibus filiformibus copiosis oblongo-articulatis Süpata. Gemmæ (?) pluribus bryologis ut antheridia habitæ et à cel. Miquel pro novo Fungi genere di- vulgato ad apices foliorum capitato-congestæ. Musci tropici, in saxis, arboribus et terrà nudà viventes, cæspitosi, perennes. Icox. Swartz in Spreng. et Schrad. Jahrb. der Gew. L. Heft. t. 1, f. 11 et 15. — Schwægr. Suppl. 1. 98 et 127.—Montag. Ann. Sc. nat. Bot. 2 Sér. Avril 1835, 1:41 9 | CALYMPERES AFZELI Swartz. C. caule erecto subsimplici, foliis oblongis obtusis integerrims, Capsulà erectà cylindricà, operculo convexo mucronato. Sxx. Calymperes Afzelir Swartz L. e. t. 1. — Brid. Bryo/. univ. IL, p. 86. — €. Palisoti Schwægr. Suppl. I. P. ILE, p. 334 1. 98. f. 1. perperàm C. lonchophyllum inscripta. Has. in corticibus arborum ; ex insulà Wanga-Reva retulit cl. Hombron. SYRRHOPODON Schwægr. Peristomium simplex, exterius. Dentes sedecim convergenti-conniventes, capsulæ interdum totum aut pro parte os claudentes. Calyptra subcampanu- lata, glabra, basi fissa. Capsula æqualis, erecta, sub- cylindrica, exannulata. Flos monoicus; masculus axillaris, gemmiformis ; femineus terminalis vel in- 296 VOYAGE AU POLE SUD. novatione ad speciem lateralis, è pistillis sex ad de- cem cum paraphysibus tenuissimis constans. Plantæ cæspitosæ , habitu proprio insignes præser- tim inter tropicos obviæ et corticem arborum ligna- que putrida habitantes. Folia basi decoloratà teneras- cente caulem amplectentia, sublinearia, tortilia, integra aut serrala. Icox. Schwægr. Suppl. t. 130, 131, 180 et 181. — Montag. Ann. Sc. nat. Bot. > Sér.tom. I. 1. 16, f. 3 etiom. Il; t. 3, f..3. SYRRHOPODON FASCICULATUS Hook. et Grev. S. caule elongato ramoso-fastigiato, foliis lanceolatis, marginatis undulatis eroso-serrulatis siccitate crispis ; capsulà teretiusculà longè pedunculatä , operculo rostrato. Syrrhopadon fasciculatus Hook. et Grev. Monogr. Edinb. Journ. of Sc. t. 1. —Schwægr. Suppl. WA. P. I], t. 299. a. — Montag. Voyage de la Bonite, Crrpt. p. Has. cæspitosus ad truncos vetustos rupesque nudas locis ir- riguis in insulà Manga-Reva ad altitudinem supra mare ducena metra à cl. Hombron lectus, at sterilis. Tris. VI. DICRANEÆ aArn. DICRANUM Hedw. Peristiomium simplex. Dentes sedecim arcuato- conniventes, ad medium bi-trifidi, eruribus parallelis subæqualibus. Capsula terminalis, inæqualis , cernua BOTANIQUE 297 vel rectiuscula, apophysi spurià vel nullà, cum et abs- que annulo. Operculum subulatum longè rostratum. Calyptra cuculliformis. Sporæ minutæ, echinulatæ. Flos terminalis dioicus , rarissimè monoicus ; mascu- lus ex antheridiis tres ad viginti quatuor filamento brevissimo suffultis paraphysibusque filiformibus æqualiter articulatis ; femineus è pistillis quatuor ad viginti et ultrà paraphysibusque masculi constantes. Musci perennes, erecti, ramosi, per totum orbem epigæi, rupestres, rariüs arboreiï vel lignicolæ. Icox. Hedw. Fundam. Musc. 1. t. 8, f. 41 et 42. — Schwægr. Suppl. WU. t. 121. — Hook. Musc. Exot. t. 139-141. — Montag. Ann. Sc. nat. Bot. % Série tom. XII. t. 1, f. 2. et tom. XIX. t. 8, f. f. Dicranum scopARIUM Hedw. D. caule ascendente ramoso, foliis secundis PHOULHOORPROEE uibu recurvis obscurè serrulatis, perichæti bus crinitis, pedunculis solituriis, capsul@ obliqué dirons ceû , operculo rostrato. SyN. Bryum scoparium Linn. Sp. PI. p. 1582. — Dicranum scoparium Hedw. Sp. Musc. p. 126.—Engl. Bot. 1. 354.—Brid. Bryol. univ. 1, p. 411. ubi omnia synonyma. Van. Reflectens : foliis valdé incurvis reflectentibus. Brid. Z ec. P- 412. Has. sterilem hunc muscum in freto Magellanico (Baies de Saint-Nicolas et de Bougainville } locis uliginosis legit cl. Jac- quinot. 298 VOYAGE AU POLE SUD. DicrANUM picuoromum Brid. Mant. D. caule longissimo erecto dichotomo, foliis à busi ovatä concavä falcato-secundis serrulatis subtortilibus, perichætialibus in cylin- drum convolutis, capsul cernuä nn strumiferd, oper- culo curvirostro mediocri. Sxn. Dicranum dichotomum Brid. Mant. Muse. p. 55. — Cecu- lyphum dichotomum Pal. Beauv. Prodr. p. 51. — Dicranum Bo- ryanum Schwægr. Suppl. AL. P.{, p. 71. t. 121. — Oncophorus dichotomus Brid. Bryol. univ. X, p. 401. Has. sterile, hinc valdè dubium, in insulis Auckland à cl. Hombron lectum. Os. J'ai dû reprendre le nom spécifique de Bridel, qui est en même temps celui de Palisot de Beauvois, la mousse que celui-ci, dans le Prodrome de son Æthéogamie, nomme Dicranum dichotomum , appar- tenant plutôt, d’après ses caractères, au genre Dryp- todon qu'aux vrais Dicranes. ? DicranUM mwroNExS Montag. — coule erecto dichotomè ramoso ox eee des PR , [4427250] ceolatis vix ac ne vix ref, ob margines convoluto-canaliculatos spiraliterque Contortos ad speciem subulatis, nervo attenuato ante apicem oblusiusculum evanido instructis, fructu.…. Dicranum? imporens Montag. 4° Centur. n. 8, in Ann. Sc. nal. Botan. Avril 1843, P- 24s. Ha. in freto Magellanico , loco Baie de Saint-Nicolas dicto, à cl Jacquinot inventum. BOTANIQUE. Dssc. Caules cæspitosi, erecti, crebrè ac dichotomè subfasci- culato-ramosi , ramis fastigiatis penicillato-acuminatis cuspida- üsve. Folia undiquè densè imbricata ; è basi ovatà semiamplexi- cauli lanceolata, vix ad apicem obtusum serrata , ob margines spiraliter convolutos ad speciem subulata, nervo attenuato ante apicem evanido percursa. In axillis foliorum superiorum gemmas foliis oblongis obtusissimis nervo ad medium evanescente ins- tructis, exterioribus brevibus , intimis vero dupl triplo longio- ribus compositas inveni, quæ, cüm antheridiis pistillisve destitutæ fuerunt, an ut flores habendæ dubius hæreo. Æetis areolæ lineari-fusiformes. Cobvr lutescenti-aureus. Reliqua desi- derantur. Os. Cette Mousse a un peule port du Dicranum sco- parium var. orthophyllum, mais elle en est manifeste- ment distincte par ses feuilles obtuses et enroulées, et par sa nervure qui disparaît avant d'atteindre le som- met. Elle se rapproche aussi du Dicranum penicillalum Hornsch, (in End. et Mart. F4. Bras. p. 13) : elle en diffère néanmoins par ses feuilles droites et non crispées par la sécheresse. Au reste, cette dernière Mousse ne m'est connue que par la description, qui n'est accompagnée d'aucune figure. CAMPYLOPUS Brid. Peristomium simplex. Dentes sedecum bifidi vel bifissiles, cruribus æqualibus. Capsula æqualis, ex- annulata, anapophysata , rariùs mæquilatera apopby- sique spurià instructa. Operculum longè cuspidatum rectiuscuium. Peduneulus flexuosus, madore in col- lum cyeneum areuatus. Calyptra conica , latere fissa, 500 VOYAGE AU POLE SUD. rarius integra, basi ciliato-fimbriata laciniatave. Flores dioici; masculus gemmiformis ut et femineus terminalis. Antheridia oc10 ad duodecim paraphysi- bus filiformibus cylindrico-articulatis concomitata. Pistilla terna ad sena, unico re cum paraphy- sibus masculi. Musci cæspitosi, in temperatis et calidis regionibus utriusque hemisphærii supra saxa, terram, rard li- gnum vitam degentes perennantesque. Icox. Hedw. Spec. Musc. t. 29, f. 1-7. t. 38, [. 1-6. — Schwægr. Suppl. I. t. 118. — Hook. Musc. Exot. 1. 138. CAMPYLOPUS ATRO—VIRENS DNirs. C. densè cœæspitosus, caule elongato erecto ramoso, ramis fastigia- hs, foliis densè imbricatis er. cétis strictis lanceolatis longè subulato- setaceis canaliculatis piiferis, pilo cano serrato, madore patenti- erectis, summis viridi-lutescentibus vel siccitate scopiformabus, cæteris atro-fuscis. Campylopus atro-virens De Notaris Syll Musc. Ital. p. 221. Has. in insulis Auckland à ci. Hombron lectus. Oss. À part le sommet des feuilles, formé par les jeunes pousses, lequel, dans ma plante, est d’un jaune verdâtre et non d’un vert pur; à part encore la lon gueur, qui est double, la mousse des îles Auckland ne diffère pas de celle des montagnes de la Lombardie. Peut-être même est-il quelque peu téméraire , en l'ab- sence de la fructification, de la distinguer du Cam- BOTANIQUE. 31 pylopus longipilus, avec lequelelle à aussi une grande affinité. Toutefois, la disposition du sommet des ra- meaux qui, dans l’une, représente un pinceau effilé, tandis que dans l’autre il donne plutôt l’idée d’un plumet ou d’un pauache, me semble fournir un signe propre à les différencier, en attendant que la fructi- cation vienne apporter de nouveaux caractères plus saillants, sur lesquels puisse se fonder une distinction plus solide elle-même. Tri. VIL TORTULEÆ Hook. TORTULA Hedw. Hook. Peristomium simplex. Dentes sedecim ad triginta duo capillifarmesdistineti vel basi in membranam plts minùs longam tessellatam aut intessellatam contexti, apice spiraliter simul contorti. Capsula subæqualis cum et absque annulo. Operculum longè conico-subu- latum. Calyptra cuculliformis, Flos terminalis mo- noicus dioicusve ; masculus disciformis subterminalis, vel gemmiformis lateralis, ex antheridiis sex ad vi- ginti et ultrà paraphysibusque filiformibus æqualiter articulatis ea stipantibus constans. Femineus termi- nalis pistillis sex ad octodecim cum paraphysibus Mmasculi compositus. Musci perennes, rariùs annui, ad terram, Saxa aut arbores in toto terrarum orbe cæspitosè cres- centes, 502 VOYAGE AU POLE SUD. Icox. Bruch et Schimper Monogr. Barbul. 1. 1-29. — Nostra, t. 20, f. 1. TorTuLa (Syntrichia) HYPERBOREA Montag. Botanique, Cryptogonie, PI. 20, fig. 4. T. cœæspitosa, caule erecto subramoso fastigiato, foluis ovato- oblongis concavis piliferis, pilo integerrimo, siccitate appresso- imbricatis non tortilibus, operculo conico-subulato dimidiam cap- sulam cylindraceam subinæquilateram æquante. Sn. Syntrichia mucronifolia R. Brow. ir Neu. Bot. Zeit. VII. p- 121. excl. synon. Schwægr. — Syntrichia hyperborea Brid. Bryol. univ. 1. p. 583 Has. ad terram in locis turfosis inundatis , tàm depressis quàm excelsis ubi confluunt aquæ nivales in freto Magellanico circa Port-Famine abundè crescit secundüm el. Jacquinot, qui tamen pauca specimina retulit. Desc. Caules cæspitosi, erecti, breves, semunciales, apice parcè ramosi, ramis fastigiatis. Folie densè conferta , imbricata , _ovato-oblonga , concava, in sicco cauli appressa et ad speciem marginata, fusca, nervo valido in pilum integrum excurrente percursa, madida erecto-patentia , apice utrinquè inflexiuscula integerrima. Pedunculus terminalis aut pseudo-lateralis , caulem longitudine ie ; il per ascens , Le Mae (perperàm in icone nostrà epict tilis. Capsula brun- nea castaneave, lævis, Fri re longa. Peristomium hu- jus sectionis Tortularum, cilia scilicet triginta duo basi in mem- branam tessellatam pallidam longiorem contexta, apice libera, tandem in spiram contorta, carnea. Operculum capsulæ concolor et eà dimidio brevius, tenuissimè spiraliterque striatulum. Calyptra vel junior brunnea , basi hyalina. BOTANIQUE. 505 Ogs. Je ne connais la Mousse de M. Rob. Brown que par les descriptions qui en ont été données. Ces descriptions concordent si bien avec les caractères que j'observe dans mes échantillons, que j'éprouve peu de répugnance à considérer les deux Mousses comme identiques. Bridel dit bien, à la vérité , que le pédoncule est à peine deux fois plus long que la cap- sule; je ne puis toutefois penser qu’une longueur double dans la mousse du détroit de Magellan suffise pour la faire distinguer de sa congénère. EXPLICATION DES FIGURES, PI. 20, f. 1. a, Tortula hyperborea vue de grandeur naturelle. b, tige grossie quatre fois. c, une feuille caulinaire grossie 30 fois. d, capsule munie de son opercule e, et grossie 8 fois. /, la même déoperculée et montrant son péristome g, au même grossissement que la figure précédente. Nous devons avertir qu'ici, comme pour l'Orthotrichum magellanicum , le pédoncule a été, pour les mêmes raisons , représenté à tort tournant de droite à gauche ; C'est le contraire qui est la vérité. TriB. VIII BRYEÆ Arn. LEPTOSTOMUM R. Brown. Peristomium simplex, ( duplex secundum cl. Schwægrichen), membranaceum , initio hemisphæ- ricum, tandem annulare, erectiusculum, integrum aut subdenticulatum, è cellulis strati interioris cap- Sulæ ortum. Capsula oblonga, æqualis, rarissimè 504 VOYAGE AU POLE SUD. irregularis, in apophysim obconicam spuriam atte- nuata, annulata (?). Columella exserta operculum attingens hemisphæriéo-conicum. Calyptra longè co- nica, subulata, basi uno latere fissa, lævis, glabra. Flos monoicus dioicusve terminalis, gemmiformis ; masculus subglobosus ex antheridiis pluribus oblongis absque paraphysibus foliisque perigonialibus caulinis dimidid brevioribus ovatis piliferisque constantes. Feminei pistilla mumerosa, unico fecundo, para- physibus filiformibus æqualiter articulatis stipata. Musci perennes, cæspitosi ad rupes terramque in hemisphærio australi extra tropicos obvii. Icox. Hook. Musc. Exot. t. 6. 22. 166 et 169. — Schwægr. Suppl. IL. t. 10%. LIL. t. 212. IV. t. 305. Leprosromum MENziEsit R. Brown. L. caule subsimplici , foliis imbricatis oblongo-ovatis concavis apice denticulatis nervo in pilum desinente instructis, capsul in- clinat arcuato-recurvä oblongo-clavatà , operculo conico breviter mucronato, peristomio annulari albo denticulato, denticulis re- flexiusculis Sxn. Leptostomum Menziesii R. Brown. in Trans. Soc. Lin. Lond. tom. X. p. 321.— Schwægrich. Suppl. I. P. IL. p. 347- Suppl. I. P. L p.11. t. 104. — Suppl. UL. p. 6. t. 213, f. a — e.— Ejusd. Sp. Musc. 1. p. 87.—Brid. Bryo2. univ. 1. p. 128. — Gymnostomum Menziesii Hook. Muse. Exot. t. 5. Has. in freto Magellanico circa Port-Famine legerunt d'Ur- ville et el. Jacquinot. TE LR TS ES BOTANIQUE. 503 BRYUM Lion. emend. Peristomium duplex : exterius dentes sedecim latiusculi, acuti, apice inflexi; interius membrana carinato-sulcata in processus totidem dentibus oppo- sitos perforatos, ciliis capillaribus interjectis , divisa. Capsula æqualis, lævis, anapophysata, nutans, hori- zontalis aut pendula, ovato-pyriformis, rariùs teres, annulata. Operculum breve, convexum vel conicum , obtusiusculum, mamillatum aut mucronatum. Ca- lyptra cuculliformis. Flos terminalis, monoicus dioi- cusve; masculus gemmiformis capituliformisve, an- theridia pistillaque quamplurima paraphysibus arti- culatis stipata, pistillo unico fecundo. Musci perennes, erecti, cæspitosi, in terrà nudà saxisque totius terrarum orbis habitantes. Icox. Bruch et Schimp. Monogr. Bryum. t. 10-H. Beyum cæsrmrium Linn. B. caule erecto subsimplici innovationibus ramoso , ramis bre- vibus incrassatis , foliis ovato-lanceolatis acuminatis cuspidatis integris aut apice subserratis, capsulà obovato-pyriformi pendulà, Operculo convexo mamillato. Sxx. Bryum cæspititium Linn. Sp. PL. p. 1586. —Brid. Brrol. univ. T. p. 669.—Engl. Bot.t. 1904.—Mnium cæspitittum Hcdw. Fund. Musc. WA. p. 94. t.3,f.12,et t-10; £. 68 et 69. — Bruch et Schimp. Monogr. !. c. p.70. t. 34 et 35. perfectè ut solent. 20 506 VOYAGE AU POLE SUD. Has. in freto Magellanico cæspitem parvulum capsulis pro parte consumptis legit cl. Jacquinot. TB. IX. BARTRAMIEÆ Schwægr. BARTRAMIA Hedw. Peristomium duplex, simplex vel nullum. Exte- rius dentes sedecim inflexi. Interius membrana ca- rinata in processus totidem integros bifidos, ciliis interjectis vel nullis, partita. Capsula inæqualis cer- uua, evacuata, sulcata, orificio coarctato obliquo. Pedunculus brevis arcuatus, aut erectus longior.Oper- "a Lyum ANNIAI mr h rAax A Caly tmo 1L£ mis. Sporæ minutæ, læves, fuscæ. Flos ra ob monoicus dioicusve terminalis. Adsunt quoque , ob- servante Schwægrichenio, flores diclini in eodem caule cum hermaphroditis. Masculus, in flore mo- noico dioicove capituliformis, ex antheridiis sex ad duodecim paraphysibusque aut clavatis aut filiformi- bus articulatis constans. Femineus autem è pistills paucioribus, unico fecundo, cum paraphysibus ma- ris, compositus. Flos hermaphroditus ex antheridiüs quatuor ad duodecim pistillisque ferè totidem cum paraphysibus quamplurimis filiformibus breviter ar- ticulatis formatus. Musci perennes, cæspitosi, erecli, terram rupes umbrosas et sylvarum recessus zonæ temperatæ et frigidæ utriusque hemisphærii, vel in regionibus ca- lidioribus montes editissimos præamantes, vel tan BOTANIQUE. 507 dem in udis scaturiginosis montanis alpinisque totius orbis vitam degentes. Icox. Hedw. Musc. Frond. t. 40. — Hook. Musc. Exot. t. 19, 21, 67 et 68. — Bruch et Schimp. Mo- nogr. Bartr. t. 1-11. BARTRAMIA POMIFORMIS Hedw. B. dichotomo-ramosa , ramis fastigiatis , foliis confertis erecto- Patentibus patulisve crispabilibus lanceolato-linearibus serratis Scabris , capsulä cernuâ subsphæricä , operculo latè conico brevi , peristomio duplici perfecto. Var. Crispa : major, foliis longioribus remotioribus , ramis Capsulas Sœpè superantibus. Bariramia crispa Swartz, Musc. Suec. p. 73. — Brid. Bryol. univ, 11. p. 41. — Bartramia pomiformis B crispa Br. et Schimp. Bryo!. Eur. Fasc. XII. p. 13. t. 4. eximia. Has. in freto Magellanico, circa Port-Gallant à d'Urville et el. Jacquinot lecta. Oss. Elle ne diffère en apparence que parce que tous les pédoncules sont plus courts que les innova- tions des tiges. Cela dépend certainement de l’époque où la récolte en a été faite. M. Schwægrichen, d’ail- leurs, cite aussi (Spec. Musc. p. 101) une forme de cette variété, dans laquelle la tige surpassait la lon- gueur des pédoncules. 508 VOYAGE AU POLE SUD. è + BARTRAMIA PATENS Brid. B. caule erecto subramoso , foliis densè imbricatis ex oblongo- subquadratä basi caulem amplectente selaceis rigidis canaliculatis (obscurè) serratis patentibus , capsulâ sulcatä , pedunculo stricto mediocrti. Syx. Bartramia patens Brid. Musc. Recent. M. P. 111. p- 134. t. 1, f. 7. mala quoad fructum.—Schwægr. Suppl. 1. P. 1. p.55. t. 62. — Bartramia reticulata Pal. Beauv. Prour. p. 44. — B. squarrosa Turn. Ann. Bot. 1. p. 583. t. 2, f. 2. mihi ignota. Has. in insulis Auckland à cl. Hombron ad terram nudam lecta. Ors. Bien que les capsules, malheureusement trop vieilles, de cette mousse ne présentent point le réseau dont parlent quelques bryologistes et qui lui à fait imposer le nom de B. reticulata, bien qu'au con- traire elles soient profondément striées longitudinale- ment, comme cela a lieu dans les congénères, tous les caractères de végétation concordent si bien avec les descriptions et les figures qui en ont été données, que je conserve peu de doute sur sa détermination. Dans mes exemplaires, d’ailleurs peu nombreux , les feuilles sont canaliculées, mais leurs bords sont très- obscurément dentés, circonstance qui s'accorde avec le passage de Bridel (Muse. Recent. p. 134) qui les dit très-entières. Les échantillons de Commerson, que ce célèbre bryologiste avait alors sous les yeux, étaient si semblables au B. ithyphylla, que peu s’en est fallu qu’il ne les y rapportät. Or, cette dernière BOTANIQUE. 509 mousse à fa capsule évidemment striée. Le péristome et à plus forte raison l’opercule, étaient perdus dans les nôtres. J'ai reçu de mon ami M. Ch. Martins des échantillons de Bartramia ithyphyllarecueillis à Ham- merfelt et sur le Faulhorn, qui présentent, avant d'être sillonnés en long, cette réticulation de la cap- sule que l’on donne comme un des caractères essen- üels du B. patens. Dans tous les cas, les caractères de végétation de ces deux mousses offrent assez de dif- férences pour qu’on soit autorisé à les séparer. Il en est un surtout fort remarquable, c’est que, quand on comprime la tige du B. palens, l'on voit parfaitement la partie engaînante des feuilles, ce qui suppose que celles-ci sont autrement imbriquées que dans le B. Uhyphylla. Tri. X. POLYTRICHEZÆ Arn. POLYTRICHUM Lion. Peristomium simplex. Dentes triginta duo ad sexa- ginta quatuor è membranà basilari angustà ligulati, breves, apice inflexo, membranam horizontalem tym- Paniformem ({epiphragma) capsulæ orificium prorsûs claudentem prehendentes. Capsula altè pedunculata, pedunculo sæpiüs ocreato, erecta aut cernua, ovata, Cylindraceo - incurva aut subprismatico - tetragona hexagonave, apophysi discoideà ad basim aucta vel anapophysata. Columella cylindrica aut plicis sporan- gli quadri-sexalata. Calyptra cuculliformis , minuta , 510 VOYAGE AU POLE SUD. tenuis et indumento villoso vestita, aut tantüm pilo- siuscula, rard nuda apiceque scabra. Operculum è basi convexà aut subplanâ plùs mins rostellatum. Flores dioici terminales ; masculus disciformis ex an- theridiis numerosissimis paraphysibusque formæ du- plicis, filiformibus et spathulatis, compositus ; femi- neus è pistillis paucis , unico fecundo , constans. Musci speciosissimi , gentis suæ primates, in terrà aridà totius terrarum orbis gregarii. Icon. Hedw. Muse. Frond. 1. t. 13. 16et 17. Spec. Musc. 1. 18, Î. 6-10. — Montag. in Gay, Hist. Chili, Botan. Crypt. t. 1. Bruch et Schimp. Polytrichee , t. I-XVIIT. PozyrricauM (Catharinea) maAGeLLAnIcuM Linn. P. caule simplici innovante, foliis erecto-patentibus siccitate ap- pressis, à basi latiore ampleæicauli subulatis canaliculatis cartila- gineo-serratis ; capsulà ex ovato cylindrica Led è basi conic longè rostrato. Sxn. Polytrichum magellanicum Linn. Suppl. p. 449.— Hedw. Spec. Musc. p. 101. 1.20, f. 1 et 2.— Brid. Sp. Musc. 1. p.79. — Schwægr. Sp. Musc. p. 18. — Montag. Voyage de la Bonite, Crypt. p. -— Catharinea magellanica Brid. Bryol. univ. I. p- 106.—Hornsch. ir Mart. et Endl. F2. Bras. Fasc. 1. p. 47. --C. de Raddi ir Mem. Soc. Tral. Moden. XVII: p: 145: t. 18,f.:1 Has. in freto Magellanico ill. d'Urville specimina typica, in 1n- sulis Auckland verd minora, varietatem forsan sistentia, cl. Hombron legerunt. BOTANIQUE. di1 Oss. Les échantillons rapportés des îles Auckland par M. Hombron étant tous très-âgés et conséquem- ment sans coiffe ni opercule, je n’ai pu les déterminer avec assez de certitude pour affirmer qu’ils appartien- nent bien à ce type. Ils ont le port du Polytrichum nigrescens DC., que quelques-uns rapportent au P. seplentrionale ou au P. urnigerum, et d’autres au P. gracile, et un peu aussi celui du P. microslomum , mais ils sont beaucoup plus petits et ont les feuilles très-serrées contre la tige par la sécheresse. Le nom- bre des dents, qui est de soixante-quatre, m’a empè- ché de le rapporter à aucune des nombreuses varié- tés des P. P. alpinum et urnigerum. PozyrricuuM (Pogonatum?) DENDROIDES Brid. : P. caule è rhizomate erecto triquetro nudo apice dendroideo- ramoso, ramis dichotomis fasciculatisve fastigiatis, folis à vagi- nante basi lineari subulatis longissimis siccitate contortis madore Patulis lamellatis serrulatis , pedunculo terminali breviter ocrealo , ocreû coriaceä, capsulà primo cylindrico-arcuatà , tandem oblongä horizontali, dentibus 64, operculo à convexæà bast obliquè longèque rostrato , calyptrà subulatà basi fimbriato-pilosû apice exaspe- ralà cœæterum nudä lævissim. 1 Syx. Polytrichum dendroides Brid. Sp. Musc. À. p. 77.— Schwægr. Suppl. EL. P. IL. p.1.t.151. et Sp. Muse. p. 2. — Hook. Zcon. Plant. 1.1. 25.— Montag. in Gay, FE. Chil. Crypt. + 4, descriptione nondüm evulgatâ. — Pogonatum dendroides Brid. Bryol. univ. W. p. 112. — Bruch et Schimp. Monosr. Polytr. p.2.1n Bryol, europ. 512 VOYAGE AU POLE SUD. Has. è freto Magellanico specimina sterilia retulit ill. d'Ur- ville. Oss. Des exemplaires nombreux et complets de cette magnifique espèce, recueillis au Chili par M. Gay, m'ont mis à même d’en tracer une histoire qui, j'ose l'espérer, ne laissera rien à désirer. Déjà une figure analytique en a été faite, qui paraîtra, avec la descrip- tion la plus détaillée, dans le grand ouvrage que publie ce savant sur l’histoire naturelle de cette con trée intéressante. La coiffe presque glabre de cette Mousse, de même que la forme des jeunes capsules l’eussent fait ranger par Bridel parmi ses Catharinea. Les auteurs de la Bryologie d'Europe, qui ont dernièrement adopté de nouvelles divisions dans le genre Polytric de Linné, la placent dans les Pogonatum. Le genre Polytric est toutefois si naturel, que, pour circonscrire ses coupes en genres admissibles, il a fallu entrer dans une foule de détails qui descendent presque jusqu’à l'espèce; et malgré tous les soins qu’on à pris pour établir des li- mites certaines, on observe souvent un tel pêle-mêle dans les caractères, soit de végétation , soit de fructi- fication, qu'une ambiguité deplogahie est l unique fruit un semblable labeur. Les ttrop nombreux, si j'entreprenais de les citer tous. Qu’ il me suffise a indiquer, pour l’espèce qui nous occupe ici, trois caractères, dont deux surtout s'opposent impérieusement à ce qu’elle puisse être ramenée dans la section des Pogonata de Palisot de Beauvois. Je BOTANIQUE. 515 veux parler 1° d’une coiffe fendue de côté, dont la base seule porte quelques poils fort rares, mais qui est nue dans le reste de son étendue, si l’on excepte quelques aspérités qu’on rencontre à son sommet ; 2° d’un péristome muni de 64 dents; 3° enfin d’une tige triangulaire munie de feuilles squamiformes. Ces trois points exceptés, il faut convenir que notre Mousse pourrait militer parmi les Pogonatum et tenir dans l'hémisphère austral la place qu'occupe dans le nôtre le P. alpinum. On peut lire dans le Botanische Zeitung les réflexions judicieuses que fait M. Karl Müller au sujet de cette Mousse. Pocyrricaum suneEriINUM Willd. Hedw. P. cœæspitosum, caule simplici aut rard diviso, fohis patenti- recurvis à basi ampleæicauli lineari-lanceolatis brevi-aristatis margine inflexis integerrimis, dorso apice muricalis ; capsuld prismaticä in sicco horizontali , operculo à conveæo plano breviter rostellato. = Svx. Polytrichum commune & Lin. Sp. PL. p. 1573. — P. juni- perifolium Wild. Prodr. Fl. Berol. n. 911. — P. juniperinum Iledw, Sp. Musc. p- 89. t. 18, f. 6-10. — Engl. Bot.t. 1200. — Brid. Bryol. univ. I. p. 136.—Bruch et Schimp. Bryol. Europ. Potytr. p.12.t.15 et 16. eximiè. Has. in insulà Orago Novæ-Zeclandiæ ad terram arenosam cum Cladonié pyxidaté à cl. Jacquinot lectum. [tem in iosulis Auckland à cl. Hombron. ! Bot. Zeit. A+ novemb. 4844, p. 758. 514 VOYAGE AU POLE SUD. Triws. XI FISSIDENTEÆ Br. et Schimp. FISSIDENS Hedw. Peristomium simplex. Dentes sedecim æquidis- tantes , latiusculi, lanceolati , lineà longitudinali sul- cati et à medio ad apicem usquè in crura duo triave inæqualia fissi, transversim articulati, inflexi. Cap- sula æqualis aut subæqualis, ut plurimüum cernua, rariùs erecta, ovoidea, pachyderma, altè aut brevè pedunculata, exannulata. Operculum conicum, acu- minato-rostratum. Flos monoicus dioicusve, in caule primario vel in ramis brevibus terminalis aut lateralis. Antheridia pistillaque pauca nullis paraphysibus sti- pata. Folia æquitantia. Musci perennes aut annui, perquàm elegantes, frondiformes, foliis densè aut laxè distichis, oblique insertis, duplicaturà anticà caulem amplectentibus insignes, per totum terrarum orbem epigæi, rar epidendri. Icon. Hedw. Musc. Frond. HI. t. 27-30.—Montag. Canar. Crypt. t. 2. f. 1. — Bruch et Schimp. Bryol. Europ. Fissidens. t. 1-6. FiSSIDENS MANGAREVENSIS Montag. ms. F. cœspitosus, caule simplici vel innovationibus fasciculato-ra- moso, ramis subflabellato-ramulosis , foliis densè distichis erecto- palentibus lineari-lanceolatis integriusculis , nervo ante apicem BOTANIQUE. 515 evanido instructis, siccitate in plano involuto-cincinnatis ad me- dium plicatis , pedunculo terminali, capsulà urceolato-cylindroi- de cernuû , operculo conveæo-conico rostrato capsulà longiore. Haz. in insulà Manga-Reva (Archipel Gambier) ad rupes humidas nec non ad ramos dejectos locis irriguis, inprimis ad radices montis eodem nomine ac ipsa insula nuncupati hancce speciem, cujus cæspites caulibus primariis s. rhizomatibus Neckeræ undulatæ procumbunt, invenit cl. Hombron. Altitudo loci , quo lectus fuit, 220 metra supra mare. Dresc. Cæspitulosus. Caulis procumbens, initio simplex, dein per innovationes hypogyneas subdichotomè fisciculato-ramo - sus, semunciam longus, cum foliis madore explicatis lineam api- cem versüs latus. Ramis iterum ramulosi flabellati, fastigiati. Folia disticha in surculis simplicibus subtrigintajuga , densè pores er one in humido pile siccitate in plano involuto-cincinnata, inferiora more i fere ad apicem LYUALELL le) duplicato-fissa, rio magis magisque FE , lineari-lan- ceolata, acuta , ad medium conduplicata , vix ac ne vix denticu- lata, et potius ob cellulas marginales leviter exstantes crenata dicenda, viridia, nervo crasso in supremis pellucido, in inferioribus, ut caulis, fusco-rubro vel rutilante paulô ante apicem evanido percursa. Retis areolæ circulares, punctiformes. Flores dioici : masculus terminalis axillarisque, gemmiformis. Folia perigonialia à caulinis vix diversa, nisi interius, cujus pars inferior seu duplicata ventricoso-vaginans , superior vero vel ferè ad nervum redacta, vel multô angustior. An'heridia octo oblongo- cylindrica, fusca, pedicellata. Paraphyses nulle. Flos femineus semper terminalis. Folie involucralia caulina suprema longiora strictiora tenerioraque , cæterüm aliorum haud dissimilia. Prs- tilla numerosa ( quindecim ad viginti) nullis paraphysibus con- comitata. Paginula brevis, cylindrica, brunnea, pistillis resi- duis abortivis onusta. Peduneulus sesquilineam longus , gracilli- mus, lævis, deorsum rutilans, supernè luteolus, erectus, dextrorsüm tortilis. Capsula parva, urceolata, subæqualis , 516 VOYAGE AU POLE SUD. brunnea , in pedunculo confluens , evacuata sub ore constricta , exannulata. Peristomii dentes sedecim incurvi, apice erecti, sic citate reflexiles, lato-lanceclati, trabeculati, purpurei, ad medium fissi, cruribus subulatis, valdè inæqualibus, pallidioribus , sub lente tamen rufescentibus, tenuissimè granulatis. f)perculum è basi convexâ rostratum, rostro recto, capsulam æquans. Calyptra junior linearis, et, ut solet in hâc ætate, basi integra, apice stylo- phora. Ons. Cette Mousse, quoique je me croie autorisé à la distinguer ici de toutes ses congénères , a néan- moins avec quelques-unes d’entre elles des rapports qu'il est de mon devoir de signaler ; sa ramification la rapproche des Fissidens osmundioides Hedw., F. leptophyllus Montag. et F. fasciculatus Hornsch., mais elle s'éloigne par sa taille du premier et du troisième, et du second par ses feuilles aiguës et son opercule à long bec. Le F. osmundioides a d'ailleurs des feuilles dentées, et nous avons vu que chez notre Mousse elles sont à peine crénelées, et encore ne voit-on ces cré- nelures, formées par la saillie des cellules marginales, qu'à un grossissement de 150 diamètres. Dans le F. fasciculatus, on observe en outre trente anthéridies, le pédoncule est genouillé à sa base, l'opercule plus court que la capsule, caractères que ne présente point le Fissident de Manga-Reva. Il serait oiseux de pro- longer ce parallèle entre des Mousses dont les dissem- blances l'emportent sur les affinités. Je dois pourtant encore ajouter qu’en raison de la localité, j'avais son- gé à rapprocher cette Mousse du Fissidens acacioides, originaire de la Patagonie, mais qui ne s’est point BOTANIQUE. 517 retrouvé dans lherbier de Dillen quand on a voulu l'y examiner, le F. osmundioides ayant pris sa place. J'en ai été promptement dissuadé par l'absence, dans le F. mangarevensis, de ce caractère donné comme essentiel et spécifique du F. acacioides , je veux parler de l’excessive brièveté du pédoncule. Je n’ai trouvé ce caractère que dans une espèce bien différente, pro- venant des Neell-Gherries et à laquelle j'ai imposé de nom de Fissidens anomalus*. Oro II MUSCI PLEUROCARPI. Tris. XII NECKEREÆ Br. et Schimp. NECKERA Hedw. Peristomium duplex. Exterius dentes sedecim lan- ceolato-lineares erecti. Interius cilia totidem filifor- mia, erecta , basi membranulà brevi connexa, cum dentibus alternantia. Calyptra cuculliformis seu la- tere fissa. Capsula lateralis, basi æqualis, exannulata. Operculum conicum, sæpè acuminatum. Flos mo- noicus, rariüs dioicus hermaphroditusve. Masculus gemmiformis lateralis, ex antheridiis quatuor ad viginti constans, paraphysibus articulatis ea stipan- tibus. Femineus pistilla quatuor ad sedecim fovens , unico tantüm fecundo, iisdem ac in flore masculo paraphysibus concomitata. 1Y, Ann. Sc. nat. Bot. 2% Sér. tom. xvn. p. 252. 518 VOYAGE AU POLE SUD: Musci perennes, cæspitosi, epidendri aut rupes- tres, in regionibus omnibus temperatis aut calidio- ribus utriusque orbis vitam agentes. Icox. Hedw. Musc. Frond. HI. t. 19-23.—Schimp. Ann. Sc. nat. Bot. 2° Sér. tom. VI. t. 9. eximia. NECKERA UNDULATA Hedw. N. caule decumbente pinnatim rumoso, ramis simplicibus, fois distichis oblongis apice truncatis transversim undulato-plicatis nervo subtili instructis, capsulà ovat& perichætio longissimo im- mersà, operculo conico rostellato. Sxn. Neckera undulata Hedw. Musc. Frond. VX. p. 51. t. 21. — Swartz, F1. Ind. Occid. WE. p. 1780. — Bridel, Muse. recent. I. P. Il p. 3. t. 3, f. 21. — Pilotrichum undulatum Pal. Beauv. Prodr. p. 83. — Neckera (Distichia) undulata Brid. Bryol. univ. IL. p. 241. — Hornsch. Z. c. p. 55. Has. in Manga-Reva insulà cl. Hombron, in Taïti insulà cel. Jacquinot, uterque sterilem legerunt. NECKERA PENNATA Hedw. N. rhizomate repente , caule decumbente ramoso, ramis erectis pinnatim ramulosis, ramulis subsimplicibus, foliis distichis paten- tissimis ovato-lanceolatis acutis planis vel obsoletè undulatis sub- enervis subserrulatis , capsulà ovatä erectà perichætio immersd , operculo conico acuminato incurvo. Syx. Fontinalis pennata Linn. Sp. PI. p. 1371.—Hypnum pen- natum Hall. Stirp. Helvet. n. 1797. t. 46, f. 2. — Pilotrichum pen- natum Pal. Beauv. Prodr. p. 83.—Neckera pennata Hedw. Musc. frond. A, p. 3. t. 47. — Brid. Bryol. univ. IL. p. 238. —-Grev. BOTANIQUE. 919 Scot. Crypt. F1. t. 109. — Montag. Fl. Boliv. in d'Orb. Foy. Amér. mérid. p. 111. Observations. Has. in insulà Taïti hance speciem legit cl. Jacquinot. \ HOOKERIA Smith. Peristomium duplex. Exterius è dentibus sedecim lanceolato-linearibus. Interius membrana carinato- sSulcata in cilia totidem, rariüs ciliolis interjectis , apice fissa. Calyptra mitriformis, basi in lacinias plu- rimas subæquales fissa, rariùs integra, glabra vel piloso-hirta. Capsula æqualis, exannulata, erecta, nutans pendulave. Operculum conico-acuminatum, Sæpius ver rostratum. Flos monoïicus vel dioicus. Masculus femineusque laterales è paucis genitalibus, pistillo unico fecundo, paraphysibusque articulatis ea Comitantibus compositi. Musci perennes, ramosissimi, elegantissimi, epi- gæi vel rariüs epidendri, inter vel rariüs extra tro- picos vitam cæspitosè degentes. HookeriA crispuLA Hook. fil. et Wils. H. caule ramoso RSA , bre né SR À ie quadrifa- spathulatis im imbricatis disticih longioribus oblique inéertis, anticis suberectis obovatis Den toribus, omnibus margine tenuiter incrassato nervoque ad medium eva nido instructis, apice rotundo apiculatis, undulatis , integerri- ” ms, siccitate crispulis, obscurè viridibus, minutissimè reticulatis, maculis……. punctiformibus. Cetera in nostro specimine desunt. 520 VOYAGE AU POLE SUD. Hookeria crispula H. f. et W. Lond. Journ. of. Bot. Oct. 1844, p- 590. Has. in insulis Auckland cæspitibus Chiloscyphi coaliti ad- repentem huncce muscum sterilem legit cl. Hombron. Oss. Bien que MM. Hooker fils et Wilson se taisent sur la forme des feuilles de leur mousse, je doute à peine que notre unique exemplaire ne doive y être rapporté, tant les autres caractères qu’ils énumè- rent dans leur diagnose quadrent parfaitement avec ceux que je rencontre dans la mienne. Comme ils le disent fort bien, elle est non-seulement voisine de l’'H. Dicksoni Hook., mais elle a encore des rap- ports prochains, au moins quant à la disposition , la forme et la crispabilité des feuilles, avec les 7. contortifolia Montag. (Voy. Bonile, Crypt.) et H. mnioides Hornsch. Je la tiens néanmoins pour dif- férente de toutes les trois. Tris. XII. HYPNEZÆ BB. et S. LEUCODON Schwæpor. Peristomium simplex. Dentes sedecim membrana- cei, basi connati, perforati, bipartibiles vel bifidi. Capsula lateralis, basi æqualis, exannulata. Calyp- tra cuculhiformis. Operculum conicum, subincurvum. Flos dioicus, gemmiformis , axillaris ; masculus ex antheridiis plus quam decem; femineus è pistillis quindecim ad viginti cum vel absque paraphysibus BOTANIQUE. 521 articulatis, unico verd fecundo, constantes. Sporæ globosæ tenuissimè papillosæ luteo-fuscescentes. Musci cæspitosi, perennes, ad corticem arborum in regionibus temperatis utriusque hemisphærii de- gentes. Icon. Hedw. Fundam. Musc. I. t. 8, f. 45 et 46. — Schwægr. Suppl. IL. t. 124 et 195. — Hook. Musc. Exot. t. 37 et 126. Leucopon Lacurus Hook. L. caule repente tomento fusco densè vestito, ramis ascendenti- erectis divisis, foliis ovato-oblongis concavis piliformi-acuminatis obsoletè nervosis , capsulà erectà cylindraced , operculo conico obli- què rostrato. Leucodon Lagurus Hook. Musc. Exot. t. 126. — Schwægr. Suppl. I. P. 1. p. 121. t. 133. — Brid. Bryol. univ. IL. p. 211. Has. in freto Magellanico ad Port-Famine hunc muscum fer- tilem legerunt d’Urville et cl. Jacquinot. Descriptionibus jam evulgatis vel emendationes vel observa- tiones prorsüs novas hic addere liceat. 3 A £ helvola.avicefus- 7 RE Calypt Iata, linearis, ca, cumoperculo secedens. Operculum convexo-conicum, rostra- tum, rostro excentrico obliquo. Dentes peristomi irregulares , è membranà orti, medio pertusi, utrinquè repandi, siccitate erecti, madore conniventes , pallidè lutei. Folia perichætialia interiora erecta, caulinis similia, exteriora minuta , apice reflexa. Folia caulina haud prorsüs enervia ut habent celeb. Hooker, Schwæ- grichen, Bridel ; sed rudimentum nervi adest subfurcati, inter- düm basin mediam occupantis, interdüm paulo lateraliter | 21 522 VOYAGE AU POLE SUD. positi, tum plicam mentientis. Acumen folit ad augmentum maximum (160%) visum distinctè denticulatum apparet. CRYPHÆA Brid. emend. Peristomium duplex ; exterius dentes sedecim li- neares, erecti; interius cilia totidem filiformia , libe- ra, dentibus alterna, è membranà brevissimà orta. Capsula basi æqualis, sæpiüs brevipedunculata et perichætio immersa. Operculum conicum , acumina- tum. Calyptra mitriformis, basi subintegra, glabra aut pilosa. Inflorescentia monoica vel dioica , latera- lis, gemmiformis. Flos masculus autem ovoideus , axillaris, ex antheridiis paucis; femineus verè è pis- tillis sex ad quindecim, unico fecundo, compositus, cum vel absque paraphysibus. Musci perennes, epidendri, sæpiùs penduli, sub- pinnatim ramosi, inter tropicos et in temperatis obvi. Icon. Hedw. Musc. Frond. WT. t. 15 et 16. CRYPHÆA HELICTOPHYLLA Montag. ms. C. dioica , caule longissimo adrepente filiformi pendulo pinna- üm ramoso, ramis brevibus patentibus attenuatis, foliis imbricatis ovato-lanceolatis acumünatis subintegerrimis , nervo obsoleto , bast utrinquè auriculatis siccitate madoreque cochleatèm convoluts bi- striatis, capsulà subsessili oblongo-urceolatä perichætio immersû operculo convesco obliquè mucronato, calypträ pilosà. BOTANIQUE. 525 \ Has. ex arboribus pendula in insulà Taïti à el. Jacquinot lecta. Drsc. Caulis altero fine substrato aflixus, illinc pendulus, filiformis, longissimus, in nostris exemplaribus pedalis et ultrà, hinc indè , at longis Sn ne divisiones emittens ipsomet con- Rami patentissimi, formes, breviter simplices, semunciales onoreques flexuosi, attenuato-files- centes seu subulati. Folia laxè imbricata, hexasticha, ovato-lan- ceolata , acuminata , patenti-erecta , basi utrinquè in auriculam rotundam, liberam, undulatam et denticulatam producta, obso- letè nervosa, præter auriculam subintegerrima , striis binis ins- tructa, papillulis exasperata , siccitate et madore longitrorsüm in modum cochleæ contorta, suprema lanceolata, cæterüm verd con- formia. Retis areolæ oblongæ, fusiformes, transversim lineolatæ, seu granulosæ. Fos masculus in individuis, ut videtur, diversis, in axillâ foliorum sessilis, gemmiformis, ovoideus. Folia perigo- nialia imbricata , exteriora brevia, ovata, obtusè — interiora ovato-lanceolata , longè acuminata , concava , estriata , enervia. Antheridia sena ad octona, pedicello brevi suffulta, oblonga, fusca. Paraphyses paucæ, breves, filiformes, rectæ, æquales. Fos femineus ad latera prope basin ramulorum positus. Folia involu- cralia longissima, plicata, non contorta. Pistilla sena octonave, 1 unicus ho Caprpn e è eo. oblongà totà foliis pistillis residuis et paraphysibus LoniortÉs nodosis oasis deorsüm biseriatim cellulosis onus- à, in ramis primariis ramulisque lateralis , ferè sessilis, cum pedunculus omnium brevissimus vix millimetrum metitur , ob- longo-urceolata, fuscella, perichætio planè immersa, inconspi- cua, Operculum convexum, mucronatum, mucrone obliquo. Annulus.… Calyptra citù evanida, conico-campanulata, stylo acuminata, pilis confervoideis pistillisque abortivis onusta. Pe- dentes sedecim lanceolato-acuminati, al- ristomium exterius : bidi, conniventi-erecti, trabeculati, granulati ; interius, cilia totidem, dentibus opposita, et iisdem minora, planiuscula, 524 VOYAGE AU POLE SUD. lineà pellucidä longitudinali percursa , articulata , tota papillu : lis exasperata et è membranâ basilari cellulosà brevi originem ducentia. Ors. Cette Mousse a absolument le port et tout le facies du Neckera fuscescens Hook.., lequel pour Bridel est un Pilotrichum, et pour moi un Cryphæa. Elle en diffère surtout par la dispOSIHOn singulière de ses feuil- les, qui sont t spirale dansleur longueur, par l'absence d’une nervure manifeste , par les deux auricules qui partent de chaque côté de la base , et par une foule d’autres caractères moins importants qu'il serait oiseux de répéter ici. Je ne connais au- cun autre Cryphæa que je puisse lui comparer. Dans la même touffe croissaient, mélangées avec cette es-— pèce, la suivante et une autre Mousse dont je n'ai pu déterminer avec sûreté le genre, faute de fruit. CRYPHÆA NIGRESCENS Montag. C. caule pendulo tereti elongat lariis brevr bus patulis, foliis imbricatis crectis è Hé cordaté banal nervo ante apicem evanido percursis,integerrimis bistriatis , Cap- sulà eccsertà ovatà lœvi , calypträ campanulatä integré piosé. Sxx. Hypnum nigrescens Swartz, Prodr. p. 141.— Hedw. Sp. Musc. p. 250. t. 65, f. 1-4.— Pierogonium nigrescens Swartz F1. Ind. Occid. IL. p. 1778.—Schwægr. Suppl. 1. P. I. p. 103. — Prerigynandrum nigrescens B illecebrum Brid. Bryol. univ. W. p- 193. Has. in insulà Taïti cum priori mixta et ex arboribus pendula à cl. Hombron lecta. - BOTANIQUE. 325 ISOTHECIUM Brid. Peristomium duplex, exterius dentes sedecim acuti reflexiles. Interius membrana reticulata, carinato- sulcata in cilia sedecim, ciliolis interjectis, divisa. Calyptra cuculliformis glabra. Capsula æqualis aut subæqualis annulata. Sporæ exiguæ, virides, læves. Flos monoicus, dioicusve, lateralis, gemmiformis. Masculus ex antheridiis decem ad quatuordecim pa- raphysibusque filiformibus æqualiter articulatis ea comitantibus constans. Femineus pistilla fovens pau- ciora, unico sæpiüs fecundo, cum paraphysibus masculi. Musci hypnoidei, perennes, plerique epidendri, tropici vel subtropici. Icox. Hedw. Musc. Frond. IN. t. 8.— Hook. Musc. Exot. 1. 33, 58 et 112. — Schwægr. Suppl. IL. P. II. t. 91 et 92. Isormecium ARrBusCuULA Brid. L h. F* Ve Afn 1lomnimnanon bipinna fm ramoso, - LLZ 14742442 g VUV butfihetattedt + FA A M | = 4 “ Fa a foliis { L1AILAZE, integerrimis bi AT puer brevissinis; capsulà ovato-urceolatà . Svx. Hookeria Arbuscula Smith, Trans. Soc. Lin. Lond. IX. P- 280. t. 23. — Hypnum Arbuscula Hook. Musc. Exot. t. 112. — À. Rich. 4srrol. Bot. 1. p. 56. — Isothecium Arbuscula Brid. Bryol. univ. 1. p. 372. 526 VOYAGE AU POLE SUD. Has. in peninsulâ Banksii prope Akaroa Novæ-Zeelandiæ, in- primis lacunis silvigeris secus rivulos ad rupes humidas, ad alti- tudinem usquè 100 metra supra mare hunc muscum sterilem legit cl. Hombron. IsotTaecium comosuM Brid. I. rhizomate repente , divisionibus erectis supernè fasciculatèm pesage ve dm foliis imbricatis patulis ovato- lanceolatis à nervo exc inatis apicem versùs serrulatis, pedunculis aggregatis, Hana cylindraceä pendulà sulcatä, oper- culo conico-rostrato , rostro aciculari-subulato. Sy. Hyprum comosum Labill. P!. Nov. Holl. XL. p. 107. t. 255, f. 2. — Schwægr. Suppl. LP. IL. t. 91. — Zsothecium comosum Brid. Bryol. univ. IL. p. 374. Has. ex insulis Auckland sterile retulerunt d'Urville et cl. Hombron. ISOTHECIUM CLADORRHIZANS Schimp. 1. caule decumbente subpinnatim ramoso, ramis attenuatis com- pressiusculis apice radicantibus, foliis imbricatis ovatolanceolatis subenervüs , capsulà oblongä, operculo conico obtuso. Sxx. Neckera cladorrhizans Hedw. Sp. Musc. p. 207. t. 47, f. 1-6. — Brid. Bryol. univ. IT, p. 229. — Isothecium cladorrhi- zans Schimp. ms. — Montag. Crypt. Nilgher. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° Sér. tom. XVIII. p. 247. Has. in insulà Taïti à el. Jacquinot lecta. Oss. M. Schimper n'ayant pas encore fait connaître les nouvelles limites dans lesquelles il restreint le genre Jsothecium, j'aurais dû sans doute laisser jus- BOTANIQUE. 397 qu’à nouvel ordre cette espèce dans le genre Nec- kera. : HYPNUM Linn. Peristomium duplex. Exterius ut in Isothecio. In- terius, membrana carinato-sulcata in cilia sedecim solida aut perforata, ciliolis interjectis, divisa. Cap sula lateralis, inæqualis, hinc gibba, stomate obli- quo cum vel absque annulo. Cætera ut in priori genere. Musci habitu perquam varii, perennes, plerumquè terrestres, rard epidendri aut aquatiles. Icon. Hedw. Musc. Frond. IN. t. 12-16, 18, 21-32. — Hook. Muse. Exot. 9, 10, 84, 107. — Montag. Canar. Crypt. t. 1, f. 2.— Voy. Bonite, Crypt. t. 150, f. 1 et 2.—Cuba, Crypt. t. 20, f. 1.—Schwægr. Suppl. I. t. 142-146. TI. t. 256-262. Hyexum FLurrans Linn. H. caule fluitante gracili vagè ramoso, foliis inferioribus sparsis subdivergentibus imbricatis lanceolato-subulatis subintegerrinus , supremis vi falcato-secundis, nervo ultramedio ; capsulà ovalo- oblongä cernu&@, operculo conico acuto. Sxx. Hypnurm fluitans Linn. FI. Suec. ed. 2. p. 399.—Hedw. Musc. Frond. IN. p. 94. t. 36.— Engl. Bot. 1. 1448. — Brid. Bryot. univ. XL. p. 626. — Montag. Canar. Crypt. p. 6. Has. locis inundatis prope Port-Gallant in freto Magellanico, hunc muscum capsulis immaturis onustum ; Cum Srapanid clan- 528 VOYAGE AU POLE SUD. destinä et Jungermanniä involutifolié suprà descriptis legit cl. Hombron. Hypnum Caawissonis Hornsch. H. caule cœæspitoso repente simpliciter pinnato , ramis compres- sis deflexis, foliis imbricatis subdistichis ovato-lanceolatis acumi- natis circinato-falcatis apice laxè serrulatis basi breviter binerviis aut Subenerviis, capsulä exiquà urceolatà cernuû, operculo brevi- rostro obliquo. Hypnum Chamissonis Hornsch. Hor. Phys. Berol. p.66. t. 13, f. 1-5.— Brid. Bryol. univ. II. p. 619. — Montag. Voy. Bonite, Crypt. Has. in insulà Taïti à cl. Jacquinot sterile lectum. Oss. Des échantillons fructifiés de cette Mousse provenant de Ja même localité, m’avaient déjà été communiqués par Sir W. Hooker. HyPNUM CUPRESSIFORME Linn. H. caule decumbente vagè pinnatèmque ramoso, ramis simpli- cibus incurvis, foliis ovato-lanceolatis densè imbricatis circinato- falcatis secundis subenerviis vel rard obsoletè basi binerviis non msi apice subdenticulatis , perichætialibusque lœvibus convolutis longissimis angustioribus, capsulà cylindricä incurvato-subcernud, operculo convexæo-conico mucronulato. Hypnum cupressiforme Linn. Sp. PL. p. 1592.— Engl. Bot. t. 1860. — Hedw. Muse. Frond. IV. p. 59. t. 23. — Brid. Bryol. univ. II. p. 605. Has. sterile inter cæspites Sphærophori compressé in insulis Auckland à cl. Hombron lectos inveni. BOTANIQUE. 329 Hyrxum mniones Hook. H. caule erecto supernè fastigiato-ramoso, foliis confertis subdis- tichis erecto-patentibus lineari-subulatis cartilagineo-serratis tor- tilibus, nervo continuo dorso serrulatis, capsulà inæquali ovato- cylindraceä incurvato-subcernu. Hypnum mnioides Hook. Muse. Exot. t. 77. — Brid. Bryol. univers. IL. p. 559. Has. in freto Magellanico legit d'Urville. Os. L’illustre chef de l'expédition au pôle Sud ? LA re A | 44An NT + L Ac m J , * L ? munis de leur coiffe et de leur opercule, je vais dé- crire brièvement ces deux organes, dont il n’est fait mention nulle part, du moins à ma connaissance. L'opercule, brun, assez court, égale tout au plus le tiers de la capsule; il est conique, obtus, un peu oblique, et ne ressemble pas mal au bonnet phrygien. La coiffe, plus longue que la capsule operculée, est cuculliforme, presque cylindrique, très-obtuse au sommet et fendue jusque vers le milieu de sa hau- teur. À la maturité, la capsule est plus recourbée que ne le montre la figure, d’ailleurs fort belle et fort exacte, des Musci Exotici. HypNuM sPINIFORME Linn. H. caule erecto subsimplici, foliis subbifariàm confertis lineart- subulatis serrato-denticulatis eæcurrenti-nervüs , pedunculo sub basilari longissimo, capsulà ovato-arcuatà, operculo obliquè conico- rostralo. 300 VOYAGE AU POLE SUD. Hyprum spiniforme Linn. Sp. PI p. 1587.— Hedw. Musc. Frond. WU. p. 59.1. 25. — H. Stereodon spiniformis Brid. Bryol. univ. I. p. 557.— Hornsch. F. Bras. Fasc. I. p. 80.— Dill. Hist. Musc. t. 43, F. 68. Has. ex insulâ Balaou in Archipelago des Viti nuncupato ali- quot individua sterilia retulit cl. Hombron. Oss. Cette espèce ressemble beaucoup à la précé- dente ; elle en diffère surtout par ses pédoncules qui partent de la base des tiges, et par son opercule en bec allongé. HypNuUM ACICULARE Brid. H. caule repente vagè ramoso, ramis compressiusculis simpli- cibus fructiferis, folis imbricatis ovatis in acumen obliquum inci- so-serratum productis enerviis, capsulä inclinatä Laser ei cuatà sulcatà , operculo aciculiformi longissimo. Hypnum aciculare Brid. Musc. recent. WU. P. IL. p. 158. t. V, f.2.—Ejusd. Bryol. univ. IL. p. 505.—Schwægr. Suppl. Ï. P. Il. p. 280. t. 92.— A. Rich. Astro. Bor. I. p. 56.—Montag. Prodr. FI. Juan. Fern. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° Sér. tom. IV. p. 99- Has. in insulis Auckland d’Urville, et in terrâ Van-Diemen cl. Hombron legerunt. Oss. La coiffe, que ne connaissaient ni Bridel, ni Schwægrichen, paraît très-rare, sans doute parce qu’elle tombe de bonne heure. Sur les nombreux échantillons de cette Mousse, que je possède dans ma collection , et qui proviennent en grande partie, soil de Juan Fernandez, soit de la Nouvelle-Hollande, je ne trouve qu’une capsule très-jeune qui en soil encore BOTANIQUE. 501 enveloppée. A cet âge, elle n’est point encore fendue sur le côté; sa forme est lancéolée, subulée, un peu ventrue vers le bas, et sa couleur est brune. Elle a pour lors de 6 à 7 millimètres de longueur. ? HypNUM AURICULATUM Montag. Botanique, Cryptogamie, PI. 20, fig. 3. H. caule procumbente tereti inordinatè ramoso, ramis elonga- lis obtusè cuspidatis, foliis subquadrifariäm imbricatis ex ovato Subrotundis concavis obscurè uninerviis basi cordatis utrinquè au- riculà rotundatà à caule cellulis reticuli magnis pellucidis sejunctà; fructu..……. Hypnum ? auriculatum Montag. 4° Centur. n. 4. in Ann. Sc. nat. Bot. 2° Sér. tom. XX. p. 240. Has. ad cortices ? in freto Magellanico à cl. Jacquinot lectum. Desc. Caulis procumbens, teres, intricatus, bi-triuncialis, vagè irregulariterque ramosus. Rami inæquales, breves et lon- gissimi apice foliis convolutis cuspidati. Folie semi-amplexicau- lia, cordata, obtusa , basi utrinquè in ee one pro- At dore què ducta, margine integerrima, concava, d caulem obtegentia, nervo basasi oi vel bifurco minimo instructa , in sicco appressa, nitentia , madore autem erecto-pa- tentia, pellucida, suprema in cuspidem brevem obtusiusculam convoluta. Retis areolæ basi folii magnæ, hexagonæ , hyalinæ, cæteræ lineares aut fusiformes. Color helvolo-luteus sericeo-ni- tidus. Fructus desideratur. Ors. Cette Mousse, dont le genre est nécessaire- ment incertain, a quelque ressemblance, par son port et sa couleur, avec 'Hypnum stramineum , par la 992 VOYAGE AU POLE SUD. conformation du sommet des rameaux avec l'H. cus- pidatum, et par le caractère tiré des auricules des feuilles avec les Isothecium cladorrhizans Schimp. et I. insidiosum Nob. La forme de ses feuilles em- pèchera qu'on ne la confonde avec aucune de ces espèces. EXPLICATION DES FIGURES. PL 20, fig.3.a, Hypnum? auriculatumvu de grandeur naturelle. b, b, paires de feuilles caulinaires grossies 10 fois et montrant leur forme et leur disposition sur la tige. c, une feuille isolée, vue par devant, au même grossissement. d, une autre feuille plus grossie et détachée de la tige pour montrer les auricules e, e, et le singulier réseau /, f, de leur base. g, portion de la base d’une feuille vue par devant et grossie 80 fois, afin qu’on puisse bien apercevoir la diversité du réseau k, qui distingue la base de l’au- ricule. r, la même feuille vue par le dos. TriB. XIV. HYPOPTERYGIEÆ Montag. CYATHOPHORUM Pal. Beauv. Peristomium duplex. Exterius dentes sedecim lan- ceolati. Interius membrana carinato-sulcata , in cilia totidem imperforata, ciliolis singulis interjectis, fissa. Capsula æqualis, exannulata, pedunculata, pedun- culo brevi, vaginulæ cyathiformi inserto, suffulta. _. : A : XL JE ü glabra, stylo coronata. Flos dioicus lateralis, gemmi- formis. Masculus ovoideus. Antheridia octona, lan- BOTANIQUE. 339 ceolata, obtusa, pallida , paraphysibus paucis clavatis brevibus Rés articulatis concomitata et foliis s OValo tis ventricosis enervibus integerrimisque circumdata. Flos femineus è pistillis pluribus , unico fecundo, paraphysibusque linearibus compositus. Folia involucralia longè lanceolata apice serrata. Caulis repens, divisiones erectæ, frondifor- mes, filicoideæ. Folia tristicha, lateralia lanceolata , patentia, ventralia seu tegmina minora, orbiculata, cuspidata , cauli appressa. Fructus distichi. Muscus polynesicus et australicus, perennis. Icox. Hook. Musc. Exot. t. 163. splendida. CYATHOPHORUM PENNATUM Brid. Characteres idem ac generis. Sy. Leskia pennata Labill. PL. Nov. Holl. IL. p. 106. t. 253, f. 1.— Ancæctangium bulbosum Medw. Spec. Musc. p.45. t. 6, f. 1-5. — Hookeria pennata Smith, Trans. Lin. Soc. Lond. IX. p. 277.— Hook. Musc. Exot. L. c. — Cyathophorum pteridioides Pal. Beauv. Prodr. p. 52. et Mém. Soc. Lin. Par. L. 1. 8, f. 6. — Cyathophorum pennatum Brid. Bryol. univ. II. p.722. Has. in Terrâ Van-Diemen individua sterilia inter alios mus- cos sepulta à cl. Hombron lecta. Oss. Je donne ici pour la première fois la descrip- tion des organes mâles de cette belle et rare Mousse. Je les ai rencontrés sur des pieds différents de ceux qui portent les capsules, parmi des échantillons origi- naires de la Nouvelle-Hollande, qui m'ont été com- 534 VOYAGE AU POLE SUD. muniqués par mon ami M. P. Barker-Webb. Tous les exemplaires que j'avais vus dans l’herbier de La- billardière , de même que ceux que j'avais autrefois reçus de Sir W. Hooker, n’offraient que des fleurs femelles. HYPOPTERYGIUM Brid. Peristomium duplex. Exterius dentes sedecim su- bulati, inflexi. Interius, membrana reticulata apice in cilia totidem imperforata, ciliolis rarissimè inter- jectis, divisa. Capsula æqualis, longè pedunculata, erecta pendulave, lævis aut basi tuberculata, exan- nulata. Pedunculi sæpiüs aggregati. Operculum con- vexo-conicum, rostellatum. Calyptra mitriformis, basi fissa. Flos monoicus. Masculus femineusque axillares, gemmiformes. Masculi folia perigonialia ovato-acuminata, integra, enervia. Antheridia sub- octona oblongo-linearia , ferè sessilia, pallida. Para- physes nullæ. Feminei folia involucralia ovato-lan- ceolata, integriuscula. Pistilla plerumquè plura fe- cunda, paraphysibus concomitata. Musci exotici, dendroiïdei, pinnati. Caulis compla- natus. Folia ut in Jungermannideis nonnullis tristi- cha, lateralia pterygoidea, ventralia, tegmina dicta, minora aliterque conformata. Icon. Hook. Musc. Exot. t. 34 et 35. BOTANIQUE. 555 HYPOPTERYGIUM ROTULATUM Brid. H. caule procumbente , divisionibus erectis dendroideis apice variè ramosis, fois distichis acutè cordatis denticulatis evanidi- ñervus , legminibus similibus subintegerrimis enerviis (perichæ- tialibus dorso pilosis? Brid.) pedunculis aggregatis, capsulà oblongä pendulà. Sxx. Leskia rotulata Hedw. Spec. Musc. p.213.t. 51, f. 8-13.— Hypnum rotulatum Pal. Beau. Prat: p: 69. — Hookeria rotulata Smith, Z. c. p. 279. — Hypopterygium rotulatum Brid. Bryol. uniy. I. p. 713. Has, in Terrâ Van-Diemen cum priori sterile à cl. Hombron lectum., ADDENDA ET EMENDANDA. Page 2. Après Schizonema crispum, ajoutez : Kützing, Bacillar. oder Diatom. p. 143. 1. 29 f. 71. Même page, ligne 10, et dans les six premières feuilles, où cette faute typographique a passé inaperçue, au lieu de Aukland, lisez Auckland. 12. lig. 44, nutata, lisez mutata ? 14. — 14, es, lis. est. 15. — 9, pennæ anserinæ, lis. pennà anserinà. 31. — 14, symetricè, lis. symmetricè. 52. — ult., mettez un trait d'union après celluloso. 66. — 17, après ! mettez un point. 67. — 7, lineari-ramoso lisez lineari ramoso. — 23, pshæricæ, lisez sphæricæ. 69. — 21, Martins, lis. Martius. 84. — 10, diso, lis. piso. 91.— 3, mettez un point après breviores. 98. — 20, au lieu de et longis, lisez ac longis. 113. — 7, après Wahl, remplacez le point par une virgule. 128. — 26, plusquàäm, lisez plus. 132. — 9, not e, lisez notre. 155. — 11, placentà, lisez placentä. 163. — 21, Tamnophora, lisez Thamnoplhora. 165. — 4, utrinqué, lisez utrinque. 481. — 5, sporia, lisez sporidia. © 486. Ajoutez à la synonymie du Sticta variabilis : Mey. et Flotw. in Nov. Act. Acad. Nat. Cu- riosor, tom. XIX, suppl. LE. p. 244. t. 4, f. 3. 487. A la synonymie du Sticta Richardi, ajoutez : Mey. et Floti. L. €. p. 216. 29: 596 ADDENDA ET EMENDANDA. Oss. Il est bien possible que je sois dans l'erreur, puisque Je n’ai point d'échantillon authentique du Sticta aspera Laurer, en considérant ce dernier comme bien différent du précédent, au- quel le réunissent M. de Flotow et Meyen. Je crois, néanmoins, pouvoir aflirmer que celui que j'appéile de ce nom n’a rien de commun avec le S. Richard. Page192. A l’article du Nephroma resupinata, ajoutez : Has. ad radices arborum in insulà Akaroa Novæ- Zeelandiæ à cl. Hombron lecta. 208. ligne dernière, aveoloto, lisez alveolato. 226. — 31, rameaux, lis. raméaux. 227.— 29, spici vel juliformes, lis. spici-vel juliformes. 234. Ajouter ce qui suit, aux observations qui ont pour objet le Madotheca elegantula. En étudiant les Hépatiques du Chili rapportées par M. CI. Gay, j'y ai retrouvé la même plante chargée de périanthes. Je crois donc opportun de les faire connaître ici, afin de compléter sa description. Fructus laterales, sessiles. Perianthium breve, obovatum , inflatum , siccum subtüs concavum , et tùm medio apice rotun- dato angustè emarginatum , folia involucralia parum superans. Hæc verd bina, ampla, concava , inæqualiter biloba, lobo dor- sali majori ovato acuto, cum ventrali et amphigastrio linguifor- mibus reflexis connato. Germen globosum in calyptram tenuis- simè areolatam pallidam stylo curto inclinato Or in- clusum. + Page 235. A la synonymie du Radula pallens , ajoutez : Nees, Lindg. et Gottsche. Syn. Hepat. p. 256. = lig. 25. Ajoutez : N. L. et G. Syn. Hepat. p. 254. 9. — 9. À la synonymie du Wastigobryum brel, ajoutez : N. L. et G. Syn, Hepat. p. 228. 240. À celle du . involutum, ajoutez : N. L. et G. l, ©. p. 220: ADDENDA ET ÉMENDANDA. 539 Page 243. Après Mastigobryum decrescens , ajoutez : N.L. et G.l.c. pa 245. Ajoutez à las ie du Lepidozia tridac- tyhs L. et Le. — L. capilligera N. L. et G. Syn. Hepat. p. 204. 246. A la synonymie du Zepidozia filamentosa , ajoutez : N. L. et G. Syn. Hepat. p. 206. 248. lig. 28. Ceramicis, lisez Ceramieis. 250. Avant le genre CmiLoscyraus, intercaler l'espèce suivante du genre précédent. LEPipoziA PLUMULOSA L. et Lg. L. caule procumbente pinnatèm supradecomposito ramisque bast flagelliferis, ramulis apicem versüs decrescentibus subæqualibus, foliis approximatis subverticalibus quadrato-obovatis profundè tri-secfidis laciniis subulatis , amphigastrüis lato-quadratis bast patentibus acutè subquadrifidis ; perianthiis cylindricis, ore con- tracto dentato. Syn. Jungermannia plumulosa L. L. in Lehm. Pug. VE p. 50. — Lepidozia plumulosa L. et L. Syn. Hepat. p. 211. Has. In freto Magellanico legit d’Urville. Page 258. lig. 43 et 46, Oncophori, lisez Dicrani. 2717. — 98, lobulis, lisez lobuli. 314. — A7, lineari subulatis, lis. lineari-subulatis. 318. — à la fin des observations sur le Polytrichun dendroides , ajouter que la planche qui repré- sente cette Mousse a paru avec la première livraison de l'ouvrage intitulé : Historia fisica y politica de Chile. 320. — 9, leur diagnose, lis. la diagnose. 333. — 14%, idem, lis. idem. INDEX ALPHABETICUS GENERUM, SPECIERUM ET SYNONYMORUM PLANTARUM CELLULARIUM IN HOC VOLUMINE ENUMERATARUM. N. B. Nomina generica majusculis, specifica romains, synonyma tandem litteris - italint d\ictinor 1) Pages ages ACANTHOPHORA Lamx........... 422 nai cu Ag.. 37 Thierii Lamx... . 423 | BLOSSEV 64 AéuRr ANTHES BOrY....::-...1. EL EA me on Kütz... 65 brevipes Ag... ... 1b. _ retorta Montag... 6% Rén opila Linnœæi Kütz....... 6 retroflexa Kütz... tb. H SPORE 169 Dies retiporus Labill...... 477 Alectoria cr Del. ms.... 497| Boletus dimidiatus Thunb...... 207 4 si ACh, rire ib — obliquatus Bull......... ib. Alÿ@ -Auctorum......... 4 — sangui Mois: 206 ALGÆ NORNT SEDIS::: 5 466 | Boryna ciliata Bory...-....-.. 93 ANEURA Dumort......:........ 945 to Bonnem...... ib. — multi umo RE variabilis Bonnem.. 97 ANGIOCARPI Ç He ) PAR Lin, PHONE 308 rad... 470! — cæspititium Ethan ib. Anœctangiuwm jones Hedw.… _. — hypnoides Dill.......... 284 ANTHOCEROS Mich............. 9101 — hypnoides Linn......... ib. endi Rs . 241 — lanuginosum Hoffm..... ib. ANTH HOCE RTE N ne 20! — microcarpum Gmel..... ib. AsPerOCOCCUS Lamx........... 40] — purpureum Neck....... 29% Siren Bory M scoparium Linn........ 297 ul Haven 94 RPIOR. rer 469 — Brunonia Harv......... ib. ne More Lyngb.......... 90 — callitricha Montag...... ib leptocladum M... 94 — Hombroniana Montag.. ectinatumMont. 90 BarTRAMIA Hedw.…........... Callophyliis roriggala Kütz..... 457 crispa Swartz......... 307 | CazympEREs Swartz............ 294 — . patens Brid...:...... 308 _— és SNA. - 5 pomiformis Hedw.. 07 Palisoti Schwægr... tb. — és OP: 308 | CAMPYLOPUS 2. Pr iaineret 299 "oSGTUPR. .,:.. ib. 00 BARTRANIÉE Schwægr ..... 306 | Carpac Re es Das 7% x 542 INDEX ALPHABETICUS. Pages ages CARPOPHYELUM GrGV............ 75 | CHioscypaus res N. F Tes OST OT ONE 0 LS RE Er nie macrophyllum M. 76 Ja ae Mont. 253 Catharines magellanica Brid... 310] Chondria acanthophora Ag..... 493 Pseudo-Poly!richum filiformis Ag......... 195 ETS SES ib — oblusa Ag............ 126 CauLenra Lamx. 42 — papillosa Ag.......... 424 — corynephora Montag, 145 — parvula Ag.......... 493 — cupressoides Ag..... 20 — pinnatifida Ag........ 426 ” hypnoides Lamx..... 21 thyrsoidea Mart rs 124 j lætè-virèens Mon 16 Chine series Montag.... 109 : ete ts 48 | CHorpa Stac L4 se ylla La 43 ontag....,... ib. — sony ont ib. Cirnari Eryrarul Fée.... 179 — CS Tue ib. | CEA 473 — Déni aris ru MED ReS ib. — ne Swartz.. 476 — prolifera Lamx...... 42 Fri COrNUÉA FrIe85 5e ATk — Ssedoides Ag......... 43 —. furcata Hoffm....... ib. — FABO AR... 20 pungens Flœrke...... ib. — tlaxifolia Ag.......... 43 — _ pyxidata Fries....::. 173 Urvilliana Montag 94 — rangiferina Hoffm 475 ERPEÆ Grev. Montag 42 — rangiformis Hoffm 174 Cecalyphum Fed 298 — retipora Flœrke...... 476 Ce ue furcatæ ACh.*;:...:: 47% — uncialis Hoffm...... “ tb. tee Sa POS Er 476 hora virgata Kütz....... 7 — Pa FRACRE Sc 473 | COCCOCARPEÆ J. Ag........ 412 — rangiferina Ach..... 475 | CoccocanptA Pers. .…........... 478 me PEUPOrG NON: AT molybdæa Pers... tb. — Sa our 476 | ne MHADRH ES te à 35 l'ÉF, SR AN EE ib — _adhærens Âg.......... 36 CERAULE ñ age De cos 90! — ent ' SPRR ES 35 96 |COLLEMACEÆ Montag....... 469 — eu AMV DS FCONFERVA Lib... x rubrum var. Ag...... 97 — ægagropila Linn.. 5 CEnaropox Brid. ::..,.:....... 293 — Ægiceras Montag. 9 reus Brid..... 294 =: AVC DHIWE. ee 4 ce ACb:-reform.….:.…. 49% — anisogona Montag 41 aculeata Ach:........ ib. — antennina Bory...... 4 Siauca AGE. ib. — coliformis Montag.. 5 CHÆTANGIEÆ RUE um 08 — herpestica bg: 6 ‘hilocladia parvula Hook...... 12% — pacifica Montag...... 7 ChioscyPats-Corda::23222 250 — paradora Dillw ..... 31 ampliotics N: . — patentiramea Montag. 40 Féeries cite 204 = vubre Hands." 97 — Billard N YVRÉM AS. 7 A a 254 | CONFERVEÆ Endk.........- # — tes N:abE Corallina gracilis Lamx.......! 147 INDEX ALPHABETICUS. 545 Pages Pages CORALLINE Æ Link........:.. 445 DICTYOTEÆ Nr CR eee 40 Coralloides aculeatum Hoffm... 194 | Didymodon purpureum H. et T. 294 fragile Hoffm...... #12 riens Lu IUT Mo 283 globiferumHoffm... 470 | DumonrraA Lamx............... 405 Cornicularia RARES AGhe ess 94 = La Montag....... 1b. CryPHæA Brid, 322 SUR ne 54 helictophyila Montag. 0. Dé BOPV MR 52 nigrescens Montag... 324 SAR en 53 Crraosite ae RE dr 2 — SAROTY. 154.1. ib. natum Bri d. 333 | Echinella ne Lyngb...... À _ LR idioides P. B. 4b. | Echino noguna no Dumort... 214 CysTosiRA Ag - 65 ns Dumort. :b. — Banksii? Ag........ 62 Ecinleitriohe tnt. ib. — paradoxa Ag....... 65 ens Hüb. 6b. — reloria Ag:......,.x 64 ne Hornem 47 — retroflexa Ag... ... 65 — buccinalis Hornem... àb. trinodis An. 66 | Encœiium sinuosum Ag........ AA DASYPHLOEA Mon LS PTT ET 00 clathratum Ag...... 42 PES Montag.... 402 maire AI Me ES 31 Dies: LA SP OT MS _ 163 clathrata GGrev. 31 — séticis ns Lamx... 444 — (e] tb. — crassinervia Mont.. 464 — . intestinalis Link. tb. — Piocamium Ag..... 462 | Evernia Fries 197 — ruscifolia Lamx.... 464 — magellanica Montag... 198 Delisea ee ta Fé 486 | Exinra Fries 202 DEsMARESTIA Lamx...........:. 50 — À ee Judæ Fries.... tb. — anceps Montag 54 | Favozus Frie 203 — erbacea Lamx 50 OI O Eine Montag... 1b. ia herbacea P.etR........ 51 Don HOME ur. 4% DIATOME Æ Kütz: ri mangarevensis Mont. ib. Dichophylliumdichotomum Kütz. 44 pulvinatus var. Hedw. 283 DICRANEÆ Arn . 296 FISSIDENTEÆ Het 2 4% Dicninon Hedw, 225... ib. | FLORIDE Æ Lamx 90 oryanum Schwægr.. 298 | Fontinalis pennata Linn....... 3418 rhin Bride. 983 | FRuLLANIA Raddi...:--.-...... 224 — dichotomum Brid 298 aelotis N. et M..... 22 — imponens Montag ib. — GaudichaudüN.etM. 224 — purpureum He 294 — gracilis N. ab E..... F1 scoparium sé DT _ tychantha Montag. 225 DR Grev 442 candens Montag... 227 fimbriata Grev.. ib. | FUCACEÆ J, Ag............. 52 tridens Grev....... UT Fucus acanthophorus Lamx.... 123 Drervora PET: 10 EE MR fi: antarcticus Chamis...... 53 dichotoma Lamx..... El — Rare Émis. is 156 — divaricata Lamx..... , #3 — :buccinalis Linn......... 47 —. -lineanis Grev.....: ib. — _ coccineus HudsS......-... 162 pavonia Lamx....... 42! — cupressoides Wahl....... 20 D 41 INDEX ALPHABETICUS. ages Fagcs Feu pres R. Brown... 73 ap parvulum Grev. 124 — fimbrialus R. Brown.... 142 BAL er en 412 — pese er LT RS 75 — rigidum Montag...... 113 — ÿigarlinus ÉTÉ ee 419 } GicanriNa: Lamx : ............. 118 — gladiatus Labill......... 59 _ iris Mont.. 424 —. herbaceus. Turn......... 51 me COUV TAGS: 120 — lividus Turn 120 .— pistillata Peas RS 119 — duxurians Mert......... 00 spinella Grev....... 42 — moniliformis Labill.. 62 sine LA NAT 2 RS TN ae 975 — musciformis Wulf....... 151 Hombroniana Mont.. 277 — natans Linn. | — lamellata N. ab E... 279 — Nootkanus Esp.......... 451 — RER L ab — oblusus Huds........... 126 # 236 —. Ophioglossum Turn...... 42! Gracilaria fliformis rev NN 425 — Palmetta Esp.......:... 156 — livida Grev......... 42 — papillosus Forsk......... 424 | GRATELOUPIA Ag.............. 15 — paradorus Turn......... 65 aucklandica Mont. b. — pavonius Linn.......... 42 un Eh Rae cena . — Phyllanthus Turn....... HO ee africang AR... 98 — pinnatifidus Huds....... 426 GYMNOCARPI CHGNENES —. pinnaius ESP. .:........ HE Sohrod oh en — pinnatus Linn:-......... 43 Gummoniriumpinnatifäumtà . —. pistillatus Gmel......... 419 m Hüb. :b. Plocamium Gmel........ 162 Gymnostomun. te Hook.. 304 tumaris Forsk......... 43 | HazimepA La dE —. prolifer Forsk..:........ 42 — Dtydises Déne:... a relorius Mert. 5 6% triloba Dene........ s — retroflexus Labill....... tb. | Haliptilon Dene.......... 446 et ur — rigidus Wah}........... ASF HAUISERIS Far... 1... — rugo Ho 5% SH ABS RE ne — ruscifolius Turn. Ne 16% FES re Seine es 106 — FOUSSO FUEDE ESS 67 glaphyra Suhr...... — sedoides Turn....:...... 43 Novæ-Zeelandiæ M. 107 901000 TUE + 0 _ — gs a Montig ib — spiciferus-Esp.......... ariegata Bory..... 457 — spiniformis Lamx....... . HEPATICÆ JS 2410 — spinulosus Esp.......... 151 ah téens australe Montag.... 239 — tarifolius Turn......... 43 involutum Montag.…. es — thyrsoides major Turn... 1424 Hereaosinosix Montag........ — tomentosus Huds........ 35 Berkeleyi Mont. — _trinodis Forsk........... 66 re ie Rs ne 208 — turbinatus 5 Turn....... Vis ruenfa Montag.. 1b. — vitlatus Linn..........., d& SES Sraith PR ie . 319 ES, TRE DEN OS Ut 202 Arbu Smith.... 325 GALAXAURA Lamx............... 37 — crispulaHook.fetW. 349 pre ib. Smith. ..... GASTEROCARPE one en 103 — rotulata Smith...... 335 ‘INDEX ALPHABETICUS Pag Hormoceras nr me is m Küt Ho Eodl te os Billa Re rs Hutchinsia ge mn se Fe des Bo cancellatus Bor. Hi RE » Fries dires. ce Montag.. HY MENOMYCETES Fries....… Hypxea L Esp dus. uses musciformis Lamx i H YPNEÆE B.6 Hypnophycus HAE Kütz. FERA DONNE Me Tres aciculare Brid Arbuscula Ho auriculatum Montag.. Chamissonis Hornsch. comosum Labill cupressiforme Lion... fluitans CR CR Hi nes ruscifolium Kütz.. HYPOPTERYGIEÆ Montag.. HyrorreryGiun Bri ro tulatum Brid. ss IRiDÆA “Bo laminarioides Bory... L mican Na re rolans: Bory. :.:...... Rnriioe Brid Arbuscula Brid.. cladorrhizans Sc h. comosum Brid.... JANTA ns reform, «55. aan 6e 4 8 de 6e 2 Pages JaANIA Pine Montag........, 147 mbronii Montag...... 146 — LÉ piilpe Montag....... 447 Jubula Gaudichaudii N. et M... 224 JUNGERMANNIA Linn. o, 257 ct E. 243 — amp N. ab re ae 254 ous Linn. 268 — Billardierii AN 251 — capillaris v OU Re sai 246 — PR ro 256 _ C0 Hook:e.. . 52 combinata & abE. ‘tb. — nata Swartz 256 — cucullata N. abE. 217 — decrescens L. et L, 243 — ericoides N. ab E.. 223 — filamentosa L. et L. 246 flabellata Labill. . 246 — fucoides Hook M4 — furcata Linn..... ib. _— racilis R. 293 — involutifolia Mont. 260 _— inotii Mont 53 _ Javanica Swart 264 — lamellata Hook 279 — Lehmanniana Lg. 276 — magellanica Lamk. 230 — multifida Linn.... 215 — pallens Sw. 235 _— palpebrifolia Hook. 230 — pubescens Schrank. 214 — punicea N.abE... 251 — retrospectans N. ab in A 269 — schismoides Mont. 258 — squarrosaN.abE.. 223 — tamarisci var. Sch. 224 tridactytis L. et EL. 245 6 LAMINARI 1 1277 GR 47 Lam sulèel M RAR: 40. ÉADRENCIA LOMME 5 0 ce use 194 ne Montag.... 426 — filiformis Montag.... 425 obtoss Lang. ...:: ib. 346 Lecanora coccinea Fée rubina Pe Lecidea melanothrixz E rmelioides Hook. Dobes at 0 iber LeyeuxraA Li ss... ne N.abE.. res Nuet M: Leribozra N. L. dispar Monta Late de. > filamentosa L. et L... 9 | LOPHOCOLEA INDEX ALPHABETICUS. Pages Pages . 424 | Lichen rome Libre 198 . 480 polydactylus “Neck Ses 193 ib. lymor. Ms 499 . à. | — pyxidatus Linn......... 473 4. — ramulosus Swariz....... 478 479 — rangiferinus Linn....... AT ib. sæpincola var. Wahlenb. 16 293 — Sinuosus E:B..:::.... 27 — . -uncialis Linn........... ps 18 — .-Usnea. Swartz.......... 497 223| — wvariabilis Bory......... 486 245 | LICHENES Fries . A70 248 | Lobaria perlata Hoffm......... 183 246 | LomexrariA Lyngb 493 ib. arv vula Ge ib. ib. LOMEN frire End 422 33 Ab. 54 tridactylis L. et L.... 245 — un N.etM. 251 es. Fries 469 — coadunata Swartz. 256 azureum me RE LE — coalita Montag 252 Lroroul R Brie 303 nata Swartz... 255 Menziesii R. Br... 304 ue Gaimardi Kütz....... 140 tube: pennata Labill........ 333 | LyNGByA Ag Jeep — rotulata Hedw........ : anguina Montag..... ib. LEssonIA Bory 49 MacnocyeTS Ag . 48 fuscescens Dorr rs latifolia BOrY: 49 Login SORT... 320 latifrons Bory..... ib. gurus Hook...... 724 Macrowratc RÉ re 292 Leveizcea Dene 445 incurvifolium bis Done... ib. ss der... 293 Liéken antarctieus Lite: 193 | Maporueca Dumort.........., 231 Et ME tb. os Montag. _ rime Jacq.:. 204 Maire es Se. 211 entrifugus Hoffm..... 182 mboinensis N.eth. 212 ocaius “Linn:........ 1 en morpha Linn.. tb. diatrypus Ach......... 482 abE PAL ss sr. RP a sms. 195 | MAnçGivaniA À. Rich... 17 496 Dotishe Montag... 82 204 Urvilliana A. Rich. 4 A7 Meosen: LetG: 472 adnexum L. et L. a australe rs 4 ue decrescens L.etL 3 involutum Mont.. 240 Mania db Dene ae né l macrocarpa Mont. 449 Merci Had 3. 0 INDEX ALPHABETICUS. 947 Pages ages Mérzéema fucoides N. ab E..., 2414} PELTIGERA eriés Hoffm... 493 furcata N.abE...… 243 PENICILLUS C2 — lobe Radio. A4 _— Arbuseula Montag: AD. pubescens Raddi... àb.| Peziza Paris és rt ee 202 Mnium in Spiiiet Hedw...... 305 | Paracmicoma Dumort.......... 18 rpureum 7. Ge 29% — chers Mont. 249 Monilia Billardieris À 62| PHYCEÆ Fries aies 1 ver ha Dior dir. Fes ib. | PHYCOIDEÆ Spreng 35 DH ire, 981 | PnyLLopnoRA Grev............ 99 re ALPORAREE RER ER ae a i Juxurians rs 100 EUROCARPI 317 vittala Grev...... 14 ce HiSoi ste. 2410 Piotrichum ro P. 5 es 318 Neckera Hedw JT 26. à. cladorrhisans Hedw... 326 ol EM ee 265 — pennata Hedw........ 18 _— anses etM. 268 ee ndulata Hedw::.:.... ib. _— chilo oidea Lg. 267 NECKERCÆ B:etS.:..:.... 317 — ss Montag. 264 NEPRROMA: Ach::5...4:.,..,... 192 — Hombroniana Mont. 277 on ap Montag...... ib. — Jacquinotii Montag. 273 pinata Ach..... ib. — javanica N. . 266 RE it HR ati 08 — magellanica Lindg. 274 variolosa Montag. 409 — pusilla Montag 270 Oncophorus dic sais Brid.... 298 — retrospectans N. ab ORTHOTRICHEÆ Arn........ US D en 269 PRE mure ON ns rer rs — rvilliana Montag.. 263 incurvifolium A. PLANTÆ GHLLULARES DC. 4 BP 25 ere 293 DRE ÉAIL sur cms 161 magellanieum M. 290 coc res Pre 162 PADINA Ads RÉ D A RÉ CENC 42, — vulgare Lamx...... ib. — payonia Lamx For Ca ib. | Plocaria 1ria filiformis Rai. - Des 495 PARMELIA ACh, 5,45, 479 ei dendroides Brid.. 311 — conspersa Ach....... 481 nou Gottsche:.....:.….. 229 — diatrypæ ACh........ 182 magellanicus Gottsc. id. — lugubris Pers......... ib. — palpebrifoliusGottse. 230 — = perlata Ach:.......:. 483 | Pozyporus ee severe 205 physodes Ach........ 482 is N. ab E...... 207 — polymorpha Ach...... 496 _— flebelliformis Klotzs. 206 — punicea ACh......... 179 — fusco-purpureus P.. 205 _ él nee var. 480 — Katui Ehren 208 — ._ginuosa Ach.....:... 183 — lucidus Fries....--: 207 s birctiios Montag.. 180 — saccatus Pers...-..- 208 —. Re ua Ach.....… 195 — a Fries 206 pola re ie 493 s 208 anse ARS. tb. Ets peu Code. sonne 497 PeuriGERA tefin, PIS eye ib. ceratoclada Mont. 430 arclica Fries........ ib. _— Cladostephus M.. 132 — chloroph le Wild. : 495 — complanata Spr.. 435 548 INDEX ALPHABETICUS. Pages Pages POLYSIPHONIA decipiens Mont... 134 |Sançassum bacciferum Ag... tb. Rosa Rudolp. 435 Boryanum À. Rich. 82 — glomerulata Mont. 132 CYR OSO AS se 69 — punicea Montag. 128 —_.-Aecürrens Ag..:..:: 73 POLYTRICHEÆ Arn.......... 309 —.. ESDOr- AR 5e: 70 LÉ ra MM enr tb, — heterocystum Mont. 72 ommrune B Linn.. 343 Hombronianum M TA — endroides Brid.. 344 — oligocystum Mont.. 67 — juniperifolium W.. 343 — Phyllanthum Ag 75 — juniperinum He ib. — polycystum Ag 70 _— neue Lin. 310 — Sargasso Bory...... 67 POLIIONEA She... 0e: 43 — -_ Stenophyllum Mart 69 cuheifolia Montag... ib.| _ Urvillianum A. Rich. “os PNEU ie 33 FSCAPANIA Lindgi... #2. — Columbina Montag.. ib. — clandestina Montag… de Pterigynandrum nigrescens Brid. 324 Urvilliana Montag. . - 262 Plerocaulon decurrens Kütz. 73 Mon PURE ANR 2 Pterogonium nigrescens Swartz. 324 crispum ue se 40. PRROBR A D se dust 97 | Dacaur AT formosissima Montag ib. | Scytosiphon rimosus he os. 45 Racourrar LÉ “TL 283 | SCYTOTHALIA Rs Rover 85 lanuginosum Brid. 284 Fr os Mont.. 86 microcarpum ib. SIPHONEÆ RÉ 3.2. 22 loss Dumort - 23% time Re. 31 = complanata Dumort. . 235 | SPHacELARIA Lyngb, ........... 38 —— palens N'ab: EE... ib. itricha Ag....... 94 physoloba Montag..... 236 — cervicornis As. 38 RÉNALE ADR CRE US 195 funicularis Montag.. ib. farinacea Ach........ 496 SPHÆROCOCCOIDE Le J. Ag.. 450 y a ACh..... tb. | Sphærococcus bifidus Ag....... 456 aspeoides Montag.... 197 - allin ee . 155 Ruinostruos Montage: 22 — higartinus Ag.... A9 javensis Mont.. 23 - uca var. Ag. 100 Kyo Ag 140 — ividus Ag....... 420 — Gaimardi? Gaudich. ib. — luxurians Mert.. 400 — glomerulata Mont.. 141 - musciformis Ag.. 151 — fimbriata MR... 442 — Palmetta Ag.155 et 156 LÉ" PPS 43 _ rigidus Ag....... 43 Rob Grev sur. 155 — spinellus Ag..... 120 bifida Grev....... 156 _ rare ARS M# — Corallina G 155 olans Ag....... 103 Hombroniana M... 457 | Spmærornorox Pur M roaterey 470 — ornata Montag 159 ompre A. A — sir Grev.....156 — Rem trance 170 riegata Le ib. — fragile Pers... 474 œmeria Du hieie Rade : 945 — globiferus DC 150 SARDASERN AD .. e. 66 — tenerum Laur.. 472 ps FA Lie INDEX ALPHABETICUS. 549 Pages | ” Pages SPHAGNE Æ Brid...,:....,... 281 sas ons EE re 4 ere Di Le PS, JR ie ib. | Taawxop CR EE AE 162 — ac m Ehrh... :b. magellanica M... id. Re: = capililiun led. : ne TORTULEÆ Ho0k............ 301 Sheet A d Torruza Hedw. Hook.......... ib. da G res D he Montag... 302 s mm Li D nr sert tabestél PAIOS nn ie 20% rue “ DEAR bn: # ro MUA Montag. ib. SPONGIOC PET rs se rs Tremella nr CM 202 : Rs cula Judæ P ib SPONGODIEÆ Endi.......... 35 ke Spongodium dichotomum Lamx. 1b. Drichstomm mn H. Le EE A cg . ant un D 74 bi He FR 93 decurrens Bory.. 75 A - £ Hiva 1 LÉ Li ee à ed DR | 3e clavulata Ag.-..... ES dichotoma Huds......... LA Squamaria centrifuga Hoffm... 182} ;,-srinatis Linn.......… STEREOCAULON Schreb......... HS Lañiués Din 3 4 prooer mur À Ft es latissima Linn........... ib. M LE FINS te Re BOT es. — pavonia DC. ............ 2 STICTA crx Ach… se SR TRE E Fe = “prob fer hi he De 12 : En Free À “Rich es ib — reticulata Forsk......... 33 Cr or EP De Does M4 — crocata ACh........... 490 done Dan Pis: dd 186 Ses Ag. reform........ mé — faveolata Delise........ FLE Du an Re sde: Se — fulvo-cinerea oué. IR ere F D aie AU. SU . Ps hirsuta Montag........ nues Ho st CS où Lo 190 — ge AU: pe Richardi Montag....... Tir cou mupne mb de 1 VAUGHRRIA DU: en tr. 36 ia DINS AChEE 5 . 1585 fastigiata À 5 Séitophora ee Ag. 42 — lashgt 8----... : ie 41 | WEISSIE Æ Brid.............. 293 St J ne DR 113 _ Montag....-..... 55 — FRE TR 11% Billardierii Mont.. 59 Srupayocyna N. et M.......... 246 Zaëxon Trevis....-... dresse 30 flabellata Mont... io. — cla thirts Trevis........ ib. Syntrichia hyperborea Brid.... 302 Zonaria dichotoma Ag......... : mucronifolia R.Br.. ib | “— linearis Ag.......... Es sos Sc} . 295 iG AB... — tascioulatus Het 6: 296 200SPERMEÆ Pi. ? PROS ee À FIN.