FLORÆ _ SENEGAMBIAE TENTAMEN. 4 ” > ^ i + + » > . ^ ra ‘si = P 3 ^ * P : x > E E + M a ` = ` % En x r hc > . 4 x * N FLOR Æ ENEGA MBI AE TENTAMEN, SEU HISTORIA PLANTARUM IN DIVERSIS SENEGAMBIÆ REGIONIBUS A PEREGRINATORIBUS PERROTTET ET LEPRIEUR DETECTARUM: AUCTORIBUS J.-A. GUILLEMIN, S. PERROTTET ET A. RICHARD. nn eee Pm ACCEDUNT TABULÆ LAPIDE AUT ARE INCISA. TOMUS PRIMUS. PARISIIS, APUD TREUTTEL ET WURTZ, VIA DICTA DE LILLE, N. 17; LONDINI, SOHO SQUARE, N. 30. 1 830-1833 Mo, Bot. Garden, 1900. A MONSIEUR BENJAMIN DELESSERT, HOMMAGE DE RECONNAISSANCE POUR LES GÉNÉREUX ENCOURAGEMENS QUIL A LE PREMIER DONNÉS A CET OUVRAGE. LES AUTEURS DE LÀ FLORE DE SÉNEGAMBIE. PREFACE, Vers le milieu du dix-neuvième siècle, un des plus habiles botanistes de l’époque par- courut les diverses contrées de la Sénégambie, à l'effet d'en étudier les productions natu- relles. Ce voyageur était Adanson, homme qui acquit ensuite une grande célébrité dans plus d'un genre, et dont le génie extraordinaire, ainsi que la vaste érudition , faisaient es- pérer un excellent ouvrage sur les plantes des pays qu'il avait explorés. Mais par une singu- liére fatalité attachée aux travaux de ce grand naturaliste, ceux qu'il avait rédigés sur la botanique du Sénégal restérent inédits , à l'excepuon de la relation abrégée de son voyage, publiée en 1757, dans laquelle se trouvent quelques indications trés-succinctes d'un petit nombre de plantes. Nous ne compterons pas au nombre des écrits sur la botanique sénéga- laise, quelques articles épars dans la grande Encyclopédie où Adanson traita de divers genres de plantes remarquables par leur utilité. Si le savant rédacteur de ces articles s'y montra descripteur excessivement exact, il n'eut pas le bon esprit d'adopter les heureuses innovations introduites dans la nomenclature par Linné; de sorte que ses descriptions furent négligées depuis par les botanistes. Aprés Adanson, la Sénégambie fut visitée de loin à loin par un petit nombre de voya- geurs, dont aucun ne publia les plantes qu'il avait récoltées. Les herbiers de quelques per- sonnes à Paris profitérent de ces richesses, qui restérent pendant long-temps ignorées. C'est ainsi que MM. De Jussieu, De Candolle et Gay recurent des plantes récoltées au Sénégal par Roussillon, Geoffroy, Bacle, Dollinger, le jardinier Richard , et d'autres voyageurs qui n'é- taient pas botanistes. Quelques-unes seulement sont connues par de simples phrases spéci- fiques insérées dans le Prodromus de M. De Candolle. Enfin les collecteurs envoyés au Sénégal par M. Sieber en ont rapporté une petite quantité d'espéces qui ont été distribuées aux divers botanistes d'Europe, et dont plusieurs ont été publiées par M. Reichenbach. Tel était l’état des connaissances que l'on possédait sur la botanique du Sénégal lorsque MM. Perrottet et Leprieur arrivèrent dans ce pays en 1824. Aucun ouvrage d'ensemble ne put étre consulté avec fruit par ces voyageurs qui dés-lors résolurent d'amasser des matériaux pour l'exécuuon d'une Flore de cette région. | A son arrivée des Antilles où M. Perrottet avait. été envoyé pour y prendre la cochenille - VIII PREFACE. et la transporter dans la colonie du Sénégal, il établit d’abord son domicile dans le pays de Walo ou Oualo, à Richard-Tol, principal établissement de culture fondé par le gouverne- ment, puis il revint à la fin de la méme année à Saint-Louis où il séjourna jusqu'au mois d'avril 1825. Ce temps fut employé à explorer les pays circonvoisins , principalement le bas du fleuve aux environs de Gandiole, les iles de Babaghé, de Sor, de Safal, les environs de Laybar et de Gandon. Il passa quelques jours à Lamsar et aux Fours-à-Chaux dont il parcourut tous les alentours. Ces pays sont trés-riches en plantes annuelles à l'époque de la saison pluvieuse, et M. Perrottet put y faire de nombreuses récoltes. Dans le mois d'avril 1825, M. Hugon, aujourd'hui contre-amiral et alors commandant par intérim de la colonie, facilita à M. Perrottet les moyens de se rendre à Podor, grand village du Fouta- Toro, situé sur le fleuve à environ soixante lieues de son embouchure. Ce voyage, pendant lequel M. Perrottet fit de fréquentes herborisations sur les deux rives , et dont le re- tour s'effectua par terre en passant par le lac de N'Gher ou Panié-Foul, lui procura une grande quantité de plantes nouvelles dont il fit un envoi au Muséum d'histoire naturelle de Paris et à M. De Candolle. En juin 1825, M. Perrottet fut nommé directeur de la Sénégalaise, établissement de cul- ture appartenant au gouvernement et à une compagnie commerciale, situé dans le pays de Oualo sur la rive gauche du fleuve à environ quarante lieues de Saint-Louis. Le temps de l'administration de M. Perrottet se prolongea jusqu'à la fin de janvier 1829, et il en partagea l'emploi entre les devoirs de sa place et les recherches botaniques. Celles-ci furent principalement dirigées vers quelques localités remarquables par la variété des végé- taux qui y croissent, telles que les hauteurs sablonneuses de Kouma et de N'Dombo prés de Richard-Tol, celles de N'Bilor et de Koilel près le poste militaire de Dagana, les plaines de N'Ghianghé et de Ghieuleuss situées derrière l'établissement agricole de Faf; il multiplia aussi ses excursions sur la rive droite du fleuve, fréquentée par les Maures et connue sous le nom de Sahara. Dans cette partie de l'Afrique, le climat de l'année se partage en deux sai- sons : la saison. pluvieuse qui commence à la mi-juillet et se termine vers le commencement d'octobre, et la saison sèche qui dure tout le reste de l'année. C'est pendant la saison des pluies que les hauteurs sablonneuses se couvrent de plantes annuelles qui disparaissent pres- que subitement quand, au mois d'octobre, le vent d'Est y fait de nouveau sentir son souffle destructeur. Mais alors commence l'inondation du fleuve qui s'étend sur toutes les plaines de ses bords, et dure jusque vers la fin de novembre. Lorsque le fleuve est rentré dans son lit, ses rives présentent une végétation particulière et abondante, mais aussi éphémère que celle de la saison pluvieuse. La rapidité avec laquelle s’accomplissent au Sénégal les phases de la saison productive, est la cause qui a empéché les voyageurs d'en recueillir les richesses vé- gétales. Il était nécessaire de s'y établir à poste fixe, pendant plusieurs années, comme M. Per- rottet en a eu l'avantage, afin de saisir les plantes au moment de leur floraison et de pouvoir réparer d'une année à l'autre, l'omission de certaines espéces qui d'ailleurs ne reparaissent pas toutes constamment dans le cours de chaque saison pluvieuse. Un séjour de cinq années PREFACE. IX consécutives dans le pays de Oualo a suffi pour récolter à peu près la totalité des plantes indigènes de cette contrée intéressante. Au mois de mars 1826, MM. Perrottet et Leprieur entreprirent, en compagnie de M. Roger, gouverneur de la colonie, un voyage autour du lac Panié-Foul; mais, comme la saison était déjà séche, ils n'en rapportérent qu'un nombre peu considérable de plantes. Néanmoins cette partie du pays peut encore étre considérée comme suffisamment connue, puisqu'elle avait été précédemment explorée avec succés par M. Perrottet , lors de son retour de Podor, et qu'elle le fut de nouveau dans une seconde tournée qu'il y fit en 1898. Le temps de la gestion de l'établissement agricole étant expiré, M. Perrottet descendit à Saint-Louis pour effectuer son retour en Europe; mais ne trouvant pas de bátiment prét à parür, il voulut utiliser son temps en faisant un voyage aux fleuves de la Gambie et de la Casamance. M. Jublin, qui commandait en ce moment au Sénégal, lui procura la facilité de se rendre à Gorée, et autorisa le commandant de cette ile à lui faire toutes les avances né- cessaires pour l'exécution de ses voyages ultérieurs. De Gorée , M. Perrottet passa à la pres- qu'ile du Cap-Vert où il parcourut les environs de Khann, Kounoun, Rufisk , jusqu'au vil- lage de Bargny. Un bâtiment, que le commandant de Gorée mit à sa disposition, le trans- | porta d'abord à Joal , puis au comptoir d'Albreda sur les bords de la Gambie, dont il explora dans tous les sens les environs si remarquables par le luxe de la végétation déjà intratropicale de leurs oasis. Il se rendit ensuite sur les bords de la riviére Casamance qu'il remonta jusqu'au poste portugais de Zekinchor. Durant ce voyage, M. Perrottet recueillit une quantité consi- dérable de végétaux, la plupart semblables à ceux qui caractérisent Sierra-Léone et les autres contrées tropicales de la cóte d'Afrique. De Gorée, il revint à Saint-Louis par terre en longeant la cóte oü il trouva un assez grand nombre de plantes nouvelles ou peu connues. De son côté, M. Leprieur, employé comme pharmacien de la marine à Saint-Louis, en explora, dés l'année 1824, les environs avec la plus grande ardeur. En février 1825, il fit un voyage à Dagana oü il séjourna pendant quelque temps et y réunit quelques collections. Pendant l'année 1826, M. Roger ayant mis à exécution le projet de visiter l'intérieur du pays jusqu'au-delà de la Gambie et de la Casamance, emmena avec lui M. Leprieur qui put se livrer dans ce long voyage à des recherches d'histoire naturelle. Aprés avoir traversé le pays de Cayor, et s'étre arrétés dans les bas-fonds humides de N'Boro, ils atteignirent la pres- qu'ile du Cap-Vert où sont disséminés de nombreux oasis. De là, ils pénétrérent chez les Nonnes Cerères, visitèrent le cap de Naze et les bords de la rivière de Saloum. Ils passèrent quelques jours à Joal, grand village du royaume de Baol, situé dans une position trés-riche sous le rapport des productions naturelles; de là ils se rendirent à Albreda sur la Gambie, et à Zekinchor sur la Casamance. Enfin ils poussérent leur reconnaissance jusqu'au Cap-Rouge et chez les peuplades appelées Mandingues. Malgré les facilités que M. Roger procura à M. Leprieur pour faire des recherches dans ces contrées si favorisées sous le rapport de la végétation, les productions en étaient tellement nombreuses, que le temps manqua à notre ardent voyageur pour récolter suffisamment de toutes les belles plantes qu'il y observait pour X PRÉFACE. la première fois. Aussi M. Leprieur conçut , dés ce moment, le projet d'y faire de nouvelles excursions, projet qu'il mit à exécution en 1827 et en 1829. Le voyage qu'il fit en juin 1827, à Albreda, lui fournit l'occasion de ramasser la plupart des plantes de la Gambie. Ce fut au mois de janvier 1829, que, d'aprés l'ordre de M. Jublin qui mit à sa disposition des cha- meaux et des Négres, il traversa de nouveau tout le Cayor, arriva aux confins du pays des Nonnes Ceréres, et s’arréta pendant quelques jours aux environs du cap de Naze où il fit des collections de minéraux et de plantes. Dans le mois de juillet 1828, M. Leprieur reçut l'ordre de partir pour Bakel, poste situé dans le pays de Galam. Il fit ce voyage sur un bâteau à vapeur dont les fréquentes relaches le mirent à portée d'observer la végétation du cours du fleuve, sur une grande étendue de pays. Arrivé à Bakel, M. Leprieur s'occupait avec empressement d'y faire des récoltes de plantes, lorsque les fièvres vinrent interrompre ses travaux et le forcèrent de quitter ce pays qui n'a été visité par aucun naturaliste instruit. Le peu de plantes que M. Leprieur en rapporta offre beaucoup d'intérêt et renferme plusieurs choses entièrement nouvelles. D'aprés ce rapide apercu des voyages et travaux botaniques de MM. Perrottet et Leprieur, ` on voit que les matériaux qu'ils avaient rassemblés étaient suflisans pour tenter la publication d'une Flore des contrées oü ils avaient fait un aussi long séjour. Préoccupés de cette idée, ils avaient rédigé sur les lieux mêmes les descriptions des plantes dont la dessiccation offrait des difficultés; ils avaient en outre rassemblé une multitude d'observations importantes sur les époques de floraison, les localités précises, les noms vulgaires, les usages économiques des plantes, et sur toutes les circonstances qui pouvaient ajouter de l'intérét à la Flore de Sénégambie. Ce fut à leur retour en France (juillet 1829) que MM. Perrouet et Leprieur résolurent d'accomplir leur projet; ils y furent déterminés par M. Benjamin Delessert qui, non con- tent de mettre à leur disposition sa bibliothéque et ses collections botaniques, voulut bien encore faire les avances nécessaires pour la publication d'une si grande entreprise. Le Minis- tëre de la marine, le Muséum d'histoire naturelle, MM. De Jussieu ; De Candolle et d'autres savans célèbres leur prodiguérent aussi les plus honorables encouragemens. Au moment de commencer la rédaction de la Flore de Sénégambie, M. Leprieur recut Pordre de partir pour la Guiane francaise. Il remit ses collections ainsi que ses notes à son collégue qui, afin d'activer la publication de l'ouvrage, s'adjoignit MM. Guillemin et A. Richard. Les collaboraieurs convinrent alors de se partager le travail des familles natu- relles de plantes, en distinguant, par leur signature placée à la fin de chaque famille, ce qui appartenait en propre à chacun d'eux. Ils adoptérent l'ordre du Prodromus de M. De Candolle pour la disposition des familles, et autant que possible suivirent cet important ou- vrage dans l'exposition des genres et des espèces. Les caractères générique et spécifique, les synonymes, les descriptions, les indications de patrie, de localités et d'époques de la floraison ou de la fructification, furent exprimés en langue latine, tandis que les observations acces- soires furent écrites en francais. On convint, en outre, de décrire complétement toutes les PREFACE. XI espèces particulières à la Sénégambie, et de se borner à de simples Phrases caractéristiques pour celles qui sont ag bien connues, et qui se rencontrent aussi dans d’autres contrées. ` Néanmoins les auteurs n’ont pas cru devoir suivre avec trop de rigueur cette règle, et ils ont décrit plusieurs plantes déjà publiées à la vérité, mais dont les descriptions ne se trouvaient que dans des ouvrages extrêmement rares. Le nombre des planches annexées à la Flore de Sénégambie étant nécessairement très- limité, eu égard à la prodigieuse quantité de plantes nouvelles dont le texte est rempli, les auteurs ont dü faire choix de celles qui pouvaient offrir le plus d'intérét, et souvent ils ont préféré donner la figure d'une plante imparfaitement connue que d'en figurer une absolu- ment nouvelle. En cela ils n'ont consulté que les intéréts de la science qui retire un plus grand profit de l'éclaircissement d'un point obscur, que de l'acquisition d'un objet entière- ment nouveau. | Par leur position au milieu des bibliothèques et des herbiers de Paris, les auteurs de la Flore de Sénégambie ont eu l'avantage de pouvoir consulter les ouvrages et les collections de plantes qui pouvaient leur offrir d’utiles renseignemens. Chez M. Delessert, ils ont eu en com- munication les matériaux qui ont servi à Palisot de Beauvois pour sa Flore d'Oware et de Bénin, ainsi que les plantes sèches du Sénégal des collections de Sieber et de Heudelot. M. De Jussieu leur a permis de consulter son herbier qui renferme les plantes recueillies par Adan- son et Roussillon dans la Sénégambie ; M. Gay, celles de Richard et Dollinger. Ils ont dà à Pobligeance de MM. Schouw et Hornemann de Copenhague, l'envoi d'un grand nombre de plantes de Guinée qui formaient les types des descriptions de Thonning et Schumacher. C'est à l'aide de ces précieux documens, si généreusement fournis par les amis et protecteurs de la botanique, auxquels les auteurs de la Flore de Sénégambie témoignent ici leur vive reconnaissance, qu'ils espérent produire un ouvrage utile et qu'ils s'efforceront d'élever au niveau de l'état actuel de la science. Cet ouvrage sera accompagné d'une carte très-détaillée de toutes les parties de la Sénégambie parcourues par MM. Perrottet et Leprieur. co 8 FLOR AE SENEGAMBI TENTAMEN. RANUNCULACE/E. Juss. DC. CLEMATIS, L. Involucrum nullum aut calyciforme sub flore. Sepala 4-8 colorata. Petala nulla aut sepalis breviora. Caryopsides plurimæ ‘in caudam sæpiùs barbato-plumosam productæ. Radices | perennes. Folia exacté opposita. DC. Syst. veget. 1, p. 151. Prodr. “LT CLEMATIS HIRSUTA, Nos. C. caule striato , ramoso, pilis longissimis densis onusto; pedicellis 1-3-floris; foliis ternatim biterna- timve sectis villosis, segmentis trilobatis, lobis lanceolatis acutis dentatis, nervis paginæ superioribus subcanaliculatis; stylis longis, exsertis, caudatis, plumosis. CauLis sarmentosus , striatus vel canaliculatus, ramosus, villosus ; ramis oppositis, basi subnodosis , in axillis foliorum gemmas lanuginosas proeminentesque gerentibus.— Fora villosa, ternatim vel biternatim secta, segmentis trilobatis; foliolo terminali lanceolato , acuminato et dentato ; lateralibus brevioribus, lanceolatis, acuminatis, dentatis ; dentibus mucronulatis; nervis paginæ superioris subcanaliculatis; petiolo cirrhoso, canaliculato.— PEpicELLI 1-3-flori, terminales aut axillares.—Carxx tetrasepalus ; sepalis ob- longis , margine submembranaceis , villosis albidisque.—ConorrA nulla.—Srtamina crebra ; filamentis gra- cillimis pilosis , villis mollibus longissimis albidis; antheris extrorsis , basi fixis , articulatis , bilocularibus. —Srvui crebri, filamentis staminum similes , stigmata caudata exserta papillosa gerentes.—Ovaria com- pressa, reniformia , basi lanuginosa, villosissima vel setosa ; setis longissimis plumosis albicantibus. Grrscit rarissima in solo sicco prope Kounoun et Rufisk, Promontorii- Viridis (Cap-Vert) suburbia. Fronrr à Decembre ad Martium. OBSERVATIONS, Cette espèce est très-voisine de la Clematis Javana, D. C., que nous avons examinée dans 1 2 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. l'herbier de M. Delessert ; mais elle s'en distingue par sa tige striée , canaliculée et non cylindrique , hérissée de poils plus longs et un peu plus serrés , par ses feuilles plus profondément lobées , à nervures de la face supérieure légèrement canaliculées , enfin par ses styles plus longs, trés-saillans et arqués. | La Clematis grata Wallich ( PL. asiat. rar. tab. 98 ) se rapproche encore plus de notre espèce qui s'en distingue néanmoins par ses feuilles plus alongées, surtout celles de la partie inférieure de la tige, par les lobes de ses feuilles moins profondément dentés et par quelques autres caractères. La différence de patrie nous autorise éga- lement à considérer notre plante comme distincte. La Clematis hirsuta est aujourd’hui cultivée au Jardin du Muséum d'Histoire naturelle de Paris; elle est venue de graines que nous avons rapportées en 1829. Comme elle est orignaire d'un pays chaud , on lui fera passer l'hiver dans l'orangerie. PERROTTET zr GUILLEMIN. TETRACERA. L. Gærrn. DC. Flores sæpiüs hermaphroditi rarius dioici. Calyx 4-6-sepalus persistens. Corolla 4-petala, caduca. Stamina numerosa : filamentis longissimis filiformibus basi subcoalitis apice saepits dilatatis, antherz loculos discretos (in 7. rugosá, Nob. approximatos) gerenübus. Styli teretes basi incrassati apice dilatati feré cyathiformes quandoque dentati vel erosi. Pistillus 3-5 ovariis basi vix coalitis unilocularibus sæpiùs multiovulatis constans; ovulis dense biserialibus. Carpella capsularia utriculiformia elongata intüs longitudinaliter dehiscentia , bivalvia ,unilocularia, uni-rariús disperma. Semina ovata nitida arillata. Nob. TETRACERA SENEGALENSIS. T. foliis nunc ovalibus aut ellipticis, nunc apice rotundatis imóque obovatis , integerrimis , coria- ceis, glabris , superné lucidis ; pedunculis paniculatis multifloris. Nob. Tetracera senegalensis. DC. Syst. veget. 1, p. 401. Prodr. 1, p. 68. Tetracera obovata. DC. 1. = E aa ta Cavris sarmentosus, 30-40-pedalis, basi teres, glaber, apice compressus, ramosissimus ; ramis flexi- libus pendulis, glabris.—Fou alterna, subcoriacea, utrinque glabra, superné cinereo-lucida, subtüs fusca, breviter petiolata, integra, valdè variantia : alia elliptico-oblonga obsoleté acuta, alia ovalia apice rotundata imóque obovata , nervo medio proeminentiore , nervis lateralibus alternis exacté parallelis ad margines foliorum convergentibus.—F ores albi, gratë odori , majusculi , paniculati , axillares et terminales; paniculis longioribus pendulis , multifloris, ramulis divaricatis ; pedicellis brevissimis, uni- floribus. — CALYx 5-sepalus , persistens ; sepalis per æstivationem basi imbricatis , oblongis , concavis , DILLENI ACE Æ. 3 obtusis.—Perara 5, æstivatione imbricata, alba, concava, oblonga, sepalis alterna, caduca.—Sramina numerosa, basi vix coalita vel omninò libera, circum ovaria toro inserta; filamentis subcapillaribus purpureis, apice dilatatis; antherarum loculis discretis filamentorum apicibus utrinquè adnatis. — Ovarra 3-5 libera unilocularia , multiovulata ; stylis 3-5 teretibus; stigmatibus cyathiformibus erosis. — CARPELLA capsularia 3-5 stellatim disposita , intús dehiscentia. — Semina ignota, sæpissimè abortiva. Crescit in sylvis humidis prope Kounoun et N'Batal in peninsulá Promontorii-Viridis (Cap-Vert); circa Albredam ad Gambiam. FronET mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette plante a des fleurs nombreuses , blanchátres , très-odorantes et caduques. C'est une liane sarmenteuse qui atteint une grande hauteur, car elle grimpe sur les arbres qui ont plus de cinquante pieds d'élévation. Le Tetracera obovata, DC., est le méme que le précédent. Les différences des feuilles, d’après les- quelles ces espèces ont été établies, se rencontrent souvent sur le méme individu, jusque sur les mêmes ra- meaux. Les nombreux individus que MM. Leprieur et Perrottet ont eu occasion d'examiner dans leur patrie, nous ont fourni la preuve de ce que nous avancons. TETRACERA RUGOSA. Nos. (Tab. I.) T. caule fruticoso sarmentoso, apice rugoso ; foliis ellipticis oblongis basi attenuatis, remoté den- ticulatis, utrinque rugoso-asperis , subtüs glandulis rugosis lucentibus notatis; floribus paniculatis axillaribus terminalibusque; antherarum loculis approximatis. CauLis, sarmentosus , 25-3o-pedalis et ultrà, basi teres, glaber, apice vix compressus, rugosus, ramosissimus ; ramis flexilibus pendulis, apice asperis subcompressis, longissimis.— For atro-viridia alterna subamplexicaulia, utrinque rugoso-aspera, elliptico-oblonga , basi attenuata , subtùs maximé glandulosa , glandulis rugosis lucentibus quasi vitreis, denticulata , denticulis distantibus subincurvis. —FLores albo-rosei parvi, axillares terminalesque , bracteolati , paniculati ; paniculis longissimis , ra- mulis gracillimis apice vix compressis rugosis.—Carxx 4-6-sepalus persistens ; sepalis per æstivationem imbricatis, concavis, orbicularibus, exterioribus minoribus.—PETALA 4 , æstivatione imbricata, roseo- albida, concava, margine tenuiora, sepalis alterna, caduca. —SrAwiNA numerosa basi vix coalita vel omninò libera circum ovaria toro inserta : filamentis subcapillaribus longissimis, sinuosis roseis; an- theris subrotundis vel oblongis, loculis approximatis nec connectivo dilatato sejunctis. — Ovaru 3-5 libera, unilocularia, multiovulata ; stylis 3-5 teretibus; stigmatibus dilatatis cyathiformibus fimbriato- 'erosis.— CARPELLA capsularia 5, seepiùs abortione 2-3 superstita, reniformia, apice elongata incur- vaque , stellatim disposita , apice in stylis abeuntia. Semina ignota. Crescrr in sylvis humidis prope | Itou ad Casamanciam. Fronrr mensibus Martio et Aprili. - OBSERVATIONS. Nous avions eu l'intention de fonder sur cette plante un genre particulier d’après | caractères que nous lui avions d'abord reconnus; mais l'examen attentif d'une des espèces du genre Palfacero ( T. senegalensis) et de quelques autres étudiées avec le méme soin dans l'herbier de M. Delessert, nous à con- vaincus que les caractères du genre Tetracera , tracés par les auteurs, étaient inexacts et. trés-variables. Notre plante en effet a tout le port extérieur des Tetracera, mais elle s'en distingue par un caractére unique qui nous avait paru d'abord assez important. Ce caractère consiste dans la forme de ses anthéres ` qui, au lieu d’avoir les deux lobes séparés - un connectif ou filet n des étamines très-élargi, et appliqués sur les côtés latéraux 4 : FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. de ce dernier comme dans toutes celles des espèces du genre Tetracera, les a au contraire très-rapprochés et réunis en tête sans apparence sensible de connectif intermédiaire, et présente ainsi une forme à peu près ovoide. Les deux loges, quoique non séparées, existent de méme que dans les autres espèces, sur les côtés latéraux. Quant aux autres caractères, nous les avons également retrouvés plus ou moins complètement marqués dans toutes les espèces que nous avons eu l'occasion d'examiner. La nouvelle espèce que nous venons de décrire a trois à cinq ovaires légè- rement soudés vers la base, dont chacun contient douze à quinze ovules disposés sur deux rangs trés-serrés. Le Tetracera senegalensis a un méme nombre d'ovaires contenant chacun de dix à douze ovules. Le Tetracera Tigarea de la Guiane n'est pourvu que de trois ovaires dont chacun parait aussi muni à l'époque de la floraison de plusieurs ovules. Il en est de méme des autres espéces que nous avons analysées. Nous ajouterons que les capsules, à l'époque de la maturité , offrent un nombre de graines bien inférieur à celui des ovules ; souvent ce nombre se réduit à celui de l'unité. Cependant nous avouons que le nombre des graines du T. rugosa nous est inconnu. Les auteurs auxquels on doit l'établissement du genre Tetracera ont omis de mentionner les différences entre le nombre des ovules et celui des graines. Ils ont en outre trop généralisé l'état et la forme du style et du stigmate dans les plantes qui devaient le composer; car de toutes celles que nous avons examinées jusqu'ici, aucune ne nous a présenté ces deux organes tels que Linné et Gaertner les ont indiqués dans la description du genre, c'est-à-dire filiformes et aigus. Nous avons reconnu au contraire, dans toutes, un style plus ou moins alongé et charnu; un stigmate plus ou moins obtus ou évasé, quelquefois denté ou frangé , mais jamais en pointe aiguë. Explication de la planche Y. — a. Bouton de fleur grossi. — b. Fleur ouverte grossie. —c. Pétale grossi. — d. Pistil grossi. — e. Un des carpelles non mürs coupé longitudinalement. PERROTTET er GUILLEMIN. ANONACE/E. Juss. ANONA. Linn. Dunar. DC. Calyx 5-partitus aut 3-lobus, corollà brevior. Petala sex duplici serie disposita, cras- siuscula ; tria exteriora sæpiùs æstivatione valvata; interiora rariùs nulla. Stamina numero- - sissima , subsessilia, in globum densum suprà gynandrophorum , sæpiùs setosum disposita ; antheræ truncatæ apice incrassato glandulosæ aut pilosæ, loculis oblongis filamento inter- posito discretis. Ovaria numerosa 1-locularia, 1-ovulata » ovulo erecto. Styli brevissimi. Car- pella carnosa inter se coalita et fructum globoso-ovoideum, cortice reticulato aut squam- moso aut levi , intüs pulposum efformantia. Arbores aut frutices > in regionibus intra tropicos crescentes. Folia alterna, integerrima , ANONACEÆ. 5 basi articulata et decidua. Pedunculi axillares aut extraaxillares. Fructus carnosi, in pluribus speciebus edules. ANONA SENEGALENSIS. A. folis ellipticis apice acutis aut obtusis, subtüs præsertim in nervorum ramificationibus , uti rami juniores, fusco-sericeis ; pedunculis, 1-3, extraaxillaribus sericeis , unifloris. Nob. Anona senegalensis. Pers. Syn. pl. 2, p. 95. Dun. Monog. p. 76. DC. Syst. 1, p. 476. Deless. Icon. sel, 1, p. 43,4260; Anona arenaria? Thonning in Schumach. Guin. Plant. 2 part. , p. 31. ArsuscuLa sexpedalis; cortice ramorum griseo ; rami juniores densè fusco-velutini. — Fori alterna petiolata, elliptica aut subovalia, apice vix acuta, basi abrupté desinentia , integerrima „ coriacea , subglauca, tenuissimé reticulata, facie superiori glabra, inferiori in nervis illorumque ramificatio- nibus fusco-sericea; 3-6 uncias longa, 2-3 lata; petiolo semunciali subtereti , vix canaliculato, sericeo , basi articulato.—Pebuxcur: uniflori, extraaxillares solitarii aut terni, vix unciales, subrecurvi, teretes, rufo-velutini , ad basin articulati. — Caryx minimus, 3-sepalus velutinus ; sepalis crassis subconcavis orbiculato-acuminatis , persistentibus.—CoroLLA 6-petala; petalis exterioribus 3 , æstivatione valvatis, apice subtriquetris, coriaceis, subcordato-acutis glabris; interioribus angustioribus, crassis subin- curvatis, dorso tantisper carinatis subobtusis. —STAMINA numerosissima subsessilia in globum supra receptaculum conico-angulatum congesta , apice glabro incrassata. — PisriLLI plurimi receptaculum truncatum terminantes , congesti, ovariis inter se subcoalitis. —Oyarrum singulum uniloculare , uni- ovulatum.—SryLus brevis. —STIGMA incrassatum simplex.— Frucrus globoso-ovoideus, luteus, magnitudine ovi gallinacei. | Frequens occurrit ad basin collium à provincia M'Boro usque ad Casamanciam. FronETr mensibus Februario et Martio. OBSERVATIONS. Cette espèce, la seule que l'on eût trouvée au Sénégal, était assez incomplétement connue jusqu'à présent. M. De Candolle , dans le premier volume de son Système, place cette espéce parmi les incertaines. Cependant M. Benj. Delessert en a présenté une excellente figure dans le premier volume de ses Zcones Selecta. La ` description que nous donnons ici de cette espèce la fera mieux connaître, et intdiquera la place qu'elle doit occuper . dans le genre Anona. Elle appartient évidemment à la première section établie par M. De Candolle dans ce genre. Nous rapportons à cette espèce l’ Anona arenaria de Schumacher, loc. cit. , autant du moins qu'il nous a été pos- sible de la reconnaitre en comparant la description de MM. Thonning et Schumacher avec les échantillons que nous ¿dions et nos propres observations. ANONA GLAUCA. A. foliis coriaceis glaberrimis ellipticis , obtusissimis viridi-glaucescentibus ; ramis jesi vix pubescentibus , pedunculis unifloris , extraaxillaribus solitariis. Nob. Anona glauca. Thonning in Schumacher. l. c. 2, p. 33. Ram juniores pilis sparsis vix pubentes. — Forza alterna vix petiolata, elliptica, basi apiceque ob- tusa , aut subemarginata , letè viridia , glaucescentia, coriacea , integerrima, glaberrima, penninervia ; 6 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. petiolo brevissimo, 2-3 lineas longo. —Pepuncuti solitarii infraaxillares, basi articulati, 6-8 lineas longi aut unciales , vix puberuli.—Catrx 3-sepalus ; sepalis planis ovali-subcordatis , apice pubescente subobtusis. — Conorza 6 petala; petalis exterioribus 3 subcoriaceis, æstivatione valvatis, oblongo- subcordiformibus , acutis, glabris; interioribus 3, alternis submembranaceis oblongis, obtusis, angus- tioribus, sessilibus. —SrAwINA numerosissima , in globum densum disposita, multiserialia.— ANTHERÆ biloculares apice truncato-incrassatæ , glabre ; loculis filamento discretis , longititudinaliter dehiscen- tibus; filamentum brevissimum.— P 1sTILLI plures gynandrophorum terminantes , congesti, elongati.— STIGMA terminale capitatum. — Fructus viridis, magnitudine ovi columbini, aromaticus: semina ovoidea , pisiformia, fusca, glaberrima. Crescrr frequens in collibus arenosis regni Cayor. Froresat Junio. Nomen vernaculum : Dongour mer. OBSERVATIONS. L'espéce que nous venons de décrire a de trés-grands rapports avec P Anona Senegalensis ; mais cependant il est facile de l'en distinguer. Elle a les feuilles entierement glabres, toujours obtuses, trés-coriaces et d'un vert blanchátre. Ses pédoncules sont toujours solitaires; ses fruits sont plus petits, de couleur verte, et non jaunes comme dans l Anona Senegalensis. Nous avons cru pouvoir rapporter notre plante de Sénégambie à l Anona glauca de MM. Schumacher et Thonning. = ANONA CHRYSOCARPA. A. foliis ellipticis acutis, uti tota planta, glaberrimis ; pedunculis unifloris , solitariis, oppositifo- liis; floribus majoribus. Nob. : Anona chrysocarpa. Leprieur. mss. Anson tri-quadriorgyalis ; trunco erecto , diametro sexunciali, cortice griseo-fusco , in ramis junio- ribus fusco-viridi, albo-maculato.— Fori alterna, petiolata, elliptico-oblonga, basi abrupté desi- nentia, apice brevi-acuminata, integra, marginibus subundulatis , coriacea, integerrima , glabra, penninervia, 4-5 uncias longa, 2 ad 2 "|, lata; petiolo brevi, semitereti, glabro, basi articulato ; et deciduo.— PEDUNcULI, in ramis junioribus glabris, oppositifolii , solitarii, uniflori, basi articulati ; versus mediam partem, bracteolam semiamplexantem offerentes, petioli longitudine, teretes, glabri. —Carxx patens , trisepalus, appressus , sepalis basi subcoalitis cordato-acutis , glabris. — Conorza 6 petala albo-rosea, petalis exterioribus tribus ovali-acutis, subcordatis glabris, concavis, coriaceis ; interioribus pauló minoribus. — Frucrus aureus, magnitudine ovi pusilli.—SzwrsA magna numerosa, compressa cornea. » Crescrr in paludibus Promontorii-Viridis (Cap-Vert) et in provincia M'Boro in regno Cayor. FronrsAT Maio. | OBSERVATIONS. Cette espèce se distingue facilement des deux précédentes. Elle forme un arbre de vingt à vingt-cinq pieds d'élévation, tandis que les deux autres ont à peine six pieds de hauteur. Elle est entierement glabre dans toutes ses parties, tandis que les deux autres sont velues » Surtout sur leurs jeunes rameaux et leurs jeunes feuilles , et ses fleurs, constamment solitaires comme dans V Anona glauca, sont opposées aux feuilles et non placées au-dessous de l’aisselle de celles-ci, comme dans les deux espèces qui précèdent. D'ailleurs ces fleurs sont beaucoup plus grandes et d'un blanc rosé. Les graines sont brunátres et comprimées | ` ANONACEZ. UVARIA. Nos. UVARIA, L. Gen. 592; Dun. Monogr., p. 86; DC. Syst. 1, p. 481.—UNONA, L. Suppl. 44; Dun. Monogr., p. 94; DC. Syst. 1, p. 485. —ASIMINA, Ånans. Fam. 2, p. 365; Dur. l. c., p. 81; DC. Syst. 1, p. 478.—PORCELIA , Ruiz et Pavon, Syst. 1, p. 144; Prodr. 84, t. 16; Dun. £. c., p. 85; DC. /. c., p. 480. + Calix tripartitus persistens. Petala sex, duplici serie disposita (in unicà specie coalita et corollam monopetalam efformantia). Stamina uti in Anona. Ovaria 5-5 aut numerosa, sepiùs villosa, substipitata , androgynophorum terminant, unilocularia, pluriovulata , ovulis du- plici serie in angulo interno dispositis. Stigma subsessile. Carpella distincta carnoso-coriacea, ovoidea aut cylindrica, levia aut torulosa, unilocularia aut productione pulp: interioris quasi plurilocularia ; seminibus in pulpà nidulantibus. Arbores aut frutices. Folia alterna simplicia, integerrima. Pedunculi axillares aut opposi- tifolii, lateralesve, 1-4 flori. UVARIA CHAMÆ. (Tab, Ill, f. 2.) U. foliis ellipticis subacuminatis, breviter petiolatis , subtus pilis stellatis conspersis; ramis junio- ribus, petiolisque ee ; pedunculis 2-5 extraaxillaribus brevissimis; floribusque ferrugineo-tomentosis ; calyce obsoleté tridentato , petalis obtusis. N ob. Uvaria Chame. Pal.-Beauv. Fl. Ow. Ben. 2, p. 42, t. 83. DC. Prodr. 1, p. 88. Uvaria macrocarpa. Vahl ined. Unona macrocarpa. DC. Syst. 1, p. 489. AnsuscuLA 6-8 pedes alta ramosissima ; cortice reticulato , bruneo-rubicundo, albo maculato. — Fori parvula, alterna, breviter petiolata, elliptica, integra, subacuminata, acumine obtuso, basi abrupté desinentia , suprà glabra , subtüs pilis stellatis conspersa , nervo medio prominulo ferrugineo- pubenti; petiolis ramisque junioribus, uti flores, fulvo-tomentosis. — Frores extraaxillares 2-5 brevissimé pedunculati; singulo flore bracteolà obstusà, breviori, ferrugineo-tomentosà cincto ; pedunculis ferrugineis.—Caryx monosepalus urceolato-globosus , ore obsoleté tridentato; dentibus latis , obtusis ; in flore expanso , os calycis magis aperitur. — Conorra 6 petala , petalis subpatulis re- flexis, oblongis , obtusis, tribus exterioribus pauló majoribus.—STAMINA numerosa in androgynophoro congesta. — PistiLLI plurimi androgynophorum terminantes , sessiles, oblongi, mutuà pressione sub- angulati , lanuginosi , 1-loculares , ovulis pluribus, duplici serie angulo interno insertis.— Sricma ses- sile truncatum glabrum , integerrimum (ex cl. Leprieur mss. bifidum), sed mihi semper integerrimum occurit. Crescrr in sylvis a arenosis prope Maloum ad pris rubrum Casamanciæ. FronEsAT Aprili et Maio. OBSERVATIONS. L'espéce que nous venons de décrire est bien certainement Y Uvaria Chama trouvée par 8 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Palisot de Beauvois sur les bords du Santiago dans le royaume d’Oware, et qu'il a figurée dans sa Flore. Nous en avons acquis la certitude en comparant nos échantillons avec ceux de l’herbier de ce botaniste voyageur , qui fait aujourd'hui partie des riches collections de M. Benjamin Delessert. Malheureusement nous n'avons pas été plus heureux que Beauvois et nous ne possédons pas les fruits de cette espèce; mais la structure de son ovaire nous a mis à méme de constater à quel genre elle doit étre rapportée. La méme plante est étiquetée, dans l'herbier de M. De Jussieu , sous le nom d' Uvaria macrocarpa , Vahl, par Vahl lui-même. Nous avons donc cru devoir réunir en une seule ces deux espèces. Explication de la planche MI, f. 2.—a. Fleur coupée longitudinalement. —b. Etamine. — c. Pistil. —d. Le méme fendu longitudinalement. — e. Le méme coupé en travers. UVARIA MONOPETALA. Nos. (Tab. IL) U. foliis elliptico-oblongis obtusis subsessilibus viridi-albicantibus, suprà glabris , subtüs puberulis; floribus sessilibus 1-3, axillaribus, tribracteatis , tomentosis ; calycis tripartiti lobis acutis; corolla monopetala , petalis 6 oblongo-acutis. Nob. Ran teretes > cortice griseo; ramuli tomentosi.—Forra alterna, approximata , brevissimé petiolata elliptico-oblonga, apice basique obtusa, coriacea, integerrima, viridi-albicantia, suprà glabra, subtüs cinereo-pubentia, 3-4 uncias longa, unciam lata; petiolo vix ullo teretiusculo. — Frores parvuli in axillà foliorum sessiles, solitarii, gemini aut rariüs terni, articulati , decidui; singulus flos bracteis tribus squammiformibus , ovali-acutis , sessilibus, valde deciduis, intús concavis, extüs cinereo-tomentosis cingitur; avulsis bracteis flos subpedicellatus apparet. — Carxx tripartitus ; laciniis crassiusculis semi-ovalibus acutis , valvatis , subtomentosis.— ConorrA monopetala subrotata ; tubo brevi; limbo sexpartito , laciniis in alabastro incumbenti-quinquoncialibus ; tribus exterioribus ovali-acutis, marginibus sinuosis, suprà basin hinc illinc subauriculatis ; tribus interioribus sublongio- ribus basi quasi geniculato-unguiculatis ; ungue crasso carnoso , subconcavi ; limbo lanceolato , subsi- nuoso. —STAMINA numerosa , in gynandrophoro globoso sessilia; antheræ oblongæ ; apice dilatate, truncatæ , glabre.—PistittI 4-5 sessiles; ovarium oblongum sericeum, uniloculare ; ovulis pluribus . duplici serie in angulo interno dispositis. —STIGMA sessile quasi plicatum et in angulo interno pro- - ductum.—Frucrus ovoideus basi breviter pedunculatus , magnitudine ovi columbini. — SEMINA plura, fusca , nitida , duplici serie in pulpá carnosá purpurea eduli nidulantia. . Crescit in montosis saxosis regionis Galam et ad basin collium prope Joal. Froresar Maio. OBSERVATIONS. Cette plante m'a présenté un caractère fort remarquable et qui n'a, jusqu'à présent, été si- gnalé que dans une seule autre plante de la méme famille, le Rollinia longifolia de M. Aug. de Saint-Hilaire; c'est une corolle bien réellement monopétale. Cette corolle présente six divisions assez profondes dont trois plus exté- rieures, Dans le bouton les trois divisions extérieures recouvrent entièrement les trois internes; elles sont deux ` valvaires et une seule incombante; les trois divisions intérieures sont plus longues , comme géniculées à leur base qui forme un onglet épais, charnu et légérement concave. Le tube de la corolle est long d'environ une ligne. Cette espèce nous semble assez voisine de I’ Unona oxypetala de De Candolle qui a été trouvée à Sierra-Leone par Afzelius ; mais, selon M. De Candolle, sa plante a les feuilles acuminées ; dans la nótre elles sont presque obtuses; dans la premiere elles sont pubescentes et presque ferrugineuses. Les lobes du calice sont obtus dans I’ Unona 0xY- ANONACEÆ. 9 petala, aigus dans notre espèce. Enfin le professeur De Candolle ne parle pas d’une corolle monopétale dans sa plante; il décrit au contraire des pétales linéaires et longs d’un pouce. Explication de la planche TI. —a. Le calice. —b. La corolle. — c. La méme fendue longitudinalement. — d. Etamine. — e. Pistil. —f. Le fruit. — g. Le méme coupé longitudinalement. UVARIA PARVIFLORA. Nos. (Tab. III, fig. 1.) U. foliis oblongis , obtusis aut acutis suprà glabris, subtús puberulis glaucisque , ramis junioribus petiolisque pubescentibus; floribus 1-3 pedunculatis axillaribus ; calycis tripartiti laciniis acutis. ARBUSCULA orgyalis , cortice fusco , glaberrimo , punctis albis elevatis rugoso; ramis junioribus vix pubescentibus. — Fora alterna breviter petiolata ovali-oblonga, obtusa aut subacuminata , acumine obtuso, integerrima , coriacea, suprà glabra, nitentia, subtüs glaucescentia, puberula, 2-3 uncias longa, 1 unciam lata; petiolo brevissimo , tereti, pubenti. — FLores parvuli axillares, 1-3 pedun- culati, pedunculo 4-6 lineas longo, tereti, pubescenti, basi articulato, bracteolas squammiformes 2-3 alternas obtusas , breves , semiamplexicaules, superpositas gerenti.—Carxx tripartitus, persistens, laciniis acutis sericeis.— CoroLLA. . . . . — PISTILLA sæpiùs quinque , villosa. — Frucrus olivæformis obtusus; semina biserialia , in pulpà nidulantia. Crescrr ad oram sylvarum et in locis siccis riparum Casamanciæ prope Maloum. Frucrum perficit mensibus Martio et Aprili. | OBSERVATIONS. En comparant cette espèce aux autres Anonacées africaines, on voit qu’elle ne peut être rap- portée à aucune d'elles. Par quelques-uns de ses caractères et surtout par la forme de ses feuilles , qui sont égale- ment glauques et pubescentes à leur face inférieure , elle ressemble assez à Y Unona dæypetala de M. De Candolle , - mais elle en diffère par ses fleurs plus longuement pédonculées , réunies au nombre de deux ou trois à Vaisselle des feuilles ; par les lobes de son calice très-aigus et non obtus, et par quelques autres caractères. Les échantillons d’après lesquels nous avons tracé notre description étaient en fruits et sans fleurs. Explication de la planche MI , figure 1.—a. Le fruit coupé longitudinalement. UVARIA ÆTHIOPICA. Nos. U. foliis oblongis ellipticis, breviter petiolatis acuminatis , glabris , subtùs glaucis, coriaceis; car- pellis numerosis oblongis , teretibus , torulosis. o Unona æthiopica. Dunal Monogr., p. 113. DC. Syst. 1, p. 496. Crescit frequentissimè heec arbor elegans in palmarum sylvis Senegambiæ. FLorer mensibus Novembre et Decembre. . Vulgó N’ghiarr à Nigritis dicitur. OBSERVATIONS. Les fruits de cette espèce sont connus sous le nom vulgaire de Poivre d Ethiopie. Ils ont une saveur térébinthacée et piquante, et les Nègres les emploient très-fréquemment comme condiment dans leurs di- verses préparations culinaires. Ils sont pour eux l’objet d’une sorte de petit commerce. ; 10 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. REMARQUES SUR LES GENRES UNONA er UVARIA. La famille des Anonacées est encore un des groupes de Végétaux, dans lesquels l’organisation primitive de l'ovaire éprouve de notables altérations lorsqu'il arrive à l'état de fruit. D’après un grand nombre d’observations et d'analyses que nous avons faites, il nous est démontré que quatre des genres appartenant à cette famille, et adoptés par les auteurs les plus modernes, doivent être réunis en un seul. Ces genres sont Asimina, Porcelia, Uvaria et Unona. Pour ne parler ici que des genres Uvaria et Unona, les seuls auxquels on ait rapporté plusieurs des Anonacées de la Sénégambie, nous ferons remarquer le peu de valeur et même le peu de fondement des carac- tères sur lesquels on a fondé leur distinction. Ainsi en prenant pour point de comparaison la Monographie des ” Anonacées de M. Dunal et le Systema vegetabilium du professeur De Candolle , on voit que le genre Uvaria offre pour caractères distinctifs des carpelles charnus multiloculaires , polyspermes , ayant les graines disposées sur deux i rangées longitudinales. Dans 1’ Unona les carpelles sont secs, indéhiscens, à une ou plusieurs loges , contenant des — graines disposées sur une seule rangée longitudinale. Examinons chacun de ces caractères. 1°. Selon les auteurs, les fruits ou carpelles des Uvaria sont charnus, et ceux des Unona sont secs ; mais nous pouvons assurer que cette différence n'existe pas dans la nature. Le péricarpe, dans les Unona, est tout aussi charnu que celui des Uvaria : c'est un fait hors de doute pour tous les voyageurs qui ont été à méme d'observer ces végétaux vivans. Il est vrai que quand on les examine dans les herbiers, la partie charnue , réduite par la dessiccation , devient coriace , sèche, mais ce n'est pas sur cet état dénaturé qu'il faut apprécier les caractères d'un organe. Le fruit de toutes les espèces que nous avons précédemment décrites , était bien évidemment charnu. D'ailleurs I’ Unona esculenta de M. Dunal, que Roxburgh appelait Uvaria esculenta, a, selon ces auteurs , des fruits qu'on mange; ils sont donc charnus lorsqu'ils sont encore frais. Ainsi sous le rapport de la consistance du péricarpe il n'existe aucune différence entre les deux genres qui nous occupent. 2°. Maintenant dans I’ Uvaria le péricarpe serait à plusieurs loges, tandis qu'il serait généralement à une seule loge dans I’ Unona. Mais ici c'est encore une erreur, et qui provient de ce que les auteurs qui l'ont commise ont négligé ce précepte fondamental émis par mon pére , que c'est dans l'ovaire qu'il faut rechercher la véritable structure du fruit. En effet , Si l'on examine l'ovaire dans les deux genres, avant ou peu après la fécondation, on voit qu'il est constamment et sans exception à une seule loge; à l'angle interne de cette loge, le long de la suture longitudinale, on trouve un assez grand nombre d'ovules disposés généralement sur deux rangs. Mais comment se fait-il que les auteurs décrivent le péricarpe qui résulte de cet ovaire uniloculaire, comme à plusieurs loges ? Voici l'explication de cette différence. À mesure que l'ovaire se développe après la fécondation , le péricarpe devient charnu, retenu par une enveloppe extérieure qui est assez résistante, la paroi interne cède et s'interpose entre les graines qui sont peu nombreuses , et à l'époque de sa maturité le fruit parait alors à plusieurs loges. Mais dans toutes les espéces oü la partie charnue du péricarpe prend moins de développe- ment, la paroi interne reste intacte et le fruit continue de n'offrir qu'une seule loge. Entre ce fruit qui reste ainsi à une seule loge et celui dans lequel, par le développement accidentel de la paroi interne, les graines sont séparées par de fausses cloisons , existe-t-il une différence d'organisation? Non sans doute, le type est le méme, et la différence n'est qu'accidentelle et par conséquent de peu de valeur. Aussi avons-nous cru devoir réunir ces deux genres en un, en lui conservant le nom d’ Uvaria qui est le plus ancien. | | . Nous avons eu récemment l'occasion de reconnaitre que M. Blume, dans sa Flore de Java , a fait des observations à peu prés analogues aux nótres sur la structure de l'ovaire dans les deux genres précédens. Cependant ce botaniste propose encore de distinguer ces deux genres, en ne laissant toutefois parmi les Unona que les espèces dont le fruit est alongé et toruleux ; mais cette distinction nous parait tout-à-fait artificielle. UT ss | A. RICHARD. MENISPERMEÆ. 11 MENISPERMEÆ. Juss. CISSAMPELOS. L. Flores unisexuati, monoici aut dioici. Masc. Calyx profundè 4-partitus , laciniis patulis. Corolla hypogyna monopetala, subcupulzeformis integra aut lobata, calyce multó brevior, rarissimè petala quatuor : stamina 4 monadelpha. Femin. Calycis sepalum unicum; corolla unipetala , calyce sepalo opposita. Ovarium excentricum , obliquum, uniloculare, uniovu- latum, ovulo erecto; stylus subtrigonus, apice subtrifidus. Stigmata tria obtusa. Drupa parva obtusa apice laterali ; nuce instar ferri equini curvatà. Semen teres, uti nux , curvatum. Embryo in endospermio carnoso, parco, nidulans. Caulis suffruticosus, flexuoso-sarmentosus. Folia alterna exstipulata. Flores minutissimi axillares , racemosi aut corymbosi. CISSAMPELOS MUCRONATA, Nos. C. foliis cordatis , integris apice obtusis mucronatis , utrinque presertim subtús tomentosis ; floribus masculis in racemum folii longitudine dispositis , bracteatis ; flor. femin. subspicatis bracteatis. CavLis sarmentosus, teres, crassitie digiti minimi, uti folia cæteræque partes, griseo-tomento- sus. — Forra alterna petiolata subcordato-reniformia, sinu lato, integra, subtùs pallidiora, apice obtuso subemarginata, mucronata, mucrone brevi, molli; petiolo unciali, teretiusculo. —FLores unisexuati : masculi minimi umbellati; umbellæ paucifloræ pedunculate , 3-4 in axillà bracteæ subcordatæ , petiolate , et spicam folio quadrupló longiorem , distantiflorem efformantes ; um- bellarum pedicellis gracilibus subcapillaribus. — CaLyx 4-sepalus, patens ; sepalis æqualibus , oblongis obtusis, intús glabris, externé lanuginosis. — Conorra unipetala, calyce brevior, unilateralis , basi columnam antheriferam amplectens , obtusissima , integra. — STAMINA 4 monadelpha ; androphorum brevissimum ; antheræ biloculares , didym:e, loculis subrotundo-ovoideis. — Frores feminei spicati , spicà folio longiori; flores in axilla bracteæ cordate, breviter petiolate, mucronatee , 10-12 pedi- cellati , plerique abortivi.—Caxycis sepalum unicum , oblongum , acutiusculum.— Conorra unipetala , obtusa, sepalo opposita. — Ovarrum gibbosum, uniloculare, uniovulatum. — Sryrvs brevis. —STIGMATA tria obtusa. — Drura carnosa rubra , pisiformis, subverrucosa ; nux ossea , instar ferri equini arcuata verrucosa, indehiscens. — Semen nuci conforme. Integumentum tenue. Endospermium carnosum. Embryo teres, feré longitudine endospermii, hippocrepicus in endospermio nidulans ; cotyledones anguste, radiculà paulò breviores. —— | -. Cnzscrr frequens in sylvulis regni Walo. Foret mensibus Septembre et Octobre. * OBSERVATIONS. Cette espèce nous a paru nouvelle. Cependant elle se rapproche assez du Cissampelos tomen- 12 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. tosa, DC. , mais elle en diffère par ses feuilles cordiformes plus alongées , obtuses et mucronées au sommet ; par ses fleurs máles disposées en grappes axillaires de la longueur des feuilles. Le genre Cissampelos avait été jusqu'en ces derniers temps assez mal caractérisé. C’est ainsi que l'illustre auteur ` du Systema Naturale Vegetabilium dit que les fleurs males sont dépourvues de corolle, et que les graines man- quent d'endosperme. Mais, ainsi que l'avait trés-bien observé M. Auguste de Saint-Hilaire ( Flor. Bras. 1, p. 49), j'ai trouvé dans les fleurs mâles de l'espèce décrite précédemment, une corolle monopétale cupuliforme , et l'em- bryon est toujours renfermé dans un endosperme charnu très-manifeste ; caractère qui, au reste, s'observe éga- lement dans les genres Cocculus, Menispermum, etc. COCCULUS. DC. Flores unisexuati, seepius dioici. Masc. Calyx 3-6 sepalus, sepalis uni vel biserialibus ; corolla 5-6 petala; stamina 6, libera, distincta erecta. Femrn. Calyx et corolla uti in mas- culis; pistilla 5-6. Drupæ baccaue , subcompressæ , 1-5 , obliquæ et subreniformes , mono- sperm: ; nux medio umbilicata ; embryo in endospermio carnoso nidülans. - ! Frutices aut herbæ, foliis alternis estipulatis ; floribus minimis axillaribus. COCCULUS BAKIS. Nos. (Tab. IV.) C. foliis cordiformibus apice acuminatis, glabris, 5-nerviis; floribus masculis et femineis in spicam folium æquantem dispositis. | Ravix carnosa, fusiformis, simplex.— Cavrrs volubilis, ramosus, diametro 1-pollicaris,cortice crasso carnoso, griseo-viridi et punctis albidis sparso. — Fota alterna longè petiolata ; cordiformia, acuta, integra, glaberrima, basinervia, nervis 5-6; petiolo folii longitudine aut longiori subcanaliculato. - 3 — Frores unisexuati monoici in diversis spicis. — Frores masculi spicati; spica axillaris pedunculata, aut ramillos axillares terminans. — Frores parvuli virides pedicellati , basi bracteolà breviori stipati; _ ex apice pedicelli facilé decidui. — Carxx 6-sepalus ; sepalis biserialibus , exterioribus tribus minimis basi inter se cohærentibus oblongis; tribus interioribus multó longioribus ovalibus, obtusiusculis pa- tulis basi inter se cohærentibus, obovalibus, obtusissimis , basi angustatis, margine membranaceis glaberrimis. —Conorra 6-petala, petalis singulo stamini oppositis, minimis ovalibus obtusis, subcon- cavis basi longè et abruptè unguiculatis, sepalis interioribus triplò brevioribus.—Sramixa 6, distincta. calyce breviora.— FiLAMENTA crassiuscula ; antheræ introrsæ cordato-obtuse » biloculares. —P1sTILLI rudimentum nullum. — Frores feminei spicati axillares ; spica petiolo longior, uti masculi pedicellati, bracteati. « Carxx et corolla, uti in masculis. — PisTILLA tria: ovarium uniloculare, uniovulatum; stigma sessile bifidum (ex schedis clar. Leprieur). »—Frucrus solitarius drupaceus, carnosus ovoideo- pisiformis; nux ossea globulosa, externé medio carinata, interné planiuscula et medio subumbilicata. — Semen nuci conforme ; epispermium tenuissimé membranaceum ; endospermium carnosum album; embryo inclusus subcurvatus ; radicula teres obtusa ; cotyledones tenues membranaceæ , subcordato- obtusæ radiculá longiores et multò latiores non exacté applicate, sed lateraliter altera alteram superans. Crescrr in collibus arenosis ad sylvarum oras et ad sepes regni Cayor, et prope Lamsarin regno Walo. Vulgò Bakis ab incolis dicitur. | | A aa MENISPERMEA. 13 OBSERVATIONS. Cette espèce a quelques rapports avec le Cocculus cordifolius de De Candolle; mais ses feuilles sont o. plus petites, non cuspidées au sommet, et ses fleurs mâles et femelles sont disposées en épis axil- laires , à peu près de la longueur des feuilles. D’après une note de M. Leprieur, la racine de cette plante, commune dans les terrains sablonneux, est diurétique et très-amère; elle est employée avec succès en décoction par les Nègres, dans le traitement des fièvres inter- mittentes si communes dans le pays, ainsi que pour arrêter les écoulemens blennorrhagiques. Explication de la planche YV.—a. Bouton de fleur mâle. — b. Fleur måle ouverte. —c. Pétale. —d. Etamine vue de coté.—e. Fruit. — f. Noix vue par son côté extérieur et convexe, marqué d'une carène longitudinale. — g. La méme vue par la face interne ombiliquée. —h. La méme coupée longitudinalement. —i. Graine vue par sa face interne. —j. Graine coupée longitudinalement pour faire voir la position de l'embryorí. COCCULUS LE/EBA. Nos. C. foliis oblongis , ellipticis , obtusis aut acutis, aut submucronatis , pilosiusculis , glaucescentibus , integris; floribus masculis minimis subspicatis axillaribus , spicis folio brevioribus ; femineis 1-3 pe- dunculatis axillaribus; drupis 1-3 summo pedunculo insertis, subglobosis putamine reniformi. Cocculus ellipticus. DC. Syst. 1 , p. 526. Menispermum ellipticum. Pozret. Suppl. 3, p. 657. Leæba. Forsk. Fl. Egypt. 172. Menispermum Lezba. Del. Egypt. t. b1, f. 2-3. Cocculus Leæba. DC. Syst. 1, p. 529. ` Crescrr frequentissimus ubiqué in sabulosis Senegambiz. > Frorer mensibus Septembre et Octobre; iterúm mensibus Februario et Martio. OBSERVATIONS. Nous nous sommes assurés, par la comparaison d'échantillons authentiques, que le Meni- spermum ellipticum de Poiret , ou Cocculus ellipticus de De Candolle, est identique avec le Menispermum Leæba de Delile. Dès-lors nous avons cru devoir réunir ces deux espèces en une e seule , à laquelle nous avons conservé le nom de Cocculus Leæba. | Cette plante a un tronc de la grosseur de la jambe, volubile autour des gros arbres, notamment des Tama- rindus, Parinarium, Mertensia, etc. Ce tronc se divise en rameaux gréles, très-longs, grimpans , garnis de feuilles nombreuses et retombans, ce qui donne dans le lointain, aux arbres sur lesquels il s'élève, l'apparence de Saules pleureurs. Le Cocculus Leæba est couvert de fleurs et de petits fruits noirs, non-seulement pendant la saison des pluies , mais encore aux mois de février et de mars. : A. RICHARD. 14 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. NYMPH/EACE/E. DC. NYMPHAEA. Neck. DC. Calyx 4-sepalus marginem tori cingens; sepalis extùs viridibus, intùs petalis consimili- bus. Petala numero indefinita (12-30) toro circa ovaria elevato et ea obtegente adnata. Stamina numero indefinita toro cum petalis inserta, multiserialia ; filamentis seepiùs basi petaloideis ; antheris nunc muticis nunc appendice terminali instructis. Carpella numerosa, radiatim disposita, membranacea, omninò obtusa intra torum ampliatum bacceformem, et ideò connata in fructum evalvem multilocularem, stigmatibus numerosis radiatis coro- natum. Nectarium 1 centro stigmatis sessile ovato-globosum. Semina ad parietes laterales carpellorum adfixa, arillata. Herb aquatica. Rhizoma carnosum. Petioli pedunculique usque ad superficiem aquarum aut paulo supra elongati, intùs lacunoso-cellulosi. Folia cordata aut peltata, integerrima aut sinuato-dentata. Flores ampli, albi aut cærulei, nunquam lutei. ! NYMPH/FA LOTUS. N. foliis peltatis orbiculatis arguté dentatis, sinubus lunatis , subtùs in nervis pilosiusculis inter nervos pubescentibus, lobis approximatis acutis. em i Nymphea Lotus. L. Sp. 729. Excl. syn.—Delile Fl. Egypt. ill. p. 16. Descript. p. 159, t. 60, f. 1. DC. Syst. 2, p. 53. Prodr. 3, p. 115: > | : | Castalia mystica. Salisb. Ann. Bot. 2, f. 73. Crescrt in paludosis provinciæ Walo Senegaliz ad ripas fluminis. Frorer mensibus Septembre, Octobre, etc. Var. £, foliis subtús magis pubescentibus , nervis valdè proeminentibus , sepalis petalisque brevio- ribus erectiusculis nec patulis. Nob. OBSERVATIONS. La description du N. dentata de Thonning et Schumacher parait convenir au N. Lotus. La variété g a des rapports avec le N. pubescens Willd. ; elle s'en distingue surtout par ses feuilles moins pubes- centes, par ses pétioles et pédoncules trés-glabres, et par les lobes des feuilles trés-aigus et rapprochés. On ren- contre plus souvent cette variété dans les bas-fonds inondés de l'intérieur des terres que sur les bords du fleuve et - des marigots. Elle fleurit pendant presque toute l'année. | A NYMPHÆACEZÆ. 3 15 NYMPH/EA CÆRULEA. N. foliis vix peltatis integris impunctatis oblongo-ovalibus utrinque glabris subtús rubro-vinosis , lobis longioribus liberis acutis, antheris apice appendiculatis; stigmate 16-radiato. Nymphæa cærulea. Savigny, Decad. Egypt. 3, p. 74 Ann. Mus. par. 1, p. 366, t. 25. Venten. Malm. T. 6. Herb. amat. t. 338. DC. Syst. 2, p. bo. Prodr. 1, p. 114. Crescit in paludosis provincie Walo et ubique in Senegambia. Var. albida , floribus majoribus, petalis angustis albidis. Nob. OBSERVATIONS. Le rhizome de cette Plante est en forme de bulbe épais, épaissi et nu à la base, muni au sommet de quelques fibrilles noirátres , cylindriques et molles. Au fond de l'échancrure des lobes des feuilles , on observe des bulbilles ou petits bourgeons velus, qui quelquefois se développent et donnent naissance à de nou- velles feuilles. La variété albida se distingue par ses fleurs plus grandes, moins longuement pédonculées, et presque blanches, à pétales étroits et lancéolés. Elle se trouve mêlée avec les N. carulea et Lotus. NYMPHÆA RUFESCENS. Nos. N. foliis peltatis integris orbiculatis aut oblongis , superné glabris viridi-flavescentibus, subtùs rubi- ginosis , lobis inæqualibus vix divaricatis acuminatis ; petalis 18-20 lanceolatis angustis; antheris apice appendiculatis ; stigmatibus angustis spatulatis apice incurvis. An N ymphæa maculata. Thonn. in S Guin. ps 1, part. 2, p- 21? RurzomA crassum pyriforme , basi foliorum lanuginosum, lana molli intricata cinerea , radicellis te- retibus longissimis.—FoLia magna, majoribus ferð 10 poll. diametro latis, peltata, integra, orbiculata vel oblonga, superné glabra viridi-flavescentia , subtùs rubiginosa; lobis inzequalibus , vix divaricatis acuminatis; nervis 12-20, proeminentibus apice anastomosantibus radiatis , medio majore plura secundaria lateraliter emittente, petiolo tereti longissimo. — Carxx tetrasepalus; sepalis lanceolatis maculis linearibus nigris conspersis.—PerALA 18-20 lanceolata angusta sepalis subæqualia , albida.— Sramiva numerosissima basi petaloidea; antheris erectis filamentis ferð duplò longioribus apice appendiculatis ; appendiculis elongatis teretibus subacutis rubiginosis. — STIGMATA 18-20 angusta spatulata, radiatim disposita, circiter 6 lin. longa, apice incurva, intüs papillosa; PESI minimis rubiginosis. — CAPSULA sphæroidea apice radiata. — Crescrr in paludosis provinciæ Walo Senegaliæ. FronET mensibus Septembre, Octobre, etc., etc. OBSERVATIONS. En comparant notre Plante avec la description du N. maculata de M. Schumacher, nous serions portés à la réunir à cette dernière espèce; mais le caractère essentiel que l’auteur lui a assigné ne se ren- contre pas dans le IV. rufescens. On doit avouer que ce caractere ( folia subtús nigro-maculata) n'a qu'une très-faible valeur; mais comme nous ne connaissons que par une description la Plante rapportée par na; , nous n'osons prononcer sur son identité avec la nótre. 16 ; FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Le N. odorata, DC. , est, d’après la description, une espèce avec laquelle le W. rufescens a certainement beau- coup de rapports; mais le nombre des pétales différent dans les deux plantes, et surtout l'absence d’appendice au sommet de l’anthère dans le V. odorata, ne permettent pas de les réunir. En effet, ce dernier caractère a fait placer cette plante dans la section des Castalia , tandis que le N. rufescens doit se ranger parmi les Cyanæa, DC. NYMPHÆA MICRANTHA. Nos. N. foliis parvis rotundatis cordiformibus peltatis integerrimis petiolatis, petiolis longissimis graci- libus , lobis divaricatis acuminatis, subtùs rubescentibus violaceo-punctatis, supernè glabris pallide viridibus , inter lobos sæpiüs bulbiferis ; stigmatibus 15 subsessilibus radiatis. Rurzoma grumosum basi petiolorum lanuginosum, lanà molli rufescente, radicellis longissimis rubiginosis. — Fora parva, 3 poll. longa, 2 poll. lata, rotundato-cordiformia , peltata, integerrima, petiolata, petiolis longissimis gracilibus, lobis acuminatis divaricatis, subtüs rubescentia ma- culis nigris notata, superné glabra pallidé viridia, inter lobos sæpiùs bulbifera , bulbillis spheericis ` pubescentibus.—Catyx 5-sepalus , sepalis angustis lanceolatis acuminatis violaceo-punctatis.—PrTALA 10, !|,-2 poll. longa, sepalis ferð minora, lanceolata , angusta , cærulea aut pallidè cærulæa.—STAMINA numerosa ; filamentis albidis basi angustis ; antheris inæqualiter longis, filamentis vix dupló longioribus appendiculatis, appendiculis brevibus conico-teretibus.— STIGMATA 15 subsessilia , radiata. —OyArrum rotundatum. — SEMINA numerosissima , minima , nigricantia. Crescrr in paludosis peninsule Promontorii-Viridis prope N'Batal; in regione Galam ; in regno Cayor , etc. . Fronrr mensibus Septembre, Octobre, etc., et ferð toto anno. OBSERVATIONS. N'ayant pu voir en nature le Nympha stellata, Willd., il ne nous a pas été possible, d’après les seules figures incomplétes que nous avons eu à consulter, d'établir une comparaison rigoureuse de notre espèce avec celle-ci. Elle nous a paru suffisamment distincte par ses feuilles plus petites ; ses lobes plus courts , aigus; ses pétioles beaucoup plus longs , plus gréles; par ses stigmates au nombre de quinze au lieu de dix; enfin par ses sépales plus longs, étroits et non concaves ni obtus. En ajoutant à ces différences, la considération des contrées si distantes entre elles dans lesquelles ces espèces vivent , nous avons cru devoir faire de celle du Sénégal une espëce nouvelle en attendant que le IV. stellata nous soit mieux connu. sn NYMPHÆA ABBREVIATA. Nos. N. foliis peltatis subrotundis integerrimis utrinque glabris, lobis parum divaricatis glaberrimis rotundatis szpitts ingequalibus ; floribus albidis brevibus; antheris dissepimento distincto , valvis incompleté dehiscentibus ; stigmatibus 15 radiatis. : Ruizoma grumosum obconicum aut spheroideum, rugosum, basi petiolorum lana brevissimá cinerea obsitum; radicellis elongatis teretiusculis mollibus rufescentibus, —Forra peltata, orbiculata, inte- gerrima , utrinque. glabra, subtùs concolora, basi-lobata , lobis parum divaricatis ; nervis 10-12 di- visis, medio proeminente penninervuloso, nervulis divergentibus anastomosantibus ad foliorum NYMPHÆACEÆ. ` ` 17 margines. — Fronrs albidi , parvi, brevé pedunculati.— Carxx 4-sepalus brevis; sepalis lanceolatis erectis medio viridiusculis margine albescentibus. — PETALA 12 angusta, lanceolata, sepalis pauló longiora. — STAMINA numerosissima ; filamentis membranaceis angustis in stigma incumbentibus ; antheris gracillimis filamenta superantibus bilocularibus, loculis incompletè dehiscentibus, marginibus involutis, dissepimento valdé distincto , appendice tereti acuto instructis. — STIGMATA 15 libera mar- gine involuta , superné convexa, subtùs concava, canaliculata , apice inflexa , crebris papillis onusta. Hasrrar in aquis stagnantibus Casamanciæ , ad Kounoun in peninsula Promontorii-V iridis. FronEr mensibus Martio et Aprili. | OBSERVATIONS. Ce Nymphaa ne parait avoir aucun rapport direct avec les autres espèces de la section des Cyanæa de De Candolle , dont il fait partie. Ses fleurs, d'un blanc sale, composées de pétales courts et roides, sont portées sur un pédoncule fort court. Ses feuilles , de grandeur moyenne, ont une forme presque arrondie , par- faitement entière , terminant un pétiole de méme longueur que les paa la cloison qui sépare les anthéres est apparente , et les bords des valves sont toujours relevés et non étalés, méme long-temps après l'émission du pollen. NOTE SUR LES USAGES DEs NYMPHÆACEES. Les graines que contiennent abondamment les différentes espèces de Nymphæa que nous venons de décrire , fournissent une nourriture saine et avidement recherchée par les peuples des contrées où elles croissent, surtout dans les temps de disette. Ils les mangent crues ou bouillies à la maniere de leur farine de millet, appelée Cous- cous. Ces graines, d'une finesse extraordinaire , ont légèrement le goùt de celles du Pavot blanc, Les sangliers ou cochons sauvages, multipliés en Sénégambie, sont aussi trés-friands des graines de ces Nymphæa, et surtout de leurs racines tuberculeuses. Il en résulte que, dans certaines localités un peu désertes, ces animaux ` finiront par les détruire complètement. En attendant, le nombre de ces Plantes aquatiques , dont pendant une partie de l'année les marigots , les marais et les mares d'eau de l'intérieur des terres sont couverts , est considé- rable. On est surpris, à l'époque de la maturité de leur graine, de voir arriver le soir dans les villages les femmes et les enfans chargés de leurs nombreux fruits encore entiers. Ils les étendent au soleil devant leur case pour les faire sécher et les faire ouvrir naturellement. Ils ne réduisent leurs graines en bouillie que lorsqu'elles ont subi une sorte de torréfication qui leur fait acquérir un goût fort agréable. M. Leprieur nous apprend dans ses notes que les habitans mangent également les racines farineuses de ces Plantes apres da 'elles ont été cuites sous la cendre ; leur saveur se rapproche de celle des Pommes de terre. | Les Nègres donnent le nom de Diakhar aux Nymphea Lotus et cerulea. PERROTTET er GUILLEMIN, 18 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. PAPAVERACH/F. Juss. ARGEMONE. Tourn. Linn. Sepala 2-3, concava, mucrone superata, pilis aculeiformibus aspera. Petala 4-6. Stamina crebra. Ovarium ovatum, stigmatibus 4-7 radianübus persistentibus concavis liberis (nec super discum sessilibus) coronatum. Capsula ovata, 1-locularis, valvulis apice dehiscens , placentis linearibus. Semina spherica, scrobiculata. DC. Syst. V eget. 2 , p. 85. ARGEMONE MEXICANA. —. Henza annua, succo flavescente donata, in caule foliis et calyce pilis rigidis subaculeata.— Fori ses- silia, penninervia , repando-sinuata , sinubus dentato-spinulosis, sæpè albo maculata aut picta. — PE- DUNCULI axillares , semper acuti nec ante anthesin inflexo-cernui.—F ones flavi aut albi. DC. J. c. Argemone mexicana. L.— Lamk. Illustr. des genr. tab. 452. Bot. Magaz. tab. 248. Crescrr in sabulosis Promontorii- Viridis et inter rupes insularum adjacentium (Leprieur). OBSERVATIONS. Cette plante est une de celles qui se trouvent à la fois dans une foule de contrées fort éloi- gnées les unes des autres, mais toujours dans celles oà la température est assez élevée. Elle y est spontanée et non pas introduite par les voyageurs , ainsi que quelques personnes l'ont ini On lui assignait pour patrie le Mexique , l'Amérique septentrionale depuis la Louisiane et la Floride jusqu'au Canada, les Antilles, l'ile Saint- Thomas, le Brésil, l’île Sainte-Hélène , le cap de Bonne-Espérance, les iles Mariannes , Java , le Bengale , les côtes de Coromandel et de barons. earned: nit les iles Sandwich. La Sénégambie et la Guinée (selon Thonning) doivent encore grossir la précédente liste; nous pourrions y ajouter le Chili et Madagascar dont nous en avons recu de nombreux échantillons recueillis par M. Bertero et par d'autres zélés voyageurs. Les graines de cette plante fournissent par expression une huile analogue à celle des Pavots , qui est connue dans le commerce sous le nom d'huile d’œillette. Elle est siccative et par conséquent propre à la peinture ainsi qu'aux vernis pour les bois d'ébénisterie. CRUCIFERAE. Juss. NASTURTIUM. Brown. DC. Calyx tetrasepalus; sepalis basi æqualibus, vix patentibus. Petala 4, integra, interdum evanida. Stamina 6 tetradynama; filamentis liberis edentulis. Siliqua teretiuscula , ferð ad siliculam abbreviata, rarius subcompressa , 2-locularis, septo angusto, valvis concavis non | carinatis. Semina parva, irregulariter biserialia, immarginata; cotyledonibus accumbentibus. Herbæ szepiüs aquaticæ, aut super terram humidam prostrate. Folia varia, sæpè pinnatifida aut pinnatisecta. Flores albi aut lutei, in racemos dispositi. NASTURTIUM HUMIFUSUM. Nos. N. glabrum, prostratum, acaule ; foliis radicalibus petiolatis, imparipinnatis; rachi longa complanatá ad petiolulos valdè dilatatà; foliolis numerosis rotundis oblongisvé, grossé dentatis, rariùs sinuatis, terminali majore ; floribus minimis racemosis ex axillis foliorum ortis; petalis calyce minoribus ; sili- quis brevibus teretiusculis ; seminibus crebris, biserialibus. Herza humifusa, acaulis, glabra. — Ranices plurime, repentes, fibrosæ. — Forra omnia radicalia, numerosa glabra, imparipinnata aut profundé imparipinnatipartita ; rachi longa, præsertim ad inser- tionem foliolorum complanatà ; foliolis numerosis (9 et ultrà) per paria oppositis, terminali majore , rotundis oblongisve sinuatis aut grossé dentatis, petiolulatis, petiolulo basi valdé dilatato, sæpissimè ad basin petiolulorum foliolo minimo dentato acutis, imóque tri-multilobis. — Racemi plurimi abor- tione caulis radicales , ex axillis foliorum nascentes, breves, longitudine inter se valdè mæquales , folium vix zequantes.—Fronzs minimi, ferð inconspicui, brevè pedicellati. — CaLyx persistens ; sepalis conniventibus oblongis , obtusis, viridi-flavescentibus. — ConorzaA calyce brevior; petalis minimis ferè inconspicuis, basi angustis apice subrotundis membranaceis, albis. — Sramma 6 tetradynama , ca- lycem superantia, filamentis liberis edentulis, complanatis; antheris ovalibus, basi emarginatis , bilo- cularibus, luteis. — SmiQuÆ lineares teretes, breves, 4-6 lineas longæ, apice stigmatibus brevibus sessilibus capitatis mucronate, septo angusto membranaceo, loculis polyspermis. — Semina in loculis irregulariter biserialia, parva, subrotunda, compressa, rubro-fusca, radiculà tereti in commissurà cotyledonum proná. : Crescrr copiosé in inundatis argillosis prope la Sénégalaise et circa rivum dictum Marigot de N’ghiang, in regno Walo. | FLoreT à Novembre ad Martium. OBSERVATIONS. Parmi les espèces de Nasturtium décrites dans le Systema vegetabilium de M. De Candolle, le N. clandestinum Spreng., nous avait paru avoir quelques affinités avec notre plante. Celle-ci en diffère surtout par ses feuilles dont le nombre des folioles est très-considérable, et par ses fleurs munies de pétales. Sous ce dernier 20 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. rapport, le N. humifusum se rapproche beaucoup du N. pumilum de M. Cambessèdes ( Fl. S T. 1, p. 119), mais notre espèce nous semble suffisamment distincte, 1° en ce qu'elle n'est pas caulescente, à moins qu'on ne prenne pour des tiges ses grappes florifères naissant des aisselles des feuilles radicales; 2° en ce que les feuilles sont ordinairement dentées et méme multilobées, rarement sinueuses comme dans la plante du Brésil; 3° en ce que ses siliques sont toujours plus courtes , n'atteignant au plus que six lignes de longueur. Le N. humifusum croit en abondance dans les lieux où les eaux ont séjourné pendant la saison des pluies , depuis la Sénégalaise jusqu'aux bords du marigot de N'ghiang. Il a un goût un peu piquant, comme celui de notre Cresson, qu'il pourrait utilement remplacer pour les usages médicaux et économiques. Les moutons en sont trés-friands. GUILLEMIN er PERROTTET. CAPPARIDE/F. Juss. CLEOME. Linn. Juss. R. Brown. Calyx 4-sepalus , sepalis patentibus subæqualibus , corolla 4-petala, petalis sepiùs ungui- culatis. Torus brevis aut elongatus, cylindricus. Stamina 4-6 toro inserta. Fructus siliquze- formis, planus, aut teretiusculus, unilocularis, bivalvis. Semina trophospermiis duobus oppositis intersuturalibus sæpiüs persistentibus affixa. | Herbæ aut suffrutices ; foliis alternis simplicibus aut digitatis , floribus corymboso-spicatis. CLEOME PENTAPHYLLA. C. annua; glabriuscula ; foliis 3-5 foliolatis , petiolatis , superioribus subsessilibus ; foliolis obovali- acutis , basi angustatis, integris subglaucis , siliqua patula , longè stipitata , acuta, compressa. Nob. Cleome ( Gynandropsis, DC.) pentaphylla. Z. Sp. 938. DC. Prodr. 1, p. 238. Crescrr ubique in Senegambià. | FLorer mensibus Septembre , Octobre, etc. CAPPARIDEÆ. ` ` = CLEOME MONOPHYLLA. C. herbacea, pubescens, foliis simplicibus lanceolatis acutis, abruptè petiolatis ; siliqua longa sub- sessili, erecta compressa. Nob. Cleome (Siliquaria, Forsk. ) monophylla. L. Sp. 940. DC. Prodr. 1, p. 239. Crescrr in collibus siccis prope Dagana in Walo. Foret Septembre, Octobre, etc. OBSERVATIONS. Cette espèce, originaire de l'Inde, croit également en Afrique, à la côte d'Angola et au Sénégal. . CLEOME ANGUSTIFOLIA. C. herbacea, glabra, apice scaberula, caule ramosissimo , ramis erectis ; foliis infimis , 7-foliolatis , summis trifoliolatis ; foliolis lineari-setaceis; siliquis compressis acutis. Nob. | Cleome (Siliquaria) angustifolia. Forsk. ZEgypt. 120. Cleome filifolia. Vahl, Symb. 1, p. 48. Crescrr frequens in sabulosis Walo. FLorET à mense Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette espèce est identiquement la méme que celle que Forskahl avait déjà trouvée en Arabie. CADABA. Forsk. DC. - Calyx 4-sepalus, sepalis inæqnalibus, duobus exterioribus concavis, valvatis, interiora obtegentibus. Corolla 4-petala, petalis unguiculatis , rarius nullis. Stamina 4-5 libera summo toro tereti longo inserta; appendix tubulatus, ore denticulatus e basi tori enascens. Fructus siliquæformis , torulosus , baccatus indehiscens. Frutices inermes, foliis alternis simplicibus, floribus axillaribus. CADABA FARINOSA. C. inermis ; foliis obovalibus obtusis farinaceo-furfuratis ; floribus pedunculatis , 5-andris. Nob. Cadaba farinosa. Forsk. Descript. 68. DC. Prodr. 1, p. 245. Stroemia farinosa. Vahl, Symb. 1, p. 20. | Frutex rigidus, ramulis seepiús brevibus, divaricatis.—Forra alterna, brevissimè petiolata oblongo- elliptica, apice acuta, aut obtusa, aut subemarginata, basi abrupté desinentia, presertim subtùs farina- 22 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ceo-pulverulenta, glabra, coriacea, vix unciam longa, 4-6 lineas lata ; petiolo brevissimo: stipulæ binæ minimæ subulatæ , ad basin petioli.—Frores flavi subcorymbosi, pedunculati ; corymbo paucifloro, terminali. —Carxx 4-sepalus, patens; sepalis duobus exterioribus concavis, ovali-oblongis acutis, ante . | æstivationem oppositis valvatis; duobus interioribus sublongioribus, oblongo-obovalibus obtusiusculis, - membranaceis subpetaloideis.—ConorrA 4-petala patens ; petalis calyce longioribus , cum sepalis alter- nantibus oblongo-lanceolatis, basi, apiceque angustatis acutis, longè unguiculatis.—Sramina 5, filamen- tis summo toro insertis, et cum illo continuis, subulatis ; antheris oblongo-cordiformibus, apice acutis bilocularibus, longitudinaliter dehiscentibus; toro petalis breviori , erecto, tereti, 5-angulato , angulis elevatis ; filamentis apice continuis; e basi tori anticé nascitur appendix toro consimilis, erecto-patens, ejusdem longitudine, tubulosus, teres, apice truncato-denticulatus.—OyaArrum teretiusculum gracile, longé stipitatum , e summo toro enascens , uniloculare , multiovulatum; ovulis trophospermiis duobus parietalibus oppositis adnatis. — Stima orbiculatum , sessile, medio depressum. — Fructus ob- longo-linearis siliquæformis , torulosus; fasciis duabus linearibus oppositis (trophospermiis) notatus, 2 uncias longus, unilocularis , intús subpulposus , indehiscens. — SEMINA numerosa, approximato-su- perposita, forma maximé varia, sed seepiús reniformia ; integumentum duplex; exterius crassiuscu- lum, nigrum, subscrobiculatum, cartilagineum; interius album membranaceum; embryo ferð longi- tudine cotyledonum et incumbens ; cotyledones anguste appressæ convolutæ crasse. Crescrr in locis elevatis secús flumen Senegal ; frequens in regno Walo. FLorer Octobre. OBSERVATIONS. Le genre Cadaba est vraiment bien remarquable à cause de l'appendice tubuleux qui naît de la base du torus. M. Cambessédes, dans ses Observations sur les Capparidées (Mém. Soc. hist. nat., vol. V.), regarde _ cet appendice comme un second faisceau d'étamines avortées. Cette opinion nous parait peu probable. En effet cet appendice nait latéralement de la partie inférieure du torus, en formant un angle presque droit; à une épopue peu avancée aprés la fécondation, il s'en détache complétement par sa basé, ce qui semble annoncer qu'il appartient à un autre systéme d'organes. Cette partie me parait plutót étre une sorte de disque analogue, quoique placé différemment, à celui qui tapisse le tube du ealice dans les genres Calycandra et Mærua. On trouve les rudi- mens de ce disque latéral dans le genre Capparis où plusieurs espèces, entre autres le Capparis spinosa, présentent sur le torus , qui est a peine proéminent , une glande latérale et triangulaire. Y CAPPARIS. L. DC. .. Calyx 4-sepalus; sepalis duobus exterioribus concavis, oppositis; corolla 4-petala; pe- talis subinæqualibus. Stamina numerosissima distincta , toro vix elevato inserta. Ovarium stipitatum , uniloculare multiovulatum ; trophospermiis 2-9, linearibus parietalibus aut prominulis septiformibus et quasi ovarium pluriloculare efformantibus. Stylus brevissimus; stigma depresssum orbiculatum. Fructus ovoideus aut oblongus baccatus, corticatus, indehiscens polyspermus. Frutices foliis alternis simplicibus ; stipulis sæpiüs in aculeos uncinatos mutatis; floribus axillaribus solitariis aut corymbosis. | CAPPARIDEZÆ. 23 CAPPARIS CORYMBOSA. C. aculeata; folis parvulis ellipticis, obtusis, presertim subtüs puberulis; floribus axillaribus in corymbum pauciflorum dispositis ; pedicellis gracilibus, vix pilosiusculis ; sepalis exterioribus glabrius- culis. Nob. Å À Capparis corymbosa. Lamk. Dict. 1, p. 605. DC. Prodr. 1, p. 247. Caurrs ramosus, ramis teretibus, subgeniculatis pubescentibus.—Fori parvula, alterna brevissimè petiolata , ovali-oblonga, obtusa, pallidé viridia, pubentia, integerrima, petiolo brevissimo pubenti; stipulæ binæ in aculeum desinentes, recurve uncinatæ.—FLores parvuli, 3-6 pedunculati, in corym- . bum terminalem dispositi; pedunculis simplicibus folio brevioribus; alabastrum globosum.—Caryx 4-sepalus; sepalis 2 exterioribus concavis, obtusissimis, interioribus subplanis.—ConorrA 4-petala.— PeraLis oblongo-lanceolatis obtusiusculis, duobus inferioribus, basi interné subcoalitis inæquilatera- libus.—Sramina numerosa, filamentis liberis distinctis, corolla longioribus.—-Ovarrum stipitatum , ovoideum apice acuminatum.—Sriema in apice stylino ovarii sessile, minimum.—Frucrus. . . . . Cresci in ripis fluvii Senegal. FLoRET ab Octobre ad Aprilem. OBSERVATIONS. Cette espèce et la suivante, fort communes sur les bords du Sénégal, sont très-rappro- chées l’une de l'autre, et quoique au premier abord il soit facile de les distinguer, leurs caractères distinctifs sont assez difficiles à énoncer. Et d'abord en général les feuilles du Capparis corymbosa sont plus petites; elles ne sont pas tomenteuses comme dans le Capparis tomentosa , mais simplement pubescentes. Les fleurs sont disposées de la méme maniere dans ces deux espéces, c'est-à-dire qu'elles forment une sorte de corymbe terminal, qui se compose de la réunion de fleurs solitaires à l'aisselle des feuilles supérieures. Tous les auteurs qui ont jusqu'à présent parlé du Capparis tomentosa le décrivent comme ayant des fleurs axillaires et solitaires, c'est ce qu'on observe en effet quelquefois; mais sur les mémes pieds on trouve également et plus souvent les fleurs rapprochées en corymbe. Mais dans le Capparis tomentosa ces fleurs sont trois ou quatre fois plus grandes que dans le C. corymbosa; dans le premier les pédoncules et le calice sont tomenteux ; les mémes parties sont à peine pubescentes dans le second. CAPPARIS TOMENTOSA. C. aculeata ; foliis ovali-oblongis, obtusis basi petiolatis hinc et illinc tomentosis ; floribus majoribus, axillaribus longè pedunculatis , solitariis aut seepiüs corymbosis ; pedunculis sepalisque exterioribus tomentosis. Nob zx. a. Floribus solitariis. 6. Floribus subco sis. Capparis tomentosa. Lamk. Dict. 1, p. 606. DC. Prodr. 1, p. 246. FRUTEx ramosissimus, ramis virgatis, viridibus , tomentosis; ramulis brevibus floriferis. —Foura alterna, breviter petiolata, ovali-oblonga subobtusa , basi abrupté desinentia, pubentia pallidé viridia, 1-2 uncias longa, 6-10 lineas lata; petiolo brevi, tomentoso ; stipulæ ( aculei ) bine, recurve. — Frores pedunculati axillares in corymbum terminalem dispositi, rariùs solitarii; pedunculis tomen- 24 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. tosis, ferð longitudine foliorum.—Caryx 4-sepalus, sepalis duobus exterioribus valdè concavis obtusis, tomentosis , duo interna pauló majora , obovata , obtusissima, margine membranacea obtegentibus.— Conorra 4-petala; petalis calyce longioribus, oblongis obtusis subinæqualibus. —STAMINA numerosis- sima , corollà longiora, filamentis capillaribus distinctis multiplici serie toro vix prominulo insertis.— . AnTHERIS oblongis subcordatis , obtusis , basi fixis , bilocularibus, loculis rimà longitudinali dehiscen- tibus. — Ovarrum longè stipitatum , stipite gracili, tereti, filamentis longiori , ovatum , apice attenua- tum, uniloculare; trophospermiis quatuor multiovulatis. —STIGmA sessile depressum , orbiculatum.— Frucrus globosus, longè pedicellatus, glaberrimus , crassitie nucis minoris J uglandis, externé coria- ceus , interné pulposus, polyspermus indehiscens. Crescrr frequens in locis siccis secùs flumen Senegal. FLorer Decembre et Januario. CAPPARIS POLYMORPHA. Nos. (Tab. V.) €. aculeata , ramis foliisque rufo-velutinis, foliis obovalibus obtusis, aut ovali-oblongis acutis; floribus pedunculatis , subcorymbosis , pedunculis calyceque rufo-pubescentibus. Nob. Capparis floribunda. Leprieur. mss. Caurrs ramosus flexuosus , viridi-tomentosus. — Fort alterna petiolata , formå maximé varia, elliptica, obtusa , aut ovali-lanceolata acuta, suprà glabra nitentia, subtús tomentosa, aut utrinque tomentoso -ferruginea; petiolo tomentoso folio multó breviori; aculeis binis recurvo-uncinatis tomentosis.—FLorEs subcorymbosi, terminales, longè pedunculati; pedunculis tomentosis; alabastrum globosum. — Carxx 4-sepalus; sepalis duobus exterioribus valdé concavis , oppositis, tomentellis, altero alterum amplexanti , duobus interioribus , margine membranaceo-sublaceratis, minis concavis obtusis. — Conorra 4-petala, calyce longior, petalis cruciatis , oblongo-obovalibus , obtusis , margine sinuosis venosis, basi angustatis; duobus superioribus distinctis , ungue incrassato incurvo villoso terminatis ; duobus inferioribus , basi margine interiore approximato-coadunatis , incrassatis, et quasi carinam tomentosam efformantibus , basi ungue obliquo incrassato terminatis. — SrAwINA numerosa, corolla longiora, libera; filamentis capillaribus , multiserialibus , basi incrassatis; antheris ovalibus, basi apiceque obtusis, introrsis, dorso affixis, loculis posticé discretis, anticé approximatis, sulco longitudinali dehiscentibus. — Pi1stiLLum longè stipitatum ; stipite gracili, tereti longitudine staminum. —Ovanium ovoideum, [apice acuminatum , glabrum, uniloculare ; ovulis numerosis reniformibus, tro- phospermiis tribus parietalibus , ope podospermii affixis.—STIGMA sessile, orbiculatum , discoideum, medio depressum. — Fructus globosus , longè stipitatus , externé subcorticatus , interné pulposus. — Semna in pulpà cellulari lutea nidulantia , mutuá pressione diverse angulata. : Crescit frequens in udis provincie M? Boro , et in sylvis Gambiæ vicinis. Froresat Martio. — OBSERVATIONS. Cette espèce est excessivement variable dans son port et dans ses différens caracteres. Ainsi ses rameaux et ses feuilles sont en général tomenteux et: roussátres; quelquefois sur les échantillons en fruits les poils disparaissent presque complètement. Les feuilles sont obovales obtuses, ou elliptiques et aiguës; en un mot nous croyons que cette espèce mérite à tous égards le nom de polymorphe que nous lui avons imposé. ` CAPPARIDEJE. gs CRATEVA. L. Juss. DC. Calyx 4-sepalus, sepalis basi cohærentibus. Corolla 4-petala, subæqualis, petalis bia insertis. Stamina 8-28 toro centrali carnoso vix elevato inserta. Bacca corticata, stipitata , ovato-globosa, i intüs pulposa et polysperma. Frutices inermes, foliis petiolatis trifoliolatis. CRATÆVA ADANSONII. “C. foliis alternis longè petiolatis, foliolis ellipticis , apice basique angustissimis , æquilateralibus aut inæquilateralibus ; floribus axillaribus longè pedunculatis quasi corymbosis; petalis unguiculatis sub- inæqualibus ; staminibus 12-24 toro hemisphærico carnoso insertis. Nob. Cratæva Adansonii. DC. Prodr. 1 , p. 248. Crateeva læta. DC. Prodr. id. Crescrr frequens in ripis fluvii Senegal, toto fere anno florifera. kd OBSERVATIONS. Nous nous sommes assurés, ainsi que l’avait déjà indiqué le célèbre R. Brown, que le Cratæva læta ne diffère en rien du C. Adansonii. En effet, sur un méme échantillon on trouve des fleurs dont le nombre des étamines varie entre douze et vingt-quatre , et des folioles tantôt égales , tantôt inégales à leur base. BOSCIA. Lawk. non Tnuuws. PODORIA. Pers. Calyx 4-sepalus æstivatione subvalvatus ; sepalis concavis basi inter se coalitis. Corolla nulla. Stamina 12-20 toro vix elevato inserta. Ovarium uniloculare ; ovulis 4-5, trophospermio parietali affixis. Stylus brevis ; stigma terminale. Fructus globosus unilocularis , 1-4 spermus, externé coriaceus, interné pulposus; seminibus nudis aut nucamentaceis. Frutices inermes; foliis simplicibus; floribus corymbosis. BOSCIA SENEGALENSIS. Ed folis obovalibus aut ovali-oblongis obtusis, late -vennais glabris; floribus corymbosis; ; CO- rymbo terminali composito; fructu globoso externè papilloso, sæpiùs Hp semine nudo. Nob. Boscia Senegalensis. Lamk. Illustr. t. 395. | 3 Podoria Senegalensis. Pers. Ench. 2, p. 5. FrurEx ramosissimus , ramis strictis. — Forra alterna, breviter petiolata, oblongo-elliptica , ovalia, aut obovalia , apice obtusa, coriacea, glabra, integra, reticulato-venosa, pallidé viridia ; icem 26 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. longa, 1 et 1 et semis lata. — Prrroro brevi 2-3 lineas longo, tereti subtomentoso , basi articulato; stipulis duabus brevissimis subulatis, minimis. — Frores parvuli corymbosi. — Corymzo terminalı composito ; corymbis partialibus multifloris pedunculatis ; floribus pedicellatis , bracteatis ; pedicellis gracilibus pilosis; bracteà lineari angustá , ferð longitudine pedicelli. — CaLyx 4-sepalus ; sepalis pa- tentibus, aequalibus , ovali-acutis , externé pilosiusculis, in æstivatione subvalvatis , basi inter se leviter coadunatis. Ad basin internam calycis, loco corollæ, adest corona seu discus glandularis, vix proemi- nens, margine subtuberculatus et fundi calycis parietes obtegens. — Conorra nulla. STAMINA 12-20 erecta, calyce sublongiora ; filamentis subulatis, imissimà basi inter se cohærentibus et monadelphis.— ÅNTHERIS introrsis , ovoideis, basi apiceque emarginatis, dorso affixis, bilocularibus, longitudinaliter dehiscentibus. — Ovarrum stipitatum ; stipite tereti, longitudine filamentorum ; ovoideo-subrotundum, in stylum brevem, stigmate minimo depresso terminatum desinens; uniloculare ; ovulis 4-5, tropho- spermio parietah adnatis. crustaceus , furfuraceo-tuberculatus, tuberculis minimis; unilocularis, indehiscens , monospermus. — Semen peritropium parieti laterali affixum , subreniforme, versus hylum prominulum , acutum. Integumentum simplex tenue , membranaceum, subpellucidum. — Emsryo transversus incumbenti- convolutus ; radicula subconica obtusiuscula , cotyledonibus plicatis , latis crassisque incumbens. Crescit frequens in locis siccis Senegambiæ. OBSERVATIONS. Le genre Boscia a été jusqu'à présent assez mal caractérisé, parce qu'on s'est contenté de dé- crire son fruit sans examiner la structure de son ovaire. Tandis que le premier est presque constamment monosperme, l'ovaire au contraire présente toujours quatre ou cinq ovules attachés à un trophosperme pariétal. Ce caractere de pluriovulation est encore plus évident dans la seconde espéce que nous décrivons ici. Son fruit , en effet, m'a offert d'une à quatre graines formant chacune autant de petits noyaux cartilagineux ou presque osseux. Dans un seul échantillon du Boscia senegalensis, nous avons trouvé deux graines séparées l'une de l'autre par une lame qui partageait le fruit en deux loges; mais cette lame était évidemment une fausse cloison , développée postérieurement à la fécondation. BOSCIA ANGUSTIFOLIA. Nos. (Tab. VL) B. foliis elliptico-lanceolatis acutis , glabris glaucis, subtùs tenuissimè venoso-reticulatis ; fructibus globosis glabris unilocularibus , 1-4 spermis ; seminibus nucamentaceis. Nob. i Frurex ramosus , ramis strictis, 12-15 pedes altus.— Forza alterna elliptico-lanceolata acuta, rariús obtusa, coriacea, integra, glauca, glaberrima, tenuissimé reticulato-venosa, brevissimè petiolata, petiolo basi articulato , semi-tereti , suprà pilosiusculo.— Frores non vidi.—Frucrus corymbosi, pedunculati , stipitati, globosi, minores quam in specie præcedenti, externé glabri, punctati, punctis concavis; - uniloculares, indehiscentes, semina 1-4 in pulpa parca foventes. — Semina forma et numero varia, externé nucamentacea , Crustacea ; integumentum tenui-membranaceum.—Emsryo convolutus , semini conformis , radicula longiuscula, obtusa, compressa, cotyledonibus convolutis latis incumbens. Crescrr in insula vulgò dicta Ile des Chiens, non procul ab urbe Sancta-Maria ad Gambiam. Fructus ferebat Martio et Aprili. = | OBSERVATIONS. Le genre Boscia n'avait été jusqu'à présent composé que d’une seule espèce. Celle que nous venons de décrire est bien certainement nouvelle , et se distingue très-facilement du Boscia senegalensis. Ses TORA Frucrus globosus apice vix apiculatus, cerasi vulgaris fructús crassitie, — der E4 Fr de ho aes RAE CAPPARIDEÆ. 27 feuilles sont beaucoup plus alongées, presque lancéolées, aiguës à leur sommet, d'un vert plus pâle, plus glauque, - et plus finement réticulées. Ses fruits sont glabres, et non tuberculeux et furfuracés ; ils sont jaunes, et contiennent un, mais plus souvent trois ou quatre petits noyaux crustacés, de forme variée. Nous regrettons de ne point avoir vu cette espèce en fleurs. å - Explication de la planche NY. — Rameau fructifère de grandeur naturelle. —a. Fruit coupé transversalement pour faire voir les trois nucules.—b. L'un des nucules:—c. Le méme coupé en travers pour faire voir la graine. — d. -Embryon roulé sur lui-même. ` MÆRUA. MÆRUA. Forsk. Ægypt. 104.— Vani Symb. 1, p. 36.— DC. Prodr. 1, p. 254.— R. Brown in Clapp. et Oudney App.voy., p. 21. Calyx basi tubulosus, limbo 4-partito; æstivatione simplici serie valvato. Corolla nulla et tunc corona membranacea multisecta tubum calycis terminans, aut corolla 4-petala , petalis fauci calycis insertis, et tunc corona nulla. Stamina numerosa, summo toro tereti, pleno, elongato , longitudine tubi calycis aut longiori, inserta; filamentis distinctis. Ovarium longe stipitatum, uniloculare multiovulàtum, trophospermiis parietalibus 2-3, linearibus. Stigma - sessile. Fructus siliquæformis torulosus, carnosus, indehiscens , polyspermus. Frutices aut arbuscula, omnes Africanz , inermes. Folia simplicia basi articulata, coriacea; stipulis minimis setaceis. abe | ce ff GS I. FLORIBUS APETALIS. MÆRUA ANGOLENSIS. M. ramulis virgatis glabris ; foliis longè petiolatis, ovali-lanceolatis , obtusis, mucronulatis , glabris ; floribus majoribus in corymbum terminalem pauciflorum dispositis ; toro tereti, tubo calycino lon- gori. Nob. | i > ag SR Mærua Angolensis. DC. Prodr. 1, p. 254.—Deless. Icon. sel. vol. 3. ined. > EAS Anson mediocris , 15-20 pedes alta.—Forra alterna petiolata, nunc ovali-oblonga , obtusa, mucro- nata, nunc oblongo-lanceolata angusta, subacuta, integra, glaberrima, longitudine 2-3 uncialia, ` latitudine 1-1 et ‘/, uncialia; petiolo tereti folio breviori. —FLores pedunculati axillares solitarii. — Catyx basi longé tubulosus gracilis, angustus hinc basi tantisper gibbus; limbus tubo longior, 4-par- titus, laciniis patulis subinzequalibus lanceolatis subacutis. — ConorrA nulla. Ad faucem calycis corona discalis, membranacea , tubo continua margine in laciniis inæqualibus acutis dissecta adest. —STA- MINA numerosa, apici tori teretis, tubo calycis longioris inserta; filamenta libera filiformia flexuosa ; antheræ ovoideo-oblongæ , introrsc , dorso aflixæ, apice basique obtusæ, emarginatæ , biloculares, 28 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. loculis sulco longitudinali dehiscentes.—Pist1LLum longè stipitatum ; stipite tereti, ex apice tori, uti stamina originem ducenti. — Ovarium lineare, teretiusculum, uniloculare, multiovulatum ; ovulis trophospermiis duobus parietalibus linearibus affixis. —Sr1cma sessile depresso-planum glandulosum. —Frucrus carnosus, oblongus, abortione seminum varié toruloso-moniliformis, indehiscens.—Semma globoso-reniformia pisiformia. Integumentum duplex; exterius crustaceum ; interius tenue mem- branaceum versus hylum incrascescens. — Emsryo epispermicus; cotyledones planæ convoluto-in- ` cumbentes , radiculam brevem obtegentes, et in renum arcuatæ. Crescrr in collibus sabulosis regnorum Cayor et Walo, et in montosis circa Galam. Frorer Februario et Martio. OBSERVATIONS. J'ai comparé nos échantillons du Sénégal avec celui qui a servi de type à M. De Candolle pour établir le Merua Angolensis, et je me suis assuré de leur identité spécifique. Le genre Mærua est du nombre | de ceux qui, dans la famille des Capparidées, se composent d’espèces les unes avec, les autres sans corolle. Toutes les espéces connues jusqu'à présent étaient apétales, et, au lieu de corolle, présentaient au sommet du tube de leur calice une couronne membraneuse , découpée en lanières étroites et inégales. L'espéce que nous décrivons un - peu plus loin sous le nom de Mærua angustifolia, est pourvue d'une corolle formée de quatre pétales. MJERUA SENEGALENSIS. ( Tab. VII.) M. ramulis virgatis pubescentibus ; foliis obovali-oblongis obtusis , subtús venoso-reticulatis ; flo- ribus axillaribus; toro tubo calycino longiori. Nob. Mærua Senegalensis. R. Brown, in Oudney et Clapp. App. p. 21. ARBUSCULA 12-15 pedes alta, ramis brevibus rigidis appressis. — Forra alterna, breviter petiolata , obovali-oblonga, subspatulata , obtusa, subemarginata , aut apiculata , parvula , in nervo pubescentia, integra subtús venosa; petiolo brevi tomentoso. — SriruLa bine minime breves subulatæ, ad basin petioli. — Frores pedunculati axillares, et quasi in corymbum pauciflorum dispositi; pedunculis pubescentibus teretibus folio brevioribus, basi articulatis. — Carxx basi tubulosus; tubo tereti, 4-5 lineas longo, striato, uti limbus, tenuissimè pubescenti ; limbo 4-partito, patenti, laciniis æqualibus, obovalibus, oblongis, apice quasi mucronulatis , obsoleté trinerviis.—Cororza nulla. Corona summum. calycis tubum terminans , monophylla, limbo multó brevior, lacerato-dissecta , laciniis acutis inaequa- libus. Torus, seu stipes genitalium, teres, e fundo tubi calycini enatus, tubum superans, liber. — ` STAMINA numerosissima torum terminantia : filamentis capillaribus, flexuosis, limbo multò longioribus. — AnTHERIS subcordatis, apice obtuso-mucronulatis, bilocularibus „ basi dorsi affixis. — ÓVARIUM ` longè stipitatum ; stipite filamentis longiori, tereti, glabro; ovarium oblongum, lineare, apice sub- truncatum.—STIGMA sessile orbiculatum medio depressum. Transversè sectum ovarium uniloculare , ovulis numerosis, subrotundo-reniformibus, mediante podospermio filiformi , trophospermiis binis longitudinalibus, parietalibus, proeminentibus, affixis. — Fructus gracilis torulosus, subcarnosus indehiscens polyspermus. es Cazscrr in Senegambia. FronET Februario et Martio. å Explication de la planche VII. — Rameau de grandeur naturelle. CAPPARIDEZ. 99 MÆRUA RIGIDA. M. ramulis brevissimis subabortivis, foliis obovalibus coriaceis, obtusis apice mucronulatis , pubes- centibus aveniis, brevissimé petiolatis; floribus parvulis axillaribus pedunculatis tomentosis; geni- talium stipite tubi calycini longitudine. Nob. Mærua rigida. R. Brown. in Exped. Oudn. et Clapp. p. 21. . . è . n Crescit in collibus arenosis regni Walo. FLorer cum precedente. OBSERVATIONS. Les deux espèces qui précèdent sont extrêmement voisines l'une de l'autre. M. Brown (7. c.) ayant donné une excellente description du Merua rigida, nous n'avons pas cru devoir le décrire ici de nouveau. Elle differe du Mærua Senegalensis par ses feuilles plus petites , plus pubescentes , ses jeunes rameaux à peine déve- loppés , ses fleurs au moins de moitié plus petites, et son torus qui ne dépasse point le tube calicinal , tandis que dans le Mærua Senegalensis, il est de trois ou quatre lignes plus long que le tube. Ces différens caractères nous paraissent plus que suffisans pour distinguer ces deux espèces. Le Marua rigida a d'abord été décrit par R. Brown sur des échantillons recueillis à Aghedem , pendant l'expé- dition de Clapperton et d'Oudney. 6 IL FLORIBUS COROLLATIS. M/ERUA ANGUSTIFOLIA. Nos. (Tab. VIII. ) M. foliis lanceolatis, subcarnosis, glaberrimis , glaucis; floribus tetrapetalis axillaribus fasciculatis. SurravrEx vix bipedalis, ramis erectis virgatis, uti tota planta, glaberrimis. — For alterna bre- vissimè petiolata ovali-lanceolata , acuta , subcarnosa , coriacea , glaberrima glauco-viridia, 3-4 uncias longa, vix unciam lata; petiolo vix duas lineas longo, basi articulato.—STrevLa bine, minime subulatæ. — Frores sat grandes, axillares, solitarii, aut spits fasciculati, pedicellati, pedicellis basi squamá | minimà instructis in pedunculum communem brevem coalitis. — Caryx basi tubulosus , tubo tereti longiusculo, striato , limbo 4-partito ; laciniis patentibus ellipticis æqualibus acutis. — Conorra 4-pe- tala; petalis limbo calycino subbrevioribus, fauci calycis nude insertis, obovalibus obtusis albis, basi sensim angustatis et in unguem attenuatis , alternis. — STAMINA numerosissima ; filamentis capillaribus calyce longioribus , summo androphoro insertis; androphorum teres tubo calycis longius, apice sub- incrassatum et ad insertionem filamentorum et stipitis hemisphericum , plenum. — Anruerz oblongæ, apice subobtusæ, basi fissæ ; biloculares; loculis sulco longitudinali dehiscentibus, basi fissure fila- mento insertæ. — Ovartum longè stipitatum, stipite longitudine staminum, oblongum, uniloculare, - multiovulatum ; ovulis duplici serie trophospermiis tribus parietalibus, linearibus, prominulis, insertis. — Sricma sessile obsoletè trilobum. — Fructus longè pedicellatus carnosus indehiscens , forma varius, semina 1-4 includens. — Semma formå varia, obsoleté reniformia ; epispermium tenue, membrana- ceum. — Emsryo convolutus ; cotyledones carnoso-foliaceæ convolute , radicula conica incumbens. Crescrr in locis arenosis secüs lacum vulgó dictum Panier-Foul, non procul à pago Wré in Senegalià interiori. ú aes ? Fzorer Februario et Martio. 30 | FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. - i OBSERVATIONS. Cette espèce est fort remarquable par la présence d’une véritable corolle, composée de quatre pétales, qui manquent dans les autres espèces de ce genre. Cette corolle est insérée à la gorge ou au sommet du tube du calice, c'est-à-dire au point où dans les autres espèces on trouve cette couronne dé- coupée, qui semble tenir lieu de corolle. Ici, dans cette dernière espèce, on n'apercoit aucune trace de cette couronne à la place qu'elle devrait occuper, et les onglets des quatre pétales sont parfaitement distincts les uns des autres. Mais doit-on considérer cette couronne marginale comme représentant la corolle dans les espéces apétales? Nous ne le pensons pas. Cette couronne nous parait tout-à-fait indépendante des pétales, et elle n'est qu'une dépendance du disque pariétal que revét la paroi interne du calyce et qui existe dans d'autres genres de cette famille et particulièrement dans le genre nouveau que nous avons nommé Calycandra. Cette jolie espèce nouvelle parait assez rare. Elle forme un petit arbuste élégant d'à peine deux pieds d'élévation, et qu'on n'a encore ren- contré que dans l'intérieur du Sénégal. Ses feuilles , dans l'état frais, sont assez épaisses et presque charnues. Explication de la planche VII. — a. Fleur coupée longitudinalement pour faire voir l'insertion des pétales au sommet du tube calicinal. —b. Ovaire avec une portion du tube du calice. —c. Le méme coupé longitudinale- ment. — d. Le méme coupé en travers. — e. Le fruit. —f. Le méme vu par sa face concave. — g. Embryon vu de cóté. ` L CALYCANDRA. LerrŒur. MSS. Calyx basi tubulosus subturbinatus, limbo 4-partito, laciniis valvatis reflexis. Corolla nulla. Stamina numerosissima , summo tubo , simplici serie inserta ; filamenus liberis, capilla- ribus. Ovarium stipitatum e fundo calycis natum, uniloculare , multiovulatum, ovulis tro- phospermio unico laterali affixis ; stylus brevis ab apice ovarii vix distinctus; stigma laterale. Fructus ovoideus extüs subcorticatus , interné pulposus, semina numerosa nidulans. - Arbor excelsa, foliis alternis petiolatis, pinnatis , foliolis 9-11 alternis, petiolatis ; floribus in racemum simplicem foliis breviorem dispositis. Nob. | CALYCANDRA PINNATA. Nos. (Tab. IX.) Anson excelsa, trunco diametro bipedali, cortice griseo-fusco , suberoso , rimoso. — Fori alterna, imparipinnata , in apice ramorum approximata , petiolata, stipulis binis setaceis ; foliolis 9-11 petiolu- latis ovalibus obtusis, oppositis aut alternis, tenuiter pubescentibus, subtùs subaveniis; petiolulo brevi, pubescenti, suprà subcanaliculato. — Frores spicati pedunculati; spicis solitariis axillaribus, folio multó brevioribus ; rachi simplici biunciali pulverulenti ; pedicellis teretibus 4-6 lineas longis basi bracteatis, rachi articulatis. — Caryx monosepalus , ante æstivationem in alabastro clausus, obovatus pyriformis, integer; pars inferior calycis turbinata, superior in lacinias quatuor oblongo-acutas , reflexas erumpens. — Conorra nulla.—SrAwrNA numerosa, fauci calycis inserta, veré perigyna, uniserialia ; filamentis capillaribus lateraliter valdé approximatis et imá basi submonadelphis, calyce longioribus, infrà punctum exertionis manifestè decurrentibus et faciem internam tubi calycis obtegentibus. — ANTHERIS parvulis suborbiculato-didymis, introrsis, dorso medio affixis, bilocula- a ribus, sulco longitudinali dehiscentibus. — PrstiLLUM stipitatum, e centro calycis ortum; stipite tereti, — E CAPPARIDEÆ. 31 ` Crasso : ovarium compressum, oblongum, apice basique attenuatum, stylo recurvo brevi terminatum. — STIGMA minimum, vix ab apice styli distinctum. Transversè sectum ovarium, uniloculare ; ovulis peritropis, trophospermio unico parietali , duplici serie insertis. —« Faucrus (ex Leprieur manuscr. ) ovoideus , ovi gallinacei crassitie, apice acuminatus, externé viridis et corticatus, intüs pulposus. »— SEMINA pauca nidulantia ovoideo-subteretia, seminum amygdali crassitiem æquantia ; epispermium tenue. — Embryo epispermicus : cotyledones elongate , carnosa ; radicula teres incumbens. Crescrr frequens in sylvis Gambi inter Albredam et Laminam, et apud Nonas regni Baol. Frorer Martio et Aprili. Frucrus edulis. OBSERVATIONS. Le genre Calycandra est bien certamement nouveau, et il offre un caractère insolite et fort remarquable dans la famille des Capparidées , non-seulement à cause de son calice tubuleux, ce qui se voit éga- lement dans le genre Mærua, mais surtout par ses étamines bien réellement périgynes. En effet, elles sont insérées tout-à-fait au haut du tube calycinal. Ce seul caractère , qui n'a lieu dans aucune autre Capparidée , suffit pour distinguer le genre Calycandra de tous les autres genres de cette famille qui sont hypogynes. Cependant dans le genre Cratæva on apercoit déjà un commencement de périgynie, à cause de la matière glanduleuse qui s'épanche sur le fond du calice. | Explication de la planche 1X. — Rameau de grandeur naturelle, —a. Fleur coupée longitudinalement pour faire voir l'insertion périgynique des étamines. —b. Une étamine. — c. Pistil. —d. Ovaire fendu longitudinale- ment. — e. Placenta auquel sont attachés les ovules. - ; nori i i A. RICHARD. 32 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. FLACOURTIANE FE. Rica. ONCOBA. Forsk. Juss. LUNDIA. Tuonn. et Scaum. Pl. Guin. 2, p. 5. Calyx 5-sepalus; sepalis concavis subobtusis, basi inter se coalitis, in æstivatione incum- benti-quinquoncialibus. Corolla : petala 5 (aut plura); petalis patentibus obovalibus obtusis calyce longioribus, venosis. Stamina numerosa (circiter 50-60) disco annulari hypogyno, proeminenti , fundum calycis occupanti inserta, multiserialia, petalis breviora; filamentis - liberis capillaribus; antheris oblongo-linearibus bilocularibus, apice apiculatis, rima longi- tudinali dehiscentibus. Ovarium globoso-depressum, in disco sessile, sæpius 5-10 lineatum; lineis vix prominulis, uniloculare, trophospermiis 5-10 parietalibus carnosis, prominulis; ovulis numerosissimis. Stylus simplex. Stigma terminale orbiculato-disciforme , et ex medio stellato-sulcatum. Pericarpium globosum lineis 5-10 longitudinalibus notatum, coriaceum, indehiscens, uniloculare intus pulposum. Semina parietalia in pulpa nidulantia, ovoideo- oblonga, basi subattenuata; epispermium duplex, exterius crassiusculum , interius membra- naceum. Embryo homotropus axilis in endospermio carnoso; radicula brevissima teres, ob- tusa ; cotyledones plane late, obtuse. Arbor spinosa, spinis axillaribus. Folia alterna, ovali-acuta serrata. Flores albi magni, solitarii, terminales, ONCOBA SPINOSA. ( Tab. X.) Oncoba spinosa. Forsk. Egypt. Cent. iv , p- 103. Lamk. Ill. t. 471. Lundia monacantha. Thonn. et Schum. L. c. ; ARBOR spinosa, 10-12 pedes alta , ramosissima ; ramuli patuli subverrucosi ; spinæ simplices axillares acute, folio breviores. — Fort alterna estipulata , ovali-oblonga , acuminata , serrata, membranacea , uti cæteræ partes, glaberrima , 3 uncias longa, 1 unciam aut pauló ultrà lata, basi petiolata, petiolo brevi semunciali , semitereti.—Fronrs magnitudine florem Cydoniæ vulgaris æquantes, ramulos termi- nantes, solitarii, pedunculati, articulati ; pedunculo 4-5 lineas longo tereti ; alabastrum globosum. — Carxx pentasepalus; sepalis suborbicularibus obtusis, concavis, æstivatione incumbenti-quinquon- cialibus. — ConorzA pentapetala , patula , calyce dupló longior; petalis æqualibus obovalibus obtusis- simis , basi sensim in unguem attenuatis venosis.—STAMINA numerosa (circiter 50-60) petalis breviora , disco hypogyno, multiplici serie inserta; filamenta libera, capillaria, glaberrima.— ANTHERÆ oblongo- lineares lanceolate, luteæ, apice apiculate , basi affixæ biloculares ; loculis rimà longitudinali dehis- centibus. Discus hypogynus annularis latus proeminens undique staminibus tectus , fundum calycis adimplens. — Ovarrum globoso-depressum in disco sessile » 5-10 lineatum, lineis de basi ad apicem vix prominulis; transversé sectum uniloculare, ovulis numerosissimis , trophospermiis 5-10-12 pa- FLACOURTIANEÆ. | 33 rietalibus , carnosis, proeminentibus affixis. E summo ovario depresso surgit stylus teres crassius- culus, subarcuatus, longitudine staminum, stigmate peltato , orbiculari-discoideo, in medio superne depresso, terminatus.—Frucrus globosus, aurantium forma et magnitudine æquans, brunneus, levis, lineis longitudinalibus 5-12 notatus, apice cicatriculà styli demissi subumbilicatus.— PrnicAnPrUM duro-crustaceum , uniloculare polyspermum, indehiscens. — Semma ovoidea, scrobiculata , basi attenuata , trophospermiis parietalibus primüm affixa , deinde in pulpà nidulantia ; raphe laterali à basi usque ad apicem lateraliter prorepenti ; chalazá hilo opposità. — IxrEGuwENTUM seminis duplex, exte- rius membranaceum.—Ewsryo homotropus, in endospermio carnoso axilis ; radicula teres brevissima, obtusa ; cotyledones plane oblongo-latee, obtuse. Cazscrr frequens in ripis Casamanciæ , et prope Khann in Promontorio- Viridi. FroresaT Martio et Aprili. | OBSERVATIONS. Le genre Oncoba avait été jusqu’à présent fort incomplètement connu. Forskahl, qui l’a établi et dont la description nous paraît être la plus conforme à nos propres observations, dit que le calice est à quatre divisions, nous l'avons constamment vu à cinq; qué la corolle se compose de onze pétales, nous n'en avons jamais vu plus de cinq dans les fleurs que nous avons analysées, et M. Perrottet , qui a trouvé cet arbre trés-abondamment sur les bords de la Casamance, m'a dit n'avoir jamais vu que des fleurs à cinq pétales. M. De Jussieu ( Gen. pl. 292) décrit aussi la corolle comme composée de onze ou douze pétales. Peut-être alors faut-il admettre que ce nombre de pétales est sujet à varier; mais nous répétons que nos observations ne nous en ont jamais offert que cinq. Forskahl décrit l'ovaire comme uniloculaire, et il a parfaitement raison. M. De Jussieu, et les auteurs qui ont copié son caractére, disent que le péricarpe est à six ou douze loges, ce qui n’a jamais lieu. Le péricarpe, selon Forskahl et M. De Jussieu, serait légèrement charnu extérieurement, carac- tére que nous n'avons jamais observé et que M. Perrottet nous a dit n'avoir jamais vu sur le grand nombre de fruits récens qu'il a eu occasion de voir. Le méme genre a été décrit par MM. Thonning et Schumacher sous le nom de Lundia, et ces auteurs ont adopté le caractère tel qu'il a été à peu prés tracé par M. De Jussieu. "e. Maintenant à quelle famille doit être rapporté le genre Oncoba? M. De Jussieu l'avait placé parmi les Tiliacées , plus récemment M. Kunth l'a rapproché des Ternstroemiacées. Mais, ainsi que nous l'avons déjà dit dans notre Mémoire sur les familles à trophospermes pariétaux (lu à l’Académie des Sciences de l'Institut le 11 janvier 1 830), ce genre n'appartient ni à l'une ni à l'autre de ces deux familles. Nous pensons au contraire que son ovaure unilocu- laire et ses trophospermes pariétaux , joints à l'ensemble de ses autres caractères , paraissent lui assigner une place dans la famille des Flacourtianées , à laquelle nous avons réuni les Bixinées de M. Kunth. Sur les bords de la Casamance , où l'Oncoba est trés-commun, les Nègres en ramassent les fruits pour en faire de petites boites ou des tabatiëres. : La pulpe contenue dans l’intérieur du péricarpe est douceátre , et, selon Forskahl, les enfans la mangent. Explication de la planche X.—a. Ovaire coupé transversalement. — b. Sommet du style avec le stigmate. — c. Graine de grosseur naturelle. —d. La méme grossie.—e. La méme fendue longitudinalement. — f. La m coupée en travers. — g. Le fruit de grosseur naturelle. Con iati | e LI 34 | FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. VIOLARIE/E. DC. IONIDIUM. Vent. Kuntu. Auc. Sr.-Hir. Calyx 5-sepalus parvus, irregularis ; sepalis basi in pedunculum decurrentibus, non appen diculatis. Petala 5 inæqualia; inferius (labellum) ceteris 2-3-plo longius, basi carinato- concavum aut paulo gibbum , marginibus lateraliter sæpiùs involutum, apice rostellatum. Stamina 5 filamentis brevibus, 2 inferioribus seepiús appendice scarioso suprà basim ins- — tructis, alteris nudis; antheris bilocularibus, complanatis, apice membrana concava discos lore terminatis. Ovarium ovatum, stylo incurvo ferð laterali superatum stigmate infundibu- liformi. Capsula obovata subtrigona, 3-valvis, 3-locularis; loculis oligospermis. Semina ovoidea basi vix acuta, striata, hilo laterali, raphe prominulo, chalazá umbiliciformi. | Herbæ aut suffrutices. Folia sæpiüs alterna, angusta , integra. Pedunculi solitarii, uniflori, ` suprà medium 2-bracteolati. Flores parvi albi aut pallidè violacei. IONIDIUM THESIIFOLIUM. E I. caule herbaceo erecto glabro, foliis linearibus longissimis glabris integerrimis, stipulis parvis acutis ciliatis scariosis; petalis inæqualibus, superioribus calyce vix longioribus, inferiore (labello | duplò longiore ; capsulà ovoideà subtrigona , 4-spermà. Nob ; ; lonidium thesiifolium DC. Prodr. 1. p. 309. | Viola thesiifolia, Poiret Dict. Encycl. 8. p. 649. Raprx perpendicularis teres basi ramosa; fibris brevibus gracilibus. — Cauris herbaceus annuus ` glaber erectus basi ramosissimus, teretiusculus, versus apicem angulatus; ramis ascendentibus gra- 3 cillimis subcompressis subulatis , foliatis.— Forn alterna sessilia linearia integerrima, 1-2 poll. longa, glabra, pallidé viridia subtùs margine revoluta.—STIPULÆ parvæ subulatæ basi ciliatæ membrana ceæ, albidæ, glandulà punctiformi flavescenti apice terminate.—F ones axillares et terminales solitarii, | brevè pedicellati, parvi, pallidè violacei; pedicellis bracteolatis.—Caryx 5-sepalus; sepalis lanceola tis, inzequalibus , basi gibbosis, margine membranaceis , dorso viridibus, ciliatis.—ConorrA irregularis 5-petala; petalis albidis erectis , scariosis persistentibus ; uno inferiore ( labello ) sepalis dupló longiore concavo lateraliter involuto apice cæruleo Postellato ; 2 lateralibus lanceolatis subcarinatis sepalis vix longioribus, lateraliter versüs apicem involutis; 2 inferioribus sepala æquantibus lanceolatis compla- Batis;—STAMINA 5 cum petalis alternantia, hypogyna; filamentis brevibus, 2 inferioribus appendice HONO suprà basim instructis; antheris albidis oblongis, compressis , basi vix emarginatis, apice mem- branà concavà emarginatå lutea terminatis.—Ovanruw ovatum vix striatum; .stylo incurvo ferè ` laterali; stigmate infundibuliformi. — Capsura obovata brevé mucronata, 3-valvis, 3-locularis ; valvis ` DROSERACEZE. 35 chartaceis medio septiferis ; loculis 4-spermis.—Semina albida longitudinaliter striata , plerumque intùs vacua sterilia , ovoidea , basi vix acuta, hilo laterali, raphe prominulo, chalazà umbiliciformi terminali. Crescir in collibus sabulosis Lamsar prope St.-Louis, et circa Kouma in regno Walo. FLoreT mensibus Septembre et Octobre. Var. € Chenopodioides , vamis feré patulis , foliis latioribus lanceolatis, floribus majoribus, labello multó longiore. CRESCIT cum precedente. . OBSERVATIONS. Cette plante est trés-commune, pendant la saison des pluies, sur les collines sablonneuses et méme dans les plaines du pays de Walo. Elle varie tellement, quant à son feuillage, que la varieté chenopodioides nous avait d'abord paru devoir former une espèce distincte, PERROTTET er GUILLEMIN. DROSERACEZÆ ? WORMSKIOLDIA. Tuonn. et ScHumacH. RAPHANI SPEC. Wr». — CLEOMES SPEC. DC. Calyx tubulosus, gracilis, 5-dentatus. Corolla 5-petala; petalis linearibus obtusis, tubo ca- lycino versüs basin insertis. Stamina 5, libera exserta; filamentis subulatis imæ calycis basi insertis; antheris subcordatis, introrsis, bilocularibus, rima longitudinali dehiscentibus. Ovarium oblongum, ieretiusculum, sessile, uniloculare , ovulis trophospermiis tribus parie- talibus affixis. Styli tres; stigmata subfimbriata. Fructus siliquæformis teres, apice apiculatus, unilocularis, polyspermus, 5-valvis, valvis linearibus medio seminiferis. Semina obovoidea j mediante podospermio filiformi inserta, alternatim erecta et inversa, basi membranula erosá, arilli instar, amplexa, scrobiculata, raphe laterali lineari. Epispermium duplex, exterius crustaceum; interius tenui-membranaceum. Embryo axilis, erectus, in endospermio puo. Herba annua, habitu Cruciferam referens; foliis profundè et inæqualiter dentaus Spar latis; floribus parvulis luteis 2-3, distantibus pedicellatis et in pedunculo communi axillari longiusculo insertis. js | 36 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. WORMSKIOLDIA DIVERSIFOLIA. (Tab. XI.) Wormskioldia diversifolia. Thonn. et Schum. l. c. Raphanus pilosus. Willd. Sp. 3, p. 562. Cleome Raphanoides. DC. Syst. 2, p. 662. Prodr. 1, p. 240. Pianta annua.—Raprx perpendicularis teres, subsimplex, fibrillas tenues emittens.—Caurrs erectus, 6-10 uncias altus, ramosus , ramis assurgentibus, inferioribus subprostratis, teres , pilosus, pilis rigi- diusculis, coloratis.—Fox1a alterna, lanceolata, apice acuta, basi sensim attenuata, inæqualiter et grossè | dentata, subpinnatifida, membranacea, glabra; pedunculus axillaris solitarius, gracilis, folio subbrevior, | teres, glaber, simplex, flores 2-4 distantes ferens.—Fros singulus brevissimè pedicellatus, basi bracteá 4 lineari-lanceolatà acuta, stipatus.—Carxx longè tubulosus, gracilis, apice sensim vix inflatus, 5-denta- tus, pilosus, pilis rigidiusculis coloratis. — Conorra pentapetala ; petalis linearibus, subobtusis, quasi spatulatis, basi angustissimis, tubo calycino longioribus et suprà illins basin interné affixis. —SrAMINA ' 5, petalis alterna, imæ calycis basi affixa, tubo calycino longiora, sed petalis breviora ; filamentis capil- laribus glabris subdiaphanis ; antheris terminalibus oblongis obtusis , subcordatis violaceis , biloculari- bus; tubo calycino versus basin interné piloso , simul cum staminibus petalisque deciduo. — Ovarrum oblongum, sublineare, uniloculare; ovulis pluribus, trophospermiis tribus linearibus parietalibus affixis.—SryLI tres lineares subulati, decidui, stigmate obliquo terminati.—Frucrus siliquaeformis _ linearis, teres, apice attenuatus, striatus, glaber, divaricatus, unilocularis, externé fasciolas tres lineares placentis interioribus respondentes offerens, 3-valvis, valvis medio seminiferis. — SEMINA alternatim erecta et inversa , mediante , podospermio filiformi sinuoso affixa , obovoidea , subobliqua basi membranulà laterali erosà , arilli instar, amplexa , basi apiceque apiculata , regulariter scrobicu- lata, scrobiculis quadratis , per series dispositis, approximatis. Epispermium duplex; exterius crusta- ceum crassum , fragile, interius tenui-membranaceum. — Rapue tenui vix eleyatá lineari à basi (hilo) usque ad apicem (chalazam) decurrens.—ExnosPermium carnosum album, embryonem erectum axilem ' — includens. — Rapicura teres, obtusa, cotyledones submembranaceæ obtusæ , longitudine radiculæ. 4 Crescrr in sabulosis prope Laybar in regno Cayor, et prope Khann ad Promontorium-Viride. 4 FronET mensibus Septembre et Octobre. n OBSERVATIONS. Ce genre a été établi par MM. Thonning et Schumacher pour une petite plante annuelle, originaire de la Guinée, que Willdenow avait décrite dans son Species (3. p. 562) sous le nom de Raphanus pilosus. Plus récemment, le professeur De Candolle a retiré cette plante de la famille des Cruciferes, pour la trans- - porter dans celle des Capparidées sous le nom de Cleome raphanoides. Ayant eu à notre disposition de très-bons échantillons en fleurs et en fruits, recueillis au Séné | gal par MM. Leprieur et Perrottet, nous avons pu analyser i ce végétal dans toutes ses parties. Or, de cette analyse il est résulté , ainsi qu'on Paura déjà pu voir, soit en lisant — — le caractère générique et la description que nous avons tracés précédemment, soit en consultant la planche de cette Flore , que si, comme cela est hors de doute, le genre Wormskioldia n'est pas une Crucifère, il n’appartient pas plus ni au genre Cleome, ni à la famille des Capparidées. En effet, un calice longuement tubuleux, monosépale, grêle; une corolle composée de cinq longs pétales linéaires, manifestement insérés à la paroi interne du tube calicinal; cinq étamines également attachées au calice > mais très-près de sa base, sont des caractères qui n’ap- partiennent ni à une Crucifère, ni à une Capparidée. Si enfin nous ajoutons que l'ovaire est sessile , surmonté par trois styles distincts; que le fruit est une capsule linéaire, siliquiforme , à une seule loge, s'ouvrant en trois ` DROSERACEZÆ. 37 valves, dont chacune porte les graines attachées sur le milieu de sa face interne; si nous remarquons que ces graines arillées se composent d’un embryon droit et cylindrique placé au centre d'un endosperme charnu, toute espèce de rapport et d’affinité cessera entre ce genre et les deux familles auxquelles il a été successivement rapporté , quoique , il faut en convenir , par son habitus, il ait une si grande ressemblance avec les Crucifères ou les Cleome. Mais dans quelle famille devra être rangé ce genre? Nous ne saurions répondre bien positivement à cette question, et nous n'avons que des doutes, des approximations à présenter ici à ce sujet. Deux des caractères les plus saillans de ce genre, sont: {° sa capsule uniloculaire, à trois trophospermes pariétaux, s'ouvrant en trois valves , portant les graines sur le milieu de leur face interne; 2° un embryon droit dans un endosperme charnu. Parmi les familles de plantes polypétales , dans lesquelles se trouvent réunis ces deux caractères , celles dont notre plante se rapproche le plus sont les familles des Violariées et des Droséracées. Mais l'absence de stipules dans le . genre Wormskioldia , l'ovaire terminé par trois styles distincts et divariqués, éloignent ce genre de la première de ces familles pour le rapprocher davantage de la seconde. En effet dans le genre Drosera, qui en est le type, nous trou- vons également un calice monosépale, tubuleux par sa base, cinq pétales alongés, insérés ainsi que les étamines vers la partie inférieure de la paroi interne du tube calicinal ; trois styles, mais profondément bifides, tandis qu'ils sont simples dans notre genre. Cette masse de caractères communs nous parait être de quelque poids en faveur du rap- prochement que nous proposons , et malgré le port si différent du genre Wormskioldia, peut-être conviendra-t-on avec nous que, dans l'état actuel de nos connaissances, c'est des Droséracées qu'il se rapproche le plus. Cependant, nous le répétons , ce n'est qu'avec doute que nous lui assignons cette place , et seulement en attendant que quelque nouvelle découverte nous en révéle une meilleure. Le caractère de ce genre, tel que nous venons de le présenter, diffère sensiblement dans plusieurs points im- portans de celui qui avait été précédemment donné par MM. Thonning et Schumacher. En effet, ces botanistes disent que l'insertion des pétales et des étamines se fait au réceptacle ; nous avons au contraire constamment vu les pétales et les étamines attachés à la paroi interne du tube calicinal; et comme celui-ci se détache circulairement par sa base, peu de temps après la fécondation, il entraîne avec lui les étamines et les cinq pétales. Les mêmes auteurs disent aussi que les graines sont attachées aux sutures. Je les ai au contraire toujours observées insérées au milieu méme de chacune des trois valves. Malgré ces différences nous ne doutons pas cependant que nous n'ayons eu en vue le méme genre que les botanistes danois. ! Explication de la planche XI. — a. Bouton de fleur.—b. Fleur entière. — c. Calice fendu longitudinalement pour faire voir l'insertion des pétales et des étamines.—d. Pistil. —e. Fruit entier.—f. Graine grossie avec son arille et son podosperme.—g. La même coupée longitudinalement.—h. Embryon. A. RICHARD. 28 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. D OLYGALE/E. J USS. POLYGALA. Tourn. DC. Avc. Sr.-Hn. Calycis sepala 5 persistentia; 3 exterioribus parvis, 2 interioribus maximis petaloideis. Petala 3 tubo stamineo connexa; inferiore majusculo carinæformi et forsan duobus coalitis constante, 3-lobo vel unilobo et tunc apice cristato. Stamina 8, hypogyna; filamentis in tu- bum anticè fissum connatis, supernè liberis; antheris unilocularibus, basi affixis. Ovarium superum compressum biloculare; loculis uniovulatis; ovulo pendulo. Stylus curvatus, de- - . ciduus, sæpius supernè dilatatus, 2-4-lobus. Capsula compressa, elliptica, obovata aut obcordata. Semina sæpiüs pubescentia, basi carunculata. POLYGALA ERIOPTERA. P. caule gracili, vix suffrutescente , à basi ramoso ; ramis divaricatis ; foliis glabris linearibus sub- acutis integerrimis; floribus axillaribus solitariis aut rariús breviter racemosis ; laciniis calycinis exte- rioribus acutis villosis , interioribus alæformibus ellipticis subacutis villosis ; carina corollae cristà fim- briatà apice superatà; capsulà oblonga apice emarginata villosa ; seminibus undique villosis. Nob. Polygala erioptera. DC. Prodr. 1, p. 326. Deless. Icon. sel. vol. 3 zned. Polygala paniculata. Forsk. Fl. Arab. n. 429? Rapix perpendicularis , ramosa ; ramis divaricatis fibrosis.—Caurrs basi vix suffrutescens , gracilis , teres , 1-pedalis et ultrà, à basi ramosus; ramis gracilibus , divaricatis, teretibus, divisis, viridibus, subglabris. — Forra alterna, sessiha, linearia, subacuta, integerrima, glabra, viridia. — FLores axillares, solitarii, quandòque in axillis foliorum breviter spicati, parvi, pallidé rosei.—Caryx 5-sepalus, inæqualis, persistens ; sepalis 3 exterioribus minimis , acutis, pubescentibus; 2 interioribus magnis , ellipticis, subacutis, alæformibus, membranaceis pellucidis, nervosis, pilosis, maturitate accrescentibus. —Peraza 3 pallidé rosea mæqualia, basi connexa; 2 superioribus oblongis, basi angustis; inferiore galeato apice cristà fimbriatà donato. —Sramixa 8 hypogyna; filamentis basi monadelphis apice libe- ris; antheris ovoideis apice poro terminatis. — OvAnruw compressum ovato-rotundum apice emargina- tum, villosum.—SryLus longus, curvatus, apice vix dilatatus , stigmate bilobo inzequali terminatus.— Carsura oblonga apice emarginata, pubescens, bilocularis; loculis monospermis.—Semina olivæformia, basi attenuata , carunculà minima instructa , undique villosa ; pilis albis, ad apicem seminis longioribus. * CresciT in arenosis siccis prope Lamsar, Kouma et Four-à-Chaux in regno Walo. Frorer mensibus Septembre et Octobre. | Var. 6 pubescens , foliis latioribus densè pubescentibus vix acutis , loribus majoribus. Crescit in arenosis prope Khann ad Promontorium- Viride. - POLYGALEÆ. 39 POLYGALA OBTUSATA. P. caule suffrutescente, rigido, à basi ramosissimo ; ramis adscendentibus ; foliis lineari-spatulatis apice mucronulatis, integerrimis ; floribus longé spicatis; laciniis calycinis exterioribus ovalibus mar- gine membranaceis , interioribus OP A E ovatis; carina corollæ cristá fimbriatá apice superatå; capsulà boca membraná tenui margine neti; seminibus apice villosis. Nob. Polygala obtusata. DC. Prodr. 1, p. 326. Raprx perpendicularis , longa, teres, infra divisa, fibris paucis instructa. — Cavris suffrutescens, 1-1 !|,-pedalis , à basi ramosissimus ; ramis rigidis , adscendentibus, teretibus , divisis, viridibus , vix puberulis. — Forra alterna, sessilia, integerrima, lineari-spatulata, apice truncato subemarginato mucronulato , ad apicem caulis linearia angustissima , remota, ad basin approximata glabra viridia , valdè caduca.—F ones longè spicati, brevé pedunculati, parvi , pallidé rosei.—Carxx 5-sepalus , inæ- qualis , persistens ; sepalis 3 exterioribus minimis, ovalibus, margine membranaceis; 2 interioribus magnis ovatis, alæformibus, membranaceis, pellucidis, nervosis, maturitate accrescentibus.—PETALA 3, pallidè rosea, inaequalia ; 2 superioribus apice rotundis , concavis, basi angustis; inferiore carinato an- ticè fisso, biauriculato , apice cristà fimbriatá donato.—Sramina 8, hypogyna ; filamentis basi mona- delphis, superné liberis; antheris ovoideis apice poro instructis , basi fixis, luteis. — Ovanivw com- pressum , ovatum, biloculare , pubescens.—SryLus longus curvatus , lateraliter situs, apice dilatatus , stigmate bilobo inæquali terminatus. — CapsuLa ovata suborbiculata, apice subemarginata, vix pubescens, margine membrana tenui cincta, bilocularis; loculis monospermis.—Semma ferð ad apicem loculi dissepimento affixa, olivæformia basi attenuata, carunculà minimà instructa , villosa , pilis presertim ad apicem seminis longis numerosissimis. Crescrr frequentissima in arenosis argillosisque , ubique in Senegambiá. FLOREBAT ferè toto anno. POLYGALA MICRANTHA. Nos. P. caule herbaceo gracillimo, ramoso ; foliis linearibus acutis glabris integerrimis; floribus minimis, densé spicatis ; pedicellis brevissimis bracteolatis ; capsulà orbiculatà medio sulcatà ; seminibus villosis. Ranix fibrosa brevis; fibris capillaribus, divaricatis.—Cauzis herbaceus, 4-6 poll. longus et ultrà, basi teres, apice compressus, ramosus, ramulis lateralibus alternis, gracillimis. —Foun parva, alterna, linearia, acuta, integerrima glabra. — Frores densè et longè spicati rosei, subnutantes , pedicellati ; pedicellis SA bracteolatis; bracteolis lanceolatis, minutissimis , CREE LES caducis. — Carxx 5-sepalus glaber ; sepalis 3 exterioribus minimis, ovatis acutis, 2 arii. Si ERG. elhpticis - obtusis.—PrrArA 3; inferiore carinato, cristà ferè inconspicuà superato, stamina et ovarium abscon- dente ; lateralibus inter se et carine coalitis. —STAMINA minima (an 4? ); filamentis apice liberis; an- theris RR | varium ovatum, villosum, stylo longo apice bilobo superatum.—Capsura late compressa medio sulcata utrinquè lateraliter inflata, bivalvis, bilocularis; valvis lateraliter dehiscen- tibus; loculis monospermis.—Semiwa olivaeformia , villosa , carunculà minima basi instructa. Crescrr in pascuis humidis provincie N'Boro regni Carga FLorer mensibus Aprili , Maio, etc. 40 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Cette petite espèce de Polygala est fort commune dans les bas-fonds humides du pays de N'Boro, dans le royaume de Cayor, entre la baie de Gorée et le fleuve de Sénégal, à environ 25 lieues de ce dernier; elle vient à l'ombre de plusieurs espèces de Graminées dans un sol tourbeux noirátre et sablonneux. Elle appartient à la cinquième section ( Tímutua) du genre Polygala de M. De Candolle, et parait se rapprocher beaucoup de son Polygala tenuis; mais la briéveté de la description de cette dernière espèce , la couleur de sa fleur qui est blanche, et la diversité de patrie, nous empéchent de les réunir. Notre plante a également des affinités avec le P. paniculata , mais ses fleurs sont encore plus petites. La variété africana DC., originaire de Sierra-Léone , serait- elle notre espéce? 5 PERROTTET et GUILLEMIN. FRANKENIACE/E. Ave. Sr.-Hn. FRANKENIA. Linn. Juss. Calyx cylindricus 4-5-dentatus. Corolla 4-5-petala unguiculata; ungue ad apicem appendi- A culato. Stamina 4-6. Stylus 3-fidus, lobis oblongis intüs stigmatosis. Capsula 3-4 valvis, 7 calyce persistente vestita, subtrigona, polysperma; seminibus marginibus valvarum affixis. Herbe aut plante suffrutescentes, littorales, sæpiùs prostrate. 3 FRANKENIA PULVERULEN TA. F. Foliis obovatis retusis glabris subtüs pulverulentis in petiolo ciliatis , radice exili. Frankenia pulverulenta. L. Sp. 474. Clus. Hist. 2, p. 186, f. 2.—DC. Prodr. 1, p. 349. Cazscrr in arenosis maritimis Senegaliæ prope Sorr et Lamsar , in terrà argillosa salsa. Frorer Octobre, Novembre et Decembre. OBSERVATIONS: Cette petite plante, si répandue sur les côtes maritimes de presque tout le globe , ne se ren- contre au Sénégal que dans les terrains salés sur Vile de Sorr, en face Saint-Louis, et dans les bas-fonds égale- ment salés de Lamsar dont elle couvre souvent toute la surface. > sf ^ GENUS AFFINE FRANKENIACEIS ET VIOLARIEIS. SAUVAGESIA. Linn. Aus. Sr.-Hir. Calyx profundè 5-partitus; patentissimus, persistens , in fructu clausus. Petala exteriora 5, hypogyna, æqualia, patentissima, obovata, decidua. Fila inter corollam exteriorem interio- remque intermedia, indefinita vel definita, et tunc cum petalis alternantia, iisdem breviora, apice dilatata, persistentia. Petala interiora 5, hypogyna, exterioribus opposita, erecta, in tubum conniventia, persistentia. Stamina 5, TATUR cum petalis alternantia ; filamentis corollz interiori basi adhærentibus ; cols basi affixis, posticis, linearibus, ocular A apice lateraliter dehiscentibus. variat superum uniloculare, polyspermum ; stylo ter- minali tereti, erecto, persistenti ; stigmate obtuso obsoleto. Capsula ovato-oblonga, acuta, sub- trigona , 3-valvis. Semina biseriata, minuta, ovata, scrobiculata, prope basin capsule ope funiculi brevissimi parti valvularum introflexæ affixa; integumento crustaceo; umbilico terminali; perispermo carnoso; embryone recto axili. Suffrutices glaberrimi. Folia simplicia, feré sessilia. Stipule laterales geminæ ciliatæ, persistentes. Flores axillares et terminales, bracteolati, albo-rosei. SAUVAGESIA ERECTA. S. caule suffruticoso ramoso; ramis s flexilibus procumbentibus quicidogué á erectis; folks elliptico- lanceolatis præsertim ad apicem serrulatis; floribus longè pedicellatis nutantibus , in axillis folio- rum solitariis geminis ternisve; sepalis lanceolatis, corollà paulò longioribus; petalis ovato-acutis ; filis numerosis. Sauvagesia erecta L. Spec. ed. 1, p. 241. Kunth Nov. gen. Am. 5, p. 389. DC. Prodr. 1, p. 315. Aug. St.-Hil Pl. rem. Bres. p. 63, tab. 3, A. Sauvagesia erecta et Adima 4ubl. Guian. tab. 100, f. A. B. Sauvagesia nutans Pers. Enchir. 1, p. 253. Crescrr ad ripas Casamanciæ in sabulosis humidis; in paludosis provinciæ N'Boro regni Cayor et peninsulæ Promontorii- Viridis. È; FroreT ab Octob sad Decembrem , etc. OBSERVATIONS. Cette espèce parait se rencontrer dans la plupart des pays intertropicaux. On sait quelle a a été primitivement observée en diverses contrées de l'Amérique méridionale. L'un de nous l'avait précédemme ` trouvée à Madagascar, à Manille; à Java, à Bourbon, à Cayenne et aux Antilles. Elle est trés-commune sur les rives sablonneuses de la Casamance dans la presqu'ile du Cap-Vert et dans les marais de N'Boro; elle fleurit e en octobre ; novembre, décembre, et pendant presque toute l'année. PERROTTET er : GUILLEMIN. 6 42 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ELATINE/E. Camsess. BERGIA. Es: Calyx 5-sepalus. Corolla 5-petala; petalis cum sepalis alternantibus, Stamina 10, quorum 5 cum petalis alternantia, 5 petalis opposita (in B. pentandrd Nob. et in B. ammanioidi abortu nulla). Ovarium ovoideum 5-loculare, loculis multiovulatis, 5 stigmatibus stellatim dispositis coronatum. Carpella 5 in capsulam ovoideam verticillata, unilocularia ; valvis marginibus introflexis; placentà centrali 5-gonà, lobis in loculis prominulis. Semina nu- merosa, lobis placentz centrali ope funiculi brevissimi affixa, oblonga vix arcuata; tegu- mento crustaceo striatulo punctis elevatis micantibus consperso. = BERGIA PENTANDRA. Nos. (Tab. XIL) B. caule ramoso prostrato, divaricato ; foliis elliptico-lanceolatis denticulatis; internodiis brevi- j bus; floribus pseudo-verticillatis numerosis albidis; staminibus 5 cum petalis alternantibus; seminibus . oblongo-ovoideis. : Bergia ammanioides Roth Nov. Pl. spec. 219? (ex phrasi specificd in DC. Prodr. 1, p. 390. ) Rapix perpendicularis , fibrosa.— Cavras herbaceus villosus , teres, circiter 6 poll. altus, à basi ra- — - mosus ; ramis oppositis , infimis prostratis, superioribus patentibus.—Fotra opposita , patentia , rigida, elliptico-lanceolata, basi attenuata, denticulata , lætð viridia, utrinque puberula. — SripuLa inter- etiolares geminze , lineares , acutze , membranacece , albide , ciliatæ. — Fores minimi , albidi , brevé P > > > > > , ’ pedicellati, numerosi, in axillis foliorum à basi usque ad apicem caulis densè glomerati aut pseudo-ver- ticillati. — Caryx 5-sepalus , persistens; sepalis liberis, lanceolatis , angustis , extüs viridibus, margine ` membranaceis ciliatis. Corona 5-petala; petalis integris , oblongis, concavis , scariosis, albis, sepalo- rum vix longitudine , iiscum alternantibus. —STAMINA 5 cum petalis alternantia , hypogyna ; filamentis À bilocularibus. — Ovarium sessile, oblongum, 5-loculare, loculis - complanatis; antheris subglobosis, multiovulatis; stigmatibus 5 sessilibus > Stellatim patentibus. — Canberra 5 in capsulam globosam coalita , calyce corolla staminibusq unilocularia ; valvis navicularibus , marginibus introflexis crebra, placentæ centrali ope funiculi affixa , minutissima st gitudinaliter striis minimis notata , punctis elevatis micantibus conspersa. Crescrr in sabulosis siccis provincie Walo prope la Sénégalaise. FronET mensibus Februario ; Martio, etc. + OBSERVATIONS. Le nombre des étamines est sans contredit ce qu’il y a de plus saillant dans cette espèce, et _ nn Gn eoi mpi e ent SA PE di ue persistentibus vestita, cum petalis alternantia , facilé secedentia, | ; placenta centrali pentagoná. — SEMINA 5 ereti-oblonga vel ovoidea vix arcuata , lon- ELATINEÆ. 43 la grande quantité de fleurs que nous avons examinées ne nous a pas laissé le moindre doute à cet égard. Ces cing | étamines sont placées alternativement avec les pétales, et conséquemment appliquées sur le dos des carpelles. Il est évident que le nombre n'est ainsi anomal que par suite de l'avortement des cinq étamines placées entre les car pelles qui se voient dans tous les autres Bergia , excepté dans le B. ammanioides de Roth, que nous ne connaissons que par une courte phrase spécifique, et qui parait avoir beaucoup de rapports avec notre plante. Malgré cette différence nous n'avons pas cru devoir séparer génériquement le B. pentandra, et nous avons préféré proposer une légère modification pour les caractères du genre dans lequel il doit être placé. Le Bergia pentandra a le port de ses con- généres, mais il se reconnait facilement à ses tiges couchées, à rameaux divariqués, garnis de feuilles et de verticilles floraux très-rapprochés. # Explication de la planche XII.—a. Calice grossi. — b. La fleur ouverte tràs-grossie. — c. L'ovaire grossi. —d. Id. coupé transversalement. — e. La capsule trés-grossie. — f. un des carpelles séparé et grossi. BERGIA ERECTA. Nos. B. caule ramoso erecto; foliis lanceolatis angustis remotè denticulatis; internodiis elongatis; floribus pseudo-verticillatis numerosis rubellis; staminibus 10 petalis alternantibus oppositisque ; se- minibus tereti-oblongis arcuatis. - Raprx perpendicularis , ramosa , fibrosa.—Cavris herbaceus , teres, basi glaber, apice puberulus , 6-10 poll. altus, à basi ramosus; ramis oppositis , infimis adscendentibus, superioribus erectis.—Forra opposita, suberecta, rigida, angusté lanceolata, remoté denticulata, lætè viridia, vix puberula. — SriPULE interpetiolares geminæ , lineares, acute, membranaceze, albidæ, ciliate. — Frores mi- nimi albido-rosei , numerosi , brevé pedicellati , in axillis foliorum à basi ad apicem caulis pseudo-ver- ticillati.—Carvx 5-sepalus ; sepalis liberis , lanceolatis angustis , extüs viridibus, margine membrana- ceis rubris vix ciliatis. — Conorra 5-petala; petalis integris, oblongis, concavis, scariosis , flavican- tibus , sepalorum vix longitudine , iiscum alternantibus. —STAMINA 10, quorum 5 alterna et 5 petalis opposita ; filamentis capillaribus ; antheris globosis, bilocularibus. — Ovanrum sessile, oblongum, 5-loculare; loculis multiovulatis; stigmatibus 5 sessilibus, stellatim patentibus. — CARPELLA 5 in capsulam globosam coalita, calyce corollà staminibusque persistentibus vestita, cum petalis alter- nantia , facilé secedentia , unilocularia; valvis navicularibus marginibus introflexis ; placenta centrali pentagoná. — Semina crebra , minima, tereti-oblonga , arcuata , striis longitudinalibus punctisque mi- cantibus elevatis notata. — 5 - Crescrr abundè in inundatis exsiccatis ad ripas fluminis Senegal, prope Dagana in regno Walo. Froresat mense Aprili. ` : OBSERVATIONS. Le Bergia erecta, voisin du B. pentandra , s'en distingue non-seulement par le nombre de ses étamines, mais par ses tiges à rameaux dressés, et à entrenceuds plus longs ; par ses feuilles plus étroites , à dente- - lures moins nombreuses ; par ses fleurs plus petites , rougeátres ; et par ses graines plus longues et arquées. FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ES i BERGIA PEPLOIDES. Nos. B. herbacea aquatica ; caulibus brevibus, basi crassis, vix adscendentibus; foliis elliptico-ovatis , latioribus, basi longé attenuatis, rémoté denticulatis; stipulis grossé dentatis; floribus paucioribus axillaribus pseudo-verticillatis ; petalis latis conniventibus ; staminibus 5-12 ; carpelhs 5-6. Herba aquatica. — Rapix longa perpendicularis, fibrosa; fibris gracilibus, cortice membranaceo caduco vestitis.—Cavris herbaceus, suberectus, vix 6 poll. longus, parüm ramosus, basi crassus glaber, apice villoso-puberulus; ramis oppositis, brevibus, parum divaricatis subascendentibus , villoso-pube- rulis.—FoLia opposita, 6-7 lin. longa, 4-5 lin. lata, ovato-elliptica subacuta , basi attenuata et in petio-, lum desinentia , remoté denticulata, utrinque puberula. — STIPULÆ geminæ interpetiolares, erectæ, lanceolate , dentate, scariosæ rufescentes.— Fronrs axillares parum numerosi, pseudo-verticillati , parvi, subsessiles aut vix pedicellati, albidi, villosissimi, bracteolati; bracteolis villosis ciliatis. — Caryx 5-sepalus; sepalis erectis , angusto-lanceolatis, concavis , extüs villosis , margine membranace s ciliatis. — PETALA 5 erecta, per æstivationem valvata , sepalis breviora, concava, oblonga subobtusa , sepalis alternantia, sordidé rufescenti-albida. — Sramiva 5-12, petalis pauló breviora; filamentis angustis , complanatis ; antheris subrotundis basi bilobis. — Ovarrum ovatum 5-6-angulatum ; stigmatibus 5-6 stellatim approximatis, clavato-capitatis, apice papillosis. — CarpeLLA 5-6 rotunda, in capsulam coalita, maturitate secedentia, glabra, placentæ centrali subpyramidali circumposita. — SEMINA numerosa ovato-oblonga vix arcuata, rufescentia, longitudinaliter striata, placentæ centrali | affixa. Crescrr frequens in inundatis planitiei Richard-Tol provincie Walo. Frorer Novembre et Decembre. OBSERVATIONS. Cette espèce diffère de la précédente par ses tiges plus petites, succulentes à la base, un peu _inclinées; par ses rameaux plus courts; par ses feuilles beaucoup plus larges, longuement attenuées à la base; par ses fleurs plus nombreuses; par son calice velu et blanchâtre ; par ses pétales plus larges et plus grands; par ses car- pelles dont le nombre varie de cinq à six; et enfin par ses stipules trés-profondément dentées et presque frangées. GUILLEMIN xr PERROTTET. CARYOPHYLLEA. Juss. MOLLUGO. SerINGE. MOLLUGO zr PHARNACEUM. Linn. Calyx 5-partitus. Petala o. Stamina 5-5 et plura. Styli 3. Capsula 5-valvis, 3-locularis polysperma. Folia verticillata, rard opposita. Flores solitarii gemini vel umbellati. Seringe in DC. Prodr. 1, p. 391, MOLLUGO VERTICILLATA. M. caule decumbente dichotomo ; ramis longis gracilibus; folis verticillatis ineequalibus obovatis cuneiformibus acutis, integerrimis; floribus longè pedunculatis, pedunculis unifloris verticillatis ; capsula elongata. Mollugo verticillata L. Sp. 131. Seringe in DC. Prodr. 1, p. 391. Pluk. Phyt. 4, t. 332, fig. 5. CRESCIT in regno Walo Senegaliæ , ad terram humidam. FLorer mensibus Octobre et Novembre. OBSERVATIONS. Quoique le port de notre plante, comparé à celui du type de l'espèce venant de Cumana, soit assez différent, nous n’avons cependant pu y reconnaître aucun caractère solide pour en former une espèce particulière. Elle est propre aux terres basses et souvent inondées du pays de Walo au Sénégal , où on la trouve en fleurs aprés la retraite des eaux. MOLLUGO DENTICULATA. Nos. . M. caule rigidiusculo erecto dichotomo ; ramis brevibus; foliis verticillatis inzequalibus oblongo- lanceolatis, denticulatis ; floribus confertis brevè pedunculatis , pedunculis unifloris ; capsulà obovatà medio — Cauris erectus teres dichotomo-ramosus , ramis brevibus. — Fori pseudo-verticillata , fasciculata, | Opposita , interioribus minoribus , ovalia , acuta, denticulata , subsessilia.—F ores conferti vix pedun- culati ; pedicellis brevissimis iii ca e Bugatti; sepalis ovalibus , acutis , margine membra- maceis. — Conorrá nulla.-— STAMINA 8, rariús 10; filamentis inæqualibus bi lai membrana- ceis, lucidis, circà ovarium affixis ; colate bilscularbus’ subsagittatis , albidis lucidis. —STIGMATA persistentia intùs papillosa , papilla: numerosissimis valdè perspicuis. — Carsuza ovoidea medio in- flata , 3-valvis , 3-locularis , valvis septiferis introflexis receptaculum triangulatum efformantibus. — 46 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. SEMINA numerosa, orbiculata, minima, extüs glandulosa ; glandulis lucidis rugosis rufescentibus; funiculo capillari albido; hilo vix perspicuo. Crescrr in argillosis post inundationem , ad ripas fluminis Senegal circà Richard-Tol et la-Sénéga- laise, in regno Walo. Frorer mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette espèce diffère du Mollugo verticillata par ses tiges droites, plus grosses, cylindroides; par ses feuilles plus courtes, denticulées, oblongues et d'un vert foncé ; par ses fleurs à peine pédonculées, beaucoup plus courtes, nombreuses et rapprochées; par ses capsules arrondies, courtes, renflées vers le milieu. Elle se rencon- tre, comme le M. verticillata, dans les terrains argileux, qui ont été couverts par le débordement du fleuve ; elle y fleurit en septembre, octobre , et souvent aussi en novembre. MOLLUGO BELLIDIFOLIA, - M. annua; caulibus erectiusculis aphyllis; foliis radicalibus ovato-spatulatis basi in petiolum at- | tenuatis ; floribus paniculatis. E Mollugo bellidifolia Seringe in DC. Prodr. 1, p. 391. Pharnaceum bellidifolium Poiret. Dict. 5, p. 262. Pharnaceum spatulatum Swartz. Fl. Ind.-Occid. 1, p. 568. Plumier Amer. t. 21, fg. 1. Crescrr in sabulosis siccis regni Walo Senegaliæ. FLorer mensibus Septembre , Octobre , Novembre, etc. ` OBSERVATIONS. Nous nous sommes assurés que cette espèce est exactement la méme que celle qui croit àla — — Jamaique et à la Guiane. x = MOLLUGO CERVIANA. - M. caulibus verticillatis rariús dichotomis ; foliis verticillatis 3-5 angustissimis glaucis obtusis gla- E briusculis ; floribus stellatis, | Mollugo cerviana Seringe in DC. Prodr. 1, p. 392. Pharnaceum cervianum L. Spec. pl. 272, ed. 2, p. 388. Lamk. Illust. t. 214, fig. 1. Pluk. Phyt. 4, t. 332, fig. 11. | pe Crescrr in humidis et sabulosis regni Walo Senegaliæ. Frorer Septembre et Octobre. : OBSERVATIONS. Nous n'avons : trouvé aucune différence entre cette plante et celle qui croit en Espagne; en Asie et jusqu'en Russie. _ GUILLEMIN rr PERROTTET. ESS -~ MALVACEZÆ, Juss. MALACHRA. Linn. Apr. Juss. Calyx simplex, 5-fidus; laciniis 3-nerviis. Petala 5 cum laciniis calycinis alternantia, inæquilatera. Tubus stamineus petalis brevior, columnæformis, infrà apicem nudus et 5- dentatus, filamenta emittens numero definita (circiter 20), brevia , 1-antherifera. Ovarium 5-lobum, 5-loculare , loculis 1-ovulatis. Ovulum è basi anguli interni ascendens. Stylus 10-fidus, laciniis exsertis reflexis. Stigmata totidem capitellata. Carpella capsularia in orbem disposita , solubilia, secundùm angulum internum dehiscentia. Semen leve, dorso convexum ; lateribus planum, apice obtusum, basi acutum, anticè emarginatum. MALACHRA HISPIDA. Nos. M. caulibus herbaceis teretibus vix ramosis pilosis; foliis subcordiformibus oblongo-rotundis obtusis dentatis hispidis subtús subcanescentibus; capitulis 5-floris; bracteis cordiformibus orbiculatis den- tatis pilosis; calycibus ciliato-hispidis. Cauris vix ramosus teres pilosus , pilis numerosissimis stellatis.—Fozxa oblongo-rotunda vix cordata grossè et obtusé dentata, hispidissima quandoque vix hispida, superné atro-virescentia nigricantia , - subtùs subcanescentia , 5-nervia; nervis divergentibus. — Srrevrz gracillimæ lineares, longissime , ci- liatæ.—FLores axillares flavescentes pedunculati capitati; capitulis 5-floris minimis; bracteis 3 invo- lucrum mentientibus, lato-cordiformibus, orbiculatis , dentatis, acuminatis , pilosis, basi bistipellatis ; stipellis gracillimis hispidis, ciliatis. — Carxx profundè 5-dentatus , dentibus lanceolatis apice pilosis, pilis longissimis , lucidis. — Conorra 5-petala; petalis ovalibus oblongis , ciliatis. — Tusus STAMINEUS brevis subconicus.—Sryzus 10-fidus brevis ; stigmatibus parvis, obtusis.—Ovarra 5 libera vel basi vix | Coalita.—CARPELLA capsularia 5 in capitulum coalita, 2-valvia , 1-locularia , monosperma. Cazscrr in arenosis regni Walo Senegaliæ, precipue circa Richard-Tol. FronET mensibus Septembre et Novembre. OBSERVATIONS. Cette plante a quelque affinité avec le Malachra rotundifolia de Schrank ; elle en diffère ce- pendant par ses bractées beaucoup plus larges , cordiformes et dentées , par son calice cilié trés -hispide ainsi que la plante entière. = URENA. Linn. Cavan. Kunta. Apr. Juss. a gh Involucellum persistens 5-partitum. Calyx profundiùs 5-divisus. Petala obliqua , inæquila- tera. Tubus stamineus petalis brevior, columnzeformis , parte inferiori nudus, infra apicem - 48 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. truncatum antherifer; antheris subsessilibus, pauciusculis. Ovarium tuberculatum, 5-lobum,` ` 5-loculare; loculis 1-ovulatis. Ovulum è basi anguli interioris ascendens. Stylus breviter. 10-fidus ; lobis exsertis. Stigmata totidem, capitata, hispida. Carpella capsularia 5, aculeis apice stellatim glochidatis echinata, verticillata, solubilia , basi interna dehiscentia. Semen dorso convexum, lateribus planum, apice obtusum, acutius basi, suprà eamdem anticè subemarginatum. Funiculus é basi carpelli ascendens, parti seminis emarginatæ adnatus. - URENA OBTUSATA. Nos. U. caule suffruticoso erecto apice villoso ; foliis petiolatis subrotundis vix 3-fidis , lobis grossé den- tatis subobtusis, subtùs canescentibus, superné viridibus ; calycis laciniis lanceolatis hirsutis ; car- pellis dorso echinatis et inter aculeos hirsutis. Cavuts suffruticosus, erectus, basi regulariter reticulatus, fibris anostomosantibus, apice vix canes- centibus. — Forra petiolata , subrotunda , vix triloba vel tricuspidata , lobis grossé dentatis subobtusis | cl brevibus , subtüs hispida, villis crebris brevissimis stellatis, canescentia, superne atro-viridia vix hir- suta.—Fronzs axillares subsessiles , parvi, flavescentes.—InvoLuceLLum 5-partitum, lobis lanceolatis, acutis, dorso margineque hirsutis.— Carxx involucello dimidio brevior, 5-partitus ; segmentis lanceo- _ latis, acutis, concavis, margine membranaceis, dorso hirsutis, basi coalitis.—ConorrA b-petala ; petalis concavis , æstivatione subimbricatis, extús velutinis , flavis, basi leviter coalitis. — T'usus STAMINEUS | conicus brevis, rubellus. — Ovarrum oblongum , longitudinaliter 10-striatum. — STYLUS 10-partitus; _ stigmatibus 10 obtusis, brevè papillosis. — CARPELLA capsularia 5in orbem disposita, dorso hirsutis- sima echinata, spinis apice aculeis retrorsúm uncinatis lucidis albidis instructis; toro conico cir- cumposita , basi intùs dehiscentia, bivalvia, unilocularia , monosperma.—Semen subreniforme , basi. acutum, testa nigrescente setis rufescentibus minimis sparsis conspersà , hilo macula alba triangulari notato. TA ERR US ia Crescrr in humidis prope Kann in peninsula Promontorii-Viridis. FronET mensibus Septembre , Octobre et ferð toto anno. _ OBSERVATIONS. Cette plante a des rapports avec l’ Urena lobata de Linné. Elle en differe par ses feuilles beau- coup plus courtes, à lobes à peine sensibles, presque obtus, oblongs; par ses tiges un peu pubescentes, souvent > . A . Ë deg & PW le ? , es * ago hispides, rougeátres vers le sommet; et enfin par son calice très-alongé, à divisions lancéolées , aiguës et ciliées. Notre espèce est en outre très-remarquable par ses tiges dont la partie inférieure est couverte à la surface d'un réseau de fibres longitudinales qui s'amalgament entre elles. . URENA VIRGATA. Nos. U. caule suffruticoso glaberrimo erecto tereti subruguloso , foliis latis profundè 3-5-lobis , superio- ribus elongatis, lanceolatis, acutis, dentatis , subtricuspidatis , inferioribus minoribus , irregulariter E serratis ,. subtüs concavis 7-nerviis, nervis uniglandulosis superné rugosis nigrescentibus , carpellis - dorso echinatis. Cavus suffruticosus , glaberrimus, erectus, vix ramosus, teres, nigricans, rugulis albo-rufescentibus MALVACEÆ. | 49 | conspersus. — Fora lata, profundè 3-5-loba ; sinubus dilatatis; lobis superioribus acuminatis, dentatis subtricuspidatis ; inferioribus minoribus sæpiðs irregulariter serratis ; superné rugosa, nigricantia , subtùs canescentia, 7-nerviis; nervis mediis maximis basi umiglandulosis.—FLonrs axillares et termi- nales seu ferð sessiles parvi flavescentes , pedunculis articulatis. — InvoLuceLLum profundè 5-partitum ; laciniis erectis acutis, ciliatis. —Caryx involucello dimidio brevior, profundé 5-dentatus; dentibus acutis subconcavis apice villosis. —Cororza 5-petala, petalis per æstivationem mutuò basi incumben- tibus canescentibus. — Tusus stAMINEUS conicus brevis, basi cum petalis coalitus; antheris numerosis, seepiùs sessilibus , glomeratis. — SryLus 10-partitus , laciniis stellatis ; stigmatibus obtusis longè papil- losis. — CarpeLLA capsularia 5, in orbem approximata, dorso echinata; spinis basi crassis apice 6-7 aculeos retrorsúm uncinatos , stellatos , lucidos gerentibus; intús basi dehiscentia, bivalvia , uni- locularia, monosperma. — Semen subreniforme basi subacutum , testa nigrescente setis rufescentibus sparsis minimis conspersà ; hilo macula alba triangulari notato. Crescir in paludosis prope Cagnac in regno Cayor et circa Kounoun in peninsula Promontorii- Viridis. | Frorer mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. L'espéce décrite par Thonning et Schumacher (Pl. Guin. 2, p. 82) sous le nom d'U. diver- sifolia , et que ces auteurs comparent al’ U. reticulata de Cavanilles , parait avoir beaucoup d'affinités avec la nôtre. Nous n'avons pourtant pas jugé convenable d'adopter le nom proposé par les botanistes danois, parce que , d'un côté ,"nous avons trouvé quelques différences dans leur description, et que de l'autre le nom spécifique de diver- sifolia, synonyme d'heterophylla , pourrait occasioner de la confusion dans les espèces d' Urena, puisqu'il existe un U. heterophylla publié par Smith dans l'Encyclopédie de Rees. Le nom de virgata convient assez bien à notre plante à raison de ses branches toujours très-effilées , droites, en forme de baguettes. PAVONIA. Cav. Kunra. Involucellum persistens, 5-phyllum; foliolis latis, simplici aut rarius duplici serie dis- positis. Calyx persistens 5-fidus. Petala 5, inzequilatera, patentia vel erecta. Tubus stami- neus nunc petalis brevior aut subæqualis, nunc exsertus , columnaformis, apice 5-dentato nudus, filamenta gerens plüs minis erecta, 1-antherifera. Ovarium plüs minus altè 5-lobum, 5 loculare ; loculis 1-ovulatis. Ovulum è basi anguli interni ascendens. Stylus apice 10- fidus; laciniis exsertis, reflexis. Stigmata totidem, capitellata, plerumque hispidula. Carpella capsularia 5, in orbem centro depressum disposita, inermia, apice tricuspidata aut nunc angulata et latere inter se coalita, nunc obovata, axi tantüm adnata ceterumque distincta, solubilia, bivalvia aut clausa. Semen carpello subconforme, apice obtusum, basi acutum, anticé subemarginatum. PAVONIA ZEYLANICA. : P. foliis ternato-digitatis, longè petiolatis, subtùs pilosis albidis, supernè glabris fusco-viridibus; fo- liolis lateralibus profundè bipartitis sæpiùs irregulariter crenatis, superiore cuneiformi , xpo soepiús Mo. Bot. Garden, 1800. 50 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 3-dentatis ; pedicellis axillaribus unifloris; involucello 10-phyllo ; foliolis linearibus setaceis ciliatis ; se- minibus lanuginosis. Nob. Pavonia Zeylanica Willd. Sp. 3, p. 883. (excl. syn. Seb. ) DC. Prodr. 1 , p. 444. Hibiscus Zeylanicus L. Raprx perpendicularis longissima , vix ramosa albida. —Cavuis suffrutescens, 1 ad 2 pedes longus, erectus , ramosissimus , teres, hispidus; ramulis adscendentibus densè foliosis, apice multifloris villo- ` sissimis ; pilis urentibus. — Forra ternata, parva, petiolata , subtis hirta albicantia, superné subglabra fusco-viridia; foliolis lateralibus profundé bipartitis irregulariter crenatis ; foliolo superiore truncato- cuneiformi apice sæpiùs 3-dentato; petiolis adscendentibus, gracillimis , hirtis. —SrrruLz pilis stella- tis trifurcatis conspersæ , minime, lineares, ciliatze, caducee.—Fronzs solitarii, axillares et terminales, — parvi, rosei, pedunculati; pedunculis unifloris gracillimis , petiolis multò longioribus, apice genicu- - lato-articulatis. — InvoLvceLLuM 10-phyllum, foliolis filiformibus erectis calyce multó longioribus, . À setaceo-ciliatis ; ciliis urentibus. — Carxx brevissimus profundè 5-dentatus , lobis lanceolatis villosis subacutis , hispidis. — Conorza 5-petala; petalis subroseis basi vix coalitis caducis, erectis oblongis, apice integris rotundis, basi angustis, involucello longioribus.—T usus STAMINEUS crassus, purpureus, —— petalis brevior; filamentis longissimis rubicundis apice tubi insertis; antheris luteo-aurantiacis; pol- line globoso, hirto, albido-luteo. — Ovanrum subovatüm 5-angulatum nigrum, in angulis rubellum. —S1xu 10 longissimi , sinuosi , rubelli , reflexi; stigmatibus papillosis villosis. — CarpeLLA 5, cap- sularia, in orbem coalita, subvillosa, indehiscentia, marginibus quasi alata, membranacea , extús ` rufa canescentia.—Semina subangulata fulvo-nigricantia, verrucoso-striata , lanugine longissimá crispá obtecta. b: Crescit in sabulosis siccis planitiei in provincia Walo. FronrT mensibus Septembre et Octobre. À Nigritis dicitur : Houten y Niéné. - OBSERVATIONS. Le Pavonia Zeylanica est très-commun dans les plaines basses et sablonneuses des bords du Sénégal. Nous n’avons reconnu aucune différence essentielle entre cette plante et celle de l'Inde qui a été très- incomplètement décrite par les auteurs. . PAVONIA TRILOBA. Nos. P. foliis petiolatis profunde trilobis , lobo superiore majore lanceolato obtuso apice 3-dentato vel ^ es > subtùs canescentibus, superné fusco-viridibus; involucello 10-phyllo ciliato; carpellis — : villoso-hispidis; seminibus lanuginosis. Rapix perpendicularis longissima vix ramosa, albida.—Caurrs suffrutescens erectus, 1 1/, ad 2pedes — — altus > ramosissimus , pilosus, teres; cortice reticulato ; ramis subpatulis , brevibus , angulatis ; pilis — longis mollibus lucidis. — Forza longé petiolata | apice 3-dentato vel subtrilobo , lobulis lateralib canescentibus ; in nervis hirsuta , ciliatæ subulatæ erectæ. — FLores umfloris , villosis. 5-dentatus, den us binerviis lanceolatis, divaricatis, subdentatis, subtüs — _ supernè fusco-viridia , villis appressis hispida. — Srrevrz lineares ` parvi pedunculati ; pedunculis axillaribus , longissimis, gracillimis, — se. Ixvorvcnum 10-phyllum; foliis longissimis filiformibus , ciliatis. — Caryx breviter — — tibus acutis ciliatis. — Conorra 5-petala, aurantiaca ; petalis oblongis subrotundis, — - , profundè triloba , lobo terminali majore , lanceolato ; A MALVACEZÆ. 51 per æstivationem involutis, basi coalitis. — Tusus srammeus basi dilatatus columneformis , gracilli- mus, teres, rubellus; filamentis capillaribus in 2 series basi et apice tubi insertis; antheris renifor- mibus. — StyLI 10, liberi, reflexi, rubicundi; stigmatibus exsertis, longè papillosis. — CARPELLA 5 capsularia in orbem disposita, dorso villosissima, marginibus angulata quasi alata , maturitate partibilia, unilocularia monosperma. — Semixa reniformia, angulata, fusca, lanugine longissimà crispà albidà verrucisque parvis fuscis obtecta. Crescrr in collibus sabulosis siccis prope Dagana provincie Walo. FronEr mensibus Septembre et Octobre. Ab incolis dicitur Basabe-Halle. _ OBSERVATIONS. Cette espèce est nouvelle et fait partie de la troisième section ( Cancellaria) de M. De Can- dolle , oà elle se place prés du Pavonia Zeylanica. PAVONIA HIRSUTA. Nos. P. caule suffruticoso adscendente à basi ramoso villoso; folis cordatis ovatis subtricuspidatis , irregulariter dentatis , subtüs tomentosis, albo-rufescentibus; involucello 10-phyllo, foliolis linearibus villosis; carpellis 5-nervosis , retrorsúm aculeatis ; seminibus leevigatis. Cavris suffrutescens, adscendens, à basi ramosus, 2 ad 2 1/, pedes altus; ramis patentibus tomentosis; villis stellatis, brevissimis, albo-rufescentibus.—Fozra cordata subtriloba vel tricuspidata, magna, irregulariter dentata, subtüs tomentosa albo-rufescentia , superné virideo-grisea hispida , longé petiolata. —Srruzæ breves subulatæ, gemine , villosæ. — Frores pedunculati , solitarii, axillares et terminales, parvi, flavescentes ; pedunculis unifloris brevibus apicem versùs geniculatis tumefactis quasi articulatis. — Invorucerrum 10-phyllum; foliolis linearibus , hispidis , rufescentibus. —Caryx 5-partitus; lobis subacutis involucro pauló longioribus, hirsutis, 5 costis seu striis proeminentibus longitudinaliter notatis. — Conorza 5-petala, flavescens, basi rubro maculata, per æstivationem convo- luto-imbricata, extüs villosa; petalis ovalibus integris subrotundis striatis. — TUBUS STAMINEUS CO- nicus brevis; filamentis brevissimis ; antheris reniformibus; polline perspicuo hirsuto , in loculo bise- riatim disposito. —Sryr1 10 liberi revoluti reflexi, rubicundi; stigmatibus obtusatis dentato-fim- briatis. — CanPELrA 5 capsularia, in orbem centro depressum disposita , coalita , maturitate partibilia , irregulariter subrugosa, bivalvia; valvis dorso transverse rugosis, 2 marginibus elevatis asperis ad suturam mediam instructis; aculeis retrorsüm incurvis , lucidis; coccis unilocularibus monospermis. —Semina reniformia levigata , cinerea. > ; : LA Crescir ad ostia fluminis Senegal prope Gandiole et in insula Safal; in sabulosis siccis provincie Walo. FLoreT mensibus Septembre et Octobre. Var. 6. caulibus virgatis procumbentibus hirsutissimis, foliis minoribus cordatis feré uniformibus, petiolis haud longis. | | Cazscrr in collibus arenosis siccis non procul à Bouben et Lampsar in regno Walo circa Sami Louis. : Frorer à Septembre ad Decembrem. 52 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. HIBISCUS. Linn. Apr. Juss. Involucellum polyphyllum; foliolis interdum furcatis. Calyx nunc 5-fidus persistens; — | nunc rarissimé tubuloso-5-dentatus deciduus. Petala 5, inæquilatera. Tubus stamineus co- lumneformis, filamenta emittens plùs minus crebra, uni-antherifera. Ovarium 5-loculare; —— loculis multi-4-rariùs 1-ovulatis. Ovula angulo interno affixa. Stylus è summo ovario enatus, apice suprà tubum exserto 5-fidus. Stigmata 5 capitata , rarissimé inter se connata. Capsula 5-locularis, loculicido-5-valvis. Semina abortu ovulorum vulgó pauciora , reniformia , nuda aut tantum squamulis pilisve stellatis punctata, interdum lana gossypinà obtecta. Funi- — culus ascendens vel transversus, seminis emarginaturæ adnatus. Integumenta, Perisper- | mium. Embryo ut in cæteris Malveis. x HIBISCUS PHYSALOIDES. Nos. H. caule erecto herbaceo, ramoso , tomentoso ; foliis longé petiolatis cordato-angulatis 3-5-lobis; lobis lanceolatis grossè dentatis subtüs densé tomentosis ; involucello 10-phyllo, foliolis filiformibus ` tortis velutinis ; capsulà valdè hispidà. i Cauris herbaceus erectus, tomentosus , sparsè hirtus, ramosus ; ramis axillaribus, brevibus , apice velutinis albo-rufescentibus. — For: longè petiolata, cordata, angulata, 3-4 uncias longa, 3 uncias lata, 3-sepiüs 5-loba; lobis inzequalibus, summis majoribus acuminatis grossè dentatis; subtùs albida. molliter tomentosa et sparsé hirta, superné fusco-viridia tomentosa , Villis brevibus trifurcatis. — ` Frores axillares, solitarii et terminales, approximati ; pedunculis longissimis unifloris apice articulatis. — SripuLA lineares villose , 3 lineas longæ, tomentosæ. — InvoLUCELLUM 10-phyllum; foholis filifor- mibus tortis, 4 lineas longis, velutinis. — Carxx ultrà medium 5-partitus; laciniis involucello dupló longioribus, lanceolatis, trinerviis , utrinque hispidis.—ConorrA 3-petala; petalis rotundis obovatis 1 *), unciam longis , extús parùm villosis , apice luteo-viridibus, basi roseis. — Tusvs srammeus corolla. dimidio minor, basi dilatatus, rubellus, undiqué antherifer, filamentis brevibus.—Ovarrum ovoideum, villosissimum. —SryLI 5 staminibus vix longiores, stellatim dispositi; stigmatibus obtusis villosis ru- ei bellis. — CarsuLa ovoidea , acuminata, valdé hispida 5-valvis; pilis rigidiusculis rufescentibus; valvis medio septiferis ; 5-locularis , loculis polyspermis. — Sema reniformia, fusca, villis brevissimis ru- fescéntibus obtecta. Crescrr in paludosis humidis prope Dagana (ad viam Bockol) provincie Walo. FLORET mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante appartient à la section des Cremontia de M. De Candolle , et parait avoir quel- ques rapports avec VH. pedunculatus de Cavanilles; elle en diffère suffisamment au premier aspect par ses feuilles _ à lobes aigus; d’ailleurs elle est herbacée, tandis que celle de Cavanilles est un sous-arbuste. MALVACEÆ. . 53 ; | HIBISCUS RIBESIFOLIUS. Nos. `H. caule suffruticoso decumbente ramoso sparsè hirto ; foliis parvis petiolatis cordatis irregulariter crenatis, seepiús utrinque tomentoso-canescentibus , miré variantibus , interdúm subtrilobis, lobo superiore lanceolato apice rotundato; involucello 8-9-phyllo; calycis tubo campanulato ; corolla tubu- losá, petalis apice pallidè violaceis ; capsulà ovata rufo-villosà ; seminibus lanuginosis , subverrucosis. Rapix ramosa longa gracilis, albo-lutea. — Cautts basi ramosissimus teres decumbens apice gra- cillimus , foliosus, sparsè hirtus ; ramis diffusis apice hirto-pilosis. — Forra petiolata parva circiter 6 lineas longa et lata, cordata obtusé crenata, quoad formam generalem et peripheriam miré variantia, sæpiùs 3-5-loba, nunc ovato-oblonga nec lobata, utrinque tomentoso-canescentia aut subglabra, nunc apice angusta, nunc lanceolata, oblonga deniqué obtusa. —SriPvrz breves, lineares, circiter 3 lineas longæ , villosæ , caducæ.— Frores solitarii, axillares terminalesque , pallidé violacei, peduncu- lati; pedunculis petiolo longioribus gracillimis apice geniculatis, ætate tumefactis. — INVOLUCELLUM 8-9-phyllum ; foliolis filiformibus tortis teretibus 2 lineas longis, villosissimis. —Catyx imvolucello duplò longior, profundè 5-partitus; tubo campanulato ; segmentis lanceolatis hispidis. — COROLLA tubulosa , calyci ferð æqualis, apice pallidé violacea, basi albo-lutea; tubo 2 lineas longo, apice co- arctato, basi fisso 5-ungulato; segmentis ovalibus obtusis apice villosis. — Tusus sTAMINEUS infra dilatatus , ultra dimidium corollæ longus, apice gracilis, pauci-antherifer. — SryL1 5 staminibus lon- giores , reflexi; stigmatibus obtusis, valdè papillosis , atro-purpureis. — Ovarium ovatum acutum his- pido-villosum ; setis lucidis rufescentibus. — CarsuLa ovata acuminata valdé hispida , 5-valvis, 5-locu- laris; valvis lanceolatis acutis, medio septiferis; loculis polyspermis. — SEMINA reniformia, parva , subverrucosa,verrucis minimis sub lente conspicuis , stellato-setosa. Cnescrr in sabulosis prope Albredam secùs Gambiam; Kounoun in Peninsula Promontorii-Viridis ; in paludosis N’Boro in regno Cayor. Froner mensibus Septembre et Octobre ; et iterùm Martio et Aprih. OBSERVATIONS. Cette espèce ne paraît avoir aucun rapport avec les autres de la section Cremontia à laquelle elle appartient. Elle varie singuliérement selon les localités ; dans les unes, les feuilles sont très-velues des deux côtés, plus ou moins alongées et irrégulièrement lobées ou crénelées; dans d'autres , les feuilles sont presque glabres. Elle est trés-abondante dans les sables frais et humides. HIBISCUS SENEGALENSIS. = H. caule suffruticoso simplici erecto , villosissimo; foliis cordatis grossè dentato-serratis nonnun- quam angulatis, subtüs densé tomentoso-canescentibus, supernè hirtis sordide viridibus ; stipulis subu- _ latis longis ternatim dispositis; pedicellis unifloris petiolo brevioribus; involucello g-10-phyllo ; fo- liolis spatulatis, calyce longioribus ; corolla magnà calyce dupló longiore extùs hirsuta. Nob. Hibiscus senegalensis Cav. Diss. 3, p. 160, t. 68, f. 1. DC. Prodr. 1, p. 447- Divus suffruticosus, simplex, foliosus, erectus, teres, densè hispido-villosissimus ; pilis rufis lucidis in glandulam insidentibus, aliis simplicibus lineam longis; alis stellatis minimis ad caulem appressis.— 54 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Fort cordata grossé dentato-serrata, quandoque fere angulata, longè petiolata, subtùs densé tomen- toso-canescentia , reticulato-nervosa, superné hirta , sordidé viridia; nervis 9-11 divergentibus apice ` divisis; petiolis teretibus, intús apice canaliculatis basi articulatis. — Srrevrz subulate, flexuosæ, villosæ, caduca, ternatim utroque latere caulis dispositee.—F ores axillares et terminales, solitarii, ad basin caulis subsessiles, ad apicem sessiles, magni, sordidé flavescentes; pedunculo versüs medium articulato , partibili , petiolo multò breviore.— InvoLuceLLUM 9-10-phyllum; foliolis spatulatis , acutis, 9 lineas longis, calycem superantibus, extüs villoso-canescentibus, intüs sordidé viridibus pilosis. —Carxx campanulatus , profundé 5-partitus , 6lineas longus , villoso-canescens ; segmentis lanceolatis dorso tricostatis. — ConorrA 5-petala ; petalis in alabastro conico piloso rufescente dispositis, 2 uncias longis, apice rotundis, integris, multinerviis, extüs lateraliter et imprimis basi rufo-villosis, apice sordidé flavescentibus , basi purpureis.— T usus STAMINEUS teres, basi dilatatus, triente corolle longus; | filamentis brevibus, crebris undique tubum obtegentibus; antheris reniformibus; polline sphærico, — | hirto , albido-luteo. —Srxv: 5 erecti, tubo vix longiores, atro-purpurei ; stigmatibus capitatis densè papillosis. — CaPsura ovato-oblonga acuminata , densé rufo-pilosa, 5-valvis, 5-locularis; loculis mul- tiovulatis ; valvis medio septiferis. — Semina subcuneata angulata , pilis brevissimis obtecta. Cazscrr in sabulosis circà Richard-Tol et alibi in provincia Walo secús flumen Senegal. FronET mensibus Octobre, Novembre; iterúm Martio et Aprili. Var. p. foliis profundé dentatis ferð incisis, corolla minore luteo-croceà vix basi rubra. An H. parviflorus Weinmann in flora 1820, p. 610? Crescit in montibus saxosis regionis Galam. OBSERVATIONS. L’ Hibiscus senegalensis de Cavanilles a été décrit imparfaitement quant à la grandeur desa ` | corolle qui, au lieu d’être à peine plus longue que l’involucelle ; a au contraire une longueur au moins du triple de celui-ci. Nous n'avons pas voulu séparer entièrement de cette espèce une plante trouvée par M. Leprieur à Bakel dans le pays de Galam , malgré les différences que présentent ses feuilles , sa tige et sa corolle. Elle nous ena | semblé une simple variété, et c’est à ce titre que nous l'avons mentionnée ci-dessus. Ne connaissant VM. parvifforus de Weinmann que par une courte phrase , il ne nous a pas été possible d'affirmer que ce soit bien la méme plante, quoique nous ayons plusieurs raisons pour adopter cette opinion. HIBISCUS TUBULOSUS. H. caule suffruticoso ramoso gracili, feré inclinato, hirto ; foliis cordatis subangulatis inæqualiter | dentatis, subtùs cano-villosis , superné hirtis , griseo-viridibus; stipulis minimis subulatis; pedicellis unifloris hirsutis; involucello 8-9-phyllo ; foliolis angustis subspatulatis , calyce inflato minoribus; corolla basi campanulatá , extis villosa. Nob. Hibiscus tubulosus Cay. Diss. 3, p. 161, 6. 68, f. 2. DC. Prodr. 1, p. 447. : Cautis suffruticosus, teres, ramosus, ferð inclinatus, villoso-hirtus; : oU AES ; pilis longis rigidis sparsis, simpli- — cibus aut fasciculatis, pilis minimis crebris stellatis ad caulem appressis. — Fora cordata, inferiora latissima , Recon angusta, quandoque subangulata vel tricuspidata, inæqualiter dentata, longè a petiolata, subtüs cano-villosa, superné densé hirta griseo-viridia ; pilis stellatis appressis ; petiolis MALVACEÆ. 55 teretibus pubescentibus.—STIPULE minime, subulatæ , villosæ. — FLores axillares et terminales , fla- vescentes, breviter pedunculati; pedunculis hirto-pilosis. — INVOLUCELLUM 8-9-phyllum; foliolis sub- spatulatis, calyce brevioribus. — Carxx tubulosus, inflatus, rufo-villosus, quinquefidus ; segmentis lanceolatis 3-costatis. — CororLa tubulosa inflata, usque ad medium quinquefida ; lobis ovatis apice rotundis, extús villosis , flavescentibus, basi atro-purpureis. — Tusus STAMINEUS Cylindrico-conicus , ` basi. ad medium nudus, suprà antherifer ; filamentis rubicundis ; antheris flavescentibus. — Ovarrum ovatum villosum. — SryLI 5 distincti, longissimi, exserti ; stigmatibus capitatis papillosis , atro-pur- pureis. — CarsuLa ovata acuta villosa, 5-valvis, 5-locularis; valvis medio septiferis ; loculis polysper- mis.— Semina angulata subtruncata , vix villoso-canescentia. Crescrr in sabulosis prope Dagana in provincia Walo secús flumen Senegal. FLorer Octobre , etiam Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette espèce a beaucoup d’affinités avec V. senegalensis; mais on peut la distinguer faci- lement: 1° par sa tige plus grêle, un peu inclinée, rameuse , seulement parsemée de poils longs fasciculés sur un fond de poils en étoiles trés-courts ; 2? par ses feuilles moins profondément dentées, plus étroites surtout dans la partie supérieure de la tige où elles sont quelquefois lancéolées ; 3° par son involucelle à huit ou neuf folioles plus courtes que le calice ; 4^ enfin par son calice à tube long, trés-renflé, et découpé en cinq divisions peu profondes. La corolle est en outre un peu moins grande que dans V H. senegalensis. HIBISCUS ROSTELLATUS. Nos. H. caule suffruticoso , subpatulo , ramoso, hispido , aculeato ; aculeis rostelliformibus subreflexis ; folis petiolatis cordatis seepiús basi truncatis, lobatis vel breviter 3-5-cuspidatis; lobis divaricatis acutis grossé et inæqualiter dentatis, subtüs villosissimis nervosis ; nervis aculeatis ; pedunculis bi- vel multifloris ; involucelli foliolis erectis appendice cochleariformi ornatis. Cavuis suffruticosus , 3-4-pedes altus , subpatulus , apice ramosus , teres, hispidus, aculeatus; aculeis vix recurvis brevibus, avis rostellum referentibus; pilis rufis patulis imdque reflexis.— Forra pe- -tiolata subcordata ferð triangulata , seepiùs basi truncata vel breviter 3-5-cuspidata , lobis acutis grossé et insequaliter dentatis, subtús tomentosis nervosis, nervis petioloque aculeatis, superné atro-viridibus sparsè hispidis.—SriruLx lineares, breves, hirsutæ.— Fores solitarii, axillares et terminales, in- carnati; pedunculis brevibus bifloris aut multifloris. — InvoLuceLLUM 10-phyllum ; foliolis linearibus dorso auriculatis erectis, ciliatis, 6 lineas longis; auriculà geniculo medio enatà, cochleariformi , externé reflexá subtús concavá. — Caixx involucello ferð dupló longior, 5-fidus , segmentis lato-lan- ceolatis, uninerviis; nervo proeminente setoso, setis numerosis stellatis rufescentibus. — Conorra 5-petala; petalis calyce ferð duplò longioribus, roseis, æstivatione involutis, apice subrotundis, basi coalitis. — Tuyus srammeus corollam ferð adæquans, stamina in series plures disposita gerens; _ - | filamentis geminatim connatis, apice bifurcatis ; antheris magnis orbiculatis. — Ovarrum obovato-ob- | longum , villosissimum. —StyLI elongati, rosei; stigmatibus 5 stellatis, retusis, papillosis. — CAPSULA | ovata, stylorum reliquiis mucronata, hirsutissima ; setis rufescentibus urentibus, 5-valvis, 5-locula- - ribus; loculis polyspermis ; valvis membranaceis medio septiferis. —SEmIna angulata reniformia ru- gosa rufescentia. | EE, Crescit in paludosis circa Kounoun in peninsula Promontorii-Viridis. Frorer à Septembre ad Martium. e i - . FLORA SENEGAMBLE TENTAMEN. OBSERVATIONS. Cette plante ne peut se rapporter exactement à aucune des espèces connues de la section des Furcaria dont elle fait partie. C'est avec P.H. scaber de Michaux qu'elle offre quelques analogies ; mais cette dernière plante a les folioles de l'involucelle furcellées , c'est-à-dire que leurs appendices ne sont pas en forme de cuillére large comme dans notre espèce ; d’ailleurs ses fleurs sont grandes et jaunes, tandis que celles del H. rostellatus sont rouges et d'une grandeur médiocre. Elle avait déjà été rapportée du Sénégal par Roussillon, et se trouvait dans l'herbier de M. De Jussieu. ; HIBISCUS DIVERSIFOLIUS. H. caule suffruticoso petiolisque aculeatis; aculeis brevissimis exacté conicis; foliis inferioribus 3-5-lobatis , dentatis, subtùs nervosis rugosis villosissimis aculeatisque , superioribus oblongis ovato- lanceolatis subacutis grossé serratis superné hispidis ; involucello g-phyllo hirsutissimo ; foliolis linea- ribus acutis, junioribus integris, adultis bifurcatis. Nob. Hibiscus diversifolius Jacq. Ic. rar. 3, t. 551. DC. Prodr. 1, p. 449. Hibiscus scaber Mich. Fl. Bor. am. 2, p. 45? Cazscir in paludibus prope N'Denout suburbium regionis N’Boro in regno Cayor. FrongT mensibus Septembre et Octobre ; iteràm mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Une comparaison attentive de la plante du Sénégal dont il est ici question avec les échan- tillons de YH. diversifolius dans l'herbier de M. De Jussieu et avec la figure qu'en a donnée Jacquin , nous a con- vaincus que c'était la méme espèce. La description qu'on lit dans le deuxième volume des Collectanea botanica, p. 307, de Jacquin, est assez exacte, excepté en ce qui touche les folioles de l'involucelle qui sont bifurquéesau —— sommet, mais seulement dans l'état adulte de la fleur. C'est sans doute cette omissiori qui aura empéché M. De Candolle de placer cette espèce dans la section des Furcaria, à laquelle elle appartient certainement. Nous sommes ; portés à croire que P.H. scaber de Michaux est encore la même plante. L'H. diversifolius est cultivé aujourd'hui _ dans plusieurs jardins d'Europe , et nous l'avons vu en belle végétation chez M: Soulange Bodin à Fromont. là _ plante sauvage du Sénégal est moins grande, moins droite, couverte d'aiguillons plus nombreux et de soies - étoilées, | : = HIBISCUS SURRATTENSIS. H. caule suffruticoso vix ramoso , sarmentoso , aculeato; foliis petiolatis , inferioribus sæpiùs > al integris , ovalibus , subrotundis, acutis, serratis , superioribus 3-5-partitis, lobis grossé dentatis ; sti- AL pulis latis feré reniformibus amplexicaulibus, ciliatis ; involucello subdecaphyllo subpatente ; fo- - | liolis linearibus auriculà cochleariformi ornatis. Nob. | Hibiscus Surrattensis Linn. Sp. 979. Cav. Diss. 5, t. 33 1, p. 449. Thonning et Schum. Pl. guin. in Act. » f^ 1. Bot. magaz. tab. 1356. DC. Prodr. : 4 | Herba crinalium Rumph. Amb. 4, t. 16. | Acad. Copenh. 2 vol. P- 91. ` Crescrr in paludibus peninsulæ Promontorii -Viridis prope Khann et Kounoun. FLORET Septembre et Octobre. | E : tm MALVACEÆ. 57 HIBISCUS CANNABINUS. H. caule suffrutescente aculeato; foliis palmato-5-partitis subtüs uniglandulosis; floribus subsessi- libus , calyce glanduloso-piloso. i Hibiscus cannabinus Linn. Sp. 979. Cavan. Diss. 3, p. 148, tab. 52, f. 1. DC, Prodr. 1, p. 450. Crescrr in paludosis regni Walo et in insula Gandiole prope Saint-Louis. FLorET mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante est très-commune dans les fonds, le long du fleuve Sénégal. Elle fournit des fibres d'une grande ténacité, dont les Européens ont cherché à tirer parti; mais sa culture , comme celle de la plu- part des autres Végétaux utiles , a donné des résulats si peu satisfaisans, qu'on y a renoncé. HIBISCUS VERRUCOSUS. Nos. H. caule erecto simplici vix aculeato ; cortice fibroso ; foliis heteromorphis , infimis ovalibus subtri- lobis, lanceolatis, acuminatis , serratis, superioribus lanceolatis, petiolo nervisque subaculeatis ; in- volucello 10-phyllo erecto ciliato; segmentis lanceolatis in nervo maximo marginibusque verrucis ob- tecto; capsulà calyce majore. Raprx perpendicularis, vix ramosa , gracilis, fusiformis.—Cavrrs simplex herbaceus, erectus, sparse aculeatus, aculeis brevissimis rectis; cortice fibroso, virescente. — Forra glabra, petiolo nervisque | subaculeatis, heteromorpha : inferiora ovalia sub-3-loba, serrata, trinervia; media ovalia-oblonga subtrifida; superiora lanceolata acuminata. —Sræurz filiformes, breves, ciliatæ. — Frores axillares solitarii, subsessiles, flavi. — InvoLuceLLum 8-phyllum ; foliolis erectis lanceolatis, ciliatis , minimis , hispidis. — Caryx 6 lineas longus, 5-partitus; laciniis lanceolatis, ciliatis, verrucosis ; verrucis pilos spinescentes gerentibus, crebris, approximatis, in nervis insidentibus. — Conorza flava. . . Ase CAPSULA ovoidea acuminata hispida, calyce pauló longior, 5-valvis, 5-locularis; valvis chartaceis ; lo- culis polyspermis. — Semixa reniformia angulata basi truncata subcompressa , fusca , verrucis albidis conspersa. Er Crescit in sabulosis humidis insule fluminis Senegal dictæ Sorr, prope Saint-Louis. FLoreT mensibus Septembre, Octobre et Novembre. OBSERVATIONS. Cette espèce diffère de l'H. cannabinus L., et de P H. heterophyllus Venten. (Malm. tab. 103), par son involucelle à folioles non bifurquées ni réfléchies ; par son calice à divisions beaucoup plus courtes, pers d de nombreuses verrues surmontées de poils spinescens , et disposées très-régulièrement sur la nervure médiane ainsi que sur les bords ; par ses capsules qui dépassent le calice ; par ses feuilles plus petites, simplement lobées ou découpées. Les différences que nous venons de signaler nous ont semblé suffisantes pour regarder notre plante comme une espèce nouvelle. Cependant nous convenons que la ressemblance de son port avec celui des | sm que nous venons de citer, déterminera peut-étre les botanistes à ne la regarder que comme une variété de H. cannabinus. Elle croit dans les mêmes localités que cette dernière espèce, sur un sol frais et marécageux. On ex- trait de ses tiges une fibre qui sert à faire des cordes et des ligatures. 58 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. HIBISCUS CLANDESTINUS. H. caule sublignoso vix ramoso , scaberrimo ; foliis ovato-oblongis grossè dentato-serratis scabrius- culis; pedicellis gracillimis sub apice articulatis folio longioribus; stipulis spinescentibus erectis ; invo- lucello 8-phyllo, minimo; capsulà ovoideá centro depressá; seminibus lana gossypinà longissimà | obtectis. Nob. i Hibiscus clandestinus Cavan. Icon. p. 1, t. 2. DC. Prodr. 1, p. 453. Cavus sublignosus virgatus, 1-2 1}, pedes altus, teres, vix ramosus , scaberrimus, rugosus , pilosus; pilis trifurcatis, stellatis, patulis, rigidis, lucidis ; ramis apice stellato-hirsutissimis. — Forra brevépe- _ tiolata, ovato-oblonga, grossé dentato-serrata, subtüs quasi alveolata , pilorum tenuiorum strato suh- jacente scabriuscula , utrinque pilis quadriradüs conspersa.— STIPULA erectæ, spinescentes , sub- — ciliate. — Frores axillares terminalesque , solitarii, lutei, parvi, pedunculati; pedunculis gracilibus _ folio longioribus sub apice articulatis. —Invotucettum 8-phyllum ; foliolis subulatis liberis, hispidis, — calyce minoribus. — Carxx 5-dentatus 1 1), lin. longus, basi urceolatus; segmentis lanceolatis hispidis. _ — Prraza 5 calycem paulò superantia, albido-flavescentia , apice subrotunda , basi leviter coalita.— Tusus sramineus basi lato-conicus, striatus; antheris ferð sessilibus peripheriæ tubi affixis, subrotundis, luteo-albidis , unilocularibus.—Sryzr 5 longi, divergentes, atro-purpurei ; stigmatibus capitatis. — CarsuLa ovoidea, centro depressa , glabra, albo-rufa, dorso et apice viridescens , 5-valvis, 5-locularis; valvis membranaceis medio septiferis; loculis 4-5-spermis. — Semma subreniformia , angulata , atro- fusca , lana gossypinà longissima albo-rufa undique obtecta. o Crescit in sabulosis regni Walo secus flumen Senegal (ad Lampsar, insulam Sorr dictam , etc.). FroreT mensibus Septembre , Octobre et Novembre. : OBSERVATIONS. Cette plante offre des caractères et un port particuliers qui la distinguent des autres Hibiscus. Nous avons méme long-temps hésité si nous ne l'en séparerions pas génériquement , et si nous n'adopterions pas le genre Bombyx de Medikus , que M. De Candolle a converti en une simple section des Hibiscus sous le nom de Bombicella. Mais nous nous sommes décidés à la laisser parmi les Hibiscus, de peur d'introduire des innovations — qui exigeraient la revue de la plupart des genres admis parmi les Malvacées. Il est certain que les caractères essentiels de plusieurs de ces genres ne sont pas encore bien déterminés : on a cru les trouver, pour certains d'entre eux, dans le nombre des stigmates et des loges de l'ovaire , et c'est ainsi que le genre Fugosia a été caractérisé. Si ce caractère est constant dans toutes les espèces de Fugosia, nous ne saurions y placer Y Hibiscus clandestinus qui a cinq stigmates et cinq loges dans la capsule. Cette plante offre d’ailleurs des ressemblances tellement grandes avec les F'ugosia, que nous serions portés à la regarder comme congénère, ou du moins comme formant le passage des Hibiscus aux Fugosia. Elle a le port des plantes de ce dernier genre, plus le méme involucelle très-petit, à divisions linéaires , la capsule non acuminée , les loges à quatre graines couvertes d'un coton trés-long. Nous le répétons, ` cette plante est presque aussi bien un Fugosia qu'un Hibiscus. MALVACEÆ. 59 PARITIUM. Avr. Juss. HIBISCI SPEC. L. er DC. — PARITI. Apans. ` Involucellum 9-12-dentatum-fidumve. Calyx altius 5-fidum. Petala, Tubus stamineus, Stylus, Stigmataque, ut in Hibisco. Ovarium 5-loculare , loculis septo verticali incomplete partitis, multiovulatis. Ovula crebra angulo interno affixa. Capsula 5-locularis, 5-valvis; valvis medio septiferis, sed quasi 10-locularis et septicido-5-valvis ob addita septa 5 in- completa cum valvis alternantia et indehiscentia deduplicata (in nonnullis speciebus infrà descriptis septa alterna non extant, et ideó capsula simpliciter 5-locularis evadit). Semina *abortu ovulorum pauciora, nuda, reniformia. Funiculus ascendens vel transversus, parti seminis emarginatæ adnatus. Integumenta , Perispermium, Embryo, ut in cæteris Malveis. Arbores fruticesve. Folia alterna, integra, ad basin nervi dorsalis glandulosa. Stipulæ ge- mine, late, deciduæ. Pedunculi 1-flori, axillares, aut terminales et tunc bibracteati. Corolla lutescentes vel purpurescentes. PARITIUM TILIACEUM. P. folis cordiformibus, integris, suprà glabris, subtùs albido-velutinis, 9-11-nervibus; invo- lucello breviter 10-fido. Paritium tihaceum 4. De Jussieu, Flor. Brasil. merid. 1, p. 255. Hibiscus tiliaceus Linn. Sp. 979. Cav. Diss. 3, p. 151, tab. 55, f. 1. DC. Prodr. 1, p. 454. Pariti Rheed. Malab. 1, tab. 30. Crescit ad ostia fluminum Senegaliæ et Casamanciæ. Froret mensibus Septembre, Novembre, et etiam Aprili, etc. PARITIUM VIRGATUM. Nos. E c caule fre, flexili virgato, gracili, tereti, ramoso, subglabro ; folis coriaceis subcordatis, trilobis tricuspidatisve; lobis acutis, remotè denticulatis; stipulis geminis, minimis, triangularibus ; floribus in axillis fasciculatis ; involucello cyathiformi 9-dentato. Cavus frutescens circiter 12 pedes altus, gracilis, virgatus , flexilis, ramosus, teres, subglaber , cortice fusco.— Forta breviter petiolata subcordata, triloba vel tricuspidata , vix acuminata, remote et inæqualiter denticulata, coriacea, utrinque glabra, supernè fusco-viridia et lævia, subtüs pallidè viridia nervosa.—STIPULÆ geminæ, minimæ, triangulares.—FLores fasciculati, a pees et terminales, subsessiles, rosei.—Invozucezzum g-phyllum, brevissimum, cyathiforme ; foliolis infra connatis 60 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. acutis. —Caryx ad medium 5-partitus ; segmentis lanceolatis, brevé velutinis. — Conorra 5-petala; | petalis velutinis apice integerrimis, flavescentibus, basi roseis vel purpureis. — Tusus STAMINEUS conicus, undique antherifer.—SryLI 5 corollam ferð adæquantes, liberi; stigmatibus 5 retusis pa- pillosis rubris. — Ovarrum velutinum. — Carsura 5-valvis, 5-locularis; valvis medio septiferis; loculis polyspermis; septis oppositis completis , id est, centrum fructús attingentibus, septis alternis nullis. —SxewrsA subangulata , scrobiculata , setosa ; setis brevissimis stellatis rufescentibus. Crescrr in sabulosis humidis ad ripas Casamanciæ. FLorer mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Si l’on regarde cette plante comme une espèce d' Hibiscus, elle appartient à la section nommée Azanza par M. De Candolle, dans son Prodromus, où il en a mentionné une espèce nouvelle de la Guinée sous le nom d' H. Guineensis. La phrase caractéristique de celle-ci n'est pas assez détaillée pour que nous puissions affirmer _ que notre plante en soit absolument différente ; cependant le caractère d'avoir des feuilles très-entières et des pé- doncules uniflores ne se trouve pas dans le Paritium virgatum. Celui-ci est un arbrisseau touffu , trés-commun vers. l'embouchure de la rivière de la Casamance. Il croit avec vigueur dans un sable noirátre , humide et trés-substantiel. E . La section du genre Hibiscus , nommée Azanza par M. De Candolle , ayant été indiquée par M. Adr. De Jussieu comme devant être réunie au genre Paritium , nous avons cru devoir nous conformer à cette indication. Nous avouerons néanmoins que les espèces ici décrites offrent quelques différences graves avec le caractère essentiel du Paritium dont le H. tiliaceum est le type. Les bords des valves ne rentrent pas comme dans celui-ci et ne consti- - tuent pas des cloisons alternes. Mais comme nos plantes ont tous les autres caractères des Paritium , nous avons préféré les laisser parmi ceux-ci, plutôt que de les joindre à l'ancien genre Hibiscus aujourd'hui si démembré , et nous avons indiqué dans le caractère générique les exceptions qu'elles présentent. | PARITIUM STERCULLEFOLIUM. Nos. (Tab. XIII. ) H. caule suffruticoso subsimplici ; foliis amplissimis , utrinque glabris, tenuissimis , 3-5-cuspidatis, remotè denticulatis , longè petiolatis, 7-nerviis; stipulis minimis acuminatis persistentibus ; involucello — minimo cyathiformi g-10-dentato ; capsulà ovoideà acuminatá ; seminibus subreniformibus, angulatis, — | pilis stellatis sparsè obtectis. si Cautis suffruticosus 10-12 pedes altus, simplex, basi vix ramosus, glaber, apice villosus, rubro- fuscus. — Fori longissimé petiolata amplissima , utrinque glabra , tenuissima , 7-nervia, latè cordata, ` basi vix emarginata, apice 3-5-cuspidata, remoté denticulata; nervo medio glandulam porosam ovalem ` i gerente; petiolo tereti pulverulenti setoso 6-8 uncias longo, limbo 5-6 uncias longo latoque.—STIPULE- minime acuminatze, cauli appressæ, villosæ, rufescentes, persistentes.—FLores fasciculati, terminales, — aut axillares subsessiles. — InvoLucELLUM cyathiforme minimum g-10-phyllum ; foliolis acutis, infra — connatis , subglabris. — Carxx involucello triplò major, 4 lineas longus, profundè 5-partitus; laciniis Al lanceolatis densé brevéque velutinis. | | calycem vix superans, villosa , 10 striis vix proeminentibus notata, 5-valvis, 5-locularis; loculis poly- _ spermis; septis medio valvarum affixis, completis; septis alternis seu intervalvaribus nullis.—SEMIMA `. subreniformia , paulo compressa, angulata, pilis stellatis sparsis albo-fulvis obtecta; test fuscà ver- — ruculoså. Bá | = | Crescir in sylvis humidis prope Albredam secüs Gambiam. FLorET mensibus Septembre et Octobre. : — GoroLLa staminaque ignota. — CarsuLa ovoidea, acuminata, | MALVACEÆ. 61 OBSERVATIONS. Cette espèce se présente en belles touffes sur les bords humides des foréts d'Albreda , où elle croit dans un sol léger et très-substantiel. Elle fait um de la section 4zanza des Hibiscus de M. De Candolle , mais on ne peut la confondre avec aucune de celles qui s'y trouvent décrites. Ses feuilles sont remarquables par leur grandeur et leur peu d'épaisseur ; elles simulent celles de certaines espèces de Sterculia. Explication de la planche XII. — a. La capsule revêtue du calice et de l'involucelle. —b. La méme coupée transversalement. ABELMOSCHUS. Menrc. Moencu. R. Brown. HIBISCI SPEC. L. zr DC. Involucellum profundé 5-10-partitum. Calyx deciduus; junior globosus apice attenuatus , 5-dentatus ; adultus lateraliter fissus , spathaceus. Corolla, Tubus stamineus et Stigmata ut in Hibisco. Capsula 5-locularis, valvis medio septiferis, polysperma. Semina calva. ABELMOSCHUS ESCULENTUS. A. caule suffruticoso ; foliis cordatis 5-lobis obtusiusculis dentatis ; petiolis flore longioribus ; invo- lucellis 10-phyllis decidas; calycibus longitudinaliter rumpentibus ; fructu pre sulcato. Hibiscus esculentus L. Sp. 980. Cavan. Diss. 3, tab. 61, fig. 2. Crescir in regionibus interioribus Senegambiæ , in peninsula Promontorii-Viridis ubi vulgò colitur. FronET mensibus Septembre, Octobre, etc. OBSERVATIONS. Cette plante , qui fait l'objet d'une culture assez importante dans l'Inde-Orientale ainsi qu'à Cayenne, aux Antilles et dans toutes les colonies françaises , où on la connait sous le nom de Gombeau., ne se trouve qu'en peu de localités de la Sénégambie , car c'est seulement dans l'intérieur des terres et à la presqu'ile du Cap-Vert qu'on la cultive. Son fruit est trés-riche en principes mucilagineux qui sont peu nutritifs par eux-mêmes, ‘mais qui peuvent servir de base à certains mets dans ques on fait entrer a d'aromates et d'épices. ` ABELMOSCHUS MOSCHATUS. A. caule suffruticoso hispido; foliis subpeltato-profundé cordatis, 7-angularibus , acuminatis , ser- ratis; pedicellis petiolo longioribus; involucello 8-9-phyllo ; capsula í setosa. ‘Abohnobchds moschatus Moench. Hibiscus Abelmoschus Linn. Sp. 980. DC. Prodr. 1, p. 452. Crescrr in paludosis Regni Walo Senegaliæ. FLorer mensibus Septembre et Octobre. 62 | FLORA SENEGAMBLE TENTAMEN. ~- OBSERVATIONS. Le genre 4belmoschus, établi par Medikus et Mænch en 1794, fut de nouveau réuni à P H;- biscus dont M. De Candolle n'en forma plus qu'une simple section. Dans la Flore du Brésil, p. 243, M. A. De Jussieu proposa de distinguer génériquement la troisième section ( Manihot) de De Candolle, en y joignant les H. esculentus et Abelmoschus , cause de la forme que prend le calice de ces plantes après l’anthèse. Enfin , dans le premier volume des Plante asiatica rariores du docteur Wallich, p. 39, M. R. Brown a définitivement reconstitué le genre 4belmoschus dans les mêmes limites que M. A. De Jussieu lui avait assignées. Nous avons suivi l'exemple de ces célèbres botanistes, et nous avons caractérisé le genre en question d'aprés M. R. Brown et nos propres observations. i GOSSYPIUM. L. Involucellum tripartitum ; foliolis basi coalitis subcordatis dentato-incisis. Calyx cupule- | formis, subinteger, obtusé 5-dentatus aut subundulatus. Petala 5 obovata, subintegra, un- guiculata. Tubus stamineus columnæformis, basi inflatus, superficie densè antherifer. Stylus 3-5-fidus; stigmatibus capitellatis. Capsula ovato-oblonga, 3-5-locularis , poly- sperma. Semina lanugine molli longà densá obtecta. GOSSYPIUM PUNCTATUM. G. caule fruticoso , ramosissimo , diffuso ; ramis patentibus , subprocumbentibus ; foliis longé petio- latis, 3-5-lobis , subtús nigro punctatis, 5-nerviis , lobis ovato-rotundis vix mucronatis; corollà invo- lucello 6-dentato dupló longiore; capsulà nigro punctatá, scrobiculatá ; 9-valvi, polyspermá; lana gossypinà niveà seminibus valdé adhærenti. Gossypium punctatum Schumach. et Thonn. Pl. Guin. 2 part. , p. 83. ARBUSCULA dumosa, 6-12 pedes altus.—Cavris ramosissimus, diffusus ; ramis flexibus, fuscis, tere- tibus, patentibus subprocumbentibus, verrucoso-rugosis , subglabris vel apice leviter hirtis.—Fott - longé petiolata, basi emarginata , 3- rariús 5-loba, subtüs punctis nigris minimis proeminentibus cre- . bris conspersa , 5-nervia, subglabra, infra medium nervi uniglandulosa , superné glabra; lobis ovato- rotundis vix mucronatis , superiore majore; petiolis subangulatis , punctis nigris numerosissimis cons- persis.—STIPULÆ lanceolate, acute, pubescentes, subnigro-punctatæ.—FLones axillares et terminales, magni, flavescentes , bracteolati, pedunculati. — INVOLUCELLUM 3-p unciam longis , 4-5 lineas latis, nervosis, sparsè pilosis, basi latiore vix coalitis, bibracteolatis , apice profundé 6-fidis ; segmentis erectis, lanceolatis. —CAryx cupulæformis integer, punctis nigris creber- rimis conspersus. — Conorza 5-petala; petalis magnis 2 poll. longis , apice rotundatis subintegris fla- vescentibus, basi atro-purpureis.—Tusus srAMINEUS petalis dimidio minor, basi inflato-dilatatus, atro- purpureus; antheris subsessilibus densé superficiei tubi affixis. — STYLUS 3-4- sæpius 5-fidus ; laciniis vix stamina superantibus; stigmatibus obtusis rubellis papillosis.—Capsura ovato-oblonga , acuminata, nigro valdé punctata , scrobiculata , nigrescens » 3-5-valvis , 3-5-locularis ; loculis polyspermis ; valvis medio septiferis. — SEMINA subangulata ovata fusca lanuginosa; lanugine tenuissimá niveá seminibus adhærenti, ! = | hyllum; foliolis subcordatis, ferð — MALVACEÆ. 63 ‘ CresciT in arenosis argillosisque regnorum Cayor, Walo , et ubique in Senegambià, Colitur ab om- nibus Africæ populis. FLorer mensibus Augusto, Septembre , Octobre, et ferð toto anno. Var. 6. acerifolium , ramis erectiusculis; foliis 5-lobis, lobo superiore elongato; lana longissimá . ` A LI LI ` . sordidé albà , seminibus valdé adhærenti. Crescit et FLORET cum precedente. OBSERVATIONS. L’espéce de Gossypium que nous venons de décrire avait été nommée par l'un de nous punc- tatum , dans le pays méme, sur le simple aspect de toutes ses parties, et principalement des feuilles qui sont mar- quées de points noirs excessivement nombreux. M. Schumacher l'a depuis publiée sous le méme nom que nous lui avions imposé , tant le caractère de ses feuilles ponctuées est frappant. Cependant, nous devons avertir que cette plante est trés-voisine du G. herbaceum L. Les différences que nous avons observées consistent. d'abord dans les points nombreux qui couvrent toutes ses parties et surtout les feuilles ; dans ses tiges vivaces formant des buissons qui atteignent jusqu'à douze pieds de hauteur, tandis que le G. herbaceum est tout au plus bisannuel et ne s'élève qu'à environ trois pieds; dans ses involucelles qui n'offrent que cinq ou six dents au lieu de dix à douze; enfin dans son coton qui adhère fortement aux graines. Cette espèce est vivace et croit naturellement sur les rives du Sénégal et dans les pays situés entre ce fleuve et la Gambie. Les indigènes la cultivent pour son coton qui est d’une grande finesse et d'une blancheur éclatante ; dans les bons terrains elle forme des touffes larges et étalées. Ses fleurs naissent vers la fin de juillet et se succèdent jusqu'en octobre. Si le pays était plus humide, on tirerait un excellent parti de cette espèce , à raison du nombre considérable de ses fleurs , et de ce qu'elle est vivace. Il serait done important de la cultiver dans les colonies dont ` le sol n'est pas aride comme celui de la Sénégambie. — La variété acerifolium n'est pas cultivée au Sénégal, et quoiqu'ellese trouve, dans les plantations, mêlée à l'espèce précédente , on ne recueille point son coton, qui est gros, d'un blanc sale et trés-difficile à séparer de la graine. Les Nègres reconnaissent facilement ce Cotonnier dès que ses premières feuilles se sont développées, et le rejettent de leurs plantations; ils le nomment Outen Boukit. Les cultivateurs le désignent sous le nom de Cotonnier à feuilles d'Erable. Les habitans du pays de Walo emploient les graines du Cotonnier pour teindre leurs étoffes. Ils les font en outre servir , aprés les avoir réduites en páte , sous forme d'emplátres qu'ils appliquent sur le front et les tempes, dans les maux de téte. FUGOSIA. Juss. a = GIENFUGOSIA. Cav. Diss. 5, p. 174, tab. 72, fig. a. Lamr. Illustr. t. 572.— REDOUTEA. Vent. KUNTH. Involucellum 6-12-phyllum; foliolis interdum brevissimis setiformibus. Calyx 5-fidus. | Petala 5 cum laciniis calycinis alternantia, valdè inæquilatera, apice biloba. Tubus sta- mineus columnæformis apice 5-dentatus nudus, 10-nervius; filamenta emittens plus minus crebra 1-antherifera. Ovarium ‘simplex, 3- rarius. 4-loculare, loculis 4-8 ovulatis. Ovula . angulo interno affixa , ascendentia. Stylus e summo ovario enatus , apice suprà tubum exserto breviter 5-4-fidus; laciniis non raró inter se coalitis. Stigmata 5-4 distincta, aut in unum 64 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 3-4-lobum vel trigono-clavatum adglutinata. Capsula 3-4-locularis, loculicido-5-4-valvis, Semina abortu sæpè solitaria, nuda vel lanuginosa. Funiculus, Integumenta, Perispermium | et Embryo ut in cæteris Malveis ( Char. ex Ad. Juss. in Fl. Brasiliæ, T. 1, p. 251). FUGOSIA DIGITATA. F. caule glabro longissimo , ramoso, angulato , angulis proeminentibus ; foliis digitatis, inferioribus 5-fidis, laciniis oblongis sæpè integris vel apice profundé divisis aut crenatis, superioribus 3-5-par- titis , segmentis linearibus integris ; stigmatibus 3-angulatis ; capsulà 3-valvi , 3-loculari, loculis 4-sper- mis ; seminibus longissimé lanuginosis. Nob. : Fugosia digitata Pers. Ench. 2, p. 240. DC. Prodr. 1, p. 457. Cienfugosia digitata Cavan. l. c, Cienfuegia digitata Willd. Sp. 3, p. 727. = Caurrs 1-1 1], pedes altus, suffruticosus, glaber, viridis, ramosus, angulatus; angulis proeminentibus;: ramis subprocumbentibus longissunis apice vix compressis. — Forra inferiora profundè 5-partita , seg- mentis oblongis latiusculis, sinuatis ; superiora 3-5-fida, segmentis longissimis linearibus, glabris, inte- gris, petiolo angulato longioribus. — STIPULÆ minimæ bigeminæ subulatæ. — Frores solitarii axil- lares terminalesque flavescentes ; pedunculis longissimis unifloris angulatis ferð alatis. — InvoLuceLLUM 12-phyllum ; foliolis brevissimis, 1 1/, unciam longis liberis, subfiliformibus.—Carxx 4-6 lineas longus, 5-partitus, segmentis lanceolatis acuminatis longitudinaliter 3-striatis, glandulosis ; glandulis nigris in 2 series dispositis.—ConorraA 5-petala ; petalis basi angustis apice latis, rotundis, flavo-viridescentibus, subtùs punctis stellulatis conspersis. — Tusus srammevs columnæformis, ultra dimidium corolla lon- gus, apice divisus ; filamentis bifurcatis vel multifidis; antheris extùs nigris reniformibus, bilocularibus. _ — SryLus incrassatus; stigmatibus 3, papillosis, atro-purpureis, conniventibus , demitm divergenti- bus.—CarsuLa globosa vix acuminata, 3-valvis, 3-locularis; valvis medio septiferis; loculis membra- naceis 4-spermis. —Semna angulata , lana gossypinà longa tenui rufescenti obtecta. 50) Caesar in sabulosis et argillosis siccis regni Walo (Dagana, Richard-Tol, etc.), etiam in regno Cayor; ubique tandem in Senegambià. FLorer mensibus Septembre et Octobre, REMARQUES SUR LES GENRES FUGOSIA ET ‘REDOUTEA. Le genre Fugosia parait avoir été établi dans le principe sur la seule plante apportée du Sénégal par Adanson, ER et que depuis nous avons eu l’occasion d’étudier avec soin dans le pays même. Ce fut Cavanilles qui le premier, — dans ses Dissertations, T. 1, p. 174, tab. 72, fig. 2, le décrivit sous le nom générique de Cienfugosia, et lui donna — le nom spécifique de digitata. En 1789, M. De Jussieu, dans son Genera Plantarum, p. 274, établit son genre Fugosia d’après les caractères de la méme plante donnés par Cavanilles. Les botanistes, qui depuis ont publié de ^! ouvrages généraux, n'ont fait que transcrire les phrases de ces deux auteurs sans rien ajouter à leur description. ` Plus tard, Ventenat (Jardin de Cels, tab. 11) établit son genre Redoutea sur une plante de l'Amérique méridionale, — qui aujourd'hui appartient certainement au méme genre que le Fugosia; ce qu'il n'eüt sans doute pas fait s'il eút — eu à sa disposition, en bon état, la plante qui servit de type à ce dernier genre; car les caractères que nous a pré MALVACEZ. 65 sentés la plante du Sénégal dont il s’agit, sont en tout conformes à ceux de l'espèce sur laquelle Ventenat a fondé son genre Redoutea. Or, de ce que les genres Fugosia et Redoutea sont absolument les mêmes, il s'ensuit que le nom du premier doit être conservé comme ayant l'antériorité, malgré les caractères erronés qui lui ont été as- signés par Cavanilles. Cette rectification a d’ailleurs déjà été opérée par M. Adrien De Jussieu, dans la Flore ` Brésilienne, T. 1, p. 257. Cependant nous croyons utile de signaler quelques détails d'analyses que les auteurs n'ont pas encore fait connaître, et nous avons jugé nécessaire de donner la description complète de l'espèce du Sénégal. Jusqu'à ce jour on a décrit cette plante comme n'ayant qu'un seul stigmate en massue , tandis qu'elle en a cons- tamment trois réunis dans leur jeunesse; et qui ne se séparent complètement que vers la fin de la floraison; la cap- sule comme pourvue d'une seule graine dans chacune de ses trois loges , tandis qu'au contraire chaque loge pos- sede quatre à cinq graines arrivant presque toujours en maturité, et revétues d'un duvet laineux assez long. BASTARDIA. Kunrn. SIDÆ SPEC. Linn. et DC. Involucellum nullum. Calyx 5-fidus. Petala 5, unguiculata. Tubus stamineus columna- formis , apice divisus in filamenta crebra , uni-antherifera. Ovarium 5-multiloculare , loculis uniovulatis. Styli tot quot loculi, basi coaliti. Stigmata capitellata. Carpella capsularia calyce persistente stipata, in capitulum disposita, numerosissima , dorso dehiscentia, monosperma. Semen obliqué cordatum, ascendens vel suspensum. | Frutices. Folia alterna, integra vel dentata, cordata. Stipulæ laterales geminz. Pedunculi axillares, geminati ternative; vel abortu foliorum supremorum terminales, racemosim flo- riferi. : | BASTARDIA ANGULATA. Nos. B. caule suffruticoso, erecto , valdè angulato , ramoso; foliis petiolatis cordatis acuminatis, tomen- toso-albidis, integris vel brevé dentatis , subtüs 10-12 nervis proeminentibus notatis; pedicellis uni- bifloris; stipulis brevibus lanceolatis deciduis; carpellis 30, in capitulum vertice depressum coalitis , pilis stellatis creberrimis deciduis obtectis. CavLs suffruticosus, erectus, 4-6 pedes altus, valdé angulatus, ramosus , basi rufescens, apice to- mentoso-pulverulentus.— Fora longè petiolata, cordata, acuminata, pulverulento-tomentosa, albida , subintegra vel vix dentata, subtùs 10-12-nervia; nervis proeminentibus. — STIPULÆ parvæ, 2 lineas longe, lanceolate, rufo-tomentosæ. — Frores flavescentes axillares et terminales paniculati; pedi- cellis uni- vel bifloris pubescentibus biarticulatis.—Carxx 5-partitus ; segmentis circiter 3 lineas longis, - patulis, tomentosis.—ConorrA 5-petala; petalis flavescentibus apice rotundatis , basi angustis, subun- guiculatis. Tuus srAwixEUs conicus, apice divisus, filamenta uni-antherifera gerens. —SrYu crebri elongati, graciles, divergentes, rubescentes; stigmatibus obtusis ferð cyathiformibus. — CARPELLA cap- sularia circiter 80, in capitulum vertice depressum disposita, pilis stellatis creberrimis deciduis un- 9 66 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. dique obtecta; carpello quoque reniformi, complanato, membranaceo, monospermo , dorso in 2 valvis dehiscente. —Semia parva, subreniformia , basi acuta, fusca, a all verrucis crebris, stellato-piliformibus rufescentibus. Crescrr in sabulosis siccis prope Dagana in regno Walo, prope Saint-Louis ( Four-à-Chaux), et ad Laybar in regno Cayor. FLorer mensibus Septembre et Octobre. Var. 6. Caule gracili, basi subtereti; foliis superné glabriusculis. Crescit in argillosis humidis prope Albreda sects Gambiam. FronET mensibus Novembre et Decembre. ABUTILON. Kuntu. SID/E SPEC. L. et DC. Involucellum nullum. Calyx 5-fidus, sepiùs cupulæformis. Petala 5, unguiculata, obovata, obtusa , quandoqué inzequilatera. Tubus stamineus columnæformis, basi dilatatus ovarium- que obtegens , apice in filamenta crebra fertilia divisus, quandoqué simul infra apicem anthe- rifer. Ovarium 5-multiloculare ; loculis sepiùs 3-ovulatis, quandoqué 4-9-ovulatis. Styli tot quot loculi, plùs minüsve coaliti. Stigmata totidem capitellata. Capsula calyce persistente vestita, 5-multilocularis, composita ex carpellis totidem quot loculi arctissimè coalitis nec unquam solubilibus, apice dehiscenübus, 5- rarius 4-6-spermis, abortu quandoque 1-2- spermis. Semina virgulæformia. Herbæ, Suffrutices, Frutices aut Arbores. Folia simplicia, seepiùs cordata, rarissimà obi soleté lobata. Stipulæ laterales , geminze. Pedunculi axillares , solitarii aut plures, uni aut mul- tiflori. Flores racemosi, sæpissimè corymbosi vel subcorymbosi. ABUTILON LAXIFLORUM. Nos. - A. caule erecto suffruticoso , ramosissimo, apice gracillimo, flexili; foliis longé petiolatis, cordato- ovatis, abrupté acuminatis, donne VIX dentatis. subtüs tomentosis, superné glabriusculis; floribüs laxè paniculatis; pedunculis gracillimis, longissimis, unifloris; carpellis 5 basi tubulosis apice me birostratis stellato-patulis. An Sida rostrata Schumacher in Thonn. Guin. Pl. , 2, p. 80? Cauuis suffruticosus , erectus , 3-4 pedes altus , ramosissimus ; ramulis flexilibus, gracillimis, tomen- tosis.— Forra longè petiolata , cordata, acuminata, quandoqué vix dentata, subtùs tomentosa albida, supernè glabriuscula viridia. —Srrevrs 2 lineas longze, erecta, lineares , velutinæ.— Frores parvi, flavescentes, axillares terminalesque, laxé paniculati ; pedicellis totis gracillimis, unifloris, apice articulatis et geniculatis. — Carix parvus tomentosus brevé 5-dentatus. — ConorrA 5-petala calyce * MALVACEÆ. 67 dupló longior; petalis flavis integris subrotundis basi angustis. — Tusus staminevs in filamenta cre- bra gracillima sæpiùs reflexa apice divisus; antheris parvis, luteis. —Sryzr 4 rariús 5, gracillimi , reflexi; stigmatibus obtusis purpureis. — CarpeLLA capsularia 4-5 stellatim disposita , viridia, glaber- rima, axi circumposita ; carpello quoque basi cylindraceo , apice inflato birostrato , bivalvi, unilocu- lari; valvis chartaceis; loculis 3-spermis. — Semina subcompressa, verrucoso-velutina, villis bre- vibus albis. Crescit in argillosis arenosisque siccis regni Walo. FronET mensibus Septembre, Octobre, etc: ; Var. €. paritioides. Caule firmiori; foliis latè cordatis, haud longè petiolatis ; auriculis valdè approxi- matis, alià alteram tegente. OBSERVATIONS. Cette espèce diffère du Sida excelsior de Cavanilles (Dissert. 1, p. 27, tab. 5, fig. 3), par ses tiges non arborescentes ; par ses feuilles beaucoup plus grandes , arrondies , minces , profondément cordiformes , et souvent dentelées ; par ses fleurs en panicules longues, gréles et nombreuses ; par ses carpelles formant un tube alongé vers la base, disposées en étoile, terminées par deux arétes plus longues. Elle se rapproche beaucoup plus du S. periplocæfolia L., dont elle diffère essentiellement par ses feuilles qui ne sont pas triangulaires, à base tron- quée et couverte d'un duvet ferrugineux, comme dans cette dernière espèce. La plante décrite par Thonning et Schumacher (Pl. Guin. 2, p. 80) sous le nom de Sida rostrata, paraît être identique à notre espèce. ABUTILON ASIATICUM. Nos. * A. caule suffrutescente erecto vix ramoso , densé velutino; foliis orbiculato-cordatis obsoleté acu- minatis, grossé et irregulariter dentatis, utrinque molliter tomentosis; carpellis 30-40 dispermis ve- lutinis muticis , vix calyce longioribus. | Sida asiatica Linn. Sp. 964. DC. Prodr. 1, p. 470. Cavan. Dissert. 1, p. 31, tab. 7, f. 2 et 5, 6.198, f. 1. Sida glauca Cavan. Icon. 1, p. 8, tab. 11. DC. l. c. p. 471. Sida mutica Delil. Fl. Egypt. n. 633. DC. l. c. p. 470. Cavus suffrutescens 4-5 pedes altus, erectus, vix ramosus, dense velutinus , albo-flavescens , basi teres apice subcompressus. — Forra longè petiolata orbiculata cordata, obsoleté acuminata aut vix acuta, grossé et irregulariter dentata, utrinque molliter tomentosa, sepitis albo-flavescentia subvi- ridia, 2-3 uncias lata, subtüs 10-nervia; nervis divergentibus. — SrrruLz persistentes, lanceolate , velutinæ , patulae, subreflexæ. — Frores lutei, solitarii , axillares et terminales , pedunculati ; pedun- culis crassis, villosis, apice articulatis. — Caryx urceolatus tomentosus, canescens, 4 lineas longus, 5-fidus; segmentis basi latis apice acutis. — Conorza lutea 5-petala ; petalis obovatis basi vix coalitis. — Tusus sramineus brevis, conicus, in filamenta crebra antherifera apice divisus; antheris reniformi- bus. — Ovarwm ovatum mucronatum. —SryLus apice divisus; laciniis reflexis , numerosissimis , pur- pureis; stigmatibus capitellatis albido-purpureis papillosis. —GARPELLA capsularia 30-40 in orbem depressum coalita, mutica, velutina, maturitate disjuncta; membranacea, dorso dehiscentia , dis- perma. — Sema virguleeformia , subverruculosa, rufo-nigricantia. aH Crescir in sabulosis siccis prope Dagana et Kouma provincie Walo. Frongr mensibus Septembre, Octobre , etc. | 68 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Nous avons acquis la certitude, par des comparaisons attentives dans l'herbier du Muséum d'histoire naturelle et dans ceux de MM. De Jussieu et Delessert , que les plantes décrites par les auteurs sous les noms de Sida asiatica, glauca et mutica, ne doivent former qu'une seule espèce. Les figures des deux premières données par Cavanilles, dans ses Dissertations et ses cones , ainsi que la description du Sida mutica de M. Delile, ne laissent d'ailleurs aucun doute à cet égard. ABUTILON RAMOSUM. Nox. A. caule suffrutescente erecto, apice viscoso glanduloso-piloso , basi ramoso ; foliis petiolatis ovato- cordatis, serratis obsoleté acuminatis, quandoqué subtricuspidatis ; floribus paniculatis ; pedunculis viscosis 1-3-floris axillaribus terminalibusque; carpellis 7-8 biaristatis stellatim dispositis. Sida ramosa Cavan. Dissert. 1, p. 34, t. 9, f. 2. Ranix longissima, perpendicularis, vix ramosa , albida.—Cavtis suffrutescens erectus , teres, 2 1/,-3- pedes altus, apice glanduloso-pilosus, viscosus , basi ramosus ; ramis suberectis molliter hispidis. — - Forza petiolata ovato-cordata basi vix emarginata , serrata, obsoleté acuminata quandoquè subtricus- pidata, subglabra , subtùs viscosa. —STIPULÆ erectae , lineares, villosæ. — Frores paniculati , axillares et terminales, flavescentes , longè pedunculati ; pedunculis erectis 1-3-floris apice caudatis articulatis, viscoso-pilosis.—Carxx brevis, urceolatus villosus, viscosus, ferrugineus , 5-fidus; segmentis latis — acutis. — Conorra 5-petala; petalis flavis, apice subrotundis, concavis , basi angustis. — T vsus sTA- MINEUS conicus , nudus; filamentis brevibus, capillaribus, albidis; antheris subrotundis, luteis.— Ovarrum ovatum villosissimum. — SryLus in 8 segmenta gracillima reflexa apice divisus; stigmatibus | obtusis, luteis papillosis. — CArpELLA capsularia 7-8, calyce duplò longiora stellatim disposita, longè | biaristata, viscoso-villosa , bivalvia , unilocularia ; loculis 3-spermis. — Semina subreniformia , fusca; squamis verrucosis conspersa. Cnesorr in sabulosis siccis regni Walo prope Richard- Tol. Froner mensibus Septembre et Octobre. ` 7 ABUTILON TORTUOSUM. Nos. A. caule suffruticoso , tortuoso , simplici, tereti , molliter villosissimo ; foliis petiolatis patulis lato- ` cordatis acuminatis irregulariter et brevé dentatis, subtùs molliter tomentosis, superne subglabris; pedunculis longissimis apice geniculatis articulatis, sæpiùs bifloris ; calyce foliaceo profundé 5-par- tito ; carpellis capsularibus 10 villosis birostratis 3-5-spermis. : Cavas suffruticosus, 3-4 pedes altus et ultra, simplex, teres, tortuosus, molliter villosissimus ; pilis. longis , divaricatis imóque reflexis. — Fort longè petiolata, patentia, lato-cordata, acuminata, irregu- lariter et brevé dentata, subtüs molliter tomentosa nervosa albida, superné subglabra, viridescentia. — SripuLa breves, lanceolate, villosæ , caducæ. — Frores axillares terminalesque, magni, lutei; | | pedunculati; pedunculis longis , sub apice geniculatis articulatis, hispidis, sæpiùs bifloris. — CALYX pro- fundè-5-partitus 3 laciniis basi vix coalitis, foliaceis, magnis, 6-8 lineas longis, 4 lin. latis, ovalibus, acuminatis, villosissimis. — COROLLA 5-petala; petalis valdè longis latisque , apice rotundatis, luteis, MALVACEÆ. 69 basi extüs villosis.—Tusus STAMINEUS basi dilatatus, apice filamenta crebra gerens.— STYLUus 10-fidus; segmentis longis, gracilibus , erectis; stigmatibus obtusatis. — CARPELLA capsularia 10 , magna, calyci subæqualia, in capitulum vertice truncatum cavum coalita, villosissima , birostrata , unilocularia , 3-5- sperma. —Semina subreniformia, fusca, pilis brevissimis stellatis conspersa. Crescrr in argillosis regni Walo prope la Sénégalaise , Richard-Tol, etc. - FLoreT mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante est une des plus remarquables du genre Abutilon et n'a de rapport direct qu'avec le Sida crassifolia de L'Héritier ( Stirp. 1, p. 125, t. 60) et peut-être avec le S. mollicoma Willd. Elle se distingue facilement par ses tiges velues, tortueuses, à angles nombreux en zig-zag ; par ses feuilles très-grandes, cordiformes, non tricuspidées , portées sur des pétioles réfléchis. Son calice est profondément divisé, et, par son aspect foliacé, rappelle celui des Gossypium. ABUTILON MACROPODUM. Nos. (Tab. XIV.) A. caule brevi ramosissimo , diffuso , tortuoso , apice densé villoso ; foliis petiolatis parvis cordatis , sepius trilobis, quandóque subintegris; pedunculis axillaribus brevibus 1-3 floris apice articulatis valdé inflatis, quasi clavatis; carpellis 10 villosis , birostratis , J-spermis. Cavus suffruticosus, 1-2-pedalis, ramosissimus , diffusus , tortuosus, teres, nigricans , apice densè et brevè villosus. — Fori parva cordata, seepiús triloba , quandóque subintegra , lobo superiore mu- cronulato, margine integro, lobis lateralibus ferð obtusis, seepiús integris aut margine unidentatis ; utrinque pilis minimis conspersa; petiolis longis gracilibus, densé tomentosis. — StipuLæ lineares brevissime , villosæ, caducæ.— Frores axillares terminalesque , parvi, flavescentes; pedunculis bre- vibus 1-3-floris , apice articulatis, valdè inflatis, quasi clavatis. — CaLyx 3-4 lin. longus, villosissimus , profundè 3-partitus; laciniis ovato-lanceolatis. — Corotra 5-petala; petalis ferð dupló calyce longio- ribus , obcordatis , flavescentibus. — Tvsvs sramiveus conicus , nudus , rubellus , apice filamenta gra- cillima crebra gerens. — SryLus 10-fidus; segmentis longis gracillimis , atro-purpureis , reflexis; stig- matibus capitatis obtusis papillosis. — CARPELLA capsularia 10 stellatim disposita, trisperma , villosa, nigriéantia, bivalvia, birostrata; rostris longis reflexis.—Semma subreniformia , setis stellatis bre- vissimis conspersa. Crescit in argillosis humidis regni Walo prope la Sénégalaise , Richard-Tol, etc. FLoreT mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Nous ne connaissons aucune espèce d' 4butilon à laquelle cette plante puisse être comparée. Elle est remarquable par ses petites feuilles souvent à trois lobes trés-profonds, et portées sur de trés-longs pétioles; par ses pédoncules courts, renflés en massue vers le sommet ; et enfin par ses capsules terminées en arêtes longues et réfléchies. Explication de la planche XIV. — a. Bouton de fleur grossi. — b. Fleur ouverte. — e. Fruit grossi vu par sa . partie supérieure. — d. Graine grossie. — e. La méme coupée longitudinalement pour faire voir la position de l'embryon. — f. Embryon isolé grossi. | Jaen 10 FLOR/E SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ABUTILON SPARMANNIOIDES. Nos. A. caule simplici , suffruticoso, erecto, gracili, molliter villoso; folis longissimé petiolatis , orbicu- lato-cordatis, tricuspidatis, breviter acuminatis, irregulariter dentatis, mollibus, utrinque subtüs præ- sertim pubescentibus; pedunculis axillaribus , gracillimis , longissimis , 3-floris; floribus minoribus; carpellis 7-8, birostratis , villosis , 2-3-spermis. ; Cavus suffrutescens, circiter 4 pedes altus, simplex, teres , erectus, gracilis, molliter villosus; villis longis , divaricatis. — Forra longissimé petiolata, 3-4 poll. longa lataque , orbiculato-cordata, sub- triloba vel tricuspidata, breviter acuminata, irregulariter dentata, mollissima, utrinque presertim subtùs pubescentia pallidé viridia; petiolis suberectis, teretibus, molliter villosis. —STIPULE circiter - 4 lin. longe , capillares, villosæ. — Frores axillares parvi, vix lutei; pedunculis apice trifidis, lon- gissimis filiformibus hispidis; pedicellis unifloris. — Carxx urceolatus, ferð 3 lin. longus, 5-partitus; lacinis ovato-lanceolatis tomentosis. — Conorra 5-petala, calyce dupló longior; petalis ovalibus apice rotundis albo-luteis. — Tusus srammeus corollam ferð adæquans, conicus, basi inflatus, fila- menta numerosa longissima apice gerens; antheris filamentisque albo-flavescentibus. — STYLUS 7-8- fidus; segmentis reflexis; stigmatibus obtusis albo-flavescentibus. — CarPELLA capsularia 7-8, verti- cillata, velutina , apice birostrata, 2-3-sperma. : i Crescit in sylvis humidis et paludosis prope Dagana in regno Walo. FronET mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette belle plante a, par son feuillage, l'aspect du Sparmannia africana; ce qui nous a engagé à lui donner le nom d' Abutilon sparmannioides. ABUTILON FRUTICOSUM. Nos. A. caule fruticoso lignoso, erecto, rigido, à basi ramoso ; foliis petiolatis , cordatis aut lanceolatis , serratis quandoque integris , utrinque densé velutinis ; pedunculis gracilibus, basi et apice artidulatis - unifloris; carpellis submuticis velutinis 3-spermis. Cautis fruticosus, erectus rigidus , teres, pulverulentus, apice breviter tomentosus, à basi ramosus. — For petiolata, cordata , nunc ovalia acuta, nunc oblonga apice submutica seepiús breviter serrata, quandoque integra, circiter 1 !|, poll. longa, ‘/, poll. lata, utrinque densissimé et mollissimè velutina albida. —SriPULx breves, filiformes , velutinæ, caducee. — Frores axillares et terminales, flavescentes pedunculati; pedunculis longis , unifloris, gracilibus, basi et apice articulatis. — Caryx brevis, ` cyathiformis, 5-fidus; laciniis ovato-acutis, velutinis albidis. — ConorrA 5-petala; petalis albo-flaves- centibus , concavis, apice rotundis subundulatis. — Tusus srAMINEUS conicus, brevis, rubellus, apice filamenta crebra approximata antherifera gerens ; stigmatibus obtusis rubellis. — CARPELLA capsularia 10 calyce dupló longiora, stellatim disposita, submutica , densè tomentosa , unilocularia , bivalvia, 3-sperma. — SEMINA subreniformia , parva , fusca , subnuda. Crescit in insula Saffal fluminis Senegal prope Saint-Louis. FLoreT mensibus Septembre et Octobre. MALVACEÆ. 71 OBSERVATIONS. Le nom spécifique que nous avons imposé à cette plante exprime bien sa nature ligneuse ; mais il est important de ne pas confondre notre espèce avec le Sida frutescens de Cavanilles ( Diss. 1, p. 19, t. 13, fig. 1); plante absolument différente, qui est un véritable Sida. SIDA. Kunta. Involucellum nullum. Calyx 5-fidus, szpiüs cupulæformis. Retala 5, unguiculata, obo- vata, obtusa, sæpè inæquilatera. Tubus stamineus basi dilatatá conoideus ovariumque obte- gens, apice in filamenta crebra fertilia divisus; antheris reniformibus bivalvibus, dissepi- mento manifesto. Ovarium 5-pluriloculare ; loculis 1-ovulatis. Ovulum angulo interno ubique placenta peculiari suspensum. Styli tot quot loculi plus minus coaliti. Stigmata totidem capi- tellata. Capsula calyce persistente vestita, 5 aut pluribus carpellis constans , coriaceis, planè solubilibus, apice subdehiscentibus sæpiùs biaristatis. Semen trigonum, dorso convexum, lateribus planum. SIDA GREWIOIDES. Nos. ` S. caule lignoso, basi ramoso; ramis erectis pulverulento-tomentosis ; foliis ovato-oblongis, obtusis, grossé dentatis, breviter petiolatis, utrinque canescentibus vel tomentoso-pulverulentis; stipulis li nearibus villosis; floribus axillaribus, subsessilibus; carpellis 7-8 indehiscentibus, angulatis, ru- gosis , apice mucrone spinescente terminatis. Rapix longissima, perpendicularis, lignosa, fibrosa.—Cavris lignosus erectus, 2-3 pedes altus, à basi ramosus; ramis teretibus; cortice cinereo rufo , undique apice presertim pilis stellatis densis brevibus obtecto. — Fozra breviter petiolata, ovato-oblonga, obtusa, grossè dentata, utrinque canescentia , quandoqué subtùs pulverulenta.— SrrruLx breves, lineares, villosæ, caducae. —Fronzs parvi , flaves- centes, axillares , solitarii aut gemini et terni, subsessiles; pedicellis brevibus unifloris tomentoso-pul- verulentis. — CaLyx pentagonus brevis, usque ad medium 5-fidus, tomentosus; tubo cyathiformi ; seg-. mentis acutis costà medià notatis. — Conorra 5-petala; petalis parvis calycem pauló superantibus, flavescentibus , oblongo-rotundatis concavis, extüs et basi subvillosis. — Tusus stAmInEUs brevis pe- talis dimidio brevior, conicus, apice antheras luteas gerens. —Oyarrum subrotundum , villosum. — STYLUS 7-8 fidus; segmentis gracilibus, reflexis, rubellis; stigmatibus capitatis papillosis.—CARPELLA Capsularia 7-8, indehiscentia, in orbem disposita, apice mucronibus duobus appressis, alio altero longiore , terminata , angustata , dors lateribusque rugosa , lacunosa , unilocularia, monosperma. — Semina angustata , basi acuta, subnuda , rufo-nigricantia. Cazscrr in sabulosis et argillosis regni Walo. Fronrr mensibus Septembre et Octobre, etc. i OBSERVATIONS. Cette espèce a beaucoup de rapports avec le Sida alnifolia L. , décrit et figuré dans P Hortus Elthamensis (v. 2, p. 215, tab. 172, f. 211); mais elle offre des différences qui méritent d'étre notées. Notre - plante est totalement couverte d'un duvet pulvérulent trés-abondant ; ses feuilles sont toujours très-obtuses, à dents 72 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. grandes et écartées, tandis que celles du S. alnifolia sont en général plus finement dentées et souvent terminées en pointe ; les stipules de notre espéce sont linéaires et velues, au lieu d'étre presque foliacées et glabres; enfin les carpelles sont beaucoup plus grands, non déhiscens par le sommet , et ils se terminent par deux petites pointes appliquées l'une contre l'autre, et dont l'une est plus longue. Le port de la plante décrite ci-dessus rappelle celui des Grewia betulæfolia, mollis , et autres espèces du Sénégal. i SIDA RHOMBIFOLIA. » S. caule suffruticoso, erecto, ramoso , tereti; ramis longis erectis; foliis lanceolato-oblongis vel lanceolatis , acutis, dentatis, basi integerrimis; inferioribus subglabris; pedunculis axillaribus , soli- tariis, 1-floris, folio brevioribus; carpellis 6-8 submuticis. Nob. Sida rhombifolia Linn. Sp. 961. DC. Prodr. 1, p. 462. 4. Juss. Fl. Brasil. v. 1, p. 187. Crescit in sabulosis et argillosis regni Walo, prope Lamsar. Frorer mensibus Septembre et Octobre , etc. SIDA CANESCENS. S. caule suffruticoso , diffuso , ramosissimo , tereti, apice compresso, villoso; ramis divaricatis ; foliis’ breviter petiolatis , parvis, oblongis subobtusis, versús apicem dentatis, subtùs tomentosis canescen- tibus, superné subglabris; pedunculis folia subæquantibus, unifloris; carpellis 6-8 submuticis. Nob. Sida canescens Cav. Diss. 1, p. 23, t. 8, f. 3. Raprx longissima perpendicularis, lignosa, fibrosa. — Cauris 1/,-pedalis, diffusus, ramosissimus, basi teres, apice compressus, pulverulento-tomentosus ; ramis divaricatis longis , divisis. — Fota bre- viter petiolata , parva , oblonga subobtusa , apice dentata , basi integra, subtùs tomentosa albida , su- perné subglabra pallidè viridia. —Sriux lanceolate, suberectæ, fusce , petiolo longiores. — FLores parvi flavescentes , solitarii , axillares, pedunculati ; pedunculis unifloris , petiolo multò longioribus , erectis, apice articulatis. — Carxx subangulatus, villosus, 5-dentatus; segmentis costà media notatis. — Conorra 5-petala; petalis brevibus subrotundis, apice flavis, basi subroseis. — 'Tusus sTAMINEUS columnæformis; filamentis filiformibus apice tubo affixis. — STYLUS 7-8-fidus; laciniis capillaribus, reflexis; stigmatibus obtusis atro-purpureis papillosis. — Ovarium rugosum , conicum, acutum. — CanPELLA capsularia 6-8 in capitulum vertice stellatum aggregata, submutica, unilocularia, mo- nosperma.— Semen angulatum basi acutum , nudum, rufo-nigricans. Cazscrr in sabulosis prope Kounoun in peninsulà Promontorii- Viridis. FrongT mensibus Octobre , Decembre, etc. Å OBSERVATIONS. Le Sida canescens de Cavanilles a été réuni par M. De Candolle comme variété au S. rhombi- folia. Après une comparaison attentive, nous nous sommes décidés à rétablir cette espèce qui est propre au Sé- négal et qui nous parait suffisamment distincte par plusieurs caracteres exprimés dans la phrase spécifique et la description ci-dessus. — MALVACEÆ. 13 SIDA LINIFOLIA. S. caule suffrutescente, tereti , subhirto, erecto, ramoso; foliis brevè petiolatis, linearibus, integer- rimis , longissimis; racemis terminalibus; calyce hirsuto; floribus breviter petiolatis, parvis, vix 4 lin. diametro; carpellis 5-8 submuticis. Nob. Sida linifolia Cae. Diss. 1 , p. 14, t. 2, fig. 1. Kunth. Nov. gen. 5, p. 260. DC. Prodr. 1, p. 459. Sida linearifolia Thonning in Schum. Pl. Guin. part. 2, p. 78. (non Sida linearifolia , Fl. Brasil. , p. 180.) ^. Crescrr in sabulosis siccis prope Ghiandoum , Dagana, Kouma, in regno Walo, Vulgò dicitur ab incolis Roughioup. Fiore mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Le Sida linearifolia de Thonning est sans aucun doute un double emploi du S. linifolia de - Cavanilles, quoique l’auteur lui assigne pour différence essentielle d’avoir cinq carpelles ; mais ce nombre varie de cinq à huit ainsi que nous l'avons exprimé dans la phrase caractéristique. Le nom de Sida linearifolia avait été donné antérieurement (en 1827) par les auteurs de la Flore du Brésil méridional à une de leurs nouvelles espèces. SIDA ALTHÆIFOLIA. S. caule suffruticoso , ramoso, valdé tomentoso; foliis mollibus cordato-ovatis , acutis , serratis, su- perné puberulis, subtús densé tomentosis ; floribus axillaribus, rarò solitariis , sæpiüs fasciculato-race- mosis; fasciculis 3-5-floris; calyce densè tomentoso; corolla flava calyce ferð dupló longiore ; carpellis 9-12, apice longé 2-aristatis; seminibus compressis. Nob. Sida altheifolia Swartz. Prodr. 101. Flor. 11, p. 1207. Kunth, Nov. gen. 5, p. 262. DC, Prodr. 1, P. 464. A. Juss. Flor. Brasil. v. 1, p- 188. Sida africana Beau». Fl. Ow. 2, p. 87, tab. 116! Crescrr in sabulosis siccis prope Laybar in regno Cayor. FLorer mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Une étude approfondie de cette plante nous a déterminés à la réunir au Sida althæifoha de Swartz , quoiqu'elle ait d'intimes rapports avec le S. cordifolia de Linné. Au surplus , ces deux dernières espèces sont tellement voisines que, mieux examinées, elles devront probablement n'en former qu'une seule. Le Sida africana de la Flore d'Oware de Palisot-Beauvois est incontestablement la méme plante que celle du Sénégal; ce dont nons nous sommes assurés par l'inspection de l'échantillon original conservé dans son herbier. SIDA URENS. 5. caule humifuso ramosissimo, diffuso, villosissimo; foliis cordatis acutis serratis umm petiolatis 14 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. utrinque villosissimis; floribus fasciculatis axillaribus subsessilibus; carpellis 5 muticis rufescentibus. Nob. Sida urens Linn. Sp. 963. Cav. Diss. 1, p. 15, t. 2, f. 7. DC. Prodr. 1, p. 465. Raprx perpendicularis longissima , infernè divisa. — Cauzis humifusus ramosissimus , 1-2-pedalis, teres, villosissimus; ramis diffusis gracilibus. —Forra breviter petiolata; parva, cordata acuta, serrata, utrinque villosissima. — Frores fasciculati, axillares et terminales, subsessiles, parvi, fla- vescentes ; pedicellis brevissimis, ad medium articulatis. — Carxx subangulatus, 5-partitus ; segmentis lanceolatis margine ciliatis. — Conorra 5-petala; petalis parvis, luteis, integris apice subrotundis.— Tusus srammeus columnæformis basi dilatatus nudus flavescens; antheris apice tubi aggregatis, minimis, subrotundis. —Srxrvs 5-fidus; laciniis longissimis , reflexis ; stigmatibus capitatis , luteo- purpureis , papillosis. — CarpeLLA 5 capsularia in capitulum aggregata, mutica, basi rugosa, bivalvia, unilocularia, monosperma , apice dehiscentia. — SEMINA minima, triquetra, subovoidea; testà fuscà feré nudà. Le Crescrr in sabulosis siccis collium prope Kouma in regno Walo. FLoreT mensibus Septembre et Octobre. ` Var. €. caulibus longissimis basi nudis, apice villosis; foliis cordatis oblongo-lanceolatis ; floribus fasciculato-verticillatis. An Sida verticillata Cay. Diss. 1, p. 13, t. 1, f. 12? Crescrr prope Kounoun in peninsula Promontorii- Viridis. SIDA SPINOSA. S. caule herbaceo, tereti, apice subcompresso , ramoso; foliis valdé variantibus , ovatis oblongis, lanceolatis, serratis , longè petiolatis, glabris aut pubescentibus; tuberculo spinescente minimo infra petiolum sito; pedicellis axillaribus solitariis petiolos ferð æquantibus ; stipulis linearibus , tomentosis; ` carpellis 5 birostratis. Nob. Sida spinosa L. Sp. 960. Cav. Diss. 1, p. 11, t. 1, fig. 9. DC. Prodr. 1, p. 460. Stewartia corchoroides Forsk. Fl. Ægypto- Arab. Crescit ubique in humidis argillosis et arenosis regni Walo. FLoreT Septembre et Octobre. LAGUNEA. Cav. Involucellum nullum. Calyx 5-partitus , laciniis trinerviis. Petala 5, basi in tubum coalita. Tubus stamineus versüs medium et ad apicem gracillimus, apice antherifer. Stigmata 5 capitellata, papillosa. Capsula 5-locularis, 5-valvis; valvis medio septiferis solubilibus, axi centrali filiformi superstite. Semina angulata, rugoso-tuberculata, pilis brevissimis appressis sparsè obtecta. MALVACEÆ. 75 LAGUNEA TERNATA. _ L. caule herbaceo erecto, ramoso ; foliis longè petiolatis variantibus , inferioribus tripartitis trifidis- ve, lobis oblongo-ovatis lanceolatis raris subdentatis; foliorum mediorum lobis lanceolatis integris ; superioribus sublinearibus elongatis sepiùs subhastatis. Nob. Lagunea ternata Cap. Diss. 5, p. 279, t. 136, f. 2. DC. Prodr. 1, p. 474. Raprx perpendicularis, ramoso-fibrosa. — Caviis annuus herbaceus , 1-2-pedalis , erectus, teres, | simplex aut ramosus, tomentoso-hirsutus. — Foru longè petiolata, valdé variantia: inferiora tripar- tita vel trifida rariús integra dentata, lobis ovato-oblongis , sæpissimè integris rariùs dentatis, velutino- puberulis; media usque ad basin tripartita, lobis longioribus lanceolatis integris ; superiora nunc simpli- cia, nunc usque ad basin tripartita, sublinearia, quandoqué subhastata.—STIPULE cauli appressæ, lan- ceolatæ , coriaceæ , uno latere petioli solitarie. — Frores axillares et terminales, luteo-viridescentes , pedunculati ; pedunculis longissimis , gracilibus, unifloris , villosis , apice articulatis. — Carxx 2 lin. longus , maturitate accrescens , profundé 5-partitus villosus; laciniis erectis angustis lanceolatis 3-ner- viis, ciliatis. — ConorrA 5-petala, calyce duplò longior ; petalis basi in tubum coalitis, apice rotundis integris viridi-flavescentibus. — Tuzus stammevs corollam ferð adæquans, teres, versüs medium et ad apicem gracilis, basi inflatus, luteolus, apice antherifer; antheris reniformibus suborbiculatis oscil- lantibus albidis, polline globoso erinaceo sulphureo.— Ovarrum ovato-oblongum acuminatum. —STIG- MATA 5 antheris longiora, stellata, reflexa , papillosa, viridia. — Capsuta ovata obsoleté acuminata , apice villosa, 5-valvis, 5-locularis ; valvis medio septiferis membranaceis, apice tantüm solubili- bus, basi semper coalitis, axi centrali superstiti coadunatis ; loculis 3-5-spermis. — Semma sub- reniformia basi acuta, angulata, rugoso-tuberculata, fusca, pilis brevissimis fasciculatis appressis sparsé obtecta. | Crescit circa Dagana Richard-Tol, Kouma et ubique in arenosis regni Walo. FronEr mensibus Septembre , Octobre , Novembre , Decembre, etc. Var. p. simplicifolia. Caule herbaceo simplici , vix 1-pedali, erecto, gracillimo; foliis inferioribus et mediis simplicibus petiolatis ovato-oblongis subcordatis , superioribus oblongo-lanceolatis ; dentatis. Nob. Crescrr in sabulosis prope Kouma et Dagana regni Walo. FLORET cum precedente. GUILLEMIN ET PERROTTET. 16 FLORA SENEGAMBL/E TENTAMEN. BOMBACE Kontra. DC. ADANSONIA. L. Calyx nudus, deciduus , 5-partitus. Petala 5 ad medium ferð coalita. Staminum urceolus supernè dilatato-expansus. Stylus longissimus. Stigmata plura. Capsula indehiscens lignosa 10-locularis; loculis polyspermis , pulpá farinosà acidá circa semina repletis. Folia palmatim composita. DC. Prodr. 1, p. 479. s ADANSONIA DIGITATA. Anson 50-60 pedes alta, ramosissima ; trunco levi valdé crasso ( quandoqué 25 pedes diametro), ligno tenerrimo.—Forra petiolata palmatim composita , alterna, ad extremitates ramorum sita, annua- tim caduca. — Frores ampli longè pedunculati penduli; petalis albis revolutis. Adansonia digitata L. Sp. 960. Cay. Diss. 5, p. 298, t. 15. Lamk. IU t. 588. Tussac. FI. Antill. vol. 3, tab. 33. et 34. Å Adansonia Baobab Gaertner. v. 2 ; P. 253, t. 135. Baobab Prosp. Alp. Ægypt. 66, t. 67. Adans. Act. Acad. Par. 1761, tab. 6-7. Crescrr in collibus arenosis maritimis Senegambiæ. Vulgó dicitur Ghoui à Nigritis, Baobab ab Europaeis. Frorer mensibus Julio et Augusto. OBSERVATIONS. Cet arbre extraordinaire par sa grosseur se plait particulièrement sur les collines sablon- neuses du voisinage de la mer, oà on le rencontre d | de Sierra-Leone. On I’ ; qui, victime de son zële pour la | science , a péri sur le sol brülant de l'Afrique, dit l'avoir rencontré fréquemment dans le Bambouk et sur les bords e devant appartenir à une espéce mais nous avons lieu de croire que cet Adansonia n'est qu'une variété du méme arbre que l'on trouve e crite comme provenant de Ja Nubie, et qui a été retrouvée dans ce pays par M. Cailliaud ( Y. Delile, Centurie de plantes d' Afrique, p. 11 et 61). M. Caillé ` rès des habitations, et qui étaient destinés à la nourriture et farineuse connue chez les Nègres sous le nom de : plus salubres; son goût acidulé est fort agréable. Délayée dans de l’eau, elle forme une sauce dans laquelle ils tr x : empent leur couscous ( farine de millet ). Les feuilles et l'aubier de l'arbre sont encore plus recherchés et méme d'un usage beaucoup plus général, à raison du mucilage BOMBACEÆ, | 77 abondant que ces parties contiennent. Comme cet arbre est dépouillé de ses feuilles pendant une partie de l'année, les Négres ont la précaution de dessécher soigneusement toutes celles qui apparaissent à l'époque des pluies; ils les réduisent en poudre et les conservent à l'abri de l'humidité pour les employer au besoin. Les Européens s'en ser- vent aussi avec le plus grand succés, en guise d'émollient, dans les maladies inflammatoires. Les indigènes du Sénégal ont en grande vénération le Baobab; ils y attachent leurs grisgris, sortes d'amulettes qui, d'aprés les idées superstitieuses de ces peuples , impriment un caractère sacré à cet arbre, et doivent empé- cher les profanes d'y porter une main sacrilége. L'ile de Sorr, prés de Saint-Louis , est parsemée de trés-gros Baobabs ornés des grisgris des Nègres. C'est en ce lieu qu'Adanson a mesuré l'énorme Baobab dont il parle dans son ouvrage, et qui est aujourd'hui couvert d'inscriptions. Il est surprenant que dans un pays aussi brülant et aride que la côte occidentale d'Afrique , le Baobab puisse acquérir d'aussi énormes dimensions. On trouve fréquemment, surtout entre le Sénégal et la Gambie, des individus qui ont une circonférence de soixante-dix à quatre-vingt-dix pieds, sans atteindre une élévation pro- portionnée à une telle grosseur. Ces dimensions diminuent à mesure qu'on s'éloigne des bords de la mer. Ce sin- gulier végétal nous a paru augmenter en diamètre, sans qu'on puisse attribuer uniquement cet effet à l'influence des feuilles puisqu'il en est dépourvu pendant plus des deux tiers de l'année. L'enveloppe herbacée, d'un vert lui- sant, dont la masse informe de son tronc est revétue , est trés-mince, mais pleine de vie. A la plus légère blessure que l'on y fait, on voit sortir un liquide fort abondant, sorte de sève nutritive provenant de l'enveloppe herbacée qui a rempli exactement le róle des feuilles, et qui a été, pour ainsi dire, le foyer principal de la vie du végétal. En un mot, le Baobab a une végétation analogue à celle de certains Cactus qui pompent leur nourriture non dans le sol, mais dans l'air par toute leur superficie. Nous nous proposons de développer plus tard „ dans un Mémoire particulier, nos observations sur le mode d'accroissement du Baobab si différent de ce qu'il est ordinairement dans les arbres à écorce sèche et rugueuse. BOMBAX. L. Calyx nudus subquinquefidus truncatus. Petala 5 inter se et cum staminum columna basi subconnexa. Stamina plurima, nunc monadelpha, nunc apice pentadelpha. Capsula magna, 5-locularis, 5-valvis, lignosa, loculis polyspermis. Semina lanugine densa obvoluta , albumi- nosa. DC. Prodr. 1, p. 479. BOMBAX BUONOPOZENSE. B. caudice erecto inermi; foliis . . . . ; floribus amplis rubris extùs tomentosis; calyce cupulæ- formi truncato extüs glabro ; staminibus pentadelphis. Bombax buonopozense Beauv. Flor. Ow. et Ben. 2, p. 42, t. 83. Anson altissima. — Truncus nudus inermis erectus; cortice glaberrimo griseo lævigato lucido. — Forra .. . . . . . — Frons axillares , terminales, magni, subsessiles, rubri, tomentosi. — Caryx nudus cupulæformis truncatus aut vix 5-dentatus , extüs glaber, intùs villoso-tomentosus. —PETALA 5 per æstivationem valvata, magna, oblonga , concava , crassa, libera, apice rotunda , subunguiculata y rubra, basi rufo-tomentosa , ciliata.—STAMINA numerosissima , pentadelpha , erecta, petalis breviora ; 78 FLOR SENEGAMBIA TENTAMEN. filamentis teretibus crassis , rubicundis , basi villosis; antheris semi-lunatis, bivalvibus , superné de- hiscentibus. — Frucrus 3 1/,-4 uncias longus, Plies. Crescrr in sabulosis siccis circa Joal ad Gambiam. Foret mensibus Februario et Martio. OBSERVATIONS. Ce bel arbre ne le cède pas pour la hauteur et la grosseur à V Eriodendron anfractuosum dont nous parlerons ci-après. Son tronc est trés-droit , nu et extrêmement lisse; ses branches ne sont point disposées en verticilles réguliers; elles divergent au contraire en tous sens, et se ramifient considérablement. On le trouve rarement garni de feuilles, et il parait méme qu'il n'en est pourvu que pendant la saison des pluies, depuis le mois de juin jusque vers la fin d'octobre inclusivement. La beauté et l'éclat de ses grandes fleurs, d'un rouge très-in- tense, le font reconnaitre de très-loin. Sous ce rapport, il a beaucoup. de ressemblance å une espéce magnifique que l'un de nous a vu dans l'ile de Madura, prés de Java, et qui, de méme que notre arbre, est privée de feuilles pendant une grande partie de l'année. L' Me RE était chargé de fruits au mois de mars; mais la grande élévation de son tronc nous a empéché d'en cueillir. Du reste ce Bombax est trés-rare dans la localité oà nous l'avons observé. ERIODENDRON. DC. Calyx nudus obtusé 5-lobatus. Petala 5 inter se et cum staminum columnä connexa. Staminum filamenta basi in tubum brevem coalita, apice pentadelpha; adelphiis ad sum- mum connexis filiformibus apice antheras 2-3 gerentibus lineares aut anfractnosas et anthe- ram unicam simulantes. Cætera Bombacis. DC. Prodr. 1, p. 479. ERIODENDRON ANFRACTUOSUM. E. trunco sæpiùs aculeato, ramis verticillatis; foliis 7-foliolatis , phone integris; corollis minoribus, extüs sericeo-lanatis ; antheris anfractuosis. - E. anfractuosum (war. africanum) Brown. Bot. of Congo. p. 10. et DC. I. c. Bombax pentandrum Zinn. Sp. 956. Cav. Diss. 5, p. 293, t. 151. Crescir in arenosis Africe occidentalis à peninsula Promontorii-Viridis usque ad archipelagum des Bisagos dictum. Occurrit etiam in regione superiori fluminis Senegal, ad Galam , Bondou, Fouta- Dialon , frequentissimé circa Itou et ad ripas Casamanciæ. . FLoreT mensibus Junio et Julio. Vulgó dicitur Benten. OBSERVATIONS. Ce bel arbre possède un tronc qui, à l'état sauvage , s’éléve à plus de cinquante pieds sans offrir aucune ramification; à partir de ce point il se divise en un grand nombre de branches verticillées et étalées, disposées les unes sur les autres par étage, et comme celies de quelques Conifères dont les entre-nœuds sont de trois - pieds et demi environ. Son bois est trés-mou, léger, et par conséquent fort propre à la construction des pirogues ; à l'usage desquelles les habitans des bords de la Gambie l'emploient. Les feuilles de cet arbre, à raison de leurs qualités émollientes , servent aux mêmes usages que celles du Baobab, et, en général, de toutes les Malvacées, - Bombacées et Tiliacées. s j Depuis quelques années, les Francais l'ont introduit sur les rives du Sénégal oü il est cultivé et forme des ave- men em BYTTNERIACEÆ. 19 nues prés des habitations. Il y acquiert des dimensions considérables en peu d'années. Les nombreux aiguillons droits et coniques dont le tronc est couvert dans sa jeunesse disparaissent complètement au fur et à mesure qu'il se développe. Dans ces lieux son tronc commence à se ramifier à la hauteur de huit à dix pieds, ce qui provient sans doute de ce que le pivot des racines étant tronqué , par l'effet de la transplantation, il se produit des radicelles nombreuses qui déterminent la formation d'autant de branches sur le systeme ascendant ou caulinaire. GUILLEMIN zr PERROTTET. BYTTNERIACEZÆ, R. Brown. DC. Trib. E eee STERCULIEZÆ. DC. STERCULIA. L. Flores polygami aut sæpiùs abortu monæci (forsan hermaphroditi ). Calyx 5-lobus, sub- coriaceus. Corolla nulla. Masc. Stamina 10-15, apice column: centralis interdum longis- simæ inserta ; antheris circa ovarii rudimentum verticillatim appressis , liberis aut ternatim aggregatis , 2-locularibus, loculis distinctis. Form. Pisullum stipitatum aut sessile ex ovariis 9 arcté junctis constans, anté anthesin vix perspicuum, antheris vulgo sterilibus cinctum, post anthesin valdé accrescens; stigmatibus 5, sessilibus, mammosis. Carpella capsularia 5 distincta, acuminata, unilocularia, rimà longitudifali intus dehiscentia, polysperma. Semina basi arillata, juxta suturam carpelli biseriatim inserta, albumine oleoso, cotyle- donibus foliaceis planis æqualibus. Arbores crasse. Folia alterna, plerumque amplissima, cordata, apice triloba cuspida- tave. Flores parvi, haud spectabiles, in ramis vetustis nascentes, et organorum sexualium abortu flores monoicos simulantes. STERCULIA CORDIFOLIA. (Tab. XV.) S. foliis amplissimis suborbiculatis lato-cordatis , marginibus integerrimis , apice sæpiùs obtusè tri- lobis, coriaceis, utrinque glabris; staminibus 10-12 , antheris 2-locularibus; carpellis acuminatis basi attenuatis extùs villoso-rufescentibus, intùs fuscis glabris, 8-10-spermis. Nob. Sterculia cordifolia Cavan. Diss. 5, t. 144, fig. 2. ( incompleta ) DC. Prodr. 1, p. 483. 80 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Anson maxima , ramosa , 60-80 pedes alta; trunco valdé crasso , cortice rimoso , ut in Platano, fo- liatim deciduo ; ramis adscendentibus diffusis maximé divisis, teretibus, rigidis, basi glabris, apice puberulis albido-rufescentibus.— Forra petiolata approximata, alterna, amplissima, circitér 12-15 poll. longa, totidem lata, suborbiculata, lato-cordata, marginibus integerrima , versus apicem sæpiùs obtusé triloba , coriacea, utrinque glabra, subtùs sæpè albicantia, 7-nervia; nervis proeminentibus divisis; petiolo ferð 6 poll. longo, crasso, tereti, ad ramos articulato , et in axillà gemmulam fovente. — STIPULÆ scariosæ erectæ , circiter 4 lin. longze , 2 t), latæ, lanceolate, concave, villoso-puberulæ, gemmas includentes, et post earum evolutionem citò decidue. — FLores numerosi parvi , decidui, paniculati ; paniculis 6-8 poll. longis divaricatis axillaribus , in ramis vetustis insidentibus. — Carxx- breviter 5-dentatus , campanulatus, coriaceus , puberulus , rufescens ; dentibus erectis vel apice paulo inflexis.— Conorra nulla. —Sramina 10-12 brevissima, ovario circumposita , aut in globum verticilla- tim congesta et in androphoro brevi crasso apice trigono ovarium non evolutum gerente insidentia; antheris sessilibus dorso villoso affixis. — Ovarrum non evolutum puberulo-rubiginosum ; stigmatibus 5 vix proeminentibus? — CarPELLA capsularia 3-5 stellatim disposita, patentia, crassa, reniformia, acuminata , basi attenuata ; villoso-rubiginosa , intús rimà longitudinali dehiscentia, dorso concava, spits 8-10-sperma; parietibus interioribus fuscis glabris. — Semina oblongo-ovata , subsessilia , glabra, lucida, fusca, basi arillata ; arillo pulposo saccharato flavescente ; cotyledonibus crassis planis. Crescit frequens in humidis circa Albreda ad ripas Gambia. Vulgó V'dimb à Nigritis dicitur. Fioret mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Ce Sterculia est bien celui désigné sous le nom de cordifolia par Cavanilles ( Diss. 5 , t. 144, fig. 2); mais le fruit qu'il lui rapporte n’appartient point à cette espèce. Nous nous en sommes convaincus en conr parant nos échantillons à celui d’après lequel Cavanilles a fait sa description dans l'herbier de M. De Jussieu. Le fruit figuré par Cavanilles appartient certainement au Sterculia tomentosa que nous décrirons plus bas. Nous avons jugé convenable de donner une nouvelle figure de cette plante, parce que celle de Cavanilles ne fournit qu'une idée très-imparfaite et incomplete de la plante. Le S. cordifolia est un des plus beaux et des plus grands arbres des bords de la Gambie; il atteint souvent la hauteur de quatre-vingts pieds environ. Son tronc est trés-gros , revétu d'une écorce gercée , noirátre et qui tombe par plaques comme celle du Platane. A la hauteur de dix-huit à vingt pieds, il se divise en un grand nombre de branches fort grosses , elles-mêmes subdivisées €n petits rameaux rapprochés et divergens. Ses feuilles, y compris le pétiole, ont de douze à dix-huit pouces au moins delong sur environ douze pouces de large; elles sont dures; coriaces et souvent d'un blanc argenté à la face inférieure. Les panicules des fleurs naissent sur les branches de l'année précédente et à l'aisselle des anciennes feuilles, tandis que les pousses de l'année ne développent que des feuilles. A l'aisselle de celles-ci on voit apparaitre de petits bourgeons qui sont les rudimens des fleurs de l'année suivante. Les Sterculia , quoique indigènes des contrées équatoriales, offrent donc un mode de végétation analogue à celui de nos contrées tempérées , et il y a effectivement une saison de repos pour ces plantes. : Les Nègres mangent avec délices l’arille jaunátre et pulpeux qui entoure le bas de la graine. Cet arille a un gout sucré fort agréable. Le bois de cet arbre est dur et s’emploie à la la construction de certaines embarcations: | Explication de la planche XV. — a. Le calice très-grossi vu par sa partie extérieure. — b. Le méme coupé longitudinalement pour faire voir les étamines portées sur un court androphore. : BYTTNERIACEÆ. 81 STERCULIA TOMENTOSA. (Tab. XVI.) S. foliis cordatis , interdúm subtrilobis tricuspidatisve, utrinque molliter tomentosis rufescentibus ; calyce post anthesin cyathiformi profundé 5-partito ; columnà centrali staminiferà filiformi calyce paulo longiori; staminibus 15; carpellis 5 aut abortu 3-4 oblongis , acuminatis , extüs villoso-rufes- centibus , intús albidis setosis. Nob. Arsor 20-30 pedes alta, ramosa, tota villosa rufescens; ramis brevibus, rugosis, tortuosis, nodosis, cicatricosis , basi ferð glabris. — Forxa alterna, approximata , petiolata , cordata , interdum subtriloba vel tricuspidata , utrinque molliter tomentoso-rufescentia , subtüs 7-nervia ; lobis superioribus bre- viter acuminatis.—STIPULÆ parve, subulatæ, reflexæ, caduce, ciliate, rufescentes.—FLores axillares plerumque in racemos breves paucifloros dispositi, breviter pedunculati, tomentosi , rufescentes ; pedunculis articulatis, deciduis. — Carxx anté anthesin ovoideus, valvatus, sepalis cohærentibus ; post anthesin ampliatus, 6 lin. circiter longus, cyathiformis , profundè 5-partitus, extüs tomentosus ; laciniis lanceolatis subreflexis acutis intùs villosissimis.—ConorrA nulla.—Sramina 15, apice columnæ centralis anté anthesin brevis post anthesin elongatæ curvatæ affixa , in 5 pedicellis brevibus ternatim insidentia , ovariis brevissimis circumposita ; columná centrali, in alabastro triente calycis longà , post florationem calycem etiam accrescentem pauló superante ; antheris bilobis rotundis , lobis reniformi- bus approximatis longitudinaliter rima dehiscentibus , dorso nigro affixis. — OvARIUM obsoletum aut non evolutum; stylo incurvato apice 5 stigmata mammosa stellatim disposita pilis numerosis albidis fasciculatis intertexta gerenti. —CarpELLA capsularia 5 aut abortu 3-4, oblonga, acuminata, sub- reniformia , erecta, verticillata, extùs densé tomentosa , rufescentia , intùs membrana albidà setis creberrimis conspersá vestita , univalvia , rimá longitudinali intüs dehiscentia , polysperma. — SEMINA plura ad margines suturales carpellorum alternatim affixa , oblongo-ovata , cinerea. Crescrr haud frequens in sabulosis collium prope Dagana in regno Walo et ad Bakel in regione Galam. Vulgò Kola et Gourou à Nigritis dicitur. Frorer Martio et Aprili. ` ` OBSERVATIONS. Ainsi que nous l'avons dit plus haut , c'est le fruit de cette espèce que Cavanilles a décrit et figuré pour son S. cordifolia. Notre plante offre une circonstance assez remarquable dans son organisation florale, qui d'ailleurs se retrouve, à divers degrés, dans quelques autres espèces de Sterculia. La colonne centrale, qui supporte les organes sexuels, est dans le bouton fort ‘courte, puisqu'elle atteint à peine le tiers de la longueur du calice. Apres que celui-ci s'est ouvert et qu'il a subi un certain accroissement , la colonne centrale s'alonge égale- ment en un long filet gréle et courbé en S, au sommet duquel sont les étamines réunies en un capitule. Nous nous sommes assurés que l’ovaire existe au centre de ces étaminés, qu'il est surmonté d'un style un peu courbé portant à son extrémité cinq stigmates, et qu'il se développe tardivement , comme cela a lieu bien évidemment pour le Sterculia cordifolia. M. de Jussieu (Genera plantarum , pag. 279) a fort bien exprimé ce mode de développement tardif de l'ovaire. Dans le Sterculia tomentosa, la colonne centrale prend un grossissement assez considérable en méme temps que les carpelles. Dans aucune espèce de Sterculia la colonne centrale n'est aussi alongée que dans la nåtre. Nous avions méme pensé que cette structure était un cas particulier, mais nous avons eu occasion de voir une organisation à peu près semblable dans quelques espèces décrites et figurées par les auteurs, et notamment dans le Sterculia chicha ( Plantes usuelles des Brésiliens , tab. 46). Cette nouvelle espèce est rare sur les bords du Sénégal. Nous ne l'avons rencontrée que sur re sa- 82 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. blonneuses des environs de Dagana où elle se trouve rarement en bon état de végétation. M. Leprieur l'a égale- ment recueillie à Bakel dans le pays de Galam. Elle offre constamment un aspect rabougri et roussátre ; son écorce se détache annuellement par plaques comme celle du Platane , circonstance qui , jointe à la forme de ses feuilles, lui a fait donner le nom de Platane du Sénégal par les Européens qui l'ont observée. Elle est presque toujours dé- pourvue de feuilles par l'effet de l'excessive sécheresse de l'air; ces feuilles sont couvertes d'un duvet roux , court et serré. Une seule des graines de cet arbre, remise à notre arrivée à Paris au Jardin des Plantes, s'est dévelop- pée; l'individu qui en est résulté est, au moment où nous écrivons , en bon état de végétation, et tout annonce qu'il pourra s'y conserver ; il a déjà acquis une consistance ligneuse. M. Delile (Centur. de plant. d'Afr. , p. 13 et 61) a décrit un des carpelles du fruit d'une espèce ( Sterculia seti- | gera) qu'il prétend être le Culhamia de Forskahl. Ce fruit a beaucoup de rapports avec celui de notre plante, mais le défaut d'autres renseignemens ne nous permet pas d'adopter une décision à cet égard. Les Nègres désignent cet arbre sous les noms de Kola et de Gourou ; ils en máchent les graines et les emploient, réduites en páte liquide , à teindre en jaune rouillé leurs étoffes de coton ; cette couleur est très-fixe et a beaucoup d'intensité. D Explication de la planche XVI. — a. Grappe de fleurs en bouton. — b. Le calice agrandi après la floraison et - ouvert pour montrer la colonne centrale portant les étamines.— c. Etamines grossies telles qu'on les voit dans la fleur au moment de l'épanouissement.—d. Anthëre d'une étamine vue par devant. — e. La méme ayant ses loges ouvertes. —f. La méme vue par le dos. —g. Ovaire coupé transversalement. — h. Un carpelle de gran- deur naturelle. 3 GUILLEMIN xr PERROTTET. Trib. II. — HERMANNLE. KUNTH. DC. - MELOCHIA. Kunta et DC. MELOCHL SPEC. L. ` Calyx monosepalus, nudus aut spits bracteis calyculatus , 5-dentatus aut 5-fidus. Corolla 5-petala; petalis basi unguiculatis simplicibus. Stamina sæpiùs 6 monadelpha, androphoro membranaceo , monophyllo ; antheris extrorsis bilocularibus, rimà longitudinali dehiscen- tibus. Styli 5; stigmata totidem, integra. Capsula globosa, 5-costata, 5-locularis; loculis 1-5-spermis, 5-valvis, valvis medio septiferis. Semina suspensa. Embryo rectus aut sub- arcuatus, in endospermio carnoso homotropus , axilis. _ Herbæ aut suffrutices intra tropicos crescentes; foliis alternis, dentatis; floribus axillaribus aut terminalibus. MELOCHIA CORCHORIFOLIA. M. foliis ovali-oblongis acutis , serratis obsoletè trilobis , petiolatis; petiolo ciliato; floribus subca- pitatis, terminalibus; capsulis globosis villosis. Nob. "am corchorifolia Z. Sp. 944. Dillen. Elth. p. 221, t. 176, f. 217. Cavan. Diss. 6, p. 321; t. 174, f. 3. | | Riedleia corchorifolia DC. Prodr. 1, p. 491. BYTTNERIACEÆ. 83 Raprx annua, perpendicularis, ramosa.—Cauzis erectus , bipedalis teres, simplex, aut parc? ramo- sus, glaber aut subpilosus. — Fort alterna petiolata, ovali-oblonga, acuta, basi truncata, serrata, aliquando obsoletè triloba , lobis inferioribus obtusissimis , medio elongato, acuto, aut sublanceo- latis, glabris aut pubescentibus. — Srrevrz bine lineari-lanceolatæ , margine ciliatæ, — Frores lutei , aggregati , ramos terminantes , subcapitati, brevissimé pedicellati. Singulus flos bracteis 3-5 linearibus ciliatis, calyce dupló longioribus, uti caliculo , cingitur. — Caryx monosepalus turbinato-tubulosus, 5-dentatus , hirtus. — ConorrA pentapetala , calyce duplo longior; petalis obovalibus oblongis, basi in unguem angustatis. — STAMINA 5, rariùs 6-7, monadelpha , corolla multó breviora ; filamentis andro- phorum membranaceum efformantibus , apice plano subulato, tantúm liberis; antheris subcordato- didymis , obtusis , extrorsis, bilocularibus , loculis rimà longitudinali dehiscentibus. — Ovarrum sub- globosum , pilis longis rigidiusculis tectum , 5-loculare ; loculis sæpiðs 2-3 ovulatis; ovulis angulo in- terno superpositis.—Sryzi 5 distincti, subulati ; stigmata totidem minima simplicia.—Carsuta globosa, basi vestigiis calycis et caliculi vestita, apice acuminata , obsolete 5-costata , villosa, costis obtusis ; 5- locularis; loculis 1-spermis; 5-valvis , valvis facie interna medio septiferis. —Semen suspensum subtri- quetrum , facie externa convexum, lateralibus planis, scrobiculatum.—Er1sPERMIUM subcrustaceum.— ExposPrEnMIUM carnosum album. — Ewsnxo subviridis homotropus , axilis, teretiusculus , subarcuatus; radicula teres, obtusa, gracilis; cotyledones foliaceæ longitudine radiculæ, obtuse, plane, appressæ. _Crescit in Senegambiæ superioris planitie prope Richard-Tol, in regione Walo. Froret à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir donner une description complète de cette plante , bien qu'elle ne soit pas exclusivement propre à la Sénégambie. Ainsi qu'on pourra facilement le reconnaitre, la plante que nous avons décrite appartient bien certainement au genre Melochia. Or nous nous sommes assurés que notre plante est iden- tique avec celle qui est représentée par Dillenius et Cavanilles, sous le nom de Melochia corchorifolia. Nous ne partageons donc pas l'opinion de l'illustre auteur du Prodrome , qui a placé cette espèce dans le genre Riedleia. Le fruit, et nous avons eu à notre disposition plus de quarante échantillons chargés de fruits parfaitement mûrs, est une capsule qui s'ouvre en cinq valves portant chacune une des cloisons sur le milieu de leur face interne , et non une capsule s'ouvrant en cinq coques comme dans les Riedleta. WALTHERIA. L. Calyx calyculo 3-phyllo cinctus, turbinato-tubulosus, 5-fidus. Corolla 5-petala, petalis basi unguiculatis , simplicibus. Stamina 5 monadelpha, androphoro membranaceo mono- phyllo, antheris extrorsis bilocularibus, rimà longitudinali dehiscentibus. Stylus simplex ; stigma subpenicillatum. Capsula calyce tecta, unilocularis monosperma ; semen ascendens. Embryo axilis, rectus in endospermio carnoso. ee Herbz aut frutices intratropicales; foliis serratis alternis; floribus axillaribus glomeratis aut subspicatis. + WALTHERIA INDICA. W. foliis ovali-oblongis , superioribus lanceolatis acutis, basi subcordatis, dentatis, utrinque to- 84 FLORA SENEGAMBUE TENTAMEN. mentosis, 5-nerviis ; stipulis linearibus caducis; floribus conglomeratis , glomerulis subsessilibus aut pedunculatis. Nob. Waltheria Indica L. Sp. 941. Burm. Thes Zeylan. 149, t. 68. DC. Prodr. 1, p. 493. Waltheria Americana L. Sp..g41. DC. Prodr. 1, p. 492. ! YValtheria arborescens Cavan. Diss. 6, t. 170. Frutex 2-4 et usque ad 10 et 12 pedes altus , ramosus ; ramis junioribus teretibus tomentosis. — Fox alterna, ovali-oblonga, petiolata , acuta , basi subcordata , superiora lineari-lanceolata , den- tato-serrata , 5-nervia ; nervis basilaribus , utrinque , sed praesertim subtüs tomentosa , pilis stellatis densis; petiolo tereti , tomentoso , unciali. — STiPuLÆ lineares acute, caduca tomentosc. — FLORES subsessiles in spicis brevibus densis subsecundis conglomerati ; glomerulis tunc sessilibus axillaribus, tunc varié pedunculatis ; singulo flori adsunt bracteæ tres lineares acute piloso-sericeæ , longitudine calycis et caliculum efformantes. — CALYx monosepalus turbinatus decemstriatus, 5-fidus, laciniis linearibus acutis externé pilosus , persistens. — CorozLA pentapetala, calyce dupló longior; petalis basi cum androphoro coalitis , obovalibus obtusis, basi in unguem longiusculum angustatis , glabris. —Sramina 5 monadelpha, filamentis in androphorum monophyllum tubulosum, membranaceum glabrum 5-nervium coaliüs ; antheris 5 oblongis apice basique subtruncatis , extrorsis subsessilibus, bilocularibus , loculis sulco longitudinali dehiscentibus. — Ovarium ovoideo-subcompressum , seri- ceum, uniloculare , uniovulatum ; ovulo ascendenti.— Syrus sublateralis , teres, staminibus longior, hirtus. — Srıcma terminale multifidum , quasi penicillatum. — Carsura calyce persistenti tecta , sub- globoso-lenticularis sericea , basi stylinà sublaterali apiculata, unilocularis , monosperma, bivalvis.— . Semen ascendens, obovoideum , nigrum, lateraliter affixum; hilo laterali, chalazà superiori , ab hilo raphe non proeminenti separata. — ErIsPERMIUM crustaceum , durum. — ENDOSPERMIUM carnosum al- bum.— Emsrvo axilis homotropus ; radicula teres, brevior , obtusa; cotyledones plane , subcordatæ, latæ radiculà longiores. Crescrr prope Richard-Tol in Senegambià superiore , Kounoun ad Promontorium-Viride. FLorer feré toto anno. OBSERVATIONS. Cette espèce est extrémement variable. Tantót elle forme un arbuste de dix à douze pieds d'élévation , très-rameux ; tantôt elle ne s’élève pas au-delà de deux ou trois pieds; tantôt, enfin, elle ne forme plus qu'une plante, qui m'a paru annuelle. Ces différences dépendent des localités variées dans lesquelles croit cette plante, car le grand nombre d'échantillons que j'ai eus à ma disposition m'ont présenté tous les intermé- diaires d'un type à un autre. Nous avons cru devoir réunir en une seule espèce, ainsi que l'avait déjà indiqué notre célèbre ami M. R. Brown, les Waltheria indica et americana de Linné, qui, en effet, ne sont que de légères modifications l'une de l'autre, et que l'on rencontre quelquefois sur le méme individu. A. RICHARD. BYTTNERIACEA. 85 Trib. 11. — DOMBEYACEÆ. KUNTH. DC. BROTERA. Cav. non Wirrn. NEC SPRENG. (1). PENTAPETES SPEC. Pers. DC. Involucellum persistens triphyllum , nunc unilaterale, foliolis linearibus, nunc amplexi- florum, foliolis latis cordatis. Calyx persistens 5-sepalus. Petala 5 apice spiraliter involuta, inæquilatera , basi solubilia , calycem subæquantia. Stamina 10-15, quinque aut 10 antheri- fera cum quinque sterilibus longioribus ligulæformibus alternantia. Stigmata 5 stellatim dis- posita, pauló reflexa, marcescentia. Capsula globosa, 5-valvis, 5-locularis; valvis medio septiferis ; loculis polyspermis. Semina verruculosa. Suffrutices humiles. Caulis foliaque molliter velutina. BROTERA LEPRIEURII. Nos. B. caule fruticoso erecto , ramoso; foliis ovalibus rotundisve , serratis , utrinque velutinis , junio- ribus approximatis, brevè petiolatis; floribus axillaribus terminalibusque brevissimé pedunculatis, solitariis rariùs geminatis; involucello triphyllo unilaterali, foliolis linearibus ; staminibus 10-15; cap- sulá globosà brevi, villosissimá. — Ravix lignosa, perpendicularis, quandoque repens, basi fibrosa. — Cauxis erectus, fruticosus, 1-2 1), pedes altus , teres, à basi ramosus; ramis alternis, erectiusculis, teretibus, puberulo-canes- . centibus , apice brevè et densè tomentosis. — Four alterna ovalia aut rotunda, leviter serrata , breve petiolata , in ramis junioribus approximata, utrinque brevé et densé velutina, penninervia, nervo medio proeminente , albida aut rufescentia.—STIPULE minime, erecta , lineares, subulatæ, velutinæ. — Frores axillares et terminales, brevissimè pedunculati , solitarii aut rariùs geminati. — Caryx 5- sepalus , persistens, involucello triphyllo unilaterali cinctus ; sepalis lanceolatis angustis, concavis , acutis, densé tomentosis , basi leviter coalitis ; involucelli foliolis sepala æmulantibus sed linearibus brevioribusque. — Peraxa 5, apice spiraliter involuta, ibique ferð cohaerentia , basi solubilia, expli- cata oblonga calycem subæquantia. — Sramina 10-15 basi in urceolum monadelpha , urceolo ungue petalorum inserto, 5-10 sæpiùs sterilia cum staminibus fertilibus alternantia; filamentis sterilibus elongatis apice ligulæformibus ; filamentis fertilibus minoribus apice dilatatis utrinque antheram loculo disereto gaudentem gerentibus; antheris oblongis adnatis, rimá longitudinali lateraliter dehiscen- tibus. — Oyanrum subglobosum quinqueloculare, villosissimum , albidum; stigmatibus 5 elongatis stellatim paulo reflexis, marcescentibus. — CarsuLa globosa, villosa, 5-valvis , 5-locularis;. valvis CSSS (4) Broterà Willd.= Cardopatum Juss. Brotera Spreng. = Navemburgia Willd. 86 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. medio septiferis; loculis 10-spermis; septis chartaceis in axem centralem connexis. — SEMINA glo- bosa subangulata, verruculosa, nigricantia, axi centrali biseriatim adfixa ; albumine carnoso; em- bryone centrali recto ; radiculà inferá cylindraceà , cotyledonibus foliaceis falciformibus bifidis. Crescit prope Saint-Louis, Gandiole et Four-à-Chaux. Frorer mensibus Septembre , Octobre , etc. ; iterùm Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette plante a les plus grands rapports avec le Brotera ovata Cavan. (Icon. 5, p. 19, t 433), ainsi que nous nous en sommes assurés par l'inspection de l'échantillon communiqué par Cavanilles lui-méme à M. De Jussieu. Elle en diffère seulement par ses tiges couvertes de feuilles plus rapprochées, plus petites, ovales ou rondes , jamais échancrées à la base , portées sur des pétioles plus courts ; par ses fleurs presque sessiles , solitaires ou trés-rarement géminées dans les aisselles des feuilles , et par sa capsule un peu plus petite. Le genre Brotera de Cavanilles avait été réuni par MM. Persoon et De Candolle au Pentapetes. Nous croyons néanmoins qu'il offre des caractères suffisans pour en être distingué. Son involucre et son calice sont persistans; les folioles de l'involucre sont tantót linéaires et n'occupent qu'un seul cóté de la fleur, tantót larges et cordiformes | de manière à embrasser la fleur entière ; les pétales sont très-courts et restent tordus au sommet méme aprés l'an- thèse, ce qui fait que la fleur ne s'épanouit pas dans la rigueur du mot; les pétales se rompent à la base aprés la fécondation et tombent par l'accroissement de la capsule. Au surplus le Brotera ne diffère pas du Pentapetes et des autres Dombéyacées , dans la structure du fruit et de la graine, ni dans la germination. Son port a quelque chose de particulier, et sous ce point de vue on ne peut le comparer au Pentapetes. BROTERA BRACTEOSA. Nos. (Tab. XVII. ) B. caule fruticoso , ramosissimo , divaricato ; foliis rotundis aut ovatis ; apice obtusis serrato-cre- _ natis , utrinque velutinis , petiolatis ; floribus axillaribus pedunculatis geminatis ; involucello triphyllo amplexifloro ; foliolis latis cordato-reniformibus; staminibus 10; capsulà brevi, globosà, villosissima. Raprx lignosa, perpendicularis.—Cautis fruticosus, circiter 1 */, pedem altus, ramosissimus , divan- catus ; ramis teretibus apice subcompressis , velutinis , albidis. — Forra numerosa valdè approximata, alterna, breviter petiolata, subrotunda aut ovata , apice obtusa, serrato-crenata , utrinque velutina.— Frores axillares et terminales, pedunculati; pedunculis bifloris.—InvoLuceLLuM persistens, 3-phyllum, amplexiflorum ; foliolis cordato-reniformibus per æstivationem valvatis , basi coalitis , velutinis , post anthesin accrescentibus, reticulato-venosis , subglabris.—Caryx 5-sepalus , persistens; sepalis angustis lanceolatis concavis, basi coalitis, velutinis.—PzrrArA 5 ovato-elliptica, subconcava , insequilatera, per æstivationem imóque post anthesin apice contorta, basi solubilia, calycem ferð zquantia , cum sepalis alternantia.—STAMINA 10, petalis breviora, basi in urceolum monadelpha , ungue petalorum affixa, 5 fertilia cum 5 sterilibus alternantia ; filamentis sterilibus majoribus compressis ligulæformibus ; fila- mentis fertilibus complanatis; antheris adnatis bilocularibus rimå laterali longitudinaliter dehiscen- tibus. —Ovarrum globosum 5-sulcatum setosum albidum. — STYLUS 1 teres; stigmatibus 5 sublinea- ribus contortis, reflexis , atro-purpureis. — Ca»svra globosa sub-5-angulata, setosa albida, 5-valvis, 5-locularis; valvis chartaceis medio septiferis; loculis 3-spermis. — Semina globosa, angulata, rufes- centia aut nigrescentia , funiculo complanato brevi; albumine carnoso ; embryone recto ; radiculà cy- lindraceà ; cotyledonibus foliaceis viridibus complanatis bifidis. | Crescrr in sabulosis siccis Gandiole, Four-à-Chaux ad flumen Senegal in regno Walo, et prope N'Galele in regno Cayor. | | Foret à mense Decembre ad Martium. TILIACEÆ. 87 OBSERVATIONS. Cette espèce est très-remarquable par son involucre qui, au lieu d’être unilatéral et composé de trois folioles linéaires , comme dans la précédente espèce , embrasse au contraire la fleur entière, et se com- pose de trois folioles larges, réniformes , soudées par la base, et qui prennent un grand accroissement après la flo- raison. Cette organisation ne nous a pas semble suffisante pour motiver l'établissement d'un genre nouveau, car le reste de la fleur est absolument semblable dans les deux plantes, et d’ailleurs elles ont un port si analogue qu’on les confondrait au premier coup-d'œil. Explication de la planche XVII. — a. Involucelle bractéiforme grossi. — b. Un pétale portant une étamine fertile et un filet liguliforme stérile , le tout fort grossi.— c. Le fruit revêtu du calice persistant. — d. Le fruit isolé et grossi. — e. Une graine grossie. — f. Embryon détaché avec les cotylédons repliés. — g. L'embryon avec les cotylédons déployés. GUILLEMIN er PERROTTET. TILIACEÆ. CORCHORUS. Linn. DC. Calyx 5-sepalus , deciduus, æstivatione valvatus. Corolla 5-petala; petalis basi unguicu- latis simplicibus nudis. Stamina 10-15 aut plura, libera; antheris introrsis bilocularibus didymis. Discus annularis hypogynus staminum filamenta circumcingens. Ovarium 2-5- loculare, ovulis numerosis angulo interno affixis. Stylus brevis; stigma 2-5-fidum aut obsoletè lobatum. Capsula sepiùs linearis, aut angulata, aut subrotunda, 2-6-locularis , 2-6-valvis, apice attenuata simplex , aut in cornua 2-4 simplicia aut bifida, divaricata divisa; valvis medio septiferis. Semina sæpius, mutuà pressione, polyedra. Epispermium subcrus- taceum. Embryo axilis rectus in endospermio carnoso. Herbz aut suffrutices in regionibus utriusque orbis intratropicalibus crescentes; folia alterna, simplicia, serrata; flores flavi axillares. I. CORETOIDES. DC. Capsule siliquaeformes , 5-6-valves , 3-6-loculares, apice non: in cornua desinentes. CORCHORUS OLITORIUS. C. folüs oblongo-lanceolatis acutis, inæqualiter serratis , serraturis infimis longè setaceis ; flo- * 88 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ribus axillaribus solitariis ; capsulis teretibus subangulatis ; acuminatis glabris, 5-locularihus ; 5-valvis. Nob. Corchorus olitorius L. Sp. 746. Lamk. Ill. t. 478, f. 1. Crescrr culta in hortis Gambia prope Albredam , et in regione superiore fluminis Senegal in regno Walo. È Fronrr à mense Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Les Nègres emploient les feuilles de cette plante, qui est trés-émolliente , dans leur couscous, aliment dont on a déjà parlé à l'article Baobab. Elles remplacent les feuilles de cet arbre dont on a fait connaitre les usages et qui , de méme que les Corchorus et toutes les plantes émollientes en général, sont connues sous le nom vulgaire d' Alo, | CORCHORUS TRILOCULARIS. - | C. folis oblongo-lanceolatis , dentato-serratis , preesertim subtüs pubentibus; floribus axillaribus 2-3, capsulis gracilibus longis subtriquetris , acutis , scabris , 3-locularibus , 3-valvis. Nob. Corchorus trilocularis Linn. Lamk. 77. DC. Prodr. 1, p. 504. Corchorus æstuans Forsk. Desc. 101. ( non L. ) Cavris herbaceus 3-4-pedalis erectus, teres, ramosus pilosus. — Forza alterna parvula, breviter petiolata oblongo-lanceolata, acutiuscula, dentato-serrata præsertim subtùs pubentia ; petiolo brevi tereti, pubenti. —SripuLz bine subulatæ , lineares, pilosiuscule.—Frores lutei, parvuli, axillares, pedicellati, et ( fructibus maturis) spicam longam, gracilem , in summis ramis efformantes.—Carxx 5- sepalus; sepalis oblongo-lanceolatis acutis, patentibus, deciduis, externè pubentibus , mternè glabris. — Corona 5-petala; petalis obovalibus obtusis , longitudine sepalorum, basi unguiculatis , nudis. — | STAMINA numerosa ( circiter 20 ) intra discum annularem integrum, carnosum, inserta, filamentis capillaribus liberis, longitudine petalorum ; antheris subcordato-didymis emarginatis, dorso affixis, bilocularibus, rimá longitudinali dehiscentibus. —Ovarrum sessile ovoideo-oblongum, pilosum, apice obtusum, suturis tribus longitudinalibus notatum, 3-loculare; loculis multiovulatis , ovulis numerosis; angulo interno insertis. —SryLus teres glaber, ovario tripló brevior. —STIGMA terminale obtusum, subintegrum , glandulare. — Carsura biuncialis, stricta, gracilis, triquetra , piloso-scaberula , apice acuta, trivalvis, valvis linearibus medio septiferis. — SEMINA minuta , mutuá pressione polyedra, apice basique truncata. ^ : Crescir in locis siccis argillosis prope Rufisk, ad Promontorium- Viride. Martio fructus maturescit. OBSERVATIONS. Cette grande et belle espèce est facile à distinguer à ses capsules linéaires, tres-longues, nombreuses, dressées , s'ouvrant en trois valves, qui sont scabres sur leur face externe. De méme que la plupart | des autres espèces du même genre, elle contient une très-grande quantité de mucilage, et peut être employée en médecine, à cause de ses propriétés émollientes. TILIACEÆ. 89 CORCHORUS BRACHYCARPOS. Nos. C. foliis lineari-lanceolatis parvulis, subglabris , dentato-serratis ; floribus 2-3 axillaribus ; capsulis brevibus acuminatis , obsoletè triquetris , subpubentibus, 3-locularibus, 3-valvis. Nob. Raprx annua, perpendicularis, gracilis. — Cavrrs erectus aut subprostratus , ramosus , teres, 1-2- pedalis , glaber. — Forra alterna parvula, breviter petiolata , lineari-lanceolata subglabra, serrata, acuta, uncialia, 3-4 lineas lata. — Srrpur.æ bine lanceolate, subulatæ ; petiolo 2-3 lineas longo , pu~ benti. — Frores minimi lutei, 1-2-4 in axillis foliorum , breviter pedunculati. — Carxx 5-sepalus , æstivatione valvatus; sepalis obovali-oblongis apice acuminatis, extùs puberulis, internè subnerviis. —Cororra petala 5, calyce paulò longiora , obovalia, obtusa basi attenuata et in unguem nudum desi- nentia. —STAMINA 10, petalis breviora; filamentis planiusculis; antheris orbiculatis didymis, dorso affixis introrsis , bilocularibus , rimá longitudinali dehiscentibus.— Discus annularis nullus.—Ovanrum sessile, subtriquetrum, 3-loculare, loculis multiovulatis, apice in stylum brevem, teretem, desinens. —Sricma trifidum, lobis acutis, brevibus. — CarsuzÆ numerose , in axillis foliorum 2-4 congestæ et in summitate ramificationum spicam longissimam interruptam efformantes , obsoleté triquetræ apice acute, 5-6 lineas longæ, vix pubentes, 3-valves; valvis apice acuminatis, medio septiferis. — SEMINA subpyramidato-triquetra , brunnea. — Ewsryo axilis in endospermio carnoso, erectus; radicula teres obtusa , longitudine cotyledonum; cotyledones foliaceæ, plane, lato-cordatæ, subobtusæ. Crescrr in ripis fluminis Senegal et in regione Walo frequens. FLorer mensibus Septembre , Octobre , Novembre , etc. OBSERVATIONS. Cette espèce est bien certainement nouvelle et ne peut être confondue avec aucune des autres qui appartiennent à la méme section. Ses feuilles étroites et linéaires, mais surtout ses capsules courtes et trés-nom- breuses, la distinguent facilement. Elle ne nous a constamment présenté que dix étamines , et nous n'avons pu apercevoir aucune trace du disque charnu qui environne la base des étamines et qui est si évident dans l'espèce précédente. II. CERATOCORETA. DC. Capsule elongate, angulatæ, apice in cornua 5-5 divergentia desinentes. CORCHORUS TRIDENS. C. foliis longé petiolatis oblongo-lanceolatis acutis aut inferioribus subobtusis , serratis, serraturis infimis in setulà productis , basi abrupte desinentibus, glabris; floribus axillaribus 2-3; capsulis linea- ribus gracilibus obsolete angulatis , apice 3-4-cornigeris , 3-4-locularibus, 3-4-valvis. Nob. | Corchorus tridens L. Mant. 566. (excl. syn. Burm.) DC. Prodr. 1, p. 505. Pluken. t. 127, f: 4- ` RADIX annua, perpendicularis, ramosa.— Cauris erectus teres, ramosus , subpilosus 1-2-pedalis.— Forn alterna petiolata, angusto-lanceolata , acuta, rariús inferiora obtusa, basi abrupté desinentia , arguté serrata, dente infimo hinc et illinc in setulà longa desinenti , glabra, 2-4 pollices f on 90 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. lineas lata; petiolo gracili semunciali piloso. — Sripuzæ bine lineares subulatæ. — Frores minimi lutei 2-3 subpedicellati, in axillis foliorum fasciculati, pedunculo brevissimo apice 2-3-floro.— Carys 5-sepalus, æstivatione valvatus ; sepalis obovalibus , oblongis, apice acuminatis. — Conoruz petala 5, calyce pauló longiora , oblonga, obtusa , basi sensim in unguem simplicem nudum attenuata.—STAMINA 10 corollà breviora; filamentis glabris planis 1-nerviis; antheris introrsis, suborbiculato-didymis dorso affixis, bilocularibus, loculis rimà longitudinali dehiscentibus.— Discus annularis basin staminum cingens , vix prominulus. — Ovarium sessile oblongum , glabrum , subtriquetrum, 3-4-loculare, apice abrupté desinens in stylum teretem brevem, stigmate trilobo terminatum. — Carsura gracilis uncia- lis et ultra, obsoletè trigona, glabra, apice tri-quadri-furcato terminata, 3-4-locularis > 3-4-valvis; valvis linearibus glabris medio septiferis. — Semina numerosa minima polyedra , apice basique truncata. : Crescrr in Senegambiæ locis siccis, in regione Walo. Fronrr cum precedente. OBSERVATIONS. Le Corchorus tridens varie dans le nombre de ses parties. Ainsi sa capsule est généralement à trois loges , à trois valves et à trois cornes; mais il arrive aussi que sur les mêmes échantillons on trouve des capsu- les à quatre loges et à quatre valves. Cette espèce ressemble assez au Corchorus trilocularis ; mais outre que ce dernier a ses capsules terminées à leur sommet par une pointe simple, il a ses valves scabres, caractére qui manque dans le Corchorus tridens. De plus , ses feuilles sont plus petites et n'offrent jamais les deux dents sétacées qui exis- tent à la base de celles du Corchorus tridens. CORCHORUS ACUTANGULUS. C. foliis ovali-oblongis, basi subcordatis, serratis; serraturis infimis setaceis; floribus axillaribus 2-3; capsulis brevibus , apice tricornis, 3-valvis ; valvis lateribus membranaceis , 2-alatis. Nob. Corchorus acutangulus Lamk. Dict. 2, p. 104. Pluken. t. 44, f. 1. DC. Prodr. 1 , p. 505. Raprx annua, perpendicularis , ramosa.—Cavuis erectus teres, bipedalis, ramosus , pilosus.—Fouta alterna longiusculé petiolata, ovali-acuta, aut oblonga, basi abrupté desinentia, aut subcordata, den- tato-serrata , dente infimo hinc et illinc in setulá longa producto , 3-5-nervia , pilosiuscula , nervis basi- laribus ramosis, pilosiusculis; 3 pollices longa, et semi ad 2 poll. lata, petiolo unciali et ultrà, piloso. . —SmIPVLx bine lanceolato-subulatæ , acutissimæ, pilosæ, — Frons 2-3-axillares , brevissimé pedun- culati. — Carxx pentasepalus; sepalis oblongis caducis, apice acuminatis. — Conorum petela 5, calyce pauld longiora , oblonga, obtusa, basi unguiculata, subciliata. — STAMINA circiter 15, petalis breviora: filamentis subulato-planiusculis glabris ; antheris orbiculato-didymis.—Drscus annularis pro- minulus, integer, carnosus. — Ovanruw sessile oblongum, obsoleté 4-3-angulare , 4-3-loculare, abrupté desinens in stylum gracilem simplicem , feré longitudine ovarii. — STIGMA subquadrilobum. —Carsura oblonga, apice tricornis, angulis sæpiùs 6 membranaceis, longitudinalibus, prominulis notata, 3-locularis, 3-valvis; valvis glabris medio planis, margine membranaceis, facie interpá septiferis, apice in cornu recurvo-bifido desinentibus,—SEMINA minuta , numerosa, polyedra , apice basique truncata. | Creserr in Senegambiæ regione Walo. FLoresar Decembre. TILIACEÆ. T OBSERVATIONS. Jusqu'à présent cette espèce n'avait été trouvée que dans les Indes-Orientales et à Saint- Domingue. Nos échantillons proviennent du pays de Walo. Les six ailes membraneuses qui règnent sur la capsule de cette espèce , ses feuilles larges et ovales, ne permettent pas de la confondre avec aucune autre. Elle forme avec la précédente ( C. (ridens ) la troisième section établie dans ce genre par le professeur De Candolle. TRIUMFETTA, Linn. Juss. DC. Calyx 5-sepalus; sepalis lineari-oblongis, apice seepiùs cucullato extrorsum cuspidatis, deciduis. Corolla 5-petala; petalis cum sepalis alternantibus, vix longioribus obovali-ob- longis obtusis subspatulatis, basi longè unguiculatis ciliatis, circa gynophorum brevissi- mum apice urceolo marginali ciliato, rarissimé nullo coronatum , externé 5-glandulare in- sertis; glandulis petalis oppositis vix prominulis. Stamina 5, 10-50 longitudine petalorum, libera; antheris subdidymis introrsis medio dorso affixis, bilocularibus, rimá longitudinali dehiscentibus. Ovarium subglobosum aculeatum gynophoro insidens, 2-5-loculare, loculis 2-ovulatis, angulo interno superpositis pendulinis. Stylus simplex. Stigma 2-5-dentatum, dentibus acutis subulatis. Fructus echinatus, echinis apice uncinatis, 1-5-locularis, loculis 1-2-spermis, sæpiùs 3-5-valvis aut indehiscens; valvis medio septiferis et semina bina septo separata efferentibus. Semina irregulariter ovoidea. Embryo axilis in endospermio carnoso homotropus. ZA Frutices aut herbæ nimiùm polymorphæ et distinctione specifica difficillime ; folia alterna simplicia aut lobata, serrata; flores parvuli lutei, axillares aut varið racemosi. $ L FRUCTU DEHISCENTE; URCEOLO MARGINALI CILIATO. TRIUMFETTA CORDIFOLIA. Nos. (Tab. XVIII.) T. foliis cordiformibus acuminatis serratis, presertim subtüs pilis stellatis pubescentibus; fructu sphærico glabro , echinato , echinis uncinatis, 4-loculari, 4-valvi. Nob. ÅRBUSCULA 12-15 pedes alta; ramosa ; ramis teretibus, summis velutinis. — Fora alterna, longè pe= tiolata cordato-acuminata acutissima , serrata, 5-nervia, scaberula , pubentia , pilis stellatis, sparsis In nervis illorumque ramificationibus , numerosioribus, 3-4 uncias longa , 2 uncias lata; petiolo biunciali, semitereti , piloso, pilis stellatis.— Srevr.e bine lineares acute, pilosæ , deciduae. — Frores in axillis foliorum supremorum aggregati, pedunculati et racemum terminalem subthyrsoideum efformantes. —PepiceLLI in racemo semiverticillati, seepiús terni, versüs apicem articulati et infrà hanc articulatio- nem bracteis 3-4 lanceolatis acutis verticillatis cincti. — Carxx 5-sepalus; sepalis in æstivatione sub- valvatis apice apiculatis , oblongis sublinearibus acutis, tomentosis. — Perara 5 sepalis alternantia , oblonga, subspatulata , basi longé angustata , unguiculata, ciliata, venosa, sepalis paulo longiora.— UnceoLus petaloideus , brevis, margine integro ciliato genitalia cingens , gymophorò brevi contmaus, 92 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. externë 5-glandulosus, glandulis suborbiculatis, latioribus vix prominulis petalis oppositis. —STAMINA circiter 25, longitudine calycis, filamentis distinctis capillaribus subulatis, glanduloso-scaberulis; antheris introrsis, medio dorso affixis, subdidymis, apice basique emarginatis , bilocularibus , rimá longitudinali dehiscentibus. — Ovarrum basi brevissimé stipitatum , globosum , extús echinatum , 4-lo- culare; loculis biovulatis; ovulis angulo interno superpositis. — StyLus teres longitudine staminum, glaber, apice 4-dentatus.— Ca»sura globosa pisiformis, echinata glabra; aculeis rigidis, basi in- crassatis, apice uncimatis ; 4-locularis ; loculis sæpiüs dispermis, 4-valvibus ; valvis medio septiferis, et indè semina septo separata.—Semen ovoideum , diversé compressum , apice basique subacutum , facie interna medio affixum. — ErispEermium duplex, exterius tenui-membranaceum. — Ewmsryo in endosper- ` mio carnoso inclusus. — RapicuLa teres obtusa supera; cotyledones plan: , anguste , obtuse. Crescit in palmarum sylvis Capitis- Viridis. Frorer Januario ad Aprilem. OBSERVATIONS. Cette espèce est nouvelle, et se rapproche du Triumfetta glandulosa Lamk. ; mais elle en diffère par ses feuilles toujours échancrées en cœur à leur base, et par ses fruits qui ne sont jamais velus. Du reste, notre espéce présente , comme la plupart des autres espéces de ce genre, beaucoup de variations, sinon dans la figure des feuilles qui sont constamment cordiformes et acuminées, du moins dans leur pubescence. Ainsi tantót les poils , qui sont constamment étoilés , sont peu nombreux et assez rares aux deux faces de la feuille; tantót , au contraire , ils sont tellement rapprochés à la surface inférieure que ces feuilles sont tout-à-fait tomenteuses. Explication de la planche XVIII. — a. Bouton de fleur avec son petit involucre. — b. Fleur épanouie. —c. La méme après avoir enlevé les enveloppes florales.—d. Pistil.—e. Le fruit. — f. Coupe longitudinale du méme. — 8. Une graine. — h. La méme coupée longitudinalement. Tous ces détails sont grossis. TRIUMFETTA LONGISETA. Nos. T. foliis obovalibus acuminatis, basi rotundatis , apice seepiùs subtrilobis serratis , preesertim subtùs, pilis stellatis, pubescentibus; fructu spharico glabro, echinato, echinis uncinatis, 6-loculari, 6- valvi. Nob. _ : à | Frurex sarmentosus 15 pedes et ultrà altus, ramosissimus ; ramis teretibus , supremis junioribus villosis. — Forra alterna longè petiolata, obovali-acuminata , aut versüs apicem triloba, æqualiter serrata, 5-nervia, basi rotundata, nec cordata » praesertim subtüs pilosiuscula , pilis stellatis , 3-5 uncias longa, 2-3 uncias lata; petiolo 2-3 unciali teretiusculo , piloso. —Sriputz bine lineares, acute; pilose, decidue. — Frores racemosi; racemo terminali elongato , subsimplici. — Fructus sphæricus ; Pisiformis echinatus, glaber, echinis longissimis tenuibus , rigidiusculis, glabris, apice uncinatis ; 6-locularis; loculis 2-spermis ; 6-valvis, valvis medio septiferis. = Crescrr in palmarum sylvis paludosis Capitis-Viridis. Foret cum precedente. ice OBSERVATIONS. 11 existe une trés-grande analogie entre cette espèce et la précédente ( Triumfetta cordi- Jolia Nob. ); cependant elles sont bien distinctes l'une de l'autre. Ainsi le Triumfetta longiseta n'a jamais les feuilles échancrées en cœur à sa base, ce qui a constamment lieu dans l'autre espèce ; ses feuilles sont quelquefois parta- = ^ TILIACEÆ. 93 gées vers leur sommet en trois lobes, ce qui ne s’est jamais présenté à mon observation dans le Triumfetta cordi- folia ; le fruit est constamment à six loges et à six valves au lieu de quatre, et les épines dont le fruit est hérissé sont beaucoup plus longues et plus gréles, Tous les échantillons de cette espèce que j'ai pu examiner étaient en fruit. TRIUMFETTA TRILOCULARIS. T. herbacea , foliis breviter petiolatis elliptico-acutis aut obovali-trilobis , ineequaliter serratis, par- vulis , superné pilosiusculis , inferné sæpiüs , praesertim in junioribus, albido-tomentosis , pilis stellatis ; fructu sphærico lanuginoso , echinato; echinis brevibus uncinatis; 3-loculari , 3-valvi? Nob. Triumfetta trilocularis Roxb. ez Hornem. Suppl. 140. PraxrA herbacea annua. — Cavris erectus simplex aut ramosus, teres, bipedalis et ultra, pilosus verrucosusque. — Forra alterna, petiolata, elliptico-acuta , aut obovalia , triloba, lobis acutis , ine- qualiter serrata, basi sensim attenuata aut rotundata, trinervia, nervis ramosis, 1 unciam aut vix ultrà longa , superné pilosiuscula ; inferné seepiús albido-tomentosa, pilis stellatis ; petiolo unguiculari semitereti superné subcanaliculato , piloso. — SriPur minime subulatæ, pilose , caducæ. — FLORES axillares breviter pedicellati et in supremà caulis parte spicam laxam interruptam efformantes. — Cororta 5-petala; petalis erectiusculis, calyce paulò brevioribus oblongo-linearibus obtusis , basi in unguem ciliatum attenuatis. — SrAwrNA circiter 12 longitudine petalorum ; filamenta subulata, planius- cula; antheræ subdidyme introrsæ ; gynophorum breve, externè 5-glandulare; glandulis vix promi- nulis, petalis oppositis , urceolo marginali integro laxo, ciliato terminatum. — Ovarium globosum sessile, echinatum, 3-loculare, loculis 2-ovulatis. — SryLus gracilis teres longitudine staminum ; stigma terminale trifidum. — Frucrus globosus, villosissimus echinatusque, echinis brevibus apice glabro uncinatis, basi villosis; 3-locularis , loculis dispermis ; nunquam dehiscentem vidi. Crescir in Senegambià , ad Albredam; Joal , non procul à fluvio Gambiæ et in Casamancia. -Fronzr Martio et Aprili. OBSERVATIONS. C'est avec quelque doute que nous rapportons cette espèce au Triumfetta trilocularis de Roxburgh, qui ne nous est absolument connu que par la phrase qu’en a donnée le professeur Hornmann et que cite M. De Candolle. Cette phrase en effet s'accorde parfaitement avec notre plante pour la figure des feuilles et le nombre des loges des fruits. Notre espèce a aussi de grands rapports avec les 7 riumfetta rotundifolia de La- marck, et Triumfetta suborbiculata de De Candolle ; mais cependant elle nous a paru distincte de l'une et de l'autre | par ses feuilles trilobées et non entières, et d’ailleurs elle est annuelle, tandis que les deux précédentes sont don- nées comme vivaces. Cette espèce présente aussi de très-grandes variétés. Ainsi elle est quelquefois presque glabre; d'autres fois les feuilles sont également tomenteuses à l'une et l'autre face. = $ IL FrRUCTU INDEHISCENTE; URCEOLO NULLO. ÅN GENUS! TRIUMFETTA PENTANDRA. Nos. (Tab XIX.) .- T. herbacea; foliis longè petiolatis , basi rotundatis, usque ad medium trilobis, lobis acutis, mæ- qualiter. dentatis utrinque pilosiusculis , pilis stellatis ; floribus subracemosis pentandris ; fructu ob- longo, aculeato , 1-2-loculari , loculis 1-2-spermis, indehiscente. Nob. . 94 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Cauzis herbaceus, bipedalis, teres, ramosus, pilosus.—Fozra alterna, inferiora longissime petiolata, basi rotundata , apice ferð usque ad medium trilobata , lobis acutis inaequaliter dentata , 3-5 nervia, mollia utrinque pilosiuscula , pilis in nervis tantúm illorumque ramificationibus stellatis ; petiolo tereti, piloso. — Srmwuræ bine lineares acute , pilosæ. — Frores ad superiorem caulis partem subracemosi, racemo brevi folioso, elongatione caulis, cim fructus floribus successerunt, elongato , laxo, inter- rupto.— Frores sæpiùs terni subpedicellati glomerulati, bracteis 3-5, lineari-lanceolatis, floribus paulo brevioribus cincti; pedunculo communi brevissimo , uti bracteis , piloso. — Caryx 5-sepalus , sepalis subpatulis lanceolatis, apice subacuto saccatis, extrorsùm apiculatis, pilosis.— Conorra pentapetala, ferð calycis longitudine ; petalis obovali-oblongis , obtusis spatulatis, basi longiùs angustatis , subci- liatis.—Sramina 5, petalis subbreviora; filamentis subulatis planiusculis glabris; antheris subdidymis medio dorso affixis bilocularibus , rimà longitudinali dehiscentibus.—Ovanruw ovoideum, aculeatum, gynophoro brevissimo tereti, impositum ; glandulæ 5 gynophoro adnatæ, transversim latiores, vix prominulæ ; urceolus nullus; ovarium transversim sectum biloculare , ovulis in utroque loculo binis superpositis. — SryLus teres glaber longitudine staminum , apice stigmate bidentato terminatus. — Fructus ovoideo-oblongus parvus echinatus; echinis brevissimis uncinatis , pilosis, bi aut abortione unilocularis ; loculis bi aut monospermis , indehiscens. — Semina forma numeroque varia , ovoideo- oblonga.—Ixrecumexrum duplex, exterius subcrustaceum, brunneum ; interius pellucidum.— Exsnyo inversus , axilis in endospermio carnoso ; radicula teres obtusa; cotyledones plane, late, obtuse, radiculà longiores. . : | Crescit in planitie circa Richard-Tol, in regione Walo, et in regno Cayor. FLorET cum precedente. | : OBSERVATIONS. J'ai hésité quelque temps à faire de cette plante un genre nouveau; en effet, elle présente plusieurs caractères qui la distinguent des autres espèces du genre Triumfetta. Ainsi elle n'offre que cinq étamines, caractère qui n'existe dans aucune autre espèce de ce genre; elle ne m'a présenté aucune trace de l'urcéole mem- braneux et marginal qui couronne le gynophore dans toutes les autres 7'riumfetta. Le fruit n'est pas globuleux; il est alongé et reste indéhiscent ; mais du reste tous les autres caractères s'accordent tellement avec ceux des autres _ espèces du genre Triumfetta , que je Vai réunie à ce genre où elle forme une section à part. Les caractères ci-dessus énoncés suffisent pour distinguer notre espëce de toutes les autres du genre. Explication de la planche XIX. —a. Bouton de fleur grossi, —b. Fleur ouverte grossie. — c. Pistil grossi. — d. Le méme coupé transversalement. — e. Le fruit grossi. — f. Graine grossie coupée longitudinalement. — g- La méme coupée transversalement. | GREWIA. Juss. Calyx 5-sepalus, sepalis sæpè basi subcoalitis, intùs coloratis. Corolla 5-petala ; petalis angustis, basi unguiculatis glandulosis aut squammulà glandulosà acutis. Stamina circiter 20-30 hypogyna, libera. Ovarium breviter stipitatum, globosum, 8-loculare, lo- culis 1-ovulatis ; ovulo ascendenti. Stylus simplex. Stigma subquadrilobum. Drupa globosa; quadriloba aut didyma, 1-4-nuculata , nuculis osseis indehiscentibus , 1-2-locularibus ; TILIACE 4. 95 loculis 1-spermis. Semine ascendenti, basi apiculato. Embryo erectus in endospermio carnoso. | Arbores aut arbusculæ regionum utriusque orbis intratropicarum incole; foliis alternis dentatis stipulatis; floribus szepits axillaribus. GREWIA CORYLIFOLIA. Nos. (Tab. XX.) G. foliis orbicularibus obtusissimis basi cordatis inæqualiter serratis , praesertim subtús ferrugineo- tomentosis, pilis simplicibus, 5-nerviis; nervis ramosis , nervillis subparallelis approximatis; floribus ferð sessilibus glomerulatis in spicà dispositis ; petalis brevissimis; fructibus subgloboso-depressis hir- tis, crustaceis, 4-pyrenis. Nob. ARBUSCULA ramosa, rugosa, 8-10 pedes alta. — Ramı teretes ferrugineo-tomentosi. — Fora alterna petiolata , suborbicularia, basi cordata, obtusa, inæqualiter dentata, dentibus scepiüs penicillo pilorum terminatis, praesertim subtùs ferrugineo-tomentosa, nervosa; nervis sæpiùs 5, basilaribus, ramosis, et ex illorum ramificationibus oriuntur nervilli transversi approximati, subparalleli, intrà quos bullitur pagina folii; petiolo 1-2-unciali, tomentoso , subtereti.—STIPULÆ bine opposite, citd decidu:e, ovali-ellipticze , acute, extús sericeze. — Frores in ramillis junioribus glomerulati, quasi in spicà brevi dispositi, breviter pedunculati, basi squamá ovali-acutà, concavà, caducà, extùs sericeà stipati. — Caryx profundè 5-partitus, laciniis linearibus angustis acutis, interné coloratis , glabris , externé fer- rugineo-hirtis , persistentibus. — ConorrA 5-petala; petalis calyce multò brevioribus, oblongis, obtusis emarginatis longé, unguiculatis, ungue feré longitudine lamina petaline, subangustiori, sub- stantià crassiori, et facie internà subglandulosa, glabra, concavà, externè pilosa. — STAMINA numerosa circiter 20-25, calyce breviora sed petalis longiora; filamentis capillaribus erectiusculis, glabris, libe- ris, distinctis; antheris subdidymo-cordatis , bilocularibus ; insertio staminum et corolla apice stipitis ovarium elevantis fit.—Ovarrum liberum simplex, stipulatum, stipite brevi tereti, glabro, oblongum, sericeo-hispidum, pilis densis rigidiusculis. —STyLUS teres, stigmate 4-lobo terminatus; transverse sectum ovarium reperitur 8-loculare; loculis uniovulatis? ovulo lateraliter affixo , ascendenti. ess Fructus cerasi magnitudine globoso-depressus, drupaceus, calyce persistenti cinctus, hirtus, externè et internè (in sicco) subcrustaceus, fragilis , carnoso-fibrosus, nuculas seepiús quatuor irregulares, varié compressas , osseo-duras , indehiscentes, externè sublacunosas, sæpiùs biloculares , rarius abortu uniloculares, loculis monospermis. — SEMEN ascendens , brevissimo podospermio suffultum, compres- sum , apice latiori obtusissimum , basi infrà locum insertionis apiculatum ; raphe laterali à basi ad apicem prominulá; chalazà lata orbiculari nigrá; integumentum duplex; exterius subcoriaceum , interius membranaceum. — Embryo erectus, in endospermio carnoso; radicula teres, breviuscula, obtusa; cotyledones plana, obtuse subcarnose. prs Caeserr in saxosis et arenosis regionis Walo , prope pagum Nié et ad Promontorium-Viride. —— Froresat Octobre. | | OBSERVATIONS. Cette espèce, l’une des plus belles de ce genre, est bien certainement nouvelle. pe at Caractères elle appartient à la première des sections établies par M. De Jussieu dans sa Monographie, mais elle es 96 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. parfaitement distincte de toutes les espèces qui y ont été rapportées. Elle est actuellement vivante dans les serres ` du Muséum d'Histoire naturelle, provenant de graines rapportées par M. Perrottet. Explication de la planche XX. —a. Etamines et pistil grossis. —b. Pistil coupé longitudinalement.—c. Pétale vu par la face interne. — d. Fruit coupé longitudinalement. —e. Un des nucules. — f. Le méme coupé transver- salement. — g. La graine grossie. — h. La méme coupée longitudinalement. GREWIA GUAZUMÆFOLIA. G. foliis ovalibus acuminatis, basi subcordatis, præsertim subtús pubentibus, pilis simplicibus ser- ratis ; pedunculis axillaribus apice 1-3-floris; floribus pedicellatis ; fructu globoso cerasiformi carnoso 4-nuculato ; nuculis 1-3-locularibus. Nob. Grewia guazumæfolia Juss. An. Mus. p. 89, t. 48, f. 3. Crescit in montosis saxosis regni Galam prope Bakel. Fructus maturescit Septembre. OBSERVATIONS. Le Grewia guazuma folia n'avait encore été signalé que dans l'Inde. Nos échantillons, recueillis dans le royaume de Galam , nous ont paru tout-à-fait identiques avec ceux de Java. GREWIA BICOLOR. G. foliis ovali-oblongis acutis, tenuissimé serratis parvulis, suprà glabris, subtüs cinereo-tomen- tosis; pedunculo axillari, longiusculo , apice 2-3-floro; fructu profundè didymo 2-pyreno; pyrenis 4- locularibus. Nob. Grewia bicolor Juss. loc. cit. ARBUSCULA 10-12 pedes alta , ramosissima , ramis virgatis flexibilibus. — Forn alterna approximata , breviter petiolata , ovali-lanceolata , acuta , tenuissimé serrata , basi abrupté desinentia , suprà glabra; viridia, subtús cinereo-tomentosa , trinervia ; nervis lateralibus simplicibus , medio ramificationes late- rales emittenti ; petiolo hirto 2 lineas longo, subtereti. — FLores 2-3 pedicellati; pedunculo axillar1, basi simplici apice bi-trifurcato; pedicellis longitudine pedunculi , hirtisque. — Carxx 5-sepalus, sepalis oblongis , sublinearibus , acutiusculis obsoleté 3-nerviis, tenuibus , petaloideis , externé tomen- tosis. — Conorra 5-petala calyce brevior; petalis erectiusculis oblongis obtusis, basi unguiculatis , ungue incrasato , glanduloso brevissimo. — STAMINA circiter 2o , corollæ longitudine ; filamentis capil- laribus distinctis; antheris subrotundis didymis, dorso affixis, apice basique emarginatis, bilocularibus. — Ovarium globosum, hirtum , medio depressum , subdidymum. — SryLus teres in depressione con trali ovarii insertur , glaber. — Frucrus profundissimè didymus , quasi è duobus carpellis , divaricatis, basi tantùm coalitis ovoideo-pisiformibus tomentellis constans. In utroque carpello fibroso-carnoso adest nux parva ossea 4-locularis ; loculis monospermis indehiscentibus. i ` Crescrr in regione Walo, in Senegalià. . Frorer mensibus Octobre et Novembre.. ` TILIACEÆ. 97 OBSERVATIONS. Cette jolie petite espèce n’a jusqu’à présent été observée qu’au Sénégal, où elle est assez commune. Elle présente un caractère remarquable, c’est que son fruit est profondément didyme et comme composé de deux carpelles contenant chacun un petit noyau à quatre loges monospermes; chacun de ces noyaux résulte évidemment de la soudure de deux nucules qui, dans toutes les autres espèces de ce genre, sont simple- ment à deux loges. GREWIA CARPINIFOLIA. G. foliis obovali-oblongis apice acuminatis, basi subcordatis, arguté serratis, asperis , praesertim subtùs tomentosis , pilis stellatis; pedunculo brevissimo axillari apice 3-floro; fructu globoso, didymo , aut 3-4-lobo ; lobis subrotundis; monopyrenis. Nob. ` Grewia carpinifolia Juss. l. c. p. 91, t. 51, f. 1. ARBUSCULA ramosissima , dumosa , 8-12 pedes alta, ramis patulis , ramulis ferrugineo-hirtis , tereti- bus.—FoLn alterna brevissimé petiolata, obovali-oblonga, subelliptica, acuminata, basi abruptè desi- nentia, arguté et inzequaliter serrata, hirta, scaberula, pilis stellatis, suprà quasi ferruginea , subtüs pallidiora, duas uncias longa, dimidió lata, penninervia; petiolo 1-2 lineas longo , teretiusculo , hirto. —STIPULE bine, lineares subulatæ, deciduze.— Frores pedicellati, in glomerulos seu sertulos 2-3-floros pedunculatos, seepiús binos, axillares dispositi; singulo flori adest bractea, oblongo-acuta, hirta, longitudine pedicelli aut subbrevior. — CaLyx 5-partitus laciniis semipatulis , oblongo-linearibus sub- spatulatis acutis, 5-nerviis, externé-hirtis, interné glabris subcoloratis. — Peraza 5 linearia obtusa, calyce paulisper breviora, basi unguiculata, incrassata, glandulosa concava, et hic pilis ciliata. — STAMINA numerosa, distincta, longitudine corollæ; filamentis capillaribus glabris, subulatis , erectius- culis. — Ovarrum oblongum summo stipite brevi tereti glabro insertum , villosissimum , in stylo tereti equidem villoso ; stigmate 4-lobo terminato desinens. — Fructus pisiformis simplex, didymus, 3-4- lobus ; lobis subrotundis et indè nuculas 1-2-3-4 includens. — Nucuræ irregulariter globose, ossee duræ, externè scrobiculatæ , indehiscentes, 1-2-loculares, loculis monospermis. — SEMEN formà structuraque Grewiæ corylifolice consimile. Crescrr in locis siccis regionis Walo et in Senegalia. Fronrr mensibus Februario Martioque. . OBSERVATIONS. Cette espèce, tout africaine, avait déjà été trouvée en Guinée et dans le royaume d’Oware. Flle croit aussi dans plusieurs points du Sénégal. | | GREWIA BETULÆFOLIA. G. folis suborbicularibus acuminatis, basi truncatis serratis, suprà glabris, subtüs tomentosis , pilis stellatis, 5-nerviis; pedunculo extraaxillari , 1-3-floro, floribus pedicellatis ; fructu ë carpellis 1-4 subdistinctis basi tantùm coadnatis, lævibus 1-pyrenis constanti. Nob. pd Grewia betulæfolia Juss. l. c. p. 92, t. 50, f. 1. > ARBUSCULA dumosa , ramosissima , 8-10 pedes alta ; ramis patulis. — Forra alterna, dian petio- 98 - FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. lata, orbiculari-acuminata, basi abruptë truncata, margine serrata, suprà glabra glauco-viridia , subtùs pubentia, pilis stellatis ; 5-nervia , nervis ramosis; petiolo tereti pubescenti , tereti. —STIPULÆ bine; subulatee, valdè caducæ.— Frores solitarii aut gemini. — PenuncuLus seepiús extraaxillaris basi simplex apice bifidus hirtus. — Carxcrs laciniæ lanceolate, sublineares acuta, externé pubescentes, internè glabre, obsoletè 5-nerviæ. — Peraza 5 sepalis subbreviora linearia acuta, basi squamulá truncata ciliata glandulosa , aucta. —STAMINA numerosa, longitudine petalorum. —Frucrus carpellis carnosis ovoideis glabris pisiformibus 1-4 constans ; in singulo carpello carnoso , nux ossea bilocula- ris , loculis 1-spermis. : Crescir frequens in Senegalia. FLorer Martio et Aprili. - OBSERVATIONS. Cette espèce est une des plus communes dans les diverses parties du Sénégal. Elle n'a encore été trouvée que dans cette région. A. RICHARD. ` TERNSTROEMIACE/E. Mme. DC. COCHLOSPERMUM. KuxrH. (NON Lacasca.) WITTELSBACHIA. Marrrus. Nov. gen. Bras. 1, p. 80. Calyx monosepalus, persistens , profundé 5-partitus, laciniis imbricatis. Corolla 5-petala, calyce longior, patens; petalis sessilibus latis æstivatione convolutis. Stamina hypogyna, numerosissima , petalis breviora; filamentis capillaribus liberis ; antheris oblongo-linearibus | basi affixis » Subarcuatis, bilocularibus et septulo transversali quasi subquadrilocularibus, versus apicem rimá poriformi unicà hiantibus. Ovarium liberum , ovoideum, sessile , unilo- culare; stylus unicus teres, stigmate parvo vix distincto terminatus ; trophospermiis 3-5 pa rietalibus, prominulis et quasi septa spuria efformantibus, margine interna ovulos plu- rimos gerentibus. Capsula ovoideo-oblonga , coriacea , unilocularis , 3-5-valvis; valvis medio dris 3 endocarpio, Sarcocarpio secedente, et in valvulis coriaceo-fragilibus diviso. mina reniformia lanugine densa obtecta. Epispermium duplex, exterius crassum co- ri =j 1 LE x . . pete !nterlus tenue; endospermium carnosum, embryonem subarcuatum includens; radicula brevis obtusa; cotyledones late, membranaceæ. : TERNSTROEMIACEZÆ. 99 Arbores , arbusculæ aut suffrutices, in utriusque orbis regionibus intratropicalibus cres- centes; folia alterna petiolata, stipulata , lobato-palmata ; flores magni lutei terminales. COCHLOSPERMUM TINCTORIUM. Nos. (Tab. XXL) B C. radice tuberosá , crassa; caule fruticoso » pedali; floribus luteis , 2-4 è radice, ante folia , pedun- culo palmari suffultis nascentibus; capsulis 3-valvis. Nob. Cochlospermum tinctorium Perrott. in Ann. mar. et colon. Janv. et févr. 1830. /absque descriptione.) SUFFRUTEX vix pedalis. — Raprx tuberosa, crassitie ferð capitis infantuli , irregularis , è quà surgunt caules plures vix pedales teretes superné foliosi. — Forza à me non visa ; sed secundúm clar. Perrottet, qui hanc stirpem in horto regio Senegalensi coluit, longé petiolata , quinqueloba , lobis acutis serratis. —Fronzs lutei, amplitudine Hypericum calycinum æquantes, pedunculati, ex imà basi caulis, post de- foliationem nascentur.— Prpvxcurr 1-3 erecti , 5-6 uncias longi, subteretes griseo-tomentosi , squamis parvulis, distantibus semi amplexicaulibus onust , apici divisi ; 2-4 flores , ad basin singulæ divisionis, 3-4 squamæ longiores lanceolatæ , involucri instar reperiuntur. — Caryx 5-partitus, externè griseo- tomentosus ; laciniis ovalibus oblongis, acutis, duabus interioribus, marginibus incumbentibus. — Conorza 5-petala , patens , lutea, lineolis magis coloratis prorepentibus. — Peraza lata, oblonga, ses- silia , obtusa aut sæpiùs obcordato-emarginata , distincta. — Stamina numerosissima, in fundo calycis inserta, multiserialia ; filamentis capillaribus brevibus, distinctis; antheris oblongis basi aflixis, obsoleté tetragonis, apice acutis bilocularibus, subarcuatis, rimá unica, brevi, poriformi, communi, subapicillari, dehiscentibus. — Ovarium globosum, sessile, pubescens, apice abruptè in stylum sinuosum teretem, stigmate minimo obsoleté trilobo terminatum desinens; transversé sectum reperitur uniloculare, multi- ovulatum ; ovula trophospermiis tribus parietalibus , prominulis , margine interna incrassatis affixa. — Fructus : capsula oblonga, apice acuminata , basi attenuata et vestigiis calycis suffulta, viridis subto- mentella , feré biuncialis , unilocularis ; trivalvis, valvis medio placentiferis; placentis prominulis quasi dissepimentiformibus ; margine internà seminiferis ( imó tres aliæ valvulæ cum precedentibus alter- nantes, tenues et ab endocarpio solo efformate , fragiles, semitranslucidæ adsunt ). — Semixa reni- formia, uti Gossypium undique lanugine densa alba, setosà obtecta , medio adfixa; endospermium Carnosum , embryonem inversum arcuatum includens; radicula obtusa brevis superné tendens; coty- ledones planæ , tenues , obtuse, late. TIRES A E ` Cazscir in sabulosis sylvaticis regni Cayor juxta Niaral et N'Denout provincie N'Boro, ubi ab in- colis vulgó ZF ayar dicitur. a ee Frorer mensibus Februario et Martio. Le genre C ochlospermum, qui a pour type le Bombax Gossypium L., a été établi par notre savant ami M. le pro- fesseur Kunth ( Malvac. et Byttn. p. 6 , Synops. Plant. æquin. 3, p. 214). M. Martius ( Nov. gem Bm 1, p. 80) a adopté ce genre, mais il a changé ce nom en celui de Wettelsbachia, parce que Lagasca avait deja prope un Genre Cochlospermum pour quelques espèces de Salsola, genre qui n'a point été adopté: Le nom de Cochlospermum doit donc être conservé au genre dont nous nous occupons ici. e. : L'espéce dont nous venons de donner la description est bien certainement nouvelle, et présente des —— fort tranchés. Au lieu d’étre un grand arbre ou un arbrisseau , comme les autres espèces du meine Fak De un Petit arbuste , une sorte de plante vivace dont la racine, très-grosse et irrégulière, donne naissance à un pédon- E 100 | FLORA SENEGAMBL/E TENTAMEN. cule radical, haut de quatre à six pouces , simple inférieurement , portant à sa partie supérieure, légèrement rami- fiée , de deux à quatre grandes fleurs jaunes; plus tard , de la méme racine, sortent plusieurs tiges hautes d'en- viron un pied, qui ne présentent que des feuilles. Dans le Cochlospermum tinctorium, les anthères sont à deux loges ; mais de chaque côté de la cloison on voit naître un petit processus , qui semble partager chaque cavité pollinique en deux loges partielles ; aussi la plupart des au- teurs attribuent-ils des anthères quadriloculaires au genre Cocklospermum. J'ai de plus observé dans cette espéce un caractère fort remarquable. L'endocarpe ou membrane, qui tapisse la cavité intérieure du fruit , se détache à l'époque de la maturité et se partage en trois valves, minces , sèches, coriaces, fragiles , demi-transparentes , qui alternent avec les autres valves du péricarpe, c'est-à-dire que par leur milieu elles correspondent à la fente ou suture qui sépare chacune des trois valves extérieures. Propriétés et usages. La racine de cette plante est connue des indigènes sous le nom de Fayar. Elle est employée par eux non-seulement comme médicament dans les différens cas d'aménorrhée, mais elle fournit en abondance un principe colorant jaune dont on se sert spécialement pour teindre les étoffes de coton. Explication de la planche XXI. — a. Etamine grossie. — b. La méme coupée transversalement pour faire voir la structure interne des anthéres. — c. Pistil. — d. Coupe transversale de l'ovaire grossi pour montrer l'insertion des ovules aux placentas pariétaux. — e. Capsule. — f. Une des valves vue par la face interne. — g. Une des valves supplémentaires alternes avec les autres valves du péricarpe. — h. Graine grossie. — i. Coupe longitudi- nale de la méme pour montrer la position de l'embryon. — k. Embryon isolé grossi. A. RICHARD. OLACINEÆ, Mis. DC. GROUTIA. Nos. Calyx 5-sepalus ; sepalis in præfloratione valvatis, demùm liberis , distinctis, reflexis, caducis. Petala o. Stamina 5, sepalis opposita, iisdem basi leviter adhzrentia ; filamentis subcomplanatis petala superantibus; antheris didymis , introrsis. Appendices 5, cum petalis alternantes, ovario circumposite , breves , crassa, ferð cuneate , apice sulcato-plicatæ, per- sistentes. Ovarium velutinum oblongo-conoideum , apice obtusum, 5 punctis mammosis quas: notatum, basi stipitanti eum appendicibus cohærens, 1-loculare, 1-ovulatum. Ovu- lum sub apice placenta è fundo loculi assurgentis lineari-conoidez pendulum; (placenta primo intuitu ovulum erectum mentitur). Fructus immaturus, rubellus velutinus; pericarpio carnoso cum placentà et semine coalito confusoque. | Flores crebri, minimi, in racemos axillares dispositi; pedunculo communi bracteis OLACINEÆ. > 101 squamiformibus in præfloratione imbricatis, singulis ad axillam 3-floris, onusto. E floribus tribus 2 laterales breviores seriüs evoluti vel abortivi. Pedicelli breves sub flore incrassati. Alabastrum breve , strobilaceum aut amentaceum ob squamas arcté imbricatas, membra- naceas , albo-flavescentes, peltato-orbiculatas. GROUTIA CELTIDIFOLIA. Nos. (Tab. XXII.) Frurex 15-20 pedes altus, subscandens, à basi ramosus; ramis longis flexilibus teretibus, cortice cinereo rugoso apice viridi lævigato. — Forra alterna, breviter petiolata , ovato-oblonga, elliptica, subacuminata , integra, coriacea, rigida, glabra , superné lucida , viridia, nervosa; nervo medio proe- minentiore; nervis lateralibus alternis ; venulis transversis anastomosantibus ; petiolo basi articulato. CRESCIT in arenosis insuper ostrearum strata antiqua prope Lamsar , loco dicto Four-à-Chaux. FLorer Februario et Martio. Var. f. foliis lanceolatis, angustioribus , magis acutis; racemis florum elongatis, gracilibus, fere simplicibus. An species distincta? OBSERVATIONS. Nous dédions ce genré remarquable à la mémoire de M. Grout de Beaufort, officier de marine d'une science profonde et voyageur des plus intrépides , qui après avoir exploré, en véritable naturaliste, les vastes régions de la Sénégambie, du Bambouk , du Fouta-Diallon et de la Falemé , a succombé aux fatigues et à la funeste influence du climat d'Afrique , dans l'année 1827. Les notes que ce savant avait recueillies, et qui nous ont été communiquées par un de ses amis, attestent son talent d'observation. Sans doute que si cet estimable marin eüt pu achever ses voyages , la botanique se füt enrichie d'un grand nombre de renseignemens fort utiles sur les plantes de l'intérieur de l'Afrique. La place que le genre Groutia doit occuper dans la série des ordres naturels, a été long-temps pour nous un sujet de doutes et d'incertitudes. Nous avons cru néanmoins devoir le ranger à Ja suite des Olacinées , avec les- ‘quelles il a des affinités non-seulement par ses rameaux et ses feuilles alternes, vertes , articulées à la base, très-en- titres et privées de stipules, par son inflorescence , en un mot par son port qui ressemble beaucoup à celui des Olax, mais encore par les caractères de sa fleur qui est munie d’appendices alternes avec les étamines , et qui pos- sède un ovaire renfermant un placenta filiforme , dressé au fond de la loge et portant à son sommet un ovule pen- dant. Malgré les nombreuses perquisitions que nous avons faites au sujet de ce genre, il nous a été impossible d'en trouver aucun autre semblable (1). La nouveauté du genre Groutia nous semble donc bien constatée ; elle ett exigé une notice plus détaillée , mais il nous a été impossible d'observer ses fruits à l'état de maturité ; d'ailleurs, la * (1) Cette feuille était déjà sous presse, et la planche qui représente le Groutia imprimée , lorsque nous aros reconnu que la plante décrite et figurée par Roxburgh (PZ. Coromand. T. 2, p. 31, tab. 158 ) sous le nom d’Opilia het avait les plus grandes affinités avec notre nouveau genre. Celui-ci en diffère néanmoins par l'absence de ce qui, dans POpilia, cst nommé calice, et par ses étamines plus saillantes; quant à la structure de l'ovaire de i Opilia , Roxburgh - négligé de la faire connaître. Ce point d'organisation est d'autant plus important à comparer qu'il nous a servi pe fixer la place du Groutia parmi les Olacinées. Quelques auteurs ont rangé P Opilia dans les Rhamnées ; M. De Candolle len a retiré et a indiqué ses affinités avec les Myrsinées. | 102 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ^ M , ur plupart avortent et ne se trouvent que cá et la sur quelques branches au nombre d'un ou deux dans les grappes qui étaient formées par un très-grand nombre de fleurs. 13 La variété g est fort remarquable par ses feuilles lancéolées et si étroites qu’au premier coup-d’ceil on la pren- drait pour une espèce distincte. Explication de-la planche XXII. —a. Ecaille grossie soutenant trois fleurs, les deux latérales stériles. — b. Ecaille grossie vue par la face intérieure. —c. Bouton de fleur grossi. — d. Etamine grossie vue par la face inté- rieure. —e. La méme vue par le dos. —f. Fleur ouverte grossie. —g. Un des appendices hypogynes très- grossi. — h. Coupe verticale de la fleur grossie pour faire voir l'organisation intérieure de l'ovaire. XIMENIA. Prum. Linn. DC. Calyx minimus, 4-partitus, persistens, non ampliatus. Corolla tetrapetala; petalis basi conniventibus apice revolutis, intüs barbatis. Stamina 8 ; filamentis capillaribus; antheris linearibus elongatis , adnatis, stantibus. Ovarium oblongum 4-loculare; loculis monosper- mis; stylo longo gracili, 4-angulato. Drupa ovata, styli reliquiis apice mucronata, abortu unilocularis, monosperma; semine pendulo, crasso, loculi cavitatem replenti; albumine carnoso-viscoso ; funiculo brevi, vestigiis funiculorum ovulorum abortivorum comitato. Frutices spinosi, dumosi , ramosissimi. Folia variantia , ovalia, oblonga, lanceolata, aut obtusa. Flores axillares, corymbosi. XIMENIA AMERICANA. f X. fruticosa , dumosa , spinosa ; foliis variantibus ; oblongis, ovalibus lanceolatis obtusisve , inte- gris , brevè petiolatis ; spinis axillaribus, interdúm evanidis ; pedunculis multifloris corymbosis; drupá ovoideà eduli. Nob. : Ximenia americana Linn. Sp. 497. Lamk. Illustr. tab. 297, f. 1. DC. Prodr. 1 , p. 533. Cambess. Flor. Bras. merid. 1, p. 341. Schum. Pl. Guin. 2, p. 213. Ximenia multiflora Jacq. Stirp. Amer. p. 105, t. iod gf. 31. ; An Ximenia elliptica Forst. Prodr. n. 162. Labill. Sert. Austr.-Caled. tab. 37? OLACINEÆ. 103 anthesin revolutis , extüs glabris albo-flavescentibus, intüs et usque ad medium barbatis, supernë glabris; villis lanuginosis intricatis, longis, rubiginosis. — Sramma 8, hypogyna; 4 petalis alterna, 4 iisdem opposita; filamentis capillaribus , albidis, circiter 2 lineas longis; antheris filamentorum lon- gitudine , adnatis , stantibus , linearibus , bilocularibus , lateraliter et longitudinaliter dehiscentibus. — Ovarium oblongum , 4-sulcatum, ferð filamentorum longitudine, 4-loculare ; loculis uniovulatis ; stylo gracili 1-*/, lin. longo 4-angulato rubello superatum , stigmate obtuso albido obsoleto terminatum. — Drura ovata, maturitate aurantiaca, fructús pruni vulgó Mirabelle gallicé dicti magnitudine, styli reliquiis apice mucronata, abortu unilocularis, monosperma; sarcocarpio externo pulposo, haud crasso , eduli; nucleo magno crustaceo , pulpa suberosá albidà parieti interne adherenti. — Semen pendulum, crassum, cavitatem loculi replens ; albumine carnoso viscoso , magno; embryone. . . . ; funiculo brevi, valdè adheerenti , 3 funiculis ovulorum abortivorum comitato. Crescrr in sabulosis ad ripas fluvii Casamancie ; prope Albreda sects Gambiam; non procul à Joal apud populos Nonnes-Cérèr dictos. Colitur in horto Richard-Tol. Froret Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Le Ximenia americana L. à été décrit si incomplétement par la plupart des auteurs, que nous aurions cru posséder une nouvelle espéce si nous ne l'avions pas comparée avec des individus authentiques de celle d'Amérique. M. Cambessèdes est le seul qui en ait donné une description aussi satisfaisante que les individus desséchés qu'il avait en sa possession pouvaient le lui permettre. 1l nous a donc paru nécessaire de donner une des- cription plus complète , et de signaler les particularités les plus remarquables de son organisation. C'est un arbris- seau buissonneux , touffu , divisé dès la base en rameaux trés-nombreux, longs et flexibles, qui ne sont pas portés sur un tronc élevé , ainsi que certains auteurs l'ont décrit. Les épines, qui se trouvent aux aisselles des feuilles, dis- paraissent quelquefois , sous l'influence du sol et de la localité , et sont remplacées par des corymbes de fleurs. Les feuilles sont trés-variables dans leurs formes et ne peuvent servir à caractériser d'une manière absolue le Ximenia americana; elles sont articulées à la base du pétiole et par conséquent très-caduques ; aussi est-il difficile de dessé- cher des échantillons-de cette plante qui puissent conserver leurs feuilles en bon état. Les fleurs, dont l'aspect est trés-remarquable , soit par la forme élégante de leurs pétales recoquillés , soit par les poils longs et crépus qui re- couyrent l'intérieur et seulement la moitié inférieure de ces pétales, sont douées d'une odeur fort agréable qui rappelle celle des fleurs d'Oranger. Le fruit est une drupe jaune, ovoide , grosse comme une forte Prune de Mira- belle; la chair en est douce , aromatique, peu épaisse, bonne à manger quoiqu'ayant un goût légèrement ápre. L'amande , qui remplit l'intérieur de la loge, est suspendue à la voûte de celle-ci où nous avons reconnu les ves- tiges des funicules des trois ovules avortés. Le Ximenia elliptica de Forster , décrit et figuré par M. Labillardière dans son Sertum Austro-Caledonicum, nous parait une simple variété non épineuse de notre plante. Sous plusieurs rapports , cette plante mériterait d’attirer l'attention des cultivateurs qui habitent les colonies, non-seulement pour ses fruits, mais encore comme plante d'agrément à raison de l'odeur de sa fleur. Elle nous à paru exiger les mémes soins que les plantes de la famille des Aurantiacées , avec lesquelles celle des Olacinées offre de si nombreux points d’affinité. _ : BALANITES Deure. Calyx 5-sepalus villosus caducus. Corolla 5-sepala calyce paulo longior; petalis lanceo- latis basi attenuatis. Stamina 10; filamentis subulatis; antheris bilocularibus dorso affixis. Discus glandulosus plicatus ovarium cingens. Ovarium oblongum, villosissimum , 5-loculare, cd < 104 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 5-ovulatum ; stylo erecto filiformi ; stigmate capitato. Drupa ovoidea, acuta, abortu 1-lo- cularis, 1-sperma ; nucleo lignoso pentagono. Semen pendulum; testa fibrosà; endoplevrà circà radiculam incrassatà. Embryo rectus, radiculà superà, cotyledonibus semiovatis, plu- mulà diphyllà. y BALANITES ÆGYPTIACA. Arbor 20-30 pedes alta; foliis alternis bifoliolatis; spinis axillaribus; pedicellis unifloris aggregatis; floribus parvis albidis. | Balanites Ægyptiaca Delil. Fl. Egypt. p. 77, t. 28, fig. 1. DC. Prodr. 1, p. 708. Agihalid P. Alp. Egypt. 20, t. 11, Ximenia Ægyptiaca L. Sp. 1194. Var. microphylla; tota canescens , spinis longissimis acutis ; foliis multð minoribus , sæpiùs mucro- natis , ovalibus aut ellipticis ; floribus axillaribus fasciculatis; pedunculis brevioribus. An var. feroz DC. l. c.? i Ximenia ferox Poiret Encycl. Dict. 8, p. 805? Crescit copiosè in sabulosis siccis Senegambia. Froret à Septembre ad Decembrem. Vulgó à Nigritis Soum dicitur. OBSERVATIONS. Le Balanites Egyptiaca, qui croit dans la Sénégambie , est peut-être la méme variété qui a été probablement transportée à Saint-Domingue par les Négres et que M. Poiret a décrite comme espèce sous le nom de Ximenia ferox. Cette variété est fort remarquable par le duvet blanchátre qui recouvre toutes ses parties ; par ses feuilles constamment plus petites que celles du type de l'espéce; par ses fruits qui sont moins alongés et plus petits de moitié. Sa hauteur moyenne est de vingt-cinq à trente pieds au plus. Cet arbre se divise en rameaux nombreux , longs , gréles et flexibles, couverts de longues épines qui naissent un peu au-dessus de l'aisselle des feuilles et des paquets de fleurs, et sont placées alternativement sur les côtés de la branche. Les fleurs naissent en ` petits bouquets un peu au-dessous des épines et dans l'aisselle des feuilles. Elles exhalent l'odeur la plus suave. La pulpe qui revét le noyau du fruit est trés-purgative avant la maturité du fruit ; son goût est ácre , extrémement amer, et cause pendant long-temps une douleur cuisante à la gorge. Quand elle est mire , au contraire, elle a un goût, assez agréable, et les Nègres en mangent avec plaisir. On a cru, sur la foi de quelques anciens auteurs , que ces fruits étaient les M yrobolans Chébules de la droguerie , mais on sait positivement aujourd'hui que ces derniers fruits sont produits par une espèce de Terminalia. Au surplus , ceux qui voudront acquérir des notions plus éten- dues sur le Balanites Egyptiaca , les trouveront dans la Flore d'Egypte de M. Delile, oü ce savant a donné une histoire trés-détaillée de cette plante décrite par les auteurs sous différens noms. Cet arbre est nommé Héglyg par les Arabes , d’où l'on a fait » Par corruption, les mots Hilelgie , Aagihalid et Haledj. Le Lébakh , très-bien décrit par l'écrivain arabe Abdallatif dans sa Relation de l'Égypte, est encore le méme arbre que le Balanites. Enfin i MM. Delile et De Sacy pensent que le fameux Persea de Théophraste et des autres auteurs de l'antiquité pourrait bien étre la plante africaine. Le bois du Balanites est de couleur. jaunâtre , très-dur et excellent pour la construc tion et la fabrication des meubles. Les Nègres en font des pilons et des mortiers. Par l'ensemble de ses caractères, le genre Balanites nous semble devoir étre placé prés du Ximenia, aux dépens duquel il a été formé. Le fruit est presque identique dans les deux genres. Leurs fleurs, très-analogues , exhalént E également l'odeur la plus suave. Le port est le même, et caractérisé surtout par ses rameaux épineux. Il n'ya donc OLACINEÆ. bd 105 que les feuilles bifoliolées du Balanites, qui ont quelque chose de si particulier, que M. De Candolle a éloigné ce genre des Ximenia et l'a rangé avec doute à la fin de la famille des Zygophyllées. Cependant, malgré l'importance qu'on pourrait attribuer au caractere des feuilles , importance qui nous semble affaiblie par les rapports que le Balanites et le Ximenia ont avec les Aurantiacées dont les feuilles d'ailleurs sont lomentacées , c'est-à-dire articulées au-dessus des pétioles comme celles du Balanites nous croyons que la place naturelle de celui-ci est à la suite du Ximenia. GENUS OLACINEIS AFFINE? ICACINA. Apr. Juss. Calyx brevis, 5-fidus, sæpè persistens. Corolla b-petala ; petalis in æstivatione valvatis, disco hypogyno insertis, cum laciniis calycinis alternantibus, iis triplð longioribus, basi intùs villosis. Stamina 5, erecta, cum petalis alternantia, vix longiora, et cum iisdem disco inserta; antheris cordatis , medifixis, introrsis „ bilocularibus , loculis longitudinaliter dehiscentibus. Stylus simplex incurvus , apice truncatus. Ovarium simplex, disco glanduloso stipitatum, villosissimum , uniloculare; ovulis duobus. Capsula ovato-oblonga, mucronata, villosissima, coriacea » indehiscens, monosperma. Semen ovatum ferð rotundum , pisi mi- nimi magnitudine , ex apice laterali capsule pendulum; testa membranaceá, albumine car- € TR S es DCE SE 5 ICACINA SENEGALENSIS. Icacina Senegalensis Adr. Juss. Mém. Soc. Hist. nat. Par. 1, p. 173, tab. 9. Frurex.—Cautis erectus , ramosus , rariùs simplex, 2 1),-3 pedes altus, angulatus Ü basi subteres, viridi-flavescens, pubescens, apice tomentosus ; ramis adscendentibus, villosis, subcompressis.—F orta alterna, approximata, breviter petiolata, cauli ferð appressa, ovata , obtusa aut subacuta , integra, | coriacea, viridia, lucida, nervo medio proeminente nervulisque lateralibus reticulatis subtùs "— utrinque glabra. — Frores laxé paniculati , terminales, bracteolati ; pedunculis densè pubescentibus ; bracteolis minimis ciliatis , villosis, caducis; alabastris oblongis , villosis , rufescentibus. Crescrr copiosè in siccis prope Albreda ad Gambiam. FLoRET Aprili. z OBSERVATIONS. Cette plante a été décrite dans le premier volume dés Mémoires de la Société I na- turelle de Paris , par M. Adrien De Jussieu, dont elle marque le glorieux début dans la carrière de la — M L'échantillon qui lui a servi de type se trouvait dans l’herbier de son père, avec une étiquette ad aie > HØRÐ ressemblance avec le Chrysobalanus Icaco. Mais cette ressemblance n'existe que dans les IL Gib ^m di totalement quand on observe la plante à l'état vivant. M. De Jussieu a établi ses rapports avec le genre , 5 la plu- M. De Candolle l'a placé à la suite de la famille des Olacinées. Ce rapprochement nous a paru a a pl € 106 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. part des caractëres et surtout par la structure du fruit qui, à la vérité , est capsulaire, mais qui est principalement remarquable in graine pendant du sommet de la loge. Conformément au væu exprimé par M. De Jussieu, nous aurions désiré porter notre attention sur la structure de l'embryon qui ne Jui était pas conn. Malheureu. sement nous n'avons pu nous procurer le fruit dans un état complet de maturité. Les Négres nous ont assuré ‘il étai i it Pamande avec plaisir. | qu'il était rouge, et qu'on en mangeait l'aman P diana HYPERICINEÆ. Juss. DC. HARONGA. Du Perrr-Tuovars. Caoisx. Calyx 5-partitus. Petala 5 > punctata. Stamina 15 altè 5-adelpha. Squamulæ 5, cum adel- phiis alternæ. Styli et Stigmata 5. Bacca drupacea; loculis quinque , 2-3-spermis. Frutices caule ramoso. Flores in cymas multoties dichotomas dispositi. Calyx , Petala et Folia saltem juniora, punctis glandulosis conspersa. HARONGA MADAGASCARIEN SIS. H. caule tereti; foliis elliptico-lanceolatis , amplis, sima ramosissimá. : Haronga Madagascariensis Choisy Prodr. Hyper. 34. et in DC. Prodr. Harongana Madagascariensis Lam}. Ilustr. tab. 645. longè petiolatis ; florum cymá terminali amplis- 1, p. 541. Crescit in argillosis prope Albreda ad Gambiam. Fructus maturescunt mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Il n'y a aucune différence essentielle entre la plante de Madagascar et celle de la Gambie. "e remarque seulement dans celle-ci des feuilles plus grandes , plus alongées et plus arrondies à la base. Les fruits — un peu plus petits et renferment constamment trois graines alongées et scrobiculées. C'est un arbrisseau de dix à douze pieds de haut , très-rameux , couvert dans toutes ses parties d'un duvet ferrugineux trés-court , très-apparent sur les jeunes bourgeons, et qui disparait dans les feuilles ágées. : HYPERICINEÆ. | VISMIA. Vandet. Kuwru. Cuorsy. 107 Calyx 5-partitus, persistens. Corolla 5-petala ; petalis intùs sæpiùs villosis. Stamina crebra, 5-adelpha. Appendices glandulose, crasse, cum fasciculis staminum alterne. Bacca mem- branacea, 5-locularis, polysperma. Styli 5. Stigmata peltata vel clavato-spathulata. Frutices vel arbores, ramis quadrangulis, foliis sepiùs tomentoso-rufescentibus. Flores in paniculas cymosas dispositi, VISMIA GUINEENSIS. ( Tab. XXIII.) V. caule tereti, carnoso; ramis divaricatis subferrugineis vel albido-tomentosis ; foliis ovato-ellipticis aut lanceolatis , subtüs puberulis nigro punctulatis, superné glabris nitidis, breviter petiolatis, subal- ternis; calyce tomentoso ; staminibus crebris ( 25-30); fasciculis basi pilosis ; stylo apice pubescenti. Vismia Guineensis Choisy Prodr. Hyper. p. 36. et in DC. Prodr. 1, p. 543. Hypericum Guineense Linn. Amæn. 8, p. 32, tab. 8, fig. 1. (incompl.) Cautis fruticosus 12-15 pedes altus, erectus, teres, ramosus ; ramis divaricatis subferrugineo-to- mentosis, apice compressis subangulatis.—Forra breviter petiolata, plerumque alterna, ovato-elliptica lanceolatave acuta, superné glabra nitida, subtús rubiginosè pulverulenta, pilis brevibus punctisque nigris conspersa ; junioribus utrinque tomentosis.—FLores terminales et axillares , cymoso-paniculati , parvi, lutei, numerosi. — Carxx 5-partitus; sepalis per æstivationem marginibus imbricatis, circiter 2 lin. longis, ovalibus elongatis, concavis, obtusis, margine membranaceis , lineis nigris longitudina- liter notatis.—Peraza 5 oblonga sepalis pauló longiora , tomentosa, lanceolata, concava, basi angusta, subunguiculata, lineis nigris notata, intùs lanuginosa.—Srawia crebra ( 25-30), 5-adelpha , cum pe- talis alternantia; antheris minimis, didymis, lateraliter dehiscentibus; polline subtrigono, pellucido si aqua humectatur. — Arpenpices 5, cum fasciculis staminum basi pilosis alternantes, minimæ , Crasse, truncate subemarginate.—Ovarrum oblongum, 5-angulatum , in stylum apice pubescentem desinens ; stigmatibus 5 clavato-spathulatis divergentibus.— Bacca MEMBRANACEA , ovoidea , indehiscens , styli re- liquis apice coronata, punctis nigris creberrimis conspersa, 5-locularis ; loculis polyspermis. — SEMINA reniformia hinc complanata illinc convexa , scrobiculata; radicula infera. Cazscrr ad Promontorium Rubrum non procul à Casamancia. , Frorer mensibus Maio, Junio, etc. | OBSERVATIONS. Quoique le Vismia Guineensis soit une espèce anciennement décrite et figurée par Linné asus le nom d' Hypericum Guineense , nous avons jugé nécessaire d'en donner une nouvelle figure , celle de Linné n'of- t qu'un rameau trés-petit et insuffisant pour donner une idée de la plante. 2 L'espèce décrite et figurée par M. Aug. Saint-Hilaire ( Fl. du Bras. merid. , t. 1, P. 326 , tab. 68), sous le nom de Vismia longifolia, a de grands rapports avec notre plante; mais celle-ci s'en distingue suffisamment par ses feuilles non acuminées , par les faisceaux des étamines qui sont velus à la base, et par son style pubescent au sommet, tandis que ces organes sont glabres dans la plante brésilienne. ; 108 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. | Explication de la planche XXIII. — a. Une fleur grossie. — b. Pétale grossi. — c. Fleur grossie, aprés avoir enlevé le calice et la corolle, pour faire voir les faisceaux d'étamines , les appendices squamiformes et le pistil. — d. Un des styles surmonté du stigmate trés-grossi.— e. Anthère grossie.—f. Fruit grossi coupé transversalement. LANCRETIA. Deur. Calyx 5-sepalus erectus ; sepalis lanceolatis, acutis, margine membranaceis. Petala 5 li- bera, oblonga, subobtusa, sepalis vix longiora, iiscum alternantia. Stamina 10, libera petalis minora , inclusa; filamentis basi complanatis membranaceis ; antheris oblongis , sub- cordatis bilocularibus. Styli 5 suberecti; stigmatibus capitatis vix proeminentibus. Ovarium ovato-oblongum. Capsula 5-valvis, nempè constans ex carpellis 5 apice liberis basi coalitis maturitate dehiscentibus ; valvis introflexis; placentà centrali. Semina brevè funiculata nu- merosa, minima, oblonga, vix striata , alveolata. LANCRETIA SUFFRUTICOSA. Lancretia suffruticosa Delile Fl. Ægypt. p. 69, t. 25. DC. Prodr. 1 ; p. 555. SUFFRUTEX ramosissimus , 2 */, pedes altus. — Raprx longissima perpendicularis nigricans; radicellis numerosis gracilibus.— Cavrzs plurimi procumbentes, adscendentes, teretes, ferruginei, pubescentes, nodosi, ramosi; cortice ramorum veterum ferrugineo, foliatim caduco; ramis oppositis foliatis, vil- losis apice subcompressis , internodiis approximatis. — Fora opposita , sessilia , parva , circiter 4 lin. longa , ovato-elliptica , acuta , regulariter serrato-dentata , utrinque villosa, resinoso-odorata , crispa, rigida, basi lateraliter 2-stipulata, foliola minima aggregato-fasciculata in axillis gerentia ; stipulis erectis, lanceolatis, crenatis, ciliatis. — FLORES albo-rosei, axillares, solitarii, pluresve in singulà axilla, sessiles aut vix pedicellati, bi-bracteolati. Crescrr copiosè in planitie ad ripas fluminis Senegal in regno Walo. Foret mensibus Novembre, Decembre, etc. . OBSERVATIONS. Le Lancretia d'Égypte, figuré par M. Delile dans la Flore de ce pays, est bien la même espèce que la plante du Sénégal, malgré quelques différences qui, au premier coup-d’œil, sembleraient l'en éloigner- Au Sénégal, les fleurs du Lancretia sont presque toujours sessiles et placées dans Vaisselle des feuilles , mais non disposées en corymbes terminaux , comme celle d'Égypte » Qui a des fleurs pédicellées d’une manière assez manifeste. Les rameaux en sont souvent couverts depuis la base jusqu'au sommet. Ses étamines ne sont jamais saillantes ; elles sont libres dés la base. Les divisions du calice sont membraneuses sur les bords , dentées, et chaque dent terminée par une glande transparente. Les pétales sont libres et à peine plus longs que les sépales. Les feuilles et les jeunes rameaux répandent une odeur forte presque résineuse. La plante est couverte, dans toutes ses parties, de poils soyeux trés-courts , blanchátres , souvent terminés par une petite glande transparente , dans laquelle réside proba- blement le principe odorant. GUILLEMIN er PERROTTET. 109 DIPTEROCARPEZÆ, Brome. LOPHIRA. Gert. FIL. Calyx 5-sepalus persistens; 2 foliolis extimis post florationem valdè accrescentibus, et in alas expansis. Corolla 5-pentapetala; petalis æstivatione convolutivis. Stamina creberrima, multiserialia ; antheris linearibus , bilocularibus, apice et lateraliter dehiscentibus. Ovarium conicum uniloculare multiovulatum , stigmatibus 2 superatum; ovulis apice placenta cen- tralis è fundo ovarii assurgentis in capitulum dispositis. Nux coriacea, fusiformis , inde- hiscens, abortu monosperma, calycis laciniis ampliatissimis basi cincta. Semen nuci con- forme , ejusque basi affixum, exalbuminosum. Nob. LOPHIRA ALATA. (Tab. XXIV. ) Lophira alata Banks mss. Gærtn. fil. Carpologia, p. 52, tab. 188, f. 2 /fructus/. Anson 25-30 pedes alta, ferð pyramidalis; trunco ramoso, cruris humani crassitie; ramis adscen- dentibus, glabris, cicatricosis infra nudis, apice folia gerentibus. — Forra alterna, approximata , breviter petiolata, elongata, subelliptica, margine integra, basi attenuata , apice obtusa aut emar- ginata , 6-8 poll. circiter longa, 1-2 poll. lata, nervo medio proeminente , nervisque secundariis la- teralibus feréparallelibus approximatis interse venulis anastomosantibus eleganter notata; juniora apice presertim membranacea , flavescentia paululúm rubescentia; adulta coriacea, viridia, utrinque gla- berrima , lucida ; petiolo 6-12 lin. longo, subcompresso, basi articulato. —STIPULÆ minime, acute, basi petioli utrinque solitarie, caducæ. — Fromrs terminales et axillares, in paniculam simpli- cem compositamve dispositi, speciosi, flavi, mox decidui; axi paniculæ incrassato, ramum ter- minante; pedicellis divaricatis basi stipulatis articulatisque. — Carxx 5-sepalus, persistens , incequalis ; sepalis basi læviter connatis, 3 interioribus minoribus subrotundis, concavis, glabris, coriaceis, margine membranaceis , 2 exterioribus majoribus , oblongis , uno altero longiore, in alas maximas inzequales post florationem expansis.—Conorza 5-petala , hypogyna ; petalis per æstivationem apice convolutivis, post explicationem stellatim dispositis, obcordatis, 6 lin. longis, concavis, sessilibus, luteis, caducis.— STAMINA creberrima libera , hypogyna; filamentis multiserialibus , capillaribus , 1 lineam longis; an- theris basi affixis stantibus erectis, linearibus , vix incurvatis , quadrisulcatis , filamentis duplò longio- ribus, bilocularibus , loculis rimá laterali apice dehiscentibus. — Ovariu“ conicum , stamina vix supe- rans, uniloculare, multiovulatum , stigmatibus 2 minimis tortilibus reflexis coronatum; ovulis pla- Cente centrali crassæ brevi è fundo ovarii assurgenti adnatis, elongatis, recurvis unciformibus, in capitulum dispositis. —Nuvx coriacea fusiformis, unilocularis, abortu monosperma, è valvis indehiscens, in collum brevem basi coarctata, ibique calycis ampliati sepalis (2 maximis alæformibus) cincta. 110 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. — Semen nuci conforme, ejusque basi affixum, cavitatem replens, rufescens , exalbuminosum ; coty- ledonibus carnosis, plano-convexis , apice acuminatis; radicula inferå minimå. Cnzscrr abundé in sylvis humidis etiamque in siccis secús Gambiam et Casamanciam. Occurrit tan- dem, sed raró , ad viam Niaral et N'Denout in regno Cayor. FronET à Januario ad Junium. OBSERVATIONS. Le Lophira alata est un arbre de moyenne grandeur, à rameaux redressés, garnis à leur som- met de feuilles élégantes et trés-remarquables , non-seulement par leur singulière forme alongée et leur aspect luisant , mais encore par la disposition parallèle de leurs nervures latérales qui rappellent les feuilles des Calophyl- lum et des Clusia parmi les Guttifères. La structure de la fleur présente aussi beaucoup d’analogie avec celle des plantes de cette dernière famille. Comme dans celles-ci , on y trouve un calice à sépales inégaux, des étamines nombreuses pourvues d’anthéres linéaires, un fruit en forme de noix renfermant une seule graine dépourvue d'albumen. Ces rapprochemens avaient d'abord fait placer le Lophira parmi les Guttifères par M. Leprieur dans ses notes manuscrites ; mais la publication des Diptérocarpées , par M. Blume, dans sa belle Flore de Java, nous avertit bientôt que c'était à cette nouvelle famille que devait être rapportée la plante africaine. L'estivation convo- lutive des pétales, la longueur de deux des sépales qui s'étendent en ailes foliacées, l'une d'elles d'une grandeur démesurée, les feuilles alternes munies de petites stipules caduques , l'écorce sèche , subéreuse , non remplie de sucs propres, sont autant de caractères qui, en éloignant un peu des Guttifères le genre Lophira , lui assignent pour place définitive la famille des Diptérocarpées. Le Lophira alata paraît être une plante particulière à la région occidentale et intertropicale d'Afrique. Il croit aussi sur la côte de Sierra-Léone où il a été trouvé par M. G. Don (V. Edinb. Philos. journ. octobre 1824, p. 343), et dans le royaume d'Oware, ainsi que nous avons pu nous en assurer par un échantillon recueilli par Palisot- Beauvois et conservé dans l'herbier de M. Delessert. i La beauté de cet arbre, sous le rapport de son feuillage et de ses fleurs » devrait attirer l'attention des hor- ticulteurs ; ce serait une acquisition précieuse pour nos serres chaudes et pour les colonies intertropicales de l'Asie et de l'Amérique. Explication de la planche XXIV. —a. Plan de la fleur coupée horizontalement , pour faire voir la situation relative des parties.—b. Bouton de fleur.—c. Fleur dont on a enlevé les pétales et les étamines pour ne montrer que les sépales et l'ovaire. — d. Coupe longitudinale de la fleur en bouton et un peu grossie, pour faire voir les étamines et l'intérieur du pistil. — e. Une étamine grossie. — f. Coupe transversale d'une anthére. — g. Pla- centa central grossi auquel sont attachés les ovules en forme de crochets. —h. Un ovule très-grossi. — i. Le fruit ` avec les ailes calicinales après leur accroissement.—k. Coupe longitudinale de la noix. —1. Les cotylédons isolés. GUILLEMIN zr PERROTTET. 111 HIPPOCRATEACEA. Juss. DC. | HIPPOCRATEA. L. Calyx 5-sepalus, minimus. Corolla 5-petala; petalis szepiüs apice foveata interdum ciliolu- lata. Stamina 3; antheris unilocularibus transversim apice dehiscentibus. Carpella capsularia 3, aut abortu 1-2, samaroidea, bivalvia, valvis carinato-compressissimis 4-6-spermis. Se- mina fundo carpelli affixa, deorsum alata, funiculi nempè umbilicali latissimè expansa. Frutices arborescentes aut scandentes , ramis foliisque oppositis. Flores parvi, indecori, paniculati. HIPPOCRATEA PANICULATA, (Tab. XXV.) H. ramis flexilibus; foliis oblongo-lanceolatis subacuminatis obtusè serratis; floribus dichotomo- cymosis axillaribus; cymis folium ferð æquantibus; petalis ciliolulatis; carpellis 3 capsularibus valdè compressis. Hippocratea paniculata Vahl Enumer. 2, p. 28. DC. Prodr. p. 568. Cavris lignosus, 15-20 pedes altus, ramosus, teres, basi griseus rugoso-punctatus, apice glaber viridisque; ramis oppositis flexilibus , patentibus , apice ferð compressis. — Forra opposita , brevé pe- tiolata , oblongo-lanceolata , subacuminata , remoté et obtusé serrata, 3-5 poll. longa, 1-3 poll. lata , utrinque glabra , viridia , juniora pallidiora , subtüs nervosa ; nervis lateralibus parallelis, ad margines folii convergentibus. — FLores dichotomo-cymosi , creberrimi, axillares , longe pedunculati , minimi , sordidé albidi; cymis folium ferð æquantibus; pedicellis gracillimis dichotomis patentibus feré articu- latis, bracteolatis; bracteolis minimis squamiformibus albidis. — Catyx 5-sepalus; sepalis oblongis liberis brevibus. — CororLa 5-petala ; petalis per æstivationem lateraliter imbricatis , oblongis , cilio- lulatis , cum sepalis alternantibus , caducis. — Stamina 3, filamentis in urceolum ovarium cingentem connatis; antheris depresso-rotundis, unilocularibus , apice transversim dehiscentibus. — Ovarium stigmatibus 3 vix conspicuis coronatum , subtrigonum , 3-loculare polyspermum. — CARPELLA capsu- laria 3, valdè compressa , oblonga basi attenuata, 2-valvia, bilocularia , 4-6-sperma. —Semma alata. IT in arenosis prope Samatite secús Casamanciam. Frorer mensibus Aprili et Maio. Explication de la planche XXV. —a. Fleur trés-grossie.—b. La même vue perpendiculairement , les pétales enlevés. — c. Le pistil grossi entouré de l'urcéole formé par les étamines et surmonté de ses trois stigmates. — d. Une anthére grossie. 112 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. HIPPOCRATEA RICHARDIANA. (Tab, XXVI.) H. caule sarmentoso , ramosissimo, basi verrucoso apice cirrhoso ; foliis integris ovato-oblongis ni- tidis breviter petiolatis; floribus paniculatis folium subæquantibus ; petalis calyce tripló longioribus acutis viridibus ; carpellis foliaceis magnis obovato-oblongis , viridibus, 4-6-spermis. Nob. Hippocratea Richardiana Cambess. Fl. Brasil. merid. 2, P- 102 (în adnotatione. Qo Cavris sarmentosus , ramosissimus , 40-50 pedes altus, teres, glaberrimus, flexibili-pendulus, basi nigrescens, verrucosus, rugosus, versús apicem lævigatus viridisque; verrucis creberrimis albido- flavescentibus; ramis oppositis, patentibus, seepiús apice reflexis, basi cirrhiformibus, junioribus pallidè viridibus. — Forra ovato-oblonga , integra, pallidè viridia > ferð glauca lucida, nunc obtu a, nunc acuta, imóque ferð acuminata , breviter petiolata ; petiolo flavescente basi articulato canaliculato, 3 lineas longo. — Fronzs paniculati, axillares et terminales, folium subæquantes, virides; pedunculis dichotomis ; pedicellis 2-3 , basi bibracteolatis ; bracteis minimis , pulverulentis, caducis. — Catyx 5- sepalus minimus ; sepalis ovatis basi imbricatis. — Conorra 5-petala ; petalis erectis, per æstivationem valvatis conum efformantibus, lanceolatis, acutiusculis, concavis extis puberulis, cum sepalis al- ternantibus, 21} lin. longis.—Sramina 3; filamentis in disco carnoso ovarium amplectenti connatis; antheris ovarium coronantibus depresso-rotundis, subquadrisulcatis , apice transversè dehiscentibus; polline globoso rubro-aurantiaco.— Ovanium ovoideum, 3-loculare, loculis multiovulatis; stylo unico erecto; stigmatibus 3 vix perspicuis. — CARPELLA capsularia 3 subfoliacea , viridia, striis longitudina- libus notata, obovato-oblonga, sæpiùs obtusa quandoque apice 3-crenata, valde complanata, 1-1}, poll. circiter longa, unilocularia, bivalvia, longitudinaliter medio dehiscentia 4-6 sperma; valvis exacté carinatis compressissimis. — SEMINA imæ basi loculi affixa, magna, rufescentia, inæqualia, elliptica, apice incurva, margine exteriori crasso, levigato margine interiori in alam complanatam expanso, utrinque tenuiter reticulata, deorsum alata; alà latissimá longå , sub lente punctis creberrimis notatá, in quà 2 filamenta perspicuuntur : alterum marginale cum latere exteriori seminis continuum, alterum ui medium alæ immersum, ad latus interius seminis vergens ; cotyledonibus planis. Cazscrr in collibus siccis ad ripas fluvii Marigot-de-Taoué dicti prope Richard-Tol in Walo, et ad Lamsar , Four-a-Chaux, etc. i FLorET ferè toto anno. OBSERVATIONS. M. Cambessèdes » Pun des auteurs de la Flore du Brésil, ayant recu des échantillons de cette plante, récoltés au Sénégal par M. Richard » Jardinier en chef du gouvernement , la publia le premier, en 1829, sous le nom que nous ayons adopté ici, mais il n'en donna qu'une courte phrase spécifique. Nous l'avions envoyée, des 1825 , à M. De Candolle, aprés l'avoir reconnue comme une espéce nouvelle. Les nombreuses particularités qui la distinguent nous ont engagé à en donner une description détaillée et une figure. Mais nous croyons devoir avertir que cette figure représente un fort rameau garni de feuilles nombreuses , ce qui n'est pas l'état le plus fré- quent de la plante dont les branches sont ordinairement gréles, flexibles et munies d’entre-nceuds plus longs et de vrilles latérales représentant les ramuscules avortés. hées , tandis que les jeunes branches sont d'un vert luisan " antes. Les fleurs forment des panicules dans les aisselles supé- HIPPOCRATEACEÆ. 113 rieures des rameaux. Chaque fleur est assez grande comparativement aux autres espèces du genre. Les pétales, dont la couleur est verte et dont la forme est celle d'un triangle isoscèle, sont réunis en cône dans le bouton. Le fruit de cette plante est fort remarquable : il se compose de trois carpelles grands, obovales, et tellement compri- més qu'on les prendrait au premier coup-d’ceil pour des feuilles dont elles offrent la couleur. Chaque carpelle se fend exactement par le milieu en deux valves dont chacune ressemble à la carðne trés-comprimée d'un báti- ment naval. Les graines, au nombre de quatre à six, sont attachées au fond du carpelle; leur corps embryon- naire est situé au sommet d'une aile large vers le milieu, atténuée à la base, sur le bord extérieur de laquelle on voit un filet vasculaire qui se rend vers le rebord épaissi de la partie cotylédonaire; à peu prés dans le milieu de Vaile, on distingue un autre filet vasculaire , longitudinal, écarté du précédent , qui va gagner l'autre bord de la partie cotylédonaire et se continue avec celui-ci jusqu'au sommet de la graine , tandis que l'autre filet cesse brusquement dés qu'il a atteint le bord externe; de sorte que ce bord externe de la graine n'est formé que de tissu cellulaire spongieux dans lequel on ne voit plus de filet vasculaire. Explication de la planche XXVI. — a. Fleur grossie. — b. Pétale isolé grossi. —c. Fleur grossie vue perpen- diculairement aprés avoir enlevé les pétales. — d. Fleur grossie vue de côté, aprés l'ablation des pétales, pour faire voir le disque et les étamines. —e. Une étamine grossie vue du côté interne. —f. La méme vue par le dos pour montrer son attache au filet. — g. Fleur trés-grossie coupée longitudinalement pour montrer l'intérieur de l'ovaire et l'insertion des ovules. —h. Une graine de grandeur naturelle. SALAGIA. Linn. DC. TONTELEA. Augz.—TONSELLA. Soanes. — CALYPSOIS SPEC. Gams. Calyx 5-partitus persistens. Petala 5, ungue lato basi urceoli inserta. Urceolus carnosus sive discus ovarium arcté cingens. Stamina 3 disco intùs inserta ; filamentis basi latis conni- venübus; antheris apice adnatis bilocularibus , loculis connectivo mediante discretis extror- sum longitudinaliter dehiscentibus. Ovarium 3-loculare; loculis polyspermis; stylo crasso triquetro brevi, Bacca rotundata , acuminata , polysperma. Semina (ex Du Petit-Thouars) ovata coriacea. EDU. SALACIA SENEGALENSIS. (Tab. XXVII. ) S. pedunculis congestis è tuberculo axillari ortis 1-floris ; foliis ovato-lanceolatis vel oblonga minatis lævibus nitidis , obsoletè serratis, subintegris; ramis scabris-rugosis; fructu pyriformi eduli. Nob. ` Salacia senegalensis DC. Prodr. 1, p. 570. Hippocratea senegalensis Lamk. IU. p. 101. Hippocratea verticillata a Pers. Ench. 1, p. 40. Tonsella senegalensis Vahl Enum. 2 ; P- 31. Calypso senegalensis Cambess. Fl. Bras. 2, p. 111 (in adnot. ). Å 114 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Cavuis fruticosus subsarmentosus, 1 2-15 pedes altus, teres, ramosus, apice attenuatus subcirrhosus, scaber; ramis alternis patentibus teretibus apice vix compressis, nigrescentibus , punctis lenticularibus creberrimis proeminentibus undique obtectis. — Forra opposita vel vix alterna, breviter petiolata, ovato-lanceolata aut oblonga, acuminata, glabra, lævigata , nitida, obsoleté serrata, quandoque feré integra, subtùs viridi-flavescentia supernè viridi-cinerea. — FLores crebri axillares, aggregati, pe- dunculati , albidi , minores ; pedunculis congestis gracillimis unifloris , è tuberculo bracteolato axillari ortis. —Carxx 5-sepalus; sepalis per æstivationem imbricatis , erectis, ovatis subacutis.—ConorrA 5- petala ; petalis tripló sepalis longioribus, integris, oblongis, concavis, laté unguiculatis, basi attenuatis, per æstivationem imbricatis , albido-roseis.—STamiwa 3, stylo longiora , apice disci inserta ; filamentis complanatis rubellis; antheris oblongo-ovatis cordiformibus , dorso lato (connectivo) basi affixis, bilocularibus , extùs longitudinaliter dehiscentibus. — Discus vel torus carnosus, ovarium arcté cin- gens. — Ovarium 3-loculare; loculis polyspermis. —SryLus 3-angulatus pyramidatus, erectus, stig- | matibus 3 vix proeminentibus. — FRUCTUS BACCATUS, pyri vulgaris forma et magnitudine , intús pul- posus, edulis , polyspermus. Crescrr in siccis ad peninsulam Promontorii-Viridis , juxtà Gambiam , Casamanciam , loco dicto Pointe de Guimbering , apud populos nomine Iollas, etc. Froret mensibus Martio et Aprili. Vulgó Kebett à Nigritis dicitur. OBSERVATIONS. Cet arbrisseau est fort commun dans le voisinage du village de Kounoun dans la presqu'ile du Cap-Vert, sur les bords de la Gambie et ceux de la Casamance , Où il forme de forts buissons. Il est remarquable par le nombre considérable de ses fleurs d'un blanc sale, réunies en paquet dans l’aisselle des feuilles ; ses rameaux sont rugueux et grisátres. Les Nègres en mangent les fruits qui sont des baies pulpeuses. Nous n'ayons pas séparé génériquement cette plante des Sa/acía , et par conséquent nous n'avons pas adopté le genre Calypso de MM. Du Petit-Thouars et Cambessèdes » parce que les caractères de ce dernier genre n'ont pas; a nos yeux, une valeur assez grande pour qu'on puisse le distinguer. Les anthéres des Hippocratéacées sont géne- ralement biloculaires, et sous ce rapport celles des Salacia ne nous semblent présenter aucune différence d'avec celles des Calypso. M. Cambessèdes a ; d'ailleurs , lui-méme fait sentir l'analogie de structure des anthères dans ces deux genres. Nous ajouterons seulement que la forme de fer à cheval des anthères des C alypso résulte de ce que les deux lobes sont adnés à un connec ` tif large dont ils forment le contour ; conséquemment la déhiscence dës anthëres a lieu par les deux fentes longitudinales qui se voient sur la face antérieure. Supprimez par la pensée ce connectif, les lobes des anthères deviendront presque horizontaux , et vous aurez l’anthère des Hippocratea. Nous croyons donc que le genre Calypso doit rester réuni au Salacia. Notre plante est trés-voisine du Ca/ypso décrit et figuré par M. Du Petit-Thouars dans ses Végétaux d'Afrique, p. 19, tab. 6. ` Explication de la planche XXVII. — à. rolle.— b. Fleur ouverte très-grossie, le dos. —e. Etamines grossies insérées Bouton de fleur grossi pour faire voir le calice et l’estivation de la co- —c. Etamine grossie vue par sa face antérieure. — d. La même vue par sur le disque charnu. —f. Ovaire grossi et disque privé d'étamines. , 3 GUILLEMIN zr PERROTTET. 115 SAPINDACEÆ. Juss. Campess. CARDIOSPERMUM. L. Calyx 4-sepalus ; sepalis 2 exterioribus minoribus. Petala 4; 2 lateralibus intüs suprà basim squamá inæquilaterà auctis; 2 inferioribus squamam æquilateram apice cristà glan- dulosá instructam basi gerentibus. Glandule dux hypogyn®, petalis inferioribus opposite, rotundatæ vel lineares. Stamina 8, hypogyna excentralia ; 4 sepalis proxima sæpè pauló bre- viora. Pistillum excentrale ; stylus trifidus, segmentis longitudinaliter intüs stigmata gerenti- bus; ovarium 5-loculare, loculis uniovulatis ; ovulis angulo interno ad medium loculorum affixis , ascendentibus. Capsula trigona, membranacea, vesiculosa, stylo persistente coronata, 3-locularis , loculicido-3-valvis ; dissepimentis tenuissimis axi centrali trigonze adnatis, in 2 lamellas partibilibus. Semina globosa ascendentia; funiculo crasso , sæpè in arillum parvulum bilobum expanso ; integumento exteriori crustaceo; perispermo nullo; embryone curvato; radiculà brevi; cotyledonibus magnis, incumbentibus. Herb: volubiles, cirrhosz; foliis biternatis , exstipulatis; floribus in racemos breves com- positos dispositis. (Char. ex Cambessedes Sapind. Fl. Brasil. 1, p. 348.) CARDIOSPERMUM HALICACABUM. C. caulibus profundé striatis; foliis biternatim sectis; segmentis petiolatis ovato-lanceolatis acutis incisis et grossé dentatis; petiolis subalatis. Nob. Cardiospermum Halicacabum Linn. Spec. 925. DC. Prodr. 1, p. 601. Rumph. Amb. 6, t. 24, fig. 2. Lamk. Ill., t. 317. Crescrr ubique in Senegambià , ad ripas fluviorum. FLorer à Septembre ad Decembrem. Nob An C. hirsutum Willd. Spec. 3, p. 467? Var. 8; caule pedunculis petiolisque hirsutis; foliorum segmentis subvillosis; capsulà pubescenti. OBSERVATIONS. 1l serait possible que le Cardiospermum hirsutum Willd. Spec. 3, p. 467, dela côte de Guinée, füt la méme plante que la nótre. Cependant ne l'ayant point vue en nature et ne la connaissant que par une courte phrase spécifi que , nous ne pouvons l’affirmer avec une certitude complète. e 116 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. PAUEEISHA Sis Dios PAULLINLE SPEC. Linn. — CURURU. Prum. Calyx 5- vel 4-sepalus (foliolis 2 superioribus coalitis); foliolis exterioribus mino- ribus. Petala 4, quinti superioris sede vacua, intùs suprà basim appendice crassa vel squami- formi aucta. Discus glandulosus; glandulis 2-4 ad basim petalorum, 2 superioribus sæpë abortivis. Stamina 8 hypogyna, ovario circumposita, excentralia. Pistillum excentrale; stylus trifidus , segmentis longitudinaliter intüs stigmata gerentibus; ovarium triloculare , loculis uniovulatis ; ovulis angulo interno loculorum affixis, ascendentibus. Capsula styli reliquiis coronata, pyriformi-trigona, 3-locularis, septicido-3-valvis ; dissepimentis axi centrali ad- . natis. Semina angulo interno infra apicem (ad basim loculorum ex Cambess. ) affixa, arillo ' bilobo semitecta; integumento exteriori crustaceo ; embryone curvato , radiculà brevi, co- tyledonibus incumbentibus, magnis. | Frutices scandentes cirrhosi; foliis ternatis , biternatis , triternatis , pinnatis aut decompo- sitis, stipulatis; floribus racemosis; pedunculo communi apice sæpiüs bicirrhoso. (Char. partim ex Cambess. loc. cit. partim ex observ. nostris.) PAULLINIA SENEGALENSIS. P. caule angulato, sulcato , glabro; foliis imparipinnatis, bijugis; foliolis ovato-oblongis , obtusis , ` remotè et obtusè dentatis , terminali majore ; petiolo alato; floribus spicatis basi cirrhosis ; pedunculo vix folia æquanti; capsulis inflatis ovatis , apice acuminatis , subtrigonis, basi attenuatis. Nob. Paullinia senegalensis 4.-L. Juss. Ann. Mus. Hist. nat. Par. 4, p. 348. DC. Prodr. 1, p. 605. Paullinia uvata Schum. Pl. Guin. 1, p. 215. CauLis sarmentosus ferð simplex, 15-20 pedes altus , angulatus , sulcatus, glaber. —Fox1a impari- pinnata bijuga ; foliolis sessilibus , ovato-oblongis , obtusis, grossè remotè et obtusè dentatis , coriaceis, utrinque glabris, subtüs nervosis , impari majore, 1-2-poll. longis, 11, poll. latis; petiolis alatis. — STIPULA basi petioli utrinque inserto, parve, lanceolate , reflexæ , intüs 3 striis notatæ, rufescentes,- puberulz.—Frones axillares , racemosi , minimi, sessiles, albidi, bracteolulati, villosi ; racemis longè pedunculatis ; pedunculis folio minoribus aut vix illud æquantibus, quadrangularibus, apice et infrà florem cirrhos geminos oppositos gerentibus. — CALYX 5-sepalus ; sepalis subaequalibus vel 2 exterio- ribus Muros minoribus > per æstivationem imbricatis , rotundis, concavis, villoso-ciliolulatis. — PETALA 4 quu superioris deficientis sede vacua ; petalis parvis, erectis, sepala ferð æquantibus, ovato-ob- longis obtusis subconcavis, intùs basique appendiculatis; appendiculis crassis petalis dimidio minoribus integris, rubellis, deciduis.—Drscus glandulosus.—Sramna 8 erecta, ovario circumposita, petalis lon- gora; filamentis basi crassis complanatis villosis rubellis; antheris oblongis subtetragonis, dorso affixis, SAPINDACEÆ. 117 bilocularibus lateraliter dehiscentibus.—Ovanium excentrale trigonum glabrum.— STtYLUs subincurvus 3-sulcatus , apice 3-fidus ; segmentis stigmata papillosa intús gerentibus. —Carsura calyce persistente basi suffulta , styli reliquiis coronata , inflata , ovato-acuminata , apice trigona inflexa , basi attenuata, glabra, 3-valvis, 3-locularis; valvis coriaceis , à basi ad apicem dehiscentibus; loculis 1-ovulatis; dis- sepimentis suberosis interdúm incompletis; axi centrali demùm libero superstite, apice trialato. — - Semin angulata arillo bilobo semitecta , axi centrali infra apicem affixa. Crescrr prope Four-à-Chaux ad ripas fluminis non procul à Saint-Louis. Frongr Septembre et Octobre. _ SAPINDUS. Linn. DC. Calyx 5-sepalus , foliolis inæqualibus. Petala 5, interdum squamá seu appendiculo brevi barbato intüs basi aucta. Discus hypogynus crassus, regularis, integer aut 5-lobus crenula- tusve. Stamina 8-10, circà ovarium et suprà discum inserta. Pistillum centrale; stylo indi- viso; stigmate bi vel trilobo; ovario 2-3-loculari , loculis uniovulatis. Fructus drupaceus carnosus, abortu simplex, interdüm lobo superstite plus minusve magno comitatus; putamine crustaceo. Semen axi lateraliter insertum ; integumento duplici solubili; cotyledonibus crassissimis. | SER | Arbores, foliis exstipulatis abruptè pinnatis. (Char. partim ex Cambess. loc. cit., partim ex observ. nostris. ) SAPINDUS SENEGALENSIS. S. caule ramoso ; ramis apice pubescentibus rufescentibus , foliis paripinnatis, bijugis; foliolis ovato- oblongis integerrimis , supernè lucidis ; pedunculo aptero tereti apice vix complanato; paniculà termi- nali laxà; drupà cerasiformi. Nob. Sapindus senegalensis Poiret Dict. Encycl. 6, p. 666. DC. Prodr. 1, p. 608. Deless. Icon. sel. vol. 3 mox editurum. Anson 20-30 pedes alta, ramosissima ; trunco circiter 1 pedem diametro, cortice fusco griseo, ru- 8050; ramis divaricatis, diffusis, teretibus, punctatis, ad apicem pube denså deciduà rufescenti onustis. —Forn alterna, paripinnata, 2-juga ; foliolis oppositis, 2-4 poll. longis, 1-2 poll. latis, breviter petio- latis, ovato-oblongis , subobtusis aut vix emarginatis , integerrimis , utrinque glabris, superné pallidé viridibus lucidis , subtús pallidioribus venosis; petiolo aptero, tereti, superné subcomplanato , pu- bescenti , circiter 2 poll. longo. — Frores creberrimi parvi bracteolulati , albi, fasciculato-glomerati et in paniculam amplam ramosam terminalem dispositi. — Caryx 5-sepalus , ingqualis, puberulus > sepalis per æstivationem marginibus imbricatis , concavis; margine albidis ciliatis , exterioribus mino- ribus, — Peraza 5 , alba, inzequalia , sepalis interioribus breviora vel iis ferð æqualia, per gestivatio- nem marginibus basi imbricata, sub disco inserta, ovalia subconcava, ciliata , breviter unguiculata , appendiculo brevissimo barbato intùs basique ornata. — Discus hypogynus, regularis , crassus , sub- 118 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 5-lobus aut irregulariter plicato-undulatus. — STAMINA 8 aut abortu 7, sepalis longiora , ciréa ova- rium et suprà discum inserta ; filamentis bási villosis , apice subulatis, rubellis ; antheris dorso aflixis, oblongis crassis, tetragonis , corpusculo rotundo terminatis , connectivo dorsali prominulo rubello, basi emarginatis, bilocularibus, rimá laterali longitudmaliter dehiscentibus.—Ovarium 2- rarissimé 3- lobum; lobis divergentibus, ovoideis, glabris, uniovulatis. — StyLUs 1 erectus subangulatus, inter lobos ovarii insidens; stigmate bi- vel trilobo. — Favcrvs drupaceus , carnosus edulis, cerasi magnitu- dine, globosus , atro-purpureus , abortu simplex, interdùm lobo superstite plus minusve magno comi- tatus ; putamine crustaceo. — Semen axi lateraliter insertum, integumento duplici solubili; cotyledo- nibus crassissimis ; radiculà inferá. Crescrr frequentissimé in arenosis ad ripas fluminis Senegal et ubique in Senegambià usque ad Ca- FLorer mensibus Septembre , Decembre , etc. Kéuer et Kellrr à Nigritis dicitur. OBSERVATIONS. Cet arbre n'a pas le port du Sapindus Saponaria et des autres espèces anciennement connues; il ressemble beaucoup plus à V Euphoria Longana, arbre fort répandu dans les iles de l'archipel Indien, et dont les fruits sont très-estimés surtout des Chinois qui le nomment Lítchi. Le Sapindus senegalensis a de méme des pani- cules chargées de fruits gros comme des cerises de Montmorency et d'un rouge très-vif. Leur pulpe n'est pas fort épaisse ; elle a un goût légèrement apre avant la maturité , mais en múrissant elle acquiert une saveur douce vi- neuse fort agréable méme pour les Européens qui nomment ce fruit Cerise du Sénégal. C'est assurément le meilleur fruit de la contrée. La graine est très-amère et passe pour vénéneuse dans l'opinion des Nègres. Quelques cultivateurs ayant cru voir une certaine ressemblance entre le feuillage du Sapindus senegalensis et celui du Laurier d'Apollon ( Z. nobilis), l'ont envoyé en Europe sous le nom de Laurier du Sénégal. ERIOGLOSSUM. Brune. Calyx 4- aut rarius 5-partitus, segmentis lanceolatis subæqualibus. Petala 4, erecta æqua- lia, intüs appendice bifida barbata aucta. Discus unilateralis integerrimus , crassus. Stamina 6-8, erecta, excentralia, circa ovarii basim inserta. Ovarium trigonum , cum stylo conti- nuum, triloculare ; loculis uniovulatis; stylo incurvo; stigmate clavato. Carpella (ex Blume) baccata , basi connata, abortu sæpè solitaria. - | Flores incompleto abortu ovarii sæpë masculi. Folia abrupté pinnata, 2-4-juga , vel abortu folioli lateralis imparipinnata. Nob. : ERIOGLOSSUM CAULIFLORUM. Nos. (Tab. XXVIII. ) E. foliis abrupté pinnatis. 2-/-jugis; foliolis ovali-oblongis integris , petiolulo crasso transverse ru- goso; floribus racemosis cauli ramisque vetustis insidentibus. ARBOR 15-20 pedes alta , ramosissima , cortice griseo , albido , rimuloso , rugoso , glanduloso; ramis vetustis paulo divaricatis , basi teretibus glabris , versüs apicem villoso-rubiginosis , junioribus erectis PA SAPINDACEÆ. 119 striato-subangulatis, foliatis. — Forra abrupté pinnata aut abortu imparipinnata ; foliolis 2-4-jugis , sæpiùs alternis, 3-5 poll. longis, 1-2 poll. latis, ovali-oblongis , subobtusis , vix emarginatis , integerri- mis, utrinque glabris, coriaceis, supernè lucidis pallidé viridibus; petiolulis 1 1/,-2 lineas longis, no- dosis, transversim rugosis, intùs subcanaliculatis ; petiolo communì, rachì adjectà, 3-6 poll. longis, teretiusculis , glaberrimis. — Racemi florum in trunco ramisque vetustis nascentes, 2-4 poll. longi; axi angulato villoso-rubiginoso ; bracteis sub-1-4-floribus , concavis subacutis.—F ones abortu polygami , albido-tomentosi ; pedicellis brevissimis tomentosis. — Masc. Catyx 4-fidus aut 4-partitus extús densè albido-tomentosus; segmentis ovato-lanceolatis , concavis , per æstivationem valvatis, subæqualibus 1-2 lineas longis. — PETALA 4, erecta , æqualia, albido-rosea , calyce vix longiora , ovato-oblonga un- guiculata, apice fimbriato-erosa subconcava, glabra, intús appendiculata, circa et infra discum inserta; appendice bifida lateralibus incisà intus barbatà, subconcavà, ungue ciliato. — Discus incompletus unilateralis integerrimus , crassus, glaberrimus. — Stamina 6-8 erecta excentralia, libera, petalis longiora, circà basim ovarii abortivi inserta; filamentis complanatis apice subulatis villosis atro-pur- pureis ; antheris ovato-oblongis, basi emarginatis, dorso affixis, bilocularibus lateraliter dehiscentibus. —PisriLLI rudimentum excentrale lanatum. — HErmAPHROD, Caryx 4- rarissimè 5-partitus, segmen- tis interdùm inæqualibus. — Perara , Discus, STAMINA ut in masculis. — PisTILLUM excentrale cras- sum, lanatum.—S'yrvs incurvus, 2 */,-3 lineas longus, indivisus, cum ovario continuus; stigmate atro-purpureo clavato terminatus. — Ovarrum subglobosum, trigonum , lanatum , 3-loculare; loculis uniovulatis ; ovulo angulo interno loculi affixo. | Crescrr frequens in siccis super strata ostrearum ad ripas Casamanciæ , circa fornaces ad calcem conficiendam , haud procul ab Itou. FLoreT Aprili et Maio. OBSERVATIONS. La plupart des caractères de cette plante s'accordant avec ceux de l’£rioglossum de M. Blume, autant que nous pouvons en juger par la courte description qu'il en a faite dans son Bijdragen tot de Flora van- derlandsch Indie , nous nous sommes décidés à la placer dans ce genre. Nous avions d'abord pensé qu'elle devait faire partie du Moulinsia de M. Cambessèdes ; mais elle en diffère suffisamment par son calice, l'appendice barbu de ses pétales , et surtout par l'ovaire qui, au lieu d’être profondément trilobé , est tellement continu avec le style, que celui-ci n'en est que le prolengement. Nous regrettons beaucoup de ne pas posséder de fruit de notre espéce, car elle offre des particularités assez importantes dans les autres parties de la fleur , pour faire présumer que l'on trouverait encore dans ce fruit des caracteres propres à établir un nouveau genre dans la famille des Sapindacées. Explication de la planche XXVII. — a. Fleur ouverte grossie. — b. La méme après l'ablation du calice et des pétales , excepté un de ceux-ci dont on voit l'insertion ; les étamines sont placées autour d'un pistil rudimentaire. —c. Fleur hermaphrodite grossie dont on a enlevé lés enveloppes florales et les étamines ; on y voit le disque unilatéral et l'ovaire continu avec le style. — d. Ovaire grossi coupé transversalement. — e. Pétale grossi vu par sa face antérieure pour faire voir son appendice velu et bifide. > SK 120 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. SCHMIDELIA. Kunta. Camsess. ORNITROPHE. Juss.—ALLOPHYLLUS. Linn. Par.-BrAvv. Calyx 4-sepalus, foliolis inzequalibus. Petala 4, quinti superioris deficientis sede vacuà, intüs villosa. Discus hypogynus, glandulosus , incompletus , 4-5-lobus , crassus. Stamina 8, ovario circumposita, excentralia. Pistillum excentrale ; stylo inter lobos insidenti, 2-3-fido, segmentis intüs longitudinaliter stigmata gerentibus ; ovario 2-5-lobo , 2-5-loculari ; loculis uniovulatis; ovulis erectis. Drupa sicca, pisiformis , abortu simplex aut lobuli ovarii abor- tivi vestigio comitata; endocarpio crustaceo. Semen erectum, globosum; integumento membranaceo; embryone curvato; radiculå brevi; cotyledonibus incumbentibus , crassis, involutis, | | | Arbores fruticesve cirrhis destitutæ; foliis trifoliolatis , exstipulatis; floribus spicato-race+ mosis. (Char. partim ex Cambess. loc. cit., partim ex observ. nostris. ) SCHMIDELIA AFRICANA, . S. foliis trifoliolatis glabris; foliolis petiolulatis ovato-oblongis apice serrato-crenatis ; pedunculo interdüm bi vel trifurcato; floribus racemoso-spicatis. Nob. Schmidelia africana DC. Prodr. 1 „p. 610. Schmidelia senegalensis Reichenbach ex Sieber Plant. Senegal. exsicc. Allophyllus africanus Beauv. Flor. d Ow. 2, p. 74, tab. 107. fasco-viridibus subtüs pallide viridibus; petiolis petiolulisque villoso-rnfescentibus , intüs canaliculatis. ribus. et ain 4, erecta , parva , sepalis breviora, apice rotunda basi angusta , concava , intüs et ad nin he osa , extús nuda, sub disco unilaterali inserta. — Discus incompletus 5-lobus, Ps TAMINA Ó, erecta, ovario Circumposita , petalis breviora ; filamentis subcompressis , rubellis, apice culus; sepalis inæqualibus rotundatis, concavis, margine membranaceis ciliolulatis; exterioribus mino- ntibus.—OyaArrum ovatum , bilobum, villosum.— STYLUS | subcompressus » glaberrimus, inter lobos ovarii insidens ; stigmati- recurvis, papillosis. — Drupa sicca , pisiformis, abortu plerumque sim- persistens , brevis , apice bifidus, bus 2 elongatis, divaricatis, SAPINDACEZÆ. 121 plex, aut lobulo (ovarii abortivi vestigio) basi comitata, et calyce persistente stipata, breviter pedi- cellata, nigra, indehiscens; sarcocarpio tenui; endocarpio chartaceo fragili.— Semen unicum erectum, globosum; integumento membranaceo; radiculà parvulà; cotyledonibus elongatis incumbentibus, in- volutis , crassis , albidis. Crescrr frequens ad ripas fluminis Senegal in regno Walo et ubique in Senegambià usque ad Casa- manciam. FronET à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Palisot-Beauvois a publié dans sa Flore d'Oware, sous le nom générique d' Allophyllus , la plante décrite ci-dessus. Il a observé une petite Cryptogame parasite naissant sur la face inférieure de ses feuilles et à laquelle il a imposé le nom d’Erineum Allophylli. Nos échantillons de la Sénégambie offrent également cette pa- rasite qui se présente toujours sous la forme de petits filamens soyeux , roux, entassés par paquets aux aisselles des nervures latérales. Loin de regarder cette production comme un étre végétal parasite , elle nous parait une simple . extension de tissu semblable à celle qui se développe sur les Rosiers par la piqüre du Cynips. = SCHMIDELIA AFFINIS. Nos. ` S. foliis trifoliolatis; foliolis sessilibus ovato-oblongis subintegris , subtüs nervosis subvillosis ; flo- ribus glomerato-spicatis ; petalis unguiculatis apice subtrilobis. Cauuis fruticosus , apice villoso-rufescens. — Forza ternata , petiolata ; foliolis sessilibus , ovali-ob- longis, subintegris, supernè atro-viridibus lucidis , subtús pallidioribus , nervosis; nervis proeminen- tibus villosis.— Fronrs glomerato-spicati , albi, axillares et terminales.— Caryx quadrisepalus; sepalis exterioribus minoribus concavis , obtusis , interioribus majoribus subrotundis , margine membranaceis ciliolulatis. — Peraza 4, lobis disci opposita , sepalis minora , apice subtriloba , intüs et infrà apicem appendice barbato aucta , basi unguiculata. — STAMINA 10, exserta; filamentis gracillimis basi ciliolu- latis ovario circumpositis; antheris subrotundis , dorso aflixis , bilocularibus. — Discus unilateralis, 4-lobus. — Ovarrum ovoideum, villosum. Crescrr ad ripas Casamanciæ. (Leprieur.) Fronrr cum precedente. OBSERVATIONS. Cette plante , extrémement voisine de la précédente, s'en distingue néanmoins par un port particulier et par ses folioles presque entières un peu velues en dessus, par ses épis trés-courts et par ses fleurs plus grandes munies de pétales ordinairement trilobés au sommet. DODON £A. L. Calyx 5-4 rarius 5-partitus. Petala o. Discus hypogynus, sæpè evanidus. Stamina 8, raris 9-10, disco vel receptaculo inserta. Pistillum centrale; stylo breviter 2-5-rariùs 4-fido, segmentis longitudinaliter intùs stigmata gerentibus; ovario 2-3- rarissime no 2-3- ra- 122 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. rissimé 4-loculari ; loculis 2-ovulatis ; ovulis angulo interno ad medium loculorum aflixis, superiore ascendenti, inferiore suspenso. Capsula membranacea 2-3-4-alata , 2-3-4-locularis, septicida, 2-3-4-valvis; valvis carinatis, dorso alatis; axi centrali 2-3-4-gono , breviter 2-3-4-alato. Semina arillo destituta; integumento exteriore crustaceo; embryone spiraliter convoluto; radiculá extrariá; cotyledonibus linearibus. Arbores parvæ, seu frutices, cirrhis destitutæ; foliis exstipulatis simplicibus ! (Char. "ex Cambessedes , loc. cit.) DODONÆA VISCOSA. D. caule fruticoso , ramoso, apice viscoso ; foliis oblongis lanceolatisve , subacutis, basi longè atte- nuatis , sessilibus , utrinque glabris, viscosis ; floribus racemoso-paniculatis ; capsulis magnis , bi- aut trialatis, utrinque profundé emarginatis, alis membranaceis vix dentatis. Nob. Dodonæa viscosa Linn. Mant. 238. Kunth Nov. Gen. Am. 5, p. 134. DC. Prodr. 1, p. 616. Caescrr frequens in insula Saffal prope Saint-Louis, et in peninsula Promontorii- Viridis. FLoreT mensibus Septembre , Octobre, etc. OBSERVATIONS. Notre plante ne se distingue du type de l’espèce que par ses feuilles et ses capsules beaucoup plus grandes. GUILLEMIN et PERROTTET. 123 MALPIGHIACE 4. Juss. ACRIDOCARPUS. Nos. (1) BANISTERIÆ SPEC. Cav. — HETEROPTERIDIS ? SPEC. DC. Calyx 5-partitus, persistens; laciniarum unà tantum dorso biglandulosa. Petala 5, ungui- culata, orbiculato-concava. Stamina 10, hypogyna; filamentis basi dilatatis subconnatis; antheris erectis bilocularibus. Ovarium in alabastro trialatum, triloculare , adultum, abortu bialatum , biloculare; loculis uniovulatis; ovulo, ope funiculi crassi apice affixi penduli, adscendente. Styli 2, anté anthesim circinnatim incurvati , longissimi , apice haud dilatati subuncinati. Fructus ex 2 rariùs 3 (tertiá obliterata) samaris axi centrali adnatis compo- situs, in alas longas margine superiore incrassatas excurrentibus. | Frutices foliis alternis, glandulosis; floribus corymbosis, racemosis aut paniculaus, axillaribus et terminalibus. ACRIDOCARPUS PLAGIOPTERUS. No». (Tab. XXIX.) A. ramis pube ferrugineá conspersis ; foliis alternis obovatis inferné admodùm angustatis , subtüs glandularum serie submarginali notatis; alis fructås horizontalibus. FruTEX ramosus , rigidus ; ramis teretibus pube ferrugineà conspersis , apice floriferis. — Forra al- terna, vix petiolata, obovata, basi angustata, apice subemarginata , in emarginatura mucronulata i marginibus integra, coriacea , utrinque glabra, subtús glandularum serie submarginali, basi ad apicem petioli 2 glandulis conspicuis, notata ; petiolo brevi, puberulo, intús canaliculato. —FLores lutei axil- lares et terminales , paniculati ; pedunculo communi ad basin pedicellorum 2-3 bracteolas squamifor- mes persistentes gerenti. — Caryx usque ad medium 5-partitus, extùs pube ferrugineà conspersus , glandulis conspicuis 2 ad dorsum segmenti medii infrà notatus. —Conorra 5-petala disco hypogyno inserta ; petalis obovatis apice concavis , basi unguiculatis , cum segmentibus calycinis alternantibus , flavis, margine vix erosis. — STAMINA 10, hypogyna; filamentis crassiusculis vix basi connexis » persis- tentibus ; antheris stantibus erectis, longitudinaliter dehiscentibus.—Ovarrum in alabastro ovoideum , pubescens , in flore aperto seepiús trialatum , villosum , apice stylis 2 anté anthesim cremnatm mcur- vatis post anthesim patulis longissimis superatum , sæpiùs triloculare ; loculis uniovulatis; ovulo, ope (4) Acridocarpus, de Argus, locusta (sauterelle), et Kapros fructu. (fruit); comme qui dirait: Fruit ayant l'aspect d'une Sau- terelle ailée. 124 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. funiculi crassi penduli , adscendente. — Frucrus ex 2 rariùs 3 (tertiá obliterata) samaris compositus, stylis persistentibus coronatus ; singulo carpello in alam maximam horizontalem , rubro-fuscam » gla- bram, margine superiori crassam inferiori tenuissimam , expanso. — Axis centralis (torus elevatus) crassus, bi-trialatus, faciebus internis planis carpellorum adhzrens.—Semen solitarium ab apice pendulum, albumine nullo , tegumento duplici, exteriori atro-rubello tenui, interiori crasso; coty- ledonibus foliaceis. Crescrr in sylvis Promontorii-Rubri ad Casamanciam. ( Leprieur.) _ Froresar Aprili et Maio. OBSERVATIONS. La considération des feuilles alternes de cette plante , jointe à d'autres particularités, nous autorise à en faire le type d'un genre distinct des Banisteria, ainsi que M. R. Brown ( Bolany of Congo, p. 1)l'a proposé pour deux plantes de l'Afrique dont l'une est probablement identique avec la nótre. Voici les caractéres qui nous ont paru suffisans pour motiver sa séparation générique. Le calice et la corolle n'offrent rien de bien re- marquable, si ce n'est qu'un seul des sépales est chargé de deux glandes sur le dos. Les étamines sont en méme nombre que dans le Banisteria ; leurs filets sont légèrement dilatés et à peine cohérens à la base. L'ovaire est sur- monté de ‘deux styles trés-longs, courbés en crosse et en dedans avant la fécondation , mais qui ne sont pas élargis au sommet. Nous n'avons jamais observé trois styles, quoique l'ovaire ait dans l'origine trois ailes et trois loges; | mais une des ailes, privée de style, avorte bientôt et disparait le plus souvent dans le fruit. Chaque loge de Vo- vaire ne contient qu'un seul ovule attaché à un gros funicule pendant du sommet. Les différences que nous venons de signaler nous semblent assez graves pour constituer un genre qui com- prend en outre le Banisteria Lecna de Cavanilles, auquel on doit réunir V Heteropteris? Smeathmanni de M. De Can- dolle , ainsi que nous en avons acquis la certitude par un échantillon qu'il a eu la bonté de nous communiquer et que nous avons comparé avec la plante de l'herbier de M. De Jussieu, qui a servi de type à l'espéce de Cavanilles. Nous nous sommes assurés que le B. Leona a réellement les feuilles alternes , de même que notre espèce, en sorte que si on distingue celle-ci, soit comme genre, soit comme section de genre, il devient nécessaire de caractériser la plante de Cavanilles par la phrase spécifique suivante : ACRIDOCARPUS SMEATHMANNI ; ramis tuberculatis; foliis alternis , oblongis, obovatis, breviter acu- minatis , glaberrimis ; alis fructús glabris, suberectis. Banisteria Leona Cavan. (in Herb. Juss.) Heteropteris? Smeathmanni DC. Prodr. 1, p. 592. (ex specim. Herb. DC.) Malpighia alternifolia Schum. et Thonn. Plant. Guin. 1, p- 242 (ex Descript.)? - Nous possédons en herbier la plante des collections du Senégal de Sieber, publiée par Reichenbach sous le nom d’Heteropteris macroptera. Un examen attentif de cette espèce nous a convaincus qu'elle n’appartenait pas au genre Heteropteris ni à aucun autre de la famille des Malpighiacées. C’est une véritable espèce de Securidaca, genre dont la place est fixée parmi les Polygalées. Ayant déjà traité les plantes de cette famille, nous renvoyons , pour la des cription complète des Secaridaca du Sénégal, aux Addenda qui termineront notre ouvrage. Explication de la planche XXIX. —a. Fleur un peu grossie. — b. La méme aprés avoir enlevé les pétales. "e c. Une étamine grossie. — d. Un pétale grossi. — e. L'ovaire grossi. — f. Le méme un peu plus mir et coupe longitudinalement. — g. L'ovaire et les styles apres la fécondation. GUILLEMIN zr PERROTTET. 125 MELIACEZÆ, J USS. DC. Trib. L— TRICHILIEAE. DC. ADR. JUSS. TRICHILIA. Linn. DC. Calyx 4-5-dentatus , persistens. Corolla 4-5-petala: petalis oblongis, feré patulis. Stamina 8-15; filamentis in tubum nunc omninó nunc ad medium coalitis; tubo apice 8-10-antheri- fero. Discus cyathiformis, margine undulatus. Ovarium ovoideum, tri-biloculare; stylo co- lumnæformi; stigmatibus 3 approximatis. Capsula obovata, subtrigona, tri- aut abortu bilo- cularis; loculis monospermis. Semen ovoideum, basi loculi affixum ; cotyledonibus crassis , ovatis; radiculà brevi inter ipsas retractatà. Arbores, foliis alternis imparipinnaus; foliolis integris; floribus paniculatis axillaribus. TRICHILIA PRIEUREANA. ( Tab. XXX. ) T. caule arboreo mediocri , à basi ramoso ; ramis glabris; foliolis imparipinnatis bi-trijugis ; foliolis ovato-lanceolatis acuminatis , utrinque glabris, subtüs venosis; floribus brevé paniculatis ; staminum filamentis usque ad apicem coalitis. Nob. Trichilia Prieureana Adr. Juss. Mem. Meliac. in Bull. Sc. nat., nov. 1830, v. xxi, p. 238. Anson 15-20 pedes alta, à basi ramosissima ; ramis suberectis teretibus glabris apice viridibus. — Fora imparipinnata, bi-trijuga; foliolis basi alternis, apice oppositis, ovato-lanceolatis, acuminatis , integris sæpiùs inæquilateris, basi attenuatis, 3-5 poll. longis, 1 */,-2 poll. latis, breviter petiolatis , utrinque glabris, pallidé viridibus, lucidis, subtùs venosis; rachi 4-8 poll. longá, infernè tereti, glabra, basi incrassatà. — FLORES paniculati bracteolulati, puberuli, parvi , sordidé albidi, suave- olentes; paniculis brevibus axillaribus terminalibusque ; bracteolis minimis, caducis.—Carxx minimus, 5-fidus puberulus; segmentis acutis. — Peraza 5, calyce circiter tripló longiora , per æstivationem valvata, erecta, lanceolata, concava, utrinque villoso-tomentosa, albido-rosea, caduca.—STAMINA 8-10; filamentis in tubum connexis; tubo petalis breviore subangulato , glaberrimo, pallidè roseo, apice 8-10 dentato; antheris tubi dentibus insertis , oblongis, subincurvis , alternatim brevioribus, biloculari- _ bus, rimá laterali longitudinaliter dehiscentibus. — Discus cyathiformis , crassus , margine undulatus. — Ovarrum crassum ovoideum , glabrum ; 2-loculare; loculis 2-spermis; ovulis lateraliter affixis , su- Perpositis; stylo columnæformi erecto vel vix incurvo, tubum stamineum ferð æquanti; stigmatibus 3 sæpiùs in unum coalitis aut valdé approximatis , lobis intüs apice glandulosis.—Frucrus et SEMEN...... Crescit frequens in arenosis ad ripas Casamanciæ non procul à fluvio Rivière aux Huítres gallicè dicto. i FLoreT mensibus Martio et Aprili. : È 126 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Explication de la planche XXX. —a. Fleur en bouton grossie. —b. La méme ouverte. — c. Pétale vu par sa face interne grossi. — d. Tube grossi des étamines portant les anthères. — e. Ovaire grossi surmonté du style et des stigmates. — f. Coupe transversale de l'ovaire grossi. —g. Coupe longitudinale du méme. —h. Ovule séparé et grossi. | TRICHILIA EMETICA. T. caule arboreo; ramis rufo-pubescentibus ; foliis imparipinnatis 4-5-jugis ; foliolis oblongis, ob- tusis , basi attenuatis , subtùs rufo-tomentosis , nervosis ; nervis lateralibus exacté parallelis ; floribus paniculatis confertis ; staminum filamentis ad medium coalitis. Nob. Trichilia emetica Vahl Symb. 1, p. 31. DC. Prodr. 1, p. 622. Elcaja Forsk. Fl. Ægypt. Arab. Descript. p. 127. Crescit in sylvis ad ripas Gambiz circa Albredam. Frorer mensibus Maio et Junio. j OBSERVATIONS. Forskahl a donné une bonne description de cette plante sous le nom d'Elcaja , croyant qu'elle devait former un nouveau genre. Elle a été réunie au Trichilia par Vahl, qui lui a imposé le nom spéci- fique d’emetica. Ces auteurs n'ayant fait aucune mention de l'ovaire, nous croyons utile d'en parler ici. ll est ovale-acuminé , marqué de côtes longitudinales, triloculaire , chaque loge contenant deux ovules. Forskahl décrit la capsule comme triloculaire; mais nous avons observé que deux des loges de l'ovaire étaient constamment avor- tées dans le fruit. 7 Il parait , d’après les notes de cet auteur, que ce bel arbre est très-commun dans les montagnes de l'Arabie. Il dit que les fleurs ont l'aspect de celles du Citronnier, ce qui est vrai, et nous ajouterons qu'elles ont une odeur analogue. Les fruits passent pour vomitifs chez les Arabes, et leurs femmes les mêlent avec des substances odorantes . pour en faire un cosmétique. Les graines, mélées avec de l'huile de sésame, leur servent encore pour confectionner un onguent contre la gale. Les peuples de la Sénégambie ne paraissent pas connaître ces usages. EKEBERGIA. Srarmann, DC. Calyx 4-5-fidus brevis persistens. Corolla 4-5-petala; petalis erectis subacutis. Stamina 10, in tubum inflatum urceolumve monadelpha; tubo apice 10-dentato 10-antherifero. Discus crassus ovarium cingens. Ovarium ovato-oblongum; stylo crasso columnzeformi apice dila- tato; stigmate capitato 5-lobo. Fructus baccatus globosus, 5-locularis; loculis monospermis. Semen ovoideum lateraliter affixum ; cotyledonibus planis. Arbores foliis alternis, imparipinnatis ; foliolis integris; floribus paniculatis axillaribus. MELIACEJE. 12 M EKEBERGIA SENEGALENSIS. (Tab. XXXI. ) E. foliis imparipinnatis 2-6-jugis ; foliolis ovato-lanceolatis interdúm breviter acuminatis vix inæ- quilateris; petalis 5 calyce multó longioribus; ovario quinqueloculari. Nob. Ekebergia senegalensis 4dr. Juss. Mem. Meliac. in Bull. Sc. nat. nov. 1830, v. xxm, p. 238. Anson 25-30 pedes alta, diffusa, ramosa; trunco cicatricoso, erecto; cortice rugoso, rimuloso , tuberculato, griseo ; ramis subdivaricatis, rigidis, versús apicem subangulatis. — FoLia imparipinnata, 2-6-juga ; foliolis inferioribus alternis , summis oppositis , ovato-lanceolatis , interdüm subacuminatis, basi attenuatis , vix inæquilateris, integris aut subundulatis , utrinque glabris, superné viridibus lu- cidis, subtùs albicantibus , penninerviis ; nervo medio proeminentiore ; rachi 6-10 poll. longa, basi crassa, subtüs convexà intüs complanatà basi dilatatà.—FLores paniculati, parvi, bracteolati, albidi, villosi, caduci; paniculis axillaribus 2-4 poll. longis, puberulis, bracteolats , minimis; pedicellis divisis , terminalibus , 2-3-floris.— Carxx cyathiformis , breviter 5-dentatus, persistens , puberulus.— Perata 5, calyce multó longiora, per æstivationem valvata, oblonga, acutiuscula, ferð concava, utrinque puberula, albida , persistentia. —STAwINA 10, in tubum basi monadelpha ; antheris sessilibus erectis, ovato-acutis, bilocularibus, rimá laterali longitudinaliter dehiscentibus ; tubo stamineo pe- talis breviore , persistente , supernè villoso, inferné glabro rubello. — Discus crassus, cyathiformis , ovarium cingens, subinteger , rubellus. — Ovarwm ovato-oblongum cum stylo columnæformi conti- nuum , 5-loculare , loculis polyspermis; stigmatibus capitatis 5-lobis stellatim dispositis, papillosis , albidis. — Fructus baccatus , globosus, 5-locularis ; loculis monospermis. —Semen ovoideum , latera- liter affixum ; cotyledonibus planis; radiculà superá. ` Crescrr frequens in argillosis ad ripas Gambiæ circà Albredam; etiam prope Kounoun in peninsula Promontorii-Viridis. | Frorer mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette espèce a été publiée avec une courte phrase caractéristique par M. Adrien De Jussieu, dans son Mémoire sur les Méliacées qui a été inséré par extrait dans le Bulletin des Sciences naturelles , novembre 1830, T. xxii, p. 238. Elle varie considérablement quant à son feuillage qui se compose de folioles tantót trés- grandes , larges , légérement acuminées comme celles qui sont représentées dans la planche de notre Flore, tantót trés-petites et simplement aigués. Le nombre des parties de la fleur est également variable dans quelques échan- tillons où nous avons observé de cing à douze divisions au calice et à la corolle. . Explication de la planche XXXI. —a, Fleur grossie. — b. Tube des étamines et des anthères très-grossi. — c. Fleur tràs-grossie coupée longitudinalement pour faire voir les parties intérieures et particulièrement le disque et le pistil. — d. Coupe transversale de l'ovaire. — €. Fruit entier de grandeur naturelle. —f. Le méme coupé longitudinalement pour faire voir les graines. | 128 FLOR SENEGAMBIÆ TENTAMEN. - CARAPA. Auster. DC. Calyx 4-5-dentatus. Petala 4-5 coriacea. Stamina 8-10; filamentis coalitis in tubum basi inflatum apice 8-10-dentatum; dentibus ovatis inflexis, introrsum 8-1 o-antheriferum; antheris inclusis, cum dentibus alternantibus , sessilibus. Ovarium disco cupulæformi impositum et basi cinctum, oblongum , pentagonum, 5-loculare; loculis multiovulatis; stylo brevi; stig- mate discoideo , fungiformi, margine crenulato glanduloso. Fructus capsularis subglobosus, crássus , lignosus , 4-5-sulcatus, 4-5-valvis , 4-5-locularis ; loculis polyspermis. Semina sub- trigona crassa. . . . . . . . | CARAPA TOULOUCOUNA. Nos. C. foliis 6-12-jugis, oppositis, maximis , elliptico-oblongis, breviter acuminatis obtusisve, coria- ceis , superné nitidis ; floribus 5-petalis 10-andris ; ovario 5-loculari ; loculis polyspermis. Carapa Guineensis Sweet Hort. Brit. 1, p. 72 (absque descriptione) ? Anson maxima, 70-80 pedes alta, ramosissima ; trunco valdé crasso recto ; cortice rimoso rugoso, fusco; ramis divaricatis longissimis , reflexo-pendulis , glabris. — Fou1a abrupté pinnata , impari abor- tivo filiformi , 6-12-juga; foliolis oppositis, magnis, 8-12 poll. longis , 2-3 poll. latis, elliptico-oblongis, breviter acuminatis obtusisve , integris , breviter petiolatis , coriaceis , utrinque glabris, remoté ner- vosis , superné viridibus lucidis, subtús pallidioribus , nervo medio valdé proeminente , nervis latera- libus parallelis versüs marginem anastomosantibus ; petiolulis crassis transverse rugosis ; rachi 2-2-!]; pedes longa , tereti, basi valdè inflata, glaberrimà punctis tuberculosis conspersa. — Frores laxè pa- niculati , bracteolulati , albido-rosei ; paniculis axillaribus et terminalibus ; axi 1-3 pedes longà ramulos floriferos plures remotos divaricatos emittente; pedicellis 2-floris. — Caryx minimus 5-dentatus , pu berulus; segmentis ovatis ciliolulatis , patulis. — Perara 5 cum sepalis alternantia , per æstivationem _ marginibus imbricata , post anthesin subpatula , ovato-oblonga , obtusa , concava, apice emarginata , obliqua, glabra, coriacea, albida, nigro maculata, seepiús puberula.—STAMINA 10, in tubum filamentis coalita; tubo stamineo conico basi inflato apice angustato, 10-dentato, nigro maculato; dentibus ovatis, inflexis; antheris intüs et versüs apicem tubi affixis, cum dentibus alternantibus, ovato-oblongis, sessilibus, bilocularibus , rimà laterali longitudinaliter dehiscentibus. — Discus crassus , cupulæfor- mis, extùs scrobiculatus , margine denticulatus , ovario circumpositus, rubellus. — Ovarium pentago- ` num, oblongum, cum stylo brevi continuum; stigmate discoideo, fungiformi, margine undulato-plicato- papilloso.— Carsura magna , subglobosa, acuminata, crassa , lignosa, rugoso-tuberculata , subpenta- gona, pedunculata, 5-valvis, 5-locularis; loculis poli- sæpiùs 6-spermis.— Semma 18-30, trigona, dorso convexa , basi acuta, lateraliter compressa, atro-rubra , rugosa. Cresci frequens in siccis prope Itou ad ripas Casamancie. Vulgó dicitur Touloucouna ab incolis. i Fuorer mensibus Martio, Aprili et Maio. MELIACEÆ. 129 OBSERVATIONS. Le Carapa Touloucouna a de grands rapports par son feuillage avec le C. Guianensis d'Au- blet (Pl. Guian. tab. 387) qui n’a été décrit que fort incomplètement. Cependant nous le croyons suffisamment caractérisé par son fruit pentagone et quinquéloculaire , et par les autres parties de sa fleur en nombre quinaire. Il est très-probable que le C. Guineensis de Sveet ( Hort. brit. 1, p. 12), originaire de Sierra-Léone et connu des jardiniers sous le nom d' 4fzelia splendens , est la méme espèce que la nôtre. Peut-être alors nous blamera-t-on de n'avoir pas admis le nom proposé par l'auteur anglais ; mais outre que cet arbre est cité sans aucune description dans ce catalogue , il nous a semblé nécessaire de rejeter le nom spécifique de Guineensis , parce qu'il est trop ex- clusif et surtout parce qu'il a une trop grande consonnance avec celui de Guianensis qui appartient à l'espèce type du genre, et qu'il pourrait par conséquent occasioner de la confusion dans la synonymie. Le nom de T'ouloucouna est d'autant plus admissible qu'il lie la nomenclature scientifique à celle du pays. D'après l Hortus britannicus , notre Carapa est cultivé en Angleterre, ainsi qu'une autre espèce magnifique qui existe maintenant au Jardin des Plantes de Paris. Cette derniére nous a paru étre le Carapa procera DC. , remarquable par ses feuilles presque cunéiformes. Du reste les trois espéces de vrais Carapa ont entre elles les plus grandes affinités. Il est peu d'arbres aussi beaux que le Carapa Touloucouna , tant par la hauteur à laquelle son tronc s'éléve, que par la cime excessivement large formée par ses branches qui se divisent en rameaux flexibles et retombans presque jusqu'à terre. Ses énormes feuilles, abruptement pinnées , ont un rachis qui a souvent plus d'un mètre de longueur. Les fleurs forment des panicules láches qui naissent sur le tronc et les vieilles branches. Les fruits sont sphériques, de la grosseur d'un boulet à canon de six. On obtient par expression de ses amandes une huile fixe , connue dans le pays sous le nom d' Huile de Touloucouna, et qui est absolument semblable à l'huile de Carapa de la Guiane. On sait que celle-ci est jaunátre , tantôt liquide, tantôt solide, suivant les quantités variables d'oléine et de stéarine qu'elle contient ; que son odeur est faible, non désagréable, et sa saveur fortement amére. Å raison de cette derniere qualité , elle n'est employée que pour l'éclairage et pour les usages des arts. L'un de nous a donné dans les Annales de la Société Linnéenne de Paris, mai 1824, une notice sur les usages de l'huile de Carapa. Les naturels de la Guiane la mélent au Rocou et s'en enduisent le corps et les cheveux pour se préserver de la piqüre des moustiques. L'amertume de cette huile est due, selon M. Boullay, à la présence d'un principe alcaloide analogue à ceux des Quin- quinas , principe que MM. Petroz et Robinet (Journ. de Pharm. T. vu, p. 48) ont également rencontré dans l'é- corce de l'arbre qui est fébrifuge. Le Touloncouna croit abondamment sur les bords de la Casamance , dans un sol frais et consistant, Trib. II. — CEDRELEJE. DC. ADR. JUSS. KHAYA. Apr. Juss. SWIETENLÆ SPEC. DC. | 3 Calyx 4-phyllus, foliolis alternativè imbricatis. Petala 4 patentia. Stamina 8, filamentis coalitis in tubum basi inflatum, apice 8-dentatum, dentibus contortim latere imbricatis, 1n- trorsùm 8-antheriferum; antheris inclusis, cum dentibus alternantibus, summo dorso per filum breve adnexis. Ovarium disco annulari impositum et basi cinctum, oblongo-ovatum, 4-loculare, loculis 16-ovulatis; stylo brevi crasso; stigmate discoideo 4-radiato. Fructus capsularis , globosus, 4-locularis, ab apice septifrago-4-valvis; valvis crassis , lignosis , solu- bilibus ab axe persistente et dissepimentis 4-alato. Semina in singulis loculis 6, suborbiculata, curva, membranaceé-marginata , axi biseriatim inserta, 1-seriaum tamen eae pen- 130 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. dula. Embryo obliquus, radiculà papillæformi, brevissimá , loculi latus spectante, cotyledo- nibus inter se et cum perispermo tenui carnoso conferruminatis confusisque. ( Char. ex Adr. De Juss. in Bullet des Sc. natur., nov. 1630, p. 236.) KHAYA SENEGALENSIS. (Tab. XXXII.) K. foliis 3-6-jugis; foliolis ovato-oblongis lanceolatisve, subinæquilateris ; florum paniculis ex axillis foliorum supremorum ortis. Nob. Swietenia senegalensis Desrouss. in Lamk. Dict. Encycl. 3, p. 679. DC. Prodr. 1. p. 625. Anson maxima, 80-100 pedes alta, ramosissima ; trunco valdè crasso , erecto, cortice griseo , fusco, rimuloso ; ramis longissimis, patulis, teretibus, glabris. — Forra alterna, paripinnata, 3-6-juga ; foliolis oppositis vel alternis 2-6 poll. longis, 1-2 poll. latis, ovato-oblongis lanceolatisve, subine- quilateris, breviter petiolatis, integerrimis undulatis, coriaceis, utrinque glabris, pallidé viridibus supernè lucidis; rachi 5-12 poll. longa, tereti, glabra, basi incrassatà. — Frores numerosi, termi- nales et axillares, laxé paniculati, parvi, bracteolulati , albidi, caduci; pedicellis 3-floris. — Caryx _ 4-sepalus minimus, cyathiformis; foliolis alternativé imbricatis. — PETALA 4, sepalis multó longiora, erecta, per æstivationem ferð valvata aut marginibus mutuò sese obtegentia , post anthesin patentia , concava, ovata, obtusa, albida, caduca. — Sramna 8, in tubum filamentis coalita ; tubo persistente basi inflato, apice angusto, 8-dentato, albido-roseo, dentibus subcordatis, latere contortim imbricatis, albidis; antheris intüs et ad apicem tubo per filum breve affixis , cum dentibus alternantibus , oblongis, utrinque emarginatis, bilocularibus, rimå laterali longitudinaliter dehiscentibus. — Discus crassus margine lobatus ovario circumpositus.—Ovarrum lagenæforme , striatulum , 4-loculare; loculis multi- ovulatis. —SryLus cum ovario continuus , erectus , columnæformis, costatus , tubum stamineum ferè adæquans ; stigmate discoideo crasso, ambitu longitudinaliter plicato , vertice plano 4-radiato. — Car- SULA subrotunda, fructús Persico vulgaris magnitudine, crassa , lignosa , 4-valvis, 4-locularis; valvis æqualibus, ab apice ferð usque ad basin solubilibus; axi centrali persistente, crasso, 4-alato ; alis dissepimenta constituentibus; loculis polyspermis. —Semma biseriatim longitudinaliter angulo in- terno affixa , superposita, magna, latissima, suborbiculata , superficie irregulariter undulata , rufes- centia, margine membranacea. | : Crescit frequentissimé in peninsula Promontorii-Viridis, precipuè circa Bargny , et ad ripas Gam- biz prope Albreda. Vulgó Cail à Nigritis, Cail-Cedra ab Europseis dicitur. Fronrr Martio , Aprili et Maio. OBSERVATIONS. Cet arbre est un des plus grands et des plus beaux parmi ceux qui ornent les bords de la Gambie et les bas-fonds de la presqu'ile du Cap-Vert, principalement au village de Bargny, oü il est tellement abondant qu'il forme en quelque sorte l'essence des foréts de ce pays. ll n'existe pas dans le Sénégal proprement dit ; aussi aurions-nous volontiers proposé un nouveau nom spécifique en remplacement de celui de Senegalensis , créé dans l'Encyclopédie méthodique, si nous n'avions pas vu un inconvénient plus grave de changer totalement le nom de cette plante , décrite d'ailleurs d'une manière assez satisfaisante dans l'ouvrage que nous venons de citer. qu am l'année 1820, les Francais l'ont introduit dans leurs cultures sur les bords du fleuve Sénégal, principale- ment à Richard-Tol et à la Sénégalaise, où on en a formé des allées et bordures de jardins. MELIACEÆ. 131 Son tronc , qui atteint jusqu'à un mètre et au-delà de diamètre, est très-droit, susceptible de se débiter en belles planches où l'on n'apercoit aucune apparence de nodosités, et qui, par conséquent , donne un bois très-précieux pour la menuiserie et méme l'ébénisterie. Il est presque aussi rouge que le véritable acajou fourni, comme on sait, . parle Swietenia Mahogoni , arbre qui a la plus grande analogie avec notre espèce ; mais il est un peu plus tendre, d'un grain moins serré, et il a l'inconvénient de se fendre facilement par la dessiccation. Lorsque le commerce de la gomme n'est pas florissant , les navires francais vont sur la Gambie en faire des chargemens qu'ils importent en Europe; mais la quantité de cette marchandise a été si considérable en ces derniers temps, qu'elle a nui à sa. va- leur commerciale. ! Les habitans du pays en font des meubles, et surtout des embarcations d'une grande solidité. Son écorce est brune, grisátre, crevassée, d'une grande amertume, et jouit de propriétés fébrifuges. Elle est employée sous ce rapport par les Nègres qui la prennent sous forme d'infusion et de décoction, et non en poudre comme l'assurent les auteurs de matière médicale. Nous ferons observer que ces auteurs se sont tous trompës sur la plante qui fournit le Cail-Cedra , en l'attribuant au Cedrela odorata. Explication de la planche XXXII. —a. Coupe longitudinale de la fleur grossie pour faire voir le pistil et l'inté- rieur du tube des étamines. — b. Fleur ouverte très-grossie pour montrer les pétales et le tube des étamines vu extérieurement. —c. Coupe transversale de l'ovaire grossi. — d. Le fruit un peu moins gros que nature ouvert à son sommet pour montrer en a l'axe central donnant attache aux graines. — e. Une graine de grandeur na- turelle. GUILLEMIN er PERROTTET. GERANIACEÆ. Juss. DC. MONSONIA. Linn. ru. Calyx 5-sepalus; sepalis æqualibus apice aristato-mucronatis. Petala 5 æqualia, calyce duplò majora (in specie infra descriptà calycem subæquantia!). Stamina 15 basi monadel- pha, sæpiüs in fasciculos 5 tristemones semi-coalita. Carpella 5 indehiscentia, monosperma, columnæ centrali adnata, aristis longissimis terminata. MONSONIA SENEGALENSIS. Nos. M. foliis ovato-cordatis, acutis, lanceolatisve, remoté dentatis, pubescentibus villosisque ; longè petiolatis; stipulis villosissimis ; floribus axillaribus longè pedunculatis ; pedunculis unifloris bi-brac- teolatis; corollà calycem vix æquanti. | Ranix simplex, rariüs divisa, perpendicularis, longissima. — Cauzis herbaceus 1 1/,-2 pedes altus, 132 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. striatus, villosus, nodosus , ramosissimus ; ramis plerisque radicalibus , adscendentibus. — Fori op- posita; inferiora ovato-cordata, acuta, remoté dentata, longè petiolata, pube brevissimá utrinque onusta ; superiora angustiora , feré lanceolata, acutissima , utrinque villosa.—S rur x lineari-lanceo- late, ciliatæ, caducae.— Frons axillares, rosei , pedunculati ; pedunculis unifloris, foliis circiter duplå longioribus, ad medium 2 bracteolas oppositas lineari-lanceolatas gerentibus. — Carxx turbinatus, 5-sepalus, circiter 4 lin. longus, persistens ; sepalis villosissimis , æqualibus, basi angustis, oblongis, carinatis apice mucronatis; setis apice glandulosis.—PerALA 5, oblonga, basi unguiculata, integerrima, sepalis vix longiora. — STAMINA 15, ima basi coalita et in 5 adelphias ternatim disposita; filamentis ciliatis complanatis calycem æquantibus, plerùmque sterilibus. — Ovarrum ovoideum, pentagonum, villosissimum, 5-loculare, loculis monospermis ; stylo longissimo , pentagono; stigmatibus 5, conni- ventibus , villosis, atro-rubentibus. — Carrera 5 fusiformia, apice obliqué truncata, hispidula , co- lumnæ centrali 5-alatæ adnata , aristis longissimis ( 2-3 poll. ) ensiformibus intüs villosis terminata, à basi et apice columnæ facilé secedentia; coccis monospermis. —SEMEN Coccæ consimile rufescens. Crescrr in collibus sabulosis siccis ad Lamsar prope Saint-Louis. FLorer mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante a quelques rapports avec le Monsonia ovata Cavanilles ( Dissert. 4 , p. 193, tab. 113, fig. 1), reproduit par L'Héritier sous le nom de M. emarginata ( Geraniol. tab. 41). Elle en diffère princi- palement par ses feuilles trés-aigués, à dents éloignées , et par ses fleurs dont les corolles dépassent à peine le calice. Ses tiges prennent un grand accroissement et sont couvertes , ainsi que toutes les autres parties de la plante, de poils soyeux et blancs. GUILLEMIN er PERROTTET. AMPELIDEÆ. Kern. DC. CISSUS. L. DC. Calyx subinteger. Petala 4, apice concava, sæpius ab apice ad basin more solito absce- dentia, interdüm per æstivationem valvata et apice cohærentia (1). Stamina 4. Ovarium quadriloculare. Bacca 1-4-sperma. — 6 (4) Nous avons légèrement modifié le caractère du : genre Cissus que les auteurs préte dent distinguer par le mode d'épa* nouissement des pétales. Les Cissus décrits dans c 1 prætendent distinguer p ette Flore ayant, de mëme que les Vitis, des pétales qui restent cohérens AMPELIDEÆ. 133 CISSUS QUADRANGULARIS. C. caule tetragono , alato, glabro, articulato; folis subcordato-ovatis sublobatis serratis, glabris , carnosis ; baccis rubris , 1-spermis, pisiformibus. Cissus quadrangularis Linn. Mant. 39. DC. Prodr. 1, p. 628. Cissus bifida Schum. Pl. Guin. 1, p. 100. >. Sælanthus quadrangularis Forsk. Descr. 33, ic. t. 2. Cnzscrr in arenosis , ad ripas fluminis Senegal prope Richard-Toll, insuper nidos formicarum Ter- mites dictarum. Crescit etiam in regione Galam circà Bakel. Vulgó ab Europæis Vigne de Bakel , à Nigritis Quieb-Goloh dicitur. Frorer mensibus Novembre et Decembre. OBSERVATIONS. Ce Cissus , indigène de plusieurs contrées fort éloignées, telles que Java, l'Arabie, etc. , croit au Sénégal sur les monceaux ou buttes de terre élevées par les fourmis nommées Termites ; on le trouve en abondance près des bords du Marigot de Taoué , et près le village de Kouma, dans le pays de Walo. Les Nègres de cette contrée qui le nomment Quieb-Goloh (Riz de Singe) emploient avec succès ses tiges charnues, après les avoir réduites en páte liquide, comme topique rafraichissant , pour guérir les brülures. A Bakel, on en mange les fruits auxquels les Européens donnent le nom de Raisins de Galam. CISSUS RUFESCENS. Nos. C. foliis cordato-orbiculatis quandoque ferð trilobis , setaceo-denticulatis , rigidis , superné glabris, | subtùs in nervis villoso-rubiginosis ; sarmentis apice præsertim rufescentibus. Caurrs fruticosus scandens , ramosus , compressus, striatus, versüs apicem villoso-rufescens. — Forza cordato-orbiculata , quandoque ferè triloba, setaceo-denticulata, petiolata, rigida, supernè gla- bra, subtús in nervis proeminentibus villoso-pubescentia, rubiginosa; juniora valdè rufescentia. — STIPULA ovate , erectæ , integerrimæ , scariosee , rufescentes , persistentes. — Fronrs axillares, foliis oppositi, parvi, creberrimi, cymosi, conferti, roseo-palhdi, pedunculati, bracteolulati; pedun- ` culis villoso-puberulis.— Carxx cyathiformis, integer, aut margine vix undulatus.— PETALA 4, calyce feré dupló longiora, concava, obtusa, per æstivationem apice inflexa valvata et cohærentia, roseo-pal- lida, caduca. — STAMINA 4, erecta, basi petalorum inserta, iis breviora; filamentis crassis, apice attenuatis , atro-purpureis; antheris ovato-rotundis, mobilibus, bilocularibus, longitudinaliter dehis- centibus.— Discus cyathiformis 4-sulcatus, margine albidus, crassus.—Ovarium ovatum, styli reliquiis coronatum, 4-loculare ; loculis 4-ovulatis, szepiüs 2-3 abortivis.—SryLus crassus , brevis, teres, erec- tus; stigmate obtuso vix proeminente. — Baccz pulposæ, uniloculares , monospermæ. Crescrr in sylvis secús Gambiam circa Albreda ; etiam prope Bakel, in regione Galam. Fronrr mensibus Junio et Julio. ta | au sommet, il s'ensuit que les deux genres ne sont réellement distincts que par le nombre des parties florales , quaternaire dans les Cissus, quinaire dans les Vitis. 134 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Cette espëce parait avoir quelques rapports avec le C. cæsia d'Afzelius; mais ses feuilles ne sont pas rugueuses sur leurs deux faces, et les sarmens ne sont pas glauques. CISSUS POPULNEA. Nos. C. foliis lato-cordatis breviter acuminatis , integris, aut rariús remoté denticulatis, coriaceis, utrin- que glabris , subtüs nervosis ; sarmentis teretibus glabris. Cautis crassus glaber, teres, subramosus, viridis, apice puberulus.— Forra magna, lato-cordata, breviter acuminata , longé petiolata, utrinque glabra, integra, rariüs remoté denticulata, coriacea, superné viridia , subtús nervosa, pallidé viridia.—STIPULE ovate, basi late , scariosæ , albidæ, pube- rule , caducæ.—FLores parvi , axillares , conferto-umbellati , pedunculati , albidi, bracteolulati ; pedi- cellis di- trichotomis.—Carxx cupuliformis, integer, persistens.—PETALA 4 calyce vix longiora, con- cava, obtusa, integra, per æstivationem valvata valdé cohærentia , albida, decidua. — STAMINA 4, petalis opposita ; filamentis brevibus complanatis , apice attenuatis , flavescentibus; antheris oblongis, mobilibus, bilocularibus, lateraliter dehiscentibus, luteo-pallidis. — Discus brevis cyathiformis, 8-sulcatus , roseus. — Ovarium ovoideum, disco immersum, 4-loculare , loculis uniovulatis; stylo erecto , crasso , 4-angulato , rubello ; stigmate obtuso , sessili. Cazscrr in collibus secús Gambiam circa Albreda. FronET mensibus Junio et Julio. OBSERVATIONS. Nous croyons cette espèce voisine du C. uvifera d'Afzelius. Ses feuilles ont l'aspect de celles de V Hibiscus populneus. CISSUS GRACILIS. Nos. C. foliis pedato- 5-7-foliolatis , glabris , membranaceis ; foliolis lanceolatis , grossè et irregulariter. serratis; cirrhis longissimis filiformibus. Cavus sarmentosus , gracillimus, striatus, glaber, cirrhosus.—Forta longé petiolata, pedata, multi- foliolata; foliolo superiore solitario maximo, lateralibus geminis ternatisve lanceolatis grossé et ir- regulariter serratis, utrinque glabris. — Crui foliis oppositi, longissimi, filiformes. — STIPULE erecta, albidæ, scariosæ, ciliolulatæ, caduce.—Frores minimi axillares , conferto-umbellati, virides- centes , pedunculati , bracteolulati; pedicellis trichotomis. — Carxx subinteger aut subundulatus. — PETALA 4, concava, obtusa, per æstivationem valvata apice valdé cohærentia simulque decidua. — STAMINA 4, suprà basin petalorum affixa; filamentis brevibus complanatis apice subulatis , albidis; antheris globosis mobilibus, bilocularibus, longitudinaliter dehiscentibus. — Discus cyathiformis, submembranaceus , margine ferð integer, albidus. — Ovarrum ovato-rotundum , 2-4-loculare, 2-4- eie ; stylo brevi angulato ; stigmate, obtuso sessili subumbilicato, albido. — Bacc£. - + - * EMINA. . . . Cresci in sylvis propè N’ghiangol ad Promontorium-Rubrum et secùs Casamanciam. FronET mensibus Maio et Junio. AMPELIDEÆ. M OBSERVATIONS. N'ayant eu à notre disposition qu'un rameau supérieur de cette plante, nous n'avons pas osé la réunir au C. lanceolaria de Roxburgh, avec lequel nous lui avons reconnu beaucoup de rapports. ; Nous avons rapporté des bords de la Gambie, près d'Albreda , une autre espèce de Cissus à feuilles pédalées , dont malheureusement nous n'avions ni fleurs ni fruits. Quelques fragmens de rameaux ayant conservé à raison de leur nature charnue un reste de vie, nous les avons mis en terre dés notre arrivée à Paris , et ils se sont enracinés. Aujourd'hui ils sont bien portans au Jardin Botanique de Paris, et ont déjà produit quelques feuilles multifoliolées , à folioles latérales géminées et soudées. Les articulations de ses tiges sont tellement cassantes, que nous lui avons imposé le nom provisoire de Cissus articulatus. VITIS. L. Calyx sub-5-dentatus. Petala 5 apice cohærentia et instar calyptræ basi abscedentia simul- que decidua. Stamina 5. Stylus o. Bacca 2-locularis 4-sperma, loculis seminibusve saepe abortivis. VITIS PENTAPHYLLA. Nos. ( Tab. XXXIII ) V. foliis profunde 5-partitis; foliolis inæqualibus lanceolatis grossé et remote dentatis ; pedunculo cirrhoso lateraliter flores racemoso-paniculatos gerenti. Cavris sarmentosus , longissimus, ramosus, glaber, cirrhosus. — Forza profundé 5-partita, bre- viter petiolata, valdè distantia ; foliolis inæqualibus, lanceolatis , obliquis , grossè et remoté dentatis , rigidis , utrinque glabris, subtùs venosis.— Crnani foliis oppositi, longissimi, patentes, apice divisi, spi- raliter contorti.—STIPULÆ minime , scariosz , caducæ.—FLores racemoso-paniculati , bracteolulati atro-purpurei, é pedunculo lateraliter cirrhoso orti. — Caryx minimus, cyathiformis , feré integer, aut vix 5-dentatus , persistens , sordidè albidus , puberulus. — Perara 5 oblonga, concava, obtusa, carinata, apice cohærentia, instar calyptr basi abscedentia simulque decidua, calyce fere triplo lon- gira, albida. — Sramina 5, erecta, petalis opposita et infra discum inserta ; filamentis complanatis, crassis, atro-purpureis; antheris oblongis apice angustis, bilocularibus , rimà lateraliter dehiscen- tibus. — Discus crassus, canaliculatus vel plicatus, apice truncatus, scrobiculatus. — Ovarium ova- tum disco immersum, biloculare, stigmate radiato coronatum; loculis 2-ovulatis. — Fructus et SEMINA ignota. : | Crescit in dumetis secùs Gambiam circa Albreda. $ Fronrr mensibus Junio et Julio. Explication de la planche XXXIII.—a. Bouton de fleur grossi. — b. Corolle grossie , les pétales cohérens par le sommet. — c. Un pétale grossi. — d. Étamine grossie, vue par sa face interne. — e. La méme vue par så face externe. — f. Une fleur grossie, à laquelle on a enlevé la corolle pour faire voir les étamines et le disque qui entoure l'ovaire. — g. La même privée des étamines. — h. Coupe longitudinale de l'ovaire grossi. GUILLEMIN er PERROTTET. 136 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. SIMARUBEA. Ricu. DC. SIMABA. Ave. St.-Hin. Kunta. Flores hermaphroditi. Calyx cupularis 5-fidus vel 5-partitus, persistens. Petala 5, basi lata, calyce multoties longiora, decidua. Stamina 10, corollà breviora, libera; quinque pe- talis opposita , reliquis breviora; filamentis apice glabris subulatisque, in squamam villosam intüs et ad basin dilataus; antheris. subrotundis bilocularibus. Ovarium 5-coccum, stylis 5 in unicum coalitis superatum. Carpella 5 drupacea, indehiscentia, monosperma. Frutices aut arbores glaberrimæ ; foliis alternis pinnatis, foliolis integerrimis; floribus paniculaus axillaribus aut terminalibus. (Char. floris ex Aug. St.-Hil. et Kunth.) . SIMABA? UNDULATA. Nos. (Tab. XXXIV.) ` _ S. foliis imparipinnatis , 4-jugis ; foliolis ovato-oblongis , obtusis, margine undulatis, subtùs canali- culato-venosis punctatisque ; fructibus reniformibus , drupaceis , indehiscentibus. Anson erecta, 15-20 pedes alta, ramosa ; trunco 6-8 poll. diametro , glabro, rigido; cortice crasso, . ferð suberoso , rimuloso, cinereo griseo, leviter amaro; ramis crassis , subadscendentibus , rigidis, cicatricosis , cinereo-puberulis. — Forta imparipinnata, 4-juga; foliolis oppositis, 2-4 poll. longis; 1-11/, poll. latis, ovato-oblongis , obtusis, petiolatis , basi atténuatis , margine undulatis , utrinque gla- bris, superné venis canaliculatis punctisque raris excavatis notatis, viridibus glaucescentibus , subtüs luteo-viridibus; petiolis teretibus basi incrassatis articulatisque, deciduis; rachi 6-10 poll. longa glabra. — Frores ignoti. — Frucrus drupacei indehiscentes , in paniculam terminalem simplicem dis- . positi; pedicellis 3-6 lineas longis , apice incrassatis , 2-5 carpella gerentibus. — Carrerra libera, 5-6 lineas longa, subreniformia, interné angulata, externé convexa, ad apicem pedicellorum sessilia , superficiei receptaculi affixa. — Pericarprum extüs vix carnosum , intüs crustaceum , indehiscens. — Semen solitarium, crassum, oblongum, utrinque obtusum , albido-rufescens , medio parietis affixum. ; tegumento cotyledonibus valdé adhærenti; hilo elongato albido; cotyledonibus viridibus - crassissimis. Crescrr raró ad ripas fluminis Gambiæ circa Albreda. Fructus maturescunt Martio et Aprili. OBSERVATIONS. C'est avec doûte que nous placons cet arbre dans le genre Simaba, car la fleur nous en est inconnue, et l'on sait que la distinction essentielle des genres Símaruba et Simaba repose sur l'organisation des fleurs, qui sont hermaphrodites dans les Simada. La belle figure et l'excellente description du Simaba orinocensis données par M. Kunth ( Nov. Gen. pl. Amer. T. v1, p- 18, tab. 513 et 514), nous ayant offert une grande ana- logie entre cette plante et la nótre, il nous a semblé rationnel de placer avec doute celle-ci dans le méme genre OCHNACEÆ. 137 Le fruit de cette espèce de Simaroubée est décidément indéhiscent , comme M. Kunth l'a décrit pour son espèce , et ainsi qu’il résulte des observations de M. Adrien De Jussieu, consignées dans son Mémoire sur les Rutacées et Simaroubées. Explication de la planche XXXIV. — a. Pédoncule et réceptacle grossis. — b. Un des carpelles coupé trans- versalement. — c. Le méme coupé longitudinalement. — d. Graine isolée. GUILLEMIN er PERROTTET. OCHNACE/E. DC. OCHNA. Scures. DC. OCHNJE SPEC. Linn. Calyx 5-partitus. Petala 5-10. Stamina numero indefinita; filamentis persistentibus; an- theris linearibus, rimá duplici ab apice ad basin dehiscentibus. Ovarium 5-10-lobatum ; lobis seu carpellis circa gynobasim receptaculumve carnosum elevatum insertis. Frutices ramosi. Gemmæ squamosæ. Flores infra folia ë praecedentis anni ligno orti. OCHNA DUBIA. Nos. ( Tab. XXXV. ) „O. foliis obovaio-oblongis aut lanceolatis, subintegris, utrinque glabris , coriaceis ; floribus laxé paniculatis; antheris linearibus basi articulatis; carpellis ovato-rotundis, subreniformibus ; stigmate capitato. | FRuTEX 10-12 pedes altus, rugosus, à basi ramosissimus; ramis longis divaricatis, flexibilibus, me tibus, glabris , rugosis, turiones sive gemmas squamosas apice gerentibus; cortice griseo, cicatricoso. — GEMMÆ oblongo-conice , Fagi communis instar; squamis ovato-lanceolatis, concavis, scariosis , deciduis.—Fora alterna , persistentia , plerumque lanceolata , ovato-oblonga subacuminatave , bre- viter petiolata, margine vix denticulata , subintegra, utrinque glabra, coriacea, superné viridia lucida, subtis pallidiora; petiolis transversè rugosis, crassis, intüs canaliculatis, E FLORES 138 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. flavi, axillares et terminales, laxè paniculati; paniculis simplicibus ; pedicellis unifloris, longis, basi geniculato-articulatis. — Carxx 5-sepalus glaberrimus , persistens imóque post florationem valdé ac- crescens; sepalis inzequalibus , per æstivationem margine imbricatis, flavescentibus, oblongis, obtusis, concavis , basi angustis. — Peraza 5 cum sepalis alternantia, iis pauló longiora , ovato-oblonga , in- tegra , subconcava , basi angusta , flava, decidua. — Sramina numero indefinita , circa receptaculum (gynobasim) inserta, petalis pauló longiora ; filamentis filiformibus , luteis, persistentibus ; antheris longis linearibus , erectis, basi fixis, cum filamentis articulatis, caducis , bilocularibus , rimá laterali longitudinaliter dehiscentibus. —Ovanium oblongum, glabrum , 4-7-lobum, polyspermum. —StyLus erectus , gracillimus , apice subincurvus basi conico-dilatatus ; stigmate capitato sub-4-7-lobo. — Can- PELLA capsularia 4-7, libera, stellatim disposita, ovato-rotunda subreniformia , glabra , nigrescentia, circà receptaculum carnosum inserta , indehiscentia , unilocularia , monosperma. — Semen reni- forme, suprà basin capsule, ope funiculi brevis, insertum. Crescrr frequens in arenosis et petrosis ad ripas fluminis Casamanciæ prope Itou. ` FLorer mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette plante , trés-commune sur les rives de la Casamance , avait déjà été recueillie par M. de Beauvois, probablement dans les royaumes d'Oware et de Benin; elle se trouve, mais sans étiquette particulière de localité , dans le nombre des plantes récoltées par ce botaniste, qui aujourd’hui font partie des collections de M. B. Delessert à Paris. C'est sans doute par erreur et à la suite d’une transposition d’étiquette, que cette même plante a été nommée Ochna squarrosa, et signalée comme originaire des Antilles, par M. De Candolle, dans le même herbier, car le nombre de ses pétales et la forme de ses feuilles la distinguent suffisamment; |’ Ochna squar- rosa a des feuilles tellement distinctes, que M. De Candolle a changé le nom spécifique de la plante linnéenne en celui d’obusata. Nous avions pensé que l'O. multiflora du célèbre professeur de Genève, cité de Sierra-Leone, pourrait être notre plante ; mais après un examen attentif de la figure qu’en a donnée M. De Candolle, dans le dix-septième volume des Annales du Muséum de Paris , pl. 3, nous avons jugé plus prudent de l'en séparer. En effet , PO. multiflora est essentiellement caractérisé par ses carpelles très-larges transversalement , et souvent dé- primés, tandis que notre espèce a des carpelles arrondis presque uniformes , mais nullement élargis transversale- ment. Les étamines de notre plante ont des anthères linéaires trés-longues , tandis que M. De Candolle dit que celles de l'O. multiflora sont ovales et plus courtes que les filets; il n'aurait méme , selon nous, figuré que ceux-ci dans la planche; car il nous semble que les petits points noirs qui surmontent ces filets dans la figure citée ne sont que les points d'articulation des filets avec les anthères. Il résulte de ces différences que, malgré les affinités de port entre P'O. multiflora et notre plante, il n'est pas permis de les confondre en une seule espèce. / Explication de la planche XXXV. — a. Fleur ouverte grossie.— b. Pétale grossi. — c. Anthére grossie vue par sa face antérieure. — d. La méme vue par sa face postérieure. — e. Style et stigmate grossis. — f. Coupe longitudinale de la fleur grossie montrant la disposition relative du gynophore , des carpelles, des étamines et des enveloppes florales. — g. Fleur grossie à laquelle on a enlevé le calice, la corolle et les étamines , pour faire voir les carpelles et le style. —h. Un des carpelles un peu grossi. —i. Le méme coupé longitudinalement. GUILLEMIN zr PERROTTET. 139 RUTACEZ. DC. Trib. L—ZYGOPHYLLEÆ. R. Brown. ADR. JUSS. TRIBULUS. Tourner. Calyx profundè 5-partitus, sæpiùs persistens. Petala 5 longiora. Stamina 10; filamentis nudis, 5 calyci oppositis, glandula ad basin extùs stipatis. Ovarium sæpiùs infrà cinctum urceolo 10-dentato vel squamulis 5 calyci oppositis , 5-loculare ; loculis 3-4-ovulatis, ovulis superpositis , obliquè pendulis. Stylus brevis aut subnullus. Stigma magnum 5-costatum. Fructus 5-coccus; coccis diù inter se connatis, demüm solubilibus, indehiscentibus , extùs regulariter tuberculatis aut spinosis, intüs per septa obliqué transversa divisis in loculos 2-4 superpositos, 1-spermos. Semina ovato-acuta , ex angulo interno obliquè suspensa; integu- mento simplici, membranaceo ; embryone recto, absque perispermo. Herba diffuse; foliis oppositis, inzequalibus , 2-stipulaceis, abrupte pinnatis; floribus so- litariis axillaribus , albis aut luteis. (Char. ex Adr. De Jussieu, Mém. sur les Rutacées, p. 68.) aa | * TRIBULUS TERRESTRIS. T. caule herbaceo humifuso , villoso ; folis 7-9-jugis , foliolis subaequalibus sessilibus utrinque ad- pressé villoso-canescentibus ; pedicellis petiolo brevioribus ; petalis albis aut luteis, calyce paulò majo- ribus; carpellis 2-4-cornutis. Nob. Tribulus terrestris Linn. Spec. 554. DC. Prodr. 1 , p. 703. Tribulus albus Poir. Dict. 8, p. 45. DC. loc. cit. Tribulus humifusus Schum. et Thonn. Pl. Guin. 1, p. 235? Crescir frequentissime in arenosis regionis Walo prope la Sénégalaise et ubique in Senegambià. FronEr mensibus Septembre , Octobre, Novembre et Decembre. Variat flore albo et luteo, fructibus glabris et villosis. OBSERVATIONS. Un examen attentif de plusieurs échantillons des Tribulus albus et terrestris nous a Con- vaincus qu'ils ne forment qu'une seule espèce. Le Tribulus humifusus de Thonning et Schumacher est aussi pro- bablement identique à cette espèce, quoique ces auteurs disent que la fleur de leur plante est pu mais nous avons eu lieu d'observer que la couleur n'était au plus qu'un caractere de simple variété. 140 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Trib. II. —ZANTHOXYLE/E. ADR. JUSS. ZANTHOXYLUM. Kunrm. DC. Apr. Juss. | FAGARJE SPEC. Linn. et Lamr. Flores incompleté hermaphroditi, aut abortu monoici dioicive. Calyx brevis, sæpiùs 4-5-partitus. Petala totidem longiora, sepalis alterna. Stamina tot quot petala, inserta circà basim gynophori (in floribus foemineis anandra et squamuloidea). Ovaria 1-5 (in speciebus infrà descriptis ovarium unicum), gynophoro subcylindrico imposita; singula bi- uniovu- lata; ovulis ex angulo interno suspensis. Capsule 1-5 (in speciebus Senegalensibus capsula unica) bivalves, 1-2-spermæ. Semina globosa sæpiüs solitaria, nitida, atra; embryone recto. Arbores aut frutices; ramulis, petiolis, nervisque foliorum aculeatis; foliis alternis , sæ- piüs imparipinnatis; foliolis in plerisque punctato-glandulosis; floribus parvis, albidis, bracteolulatis , spicato-racemosis. pP ZANTHOXYLUM SENEGALENSE. Z. caule ramosissimo , aculeato, rigido ; foliis imparipinnatis ; foliolis 5-7 alternis, ovalibus, inte- gerrimis, vix acuminatis , coriaceis , subtüs punctatis ; petiolis nervisque foliorum aculeatis ; floribus pentandris incompleté hermaphroditis, abortu monoicis aut dioicis. Nob. | Zanthoxylum senegalense DC. Prodr. 1, p. 726. Zanthoxylum polygamum Schumach. Pl. Guin. 2, p. 207. Fagara zanthoxyloides Lamk. Dict. 2, p- 446. Anson mediocris, 10-15 pedes alta, à basi ramosa ; ramis glabris fuscis, teretibus, aculeatis; aculeis basi dilatato-compressis rufescentibus , apice uncinatis nigris. — Forza alterna, imparipinnata ; foliolis 5-7, alternis, breviter petiolulatis, ovalibus vel ovato-oblongis , apice subacuminatis , integris , coria- ceis, utrinque glabris , viridibus , supernè lucidis, subtüs pallidis, punctulatis, nervo medio vix acu- leato notatis; rachi subtereti , intås subcanaliculatà , aculeis crebris obtectà , albidà. — Frores incom- pletè hermaphroditi , abortu monoici aut dioici, in racemos axillares terminalesque confertos deci- duos dispositi, crebri , parvi, albidi, bracteolulati. — Masc. Caryx persistens , minimus , 5-sepalus; sepalis basi imbricatis, margine ciliolulatis. — ConorrA 5-petala, decidua; petalis oblongis apice a flexis , calyce quadruplò longioribus , sordidé albidis , puberulis. — Stamina 5 cum petalis alternantia , iis fer è æqualia; filamentis gracilibus basi latioribus ; antheris oblongis oscillantibus dorso affixis , basi emarginatis , bilocularibus , rimá laterali longitudinaliter dehiscentibus. — Ovarrum seu pistilli rudi- mentum in gynophoro brevi insidens , oblongum , 4-angulatum, nigrescens, uniloculare, cum stylo albido elongato continuum; ovulo plerumque abortivo , dependenti ; stigmate truncato vix conspicuo. — Form. Carxx et PETALA ut in masculis. — Gynopnorum discoideum , filamentis 5 squamuloideis ca- _ lyci oppositis stipatum.—Ovarrum gynophoro impositum, simplex, globosum , punctatum , hinc sulco RUTACEÆ. | 141 longitudinali exaratum et stylo in stigma globosum sublaterale desinenti instructum , intùs 2-ovula- tum.—CarsuLa piperiformis, bivalvis, apice dehiscens, monosperma; valvis mucronulatis, extùs griseis scrobiculatis, nempé sarcocarpio glandulis oleo volatili repletis undique obtecto et quasi scrobi- culato, intùs albido-membranaceis, nempé endocarpio crustaceo ; semine plerumque evanido.—Semex ferð ad apicem capsule lateraliter affixum , ibique excavatione notatum, sphaeroideum , nigrum, ni- tidum; tegumento crustaceo pelliculà exteriori obtecto ; albumine oleoso, albo ; embryone recto axili. Crescrr abundé in sabulosis prope Kounoun ad Promontoriüm-Viride, et in insula Saffal prope - Saint-Louis. E FLoreT Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Les capsules de ce Zanthoxylum sont couvertes de glandes remplies d'une huile volatile dont l'odeur est des plus agréables , et qui dénote des propriétés trés-excitantes. A raison des nombreux aiguillons dont ses tiges et ses rameaux sont armés, on pourrait en former des haies im- pénétrables. Thonning , qui a vu la méme plante sur les cótes de Guinée, dit que son bois est dur et a la couleur jaune du Buis , qu'il sert à des usages d'ébénisterie , et qu’il remplace en quelque sorte l'Acajou. Cependant les planches qu'on peut en faire n'ont guère que cinq ou six pouces de largeur et environ cinq pieds de longueur, ce qui est facile à concevoir , puisque le tronc de l'arbre est trés-court. Les Nègres réduisent en poudre l'écorce as- tringente du Zanthoxylum , et, aprés l'avoir délayée dans de l’eau, ils s’en frottent les membres affectés de rhu- matisme. ZANTHOXYLUM LEPRIEURII. Nos. Z. caule ramoso, aculeato; foliis imparipinnatis; foliolis 6-7-jugis suboppositis , ovato-lanceolatis , longè acuminatis , basi attenuatis , subobliquis , subtüs glandulis crebris punctiformibus notatis; flo- ribus dioicis aut monoicis ; stylo laterali incurvo. Cavris ramosus, aculeatus, rigidus, teres; cortice cinereo; aculeis conicis, basi flavescentibus, apice longis nigrescentibus.—Fou1a imparipinnata , 6-7-juga ; foliolis sessilibus suboppositis, 1-2 poll. lon- gis, 4-6 lineas latis, ovato-lanceolatis , longé acuminatis, basi attenuatis, subobliquis , denticulatis, utrinque glabris viridibus, superné lucidis, subtüs pallidioribus, glandulis numerosis rubellis pellu- cidis punctiformibus notatis; petiolo communi 5-8 poll. longo, aculeato, tereti, intüs vix cana- liculato. — Fronrs dioici aut monoici, racemoso-spicati , terminales , minimi, caduci. — Masc. haud suppetunt. — Form. Carxx persistens 5-sepalus minimus, puberulus; sepalis per æstivationem subimbricatis æqualibus , rotundis , submembranaceis, margine albidis.—Perara 5, cum sepalis alter- nantia, iis multó longiora, ovato-oblonga, subconcava, obtusa, subemarginata, reflexa, albida, caduca. — Ovarrum ovato-oblongum , uniloculare 1-2-0vulatum.—SYzvs lateralis crassus incurvus ; stigmate capitato. | ` Cazscrr prope Maloum ad Promontorium-Rubrum. Fronrr Maio et Junio. OBSERVATIONS. Nous ne possédons que quelques échantillons incomplets de cette espëce qui a été découverte par M. Leprieur prés du Cap-Rouge. L'absence de renseignemens sur les fleurs máles et le fruit nous empéche de fixer ses rapports avec les nombreuses espèces de Zanthoxylum, et méme avec le Z. Senegalense. Cependant Ja iption que nous venons de tracer, toute incomplète qu'elle est, fait voir que le Zanthoxylum Leprieurii diffère j si A uffisamment de cette dernière espèce. GUILLEMIN er PERROTTET. 142 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. CELASTRINEÆ. R. Brows. DC. CELASTRUS. L. DC. CATHA. Forsk. Calyx minimus 5-lobus. Petala 5 unguiculata. Stamina 5. Ovarium parvum disco im- mersum. Stylus 1. Stigmata 2-3. Capsula 2-3-valvis loculicido-3-valvis, nempé valvis medio septiferis, septis completis aut incompletis. Semina in loculis 1-2, recta, arillo magno car- noso plüs minüs involuta. Frutices spinosi aut inermes; foliis alternis; pedunculis multifloris axillaribus, aut in pa- . niculam terminalem approximatis. CELASTRUS CORIACEUS. Nos. (Tab. XXXVI. ) C. caule ramoso, inermi ; foliis latis ovato-oblongis serrulatis glabris , coriaceis, utrinque cinereis, valdé glaucis; corymbis axillaribus laxé pedunculatis; pedunculis petiolo longioribus trichotomis, | 2-3-floris; capsulà 2-valvi, 2-loculari; loculis 2-spermis. Frurex erectus inermis, 10-12 pedes altus, vix ramosus; ramis flexibilibus , virgatis; cortice subru- bello apice cinerescente. — Forn alterna, petiolata, ovato-oblonga, basi pauló attenuata, obtusa, circiter 2 poll. longa, 1 ‘|, poll. lata, glabra, utrinque cinerea, valdè glauca, coriacea, serrulata, arti- culata, caduca; petiolo subrubello , 4 lin. longo. — Frores albido-subrosei, laxé corymbosi umbelli- formes; corymbis axillaribus paucifloris; pedicellis gracilibus trichotomis , bracteolulatis. — CALYX minimus, persistens, 5-fidus; segmentis ovatis, margine membranaceo-fimbriatis.— PETALA 5, per æs- tivationem imbricata, ovato-oblonga , obtusa, subconcava, albido-rosea , margine membranacea. — Sramina 5, cum petalis alterna, disco inserta; filamentis corolla brevioribus subcomplanatis; antheris basi affixis, oblongis, didymis, bilocularibus, rimà laterali longitudinaliter dehiscentibus. — Discus ovarium cingens , urceolatus , crenatus , carnosus. — Ovarrum conoideum, biloculare, 4-ovulatum, 2 stigmatibus sessilibus minimis rubellis coronatum. — Carsvra calyce persistente vestita, oblonga. vel ovata , subtetragona, apice mucronata, maturitate rubella, bivalvis , bilocularis; loculis 2-spermus. —Semina basi arillata , fulva, lævigata, ovata, subtrigona, extùs convexa; perispermo oleoso, albo; cotyledonibus planis, viridibus. Cxescrr in siccis prope Joal , inter Gambiam et peninsulam Promontorii - Viridis. Frorer mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette espèce est surtout remarquable par ses feuilles de couleur cendrée, coriaces et trës- grandes, ainsi que par ses fleurs en corymbes portées sur des pédoncules trichotomes. Elle est assez rare, et ne 5e rencontre que dans les terrains secs des environs de Joal , entre la Gambie et la presqu'ile du Cap-Vert. Elle a des CELASTRINEÆ. 143 rapports avec le C. Senegalensis ; mais elle est inerme, ses feuilles sont beaucoup plus grandes, et ses fleurs, éga- lement plus grandes , sont moins nombreuses. D'après la description du C. lancifolius de Thonning (Plant. Guin. 1, p. 152), on trouve bien quelque ressem- blance entre cette plante et la nôtre ; il y a néanmoins une différence grave dans la capsule qui est décrite par Thon- ning, comme triloculaire et trivalve , tandis que celle du C. coriaceus n'est que biloculaire et bivalve. Explication de la planche XXXVI.— 1. Rameau fructifère. — 2. Rameau florifère. — a. Plan horizontal de la fleur. — b. Bouton de fleur grossi. — c. Fleur ouverte grossie. — d. Étamine vue par la face interne. — e. La méme vue par sa face externe. — f. Capsule grossie, à demi-ouverte. — g. La méme coupée longitudinalement. — h. Graine détachée grossie, revétue de son arille. — i. La méme coupée longitudinalement. — k. Embryon isolé et grossi. CELASTRUS SENEGALENSIS. C. caule ramosissimo , spinoso ; foliis ovato-oblongis miré variantibus , nunc acutis, nunc obtusis emarginatisve , glabris , utrinque glaucis vix denticulatis; corymbis brevibus multifloris; capsulà bi- valvi, biloculari; loculis monospermis. Nob. Celastrus Senegalensis Lamk. Dict. 1, p. 661. DC. Prodr. 2 , p. 8. Celastrus phyllacanthus L’Hér. Sert. Angl. 6, n. 28. Celastrus decolor Delile, Centur. Pl. Afr. p. 100, tab\3, f. 6. Fnvrzx 6-8 pedes altus, à basi ramosissimus ; ramis teretibus, flexibilibus, foliatis, spinosis. —F o11a alterna, breviter petiolata, formá mirè variantia : alia ovata basi attenuata, alia elliptica angusta , nunc acuta, nunc obtusa emarginatave , vix denticulata, utrinque valdé glauca, cinerea, coriacea, basi articulata, caduca. — Frores minimi, albi, crebri, corymbosi , corymbis brevibus axillaribus termi- nalibusque ; pedicellis gracillimis , apice bi-trifurcatis, bracteolulatis. —Catyx minimus , 5-partitus, persistens.— PETALA 5 ovato-oblonga, dorso rosea, margine albida, membranacea, erosa,— STAMINA 5, cum petalis alterna, iisque breviora , inter lobos disci inserta. — Discus cyathiformis ovarium cingens, minimus, carnosus, 5-lobus. —Oyarrum ovoideum, biloculare, 2 stigmatibus divergentibus vix per- spicuis coronatum. — CAPSULA calyce persistente vestita, ovato-rotunda , vel didyma, apice vix mu- cronata, maturitate atro-rubra, bivalvis, bilocularis; loculis monospermis. — Semina basi arillata, Va, ovata. Crescit ubique in arenosis Senegambie. Vulgò Suatt, Dek, Ghénondek ab incolis dicitur. Frorer Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette espéce varie extrémement selon les localités. On trouve sur le méme individu des feuilles lancéolées , glauques , dentées , cunéiformes , oblongues, tronquées, entières ; de longues, de courtes épines, et quelquefois des branches qui n'ont presque point d'épines. Nous lui avons réuni, comme simple synonyme, le Ce- : lastrus decolor dont M. Delile a donné une courte description et figuré un petit rameau en fruit, dans la Centurie de plantes d'Afrique du voyage de M. Cailliaud à Meroe. Il y a néanmoins dans cette dernière espèce une différence qui, au premier coup-d'æil, semblerait trés-importante ; c'est que ses branches sont décrites comme absolument s 144 ` FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. dépourvues d'épines. Mais , ainsi que nous l'avons dit plus haut, le C. Senegalensis est parfois inerme ou presque inerme. D'ailleurs , M. Delile, qui a vu notre plante , nous a confirmés dans l'opinion qu'elle est identique à celle qu'il a décrite sous le nom de C. decolor. j Les indigènes emploient l'écorce des racines du Celastrus Senegalensis dans le traitement de la dyssenterie par- venue à l’état chronique. Ces racines ont une saveur légèrement amère astringente; de plùs, comme un grand nombre d’autres plantes de la famille , elles sont purgatives à un faible degré. Ce médicament pourrait devenir très- utile entre les mains d'un homme instruit qui l'emploirait avec précaution. M. Leprieur, auquel nous devons ces renseignemens, nous a dit avoir été guéri d'une dyssenterie chronique par l'usage de cette racine prise en décoction à la dose d'environ une à deux onces par pinte de liquide. GUILLEMIN rr PERROTTET. RHAMNEÆ. R. Brom. DC. ZIZYPHUS. Tourn. DC. Calyx patens, 5-fidus, persistens. Corolla 5-petala ; petalis unguiculatis apice concavis, subcalceolatis. Stamina 5, petalis opposita, iis breviora inclusaque. Discus crassus, glandu- losus, calyci adnatus, petala et stamina gerens. Ovarium disco inclusum, stigmatibus 2 coro- natum, biloculare; loculis uniovulatis. Drupa globosa aut ovoidea, nucleo evalvi biloculari, dispermo, rariüs abortu incompleté 1-loculari 2-spermo. Semen lenticulare, feré exalbu- minosum. Frutices ; foliis alternis trinerviis ; stipulis aculeiformibus uncinatis aut rectis ; floribus corymbosis axillaribus et terminalibus. ` _ ZIZYPHUS BACLEL (Tab. XXXVII. ) ` : Z. folis lato-ovatis acuminatis crenulatis , basi interdùm inequilateris , glabris aut in nervis et pe- wer subpuberulis; aculeis subgeminis , altero deorsüm recurvo; corymbis axillaribus; drupis ovato- globosis. |! ! ! Z. Baclei DC. Prodr. Syst. Y. eget. 2, p. 20. Frurex dumosus, ramosissimus, 10-12 pedes altus.—Cayres diffusi, aculeati, teretes, glabri, apice puberuli, rufescentes ; cortice fusco levigato; ramis divaricatis, pube ferrugineá conspersis, spills RHAMNEÆ. 145 glabris; aculeis geminis, altero erecto, altero deorsùm recurvo, fuscis, infra petiolum utrinque latera- liter nascentibus, sæpiüs caducis.— Fora lato-ovata, acuminata, crenulata, 1-3 poll. longa, :/,-2 poll. lata, trinervia, nervis proeminentibus, nunc basi æquilatera (nervorum lateralium oppositionis causa), nunc inæquilatera (nervorum lateralium alternantiæ causà), breviter petiolata, utrinque viridia, glabra aut in nervis et petiolo pube rufescente conspersa. — FLores dichotomo-corymbosi , axillares et ter- minales, parvi, sordidè albidi , caduci. — Carxx persistens 5-fidus , subglaber ; segmentis patulis, lan- ceolatis, membrana longitudinali proeminenti intús instructis.— PETALA 5, cum laciniis calycinis alter- nantia, iis breviora , inflexa, unguiculata, apice rotundo-fornicata subcalceolata , sordidè albida. — STtAMINA 5, petalis opposita, iis breviora inclusaque; filamentis vix complanatis , rubello-albidis; an- theris minimis, globosis, dorso affixis , bilocularibus, rimá laterali dehiscentibus.—Discvs crassus, pli- catus, centro depressus, calyci adnatus, petala et stamina gerens. — Ovarium ovatum, glabrum, disco inclusum, 2-loculare; loculis uniovulatis; stigmatibus 2 liguliformibus reflexis ints papillosis.— Drura globosa , atro-rubra , apice mucronulata; sarcocarpio vix pulposo , ferð sicco, amaro ( vene- noso ?), Cerasi parvi magnitudine; nucleo valdè crasso , lignoso, extùs rugoso, intüs levigato , bilo- culari, loculo interdùm incompletè abortivo.—Semen lenticulare, linea prominulà longitudinali notatum, lævigatum , fusco-cinereum; hilo minimo, albido; cotyledonibus planis carnosis. Crescrr copiosè in arenosis siccis ad ripas fluminis Senegal et ubique in Senegambià. Vulgó Sedoum Boukitt dicitur. FLoRET à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Cet arbrisseau, excessivement commun dans toute la Sénégambie , est couvert de fruits qui ne sont point comestibles comme ceux des autres espèces de Zizyphus. Ils sont très-amers, et passent méme dans l'opinion des Négres pour vénéneux. Les racines sont astringentes et employées en décoction par les Nègres pour arréter les écoulemens blennorrhagiques. Les branches sont armées d'aiguillons placés par paire à la base de chaque feuille, et dont l'un est dressé , tandis que l'autre forme un crochet qui se dirige en bas ; ce qui rend inabordable le terrain oü croit cette plante; on pourrait donc en former des haies défensives. Explication de la planche XXXVII. —a. Fleur ouverte très-grossie. — b. Pétale vu par sa face antérieure. — c. Leméme, vu de cóté.— d. Anthére grossie, vue par sa face antérieure.— e. La méme, vue par le dos.— f. Fruit de grandeur naturelle. — g. Le méme, coupé longitudinalement. — h. Graine. — i. La méme, coupée longitudi- nalement. — k. Embryon. | ZIZYPHUS ORTHACANTHA. Z. foliis ovatis subintegris nunc obtusis , nunc acutiusculis, superné glabris, subtús petiolis ramulis- que tomento brevissimo canis rufescentibusve , aculeis geminis, altero erecto longiore; corymbis axil- laribus tomentosis. å Zizyphus Orthacantha DC. Prodr. 2, p. 21. Frurex dumosus, 8-12 pedes altus, ramosissimus.—CAULES diffusi, spinosi, longi, flexibiles, teretes ; cortice glabro cinereo , rimuloso ; ramis divaricatis gracilibus , aculeatis, densé tomentoso-canescen- tibus; aculeis geminis, alio erecto longiore , altero crassiore deorsùm recurvo , basi foliorum latera- 19 146 | FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. liter nascentibus , fuscis.— Fora ovata, interdum ferè lanceolata (presertim in ramis adultis), seepiùs integra, nunc obtusa, nunc acutiuscula , breviter petiolata , supernè (in ramis junioribus) pubescentia, viridescentia , (in ramis adultis) glabra , viridi-glaucescentia , subtùs densè tomentosa, cano-rufescen- tia, trinervia. —FLores parvi, crebri, fasciculati aut corymbosi axillares, tomentoso-albidi, pe- dicellati; corymbis ferð sessilibus. — Carxx persistens, 5-fidus, tomentosus; segmentis patentibus , lanceolatis, subreflexis.—Perata 5, cum laciniis calycinis alternantia , iis breviora, longè unguiculata, patentia , concava, obtusa, albida. —Sramiva 5, petalis opposita iisque subæqualia ; filamentis incur- vis , complanatis , apice attenuatis , subrubellis ; antheris ovato-oblongis , dorso affixis, bilocularibus, rimá laterali dehiscentibus. — Discus cyathiformis, striato-plicatus , vix 10-lobatus, centro depressus, calyci adnatus , petala et stamina gerens. — Ovarium ovatum, disco immersum, biloculare , loculis uni- ovulatis ; stigmatibus 2 divaricatis, papillosis.—Drura globosa , flavescenti-rubra, edulis, Cerasi parvi sylvestris magnitudine; endocarpio vix pulposo ferð sicco , saccharato ; nucleo lignoso , extùs tubercu- lato, intùs levigato, biloculari; loculis monospermis. —Semen lenticulare subacutum, levigatum, fusco-rubellum. Crescrr frequentissimè in arenosis siccis ad ripas fluminis Senegal et ubique in Senegambià. Vulgó Sedoum dicitur. Frorer à mense Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Nous ne conservons aucun doute sur l'identité de la plante ci-dessus décrite avec le Z. ortha- cantha DC. Il n'existe au Sénégal aucune autre espèce de Zizyphus dont le fruit soit comestible; et d'ailleurs la phrase caractéristique de M. De Candolle se rapporte entierement à notre plante, si ce n'est en ce qui concerne les aiguillons qui sont décrits comme dressés (d’où probablement le nom spécifique d’orthacantha). Nous n'en avons jamais vu qu'un seul de dressé, beaucoup plus long et plus gréle que l'autre qui est crochu et dirigé en bas. C'est ce que nous avons exprimé dans notre description. Les fruits de cet arbrisseau sont recherchés par les Négres qui les apportent aux marchés de Saint-Louis et de Gorée. Ils les écrasent et les font fermenter avec de l'eau, et ils préparent de cette manière une sorte de piquette assez agréable et rafraichissante. COLUBRINA. Ricn. MSS. Ap. Bronen. CEANOTHI SPEC. Linn. DC. ^ Calyx patens, 5-fidus. Petala 5 obovata, convoluta. Stamina 5 in petalis primüm inclusa, demüm exserta, antheris ovatis, bilocularibus. Discus carnosus, subplanus, pentagonus. Ovarium disco immersum et adnatum , triloculare. Stylus trifidus. Fructus calyce circum- scisso basi cinctus , tricoccus, dehiscens. Semina podospermio brevi suffulta. (Char. ex Ad. Brongniart, Mem. Rhamn. p. 61.) TEREBINTHACEA. 147 COLUBRINA ASIATICA. C. foliis ovatis acuminatis serratis glabris, pedunculis axillaribus corymbosis petiolo brevioribus. Colubrina asiatica Brongn. l. c. Ceanothus asiaticus Linn. Spec. 284. DC. Prodr. 2, p. 3o. Cavan. Icon. tab. 440, f. 1. Cazscrr versùs Kounoun in peninsula Promontorii-Viridis? Colitur in horto Richard- Toll. ( Heu- delot. ) FronET Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante indigène des Indes-Orientales , de l'Ile-de-France , et jusque du Napaul, croit aussi en Afrique ; prés de Kounoun, dans la presqu'ile du Cap-Vert, selon M. Heudelot qui l'a cultivée au jardin de Richard-Toll , et qui nous en a procuré de beaux échantillons. . GUILLEMIN et PERROTTET. TEREBINTHACEÆ. Trib. 1.— ANACARDIE Æ, ANACARDIUM. Rorre. DC. nearia acuminata. Stamina 10, uno Flores polygamo-dioici. Calyx 5-partitus. Petala 5 li ; ' aut nonnullis longioribus, antheris quorumdam nullis aut effoetis. Stylus et stigma 1. Nux iformi carnoso. Semen reniformis lateraliter umbilicata, insidens pedunculo ampliato po à nuci conforme. Embryo erectus, cotyledonibus crassis semilunatis, radiculá exserta. (Char. ex «DC. Prodr. 2, Arbores, foliis integris penninerviis , paniculis terminalibus. : p. 62.) | 148 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ANACARDIUM OCCIDENTALE. A. foliis ovalibus obtusissimis subemarginatis basi vix subattenuatis, latitudine pauló longioribus, Anacardium occidentale L. Sp. 548. DC. loc. cit. Crescrr in locis siccis Gambiæ prope Albredam. . “te P FronEr Martio et Aprili. DUPUISIA. Nos. Flores hermaphroditi. Calyx minimus monosepalus obsoletè 5-dentatus persistens. Corolla 5-petala, petalis æstivatione valvatis sessilibus. Stamina 5 brevia, calyci inserta. Ovarium simplex sessile, 1-loculare , 1-ovulatum; ovulo apici podospermii filiformis ascendentis dependenti. Stylus simplex; stigma simplex. Fructus. . . . . .. Arbor foliis imparipinnatis; foliolis 4-7-8 coriaceis glaberrimis integris elliptico-acumi- natis , alternis; floribus parvulis in paniculam terminalem dispositis. DUPUISIA JUGLANDIFOLIA. Nos. ( Tab. XXXVIII. ) Forra alterna pedalia petiolata, imparipinnata , petiolo tereti, basi incrassato; foliolis 3-4-jugis, oppositis seu alternis, breviter petiolulatis , ellipticis acuminatis, coriaceis, integerrimis; glaberrimis, superné nitentibus; 3-6 uncias longis 1 et !/, ad 2 et 1}, latis. — Frores minimi paniculati. — P ANICULA terminalis ramosa , pauciflora , foliis longior. — Carxx brevissimus cupulæformis obsoletè et obtusé 5-dentatus , persistens , albido-roseus. — CoroLLa 5-petala ; petalis erectis, calyci alternantibus, ob- longis acutis, crassis, subconcavis, calyce multó longioribus, rubellis interné pubescentibus.— STAMINA quinque erecta , cum petalis alternantia, et breviora, perigyna seu circa calycis basin inserta, libera filamentis brevibus, subcompressis, roseis : antheris rubris, oblongis, filamento longioribus , introrsis; bilocularibus , sulco longitudinali dehiscentibus. — PisTtILLUs simplex. — Ovyarrum sessile subglobosum glabrum, uniloculare , uniovulatum , ovulo laterali, podospermio filiformi appenso. — STYLUS cum apice ovarii continuus vix distinctus, crassus, stigmate depresso, simplici terminatus.— Fauctus imma- turus drupaceus, vix carnosus, 1-locularis, 1-spermus. Crescir in sylvis humidis Casamanciæ. Froret Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Le genre que nous proposons ici est consacré à la mémoire de Dupuis , ancien jar dipi chef du jardin des Tuileries et botaniste très-zélé, dont le précieux herbier , rempli de plantes sénégalaises , pou. > a été souvent utile dans nos recherches. Ce genre se rapproche assez du Comocladia, dont il diffère par son calice très-petit, à cinq dents à peine marquées ; par son style assez long, ses cinq étamines , etc. Néanmoins , ne — S e. T A - . , r - naissant pas la structure de son fruit múr et de sa graine, ce n'est qu'avec doute que nous en proposons l'eta blissement. : | TEREBINTHACEA. . ` 149 Explication de la planche XXXVIII. — a. Fleur de grandeur naturelle. — b. La même grossie. — c. Le pistil. — d. L'ovaire fendu suivant sa longueur, pour faire voir l'insertion de l'ovule. Trib. II. — SUMACHINE E. RHUS. Linn. Calyx parvus 5-partitus persistens. Petala 5 ovata patentia. Stamina 5, omnia in masculis et hermaphroditis antherifera. Ovarium 1 subglobosum 1-loculare. Styli breves 3 aut stig- mata 3 sessilia. Drupa ferð exsucca 1-locularis, mucleo osseo, forsan abortu, 1-spermo et in- terdum 2-3-spermo. Semen exalbuminosum, funiculo è fundo nuclei orto inversum ; cotyle- donibus foliaceis; radiculà cotyledonum rimz superius incumbent. Frutices, foliis alternis variis, sepiùs compositis, floribus sæpè abortu polygamis dioicisve. (Char. ex DC. Prod. 2, p. 66.) RHUS VILLOSA. ` R. foliis petiolatis, trifoliolatis , utrinque sicut petiolis ramisque cinereo-tomentosis ; foliolis basi sensim angustatis apice obtusis aut subacuminatis, integris, subtùs pallidioribus; racemis axillaribus terminalibusque. Nob. Rhus villosa L. Suppl. 183. Pluken. t. 219, fig. 8. ARBUSCULA ramosa , 12-15 pedes alta; ramis longis flexibilibus, pendulis , rufo-tomentosis. — Fora alterna, longè petiolata, digitato-trifoliolata uti petiolum rufo-tomentosa ; foliolis obovalibus oblongis, acutis, basi sensim angustatis , superne viridibus, infernè pallidioribus ; medio lateralibus majore: petiolo communi longitudine foliorum tereti, tomentoso.— FLores monoici aut sæpiùs dioici, minimi, pallidé lutescentes in paniculis terminalibus aut axillaribus, gracilibus dispositi. — FLORES MASCULI : Carxx 5-sepalus patens , sepalis ovalibus, obtusis, basi incrassatis viridi-albidis, subconcavis.—PETALA 5 sepalis alternantia , 3-4-plò longiora oblongo-acuta, erectiuscula. — STAMINA 5 cum petalis alter- nantia, breviora, versis floris centrum incurva : filamentis brevibus glabris in margine disci insertis , basi compressis, apice subulatis, albidis; antheris flavidis, introrsis obovato-subdid ymis , bilocula- ribus, loculis infra medium dorsum affixis sulco longitudinali dehiscentibus. — Discus perigynus, in fundo calycis expansus, margine lobato-crenulatus. — FLORES FOEMINEI : CALYX et corolla uti in mas- culis. —Ovarrum sessile subglobosum , lateraliter compressum , uniloculare , uniovulatum. — STYLUS brevissimus, persistens. — Stroma obtusum trilobum. — Fructus compressus sublenticularis, coriaceo- drupaceus , externè rugosulus, indehiscens , unilocularis, interné coriaceus, monospermus. — SEMEN immaturum ascendens, podospermio lohgo gracili suffultum. Crescrr in locis humidis prope Kounoun in peninsula Promontorii- Viridis. FLoresar Martio et Aprili. ; 150 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Cette espèce n'avait encore été observée qu'au cap de Bonne-Espérance. Elle est trés-com- mune dans les lieux humides au Cap-Vert. = . HELDELOTIA. Nos. Flores hermaphroditi : calyx monosepalus, tubulosus , 4-dentatus , coloratus. Petala 4 li- | neari-obtusa, calyce paulo longiora, æstivatione subincumbentia. Stamina 8, libera, 4 peta- lis alterna longiora, 4 opposita breviora, circa discum calyci inserta. Stylus simplex. Drupa exsucca pisiformis acuminata, unilocularis monosperma; semen appensum. Arbuscula ramosa, dumosa, spinescens; foliis trifoliolatis ; foliolis inciso-dentatis; floribus rubellis fasciculatis. HEUDELOTIA AFRICANA. Nos. (Tab. XXXIX.) ARBUSCULA ramosa, 8-10 pedes alta; ramulis axillaribus apice spinescentibus. — Forza alterna, breviter petiolata, trifoliolata; foliolis obovalibus , basi sensim angustatis, inciso et inæqualiter den- tatis, dentibus subobtusis, pubescentibus subrugosis ; foliolo medio lateralibus majori. — Frons her- maphroditi minimi rubro-rosei, ante foliationem in ramis denudatis , fasciculatim nascentes , pedicellis brevissimis. — Caryx tubulosus, longitudine varius, rectus, apice 4-dentatus, rubellus, dentibus acutis subincurvis. — PETALA 4 erecta, oblongo-linearia subspathulata obtusa, calyce pauló longiora erectiuscula , rubra, æstivatione subincumbentia. —Sramixa 8 libera erecta; 4 petalis alterna tantisper longiora ; 4 opposita , minora, circa discum basi calycis inserta; filamentis subcompressis basi sæpiùs uniglandulosis , rubicundis ; antheris introrsis elongatis, bilocularibus apice mucronatis , sulco dehis- centibus longitudinali. —SryLus erectus subangulatus rubellus : stigma parvulum vix conspicuum. —- Drura exsucca pisiformis, subobliqua, apice acuminata; nuce uniloculari , indehiscenti , monosperma. — Semen pendulum. Csescrr frequentissimé in sabulosis et aridis Senegaliæ interioris. Frorer Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir former un genre nouveau pour cet arbrisseau , qui se rapproche beau- coup du Rhus oxyacantha, dont il diffère par quelques caractères. Son calice longuement tubuleux , ses étamines en nombre double des pétales, le distinguent trés-bien du genre RAus. Il se rapproche davantage du Mauria et du Duvaua ; mais il s'éloigne de l'un et de l'autre par son inflorescence, ses pétales linéaires et onguiculés , et du der- nier par son style simple. Ce genre est dédié à M. Heudelot , jardinier en chef des établissemens de culture du gouvernement au Sénégal ? qui nous a procuré un nombre assez considérable de belles plantes de ce pays. Explication de la planche XXXIX. — a. Bouton de fleur. — b. Fleur grossie. — c. La méme coupée longitu- dinalement pour faire voir l'insertion des diverses parties. — d. Anthère grossie. — e. Fruit. — f. Le méme coupe en travers. ius TEREBINTHACEÆ. 151 Trib. III. — SPONDIACE Æ, SPONDIAS. Linn. Juss. Flores unisexuau. Calyx 4-5-sepalus, sepalis basi coalitis. Petala 4-5 patentia, sessilia , præfloratione incumbentia. Stamina 8-10 circa discum glandulosum inserta, exserta. Ova- rium unicum. Drupa ovata aut obovata, carnosa. Nux ossea lævis lacunosa aut echinata, 2-5- locularis, rarius abortu 1-locularis; loculis monospermis. Semen pendulum. Embryo epi- spermicus, cotyledonibus crassis obtusis. Arbores, foliis imparipinnatis, floribus racemosis, in utriusque orbis regionibus intratro- picalibus crescentes. + sTAMINA 8-10. SPONDIAS MICROCARPA. Nos. ( Tab. XL.) S. foliis imparipinnatis, foliolis oppositis 2-6-jugis , elliptico-acuminatis glabris basi inzequilatera- libus; corolla 4-petala; fructibus racemosis , uvam æquantibus; nuce 2-4-loculari. Nob. Ansor 50-60 pedes alta, ferð à basi ramosissima; ramis et ramulis longissimis , lentis, pendulinis. — Forra imparipinnata alterna petiolata, ferð pedalia; foliolis 2-6-jugis, basi brevissime petiolulatis , oppositis, elliptico-acuminatis, basi obtusis, integris, coriaceis , glaberrimis, pallidé viridibus, glaucis,, penninerviis, 3-6 uncias longis 2 et :/, latis. — Frores mAscuLi minimi, albido-lutescentes, paniculati; paniculis in axillà foliorum supremorum solitariis, folio longioribus, pedunculatis.— Caryx minimus 4-sepalus, sepalis orbicularibus obtusis, concavis, puberulis, margine tenuioribus , persistentibus. — - Cororza 4-petala, patens, calyce quadruplò longior : petalis oblongis obtusis subconcavis.—STAMINA 8, alternatim inzequalia, libera, circa discum carnosum, crassum , lobatum, rubrum inserta. Filaments subulatis compressis : antheris subrotundo-didymis albido-flavescentibus, introrsis supra basin dorsi insertis, bilocularibus, sulco laterali dehiscentibus. — PisrILLI rudimentum in centro suprà discum conspicitur, sessile, albidum, 4-lobum.—Frones FOEMINEI racemosi; racemis elongatis , axillaribus, subsimplicibus seepiùs folio longioribus. . . . . + + + — Fnucrus drupaceus ovoideus obtusus basi calyce persistente cinctus , luteus, uvam crassitie æquans, carnosus. Nux ossea hinc subbilacunosa, 4-locularis , abortu 1-2-3-locularis ; loculis indehiscentibus, monospermis. — Semen pendulinum ob- longum, epispermio membranaceo, subscarioso vestitum. — Emsryo epispermicus : radicula brevis- sima, obtusa, uti semen, superior : cotyledones oblongæ carnose, obtuse. - Crescit frequens ad marginem sylvarum humidarum Casamanciæ , presertim non procül à vico FrongmaT mensibus Martio et Aprili. 152 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Cette jolie espèce se distingue facilement de toutes les autres du même genre par ses fruits trés-petits , à peine de la grosseur d'un grain de raisin, contenant un noyau qui d'un côté offre des enfoncemens irréguliers et en forme de lacunes, et par le nombre quaternaire des parties de sa fleur. Explication de la planche XL. — a. Fruit de grosseur naturelle. — b. Le noyau. — c. Le méme coupé en travers. TT srAMINA 15. SPONDIAS BIRREA. Nos. (Tab. XLI.) S. foliis imparipinnatis, foliolis obovatis apice basique obtusis, mucronulatis glabris , petiolulatis 6-10-jugis; corolla 5-petala, fructibus subsolitariis, nucem juglandis æquantibus, putamine 1-2-locu- lari. Nob. Anson comosa , 15-20-pedes alta, ramosissima, sæpiùs folis destituta et tunc Juglandem regiam antè foliationem simulans. — Form , post deflorationem tantúm nascentia, alterna, petiolata, impa- ripinnata; foliolis saepius oppositis 6-10-jugis petiolulatis, formå variis, tunc elliptico-acutis, tunc suborbicularibus acuminatis, glabris , integerrimis coriaceis penninerviis, 1 unciam longis, latitudine secundùm formam variis. — Frores dioici. — Mascurr spicati parvuli. Spice plures ad summitatem ra- morum 2-4 congestæ, breves; 1-2 uncias longe, breviter pedunculatæ. Singulus flos brevissimé pedi- cellatus, basi bracteà longitudine pedicelli, semiamplexanti, oblongá obtusá, caducá stipatus. — Carxx sepalis 5 basi subcoalitis constans, subconcavis , obtusis , glabris, subinæqualibus. — CororLA 5-petala ; petalis calyce tripló longioribus patenti reflexis, sessilibus, oblongo-obtusis, venosis, basi incrassatis. — STAMINA 15 longitudine petalorum circa discum carnosum depressum , centralem floris -partem occupantem inserta, et cum illo basi coalita, filamenta elongata, glabra; antheræ introrse, oblongæ, obtuse, basi fisse, filamento suprà basin dorso affixze, biloculares. — FLORES FOEMINEI. - + + — Fructus drupaceus, obovatus, obtusissimus, crassitie Pruni minoris, carnosus; nux ossea inde- - hiscens, 1-2-locularis monosperma. — Semen pendulum. i : Crescit in montibus sabulosis circa Saint-Louis, et in regno Walo. Nomen vernaculum, Birr. | | Frorer Februario Martioque, foliis tunc destituta. "OBSERVATIONS. Le fruit de cet arbre est à peu prés de la grosseur d'une prune de Mirabelle. Il est charnu, d'une saveur douce, sucrée, et bon à manger. Les naturels en retirent par expression un liquide épais et sucre qui, soumis à la fermentation , donne une liqueur alcoholique , dont ils font un assez fréquent usage. L'amande, renfermée dans l'intérieur du noyau, donne une assez grande quantité d'huile. Cette espéce mériterait peut-étre de former un genre, à cause du nombre de ses étamines constamment de quinze , et de sa préfloraison imbriquée et quinconciale. = Explication de la planche XLI. — a. — Fleur male. —b. La méme grossie. — c. Fruit de grosseur naturelle. — d. Le méme coupé en travers. TEREBINTHACEÆ. 153 TÍT SPECIES DUBIA. SPONDIAS? DUBIA. Nos. S. foliis imparipinnatis petiolatis; petiolis teretibus pubescentibus; foliolis 7-11 subsessilibus oppo- sitis, elliptico-oblongis acuminatis, in nervis pubescentibus; flor. hermaphroditis paniculatis, termi- nalibus. Nob. Fors alterna imparipinnata , petiolata, petiolo communi ramisque junioribus tomentosis ; foliolis 4- 5-jugis seepiús oppositis, brevissimè petiolulatis, elliptico-oblongis, acuminatis, acumine subobtuso, margine subsinuosis, penninerviis, venosis, in nervis eorumque ramificationibus pubentibus, 2-5 uncias longis, 1 latis. — Frores parvuli , racemum terminalem ramosum foliis longiorem efformantes, brevis- simè pedicellati. — Carxx minimus patulus, 5-dentatus pubescens. — Conorra 5-petala ; petalis æsti- vatione valvatis, oblongo-acutis reflexis, sessilibus , albis.—Sramixa 10 erecta, hypogyna : filamentis capillaribus , glabris, distinctis; antheris introrsis, basi affixis , oblongis, apice basique emarginatis, bi- locularibus, loculis facie contiguis, sed dorso connectivo angusto discretis , sulco longitudinali dehis- centibus. — Discus hypogynus è 10 squamulis brevibus emarginato-subquadratis , lateraliter contiguis et singulo stamini oppositis constat. — Ovaru 3-5 in unum coalita, sessilia, apice in totidem stylos crassos breves continua. — STIGMATA obtusa externé productiora, bilamellato-carenata. Ovarium transversé sectum , 3-5-loculare, loculis 1? ovulatis. — Fructus. . . . . Crescrr in Senegalià. Frorer Novembre et Decembre. OBSERVATIONS. Ce n'est qu'avec une sorte de doute que nous rapportons cette espèce au genre Spondias, n'en ayant pas vu le fruit. Néanmoins la structure des autres parties de la fleur nous a paru étre celle des autres Spondias. Ici toutefois les fleurs sont hermaphrodites , tandis qu'elles sont unisexuées dans les deux autres espèces africaines que nous décrivons ici. r LANNEA. Nos. Flores unisexuati. Calyx 4-sepalus, sepalis plùs minùsve basi coalitis. Corolla 4-petala, patens, præfloratione incumbens. Stamina 8, exserta. Ovarium unicum. Styli 4 brevissimi, distantes, subdivaricati, persistentes. Fructus subdrupaceus vix carnosus, obliquus, com- pressus, apice stylis 4 persistentibus divaricatis armatus; nucleo subosseo 1-loculari, 1- spermo. > Arbores aut arbusculæ Africanæ; foliis imparipinnatis ; floribus minimis szepiüs dioicis Spicatis. ! | 0 154 AL FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. LANNEA ACIDA. Nos. L. foliis imparipinnatis ; foliolis oppositis 3-4-jugis ovali-oblongis acuminatis basi abruptè in petio- lulum brevem desinentibus, glabris, supremis junioribus ferrugineo-tomentosis ; floribus pedicellatis spicatis, spicis apice ramorum congestis; fructibus compressis apice 4-cornutis cinereis. Nob. ArsuscuLa dumosa, à basi ramosa , 15 pedes alta, feré per totum annum foliis destituta. — Fou alterna petiolata imparipinnata, seepiüs 3-juga ; foliolis oppositis sessilibus, ovali-oblongis, acuminatis, integris, glabris, subcoriaceis, penninerviis, subtüs pallidioribus subreticulatis, vix 2 pollices longis, vix 1 latis : junioribus summis ferrugineo-tomentosis. — Frores minimi albi, unisexuati. — Mascuui subsessiles tomentoso-ferruginei in spicas graciles simplices apice ramulorum congestas dispositi ; sin- guli floris pedicello brevissimo, tomentoso. — Carxx brevis monosepalus tomentosus 4-dentatus, dentibus acutis. — Conorra 4-petala ; petalis calyce longioribus patentibus, ovali-suborbiculatis obtu- sis, concavis, sessilibus, lateraliter incumbentibus. — Sramma 8, petalis subbreviora, libera : fila- mentis distinctis subulatis glabris : antheris introrsis oblongis apice basique obtusis , emarginatis , bilo- cularibus , sulco longitudinali dehiscentibus. Rudimentum pistilli centrale 4-lobum. — Fores FOEMINEI in florescentià spicati ac in masculis; singuli floris pedicello longiori ferrugineo-tomentoso apice cum basi floris decidui articulato, persistenti. — CALyx uti in masculis; corolla o. Aliquandùm sta- mina 1-2 manca abortiva adsunt. — Discus annularis parúm proeminens , subsinuosus , basin ovaril cingit. — PrsrILLUS è carpellis 4 coalitis constans : ovarium ovoideum, glabriusculum stylis 4 brevis- simis crassis corniformibus basi distinctis subdivaricatis persistentibus : stigmata totidem vix conspicua. depressa simplicia. Transversé sectum ovarium equidem junius, abortu certé uniloculare uniovula- tum; ovulo appenso.—Frucrus oblongus compressus obtusus, nucleum Pruni minoris æquans, sub- obliquus, calyce persistente nec aucto basi cinctus, apice stylis divaricatis duris persistentibus 4-cornu- tus; parcé? carnosus : nucleo osseo, externé sublacunoso È uniloculari, monospermo. — SEMEN. nt: CazsciT rarò in locis sabulosis et aridis Promontorii-Viridis non procül à Rufisk, et ad ripas Gambia circa Albredam. | FLoresaT Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Les naturels désignent cette espèce sous le nom de Lanné. Ses fruits ont une saveur acidule. Elle présente deux variétés : dans l'une, les feuilles sont glabres, ainsi que les fruits ; dans l'autre, elles sont pubes- centes en dessous , et les fruits, d'une teinte cendrée , sont légèrement pubescens. Cette dernière variété croit sur- tout dans le royaume de Cayor. : Le genre Lannea est fort voisin du Spondias, auquel nous voulions d'abord le réunir. Cependant la forme et la structure de son fruit nous ont paru l'en distinguer suffisamment. Ici, en effet, le péricarpe est à peine charnu; le noyau 2 qe jai constamment trouvé à une seule loge dans un nombre considérable de fruits que j'ai analysés, est SPERN , et se termine à son sommet par quatre petites cornes distinctes formées par les styles persistans. LANNEA VELUTINA. Nos. (Tab. XLII.) L. foliis imparipinnatis; foliolis oppositis 3-4-jugis, sessilibus , ovali-acutis , tomentoso-velutinis ; subtùs pallidioribus; floribus racemosis, racemis elongatis congestis; fructibus velutinis oblongis. Nob. TEREBINTHACEÆ. 155 ARBOR 12-15 pedes alta, aut aliquandó arbuscula à basi diffusé ramosa, in omnibus partibus pube velutino-rufà tomentosa. — Fori imparipinnata pedalia, petiolata; petiolo semitereti, basi incras- sato ; foliolis oppositis 3-4-jugis, subcordato-oblongis acutis, subsessilibus, integris, supernè viridibus, nervis eorumque ramificationibus ferrugineo-velutinis, subtùs densè tomentosis, discoloribus; fo- liolo superiore longè petiolato. — Frores dioici parvuli albido-lutescentes, et odorem gratum spi- rantes. — Mascuti spicati ; spicis elongatis simplicibus, versús ramorum apicem aggregatis, floribus pedicellatis glomerulatis. — Carxx minimus, 4-partitus externe hirtus. — ConorrA 4-petala, patens, petalis obovalibus obtusis venosis, basi unguiculatis. — Sramma 8, circa discum glanduloso-car- nosum fundum calycis obtegentem inserta : filamentis longitudine petalorum, crassis complanatis apice attenuatis, albido-flavescentibus : antheris oblongis utrinque obtusis, introrsis, infrà medium dorsum affixis, subbilobis, bilocularibus, loculis oppositis sulco longitudinali dehiscentibus.— PrsTILLI rudimentum breve.— FLORES FOEMINEI spicati : calyx et corolla uti in masculis : stamina 0.— OvArtum ovoideum pubescens, subangulatum, 1-loculare; 1-ovulatum. — SryLI 4 brevissimi approximati et in unum subcoaliti ; stigmata totidem rubella, obtusa, villosa.— Fructus drupaceus coriaceus, oblongus, pubescens , irregulariter 4-angulatus, stylis 4 distantibus, brevibus , recurvis , corniformibus , apice truncato terminatus indehiscens, 1-locularis , 1-spermus. — Semen inversum immaturum vidi. Crescit in siccis prope Albredam ad Gambiam. FLOREBAT Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette belle espèce se reconnaît à ses feuilles tomenteuses sur les deux faces, blanchâtres infé- rieurement ; à ses fleurs disposées en grappes spiciformes , etc. = Explication de la planche XLII. — a. Fleur male.—b. La méme coupée longitudinalement. — c. Le fruit. — d. Le méme coupé en travers, Trib. IV. — CONNARACE Æ, OMPHALOBIUM. Gærtn. DC. Calyx 5-6-partitus, subinæqualis. Corolla 5-6-petala, patens , æstivatione imbricata. Sta- mina petalorum numero dupla, basi monadelpha. Carpella 1-5. Ovarium uniloculare uniovu- latum; ovulo suture laterali affixo. Stylus teres, stigmate depresso simplici terminatus. Fructus capsularis subleguminiformis, basi szpiüs stipitatus, unilocularis , occi suturà longitudinali, hinc dehiscens. Semen reniforme, ascendens, basi arillatus, et aliquandó radiculam filiformem, rupto epispermio, é scissurá emittens. Embryo epispermicus; coty- ledones obtusæ crassæ. om m Arbores et frutices, foliis imparipinnatis, racemis terminalibus multifloris. me: FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OMPHALOBIUM AFRICANUM. Omphalobium Africanum DC. Prodr. 2, p. 85. Mém. Soc. Hist. nat. Par. 2, p. 388. Connarus Africanus Lamk. Dict. 2, p. 95. Cavan. Diss. 7, p. 375, t. 221. Anson ramosissima, sæpiùs dumosa , 15-20 pedes alta. — For alterna, longè petiolata, estipulata; imparipinnata, 3-foliolata, superiora simplicia : foliolis elliptico-acuminatis , basi subrotundatis aut angustatis, brevissimè petiolulatis , integerrimis glabris lævibusque penninerviis, 3-4 uncias longis, 1-2 latis; superiore longè petiolato. — Frores albi numerossimi , racemos ; racemo terminali , ra- moso, pyramidali. Singulus flos brevissimé pedicellatus, pedicello pubenti-ferrugineo , bracteatus, bracteà brevissimá obtusà squamæformi ferrugineà. — CALyx profundé 5-6-partitus ; laciniis subinæ- qualibus, obtusis, erectiusculis, quincuncialibus , corolla dimidio brevioribus; duobus exterioribus caeteris subbrevioribus. — Conorra 5-6-petala , regularis ; petalis basi erectis, parte inferiore paten- tibus, oblongis obtusis, basi brevissimé unguiculatis, sub-5-nerviis glandulosis. — STAMINA 10-12, _ basi monadelpha , quorum 5-6 petalis opposita multó breviora, et 5-6 sepalis opposita longitudine petalorum. Filamenta superiùs capillaria libera; antheræ introrsæ didymo-cordiformes dorso inserte, biloculares, sulco longitudinali dehiscentes; androphorum breve glanduloso-membranaceum. — PistiLLI 1-2 brevissimé stipitati. —Ovarium oblongum , pubenti-ferrugineum , apice sensim in stylum desinens stigmate obliquo glanduloso terminatum , uniloculare , uniovulatum : ovulo in medio anguli interni affixo peritropio. — CAPSULA coriacea, WARS ER glabra, stipitata, apice acuminata , pollicaris et ultra, secundum suturam longitudinalem ue alem dehiscens ; unilocularis, monosperma , glabra. — Saia inversum reniforme, sessile, tertià parte basi arillo carnoso profundè bilobo, margine eroso; cinctum. Integumentum crassiusculum brunneum, è cujus scissurá erumpit radiculæ processus fili- formis, dein contortus. — Emsryo epispermicus : cotyledones ce, obtusæ, radicula lateralis brevis; gemmula inter cotyledones obtecta , pubescens. Crescit in sylvis Promontorii-Rubri prope Casamanciam. FLoreBAT Martio et Aprih. A. RICHARD. 9 LEGUMINOSÆ. Juss. DC. Trib. I. — LOTEZÆ, CHRYSOCALYX. No». CROTALARLE SPEC. DC. Calyx bilabiatus , 5-divisus, extus villosissimus, bracteolas 2 alæformes lateraliter gerens ; tubo inflato campanulato hinc gibboso ; labio superiore bifido ; inferiore trifido. Corolla vix calyce longior; vexillo ovali vel subrotundo; alis oblongis subfalcatis; carina rostriformi , naviculari, genitalia includenti. Stamina 10 , monadelpha; tubo superne fisso; filamentis sæpius inæqualibus, antheras subrotundas et oblongo-lineares alternatim gerentibus. Ova- rium szpiüs brevé stipitatum ; stylo geniculato basi crasso deflexo , apice graciliori adscen- denti; stigmate capitato. Legumen subglobosum, apice compressiusculum , pedicellatum , calyce magno inflato vestitum , polyspermum. Herbæ annue. Folia stipulata, sepiüs trifoliata , foliolo medio majore, nunc gemina imó- que solitaria. Flores flavi spicati aut glomerati terminales, bracteati; bracteis sæpiùs magnis rachi insidentibus. OBSERVATIONS. Plusieurs motifs nous ont déterminé à établir le genre Chrysocalyx, quoique nous ne nous dissimulions pas l'intimité de ses rapports avec le Crotalaria. Son calice est trés-velu, manifestement bilabié, tou- jours très-renflé, un peu bossu d'un côté, presque aussi grand que la corolle, et renfermant completement le fruit, tandis que dans les vrais Crotalaria la corolle est plus grande que le calice qui , en général, est petit, non renflé à la base, et divisé en cinq petites presque égales, ne formant pas exactemen: deux lèvres. Son ovaire est surmonté d'un style coudé , mais un peu différent de celui des Crotalaria. Il ressemble (qu'on nous permette cette image gros- siére) à la pate d'une mouche ; la partie inférieure est grosse , couchée sur le style et peu penchée , tandis que la partie supérieure est plus fine et relevée. Dans les Crotalaria, la partie inférieure du style est dressée au-dessus de l'ovaire, fort courte, aussi fine que la supérieure qui est penchée. Les fleurs des Chrysocalyx sont toujours disposées eh épis ou en capitules terminaux ; elles sont accompagnées de bractées, dont une grande sur le pédoncule, et deux latérales soudées au calice , en forme d'ailes. Nous ne doutons pas que la cinquième section des Crotalaires à feuilles simples de M. De Candolle, qui le regardait comme devant constituer un genre nouveau, et dont le C. anthylloides est le type, ne doive faire partie de notre nouveau genre. Nous y placons aussi le C. Perrottetii DC. , qui offre tous les caractères génériques exposés ci-dessus , et qui , ainsi que M. De Candolle l'a indiqué , a de l’affi- nité avec son genre Heylandia. Une de nos espèces nouvelles a un port si analogue à celui des Ebenus que nous avions d'abord pensé qu'elle lui appartenait; mais l'analyse de la fleur nous a présenté une organisation très-diffé- rente de celle de ce dernier genre. x Ae n per Le nom de Chrysocalyx est dérivé de Kyuss, aureus , et Ka», calyx , à cause des calicés couverts de poils dorés qu offrent les principales espèces. 158 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. CHRYSOCALYX EBENOIDES. Nos. (Tab. XLIII, fig. 1.) C. caule erecto ramosissimo virgato appressè villoso ; foliis sæpiüs trifoliatis ; foliolis lineari-lanceo- latis mucronatis , subtùs appressè villosis ; floribus densé conoideo-spicatis , longé bracteatis. Ranix crassa, perpendicularis , fibrosa. — Cauzis herbaceus, basi suffruticosus , 1-1*/, pedes altus, erectus, à basi ramosissimus ; ramis virgatis teretibus, appressè villosis. — Forra sæpiüs trifoliata, interdùm gemina aut simplicia , sessilia aut brevissimè petiolata ; foliolis lineari-lanceolatis , mucro- natis, superné viridibus glabris , inferne albido-viridibus appressè sericeis , medio majore circiter 1 !/, poll. longo, lateralibus circiter 1 poll. longis. — Srieuræ minime , decidue, lineares , acute, subtüs villosze , patulae. — FLores densè spicati , crebri, flavi, speciosi, bracteolati ; spicis conoideis termi- nalibus ; bracteis 3 magnis , 3-4 lineas longis, lanceolatis , concavis, subtüs sericeis, viridescentibus ; medio majore pedunculo insidenti, lateralibus calyci paululúm adnatis. — Carxx bilabiatus, 5-divisus, circiter 4 lin. longus; tubo brevi campanulato superné gibboso; segmentis lineari-lanceolatis extüs sericeis rufescentibus , inæqualibus ; labio supernè bifido, dentibus æqualibus ; labio inferiore tripar- tito, dente medio minore et angustiore. — CoroLLA papilionacea, 5-petala ; vexillo ovali integro, ca- lycem vix superanti, basi unguiculato et intús suprà unguem 2 tuberculis albis connatis donato, pallidé flavo tenuiter lineis griseis striato, subtùs pilis appressis consperso; alis vexillum sequantibus , oblongis subfalcatis, apice obtusis , basi geniculatis inauriculatis , unguiculatis, flavescentibus; carinà rostriformi naviculari , nempé petalis duobus ferð triangularibus breviter unguiculatis basi et margine interno liberis, apice et margine externo coalitis composità , genitalia includenti, vexillum vix ad- eequanti , flavescenti. —STAMINA 10, monadelpha ; tubo supernè fisso 2-1/, lin. longo; filamentis gra- cilibus aequalibus , 5 alternis antheras rotundas, 5 alternis antheras oblongo-lineares gerentibus. — Ovarium globosum densé villosum, brevè stipitatum ; stylo geniculato basi crasso apice deflexo ibique subtùs villosulo; stigmate cyathiformi margine ciliolulato. —Lecumen immaturum subglobo- sum, densè villosum, rufescens , breviter stipitatum , calyce obtectum, 3 lin. circiter longum; e vix mucronatum, 6-8-spermum. e | | Crescrr in sabulosis circa Dagana regionis Walo. Vulgó dicitur Vakadioré ab incolis. ( Leprieur.) FronET mensibus Septembre et Octobre. Explication de la planche XLIII. Fig. 1.— a, Fleur grossie.— b. Étendart. — c. Aile. — d. Carene. — e. Faisceau d'étamines. —f. Ovaire. — g. Fruit. — h, Le méme ouvert. —i. Graine. —k. Cotylédons. s CHRYSOCALYX RUBIGINOSA. Nos. C. caule subpatulo ramosissimo , villoso-rufescente; folis trifoliatis; foliolis cuneatis oblongis; utrinque subtùs presertim hispidis; floribus globoso-spicatis ; calycibus densè sericeo-ferrugineis; leguminibus subconoideis. | | sé Cavris herbaceus, 1-11/, pedem altus, subpatulus, à basi ramosissimus; ramis virgatis teretibus, for * LEGUMINOSÆ. 159 liatis, hispidulis. —Forxa trifoliata , brevé petiolata; foliolis cuneatis , oblongis, mucronulatis, utrinque subtùs presertim hispidis, viridibus , medio majore 8-12 lin. longo, lateralibus 6-8 lin. longis. — STIPuLÆ minime, persistentes, lineares, acute, basi attenuate, subtùs villosæ , patulae. — Frores densè spicati, crebri, flavi, apice rubescentes , bracteolati ; spicis globosis , terminalibus ; bracteis 5, 2-3 lin. longis, linearibus-subulatis , viridibus, subtús sericeis, 3 infra calycem pedicello insidentibus , inæqualibus, 2 calyci usque ad apicem tubi adnatis. — Carxx bilabiatus, 5-divisus, circiter 3 lin. longus , persistens legumenque includens; tubo brevi urceolato , superné gibboso ; segmentis lineari- subulatis extús densè sericeis rufis, ferð æqualibus. — Conorra papilionacea , 5-petala, pallidè flava, apice vix rubescens ; vexillo ovali integro, calycem pauló superanti, basi ungue brevi et intüs suprà unguem tuberculis 2 vix conspicuis donato, subtùs pilis appressis consperso ; alis vexillum æquanti- bus, oblongis subfalcatis , apice obtusis , basi geniculatis, inauriculatis , brevé unguiculatis; carina ros- triformi , naviculari , nempé petalis 2 ferð triangularibus breviter unguiculatis basi et margine interno liberis, apice et margine externo coalitis composità , genitalia includenti, vexillum adæquanti. — Sramixa 10, monadelpha ; tubo inflato superné fisso 2 lin. longo; filamentis gracilibus inzequalibus, 5 alternis longioribus antheras rotundas , 5 alternis brevioribus antheras lineares gerentibus. —Ovanium globosum , subcompressum , villosum , sessile , stylo geniculato basi villoso deflexo, ovario primùm incumbenti , apice adscendenti, glabro ; stigmate capitato vix conspicuo. —Lecumen subconoideum apice compressum ibique villosum, sessile, 2 lin. circiter longum, calyce ampliato staminibusque stipi- tatum , apice vestigio styli coronatum, 8-10-spermum.—Semina utriusque valvæ suture basi ope funi- culi longi affixa, approximata , compresso-ovoidea , subreniformia, fusca. Var. 8 : Calyce densè villoso rubiginoso , leguminibus subcylindraceis calyce longioribus. Crescir in sabulosis Lamsar , propè Saint-Louis. FLorer mensibus Septembre et Octobre. : CHRYSOCALYX GRACILIS. Nos. C. caule gracili, ramoso, ferð pubescenti ; foliis trifoliatis; foliolis oblongo-ellipticis mucronatis , superné glabris, subtüs appressè villosis, rufescentibus, medio lateralibus dupló majore ; floribus glo- merato-spicatis ; calycibus extüs hirsutis rufescentibus ; leguminibus subglobosis. Raprx longa , perpendicularis , inferné fibrosa.—Cauzis herbaceus, gracilis, 1 1/, pedem altus, sub- erectus, ferð pubescens, teres, à basi. ramosissimus ; ramis virgatis gracilibus, subvillosis. — Forra trifoliata, vix petiolata; foliolis oblongo-ellipticis , mucronatis, superné glabris viridibus, subtüs appressè villosis rufescentibus, medio lateralibus dupló majore circiter 1 */,-2 poll. longo, 4-8 lin. lato. —STIPULÆ minime, persistentes, lineari-subulatæ, reflexæ.—FLores glomerato-spicati, flavi, magni, bracteolati ; spicis 6-8-floris, terminalibus; bracteolis 3 linearibus, ciliatis, 1 1/2-2 lin. longis, medio majore basi pedicelli insidenti, lateralibus calyci adnatis. — Catyx bilabiatus, 5-divisus, circiter 4 lin. longus; tubo campanulato, superné gibboso ; segmentis lanceolatis, apice arcuatis, extus hirsutis ru- fescentibus ; labio superiore bifido, dentibus aequalibus; labio inferiore trifido , dente medio minore €t angustiore. — COROLLA papilionacea , 5-petala; vexillo ovali integro , calycem vix superanti , basi ungue 1 lin. circiter longo et intüs suprà unguem 2 tuberculis albis approximatis donato, pallide flavo, subtis pilis appréssis raris consperso ; alis vexillum cequantibus , oblongis angustis, apice obtusis, basi geniculatis inauriculatis, unguiculatis, flavis; carina rostriformi , naviculari, nempè petalis duobus 160 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. feré triangularibus breviter unguiculatis basi et margine interno liberis, apice et margine externo coa- litis composità, dorso villosa, genitalia includenti, vexillum vix adæquanti, flava. — SrAMINA 10, monadelpha; tubo superné fisso 2 lin. longo; filamentis gracilibus insequalibus, 5 alternis brevioribus antheras lineares, 5 alternis majoribus antheras rotundas gerentibus.— Ovanruw globosum, villosum, brevé stipitatum; stylo geniculato basi crasso deflexo, apice graciliori adscendenti glabro; stigmate ca- pitato. — Lecuwex subglobosum, apice compressiusculum , brevé villosum, pedicellatum, a lin. cir- citer longum , calyce staminibusque marcescentibus obtectum, apice vestigio styli coronatum, 4-sper- mum. — SEMINA utriusque valva suture affixa, approximata, compresso-ovoidea, hinc uncinata, subreniformia , fusca, nitida ; cotyledonibus planis ; radiculá longa inter cotyledones pronà. Crescit in arenosis collibus regionis Walo, ad Kouma et Lamsar. FLoreT Septembre et Octobre. CHRYSOCALYX PERROTTETIIL Nos. (Tab. XLII, fig. 2.) C. caule gracili, ramoso-diffuso , albido-villoso ; foliis sæpiùs simplicibus , nunc geminis nunc trifo- liatis ; foliolis lineari-lanceolatis, superné glabris punctulatis , subtús appressè villosissimis canescen- tibus; floribus glomerato-spicatis ; calycibus extùs villosis canescentibus; leguminibus subglobosis. Crotalaria Perrottetii DC. Prodr. 2, D 138: Heylandia Perrottetii Spreng. Syst. veg. cur. post. 4, p. 267. Crotalaria tomentosa Perr. in litt. februar. 1825. = Rabrx perpendicularis, inferné fibrosa. — CauLIs herbaceus, gracilis, 1 pedem circiter altus, diffu- sus, albido-villosus , teres, à basi ramosissimus. — FoLia sæpiùs simplicia, nunc gemina, nunc trifo- liata, subsessilia; foliolis lineari-lanceolatis, superne glabris punctulatis viridibus, subtüs appressè villosissimis canescentibus , medio ferð 2 poll. longo, lateralibus, dim exstant, minoribus, 4-6 lin. longis. — Stipu.z minime, decidue, lineari-subulatæ. — FLores glomerato-spicati, flavi, magni, bracteolati; spicis 5-6-floris, terminalibus ; bracteolis 3 linearibus ciliatis, minimis, medio majore bas pedicelli insidenti, lateralibus calyci adnatis.— Caryx bilabiatus, 5-divisus, circiter 4 lin. longus; tubo inflato, campanulato, supernè gibboso ; segments lanceolatis apice arcuatis, extús villosis canescen- tibus; labio superiore bifido; dentibus æquantibus; labio inferiore trifido, dente medio dimidió minore et angustiore. — Corowa papilionacea, 5-petala; vexillo subrotundo integro, calycem vix superanti , basi ungue villoso et intús suprà unguem 2 tuberculis approximatis vix conspicuis donato, pallidé flavo striatulo, dorso pilis raris consperso ; alis vexillum æquantibus, oblongis, obtusis, basi geniculatis, inauriculatis, unguiculatis , flavis apice rubescentibus; cariná rostriformi , naviculari , nempe petalis 2 feré triangularibus breviter unguiculatis basi et margine interno liberis , apice et margine externo Coa- litis compositá, dorso villosa, genitalia includenti, vexillum vix adæquanti , flava. — STAMINA 10; monadelpha; tubo supernè fisso a *), lin. circiter longo; filamentis gracilibus inæqualibus, 5 alternis majoribus autheras rotundas, 5 minoribus antheras oblongo-lineares gerentibus. — Ovarium subglo- bosum, villosum, brevè stipitatum ; stylo geniculato basi crasso deflexo, apice graciliori adscendent, glabro; stigmate capitato. — Lecumen subglobosum, apice compressiusculum, brevé villosum, pedi- cellatum, 2 ‘|, lin. circiter longum, calyce obtectum, apice vestigio styli coronatum , 4-spermum. Crescit in collibus arenosis regni Walo, prope Kouma, Lamsar, etc. FLorer Septembre et Octobre. LEGUMINOSÆ. 161 OBSERVATIONS. Le Chrysocalyx Perrottetii a les plus grands rapports avec l'espèce précédente dont il n'est peut-étre qu'un état different dà à la nature du sol. Néanmoins la forme de ses feuilles et la canescence de toutes ses parties lui impriment un aspect qui le fait distinguer facilement. En exposant les caractères du genre Chrysocalyx , nous avons omis de mentionner une particularité intéressante qu'offrent les ailes de la corolle. Elles ont sur leur face interne plusieurs rangées longitudinales de petites rides bullées qui ne s'observent pas sur les ailes des vrais Crotalaria. Ce caractère, qui existe dans les quatre espèces décrites ci-dessus , est bien représenté dans les analyses de la planche XLIII. Explication de la planche XLIII , Fig. 2. — a. Fleur grossie. — b. Étendart. —c. Aile.— d. Caréne.— e. Fais- ceau d'étamines. —f. Ovaire. — g. Fruit. —h. Le méme ouvert. — i. Graine. — k. Cotylédons. CROTALARIA. L. Calyx subbilabiatus , inæqualiter 5-partitus. Corolla calyce longior, papilionacea; vexillo ovali integro, basi unguiculato ibique tuberculis 2 connexis vel approximatis donato; carinà rostriformi , naviculari, genitalia includenti , petalis 2 ferð triangularibus breviter unguicu- latis basi et intüs liberis apice et extüs coalitis composità. Stamina 10 monadelpha; tubo su- perné fisso; filamentis szepiüs inzequalibus , 5 alternis longioribus antheras rotundas geren- tibus. Ovarium oblongum cylindraceumve, stylo geniculato varié deflexo superatum. Le- gumen turgidum , valvis ventricosis, sepiùs polyspermum. Herbæ aut suffrutices; foliis nunc trifoliatis, nunc simplicibus; floribus sepissime flavis , striaüs , bracteolulatis. ! CROTALARIA THEBAICA. C. exstipulata , pubescens , ramosissima ; ramis vetustis spinescentibus ; folus ovalibus oblongisve villosis undulatis ; floribus paucis ad apicem ramorum distantibus subspicatis; legumine ovato pubes- centi 6- E E )-10-spermo. Nob. Crotalaria T hebaica DC. Prodr. 2, p. 128. E Spartium Thebaicum Delile Fl. Ægypt. p. 107; tab. 37, fig. 1- Crescrr frequentissima in siccis arenosis regionis Walo prope Kouma, Dagana, Lamsar, etc.; occurrit etiam ad peninsulam Promontorii-Viridis. FronET mensibus Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Les tiges nombreuses de cette plante s'étalent sur x sol et deeem asc Ati varie beaucoup quant à la couleur de sa pubescence ; de blanche verdâtre qu'elle est d’abord, elle passe leur de rouille très-foncée pes sa F et : , b c: Ch á M. De Candolle a placë cette espàce à la suite du Crotalaria Perrottetii que nous avons réuni à notre genre Chry socalyx. Malgré les affinités de ces deux plantes, nous n'avons pas cru devoir les placer dans le même T parce 162 _ FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. que le Crotalaria Thebaica n’a pas le calice renflé comme le C. Perrottetii „ et que son fruit est très-grand, sail- lant hors du calice et contenant un assez grand nombre de graines (6 à 10, et non 1 ou 2 comme l'exprime la phrase caractéristique de M. De Candolle); caractères qui assignent à cette espèce le genre Crotalaria pour place définitive. i CROTALARIA LEPRIEURII. Nos. C. exstipulata ; foliis simplicibus lineari-lanceolatis , utrinque hirsutis canescentibus; floribus laxé spicatis terminalibus ; leguminibus subcylindraceis erectis, circiter 26 -spermis ; caule herbaceo simplici, erecto. Cavris herbaceus, 1 1/,-2 pedes altus , erectus, simplex, teres, brevè hirsutus. — Fori simplicia, breviter petiolata , lineari-lanceolata , 4-5 poll. longa, utrinque hirsuta, canescenti-viridia. —STIPULÆ nulla. — Frores laxé spicati , terminales, flavidi, parvi, appressi, bracteolulati. — CaLyx subregu- laris, 5-fidus, 1 lin. circiter longus, extüs hirsutus ; segmentis lanceolatis feré æqualibus. — COROLLA papilionacea ; vexillo oblongo-ovali subacuto basi brevè unguiculato, circiter 3 lin. longo, fla- vido, striatulo; alis vexillo dimidió minoribus, oblongis obtusis , unguiculatis ; carina alis paulò longiori, rostriformi, naviculari, flavescenti.—SrAwINA 10, monadelpha; tubo 2 :/, lin. circiter longo, basi et apice supernè fisso; filamentis subæqualibus antheras oblongo-lineares gerentibus. —Ovanium oblongo-cylindraceum , compressum , villosum > Stylo geniculato gracili glabro superatum.—Lecumen erectum, subcylindraceum , canescens, 6 lin. circiter longum , sessile , calyce staminibusque marces- centibus stipitatum, apice vestigio styli mucronatum , circiter 26-spermum. —SzwixA. subreniformia, fuscescentia. | rud Cazscrr in sabulosis Dagana regionis Walo. (Leprieur.) FLorer Septembre et Octobre. CROTALARIA PISIFORMIS. Nos. C. exstipulata ; foliis ovali-ellipticis , apice mucronatis , interdüm obtusis glabris; floribus longè spi- catis ; leguminibus cylindraceis subcompressis pendulis, circiter Jo-spermis; caule herbaceo erecto; firmiori, ramoso. ` x + Cautis herbaceus, 2 ‘1-3 pedes altus, erectus, firmior, ramosus, teres, subglaber.—Fouta trifoliata, petiolata ; petiolo 2 :/, poll. circiter longo; foliolis petiolulatis, ovali-ellipticis, apice mucronatis , m- terdüm obtusis , ferð æqualibus > 2-3 poll. longis, utrinque subglabris viridibus. —SriruLz nulle.— Frores spicati, flavi , lineis atro-rubris striati, mediocres, penduli; spicis longis densé multifloris, ter- minalibus. — Carxx subbilabiatus, ad medium quinquefidus , 2 lin. longus; tubo campanulato ; Seg” mentis lineari-lanceolatis, vix æqualibus. — Conorra papilionacea; vexillo ovali acuto basi persi guiculato , circiter 3 1/, lin. longo; alis vexillo ferè dimidiò minoribus , oblongis, unguiculatis; carinà rostriformi , naviculari, nempé petalis 2 falcatis basi et intùs liberis ibique breviter auriculatis apice. et extüs coalitis composità , vexillo ferð dupló longiori. — STAMINA 10, monadelpha , tubo 3 */2 lin. circiter longo basi et apice superné fisso ; filamentis inzequalibus , 5 alternis longioribus- antheras LEGUMINOSÆ. 163 rotundas, 5 alternis minoribus antheras oblongo-lineares gerentibus. —Ovanrum cylindraceum, com- pressum, hinc villosum, basi breviter stipitatum , stylo arcuato glabro et stigmate capitato coronatum. — Lecumex pendulum, cylindraceum , subcompressum, apice arcuatum ferð reflexum, 12-15 lin. longum, subsessile, calyce staminibusque marcescentibus stipatum, apice vestigio styli mucrona- tum, circiter 3o-spermum. — SEMINA ovato-compressa , subreniformia , viridescentia. Crescrr in paludosis inter palmas prope N'Batal ad peninsulam Promontorii- Viridis. Froret Martio et Aprili. CROTALARIA LATHYROIDES. Nos. C. exstipulata; foliolis linearibus subobtusis apice mucronulatis, glabris; floribus brevé spicatis ; leguminibus cylindraceis subcompressis , pendulis , circiter 24-spermis ; caule herbaceo, debili, gra- cillimo , ramoso. | Raprx parva, vix fibrosa, prorepens. —Cauris herbaceus, 2 */,-2 pedes altus, debilis , ramosus , teres, glaberrimus ; ramis patulis, ascendentibus. — Fora trifoliata petiolata; petiolo 8-12 lin. longo; foliolis linearibus subobtusis , apice mucronulatis , junioribus capillaribus , ferð zequalibus , 1 '/,-2 poll. longis, utrinque glabris , viridibus. —STtieuLÆæ nulle.—Fronzs laxè spicati, flavi rubro striati, parvi, penduli ; spicis brevibus , paucifloris, terminalibus.—Carxx subregularis, ad medium 5-fidus, 1 '/, lin. circiter longus, violaceo-viridescens, tubo campanulato, segmentis lineari-lanceolatis ferð æqua- libus. — Conorra papilionacea; vexillo ovali acuto basi unguiculato , circiter 2 !/, lin. longo, flavo lineis rubro-fuscis striato, apice subtüs rubro-fusco; alis vexillo minoribus , oblongis , unguiculatis auriculatis; carina rostriformi, naviculari, nempé 2 petalis falcatis basi et intús liberis ibique breviter auriculatis apice et extús coalitis compositá, vexillum paulò superauti. —STAMINA 10, monadelpha, tubo 2 1/, lin. circiter longo basi et apice superné fisso ; filamentis inzequalibus , 5 alternis longioribus antheras rotundas , 5 alternis minoribus antheras oblongo-lineares gerentibus. —Ovarrum cylindra- ceum compressum , canescens, subsessile, stylo plus minusve hamoso et stigmate capitato coronatum. —Lecumen pendulum , cylindraceum compressum , apice subrefiexum, 6 lin. circiter longum, sessile, calyce staminibusque marcescentibus stipatum, apice vestigio styli mucronatum, circiter 24-sper- mum.—bSEwmInA ovato-compressa , subreniformia , fusco-flavescentia. . Crescrr in paludosis circa Albreda. a FLorer Martio et Aprili. ` OBSERVATIONS. Cette espèce forme avec la précédente ( C. pisiformis) une section dans le genre rase très-remarquable par son calice campanulé , fendu seulement jusque près du milieu, par ses fleurs dont l'étendart est plus petit que la carène qui est plus falciforme , c'est-à-dire plus arrondie et moins saillante que dans les autres espèces, par ses fruits un peu recourbés en arrière au sommet , enfin par l'absence de stipules. | ; M. Leprieur a recueilli dans l'ile aux Chiens , près de Sainte-Marie, sur la Gambie , un échantillon de Creisimis ; qui est muni de feuilles tout-å-fait linéaires et de fruits un peu plus épais au sommet. Cet échantillon n'étant pas Pourvu de fleurs , nous n’avons pas jugé convenable d’en donner ici la description. Le calice qui accompagne J fruit est fendu trés-profondément; ce qui indiquerait que l'échantillon en question appartient à une espèce dif- férente de celle décrite ci-dessus. 164 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. CROTALARIA INCANA. ” C. stipulis bracteisque setaceis villosis deciduis ; foliolis ovalibus obovatisve subtús incanis breviter et parcé pilosis, racemis spicatis oppositifoliis aut terminalibus; calycibus glabriusculis; leguminibus pendulis sessilibus rufo-hirsutis. Nob. Crotalaria incana L. Spec. 1005. Cavan. Icon. 4, tab. 322. DC. Prodr. 2, p. 132. Crescrr circa Richard-Toll in regione Walo. (Fide specim. à Leprieur lect. 1825.) FLorer mense Septembre. . CROTALARIA CYLINDROCARPA. C. stipulis foliaceis magnis acutis falcatis ; foliolis elliptico-oblongis , subtùs ramulisque subpubes- centibus; racemis plerúmque terminalibus, subpubescentibus, stylo apiculatis subpatulis; caule erecto, basi ramoso. Nob. Crotalaria cylindrocarpa DC. Prodr. 2, p. 133. > Crotalaria paniculata Perrottet in litt. (1825) non Willd. Raprx crassa, perpendicularis, basi vix fibrosa. — Cavris herbaceus, basi suffruticosus, 1 1/,-2 pedes altus, erectus, à basi ramosus, teres , firmus , puberulus. — Forra trifoliata, petiolata; petiolo patulo ferè deflexo 1-1 1/, poll. longo, intùs canaliculato; foliolis elliptico-oblongis basi attenuatis ferè longitudine petioli , subtùs vix pubescentibus , pallidè viridibus. * SripuLz foliaceæ falcatæ 4-6 lin. longe , erectæ, persistentes. — FLorEs spicato-racemosi, crebri, flavi , mediocres, bracteolati, bre- vissimè pedicellati; racemis oppositifoliis terminalibusque. — Carxx pubescens, subbilabiatus , pro- fundé quinquepartitus ; segmentis lineari-lanceolatis > ferð æqualibus. — Conorra papilionacea ; vexillo ovali integro, circiter 3 lin. longo , basi ungue brevi ciliato et intùs suprà unguem 2 tu- berculis albis connatis donato , flavo , lineis roseis longitudinaliter striato, apice violaceo, utrinque glabro ; alis vexillo vix minoribus , oblongis subfalcatis , basi inauriculatis , unguiculatis , flavescenti- ` bus ; carinà rostriformi naviculari , nempé petalis duobus ferð triangularibus breviter unguiculatis basi et intus liberis apice et extüs coalitis composità , genitalia includenti, vexillum adæquanti, pallide flavescenti.—STAMINA 10, monadelpha ; tubo superné fisso 2 */, lin. longo; filamentis gracilibus, æqua- libus, 5 alternis antheras rotundas , 5 alternis antheras oblongo-lineares gerentibus.—Ovarium oblon- gum, densè villosum , stylo geniculato deflexo versús apicem subtús pubescenti superatum; stigmate capitato papilloso. — Lecumex cylindraceum , subcompressum , basi magis inflatum, sessile, 10-12 lin. longum, brevé pubescens, basi calyce staminibusque marcescentibus stipatum , apice vestigio styli mucronatum , 24-30-spermum.— Sea compresso-ovoidea, hinc uncinata, fuscescentia , nitida. Crescit in regno Walo, prope Kouma, Richard-Toll et ad fluvium Marigot de Taoué dictum. ` FLorer mensibus Septembre , Octobre et Novembre. LEGUMINOSÆ. ` - 165 CROTALARIA GOREENSIS. Nos. C. stipulis foliaceis magnis acutis falcatis; foliolis oblongo-cuneatis sæpiðs emarginatis; spicis pau- cifloris terminalibus ; leguminibus sessilibus subcylindraceis 10-12-spermis, puberulis; seminibus rubro-fuscis ; caule suffrutescenti, diffuso , basi ramoso. Rapix lignosa , longa, diffusa. — Caurrs suffrutescens, pedalis, quandóque humilior, diffusus, à basi ramosus , teres , puberulus. — Fora trifoliata , petiolata ; petiolo */, poll. circiter longo; foliolis oblongo-cuneatis, seepiús emarginatis, medio majore, utrinque subglabris, viridibus. — STIPULÆ magne, foliaceæ, 4-6 lin. longæ, falcatæ , acute , erecto, glabræ , persistentes. — Frores laxé spi- cato-racemosi , flavi , mediocres , vix bracteolulati ; spicis terminalibus paucifloris. — Caryx subbila- biatus, profundé 5-partitus; segmentis lineari-lanceolatis, ferð «qualibus. — Conorra papilio- nacea; vexillo ovali integro , circiter 2-3 lin. longo, basi ungue brevi glabro et intús suprà unguem 2 tuberculis albis minimis connatis donato , flavescenti, utrinque glabro ; alis vexillum ferð æquanti- bus, oblongis subfalcatis; carinà rostriformi naviculari, nempé petalis 2 ferð triangularibus breviter unguiculatis basi et intùs liberis apice et extús coalitis composità , vexillum vix adæquanti.— STAMINA 10, monadelpha , tubo superné fisso; filamentis gracillimis , 5 alternis majoribus antheras rotundas, 5 alternis minoribus antheras oblongo-lineares gerentibus. — Ovarium oblongum, brevè villosum, sessile, stylo geniculato deflexo basi crasso apice gracili superatum; stigmate. capitellato. — Le- cumen oblongo-cylindraceum subcompressum, sessile, 4-5 lin. longum, puberulum, basi calyce staminibusque marcescentibus stipatum, apice vestigio styli mucronatum , 10-12-spermum. — SEMINA compresso-ovoidea, hinc uncinata, rubro-fusca, nitida. ` Crescrr super rupem Castel dictam, in insula Gorée; etiam prope Kounoun ad peninsulam Pro- montorii- Viridis, et Albreda secüs Gambiam. FronET à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette espèce , qui a du rapport avec le Crotalaria cylindrocarpa, varie selon la nature du terrain où elle croit. Dans les terres sablonneuses de Kounoun et d'Albreda, elle s’éléve à environ un pied, tandis que sur le rocher de Castel , dans l'ile de Gorée , elle est très-rabougrie, parce que le roc volcanique y étant pres- que à nu , ne permet pas aux racines de s'étendre , et conséquemment à la tige de prendre un grand développe- ment CROTALARIA SENEGALENSIS. C. stipulis minimis subulatis patulis deciduis; foliolis obovato-oblongis, subtüs læviter pubescenti- bus; racemis oppositifoliis ; leguminibus sessilibus pendulis pubescentibus obovatis 8-12-spermis stylo uncinatis; caule suberecto ramosissimo pubescenti. Nob. | Crotalaria senegalensis Bacle in litt. 1820. DC. Prodr. 2, p. 133. - Crotalaria gracilis Perrottet in litt. ad DC. 1825. ` Crotalaria uncinella y Senegalensis Pers. Enchir. 2, p. 285. iii + ` Far. caule firmiori, erecto , parùm ramoso; foliis majoribus subacutis ; floribus majoribus ; 2053 nibus inæqualibus, 5 alternis majoribus antheras rotundas gerentibus. © Crotalaria macilenta Delile Cent. Pl. afr. p. 35, t. 3, fig. 2. 166 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Raprx longissima , perpendicularis , vix fibrosa, fusco-flavescens. — CauLis herbaceus, 1-2 pedes altus , suberectus, à basi ramosissimus, teres , pallidé viridis, basi glaber versus apicem pubescens; ` ramis gracilibus patulis , brevé velutinis. —For1a trifoliata , petiolata; petiolo pubescenti 9 lin. circiter longo; foliolis oblongis plerumque obtusis interdüm subacutis basi attenuatis , superné glabriusculis, subtùs læviter pubescentibus , pallidé viridibus. —STIPULÆ minime , decidue, subulatæ, reflexe. — Frores spicati, flavi, parvi, bracteolulati, breviter pedicellati; spicis oppositifoliis terminalibusque , paucifloris; pedicellis unifloris 1 :/, lin. longis. — Carxx villosus, subbilabiatus, quinquefidus; segmentis lanceolatis inaequalibus, 2 superioribus approximatis profundiús divisis, 3 inferioribus minoribus altiùs coalitis. — Conorra papilionacea, flava; vexillo ovali integro, circiter 2 lin. longo, basi ungue brevi ciliato et intüs suprà unguem 2 tuberculis albis approximatis donato, lineis rufescentibus longitudinaliter striato, dorso pube rará consperso; alis vexillum ferð aquan- tibus, oblongis, apice obtusis, basi brevé unguiculatis membranaceis hinc vix auriculatis; carinà rostriformi , naviculari, nempé petalis duobus basi liberis breviter unguiculatis apice geniculatis in- terse coalitis composità, genitalia includenti , vexillum superanti. —STAMINA 10, monadelpha , tubo superné fisso, filamentis gracilibus æqualibus, antheras lineares polline repletas gerentibus.—Ovariun ` ovoideum, villosum, stylo filiformi ciliato suprà basim geniculato apice , hami instar, longo valdé deflexo superatum; stigmate villoso.—Lecumen obovoideum, sessile, circiter 4 lin. longum, velutino- pubescens, basi calyce staminibusque stipatum, apice vestigio styli mucronatum, 8-12-spermum. — SEMINA compresso-ovoidea , hinc uncinello quasi donata, fuscescentia , nitida; cotyledonibus foliaceis; radiculà tereti , recurva. Crescrr abundè in sabulosis regionis Walo , et prope Kann ad Promontorium-Viride. FLorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante avait été réunie par Persoon, à titre de simple variété, au C. uncinella de La- marck. Elle s'en distingue suffisamment par ses fruits beaucoup plus grands et par ses feuilles obovales , ses tiges moins rameuses, ses fleurs moins nombreuses. M. De Candolle la reçut, en 1820, de M. Bacle qui lui avait donné le nom de Senegalensis. L'un de nous, frappé de l'aspect gréle des tiges et des rameaux de cette plante, l'envoya également à M. De Candolle, en 1825, sous le nom de C. gracilis. En 1826, M. Delile a publié, dans sa Centurie de plantes d'Afrique du voyage de Cailliaud , un C. macilenta , dont la figure et la description se rapportent parfaite- ment à la variété de notre espèce que nous avons indiquée comme se faisant remarquer par sa tige droite moins ra- meuse , ses feuilles plus grandes , un peu aiguës ; ses fleurs plus grandes, à étamines inégales, les cinq filets alternes plus longs portant des anthères arrondies. CROTALARIA PODOCARPA. C. stipulis falcatis acutis erectis foliaceis; foliolis obovatis obtusis mucronatis , subtüs subhispidis d leguminibus stipitatis cylindraceis, 12-18-spermis, glabris, stylo apiculatis , erectis; caule erecto; à basi ramoso. Nob. i Crotalaria podocarpa DC. Prodr. 2, p. 133. Rapix crassa, perpendicularis, basi vix fibrosa. — Cauris herbaceus, 1 1/,-2 pedes altus, erectus; à basi ramosus , teres, firmus, hispidus. — Fort trifoliata, petiolata; petiolo suberecto , 1-1 JR poll. longo , intús canaliculato; foliolis obovatis obtusis mucronatis, supremo majore ferð petioli longitu dine, superné glabris , subtús pilis longis raris obtectis, pallidè viridibus.— STIPULÆ foliaceæ falcat* » LEGUMINOSÆ. 167 6-8 lin. longæ, erectæ, virides, persistentes, hispidæ. — Frores spicato-racemosi , flavi, sat ampli , bracteolati , brevissimé pedicellati ; racemis paucifloris oppositifoliis , terminalibusque. — Carxx hispi- dus, subbilabiatus, profundè quinquepartitus ; segmentis subulatis ferð æqualibus. — Conorra papi- lionacea ; vexillo ovali integro , circiter 5 lin. longo, basi ungue brevi densé lanuginoso et intüs su- prà unguem 2 tuberculis lanuginosis approximatis donato, pallidé flavo , concolore, utrinque glabro; alis vexillo vix minoribus , oblongis subfalcatis, basi breviter unguiculatis inauriculatis, flavescentibus; carina rostriformi naviculari, nempé petalis duobus ferð triangularibus breviter unguiculatis basi liberis apice coalitis composità , genitalia includenti, vexillum superanti, pallidé flavescenti. — Sra- MINA 10, monadelpha ; tubo superné fisso, 2 !/, lin. longo ; filamentis gracilibus inæqualibus, 5 alternis majoribus antheras rotundas, 5 alternis minoribus antheras lineares gerentibus.—Ovanium oblongum, glabrum, stipitatum, stylo geniculato deflexo apice subtis pubescenti superatum ; stigmate capitato.— Lecumen cylindraceum, subcompressum, basi magis inflatum, stipite 2-3 lin. longo suffultum, 8-10 lin. longum , glabrum , basi calyce staminibusque marcescentibus stipatum , apice vestigio styli mu- cronatum, 12-18-spermum. —SEMmInA compresso-ovoidea, hinc uncinata , fuscescentia , nitida. Cnescrr in planitie regionis Walo circà Richard-Tol, et trans flumen ad limites deserti ( Sahara.) FLorer mensibus Septembre et Octobre. CROTALARIA SPHÆROCARPA. C. stipulis minimis; foliolis oblongo-obovatis subtùs pubescentibus ; racemis oppositifoliis ; legumi- nibus sessilibus ovato-globosis glabris interdüm tenuiter pubescentibus , stylo filiformi subapiculatis, 2-spermis ; caule erecto ramosissimo , apice pubescenti. Nob. Crotalaria sphærocarpa Perrott. in DC. Prodr. 2, p. 133. Raprx perpendicularis, infra divisa, fibrosa, fusco-flavescens.—Cauris herbaceus , 1-2 pedes altus, erectus, à basi ramosissimus , teres , pallidé viridis, basi glaber , apice pubescens. — Forna trifoliata , petiolata ; petiolo 1/, poll. circiter longo; foliolis oblongo-obovatis, medio majore, junioribus ellipticis, apice vix mucronulatis, superné subglabris, pallidé viridibus.—STIPULÆ minime, persistentes, lineares, acute, virides , pubescentes.—F tones spicato-racemosi , creberrimi, flavi, parvi, bracteolulati , bre- viter pedicellati ; racemis oppositifoliis terminalibus elongatis. — Carxx minimus, subbilabiatus , pro- fundé quinquepartitus; segmentis lanceolatis inaequalibus glabris. — Conorra papilionacea, flava ; vexillo oblongo apice rotundo, integro, basi breviter unguiculato, circiter 2 lin. longo ; alis minimis | subfalcatis basi unguiculatis, inauriculatis; carina rostriformi , naviculari nempè petalis duobus basi liberis ibique breviter auriculatis apice coalitis geniculatis composità , genitalia includenü , vexilli lon- Bitudine.—STAMINA 10, monadelpha, tubo brevi superné fisso, filamentis gracillimis , quinque alternis longioribus antheras rotundas , quinque alternis minoribus antheras oblongas gerentibus. — Ovarium ovoideum glabrum quandoquè pubescens , stylo filiformi glabro suprà basin geniculato apice longo hami instar valdè deflexo superatum. — LEGUMEN ovato-globosum , ‘sessile, aM lin. longum, ple- rumque glabrum, interdùm læviter pubescens , basi calyce staminibusque marcescentibus stipatum, ‘apice vestigio styli apiculatum , dispermum. — SEmina compressa, ovoidea, hinc uncinello quasi do- nata , fuscescentia , nitida ; cotyledonibus foliaceis ; radiculà tereti recurvà. Cnescir in collibus sabulosis regionis Walo , prope Kouma et Lamsar. FLorer mensibus Septembre et Octobre. 168 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui est très-voisine, ainsi que M. De Candolle l'indique, des C. uncinella " medicaginea , varie quant à la glabréité et à la pubescence des légumes. Dans certaines localités, ils sont couverts d'une pubescence qui tombe avec la plus grande facilité, mais le cas le plus ordinaire est celui des légumes et méme des oyaires entièrement glabres. On distingue facilement cette espèce à ses fruits en nombre considérable, très- petits et presque globuleux. REQUIENIA. DC. PODALYRLE SPEC. Lamx. Calyx acuté et subæqualiter 5-fidus, persistens, post anthesin non inflatus. Corolla 5- - petala; vexillo ovali, alis oblongis unguiculatis, carine petalis liberis alas vexillumque æquan- tibus. Stamina 10 , monadelpha, tubo superné fisso , apice 10-dentato ; antheris 10 rotun- dis bilocularibus. Ovarium villosissimum , uniovulatum » Stylo brevi læviter incurvo et stig- mate cyathiformi superatum. Legumen ovoideo-compressum , apice uncinatum, mono- spermum. Nob. : REQUIENIA OBCORDATA. R. foliis obcordatis cuneatisve , stipulis calycis longitudinem adæquantibus, floribus sessilibus ge- minatim axillaribus , leguminibus villoso-hirsutis , seminibus ovato-spheroideis. Nob. j Requienia obcordata DC. Mém. Légum. p. 226, tab. 37. Prodr. 2, p- 168. Podalyria obcordata Lamk. Illustr. t. 327, fig. 5. SuFFRUTEX dumosus, ramosus, 2-3 pedes altus; ramis virgatis suberectis, teretibus, junioribus tomentosis albicantibus , adultis ferð glabris.— Forza alterna, crebra , approximata , subsessilia , apice truncata vix emarginata , obcordata aut ferð cuneata , juniora utrinque subtüs preesertim appressé ik loso-argentea , rigida , nervosa , 6-12 lin. longa. —STIPULÆ minime, erectæ , basi petioli utrinque site, subulatæ , tomentose , persistentes. — FLORES geminatim axillares sessiles , minimi, rubro-auran- tiaci.—Carxx tomentosus, tubulosus, usque ad medium 5-partitus ; dentibus feré æqualibus.—CoroLLA calyce duplò longior, 5-petala ; petalis omninó liberis, ferð æqualibus , et mutuò sese obtegentibus; vexillo ovali subemarginato , unguiculato ; alis oblongis tenuiter unguiculatis, carinæ petala libera lis conformia tegentibus. —STAMINA: 10, monadelpha; tubo membranaceo , supernè fisso , ovarii longi- | tudine, apice 10-dentato ; antheris io rotundis, bilocularibus.—Ovarrum appressé villosissimum, ovoi- deum, subcompressum, uniovulatum > Stylo brevi leviter incurvo et stigmate cyathiformi terminatum. — Lecumen calyce persistente haud ampliato suffultum , ovoideum, apice compressum , ibique uncina- tum, albido-tomentosum, 2-3 lin. longum, mon um.— SEMEN ovato-spheeroideum , compres- sum , fusco-viridescens, nitidum ; cotyledonibus crassis. he Crescrr in sabulosis circà Lamsar , Dagana et in variis locis regionis Walo; occurrit etiam prope Bakel in regione Galam. SS RESO Frorer Augusto, Septembre et Octobre. LEGUMINOSÆ. 169 OBSERVATIONS. En établissant le genre Requienia , M. De Candolle a laissé dans le doute deux points de san isation , savoir : 1° la fissure de la gaine des filets des étamines qu'il n'a pas vue dans le jeune âge de la fleur ; 9? Jes anthéres dont le nombre lui a paru de cinq, mais il recommandait de vérifier ce cas qui lui paraissait causé par un avortement. Guidés par cette instruction , nous avons examiné avec attention un grand nombre de fleurs de Requienia , et nous avons constamment trouvé le tube des étamines fendu supérieurement. Les anthéres sont au nombre de dix; mais comme elles tombent facilement, M. De Candolle n'a sans doute observé qu'un individu in- complet. LOTUS. "osa: Linn. Calyx tubulosus, 5-fidus, æqualis, persistens. Ala vexillo sublongiores, seorsim conni- ventes; carina rostrata. Legumen cylindraceum aut subangulosum, strictum , polyspermum. Herba; folia ternata petiolata, foliolis sessilibus. Stipulae magna foliaceæ , à petiolo dis- tinctæ, undè folia quasi quinata. Pedunculi axillares et terminales pauciflori, bracteá sub singulo flore stipati. Flores flavi aut rosei. | LOTUS ARABICUS. L. caulibus erectis aut subprostratis; foliolis stipulisque obovato-cuneatis, glabriusculis; capi- tulis paucifloris , bracteis calycem subæquantibus, pedunculis bracteis longioribus ; laciniis calycinis subulatis ; floribus rubris; leguminibus cylindraceis subtorulosis glabris , seminibus subreniformibus griseo-viridibus. Nob. Lotus arabicus L. Mant. 104. Seringe in DC. Prodr. 2, p. 212. Jacq. Hort. Vind. tab. 155. = . . . . . . . \ Creserr copiosè in locis udis post inundationem regionis Walo, secus flumen Senegal. Frongr à mense Decembre usque ad Martium. OBSERVATIONS. Le Lotus Arabicus est une plante herbacée, haute d'un pied et demi à deux pieds, qui croit he: grande abondance dans les terrains voisins du fleuve Sénégal aprés l'inondation. Lorsque , dans le cours de l'année, le fleuve ne déborde pas, on ne voit point paraitre cette plante lannée suivante; ses graines rosent enfoncées dans la terre jusqu'au retour de l'inondation, qui quelquefois n'a pas lieu pendant deux années conse- cutives, méme lorsqu'ils manquent d'autres herbes. Ce Lotus est un mauvais fourrage vert; les bestiaux n'y touchent pas, sg? 4 lante a été dessé- Cependant nous avons reconnu, par des essais tentés en 1827 à la Sénégalaise, que lorsque cette p chée au moment de sa floraison , elle ne cause plus de répugnance aux animaux. XEROCARPUS. Nos. Calyx membranaceus, basi turbinatus, 5-partitus; segmentis erecus, fere aequalibus, su- ferð æqualibus apice conniventibus; bulatis, setosis. Corolla vix papilionacea, nempé petalis 22 170 ; FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. vexillo oblongo acuto, basi angustato ; alis oblongis cultriformibus ; carinà rectà apice con- cavä, in petalis 2 liberis solubili. Stamina 10, monadelpha ; filamentis feré usque ad medium tubi liberis. Ovarium oblongum, villosum, stylo brevi glabro et stigmate capitato termi- natum. Legumen acinaciforme, membranaceum , paulo inflatam x villosissimum, suturà superiori dehiscens , 15- 16-spermum. Semina minima, reniformia, nitida , flavescentia; co- tyledonibus ovalibus , crassiusculis ; radiculà accumbenti. XEROCARPUS HIRSUTUS. Nos. (Tab. XLIV.) Herba parva, annua, subhumifusa , ramosissima , tota villosissima ; pilis simplicibus erectis, mol- libus, rufescentibus. Folia ternata, breviter petiolata ; foliolis ellipticis, medio majore circiter 6 lin. longo. Stipulæ lineares, subpatulæ, deciduæ. Flores in racemos breves axillares et terminales dispo- siti, rosei, bracteolulati; bracteolis 2 sub singulo flore. Crescrr in collibus arenosis prope Kouma regionis Walo. Frorer ab Augusto ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette plante s'éloigne des autres Lotées par plusieurs caractères qui nous ont semblé suffisans pour l'établissement d'un nouveau genre. Ses étamines monadelphes, ses pétales presque uniformes, se tenant tous . ensemble par le sommet ; son légume en forme de sabre un peu renflé , couvert de poils et de points glanduleux , trés-mince, d'une consistance séche, membraneuse et ne s'ouvrant que par la suture supérieure; enfin ses graines, au nombre de quinze à seize , ne permettent pas de la confondre avec aucun des genres précédemment admis. Sa place nous semble étre marquée à la suite du Cro/alaria, prés des genres Hypocalyptus, Lebekia ex Aspalathus ; cependant il en differe non-seulement par les caractéres que nous venons d'énoncer, mais encore par un port particulier. Un genre avec lequel il parait avoir des affinités est le Rothia DC. (Westonia Spreng., Harpelema Jacq. fils), quia été placé dans la tribu des Phaséolées, à cause de ses cotylédons charnus. Nous ferons observer à cette occasion que la transition entre les cotylédons foliacés et les cotylédons charnus se présente dans certains genres qui ont les coty- lédons crassiuscules ; tel est le genre Xerocarpus, et encore mieux le C yamopsis. Ayant en vain cherché uh les bibliothèques de Paris le second volume des Ecloge plantarum rariorum de Jacquin , où cet auteur a figure son genre Harpelema cité par. Sprengel, nous ne pouvons qu'indiquer le rapprochement que nous soupconnons entre lui et notre nouveau genre. Le nom de celui-ci est tiré de Enòs, SEC, et Kagnic, fruit, à cause de la consistance sca rieuse de ses légumes. |! Explication de la planche XLIV.— a. Calice trés-grossi ainsi que les détails suivans. —b. Étendart. BRE des ailes. — d. Une des piéces de la caréne. — e. Une étamine extrêmement grossie. — f. Faisceau d’étamines- — 8: Pistil. —h. Fruit. — i. Le méme ouvert. — k. Graine. —]. Embryon.“ LEGUMINOSÆ. 171 CYAMOPSIS. DC. Calyx turbinato-tubulosus, basi intrusà , 5-partitus; segmentis lineari-subulatis , inzequa- libus. Corolla vix papilionacea, calyce longior; vexillo ovali acuto , alis oblongis carinam rectam apice concavam basi bipartitam æquantibus. Stamina 10 monadelpha. Ovarium li- neare, teres, stylo crasso ascendenti et stigmate capitato superatum. Legumen acinaciforme, longitudinaliter canaliculatum striatumque, juxtà suturam interiorem 2 lineis marginalibus prominulis instructum, in mucronem desinens, 6-9-spermum. Semina isthmis cellulosis se- juncta , cylindraceo-compressa , utrinque truncata; testa solubili verruculosa; endoplevrà crasså; cotyledonibus ovalibus crassiusculis ; radiculà accumbenti. Herbz erectae. Folia trifoliata aut imparipinnata ; foliolis integris aut. denticulatis. Sti- pulæ minime persistentes. Racemi axillares, foliis breviores. Pili medio affixi, ut in Indi- goferà. Nob. CYAMOPSIS SENEGALENSIS. Nos. ( Tab. XLV.) C. caule gracili ; foliis imparipinnatis 2-3-jugis ; foliolis oblongis, mucronulatis, integris , interdùm obtusis emarginatisve , subtüs appressé et rariter strigosis. Ranrx longa, perpendicularis, vix divisa.—Cauris annuus, gracilis, erectus, ramosus , basi teres, glaber, versùs apicem angulatus, vix pubescens. — FoLiA imparipinnata , 2-3-juga ; foliolis oblongis, mucronulatis, integris, interdùm obtusis emarginatisve, superné glabris, viridibus, subtüs appressè et rariter strigosis, 6-10 lin. longis, 3 lin. latis. —SripuLE minime, lineares, patulæ, persistentes. — Frores in racemos breves dispositi, axillares, parvi, flavescentes, bracteolulati. — Caux minimus, turbinato-tubulosus, basi intrusà, 5-partitus; segmentis linearibus subulatis, inæqualibus n ribus pauld remotis. — Conorra vix papilionacea, calyce multò longior ; vexillo ovali acuto, breviter unguiculato ; alis oblongis carinam ferð æquantibus; carinà rectà, apice concavà, basi bipartità, extlis striata, vexillum superanti.— STAMINA 10 monadelpha; tubo longo, gracili ; antheris ferð sessilibus, ovato-cordatis, acuminatis. — Ovarrum lineare, teres, stylo crasso ascendenti et stigmate capitato subbilobo superatum. — Lecumen acinaciforme, elongato-compressum, longitudinaliter canalicula- tum striatumque , juxtà suturam interiorem 2 lineis marginalibus prominulis instrüctum, spre mn mucronem desinens, 1-1 1/, poll. longum, 6-9-spermum. — SEMINA isthmis dellatosis perde sejuneta , Cylindraceo-compressa , utrinque truncata; testà solubili chartaceà , verruculosá; — Plevrá tumida albumen ludenti; cotyledonibus planis ovalibus crassiusculis ; radiculà icc: Crescrr in argillosis post inundationem sechs Gambiam, prope Albreda ; etiam in collibus sabulosis Prope Dagana regionis Walo. Frorer à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS, Le genre Cyamopsis a été constitué par M. De Candolle sur une plante de l'Inde qui a été 172 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. décrite et figurée par L'Héritier (Stirp. nov. tab. 78) sous le nom de Dolichos fabæformis, et par Cavanilles (Icon. , rar. 1, tab. 59) sous celui de Lupinus trifoliatus. Quelques auteurs avaient déjà pressenti ses affinités avec les Indi- gofera, et c'est en effet immédiatement avant ce genre que l'auteur du Prodromus l'a placé. Notre nouvelle espéce confirme ce rapprochement ; elle a tellement le port des Jndigofera, que nous l'avions d'abord placée entre ce genre et le Trigonella. Son fruit est, comme celui de plusieurs espèces de ce dernier genre , en forme de sabre, terminé par une pointe assez longue. Sa graine , grosse et tronquée aux deux extrémités, est fort remarquable par son test verruculeux, séparable de l’endoplèvre qui, lorsqu'elle est ramollie par l’eau, simule un albumen charnu. La mo- nadelphie de ses étamines est le caractère qui s'oppose le plus à ce qu'on réunisse aux Indigofera cette plante qui fixe d'une manière définitive l'existence du genre Cyamopsis. Sa tige grêle et ses feuilles imparipinnées, à folioles petites , ovales, entières, chargées en dessous de poils en navette, la distinguent facilement de l'espèce primitive. Explication de la planche XLV. — a. Fleur grossie ainsi que les détails suivans. —b. Calice. — c. Étendart. — d. Une des ailes. — e. Carène. — f. Faisceau d'étamines. — g. Une anthère trés-grossie. — h, Quelques grains de pollen vus à un fort grossissement. —i. Pistil.—k. Ovule. —I. Une des valves du légume vue intérieure- ment. — m. Graine. —n. La méme coupée transversalement. — 0o. La méme privée du tégument externe.— p. Embryon. — q. Feuille vue en dessous. — r. Poils vus à la loupe. “ INDIGOFERA. L. Calyx 5-partitus; segmentis acutis, sæpè linearibus. Corolla papilionacea, sæpiùs caly- cem superans, interdùm illud æquans, imòque paululum brevior; vexillo ovali-oblongo, obtuso; alis subfalcatis aut cultriformibus sepiùs unguiculatis et auriculatis; carina cucul- liformi, modó suprà basin et lateraliter utrinque calcare subulato instructà. Stamina dia- delpha ; filamentis 9 in tubum longum usque ad apicem coalitis; filamento: libero minore; antheris ovoideis apice mucronulatis , connectivo lato dorsali instructis , bilocularibus, la- . teraliter et introrsum. dehiscentibus. Stylus glaber , incurvus , stigma capitellatum gerens. Legumen forma mirè varians , nunc teretiusculum, lineare, bus proeminentibus 2 coalitis in utràque suturà donatum et breve, subglobosum , rectum aut incurvum, polyspermum aut monospermum. Semina ovo losis nigro-punctatis sejuncta, interdùm textu cellulari involuta, lzvia aut scrobiculata. à Herbæ aut suffrutices. Folia imparipinnata, ternata, aut abortu geminata simpliciave, villosa , hirsuta, pilis appressis strigosis medio affixis. Flores minores sæpius rosei, spicati, racemosi , interdum solitarii pedunculati , axillares aut terminales. Nob. compressum , lineis marginali- ideó quasi tetragonum, nunc erectum aut pendulum, leve aut torulosum, idea, sæpiùs utrinque truncata, isthmis cellu- LEGUMINOSÆ. 173 INDIGOFERA SIMPLICIFOLIA. I: caule herbaceo erecto, ramis apice angulatis ; foliis simplicibus lineari-lanceolatis subsessilibus ; racemis brevibus paucifloris; leguminibus rectis linearibus compressiusculis, marginatis, acutis , 12- 15-spermis. Nob. Indigofera simplicifolia Lamk. Dict. Encycl. v. 3, p. 251. DC. Prodr. 2, p. 222. Ranix fibrosa, prorepens. — CauLis herbaceus, erectus, circiter 2 pedes altus, rámosus ; ramis suberectis basi teretibus, versüs apicem striato-angulatis , glabriusculis. — Foza simplicia , subsessi- lia, lineari-lanceolata , mucronulata, 1 :/,-3 poll. longa, 2-3 lin. lata, utrinque appressè et rariter pilo- siuscula. — STIPULÆ persistentes capillares, suberecte , villosæ, 1-2 lin. longae. —FLorEs in racemos breves dispositi, aut in axillis foliorum ramealium subsolitarii. — Caryx usque ad basin 5-partitus ; foliolis erectis linearibus acutis, ciliatis, inæqualibus. — Conorra explicata haud suppetit; in alabastro alba, villosa; vexillo subrotundo alas carinamque amplectenti. — Sramiva diadelpha ; filamentis 9 in tubum gracilem apice angustum coalitis; antheris ovoideis mucronulatis. — Ovanmw | lineare, villosum , in stylum gracilem vix incurvum desinens. — Lecumen rectum, lineare , compres- siusculum, subtorulosum , margine proeminenti in utráque suturà circumdatum, apice mucrona- tum, appressé et brevé pilosum 1 1/, poll. circiter longum, 1 1/2 lin. latum, 12-15-spermum, valvis coriaceis , endocarpio chartaceo solubili. —Sexmina textu cellulari poroso punctatoque involuta, pro- funde scrobiculata , utrinque truncata, viridia. | lai Cazscrr in humidis , ad basin montium regionis Galam prope Bakel. Froret Augusto et Septembre. | OBSERVATIONS. M. Leprieur recueillit cette plante à Bakel, au pied des montagnes , et lui donna , dans son herbier , le nom d Indigofera macrocarpa ; mais , ayant comparé nos échantillons avec la description de PI. sim- plicifolia de Lamarck , nous n'avons pas trouvé de caractère qui püt nous autoriser à en constituer une nouvelle espèce. Nous nous sommes donc déterminés à réunir notre plante à l'espèce de l'Encyclopédie, quoique nous n'ayons pas la preuve de leur identité, preuve qui ne peut s’acquérir que par l'inspection de l'échantillon de La- marck. La description précédente fait connaitre quelques particularités intéressantes sur le fruit dont chaque suture est bordée d'une sorte de raphé trés-proéminente , ainsi que sur ses graines profondément scrobiculées et enve- loppées dans un tissu cellulaire spongieux et ponctué. Nous regrettons de n'avoir pas eu à notre disposition des fleurs bien développées ; les corolles que nous avons étudiées dans le bouton sont blanches et velues. INDIGOFERA DIPHYLLA. I. caule decumbenti pubescenti ; foliis petiolatis bifoliolatis , foliolis ovatis, alio terminali , altero laterali minore ; racemis folii longitudine ; leguminibus arcuatis compressis 2-4-spermis. Indigofera diphylla Venten. Choix de plantes, p. et tab. 30. DC. Prodr. 2, p. 223. „ Rapix perpendicularis, fibrosa. — Cauzis suffruticosus, 1 * [a-2 pedes altus > decumbens, ramosis- |, Situs, teres, densë tomentosus.—Forza brevè petiolata, gemina, alio terminali majore, altero laterali 174 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. minore , aut potiùs dicenda pinnata unijuga , jugi foliolo uno arbortivo, ovato-elliptica, acuta, utrin- que sericea, albida vel interdúm aureo-rufa.—STIPULÆ geminæ, parve, lineari-lanceolatæ, ad ramos appressæ , villosæ. — Frores densè spicati, crebri , minimi , bracteolulati ; spicis axillaribus et termi- nalibus conoideis, abbreviatis. — Carxx persistens, 5-partitus, extùs villosissimus, foliolis lineari-lan- ceolatis inzequalibus. — Conorra rosea, calycem vix superans; vexillo ovali apice truncato ; alis ob- longis angustis subfalcatis vexillo feré dimidió minoribus; cariná cuculliformi, vexillum adæguante. —STAMINA 10, diadelpha; filamentis 9 in tubum longum usque ad apicem connatis, 1 libero paulo minore ; antheris bilocularibus ovoideis , apice mucronatis.—Ovarium villosum , oblongum, in tubo stamineo inclusum , in stylum brevem arcuatum desinens et stigmate capitato terminatum.—Lecumen villoso-sericeum , pendulum, hami instar uncinatum, stylo persistente elongato filiformi ascendente terminatum , basi teretiusculum, 2-3-spermum.—Semina minima , isthmis separata , ferð spheeroidea, flava , hilo albido hinc notata. Crescrr abundé in agris arenosis (Loughans à Nigritis dictis), circà Dagana , Kouma et Lamsar. | FronET à mense Augusto ad Martium et Aprilem. OBSERVATIONS. Cette plante est excessivement commune dans tout le pays de Walo et sur les hauteurs sa- blonneuses de Lamsar , où elle forme de larges touffes dont la couleur varie du blanc argenté au jaune verdâtre. Son port est également très-variable. INDIGOFERA SUBULATA. 1. caule subherbaceo , scandenti ; ramis apice angulatis; foliis petiolatis trifoliolatis, foliolis ovato- ellipticis, utrinque appressè pilosiusculis ; racemis spicatis folio multó longioribus ; leguminibus linea- ribus subtetragonis reflexis subulatis 8-10-spermis. Nob. Indigofera subulata Vahl in Poiret Encycl. Suppl. 3, p. 150. DC. Prodr. 2, p- 223. Indigofera Thonningii Schum. Pl. Guin. 2, p. 140. É Crescrr ad ripas fluminis Senegal, insuper ostrearum strata ad calcem conficiendam , loco gallice dicto Four-à-Chauz, ubi frutices scandit ; etiam in arenosis humidis prope Kann et in collibus petrosis vulgo dictis Les Mamelles ad Promontorium-Viride. Froner à Septembre ad Januarium. OBSERYARIONS: L'Indigofera que nous venons de décrire est certainement le subulata imparfaitement décrit par Poiret , d'aprés un échantillon étiqueté de la main de Vahl dans l'herbier du professeur Desfontaines. La des- > . LI , LJ .. . cription deY 7. Thonningit de Thonning et Schumacher s'adapte exactement à notre espèce, de sorte que nous ne conservons aucun doute sur l'identité de ces deux plantes. a LEGUMINOSÆ. | 175 INDIGOFERA PILOSA. I. caule herbaceo erecto, ramoso; foliis ternatis interdùm simplicibus ; foliolis ellipticis, acutis , utrinque pubescentibus , terminali lateralibus dupló majore; floribus axillaribus ; pedicellis 2- seepiús 3-4-floris ; leguminibus cylindraceis , erectis, sæpiùs 12-spermis. Nob. ; Indigofera pilosa Vahl in herb. Desf. Poiret Dict. Encycl. Suppl. 3, p. 151. DC. Prodr. 2, p. 223. Indigofera Guineensis Schum. Pl. Guin. 2, p. 141. Cavuis herbaceus, erectus, 1 */,-2 pedes altus , ramosus; ramis teretibus, gracilibus, pubescenti- bus.—Fox1a petiolata, ternata, interdum (foliorum lateralium abortu) simplicia; foliolis ellipticis, acu- tis, utrinque pubescentibus, foliolo superiore duplò majore.—Srirutz lineares, hirsute , suberectæ. — Fronzs minimi, rosei, axillares; pedicellis gracilibus, 1 */, poll. longis , sæpiùs bifloris , imóque 3-4-floris. — Caryx persistens, ferð ad basin 5-partitus; foliolis linearibus extùs hirsutissimis. — Coroza rosea, calyce paulo longior; vexillo ovali subrotundo apice extüs vix piloso; alis falcatis vexillum feré adæquantibus; carina cuculliformi, genitalia includenti. — Sramma 10, diadelpha ; filamentis 9 in tubum longum usque ad apicem coalitis; filamento libero pauló minore; antheris ovatis bilocularibus , apice mucronulatis , connectivo lato nigro.—Ovarrum teretiusculum , vix pu- bescens, stylo brevi vix incurvo et stigmate capitellato terminatum. — Lecumen cylindraceum , rectum, sæpiùs 8-10 lin. longum, pubescens, apice styli reliquiis brevé mucronulatum , sæpiðis 12- spermum. — SEMEN utrinque truncatum , minimum, rubro-fulvum , nitidum. , Crescit in collibus arenosis circa Lamsar , et prope Dagana regionis Walo; etiam ad basin collium prope Bakel in regione Galam. Fcorer à Septembre ad Novembrem. OBSERVATIONS. D’après la description del Indigofera Guineensis de M. Schumacher, nous n'avions pas hésité à réunir cette espèce à I7. pilosa de Vahl qui est la même que la plante ci-dessus décrite, ainsi que nous en avons eu la certitude dans Pherbi er de M. Desfontaines. La communication de l'exemplaire , type de la première, a depuis confirmé cette détermination. INDIGOFERA MACROCALYX. Nos. (Tab. XLVI.) I. caule herbaceo suberecto , ramoso ; ramis gracillimis ; foliis imparipinnatis 3-6-jugis ; foliolis oppo- sus, ovali-oblongis , obtusis, utrinque pilosiusculis ; floribus racemoso-glomeratis bracteolatis ; seg- mentis calycinis foliaceis corollà longioribus; corollà vix papilionaceà ; leguminibus ovato-sphaeroi- deis vix compressis , monospermis. | i | : Cavris herbaceus, suberectus, interdüm decumbens, gracilis, glaber, teres, à basi ramosus ; ramis divaricatis, gracillimis , versis apicem puberulis. — Forra imparipinnata, 3-6-juga; foliolis oppositis ovali-oblongis, obtusis, læté viridibus, utrinque pilosiusculis, 3-4 lin. longis, 1 1/22. lin. latis. — STIPULÆ minimæ , capillares, reflexæ. — Frores rosei, bracteolati, racemoso-capitati ; capitulis a” nalibus interdúm conoideis ; bracteá sub singulo flore lineari-lanceolata , hirsuta, calicem subæquanti. 176 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. —Catyx ad basin 5-partitus ; segmentis mæqualibus, foliaceis, latis, acutis, basi attenuatis, extüs densé albido-hirsutis. —Corotta rosea extüs pilosa, vix papilionacea, calyce pauló brevior; vexillo ovali- oblongo, concavo, obtuso; alis cultriformibus obtusis basi uncinatis, vexillum carinamque æquantibus; carina cuculliformi unguiculatà bifida , suprà basin et lateraliter utrinque calcare minimo donatà. — STAMINA 10, diadelpha; filamentis 9 in tubum longum coalitis: antheris ovatis acuminatis , connectiyo lato nigro instructis ; filamento libero minore incuryo in vexillo incluso.—Ovarrum ovatum, hirsutum, stylo incurvo et stigmate capitellato superatum. — Lecumen ovoideum styli vestigiis acuminatum, hir- sutum, monospermum. — Semen ovato-oblongum , nitidum , hilo lato notatum. Crescit inter saxa montium regionis Galam prope Bakel. FLorer Augusto et Septembre. OBSERVATIONS. Cette plante est bien caractérisée par ses fleurs agglomérées en épis arrondis ou conoides, par ses larges bractées et son calice à cinq divisions foliacées plus grandes que la corolle. Le reste de l'organisation florale est semblable à celui des autres Indigofera. La carène porte , au-dessus de sa base et latéralement , deux pe tits éperons en forme de crochets. Le fruit est monosperme , analogue à celui de l'7. bracteolata, dont notre nou- velle espéce se rapproche sous quelques autres rapports. Explication de la planche XLVI. — a. Bractée grossie de méme que tous les détails suivans. —b. Un des ` sópales vu par sa surface interne. — c. Fleur isolée. — d. Étendart. — e. Une des ailes. — f. Une des parties de la caréne vue par sa face interne. — g. La méme vue par sa face externe. — h. Étamines renfermant le pistil. — i. Une anthère.— k. Fruit. —1. Le méme ouvert pour faire voir la graine. — m. Graine isolée. — n. Embryon. o. Portion de pétiole portant une foliole couverte de poils couchés et fixés par leur milieu. — p. Un des poils considérablement grossi. INDIGOFERA BRACTEOLATA. 1. caule suffrutescenti , suberecto , ramosissimo ; ramis virgatis ; foliis caulinis rameisque imparipin- natis 1-3-jugis , foliis ramularibus bracteiformibus sessilibus simplicibus , omnibus adpressé hirsutis; leguminibus oblongo-ovatis acutis , compressis, monospermis. Nob. Indigofera bracteolata DC. Prodr. 2, p. 223. Crotalaria bracteolata Perrott. in litt. ad DC. Ravrx longa, perpendicularis , vix fibrosa. — Cavris suffrutescens , suberectus , 1-2 pedes altus, gracilis, virgatus , hirtus , basi demüm glaber , ramosissimus.— Fori caulina rameaque imparipinnata 1-3-juga, approximata ; foliolis oblongo-ovalibus obtusis, circiter 2 lin. longis, terminali majore, utrin- que adpressé hirsutis; folia ramularia simplicia , bracteiformia , Ovalia, acuta, minima, circiter 1 lin. longa. — STIPULÆ minima > lineares , caducæ. — Frores minimi , rosei, in axillis foliorum bracteifor- mium solitarii , brevissime pedicellati. — Carxx persistens, feré ad basin 5-partitus ; foliolis lineari- lanceolatis extüs hirsutis. — Conotta papilionacea > Vix calyce longior; vexillo ovali concavo apice extüs piloso; alis subfalcatis vexillo pauló minoribus; carina d'iculliformi basi bifida, apice extùs pilosa , genitalia includenti. —STAMINA 10 diadelpha; filamentis 9 intubum epo: usque ad apicem coalitis ; filamento libero paulà minore ; antheris ovatis bilocularibus apice mucronulatis. — OvARIUM LEGUMINOSÆ. 177 ' pilosa , genitalia includenti. — STAMINA 10 diadelpha ; filementis gin tubum longum usque ad apicem coalitis ; filamento libero pauló minore ; antheris ovatis bilocularibus apice mucronulatis. — Ovarrum ovoideum hirsutum , stylo brevi incurvo et stigmate capitato terminatum. — Lecumey oblongo-ova- tum, minimum , vix 1/2 lin. longum, parcè villosum, apice styli reliquiis mucronatum, monospermum. — SEMEN ovatum , compressum , fuscum , nitidum; cotyledonibus foliaceis planis. Crescrr in collibus arenosis regionis Walo, circa Kouma, Richard- Tol, Lamsar, etc. + FLorer à mense Augusto ad Martium. INDIGOFERA TRICHOPODA, Lepr. mss. (Tab. XLVII, ) I. caule suffrutescenti suberecto ramosissimo, ramis gracillimis ; foliis caulinis rameisque impari- pinnatis, sæpiùs 1-3-, interdùm 4-5-jugis, superioribus bracteiformibus simplicibus sessilibus, omnibus appressè hirsutis; pedicellis capillaribus longissimis; leguminibus oblongis, compressis, 2-3-sper- mis. Nob. | " Raprx perpendicularis, vix fibrosa.— Caurrs suffrutescens, suberectus, 1-3 pedes altus, gracillimus, brevè hirtus , basi demüm glaber, ramosissimus. —Forra caulina rameaque imparipinnata , seepiús 1-3-, interdum 4-5-juga ; foliolis oblongo-ovalibus vix mucronulatis , circiter 2 lin. longis, utrinque appressé hirsutis ; folia ramularia ad basin ramulorum trifoliata , ad extremitates simplicia bracteifor- mia, ovalia acuta, minima. — STIPULÆ minime , lineares, caduca. — FLores minimi, rosei, in axillis foliorum omnium solitarii ; pedicellis tenuissimé capillaribus , 1-2 poll. longis.—Cazyx persistens , ferð ad basin 5-partitus; foliolis lineari-lanceolatis extús hirsutis. — Conorra papilionacea, calycem vix superans; vexillo ovali , concavo , apice extús piloso; alis subfalcatis vexillo pauló minoribus; cariná cuculliformi basi bifida , apice extùs pilosà , genitalia includenti. — STAMINA 10, diadelpha ; filamentis 9 in tubum longum feré usque ad apicem coalitis; filamento libero pauló minore; antheris ovatis bilocularibus apice mucronulatis. — Ovarrum oblongum, compressum, hirsutum , stylo brevi incurvo et stigmate capitellato terminatum. — Lecumen oblongum, compressum, 1 1/2-3 lin. longum, extùs villosum, apice styli reliquiis mucronatum , 2-3-spermum.—Semen reniforme , compressum , fuscum, nitidum. Crescrr in sabulosis ad aquas , circa Bakel regionis Galam. ( Leprieur. ) Froresar Octobre. | x OBSERVATIONS. Cette élégante espèce a un aspect tellement particulier qu'on la croirait d'un genre different des 7; ndigofera. Cependant elle a tant de rapports par son feuillage et son organisation florale avec l'espèce précé- dente qu'il est impossible de la placer ailleurs qu'à la suite de celle-ci. Å Explication de la planche XLVII. — a. Fleur grossie ainsi que tous les détails suivans. —b. Pétales isolés. —€. Une étamine. — d. Fleur dont la corolle est enlevée pour montrer les étamines. — e. Ovaire revétu du calice persistant, — f. Fruit ouvert. ; È 178 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. INDIGOFERA PAUCIFOLIA. I. caule fruticoso erecto cinereo-albicanti , ramis teretibus ; foliis imparipinnatis , 1-3-jugis , foliolis oblongis , obtusis, infimis alternis seepiús minoribus subtús cinereo-albicantibus ; racemis subspicatis folio multó longioribus ; leguminibus subfiliformibus torulosis arcuatis pendulis. Nob. Indigofera paucifolia Delile Fl. Egypt. 107 , tab. 37, f. 22. DC. Prodr. 2, p. 224. Indigofera macrophylla Schum. Pl. Guin. 2, p. 146.? Cnescrr ubique in planitiebus regionis Walo ; etiam in paludosis salsis N'Gheberr et N'Galéle regni Cayor. Foret à mense Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. L'aspect de cette plante, qui atteint quelquefois jusqu'à dix pieds de hauteur, ayant de grands rapports avec celui de 1'7. tinctoria, on devait croire qu'elle pouvait fournir également de l'indigo. Cependant nous avons constaté, par des expériences faites en 1825 avec M. Plagne , chimiste envoyé au Sénégal pour faire des recherches relatives à l'indigo , que lZ. paucifolia était tellement impropre à la fabrication de cette substance , que ses feuilles , macérées pendant une journée entière , n'ont pas méme coloré l’eau et qu'il n'en est rien résulté. Nous avons été souvent trompés par les Nègres qui venaient nous vendre des graines d' Indigofera tinctoria pour les semis; ils y mêlaient fréquemment celles de lZ. paucifolia qui, d’après ce que nous venons de dire , ne fournis- sent aucun produit tinctorial. i | INDIGOFERA TINCTORIA. L caule suffruticoso erecto ; foliis imparipinnatis , 4-8-jugis; foliolis ovalibus , apice quasi truncatis CRATER subtús appressé et parcé pubescentibus; racemis axillaribus folio brevioribus; legumi- - nibus teretiusculis vix torulosis , arcuatis , pendulis , brevé pubescentibus , 10-12-spermis. Nob. Indigofera tinctoria Linn. spec. 1061. DC. Prodr. 2, p. 224 var. macrocarpa. Indigofera ornithopodioides Schum. pl. Guin. 2, P- i6. ` Indigofera emarginata Perrottet in Ann. marit. janvier 1830. Crescir spontanea in sabulosis Senegali itur à Nigriti i à AED galiee. Colitur à Nigritis et Europæis secüs flumen Senegal, locis dictis Laybar, la Sénégalaise, Richard-Tol, N'Baroul, Podor, et usque ad Bakel in regione | Froner ab Augusto ad Decembrem. 3 os ‘S. Nous avions désigné cette variété de l'7: ndigofera tinctoria sous le nom spécifique d'emarginala, EN x aus vaine prog punt > et des différences qu'elle présente dans son aspect extérieur. Elle i ndamment au égal, tous les terrains secs et sabl y : ET I við le bas du fleuve, jusqu'à Bakel, des QUAN epic. onneux, depuis le village de Gandiol, situe C'est un arbuste trés-rameux dès la base, qui atteint souvent , dans les bons terrains , la hauteur de quatre à six pieds et plus. Les Nègres le cultivent autour de leurs habitations et l'emploient, sans beaucoup d’appréts, pou LEGUMINOSÆ. | 179 teindre en bleu leurs tissus de coton. À cet effet, ils ne prennent que les feuilles de la plante qu'ils arrachent à la main et pour ainsi dire une à une. Aprés les avoir broyées légèrement dans un mortier, ils les font fermenter dans un baquet, avec une certaine quantité d'eau, de gomme et de cendres de Salsola , de Tamarix ou de Salvadora. Ils plongent à plusieurs reprises leurs pagnes ou autres tissus dans ce bain jusqu'à ce que ces étofles, exposées à lair, aient pris une teinte bleue, couleur qui n'est ni brillante, ni d'une grande solidité. : Les Bambaras et les Saracolets, habitans des environs de Galam, composent, avec les feuilles réduites en pâte de I’ Indigofera tinctoria, des espèces de pains arrondis ou tourteaux qu'ils font sécher au soleil et vendent aux différens peuples qui fréquentent Bakel. La matière colorante de cet indigofére, ainsi séchée et pouvant se con- server fort long-temps , devient un objet de commerce très-lucratif. Les colons du Sénégal coupent, au moment de la floraison, |’ Indigofera tinctoria dont ils font des bottes d'environ deux mètres de circonférence, et les disposent par lits superposés dans des cuves, en les recouvrant de quelques pouces d'eau, Au bout de neuf ou dix heures, l'eau prend une couleur verdatre et se recouvre d'une pellicule irisée cuivrée. Dès ce moment la fermentation commence à s'établir , et on la reconnait aux bulles de gaz qui viennent crever à la surface. On décante aussitôt et on procède au battage en se servant de pagaies avec lesquelles on agite ; fortement pendant une heure ou deux. Lorsque la liqueur d'essai indique le point exact de la formation de l'indigo, on ajoute une certaine quantité d'eau de chaux limpide, et on laisse reposer le liquide pendant environ une heure, temps suffisant pour la précipitation de la matière colorante. Ce!le-ci est placée sur des claies pour égoutter l'eau; on la fait ensuite bouillir dans une chaudière pendant trois heures, et on la fait passer sur des claies couvertes de toile pour l'écoulement complet de l'eau; enfin on achéve la dessiccation en la mettant en presse. L'Indigofera tinctoria a été cultivé, avec YZ. Anil de l'Amérique équinoxiale, par les Francais qui ont tenté de coloniser les rives inférieures du Sénégal ; mais le produit de l'une et de l'autre de ces espèces de plantes tincto- riales n'ayant pu balancer, à beaucoup prés, les dépenses qu'occasionaient et la culture et la fabrication de l'in- digo , cette branche d'industrie est sur le point d'étre abandonnée. k l'expérience nous a convaincus, dans ces dernières années, que les deux espèces tinctoriales d'Indigoferes ci-des- sus mentionnées ne pouvaient pas se travailler ensemble, et qu'il ne résultait de leur mélange qu'une faible quan- tité d'indigo de mauvaise qualité. En effet , la première espèce (J. tinctoría ) entre en fermentation deux heures au moins avant la seconde, en sorte que si l'on veut attendre la fermentation complète de celle-ci, on perd la totalité de la première. Le battage de l'une s’opère également avec plus de célérité que celui de l'autre, et ainsi de toutes les autres opérations. il est encore une autre cause qui influe puissamment sur la qualité de l'indigo du Sénégal. C'est la matière pulvérulente excessivement fine dont sont chargées en dessous les feuilles de la plante. Cette poussière se détache des feuilles lors de la macération, et par son extrême division reste suspendue dans l’eau où se précipite la sub- stance colorante avec laquelle elle s’unit, et dont elle altère nécessairement la pureté. L’atmosphére est d'ailleurs tellement chargé de poussière qu'il s'en dépose une grande quantité dans les cuves pendant la fabrication de l'in- digo. M. Chevreul a trouvé effectivement quatorze pour cent de matières étrangères dans l'indigo du Sénégal. C'est à cette circonstance que nous devons attribuer l'altération de l'indigo obtenu jusqu'à cette époque dans les divers établissemens agricoles de la colonie. Des essais comparatifs nous ont démontré que la variété de l’espèce tinctoriale , indigène du Sénégal , produisait une plus grande quantité d'indigo , à masses égales de plantes , que I’ Anil d'Amérique introduit dans la colonie. En effet cent vingt bottes de plantes de la première , chacune de deux mètres de circonférence et de quatre pieds et demi de longueur , ont produit net douze livres d’indigo de bonne qualité , tandis que la même quantité de la der- ère espèce n’a donné que huit livres de même qualité. Mais les graines de l'espèce du Sénégal ont le nae convénient de rester quelquefois plus d'un an dans la terre sans donner aucun signe de germination, tandis que celles del Anil au contraire germent trois ou quatre jours après leur mise en terre. Les agriculteurs ne pe ma reconnaître la cause de cette germination tardive. Ayant remarqué que ces semences étaient revétues d'une tunique épaisse , cartilagineuse et crustacée, enduite en méme temps d'une sorte de vernis imperméable , qui em- i 180 FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. péchait l'action combinée de l'air; de la lumière et surtout de l'humidité sur les cotyledons , ils essayèrent de tri- turer légèrement les semences de l’Zndigofera tinctoria dans un mention , avec un peu d can ] de la brique pilée ; du charbon où du sable. Cette opération réussit parfaitement pour, détacher la tunique séminale ou du moins la rendre perméable à l'eau sans nuire aucunement à l'embryon qui se développe trois ou quatre jours au plus après le semis des graines. INDIGOFERA ANIL. I. caule fruticoso erecto , ramosissimo ; foliis imparipinnatis 3-8-jugis , foliolis ovali-oblongis , mu- cronulatis, subtùs appressé et parcè pubescentibus ; racemis axillaribus folio brevioribus; leguminibus teretiusculis vix torulosis, sæpiüs rectis pendulis glabris, 10-12-spermis. Nob. Indigofera Aml Linn. Mantiss. 272. DC. l. c. p. 225, var. orthocarpa. Colitur ab Europzis prope N’ghiau in regione Walo ; à Nigritis ad vicum Gilfré non procul ab Al- breda sects Gambiam. - ‘ Fronrr ab Augusto ad Martium. OBSERVATIONS. Les graines de cette plante ont été envoyées au Sénégal , en 1825, par les soins de l'adminis- tration de la marine. On a reconnu qu'elle fournissait moins d'indigo que dans son pays originaire (le Bengale), et on a abandonné sa culture. Pendant le voyage que nous avons fait sur les bords de la Gambie , nous n'avons ob- servé que cette espèce cultivée par les Négres , PZ. tinctoria n'existant pas dans cette contrée. INDIGOFERA VISCOSA. I. caule subherbaceo ramosissimo , ramis teretibus glutinoso-hirsutis; foliis imparipinnatis 3-6- jugis, foliolis oblongo-obovatis subtüs appressè setosis ; racemis folio paulò longioribus , floribus dis- tantibus ; leguminibus rectis teretiusculis, glanduloso-pilosis , 10-12-spermis. Nob. Indigofera viscosa Lamk. Encycl. 3, P- 247. V endl. Sert. han. tab. 12. DC. loc. cit. 2, p. 227- Indigofera glutinosa Perr. in DC. Prodr. I. c. non Vahl nec Schumacher. . Crescrr copiosé in collibus arenosis circà Kouma regionis Walo; etiam ad Lamsar prope Saint- Louis. 4 FLoRET ab Augusto ad Decembrem. OBSERVATIONS. Après une Comparaison attentive de notre espèce avec les plantes des herbiers, et notamment de celui de M. Desfontaines, où se trouve un échantillon de Y Indigofera viscosa donné par Lamarck. lui-même , nous avons acquis la certitude que l’Z. glutinosa du Prodromus doit étre réuni définitivement à cette plante qui d'ailleurs se trouve dans des contrées fort éloignées, telles que l'Inde orientale ; Timor et les Antilles. LEGUMINOSÆ. 181 INDIGOFERA DENDROIDES. I. caule herbaceo erecto, ramis gracilibus glabriusculis ; foliis imparipinnatis 5-15-jugis, foliolis oblongis brevibus mucronulatis utrinque minutissimé appressé pubescentibus ; racemis gracilibus laxi- floris folio pauló brevioribus ; leguminibus erectis teretibus rectis glabriusculis 8-12-spermis. Nob. Indigofera dendroides Jacq. Icon. rar. 3, tab. 571. DC. Prodr. 2, p. 227. Schum. Pl. Guin. 2, p. 149- Crescrr in planitiebus regionis Galam , prope Bakel, præcipuè ad ripam dexteram fluminis Senegal. Occurrit etiam prope Albreda secús Gambiam. Fioret ab Augusto,ad Octobrem. OBSERVATIONS. La plante du Sénégal, dont nous ne donnons ici que la phrase spécifique, est certainement VI. dendroides qui croit aussi en Guinée et qui a été bien décrite et figurée par les auteurs. Un échantillon, étiqueté dela main de Vahl dans l'herbier de M. Desfontaines , nous avait convaincus de l'identité de ces plantes; il ne nous reste maintenant aucun doute à cet égard , car nous avons recu par les soins de MM. Hornemann et Schouw de Copenhague l'échantillon méme de I’ Indigofera dendroides décrit par Schumacher. ~ INDIGOFERA OLIGOSPERMA. I. caule herbaceo erecto; ramis apice angulatis; foliis imparipinnatis 4-5-jugis, foliolis ovato- oblongis vix mucronulatis utrinque appressè setosis; racemis folii longitudine; leguminibus cylin- draceis, hirsutis , 2-3-, sæpiùs 4-spermis , horizontalibus. Nob. Indigofera oligosperma DC. Prodr. 2, p. 228. Indigofera secundiflora Poiret Dict. Encycl. Suppl. 3, p. 148. Indigofera glutinosa Vahl in herb. Desf: (ex specimine Vahliano). Schum. Pl. Guin, 2, p. 144. non Perrottet nec DC. Prodr. : Bag Cautis herbaceus , erectus, circiter 1 ‘|, pedem altus , ramosus; ramis apice angulatis , pubescenti- scabris.— Forra imparipinnata , 4-5-juga ; foliolis ovato-oblongis , vix mucronulatis, utrinque appressè setosis.— StIPUuLÆ minime , subulatæ.— Frores virescentes. minimi, in racemum spicatum folia sub- Equantem dispositi, — CaLyx persistens, ferð ad basin 5-partitus; foliolis subzqualibus , linearibus, extüs hirsutis. — ConorrA papilionacea, virescens, calyce pauló longior; vexillo oblongo concavo extüs apice piloso; alis pallidè roseis subfalcatis, vexillo minoribus , sub eoque latentibus; carinà cu- liformi, extùs apice hirsutà, genitalia includenti. — StAminA 10 diadelpha; filamentis 9 in tubum | longum usquc ad apicem coalitis; filamento libero paulò minore; antheris ovatis mucronulatis , bilo- cularibus , Connectivo nigro.—Ovarrum oblongum , hirsutum, stylo incurvo filiformi et stigmate capi- tellato terminatum, — Lecumen cylindraceum , vix incurvum, styli vestigiis mucronulatum , hirsutis- simum, horizontale, 2-3 lin. longum, 2-3- seepiús 4-spermum. — SEMEN utrinque truncatum, mini- mum, fulvum , nitidum, í CIT copiosé in collibus arenosis circa Kouma et Dagana regionis Walo. Frorer ab Augusto ad Decembrem. 182 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. L'Indigofera secundiflora Poiret (1. glutinosa Vahl) est certainement la même espèce que VI. oligosperma, d'après la confrontation que nous avons faite de nos échantillons avec l'individu étiqueté par Vahl lui-même dans l’herbier de M. Desfontaines. La description que Poiret en a faite dans l'Encyclopédie est trop in- complète pour qu'on puisse reconnaître la plante ; c'est ce qui aura déterminé M. De Candolle à créer son 7. oligo- sperma qui, étant décrit avec exactitude par cet auteur, mérite que le nom en soit conservé , quoiqu'il soit pos- térieur à celui du Supplément de l'Encyclopédie. INDIGOFERA HIRSUTA. I. caule annuo suffrutescenti erecto , hirsuto; foliis imparipinnatis 2-3-jugis , foliolis ovali-oblongis obtusis , utrinque subtüs presertim incano-villosis ; florum spicis folio multó longioribus , calyce fer- rugineo villoso; leguminibus cylindraceis vix tetragonis longis , pendulis , sæpiùs 8- spermis. Nob. Indigofera hirsuta Linn. Spec. 1062. DC. Prodr. 2, p. 228 , non Jacq. Astragalus spicatus Burm. Thes. Zeyl. p. 37, tab. 14. Crescrr in collibus arenosis prope Dagana et Kouma regionis Walo. Fronrr à Septembre ad Decembrem. INDIGOFERA ASTRAGALINA. I. caule annuo suffrutescenti , erecto , hirsuto ; foliis imparipinatis 4-5-jugis , foliolis ovali-oblongis, obtusis, utrinque subtùs presertim incano-villosis; florum spicis densis sæpiùs folio brevioribus, ca- lyce albido villosissimo ; leguminibus ferð tetragonis brevibus, pendulis, 2-3-spermis. Nob. Indigofera astragalina DC. Prodr. 2, p. 228. Cavris annuus, suffrutescens, erectus, 2 1/,-3 pedes altus , ramosus ; ramis apice angulatis, densé hirsutis. — FoLIA imparipinnata, 4-5-juga ; foliolis ovali-oblongis, obtusis interdúm mucronulatis, utrinque subtis præsertim incano-villosis, foliolo superiore majore. — STIPULÆ setacez , hirsute. — Frores rosei, densé spicati , subsessiles , bracteolulati; spicis 2-3 poll. longis , axillaribus et termina- libus.—Carxx persistens , usque ad basin 5-partitus; foliolis linearibus , inæqualibus, extüs albido-hir- sutissimis. — CoroLLA papilionacea, rosea , calyce longior; vexillo ovali subrotundo, apice extùs vix piloso ; alis falcatis unguiculatis, vexillum ferè adæquantibus ; carinå cuculliformi , vexillo longiore; genitalia includenti. —STAMINA 10, diadelpha; filamentis 9 in tubum longum usque ad apicem coa- litis ; filamento libero pauló minore; antheris ovatis, apice mucronulatis. — Ovarium ovoideum pu- bescens , stylo brevi incurvo et stigmate capitellato terminatum. — LEGUMEN cylindraceum, latera- liter in utroque margine compressum , et indé feré tetragonum , pendulum, 3-4 lineas longum, apice mucronatum , extús albido-hirsutissimum , Sæpiùs 2-3-spermum.—Semen utrinque truncatum, fusces- cens , nitidum, scrobiculatum. ; | Crescrr frequens in collibus arenosis ioni : etc. FLORET à Mess ad Decembrem. TES Dares x OBSERVATIONS. Cet Indigofera a recu le nom spécifique d’ Astragalina à raison de son port qui ressemble tel LEGUMINOSÆ. 183 lement à celui d'un 4stragalus, qu'en le collectant nous l'avions d'abord rangé dans ce dernier genre. ll a les plus des affinités avec l’Z. kirsuta , dont on le prendrait pour une simple variété; mais on le reconnait à ses feuilles dont le nombre des folioles est toujours plus grand ; à ses fruits qui sont trés-courts, ne renfermant que deux ou trois graines, et disposés en épis serrés, ordinairement plus courts que la feuille. Les poils qui recouvrent ses calices etses fruits sont trés-longs, épais et blanchâtres ; ils sont rouillés et moins nombreux dans 1'7. hirsuta : caractères à ajouter à ceux qui déjà distinguent ces espèces , et qui résultent de la comparaison des phrases spécifiques ci-dessus énoncées. Nous devons ajouter que toute autre note différentielle, telle que celle tirée des feuilles, de la forme et de l'aspect des graines, etc. , n'a aucune valeur. En un mot, sans la comparaison des fruits, il serait très-difficile de distinguer ces plantes. INDIGOFERA SENEGALENSIS. I. caule herbaceo, decumbente, interdüm suberecto; foliis imparipinnatis, 1-3-jugis ; foliolis lineari- lanceolatis, utrinque appressè scabris; spicis folio longioribus; leguminibus pendulis, compressis- simis, membranaceis , puberulo-scabris, 3-4-spermis. Nob. Indigofera senegalensis Lamark Dict. 3, p. 248. DC. Prodr. 2, p. 228. Indigofera tetrasperma Vahl in herb. Juss. et Desf. non Schumach. Pl. Guin. Cavurs herbaceus, decumbens, interdúm suberectus, circiter 1-2 pedes altus, à basi ramosus; ramis subglabris, gracilibus, teretibus, apice angulatis. — Fora imparipinnata, 1-3-juga ; foliolis lineari-lanceolatis , subobtusis, apice mucronulatis, utrinque appressè scabris, circiter 1-1 :/, poll. longs, medio majore. —SripuL# minima, lineares, suberectæ, persistentes, villosæ. — FLores rosei , minimi , crebri, spicati , penduli; spicis axillaribus folio longioribus. — Carvx persistens usque ad basin 5-partitus; foliolis linearibus, inæqualibus, hirsutis. — Conorra calyce longior, extüs pilosa; vexillo ovali-oblongo , carinam alasque subæquanti ; alis falcato-linearibus ; carinå cu- culliformi. — Sramma 10 diadelpha ; filamentis 9 in tubum longum gracilem subarcuatum usque ad apicem connatis; filamento libero vix minore.—Ovarium oblongum , compressum, pilosum , stylo arcuato filiformi et stigmate capitellato terminatum. — Lecumen pendulum , oblongum , compressissi- mum, 4-5 lin. longum, 1 lin. latum, apice stylo terminatum, pilis appressis onustum , valvis mem- branaceis, 3- sæpiùs 4-spermum.—SEMEN compressissimum, fuscum, podospermio filiformi suffultum. Cazscrr in inundatis regionis Walo , prope Kouma, Richard-Tol, etc. | FLorer ab Augusto ad Novembrem. OBSERVATIONS. Vahl a étiqueté lui-même cette espèce J. tetrasperma dans les herbiers de MM. Desfontaines et De Jussieu. Cependant la plante nommée ainsi dans les collections de Thonning et Schumacher et qui nous a ete communiquée par M. Hornemann , ne lui correspond pas. C'est une espèce à feuilles simples. 184 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. INDIGOFERA LINEARIS. ` I. caule herbaceo diffuso ; foliis imparipinnatis, 1-3-jugis; foliolis linearibus, utrinque appressè sca- bris, incanis ; racemis folio brevioribus ; leguminibus suberectis, linearibus , compressis , valvis char- taceis marginatis , incano-scabris , 15-18-spermis. Nob. Indigofera linearis DC. Prodr. 2, p. 228? ` Rapix perpendicularis , ramosa. — Cautis herbaceus, diffusus , ramosissimus ; ramis gracilibus, an- gulatis, incanis, scabris.—FoLIA imparipinnata, 1-3-juga; foliolis linearibus, utrinque appressè scabris, incanis. —STIPULÆ minime , lineares , pilosæ. — Frores violacei, minimi, sessiles , spicato-racémosi ; racemis folio brevioribus. — Caryx persistens, angulatus , 5-fidus ; dentibus inzequalibus , hirsuto-sca- bris. —Corotta calyce longior, vix papilionacea ; vexillo ovali-oblongo subacuminato ; alis minoribus subfalcatis ; carina vix cuculliformi, genitalia includenti. — STAMINA 10, diadelpha; filamentis 9 in tu- bum leviter arcuatum usque ad apicem coalitis.—Ovarrum lineare, pilosum, stylo brevi arcuato termi- natum. — Lecumen suberectum, lineare, vix arcuatum, compressum, 1 poll. circiter longum, apice mucronatum , pilis appressis onustum, valvis chartaceis marginatis, 15-1 8-spermum.—Semen utrinque truncatum, rubro-fuscum , nitidum , lævigatum. Crescrr in sabulosis prope Lamsar, Kouma, etc., regionis Walo. Frorer à Septembre ad Decembrem. | OBSERVATIONS. Par la forme de ses fruits, cette plante a des ressemblances avec |’/. aspera; mais sous ce rapport elles offrent encore des différences qui méritent d’être notées. Les fruits de VZ. linearis sont munis de valves d'une consistance parcheminée, et non minces et membraneuses comme celles de l'aspera ; ils offrent sur chaque suture un rebord trés-proéminent. Les fleurs sont très-différentes, ainsi qu'il résulte de la description précédente. Elles sont disposées en petites grappes courtes, et souvent méme réduites à une ou deux dans les aisselles des feuilles. Nous avons donc lieu de douter de l'identité de notre plante avec celle de M. De Candolle. Son Z. línearis serait-il le méme que l'aspera? La comparaison des échantillons authentiques et originaux peut seul lever le doute à cet égard. INDIGOFERA ASPERA. E caule herbaceo erecto ; foliis imparipinnatis.1 -2-jugis ; foliolis lineari-lanceolatis , utrinque appresse scabris; spicis folio longioribus; 1 xis eguminibus pendulis , linearibus , compressis. valvis membrana- ces, vix puberulo-scabris , 10-12-spermis. Nob. i esi Indigofera aspera Perrottet in DC. Prodr. 3 > P: 239. Mr eee vix divisa. —Cavzis herbaceus , erectus, 1-2 pedes altus, à basi ramosus; ramis subhirsutis , gracilibus, teretibus, apice angulatis. — Forra imparipinnata 1-2-juga; foliolis li- neari-lanceolatis, acutis, apice mucronulatis , utrinque appressè scabris, 1-1 1, poll. longis, medio majore. — STIPULÆ minimæ , lineares, persistentes, villose. — FLORES rosei, parvi, spicati; spicis axillari ibus folio longioribus. — (CALYX persistens, usque ad basin 5-partitus ; foliolis linearibus, inæ- qualibus , hirsuto-scabris. — Conotta calyce longior, extits pilosa; vexillo subrotundo , unguiculato ; LEGUMINOSÆ. 185 alis vexillo vix minoribus, oblongis ; carinà cuculliformi „ vexillum subæquanti, genitalia includenti.— Sramixa 10 diadelpha ; filamentis 9 in tubum longum, gracile, subarcuatum , viridi-rufescens usque ad apicem coalitis; filamento libero vix minore. — Ovarrum lineare, compressum , villosum, stylo arcuato filiformi et stigmate capitellato terminatum. — LEGUMEN pendulum, lineare, vix arcuatum, compressum , 1 poll. circiter longum, apice mucronatum, pilis appressis raris onustum, valvis mem- ` branaceis, subtorulosis, 10-1 2-spermum.—Semen utrinque truncatum, rubro-fuscum, nitidum, verru- culosum. | Crescit in collibus arenosis circa Kouma, regionis Walo. FronET ab Augusto ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette espèce est si voisine de l'7. senegalensis qu'on la confondrait avec celle-ci, si on n'exa- minait les fruits qui sont très-différens , c'est-à-dire toujours linéaires et à dix ou douze graines, tandis qu'ils sont plus larges, moins longs, et à trois ou quatre graines dans l'autre espèce. Elle se distingue en outre par ses fleurs beaucoup plus grandes, munies d'un étendart arrondi et trés-large. Ses rapports sont aussi trés-marqués avéc H. linearis. INDIGOFERA PERROTTETII. I. caulibus fruticosis , prostratis; ramis distichis apice compressis; foliis 3- seepiús 4-5-jugis ; foliolis oblongo-obovatis , utrinque pubescentibus , subtis glanduloso-punctatis; racemis spicatis, seepiús folio brevioribus; leguminibus teretiusculis, brevibus , subarcuatis , 3- sæpiüs 4-spermis. Nob. Indigofera Perrottetii DC. Prodr. 2, p- 228. di Indigofera prostrata Perrott. in litt. non Willd. Caures plurimi, è caudice nascentes, prostrati, fruticosi, teretes, virgati, glabri, ramosì; ramis distichis, brevibus, apice compressis , pubescentibus. — Fori imparipinnata, 3- seepiús 4-5-juga ; fo- liolis oblongo-obovatis, utrinque pubescenti-cinereis, subtüs glanduloso-punctatis, 3-4 lin. longis 1-1 1/3 latis.— SriPULE lanceolate , erecto, persistentes , pubescentes , glandulosæ.— Frores sordidè albidi, minimi ; in racemos spicatos densé conferti, bracteolati ; racemis axillaribus, in ramis adultis folio bre- vioribus ; in ramis junioribus folium superantibus. — Carxx bibracteolatus, persistens , 5-partitus; fo- liolis lineari-lanceolatis , inæqualibus , villosis. — Conorra vix papilionacea, extùs villosa, calyce lon- gior; vexillo ovali-oblongo , carinam superanti, brevè unguiculato ; alis carinam æquantibus, oblongis, “pice rotundis, basi uncinato-unguiculatis; carina cuculliformi, genitalia includenti.—Sramina 10, diadelpha ; tubo longo gracili apice antheras 9 ferð sessiles ovoideas mucronatas gerenti; filamento ro minore. — OvaRIUM oblongum, villosum, stylo arcuato et stigmate capitellato terminatum. — Lecumex pendulum, teretiusculum, arcuatum, hirsutum, apice mucronatum, 2 '/,-3 lin. longum, sæpiùs 4-spermum, intús isthmis separatum. — SEMEN minimum , utrinque truncatum , nitidum. CresciT post inundationem in argillosis regionis Walo, circà Dagana et Richard-Tol ( Plaine de Nghianghé ). | Foner mensibus Novembre et Decembre. OBSERVATIONS. Cette espèce d’/ndigofera se distingue de ses congénères par ses tiges gate toutes 186 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. étalées sur le sol , portant des rameaux distiques qui, de même que les feuilles , sont couverts de poils blanchåtres et de glandes extrêmement caduques. INDIGOFERA SESSILIFLORA. I. caule herbaceo humifuso , ramosissimo ; foliis appressè sericeis , 3-5-jugis ; foliolis obovatis mu- cronulatis , utrinque appressé setosis ; floribus glomerulatis sessilibus , axillaribus; leguminibus tere- tibus, rectis , incano-pubescentibus , 6-7-spermis. Nob. Indigofera sessiliflora DC. Prodr. 2, p. 228. Cauzis herbaceus, humifusus, à basi ramosissimus ; ramis ascendentibus, teretibus ; gracilibus, appressè sericeis.— Fort imparipinnata , 3-5-juga ; foliolis alternis , obovatis , mucronulatis, utrinque appressé setosis , cinereis , 2-3 lin. longis 1 1/, lin. latis. — STIPULÆ parve, patulæ , lineares, villose. — Frores albido-rosei , minimi, glomerati; glomerulis villosis, axillaribus, sessilibus. — Cazyx bibrac- teolatus , persistens , 5-partitus ; foliolis subulatis , inzequalibus , nigris, extús argenteis, hirsutis. E Corozra extùs villosa, calycem ferð adeequans; vexillo ovali-rotundo , breyð unguiculato , carinam paulò superanti; alis subfalcatis basi brevé unguiculatis, carinæ cuculliformi adhærentibus. — STAMINA 10 diadelpha ; filamentis 9 in tubum brevem connatis; filamento libero minore. — Ovanrum oblongum , extús lanuginosum , stylo arcuato et stigmate capitellato terminatum. — LEGUMINA stellatim glomerata, teretia , recta, incana, subtorulosa, 5-6 lin. longa, 6-7-sperma, isthmis albis intús separata. — Semen maturum sphæricum , rubro-fuscum , nitidum. Crescrr copiosé in collibus arenosis regionis Walo, prope Kouma ; etiam prope Lamsar et in regno Cayor. FLorer à Septembre ad Martium. INDIGOFERA ENDECAPHYLLA. I. caulibus herbaceis, subcompressis, procumbentibus ; ramis ancipitibus: foliis imparipinnatis, 4-5- jugis ; foliolis alternis, ovato-oblongis, mucronatis, subtüs appressè et brevè setosis ; racemis folio lon- gioribus ; leguminibus pendulis, rectis , obsoleté tetragonis , 8-10-spermis. Nob. Ë Indigofera endecaphylla Jacq. Collect. 2, p. 358. Icon. rar. tab. 570. DC. Prodr. 2, p. 228. Palis.- Beauv. Fl. Ow. et Ben. 2 , tab. 84. Schumach. Pl. Guin. 2 » P. 148. Indigofera anceps Vahl in Poiret Dict. Suppl. 3, P: 147. DC. loc. cit. Indigofera paludosa Leprieur mss. Crescrr in paludosis N’Boro regionis Cayor. Froner à Septembre ad Martium. primitivement décrite par Jacquin sur des individus cultivés provenant de graines de Guinée. La figure qu'il en donne dans ses Zcones Plantarum rariorum (tab. 570) est inexacte dans la re- présentation du port de la plante, et surtout de la fleur qui , au lieu d'avoir la corolle dépassant à peine le calice , est figurée comme beaucoup plus longue que celui-ci. Palisot-Beauvois , dans sa Flore d'Oware et de Benin, en a LEGUMINOSÆ. 13 187 donnë une figure qui se rapproche beaucoup plus de notre plante. La description que M. Schumacher a faite de cette espèce rapportée de Guinée par Thonning , est trés-conforme aux observations que nous avons faites sur les échantillons de la Sénégambie. Nous avons acquis la certitude , par l'inspection de Y Indigofera anceps étiqueté de la main méme de Vahl dans l'herbier de M. Desfontaines , que cette espèce était un double emploi de I7. endecaphylla. INDIGOFERA COSTATA. Nos. * I. caule herbaceo, erecto , costato, vix ramoso; foliis 6-7-jugis; foliolis oppositis , ovali-oblongis, mucronulatis , utrinque pilosiusculis ; racemis spicatis , gracilibus, folio longioribus ; leguminibus pen- dulis , rectis, compressiusculis, 15-20-spermis. Nob. . Cauzis herbaceus, erectus , vix ramosus, sulcatus et costatus, pilosiusculus, scaber. — Forra im- paripinnata, 6-7-juga ; foliolis oppositis , ovali-oblongis, mucronulatis, utrinque pilosiusculis, 8-10 lin. longis, 2-3 lin. latis, lætè viridibus. — Srruzz minima , filiformes , ciliate , patentes. — Frons ru- bri, ferð spicati ; spicis gracilibus, axillaribus , folio longioribus.—Carxx minimus, basi campanulatus, 5-partitus; segmentis rigidis, inzequalibus, extùs pilosiusculis scabris. — Conorza apice rosea; vexillo subrotundo longe unguiculato ; alis subfalcatis basi auriculatis, vexillo vix brevioribus; carinà cucul- liformi , apice rostratà, basi calcare brevi utrinque donatà. — STAMINA 10, diadelpha ; filamentis g in tubum gracilem viridem usque ad apicem coalitis ; filamento libero breviore. — Ovanium lineare pilo- siusculum, stylo brevi vix arcuato-et stigmate capitellato superatum. — LeGUMEN immaturum, lineare, rectum , compressiusculum, in utráque suturà marginatum, mucronatum , appressè pilosiusculum , pendulum , circiter 1 poll. longum , 15-20-spermum. Crescir in sabulosis circa Ghiandoum ad ostia fluminis Senegal. Foner Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Nous ne possédons pas de fruits múrs de cette espèce que nous avons nommée costala, á cause de ses tiges et de ses pédoncules marqués de cannelures ou côtes longitudinales trés-saillantes. Sa tige est herbacée très-droite et à peine rameuse ; ses feuilles offrent six à sept paires de folioles ; ses fleurs sont disposées en épis gréles qui partent des aisselles des feuilles; ses fruits sont linéaires et contiennent un grand nombre de graines. Tous ces caractères nous autorisent à placer cette nouvelle espèce près l’endecaphylla , dont elle diffère d'ailleurs suffisamment par une foule de notes indiquées dans la description. : INDIGOFERA PRIEUREANA. Nos. ` Y. caule herbaceo erecto, ramoso ; foliis seepitis 10-jugis ; foliolis oppositis , ovali-oblongis, e, mucronulatis, utrinque appressé setosis ; spicis folio vix brevioribus ; carinà supra basin et late ter k calcare instructa; leguminibus erectis, linearibus, compressis, subtetragonis, 12-15-spermis. ob. |! | | , Cavus herbaceus , erectus, ramosus , basi teres, apice angulato-sulcatus , scaber, appressè E Susculus.-—Forra imparipinnata, soepiús 10-juga ; foliolis oppositis ovali-oblongis obtusis mucronulaus, 188 FLORÆ SENEGAMBLE TENTAMEN. utrinque appressè setosis , 8-10 lin longis, 2-3 lin. latis. — Srrevrm subulatæ, erectæ, pilosæ , per- sistentes. — FLores pallidé rosei, spicati; spicis axillaribus, foliis vix brevioribus. — Carxx breve campanulatus, 5-partitus; segmentis valdé inzequalibus, longis, filiformibus, subulatis , extis dense pilosis. — Conorra pallidè rosea, calycem pauló superans, pilosiuscula; vexillo subrotundo , pice emarginato , brevé unguiculato ; alis cultriformibus , vexillum carinamque subæquantibus , basi villo- sis; carina cochleariformi apice obtusa, suprà basin et lateraliter 2 calcaribus brevibus instructà. — STAMINA 10, diadelpha ; filamentis 9 in tubum longum coalitis; filamento libero breviore. — Ova- nium glabriusculum, lineare , rectum, stylo filiformi arcuato et stigmate capitellato terminatum.—Le- GUMEN lineare , compressum , subtetragonum , in utràque suturá marginatum , mucronatum , erectius- culum , leviter pilosiusculo-scabrum, circiter 15 lin. longum, 12-1 5-spermum. — SEMINA utrinque truncata , profundé scrobiculata , nitida. Crescrr in planitiebus herbosis prope aquas stagnantes regionis Galam, circà Bakel. Frongr Septembre et Octobre. INDIGOFERA STENOPHYLLA. Nos. (Tab. XLVIIL) I. caule herbaceo, erecto, à basi ramoso; foliis 5-6-jugis ; foliolis oppositis, linearibus , mucronatis, utrinque brevé et appressé setosis ; spicis folio brevioribus ; carinà suprà basin et lateraliter utrinque calcare instructà ; leguminibus erectis » linearibus, teretiusculis , 12-1 5-spermis. Nob. Cavtis herbaceus , 2 1/,-3 pedes altus, erectus subglabris. — Forra imparipinnata , 5-6-juga ortis, linearibus , mucronatis , utrinque brevè , à basi ramosus ; ramis gracilibus , apice angulatis, ; jugis distantibus; foliolis; oppositis ex eodem puncto q et appressé setosis, 1-2 poll. longis. — STIPULE minimæ piliformes , erectæ. — Frores r osei, spicati; spicis axillaribus folio brevioribus. — Carxx brevé campanulatus > 9-partitus ; segmentis inæqualibus, subulatis , extús pilosis. — COROLLA rosea, calyce longior, extús pilosiuscula; vexillo subrotundo , obtuso , exunguiculato ; alis cultriformibus vexillum R subæquantibus , basi et extù villosis; carinå cochleariformi apice obtusa, suprà basin et lateraliter 2 calcaribus instructà. — STAMINA 10, diadelpha; filamentis 9 in tubum corollà breviorem coalitis ; filamento libero breviore. — Ovaiuvu glabrum, lineare , Stylo filiformi brevi vix arcuato et T — capitellato Superatum. —LEGUMEN rectum , apice paulo incurvum, lineare , teretiusculum, m utraque suturà marginatum, subtorulosum > mucronatum, erectum, pedunculo appressum , piloso- scabrum, 1 {| 272 poll. longum , 19-1 5-spermum. —SEMINA utrinque truncata, vix scrobiculata, fusca. Crescrr in planitiebus sabulosis humidi i : Frorer Septembre et Octobre. s, prope Bakel in regione Galam. Var. Macrocarpa : caule altiore: s : s : | . = =: ioribus ; semi- nibus valdè serobiculatis. | es agninum cousins Crescir ad ripas Gambiæ, prope Albreda. A ee» af a découvert cette espèce, ainsi que la précédente ; dans les localités humides de s ons recueilli la variét ini i , de i Me W devi variété Macrocarpa aux environs d’Albreda; elle s'élève jusqu’à la hauteur de cinq ent presque ligneuse. Ces espèces ont entre elles beaucoup de ressemblances , surtout en ce qui LEGUMINOSÆ. 189 concerne l’organisation florale ; mais elles diffèrent suffisamment par le feuillage qui, dans l'7. Prieureana, est à dix paires de folioles assez larges et obtuses, tandis que l7. stenophylla n'a que cinq ou six paires de folioles linéaires aigués et insérées presque au méme point. Le fruit de la première est aplati, bordé sur chaque suture de deux lignes saillantes, ce qui le rend presque tétragone; il est presque cylindrique, muni d’un rebord moins saillant sur chaque suture dans la seconde espèce. Le calice de l’7. Prieureana est à segmens beaucoup plus longs et iné- gaux que ceux de PZ. stenophylla. L'une et l'autre espèces ont la carène munie sur ses deux côtés, au-dessus de la base, d'un éperon que M. De Candolle (Mém. sur les Légumineuses , p. 231) a déjà remarqué sur quelques Zndigo- fera vivant dans les jardins. Explication de la planche XLVIII. — a. Fleur grossie ainsi que les details suivans. — b. Étendart. — c. Une des ailes. — d. Une des pièces de la carène vue extérieurement pour montrer l'éperon. — e. La méme vue à l'in- térieur pour faire voir l'orifice de l'éperon. —f. Anthère. — g. Ovaire accompagné de l'étamine libre — h. Lé- gume. —i. Une partie du légume ouvert pour montrer le tissu cellulaire marqué de points noirs qui remplit l'intérieur.—k. Portion de feuille. —1. Un poil excessivement grossi. — — Fig. 2. —m. Fruit de la variété ma- crocarpa. —n. Le méme coupé transversalement. — o. Graine extrêmement grossie. — p. Embryon. INDIGOFERA PULCHRA. I. caule suffruticoso ; ramis angulatis rigidis ; foliis 2-5-jugis , rameis infimis ternatis, extimis simpli- cibus et confertis , foliolis oblongis acutis mucronulatis ; floribus axillaribus solitariis, in racemos ter- minales dispositis ; leguminibus calycem vix superantibus , ovatis , acutis, 1-2-spermis. Nob. Indigofera pulchra Willd. Spec. 3, p. 1239. DC. Prodr. 2, p. 230. Schum. Pl. Guin. 2, p. 143. Indigofera rufescens Poiret Encycl. Suppl. 3, p. 148. » Crescrr copiose in collibus arenosis regionis Walo et prope Lamsar. Froner mensibus Augusto et Septembre. OBSERVATIONS. Ce petit arbuste est trés-commun dans les terrains sablonneux du pays de Walo oü , à raison desa nature ligneuse et sèche, il résiste à l'extrême chaleur de cette contrée. Il avait été trouvé antérieurement dans la Guinée et suffisamment décrit par les auteurs. CLITORIA. L. Calyx tubulosus, basi bracteis 2 majusculis instructus 5-fidus. Corolle vexillum am- plum, ecalcaratum, Stamina 10, diadelpha, cum petalis non imo calycis sed suprà basin inserta, Stylus apice subdilatatus. Legumen lineari-lanceolatum , compressum , rectum , bi- valve, styli vestigiis acuminatum , uniloculare, polyspermum. Semina isthmis cellulosis intercepta, ; Herbæ scandentes, foliis imparipinnatis , foliolis stipellatis. Flores axillares, pedicellati , ampli, albi aut cærulei , sæpë resupinati. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 233.) 190 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. CLITORIA TERNATEA. _ C. caule volubili subpubescenti ; foliolis 2-3-jugis, ovalibus ovatisve ; stipellis subulatis; pedicellis solitariis unifloris ; bracteolis magnis subrotundis , leguminibus glabriusculis ; floribus cæruleis. Clitoria Ternatea Linn. Spec. 10,026. DC. L. c. Sims. Bot. Mag. tab. 1542. Ternatea vulgaris Kunth Nov. Gen. Am. 6 , p. 415. Lathyrus spectabilis Forsk. Descript. 135. Crescit circa Dagana et Kouma regionis Walo , ubi scandit frutices. Frorer à Septembre ad Novembrem. : Var. f. Foliolis ovato-oblongis subscabris ; leguminibus pubescentibus; floribus albis. Clitoria bracteata Poiret Encycl. méth. Suppl. v. 2, p. 301. Crescir in fruticetis Promontorii- Viridis prope Dakar. CLITORIA? MICRANTHA. Nos. C. caule volubili gracillimo foliisque molliter villosis , foliolis lanceolatis; floribus parvis, solitariis, sessilibus; leguminibus linearibus, compressis , rectis , acutis , utrinque marginatis. : Cauzis annuus volubilis , ramosus, teres, gracillimus , molliter villosus. — Fora petiolata , trifolio- lata; foliolis ferð sessilibus , lanceolatis, utrinque pubescentibus , 8-10 lin. longis, medio majore. — STIPULE et BRACTEÆ breves , lanceolata, striate, villosæ , cauli appresse. — Frores solitarii, axillares, sessiles, parvi, flavescentes. — Carxx parvus basi coarctatus, 5-fidus, subbilabiatus; dentibus inæ- qualibus, ciliatis. — CoroLLA papilionacea, feré basi calycis inserta; petalis subæqualibus ; vexillo ovali apice rotundato integro; alis carinam aequantibus et cum ejus basi lateraliter coalitis , brevé au- riculatis; carinà cuculliformi, genitalia includenti. — STAMINA 10, diadelpha; tubo anticé fisso. — Ovanrum lineare, compressum , utrinque marginatum, stylo incurvo crasso et stigmate dilatato bilobo terminatum. — Lecumen immaturum , lineare, compressum, utrinque marginatum , acutum , rectum , glabriusculum, circiter 2 poll. longum, 12-spermum , intüs isthmis cellulosis angustis segregatum. Cnescir prope Kouma in regione Walo , ad palus Kreumbaye dictum. FronEsAT mense Martio. OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir former de cette plante une nouvelle espèce de Clitoria , quoiqu'elle offrit quelques particularités dans sa fleur qui semblaient l'éloigner de ce genre. Ses fleurs sont trés-petites com- parativement à celles des espèces communes de Clitoria , telles que le Ternatea, le Virginiana, etc. Leurs pétales sont presque égaux entre eux , et insérés tout prés de la base du calice et non au-dessus d'une sorte de callosité visible à l'extérieur. Néanmoins on remarque à la base du calice un resserrement qui indique l'insertion des pétales et des étamines un peu au-dessus de ce resserrement. Du reste, l'organisation du fruit est pareille à celles des Cli- torta, surtout de la section Glycinopsis DC., dans laquelle notre espëce parait devoir étre placée. N'en possédant qu'un échantillon, nous ne proposons cette espèce qu'avec beaucoup de réserve. Elle est extrémement voisine du : i LEGUMINOSÆ. - j 191 Glycine biflora Schum. (Pl. Guin. 2, p. 119), à en juger par un exemplaire de cette dernière plante qui nous a été envoyé de Copenhague, mais qui, étant privé de fruits , ne pouvait être comparé entièrement avec la plante du Sénégal. Celle-ci en diffère en outre par ses feuilles aiguës, tandis qu’elles sont presque obtuses dans le G. biflora. Les fleurs de cette dernière espèce sont géminées et un peu plus grandes que dans la nôtre. GLYCINE. DC. GLYCINES SPEC. Avcr. Calyx 5-fidus , subbilabiatus, labio superiore bi-, inferiore 5-fido. Corolla papilionacea; vexillo non bicalloso; carinà non spiraliter tortà. Stamina 10 diadelpha. Stylus filiformis acutus. Legumen lineare, compressum , rectum, polyspermum, bivalve, uniloculare; stylo in mucronem crassiusculum uncinatum desinente. Herb: scandentes, foliis unijugis cum impari. Flores axillares fasciculati aut racemosi. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 241.) GLYCINE PARVIFLORA. G. caule volubili tereti, ramis retrorsüm villosis; foliolis ovatis , praesertim subtús pubescentibus , interdum glabriusculis; racemis axillaribus, folio longioribus, floribus minimis ; leguminibus linea- ribus compressis , mucrone crasso uncinato terminatis. Nob. Glycine parviflora Lam. Dict. encycl. 2, p. 738. DC. l. c. 2, p. 242. Glycine senegalensis DC. L. c. Crescit in insula Safal ad ostia fluminis Senegal ; ad Koilel prope Dagana in regione Walo; et circa Bakel in regione Galam. Scandit arbores secüs ripas fluminis. Frorer à Septembre ad Aprilem. OBSERVATIONS. La comparaison de cette plante avec des échantillons du Glycine parviflora Lamk. , recueillis à Java et conservés dans l'herbier de Ventenat, nous a fait prononcer pour leur identité. D'un autre côté, il nous à été impossible de trouver des caracteres suffisans pour en séparer le G. senegalensis DC., qui est certainement notre plante. Dans la phrase spécifique ci-dessus, nous avons modifié quelques-uns des caracteres du G. parviflora, &pèce trés-sujette à variations , non-seulement par ses grappes de fleurs qui sont ordinairement plus longues que les feuilles , mais encore par celles-ci dont les dimensions deviennent quelquefois trés-considérables , ainsi que par ses tiges et ses feuilles tantôt très-velues, à poils rebroussés, tantót parfaitement glabres. 192 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. TEPHROSIA. Pers. DC. GALEGJE SPEC. Linn. Calyx campanulatus, 5-dentatus; dentibus vix inæqualibus. Corolla papilionacea; vexillo amplo subrotundo , sæpiùs unguiculato et extüs sericeo, patenti-reflexo ; alis cultriformibus carinæ obtuse adhærentibus. Stamina 10, varié connexa, nunc (in speciebus infrà des- criptis) monadelpha, nunc diadelpha, filamento superiore interdum semi-coalito. Stylus filiformis, glaber aut barbatus, stigmate capitato terminatus. Legumen sessile, lineare, compressum, polyspermum ; valvis sæpè margine proeminenti utrinque donatis; semi- nibus compressis. Frutices aut. suffrutices; foliis imparipinnatis aut digitatis; stipulis subulatis lanceolatisve, haud sagittatis; floribus roseis vel albidis , racemosis , axillaribus et terminalibus. Nob. TEPHROSIA LEPTOSTACHYA. T. suffruticosa, suberecta, ramosissima , glabra ; foliis 4-9-jugis, oblongo-cuneatis, retusis, mucro- nulatis, junioribus subtús vix sericeis ; stipulis subulatis; racemis longissimis terminalibus; floribus distantibus monadelphis; leguminibus 6-1 2-spermis, erectiusculis. Nob. Tephrosia leptostachya DC. Prodr. 2, p. 251. | Tephrosia lineata Schum. Pl. Guin, 2, p. 150? Tephrosia uniflora Pers, Ench. 2, p. 329? Rapix perpendicularis, longissima , vix ramosa. — Cavris suffruticosus, suberectus , à basi ramosis- simus, glaber , basi teres, versüs apicem compressus et angulatus. — Forra imparipinnata, 4-9-Juga; foliolis oblongo-cuneatis , retusis, mucronulatis , junioribus subtús vix sericeis. — STIPULE subulate, patulæ , persistentes. — Frores parvi , rosei , racemoso-spicati, distantes, brevé pedicellati; racenus longissimis terminalibus. — Carxx campanulatus , extùs pubescens subbilabiatus , 5-dentatus; denti- bus inaqualibus acutis. — Conorza papilionacea ; vexillo ovali, alis carinâque longiore; unguiculato , ungue viridi circiter 1 lin. longo; alis cultriformibus carinam æquantibus, basi unguiculatis et auri- culatis; carinà naviculari, geniculatà, petalis duobus apice coalitis composità. —STAMINA 10 MONA- delpha ; tubo apice incurvo vix diviso, basi inflato. — Ovarrum lineare „villosum, stylo incurvo glabro terminatum. — Lecumen lineare, compressum , leviter arcuatum, apice acutum , erectiusculum, $ pubescens, 1 *),-2 poll. longum, 6-12-spermum. — SEMINA ovalia, subreniformia, lævigata , virides- centia , nigro marmorata , hilo minimo albido. Crescrr abundè in sabulosis prope Dagana loco dicto M’Bilor, et Kouma in regione Walo; Lamsar prope Saint-Louis et ubique in Senegambia. : Vulgó Thiekre à Nigritis dicitur. à Frorer à Septembre ad Decembrem. LEGUMINOSÆ. 193 OBSERVATIONS. Les racines de cette plante sont employées comme purgatives par les Nègres. Cette espèce est extrêmement voisine du T. purpurea ou Galega purpurea L., dont nous avons vu un échantillon authentique envoyé par Vahl à Ventenat. Nous croyons également que le T. lineata de Schumacher (Pl. Guin. 2, p. 150) doit étre réuni à l'espéce ci-dessus qui a l'antériorité ; mais ne l'ayant pas trouvé parmi celles qui nous ont été communiquées par M. Hornemann , nous ne présentons qu'avec doute ce synonyme. TEPHROSIA LATHYROIDES. Nos. T. caule subherbaceo gracili, ascendenti; foliis 4-6-jugis; foliolis elliptico-lanceolatis , mucronatis, cinereo-sericeis ; stipulis capillaribus; leguminibus linearibus arcuatis , compressis , brevé tomentosis, 5-6-spermis. Cavuts subherbaceus ascendens , gracilis, teres , pubescens, ramosus. — Fozia imparipinnata, 4-6- juga ; foliolis elliptico-lanceolatis , mucronatis , utrinque subtüs præsertim cinereo-sericeis , 10-12 lin. longis , 2 "|, lin. latis.—STIPuLÆ capillares , erectæ, villosæ, interdúm geminæ , 8 lin. circiter longæ.— Frores haud suppetunt. — Lecumen lineare, leviter arcuatum, compressum, brevé tomentosum , 1 poll. circiter longum , 5-6-spermum. Crescrr in siccis saxosis prope Dakar in peninsula Promontorii-Viridis. Fructus maturabant mense Martio. OBSERVATIONS. L'échantillon unique et incomplet que nous possédons de cette plante a quelque ressemblance avec le 7°. tomentosa ( Galega tomentosa Vahl, Lathyrus tomentosus Forsk.), mais nous n'avons pu en acquérir la certitude d’après la courte description que Vahl en a donnée dans le second volume de ses Symbola botanica. TEPHROSIA LINEARIS. T. ramis pubescentibus ; foliis 4-5-jugis, foliolis linearibus angustissimis , subtús sericeis ; stipulis filiformibus ; racemis axillaribus valdé elongatis subvolubilibus; floribus distantibus; bracteis folio sub- conformibus ; leguminibus angustis vexillisque pubescentibus. | Tephrosia linearis Pers. Enchir. 2, p. 330. DC. Prodr. 2, p. 254. Schumach. Pl. Guin. 2, p. 152. Galega linearis Willd. Sp. 3, p. 1248. | : Crescrr in arenosis Lamsar prope Saint-Louis; reperitur etiam in planitiebus sabulosis ad ripam dexteram fluminis circa Bakel, in regione Galam. ` Vulgò Selanleo ab incolis dicitur. FroreT mensibus Septembre et Octobre. 25 194 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. TEPHROSIA GRACILIPES. Nos. (Tab. XLIX. ) T. caule ramisque gracillimis ; foliis 1-3-jugis , foliolis oblongis angustis , summis linearibus , obtusis vix mucronulatis ; pedunculis axillaribus terminalibusque, gracillimis , capillaribus ; floribus distanti- bus; leguminibus oblongo-linearibus, compressis, 6-8-spermis. Raprx perpendicularis longa, vix fibrosa. — CauLis herbaceus , annuus, gracillimus ; erectus » teres, vix pubescens, ramosus. — Forra imparipinnata, 1-3-juga ; foliolis oblongis É angustis , summis linea- ribus, apice obtusis vix mucronulatis, 6-10 lin. longis, 1-2 lin. latis, supernè glabris viridibus, subtùs appressè sericeis cinereis. — STIPULÆ minime , capillares , erectae. — FLores racemosi, parvi, bracteolulati, distantes, rosei; pedunculis axillaribus terminalibusque gracillimis , capillaribus, flexuo- sis, folio longioribus; bracteolis minimis stipulæformibus, ternis aut quaternis sub singulo flore. — Carxx turbinatus, usque ad medium 5-partitus , subbilabiatus, extùs appressè villosus; dentibus linearibus, acutis. — Conorra papilionacea , rosea; vexillo subrotundo unguiculato extús villoso; alis angustis , cultriformibus, carinam amplectentibus illaque pauló minoribus, basi auriculatis; carina calceoliformi , 2 petalis longè unguiculatis apice connatis composità. — STAMINA 10 diadelpha; fila- mentis 9 in tubum infernè inflatum ferð ad apicem coalitis ; filamento libero vix minore; antheris rotundis bilocularibus. — Ovanruw oblongum villosum, stylo glabro incurvo et stigmate capitellato terminatum. — Lecumen oblongo-lineare, compressum , utrinque margine prominulo donatum, acu- tum , villosiusculum , 8-10 lin. longum, 2 lin. circiter latum, 6-8-spermum. Crescrr inter saxa montium circa Bakel in regione Galam. FroresAaT Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui se distingue facilement par ses pédoncules très-longs et capillaires, n'a de l'analogie qu'avec le 7. linearis. - Explication de la planche XLIX. — a. Calice très-grossi ainsi que les détails suivans. — b. Fleur ouverte. — €. Étendart. — d. Une des ailes. — e. Faisceau d'étamines dont le tube est ouvert. — f. Étamine libre. — $: Pistil. — h. Fruit ouvert. — i, Graine. — k. Embryon. TEPHROSIA BRACTEOLATA. Nos. T. caule suffruticoso erecto ramoso ; foliis 6-jugis, pressé sericeis rufescentibus; leguminibus linearibus rachi longa, foliolis linearibus mucronatis ap- süpulis lanceolatis , magnis, villosis ; bracteolis squamosis lanceolatis; ; apice arcuato , subteretibus, 14-16-spermis. Raprx longa, perpendicularis, vix fibrosa. — Cavus suffruticosus , erectus, 2 1/,-3 pedes altus , ra- mosus, teres, pubescens; ramis gracilibus apice villosis rufescentibus. — Forta imparipinnata , 6-juga; LEGUMINOSÆ. 195 rachi 4-6 poll. longa, intüs canaliculatà; foliolis linearibus, mucronatis , utrinque subtùs presertim appressè sericeis rufescentibus, 2-3 poll. longis, 2 lin. latis. — Srruzx lanceolate, villose, 3 lin. circiter longæ, persistentes. — Frores racemosi , rosei , magni, bracteolati; racemis laxis axillaribus terminalibusque ; bracteolis squamosis lanceolatis extùs villosis, flores nondùm expansos amplecten- tibus. — Caryx campanulatus subbilabiatus, 5-dentatus, extús pilosus; dentibus brevibus inæqua- libus.—ConorzA papilionacea ; vexillo ovali integro , unguiculato , extús villoso ; alis...... > CALA (eve. —Sramina.....—Ovanium lineare, villosiusculum, stylo barbato incurvo et stigmate capitellato ter- minatum. — Lecumen lineare, apice leviter arcuatum , utrinque margine proeminenti donatum ; ma- turum paulo inflatum , vix pubescens, 2-2 t|, poll. longum, 2 lin. latum , 14-16-spermum.—Semina spheroidea , leevigata, nigro marmorata, hilo minimo albido notata. Crescir ad Lamsar prope Saint-Louis; reperitur etiam secüs Gambiam, loco dicto Pointe de VIle aux Chiens. 7 FroreT à Septembre ad Decembrem. TEPHROSIA PLATYCARPA. Nos. T. caule suffruticoso , subprostrato, ramoso ; foliis 6-jugis, foliolis lineari-oblongis mucronatis , > SUDP > > JUBII e appressè sericeis rufescentibus; stipulis linearibus longis sepiùs geminis; bracteolis squamosis lanceo- latis; leguminibus oblongis , linearibus, compressis, 8-9-spermis. 5 Rapix perpendicularis, longa, vix fibrosa. — Caurrs suffruticosus, firmus, ramosus, teres , pu- bescens ; ramis valdè divaricatis, apice compressis, villosis rufescentibus.—Fox1a imparipinnata,6-juga; rachi villosa 3 poll. circiter longa; foliolis lineari-oblongis mucronulatis , utrinque subtùs præsertim appressé sericeis rufescentibus, 2-2 ‘|, poll. longis, 2-21/, lin. latis.—SrriPvrx lineares , subulatæ, striate , apice incurvee, villose, 4 lin. et ampliús longe, basi petioli utrinque lateraliter gemine , persistentes.— Fores densè spicati, bracteolati; bracteolis squamosis lanceolatis extüs villosis , flores nondúm expansos amplectentibus. — Carxx campanulatus , subbilabiatus, 5-dentatus ; dentibus bre- vibus inaequalibus. — Conorra et STAMINA haud suppetunt. — LEGUMEN lineari-oblongum , latiuscu- lum, acuminatum, margine proeminenti utrinque donatum , velutinum, 1 '/, poll. circiter longum, 4 lin. latum z 8-g-spermum. > Crescit sects Gambiam, loco dicto Pointe de l'Ile aux Chiens. Frorer à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Cette espèce s’accorde tellement avec la précédente par ses feuilles et ses fleurs que nous ne l'aurions considérée que comme simple variété, si son fruit n'eút pasété trop différent pour permettre de les réunir. En effet, dans le 7. platycarpa , ce fruit est trés-large, semblable par la forme à celui des pois cultivés, tandis qu'il ma très-étroit et beaucoup moins comprimé dans l’autre espèce. L'une et l'autre sont très-remarquables par leurs stipules linéaires , Subulées , souvent géminées de chaque cóté du pétiole. 196 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. TEPHROSIA HUMILIS. Nos. T. caule herbaceo, ramoso; foliis 4-5- jugis; foliolis oblongis, apicelatioribus obtusisnec mucronatis, subtùs appressé incano-sericeis, stipulis capillaribus; leguminibus linearibus, compressis, 12-14- spermis. Raprx perpendicularis, gracilis , vix fibrosa.—Cautis herbaceus , erectus, ramosus , humilis, teres, pubescens; ramis pauló divaricatis , cauli similibus. — Fort imparipinnata, 4-5-juga ; foliolis oblon- gis, apice paulo latioribus, obtusis, basi attenuatis, superné glabris, subtùs incano-sericeis, 1 '|,-2 poll. longis, 3-3 */, lin. latis. —SrrruLz capillares, apice recurve, villosæ, 3 lin. circiter longe, persistentes. — Frores densè spicati, interdùm solitarii geminatique , axillares, bracteolati. — Conorra papilio- nacea rubra; vexillo ovali-oblongo, unguiculato , alis cultriformibus pauló longiore; carina calceo- liformi, recta, punctis nigris compressa, petalis duobus ferð ad basin coalitis composità. — STAMINA ` 10 diadelpha; filamentis 9 in tubum anticé fissum coalitis; filamento libero pauló minore; antheris ovali-oblongis. — Ovartum lineari-oblongum, leviter arcuatum, villosum, stylo barbato inclinato terminatum, — Lecumen lineare, compressum , apice paulò arcuatum , acuminatum , margine proe- minenti utrinque donatum, velutinum , 1 */,-2 poll. longum, 2 lin. latum , 12-14-spermum. Crescrr inter saxa prope Bakel in regione Galam, et prope Kounoum in peninsula Promontorii- Viridis. Frorer ab Augusto ad Martium. \ OBSERVATIONS. Cette espèce forme en quelque sorte la transition entre le 7. platycarpa et le 7°, Apollinea. Elle se distingue du premier par ses feuilles plus larges, obtuses au sommet, non mucronées, par ses fruits beaucoup plus étroits, presque linéaires, et par le nombre de ses graines. Le T. Apollinea diffère du 7. humilis par ses feuilles plus courtes, émarginées au sommet, et son fruit beaucoup plus long non muni de bordures saillantes. TEPHROSIA APOLLINEA. T. suffruticosa erecta, appr sericeis ; racemis oppositifoli minima canescentibus. Nob. ` Tephrosia Apollinea DC. Prodr. 2; p. 254. Galega Apollinea Delile Fl. Æg. p. 144, tab. 53, f. 5. ressé pubescens; foliolis 2-3-jugis, obovato-oblongis, emarginatis, subtús is longitudine foliorum ; leguminibus erecto-patulis, 6-12-spermis, pube Creserr in sabulosis prope Laybar Vulgó Cordioum-Bám dicitur. Frorer Octobre et Novembre. , in regione Cayor, et Kouma in regione Walo. Li LEGUMINOSÆ. |! 197 TEPHROSIA DIGITATA. T. caule suffruticoso, ramoso , gracili, divaricato; foliis digitatis aut ternatis , foliolis elliptico-lan- ceolatis; basi bistipellatis; racemis axillaribus terminalibusque longissimis; calyce breve 5-dentato ; staminibus monadelphis; leguminibus lineari-oblongis , compressis, 5-6-spermis. Nob. Tephrosia digitata DC. Prodr. 2, p. 255. Cauuis suffruticosus , prostratus, pubescens, ramosus; ramis divaricatis, gracilibus. — Fora di- gitata, quaternata aut quinata , interdüm ternata , petiolata; petiolo longo divaricato; foliolis ellip- tico-lanceolatis, coriaceis, marginatis, subtùs striatis, nervo medio proeminenti, basi articulatis stipel- latisque, 1-11/2 poll. longis, 2-3 lin. latis.—S'rrPvrz lanceolate erectæ striate persistentes. —STIPELLE anticè ad basin foliolorum sita , geminæ, lineares , erectæ.—FLores racemosi parvi, rosei, distantes, bracteolati ; racemis elongatis axillaribus terminalibusque. — Caryx campanulatus, brevè 5-dentatus, extùs appressè villosus. — Coroxta papilionacea ; vexillo subrotundo , unguiculato, extús villoso ; alis carinàque pauló longioribus ; alis cultriformibus , basi auriculatis longé unguiculatis, carinam æquan- tibus; carina calceoliformi, recta, 2 petalis apice coalitis basi unguiculatis composità. — STAMINA 10 monadelpha ; filamentis omninó connatis; antheris rotundis bilocularibus. — Ovarrum lineare, vil- losum , stylo glabro arcuato et stigmate capitellato terminatum. — Lecumen lineari-oblongum, rec- tum, compressum , apice uncinatum, breviter villosum , 8-10 lin. longum, 2 lin. circiter latum, 5-6- spermum. Crescrr in canipis sabulosis prope Itou secús Casamanciam. FLoresAT Martio et Aprih. OBSERVATIONS. Cette espèce a été publiée par M. De Candolle d'aprés un échantillon incomplet qui lui fut envoyé du Sénégal par M. Bacle. Notre description s'accorde presqu'entitrement avec sa phrase spécifique, mais nous avons fait connaitre en totalité l'organisation de la fleur qui se rapporte parfaitement avec celle des autres espèces de Tephrosia; ce qui doit faire abandonner l'idée d'établir sur cette plante un nouveau genre ainsi que M. De Candolle l'avait présumé. Le 7. digitata varie considérablement , quant à son port et sa villosité ; le nombre de folioles est de trois , quatre ou cinq; les tiges et branches sont plus ou moins longues et divariquées , tantôt couvertes , ainsi que les feuilles, d’un duvet roussátre très-épais , tantôt presque complètement glabres. SESBANIA. Pers. DC. Calyx cyathiformis , 5-dentatus; lobis subæqualibus. Corolla papilionacea, petalis ferð æqualibus, vexillo subrotundo, interdùm intùs et suprà unguem appendicibus 2 filiformibus aut 2 cristis donato ; alis cultriformibus hinc uncinato-auriculatis, carinà semi-lunata cucul- liformi apice vix emarginata, basi bipartita. Stamina diadelpha; tubo basi inflato. Legu- 198 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. men elongatum gracile, compressum aut cylindricum, inter semina isthmis strangulatum, sed ob suturas incrassatas non veré articulatum. | Frutices aut herbæ; foliis abrupté pinnatis multijugis, petiolo in setulam producto; sti- pulis minimis deciduis; floribus racemosis axillaribus , sæpiüs flavis, interdum rubentibus nigro punctatis. SESBANIA JEGYPTIACA. S. caule suffruticoso glabro; foliis 10-15-jugis, foliolis oblongo-linearibus , obtusis, submucro- natis, glabris; racemis multifloris; floribus atro-rubentibus; leguminibus compresso-teretiusculis, torulosis, petiolo dupló longioribus. ù Sesbania Ægyptiaca Pers. Enchir. 2, p. 316. DC. Prodr. 2, p. 265. Æschynomene Sesban Linn. Spec. 1061. Coronilla Sesban Willd. Spec. 3, p. 1147. Sesban Prosp. Alp. 82, cum icon. Crescrr in Senegambiá superiore , et quasi spontanea ad muros arcis prope Saint-Louis. Froner mense Septembre et ferð toto anno. SESBANIA ACULEATA. S. caule herbaceo, glabro; foliis 20-30-jugis ; foliolis oblongo-linearibus , obtusis , mucronulatis, rachi aculeatà ; racemis 6-8 floris ; leguminibus filiformibus folio brevioribus. : Sesbania aculeata Pers. Enchir. 2, p- 316. DC. Prodr. 2, p. 265. Coronilla aculeata Willd. Spec. 3, P- 1147. Æschynomene bispinosa Jacq Icon. rar. 3, tab. 564. / Optim.J Emerus aculeata Schum. Pl. Guin, 2 , p iss Cnzscrr in regione Walo circa Richard-Tol. Foret mense Septembre. SESBANIA PUNCTATA. S. caule fruticoso glabro; foliis 10-3o-jugis; foliolis oblongo-linearibus, obtusissimis, mucronu- latis, rachi pubescenti ; floribus racemosis ; leguminibus filiformibus compressis , torulosis , folio lon- gioribus. Nob. Å Sesbania punctata DC. Prodr. 2 : p. 265. Cavris fruticosus, ramosissimus , dumosus, interdúm ferð simplex erectus, 8-10 pedes altus; ramis teretibus , virgatis , glabris, glaucescentibus. — Forza abrupté pinnata , 10-30-juga; foliolis oblongo- linearibus obtusissimis mucronulatis » Circiter !/, pollicem longis, 1 : |, lin. latis , glaucescentibus , gla- LEGUMINOSÆ. 199 bris; rachi pubescenti, basi tumidà geniculatà. — Srrpuzz minime, patulæ , deciduæ.— Frores -majusculi, flavescentes punctati, in racemos laxos dispositi; pedunculis gracilibus axillaribus, folio brevioribus.— CALYX campanulatus demúm cyathiformis , obsoleté quinquedentatus, extús glaber vi- ridis. — COROLLA papilionacea , petalis aequalibus ; vexillo subrotundo apice emarginato , brevé ungui- culato , intús et suprà unguem 2 appendicibus filiformibus erectis glandulá terminatis donato , extús punttis lineisque atro-rubentibus variegato, circiter 8 lin. longo; alis cultriformibus unguiculatis au- riculatisque; carina cuculliformi semilunata, apice emarginata, basi in 2 unguibus filiformibus 5 lin. longis fissà, genitalia includenti. — Stamina 10, diadelpha; filamentis g in tubum gracilem basi in- flatum connexis, apice liberis incurvatisque; filamento libero basi geniculato crassiusculo tubum æquante ; antheris ovato-oblongis , dorso affixis. —OvArrum lineare, compressum , stylo arcuato pu- bescenti et stigmate capitato terminatum. —Lecumen filiforme , compressum , torulosum , apiculatum, folium superans, nempé 6-10 poll. circiter longum, 20-25-spermum. — SEMINA ovato-oblonga , com- pressa, brunnea , hilo rufescenti notata. Crescrr abundé ad ripas fluminis Senegal in regione Walo, à Marigot des Maringouins usque ad Podor. i Vulgò Sabsab dicitur. FLorET toto anno. . OBSERVATIONS. M. De Candolle, n'ayant eu à sa disposition que des rameaux de cette plante, l'a décrite comme herbacée. C'est au contraire un arbrisseau très-élégant qui s'éleye quelquefois jusqu'à dix pieds, et qui croit abondamment sur les rives du fleuve. Ses fleurs sont grandes, jaunes, ponctuées de petites lignes d'un rouge brun. Comme cette plante est aquatique, son bois , composé de fibres éparses dans un tissu cellulaire abondant, est par conséquent d'une grande légèreté. SESBANIA LEPTOCARPA. S. caule herbaceo simplici, glaberrimo ; foliis 20-30-jugis , foliolis linearibus obtusis mucronulatis ; racemis paucifloris erectis ; leguminibus filiformibus, gracillimis, compressis , torulosis, folium pauló superantibus. Nob. ¿ Sesbania leptocarpa DC. Prodr. 2, p. 865. Rapix brevis, fibrosa. — Cavutis herbaceus , ferð simplex, erectus , glaberrimus, 2 pedes circiter altus.—Forra abruptè pinnata, 20-3o-juga; foliolis linearibus, obtusis, mucronulatis , 4-6 lin. longis, : th lin. latis, lætè viridibus glabris. —STIPULÆ minimæ , filiformes , deciduæ.—Frones minores, flavi, m racemos breves dispositi , bracteolati; pedicellis gracilibus , brevibus, axillaribus , paucifloris. — | Catyx brevis , Campanulatus seu cyathiformis, glaber , punctis atro-rubentibus notatus, 5-dentatus; dentibus brevibus acutis. — ConorrA papilionacea , petalis subaequalibus ; vexillo subrotundo , apice emarginato, brevè unguiculato , intüs suprà basin nudo, extús punctis atro-rubentibus variegato, = ater 3 */, lin. longo; alis cultriformibus angustis carinam amplectentibus illaque brevioribus; carina cuculliformi , apice emarginatá , basi bipartitá longè unguiculatà. — STAMINA 10, diadelpha; filamentis 9 tubum gracilem basi inflatum connatis, apice liberis incurvatisque ; filamento libero tubum "quante; antheris ovato-oblongis dorso affixis. — Ovarium filiforme compressum , glabrum, stylo "ncinato et stigmate clavato terminatum. — Lecumen filiforme, gracillimum , compressum , torulosum , 200 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. apiculatum, folium superans nempè circiter 6 poll. longum , 20-24-spermum.—SEmINA ovato-oblonga, hinc compressa, nigra, hilo albido notata. Crescir in planitiebus humidis circà Saint-Louis loco dicto Pointe du Nord, in regione Walo flu- mini proximà , Richard-Tol , Dagana , etc. FLorer à Septembre ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette plante offre par ses caractères beaucoup de rapports avec le S. punctata ; mais elle s'en distingue facilement parce qu'elle est annuelle et herbacée , que ses fleurs sont beaucoup plus petites, et que ses fruits sont encore plus gréles. SESDANIA PACHYCARPA. Nos. (Tab. L.) S. caule herbaceo glabro , foliis 15-20-jugis ; foliolis oblongo-linearibus obtusis mucronulatis , rachi nudà; racemis 2-6-floris; leguminibus linearibus , teretiusculis, crassis, acuminatis , folio multò lon- gioribus. Nob. Sesbania pachycarpa DC. Prodr. 2, p. 265. Rapix longa, perpendicularis, fibrosa. —Caurrs herbaceus, erectus, 2 1/„ 3 pedes altus, parüm ramosus , teres, glaber, pallidé virescens. — Forra 15-20-juga ; foliolis oblongo-linearibus , obtusis , mucronulatis , 6-8 lin. longis , 2 lin. latis, utrinque glabris ; rachi nudá.— Srieuz minimæ , lineares, erectæ.— FLores mediocres, flavescentes, in racemum brevem dispositi, bracteolati; pedunculis axillaribus, 2-6-floris. — Carvx campanulatus demüm cyathiformis , 5-dentatus, glaber, nigro punc- tatus. — Conorra papilionacea; vexillo subrotundo , apice haud emarginato, unguiculato, intüs suprà unguem 2 cristis longitudinalibus canalem efformantibus donato , extüs nigro punctato; alis cultrifor- mibus vexillum æquantibus ; carina cuculliformi basi bipartità nempé petalis 2 semilunatis apice valdé inflexis longé unguiculatis composità, vexillo alisque longiore. — SrAwixA diadelpha, apice valdè in- flexa, 9 filamentis in tubum basi inflatum connexis » filamento libero alia subæquanti basi geniculato. —Ovanrun filiforme , glabrum , stylo hamoso supernè villosulo terminatum.— LeGumEN lineare, sub- teres, in utraque suturá duplici margine prominulo instructum, longé acuminatum, 6-10 poll. longum, loculamentosum , 25-35-spermum; valvis crassis dissepimenta inter semina gerentibus , extüs rugu- losis , furfuraceis. — SEMINA ovali- cylindracea, nitida » virescentia, hilo albido minimo notata. Crescrr in planitiebus Richard-Tol , regionis Walo. FLorer à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Cette belle espèce n'est pas très-abondante, car nous ne l'avons trouvée que prés de Ri- chard-Tol dans les plaines qui ont été couvertes par l'inondation du fleuve. Elle se distingue facilement des autres Sesbania par ses fruits à valves très-épaisses dont l'endocarpe se prolonge intérieurement et forme des cloisons également épaisses qui séparent les graines et constituent autant de loges comme dans les Cassia. L'organisation remarquable et la rareté de cette espëce nous ont déterminé à en donner une figure. Explication de la planche L. — a, Fleur grossie ainsi que les détails SETE La méme après avoir enlevé _ les pétales pour montrer les étamines et le pistil. — c. Anthère vue par devant. — d. La méme vue par le dos. — e. Etendart étalé. — f. Une des ailes. — §- Carène. — h. Graine. + LEGUMINOSÆ. 201 SESBANIA PUBESCENS. S. caule herbaceo, appressè villoso; foliis 15-20-jugis; foliolis oblongo-linearibus, obtusis, mu- cronulatis , appressé villosis ; racemis 4-6-floris; leguminibus linearibus subteretibus , crassitisculis, acuminatis , folium vix eequantibus. Nob. Sesbania pubescens DC. Prodr. 2 , p. 265. Emerus pubescens Schum. Plant. Guin. 2, p. 128. Crescir ad ripas fluminis in regione Walo prope Richard- Tol. FLorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette espéce a de l'analogie avec le S. pachycarpa , par ses fruits dont les valves sont épaisses et qui offrent aussi à l'intérieur, entre les graines , des cloisons transversales; mais les poils couchés etnombreux, dont ses feuilles et ses tiges sont couvertes, la font facilement reconnaitre. Nous nous sommes assurés que lZ- merus pubescens de Schumacher est la méme plante. _ HERMINIERA. Nos. Calyx bipartitus, lobis inzequalibus carinatis acutis. Corolla papilionacea; vexillo rotundo; alis dolabriformibus carinà cuculliformi dipetalà pauló longioribus. Stamina 10, mona- delpha; tubo anticé usque ad basin, postice usque ad medium fisso. Legumen lineari- oblongum, demüm spiraliter contortum , compressum , subtorulosum , stylo persistenti api- culatum , 6-10-spermum. Semina reniformia ; cotyledonibus foliaceis crassiusculis. HERMINIERA ELAPHROXYLON. (Tab. LL) Frurex erectus , 8-10 pedes altus , ramosus, aculeatus, pubescens; trunco cruris imóque corporis humani crassitie, fibris textu cellulari copioso intermixtis, et ideò ligno , medullæ instar, lævissimo ; ramis teretibus striatis ; aculeis conicis rectis, duris, flavidis, in ramis et rachidi foliorum insiden- tibus. — Forra abrupté pinnata , 10-20-juga ; foliolis alternis, ovali-oblongis, apice emarginatis vix pubescentibus , lætè viridibus, 4-6 lin. longis, 2 lin. latis; rachi pubescenti, subtùs aculeatà, suprà canaliculatá, in acumen desinenti. —SripuLz lanceolate, magne , erectæ , extüs pubescentes, suprà aculeum ad basin petioli utrinque site, persistentes. — FLORES majores speciosi, aurantiaci, in race- mum folio breviorem dispositi , bracteolati ; pedicellis crassis paucifloris axillaribus.—Carxx magnus, bipartitus; lobis inzequalibus , superiore breviore, lanceolatis , carinatis, extüs rufescentibus, tomen- tosis, — Conorra papilionacea, aurantiaca , petalis subæqualibus; vexillo rotundo, apice vix emar- mato, breviter unguiculato , circiter 1 poll. longo; alis dolabriformibus brevè unguiculatis vexillum paulò superantibus, basi brevè unguiculatis hinc auriculatis ; carina alis breviore, cuculliformi , in 26 202 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. petalis 2 apice tantüm cohærentibus, solubili, extüs apice pubescenti , basi unguiculatà hinc auricu- lata, genitalia includenti.— Sramisa 10 monadelpha ; tubo anticé usque ad basin, posticé ad medium fisso; antheris ovoideis, dorso affixis, bilocularibus , lateraliter rima longitudinali dehiscentibus. — Ovanrum lineare , compressum , villosum, stylo longo arcuato vix pubescenti subulato terminatum.— Lecumen lineari-oblongum , spiraliter contortum , compressum , in utráque suturà marginatum , subto- rulosum , basi attenuatum , calyce et staminum tubo stipatum, stylo persistenti apiculatum » hirsutum et verruculatum, circiter 3 poll. latum, 4 lin. longum, 6-10-spermum. — SEMINA reniformis, fulva, nitida , 2-3 lin. longa, hilo albido; cotyledonibus viridibus, crassiusculis , foliaceis ; radiculà accum- benti. | e Crescrr in parvis insulis lactis W’Gher seu Panié-Foul , ad oras fluvii Marigot de Taoué dicti. A Nigritis Bilor dicitur. FronET mense Aprili et ferð toto anno. OBSERVATIONS. Ce nouveau genre a des affinités avec le Sesbania dont il diffère principalement par son calice biparti, ses étamines monadelphes à tube fendu complétement en devant et seulement jusqu'au milieu en arrière, et par d'autres caractères indiqués dans la description précédente. Nous le dédions à M. L'Herminier , na- turaliste trés-distingué de la Guadeloupe , qui a enrichi le Muséum d'histoire naturelle de Paris d'un grand nombre d'objets intéressans , et particulierement de plantes des Antilles. Dans un voyage que nous avons fait à la Guade- loupe, nous avons trouvé en lui un protecteur aussi bienveillant qu'éclairé , qui a considérablement facilité nos recherches , et nous a fait connaitre d'importans travaux relatifs à la chimie botanique et agricole. : Adanson parle de cet arbrisseau à la page 133 deson Voyage au Sénégal. Ce fut un hasard assez singulier qui lui en procura la connaissance. Un des îlots sur lesquels croit! Herminiera ayant été emporté par l'inondation du fleuve, on vit un beau jour cette nouvelle Délos apparaitre comme une ile fortunée aux habitans de Saint-Louis. Aussitôt on l'amarre avec une corde et on voit qu'elle se compose des racines entremélées d'une belle plante que les Nègres prennent d'abord pour des serpens , mais qu'ils reconnaissent bientôt pour leur Bior ou Billeur, c'est-à-dire pour la plante qui fournit le bois aussi léger que le liége avec lequel ils fabriquent divers instrumens de pêche. Adanson indiqua ses affinités en disant que c'était une espèce de Sesban. Le tronc de cet arbrisseau acquiert souvent un diamètre de six pouces , et alors il est susceptible d'étre débité en planches d'une excessive légèreté. Il doit cette propriété à la grande quantité de tissu cellulaire spongieux dans le- quel sont plongées les fibres ligneuses, qui cependant sont disposées par couches concentriques et présentent par conséquent la structure du bois des exogènes. Les Nègres coupent ce bois par troncons d'environ un pied delong etles attachent en guise de liége à leurs filets. M. Leprieur s'est servi de ce bois coupé en planches minces pour garnir le fondde ses boites à insectes. : L'ZEschynomene glandulosa de Roxburgh, dont M. Hooker a parlé dans ses Botany Miscellany , T. 1, p. 90, et qui parait être la méme espèce que VÆ. lagenaria de Loureiro , offre également un bois très-léger, susceptible de remplacer le liége pour divers usages économiques. C'est avec cette plante qu'on fabrique le joli papier (rice pape r) qui sert à la Chine et dans l'Inde orientale à faire des fleurs artificielles. Au surplus, diverses espèces de Sesbania et d'autres Légumineuses aquatiques sont formées en grande partie d'un tissu cellulaire extrêmement lâche , ce qu donne à ces bois une légèreté et une mollesse excessives. Nous n'avons rencontré Y Herminiera qual’ entrée du lac Panié-Foul , à l'endroit où il débouche par le Marigot de Taoué. 1l est probable que c’est de ce lieu que se sera détaché Vilot vu par Adanson. Explication de la planche LI.—a. Etendart de grandeur naturelle. —b. Une des ailes.—c. Caréne.—d. Tube ouvert des étamines. — €. Anthére grossie vue par devant. — f, La méme vue parle dos. — g. Ovaire p — h. Le fruit de grandeur naturelle, — i. Graine un peu grossie. — k. Embryon. LEGUMINOSÆ. 203 Trib. II. — HEDYSAREÆ. ZORNIA. Gmer. DC. Calyx campanulatus, bilabiatus; labio superiore emarginato, inferiore trifido. Corolla imo tubo inserta, vexillo lateribus revoluto, carina bifido-lunulatá. Stamina monadelpha, antheris alternatim ovatis et globosis. Legumen compressum, 3-5-articulatum ; articulis sub- orbiculatis szepitis hispidis. Herbæ glabre, pellucido-punctatæ. Stipulæ sagittatæ, inferiores lanceolate, superiores majores bractearum vicem implentes. Folia 2 aut 4 oblonga ex apice petioli orta. Flores flavi stipulis bracteati. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 316.) ZORNIA ANGUSTIFOLIA. Z. caulibus diffusis; foliolis 2 oblongo-lanceolatis ; bracteis sagittato-ovatis 5-nerviis ciliatis; legu- minibus brevioribus , punctato-glandulosis; leguminis aculeis retrorsúm scabris. Zornia angustifolia Smith in Rees Cyclop. n. 1. DC. Prodr. 2, p. 316. Hedysarum diphyllum var. « Linn. Syst. 560 excl. Sloan. Syn. Var. « foliis angustioribus ; floribus minoribus, bracteas vix superantibus; leguminibus majoribus pilis glochidiatis longioribus conspersis. Nob. Zornia glochidiata Reichenb. in Sieb. Pl. exsicc. Seneg. n. ho. DC. l. c. Cnzscrr in planitiebus arenosis circa Dagana, Richard-Tol , Kouma, etc. , in regione Walo. FLORET Augusto et Septembre. STYLOSAN THES. Swanrz. Calyx campanulatus, limbo quadripartito, segmentis inzequalibus , superiore emarginato, - e duobus usque ad apicem coalitis constante. Corolla fauci tubi calycini inserta petalis omni- ` bus tuboque staminum basi coalitis; carinà cuculliformi apice bipartita. Stylus filiformis staminibus longior, inflexo-uncinatus. Stamina 10 monadelpha ; tubo anticé fisso ; antheris alternatim oblongis et rotundis. Legumen ovato-compressum intrà stipulas nidulans, abortu uniarticulatum, uno ex articulis sive superiore sive inferiore deficiente. Semen unicum, oblongo-ovatum, basi incurvum, acutum, nitidum. Suffrutices ramosi, foliis 5-foliolatis ; stipulis petiolo adnatis , marcescentibus ; floribus ad 204 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. apicem caulis ramorumque axillaribus, solitarlis, bracteis approximatis, spicam mentien- tibus. Nob. : STYLOSANTHES ERECTA. S. caule suberecto glabro ; foliis 3-foliolatis ; foliolis lanceolatis , acuminatis ; stipulis membranaceis - glabris ; floribus axillaribus solitarüs ad apicem caulis spicæformibus. Nob. Stylosanthes erecta Pal.-Beauv. Fl. Owar. 2, p. 28, tab. 77. Ononis coriifolia Reichenb. in Sieb. Pl. exsicc. Seneg. n. 37. Ranix divisa, interdùm longissima , radicellas plures emittens. —Cauris fruticosus, suberectus, glaber, pedalis et ultra, ramosissimus, stipulis marcescentibus apice vestitus. — Fori 3-foliolata, petiolata; foliohs lanceolatis acuminatis, subtùs longitudinaliter striatis , sæpissimè punctis nigris conspersis. — STIPULÆ majores, scariosæ, subulatæ, petiolo utrinque adnatæ, persistentes. — Frores solitarii, axillares, ad apicem caulis spicæformes, vix exserti, parvi, flavescentes; pedi- cellis basi 3-6 bracteoli linearibus scariosis stipatis. —Catyx campanulatus flavescens, hinc basi pauló gibbosus, quadrifidus ; segmentis mæqualibus, superiore emarginato , nempé é duobus usque ad apicem coalitis constante. — Conorza papilionacea , flavo-aurantiaca , fauci tubi calycini inserta ; pe- talis omnibus tuboque staminum basi coalitis; vexillo subrotundo apice truncato basi attenuato ; alis cultriformibus vexillo minoribus, basi auriculatis ; cariná cuculliformi , apice bipartitá. —STAMIMA 10, monadelpha; tubo fisso ; antheris alternatim oblongis et rotundis. — Ovarrum ovato-deltoideum , stylo staminibus longiore, basi tumido, apice uncinato , acuto et stigmate capitellato terminatum. — Le- GUMEN parvum , intrà stipulas nidulans, ovato-compressum , abortu uniarticulatum ; uno ex articulis sive superiore sive inferiore constanter deficiente; articulo superiore, dum exstat , stylo persistente terminato ibique hinc gibbosulo ; valvis membranaceis nervosis.—SEMEN unicum oblongo-ovatum , basi incurvum acutum , flavescens , nitidum ; cotyledonibus crassiusculis. CRESCIT in collibus arenosis regionis Walo ad Richard-Tol , Kouma, etc. ; etiam in littore maritimo regionis Cayor prope N'Boro. = Frorer à Septembre ad Aprilem. OBSERVATIONS. Cette plante a été figurée par Palisot-Beauvois dans sa Flore d'Oware et de Benin, mais la description qui accompagne cette figure est si insignifiante que nous avous cru devoir en donner une nouvelle et complète. Au surplus, le Stylosanthes erecta ala plus grande affinité avec le S. procumbens qui croit dans les An- tilles , et si ce n'était le faciès qui est un peu différent , et les feuilles un peu plus aigués dans notre plante , nous ne Vera pas de caractère qui puisse bien distinguer ces espèces. Le légume du S. erecta n'a jamais qu'un seul article bien développé ; l'un des deux articles qui doivent composer ce fruit avorte constamment méme dans l'ovaire, et ce qu'il y a de remarquable, c'est que tantôt c’est le supérieur, tantôt l'inférieur. Dans l'un et l'autre cas on re- connait les traces de l'article avorté. Les fleurs , contenues dans les aisselles des stipules ou bractées terminales, . sont máles par avortement des ovaires » et leur corolle est presque régulière. | | LEGUMINOSÆ. 205 STYLOSANTHES GUINEENSIS. S. caule firmo pubescenti aut villoso ; foliis 3-foliolatis, foliolis lanceolatis, acutis, mucronulatis , glabris aut subtús villosis; stipulis membranaceis glabris interdúm pilosis; floribus axillaribus soli- tariis ad apicem caulis spicæformibus , spicis elongatis hirsutissimis. Nob. Stylosanthes guineensis Schumach. pl. Guin. 2, p. 131 (ex specim. a D. Schouw misso ). Crescit in salsis insule Saint-Louis loco dicto Pointe du Nord; etiam prope Joal haud longè à Gambià. FLorer ab Octobre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette plante ne nous avait paru d'abord qu'une simple variété du Stylosanthes erecta , mais la constance de son port et quelques caractères , à la vérité peu importans, nous ont déterminés à l'admettre défi- nitivement au rang d’espéce distincte. Ses tiges sont plus grosses et plus droites; ses diverses parties, et principale- ment ses sommités, sont couvertes de poils nombreux, roux , raides et divergens ; ses fleurs sont aussi plus grandes et saillantes hors des bractées. La méme plante, ou une espèce excessivement voisine, a été rapportée de Bahia par M. Salzmann. ÆSCHYNOMENE. Linn. DC. Calyx bilabiatus, profundè fissus; labio superiore emarginato , inferiore tridentato. Co- rolla papilionacea , vexillo ovali-oblongo alis carináque longiore. Stamina 10, monadelpha ; filamentis parüm et inæqualiter coalitis; tubo posticé usque ad medium in 2 phalanges fisso. Legumen compressum transversè articulatum , strictum, exsertum. Semina in articulis so- litaria , subreniformia. Herb: aut frutices; foliis imparipinnatis, multijugis, stipulis semisagittatis; floribus ra- cemosis aut paucis axillaribus, szepiüs flavis. Nob. ÆSCHYNOMENE MACROPODA. Æ. caule herbacbo tereti; foliis 12-24-jugis; foliolis linearibus obtusis ; pedunculis unifloris aut bifloris ; leguminis articulis 7-9 levibus aut rugulosis; stipite articulo inferiore tripló longiore. Nob. Æschynomene macropoda DC. Prodr. 2, p. 320. Raprx fibrosa. — Cautis herbaceus, teres, glaber, à basi ramosus, 1 */2 -2 pedes altus ; ramis ads- cendentibus. — Forza imparipinnata , 12-24-juga; foliolis linearibus obtusis , glabris, circiter 3 lin. 206 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. longis; rachi 2 poll. longa.—SripuLz magne , membranaceæ , utrinque ad basin petioli semisagittatæ, deciduze.—F ores ad apicem ramorum solitarii aut gemini , breviter pedunculati, bracteolati.—Caryx bilabiatus, profundè fissus, viridis; labio superiore emarginato, inferiore vix tridentato. — Conorra papilionacea , flavescens; vexillo ovali-oblongo , integro , basi attenuato ; alis vexillo minoribus, sub- spatulatis, basi attenuatis inauriculatis; carina cuculliformi semilunatá , nempé petalis duobus semi- lunatis, anticé liberis, dorso et apice coalitis compositá. —STAMINA 10 , monadelpha; filamentis parüm et inæqualiter coalitis ; tubo posticé usque ad medium in 2 phalanges fisso ; antheris ovato-oblongis.— Ovanrun stipitatum, lineare, falcatulum, compressum, tuberculato-pilosum, stylo persistenti termina- tum.— LecumeN compressum, leviter falcatum , transversé articulatum, articulis 7-9 monospermis, nunc leve, nunc rugosulum, longè stipitatum , circiter 1 poll. longum, 2 lin. latum. —SEmIna sub- reniformia , fuscescentia , nitida. Crescrr abundé in arenosis regionis Walo , circa Richard-Tol , Kouma, Lamsar , etc. Frorer Septembre et Octobre. Var. 8 Belvisti , foliolis 10-jugis glabris , pedunculis ramosis paucifloris glanduloso-puberulis; legu- minis articulis 4-6 medio scabris. DC. /. c. ZEschynomene sensitiva Pal.-Beauy. Fl. Ow. et Ben. 1, p. 89, tab. 53. Crescit ad ripas Casamanciæ prope Itou. ` Frorer Martio et Aprili. - DESMODIUM. DC. HEDYSARI SPEC. Avcr. Calyx basi bracteolatus , 4-5-partitus , obscure bilabiatus ; labio superio integro vel bifido, inferiore tripartito. Corolla papilionacea, vexillo subrotundo, alis carinam cuculliformem subæquantibus. Stamina diadelpha ( 9 et 1); filamentis ad apicem coalitis. Legumen cons- tans articulis plurimis ad maturitatem secedentibus compressis, nunc semiorbiculatis, nunc rectangularibus , monospermis , membranaceis coriaceisve, non aut vix dehiscentibus. Herba aut suffrutices ; foliis nunc abortu simplicibus , nunc trifoliolatis ; floribus parvis racemosis aut spicatis, purpureis aut roseis. . LEGUMINOSÆ. 207 DESMODIUM LASIOCARPUM. D. caule fruticoso tereti , juniore rufo velutino , adulto glabro ; foliis lato-ovatis subcordatis mucro- nulatis subrepandis , utrinque subtus praesertim velutino-villosis ; racemis terminalibus et axillaribus in paniculam subcapitatam confertissimis ; leguminis hirsuti articulis 3-6 semiorbiculatis. Desmodium lasiocarpum DC. Prodr. 2, p. 328. Hedysarum lasiocarpum Beauv. Flor. Ow. et Ben. 1, p: 32, tab. 18. Hedysarum deltoides Poiret Encycl. Suppl. 5, p. 15. Hedysarum deltoideum Thonn. et Schum. Pl. Guin. Crescit secús Gambiam prope Albreda, ad vicum Gilfré dictum. Fronrr à Septembre ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui croit en diverses parties de l'Afrique équinoxiale, est trés-remarquable par ses fruits agglomérés et se tenant les uns aux autres, à cause des poils terminés en crochets dont ils sont couverts. Palisot-Beauvois en a donné une bonne figure dans la Flore d'Oware et de Benin, vol. 1, t. 18. L’ Hedysarum del- toideum de Thonning et Schumacher est encore la méme espèce , ainsi que nous avons pu le vérifier d’après un in- dividu de leur herbier. DESMODIUM TERMINALE. D. caule herbaceo , basi suffrutescente ; foliolis amplis ovatis quadrilateris ; stipulis minimis paten- übus ; floribus minimis in paniculas laxas terminales dispositis ; leguminis articulis 3-5 ovalibus mono- spermis, inferioribus sæpè abortivis. Nob. Desmodium terminale DC. Prodr. 2, P- 327. Hedysarum terminale Rich. in Act. Soc. Paris. p. 105. Rapix brevis , fibrosa. — Cavus herbaceus , basi suffrutescens , erectus , teres, breviter pubescens , ramosus, — Forza trifoliolata , longè petiolata ; foliolis ovatis quadrilateris, tenuibus , viridibus , basi stipellatis, supremo majore 3 poll. circiter longo, 2 poll. lato. —STIPULÆ minimæ, capillares, patentes, persistentes. —FLores minimi, rosei, bracteolulati, in paniculas laxas terminales lateralesque dispositi; pedicellis capillaribus paucifloris. — CaLyx 5-partitus , vix bilabiatus; segmentis acutis extüs hirtis. — Conorra papilionacea , pallidé rosea, vexillo ovali alis carinaque longiore. —STAMINA 10 > diadelpha | (9 et 1); filamentis usque ad apicem coalitis; antheris rotundis bilocularibus. — Ovarium lineare mo- niliforme , stylo incurvo et stigmate capitellato terminatum. — LEGUMEN compressissimum , 2-5-articu- latum ; articulis ovalibus monospermis, inferioribus sæpè abortivis, valvis membranaceis reticulatis margine ciliatis. Semen parvum ovato-compressum , rufescens, nitidum. Crescrr culta in horto Richard-Tol ; forsan spontanea in regno Walo. Frongr Septembre et Octobre. 208 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. OBSERVATIONS. Nous ne sommes pas certains que cette plante soit indigène au Sénégal. Elle est cultivée au jardin de Richard-Tol où elle a pu être apportée dela Guiane. Nous avons acquis la conviction , par l'inspection des collections de ce dernier pays, dont Richard père a dressé le catalogue dans les Actes de l’ancienne société d'histoire naturelle de Paris , que notre plante était absolument la même que son Hedysarum terminale. Comme il n'existe qu'une simple phrase spécifique de cette plante, nous avons pensé qu’il était utile de la faire connaitre par une description complète. DESMODIUM OVALIFOLIUM. Nos. (1) D. caule fruticuloso, procumbente , glabriusculo ; foliolis ovatis obtusis; stipulis subulatis magnis amplexicaulibus; floribus minimis in paniculas laxas dispositis; leguminis articulis 2 compressis ob- longo-lanceolatis , superiore plerumque abortivo. An Desmodium cæspitosum DC. Prodr. 2, p. 333? Cautis fruticosus, procumbens, teres, vix glaber, parúm ramosus ; ramis virgatis elongatis apice pubescentibus. — Forza ternata; foliolis ovalibus obtusis, petiolulatis stipellatisque, superné glabris viridibus , subtüs pube brevi cinereà conspersis , terminali majore , 1 poll. longo, 9 lin. circiter lato. — SriPULE magne subulatæ, erecte , opposite, amplexicaules , persistentes , pubescentes. — Fronzs minimi, rosei, in paniculas laxas terminales et axillares dispositi, longé pedunculati ; pedunculis filifor- mibus unifloris.—Carxx campanulatus , ad medium quinquefidus, vix bilabiatus, segmentis subulatis, extús hirtis. — Conorra rosea papilionacea; vexillo ovali integro unguiculato ; alis oblongis; carina brevi cuculliformi. — STAMINA 10, diadelpha (g et 1); filamentis usque ad apicem coalitis. — Ovaniuw oblongo-lineare, villosum, stylo incurvo et stigmate capitellato terminatum. — Lecumen immaturum, oblongum , compressum, biarticulatum , pube brevi rufescenti conspersum , articulo inferiore majore - oblongo-lanceolato , monospermo , superiore minimo angusto quasi abortivo. | Crescrr in humidis regionis N’Boro „ et prope Cagnac in regno Cayor. Froresat Aprili et Maio. — OBSERVATIONS. Cette espèce nous a paru trés-rapprochée de l Hedysarum fruticulosum de Thonning et Schu- macher , autant que nous avons pu en juger par un échantillon incomplet de l'herbier de Copenhague. Elle en dif- fere surtout par ses feuilles parfaitement ovales et par ses légumes à deux articles alongés , tandis que la plante de Guinée a des feuilles trés-étroites à la base et larges au sommet, et des fruits à un seul article presque arrondi. Nous croyons également que notre plante est excessivement voisine du Desmodium cespitosum ou Hedysarum cæs- pitosum de Poiret , d’après un échantillon de cette dernière espéce que nous avons eu occasion d'examiner. (1) Hedysarum ovalifolium Schum. — Alysicarpus rugosus Willd. LEGUMINOSÆ. 209 DESMODIUM HIRTUM. Nos. (1) D. caule suffruticuloso tereti, ramosissimo , hirto; foliolis subrotundis aut ovalibus apice truncatis emarginatisve; stipulis lanceolatis cauli appressis ; floribus minimis in paniculas laxas dispositis , pedi- cellis capillaribus longis unifloris; leguminibus erectis, linearibus , compressis, 3-6-articulatis. Raprx longa, fibrillis crebris constans.—Cavtis annuus suffruticulosus, teres, patulus, adscendens, ramosissimus; ramis foliosis, ferrugineo-hirtis. — Fora trifoliolata , petiolata; foliolis subrotundis aut ovalibus, apice truncatis vix emarginatis, basi attenuatis, superné glabris, pilis minimis raris subtüs conspersis , supremo majore oblongo. — STIPuLÆ lanceolate , membranacee , cauli appressæ, persistentes. — Frores minimi, in paniculas laxas terminales dispositi ; pedicellis capillaribus longis unifloris. — Carvx ferð 5-partitus, basi campanulatus; segmentis subulatis hirsutissimis. — ConorrA papilionacea , calyce paulò longior; vexillo carneo concavo, alis roseis longiore; carina galeatá vexillum subæquanti, genitalia includenti. —Sramixa 10, diadelpha (9 et 1); filamentis usque ad apicem coalitis. — Ovarium breve, lineare, villosum, stylo hamato et stigmate clavato viridi termina- tum.—Lecumen erectum, lineare, falcatum, compressissimum, margine superiore rectum, inferiore sinuatum, parcè velutinum , 3-6-articulatum. — Semi oblonga, compressa, ad hilum emarginata , atro-rubra , nitida. Crescrr abundé in arenosis humidis prope Itou secùs Casamanciam; etiam in insula Saint-Louis loco dicto Pointe-du-Nord, et in regione Galam prope Bakel. Frorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette plante a des affinités avec les Desmodium incanum , supinum , tortuosum et adscendens , espèces qui, d'ailleurs, ont entre elles de grandes ressemblances. Notre nouveau Desmodium se distingue princi- palement du D. adscendens , par ses fleurs extrémement petites et ses feuilles tronquées ou émarginees. DESMODIUM PALEACEUM. Nos. D. caule suffrutescenti , tereti , erecto; foliis trifoliolatis, foliolis lanceolatis superné glabris subtús breviter pubescentibus ; florum spicis confertis terminalibus folio longioribus ; leguminibus vix pube- rulis, articulis 5-7 rectangularibus. | Cauus suffrutescens, 3-4- pedalis , erectus, teres, glaber, parum r amosus, — Forra trifoliolata, p- tiolata ; foliolis stipellatis, lanceolatis , supernè glabris nitidis, subtùs breviter pubescentibus nervosis, rigidis, magnis, 3-4 poll. longis, 8-12 lin. latis. —STIPULE breves, caduca. — FLORES parvi, rosel, bracteati , in spicam longam terminalem densé dispositi ; bracteis longis , imbricatim paleaceis , lan- ceolatis , striatis, glabris, rufescentibus. — CALYX bilabiatus, 4-partitus; lobo superiore unifoliolato , n na zt ` (n Hedysarum hirtum Willd. — Lespedeza polystachya Michx. 97 210 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. inferiore 3-partito; tubo brevi campanulato , extüs glabro , segmentis acutis extüs pilosis.— Conoria papilionacea , rosea , petalis subæqualibus ; vexillo ovali-subrotundo, apice truncato ; alis carine cu- culliformi basi et lateraliter adhærentibus.— Stamina diadelpha (9 et 1); filamentis usque ad apicem — coalitis.—Ovariux lineare pilosum , stylo uncinato et stigmate clavato terminatum.—Lecumen lineare, rectum aut paulisper incurvum , compressum, in utràque suturà rectum seu continuum, lineis rectis transversis notatum , in 5-7 articulis rectangularibus indehiscentibus secedens; valvis crassis, extùs pubescentibus , intús endocarpio albido separabili instructis.—Semen ellipticum , compressum, niti- dum, fulvum. Caescrr in paludibus prope Khann in peninsula Promontorii-Viridis , et circa Albreda secùs Gam- biam. Froret Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Nous avons reconnu une grande affinité entre cette espèce et le Desmodium Pryoni DC.; mais elle s'en distingue facilement par ses fruits dont les deux sutures sont en ligne droite , de sorte que chaque article est un rectangle parfait. La foliole terminale est , ainsi que dans l'espéce que nous venons de citer, souvent plus grande que les latérales. Nous lui avons donné le nom de paleaceum à cause de ses bractées imbriquées, en forme de paillettes , scarieuses, lancéolées , roussàtres et glabres. Cette plante a également des rapports avec les Desmodium gangeticum et heterocarpum. ALYSICARPUS. Neck. Desv. HEDYSARI SPEC. Linn. WiLLD. Calyx glumaceus persistens 5-partitus , segmentis ferð æqualibus erecto-conniventibus , aut 4-partitus, segmento superiore bifido. Corolla papilionacea, calycem vix adæquans. Stamina diadelpha (9 et 1). Legumen articulis plurimis monospermis constans, clausis de- mum secedentibus tereti-tubulosis, extüs longitudinaliter aut transverse rugulosis, apice stylo persistente mucronatis. Herbæ, foliis simplicibus forma miré variantibus; stipulis et bracteis scariosis; floribus racemosis terminalibus ; corollis flavis aut purpureis vix calyce longioribus. ALYSICARPUS VAGINALIS. A. caule pube brevi subscabro ; foliis inferioribus ovalibus, subcordatis, obtusis, mucronulatis ; superioribus lanceolatis imóque linearibus, glabris, margine et nervo medio subpubescentibus; st- pulis petiolo longioribus; legumine teretiusculo , longitudinaliter reticulato , 4-7-articulato , calyce multó longiore, subpubescente. | Alysicarpus vaginalis DC. Prodr. 2, p. 353. ` Hedysarum vaginale Linn. Spec. 1051. Hedysarum buplevrifolium Sieb. Pl. Seneg. exsicc. n. 39. LEGUMINOSÆ. 211 Crescrr abundé in sabulosis Senegambiæ, præsertim in collibus Kouma , Dagana, Richard-Tol, Lamsar, etc. ; etiam prope Albreda ad Gambiam, et Kounoun in peninsulà Promontorii-Viridis. Forner ab Augusto ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui croit dans la plupart des régions intratropicales , est excessivement variable quant à son feuillage. A la base de la tige, les feuilles sont ovales et presque rondes ; au milieu de la tige , elles sont oblongues-lancéolées ; enfin au sommet elles sont à peu prés linéaires, en sorte que si l'on n'observait que des échantillons munis , comme cela arrive souvent, de feuilles supérieures seulement, on serait disposé à en faire une espèce distincte. Le caractère essentiel de P Alysicarpus vaginalis réside dans le calice qui est trés-petit , à peine ‘ de la longueur du premier article, dans ses stipules membraneuses plus longues que le pétiole, et dans les fruits presque cylindriques composés d'articles separés par de trés-faibles étranglemens. ALYSICARPUS RUGOSLS. A. caule adscendente pube brevi scabriusculo; foliis ovali-lanceolatis basi vix cordatis subtùs parcè pubescentibus; stipulis lanceolatis, petiolum paulò superantibus; calyce longo, glumaceo , ciliato , 4-partito, segmento superiore bifido ; legumine moniliformi, transversé rugoso , 4-5-articulato, calyce dupló longiore. Nob. Alysicarpus rugosus DC. Prodr. 2, p. 353. Hedysarum rugosum Willd. Spec. 1173. Schumach. Pl. Guin. 2, p. 132. Hedysarum ovalifolium Schum. l. c. p. 133? Cazscrr in collibus siccis arenosis regionis Walo , circa Kouma. Fronzr à Septembre ad Decembrem. Var. 6 humilis, rufescens , ramosissimus; foliis ovalibus; legumine 2-3-articulato vix calycem su- perante. Nob. Crescrr itisüper rupem Castel dictam insule Gorée et locis siccis prope Joal et Rufisk , in penin- sula Promontorii-Viridis. FronrsAT Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cette plante a les caractères essentiels de I Hedysarum rugosum Willd. , décrit de nouveau par Thonning et Schumacher. Elle en diffère néanmoins par son légume du double plus long que le calice au lieu d’être de la longueur seulement de celui-ci, comme l'expriment les botanistes danois dans leur description. Mais la variété que nous établissons ici, et que nous n'avons pas pu completement séparer de Fesphcestype, offre ordinairement un légume trés-court; par conséquent ce caractère ne nous a pas semblé suffisant pour établir une différence spécifique entre notre plante et celle de Guinée. Nous avons en outre proposé de réunir à V Alysicarpas rugosus, P Hedysarum ovalifolium de Schumacher dont la description se rapporte presque exactement à la plante = Sénégal qui est toujours plus élevée que celle de Gorée et de la presqu'ile du Cap-Vert. 212 | FLORÆ SENEGAMBLÆ TENTAMEN. Trib. III. — PHASEOLEÆ, ABRUS. Linn. Calyx obsolete 4-lobus , lobo superiore latiore. Corolla papilionacea; vexillo acuto. Sta- mina 9 in vaginam superné hiantem basi concreta, decimo nullo. Stigma obtusum. Legumen oblongum compressum 4-5-spermum. Semina isthmis cellulosis intercepta, subrotunda. ABRUS PRECATORIUS. Frutex volubilis. Folia abrupté pinnata multijuga. Abrus precatorius Linn. Syst. 533. DC. Prodr. 2, p. 381. Crescrr ad ripas Casamanciæ , ubi specimen unicum collegit Perrottet. Frucrus maturescunt Martio. RHYNCHOSIA. Lour. DC. Calyx 5-fidus subbilabiatus. Corolla papilionacea sæpè calyce minor. Stamina diadelpha , filamento solitario sæpiùs basi geniculato. Stylus filiformis varie flexus. Legumen sessile compressum , bivalve, uniloculare , subfalcatum, dispermum. : Suffrutices aut herbz, sæpiùs scandentes. Folia rariùs simplicia , szepiüs trifoliata unijuga cum impari , petiolata. Flores flavi axillares, spicato-racemosi aut solitarii. RHYNCHOSIA FAGINEA. Nos. (Tab. LIL ) R. caule fruticoso erecto ramoso lanceolatis villosis ; floribus in axillis subcompresso dispermo. ; ramis apice rufescentibus; foliis simplicibus cordatis, stipulis foliorum congestis aut casu geminatis solitariisve ; legumine ovali CauLis fruticosus , erectus À fernë pube minimå velutinus, data, basi vix emarginata , m sericeà brevi rufescente glan squamiformes, lanceolatæ , ramosus, teres, lineis transversis annulatim infrà petiolos notatus, in- superné tomentosus rufescens. — Fours simplicia, brevé petiolata, cor- argine integra, superné atro-viridia pube minima appressà , subtüs pube dulisque minimis luteis conspersa, circiter 1 poll. longa. —STIPuLÆ breves, villose , citò deciduæ.— Frores purpurei, brevé pedunculati , in axillis LEGUMINOSÆ. i 213 foliorum ramealium congesti, sæpè casu geminati aut solitarii.— CALyx ad medium 5-partitus, tomen- tosus; tubo campanulato ; limbo subbilabiato , laciniis subæqualibus acutis. — Conorra papilionacea , atro-rubra, calyce paulo longior ; vexillo alis carináque vix longiore, subrotundo, apice emarginato, basi unguiculato utrinque auriculato ; alis falcatis; carina ferð recta naviculari concavá. —Sramina diadelpha; filamentis 9 in tubum anticè fissum usque ad apicem connatis; filamento libero basi genicu- lato; antheris oblongis bilocularibus.—Ovarrum oblongum, supernè attenuatum , stylo arcuato con- tinuum, villosum. — Lecumen ovali-oblongum ,acutum , subcompressum, villosum, dispermum. Crescir in sylvaticis Promontorii- Rubri prope ripas fluminis Casamancie. ( Leprieur.) FronrsAT Maio. . OBSERVATIONS. Cette espèce est remarquable, parmi les RAynchosia , par sa tige ligneuse, ferme et dressée, ainsi que par ses feuilles simples, ses jeunes rameaux ou bourgeons couverts de stipules écailleuses et garnis de poils roussátres. En un mot, le port de cette plante lui imprime quelque ressemblance d'aspect avec les jeunes bran- ches de notre Hêtre commun; c'est ce qui nous engage à lui donner le nom spécifique de /aginea. Elle se place dans la première section des Rhynchosia de M. De Candolle à côté du R. reniformis. Néanmoins, à raison de sa tige dressée, de ses stipules écailleuses , de son organisation florale et de son fruit, nous serions tentés de la placer près des Rhynchosia cajanoides et glomerata , qui font partie de la section Eriosema du méme auteur. Explication de la planche LM. — a. Fleur isolée grossie, ainsi que les détails suivans. — b. Etendart. — c. Une des ailes. — d. Carène. — e. Anthère vue par devant. — f. La méme vue par derrière. — g. Faisceau d'éta- mines. — h. Etamine solitaire et Ovaire. — i. Légume. — k. Le méme ouvert. — 1. Une graine non mire. RHYNCHOSIA CARIBÆA. R. caule volubili pubescenti ; foliolis ovato-rhombeis mucronulatis, nunc inæquilateris undulato- lobatis; racemis folio longioribus floribus striatis; leguminibus inflato-falcatis hispidis aut tomentosis. Nob. : | Rhynchosia caribea DC. Prodr. 2, p. 385. Glycine caribæa Jacq. Ic. rar. t. 146. Kunth Nov. Gener. Amer. 6, p. 125. Glycine sublobata Schum. Pl. Guin. 2, p. 121. | Crescir prope Albreda sects Gambiam, et circa Bakel in regione Galam. Fronrr à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Notre plante diffère au premier coup-d’œil du Glycine caribæa Jacq., par son feuillage dont la forme est irrégulière , tantôt rhomboidale, tantôt ovale, ayant un des côtés plus développé que l’autre, et les bords ondulés ou presque lobés, ce qui a fait donner à la méme espèce le nom de sublobata par M: Schumacher. Le calice de notre plante est velu, et sa dent inférieure est très-longue. L'ovaire et le fruit sont renflés, simplement cotonneux, et non munis de poils soyeux comme ceux du G. caribæa des auteurs. Du reste, après un examen j tif, nous n'avons pas trouvé de différences assez importantes pour séparer ces espèces d'une manière bien tranchée. 214 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. RHYNCHOSIA MINIMA. R. caule volubili gracili angulato subpubescente; foliolis rhombeis acutis obtusisve glabriusculis subtüs punctato-glandulosis; racemis folio longioribus; floribus reflexis ; leguminibus compressis ob- longis falcatis tenuissimé velutinis. Rhynchosia minima DC. Prodr. 2, p. 385. Dolichos minimus L. Spec. 1020. Jacq. Obs. tab. 22. Glycine Lamarckii Kunth Nov. Gen. Am. 6, p. 424. Glycine rhombea Schumach. Pl. Guin. 2, p. 120. (ex specim. à D. Hornemann misso.) Crescit in regione Walo ad ripas fluvii Marigot de N’Ghianghe dicti; etiam in aridis ad ripas Gambiæ prope Albreda. ! FLoreT à Septembre ad Decembrem. Var. 8. Foliis maximis acutissimis, petiolo floribusque majoribus. Nob. Crescit in regione Walo prope Kouma, et in sabulosis regionis Galam circa Bakel. Froret Octobre et Novembre. RHYNCHOSIA CALYCINA. Nos. R. caule volubili teretiusculo ; foliolis rhombeo-ovatis acutis , subtùs trinerviis reticulatis subcoria- ceis; racemis densis axillaribus, folio longioribus; calyce amplissimo corollàque marcescentibus ; legu- minibus oblongis inflatis dispermis ; seminibus nigro-cyaneis. Cavus perennis, sublignosus , volubilis, longissimus, teretiusculus, albidus, puberulus, vix ramo- sus. — Fora trifoliolata ; petiolo tereti , basi tumido , circiter 1 poll. longo ; foliolis brevissime petiolu- latis, rhombeo-ovatis, acutis, subtùs trinerviis reticulatis, subcoriaceis, viridibus, ferð glabris, supremo majore 2-3 poll. longo, basi 2 stipellis minimis instructo. — STIPULÆ latæ, striatæ, villosæ, cauli appressee, decidua. — Frores majores , rubro-aurantiaci, in racemos foliis longiores axillares con- fertos dispositi ; rachi crassa, velutinà ; pedicellis basi articulatis , ruptihbus.— Carxx bilabiatus utrin- qué velutinus, striatus, amplissimus, circiter 1 poll. longus ; labio superiore latiore apice bifido, infe- riore tripartito, laciniis lanceolatis pauló minoribus. — Corotia papilionacea , marcescens , calycem subæquans ; vexillo subrotundo apice emarginato; alis vexillo carinàque minoribus, falcatis ; basi utrinque auriculatis; carina recto-concaya, basi bicipiti. —STAMINA 10 diadelpha ; filamentis 9 in tubum anticè fissum coalitis ; filamento libero basi geniculato.— Ovarwm oblongum, villosum, in stylum ar- cuatum apice tumidum desinens. — LEGUMEN oblongum apice acutum , inflatum , inter semina coarc- tatum, extüs albidum, densé velutinum, dispermum aut abortu monospermum. € Semen spheericum, nitidum, atro-ceruleum, hilo albido ovali notatum. Crescit in sylvaticis humidis ad ripas Gambiæ et prope Khann in peninsula Promontorii-Viridis. Frorer Februario , Martio et Aprili. LEGUMINOSÆ. 215 OBSERVATIONS. Cette belle plante grimpe sur les arbres qui avoisinent la rivière de Gambie. Ses grappes de fleurs d'un rose jaunátre sont fort longues et serrées ; le calice est trés-grand , ainsi que la corolle qui persiste avec le fruit qu'ils enveloppent. La graine est sphérique, dure, luisante, d'une belle couleur bleue d'acier. Elle se rapproche des R. phaseoloides et precatoria , mais elle s'en distingue facilement par son grand calice, sa corolle marcescente, et la couleur bleue noire de ses graines. 3 RHYNCHOSIA CAJANOIDES. Nos. R. suffruticosa erecta, densè et brevè velutina ; foliolis 3 erectiusculis lanceolatis , obtusis, muticis, superne subglabris, subtùs velutinis; stipulis parvis lanceolatis; floribus longé spicatis; laciniis caly- cinis latis ovalibus, vix acutis. Cavus suffruticosus , firmus, erectus, ramosus , 4-5 pedes altus, teres, striatus, densè et breve velutinus, rufescens. — Forza vix petiolata, ternata, erectiuscula; foliolis oblongo-lanceolatis , ob- tusis, muticis , superné subglabris, subtús pube brevi albidà velutinis , supremo circiter 2 poll. longo, lateralibus pauló brevioribus. —STIPuLÆ parve lanceolate , patentes, persistentes. — FLORES in spicas longas terminales dispositi, parvi , lutei , striatuli. — Caryx velutinus , brevis , campanulatus , hinc vix gibbosus, bilabiatus; labio superiore bifido, inferiore trifido ; laciniis ovalibus , latis lateribus mutuó sese tegentibus, vix acutis. — Conorra calyce paulò longior, papilionacea , petalis ferð æqualibus; vexillo rotundo , apice vix emarginato, basi unguiculato ibique auriculis minimis intús plicatis donato, . nunquam patulo sed medio longitudinaliter plicato florumque alias partes amplectenti ; alis cultrifor- mibus auriculà adscendenti instructis; carina recta, apice cuculliformi , posticè fissà. — STAMINA 10, diadelpha ; filamentis g in tubum inflatum striatum usque ad apicem connatis ibique arcuatis ; filamento libero basi geniculato ; antheris minimis subglobosis. — Ovarrum oblongum , densè et longè sericeum niveum, stylo arcuato glabro et stigmate obtuso superatum. — Lecumen ovale, subrhombeum , com- pressissimum , mucronatum, transversè et obliquiter inter semina sulcatum, villosissimum, rufescens, dispermum ; valvis chartaceis, intùs albidis. —SEMInA ovata compressa, hilo longitudinali à basi ad apicem decurrenti notata , fusca , nitida. Crescrr in arenosis prope vicum Gilfré haud procul ab Albreda, secús Gambiam. FLorer à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette espèce, ainsi que la suivante, forme avec les Rhynchosia psoraloides, diffusa, crinita et autres plantes de l'Amérique et de l'Inde, une section tellement distincte, que M. De Candolle, lui imposant un nom particulier (Eriosema), a méme cru qu'on pourrait en former un nouveau gerr2. Nous avons effectivement semana que ces espèces ont un faciès très-différent des autres Rhynchosia; qu'elles offrent une inflorescence en épis ou en glomérules ; que le calice est renflé, campanulé et légèrement bossu à la base; que l'étendart est velu; que l'ovaire est excessivement soyeux; que le fruit est court, ovale ou presque rond, marqué transversalement et obliquement d'un sillon situé entre les bosselures produites par les graines; enfin que celles-ci sont munies d'un hile longitudinal qui s'étend de la base jusqu'au sommet et qui présente deux lamelles laissant entre elles une gout- v4 wre $“ zÍ $ 7 tière. Cette organisation diffère-t-elle assez essentiellement de celle des autres Rhynchosia pour motiver 1 établis , , + , 1 1 1 ns sement d'un nouveau genre? C'est ce que nous n'avons pas ose décider péremptoirement, quoique nous pensio ne le serait celui-ci. que beaucoup de genres parmi les Légumineuses sont moins caractérisés que 216 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. RHYNCHOSIA GLOMERATA. Nos. R. suffruticosa, gracilis, diffuso-procumbens, villoso-rufescens ; foliolis 3 oblongo-lanceolatis, nunc obtusis nunc acutiusculis , utrinque subvillosis; stipulis ovato-lanceolatis; floribus glomeratis; laciniis calycinis subulatis. | Glycine rufa Schum. Pl. Guin. 2, p. 118? non Kunth. Caurrs suffruticosus, diffuso-procumbens, gracilis, ramosus, circiter 2 pedes longus, basi teres, apice vix angulatus, villosus, rufescens. — Fora vix petiolata, ternata, patula; foliolis oblongo-lan- ceolatis, nunc obtusis nunc acutiusculis, submucronatis, coriaceis, utrinque subvillosulis , subtüs in nervis rufo-pubescentibus, 1 :|, poll. longis. —STIPULÆ ovato-lanceolate , extús villosce , subpatentes, circiter longitudine petiolorum. — Frores in capitulos densos axillares congesti, subaurantiaci; pe- _ dunculo communi circiter 1/, poll. longo. — Carxx rufo-velutinus, campanulatus hinc vix gibbosus, bilabiatus; labio superiore bipartito , inferiore tripartito; laciniis angustis subulatis insequalibus. — Conorra calyce ferð dupló longior, papilionacea; vexillo extüs piloso oblongo apice integro, basi vix unguiculato et brevè auriculato, circiter 5-6 lin. longo; alis cultriformibus longé unguiculatis vexillo brevioribus; carina brevi, recta, apice cuculliformi, posticè fissà.—STAWINA 10, diadelpha ; filamentis gin tubum usque ad apicem coalitis ; filamento libero adscendenti nec basi geniculato. — Ovarrum ob- longum , densé et longé sericeum albidum, stylo arcuato glabro et stigmate obsoleto superatum. — Læcumen subovale, compressissimum , mucronatum, transverse et obliquiter inter semina sulcatum, villosissimum, rufescens, dispermum.— Semi rotunda, compressa, hilo longitudinali à basi ad apicem decurrenti carunculàque donata , fusca , nitida. Crescir in sylvaticis siccis ad vias prope Albreda secus Gambiam; etiam in planitiebus circa Kou- noun et Rufisk in peninsulà Promontorii- Viridis. Nob. ; Frorer à Septembre ad Martium. | Var. albida; foliis latioribus pube sericea albidà utrin albido-sericeis , mucrone laterali instructis. que onustis ; floribus minoribus; leguminibus Crescit in arenosis siccis prope Joal. FLorer Februario et Martio. OBSERVATIONS. Nous avons proposé avec un léger doute comme synonyme de cette espèce le Glycine rufa de Schumacher, qu'il ne faut pas confondre avec la plante de ce nom décrite par M. Kunth. En effet , l'échantillon de la plante de Guinée qui nous a été communiqué a des feuilles constamment aigués, etses stipules sont un peu plus longues. Quoique ces différences ne soient pas d'une grande importance, il nous a semblé plus convenable de laisser encore cette question dans le doute jusqu'à ce qu'on ait pu comparer avec notre plante des échantillons en meilleur état de la plante décrite par les auteurs danois. LEGUMINOSÆ. | 217 PHASEOLUS. Linn. DC. Calyx campanulatus , bilabiatus; labio superiore bidentato, inferiore tripartito. Corolla papilionacea; carinà cum staminibus diadelphis styloque spiraliter et circinnatim contorta. Ovarium disco annulari margine obliquo basi cinctum. Legumen compressum aut cylindri- cum, bivalve, intüs isthmis cellulosis vix distinctum , polyspermum. Semina hilo ovali-ob- longo notata. Herbz aut suffrutices , szepiüs volubiles. Folia pinnato-trifoliolata ; foliolis basi stipellatis. Racemi axillares. PHASEOLUS SENEGALENSIS. Nos. P. caule suffruticoso volubili , ramoso ; foliolis ovato-lanceolatis, lateralibus inæquilateris; racemis folio pauló longioribus ; calycis dentibus insequalibus , nempé inferioribus retrorsùm uncinatis; vexillo alisque paululùm contortis ; carina apice circinnatim et spiraliter contortá; legumine lineari compresso leviter arcuato. Cavus suffruticosus, volubilis, longissimus, teres, striatus, glaber aut subpubescens, ramosus. — Foru petiolata , petiolo 3 poll. longo, ternata ; foliolis ovato-lanceolatis , ferð æqualibus , lateralibus inæquilateris, utrinque glabris, in nervis rufo-pubescentibus, 3-4 poll. circiter longis, 1 /,-2 poll. latis, breviter petiolulatis, basi stipellatis. — STIPULÆ breves, ovate, striate , erecta, persistentes.— FLORES magni, flavo-virescentes, dein subrosei, in racemos densos axillares dispositi, bibracteolati; pedunculis folium paulò superantibus, interdùm in cirrhos abortu mutatis. — Carxx parvus, viridis, campanu- latus, bilabiatus ; labio superiore apice emarginato, inferiore 3-fido , laciniis angustis acutis retror- sùm uncinatis. — COROLLA papilionacea ; vexillo rotundo apice emarginato ibique vix contorto, basi brevé unguiculato plicis 2 donato, non revoluto, cæteras partes floris amplectente, marginibus pallide roseo; alis vexillum zequantibus , semi-lunatis , pauló contortis , basi hinc brevé unguiculatis; carina vexillo longiore, ad apicem circinnatim et spiraliter convolutá , roseo-violaceà , ad basim bistipitatà , ad medium cuculliformi.— Stamina diadelpha; filamentis 9 in tubum gracilem anticé fissum usque ad medium coalitis ibique liberis, tenuissimé capillaribus et in carinà spirali inclusis , ideóque lon- gissimis ; filamento libero tenuissimè capillari ima basi geniculato ; antheris oblongo-linearibus. — Ovarium lineare , compressum , pubescens, disco annulari cyathiformi striatulo margine obliquo denti- culato basi cinctum. — Lecumen lineare, compressum, læviter arcuatum, apice acuminatum recurvum, vix pubescens, coriaceum, 12-15-spermum. — SEMINA parva, rotunda, fulva, nitida, hilo brevi notata, Crescrr ad ripas fluviorum prope la Sénégalaise in regione Walo. Frorer Octobre et Novembre. 28 218 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. E OBSERVATIONS. Cette espèce a de grands rapports avec le Phaseolus Caracalla L. ; elle en diffère néanmoins par ses fleurs dont l'étendart et les ailes ne sont pas complètement roulés en colimacon comme dans cette dernière plante, et surtout par son calice dont la lévre inférieure est munie de dents aigués et recourbées en forme de ha- mecon ; dans le P. Caracalla, au contraire, les dents du calice sont égales et un peu arrondies. Le Phaseolus rostratus Wallich (PL. asiaticæ rariores , tab. 63) offre aussi une grande ressemblance avec notre plante , qui cependant peut s'en distinguer par ses feuilles beaucoup moins étroites. DOLICHOS. Linn. Apans. DC. Calyx bibracteolatus, campanulatus, 5-dentatus ; dentibus 2 approximatis aut basi subcoali- tis. Corolla papilionacea, petalis basi connexis; vexillo subrotundo basi sulcato bi- aut quadri- calloso, callis divergentibus; alis oblongis obtusis; carina angulo subrecto incurvá, obtusa, nullo modo nec spiraliter tortá nec latere dejectá. Stamina diadelpha (9 et 1). Stylus sub- compressus à medio ad apicem subtüs barbatus. Legumen compressum, lineare, bivalve, isthmis cellulosis inter semina subinstructum, valvis nec alatis nec nervigeris. Semina ovata plus minus compressa, hilo ovali parvo. Herba aut suffrutices sepiùs volubiles. Stipulæ caulinæ erectæ. Folia pinnato-trifoliata, foliolis stipellatis. Racemi axillares. ~ DOLICHOS NILOTICUS. D. caule volubili herbaceo vix pubescente ; pilis adpressis reflexis; foliolis ovatis acuminatis; legu- minibus geminatis , subcylindricis, villosis, pendulis; floribus luteo-virescentibus ; vexillo lineolis picto. i Dolichos niloticus Delil. Fl. Ægypt. 109, t. 38, f. 1. Dolichos sinensis Forsk. Descr. 132, non Linn. r Cresci copiosè ad ripas fluvii Marigot de N Ghianghe prope la Sénégalaise in regione Walo et ad Dagana, N'Baroul, etc. | FLorer mensibus Septembre et Octobre. DOLICHOS UNGUICULATUS. D. caule diffuso subereeto; foliolis glabris oblongo-lanceolatis, lateralibus inzequilateris , basi utrin- que obtusé subunguiculatis et quasi triangularibus; pedunculis folium pauld superantibus , flores 2 : ` LEGUMINOSÆ. | 219 rarius 3 confertos gerentibus ; leguminibus rectis, subcylindraceis, torulosis, in rostrum subincurvum desinentibus , 10-12-spermis. Dolichos unguiculatus Linn. Syst. p. 482. Jacq. Hort. V ind. 1, tab. 23. DC. Prodr. 2, p. 400. Dolichos oleraceus Schum. Pl. Guin. 2 , p. 114 (ex descriptione). Vulgo Niébé à Nigritis dicitur. Crescit cultus in agris Nigritorum ubique in Senegambià. An spontanea? Foret Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. L'espèce figurée par Jacquin dans son Hortus Vindobonensis, et indiquée par les auteurs comme originaire des Barbades, est certainement la méme que la plante cultivée au Sénégal. Nous ignorons si elle est sauvage dans ce dernier pays, ne l'ayant jamais rencontrée que dansles Loughans ou champs cultivés des Nègres. La gousse est trop coriace pour être comestible; mais les graines blanchátres , marquées d'un hile blanc entouré d'un cercle noir, et dont la forme est celle d'un très-petit haricot ovoide, contiennent des cotylédons fari- neux qui fournissent une excellente nourriture. Les indigènes du Sénégal les font cuire, soit simplement à l'eau, soit avec leur couscous, qui se compose, comme l'on sait, de farine de millet et de bouillon de viande ou de poisson. L'espéce de Dolichos nommée par M. De Candolle D. melanophtalmus est tellement voisine de celle du Sénégal, que nous avons d'abord hésité si nous ne réunirions pas ces plantes. Cependant le D. melanophtalmus a quelques caractères, faibles à la vérité, qui n'appartiennent pas à notre espèce. Aussi avons-nous jugé convenable de donner pour celle-ci une nouvelle phrase spécifique plus étendue, et présentant des caractères plus précis que celles qu'on trouve dans les auteurs. Peut-être aussi ne devra-t-on considérer le D. melanophtalmus que comme une variété du D. unguiculatus, ainsi que Thore l'a proposé dans sa CAloris des Landes. Cette dernière plante est cultivée abon- damment dans le département des Landes et d'autres pays de l'ancienne Gascogne, ainsi qu'en Provence sur les bords de la Durance, où sa graine est nommée Cul nègre par les paysans, probablement pour faire allusion à son ombilic entouré d'un cercle noir. C'est sous un nom vulgaire analogue ( faseolo à l'occhio nero ) qu'elle est cultivée en Italie. Depuis quelque temps on trouve de cette graine chez les marchands de comestibles à Paris. DOLICHOS GRACILIS. Nos. D. caule herbaceo volubili , gracillimo , piloso ; foliis ovato-rhombeis utrinque subvillosis; pedun- culis folio longioribus; leguminibus pendulis subcylindraceis, torulosulis, 4-6-spermis. Cavris herbaceus, volubilis, gracillimus, pilosus, ramosus, 2 pedes circiter longus. — Fotra petio- lata, ternata ; foliolis ovatis rhombeis, lateralibus inzequilateris, utrinque subvillosis, interdúm subgla- bris, basi stipellatis, 1/,-1 poll. longis. — STIPULÆ minimee, lanceolate, villosæ, deciduze. — FLORES rosei, in racemos breves axillares dispositi, bibracteolati ; pedunculis folio longioribus.— Caryx campa- nulatus, brevis j 5-fidus; dentibus ferð æqualibus. — CoroLLA papilionacea , calyce multò longior; vexillo rotundo apice vix emarginato; basi brevé unguiculato ibique 2 plicis et pauló supra 4 cristis seu callis donato ; alis semilunatis basi hinc dentato-auriculatis; carina 2 petalis alis consimilibus posticè connatis hinc brevè calcaratis composità. — Sramına diadelpha; filamentis 9 usque ad medium coali- Us, parte liberá ad apicem latis; filamento libero imá basi vix geniculato; antheris oblongis.—Ovanrum lineare, incurvum, stylo arcuato longo apice barbato terminatum. — Lecumen lineare ferè rectum, »- 220 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. pendulum, subcylindraceum, torulosulum, apice uncinatum, 6-10 lin. longum, 4-6-spermum. — Sr- MINA Ovoidea, parva, fusca, nitida, hilo magno laterali notata. Cresci in arenosis humidis secùs Casamanciam et Gambiam prope Albreda. FLorer Martio et April. DOLICHOS ANGUSTIFOLIUS. D. caule herbaceo volubili, gracili ; foliolis lineari-lanceolatis acutis, scabris ; pedunculis longissimis 2-3-floris; calycis ampli dentibus elongatis ; leguminibus cylindraceis rectis. Nob. D. angustifolius Vahl in Herb. Thonning. Plectrotropis angustifolia Schum. Pl. Guin. 2, p. 112. Crescit in peninsula Promontorii- Viridis. (Dollinger in Herb. Gay.) Frorer Octobre et Novembre. OBSERVATIONS. Ayant trouvé un échantillon de cette plante dans l'herbier de M. Gay, récolté par Dollinger en Sénégambie, nous avons cru devoir la faire entrer dans notre Flore. D'un autre côté, après avoir examiné le Plectrotropis angustifolia de M. Schumacher dont un échantillon nous a été communiqué par M. Hornemann, nous avons acquis la certitude de l'identité de ces plantes; mais il nous a été impossible d'y trouver des caracteres qui puissent motiver la formation d'un genre différent des Dolics. L'éperon de la caréne , Caractère sur lequel repose le Plectrotropis , et qui lui a donné son nom ; Véperon , disons-nous, est un organe qui se présente non-seulement dans ce genre, mais encore dans un grand nombre de Légumineuses. Ainsi nous l'avons signalé dans quelques Zn- digofera, et M. Kunth l'a figuré dans plusieurs de ses plantes de l'Amérique. Enfin, dans notre D. gracilis décrit plus haut, on observe également un petit éperon sur un des côtés de la carène. PACHYRHIZUS. Rica. DC. CACARA. Du PETIT-THOUARs. Calyx urceolatus 4-lobus; lobo superiore subemarginato. Petala basi connexa; vexillo subrotundo primùm plicato cæteras floris partes involventi, dein subpatenti, ecalloso, basi biplicato, plicis alarum stipites longissimas involventibus. Stamina diadelpha, vaginá basi tumidá late hiante. Ovarium basi vaginulà seu disco cyathiformi e toro nascenti striatulo - io recurvus apice tumidulus. Legumen compressum, elongatum. Semina 6-8 reniformia. Caules volubiles suffrutescent : es. Radices tuberosæ edules. Folia trifoliolata. Racemi axil- lares. Flores violaceo-cærulei. | LEGUMINOSÆ. to to e PACHYRHIZUS ANGULATUS. P. caulibus volubilibus , subglabris; petiolis villosis; foliolis latis mæqualibus, glabris, terminali majore angulato dentato acuminato , lateralibus inæquilateris hinc integris illinc dentatis. Nob. Pachyrhizus angulatus Rich. Herb. — DC. Prodr. 2, p. 402. Rumph. Herb. Amb. 5, tab. 132. Dolichos bulbosus Linn. Spec. 1020. Crescrr in planitiebus siccis circa Bakel in regione Galam. (Leprieur.) FronET mense Septembre. OBSERVATIONS. Le genre Pachyrhizus établi par Richard père dans son herbier et adopté sous ce nom par M. De Candolle parait aussi avoir été signalé par Du Petit-Thouars sous celui de Cacara, mot employé par Rumph pour désigner la plante que Linné nomma depuis Dolichos bulbosus , et qui est le type du nouveau genre. Ses ca- ractères sont très-faibles et difficiles à bien définir. Ayant comparé son organisation avec celle de quelques Dolichos légitimes , nous devons avouer que si ce n'était l'absence des callosités de l'étendart , et surtout la grande longueur des oreillettes ou dents latérales des ailes (caractère que M. De Candolle n'a pas mentionné et qui au surplus pour- rait bien n'étre pas exclusif aux Pachyrhizes) , nous ne trouverions aucune différence grave entre ce genre et celui des vrais Dolics. _ Ce qui aura contribué à la formation du genre Pachyrhizus, c'est sans doute la particularité qu'offre la racine de plusieurs espèces, et surtout celle du Pachyrhizus angulatus, d’être renflée en gros tubercules bons à manger, et sur lesquels l'un de nous a publié une courte notice dans la Bibliothèque physico-économique, 1821, T. x, p. 311. Ces tubercules ont la forme et la grosseur de la rave douce d'Europe, mais ils sont beaucoup plus nutritifs que celle-ci. On peut les manger crus ou bouillis à la manière des pommes de terre; et c'est ainsi que les habitans de Java et des Philippines en font leur nourriture. Ce fnets n'est pas seulement réservé pour la table des riches, mais, dans les grandes propriétés oü cette plante est abondante , on en donne à manger aux animaux domestiques. Le Pachyrhizus angulatus ne paraît point difficile sur la nature du sol, car il s'accommode de toutes sortes de terrains ; cependant ses tubercules deviennent plus volumineux et acquièrent un meilleur goût lorsque la plante est cultivée dans une terre substantielle et un peu humide. L'échantillon qui existe dans nos collections a été cueilli dans le pays de Galam, près de Bakel , par M. Leprieur qui ne nous apprend pas si cette plante est cultivée ou si elle est sauvage dans ce pays. Son importance, comme plante alimentaire , nous avait déterminé à en apporter de Java à Bourbon, à Cayenne et au Muséum d'histoire naturelle de Paris. Elle était cultivée en 1824 au jardin de Richard-Tol, mais nous ignorons si elle y avait été ap- portée de Bakel ou de l’Inde-Orientale. PSOPHOCARPUS. Neck. DC. BOTOR. Apaxs. Du Perrr-TH. Calyx urceolatus inæqualiter bilabiatus. Corolla papilionacea ; vexillo subrotundo, re- flexo, basi callos 2 cylindricos gerenti; ale stipitatæ ; stipite in marginibus vexilli recepto ; 222 FLORA SENEGAMBLÆ TENTAMEN. carina oblonga bicipiti. Stamina diadelpha (9 et 1). Legumen oblongum, alis 4 longitudina- libus appendiculatum , 4-8-spermum. Semina subrotunda. Herbæ aut suffrutices scandentes ; foliis ternatis; racemis axillaribus geminis. (Char. ex DC. Prodr. 2 , p. 403.) PSOPHOCARPUS PALMETTORUM. Nos. P. caule suffruticoso volubili pubescenti ; foliolis ovato-lanceolatis acuminatis , subtús rufo-villosis; leguminibus vix arcuatis 4-spermis. Cautis suffruticosus , volubilis, arbores scandens, pubescens, teres, ramosus. — Fortra ternata, petiolata; petiolo 2 ‘|, poll. longo; foliolis ovato-lanceolatis , acuminatis , lateralibus subinæquilateris, subtùs nervosis rufo-villosis , superné glabris, basi stipellatis, 2-3 poll. longis, 1 1/2 poll. latis. — SrruLz late, triangulares , cauli appressæ , persistentes. — Frores haud suppetunt. — Lecumen ob- longum, vix acutum, patulum, 4 alis longitudinalibus membranaceis appendiculatum , circiter 15 lin. longum, 4-spermum. — SEMINA compressa , subrotunda , hinc recta, nigra , hilo magno ovali notata. Crescit in paludibus, scandens Palmas ( Elais Guineensis) , prope Khann in peninsula Promon- torii-Viridis. Fructus maturescunt Junio et Julio. OBSERVATIONS. Ne possédant qu'un échantillon sans fleurs de cette espèce, nous n'avons pu l'étudier suffi- samment pour affirmer d'une manière absolue que ce soit une espèce bien distincte du Psophocarpus tetragonolobus ou Pois carré de Plle-de-France. Cependant la diversité de patrie et quelques notes caractéristiques , telles que celles du nombre des graines de notre espéce, ne nous permettent pas de la confondre avec la plante ancienne- ment connue. CANAVALIA. Abans. DC. MALOCHIA. Savr. — DOLICHOS SPEC. Linn. Calyx tubulosus, bilabiatus; labio inferiore dentibus 5 parvis, superiore lobis 2 amplis rotundatis. Corolla papilionacea; vexillo amplo bicalloso , callis parallelis; alis stipitatis , ob- | longis, auriculatis ; carinà dipetalà apice connatà. Stamina monadelpha. Legumen compres- sum S-carinatum, nempè infrà et juxtà suturam superiorem nervo proeminente suture pa- rallelo instructum, mucrone inflexo terminatum , membranis cellulosis inter semina dona- tum. Semina ovali-oblonga , hilo lineari. | Herbæ aut suffrutices ; ramis volubilibus; foliis trifoliolatis; racemis axillaribus, multi- floris; floribus amplis purpurascentibus. ` LEGUMINOSÆ. tv to CS CANAVALIA OBTUSIFOLIA. C. foliolis ovatis, obtusis emarginatisve ; leguminibus latitudine dupló longioribus rectis. Canavalia obtusifoha DC. Prodr. 2, p. 404. Dolichos obtusifolius Lamk. Dict. Encycl. 2, p. 295. Dolichos rotundifolius Vahl Symb. 2, p. 81. (ex specimine a Vahlio ad Ventenatium misso. ) Dolichos emarginatus Jacq. Hort. Schænbr. 2, tab. 221. Dolichos obovatus Schum. Pl. Guin. 2, p. 115. | Crescir in rupestribus maritimis prope Dakar et les Mamelles in peninsula Promontorii-V iridis. | FronET mense Martio. CANAVALIA GLADIATA. C. foliolis ovatis acutis ; leguminibus latitudine quintupló longioribus, apice rectis; racemis folio lon- gioribus , vexillis oblongis. | Canavalia gladiata DC. L. c. Dolichos gladiatus Jacq. Icon. rar. t. 560. ` Malocchia gladiata Savi Mém. 1825, p. 4. Crescit in sabulosis maritimis regionis N'Boro? Frorer Martio. OBSERVATIONS. Nous n'avons qu'un échantillon incomplet de cette plante récoltée par M. Leprieur, qui a ajouté en note qu'elle porte le nom vulgaire de Yolalé. LUPINUS. Tounn. Linn. Calyx profunde bilabiatus. Corolla papilionacea, vexillo lateribus reflexis, carinà acumi- natà. Stamina monadelpha, vagina integra , antheris 5 parvis subrotundioribus precociori- bus, 5 oblongis serioribus. Stylus filiformis. Stigma terminale subrotundum barbatum. Legumen coriaceum oblongum compressum oblique torulosum. = er E Herb aut suffrutices ; stipulis petiolo adnatis; foliis szepiüs foliolis 5-9-digitatis; floribus racemoso-spicatis alternis aut verticillatis pedicellatis; bracteolis 2 lateraliter calyci adnatis caducis aut nullis. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 406.) E e 224 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. LUPINUS TERMIS. L. floribus alternis pedicellatis bracteolatis, calycis labio superiore integro, inferiore subtridentato; foliolis obovato-oblongis subtüs villosis ; floribus albis , vexillo apice cærulescente. Lupinus Termis Forsk. Descr. 131. DC. l. c. p. 407. Lupinus prolifer Desrouss. in Lamarck Dict. 3, p. 622. Crescrr in humidis prope Podor in regno Fouta- Toro. Foret mensibus Septembre et Novembre. ERYTHRINA. Livy. Calyx spathaceus aut tubulosus, ore truncato subdentato. Corolla papilionacea, vexillo longissimo oblongo; alis et carinà dipetalà vexillo multó brevioribus. Stamina diadelpha, recta, decimo nunc cæteris subcoalito, nunc libero alis multð breviore aut rariùs deficiente. Legumen oblongum torulosum bivalve polyspermum. Semina ovata, hilo laterali. Arbuscule aut frutices, rarius herbæ ; stipulis parvis à petiolo distinctis; foliis petiolatis, ternatis, foliolis loco stipellarum glandulis basi stipatis; racemis elongatis; floribus rubro- coccineis. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 411.) ERYTHRINA SENEGALENSIS. E. caule fruticoso, petiolis costisque aculeatis, foliolis ovato-oblongis subobtusis coriaceis glabris, calycibus spathaceis, ore obliquo obsoleté dentato, vexillo cuneiformi-oblongo recto obtuso. Erythrina Senegalensis DC. Z. c. 2, P- 413. Erythrina latifolia Schum. et Thonning , Pl. Guin. 2, p. 107. (Descript. optim.) Crescrr in sylvaticis arenosis secs Gambiam , prope Albreda, et etiam frequens prope Joal, ad , Promontorium-Viride. | Froret à Martio ad Junium. OBSERVATIONS. Ce bel arbrisseau s'élève jusqu'à quinze pieds, et ses tiges sortent en grand nombre d'une méme souche. Il porte des fleurs d'un rouge éclatant, disposées en grappes terminales qui produisent un effet char- mant. Nous n'avons pas jugé nécessaire d'en donner une description détaillée, parce que celle qui se trouve dans l'Buvrage de Schumacher et Thonning nous a paru suffisante. LEGUMINOSÆ. 225 Trib. IV. — DALBERGIE Æ, LONCHOCARPUS. Kunta. DC. Calyx campanulatus, obsoletissimé 5-dentatus, vel potius ore truncato vix undulato. Corolla papilionacea; vexillo ovali-subrotundo extus appressè sericeo; alis carinam vexillum- que æquantibus. Stamina 10, nunc diadelpha, nunc (in speciebus infrà descriptis) mona- delpha. Legumen breviter pedicellatum, oblongo-lanceolatum, compressum, sæpè inter semina coarctatum , acuminatum, chartaceum , 4-8-spermum. Semina reniformia, com- pressa; cotyledonibus crassis; radiculà uncinato-inflexà. Arbores inermes, foliis imparipinnatis; foliolis oppositis exstipellatis petiolulatis ; floribus purpurascentibus extüs sericeis. Nob. ^ LONCHOCARPUS FORMOSIANUS. L. foliis 2-3-jugis; foliolis ovali-oblongis breviter acuminatis coriaceis, superné nitidis glabris, subtüs nervosis brevé pubescentibus; racemis spicatis, pedicellis geminis; calycibus truncatis; petalis leguminibusque sericeo-pubescentibus ; staminibus monadelphis. Nob. Lonchocarpus formosianus DC. Prodr. 2, p. 260. Robinia violacea Beauv. Fl. Owar. 2, p. 28, tab. 76, non Jacq. Arsor 20-25 pedes alta, ramosa, trunco 6-8 poll. diametro, cortice verruculoso rimuloso, griseo; ramis patentibus, teretibus, griseis, verruculis albis numerosis conspersis, ad apicem ferrugineò- pubescentibus. — Forra imparipinnata, 2-3-juga; foliolis petiolulatis oppositis, ovali-oblongis, inter- dim basi cordatis, breviter acuminatis , integerrimis, coriaceis, superné glabris nitidis, subtüs ner- vosis pube brevissimá ferrugineá obtectis; petiolulis tumidis transversé rugosis articulatis.— STIPULE desunt. — FLores ampli, rosei, villosi, in racemos spicatos densos axillares et terminales dispositi; pedicellis geminis, brevibus , bracteolulis caducis basi suffultis. — Cazyx campanulatus, ore truncato leviter undulato, extùs breviter et densè tomentoso ferrugineo, circiter 2 lin. longo. — Corotta | Speciosa , papilionacea; vexillo ovali-subrotundo apice emarginato, basi unguiculato , utrinque auri- culato, extús villis appressé setosis argenteis onusto, intüs roseo, 6 lin. circiter longo; alis cultrifor- mibus, basi unguiculatis extùs villosis, carinam amplectentibus eamque æquantibus ; carinà rectà, anticè fissà, nempè petalis duobus cultriformibus alis consimilibus hinc connexis composità. — Stamina 10 monadelpha; tubo cylindrico longitudine corolla, apice vix diviso, basi instructo duobus poris sepa- ratione filamenti intermedii formatis; antheris oblongis mucronatis , filamentorumque parte libera pilosis. — Ovarium teres, subcompressum , densé villosum, stylo brevi incurvo glabro et stigmate capitellato superatum. — Lecumen pedicellatum, oblongo-lanceolatum , compressum , sæpë inter se- : + ; M i arta- mina coarctatum, acuminatum, ferrugineo-tomentosum, margme seminifero PP , ch 226 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ceum, 3-4 poll. longum, 6-8 lin. latum, 3-4-spermum.—Semrva Phaseolos vulgares referentia , reni- formia, compressa, fulva, nitida; hilo albido in emarginatura; cotyledonibus plano-convexis, car- nosis. Crescit in arenosis peninsulæ Promontorii-Viridis prope Dakar. FLorer à Julio ad Septembrem. OBSERVATIONS. Le genre Lonchocarpus a été établi par M. Kunth (Nov. Gen. Amer. 6, p. 383) sur quelques plantes de l'Amérique méridionale, auxquelles cet auteur a proposé d'adjoindre diverses espéces de Dalbergia et de Robinia des auteurs, qui sont pourvus d'étamines diadelphes. M. De Candolle a adopté le genre Lonchocarpus, mais en modifiant ses caractères, et lui attribuant des étamines diadelphes ou monadelphes. Le Lonchocarpus for- mosianus, figuré, mais trés-incomplétement décrit, par Beauvois dans sa Flore d'Oware, a effectivement ses étamines réunies en un seul faisceau, de méme que le Z. domingensis et autres espèces des Antilles que nous avons été à portée d'examiner. Nous devons méme ajouter que la plante de Beauvois, d'aprés la comparaison que nous en avons faite avec l'échantillon de son herbier, a en outre les plus grands rapports avec les Z. domingensis, heptaphyllus et se- riceus ; de sorte que nous ne serions pas étonnés que plusieurs de ces espèces mieux examinées ne fussent réduites à un plus petit nombre. Les caractères tirés du feuillage des Zonchocarpus sont peu certains , car ce feuillage est trés-sujet à variations. ; Le genre Lonchocarpus a été placé par M. De Candolle parmi les Lotées; mais la nature charnue de ses coty- lédons range ce genre parmi les Dalbergiées. Les graines de notre plante ont parfaitement levé au Jardin des Plantes de Paris, et ont produit de fort beaux individus. | LONCHOCARPUS? LAXIFLORUS. Nos. L. foliis bijugis, foliolis ovali-oblongis subacutis, junioribus subdentatis , villosalie; floribus laxé paniculatis; calycibus 5-dentatis; petalis glabris; staminibus monadelphis. ` Cautis arboreus, 15-20 pedes altus, ramosus; ramis patulis teretibus, glabris, cortice crasso, extüs rimosulo. — Forra imparipinnata, 2-juga; foliolis oppositis, petiolulatis, ovali oblongis, subacutis, glabris, tenuibus, nervo medio proeminenti notatis, junioribus subdentatis villosulis. — STIPULE cadu- cissime in exemplariis siccis desunt. — FLORES flavi, in paniculam laxam et longam, axillarem, in vetulo ligno sæpiðs ante folia ortam dispositi. — CaLyx villosulus brevis campanulatus , 5-dentatus, subbilabiatus; dentibus superioribus ferð omninò coalitis. — Corotta papilionacea, calyce multó longior, petalis ferð æqualibus; vexillo ovali subrotundo , breviter unguiculato; alis cultriformibus auriculà basi auctis, carinæ adhærentibus; carina petalis 2 alis ferð consimilibus apice coalitis com- posità. — STAMINA 10, monadelpha; filamentis inæqualibus ferð usque ad apicem connexis. — OvARIum lineare, villosum, stylo longo arcuato et stigmate obtuso brevi terminatum, 6-ovulatum.— LEGuMEN...-- Crescir sects Gambiam prope Albreda. | FronET Martio. OBSERVATIONS. Nous placons cette plante dans le genre Lonchocarpus, quoique l'absence de fruits mürs nous e de connaitre en totalité son organisation florale; mais il y a tant de rapports entre ses fleurs et celles du onchocarpus for mosianus, que nous n'hésitons pas à les croire congénères. Parmi les plantes de Thonning qui no " , . , Ù x . , us ont été communiquées par MM. Schouw et Hornemann , nous avons trouvé un exemplaire en mauvais état LEGUMINOSÆ. 297 du Robinia Thonningii, qui a offert une extrême ressemblance avec notre espèce. Ayant analysé une fleur de cette plante, nous avons pu néanmoins nous convaincre qu'elle peut en être distinguée spécifiquement. Le calice du Robinia Thonningü n'est pas muni de dents aussi marquées. Les pétales, dont la forme est un peu différente, sont velus et très-grands, tandis qu'ils sont glabres dans notre nouveau Lonchocarpus. Le Lonchocarpus laxiflorus est un petit arbre d'environ quinze à vingt pieds de haut, remarquable par l'écorce de ses branches qui est très-épaisse, presque subéreuse; par son bois qui laisse suinter un gomme noire analogue à celle du Plerocarpus erinaceus. Ses fleurs naissent sur le vieux bois, et sont disposées en panicules très-lâches. DALBERGIA. Roxs. DC. Calyx campanulatus aut infundibuliformis, 5-dentatus. Corolla papilionacea ; vexillo ovali, apice emarginato, alis et carinà dipetalà longiore. Stamina 8-10, nunc omnia in tubum su- perné fissum monadelpha, nunc in phalanges 2 oppositas æqualiter diadelpha. Legumen sti- pitatum membranaceum samaroideum, compresso-planum, utrinque attenuatum, 1-2-sper- mum. Semina compressa, remota, radiculà inflexà. Arbores fruticesve , foliis imparipinnatis, floribus paniculatis axillaribus et terminalibus. E DALBERGIA MELANOXYLON. Nos. (Tab. LIT. ) D. caule fruticoso multicipiti, ramoso, spinoso; ligno nigro; foliolis 9-13 alternis ovato-cunei- formibus emarginatis, glabris ; paniculis axillaribus terminalibusque; staminibus in 2 phalanges posticé paulò divisis; legumine samaroideo scpiüs monospermo elliptico-lanceolato , interdim dispermo, oblongo-acuto. Cavus lignosus, multiceps, 15-20 pedes altus, ramosissimus ; trunco cruris humani crassitie , ligno nigro, durissimo; ramis abortu spinosis, cortice albido.— Fori imparipinnata 4-6-j uga; foliolis alter- his ,“ovato-cuneiformibus , sæpiùs apice emarginatis, vix petiolulatis , utrinque glabris , subcoriaceis 6-8 lin. longis, 4 lin. latis. —STtIPuLÆ caducissimæ in exemplariis siccis desunt. — Fronss creberrimi parvi, lutescentes, in paniculas axillares terminales folium subæquantes dispositi , bracteolulati. — Cauxx subinfundibuliformis, 5-dentatus; dentibus inzequalibus, ciliatis, inferiore longiore. — CoroLLa papilionacea; vexillo ovali apice emarginato, basi brevè unguiculato ; alis cultriformibus basi ungue angusto donatis; carinà dipetalà, petalis alis consimilibus iisque brevioribus.— STAMINA 10, interdüm 9 (uno longior e), monadelpha ; tubo anticè omninò fisso, posticé in 2 phalanges apice diviso. — Ova oblongum, compressissimum , stylo crasso brevi arcuato et stigmate obliquo obtuso terminatum, intus biovulatum. — LEGUMEN longé stipitatum, compressissimum, samaroideum, indehiscens, mu spermum, elliptico-lanceolatum , acutum, interdúm dispermum, oblongum aut E —— stese: latum, valvis crustaceis arctè adhærentibus, circumscriptione albidà loculos mentientibus, marginibus foliaceis tenuissimis. — SEMEN immaturum, parvum, reniforme, compressum. Dee ` Crescrr abundé ad ripas lacûs Panié-Foul , prope vicum Serr dictum; etiam, sed raro, in collibu * 228 - FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. arenosis prope Kouma et Dagana in regione Walo. A Nigritis Ghelembann, ab Europæis Ebàne du Sénégal, diatur. FLorer ab Octobre ad Februarium. OBSERVATIONS. Cette espèce a de grands rapports avec le Dalbergia paniculata Roxburgh ( Pl. Corom. 2, tab. 114); elle en differe principalement par ses étamines dont le tube n'est pas divisé en deux corps distincts, mais seulement fendu au sommet. Son feuillage, bien différent de celui du D. paniculata, ne permet pas d'ailleurs de réunir ces deux plantes. D’après la description du D. frondosa Roxb. (Cat. Calcutt. 53), et l'inspection d'une plante ainsi nommée dans l'herbier du Muséum , nous avons reconnu également des affinités entre cette plante de l'Inde et la nótre, surtout sous le rapport de la forme des feuilles; mais elle offre dans ses étamines la méme diffe- rence que le D. paniculata. Nous imposons à cette nouvelle espèce le nom de Melanozylon , faisant allusion au bois de son tronc qui est presque aussi noir que celui de l'ébene , et que sa grande dureté fait rechercher pour confectionner des meubles et divers objets d'ébénisterie. Les Nègres lui donnent le nom de Ghelembann, et les Européens celui d' Ebene du Sénégal. En 1827, M. Carpentier, négociant à Saint-Louis, avait placé une assez grande quantité de ce bois à bord d'un navire partant pour la France; nous ignorons si ce négociant en a tiré un parti avantageux. Nous devons dire néanmoins que ce bois, quoique très-dur et susceptible d'un beau poli, doit être regardé comme inférieur au véritable bois d'ébene (Diospyros Ebenum), parce qu'il est moins noir et qu'il présente quelques fibres blanchátres. Explication de la planche LIII. — a. Fleur grossie, ainsi que les détails suivans. — b. Pétales. — c. Une étamine isolée. — d. Faisceau d'étamines. — e." Ovaire. — f. Le méme ouvert. — g. Ovule séparé. — h. Fruit ouvert pour montrer l'attache de la graine. PTEROCARPUS. Linn. Lawcx. DC. Sepala 5 in calycem 5-dentatum concreta. Petala 5 in corollam papilionaceam disposita. Stamina 10 > filamentis varið inter se connexis. Legumen indehiscens, irregulare , suborbicu- latum, alà cinctum, sæpè varicosum, 1-2-spermum. Cotyledones crassiusculæ incurvæ. Ra- dicula ad embryonis basim subinflexa. Arbores aut arbusculz inermes. Folia imparipinnata. Racemi axillares. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 418.) PTEROCARPUS LUCENS. Lerrmur mss. P. foliis sæpiùs trifoliolatis, interdùm bijugis cum impari; foliolis ovalibus obtusis emarginatisve, margine integerrimis glaberrimis superné nitidis; staminibus 10 inæqualiter diadelphis; leguminibus ovalibus compressissimis coriaceis , glabris. Nob. ARBOR ramosa; ice ci ligno EAS sa; cortice cinereo, ligno flavescente; ramis foliosis divaricatis, junioribus pubescen- LEGUMINOSÆ. 229 tibus. — Forra seepiús trifoliata petiolata, interdum bijuga cum impari; foliolis petiolulatis ovalibus obtusis emarginatisve , interdúm subacuminatis , margine integerrimis , coriaceis , superné pallidè viri- dibus nitentibus , subtùs albicantibus , utrinque venulis crebris notatis; petiolulis tumidis velutinis. — SripuLz minime, citò deciduæ. — Frores flavescentes, in paniculas laxas axillares folium subæquantes dispositi; pedicellis unifloris gracillimis. — Carxx campanulatus, 5-dentatus, ferð æqualis, glaber, basi niger, apice viridis; dentibus brevibus obtusis.— Conorza papilionacea ; petalis ferð aequalibus; vexillo ovali-oblongo apice integro, basi attenuato, vix reflexo; alis subspathulatis, longé unguiculatis; carina petalis duobus alis consimilibus dorso connexis ceeterùm liberis composità. — STAMINA 10, nunc dia- delpha (9 et 1), nunc in duas phalanges numero divisuráque inaequales connata; antheris ovato-ob- longis dorso affixis. — Ovarrum oblongum compressum, parcè villosum, stylo longo incurvo et stig- mate capitellato terminatum, biovulatum ; ovulis serie longitudinali aflixis. —'Lecumen ovale ferè ad apicem mucrone (styli vestigio) terminatum, basi attenuatum stipitatumque, compressissimum , mar- gine membranaceo-coriaceum, integrum, centro inflatum, irregulariter gibbosum , utrinque glaber- rimum, biloculare ; loculis transversis dissepimento lato sejunctis. — Semina subreniformia, elongata, fusca, nitida. Cazscrr in montosis circa Bakel in regione Galam. FLoreT Septembre. OBSERVATIONS. Cette jolie espèce, confinée dans le pays de Galam où elle a été trouvée par M. Leprieur, a quelques affinités avec le P. Draco, dont elle differe surtout par le nombre, la forme et la grandeur des folioles, les étamines diadelphes, et son fruit moins grand, à deux graines. L'écorce de cette espèce ne laisse suinter aucune espëce de gomme. PTEROCARPUS ERINACEUS. (Tab. LIV.) P. cortice succum proprium nigrescentem exsudanti ; foliolis 11-15 alternis ovato-oblongis , obtusis subemarginatisve , superné glabris, subtús densè et brevè tomentosis ; staminibus 8-10, monadelphis aut irregulariter diadelphis; leguminibus orbiculatis membranaceis , in disco echinatulis. Nob. Pterocarpus erinacea Poiret in Lamck. Dict. 5, p. 728. Illustr. t. 602, f. 4. (fructus. ) Pterocarpus erinaceus DC. Prodr. 2, p. 419- | Pterocarpus Adansonii DC. L. c. | Pterocarpus Senegalensis Vahl ex Herb. Juss. ? Hooker in Gray's Trae. in western. Africa, p.395, t. p? ramosa ; trunco nodoso, crasso; ramis divaricatis, teretibus, ju- nioribus velutinis; ligno flavo-rubescenti; cortice griseo rimoso , succum proprium pallidé rubrum dein nigrescentem exsudanti.— Forra imparipinnata; foliolis 11-15 alternis, distantibus, petiolulatis, ovato-oblongis, obtusis subemarginatisve , margine undulatis, superné glabris viridibus, subtüs bre- Vissimé et densé tomentosis pallidioribus , nervo medio prominulo nervulisque lateralibus parallelis ins- tructis; junioribus rufo-sericeis, adultis 2-3 poll. longis, 1 */, poll. latis. — STIPULÆ lanceolate , cauli appressz, villosæ, circiter 3 lin. longæ, citò deciduze.— Frons in ramis vetustis infrà foliorum gemmas nascentes, paniculati, flavi, bracteolulati; pedunculis teretibus rachi foliorum brevioribus, tomento brevi rufoque onustis; singulo pedicello 3 flores gerenti. — Carxx campanulatus, hinc gibbosulus, dense Ánron 40-50 pedes circiter alta, 230 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. velutinus, 5-dentatus, subbilabiatus. — Conorra papilionacea, flava; vexillo reflexo subrotundo, apice emarginato, margine subundulato, unguiculato, costà nigrà longitudinaliter notato ; alis subspathulatis leviter arcuatis, longé unguiculatis, hinc auricula brevi obtusa basi instructis, vexillum pauló superan- tibus; carina vexillo alisque breviore, petalis 2 alis consimilibus basi liberis dorso tantim connatis composità. — STAMINA 8-10, monadelpha, interdùm inæqualiter diadelpha, nempé in 2 phalanges divisa, aut 1 filamento ferð ad basin segregato, ceteris inæqualiter connatis; antheris ovato-ob- longis, dorso affixis. — Ovarrum lanceolatum , apice sinuosum, villosum, biovulatum, stylo glabro incurvo et stigmate capitato terminatum; ovulis longitudinaliter affixis. — Lecumen indehiscens stipi- tatum, compressissimum, membranaceum , brevé velutinum, margine undulatum, mucrone brevi (styli vestigio ) lateraliter instructum , in disci centro inflatum, ibique setis rigidis spinescentibus ru- fescentibus onustum, biloculare, interdúm abortu uniloculare; loculis monospermis, dissepimento transversali sejunctis. — Semen subreniforme, compressum, fuscum, nitidum; cotyledonibus crassius- culis; radiculà brevi accumbenti. å Crescrr in sylvaticis circa Albreda et in insula Ile aux Chiens dicta prope urbem Sainte-Marie, ad Gambiam. Dicitur Wegne ab incolis. Frorer Februario et Martio; fructus maturescunt Maio et J unio. OBSERVATIONS. Nous avons réuni le P. Adansonii DC. au P. erinaceus, après nous être assurés de leur identité dans l'herbier de M. De Jussieu. M. R. Brown, dans ses Observations sur les plantes recueillies par Oudney Denham et Clapperton (p. 29), mentionne l'opinion du célébre voyageur Park, qui avait le premier reconnu que la gomme Kino était produite par une espèce de Plerocarpus qu'il croyait inédite, mais que M. Brown pensait étre la méme que le P. erinacea de Poiret, opinion également admise par quelques auteurs de pharmacologie. Le savant botaniste anglais ajoute que le P. Senegalensis, décrit et figuré par M. Hooker, dans l'Appendice botanique du Voyage de Gray, est encore la méme plante. Nous avons recónnu la vérité de ces assertions , et nous avons cru nécessaire de donner une bonne figure et une description aussi complète que possible de cette espèce intéressante. Le bois de cet arbre est jaune rougeátre, d'un grain fin, trés-dur, mais néanmoins susceptible d'étre travaillé avec assez de facilité. Les Nègres en construisent des bordages d'embarcations qui résistent pendant long-temps à l'action de l'eau. Lorsqu'on entaille une partie quelconque du tronc et des branches, il suinte des vaisseaux situés dans l'écorce un suc rougeatre qui, par son exposition à l'air, se durcit et devient noir. Cette substance gommeuse, par conséquent soluble dans l'eau, est brillante, friable, et d'une saveur astringente. Elle a été considérée comme analogue à la gomme Kino des officines qui , comme on sait, est fournie par divers arbres appartenant à des con- trées différentes , tels que le Nauclea Gambeer dans l'Inde-Orientale, le Coccoloba uvifera en Amérique, l Eucalyptus resinifera dans la Nouvelle-Hollande, etc. Nous ne l'avons pas vu extraire pour des usages pharmaceutiques sur les bords de la Gambie. Cependant, d'après les notes qui nous ont été transmises par plusieurs pharmacologistes , la gomme Kino d'Afrique est celle qui parait douée des propriétés les plus énergiques. Explication de la planche LIV. — a-b. Boutons de fleurs accompagnés de leurs bractées. — c. Fleur grossie ainsi que les autres détails. — d. Étendart. — e. Ailes. — f. Carène. — g. Une étamine vue par devant. —h. La méme vue par le dos. — i. Calice ouvert. — k. Faisceau d'étamines. — 1. Ovaire. — m. Le méme ouvert pour faire voir les ovules. — n. Ovules séparés. — o. Fruit entier. — p. Le méme ouvert, pour faire voir les loges et les attaches des graines. — q. Plan symétrique de la fleur. LEGUMINOSÆ. 231 DREPANOCARPUS. Meyer. DC. SOMMERFELDTIA Scuum.—PTEROCARPI SPEC. Liny. Bracteolæ 2 sub calyce. Sepala 5 in corollam papilionaceam disposita. Stamina 10 mona- delpha, vagina superné fissá, aut aequaliter diadelpha. Legumen compressum indehiscens apterum falcatum 1-loculare, 1-spermum. Semen suturæ ventrali affixum. Frutices. Folia imparipinnata, foliolis 5-9 suboppositis ovali-oblongis. Paniculæ termi- nales. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 420.) DREPARNOCARPUS LUNATUS. D. spinis stipularibus uncinatis, foliolis 5-9 glabris. Drepanocarpus lunatus Meyer Prim. Fl. Esseq. 238. DC. l. c. Pterocarpus lunatus Linn. fils, Suppl. 317. Pterocarpus apterus Gaertn. Fruct. t. 156. — Sommerfeldtia obovata Schum. Pl. guin. 2. p. 105. Crescrr ad ripas fluminis Casamanciæ. FLORET à Septembre ad Novembrem. ECASTAPHYLLUM. Browne. Rica. DC. Sepala 5 concreta in calycem campanulatum subbilabiatum , labio superiore emarginato, inferiore 5-fido. Corolla papilionacea. Stamina 8-10 æqualiter diadelpha, aut 9 quorum 8 æqualiter diadelpha et nono libero. Legumen suborbiculatum membranaceum evalve bi- ovulatum 1-spermum. Semen reniforme. Radicula uncinato-inflexa. Frutices subscandentes. Paniculæ axillares subcorymbosæ, ramis à casu florum dentatis ? Folia imparipinnata , interdum folio terminali unico petiolo medio articulatoque et tunc folia simplicia simulantia (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 420.) 232 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ECASTAPHYLLUM BROWNEI. E. foliis 1-foliolatis, folio nempé unico terminali ovato, basi subrotundo subcordato, apice acumi- nato, subtüs pubescente. Ecastaphyllum Brownei Pers. Ench. 2, p. 277. DC. l.c. Ecastaphyllum frutescens Browne Jam. p. 229, t. 98, fii. Pterocarpus Ecastaphyllum Linn. Spec. 1052. /excl. Plum. syn.) Berg. Act. Stockh. 1769, p. 116, t. 4. Amerimnum Sieberi Reichenb. in Sieb. Plant. exsic. Seneg. n. 36. Crescrr ad ripas fluminis Senegal in insula W’Thiong dicta prope Saint-Louis; etiam circà Babaghé, in paludosis N'Boro, secús Gambiam et Casamanciam. FLoreT mensibus Martio et Aprili. OBSERVATIONS. L' Ecastaphyllum Brownei est un petit arbre touffu qui croit en abondance dans les localités basses , humides et imprégnées de sel marin de la cóte, entre Gorée et Saint-Louis. C'est une de ces plantes que l'on croyait propres à l'Amérique , mais qui sont également indigènes d'Afrique. Ses feuilles varient selon les loca- lités : dans les environs de N'Boro, elles sont légérement pubescentes, et comme ferrugineuses au sommet des branches; les fleurs sont en outre plus grandes que celles de V Ecastaphyllum Brownei qui croit près de Saint-Louis; mais ces différences nous ont'paru trop légères pour en constituer méme de simples variétés. Trib. V. —SWARTZIE/E. OBSERVATIONS. Nous ne possédons qu'une seule plante qui appartienne à la tribu des Swartziées. C'est le Ca- lycandra pinnata de M. Leprieur , décrit et figuré par M. Achille Richard, p. 31 et tab. 1x du présent Ouvrage. Les véritables affinités de ce genre avaient d'abord été méconnues par notre collaborateur, qui, adoptant de con- fiance le rapprochement que M. Leprieur en avait fait, l'avait placé parmi les Capparidées. Dans une note pro- visoire, placée en téte de la seconde Livraison, M. Richard reconnut que le genre Calycandra faisait partie de la famille des Légumineuses , et il avertit le lecteur qu'il en serait fait mention à la place que ce genre devrait occuper définitivement. Chargés de l'étude des Légumineuses de la Flore de Sénégambie, nous avons donc porté toute notre attention sur ce point de la classification, et nous sommes arrivés aux résultats suivans : Le Calycandra fait bien certainement partie de la tribu des Swartziées , à raison de ses sépales étroitement unis entre eux avant la floraison et se rompant comme les valves des fruits lors de l'épanouissement; de l'absence des pétales ; de ses étamines nombreuses , et de son port qui le rapproche de quelques espèces de Swartzia. Il s'éloigne néanmoins des vrais Swartzia par ses étamines non hypogynes, mais au contraire réellement périgynes , c'est-à- dire soudées par la base avec la totalité du tube calicinal. Ce caractère est d'une importance telle que nous consi- dérons le Calycandra comme un genre suffisamment distinct, offrant en outre d’autres notes caractéristiques qui ne se trouvent pas dans la description de M. Richard, d'ailleurs exacte en tous points. Le calice , articulé au-dessus du pédicelle, tombe immédiatement après la floraison. Les étamines , au nombre de cent et au-delà, sont placées sur deux rangées, et non sur une seule rangée comme il est dit dans la description précitée ; les anthères portent sur leur dos et au sommet une glande jaune sessile , très-facile à voir dans le bouton de la fleur , comme cela P serve dans quelques Mimosées (Cailliea dichrostachys, Prosopis spicigera , etc.) où cette glande est pédicellée. LEGUMINOSÆ. 233 Le stigmate est à deux lobes latéraux très-petits. Les ovules ont une forme oblongue, renflée à la base, et se terminent au sommet près du funicule par un petit rétrécissement. Les feuilles sont accompagnées de stipules lan- céolées très-caduques, qui ne sont pas représentées dans la figure que nous avons donnée de la plante. Nous pen- sons que le nom générique de Calycandra peut rester quoique exprimant un caractère commun à la plupart des Légumineuses , mais qui ne se présente pas à un aussi haut degré dans les autres Swartziées. Trib. VI. — MIMOSEÆ. ENTADA. Abans. DC. GIGALOBIUM. Bnowxr.— MIMOSÆ SPEC. L. Flores regulares, abortu polygami. Calyx parvus 5-dentatus. Petala 5 distincta. Stamina 10-25; antheris connectivo nigro dorsali instructis. Legumen magnum, compressum, char- taceum, in utroque margine costà cum pedunculo continuà persistenti circumdatum , arti- culis pluribus transversis facilé secedentibus monospermis compositum. Semita crassa; Co- tyledonibus carnosis per germinationem immutatis. Arbuscule dumosæ , interdum scandentes, inermes; foliis bipinnatis; foliolis abrupte pinnatis ; floribus albis aut albo-flavescentibus, spicatis, creberrimis; leguminibus glabris, inermibus, amplissimis. ENTADA AFRICANA. Nos. E. foliis bipinnatis , pinnis 2-4-jugis ; foliolis 8-1 5-jugis , lineari-oblongis , obtusis emarginatisve , spicis longissimis , geminatim aut quaternatim ex eodem puncto ortis suprà axillaribus. Anson dumosa , 15-20 pedes alta, ramosissima ; ramis divaricatis apice breviter pubescentibus. — Foua bipinnata, somno sensibilia; pinnis oppositis 2-/-jugis; foliolis abrupté pinnatis 8-15-jugis, bneari-oblongis , basi inzequilateris, obtusis emarginatisve , sessilibús, superné glabris viridibus, subtüs pallidioribus pilis raris conspersis, 4-5 lin. longis, */a lin. latis. —STIPULÆ minime, vix visi- biles.— Frores creberrimi minimi, albo-flavescentes, bracteolis filiformibus mox deciduis stipati, - In spicas longissimas erectas dispositi ; spicis suprà axillaribus , geminatim aut quaternatim ex eodem puncto ortis , ramoque terminali insidentibus. — Carxx minimus , turbinatus , 5-dentatus; dentibus acutis brevibus: — Conorra albo-flavescens regularis , 5-petala; petalis lanceolatis , calyce tripló lon- sioribus. — STAMINA 10, perigyna ; filamentis flexuosis , corolla longioribus; antheris ovatis , bilocu- laribus , avidis, dorso affixis ibique connectivo nigro instructis. — Ovarium oblongo-lanceolatum, glabrum, stylo arcuato terminatum.—Lecumen compressum , chartaceum , oblongum , subarcuatum , m utroque margine costà durà cum pedunculo continuà persistenti circumdatum, 15-20 dr trans- 234 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. versis facilè secedentibus monospermis compositum , circiter 8 poll. latum. —Semen ovale, compres- sum , margine prominulo circumscriptum , fuscum, nitidum. Carscrr prope Tiélimane in regno Cayor, circa Kounoun in peninsula Promontorii-Viridis, et Albreda ad Gambiam. HON FLorer Junio et Julio. OBSERVATIONS. Toutes les espèces du genre Entada connues jusqu'à ce jour étant originaires de l'Amérique et de l'Inde-Orientale, nous avons imposé le nom spécifique d’a/ricana à l'espèce ci-dessus décrite, qui croit assez abondamment dans les terrains secs du royaume dé Cayor, de la presqu'ile du Cap-Vert et des environs de la Gambie. Elle a beaucoup de rapports avec V Entada polystachya DC. (Mém. sur les Légumineuses, tab. 60 et 61 b ou Mimosa polystachya L. , plante indigène des Antilles et de la Guiane. Néanmoins on peut facilement la distin- guer à ses fleurs un peu plus grandes disposées en épis beaucoup plus longs, dressés, réunis par deux ou par quatre qui partent d'un méme point placé un peu au-dessus de l'aisselle de la feuille. Dans Y Entada polystachya, les épis sont beaucoup plus courts, divergens et placés tout-à-fit aux extrémités des rameaux. Nous pourrions en- core citer d'autres caractères peu importans à la vérité, mais qui en somme constituent des différences suffisantes pour motiver l'établissement de notre espèce. Ainsi le nombre des folioles n'est pas le méme ; le légume est plus renflé vers son milieu , et offre un plus grand nombre de loges. MIMOSA. Apans. Gaertn. DC. MIMOSÆ SPEC. L. Flores regulares, abortu polygami. Calyx parvus, sæpè scariosus, 4-5-denticulatus. Petala 4-5 in corollamsubinfundibuliformem connata. Stamina ime corollæ aut ovarii stipiti inserta, numero loborum æqualia, dupla triplave, nempe 4-15. Legumen compresso-planum, 1- aut multiarticulatum , articulis monospermis , costis persistentibus. Frutices , foliis tactu sensibilibus conjugato-digitatis aut duplicato-pinnatis; floribus roseis aut albidis in capitula congestis. (Char. ex DC. Prodr. 2 s p. 425.) | MIMOSA POLYACANTHA. M. caule fruticoso , aculeato; aculeis sparsis geminatim approximatis; folis bipinnatis, pinnis on foliolis multijugis, aculeis inter pinnas conico-compressis , ad basin pinnarum aciculari- us; floribus in capitulum congestis ; legumine compresso , multiarticulato , hispidissimo. Nob. Mimosa polyacantha Willd, Spec. 4, p. 1034. DC. Prodr. 2, p. 428. Mimosa Habbas Delile Ill. FI. “Egypt. p. 31. Erget el Krone Bruce Y, oy. tom. v, tab. 7. Frur R ` = a i RUTEX dumosus, Rubum fruticosum habitu referens , ramosissimus ; ramis patulis , teretibus, pu LEGUMINOSÆ. 235 ' bescentibus et aculeatis; aculeis sparsis geminatim approximatis , fuscis, basi velutinis , conico-com- pressis, mucrone recto retrorsum inflexo. — Fori bipinnata, patula ; rachi longà pubescenti, acu- leatà ; aculeis formà variis : aliis in parte inferiore et medià rachis inter pinnas insidentibus , conico- compressis ; aliis , dupló longioribus, stipellarum vicem implentibus in parte superiore rachis ad basin pinnarum insidentibus, acicularibus; pinnis 8-12-jugis; foliis multi- ( 20-30) jugis, abrupte pinnatis, minimis, valdé approximatis, per somnum mutud sese tegentibus, lineari-oblongis, ob- tusis, mucronulatis. — Frores minimi, albo-flavescentes , bibracteolulati , in capitula globosa densa pedunculata congesti ; pedunculis sæpè geminatis axillaribus folio dimidió brevioribus , rufo-pilosis. — Catyx minimus, scariosus, 4-fidus ; segmentis multidenticulatis , inæqualibus. — Cororza cum calyce basi coalita , regularis, 4-petala; petalis in tubum basi coalitis, obtusis , apice concavis et extùs villosis. — Sramiva 8; 4 longiora petalis alterna, 4 breviora petalis opposita; fila- mentis flexuosis exsertis; antheris ovalibus bilocularibus , introrsis , dorso affixis. —Ovanrum ovatum, villosissimum , stylo gracili glabro incurvo terminatum. — Lecumen lineari-oblongum ; compressum , circiter 2 poll. longum, 4 lin. latum, multiarticulatum, hirsutissimum ; articulis transversis, mo- nospermis , indehiscentibus ; pilis rufis rigidis. — Semen cylindraceum , fuscum, nitidum , albumino- sum; hilo terminali; albumine crasso albo; cotyledonibus planis, subfoliaceis, viridibus; radiculà accumbenti. | Crescir in inundatis prope flumen Senegal in regione Walo, ubi dicitur Sounne ab incolis. Frorer Septembre, et ferð toto anno. LJ OBSERVATIONS. Cette plante n'ayant jamais été décrite complétement , nous avons jugé nécessaire d'entrer dans de nombreux détails sur l'organisation de ses diverses parties. Elle est trés-remarquable par l'albumen épais qui occupe une grande partie de sa graine. On sait que les Légumineuses sont en général dépourvues de ce dépót des sucs concrétés de l'amnios. Déjà nous avions observé, dans le genre Cyamopsis , un endoplèvre très-épaissi qui simulait un albumen. Mais, dans le Mimosa polyacantha , la partie épaisse qui se trouve entre l'embryon et les tégumens de la graine est fort distincte de ceux-ci, et par conséquent doit étre considérée comme un véritable albumen. i Un échantillon authentique du Mimosa aspera de Linné que nous avons examiné dans l’herbier de M. de Jussieu, ne nous a pas paru très-différent de la plante de Willdenow. Il y a done lieu de croire que celle-ci devra être réunie à l'espèce linnéenne. INGA. Prum. Kunta. DC. Flores polygami. Calyx 5-dentatus. Petala 5 in corollam 5-fidam coalita. Stamina nume- rosa exserta, infernè brevé (interdum longissimè) monadelpha. Legumen lato-lineare, com- pressum, uniloculare. Semina nunc pulpa, nunc rariùs pelliculà aut farina induta. Frutices arboresve sæpiüs inermes; floribus spicatis aut capitatis, rubris aut albis. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 432.) | 236 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. INGA? ZYGIA. 1. pinnis 3-4-jugis, foliolis 3-4-jugis ovatis subrhombeis, glandulá ad basin petioli communis, flo- ribus umbellato-paniculatis , staminum monadelphorum columna longé ultra corollam exsertá. ( DC. Prodr. 2, p. 440.) : Inga? Zygia DC. l. c. Mém. sur les Légumineuses, p. 440, t. 65. Crescrr in sylvaticis prope Albreda sects Gambiam. FLorer Maio. OBSERVATIONS. Par une comparaison de notre plante avec l’Z. Zygia de Vherbier de B. De Candolle, nous avons acquis la conviction que c'était bien la même espèce, quoique l'7nga Zygía fùt indiqué comme drok au nouveau continent. Cette plante ayant été parfaitement décrite et figurée par M. De Candolle dans ses Mémoires sur les Légumineuses, nous nous sommes contentés d'en donner la phrase caractéristique. Malheureusement nos Poi tillons étaient dépourvus de fruits; ce qui nous a empéché de vérifier si le genre Zygia de P. Browne mérite d être rétabli, ainsi que M. De Candolle le présume, d’après la singulière structure des étamines de cette plante. Celles-ci sont réunies par la base en un long tube qui, pendant l'estivation, est roulé en spirale. * INGA FERRUGINEA. Nos. I. tota ferrugineo-velutina; foliis bipinnatis, pinnis 2-5-jugis, foliolis 16-20-jugis lineari-oblongis, | obtusis; rachi suprà basin et infrà apicem uniglandulosá; florum capitulis sæpè geminis axillaribus , folio brevioribus. ÅRBOR ramosa, pube brevi densá ferrugineáque velutina. — FoLia bipinnata; rachi 4-6 poll. longa; suprà basin et infrà apicem uniglandulosa ; pinnis 2-5-jugis ; foliolis paripinnatis , 10-20-jugis , lineari- oblongis, obtusis, superné glabris, subtüs tomentosis ferrugineis , 4-6 lin. longis, 2 lin. latis. Fonte capitati, globosi; pedunculo communi sæpè geminato , axillari, erecto, folio breviore, pim e tomentoso. — CALYX infundibuliformis , 5-dentatus , rufo-pubescens. — Conorra 5-fida, calyce dup d longior, apice villosa. — StAmina crebra, filamentis exsertissimis, tortilibus, atro-rubris, basi eri nexis, calyci cum ima corollà insertis; antheris minimis, flavescentibus, bilocularibus, mediant connectivo nigro dorso affixis. — Ovanrum lineare , compressum, glabrum, stylo longo gracili termi- natum. — Fructts haud suppetit. | Crescit in oryzetis prope Albreda ; secus Gambiam. FronET Junio. OBSERVATIONS. Cette plante, dont nous ne possédons que des échantillons en fort mauvais état, a été récoltee par M. Leprieur dans les rizières près d’Albréda, sur la Gambie. Nous ne doutons pas que ce ne soit une esp -— d' Inga, quoique nous n'ayons pas eu occasion d'observer son fruit. Elle appartient à la dernière section des 157 du Prodromus de M. De Candolle, oü se trouvent les 7. pendula, glandulosa, et autres espéces trop peu connues pour que nous puissions donner ces rapprochemens comme positifs. LEGUMINOSÆ. to dI — —PARKIA. R. Brown. INGA SPEC. Beauv. DC. Calyx longé cylindraceus, segmentis 5 inæqualibus æstivatione imbricatis. Corolla 5-petala subæqualis; petalis conniventibus. Stamina 10, ferð hypogyna, basi monadelpha. Legumen polyspermum ; valvis coriaceis, intüs pulpa farinaceà semina obtegenti repletis. Semina ovali- oblonga, compressa, hilo lineari longo notata; cotyledonibus farinaceis; radiculà parvà accumbent. Arbores inermes ; foliis bipinnatis, pinnis foliisque multijugis; stipulis minutis; floribus spicato-clavatis , longissimé pedunculatis. PARKIA AFRICANA. P. foliis bipinnatis; pinnis 15-20-jugis; petiolo communi basi apiceque glanduloso; foliolis 50-jugis et ultra, linearibus obtusiusculis , parvulis; floribus creberrimis spicato-clavatis, pedunculatis; pedun- culo longissimo pendulo ; legumine lineari , pulpa farinaceà semina obtegenti repletis. Nob. . Parkia africana R. Brown Observ. on Plants Collect. by Oudney Denham et Clapperton, p. 29. : Inga biglobosa Palis. Beauv. Fl. d'Oware, 2, p. 53, tab. go. DC. Prodr. 2, p. 442. Inga Senegalensis DC. l. c. ! ARBOR speciosa, 40-50 pedes alta, ramosa; ramis crassis patulis; cortice cinereo, cicatricoso. — Four bipinnata; petiolo communi subangulato, pubescenti-griseo , basi glandulà ovali-oblongà, apice et basi jugorum partialium 2-3 supremorum glandulà umbilicatà instructo ; pinnis 15-20-jugis; foliolis 5o-jugis,, et ultrà, linearibus , obtusiusculis, basi inæquilateris hinc auriculatis paulisper imbricatis, alternis, parti superiori rachis insertis, cinereis, subtüs brevè pubescentibus, parvulis, circiter 3 lin. longis, 1|, lin. latis. — Sripuzæ minute. — Frores creberrimi, purpurei, in spicas pedunculatas cla- vatas, nempé apice sphaericas basi cylindricas dispositi; pedunculis axillaribus terminalibusque , ple- rumque longissimis (circiter 3 pedes long.), pendulis. — ALABASTRUM squamis creberrimis ferrugineis ricatis onustum. — Carxx pedicellatus, cylindraceus, purpureus, circiter 4 lin. longus, 3-fidus; segmentis inæqualibus paulisper sese tegentibus, latis, obtusis, rufo-pilosis.—Conorza 5-petala, calyce paulò longior, ima basi cum staminibus inserta; petalis conniventibus seu partim coalitis , aequalibus. — STAMINA 10, basi in tubum brevem connexa; filamentis exsertis tortilibus; antheris oblongo- linearibus, dorso suprà basim affixis. — OvARIUM lineare subarcuatum, stylum longissimum lateraliter gerens. — LEGUMEN pedicellatum, lineare, subfalcatum, compressiusculum , indehiscens, 10-15 poll. longum, '/, poll. latum, 20-25-spermum; valvis crassis, coriaceis, extüs nigris, glabris, intüs pulpà flavidà farinaceà eduli semina obtegenti repletis — Semen ovali-oblongum, compressum, hilo laterali à basi ad apicem decurrenti notatum; testà crustaceà extüs nigrà nitida; cotyledonibus crassis fari- naceis albidis, plumulam intùs foventibus; radiculà brevi accumbenti. 238 i FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Crescir in regno Cayor, sed rara, apud Nonas (Nonnes-Ceréres), prope Joal; secùs Gambiam et Casamanciam frequens. Nuncupatur à Nigritis été (ex Beaufort), Nédé (ex Caillié), Vitta seu Nety (ex Anglis). FronET Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Le genre Parkia, dédié à la mémoire du célèbre voyageur Park, a été fondé par M. R. Brown dans l'Appendice botanique du Voyage d'Oudney Denham et Clapperton. En effet, il méritait bien d'étre distingué des Inga, avec lesquels Beauvois l'avait confondu; car son calice a ses segmens légérement imbriqués pendant la préfloraison , tandis que ceux du calice des autres Mimosées; auxquelles appartiennent les vrais Inga, sont cons- -tamment valvaires. A ce caractère important qui rapproche le Parkia des Césalpinées, s'en joignent d'autres qui ne sont pas sans avoir une certaine valeur, tels que le nombre des étamines limité à dix, et l'inflorescence si remar- quable de cette plante. Quant à l’inflorescence, le Parkia est une des plantes les plus agréables à l'oeil. Ses fleurs forment des boules d'un rouge éclatant, rétrécies à la base, et semblables aux pompons ou ornemens militaires de la coiffure de nos grenadiers. La partie cylindracée de ce pompon ne se compose que de fleurs simplement males par avortement. Les fleurs sont soutenues par des pédoncules longs de deux à trois pieds et pendans , mais jamais dressés comme ceux qui sont représentés dans la figure de la Flore d'Oware. Les fruits sont portés sur un réceptacle en massue, c'est-à-dire ayant la méme forme que les épis de fleurs; ils renferment une pulpe jaunátre, sucrée, entourant les graines. Celles-ci sont ovales, et contiennent des cotylédons farineux comme les graines de nos Légumineuses comestibles. La pulpe est recherchée parles Négres Mandingues , qui lui donnent les noms de Nété, selon de Beaufort, Nédé, selon Caillié, Nédé, Nitta et Netty , d’après les voyageurs anglais. Ces peuples en préparent une boisson fort agréable et propre à étancher la soif dans ces contrées brülantes. C'est ainsi que cette pulpe a été utile à notre courageux et infatigable compatriote M. Caillié, qui a trouvé le Parkia africana dans tout l'intérieur de l'Afrique, depuis Sierra-Léone jusqu'à Jenné. Clapperton. dit aussi l'avoir retrouvé dans la Nigritie centrale au pays de Kasiná. M. Caillié nous apprend que les Négres prennent sous forme d'infusion et en guise de café les graines de cette plante après les avoir fait torréfier et réduire en poudre. Suivant Clapperton, on concasse les graines après les avoir fait torréfier , et on les met à fermenter dans l'eau ; dés que la putréfaction commence , on les lave trés-soigneusement, et on en forme des gáteaux analogues à nos tablettes de chocolat. . Ceux-ci, bien que conservant une odeur désagréable , fournissent une excellente sauce pour toute sorte de mets. Nous avons donné une description complète du Parkia africana, quoique cette plante soit déjà connue, et qu'elle ne soit pas exclusive à la Sénégambie; mais l'intérét qu'elle présente, à raison de sa beauté et de ses usages, nous a engagé à nous étendre un peu longuement sur ce sujet. .NEPTUNIA. Lour. DESMANTHI SPEC. Win. DC Flores polygami, globoso-spicati ; inferiores abortu steriles. Calyx 5-dentatus. Petala 5 li- neari-lanceolata in tubum connivenua, aut in floribus sterilibus nulla. Stamina 10, ima basi corollae inserta; filamentis. florum sterilium petaloideis. Legumen subfalcatum, compressis- simum , basi stipitatum, hinc dejectum, 8-1 O-spermum. È E aquatica, radicantes; foliis tactu sensibilibus; floribus pedunculatis, axillaribus. 10) LA LEGUMINOSÆ. 239 NEPTUNIA STOLONIFERA. Nos. D. caule tereti repente, stolonifero ; foliorum pinnis 2-4-jugis ; foliolis 20-jugis oblongo-linearibus: stipulis ovato-acutis ; spicis globosis; pedunculo folio longiore; staminibus sterilibus longissimis. Desmanthus stolonifer DC. Prodr. 2, p. 444. Cautis longissimus, subherbaceus, teres, in aquis stagnantibus natans aut in humidis prostratus, - repens, circà nodos et in parte inferiore Pdiculas creberrimas capillares emittens, inter nodos inflatus, intus spongiosus aut fistulosus , parum ramosus. — Forra abrupté bipinnata; pinnis 2-4-jugis; foliolis circiter 20-jugis , oblongo-linearibus, subacutis, glabris, 3 lin. circiter longis. —STIPULE ovato-acutæ, scariosæ, albidae , erectæ, persistentes. — FLores rosei, polygami, in capitulum globosum dispositi, bracteolati; pedunculo communi axillari, erecto, folio longiore. — Carxx florum hermaphroditorum, infundibuliformis, membranaceus, 5-dentatus; dentibus zequalibus. — Conorra 5-petala, regularis; petalis in tubum conniventibus, lineari-lanceolatis, roseis. — STAMINA 10, imæ basi corollæ inserta ; filamentis capillaribus exsertis; antheris didymis, dorso mediante connectivo affixis, flavescentibus. — Caixx florum masculorum dimidiatus, membranaceus. —Corotta ut in hermaphroditis. — STAMINA petaloidea longiora, antheras abortivas sæpè gerentia.—Ovarium oblongum, parcé pilosum, in stylum longum flexuosum stigmate cyathiformi terminatum lateraliter desinens. — Lecumen subfal- catum compressissimum , bivalve , chartaceum, stipite laterali hinc dejecto basi instructum, apice mu- cronatum , seminibus prominulis notatum , 8-10-spermum, circiter 1 poll. longum, 4 lin. latum; valvis extüs fuscis, glabris, intùs albidis. — Semina funiculo gracillimo partim valvis adnato suspensa, ovalia, basi acuta, compressa , margine prominulo cincta, fusca, nitida; hilo minimo basilari; cotyledonibus carnosis, inferné emarginatis; radiculà rectå; endoplevrà tumidà. Crescrr in aquis stagnantibus et in humidis secùs fluvios Marigots dictis, in regno Walo. Frorer à Decembre ad Junium. i OBSERVATIONS. Le genre Neptunia, établi par Loureiro dans sa Flore de Cochinchine, a été réuni au Des- manthus par M. De Candolle , qui cependant a indiqué la possibilité de son rétablissement. Nous embrassons com- plétement cette opinion, avec d'autant plus de fondement que dans les Neptunia le port déterminé par leur station aquatique, l’inflorescence et le fruit, sont extrémement différens, non-seulement des vrais Desmanthus, mais encore du D. trichostachys, que nous allons décrire sous le nom générique de Cailliea. Comme notre espëce est extrëme- ment voisine du Neptunia oleracea de Loureiro, ou Desmanthus natans de Willdenow, il était duce de la diffé- rencier par une simple phrase spécifique ; c'est ce qui nous a engagé à en donner une description étendue. CAILLIEA. Nos. . DESMANTHI SPEC. DC. e Flores polygami , longé spicati, bicolores; inferiores abortu steriles. Calyx brevè B tatus. Petala 5 lanceolata basi coalita. Stamina 10, imæ basi corollæ inserta; antheris glandulà 240 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. sphæricà pedicellata terminatis; filamentis florum sterilium filiformibus. Legumen contor- tum, lineare, subcompressum , 8-10-spermum. Frutices spinosi; foliis tactu haud sensibilibus; floribus pedunculatis axillaribus. CAILLIEA DICROSTACHYS. Nos. C. caule fruticoso , ramosissimo, spinoso; foliorum pinnis 8-10-jugis; foliolis 20-30-jugis, minimis, oblongis, obtusis; stipulis linearibus; spicis cylindraceis , bicoloribus; pedunculo folio breviore; legu- minibus linearibus contortis. Desmanthus trichostachys DC. Mém. sur les Légumineuses, tab. 67. Prodr. 2, p. 445. Desmanthus nutans DC. ibid. p. 446. Mimosa nutans Persoon Enchir. 2, p. 115. Frutex 8-10 pedes altus, ramosissimus, spinosus; ramis spinisque (ramis abortivis) patentibus. — Fota bipinnata, in axillis spinarum nascentia; petiolis petiolulisque pubescentibus, glandulosis; glandulis pedicellatis, apice cyathiformibus , fungillos Calycia dictos simulantibus, basi petiolulorum insidentibus; pinnis 8-10-jugis; foliolis 20-3o-jugis, minimis, oblongis, obtusis, approximatis, ciliatis. —SriPULE minime, lineares , subulatæ, erectæ, utrinque petiolo adnate , persistentes. — FLORES po- lygami parvi , spicati , bracteolati ; spicis bicoloribus, apice flavo-roseis, floribus hermaphroditis, basi violaceis, floribus abortu masculis; pedunculo pubescenti, folio breviore, solitario geminatove, axil- lari. — Caryx minimus, turbinatus, apice vix 5-dentatus , pubescens. — Conorra 5-petala, regularis; petalis infernè coalitis lanceolatis. —STAMINA 10, ime basi corollæ inserta; filamentis exsertis; antheris oblongis, glandulà aurantiacá sphæricà pedicellatá terminatis. Stamina in floribus inferioribus spice sterilia, filiformia. — OvAnrum lineari-oblongum, villosum , in stylum longum flexuosum stigmate cya- thiformi terminatum lateraliter desinens. — LEGUMEN contortum, lineare, subcompressum, bivalve, inter semina paulisper coarctatum 8-10-spermum; valvis coriaceis, glabris, fuscis. — Semina ovalia, compressa, cinerea, nitida; hilo minimo basilari; endoplevra tenui; cotyledonibus carnosis, flavis, basi emarginatis, odore alliaceo fragrantibus, radiculam crassam rectam plumulamque foventibus. _ ; Crescit in planitiebus siccis et aridis regionis Walo, presertim circa Richard-Tol, la Sénéga- aise, etc. Foret à Septembre ad Aprilem. Var. Leptostachys ; caule fruticoso glaberrimo, 4-6-pedali, patulo; foliis minoribus; spinis glandu- lisque brevioribus; spicis gracilioribus. Nob. Desmanthus leptostachys DC. Prodr. 2, p. 445. Crescrr prope N’Batal in peninsula Promontorii-Vjridis. FLoresaT Martio. | OBSERVATIONS. Dans ses Mémoires sur les Légumineuses , p. 428, le professeur De Candolle a indiqué l'éta- blissement du genre que nous proposons ici sous le nom de Cailliea, en l'honneur du voyageur Caillié, qui le premier de tous les Européens a pénétré à Tombouctou , et qui, dans son voyage au travers de l'Afrique, en 2 LEGUMINOSÆ. R 241 observé les productions naturelles, et nous a fourni des renseignemens sur quelques Végétaux de ces contrées. M. De Candolle n'avait fait de ce genre qu'une simple section des Desmanthus , sous le nom de Dichrostachys; mais il faisait observer que cette section, vu les caractères dont elle abonde, pourrait être élevée au rang de genre, surtout si on se décidait à regarder la première section des Desmanthus comme un genre distinct. Nous : avons adopté cette manière de voir, tant pour le genre de la première section que pour celui de la troisième; et comme les espéces sur lesquelles le vrai genre Desmanthus a été fondé, celles, par exemple, décrites par M. Kunth, appartiennent à la seconde section, le nom de Desmanthus doit rester aux plantes de celle-ci. Nous avons dit plus haut que le genre Cailliea abondait en caractères; il se distingue, en effet, surtout des Neptunia, par son port, par ses gousses linéaires, renflées et contournées ; par ses anthères surmontées d'une glande rougeátre, portée sur un pédicelle tres-gréle et très-caduc, et par ses épis de fleurs bicolores; le sommet d'un jaune orangé, à raison des étamines saillantes des fleurs hermaphrodites, et la base d'un rose passant au violet, à cause des filets stériles qui offrent cette couleur. C'était cette diversité de couleur sur le méme épi qui avait fait donner à la section le nom de Dichrostachys, que nous avons adopté seulement comme nom spécifique, attendu que toutes les espèces de la section, excepté peut-étre les D. divergens et cinereus, ne forment probablement qu'une seule espèce. Du moins, c'est ce que nous pouvons affirmer pour les D. trichostachys, leptostachys et nutans. Le D. leptostachys n'est réel- lement qu'une simple variété du trichostachys, remarquable seulement par les dimensions plus petites de toutes ses parties et par ses épis plus gréles. Les différences signalées entre ces deux espèces par M. De Candolle, dans ses Mémoires sur les Légumineuses, paraissent tenir aux échantillons peu nombreux et dans un état imparfait qu'il a eu occasion d'examiner. Le D. nutans, que nous avons étudié dans l'herbier de M. De Jussieu, appartient encore à notre espèce. Sa tige, son feuillage, ses glandes et ses fleurs sont identiques à ceux du D. trichostachys. La pubes- cence se rencontre dans l'une et dans l'autre espéce; et quant aux épis penchés, ce n'est qu'un accident produit par la dessiccation, et commun à un grand nombre de nos échantillons. Ayant vu le D. cinereus de l'herbier de Burmann, nous avons reconnu qu'il appartient réellement à notre nouveau genre, mais qu'il pourrait étre spécifi- quement distinct, quoique très-rapproché de notre plante du Sénégal. Les graines des Cai//iea sont fort semblables à celles des Neptunia ; elles sont néanmoins plus grosses et non pourvues d'un endoplèvre susceptible de tuméfaction comme dans ceux-ci. Leurs cotylédons sont charnus, exhalant une forte odeur d'ail, échancrés à la base, et ils cachent entre eux une grosse radicule droite, ainsi que la plumule où l'on distingue déjà les rudimens des feuilles primordiales. M. Bacle a induit en erreur M. De Candolle, en lui disant que les Nègres des environs de Saint-Louis donnent le nom de Nem-Nem au D. trichostachys, et qu'ils se servent du fruit des feuilles et de l'écorce de cet arbrisseau pour tanner les peaux. Le nom de Nem-Nem ou Neb-Neb n'est appliqué qu'à l Acacia arabica que nous mentionnerons plus bas, et dont nous indiquerons les usages économiques. o PROSOPIS. L. Kunra. DC. Flores polygami. Calyx cupularis 5-dentatus. Petala 5, libera. Stamina 10, filamentis vix ima basi connatis. Legumen continuum, intùs pulpà farctum, lineare, compressiusculum, ad seminum sedes sæpë torulosum et inter eas demüm subsolubile. : Arbores fruticesve inermes aut aculeati ; foliis bipinnatis; floribus spicatis pedunculatis. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 446.) — — 3t 242 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. PROSOPIS? DUBIA. Nos. P. spinis stipularibus geminis rectis; foliorum pinnis 15-20-jugis; foliolis sub-40-jugis linearibus obtusis; legumine lineari, subfalcato, utrinque attenuato. Anson excelsa, circiter 40 pedes alta, ramosa, spinosa; ramis virgatis, subrectis, glabris, cortice fusco punctulis albis consperso ; spinis geminis basi foliorum insertis, et ideó stipularum vicem implen- tibus , rectis, acicularibus , crassis, magnis, albidis. — Forza bipinnata; pinnis oppositis 15-20-jugis; rachi basi articulata tumida, intùs canaliculatá; foliolis 40-jugis et ultrà, linearibus, obtusis, sessilibus, oppositis, puberulis, minimis, circiter 1 ‘|, lin. longis, valdè deciduis. — STIPULA primùm minime, lineares, demüm in spinas feroces crassas abeuntes. — Fronrs non vidimus. — Lecumen lineare, interdùm subfalcatum, compresso-planum; utrinque attenuatum, bivalve, extùs viride nitidum, gla- berrimum, coriaceum, intús pulpà farinaceá repletum , 10-1 2-spermum. — SEMINA ovato-compressa , viridi-cinerea, nitida. Crescrr in humidis secüs flumen Senegal, in regno Walo. Fructus maturabat mense Aprili. | | OBSERVATIONS. Ne possédant pas la fleur de cette plante, nous ne pouvons affirmer qu'elle appartienne au Prosopis. Néanmoins, la ressemblance de son fruit , rempli d'une pulpe farineuse, avec celui de quelques Prosopis que nous avons étudiés, nous a engagés à le réunir à ce genre plutôt qu'aux Acacia, avec lesquels il offre égale- ment de nombreux rapports. FILLÆA. Nos. Flores hermaphroditi. Calyx regularis, 5-fidus. Petala 5 æqualia libera, tubo calycino suprà basim inserta. Stamina 10. Legumen stipitatum ovato-oblongum, hinc rectum, indé arcuatum , compresso-planum nec torulosum, bivalve, lignosum. Semina arillo saccharato cooperta, albumine copioso embryonem includenti donata; cotyledonibus carnosis. Arbor inermis, foliis bipinnatis; foliolis alternis, magnis, ovato-oblongis ; floribus com- posité spicatis. : FILL/EA SUAVEOLENS. (Tab. LV. ) EJ ARBOR 40-50 pedes alta, ramosissima; ramis crassis, divaricatis; trunco 1 !/, ped. diametro; suberecto, cortice griseo, rimuloso ; ramulis griseis, albo punctulatis, apice rufo-pubescentibus. — Forza abruptë bipinnata; pinnis oppositis 2-3-jugis; foliolis 6-9 alternis, ovato-lanceolatis, integris: à utrinque glabris, pallidé viridibus, subtüs nervo medio notatis, petiolulatis, 2 ‘/, poll. latis, coria- ceis; rachi basi subtereti, glabra, circiter 1 pedem longa; petiolis petiolulisque basi pubescentibus ` LEGUMINOSÆ. | 243 tumidis articulatis. — Frores creberrimi, suaveolentes, albido-rosei, composité spicati, bracteolati; pedunculis suprà-axillaribus ex eodem puncto sæpè geminatim ortis, folio brevioribus, spicas plures cylindraceas graciles pedicellatas gerentibus. — CaLyx turbinatus, basi coarctatus, tomentosus, regu- laris, 5-fidus ; segments æstivatione valvatis. —Corotta 5-petala, regularis, calyce pauló longior; petalis lanceolatis basi attenuatis, tubo calyci suprà basim insertis, tomentosis, marcescentibus. — Sramixa 10, tubo calyci cum petalis inserta, 5 iis opposita, 5 alterna; filamentis exsertis erectis filifor- mibus roseis; antheris subrotundis, didymis, dorso affixis.— Ovarrum oblongum,'densé lanuginosum, stipitatum, stylo vix incurvo et stigmate obtuso terminatum, 8-9-ovulatum. — Lecumex stipitatum, ovato-oblongum, suturà superiore seu interiore incrassatum rectum, inferiore arcuatum, compresso- planum, bivalve, lignosum, glabrum, fuscum, 4-8-spermum. — Semina funiculo lato flexuoso ap- pensa, ovata, pulpà gelatiniformi saccharata alba cooperta; tegumento exteriore seu testa , crustaceo ; interiore seu endoplevra, membranaceo nigro separabili ; albumine corneo copioso embryonem inclu- denti; cotyledonibus carnosis basi emarginatis radiculam rectam gemmulamque foventibus. Crescit rara prope Albreda, ad ripas Gambia. FLorer Martio et Aprili. OBSERVATIONS. L’espéce qui constitue ce nouveau genre est un bel arbre dont nous n'avons trouvé qu'un seul individu sur les bords de la Gambie, non loin du comptoir francais d'Albreda. Il était alors couvert de fleurs disposées également en un grand nombre d'épis, et exhalant une odeur si suave et si pénétrante, qu'elle y attirait de nombreux essaims d'abeilles. Le feuillage de cet arbre est très-remarquable parmi les Mimosées ; les feuilles sont bipinnées, mais leurs folioles alternes rappellent pour la grandeur celles de quelques Z»ga. Sous d'autres rapports, notre plante se rapproche des genres Prosopis et Acacia, car il semblerait tenir le milieu entre ces deux genres. Néanmoins il ne peut être placé avec les Prosopis, dont le calice forme une petite cupule beaucoup plus courte que les pétales, et dont le fruit est linéaire et toruleux. On ne pourrait également le réunir au genre déjà si nombreux des Acacia, à cause de ses fleurs toutes hermaphrodites, du nombre de ses étamines qui est toujours limité à dix , de son ovaire laineux, pédicellé, de la pulpe qui entoure ses graines, enfin de son port si différent de celui de toutes les espèces d’ Acacia que nous avons eu occasion d'étudier, et particulièrement de celles qui composent la troisième section du genre Acacia dans le Prodromus de M. De Candolle, et qui par les caractères se rapprochent de notre genre. Si nous ajoutons à ces considérations celle de la présence, dans le Fillæa, d'un véritable albumen, dépôt de sucs qui ne se trouve pas dans les Acacia, nous aurons, ce nous semble, des raisons plus que suffisantes en faveur de son établissement. i ; Nous avons donné å ce genre le nom de Fillæa, afin de témoigner , au nom des botanistes et voyageurs de la marine francaise, la reconnaissance que nous devons à M. Filleau de Saint-Hilaire, directeur général des colonies, pour les encouragemens et la protection éclairée qu'il n'a cessé de nous accorder ainsi qu'aux autres naturalistes, et dont il nous donne encore constamment des preuves (1). Explication de la planche LV. — a. Plan symétrique de la fleur. — b. Fleur trés-grossie, ainsi que les détails suivans. — c. Pétale. — d. Étamine. — e. Ovaire. — f. Le méme coupé longitudinalement pour faire voir les ovules. — g. Un ovule extrémement.grossi. — h. Fleur coupée longitudinalement pour montrer l'insertion de ses diverses parties. — i. Graine. — k. La même coupée en travers. — l. Embryon détaché. — m. Fruit. — n. Le méme ouvert. > nn. I (1) Comme il existe un genre Hilaria, dédié à M. Auguste de Saint-Hilaire par M. Kunth, nous avons été forcés derappeler seulement celui des deux noms sous lequel M. le directeur des colonies est le moins connu. 244 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ACACIA. Wii. DC. Flores polygami. Calyx 4-5-dentatus. Petala 4-5, nunc libera, nunc in corollam 4-5-fidam coalita. Stamina número varia 10-200. Legumen continuum exsuccum bivalve. Frutices aut arbores, habitu et foliatione valdè varii. Spinæ stipulares , Sparse aut nulle. Flores flavi, albi aut rariùs rubri, capitati aut spicati, decandri aut polyandri, eleuthe- randri aut monadelphi, petalis 4-5 liberis coalitisve constantes. Genus polymorphum. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 448.) ACACIA ATAXACANTHA. A. caule fruticoso aculeatissimo ; pinnis 8-15-jugis; foliolis 20-30-jugis linearibus ciliatis; glandulá conicà ad basin pinnarum et infra supremas pinnas; stipulis lanceolatis basi hinc auriculatis; spicis cylindraceis geminatis ternatisve axillaribus; leguminibus lineari-oblongis compressissimis membra- naceis. Nob. Acacia ataxacantha DC. Prodr. 2, p. 459. Frurex dumosus, 8-10 pedes altus, multiceps, ramosissimus , aculeatissimus; ramis patulis , angu- latis, apice rufo-pubescentibus ; aculeis uncinatis deorsum reflexis, secüs ramos petiolosque sparsis.— Forza bipinnata, pinnis 8-15-jugis; rachi aculeatá ad basin pinnarum et infra supremas pinnas glan- dulam conicam calcariformem nigram gerente; foliolis 20-30-jugis linearibus ciliatis, minimis, ap- proximatis. — StIPUuLÆ magne, foliaceæ, lanceolate, basi hinc auriculatæ, pubescentes, erectæ, persistentes. — Frores parvi, albido-rosei, creberrimi, in spicas cylindraceas graciles longas dispositi; spicis in axillis foliorum superiorum et ad extremitates ramorum geminatim vel ternatim nascentibus; bracteolis minimis filiformibus alabastra florum comitantibus, anté anthesin deciduis. — Cazyx tur- binatus, 5-dentatus; dentibus brevibus æqualibus. — CoroLLA calyce dupló longior, 5-dentata, nempè 5-petala , petalis lanceolatis in tubum ferð ad apicem coalitis. — Sramina creberrima, exserta, pauló suprà basin calycis cum petalis inserta; filamentis tenuissimis flexuosis tortilibus; antheris minimis vix perspicuis, didymis. — Ovarrum oblongum, hinc inflatum, villosum, longè stipitatum, stylo longo gracili arcuato glabro terminatum. — Lecumen lineari-oblongum , compressissimum , utrinque attenuatum , 3-4 poll. longum, 4-6 lin. latum, 4-6-spermum ; valvis chartaceis, extús gla- bris , atro-rubentibus. — Semma funiculo longo replicato appensa, rotunda, compressa, fusco-viridia, nitida. : CREscIT in siccis et arenosis regionum Cayor, Walo et Galam. FLorer à Septembre ad Novembrem. - LEGUMINOSÆ. wo ð or ACACIA ALBIDA. À. caule arboreo aculeato albido; aculeis stipularibus rectis; pinnis 3-7-jugis; foliolis 9-12-jugis oblongo-linearibus obtusis submucronulatis glaucis; glandulà sessili inter pinnas; spicis cylindricis folia superantibus. Acacia albida Delile Fl. Ægypt. tab. 52, f. 3. DC. Prodr. 2, p. 459. Acacia Senegal Willd. Spec. 4, p. 1077. DC. l. c. ARBOR 30-40 pedes alta, ramosissima ; trunco crasso 1 pedem diametro, suberecto, cortice albido rimu- loso; ramis aculeatis albis quasi eburneis ; aculeis stipularibus geminis rectis divergentibus , longis. — Fozia bipinnata, pinnis 3-7-jugis; rachi ad basin pinnarum glandulam sessilem umbilicatam gerente; foliolis 9-1 2-jugis, oblongo-linearibus , obtusis, submucronulatis, glaucis.— Srrevrz in aculeos supra descriptos mutatze.— FLores albo-flavescentes , crebri, gratë odori, in spicas cylindricas folium paul superantes dispositi. — Carvx parvus, cyathiformis, brevissime 5-dentatus. — Conorra calyce duplò longior, 5-petala, fundo calycis inserta ; petalis lanceolatis basi connatis et ibi conum inversum efforman- tibus.—SrTAMINA creberrima, flavescentia, exserta; filamentis flexuosis, ima basi connatis ibique corollae adnatis; antheris didymis, minimis, connectivo lato dorsali affixis. — Ovarium subfalcatum brevè pe- dicellatum, glabrum, stylo longo filiformi flexuoso et stigmate truncato terminatum. — LEGUMEN imma- turum lineari-falcatum , compressissimum , brevé pedicellatum, apice mucronatum, margine subun- dulatum , indehiscens , coriaceum. — Semina immatura, funiculo gracili longissimo valvis adnato suffultis. Crescrr in locis depressis post æstatem pluvialem inundatis secüs flumen Senegal, in regione Walo; etiam in regione Cayor prope Gandon. I Frorer à Decembre ad Martium. OBSERVATIONS. La description de l’ Acacia albida de la Flore d'Égypte étant fort incomplète, nous avons cru nécessaire d'en donner une nouvelle. Dans cette plante, ainsi que dans plusieurs Acacia que nous avons exa- minés, nous avons reconnu que l'insertion de la corolle et des étamines n'était pas strictement périgyne. La co- rolle forme une sorte d’entonnoir , fixé par sa pointe au centre du calice, immédiatement autour du pédicelle de l'ovaire. Le nom d’albida est trés-approprié à cette espéce; car son écorce blanche et luisante la fait distinguer avec facilité. . Nousavonstout lieu de croire que l Acacia Senegal de Willdenow et de M. De Candolle est la méme espèce que 1' 4. albida. La figure de Blackwell (tab. 345), que cite Willdenow pour sa plante, correspond parfaitement à P A. albida. La phrase descriptive et les notes que nous lisons dans le Prodromus de M. De Candolle ne laissent d'ailleurs aucun doute à cet égard. Lamarck, dans l'Encyclopédie méthodique, a décrit, sous le nom de Mimosa senega- lensis, une plante rapportée par Adanson, et qu'il soupconnait étre le Mimosa Senegal L. Mais nous nous sommes assurés que c'était une espèce absolument distincte, et que nous allons décrire sous le nom d' 4. Verek. + ACACIA VEREK. Nos. (Tab. LVI.) A. caule arboreo aculeato cinereo ; aculeis stipularibus ternis uncinatis, intermedio reflexo ; pinnis 246 x FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 3-5-jugis; foliolis 10-15-jugis, linearibus , subobtusis, cinereis; glandulà sessili ad apicem et inter- dùm ad basin pinnarum; spicis gracilibus cylindraceis folia superantibus; legumine lineari-oblongo, compressissimo , chartaceo. Mimosa Senegalensis Lamk. Dict. encycl. 1, p. 19... Uerek Adans. Encycl. de d Alembert, Suppl., art. Acacia, 1, p. 84. Anson mediocris, 15-20 pedes alta, ramosissima ; trunco inclinato, circiter 6 poll. diametro, cortice cinereo, succum gummosum hyalinum exsudante, ligno albo durissimo ; ramis aculeatis, tortuosis, diva- ricatis, albidis, apice puberulis.— Forra bipinnata, pinnis 3-5-jugis; foliolis 10-1 5-jugis, linearibus, sub- obtusis, 1 lin. longis, approximatis, glabris, cinereis; glandulà umbilicatá ad apicem et interdim ad basin petioli communis sessili. — SrieuLÆ nulle; loco stipularum , aculei sæpè terni, nigri, lucidi, 2 lineas longi adsunt; aculeo intermedio deorsum recurvo, lateralibus sursum versús incurvis. — Frores crebri, albido-flavescentes, spicati ; spicis pedunculatis, cylindraceis, axillaribus, sæpë geminis aut ternis, circiter 3 poll. longis. — Caryx campanulatus , breve 5-dentatus, albidus. — Corona calyce ferè duplò longior, 5-petala , fundo calycis inserta; petalis lanceolatis usque ad medium et ultrà con- natis. — Sramina creberrima (circiter 100), flavescentia, exserta; filamentis flexuosis, imá basi con- natis ibique disco interiori glanduloso tubuloso adnatis; antheris minimis. — Ovarrum oblongum pube- rulum, stylo longo filiformi flexuoso et stigmate truncato terminatum. — Lecumen lineari-oblongum utrinque attenuatum , marginibus ferð rectum, compressissimum, chartaceum, extüs reticulato- venosum , dehiscens, 6-spermum, circiter 3 poll. longum, 6-8 lin. latum. — Semixa orbiculata, com- pressissima, funiculo longo incurvo suffulta, fusca, nitida; testa extis pulposa, linea arcuata medio notata. Cnrscrr copiosé gregatim in ripà dexterà fluminis Senegal ad limites deserti Sahara dicti. Repe- ritur etiam, sed rariter, in regione Walo prope la Sénégalaise, et circà fornaces ad calcem confi- ciendas prope Saint-Louis. : Verek à Nigritis dicitur. Frorer ab Octobre ad Martium, OBSERVATIONS. Adanson , dans la grande Encyclopédie (Supplément, t. 1, p. 84), a décrit très-longuement cette plante, mais sans lui donner de nom botanique suivant la nomenclature linnéenne. Plus tard Lamarck , dans > r E , . r $ * z l'Encyclopédie méthodique , la décrivit de nouveau sous le nom de Mimosa senegalensis, et il mit en doute si le M. Senegal L. devait être rapporté à cette espèce. Nous avons reconnu que la plante de Linné, ou du moins son syno- nyme V Acacia Senegal Willd,, était identique à l' 4. albida Delile; mais quoique l'espéce d'Adanson et de Lamarck meritat d’être rétablie, nous n'avons pas admis le nom proposé par ce dernier, de peur d'occasioner de la confusion par le mot d' Acacia senegalensis, et nous avons préféré employer pour nom spécifique le mot de Verek qui , étant celui que les Négres donnent à notre plante, liera la nomenclature populaire à la nomenclature scientifique. Cette espèce offre, de même que l' 4. albida, des fleurs dont l'insertion est hypogynique , et elle en est voisine sous plu- sieurs autres rapports ; mais elle s'en distingue par son port et par divers caractères, 1' Acacia Verek est un arbris- . seau de quinze à vingt pieds de haut, tortueux , formant des buissons , €t ne croissant que dans les localités sablon- neuses , sèches j tandis que VA. albida est un arbre qui s'élève à trente ou quarante pieds , dont le tronc est pres- que droit , et croissant dans 1 PN es lieux qui sont inondés par les débordemens annuels du Sénégal. Dans 1 4. F^ erek, les aiguillons sont courts et crochus, les fleurs sont plus petites, les épis plus courts et plus gréles que ceux de l'A. albida dont les aiguillons stipulaires sont droits et extrêmement longs. Ces plantes diffèrent encore par leur feuil- lage ; les folioles de 1.4. Verek étant plus petites que celles de l'autre espèce. L' Acacia Verek croit sur l'ile de Sor et dans le voisinage des fours à chaux, près Saint-Louis, dans l'intérieur du pays de Cayor, et dans le pays de Walo oü il n'est pas aussi abondant que sur la rive droite du Sénégal. C'est LEGUMINOSÆ. 247 dans les contrées au nord de ce fleuve qu'existent les foréts de gommiers sauvages (si toutefois on peut appeler forêts des groupes d'arbres épars et clair-semés), parcourues chaque année par les Maures pour la récolte de la gomme. La forét la plus voisine du Sénégal se nomme la forét d Alfatak ou d'Afataé; elle est située à quinze lieues environ du fleuve en face Podor, et commence au bord du lac de Caër ou Cayar, d’où elle s'étend considé- . rablement dans l'Est. Les Maures qui parcourent cette forét appartiennent à la tribu des Bracknas ; ils viennent apporter leur récolte de gomme à une Zscale (sorte de marché pour le commerce de la gomme), qui est située à environ trois lieues au-dessous de Podor sur les bords du fleuve. Ce marché est appelé aujourd'hui Escale du Cog; il parait être le méme que celui qui a été désigné par Adanson sous celui d' Escale de Dona: (1). Une autre forêt, la plus considérable des trois, est celle de Lébiar ou El-Ebiar, située à trente ou quarante lieues du fleuve. Elle appartient wux Maures de la tribu des Darmankos ou Darmankours qui en apportent la gomme à l'Escale de ce nom au-dessous de l'établissement francais nommé Faff, près du Marigot des Maringouins. Cette forét contient beaucoup de petits gommiers rouges ( Acacia nilotica.) Enfin la forêt de Sahel, située également dans l'intérieur des terres , à quinze lieues environ du fleuve, dans la partie la plus rapprochée de la mer, fournit aussi une grande quantité de gomme qui est récoltée par les Maures de la tribu des Trarzas , et qui viennent aujourd'hui Vapporter à Y Escale de Gahé dans le voisinage de Dagana. Cette forêt est presque entiérement composée de gom- miers blancs (4. Vere.) Lors des guerres intestines entre les habitans des bords du fleuve, la gomme de la forêt de Sahel, au lieu de venir à l'Escale de Gahé , était apportée à Portendic, où les Anglais viennent commercer., Du temps d'Adanson, c’est-à-dire vers le milieu du dix-huitième siècle, la quantité de gomme apportée dans les diverses escales du Sénégal, était d'environ trente mille quintaux (ancien poids). D'aprés l'auteur de la Statistique du Sénégal (publiée dans les Annales maritimes et coloniales, 1827, deuxieme partie , t. 2, p. 299), la quantité de gomme exportée de la colonie en France s'est élevée à 613,504 kilogrammes. Nous ferons observer que le commerce de cette marchandise est souvent plus considérable qu'elle n'a été dans l'année 1827; cela tient, pro- bablement , aux variations annuelles des circonstances atmosphériques, telles que l'abondance des pluies et la fré- quence des vents d'Est qui augmentent la quantité dela gomme. Par contre, la destruction partielle des forêts de gommiers, qui arrive souvent lorsque, par exemple, les Maures y mettent accidentellement le feu en voulant brüler les herbes séches du voisinage, occasione une diminution notable dans le produit annuel de la gomme de ces foréts. La gomme de I Acacia Verek est blanche, extériearement terne et ridée , intérieurement vitreuse , sous forme de boules irrégulières plus ou moins grosses. Elle est absolument identique à la vraie gomme arabique des officines, nommée ainsi parce qu'on la tirait autrefois exclusivement de l'Arabie. La récolte de cette gomme se fait au mois de décembre, c’est-à-dire deux mois après la cessation des pluies qui tombent depuis juillet jusqu'en octobre. C'est pendant les mois d’octobre et de novembre que la gomme découle des écorces , et qu'elle se concrète sous forme de larmes. Les écorces des troncs et des branches des Acacia, aprés avoir été distendues par l'effet des pluies , se dessèchent rapidement par l'action des vents brülans d'Est; elles se fendent et laissent échapper la gomme par leurs fissures. Aussi la récolte de cette substance est-elle d'autant plus productive que les vents d'Est ont été plus forts et plus continus. Une seconde récolte a lieu au mois de mars, à la suite des rosées amenées par les vents d'Ouest qui dominent en janvier et février. Quelquefois, mais trés-rarement , des pluies tombent en janvier et déterminent la production d'une plus grande quantité de gomme. C'est ce qui a eu lieu dans l'année 1827, oü il ne cessa de pleu- voir pendant trois journées entières. Cette seconde récolte ne fournit pas autant de gomme que la première, et les morceaux en sont plus petits et plus blancs. ; ann Sella * Inm. (1) D'aprés Adanson , la forêt d'Alfatak, qui est la plus enfoncée dans l'intérieur du continent, oü la terre est | peut-être plus substantielle, est entièrement composée de gommiers rouges, appelés Gonakés ou Gonatiés (Acacia Adànsonit); mais il est probable que cette forêt renferme aussi beaucoup de gommiers blancs, puisque les Maures qui viennent de ce pays rapportent à l'Escale du Coq plus de gomme blanche que de gomme rouge. Au reste ces deux gommes sont souvent mélées, *t on en fait le triage avant de l'envoyer en Europe. - 248 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Les Maures emploient leurs captifs à larëcolte de la gomme. Ces malheureux, qui ne prennent pendant plusieurs mois d'autre nourriture que cette substance fade , la détachent des écorces, soit avec la main, soit au moyen de longs bâtons au bout desquels est fixée une sorte de houlette ou de ciseau. Les morceaux de gomme sont reçus sur des nattes , pour éviter qu'ils se salissent ; mais il arrive souvent que la gomme , étant tombée naturellement sur le sol par l'effet de la sécheresse et des vents, se trouve altérée par de la terre, du sable, ou des débris de feuilles et d'écorces. Les usages de la gomme sont trop connus pour qu'il soit nécessaire de les énumérer ici. On sait que la méde- cine en fait aujourd'hui un très-grand usage, surtout depuis que la doctrine physiologique a mis en crédit les bois- sons anti-phlogistiques. Elle jouit de propriétés adoucissantes incontestables, et méme elle pourrait passer pour nutritive , si on considère, comme nous l'avons dit plus haut, que les Maures et leurs esclaves s'en nourrissent exclusivement. L'art du confiseur et celui du pharmacien font également un emploi trés-considérable de gomme qui sert de base à une foule de pátes et d'autres préparations. Enfin la gomme sert dans les arts industriels pour donner du corps et du lustre aux gazes et étoffes légères ; dans la chapellerie , pour la fabrication de l'enere, ete. ' Explication de la planche LVI. — a. Portion de feuille pour faire voir le pétiole commun , une pinnule de foliole et les glandes. — b. Foliole très-grossie. — c. Glande idem. — d. Plan symétrique de la fleur; on voit en a les bractées ; en 5, le calice; en c, la corolle; en d, les étamines ; en e, le disque glanduleux ; en f, l'ovaire. — e. Bouton de fleur très-grossi ainsi que les détails suivans. — f. fleur entière. — g. Corolle avec le calice dé- chiré pour faire voir l'insertion. —h, Étamine. — i. ovaire. —k. Le méme coupé longitudinalement. — l. ovaire et disque glanduleux. — m. Valve du fruit avec les graines de grandeur naturelle. — n. Graine revétue de sa pulpe sèche. —o. La méme dénudée de pulpe. — p. Test déchiré. — q. Embryon. —r. Le même ouvert par sa moitié pour faire voir la plumule et la radicule. — s. Plumule et radicule trés-grossies. — t. Coupe transversale de la graine. ACACIA SEYAL. A. caule fruticoso spinoso rubiginoso , spinis geminis rectis, pinnis 2-5-jugis; foliolis 8-12-jugis oblongo-linearibus glabris; leguminibus subcompressis linearibus falcatis acutis glabris. Acacia Seyal Delile Flor. Egypt. 142, tab. 52, f- 2. DC. Prodr. 2, p. 460. CRESCIT copiosè in arenosis siccis regionum Cayor, Walo, et ferð ubique in Senegambia. Foret à Septembre ad Novembrem. i OBSERVATIONS. Aprës avoir étudié avec attention la description et la figure de Y Acacia Seyal de la Flore d'Égypte, nous avons reconnu que notre plante de la Sénégambie devait lui être rapportée. Néanmoins, M. Delile n indique pas, dans sa description, les écailles ferrugineuses qui recouvrent les branches de cet Acacia, lesquelles, à la vérité, sont caduques, et laissent une écorce jaunátre ou un peu brunátre. Ce caractère d’avoir l'écorce des branches couverte d'écailles ferrugineuses, est tellement constant , que les voyageurs reconnaissent facilement, par son more » cette plante parmi les espèces du genre Acacia, si nombreuses au Sénégal. C'est cette espèce que M. Caillié a trouvée fréquemment dans son voyage à travers l'Afrique, et qu'il a désignée, dans sa Relation , SOUS le nom de Mimosa ferruginea. : Nous avons sous les yeux une plante des collections sénégalaises de Sieber, qui est identique avec la nôtre, et qui est étiquetée Acacia Giraffe Willd. Si nous eussions été certains de l'exactitude de cette détermination, nous LEGUMINOSÆ; 249 aurions adopté ce nom, parce que Videntitë entre la plante recueillie par les collecteurs de Sieber et la nôtre nous semble constatée; mais il est très-probable que V 4. Gira/fæ est un simple synonyme de l’4. Seyal, ou peut-être 1.4. Sieberiana DC. LÀ ACACIA ADANSONII. Nos. A. spinis geminis , ramulis petiolisque pubescentibus; pinnis 4-6-jugis, foliolis 12-16-jugis, oblongo- linearibus, glandulà inter infimas et ultimas pinnas; capitulis pedunculatis axillaribus ternis quater- nisve ; legumine margine undulato aut integro, toruloso, 10-12-spermo. Mimosa astringens Thonn. et Schum. Pl. Guin. 2, i Gommier rouge Gonaké Adans. Encycl. de d' Alembert Suppl. 1, p. 83. Anson 30-40 pedes alta, ramosissima; trunco erecto, crasso; ramis patulis, densè et brevé pubes- centibus. — Fori bipinnata; pinnis 4-6-jugis; foliolis 12-16-jugis oblongo-linearibus, minimis, | approximatis; petiolo communi glandulà inter ultimas et infimas pinnas instructo. —SPINÆ stipulares, recte, divaricatæ, albido-pubescentes. — Frores crebri, capitati, flavi, suaveolentes; pedunculis brevibus , geminis ternis quaternisve, axillaribus. — Cazyx minimus, infundibuliformis, extùs pilo- sus, 5-dentatus. — Conorza calyce duplò longior, hypogyna, 5-petala, petalis ferð ad apicem coalitis, basi tubulosa, attenuata et quasi pedicellata. —Sramına cum corolla circa ovarium inserta, basi libera, creberrima , bi- tri-serialia; antheris minimis didymis, apice glandulam rubescentem gerentibus. — Lecumen lineari-oblongum, pauló incurvum, compressum, margine undulatum aut integrum, nec moniliforme, 5-6 poll. longum, 8-9 lin. latum, 8-12-spermum; valvis crassis brunneis, velutinis , lineis depressis transversis inter semina notatis. — Semina orbiculata , compressa, atro-viridia, nitida, hilo brevi notata. : Crescir copiosè in locis depressis secùs flumen Senegal, à fluvio dicto Marigot des Maringouins in regione Walo usque ad Bakel in regione Galam. Dicitur vulgó Gonaké seu Gonatié. FronEr à Septembre ad Novembrem. OBSERVATIONS. Jusqu'à ces derniers temps , les auteurs ont négligé cette espéce, qui pourtant avait été indi- quée assez clairement et décrite par Adanson dans l'Encyclopédie de d'Alembert. Thonning et Schumacher l'ont publiée de nouveau sous le nom de Mimosa astringens que nous n'avons pas adopté , attendu que cette plante n'est point un Mimosa , et que le nom spécifique d’astringens entraîne l'idée d'une qualité physique commune à la plupart des Acacia. Son fruit distingue essentiellement cette espèce de l’Acacia arabica dont elle se rapproche beaucoup sous tous les autres rapports. Au lieu de présenter, comme celui de cette derniere plante, des étrangle- mens très-resserrés entre les graines, ce fruit est à peine sinueux sur les bords, et il offre entre les graines des lignes transversales déprimées. Quelques différences dans le nombre des paires de pinnules et de n viennent se joindre à la différence essentielle du fruit, pour autoriser à distinguer de V Acacia arabica la plante d’Adanso : Comme lA. vera a été très-imparfaitement décrit par les auteurs, et que nous doutons méme sı ceux qui ont E lé de son fruit ont bien eu en vue celui qui appartient à cette plante , nous ne pouvons lui rapporter la pet d'A- danson, ainsi que nous étions d'abord tentés de le faire ; mais nous partageons maintenant l'avis de M. Delile (Cent. de Plant. de Cailliaud, p. 23), qui élève des doutes sur la validité de I Acacia vera de Willdenow. L' Acacia Adansonii fournit une gomme plus rouge et plus âpre que celle de 1.4. arabica. Elle se vo faci- 250 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. lement et devient vitreuse; ce qui fait qu'on la mélange avec la gomme blanche dans le commerce. Les Maures en font un usage fréquent pour se guérir de la dyssenterie. Les fruits ou légumes sont munis de valves épaisses, presque ligneuses , formées chacun de deux parois brunes- rougeátres, d'une saveur extrémement acerbe, ét entre lesquelles suinte un suc rougeátre qui se concrète en une matière friable, résinoide, d'une saveur semblable à celle de la gomme kino. Ces fruits sont éminemment propres au tannage et à la teinture des cuirs. Les Maures et les Négres lui donnent la préférence sur le Neb-Neb ( Acacia arabica) et sur toute autre matière astringente, pour tanner les cuirs destinés à faire le marroquin. Ils emploient le fruit avant la maturité, parce qu’alors il contient beaucoup plus de tannin et d’acide gallique. A cet effet, ils viennent couper les branches des Gommiers afin d’en cueillir plus facilement les gousses vertes. C’est, faute d’avoir donné attention à cette pratique, que quelques négocians européens, et notamment M. Potin de Saint-Louis, ont fait une mauvaise spéculation en envoyant en France des quantités considérables de gousses mires d' Acacia Adan- soni et arabica, complètement desséchées et tombées naturellement des arbres. Ces gousses, devenues lisses par Våge et le frottement, avaient alors perdu leur principe astringent , à tel point qu'elles n'étaient plus propres au tannage et qu'on n'a pu en tirer aucune valeur. Pour tanner leurs peaux de chèvre et de mouton, les Maures et les Négres mettent celles-ci tremper dans une infusion à froid de gousses d’ Acacia desséchées et réduites en poudre grossière, à laquelle ils ajoutent tantôt de la chaux, tantôt de la cendre de Salsola. Par ce procédé, ils obtiennent des cuirs d'une excellente qualité, semblables aux plus beaux marroquins, dont ils font des outres destinées à contenir divers liquides , des selles, des harnais, et différens objets d'utilité. Les gousses, ainsi que l'écorce et les feuilles de l Acacia Adansonii, sont fréquemment usitées chez les Nègres, contre les affections scorbutiques , et les ophtalmies qui ont pour cause le reláchement des fibres. A cet effet, ils les mâchent, ou bien ils se lotionnent la bouche et les yeux avec une infusion de ces gousses dans l'eau froide. Cette infusion sert aussi à les guérir de la dyssenterie. ACACIA ARABICA. Á. spinis geminis, ramulis petiolisque pubescentibus; pinnis 3-10-jugis, foliolis 10-25-jugis, oblongo- linearibus, glandulà infrà infimas et sæpè inter ultimas pinnas; capitulis pedunculatis axillaribus sub- ternis; legumine moniliformi. i Acacia Årabica Willd. Spec. 4 , p. 1084. DC. Prodr. 2, p. 461. Roxburgh, Fl. Corom. 2, tab. 149. Acacia nilotica Delile, Fl. “Egypt. Illustr. p. 31. non Mimosa nilotica L. Mimosa Arabica Lamk. Dict. encycl. 1, p. 19. Gommier rouge Neb-Neb Adans. Encycl. de d' Alembert, Suppl. 1, p. 8o. ~ Crescrr abundè in locis depressis secùs flumen Senegal, in regione Walo, et usque ad Bakel in regione Galam. Dicitur Veb-Neb à Nigritis. Froner à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Cet arbre, haut de trente à quarante pieds, a été décrit par Adanson dans l'Encyclopédie de d'Alembert, sous le nom de Gommier rouge Neb-Neb. Une bonne figure, accompagnée d'une description suffi- sante , ayant été donnée depuis par Roxburgh dans sa Flore de Coromandel, il ne nous a pas paru nécessaire de décrire cette plante complètement ici. 3 Aprés la saison des pluies et vers le temps de la floraison, > Mis il découle de son tronc et de ses branches un suc gom- meux rougeitre, légèrement amer, transparent , se concrétant difficilement en larmes ou petites boules , et qui LEGUMINOSÆ. i 251 tombe souvent à terre où il forme des croütes si épaisses qu'elles empéchent les plantes de se développer. Cette gomme rougeátre n'est pas recueillie par les collecteurs de gomme , et on ne la trouve point mélangée avec celle du commerce. Les Négres emploient l'écorce de cet arbre en infusion contre la dyssenterie. Ses fruits servent, de méme que ceux de l'espéce précédente , au tannage des cuirs; mais ils jouissent de propriétés moins astringentes. Ceux qui viennent de l'Inde portent dans le commerce le nom de Bablah. Son bois rougeátre , très-pesant, dur et incor- ruptible dans l'eau , est recherché pour la construction des petites embarcations. ACACIA SING. Nos. A. caule arboreo excelso , Spinis geminis minimis aut nullis; ramis patulis ramulisque glabris; pin- nis 10-20-jugis; foliolis 30-40-jugis linearibus glaucis; glandula oblonga infra pinnas, et 2-3 minoribus inter extremas pinnas; capitulis 2-5 fasciculatis axillaribus. Anson 30-40 pedes alta, ramosissima; trunco crasso, erecto; ramis patulis, brunneis, glabris, an- gulatis, subinermibus. — Fort bipinnata; pinnis 10-20-jugis; foliolis 30-40-jugis, oblongo-linearibus, minimis, approximatis mutudque sese tegentibus, glaucis; petiolo communi complanato, glandulam valdé conspicuam oblongam infrà pinnas, glandulasque minimas 2-3 inter extremas pinnas gerente.— STIPULE spinescentes , rectæ erectiusculæ albidæ, magnitudine variabiles, nunc 2 lin. nunc 1-2 poll. longæ.— FLores minimi , albidi , suaveolentes, m capitulos sphæricos pedunculatos aggregati; pedun- culis longis gracilibus geminis ternis fasciculatisve axillaribus. — Carxx infundibuliformis prismaticus , coloratus, apice 5-fidus ; segmentis concavis extús pilosis.—ConorzA calyce paulo longior, apice 5-fida, tubulosa, inferné attenuata, hypogyna.—STAMINA creberrima, exserta, ime basi corolla inserta, ibique libera; filamentis capillaribus flexuosis; antheris didymis minimis. — Oyarrum minimum, oblongo- lineare, glabrum, stylo longo gracili terminatum. — LeGumEN nobis ignotum. Crescrr rara in siccis ad ripas fluminis Senegal in vià publica N'Ghio et Dagana regionis Walo, et in pago Foss prope lacum Panié-Foul dictum. Crescit etiam in regione Galam. A Nigritis dicitur Sing seu Zing, Singdour. FrongT à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. L’ Acacia Sing a des rapports nombreux avec IA. Farnesiana; mais outre que cette dernière espèce est un arbrisseau de quinze pieds au plus d’élévation, on trouve entre les deux plantes des différences suffi- santes dans la longueur des épines stipulaires, dans le nombre des pinnules et des folioles, dans la distance qui sépare entre elles ces folioles, et dans le nombre et la position des glandes du pétiole commun. Le Sing ou Zing des Nègres est un bel arbre de trente à quarante pieds, dont le tronc, assez droit et très-gros, porte des branches élégamment disposées en‘parasol, à la manière du Cèdre du Liban. Il est assez rare au Sénégal, car on n’en rencontre jamais à la fois qu’un ou deux individus plantés, au milieu de quelques villages du Walo vas le haut du fleuve. C’est sous leur ombrage que les chefs des villages voisins se réunissent pour palabrer, c’est-a- dire pour délibérer sur les affaires du pays. ; Cet arbre exsude une gomme blanchåtre en petites larmes et peu ; gues, dures < flexibles , d’un brun rougeátre, qui servent aux Nègres à faire des manches de sagales. abondante. Il a des racines extrêmement lon- FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. do Ur to ACACIA FASCICULATA. Nos. A. caule arboreo ; ramis divaricatis ; foliis in vetustis ramis fasciculatim nascentibus; pinnis 3-4-jugis; foliolis 8-1 2-jugis linearibus minimis; glandulà obsoletà infra par supremum; spinis stipularibus re- flexis minutis ; legumine lineari-oblongo, contorto. Gommier Siung 4dans. Encycl. de d' Alembert, art. Acacia, Suppl. 1, p. 85? Anson 20-25 pedes alta, tortuosa , ramosa; ramis divaricatis, fuscis.—Fozra fasciculatim è vetustis ramis orta, bipinnata; petiolo communi complanato, circiter 1 poll. longo, glandulà infrà par supre- mum foliorum instructo ; pinnis 3-4-jugis; foliolis 8-1 2-jugis , linearibus, minimis, glabris , cinereis. — SPINE STIPULARES geminatæ, reflexæ, uncinate, circiter 2 lin. longae. — Frores in capitulum glo- bosum parvum, Pisi magnitudine , dispositi; pedunculo communi axillari solitario vel geminato , folio breviori.— Caryx , COROLLA , STAMINA et Ovanrum ut in A. Sing. — Lecumen lineari-oblongum , con- tortum , compressum , inter semina vix coarctatum , 12-15-spermum, atro-fuscum , 4-5 poll. longum. —Semen huic 4. Arabice simile. | Crescrr in viciniis Saint-Louis circa fornaces ad calcem conficiendas , et Gandiol in regno Cayor. Frorer à Novembre ad Martium. OBSERVATIONS. La description donnée par Adanson, dans la grande Encyclopédie, de sa troisième espèce de Gommier, à laquelle il donne le nom de Siung, s'accorde en plusieurs points avec celle de notre nouvelle plante. Cependant nous n'osons affirmer que ce soit bien la méme espèce. ACACIA LEBBEK. A. inermis, glabriuscula, pinnis 2-4-jugis; foliolis 6-8-jugis ovalibus subdimidiatis utrinque obtusis, petiolis eglandulosis; capitulis pedunculatis aggregatis, floribus pedicellatis. Acacia Lebbek Willd. Spec. 4, P- 1066. DC. Prodr. 2, p. 466. Mimosa Lebbek Linn. Spec. 1503. Crescit prope Albreda ad Gambiam. Frorer Martio et Aprili. bed " Nota. Depuis l'impression des descriptions de quelques espéces de Mimosées , nous avons reconnu les synonymes de l'ouvrage de Thonning et Schumacher qui se rapportent à ces espéces. Nous croyons donc utile de les présenter à la fin de la tribu des Mimosées. Mimosa glaberrima Schum. Pl. Guin. 2, p. 95. — Inga? Zygia. Mimosa procumbens Schum. ibid. p- 98. = Mimosa polyacantha. Mimosa bicolor Schum. ibid. p. 100. — Caillea dichrostachys. —— LEGUMINOSÆ. 253 Trib. VIL —GEOFFREZ. ARACHIS. Linn. DC. Calyx longè tubulosus pedicelliformis, limbo bilabiato. Corolla resupinata. Stamina ca- lycis fauci cum petalis inserta, 9 connexa fertilia, decimo libero subabortivo sterili. Ova- rium imo calycis tubo inclusum stipitatum, stipite brevi post anthesin elongato. Stylus fili- formis. Legumen ovato-oblongum, utrinque obtusum, gibbum, torulosum, venoso-reticula- tum, coriaceum, indehiscens, 2-3-spermum. Semina crassa, oleosa. Embryo rectus. Radicula brevis obtusa. Cotyledones semiellipsoideæ. i Caulis herbaceus. Stipulæ elongatæ petiolo adnatæ. Folia abruptè pinnata, bijuga. Petiolus ecirrhosus. Flores in axillis 5-7 flavi, inferiores subterranei fertiles, superiores aere floridi steriles. (Char. ex DC. Prodr. 2, p.474.) ARACHIS HYPOGEA. Arachis hypogea L. Spec. 1040. Trew. Ehret. t. 3, f. 3. Nissole Act. Acad. Paris. 1723, t. 19. Rumph. Amboin. 5, t. 136. Cozrrur ubique in Senegambia. FLorer à Septembre ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette plante est une de celles que les peuples d'Afrique cultivent abondamment avec leurs autres végétaux alimentaires. Quoique nous ne l'ayons pas vue à l'état sauvage, nous avons cru néanmoins la faire entrer dans notre Flore , tant elle est répandue dans ce pays. Les Négres mangent ses graines aprés les avoir róties sous la braise. Elles fournissent une huile fixe qui rancit facilement. VOANDZEIA. Dv Perrr-Tn. DC. GLYCINES SPEC. L. Flores polygami. Hermaphroditi externi steriles bibracteolati. Calyx campanulatus. Co- rolla papilionacea ; alis horizontalibus. Stamina diadelpha. Stylus incurvus hirsutus. Flores fæminei subsolitarii, pedunculo reflexo, fertiles. Calyx campanulatus. Corolla et Stamina 254 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. nulla. Ovarium 2-spermum. Stylus brevis. Stigma uncinatum. Legumen subterraneum, sub- rotundum , carnosum, abortu monospermum. Herba repens. Folia longe petiolata , trifoliata, glabra, foliolis oblongis , impari petiolato. Fructus edulis. Pedunculus defloratus penetrat terram. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 474.) VOANDZEIA SUBTERRANEA. Voandzeia subterranea Du Petit-Thouars, Gen. Madag. n. 77. Glycine subterranea Linn. Dec. 37, t. 17. Corrrun copiosè prope Bakel in regione Galam, ubi verosimiliter sponte crescit. FroreT à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Cette plante, de méme que l Arachis hypogea, fait partie des cultures des Nègres, à raison des usages alimentaires de ses graines. . : ANDIRA. Lawmck. Kunta. GEOFFRÆEÆ SPEC. Aver. Calyx turbinato -campanulatus brevissime 5-dentatus, dentibus subæqualibus erectis. Corolla papilionacea, vexillo subrotundo emarginato carinà longiore. Stamina diadelpha (9 et 1). Ovarium 3-6-ovulatum. Legumen stipitatum suborbiculatum duriusculum 1-locu- lare 1-spermum , maturum (ex Swartz) in duas valvas divisibile. | Arbores inermes. Folia imparipinnata, foliolis oppositis petiolulatis stipellatis. Panicule terminales. Flores purpurei. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 475, proprüsque observationibus nostris.) ANDIRA GRANDIFLORA. Nos. A. ramis fastigiatis , foliolis 13-15 lanceolatis vix acuminatis subobtusis utrinque glabris; stipellis penc spinescentibus ; floribus amplis paniculatis sessilibus ; ovario 4-6-ovulato ; stylo oe lecumbenti. Anson erecta, 25-30 pedes alta, ramosa; ramis fastigiatis, foliatis , junioribus pubescentibus. K Fouta imparipinnata ; rachi tereti striata velutina, 8-12 poll. longa, basi foliolorum stipellis minutissimis spinescentibus mstructà ; foliolis 6-7-jugis lanceolatis vix acuminatis subobtusis, utrinque glaberrinus, supernë lucidis, 1 1/,-3 poll. longis, 6-8 lin. latis. — Srreuræ lineares, erectæ, albidæ, deciduæ , 2-3 lin. longe. — FLores ampli, purpurei , in paniculas longas terminales dispositi, bracteolati, in pedun- LEGUMINOSÆ. 255 culis partialibus sessiles. — Catyx urceolatus brevissimè 5-dentatus, extùs ferrugineo-velutinus. — Conorra papilionacea; vexillo striato subrotundo apice emarginato basi unguiculato; alis cultrifor- mibus longè unguiculatis vexillo brevioribus; carinà dipetalà alas æquanti genitalia includenti. — Stamina diadelpha (9 et 1); tubo anticè fisso, apice irregulariter diviso; antheris elongatis basi fixis. — Ovarrum oblongum subfalcatum, in longum incurvumque stipitem basi attenuatum, apice stylo uncinato decumbenti terminatum , brevissimè velutinum, 4-5-ovulatum. —Frucrus nobis ignotus. Crescrr in sylvaticis prope 4lbreda sects Gambiam. Frorer Aprili et Maio. OBSERVATIONS. Quoique cette espèce ait de grands rapports avec l’Andira inermis (Geoffrea inermis Sw.), nous la regardons comme suffisamment distincte. L'un de nous a eu occasion de voir ces deux arbres dans leur pays natal. Celui des Antilles a les branches longues, étalées, presque pendantes, tandis que l'espèce du Sénégal les a relevées de manière que l'arbre offre une forme pyramidale. Indépendamment de la diversité de leur port, nous avons remarqué quelques différences dans l'organisation. Ainsi, les fleurs de notre nouvelle espèce sont beau- coup plus grandes et sessiles sur les pédoncules partiels ; les folioles sont plus lancéolées, et se terminent en une pointe mousse, quelquefois échancrée ; les stipelles qui se voient à la base de ces folioles sont plus petites et spi- nescentes; l'étendart est profondément échancré, tandis qu'il est simplement arrondi au sommet dans V Acacia inermis; l'ovaire contient un plus grand nombre d'ovules (quatre à six), et se termine en un style qui, au lieu d’être un peu dressé, est crochu et renversé. Le Geoffroya tomentosa de Poiret (Dict. Encycl. 8, p. 181), que cet auteur a décrit d’après un échantillon re- cueilli au Sénégal par Roussillon et conservé dans l'herbier de Lamarck ( maintenant de M. Ræper), n'a été admis qu'avec doute par M. De Candolle dans le genre Geo/froya. D'après l'opinion de ce savant botaniste, cette plante, ayant des fleurs à pétales presque égaux, velus extérieurement, à huit étamines monadelphes également trés-velues, parait appartenir à un genre étranger à la famille des Légumineuses. Nous avons eu occasion d'examiner l'échan- tillon de M. De Candolle, et nous avons reconnu qu'il n'était autre chose que le Trichilia emetica décrit dans une de nos précédentes livraisons. La plante de De Candolle est-elle la méme que celle de Poiret? C'est ce dont il est permis de douter, car la description de l'Encyclopédie s'accorde généralement quant aux feuilles avec celle de notre Andira grandiflora ; mais ce que M. Poiret dit de la disposition des fleurs et de leur structure donne à penser que cet auteur a commis quelque erreur dans cette partie de sa description ou confondu des plantes totale- ment disparates. Trib. VIII. — CASSIEJE. GUILANDINA. Juss. Gaertn. Lamck. GUILANDINÆ SPEC. Linn. Calycis sepala 5 subæqualia in tubum urceolatum brevem concreta. Petala 5 sessilia sub- qualia. Stamina 10, filamentis basi villosis. Stylus brevis. Legumen ovatum, ventricoso- compressum , extüs echinatum, bivalve, 1-3-spermum. Semina ossea nitida subglobosa exalbuminosa. ; Arbores aut frutices in caule et petiolis aculeos uncinatos gerentes. Folia abrupte pinnata. Flores spicato-racemosi. Bracteæ elongate. (Char. ex DC. Prodr. 2 , p. 480.) 256 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. GUILANDINA BONDUC. G. foliis ovatis aut ovato-oblongis pubescentibus aut villoso-subvelutinis. Guilandina Bonduc Linn. Spec. 545. Guilandina Bonduc var. « et 8 DC. I. c. | Guilandina Bonducella Linn. l. c. Thonn. et Schum. Pl. Guin. 1, p. 231. Cazscir copiosè ad ripas et ostia Gambia et Casamancie. Frorer à Septembre ad Novembrem. COULTERIA. Kunta. Calyx basi turbinatus 5-fidus, lobis 4 superioribus subæqualibus, inferiore majore pec- tinatim glanduloso dentato. Petala 5, superiore majore. Stamina 10, filamentis basi subbar- batis liberis. Glandula nectarifera ad latus ovarii superius. Stylus brevis. Stigma glanduloso- subciliatum. Legumen compresso- planum (in nostra specie compresso - teretiusculum), spongiosum, vix dehiscens, intüs isthmis sæpè transversim loculare. Semina 4-6 (in nostra specie 8-12). Embryo rectus. Frutices arboresve, foliis abrupte pinnatis; floribus flavis racemosis; pedicellis sub flore articulatis. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 480.) COULTERIA? AFRICANA. Nos. C. foliolis glabris ovali-oblongis mucronulatis; petiolis inermibus; leguminibus sessilibus, com- presso-teretiusculis , mucronatis. ' Anson mediocris, 12-15 pedes alta, ramosissima; ramis longis suberectis , longitudinaliter costatis , fuscis , glabris , apice pubescentibus. — For alterna bipinnata ; pinnis | oppositis 2-3-jugis; glandula umbilicata ad basin pinnarum; rachi longa vix compressa, basi turgidà tranversé rugosa ; foliolis oppo- SHE abrupté pinnatis, 7-11-jugis, ovali-oblongis, basi inzequilateris , integerrimis, mucronulatis, 6 lin. circiter longis, 3 lin. latis; glandulà minimà ad basin foliorum. — Frores haud vidimus. — LEGUMEN lineari-oblongum, pauló arcuatum, mucronulatum, compressum, suturis teretiusculum, sessile , inde- hiscens multiloculare, 5-6 poll. longum, :/,-1 poll. latum; tegumento exteriore seu epicarpio crustaceo extüs fusco lucido minuté tuberculoso ; plexu vasculari interno (sarcocarpio) copioso reticulato quasi spongioso; tegumento interiore ( endocarpio) coriaceo intùs albido, plurimos ( 8-12 ) loculos effor- mante; loculis monospermis. — SEMINA ope funiculi capillaris longi sinuosi lateraliter affixa , ovato- compressa, nitida, fusca, 3 lin. longa, 2 lin. lata; tegumento exteriore (testa) coriaceo ; tegumen - interiore (endoplevrà) crasso, corneo, albido, testæ adhærente; cotyledonibus vix carnosis com- LEGUMINOSÆ. 257 pressis, ovalibus-oblongis, basi emarginatis; radiculà brevi crassá rectà, intrà emarginaturas coty- ledonum sità, paulóque exsertà. CrescIT rara in arenosis prope Kounoun in peninsula Promontorii-Viridis. Fructus maturescunt Martio. OBSERVATIONS. N'ayant pas trouvé d'individus en fleurs de cette plante, nous n'osons affirmer qu'elle appar- tienne au genre Coulteria, attendu qu'un des principaux caractères de celui-ci réside dans la forme singulière d'un des lobes du calice. Néanmoins les caractères que fournit son fruit sont conformes à ceux du genre Coulteria. Ce qui confirme ce rapprochement, c'est la ressemblance de toutes les parties des individus que nous avons eus à notre disposition , et particulièrement du rachis des fleurs qui nous a indiqué que l'inflorescence était en épi très- dense dans notre plante de méme que dans les espèces américaines de Coulteria. PARKINSONIA. Prum. Linn. DC. Calycis sepala 5 æqualia, patentia-reflexa , basi brevè coalita. Petala 5 ovata, plana, supe- riore subrotundo, longé unguiculato. Stamina 10, subdeclinata, ungue petali superioris pauló longiora. Stylus filiformis subadscendens. Legumen lineari-oblongum, utrinque acu- minatum, ad semina torosum, inter ea compressum. Semina compressa ; endoplevrà tu- midà ; cotyledonibus oblongis; radiculà ovatà; hilo lineari. Frutex. Spinæ solitariæ aut ternze, recte. Folia pinnata, petiolo lineari longissimo alato, foliolis sæpè deciduis abortivisve. Flores laxè racemosi, flavi. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 485.) P4 PARKINSONIA ACULEATA. Parkinsonia aculeata Linn. Hort. Cliff. 157, tab. 13. CoLrrur abundé ad sepes inexpugnabiles conficiendas in regione Walo ubi spontanea evadit, et prope Lamsar circà Saint-Louis. Fronrr à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Le Parkinsonia aculeata est originaire d'Amérique, et a été introduit dans le Sénégal par les Francais vers l'année 1816. Cette plante y a tellement prospéré qu'elle se trouve maintenant sauvage dans les plaines du Walo. Les. colons en font des haies impénétrables, à raison des épines nombreuses dont les tiges sont armées ; ils en entourent leurs jardins, leurs pares à bœufs, etc. À leur exemple, les habitans du Walo, et particu- lièrement ceux du village du N'Ghianghé , ont commencé à planter le Parkinsonia autour de leurs habitations. TAMARINDUS. Linn. Lamcx. Calycis sepala 5 basi in tubum coalita, superné libera reflexa, 3 oblonga, 2 € in 258 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. lobum unicum latius binervosum sæpè apice bidentatum connata. Petala 3, cum sepalis su- perioribus alterna, 2 ovata, medio cucullato. Stamina 9-10, 2-3 longiora inter se mona- delpha antherifera, 7 brevissima sterilia. Stylus subulatus. Legumen pedicellatum acinaci- forme compressum , uniloculare, 3-6-spermum, valvis inter epispermium et endospermium pulposis. Semen ad hilum obliqué truncatum ovato-quadratum. Cotyledones basi inæ- quales. Arbores. Folia abrupté pinnata multijuga. Flores racemosi. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 488.) - TAMARINDUS INDICA. T. leguminibus elongatis, latitudine nempé sextupl et ultrà longioribus, 8-1 2-spermis. Tamarindus indica Linn. Spec. 48. excl. Syn. Læfl. DC. Leg. Mem. 11, t. 24, f. 113, et Prodr. 2, p. 488. Cazscrr in sabulosis siccis Senegaliæ et ubique in Africá interiore. Foret ab Octobre ad Martium. | OBSERVATIONS. Le Tamarinier croit dans toute la Sénégambie , particulièrement dans les terrains secs et sablonneux. On connait l'usage de ses fruits , dont la pulpe intérieure est acidule , légèrement laxative , par consé- quent propre à préparer des boissons rafraichissantes , lorsque cette pulpe est délayée dans l'eau. Les Négres en font une sauce avec laquelle ils apprétent leur sanglë (sorte de farine de mil). C'est pour les habitans de l'intérieur un objet de commerce et d'échange ; ils en apportent des tourteaux sur les bords du fleuve et dans les divers éta- blissemens de la cóte, et ils les troquent contre du poisson, du tabac et d'autres marchandises. Près du village de N'Dombo sur les bords du Marigot de Taoué, il existe d'énormes Tamariniers qui ont plus de soixante pieds de haut, et qui sont munis de branches trés-étendues sous lesquelles les chefs des Negres se réunissent pour discuter sur les intéréts généraux du pays. CASSIA. Linn. LAmck. Sepala 5 vix basi coalita plus minüs inæqualia. Petala 5 inæqualia. Stamina 10 libera inæ- qualia, 5 inferiora longiora, 4 media brevia recta, 3 superiora antheris abortivis diftor- mibus. Antheræ apice dehiscentes. Ovarium stipitatum sæpè arcuatum. Legumen varium. Arbores , frutices aut herbæ. Folia simpliciter et abruptè pinnata. Petioli sæpè glanduli- feri. Folia opposita. (Char. ex DC. Prodr., 2, p. 489.) CASSIA SIEBERIANA. x = E i "© i 7: us C. caule fruticoso ; foliolis 8-1 2-jugis ovatis obtusis interdüm lanceolatis, supernè lucidis, subtu LEGUMINOSÆ. 259 pallidioribus puberulis; ramulis pedunculis calycibusque brevè velutinis; racemis laxis bracteatis ; legumine lineari , compressiusculo ; loculis pulpá vacuis. Cassia Sieberiana DC. Prodr. 2, p. 489. | Cassia Javanicæ affinis Sreber Pl. exs. Seneg. n. 48. Frutex 15-20 pedes altus, ramosus; trunco cruris humani crassitie, cortice griseo-viridescenti , levi; ramis longis gracilibus, flexilibus, patulis, apice pubescentibus. — Fours abrupté pinnata; rachi 6-18 poll. longa, pubescenti, tereti; foliolis 8-12-jugis, sæpiùs ovatis obtusis , interdúm lanceolatis acutis, utrinque glabris, superné lucidis, subtús pallidioribus, junioribus rufo-pubescentibus, breviter petiolulatis, oppositis ; 1 '/,-2 poll. longis, :/,-1 poll. latis, valdè deciduis. — Sripuz lineares, erectæ , puberulæ, rufescentes , caducæ.— Frores ampli, flavo-aurantiaci , in spicas paniculatas laxas axil- lares dispositi; pedunculo communi tereti, rufo-pubescenti , gracili, 1-1 Y, pedem longo ; pedicellis gracillimis, patentibus, 2 poll. circiter longis, 2-3 bracteis foliaceis lanceolatis inæqualibus basi stipatis. — CaLyx 5-sepalus subæqualis; sepalis ovato-oblongis, basi vix coalitis, ibique æstivatione imbricatis, demùm patulis, rufo-flavidis, puberulis, circiter 4 lin. longis. — CorotLa calyce dupló longior, 5-petala ; petalis liberis, imæ basi calycis seu toro insertis, insequalibus, unguiculatis , inze- quilateris, margine integris , nervosis, aurantiacis. — STAMINA 10 libera, cum petalis toro inserta; filamentis filiformibus, arcuatis, inzequalibus, 3 inferioribus longioribus, antheras ovatas fertiles di- dymas basi sagittatas gerentibus , aliis minoribus antheras breviores gerentibus.—Ovarium excentricè insertum, longè pedicellatum , incurvato-falcatum, lineare, püberulum, stigmate hamuloso sessili terminatum. — Lecumen lineare, pauló compressum, suturá vix prominula utrinque notatum , inde- hiscens, lignosum, extùs nigrum, intùs loculis pluribus pulpå vacuis monospermis dissepimentisque lignosis transversis donatum. — Semina oblonga, compressa, nitida, fusca. ' Cnescrr in sylvaticis regni Cayor, Promontorii- Viridis, et ad ripas fluminis Gambiæ. Ab incolis Singhégné dicitur. Fcorer Martio et Aprili. OBSERVATIONS. D'aprés les notes de M. Leprieur, les Négres emploient les racines de cette plante comme purgatives. Cette espèce, qui a du rapport avec le Cassia fistula, s'en distingue néanmoins facilement pru feuilles beaucoup plus petites ; par ses bractées foliacées, au nombre de deux à trois, qui accompagnent les pédi- celles des fleurs; enfin par son légume linéaire, légèrement comprimé, et dont les loges ne renferment pas de pulpe sucrée. - CASSIA PODOCARPA. Nos. C. caule fruticoso; foliolis 3-4-jugis, ovato-lanceolatis, sepiùs mucronulatis, utrinque glaberrimis ; petiolo eglanduloso ; leguminibus chartaceis compressis, utrinque in cuspidem attenuatis. — , FRUTEx 3-4 pedes altus, ramosus; ramis adscendentibus , teretibus, glabris.—Fouta ver tachi longa complanatá, eglandulosá; foliolis 3-4-jugis, ovato-lanceolatis , nervo E io BE rl lateralibus prominulis notatis, seepiús mucronulatis, breviter petiolulatis, utrinque glabris 7 p 2-4 poll. longis, 1-1 1/, poll. latis. —STIPULÆ lanceolate, striate, glabra , patentes, persis : 260 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Frores haud vidimus. — LecumINA sicca, chartacea, in spicas laxas longasque disposita , lineari- oblonga, compressa, margine sæpiüs integra, interdùm subundulata strangulatave > utrinque in cuspidem attenuata, extùs torulosa, venis prominulis reticulata , nigra, nitida, intùs albida, multilo- cularia; dissepimentis angustis transversis inter semina ; 8-12 loculis monospermis. — SEMINA funiculo longo capillari suffulta , ovato-compressa , basi in cuspidem attenuata, nigra, nitida, lineå longitudinali albida notata. Crescit rara in sabulosis circa Kounoun in peninsula Promontorii- Viridis. Frucrus maturescunt Martio. OBSERVATIONS. N'ayant pas trouvé cette plante en fleurs , nous ne sommes pas parfaitement certains de sa nouveauté comme espéce. Aprés une comparaison attentive dans les herbiers, et notamment dans celui de M. De Candolle, nous ne lui avons trouvé de rapports qu'avec le Cassia melanocarpa Bertero et DC. Cependant, sous le rapport du fruit et du feuillage , elle en est suffisamment distincte. . CASSIA OBOVATA. C. foliolis 5-6-jugis obovatis obtusis mucronulatis, petiolo eglanduloso; leguminibus plano-com- pressis arcuatis medio subcristato tumidis. Cassia obovata Coll. Mon. p. 92. Cassia Senna Lamck. Ill. t. 332, f. 2, a, b, d et f. 3, b, e, f, g. Jacq. Fl. Ecl. 1, t. 87. DC. Prodr. 2 , p. 492. Crescrr abundè in collibus sabulosis prope Kouma regionis Walo, etiam circa Lamsar et Laybar regionis Cayor. Vulgò dicitur Leydour à Nigritis. FLorer à Septembre ad Novembrem. OBSERVATIONS. Cette espèce de Casse, très-anciennement connue et bien décrite par les auteurs, est une des a sortes de Séné du commerce. C'est celle qu'on appelle vulgairement Séné de Tripoli, et que l'on tirait primiti- vement de la Haute-Egypte. Cette Casse croit en abondance au Sénégal, où ses feuilles, ainsi que ses gousses (fol licules) , sont employées journellement comme purgatives. On en a beaucoup importé en France dans les années 1827 et 1828, et les essais tentés dans les hópitaux de Paris, notamment par M. Bally à celui de la Pitié, ont prouvé que ce Séné est un excellent purgatif à une dose un peu plus forte que celle des feuilles et follicules du C. acuti- folia Delile, qui sont connues dans la droguerie sous le nom de Séné de la Palthe. Cette dernière espèce est cul- tivée au jardin de Richard-Tol , d’où elle s'est échappée, et croit presque spontanément dans le voisinage. CASSIA OBTUSIFOLIA. C. hoa herbaceo; foliolis 3-jugis obovatis obtusis sepitis mucronulatis subtús pubescentibus, glandulà oblongo-cylindraceà acutà inter infima; stipulis lineari-subulatis ; leguminibus longis graci- hbus recurvis. Cassia obtusifolia Linn. Spec. 539. excl. Syn. Rumph. — DC. Prodr. 2, p. 493. Crescir copiosè in sabulosis regionum Walo et Cayor, circa Laybar, etc. FLorer Septembre et Novembre. : ` LEGUMINOSA. 961 OBSERVATIONS. Cette espèce ne se distingue du Cassia Tora que par de si légères différences, que nous se- rions tentés de la réunir à celle-ci , ainsi que le C. humilis de Colladon. Le légume est arqué dans le C. obtusifolia, tandis qu'il est droit dans le C. Tora; mais cette différence ne parait tenir qu'à un état particulier de la méme espèce. Le reste de l'organisation est absolument identique. * CASSIA TORA. C. caule herbaceo ramoso; foliolis 3-jugis obovatis mucronulatis, glandulá oblonga seu calcariformi inter paria infima, petiolo apice aristato; leguminibus rectis subcompressis, torulosis, ad margines callosis. ia Tora Linn. Spec. 535. DC. Prodr. 2, p. 494. Dill. Hort. Elth. tab. 63, f. 73. Crescit in arenosis prope Khann ad Promontorium- Viride. FLorer à Septembre ad Martium. CASSIA OCCIDENTALIS. C. caule suffruticoso; foliolis 4-6-jugis ovato-lanceolatis margine pubescentibus , glandulà crassá ad basin petioli, pedunculis brevibus paucifloris, inferioribus axillaribus, ceteris in racemum termi- nalem dispositis; leguminibus plano-compressis, suturis calloso-tumidulis. Cassia occidentalis Linn. Spec. 540. DC. Prodr. 2, p. 497. Edwards, Bot. Regist. t. 83. Cassia planisiliqua Linn. Spec. 540. Schum. Pl. Guin. 1, p. 226. CRESCIT ubique in insulå Saint-Louis; etiam in regione Walo prope Kouma, N’Dombo, ad fluvium Marigot de Taoué dictum. ` Frorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Les graines de cette plante, qui est fort abondante dans les environs des villages des Nàgres, acquièrent par la torréfaction une odeur très-agréable qui a de l’analogie avec celle du café. Aussi , les habitans, et surtout les colons européens, les emploient fréquemment en infusion qu'ils prennent en guise de café. Les uges et les feuilles exhalent, lorsqu'on les broie, une odeur extrémement puante. CASSIA ABSUS. C. foliis bi-jugis; foliolis obovatis ovalibus acutisve glabris aut pilosiusculo-viscidis ; glandulà nulla aut inter par infimum obsoletà , caulibus pedunculis calycibusque hispido-viscosis ; floribus inferio- ribus axillaribus solitariis , supremis in racemum terminalem digestis. Cassia Absus Linn. Spec. 537. DC. Prodr. 2, p. 500. Cassia viscosa Vahl Herb. Schum. et Thonning, Pl. Guin. 1, p. 225. non Kunth. Cassia Thonningii DC. L. c. 262 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Crescrr in arenosis regionis Walo, circa Kouma, Dagana; etiam prope Lamsar, et Kirr in regno Cayor. FLorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Il n'existe aucun caractère suffisant pour distinguer le Cassia Thonningii DC. (C. viscosa Vahl) du C. Absus L. Ce n'est certainement pas la présence de poils visqueux sur les feuilles, les rameaux et les fruits, qui pourrait servir à les différencier. La présence d'une glande au-dessous de la paire inférieure des folioles n'est pas constante, même dans la plante type de l'espéce. Nous avons donc réuni ces deux Cassia en une seule espèce, ne considérant la plante du Sénégal, qui d'ailleurs est la méme que celle d'Égypte, que comme une simple variété. Les graines du C. Absus sont employées, sous le nom de Chichm par les Arabes et les Égyptiens, pour guérir les ophtalmies. A cet effet ils les réduisent en poudre, les mélent avec du sucre, et introduisent un peu de cette pou- dre entre le globe de l'œil et la paupière. Ce remède, qui est aussi employé par les Nègres de la côte occidentale d'Afrique, ne peut être utile que dans les ophtalmies chroniques, ou lorsque cette maladie n’est pas dans son plus haut degré de période inflammatoire. CASSIA MICRANTHA. Nos. C. erecta; foliolis 10-15-jugis oblongo-linearibus mucronatis, utrinque brevé et appressé pilosis, is LJ ` . . a LI ` M . E hd glandulà sessili infrà par infimum; floribus minoribus ternatim quaternatimve glomerulatis supra-axil- laribus , bracteolulatis ; leguminibus lineari-oblongis , compressissimis. SuFFRUTEX 2-3 pedes altus, erectus, ramosus; ramis teretibus virgatis, foliatissimis , rufo-viridibus, molliter pubescentibus. — Forza 10-1 5-juga; rachi complanatá villosá; glandulá oblonga, sessili, nigrescenti, infrà par infimum; foliolis oblongo-linearibus, inæquilateris, mucronatis, luteo-viridibus, utrinque pilis appressis brevibus onustis , 8-10 lin. longis, 2 lin. latis. — Srrevrz subulatæ, erect; cauli appressæ, villosæ, persistentes. — FLores parvi, flavescentes, ternatim quaternatimve glome- rulati, sessiles, suprà-axillares, bracteolulati.—Carxx regularis, 5-partitus; laciniis lanceolatis extùs villosis. — Conorza calyce paulò longior, ferð regularis; petalis superioribus minoribus, inferiore majore, unguiculatis, apice cochleatis, luteo-rubescentibus. — STAMINA 7-10, inæqualia, nempè 3 inferiora longiora, 4 media breviora, 1-3 superiora plerumque abortiva; filamentis brevibus; antheris quadratis, longioribus, rimà duplici longitudinali brevi apice dehiscentibus. —Ovarrum sessile, sub- falcatum, villosissimum , stylo brevi uncinato terminatum. — LEGUMEN Jineari-oblongum compres- sissimum , torulosulum, nempè lineis depressis transversè obliquis inter semina notatum , rufum, pilis brevibus appressis onustum, 6-10 lin. longum, 1 :/, lin. latum, 6-10-spermum. — SEMINA ovata, COM- pressa, basi in cuspidem attenuata, fusca, nitida. Cnescrr in humidis prope K hann in peninsula Promontorii-Viridis; 4/breda, secs Gambiam; Bakel in regione Galam. Dicitur Bindouk à Nigritis Galamensibus. Fronzr à Septembre ad Martium. i OBSERVATIONS, Cette plante a un aspect fort remarquable, i que détermine la couleur rousse et presque do! de ses tiges et de ses feuilles. Ses fleurs sont sì petites, relativement à celles des autres Cassia, que nous lui avons LEGUMINOSÆ. 263 imposé le nom spécifique de micrantha. Elle appartient à la section des Cassie mimosoideæ, et se place très-près du C. triflora de Jacquin (Hort. Schenbr. tab. 480), non Vahl. CASSIA MICROPHYLLA. C. erecta, foliolis 50-jugis oblongo-linearibus; petiolo inter juga angustissimè marginato , infrà par infimum glandulam unicam sessilem gerente; pedicellis solitariis supra-axillaribus ; leguminibus vil- losis. Cassia microphylla Willd. Spec. 2, p. 529. DC. Prodr. 2, p. 505. Cassia geminata Vahl Herb. Schum. et Thonn. Pl. Guin. 2, p. 228. Crescit prope Albreda ad Gambiam. a Var. Senegalensis, foliolis 4o-jugis petiolo submarginato, leguminibus etiam junioribus glabrius- culis. Crescit in planitiebus circa Richard-Tol regionis Walo ; Bakel in regione Galam, et in sabulosis prope Samatite ad Casamanciam. Frorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Nos échantillons de la Casamance ont la plus grande ressemblance avec le Cassia pumila Lam., > qui est le méme que le C. procumbens de la première édition de Linné, ainsi que de Kænig. C'est ce dont nous avons pu nous assurer par la confrontation de quelques individus authentiques de cette dernière espèce avec notre plante. D'ailleurs, une figure assez bonne que l'on trouve dans Plnkenet (.4/mag. tab. 120, f. 1) nous avait mis sur la voie des affinités de ces plantes. AFZELIA. Swan. DC. ` Calyx turbinatus, limbo inæqualiter 4-partito, segmentis æstivatione imbricatis. Corolla S-petala, nempé : petalum exterius amplissimum, longè unguiculatum, limbo apice emar- ginato longitudinaliter plicato; petala 2 minutissima , lanceolata, basi petali maximi inserta. Stamina 9-10, quorum 7-8 exserta fertilia, 2 capillaria sterilia. Ovarium stipitatum, ventri- cosum, stylo longo arcuato terminatum, multi-ovulatum. Legumen lignosum, ovato-oblon- Sum, compressum, multiloculare. Semina olivaformia, arillo carnoso cupulæformi basi areumcincta, - Folia abrupté pinnata. Flores paniculato-racemosi. Nob. AFZELIA AFRICANA. (Tab. LVIL ) Afzelia africana Smith, l. c. DC. Prodr. 2, p. 507. : : i i j ibus tere- ARBOR 25-30 pedes alta, ramosa; trunco vix tortuoso, cortjce griseo rimoso, ramis patentib 264 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. tibus glabris, atro-viridibus. — Forra abruptè pinnata; rachi tereti, rubro-viridi, glabra, eglandulosá; foliolis coriaceis 4-5-jugis, brevé petiolatis, ovato-ellipticis, acuminatis, utrinque glaberrimis, superne lætè viridibus lucidis, subtùs pallidioribus nervisque prominulis rufescentibus notatis, 1 113 poll. longis, 1 1⁄2 poll. latis.—STIPULA caducissimæ in speciminibus siccis desunt. — FLores magni, in pani- culam confertam terminalem folio oppositam digesti, 2 bracteolulis concavis deciduis stipati. — Caryx turbinatus, extüs breviter velutinus, albido-virescens, tubo incurvo basi inflato, limbo inæqualiter 4-partito, segmentis concavis in æstivatione imbricatis, exterioribus interiora amplectentibus. — Conorra tripetala, valdé inaequalis, nempé : petalum exterius amplissimum, longé unguiculatum, limbo latiore undulato longitudinaliter plicato apice emarginato roseo ; petala 2 minutissima, basi pe- tali maximi inserta, lanceolata. — STAMINA 7, apice tubi calycini inserta; filamentis liberis, exsertis, longissimis , flexuosis; antheris cordatis bilocularibus, dorso affixis. Staminodia 2 filiformia, brevis- sima, ante petalum exterius adsunt. — Ovarrum velutinum stipitatum , ventricosum, incurvum, stylo longo arcuato laterali terminatum, multi- (12-15) ovulatum. — Lecumen lignosum, ovato-oblongum, subobliquum , acumine brevi lateralique terminatum, compressum, bivalve, multiloculare, 6-8 poll. longum, 2 1/,-4 poll. latum; valvis crassissimis extùs glaberrimis; loculorum parietibus membraná chartaceà albidà obtectis. —Semixa olivæformia, paulo compressa, 5-10 lin. longa, aterrima, levia, arillo amplo cupulæformi carnoso coccineo demim aurantiaco eduli basi circumcincta; cotyledonibus carnosis, radiculà subinclusa. Crescrr secùs Casamanciam prope Samatite. FLorer Martio et Aprili, OBSERVATIONS. Le genre 4/zelia a été décrit si imparfaitement par Smith ( Trans. Linz. Soc. ^, p. 221), que nous avons eu beaucoup de peine à le reconnaitre. Il offre de nombreux rapports avec quelques genres de la Guiane ( Eperua , Vouapa , etc.), établis par Aublet. Son fruit ligneux et excessivement épais, ses graines noires en forme d'olives , entourées jusque vers leur milieu d'un arille charnu rouge-jaunátre, le caractérisent assez bien. Quant à sa fleur, Smith lui attribue à tort quatre pétales; il n'en a que trois, dont un trés-grand, longuement onguiculé, et deux d'une telle petitesse qu'ils sont à peine visibles. Le nombre des étamines est de sept fertiles, accompagnées de deux staminodes capillaires. Selon Smith, il y aurait huit étamines dans V Afzelia africana; mais cette différence d'une unité dans le nombre des étamines de notre plante, ne nous a pas semblé une raison suffisante pour croire que nous possédions une nouvelle espèce. D'un autre côté > nous ne pouvons la réunir à 1 4ftelia Pancovia DC. (Pancovia bijuga Willd.) qui n'a que sept étamines, parce que cette derniere plante, d'ailleurs trés-peu connue, semble pourvue d'un moindre nombre de folioles que la nótre. ; L'arille des graines de l’4/zeliz africana a un goût agréable. car les fruits que nous avons trouvés répandus sur la terre, aI’ privés de graines. Il paraît que les Nègres et les singes en sont friands; entour de l'arbre qui les portait , étaient ouverts et Explication de la planche LVII. — a. Plan symétrique de la fleur, — b. Bouton de fleur amplifié, ainsi que ls détails suivans. — c. Fleur ouverte dont les parties ont leur position naturelle.— d. Grand pétale étalé. — e.Un des petits pétales.— f. Étamine entière portant à sa base un des petits pétales. — g. Anthère vue par de- vant. — h. Ovaire. — i. Le même coupé longitudinalement pour faire voir les ovules. — k. Une des valves du fruit réduite de moitié et vue intérieurement. — 1. Graine de grandeur naturelle accompagnée de son arille. — m. = même dépourvue d'arille.—n. Un des cotylédons vu par sa face interne et portant la plumule.— o. Graine Coupee en travers. — p. La même dépourvue de tégument. LEGUMINOSÆ. 265 BAUHINIA. Prum. Linn. DC. Sepala 5 irregulariter concreta in calycem 5-fidum aut lateraliter fissum membranaceum. Petala 5 patula oblonga subinæqualia, superiore à cæteris sæpè distante. Stamina 10, nunc g sterilia monadelpha , omnia aut 5 aut 5 fertilia. Ovarium pedicellatum longum. Legumen 1-loculare 2-valve polyspermum. Semina compressa ovalia, endoplevrá tumidá. Embryo rectus; radiculà ovatà , cotyledonibus planis. Frutices. Folia biloba, nempé constantia foliolis 2 apice petioli sitis 2-5-nerviis, nunc omnino liberis, nunc omninó concretis, sæpiüs plus minus margine interiore nerviformi con- natis, sinu aristatis. Flores racemosi. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 515.) BAUHINIA RUFESCENS. B. caule frutescenti; foliolis distinctis, semi-orbiculatis , 3-nerviis, glabris; petalis lanceolatis; sta- minibus 10 fertilibus, antheris hirsutis. Bauhinia rufescens Lan. Dict. 1, p. 391. Ill. t. 329, f. 2. DC. Prodr. 2, p- 514. Crescrr copiosè in arenosis prope Kouma regionis Walo et ubique ad ripas fluminis Senegal. Frongr ab Octobre ad Martium. OBSERVATIONS. L'écorce de ce Bauhinia, excessivement forte et tenace, est employée par les Négres, dans la construction de leurs cases, pour ligaturer les perches servant de chevrons à retenir le chaume des toits, des tapades, etc. On se sert aussi de ses fruits pour tanner les cuirs. BAUHINIA ADANSONIANA. Nos. B. caule frutescenti; foliis basi ovatis subrotundisve 7-nerviis, usque ad medium bilobis, lobis lan- ceolatis obtusis, utrinque subtüs presertim pubescentibus ; legumine lineari substrangulato aut to- ruloso. Crescrr in Senegambià (ex Adanson. in Herb. Juss.) i Raund à N igritis dicitur. OBSERVATIONS. Nous n'avons trouvé qu’un petit rameau de cette plante dans l’herbier de M. De pensa. Il 2 eté récolté par Adanson, qui ajoutait en note que l'écorce de cette espèce servait, de même que la précédente ; à fabriquer des cordages, ua 34 266 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. BAUHINIA RETICULATA. (Tab. LVIIL ) B. foliis coriaceis glabris subtüs inter nervos minutè reticulatis basi cordatis profundë bilobis, di- vergentibus obtusis, 11-nerviis; floribus spicato-racemosis axillaribus aut oppositifoliis ; calycibus ovariisque tomentosis; leguminibus amplis cultriformibus arcuatis glabris. Nob. Bauhinia reticulata DC. Mem. Leg+p. 485. Prodr. a, p. 515. Bauhinia inermis Forsk. Descr. 85? (ez DC.) Bauhinia Thonningii Schumach. Pl. Guin. 1, p. 223. Baubinia tamarindacea Delile, Cent. Pl. Afr. p- 34. Anson mediocris, 12-15 pedes alta , ramosissima ; trunco valdé tortuoso, circiter 1 pedem diametro; cortice cinereo subfusco ; ramis longis patentibus flexuosis.—Forra alterna, petiolata ; petiolo crasso, lignoso, tereti, ad apicem et basin tumido transverse rugoso, succum gummosum nigrum exsudante ; limbo valdé coriaceo , subrotundo, basi cordato, apice profundé bilobo, superné viridi-flavescente nitido, subtùs albido , nervis 11 longitudinalibus è petiolo radiantibus nervulisque creberrimis anasto- mosantibus et minutissimé reticulatis notato , Circiter 3-5 poll. diametro. — STtIPuLæ subulatæ , minute , decidue. — FLores pallido-rosei , spicato - racemosi, bracteolati ; spicis axillaribus seepiùs oppositifoliis.—Caryx infundibuliformis infra coarctatus , extùs brevissimé et densissimé rufo-velutinus, apice 5-dentatus; dentibus præfloratione valvatis, post anthesin reflexis. — Conorrza 5-petala ; petalis præfloratione imbricatis, suprà basin calycis insertis ibique connatis, subspathulatis, concavis, apice denticulato-erosis, pallidé roseis , extús tomentosis, calyce longioribus.—STAMINA 10 basi monadelpha petalisque adnata, iis breviora; filamentis crassis atro-rubris, apice glabris, inferné pilosis, alter- natim inæqualibus; antheris oblongis, bilocularibus, connectivo crasso mediante dorso affixis. — Ovarrum breve lineare, tomentosum, stigmate capitato terminatum. — Lecuwex pedicellatum, cul- triforme , arcuatum , compressissimum , bivalve, polyspermum , amplissimum , sæpiùs 8-10 poll. lon- gum, 2-4 poll. latum ; valvis coriaceis, extús fuscis glabris, intús pulpà farinaceá repletis. — SEMINA in pulpà nidulantia , funiculis longis inzequalibus suffulta, subrotunda, hinc recta, compressa, fusca, nitida ; funiculo longo; testa coriacea ; endoplevrá crass corneá ; cotyledonibus subrotundis, subcar- nosis , nervosis , flavescentibus ; radiculà brevi , recta. Crescir abundè in locis depressis secùs flumen Senegal, à Marigot des Maringouins ad Bakel. Vulgd Ghighis à Nigritis dicitur. eine wae RAE Ln | Frorer ab Octobre ad Martium. OBSERVATIONS, Ayant recu en communication un exemplaire du Bauhinia Thonningii de Schumacher, nous avons reconnu qu'il était absolument le ` ; méme que le Bauhinia reticulata de M. De Candolle (Mém. sur les Legu- mineuses, p. 485). Le Bauhinia tamarindacea Delile (Centurie de Plantes d'Afrique , p. 34) est, d'après la des- re évidemment la même espèce. Les feuilles de cet arbre, et particulièrement le sommet des pétioles, laissent suinter un suc gommeux et sucré qui noircit par la dessiccation , et qui attire les fourmis et autres insectes; va sorte que l’arbre en est constamment infesté. Les Nègres se servent de son écorce, dont la ténacité est très-grande, pour faire des liens avec lesquels ils attachent les chevrons et autres pièces de leurs cases. Cette écorce, de même que celle du B. rufescens, est fort astringente ; les naturels l'emploient souvent en décoction dans diverses mala- dies , notamment dans les dyssenteries niques. LEGUMINOSÆ. — "E 261 Explication de la planche LVIII. — a. Plan symétrique de la fleur. On voit en a, les bractées; en b, le calice; en c; la corolle; en d, les étamines; en e, l'ovaire. — b. Bouton de fleur accompagné des bractées. — c. Fleur entière. — d. Fleur privée de la corolle et d'une partie du calice pour faire voir les étamines. — e. Étamine grossie vue par devant. — f. La méme vue par le dos. —g. Coupe transversale de l'anthére très-grossie. — h. Ovaire. — i. Le fruit réduit à peu prés de moitié. On a enlevé une portion de valve pour montrer la dispo- sition des graines. -— k. Graine grossie. — l. La méme coupée longitudinalement. — m. Un des cotylédons vu par sa face dorsale. — n. Le méme vu par sa face interne, laissant apercevoir la plumule et la radicule. DIALIUM. Burm. WiLLD. CODARIUM. Vant. Arz. DC. Calyx 5-partitus; tubo persistenti; foliolis subæqualibus obtusis concavis præfloratione imbricatis. Corolla plerumque (in floribus lateralibus extremis) nulla. Petalum unicum (in floribus terminalibus) inter stamina. Receptaculum plano-concavum, petalum, stamina ova- riumque in ambitu gerens. Stamina 2 ad latus interius floris inserta; antheris crassis erectis bilocularibus. Ovarium læviter pedicellatum ovatum compressiusculum, uniloculare, biovu- latum, stylo incurvo terminatum. Legumen siccum indehiscens, intüs pulposum, sæpiüs monospermum extüs velutinum. Semina ovato-compressa. Arbores , foliis imparipinnatis , glabris; floribus parvis racemoso-paniculatis. DIALIUM NITIDUM. Nos. (Tab. LIX.) D. foliolis ovato-oblongis ovalibusve, seepiús acuminatis, supernè nitidis ; paniculà dichotomà ra- mosà, supernè composità ; petalo unico inter stamina, in floribus lateralibus extremis evanido. Nob. Dialium Guineense Willd. in Rem. Arch. 1, p. 31, tab. 6 (mala). Codarium nitidum Vahl, Enum. 1, p. 302. | A Codarium Solandri Vahl, ibid. h Codarium acutifolium Afzelius in Schrad. Neu. Journ. 2, p. 233. DC. Prodr. 2, p. 520. Codarium obtusifolium Afzel. et DC. l. c. Anson 15-20 pedes alta, ramosissima ; trunco tortuoso, cortice griseo, levi; ramis divaricatis, peus tibus, inclinatis, teretibus , glabris. — Forra imparipinnata, bijuga ; foliolis coriaceis , sepius alternis ; breve petiolatis, ovalibus aut ovali-oblongis, sæpiüs acuminatis , interdum subrotundatis, ae glabris, superné viridi-glaucis nitidis, subtüs nervo medio proeminente nervulisque creberrimis reticu- latis notatis , 3-4 poll. longis, 1 /,-2 poll. latis; petiolulis tumidis, transverse rugosis fuscis. — STIPULÆ nulle. — Fronrs creberrimi, parvi, rufescentes, in paniculam dichotomo-ramosam superné OL. terminalem dispositi, bracteolulati; ramificationibus distichis; pedicellis dichotomis, supremus tritio- ris.— Carxx infra tubulosus, 5-partitus, extùs ferrugineo-velutinus ; foliolis ferð æqualibus, ovalibus 268 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. concavis, præfloratione imbricatis.— REcEPTACULUM ( discus) plano-concavum > pilosiusculum, medio vacuum, petalum , stamina ovariumque in ambitu gerens.— ConorrA nulla in floribus lateralibus pedi- cellorum extremorum ; in floribus terminalibus, petalum unicum, lanceolatum, planiusculum, albido- roseum , inter stamina insertum, calyce brevius. —STAMINA 2, margini interiori disci inserta, erecta, calyce paulò breviora; filamertis brevioribus crassis planiusculis ; antheris oblongis, basi cordatis late- raliter dehiscentibus, pallidé flavidis.—Ovarium margini exteriori disci insertum, brevé pedicellatum, obliqué oblongo-ovoideum, velutinum, uniloculare , biovulatum, stylo incurvo glabro et stigmate ca- pitellato terminatum. —Lecumen brevé pedicellatum , obliqué subrotundum, compressiusculum, (styli vestigio) lateraliter et brevè mucronatum, extús densissimé atro-tomentosum, indehiscens, uniloculare, seepiús monospermum ; pericarpio fragili, pulpà acidula subsicca luteo-incarnatà repleto. —Semna ovata , subcompressa, fusca, nitida, hilo minimo et raphe prominulo hinc notata; albumine crasso em- bryonem involvente; cotyledonibus subrotundis basi emarginatis, foliaceis. Crescir in arenosis sylvaticis prope Boro regni Cayor; prope Kounoun in peninsula Promontorii- Viridis; circa 4lbreda, secùs Gambiam et Casamanciam. Sorum et Solum incolarum. Frorer à Februario ad Aprilem. OBSERVATIONS. Le genre Codarium établi par Vahl (Enum. 1, p. 302), d'aprés une note manuscrite de So- lander dans l'herbier de Banks, ne diffère certainement pas du Dialium de Burmann , auquel on a réuni à juste titre l’ Aruna d'Aublet. Après avoir comparé avec la plus grande attention les caractères attribués à ce dernier genre par les auteurs avec ceux du Codarium ; après avoir également examiné la description manuscrite de V Aruna guianensis , faite sur les lieux par L.-C..Richard , ainsi que les fleurs d'un échantillon recueilli à la Guiane, nous n'avons trouvé d'autre différence entre ces genres que la présence d'un pétale dans le Codarium et son absence dans le Dialium. Mais est-il permis de fonder un genre sur une si légère différence? Remarquons d’ailleurs que le pétale du Codarium manque, sinon constamment, du moins le plus souvent dans les fleurs latérales qui terminent chaque pédicelle partiel, et qu’il n’existe que dans la fleur terminale de ce pédicelle. Dans les caractères du genre Dialium, Burmann, Linné et Vahl se sont étrangement mépris sur la nature des organes floraux; ils ont décrit comme des pétales les parties du calice, et ils ont considéré la fleur comme privée de celui-ci. Ainsi, à ne voir que les ca- ractéres de ces genres tels que les exposaient les auteurs linnéistes , on croirait que ces genres sont trés-distincts , tandis qu'au contraire ils ne different que par la présence ou l'absence d'un petit organe sujet à avortement. M. De Candolle a bien senti la faiblesse de l'un des deux genres en disant que le Dialium est excessivement voisin du Co- darium. Willdenow a décrit et figuré très-imparfaitement notre plante sous le nom de Dialium guineense , nom géographique et trop exclusif que nous avons dà changer: Les deux espèces qu'Afzelius a publiées sous les noms de Codarium aculifolium ex C. obtusifolium n'en forment qu'une seule, car nous avons trouvé sur le méme arbre des feuilles acuminées et des feuilles arrondies au sommet. Le Dialium nitidum , nommé Solum ou Sorum par les Nègres de N'Boro et de la presqu'ile du Cap-Vert, est un arbre de médiocre grandeur, à branches étalées, pendantes. On le trouve trés-communément depuis le royaume de Cayor jusque sur les bords de la Gambie, dela Casamance et méme au-delà, car il existe abondamment à Sierra- Leone et dans les Birao. Ses feuilles ont une couleur vert-glauque, comme vernissée en dessus. Ses fleurs sont dis- posées en belles panicules terminales, trés-ramifiées'et souvent étalées à plat. Il leur succède des fruits arrondis, un peu comprimés, noirs et veloutés à l'extérieur, remplis intérieurement d'une pulpe farineuse légérement humide, dont la saveur est acidule, très-agréable, et recherchée par les Nègres, les singes et autres animaux. Explication de la planche LIX. — a. Plan symétrique de la fleur. — b. Fragment de rameau de la panicule grossi pour faire voir Vinflorescence. — c; Fleur ouverte -grossie ainsi que les détails suivans. — d. Pétale. — LEGUMINOSÆ. . 269 e. Etamine vue par devant. — f. La méme vue par le dos. — g. Fleur ouverte å laquelle on a enlevë le pétale. — h. Ovaire. — i. Ovaire coupé longitudinalement.— k. Fruit de grandeur naturelle. — 1. Coupe longitudinale du fruit. — m. Graine. — n. Embryon. — o. Un cotylédon. — p. Coupe transversale de la graine. — q. Plu- mule séparée. — r. Feuille de la tige séparée et vue en dessous pour montrer sa réticulation. Trib. IX. — DÉTARIÉES. DETARIUM. Apans. Juss. DC. Calyx 4-partitus, lobis in alabastro globoso imbricatis. Corolla nulla. Stamina 10, ima basi connexa ; filamentis alternatim longioribus. Ovarium sessile ovoideum, villosissimum, uniloculare, biovulatum; ovulis lateraliter appensis. Stylus recurvus stigmate capitellato ter- minatus. Drupa orbiculata, crassa; sarcocarpio farinaceo fibrillis intertexto ; putamine osseo extüs rugoso, ad ambitum marginato levi, uniloculari, monospermo. Semen drupæ con- forme, lateraliter affixum; cotyledonibus crassis, subfarinosis, albis; radiculà brevi conicà inclusà. Arbores, foliis pinnatis, non stricté imparipinnatis; foliolis alternis. Flores paniculati dichotomo-racemosi in ramulis superné foliatis insidentes. Fructus edules. Nob. DETARIUM SENEGALENSE. (Tab. LX.) D. caule tortuoso, ramis longissimis patentibus; foliolis parvis ovali-oblongis obtusis emarginatisve ; drupà crassiore, ovoideo-orbiculatà compressa; putamine fibroso , semine irregulariter ovato , com- presso, ruguloso. Nob. Detarium Senegalense Gmel. Syst. 3, p. 700. DC. Prodr. 2, p. 521. ARBOR 20-25 pedes alta, ramosissima ; trunco tortuoso, circiter 1 pedem diametro, cortice crasso, rimoso, fusco; ramis longissimis, patentibus, junioribus vix pubescentibus. — Fora pinnata; petiolo communi tereti, vix pubescenti, 6-8 poll. longo, filamento brevi pubescenti terminato; foliolis 7-11 breviter petiolulatis alternis rard oppositis, ovali-oblongis, obtusis emarginatisve, obsoletè et remoté crenulatis , junioribus pubescentibus, adultis utrinque glabris viridibus, subtüs pallidioribus, nervo medio nervisque lateralibus parallelis notatis, coriaceis , pellucido-glandulosis, 1 1/, poll. longis , 6-8 lin. latis. —Srrevrx foliaceæ , falcatæ, villosæ, mox deciduæ.—FLores parvi, pallidé fulvi , in panicu- las racemosas extrà-axillares folio breviores dispositi, bracteolulati ; paniculisin ramulis superné foliatis insidentibus ; pedicellis partialibus flores alternatim distichos sessiles gerentibus. — CALYX quadripar- titus; segmentis in alabastro inæqualibus imbricatis, post anthesin ferð æqualibus, medio pauló latiore, lanceolatis , extüs glabris, intùs rufo-villosis. — Conorza nulla. — STAMINA 10, ima basi connexa; fila- mentis alternatim longioribus, pauld exsertis, flexuosis; antheris ovalibus, acutis, dorso aflixis. — Ovarrum sessile, ovoideum, villosissimum, uniloculare, biovulatum, in stylum recurvum abeuntem 270 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. et stigmate capitellato, terminatum. — Drupa ovoideo-orbiculata compressiuscula, Pruni armeniaci magnitudine; epicarpio membranaceo, viridiusculo demüm griseo; sarcocarpio viridi farinaceo eduli, fibrillis creberrimis, numerosis ex endocarpio procedentibus intertexto ; endocarpio osseo, extis, nuclei Persici instar, rugoso anfractuosoque , ad ambitum marginato levi, intús membrana coriaceá obtecto. —Semen lateraliter affixum , irregulariter ovatum , compressum , extús rugulosum, fuscum, nitidum, 8-10 lin. longum, 6 lin. latum ; hilo parvo prominulo; cotyledonibus crassis subfarinaceis albis; radiculà brevi conicá inclusá. — Cazscrr circa Kounoun in peninsula Promontorii-Viridis; abundé prope Albreda ad ripas Gambia; etiam prope Cadou in regno Baol apud gentem Nonn-Cererr dictam. Detach seu Datach à Nigritis nuncupatur. FronET Martio, Aprili et Maio. Var. drupà crassiore, sarcocarpio amaro. Niey-Datach Nigritorum apud quos fructus habetur venenosus. Crescit in sylvaticis prope Ghiangol ad Promontorium-Rubrum; etiam haud longè ab Albreda secüs Gambiam. OBSERVATIONS. Le Detarium senegalense ne croit pas dans le Sénégal proprement dit; on n'en voit que deux individus sur les bords du marigot de Lamsar, qui probablement auront été apportés des bords de la Gambie oü cet arbre est trés-abondant. Son fruit, de la grosseur d’un abricot-péche, a une chair farineuse, verdátre, dou- ceàtre, entremélée de fibres nombreuses partant d'un noyau orbiculaire qui simule celui de la péche. Les Négres et les singes en font une grande consommation, et l'on en apporte une quantité considérable au marché de Gorée , et méme à celui de Saint-Louis. L'amande que le noyau renferme se compose de deux gros cotylédons épais, blancs, trés-durs, et que, d'aprés leur nature compacte, analogue à celle des graines de certaines Légu- mineuses et Rosacées, nous présumons susceptibles d’être employés comme subtance alimentaire. La variété à fruit amer ne se distingue pas autrement de l’espèce à fruit doux ; car le port et toute l'organisation de ces arbres sont si semblables que les Nègres se trompent fréquemment, et ne reconnaissent leur erreur qu'après avoir goûté le fruit. Ils regardent celui-ci comme un poison violent, et lui donnent le nom de N iey-Delach, qui signifie Détar des Eléphans. i Les feuilles des Detarium ne sont pas réellement imparipinnées, comme les auteurs les ont décrites ; si ell i cette apparence, c'est à cause de l'alternance des folioles dont la terminale appartient à la dernière paire; le rachis finit par un filet court et pubescent qui indique que cet organe nest pas absolument terminé, Le limbe des fevilles est parsemé de petites glandes transparentes remplies d'un principe odorant. On cultive en ce moment (septembre 1832), au Jardin botanique de Paris, plusieurs individus de Detarium senegalense et microcarpum, provenant des graines que nous avons rapportées de la Sénégambie ; quelques-uns ont déjà atteint trois pieds de hauteur environ. es ont Explication de la planche LX. — a. Plan symétrique de la fleur. — b. Bouton de fleur grossi ainsi que les détails suivans. — c. Le même vu par le sommet. — d. Fleur ouverte. — e, La même privée de l'ovaire pour montrer le calice et les étamines. — f. Étamine vue pàr devant. — g. et h. Étamines vues par le dos. — i. Ovaire. — k. Le mëme coupë longitudinalement pour montrer les ovules. — 1. Fruit de grandeur naturelle. — m. Noyau dépouillé de chair. — n. Graine coupée longitudinalement pour faire voir la radicule incluse dans les coty" lédons. — o. Coupe transversale de la méme. — p- Graine du Detarium microcarpum. LEGUMINOSÆ, 271 DETARIUM MICROCARPUM. Nos. D. caule erecto ; ramis suberectis ; foliolis seepiús amplis, omnibus emarginatis ; drupá minore, sub- spheericá compressa; semine orbiculato compresso levi. Anson 20-25 pedes alta , ramosa ; trunco erecto, circiter 8-10 poll. diametro , cortice cinereo, sub- levi; ramis suberectis. — Forra pinnata; petiolo communi teréti, glabro, 8-12 poll. longo, filo brevi pubescenti terminato; foliolis 8-12, breviter petiolulatis, ovali-oblongis semper emarginatis vix inæ- quilateris, apice obsoleté et remoté crenulatis, adultis utrinque glabris, atro-viridibus, subtús palli- dioribus, junioribus pubescentibus , nervis prominulis notatis, coriaceis, pellucido-glandulosis, 2 1/, -3 poll. longis, 1 poll. circiter latis. — SrieuLÆ lanceolate, mox decidue.— Frores non vidimus. — - Dxura subsphærica, pauló compressa, Pruni Reine-Claude gallicè dicti magnitudine ; epicarpio mem- ` branaceo, viridi-flavescenti ; sarcocarpio flavescenti farinaceo , dulci , gratè odorato, fibris creberrimis ex endocarpio procedentibus intertexto; endocarpio osseo, extús rugoso anfractuoso, ad ambitum marginato levi, intús membrana coriaceá obtecto. — Semen lateraliter affixum , orbiculatum, com- pressum, extús læve, fuscum, nitidum, 6 lin. diametro; cotyledonibus crassis subfarinosis albis ; radi- culà brevi conicà inclusà. Crescit prope Tiélimane in regione Cayor; etiam ad ripas Gambiæ prope Albreda. Vulgó Dank dicitur. ` Fructus maturescunt Martio. OBSERVATIONS. Cette nouvelle espèce de Detarium se distingue suffisamment de l'espéce précédente par le port de l'arbre qui , au lieu d'étre tortueux, est au contraire droit, à rameaux peu nombreux , légèrement dressés ; par ses feuilles beaucoup plus grandes, toujours échancrées, et surtout par son fruit et sa graine beaucoup plus petits, parfaitement orbiculaires , comprimés. La pulpe de son fruit est beaucoup plus douce et plus agréable au goût que celle du D. senegalense ; on en apporte de grandes quantités au marché de Gorée.Le fruit et les feuilles de cette espéce sont trés-odorans. | GUILLEMIN er PERROTTET. 272 FLORA SENEGAMBLE TENTAMEN. ROSACEA. Juss. DC. CHRYSOBALANUS. Linn. Lamcx. Calyx campanulatus 5-fidus. Petala 5 unguiculata. Stamina circiter 20 uniserialia sub- æqualia. Drupa pruniformis, fœta putamine ovato 5-sulcato, 5-valvi?, 1-spermo. Nucleus carnosus, crassus. .. Arbuscule, floribus racemosis paniculatisve. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 525.) CHRYSOBALANUS ICACO. C. foliis subrotundis obovatisve emarginatis, racemis axillaribus dichotomis, staminibus hirsutis. Chrysobalanus Icaco Linn. Spec. 513. Jacq. Am. 154, t. 94. Plum. ed. Burm. t. 158. DC. Prodr. 2, p. 525. Chrysobalanus orbicularis Schum. Pl. Guin. 2, p. 5. Crescrr in colle sabuloså prope Maka regionis Walo; in insula Babaghé prope Saint-Louis; in sa- bulosis maritimis regni Cayor. Ouaraye à Nigritis dicitur. FLorer à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Nous avons réuni à cette espèce le Chrysobalanus orbicularis de Schumacher, qui n'offre au- cun caractere suffisant pour le distinguer. Le Chrysobalanus Icaco n'est pas trés-commun au Sénégal ; il ne se rencontre que sur la colline sablonneuse qui avoisine le village de Maka, à huit lieues de Saint-Louis, et sur l'ile de Babaghé , située vers le bas du fleuve. Le fruit de cet arbre est connu généralement dans les colonies françaises sous le nom de Prunier d'Amérique. Il est à peu prés de la grosseur d'une prune Reine-Claude, un peu ovoide, le plus ordinairement violet et méme noir. Sa chair d'un goüt vineux est peu agréable, quoique trés-recherchée par les Négres. PARINARIUM. Juss. DC. Calyx urceolatus campanulatusve, interdum basi hinc gibbosus 5-partitus. Corolla 5-pe- tala; petalis lanceolatis apice tubi calycini ejusque inter lacinias insertis. Stamina 15-20, alia fertilia ad latus floris pedunculum spectante sita > alia sterilia, polymorpha, plerumque den- tiformia , ad latus oppositum floris sita. Ovarium villosum, tubo calycino adnatum, bilocu- ` A ROSACEA. +: 13" 273 lare; loculis uniovulatis. Stylus imæ basi ovarii insertus , adscendens, filiformis , stigmate denticulato terminatus. Drupa ovoidea aut sphærica crassa fibrosa » foeta nuce durissimá extüs sinuoso-scabrosa, uniloculari, dispermá aut abortu monospermá. Arbores, ramulis villosis; foliis alternis superne glabris subtùs velutinis; floribus roseo- albidis, racemoso-paniculatis ; fructibus edulibus. PARINARIUM SENEGALENSE. ( Tab. LXI. ) P. caule arboreo mediocri, interdùm dumoso; foliis ovatis vix cordatis aut ovato-oblongis, obtusis; calyce basi hinc gibboso; drupá ovoideà; putamine extüs anfractuoso fibrilloso, basi cuspidato, cavi- tatibus duabus rotundis notato. Nob. Parinarium senegalense Perrott. in DC. Prodr. 2, p. 527. Anson 20-25 pedes alta, ramosissima , interdùm (in locis arenosis aridis) dumosa, 8-10 pedes alta; trunco erecto , circiter 1 pedem diametro, cortice griseo, rimoso; ramis subpatentibus , junio- ribus densé velutino-hirsutis , ferrugineis. — Fori simplicia, alterna, sessilia, ovata vix cordata aut ovato-oblonga, integra, sæpiðs obtusa, coriacea, supernè pallidé viridia, rufo-velutina, demùm nervo excepto glabra, subtüs nervo medio maximo nervis lateralibus parallelis nervulisque anostomo- santibus prominulis notata, albido-velutina, amplissima, pleraque 4-5 poll. longa, 3 poll. lata. — STIPULÆ parve , lanceolate , extús velutine , ferruginec , deciduæ.—Frores creberrimi , roseo-albidi, in spicas compositas longas terminales axillaresque dispositi; pedunculo communi pedicellisque dense rufo-tomentosis ; singulis pedicellis trifloris bibracteatis, nempé : bracteis 2 concavis 3 flores, medium semper evolutivum , 2 laterales interdüm abortivos , involventibus. — Caryx irregularis, subbilabia- tus, basi hinc gibboso-saccatus, extús velutinus albido-ferrugineus, intùs glaber; sacculo pedunculum communem spectante, infra pedicelli partialis insertionem descendente; labio interiore 3-partito, lacinià media laterales marginibus obtegente; labio exteriore bipartito, laciniis ovalibus, obtusis, nervo medio notatis. — ConorrA 5-petala, calyce vix longior; petalis summo tubo calycino ejusque inter lacinias insertis, ovalibus concavis, carneis, deciduis. — Sramina apici tubi calycini inserta, irregu- laria; nempè : 10-15 fertilia, lateraliter posita florisque partem internam seu pedunculum spectantem Occupantia, basi lzeviter connexa , filamentis rubro-fuscis , incurvis , antheris ovato-didymis; 7-8 | rilia, polymorpha, plurima dentiformia , in annulo brevissimo posita; fauce calycis pilis creberrimis rufis obstructà. — Ovarrum lateraliter anté stamina fertilia positum, tubo calycino hinc adnatum , subrotundum, villosissimum, rufum, biloculare; loculis uniovulatis ; ovulis erectis. s= STYLUS ime basi interne ovarii insertus , adscendens, staminum longitudine , filiformis , glaber ` basi hispidulus, Sügmate parvo denticulato apice terminatus. — Daupa ovoidea, ovi anserini magnitudine ; "pe extús glabro, flavescente, tuberculis aut maculis crebris griseis CETT ee flavescente, crasso, carnoso, sapore primüm acerbo demüm subdulci, eduli; endocarpio seu diu c A “ssimo, subrotundo, compressiusculo, extüs anfractuoso, fibrillas emittente , basi cuspidato, Å ique Cavitate profunda amplà rotunda utrinque lateraliter instructo, intús lanugine tomentosa rub )-lutes- cente densissimá repleto, biloculari vel abortu uniloculari. — Semen ovoideo-ellipticum ; o exteriore membranaceo fusco, extùs tomentoso ; cotyledonibus crassissimis vix ineequalibus, oleosis , albidis: radicula exsertá, minimá, acutà, læviter uncinatá. E # D 274 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Crescrr abundé in arenosis regionis Walo circa lacum Panié-Foul, etiam prope Lamsar et Gandon in regione Cayor; in peninsula Promontorii-Viridis; secús Gambiam et Casamanciam. Dicitur Véou ab incolis. FLorET feré toto anno. OBSERVATIONS. Le Parinarium senegalense ou le Néou des Nègres est un arbre de vingt-cinq à trente pieds dans les pays de Walo et de Cayor, tandis qu'il ne s'éléve qu'à huit ou dix pieds et forme des buissons touffus dans la presqu'ile du Cap-Vert, et sur les bords de la Gambie et de la Casamance. Ces variétés paraissent tenir à la diver- sité de la nature du terrain sablonneux dans lequel elles croissent. Cet arbre fleurit et fructifie pendant presque toute l'année, de sorte qu'on trouve en méme temps des fleurs ainsi que des fruits verts ou múrs. On ne mange la pulpe de ses fruits que lorsqu'ils tombent naturellement à terre, par suite de leur compléte maturité. A cet état, ce fruit n'est pas agréable pour les Européens, parce que sa chair est peu juteuse et présente une saveur mélée d'un peu d'ápreté. Cependant les Négres le recherchent avec une sorte d'avidité , et en mangent presque conti- nuellement. On en voit au marché de Saint-Louis de grandes quantités pendant une partie de l'année. Le noyau de ce fruit est excessivement dur, épais, bosselé et anfractueux extérieurement , pointu à sa base, et présentant de chaque cóté de la pointe une grande cavité arrondie. Son intérieur est tapissé d'un duvet trés-épais de couleur nankin. La graine est une grosse amande huileuse qui rancit facilement, et exhale alors une odeur fort désagréable. Explication de la planche LXI. —a. Bouton de fleur un peu grossi ainsi que les détails suivans. — b. Fleur ouverte. —c. La méme coupée en long pour faire voir l'insertion des étamines. — d. Pétale. —e. Anthère vue par devant. — f. La méme vue par le dos. —g. La méme dont les loges sont ouvertes. —h. i. k. Formes diverses des étamines avortées. — h. Ovaire avec le style. — m. Le méme coupé longitudinalement pour faire voir la posi- tion des ovules. — n. Noyau du fruit: ce noyaua été tourné en sens contraire par le dessinateur; c'est la pointe qui en forme la base. —o. Le méme coupé transversalement. — p. Plan symétrique du bourgeon floral : on voit en a, une grande bractée embrassant deux bractées ( 5) qui enveloppent immédiatement les fleurs; enc, une bractée particulière de la fleur principale ; en d, le calice de celle-ci; en e, la corolle; en f, les étamines ; en £, l'ovaire ; en 4 , une fleur latérale avortée ; en í , le rudiment d’une fleur. PARINARIUM EXCELSUM. (Tab. LXII.) P. caule arboreo excelso ; foliis ovali-lanceolatis acuminatis ; calyce campanulato; drupà spheericà; putamine rugoso, irregulariter sulcato, absque cavitatibus basi cuspidato. Nob. Parinarium excelsum J. Sabine, Trans. Hortic. Soc. 5, p. 451. DC. Prodr. 2, p. 527. ARBOR excelsa, 100 pedes et ultra alta, ramosa; trunco erecto, crasso, circiter 2-3 pedes diametro, cortice cmereo, rugoso; ramis longissimis, patentibus, erectiusculis, junioribus rufo-tomentoss, adultis griseis punctulatis aut maculatis. — Forra alterna, coriacea, petiolata; petiolo brevi, subterett, tomentoso, superné biglanduloso; limbo ovali-lanceolato, acuminato, integro aut subundulato, SU” pernè glabro, lætè viridi, lucido, subtús breviter tomentoso, nervo medio nervulisque lateralibus parallelis proeminentibus notato. — STIPULÆ lanceolatæ, basi concavee, cauli appressæ, deciduæ-— Frores parvi, albidi aut pallidè rosei, in paniculas racemosas terminales et axillares dispositi, bracteati; pedicellis dichotomis; bracteis ovato-lanceolatis, velutinis, albidis, 3 flores amplectentibus; singulis floribus bibracteolatis. — CALYX campanulatus, extüs velutinus , intüs roseus, angulatus, 5-fidus; ROSACEÆ. 215 lo segmentis acutis, patentibus et reflexis. — Conorra 5-petala; petalis lanceolatis , subacutis, calyce minoribus, apici tubi calycini inter laciniasinsertis, albido-roseis, utrinque subpilosis.—STAMINA 15-17, apici tubi calycini inserta , irregularia, nempé 10-12 fertilia, floris partem internam seu pedunculum communem spectantem occupantia, basi læviter connexa, filamentis rubro-fuscis, calycis longitudine, antheris ovato-didymis; 5-6 sterilia fertilibus opposita, filiformia. — Faux CALYCINA pilis creberrimis albidis obstructa. — Ovarium lateraliter anté stamina fertilia positum, tubo calycino hinc adnatum, subrotundum, villosissimum, albidum , biloculare; loculis uniovulatis. — Srvrvs ime basi interne ovarii insertus, adscendens , staminum longitudine, glaber , stigmate denticulato terminatus. — Drura sphærica, ovi columbæ magnitudine; epicarpio extús glabro, fusco, tuberculis crebris griseis cons- perso; sarcocarpio albido, cernoso, crassiusculo, sapore dulci, eduli; endocarpio seu putamine osseo, ovoideo, extüs rugoso, irregulariter sulcato, haud profundé anfractuoso nec fibrillas emittente, basi obsoleté cuspidato, nec cavitatibus lateralibus donato, intùs lanugine tomentosa lutescenti den- sissima repleto, biloculari. — Semen ovato-ellipticum ; tegumento exteriore membranaceo; cotyledo- nibus crassis, oleosis, albidis. 3k Crescit copiosè ad ripas Casamancie prope pagum Samatite dictum. FroresaT Martio et Aprili. : OBSERVATIONS. Cette espèce de Parinarium a été indiquée plutôt que décrite par M. J. Sabine dans le cin- quieme volume des Transactions de la Société d'Horticulture de Londres. Cet auteur se borne à dire que l'arbre en question est originaire des montagnes de Sierra-Leone, et à donner quelques notes sur son feuillage et sur son fruit, notes cependant suffisantes pour nous faire reconnaitre l'identité de notre plante avec celle de Sierra-Leone. Les Anglais qui habitent cette colonie connaissent cet arbre sous le nom de Rough-Skinned et de Gray-P lum. Le Parinarium excelsum a été admis dans le Prodromus de M. De Candolle qui, n'ayant pas eu d'individus en communication, a mis en question sa différence d'avec le P. senegalense. Nous avons été à méme de résoudre cette question par la comparaison des deux plantes. Le P. senegalense est un arbre médiocre, quelquefois si peu élevé, qu'il forme des buissons, tandis que le P. excelsum est un bel arbre, élevé de plus de cent pieds, ayant le tronc droit, nu jusqu'à la hauteur d'une vingtaine de pieds. Sous le rapport du feuillage et des fleurs, on trouve . encore des différences non moins tranchées; ce dont il est facile de s'assurer en comparant leurs descriptions. Les fruits de l'un et de l'autre sont comestibles; mais ceux du P. excelsum sont plus petits, sphériques, et beaucoup plus agréables au goût. Leur noyau est moins anfractueux ; il n'est pas couvert de fibrilles, ni marqué à la base de deux cavités arrondies comme ceux du P. senegalense. | Des graines des deux espèces de Parinarium , que nous avons remises au Jardin des Plantes de Paris à l'époque de notre retour, ont produit des individus actuellement en bon état de végétation. : Nous n'avons trouvé le P. excelsum que sur les rives de la Casamance. Il parait, selon e Don et Sabine, qu'il n'est pas rare dans les montagnes de Sierra-Leone, et M. Caillé nous a assuré qu'il est également trés-commun dans les pays de l'Afrique situés plus intérieurement, jusqu'à Jenné. Explication de la planche LXII. — a. Un bouton de fleur avec ses bractées grossi ainsi que les pan suivans. —b. Autre bouton accompagné d’un petit bouton surnuméraire. — c. Bouton dépourvu de bractées. — d. Fleur épanouie. — e. Pétale. —f. Étamine vue par devant. —g. La méme vue par le dos. — h. Fleur dab zum montrer l'insertion des étamines et des pétales. — i. Ovaire accompagné du style. — k. Le même in T : dinalement. — 1. Le même coupé transversalement. — m. Fruit de grandeur naturelle. —n, Coupe longitudi- nale d = ine. — ; E u même. — o. Graine. — p. Cotylédons | PERROTTET er GUILLEMIN. 216 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. COMBRETACEÆ. R. Brown. Trib. I. — TERMINALIE/E. DC. TERMINALIA. Linn. DC. Flores abortu sæpè polygami. Calycis limbus deciduus campanulatus 5-fidus, lobis acutis. Petala nulla. Stamina 10, biserialia, calyce longiora. Ovarium biovulatum. Stylus filiformis subacutus. Drupa calyce non coronata, sepiüs exsucca, indehiscens, 1-sperma. Semen amyg- daloideum. Cotyledones spiraliter convolutæ. Arbores aut frutices. Folia alterna, sæpë ad apices ramulorum conferta. Flores spicati ; spicis racemosis aut paniculatis, floribus in parte spicze inferiore hermaphroditis, in superiore masculis. (Char. ex DC. Prodr. 5, p. 10.) : | TERMINALIA MACROPTERA. Nos. (Tab. LXII. ) T. ramis undique foliatis ; foliis eglandulosis oblongis apice rotundatis basi valdè attenuatis, utrin- que glabris; fructu samaroideo glabro , ala foliaceà magnà apice emarginatá cincto. Terminalia paniculata Perrottet, Observat. sur les essais de culture tentés au Sénégal, juin 1831, p- 16 (absque descriptione); non Roth. Anson Juglandis regie habitu , 30-40 pedes alta, ramosa; trunco crasso, circiter 1 pedem diametro, erecto, cortice fusco cicatricoso ; ramis subfastigiatis, teretibus, glabris, undique foliatis. — Fori al- terna, spiraliter disposita, oblonga, apice rotundata, obtusa, basi valdé attenuata et in petiolo decur- rentia, eglandulosa, integerrima, utrinque glabra, superné viridia nitida, subtüs nervo medio maximo nervisque lateralibus parallelis alternis notata, coriacea, basi articulata, decidua, amplissima, adulta 10-12 poll. longa, 3-4 poll. in diametro majore lata. — Frores (ex Beaufort mss.) racemosi, axillares; pedunculo communi tomentoso folio breviore. — Catyx campanulatus, 5-divisus. — COROLLA nulla.— STAMINA 10; filamentis exsertis ; antheris cordatis, dorso affixis. — SryLus simplex. — Fructus longé pedicellatus samaroideus, compressus, ellipticus, utrinque valdé attenuatus, ala foliaceá magna in am- bitu cinctus, glaber, apice emarginatus (sarcocarpio celluloso tenui, endocarpio osseo ) unilocularis, monospermus, pallidè viridis demüm flavescens, alà adjectá circiter 2-3 poll. longus, 1 poll. circiter latus. In cunctis arboribus fructus monstrosi reperiuntur, globosi aut ovati, formà et magnitudine ovo columbino similes , interdùm acuminati, extùs fusco-nigrescentes, intús lutescentes , cellulos!; vacuolis succo limpido spisso acido mel visu referente repletis. —Semen ope funiculi plicati pen- COMBRETACEÆ. 277 dulum , cylindraceum , apice attenuatum ; tegumento membranaceo tenui, hinc raphe longitudinali notato; albumine nullo; cotyledonibus carnosis albidis spiraliter convolutis. Crescrr frequens in arenosis circa Cagnac provincie JV' Boro, regni Cayor; in peninsula Promon- torii-Viridis, prope Kounoun; secùs Gambiam haud procul ab Albreda; apud gentem Zolas dictam. Reb-Reb à Nigritis dicitur. Fructus maturescunt Februario et Martio. OBSERVATIONS. Quoique nous n'ayons pas trouvé cet arbre en fleurs, nous n'hésitons pas à le placer dans le genre T'erminalia et dans la section Catappa DC. , vu la ressemblance de son fruit avec celui du 7. Catappa L. Dans cette dernière espèce, type du genre et de la section, le fruit est à la vérité dépourvu d'ailes, tandis que celui de notre plante en possede une trés-grande qui lui donne l'aspect d'une samare. Mais comme cette section contient aussi des espèces à fruits ailés, il n'y a aucun doute que notre nouvelle plante doive en faire partie, quand d'ailleurs tous ses autres caractères sont ceux des Terminalia. Les feuilles des deux espèces que nous décrivons ici existent sur toute la longueur des branches, et non pas seulement à leur sommet comme dans le Badamier (7°. Catappa). Nous avons emprunté pour notre description la courte notice sur les fleurs aux précieux manuscrits de M. Grout de Beaufort, qui nous ont été obligeamment communiqués par son ami M. Davezac, géographe distingué , attaché au ministére de la marine. Outre les fruits ordinaires de cet arbre, on rencontre sur tous les individus une grande quantité de panicules d'autres fruits monstrueux , arrondis ou ovoides , de la forme et de la grosseur d'un æuf de pigeon ou d'une grosse noix revétue de son brou. Cette monstruosité provient probablement de la piqüre d'un insecte. L'intérieur est jaunátre, composé de vacuoles ou cellules rondes, remplies d'un suc limpide, jaune et épais comme du miel. Ce suc a une saveur acide, et contient beaucoup d'acide gallique, puisqu'il noircit instantanément les instrumens de fer. Le Terminalia macroptera étant fort abondant sur les bords de la Gambie, ainsi que dans les environs de Sierra-Leone, oà M. Caillé nous assure l'avoir observé, nous pensons qu'on pourrait tirer un parti avantageux de ces espéces de galles, soit pour le tannage, soit pour servir de mordant ou d'avivant dans certaines teintures. Leur emploi serait analogue à celui des Myrobolans Chébules et Citrins, qui proviennent d'autres espèces de Terminalia, et qui sont fort usités au Bengale pour teindre en rouge par le Chayaver (Oldenlandia um bellata). D'aprés une note de M. Leprieur, les racines de cet arbre sont purgatives. Plusieurs individus de ce Terminalia , provenant de nos graines, sont maintenant cultivés et en bon état de végétation dans les serres chaudes du jardin botanique de Paris. Explication de la planche LXIII. — a. Fruit coupé en travers. — b. Le méme privé de ses ailes membraneuses et „ coupé dans le méme sens pour faire voir l'endocarpe osseux et la graine terminée par le funicule. — c. Graine entière sur laquelle on voit le prolongement du funicule. — d. La méme coupée horizontalement pour montrer les cotylédons enroulés en spirale. — e. La méme coupée longitudinalement pour faire voir les plis des coty- lédons.— f. La méme dénuée de son enveloppe tégumentaire pour faire voir l'enroulement spiral des cotylé- dons. —g. Dégénérescence du fruit produite par la piqüre d'un insecte, coupée en travers pour faire voir les cellules arrondies dans lesquelles se trouve le suc dont il a été fait mention plus haut. TERMINALIA AVICENNIOIDES. Nos. (Tab. LXIV.) T. tota villosa; ramis undique foliatis ; foliis eglandulosis, ovali-oblongis lanceolatisve, apice reflexis, subtits densè velutinis; fructu samaroideo, densé velutino, ala foliacea magna cincto, crista media longitudinali utrinque instructo. | 278 FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Anson mediocris, dumosa , 12-15 pedes alta, erecta; ramis è caudice nascentibus, densè velutinis, apice angulatis, undique foliatis.— FoLia petiolata, alterna, decidua; petiolo tereti, tomentoso, circiter 1 poll. longo; limbo ovali-oblongo lanceolatove, in foliis adultis apice reflexo, superné glabro lucido, viridi, in junioribus appressé et brevé pubescenti, subtús densé velutino albido rufove, nervo medio maximo nervisque lateralibus parallelis alternis notato; 4-5 poll. longo, 1 1/,-2 poll. lato. — Frores parvi , rufescentes, spicati, superiores masculi , inferiores hermaphroditi ; spicis cylindraceis peduncu- latis, quasi-axillaribus, id est, pauló suprà axillam insertis; singulis floribus bracteà lanceolato-lineari stipatis. — Carxx florum hermaphroditorum, basi tubulosus ovario adherens ; apice cyathiformis obli- quus, 5-divisus, extüs densé velutinus, intüs pilis creberrimis longis obtectus; dentibus seepius reflexis. — ConorzA nulla. —STAMINA 10, exserta, 5 cum dentibus calycis alterna et inter eas in emarginatura posita, 5 opposita feré ad basin dentium inserta; filamentis basi crassiusculis flexuosis; antheris cor- datis, mucronulatis. —Ovarium uniloculare, biovulatum, stylo simplici conico superatum; ovulis pendulis, pyriformibus.— Fructus pedicellatus, compressus, ovali-oblongus, ala foliaceà magná in ambitu cinctus , densé velutinus, rufescens, ala parva media longitudinali seu cristà dorsali utrinque notatus; immaturus endocarpio haud osseo gaudens, unilocularis. — Semina abortu nulla. Crescrr abundé prope 4lbreda secùs Gambiam. Froret Martio et Aprili, OBSERVATIONS. Par les caractéres de la fleur, cette plante fait certainement partie du genre Terminalia , mais elle offre quelques légères diversités dans son fruit. Celui-ci, qu'à la vérité nous ne possédons pas en parfait état de maturité, est muni sur ses deux faces d’une crête longitudinale , de sorte que le fruit semble posséder deux nou- velles ailes , outre la grande aile qui règne sur ses bords. Mais la saillie de cette crête pourrait bien avoir été le ré- sultat de la dessiccation, le noyau n'ayant pas encore été formé et le sarcocarpe ayant été considérablement affaissé, tandis que l'épicarpe est resté dans son état primitif. Les fruits que nous avons examinés étaient tous privés de graines; ce qui nous a empêché de reconnaître un des caractères les plus saillans des Terminalia, celui d'avoir les cotylédons singulièrement contournés en spirale. Néanmoins, nous ne doutons pas que notre espèce n'appar- . tienne à ce genre. Elle a tellement le port des 4vicennia, que nous avons voulu consacrer cette ressemblance par le nom spécifique d'avicennioides. C'est un arbrisseau à plusieurs tiges rameuses, droites , et couvertes d'un duvet semblable à du velours. Å Explication de la planche LXIV. — a. Plan symétrique de la fleur. — b. Bouton de fleur mâle grossi ainsi que les détails suivans. — c. Le méme commencant à s'ouvrir. — d. Fleur femelle épanouie. — e. Calice ou fleur mâle ouverte pour faire voir l'insertion des étamines. —f. Anthère non épanouie vue par devant. —g. La méme vue par le dos. — h. Ovaire surmonté du style. — i. Le méme coupé longitudinalement pour faire voir les ovules pendans.— k. Le méme coupé horizontalement pour faire voir la place des ovules. — 1. Ovule entier.—m. Fruit de grandeur naturelle. —n. Le méme coupé en travers. CONOCARPUS. Linn. Gærrn. Kuwrm. Calycis limbus urceolatus 5-fidus in ovario obliquè sessilis, tardé deciduus. Corolla nulla. Stamina 5 paulo exserta; antheris cordatis bilocularibus , dorso affixis. Ovarium calyci adhæ- rens, compressum, uniloculare, 2-ovulatum ; ovulis é summo loculo ope funiculi pendulis. COMBRETACEZÆ. 219 Stylus unicus simplex. Fructus globosus aut conoideus, strobiliformis, constans é pluribus carpellis arctissimé et retrorsum imbricatis, coriaceo-monospermis, indehiscentibus. Semen 1 pendulum inæquilatero-oblongum, superné acutiusculum ; cotyledonibus involutis. Frutices, foliis alternis integerrimis; floribus albidis in capitula congestis. CONOCARPUS ERECTA. C. caule arborescente , foliis oblongis utrinque acuminatis glabris aut junioribus tantúm subpubes- centibus, seepiús basi biglandulosis , crassiusculis, capitulis paniculatis. Conocarpus erecta Jacq. Amer. 78, tab. 52, f. 1. Catesb. Carol. t. 33. Sloan. Hist. 2, t. 161, f. 2. Var. «, arborea DC. Prodr. 3, p. 16. Crescrr in plagis maritimis Senegambia, insule. Babaghé dicte, prope Saint-Louis; Khann, in peninsula Promontorii- Viridis , etc. FLorer ab Octobre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette plante, que l'on croyait exclusive à l'Amérique intertropicale, est très-abondante sur les plages maritimes de la Sénégambie, oü elle n'a certainement pas été introduite. Ayant été décrite et figurée avec exactitude par divers auteurs, nous ne croyons pas utile d'en donner ici une nouvelle description. ANOGEISSUS. Wazzica (1). CONOCARPI Secr. 2 gr 5. DC.—ANDERSONIA Roxsuncn. Hers. non R. Br. Calyx ima basi ovario adhærens; tubo filiformi suprà ovarium producto, limbo cyathi- formi 5-dentato. Corolla nulla. Stamina 10 exserta; 5 cum dentibus calycis alterna, 5 oppo- sita; antheris cordatis apice mucronulatis. Ovarium compressum, alis membranaceis utrinque cinctum, uniloculare, biovulatum ; ovulis é summo loculo ope funiculi pendulis. Stylus uni- cus acutus. Fructus globosus laxé aggregatus, constans é pluribus carpellis sursum imbricatis, samaroideis, apice tubi calycini vestigiis apiculatis, unilocularibus facile secedentibus; se- minibus plerisque abortivis; corpusculis 2 oblongis acutis farinaceis sæpiùs loculum implen- tibus. Semen maturum ovoideum ; cotyledonibus crassis convolutis. Arbores, foliis alternis integerrimis, floribus luteis in capitula dispositis. Nob. (1) In Catalogo Plantarum Indicarum lithograpbicé impresso (1831) et in Herbario botanicis Europæis benignissime largito. 280 FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ANOGEISSUS LEIOCARPA. Nos. (Tab. LXV.) A. foliis eglandulosis elliptico-lanceolatis acutissimis, adultis superné glabris, subtús in nervo vix pubescentibus, capitulis terminalibus vix pedunculatis , solitariis, fructibus glabris nitidis. Nob. Conocarpus Leiocarpa DC. Prodr. 3, p. 16. Arsor 30-40 pedes alta, Fagi sylvaticæ habitu, ramosissima; trunco tortuoso, suberectave, trunco 1 pedem circiter diametro, cortice cinereo leeviusculo; ramis longissimis, patentibus , ramulis gracilibus, flexilibus, junioribus albido-pubescentibus. — Forra eglandulosa, alterna, brevé petiolata, integer- rima, juniora oblongo-ovata aut ovalia, sericeo-pubescentia, adulta elliptico-lanceolata, acutissima, glabriuscula, subtús nervo medio pubescenti nervulisque lateralibus parallelis notata, circiter 1 poll. longa, 6 lin. lata. — Frores minimi, flavi in capitula sphærica terminalia brevé pedunculata soli- taria congesti, bracteolulati; bracteolulis minimis, lanceolatis, concavis, extùs villosis. — Carxx ovario adhærens , basi compressus, 2 alis membranaceis utrinque instructus, superné tubulosus; tubo filiformi ; limbo cyathiformi , 5-dentato, intùs et extùs villoso, deciduo. — Graxpurz 5, tubi calycini fauci impositæ, totum fundum limbi cyathiformis occupantes, intüs angulatæ, dorso irregulariter rotundatæ, apice acute, pilis albis hirsutæ, rubescenti-fuscæ, mamillosze.— ConorrA nulla.—STAMINnA 10; 5 cum dentibus calycis alterna, et inter eas apici limbi inserta; 5 dentibus opposita, earum basi sub glandulis inserta; filamentis exsertis , sinuosis; antheris cordatis apice mucronulatis. —Ovantum basi tubi calycis adherens, uniloculare, biovulatum; ovulis pendulis. Stylus acutus, staminibus paulò brevior. — Frucrus aggregati, in capitulum globosum dispositi, sursúm laxè imbricati , nempè, car- pellum quodque usque ad basin omninó liberum, imóque deciduum, erectiusculum, samaroideum, com- pressum, alis amplis , chartaceis, nitidis pinguibus, flavidis, utrinque instructum, apice seepiùs nudum, interdúm calyce persistenti terminatum, uniloculare; seminibus pendulis plerisque abortivis; 2 _ corpusculis contextu cellulari granuloso compositis loculum occupantibus. Caescrr in collibus arenosis ad littora lactis Panié- Foul, propé pagum Gad. Mara-Mor à Nigritis dicitur. FronET Februario et Martio. OBSERVATIONS. M. De Candolle, ayant recu seulement en fruits de l'un de nous la plante précédemment dé- crite, la considéra comme congénére du Conocarpus , et il en forma une section sous le nom de Zerocarpus , mot qui fait allusion à la glabréité du fruit. Il établit également une autre section (Anogeissus) sur une plante de l'Inde (Conocarpus acuminata Roxb. Cat. Calc. 34), et caractérisée par ses fruits imbriqués en remontant (sursúm imbricali), chacun des carpelles surmonté d'une pointe alongée qui n'est autre chose que le tube du calice prolongé au-dessus de l'ovaire et servant comme de pédicelle au limbe. Ces caractères s'appliquent parfaitement à la plante du Sénégal qui a les fruits imbriqués de la méme manière, c'est-a-dire en remontant et non en descendant, ainsi que M. De Can- dolle l'exprime par erreur dans les caractères de sa section Leiocarpus. Nous avons donc acquis la certitude que les deux sections Leiocarpus et Anogeissus doivent être réunies en un seul groupe, et nous avons été confirmés dans cette opinion par l'inspection des individus authentiques des espèces de l'Inde, envoyés par le docteur Wallich à M. B. Delessert. Ses 4nogeissus acuminata et latifolia (Cat. n. 4014 et 401 5) sont absolument du méme genre T notre espéce. Avant d'avoir eu connaissance de cette détermination , et d'aprés une étude attentive du C ono pr erecta , type du genre Conocarpus, il nous avait semblé que le C. Leiocarpa DC. devait en être séparé. En effet, les COMBRETACEÆ. 981 fruits du Conocarpus erecta sont composës de carpelles agrégés , épaissis au sommet , et se recourbant en arrière de telle sorte qu'ils se recouvrent mutuellement en descendant vers le pédoncule. Les fruits de notre 4nogeissus Leio- carpa, ainsi que ceux des espèces indiennes (Y. la figure de VA. acuminata, donnée par M. De Candolle dans son Mé- moire sur les Combrétacées, tab. III), se composent, au contraire, de carpelles imbriqués en remontant, c'est-à-dire aplatis ou légérement courbés en dedans, non épaissis au sommet, et par conséquent écartés de manière à laisser d'assez grands vides entre eux. Ces fruits se désagrègent avec la plus grande facilité, tandis qu'ils restent étroitement unis dans le Conocarpus erecta. Pour faire mieux sentir la différence de ces fruits, il suffirait de dire que celui du Conocarpus erecta est à celui de l' 4. Leiocarpa comme le cóne de certains Pinus est à celui des Abies. A ces différences s'en joignent d'autres très-importantes, telles que le limbe du calice obliquement sessile au-dessus de l'ovaire dans le Conocarpus erecta, tandis qu'il est porté sur un tube gréle très-long dans I’ Anogeissus Leiocarpa; le nombre des éta- mines, qui est de cinq dans le premier et de dix dans le second; la présence de glandes sur les bords inférieurs de la feuille dans les vrais Conocarpus et leur absence dans les Anogeissus ; enfin, le port si différent de ces espèces, dont l'une (C onocarpus) est une plante maritime formant des touffes buissonneuses d'environ dix pieds de hauteur, tandis que P Anogeissus Leiocarpa, de méme que les plantes indiennes, est un bel arbre de trente à quarante pieds de hauteur, et ayant quelque ressemblance avec le Hétre de nos foréts. Par ces motifs, nous avons adopté la sépa- ration générique de l’Anogeissus, déjà opérée par le docteur Wallich dans son Catalogue, et nous avons då en fixer le caractère différentiel qui n'a pas été donné par cet auteur. L'Anogeissus Leiocarpa ne croit que dans les terrains sablonneux qui avoisinent le lac de Panié-Foul et oà il n'est pas trés-abondant. L'un de nous en a rapporté une grande quantité de graines qui ont été semées , au mois de mars 1830, dans le jardin de botanique de Paris, mais dont deux seulement ont levé. Les individus qui en provien- nent sont aujourd'hui en belle végétation, et ont environ deux pieds de hauteur. Si l'on fait attention à ce petit nom- bre de graines capables de germer, on y verra une preuve de plus en faveur de notre observation , que les ovules avortent pour la plupart; car si l'on ouvre un carpelle à sa maturité, on trouve dans la loge deux corpuscules alongés, formés d'une sorte de tissu cellulaire particulier ou peut-être de matière féculente, au-dessus desquels on voit suspendus les deux ovules qui ont été arrétés dans leur développement, peut-étre à raison de l'accroissement extraordinaire de ces corpuscules. Explication de la planche LXV... bea symétrique de la fleur. — b. Bractée isolée. — c. Bouton de fleur, accompagné de la bractée, grossi ainsi que les autres détails. — d. Fleur épanouie. —e. La méme, dont le calice est écarté pour faire voir l'insertion des étamines et les corps glanduleus placés au fond. —f. Anthère vue par Ede +p: fa rákið ede par devant. —h. Les cinq corps glanduleux réunis tenant à une portion du calice, au milieu desquels passe lestyle. — i. Un de ces corps isolé. — k. Un carpelle isolé. —1. Le méme coupé en travers. — m. Le méme coupé longitudinalement pour faire voir les ovules pendans. — n. Le méme renfermant les deux corpuscules alongés, derrière lesquels sont placés les ovules. — o. Les mêmes isolés avec une portion du carpelle. — P- Ovaire coupé longitudinalement. — q. Ovule. GUIERA. Apans. Juss. Involucrum 4-partitum; segmentis præfloratione valvatis, demüm reflexis. Calycis tubus oblongus gracilis subcylindraceus ; limbus tubuloso-campanulatus, 5-dentatus. Petala 5 ob- longo-linearia parva. Stamina 10 exserta, antheris globosis. Ovarium oblongum, 4-ovula- tum. Stylus 1. filiformis, Capsula angusta, cylindraceo-pentagona, arcuata, unilocularis , 1-Sperma. Semina filo pendula, oblonga, costata, cotyledonibus convolutis pone Nob, 282 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. GUIERA SENEGALENSIS. (Tab. LXVI, fig. 2.) Guiera senegalensis Lamck. Illustr. t. 360 (bona, sed figuris analyticis carens). DC. Prodr. 3, p. 17. Frurex multiceps, 8-10 pedes altus , erectus, ramosissimus ; ramis teretibus , virgatis, junioribus cinereo-pulverulentis, cortice rufescenti longitudinaliter fibrilloso.—Forra opposita, breviter petiolata, ovalia, integra, basi vix emarginata, apice mucronulata , interdúm acuminata, superné glabra pallidè viridia, subtùs cinerascentia, pulverulenta, punctis nigris conspersa. — Frores parvi, flavescentes, in capitulum globosum pedunculatum dispositi, involucrati ; pedunculo solitario axillari aut terminali, ferè ad apicem bibracteolato ; involucro 4-partito, segmentis præfloratione valvatis dein reflexis, ovato- lanceolatis, extús nigro-punctulatis, — CALycis tubus ovario adherens, villosus ; limbus sessilis , cam- panulato-cupulæformis, 4-dentatus, extús tuberculis minimis planis nigris conspersus , persistens. — Cororza 4-petala; petalis cum dentibus calycinis alternis, in earum incisuris insertis, linearibus, sub- spathulatis , calycem superantibus, flavidis. —Sramixa 10, 5 petalis opposita eorumque basi inserta, 5 alterna altiús inserta ; filamentis capillaribus exsertis, flexuosis; antheris rotundis didymis. — Discus glandulosus, cyathiformis, rubro-fuscus , faucem tubi calycini coronans. — Ovarrum cylindraceum, calyce styloque coronatum , 4-ovulatum; ovulis ope funiculorum apice fasciculatorum pendulis.— Fructus in capitulum dispositi, elongati , cylindracei , medio inflati , basi et apice attenuati , arcuati , calyce et stylo persistente coronati, extüs sericeo-villosissimi, rufescentes, indehiscentes, intús et extüs longitudinaliter 4-costati, abortu monospermi. — Semen ope funiculi longi pendulum, lineare, costa- tum, fuscum. "e Crescrr ubique in arenosis regionum Walo et Cayor. Guierr ab incolis dicitur. E FLorer a Septembre ad Maium. Explication de la planche LXVI, fig. 2. — a. Capitule de fleurs. — b. Fleur isolée grossie ainsi que les détails suivans. — c. La méme coupée longitudinalement pour montrer l'insertion des étamines, le pistil et les ovules: — d. Etamine vue par sa face antérieure, — e. La méme vue par le dos. -— f. Fruit, — g. Le méme coupe en travers. — h, Embryon. — i. Le méme dont les cotylédons sont déroulés. POIVREA. Cowwurns. ined. Du Perrr-Tn. DC. COMBRETI SPEC. Auct. Calycis limbus infundibuliformis 5-lobus deciduus. Petala 5. Stamina 10 exserta. Ovarium 2-5-ovulatum. Stylus filiformis exsertus acutus. Fructus ovales aut oblongi aut 5- pter. Semen 1 pendulum pentagonum. Cotyledones 2-3 irregulariter convolutæ. Frutices sæpè scandentes. Folia integerrima. Spica axillares et terminales, Bractea solitaria sub floribus. (Char. ex DC. Prodr. 5 p.17) COMBRETACEÆ. j 283 POIVREA ACULEATA. (Tab. LXVI, fig. 1.) P. erectiuscula, dumosa ; spinis sub gemma foliorum solitariis, induratione petioli folii magni sepiùs abortivi formatis , aculeiformibus, deorsùm recurvis ; foliis alternis , breviter petiolatis , ovatis , inte- gris, apice subacuminatis, acutis obtusisve; racemis brevibus vix pedunculatis, bracteis pedicellatis. Nob. Poivrea aculeata DC. l. c. p. 18. Mém. sur la famille des Combrétacées, p. 27, tab. IV. Combretum aculeatum Ventenat, Choix n. 18 in adn. Guiera nudiflora Reichenb. in Sieber, Pl. exsicc. Seneg. n. 35. FavrEx 10-12 pedes altus, dumosus, ramosissimus ; ramis teretibus, patulis, sæpè sarmentosis spinosisque ; spinis sub gemma foliorum solitariis, induratione petioli folii magni sæpiùs abortivi for- matis , aculeiformibus , deorsùm recurvis.—FoutA alterna, breviter petiolata, petiolo recurvo, ovalia, integra, apice subacuminata acuta obtusave, juniora pubescentia, adulta glabra viridia. — Frores pulchri , albido-rosei , suaveolentes , in racemos breves confertos axillares dispositi , bracteolati ; brac- teolis pedicellatis, apice lanceolatis. — Carycis tubus ovario adherens; limbus campanulatus basi strangulatus apice 5-dentatus, extùs pubescens, deciduus. — Conorra 5-petala ; petalis in incisuris calycis insertis, lanceolatis, extùs pilosis, cum dentibus calycinis alternis easque superantibus. — STAMINA 10, tubo calycino adnata, 5 petalis opposita, 5 cum eis alterna; filamentis gracilibus exsertis ; antheris ovatis lutescentibus. — Ovarium cylindraceum , basi attenuatum, velutinum, stylum unicum, staminum longitudine, capillare, rectum apice gerens, uniloculare, biovulatum; ovulis linearibus cylindraceis ope funiculorum pendulis. — Fructus brevè pedicellatus , pentapterus , monospermus; alis semicircularibus , membranaceis , viridibus roseisve.—Semen ope funiculi pendulum, ovato-ob- longum, angulatum ; cotyledonibus 3-inæqualibus longitudinaliter mvolutis. |; Crescrr ubique in regionibus mediterraneis arenosisque Senegambiæ. | Frorer ferð toto anno, presertim Septembre et Octobre. Var. 6, ramis cinereo-albidis, junioribus foliisque velutino-rufescentibus. Nob. Cazscrr ad pagos gentis Vonn-Cererr dictæ ( Leprieur). FronrsaT Aprili et Maio. OBSERVATIONS. La figure du Potvrea aculeata que M. De Candolle a publiée dans son Mémoire sur les Com- brétacées, quoique très-bien exécutée en ce qui concerne les détails analytiques, ne donne pas une idée suffisante de cette plante remarquable. Nous avons donc pensé qu'il ne serait pas superflu d'en présenter une nouvelle, et plus complète sous certains rapports. Elle nous a fourni l'occasion de placer en regard l'analyse de la fleur et du fruit du Guiera senegalensis qui manque dans la planche des Illustrations de Lamarck , la seule figure que l’on ait de cette belle Combrétacée. Explication de la planche LXVI, fig. 1. — a. Fleur isolée grossie ainsi que les détails suivans. —b. Lá pe coupée longitudinalement pour montrer l'insertion des étamines, le pistil et les ovules. — c. Étamine sed, ee sa face antérieure. — d. La méme vue par le dos. — e. Fruit. — f. Graine. — g. La méme coupée en travers. — = Embryon, — i. Le méme dont les cotylédons sont déroulés. 284 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. Trib. II — COMBRETEÆ. DC. COMBRETUM. Lann. Calycis limbus infundibuliformis cyathiformisve 4-lobus, deciduus. Corolla 4-petala; pe- talis inter segmenta calycina insertis. Stamina 8 biserialia; 4 antè petala altius, 4 ante seg- menta calycina demissiüs posita; filamentis exsertis. Ovarium biovulatum. Stylus exsertus acutus. Fructus 4-alatus , unilocularis, monospermus, indehiscens. Semen angulatum, pen- dulum. Cotyledones longitudinaliter plicatæ. Frutices scandentes, aut arbores erecto. Folia sepiùs opposita, integerrima. Flores in spicas racemosas aut in paniculas axillares et terminales dispositi. SECT. I. — FRUTICES SCANDENTES. COMBRETUM MUCRONATUM. C. ramis inermibus, scandentibus ; foliis oppositis verticillatisve, ovato-oblongis, vix acuminatis, glabris; floribus in spicas congestas paniculam efformantes dispositis; fructüs alis semiorbiculatis, scariosis, ex albo et roseo-nitidis. Nob. i Combretum mucronatum 7| honning et Schum. Pl. Guin. 1, p. 204. DC. Prodr. 3, p. 20. Mém. sur les Combrétacees, p: 37. Combretum intermedium Don in Edinb. Philos. Journ. 1824, p. 455. Frurex circiter 12 pedes altus ; ramo densé et brevé rufo-velutinis. vix acuminata, superiora obtusa subrotunda, sissimus; ramis inermibus, teretibus, patulis, scandentibus, — Fori opposita, terña verticillatave, breviter petiolata, ovato-oblonga, Å integerrima, utrinque glabra, juniora subtüs præsertim m nervis pubescentia , adulta 4 pollices longa, 3 poll. lata. — Frores creberrimi, minuti, in spicas congestas paniculam terminalem efficientes dispositi; pedunculo communi pedicellisque densé rufo- tomentosis; bracteolis linearibus, caducis. — Carxcis limbus subcyathiformis , basi attenuatus, apice 4-dentatus, extüs pilosus, rufescens ; tubus fusiformis, intüs suprà ovarium discum glandulosum expansum gerens. — Conorr, 4-petala; petalis albo-flavescentibus unguiculatis apice rotundis, fim- briatis, utrinque glabris, inter segmenta calycina insertis. — STAMINA 8 ; 4 antè petala, 4 anté sepala, suprà discum glandulosum, inserta ; filamentis longissimis, flexuosis ; antheris ovato-cordatis, bilocu- laribus.— Ovarrum ellipticum tetragonum, extùs villosum, uniloculare, biovulatum, stylo longo gracili superatum.— Frucrus sessilis, basi acutus, quadrialatus, monospermus; alis semiorbiculatis, scariosis, ex albo et roseo nitentibus, 4 lin. circiter diametro. — Semen Lala tetraquetrum, fuscum. Cazscrr abundè prope Albreda ad ripas Gambia. FronET Martio, Aprili et Maio. COMBRETACEZ, 285 OBSERVATIONS. Nous nous sommes assurés , par l'inspection d'un individu du Combretum mucronatum de Thonning et Schumacher, que notre plante de Sénégambie était bien la méme espéce, mais nous n'avons pas acquis une certitude aussi complète à l'égard du synonyme du Combretum intermedium de Don. Cependant la courte des- cription , donnée par cet auteur, s'applique parfaitement au Combretum mucronatum de Thonning, et d'une autre part, l'existence, dans l'herbier de M. De Candolle, d'un échantillon, à la vérité sans feuilles et sans fleurs , mais pourvu de fruits semblables à ceux de notre plante et étiqueté Combretum intermedium , nous a convaincus que c'était encore la méme espèce. Le fruit de ce Combretum est très-reconnaissable à ses ailes membraneuses , comme satinées et légérement colorées en rose. COMBRETUM RACEMOSUM. ( Tab. LXVII, ) C. ramis inermibus, scandentibus, ferð volubilibus; foliis oppositis verticillatisve, breviter petiolatis, ellipticis aut ovalibus, sæpè acuminatis, glaberrimis; floribus in cymas terminales dispositis; fructüs alis semiorbiculatis, lutescenti-nitidis. Nob. , Combretum racemosum Beauv. Fl. Ow. et Bénin, p. 87, tab. 118, f: a et b. DC. Prodr. 3. p. 20. Combretum trigonoides Perrottet in DC. l. c. et Mém. sur les Combrétacées, p. 38. Combretum corymbosum Schum. Pl. Guin. 1, p. 205. Frutex 15-20 pedes altus, multiceps; ramis inermibus virgatis, apice scandentibus, ferð volubilibus, rufo-pubescentibus; ramulis axillaribus cum petiolo foliorum ramealium basi connatis, gracilibus, pendulis. — For: opposita, terna quaternave, breviter petiolata, elliptica aut ovalia, sæpè acuminata, mucronulata , integerrima , utrinque glabra, juniora in nervis subtùs pubescentia ; petiolo apice arti- culato ibique ruptili. — FLores crebri speciosi, in cymas terminales dispositi, foliis ovato-cordatis basi cymarum bracteolisque linearibus sub quoque flore muniti. — Carxcis limbus infundibuliformis, apice 4-fidus , segmentis acuminatis , circiter 3 lin. longus, extùs glaber, viridescens, intüs suprà ova- rium pilosus; tubus cum ovario coalitus, pube ferrugineá densa vestitus. — Conorra 4-petala; petalis inter segmenta calycina insertis , lanceolatis , erectis , extüs pilosis rufescentibus , calyce dimidio mi- noribus. — STAMINA 8; 4 anté petala altiús, 4 anté segmenta calycina demissiús ferð ad apicem tubi inserta ; filamentis longissimis rectiusculis; antheris ovato-cordatis, bilocularibus. — Ovarrum ellip- ticum , tetragonum, extús valdé pilosum, uniloculare, biovulatum , stylo erecto staminum longitudine superatum.— Fructus brevé pedicellatus, quadrialatus, monospermus; alis semi-orbiculatis, membra- naceis, lutescentibus , nitidis, circiter 6 lin. diametro. — Semen fusiforme, subtetraquetrum; cotyle- donibus longitudinaliter involutis. Crescrr prope Albreda ad ripas Gambia; cultum in horto botanico Richard-Toll. Frorer Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Ce Combretum ressemble tellement aux Trigonia par son port, que l'un de nous lui avait im- posé le nom spécifique de trigonoídes. Nous avons reconnu depuis, par la vue de l'échantillon type du C. "ome de Beauvois, que cette espèce n'en différait aucunement. Mais, comme la plante de la Flore d'Oware est mal figurée, nous avons jugé convenable d'en donner une nouvelle planche augmentée de détails analytiques. Un siemplaire du C. corymbosum de Thonning et Schumacher nous ayant été communiqué par M. Hornemann, il nous a ete facile de reconnaitre que c’était encore la même espèce que celle décrite ci-dessus. P Les fleurs nombreuses de ce Combretum lui impriment un aspect fort agréable, et lui assignent un rang parmi 286 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. les plantes d'ornement. On l'a cultivé au jardin de Richard-Toll; mais il ne se trouve pas sauvage à Saint-Louis, comme cela est indiqué par inadvertance dans le Prodromus de M. De Candolle. Explication de la planche LXVII. — a. Plan symétrique de la fleur. — b. Calice grossi ainsi que les détails sui. vans. — c. Fleur complète. — d. Tube du calice ouvert, pour montrer l'insertion des pétales et des étamines, — e. Pétale vu par la face interne. — f. Anthére vue de méme. — g. La méme vue par le dos. — h. Ovaire, — i. Partie supérieure du style. — k. Ovaire coupé longitudinalement, pour faire voir la position des ovules. — 1. Fruit de grandeur naturelle. — m. Le méme coupé transversalement. — n. Graine. — o. La méme dépouillée de son tégument extérieur. — p. Cotylédons déroulés. COMBRETUM COMOSUM. C. ramis inermibus, scandentibus; foliis suboppositis ternisve, interdúm alternis, ellipticis aut oblongo-ovatis, glabris ; floribus in racemos compositos paniculam brachiatam efficientes dispositis. Nob. R Combretum comosum Don, Edinb. Philos. Journ. 1827, p. 344. ‘Combretum paniculatum Ventenat, Choix de pl. n. 58, in adn. DC. Prodr. 3, p. 20. Fnurrx inermis, scandens, 20-30 pedes altus, ramosus; ramis teretibus, junioribus apice rufo- pubescentibus. — FoLIA subopposita ternave, interdüm alterna, petiolata , elliptica aut oblongo- ovata, seepiùs acuta acuminatave, utrinque glabra, 4-6 poll. longa, 1 ‘/,-2 poll. lata; petiolo 6 lin. circiter longo, suprà basin articulato ibique ruptili.— Frons speciosi, creberrimi, coccinei, in racemos compositos plures paniculam brachiatam terminalem efficientes dispositi; pedunculo communi crasso, tereti glabro; pedicellis brevé tomentosis , divaricatis; bracteis ovato-lanceolatis. — Caxycis limbus campanulatus apice 4-dentatus, 2 lin. longus, extüs atro-rubens glaber, intús pilosus rufescens ; tubus ovario adhærens, gracilis, fusiformis, ferrugineo-tomentosus.— ConorrA 4-petala; petalis minutis, lanceolatis, inter segmenta calycina insertis , glabris, coccineis. — STAMINA 8; 4 anté petala altiús, 4 antè sepala demissiús posita ; filzmentis longissimis, flexuosis; antheris ovato-cordatis, bilocularibus. — Ovarium fusiforme, extús villosum ; biovulatum, stylo longo gracili superatum. — Fructus deest. Crescit ad ripas Gambiz prope Albreda ; in peninsula Promontorii-Viridis, prope Kounoun. Frorer à Martio ad Julium. OBSERVATIONS. Cette belle espèce a été publiée avec une description fort incomplète par M. G. Don. Nous lui avons réuni le C. paniculatum de Ventenat, dont nous avons vu un échantillon authentique dans l’herbier de M. De Jussieu, et qui n'en diffère par aucun caractère important. Les feuilles de ce dernier, que l'on a décrites comme obtuses, sont souvent aigués sur le méme individu. COMBRETACEÆ. 287 Sect. iT Aviad ERECTAE. COMBRETUM MICRANTHUM. C. caule arborescenti ; ramis inermibus divaricatis haud scandentibus; foliis oppositis ovalibus aut oblongo-ovatis , glabris, junioribus ramulisque ferrugineo-pulverulentis ; floribus minimis in spicas densas confertas dispositis; fructús alis angusté semilunatis, apice emarginatis. Nob. Combretam micranthum Don, l. c. p. 347. Combretum parviflorum Reichenb. in Sieb. Pl. Seneg. exsicc. n. 35. Iconogr. exot. tab, 62. Frurex 10-12 pedes altus, dumosus , ramosissimus , inermis; ramis divaricatis, flexilibus, haud scandentibus, junioribus ferrugineo-pulverulentis. — Forra opposita, breviter petiolata, ovalia aut oblongo-ovata, interdüm elliptica, nunc breviter acuminata , nunc obtusa emarginatave, integerrima, utrinque glabra, adulta viridia , utrinque subtùs presertim punctis albis glandulosis conspersa , ju- niora rufescentia. — Frores creberrimi, minimi, rosei aut æruginosi, in spicas densas, plures ex eadem axilla simul exsertas, dispositi. — Cazvas limbus cyathiformis, obsoletè 4-dentatus, extús æruginosus , intús ad faucem tubi disco coronæformi piloso instructus; tubus ovario adhærens, bre- vissimus, apice vix coarctatus, ferrugineo-glandulosus. — Coroxta 4-petala; petalis minimis, roseis, spatulatis, inter segmenta calycina insertis. — Stamina 8; 4 anté petala altius, 4 anté sepala demissiús posita ; filamentis exsertis flexuosis; antheris ovalibus, bilocularibus, dorso affixis. — Ovanrum oblon- gum, 4-gonum, brevissimum.—SryLus erectus, apice incurvus, staminibus pauló brevior.—Frucrus brevè pedicellatus, 4-alatus, pulverulentus, basi et apice emarginatus, circiter 4 lin. longus, mono- spermus; alis angustè semilunatis, membranaceis , ferrugineis , transversé striatulis , margine undu- lato-erosis. — Semen ellipticum, 4-gonum et 4-sulcatum; cotyledonibus viridescentibus involutis ; testa atro-rubenti, glandulosa, tuberculatä. Crescrr in siccis ad Promontorium-Rubrum prope Maloum; in peninsula Promontorii-Viridis, inter Dakar et monticulos les Mamelles dictos; in montosis circa Bakel regionis Galam, ubi vulgó dicitur Tampons (ex Leprieur). Frorer Aprili et Maio. COMBRETUM ALTUM. C. caule arboreo ; ramis inermibus divaricatis haud scandentibus; foliis oppositis ellipticis seepiùs acuminatis, utrinque glaberrimis; fructibus in racemos confertos dispositis ; alis laté semilunatis, apice vix emarginatis. Nob. 3 | | Combretum altum Perrottet in DC. Prodr. 3, p- 20: — DC. Mém. sur les Combrétacées, p. 34, tab. V, f. B (quoad fructus). inermis ; cortice lævi, cinereo; ramis divaricatis, haud — Foxia opposita, brevissimè petio- Anson 20-25 pedes alta, à basi ramosissima , : scandentibus, foliatissimis , junioribus ferrugineo-pulverulentis. 288 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. lata, elliptica, sæpiüs acuminata, quandòque subobtusa, integerrima, utrinque glaberrima, adulta viridi-rubescentia, circiter 3 poll. longa, 2 poll. lata. — Frores non observavimus. — Frucrus in ra- cemos confertos axillares folio breviores dispositi , brevé pedicellati , 4-alati, basi et apice vix emar- ginati, inter alas pulverulento-zeruginosi, monospermi, circiter 6 lin. longi; alis laté semilunatis membranaceis, glabris, transversé striatulis, margine erosis. — Semen ellipticum, 4-gonum et 4-sulca- tum; cotyledonibus viridescentibus involutis; testà atro-rubenti, tuberculata. Crescit abundè in collibus arenosis regionis Walo circa Kouma, Lamsar, etc. Frucrus maturescunt Februario et Martio. OBSERVATIONS. Cette espèce, que nous n'avons pas observée en fleurs, est très-rapprochée du C. micranthum de Don; mais il est impossible de confondre ces plantes à l'état vivant, notre espèce étant un arbre assez élevé, pourvu de feuilles elliptiques , dont les dimensions sont plus considérables que dans le C. micranthum qui, d'ail- leurs , est un arbrisseau pourvu de petites feuilles dont la forme est différente. On observe, en outre, quelques diversités dans leyrs fruits; ceux du C. altum ont les ailes plus larges et moins échancrées au sommet. COMBRETUM GLUTINOSUM. (Tab. LXVII.) —— C. caule à basi ramosissimo, erecto, inermi; foliis sæpiùs alternis, interdùm suboppositis ternisve, coriaceis, mucronatis, junioribus ramulisque viscosis; floribus in racemos paniculatos breves dispositis; fructûs alis semi-lunatis, membranaceis , glutinosis. Nob. ; Combretum glutinosum Perrot.in DC. Prodr. 2, p. 21. Frurex 12-15 pedes altus, erectus, multiceps, ramosissimus, inermis ; ramis teretibus, adscenden- tibus, cortice rimuloso cinereo pulverulento, junioribus rufescentibus, velutinis, apice valdè viscosis. — Fori sæpiùs alterna, interdüm subopposita ternatave, petiolata, forma et magnitudine miré variantia, pleraque ovalia ellipticave, acuta, interdùm obtusa obovatave, mucronata, adulta coriaceo- chartacea, decidua, superné viridia glabra lucida, subtùs pallidiora pulverulenta , juniora succum resinosum viscosissimum exsudantia. — Frores parvi, creberrimi , lutescentes , è ramis vetustis orti, in racemos paniculatos breves dispositi; pedicellis gracilibus glutinosis.— CALycrs limbus cyathiformis, obsolete 4-dentatus, extús rufescens appressé pilosus, intús ad faucem tubi disco coronzeformi dentato hirsutissimo instructus; tubus ovario adherens apice coarctatus , basi fusiformis , villoso-glutinosus. — Conorra 4-petala; petalis minimis, inter segmenta calycina insertis, unguiculatis, apice truncatis emarginatisque, lutescentibus. — Stamina 8; 4 anté petala altiùs, 4 antè sepala demissiùs inserta; fila- mentis exsertis, incurvis; antheris oblongis, bilobis, basi cordatis, dorso affixis, oscillantibus. — Ova- RIUM oblongum, 4-gonum, villosum, biovulatum. — Srxrvs erectus, stigmate 4-gono terminatus, sta- minibus pauló brevior. — Frucrus breyð pedicellatus , 4-alatus, basi et apice emarginatus , mucrone terminatus, circiter 1 poll. longus, monospermus; alis semilunatis, membranaceis , aureo-luteis, gluti- nosis , transverse striatulis margine undulato-erosis. — Semen subolivæforme , 4-sulcatum, basi cum pedicello continuum; cotyledonibus carnosis viridescentibus, involutis ; testa atro-rubenti. Crescrr in collibus siccis prope Tiélimane in regione Cayor; haud longè à lacu Panié-Foul dicto; ad vicum Joal, inter Gambiam et Promontorium-Viride. Ratt dicitur à Nigritis. FLorer à Martio ad Junium. COMBRETACEÆ. 289 OBSERVATIONS. Cette belle espèce est très-remarquable par l’enduit visqueux dont ses jeunes feuilles, ainsi que les pédicelles des fleurs et les ovaires, sont entièrement recouverts. D'après M. Leprieur, ses cendres contien- nent beaucoup d’alcali, et l'on s'en sert dans les bains d'indigo pour fixer la couleur sur les étoffes de coton. Explication de la planche LXVMI. — a. Bouton de fleur grossi ainsi que les détails suivans. — b. Fleur entière. — c. La méme ouverte suivant sa longueur. — d. Anthére vue par devant. — e. La méme vue par le dos. — f. Ovaire coupé longitudinalement. — g. Fruit de grandeur naturelle. — h. Le méme coupé longitudinalement pour montrer la graine pendante. — i. Graine. — k. La méme dépouillée de son test. — 1. La méme coupée en travers et grossie. — m. Plan symétrique de la fleur. COMBRETUM CHRYSOPHYLLUM. Nox. C. caule arboreo erecto inermi; foliis oppositis subsessilibus , ovali-oblongis, subtùs ferrugineo- velutinis ; floribus paniculatis rufescentibus, in ramis paniculæ sessilibus; fructibus ellipücis, utrinque emarginatis. : Anson erecta, ramosa; ramis erectis teretibus, junioribus ferrugineo-velutinis. — Fori opposita , subsessilia, ovali-oblonga, nunc acuta lanceolata, nunc obtusa, mucronulata , adulta superné glabra, subtùs in nervis nervulisque ferrugineo-velutina , juniora rufescentia utrinque presertim subtùs velu- tina. — Frores parvi, rufescentes , sessiles, in racemum paniculatum dispositi. — CaLyers limbus cya- thiformis , extùs rufo-tomentosus, apice 4-dentatus; tubus ovario adherens, inflatus, tomentosus, 4-gonus. — Conorza 4-petala ; petalis minutissimis, reflexis, roseis, subrotundis.—STAMIMA 8 : 4 ante petala, 4 ante sepala ad apicem disci glandulosi expansi posita; filamentis brevibus, feré inclusis; an- theris bilocularibus, rotundis, dorso affixis.— Ovarium breve, inflatum, biovulatum.—SryLus erectus, staminum longitudine, stigmate 4-gono coronatus. — Frucrus 4-alatus, ellipticus, utrinque emargi- natus, aureo-tomentosus, monospermus ; alis chartaceis, transversè striatulis. — Semen subcylin- draceum, utrinque attenuatum ; testà rubiginosà. Cazscrr in sylvaticis Promontorii-Rubri prope Casamanciam. FLorer à Martio ad Maium. OBSERVATIONS. Cette espèce offre beaucoup de rapports avec le C. pedicellare DC., que nous avons observé dans l'herbier du Muséum d'Histoire naturelle de Paris, et qui est originaire du Brésil; mais elle s'en distingue essentiellement par ses fleurs sessiles sur les divisions principales de la panicule, au lieu d’être pédicellées ; par ses fruits échancrés au sommet, et non acuminés comme dans l'espèce brésilienne. i k Notre plante a peut-être encore plus d'affinités avec les C. leucophyllum, tomentosum et sericeum de Don, qui eroissent à Sierra-Léone. Mais ne connaissant ces espèces que par les courtes phrases que cet auteur en a données dans l Edinburgh philosophical Journal, nous n'indiquons ce rapprochement que comme une conjecture exces- sivement probable. 290 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. COMBRETUM NIGRICANS. LePRIEUR IN HERB. C. caule arboreo erecto, inermi ; ramis subfastigiatis; foliis oppositis brevè petiolatis , ovato-lanceo- latis, superné glabris lucidis glaucis, subtüs brevissime rufo-velutinis; fructibus in racemos laxos bre- vesque dispositis; alis glabris ferrugineis. Nob. Anson erecta, ramosa, inermis ; cortice cinereo, longitudinaliter rimoso , à ligno secedenti; ramis subfastigiatis , oppositis, cinereo-pulverulentis. — Forra opposita , brevé petiolata, ovato-lanceolata, subacuminata , integra, supernè glaberrima lucida, glauca, subtús brevissimè rufo-velutina, dessic- catione nigricantia , adulta 3-4 poll. longa, 2 poll. circiter lata. — Frores non vidimus. — Frucrus in racemos axillares laxos brevesque dispositi, pedicellati, basi articulati , decidui , 4-alati , oblongi, basi vix emarginati ; alis glabris, ferrugineis, circiter 1 pollicem longis. E | Crescrr in montosis prope Bakel regionis Galam; etiam in sylvaticis ad ripas Gambia. Frucrus maturescunt Augusto. OBSERVATIONS. Cette espéce a quelque ressemblance par son port et son feuillage avec le C. altum. Nous regrettons de n'avoir à notre disposition que des individus sans fleurs, d’après lesquels il nous a été impossible de donner une description complète et suffisante pour fixer l'opinion des botanistes sur la validité de cette espèce qui a été d’abord trouvée par M. Leprieur dans le pays de Galam, et que nous avons rencontrée également sur les bords de la Gambie. GUILLEMIN er PERROTTET. RHIZOPHORE E. R. Brown. RHIZOPHORA. Linn. Calycis tubus obovatus ovario adhærens, limbus lobis 4-13 oblongo-linearibus persisten” tibus. Petala tot quot calycis lobi, oblonga apice biaristata convoluta et juniora stamina 2 ante quodque petalum sita amplectentia. Stamina petalis numero dupla. Antheræ erect? ovate, basi inserte, Ovarium junius biloculare, ovulis pluribus pendulis. Stylus 1 apice bi- fidus. Fructus calyce coronatus indehiscens 1-spermus. Semen parvulum. Albumen nullum. Embryo inversus, germinans è semine longè exiliens. Arbores in uliginosis præsertim maritimis crescentes , glabre, facilè radicantes. Folia op” posita pinguiuscula , integerrima. Pedunculi axillares. (Char. ex DC. Prodr. 3, P- 31.) RHIZOPHOREZÆ. 291 RHIZOPHORA MANGLE. R. foliis obovato-oblongis obtusis; pedunculis 2-3-floris petiolo longioribus, fructibus subulato- clavatis. (DC. l. c.) Flores 8-andri, pallidé flavescentes. Fructus drupaceus. Rhizophora Mangle Linn. Spec. 634. DC. l. c. p. 32. Jacq. Amer. p- 141, tab. 89. Catesb. Carol., tom. 2., tab. 63. (bona.) Crescit in locis salsis lutosis ad ostia fluminum Senegambiæ. Copiosè occurrit circà Saint-Louis, ubi dicitur Khéech à Nigritis; etiam ad ripas maris conterminas fluminum Gambiæ et Casamancie. FLoreT à Septembre ad Martium et ferð toto anno. OBSERVATIONS. Cette plante, décrite dans tous ses détails par la plupart des auteurs, et connue des voyageurs sous les noms de Palétuvier et de Manglier, se trouve abondamment dans les localités vaseuses et salées sur les bords des fleuves et rivières de la Sénégambie qui avoisinent la mer. C'est bien la méme espëce que celle qui croit si abondamment aux Antilles, au Mexique, à la Louisiane, à la Caroline et au Brésil. Dans les environs de Saint-Louis, et notamment aux Fours-à-Chaux , le bois du Manglier et celui de l’Aricennia sont les seuls combustibles dont on fasse usage. Les Nègres emploient aussi ce bois, quoique peu dur, à la construction de leurs cases. Aux environs de Joal et sur les bords de la Casamance , les racines de Palétuviers sont couvertes d'une quantité prodigieuse de deux espéces d'huitres dont les habitans font une grande consommation. Une seule racine en fournit souvent la charge de deux hommes. Les auteurs ont souvent parlé de la singulière germination des Rhizophora, et de l'aspect pittoresque qu'offrent les racines pendantes de ces arbres à l'embouchure des rivières des pays chauds. On sait que leurs graines, avant de tomber à terre et renfermées dans le fruit, émettent des espèces de racines en forme de baguettes, longues d'un à deux pieds, lesquelles pendent des branches , et vont s'implanter dans le sol vaseux au moyen d'un assez grand nombre de radicelles qui sortent de leur partie inférieure. Ces corps alongés et pendans ne sont pas, à proprement parler, des racines, ainsi que les auteurs les ont considérés jusqu'à ce jour. A leur sommet, c'est-à-dire au point oü ils sortent du fruit, on observe une articulation par laquelle ils se rompent et se détachent. C'est en cet endroit que la gemmule et les feuilles primordiales partent du centre de la baguette, la rompent latéralement et s'élèvent dans l'air. Le corps de la baguette est nu, excepté à la partie inférieure où, comme nous l'avons dit plus haut, elle émet de vraies racines. Il nous semble donc rationnel de considérer les baguettes pendantes des Rhizophora comme les tigelles ou les premiers mérithalles de ces arbres, et non comme de véritables racines. En un mot, ces organes sont assimilables aux ügelles alongées et radiciformes d'une foule de graines en germination, tigelles que la plupart des auteurs ont décrites sous le nom impropre de radicules. On doit à M. Turpin (Annales des Sciences mee, vol. XXI, p. 298) un travail trés-remarquable sur ce sujet, qu'il a éclairei au moyen d'excellentes figures, et oà ila fait connaître parfaitement la véritable germination du Radis ( Raphanus sativus). Ce qu'il dit des prétendues racines de cette plante est fort applicable aux baguettes des Rhizophora. Outre les baguettes ou jets radiciformes sortant des fruits dont nous venons de parler, les Rhizophora émettent de leur tronc et de leurs branches inférieures une grande quantité de racines adventives, qui vont s'implanter en terre, et prennent un accroissement considérable. Ces prétendues racines mettent en communication les parties supérieures de l'arbre avec le sol , et persistent au point de fournir presque exclusivement à ag, sa nourriture, car le tronc principal ne devient plus qu'une simple partie d'un support commun ; tellement qu on a dit que les racines adventives des Palétuviers exhaussaient les tiges de ces arbres à la maniere des Palmiers. Il n'y a 1C1 aucun mr aussement, ainsi qu'il résulte de l'observation que nous venons de donner, et nous croyons qu ora tort en ra sidérer toute la partie de ces rameaux pendans qui est hors de terre comme une racine. C'est une "e branche, organisée à la manière des branches dressées de l'arbre, et qui ne diffère de celles-ci que par sa direction: En "a mot, © est une sorte de couchage que la nature emploie pour augmenter les moyens nutritifs de cette singulière piante. PERROTTET er GUILLEMIN, | 292 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. ONAGRARIE/E. Juss. JUSSLEA. Linn. Calycis tubus prismaticus cylindraceusve ovario per totam longitudinem adherens; lim- bus 4-6-partitus, lobis acutis persistentibus per æstivationem valvatis. Petala tot quot ca- lycis lobi, patentia. Stamina petalorum numero dupla, cum petalis decidua. Ovarium apice nunc planiusculum , nunc in conum sulcatum elevatum. Stylus filiformis brevis. Stigma ca- pitatum 4-6-sulcum. Capsula 4-6-locularis , oblonga , sæpiüs costata , inter costas dehiscens, calyce coronata. Semina creberrima nuda. Plantæ herbacez , rariús suffrutescentes, paludosæ. Folia alterna plerumque integerrima. Flores axillares , solitarii , sessiles aut breviter pedicellati, ad basin sæpè bibracteolati, flavi rarius albi. (Char. ex DC. Prodr. 2, p. 52.) JUSSUEA STOLONIFERA. Nos. J. caule prostrato vel super aquas natante, vix ramoso, piloso ; foliis lanceolatis, basi valdé attenuatis hirtellis; floribus pedicellatis pentapetalis decandris. Jussiza diffusa Forsk. Fl. Ægypt.-Arab. p. 210? CavLEs humo prostrati, aut super aquas natantes, radicellas plures capillares sub ramorum folio- rumque insertione emittentes, 3-4 pedes longi, vix ramosi, teretes, molles quasi spongiosi, pilis crebris setosis albis undique onusti ; ramis brevibus foliatissimis. — Forza lanceolata ellipticave , basi in petio- lum longè attenuata , integra, utrinque brevè et appressè villosa. — Frores flavi, solitarii, axillares, pedicellati. — Carxcis tubus cylindraceus, hirtus, basi bracteolis squamiformibus stipatus , 4 lin. cir- citer longus; limbus 5-partitus ; segmentis lanceolatis, suberectis, extüs hirtis, 4 lin. circiter longis.— ‘Corotta 5-petala; petalis caducis cum segmentis calycinis alternis eisque dimidio longioribus, ovalibus, flavis , nervulis nigris striatis. — STAMINA 10, 5 cum petalis alterna paulò breviora, 5 petalis opposita longiora; filamentis erectis , inclusis; antheris oblongis dorso suprà basim affixis. — SryLus columnæ- formis calycis segmentis paulò longior, hirtus, stigmate orbiculato 5-sulcato coronatus.— FRUCTUS capsularis, cylindraceus, basi attenuatus, 10 costis vix prominulis notatus , pubescens, circiter 1 poll. longus, 5-locularis, polyspermus. — SEMINA utrinque truncata, extús rubiginosa, intús albida. Crescir copiosissimè ad ripas fluviorum regionis Walo, præcipuè ad Marigot de Lamsar. FLorer à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. D'après le peu de mots que Forskahl a laissés sur son Jussiea diffusa, nous avons pensé que notre plante pourrait appartenir à cette espèce, trop incomplètement décrite dans le Flora Egypt. Arabica , pour que nous ayons pu en acquérir la conviction. Notre espèce a également de l'affinité avec le J. grandiflora de Michaux. * ONAGRARIEÆ. ` 293 JUSSIÆA ALTISSIMA. J. caule erecto perenni ramoso, sub ramorum ortu angulato; foliis ferð sessilibus elliptico-lanceo- latis ; floribus sessilibus ebracteolatis tetrapetalis pentandris, calycis lobis 4 lanceolatis acutis , petalis lobos calycis pauló superantibus. Jussiæa altissima Perrott. in litt. DC. Prodr. 3, p. 55. Cavris perennis, subherbaceus, 8 ad 10 pedes altus, erectus, à basi ramosus, sub ramorum ortu angulatus , glaber, versus apicem rubescens; ramis subfastigiatis. — Fora ferð sessilia , utrinque gla- bra, viridia; inferiora elliptica lanceolatave, versüs medium 1 poll. lata; superiora angustiora, utrinque valdé attenuata. — Fronrs mediocres, flavi, solitarii, sessiles, axillares, ebracteolati. — Caryers tubus 4-angulatus, fusiformis, supernè coarctatus, glaber, 6 lin. circiter longus; limbus 4-partitus, segmentis lanceolatis acutis persistentibus. — PETALA 4, cum segmentis calycinis alterna , eisque pauló longiora, obovato-cuneata, flavescentia, decidua. — Stamina 8, 4 longiora. petalis al- terna, 4 breviora petalis opposita; filamentis corolla brevioribus, erectis; antheris ovato-oblongis , basi affixis. — StyLUs brevissimus columneeformis , stigmate glanduloso sphærico crasso apice 4-sul- cato coronatus. — Ovarium 4-loculare, multi-ovulatum. — Frucrus capsularis, dentibus calycinis sæpè coronatus, clavato-turbinatus, 6-8 lin. longus, vix angulatus , 4-valvis , secundum fissuras late- rales erumpens; valvis apice et basi cohærentibus, endocarpio membranaceo solubili; 4-locularis, polyspermus. —SEwina in angulis loculorum internis posita , tenuissima , ovoidea , albida, creberrima. Crescrr copiosé in locis depressis post inundationem fluminis Senegal in regno Walo, prope Richard- Toll, la Sénégalaise, etc. ; etiam in oryzetis circa 4lbreda ad Gambiam ; in humidis prope Zekinchor ad Casamanciam. FLorer à Septembre ad Martium. JUSSLEA LINEARIS. J. caule erecto ramoso glabriusculo; foliis linearibus sessilibus; floribus tetrapetalis pentandris, calycis lobis 4 linearibus acutis, tubo cylindraceo tenui elongato. Jussiæa linearis Willd. Spec. 2, p. 575. DC. Prodr. 3, p. 55. Thonn. et Schum. Pl. Guin. 1, p. 237. Crescrr in humidis arenosis prope Khann in peninsula Promontorii- Viridis. FLorer à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Quoique nous ne connaissions pas le type du J. linearis de Willdenow, qui est originaire de | Guinée, nous n'avons pas hesité à lui rapporter notre plante de Sénégambie , parce que celle-ci offre des caractères absolument semblables. L'échantillon de Thonning , qui nous a été confié, possède des feuilles parfaitement iden- tiques, mais ses fruits sont beaucoup plus courts. Dans cette espèce, ainsi que dans la suivante, nous avons observé des graines biloculaires, structure que Gertner et M. Kunth ont déjà signalée dans les graines d'autres Jussiza. 294 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. JUSSIÆA ? PRIEUREA, Nos. J. caule herbaceo procumbenti, ramosissimo; foliis oblongo-linearibus; calycis limbo 3-4-partito; petalis sæpiðs 4, interdùm 3, brevissimis; fructu cylindraceo seminibus turgido, gibbosulo. Prieurea senegalensis DC. Prodr. 3, p. 58. Mém. sur les Onagraires, p. 14, t. 2. Cauris herbaceus , procumbens, gracilis, angulatus , rubescens , ramosissimus ; ramis brevissimis | folii-floriferis. — Forra oblongo - linearia, alterna, in petiolum attenuata, integra, viridia. — Frores crebri , axillares , solitarii. — CaLycis tubus ovario adherens, elongatus, cylindraceo-triqueter, apice basique attenuatus, 3-4 lin. longus, viridis; limbus 3-4-partitus, segmentis lanceolatis acutis, tardé deciduis. — PETALA sæpiðs 4 , interdüm 3, segmentis calycinis alterna, eisque multó breviora, lan- ceolata , flavida. — STAMINA sæpiùs 4, interdúm 3, inclusa; antheris ovatis , didymis, dorso affixis. — Sryzus brevis columnæformis stigmate capitato terminatus. — Frucrus capsularis elongatus, cylin- draceus, apice coarctatus, subarcuatus, rubescens, seminibus creberrimis turgidus , eorumque proe- minentia gibbosulus. —Semina obliqué ovata, hinc raphe longitudinali notata, pseudo-bilocularia, nitida, rubescentia. Crescrr in locis depressis humidis regionis Walo, prope Dagana et N’ Baroul. FLorer Septembre et Octobre. , OBSERVATIONS, C’est avec regret que nous nous voyons forcés de supprimer le genre Prieurea, établi par M. De Candolle et dédié à notre collègue M. Leprieur. Le Prieurea senegalensis, qui, selon M. De Candolle, devrait. offrir constamment un calice à trois divisions, nous a présenté , dans un assez grand nombre de fleurs, un calice à quatre divisions. Le nombre des pétales est également de quatre dans la plupart des fleurs. Il est vrai que le nombre des étamines est le méme que celui des divisions du calice ou de la corolle , ce qui semblerait devoir éloigner cette plante des Jussiæa ; mais nous avons lieu de croire que l'avortement accidentel d'une des parties du calice et de la corolle, que l'on observe dans un grand nombre de ses fleurs, a lieu aussi dans le système staminal. Le Prieurea ne serait donc, à nos yeux, qu'un état abortif d'une espèce de Jussiæa qui a de grands rapports avec le J. linearis, 0U avec d'autres espèces , telles que les J. ramulosa et repens. Cette conjecture est fortifiée par la comparaison de la plante en question avec notre J. linearis. Nous ajouterons qu'il serait bien étonnant que cette plante, si elle était. une espèce normale, eût échappé à l'investigation de l'un de nous, qui a fréquemment herborisé dans les lieux ou M. Leprieur dit l'avoir trouvée. ISNARDIA. DC. (secr. 1. Lunwieraria. ) LUDWIGIA. Linn. Calycis tubus ovatus aut subcylindraceus brevis; limbus 4-partitus persistens. Petala nunc 4 calyci alterna, interdum rudimentaria, nunc nulla. Stamina 4 ante lobos calycinos. Stylus r ONAGRARIEZ. 295 à basi filiformis deciduus ; stigma capitatum. Capsula obovata aut turbinata, tetragona, 4-val- vis, 4-locularis, polysperma, loculicido-dehiscens (1). Herbæ aquaücz aut paludose. Folia integra alterna aut opposita. Flores axillares sessiles. (Char. ex DC. Prodr. 5, p. 59.) | ISNARDIA MULTIFLORA. Nos. I. caule herbaceo erecto, à basi ramoso ; folis alternis oblongo-linearibus glabris, floribus creber- rimis , nonnullis pentameris decandris , petalis calyce minoribus, capsulis turbinatis 4-5-angulatis. Cauuts herbaceus, erectus, 4-10 poll. altus, teres, glaber, à basi pauló ramosus; ramis infimis lon- gioribus, adscendentibus, folii-floriferis.— Forra alterna, sessilia, oblongo-linearia, integra, utrinque glabra, circiter 1-"/, poll. longa, 2 lin. lata.— Frores creberrimi, parvi, lutescentes, in ramis axillares, et ad apicem ramorum glomeratim nascentes. — Cazycis tubus ovario adherens, cylindraceo-turbi- natus, glaber; limbus 4-5-partitus, segmentis lanceolatis patentibus. — Prrara 4-5, minutissima, flava, inter segmenta calycina inserta , oblonga , valdé decidua. — STAMINA nunc numero petalorum dupla, seu inter et ante segmenta calycina posita, sæpiùs numero petalorum æqualia seu ante segmenta calycina posita ; filamentis erectis, brevibus, inclusis ; antheris subrotundis, didymis. — SryLus brevis - columnæformis, stigmate capitato coronatus. — Fructus capsularis, brevissimè pedicellatus , turbi- natus, 4-5-angulatus costatusve , 4-5-locularis , polyspermus; valvis evanidis, column centrali per- sistenti 4-5-gonà. — SEMINA minutissima , ovoidea , fusca , nitida. Crescrr in humidis regionis Walo , circà Richard-Toll; etiam copiosè secùs Gambiam et Casa- manciam. FioreT à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette espèce fait partie de la première section du genre Zsnardia, tel que l'a constitué M. De Candolle dans son Prodromus. C'est dans cette section que sont placés plusieurs Ludwigia de l'Amérique septen- trionale, décrits par Linné et Michaux, parmi lesquels nous citerons l’Zsnardia linearis ou Ludwigia angustifolia de Michaux, qui a de l'affinité avec notre nouvelle espèce. Le caractère dont les auteurs se sont servis pour différen- cier les Ludwigia et les Isnardia avec les Jussiæa, consiste principalement dans le nombre des étamines qui, au lieu d’être double de celui des pétales et des sépales, est le même que celui de ces divisions florales. Mais la plante ci-dessus décrite nous a présenté quelques fleurs où le nombre des étamines est double de celui des divisions cali- cinales. Cette observation tendrait à infirmer la valeur des caractères différentiels attribués à ces genres; car, si l’on ne s’en tenait qu’à ces caractères, on pourrait tout aussi bien placer notre plante parmi les Jussiæa que parmi les Ludwigia ou les Isnardia. La forme turbinée et peu alongée de la capsule nous semble le signe le moins incertain pour distinguer le genre Zsnardía de ses voisins qui ont tous un fruit trés-alongé. GUILLEMIN zr PERROTTET. — (1) In floribus nonnullis speciei huc descriptæ, calycis corollæque partes numero quinario et stamina numero duplo obser- vantur. 296 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. CERATOPHYLLEA. Gray. DC. CERATOPHYLLUM. L. Flores monoici. Calyx (seu perigonium ) liber, multi- (10-12) partitus, lobis æqualibus. Petala o. Masc. Stamina 12-20, filamentis nullis, antheris ovato-oblongis , bilocularibus, apice 2-5-cuspidatis, sessilibus, in centro calycis congestis. Fem. Ovarium liberum ovatum 1-loculare. Stylus filiformis incurvus obliquus. Stigma simplex. Nux 1-locularis 1-sperma stylo apiculata indehiscens. Semen ex apice pendulum. Albumen o. Embryo rectus, radiculà superà, cotyledonibus 4 verticillatis, duabus latioribus oppositis , plumulà valde composità (ex Rich. Anal. fr. p. 46 et 93.) _ » Herbæ aquaticæ submersæ. Folia verticillata , rigidula , in lobos filiformes acutos divisa , secüs lobos subserrata. (Char. ex DC. Prodr. 5, Pp. 73. CERATOPHYLLUM DEMERSUM. C. foliis margine denticulatis , nuce trispinosà , nempé 1 terminali et 2 lateralibus ineequalibus. Ceratophyllum demersum Linn. Spec. 1409. Sowerby, Engl. bot. tab. 947- Hydroceratophyllum Vaill. Act. Acad. Paris, 1719, fab. 2, f. 2. Crescrr copiosé in aquis fluvii Marigot de Lamsar dicti. Fructus maturescunt ferð toto anno. CERATOPHYLLUM CRISTATUM. Nos. C. foliis lævibus aut apice obsoletè et rarissime denticulatis, nuce basi bispinosà compressa margine alata, longè mucronata. — An Ceratophyllum muricatum Chamisso in Linned, v. 4, p. 504? Foura pallidè viridia, capillacea, præsertim ad apicem caulis densè verticillata; inferiora membra- naceo-fistulosa, subtorulosa, multoties dichotoma; superiora tenuissima, rarissimè apice denticulata.— Nux pedicellata, ovalis, compressa, dorso tuberculata, alá cristæformi margine undiqué cincta, stylo £s lin. longo arcuato terminata, basi bicornis, cornu exteriore longiore deflexo, interiore subadscen- ente. ; Crescir submersum in paludibus circà Khann et IV’ Batal, ad peninsulam Promontorii- Viridis. FRUCTIFICANTEM invenimus Martio. LYTHRARIEF. 997 OBSERVATIONS. Le C. demersum cité ci-dessus ne diffère pas de l'espéce européenne; mais celle dont nous venons de donner une courte description s'en distingue facilement à la première vue. En effet, elle possède des feuilles d'un vert pâle, renflées en forme d'intestins , et comme étranglées d'espace en espace, lisses sur toute leur étendue ou à peine munies de quelques dents au sommet. Son fruit est comprimé, verruqueux sur le dos, entouré d'une créte ou aile frangée, surmonté d'un style trés-long, et pourvu à la base de deux cornes, dont l'extérieure se dirige en bas, tandis que l'intérieure remonte un peu. C'est par la présence de ces cornes et par l'aile frangée qui entoure le fruit de cette espèce, qu'elle se distingue essentiellement du C. submersum. Nous avons donc jugé néces- saire d'établir une nouvelle espèce, très-distincte des deux anciennes par des caractères faciles à saisir. i PERROTTET er GUILLEMIN. LYTHRARIE/. Juss. DC. AMMANNIA. Linn. Calyx turbinato-campanulatus, 4-8-dentatus ; dentibus seu lobis introflexis 4 planis, sinu- bus seu dentibus plicaturá prominulá efformatis 4 cornuformibus extus dejectis. Corolla nunc nulla, nunc 4-petala; petalis in incisurà loborum introflexorum insertis. Stamina nunc 8 seu numero dentium calycis æqualia, nunc 4 seu lobis introflexis aut lobis cornuformibus opposita. Capsula ovato-globosa, calyce semivestita , membranacea , 4-locularis aut, ob dis- sepimenta evanida, 1-locularis. Semina numerosa, placenta centrali tetragone adfixa. Herbæ aquaticæ, sæpius glabræ, raró pilis sparsis brevibus rigidis hispidulæ. Caules ad apicem præsertim tetragoni. Folia opposita, ad apices ramorum aliquandó alterna, integra. Flores parvi axillares, solitarii aut corymbosi, sessiles aut pedunculati. AMMANNIA TENELLA. Nos. A. caule humili radicanti ; foliis ovato-oblongis apice rotundis; floribus axillaribus solitariis; calyce turbinato-campanulato 4-dentato , absque dentibus cornuformibus; corolla 4-petalà. Pongo herbaceus, vix ramosus, humilis, repens, feré uncias 3 altus, inf and ee es AR ? molli = ^4 è = it lexicaulia, ovato-oblonga, apice ro d eut oo A A integra, lætè viridia, utrinque glabra. — Frores minuti, axillares, i CL”, — Cauxx turbinatus, demùm campanulatus, membranaceus, 4-fidus; dentibus lanceolatis d ; 298 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. præfloratione valvatis. — CoroLLa 4-petala ; petalis albidis, ovato-lanceolatis, in incisuris dentium insertis, calycem vix superantibus , valdè deciduis. — STAMINA 4 , inclusa, supra basin calycis inserta, ejusque laciniis opposita; filamentis in plicis longitudinalibus ovarii basi occultatis, apice liberis; an- theris didymis, mucronulatis. — OvarIum ovoideum , seminibus umbonatum, extüs longitudinaliter profundé 4-sulcatum , 4-loculare, multiovulatum, stigmate capitato styloque brevi superatum.— Carsua globosa , calyce persistente membranaceo vestita, apice per 4 rimas longitudinales dehiscens, 4-locularis, polysperma. — SeminA numerosa, placenta centrali brevi affixa, ovato-oblonga, hinc convexa, illinc paulò concava, lutescentia; radiculà brevi cylindraceà ; cotyledonibus planis, ro- tundis, albis. Crescrr in locis humidis regionis Walo, prope Richard-Tol, la Sénégalaise, etc. FLorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Cette petite plante ressemble beaucoup à Vl Ameletia indica DC. ( Ammannia peploides Spreng.) dont nous avons vu des échantillons, envoyés par le D'. Wallich, et conservés dans l'herbier des Indes-Orientales de M. Delessert. Elle nous avait donc semblé une espéce de ce nouveau genre, et nous avions été confirmés dans ce rapprochement par l'analyse comparative que nous avions faite des fleurs de l'une et l'autre plante. En effet, indépendamment d'un port tout particulier, elles ont toutes les deux, ainsi que l’Ammannia elatinoides que nous décrirons plus bas, un calice seulement à quatre dents droites ou infléchies, et les sinus ne se prolongent pas en forme de cornes. Mais c'est à cela que se réduisent les différences entre ces plantes et les vrais 4mmannia. M. De Candolle décrit son Ameletia comme dépourvu de pétales, et il lui attribue des sinus très-petits en forme de dents. Mais, ayant examiné avec beaucoup d'attention plusieurs fleurs d' Ameletia indica, nous y avons trouvé quatre pétales extrêmement courts insérés à la place des sinus. La capsule nous a également paru 4-loculaire comme dans les Am- mannia. Dans l’Ameletia indica, ainsi que dans l Ammannia elatinoides , le calice a, il est vrai, une forme assez remarquable ; il est très-alongé, tandis qu'il est campanulé-turbiné dans les Ammannia. Néanmoins, cette différence ne nous a pas semblé assez importante pour adopter le genre en question; car, dans notre Ammannia tenella qui ressemble plus que VM. elatinoides à Y Ameletia indica quant à la plupart des caractères, le calice est campanulé comme dans les autres Ammannia. | = AMMANNIA ELATINOIDES. A. caule prostrato, radicante, ramis gracillimis adscendentibus ; foliis infimis lineari-oblongis , ra- mealibus ovatis; floribus axillaribus solitariis; calyce infundibuliformi elongato, 4-fido, absque den- tibus cornuformibus; corolla 4-petala. Ammannia elatinoides DC. Mém. sur la famille des Lythraires, in Mem. Soc. Genev. 3, part. 2; P: 92, tab. 3, f. B. Cavus herbaceus ramosus , prostratus, radicans, mollis, filiformis, glaber, vix foliatus , 6-8 poll. longus; ramis gracillimis foliatis, adscendentibus , 2-4 poll. longis. — Forra opposita , sessilia, integra; caulinaria lineari-oblonga , 5-6 lin. longa; ramealia ovata, obtusa, 2-3 lin. longa. — FLORES parvi y axillares, solitarii , sessiles, bibracteolulati. — Cazvx infundibuliformis collo coarctatus , post anthesin accrescens, membranaceus, brevé 4-fidus; dentibus lanceolatis acutis. —CoroLLa 4-petala; petalis ovalibus , calycem vix superantibus , in incisuris dentium insertis , albidis, nervo medio roseo notatis, citò deciduis. — STAMINA 4 inclusa, supra basin calycis inserta ejusque laciniis opposita; filamentis roseis ovarii longitudine ; antheris didymis, dorso affixis.— Ovarium cylindraceum, extùs longitudina- LYTHRARIEÆ. 299 liter 4-sulcatum , 4-loculare, multiovulatum, stigmate capitato subsessili superatum. — Carsura ob- longo-ovoidea , calyce persistenti accretoque vestita , seminibus umbonata, 4 sulcis longitudinalibus profundis exarata, 4-locularis , polysperma. — SEMINA numerosa , placenta vel column: centrali te- tragonæ affixa, ovato-oblonga, hinc convexa, illinc pauló concava , pallidé flavida. Crescrr copiosè in locis depressis argillosisque per æstatem pluvialem inundatis , regionis Walo , prope la Sénégalaise, Dagana, etc. Frorer a Septembre ad Februarium. AMMANNIA FILIFORMIS. A. caule humili filiformi , ramis paucis oppositis divergentibus, foliis linearibus, corymbis axilla- ribus 3-7-floris , floribus 4-petalis 4-andris. Ammannia filiformis DC. Mém. sur la famille des Lythraires, p. 95. Ranix fibrosa, albida. — Cavrrs herbaceus, annuus, humilis, 4-6 uncias circiter altus, erectus, simplex aut à basi ramosus, filiformis, glaber, 4-angulatus ; ramis oppositis , divergentibus. — FoLia opposita , sessilia, integra, linearia, basi rotundata apice acuta, nervo medio notata, 5-6 lin. longa. — Fronrs minimi, in corymbos 3-7-floros axillares dispositi; pedunculo communi filiformi, in axillis inferioribus 3-4 lin. longo, in superioribus sensim breviore; pedicellis dichotomis , basi dichotomia- rum bibracteolatis. — Carxx turbinatus, angulatus, 4-fidus; dentibus triangularibus acutis inflexis conniventibus , sinubus seu plicis incisurarum prominulis cornuformibus interjectis. — Conorra 4-pe- ` tala; petalis minimis calycem pauló superantibus, pallidé lilacinis, citó deciduis. — STAMINA Á, suprà basin tubi calycini inserta, dentibus opposita, calycis longitudine; filamentis albidis, antheras rotundas dorso affixas gerentibus. — Ovarrum spheroideum, stylo brevi et stigmate capitellato supe- ratum. — Carsura spheroidea, stylo coronata, calyce persistente semivestita, membranacea, rubro- fusca, apice ruptilis, 4-locularis, polysperma. — SEMINA placentæ centrali 4-gonà ope funiculorum brevium affixa , reniformia, hinc convexa, illinc concava , fusca. Cazscrr in locis depressis post inundationem secùs flumen , in regione Walo. FLorer Septembre et Octobre. OBSERVATIONS. Dans la description que M. De Candolle a donnée de cette plante, il lui a attribué des fleurs dépourvues de pétales. Nous avons, au contraire, reconnu la présence de petits pétales qui, étant très-caducs, au- ront manqué dans les échantillons examinés par le savant professeur de Genève. AMMANNIA SENEGALENSIS. _ À. caule erecto ramoso, ramis crebris adscendentibus; foliis lineari-lanceolatis basi amplexicau- libus auriculatis; floribus minimis corymbosis, in axillis ferè sessilibus, 4-petalis, tetrandris. ` Ammannia senegalensis Lamarck, Illustr. tab. 77, f. 2 (mediocris). LI . . . sus Ravix fibrillis numerosis divaricatis constans. — Cauis herbaceus, annuus, erectus, ramosus, 300 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 1 pedem et ultra altus, glaber, basi teres, apice tetragonus; ramis crebris adscendentibus. — Fori opposita , sessilia, integra, linearia, apice acuta, basi latiora auriculataque imó amplexicaulia, nervo medio notata, glabra, caulinaria 1 poll. circiter longa. — Fronrs minimi, in corymbos creberrimos vix pedunculatos axillares dispositi ; pedunculo communi à basi ad apicem caulis sensim abbreviato ; pedicellis brevissimis dichotomis bibracteolatis. — Caryx campanulatus , brevis , 8 - costatus; dentibus triangularibus acutis inflexis, sinubus seu plicis incisurarum vix prominulis.—CoroLLa 4-petala; petalis calycem pauló superantibus , rotundis, sessilibus , albidis, caducissimis. — STAMINA 4 supra basin calycis inserta ejusque laciniis opposita, inclusa. — Ovarrum spheericum , rubellum, 4-sul- catum, stylo arcuato et stigmate capitellato terminatum. — CarsuLa sphærica, stylo coronata, calyce semicincta , membranacea , rubro-fusca , 4-locularis, polysperma. — Semina minutissima, reniformia, hinc convexa, illinc concava, fusca. Crescit in locis argillosis post inundationem fluminis Senegal, in regione Walo, prope la Sénéga- laise, Richard-Tol, Kouma, etc. Frorer à Septembre ad Novembrem. AMMANNIA AURICULATA. A. caule erecto à basi ramoso floriferoque, ramis crebris fastigiatis ; foliis lineari-lanceolatis basi sagittato-auriculatis ; floribus corymbosis axillaribus, pedunculatis, 4-petalis, 8-andris. ; Ammannia auriculata Willd. Hort. Berol. 1, P- 7, tab. 7. Delile Fl. Egypt. 39, tab. 15, f. 2 (optima). | Ammannia racemosa Poiret Encycl. Suppl. 1, p. 339. Rapix fibris numerosis nigrescentibus constans. — Cavris herbaceus, annuus, sæpiùs 6 poll. altus, interdum humilior, ferð simplex , erectus, à basi ramosus et florifer, glaber, tetragonus sub-4-alatus; ramis numerosis fastigiatis — Forra opposita, sessilia, integra, linearia, apice acuta, basi latiora sagittata, nervo medio notata, glabra, pleraque 1 poll. longa. — Frores parvi lilacini , in corymbos creberrimos pedunculatos axillares dispositi ; pedunculo communi brevi ; pedicellis dichotomis basi bibracteolatis. — CALYX campanulato-turbinatus, extüs 8-costatus, apice 4-fidus; dentibus trian- gularibus acutis inflexis, sinubus seu plicis incisurarum haud prominulis. — Conorra 4-petala; pe- talis calycem multó superantibus, brevé unguiculatis, rotundis apice truncatis , nervulosis, int s: lilacinis. —Sramma 8; 4 supra basin tubi calycini inserta ejusque laciniis opposita , 4 paulo altius inserta petalisque opposita; filamentis flexuosis exsertis, antheras oblongas biloculares dorso affixas gerentibus. — Ovartum spheericum, albidum, 4-sulcatum, stylo longo arcuato rubello stigmateque papilloso terminatum. — CarsuLa spheeroidea, stylo coronata, calyce persistenti semivestita, mem- branacea, rubro-fusca, 4-locularis, ob dissepimenta evanida sæpiðs 1-locularis, polysperma.— SEMINA E centrali 4-gonà ope funiculorum brevium affixa , reniformia, hinc convexa, illinc concava, usca. - Crescit in humidis post inundationem sects flumen Senegal , in regione Walo. Frorer Septembre et Octobre. | , LYTHRARIEÆ. 301 Var. f : caule altiore (1-1 ‘|, ped.) , ramosissimo, floribus capsulisque majoribus , numerosioribus , breviús pedicellatis. . Ammannia senegalensis DC. Prodr. 3, p. 77 (ex ipsius herbario). non Lamck. Crescit et FLORET cum precedente. OBSERVATIONS. D’après la comparaison attentive que nous avons faite des échantillons de la plante ci-dessus décrite avec ceux de l'4mmannia senegalensis de l'herbier de M. De Candolle, et qui lui ont été envoyés par l'un de nous sous le nom de Lythrum multiflorum, il y a entre eux une parfaite identité. Mais le véritable A. senegalensis de Lamarck n’a, suivant la description, que quatre étamines et point de pétales. D'un autre côté, l Ammannia au- riculata, qui est extrêmement bien décrit et figuré dans la Flore d'Egypte de M. Delile, concorde en tous points avec notre espèce. D'ailleurs, nos échantillons du Sénégal sont absolument semblables à ceux d'Égypte, rapportés par M. Delile, et conservés dans les herbiers de Paris. Nous n'avons donc plus de doute sur l'identité de ces plantes. M. De Candolle avait fort bien observé qu'il pourrait y avoir deux espéces confondues en une seule dans sa des- cription de l'A. senegalensis, et il se fondait sur la diversité de leur inflorescence; mais le véritable caractère, selon nous, consiste dans la fleur de l' 4. auriculata, qui est diplostémone et pourvue de pétales plus longs que le calice , tandis que celle de 11.4. senegalensis Lam. est seulement à quatre étamines et parait dépourvue de pétales. La variété que nous établissons ici est très-remarquable en ce qu'elle est plus robuste dans toutes ses parties, et qu'elle est munie de fleurs excessivement nombreuses moins longuement pédonculées. Nous nous sommes assurés, par la comparaison des exemplaires de l'herbier de M. De Candolle avec les nótres , que c'est à cette variété qu'ap- partient son Ammannia senegalensis, du moins quant aux plantes que l'un de nous lui a envoyées sous le nom de Lythrum multiflorum. Dans le véritable A. senegalensis de Lamarck , les fleurs sont beaucoup plus petites, et, comme nous l'avons dit plus haut, ne possèdent q ue quatre étamines. AMMANNIA GRACILIS. Nos. A. caule prostrato, ramoso, ramis gracillimis, filiformibus, flexuosis ; foliis lanceolatis basi atte- nuatis vix auriculatis; floribus paucis glomerulatis, 4-petalis 8-andris. Rapix longa, fibrosa, nigrescens. — CauLis herbaceus, à basi ramosus, 1 pedem circiter altus, basi prostratus, apice adscendens, teres, glaber; ramis gracillimis ferð filiformibus, flexuosis, longissimis.— Forra opposita, sessilia, lanceolata, basi attenuata, glabra, uninervia; caulinaria 6-8 lin. longa, 3 lin. lata.— Fronzs crebri, minimi, in corymbos axillares glomeratim dispositi; pedunculo vix ullo; pedi- cellis dichotomis filiformibus bibracteolulatis. — Carxx campanulato-turbinatus, longitudinaliter cos- tatus, 8-dentatus; 4 dentibus basi latis introflexis, 4 alternis minimis (sinubus prominulis) retroflexis cornuformibus. — ConorrA 4-petala; petalis violaceis, spathulatis , calycem superantibus , deciduis. — Stamina 8, paululùm exserta, 4 dentibus calycinis opposita , 4 eis alterna. — Ovanium, CAPSULA et SEMINA ut in precedente. - Crescrr in arenosis humidis secùs ripas Casamanciæ. FLORET Aprili. - Sa tige et ses rameaux sont extrêmement gréles, OBSERVATIONS. Le port de cette espèce est assez particulier. à = à peine auriculées à la base. Ses fleurs forment filiformes , très-alongés et flexueux, garnis de feuilles lancéolées , 302 FLORA SENEGAMBIÆ TENTAMEN. de petits glomérules aux aisselles des feuilles ; elles sont peu nombreuses dens chaque glomérule, et possèdent huit étamines. On voit par ces caractères qu'elle est bien distincte de la précédente, avec laquelle elle'a néanmoins beaucoup d'affinité , surtout en ce qui concerne l'organisation des fleurs. AMMANNIA SALSUGINOSA. Nos. A. caule erecto, basi nudo, feré simplici; foliis lineari-oblongis basi seepiús attenuatis vix auricu- latis; floribus paucis minimis corymbosis, apetalis , tetrandris. Rapix fibris crebris divergentibus constans. — Cauris herbaceus, erectus , sæpiùs simplex aut ad apicem tantúm ramosus, 1-1 1/, ped. altus , glaber, basi teres , nudus, ad apicem tetragonus, foliatus; — Fona opposita, interdùm ad apicem caulis alterna, sessilia, lineari-oblonga, apice acutiuscula, sæpiùs basi attenuata, aliquandó auriculata, uninervia, tenuia, 8-12 lin. longa, à basi ad apicem caulis sensim breviora.— Frores minimi, in corymbos breves axillares dispositi, bracteolulati ; pedunculo communi 1-2 lin. longo. — Carxx campanulatus, striatus, glaber, 8-dentatus ; lobis 4 latioribus intro- flexis, 4 cornuformibus extús dejectis brevibus.— Conorra o. — STAMINA 4, paulo supra basin calycis inserta, lobis introflexis opposita, inclusa. — Ca»sura calyce persistente semivestita , stylo brevi recto coronata, membranacea , rubro-fusca. Crescit in salsuginosis insulæ Sor prope Saint-Louis. Frorer Septembre et Octobre. AMMANNIA FLORIBUNDA. Nos. A. caule basi suffrutescente ramoso, ramis gracilibus rigidis ; foliis lineari-lanceolatis basi brevè auriculatis ; floribus creberrimis minimis corymbosis pedunculatis, 4-petalis, 4-andris. Cryptotheca dichotoma Blume Bijdr. Flor. ned. Ind. p. 1128? Ranix fibris numerosis constans.— Cavris suffrutescens, à basi ramosus, 1-1 */, pedem altus, suberec- tus, tetragonus, glaber; ramis gracilibus, rigidis, longissimis.— Fora opposita , sessilia , imó amplexi- caulia, lineari-lanceolata, basi brevé auriculata , glabra, uninervia, 6-12 lin. longa. — Frores cre- berrimi, minimi, in corymbos axillares dispositi; pedunculo communi circiter 3 lin. longo; pedicellis dichotomis filiformibus bracteolas oppositas minimas gerentibus. — Caryx campanulatus, longitudina- liter costatus, 8-dentatus; 4 dentibus basi latis apice introflexis faucemque claudentibus, 4 alternis (sinu- bus prominulis) angustis minoribus apice retroflexis cornuformibus, plicaturà prominulá tubi calycini efformatis. — Corotta 4-petala; petalis minimis albidis , spathulatis, in dentibus retroflexis cornufor- mibus insertis, deciduis.—STAMINA 4, suprà basin tubi calycini inserta, dentibus opposita, inclusa; fila- mentis rubescentibus antheras rotundas gerentibus. — Ovarıum sphæroideum, extùs rubrum, stylum brevem cylindraceum rectum stigmaque capitellatum gerens. — Carsura sphæroidea , calyce persis- tenti vestita, membranacea , rubro-fusca, seminibus umbonata , apice ruptilis, unilocularis, poly- sperma. — SEMINA placentæ centrali brevi affixa, rotunda, hinc compressa, fusca. i | Crescrr in locis depressis humidiusculis ad ripas Casamanciæ , et in paludosis circa Khann in penin- sulà Promontorii-Viridis. Froret Martio et Aprili. LYTHRARIEÆ, 303 OBSERVATIONS. Ayant rencontré, dans l’herbier de M. De Candolle, un exemplaire du Cryptotheca dichotoma de M. Blume et envoyé par ce botaniste, nous avons acquis la presque certitude que la plante ci-dessus décrite était bien la méme. Cependant nous n'avons pas reconnu dans celle-ci les caractères génériques du Cryptotheca, notam- ment le nombre des étamines qui , selon M. Blume, serait seulement de deux. Mais il nous semble que ce nombre a été mal observé dans la plante de Java, dont les fleurs, excessivement petites, sont assez difficiles à examiner. Quel- ques-unes de l'échantillon de M. Blume , un peu en mauvais état, à la vérité, nous ont paru semblables à celles de notre espèce. Celle-ci a, en outre, beaucoup de rapports avec V Ammannia debilis d'Aiton, qui est indigène de l'Inde-Orientale, et dont nous avons vu un échantillon étiqueté de la main de Vahl dans l'herbier de Ventenat ; mais les fleurs de cette plante que nous avons analysées sont beaucoup plus petites que dans la nótre ; elles sont disposées en corymbes sessiles, et dépourvues de pétales. Ces différences nous ont paru assez importantes pour nous décider à ne pas réunir des plantes qui d'ailleurs ont des patries aussi éloignées. AMMANNIA PRIEUREANA. Nos. A. caule suffrutescente , à basi ramoso, undique florifero, ramis virgatis 4-alatis , longissimis; foliis lineari-hastatis rigidiusculis; floribus corymbosis pedunculatis, ad apices ramorum paucioribus imó solitariis, 4-petalis, 4-andris. Cauuis suffrutescens, à basi ramosus, 1-1 */, ped. altus, undique florifer foliatusque ; ramis virgatis, longis, adscendentibus , 4-alatis. — Forra opposita crebra, lineari-hastata, nervo medio notata, rigi- diuscula , 4-6 lin. longa. — Frores parvi, creberrimi, in corymbos pedunculatos axillares dispositi , aut ad apices ramorum terni, gemini solitariive. — Carxx turbinato-campanulatus, 8-dentatus; 4 lo- bis introflexis, 4 lobis cornuformibus extùs dejectis brevibus. — Conorra 4-petala; petalis pallidè violaceis , calycem vix excedentibus. — Stamina 4, lobis introflexis opposita, ferð ad medium tubi calycini inserta, inclusa. — Ca»sura calyce semivestita , stylo brevi apiculata, membranacea, rubro- fusca. Crescrr in paludosis Gambiæ circa Albreda. (Leprieur.) FLorer Junio. OBSERVATIONS. Cette plante est très-voisine de lA. foribunda; mais elle a un port tout-à-fait différent , et ` elle s'en distingue par ses rameaux très-alongés , à quatre angles tellement saillans qu'ils paraissent ailés, garnis de feuilles dont les paires sont trés-rapprochées, et ayant une forme plus hastée à la base. AMMANNIA CRASSICAULIS. Nos. A. caule herbaceo vix ramoso, crasso, tereti, basi radicante apice adscendente ; foliis oblongo-obo- vatis; floribus paucis corymbosis , pedicellatis, 4-petalis, 8-andris. i Cavuis herbaceus, basi radicellas plures fibrosas nigras emittens, crassus, teres, mollis, quasi spon- g10sus, parùm ramosus, apice adscendens. — Forta opposita, sessilia, oblongo-obovata , apice obtusa imóque rotunda, basi attenuata, glabra, sæpiüs circiter 1 poll. longa, 4 lin. lata. — FLORES parvi , in corymbos axillares paucifloros dispositi, interdúm solitarii aut gemini; pedunculo communi 304 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. brevissimo, apice bracteolulis minimis involucrantibus instructo; pedicellis gracilibus circiter 3 lin, longis. — CALYX turbinato-campanulatus , post anthesin accrescens, striatus, 8-dentatus ; dentibus 4 triangularibus introflexis, dentibus 4 alternis cornuformibus extùs dejectis. — Conorra 4-petala; petalis calycem superantibus, ovalibus, apice rotundis, tenuissimis , lilacinis. —Sramina 8; 4 ante lobos maximos calycis, 4 ante lobos cornuformes imposita, inclusa. — Ovarium spheroideum, sul- catum , stylo brevi terminatum. — CarsuLa calyce accreto semicincta, membranacea, rubro-fusca, bivalvis, placenta centrali crassa scrobiculata instructa , polysperma. — Semina subrotunda, hinc con- vexa, illinc plana, fulva. | Crescrr in paludosis circà K hann in peninsula Promontorii- Viridis; ad fontes Ghielcouil, in regno Cayor. FronET à Martio ad Maium. OBSERVATIONS. Cette espèce a quelques affinités avec P Ammannia latifolia L. , mais elle s'en distingue faci- lement par la forme de ses feuilles qui est obovée, et par ses fleurs disposées en petits corymbes dans les aisselles des feuilles. AMMANNIA ASPERA. Nos. A. caule herbaceo humili, basi prostrato, ramoso, ramis assurgentibus hispidulis ; folis oblongo- lanceolatis, basi vix cordatis, utrinque presertim in nervis marginibusque hispidulis ; floribus minutis capitatis brevé pedunculatis, apetalis, tetrandris. Cavris herbaceus, humilis, 3-6 poll. altus, basi prostratus, ramosus; ramis assurgentibus, tetra- gonis, hispidis. —Fou1a opposita, brevissimé petiolata, oblongo-lanceolata, basi vix cordata, apice acutiuscula, utrinque subtüs presertim in nervis marginibusque pilis brevibus dentiformibus hispi- dula, crassa, 3-4 lin. longa, 1 1|, lin. lata. — Frons minuti, in capitula brevé pedunculata axillaria congesti, bracteolati , hispidi. — Carxx turbinatus, undique strigulosus, 8-dentatus; lobis 4 latioribus introflexis , 4 cornuformibus extús dejectis valdé conspicuis, plicaturæ loborum introflexorum effor- matis. — CoroLLA o. — STAMINA 4, pauld supra basin calycis inserta, dentibus cornuformibus oppo- sita , inclusa. — Ovanrum spheroideum, sessile, stylo brevi arcuato stigmateque capitato terminatum. — Carsuta calyce persistenti vestita, membranacea , rubro-fusca , seminibus umbonata, apice dehis- cens, polysperma. Crescrr in arenosis humidis circa Kounoun, in peninsula Promontorii-Viridis. FronEsAT Mertio. i OBSERVATIONS. Les poils courts, raides et acérés , qui sont clairsemés sur les tiges, les feuilles et le calice de cette plante, la rendent très-remarquable parmi les Ammannia. Elle se distingue en outre de ses congénères, par son calice dont les dents extérieures, que produisent les replis ou prolongemens des sinus, sont en forme de cornes longues et divergentes, et par ses quatre étamines placées à la base de ces dents et incluses dans les cornets. LYTHRARIEÆ. 305 NES/EA. Commers. DC. NESÆÆ SPEC. Kuwrm. — AMMANNLE SPEC. DC. Calyx subcampanulatus basi bracteolatus; lobis 8-12 formå variis et duplicem seriem simulantibus; 4-6 introflexis latis acutis, totidem (sinubus auct.) alternis externe dejectis cornuformibus, apice strigulosis. Petala 4-6, loborum cornuformium basi inserta, intraque eorum plicaturam ante florationem nidulantia. Stamina 8-12, tubo calycino suprà basin inserta. Ovarium sessile, subglobosum, 4-loculare. Capsula calyce obtecta, apice de- hiscens, ob septa evanida unilocularis; placenta centrali crassa, sub-4-alatà. Semina minuta aptera. Herbæ aquaticæ uliginosæve, floribus ternis aut capitatis bracteis involucrantibus cinctis. Nob. NES/EA ERECTA. Nos. (Tab. LXIX.) N. caule herbaceo erecto, à basi ramoso, ramis fastigiatis ; foliis lineari-lanceolatis , supernè pilis brevibus scabris ; bracteis 2 amplis cordatis acuminatis ; floribus in capitula densa pedunculata con- gestis. Raprx fibrillis numerosis constans. — Hersa annua, erecta, à basi ramosa, 6-10 poll. alta; ramis quadrangulis , subglabris , erectiusculis, oppositis. — Forra opposita, sessilia, patentia, lineari-lanceo- lata, integra, supernè pilis brevibus albis raris scabra, subtùs ferè glabra, uninervia. p, Frores parvi, lilacini, in capitula densa bracteata pedunculata congesti; pedunculo communi axillari gracili, inter- nodium subæquanti ; bracteis 2 amplis cordatis, acuminatis , foliiformibus , viridescentibus, venosis, exteriore alteram amplectente ; bracteolis 1-2, interdúm 3 sub quoque flore, lanceolatis, angustis, sca- riosis, ciliatis. — CALYX subcampanulatus , extüs longitudinaliter striatus, glaber, membranaceus, basi pallidé lutescens, apice roseus, glandulis minimis pellucidis conspersus, sæpiùs 10- interdùm 12-den- tatus; dentibus 5 aut 6 brevibus planis latis acutis introflexis; totidem dentibus, prioribus alternis feréque duplò longioribus , cornuformibus, tubulosis, pilis albis crassis apice coronatis, basi et anticè longitudinaliter fissis, arcuato-inflexis, erectiusculis, attamen basi externè dejectis et externam seriem dentium referentibus. — PETALA 5-6, basi interne dentium cornutorum inserta , ovalia, basi -— nuata , tenuissima, lilacina , caduca. — SrAMINA tot quot dentes calycini , nempë 5 aut 6 ante dentes breviores, totidem ante dentes cornutos posita, tubo calycino pauló suprà basin alternatim altiús ac demissiüs inserta; filaments gracilibus flexuosis exsertis; antheris rotundis didymis, dorso aflixis. L Ovarrum ovoideum, glabrum, 4-loculare, stylo longo exserto gracili subflexuoso glabro et stigma Cyathiformi terminatum. — CAPSULA calyce vestita, membranacea, punctulis conspersa, ob septa eva- i 1 . È A . : 4m 1 À sub- "ida unilocularis, secundùm 5 divisuras apice dehiscens, placentà centrali ovoideà Lx al 306 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. 4-alatå instructa. — Semma creberrima spheeroidea subcompressa , basi cuspidata , fusca , nitida, pau- lulúm scrobiculata. : Crescrr in sabulosis humidis prope Laybar regionis Cayor ; etiam prope Samatite, ad ripas Casa- manciæ. FLorer Octobre et Novembre. OBSERVATIONS. Nous avions d’abord pensé que notre plante appartenait au genre Diplusodon, publié par M. Pohl dans ses Plantæ Brasiliæ rariores, genre que son auteur a principalement caractérisé par la forme de la série extérieure des dents ou apophyses du calice, par le nombre des étamines et des divisions florales, etc. Mais, après avoir examiné un certain nombre de Lythraires, nous nous sommes convaincus que cette forme des dents extérieures du calice, qui ne sont autre chose que des divisions repliées longitudinalement et terminées en tube, se présente dans plusieurs genres connus, notamment dans le Peplis , V Ammannia , Heimia, le Lythrum, etc. lì n'y aurait donc pas de caractères bien tranchés entre ces divers genres de Lythraires, si l'on n'attachait quelque impor- tance à l'inflorescence qui , par exemple, dans la plante ci-dessus décrite et dans la suivante, est en capitules entou- rés de larges bractées. Le Lythrum triflorum de Linné fils, dont Commerson avait fait son genre Nesæa, possède une inflorescence semblable à celle de nos plantes, car ses trois fleurs sont aussi accompagnées de deux bractées, et représentent exactement une portion du capitule dense qui caractérise les espèces du Sénégal. L'organisation florale est d'ailleurs exactement la méme, y compris les dents extérieures qui sont surmontées de poils rudes comme dans nos espèces. C'est donc à ce genre Vesæa, tel que Commerson l'a établi et que M. De Candolle l'a circonscrit, que nous avons dà rapporter définitivement celles-ci. Explication de la planche LXIX. — a. Plan symétrique de la fleur. On voit en a, deux bractéoles, à l'aisselle de l'une desquelles est une fleur avortée; en b, la bractéole propre à la fleur développée; en c, les dents du calice ou sinus en forme de cornes; en 4, les dents infléchies du calice; en e, les pétales ; en /, les étamines; et en $, le pistil. — b. Une des bractées de l'involucre. — c. Calice vu extérieurement et trés-grossi , ainsi que les détails suivans. — d. Fleur complète. — e. La méme coupée longitudinalement, pour montrer l'insertion des étamines. — f. Portion du calice vue en dedans, pour faire voir les deux sortes de dents.— g. Une des dents, en forme de cornes, considérablement grossie. — h. Pétale. — i. Étamine vue par le dos. — k. La méme vue pàr devant. — 1. Pistil. — m. Capsule ouverte par le sommet. — n. Placenta central. NES/EA RADICANS. Nos. (Tab. LXX.) N. caule aquatico, herbaceo, basi prostrato, radicante, ramoso; foliis ovalibus, superioribus acutis, inferioribus subobtusis, utrinque glabris ; bracteis sæpiùs 3 amplis ovato-cordatis , vix acutis; floribus in capitula densa pedunculata congestis. " Ranix fibris mollibus constans. — CauLis aquaticus herbaceus , basi prostratus, radicans, ramosus, demùm erectus, 1-2 pedes altus; ramis teretibus glabris. — Forra opposita, sessilia , integra, ovalia, superiora acuta, inferiora subobtusa, utrinque glabra, pallidè viridia, nervo medio prominulo no- tata. — Frores parvi, lilacini, in capitula densa bracteata pedunculata congesti ; pedunculo com- muni axillari, gracili, internodium subæquanti ; bracteis sæpiüs 3, amplis, ovato-cordatis, vix acutis, foliiformibus, viridescentibus, venosis, basi invicem sese tegentibus; bracteolis 1-3 sub quoque flore, ONAGRARIEZE. 307 lineari-lanceolatis, scariosis, glabris. — Carxx , Cororza, Pisticzum, Frucrus et Semsa ut in preece- dente specie, sed partes pauló ampliores, dentes calycini cornuformes apice minus strigosi. Crescit in paludosis prope Khann, N Batal, Kounoun aliisque locis peninsulæ Promontorii-Viridis; etiam prope V’Boro in regno Cayor. FLorer ab Octobre ad Martium. Explication de la planche LXX. — a. Fleur avant l'épanouissement , grossie, ainsi que les détails suivans. — b. Fleur ouverte munie de ses trois bractéoles. — c. Pétale. — d. Anthère. — e. Pollen. — f. Ovaire. — g- Le méme coupé transversalement. — h. Capsule. — i. Placenta. — k. Graine. — 1. La méme coupée longitudina- lement. — m. Cotylédons. NES/EA CANDOLLII. Nos. N. caule suffrutescente , erecto, ramoso, ramis adscendentibus; foliis linearibus lanceolatisve, glabris; bracteolis 2 calyce minoribus flores 1-3 cingentibus; staminibus 1 2-14. Ammannia dodecandra DC. Mém. sur la famille des Lythraires, in Mem. Soc. Genev. 3, p. 2, p. 89, tab. 2 (bona). Raprx perpendicularis, vix fibrosa. — Cavtis basi frutescens, erectus, ramosus , basi teres, apice tetragonus, 1 1/,-2 pedes altus; ramis tetragonis, virgatis , ascendentibus. — Fou opposita aut ad extremitates ramorum alterna, sessilia, semi-amplexicaulia , vel basi cordato-emarginata j lanceolata lineariave , acuta, glabra, nervo medio notata , caulinaria 2-3 poll. longa, 4 lin. lata, r amealia ^ff tiora brevioraque. — Frons pro genere magni, in axillis foliorum ramealium solitarii G dd bibracteolulati ; pedunculo communi, dum 2 vel 3 flores adsunt, apice bibracteolato et quas ivom- crato, 1-2 lin. longo.— Carxx campanulatus, apice coarctatus, longitudinaliter 1 2-suleus pr pen , 12-14-dentatus ; 6-7 dentibus basi latis apice introflexis; totidem (sinubus vel plicaturis) — aeta —Cornuformibus , apice strigulosis. — PeTALA tot quot lobi interni calycis, — me uus er interne cornuum inserta , calyce duplò longiora, oblongo-obovata, apice A y Def "d nuata, tenuissima, lilacina. — Sramiva supra basin calycis, alternatim altiùs ac img TEE , numero loborum calycinorum tum internorum cum externorum aequalia, nempe 6-7 iar napa ternos, totidem eis alterna et ante petala inserta; filamentis longis, gracilibus, rubellis ; acc libus bilocularibus, connectivo nigro glanduloso donatis, dorso aflixis. n, ne spina p eui cum, 4-6-loculare, stylo longo exserto apice flexuoso et stigmate cyathiformi d amc. : — Carsuza calyce persistente obtecta , 4-5-locularis , ob septa evanida unilocu TRA n es Polysperma ; placenta centrali ovali mamillosá, 4-5 alis (dissepimentis) instructá. —SEMINA ovoidea, hinc plana , illinc convexa , basi subacuta, fusca. e i Crescrr in locis depressis post inundationem, circà Richard-Tol , regionis Walo. Fiorer à Septembre ad Decembrem. mmes aperçus que cette plante avait de ce genre, puisqu'elle est sou- courtes à la vérité, mais sem- OBSERVATIONS. En décrivant Y Ammannia dodecandra DC., og — tous les caractères des vrais Nesæa. En effet, elle participe — er ère vent bi- ou triflore, et qu'alors ses deux on trois fleurs sont ceintes de deux , 308 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. blables à celles du Lythrum triflorum L. Le nombre des parties de la fleur, la forme du calice, de l’ovaire et du fruit , la position des étamines , enfin tous les caractères sont identiques dans les Nesea et VAmmannia dodecandra. Cette plante n’a été trouvée qu’une seule fois (en 1824) et dans une seule localité, entre Richard-Tol et Doukitt, par l'un de nous, qui l'envoya à M. De Candolle sous le nom de Lythrum grandiflorum. Ce botaniste en a donné une excellente description, accompagnée d'une bonne figure, dans son Mémoire sur la famille des Lythraires , inséré parmi ceux de la Société de physique et d'histoire naturelle de Genève. LAWSONIA. Linn. Calyx 4-partitus patens, persistens, sinubus non productis. Petala 4 lobis calycis alterna obovata unguiculata patentia. Stamina 8 per paria petalis alterna , approximata. Ovarium sessile. Capsula vix dehiscens aut bacca membranacea 4-locularis globosa. Semina angulata in loculis plurima. (Char. ex DC. Prodr. 3, p. 90.) LAWSONIA ALBA. Frutex glaber, junior inermis, ramis induratis spinescens; foliis oppositis ovali-lanceolatis integer- rimis; floribus paniculatis aut corymbosis albis aut roseis. Lawsonia alba Lam. Dict. Encycl. 3, p. 106. Illustr. tab. 296, f. 1. DC. L. c. Lawsonia inermis et L. spinosa Linn. Spec. 498. Lawsonia inermis Desf. Atl. 1, p. 325. Alcanna Rumph. Amb. 4, tab. 17. Henna seu Alhenna Arab. Fondémé, Foudenn (ex Adanson ), Lémélémé , Vigrit. Senegambia. Henné Peregrinatorum. Crescit rara in arenosis circa Gandiole ad ostia fluminis Senegal, et prope Vghio in regione Walo. FLoreT à Septembre ad Decembrem. OBSERVATIONS. Le Henné est employé par les Nègres du Sénégal aux mêmes usages que chez les Indous; les Persans et les Arabes des parties septentrionales et orientales d'Afrique. Ils en écrasent les feuilles, et les appli- quent sur leurs ongles pour leur donner une couleur jaune rougeátre. Les chefs des villages teignent la criniere et la queue de leurs chevaux avec cette sorte de cataplasme ; les marques produites sur le poil de ces animaux sont pour ainsi dire ineffacables. GUILLEMIN xr PERROTTET. 309 TAMARISCINE 4. Des. TAMARIX. Desv. DC. TAMARISCIS SPEC. Linn. Calyx 4-5-partitus. Petala 4-5, sub staminum urceolo intrà calycem inserta. Stamina 4-5 petalis alterna basi monadelpha. Ovarium conoideum, stigmatibus 5 longis clavatis divari- catis coronatum, Capsula pyramidato-triquetra, 3-valvis, ab apice lateraliter dehiscens, oli- gosperma. Semina triquetra, apice acuta, comosa, ima valvularum basi aut ferð centro capsule affixa. Seminum coma pilis plurimis longis ex apice ortis (instar pappi ) constans ; embryone exalbuminoso. Frutices ramosi ; foliis minimis sepiùs glaucis; floribus parvis spicatis. TAMARIX SENEGALENSIS. T. glabra, cinerea, humore salso tota conspersa ; foliis imbricatis , lanceolatis acutissimis basi am- plexicaulibus ; spicis paniculatis, gracilibus, crebris vix pedunculatis; staminibus corollam haud supe- rantibus; capsulà pyramidato-trigonà. | Tamarix senegalensis DC. Prodr. 3, p. 96. Frurex dumosus, 6-8 pedes altus, ramosissimus, glauco-cinereus ; ramis ramulisque teretibus, vir- gatis, gracilibus.— Forra minutissima , cinerea, imbricata, apice paul patentia , lanceolata, carinata , acutissima , basi amplexicaulia. — Frores minimi , creberrimi , in spicas cylindraceas graciles panicu- latas densé congesti, bracteolulati. — Caryx 5-sepalus ; sepalis ovato-oblongis , obtusis , concavis , margine scariosis, imbricatis, vix inaequalibus , basi cohærentibus. — CoroLLA 5-petala; petalis calyce duplò longioribus, cum sepalis alternis, sub staminum urceolo intra calycem insertis, oblongis, obtusis, concavis, albidis aut pallidé roseis. —Sramma 5, vix exserta; filamentis flexuosis basi leviter connexis sub ovario insertis ; antheris rotundatis bilocularibus, apice mucronulatis. — OvARIUM ovato-pyrami- datum subtrigonum , stigmatibus 3 clavatis divergentibus coronatum. — CAPSULA pyramidata , acuta, trigona » trivalvis , ab apice lateraliter dehiscens; valvis basi placentiferis. — SEMINA pauca, saepius A triquetra , apice acuta, nigra, coma pilis longis rufis composità coronata. Crescrr ad ostia fluminis Senegal, et ubique in locis depressis salsuginosis. Fronrr à Septembre ad Martium. OBSERVATIONS. Cette espèce diffère à peine du 7'. gallica, car elle en a tout-à-fait le port, le feuillage et l'in- florescence. Néanmoins, examinée avec attention, elle offre quelques différences qu'il importe de noter. Ses feuilles sont plus courtes et plus larges à la base, plus cendrées-blanchatres ; ses fleurs plus petites, rassemblées en épis à Peine pédonculés ; les étamines sont renfermées dans la corolle; son fruit est en pyramide, à trois angles saillans. , impide extré- Cette plante caractérise les terrains salés; elle est constamment couverte de gouttelettes d'une eau limpide mement saumátre. PERROTTET er GUILLEMIN. 310 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. MELASTOMACE 4. Juss. DC. OSBECKIA. Linn. DC. Calycis tubus ovatus szpiüs setis stellatis aut pube stellatà vestitus ; lobi 4-5 persistentes aut decidui; appendices inter lobos extüs ortæ » forma et magnitudine varie. Petala 4-5. Stamina 8-10, filamentis glabris; antheris subæqualibus brevè rostratis connectivo bas; breve biauriculato. Ovarium apice setosum. Capsula 4-5-locularis. Semina cochleata. Herbæ aut frutices, foliis 3-5-nerviis, floribus terminalibus. (Char. ex DC. Prodr. 5 p. 198.) , OSBECKIA SENEGAMBIENSIS. Nos. O. herbacea, caule ramisque scaberrimis ; foliis plerisque sessilibus ovali-lanceolatis , 3-nerviis, hispidis ; paniculis dichotomis terminalibus; bracteis concavis, scariosis ; calyce pilis fasciculato-setosis undique obsito, appendicibus apice fasciculato-pilosis. Raprx fibris paucis divaricatis fibrillisque nigris constans.— Cavris herbaceus, erectus, 1 '/2-2 pedes altus, ramosus ; ramis tetragonis, longis, fastigiatis, sicut et caule scaberrimis , pilis rigidis patentibus rufis e tuberculo minimo enatis fasciculatisve. — Forra opposita, pleraque sessilia, ovali-lanceo- lata, acuta, margine tenuissimè serrulata , dentibus in setam desinentibus, utrinque hispida, viridia, subtüs trinervia pallidiora, circiter 1 poll. longa 4 lin. lata. — FLorEs speciosi , violacei , in paniculas breves dichotomas terminales dispositi, bracteati; bracteis concavis, scariosis, caducis. — Carxx ovario secundúm lineas longitudinales basi adhaerens , tubulosus, demum urceolatus violaceus; tubo setis rigidis rufis ad apicem tuberculorum minimorum seu appendiculorum cylindraceorum fasciculato- stellatis obsito; limbo 5-partito, laciniis ovalibus obtusis > utrinque glabris, margine præsertim ad api- cem ciliatis, deciduis. Inter lacinias et in earum incisurà, 5 appendices cylindricæ aliis tubi calycini longiores apice stellato-setosæ adsunt. — Corozza 5-petala ; petalis violaceis, calyce duplo longiori- bus, ovato-rotundatis , obliquis , brevé unguiculatis , ciliolulatis, fauci tubi calycini insertis. — STA- MINA 10, luteo-crocea, cum petalis inserta eisque alterna oppositaque, in alabastro replicata, post anthesim erecta, exserta, hinc dejecta ; filamentis filiformibus-complanatis, incurvis, sub apicem 1 appendicibus cornuformibus brevibus instructis ; ibique geniculato-articulatis ; antheris falcatulis apice uniporosis , dorso cum filamento continuis » bilocularibus , anticè sulcatis, basi auriculatis. — STYLES filiformis, staminum longitudine , illinc dejectus, basi annulo setarum stipatus. — CAPSULA ovoidea, calyci fere usque ad apicem secundüm lineas longitudinales adherens, annulo setarum coronata, 5- valvis, 5-locularis , apice per 5 rimas laterales dehiscens; valvis medio septiferis; placentis 5 in an- gulo interno loculorum prominulis. -— Sema creberrima , minima , cochleata , tuberculata, fulva. | Crescit in oryzetis neglectis prope Samatite ad ripas Casamanciæ ; in humidis /V'Boro regionis Cayor. FLOREBAT Aprili. MELASTOMACEÆ. 311 OBSERVATIONS. Cette plante ressemble beaucoup à certaines espèces du genre Chætogastra de M. De Can- dolle ; mais la présence d'appendices cylindracés et surmontés de poils divergens en étoile, situés entre les divisions du limbe calicinal , nous Va fait éloigner de ce genre et rapporter aux Osbeckia. Nous ferons néanmoins observer que ces appendices ne sont pas des organes différens de ceux qui couvrent la surface externe du tube du calice, qu'ils sont seulement un peu plus longs; ce qui tendrait à infirmer la valeur du genre Chætogastra, ou à en faire reporter beaucoup d’espéces parmi les Osbeckia. A en juger par la description très-incomplète de PO. grandiflora de Smith (Cyclopedia , v. 25), plante origi- naire de Sierra-Leone , nous pensons que notre espéce en est extrémement voisine. Cependant ses feuilles triner- viées, au lieu d'étre quinquénerviées comme dans la plante de Smith, nous empéchent de la réunir à celle-ci. TRISTEMMA. Juss. Calyx basi multibracteatus 5-fidus , extüs triplici (interdum gemino unicove) annulo seta- rum appressarum cinctus. Corolla 5-petala; petalis unguiculatis. Stamina 10; filamentis ver- sus apicem bi-appendiculatis; antheris oblongo-linearibus, apice 1-2-porosis. Capsula ovata, calyci persistenti per lineas longitudinales adhærens, apice libera, pilis coronata, 5-locularis, 5-valvis, valvis medio septiferis, placentis columnz centrali adnexis. Semina crebra, cochleæ- formia. 2 Suffrutices , caulibus tetragonis, foliis 5-nerviis, floribus capitatis , involucratis. TRISTEMMA SCHUMACHERI. Nos. T. caule suffruticoso , ramoso, ramis divaricatis; foliis petiolatis ovali-ellipticis, superné appressé pilosis , subtüs 5-nerviis; capitulis involucratis sessilibus 12-16-floris ; calyce unica serie annulari pi- lorum vestito ; antheris 1-porosis. Melastoma sessilis Schumacher Pl. Guin. 1, p. 239. Tristemma incompletum? R. Brown, Botany of Congo, p. 16 (absque descr iptione). SUFFRUTEX à basi ramosus, 3-4 pedes altus; ramis divaricatis, valdé angulatis , sæpiùs tetragonis, pilis raris brevibus scabris , rufescentibus. — Forza opposita, petiolata , petiolo circiter 1 poll. longo, ovali-elliptica, acuta aut brevé acuminata, superné atro-viridia, pilis distinctis appressis malpighiaceis onusta, subtüs flavo-viridia 5-nervia, nervulis obliqué transversis parallelisque notata , nervis excep- tis glabra ; majora (adjecto petiolo) 5 poll. longa, 2-2 "/, poll. lata, minora 1-1 1/, poll. longa. per Frores mediocres , rosei, in capitula sessilia aut terminalia involucrata densè congesti, multibracteati; capitulis sæpiùs 12-16-floris ; involucris bi-tri-seriatis, foliolis exterioribus longioribus lanceolatis ner- vulosis, internis brevioribus seu florum longitudine sicut et bracteis membranaceis, subrotundis, con- cavis, mucronulatis, extüs pilosis margine ciliatis. — CALyx ovario partim adherens » nempó secun- dim 10 lineas longitudinales usque ad supra medium tubi cum ovario concretus, caeterum liber, cavi- ‘atesque tubulosas intercostatas praebens, apice 5-fidus ; dentibus acutis, per eestivationem pauló basi *ése margine tegentibus, demum apice reflexis; tubo versusmedium corona simplici pilorum crebro- 312 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. rum fasciculatorum appressorum albido-rufescentium circumcincto.—CoroLLA 5-petala; petalis roseis, obovatis, basi sensim attenuatis, calyce dupló longioribus, ejusque dentibus alternis, margini disci suprà ovarium expansi insertis. — STAMINA 10, vix exserta , 5 lobis calycinis opposita, 5 eis alterna, margini disci inserta; filamentis complanatis, flexuosis, versus apicem articulatis ibique 2 appendicibus brevibus pyriformibus instructis, usque ad apicem antherarum continuis; antheris oblongo-linearibus bilocularibus apice attenuatis, subarcuatis, poro unico terminali hiantibus ; filamentis dorso contiguis, anticè sulco profundo exaratis, marginibus subundulatis. — Srvrvs filiformis, erectus, staminum lon- gitudine, stigmate obtuso terminatus. — Capsuta calyci persistenti usque ad suprà medium per lineas longitudinales dissepimentis suturisque valvarum oppositas tantúm adnata, verüce haud adhærenti piloso, ovoidea, pisi magnitudine, 5-locularis, 5-valvis, valvis medio septiferis, loculis polyspermis. — Semina creberrima , placentæ crasse in quoque loculo. prominenti adfixa, minima, cochleæ Helicis similia, flavida, extús tuberculis minimis hiloque rotundo nigro notata. | Crescrr in oryzetis circa Albreda secús Gambiam, et prope /tou ad ripas Casamancie. Fcorer Martio, Aprili et Maio. OBSERVATIONS. Par la comparaison avec notre plante de l'exemplaire sur lequel Schumacher a décrit son Melastoma sessilis, nous avons acquis la certitude de leur identité. Cette espèce a entièrement le port du Tristemma Virusanum de Commerson, très-bien figuré par Ventenat (Choix de Plantes, tab. 35), mais elle en diffère suffisam- ment par son calice pourvu d'une seule rangée circulaire de poils, au lieu de deux ou trois rangées, comme on le voit dans l’autre espèce, et par ses anthéres à un seul pore au sommet. M. Brown, dans ses excellentes Observa- tions sur la botanique du Congo, mentionne une espèce de Tristemma, qui n'aurait qu'une seule rangée circu- laire de poils, avec le rudiment d'une seconde. Il la nomme, pour cette raison, T. incompletum, et il ne donne pas d'autres détails sur cette espéce. Nous sommes fort portés à croire qu'elle ne differe pas de notre plante; mais comme, d'un côté, nous n'en avons pas la certitude complète, et que, de l'autre, nous savons positivement que la plante de Schumacher, mala propos placée dans le genre Melastoma, est identique avec la nôtre, nous avons pré- féré donner à celle-ci le nom de ce dernier botaniste, qui en a publié une description. Le Tristemma hirtum de Beauvois , dont les caractères essentiels se rapprochent beaucoup de ceux de notre es- pèce, s'en distingue néanmoins au premier coup-d’ceil par l'abondance et la longueur des poils qui recouvrent ses tiges et ses feuilles. C'est ce que nous avons vérifié dans l'herbier d'Oware de Beauvois. Le genre Tristemma nous a présenté, de méme que l Osbeckia, le mode particulier de connexion entre le calice et l'ovaire, que M. R. Brown a déjà signalé (Botany of Congo, p. 16) dans quelques genres de Mélastomacées que l'on confondait autrefois avec les Rhexia. Ce n'est pas par la totalité de la surface de l'ovaire que le calice y adhère, mais seulement par dix lignes longitudinales ou processus membraneux qui correspondent aux sutures des valves et aux cloisons. Entre ces adhérences linéaires-longitudinales, on observe des interstices tubulaires, dans lesquels sont nichés les becs des anthères lorsque celles-ci sont repliées dans le bouton. TRISTEMMA ERECTUM. Nos. T. caule suffruticoso, vix ramoso, ramis erectis; foliis brevè petiolatis ovali-ellipticis superné T pressè et parcè pilosis, subtùs 5-nerviis , nervulis parùm conspicuis; capsulà pilis longis basi suffultà; calyce maturo glabro. | : SurrRUTEX 3 pedes altus, erectus, ramosus ; ramis erectis, parcé pilosis. — Forra opposita, ag petiolata , ovali-elliptica, acuta, supernè atro-viridia parcè pilosa, subtus pallidè viridia, glabra; 3- MELASTOMACEZÆ. . 313 nervia, nervulis obliquè transversis tenuissimis.—Frores non vidimus.—CAPSULÆ post maturationem in capitula axillaria terminaliave congestæ, pilis longis crebris basi suffultæ, oliveeformes , calyci parses tenti extus glabro aut vestigiis pilorum duntaxat onusto, usque ad medium per lineas longitudinales tantum adnatæ, 5-valves, 5-loculares, valvis medio septiferis, loculis polyspermis , plora agi à nigris angulo interno loculorum columnæque centrali adfixis. — Sema crebra , Minima, ovata, extis tuberculata, hilo rotundo terminata, rufa. Crescit in arenosis prope Kounoun in peninsula Promontorii - Viridis. Fructus maturescunt Martio. OBSERVATIONS. Les échantillons de cette plante étaient malheureusement dans un état très-avancé de fructifi- cation lorsque nous les avons trouvés.Quoique le calice qui recouvre la capsule ne nous ait plus offert que des débris de la rangée circulaire de poils qui se trouve dans les T'ristemma, nous n'avons pas hésité à la considérer comme une espèce de ce genre , attendu la ressemblance de ses diverses parties avec le Tristemma Schumacheri ci-dessus décrit. Ses tiges sont trés-droites, ainsi que ses branches qui sont peu nombreuses. Les feuilles sont à peine pétio- lées, à nervures peu proéminentes et jamais acuminées; les fruits sont plus gros, plus alongés, et entourés à la base de longs poils roux qui n'existent pas dans l'autre espéce. SPATHANDRA. Nos. Calyx parvus turbinatus apice vix repando-4-dentatus. Corolla 4-petala. Stamina 8, fila- mentis brevibus teretibus; antheris bilocularibus , rimà longitudinali anticé dehiscentibus; connectivo crasso arcuato cavitate oblonga dorsali instructo, in processum magnum fissum spathæformem basi desinente. Ovarium pulverulentum, uniloculare, 7-8- ovulatum ; ovulis placenta centrali fundo ovarii assurgenti adfixis. Fructus baccatus, unilocularis, 1- sepiùs 2-spermus, Semina hemispherica, fructus cavitatem replentia, testa crassa, cotyledonibus carnosis. SPATHANDRA CÆRULEA. Nos. (Tab. LXXI. ) ARBOR 25-30 pedes alta, ramosa, trunco circiter 6 poll. diametro, cortice cinereo squammato ; ramis divergentibus, teretibus, glabris.—FoLIA opposita, sessilia, ovato-oblonga, brevé acuminata, utrinque glabra, supernè lætè viridia lucida, subtis nervis 3 valdè prominulis notata, nervoque margine cincta, crassa, coriacea, 4-6 poll. longa, 3 poll. lata. — Frores parvi, crebri, cærulei , in paniculas corym- bosas breves di siti, bracteolulati; pedunculo communi ex axillà foliorum inferiorum enato, circiter 1 poll. longo, in pedicellos plures graciles multifloros apice diviso. — Carxx parvus turbinatus, suprà epando-4-dentatus. basim Coarctatus, ibique ovario adherens, pulverulentus, apice truncatus aut vix re] | cu — COROLLA 4-petala; petalis in alabastro valvatim approximatis conumque efficientibus , summo. > calycino insertis, mox deciduis. — Sramma 8, tubo calycino infra petala inserta, in alabastro intùs plicata; filamentis brevibus crassis teretibus rubescentibus; antheris bilocularibus, rimà longitudinali dehiscentibus, oblongo-arcuatis, albis , in alabastro infimas parietes calycis spectantibus, m ^ 314 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. crasso dorsali adnexis ; connective parte anteriori convexà sulco seu cavitate ovato-lineari lucidå dorso exaratà; parte posteriore sive connectivi processu, spathæformi, subarcuato, intùs cavo et anticè lon- gitudinaliter fisso, ex quà fissurà exserit filamentum. — Ovarrum parti inferiori tubi calycis adhærens, uniloculare , 7-8-ovulatum ; ovulis placentæ brevi in fundo ovarii adfixis. — STYLUS e vertice ovarii assurgens , columnæformis, basi latior ibique 7-8 lineis prominulis longitudinalibus super discum expansis notatus, apice acutus, staminibus paulo longior. — Fructus baccatus, sphæroideus, apice calyce persistente coronatus, glaber, fuscus, pisi magnitudine, sarcocarpio haud crasso, unilocularis, 1- sæpiùs 2-spermus. — Semma fundo calycis affixa, hemispheerica, seu dorso convexa, facie interná plana, crassa, fructüs cavitatem replentia; testa crassa; cotyledonibus carnosis; albumine nullo. Crescir circa Samatite ad ripas Casamancie. Froresat Aprili. OBSERVATIONS. Cette plante, dont l'organisation florale est si curieuse, appartient à la tribu des Charianthées, caractérisée par ses anthères s'ouvrant par deux fentes longitudinales. Cette tribu ne renferme que quatre genres, à aucun desquels notre Mélastomacée ne peut être rapportée. En effet, elle s'en distingue essentiellement, et méme de toute la famille, par son ovaire uniloculaire. Quelque jeune que nous ayons examiné celui-ci , nous n'y avons jamais trouvé qu'une seule loge, du fond de laquelle s'éléve un court placenta oü sont attachés sept ou huit ovules. A la voüte de la loge, on observe une petite pointe qui forme la base du style, et qui semble étre le reste d'une colonne centrale qui était continue à une époque très-peu avancée du développement de la fleur. La forme singulière du connectif et de son processus basilaire nous a également semblé caractéristique. Sur le dos de ce connectif, et au point oà il est appliqué contre le style dans le bouton, on remarque une petite cavité oblongue- linéaire, luisante, et comme visqueuse en dedans. Le connectif se prolonge inférieurement en une sorte de ca- puchon ou de tubulure conique fendue d'un cóté, et dans lequel le filet est engainé ; celui-ci est fixé au connectif un peu au-dessous des anthéres. Celles-ci sont alongées, de couleur blanchátre , et s'ouvrent chacune par un sillon longitudinal placé sur la face antérieure. La structure de ces étamines est fort analogue à celle des étamines des autres Charianthées (Kybessia, Charianthus et Chenoplenra); mais ces genres n'offrent pas de cavité glandulaire dorsale, ni un processus basilaire aussi développé que dans notre plante. Nous croyons donc étre suffisamment autorisés à en former un nouveau genre pour lequel nous proposons le nom de Spathandra, dérivé de «227, spatha, et avdpor, étamine, à cause de la forme singulière du processus basilaire du connectif, Explication de la planche LXX1. — a. Plan symétrique de la fleur en bouton.—- b. Bouton de fleur.— c. Coupe longitudinale de ce bouton wés-grossi , pour faire voir l'insertion et la position des étamines, ainsi que la struc- ture interne de l'ovaire. — d. Étamine très-grossie, vue de profil. (1) Filet ; (2) anthère ; (3) connectif ; (4) pro- longement basilaire de celui-ci. — e. Étamine vue par devant. (1) Filet; (2,2) anthères ; (3,3) prolongement basilaire du connectif ; (4,4) concavité de celui-ci.—f. Etamine vue par le dos. (1,1) Bords des anthéres; (2,2) con- nectif; (3) cavité glandulaire.— g- Anthère coupée en travers.— h. Ovaire coupé transversalement.— i. Groupe Í M attachés au placenta. — k. Coupe longitudinale du fruit. —1. Graine. — m. La méme coupée longitu- inalement. | GUILLEMIN zr PERROTTET. MYRTACEÆ, Juss. DC. SYZYGIUM. Garr. DC. CALYPTRANTHIS SPEC. Wir». Calycis tubus obovatus, limbus subinteger aut repando-lobatus. Petala 4-5 subrotunda calyptratim concreta et quasi operculum convexum membranaceum circumscissé deciduum conficientia. Stamina creberrima libera. Stylus unicus. Stigma simplex. Ovarium biloculare. Bacca 1-locularis mono- aut oligo-sperma. Semen globosum. Cotyledones maximæ carnosæ subhemisphæricæ. Radicula parva infra medium cotyledonum inserta et iis occultata. Arbores aut frutices , foliis glabris, plerisque oppositis, floribus axillaribus aut termina- libus cymoso-corymbosis. (Char. ex DC. Prodr. 5, p. 259.) SYZYGIUM GUINEENSE. (Tab. LXXII, ) S. caule arboreo, foliis elliptico-lanceolatis , utrinque attenuatis, supernè lucidis, subtùs reticulatis, florum corymbis trichotomis terminalibus, calyce 4-dentato. Syzygium Guineense DC. loc. cit. Calyptranthes Guineensis Willd. Spec. 2, P- 977- ARBOR 25-30 pedes alta , ramosa ; trunco erecto 8 poll. ad 1 pedem diametro, cortice cinereo lævi, ligno albido; ramis divergentibus, longis, subvirgatis, divisis, foliatissimis, cortice albido apice ramus- culorum rufescente. — FoLIA pleraque opposita, basi ramorum aliquandó alterna, mtu fee wae longo intus canaliculato, elliptico-lanceolata, apice acuta acuminatave, basi attenuata, Tetas gaat ses utrinque glaberrima , supernè viridia lucida, subtùs nervo medio prominulo nervulisque lateralibus parallelis notata ; punctulis glandulosis ope lentis visibilibus conspersa, coriacea, magnitudine varian- tia, majora (adjecto petiolo) 6 poll. longa , 2 poll. lata, minora 2-3 poll. longa, 1 poll. lata. iene numerosi, in corymbos terminales dispositi, bracteolulati ; pedunculo communi 1 poll. et ultrà longo, pedicellis trichotomis articulatis apice 3-floris. — Catyx in alabastro ovoideus apice 4-dentatus, den- tibus obtusis vix prominulis, demùm turbinatus apice subinteger aut repando-lobatus , glaber, glan- dulosus, ovario adhaerens. — CoroLLA 4-petala; petalis cum lobis calycinis alternantibus, eorumque in incisuris insertis, instar calyptræ hemisphæricæ in alabastro imbricatis, brevibus, rotundis, mer» denticulatis , mox circumscissé deciduis , albo-roseis. — STAMINA creberrrima , flavida, cu qm em margine disci suprà ovarium expansi inserta, libera; filamentis in alabastro reg gré eem anthesin arrectis, longis, flexuosis , capillaribus ; antheris ovoideis , didymis, dorso z ag fulvo-aurantiacá terminatis. — Ovarrum biloculare, interdüm triloculare , 7 cms ss ý e gitudine superatum ; singulis loculis 10-ovulatis. — Fructus baccatus, sphæricus, apice calyce persis- 316 FLORÆ SENEGAMBIÆ TENTAMEN. tente umbilicatus , Cerasi vulgaris magnitudine, atro-violaceus, sarcocarpio circiter 1 1), lin. crasso eduli , unilocularis, monospermus. — Semen fructui consimile, ejusque cavitatem omninó replens; co- tyledonibus crassis, carnosis, facilé secedentibus, radiculà basi inclusá. Cresci copiosè in locis depressis humidis regionis Cayor prope JV'Boro ; secüs Gambiam circà Albreda, et Casamanciam prope Itou et Samatite ; prope Kounoun ad idis Promontorii Viridis. Occurrit etiam circà Bakel in regione Galam. FLorer Martio et Aprili. OBSERVATIONS. Cet arbre a le port du Giroflier, mais il appartient réellement au genre Syzygium, non-seu- lement à cause de son calice turbiné , trés-court , et de sa corolle faisant fonction de coiffe caduque, caractères qui le distinguent des genres Caryophyllus et Calyptranthes , mais encore par la structure de sa graine, dont les deux gros cotylédons charnus se séparent avec facilité, au lieu d’être soudés comme dans les Eugenia. Il est très-commun sur les bords de la Gambie et de la Casamance, ainsi que dans les environs de Kounoun. M. Leprieur l'a aussi rap- porté de Bakel. Il en existe un seul individu dans le pays de Walo, vis-à-vis le village de V Ghio, sur la rive gauche du Sénégal. C'est un fort bel arbre que les habitans révèrent, et dont ils mangent les fruits qui à la maturité ont un goût agréable. Leur grosseur est à peu près celle d'une Cerise-Montmorency. Explication de la planche LXXII.— a. Bouton de fleurs grossi, ainsi que les détails suivans. — b. Fleur coupée longitudinalement , pour montrer l'insertion des étamines et des ovules. — c. Étamine vue par devant. — d. La méme vue par le dos. — e. Ovaire coupé transversalement. — f. Coupe transversale du fruit. — g. Cotylédon vu de profil. — h. Le méme vu par sa face interne. — i. Plan symétrique de la fleur. PERROTTET er GUILLEMIN. FINIS VOLUMINIS PRIMI. INDEX METHODICUS. VOLUMINIS PRIMI. RANUNCULACEÆ. Clematis. p. 1. DirreNicEz. Tetracera. p. 2. ÅNONACEÆ. Anona. p. 4. — Uvaria. p. 7. Memspermez. Cissampelos. p. 11.— Cocculus. p. 12. NYMPHÆACEÆ. Nymphea. p. 14. PAPAVERACEÆ. Árgemone. p. 18. È CrucirERÆ. Nasturtium. p. 19. CAPPARIDEÆ. Cleome. p. 20. — Cadaba. p. 21. — Capparis. p. 22. — Cratæva. p. 25. — Boscia. id. — Mærua. p. 27. — Calycandra *. p. 30. FLACOURTIANEÆ. Oncoba. p. 32. Vioranigz, Tonidium. p. 34. Droseracez, Wormskioldia. p. 35. PoLYGALE£Æ. Polygala. p. 38. FRANKENIACEÆ. Frankenia. p. 40.— Sauvagesia. p. 41. Etatinez. Bergia. p. 42. Caryoruyiiex. Mollugo. p. 45. Matvacea. Malachra. p. 47.—Urena. ¿bid. — Pavo- nia. p. 49. — Hibiscus. p. 52. — Paritium. p. 59. — Abelmoschus. p. 61. — Gossypium. p. 62. — Fugosia. p. 63. — Bastardia. p. 65. — Abu- tilon. p. 66. — Sida. p. 71. — Lagunea. p. 74. BOMBACEÆ. Adansonia. 76. — Bombax. p. 77. — Eriodendron. p. 78. ByYTTNERIACEZ. (Sterculiæ.) Sterculia. p. 79. ces Melochia. p. 82. — Waltheria. p. 83. (Dombeyaceæ.) Brotera. p. 85. Tittacez. Corchorus. p. 87. — Triumfetta. p. 91. Grewia. p. 94. TERNSTROEMIACEÆ. Cochlospermum. p. 98. Oxacine&. Groutia *. p. 100. — Ximenia. p. 102. — Balanites. p. 103. — Icacina. p. 105. Hyrenicinex. Haronga. p. 106. — Vismia. p. 107. — Lancretia. p. 108. Diprerocarpez. Lophira. p. 109. Hirrocrateace®. Hippocratea. p. 111. — Salacia. p. 113. SAPINDACEÆ. Cardiospermum. p. 115. — Paullinia. p. 116.— Sapindus. p. 117.—Erioglossum. p. 118. — Schmidelia. p. 120. — Dodonza, p. 121. MALPIGHIACEÆ. Acridocarpus *. p. 123. Meuacez. Trichilia. p. 125. — Ekebergia. p. 126. — Carapa. p. 128. — Khaya. p. 129. GERANIACEÆ. Monsonia p. 131. ÅMPELIDEÆ. Cissus. p. 132. — Vitis. p. 135. SimaruBÆ. Simaba. p. 136. Ocunscez. Ochna. p. 137. Ruracez (Zygophylleæ). Tribulus. p. 139. — (Zanthozyleæ). Zanthoxylum. p. 140. Cerasrrinez. Celastrus. p. 142. Ruamyex. Zizyphus. p. 144. — Colubrina. p. 146. TEREBINTHACEÆ (//nacardiec). Anacardium. p. 147. — Dupuisia *. p. 148. (Sumachineæ.) Rhus. p. 149. — Heudelotia*. p. 150. (Spondiaceæ). Spondias. p. 151. — Lannea*. p. 153. (Connaraceæ). Omphalobium. p. 155. Lecuminosa. (Loteæ). Chrysocalyx *. p. 157. Crotalaria. p. 161. — Requienia. p. 168. — Lo- tus. p. 169. — Xerocarpus *. ibid. — Cyamop- sis. p. 171. — Indigofera. p. 177. — Clitoria. p. 189. — Glycine. p. 191. — Tephrosia. p. 192. — Sesbania. p. 197. — Herminiera *. p. 201. (Hedysareæ). Zornia. p. 203. — Stylosanthes. zbd. — Æschynomene. p. 205. — Desmodium. p. 206. — Alysicarpus. p. 210. (Phaseoleæ.) Abrus. p. 212. — Rhynchosia. ibid. — Phaseolus. p. 217. — Dolichos. p. ‘218. — Pa- chyrhizus. p. 220. — Psophocarpus. p. 221. — Canavalia. p. 222. — Lupinus. p. 223. — Ery- thrina. p. 224. (Dalbergieæ.) Lonchocarpus. p. 225. — Dalbergia. p. 227. — Pterocarpus. p. 228. — Drepanocar- pus. p. 231. — Ecastaphyllum. #brd. (Swartzieæ.) Calycandra. p. 232. (Mimosece). Entada. p. 233. — Mimosa. p. 234. — Inga. p. 235. — Parkia. p. 237. — Neptunia. p. 238. — Caillea *. p. 239. — Prosopis. p. 241. — Fillæa *. p. 242. — Acacia. p. 244. (Geoffreæ.) Arachis. p. 253. — Voandzeia. hid. en Andira. p. 252. (Cassieæ). — Guilandina. p. 255. — Coulteria. p. 256. — Parkinsonia. p. 257. — Tamarindus. sid, — Cassia. p. 258. — Afzelia. p. 263. Bauhinia. p. 265. — Dialium. p. 267. (Detarieæ.) Detarium. p. 269. Rosacex. Chrysobalanus. p. 272. — Parinarium. ibid. COMBRETACEZ. (Terminaliec). — Terminalia. p. 276. — Conocarpus. p. 278. — Anogeissus. p. 279. Guiera. p. 281. — Poivrea. p. 282. Combretum. p. 284. RuizorHoRIEÆ. Rhizophora. p. 290. ONAGRARIEÆ. Jussiæa. p. 292. — Isnardia. p. 294. CERATOPHYLLEÆ: Ceratophyllum. p. 296. LYTHRARIEÆ. Ammannia. p. 297. — Nesæa. p. 305. — Lawsonia. p. 308. TAMARISCINEÆ.- Tamarix. p. 257. MELASTOMACEÆ. Osbeckia. p. 310. — Tristemma. p. 311. — Spathandra *. p. 313. Myrracez. Syzygium. p. 315. INDEX ALPHABETICUS, Oss. Nomina admissa litteris romanis, synonyma atque vernacula, italicis traduntur. Abelmoschus. Medic. . . . . +. 6% ations. Kiki. | 20.10 v 99 Acacia. Willd. . 244 Acridocarpus. *. bo. meri NN fem 3 .. . 70 JEschynomene. L. os . 205 qne spec. L. vide dal ` bania. Afzelia. Smith. . . . uA Agihalid. P. Alp. v. Palanites. Alcanna. Rumph. v. Lawsonia. Alhenna. Arab. v. Lawsonia. Allophyllus. Pal. Beauv. v. Schmi- delia. Alysicarpus. Neck. . 210 Amerimnum. Reichenb. v. Em phyllum. Ammannia. L. 2 . 297 Ammanniæ spec. DC. v. nOs oe ——. eee | AMPELIDEE. . Uu ANACARDIEÆ. . : . 147 Anacardium. Rottb. c ME Andersonia. Roxburgh. v. Anogeis- sus. Andira. Lamark. . 254 Anogeissus. Wallich. . 279 bene... A ANONACEZÆ. .. . ibid NERA... | . ee Argemone. Tournef, . . . . . 18 Asimina. Adans. v. Uvaria. Astragali spec. Burm. v. Indigofera hirsuta. 182 Balanites. Delile. . . . . +. + 103 Banisteriæ spec. Car. v. Acridocar- pus. Baobab. P. Alp. v. Adansonia. Basabe- Halle. v. Pavonia triloba. . 49 Patria IR: s vr. D Bauhinia. Plum. . . 265 Benten. v. Eriodendron anfractuo- didi. í FOE ð Bergia. L. . . VU. `. Bilor. v. hab droite. . 202 Bindouk. v. Cassia micrantha. . 262 Birr. v. Spondias Birrea. . - TOR BOMBACEE. vp ut. . 76 Bombacis sp. L. v. Eriodendron. SI IR EIA H Boscia. = EU V Ars REN Botor. Adans. v. Psophocarpus. fee D E TT BYTTNERIACEZ. . . 79 Cacara. Du Petit-Thouars. v. Jag rhizus. Codala Fork... v< . ^X Cail. v. Khaya senegalensis. . . + 130 Caillea. *. ER . 239 . 30-232 Calycandra. FEDE se Calypso spec. Camb. v. Salacia. Calyptranthis spec. Willd. v. Syzy- gium. Canavalia. Adans. . kp. * AM CAPPARIDEÆ. . . . . - - 20 Castalia. Salisb. v. Ai Catha. Forsk. v. Celastrus. Ceanothi sp. L. v. Colubrina. CEDRELEÆ. . + piii CELASTRINEE. . Celastrus. L. . . CERATOPHYLLEÆ, Ceratophyllum. L. Cra L. Chrysocalyx. *. Cienfuegia. Willd. v. Pal Cienfugosia. Cav. v. Fugosia. Cissampelos. L. . . . Odi o |... Clematis. L. 4 Cleome. L. Cleomes dh DC. v. W ormskioldia. Clitoria. L. a Cochlospermum. Ku. R Codarium. Vahl. v. Dialium. Colubrina Ad. Brongn. COMBRETACEE. `. . . - CowsBETEE. . - oo Combreti sp. Auct. v. Poivre. Combretum. L. ee A CoxNARACEZÆ. is Connari sp. Lamark. v. Omphalobium. Conocarpi sp. DC. v. Anogeissus. Conocarpus. L. . . . 278 Corchorus. . . . CU E. Cordium-Bám. v. Tephrosia appol- linea. . 196 Coronillæ i Willd. V. Seihauli. Coulteria. Kth. . . . 356 Gl Ah. uu s. c M Gl. hi .... s. , 10! Crotalarie sp. DG. v. Chrysocalyx. CRUCIPERE. ` . S... 19 Cryptotheca. Blume. v. Ammannia floribunda. . . : . 302 Cururu. Plum. v. Paullinia. Cyamopsis. DC. . . + . 171 Dalbergia. Roxb. . . . . . 227 DALBERGIEZÆ. . . 225 Dank. v. Detarium microcarpum. . 271 Datach.. v. Detarium senegalense. . 270 Dek. v. Celastrus senegalensis. . . 143 Desmanthi sp. DC. v. Neptunia et Caillea. Desmanthi sp. Willd. v. Neptunia. Desmodium, DC. . . . . ... 206 Detach. v. Detarium senegalense. . 270 O ec t ous PR Denm. Ju... 2c 299 Diakhar. v. Nymphæa. . . . . 17 Dialiam. Wild. .-. . . . . 267 DILLGENIACES, - csi pae 2 DIPTEROCARPEÆ. 109 Dodona: Li .. «3: 124 Dolichos. L. V P rz 218 Dolichos sp. t: v. Canavalia, Pachy- rhizus, et Rhynchosia. Douseracez. Kth. . . . . . 85 Dongour-mer. v. Anona glauca. . 6 Drepanocarpus. Meyer. . . . DROSERACE®. .. . . ., 35 Dupuisia. *. . > Ee Ecastaphyllum. Brie. = Ekebergia. Sparmann. . . . . PRE $0... MA Elcaja. Forsk. v. Trichilia. Emerus. Schum. v. Sesbania. EG. Adans. 2 2. 2 | à Erioglossum. Blume. . . . . . Eriodendron. DC. . . . . . . 78 Erythrina. L. . Fagare sp. L. v. AS Fayar. v. Cochlospermum tincto- HR o i løk". . FLACOURTIANEJE. . . . . 98 Fondémé. v. Lawsonia. Foudenn. v. Lawsonia. FRANKENIACEE. . . . x 40 Frankenia. L. PU. . ME Fugosia. Juss, . . P v ee Galege sp. L. v. Tero GEOFFREÆ. è . 253 Geoffrea sp. Met. - v. Andira. GERANIACEE. . . . . 131 Ghelembann. v. Dalbergia. Ghénondek. v. Celastrus senegalensis. 143 Ghighis, v. Bauhinia reticulata. . . 266 Ghoui. v. Adansonia digitata... . 76 Gigalobium. Browne. v. Entada. Glycine. DG. . = . . 191 Glycine sp. Jacq. Sikem. y. iine chosia. Glycines sp. L. v. Vondzeia. Gonaké. v. Acacia Adansonii. . . 249 Gossypium. LL . . . . r Gourou. v. Sterculia TEMI PNEU... DK Groutia *. Me AA ANO Gub Jam. 2... C49 Guiera; Adib os, V 4 5 CM Guierr. v. Guiera. Gynandropsis. DC. v. Cleome. Haronga. Du Petit-Thouars. . . . 106 nea S... 77 8 Hedysari sp. L. v. Alysicarpus et Zornia. i Hedysari sp. Auct. v. Desmodium, Henné. v. Lawsonia. Heteropteridis sp. DC. v. Acrido- carpus. sudan. «TT 7 Herminiera, *. . 201 Heudelotia, * . 150 Heylandia sp. e v. Chrys Perrottetii. . . 160 Hbi oe 52 Hibisci sp. v. —* et dis. chus. HIPPOCRATEACE/E. Hippocratea. L. . . . . Hippccrateæ sp. bak v. Salacia, Houten y Niéné. y, Pavonia zeylanica. 5o Hydrocerat ophyllum. Vaill. v. Cera- tophyllum. ; TRI . tid HYPERICINER. . . 106 Hyperici sp. L. v. Vismia. Icacina. Adr. Juss. . . 105 Indigofera. L. . 172 Inga. Plum. . 235 Inge sp. Palis. Beauv. v. ‘Parkia, Jonidium. Yen. . . . . . ; M Isnardia. DC. 294 - Jussiæa. L. 292 Kebett. v. Salacia seaga 114 Kéuer. v. Sapindus senegalensis, . 118 Khaya. Adr. Juss. E Khéech. v. Rhizophora Mangle. 291 Kola. v. Sterculia tomentosa. . . 8 Lagunea. Cavan. +. . . : 3 74 Lancretia, Delile. 108 Lanné. v. Lannea acida. 154 ZEE TO Vv m— Lathyri sp. Forsk. v. r. Clitoria. Lurvoonis . 308 Leæba. Forsk. v. Cdi LEGUMINOSEÆ. . 157 Lémélémé. v. Lawsonia. Leydour. v. Cassia obovata . 260 - Lonchocarpus. Kunth. 225 Lophira. Gertn. fil . 109 Lorez. . . 157 Lotus. Tourn. . 169 Ludwigia. L. v. Toii: Lundia. Thonn. v. Oncoba. Lupinus. Tourn . 223 LYTHRARIEZ. x COP Merua. Fork. . . . . + + 27 Malachra. L. . . . ADI Malocchia. Savi. v. Concili MALPIGHIACEÆ . . + . 123 Malpighie sp. Schum, v. Acrido- carpus. MALVACEE. °°. («#08 Mara-mor. v. Anogeissus leiocarpus. 280 Melastomatis sp. Schum. v. Tris- temma. ; MELASTOMACEZ. . 310 MELIACEÆ HE 125 Melochia. Kib. . ^ SUE 82 MENISPERMEÆ . . + 11 Menispermi spec. Poiret et Detile. v. Cocculus. e Mimosa. Adans. Gertn. . . 234 Mimose sp. Lamark. Schum. v. Aca- p cia. Mimose sp. Y. Entada. Mimosa sp. Pers. v. DE pa MinostA. 027277 e» s Mollugo. Ser. . . . : Monsonia. L. . +. . WI 335 MYRTACEA. . pa Nakadioré. v. Ói pu 1 Sk — 77 ii Pterocarpi sp. L. v. Drepanocarpus Suatt. v. Celastrus senegalensis. . 143 N'dimb. v. Sterculia cordifolia. . 80 et Ecastaphyllum. DO Ss A Neb-Neb. v. Acacia arabica. . . 250 Quieb-Goloh. v. Cissus Ce: SWARTZIEÆ. . . TO Nédé. v. Parkia africana. . . . 238 lis. . : . + 133 Swieteniæ sp. DC. v. Klaga. BEEN DEM SS o. o RANUNCULACER. SÆLER 1 Syzygium . . Éd MS Nesæa. Commers. . . . . . 305 Raphani sp. Willd. v. Wormskioldia. TAMARISCINER. E 450.7 NE Nété. v. Parkia africana. . . . 238 Raund. v. Bauhinia Adansonii. . 265 Tamarindus. L. . . . . . . 257 Néou. v. Parinarium senegalense. . 274 Reb-Reb. v. Terminalia macroptera. 277 Tamarix. Desv. . . . . . . 309 N'ghiarr. v. Uvaria æthiopica. . . 9 Redoutea. Vent. v. Fugosia. Tephrosia. Pers. . . . . +. . 192 Niébé. v. Dolichos unguiculatus. . 219 Requienia. DC, . . . . . . 168 TEREBINTHACEÆ. . . . . 147 Niey-Datach. v. Detarium senega- RHAMNEX. ... : . . 1 Td. L o 0 . ——— AM M í ` o. . +. + . 270 RBIZOPHOREE-. . . "X Tøl. 7C 95 ú 276 Nitta. v. Parkia "T Rhizophora. L. . . . . . . ibid Ternatea. Kth. v. Clitoris. Nymphea. Neck. . . . . . 14 Rbus.L. . . . . . . . . 149 TERNSTROEMIACER. . . . 98 NYMPHÆACEÆ. . . . `. .ibid Rhynchosia. Lour. . . . ¡ÚS Terent bios 2 Ochna. Schreb. . . . . . . ibid Riedleic sp. DC. v. Melochia. Thiekre. v. Tráð. leptostachya 192 OCHNACEÆ. . . . . . . 137 Robinia. Beauv. v. Lonchocarpus. TRAM oe. 87 OLACINE Æ. Mirb. H E + . 100 ROSACEZÆ. PT BOR E pe or ALARME i Tonsella. Schreb. v. Salacia. Omphalobium. Gærtn. . . . . 115 RUTACEE . . . . 139. Tontelea. Aubl. v. Salacia. ONAGRARIEA. . . . . . 292 Sabsab. v. Sesbania pr: - 199 Touloucouna. v. Carapa Toulou- Oncoba. Forsk. . . 32 Sælanthus. Forsk. v. Cissus. couna. . . SI UN dor i) Ononis. Reichenb. v. Sigionaità - Wie he 42713 (419) TRE Tournef. 429 4:9 m 9 Ornitrephe. Juss. v. Schmidelia. SAPINDACER. . . ... - 119 Tüdda.Lh. Á 1 + oc M Osbeckia. L. . . 900. Maule Ll : . . .. a TuwmHADO.. .;. 01, 6 Ouaraye. v. Giyas lois . 279% Seuvageña. Li... °°. 4 Tal mi. Dus. 2. et Outen-Boukit. v. Gossypium puncta- ' -"Schitidél: KO ¿5.25 490 Taanit Lo ci oe 5, AA tum. var. acerifolium. . . . . 63 Sedoum. v. Zizyphus Tn 146 Uerek. Adans. v. Acacia Vice . 246 Pachyrhizus. Rich. DC. . . . 220 Sedoum Boukitt. v. Zizyphus Baclei. 145 Unona. L. v. Uvaria. PAPAVERACEÆ. . . . . . 18 Selanleo. v. Tephrosia linearis. . 193 Uren. L. . . +. + . + + 4 Parinarium. Juss. . . . . . 272 Sesbania. Pers. . . . . + . 197 Uvaria.L. . . . UP CIT rare. K Ben. -o 7.01 297 Sida. KM... +. 71 Ferek. v. Acacia Verdi O Parkinsonia. Plum. . . . . . 257 Side spec. L. v. Piste Abatilon. Viola sp. Poir. v. lonidium. Paritium. Ad. Juss. e. + + 59 Siliquaria. Forsk. v. Cleome. MORARIÈÆ: 0.007 I Pariti. Adans. v. Paritiam: Simaba. Aug. St.-Hil.. . . . . id Vismia. Vandelli. . . + + + + 107 Paulie. Schum. . . . . . «16 SIMARUBER . . o. aM. VE s. . 135 Pavonia. Cavan. . . . + + 49 Sing. v. Acacia Sing. . . . . 251 Voandzeia, Du Petit-Thouars. DC. 253 Pentapetes sp. Pers. v. Brotera. Singhégné. v. Cassia sieberiana. . 259 Waltheria, L. : . . . + . 83 ASEOLEÆ. . . . . . . . 212 Solum. v. Dialium nitidum. . . 268 Wegne. v. Pterocarpus erinaceus. 230 Å Phaseolus... . + 217 Sommerfeldtia. Schum. v. Drepano- Wittelsbachia. Mars, v. Cochlosper- Pharnaceum. L. v. Mollugo. carpus. mum. Plectrotropis. Schum. v. Dolichos. Sorum. v. Dialam nitidum. . . 268 Wormskioldia. Thonn. . . . . 35 Podalyriæ sp. Lamark, v. Requienia. Soum. v. Balanites ægyptiaca. . 104 Xerocarpus *. . . + . + + 169 Podoria. Pers. v. Boscia. Spartii sp. Del. v. Crotalaria the- Ximenia. Plum. n pa Polygala. Tournef. , . . . . ibid ban 0. OL. Aiea tp. de. Y: Si: PUBIGALER. — > . — 38 Spathandra *. . . . . . - 313 ZANTHOXILE&. . . - + +. - 140 Poires. Üoümé. . . . . . s8a BrompucER. |. - - . .-. 4451 Zanthoxylum. EA. y CANC Porcelia. Ruiz et Pav. v. Ow. Spondias. L . . : . . + - ibid Zing. v. Acacia zing. . . . . 251 Prieurea. DC. v. Jussiæa. Stil. oos od Zizyphus. Tourn. . . . . . 144 Propia, Kü. - 7———. X. Jos, . : . . 79 Zornia Gmel. . . . . . . 203 Psophocarpus. Neck, 20. Wo 4988 So. Vul. v. Cadaba. IT. s Vo cod Pterocarpus. L. . (Lc. 338 Stylosanthes Swartz . . . + - 203 ål CORRECTIONS ET ADDITIONS. Page 1, ligne 11, au lieu de superioribus, lisez : superioris. Page 36, ligne 1 et 2, au lieu de diversifolia, lisez : heterophylla. Page 86, ligne 23, ajoutez comme synonyme : Melhania Denhami A. Brown. Page 99, ligne 34, au lieu de Wettelsbachia , lisez : Wittelsbachia. Page 136, ligne 11, effacez le point d'interrogation aprés Simaba. Page 150, à la suite de la synonymie de Heudelotia africana, ajoutez : Niotoutt, à Nigritis vulgd dicitur (ex Adans.) Å Page 156, ajoutez a Omphalobium africanum , le synonyme suivant : Connarus floribundus Thonn. et Schum. Pl. Guian. 2, p. 73. Page 157, ligne 20, au lieu de petites presque égales, lisez : petites dents presque égales. Page 184, ligne 6, supprimez le point de doute (?) après p. 228. Page 231, ligne 9, au lieu de Dreparnocarpus, lisez: Drepanocarpus. Page 232, à l'article Trib. V. SwartzIEE, ajoutez l'observation suivante : Nous avons reconnu pos- térieurement que le genre Calycandra est identique avec le Cordyla de Loureiro. Page 237, ligne 4, au lieu de segmentis 3 inæqualibus, lisez : segmentis 5 inæqualibus. Ibid., ligne 26, au lieu de 3-fidus , lisez : 5-fidus. Page 258, à la suite des synonymes du Tamarindus, ajoutez : Daka à N igritis dicitur. Page 268, ligne 39, au lieu de Birao, lisez: Bisao. Page 278, ligne 31, au lieu de fleur femelle, lisez : fleur mâle. Les numéros des planches représentant les Dialium nitidum, Detarium senegalense et Bauhinia reticulata doivent être changés sur les gravures. Le Bauhinia reticulata doit porter le n° 58 au lieu de 60; le Dialium nitidum, 5g au lieu de 58; et le Detarium senegalense, 60 au lieu de 59. 000 >> www ESE ARO FÆLLE 7 FI . Senegambiæ + =. E z < Sl 2 Tab.7. Mn i MÆRUA SENEGALENSIS. — 1 ^ ` " S enegambiee . “Fil sambiæ . & " ene FI Vouther deln? Jouy 5. cul E $ Sene * Jouy seudpt a | hier olel + Va 4 Fl. Sen eóambize : 4 vt tv N Y ` 17 PE y EU o NS NS m S» N^ VP > SES 1 . ud; Wit i. vk Ed opel Knecht ab Roy | > BERGIA PENTANDRA _ _ S enegambiæ l 1. M DART. Y 2 Lu £ æ Lith: da h M MACROPODU ABU TILON PA + Pr r Senegambiz . (7 719 ad 15. AS Lith de Rss «La co 5 Ý T de : | BI 2 PL LLL D, . € Catsne del Joey AI. | STERCULIA TOMENTOSA. | EIA £ enegambi S . Fl A. Decazsne del Viele scugost É: BRACTEOSA. BROTERA rk + Ü TZ LA CAES N TRIUMFETTA PENTANDRA. _ uen A f Á - LA Aa SV Tab. 20. . ASA s SUSTO i Wa "o. T e AP VO - vv » Tab. 21. Lith. de Roissy. LJ COCHLOSPERMUM TINCTORIUM FL Senegambiae. + : Tab n E ] Senegam biæ a Senegambia. Fl. z < = E e m Ë P £ a) =) J Decaasne del. Vielle scalps? : | SAL ACIA SENE £ ALENSIS. | 3 - a SE (n i Fl. Senegambia. Ta : UP 1157 del. Fille slot” | ERIOGLOSSUM CAULIFLORUM. | Tab.29, FI. Senegambix. oe ON c a VANA L Dé SS Roissy. w ne Lan AE: y JOUZDST ter del. Fine z Faze ACRIDOCARPUS. PLAGIOPTERUS. | TRICHILIA PRIE REA: M S X > S MZ Ð AS R €C = = R | " LA / y NP, L E "i y EN p EA) 4 VIR ØL VAL Hd» ÿ TK JS ØV "A a ZA Tv APO 27 7 irer ded Vielle sarposi Fl Senegambixe. ata del 127 d aud. KHAYA SENEGALENSIS. am Fl. Senegambiæ. cn. Lar. dedowsy. J. Decaisne del. Vielle scuwst VITIS PENTAPHYLLA. | Fl. Senegambiæ. Li. de Roissy. + » aime del Valle y IJ» SIMABA ? UNDULATA. FLS enegambi æ. Tab. 55 OCHNA DUBIA. —— y à u m9 ` DUPUISIA , ap 12. CN As sne de la F ig Senegamb Y, Dd FI. Senegambiæ. SA N K 3i y K S S J R a SPONDIAS MICROCARPA. — suht Tab.41. — | SPONDIAS BIRREA. 77 ael- elle sebas. = LIC Ano econ Fl. Sencgambit. > Fl E Senegambiæ. T Deeaime dl. Ted. Sole.” p 9 E Fl. Senegambia. Lith de Rey | |. Senegambiæ FL. | x = K FAA AN ul E ^ J Desire dal: Halle Su + . 46 Tab. 1% PEE pombe i Seneg — T Tr LT = ee E ^ POV 1 F Decine del. Veli T 3 — MÀ ee ee AA > d Decoime del Vall scio SSeS <->) Ke. Senegamb I. F Sene gambre Fl æ I + Senegam Iæ. Senegamb H 10 Sene gamb i F1 MÀ rt Ci i om T Sene gambiæ i FL ` Ke. Sene gamb FL aot? tos >. SS AM SENS SS QE EE ri ; — d X c HÐ í VA h RTE e nr trie ne 2 — - ll SEI | SE TRI AS LASSO ed ) 1 | i i i j i Í | j Í | | | | T Fl. Sene gambite. k W^. > Us DUNT Fl Sene gambiee > er Lin ER eg ` PARINARIUM SENEGALENSE. PN 102 Sene gambi LI FI ——— mw eneóamb 5 i]. ANOGEISSUS LEIOCARPUS. Sene gambiæ. i g d | Pn x AV lee. Senegamb FI COMBRETUM UM. RACEMO Senegambice : FI 1 : : è i | COMBRETUM GLUTINOSUM. _ F1. Senegambiæ. FI. Senegambiæ : SS AD Æ ‘ tl Ü (\) Ale j Ý ) Y, "n HOA È e SPATHANDRA CÆRULEA. ` Sene gambiæ $ Fl enegambiæ S FI E del. Ville culo dDecawne