HLOWILTAT Sin Notizblatt für krypiogamifche Studien nebjt Nepertorium für Iryptogamiihe Literatur. Nedigirt von Dr. £. Rabenhorf, Dritter Band. Ar. 1—12. Mit einer Tafel MISSOURI BOTANICAL —— REN 9 Dresden, Königl. Hofbuhhandlung von Hermann Burdad. 1864. Inhaltsverzeichniß (inel. der im Repertorium befprochenen Schriften). a a ee ey Seite Archer William, Berfuh je geftitellung von Palmogl®a macro- ee rn EN — Belchreibung neuer Art von Cosmarium, Penium und Ar- throdesmus . . 155 Ardissone Francesco, Enumerazione delle Alghe di Siellia . 31 — Baglielto, Beccari ete. etc. Erbario erittogamico italiano 104 Areschoug, J. E., Alg Scandinaviae exsiceatae . . . . 1 BarydeA und Woronin, Beitrag zur Kenntniß der Chytridieen 70 — (Coma pinitorqguum A.. Br., ein neuer, der Kiefer verderb- Ba Bl . . . a — Unterfuchungen über die Entwidelung einiger sr pi e [ [} . . “ * . [2 * [2 . * . . 1: Bavoux V., Guichard A. & E. et Paillot J. Billotia oü noles de botanique . . : 190 Deriht der St. Gallifhen naturwiffenfchaftlichen Gefelfhatt » » 95 Bonorden, H. F., Abhandlungen aus dem Gebiete der Mycologie 33 Braun, A., Ueber die Ffo@tes-Arten der Infel Sardinien , « - Brockmüller, H,, Beiträge zur Cryptogamen-Flora Medlenburgd 96 Caspary, R., Ueber die Flora von Preußen - 2 2 220. Cienkowski, L., Unterfuhungen über das Plasmodium . . . 162 Cleve, P.T., Beitrag zur Kenntnif der fehwedifchen Süßwafferalgen 42 — Ueber die fehwedischen Arten der Gattung Vaucheria . . 143 Co@mans Eugene, Spicilege myeologiue . » ..... 0% lea Degoe ORslecale . . . 2... Cohn, F., Ueber die Entftehung des Travertin in den Wafferfällen a ae Grepin Francois. Die Characeen Belgind . » 2. 22... Buval Jouve, F. Histoire naturelle des Equisetum de France 173 Zulenstein, F. L, Homwocladia im füßen Waffe . er: Franchet, A., Note sur le mode de production du Bruniera VÄrIpRrR"-; 2, :0%.,700 SO 4 Pe Fresenius, @., Beiträge zur Mycologie . > > 2 22202. 17 Fries, E., Sveriges älliga och giftiga Syampar an tn Fuckel, L., Fungi Rhenani exsiccali . . . 2.2..2....156 161 Garovaglio Santo, Della distribuzione geografica dei Licheni u... di Lombardia ...;.... .. 2200 erh Geheeb, A , die Laubmoofe des Gantond Aargau . . Be _ Greville, R. H, Befchreibungen neuer und feltener Diatomeen . 154 Grognot Aine, Plautes eryptogames — cellulaires dudeparte- ee a Grunow, A., Ueber neue oder ungenügend gefanıtte Algen 46 49 65 82 106 119 Meiberg, P. A. C., Conspeetus critieus Diatomacearum danl- re earum. . . 100 ' Hick’s Bemerkungen über Mrcher’g Feftftellung von Palmogloa ..190 Jack, Leiner und Stitzenberger, Kryptogamen Baden . . . 165 EV gg Ar Ra ale le N er | Free > Se en Br Sr & ee 8 RL a = Sahresbericht, A1., der fehlefifchen Sefettfehaft für vaterl. Sultur Juratzka, J., Desmatodon griseus Juratzka Kalmus, T; , Nave, J., und Niesse, G. v., Verarbeiten zu einer Kr yptogamen-Flora von Mähren Kühn, Jul., Dr,, ‚Mittheilungen x. . _ Ueber eine im Innern der Faulthierhaare Ibende We i Kützing, F. T, Tabule phycologie® . . » 75 81 Kander, Henry Scott, Weber neue Diatomeen Leonhardi, H. Frhr. v. »„ Sundorte der Characeen . . Lindberg, S. O., Ueber die PRRIDOPNERE Be aM Gattung Seligeria Sr De Lorentz, P, G., Dr., Moosftudien ; Besklirs . Mettenius, G, Ueber die Hymenophyllace ne % Milde, J., Ueber Gefähfipptogamen . Negeli, c., Beitrag aut Morphologie und Spftematit der Cera- miaceen Nave, J., Anleitung zum Einfammeln, Präpariren und Unterfuchen der Pflanzen. . RER, | Nylander, W., Spheris quaedam Scandinavix move ei —_ Lichenes quidam Scandinaviei novi . Dt Habenhorst, L., Ugen Europas . . » . - 16 105 144 175 23 — Bryotheca europ@a . 2. 2.0... . Ib — Fungi europ@i . 21 Reinsch, P., Die Kryptogamen- -Flora des bafterifchen u. i. w.Jura 121 Sachs, Jul, Ergebniffe einiger Unterfuhungen ir air in ERRAE ' enthaltene Kiefelfäure . 32 Sauter, A., Kryptogamen-Flora de3 Pinzg a" Ss Schultz, F. W., Grundzüge der Phytoftatit der Pfalz nn 2 Schumann, J., preußifche ialomeen . EN Schwendener, leber die Apothecia primitus aperta re Sollmann, Aug., Tuberculostoma . . e . 3 Stereofcopifche Photograpbien von Diatomeen . 156 Stitzenberger, E., Kritiihe Bemerkungen über die "Lieidea- ceen u. j. w. 28 Verhandlungen des botanifcen Vereind für die Provinz Brandenburg 153 Wahlstedt, L.J , Beitrag zur Kenntniß der fcandinavifchen Charen 102 Wartmann und Schenk, jchweizeriiche Kryptogamen . . 58 Westendorf, G. D, C., Notices sur anne OBERES nou- Er velles BIO, seinen ».ls-yn u BE Te: £ Correspondenz . . Be ir Kryptogamischer Reiseverein . . >. .2.2..2....1.96 176 190 EF > En de ı3 Serzeihnik der Vlanzennamen. er Seite Eeite Be Achnanthes Daviesü (Dillw) „. 7 39: * glabrata Grun, . . . 108 efflorescens (J. Ag.) . 7 ERS pachypus Mont. . . 1% Griffithsianum Naeg. . 7 ee subsessilis Ktzgg. . . 177 lanuginosum (Dillw. . 7 = Achnanthidium Lenormandi (Subr) . 7 ER * hungaricum Grun. . . 108 luxurians (J. Ag). . 7 E Acrochztium Naeg. mieroscopleum (Naeg.) 7 er ? byssaceum (htzg.). . 7| ? minutissiaum (Suhr). 7 Bi caespitosum (J. Ag.) . 7 mirabile (Suhr) . , » 7 2 Be 3 pallens. ah Pubes (Ag)... - pulvereum Naeg. . ? pygmzum (Ktzg.). roseolum (Crouan) Savianum (Menegh) secundatum (Lyngb.) . spinulosum (Suhr) . ? sparsum (Harwey.) . >} Acrostichum Be | aleicöorne . . Actinonema * Populorum Fuckl Aclinoptychus * adriatieus Grun. . . undulatus. . . Adiantum assimile Capillus Veneris var, Burmiense Brügg . hispidulum . . .., Aecidium Euphorbie silvatice Dec. Phaseolorum Wallr. 36H Sempervivi Lev. RT Tragopogenis Pers. . Aegagropila Bee. Afzelia pusilla Ehrh. . Agaricus disseminatus Pers. . ephemerus Bull. . . Arsplllaria) er ie ER . (Mi asıius) "Rotula ur. "piceumiCorda . . . * pulvinatum Bon. .. Jrrigaum Amphipleura * Frauenfeldii Grun. 1% * Lindheimeri Grun. . Amphiprora e P? Indica ‘Grun. 3% =#’medilerranea , . . "-Pokorniäna.: .:ı ... * Quarnerensis '? Posidonie (Zanard) . ) seabellus Fr. III II III > or 156 120 175 95 58 95 130 129 130 129 144 146 12 12 105 71 a Amphithrix | ABCERMBER, 22.90 Amphora Atomus Kiez. ja7 52 * fluminensis Grun. . 109 hyalivua Rtzg. . . 177 * tumidula Grun. 175 Amphoridium Mougeotü . Heil Andrexa petrophila Ehrh, . . 5 * vulcanica Lriz, . . 181 Angstroemia ut longipesi.. 5 Kuss Anodus Donnü Bı. & Schpr. . 146 Anoectangium Hornschuchianum (Fr) 57 Anotrichium Neg barbatum (Eng. Bot.) 7 iwnne: (BE) . . . . 7 Antithamnion® Neg. ?? Corallina (Rupr.) 2 eruciatum (Ag) . 7 mucronatum (J. m ÄaSEe multifidum (Huds.) . 7 Aphanotheee * heterospora Rabenh. . 144 Arcyria ; punicea ' da ” . . . 166 Arthrobotrys Corda oligospora Fresn. . . 15 recta Klotzsch 2 ae Ka . 15 superba Corda . . 15 Arthrodesmus r * tenuissimus Keae Be 100 Ascocladium Naxg, Binderianum (Sonder.) 7 devoniensis (Harv ) 7 neapolitanum Nieg, T Ascochyta * Armoraci® Fuckl. . 152 * Medicaginis Fuckl. * cobducens Fuckl. * Vulneraris Fuckl. .. 17 ; Ascospora I EN er Er } * Mali Fuckl. ib! 3.7156 Ascotricha * brunnea Bon. & 44 '* pulverulenta Bon, . 44 Aspergillus * fumigatus Fresn. . 17 glaucus Lk. ; 18 nigrescens Robin 17 Asperocaulon compressum Rudolphi 157° ik e j 43 r Ba = ty 168 X - aa ie Seite Asplenium acutum Bry . . . 104 Adianto nigro — Tricho- Be . . wis * dolosum Milde . . . 168 Nabellifolium . . . . 96 a Asterionella * Frauenfeldii Grun.. , 106 > una Beil, 2 40 Athyrium filix femina . . . . 104 Atraclium * rigidum Bon. . . . 37 Atraciophora Crouan hypnoides Crouan . . 7 Atrichum * sigidumLiz. . . . . 183 Aulacodiscus * amenus Grev, : 2. 6l * angulatus Grev. .. bi * decorus Grev, . . .„ 154 * Grevilleanus Norm, . 61 * orientalis Grev. . . 62 * pellucidus Grev. . . 62 + Tadtatus Greve Bl * umbonalus Grev. . . 61 Auliscus * Normannianus Grev. . 154 * Moronensis Grev. . „ 154 Bacidia Arnoldiana Körl. . . 30 coerulia Körb. „ : . 30 fraxinea Zönr. non Zw. 30, inundata ver. livida | Lahm . . REREER | phacodes Körb. Br 30 rubella f. coronata Krb 30, » ß. anceps Hepp. 30 | „» v». albo-marginata | Delle uni 4 » raxınea Zw. a Hep. . . 23 Bacillaria | * Frauenfeldii Grun. . 85 paradoxza . » » » +» 102| Bacleriasirum | ne OL | EEE Ser | Bangia | * atropurpurea Ag. » . 10) fuscopurpurea Dillw. . 16 * pumila Aresch . .„ . 1410| Sicula Ardissone. . . 104 | Barbula chloronotos Br. & Schpr. 57 * flaceidisela Liz. . . 186 Barbula fragilis . . . 179 Horschuchiana Schultz 57 * Laureriana Liz. . . 186 pulvinata Juratzka. . 57 * vulcanica briz. .©;:-,. 186 Bartramia *. glauta: Lriz. -.. 04-188 Halferlana. -. 2.400 Jubel 75; Barya Fuckel * DOraBHliBn . .- 05:20 SB Batrachospermum SUB EV. Biatora consanguinea Anzi . I05 . effusa Hepp . . . . 30 „ _v. muscicola Hepp 30 rubella f. lecanorina Hepp Biddulpbia * birostrata Grev. .„ . 112 * gigantea Crev. . . . : 62 * punctata Grev. tie AD Blechnum cartilagineum . . . 9 levigatuom_ 27772 StrIatum .. :. mr Bornetia Thur. seceundiflora (J. Ag.) . T Botrychium Lisa L. u Botrydium argillaceum Wallr. . 143 pytiforme Kütz, . . 106 Brachyodus TLICHDWEB .:..... „ver Brachysteleum * Reichenbachianum Lritz. 186 Brachythecium * Arnoldianum Lrtz. Mldo 180 TR ‚ Braunia * Andrieuxü Lriz. . . 18 'Bryum Ca argenteum L. . . . 19% Bilnüt .„.;< Re ©. calcareum Dicks A * elegantulum Lriz. . . 183 Mildeanum Jurtzka . 57 * Roscheri Lriz. . . . 184 selaceum Wulf. . . 146 verstölör ..; SIE * Valdivis Lrtz. . . FF Buellia Caldesiana Bagl. . . 105 dispersa Mass. . . . 105 RD BA RT SE Aue al N in un Be A dep OZE ax » a Be RE iR au a AA BERATER en Seite Bulbochste crenula Pingsheim . 12 Byssitheca Bon. * Aquila Bon. a N) Byssothecium * eircinans Fuckel. . . 160 Uxoma * asperum Bon. . . . 3 * pinitorquum ABr, . . 92 * rubrum Bow. 720 .....: 35 Gallithamnion acrospermum J. Ag. 7 Arbuscula (Dillw. )Lyngb. 7 bipinnatum Crouan 7 Borreri (Sm) . 7 ? constrictum Hering 7 decompositum Gratel. 6 ? fascieulatum Harv. 7 ? Furcellari® J. Ag. . 7 Gaudichaudü Ag. . . 7 gracillimum Harv. . 7 Grevillei Harv. . 7 hirtellum Zanard, . 6 ? hirtum Hook Fl — Hary. 7 Hookeri (Dillw.)Lyngb. 7 implicatum Suhr . 7 ?? Jatissimum Hook Fil.- Harv. 7 microscopieum Nee. . . 106 polyspermum (Bonnem) Rizg, 6 pulcherimum Crouan . 6 roseum (Roth) Harv. . 7 seoparium Hook. Fil.- Bert. 3% u 7 seopulorum (Ag.) m 6 spinegsum llarv. . . 7 stuposum Suhr. . 7 tenuissimum ER BEE, i 6 tetricom Dittw. 7 thuyoides Sm. 7 tripinnatum Grat. 6 ? truncatum MeneS$h. 7 _ Calymperes * Wullschlegelü Lrtz. . 185 Camptothecium aureum (Lagasca) . . 57 Campylodiscus * adriaticus Grun. . . 68 * exiguus Grun,. . . . 68 * Heufleri Grun. . . . 6 * Lorentzianus Grun. . 69 * minutus Grun, „ . . 68 * Quarnerensis Grun. . 69 r » Campyloneis Grun, Ares Senn... . 68 Seite Campylopus “RNEEWER: . "188 * Crishna Lriz. . . . 1855 ne RE 7. | fragils 2 7 "., . 1% * purpurascens Lriz. . 184 * Rabenü Lriz. . . . 184 Schimperi Milde . . 57 * subtricolor Lrtz. . . 184 * Vitzliputzli Lriz,. . . 184 Capnodium elongatum ? Berk. & Desm. . . 73 * expansum Berk & Desm, 73 * Nerü Rbenh, R 73 Personü Berk & Desm. 73 quercinum Berk & Desm. 73 * Rhamnicolum Rabenh, 73 Carlia Rabenh. * Laburni Bon. . . 44 * maculiformis (Bon,) . 4 Carpoblepharis ?* mediterranea Ardiss. 31 104 Cephalosporium Arremonium Corda . 2% Cerataulus *? Reichardti Grun. . . 119 * Titianus Grun. . . . 120 Ceratoneis ÄATCHE >, -, 106 „ var. levis Brügg 59 Ceratostoma * caulincolum Fuckel . 160 Cercospora Fres. SIE: . or 20 * Chenopodü Fıies. . . 19 * ferruginea Fres. . . 2% penicillata Frese. . . 20 Ceuthospora * subcorticalis Fuckel . 160 Chzstoceros didymus Ehrbrg. . . 144 * Lorentziana Grun. . 112 * Chztorladium Fres. * Jonesü Fres. .:. .. 2 Chailletia Fuckl. Be Mespili Fuckel . . . 109 Chamzsiphon confervicola ABr. . . 177 Chara alopecuroides . 26 aspera Willd . 26, 104 baltica Fres. . 27, 103 barbata „ . .„ eguene Braunü Gmel. . 103 ceratophylla Wallr. 26, 104 condensata Wallm. . 26 ni NE > Seite Seite { Chara . . 2 2 2 2000000..26 | Cladophora eontraria . . 25, 27, 103 uuchalis Ag. 22.0... 46 Er COFOBAlE . ;.: endaad. 26 Vadorum Aresch . » 146 Be erinita Wallr. 25, 26, 104 viridula Rütz. irmaı Zu Br erispa Wallm. . .. ] | Cladosporium diffusa Liljeblad . | bacilligerum Mont, . 2% foetida ABr. Didi, 103. * fuligineum Bon. . „ 35 fragilis Desv. 25, 27, 108 'Gjimaeonels Grüß. Be, N 3 3, 27, 18 * Franenfeldü Grun. . #7 Bi intermedia ABr. . 27, 103 Lenin Grün, © SVERTE re | En jubata ABr. . . . . 9 Climacosira Grun. | E palyacantha ABr. . . 104, * mirifica (W. Sm.) . 68 ; h pulchella Wallr. . . 104 Clinterium \ pusilla Flörke . . . 26) * quereinum Bon. .„. . 43 ni NET A 7 Clisosporium stelligera Bauer . 25, 26) * fuscum Bon... . . 42 f u N ee lignorum Fr... .„.. 74 tomentosa L.. . . . 104 * olivaceum Bo u. . . 42 Wallrothü Rupr. . . 103 * papillatum Bon. . . 42 Characium | - * Urtitae-Bon...: „iii. MU apiculatum Rbenh. _ . 177 Cocconeis Braunü Brügg . . . 59, * Barbadensis Grev.. . 62 Naegelü ABr. . . . 177! * binotata Grun. . . 108 Cheilanthes „. . » stauroneifor- an tenuifolia TERN QR-| ER: GFGB.. ne shi: A H Cheirospora communis Heib. . . 102 | Scehmidtü Rbenh, . . 166 * interrupta Grun. „13:807 Chorda | Pediculus Ehrb. . . 102 lomentaria Lyngb. . 16) * pellucida Grun. .... 108 tomentosa Lyngb. . . 16 Placentula Ehrb. . 102 Chordaria | Scutellum 5. Roper . 108 fagelliformis Ag. . . 16 | Cocconema Electri Be 22 Chytridium lanceolatum Ehrb. . 105 roseum . .. 2... 71 | Collacystis Güntz simulans . » » 2... 71) * putredinis Güntz . . 4 Cinclidotus Colletonema i . riparius W. &M.. . 166) * dubium Grun. . x. 55 Cladonia * exileGrun. 0.08 aleicornis . » +» . 21 | Conferva cariosa . - ... 21] * hormoides Lyngb. . 12 carneo-pallida „00. 22| * (Aegagropila) Sauteri cervicorniss . 2»... 21 Nees form. suecica . 11 chlorophaea . . „ » 22) * speciosa Carm.. .. 1 fimbriata . . . . 22, 190] * zonata Web. . . 11 furcata . . . .... 190) Coniotheeium Corda emend 21 ochrochlora . . . . 22| Conisporium E Papillaria . . . .». . 21) * Buxi Westndrp, . + 9 x pAyree., - » » . 22| Conomitrium - pterygota Firke. ee 22 Julianum Savi . . . 166 pyxidata . .„ . . 24, 190 | Conostomum . rangiferina Hffm. . . 190 horeale was ae. 19 uncialis Hffm. . . .. 190) Coprinus i Gladophora BER Pic os eat. AR ara DIlW.. 0. 16 seciatus Schum. . . 12 erispata var thermalis Corinna Heib. BEOBBETE NT een 58 2 * elegans Heib. . „... 101 Coronium Bon. * umbrinum Bon. Coronophora Fuckel gregaria Fuckel . Ba Coseinodicus Rn * angulalus Grev. . ” eccentrieus Ehrb, * subtilis Ehrb. . . Cosmarium * exiguum Arch. , . * gemmiferum Breb, * pluviale Breb. * pygmzum Arch. . Croeciereas * ecorticola Bon. Crouania J. Ag. attenuata (Bonnem) J. bispora Crouan . tetrasticha Nieg. nr Cryphz#a en heteromalla Brid. . 3 Cryptosporium * conicum Bon. . , Sn * ferrugineum Bon. . IR nigrum Bon. . Populi Bon. . . viride Bon. . . Cueurbitaria leptospora Dehot Spiraee Fuckel . . Cyelotella * spinosa Schum. ;; Bi Cylindrium - Eylindroeystis Brebissonü .. . . crassa DBy... Cylindrospora major Broome . . Phaseoli Broome , Cylindrotheca Bon. * populina Bon, . , * rugosa Bon. . . Cylindothecium E .. iB * Gymatosira Grun. : 4% Lorenziana Grun. . Br * alpina Grun. ... euspidata - 0 Piseieulus Gregor . R ie -* minutula Grun. A Cystopus * Bliti (Biv.) . . ” eandidus (Pers.) . * asperum Bon. . . * griseum Bon. . its & | eladorrhizans Schpr.. 122 1224 19 19 | | 43 190 179 65 109 144 177 108 141 Seite Cistopus * Capparidis . ... 14 * eubicus (Strauss) . . 142 * Lepigoni DBy. . . . 141 * Portulac®e De. . .:. 14 * spinulosus DBy. . .„ 142 Cytispora * earphosperma Fr... . 73 Incarnata; Fr. ck sr. 78 * rubescens Pr... hun. r 122 Bacrymyces suceineus Spree . „74 Dasya * ealliptera Sond. « 167 * extensa (Sond. herb.) 8 * Feredayac (Horvey) . 82 * frutescens (Harv Hr BL * Gibbesü (Harv.) . . 167 * Haffie (Harv.) . 4.82 * hapalathrix (Harv.) . 8 * Harveyi Rtzg. . . „167 * jaderlina (Sandri) . . 82 * Lallemandi (Mont.) . 167 Lallemandi (Harv.) . 167 * multiceps Harv. ... 167 * pallescens Ktzg, * 91 ” subsecunda Suhr . . 167 * Tumanoviezii Galty. . 82 * Wurdemanni Harv. . 167 Davallia pyxidata . .. . Fe 1) Dentieula Kizg. e perte * subtilis Grun. „ . 83 177 * Tabellaria Grun. . . 8 Depazea * Bupleuri Fuckl. . 156 * Sambueicola Ralchbr. 73 Desmatodon ‚griseus Juratzka . .„ 173 Diatoma * subtile Grun, 65 | Diatrype | aspera Fr. . . .. 165 hypoxyloides . « 105 Dichelyma ini Ei falcatum Ni: TC RRE 9 Dicksonia he Bro dubia 598 Dicranella * subelathrata Lrtz. . . 185 * subinelinata Lrtz. . 185 Dieranum albicans . . .. 179 Blyttü . . 179 * (Leucoloma) Ekloni Lrtz, 184 fragilifolium Lindbrg. 9 longifolium Ehrh, .. , 9 141 re Geite Seite Dieranum Ectocarpus scoparium * Jittoralis J. Ag. var, recurvatum Schulz 166 *siliclosus .... MM Didymium tomentosus .... 1 leucopus Fr, 63 | Encyonema Serpula Fr. 63 caespitosum Rtzg. . . 105 Didymodon Entodon Nexifolius (Dicks) Schpr. 57| * Wagneri Lriz. . . . 187 * rufus Lrtz. 151 179 | Entogonia Didymosporium * reticulata Grev. . . 155 macrosporium Corda . 21 ' Epielinium Diplodia | 70 ER * caulicola Fuckl. 158 Epicoccum * Coryli Fuckl. 158 seabrum Corda . . . 74 * Humuli Fuckl. . 158 Epitea * Ligustri Westndrp. 89 | * obovata Bon. . . . 3 * Mori Westndrp. . £9 Epithemia * Pseudo-Diplodia Fuckl. 158| °P, altiea Schum 2 * Quercus Fuckl. . . 1588| . sr » capitata Schum. . . 22 Siliquastri Westndrp. 89 constrieta Sm 175 * subtilis Bon, ae ER un; ; > Blectri Shm. . . . 2 Di ie gr 157)» gIobifera Helb, . . . 102 Te gg," reela Cramer . . . 59 eg lass & 174 nudum (Dicks hpr. ’ 4 BEE 2 Fri rer ” elongatum wind. . . 174 * Cynosbati Fuckl. 156 giganteum C. Gay . 169 Doodia „ ng i 169 aspera 5 » og m Eandata ee Milde . 2... Ze Doryphora hiemale L .. . . 174 amphiceros Ehrbrg. . 177 limosum L. . ... . 174 Dorythamnion litorale Kühlew ar 5; Baileyi (Harv.) maximum Lam. . ,„ 174 brachiatum (Bonnem.) ? guttatum (Bonnem.) telragonum (With.) Dothidea ” . ” E} advena Cesali . Morthieri Fuck], nivea Fuckl. . . . Periclymeni Fuckl, punetiformis Fuckl. palustre L. ....7%: 2.474 | pratense Ehrh. „. . . 174 » * pyramidale Goldm. . 169 | ramosissimum Desf. 174 190 72) * Sieboldi Milde . . . 170 164, sylvaticum L... . 104 174 164 | Telmateja Ehrh. . . 174 164, trachyodon ABr. . . 174 165 | variegatum Schleich . 174 Dudresneya (Bonnem) Crouan |Eüactis coccinea (Bir.) Bonnem., purpurifera J. Ag. Dumportieria Siliquastri Wstndrp. Dyctiomenia Harveyana Sonder. myriacantha spinulosa Ktzg. . Wctocarpus * faseiculatus ferrugineus Aresch. Armus: J. Ag... -» 7| * nwiatllis . . 2... 10 7| mollis - „Due Euastrum 88 * intermedium Cleve . 142 Eunotia 168 Camelus Ehrbrg. . . 177 | Formiea Ehrbrg. . . 17 168) * paludosa Grun. . . . 65 | pectinalis Dillw. . . 177 11! * Ventriculus Schum. . 23 11 | Euodia 10 11 | * Frauenfeldü Grun. . 119 Eüpodiscus ‚ * seaber Grev.. . Eüpogodon * fiabellatus Ktzg. . Eurhynchium cirecinatum . pr&longum (L.) Schpr. striatulum ; Vaueherl. 7. Eustilbum Rehmianum Rbenh. Fabronia * Jamaicensis Lriz. . . pusilla Raddi . . * Wullschlägelü Lrtz. . Fissidens Bambergeri Schpr. crassipes Wils exilis Hedw,. . . grandifrons . . Fragilaria * aequalis Heib, arcuata Schum, . . bidens Heib. ,„ ., . capensis Grun, . contracta Schum. exilis Grun, . pacifica Grun. . ,„. Swartzü Grun. . ,„. UngerianasGrun, «HE HK * tenuicollis Heib. ; ; Fucus platycarpus Thur . Fusicladium * macrosporum Bon, * tenue Bon, ; Fusidium * patellatum Bon, . Fusisporium bacilligerum Broome .... griseum Fres. .” Fusitheca Bon. * atra Bon, Fusoma * pallidum Bon. . Gloeocystis * riparia: ABr.. . 2% Gloiosiphonia Carm. Gomphonema Er capitatum v. anglicum Be. o v. italicum Bi Beet Tractum Schum,. . . en 2 u. a Sagitta Schum. . . . Gonatobotrys Corda En flava Bon . en, ramosa Riess Ba eapillaris (Huds) Carm. 74 187 57 187| | 57 98 166 166 23 | 107 107. 107 107 101 16 74 36 30 19 20 Gonatobntrys Corda simplex Corda . . . Grammatophora * maxima Grun. . . .» * minima Grun. . . . Grammitis leptophylla L.L . . . Grateloupia dichotoma * var. speciosa Ardiss. Griffithsia Ag. part. ?? furcellata J7Ag. 7% irregularis Ag... . » ? opuntioides J. Ag. . hyllamphora in Ag: tie Si A. 4 4 setacea (Ellis) pr ; sphsrica Schonsb. . Grimmia anodom 74: Fr apiculata: „7 9% atrala' „a an mellis : . * Schubartiana Litz .% suleata ; trichophylla Grev. Grunovia Tabellaria (Grun.) Ra- DERBDEBEF? Gymnosporangium * malvaceum Wstndrp. . Gymnostomum eurvirostrum v. cata- ractarum Schpr. . Gyraudia = simplex Derb. . . sphacelarioides Derb. Halodyction Zanard. mirabile Zanard. . . Hapalocystis * bieaudata Fuckl., . ‚ Haplosporium 46 * atrnm-BaB” 7. Far ' Haplotrichum 35 * amphisporium Bon . * fimetarium Riess . Hedwigia 190 3 EN ER EEE EN EN) 175 ciliata v, concolor Del- a ei ciliata v. secunda Schpr. Helicoma *phx&osporum Fres. Helicosporium * Fuckelii Fres. 2% | Helicotrichum candidum Preuss . . Bi ;\ 21 Hemiaulus * februatus Heib. . * hostilis Heib. * proteus Heib, . Hendersonia * foliicola Fuckl. . * Sambuci Müll. Herpothamnion Ng. abbreviatum (Kütz) axillare (Schousb ) barbatum (Ag). Crouani (Rütz.) . elegans (Schousb.) ? flaceidum rien Fil.- Harv.) hermaphroditum Nxg. intricatum (Ag.) .» ? irregulare (J. Ag.) ? Lamourouxii ? leptocladum (Mont.) mesocarpon (Carın.) Dubg.) . mieropterum (Mont.) . minimum (Derb.-Sol.) ? pectinatum (Mont.) .. Pluma (Dillw.) . repens (Dillw.) . roseolum (Ag.) pedunculatum (Kütz,) semipennaltum (J. Ag.) spherieum (CGrouan) . strietum (Ag.) Turneri (Mert.) ? unilaterale (Zanard.) . variabile (Ag.) Heterosphondylium Nag. : corallinum (Lighb.) Schousbei (Mont.) Hildenbrandtia rivularis Liebm. Himantidium * regiomontanum Schum. Homalia * Sakontala Lotz, Homalothecium Philippeanum v. sum . i Homoocladia fliformis . Martiana Ag. i * Vidovichii Grun, Hookeria * planda Lorentz . obsceura Hook Hormotheca Bon * Geranii Bon. . . Hydrocylium acuminatum Br. , ’ *den- Ba | EEE DAT RRTEETÄD TREE FENANMO 120 23 | 189 104 Hydrogasirum granulatum Desr. . » Hydrophora ». apa: Bon: © ai; * chlorospora Bon . * septata Bon . stercorea Tode . . Hydrurus Düciozelii .. Wasss irregularis: °. . w+% Hylocomium GRReSH vn Hymenophyllum tunbridgense eR ), Hypheothrix fusco-violacea Stitzb. * sudelica Nave . . > Hypnum * * arctin ee eallichroum . . ; dolomiticum Milde giganteum Schpr. glaciale = glossophyllum Synops hamulosum . ... Heufleri Juratzka . . Kneiffii Fi} Lorentzianum Milde lyeopodioides . . . Martianum latz. . niolle: - „a wa nwale: Lili. 083 ochraceum . .. polygamum Br. & Schpr. Reichenbachianum Lrtz. Schimperianum Lrtz. Stedtneri Schpr, . » subeireinale Lrtz. . ». Tamariscella C. M. “ Hypospila * * appendiculosa Berk & Broome , . . cortieis (Fr.) ordinata (Fr.) Hypoxylon u 105 | 85 | * * bifrons DeN. . ; equorum Fuckl. . . globulariforme Fuckl, Michelianum Ces. 188 | Imbricaria 2 43, centrifuga ineurva. . | Mougeotii (Scheer, ) Inomeria Brebissonii Rizg. . . 120 Iridwa ne Leptodontium minor Rizg. 0.1064 * sulphureum- Isaria 8 Jamaicense Le; Hypoxyli Ralehbr. . 73 Leptothrix Isariopsis Fres, | Dietyothrix Ktzg. * pusilla Fres,., .., 49) | Leptothyrium Isoetes | * eylindrospermum Bon adspersa A Br. . . . 94 Libertella Baetica Willk. . . . 94) * alba Bon Boryana Dur. . . . 93, * flava Bon Delalandi Lisyd.. . . 95) * hamata Bon. . : dubia var. maculosa . 94 * nigrificans Bon... . Duri@i Bary. . . . 9%) * pallida Fuckl. Duriai Hook. . . . 95 * plumbea Bon . echinospora Dur. . 94 166, * tenuissima Bon . Hystrix Dur.. . . 93 94 | Licea ‚Jacustris . . . 89394 pannorum Wallr, „ . longissima Barry . . 94 | Limnobium Malinverniana Ces. . 94 alpestre © u" 0 u Perralderiana Dur. & | Macrosporium i seh ken. | * clavatum Bon. . .. ’ . ° #2 Mastogloia setacea Moris &D. No. 95 antiqgua Schum. . Tegulensis Genn, . . 94 Braunli Grun, . 102 * erregen ar 2 * cocconeiformis Grun, salat: Sieula sr 94 * ceribrosa Grun, . . FE yie ' * erylhraea Grun,. . , Jungermannia * Horvathiana Grun. bieuspidatsL. . . . 58 lanceolata Thwt. . julacea Lghtf. . . . 58 * maxima Grun. . Euabrella * ovata Grun. ....'. *? nervisequa Fuckl. . 156, ” Porleriana Grun, . Lamyella ss .. * quinquecostata Grun. * atra:Bon. „, Sue A| undulata Grun, . . . Lanosa j | Meridion niwalis Fr . . . . 160) cireulare Ag. var. Grun, Lecanora ' Mesolaenium * albo lutea Nyl.. . . 8 Braunii DBy.. . = diphyes Nyl.. . . 2. 86 chlamydosporum DBy. * vitellinula Nyl.. . . 8 *" var, . Archer (zeora) sulphurea * mirificum Archer v. tumidula Bagl. 105 violascens DBy. Lecidea ‚ Meteorium bacillifera Nyl. . . 29 * scariosum Lriz. . » * borealis Nl. ... 8 * stellatum Lriz. . & * discoidella Nyl.. . . 87 Micropera Lev. Ä .* incolorella Nyl.. . . 8 Cerasi=Bon. % ..: . * kolaöasis Nyl. . .. 87 truncata Bon. . . » Iuteola v. endoleuca | viridulä Bon. . ; Br NyL - 2... 31 Mierostoma Möcromeia Anzi. 2. 10 asperum Fuckl. . .» ö Lejolisia Bornet ı Mierothamnion 8 mediterranea Born. . 6 RKützingianum Nag. . ; Leptodon ° | Mniadelphus TO HBEBM SF . 57) * Kraussei Lriz, . . . carneola Ach. . . . 31: * Wagneri Leitz. «2% — XIV Monospora Solier clavata (Schousb.) Sol, pedicellata (Sm.) Sol. Mucor * caninus Autt, ciliatus Bon, 8 glandifer Bon. . . . glaucus Bon, , N griseus Bon. microscopicus Bon, „Mucedo Autt. . . » plumbeus Bon. . . . stercoreus Bon. riocarpium Bon. nudum Bon. . . . » Myurella julacea Schpr. . . . Myxosporium * fuscum Bon. . Navicula * Adriatica Grun, . alpestris Grun. . angusta Grun. appendiculata Grun. Areschougiana Grun. Atomus Grun, . Auklandica Grun, . bicuneata Grun. Botteriana Grun. . . brasiliensis Grun, . constrieta Grun. Crabro Ehrbrg. dalmatica Grun. didyma Ehrb. dispar Schum. . . . elegans Grun. non Sm. elegantula Grun, . . erythr&ea Grun. . . eccentrica Grun. . . Fenzlii Grun. flanatica Grun. . fluminensis Grun, , formosa Gregor Frenzlii Grun. . Heufleri Grun. . . . Hochstetteri Grun, hungarica Grun. , . hyperbor®a Grun. . Jelineckii Grun. . . Kamorthensis Grun. , Kotschyana Grun, . kützingii Grun. . lanceolata Rizg. nec W«.Sm.: ne liburniea Geun. . . * linearis Grun. . » #2 a a M ” 5200722 Pay ' * tabitensis Grun. . . 111 40 * Thomasii Schum. . . 22 ' * Vidovichii Grun. . . 110 43 * Zanardiniana Grun. . 47 51 * Zellensis Grun. . . 4 48 * Zostereti Grun. . . 4 52 Neckera ii * d’Orbigaiana Lrtz. . 187 110. Nectria Fr. 5 * * chartzcola Fuckl, . .„ 164 flava Bon. ei seen: IR 00 Nitella | Nitz * + ur nr + batrachosperma . . 27 borealis Wallm,. . . 103 capitata . . 25 27 103 flexilis 25 23 103 144 glomerata a | gracilis . ...28-28 102 hyallna ..,..0.2:.5224 58 intricata 25 28 mucronata Kg. . „ 25 28 norvegica Wallm, . . 102 opaca Ag. « 25 27 103 polysperma ABr, . . 103 prolifera Zig. 25 28 Stenhammariana Wallm. 103. syncarpa Rtizg. 9 28 102 schia affinis Grun. PT ar | amphibia Grun. . . 84 Bleischii Janisch . . 106 curyula W. Sm... .. 175 fliexa Schum. -„....„ #4 fluminensis Grun. . „85 Heufleriana Grun. . . 84 hungarica Grun, ,„ 83 175 inconspicua Grun.. „ 84 Maier. .55:98 erinoideum Hary, 177 F, ochrocarpa* , 30 — Run — XMR — Seite Geite Secoliga Norm, Spharia umbrina (Ach) . . 30 lageniformis Sollm. 43 116 var, turgida (Körb.) 30 Lemane» Cohn . 72 var. corticola (Anzi) 30] * longissima Fuckl. , 161 var. asserculorum maculiformis Fres, 44 (Ach) 30) * mutabilis Sz.. , , 72 F. saxicola (Körb.) . 30 myriocarpa Fr. . 45 Ville Latii (Massl.) 29| * Napi Fuckl. { 162 Selenosporium ordinata Fr. N Er! * aurantiacum Bon, 37| * Petasitidis | Seligeria var-Digitalis Fekl. 162 * calcarea (Dicks) 145 146] * petiolicola Fuckl, . 162 * calyeina (Mitt) . 145 146 pileata Tode . . . 118 * diversifolia Lindb. 145 147 populina Fr... . , 44 * Donnii (Sm). . . . 945] * Pruni Fuckl.. . . 162 * pusilla (Ehrh.) 58 146 166| * pruniformis Nyl. . 85 * selaceea Wulf . 145 147 Rhamni Nes. . , . 38 * trifaria (Brid.) 145 146 166 rugosa Wallr. .. . 8 tristicha . 174| * sorbina Nyl. . . 85 Septocolla * Systema solare Fuckl, 162 * stipitata Bon, 39 Tamm 2.77. 8 Septoria * Trifolii Fuckl. . . . 162 * Aesculicola Fuckl. . 157 tristis Tose ; 72 * Daphnes Füuckl. . 157| * valsseformis Fuckl, 163 * nigerrima Fuckl, 157) * vieinula Nl . 45 * Pinf Fuckl. *.: : 157 | Sphaerocarpus * Potentille Fuckl. 157 Michelii Bell. . 190 * Quercus Fuckl. . 157 | Spheeronsema * Seille Fuckl. . 157| * coronatum Bon... . 42 * Villarsie Fuckl, 157| * Navo-viride Fuckl. 160 Solium " Hedec® Fuckl. . . 160 * exsculptum Heib, 101 | Sphseropyxis Speleomyces * hispida Bon. . . . 46 Heydenii Fres. 21 | Spirogyra - Sphacelia ; 2 Grevilleana Ktzg. segelum Lev, 61| * v. elongata Cram. 60 Sphaeria quinina v. alpina Briig. 58 * Aethiops Fuckl. . . 163 | Sporidesmium appendiculosa (Berk $ * prunneum Bon. . 35 Broom.) . 45| * bulbophilum Wstndrp. 91 Aqguila Fr. . . 45 164 Sporostatia * Artemisie Fuckl. 163 morio v. eoracina Rbenh. 105 * cinerascens Fuckl. 161 | Staurastrum conorum Desmaz 166 echinatum Breb. Se. cortieis Fr. . 44 Dickiei Ralft. . + 16 * daeymycella Nyl 86 monticulosum 1-16 * Jrigitalis Fuckl. 162 muricatum Breb. . . 16 ” emarginata Fuckl. 162| * setigerum Cleye . 143 eünomia Fr. 72 | Stauronels * felina Fuckl. . . 163| * Bacillum Grun. . 177 111 * Fuckelii Duby . 163| * biformis Grun. . . . 111 * Geniste Fuckl. . 163 Cohnii Hilse . | 175 . gregaria Liebert . 164| * Eichhornii Schum, 1 2 ‚herbarum Pers . . . 45| * erythea Grun. . A... * herpotrichoides Fuckl. 163| * Heufleriana Grun. . 112 * immunda Fuckl, 162| * Meniscus Schum, , 24 ” Jurinese Fuckl. . 162! * pumila Schum. 25 Seite Stauroneis * Reinhardti Grun; ._, 54 truncata Rbenh. 24 * tumidula Grun, . . .. 94 Stemphylium * sphaeropodium Bon. 74 Sterygmatoeystis Cramer antacustica Cram, „ „ 74 * sulphurea Fres. 18 Stigeoclonium * Bormianum Auzi 105 tenue v. irregulare Grun. 106 thermale ABr, 58 106 Stigmalea * (Goleroa) Petasitidis Fuckl, 156 Striatella * camtschatica Grun. . .68 Strulhiopteris germanica Willd . . 8 Stylosphora Lyngbyei J. Ag. 16 Stysanus * niger Bon. . 37 Surirella * dentata Schum. . 23 * (luminensis Grun. , 69 * gracilis Grun. 69 * Lorenziana Grun, 69 * punctata Schum. 23 * quarnerensis Grun, 69 Syachytrium DBy, & Woronin Taraxaci DBy,. & W.. 71 Suceise DBy. & W. 71 Synechoblastus labyrinthicus Anzi 105 Synedra angulata , 99 Atomus Rtzg. 52 capitata Ehrbrg. 105 * Frauenfeldii Grun, 67 Frustulum . REN | minutissima Kizg.. . 6 * nitzschioides Grun. 67 perpusilla Ktg. 52 pusilla EREEENE 99 * subcapitata Wartm. 59 * tropica Grun, 67 * Wartmanni Cram. 12 Terebraria Grev. * Barbadensis Grev. 61 Tetradontium Brownianum Schwgr. . 57 repandum . ...» 179 Tetraplodon angustatus , , 179 Tetraspora Godeyi . » Thalloidima diffraetum Mass. Thelephora palmata Fr. Thuidium * urceolatum Lriz. Tilletia Caries Tulasne ß Agrostidis Adw. Todea africana Torsellia Fr. * Tilie (Fr) . * quercina Bon. Torula * rufescens Fres. . Trachyspora Alchemilla Fuckl. . Trematodon breviecollis Tremella * aquosa Bon. * cinerea Bon. F * guttata Bon. . * intumescens Bon. * saccharina Bon. , Triceratium * concinnum Grev, * definitum Grev. * pallidum Grev. . * partilum Grev. * plamosum Grev, * unguiculatum Grev. * zonalum Grev, , Trichia clavata Pers. chrysosperma (Bull Trinacria Heib. * excavata Heib, * Regina Heib, . Tryblionella W. Sm. anguslata Sm. * antiqua Schum, . apiculata Gregor * contracta Schum. * Vietorie Grun, Ulva sordida Aresch . Ulotrix * ligustica Duf. Uredo appendiculala . Artemisie (Ln.) * pullata Wstndrp. * flava Bon, © o, * Rz _ mu. KIORTT | Seite] _ Seite Uredo - | Webera Phaseolorum . . 129 30 Tozeri Schprr. . . . 104 Uroeystis Weissia er er gie (Schlehatl, 75 calcarea Sommerf. . 2 ” usilla Hedw. . 14 ; Phaseolorum Tulasne 327 De Sw. (nee. Hedw) 147 N Scille Fuck. . . . 156 trifaria Brio... 146 Walsa viridula aurea Fuck. . . . 159 var. subglobosa Schpr. 166 r capistraria ‚DeNot. 25 105 Wrangelia Ag. e. parte oceulta Fuckl, . . . 159 ieil 6 Yaucherla penicillata > ü aversa (Hassal 143 Wuestneia a east). - "-443| ” aurea Auersw. . . . 159 ursata Ag. . BE i e#spitosa (Vauch) . . 143 Kanthidium gemmata (Vauch) . . 143 Brebissonii Ralf. . . 105 . dichotoma Lyngb. . . 143)” rufescens Cleve . . 143 Dillwynii Lgb. . . . 143] Xylaria hamata (Vauch) . . . +43 coronata Wstndrp. . 88 polysperma Hassal . 143 pedunculata Fr. . . 72 racemosa Vauch . . 143]Xyloma radicata . . er! Mespili DC. terrestris Vauch . . 143) Zeora sordida Vermieularia var, carneo-pallens Fr. 166 * Colehiei Fuckl. . , . 159| Zieria Verrucaria domissa. ...-. Es. In cserulea Zygoceras var. geographica Bagl. 105 MBORIDUS: . -. 4... 76 Verticillum Zygodon globuliforme Bon. . . 36 filiformis Lriz. . . . 148 Webera * gracilis Wis .. . 179 BucHllala . . . . ‚wuze * Kraussei . . RER Indwiglt .. , 7° „oe viridissimus Brid. ey Dresden, Druck von ©. Heinrich »ı MHEDWIGIA 186%. Hotizblatt für Riyplogamifhe Studien, nebjt Nepertorium für Eryptog. Piteratur, Inbaltz; Gorrefpondenz. — Zur Nachricht für die Mitglieder des Kıryptoga: mifchen Reifevereind. — NRepertorium: Beitrag zur Morphologie und Spyjtematik der Geramiaceen von E. Naegeli. — Ueber die Flora von Preu: Ben von Robert Gaspary. — Algae Scandinavicae exsiccatae, quas ad- jectis Characeis distribuit J. E. Areschoug. — Eugene Coemans, Spi- eilege mycologique (Fortfegung — fiehe Hediwigia Nr. 15. Jahrg. 1863). — Nabenhorft, Algen Europa’s, Dec. 159—163. — E, Fries, Sveriges äfliga och giftiga Svampar. ne m un Correfponden. Von Rabenhorft’S Sammlungen erfcheinen binnen Kurzem: a) Fungi europaei. Cent. VII. b) Algen Europa’s, Dec. 159—165. c) Lichenes europaei. Hase. 26. d) Bryotheca europaea. Fasc. 14. Characeen, Fasc. II. mußte wieder zurüdgeftelt werden, indem einige Nummern bei der Revifion fi als unbrauchbar bewiefen. Bon Anzi in Como erfcheint demnähft ein neues Heft feiner lombardifchen Flechten, von den Kryptogamen Badens zwei neue Genturie, auch fleht von Dr. Hepp die Fortfeßung feiner Flechten Europa’s in Ausficht. Bon Rabenhorfi’$ Flora europwa Algarum find bereits 15 Bogen gedrudt. Beiträge von neuen und feltenen Arten find willfommen und werben ihre Aufnahme nod) finden. Bon 3. Nave in Brünn wird nächfiens eine „Anleitung zum Einfammeln, Präpariren und Unterfuchen der Pflanzen mit bejonderer Rüdficht auf die Kryptogamen‘” erfcheinen. Bur Nachricht für die Mitglieder ded Kryptogamifchen Reifevereing, Herr Dr. Molendo ift glüclich zurüdoefehrt. Di gefam- melte Material umfaßt weit über 100 Species in circa 20,000 Eremplaren, welche demnächft zur Vertheilung Fommen. 2, Nabenhorft, W, Ph, Schimper, ea ; De Repertorinm. Beitrag zur Morphologie und Syflematif der Gera: miaceen. (Botanifche Mittheilungen von E. Naegeli. Aus den Sikungsberichten der bairifchen Academie.) Berfaffer hält an feiner früheren Umgrenzung der Ceramia- cew (Alg. Syst. 196) gegenüber Agardh (Spec., Gen. et Ord. Alg.) feft, und feine neue Publikation befchäftigt fich faft aus: ichlieglih mit der alten Gattung Calliihamnion, welche er in mehrere neue zerlegt. Gallithamnion im älteren Sinne befteht aus verzweigten Sellreiben, welche bei den einen Arten theild Eriechend, theild auf: recht, bei den anderen nur aufrecht find. Im erfteren Falle ent: ipringen entweder die aufrechten aus den Friechenden ald Aefte, oder umgelehrt. Die aufrechten Aefte find häufig gleichwerthig, zuweilen aber conftant verfchieden, indem die einen unbegrenztes Pängenwachsthum, die anderen (Blätter) aber ein begrenztes be: jigen. Anßerdem find normale und Adventiv: Sproffe zu unter: icheiden; lestere charakterifiren fich durch abnormen Urfprung (aus den Berindungsfäden oder den unteren Bellenden). Die be: grenzten aufrechten Fäden endigen entweder mit nach der Spike fürger und dünner werdenden, dierandigen, oder mit nad ber Spike hin länger und frhmäler werdenden, ein endfländiged Haar varftellenden Zellen. Außer den aus dem Grunde der aufrechten Zellreihen entipringenden, ausläuferartigen, niederliegenden, gehen auch aus ben aufrechten, nach unten wachfenden, bald verzweigte (Berindungsfäden und Haftfcheibe), bald einfache (Wurzelhaare) Zellreihen ab. Manchmal haben leßtere das Ausfehen von Wur: 'zeln, aber ven Bau von Berindungsfäden oder von Ötolonen. Der Längenwachsthum findet ausfchlieglich durch Xheilung der Scheitelzelle ftatt und zwar durch horizontale oder fchiefe Zwilchen: wandbildung. Alle Seitenftrahlen entipringen aus den Glieder: zellen und zwar die normalen (Hefte und Zweige) flet3 aus deren oberem (Apical:) Ende. Ungleichwerthige Organe haben häufig einen anderen Urfprung. Die Syfteme der gleichwerthigen Strahlen entwideln fich entweder fo, daß das Längenwachsthum des Mutterftrahld mit dem der Zochterftrahlen gleiches Maag hält (monopodiales Wachsthum), oder es entwidelt fich leßterer rafcher und erfcheint erfterem bald gleich: werthig (camptopodiales Wachsthum), oder es entwidelt fich je der begrenzte Zochterftrahl beträchtlicher al$ fein ebenfalls begrenz: ter Mutterftrahl, deffen unverzweigtes Ende feitlich gefchoben wird (Spmpodium‘. Die Aeftchen ftehen entweder einzeln (alternirend: zweizeilig, feltener einzeilig, noch feltener einfeitig zweizeilig — oder fpiralig mit den Divergenzen %/7 bis '/6) oder zu zwei oppo: 4 EZ ze Ber nirt oder in Quirlen. Der erfte Aft zweiter Ordnung ift am Afte erfter Ordnung dem Stamme zugekehrt, abgefehrt oder feit; lich ei ber Entwidelung von opponirten oder quiriftändigen Seitenftrablen entfteht immer zuerft nur einer, dann in der Regel der diametral gegenftändige, endlich die dazwifchen Legenden. Die erften Quirlfirahlen der fucceffiven Glieder haben eine beftimmte Anordnung; ihre Divergenz beträgt häufig %Ys, felten weniger. Die erfte Berzweigung eines Quirlffrahles ift entweder fo gerichtet, daß fie mit der refpectiven Verzweigung des Haupfftrahles in der nämlichen Ebene fich befindet, oder mit derfelben einen rechten Winkel bildet. — Die Tetrafporen ftehen bei, aus gleichwerthigen Strahlen zufammengefestem ®aube an den (einfachen oder wenig verzweigten) Strahlen leiter Ordnung, bei gleichzeitigem Worfom: men begrenzter Scheitelzellen längerer oder Fürzerer Strahlen des Laubes, folglich geftielt und ihr (häufig eingliederiger) Stiel ftellt einen Zweig dar; häufig aber find die Zetrafporen feitlich an den Zweigen (fie nehmen die Stellen eines Dweiges an, find am Zweige figend). In anderen Fällen aber befinden fie fich feitlich (figend oder geftielt; an Gliedern der Zweige in anderer Stellung ald die Seitenftrahlen. Solche Sporenmutterzelen haben dann gewöhnlich eine mehr birnenförmige Geftalt, find mit dem ver: jüngteren Ende befeftigt oder mit 1—2gliederigen Stielen, die dünner und bläffer als die Zweige find; außerdem entftehen häufig 2—3 an einem Öliede, während die, die Stelle von Dweigen ein: nehmenden mehr rundlich oder oval, mit breiter Bafis auffikend, oder mit einem den anderen Zweigen ähnlichen Stiele und an den einzelnen liedern nur zu 2—3 befeftigt find. Die Sporen ent: jtehen in den Mutterzellen entweder zu 1 (Haplofpore), oder zu 2 (Difporen), ober es entftehen erft 2 Zellen und dann durch zwei der erfigebildeten parallele Wände aus jeder wieder 2, wo: durch 4 Zellen in einer Reihe hintereinander zu liegen Fommen, oder die zweite Zweitheilung erfolgt durch eine auf der erften recht: winflige Wand (Fugelquadrantifche Sporen), oder legtere Bildung diefer Sporen erfolgt durch fimultane Zheilung, oder endlich bil: den fi in der Mutterzelle zahlreiche Sporen (Polyfporen). Die Antheridien ftchen meift feitlich an den Zweigen zu 1—3 an einem Gliede. Jedes entfteht aus einer durch feitliche Aus: buchtung und Scheidewandbildung von der Glieverzelle abgefchnit: tenen Zelle, von welcher fich durch fchiefe Wände wiederum (meift 3) äußere und obere Stüde als Zellen ifoliren, in welcher jich die Theilung noch ein bis mehrere Male wiederholen Fann. Auf den legten und äußerften Zellen diefes manchmal dicht und gedrängt verzweigten Gebildes entftehen je 2—-4 Samenzellen. Diefe feitlichen Antheridien ftimmen rücdfichtlich der Stellung ganz mit den Zetrafporen überein; e3 giebt aber aud) terminale, auf den Zweigen fißende Antheridien und zwar bei ben wenigen a Be Pflanzen, die auch endftändige Tetrafporen haben; fie find dann Länglich:oval, mit einem arilen Strang größerer Zellen und ent: jtehen aus der Scheitel: und den 3 oder 4 legten Gliederzellen des Zweige, deren jede einen Duirl von 4 (2) Zellen bildet, aus wel: chen fchlieglih wie oben ein Zellcompfer wird, der an feiner Ober: fläche die Samenzellen trägt. Die Keimfrüchte entftehen ftets jeitlich an einer Gliederzelle der aufrechten Zweige. An ihr bilden fich 4, zufammen ein Kreuz darftellende Zellen. Bildet fich deren erfte geraume Zeit vor der anderen, fo wird fie zum gewöhnlichen vegetativen, im anderen Falle zu einem verfümmerten einzelligen Zweige an ber Stelle des normalen Seitenftrahles oder am Plate des erften Quirlftrahled. Die zweite, der legteren opponirte Zelle wird zu einem eigenthlimlichen, meift 4—5zelligen Zellcomplere mit blaffem, zartkörnigen Inhalt und zarten Membranen, deffen oberfte (oft feitliche) Zelle ein 1zelliges, abfallended Haar trägt (Zrichophorencompler oder Trichophor). Aus der 3. und 4. Zelle entftehen Keimzellencomplere durch einen ähnlichen Vorgang wie bei der Antherivienbildung. Bei der Mehrzahl der Gallithamnieen verwandelt fich dann die ganze Maffe mit Ausschluß einer oder mehrerer bafilärer Zellen in eine Favelle, deren Zellen fi unter Vergrößerung mit rothem Inhalte füllen und wenig Gallerte zwifchen fich, veichlicher dagegen an der Oberfläche membranähnlich abfagern. Die bafilaren Zellen bilden den Stiel der Favelle, an dem fich noch nachträglich Keimhäufchen bilden Fönnen. Bei Favellenbildung an der letten Gliederzelle entwidelt fich deren zwifchen den Favellen gelegener Seitenzweig nicht, fondern die (meift adventiven) Seitenzweige deS einen oder beider voraus: gehender Glieder legen fic) ald Hüllzweige um die Keimhäufchen ; bei tiefer gelegener Favellenbildung mangeln die Hüllzweige, wäh: vend fich dann der zwifchen den Favellen gelegene Zweig ausbildet und leßtere fcheinbar eine arilläre Stellung annehmen. Zuweilen ift die Favellenbildung eine andere, indem bie bei: den aus der dritten und vierten Zelle hervorgegangenen Gomplere zu faft halbfugeligen Keimböden werden, welche aus einem verzweig: ten Faden mit dichter radialer Werzweigung und mehr weniger verkürzten Gliedern beftehen. Auf den oberflächlichen Zellen diefer Gebilde entftehen die birnenförmigen, von eigenen Gallertmem: branen umhüllten Keimzellen. Diefe Keimfrüichte befinden fich dicht unter den Terminal: zellen, welche dann Elein bleiben, wie auch der zwifchen den Keim: friichten ftehende Seitenftrahl abortirt. Hierdurch vereinigen fich die beiden gegenüberliegenden Keimboden und bilden ein „Keim: föpfchen”. Auch hier Fann fid eine Hülle von Seitenftrahlen bilden. Andere Gallithamnien erzeugen „Keimbehälter”, deren Bildung aber unbekannt ift. Er Außer diefen 3 Organen kommen meift auch noch Gero: jporen vor, die aber ohne Zweifel abnorme Brutbildungen find. Üeberficht der Gattungen und Untergattungen, welche Naegeli aus dem alten Genus Callithamnion bildete. I. Die aufrechten Fäden mit lauter gleichwerthigen Strahlen: A. Sporenzelle die Stelle eines ganzen vegetativen Bweiges oder feiner Scheitelzelle einnehmend: 1. Die aufrechten Fäden aus friechenden entfpringend, mit gegenfländiger oder einfeitiger, zuweilen vager Verzweigung: a) Kriecherde Fäden ohne Haftwurzeln, Zetrafporen Freuzförmig: Rhodochorton !). b) Kriechende Fäden mit Haftwurzeln, tetraedrifche Tetrafporen oder Polyfporen: «. Umbüllte Keimföpfchen: Herpothamnion. Zetrafporen terminal: A. Euerpothamnion ?). Zetrafporen feitlich figend: B. Rhizophyes °), Zheild Polyfporen, theils Zetrafporen, terminal: C. Anisarithmium®), Polyfporen, theil3 termi: nal, theil$ feitlich: D.Miristosporium 5), ß. Keimbehälter: Lejolisia Bornet®). 2. Die aufrechten Fäden mit regelmäßig alternirender Verzweigung: ’ a) Wachsthum monopodial: Callithamnion (Lyngb. part.). «. Zetrafporen tetraedrifch, feitlich fißend; Antheridien einzeln an einem Öliede: A. Eucallithamnion?), Antheridien quirlftändig | an einem Gliede: B. Dasythamnion ®), 3. Polyiporen feitlich fißend: €. Piononperkum ) y. Zetrafporen tetraedrifch, terminal: D. Compsothamnium '?),. b) Wachsthum fyumpobdial, Tetra: fporen tetraedriich, feitlich fißend: Dorythamnion®'). B. Sporenmutterzellen nicht an der Stelle eines vegetativen Sweiges, oft mit einen: folchen theils einzeln, theils zu 2 und 3 an einem Gliede: 1. Zetraedriihe Sporen oder Difporen: Poecilothamnion. Pa a) Manche Zweige mit hin: fälligen endfländigen Haa: ren (Wahsthum fympo- dial); tetraedrifche Xetra: Iporen: A. Eupoeecilothamnion'?). b) Difporen (bei einer Art mit Tetrafporen abwechielnd) oft geftielt: B. Miscosporium '?). ce) Keine endftändigen Haare; MWahsthum monopodial; tetraedrifche Tetrafporen: G.Maschalasporium '*). 2. Haplofporen: Monospora Solier ’°). HM. XAufrechte Fäden mit unbegrenzten Aeften und begrenzten Quirlzweigen: A. Tetrafporen die Stelle eines ganzen Zweigftrahld oder feiner Scheitelzele einnehmend, meift gejtielt, in der Ebene des gefiederten Quirlzweiges liegend: 1. Diefe Ebene geht durch den tragenden Alt; Zetrafporen Freuzförmig und tedraedrifch: Pterothamnion Näg. Pflanzenphyf. Unterf.'®). 2. Diefe Ebene ift zum tragen: den Aft tangential; Zefras fporen Freuzförmig: Antithamnion NNäg. Ag. Spit. 200.'). B. Zetrafporen nicht die Stelle eines Zweiges einnehmend, rechtwinklig zur Ebene des gefiederten Quirlzweiges inferirt, fißend, Freuzförmig: Sphondylothamnion '*). VBerzeichniß der Arten genannter Gattungen. 4) Rh. Rothii (Turt.), loridulum (Dillw.). 2) H. Turneri (Mert.), hermaphroditum Näg. n. sp., variabile (Ag.), mini- mum (Derb.-Sol.), abbreviatum (Rütz.), repens (Dillw.), axil- lare (Schousb.), mesocarpon (Carm.), Pluma (Dillw.), elegans (Schousb.), micropterum (Mont.), roseolum (Ag.), ? peduneu- latum (Kütz.), ?irregulare (J. Ag.), ?llaccidum (Hook. Fil.- Harv.), ?pectinatum (Mont.), ?leptocladum (Mont.), ? Lamou- rouxii (Dubg.). 3) H. barbatum (Ag.). 4) H.strietum (Ag.), ? semipennatum (J. Ag.), ? Crouani (Rütz.), ? unilaterale (Za- nard.). 5) H. intricatum (Ag.), sphaerieum (Crouan). 6) L. mediterranea Born. 7) — Callithamnion Näg. Alg. Syst. 198, C. scopulorum (Ag.), hirtellum Zanard., decompositum Gratel., pulcherrimum Crouan, tenuissimum (Bonnem.) Kütz,, tripin- el na'um (Gratel.) Ag., bipinnatum Crouan, polyspermum (Bon- nem.) Ag., Grevillei Harv., ?faseieulatum Harv., implieatum Suhr, roseum (Roth) Harv., ? Furcellarix J. Ag., acrospermum J. Ag., Hookeri (Dillw.) Lyngb., spinosum Harv , Arbuseula (Dillw.) Lyngb , Gaudichaudii Ag., stupposum Suhr. 8) C. tetricum Dillw., ? hirtum Hook. Ril.-Harv., scopariun Hook. Fil.-Harv. 9) C. Borreri (Sm.), ? constrietum Hering. 10) C. thayoides (Sm), gracillimum Harv., ? truneatum (Menegh.), ?? latissimum Hook. Fil -Harv. 11) D. tetragonum (With.), brachiatum (Bonnem.), Baileyi (Harv.), ? guttatum (Bonnem.). 12) = Poeciloth. Näg. Alg. Syst. 202, P. corymbosum (Sm.), corymbiferum (Kütz.), versicolor (Drap.), rigescens (Zanard.), spinosum (Crouan non Harv.), Brodiaei (Harv.), ?frutieulosum (Ag.), grannlatum (Ducl.), spongiosum (Harv.), grande (Ag.), ? Montagnei (Hook. Fil.). 13) P. seirospermum (Griff.), in- terruptum (Sm.), stipitatum Näg. n. sp., Vermilarae (Duot.), ? Baceidum (kütz.), ? humile (Rütz.). 14) P. Gailloni (Grouan), ? Giraudii (Kütz.), Dudresnayi (Crouan), byssoidum (Arnott), ?arachnoideum (Ag.), gallicum Näg. n. sp., ?affine Harv. 15) M. clavata (Schonsb.) Sol., pedicellata (Sm.) Sol. 16) P. (A. Eupterothamn.) Plumula (Kllis), macropterum (Menegh.), simile (Hook. Fil.-Harv.), ? polyacantbum (Bülz.), crispum (Ducl.) = refractum (Kütz.), Orbignyanum (Mont.), america- num (Karv.), ? Pylaisei (Mont.), ? Ptilota (Hook. Fil.-Barv.), ? ternifolium (Hook. Fil.-Harv.), ? subnudum (Bupr.), ? pusil- lam (Rupr.), ? lapponieum (Rupr.); (B. Haplocladium) ftocco- sum (Müll.). 17) A. cruciatum (Ag.), mueronatum (J. Ag), ?? Corallina (Rupr.). 18) $. multifidum (Huds.). An die Callityamnieen im engeren Sinne Schließen fih an: Wrangelia Ag. part. — pennicillata (Ag.) Crouania J. Ag. —— altenuata (Bonnem.) J. Ag., tetrasticha Näg.n.sp., bispora Crouan. Dudresnaya (Bonnen.) Crouan — eoceinea (Foir.) Bonnem , purpurifera J. Ag. Gloiosiphonia Carm. — capil- laris (Huds ) Carm. Atractophora Crouan — hypnoides Cronan. Bornetia Thor. — secundiflora (J. Ag.) Thur. Griffiihsia Ag. part. — selacea (Rllis) Ag., sphaerica Schousb., pumila DNot., irregularis Ag., ?opuntioides d. A .,. 22 fur- vellata J. Ag. Halodietiyon Zanard. —- mirabile Zanard. Ascocladium Näg. n. g. A. Euascocladium — A. neapoli- t:nım Näg. (— Griffithsia phyllamphora J. Ag.?), devoniensis (Harv.). B. Heterocladium — Binderianum (Sonder ).. Heiero- sphondylium Näg. n. g. — corallinum (Lighb.), Schousboei (Mont.). Anotrichium Näg.n. g. A. Euanotrichium — barbatum (E.B.). B. Coryphosporium — tenne Ag. Halurus Kütz. — Bon den Florideen auszufchließen und neben Chan- Iransia zu flelen ift: Acrochaetium Näg. n. g. — Davies ng (Dillw.), lanuginosum (Dillw.), Pubes (Ag.), Grilfithsianum Näg. n. sp., caespitosum (J. Ag.), roseolum (Crouan), mira- bile (Suhr), secundatum (Lyngb.), Lenormandi (Suhr), spinu- losum (Suhr), Savianum Menegh., ? pallens (Zanard,), ? Posi- doniae (Zanard.), ?byssaceum (Kütz.), elllorescens (J. Ag.), luxurians (J. Ag.), ?sparsum (Harv.), ? minutissimum (Suhr), are (Kütz.), pulvereum Näg. n. sp., microscopieum äg.). Bezüglich der wenigen neuen, bier nicht weiter erörterten Gattungen und der neuen Arten muß auf da3 Driginal verwiefen werden. Stizb. In dem September: und DOctoberhefte des „„Lotos“ vom vorigen Zahre feßt Herr Hreih. von Leonhardi die Mittheilungen über die „Fundorte der Characeen” weiter fort. ‚„Meber die Flora von Preußen von Robert Easpary”. Unter diefem Zitel liegt und ein Separatabzug aus ber Felt: gabe für die 24. Berfammlung deutfcher Land = und Forftwirthe zu Königsberg, 1863, vor, in welchem zunächft mit großer Ge: nauigfeit alle die meteorologiichen, geologifchen und phnficalifchen Berhältniffe angegeben find, welche e$ erflärlich machen, daß die Flora Preußens eben die fein muß, welche fie wirklich ift. Für unfer Blatt find die Angaben natürlich von ganz befonderem In: tereffe, welche fich auf Sporenpflanzen beziehen: wir entnehmen denfelben Folgendes: „Bon Sioeten finden fich in Preußen nur eine Art: Isoetes lacustris; bisher blos in Weftpreußen zwifchen Berent und Pusig beobachtet, nämlich bei Danzig im See beim Efpenfruge und Gr. Kat, bei Pußig im See von Gallika, bei Berent im See von Dobrogogz. Die Nhizocarpeen find nur durch eine Art: Salvinia natans L. vertreten, die fih bei Elbing im Elbing und in der Fifchau findet. Die Selaginellen fehlen ganz. Bon den Lycopodiaceen finden fich 6, von Farren 20 Arten, darunter die prächtige Struthiopteris germanica W., weche bisher jedoc) blos unfern der Küfte bei Königsberg, Heiligenbeil, Danzig gefunden worden ift. Die Laub: und Lebermoofe find hauptjächlich durch die eifrigen Forfchungen des jüngeren von Klinggräff befannt worden, der fchon mehr ald 248 Laubmoofe und 59 Lebermoofe verzeichnete. Bon Characeen find mir bisher 13 befannt worden. Arnold Ohlert hat in Preußen 260 Arten Flechten gefunden und Schumann 298 Arten von Diatomeen, die ded alluvialen und des diluvialen Kalkmergeld und des Bernfteind mitgerechnet. Sa E3 find mithin in Preußen, abgefehen von Pilzen und Algen, 2142 Pflanzen bekannt; rechnet man auf Pilze und Algen zu: fammen etwa 2000 Arten, fo dürften in runder Summe die Pflanzen Preußens etwa 4000 Arten zählen.” “ „Die Schmaroßer unter den Sporenpflanzen find in der Klaffe der Pilze am häufigften, haben jedoch noch feine umfaffende Bearbeitung in Preußen gefunden. Der Kartoffelpil;, Perono- spora devastatrix Gasp., richtet im Herbft alljährlich jede Kar: toffelftaude mindeftens im SKraute zu Grunde, und in naffen Sahren find auch die Knollen von ihm fehr heimgefucht. Wer: wandte Uebelthäter, Peron. parasitica Tul., vernichten zahlreiche Eremplare von Capsella Bursa pastoris und anderen Gruciferen, Peron. eflusa Raben. von Atriplex angustifolium, während der: felbe Pilz bei Chenopodium album blos die Stelle des Blattes verzehrt, wo er lebt.” „Sehr intereffant ift es, daß einige Flechten, wie Imbricaria centrifuga (Obhlert I. e. Nr. 81), Imbrie. incurva (Obhlert F. ce. Nr. 82) und Moofe: Andreaea petrophila Ehrh., Dieranum longifoliumm Ehrh. (v. Klinggräff d. I. Bot. Itg. 1838, ©. 350), Dier. fragilifolium Lindb., Dichelyma falcatum Myr. (v. Kling- gräff 8.3. Schrift. phyf.öfon. Gef. III. 23), die auch in Skan- dinavien zu Haufe find, in Preußen auf Findlingen oder eratifchen Blöden vorfommen und ihnen blos diefe die angemejjene Woh- nung zu bieten fcheinen.” „Die bi jeßt in Preußen gefundenen Characeen find folgende 13 Arten: Chara jubata A. Br., Ch. hispida L., Ch. cerato- phylla Wallr., Ch. contraria A. Br., Ch. stelligera Bauer, Ch. fragilis Desv., Ch. foetida A. Br., Ch. aspera W., Ch. baltica Fr., Ch. erinita Wallr., Nitella synearpa Rg., Nit. mucronala Kg., Nit. gracilis Ag. In der Öftfee Fommen davon 3 vor; Ch. baltica, aspera und erinita. Ch. aspera findet fich aber auch in Süßwafferfeen vor. Won den übrigen gehören 2 überwiegend dem Hochlande, aber auch dem Zieflande an, 8 allein dem Hochlande: Ch. jubata, hispida, ceratophylla, contraria, stelligera, Nit. syncarpa, mucronata und gracilis. Sch habe bisher 7 Ziefland: und 45 Hochlandfeen unterfuht. Won den erfteren enthielt Feiner Characeen, viele der leßteren aber auch Feine. WU. Braun, der Meifter der Sharaceen, hat alle 2 mir ge: fammelten beftimmt. Die Characeen, befonderd Ch. ceratoph., jub., stellig. und hisp., find deswegen für die Geologie nicht unwichtig Und mittelbar für den Landmann, weil fie fich mit Niederfchlägen unorganifcher Subftanzen, befonders von Fohlen: faurem Kalt und Kiefelfäure bededen, die nach ihrem Tode zu Boden fallen und Mergellager bilden.’ | WB. DH. SE. Algae Scandinavicac exsiccatae, quas adjetiso Characeis distribuit J. E. Areschoug. Seriei nvec Fase. quartus (Spec. 151—200). Upsaliae, 1862. E5 folgen zunächft Berichtigungen zu den früheren Heften und einige ergänzende Nachträge. Unter. den 50 mitgetheilten Arten finden fih folgende nennenswerthe, oft begleitet von intereffanten Notizen: 163. Bangia pumila Aresch. nov. sp. Fila evoluta 735 mm. (B. fuscopurpurea 3; mm.) erassa, initio ex unica cellularum serie (ut omnes generis species) construcla, deinde in seclione transversali cellulas quaternas v. octonas, nee ultra, praebentia (in Bangia fuscopurpurea 16 numeravimus). Sporx sphaericae inter 78, mm. et „7, mm. diametro variantes. Antherozoida globosa „3, mm. cireiter diametro aequantia, 164. Bangia atropurpurea Ag. Fila pro maxima parte unica cellularum serie consiructa usque ad „U; mm. crassa, uno v. altero loeo cellulae divisione cellulas quaternas in sectione transversali ostendentia. 170. Punetaria plantaginea Grev. Mihi dubia planta! Num ab Ilea Fascia, in qua observavi trichosporangia iis in Seytosiph. lomentario (Cfr. Thuret Rech. T. 29) simillima, vel, quod idem est, a Laminaria dibili specifiee diversa? Struetura ultriusque eadem. 173. Eetocarpus firmus J.. Ag. forma vernalis, ramis oppositis. Ectocarpus firmus jam distributus (sub No.24) forma est wstivali-autumnalis, ramis fere omnibus alternis, post sol- slitium emergens. Hac contra vernalis, ramis fere omnibus oppositis, ante solstitium evanescens. De cetero in hac vidi- mus, qua sine dubio et in forma antumnali adest, duplicem in eodem specimine fructificationem, alteram, quam depinxit Thuret (Rech. tab. 24 fig. 5—6), in medio ramulo seilicet seriem in- tumescenlinm eellularum, e quarum unaquaque cellula zoosporix egrediuntur, et alteram, ut ıllam seriem, ramulo innatam, sed structura trichosporangii Ectocarpi silieulosi (efr. Thur. |. c. fig. 1—2. Ecet silieul.), in plures loculos cum transversali tum longitudinali divisione ortos divisam et ex latere zoosporas emittentem. Illa nobis videtur oosporangia seriata, he tricho- sporangium, utraque in medio ramulo immersa. 174. Ectocarpus littoralis, forma majer, rämulis fasci- eulatis. In hac et aliis huc pertinentibus formis duplicem in eodem specimine vidi fructificalionem, alteram trichosporangium liberum (Cfr. Thuret 1. c. Eet. silieul. F. 1—3), alteram oosporangium liberum (cellulam, ellipticam), utramque zoosporas ex apice emittentem. De 176. Eetncarpus siliculosus, forma ramis magis divari- catis trichosporanglisque magis sparsis. Eetocarpi jam distri- butas formas hoc modo disponere sit lieitum: * Oosporangiorum intumescentium series el trichosporangia in medio ramulo Jocata hujus parte superiori apice appen- dieulata, indeque zoosporas lateraliter emittentia. 1. Ectocarpus firmus, species collectiva: a) Eetocarpus firmus, vernalis, ramis ramulisque oppositis. No. 173. ; b) Ectocarpus firmus, vernalis, var. rupincola, siv. Eet. ferrugineus Aresch. Phyc. Scand. — No. 113. 6) Kelocarpus firmus, aulumnalis, ramis ramulisque alternis. No. 24. ** Oosporangia et trichosporangia non immersa, libera, ex apice appendiculato zoosporas emiltenlia. 2. Ectocarpus fomentosus. No. 110. 3. = ‚Faseiculatus. No. 114 et 115. A. x littoralis, junior. No. 111. b) forma ramulis fascieulatis. No. 174. ec) forma pumila, rupincola. No. 175. 5. Eciocarpus silieulosus, forma No. 176. b) forma fructibus magis aggregatis ele. No. 112. An Ectocarpus littoralis J. Ag. omnes nostras formas complectatur, nescio. Nulla apud nos species sola habet o0sporangia. 182. Conferva (Aegagropila) Sauteri Nees. WVorma suecica. Forma nostra omnium fere maxima, globuli emim compacti el exacte sphaeriei, diamelro saepe pedalı. A vera Conf. aegagropila Linn. nobis videtur distineta. 184. Conferva sonata Web. et Mohr. Toosporae du- plieis generis, majores scilicet et minores, utraeque sphaerico- ovale illae 2%, mm. longe et „55 mm. s. ;00 mm. late, quatuor eiliis donate; ha longitudine ;6, mm., altitudineque #5 m.m. wquantes, duobus (quod pro certe allirmare andeo) eiliis ornat. 185. Conferva speciosa Carm. in statu sporifero. Char. specif. Vernalis; filis wacro- et microzoosporiferis dislinclis 4065 mm. — 5%; mm. erassis; macrozoosporis ovato-elongatis 4, mm. — 73, mm. longis et 43, mm. — 44, mm. latıs rostro biciliato; mierozoosporis elliplico - ovalis 45, mm. longis; ulrisque sporis ecandatis. Speeimina sub no. 123 data juniora indeque artieuli longiores. Griffithsiana et angliea, qua vidı, wlate magis nostraque hic distribula maxime provecla et fruc- tificantia, ex quo fluere videlur arliculorum diversa longitudo. 186. Conferva hormoides Lyngb. Char. specif. Aesti- vali - autumnalis; filis macro- et mierozoosporiferis distinetis as ad N; mm. crassis; macrozoosporis primum subovalis postice longe caudalis, rostro quadriciliato brevissimo nonnum- quam subpyramidato, ciliis angulis opposilis, cetera sporw parte quadrangula ]. in pyramidem plus minus elongatam caudatam altenuala, 445 mm. — 41%; mm. longis; microzoosporis ovatıs 4%» mm. longis biciliatis et ecaudatis. 194. Bulbochete erenula Pringsh. Eugene Goemans, Spicil&ge mycologique. (Fortfeßung — fiehe Hedwigia Nr, 15 vor. Jahres.) Das 5. Heft befpricht dad WVorfommen von Gonidien, d. h. der untergeordnetften, direct aus Thallusfäden entitehenden Fort: pflanzungszellen der Agaricineen. Der VBerfaffer entdedte fie bei Ag. ephemerus Bull., Coprinus radians Fr., C. sociatus Schum. und Ag. disseminatus Pers. Unterfucht man fehr junge, 2 —4 Millim. große Eremplare von Ag. ephemerus, fo findet man am Grunde des Stieles, in eine gelatinöfe Maffe eingebettet, durch Drud ifolirbare, aus den Myceliumsfäden entftandene durchfich- tige, eis, faft oylinderförmige, 3-7 Mikr. lange, zuweilen fchon in Keimung begriffene Gonidien, welche den von Hoffmann bei Ag. metatus Fr. aufgefundenen „Spermatien” nicht unähnlich find. Verfaffer nennt folche Eleine, einfache, glatte, farblofe, auf dem Mycelium vorkommende Fortpflanzungszellen Microgoni- dien im Gegenfab zu den größeren verfchiedengeformten, mit Warzen befesten, an den der Luft ausgefesten Theilen des Pilzes entftehenden Macrogonidien, welche er namentlich auf der Hautoberfläche mehrerer Agaricineen fand. Bei Ag. ephemerus find fie von mittlerer Größe, meift rundlich und farblos, bei G. socialus größer und bräunlich oder röthlich, bei C. radians und Ag. disseminatus oft ei= bi fpindelförmig und braun oder braunsviolett. Im Allgemeinen find fie bei derjelben Species von wechjelnder Form und Größe. Bei Ag. ephemerus entftehen fie fehr häufig aus den Zellen der Wolva, feltener aus den Haaren oder borftenförmigen Zellen des Stieles, wobei fich die Haare trüben, verlängern, veräfteln und im weiteren Verlaufe ganz die Entwidelung eines Sepedonium nachahmen. Bor allem aber findet man die Macrogonidien gewöhnlich auf dem Hute, der in ber Jugend ganz davon bededt ift. Die Eonidien entftehen entweder rofenfranzartig aus langen fädigen Zellen, oder an der Spige von Fäden, oder aus Macrogonidien felbft. Die Keimung der Macro: gonidien bei C. ephemerus beginnt mit Verdidung des fülzigen Zellinhaltes, welcher dann maulbeerartig wird und fchließlich zu Zochterzellen fich umbildet, die die Mutterzellhaut fprengen und — Mn verlaffen und in einzelnen Fällen neue Myceliumsfäden treiben. Eine beigegebene Zafel dient zur Veranichaulichung diefer Be: obachtungen. Heft 6 und 7 bringt Unterfuchungen über den Polymorphis: mus und die verfchiedenen Fortpflanzungsweifen bei den Muco: rineen, welche mit dem einfacheren und weniger vielgeftaltigen Gefchledht Pilobolus begonnen werden. P. oedipus Mont., von P. erystallivus durch Euglige, etwa 14— 18 Mik. lange, in ihren Dimenfionen übrigens unbeftändigere Sporen unterfchteden, befitt eine Abart intermedius .Coem. mit etwas mehr elliptifchen, 14— 16 Mif. langen, 11—14 Mif. breiten Sporen, in Scandinavien und Finland auf Kuhmift fehr verbreitet. Yeßtere, wie der Typus icheinen überhaupt in Europa häufig zu fein Während man bisher von Pilolobus nur eine Art von Fortpflanzungsorganen Fannte, lieferte da8 Studium der obigen Art deren nicht weniger als fechs. Längft befannt find die zweifarbigen vielfporigen Spo- rangien, die fich einigermaßen den Boofporangien der Saproleg: niaceen nähern. Außer ihnen fommen aber auch noch Fleine, fchwach tingirte, diefhäutige Sporangien, einfam oder zu 2—3 auf dem der Luft nicht audgefeßten Myzelium vor. Ihre Mem: bran, erft glatt, wird nach und nach raubh bid grobswarzig; ihr Inhalt bildet ein homogenes, fülziges Protoplasma. Bom Myce: lkum fich ablöfend, bededen fie fich zuweilen mit fädigen Haaren, wie e3 fcheint, ohne zu Feimenz; zuweilen aber treiben fie nach außen zahllofe Furze Fortläße, welche zu farblofen Sporen wer: den; endlich aber und zwar am häufigften findet en‘ ogene Spo: renbildung flatt. Die fo gebildeten Sporen unterfcheiden fich von denen der längft befannten Sporangien durch größere Unregel: mäßigfeit_und ein viel dideres Epifporium. Außerdem fommen 4 Arten von Arthrofporenbüdung auf dem Mycelium vor. Leb: tere8 bilder nämlich bei Pünftlicher Gultur oder im Freien an ichattigen, gefchüßten Drten eine Art weißen oder gelblichen Filz im Umfang von mehreren Zollen und beflebt bald aus dicferen feptirten, bald aus dichter verwobenen feineren Fäden ohne Quer: wände Auf der erflien Art von Mycelium entftehen an den Ajt: Ipigen feiner Hypben ein= oder zweizellige rundliche, bis ovale, ziemlich unregelmäßige, im großen Durchmeffer 20—30 Mit. mefjende, didyäutige gelbe, jich fchwer ablölende GConidien; auf der zweiten Art von Mycelium, ebenfalls an den Fadenenden, Fleinere, regelmäßige, vvale, meift einzellige, an beiden Enden: verjüngte, oben mit einer feinen Spise verfehenen 18— 20 Mit. lange, 10 -15 Mifr. breite, ebenfalls viefhäutige und gelbe Gonibdien, welche bei der Keimung ihr Epifporium abwerfen. Außer diefen gefärbten, dihäutigen Gonidien (Chlamydofporen) fommen nod) 2 Arten farblofer Conidien vor, welche nichts als einfache, ifolirte Fadenzellen des Myceliums darftellen. Die einen eis bi$ birnen: Be: förmig, 4—6 Mif. lang, enftehen auf groben, fächerartig ver äftelten Hyphenz die andern entftehen direft dur) Auflöfung der Hpphben in einzelne Zellen. Die Bildung der erfteren geht wie bei Penicillium, die der leßteren wie bei Fusidium vor fich. Uebrigens ift der Unterjchied zwilchen den Chlamydofporen und (eßteren beiden Gonidienarten Fein ftrenger, indem auch bei Diefen nicht felten ein verdichtes Epifporium fich findet. Einen ebenfo merkwürdigen Polymorphismus wie Pilolobus zeigt Khizopus nigricans Ehrb. Seine gewöhnlichen Sporangien find did, rund: licheabgeplattet, fchwärzlich, auf Euren, robuften, bündelförmig ver: einigten, gefärbten Stielen, freie, große, gefärbte, unregelmäßig ovale, rundliche, 15—20 Mik. dide Sporen enthaltend. Die Solumella der Sporangien ift gewöhnlich groß und jchlägt die geborftenen Sporangien glodenförmig um, was auch bei Mucor vulgaris zuweilen vorfommt, wie Ehrenberg jchon 1819 bemerft bat. Werden die Sporangien nicht durch äußere Zufälle geiprengt, fo erhärten fie, fchnüren fih am Grunde freisförmig ab und bleiben jo auf den Ötielen lange Zeit figen. Die zweite Art von Sporangien, ebenfald an den mit der Luft in Berührung. ftehen- den Theilen des Pilzes, find Elein, farblos, von verfchiedenem VBolum, haben eine fehr Eleine oder blos rudimentäre Golumella und enthalten runde oder ovale, fehr unregelmäßige Sporen von 6— 7 Mit. Dicke, welche durch einfache Spaltung der Sporangien frei werden. Xebtere entftehen zu ein bi8 mehreren auf riechen: den, weichen, farblofen, einfachen Fäden, welche mit dem Myceltum zufammenhängen. Bei älteren Pflanzen beginnt in feltenen Fällen die Keimung der Sporen der zweiten Art von Sporangien fchon innerhalb derfelben, wobei die Keimfäden die Sporangtumswand in zahllofer Mafjfe durchbrechen, oder die Stiele dieler zweiten Sporangienart werden von einem zweiten inneren Ötiele durch wachen, welcher, oft veräftelt, in die mella eindringt, fie durch: bricht und Macrogonidien an ihrer Oberfläche erzeugt, welche Er: fcheinung fich zuweilen mit der der Keimung der endogenen Spo: ren combinirt. Sowohl Rhizopus nigricans, ald® auch Mucor vulgaris bringen außerdem Pyeniden hervor; es find dies 1—5 MiE. lange, etwa 0,5 Mill. dicke, ftets geftielte, breit: |pindelför: mige, oben fiumpf zugefpiste, zuweilen aber aud) Fuglige, birnen>, flajchens, geftredt fpindelförmige oder gar veräftelte, auf den dien Mpceliumfäden einfam, felten gruppenförmig vorfommende, binn= häutige Bildungen, deren Wandung durchfichtig ift und aus Flei: nen polyedrifchen Zellen befteht. Sie enthalten eine Unzahl cylin: drifcher, oft ein wenig gefrümmter, an den Enden ftumpfer Spo» ren von 8-9 Mif. Länge, welche vielleicht auf einer im Innern der VPyenide befindlichen Golumella entftehen und in diefem Falle freilich Feine ächten Stylofporen wären. Ferner beobachtete der Berfaffer an dem vorliegendem Pilze aud) Chlamydofporen, die mn da und dort innerhalb langer und fteifer Myceliumsäfte durch DBerdihtung, des Protoplasma mit nachfolgender Membranbildung entftehen, wie Gafpary Aehnliches bei Perenospora beobachtet hat. Endlich fommen auf jungen Mycelien außer den fchon oben be: Ichriebenen, weitere ähnliche Macrogonidienbildungen vor und fchlief- lich beobachtet Verfaffer an pinfelartigen Wurzelgeflechten, die die Bafis fruhtbarer Stämmchen umgeben, eine der Sporenbildung von Penicillium glaucum derart ähnliche Entjtehung von Gonidien, daß er nicht anfleht, an die Metamorphofe unferer Pflanze in Penicillium zu glauben. Heft 8 enthält eine Nevifion der Corda’fchen Gattungen (sonatobotrys und Arthrobotrys. Eritere, deren fämmtliche Ar: ten fich auf G. IHava Bon. und die noch zweifeihafte C. simplex Gord. zurüdführen laffen, ift die vielgeftaltigfte aller Pilzgattungen. Das fpinnwebartige Mycelium der G. flava befteht aus feptirten däden, die da und dort an etwas aufgeblafenen Fadengliedern Sruchtäftchen erzeugen. Lebtere, gerade, fteif, gleihmäßig feptirt und gelblich, tragen je ein traubenförmiges, etwas untegelmäßiges Köpfchen, aus_diden, eiförmigen, an der Infertionsftelle zugefpiß: ten Sporen beftehend. In den erfien Tagen erfchienen die Pflänz: chen weiß und find vielleicht in diefem Stadium mit G. simplex identisch. Zumweilen verlängerten fich die Stiele Über den erften Sructfland hinaus und erzeugten übereinander 2— 5 weitere. Diefe Form ift von G. simplex nur durch Die gelbe Färbung - verfchieden. In anderen Fällen trat neben der Durhwachfung noch Veräftelung des Stieles und Sporenbildung an den Enven ver Aefte ein, wodurch volftändige Verwandlung in G. ramosa Riess (Fres. Beitr. 44, Taf. V. Fig. 22, 23) flattfand. Im allen 3 gefchilderten Formen fönnen die gewöhnlich hinfälligen Sporen fefthaften bleiben und bringen danı wieder Kleinere eiförmige erogene Sporen hervor. Mitunter treiben die primitiz ven Sporen, fich verlängernd, wiederum fertile Aefte, und manch: mal tritt auf den Sporen diefer Aefte überdies noch Bildung \ecundärer Sporen ein. In anderen Fällen nimmt unfer Pflänz hen dur Erzeugung Fleiner, etwas gewundener Fäden auf der fporentragenden Scheitelzelle die Geftalt einer Cephalotrichum Cord. an. An alten Nafın trifft man ferner aufrechte Aeftihen aus unregelmäßigen verfürzten Zellen, wel Ießtere in alternirend zweizeiliger Drdnung feitlich je nur eine Spore tragen. Schließlich wurde, obwohl nicht mit völliger Sicherheit, auch noch eine Berti: cilliumsartige Sonidienform zwilchen den Myceliumsfäden beobachtet. Arthrobotrys befißt einen weit geringeren Formenreichtbum und die bisher angenommenen drei Arten diefer Gattung laffen fich wenigftend auf 2 (superba Cord. und reeta Rlotzsch) zurüd: führen. A. oligospora Fres. ift nur eine fchmächtigere, ärmlichere Horm der erfleren, welche außerdem ähnlich gewiffen Formen der Pe Ve Gonatobotrys flava auftritt, nämlich mit einfam oder zu zweien auf Stielen feitlih (nicht ungeftielt Föpfchen : förmig beifammen:) fiehenden Sporen. Auch eine Gontdtenform von Arthrobotrys ift vom Berfaffer gefehen worden. . Styb. Nabenhorft, Algen Europa’s. Dec. 159 et 160. Nr. 1581 bis 1600. Diefe Doppeldefade ift von Hrn. A. De Brebisson allein gefammelt und eingeliefert, fe enthält mehrere von Hrn. De Brebisson aufgeftellte neue und andere feltene Species, von denen wir nur folgende hervorheben: Cosmarium gemmiferum Breb. herb. mediocre, super- lieie granulato - pructatum ; hemisomatiis trapezeideis , Gast rotundatis, apice truncalis; gemma discoidea granulis coronala. Unterfcheidet fich von C. wargaritiferum durch feine trapezoidifche Form und den mit Körnchen befeßten Fortfaß. Staurastrum echinatum Breb., montieulosum, Dickiei Ralfs, muricatum Breb., die fchöne und feltene Tetraspora Gedeyi und Phormidium ame- num Ritz. Hieran fchließt fich eine Zripeldefade, 161—163, Nr. 1601 — 1630, weldhe von den Damen Sophia A’fermarf und Johanna " Liiders, fowie von den Herren Arefchoug, R. Haeder, Le Iolis und Noettig gefammelt find. Durcweg Meeralgen, von denen wir nur folgende als befonders intereffant nennen: Cladophora vadorum Aresch., Cl. viridula Riz., arcta Dillw., uncialis Ag., Porphyra laciniata Ag., Ulva sordida Aresch., Bangia fusco- purpurea Dillw., Stilophora Lyngbyei J. Ag., Chorda tomen- tosa Lyngb., lomentarıa Lyngb., Chordaria Nagelliformis Ag., Lyngbya speciosa Carm., Polysiphonia elongata 1. Lyngbyei a) vernalis J. Ag., P. nigrescens «) peclinata J. Ag., P. bys- soides (Good. et Woodw.) mit befonders beigegebenen Frucht: eremplaren, P. urceolata Grev., darauf die verjchtedenen Fucus- Arten, worunter F. platycarpus Thuret von Cherbourg ud den ichwedifchen Küften mit der Bemerkung von Arefchoug, daß Diele Art fi von den Formen des F. vesiculosus nicht allein durch das Fehlen der Kuftblafen, fondern befonderd auch durch das an einem Fruchtende Zufammenvorfommen der Sporen und Anthe: ridten unterfcheide. E. Fries, Sveriges äfliga och giftiga Svampar. Unter diefem Titel giebt unfer mycologifcher Altmeifter eine Sammlung von Fleifhpilzen in Farbendrud mit durchweg fchwe: difchem Zerte heraus. Da fich bis jet Feine neuen Arten dar: unter finden, fo wollen wir das mycologiiche Publiftum auf das Erjcheinen nur aufmerffam gemacht haben. Nedaction: Verlag der 8. Hofbuchbandlung ach. Drud von 2.Nabenborft in Dresden, von 9, Burdach &, Heinrich in Dresden. »2 HEDWIGIA. 10. Hotizblatt für Rryptogamifhe Studien, nebjt Repertorium für Fryptog. Literatur, Inhalt: Repertorium: Frefenius, Beiträge zur Mycologie. — E. Coemans, Cladoniae belgicae exsiccatae. — $.Chumann, Preußifche Diatomeen. — F. Erepin, Die Characeen Belgiens. — Stizenberger, Kritifche Bemerkungen über die Lecideaceen mit nadelförmigen Sporen. — F. Ardissone, enumerazione delle Alghe de Sicilia. — 3. Sad, Ergebnifje einiger neueren Unterfuchungen über die in Pflanzen enthaltene Kiefelfäure. Repertorinnt, G. Srefenius, Beiträge zur Mycologie. Drittes Heft. Mit 4 Tafeln, Titel und Negifter zum ganzen Werk, Frank: furt a. M., Verlag von H. &. Brönner, 1863. Da das erfte Heft fchon 1850, das zweite 1852 erfchienen, fo Fönnen wir vorausfeßen, daß fie genügend befannt find und be: hränten uns auf die Anzeige des Inhalts des legten Heftes. 1) Aspergillus fumigatus Fresen., T. X. F, ; ift ein intereffantes Entophyt, das von Virchow und Pagen: ftehher in den menfchlichen Zungen, von Weinland in den Brondien und anderen Lufthöhlen einer Zrappe (Otis tarda) des Srankfurter zoologifchen Gartens aufgefunden worden if. Der Verfaffer beichreibt ihn folgender Art: Miycelien äftig, fparfam feptirt, ungefärbt. Sporentragende Fäden nad oben allmählig a Serie, in ein Fugeliges, nach Entfernung der Sporen /oo— ss Millim. dies Köpfchen ausgehend, unterhalb deflelben bei durchfallendem Lichte unter Waffer rauchgrau, nicht feptirt, nur felten an der Bafis oder auch in der Mitte mit einer Quer: wand. Weräftelung der fructificirenden Hyphen, wie es fcheint, nur felten (Virchow beobachtete fie ftark veräftelt). räger der Sporenfetten länglich; der von ihnen bededte Theil des Köpfchens fepiabraun. Sporen "/soo Millim. groß, rund, ai glatt, rünlih. Die Fäden mit den fporenlofen Köpfchen haben eine ge von 6s— !s Milim. Bei der Form von OÜtis larda finden fich die längften Hyphen auch Ys— "/ Millim. meffend. e Art ift dem Asperg. nigrescens Robin nahe verwandt, unterfcheidet fich aber durch grünliche Sporen (bei A. nigrescens find fie ‚„‚opaco-fusca vel nigra‘ bezeichnet), und die Befchaffen- heit der fporentragenden Hyphen. _ 18 ey 2) Aspergillus glaucus Link, F. 13-15, mit emendirter, fchärfer umgrenzter Diagnofe. . a 3) Sterigmatocystis sulphurea Fresen., T.X. F. 30233. Die Gattung wurde von G. Cramer 1859 in der Vierteljahrs: fchrift der naturforjchenden Gefelfhaft in Zürich aufgeftellt, be fchrieben und abgebildet. Die Gattung unterfcheidet fich von Aspergillus vorzugsweife durch die die Sporen erzeugenden Bellen, welche hier aus einer unteren derberen, dem Bafidium, und einigen darauf fienden zärteren, den Sterigmen, beftehen. Die bier ver- zeichnete neue Species ift auf den Ererementen eines Zeifigd vom Berfaffer entdeckt worden. Ein einfacher, weißer, unfeptirter Stiel trägt ein blaß fchwefelgelbed Sporenföpfchen; die ganze Länge, einjchließlich. des Sporenföpfchens, beträgt gegen 1 Millim. und darüber; feine Membran zeigt fih mit verhältnißmäßig diden Contouren, zuweilen ift e5 auch mit einigen Querwänden vers fehen. Die Fugelige Blafe, in welche der Stiel an feinem oberen Ende übergeht, it, wenn von dem fporenerzeugenden Apparat befreit, mit zahlreichen, je nach der Einftelung des Mikroskops bald wie Wärzchen, bald wie eingejtochene Löcher ausfehenden Punkten verfehen; es find dies die Stellen, an welchen die zahl: reichen, die Blafe bededenden Bafidien anfaßen. Leßtere haben eine längliche, nach der Bafis etwas verfchmälerte Form, find oben abgeftugt und tragen dafelbft meift zwei zarte Zellchen, welche länglih und an ihrer abgeftusten Spige etwas eingezogen find. Diefe geben zahlreichen Sporenfetten den Urfprung. Sporen Fugelig, einfach, "/aoo —"/soo Millim. groß, glatt. 4) Penicillium glaucum Link, wird auf T. X. unter F. 17—29 in verfchiedenen Formen dargeftellt, wodurch diefer meine, längft gefannte und doch fo oft verfannte und in Ab- dungen entjtellte Pilz endlich feine wiffenfchaftliche Umgrenzung erhält. Im gleicher Weife Penicillium olivaceum Corda auf T. Xl. F. 1-10. 5) Torula rufescens Fresen. nova spec. bildet weißliche oder blaßbraun =röthliche, filzige Ueberzüge auf einer Fataraftöfen Einfe. Kurze aufrechte Fäden erheben fich. ftellenweife aus einem Mycelium; fie ftehen einzeln oder zu zweien oder mehreren und gehen aufwärts in einfache oder verfchieden äftige Sporenfetten über. Diefe Sporenketten beftehen aus 30—36 Sporen, find mehr oder minder gebogen, frümmen und verfchlingen fih. Die Sporen find rund, mefjen im Durchmeffer "/zoo — "/ızo Millim. und find oft durch Furze fchmale Zwifchenglieder von einander getrennt. Die Fleinen Sporen meffen nur !/ao —!/soo Millim., jproffen aus den älteren hervor, fißen diefen nicht nur ald einzelne poren an, fondern find auch Fettenartig mit denfelben verbunden ze erinnern fo an gewiffe Penicillium- (oder Hormodendron-) rien. | TI on 6) Isariopsis Fresen. novum genus. Stoma verlieale Noecosum, fiocci parte infera tenuiori coalill, ‚supera erassiori sporigera patentes Hlaxuosi. Spore uni-vel bi- (rarius tri-) septale im fioceis apicales ei laterales, I. pusilla Fresen.- nov. sp, wächft auf Halb abgeftorbenen Blättern von Pd teiviale. Die Stämmiben des Pilzes ftehen. gruppenweife bei- famınen, erheben fich aug"der Oberhaut de3 Blattes, beflehen aus zart feptirten, dicht zufammenliegenden Fäden, deren Enden fich nad) außen biegen, und geben, indem fie fich Kin und her winden, den Sporen den Urfprung. Die Sporen fißen an warzenartigen Vorfprüngen der Fadenenden, find anfangs Fugelig und oval, werben dann länglich und befommen eine oder zwei Scheidewände, ihre Länge beträgt dann Yo — 14, Milim. Hierher gehört Phacelliam inhonestum Bonord. in Raben). Fungi europ. Nr. 288. 7) Ramularia macrospora Fresen. nov. sp. auf den Stengeln von Campanula pyramidalis. Sporen ylindrifh, an den Enden abgerundet, in der Mitte öfters leicht eingefchnükt, unfeptirt, oder auch im der Mitte mit einer QDuerwand, felten mit zwei Querwänden, 1/ao—!/r Millim. lang, an ihrer WVafis mit Norbe. Die Stiele einfach, gerade oder gefcummt, gegen ihre Bafis feptirt. 8) Bamularia Urtice Ces. in Rabenh. Herb. mye. Nr. 1680 wird mit befannter Gründlichkeit des Lerfaffers beichrieben und auf T. Xi. F. 33-39 abgebildet, 9 Ramularia didyma Unger? in Rabenh, Herb. myc. unter Nr. 1679 von Cefati ausgegeben, erklärt der Verfajfer für eine Cylindrospora und giebt auf T. Xi. F. 41—43 eine Zeichnung der Hyphen und "Sporen. R. pulchella Ben loc. F. 44 und 45. Diefe Form erinnert an die auf Poa remorosa von Unger beobachtete R. pusilla. R. filasis Fresen. nov. sp. auf Blättern von Senecio nımorensis. Bläschen op: aus den Spaltöffnungen der unteren Blattfeite hervor, find anfangs weiß, dann blaßgelblich. Die fporentragenden Fäden find einfach, nicht feptirt, öftirs an den Spiten mit borften- oder fadenförmigen Sortfägen. Die Sporen von fehr verfchiedener Länge (Y/so — !ar Milim.) und Dide, meift länglic oder faft flabförmig und ges wöhnlich in der Mitte mit einer Querwand. — re 0) Cercospora Apii Fresen. nov. genus el spec. Räs en gruppenwäle, braun, beftehen aus einfachen, geraden oder leicht gefriimmten Fäden von Yo— Yo Millim. Länge, welche hyaline Sporen in Form langer Borften tragen. Zu diefem neuen genus zieht der Verfafer auch die in Rabenh, Herb. mye. von Droome auögegebenen Fusisporum bacilligerum Nr. 177, Cy- lindrospora Phaseoli Nr. 327 und C. major Nr. 1890, darauf folgen einige von ihm als neu erfannte Arten, al® C. Cheno- podii Fresen., Fäden braun, an der Bafis mit einer Quer: * a wand, at der Spite oder etwas unterhalb derfelben, auch hier und da an Vorfprüngen in ihrem Verlaufe die Sporen tragend. Die Sporen Fürzer, minder fchlanf ald bei der vorigen Art, meift etwas gekrümmt, bisweilen faft fichelförmig oder wie eingefnict und mit 3— 5 Querwänden verfehen. C. penicillata Fres. — Passalora penicillata Ces. in Rabenh. Herb. mycol. Nr. 587. C. ferruginea Fuck. Sporen von fehr verfchiedener Geftalt und 2änge, meift verkehrt = Feulenförmig oder kurz, gleich did, in der Mitte etwas eingefehnürt, mit 3—7 Querwänden, hellbräun: lich, an der Spige byalin; die fporentragenden Fäden länger ald bei anderen Arten, einfach oder äftig, feptirt, braun. 11) Passalora bacilligera Fries — Cladosporium bacilligerum Montagne in Rabenh. Herb. mycol. Nr. 1676 fteht den Cerco- spora-$ormen fehr nahe und unterfcheidet fich eigentlich nur durch die einmal feptirte Spore, welche Querwand den verdicten Theil der Spore von dem verfchmälerten trennt. 12) Cephalosporium Acremonium Corda wird näher bes fchrieben und auf &. XI. 5. 59-63 dargeftellt. 13) Polyscytalum fecundissimum Riess in bot. Zeit. 1853 — Fusisporium griseum Fries Syst. Rabenh. Herb. mycol. ed. N. Nr. 796. Polyseytalum ift ein höher entwideltes Fusidium, zeigt entfchiedene Ausbildung von Stamm und Xeften, die erft an den Spigen in Sporen zerfallen. 14) Chaetocladium Fresen. nov.gen.: Rami sporiferi hypha- rum vertieillati, terni, in ramulos patenti - divaricatos apice setiferos divisi. Sporae simplices, globosae, in processibus ternis ramulorum clavaeformibus glameratae. T.XH. F.5-12. Ch. Jonesii Fres. — Botrytis Jonesii Berk. et Broome — Ascophora elegans Corda. 15) Amblyosporium Fresen.nov.gen.: Flocei fertiles ereeti seplali apice ramosi, rami ramulique sporiferi eseptati. Sporae in ramulis glomeratae, simplices, utrinque ob appendiculam truncatae, subconcatenatae. A. Botrytis Fres. wäcdhft auf faulendem Lycoperdon, etwa 1 Milim. hoch; Stiel einfach. weiß: lich, unten mehrfach feptirt, trägt ein weißes, fpäter blaßgelbliches Köpfchen, welches aus einer Anzahl rundlicher Sporenfnäuel ge: bildet ift. Die Sporen Y/5—"/so Millim. lang, eiförmig, Ihwach: warzig, an beiden Enden mit kurz abgeftustem Anfas. 16) Helicoma phaeosporum Fresen. auf ber Rinde von Pinus sylvestris. Olivenbraun; Fäden lang, feptirt, braun, mit länge: ren, rechtwinklig abgehenden Aeften und Furzen, gleichfals recht: winklig aus dem Faden entfpringenden, fporentragenden Ueften, welche meift fcheidewandlo3 find. Diefe Fruchtäfte haben eine Länge von Yı20—"/s Milim., an ihrer Spise figt die fehneden: förmig gewundene Spore und zwar mit dem Ende ihrer inner: 2m; fien Windung an. Die Sporen find *ro-——!/so Millim. groß, braun, zeigen 2 Windungen und 18 Querwände 17) Helicotrichum candidum Preuss in Linnaea 1851 und Rabenh. Herb. mycol. Nr. 1434. mit ergänzender Befchreibung und Abbildung. | 18) Helicosporium Fuckelii Fresen. nov. spec. T. XIII. F. 55—58. Fäden aus einem Friechenden Mycelium auffteigend, gerade oder etwas gebogen, dicht feptirt, braun, in eine lange, feine Spiße auslaufend, an derfelben farblos und ohne Scheide: wände. Sporen hyalin, Y/ıo—!/ss Millim. groß, fchnedenförmig eingerolft, ohne fichtbare Scheidewände. 19) Coniothecium Corda. Der Berf. emendirt den Gattungs: harafter folgendermaßen: Sporen entfpringen an braunen oder hellen, .fürzeren oder längeren Fäden, welche einfach oder äftig und Veitlich, oft dicht, feptirt find. An den Spisen der Fäden, zuweilen auch feitlich, entftehen nämlich runde Zellen, aus denen mehr oder minder regelmäßige Theilung 2: oder mehrzellige Spo- ‘ren oder Sporenförper entftehen, deren Größe, Form und Grup: pirung fehr mannigfaltig ift, wie e8 auf T. XIII. F. 1—7 ver: finnlicht ift. 20) Didymosporium macrosporium Corda wird mit einigen anderen bekannten Arten der Gattung befprochen und durch Zeich- nungen erläutert. 21) Haplotrichum fimetarium Riess auf Dferdemift ocherfarbige Räschen bildend, erinnert lebhaft an Rhopalomyces pallidus Berkel; e8 befist aber Fein capitulum areolatum, fondern das Köpfchen ift nur einfach mit Furzen Wärzchen bededt. Dünnere Mycelium: fäden erweitern fich zu mehr oder minder äftigen, feptirten Fäden, welche in mäßig lange, mitunter fehr furze Fäden übergehen, die an ihrem verjchmälerten Ende fich in ein Fugeliges Köpfchen er: weitern. Diefes Köpfchen bededt fi mit Wärzchen, aus denen die elliptifchen oder länglichen Sporen hervortreten. Den Schluß mat Spelaeomyces Heydenii Fresen. Ein fporenlofes Pilzmycelium der Erdmannshöhle bei Hafel im Ober: badifchen. be Cladoniae belgicae exsiccatae, quas collegit et distri- buit, schedulis eritieis additis, Eugenius Goemans. Cen- turia prima. Gandae, 1863. s In prachtvoller Ausftattung übergiebt und der geehrte Her: ausgeber die erfte Genturie belgischer Gladonien, welche dem Herrn Prof. Kir gewidmet ift. Sie enthält Cl. Papillaria in 4 For: men; Cl. aleicornis mit Einfchluß der endiviaefolia in 9 Formen; Cl. cervicornis mit 4 und cariosa in 5 Formen. Cl. pyxi- — 2 4 data Linne „wird. ald Haupfiypus_ betrachtet, dem, fich.chloreph; fi Br sola FIk., a en han a in 36 Sornen, plerygola IC ‚chlora und pityrea ir 14 Formen fubhumiren, Wr HEud})? is : 3... 2upE HE 423 i ‚fn% sh Preußiiche Diatomeen. Mitgetheilt von I. Schuman rin den Schriften der E. phyfit. öfonomifchen Gefellfchaft E | Königsberg. 1863.) Dan ee a Inder Einleitung theilt der Verf. fein Gebiet in 6 Lofali- dur: fein fand. - | a RE ze ..Epüthemia capitata Sch. F. 4. Epith. mediocris, ak secundari> falcata, apieibus oblusis recurvis rolundis ,. maculis lucidis subquadratis ; a lat. prim. marginibus longitudinalibus leviter convexis. Mit 5 Eanälen, 15 fein geförnten Riefen auf 0,01”. Länge 0,022— 0,035, Breite und Dide — */s der Länge. Die kopfförmigen Enden nicht voll halb fo breit al3 die Mitte, Sm Kalfmergel. our igtnhae A Epith. baltiea Sch. F.5. E. minima, dorso tumido, ventre subconcavo, apicibus valde contraelis; a latere primario valde obtusa, apicibus prominentibus Länge 0,010 — 0,013, Breite = "a, Dice faft = "2 der Länge; mit 18 feywer ficht: baren Querftreifen auf 0,01’, die durch Erhigung. der Schale in einzelne Körner zerfallen. In der DOftfee häufig. a Eunotia. Ventrieulus Sch. F.7. E. magna, tenuis, cur- vata, ventre in media parte tumido, apieibus obtusis euneatis. Mit 18 matten Niefen auf 0,01%. Länge 0,022 — 0,074”, Breite Yıs—!/z der Länge, Die Y/s—!/s der Länge. Im Kö- nigöberger Lager häufig lebend. Himantidium regiomontanum Sch. F. 8. H.'mediocre, dorso leviter convexo, apieibus subcontraetis, in latus ventrale vergentibus, cunealim prominentibus rotundatis. Mit 16° ge: förnten Riefen auf 0,01”. Länge 0,022— 0,027”, Breite und Dide = !/s der Länge. Bänder von 5— 10 Fruften. Im Königsberger Lager häufig lebend, Odontidium ventrieulosum Seh. F. 10. ©. ‚mediocre, media parte tumidum, apieibus rotundis. Mit 15 ftarken Niefen auf 0,01. Länge 0,013—0,023, Breite */s der Länge. Bän: der von .2—4 Frufteln. Fragilaria arcuata Sch. F. 11. Fr. major, a latere secund. anguste lanceolata, a lat. primario binis lineis arcuatis significata. Ränge 0,020 — 0,045, Breite und Die — !ız der Länge. Bänder von 4-24 Frufteln. Frag. contracta Sch. F. 12. Latus secund. lineare, tenue, in media parte semel vel bis contractum, apieibus bre- vibus prominentibus acutis. Mit 25 feinen Niefen auf pa Länge 0,013—0,026°, Breite Yı2 der Ränge. Die Nebenfeiten zeigen eine meiftens unterbrochene Mittellinie. Cyelotella spinosa Sch. F. 15. Discus radiatim punc- talo-sirialus, in margine spinosus. Durchmeffer der cyclotellen- artig gebogenen Scheibe 0,015 — 0,026; am Rande gegen 13 punffirte Niefen auf 0,01”; am äußeren Mande jeder dritten oder zweiten fteht ein ftarfer Dorn. Bisweilen Fann man die Riefen bis zum Gentrum verfolgen, bisweilen bildet fich eine Art Snnenfcheibe. E. ...Surirella dentata Sch. T. IX. Fig. 17. Latus secund. ovale vel acuto-ovale, lat. primarıum oblongum vel cuneatum. Mit 3—5 (bei ausgebildeten Exemplaren am Rande. fcheinbar elften) Rippen auf 0,01’ vie bei flügellofen (jüngeren?) emplaren oft die Mitte nicht erreichen, welche dann ohne Spur von Mittellinie ift. Diefe fand der Verf. 0,063— 0.08 * Yang, die. geflügelten. Eremplare 0,076— 0,143”! lang. Nicht. felten, im offenen füßen Waffer. Sur. punctata Sch. — 8. biseriata mit fehr ftarfen Punk: ten. Sie verhält fi zur Grundform wie Campylodiscus costa- tus . zu ber ihrigen. | Tryblionella. Die Gattung hat W. Smith nicht richtig aufgefaßt. Die Fruftel hat auf der gewundenen Nebenfeite (La- tus secundarium Kiz.) eine Fielartige Erhöhung (oder auch durch a Be ren, berbeigeführte Vertiefung, wie bei Cyctotella), aber eine Flügel. Tr nokta (F. 20) fchließt fih an T. punctata Smith an, ohne in fie tberzugehen. Sie hat 16 punftirte Riefen auf 0,01”. Länge 0,010—0,022', Breite */a der Länge. Gomphonema Sagitta Sch. F. 29. Dem G. acuminato tenuissimo ähnlich. Länge 0,018—0,020', Breite */o der Länge, = 22 fehr feinen Niefen auf 0,01”. Im Kaltmergellager von aalau, G. fractum Sch. F. 32. Latus seeund. oblongo-rhom- bicum vel in media parte tumidum, apicibus truncatis rotunda- tis; alterum convexum sine linea media et nodulo centrali, alterum concavum linea media ei nodulo centrali vblongo prae- ditum Latus primarium fractum, in media parte ab altero margine obtusum, ab altero contractum. Zänge 0,015—0,021”, Breite %/7 der Länge, Die Yıo—!/s der Länge; mit 22 feinen Niefen auf 0,01’. Nitzschia. Die Gattung ift von W. Smith nicht richtig edeutet. Die hierher gehörenden Formen haben feinen Kiel. a3 Smith einen Kiel nennt, ift die, von ihm in der Zeichnung nach oben gefehrte Kante zwifchen Haupt: und Nebenfeite. Der mittlere Querfchnitt ift wohl immer ein Rhomboid. Wenn bei einer nach oben gefehrten Nebenfeite die Nandpunkte oder Rand: riefen auf der rechten Seite liegen, fo liegen auf der unteren Mebenfeite die Nandriefen bei der einen Gruppe ebenfalls auf der rechten Seite, bei der anderen Gruppe auf der linken Seite. Jene nenne ich gleichriefig, diefe dDiagonalriefig. Ich flimme fomit Ka Hansfch bei. Wergl. Hedwigia 1859. Nr. 4. . flexa F. 23. Latus secund. tenue, rhombicum, latus primar. sigmoideum, apieibus sensim attennatis. Mit 15 Rand: riefen auf 0,01”. Länge 0,030—0,035’”, Breite und Dide = !/ıs der Länge. Auf naffen Steinen. Zeigt lebhafte Bewegung. Navieula dispar Sch. F. 50. N. mediocris, oblonga, apicibus cuneatim attenuatis, iruncalis, linea media leviter sig- moidea, nodulo centrali subquadrato, striis transversalibus validis a märgine longitudinali altero longis, ab altero brevibus prae- dita (16 in 0,01”). Länge 0,022—0,027, Breite etwa "/s der Länge. (Gehört zu Scoliopleura! Der Ref.). Stauroneis Meniseus, F. 54 (= $t. truncata Rabenh. Alg. sub 962. Der Ref.) Latus secund. menisciforme, linea recta tripliei, striis validis (18 in 0,01). Länge 0,025 — 0,027”, Breite = ?/s der Länge. Häufig im Königsberger Lager. Stauroneis Eichhornii Sch. F. 55. omnino ad instar St. menisci formata, striis transversalibus ornata in margine tan- tum conspicuis, in superficiei media parte tenerrime punctatis. Länge 0,022 — 0,026, mit 24 Riefen auf 0,01”. Benannt = © nach dem Paftor Eichhorn, dem erften Beobachter Preußifcher Diatomeen. St. pumila ift nach dem Verf. eine Süßwafferform, hat 20 Niefen auf 0,01, ift 0,007—0,009° lang. Mastogloia antiqua Sch. F. 58. M. oblonga apicibus cunealis truncatis, vel menisciformis, vel rhomboidea, linea media triplici, fascia umbilicali transversali non percurrente. Mit 25-28 Riefen auf 0,01”. Länge 0,013— 0,025’. Die Striemen der Hauptfeiten in (oft auf der Mebenfeite durchfchei: nende) Felder getheilt, von denen 10—12 auf 0,01’ gehen. Im den Kalklagern um Königsberg fehr häufiz. In Summa hat der Berfaffer in dem oben bezeichneten er: rain 298 Arten einfchließlich 10 Varietäten beobachtet. e Frane. Crepin, die Characeen Belgiens, (Befonderer Abdrud aus: Bulletins de la societ® royale de botanique de Belgique 11. 2.) Brüfjel 1863. Der mit einer Monographie der belgifchen Characeen be: fchäftigte Werfaffer liefert in obigem Heftchen: 1. eine gefchichtliche Weberficht der bisherigen (fpärlichen) Leiftungen und Forihungen be: treffö der belgifchen Üborncein, 2. eine Tabelle zur Beflimmung der Arten von Nitella und Chara, 3. einen raifonnirenden Gata: (og derfelben, foweit fie für Belgien in Betracht fommen. In Belgien wurden nämlich bisher aufgefunden: l. Chara. A. Polysiphonicae. 1. C.hispida Char. eur. No. 2 (3 gymnoteles Wallm. und z crassicaulis Al. Br. fehlen), 2. C. foetida Al. Br. (die verwidelten Abarten werden übergangen), 3. C. contraria Al. Br., 4. C. fragilis Char. eur. No. 13 mit # Hedwigii Char. eur. No. 14, 7 capillacea Char. eur. No. 15 und d brachyphylla Al. Br., 5. C. erinita Wallr. 2 (C. aspera ift für Belgien bisher zweifelhaft). B. Mono- siphonicae. 6. C. stelligera Char. eur. No. 1. II. Nitella. A. Ebbracteatae, a. Monoicae: 1. N. gracilis Char. eur. No. 24, 2. N. mucronsta Char. eur. No. 30 mit 8 heteromorpha Char. eur. No. 20 und y tenuior Al. Br. (Syn. N. flabellata Kütz.), 3. N. translucens Char. eur. No. 19, 4. N. flexilis Char. eur. No. 22 mit £ subcapitata Char. eur. No. 23, 5. N. tenuissima Desv. b. Dioicae: 6. N. opaca Char. eur. No. 29, 7. N. capitata Char. eur. No. 26—28. B. Pseudobracteatae. 8. N. intricata Char. eur. No. 18, 33, 9, N. prolifera Ziz., 10. N. glomerata Char. eur. No. 17. Dbengenannter Schlüffel ift gewiß aud manchem Freunde der genannten Pflanzenfamilie, der die Crepin’fche Arbeit nicht - im Driginale ‚befist, erwünfcht und nüglich, fo daß.e8 zwedmäßig Iheint, denfelben (etwas abgeändert) in Ueberfegung hier zu reproduciren. 2 | “ l. Chara (L.) Al, Br. 1958 Samenfrönchen ‚bleibend, aus Einem dzelligen Kreife gebildet. 1). Stengel ohne (oder höchftens nach oben mit rudimentären) Nindenröhrchen : 2. Stengel mit Rindenröhrchen: 5. - 2) Untere Quirle in elfenbeinweiße, amylonhaltige, fternförmige Maffen umgewandelt, Pfl. 2häufig: C. stelligera. » Untere Quirle nicht: in Amylonbulbillen verwandelt, Pl. Ihäufig: 3. 7 3) Erfies Blattglied 2—-Imal länger als die folgenden Glieder: ı. barbata. Erftes Glied kürzer oder ebenfo lang als die folgenden: 4. 4) Pflanze ftachlig, Quirle kurz und an den Stengel, den fie nach oben ganz verdeden, angedrüct. Cinreihiger Sti- pularfranz; je Ein Nebenblatt unter dem Hauptblatte: ' | G. alopecuroides. Pflanze nicht: ftachlig,. Quirle verlängert, ausgebreitet und nicht an den Stengel angedrüdt. Cinreihiger Stipular- Franz; 2 Nebenblätter unter jedem Hauptblatte: Bi G. coronata, 5) Blätter ohne Rindenröhrchen: C. scoparia. Blätter berindet: 6. 6) Zweihäufig: 7. . “ Einhäufig: 11. 7) Stengel die, mit groben, breiten, fpärlichen Papillen. Drei: facher. Stipularfranz: C. ceratophylla. Stengel dünn, mit feinen und zahlreichen Papillen: 8. 8) Alle Foliola (Bracteen) Firzer oder ebenfo lang als das — Sporangium: €. pusilla Flörke, er. Mehrzahl der Foliola gewöhnlich weit länger ald das Spo- rangium: 9. 9) Papillen nicht fehr- zahlreich, einzelftehend, gewöhnlich Fürzer " als der Stengeldurchmeffer, Blätter nicht reichlich mit Foliolis befest: GC. aspera. en Papillen lang und fehr zahlreich, in Bündeln, "länger al ‚der Stengeldurchmeijer. Blätter der ganzen Längernach 7 fehr fiachlig: 10. Ei PL 10) Foliola zu 8—10, viel länger ald dad Sporangium; _diefes länglich-walzenförmig, Läjtreifig: G- erimita. wi 'Boliola wenig länger als das Sporangium, 2 derfelben fo: " gar fürzer; Sporangium faft Euglig: G. condensata Wallm. Bi gel ftahlig, mit RE wenigftens. 4 oben ahl: A hen $ Papi eit: 12. ' md . Stengel ohne, oder mit fiumpfen Papillen: Liz 12) Stengel did, ftarf gefurcht: C. hispida. Stengel dünn, fchwad gefurcht: 13. 13) Stengel nad oben mäßig ftachlig; Pfl. nach dem Trodnen grün: C. baltica. Stengel im ganzen Verlaufe flachlig; Pi, nach dem Xrod: nen afchgrau: Ü. strigosa. 14). ıfgienael did, flarf geftreift: 15. tengel drinn, Ihwach geftreift; 16. M ‚15) Primäre Nindenröhrchen eingefunfen; Kanten ded Stengels mit den QDuirkblättern alternirend; Papilien in den Sur: chen: G. hispida v. gymnoteles et. erassicaulis. Primäre Nindenröhrchen hervorfpringend; Kanten des Sten- geld den Quirlblättern entfprechend; Papilien auf den Kanten: C. intermedia. di Stengel ohne bemerfbare Warzen und Stadien; Zahl der on) Nindenröhrchen das Dreifache der Quirlblätter betragend; PL. nach dem Trodnen ganz grün: C. fragilis. er Stengel bewehrt; Zahl der Rindenröhreben (Icheinbar) das ErEm Doppelte der Duirlblätter betragend; Pfl. nach dem « Zrodnen (wenigftens nach unten) afchgrau: 17. 1m) Primäre Rindenröhrchen eingefunten; Papillen in den Zur: hen; Folivla ‚viel länger als die Sporangien; C. foelida. Primäre Rindenröhrchen vorfpringend ; Papillen. auf den ‚sihaalı Rep; Folipla wenig länger ald die Sporangien: ‚ conlrar la, ne ZwiıB: his: BR HM. Nitella Ag. eng: :Mboerikrone ‚hinfällig, aus 2 übernanberhenben Baeigen Sreifen gebildet. 1) gipeihäuft ig: 2. Einhäufig: 6. 2) Pflanze fehr Elein; En taniete längs Bet are a con uirent e Knäuel bildend, Shlätteri ätter L— ladagi n: mal, ‚getpeilt; erfte Stu Jah .vo erma Pflanze RR: weniger geftredt, nich von GEH ten aibier B Knäueln bekleidet: 3 . BR en und Sporen ohne Sörimpie:, N. opaca. el e ridien und Sporen mit Schleimpiille: 4 i 4) Im Frühjahre fruktificvend; Nüßchen mit (harfen Leiften; ve Blätter der ? Pflanze gabeltheilig:: . capitata. wu ee Da er an > Bu n Im Spätjahre fruktificirend; Nüßchen glatt; fruftificirende Blätter der 2 Pflanze einfach: N. syncarpa. 5) Antheridien von 2—4 Sporangien umgeben: 6. Antheridien mit je 1 Sporangtum: 10. 6) Blätter einfach ftumpf, mit 1—3 Fleinen Spißen: N. translucens. Blätter 1—2 mal getheilt, nie mit Pleinen Spigen: 7. 7) Oberfter Blattftrahl eingliederig: N. flexilis. Oberfter Blattjtrahl mehrgliederig: 8. 8) Blätter ftumpf, die fterilen wenig länger ald die fruchtbaren Quirle: N. glomerata. Be Pie, die fterilen viel länger ald die fruchtbaren uide: 9. 9) Frühlingspflanze; fterile Blätter getheilt: N. intricata. Herbftpflange; fterile Blätter gewöhnlich einfach: N. prolifera. 10) Duirle figend, compakte (micht confluirende) Knäuel längs des Stengelö bildend; Eleine Pflanzen: 11. Quirle feine Knäuel am Stengel bildend: 12. 11) Blattquirle (fcheinbar) doppelt, aus 16 äußeren, Eleineren und 8 inneren, größeren Blättern beftehend; die einen Blätter einmal oder gar nicht, die anderen 3 mal ge: theiltz ndglieder der Blätter im getrodneten Zuftande aufgetrieben, breit und faft lanzettlih: N. hyalina. Blattquirle Gblätterig, alle Blätter 3—4 mal getheilt, ober: fies Blattglied nicht aufgetrieben; 2. und 3. Zheilung ded3 Blattes fertil: N. tenuissima. 12) Alle Blätter einmal getheilt, Endftrahlen einzellig: N. llexilis. Blätter 2—3 mal getheilt, Enpdftrahlen 2zellig: 13. 13) Mehrzahl der Blätter 1 mal getheilt: N. mucronata, Mehrzahl, der Blätter 3 mal getheilt: 14. 2 14) Blätter capillär, mit gefpreigten Gabeltheilungen: N. gracilis. Blätter nicht capilär: Gabeltheilungen aufrecht: N. mucronata v. flabellata. Stizb. Kritifche Bemerkungen über die Lecideaceen mit nabel: förmigen Sporen von Dr. Stizenberger. (Nov. Act. „Acad. Leop. Car. Nat. curios. Vol, XXX.). E3 werden die europäifchen Arten der Gattungen Bacidia DNot., Scolieiosporum Mass. und Rhaphiospora Mass., welche fchon von Anzi Sat.) zum Genus Bacidia vereinigt, von St.*) aber zufammen unter dad Genus Secoliga geftelt wurden, *) Beitrag zur ilechtenfyftematit. St. Gallen. 1862. —_ einer genaueren Analyfe unterworfen und die Sporen eines Theiles derfelben auf 2 Tafeln illuftrirt. St. theilt die hierher gehörigen Flechten in vier Rotten. ei Rotte A. Früchte von Anfang an fchwarzz; Hymenium 90—100 MiE. hoch, Paraphyien frei; Sporen60 —100 Mik. lang, 3—4Mif. did. Sodtinftur bewirkt auf Hymenialdurc: fchnitten Feine Bläuung. 1. $S. Doriae (Bagl.). Exs. Rabh. 658. 2. 5. flavo-virescens (Dicks ). Die Schaerer’jche var. alpina wird mit dem Typus, zufolge des Beilpield von Depp, Körber und Mudd verbunden. _ F. arenicola (Nyl.) ift nicht. einläßlich behandelt. (Diefe Form wurde neuerdings von Arnold herausgegeben.) Rotte B. Früchte von Anfang an fchwarz oder rafch dunfelnd; Hymentum höchftend 50—60 Mif. hoch. Paraphyien verklebt, Sporen 20—50, felten TO Mit. 1-3 Mif. did. 3. S. pezizoidea (Schleich.). Wereinigung von Hepp exs. 25 und Bacid. pez. var. alba Anzi Car. F. viridescens (Mass.). Durd) das Förnige, mitunter etwas gefelderte, bräunlich grau:grüne, bei Befeuchtung lebhaft grüne Lager vom Typus unterfcheibbar. Hierher aud) Scoliciosporum sabulelorum Auersw. Var. alpina (Hepp.). Zager wie bei der Grundform. Früchte äußerlich ebenjo; Hypoth. aber blaßgelb, Sporen bis 68 Mik: lang, 4—5 Mif. breit, deutlich 16zellig. Auf ab: geftorbenen Movfen am Pilatus. ie. S. atro-sanguinea (Schaer.). Exs. Hepp 286. Anzi Langob. 70. F. Hegetschweileri (Hepp.). Durch Eleinere Früchte und fürzere Sporen vom opus etwas abweichend. Var. affinis (Zw.). Exs. Zw. 336. B. | Var. incompla a Exs. Hepp 287, Rablı. 496 ete. F. minor * mit fchorfig pulverigem, freudig grünem Lager und fehr Fleinen Früchten. An Ulmen im Schloßgarten zu Münfter von Lahm entdedt; hierher wahrfcheinlic) auch Leight. 162. 5. S. Beckhausii (Körb.) — L. bacillifera Ngl. — B. steno- spora Hepp. F. minuscula (Anzi). Exs. Anzi Langob. 147. Nur durd) unbereifte Srüchte von der Grundform etwas abweichend. 6. S. Villae Latii (Mass.). Exs. Mass. 316 mit 17—25 Mik. langen, 1,5—2 Mik. dien, 2—4zelligen Sporen. 7. S. lecideoides (Hazsl.). Sporen 26 — 35 Mit. lang, 2,5—4 Mi. did, 4— Bzellig, um die ideale Schlauchachle gedreht. "m 2- 8. $. umbrina (Ach. Univ.). Exs. Hepp 523, körb. 194, 195. Par. turgida (Körb.) mit größeren, helleren Früchten md Fürzeren, plumperen Sporen als die Grumdform. Bor: -fommen bei Mettlad an der Saar und bei Eherbourg. Var. corticola (Anzi). Exs. Zw. 417. Var. assereulorum (Ach.). Exs. Hepp 524, Rab. 500. F. sawicola (körb.). Exs. Rabh. 492. Anzi Langob. 117. Rotte GC. Früchte von Anfang an bleibend hell gefärbt, oder wenigftens erfi fpät dunfelnd; Hpmenium- fehmal, Paraphyfen verklebt; Sporen bis GO Mif. lang, 2—3 Mif. breit. | 9. S. Friesiana (Hepp). Die Bacid. coerulea Körb. vermag St. nit von ihr zu unterfcheiden, da alle möglichen Ueberz gangsformen eine conftante Grenze zwifchen denfelben ver: wifchen. 10. $. inundata (Fr.). Mit ihr wird die Bacidia Arnoldiana Rörb. und die B. inundata v. livida Lahm vereinigt. F. corticola (Arn.). Exs. Zw. 332. A. B. 333. 11. S. arcentina (Ach.) = Biatora eflus. Hepp 24 = Nyl. Paris. :135. F. minuscula Lahm. Mit fehr Eleinen Früchten. An Pap-: peln bei Münfter. F. intermedia (Hepp). Exs. Rabh. 509. Arn. 231. Var. albescens (Hepp) — Bacidia phacodes Körb. Var. poliaena (Nyl.). Exs. Mudd 150. Leight 150. 12... herbarum (Hepp). Syn. Biatora eflusa v. muscicola Hepp Flora 1858. S. 505. KHirempelh. Bayr. 225. Rotte D. Früchte meift bleibend hell; ausnahmsweife früh dun: Feind, endlich fhwarz. Hymenium breit. Paraphufen fchwach verklebt oder frei. Sporen bis 100 Mik. lang. 13. S. rubella (Ehrh.) : F. porriginosa (Turn.) — Biat. rubella f. lecanorina Hepp apud Hirempelh. Bayr. 225 — Bacid. rubella f. coronata hörb. = B. rub. v. albomarginata Cald. in Rabh. exs. 581 — Baeid. fraxinea Lönr. non Zw. F. haemalea*. Scheibe blafbraun: bis dunfelroth, Rand weiß, bereift bis weißsfilgig. Gonftanz. F. ochrocarpa* — Bacid. rubella f. fraxinea Zw. 14. S. fusco-ru bella (Hoflm.). Syn. B. polychroa Th. Fr. DB. rubella 2. anceps Hepp, Arn. Exs. Hepp 520, Rabh. 481, Körb. 219, Anzi Langob. 143. ’ F. Guthnickii (Hepp) vergl. Körb. Par. 132. F. umbratilis*. Schorfig=förniger, hell bis dunkler grau: in ng Thallus. Fruchtrand in der Jugend weiß beftäubt. Gonftanz und Solothurn. a FF. phaea*. Weißes, Fnorpelig- häufiges Lager, Früchte in ber Jugend zimmtfarben mit weißbeftäubtem Nande, fpäter tief Faffeebraun und Eöpfchenförmig, unberandet. Finn: land, Süddeutfchland. Var. propinqgua (Hepp). Exs. Hepp 519! 15. 5. acerina {Pers.). Exs. Zw. 336. A, Arn. 232.A,B, 16. S. atro - grisea (Delis.). Syn. Leeid. luteola. v. endo- -, leuca Nyl. Exs. Hepp 26, Rabh. 265. A, B,. Anzi Langob. 228, Etr. 24, Rörb. 228. 17. S. rosella (Pers.). Im Anhange wird Leeiden carneola Ach. befchrieben und ihrer 12— 16fporigen Schläuche wegen zu Pachyphiale Ban Die Abhandlung fchlieft mit einem Clavis analyt. zur Beftim: mung der Bacidien, einem Verzeichnig der benußten Literatur und Sammlungen, endlich mit der Erklärung der Zafeln und einem alphabetiichen ISnhaltsverzeichniffe. A‘ Enumerazione delle Alghe di Sieilia per Francesco Ardissone. Genova 1864. # Der BVerfaffer, feit etwa zwei Zahren Profeffor der Natur: geichichte in Acireale auf Sicilien, übergiebt uns hier das erfte Verzeichniß der von ihm in diefer Zeit beobachteten Algen, 209 an Zahl. Da auch die Meeralgen mit berüdjichtigt find, fo ift allerdings diefe Zahl fehr gering, ihre Vervollftändigung fteht jedoch zu erwarten. . „ Unter Nr. 135 finden wir eine neue, aber fragliche. Carpo- blepharis ? mediterranea (nov. sp.) mit folgender Diagnofe: C. fronde roseo - coceinea, lubrica, subdiaphana, a basi multifida ; parlitionibus omnibus bipinnatis,, circumseriptione elongato - lanceolatis, rachide lato lineari, sensim angustala; pinnis alternis patenti-incurvis, lanseolatis, medio saepe longi- oribus, pinnulis inaequalibus subulatis, incurvo pectinatis. Long. usque pedalis, latit. jugamenti 1 —3’ Cystocarpia exigua, udo oculo aegre conspicua, pinnulis subuliformibus innata, puncliformia, tumidula, subhemisphaerica strato eorticali frondis obtecta, ideoque in pinnulis ipsis immersa, gemmidia lJaxe con- glomerata, libera, ovoidea, subtillime granulosa foventia. ‚, Nr. 164. Grateloupia dichotoma y speciosa (nova var.): Segmentis bipinnalis, pinnis elongatis, lineari-lanceolatis, utrin- que attenualis, patenli-incurvis, opposilis, approximalis; pin- nulis spiniformibus, inaequalibus. Long. palmaris-pedalis. Nr. 185. Polysiphonia cladorrhiza nov. sp: P. fasco- purpurea, subsetacea, 2—3 pollicaris, irregulariter ramosa; Er. ramis intricais fibris radieiformibus ornatis; articulis 8siphoneis primariis diameiro subaequalibus, infimis ramorum sesquilongi- oribus, supremis subduplo brevioribus. L Ergebniffe einiger neueren Unterfuhungen über bie in Pflanzen enthaltene Kiefelfäure 1. Bon Dr. N Sachs. (Flora, Regensburg, den 14. Mär; 1863, r. 8). Nach einer längeren Mittheilung über den Kiefelgehalt meb: rerer phanerogamifcher Gewächfe wendet fich der Verfafler auch zu den Kryptogamen und meldet in diefer Beziehung, daß Pollender bei feinem Erperimente, mittelft Chromfäure die Cu- ticula von Equisetum arvense aufzulöfen, zu der Anficht gefom: men fei, daß die Kiefelfäure auf der äußeren Oberfläche der Cu- tieula in Form von Fleinen an einander ftoßenden Stüdchen, die hier und dort in Knötchen und Hügelchen fich erheben, durch Ausfcheidung aufgelagert ift, alfo wirklich eine befondere Schicht, eine für fich beftehende Ablagerung auf der Cuticula darftellt. Neue Gefichtspunfte über den Kiefelgehalt eröffnet eine vom Prof. Mar Schulze gegebene intereffante Arbeit: „Die Structur der Diatomeenfchale verglichen mit gewiffen, aus Fluorkiefel Fünft- lich darftellbaren Kiefelhäuten” (in den Verhandlungen ded naturs biftor. Vereind der preuß. Rheinlande und Weftphalens, Jahrg. XX. p. 1-42). Die aus Fluorkiefelgad gebildeten Kiefelnieder- fchläge zeigen bei 300maliger Vergrößerung auf der converen Ober: fläche Rn eine Zeichnung, welche an die vielen Diatomeen (Pleu- rosigma, Coseinodiscus) lebhaft erinnert, nicht feiten fo regel: mäßig, daß die Kiefeltheilchen geradezu wie Schalentheile von Diatomeen ausfehen. Vielleicht — fagt der Verf. — liegt ber legte Grund diefer übereinftimmenden Zeichnung vieler Diatomeen- arten weniger in einem organifchen Bildungsproceffe, ald vielmehr in den die Abfcheidung der Kiefelerde unter folhen Verhältniffen beherrfchenden Gefegen. Zu diefer Anficht ift der Verfafler ges kommen, weil er weder bei den aus Zluorkiefel Fünftlich darge: geftelten Kiefelhäuten, noch bei den Diatomeenpanzern Eryftallini- che Structur wahrgenommen hat; vielmehr fand er beide aus amorpher Kiefelfäure beftehend, obgleich die Neliefverhältniffe Bei: der auf einer wefentlich verfchiedenen Structur beruhen. Die hierauf bezüglichen Unterfuchungen wurden vorgenommen mit Pleurosigma angulutum, balticum, attenuatum, bippocampus, Cos- einodiscus, Eupodiscus, Biddulphia, Isıhmia. MW. Nedaction: Verlag der KR. Hofbuchbandlung Drud von R.Nabenhorft in Dresden. von 9, Burbach. GE, Heinrich in ‚Dresden. Sr 3; u a; 1 . RT ENT. or - Er bie Be FRE REF ” en Ms. HEDWIGIA. 186. Notizblatt für Rrypfogamifde Studien, nebjt Repertortum fir Fryptog. Literatur, innen . Inhalts: Repertorium: $. %. Bonorden, Abhandlungen aus dem Ge: ._ der Diycologie. — A. Orunom, über neue oder ungenügend gefannte gen. Repertorium, 9. 5. Bonorden, Abhandlungen aus bem Gebiete der Mycologie. Mit 2 lith. Tafeln. (Verhandlungen der natur: forfchenden Gefellfchaft zu Halle. Band VIII. 1864. 167 Seiten gr. Duart.) Eine Mufterarbeit, für jeden Freund der Mycologie unentbehrlich. Sie zerfällt in 1) Ueber die Kultur der Pilze durch Ausfaat der Sporen. 2) Ueber die Selerotien und deren Entwidlung. 3) Ueber die Fortbildung des mycologifchen Syftems. 4) Syftematifche Ueberficht der jest befannten u 5) Specielle Beiträge zur Vervolfommnung der Mycologie. Unter Titel 1) befpricht der Verf. die Schwierigkeiten, welche die Ausfaat der Pilziporen begleiten, um jeden Srethum und Zäufhung fern zu halten. Diefe Schierigkeiten liegen vornehm: lich in dem Sfoliren der Sporen, dem Fernhalten fremder Sporen und in dem Auffinden eines zum Keimen und Wachfen geeigneten Bodens. Unter Zitel 2) fagt der Verf. über die Sclerotien, daß fie ihrer innern Bildung nach Knollen der Pilze feien, welche nicht unbedingt zu ihrer Natur gehören, indem man diefelben Pilzarten auch ohne diefe Knollen antrifft. Im 3. Abjchnitt Fämpft der Verf. gegen die Richtung und die Beftrebungen Tulasne’s, welcher bekanntlich feit 1851 be: müht ift, die niedern mit den höhern Pilzen zu combiniren, mo: ‚gegen fich bisher Niemand erhoben, vielmehr find ihm die meiften, zumal jüngern Mycologen, blindlings gefolgt. Der Verf. be eichnet diefe Richtung geradezu als irrig. Befprochen werden . Seser die Syfteme von Bail, Berkeley und De Bary. Unter Titel 4) giebt der Verf. fein eignes Syflem, welches wir, da eö flellenweile von dem in feinem SHandbuche gegebenen wefentlich abweicht, den Ordnungen und Familien nach hier auf: führen wollen. 1. Ordnung. Condomycetes. Fam. 1. Protomycetes. 2. Caomacei. 3. Phragmidiacei. 4. Gystopodei. 5. Aecidiacei. | 2. Ordnung. Hyphomycetes. Fam. 1. Torulaeei. 2. Acmosporiacei, 3. Psiloniacei. 4. Pleurospodiacei. 5. Dendrini. 6. Polyactidei. 7. Basidiophori. 3. Ordnung. Muecorint. Fam. 1. Mucores. 2. Pilobolidei. 3. Crateromyceles. ; 4. Ordnung. Mycetini. Fam. 1. Tubereularini. 2. Stilbini. 3. Hymenularii. A. Isariei. 5. Trichodermacei. 5. Ordnung. Tremellini. Fam. 1. Myxonemei. 2. Hymeniophori. 6. Ordnung. Hymenomycetes. Fam, 1. Aurieularini. 2. Cyphellacei, 3. Clayariacei. 4. Hydnei. 5. Polyporei. 6. Agarieini. 7. Ordnung. Discomycetes. Ä Fam. 1. Agyriacei. 2. Patellariacei. 3. CGenangiacei. 4. Rhizinacei. 5. Pezizei. 6. Geoglossei. 7. Helvellacei. 8. Ordnung. Myxomycetes. Fam. 3. Lyceacei. 2. Physarei. 3. Stemonitidei. 4. Trichiacei. 5. Aeıthalini. 9. Ordnung. Gasteromycetes. Fam. 1. Carpoboli. 2. Nidulariacei. 3. Pisocarpiacei. 4. Hymenogasterei. 5. Selerodermacei. 6. Lycoperdacei. 7. Podaxinei. 8. Geastridei. 9. Phalloidei, 10, Glathracei. 11. Lysurei. 10. Ordnung. Uryptomycetes. Fam. 1. Nemasporei. 2. Psecadiei. 11. Ordnung. Spheronwmei. Fam. 1. Asterinei. 2. Thyreomycetes. 3. Exeipulini. 4. Leptosporiei. 5. Podosporiacei. 6. Sporocadei. 7. Eryp- totrichei. 8. Synpyxidei. i 12. Ordnung. Pyrenomyvetes s, Spheriacei. | a) Simplices. a Fam. 1. Cryptotheciei. 2. Erysiphei. 3. Hysteriacei. 4. Perisporiacei. 5. Byssisedei. 6. Synsphaeriacei. 7. Sac- cotheciei. 8. Gonfigurati. b) Synbiotici. Fam. 9. Pustularii. ec) Gompositi. Fam. 10. Stromatiei. 11. Thamnomycetes. 12. Tuberacei. Unter Zitel 5) werden die neuen Gattungen und Arten ver zeichnet, welche wir bier mit ihren Diagnofen folgen laffen. Alysidium pulvinatum Bon., acervis parvis, rolundis s. ovalis, pulvinalis, griseo-fuligineis; sporis elliptieis fusco- ee nigris, calenis longis curvalis. Hab. in liguo abietino decor- ticalo, vere. Ilysidium punetatum Bon., acervulis minutis hine inde confluentibus albis; sporis intus punctalis, inferioribus septalis, eylindrico - elliptieis, catenis erectis ramosis. Hab. in foliis Salicum vivis. Abbild. Botanifche Zeitung 1861. Zab. VII. Fig. 2. Uredo flava Bon., sporis globoso-angulosis, Juteis, punc- tatis, siceis minutissime verrucosis, sub aqua fere lavibus, sessilibus; acervis rotundis sparsis luteis. Hab, in foliis Ruborum. Ceoma asperum Bon., sporis globosis, verrucosis, ochra- ceis, opacis; pedicellis eylindricis; acervis congestis, epider- mide fissa einclis pustulilormibus. Hab. in foliis Alchemillx. Syn ; Trachyspora Alchem. Fuckel, Bot. Zeitung 1861, St. 25. Ceoma rubrum Bon., sporis vesieulosis globosis coh&ren- libus, extus punctato-granulosis, sordide rubris ; pedicellis tenuissimis cylindricis; acervis clausis viride-rubris nilidisque, aperlis, sordide rubris, convexis, epidermide rupta cinctis. Hab. in foliis Mentharum in Guestphalia. Rabenh. Fungi europ. Nro. 299. Fusoma pallidum Bon., sporis pellueidis 3—5 -septalis pallidis, utrinque acutatis et subeurvatis; acepyis sparsis, pal- lidis, liberis, flavo-albis, minulissimis, eflusis, vix conspicuis, Hab. in caulibus Asparagi siccis. Fusidium patellatum Bon., Bot. Zeitung 1861. Zab. VIH, ig. 1. Erumpens, epiaylum; aceryis minimis, primum con- vexis, dein patellato-concavis; sporis longis fusiformibus fuseis, apice obtusiuseulis, lab. in ligno denudato. Sporidesmium brunneum Bon, , cespilibus, ellusis atris; sporis longis clavatis, articulato-septatis brunneis, deorsum altenualis et cum cellula basilari intumida a matrice assurgen- übus. Hab. in caulibus siccis in Guestphalia. Cylindrium griseum Bon., acervis rotundis griseis, sub lente granulosis; sporis cylindrieis minoribus , utrinque rotun- datis et concalenatis griseis; catenis subramosis, Hab. in. ilea obovata Bon., Rabenh. Fungi europ. Cent. Il. ‚ Nro. 294. BE. sporis mixtis plerumque obovatis s. cuneifor- mibus (spe deorsum in peliolum quasi prolongatis) aureis; x nonaullis subglobosis; eystidiis clavatis curlis, introrsum flexis; aceryis minimis aggregalis aureis. Hab. in foliis Rosarum in ; r b alıa, ladosporium fuligineum Bon., hyphis ereetis simplici- P bus aut apice subramosis, seplalis, nodoso-geniculatis et incur- vis, fuligineo-olivaceis; sporis oblongis utringue acuminatis, haud raro medio constrichs, uniseplatis, concatenatis; catenis simplieibus, terminalibus; ewespitibus eflusis, fuligineis. Hab. in Agaricis emorluis. Fusieladium tenue Bon., hyphis erectis, simplicibus, parce seplatis, apice obtusis, viridibus et faseieulato-conjunctis; sporis oblongo - fusiformibus , dilute viridibus; cewespitibus sparsis aul densis, ex cinereo viridibus. Hab. in caulibus Phaseoli vul- garis siceis, aulumno. Scolieotrichum venosum Bon., hyphis ereclis, curlis, viridibus, haud septatis, sporis longis pyriformibus, uniseptalis; mycelio ramoso-venoso, articulato, in superlicie foliorum radiante. Hab. in foliis Malorum in Guestphalia. Scolicotrichum polysporeum Bon., byphis erectis, sim- plieibus, viridibus, continuis, raro septatis, subnodosis, apice sepe ineurvis et declinitis; sporis ovato-oblongis , plerisque utrinque acuminalis, uni-raro pluriseptatis, viridibus, pellueidis ; ewespitibus effusis s. rotundis. Hab. in foliis dee iduis hieme. Macrosporium elavatum Bon. , hyphis rigidis, reclis aut curvatis, opacis, fusco-olivaceis, apice rotundatis; sporis longis, clavato -fusiformibus, polyseptatis, in quocunque loculo guttula oleosa notatis; cwespitibus sparsis olivacco-fuscis. Hab. in ligno denudato. Verticillium globuliforme Bon., hyphis ereclis, candidis, plerumque trichotome ramosis, ramellis ultimis verticillatis; sporis globosis, albis, terminalibus; acervulis globuliformibus. Hab. in quisquiliis. Diplosporium flavum Bon., hyphasmate denso, Havo- carneo, irregulari, efluso; mycelio repente, ramoso, nodoso; hyphis erectis, subramosis, septatis, ramis irregularibus, incul- tis et rudimentariis verrucosis ; sporis heterogeneis, uniseplalis. Hab. in panno linteo. Haplotrichum amphisporium Bon., hyphis simplieibus, ereclis, sparsis, parce remoleque septalis, olivaceis; sporis biformibus, aliis globosis aliis obovatis, in capitula ovata con- gestis. Hab. in caulibus emortuis. Polyactis erystallina Bon., hyphis erectis, vix 4 altis, primum argenteo- erystallinis, demum ex jlavo-griseis, apice racemose ramosis, ramis dicholomis, ultimis intumidis et sporas minimas globosas exserentibus; mycelio in superlicie ligni re- pente. Hab. in ramis deciduis Quercus, aulumno in Guestphalia. Periconia byssina Bon., Syn.: Stilbum byssinum? Pi, hyphis ereetis, candidis, haud septalis, longis, plerisque z»qua- libus vesieulis globosis aut ovatis, verruculosis; capitulis, globosis, candidis, nitidis, erystallinis; sporis globosis, magni- tüdine variis. Hab. in foliis putridis. Äh Periconia hyalina Bon., nudo oculo vix conspieuaz h phis ereclis, haud septatis, albis, hyalinis, deorsum altenvalıs et Pa. ; ad basin mycelio repenle conjunctis, sursum inerassatis et in vesiculam verruculosam subflavidam ampliatis; sporis minimis, globosis, albidis. Hab. in foliis putridis. Epielinium atrum Bon., receptaculo immerso, obeonico s. eylindrico, supra planiusculo, atro, hyphis liberis, artieulato- septalis, fuseis; sporis biloeularibus, ovatis. Hab. in ligno denudato. Atractium rigidum Bon. (Rabenh. Fung. europ. Cent. VI. Nro. 581), ex epidermide rumpens, et cum ea detraclilis, stromate sessili, tubereulato, fusco, epidermidi innato, parvo; sporis fusiformibus utrinque aculis el subeurvatisz; hyphis libe- ris, apiee ramosis, Sporis apieihus ramorum exsertis. Hab. in ramis siceis. Selenosporium aurantiacum Bon., receptaculo rotundo s. elliptico, minulo, aurantiaco, epidermide eincto; sporis gros- siuseulis, uniseptatis, fusiformibus, diaphanis, interdum subdi- dymis, plerisque subpedicellatis. Stysanus niger Bon., stipite quali elato, capitulo sub- rotundo, sporis irregularibus, elliptieis, eoncatenalis, nigris. Hab. in ligno putrido in Guestphalia. Mucor Bon. emend. Hyph& fertiles, ereel®, simplices aut ramos®, apice peridiolo terminatz; peridiolis membranaceis, glo- bosis, dehiscentibus (raro diffluentibus), int columella prieditis ; sporis variis, simplieibus, liberis; mycelio ramoso, haud septato. A. Hyphis fertilibus simplieibus. Mucor eiliatus Bon., hyphis fertilibus ereetis, simplieibus, ewespitosis, zequalibus, albo-sericeis, haud septatisz peridiolis, globosis, in superficie dense ciliatis, primum flavidis, dein fus- eis, demum fusco-nigris, columella ovata, flavido-lusca praditis ; sporis majoribus, ovato-oblongis, hyalinis, sub mieroseopio dilute fuseis, in charla nigrellis; hyphasmate haud distincte. Mucor Mucedo auct., hyphis erectis, simplieibus, apice aequalibus, sericeo-albis, sepe crassis; peridiolis globosis, sub- tus leviter applanatis, levibus, primum dilute flavidis, limpidis, dein fuseis et fusco-nigris, columella fusca, ovato-globosa s. semiovala et sublus applanata praditis; sporis magnitudine variis, hyalinis, diluto fuseis (eliam in charta alba), globosis aut globoso ovatis; hyplasmate albo, lanoso, demum ad basin murino. Hab. in pane nigro. : 00 Mucor microsporius Bon., hyphis fertilibus simplieibus, ... sericeis, albis, apice weqmalibus; peridiolis globosis, ex flavido- Juseis, demum nigris, columella globosa, hyalina praeditis; sporis . minimis, ovalis, in charta cinereis, hyalinis; hyphasmate arach- noiden lanoso. Hab. in quisquiliis. Mucor caninus Auct., hyphis fertilibus erectis, simplici- bus, albis, sericeis; peridiolis sub lente lornato-globosis, pri- EN „0 mum ayuose -erystallinis, dein brunneis s, sordide ferrtigineis, subeiliatis, columellis globosis s. semiovatis et subtus applanatis, Navis; sporis plerisque ovalis, sub microscopio fere anhronäie eis; hyphasmate albido, elevato, tenuissimo. Mucor stercoreus Bon.; Mycologie Tab. IX. F. 195. Syn. Hydrophora stercorea Tode, M. hyphis fertilibus ereetis, simplieibus, erassis, rigidis, sericeis, longis ; peridiolis globösis, luteo-fuseis, demum flavo-nigris, diflluentibus, eolumella oblonga, ba.i eonstrieta; sporis globosis s. ovato-globosis (sub mi- eroscopio nigrellis), hyalinis; hyphasmate nullo. B. Hyphis fertilibus ramosis. a. nie alternis s. subracemosis. | Mucor plumbeus Bon., hyphis fertlibus subramosis, raro simplicibus, griseis, apice altenuatis; peridiolis globosis, primum aquose-erystallinis, dein turbidis, demum plumbeis et c:liatis; eolumella oblonga s. obovata, fuliginea, apice spe cornula, A stipite discreta; sporis globosis, levibus, parvis, dilute fusco- nigris, siceis cinereo-nigris, diaphanis; hyphasmate tenui, eurto, riseo-nigro. Hab. in pane nigro et in aliis corporibus veget. in Guestphalıa. Mucor griseus Bon,, hyphis erectis, fertilibus ramosis, griseis, seplalis, ramis paucis alternis ; peridiolis primum ery- stallinis, dein (sub lente) flavo-griseis, iniquis, exsiccantibus; columella ovata, subtus applanata, grisea, diaphana; sporis globosis s. ovato-globosis, in charta griseo-Navis, sub aqua hyalinis; hyphasmate lanoso, dilute griseo, ad basin obscuriore. Hab. in pane, in corlice Aurantiorum matar. ele. Syn.? Mucor flavidus Pers. Mucor glandifer Bon., hyphasmate albo-sericeo, erystal- lino, lanoso; hyphis fertilibus ad basin septatis, parce ramosis; peridiolis primum cinereis, dein fuscis, globosis, diffluentibus, columella glandiforme, fusea, intus punclata; sporis ovalis hyalinis. Hab. in quisquiliis. Mucor glaucus Bon., hypbis erectis, dilute glaueis, sub- crassis, dichotome et racemose-ramosis, haud seplalis; peri- diolis globosis, dilute glaueis (sub microscopio glauco -nigris); eolumella semiovata, subtus applanata; sporis variis, globosis s. ovato-globosis, ovatisque, dilute glaucis; hyphasmate ad- presso, glauco. Hab. in pane nigro in Guestphalia. Hydrophora chlorospora Bon., hyphasmate sericeo-erystal- lino, albo; hyphis fertilibus erectis, longis, subulatis, simplici- bus; peridiolis primum einereo-viridulis, demum olivaceis; sporis parvis, ovalis, viridiuseulis. Hab. in quisquiliis. Hydrophora septata Bon., hyphis fertilibus erectis, radian- tibus, tenellis, septatis, parce ramosis, brevibus, griseisz; peri- diolis minimis, sphaerieis, griseo-Navis, demum fusco -migris; sporis ii Ovalis, parvis, hyalinis, junioribus globoso- “angulosis. Hab. in pane albo. b. Ramis lateralibus racemosis. Hydrophora alba Bon., hyphasmate albo, vago, laxo, arachnoideo; hyphis fertilibus erectis, tenuissimis, ramosis, ra- mis lateralibus patulis, curtis; peridiolis minimis, albis, glo- bosis; sporis albis globosis s. ovato-globosis inaequalibus. Hab. in museis vivis in Guestphalia. Septocolla stipitata Bon., stromate parvo, convexo, llavo, gyroso-plicato, sublus impresso et breviter petiolato; hyphis - dichotomis, haud septatis; basidiis corymbosis, demum longis- simis et aculalis; sporis eylindrico-oblongis, subeurvatis, poly- septalis, [lavis. Hab. in ligno pinco denudato, vere in Guest- phalia lecta. Tremella guttata Bon., Mycologie Tab. XII. F, 243, siromate parvo, placentiforme, succineo, demum flavo- fusco, primum lavi, hyalino, demum plıcato, centro adfixo s. in basin brevem stipitiformem contracto; basidiis eorymbosis, longis, clavatis; sporis oblongis, subcurvalis, hyalinis, ‚pleurotropis, flavidis. Hab. in ligno pineo ubiqne. Tremella cinerea Bon., stromate parvo, tubereuliforme, rotundato, cinereo-viridulo; basidiis globosis s.. ovatis, mono- sporeis; sporis oblongo-eylindrieis, eurvatis, hyalinis, cinereo- viridulis. Hab. in ramis deciduis quercus. Tremella saccharina Bon., Mycologie Tab. XII. F. 245 a-e, stromate tuberculiforme, primum erystallino, flavo, de- mum tüberculoso-plieato et opaco, luteo, in stipitem brevem deorsum contracto; basidiis corymbosis, monosporeis; sporis longis, hyalinis, eylindricis, luteis. Hab. in ramis siecis Ce- rasorum. Tremella aguosa Bon., stromate tuberculiforme, aquose- pellucido, rotundato, convexo, hinc inde lobato, insequali, centro pedicello fusco adfixo; basidiis globosis; sporis praelongis, ob- longo-fusiformibus, hyalinis. Hab. in ramis dejectis Alni. Tremella intumescens, e cortice erumpens, rolundala, . primum obconica, dein deplanafa, demum tumida, plicato-gyrosa (eerebrina), punctalo-scabra, viride s. fusco-nigra; basidiis bi- loeularibus; sporis longis, eylindricis, curvatis, utrinque rotun- datis. Hab, in ramis siceis jove pluvio, state. Libertella hamata Bon., pustulis parvis, rotundis, conicis, apice laciniato dehiscentibus, demum late aperlis; saceulis ostiolo simplici erumpentibus et stromate conico sulfultis; sporis eylindrieis, hamatis. Hab, in ramis siccis. Libertella alba Bon., sacculis longis, irregularibus, can- didis, demum flavescentibus, planis, papillis conieis erumpenti- = bus; pustulis nullis; sporis longis, ceylindricis, subrectis, albis, ulringue obtusiusculis. Hab. in ramis dejectis Fagi etc. Libert-lla tenuissima Bon., sacculis planis, oblongis, hyalinis, dilute flavis, demum fuscescentibus; sporis linearibus, sublongis, rectis, tenuissimis, hyalinis; ostiolo papilleformi, nigro-fusco. Hab. in ramis siccis Coryli. Libertella nigrificans Bon., Mycologie, Tab. U. F. 65 d, pustulis minutis, rotundis, maculis coeruleo-atris einelis; saceu- lis subglobosis; sporis pallidis, eylindricis, reetis, utrinque ro- tundatis, eirrbis luteo -albis. Hab. in ramis Rubi fruticosi et Rose caninse Libertella flava Bon., sacculis rotundis, irregularibus, flavis; pustulis planis, flavidis; sporis minimis, eylindrieis, cur- valis, albis. Hab. in ramis (Quercus. Libertella plumbea Bon., sacculis lentiformibus, fuseis; pustulis convexis, plumbeis; sporis eylindrieis, curvalis, mini- mis, hyalinis. Hab. in ramis Erste Myzxosporium fuscum Bon., pustulis subconvexis, osliolo simpliei pertusis; sacculis rotundis, lentiformibus, dilute fuseis, muco pallida farctis, Sg conica epidermidem perforantibus ; sporis ovatis, minoribus et majoribus mixtis. Hab. in ramıs siceis Coryli ete. Cryptosporium Rze. A. Basidiis simplicibus. Cryptosporium viride Bon., sacculis fusco- viridibus ; sporis longis, fusiformibus, utrinque oblusiusculis, pellucidis, subviridibus; pustulis convexis, rotundis, poro simplici apertis, Hab. in foliis Aegopodii, Pyri Mali et Sorbi. Cryptosporium nigrum Bon., pustulis minulis, nigris in macula fusca, poro lato aperlis; saceulis minulis, rotundis, planis, fuscis; sporis sublongis, fusiformibus, hyalinis et sub- curvatis. Hab. in foliis vivis Juglandis. B. Basidiis virgato-ramosis. Cryptosporium ‚ferrugineum Bon., saceulis rotundis, minimis, lentiformibis, mycelio ferrugineo teclis; puslulis con- vexis, e quibus sacculus poro pertusus disci instar erumpit; sporis fusiformibus, utrinque acutis, diaphanis. Hab. in ramis sıccis Mori in Guestphalia, vere. Cryptosporium Populi Bon., sacculis planis, griseis, Di celio tenuissimo, radiante coronatis, epidermide teclis; pustulis convexis, }” latis, poro fisso aperlis; sporis albis, claris oblongo-fusiformibus, obtusiusculis. Hab. in ramis Populorum hieme. Uryptosporium conicum Bon., effusum, sparsum; saceulo rotundo, depresso, pallido, intus griseo, disco rolundo, plano et ostiolo papillato, epidermide fissa arete inclusis, erumpente; a, pustulis conieis; sporis oblongo-fusiformibus, utrinque acutius- enlis , primum sporidiolis globosis, seriatis notatis, dein claris. Hab. in ramis quereinis in Guestphalia. Psecadia umbrina Bon., stromate hemispherico, carlila- sineo, umbrino, demum nigro, corlici innalo et epidermide tecto, mycelio albo radiante coronalo; sacculo depresso, inter- dum lobulato, ad basin stromalis sito; sporis eylindrieis, mini- mis; pustulis hemisphöerieis, dein rimose lissis et osliolo sim- pliei apertis. Hab. in ramis Alni. Coronium G. n. (von xogwris, Knopf). Stroma cartila- gineum, hemispharicum, epidermide tectum, demum conicum et ostiolo simpliei Jato apertum; sacculo ad basin sito, primum lentiforme , dein conico, hyphis virgato-ramosis vestilo; spori «‘ fusiformibus, globuli s. cirrhi pallidi instar ejeclis. Coronium asperum Bon., Gregarium; pustulis oblongis s. ellipticis, stromate ceraceo, griseo, disco pallido, erumpente, poro simpliei pertuso; hyphis virgato-ramosis; sporis longis, fusiformibus, utrinque acutissimis, curvatis, hyalinis. Hab. in ramis Quercus. Coronium umbrinum Bon., Gregarıum, siromale ovalo, subtus plano, umbrino, corlici adnato (epidermide fissa), erum- pente, ostiolo simpliei, perluso; sporis fusiformibus, minutis, hyalinis, uno latere rectis, altero curvatis, pustulis ellipticis. Hab. in cortice Goryli. Micropora Lev. Annal. se. n. 1846. 8. 3. V. p. 288, Syn.: Polythecium Bon., Bot. Zeitung 1561. St. 22, Pustula elevata, primum epidermide tecta, dein diseiformi-aperta, e sac- eulis eylindrieis s. subeylindrieis, verlicalibus composila; Sac- eulis intus hyhis virgato-ramosis vesütis; sporis eylindricis s. eylindrico-fusiformibus. Mieropera viridula Bon., pustulis rotundis s. ovalis, parvis, sporis longis, fusiformil us, curvatis, ulrinque obtusius- culis, viridulis. Hab. in ramis vivis Ribis ın Guestphalia. Micropera Cerasi, pustulis elliptieis, majoribus, epider- mide cinctis, disco grisco erumpenlibus, stromati albido insi- -dentibus ; sporis longis, eylindrico-fusiformibus (septatis). Hab. ‚in corlice Cerasi. | Mieropera truncata Bon., pustulis subplanis, nigris, de- mum disco convexo griseo aperlis; saceulis ovato-oblongis, intus strato prolifero vestitis; sporis reclis, eylindrieis, utrinque truncatis. Hab. in foliis vivis Yaceinii Vilis idee. Lamyella atra Bon., stromate parvo, extus alro, subge- latinoso , supla convexo et ostiolis papillato , infra plano, epi- dermide rupla eincto, intus hyalino-griseo ; loculamentis dillor- mibus, intus hyphis virgatis vestitis, demum ostiolo simpliei Me aperlis; sporis minutissimis, eylindrieis, hyalinis; mycelio rä- moso. Hab. in ramis siceis in Guestphalia. Collaeystis Güntz. Perithecium globulare, firmum, floc- cis brevibus , fascieulatis obteetum iisque bine illine radicans; spore globos®, nucleo gelatinoso immers«. Collacystis putredinis G., peritheciis livide lutescentibus, sparsis |. aggregatis, adultis duriusculis, compage tenaci e ceraceo coriaceis; floceis brevibus, albidis continuis Crocicreas corticola Bon., peridio globoso, adnato, haud kevi, basi pilis hyalinis, albidis vestito, ostiolo lato, aperlo ; sporis hyalinis, oblongis, claris; hyphis (basidiis) simplieibus, Hab. in ramis siceis dejectis in Guestphalia. Clisosporium fuscum Bon., peridio parvo, lentiformi, membranaceo, fusco, sub epidermide nidulante; mycelio ramoso, septato-arliculato; sporis albis, ovatis. Hab. in caulibus Dah- he etc. vere. Clisosporium Urtiee Bon., Bot. Zeitung 1854 p. 292 unter dem Namen Strygula Urtice C. peridiis subeum ressis, ovatis s. oblongis, horizontalibus s. globosis, nigris, epidermide tectis, dein emergentibus, ostiolo simpliei apertis; basidiis nul- lis; sporis subeylindrieis minimis, utrinque rolundatis. Hab. in caulibus siceis Utricxe. Chisosporium olivaceum Bon., peridiis globosis s. sub- globosis, scabris, ostiolo simplici pertusis, primum pallidis, dein olivaceo-nigris, epidermide teetis; basidiis nullis; sporis ovoi- deis viridibus; mycelio albo, sub epidermide repente. Hab. in caulibus Lupini. Clisosporium papillatum Bon. , peridiis minimis, fusco- nigris, depressis, rotundis, epidermide tectis, ostiolo papillato dehiscentibus; basidiis nullis, sporis minimis, ovalis ; mycelio articulato-septato. Hab. in caulibus plantarum. | Phoma Vitis Bon., peridiis rotundis, tenuibus, membrana- ceis, depressis, ostiolo conico, epidermidem perforante ornatis; basidiis simplieibus, subventricosis, apice sporam ovato-eilipti- cam exserentibus; pustalis minutis, subnigris. Hab. in surculis vivis Vilis, vere. Spheronema coronatum Bon,, peridiüs lageniformibus, nigrellis, profunde immersis, intus albidis, rostro longo cylin- drico, apice prominente, dilatato et pilis curtis ceoronato; sporis eylindricis, sublongis, obtusis. Hab. in ligno pineo. denudato. Podosporium Bon. Podosporium demersum Bon., Mycol. p- 227, peridiis globosis , atris, epidermide tectis et corlice demersis, astomis, demum collabescendo apertis; nucleo primum albido, dein cavo; sporis majoribus, ovato-oblongis s. eylindrico - oblongis, dilute " Re EM fuscis, intus nigro-punctatis, inequalibus, petiolatis; pustulis rotundis convexis. Hab. in ramis siceis Crategi. Podosporium brünneum Bon., peridiis lentiformibus, pri- mim fuseis, dein nigris, epidermide tectis, demum ostiolo sim- plici apertis; pustulis elliptieis, epidermidem findentibus; sporis oblongis, brunneis, pedicellatis. Hab. in ramis emortuis Fagi. Diplodia subtilis Bon., gregaria, puncliformisz peridiis globosis, seu ovatis, basi applanatis, migris, elivosis, astömis, primum cortlice tectis, dein denudatis; sporis ovalis oblongisve, uniseplalis, lete brunneis, cellula oblonga (pedicello) simplici et sublili suffullis. Hab. in asseribus Mori et Laburni in Guesiphalia. ‚linterium quercinum Bon., peridiis globosis, semiimmer- sis, epidermide primum lectis, gregariis, alris, semper clausis; sporis globosis, dilute fuscis, intus granulosis, terminalibus ; hyphis simplicibus parce ramosis. Hab. in ramis quercinis. Haplosporium atrum Bon. (Podosporium atrum Kr peridiis globosis, atris, liberis, carbonaceıs, 4’ crassis, osliolo papillato apertis, hyphis ramosis, longis, flavidisque impletis; sporis ovato-fusiformibus, fusco-nigris. Hab. in ligno denudato. Hormotheca Bon., pyreniis globosis, ostiolo simpliei per- lusis; ascis ventricosis, sporis bilocularibus concatenalis. Hormotheca Geranii Bon., gregaria, puneliformis; pyreniis hemispheericis, adnatis, nigris, sporis bilocularibus, heterogeneis, byalinis. Robergia Desmaz., Annal. d. s. n. 1847 T. VII. $. 3. p. 177. yrenium immersum, simplex, osliolo excentrico, nucleo gelalinoso, paraphysibus nullis, ascis longissimis, flexuosis, filamentiformibus; sporis conlinuis, elongalissimis, confervoideis, flexuosis (sporulis globosis uniserialibus). Robergia lageniformis, Syn.: Spheria lageniformis Sollmann, Bot. Zeitung 1862. Nr. 45. Zab. All. Fig. 24, pyreniis ampulleformibns, nigris, ligno demersis, disco (hete- rogeneo) papillato, griseo, erumpentibus; ascis cylindrieis, 0c- tosporeis, sporis filiformibus, hyalinis. Robergia adnata Bon., sparsa, minima; pyreniis ampul- leeformibus, nigris, adnatis, sublus applanalıs, supra in stylum brevem cylindricum attenuatis, sublaevibus; aseis longis, eylin- drieis, sporis longis filiformibus, continuis, paraphysibus hyali- nis, vix conspicuis, filiformibus, simplicibus. Hab. in caulıbus siceis in Guestphalia. . Cylndrotheca G. n. Pyrenia globosa, libera s. obtecta, ostiolo papillato pradita; sporis eylindrieis, simplicibus; ascis lanceolatis et peliolalis. Cylindrotheca rugosa, Syn.: Spheria rogusa Wallr., Comp. Fl. Germ. IV., p. 780, pyreniis globosis atris, epider- sa SE ie mide ‚tectis, papilla rugosa prominulis, inlus muco viridescenti= hyalino dein atro farelis; sporis longis, cylindrieis, curvalis, simplieibus, nigris. Hab. in ramis siccis Fagi. Cylindrotheca populina, Syn.: Spheria populina Fr., Syst. Il. p. 413, cwespitosa; pyremiis oblongo-ovalis, levibus, nigris, carbonaceis, primum apice obtusis, dein ostiolo papille- formi apertis; sporis cylindrieis, longis, eurvatis, albidis. Hab. in ramis deciduis Populorum. Ascotricha pulverulenta Bon., pyreniis globosis s. ovalis, nigris, punctatis, czespilosis, pulvere fusco ferrugineo adspersis, ostiolo simplici; aseis longis, pedicellatis, eylindrieis, paraphy- sibus filiformibus, acutatis, numerosissimis ; sporis oblongis, bi- punctatis, elliptieis, fuscis. Hab. in lingno patrido in Guest- phalıa. Ascotricha brunnea Bon., pyreniis brunneis, clivosis, rotundalis, adpressis, corbonaceis, astomis, liberis; aseis eylin- drieis, longis, octosporis, paraphysibus simplieibus, eylindrieis; sporis ellipticis, brunneis, impellucidis. Hab. in ramis Pruni erasi etc. Carlia Rabenh., Herb. mycolog., pyreniis globosis, mini- mis, ostiolo simpliei aperlis; sporis fusiformibus, ventricosis, ascis curlis, crassis. Carlia maculiformis, Syn.: Spheria maculiformis Fr., Syst. Il. p. 524. pyreniis minimis, atris punetiformibus, epi- dermide tectis, ostiolo simplici aperlis; aseis curlis, clavato- lanceolatis; sporis fusiformibus, ventricosis, utringne oblusius- eulis, hyalinis. Hab. in foliis vivis. Carlia Laburni Bon., pyreniis globosis, nigris, epidermide teelis; ascis elavatis, ventricosis, eurlis, sporis fusiformibus, ventricosis, obtusis, griseis, Hab. in caulibus vivis Laburni, »state apud Treviros. Hypospila corticis, Syn.: Spheria corticis Fr., pyreniis minultis, gregariis, nigris, subnitidis, levibus, membranaceis, exacte globosis, epidermide tectis, poro simplici pertusis; ascis oblongis, subpedicellatis, ventricosis, apice obtusis, polvsporeis; sporis minimis, fusiformibus, bipunctatis. Hab. in ramis deciduis. Hypospila ordinata, Syn.: Spheria ordinata Fr., Syst. Il. 454, Kabenh. Herb. Nro. 329, pyreniis globosis, haud levibus, rufo-fuseis, liberis; ascis longis, fusiformibus pedicel- latis, 3—5 sporas includentibus, paraphysibus simplieibus ; sporis fusiformibus, polyblastis, hyalinis Hab. in ligno quereino. Hypospila appendiculosa, Syn.: Spheria apvendiculosa Berkl. et Br., Rabenh. Fung. Europ. Nro. 331, pyreniis ni- gris, epidermide Llectis, nitidis, papillatis, compressis, rotundis, Pe De subimmersis ; ascis [usiformibus, paraphysibus filiformibus ; sporis fusiformibus, utrinque acutissimis ; pustulis planis, ostiolo papil- lato apertis. Pleospora Rabenh., Pyrenia globosa s. depressa, ostiolo simpliei pertusa, ascis clavalis s. cylindricis, paraphysibus ramo- a: ‚sporis ovalis s. oblongis, pluriseptalis, interdum subcel- ulosis. Pleospora herbarum Rab., Syn.: Spharia herbarum Pers. ; pyreniis atris, depressis, globosis s. ovalis, epidermide leclis, siecando collabescentibus, lavibus, osliolo prominulo, punctiformi aperlis; ascis crassis, «lavalis, curlis; paraphysibus filiformibus, ramosis; sporis ovalo-oblongis, pluriseptalis, dilute fuscis et subcellulosis. Hab. in caulibus plantarum. ‚Pleospora Rhamni, Syn.: Spheria Rhamni Nees, pyre- niis irregularibus, tuberculoso- clivosis, ostiolo subprominulo aperlis, ex epidermide erumpentibus; aseis eylindrieis, paraphy- sibus ramosis; sporis pluriseptats, ovalo-elliptieis et subarti- eulatis, brunneis. Myriocarpium Bon., Pyrenia globosa s. subtus applanala, varia, libera s. obtecta, ostiolo papilleformi aperta; aseis eylin- drieis, paraphysibus simplibus s. ramosis; sporis fusilormibus, longis, arliculato-seplatis. Myriocarpium nudum, Syn.: Spheria myriocarpa Fr.; pyreniis couferlis s. sparsis, atris, nudis, nitidis, minimis, globosis, adnatis, ostiolo papillaformi; ascis eylindricis, paraphy- sibus ramosis arlieulatisque ; sporis fusiformibus, pluriseptalis et punelatis, dilute fuscis. Hab. in eaulibus siecis plantarum, Neeiria Fr. Nectria flava Bon., pyreniis minimis, sparsis $. gregariis, nudo oculo vix conspieuis, globosis, lsevibus, membranaceis, aquose-nilidis, flavis, ostiolo simplici apertis, sessilibus; ascis 8-sporeis, eylindrieis; sporis uniseptatis, hyalinis, bipunclatis, in forma gullule s. eirrhi luteo-albi erumpentibus, ovato-ellip- tieis. Hab. in ligno denudato fagineo in (uestphalia. Byssitheca Bon , Pyrenia globosa, carbonacea, .ostiolo illeeformi, brevi praedita, subiculo tomentoso insidentia; aseis eylindrieis, octosporeis, paraphysibus flliformibus, sporis oblongo- ‚fusiformibus opaeis. H | 3) Byssitheca aquila Bon., Syn.: Sphweria aquila Fr., py- reniis gregariis, globosis, firmis, papillatis, fusco-atris, e subi- - eulo tomentoso-fusco, persistente emergenlibus; sporis oblongo- fusiformibus, fusco-alris continuis, utrinque papilla minima, hyalina coronalis. Spheropywis Bon., Pyrenia libera, breviter slipitata, ascis eylindrieis, paraphysibus simplieibus, sporis globosis. a Spheropywis hispida Bon., pyrenüs nigris, pilis curlis, haud septatis obsitis, ovalis, aggregalis, pedicellalis, ostiolo simplici pertusis; sporis globosis, fuseo-nigris. Hab. in ligno denudato, in Guestphalia. Fusttheca Bon. Pyrenia oblonga$ stipitata, ascis eylin- dricis, sporis fusiformibus simplieibus. Fusitheca atra Bon., pyreniis atris, oblongis, pilosis, breviter stipitatis, gregariis, ostiolo simpliei perlusis; ascis eylindrieis, sporis longis, fusiformibus, curvatis, paraphysibus nullis, Hab. in ligno denudato. Torsellia Fr. Torsellia Tilie, Syn.: Spheria Tilie Fr., Syst. I, 485 (?), stromate cupulari s. conico, epidermide tecto, pyreniis 2—3 pradito, in ostiolum commune, conicum, crassum, demum late apertum exerescente; ascis cylindricis; sporis ovalis Ss. oblongis, uniseptatis, hyalinis. Hab. in ramis siccis Tilie. Torsellia quereina Bon., stromate conico, pallido, ex Navo-albo, disco conico, truncato, ex epidermide fissa erum- pente; sacculis 2—4, ovalis; pustulis parvis, conieis, rotundis s. elliptieis; ascis fusilormibus; sporis oblonge-fusiformibus, sporidiolis globosis, seriatis, demum uniseptatis. Hab. in ramis quereinis. Pyrenodochium Bon. Pyrenodochium atrum. Strowate obconico, nigro, erum- ms, epidermide laciniala einclo; pyreniis nigris, splendenti- s, ostiolis minutissimis; ascis fusilormibus, luseis; paraphy- sibus simplieibus, sporis longis, fusiformibus, fuscis, curvalisque. Hab. in ramis siecis Fagi in Guestphalia, U. Grunomw, über neue oder ungenügend gefannte Algen. (Berhandlungen der E. F. zoologifch:botanifchen Gefell: fchaft in Wien 1860 — 1863.) Mir halten e3 im ntereffe der Diatomeenfreunde, in diefer eh Arbeit bis zu ihrem Anfange zurüdzugehen; zudem — wie Ref. zuverläffig weiß — find die Verh. der zool.:bot. Gef. außerhalb der Grenzen des öfterreichifchen Staated wenig gelannt. Da aber die Arbeit zu umfänglich ift, fo müffen wir uns be: fchränfen, nur die ald neu aufgeführten Gattungen und Arten mit ihren. Diagnofen hier zu geben. Navieula fluminensis noy. spec. Navicula a latere se- cundario linearis, medio leviter angustala, apieibus oblusis, Jlinea media recta, nodulo centrali parvo orbiculari, striis Aransver- salibus abbreviatis, distinetis, 30 in 0,001”, in media valvs x 2 a parte delicientibus, longitudinalibus nullis. Longit.: 0,0018, latid. 0,0002”. Hab. in mari Adriatico. Navicula Areschougiana nov. spee. Navicula a latere secundario angusto linearis, marginibus leviter triundulatis, apieibus produelis obtusis; linea media recta, nodulo centrali paryulo oblongo, area lata lineam mediam ambiente lineari, striis obsolete punctatis valde abbreviatis 27 in 0,001%. Longit. 0,0037” latid. 0,0003”. Hab. in mari Balusiae, inter algas. Navicula zellensis nov. spec. Navicula parva a lelere secundario lineari oblonga , marginibus vel parallelis rectis vel leviter triundulatis, apicibus productis obtusis, linea media recta, nodulo centrali magno subquadrato, striis transversalibus in- distinelis maxime abbreviatis mariginalibus. Long. 0,0007%— 0,0012” lat. 0,0002—0,00025”. Hab. in lacu „‚Erlaf-See“* dieto prope Mariazell, prasertim in fascieulis mucosis Eneyo- cematis et. Gemphonematis. Navieula quinquenodis nov. spec. Navicula parvula a latere secundario late lineari oblonga, marginibus lateralibus triundulatis, undulis aequalibns medio ceteris haud majore, api- cibus produclis obtusis vel truncatulis, linea media recta, nodulo ventrali magno orbiculari, siriis transversalibus abbreviatis tenuissimis 50 in 0,001”. Long. 0,00045 — 0,00065“ latid. 0,0002”. Hab. inter Oseillarias. Navicula elegantula nov. spec. Navicula a latere secun- dario lineari oblonga marginihus aequaliter triundulalis apieibus productis-aeutiusculis, linea media recla, nodulo centrali me- diocri suborbiculari, striis transversalibus tenuibus subradiantibus 42 in 0,001”, longitudinalibus indistinclis, suleis duobus mar- gini parallelis triundulatis. Longit. 0,0009 latid, 0,0002”, ab. ın fossis pratorum. Navicula multicostata nov. sep. Navicula a latere secun- dario panduriformis, oblonga medio valde constricta, apicibus cunealis obtusis, linea media recta, nodulo centrali —. —?, suleis longitudinalibus s'rias interrumpentibus in utroque latere duobus, triis validissimis obsolete punclatis 9 in 0,001”, Long. 0,0048”. latid. maxima 0,0016” ad constriclionem 0,0011”. Hab. in mari mediterraneo ad litora Corsice. DE Navicula Zanardiniana nov.spec. Navicula major, linearis medio leviter constricta apicibus cunealis, linea media recta nodulo centrali mediocri oblongo, sulco longitudinali strias inter- rumpente in utroque latere uno leviter undulato, striis validis obsolete punctatis 14 in 0,001”. Long. 0,0062”, lat. 0,0007. Hab. in mari Adriatico. Navieula dalmatica nox. spec. Navicula a latere secun- dario oblonga medio leviter constricta apieihus cunealis trunca- ME tulis, linea media reela, nodulo centrali subquadrato, suleis longitudinalibus duobus strias interrumpentibus linese medise ap- ge striis validis obsolete punctatis 20 in 0,001”. ongit. 0,0022”, latid. 0,0005”. Hab. in mari Adriatico. Navieula adriatica nov. spec. Navicula a latere secun- dario oblongo ovata, linea media recta, nodulo centrali medioeri oblongo, suleis longitudinalibus duobus strias interrumpentibus, strüs transversalibus validis obsolete punctatis 18—20 in 0,001”. Longit. 0,0015”, latid. 0,0008”. Hab. in mari Adrialico. Navieula flanatica nov. spec. Navicula a latere secun- dario anguste lanceolata apicibus produetis acutiusculis, linea media recta, nodulo centrali oblongo, striis Lransversalibus obsolete punctatis 24—30 in 0,001”, subradiantibus, longitu- dinalibus nullis. Longit. 0,020”, latid. 0,003” Hab. in mari adriatico in sinu quarnerensi. Navicula lanceolata Kg. (nec. W. Smith). Navicula parva a latere secundario lanceolata plus minusve acuminata, nodulo centrali parvo oblongo, striis transversalibus obsolete punetatis radianlibus centralibus circa 30, terminalibus circa 36 in 0,001”, Longit. 0,0015— 0,0020, latid. 0,0004. Syn. Navieula lanceolata Kg. Bacill. XXVIN. 38. XXX. 48. Pinnularia gracilis Ehrbg. in W. Sm. brit. Diat. XVIN. 174? Navieula ang usta uov. spec. N. a latere secundario anguste lanceolata, apicibus obsolete productis, nodulo ceptrali oblongo, striis obseure punctatis radiantibus 32 in 0,001. Longit. 0,0020 — 0,0017”, latid 0,0002 — 0,00023”. Hab, in rivulis alpium austriacarum. Navicula Heufleri nov. spec. N. parva a latere secun- dario lanceolata, Iinea media recta, nodulo centrali mediocri suborbiculari, striis, transversalibus distinctis radiantibus 20—24 in 0,001” longitudinalibus nullis. Longit. 0,0008 — 0,0012, latid. 0,0002”. Hab. ad muros humidos inter muscos et algas protococeoi deas. Navieula Zostereti nov. spec. N. major a latere secun- dario lanceolata aculiuscula, nodulo centrali parvo oblongo, striis obsolete punctatis vix radiantibus mediis. 14—16, termi- nalibus 18 — 20 in 0,001”. Longit. 0,0046 — 0,0052’, latid. 0,0037—0,0008”. Hab. in mari Adriatico. (Fortfekung folgt.) Nedaction: Verlag ver K. Hofbuchhandlung Drud von 2. Nabendorft in Dredden. von 9, Burdad. ©. Heinrich in Dresden, ». HEDWIGIA. is: Aotizblatt für Rryptogamifhe Studien, nebjt Kepertorium für Fryptog. Literatur. nr FREE PETE ET rein ur Inhalt: Repertorium: U. Grunow, über neue oder ungenügend gefannte Algen (ortfegung). — Rabenhorst, Bryotheca europ. Fasc. XIV — Bartmann und Schent, fehmeizerifche Kryptogamen. Fase, V-VIII. — Lander, über neue Diatomeen. — Cienkowski, Plasmodium, — 3. Kühn, Mittheilungen aus dem phyfiolog. Laboratorium. — Anzeigen. Repertorium, U Grunow, über neue oder ungenügend gefannte Algen. (Verhandlungen der E. E. zoologifch:botanifchen Gefell: Ihaft in Wien 1860— 1863.) (Fortfegung.) Navieula quarnerensis nov. spec. Navieula a latere se- cundario rhomboideo lanceolata, apicibus breviter produetis subapiculatis, linea media recta, nodulo centrali parvo, oblongo, strüis transversalibus tenuibus 42 in 0,001, paullulum radian- tibus, longitudinalibus obsoletis. Longit. 0,027”, latid. 0,010”. Color frustuli exsiccati pallide llavescens. Hab. in mari adriatico. Navieula hyperborea nov, spec. Navicula a latere se- eundario oblongo ovalis, linea media recta, modulo centrali maximo, suleis duobus strias interrumpentibus linee medis approximatis duobus; striis transversalibus validis pulchre punctalis 12 in 0,001”. Longit. 0,0038”, latid. 0,0018”. Hab. in mari Bahusi® prope Skafto. Navieula Rützingii nov. spec. Navicula a latere se- eundario bilobata oblonga, strietura profunda acutiuscula, lobis subcordatis obtusis, linea media recta, nodulo centrali magno subquadrangulari, suleis longitudinalibus strias interrumpentibus duobus linee medise . approximaltis, punctis evidentissime in lineas decussatas ordinatis 16—20 in 0,001’ {er Stauronei pulchelle similibus). Longit. 0,0025—0,0033”, latid. 0,0010 — 0,0015, stricture 0,0007-—-0,0010”. Hab. in mari adriatico. Navieula spectabilis nov. spec. Navicula a latere se- cundario lineari oblonga medio levissime angustata apicibus subeuneato rotundatis, linea media recta, nodulo centrali sub- quadrangulari, suleis longitudinalibus duobus linee centrali ap- roximalis, striis transversalibus evidenter punctatis validis —9 in 0,001”. Longit. 0,0064”, latid. 0,0012”. Hab. in mari adriatico. MISSOURI BOTANICAL GARDEN. nr TR Navicula Fenzlii nov. spee. Navicula major, valvis late ovatis oblusis, linea media recta vel medio levissime ec- centrica, nodulo centrali magno orbieulari, area levi Jlineam mediam ambiente linea lanceolata medio dilatata, striis trans- versis subliliter punclatis radiantibus (30—36 in 0,001”), lineis duabus longitudinalibus evidentibus interruptis. Longit. 0,0045”, latid. valv. 0,0025”. Hab. ad litora meridionalia lacus Peisonis Hungari®! Navicula Botteriana nov. spec. Navicula a latere se- cundario late lanceolata, medio leviter inflata, marginibus triundulatis, linea media recta, nodulo centrali magno sub- _quadrato area levi lineam mediam ambiente lanceolata, strüis transversalibus subtiliter punclatis subradiantibus 20— 22 in 0,001”, longitudinalibus indistinetis. Long. 0,023 — 0,030”, latid. 0,008 — 0,009”. Hab. in mari adriatico. Navicula constricta nov. spec. Navicula a latere se- eundario oblonga medio constrieta apicibus euneatis obtusius- eulis, linea media recta, nodulo centrali mediocri suborbieulari, area kevi lineam mediam ambiente lonceolata, striis punctatis transversalibus abbreviatis 18 in 0,001”. Longit. 0,022”, latid. 0,008”. Hab. in mari adriatico. Navicula Rotschyana nov. spec, Navicula parvula (hine inde subserians) a latere secundario oblonga apieibus productis capitatis, nodulo centrali magno quadrangulari spe eruciformi dilatato, siriis transversalibus punctalis radiantibus, centrabbus distinetioribus 36 —40 in 0,001” terminalibus tenuioribus ad 50 in 0,001*. Longit. 0,0005 — 0,0008”, latid. 0,0002 — 0,00025”. Hab. in aqua calida thermarum Budensium. Navicula hungarica nov. spec. Navicula parvula a latere secundario oblonga medio leviter tumida, linea media recta, nodulo centrali magno orbiculari vel subquadrangulari, striis transversalibus distinctis radiantibus 24— 27 in 0,001”, lon- gitudinalibus nullis. Longit. 0,0007—0,0008”, latid. 0,00025”. Hab: ad litora meridionalia lacus Peisonis Hungarise in aqua subsalsa. Navieula erythrea nov. spec. Navieula a latere seeun- dario late ovata, apieibus rotundatis vel obsolete cuneatis no- dulo centrali mediocri subquadrangulari, striis transversalibus punctatis radiantibus centralibus 26, terminalibus 30 in 0,001”. Longit. 0,0020— 0,0024”, latid. 0,0008 — 0,0012“. Hab. in mari rubro. Navieula pannonica nov. spec. Navicula major a laterc secundario oblongo lanceolata apieibus obtusis, linea media crassa, nodulo centrali magno substauriformi, suleis longitudi- nalibus duobus margini valde approximatis, punetis irregulariter in lineas longitudinales ordinatis (24 in 0,001”) sub Incem =: ‘obliquam visis lineas striolatim punctatis (36 in 0,001”) ra- Jiantes efficientibus. Color frustuli exsiccati violaceo-brunneus. Longit. 0,0042”, latid. 0,001”. Hab. in aqua subsalsa ad ripas lacus Peisonis Hungariz. Navicula alpestris nov. spec. Navicula a latere secun- dario lineari-oblonga, apieibus rotundatis vel subcuneatis, no- dulo centrali magno, striis longitudinalibus distinetis, Lrans- versalibus tenuissimis ultra 60 in 0,001”. Longit. 0,0022— 0,0028”, latid. 0,0003 — 0,00035”. Color frustuli exsiccati psllide fuscescens. Hab. in rivulis et fontibus alpium Austria- carum. Navicula eswcentrica nov, spec. Navicula a latere se- eundario late linearis apieibus obtusis cunealis, linea media obsolete triundulata, undula media magis distineta, nodulo cen- trali excentrico, striis transversalibus tenuibus distinetis 55 in 0,001’; longitudinalibus validioribus, suleis longitudinalibus duobus obsoletis. Longit. 0,0050”, latid. 0,0010”. Color frustuli exsiceati pallide lutescens. Hab. in mari mediterraneo et adriatico. Navieula bicuneata nov. spec. Navieula a latere secun- dario linearis medio laevissime constrieta apicibus cunealis obtusis, linea media recta, nodulo centrali mediocri oblongo, striis transversis tenuibus 36 —40 in 0,001”, longitudinalibus obsoletis, suleis duobus submarginalibus vix conspieuis. Longit. 0,0048”, latid. 0,0010”. Color frustuli exsiccati violaceo brunneus. Hab. in mari adriatico. . Navicula linearis nov. spec. Navicula :a latere secun- dario linearis apieibus rotundatis vel obsolele cuneatis obtusis, linea media recta, nodulo centrali mediocri suborbieulari; striis transversalibus tenuissimis ultra 60 in 0,001” longitudinalibus validioribus. ‘Longit. 0,002 ad 0,0044“, latid. 0,0003 ad 0,0004”. Color frustuli exsiecati luteseens, Hab. in maribus plerisque. Navicula Lorenziana nov. spec. Navicula a latere se- eundario subquadrangularis oblonga, apicibus late truncatis, marginibus lateralibus medio vel constrictis vel parum dilatatis, subparallelibus, linea media recta, nodulo centrali parvo, strlis transversalibus tenuibus 45—48 in 0,001”, longitudinalibus validis 20—24 in 0,001”. Color frustuli exsiccati fuscescens. Longit. 0,0016 — 0,0023”, latid. 0,0008”. Hab. in mari ‚adriatico. Navicula liburnica nov. spec. Navicula a latere secun- dario rhomboidea, linea media recta, nodulo centrali mediocri orbicalari, striis transversalibus tenuibus distincts 48 in 0,001”, longitudinalibus obsoletis. Color frustuli exsiccali fuscescens. Longit, 0,028”, latid. 0,009”. Hab. in mari adrialico. “ Se. Navicula Seminulum nov. spec. Navicula minutula a latere secundario oblonga medio plerumque leviter dilatata, nodulo centrali magno subquadrangulari, striis transversalibus punctatis radiantibus tenuissimis ad 42 in 0,001”. Longit. 0,0003—0,0005”, latid. 0,0002”. Hab. in fontibus et rivulis. Navieula Atomus m. (Synedra et Amphora dtomus kg.) Navicula exilis a latere secundario late ovata a latere primario hinc inde leviter cuneata, nodulo centrali medioeri suborbiculari, striis transversalibus vix conspieuis ultra 60 in 0,001”. Longit. 0,0003—0,0007°, latid. 0,00018—0,00022”. Hab. inter Oscillarias et Protococcos in terra humida. Navicula perpusilla m. (Synedra perpusilla hg.?) Na- vieula minuta a latere secundario lineari oblonga obtusa medio leviter tumida, nodulo centrali parvo, striis transversalibus subtilissimis subparallelis plerumque vix conspicuis ultra 60 in 0,001”. Longit. 0,00023 — 0,0007’, latid. 0,0001-—0,0002”. Hab. inter algas in vitreis diu asservatas. Navicula minulissima m. (Synedra minutissima Rg.) Navicula minutula a latere secundario lineari oblongo obtusa, nodulo centrali mediocri suborbieulari, striis transversalibus subparallelis tenuissimis in speciminibus minoribus vix con- spieuis ultro 60 in 0,001”. Longit. 0,0005 — 0,0003’, latid. 0,00013”. Hab. in aquariis et inter algas diu asservatas. Navicula appendiculata Kg. Navicula a latere secun- dario lanceolata apieibus oblusiusculis plerumque breviter pro- ductis, nodulo centrali parvo oblongo, striis transversalibus subpunctatis subparallelis subtillimis, 50 et ultra in 0,001”, strüss longitudinalibus latioribus obsoletis. Longit. 0,0006— 0,0016”, latid. 0,0002—0,0003”. Scoliopleura genus nov. Frustula libera illis Navieule et Pleurosigmatis similia, valvis valde convexis, lineis me- diis valvarum arcuatis vel subrectis dispositione valvarum obliqua a latere secundario visis non sese tegentibus sed in angulo acuto secantibus. Membranulta connexiva a latere pri- mario visa obliqua. Scoliopleura Peisonis nov. spec. Scoliopleura valvis convexis linea media obliqua, nodulo centrali mediocri oblongo, ‚suleis duobus longitudinalibus linee medi®e approximalis, strüs transversalibus et longitudinalibus tenuibus 33—40 in 0,001”. A latere primario visa suborbicularis vel lineari-oblonga, in speeiminibus longioribus hinc inde cuneala, apicibus rotundatis, substantia gonimica in granulis majoribus disposita. Longit. 0,0013 — 0,0030’, latid. valvarum: 0,0004 — 0,0006’, latid. lateris primarii: 0,0008— 0,0015’. Hab. ad litora meridionalia Boie Peisonis Hungarie in aqua stagnanti verosimiliter sub- salsa, Seoliopleura adriatica nov. spec. “Scoliopleura parva, valvis oblongis obtusis, linea media sigmoidea, siriis iransver- salibus distinetis 30—33 in 0,001”. Longit. 0,0010”, latid. 0,0003”. Hab. in mari adrialico. Pleurosigma pulchrum nov. spec. Pleurosigma majus a latere secundario lineari-oblongum leviter sigmoideum apicibus rotundatis, linea media eximie sigmoidea, el hinc excentrica, apices versus uno alterogue valv®e margini magis approximata, nodulo centrali medioeri suborbiculari, punctis in lineas obliquas (32 — 34 in 0,001”) ordinatis, striis transversalibus et longi- tudinalibus striis obliquis multo tenuioribus (A5—50 in 0,001). Longit. 0,0114”, latid. 0,00085” Color frustuli exiccati brunneus. Hab. in mari rubro. Pleurosigma Lorenzii nov. spee. Pleurosigma a latere secundario oblongo-lineare parum curyatum apieibus rolundatis, linea media eximie sigmoidea et finem versus margini uno alteroque maxime approximata, nodulo ‘centrali parvo subor- bieuları. Striis transversalibus vix conspieuis, longitudinalibus tenuissimis ulira 60 in 0,001”. Longit. 0,0067 — 0,0085”, latid. 0,0006 — 0,0008”. Color frustuli exsiccatti pallidissime llavescens. Hab. in mari adriatico. = Pleurosigma giganteum nov. spec. Pleurosi mum a latere secundario lanceolatum apieibus obtusis, sub- recium, linea media parum sigmoidea, striis Iransversalibus te- nuibus 50—55 in 0,001”, longitudinalibus parum tenuioribus et remolioribus lineolis decussatis subtilissimis ultra 70 in 0,001, longitudinalibus parum_tenuioribus ei remotioribus, lineolis de- cussatis subtillimis ullra 70 in 0,001”. Color frustuli exsic- cati pallide lutescens. Longit. 0,0110 — 0,0170%, latid. 0,0016—0,0022”. Hab. in mari adriatico. Pleurosigma tropieum nov. spec. Pleurosigma majus a latere secundario lanceolato-sigmoideum apicibus obtusis; linea media sigmoidea nodulo centrali medioeri orbiculari, strüs trans- versalibus tenuissimis 55—60 in 0,001” longitudinalibus parum tenuioribus et remotioribus. Longit. 0,006 — 0,011, latid. - 0,0009 — 0,0012”. Color frustuli exsiccati pallide flavescens. Hab. ad oras Antillaram et in mari rare. u _Pleurosigma Rützingii nov. spec. Pletrosigma a latere ndario gracile lanceolato-sigmoideum, apicibus acutis, linea | non excentrica medio hinc inde leviter undulata, nodulo centrali parvo oblongo, striis transversalibus tenuissimis 55—60 ia 0,001”, longitudinalibus indistinetis paullülum distantioribus. Longit. 0,0045 — 0,0052”, latid. 0,0005 — 0,0005”. Color frustuli exsiecati pallidissime "fuscescens. Hab. in stagnis aguze duleis rarissime. ; | ze Pleurosigma Peisonts nov. spec. Pleurosigma parvulum a latere secundario lanceolato-sigmoideum apicibus obtusis, linea media apices versus plus minusve eecentrica, nodulo centrali parvo oblongo, striis longitudinalibus transversisque subtillimis ultra 60 in 0,001”. Longit. 0,0033 — 0,0035”, latid. 0,0004”. Frustula exsiccata rubecolora. Hab. ad litora meridionalia lacus Peisonis, nec non in aqua subsalsa insularum jonicarum. Stauroneis Reinhardti nov. spec. Stauroneis a latere secundario oblonga medio incrassata apieibus obtusis, nodulo centrali parum transverse dilatato vix dimidium valvie latitu- dinis oceupante, striis transversis radianlibus punelatis, cen- tralibus 20 terminalibus 25 in -0,001”. Longit. 0,0020 — 0,0027”, latid. 0,0006”. Hab. in lacu ‚‚Skienitz See‘‘ dieto marchionatus Brandenburgensis inter degagropilam Sautert. Stauroneis tumidula nov. spec. Stauroneis parva oblonga medio inerassala apicibus rotundatis, nodulo centrali trans- verse dilatato totam fere valva latitudinem occupante margines versus latiori, strüs iransversis punclalis radiantibas 36 in 0,001”. Longit. 0,0011”, latid. 0,0004”. Hab. in mari rubro. Stauroneis erythrea nov. spec. Stauroneis a latere se- cundario late oblonga marginibus subreclis apieibus produeltis subcapitatis, nodulo centrali transverse dilatato dimidium fere valvze latitudinis occupante, striis Iransversalibus pulchre punc- tatis radiantibus 20 in 0,009”. Longit. 0,0030”, latid. 0,0012”. Hab. in mari rubro. Amphiprora Pokornyana nov. spec. Amphiprora a la- tere secundario lineari lanceolata apieibas productis medio ple- . rumque constricla (in speciminibus nonnullis constrietionem non observavi) a latere primario ovato-oblonga biloba, fine rotun- dato. Carina a latere secundario visa subsigmoidea, lineis duobus intermediis elevalis a latere primario visis plus minusve quadriundulatis. Nodulo centrali obsoleto, striis transversali- bus tenuissimis ultra 60 in 0,001”, longitudinalibus evidentiori- bus, preserlim in membranula connexiva. Longit. 0,0024— 0,0032”, latid. valve 0,0003—0,0004”, latid. lateris primarii 0,0010—0,0012”. Frustulum exsiecatum non coloratum maxime hyalinum. Hab. ad litora meridionalia lacus Peisonis in aqua subsalsa. * Amphiprora quarnerensis nov. spec. Amphiprora major a latere primario oblonga, a latere secundario lanceolata acu- tiuscula, linea media a latere primario visa biareuata, nodulo centrali parvo orbiculari, lineis duobus intermediis elevatis a latere primario visis plus minusque convexis et in media frustuli parte lineam mediam et nodulum centralem oblegentibus. Strie transversales tenuissime ultra 60 in 0,001. Longit. 0,0033— - um 0,0077", latid. valvae 0,0005—0, 0009", ‚Valva exsiccata non colorata maxime, hyalina. ; “Hab, ,in mari adriatieo. Amphiprora mediterranea nov. spec. Amphiprora major a latere primario oblonga bilobata, a. latere secundario lanceo- lata aculiuscula, linea "media a latere primario visa biarcuata nodulo centrali parvo orbiculari, lineis duobus intermedis a latere primario visis vix elevatis parum biarcuatis. Striis transversalibus tenuissimis 50— 55 in 0,001”, longitudinalibus parum remotioribus. Longit. 0,0637 — 0,0055”, latid. valva 0,6006—0,0008”. Frustulum exsiecatum vix coloratum maxime hyalinum. Hab. in mari mediterraneo et adrialico, Amphiprora indica nov. spec. Amphiprora major latere seeundario.... , a latere primario lineari-oblonga medio le- viter constriela, linea media a latere primario visa leviter biareuala, punctis (costis abbreviatis?) siriis distinetioribus et distantioribus instructa, lineis duobus intermediis parum ele- valis a latere primario visis vix convexiusculis nodulum cen- tralem ‚obsoletum obtegentibus. Striis transversalibus tenuissi® wis 50— 60 in 0, 0017, longitudinalibus parum distanlioribus. Longit.0,0044—0, 0060”, latid. lateris primarii 0,0009 — ‚0012”. Prustulum exsiccatum non eoloratum. Hab. in.mari i Colletonema ezxile nov. spec.? Üolletonema tubo gelineo iniqualiter crasso includente series complures ir- vegulares et interruptas frustulorum minutulorum. Frustula a. latere secundario lanceolata apicibus capitalim produ tis, no- dulo eentrali parvulo, striis transversalibus inconspieuis, Longit. (rust. 0,0007—0,0008’, latid. 0,0002’. Hab. in aqua stagnante. Colletonema dubium noy. spee.? Colletonema parvulum tubo. gelineo curvato ineludente frustula minuiula Sparsa. Frustula a latere secundario anguste lanceolata apicibus sub- productis, nodulo centrali parvulo, striis transversalibu Ftenuis- simis vix conspicuis. Longit. frust. 0,0009 — 0,0011, latid. 0,0002—0,0003”. Hab. in aqua stagnante. - Mastogloia undulata nov. spec. Mastogloia a latere se- eundario late lanceolata, apieibus produclis, Iimea media iriun- dnlalä,.; nodulo centrali paryulo orbiculari, strüis tr ınsversis Bun jantibus tenuibus 45 in 0,001”, longitudinalil remo- us undulatis, ‚coslis abbrevialis 24—30 ı in 0,001.) Longit. 4—0,0017”, latid. 0,0006 - 0,0007”. Color frustuli ex- siecai pallide: violaceo-lutescens. Hab. in mari. adrialico, Mastogloia erythrea nov. spec. Mastogloia a Iatere se- eumdario rhombeo-lanceolata, nodulo centrali parvulo blongo, strlis Lransversis tenuissimis "ad 60 in 0,001, longitudinalibus distinetioribus, costis abbreviatis 3036 in 0,001%. ‚Longit. 0,0014—0,0024°, latid. 0,0005—0,0007”. Color frustuli ex- siccali pallidissime lavescens. Hab. in mari rubro. h Mastogloia cribrosa noy. spec. Mastogloia a latere se- eundario late ovalis, nodulo centrali parvo oblongo, punelis majoribus in Jineas transversales radianles et decussatas ordi- natis, 15 — 20 in 0,001’, costis abbreviatis distantibus 8-10 in 0,001”, in speciminibus integris ob puncla eas legenlia difficile perspiciendis, Jinea tantum eas intus determinante hinc inde varıe undulata evidente. Longit. 0,0014—0,0037”, latid. 0,0010—0,0025‘. Hab. in 'mari mediterraneo et ejus sinubus nec non in mari rubro. Mastogloia Horvathiana nov. spec. Mastogloia parva a latere secundario late ovalis, nodulo ceutrali parvulo orbi- culari, punclis minoribus in lineas transversales et decussalas ordinatis 36— 40 in 0,001, sostis abbreviatis 12 in 0,001”, totum valve circuitum ambientibus. Longit. 0,0013, Jatid. 0,0009”. Hab. in mari rubro. Mastogloia ovata nov. spec. Mastogloia a latere secun- dario late ovalis, nodulo centrali parvo suborbieulari, punetis minoribus in lineas transversales et longitudinales ordinatis, striis transversis 36—42 in 0,001’, longitudinalibus remoliori- bus, costs abbreviatis 13 ın 0,001”, valvae totum circuitum ambientibus. Longit. 0,0010—0,0020”, latid. 0,0005— 0,001”. Hab. in mari adrialico. Mastogloia cocconeiformis nov. sgec. Mastogloia a latere secundario suborbicularis, nodulo centrali parvulo oblongo, striis transversis radianlibus subtillimis ad 60 ın 0,001, costis abbreviatis radiantibus 20 in 0,001’, valvam toto circuitu cin- gentibus. Long. 0,0013, latid. 0,0010”. Color partium stria- tarum exsiccatarum pillidissime flavescens. Hab. in mari rubro. Mastogloia quinquecostala nov. spec. Mastogloia major a latere secundario rhombeo-lanceolata, nodulo centrali par- vulo, suleis strias inlerrumpentibus lines medise approximalis in utraque valve parte duobus, punctis minoribus in lineas transversas et longitudinales ordinatis, striis iransversalibus 36 —40 in 0,001”, longitudinalibus paullulum distantioribus, costis maxime abbreviatis (punctiformibus) 10 in 0,001’. Longit. 0,0024—0,0038”, latid. 0,0010—0,0012”. Color frustuli ex- siccati fuscescens,. Hab. in marı adriatico. L. Rabenhorst, Bryotheca europaea Fasc. XIV. Dreöben 1864. Das Heft enthält Nr. 651 bis 700, nebft mehreren Supple: menten, theild zur Vervollftändigung früherer Nummern, theils der Standorte wegen. Gefammelt wurde dad Material in England von W. Curnow; in Frankreich von Böttcher, Robert, Hanti, Paris, Schimper, Chaboiffeaur, Sarrat : Ginefte, ©. de Lacroir; De a N ur ee 5 u = A Er 5 Ani A ut ba % u ti TERN TEE ae Ka, k , | — 57 — in Italien onn Beccari; in Deftreich von Surabka, Pötfch, Milde, Schiedermayr, Holler, aurer, v. Tommafini; in Deutfchland von Brinfmann, Jad, Gayer, Schimper, Graf Solms: Laubach, H. Müller und dem Herausgeber. Befonders Damen find folgende Arten: Fissidens Bambergeri Schimp. nov. sp. um Gratfch bei Meran in Tirol von Dr. 3. Milde ans Die Pflanze ift zweihäufig, doch finden bisweilen terminale Zwitter: blüthen. Tetradontium Brownianum Schwaegr. aus der fächfiihen Echweiz.. Campylopus Schimperi Milde nov. sp. bei Meran, am Waffer einer Wafferleitung mit Bryum julaceum und B. alpinum. Bon allen europäifchen Arten die längfte; zeigt die meifte Verwandtichaft zu C. subulatus, mit dem fie auch die ramuli fragiles gemein hat, unterfcheivet fich P“ fogleich durch die tiefen, compacten, mit Filz dicht durchwebten Polfter und durch die fehlende glashelle Spite der Blätter. Discelium _ nudum (Dicks.) Schimp. aus England. Didymodon flexi folius (Dicks:) Schimp. _Amphoridium Mougeotii mit Früchten. Barbula pulvinata Juratzka nov. sp., B. Horn- schuchiana Schultz von Straßburg, B. ehloronotos Br. et Sch. von caffifhen Standort, bisweilen untermengt mit B. mem- branifolium! Bryum Mildeanum Juratzkanov. sp. Um Meran in Zirol von Dr. 3. Milde entdedt, doch fchon 1854 bei Bud: mantel beobachtet. Auch von Schimper ald neue Art anerkannt. Sie zeichnet fih aus durch ihre fchwellenden, glänzend grünen, faftigen, faft halbFugeligen Polfter und liebt die Gefelfchaft von Br. alpinum, von dem fie fich Durch das Blatt leicht unterfcheidet. Bon Br. erythrocarpum, dem e3 in der Frucht am meilten gleicht, unterfcheidet e8 fich durch die ungerandeten Blätter. Die Pflanze hat aber noch die Eigenthümlichkeit, daß fie, wie mandye Campy- lopus-Arten, ihre Aefte abftößt, wodurch ihre Polfter oft ganz damit bededt find, und hiermit hängt wahrfcheinlich ihre große Verbreitung, aber feltene Sructification zufammen. — Orthodon- tium gracile (Wils.) aus England. Grimmia trichophylia Grev. aus England und Franfreih. Anoectangium Horn- schuchianum (Funk) Schimp. Cryphea heteromalla Brid. aus Franfreih. Myurella julacea Schimp. aus Deftreich. Fabronia pusilla Raddi von Mentone am Mittländ. Meere. Leptodon Smithii aus Toscana. Camptotheeium aureum (Lagasca) aus Franfreih. Aypnum Heufleri Juratzka in d. Verh. der z00l. bot. Gefelichaft zu Wien 1861 p. 431 be: fohrieben. A. dolomiticum Milde nov. sp., H. Kneiffii und ochraceum in mehreren Formen aus England und Deftreich Eurhynchium prelongum (L.) Schimp mit eingemengtem Eurh. cireinatum. Die Etiquette follte eigentlich lauten: Eurh. eireinatum mit eingemengtem Eurh. prielongum. Fi Be Wartmann und Schenk, fhmweizerifche Kryptogamen. St. Gallen. 1863. Fasc, V, VI, VH und VII. Nr. 201-400. . In $asc. V unter Nr. 201—230 finden wir Pilze, welche zu den gewöhnlichen. Formen gehören, dennoch finden fich unter ven Agaricen einige falfch beftimmte, welche zwar — laut Um: Schlag von Rabenhorft — beftimmt fein follen, ihm aber nicht vorgelegt worden find; unter den darauf folgenden Algen find hervorzuheben Nr. 244. Stigeoclonium thermale A. Braun in Rtz. Spec. aus dem lauen Ablaufwaffer (+ 25. bis + 30° C) ver Thermen von Bormio. Glieder der Hauptfläimme im Leben 45, getrodnet 33, — 545 did und 1—2 Mal fo lang, der Nefte 3—5 Mal fo lang als breit. 241. Scytonema Burmiense Brügg. nov, spec. Dide der Hauptfäden mit den Scheiden 43 — 35 (ohne Scheiden 445 — 335”), der Aefte sis —ılz ; diefe find zahlreich, bald Fürzer, bald länger, und dann hin und her gebogen, deutlich gegliedert, treten meift paarweife und in rechtem Winfel hervor; Sicher fo lang als breit oder nur halb fo lang, mit fpangrünem, die Endglieder mit blaßröthlichem oder rofenrotbem Inhalte; Scheiden fchön goldbraun. Bilder glatte, fammetartige, fehwarzbraune Polfterchen von 4— 2” Durchmefjer bet den Bädern von Bormiv. 245. Cladophora erispata var. thermalis Brügg. Steht der var. virescens Ktz. am nädhten. Glieder ;, am Hauptflamm bi8 315 did, 3—10 Mal fo Yang, walzenförmig, zarthäutig. Zellyaut glasartig durchfichtig, deutlich längsgeftreift (gefaltet), der hyaline Inhalt ift in zwei ge: dehnte fpiralige Bänder georonet. Bildet blaßgrüne Watten, getrodnet von feidenartigem Glanze. Im abgefühlten, durchfidern: den Thermalwafler an den Mauern und Kalkfelfen bei den Bädern von Bormio. 246. Spirogyra quinina var. alpina Brügg.. Zellen im Leben 5 — 715” (getrodnet 45 — 3'5”‘) breit, 14 - 43 Mal fo lang, mit 1—2 von links nach recht3 gebrehten, 2—A Windungen machenden ChHlorophylibändern, Farbe lichtgrün. Am Wormferjoch in Pfüben. 249. Batrachosperum atrum Warv, bei Lieftal (Bafelland). 259. Nitella hyalina (De GC.) von Berfoir bei Genf. ‚ Base. VI. Nr. 251 —275 bietet eine interejfante Seite von Flechten, darauf folgen 2 Lebermoofe (Jung. julacea Lighif und bieuspidata L.), 21 &aubmoofe, worunter Seligeria_ pusilla, Brachyodus trichodes, und etwa Ptychodium plicatum Schimp. bemerfenswerth find. Den Schluß, Nr. 300, bildet eine. inte: veilante Form von Adiantum Capillus veneris L. var. Burmiense rügg. Die 4 Genturie Fasc. VIE beginnt wieder mit den Pilzen. Diefelben find durcy 30 Nummern vertreten. Unter 318 findet fich «eine neue Hendersonia, Hendersonia Sambuci Müll, mit verfangulär, an den Enden fehwach verichmälert, u folgender Befchreibung: Perithecium zerftreut, fehr Fein, in aus gewachfenem Zuftande 4 mm. breit, die Epidermis durchbrechend und theilmeife von ihr bededt bleibend, Fugelig, an der Spiße und an der Bafis fchwach geftußt, mit einem runden, fehr feinen Porus fich öffnend, fchwarz, troden, nicht einfallend. | Sporen äußerft zahlreich, lineal-ellipfoidifch, nach beiden Seiten verfchmälert, aber ftumpf, ausgewachfen vierzellig, an den Gliederungen fchwad) eingefchnürt, gerade oder fchwach gefrümmt, einzeln, byalin, in Maflen gefehen fchwach gelbbräunlich, im getheilten Zuftande 14 bi$ 18 mm. lang, 5—6 Mal länger ald breit, auf Faum bemerf: barem Bafidien. — Zunge Sporen hyalin, auf ee der Perithecien nahezu auffigend, ähneln Bafidien, zeigen aber theilweife fchon die Form der frei gewordenen Sporen und da und dort fchon Zweitheilung. An einjährigen Aeften von Sam- burus nigra. Nr. 322. Spheria herbarum Pers. Diefe Sphaeria ift der Zypus der Gattung Pleospora Rabenhorst und liefert fomit den Beweis, daß der auf dem Umfchlage genannte Rabenhorft die Beftimmung der Pilze au in bielen Genturie nicht oder doch nicht alle beforgt hat. Mef. legt deshalb hiermit Verwahrung ein. Unter den hierauf folgenden Algen Nr. 331 bis 350 finden fich mehrere intereffante und neue Formen, als 332. Epithemia recta Gramer nov. sp. 54—130 mm. = dr — 17 lang. Der Epithemia gibba verwandt, von ihr aber durch den Mangel der mittlern und endftändigen Anjchwellungen an den Hauptfeiten, mit anderen Worten durdy die bis gegen Die Enden geraden Längskanten der Hauptfeiten verfchieden. 334. Synedra subcapitata W artm. nov. sp. Länge 23—38 mm., Breite 2—3,5 mm., Die höchftens 2,5 mm. Hauptflächen fchmal lanzettli, gegen die Enden hin wenig entwidelte Köpf: chen bildend, 8S—10 Mal länger als breitz Nebenfeiten fehr fchmal rectangulär, in der Mitte nicht felten etwas breiter al$ gegen die Enden. Freifhwimmend in einem Brunnentroge. 335. Synedra Wartmanni Cramer nov. sp. änge 82— 92 mm., Breite 5—10 mm., Dide bi3 5 mm. Haupftflächen fchmal Tanzettlich, an den Enden deutlich Fopfföürmig angefchwollen; Nebenflächen verftreifen denipitals "Brügg. .. auf 0,1 mm. Im Brunnen des Frei Gallen. 340. 3. Ceratoneis Arcus var. levi. u er zu ot. 2änge 60— 80 mm. 344. Characium Breunii Brügg. Cf. Hedwigia IH. p. 183—346. Nestoc Schenkii Wantm. nov. sp. Kugelig bi8 13 Mal fo breit wie hoch, oft etwas unregel- mäßig, Durchmefjfer 7—22 mm., gewöhnlid) ganz prall, felten mehr oder weniger runzelig, meiftens einzeln, bisweilen ein größeres und ein bi mehrere Eleinere Eremplare beifammen, nur an einer Stelle feftgeheftet, Farbe hell olivengrün. Inmwendig find alle Eremplare volftändig hohl und mit Luft gefüllt, Iöft man fie ab, Zi fo fteigen fie daher ballonartig fogleich an die Oberfläche des Waflers. Periderm derb, beim Zrodnen nicht am Papier Elebend, höchftens $ mm. did, außen unter dem Microscope braungelb, nach innen zu farblos. Die Gliederfäden unterfcheiden fich von denen des Nostoc irregulare Wartm. (Schweizer Krypt. Nr. 40) nicht we: fentlih. Grenzzellen Fugelig oder deutlich breitoval, wobei man auch hier wieder ganz gut erfennt, daß je 2 der leßtern durch Quertheilung. aus einer Fugeligen hervorgegangen find. Durchs meffer 4—5 mm. Sn einer Wafferrinne bei Schaffhaufen. 347. Rivularia (Physactis) lacustris Cramer nov. sp. 4—15 mm. groß, bei geringerer Größe fugelig, derb, dunkler gefärbt, bei größerer Ausdehnung Fugelig oder unregelmäßig warzig, weich gallertartig, bisweilen hohl, heller gefärbt, gelblichbraun, felten fpangrün. Orenzzellen meift Eugelig, felten verlängert, im erften Falle 10—15 mm. im Durchmeffer, im zweiten bi 17 mm. lang und 12 mm. did. — Sporen nur an alten Eremplaren, am Grunde der Fäden einzeln über den Grenzzellen, 59-100 mm. lang, c. v. 20,5, sine v. 12—13,6 mm. did. — VBegetative Zellen an den untern Partieen mit den Scheiden bi8 17 mm., ohne Scheiden 6,8—13,6 mm. did, 4—3, gemöhnlih 1 Mal fo lang ald did, an den haarförmigen Spißen ohne Scheiden 3,4 mm. bi, bis 12 Mal fo lang. Fäden an der Bafis torulds, befon- derd an ältern Pflanzen. Inhalt der Grenzzellen bräunlich, der Sporen oder untern vegetativen Zellen fpangrün granulö, ber obern vegetativen Zellen wafjerhell, nicht punftirt. Gallerticheiden nur an der Bafis bei ältern Eremplaren fichtbar, fonft zufammen- fließend in ein beinahe farblofes oder fehr blaß bräunliches Lager. Nach) dem Autor gehören hierher ald Formen: Physactis Pisum Riz. und gelatinosa Näg. oder find vielleicht identiich. 350. Spirogyra Grevilleana Kiz. var. elongata CGram. Fäden 27—30 mm. did, Zellen 4—8 Mal fo lang ald breit, mit einem Spiralband; Scheidewände gedoppeit, nicht felten aber, in Folge von Thellung, auch eine einfache (jüngere) Wand zwifchen je zwei gedoppelten (ältern). Fasc. VII. Nr. 351—400 bietet unter 30 Flechten, 5 Xe: bermoofen, 21 Zaubmoofen und 3 Farn nichts Neues. Be merfenswerth in Bezug auf Größe und Schönheit der Exemplare ift Botrychium Lunaria L. von zwei Standorten. EN. Ueber neue Diatomeen. Bon Henry Scott Lander. (Duart:Sourn. Micr. Sc. 1864 $ 6 ff.) Bacteriastrum varians. Zrufteln gewöhnlich „4, (wahrichein: ih 349 engl. = 28 Mif.) breit mit 10—13, felten bis 24 Grannen; lettere an den endftändigen Frufteln der Faden fub: marginal, an den zwilchenfländigen aber marginal, Gemein und freifhwimmend in der Bucht von Hongkong. ia tautenförmige mit Eleinen Warzen befeßte, das innere B. hyalinum von der vorftehenden Art durch Durchfichtig: feit und das Vorhandenfein von 30—32 Grannen verfchieden. Seltener; freifhwimmend in der Bucht von Hongkong. Die bei Pritehard Infus. p. 863 aufgeführten Arten B. fur- catum, curvalum und nodulosum hält &. für verfchiedene Srufteln einer und berfelben Species. | Beichreibung neuer und feltener Diatomeen. Ser. IX von B. K. Greville. Terebraria Grev. n. g. (ibid. $ 8 ff.) Frufteln n zweien verbunden, mit im Umtiß rechtedigen Nebenfeiten (Front view), welche mit einer gezahnten Quernaht und fenkrecht zu ihr mit parallelen Reihen grober falfcher Knoten verjehen find. Haupt: feite elliptifch mit quer zum Längsdurchmeffer geftellten Reihen ähnlicher Knoten. | Bon Dimeregramma Ralfs (Pritsch. Inf. p. 790) durch die Abwefenheit einer Querlinie auf den Nebenfeiten verfchieden. T. Barbadensis Grev. n. sp. c. ic. Barbados-Lager. Coseinodiseus angulatus Grev. n. sp. c. ic. SFelderchen alle gleich in Reihen, von denen 8 vom firahlenförmigen Rande bis zum Mittelpunkte reichen und von einem fubmarginalen Knoten ausgehen; die Knoten durch eine dunkle Linie verbunden. Rand breit, geftreift. Durchm. ca. 87 Mik.; etwa 7 Felderchen und 16 Randftreifen auf 25 Mik. Barbados:Lager. . Äulacodiscus umbonatus Grev. n. sp. ec. ie. Scheibe mit breitem Budel und Freisrundem, mittelftändigem Nabel. Fort: fäge Elein, zu 6—7, nahe am Rande auf den zugerundeten Enden der faft lineären nach außen Feulenförmigen Burchen; Warzen mäßig groß, etwas quadratifch in nahe zu radialen Keihen. Durhm. ca. 125 Mil. Barbados:Lager. | 4A. amenus Grev. n. sp. ce. ic. Scheibe mit 6-7 lineär verlängerten, fat randfländigen Fortfägen und einem Freisrunden Nabel. Furchen gleichförmig lineär von einfachen Warzenreihen begrenzt; Warzen groß, etwas entfernt ftehend in radialen Reihen, die am Rande in Furze breite Streifen enden. Durchm. 120 Mit. Barbados:Lager. A. Grevilleanus Norm..n. sp. e»ie. Sehr groß; Scheibe it etwa 10 faft randftändigen Fortfäßen und Freisrundem Nabel; 3 äußern Viertel der Segmente zwifcben den Furchen in Viertel in techtedfige Felder getheilt; Furchen von corallenartig z (sten MWärzchen begrenzt. Durchm. 280 Mil. (Di der im Original noch außerdem zugefügten Belchreibung wäre fonft die Bacillarie nicht leicht zu erfennen.) Moron und Sevilla. A. radiatus Grev. n. sp. c. ic. Scheibe blaß mit fehr Kleinen radial verlaufenden Punkten; Furcen nicht erkennbar, röße ift charakteriftiih; aus der gegebenen rn nase aus u Fortfäße zu 5, Elein, faft randftändig, von einem breiten, läng: lichen, glatten Hof umgeben. Durchm. 120 Mif. Barbados:Lager. A. pellueidus Grev. n. sp. e. ic. Scheibe blaß mit Keinen, etwas entfernt ftehenden radial verlaufenden Punkten; Furchen nicht erkennbar; Fortfäße zu 8, vom Rande etwas entfernt, mit fchmalem, länglichem, glattem Hofe; Rand mit rofenkfranzförmigen Streifen, an den Fortiägen fchwach aufgetrieben. Durchm. 115 Mit. Barbados:Lager. A. orientalis Grev. n. sp. c. ie. Scheibe gefärbt, fehr conver; Fortfäge zu 7—15 und mehr, cylindrifch, faft randftändig; Nabel Freisrund; Oberfläche mit Kleinen, radialen und concentrifc) regelmäßig geftellten Märzchen, welche gegen den Rand hin in rofenkranzförmige Streifen übergehen. Durchm. 115—150 Mit. Geylon. (Dem A. oreganus nahe verwandt.) Biddulphia gigantea Grev. n. sp. e. ie. Hauptfeiten (Side view der Engl.) mehr weniger breitelliptifch aufgetrieben ; Hörner ceylindrifch, lang, in Köpfchen endend; Felder groß, radial geordnet. Längften Durchm. ca. 204 Mit. BarbadossLager. Triceratium concinnum Grev. n. sp. c. ie. Mit geraden Seiten, abgerundeten Een und fehr entferntftehenden zeritreuten Punkten und undeutlichem, dreifeitigem Mittelraum; Rand mit einer Reihe von Punkten; in den Eden ift je ein Fleines drei: ediges dicht punktirtes Feld durch eine Neihe von 4 Punkten ab: gefchnitten. Abftand zweier Eden: 84 Mit. BarbadossLager. T. partitum Grev. n. sp. in ce. ic. Mit fchwad concaven Seiten und faft Fopfförmig abgerundeten Eden, die mit fehr Fleinen Pünktchen befest find; zwifchen dem Mittelpunkt und den Eden je 2 Querlinien, die äußere gegen das geföpfte Ende, die innere mehr gegen das Centrum hin. Oberfläche entferntpunftirt. Ab: ftand zweier Eden: 76 Mit. Barbados-Lager. Coceoneis Barbadensis Grev. n. sp. c. ic. Kreisrunde Scheibe punktirtz Mittellinie gegen den Rand verjüngtz feinere Punktirung an den peripherifchen Enden der Mittellinie und concentrifch mit diefenz; gröbere mit dem Mittelpunkt der Scheibe concentrifche Warzen auf der Übrigen Oberfläche. Durchm. 82 Mit. Barbados=Lager. Stkb. Bon 8. Gienfowsft liegt und ein Separatabzug (aus Pringsheims Zahrbuch für wilfenfchaftlihe Botanit Band IN. Seite 400 bi 441) eines von ihm verabfaßten Auffakes vor, in welchem er dad Ergebniß feiner Unterfuchungen über das Plasmodium der Myromyceten gegenüber der Anficht de Bary's über denfelben Gegenftand darlegt. Während nad) der Vor: ftellung des Lebteren die bewegliche Protoplasmamaffe (Plas: modium) der Myrompceten ein vielfach verzweigter Schlauch) ift, deffen Wand eine fchleimige, weiche, fticftoffhaltige Membran u AR Fe -darftellt, deren Inhalt mit einer contractilen, farcodenartigen Sub: fanz erfüllt ift, ift nach Gienkfowsft’s Anficht das Plasmodium hüllenlos und befteht aus 2 fich durchdringenden, in verfchiedener MWeife beweglichen Subftanzen, einer zähen, contractilen Grund: maffe, die an den Umgrenzungen der Zweige ald ein heller Saum erfcheint, und einer fließenden feinförnigen Subftanz. Während von de Bary das ganze Plasmodium als ein einzelliges Gebilde gedeutet wird, gleichviel ob es durch Anwachfen ni Amoebe oder durch Verjchmelzen mehrerer entftand, betrachtet Gienfowsfi dagegen dad bewegliche Protoplasma als flüffig, in Zellen nicht zerlegbar, als ein Gebilde, auf welches daS frühere gangbare Zellenfchema gar nicht anzupaffen if. Im feiner vorliegenden Unterfuhung hält fich der Verfaffer nun lediglich an das Plate: modium von Didymium Serpula Fr., Didymium leucopus Fr. und Licea pannorum Wallr. und veranschaulicht jene Ipeciellen Wahrnehmungen durch beigefügte fehr acurate Zeichnungen, fo daß wir uns veranlaßt fühlen, diefe Arbrit wegen ihrer Sorgfalt und Genauigkeit allen Männern von Fach hierdurd) beftens zu empfehlen. W.dD. 9. Dr. Sulius Kühn, der berühmte wiffenfchaftliche Landwirtih, hat „Mittheilungen aus dem phyfiologifchen Laborato: rium und der VBerfuchftation des landwirthicaftlihen Inftituts der Univerfität Halle, zugleich ald Programm für Michaelis 1863 herausgegeben. Den Hauptge Bent der: felben bildet eine Arbeit: ‚„„Unterfuchungen über die Entwidelung, das Fünftliche Hervorrufen und die Verhütung des Mutterkornes‘, zu welcher er fich durch die noch oft entgegenflehenden Anfichten über diefe Krankheit veranlaßt gefühlt hat. Nachdem er die Meinung, als entftehe das Mutterforn aus Verwundungen des in Bildung begriffenen Samenforns durd Infecten, oder als fei 8 eine Degeneration des Samenfornes in Folge abnormer Ve: getationsverhältniffe zurüickgewiefen, läßt er fich des Weiteren auf die fich allein auf eracte Unterfuchungen ftüßende Anfichten ein, daß die Urfache der Krankheit in einem parafitifchen Pilze Spha- celia segetum Lev. zu fuchen fei, von dem die Bildung des Mutterforned (Sclerotium Clavus) nur ein Stadium der Ent: - widlung ift. Mit der dem Verfaffer eigenthlimlichen Genauigkeit fielt er dann die wichtigften bisher hierüber angeftellten Unter: fuchungen von Seiten verfchiedener Forfcher zufammen und fommt dann, durch eigene Experimente geleitet, zu dem enticheidenden Nachweis, daß die Sphacelie, das Mutterforn und die Sporen von Claviceps in innigem Zufammenhange unter einander ftehen. Am Schluffe giebt der Hr. Verfaffer die Mittel der Verhütung des Mutterfornes an und meint, daß ganz vorzüglich die Drill- cultur im Vereine mit den übrigen Maßnahmen eines rationellen ie Betriebes geeignet fei, nicht das Auftreten des Mutterkornes zu verhüten, wohl aber feine Ausbreitung möglichit zu befchränken, durch einen durchaus gleichartigen normalen Stand und gleich: mäßig Eräftige Entwidelung der Saat. B.D.9. Im Verlage der Königl. Hofbuchhandlung von Hermann Burdach in Dresden ift foeben erfchienen und durch alle Buch handlungen zu beziehen: Anleitung zum Einfammeln, Präpariren und Unterjucdhen der flanzen mit befonderer Rüdficht auf die Aryplogamen. Sm Anfchluß an den Elementareurfus der Kryptogamenkunde von Gonrectov W. ©. Helmert und Dr. 2. Rabenhorfl. Herausgegeben d. Have. Mit einem Borwort von Dr. £. Rabenhorft. Nebit 9 in den Zert gedrudten Holzichnitten. Im Verlage von Eduard Kummer in Leipzig ift joeben erfchienen und durch alle Buchhandlungen zu beziehen: FLORA EUROPAEA ALGARUM AQUAE DULCIS ET SUBMARINAE. AUCTORE LUDOVICO RABENHORST, PHILOS. DR., ORDINIS ALBRECHT. EQUITE, ACAD. ET SOCIET. PLUR. SODALL, SECTIO I. ALGAS DIATOMACEAS COMPLECTENS. CUM FIGURIS GENERUM OMNIUM XYLOGRAPHICE IMPRESSIS. Berlag der 8. Hofbuhhhandlung Nedaction: Drud von ; BRabenhorft in Dresden, von 9, Burbach &, Heinrich in Dresden. TER e 5. HEDWIGIA. 10. Notizblatt für Kryptogamifde Studien, nebjt Repertorium fir Eryptog. Piteratur. nme TEnTERLIrFaC Ur Inhalt: Repertorium: U. Grunomw, über neue oder ungenügend gefannte Algen (Fortfegung). — De Bary und Woronin, Beitrag zur Kenntnik der Ghytridieen. — L. Rabenhorst, Fungi europei Cent. VII, — Kützing, Tabule phycologiex. B®». XIV. zZ. 1—50, Repertoriu, | 4. Grunow, über neue oder ungenügend gefannte Algen. (Verhandlungen ver E. £, zoologifeh:botanifhen Gefel: haft in Wien 1860 — 1863. (Fortfegung.) | Eunotia paludosa nov. spec. Eunotia a latere seeundario Yeviter arcuata, linearis apieibus recurvalis, solilaris vel binatim eonjuneta, striis punelatis subradiantibus ultea 50 in 0,001”. Longit. 0,001 --- 0,0024”, latit. lateris secundarii 0,00015 — 0,0002”, latit. lateris primarii 0,0003 — 0,0005”. Detexi in paludibus prope Manding in Styria auetumno 1859. Podosphenia angustata nov. spec. Podosphenia major a latere secundario anguste cunealim lanceolata, striis punctalis validis 30 in 0,001”. Longit. 0,0042, latit. 0,0004”. Habitat in mari adriatico .prope Fiume. | Podosphenia? erythraea nov. spec. Podosphenia? major, valvis late ovatis striis distinelissime punctalis 16 — 17 in 0,001”. Hab. in mari rubro. Podosphenia capensis nov. spec. Podlosphenia a latere primario late cuneata basi late truncala valvis lineari clavatis apice rotundalis, striis transversis 42 in 0,001”, linea media indistincta, nodulis terminalibus dislinctis. Long. 0,002—-0,003”. Hab. in promontorio bonae spei. | | Odontidium marinum nov. spec. Odonlidium valvis lan- ceolatis aculiusculis, coslis 6—8 in 0,001”. Longit. 0,0013— 0,002”. Hab. in mari pacifico boreali. Diatoma subtile m. Diatoma minutulum, valvi oblongis vel oblongo lanceolatis apieibus capitatis costs subtillimis 22 in 0,001”, striis obsolete punctalis (linea media dislinctiore interruptis) evidentioribus 44 in 0,001”. Longit. 0,0003 — 0,0011”. | Cymatosira nov. genus. Frustula a latere primario mar- gine undulato, in fascias .arcte conjuncla, valvis lanceolatis evidenter punetalis, linea media nulla. Cymatosira Lorenziana nov. spee. Rhaplosira valvis late Janceolatis apice productis valde convexis, a latere ppi- mario visis linea undulata determinatis, punelis lransversim eit deeussatim ordinalis 24—30 in 0,001”. Longit. valvarum: 0,0011”, latit. valvarım 0,00033 - 0,00038”, latid. frustulorum 0,00045”. Hab. in fundo maris prope Porto piecolo sinus maris adriatici „‚„Quarnero“ dieti. Rhaphoneis Lorenziana nov. spec. Rhaphoneis valvis late ovato lanceolatis apieibus parum produclis ‚aculiuseulis , Striis radiantibus validis 10 in 0,001” — area lwvvi lanceolata, Long. 0,0013 —0,002”, latid. 0,0008 - 0,0009”. Hab. in fundo maris adriatici rarissima. Rhaphoneis quarnerensis nov.'spee, Rhaphoneis minor late ovato lanceolata, apieibus obtusis, striis brevibus marginalibus 20—24 in 0,001”, area media. irregulariter et subliliter punc- tata late lanceolata. Longit. 0,0008—0,0013”, Latid. 0,0005 — 0,0007”. Hab. in fundo maris adrialici. Rhaphoneis, fluminensis nov. spec. Rhaphoneis major late ovato, striis eximie punctatis radiantibus, 10—12 in 0,001” ,* lineis duobus vel rarius qualuor interruplis, area laevi linearı oblonga. Longit. 0,0029 — 0,003”, latid. 0,0018 — 0,003”. Hab. in fundo maris adriatici. Rhaphoneis mediterranea nov. spec. Rhaphoneis major late ovato, striis non punctatis (costis?) radiantibus validis 79 in 0,001”, lineis duobus longitudinalibus erenulatis, area levi anguste lineari lanceolata apicem altingente. Longit. 0,0027”, laud. 0,0018” Hab. inter varias algas a litoribus insule Gor- sic rarissima. i Rhaphoneis scutelloides nov. spec. Rhaphoneis minor, ovata vel late ıhombeo lanceolata apieibus obtusis, striis in- distincte punelatis subradiantibus 12—17 in 0,001, Jineis duobus delicatissimis hine inde interruplis, area media angusta lineari. Longit. 0,0006 — 0,0012”, latid. 0,0004 — 0,0007”. Hab. in oceano paeilico boreali et australi, nec non in oceano allantico ad oras Alric® australiores. Rhaphoneis marginata nov, spec. Rhaphoneis valvis late ovalis, margine lato radiatim strialo punctalo, parte interiore seriebus radiantibus punclorum distantiorum ornalay S—10 in 0,001, linea media lineari obsoleta. Longit. 0,0013— 0,0018”, latid. 0,0.09—0,0013”. Hab. in algis maris pacifici borealis haud rara. Rhaphoneis liburnica nov. spec. Rhaphoneis valvis late ovalis, seriebus punclorum majorum marginem versus deeres- ventibus radiantibus et furcalis ornatis, linea media anguste lineari lanceolata, punetis majoribus 7—8S in 0,001 Longit. 8,0015—0,0019”, latid. 0,0011 - 0,0014”. : | —-— 61 — | Synedra Iropica nov. spec. Synedra stipite brevi erasso, valvis. linearibus vel lineari lanceolatis; apieibus produetis, striis punctatis subtillimis ultra 50 in 0,001” lineam mediam attin- gentibus. Longit. 0,0023 — 0,0044”, latid, valv», 0,0003”. Color frustulorum exsiccatorum flavescens. Hab. in varlis algis ad oras Brasilie. Synedra nitschioides nov. spec. Synedra a latere pri- mario apices versus leviter attenuata, valvis lineari-lanceolatis, apieibus vix produclis, striis brevissimis marginalibus dislinelissi- mis 18— 22 in 0,001”. Longit. 0,002 — 0,0037. Hab. in mari bacifico. | Synedra Frauenfeldii nov. spec. Synedra breviter stipi- tata, valvis anguste lineari lanceolatis apice longe productis leviter dilalatis, striis transversis 36 in 0,001”, lineam mediam attingentibus in mediı valvse parte autem paullulum abbreviatis. Longit. 0,0065 — 0.0075”, laut. valvee maxima 0,00025. Hab. in marı rubro. 5 | Grammatophora maxima nov. spec. Grammatophora maxima robusta valde hyalina membrana cellularum erassissima, valvis. . . ., dissepimentis planis apicem versus tantum undu- latis, striis subtillimis ultra 60 in 0,001”. Longit. 0,0053 — 0,0074”, latid. 0,0015— 0,0023”. Hab. in mari Camischatico. Grammatophora minima nov. spec. "Grammatophora exilis dissepimentis planis: striis obscuris Longit. 0,0005”. Tab. nostr. VII. leg. 3 (*%/,). Hab. in fundo maris adriatiei ra- rissima.. ' Climaconeis nov. genus. Frustula bacillaria (libera?) dissepimentis duobus scalsformibus instructa , valyis striato- punclatis, coslis nullis.. as Climaconeis Frauenfeldii nov. spec. Bart, von der Haupt: feite fchmal linear. Nach den Enden zu fchtwach verdünnt, Quer: Iproffen der Scheidewände (in der Hauptanficht al Punkte erfcheinend) 5 in 0,001”, die ‚zwei mittelften etwas entfernter. Querftreifen fehr zart (über 60 in 0,001”). Schalen jehr fchmal. Länge: 0,005 —0,0055”. | Climaconeis Lorenzii nov. spec. Nobufter, Schalen lang linear lanzettlid, an den Enden und in der Mitte verdict, Quer: ftreifen circa 52 in 0,001”, Querfproffen der Scheidewände 4— 4'/sin 0,001”, die zwei mittleren etwa doppelt jo weit entfernt. 0,0063 — 0,007” Hauptanficht? a Rhabdonema robustum nov. spec. Rhabdonema maximum, dissepimentis: omnibus apertura magna oblonga symmetrica in- struclis, valvis late lineari oblongis, coslis evidenlissimis lineam mediam undulatam atlingentibus A—6 in 0,001, interstitiis costarum serie unica cellularum ornalis, dissepimenlorum mar- gine seriebus cellularım oblongarum (12 in 0,001”) instructis. a Noduli terminales maximi. Longit. 0,005—0,009. Hab. in oceano pacifico boreali. Climacosira nov. genus. Frustula tabulata rectangula, in fascias conjuncta, dissepimentis numerosis irregulariter scalari- formibus instructa, valvis linearibus, costalis (?). Climacosira mirifica (W. Smith). Climacosira major, valvis linearibus et dıssepimentis evidenter striato punctalis, striis 24 in 0,001”, dissepimentis alternalim medium versus interruptis. Longit. valve 0,0028 — 0,007”, latitud. valve 0,0003—0,00035”, latid. frustul. 0,0032— 0,00938”. Striatella camtschatica nov. spec. Striatella minor, dissepimentes plerumque 8, valvis late lineari oblongis apieibus rotundatis, striis punctatis 42—45 in 0,001, nodulis termina- libus maximis,. Longit. valvarum 0,0007”— 0,0016”, latid, valv, 0,00025-—0,0004”, latid. a latere primario : 0,0008”— 0,0004”; latid. a latere primaorio: 0,0008” —0,0012”. Hab. in marı Kamtschatico aliıs algis insidens. Campyloneis nov. genus. Frustula scutelliformia Lrans- verse arcuala adnata, valvis heterogeneis, inferioribus costatis, superioribus insigniter cribroso punetatis, nodulis nullis. Campyloneis Argus nov. spec. Campyloneis a latere secundario late ovalis vel orbieularis latere primario anguste linearis, valvis inferioribus eoncavis costatis, coslis radiantibus lineam mediam undulatam attingentibus, 3—5 in 0,001”, strüis punctalis 30 in 0,001”, valvis superioribus convexis insigniter seriato punctalis, punetis majoribus oblongis S—10 in 0,001”, area media levi lineari lanceolata. Longit. 0,0016—0,0037, latid. valvarum 0,0019’—0,0025”. Hab. in Oceano atlantico boreali, Dasyam coccineam a litoribus Islandie densissime ob- legens. Campylodiseus minutus m. Campylodiscus parvus orbi- eularis valde flexuosus area levi (subtillime punelala) quadran- gulari dimidium fere valvie diametri occupante, linea media nulla, costis radiantibus 18—20 in 0,001°°. Diametr. 0,0014”. Hab. in mari adrialico rarissime (Meeresgrund von Porto piccolo bei Gaftel mufchio, Cystosiretum 5—7 Faden tief, leg. Dr. Lorenz). Campylodiscus adriaticus nov. spec. Campylodiseus sub- orbieularis, valde flexuosus, costis radıantibus marginem versus bifidis, brevibus 7—8 in 0,001, interstitiis subtiliter punctatis, area media subquandragulari maxima plieis duobus curvalis instructa. Diam. valvae 0,0024 — 0,0034”. Hab. in fundo maris adrialici. Campylodiscus exiguus nov. spec. Gampylodiseus minu- tulus orbieularis, costis abbreviatis radiantibus 8 in 0,001”, area media orbiculari seriebus duabus striarum punctatarum paralle- a r e — 69 — larum ornata, linea media lineari angusta. Diam, 0,0008”. Hab. in mari adriatico rarissime. | Campylodiscus Lorenzianus nov. spee. Gampylodiscus orbicularis, costis non interruptis subradiantibus semel leviter genullexis, 6 —7 in 0,001”, area media lineari anguslissima. Diam. 0,0017 — 0,0032”. Hab. in fundo maris adriatici, nec non ut videlur rarissime in mari rubro. Campylodiseus quarnerensis nov. spec. Campylodiscus suborbieularis utroque fine valde replicatus, costis subradianti- bus leviter areuatis numerosis 13 — 15 in 0,001 area media -lanceolata. Diam. 0,0023—0,0024”. Hab. in mari adriatico rasissime. | Campylodiscus Heufleri nov. spec. Campylodiseus minor orbieularis, costis subradiantibus leviter flexuosis 10 n 0,001”, sulca angustissima are® medie approximala interruplis, area media lineari lanceolata, striis punctatis obsoletis. Diam. valva 0,0016—0,0018”. Hab. in mari rubro. | Surirella quarnerensis nov. spec. $urirella minor, valvis late ovalibus costis lineam mediam attingenlibus subradiantibus 16—18 in 0,001”, striis punctatis 32—36 in 0,001. Longit. 0,00065 — 0,0013”, latid. valve 0,0004 — 0,0007”. Hab. in mari adriatico ut videlur rarissima, | Surirella graeilis nov. spec. (?) Surirella a latere pri- mario linearis apicibus cuneatis obtusis, coslis in media valve parte tenuioribus lineam mediam atlingenlibus marginem versus distinetioribus 12—14 in 0,001, striis punetatis subtillimis 30 in 0.001. Longit. 0,00:0—0,0050. Tryblionella gracilis W. Smith, brit. Diat. X. 75?? Hab. in aqua stägnante ut videtur rarissima. Surirella Lorenziana nov. spec. Surirella major a latere seeundario late lineari oblonga apicibns rotundatis, carin® eir- euilu medio constricto panduriformi, costis aream mediam ver- sus tantum distinelis, carinam versus dilalatis explanatis difhi- eile conspicuis tenuiler striato punetatis, 4 in 0,001”, area media auguste lineari fines versus leviter dilatata, valvae apices . non altingente. Longit. 0,0048” Latid. valve 0,0019”. ab. in fundo maris adriatiei rarissima. Surirella fluminensis nov. spec. Surirella mediocris valvis cuneatis ovato oblongis, apice rotundalis , coslis apicem versus subradianlibus,, lineam mediam anguste linearem versus distinctioribus, 5—6 in 0,001” interstitiis tenuiter striato punetatis. Longit. 0,0027—0,0035”. Latid. valve 0,0013 — 0,0015”. Hab, in fundo maris adrialiei ul videtur rara. Amphipleura Lindheimeri nov. spec. Amphipleura major, valvis longe rhomboideo lanceolatis, apieibus obtusiusculis, ca- rina media nodulis terminalibus longis linearibus canaliculo tenui a pereursis instrucla, siriis longitudinalibus subtilissimis, transver- salibus inconspieuis, Longit. 0,0062—0,0065°, Latid. 0,001”, Hab. in aquis lorrenlibus Americ« borealis. (Fortfegung folgt.) Beitrag zur Kenntniß der Chytridieen. Bon X. de Bary und M. Woronin. Unter diefem Titel liegt uns ein Separatabdrud aus den Berichten der naturforfchenden Gefellfchaft in Freiburg (Band IM. Heft 11.) vor. Derfelbe befpricht eine eigenthümliche Verunftaltung von Taraxacum offieinale Wigg., wenn daffelbe einen feuchten - Standort, wie Wiefen, Chauffeegräben u. dergl. hat, gleichviel, ob e8 fich einzeln oder in größerer Menge beifammen- findet. Die Erfcheinung felbft ift vom erften Frühling bis zum Herbft zu beobachten und zeigt fi ald punftförmige, vorangefarbige Märzchen, welche entweder in geringer Zahl über die Dberfläche der grünen Pflanzentheile zerftreut find oder legtere dicht beveden. Am erften Falle ift die normale Befchaffenheit der Organe kaum verändert, im lebteren find diefelben verunftaltet. Auf den erften Blid gleichen diefe Wärzchen den Jugendzuftänden orangefarbiger Uredineen, 3. B. Xecidien, von denen fie jedoch bei genauerer Prüfung wefentlich verfchieden find. Dann erjcheinen fie bei voll: jtändiger Ausbildung ald runde, oder auf Blattrippen und Blüthenftengeln in der Richtung der Längsachle des Drganes etwas in die Länge geftredte, jtarf über die Oberfläche vor: fpringende Körper von }>—4 mm. Durchmeffer. Jeder einzelne befteht wieder je nach feiner Größe aus 15—50 Zellen, die unter fich ungleiche Ausdehnung haben. Nirgends findet fich ein Myce: lium, Dagegen werden die einzelnen Zellen des orangerothen Körpers, fobald man ihn in’s Waffer bringt, zu Zoofporan- aten, welhe Schwärmfporen erzeugen. Die VBerfaffer bezeichnen diefelben als Sori und befchreiben nun die Entwidelung berfelben, fowie die Berfuche ausführlich, welche fie anftellten, im Intereffe der Ueberfiedlung diefer Zoofporen auf gefunde, in verfchiedenem Entwiclungsftadium ftehende Pflanzentheile. AS Refultat diefer Beobachtung ergiebt fih, daß die zur Ruhe gefommene Spore die Wand der Oberhautzelle durchbohrt und bis auf ein bald verfehwindendes, außen bleibendes Stüdchen in’5 Innere der Zelle dringt, um hier fofort weiter zu wachfen. Die aus ihr entjtandene Kugel ift der Anfang eines neuen Sorus und fann ald Primor: dialfugel betrachtet werden. Bon ganz befonderem Werthe für die Entwidlung der leßteren fcheinen die zugleich mit beobachteten, fogenannten Dauerzellen zu fein, mittelft deren der Parafit in einem Nuhezuftande diejenige Zeit zu Überdauern (überwintern) vermag, in welcher er die zu feiner vafchen Vermehrung noth: wendigen Bedingungen nicht findet, Nach alledem gehört der in u, Rede ftehende Porafit in die Fleine Familie der Chytridieen und ftellt darin den Typus einer neuen, dritten Gattung dar, Synchi- trium, deren Specied $. Taraxati ift; außer ihr wird feit 1852 euch 8. Sueeis® beobachtet, wie ed denn Überhaupt fcheint, als ob die Synchitrien noch weit häufiger verbreitet wären. Am Schluffe der Arbeit folgt noch die Beobachtung von Chytridium simulans und Ch. roseum, nicht minder intereffant als vorige. Alle überhaupt vorfommenden Entwidlungsftadien find, überdies durch Zeichnungen fehr gut veranfchaulicht. MW, D. NH. L. Rabenhorst, Fungi europaei. Centurie VH. Dres: den 1864. Enthält unter Nr. 601— 700 folgende neue oder doch benierfenswerthe Arten: | 603. Ag. (Hebeloma) scabellus Fr, Syst. Forte var. pileo subcarnoso e camganulato convexo-subumbonato villoso- squamuloso pallide fusco, lamellis subliberis erassis subdistanti- bus latis e subluteo fuscescentibus, stipite giusculo pruinoso subfusco fareto, sporis angul, fuscis. 606. Ag. Marasmius Rotula Scopol. Forma lamellis 20, in forma typica 6—8 in collarium postice conjunctis! 612. Peziza hepatica Batsch. Sessilis, concava, vinoso- badia, extus granulata, margine dentibus subtriangularibus einclo. Gregaria, junior subglobosa, elausa, mox applanata 1—2 lin. lata, vinoso-badia, substantia Sale carahia. Asci lineares, sporidia 8 elliptica, levia, uniserialia, hyalina, 0,001” long., 0,0005” lata foventes. Paraphyses septat, artliculı plus minis tumidi vel inflati. Ureseit hieme fere jad terram infra fimum cuniculorim, rarius ad fimum ve muscos, quisquiliasque eireumjacentes. 2 | 613. Telephora' palmata Fr. Forma: laciniis latioribus retusis ! 618. Peziza radieulata Sow. | 620. Pezisa trachycarpa n. s. Prima wtate orbicularis, fere plana, et s@pissime umbilicata ; discus nigro-fusceus, asper et tubereulatus. Gupula !/ı ad 6/4 uncie late, solo adpressa, extus minute granulata, substipitata vel obcomita. Paraphyses biformes; ali® filiformes apicem versus aliquanto clavatw; aliw ‚et pallide fusc®, ascis vacuis simillime. He fere multum | Be ee eorrugatge, Iymenii sectioni aspeclum mirum sub microscopio - prabentes. Sporidia uniseriata, penitus globosa , muricata, fusca, 0,0005 uncie lata. Supra solum deustum, Ascot, Com. Surrey, Nov. 1863. Sporidia, licet sub microscopio fusca, supra charlam nigram demissa, albo-grisea sunt. 622. Peziza leiocarpa n. s. Cupula prima tale conni- vens et subglobosa, extus et preserlim versus marginem aspera, Se fusco-vinosa , lenuis, et semipellucida, basin versus sepe pal- lida), sessilis, %/2 ad °/2, uncie lata, demum expansa et fere plana, irregularis, varie lobata ei undulata. Diseus olivaceo- fuseus, primum pallide, demum obseure. Sporidia penitus glo- bosa, nunquam levia, uni-vel biseriata, coloris expartlia, 0,0003 ad 0,0004 unicae lata. Paraphyses et habitat ut in P. trachy- carpa. Prima state hwec planta iconem Batschianam P, pustu- late Fr. fere reprasentat. 623. Desmazierella acicoca Libert. 625. Peziza testacea Mong. 626. Naevia Lauri Cald. 627. Hypozylon gastrinum Fr. 630. Poronia Oedipus Mont. Syll. p. 209. P. slipitala, stipite suberoso, simpliei vel ramoso, bası bulboso, apice alte- nuato, in cupulum dilatato, intus albo, exlus nigro, lsevi, in sicco rugoso. Capula pezizoidea, discolor, primum albescens (Spermatiorum causa), dein fusco cinerea; in qua perithecia parva (dimidiam millimetri partem lata), erecta, ovoidea, in collum parvum attenuata, nidulantur ; ostiolo papillaformi nigro, medio pertuso, tantum prominulo. Thecz® lats eylindrace®, oblus®, brevissime pedicellate octospor@; Sporx majusculs (0,028—30 mm. long, 0,013—15 mm. lat.), nigrae. ovaliellip- tie obtus®, perisporio vago cinel®, paraphysibus longissimis, llaccidis ramosis articulatis. Spermatia ellipsoidea obtusa vel subsphaerica, in sterigmatibus erassis brevibus ramosis insidentia, totam cupularum juniorum superficiem obtegentia. 631. Spheria mutabilis Sz. Currey. fruct. simpl. Sph. in Trans. Iınn. Soc. of Lond. vol. XXH. tab. LYIl. fig. 20. Sphaerie pulvis pyrius Pers. valde alfınis, a qua tamen facile dignoscitur sporis incoloribus, curvalis, aculis, gultulis 2— 4 repletis. Pubescentiam autem peritheciorum, de qua cl, Cur- rey loquitur, non vidi. 632. Spheria tristis Tode. 633. Sph. eunomia Fr. 636. Aylaria peduneulata Fr. 637. Hypoxylon Michelianum Ges. 640. Sphawia Lemane® Cohn. 646. Dothidea advena Cesati. NB. Pienidia in stromatibus (asciferis nee diversis) im- mersa, stilosporas, sporarum endothecarum tantum angustiores, gerenlia. Stilospors , qua delineavi, ex. individuis a claris. Cesati et Malinverni collectis et in Herbario eryplogamico Italico Nr. 495 editis, abstuli. 647. Cytispora rubescens Fr. Syst. Obs. Cirrhi filifor- mes, pallide rubrofusci, demum expallescentes, flavescentes, aöre humido intense purpureo-rubescentes, daeryoideo- con- a nie ah Bi f 2 RPUP DE VER RR 0, a, wer u #5... WERE. x Ba: ‚ } . , . I uentes, sporis creberrimis eylindraceis continuis 0,0003— -0,00035—0,0004” longis farcti. 648. Cytispora carphosperma Fr. Syst. Cirrbi -Klifor- mes pwene citrini, aöre humido confluentes suberocei; sporis minulissimis gracilibus rectis vel leniter curvats, 0,0002 — 0,00025-—0,00029” longis farcti. j - 650. Cytispora incarnata Fr. Spors® eylindrics, plus er m curvalz, hyaline, utroque fine obtuso-truneate, 0,0005 ong&. 655. Rosellinia Tassiana De N. 659. Chetoclädium Jonesi Fresen. 660. Capnodium quercinum Berk. et Desm, 661. Capnodium quereinum Berk. et Desm. una cum ei quercino Gar ined., sporis subrotundis conglo- alıs. | 662. Capnodium NeriiRabenh. herb, et Mspt, Mycelio moniliformi ramoso-retieulato, illo Capnodii Citri 'simillimo ; peridiis elongatis subconicis, sporis oblongis uniseptalis. NB. Specimina non omnia bene evoluta. 663. Capnodium Persoonil Berk. et Desm. on some moulds n. 11. F. 6. | 664. Capnodium Persoonii Berk. et Desm. Forma: Rosarum. Socio CGoniothyrio vel Clisosporio quodam. 665. Capnodium ewpansum Berk. et Desm. Mycelium late, effusum, Coniothecio intermixto, peridiis sparsis brevibus, 'sepe connatis et sapius filis abbreviatis moniliformibus vbteetis. 666. Capnodium Rhamnicolum Rabenh. Mspt. C. my- celio moniliformi vage ramoso, peridio brevi e basi dilatata subeonico, sporis elliptico-oblongis hyalinis uniseptatis. Socio CGoniothecio quodam. 667. Capnodium elongatum? Berk. et Desm. F. 5. 668. Depazea Sambucicola Kalchbr. Mspt. D. macu- lis sat amplis subangulatis griseis, purpureo-fusco limitatis; peritheciis erebris, sparsis, subprominulis, minulis, fusco-atris, sporis acrogenis minutissimis hyalinis globosis. WR: 670. Isaria Hypoxyli Ralchbr. Mspt. 1. clavulis esü- pitalis, ramosis, cervinis in cwspitulos, ambitu radiantes collec- tis, ramis divisis, apice subdilatatis undique floccoso - pulveru- lentis. Hab. super Hypoxylo coceines ad corticem lignorum' foealium, in sylva coacervatorum, ibique putrescentium; raro. Vere. (28. Mart 1863.) Hungar. boscal. ad blaheem Scepusii. | Rofen, 3-4 im Durchmeffer, finden fich ftets an ein Hy- poxylon geheftet, deffen Bafis von einem Kranze | dendritifch ei verzweigter Keulchen umgeben wird, welche der Rinde dicht an: liegen. Dft auch findet fi daS Hypoxylon felbft von der Isarıa überzogen, welche dann im Gentrum flaubig:lappig oder Fnollig verzweigt erfcheint. Die Farbe fchwebt zwifchen lichtbraun und bräunlichefleifchroth. Bafivien zahlreich, hervorragend, bogig ge frümmt, an der Spite je eine Fugliche farblofe Spore abihnürend. 677. Eustilbum Rehmianum Kabenh. Hedwigia U..N. 10 T. X. 11. F. 2. b. c. 678. Leptothyrium eylindrospermum Bonord. Epiphyl- lum, peridiis convexis, depressis rolundis s. ovalis, sculiformi- bus, atris, nitidis, ostiolo simplici pertusis, “nucleo albo; hyphis (basidiis autor.) simplicibus apice sporas eylindricas utrinque obtusiusculas exserentibus. 680... Daerymyces succineus Spree. KCalloria succinea Fr. summ. p. 359? Fungus aliquantutum dubius; descriptione tamen Callorie a el. Kriesio 1. |. date extra salis bene con- veniunt specimina nosira, intus, vero Dacrymyeis siructuram exhibent. E basi nigricante assurgunt filamenta tenuissima, ramellosa, arlieulata, qua® abeunt superne in corpuscula eylın- drica recta vel leviter curva, facile delabentia, circ. 0,012 — 0,016 mm. longa. 682. Peronospora Arenarie Berk. Outlines of Brit. Fungol. p. 349. In Moehringia trinervia. Oogonia in pedi- cellis et Nloribus tantum continentur. 685. Sterigmatocystis antacustica Gramer (nov. genus et spee.) in der Vierteljahresfrift ver naturf. Gelellfh. in Zürich 1860, bot. Zeitg. 1860 Nr. 15. 689. Stemphylium spheropodium Bonord. (wov. sp.) Epiphyllum, byphis curtis conlinuis nigris, apice subacutalis, demum impressis, basi cellula globosa sulfuluis, sporis trilo- cularibus pyriformibus, cwespitibus late ellusis depressis. 690. a) Epicoccum scabrum Gorda. Der Pilz bilvet fhwarzbraune Häufchen auf rofenrothen Fleden. Außerdem ent: halten die Holzipäne noch ein: b) Fusicladium maerosporium Bon. sp. n. hyphis ereclis subeurvalis, parce seplalis, wqualibus apice sub intumidis oli- vaceis, sporis magnis, simplicibus ovato-oblongis, elaris conco- loribus; ciwespitibus effusis, olivaceo-nigris. Hab. in ligno de- nudato in Guestphalia. , c) Clisosporium lignorum Fr. peridis minimis fusco- nigris, erumpenlibus, membranaceis, globoso-depressis, ostiolo subpapillato apertis, scabris; sporis minimis subglobosis, ova- tisque, basidiis nullis. Aus den Peridien treten, wenn man fie mit Maffer benebt, fogleich lange die braune Sporenranfen hervor, welche fchon mit der Eoupe erkennbar find. Die Peridien erfcheinen unter dem Mifroscop glatt, wenn man fie ifolirtz die Raubigkeit derfelben wird durch das Mycelium hervorgebracht, womit fie tüberfleidet find. Zief in den Holj;fpänen findet man außerdem noch verfchiedene eingeftreute Sporen, auch Nefte eines Goccotrichum. | 694. Puceinia Scorodonie Lk. Acervulis minutis in acervos subrotundos magnos (tuberculosos) confluentibus, sporis einnamoneis, pruina adspersis, pedicellis longissimis Lk. Die beigegebenen Specimina enthalten leider nur unreife Sporen. Ob: fhon der Pilz mehrere Wochen an demfelben Standorte von mir beobachtet wurde, fo lieferte derfelbe doch Feine reifen Sporen, die acervuli fielen am Ende ab, ohne folche auszuftreuen. Da diefe Puceinie felten zu fein fcheint, fo theile ich fie dennoch mit; die Specimina genügen, um fie dem Habitus nad) Fennen zu lernen. 695. Puceinia Typh@ Kalchbr. Sporidiis diseptatis, loculo supremo globoso, salurate fusco, medio obeonico Lrun- cato dilutiori, infimo in pedicellum longum attenuato, subhyalino, pulvinulis umbrinis, epidermidem rumpentibus, sparsis vel dense gregariis ut plurimum macula tabacına cinclis. Anmerfung. Nach der Analogie der übrigen Puccinien ift e5 höchft wahrfcheinlich, Daß auch diefe fih an den noch) leben: den Schäften des Rohrfolbens entwidelt; ich Fonnte fie aber in diefem Stadium nicht beobachten, da ihr Standort — ein tiefer Sumpf — hur mittelft des Eifes zugänglich wird. 697. Uroeystis (Polyeystis. Leveille) pompholygodes (Schlecht.) Obs. Uroeystis Ranunenlos De varias colens ab U. pompholygode typica, Helleboros colente discerni non polest. | 700. Tilletia caries Tulasne. var. ß. Agrostidi Awd. F. T. kützing, Tabulae phycologicae, oder Abbil: dungen der Zange Band XIV. &. 1-50, Zert bis I. 68. Fortfeßung der Gattung Polysiphonia mit folgenden neuen Arten: Polysiphonia bulbosa. (Suhr in litt.) P. erassiuscula, ramosissima, basi tumida, stipite brevi temui, ramis ramulisque alternis subtilibus; arliculis diametro plerumque duplo longiori- bus, Asiphoneis, superioribus nudis, inferioribus corlicatis; peni- eillis terminalibus tenerrimis. In mari baltico: Suhr! Polysiphonia Patersonis. (Sonder in Linnwa XXVI, 4.) P. pollicaris, setacea, gracilis, erecta, ramosa ; Fe alternis- inzequalibus, interdum fastigalis; ramellis secundariis (carpoclo- niis) numerosis, parvis, spinescentibus subramosis fructileris ; artieulis omnibus ecorticatis (nudis), primariis8siphoneis, diametro subzequalibus, ramellorum brevioribus. Cap Paterson. ER 1085 Polysiphonia leptoclada. (Mont. Crypt. guyan.) P. Zuncialis et ultra, setacea, ercela, ramosa; ramulıs alternis “alterne bi-tripinnatis, basi A-, apicem versus monosiphoneis; arlieulis primariis nudis, 5—bsiphoneis, diamelro parum bre- vioribus, superioribus diametro wqualibus, monosiphoneis, rigi- dulis. Guyana: Montagne. Polysiphonia Harveyi. {Bailey in litt.) P. uncialis et ultra, setacea; ramis vagis patentibus alternis, ubique obsessis ramellis ramulosis spinescentibus ; articulis diametro aqualibus, 4—bsiphoneis. Stoninglon. Connecticut: Bailey. Polysiphonia funebris. (De Notaris in herb. Lenor- mand.) P. parvula, cespitosa, intrieata, trichomatibus capillari- bus, repentibus; ramis verticalibus brevibus subbipinnatis ; ar- tieulis 4— Ösiphoneis, diamelro subzequalibus vel parum bre- vioribus. Genua. Polysiphonia spinescens. (Mont. Sylloge Crypt. 423.) P. oligosiphonia, trichomate primario basi repente, tenui, flac- cido, irregulariter ramoso; ramis virgalis, ramulos breves pa- tentes spiniformes gerenlibus; arliculis diametro zequalibus, 4siphoneis; geniculis infimis nodulosis. Guyana: Montagne. Polysiphonia prorepens. (Harv.) P. minutissima, parasilica, dense tomentosa; triebomatibus arcle adpressis, erassiusculis, ubique obsessis ramulis densis, simplicibus, rigidis, apice aculis hamatis; artienlis 9— !Osiphoneis, brevissimis, diametro sub- triplo brevioribus. — Ad algam cartilagineam parasitica. Ring George’s Sound: Harvey. Polysiphonia implexa. (Hook. et Harv.) P. parasitica, parva, capillaris, cespitosaz; trichomatibus basi repentibus ; ramis bipinnalis, pinnulis utrinque altenuatis desum in carpoclonia transmutalis, nec piliferis; artieulis oligosiphoneis,, diametro wqualibus. King George’s Sound: Harvey. Polysiphonia scopulorum. (Harv.) P. cespitosa, parva, eapillaris; trichomatibus ereclis, rigidulis, carpocloniis plus minusve elongalis, ulrinque allenualis, inferioribus gracilibus, superioribus penicillo parvulo ornatis. ,‚Fremantle. Western Australia‘‘: Harvey. Polysiphonia vagabunda. (ilarv.) P. parvula, pallide rubiginosa, intricala, subtomentosa; trichomatibus decumbenti- bus, tenuissimis, vage rTamosissimis, ramis divaricatis, alternis in apicem sensim altenualis, nec ‚piliferis, articulis oligosipho- .neis, diametro subzequalibus, vel parum brevioribus, primariis granuloso-punctatis, ‚‚Port Arthur. Van Diemens Länd‘‘: Harvey. Polysiphonia filipendula. (Harv.) P. parva, repens, se- eunda, coceinea; radıculis gracilibus, fine globuloso - peltatis, multifidis; ramulis fructiferis secundis, junioribus subtiliter peni- eillatis; arlicalis primariis diametro sesquilongioribus , ramulo- rum sequalibus, 6—8siphoneis. ‚Port Fairy. Vietoria‘“. Harvey. Polysiphonia Calothrix. (Harv.) P. densissime despitosa, repens, secunda, saturate purpureo-violacea; radienlis densis, subtilibus; ramulis fructiferis seeundis, junioribus subtilissime penicillatis; artieulis primariis brevissimis, diametro 2—3 plo brevioribus, ramulorum- diametro wqualibus vel parum longiori- bus, omnibus fere 9— 10siphoneis. ,,‚King George’s Sound.“ Harvey. | Polysiphonia pectinata (Harv.) P. repens, secunda, pur- pureo-violacea; ramulis junioribus maxime cireinalis, apice subtilissime penicillatis; artienlis primariis pellucidis, hyalinis, diametro .duplo longioribus, ramorum plerumque diamelro xqua- libus, omnibus Ssiphoneis. ‚King George’s Sound.‘ Harvey. Polysiphonia negleeta. (klarv.) P. cespitoso -fasciculata, capillaris, saturate purpureo-violacea ; trichomate A basi repenle, ramis primariis ereclis, ramulosis, ramulis inferioribus patentibus, superioribus erectis, apice non piliferisz; articulis oligosiphoneis, diamelro sesqui-vel subduplo longioribns, geni- eulis inferioribus tumidulis. ‚Ring George’s Sound.“ Harvey. Polysiphonia amoena. (Sonder. herb.) P. coccinea, erecta, 2 — 3uncialis, ramosissima, ramis ereetis, apice fasligalo-corym- bosis, dichotomis, apicibus tenuissimis, gracilibus, nes pemcilli- feris, interdum in pilum subtlissimum transientibus; articulis oligosiphoneis, primariis nudis, diametro 3—4Aplo longioribus, ramorum sensim brevioribus, supremis diametro subaqualibus. „Port Philipp‘‘: Dr. Ferd. Müller. | ; Polysiphonia infestans. (Harv.) P, violaceo-purpurascens, subsetacea,, laxe ramosa; ramis ramulisque patentibus, fructi- feris utringue attenuatis elongatis; articulis oligosiphoneis, hya- linis, primariis diametro zequalibus, ramulorum superioribus brevioribus; antberidiis maximis, oblongis, breviter pedicellatis. „Ring George’s Sound“. Harvey. Polysiphonia Tongatensis. (Harv.) P. major, ramosissima, basiı dichotoma, ramis inferioribus selaceis patentibus, superiori- bus capillaribus, gracilibus, erectis, apice obsolete penicilliferis ; _ articulis infimis: supremisque diametro zequalibus , intermediis diamelro sesqui-vel duplo longioribus; genieulis inferioribus tumidis. ,‚Priendly Island.“ a Eu a Tahre . maj a .. Polysiphonia Olneyi. (Harv.) or, viol rascens, basi subdichotoma , deinde ramosissima, ramis ramu- lisgue alternis densissimis; carpocloniis zgracilibus| utrinque attenuatis; articulis oligosiphoneis, non corlicatis, infimis dia- metro duplo brevioribus, superioribus diametro »qualibus vel parum longioribus; geniculis pellueidis non elevatis dence. Rhode J.‘“ Harvey. A Polysiphonia Binneyi. (Hary.) P. major, selacea, fusces- cens, pulchre tripinnata, pinnulis ultimis apice penicillileris, carpocloniis minoribus oligophoris, utrinque allenwatis; articulis non corlicalis, oligosiphoneis, diametro brevioribus; geniculis pellucidis, inferioribus tumidulis. ‚‚Key West.‘ Harvey. Polysiphonia variabilis. (Harv.) P. major, setacea, Iri- pinnata, jugamento primario flexuoso, pinnulis terminalibus lastigato-corymbosis; nec penicilliferis, carpocloniis validioribus ulrinque altenualis; articulis non corlicatis, oligosiphoneis, diametro subzqualibus, siphonibus saepe polygonis, utrogue fine arcte et oblique conjunetis. ‚„„New-Zeeland. Banks peninsula. March. 1849.“ Harvey. Polysiphonia Blandi. (Harv.) P. major, setacea, gracilis, diehotoma; ramis erectis, inferne elongatis, apice dense corym- boso-fastigatis, supremis in carpoclonia transmutatis, penicilli- feris; articulis inferioribus diametro subduplo longioribus, su- perioribus wequalibus. ,,‚Western Port. Vietoria‘‘. Harvey. Polysiphonia cespitula. (Sonder.) P. minor, setacea, rigida, bipinnala, pinnulis apice penicilliferis; artieulis non cor- ticalis, brevissimis, interdum obsoletis, &siphoneis . siphonibus rotundato polygonis, saepe oblique conjunctis. ,‚Wilsons Pro- montory, Juni 1353.° Dr. Ferd. Müller. Polysiphonia forcipata. (Harv.) P. minor, selacea, valida, irregulariter dichotoma, hine inde ramulo laterali instructo; apieibus foreipatis elausis; artieulis non corlicalis, Ssiphoneis, brevissimis; siphonibus validis, dilatatis. ‚‚Fremantle. Western Australia.‘ Harvey. Y Polysiphonia fracta. (Harv.) P. subsetacea, rigidula, di- varicato et vage ramosa, ramulis patenlissimis spinescentibus, subdistanlibus ubique obsessis; arliculis non corlicatis, Asipho- neis, diamelro sequalibus, supremis parum brevioribus. ,‚‚Key West. Florida.‘‘ Harvey. Polysiphonia Binderi. (Sonder.) P. mediocris subsetacea, irregulariter ramosa, ramis plus minusve elongalis, sspe se- eundis, a basi ad apicem usque villosis; pilis monosiphoneis simplieibus; arliculis non corticatis, oligosiphoneis diametro wqnalibus, ad genicula piliferis. La Guayro: Dr. Tams. Polysiphonia spinosissima. (Harv.) P. major, ultra selacea, alterne ramosa, ubique dense ramelloso-villosa, ramellıs spiniformibus, penicilliferis; arlieulis non corticalis, 7siphoneis, diametro wqualibus. ,„‚Port Fairy. Victoria“. Harvey. Polysiphonia Calodietyon. (Harv.) P. medioeris, ultra selacea, rigida, subvage ramosa, ramis ramulisque aculis pa- tenlibus, ubique obleetis ramellis brevissimis reliculaiim ramu- losis; arlieulis nudis oligosiphoneis, diametro zequalibus, — „Friendly Islands.‘“ Harvey. Polysiphonia Thwaitesii. (Harv.) P. medioeris, ultra selacea, rigida, trichomalibus numerosis ereetis, parce ramosis, aculis, ubique obtectis ramellis pinnatis, subdistantibus, acutis, non penicilliferis; artieulis non corticatis brevissimis, 10sipho- neis;- siphonibus primariis rolundato-polygonis, a mallorum ob- longis. Geylon: Harvey. I: Polysiphonia Marrowii.: (Harv.) P. elongata,y pedalıs, ultra setacea ; trichomatibus primariis funieulalim contortis; ramis lateralibus -capillaribus ramulosis spieiferis; spieulis‘.e carpo- eloniis densis acutis formatis; articulis nudis,. oligosiphoneis, primariis diametro duplo longioribus; ramellorum diametro sub- z»qulibus, vel parum brevioribus. ‚‚Hakodadi. Japan.‘ Harvey. Polysiphonia angustissima (Kg. nov. sp.) P. mediocris, tenuissima, ramosissima, ramis ramulisque ereclis gracilibus, non penicilliferis; articulis non corlicalis, inferioribus diametro 3—4longioribus, superioribus duplo longioribus, supremis @qua- libus, omnibus oligosiphoneis; geniculis pellueidis , inferioribus tumidulis. „‚Brighton beach, Port Philipp‘‘. Harvey. Polysiphonia Argus. (ig. nov.sp.) P.major, ultra’setacea, valida, rigida; ramis ramulisque alternis ubique vestitis ramulis subsetaceis spiniformibus patentissimis rigidis, in apice ramu- lorum dense approximalis et in carpoelonia transientibus; arli- eulis non corticatis, 10siphoneis, brevissimis. Color purpureo- auranliacus. ,‚Western Port. Victoria‘‘. Harvey. Polysiphonia spieulifera. (Zanardini in herb. Sonder.) P. medioeris, setacea, ramis virgatis alternis spiculiferis ; spi- eulis e carpoeloniis approximatis, apice penicillatis, formalis; artieulis non corticalis, 24siphoneis, primariis diamelro parum longioribus’, ramulorum brevioribus. P. Kützingii Menegh in lierb. Sonder. Dalmatia: Zanardini. | Polysiphonia stuposa. (Zanard.) Ki capillaris vel sub- selacea, maxime intricala, rigidula; ramis ramulisque patenti- bus, apice nee penicilliferis; arliculis non corticalis 6 —dsipho- neis, diametro :equalibus vel duplo longioribus; geniculis pri- 1 mariis tumidulis. Dalmatia: Sandri.. O9 In Polysiphonia expansa. (Zanard.) P. capillaris, basi oheenach , ramosissima; ramis ramulisque gracilibüs teneris; artieulis nom eorticalis, oligosiphoneis, diametro 2—3plo lon- gioribus; genieulis inferioribus tumidulis. Dalmatia: Sandri. "Polysiphonia nebulosa. (Zanard.) P. capillaris laxe ramosa, ramis patentibus ramuliferis, ramulis penicillatis; ar- ticulis non corticalis oligosiphoneis, infimis diametro 6plo, mediis Aplo, superioribus 2plo longioribus, ramulorum diametro subaequalibus; genieulis inferioribus leviter tumidnlis. Dalmatia : Sandri. se: Me er Polysiphonia parvula. (Suhr. iu herb. Sonder. — P. irregularis Zanard.) P. parasitica parvula, repens, intricata, eapillaris; 'radieulis numerosis brevibus, fine peltatis; ramis patentibus ramulosis, junioribus leviter hamatis, adultioribus rectis, apice nec penicilliferis; artieulis non corticatis sipho- neis, diametro plerumque parum brevioribus, vel subzequalibus. In Rhodomela pinastroide ad Canarias. Polysiphonia corallioides. (Suhr. in herb. Sonder.) P. setacea, medioeris, inferne radicans; ramis erectis, distantibus, virgatis apice subramulosis, nec penicilliferis; artieulis non cor- ticalis, 24siphoneis, diametro aqualibus; tetrachocarpiis in duplicem seriem longitudinaliter ordinatis. Tanger: Schousbe. Polysiphonia codiicola. (Zanard.) P. parvula parasitica, basi repens; ramis primariis virgalis paniculatim ramulosis, ramulis in carpoclonia transientibus, apice obsolete penicilli- feris; articulis non corticatis, oligosiphoneis, diametro zequali- bus, vel parum longioribus. Dalmatia: Sandri. Polysiphonia hispida. (Zanard.) P. setacea, laxe ra- mosa, rämis ramulisque patentibus, ubique ramelliferis, ramel- lis patentibus brevibus piliferis; arliculis oligosiphoneis nudis, inferioribus diametro zqualibus, superioribus 2-—-3plo longiori- bus; genieulis inferioribus tumidis. Dalmatia: Sandri. Polysiphonia impolita. (Zanard.) P. erassiuscula, mol- lis, utrinque altenuala, ramis fasligalo-multifidis penicilliferis; arliculis oligosiphoneis, diametro zequalibus, primariis obsole- tissime corlicalis, cellulis corticalibus in series distantes longi- tudinales conjunclis; siphonibus latiusceulis. Dalmatia: Sandri. Polysiphonia macrocephala. (Zanard.) P.. medioeris, selacea, irregulariter ramosa; carpocloniis validiusculis flexuosis, apice capilulo filorrum moniliformium, latere pilis diehotomis tenerrimis ornalis; arliculis nudis, 24siphoneis, diametro zquali- bus. Dalmatia: Sandri. Polysiphonia multicapsularis. (Zanard.) P. crassius- eula, mediocris, mollis, ramis paueis ramulosis, ramulis laxe dichotomis fructiferis, apice penicillatis; articulis diametro sequa- libus, vel parum longioribus, oligosiphoneis, inferioribus obso- lete eorlicatis; siphonibus Jatiuseulis. Dalmatia: Sandri. Polysiphonia rufolanosa. (Harv.) P. mollis, gelatinosa, iniricala, roseo-coceinea; ramis vagis elongalis patentissimis, apice non piliferis; arliculis oligosiphoneis, nudis, diametro subsqualibus, genieulis leviter contractis. ‚Ring Georges Sound‘‘, Harvey. (Fortfegung folgt.) Nedaction: Berlag der 8. Hofbuhhandlung ad. 0 Drud von 8. Nabenborft in Dresden, von 9, Burda &, Heinrich in Dresden. EN 1% <$ % = ek eis ramis ramulisque elongatis flagell be WE ES Ze we | P HEDWIGIN. i a otizblatt für Krypfogamifhe Studien, nebft Repertorium für Erptog. Literatur. Inhalt: Repertorium: Kützing, Tabule phyeologiew. Bd. XIV. (Kortfeßung). — A. Grunow, über neue oder ungenügend gefannte Algen (ortfeßung). — W. Nylander, Spherie novx et Lichenes novi. — Westendorp, 8e notice sur quelques especes nouvelles pour la flore belge. -- De Bary, Coma pinitorquum, — 9. raun, die Sfoetes-Arten der Injel Sardinien, x. — Kryptogamifcher Reifeverein. Kr | Repertorinn. | F, T. Rützing, Tabulae phycologicae. 8b. XIV, (Fortfegung.) : Polysiphonia Reana. (Harv.) P. mediocris, capillaris, mollis, gelatinosa, roseo-coccinea, laxe ramosa; artieulis non eorlicalis, inferioribus diamelro 2—6plo longioribus, ramulorum subsqualibus, omnibus oligosiphoneis; geniculis inferioribus le- viter tumidulis. ,,Fremantle, Western Australia‘, Polysiphonia mutabilis. (Harv.) P. mediocris, mollis, carneo-rosea, basi selacea; ramis virgalis, ramulis.elongatis, nee piliferis, apice lanceolalis acutis; artieulis inferioribus ob- solete et longitudinaliter corlicatis, 4—Ösiphoneis, ansntee tenerrimis, Jatiusculis, inferioribus hyalınis, ,,Fremantle, Western Australia‘‘. Harvey. Polysiphonia WVietorie. (Harv.) P. pedalis et ultra, carnea, mollis, gelatinosa, basi crassa, ramis paucis elongatis, ramulis approximatis tenerrimis, ambitu lauceolalis, nec pili- feris; artıculis inferioribus corlicatis ramulorum superioribus - nudis; diamelro zequalibus vel subduplo longioribus, '9-— 10si- phoneis, siphonibus tenerrimis angustis; carpoclomii propriüis pedicellatis, obovato-lanceolatis, teirachocarpiis ‚biserialibus, ‚Brighton beach, Port Philipp“ Harvey. Dasya extensa. (Sonilbr herb.) PD, pedalis et ultra, | ee sitis, basi altenuatis, ramulis a basi dense ı osis, pilis callithamnoideis, dichotomis” graellibus, basi fruetiferis ; - earpoeloniis elongato-lanceolatis sessilibus. Nova Hollandia. ""Dasya pallescens. (Kg. nov. sp.) D. palmaris, pallide carnea, phycomate caulescente crassiusculo, carnoso, erecto, basi constrieto, ramis paucis patentibus, line oppositis, illine al'ernis, sterilibus tenerrime villosis, fructiferis enudatis; pilis subdichotomis, interdum simplieibus, apicem versus muco- sis, deliquescentibus, summis intermixtis filis tenuioribus mo- i — 82 — niliformibus subcorymbosis; cystocarpiis oblique rostratis, basi ealcaralis. In mari adriatico. Dasya Tumanowiezi. (Galty in herb. Sonder.) D. pal- marıis, pallide rosea; ramis gracilibus, ramulis articulatis, mi- nutim spinulosis, a basi ad apicem usque villosis; pilis tener- rimis dichotomis, antheridia magna elongata pedicellata geren- tibus. ,‚Key West, Florida‘‘. Dr. Blodgett. Dasya hapalathrix. (Harv.) D. coceinea, ultra pedalis, pyramidatim ramosa , phycomate crasso, carnoso, ramulis con- tinuis, reticulatim corlicalis, villosis, pilis terminalibus brevissime articulatis, in capitulum globosum intense coceineum arcte con- gestis. ,‚Georgetown, Van Diemensland.‘“ Harvey. Dasya jadertina. (Sandri in herb. Sonder.) D. pal- maris, tota villosa; phycomate cerassiusculo, pyramidatim et regulariter ramoso, ramis ereclo-patentibus; ramellis callitham- noideis gracilibus, valde attenuatis; antheridiis lanceolatis, longe apieulatis. In mari adriatico: Sandri. Dasya Fereday®. (Harv.) D. pedalis, intense coccinea, phycomate crasso, dense ramoso, ramis patenlibus insequalibus, pyramidatim ramulosis; ramellis calliihamnoideis squarroso- dichotomis, rigidulis, acutis. ‚‚Georgetown, Van Diemensland‘. Harvey. Dasya frutescens. (Harv.) D. 3—Auncialis, intense coceinea, phycomata rigidulo, irregulariter ramoso; ramellis dichotomis, arcte contraclis, apieibus acutis; carpocloniis oblon- is, validis, solidis, acutis. ed Western, Australia‘‘. arvey. Dasya Haffie. (Harv.) D. palmaris vel ultra, phyco- mate crasso, ramig ramulisque approximatis, tomentoso - hirsu- tis, gelatinosis, coccineis; ramellis patenti-dichotomis gracilihus, aculissimis; carpocloniis oblongis, oblique apieulatis, pedicel- latis. ,‚Western Port, Victoria‘. 7» % Grunow, neue und ungenügend gefannte Algen. (Bern. d. £. F. z00l.:bot. Gef. in Wien. 1862.) (Fortießung.) Dentieula Kg. (e parte). Frustula quadrangula singula vel fascias brevissimas formantia, valvis convexis, costlalis, sub- carinatis, carina margini altero approximata, costis vel abbre- viatis unilateralibus vel perviis omnibus in punetis noduliformi- bus carinalibus terminantibus. Denticula Tabellaria nov. spec. Denticula parva valvis subrhomboideis plerumque medio ventricoso inflatis apicibus styliformibus productis, costis dimidium valv® latitudinis oc- eupantibus 16—20 in 0,001”, striis transversis tenuissimis. h; ee 207 Bl aan 5 Zn ı Br" Ze 2 EZ Di a 3 x ee « ’ \ —_— 33 — Longit. 0,0007 —0,0008”. Hab. in aquis stagnantibus ut videtur rarissima. " a di Dentieula subtilis nov. spec. Denticula minuta a latere primario anguste linearis, valvis lineari lanceolatis acutiusculis, eostis pervis 18—22 in 0,001”, striis transversis subtilibus ultra 40 in 0,001”. Longit. 0,0005—0,0010, latid. valvarum 0,00012—0,00015”. Hab. in aqua subsalsa ad litora Anglie. Tryblionella W. Smith (e parte). Frustula quadrangula singula vel binatim conjuncta, valvis carina margini altero ap- proximala instructis evidenter transverse striatis vel strialo punetatis, plerumque semel longitudinaliter plicatis, costis vel punctis carinalibus obsoletis. Tryblionella Victorie nov. spec. Tryblionella parva, valvis late lineari oblongis, medio levissime constrictis, apiei- bus breviter cuneatis obtusis, striis transversis subtiliter puuc- talis non interruptis, 18 — 22 in 0,001”. Longit. 0,0015— 0,0018”, latid. valvae 0,0007 — 0,0008”. Hab. in aqua stag- nante (verosimiliter Americ tropic®). | Nitzschia Hassal. Frustula recta vel varie' curvata, singula (vel rarius fascias brevissimas formantia), libera, aliis algis laxe adharentia vel muco amorpho inclusa, valvis carina plus minusve eccentrica instructis, punetis earinalibus distinctis (rariter in costas breves irregulares excurrentibus) striis punc- tatis in dupliei saltem numero quam puncta earinalia. Nützschia incrustans nov. spec. Nitzschia parva a latere primario plerumque late linearis, membrana connexiva lata_ strüis numerosis longitudinalibus instrueta, valvis lJanceolatis subareuatis, punctis carinalibus in margine convexiore valvs 20—24 in 0,001, striis transversis tenuissimis:" Longit. 0,0007—0,0016”. Hab. ad palos portuum in aqua semisalsa. Var. «. genuina. 0,0013 —0,0016” lang, Hauptfeiten meift jehr breit, mit zahlreichen Längsftreifen auf der verbindenden Membran. eu Var. 3. minor. 0,0008—0,0012” lang, Hauprfeite fchmäler, mit weniger Streifen auf der verbindenden Membran. Var. y. dubia. 0,0016” lang, Hauptfeiten fchmal linear, Schalen mund und sugefpißt lanzettlih. Aehnelt Eleinen Fa valve 0,00018 — 0,0003. Hab. ad litora lacus Peisonis Hungarie in aqua subsalsa nec non in fossis subsalsis insu- larum Jonicarum. Nitzschia amphibia nov. spec. Nitzschia parva a latere pet linearis vel apicem versus leviter altenuala, valvis revioribus late lanceolatis, longioribus lineari lanceolatis apice cuneatis. obtusiusceulis, punctis carinalibus 20 — 24 in 0,001, striis transversis distinetis 42—45 in 0,001” Longit. 0,0004— 0,0019”. Latid. valve 0,0002”. Hab. in locis humidis inter Oscillarias et alias algas ad ligna et lapides aqua humectata etc. Nitzschia perpusilla nov. spee. Nitzschia minulissima a latere primario linearis apicem versus altenuala, valvis anguste lanceolatis acutiusculis, punclis carinalibus 25, striis Iransversis 50 in 0,001”. Longit. 0,0005 —0,0006. Latid. valve 0,0001”. Nitzschia Heufleriana nov. sp. Nitzschia a latere primario anguste linearis, valvis linearibus rectis vel parum arcualis, apicibus styliformibus produclis; punetis carinalibus 28—30 in 0,001, striis transversis .56--60 in 0,001”. Longit. 0,0033”. Latid. valve 0,00025”. Hab. in lacu ‚‚Mariensteiner See‘‘ prope Kufstein in Tirolia boreali. Nitzschia affinis noy. spec. Nitzschia a latere primario late linearis hinc inde medio leviter inflata, valvis lanceolatis obtusiusculis, carina subcentrali, punctis carinalibus 18—20 in 0,001‘, striis transversis obsoletis. Longit. 0,0015— 0,0039. Latid. valve 0,00025”, latid. later. primar. 0,0003—0,0006”. Hab. in mari adriatico (detexi inter Cystosiras prope Fiume). Nitzschia pusilla nov. spec. Nitzschia minula a latere primario late linearis apicem versus plus minusve allenuata, valvis lanceolalis subacuminalis, carına eccentrica, punclis carinalibus subtilibus 45 in 0,001”. Longit. 0,0007 —0, % latid. valve 0,00015”, lateris primarii 0,0002”. Nitzschia inconspicua nov. spec. Nitzschia minutissima a latere primario late linearis, valvis late ovato lanceolatis subacuminatis, punclis carinalibus subtilibus 42 in 0,001”. Longit. 0,0003 — 0,0004”, latid. valv® 0,00015 — 0,00018”, lateris primarii 0,0001 —0,00013. Hab. in lacunis aqua calida repletis, rara. Nitzschia quarnerensis nov. spec. Nitzschia major a latere primario linearis apice hinc inde leviter inllata, valvis lineari- bus, punctis carinalibus distantissimis 4—5 in 0,001”, strüis transversis lenuissimis, membrana connexiva longitudinaliter striata. Longit. 0,0065 — 0,0075”, latid. valve 0,00035, latid. lateris primarii 0,0008 — 0,0009”. Var. «, apieibus non inllatis. Var. . apicibus leviter inlatıs. Hab. in litore maris adriatici prope Fiume. £ u. Nitzschia fluminensis nov. sp.? Nitzschia major a latere primario valvis lanceolatis apieibus productis, aculiusculis, carina centrali, punctis carinalibus 9—10 in 0,001”, striis transversis distinctis 45 in 0,001”. Longit. 0,0054 — 0,0062”, latid. valv® 0,0005 - 0,00065°. Hab. in mari adriatico rarissima. Bacillaria Frauenfeldii nov. spec. Bacillaria minor singula vel fascias breves (mobiles?) efliciens, a latere primario linearis, valvis lineari lanceolalis acutis, carina eecentrica, . punctis carinalibus 20-22 in 0,001”, striis transversis distine- tis 40—42 in 0,001”. Longit. frustul. 0,0015 — 0,0025”, hi valve 0,00017—0,0002”. Hab. in lacu Wahiria insule aili. | Homwocladia Vidovichii nov. sp. Homeeocladia minutula vaginis tenuissimis hyalinis includentibus frustula a latere primario leviter sigmoidea apices versus paullulum attenuata, valvis linearibus apicibus productis obtusiusculis, cArina centrali medio leniter inflexa, punctis carinalibus 18—20 in 0,001”, strüis transversis subtilibus ad 70 in 0,001”, striis longitudi- nalibus distantioribus. Longit. 0,0035 - 0,0045”, latid. valvz 0,0003”. Hab. in mari adriatico in algis confervaceis parasitica. W. Nylander, Spaeriae quaedam Scandinavicae novae. (Flora 1863 Nr. 21.) | Spheria vieinula Nyl. Affinis Sph. millepunctatz Grev.*), sed perithecia parte supera vix vel parum prominula et eleva- lione corlicis sat distincta (albido-cinerascente) insidentia; spor& fusc® oblong® aut ellipsoidee reci&, longit. 0,009 —0 014 millim., erassit. 0,0045—0,0065 millim. — Kola in Lapponia orientali, ad corlicem salieis (P. A. Karsten et N, J. Fellmaun). Spheria pruniformis Nyl. Comparanda cum Sph. dis- persella Nyl. Hb. Mus. Fenn. p. 112**), sed apotheeiis paullo majoribus (latit. fere 0,5 millim.) magis prominulis, szepe tuber- euliformibus vel ovoideo-prominulis (basi parum lata adnatis), epithecio sepius haud distincto; spor&z fusce 7-septatz (acce- dente adhuc uno alterove septulo longitudinali), longit. 0,024— 27 millim,, crassit. 0,011 millim. — Sat sparse c escens ad sortice: Br prope Soukelo (latit. 67°) in Lapponia ntali (N. J. Fellmann). k Be Spheria sorbina Nyl. Similis Sph. spermoidi Hfim. sed sporis majoribus (oblongis vel oblongo-eylindraceis simplieibus, longit. 0,032—48 millim., crassit. 0,007—9 millim.), paraphy- '*) In Sphaeria millepunctata Grev, sporae sunt incolores vel sub- incolores oblong® (sepe curvuls, longit. 0,008--0,012 millim., theca# et paraphyses tener«. **) Eandem (dispersellam) legit ad populos in Finnlandia boreali Dr.P,A Karsten) Cf. Sph, spermoides Curr. Spher. p. 318, t. 57, f. 37. —-— B — sibus sat confertis teneris (erassit. circiter 0,0025 millim.). Ad ramos Sorbi aucuparie prope Helsingfors*), fine mensis Martii 1863, sub epidermide et circa stroma Spheri® Sorbi Schmidt. diffusum (interdum latitudine pollicari et ultra). Spor& omnino Sicut in Sph. ovina Pers. (Curr. Sphar. in Linn. Trans. 1859, t. 57, f. 16), sepe quasi vacuolo (ut dicunt) vesiculoso medio. Perithecium fusconigrum vel nigrum , inter- dum in statu vivo olivaceo-nigricans. Subiculum concolor nigri- cans tenue aut obsoletum. In Sph. spermoide Hoffm. aflıni spors longit. 0,020—30 millim., erassit. .0,0045—0.0065 mm, erassit. 0,0045 — 0,0065 millim., haud raro «€ Asi spurie 1-septate. 5 Spheria dacrymycella Nyl. (Nectria.) Apo ecia (peri- ihecia) aurantiaco-lutea subtremelloidea minuta (! it. cireiter 0,2 mill. vel pauxillum ultra) hemispbserica prom, ula, apice depressiuscukt; spor& Sn fusiformes, tenuiter Ya ıtze, longit. 0,016—18 millim., crassit. 0,004—5 millim., paraphy, ies propria nulle. Ad caules Urtic® in Tavastia Finlandie (F. A. Rar- sten). Non confundatur cum Peziza fusarioide Brk., qua epilhecium habet discoideum (est Discomyces) depressum, thala- mium paraphysibus praditum (datur in Desmaz. Cr. Fr. No. 1063); spor& ambabus sat similes. Apothecia juvenilia dacry- mycelle omnino innata, deinde denudata. N W. Nylander, Lichenes quidam scandinavici novi (Flora 1863 N. 20). > Lecanora vitellinula Nyl. Similis pyracee, sed apotheciis vitellinis (sspius sat confertis) et thallo (obsoleto vel tenuissimo) subindeterminato vel vix determinato, flavescente (vitellino- flavescente), Spors# longit. cireiter 0,0011 miilim., erassit. 0,0045—0,0065 millim. Ad alnos in Lapponia orientali (N. J. Fellman). Differt ‚‚Callopisma vitellinellum‘‘ Mudd. jam mar- gine apotheciorum majorum thallino suberenulato. Lecanora diphyes Nyl. Similis fere Lecidex parasem& (latypex) Ach., sed spors® fere sicut in Lecanora phlogina (incolores ellipsoidese loculo apice utroque predit®, interdum tubulo jungente, 0,019 — 15 millim. longe, 0,005 — 7 millim. crass®), Gelatina hymenea et Ihec# iodo intense coerulescentes. Ad saxa in Lapponia orientali (N. J. Fellmann), Species *) Notandum est Sphaeriam Laburni Pers. in Finlandia meridionali sat frequenter mense Novembri et ineunte vere inveni ad ramulos dejectos Sorbi aucuparie. Spor& ei fuscescentes 5—7-septats (et ali- quoties longitudinaliter divis®), longit. 0,023 — 0,034 millim., crassit. 0,010—14 millim. u BEER maxime paradoxa et singularis, licet ad faciem externam parum notabilis*), Lecanora albolutea Nyl. — Thallus albus tenuis efusus vel evanescens; apothecia ochraceolutea medioeria (latit. 1—2 millim.) plana immarginata vel margine epithallino albo sape pradita (vel receptaculo tolo ita albo), sepe inzequalia et con- llexa, intus alba; spors (ut in Lecanora fulvolutea) longit. 0,014—18, crassit. 0,007—8 millim. Supra muscos pulvinatos in Lapponia orientali eam in insulis Maris Albi legit G. Selin. ecidea incolorella Nyl. 'Thallus tenuis virescens effusus (Gloeocapsa instrutus) ; apothecia albohyalina minuta (lat. 0,3— 0,04 millim.) planiuscula; spor& ellipsoides* simplices (aut ob- solete tenuiter 1-septatse), longit. 0,009 0,011 millim,, erassit. 0,0045 millim., paraphyses mediocres pauei -artieulat®, apice quogue et hypothecia incoloribus. Gelatina hymenea iodo vinose rubens. Ad lignum abiegnum putridum prope Helsingfors. Paraphyses crassiores et articulal® eam separare videntur a Lecidea lutea. | Lecidea RKolaönsis Nyl. — Facie externa fere ut in L. euphoroide, thallo albo areolato-granulato; apotheciis nigıis (raro pro parte pallescentibus), intus albidis, sat conferlis; spor& oblong® simplices, long. 0,011-—0,021 millim., crassit. 0,004 — 0,0045 millim., paraphyses haud diseretz, hypotheeium incolor. Gelatina hymenea iodo coerulescens, dein vinose rubescens. Ad ligna in Lapponia orientali, prope Kolam, legit N. J. Fellman. Etiam saxicola ibidem ad Mare Glaciale; interdum ecrustacea ad lapillos calcareos. Accedit ad Lecideam torgidulam Fr. Forma dolosula Nyl. eerustacea, facie lere Lecidex anomals® (apotheciis nigris vel rarius PeBenUh ee in eodem specimine), sporis simplieibus longit. 0,014—18 millim., erassit. 0,0045 millim., paraphyses non diserets; gelatina hymenea iodo cwerulescens, deinde obsceure vinose rubens vel violacee tincta. Ad ligna prope Kolam (Fellman). Lecidea discoidella Nyl. Alfinis Lecidee globulos® Fik. sed apotheciis fusconigris vel subnigris paullo majoribus (latit. 0,5—0,6 millim.), planis, marginatis, intus albidis; spore 8n« oblong vel fusiformi-ellipsoide® 1-septatz, long. 0,009— 0,0011 millim., crassit. 0,004 millim., paraphyses haud discrete. Ge- -.*) Apotheciis lecideinis distat a genere Lecanora, sed hymenio convenit cum stirpe Lecanors cerin®. Thallo et spermatiis et habitu convenit cum Lecidea parasema. Est stirpis propris inter stirpem Lecanor® disparate Nyl. (Thalloid. lecanorini Anz.) et stirpem Le- canor® sophodis. Spermogonia incoloria. Paraphyses apice nigricanti- elavatz; hypothecium incolor vel subincolor. Nulla cies satius quam hz&cce ostendit, quomodo confluunt omnino Leeides et Lecanorz, tamquam pluries in scriptis meis indicavi; atque jam ea ne absurditas Massalongianismi manifeste demonstrari videtur, | latina hymenea iodo ererulescens, deinde obscurata. Ad ramulos denudatos prope Rolam in Lapponia orientali (Fellman). Lecidea boreella Nyl. Thallus einerascens vel cinereo- virescens tenuissimus subellusus in»qualis, conlinuus vel obso- letus; apothecia nigra (vel fusconigra) convexula. minuta (latit. circiter 0,3 millim.), intus obscura; spor®e 16ne sphaeroide, diam. eireiter 0,005 millim., paraphyses non discrets, hypothe- cium dilute luteo-fuscescens vel sordide lutescens (lamina tenui visum), Supra terram sabuloso-humosam ad Kolam (P. A. Karsten). Affinis Lecidee improvis® , et paraphyses similiter wbulis modo indicate. (Gelatına hymenea iodo vinose rubens (praecedente passim cworulescentia obsoleta). Thallus Protocoeco, ut videtur, immixtus*). | 8e Notice sur quelques especes nouvelles ou inedi- tes pour la flore belge, par @. D. Westendorp. (Bulletin de la Sociel& royale de botanique de Belgique. Tom IH. N. 3.). Xylaria eoronata West., in Herb. — Sphaeria Guepini Moug.? in Herb. Frang. — Icon. nostr, fig. 1, a, b, c, d. Tige allongee, mince, stipitiforme, tortueuse, inegale et bosselee, longue de 35 aA 40 mill., s’evasant vers le haut en une tete conique de Amill. de longueur, surmontee de 3, 4 ou 5 appen- dices digitiformes d’environ 2 mill. de longueur. Perith&ces rares, pelits, immerges, plac&s vers le haut de la töte et de- venant saillanis. Ostioles papilliformes. Theques eylindriques, octospores, uniseriees, longues de 1 dixitme de mill. et en- tourees de quelques paraphyses rares, hyalines et simples. Sporidies brunes, ovales, translucides, mesurant 3/20o0es de mill. dans le grand diametre et 1/ı,0e de mill. dans le petit. Toute la plante a une teinte noir brunätre sale; la tete est enlouree d’un velout®, brunätre et la chair est blanche, Croissait sur le bois pourri d’une vieille racine, dans un jardin & Courtrai. M. Franquinet l’ögalement trouvee dans un jardin aux environs de Meestricht. _ Dumortieria siliquastri n. sp. Icon. nostr, fig. 3, g, h,i. Pustules aplaties, confluentes, irr@gulieres, assez grandes, ayant jusqu’a 10 & 15 cent. de longueur, rugueuses, d’un gris sale noirätre et fendillees transversalement. Peritheces noirs, *) De Lecidea gyrizante Nyl. Lich. Scandin. p. 231 animadvertalur, me eam optimam legisse ad Holmiam apotheciis rite evolutis (gyrosis), sporis longit. eireiter 0,011 millim., erass. 0,007—8millim., hypotheeium fuscum, paraphyses non disceret®. Gelatina bymenea iodo vinose rubescens. Graniticola. — Lecidea urceolata Th. Fr. Arct, dicere liceat Lecideam sociellam, nam nomen „‚urceolata“ jam ab Achario datum est alii; etiam in Lapponia orientali adest. a . spheriyques, nombreux, niches dans la substance du bois, formant une couche simple sous. la pellicule de la pustule. Ostioles courtes et papilliformes; eirrhe couleur de chair legerement jaunätre. Sporidies nombreuses, hyalines, filiformes, tres- allenuedes aux exir&mites, recourbees en forme de croissant et mesurant 3/2o0es de mill. de longueur sur 1/sooe de mill. de largueur. Nous n’avons pu constater si l’inl@rieur contenait des sporules. Cette espece, qui offre quelques traits de ressem- blance avec le Sph. scabrosa, a &l& trouvee sur le bois denude et pourri d’un vieux tronc de Cercis siliquasirum, dans le jardin de M. le notaire Van Landeghem, bourgmestre ä Lokeren, Diplodia mori n. sp. P£ritheces tres-petits, isoles, nom- breux, noirs, recouverts par l’epiderme, qui se dechire irre- gulierement pour le passage de l’ostiole papilliforme. Sporidies ovales, brunes, biloculaires. Sur le rameaux morts du mürier blanc, dans le jardin de M. Bongerts, bourgmestre A Saint- Gilles-Waes. Dipl. ligustri n. sp. Peritheces tres-petits, globuleux, noirs, places souvent par series lineaires, recouverts par l’Epi- derme, qui se d&chire irr&gulierement pour le passage de l’ostiole papilliforme. Sporidies brunes, ovales, biloeulaires. Sur les branches mortes du Ligustrum vulgare, dans les haies, & Termonde. Dipl. siliquastri n. sp. Pustules tres-petites, saillantes, eparses, noires, recouvertes par l’Epiderme, qui, A la maturite, se rompt en trois lanieres. Ostiole poriforme. ° Sporidies brunes, ovoides, longues de 2/sooes de mill., sur une largeur moitie moindre, offrant au milieu une cloison bien distincte. Sur les branches mortes du Cereis siliquastrum, dans le jardin de M. le notaire Van Landeghem. Phoma filaginis n. sp. Perithöoes nombreux, €pars, trös- petits (1/20e de mill. au plus de diame&tre), d’abord immerges, puis dechirant l’&piderme du support pour devenir saillants, noirs, luisants, surmontes d’un ostiole papilliforme. Sporidies eylindriques, byalines, droites, mesurant 1/s0oe de mill, de lou- gueur, sur 1/sooe de mill. de largeur. C'est surtout sur les deux faces des feuilles mourantes et quelquefois sur les tiges, que cette espece se developpe pendant l’automne. Les peri- theces, quoique Epars, sont si nombreux (ue les parties cou- vertes paraissent toutes noires & l’eil nu et m&me & la loupe. C'est A notre ami, M. le capitaine Lenars, qui explore avec tant de succ&s les environs de Termonde, que nous sommes redevable de .cette nouvelle espece qu'il a trouyee & Grem- berge, sur le Filago arvensis. Phyllosticta erysimi n. sp. Taches blanchätres, arrondies, de 4 mill. de diamötre, limitees par une ligne brun-noirätre = WM = epaissie. Peritheces nombreux, tres-visibles, immerges, noir- ätres, Eparpilles sans ordre sur la partie centrale de la tache, Ostiole poriforme. Sporidies ovales, hyalines, de %/ıooe de mill. de longueur sur une largeur moitiE moindre, et contenant deux sporules aux extr&mites. Sur les feuilles de l’Erysimum alliarıa, a Vlassembroeck pres de Termonde. Sclerotium sinapispermum n. sp. Peridium spherique, d’un demi ä un mill. de diametre; & l’etat frais d’abord jaunätre puis orange, lisse et adherent par un point; & l’elat sec libre, d’un rouge brun et l&gerement chagrine & la surface. Chair cornee blanche. Sur la tannee, dans une serre chaude ä Menin, chez l’hortieulteur Vander Plancken. Uredo bullatum n. sp. Taches £picaules, grisätres, de 1 & 2 centimetres de longueur, couvertes de boursouflures in- egales, produites par le soulövement de l’Epiderme; & la ma- ‚ turite celui-ci se dechire longitudinalement, et laisse & nu des coussinels oranges. Ges coussinets sont formes par des spori- dies nombreuses, arrondies ou"pyriformes, quelquefois courte- ment pedicellees et mesurant environ */aoe de mill de diamätre. Se developpe sur les tiges, et plus rarement sur les feuilles du Dianthus prolifer, dans les beis. Puccinia scropularie var. Caulincola West. in Herb. Les pustules de cette variet& sont plus allongees et plus bulleuses que celles du iype de l’espece, qui se d@veloppe sur les feuilles des serophulaires et qui a et€ publi& par Madlle. Libert au no. 193 de ses plantes eryplogames des Ardennes. Pucc. neglecta n. sp. Icon. nostr., fig. 6, m, n. Pustules brunes, ponctiformes, peu saillantes, ©parses, et recouvertes par l’eEpıderme noirci par transparence, qui ne se rompt jamais. Sporidies brunes, translucides, ovalaires, & une eloison ou & deux loges, mesurant */soe de mill. de hau- teur sur ?/soe de mill. de largeur, support@es par un court pedicelle ; Amer d’environ */ıooe de mill. de longueur. Cette nouvelle Puceinia qu’au premier abord on prendrait pour le Pucc. recondita de Desmazieres, en differe prineipalement par ses boutons plus petits, plus noirs et non eonfluents; ainsi que par ses sporidies ovalaires plus ventrues, et d’une colora- tion uniforme des deux loges, tandis que dans le P. recondita, la loge superieure est jaune brunätre et la loge inferieure translucide et päle: toute la sporidie a du reste quelque chose de plus rigide dans les contours et la forme generale que la nötre. Cette espece se developpe sur les deux faces, mais de preference sur la face inferieure des feuilles de l’orge ordinaire (Hordeum vulgare) au moment oü elles commencent A jaunir. C’est & notre collögue, M. le capitaine Lenars, que nous de- —- mM — vons la connaissance de cette uredinee qu’il a trouvee aux envirens de Termonde du cöte de Lebbeke. Sporidesmium bulbophilum n. sp. Taches &tal&es, noires, indeterminees. Spores solitaires ou agreges, diaphanes, brunätres, oblongs ou pyriformes, ä trois cloisons et mesurant ®/ıooe de mill. de longueur sur */ıoe de mill. de largeur. Pedicelles tres-courts ou nuls. Sur les bulbes des tulipes conserv&es hors de terre et dans des lieux humides, pendant l'hiver. Conisporium buxi.n. sp. Icon. nostr., fig. 7, o,p. Taches grandes, indeterminees, produites par une poussiere etal&e en couche mince, noir brunätre et formee par des spores nombreux, ovoides ou pyriformes, pedicelles, translucides, brun roussätre, variant pour la grosseur entre !/ıooe et *ıooe de “ mill. pour le grand diametre. Pecidelles tr&s-courts, hyalins. Dans des lieux humides, sur les branches mortes et tombe&es & terre du buis (Buxus sempervirens L.). Gymnosporium malvacearum n. sp. Houppes tres-petiles, wer arrondies, €parses et blanches. Spores ovales, yalins, excessivement petils, ne mesurant que */200e de mill. de longueur sur */soe de mill. de largeur. Sur les tiges es du Malva sylvestrisaux environs de St.-Gilles- aes. Oidium monosporium n. sp. Icon. nostr., fig. 9. s, t. Taches arrondies, verdätres ou brunätres, de grandeur variable, couvertes d’une poussiöre farineuse, qui, vue au microscope, est formee d’une innombrable quantit@ de houppes de filaments blancs , dresses, r&unis & la base au nombre de six ä dix, transparents, cloisonnes, plus ou moins tortueux et comme noueux ä des distances inegales, de huit & %/ıooe de mill. de longueur sur ?/sooe de mill. de largeur. Le dernier article se renfle pour former une sporidie unique, hyaline, ovale- allongee, plus grosse d’un cötE que de l’autre en forme de poire ou d’euf, offrant une cloison, souvent tres-difficile a apercevoir, et mesurant /oe de mill. de longueur sur 1/00 el */iooe de mill. de largeur. C'est surtout sur les feuilles radicales ou du bas de la tige que pendant toute l’annde on trouve des taches verdätres si la feuille est jaunie, ou des es brunes si la feuille est encore verte: c’est sur la face rieure de ces taches qu’on remarque la poussiöre blanchätre il a El& question plus haut. Nous avons trouve cette inee sur les feuilles languissantes des differentes esp&ces de Rumex, mais surtout sur les R. crispus, nemo-et hydrola- palhum. Termonde. _ GE Caeoma piniterquum, ein neuer, der Kiefer verderb: licher Pilz. Bon U. de Bary. (Monatsb. der f. Akad. der Wiffenfch. zu Berlin. 1863. p. 624.) Der bezeichnete Pilz wurde bisher nur auf jugendlichen Kiefern: bäumdjyen (Pinus sylvestris), die höchftens ein Alter von 8—10 Jahren hatten, beobachtet, während ältere, oft dicht dabei befindliche ganz befreit von ihm blieben. Er entwidelte fich immer nur auf den jungen einjährigen Zrieben, die no nicht völlig ausgebildet find und fructificirt in den Gegenden, wo er bis jet beobachtet wurde (Bovenden bei Göttingen, Neuftadt: Eberswalde), im Juni und Anfangs Suli. Derfelbe Beltand und diefelben Bäumchen können mehrere Jahre hinter einander befallen werden. Der Pilz ift an den jungen Zrieben fichtbar, wenn die Nadeln auf etwa die Hälfte oder ein Dritttheil ihrer „definitiven Größe herangewacdjlen find. Er tritt immer nur an der Are felbft, nie an den Nadeln auf. An der grünen Rinde bemerkt man zuerft gelbe, nicht angefchwollene Fledfe von länglicher Form, einige Millimeter bis 1 und 2 Genti: meter lang und eine Breite von '/.mm. bi zu */s und !/a des Zweigumfanges erreichend. In dem nächften beobachteten Ent- widlungsitadium find diefe Flede zu langgeftredten oder flachen Schwielen oder Pufteln angefchwollen, welche anfangs von ber glatten unverfehrten Oberhaut des Zweiges bededit, Ipäter duch einen weit Elaffenden Längsriß geöffnet find; aus lesterem quillt ein blaß orangefarbenes Sporenpulver hervor. Durchfchnitte durch die mit noch nicht angefchwollenen Fleden verfehenen heile der Sprojfe zeigen dad Gewebe diefer von einem Pilzmycelium durch: wuchert, welches aus zarten, verzweigten, feptirten Fäden befteht, in deren Zellinhalt orangegelbe (Fett:?) Körnchen fuspendirt find. Soweit der orangefarbige Fled außen fichtbar if, find die Mycelium- fäden in fehr großer Menge in dem Gewebe des Zriebes enthalten. Sie finden fich vorzugsweife in der Rinde des Zweiged, oft auch in den Marfftrahlen und dem Marke und verlaufen zwifchen den Zellen der Gewebe. Das Fruchtlager des Pilzes bildet fich in der ganzen Ausdehnung eines Fledes innerhalb der 2.—4. Lage von Rindenparenchymzellen, nie unmittelbar unter der Epidermis. E35 ftellt in dem früheft beobachteten Entwidlungszuftande eine aus dicht verflochtenen Fäden gebildete Schicht dar, von deren äußerer, der Epidermis zugewendeten Fläche fich zahlreiche, kurz Feulenförmige Schläuche erheben. Diefe find dicht an einander gebrängt, parallel und fenfrecht gegen die Zweigoberfläche gerichtet. ie ftellen die fporenbildenden Organe (Bafidien, asci suffultorii) dar. In dem nächlten Entwidelungsftadium fand de Bary fämmtliche Schläuche etwas geftredt und auf dem Scheitel eines jeden eine rofenfranzförmige Neihe von bis zu 20 rundlichen, oben und unten etwas abgeplatteten Zellen, den jungen Sporen, die alle gleich groß, aber 3—4 mal Kleiner find, als die erwachfenen NE Sporen. Ihr Inhalt ift feinförnig, blaßorange; ihre Membran ift zart und homogen. Sämmtliche Reihen haben gleiche Stellung, wie ihre Träger. Die Ausbildung der Zellen beginnt am Gipfel der Reihen und fhreitet nad) unten gegeft die Träger hin fort. In der Rinde deö Zweiges entfteht nad) und nach eine geräumige, von Sporen erfüllte Höhlung, deren äußere Wand zulekt der Länge nad) weit aufreißt, um bas reif gewordene Sporenpulver verftäuben zu laflen. Die reifen Sporen haben eine blaßorange- gelbe Färbung, find: Fugelig oval oder Länglich, bisweilen unregel: mäßig, von */sa biß !/so mm. Durchmefjer. Unter dem Mifrofcope zeigt die einzelne Zelle einen gelbröthlichen, feinkörnigen Inhalt und eine farblofe, aus zwei Schichten beftehende Membran; die innere ift glatt und homogen, die äußere aus zahlreichen, radial geitellten, gleich hohen Stäbchen zufammengefügt. Die Sporen: träger pflegen fich unmittelbar nach dem Reifen der Sporen be- trächtlich zu flreden und an ihrer Spiße zu erweitern, fterben aber fammt dem umgebenden Gewebe bald ab. Ohne Zweifel gehört der in Rede ftehende Pilz in die Familie der Uredineen und wurde von U. Braun am zmedmäßigften Caeoma pinitorquum genannt, weil diefer Name auf die durd den Pilz verurfachten Verdrehungen der Kiefernzweige hinweift. Der Auffaß verbreitet fi) am Schluffe noch ausführlich über die Nachtheile, die der Pilz den Kiefernbeftänden zu bringen vermag und ift durch beigegebene gute Abbildungen Be Ueber die Isoötes-Arten der Infel Sardinien nebft allgemeinen Bemerfungen über die Öattung lso&tes. Bon 4. Braun. (Monatsb. der F. Akad. der Wiflenfch. zu Berlin. 1863. p. 554.) * Der Herr Verfaffer zählt am Anfange feiner Mittheilungen folgende aus Europa und dem fich anfchließenden Nordafrika be: Fannt gewordenen Isoötes-Arten auf: 4 Hystrix, Durieu, - 4. Duriei, Bory, Is adspersa, A. Br., 2 f LI velata, A. Br., mit der ihr unterzeichneten I. longissima, Bory, welchen noch die fpäter entdedte 1. Perralderiana, Dur. et - Letournoux beizufügen ift, fämmtlid in Algerien. +. In-F$ranfreich: I. lacustris L., I. tenuissima ,' Boreau, I: adspersa, 1, setacea, I. Hystrix, I. Durisi, denen dur neuere Entdedungen noch 1. echinospora Dur., I; Boryana Dur. und. 4. Hystrix var. subinermis beizuzählen find. y { ine A In Italien, defien unterer Theil noch Faum unterfucht worben ift: . lacustris, Malinverniana* Ges. et D. Nos. .selata mit einer var. Sicula, ..dubia, Gonn., mit var. maculosa, Tegulensis Genn., . Duriai. In Spanien: I. velata, I. Hystrix, I. Baetica Willk. Sn Großbritannien: 1. lacustris, I. echinospora, 1. Hystrix. In Deutfchland, Skandinavien und dem nördlichen Rußland wohl nur I. laeustris und 1. echinospora. Die mittelländifche Flora ift hiernach die reichfte, befonders aber die der Infel Sar: dinien, Maddalena und Gaprera. Nach diefer Aufzählung wendet fich der Herr Berfaffer um Bau der Sioöten und befpricht zunächit den unter: irdischen Stamm in feinen Entwidlungsverhältniffen, feinem Didenwahsthum ıc., dann die Blätter nach ihrer Zahl, An: ordnung, Beflimmung ald Sporenträger, nad ihrer Einrichtung und Entwidlung, nad) ihrer Länge und Breite, forwie befonders nach ihrem inneren Baue. Nicht minder ausführlich ift hierauf die Behandlung der Macro: und Microfporen und deren Behälter, fowie der Eintheilung der Ifoeten in Wafler-, Am: phybifches und Land-Sfoöten. Seßt erft wendet fich der Verfaffer zu den fpeciellen Bemerkungen über die Sfoöten Sardiniens und läßt denfelben ein Bild von den dortigen Bodenverhältnifien und den Pflanzen, welche in Gefellfchaft der Ifoeten vorfommen, vor: ausgehen, um das Aufluchen der leteren zu erleichtern. 1) Amphybiiche Sfoeten: NE? Al a) I. velata A. Br. in deseript. sc. d’Alg. (1848) t. 37, f. 1. — Gennari in Comment. crittog. ital. Nr. 2 (1861) p- 103, mit der var. brevifolia. b) I. dubia Gennari in Comment, crittog. ital: Nr. I. (1861) p. 104. | c) I. Tegulensis Gennari in Commet. I. ce. p. 106 (I. Tiguliana in Comment. 1 (1861) p. 42 et in Erb. erittog. ital. No. 500. 2) Lant:Ifoöten: d) I. Duriaei Bory in Compt. rend. XVHI., seance du 24. Juni 1844; A. Br. in Expl. scient. d’Alg. Pl. 36, f. 2; Cosson Not. (1849) p. 70; Gren. et Godr. Flor. de Fr. Ill. (1855) p. 652; Isoetella Durisi Gennari in Gomment. ete. III. (1862) p. 115. nn 2 u . —_— 9 — e) I. Hystrix Dur. in lit.; Bory in Gompl. rend, XVIM: s. d. 24. J. 1844; A. Br. in deseript. sc. d’Alg. Pl. 36, f. 1; Coss. Not. (1849) p. 70; Gren. et Godr. Fl. de Fr. III. (1855) p. 652; Willk. et Lange, Prodr. Fl. Hisp. (1861) p. 14; Wolsey in Phytol. new. Ser. V. p. 45; 1. Delalandii Lloyd, Notes pour vervir ä la Fl. de Y’ouest. de la Fr. (1851) p. 25 et (suite) p. 28; Cephaloceraton Hystrix Gennari in Comment. etc. N. 3 (1862) p. 111; I. Durisi Hook. brit. Ferns (1861) t. 56 (ex insula Guernsey); 1. setacea Moris et De Nat. Florula Caprarie (1839) p- 161. W. 2. 9. Aus dem „Berichte der St. Sallifhen naturmiffen- Ihaftlihen Gefellfhaft während des Vereinsjahres 1862 bis 1863 (Nedacteur Prof. Dr. Wartmann)‘ entnehmen wir Folgendes: Pr In den „Notizen über die Flora der Umgebyyfig von Spyoney” Iefen wir u. A., daß nach dem Berichte DO. Metmann’s im Allgemeinen die dortige Gegend der Entwidelung‘ee Farın und Kryptogamen überhaupt nicht günftig il. Sie meiden den dürren, heißen Sandboden und fuchen wie überall fhattige feuchte Stellen auf. Sole finden fie im Sydney, befonders an der Nordküfte von Port Iakfon. Das einzige Farrnfraut, dem fdgar der Sandboden nicht unmwillftommen ir, ift der überall verbreitete Adlerfarrn, Pieris ayuilina, welcher in Robert Bromn’s ‚„‚Prodremus‘‘ unter dem Namen P. esculenta aufgeführt ift. Der d Tiegt nur darin, daß die Fiederchen des lektern am obern Theil der Wedel am Stiel herablaufen und dafelbft feichte, gerundete Lappen bilden. Hoofer betrachtet daher P. esculenta ald bloße VBarietät von der europäifhen Art. Außerdem hat der Derichterftatter nur noch die Fleine Hymenoplyllum tunbridgense gefunden. An der Küfte des Hafens fahb er noch Alsophila australis in wenigen Exemplaren. Nächft dielem führt er alö die zwei merfwürbigften Formen Acrostichum aleicorne und Neot- opteris (Asplenium) Nidus an. Dur ihre Größe hervorragend find Todea africana (Osmunda barbata B. Brown), Blechnum cartilagineum, B. levigatum, B. striatum. Durch Zartheit der vielfach gefiederten Wedel ausgezeichnet find Davallia pyxidata und Dickonia dubia; mit rauhen gefiederten Wedeln und gezähnten Fiederchen kommt Doodia aspera und D. candata vor. Aus der ihönen Gattung Adiantum tritt A. hispidulum und A. assimile mit rhombifchen “ Fiederchen, aus der Gattung Cheilanthes, Ch. tenuifolia auf.; Nächft ihnen wird noch Pıeris vespertilionis, FA L 4 u. GE Pt. falcata, Asplenium labellifolium, Polypodium rugosulum und P. scandens erwähnt. W. DH. Brokdmüller, 9, Beiträge zur Kryptogamen: Flora Medlenburgs (Archiv des Vereins der Freunde der Natur: gefchichte in Medlenburg, 1863 p. 162—256). Ein Standörterverzeichniß. Dem Eindrude nad mit Sad): Eenntniß, Griindlichfeit und Sorgfalt zufammengeftellt. Der Ver: faffer fcheint mit den Moofen und Flechten am beften vertraut zu fein. Dürftig erfcheinen die Algen, am bdürftigften aber die Pilze, von denen ficherlich °/s der in Deutjchland befannten Arten in der medlenburgifchen Flora vertreten find. KAryptogamifcher Reifeverein. Die diesjährige Reife hat Herr Dr. v. Klinggräff über- ‚sunnen. Er wird die Küftenländer der Dftfee bis Königsberg oder ER und von dort weftlich längs der Küften bis Niügen erplorivenS, Auch diefe Meife wird vorzugsmeife eine briyologijche fein. SPderr Dr. dv. Mlinggräff jedod in den übrigen Abtheilungen der Kryptogamen jehr gut orientirt ift, fo werden namentlich Leber- mooje, Algen und Pilze nicht unberückfichtigt bleiben. > &8 werden num die geehrten Mitglieder, welche ihren Beitrag pro 1864 noch nicht eingefandt haben, höflichjt erjucht, denjelben recht bald einfenden zu wollen. Zugleich bemerken wir mod, dag e8 edermann geftattet ift, an der Ausbeute der Neife Theis zu nehmen, jobald er einen Beitrag von 4 Thalern Pr. E, direct an einen der Unterzeichneten einjendet. Yu Bezug auf die vorjährige Neife tft noch zu erwähnen: 1) daß der Neft der Moofe den geehrten Theilnehmern gelegentlich (um das Porto zur eriparen) zugefandt werden wird; 2) daß der Schluß des vorjährigen Reifeberichts von der Nedaction der Negens- burger botanifchen Zeitung noch nicht abgeliefert ift. Um eine jolche Berzögerung nicht wieder eintreten zu laffen, wird der diesjährige Bericht auf Rechnung des Vereins gedruckt werden. Straßburg und Dresden, W. 76. Schimper. £, Rabendorst. _ R ’ Er3 Nedaction: Verlag der R. Hofbuchhbandlung Drwf von 2.Nabendhorft in Dresven, von $, Burdadı. ©, Heinrich in Dresven. »: HEDWIGIA 180. Notizblatt für Krppfogamifde Studien, nebit Kepertorium fr Fryptog. Literatur, Inbalt: Repertorium: Prof. Cohn über die Entjtehung des Travertin in den Wajlerfällen von Tivoli, dur Dermittelung der Moofe und Algen. P. A. C. Heiberg, Conspectus ‘eriticus Diatomacearum dani- carum. — 2. 5. Wahlftedt, Beitrag zur Kenntniß der ffandinavifchen . &haren. — Erbario erittogamico italiano publicato dal Signori Ardissone, Baglietto, Beccari, Bicchi, Caldesi, Carestia, Cesati etc, ete. — 2. Rabenhorft, die Algen Guropa’d. — U. Gru- now, über neue und ungenügend gefannte Arten und Sattungen von Diatomaceen. Repertoriun, | Prof. Cohn über die Entftehung des Zravertin in den Wafferfällen von Tivoli, durd Vermittelung der Moofe und Algen. (Sisungsbericht der fhlef. Gefelfchaft für vaterl, Cultur am 9. Mär; 1864.) Das Sabinergebiet ftelt ein Syftem von Thälern dar, bie von etwa 2000 Zuß hohen, fteilen, unten meift mit Delbäumen bewachfenen, oben nadten Kalkbergen eingefafit find, und deren Hauptfluß, der Aniene (Anio der Alten, auch Zeverone genannt), durch eine tiefeingefchnittene. Schlucht in den weltberühmten Kas- Faden von Zivoli gegen 400 Fuß in die Ziefebene der römifchen Gampagna fich herabftürzt. In früheren Zeiten durchfloß das ganze MWafler ded Aniene vor dem Falle die Stadt Zivoli; häufige ge: fährliche Ueberfchwemmungen aber veranlaßten im Sabre 1826, die legte Krümmung des Fluffes vor der Stadt, vermittelft eines den Monte Catilo durchbohrenden Zunnels abzufchneiden, fo daß die . re gegenwärtig durch diefen Stollen fich in ben fogenannten neuen Kasfaden herabftürzt, während ber frühere, von Bernini verfchönerte Wafferfall jeßt faft wafferleer if. Dafür läßt fih aber nunmehr die Befchaffenheit feines alten Bettes um fo leichter erkennen, als der von Miolis angelegte Fußpfad durch mehrere Galerien in feine unmittelbare Nähe führt. Das bloßgelegte Bett der berninifchen Kaskaden befteht, wie die inze Umgegend, aus Zravertin, der in höchft pittoresfen Zelfen- tuppen, Baden und Säulen tropffteinartig geftaltet, ftelenweis in Geotten (Grotte ded Neptun, der Sirenen) überhängt, aus denen noch einzelne Mafferarme hervorbrechen. Der Vortragende be: Ichäftigte fi mit der Frage, ob diefe wunderlichen Gefteinsformen durch den Waflerfall ausgewafchen, oder ob fie aus demfelben ab: gefegt feien. Wenn für das Erftere die Analogie mit vielen ähn: Te se lichen Bildungen fpricht, die der Erofion durch) Maffer ihren Ur: fprung verdanken, fo fügt fi die lestere Bermuthung auf die allgemein anerkannte Thatfache, daß das Wafler des Anio bie Fähigkeit hat, fremde Körper zu verfleinern, d. b. zu inkruftiren. An der That find alle, im Flußbett des Aniene liegenden Gegen: ftände, Blätter, Wurzeln, Brombeer- und Kofenranfen, mit zoll: dider Kalkkrufte überzogen, welche einen völig getreuen Abguß derfelben bildet, ähnlich wie. bei den befannten Bouquets in der Farlsbader Verfinterungsanftalt. Auch foll fi) nach der Angabe - unferes intelligenten Führers vom Albergo della Sibilla, biefer Sinter aus dem Waffer des Aniene in Furzer Zeit erzeugen. Aus dem Fluß unterhalb der Kaskade herausgeholte Stüde von Brom: beerranfen fteten in einer gefchloffenen Kalfröhre von 3—6 Linien Dide und röthlich-gelber Farbe, welche nach außen lichter und mehr frahlig, faferig erfcheint; ihre Oberfläche ift unregelmäßig, fugelich warzig, an der unteren Hälfte der Röhre fehr dicht; die friiher nach oben gerichtete Hälfte dagegen befteht aus traubig aneinander gewachfenen, abgerundeten, liniengroßen Kalkichuppen, - welche eine Eryftallinifche, Ihwammig großporige Maffe darftellen. Darüber erheben fich die zierlichften Büfche dicht verzweigter Moofe (meift Rhynchostegium rusciforme), mit zum Theil zweizeilig ge: fiellten einförmigen Blättchen, von weigem Kalk völlig in: fruftirt, fo daß fie den zarteften Korallenbäumden gleichen. Es läßt fich leicht nachweilen, daß diefe verfalkten Moofe unten in den traubigefchuppigen Kalkfinter, und diefer wieder in den dichteren Travertin übergeht. Aucy aus dem leteren ragen an der Unterfeite der Kalfeylinder die grünen Spiten von Moofen (Fissidens cerassipes Wils., Amblystegium irriguum Wils.) hervor, deren tiefere Theile in den Kalk eingefchlofjen find. Außerdem zeigt die ganze freie Oberfläche diefer Cylinder fpangrüne Färbung, und löft man Stücchen des Sinter in Salzjäure auf, fo bleiben vide grüne Polfter von Algen (Dscillarinen, be: fonderd Hypheothrix Naegalii Rg.) zurüd, zwifchen denen fich die nunmehr freigelegten, nach Zerftörung der Blättchen meift aus den bräunlichen Stämmchen beftehenden Moofe erheben. Auch die confervenartigen VBorkfeime und Wurzelfäden der legteren fragen bei zur Bildung des dichten vegetabilifchen Geflecht, zmifchen dem fich der Kalk abgefchieden hat. Offenbar bietet diefe Moos: und Algenvegetation, deren genauere Schilderung und Beftimmung anderwärts erfolgen wird, die primäre Urfache für die Ausfällung de3 Sinterd aus dem Waffer de3 Aniene, indem diefe Pflanzen zu ihrer Ernährung die Kohlenfäure abforbiren, durd; welche allein der Kalk und die übrigen Carbonate im Waffer aufgelöft waren; ohne diefe chemifche Einwirfung der Pflanzen läßt fi durchaus fein Grund abfehen, weshalb jene Stoffe am Boden des Fluffes aus ihrer Löfung ausfryftallifiren folten. Da die Moofe an der ET TERN Rn > Bi 3 Re. Spige beftändig weiter wachfen, auch wenn Ihre unteren heile abgeftorben find, wie dies jedes Zorfmoor zeigt, fo müffen die Kalfröhren auch fortdauernd an Dicke zunehmen. Der allmähliche Uebergang ber Forallenartigen Moosinfruftationen in dichten Tra: vertin läßt fih in alle Zwifchenftufen verfolgen; er hängt offenbar mit der poröfen Beichaffenheit derfelben zufammen, durch welche fie fich ftets reichlich mit Waffer volfaugen und den einmal aus- gefälten Kalk nach den Gefegen der Diffufion fort und fort durch neue Molecule erfegen. In derfelben Weife, wie fi) nach unferen Beobachtungen die Kalkröhren um die Blätter und Manken im Anienewaffer durch den Einfluß eryptogamifcher Pflanzen erzeugen, ift Höchft wahrfcheinlich auch die Bildung der Travertinfelfen vor fi gegangen, welche die ganze Felsfchlucht des Aniene bis zu 650° Höhe auskfeiden und dem Grundgeftein Diefes Thald, dem Apenninenfalt auflagernz fie find das Product der in verichiedenen Zeiten an verfchiedenen Stellen und in verfchiedener Mächtigkeit fi herabflürzenden Waflerinaffen des Anio, welche, wie alle Wafjerfälle, mit Moofen und Algen ausgekleidet find; befanntlich beftehen diefe Felfen durchweg aus Kalkeylindern, die Pflanzenrefte einschließen und aneinanderliegend, zu größeren Selömaflen zu- fammengefittet find. in ähnlicher ravertin, der auf gleiche Entftehung hinweift, findet fich auch oberhalb Roms am Tiber in den’ fenfrechten Felswänden des Pontemolle, wie an der be: rühmten Cascala di marmo bei Terni. Ob die dichten Travertine, welche unterhalb Zivoli am Fuße d:5 Sabinergebirges in der Nähe des ebenfald unter Einfluß der Pflanzen Kalkfinter abfeßenden Lago di Zartaro, hier insbefondere Amphithrix incrustata, Pal- mella Brebissonii, Protococcus persieinus und (hermalis, Synedra Frustulum, angustata, pusilla ete., fowie an vielen anderen Stellen der römifchen Gampagna gebrochen werden, und das . Baumaterial zu den herrlichen Bauten der ewigen Stadt in alter - und neuerer Zeit geliefert haben, fowie die in den Aquäducten, befonders der Aqua Claudia fich abfeßenden alabafterartigen Kalk: finter ihre Entftehung ebenfalld der Vegetation verdanken, lieg fi aus Mangel an entfcheidenden Beobachtungen nicht feftftellen. Die Beobachtungen über die Entftehung des Zravertin fehliegen fi) an_die Sinterbildungen, welche der Vorlragende am Karls: bader Sprudel unter Einwirfung thermaler Oscillarinen beobachtet und in den Abhandlungen der Ichlefifchen Gefelfchaft, Natur: . swiffenfchaften 1862, Heft 2, p. 35 befchrieben hat. RR: er i € — 10 — P. A. C. Heiberg, Conspeetus eriticus Diatoma- cearum danicarum. Mit 6 lith. Tafeln. Copenhagen (London, Leipzig und Paris). 1863. Das Buch ift leider durchweg in bänifcher Sprache gefchrieben. E& zerfällt in 2 Theile. Der erfte ald Einleitung behandelt die Zerminologie und giebt eine chronologifche Ueberficht der däniichen Autoren, welche einzelne Diatomeen beobachtet und befchrieben haben. Der 2. ift der foftematifche Theil. Der Berf. theilt die von ihm beobachteten Diatomeen in folgende Familien und Gattungen: 1. $amilie, Melosire@: Melosira Ag., Lysigonium Lk., Orthosira Thw., Paralia Heib. nov. gen., Pyxidicula Ehrb., Coseinodiscus Ehrb., Aclinoeyelus Ehrb., Eupodiscus Ehrb., Auliscus Ehrb. 2. Familie, Biddulphie@: Cerataulus Ehrb., Biddulphia Gray, Triceratium Ehrb., Ampbitetras Ehrb., Eucampia Ehrb. 3. Familie, Hemiaulide«: Hemiaulus Ehrb., Trinacria Heib. nov. gen., Solium Heib. nov. gen., Corinna Heib, nov. gen. 4. Familie, Fragilariee : Plagiogramma Grev., Diatoma De C., Fragilaria Lyngb., Synedra Ehrb., Meridion Ag., Asterionella Hassall. 5. Familie, Striatellew: Rhabdonema Rtz., Tabellaria Ehrb., Grammatophora Ehrb., Striatella Ag., Podosphenia Ehrb. 6. Familie, Navieulew : Navicula Bory, Stauroneis Ehrb., Pleurosigma Sm., Scoliopleura Grun., Amphiprora Ehrb., Mastogloia Thw., Gomphonema Ag., Gocconeis Ehrb. 7. $amilie, Surirellee: Surirella Turp. Compylodiscus Ehrb., Novilla Heib. nov. gen. i ge $amilie, Epithemie@: Epithemia Breb., Himantidium rb. 9. Familie, Cymbelle® : Cymbella Ag., Amphora Ehrb. 10. $amilie, Nüzschiee: Nitzschia Hassall, Triblyonella Sm., Amphipleura Ritz. 11. Familie, Achnanthe@: Achnanthes Bory, Achnan- ihidium «Kiz., Rhoicosphenia Grun. Zur Gattung Orthosira werden Cyelotella Kützingiana, operculata und Rotula gezogen. Orthosira marina Sm. repräfentirt den Typus der vom Verf. aufgeftellten neuen Gattung Paralia. Die Biddulphieen zerfallen in 2 XZribus: 1) ächte Bidd., wo fich unter Triceratium eine neue Art ‚„„T. Biddulphia Heib.‘ findet: Frustula in fasciam conjunela, punctato-areolata, areolis rotundis regulariter seriatis, cingulo medio (membrana connexiva) lato subtilissime seriatim punctato eirca 75 in 0,05 mm.; valvis convexis marginalis, areolis radiantibus, margine latiusculo transverse striatis. Distantia angulorum —= 0,025—0,120 mm. Unter Tribus II. Bidd. cuneate findet fich Eucampia ein: rangirt. — 10 -—- Die Hemiaulides bilden nach dem Verf. eine befondere Familie. An der Epise ftehft Hemiaulus Ehrenberg mit 3 neuen Arten: H. proteus Heib. T. I. F. I. frustula areolis sparsis, angulis longe productis spiniferis, valvis oblongis, medio con- striclis, 4—10 septatis, utroque fine apiculatis. Long. (plani basilaris) = 0,035—0,110 mm. 1 | H. hostlis Heib. T. I. F. II. unterfcheidet fich befonders durch valvae ovales, medio tumidee, transverse biseplate, utroque fine apiculate. Long. 0,030— 0,075 mm. H. februatus Heib. T. Il. F. V. frustula margine mar- garilifero, membrana connexiva decussalim siriato-punctala, valvis ellipticis medio leviter tumidis, transverse biseptatis. Long. 0,01—0,06 mm. Trinacria Heib. nov. gen. unterfcheidet fi) von Trice- ralium befonderd durch (a latere visa) drei lange, hornartige Fortfeße. T. Regina Heib. T. III. F. VlI. T. valvis areolis radiantibus, margine subundulatis, angulis apieulalis, nodulis marginalibus 22 in 0,05 mm. An den dänifchen Küften. -T. excavata Heib. T. IV. F. IX. T. valvis areolis sparsis, margine excavato - sinualis, angulis obluso -rotundatis, nodulis marginalibus 16 in 0,05 mm. Küften von Dänemarf. Solium Heib. nov. gen. Frustula angulis concatenala, punctato-areolata dissepimentis internis instrucla, valvis quadra- lis, angulis longe productis basi uniseptatis, introrsum bispinis. S. exsculptum Heib. T. IV. F. X. Ad oras Dani, Corinna Heib. nov. gen. Frustula punctato-areolata in fascias semicirculares conjuncla, angulis produelis spiniferis, inferiore breviore, superiore duplo longiore, dissepimentis in- structa; valv® elliptic#. C. elegans Heib. (T. Ill. F. VIII.) Ad oras Danie. Unter Fragilaria finden wir drei neue Arten:" F. bidens Heib. (T. V. F. XIV.), valvis lineari-oblongis, medio constriclis et bidentatis, apice cunealo-attenualis et trun- catis, striis transversis punclatis, medio area longitudinali levi interruptis, 46 in 0,025 mm. Long. 0,010 --0,050 mn. F. equalis Heib. (T. 15. F. X11.), valvis oblongo-lineari- bus, sub apice late rotundato leviter eonstrielis, striis Lrans- versis punctatis medio area longitudinali interruptis 50 in 0,025 mm. Long. 0,025 - 0,080 mm. F. tenuicollis Heib. (T. V. F. XIll,), valvis oblongo- elongalis, sub apice capitato-rolundato valde constrictis, striis transversis subdivergentibus, medio interruplis, 26 in 0,025 mm. Long. 0,025—0,045 mm. Asterionella mit einer neuen Art: - M- A. inflata Heib. (T. VE. F. XXt.), frustula' a latere medio leviter ventricosa, apieibus dilatatis, valvis e medio ad apicem leniter attenualis, apice super. globoso-capitato, altero ‚minus infato, striis transversis iterum ilerumque interruplis. Long. 0,040 mm. Cocconeis communis Heib. fchließt C. Pediculus Ehrh. und C. Placentula Ehrh. ein. Unter Novilla novum genus begreift der Verf. die Feilför: migen Surirellen, ald® S. striatula, gemma und ovata, Die Reihe. der Epithemien eröffnet der Verf. mit einer nova species: E. globifera, 0,150 —0,240 mm. lang, in der Mitte gedunfen, an den Enden geflust; valvee fowohl auf der unteren wie auf der oberen Seite bauchig, mit durchgehenden Querrippen circa 20 auf 0,05 mm. und mit 60 Punktreihen auf demfelben Raum. ! e Himantidium ift merfwürdiger Weife als Gattung beibehalten. Gocconema und Encyonema find dagegen mit Cymbella vereinigt. Bacillaria paradoxa erjcheint alö Nitzschia paxillifer. Ein Regifter fchließt das vom Verleger gut audgeftattete Bud. ©. NR. 2. 3. Wahlftedt, Beitrag zur Kenntnig der fEandi: navifhen Charen. (Bidrag till kännedomen om De Ska- dinaviska Arterna af Växt familjen Characee. Academisk afhandling, som med Vidtberömda Phil, Facultetens i Lund :tillständ, för vinnande af lagerkransen, kommer att offentligen försvaras af Lars. Joh. Wahlstedt. und, 1862.) Diefes Verzeichniß liefert einen fehr wefentlichen Beitrag zur Kenntniß der geogtaphiichen Verbreitung der Charen. Außer den fpeciellen Standorten find die einzelnen Nummern nicht felten von intereffanten Notizen begleitet, jo daß diefe Abhandlung für jeden Freund biefer Gruppe ald etwas Unentbehrliches fich erweifl.. E8 möge bier die fyftematifche Eintheilung folgen, woraus fich zugleich auc; der Reichthum jener Flora ergiebt. Gen.: Nitella Ag. Series: Ebracteate Wallmann. A. Radiolae Wallm. 1. N. graeilis Ag. 8. brachyphylla A. Br. . Dichotomae Wallm. N. norvegica Wallm. N. mucronata A. Br. N. Wahlenbergiana Wallm. GC. Furcatae Wallm. a) Sambyggare. 5.N. EN - gen — 10 — 6. N. flexilis Ag. * elongata. . nigricans Wallm. ** pnidifica (N. flexilis .), nidifica H. #. subcapitata A. Br. b) Tväbyggare. 7. N. opaca Ag. ß. atrovirens (N. atrovirens Wallm.), N. syncarpa Kiz. var. pseudoflexilis A. Br. 8. N. capitata Ag. (Ch. syncarpa Htz. var. oxygyra A. Br.) 9. N. syncarpa Thuill. Series: Pseudobracteate W allm. 10. N. polysperma A. Br. (sub Chara). 11. N. Stenhammariana Wallm. 12. N. borealis Wallm. Genus: Chara Linne (Vaillant). Series: Monosiphoniee. -1.(13). Ch. Wallrothii Rupr. (sub Lychnotamnus). 2 (14). Ch. Braunii Gmel, Series: Polysiphoniee. A. Stjelken mer eller mindre laggig. 1. Foetidae. 3 (15). Ch. foetida A. Br. (Ch. vulgaris auct.) A. longibracteata (Ch, longibracteata Riz.), subhispidata A. Br. (Ch. vulg. var. papillata W.) crassicaulis (Schleicher). refracta (kütz.). condensata A. Br. (montana Schleich.). B. brevibracteata A. Br. 4 (16). Ch. contraria A. Br. ß. hispidula A. Br. « 2. Balticae. s 5 (17). Ch. baltca. A) Ch. Nolteana A. -Br. ».B) —.;.baltica Fr. - ir a er A: io 00. D) — Liljebladi Wallm. 6 (48). Ch. intermedia A. Br. 1 A) papillosa Ritz. ..0....B) aculeolata Kiz. 7 (19). Ch. horrida Wallm. ann PEEN 8. Charae hispidae. 8 (20). Ch. hispida Wallr. $. longispina (Ch. hisp. var. spinis longissimis A. Br.). Par» sie A y. micracantha A. Br. (Ch. equisetina Ktz.). ö. gymnoteles A. Br. 9 (21). Ch. erispa Wallm. 10 (22). Ch. polyacantha A. Br. (Ch. hispida var. pseu- docrinita A. Br. Monogr.). 4. Grinitae. 11 (23). Ch. crinita Wallr. 9. Asperae. 12 (24). Ch. aspera Whılld. (Ch. hispida Linne). A) forma marina (Ch. fallax Ag.) B) forma stagualis (Ch. curta Nolt.). 6. Geratophyllae. 13 (25). Ch. ceratophylla Wallr. (Ch. tomentosa L.). «. microptila A. Br, (Ch. latifolia Willd.). ß. rejecta Ag. 7. macroptila A, Br. B. Steljken utan taggar. 7. Fragiles. | 14 (26.) Ch. fragilis Desv. (Ch. pulehella Wallr., Ch. diffusa Liljebl.). . %. Hedwigii (Ch. Hedwigii Ag.) y. pulchella Wallm. * longibraeteata (Ch. pilifera Ag., Ch. capillacea Wallm.). . barbata Ganterer (Ch. fragilis var. foliolata H.). ; eo NR. Erbario crittogamico italiano publicato dai Signori Ar- dissone, Baglietto, Beccari, Bicchi, Caldesi, Carestia, Cesati ete. etc. Faseieulo XXI. XXI. 1863. Genova. | In diefer 11. Genturie finden fich: 1001. Nitella graeilis var. elongata Rabenh., 1002. Equisetum sylvaticum L., 1003. Asplenium acutum Bory, 1004. Athyrium filix femina., 1005 bis 1021. Laubmoofe, darunter "bemerfenswerthe: Homalothecium Philippeanum densum, specie minus, fere inter H. sericeum et Philippeanum medium. Dioieum; dense ewxspitosum, rami con- ferti, fastigiali, in sicco tereliuseuli, rigiduli; folia nervo ex- curvente predita;. pedunculus levis; calyptra nuda. Webera Tozeri Schimp. Hedwigia ciliata concolor De Not, — Hedw. ‘cil. secunda Schimp. (Schistidium imbarbe Garovagl. ex p.). — 1022 und 1023 Zebermoofe, darunter Oxymitra pyrami- _ data Bisch. — 1024 bis 1025. Algen: Gyraudia sphacelarioides Derb., Schizymenia minor J. Ag. (— Iridea minor Ritz.), Carpoblepharis? mediterranea Ardıss. (Euumer. Alg. N. 135. Conf, Hedwigia 1864 N. 2.), Bangia sicula Ardiss. I. c., ie We Ulothrix ligustica Dufour n. sp.: ÜU. marina, trichomata ad- 'fixa, ab ortu tenuia „S, mm. latit. vix. aequantia, dein sensim inerassala 14, 735 mm, latit. usque atlingentia, subinde per tractum plurium artieulorum,, articulis extenualis, interrupta. Articuli ın trichomatibus tenuioribus diametro sequales vel duplo longiores, in reliquis diametro «quales, vel breviores omnes gonidia late viridia primum discoidea vel oblongata, demum rotundata foventes. Stigeoclonium Bormianum Anzi: 8 fluitans, elongatum, fasciculatum ex olivaceo virescens. Tricho- mata tenuia, primaria vix —$5 mm. crassiora, remole ramosa, ramis plerumque alternis, erectis, rarissime opposilis, ullimis tenuissimis elongatis in filum hyalinum extenuatis, flagellifor- mibus. Artieuli longitudine pervarii, vel diametro zquales, subindeque turgidi, vel duplo, 5-plove longiores, sine lege al- ternantes. 1036 bis 1066 fungi: Agarieus (Armillaria) Pioppa- rello Viv. in agro Pisano, Peziza julacea Pers. Myc. europ. (Pez. amentacea Balb.), Octaviania mollis De Not., Hypoxy- lon bifrons De Not. Sferiac. I. p. 18. T. XV., Rosellinia Andurnensis De Not. ibid. Conf. Hedwigia 1863. p. 171. Diatrype hypoxyloides De Not. ibid. Valsa capistraria De Not. ibid. Cuecurbitaria leptospora De Not. ibid, Puccinia Pruno- rum Armeniace Bicchi: spor® artieulo inferiore non raro ste- rilescente, contracto, stipitiformi fere uniloculares. 1067 bis 1100 Lichenes: Lecanora (Zeora) sulphurea tumidula Bagl. in Comm. eritti ital., Thalloidima diffractum Mass, Mem., Sched. erit. et Lich. exs., Lecidea ochromela Anzi Cat., Buellia Cal- desiana Bagl. und dispersa Mass. Sched. crit., Biatora con- sanguinea Anzi Lich. langob. N. 351, Sporastatia morio co- racina Rabenh. Lich. europ., Verrucaria owerulea geographica Bagl. herb., Synechoblastus labyrinthieus Anzi Cat. — Die Eremplare find durchweg inftructiv. er. 8. Rabenhorft, die Algen Europa’s. Dec. 164 und 165 unter Mitwirkung der Herren Anzi, De Brebiffon, ®. Gurnow, Dufour und Piccone gefammelt und herauöge- geben. Dresden, 1864. Enthält unter den 20 Nummern einige nicht gewöhnliche und in der Sammlung noch nicht ausgegebene Arten, als Sy- .nedra capitata Ehrb., Cocconema lanceolatum Ehrb., Eneyonema czspitosum Ktz., Podosira Montagnei Rtz.,. Homwocladıa Mar- tiana Ag., Xanthidium Brebissonii Ralls, (osmarium pluviale Breb. nov. sp. C. subleve, minus; hemisomatiis oblongo -ro- tundatis ad marginem leviter granulalis, suberenulatis, connatis, vel sinu brevissimo separatis; gemma amylacea, solitaria, lata. Leptothrix Dictyothrix Kiz., Jnomeria Brebissonii Kız., Cla- 106 — dophora snerie) Brownii Harvey, Prasiola Anziana Rabenh. nov. sp. ab omnibus (sc. Prasiolis) cellulis minoribus diversa. Giraudya simplex Derb. und Callithamnion micros- eopicum Niegeli. Hier fchlieft fih Dec. 166 und 167 derfelben Sammlung an, 20 Nummern, welche von den Herren Anzi, Bleifih, Buln: heim, De Brebiffon, Delitfd), Dufour, Grunow, ‚Kreifcher, Pic: cone, Reinfch, Nichter und Schiedermayr gefammelt find. Sn diefem Doppelhefte finden wir zwar Feine eigentlich newe Species, wohl aber neue, interefjante Formen, alö Nitzschia Bleischi . Janisch, Bangia fuseo-purpurea tenuior erispala Grun., Sü- geoclonium tenue irregulare Grun.; Zwifchenformen von Hydeu- rus penicillatus und Wucluzelii, Euactis mollis und luviaulis, in den Decaden noch nicht enthaltenen Arten find Stigeoclonium thermale A, Br. und Botrydium pyriforme Rtz., nicht unintes rejfant ift die foffile Navicula serians (Breb.), welche bei Zillo: wis in Schlefien ein vor Kurzem entdedites mächtiges Lager bildet; auch dürfte eine fchöne "große Form der Ceratoneis Arcus von Zwidau aus Sachfen der RUNDE werth fein. %. Grunow, über einige neue und ungenügend be: ‚Fannte Arten und Gattungen von Diatomaceen. (Berhandl. der zool..bot. Gef. in Wien. 1863.) Podosphenia Pappeana nov. spec. Podosphenia a latere primario late cuneata, valvis anguste cuncato lanceolatis bası aculiusculis apice rotundatis, s!riis transversis punelatis 3436 mn 0,001. Longit. 0,0020 - 0,0028, latit. later. primar. 0,0010, 0016”, lat. valve 0, 0004. — Hab. ad ge rium bon spei Cladophora: Kckloni insidens. Asterionella Frauenfeldii nov. sp. Asterionella vel fla- bellatim conjuneta vel catenas solutas formans, a latere primario angusie linearis, valvis angustissime linearibus utroque margine serie unica punctorum evidentium,, 20— 24 in 0,001” orna- tis. Longit. maxime Ze 0, 0005 —0, 0038, latit. valve 0,06008— 0,0001”, latit. lateris prim. 0,0001 — 0,00015”. — Hab. copiosissime inter Oscillarias et fungos aqualicos mare prope insulam Nicobaricam Tilanshang obtegentes. Plagiogramma Grevilleanum nov. spec. Plagiogramma stipitatum in fascias breves conjunetum, a latere primario ınlra apices leviter constrielum, valvis lanceolatis apieibus produstis obtusiusculis, costis duabus transversis centralibus, stris trans- versis tenuibus 42 —44 in 0,001”, linea media tenuissima. Long. 0,0007 0,0017”, latit. valve 0,0004 — 0,0005“, latit. lateris primar. 0,0004 —0, 0006. — Hab. ad litora marium australium. che ch“ N Fragilaria Ungeriana Grunow in Jilteris. Fragilaria ‚ maxima fascias longissimas. efficiens, valvis: linearibus, apice - parum allenualis obtusis, striis transversis dislinetissimis sub- tiliter punctatis 22—24 in 0,001, linea media latiuseula, area media kevi subnulla vel parva subunilaterali. Longit. frustul. 0,0025— 0,0048”, latit. valva’0,0003”. — Hab. in aqua dulei insule Cyprus. P FF. Swartzii nov. spec... Fragilaria major, valvis longe linearibus apice rotundatis, striis validis epunctatis linea media interruptis, parallelibus, 10 in 0,001”. Longit. 0,0037, latit. valse 0,0004“. — Hab. inter varias algas ad litora Brasilix ectas. F. pacifica Grunow. — Sch habe diefe Art jebt in zahl: reichen Sremplaren beobachtet und bin dadurch in den Stand gefeßt, eine beffere Abbildung liefern und die Beichreibung vervoll- fändigen zu Fönnen. Eremplare aus dem Flugfande der Kalfbay am Cap der guten Hoffnung variirten in der Ränge von 0,0008” bis 0,0020” und zeigten 16 bis 19 Streifen in 0,001‘ mit fpigen oder flumpfen linear lanzettlichen Schalen. — F. capensis nov. spec, Fragilaria minor in fascias bre- vissimas conjuncta, a lalere primario latiuscula, striis trans- versis tenuibus 36—42 in 0,001”. Longit. 0,0006—0,0010”, latit. lateris primarii 0,0002 — 0,0004”. -— Hab. ad litora Afric® australioris. F. ewilis nov. spec. Fragilaria minutissima in fascias brevissimas conjuncta a latere primario latiuseula, valvis lineari oblongis obtusis, Striis transversis linea media interruptis te- nuissimis ad 50 in 0,001, longit. 0,0002 — 0,0095, latit. later. primar. 0,0002—0,0003”, latit. valv» 0,0001“ — Hab. in. Chztomorpha ad litora. Antillarum. | Amphipleura Frauenfeldii nov. spec. Amphipleura major lanceolato oblonga. apicibus obtusiusceulis, eostis apice et in media parte parum distinclioribus haud nodulo»is, striis trans- versis tenuissimis ultra 60 in 0,001”, longitudinalibns evi- dentioribus. Longit. 0,6037—0,0060”, latit. 0,0007 — 0,0011”. — Hab. inter Osecillarias et fungos aqualicos mare indieum prope 'Tilanshang obtegentes. ; A ..... Nitzschia Jelinecki nov. spec. Nitzschia major, lineari oblonga, medio leviter constrieta apieibus cuneato obtusis, valvis earina eccentrica et depressione longitudinale instruetis, punclis carinalibus 15 in 0,001, striis transversis subtiliter punctatis validis 30 in 0,001”. Longit. 0,0056’, latit. 0,001. — Hab. ad litora insularum Nicobarum. uirke a .. .Coccone?s interrupla Grunow in Jitteris. _CGocconeis valvis late ovatis, striis subradiantibus marginem et lineam me- dıam versus distinclissimis, in spatio interjacente lenuissimis = MW > in speciminibus nonnullis illic vix conspieuis in aliis perpaucis a margine lineam mediam versus paullatim deerescentibus, medio non crassioribus, 24—27 in 0,001. Noduli centrales in om- nibus valvis conspicui, terminales a valva finibus valde remoti. Longit. 0,0012—0,0023”, latitud. valve 0,0009—0,0015”. — Hab. in mari pacifico boreali. C. pelluceida Grunow in litteris. Coceoneis major, val- vis late ovatis, striis transversis radiantibus sulea oblonga erassiore et lineis duabus tenuioribus longitudinalibus interruptis, intra sulcam distinetioribus 36 —40 in 0,001”, extra Bor ar marginem versus tenuioribus 50 —55 in 0,001”, linea media lineari vel lineari lanceolata. Longit. 0,0015 — 0,0040”, latit. valve 0,0013— 0,0030”. — Hab. in mare mediterraneo et adrialico. C. binotata Grunow in litteris. Cocconeis valvis ova- tis, utroque latere macula semicirculari marginali notalis, punc- tis in lineas decussatas et transversales subradiantes ordinatis, 36—42 in 0,0001”. Longit. 0,0008 — 0,0015”, latit. valvze 0,0005—0,0010”. — Hab. in maribus Europam alluentibus nec non in mari rubro. Var. y. stauroneiformis. Nodula centrali in fasciam trans- versalem dilatato.. — Cocconeis Scutellum var. y. Roper Microse. Journal. Vol. VI. pl. 3 fig. 6. Achnanthes glabrata nov. sp. Achnanthes parva, sessi- lis, valvis anguste lineari oblongis apice rolundatis, striis trans- versis subtilibus subradiantibus, 42—45 in 0,001”. Longit. 0,00046 — 0,0017, latid. later. primar. 0,00025 — 0,0005”, latid. valv. 0,00014”. — Hab. ad litora Americ® centralis Chztomorphis insidens. | Achnanthidium hungaricum nov. spec. Achnanthidium minutum a latere primario anguste lineare parum curvatum, valvis lineari oblongis apicibus subproduclis obtusiusceulis, no- dulo centrali valvs inferioris lateraliter dilatato fasciam trans- versalem referente, striis transversis subtilibus 50 in 0,001”. Longit. 0,0007 — 0,0017”, latitud. lateris primar. 0,0001”, latit. valvee 0,0003. — Hab. ad litora meridionalia lacus Pei- sonis Hungaris, in lacunis parvis inter radicula Lemnarum. Cymbosira minutula nov. spec. Cymbosira minuta, frustu- lis concatenatis stipitatis plerumque duobus a latere primario parum areuatis linearibus, valvis anguste lanceolatis apieibus leviter productis obtusiusculis, striis transversis tenuibus. Longit. 0,0005—0,0006”, latit. valvae 0,0001”. — Hab. in mari Jo- nico. Lyngbyzx majori a cl. Liebetruth lect® insidens. Rhoikoneis genus novum. Frustula a latere primario ar- euata, valvis symmetricis omnibus nodulis centralibus et ter- minalibus instructis. — 19 — ER R. Bolleana nov. spec. Rhoikoneis a lalere primario late lincaris genuflexa, valvis lineari lanceolatis obtusiuseulis, striis transversis snbradiantibus distinctissimis valvs inferioris 19—20, superioris 25 in 0,001”. Longit. 0,0016—0,00 19” latit. later. primar. 0,0007 —0,0009”, latit. valvae 0,0004”. — Hab. in oceano pacifico boreali aliis algis insidens. R. Garkeana nov. sp. Hhoikoneis major a latere pri- mario genullexa, late linearis vel subquadrata valvis lineari lanceolatis obtusiuseulis; nodulo centrali magno oblongo, strüis transversis subradiantibus 45 in 0,001”, membrana connexiva seriebus duabus vel qualuor striarum brevissimarum (36 in 0,001”) ornata. Longit. 0,0015 — 0,0035, latit. lateris primar. 0,0009 — 0,0015”, latit. valva ‘0,0004 — 0,0005“. — Hab. in oceano pacifico boreali. | | Cymbella alpina Grunow in litteris. Cymbella parva valvis insqualiter late ovato lanceolatis, apieibus obtusis haud productis, Jinea media recta, striis transversalibus validis ob- solete punctatis 12—17 in 0,001”. Longit. 0,0008—0,0016”. Latit. valvae 0,0003 — 0,0005”. — Hab. in rivulis alpium Austriacarum. Amphora fiuminensis Grunow in lilteris. Amphora a latere primario suborbieularis, apicibus productis truncato ob- tusis, valvarum lineis mediis approximatis, rectis, valvis se- miorbicularibus apieibus insigniter productis, striis transversis subtillimis 50 in 0,001”. Long. 0,0012 - 0,0017”, latit. valva 0,0003—0,0004”. — Hab. in mari adriatico, Navicula molaris nov. spec. Navicula parva valvis lineari oblongis striis transversis parum radiantibus, epunetatis, 50 in 0,001, in media valve parfe deficientibus, nodulo centrali magno orbiculari. Longit. 0,0012 — 0,0016”, latit. valve 0,0003”. — Hab. ad rotas molarum in pago Holling ad litora meridionalia lacus Peisonis Hungarix. N. Naveana nov. spec. Navicula minor valvis lanceolatis apice parum incrassatis subcapitatis, nodulo centrali magno subquadrato , striis transversis tenuibus obsolete punctatis ra- diantibus iu media valvae parte deficientibus 52 in 0,001”. Longit. 0,001 — 0,0013”, latit. valve 0,0002 — 0,00023”. — “ Hab. inter moscos in fonte montis ‚‚Franzensberg‘‘ prope Brünn. N. quinquenodis Grunow |. c. tab. 1 fig. 33. | Durch die Güte des Herrn Nave erhielt ich diefe Art neulich zwifchen Phormidium vulgare aus Felfenfpalten ded Franzensberges bei Brünn in einigen fchönen Eremplaren und bin dadurch in den Stand gefeßt, die früher gegebene Diagnofe und Abbildung unter Anwendung eines ausgezeichneten neuen Objectiofyftems zu vervolftändigen. Der Mittelfnoten ift außerordentlich groß und dabei Ihwach in die Breite gezogen und die Streifung (52 in — 10 — 0,001”) radial geftellt. Die Schalen find fehr did, was bei ihrer Kleinheit die Unterfuhung außerordentlich erfchwert und eine aus: gezeichnete Vergrößerung erforderlich macht, da fonft die ftarfen Zichtbrehungen der Ränder fehr ftörend einwirken. — Xab. 13 Big. 9 giebt eine Schalenanficht bei 800facher Vergrößerung. N. nicobarica nov. spec. Navieula minor valvis late ovatis, siriis validis radiantibus 34—15 in 0,001”, lineis duabus linese medi® approximatis levibus latiuscalis interruptis, nodulo centrali mediocri orbieulari. Longit. 0,0009—0,0016*, latit. valve 0,0007—0,0011”. — Hab. ad litora sabulosa in- sule Kamortha in archipelago Nieobarum. N. Fidovichüi Grunow in litteris. Navicula major, valvis lineari oblongis, medio levissime constrictis apicibus eunealis, striis Lransversis validis 16—17 in 0,001”, linse lsevi margini approximata et area oblonga levi nodulum centralem ambiente interruptis. Longit. 0,0039 — 0,0054”, latit. valv® 0,0008 — 0,0011”. — Hab. in mari adriatico. N. Jelineckii. nov: spec. Navicula mediocris valvis exacte rhomboideis apieibus acutis, nodulo centrali parvo, parum late- raliter dilatato, strüs transversis subparallelibus subtiliter pune- tatis marginem versus evidentioribus lineam mediam attingen- tibus, 38— 40 in 0,801”. Longit. 0,0034”, latit. 'valvae 0,0013”. — Hab. inter varias algas in litoribus Brasilie. N. auklandica nov. spec. Navicula mediocris a latere primario oblonga ve! subquadrala, angulis rotundatis, medio levissime constrieta, membrana connexiva striarum brevium seriebus pluribus ornata, valvis maxime convexis lineari oblon- gis, apieibus rotundalis, striis transversis subparallelibus mediis paullulo crassioribus 36 in 0,001”. Longit. 0,0022—0,0025”, latit. Jater. primar. 0,0009 — 0,0014”, latit. valve 0,0005”. — Hab. in litore arenoso insule Aukland. N. pusilla W. Smith var.? Navieula minor valvis late ovato lanceolatis.apieibus productis obtusis, linea media latius- eula, nodulo centrali magno lateraliter parum dilatato, striis transversis dislincle punctatis, radiantibus 86 in 0,001”. Longit. 0,0015”, latit. valve 0,0006” —- Hab. inter varias algas ad litora Brasiliensia lectas. i N. brasiliensis nov. spec. Navieula minor, valvis late ovalibus apice acutiusculis, nodulo centrali magno subquadrato, strüis transversis subradiantibus lineam mediam atlingentibus, marginem versus obsolete punctatis mediam versus insigniter granulosis, 24 in 0,001”. Longit. 0,0020, latit. valve 0,0010”. Hab. inter varias algas ad litora Brasiliensia lectas. N. Hamorthensis nov. spec. Navicula valvis oblongis latiuseulis apieibus productis obtusis, nodulo centrali magno orbieulari, striis subtillime punctatis radiantibus, 24-30 in NE 0,001” mediis bifureatis. Longit. 0,0019 — 0,0037”, latit. valve 0,0013 — 0,0015”. — Hab. ad litora insulae' Kamortha in archipelago Nicobarico in fundo maris arenoso. N. tahitensis nov. spec. Navicula medioeris, valvis lan- ceolatis obtusis medjo leviter inflatis, nodulo centrali orbiculari, lineis duabus longitudinalibus inter marginem et lineam mediam intermediis, striis transversis subradiantibus subtiliter punctatis lineam mediam attingentibus 33 — 36 in 0,001’. Longit. 0,0020 —0,0024°, latit. valve 0,0005”. — Hab. in lacu „‚Wahiria‘‘ insulee Taiti. N. Frenzliüi Grunow. — N. elegans A. Grunow.l. c. tab. I. fig. 35. Sch habe mich jeßt hinreichend überzeugt, daß diefe fchöne Urt, die ich früher mit N. elegans W. Smith für identisch hielt, bedeutend davon verfchieden ift. Da der früher vorgefchlagene Name N. lacustris fchon von Gregory angewendet wurde, be nüße ich mit Vergnügen diefe Gelegenheit, fie dem hochverehrten Herrn Prof. Fenzl zu widmen. Ich habe fie in zahlreichen Eremplaren im Neufiedler See beobachtet und finde fie immer conftant und nur wenig in der Größe varlirenv. ®onN. elegans untirfcheidet fie fıch durch breitere, ftumpfere Geftalt und viel zartere Querftreifen und von N. latiuseula Kg. durch die radiale Stellung derfelben. Sandriana Grunow in litteris. Navicula major, valvis late ovatis, utroque latere seriebus tribus striarum punc- tatarum (45 —48 in 0,001”) ornata; serie marginali latiore, intermedia leviter curvata apicem versus deficiente, centrali angusta medio interrupta, area geries siriarum sejungentibus irregalarıter punctata. Longit. 0,0040—0,0053”, latit. valvz 0,0023—0,0030”. — Hab. in mari adriatico. N. Hochstetteri nov. spec. Navicula minor, valvis late ovalibus, area levi media anguste lanceolata, siriis subtiliter punctatis subradiantibus 42—48 in 0,001”. Longit. 0,0010— 0,0021”, latit. valve 0,0007 —0,0012”. — Hab. ad litora insule Kamorthe in archipelago Nicobarum. Stauroneis biformis nov. spec. Stauroneis (?) mediocris, valvis late lanceolalis apice productis; nmodulo centrali parvo, jarum lateraliter dilatato, siruclura valvarum dupliei: strüis validioribus abbreviatis marginalibus 20 in 0,001’ et tenuiori- bus lineam mediam atlingentibus sub luce obliqua tantum con- spieuis 40 in 0,001”. Longit. 0,0013—0,0017°, latit. valvae 0,001”. — Hab. in mari rubro inter varias algas majores. S5. Bacillum nov. spec. Stauroneis minor valvis anguste lineari oblongis apice rotundatis, nodulo centrali magno totam valvze latitudinem oceupante, striis transversis tenuissimis ultra 70 in 0;0010”. Longit. 0,0010—0,0015”, latit. valvee 0,0002 #3 — 12 0 —0,0003”. — Hab. in aqua subsalsa ad litora Angli® prope Newhaven. 5. Heufleriana Grunow in litteris. Stauroneis minor valvis oblongis infra apicem constrictis apieibus dilatatis capi- tuliformibus fine subtruncatis, nodulo centrali magno transversim dilatato, striis punctatis radiantibus 42— 45 in 0,001. Longit. 0,0009 — 0,0012”, latit. valve 0,0003 — 0,00035. — Hab. inter Symplocam Wallrothianam in valle ‚‚Val secco‘ prope Castel fondo Tyrolise australioris in consorlio Orthosir® spinos® et Naviculs borealis. Mastogloia Braunii Grunow in litteris. Mastogloia valvis lanceolatis apice parum produclis obtusis, striis punetatis tenuibus (38 —42 in 0,001”) lineis duabus laevibus lineae me- diae approximatis interruptis; interiore striarum parte brevis- sima, loculis brevibus apicem versus decrescentibus 12—16 in 0,001. Longit. 0,0015—0,0035”, latit. valvae 0,0005 — 0,0010”. — Hab. ad litora maris rubri. Mastogloia maxima Grunow in litteris. Mastogloia major valvis oblongis latiusculis, loculis abbreviatis (circa 6—8 in 0,001”) coronam continuam a margine subdistantem efficien- tibus, striis punctalis tenuibus subradiantibus, 24—30 in 0,001’, nodulo centrali parvo. Longit. 0,0028— 0,0048”, latit. valve 0,0018—0,0028”. — Hab. in marı adrialico. M. Portierana nov. spec. Mastogloia major, valvis lan- ceolatis apice obsolete productis obtusiusculis, loculis brevibus apicem versus decrescentibus 20 in 0,001’, striis punctalis tenuissimis ultra 60 in 0,001”, nodulo centrali parvo trans- “ versim subdilatato. Longit." 0,0035, latit. valvae 0,001”. — Hab. in mari rubro variis algis insidens. Chaetoceros Lorenzianus Grunow in litteris. : Chaeto- ceros articulis sublevibus quadratis vel oblongis setis e quoque angulo producto egredientibus initio incurvis demum reclis te- nuibus longis margine insigniter punclatis. Latit. filamenti (longit. frustul.) 0,0008—0,0017”, longit. setarum usque ad 0,008”. — Hab. in mari adrialico et indico. Biddulphia birostrata nov. spec. Biddulphia a latere primario ... . ? valvis oblongis medio lavissime constrictis apieibus productis breviter styliformibus, costis duabus trans- versis, punclis subconcentrice ordinatis 20 in 0,001”. Longit. 0,0021’, latit. 0,0006”. — Hab. in oceano pacifico ad oras Peruvise inter radices Macrocystidis. (Fortfeßung folgt.) Nedaction: Verlag der K. HSofbuhhandlung Drud von 2.Nabenhorft in Dresven. von 9, Burdadh. ©, Heinrich in Dresven, ms. HEDWIGIA. 18%. Aotizblatf für Krypfogamifhe Studien, nebjt Repertorium fir Tryptog. Literatur, Inhalt: Aug. Sollmann, Tubereulostoma. — Repertorium: U. Oru- now, Über neue und ungenügend gefannte Arten und Battun en bon Diatos maceen. (Schluß.) — Dr. 3. Kalmus, %. Nave und ©. v. Niept, Vorarbeiten zu einer Kryptogamen-Flora von Mähren und öfterr. Schlefien. — Paul Reinfh, die Kryptogamen= Flora des baslerifhen, fowie eines Theiled ded angrenzenden bernifchen und jolothurnifhen Zura. — Grognot Ain&, Plantes cryptogames- cellulaires du departement de Saone- et-Loire etc. — William Arcier, Berfuch zur Seftitellung von Pal- mogloea maecrococca. — Prof. De Bary, Unterfuchungen über die Ent- widelung einiger Schmarozerpilze. — Anzeige. Tuberculostoma (n. g.). Bon Aug. Sollmann in Coburg. Hierzu Tafel I Glaffe: Pyrenomyceies (Fries; Summa vegetabilium etc.). Samilie I: Sphaeriacei. trr. Stromate nullo etc. (p. 387). Genus: Tuberculostoma. Hödermund. Aftromatifh. Perithecien einfach, zerfireut, häu: tig, anfangs bebdedt, dann hbervorbrehend, zum Theil mit der inneren Rinde verwadhlen. Mündung groß, höderig, fpaltförmig auffpringend, endlich mit einem rundlihen Loche geöffnet. Kern farblos, zäh. Schläude adhtfporig, cylindrifh, lang. Paraphyfen fehblend. Sporen fehr lang, fadenförmig, fehr dünn, byalin, ohne Querwände An dlürren Zweigen und Aeften harter Hölzer. Durch die Art der Perithecienöffnung haben die Species biefer Gattung Aehnlichkeit mit den thecafporen Phacidiaceen, namentlih mit Hysteripm Tod., Triblidium Reb., Phacidium Fr., Rhytisma Fr. und den thecafporen Rhaphibofporeen der Samilie Dichenacei, namentlich mit den Gattungen Lophium Fr., Aclidium Fr. und Ostropa Fr. Alle diefe Genera kommen darin überein, daß die Perithecien papillenlos find und mit einer, IR meift fchon in der früheften Jugend angelegten und Eenntlichen Mündung, die mehr oder weniger regelmäßig ift, fich öffnen. Die eo Ränder der lebteren fchlagen fi im reifen und feuchten Zuftande ald Eippen oder Lappen zurüd und legen die auf dem Boden der Perithecie fißende Fruchtfchicht blos. Die Peritherien der Gattung Tubereulostoma dagegen tragen eine befondere, höder: — 1 - förmige, verhältnigmäßig große Papille, auf deren fchwach ge wölbten Scheitel die. Mündung mit einem Fleinen, engen Riß be: ginnt, fich nach den Rändern fortfeßt und fo lange vertieft, bis die entftandene Deffnung mit dem Hohlraum der Perithecie in Gommunication tritt. Die Mündung bildet dann einen Zrichter. Bon den Gattungen Hysterium, Rhylisma und Lophium unter: fcheidet fich unfer Genus insbefondere no durch die Lage der Perithecien. Bei diefen läuft der größte Durchmeffer und bie Mündung der Perithecie mit der Nährpflanze horizontal, während bei Tuberculostoma erfterer vertifal auf der Mündung und der Mufterpflang fteht. } .*. Bisweilen reißt die Papille von T. sphaerocephalum (f. u.) mit drei Lappen flernförmig auf und hat dadurch entfernte Aehn: lichkeit mit den Gattungen Phacidium und Actidium, aber es bleibt bier die Deffnung flets nur auf die Papille beichränft und geht nicht auf die Perithecie über. Unfere Gattung muß dem: nach den Sphäriaceen zugetheilt werden. Liege fich die Aufftelung diefer neuen Gattung nicht recht: fertigen, fo müßten die einzelnen Arten der Tribus Platystome (Fr. Syst. Myc.) oder Lophiostome (Fr. Summ. veg.) zugetheilt werben. Aber e3 zeigen fich fo wefentliche Unterfcheidungsmerf: male, daß die Zrennung geboten erfcheint. Fries Fennzeichnet diefe Zribus hauptfächlich mit den Worten: ‚‚Ostiolum subeom- pressum, latissimum, rima longitudinali dehiscens. Aseci clavati, sporidiis elliptico-lanceolatis, sporidiolis refertis.‘“ Der Re: Keßfentant diefer Tribus dürfte Sphaeria compressa P. fein. ergleichen wir die Umriffe der Papillen beider mit einander, fo erhalten wir bei der legten Art eine langgezogene Ellipfe, bei Tubereulostoma einen Kreis. Inöbefondere liegt aber der crite- rielle Unterfchied in den Schläuchen und Sporen. Bei der Tribus Lophiostom& find die Schläuche Feulenförmig, die Sporen ellip- tifch oder länglich; bei Tuberculostoma dagegen find die Schläuche cylindrifh und die Sporen fadenförmig. In der Sporenform fommt unfer . Genus mit den Nhaphidofporeen überein. Allein die Sporen find hier ungetheilt. Die chemifchen Neactionen der drei Arten unferer Gattung find vor dem Kochen in Xebfali übereinffimmend. Mit Sodlöfung behandelt, färbt fich der Inhalt der Perithecienzelen, der jungen Schläuche und der ausgebildeten Sporen fofort dunkel goldgelb. Die Membranen verändern ihre Farbe nicht. Durch das Zufam: menziehen de3 Sporeninhalts wird 5 deutlich, daß die Sporen feine Duerwände haben. Zufaß von Schwefelfäure färbt die reagirenden Theile dunkler und Löft die Membranen der Schläude und Sporen langfam auf. Die Membran der Perithecienzellen "wird nicht davon angegriffen. — Chlorzinkjodlöfung und Schwefel: fäure bringt eine Reaction hervor, die von allen anderen Sphärien: — 15 — arten, bie ich bisher behandelte, abweicht. Gewöhnlich tritt nach Anwendung biefer Chemikalien eine mehr oder weniger intenflv gelbliche Färbung ein. Allein hier bleiben die Perithecienzellen, die Sporen und der Schlaucinhalt unverändert und die äußere Schlauchmembran färbt fih rofenroth. Diele Erfcheinung: tritt befonderd an jungen, noch fporenlofen Schläuchen teutlich hervor. Hier zeigen fich auch die Schlauchwände mit drei deutlichen Son: turen, woraus hervorgeht, daß diefelben aus zwei Membranen be fiehen. Bei früheren Unterfuchungen an Tuberceulostoma (Sphe- ria) lageniforme (vergl. Bot. Zeit. 1863, p- 380) hatte fich mit denfelben Reagentien der Schlauch: und Sporeninhalt gelblich ge- färbt und die Schlauchhmembran war ungefärbt geblieben. ‚Ich war über die abweichenden Nefultate anfangs nicht wenig betroffen und wiederholte die Verfuche mit Eremplaren, die an verfchiedenen Nährpflanzen vorfamen. Um die Möglichkeit zu befeitigen, bie abweichenden Erfcheinungen auf ungleiche Mifchung der Reagentien zurüdzuführen, wurden die Präparate auf einem Objektträger gleich- zeitig behandelt. Aber die Differenzen blieben zwifchen den ver: fchiedenen Formen. Ob diefelben vom Alter (die an Ligustrum vulgare L. waren älter) oder von dem Standort abhängen, Fann ich nicht entfcheiden. Doch dünft mir das erfie wahrfcheinlicher, da nach weiter angeftellten Unterfuchungen (vergl. Bot. Zeit. 1862, Nr. 45) die jungen Eremplare von Aglaospora profusa (Sphe- ria capitellata Klotzsch) mit Zuder und Schwefelläure ebenfalls etwas rofenroth (wenn auch nur ganz fchwach) werden, während fich bei älteren nicht die geringfte Veränderung zeigt Bei den Tubereulostoma -Arten bringt Buder und Gchwefeljfäure eine fchwache rofenrothe Färbung hervor. ba: Ast Nachdem die Perithecien in Aebkali gekocht worden waren, wurben die Verfuche wiederholt. E8 Fonnten aber nur bie „‚Lig- natiles‘‘ mit einander verglichen werden, da das fpärliche Material von T. helicosporum ald Original gefchont werden mußte. Mit Schwefelfäure löfen fi) dann die Membranen der Schläuche und Sporen fehr Schnell auf. Während mit Zuder und Schwefelfäure die beiden Arten gar Feine Reaction zeigen, teitt mit den übrigen Chemikalien eine Verfehiedenheit zwifchen den beiden Arten auf. Mit Chlorzinkjod- Iöfung tritt bei T. spherocephalum Feine Färbung ein, bei T. lageniforme färben fih Schlauh: und Sporeninhalt hochgelb. Mit Tod fielt fi an der legten Art eine vothbräunliche Färbung - ein, die durch Schwefelfäure noch intenfiver wird. Bei T. spha- rocephalum färbt fich mit Jod allein die Fructificationsfchicht der Perithecien und die untere Parthie der Schläuche erft blau, dann blaugriin. Nach oben geht diefe Färbung in’s Gelbliche über. Das Ende der Schläuche wird dunkel goldgelb. Die Schlauch) und Sporenmembran bleibt ungefärbt. Wirb Schwefelfäure zu: — 16 — gefeßt, fo verfchwindet der Farbenmwechfel und das Präparat geht gleichmäßig in Dunkfelrothbraun über, wobei fich der Inhalt der genannten Theile in Klümpchen zufammenzieht. A Bon den vier hierher gehörenden Arten fißen zwei mit ihrer Bafis im Holze, die beiden anderen in der Rinde der Nährpflanze. * Lignatiles. a. T. lageniforme. (Sphsria lageniformis Sollm. Bot. Zeit. 1862, Nr. 45.) Fig. 1—13. Der flafhenförmige Hödermund. Perithecien faft cylinderifch oder Feulig, feitlich etwas zufammenge: brüdt, an der Bafis liegend, mehr oder weniger auf: fleigend, dem Holze tief eingefenft, nad oben mit der inneren Rinde verwachfen, f[hwarz. Mündung höderig, in einer weißen, runden Scheibe hervorbrechend und diefe zuleßt verdrängend, anfangd geichloffen, endlid mit einem runden Loche geöffnet.*) Kern fehr zäh, weißlih. Paraphyfen fehlend Schläuche cylindrifch, achtfporig. Sporen hyalin, einfadh, mit zahlreihen Treöpfchen, fehr lang, fadenförmig. Sie bleiben im Wafler ziemlich gerade. Die Schläuche find etwa + P. L. lang und ihre Breite be: trägt etwa „45 P. L. Am Grunde find fie nur unmerflich ver: dünnt. Die Sporen find etwas länger ald die Schläuche und finden dadurh in dem Schlauchlumen Plab, daß fie wie bie Bafern eines Strides um einander gedreht find. Ihre Anzahl in einem Schlauhe läßt fi nur dann beflimmen, wenn fie bei einem zerbrochenen Schlauche frei heraushängen. Die Schläuche entwideln fi an den Seiten der Perithecie. Lebtere wird mit ihrer Mündung etwa 1 P. L. lang. Wenn die Rinde mit der Mündung vom Zweige abgefallen ift, fo läßt fie fich nur dadurch finden, daß man die obere Holzfchicht abfchneidet. E8 treten dann die durchfchnittenen Individuen wie Bleine Wurmlöcher entgegen. Bisweilen heben fie eine dünne Holzfchicht empor, und fehimmern dann fhwärzlic dur. Die Membran verfelben ift aber fo dünn, daß ed mir bis jeßt noch Fein Mal gelungen ift, fie volftändig zu ifoliren. Die noch gefchloffenen Mündungen erheben fich über die Scheibe und führen leicht zu der Täufchung, ald habe man eine Cytispora vor fi. Ift die Rinde von dem Zweige abgefprungen, fo fieht das ganze Individuum wie ein von dem Ninderhorn gefertig: tes Pulverhorn, oder wie eine verftöpfelte Champagnerflafche aus. Diefe Art fommt an Ligustirum vulgare, Cornus sanguinea 2) &8 fanden mir früher nur ältere Eremplare, bei denen die Mündungen ‚mit einem runden Loche geöffnet waren, zu Gebote. ch konnte deshalb die Genefe der Deffnung nicht beobachten und mußte fie daher dort der Tribus „Pertusae“ zuzählen. =: und Viburnum Opulus vor. Henneberg b. Wiefenfeld (14 Stunde von Coburg) und Schwendithal (Canton Appenzell). b. T. spharocephalum. Kugelföpfiger Hödermund, Schraubenfopf. Fig. 14— 27. Perithecien zerfireut, ziemlich groß, glänzend: fhwarz, von anhängenden Rindenftükfen bisweilen. bräunlich oder grau, mit flacher, dem Holze einge: fenfter Bafis, nach oben fegelförmig:baudig, faft hbalbfugelig, fein quergerunzelt,'der inneren Rinde ans gewachlen. Papille fehr groß, faft fo breit als die Peri- thecie, niedergedrüdt:fugelig, erfi bededt, dann her: vorbrechend, auf dem gewölbten Scheitel mit einer rinnenförmigen, vom Mittelpunft beginnenden und nach der Peripherie fortfchreitenden, endlich trichter- förmigen, bisweilen dreilappigen Mündung auffprin: gend. Mündungsränder undeutlich längs geftreift. Kern farblos, an den Perithecienwänden bider alß auf dem Boden gelagert. Schläude [ehr lang, walzig, unten nur fehr gering verfchmälert. Sporen faden» förmig, einfach, hyalin, länger al8 die Schläude, im MWaffer gerade bleibend. Die Verithecien fehen in ihrer Geftalt einem noc, in ber Bolva eingefchloffenen Agaricus muscarius fehr ähnlich. Sie be: . ftehen gleichfam aus zwei Fugelförmigen Körpern. An der Bafis find die Perithecien etwa 4 P. L. breit unb mit der Papille etwa eben fo hoch. Ihre Membran ift am Boden fehr dünn, nach oben wird fie dider. Wenn die Mündung ald Längöfpalte auftritt, hat die Papille große Aehnlichkeit mit dem Kopfe einer Eifenfchraube. Schläuche 0,26 P. L. lang. Die Sporen liegen ftridartig gedreht darin. An mehrjährigen, dürren Zweigen von Üornus sanguinea, Viburnum Opulus und Populus tremula. Senneberg b. Wiefens feld. Baufenberg b. Coburg. 3 ** Corticolae. c. T. helicosporum. Spiralfporiger Hödermund. Fig. 23—40. Perithecien zerfireut ober zu zweien verbunden, hervorragend, Fegelförmig, mit abgeflahter Bafis der inneren Rinde eingefentt und von der Oberhaut umgeben, afhgrausfhwärzlid. Mündung endlid mit einem großen, rundlichen oder längliden Eodhe geöff: net. Kern foheibenförmig, grünlid. Schläude walzig, achtfporig.. Sporen rapeufäni: einfah, byalin, länger als die Schläude, im Waffer fpiralig oder fhraubenförmig fi aufrollend. — 118 - Die Entwidelung der Mündung diefer Art konnte ich nicht verfolgen, da mir ve dad Material fehlte. Die geöffnete Mündung ift etwa „3; P. L. breit. Die Mündungsränder find bedeutend verdidt. Die Perithecien fehen an dem Zweige den Eiern von Gastropacha neustria nicht unähnlih. Die Schläuche re etwa nur + fo lang als bei ber vorigen Art. Die Sporen ind 0,098 P. L. lang.. Wenn die Spige der Schläuche abbricht, fo tollen fich die frei gewordenen Sporenenden fogleich ein. Im freien Zuftande treten bei ihnen bie verfchiedenften Windungen auf. Un der Rinde dürrer Zweige von Acer Pseudoplatanus. Chauflee von Beyersporf nach Wiefenfeld. d. ? T. pileatum. Yuttragender Höcdermund. (Spharia pileata Tod. cf. Fries syst. Myc. II, p. 468. Nah den Äußeren Merkmalen gehört diefe Art unftreitig hierher. Ob aber die Fructificationsorgane mit unferer Gattungs: diagnofe übereinflimmen, muß weiteren Beobachtungen überlaflen bleiben. I habe diefe Art daher als fraglich bezeichnen müflen. Erklärung der Abbildungen. - (Die eingeihloffenen Bruchzahlen bezeichnen die Vergrößerung.) ig. 1—13. T. lageniforme. dig. 1. Habitusbild. a. Scheibe mit der Mündung. b. Eine blosgelegte Perithecie (n. Gr.). dig. 2—13. Vergr. 20 Mal. dig. 2. Senkrechter Durdfchnitt. a. Oberhaut de Zweiges. b. Innere Rinde. c. Holjfhicht. d. Perithecienwand. e. Schlauch: hit. f. Scheibe. g. Mündung. dig. 3. Senkrechter Schnitt Durch eine unregelmäßige Perithecie. Big. 46. Perithecien von verfchiedener Form und Einfenkung ber Zänge nac) fenfrecht durchfchnitten. Big. T. Perithecie fenkrecht und quer durchfchnitten. Die Er: Härung der Buchftaben ergiebt fi aus Fig. 2. dig. 8—13. Entwidelung der Mündung. Fig. 8. Scheibe. Fig. 9. Die verfchloffene Mündung bricht hervor. Fig. 10. Diefelbe hat fich weiter erhoben. Fig. 11. Sie hat die Scheibe verdrängt und öffnet fich auf dem Scheitel. Lig. 12. Die Deffnung ift zur Rängsfpalte geworden. dig. 13. Diefelbe hat fich gerundet und bildet ein Freisför: miges Loc " ig. 14—27. T. spherocephalum. Fig. 14. Habitusbild (n. Gr.) dig. 15—19. Mündung in verfchiedener Entwidelung; oben und feitlich gefehen (2). dig. 20. Mündung mit 2 Spalten, wodurch fich diefes In: bividuum faft phacidiumartig öffnet (2). — 19 — Fig. 21-—-24. Perithecien mit Nindenreftien (c.); von. der Seite :gefehen (3). PrEEB Fig. 25. Senkrechter Schnitt dur einen aa eine Perithecie mit einer Mündung von Fig. 18 (3). a. Mündungs- ränder. b. Duer durchfchnittene Ränasfpalte. c. Nefte der. in- neren Rinde. d. Holzfhicht. e. Schlauhfchicht. f. Perithecien: bald. g. Perithecienboden. | Fig. 26. Zwei Schläuche mit Sporen (22°). 5 Fig. 27. Eine freie Spore (22°). Fig. 23—40. T. helicosporum. Fig. 28. Habitusbild. a. Mündungen (n. Gr.) Fig. 29. Zwei verbundene Perithecien. a. Mündungsrand. b. Deffnung der Mündung. c. Oberhaut (2oupe). Fig. 30. Berithecie und Rinde fenfrecht durchichnitten. a. Mündungsrand. b. Deffnung. ce. Oberhaut. d. Innere Rinde. e.: Schlauhfchicht (2). a Fig. 31. Schläuche. a. Mit Plasma. b. Mit Sporen (22°). Fig. 32. Ein abgebrochener Schlau mit eingerollten freien Sporenenden (22°). Bere Fig. 33. Eine freie gerade Spore (?2°). Fig. 34—40. Verfchieden gebogene, freie Sporen (22°). Repertorium, % Grunow, über einige neue und ungenügend be: kannte Arten und Gattungen von Diatomaceen. (Berbandl. der z00l.:bot. Gef. in Wien. 1863.) (Shlup.), Euodia Frauenfeldii nov. spec. Euodia a latere primario subquadrata angulis rolundatis, membrana connexiva seriebus punctorum- inferne reclis, superne arcualis et decussatim sese tegentibus instructa, valvis semieircularibus vel oblongis, ubique subradiatim irregulariter tubereuloso punctalis, apieibus rotun- datis, margine inferiori recto vel subconcavo, margine superiore plus minusve convexo, costis duabus a margine inferiore orien- tibus, vel percurrentibus vel in medio valve evanescentibus. Longit. 0,0011 — 0,0026”, latit. lateris primar. 0,0016— 0,0021”, latit. valvae 0,0007 — 0,0008. — Hab. ad litus Africa australoris. ar N - . Cerataulus (?) Reichardti nov. spec. Cerataulus a latere primario oblongus, rectangularis (vel leviter cuneatus) vel sub- quadratus, angulis obtusis, valvis lineari oblongis, in media parte bicostatis, ulramque apicem versus nodulo orbiculari vix rominenli eccentrico notalis, ubique striate punetatis. Longit. 0,0016—0,0021”, latit. later. primar. 0,0008—0,0013”, latit. valve 0,0004 (2). — Hab. in mari adriatico. - 20 — C. Titianus-nov. spec. Cerataulus maximus a latere pri- mario subquadratus vel oblongus , angulis rotundatis, nodulis vix prominentibus, valvis lanceolato oblongis, punctis seriatis 24 in 0,001”. Longit. 0,0045—0,0049”, latit. lateris primarii 0,0055— 0,0083”, latit. valvse (semel observatz) circa 0,0020”, — Hab. in mari adriatico. Eupogonio rigidulo a cl. P. Titio lecto insidens, 2 Actinoptychus adriaticus Grunow (in Lorenz Quar- nero). Actinoptychus valvis planis (haud undulatis) area glabra centrali magna, radiis primariis et segmentis punctatis cunei- formibus vel cordatis 5—10. Structura segmentorum duplex (interior et exterior?) e punctis minoribus in lineas decussatas ordinatis (32—36 in 0,001”) et majoribus eodem modo dispos sitis (8 in 0,001”) constituta. Segmenta cuneiformia, angulis omnibus rotundatis, in speeiminibus nonnullis linea media peri- pheriam versus nodulo oblongo instructa divisa, in ceteris mar- gine exteriore cordata, vel simplieiter rotundata. Color par- um punctatarum in speeiminibus siceis e luteo in fuscum ver- gens. Diametrus 0,0017—0,0036”. — Hab. in mari adriatico. Vorarbeiten zu einer Kryptogamen:Flora von Mähren und öfterr. Schlefien. Bon Dr. &. Kalmus, 3. Nave und G.v.Nieft. (Verhandlungen des naturforfchenden Vereins in Brünn. 1864.) Die Herren Verfaffer geben hier zunächft eine Weberficht der bis jegt in dem bezeichneten Gebiete aufgefundenen Algen. Die Pilze find für das nächfte Sahr in Ausficht geftelt. In Summa find 460 Arten verzeichnet, darunter eine neue Hypheothrix sudetica Nave mit folgender Diagnofe: H. strato coriaceo- tomentoso varie colorato et decolorato, plerumque partim pal- lide carneo (subalbicante) partim zerugineo, trichomatibus erispato-flexuosis sine vagina ca. 1800 , cum vagina (suba- chromatica) „45 crassis. Gie ift diefelbe, welche sub Nr. 1012 in Rabenhorft’8 Algen Europa’s als Leptothrix tomentosa Ritz, vertheilt worden ift; ein Phormidium Naveanum Grunow ohne Diagnofe. Won Hydrocytium acuminatum Br. ift ein vylogra: phifches Bild beigegeben, bededit mit einem noch nicht näher be: eichneten Schmarober, der aber wohl vegetabilifcher Natur zu Ein fheint, da er fi gegen Reagentien wie Cellulose verhält. Unter 449 wird Hildenbrandtia rivularis Liebm. alg befondere Species wieder aufgeführt ohne Bemerkung, warum und wodurch, fie von H. Auviatilis verfchieden fei, was doch fehr erwünfcht ge: wefen wäre. er — Paul Reinfh, die Kryptogamen:Flora des basle- rifhen, fowie eines Theiles des angrenzenden ber: nifhen und folothburnifhen Zura. (Verhandlungen ber naturf. Gef. zu Zürich. 1863.) Ein Verzeichniß der Lebermoofe, Laubmoofe und Gefäßkryp- fogamen des im Zitel bezeichneten Gebietes, mit Angabe der Fundorte. Enthält nichts Neues. Die Laubmoofe des Gant. Aargau. Mit befonderer Be: rüdfichtigung der geognoftifchen Verhältniffe und der Phanero- gamen: Flora. Won Adelbert Geheeb. Aarau. Verlag von R. Sauerländer. 1864. 77 Seiten in 8. Der BVerfaffer giebt für den Canton 277 Arten, nämlich 171 gipfelfe., 99 feitenfrüchtige Moofe und 7 Zorfmoofe an. Da die Arbeit von Herrn Prof. W. Ph. Schimper in Bezug auf die Beflimmungen unterftüßt worden ift, fo liefert fie einen fehr Pre: Beitrag zur näheren Kenntniß ber Moos: Flora der weis. Plantes eryptogames-cellulaires du d&partement de Saone-et-Loire etc. par Grognot Aine. Autun. 1863. Eine Local» Flora in 18 Bogen gr. 8. ohne Diagnofen der Arten, dagegen, neben der Diagnofe der Ordnungen, Familien, Zriben und Gattungen, mit fehr zahlreichen analytifchen Zabellen verfehen, welche bis auf die Gattung, ja zuweilen bi8 auf bie Art herabführen, durchaus in franzöfiicher Sprache, fo daß fogar die wiffenfchaftlichen Pflanzennamen erft auf die Hauptnamen in der Eandesfprache folgen. Die Gattungen find, mit Ausnahme etwa der Pilze, in fehr weitem Sinne aufgefat. Die Moofe umfaffen etwa 30 Seiten, die Lebermoofe 10, bie dlehten 40, die Pilze 150, die Algen 30 Seiten. Neben dem phytographifch-diagnoftifchen Element ift auch bei der Schilderung der Ordnungen oder Familien auf deren öfonomifchen Nußen oder Schaden Rüdficht genommen. Ueber die Volftändigkeit des Cataloges jteht und ein Urtheil nicht zu; jedenfalls aber fcheint das Gebiet diefer Florula ein gründlid und fleißig durchforfchtes zu fein, wenn man bie Zahl der dafelbft notirten Zelleryptogamen mit der Ausdehnung des: felben vergleicht. 4 Berhehlen darf man fich amdererfeits nicht, daß das ganze Operat im Gegenfaß zum praftifhen — einen wiffenfchaftlichen Geift nicht verräth und in den Definitionen, Eintheilungen, in der Wahl der Kunftwörter auf die neueren Forfehungen gar Feine Rüdcficht genommen if. E& wird daher nie anders, denn als ein = IM = blofes Verzeihniß benugt werden können und für dad fo bankbare Studium der Kryptogamen Propaganda zu machen nicht im Stande fein. Stizb. Verfuch zur Feftftellung von Palmogloea macrococca (Kütz.) von William Archer. (Quart-Journ. mier. science. April 1864. ©. 109-132.) Verfaffer tadelt vor Allem die Küsing’fche Charakteriftif von Palmoglea, fowie in Uebereinftimmung mit Al. Braun die Art der Unterfcheidung dreier Unterabtheilungen diefer Gattung, glaubt übrigens, daß auch Braun (VBerjüngung) nicht die ächte Küßing’fche Art vor fich gehabt habe. Archer findet in der Gattung Palme- gloea (Trichodietyon mit begriffen) fünf generifch unterfcheibbare Typen zufammen geworfen: 1. P. Roemeriana (Kütz.) von allen übrigen durchaus ver- fchiebden, 2. P. monococca v. aeruginea (Kütz.), welche X. für eine Gleothece, oder diefer Gattung verwandt erklärt, 3. P. endospira (Kütz.), zu Spirotzenia ($am. Desmidia- cew) gehörig, 4. P. Meneghinii (Kütz.) und Trichodietyon rupestre (nach %. identifch mit Cylindrocystis crassa DBy.), zu Cylindro- . eystis gehörig. 5. Auch Mesotaenium Nxg. ftelt einen befonderen Typus vor, der nad Küsing’s Diagnofe von Palmoglea in leßtere Gatt: ung gerechnet werden müßte. Sich zum eigentlichen Thema wendend, findet er, daß Braun’s P. macrocoecca — Mesotenium Braunii DBy.; Grunow’s P. macroc. vielleicht — Cylindroc. Brebissonii, Rabenhorft’3 Pflanze in Kypt.:Slora Sachfend p. 150 — Mesotanium violascens DBy. und glaubt dagegen in Mesoteenium chlamydosporum DBy. die ächte Küßing’fche macrocoeca vor fich zu haben und reiht der: felben eine Variet. 8. aus der Umgegend von Dublin an, welche er ausführlich befchreibt und welche vom Xypus durch dichteren und geobförnigeren Zelinhalt verfchieden ift, bei der Theilung die Mutterzellhaut müßenartig ald freie Membran von den Enden der alten Zellen abwirft, deren ovale Zygofporen von einer be- flimmten Gallert umhüllt werden und vor Beginn der Copulation fih der Mutterzelhaut entledigen. Es wird außerdem noch eine neue Art: M. mirificum Arch. folgendermaßen charakterifirt: Bellen breit elliptifch; Chlorophyliplatten in der Seitenanficht fehr fchmal, oft gefrümmt. Zellkinge 29—33 Mik., Breite 13—20 Mik. Vorkommen an naffen. Felfen bei Dublin. — 123 — Die fpftematifche Stellung von Mesotaenium und der ihm nah verwandten Cylindrocystis betreffend, ift U. noch zweifelhaft darüber, ob fie zu den Desmidiaceen gezogen werben müfjen oder ein Bindeglied zwifchen diefen und den Palmellaceen m Ä tizb. Unterfuhungen über die Entwidelung einiger Schma: rozerpilze von Prof. De Bary. (Ann. sc. nat. 4. XX. 4.) Genannte Arbeit (Löfung einer Preisaufgabe) befhäftigt fich mit der Frage über den Urfprung der Schmargzerpilge, über die Wege, auf welchen diefelben an die Stellen gelangen, wo wir fie feuetificirend finden und über den urfächlichen Zufammenhang der: felben mit Krankheiten ihrer Nährpflanzen. E8 liegen ihr haupt: fähli) Beobachtungen und Berfuhe an Peronofporeen und Ure: dineen zu Grunde, welche fchließlicd bemeilen, daß auf durch Schmarozerpilge erkrankten Gewächfen erftere nicht (dur Ur: zeugung) aus dem erkrankten Gewebe, fondern aus Sporen gleich: artiger Pilze entftehen und zwar durch Entwidelung ihrer Keime, welche in die Nährpflanze eindrangen. - } Die Reihe der Beobachtungen wird mil Cystopus Lev. er: öffnet, deffen Mycelium in den Interzelularräumen des Parenchyms der Nährpflanze als verfchieden die, unfepfirte, fehr verzweigte, meift did, mitunter auch dünnhäutige, aus Bellitoff beitehende Fäden auftritt, welche Fäden reichlich mit einer befonderen Art von Haftorganen verfehen find und zwar in Geftalt fchmaler, die Wände der Parenchymzellen durchbohrender, an dem freien Ende blafigzaufgetriebener Röhrchen, deren Höhlung mit der der Myce: liumdfäden communicirt. Die Länge der Haftorgane ift gleich der Dike der Myceliumsfäden; anfangs enthalten fie Protoplasma, fpäter, unter Verdidung der Wandungen an den freien blafigen Enden, nur noch wäfferige Flüffigkeit. Die weißen Slede der von Cystopus bewohnten Nährpflanzen enthalten bekanntlich die Früchte des Schmargzerd. Die Myce- liumsäfte, die dafelbft unter der Oberhaut angehäuft find, bringen Bündel von Feulenförmigen Schläuchen hervor, an deren Spigen durch Abfchnürung Gonidien entftehen, welche durch übermäßige Anhäufung die Oberhaut unregelmäßig fpalten und nachher aus: treten. Außerdem aber befißt Cystopus nod eine zweite Fructi- fication im Innern der Nährpflanzen, welche fpäter als die Coni: dien auftritt und der von Zulasne bei Peronospora entdedten völlig gleicht. Durch Auftreibungen an den Enden ober in der Continui- tät der Myceliumsfäden und Bildung‘ von Querwänden an dem einen, beziehungsweife an beiden Polen derielben, werden große — 14 — Euglige oder eiförmige Zellen gebildet, deren Wände ziemlich did find und ein trübes, mit anfehnlichen Fettförnern untermifchtes Protoplasma umfchließen. Andere Moyceliumsäfte, ohne folche Organe, neigen ihre flumpfen Enden unter Anfchwellung und Duerwandbildung gegen leßtere hin und nehmen diefe Enden eine fchieffeulenförmige oder obovale Form anz mit feinförnigem Zell: faft erfüllt, ftets Eleiner bleibend als die erfigefchilderten Organe, verkleben fie mit der Oberfläche der leßteren in ziemlich weiten Umfange. Offenbar fehen wir in dem größeren Organe das Dogontum Pringsheim’s, im Fleineren ein Antheridvium vor uns. Sm Dogonium gewahren wir bald eine Anhäufung feiner groben Körner ald membranlofe, unregelmäßige, centrale Kugel, von einer diden Lage faft homogenen Zellfaftes umgeben — die Prings: heim’sche Befruchtungsfugel. Das Antherivium treibt nun aus der Mitte feiner Anheftungsftelle an das Dogonium einen fchmalen Schlauch, welcher des lebteren Zelwand durchbohrt und fich gegen bie Befruchtungsfugel hin verlängert. Sein Wachsthum hört auf, fobald diefe erreicht ift und fie befleidet fih nun mit einer Zell: haut und nimmt die Geftalt eines Sphärvides an. Diefe Er: fcheinungen ftellen zweifellos den Befruchtungsaft dar, obgleich bei Pilzen der fo eben befchriebene Befruchtungsfchlauch fich weber öffnet, nocy Antherozoidien fichtbar find, alfo die Befruchtung hier blos durch Contact vermittelt wird. Die Zellhaut der zum Do: fporium gewordenen Befruchtungsfugel, anfangs fehr dünn, ver: dieft fich beträchtlich und umgiebt fich auf Koften des peripherifchen "Zellfaftes mit einem Epifporium. Erfterer fchwindet mit ber Entwidelung des leßteren bi8 auf einige Körnchen, die in einer wäflerigen und durchfichtigen Flüffigkeit fuspendirt bleiben. Zur Zeit der Reife ift das Epifporium dünn, „zäh, braungelb und feinpunftirt, feine Oberfläche faft immer mit bräunlichen, dien und flumpfen, bald einzelftehenden, bald zu unregelmäßigen Leiften zufammenfließenden Warzen befest, welche aus Zellftoff beftehen. Eine derfelben ift' ftet3 größer ald die Übrigen und nahezu cylindrifch und bildet die Scheide des Befruchtungsfchlauches. Das reife Endofporium ift eine dicfe, glatte, farblofe Gellulofe: Haut und enthält eine feinfornige Lage BZelfaft, welcher eine große, centrale Vacuole umgiebt. Die Conidien erzeugen, wie fchon Prevoft 1807 entdedt und Berfaffer in Ann. sc. nat. 4. XII. näher ausgeführt, Zoofporen, zu deren Entwidelung übrigens ftets Feuchtigkeit (Regen oder hau) vorausgefekt wird. Die DOofporen bedürfen zur Keimung mehrmonatliche Ruhe. Um ihre Entwidelung zu verfolgen, werden die Dofporen enthal: ° tenden Pflanzentheile 1—2 Tage in’d Wafler und nachher auf feuchte Unterlage gelegt. Das Gewebe der Mutterpflanze zerfeßt fih rajch und in 4—8 Tagen fann man die Keimung der Oo: — 15 — fporen in einem Tropfen reinen Wafferd beobachten. E3 wird bie feimende Dofpore zu einem großen Zoofporangium. An irgend welchem Punkte bricht das Epifporium und die farblofe Haut des Dogonium auf; das Endofporium buchtet fih an diefer Zelle in einem diden, Furzen Schlauch aus. Es enthält noch eine be: trächtliche Schicht Zellfaft, in welchem man viele große, Umfan und Geftalt ftetS ändernde Vacuolen bemerkt. Plöglich aber i dad ganze Protoplasma in zahlreiche polyedrifche Körperchen zer- legt, ganz ähnlich den in den Gonidien entftehenden Zoofporen. Der vom Endofporium hervorgetriebene Schlauch fchwillt in we: nigen Minuten unter Verdünnung feiner Haut zu einer rund: lichen, das Dofporium an Größe weit übertreffenden Blafe an, aus welcher die Zoofporen in fehr beträchtlicher Anzahl austreten. Shre Bewegung im Waffer währt 2-3 Stunden. Ihre Weiter: entwidelung ift diefelbe wie bei denen, welche in den Gonidien entftehen; die Gilien verfchwinden, die Spore wird ruhig, bekleidet fi) mit einer Zelftoffhyaut und treibt an irgend welchem Punfte ihrer Oberfläche einen zarten geraden, oder verbogenen Schlauch, der auf dem Objeftträger an Länge etwa das Behnfache des Sporendurchmeffers erreicht. . Ein Weiteres ift auf dem Gefichtöfelde des Microsfopes “nicht zu fehen. Bezüglich des Eindringens Ddiefer Zoofporen in Nährpflanzen,’d. h. der Infektion der leßteren durch die Zoofporen des Parafiten, Fam Berfaffer zu folgenden Ergebniffen: Weder Boofporen, noch ihre Keimfchläuche dringen je in die Wurzeln. Sunge Pflänzchen, deren Wurzeln in Wafler mit fehr vielen Zoofporen getaucht waren, blieben, nachher in ftetö feuchtgehaltenen Zöpfen erzogen, volftändig gefund. Die SKeimfchläuche der Zoo: fporen dringen nur in die Poren der Oberhaut. Die Sporen haften an den’ Spaltöffnungen, ohne je, auch wenn legtere groß genug dazu find, felbft einzudringen und treiben an der, der paltöffnung zugewandten Seite einen Keimfchlaud in diefe hinein, wobei das Protoplasma die Sporenhöhle verläßt und fich im Schlaudhe anfammelt. Auch bier entwidelt fich der Keim: fchlauch nicht weiter. Nur die in der Spaltöffnung der Gotyle- donen eingedrungenen Schläuche entwideln fich zu einem regel: rechten Mycelium, und ihr Wahsthum und ihre Verbreitung in der Nährpflanze ift nur durch die Lebensbauer der leßteren be= grenzt. E5 folgt nun die Beichreibung eines Theiles der Wer: fuche, die zu obigen Ergebniffen für Cystopus führten. Mit Cystopus ift die Gattung Peronospora nächftverwandt. Shr Mycelium befteht aus fehr äftigen, colindrifchen, varicöfen, oder nach der Form der damit behafteten Intercellulargänge ge: ° mobdelten Scläucdhen. Bei einigen Arten (P. macrocarpa, Um- belliferarum und ganglioniformis) find fie an den Urfprungsftellen’ der Zweige verengt. Sie enthalten Protoplasma und werben von — 126 — einer farblofen, im Alter fich verdidenden Zelftoffhaut gebildet. Die Wandungen erreichen jedoch nie die Didfe wie bei Cystopus. Bei den meiften Arten finden fich auch die bei Cystopus geichil: derten oder ähnliche Saft: und Saugorgane, deren freies Ende im Innern der Parenchymzellen fich zuweilen veräftelt. Die Ges fchlechtöwerfzeuge von P. unterfcheiden fich nicht wefentlich von denen bei GC. Die von Gaspary bei P. entdedten „Sporidangia“ fcheinen junge Dogonien zu fein. Die gefchlechtslofe Frucht von P. bringt wefentlich andere Organe hervor, ald bei C. Ed ent: ftehen die Gonidien auf langen geraden Ueften ded unter der Dberhaut der Nährpflanze befindlichen Myceliums, die bald ifolirt, bald bündelförmig zu 2—6 vereinigt find und dringen durch die Spaltöffnungen, feltener unter Durchbohrung der Oberhaut an die Oberfläche der Nährpflanze. Sie find meift röhrig, felten feptirt, enthalten farblofen Zelfaft und veräfteln fich an den freien Spiten ein: bi8 mehrmals. Die XAefle lebten Zheilungsgrades entwideln nur 1 Conidie. Die Gonidien find ovale oder eliptifche Zellen mit feinkörnigem Zellfafte und dünner Haut, an der ein Stielhen fich befindet. Die Haut ift meiftend an allen Stellen von gleicher Die und nach oben find die Conidien abgerundet und ftumpf, und ihre Farbe ift, P. parasitica und P. leptosperma ausgenommen, violet. Sie keimen gleich einfachen Sporen unter ' Bildung eined Keimfchlauches, der meift feitlich entfteht. Bei P. ganglioniformis find fie farblos; ihre Zellhaut ift oben etwas verdit und mit einer flachen Papille verfehen, die zum Keim: fchlauche auswächft. Ebenfo tragen die Conidien von P. densa und macrocarpa Papillenz; bei der Keimung aber treten im Protos plasma WVacuolen auf, die Conidie fehwillt an und die Papille verfchwindet, um fogleich wieder zu erfcheinen, wobei fie fich ver: längert und unter Austritt ded Protoplasma öffnet. Leberes. nimmt Kugelgeftalt an; die vor dem Austritt unfichtbar gemwor: denen Vacuolen erfcheinen wiederum, um zum zweiten Male zu verfchwinden. Die Kugel erhält jeßt eine eigene Zellftoffhaut und treibt an dem der Gonibdienöffnung entgegengefeßten Ende einen Keimfchlauh. Die Keimung geht nur unter Ausschluß des Zages- fichts vor fih. Bei P. Umbelliferarum und infestans find die Sporen etwas geftredter und. entwideln Zoofporen, welche nach 15—30 Minuten unter Einftelung der Bewegung rund werden, mit einer Haut fich befleiven und mit 1, felten 2 Schläucen. feimen. P. infestans feimt eher bei Abichluß des Lichtes. Außer: dem fommt es bei lesterer vor, daß die Gonidie felbft einen Keimfchlaudy bildet und an diefem eine neue Conidie fich abfchnürt, die erft zum Zoofporangium wird; zuweilen wird es erft eine weitere Conidiengeneration. npdlid) Fann auch bei P. infestans “eine Gonidie direct einen fehr beträchtlichen einfachen oder veräftel: ten Keimfchlauch treiben, über vefjen weiteres Schidfal nähere — 117 — Kenntniffe mangeln. Bei allen Arten find die Conidien von ber Zeit ihrer Reife an Feimfähig und bleiben e8 in feuchter Umgebung mehrere Wochen lang. Zrodenheit bei Zemperaturerhöhung fcheint fie zu zerflören. Die Beobachtung feßt ed außer allen Zweifel, daß die Keimfchläuche mit Leichtigkeit in die Nährpflanzen ein: dringen und fich dort zu neuen Parafiten entwideln; faum fo lang alö der Sporendurchmeffer wendet fich ihr freies Ende gegen eine Oberhautzelle der Nährpflanze und fenkt fi in deren Zell: wand, wächft, in der Zelihöhle angefommen, tafch zu einem dicken Schlauche. Die Spore und der außerhalb der Zelle liegende Theil des Schlauches verfchwinden in Eurzer Zeitz der in der Zellmand eingefchloffene ift fehr fchmal und fo fehwer zu fehen, daß man leicht den in der Zelhöhle befindlichen für in derfelben entftanden halten Fönnte. Er drängt durch die innere Wand der Oberhauts zelle unter fletem Wachsthum und Beräftelung in die Zwifchen: zellräume des fubepidermoidalen Parenchymes, um dort fich zu einem Moycelium zu entwideln. P. infestans und parasilica bohren fich nicht nur durch die Zellmände der Epidermis, fondern auch durch die Spaltöffnungen gerne ein. P. Umbelliferarum aber verhält fich mehr wie Cystopus. Die Conidien der meiften Arten find? auf allen XZheilen der Nährpflanzen entwidlungsfähig. Aber in der Wahl der Nährpflanze find alle fehr fireng; einige wurden bisher nur je auf einer einzigen Phanerogamen=Art, andere auf mehreren Arten oder Gattungen einer natürlichen Pflanzen: familie gefunden. Auf andere Pflanzen gefäet, verhalten fich ihre Gonidien meift wie bei Fünftlicher Eultur und fterben fehr bald, oder fie bringen nur ein fleriles Mycelium oder nur die eine oder andere Fructification in derfelben hervor. Bei einigen Arten (P. Umbelliferarum) bleibt dad Mycelium auf umfchriebene Stellen befchränft; bei andern verbreitet e8 fich in der ganzen Nährpflanze und bringt dann entweder überall, oder nur an befchränften Stellen Frucht hervor. Bei perennirenden oder den Winter überdauernden einjähs rigen Pflanzen lebt dad Mycelium in und mit denfelben fort, fo felbft in den Brutfnospen von Ficaria ranunculoides und in den . sKartoffelfnollen. Zaucht man von P. ergriffene Pflanzentheile in’s Waffer, fo flirbt der Parafit, während Begießen der Nähr: pflanzen und eine feuchte Atmofphäre um biefelbe ihm fehr wohl thut. Zrodenheit der Nährpflanze und ralche Verbunftung an ihrer Oberfläche hemmt das Wachsthum ded Parafiten. Fäulniß der Nährpflanze hebt daffelbe auf. Die Sonidienbildung wird durch die Berührung der äußeren Luft mit dem Mycelium be: dingt; je mehr Spaltöffnungen in der Oberhaut, je zahlreichere und weitere Zuftfanäle in der Sand ahiin um fo mehr frucht: bare Aeftchen treibt der Parafit. Nur P. Radii fructificirt an Stellen der Nährpflanze, welche, wie Gorolle und Griffel, Feine — 183 — Spaltöffnungen befigen. Auch P. ift nicht fowohl das Produkt einer Erkrankung der Nährpflanze, als vielmehr die Urfache einer folhen. Gefunde Zellpartien beherbergen den Parafit und werden erft nah und nach Durch ihn, der Anfangs auf Koften des Pflanzgengrüns zu leben fcheint, Frank; eine individuelle Praedis- pofitton für Infektion exiftirt gewiß nicht, im Gegentheil gedeihen die Parafiten auf gefunden Pflanzen am beften. Die befanntefte P.-Infection bildet die feit 1842 in Europa befannt gewordene Kartoffelfrankpeit, für welche es feftfteht, daß die von Frl. Kibert und’ Montagne entdedte P. infestans ihre Urfache ift. Die Uredineen flinnmen bezüglich des MWachsthumd mit den beiden obigen Arten überein; im Bau und in der Fortpflanzung find fie aber davon verfchieden. Ihr Moycelium ift äftig und feptirt, wird durch Jod mit Schwefelfäure nicht blau, enthält bald farblofe, bald durd orange=farbene Fetttheile gefärbten Zelfaft, bildet fehr dichte, fehwer zu präparirende Geflechte und dringt nur ausnahmsweije in die Zellhöhlen der Nährpflanzen ein, ohne je Saugbläschen (Haustoria, sucoirs) zu erzeugen. Ihre Früchte entftehen unter der Epidermis auf fiffenförmig vereinigten Myce: liumdäften. Bei einem gewiffen Grade der Entwidelun durch» brechen diefe Kiffen die Oberhaut. Am meiften charakteriftifch find die Sporen der Uredineen. Zede Art befißt 2—berlei Fort: pflanzungsorgane, welche in beflimmter Ordnung mit oder nach einander auftreten: Spermatien, Stylofporen, eigentliche Sporen und fjefundäre (im Promycelium entftehende) Sporen. Ueber die Keimung der Spermatien ift nichts bekannt und bezüglich der übrigen Sporenarten find bisher bie Beobachtungen ebenfalls nicht weit eingedrungen. Der Verfaffer madt und mit einer vollftändigen Lebensgefchichte mehrerer Uredineen befannt. Die eigentlichen Sporen de8 Uromyces appendiculatus Lk., welche Ende Sommers oder im Herbfte reifen, Feimen erft im Frühling oder Sommer des folgenden Jahres, indem fie auf feuchten Grunde einen diden, ftumpfen Keimfchlauch treiben, welcher 3—4 fefundäre Sporen erzeugt. Diefe find nierenförmig und bringen, feucht gehalten, bald Furze Keimfchläuche mit tertiären Sporen hervor, womit ihre Vegetation gefchloffen ift. (Fortfegung folgt.) Anzeige, . Die Algen, Flechten und Wilze des Erbario crittogamico italiano werben abgegeben im Zaufche gegen Kaubmoofe bei Apotheker Siefenberger. Kirchzarten, Großherzogthum Baden. Nedaction: Verlag der K. Hofbuchhandlung Drud von 2.Nabenhorft in Dresven. von 9, Burdach. €, Heinrich in Dresden. WI HEDWIGIA. 1864, ofizblatt fiir Rinptogamifdie Studien, nebjt Repertorium für Eryptog. Literatur, Inhalt: Repertorium: Prof. De Bary, Unterfuchungen über die Ent midelung einiger Schmarozerpilze. (Schluß.) — P. T. Eleve, Beitrag zur Kenntnig der jchmedifchen Süßwafleralgen, der Kam. Desmidieen. — Derf. über die fchwedifchen Arten der Gattung Vaucheria, — Sauter, Kıypt. Klora des Pinzgaued. — NRabenhorft, Algen Europa’d Der, 168—171. — Garovaglio, della distribuzione geogr. dei Licheni. Repertoriun. Unterfuhungen über dieEntwidelung einiger Shma:. rozerpilze von Prof. De Bary. (Ann. sc. nat. 4. XX. 4.) (Shluf.) : Auf die Epidermis von Nährpflanzen gebracht, verhalten fie fich jevody anders. Hier bohrt fich der Keimfchlauch in eine Zell- wand ein, tritt mit feinem freien Ende in’ die Zellhöhle, wo er rafch in einen eylindrifichen Schlaudy auswächft, der fich veräftelt und durch Duerwände theilt. Die Uefte bohren fih nun in die Zwifchenzellräume des Parenchyms. und in wenigen Tagen ift ein Mycelium gebildet. Bei der Saat fefundärer Sporen auf junges Pisum sativum erfchienen bald Aecidium: Spermogonien, nachher Yecidium:Peridien mit Aecivium-Stylosporen, welche aljo fämmt: lich dem Mycelium von Uromyces entfprangen. Endlich erfchien der wirkliche Uromyces wieder in Begleitung Der Organe, welche Zulasne Uredo-$ormen von Uromyces, d. h. Stylosporen defelben nennt. Die Yecidium:Stylosporen auf der Epidermis von Nähr: pflanzen zum Keimen gebracht, dringen mit ihren Schläuchen fo: fort in die Spaltöffnungen bderfelben ein und wächft in dem Parenhym zu einem Aecidium: Mycelium heran, welches aber wiederum erjt Uredo-Stylosporen und nachher in denfelben Pufteln eigentliche Uromyces- Sporen hervorbringt. Die Uredo- Sporen erzeugen, auf der Nährpflanze zur Keimung gebracht, ein Myce: lium, welches nur immer wieder diefelben Stylosporen produzirt. Uromyces app. befißt alfo 1. Sporen, aus denen dad Prompykce- lium mit 2. fetundären Sporen (Sporidien) entfteht; leßtere bringen ein Mycelium mit 3. Aecidium, beffen Stylosporen 4. ein Uredo mit Stylosporen und fpäter mit den Sporen Nr. 1 erzeugt. Ein ähnlicher Zufammenhang befteht zwijchen Uromyces Phaseolorum Tul., feinem Uredo und Aecıdium Phaseolorum Wallr., zwifchen Aecid. Tragopogonis Pers., Puccina Tragop. Cord. und einer Uredo u. f, f. ! >5ji0r & n Zwei YUecidiumsArten unterfcheiden fich vor allen übrigen in ihrer Keimung, namentlich Accidium EKuphorbie sylvatice DE und Sempervivi Lev., beren Sporen ein Promycelium mit 3—4 fefundären Sporen, dem Uromyces ähnlich, treiben. Mande Puccinien (Uromyces mit feptirten Sporen) haben Sporen, welche fhon im Jahre ihrer Entftehung feimen; fie bringen dann fofort wieder Puccinia hervor. Auch die Uredineen ifben eine frenge Wahl bezüglich der Nährpflanzen, wie der Berfaffer durd genaue Berfuche fich überzeugt hat. Ihre Mycelien wachfen und verbreiten fi in der Nährpflanze auf verschiedene Weife, je nach der Spe: cies und nach der O©orte von Sporen bderfelben, aus denen fie entftanden find. Urede append. und Phaseol. erfcheinen mit ihren Mycelien nur auf den Zheilen der Nährpflanze, worauf fie gefäet waren; gleich verhält eö fich mit Puceinia Tragop. Gie haben fehr begrenzte Mycelien. Aecidium Sempervivi, nur an wenigen Stellen auf die Nährpflanze gebracht, breitet fein Miyces lium ganz über diefelbe aus u.|.f. In perennirenden oder zweis jährigen Pflanzen ift au das Mycelium ausdauernd, wie 3. B. bei Peridermium elatinum in den befannten Entartungen der Abies pectinata, Herenbefen genannt. Qährige und Dauermyce: lien find zuweilen, doch nicht conftant, in der Dide der Fäden und der Zellmände verfchieden. Werfaffer faßt endlich die Ergeb: niffe feiner Beobachtungen und Verfuche in Folgendem Furz zu: fammen: Alle Endophyten find mit Miycelien verfehen; die ver: fchiedenften Arten von Einwanderung ihrer Sporen in Nähr: pflanzen wurden beobachtet, nie aber bewiefen, daß ed anders als aus Sporen feiner Art entitanden, namentlich nicht aus erkrankten Gewebötheilen der Nährpflanze. Sie entftehen aus ihren, in ge: funde Pflanzen eingedrungenen Sporen, welche dort begrenzte oder verbreitetere Mpcelien entwiceln. An Ilesteren entftehen Fort pflanzungsorgane. Duck das Auftreten von Parafiten an Nähr: flanzen Fönnen biefe erkranken, ohne daß irgend welche Franfhafte individuelle Dispofition vorher vorhanden war, ja im Gegentheil, je gefünder eine Nährpflanze, um fo üppiger vegetirt ihr Parafit. Die durh Schmaro&er erzeugten Krankheiten find fämmtlich con= tagidög und die Sporen der Echmaroker wirken hiebei ald Con: tagium. Manche Endophyten Ihaben ihren Nährpflanzen wenig, namentlid, wenn fie bei dem Eindringen in die Zellen feine un: mittelbare Veränderung der Zellhaut, des Kerns und des Zellfaftes bewirken. Die Stellen, wo die Parafiten in die Zellen einge: drungen find, entfchlüpfen dem Beobachter fehr leicht, woraus die Meinung Mancher hervorgegangen ift, daß Pilze unmittelbar in den Zellen aud deren SSnhalte entitehen Fünnen. Hierauf folgt eine Synopsis Peronosporacearum, welche wir, da die Annales des Sc. nur wenigen zugänglich find, dem Haupt: inhalte nach bier wörtlich mittheilen. Se =.B — ? Peronosporei. Myceli endophyti tubi liberi ramosissimi, seplis plerumque destituti, achroi, parenchymatis hospitalis meatus intercellulares oceupantes et haustoria siepe in cellularum ipsarum penetralia intrudentes. Organa reproductiva duplicis generis: 1° Gonidia$ cellule simplices, sexu carentes, in ramis mycelii propriis (ramis v. stipitibus conidiophoris) plerumque septis omnino carentibus (forte Lantum septalis), e plante nu- trieis epidermide emergentibus aut erumpenlibus terminales, maluritate deciduse; aut sporarum vicem gerentes, id est ger- minando tubum simplicem, mycelii novi primordium, protru- dentes, aut zoosporas gignentes. 2° Organa sexualia: Oogonia in mycelii ramis orla, sem-. perque in plants hospitse parenchymate inclusa, terminalia v. interstitiala, subglobosa, fecundatione peracta oosporas solitarias generantia. Antheridia cellulas simplices sistentia, in ramulis mycelii terminales v. interstitiales, irregulariter oblongas, obo- vatas, clavatas, solitarias, oogomis arcte adpressas tubumque angustum oogonii membranam perforantem oospor® primordium fecundantem emittentes. Antherozoidia nulla. Oospore ma- tur protoplasma granulosum . conlinentes, endosporio erasso hyalino, episporio valido plus minus fucato spe angulato eristato reticulato verrucoso tuberculato, rarius levı, munite, germinando sporas numerosas agiles (an semper?) gignentes. ‚Familia valde naturalis, hinc arclissime Saprolegnieis Pringsh. illinc fungis cw@teris aerobiis affınis. 1. Peronospora Corda (Icon. Fung., I. p. 20). Botry- tidis spec. auctorum plurim. Mucoris spec. Sowerby. Bremia Regel, Bot. Zeit. 1843. Actinoboirys H. Hoffm., ibid., 1856, 154. Monosporium Bonorden, Allg. Mycol., p. 9. enuatis gerentes.. Er ‚ eylindriei, ramosi, et comidia solitaria in ramorum apicibus Ei $ % A .ı* : . . Tr -. Seetio 1. Zoosporipare. Gonidia vandida, apice pa- ortas e papilla emittentia, j Brit 4. P. infestans (Mont.) Mycelii tubi graciles, haustoriis semper fere destituti. Stipitis conidiophori tenues, sursum sensim attenuati, sub apice conidifero semel v. pluries vesiculoso-inflati, superne ramos 1—5 sparsos stlipilis primarii apici conformes patentesque gerentes. Rami aut simplices aut rarius ramulo brevi muniti (slipes primarius rarissime omnino simplex . + Kt — 12 — oceurrit), Conidia ellipsoidea v. ovoidea, apice papilla pro- minente munita. Oospors® ignotz. Hab. presertim ın Solano tuberoso, nec non in aliis speciebus Solani generumque affınium. 2. P. nivea (Unger.) Mycelii tubi validi, spe torulosi. Haustoria numierosa, vesiculiformia, obovata. Stipites conidi- feri fascieulaüi, bumiles, in apicem desinentes aut simplicem subulatum,, aut semel bisve breviter bifurcatuf, rarissime tri- furcatum ; sub apice ramis 1-3-4 muniti, horizontaliter paten- tibus, semel, bis, terve bi- (rarius tri-) furcatis. Rami primi ordinis plerumqgue brevissimi. rarius elongati, ultimi e bası lata subulati, patentes, recli, raro subllexuosi. Conidia subgloboso- oyoidea, magnitudine valde in»qualia, apice papilla obtusissima vix prominente munila. — Üogonia irregularıter subglobosa, ‚membrana hyalina v. pallide fuscescente rigidiuseula; oosporz majuscule, globoss®, episporio tenui pellucido pallide luteo-fusco levi v. subrugoso munit®. Hab. in Umbelliteris variıs. 3. P. pusilla dBy. Mycelii tubi validi, s®pe varicosi et torulosi; haustoria numerosa, vesiculiforma, obovata. Sti- pites conidiferi numerosissimi, plerumque 10—20 in fascieulum coalili e stomatibus emergentes, singuli breves („};— 7%; millim. alti), summo apice semel bisve dichotomi, raro trichotomi, sepius pseudo-trichotomi, ramo primario-altero bifurco altero simplici. Rami omnes brevissimi („45— 71; millim. longi), erecto- patentes; secundarii rarissime iterum bifureati; ultimi sursum attenuali, conidiis delapsis truncali. Conidia ovoidea v. obo- voidea, valde inzequalia, quandoque gigantea (ad „I; millim. longa), apice papillata (aqua aflusa Peronosp. nivee more zoosporas gignenlia). Oogonia ignota. Hab. in foliis Geranü pratensis et silvatici. Sectio 1. — Plasmatopare. Conidia candida, apice papillata, germinando protoplasma integrum e papilla aperta emittentia, quod liberatum mutatur in cellulam globosam, tubum crassum arcuatum mox protrudentem. 4. P. pygmaa Unger. Mycelii tubi erassi, ssepe constrieti et varicosi; haustoria minula, obovata v. pyriformia. Stipites econidiophori fascieulati (2—5 et plures), singuli sursum latiores apice aut in ramulos 2—4 simplices breves conidiferos divisi, aut breviter bis dicholomi, cweterum omnino simplices, aut sub apice diviso ramos 1—4 breves, horizontaliter patentes, semel, bis, terve dichotomos gerentes. Ramuli ultimi eylindrico-conici, conidiis delapsis subtruncali. — Conidia ovoidea v. ellipsoidea, variee magniludinis, apice late et obtuse papillata. Oospors globose, matur& oogonii membranam tenuem pallide luteo- fuscam pellucidam omnino fere explenies, episporio tenui diaphano pallide luteo-fusco levi v. subrugoso, endosporio erasso nitido munit®. — 13 — Variat: @. vulgaris. Stipites conidiferi breves, praeter divisiones apicales simplices. ß. elongata. Stipites elatiores, sub apice diviso ramos 1—4 gerentes. Hab. utraque varietas in foliis Anemones nemoros&, ra- nuneuloidis, Hepatic. Stipites conidiophori in pagina fol. infer, c#spites pr&bent laxos, humiles, candidos. P.'Hepaticse Casp. ne varielas quidem distineta mihi videtur. 5. P. densa Rabenh. Mycelii tubi crassi, sspe varicosi, haustoria vesiculiformia obovata. Stipites conidiferi dense fas- cieulati, eylindrici, recti curvative, in apicem excurrentes sim- plicem subulatum aut breviter semel, bis, raro ter dichotomum, rarissime trifurcalum, cweterum simplices aut sub apice ramos gerentes 1—2—3 horizontaliter patentes, alternos v. suboppo- sitos, similiter ac stipes primarius divisos. Conidia parva, inzequalia, plerumque late ovoidea v. ellipsoidea, v. subglobosa, apice papillam oblusissimam gerentia. — Oogonia globosa, extus levia aut verrucis obtusis munita; membrana rigida, diaphana, achroa v. dilute luteo-fusca, e stratis duobus composita, externo tenui, interno valde crasso hine poro tubum feecundantem reci- piente perforato. Oospor® globose, oogonia plerumque pro maxima parte explentes, episporio munil® tenui levi v. sub- rugoso lutescente diaphano. Var. «) vulgaris et ) elongata, P. pygmeae varietatibus exacte respondentes distingui possunt. — Hab. Rhinanthum minorem, Alectorolophum (majorem?). Sectio III. — Aeroblaste. Conidia candida apice pa- pillata, germinando tubum e papilla terminali protrudentia. 6. P. gangliformis Berk.) Myceliitubi validi, nonnunquam torulosi; haustoria vesiculiformia obovata v. clavata. Stipites conidiophori 2—6-ies dichotomi, nonnunquam trichotomi, stipite et ramis primariis gracilibus, superne dilatatis v. inflatis. Dicho- tomie ullimse apice inflate in vesiculam tympaniformem, v. tur- binatam v. subglobosam, e margine et facie superiore processus 2—8 conico-subulatos vesicule diametro plerumque breviores conidia singula ferentes emittentem. (Rarissime rami terminales apice simplieiter subulati et conidium ferentes; vesicula termi- nalis quandoque bifurcata.) Conidia minuta subglobosa, apice papillam lätam depressam gerentia. — Oogonia conglomerata, membrana tenui hyalina marcescente munita, 00sporas minutas globosas episporio tenui luteo-fusco pellucido subrugoso praeditas foventia. — Hab. in partibus viridibus Compositarum. Sectio IV. — Pleuroblaste. Gonidia non papillata, mem- brana cireumeirca zquali hyalina aut violascente pradita, ger- minando tubum simplicem e aliquo superficiei puncto, plerumque ex latere, protrudentia. PasC — 14 — $ A. Parasitice. Oogonii membrana incrassata, rigida (nec marcescens). Oosporix episporium laeve, tenue. 7. P. parasitica’(Pers.) Mycelii tubi crassi ramosissimi ; haustoria numerosa ramosa; rami celavati obtusi crassi curvali, cellulas plant hospite ssepe explentes. Stipites conidiophori crassi, molles, -Hexiles, wqualiter v. insqualiter 5—8-ies dicho- tomi, rarius trichotomi v. ramos sparsos 1—?2 sub apice dicho- tomo gerentes. Rami semper repetite bifurcati. Rami secundi et tertii ordinis primariis et stipite multo angustiores, subulati, areuati. Conidia late ellipsoidea, apice obtusissima, eandida. — Ooogonia angulato-globosa, membrana cerassissima e stralis pluribus composita nitida hyalına v. flavescente pradita. Oospore globose, episporium tenue flavescens v. fuscescens keve aut subrugosum gerentes. — Hab. in Gruciferis permultis., 8. P. corydalis DBy. Mycelii tubi teretes, raro varicosi; haustoria rara, filiformia, ramosa, curvata. Stipites conidio- phori hyalinı, laxe 5—6-ies dichotomi; rami graciles flexuosi, ultimi elongati acuti curvati. Gonidia late obovvidea, apice obtusissimo, membrana sordide diluteque violacea. Oogonia subglobosa, membrana rigida erassiuscula e stratis 2 distinetis composita plerumque dilute fucescente munita. Oospor® magne, exacte globos® ; episporio tenui, levissimo, dilute fusco-pellu- eido. Lorydalis solide caules et folia occupat. $ B. Calothec®. , Vogonii membrana vix incrassata, ma- turitate corrugala, marcescens. Oosporw globog®, episporio regulariter et eleganter verrucoso v. tuberceulato v. reticulato. Mycelium omnium *specierum hucusque cognitarum tubos ple- rumque teretes, haustoria filiformia ramosa contorta plus minus intricata prabet. 9. P. calotheca DBy. Stipites conidiophori graciles, 7—9ies dichotomi ; rami primaritoblique erecti, eweteri omnes paten- tissimi squarrosi graciles, ultimi angustissimi penultimis multo breviores recli v. subeurvati. Conidia ellipsoidea utrinque rotundato-obtusa, membrana dilutissime violacea. Oosporarum globosarum episporium valıdum, badium, ceristis tenuibus con- nexis minute reticalatum. — Hab. in caulibus»foliisque Aspe- rule odoratz, Galeorum, Sherardiae. — Oospors in Asperula odorata et Gal. Aparine frequentissime proveniunt, in cweleris speciebus hospilis frusira semper quasivi. Stipites conidiophori et oospore, ubi adsunt, nec non mycelii fabrica et haustoria - magna in omnibus speciebus hospitis omnino congruunt, conidio- rum forma et magnitudo secundum speciem nutricem diserepant, idque maxime apud specimina Aperulam ei Gal. Aparinem eolenlia, quarum oospor® omnino :quales sunt. Forma. ille, singula tantum nota divers®, cwelerum congrus, varielates lan- hr = b we _ fum, nec species distinclas sistere mihi videntur, quoniam plan- tas maxime inter se affines colunt. Distinguendse igitur erunt varıetates: ; a. Asperule. Gonidia minuta, anguste ellipsoidea, Z—Z; millim. longa, 4-—;!; millim. lata. . p. Sherardie. Gonidia minuta, late: ellipsoidea v. ovoidea, 354, millim. longa, -'; millim. lata (P. Sherardise Fuckel, 1. c.). y. Aparines. Conidia late ellipsoidea v. ovoidea, plerum- que 3, —;', mill. longa, z1;-— 374; 'millim. lata. ö. Molluginis. Gonidia oblongo-ovoidea, „4; mill. longa, 70 — 0; millim, lata (P. Galii Fuckel, 1. c.). &. Galü Vaillanti. Conidia anguste ellipsoidea, ad F; millim. longa, „'; millim. lata. 10. P. Myosotidis DBy. Stipites conidiophori graciles, elati, plerumque bini e stomate egredientes, regulariter 6—9ies diehotomi, ramis omnibus squarrose-patentibus, ultimis an- gustissimis. Conidia ovoidea, utrinque obtusissima, parvula (7; millım. tantum longa), membrana tenui vix violascente. — Oospor® episporium validum, lwte luleo-fussum, cristis erassis acutiusculis elevalis regulariter grosse etlate reticulatum. In Myosotide intermedia Lk. 11. P. Vieie (Berk.) Stipites conidiophori dense cz#spitosi recli, qualiter, rarius inequaliter 6—8ies diehotomi. Rami ordi- num superiorum squarrosi rigidi, ultimi breviter subulati acuti reeti. Conidia ellipsoidea, apice obtusissimo, basi obtusa v. aculius- “ eula, membrana dilute sordideque violacea. — Oosporarum par*arum episporium pallide luteo-fuseum, eristis tenuibus acutis connexis regulariter laxe et grosse reticulatum. Hab. in ‚Papi- lionaceis Vicieis. 12. P. Alsinearum Caspary. Stipites conidiophori valid, z»qualiter, raro insqualiter 4—5—8ies dichotomi;' rami paten- tes, ullimi subulati elongati plerumque areuati. (Stipites coni- diophori raro sub apice 4—Sies dichotomo ramum distinete lateralem aut duos oppositos pluries dicholomos gerunt.) Co- nidia ellipsoidea utrinque obtusissima, membrana plus minus sordide violacea. — Oosporarum episporium kete fuscum, eristis validis crassis numerosis eonnexis subregulariter reliculatum. Hab. in Stellaria media, Cerastiis, Spergula Morrisonii, Are- naria serpyllifolia, Lepigono rubro, Sclerantho annuo (P. Scler- ' anthi Rab.). f "02.483. P. Arenarie (Berk.) Stipites eonidiophori (sepe soli- tarii e stomalibus emergentes) graciles, 6—-Ties zequaliter, rarius insqualiter dichotomi, Rami patentissimi, ultimi tenues acutl subulati rectiuseuli. Conidia late ellipsoidea, utrinqgue obtu- sissima, Be (5; millim. longa), membrana vix violas- cente. Oospors® globose, parve, episporio kete fuseo exlus — 16 — verrucis crassis hemisphsrieis v. eylindricis obsito. — Hab. in Arenaria serpyllifolia et Mehringia trinervia. 14. P. Dianthi DBy. P. conferta. Stipites conidiophori squaliter v. subinzequaliter 4 —6ies dishotomi ; rami patentes, ultimi subulati acuti recti v. deorsum curvali. Conidia late ellipsoidea, utrinque rotundato-obtusa, membraha dilute violacea. Oosporarum episporium lite fuscum, cristis latis obtusis brevibus flexuosis, hine inde irregulariter anastomosantibus et verrucis irregularite hemisph:ericis obsitum. In Dianthi proliferi folüs; forma si- millima, robustior, oosporis carens, in Agrostemmate Githagine frequens est. 15. P. Holostei Caspary. Stipites conidiophori fasciculati (in foliorum pagina inferiore dense cxspitosi), aqualiter aut in- zqualiter 6—7ies dichotomi. Hami patentes, ullimi late diver- _ gentes subulati acuti reeti v. curvati. Conidia late ellipsoidea, utrinque obtusissima, membrana dilutissime violascente. Ödehore globos®, episporium obseure luteo-fuscum, tubereulis spinulis eristulisque spe connexis densissime obsitum, ideoque spinu- loso-scaberrimum. Hab. in Holostei umbellati foliis, caulibus, floribus. ' $ C. Effuse. Oogonii membrana vix incrassata, maluri- tale corrugata, marcescens. Öosporx episporio erasso, crislis mean grossis valde irregularibus connexis, oogonii membran& inc inde adglutinatis munite, irregulariter angulate. Mycelium et haustoria (exceptis duabus ultimis speciebus) divisionis B. 16. P. effusa (Grev.) Stipites conidiophori faseiculatim e stomatibus egredientes (ideoque dense cwspitosi), breves, crassi, superne 2—5—6-ies, raro 7-ies dichotomi. Conidia late ellip- soidea, utrinque obtusissima, membrana sordide et dilute violacea. Oogonia varie magnitudinis; oosporarum episporium kete fuscum. «. Major stipitum conidiferorum ramis ultimis crassis, breviter subulalis, arcuatim deflexis, conidiis ellipsoideis, con- spieue pedicellatis. Hab. in C’henopodio albo, Ch. hybrida, Spinacia oleracea. ß. Minor ramis multo angustioribus, gracilioribus , inferi- oribus erecto-palentibus, ultimis subulatis subsquarrosis rectis v. vix curvatis, non dellexis. Conidia globoso-ovoidea, pedi- cello vix conspieuo. In Airiplice patula L, A. vulgari, Chenopod. polyspermo, Spinacia oleracea, Polygono aviculari. 17. P. Urtie@ (Lib.). Stipites conidiferi humiles, laxe 4—6-ies dichotomi; rami Hexuosi, ultimi subulati arcuati saepe deflexi. Conidia magna, late ovoidea vel subglobosa, distincte pedicellata, apice obtusissima, membrana dilute violascente. Vospor® mediocres, episporio sordide fusco. In Urtic® urentis L, foliis. 18. P. Ficarie Tulasne. Stipites conidiophori humiles, -— 1371 —. plerumque 7—6-ies qualiter v. insequaliter dichotomi, ramı ultimi et penultimi arcualim deflexi v. inflexi, ultimi plerumque longe subulati. Conidia lat& ellipsoidea, utrinque oblusissima, mem- brana sordide et dilute violacea. Oosporarum episporium pallide fusco-lutescens. Hab. Ranunculum Ficarium L., nec non R. repeniem, bulbosum, acrem L. .19. P. Trifoliorum DBy. Stipites conidiophori late cxspi- tosi, zequaliter v. insqualiter 6—7-ies dichotomi, (raro trichotomi, 'ramis primariis 4—5-ies diehotomis); rami ullimi subulati acuti leviter curvati. Conidia ellipsoidea utrinque obtusissima, mem- brana sordide dilute' violacea. Oospore pro oogonii magnilu- dine magn&®, episporio late fusco., In Trifolii medii et alpestris foliis utrumque fruclum, conidia autem pauca ferens invenitur; oosporis destituta in Trifol. inecarnato et frequen- “tissime in Medicagine sativa. 20. P. affinis Rossmann. Stipites conidiophori validi, re- gulariter 5—7-ies dichotomi, rami patentes, ultimi breves subulati recti v. deorsum curvati. Conidia obovoidea, apice obtusissima, basi aculiuscula, membrana pallide et sordide violacea. Oospo- rarum episporium luteo-fuscum. In Fumari® offieinalis foliis. 21. P. Dipsaci 'Tulasne. Stipites conidiophori graciles, 6—7ies plerumque dichotomi (raro triehotomi ramis repetite diebotomis). Rami priorum ordinum flexuosi, ultimi recti subu- lati acutirigidi squarrosi patenlissimi. Conidia ellipsoidea, utrinque obtusissima, membrana sordide violacea. Oospor&, secundum Tulasneum, iis P. Ficarie etc. similes. Hab. Dip- sacum silv. 22. P. Euphorbie Fuckel. Stipites conidiophori spe soli- tarii; graciles, superne plerumque 6—7-ies dichotomi, ramis elon- gatis gracilibus valde tlexuosis, ultimistenuibus subulatis arcuatis. Conidia parvula, subglobosa, membrana achroa. Oospor& episporio crasso brunneo (?) munite.. Hab. in Euphorbia platyphylla et Euph. falcata. P. grisea Unger. Stipites conidiophori fascieulati (in foliorum pagina inferiore ciespites densos intricatos griseo- violascentes sistentes), validi, 9—7-ies regulariter dichotomj, ramis sensim altenualis, primariis oblique ereclis, caeteris pa- tentibus flexuosis, ultimis plerumque inzequalibus leviter arcuatis. Conidia ellipsoidea v. ovoidea, majuscula, obtusissima, mem- "brana dilute et sordide violacea. Oospore magnx, episporio ag * Jete brunneo. In Feronicis frequens. Utrumque fructum ferentem legi in P. hederifolia, arvensi, verna; conidia tan- tum proferentem in F. Beccabunga et serpyllifolia. Etiam in V. speciosa, nec non in Linaria vulgari vccurrit. 24. P. arborescens (Berk.) Stipites conidiophori graciles, elati, validi, superne 7—10-ies dichotomi, ramis plus minus ee. * Bun i : — 138 — llexuosis sgarrosis patentibus sensim altenuatis, ultimis tenuis- simis breviter subulatis plus minus arcuatis. Conidia paryula (diam. 5 — 7; millim.), subglobosa, merhbrana vix violascente. zone Öosporarum episporium brunneum. Hab. in Papaveris Rhea- | dos et somniferi partibus herbaceis, prasertim in Rheados foliis radicalibus vernalibus. 25. P. Valerianelle Fuckel. Stipites conidiophori elati, 7—9—10-ies dichotomi, ramis patenlissimis flexuosis sensim altenuatis, ultimis tenuissime subulatis reclis eurvatisve. Co- nidia late ellipsoidea oblusissima, membrana achroa hyalina. Oosporxw episporio lulescente diaphano mwmit®. Hab. in Yale- rianella oliloria et carinata. 26. P. candida Fuckel. Stipites conidiophori graciles, va- 5 h lidi, superne 6—9—10-ies dichotomi; rami sensim altenuali, ach ereclopatenles, primarii sepe inwquales reeli, esteri subllexuosi, ultimi plerumque breves conico-subulati reetiusculi, angulo ob- tusissimo divergentes. Conidia ellipsoidea, obtusissima, minuta, membrana achroa. Oosporx lete fusc®. In Anagallide cwrulea. 27. P. Lamii A. Braun. Stipites conidiophori breves, 5—7- ies (plerumque 6-ies) dicholomi; rami sensim altenuali, patentes, = omnes plus minus areuali, ultimi plerumque elongati subulati „acuti. Conidia conspieue pedicellata globosu-avoidea oblusissima, membrana dilute et sordide violascente. Oosporx parv fusc®. Hab. in Lamio purpureo et L. amplewicauli. 28. P. Herniari@ DBy. Stipites eonidiophori dense fasci- eulati (cwspites densissimos in foliorum pagina-inferiore sistentes) % 5—7-ies dichotomi; ramulis ultimis valde divergentibus, brevi- bus, rigidis, subulatis. Conidia late ellipsoidea (majuscula), oblusissima, membrana dilute violacea. Oospors plerumque (divisionis more) irreguleriter angulat®, quandoque globos&® et verrucis grossis oblusis irregularibus obsit®, lsete fusc®. In Herniarie hirsute foliis et caulibus. 29. P. obovata Bonorden. Stipites conidiophori zequaliter, raro inaequaliter, 5—7-ies dichotomi; rami patentes, ultimi breves subulati recli v. subeurvati, late divergentes. Conidia anguste obovoidea v. clavala, utrinque obtusissima, membrana dilute violacea. Oosporae parvae, irregulariler (divisionis more) angulatae, episporio pallide fusco. Hab. in Spergula arvensi. ‚30. P. Radiü DBy. Mycelü tubi graciles; haustoria parva, vesiculiforma, obovoidea v. globosa. Stipites conidiophori soli- iariı (nec. fasciculati), membrana sordide ac dilute violascente, © basi bulbiformi eylindriei, superne 5—8-ies dichotomi; ramı omnes oblique erecti, fastigiati, ultimi brevissimi recti rigidi coniei acutiuseuli v. subtruncati. Conidia ellipsoidea v. ovoidea, basi acutiuscula, apice obtuso v. aculiuseulo, membrana yalida sordide violacea. Oosporae majusculae, irregulariter angulatae, —. 19 — ‚episporio crasso laete fusco. Hab. In Tripleurospermi inodori florıbus radialibus. ar IE te een 31. »P. leptosperma DBy. Mycelium et haustoria prioris. speciei. Stipites conidiophori achroi, singuli v. 2—3-ni e sto- matibus emergentes, superne dichotomi aul trichotomi; ramis repetite dichotomis aut trifurcatis, omnibus praeter ultimos sur- sum crassioribus, ultimis e bası lata subito in apicem subulatum rectum curvalumve contraetis. Gonidia plerumque magna, varia, ellipsoidea, clavata, ovoideo-cylindrica, saepe elongato-eylindrica, ‚recla v. curvala, utrinque obtusissima, candıda. Oosporae parvae, irregulariter angulatae, pallide fuscae. Hab. in cauli- bus, foliis, involueris Compositarum Anthemidearum. $ D. Pleurobaste oosporis ignetis, aflinitatis igitur plus mi- nus dubiae. Omnes mycelium et haustoria divisionis B. praebent., 32. P. Schleideniana Unger. Stipites conidiophori robusti, ad 3 mm. longi, aut 4—6-ies dichotomi, aut sub apice bis “ terve diehotomo ramos 2—5 spersos v. suhoppositos gerentes. Rami primarii. inferiores majores, iterum sub apice bis terve dichotomo ramulos secundarios 2—3 gerentes; superiores minores et, sicut secundarii, aequaliter v. inaequaliter semel, bis quaterve bifurcati, raro simplices ; ramuli ultimi et penultimi ordinis erassiusculi, valde arcuati, ultimi comico-subulatı acutius- euli v. subtruncati. Conidia permagna (saepe „1; millim. longa, 45 millim. lata), oboyoidea v. subpyriformia, apice obtusa v. acula, basi altenuata acutiuscula, membrana sordide violacea. Hab. in Allio Cepa ei A. fistuloso. 33. P. alta Fuckel. Stipites conidiophori plerumque solitarii, rarius bini vel terni e stomate emersi, ilaque laxe caespitosi, elati, graciles, 6— 8-ies dichotomi; rami palentes, sensim atte- nuali, plus minus flexuosi; rami penultimi ordinis vix non - semper bifurcati in ramulos duos tenues, acutiusculos, inter se valde inaequales: altero e basi arcuata porrecto v. sigmoideo longiore, altero multo breviore arcuatim retroflexo. KGonidia magna, late ellipsoidea, obtusissima, membrana sordide violas- cente, In Plantagine majore vulgaris, e foliorum pagina in- feriore praecipue emergens. 2 84: P. conglomerata Fuckel. Stipites conidiophori S-ies di- chotomi, ramis valde flexuosis, modice elongatis, ultimis subulatis plerumque arcualis. Conidia magna, globosa (diam. ad 4’; millim.), membrana violascente. In Geranio pusillo. 85. P. Rumicis Corda. Stipites conidiophori dense caespi- tosi, singuli tenues, humiles, aut aequaliter quater dichotomi, aut sub apice 3—6-ies dieholomo ramos 1—3 sparsos v. suboppo- sitos ipsosque repelite dichotomos gerentes. Rami sensim‘ al@nuali; primarii erecto-patentes; ullimi ve breves, conico-subulati, rigidi, reeti, acuti. Conidia magna ellipsoidea - 40 — obtusissima, membrana sordide violacea. — Hab. in Rumice Acetosa et R. Acetosella. 36. P. Hyoscyami. Stipites conidiophori crassi, alti, 5-7- 8-ies dichotomi; rami patentes, sensim attenuali, recti v. leviter eurvali; ultimi angulo obtusissimo divergentes, breves, conico- subulati, recti, aculi. Conidia parva, ellipsoidea, obtusissima, membrana dilute violacea. In foliis Ayoseyami nigri. 37. P. pulveracea Fuckel. Stipites conidiophori plerumque solitarii v. bini, graciles, 4-6-ies dichotomi; ramı valde flexuosi, breves v. elongati flaccidique, ultimi subulati, areuali, saepe. inaequales. Conidia magna, obovoidea v. interdum subpyri- formia, membrana sordide violacea. Hab. in Helleboro fetido. 38. P. Cyparissie. Stipites conidiophori breves (ramis saepe breviores), 5-6-ies dichotomi, ramis patentibus rectis rigidis, Rami penultimi primariis paullulo tantum angustiores; ultimi longe conico-subulati, aeuti, rigidi, recti v. subeurvati. Conidia arva, ellipsoidea, . oblusissima, membrana diluta violascente, — Hab. in Euphorbia Cyparassia. = 39. P. Potentille. Stipites conidiophori graciles, dense c#s- pitosi, 9-6-ies dichotomi; ramis modice elongatis, flexuosis, ulti- mis longe subulatis arcuatis. Conidia ellipsoidea, obtusissima, membrana dilutissime violacea. In Potentille aurew (?) foliis. ‚40. P. Fiole. Omnibus notis cum P. effusa var. majori convenit. In Viola trieolore unica vice lecta. Species ob germinationem ignotam a sectionibus supra propositis separandae. | 41. P. viticola (Berk. ei Curt.). Mycelii tubi erassi, saepe constricti varicosique (haustoria non vidi). Stipites conidiferi fasciculatim e stomatibus emergentes, graciles, elati, summo ' apice parum attenuato brevissime semel bisve dichotomi v. tri- furcati; sub apice ramos plerumque 4-6 (raro 3 v. 7) gerentes. Rami primarii plerumque alterni, distantes et exacte distichi, omnes pro stipitis altitudine breves; inferiores plerumque tri- furcati divisionibus iterum bis trifurcalis v. quandoque bis dichotomis; ramuli ultimi (quarti) ordinis, que ae stipitis di- visiones apicales, brevissime conico-suhulati reeti, acuti. Rami primarii superiores minores, inferiorum secundariis v. tertiarüs conformes. Rami omnium ordinum angulis rectis patentes, pri- marii,in uno plano divaricati, planum ramificationum secundi ordinis in primario, terliariorum in primario et secundario per- pendiculare. (Rarius rami primarii 2 inferiores oppositi sunt, raro ramulis 2 alternis muniti nee trifurcati, rarissime rami primarii irregulariter sparsi nec distichi sunt.) Conidia parvula, ovoidea, apice late rotundata v. subtruncata, papilla destitula, membrana circumeirca quali hyalina. Oogonia parva, m&m- brana tenui hyalina v. lutescente, oosporam foventia subglobo- . a B Y ‚sam episporio tenui fuscescente diaphano levi minutam. — Hab. in America boreali in Fitis aestivalis et F. Labruscae foliis. 42. P. violacea Berkeley. In petatis Hnautige arvensis. 43. P. sordida Berkeley. In foliis Serophßlariae spee. 44. P. sparsa Berkeley. In foliis Rosae’cujusdam cultx. I. Cystopus Leveille. Myvceli tubi membrana crassa molli muniti, haustoria numerosa-parvula vesiculiformia pedicellata gerentes. Stipites comdiophori breves, simpli- ces, eylindrici v. clavali, obtusissimi, in mycelii ramis fas- cieulati atque in soros pulvinatos copiosissime congregali; Sin- guli apiece conidiorum* seriem moniliformem gerentes. Sori epidermide plante hospite primum tecti, tum epidermidem dırumpentes et conidia matura dispergentes“. »‚Conidia aut omnia conformia, achroa, protoplasmale referta et aqua allusa Zoospo- ras gignenlia; aut diflormia, id est plurindh achroa zoosporipara, pauca autem, in monili terminalia, membrana crassiore s@pe lutescente pradita, aut germinando tubum simplicem protru- dentia, aut omnino sterilia. Sori conidiferj candidi v. lutescentes. 1. C. candidus (Pers.). CGonidia omnia conformia, glo- bosa, membrana eircumeirca quali achroa. Oosporx subglobosz, episporio luteo-fusco, verucis crassis obtusis irregularibus, inter- dum in cristas flexuosas conlluentibus, obsito. (Verrucz solide, subachrox, e cellulosa format®.) — Hab. in Crueiferis variis. 2. C. Capparidis. Conidia conformia, globosx (in speci- minibus sieeis C. candido omnino similia); oospor« desiderantur. „In Capparidis rupestris Sibth. folüis. 3. C. Portulace (DC.). Conidia difformia: terminalia csete- ris plerumque majora, membrana crassa flavescente basi- seepe umbilicata, aut prorsus sterilia, aut (teste Tulasneo)#egulariter trisuleata et germen tubulosum emittentia. Üzxetera conidia zoosporipara, achroa, eylindrico-ovoidea, membrana circumeirca quali. Oospore magnae globosae; episporium brunneum, lieis tenuibus parum elevatis connexis laxe reliculatum. — hab. in Portulaca oleracea et saliva. 4. C.Bliti (Biv.). Conidia difformia: terminalia subglobosa, cteris plerumque minora, sterilia; membrana crassa subachroa, subtus ssepe umbilicata. Czetera obovoidea v. pyriformia, basi truncata, apice late rolundata, zoosporas gignentia et ex apice aperto emittentia; membrana hyalina annulum trausversum in- erassatum prabente. Oospor® globos®, episporio brunneo, ‚plieis erebris angustis parum elevatis flexuosis saepe reticulato- connexis munito. — Hab. in Amaranto Blito Auctor. 5. C. Lepigoni DBy. Conidia difformia : terminalia sterilia, globosa, membrana erassiuscula; cietera zoosporipara, subglo- bo8a v. globoso-cylindrica, membrana hyalina eircumeirca wequali. Oosporae globosae; episporium brunneum, tuberculis minutis \ Be Arregularihus valde convexis saepeque in processus spinulifor- mes produelis dense obsitum,. — Hab. in Lepigoni medii Wahlb. caulibus foliisque. 6. ©. exbieus (v. Strauss). Conidia difformia: terminalia caeteris plerumquemajora, depresso-globosa, sterilia; membrana valde crassa, subtus”saepe umbilicata, achroa, rarius lutescente, Caetera zoosporipära, breviter cylindriea; membrana hyalina, annulo Lransverso incrassalo munita. Oosporae globosae; epis- porio brunneo, verrucis cavis (non solidis) rotundis v. varie lobatis minute tubereulatis dense obsito. Ex oosporarum structura (mieroscopio forliter augente tantum bene conspieua) duae varietates distinguendae sunt: «) Episporii verrucae depressae, parum prominentes, tuber- culis numerosis tectae, valleculae angustae verrucas separantes tuberculis destitutae. Hab. in Scorzonera hispanica, et Tra- gopogonis Podospermique speciebus. £) Episporii verrucae prominentes, eonicae, obtusae, cum valleculis minute tuberculatae. Hab. in Filaginis arvensis ei yermantcae foliis et verosimiliter in Artemisia vulgari et Byrethro Parthenio. 7. C. spinulosus DBy. Oosporarum episporium brunneum, tuberculis minutis solidis valde prominentibus saepe acute spines- cenlibus dense vestitum ideoque spinuloso-scaberrimum. Caetera Cystopides cubici; couidia quandoque magis elongata. An revera propria species sit cultura probandum erit? Hab. in Cirsio arvensi et Ü. oleraceo. . Perogosporae species indescriptae in Phyteumate beto- nicifol. eg Isopyro; Cystopodis in Rumice obtu- sifol., Petroselino, in Convolvulis, Euphorbiaceis, Chenopodia- ceis, Malpighiaceis indieat® et ulterius quierend& sunt. P. &. Cleve, Beitrag zur Kenntniß-der fhwedifchen Süßwafferalgen, der Fam. Desmidieen (Öfvers afk. Vet. Akad. Förhandl. Arg. 20. N. 10. 1863.) Verzeich: net finden wir e 1) Euastrum mit 17 Arten, darunter neu: E. intermedium Glev. Live, medio profunde constrie- tum, apice dilatato emarginalum, hemicellulis subtriangularibus margine inferiore arcualo; e latere: apice integro truncatum, basi tumidulum eephymatibus nullis. Long. 0,077 — 0,089 m. m. Lat. max. 0,044 mm. in apice 0,024 - 0,026 mm. Tab. IV. Fig. 1. 2) Micrasterias mit 14 Xrten. 3) Gosmarium mit 21 Arten. 4) Arthrodesmus mit 3 Arten. 5) Staurastirum mit 34 Arten, darunter neu: St. setigerum Glev. Hemicellulis pilosis, e latere ovato — elliptieis, angulis rotundatis spinis binis munitis, e dorso triangularibus, lateribus rectis angulisque mucronatis. Long. 0,056 mm. Lat. 0,042 mm. Lat. isthmi 0,017 mm. spins 0,015—0,02 m. m. T. IV. Fig. A. Ad. UÜpsalam. | 6) Xanthidium mit 45 7) Teimemorus mit 2; 8) Spiro- tenia mit 4; 9) Cylindrocystis mit 2; 10) Palmoglea mit 1; 11) Penium mit 12 Arten, darunter neu: P. rufescens Clev. Live, rufescens, eylindrieum, medio vix constrietum, latitudine duplo longius, apieibus rotundatum. Massa chlorophyllacea in Jaminas formata, e centro radiantes marginibusque integris. Long. 0,068 mm, Lat. 0,03 mm. Tab. IV. Fig. 5. Upsala. 12) Pleurotenium mit 6 Arten, darunter eine neu: P. dilatatum Clev. Lave, latitudine 15—20 plo longius, nodulosum. Hemicellulis basi inflatis et longitudinaliter plica- tis, juxta apicem constriclis, sed apice ipso truncalis et dila- talis. Sutura non prosiliente. Long. 0,24—0,28 mm. Lat. 0,015—0,018 mm. T. IV. Fig. 6. Upsala. 13) Closterium mit 22; 14) Gonatozygon mit 2; 15) Bam- busina mit 15 16) Desmidium mit 3; 17) Sphaerozosma mit ‘2 und 18) Hyalotheca mit 1 Xtt. > P. &. Eleve, über die Shwedifhen Arten-der Gattung Vaucheria DeC. Stodholm. 1863. 8 Seiten, mit 1 lith. Tafel. (Om de svenska asterna af slägtet Vaucheria Decand.) Mach einer kurzen Einleitung, das Hiftorifche der Gattung enthaltend, folgt eine Aufzählung der in Schweden beobachteten Arten mit Diagnofe, Gitaten, Synonymen und genauer Angabe » der Fundorte. Die Arten find: V. terrestris (Vauch.), hamata (Vauch.), cw#spitosa (Vauch.), geminata (Vauch.), racemosa (Vauch.), sessilis (Vauch.), aversa Hassall, polysperma Hassall. Agardh führt in f. Synopsis Alg. Scandinavie V. diehotoma Lyngb., V. bursata Ag., Dillwynii Lyngb. und radicata Sr Botrydium argillaceum. Wallr.) auf. €. $ried nennt in f. lora scanica nur V. caespitosa, hamata und Hydrogastrum granulatum Desv. (— Botrydium argillaceum Wallr.). 4. Sauter, med. Dr., Kryptogamen-Flora des Pinz- gaues. (Separatabdrud aus den im Selbftverlage der Gefell: . Schaft für falzburger Landeskunde erfchienenen Mittheilungen. 4. Band. 1864.) - Wenn der würdige, hochverdiente Verf, unter diefem Zitel uns auch nur ein bloßes Verzeichniß mit Standörtern ohne Citate giebt, fo ift eg nicht minder werthvoll, denn der Name deö Verf. PP DONE A en bürgt uns für die Nichtigkeit und Treue der Angaben. Diefes Verzeichniß beginnt mit dem Algen, von denen jedoch, da der Verf. fih in den legten Jahren mit ihnen wenig beichäftigte, nur Ae- gagropila Sauteri, Prasiola Sauteri und Euactis chrysocoma aufgeführt werden. Hierauf folgen die Characee mit nur 2 %rten (Nitella flexilis ind Chara vulgaris L. mit var. crassi- caulis Schl.); Eyuisetacee mit 7; Lycop. mit 7; Filices mit 27; Lichenes mit 345 Xrten; Musei einfchließlich der von Dr. Lorens in f. „Moosftudien” aufgeführten Arten 400; Hepatice einfchließlich der Nachträge 120 Arten. Neue, noch unbefchriebene Arten finden fich nicht darunter. 8. Rabenhorft, die Algen Europa’d. Dec. 168—171. Dresden, 1864. -. Diefe 40 Nummern wurden gefammelt von den Damen Afermark, I. liders und den Herren Ardiffone, Biene, Bleifch, De Brebiffon, Caldefi, Dufour, Haeder, Hepp, Hilfe, Piccone, Keinfh, Noftod, Richter und Schliephade. Sie enthalten vor: zugöweife Meeresformen, unter denen einige von befonderem In: terefje, wie 3. B. Chaetoceras didymus Ehrb., eine Diatomaceen, welche bisher noch nicht lebend von Europa befannt war. Ferner finden wir unter Nr. 1701 eine Cymbella euspidata von unge: wöhnlicher Größe. Als neu wird unter Nr. 1673 Aphanothece heterospora Rabenh. mit folgender Diagnefe gegeben: Cellulae mäximae oblongo-vel globoso-polymorphae, Diam. „43— 47“, in massa mucosa olivacea nidulantes; tegumenta (vesicae) om- nino diffluentia. Auf einem Teich jchwimmend bei Flensburg, mitgetheilt von Heren R. Harder. — Beigegeben ift eine angeb: liche Diatömacee, welche von Herrn Nave bei Brünn gefammelt, von Herrn Prof. Küting ald Pyxidicula Naegelii beflimmt wor: den ift. Diefer Organismus befigt zwar einen Kiefelpanzer, hat aber eine deutliche Deffnung, dur welche feine Bewegungscilien herauötreten, Fan deshalb Feine Pyxidicula, überhaupt Feine Diatomacee fein. Da der Autor fie aber felbft als feine P. Nae- gelii beftimmt hat, fo folgt, daß fie in der Lifte der Diatomaceen geftrichen werden muß. Santo Garovaglio, della distribuzione geografica dei Licheni di Lombardia e di un nuovo ordina- mento del genere Verrucaria Gennilettialla Classe di Sc. Matemat. e Naturali del R. Instituto Lom- bardo nella Tornata del 17. Marzo 1864. Pavia 1864. Ein wifjenfchaftliches Raifonnement über die Vertheilung der Slechten in der Lombardei, welches feinen Auszug geftattet, neue Arten oder Formen nicht bietkt. ® Redaction: " Berlag der R. gemuadantinng Drud von 2.Rabenhorft in Dresden. von 9. Burda. 6, Heinrich in Dresden, ‘10. HEDWIGIA, 180. - DMofizblatt für Rmptogamifhe Studien, nebjt Kepertorium für Eryptog, Literatur. Inhalt: Repertorium: ©. D. Lindberg, über die ffandinapijchen Arten der Gattung Seligeria. — $%. Nave, Anleitung zum Einfammeln, Präpa- riren und Unterfuchen der Pflanzen, mit befonderer Nüdfiht auf die Krypto- gamen. — Dr. Schwendener, über die Apolheeia primitus aperta und die GEntwidelung der Apothecien im Allgemeinen. — Mittheilungen aus dem 41. Jahresberichte der „Schlefifchen Gefellfihaft für vaterländifche Eultur”, — Auszug aus dem 5. Hefte der „Verhandlungen des bota- - nischen Vereins für die Provinz Brandenburg und der angrenzenden 2änder. — R. H. Greville, Befchreibungen neuer ‚und feltener Diato- meen, Series XII. — 5. 8. Gulenftein, Homeoeladia in fühem Waffer. — DB. Archer, Befchreibung neuer Arten von Cosmarium, Penium und Arthrodesmus. — Stereoscopifche Photographien von Diatomeen. — L. Fuckel, Fungi rhenani exsiccati. ex Repertoriun, S. D. Lindberg, Über die ffandinavifhen Arten der Gattung Seligeria (Öfvers. af K. Vet. Akad. Förh. 1863. N. 3.). Der Verf. führt für Skandinavien 7 Arten auf, nämlich A. Gymnostome. 1. S. Donnii (Sm.). B. Peristomate. a) Folia et bracte® consimilia. ce) Seta stricla. $. pusilla (Ehrh.). S. calycina (Mitt.). S. calcarea (Dicks.). 5. trifaria (Brid.). ß) Seta cygnea. 6. S. setacea (Wulf.). b) Folia et bractese dissimilia. 7. 5. diversifolia (Lindb.) _ und diagnofticirt fie auf folgende Weife: 1) Seligeria Donnii (Sm.). Folia erecta, stricta, e basi ovato-oblanga, serrulata, profunde canaliculata abrupte lineari- subulata, acuta, erenulata, plano-canalieulata, nervo valido, conti- nuo,maximam partem subule occupante, cellulis baseos reclan- gularibus, incrassatis, subinanibus, eisdem subuls minoribus, quadratis, chlorophyllo faretis. Bractese majores et longiores, basi semivaginantes. Syn. Gymnostomum Donnii Sm. Engl. » a > ag? Sp Bot. XXI, n. 1582. Anodus Donnii Br. et Sch. Bryol. eur. fasc. 33—6 Monogr. 2. 5. pusilla (Ehrh.). Folia erecta, strietiuscula, e basi lanceolata, parum concava in subulam longam, acutissimam, plano-canaliculatam sensim attenuata, toto ambitu subtiliter erenulata, nervo tenui, infra apicem subulse dissoluto, cellulis baseos elongato - rectangularıbus, vix incrassalis, inanibus, eisdem subule minoribus, quadralis, subinanibus. Bractesw majores et longiores, basi semivaginantes. Syn. Alzelia pusilla Ehrh. Plant. erypt.exsicc. Dee. XIX, n. 183 sec. ejus Beitr. VII, p. 100 (1792). Weissia pusilla Hedw. Stirp. erypt. 1, p. 78, tab. 29. var. ß. brevifolia Lindb. Folia e basi ovato-lanceolata in subulam brevem, obtusiusculam attenuata, distinctius erenu- lata, nervo pertenui, breviore. Bractex breviores et laliores. Syn. Weissia calcarea Sommerf. Suppl. Fl. lapp. p. 51. Obs. Ha&c varietas nova 9. calcaream in memoriam dueit, sed satis superque diversa est foliorum forma et struclura, seta longiore, gracili et celeris nolis specifieis, — 3. S. calycina Mitt. MSS. bona species e speciminibus britannieis, a W. Wilson benigne communicalis, videtur, distineta etenim foliis et bracteis integris, nervo validiusculo, totam subulam longissimam, subcapilliformem oceupante, cap- sule elliplice ore angüslato, rostro operculi longiore, te- nuiore elc. 4. 5. calcarea (Dicks.). Folia e basi ovato-oblonga, semivaginanle, concava in subulam sat brevem, vario modo curvalam, obtusiusculam, planocanaliculalam abrupte attenuata, integerrima, nervo infra sat tenui, supra valido, dilatato, totam superiorem partem subula formante, cellulis baseos breviter rectangularibus, teneris, haud incrassatis, inanibus, eisdem su- bulae quadratis, incrassalis, chlorophyllo omnino faretis. Brac- tee e basi semivaginante, late ovalı in subulam longiorem, '"magis curvalam, minus oblusam allenuate. Syn. Bryum cal- careum Dicks. Plant. eript. Brit. fasc. I, p. 3, tab. 4, fig. 3. 5. S. trifaria (Brid.). Folia densa, Irifaria, erecta, strieta, e bası lanceolata, valde concava in subulam latam, brevem, obtusiuseulam, integram, canaliculatam fere sensim altenuata, nervo infra tenui, supra validiore, dilatato, cellulis baseos magnis, elongate-rectangularibus, teneris, vix incrassa- tis, eisdem subulse quadrato-reetangularibus, incrassatis. Brac- te majores, erecto-patentes, multo longius subulate, bası haud vaginantes. Weissia trifaria Brid. in Schrad. Journ. II, P. 1, p. 283. var. 3. patula Lindb. Folia et bractee erecto-patenlia, in subulam longiorem, subrecurvam, subtiliter erenulatam atle- — 4M — nuala, cellulis minoribus, chlorophylio farctis, eisdem subula quadratis. 6. S. setacea (Wulf.). Folia e basi erecta, ovato-lan- ceolata, profunde canaliculata in subulam longam, erecto-paten- tem vel patenti-recurvam, strietiusculam vel vario modo flexuo- sam, aculissimam, integerrimam, canaliculatam inferiora sensim, superiora abruptius attenuata, nervo sat valido, quali, totum apicem subul® formante, cellulis baseos elongato- rectangulari- bus, paullo incrassatis, subinanibus, eisdem subul® multo mi- noribus, subquadratis, chlorophyllo faretis. Bractex e basi longiore, latiore, semivaginante subcapillari -subulate. Syn. Bryum setaceum Wulf. in Jacqu. Miscell. IH, p. 96, tab. 12. fig. 1 (1781). var. 8. pumila Lindb, Plants fusce omnes partes mino- res, folia et bractee imulto breviora, strieta, oblusiuscula, nervo tenuiore, sela minus cygnea. Syn. Grimmia Seligeri : Web. et Mohr, Taschenb. pp. 140 et 459. Obs. Specimina Wahlenbergii cum descriplione et prasertim iconibus Schkuhrii, qui plantam originalem, a Rev. Seliger (an re vera in calca- reis?) lectam, solam novit et delineavit, perbelle congruunt. Quamvis licet exemplaria authentica Grimmie Seligeri mihi ignota sunt, haec tamen slirps, me judice, ad $. pusillam nullo modo potest perlinere, color etenim ejus saturate -viridis vel fuscus, basis folii patenli-recurvi lata, nervus distinctissimus, sat validus, excedens, sela apice cygnea et capsula ovalis, quibus notis S. setacee certo annumeranda est. — Figure, in N. v. Esenb. et Hornsch. Bryol. germ. Il, P. H, p. 105, tab. 34, fig. 26 (1836) date, maxime dubie et e speciminibus originalibus haud depicte nobis videntur, quum nimis ad $. pusillam spectent et non minus quam sex loca huic plants ab auctoribus attributa sint. 7. 8. diversifolia Lindb. Folia pro more sparsa, erecto-patentia, apice incurviuscula, sicca adpressa, lanceolata, acuminala, obtusa, integra, profunde canaliculata, apice sub- cucullata, nervo sat crasso, quali, in apice dissoluto, cellulis parvis, squalibus, paullo inerassatis, inanibus, laevibus,, infi- mis brevi-reclangularibus, ceteris quadratis. Bractew circiter novem, dense, e basi longe vaginante, lateobovata abrupte breviter acuminat®, apice incurve, rotundalo-obtuse, subeu- eullato-concav®, intime latissime oval, vix acuminalae, apice subtiliter erenulatae, nervo infra tenuiore, supra dilatato et incrassato, in summo apice dissoluto, cellulis baseos magnis, elongato-rectangularibus, vix inerassatis, inanibus, pellucidis, eisdem acuminis multo minoribus, quadratis, valde incrassatis et haud pellueidis, omnibus laevibus. Syn. Weissia pusilla -(nec Hedw.) Sw. in Schrad. Journ. IIF, P. !T. p. 398 (1801). — 18 — Plantae humiles, sesquilineam longae, luteo-virides vel, ut in exemplaribus finnieis, salurate-virides, caespitulosae; caulis parce ramosus, innovationes gracilescentes et fastigiatas saepe emittens; vaginula elliptico-cylindrica, nuda; seta sesquilinearis, gracilis, apice leniter cygneo-curvala, straminea; capsula ovalis, sicca el deoperculata ore parum angustala; dentes ineurvi, lanceolati, truncati, saepe emarginati, trabeculati, rubro-pur- purei, Jaevissimi, pellucidi; annulus nullus; opereulum longe et oblique rostratum; calyptra maximam partem capsulac ob- tegens, lutea, apice brunnescens. — Andr&cium in apice ramı positum ; bracteae praesertim intimae latae, rotundae, cochleari- concavae, tenui-nervalae; anlheridia circiter sex, elliptica, pallida, paraphysibus duplo longiora. 3. Nave, Anleitung zum Einfammeln, Präpariren und Unterfuchen der Pflanzen, mit befonderer Rüd- fiht auf die Kryptogamen. 8. Dresden 1864. (Ber: lag von 9. Burdadı. Wie aus den Eingangsworten diefes Werked hervorgeht, ver> danft dafjelbe feine Entftehung der wiederholt gemachten Erfah: rung ded Verfafjers, wie fchwierig es ift, unter den Botanifern, feien e8 Anfänger oder fchon verfirte Fanerogamenfammler, für das Studium der Kryptogamen neue Kräfte zu erwerben, ba von denfelben wieder und wiederum die Ausflucht entgegen: gehalten wird, die niedrigen Pflangenordnungen feien zu fhwierig zu präpariren und bei dem Mangel einer dieöfälligen Belehrung fönne man fich diefe Fertigkeit um fo weniger -eigen machen. Diefer Anftand ift nun durch das Ericheinen der Brofchlire gehoben und jene Verzagten Eönnen daraus zugleich erfehen, wie fehr fie mit ihren Ausreden im Unrecht waren; denn die Krypto- gamen wollen allerdings auf ihre Weile behandelt fein, nament: lich die Algen und Pilze, aber diefe Präparation bietet Feine bes fonderen Schwierigkeiten dar und Moofe und Flechten erfordern weit weniger Mühe und Aufmerkjamfeit, ald beim Prefien der Fanerogamen im Allgemeinen angewendet werden muß, Tpeciell der Crassulaceen, Orchideen u. f. w. gar nicht zu gedenfen, welche befannter Weife fo felten und nur mit vieler Mühe leid: (ich erhalten werden Eönnen, wie e8 Faum bei einem fleifchigen Hutpilz der Fall if. — Wir flimmen alfo dem Autor vollfommen bei, wenn er. fein Unternehmen als ein „berechtigtes‘ anfieht; auch find wir damit einverftanden, daß derfelbe den Stoff nicht fummarifch be: handelt, fondern je nach den verfchiedenen Ordnungen, in Kas pitel gebracht hat, -denen fi zur Abrundung des Ganzen, ein Schlußfapitel, die Anlage und Confervirung eines Her: = ip. = bars betreffend, anfügt. Als Anhang finden wir dann noch eine Abhandlung über das Mikroskop, welche der Autor aus „Nüstichkeitsrücfichten‘’ für Iene beigegeben hat, die mit diefem Inftrumente noch gar nicht umzugehen wiffen und baffelbe daher leicht verderben Fönnen. Der Autor reflectirte dabei auf «den Umftand, daß Anfängern gewöhnlich die Mittel fehlen, fich eine der Eoftipieligeren Mifrographien anzufchaften. Xhrer fo mannigfaltigen Erfcheinung und der hierdurch be- dingten verfchiedenen Präparationsmethoden wegen nehmen bie Algen den größeren Theil ded Buchs (von 94 Seiten 46) in Anipruch. Das Material felbft ift wieder in 10 Abtheilungen gebracht,‘ welche -— außer den allgemeinen Grundfägen, die Diatomeen, Desmidiaceen, Faden-Algen, Osecillariaceen, die haut: artigen, Eruftenförmigen, chleimigen und gallertigen Algen, die Characeen und endlich jene Algen, welche einen zufammengefeßten Thalus befigen, alfo die Meeralgen — behandeln. Bei diefen leßteren wurde befonders auf die Präparation von vorläufig auf- getrodineten und ind Binnenland verfendeten Yuflammlungen ges nommen. Dbige Eintheilung wird dem Spflematifer allerdings hier und da Grund zu Einftreuungen geben, da jedody nach des Autors Anficht der Standpunkt ded Präparators ein anderer ift, ald jener des Spftematikers, auch diefe Eintheilung nicht einem wiffenfchaftlihen Princip entfprechen, fonbern das Material nur behufs3 des mechanifchen Prozeffes rangiren fol — fo _ erfennen auch wir diefelbe als dem befonderen Zwed entiprechend und fachgemäß an. Bon diefen Unterabtheilungen finden wir mit Recht die Dia- tomeen mit befonderer Vorliebe und Ausführlichkeit behandelt, da die Unterfuchung auch Solchen, die bloße Freunde der Mikros: fopie find — viel Vergnügen bietet, aber aucd ihre Schwierig: feiten hat, wie Zeder, der fich mit diefen niedlichen Wefen be- Ihäftigt, aus eigener Erfahrung weiß. Dad Studium der Dia- tomeen ift eine wahre Schule des Mikrofopiferd und wir pflichten dem Autor bei, wenn er dem Anfänger anräth, ein paflendes Probeobjeft vorzunehmen, um an bdiefem fich förmlich in die Be- handlung feines Inftrumentes einzuftudiren. Im Näheren wollen wir nur bemerken, daß nicht nur die verfchiedenen Weilen des Einfammelns, der Züchtung u. |. w., fondern auch) die auf Schläm= men und chemifchen Prozefien bafirenden Methoden der Reinigung von Diatomeen detaillivt befchrieben find. Im zweiten Unter: Eapitel werden die Desmidiaceen behandelt und hier die von Hansi erfundene Präparationsmethode in Glycerin mitgetheilt. Auf gleiche Weile werden unter fteter Rüdfichtönahme auf die Eigenthümlichkeit der Pflanze und ihres Habitus, die folgenden Abtheilungen erledigt. Bei den Meeresalgen treffen wir auf eine vom Autor ven angewendete Methode, welche darauf beruht, —.150. — die mit einer dünnen Wafferfchicht bedecite Alge in’ einer flachen Blechtaffe auf dem Papier auszubreiten und fodann das Maffer mittelft einer Heinen Sprige zu entfernen. Das Nähere mag im Buch felbft eingefehen werden. Nach des Autors Angabe fol diefe Methode fich als fehr praktifch bewähren. — Ebenfo wird auch bei den Pilzen möglichft ins Detail der Behandlung eingegangen. Doc hat fich hier der Verfaffer bei ben Yutpilzen auf die einfachfte aber jebt allgemein angemwendete Art der Präparation durch Zrodnen befchränkt. Wir glauben, er fei hierzu durch die Ueberzeugung beftimmt worden, daß alle übrigen oft fo umftändlichen Methoden — keinen entfprechenden Erfolg haben und daß der Anfänger eher zu verhalten fei, feine Pilzfunde vor allem Andern lebend Eennen zu lernen und zu fludiren, flatt mit vagem Herumerperimentiren Zeit zu ver: lieren, ohne ein brauchbares Refultat zu erzielen. Die Flechten und Moofe find bei der Einfachheit der Präparation Fürzer behandelt, ohne daß jedoch irgend ein wich- tiger Punkt bei Seite gelaffen worden wäre. Die Gef äßfrypto= gamen find mit den Sanerogamen in Ein Kapitel vereinigt, welches die gewöhnlichen Vorfichten und Methoden des Trocdnens angiebt. Befonderen Dank wollen wir dem Verfaffer dafür wiffen, daß er das Schlußfapitel „vom Herbarium“ aufgenommen hat. Welcher Botaniker hätte fich nicht fehon geärgert, über bie oft überaus ungefchiette, unpraktifche und unwiffenfchaftliche Weife, mit welcher getrodnete Pflanzen nicht nur von Anfängern, fon: dern auch von Leuten, die fich vom alten ererbten Bopf nicht . Iömachen Tönnen, aufbewahrt werden. Eine folche alte böfe Ge: wohnheit ift beifpielsweife bei Sanerogamen, die Pflanzen mit ihrer ganzen Rücfeite aufs Papier aufzukleben. (Selbft ein großer Zheil von Einne’s Herbarium ift fo behandelt. — ) Dann, welche Oberflächlichfeit findet man nicht bei den Etiquetten! Autorname, Fundort, geognoftifche Unterlage u. f. w. find für nicht Wenige Allotria. In unferer Profchlire wird e3 nun dem Anfänger handgreiflich gemacht, warum diefe Sachen alle auf dem Zettel zu ftchen haben, wodurch Mancher auf den rechten Meg geführt werden wird. Ueber das mifrographiiche Kapitel gehen wir, da ed mehr außer unjerm Gebiete liegt, hinweg. Der Anfänger wird darin Alles finden, was er zu wifjen braucht, wenn er nicht tiefer in den Gegenfland eindringen will. Auf dem Zitel des Buches ift auch von der „Unterfu: hung“ der Pflanzen die Rede. Zur Vermeidung von Mißver: fländniffen fei hier nur erwähnt, daß nicht das wiflenfchaftliche Beflimmen, fondern nur die mehanijche Behandlung ge: meint ift, 3. B. bei den Diatomeen das Glähen auf Slimmer, dad Spalten der Panzer mittelft Säuren u. f. m. — Bl — In wie fern der Autor feinen Bwed erfüllt hat, darüber wollen wir ung nicht weiter ausfprechen. Denn fürs Erfte hat der Herausgeber diefed Blattes fchon in der, Über Erfuchen des Berlegerd dem Buche vorgefegten Vorrede fein Urtheil über den Werth des MWerkchens ausgelprochen; fürs zweite wollen wir, da -e8 in unferem eigenen Verlage erfchienen ift, dafjelbe blos objektiv befprochen haben. Die Ausftattung ift diefelbe, wie jene deö Elementarkurfus der Kryptogamenkunde von Dr. &. Rabenhorft, der Preis (12 Nor.) ein fehr billig geftetter. ._! Die Regensburger Flora enthält in Nr. 21 d. 38. eine Arbeit von Dr. Schwendener „über die Apothecia primitus aperta’” und bie „Entwidelung der Apothecien im Allgemeinen.” Der Herr Verfaffer Ipricht fich zunächft über die Bedeutung de3 Ausdrudes „‚apothecia primitus aperta‘“ aus, erwähnt, daß diefe nämlichen Anfchauungen heute noch felbft in den neueften lichenologifchen Werken niedergelegt find, daß man heute noch den Urfprung der Flechtenapothecien auf dem Protothallus, an der Thalusoberflähe und im Innern des Thallus ald eine auöge: machte Sache anfieht und fügt dann zur Beleuchtung biefer An- gaben feine eigenen Bemerkungen hinzu. Diefelben find ber Hauptfache nach folgenden Inhalts: Iene Angaben haben von vornherein für den Phfiologen etwas Unwahrjcheinlices. Im Bezug auf die Entftchung der Apothecien aus der Ninderficht ift die ganze Kehre, vom gegenwärtigen Standpunkt der Wiffen: fchaft aus betrachtet, ohne allen inneren Halt, weil fie nicht dur) eim einziges wirklich beobachtetes Beifpiel unterflüßt wird. Da: gegen ift e8 vollfommen ficher, daß die Anlage der Apothecien ei einer Neihe lecidinifcher Flechten, denen apoth. prim. aperta zugefchrieben werden, in ber Gonidienfchicht entfteht und fpäter die Niride durchbricht (beobachtet an Diplotomma alboatrum v. epipolium). Die Analogie der bei diefer Gattung wahrgenom: menen Erfcheinung berechtigt zur Annahme einer ähnlichen Ent: widelung für alle übrigen Kruftenflechten. Damit fol gejagt fein, daß überall, wo eine deutliche Nindenfhicht vorhanden: ift, die Apothecienanlagen unter bderfelben im gonidienführenten Marke entftehen. Diefes Entwicdelungsgefeb fließt troß feiner Algemeingültigkeit das Vorkommen urfprünglich offener Apothecien feinesmegs aus. | Mr Betreffend den Urfprung der Upothecien im „Protothallus”, fo ift vollfommen ficher, daß der angebliche Protothalus bei Py- renodesmia variabilis und chalybaea, deögleichen bei Lecidea Morio und andern verwandten Flechten nicht Anderes ift, als — 12 — der peripherifche Theil des Thallus. Die Gonidien entftehen nämlich bei Feiner der genannten Flechten an der Oberfläche, fon: dern fletS im Innern des braunen oder bläulihfchwarzen Fafer: geflechtes, welches jenen ‚„‚protothallinifchen” Rand bildet; folglich find auch die Felder oder Areolen, die man gewöhnlich erft als Thallus gelten läßt, Feine Neubildungen auf einer fhon vorhan: denen Unterlage, fondern nur ein Product der Differenzirung des Gewebes in verfchiedene Schichten. Mas über den Gonidien liegt, wird zur Rinde, alles Uebrige zum Mark. Dem entiprechend behält denn auch die Rinde noch längere Zeit die Farbe des Protothalus bei, bis endlich die durch das Auftreten der Gonidien eingeleiteten Farbenveränderungen auch die oberflächlichen Fafern erreicht haben. Der Hr. Verf. verbreitet fih dann noch über. Sruchtgehäufe, die den befannten Begriffen der lecanorinifchen und zeorinifchen Apothecien entiprechen, bezeichnet aber die Abgrenzung diefer Typen als eine fehr unfichere und weift dann die Unficherheit ver Entwidelungsgefchichte an Beifpielen, die er aus Körber’3 Systema Lichenum entlehnt, nach und zwar an der Gattung Psora, Thalloidima, Umbilicaria, Blastenia, Aca- rospora. W. DH. Aus dem 41. Jahresberichte der ‚‚Schlefifchen Sefelfchaft für vaterländifche Eultur”’ (Jahrgang 1863) empfehlen wir den Lefern unferes Blattes nachfolgende, großentheils leider nur ertract- weife gegebene Mittheilungen zur Durkficht: 1) Das neue fehlefifche Diatomeenlager zu Zillowiß bei Salfenberg, faft nur von Navicula serians Kg. gebildet (Prof. Dr. Ferdinand Cohn). i 2) Die Gonidien (Brut-Zellen) der Flechten, ein Vortrag von Prof. Dr. Körber, enthaltend die primäre Entwidelung, die Ge: ftalt, die Farbe, die Lagerung der Gonidien und deren Function. 3) Die Verbreitung der Algen, insbefondere in den Meeren Europa’s, ein Vortrag von Prof. Dr. F. Cohn, dem alg Bafis gleihlaom 14 allgemeine VBerbreitungsgefeke dienen. e: 4) Das Verhalten der grünen mifroffopifchen Pflanzen und Thiere zum Lichte, ein Vortrag, ebenfalld von Dr. $. Cohn, deffen Hauptläge fih auf Folgendes reduciren: Die mitroffopifchen Pflanzen zeigen gar feinen Einfluß des Lichtes wenn fie farblos find (Wafjerpilze, Vibrionien); die braunen Diatomeen krie: chen, wenn unter große Schlammmafjen zerftreut, nach einiger Zeit fämmtlich an die Oberfläche, die fie mit gallertartiger Haut be: beden; dafjelbe thun die fpangrünen Oscillarineen, welche in dieren Klumpen ftrahlenartig nach allen Richtungen ausfriechen oder fi zu dünnen Membranen verfilzen. Ueberaus empfindlich dagegen für die Eleinften qualitativen und quantitativen Licht: —-— 8 —- differenzen find die grünen, durch befondere Organe felbftbeweglichen Entwidelungszuftände (Schwärmzellen) der arlinfamigen Algen (Shlorofpermeen), fowie die hierin die völlig gleich fich verhaltenden grünen Snfuforien (Flagellaten). Hierauf giebt der Vortragende noch die Refultate einer Unterfuchungsreihe an einer zu den lestern gehörigen, gegenwärtig das Wafler des abgelafienen Stadtgrabend in Breslau tief grün färbenden Art, Euglena viridis. W. Ds. Aus dem 5. Hefte der „Verhandlungen des botani- [hen Vereins für die Provinz Brandenburg und die angrenzenden Ränder” heben wir im Sntereffe der Hedwigia Folgendes hervor: _ a) Ueberficht der in der Mark Brandenburg bisher beob- achteten Kaubmoofe. Won Dr. DO. Reinhardt. Bon befonderem Werthe in diefem Auffaße ift die Angabe der feit 1787 erfchienenen MWerfe über die märfiiche Moos: Flora, aus welcher man recht deutlich das zunehmende Studium auf diefem Gebiete der Krypto- gamen erkennt. b) Geographie der in Weftphalen beobachteten Laubmoofe von Dr. H. Müller in Lippftadt. Der Artikel behandelt zunächft die Weftphälifche Ebene und fprict in $ 1 von der Abgrens zung des durchforfchten Gebietes; in $ 2 von der Bodenbefchaffen- beit und den Höhenverhältniffen des Bufens von Münfter; in $ 3 von dem Klima de3 Bufens von Münfter; in $ 4 von dem landfchaftlichen Charakter deffelben, und giebt in $ 5 eine fpftema- tifche Ueberficht der Moofe diefes Bufens (nach Schimpers Sy: nopfid aufgezählt). In ähnlicher Weile wird dann in $ 6 das Gebiet „die Haar’ nach Bodenbefchaffenheit, Höhenverhältniffen und Iandfchaftlichen Charakter befprochen. Eine fyftematifche Zus fammenftellung der hier vorfommenden Moofe befließt das Ganze. c) Verzeichniß der um Stettin und in Pommern gefammelten Lichenen, ald Beitrag zur Flora der Provinz Pommern von %. Dufft. Die hierzu gegebenen Vorbemerkungen find von bes fonderem Werthe für den Anfänger des Flechtenftudiums; die Bufammenftelung der gefammelten ichenen ift nach der Licheno- graphia europaea von Fried erfolgt. d) Zur Kryptogamenflora von Pommern von ©. Eucaß. . Die hier aufgezählten Moofe und Flechten find im Winter 1859 .—60 auf der Infel Wollin und im Winter 1862—63 auf dem Nittergute Bandefom bei Cammin i. Pr. gefammelt. e) Bon befonderem Intereffe ift der Abfchnitt ‚über die For: men de Eyuisetum hiemale L. der Mark Brandenburg”. Bon Dr. 3. Milde. Varietates cylindrice und ampliate werden na= mentlich hervorgehoben. W.dD.9. — iM — Beihreibungen neuer und feltener Diatomeen, Se- ries Xll. on R. H. Greville. (Quart. Journ. mier. science July 1864, 8.81.) Eupodiscus scaber Grev.n. sp. e. ic. Sehr groß; Scheibe mit 2 großen faft randfländigen niedern Fortfäßen und breitem geftreiften Rande; ganze Oberfläche rau mit zerftreuten erhabenen Punkten. Durchmeffer 190 Mil. In den Barbados:Lagern. Aulacodiscus decorus Grev. n. sp. c. ic. Groß, gefärbt. Scheibe mit mehreren (ca. 6) faft tandftändigen Fortläßen; Fur: chen offen durch parallele Neihe von Warzen begrenzt, in einen Heinen glatten Hof an der Bafid eines jeden Fortfaßes endend. Warzen Kein, im Mittelpunkt der Scheibe unregelmäßig zerftreut gegen den Rand hin bald in radiale enge längere und Fürzere Reihen geordnet. Durchmeffer der Scheibe 150—200 Mit. Bar: bado3:Rager. Auliscus Normanianus Grev. n. sp. c. ic. Sehr groß, freisrund mit großem, glattem Nabel und engen, freien, büfchelig firahlenden Linien, einer faft randfländigen concentrifchen Neihe von Punften und zahlreichen, über die Scheibe zerftreuten Stachel: chen. Fortfäße groß, zu 3. Durchmeffer 125—185 Mit. Von Moron, Prov. Sevilla, . A. Moronensis Grev. n. sp. c. fe. Groß; breit=oval mit freisrundem, glattem Nabel und büfchelig dichotom ftrahlenförmigen, 5. Th. gegen den Rand hin wieber convergirenden mit zahlreichen Heinen Punkten befegten Linien. Fortfäße zu zweien. Größerer Durchmefjer 140 Mik. Moron. Biddulphia punctata Grev. n. sp. Saupftfeite (Side view) elliptifch:oval mit etwas fiumpfen Enden, Eurzen rundlichen Fort: jäßen und zwei glatten Querbändern, die Oberfläche im Uebrigen gleichmäßig fein punktirt. Größter Durchmeffer ca. 140 Mit. Barbados:Lager, Triceratium zonatum Grev. n. sp. e. ie: Klein; Geiten nahezu gerade, Eden ftumpf mit rundlichen falfchen Knoten; Ober: fläche fein punftirt mit Freisrundem, glattem Nabel und je 2 glatten Busen in den Eden. Länge der Seiten 77 Mil. Barbados: ager. ß T. pallidum Grev. n. sp. ce. ic. Klein; Seiten gerade, Eden fcharfz 4—6 Furze Aederchen von jeder Seitenfante aus: _ laufend; Dberfläche mit zerftreuten Punkten überfäet, welche, im Mittelpunkt größer, gegen die Kanten und Eden hin fehr Klein werden. Länge der Seiten 77 Mik. Barbados. T. definitum Grev. n. sp. c. ic. Klein; mittlerer Theil der Seitenfanten gerade; Eden breit:oval durch Querlinien abge» fett, wodurch das Mittelftüc ein Sechded darftelltz faljche Knoten groß. Mittelftüd mit ftrahlenden Neihen Kleiner Punkte; Rand Fe er gröbern Punkten befest. Länge der Seiten TIL Mil. Bar: ados. ; T. unguiculatum Grev. n. sp. c. ie. ©rof; mit abge: ftumpften Eden, fehr concaven Seiten und grobmafchig heragonal gefeldert. In den Eden je ein Elauenförmiger Fortfag. Abftand der Eden 100 Mif. Barbados. T. plumosum Grev. n. sp. e. ic. Groß; faft geradfeitig mit breitabgerundeten Eden; großer mittelftändiger Nabel, von . welchem aus firahlend gin Mafchennes aus heragonalen Feldern an den Rand verläuft. Ohne falfche Knoten. Abftand der Eden 150 Mil. Barbados. . f Entogonia reticulata Grev.n. sp. c. ic. Faft gerabfeitig, mit ftumpfen Eden und fehr erhabenen falfhen Knoten; die rand- ftändigen Felder mit feinem und deutlichen Mafchenneß; inneres Feld mit zarten ftrahlenden Nippen. Abftand der Eden I0 Mit. Barbados. Stizb. Homoeocladia in füßem Waffer von $. 8. Eulenftein (am angeführten Orte. ©. 172). Berfaffer diefer an, Drudfehlern diberreihen Abhandlung glaubt, durch Auffinden der H. filiformis in fügem Waffer (bei Stuttgart) eine neue Entdedung gemacht zu haben. Es wird indeß diefe Art feit Sahren als eine, füßes und brafifches Wafler bewohnende in den Werken über Diatomeen aufgeführt. - tig Befchreibung neuer Arten von Cosmarium, Penium und Arthrodesmus von W. Archer (am angeführten Orte. ©. 174). 3 Cosmarium pygmaeum Arch. n. sp. c. ic. ehr Hein, glatt; Segmente nahezu vierfeitig; Querprofil eNiptifch zu beiden - Seiten etwas aufgetrieben. Bygofporen Fuglig, glatt. — Länge 9— 10 Mil. Breite 10-12 Mil. Dide 85,5— 6 Mil, Im Sümpfen bei Dublin. Arthrodesmus tenuissimus Arch. n. sp. ce. ie. Geht Bein; Segmente nahezu fechsfeitig. Seiteneden Icharf flachelig bewehrt; Endeden mit Kleinen fpisigen Stadyeln. Länge 3 Mit. Breite 11 Mil. Breite an der Einfchnirung 4,5 Mif. Dide 5,5 Mi, Ebenda. 0. Cosmarium exiguum Arch. n. sp. c. ic. ehr Fein, glatt, -länglich, mehr als zweimal länger als breit; Segmente nahezu quadratifch, mit einem einfamen centralen Stärkeforn. Länge 27 Mi. Breite 12,5 Mit. Dide 11 Mil. Ebenda. : Penium Mooreanum Arch. n. sp. e. ic. Gehr Hlein, um ein Drittel länger ald breit, Seiten etwas tonnenformig, Eden — 16 — geftust abgerundet, Fein waflerhelles Bläschen darin. Bngofpore länglich vieredig, zufammengedrüdt, Eden zizenförmig ausgezogen. Länge 19 Mit. Breite 12,5 Mif. Dide 14,5 MiIk. Aeaha tigb. Stereoscopifhe Photographien von Diatomeen (am angeführten Orte. ©. 204). E3 wurden folche von Dr. Maddor der Mikrofcopifchen Ge: fenichaft in London vorgelegt und man verfpricht fich von denfelben eine genauere Einficht in die Niveauverhältniffe der Diatomeen- Schaalen. , Stab. L. Fuckel, Fungi rhenani exsiccati. Fasc. V—XI. N. 401—1100. Hostrichiae ad rhenum Nassoviorum. 1863. Bon diefen 700 Nummern führen wir nur die neuen, mit Diagnofen verfehenen Arten und Formen auf. Uromyces Seillae Fekl. 1) Uredo ejusd. Sporidiis cum illis U. proprii commixtis, quadruplo majoribus, globosis, ru- bellis; 2) Uredo proprivs: Acervulis minimis, hemiphaerieis, confluentibus, ab epidermide cinerascente tectis, dein liberis, alro-fuseis; sporidiis longe pedicellatis, obovatis, fuscis. Ad Scillae bifoliae folia. (426) Stöigmatea (Coleroa) Petasitidis Fekl., peritheeiis superficialibus, gregariis, magnitudine eorum St. Chaetomii, verlice pauei-setulosis, ovatis, aterrimis, in maculis purpureis; aseis curvato-clavatis, 8-sporis; sporidifs ovato-clavatis, medio paulo constrictis, didymis, hyalinis. Ad P. vulg. folia. (427) Labrella (?) nervisegua Fekl. Forma: Platani, peritheeiis liberis, adnatis, rotundatis, ovatis oblongisve, planis; rugulosis, in macula exarida seriatim-disposilis, luscis demum aterrimis, longitudinaliter dehiscentibus; ascos nondum vidi; sporidiis oblongo-ovalis, hyalinis. Ad Platani foliorum nervos. (428) Labr. nervisegua, forma: Quercus. (446) Depazea Bupleuri Fekl. peritheeiis conieis, atris, numerosis, in macula exarida grisea. (455) Discosia Cynosbati Fekl., peritheciis lenticalaribus, aterrimis, tectis, demum epidermidem erumpentibus; sporidis fusiformibus, curvalis, triseptatis, Navis, utrinque ciliatis. Ad Rosae pimpinellae folia. (458) Aetino- nema Populorum Fekl. Peritheciis gregariis, Sphaeriae puucti- formis magnitudine, hemisphaerieis, astomis, nitidis, alerrimis, mycelio tenuissimo libero fibrilloso-radiante, olivaceo insidenti- bus. Mycelium maculas 1—2 lineas latas formans. Ad P. tremulae folia. (469) Ascospora Mali Fekl. peritheciis spar- ‚sis, minulissimis, conicis, perforalis, atris, -epidermidem radia- tim-turgentibus et dein erumpentibus; sporidiis ovalis, senis in aseis oblongis slipatis; eirrhis candidis, fasciculatis. Ad Pyri ar r v wi ? Zr — 17 — Mali folia. (486) „Sscochyta Armoraciae Fekl. perith. coni- cis, atris, sparsis, in macula expallescente. (488) Asc. Medi- .. caginis Fekl. perith. immersis, atris, perforatis, apice globulo diaphano coronatis, in macula aurantiaca; sporidiis minimis eylindraceis, curvatis, hyalinis. Ad Medicaginis falcatae folia viva. (489) Asc. Vulnerariae Fekl. perith. hemispbaericis, aterrimis, in macula purpurascente. (491) Ase. obducens Fekl. peri'h. conieis,. minimis, alris, numerosissimis, in macula exarida,; demum foliorum paginam inferiorem totam obducens, Ad. Spiraeae Ulmariae folia viva. (496) Phyllostieta Ane- mones Fekl. perith. minimis, gregariis, conieis, in macula fusca medio expallescente; sporidiis fillformibus, tenuissimis, peritheciorum apice profluentibus. (501) Septoria nigerrima Fekl. perith. immersis, macula albida insidentibus, cirrhos longos, aterrimos exterminanlibus; sporidiis filiformibus, cur- vatis, septalis, utringue obtusis, hyalinis. In Pyri communis foliorum vivorum pagina inferiore, raro. Autumno. Ca. Hostri- chiam. Obs. In eadem macula serius Depazea pyrina, sed in pagina superiore elaboratur. (902) Sept. Potentillarum Fekl. perith. in macula purpurea innatis, hemisphaericis, ater- rimo-lucidis, dein rugulosis deplanatis; sporidiis bilocularibus, loculo altero majore curvato-caudato cum guttulo oleoso, hya- linis. In Potentillae anserinae, reptantis et Tormentillae folio- rum vivorum pagina superiore, frequens. Aulumno. (510) Sept. Aesculicola Fckl. perith, immersis, in macula fusca ; eirrhis pallescentibus; sporidiis filiformibus, curvalis, ulrinque acuminatis, 2-septatis, hyalinis. In Aesculi foliorum vivorum pagina inferiore, frequens. Autumno. (511) Sept. Quereus Fekl. perith. subimmersiis, in macula fusca; eirrhis filiformi- bus, pallescentibus; sporidiis filiformibus utrinque obtusis acu- tiuseulisve, eurvatis vermiformibusque, septatis, hyalinis. In Quereus foliorum vivorum pagina inleriore, Irequens. Autumno, (512) Sept. Pini Fekl. perith. immersis, in acervulis lineari- oblongis seriatis, epidermidem demum erumpentibus; cirrhis candidis; sporidiis oblongo-clavatis, uniseplalis, hyalinis. Hy- podermii nervisequi habita sed omnino diversa est. Ad P. excelsioris folia viva, frequens, et saepe valde noxius. Au- tumno. (516) Sept. Villarsiae Fekl. perith. hemisphaericis, immersis, minimis, perforatis, atris, in macula, fere tolum folium complectante, fusca; eirrhis minimis, albis; sporidiis - Sliformibus, eurvatis, multiseptatis, hyalinis. In V. naymphoides foliis, vivis, ad terram prostratis, raro, Aulumno. Ca, Hattenheim. (517) Sept. Scillae Fekl. perith. subimmersis, planis, perforatis, atris, in macula exarida ; eirrhis contorlis, albis; sporidiis filiformibus, longissimis, curvatis, seplatis, hya- linis. in Sc. bifoliae foliorum vivorum apieibus, raro. Au- — 18 — tumno. Altersand prope Hostrichiam. (520) Sept. Daphnes Fekl. perith. immersis, in macula vix discolore; cirrhis con- tortis candidis; sporidiis irregularibus, fusiformibus clavatisve, eurvalis, 1—2 septalis, 2 guttulatis, loculo superiore majore, hyalinis. In D. Mezerei foliorum vivorum pagina superiore, raro. Autumno. Ca. Hallgarten. (526) Hendersonia folii- cola Fekl. perith. tectis, in macula pallidiore, atris; ostiolis subconieis, epidermidem perforantibus et atro-inquinantibus; sporidiis longe pedicellatis, oblongis, subeurvalis, triseptalis, Navis, loculo ultimo hyalino. Ad Quereus, Populi nigrae et Salieis Capreae folia putrida, raro. Hieme. Ca. Hostrichiam. Syn. H. vagans Desm. (?) (533) Diplodia Coryli Fekl. perith. sparsis, magnis, globosis, erumpentibus, atrisz; ostiolis globoso - papillaeformibus, minutissime perforalis; sporidiis ex- ‚pulsis epidermidem atro-inquinantibus, oblongis, inaequalibus. Ad Coryli ramulos .aridos, raro. Vere. Ca. Hostrichiam. (934) Dipl. Quereus Fekl. perith. caespitosis, confluentibus, primo tectis dein liberis, maximis, hemisphaericis, punctulato- scabris, atris; osliolis minutis, papillaeformibus ; sporidiis ob- longis, gultulatis. Ad Querecus ramulos aridos, raro. Vere. In sylva Hostrichiensi. (535) Dipl. Pseudo-Diplodia Fekl. perith. gregariis, teclis, globosis, atris; ostiolis conieis obtusis, epidermidem demum erumpentibus et olivaceo -inquinantibus; sporidiis oblongo-ovatis, non septatis, fuse. Ad Pyri Malı corlicem subvirentem, rarissime. Primo vere. Ca. Haiten- heim. (542) Dipl. Ulmi Fekl. perith. medio magnitudine, gregariis, primo teclis dein liberis, subglobosis atris; ostiolis minulissimis; sporidiis oblongis. Ad Ulmi campestris ramos aridos, frequens. Autumno. (544) Dipl. Humuli Fekl. perith, eaespitosis solitariisve, erumpentibus, globosis, in rostrum breve eylindricum attenuatis, rugulosis, atris; sporidiis oblongis, aequalibus. Ad H. Lupuli sarmentos aridos ad terram prostra- tos, raro. Autumno,. Ga. Hotrichiam. (545) Dipl. caul- cola Fekl. perith. gregariis, magniludine eorum Pleosporae herbarum, globosis, teetis, atris; ostiolis eylindraceis, brevissi- mis, oblusis, perloralis, epidermidem erumpentibus; sporidiis oblongis. Ad Tanaceti v. caules aridos, raro. Hieme. Ca. Hostrichiam. (554) Leptothyrium eircinans Fekl. perith. magniludine illorum Discosiae alneae, atro-nitidis, fornicatis, rotundalis saepe confluentibus, siceis plicato-rugulosis, planis, in circul» magno se gratatim augente, dispositis et maculam exaridam relinquentibus; sporidiis ut in praecedentibus fusi- formibus, eurvatis, conliguis, hyalinis. Ad Populi albae folia viva, raro. Aulumno. Altersand versus Hostrichiam. (557) Chailletia Fekl. perith. carbonaceum, hemisphaericum, demum planum, rogulosum, astomum, aterrimum, in maenla purpuren ; u Pe ‚sporidiis tetrameris; loculis inferioribus inaequalibus, supe- “ riore minore, oblongo, obluso, inferiore maximo, ovato, pedi- cellato; loculis lateralibus aequalibus, minimis, longe ceilatis, hyalinis. Vide figuram. Chailletiia Mespili Fekl. Syn. Xyloma M. DC. Ad Cotoneastri tomentosae föollorum vivorum paginam superiorem, raro. Aestate. Cl. Chaillet eam in Jura detexit et ibidem Amicissimus Morthier collegit et mihi com- municavit. (573) Vermicularia Colchici Fekl. peritheciis unctiformibus, conicis, atro-nitidis, vertice penicillatis; spori- diis fusiformibus eurvalis, uniseptatis, hyalinis. Ad C. autum- nalis folia 'marcescenlia, adhuc gerentia, raro. Ca. Hostri- chiam. 576) Phoma Dietamni Fcekl. peritheciis tectis, sub- rolundis, alris; ostiolis cylindraceis, peritheeium aequantibus, prominulis; sporidiis elongato-elliptieis, 4 guttulatis, hyalinis. Ad Dictamni Fraxinellae caules arıdos, raro. Aulumno. Ga. Gaualgesheim. (581) Ph. Sparganü Fek]. peritheciis sparsis, primo teclis dein subliberis, globosis, medio magniludine, aler- rimis, laevibus; ostiolis minutis, papillaeformibus; sporidiüis magnis, fusiformibus, contiguis, quadrioeulalis, hyalinis.. Ad. Sp. ramosi caules foliaque :arida, valde humida, raro. Vere. Ca. Budenheim. (586) Hapaloeystis bieaudata Fekl. peri- theciis 6— 8 deeumbentibus, eircinantibus, liberis, ovalis, in corlice interiore nidulatibus, ostiolis brevibus, obtusis, eylindra- ceis, pertusis, epidermidem perlorantibus, paulo prominentibus et inter se liberis; ascis cylindraceis, 8 sporis, sporidiis ovato- ‚oblongis, iriseplais, atro-fuseis, utringue cum appendiculo contorto, sporidii longitudine, hyalino. Vide figuram. Ad Ti- liae ramulos aridos ad ierram humidam prostralos, rarissime. Vere, Biebrich. (587) Wuestneia (Aseis eylindraceis; sporidiis 'uniserialibus, ovalibus eblongisve rectis.). aurea Awd. mspt.. Syn. Valsa aurea Fekl. En. F.N. Ad. Carpini ramulos aridos, rarissime. Vere. In sylvis ca. Eberbach. (622) Walsa oe- culta Fekl. peritheciis tectis, sub stromate tenuissimo, nigro, spurio, nidulantibus, globosis, nigris; ostiolis exsertis, perilhecia multoties longioribus, gracilibus, teretibus, flexuosis, aculis, in- flexis; ascis anguste clavaltis; sporidiis oblongo-ovalis ulrinque attenualis, 4 gutiulatis. Ad Pini Abietis conorum squamas putridas adhuc dense congestas praeeipue paginam superiorem, rarissime. Vere. In sylva Hostriehiensi. (637) Libertella pallida Fekl. Gregaria, eirrhis tenuissimis, flexuosis, pallidis ; sporidiis eylindraceis, brevibus, subreetis cum paueis longissimis commixtis. Ad Salieis corlicem vetustum, raro. Verc. Ca. Hostri- chiam. (639) Podosporium (in Bonordii sensu) Azbis Fekl. pe- ritheeiis 1—4, seminis Papaveris magnitudine, globosis, perforatis, atris, semper tectis sed pustulas valde prominulas formantibus, de- mum eyaeualis; sporidiis pedicellatis, dein liberis, ovato-oblongis, — 10 — saepe curvalis, simplieibus, hyalinis, in. massa candida expulsis. Ad Ribis rubri et alpini ramos aridos, raro. Hieme. Ca. Ho- strichiam. (640) Ceuthospora subcorticalis Fekl. peritheciis minulis, globosis, 4— 12 in stromate lentieulari adnato ater- rimo rotundato, eireinantibus; ostiolis emersis, punctiformibus ; sporidiis anguste-eylindraceis, hyalinis, in pulvere albo expulsis, Ad Betulae albae corticem veiustum interiorem, rarissime. Vere. In sylvis ca. Bauenthal. (730) Byssothecium eireinans Fekl. bot. Zig. 1861. Nro. 35. a. Conidia. Syn. Lanosa nivalis Fr. Sub nive ad terram, gramen etec., frequens. Hieme. b. Mycelium sterile. Syn. Rhizoctonia Medicaginis DE. c. Pe- rithecia ascigera. Ascis 8 sporis, elavatis. b. et ec. ad Medi- caginis salivae radices subviventes, raro. Autumno. Ca. Hostri- chiam. (774) Sphaeronaema flavo-viride Fekl. peritheciis irregulariter clavatis, eylindraceisque seu basi dilatatis, lineam vix altis, favo-viridihus dein pallidis cum globulo persistente, pallidiore ; sporidiis 'minutis, ovalis, hyalinis. Ad lıgnum sali- einum pulridum, in dumetis umbrosis humidis, raro, Aulumno. Ca. Hostrichiam. (775) Sph. Heder@ Fekl. peritheeiis spar- sis, subcorticalibus, demum liberis, rotundatis, in collum obtu- sum, perilhecium aequans attenualis, seminis Papaveris magnitudine, pulcherrime rubris, cum globulo terminato rotun- dato conicove, aureo, diaphano; sporidiis parvis, ovalis, hyalinis. Ad Hederae Helicis ramos aridos, subdecorlicatos, adhue pen- dulos, rarissime. Hieme. Ad muros ca. Hostrichiam. ÖObs. Tubereularia sarmentorum status juvenilis est. (782) Rhaphi-, dospora herpotricha Awd. mspt. var pondiformis Fekl. pe- ritheciis serialim erumpentibus et epidermidem adtollentibus. Ad Tritici repentis culmos aridos, raro. Hieme. Ca. Hatten- heim. (810) Ceratostoma caulincolum F ekl. peritheciis teetis,- globosis, aterrimis, magnitudine eorum Pleosporae herbarum ; ostiolis concoloribus, exserlis, strietis, longissimis, apice albo fimbriatis; aseis 8 sporis, mox evanescentibus; sporidiis ovatis, alris, saepe in osliolorum apieibus in globulo aterrimo expulsis. Ad Tanaceti caules putridos, rarissime. Vere, Ca. Hostri- chiam. (812) Pleospora Herniarie Fekl. peritheciis subli- beris, globoso-conicis, minutis, cum osliolo brevi cylindraceo, iruncato, alerrimis; ascis el sporidiis ut in precedente. Ad. H. glabrae caules foliaque arida, raro. Autumno. Ca. Hostri- chiam. (814) Pl. Salsolae Fekl. peritheeiis quadruplo mino- ribus quam in praecedente, tectis, dein liberis, globosis, atris; ostiolis eylindraceis, brevibus; ascis et sporidiis ut in praece- dentibus. Ad. S. Rali caules aridos, frequens. Vere. Ca. Freienweinheim. (Schluß folgt.) Nedaction: Verlag der X. Hofbuchhandfung Drud von 2.NRabenhorit in Dresden. von 9, Burbach. ©, Heinrich in Dreöden. u. HEDWIGI i0. — Dokizblatt für Rrypfogamifche Studien, | nebft Nepertortum für Eryptog. Piteratur, = Et Snbalt; Repertorium: L. Fuckel, Fungi rhenani exsiccati (Schluß). — ad, Feiner und Stizenberger, Kryptogamen Badens. Genturie VI. und VII. — 5. 2 Küsing, Tabulsw- phycologieae oder Abbildungen der Zange. Bd. XIV. 1864. — Dr, 3. Milde, über Gefäßfipptogamen, Franchet, Note sur le mode de reproduction du Brunier-vivipara. — $, Kühn, eine Alge im Innern der Fanlthierhaare. — Metteniug, über die Hymenophyllaceae. — Juratzka, Desmatodon griseus. — Duval-Jouve, histoire nat. des Equisetum de France. — 8. Ra- ° ‚benhorft, die Algen Guropa’d. Dec. 172 und 173. Repertoriun. L. Fuckel, Fungi rhenani exsiccati. Fasc. V—AI, N. 401—1100. Hostrichiae ad rhenum Nassoviorum. 1863. (Shluf.) (815) Pl. Evonymi Fekl. peritheeiis gregariis, in ma- cula expallescente, magnitudine eorum P. herbarum, teclis, depressis, atris; ostiolis papillaeformibus,, prominulis; aseis et sporidiis ut in praecedenlibus. Ad E. europ. folia dejecta arida, rarissime. Hieme. Ca. Hattenheim. (818) Sphaeria Aethiops Fekl. peritheciis minimis, subsuperlicialibus, gre- gariis, planis, alterrimis, maculam usque lineam latam aterri- mam formantibus, dein ore longitudinali fissis; aseis elavatis, 8 sporis; sporidiis subelavato-oblongis, didymis, byalinis. Ad _Quereus folia arıda adhuc pendula, raro. Autumno. In sylva Hostrichiensi. (821) Sph. longissima Fekl. peritheciis minu- issimis, dense-disposilis, et strias longissimas */a lineam latas, _ _ alras exhibentibus, dein ore longitudinali fissis; ascis oblongo- ) elavatis, 8 sporis; sporidiis oblongis, medio paulo constriclis, didymis, hyalinis. Ad Bromi asperi folia subviva, rarissime. | Aulumno. In sylva Hostrichiensi. (824) Sph. einerascens | Fekl. peritheciis gregariis numerosissimis, emersis, globosis, | atris, Sphaeriae punctiformis magnitudine; ostiolis minimis, papillatis; ascis oblongis, 8 sporis; sporidiis ovato-oblongis, _ uniseplalis, multigutiulatis, hyalinis. Ad Sorbi Ariae foliorum |... aridorum paginam inferiorem infra tomentum maculas eineras- centes exhibens, non raro. Vere. In montis Zange culmine, (834) Sph. Systema solare Fekl. perith. circa discum appla- natum orbicularem, lineam latum, atrum, gregario-dispositis, pusillis, ab epidermide albicante tectis, globosis, ostiolis erum- pentibus, paucisetulosis, atris; ascis linearibus; sporidiis uni- "ae: Ye au serialibus, obovatis, simplieibus, uniguttulatis, dilute-Navis. Ad Corni sanguinee folia putrida, rarissime. Vere. Ca. Hatten- heim. (839) Sph. Jurineae Fekl. perith. sparsis, Sph. puneli- forme duplo minoribus, conieis, subliberis, astomis, atro-nitidis ; ascis oblongis, 8 sporis; sporidiis oblongis, medio paulo con- strielis, uniseptatis, hyalinis. Ad J. cyanoides foliorum ari- dorum paginam superiorem, suis locis frequens. Vere. Ca. Budenheim. (843) Sph. immunda Fekl. perith. nummerosis etiam confluentibus, prcedente triplo minoribus, foliorum pagina inferiore atris, applanatis seu paulo convexis, superiore con- vexis fuseis; ascis linearibus, curvatis; sporidiis uniserialibus, ovalis, uniseptatis, hyalinis. Pracedente valde affınis est, sed multo minor et frequentior. Ad Quercus folia arida sepe adhuc pendula, raro. Autumno. Ca. Hostrichiam. (851) Sph. Di- See Fekl. Syn. Sph. Petasitidis v. Digit. Fekl. E. F. N. eritheciis minoribus quam in praecedente, in macula purpuras- cente. Ad Digitalis purpure® foliorum vivorum paginam supe- riorem, raro. Autumno. In sylva Hostrichiensi. (870) Sph. Pruni Fekl. perith. sparsis, tectis, illis pracedentis duplo ma- joribus, globosis, atris; ostiolis perithecio duplo longioribus, striclis, rectis, aterrimis; ascis minulissimis, clavatis, 8 sporis; sporidiis eylindraceis, guttulatis, hyalinis. Ad Pruni domestic« foliorum putridorum paginam inferiorem, rarissime. Vere. Ca. Gottesthal. (876) Sph. emarginata Fekl. perith. sparsis, tectis, Pleospore herbarum magnitudine, lenticularibus, latere emarginalis, atris; ostiolis 1—1/z lin. longis, gracilibus, in perithecii latere emarginata insertis, alris, teretibus, aculis; ascis ellipticis, stipatis, 8 sporis; sporidiis fusiformibus, sepe eurvatis, simplieibus, biguttulatis, byalinis. Ad Betule albe folia putrida, prcique in nervis, nervorum latere et petiolis, rarissime. Primo vere. In sylve Hostrichiensis monte Öelberg. (883) Sph. petiolicola Fekl. perith. sparsis, teclis, medio- cribus, epidermidem inflantibus, globosis, atris; ostiolis emersis, cylindraceis, perithecium dimidium sequantibus, obtusis, perforatis; ascis amplis stipatis, multisporis ; sporidiis elongato- fusiformibus, multiguttulatis, hyalinis. Ad Alni petiolos aridos, rarissime. Hieme. Heimbach ca. Hostrichiam. (887) Sph. Trifolii Fekl. perith. seriatim dispositis, Pleospor& herbarum magnitudine, cum epidermide nigrofacta tectis, globosis, atris; ostiolis minjmis, papilleformibus, emersis; aseis oblongis 8 spo- ris; sporidiis didymis, oblongis, medio eonstrietis, utrinque altenualis, obtusiusculis, loculis uniguttulatis, hyalinis. Ad Trifolii pratensis eulti caules aridos, raro.. Autumno. Ca, Hostrichiam. Szpe totum caulem obducens. (895) Sph. Napi Fckl. perith. tectis, dein subliberis, globosis: osiolis conicis, brevissimis, truncatis perforatis, emersis, atris; ascis oblongis, = en 8 sporis; sporidiis fusiformibus, curvatis, uniseptalis, medio constrielis, multiguttulatis, favis. Ad Brassice Napi caules aridos, raro. Vere. Ca. Hostrichiam. (896) Sph. Artemisiae Fekl. perith. primo tectis, dein superficialibus, Pleospor& her- barum magnitudine, globosis, vertice paulo depressis, alris; ostiolis papilleformibus, minutis; ascis elongatis; sporidiis uni- serialibus, fusiformibus, 5—7 septatis, flavis. Ad Artemisi® campestris caules aridos, raro. Vere. Ca. Budenheim. (916) Sph. Genistae Fckl. perith. sparsis, tectis, globosis, medio magnitudine, ätris; ostiolis brevibus, perforalis, demum epider- midem perforantibus; ascis subelavatis, 8 sporis; sporidiis ovato- „elavalis, didymis, medio paulo constrictis, hyalinis. Ad Genist® germanic® ramulos exaridos, raro. Vere. In sylva Hostri- chiensi. (919) Sph. Fuckelii Duby. ined. Epidermide tecto, stromate nigro, ovato-globoso, in ramis junioribus nullo; peri- iheciis 1 (et tunc stromate deficiente) — 6, compresso-ovalis, verlicalibus dense congestis, basi applanatis; ostiolis exserlis fragilibus, aterrimis, cylindraceis, plus minusve elongatis, inter- _ dum inflexis, ssepe lateralibus, truncato-papillatis; ascis eylin- draceis anguslis sporas 8, ovoideas hyalinas, 1-seriales, nucleolis 2 globosis foetat, rarissime 1-septatis foventibus. Spermogonia in extremis ramulis. Ad Geniste tinctorie ramulos aridos, rarıssime.. Vere.e. In monte Rabenkopf. pr Hostrichiam. (945) Sph. felina Fcekl. perithecüis solitariis, globosis, absque omnino subienlo, undique pilis patentissimis tectis, atris, ostiolis trunctatis, conicis, brevibus; ascis amplis, 8 sporis; sporidiis linearibus, vermiculato-curvatis, simplicibus, multiguttulatis, hya- linis. Ad Laricis eur. ramulos putridos ad terram humidam prostratos, raro. Vere. Ca. Braubach et Hostrichiam. (952) Sph. herpotrichoides Fckl. perith. sparsis, subliberis, ınag- nitudine et habitu Rhaphidospore herpotriche (vide Nr. 781), globosis, vertice applanatis, rugulosis, pilis decumbentibus, re- pentibusque, longissimis, crispis, fuscis tectis; ostiolis minu- tissimis, truncatis; ascis lineari-clavatis, sporidia 8, subunise- rialia, ovato-oblonga, uniseptata, medio arcte constricta, utrinque papillato-apiculata, hyalina, foventibus. Ad stramen secalinum putridum, rarissime. Vere. In sylva Hostrichiensi. (95%) Sph. valsaeformis Fekl. perith. 8—16 circinato - con- fertis, absque .conceptaculo, seminis papaveris magnitudine, villo Iutescente teclis, sub epidermide nidulantibus; ostiolis in disco excavato elevatoque aterrimo, vix emersis, cylindraceis, trun- calis, perforatis; ascis cylindraceis, sporidia 8, uniserialia, ovato-oblonga, medio constricta, multo transversim et longitu- dinaliter septata, flava foventibus. Sub Sambuci racemos& et nigre ramulorum corlice prascipue in tubercenlis rimosis, non raro. Vere. In monte Rabenkopf. Sph. vestite Fr. affinis! ® — 14 — abrupte-stipati, verlice cum appendiculo hemisphaerico, multis- pori; sporidia minuta, cylindracea, curvata, hyalina. (961) Ad. Sorbi Arie ramos aridos, rarıssime. Vere. In monte Rossel, pr. Hostrichiam. (963) Rosellinia aquila Tul. Fung. ascophor. Syn. Spharia ag. Tul. (975) Cucurbilaria confluentibus, globosis, in collum conicum, obtusum, per- foratum, perithecium subaquans altenuatis, demum de- pressis, subtilissime rugulosis, fusco-atris; ascis eylindra- ceis, sStipatis, 8 sporis; sporidiis didymis (ut in Diplodiis), fuscis. Ad Spirsese opulifolie ramos aridos, raro, Hieme. Reichartshausen. (990) Nectria chartaecola Fekl. perith. immersis, sparsis, globosis, diaphanis, cinnabarinis, chartam tubereulato-inflantibus; ostiolis prominulis, plano-papilleformibus, fuscis; ascis oblongo-clavatis, stipatis, 8 sporis; sporidiis. ob- longis, didymis, hyalinis. Ad chartam putridam ad terram prostratam , rarissime. Aulumno. In pinetis ca. Budenheim, Barya Fekl. (Secundum Amicissimum et Clar. de Bary. Prof, Friburgensem.) Peritheeia carnosa, subdiaphana, demum cornea, superlicialia, in mycelio byssino. Gelatina globuliformis expulsa. Asci lineares cum sporidüs octonis filiformibus, simplieibus, asci B. parasitica Fe paululo ventricosis, Nectrie coceinee magnitudine, glabris, favo-viridibus, dein atro-fnseis, in mycelio byssino primo alho dein flavo-viridi, tandem fusco, cum globulo albo mox fatiscente terminatis ; ascis linearibus utrinque paulo attenualis, octosporis; sporidüs filiformibus, hyalinis. In Bertia moriformi vetustä parasitans, ad ramulos fagineos in sylvis umbrosis prostratos, rarissime, sed mycelium sterile frequentius est. Vere. In sylva \ Hostrichiensi. (1006) Dothidea Periclymeni Fekl. tuber- eulis seriatis, erumpentibus, oblongis, planis, submarginats, atris, intus griseis cum cellulis minimis peripherieis; ascis elu- valis, $ sporis; sporidiis biserialibus, oblongis, didymis, hya- In sylvis ca. Eberbach. (1026) Doth. Morthieri Fekl. Fungus spermogoniferus; peritheciis duplo majoribus quam N in D. Podagrarie, hemispharico-conicis, alerrimis, perforalis, RB als solitariis, aliis seriatim confluentibus, in maculis fuscis; aurei foliorum vivorum paginam inferiorem. In Jura Amic, (960) Coronophora Fekl. Perithecia carbonacea in siromate spurio, ventricosa, demum eyacuata, astoma,' verlice irregula- riter 2—3 sulcata, sed non aperta; asci ampli obovati, longe, Coron. gregaria Fekl. Syn. Spharia g. Lib. exs. 145. ” Spiraeae Fekl. peritheciis erumpentibus, cwspilosis, sepe longitudine. es nulli. Hypocree Fr. aflinis. (991) ‘1. perith. gregarıis, liberis, conicis, medio linis. Ad Lonicere P. sarmentos aridos,.raro. Autumno, sporidiis filiformibus, longissimis, simplieibus. Ad Cherophyli Morthier collegit. Autumno. (1030) Doth, nivea Fekl, .: Er 8} - Ar Fung. sperm.; perith, 1—6, viridibus, cum ostiolo obtuso- 'eonieo, nigro, in stromate spurio, applanato, */. lineam eireiter lato, fere superficialibus; sporidis didymis, oblongis, hyalinis, in eirrhis albis expallentibus, et demum totum fungulum ut massa candida grumosa tegentibus, sed plerumque ostiolis nigris emersis. Ad Euphorbie platyphylie folia viva, rarissime, Autumno. Altersand versus Hostrichiam. (1032) Doth. punctiformis Fekl. Fung. sperm. Perith. 6—8, minulissi- mis in orbem minutum confluentibus, in macula pallida sparsim disposilis; sporidiis ut in antecedente, in eirrhis aureis expallen- tibus. Ad Galüi sylvatici foliorum vivorum paginam inferiorem, raro. Autumno. In sylva Hostrichiensi. (1034) Microstoma (Asci multispori, ceterum ut in Diatrype) asperum Fekl. Syn. ‘ Diatrype a. Fr. Ad Castanew vulgaris ramos aridos, raro. ! u Vere. Ca. Hallgarten. (1058) Hypozylon equorum Fekl. perith. immersis praecedenlis magnitudine sub stromate aterri- mo, fusco villoso, erustaceo nidulantibus, globosis, circa ostio- lum emersum, papilleformem applanalis, glahro-nitidis; aseis eylindraceis, sporidia 8, uniserialia, ovato-oblonga, (ecaudala), alra, simplieia foventibus. Fimum equinum ut erusta alra ob- ducens. In pinetis ca. Budenheim, frequens. Vere. (1061) Hyp. globulariforme Fekl. Pracedente valde affıne, sed peritheeiis duplo minoribus, annulalis ; ostiolis brevioribus et sporidia "/s minoribus, utrinque obtusis. Ad ramulos varios utridos ad terram humidam prostratos, raro. Vere. Ca. Hattenheim. (1099) Phacidium Vincae Fekl. perith. gre- garüis, innalis, orbieularibus, depresso-conieis, */a lineam latis, nigris, vertice pallidioribus, in lacinias plerumque 4, regulariter triangulares, strictas dehiseentibus; ascis brevibus, elavatis, 8 sporis; sporidiüis simplicibus , cylindraceis, spe curvalis, multiguttulatis, hyalinis; paraphysibus filiformibus. Ad Vinc® minoris folia arida, rarissime. Autumno. In sylvis ca. Mappen. sad, Reiner und Stizenberger, Kryptogamen Ba: dend. Genturie VII und VINM. > Bwei Jahre nach dem Erfcheinen der 6. Genturie veröffent- lichen die Berfaffer hiermit in fünf Fascikeln wieder 60 Pilze, Slechten, 60 Laubmoofe, 10 Süßwafferalgen, 18 Lebermoofe md 2 Gefäßkryptogsmen nebft zahlreichen Supplenenten und igen Berichtigungen zu früher ausgegebenen Pflanzen ald T. (ufzäblen des Inhaltes diefer Veröffentlichung einlaffen zu wollen, heben wir nur Eurz ihre Neuigkeiten und ihre in ambermeitiger Beziehung intereffanten Nummern hervor. + N t } 58. Genturie ihrer Sammlung. Ohne uns in ein förmlices . u Be 5 od; — 16 — Unter den Pilzen find bemerfenswerth: Uredo Artemisie '(Link), Cheirospora Schmidti Rabh. n. sp., Alysidium piceum (Corda), ferner Trichia clavata Pers und T. chryso- sperma (Bull.), fowie Arcyria punicea in fehr fehönen Erem: plaren, dann Sphaeria conorum Desmaz., Phacidium Cytisi Rabh. n. sp. und Piziza Leineri Rabh. n. sp. Unter den Blechten treffen wir manche intereffante Art, doch im Allgemeinen nichtö, was nicht auch in andern Sammlungen der neuern Zeit ausgegeben worden wäre; befondere Erwähnung verdienen etwa Zeora sordida var. carneo-pallens Fw. und Imbricaria Mougeotii (Scher.). Die Laubmoofe find meift in fehr reihen Eremplaren auf: gelegt. Wir heben hervor: Gymnostomum curvirostrum var. cataractarum Schimp. (auch fchon in einer frühern Genturie von einem andern Standorte ausgegeben), Weisia viridula var. subglobosa Schimp. in litt., Dieranum scoparium var. recur- vatum (Schultz), die für Baden neuen Seligeria pusilla (Hedw.) und S. iristicha (Brid.), ferner Fissidens exilis Hedw. und rufulus Br. et Schimp., F. grandifrons Brid. von einem zweiten badenfchen Fundorte, Conomitrium Julianum (Savi) mit Brnasen, den für Baden neuen Cinclidotus riparius (W, et :), Pseudoleskea tectorum (Funk), ven Bryologen aus Rabenhorft’d Bryothef Nr. 600 fchon näher bekannt, das feltene Hypnum polygamum (Br. et Schimp.) mit $rüchten, Hypnum Kneiffi (Br. et Schimp.) von Standorten des rechten Rhein: uferö, Ayprum Iycopodioides Schwägr. früher ald H. scor- pioides ausgebeben und neu für die badenfche Flora; endlich A. Stedtneri Schimp. und giganteum Schimp., ebenfalls früher unter andern Namen ausgegeben und für Baden neu. Unter den Algen treffen wir ald Hypheothriz Jusco-viola- cea Stizb. eine neue Art mit bräunlich:violettem dichtem Lager aus fleifen, gegliederten, engbefcheideten, gelblichen, mit der Scheide 7, ohne Scheide 5 Mif. breiten Fäden, deren Glieder 2-3 Mal fürzer als breit find. Die Alge flammt vom Nedarufer bei Heidelberg. Unter den Lebermoofen begegnet man vielen fhönen, in fehr inftruftiven Eremplaren herauögegebenen Formen. Die neu heraus: gegebenen Gefäßfryptogamen find: Isoötes echinospora Dur. und Pilularia globulifera L. d. &. Kübing, Tabulae phycologicae, ober Abbildun: gen der Zange. Band XIV. 1864. Diefer Band enthält den Reft der Polyfiphonien und der Dafyen. Die Zahl der Arten ift befonders durch Harvey’s Thätigs keit fehr gewachlen, fie finden fih zum größeren Xheil in der — 117 — Nereis boreali-americana und der N. australis abgebildet und befchrieben. Viele der felteneren Arten verdankt der Berfafler der Güte des Herrn Dr. Sonder in Hamburg, defien Algenfamm: lung bekanntlich die reichfte auf dem Continent ift. Neue Arten oder hier zuerft abgebildete find folgende: 3412. Dasya Lallemandi. (Mont. Sylloge Crypt. 425.) D. trichomatibus cespitosis roseis, setaceis, gracilibus, dicho- iome ramosis, subfastigatis, Asiphoneis, ramulis apice roseo- ilosis; pilis dichitomis, tenerrimis. — In mari rubro: Dr. allemand. 3413. Dasya Harveyi (Kg. nov. sp. — Dasya Lalle- mandi Hav. in herb. Sonder.) D. minor setacea, irregulariter -ramosa, ramis ramulisque dense villosis; pilis rigidulis,, longe arliculatis, subdichotomis. — ‚‚Fremantle, Western Australia, ‘‘ Harvey. 3420. Dasya Gibbesü. (Harv. in herb. Sonder.) D. pal- maris-spithamxa , erecta, fruticosa ; caule cerassiusculo cartila- gineo. longitudinaliter punctato, ramis elongatis apice fasligatim et corymbose ramulosis, ramulis articulatis, apice monosipho- neis ei carpoclonia lanceolata, longe acuminata, valida gerenti- bus. Cellule corlicales ramorum rotundato-polygon&. ‚‚Hey West.‘ Harvey. 3421. Dasya multiceps (Harv.) D. minor setacea, pulchre bipinnata, pinnis pinnulisque oligosiphoneis approximatlis, apice in trichomata monosiphonia dichotoma transientibus. ‚‚Fre- mantle Western Australia: Harvey.‘“ 3423. Dasya subsecunda. (Suhr. in herb. Sonder : Tricho- thamnion chilense Kg. Spec. Alg. 801.) D. laxe ramosa, subsetacea, ramis bipinnatis, pinnulis minutis artieulatis oligosi- honiis, diebotome corymbosis, apieibus brevibus monosiphoniis, "© earpoeloniis validis, brevissime pedicellatis, junioribus ovalıs, adultis in basin elongatam productis. — ,‚Valparaiso.“* 3424. Dasya calliptera (Sonder herb.) D. capillaris, -_ parvula, pulcherrime bipinnata, pinnis pinnulisque oligosiphonüs; - ramellis monosiphoniis subdichotomis rigidulis, otusiusculis. — ‚Port Jackson, New South Wales.‘ Harvey. 8428. Dasya Wurdemanni (Harv. in herb. Sonder.) D. parva, capillaris, vage ramosa, repens, rosea, tota ramellifera; _ arliculis primariis oligosiphoniis, diametro duplo longioribus; Be Mo ubique monosiphoniis, hie simplieibus, illie dichotomis, BE pice obsusis. ‚‚key West, Florida.“ Harvey. 3429. Polysiphonia Pecien veneris (Harv. ıbid.) P. par- vula repens, secunda, rigidula; ramulis junioribus cireinatis vel hamatis, apice in fila minuta moniliformia solutis; artieulis 6siphoneis , primariis diametro sesquilongioribus, ramulorum xqualibus. ‚‚Key West‘‘, mixta cum pracedente: Harvey. wir BR 3433. Phlebothamnion scoticum (Kg. herb. Dasya spo giosa Anglor.) P. trichomate primario corlicato pyramidatim ramoso, ramis ereclis, densissime et fasciculalim ramulosis, ramulis pinnato-dichotomis non corticalis, apice acutis, articulis diametro zequalibus vel sesquilongioribus. — Aberdeen, : 3441. Eupogodon flabellatus. (Kg. nov. sp.) E. phyco- male compresso subdichotomo, fastigato; dentibus du triplicato furcatis , apice breviter villosis; carpocloniis ovato-lanceolatis, acuminalis.: Ad oras tingitanas Alrice borealis: Schousboe. ' (Herb. Sonder.) | Rs 3447. Phlebothamnion compressum. (Asperocaulon com- pressum Rudolphi in Sond. herb.) P. subpedale, caulescens, caule ultra selaceo, ramis elongalis virgatis alternis, ramulis dicholomis aggregatis, conglomeratis; artieulis primarüis et secundariis corticalis, diamelro aqualibus vel sesquilougioribus, ramellorum nudis, fruetiferis. — Cap. Bons Spei: Ecklon et Zeyher. 3491. Dielyomenia myriacantha. (Kg. nov. sp.) D. vage ramosa, ramis rigidis, ultra setaceis, elongalis, bipinnatis, spinoso-dentatis, dentibus simplieibus, terminalibus maxime approximalis vel aggregatis. ,‚‚George’stown, Van Diemens- land“. Harvey (Herb. Sonder.) PR 3453. Dietyomenia Harveyana, (Sonder herb.) D. spitha- maa et ultra, caule‘ teretiusculo, sursum complanato, ramıs numerosis elongatis planis pinnalis, vel bipinnatis, pinnis pin- nulisque basi altenualis approximatis numerosis, margine regu- lariter et erebre dentatis, dentibus bi-quadrilidis. — Ad oras Nov Hollandie: Ferd. Müller. EN ER 3457. Dietyomenia spinulosa. (Kg. nov. sp.) D. spitha- ma@a, gracilis, basi ramosa, ramis elongatis, longitudinaliter costatis, alatis, margine irregulariter dentatis, in summitate pyramidatim tripinnatis, pinnulis angustis dentato-spinosis, fruei- feris; eystocarpiis sessilibus globosis. . Substantia rigidula. Ad oras Nova Hollandie: J. D. Hooker. | In den ‚„‚Berhandlungen der k £ z00l. = botanifchen Gefellfhaft in Wien’ von 1864 finden fich drei intereffante Arbeiten über Gefäßfryptogamen von Dr. 8. Milde. ri 1) Asplenium dolosum Milde. (—Asplen, Adianto RN... nigro X Trichomanes.) ER: Klhizoma breve, obliquum, phyllopodiis paleisque tectumy ‚paleae lincalilanceolatie, nervo spurio destitutaez petiolus folio multo brevior, glaberrimus, nilidus, atrofusens, Rachis canaliculata, superne viridis aut inferiore parte dimidia minore eastanea, inferne exceptä ‚minore' parte dimidiä superiore viridi eastanea, non dentata, non scarioso-marginala. Folia coriacea, opaca, lineari-lanceolata, pinnatisecla, segmenta infima maxima, breviter viridi stipitata, e basi lata cordata ovato- rotundata, basi utrinque profunde incisa; lacinise et basi an- gustiore integerrimä obovats, rolundale cum segmento 1010 margine dentats, dentes breves, reeli, aculi., Segmenta medii folii Jaciniä superiore rhachi appressä inferiore obliquä summi folii sensim inter se confluentia et in apicem folii erecto- den- tatum, angustiorem transeuntia. Nervi Sphenopteridis; indu- sium integerrimum. Spors subrotund&, alrofusce, verrucos®. Hierauf folgt eine fehr gründliche Belchreibung und eracte Ber Abbildung. Herr Dr. Milde fand tiefen intercffanten aftard mitten zwifchen Asplenium Trichomanes und Adiantum nigrum an einer fchattigen, verftedten Stelle des Kichelberges bei Meran in Zyrol. Da Aspl. Trichomanes und A. Adianlum nigrum eine große Verbreitung haben und fehr oft gefellig auf: treten, fo ift e$ febr wahrjcheinlich, daß man diefen neuen Baftard, nachdem er erkannt, auch an anderen Drten finden wird. 2) Scolopendrium hybridam Milde. Proles hybrida rla ex Scolopendrio vulgari Sym. et Ceterach oflicinarum Willd, Diagnose: Folia breviter petiolata, e basi cordata lingulato-lanceolata obtusa, inferiore parte irregulariter pinnato lobata, superiore parte integerrima, subglabra, juvenilia palea- cea, lobi rotundati, rachis plana vel suleo medio incompleto obsoleto. Nervatio ut in Ceterach olfieinarum; dispositio sororum et indusiorum ut in Scolopendrio vulgari. Pale» an- gusliores et longiores, fascieuli stipitis el spor® ut in Ceterach. — Ebenfalls mir fehr genauer Beichreibung und Abbildung. | Diefer Baftard ift von ganz befonderer Wichtigkeit, weil bis: 0 her zwifchen zwei verfchiedenen genera nod) feiner nachgewiefen wurde. Herr Dr. Reichardt entdedte denfelben im April 1862 in einem einzigen Eremplare auf einer alten Weingartenmaner unter normalem Ceterach offieinarum nächft dem Porto Zigale 0. bei Lossin piecolo. u 8) Ueber Equifeten. ; ER a) Equisetum pyramidale Goldm. (Nova Acta XI. Suppl. 843 p. 469.) Synonyma. E. giganteum C. Gay Hist. fisie. y polit. de Chile. Paris 1853. Bd. VI. pag. 471, fide spec. orig. her- har. Fee. — E. giganteum Sellow in herb. e. p. — E. giganteum var. chilense Milde Verhdlg. d. zool.-bot. Gschlt. in Wien. 1863. pag. 228. Diagnose. Laulis robustus carinis scabris 17 — 23 an- Be gustis suleatus, vallecule quater latiores, vagine eylindrice, foliola plana carinä mediä angulatä bassin dentium subattingente - 0 — et carinis binis lateralibus, altera interiore in 2/s vagins de- eurrente, altera exteriore breviore in membranam dentium ascendente, omnibus interdum linea tubereulorum notalis, dentes persistentes apice bini-terniconnati vel truncati nigri lanceolato- subulati membranä altä basilari inter se conjuncti medio sulcati. Rami dense vertieillati 7—9 anguli, vagin® elongal® carinis cauli similibus ampliat@, dentes ovato-lanceolati late basi mem- branaceo-marginati medio fusei apice truncali, vaginula ramorum basilaris (ochreola) interdum caulis epidermide velata, sequens internodium !%—!/3 vagin® cauline sequans. Lumen epidermidis amplum granulis obsitum, stomatum series 2—6 lineate 6—14 cellulis interpositis, carin® fasciis latis vallecule nullis vel angustis obsoletis vestit®, liber cari- nalis 18 — 30 vallecularis 6—8 cellulas altus, lacuna centralis ampla, valleculares oblonge decies majores carinalibus, paren- chyma viride ut in E. giganteo, ramorum liber carinalis 10—12, vallecularis 3—4 cellulas altus, carin® tuberculis altis subeu- boideis vestite, vallecule nud® vel rosulis singulis rarius hie illic serialibus vestite. — In Chile und Brafilien. b) Equisetum Sieboldi Milde (Annales Musei botanici Lugduno — batavi. 1863.) Caulis levis carinis 6—-10 convexis sulcatus, valleculse multo latiores vagin® long eylindricae superne subcampanulato- ampliate, foliola vaginarum inferne angulata superne convexa sulco carinali e medio folioli usque in dentes excurrente et carinis singulis lateralibus pr.edita, sulcus commissuralis nullus. Dentes persistentes atrofusci erecti immarginati vel basi infimä albido marginati lineali-lanceolati subulati sulco medio longe excurrenle, rami 7 anguli irregulariter dispositi, vaginula basi- laris minima atrofusca, internodium sequens vagin® caulinz terliam parlem squans, carine ramorum convex&, vagin® et dentes cauli similes. Lacuna centralis amplissima, carinales parva, valleculares vicies ampliores, liber carinalis 10-12, vallecularis 3 cellulas altus, stomatum series 1— bilineate 18 cellulis interpositis, carin® et vallecule leves nec fasciis nec rosulis vestitz, paren- chyma viride ut in E. hiemali L., carine ramorum rosulis singulis sparsis, vallecule fasciis latis vestitz. Vaterland. Diefe Art wurde von v. Siebold in Japan ii Im Ledener Reichd-Herbar liegt fie ohne fpecififche enennung. Ich gab ihr daher den Namen des berühmten Entdeders. Charakter und Verwandtfchaft. Wegen der Natur ihrer Spaltöffnungen gehört die Pflanze unter die Equiseta eryptopora und unter diefen nimmt fie wegen der Unbeftändigkeit in der Zahl der Linien ihrer Spaltöffnungsreihen ihre Stelle neben ; —- 1 — E. elongatum Willd. ein. Equisetum Sieboldi und E. elon- gatum bilden die Gruppe ber Equiseta ambigua Milde; fie find unter den cryptoporen Equifeten die einzigen, b »enen jede Spaltöffnungsreihe bald aus einer einzigen, be" mehreren Linien befteht. j h Equisetum Sieboldi ift eine höchft ausgezeichnete Art. Obgleich habituel dem E. trachyodon Al. Braun fcheinbar verwandt, fteht fie doch durch die fpecielleren Mertmale dem E. elongatum vwoeit näher. Mit diefem theilt fie die converen Stengel — und Aftriefen, unterfcheidet fich aber leicht durch die weit binaufgefurchten Stengelzähne, die ausnehmend lang und bleibend find, durch ihre vollfommene Slätte und das grüne Parenchym. Durch die converen Stengel: und Aftriefen unterfcheidet fie fich u MORGEN Arten aus der näcften Berwandtfchaft von . Riemale. Note sur le mode de reproduction du Brunier-vivi- para (Lemna arhiza L.), par A. Franchet. — Befonderer Abdrud aus der 2. Lieferung der Billotia oder Notes de Bota- nique, publiees par V. Baroux, A. Guichard, P. Guichard et J. Paillot. 1. vol. pages. 25 et 31). Den 21. Juli 1864 fammelte Franchet in dem Rümpel von - Sainte-Marthe (Loir-et-Cher) in großer Zahl die Lemna arhıza L., die man, weil ihre Blüthen unbekannt, blod der Analogie nad) _ mit den Lemnen vereinigt. Er befchreibt feine Pflanze forgfältig und die beigefügte Tafel zeigt die verfchiedenen Erjcheinungen, die dem Verfafjer zu fehen geftattet war. Wornherein wollen wir bie Bemerkung machen, daß ihm die früheren Arbeiten über Lemna arhiza unbefannt geblieben find, obfchon Schleiden’ Arbeit über Lemna, in der Linnaea, fowie 3. Hoffmann’3 Schrift über Lemna arhiza, in Wiegmann’s Archiv 1860 ın extenso durch die Annales des sciences naturelles waren wiedergegeben worden. Franchet’d Beobachtungen beftätigen diejenigen Hoffmann’s, nur in den aus denfelben gezogenen Gonclufionen weicht er vom holländifchen Bo: tanifer ab. Er fieht nämlich in der L. arhiza feine phanerogame Pflanze, fondern eine mit den Zygnemeen (sie) verwandte neue Zoospermen: Gattung, der er den Namen Bruniera giebt, zu Ehren Abeld Brunier, Arzt zu Orleans und einer der Grün: der des botanifchen Gartens von Blois. Der Verfaffer äußert die Meinung, der Vorgang bei L. arhiza fei feither den Beob- achtern vorzüglich deömwegen entgangen, weil man, ben Angaben der Floriften folgend, die Pflanze gewöhnlich erft im Spätjahre unterfucht habe, wo bie Zellentheilung, die er auffand, bereits längft vollbracht war. B. i R Ey. ee Sulius Kühn, Über eine im Innern des Faulthiers haares lebende Alge (in H. Welder über die Entwiclung und den Bau der Haut und der Haare bei Bradypus, befon: derd abgedruct aus den Abhandlungen der Naturf.-Gefellfchaft zu Halle. 1854. Band IX). Nach einer fehr grümdlich wiffenfchaftlichen Erörterung ge: langt der Verfafler zu dem Schluß, daß die Ulge zur Gattung Pleurococeus gehört und dag genügende Unterfchiede vorhanden find, um die bei Bradypus vorfommende, von der bei Choloepus ee fpecififch zu, trennen. Der VBerfaffer characterifirt ie fo: Pleurococeus Bradypi J. Kühn. Begetative Zellen meift zu mehreren verbunden, seltener einzeln, runblich, 0,009 mm. mittleren Durchmefferd; Sporangien häufig, rund, 0,01 mm. groß; Sporenzellen zahlreih, felten unter 16, meift bi8 32 in einem Sporangium; ihr Kern rund, Klein. Pleurococeus Choloepi J. Kühn. Begetative Zellen zu mehreren verbunden, jeltener einzeln, oval ober länglicy, meift durch gegenfeitigen Drud unregelmäßig edig, 0,01 mm. lang, 0,005 mm. breit; Sporangien weniger zahlreich, meift zu 8, nie: mals zu mehreren al& 16 in einem Sporangiunm; ihr Kern an: fehnlich, rundlich, feitlich abgenlattet. G. Mettenius, über die Hymenophyllaceae. Leipzig. 1864. Abhol. der math.phyf. Claffe der F. fächl. Gefellichaft der Wiffenfchaften. ce. tab V. Der Verfaffer befpricht zuerft den Stanım, die Blattftelung und die Blätter der Gruppe. Adventivfnospen fehlen ganz, daflir blattftändige Knospen, welche am Blattfliel oder der Spindel entipringen. Wurzeln fehlen entweber ganz, flatt derfelben dann Haare, oder e3 find Adventiowurzeln vorhanden. Das Blatt ift in an MWachsthume entweder begrenzt oder unbegrenzt; meift ift e8 im fiederartiger Weife getheilt. Die Nervatur des Blattes ift mannigfaltiger ald bei irgend einer Polypodiacee, bei den meiften find Die Nerven fiederig angeordnet, und zwar bald anadrom, bald catadrom. 1} Den Stamm durchzieht ein centraler Strang von treppen: _ förmigen Zellen (mit Ausnahme von Loxsoma); die Ninde in der Umgebung bdiefes Gefäßbündels befteht aus 2 verfchiedenen Geweben, vem Parenchym und Sklerenchym; Yeßteres befteht aus geftreften, getüpfelten Zellen. Die zwifchen Parenchym und ° Sklerenchym liegenden, tafelfürmigen, rechtedigen Zellen nennt Mett. Dedzellen (Stegmata). — 15 — Der Blattfliel enthält nur ein centrales Gefäßbündel. Schein: nerven, welche nie Gefäßzellen enthalten, kommen nicht felten vor. Das parenchymatöse Gewebe des Blattes befteht aus 1—4 Lagen; die Zellen zeigen fehr verfchiebene Beichaffenheit. Spalt: Öffnungen und Sntercellulargänge finden fih nur bei Loxsoma. Stets fehreitet die Entwidelung der Sporangien von ber Spibe gegen die Bafis der Columella fort; lehtere ift in ihrem * Wahsthum unbegrenzt. Paraphyfen treten nicht bIo8 bei Lox- soma, fondern auch bei Hymenophyllum auf, und zwar hier unter: halb der Sporangien; dem Genus Trichomanes fehlen fie gänzlich. Der Borkeim der Hymenophyllaceen if zuerft conferven: ähnlich, wie bei den Laubmoofen, und trägt jet jchon Antheridien und Archegonien; an einzelnen Stellen breitet fich der fadenförmige Borkeim flächenförmig aus und trägt an feinem Rande Antheri- dien und Archegonien. Mettenius weift nach den gemachten Erfahrungen den Hy- menophyllaceen unter allen Farren die niedrigite | Desmatodon griseus J. Juratzka. Werhdl. der zool. botan. Gefellfchaft in Wien. 1864. p. 3y9—40). Facie, vegetalionis modo et magnitudine Barbule mem- branifolie simillimus! Folia ovata et ovato-oblonga, apice minute denticulata membranacca hyalina, concava, margine plana; costa subtereti dimidia parte superiore filamentis chloro- phyllosis numerosissimis obtecta, in pilum longum levem pro- ducta. Flores moneci, maseulus feemineo approximatus gemmi- formis sessilis diphyllus, foliolis ex obtuso apice breviter apieu- latis, obsolete costatis vel ecostatis, antheridiis paueis, para- physibus subelavatis. Gapsula in pedicello abbrevialo crassius- eulo tota longitudine dextrorsum torto oblonga, erecta vel leniter Bi ineurva, fusca exannulata; opereulum conieum brevirostrum ag obliquatum mox deeiduum; calyptra cueullata, ad basin fere - eapsule descendens. Peristomü dentes in membrana basilari pallide aurantia dentium quartam circa partem metiente baud - spiraliter torti, fissi et pertusi plerumque trierures , eruribus - filiformibus parlim imperfeetis obtusis , sublevibus. Spors ut in Barbula membranilolia. Hab. in rup. calcar. mont. Ra- - lenderberg prope Mödling Austriz inferioris. Fruct. mat. Majo. er #% . Histoire Naturelle des Equisetum de France par J. Duval-Jouve. Paris 1864. ‚296 pag. ce. tab, 10. Der Verfaffer giebt in diefem fehr fpeciellen Werke eine voll- ftändige Monographie ber franzöfifchen Equifeten. x 7 — 14 — Seine Arbeit zerfält in zwei große Theile, einen anatomifchen und einen befchreibenden. Die Abbildungen beziehen fich faft fämmtlih auf den erfteren. In diefem wird die Pflanze zuerft nach ihren äußeren Cigenthümlichkeiten und dann nad) ihrem inneren Baue Schritt für Schritt genau unterfucht; daran fchließt fi) die Entwidelungsgefchichte, von der Keimung der Sporen beginnend. Zulegt ein gefchichtlicher Weberblid und einige morpho: logifche Betrachtungen. Der BVerfaffer widerlegt DNS Anficht über das Verwachlen der Scheide mit dem Internodium und fpricht fich gegen bie Befruchtung aus, daß die Sruchtträger ver: wandelte Scheidenblättchen feien. Im zweiten Theile, dem befchreibenden, wird bie Stellung ber Samilie befprochen und die fpezififchen Charactere, Hierauf folgt die Befchreibung der Familie, des Genus, der Unterabthei: lungen und der Arten. Die Eintheilung der Arten ift folgende: I. Section. Stengel von zweierlei Geftalt und zu verfchie: denen Zeiten hervorbrechend, äftig; Aefte ohne Gentralböhle. 1. Gruppe. Internodien der fterilen Stengel weiß, ohne Spaltöffnungen. E. maximum Lanı. (E. Telmateia Ehrh.).* 2. Gruppe. Internodien der fterilen Stengel mehr oder minder grün, mit Spaltöffnungen. E. silvaticum, L. E, pra- tense. Ehrh. E. arvense. L. II. Section. Sruchtbare und unfruchtbare Stengel gleich geftaltet, gleichzeitig. Aefte ohne Gentralhöhle. 3. Oruppe. Aehre ftumpf. Spaltöffnungen zerftreut auf den Riefen, ihre Mündung in der Oberhaut liegend. E. litorale Küblew. E. limosum L. E. palustre L. 4. Gruppe. Aehre gefpist. Spaltöffnung fireng reihen: förmig in je eine Linie geordnet an der Seite ber Kiefen; Mün: dung der en im Grunde einer Höhle mit untegel- mäßigen Rändern. . ramosissimum Desf. E. variegatum Schleich. E. trachyodon Al. Br. E. hiemale L. Für bie fonft gebräuchlichen Namen E. Telmateia Ehrh. und E. elongatum Willd. werden die älteren Namen E. maxi- mum Lam. und E. ramosissimum Desf. gebraucht. E,. ira- chyodon Al. Br. wird ald Art behandelt. Hierauf werden die vorhandenen Equiseten » Abbildungen zu jeder Art zufammengeftelt; den Schluß bilden Nuten und Ge: brauch der Equiseten, fowie deren hemifche Befchaffenheit. Da bie Hedwigia Kritifen ausfchließt, fo war nur biefer Bericht über ein Werk geboten, welches eine Zierde in der neuen Literatur genannt zu werben verdient. I M *) Anm. Die secunderen Stengel des E. Telmateia Ehrh. befigen Spaltöffnungen. . 3. Milde, Dieppe nn ‚lanceolata Thw., M. Braunii Grun., _ Grun.. N. hungarica Grun. Ebenfalls von Herrn Dr. Schwein- —: 15 — 8. Rabenhorft, die Algen Europa’s. Dec. 172 und 173. Dresden, 1864. Diefe Doppeldefade fchließt eine große Zahl außereuropäifcher Algen ein, welche von Herrn A. Grunom eingeliefert, von Herrn Dr. Schweinfurth im Nildelta, von Herrn €. v. Frauen feld auf Sava gefammelt wurden; außerdem finden wir mehrere Nummern von Herrn U. Grunow in England und Defterreich, von Heren Profeffor A. Braun auf der Infel Ufedom und eine Nummer von Herrn Dr. Stizenberger bei Conftanz gefammelt. Sämmtlihe Nummern find von nicht geringem Sntereffe, bisher in der Sammlung noch nicht enthalten und fo möchte ed wohl nicht unzwedmäßig fein, fie hier näher zu bezeichnen. 1711. Nitzschia inerustans Grun. mit der N. curvula Smith, Achnanthes pachypus Mont., Doryphora amphiceros (Ehrb.), Coseinodiseus eccentricus und subtilis Ehrb. ete. ine marine Auffammlung, welche an den Pfählen des Hafendammes bei DOftende grüne Ueberzüge bildet. 1712. Eine ähnliche Auffammlung, ebendaher, mit vorherr: fehender Nitzschia curvula Sm. forma parva. ingemengt finden fi) au Zygoceras Rhombus, Actinoptychus undulatus. 1713. Stauroneis Cohnii Hilse, aus dem Hafen von Dftende, alfo auch marin. Herr Hilfe entdedte diefe Art im füßen MWaffer 1860 und vertheilte fie unter Nr. 962 diefer Sammlung. 1714. Grunovia Tabellaria (Grun.) Babenh. aus dem MWien-Neuftädter Canal in Unteröfterrreich. 1715. Tryblionella apiculata Gregor. aus dem Hafen von 1716. Amphora tumidula Grunow nov. sp. Amphora a _latere primario multiformis, subovata vel lineari oblonga, medio s&pe leviter tumidula, apice plerumque late truncata, in spect- wauıbus Jatioribus longitudinaliter pluristriata; valvis parum eurvalis vel subrectis linearibus pice rotundalis, dorso in media parte plus minusve tuinidulis; siriis fransversis-sublilibus (ad 60 in 0,001”), nodulo centraii longitudiualıler elongato _ sublineari. Longit. 0,0012 - 0,0022”, latit. 0,0006—0, mi Im Nildelta, Februar 1859, gefammelt von Dr. Schweinfurth. 1717. Epithemia constrieta Smith, A al ee ei: itzschia Schweinfurthii fürth im Nildelta im Limfah- Se gefammeli 1718. a) Nitzschia Schweinfurthi Grunow nov. spec. Nitzschia major a latere primario anguste linearis, sigmoidea, apice truncato obtusa; a latere seeundario anguste linearis apice rotundala; valvis a latere visis anguste linearibus apice rotun- datis, carina eccentrica, punctis carinalibus 16—17 in 0,001”, a rt striis Lransversis lenuissimis 68 in 0,001’. Logit. 0,0095” — 0,0105”, latit. 0,00035”. Unterfcheidet fi von N, sigmoidea Durch viel fchmäfere Geftalt und abgerundete Schaalenenden, von N. vermicularis turch größere Geflalt und deutliche, wenn auch große Querfireifung. Am nächften tft fie der N. obtusa W. Smith, ift aber durch viel fchmälere Geftalt und viel zartere Quer: ftreifung wefentlich davon verfchieden. b) Navieula spherophora (Rg.?) W. Smith var. apicibus plerumque parum productis obtusis. &bendaher. (Schluß folgt.) Correfponden;. As Antwort auf vieljeitige Anfragen diene, daß von tn Sammlungen 1) Bryotheca europsa Fase. 15 et 16, 2) Fungi europ®i Cent. VIII, 3) Hepatice europ&i Dec, 31 et 32, 4) Characee europe® Fasc. III., im Verlauf diefes Winters erfcheinen, wahrfcheinlich auch Lichenes europei, Fasc. 27, und, fall® e8 die Zeit geftattet, auch Algen Europa’s, Dec. 174—179, wozu das Material vollftändig bereit Tiegt. 2. Nabenhorit. Rryptogamifcer Reifeverein. Den geehrten Mitgliedern zur Nachricht, daß das gefammelte Material bis auf die Lebermoofe, welche fi) zur Beftimmung noch in den Händen des Heren Dr. Gottfche befinden, zur Verfendung bereit Liegt, in diefem Jahre alfo noc) ficherlich erfolgt. PB. Schimper. 2. Rabenhorft. Zur Beachtung. Der Unterzeichnete befigt eine ziemliche Anzahl von jeltnen Meraner umd fchlefifchen Moofen in Donbletten, welche er nad Wunfch in Sammlungen von 2 Thlr. an abgeben will. Breslau, Bafteigaffe 5. 3. ide. Redaction: Berlag der K. Hofbuchbandfung Drudvon 2.Rabenhorft in Dresden. von 9, Burdach. &, Heinrich in Dresven. Ar Er a2 HEDWIGIN 186. Motizblatt für Krypfogamilhe Studien, nebjt Hepertorium für Fryptog. Literatur, Inhalt: Repertorium: Nabenborft, Algen Dec. 172 u. 173. (Schluf.) — Loreng, Moosftudien. — His, Bemerkungen über Archers Feitftellung von Palmogloea. — V. Bavoux ete., Billotia. — 5. ®. Schulg, Zaubmooje der Pfalz. — Kryptogamifcher Reifeverein. Repertorium. Rabenhorfl, Algen Dec. 172 und 173. (Shluf.) 1719. Achnanthes subsessilis Kiz. mit Scoliopleura tumida (Breb.). Navicula Crabro und didyma Ehrb. etc. aus dem Bradwafler bei Neuhaven in England. 1720. Navicula formosa Gregor. mit Denticula subtilis Grun. und Stauroneis Bacillum Grun. etc. 1721. Cymbella Pisciculus Gregor. von Unteröfterreich. 1722. Amphora hyalina Ritz. forma parvula, gemifcht mit Gomphonema capitatum v. anglicum und v. italieum. Aus den Seen bed Kryftal:Palaftes zu Sydemham bei Zondon. 723. Meridion circulare Ag. var. vulvis basi varie cur- vatis Grun. 1724. Eßbare Erde von Sava, mitgetbeilt von Herrn von Srauenfeld. Die von Herrin Grunow gemachte mik ofcopifche UAnalyfe wird in dem 2. Hefte der „Beiträgen zur näheren Kennt- nig und Verbreitung der Algen’ mitgetheilt werben. 1725. Tryblionella angustata Smith, vom Prater bei Wien. . 1726. Chamssiphon confervicola A. Braun. Eine neue Ddcillariengattung, welche fich dadurch auszeichnet, daß oscillarien- ähnliche Fäden in einer geflielten aufrecht itehenden Scheide fich finden, die oberen Glieder löfen fi vom Faden ab, runden fich und fallen aus der Scheide heraus. — An Cladophora putealis anfigend. Daran finden fih auc noch: Characium apiculatum Rabenh. ‚ Ch. Nägelii Braun, Microthamnion Kützingianum äg. etc. Ä 1727. Eine an Diatomeen und Desmidieen reiche Süßwaffer: Auffammlung von der Infel Banfa (Oftindien). Roh und prä: parirt von Herrn Gerftenberger. Enthält ;. B. große Formen- reihen von Eunotia Formica Ehrb., pectinalis Dillw., Camelus Ehrberg. 1728. Schizonema crinoideum Harv, aus der Oftfee. — 18 — 1729. Gloeocystis riparia A. Braun nov. sp. Lager weich, - gallertartig, granulirt, ausgebreitet, aus umhüllten, loder verflebten Zellen oder Zellgruppen, die höchftend 2—3 ineinandergefchachtelte Generationen unterjcheiden laffen. Zellen Fugelförmia, „4; mm. did, durch fortfchreitende Theilung auf 1;, 145, zuweilen felbft „45 mm. herabfinfend, mit fürnigem Inhalt, der in den Bellen der tieferen Schichten goldgrün bis licht grasprün if. Die Hüllhaut farblos, deutlich aus mehreren Schichten gebildet, faum die Dice des Zelldurchmeflerd erreichend. Bildet weitausgedehnte Ueberzüge des feuchten Sandbodens an den Ufern beider Kreböfee bei Sallentin (Infel Ufedom). Ge: fammelt zu Ende Auguft 1864 von U. Braun. Anmerklung. Der Tracht nach wiirde man biefe Art für eine Gloeocapsa halten, aber der Inhalt der Zellen ift entjchieden chlorophylipaltig, oder durch ein rothes Del, wie bei Pleurococeus miniatus und Palmella miniata, gefärbt, 1730. Oseillaria detersa Stizb. nov. sp. ©. Külzingians Neg. proxima at clare distineta. — Strato diffuso verniceo rubido-olivaceo; trichomatibus dense intricalis (alacriter oscil- lantibus) graeillimis rigidis reclis (raro flexuosis) zeyualibus dilutissime rufis, apice obtusiusculis ac parum curyatis, 0,002 mm. erassis, plane articulatis; articulis diametro zequalibus vel ra Bei Eonftanz gefammelt von Dr. €. Stizen: erger. Moosftudien, herausgegeben von Dr. P. ©. Loreng. Mit 5 lithogr. Tafeln. Leipzig, 1864. Verlag von W. Engels» mann. Borliegendes Werk enthält: \ ‚1) Studien über Bau: und Entwidelungsgefchichte der Laub: moofe von P. ©. Lorenz. E3 werden Fissidens, Fontinalis und Polytrichum befprochen, und zwar Fissidens am eingehendften. Bon dem Vorkeim- und Wurzelgefchlecht beginnend, geht der Verf. zur Betrachtung der Brutfnospen und deren Entwidelung, ber Keimpflänzchen, der Veräftelung und der Zerminalzelle über. Die Unterfuchung bringt den Verf. zu der Ueberzeugung, daß die N. Brown’iche Deutung des Fiffidend-Blattes, „wonach der reitende Theil das eigentliche Blatt fei, die eine Hälfte dabei gegen die andere bedeutend zuricgeblieben feiz der ganze dem Stengel abgewendete Theil hinter dem Nerven aber als ein Flügel, ein Auswuchs des leßtern, zu betrachten fei,” — die richtige 1. Hierauf folgt Bau und Entwidelung bes Blattnerven. Der feßtere befteht aus 3 deutlich unterfcheidbaren Zellgruppen. “Der Stengel felbft ift Höchft einfach gebaut; er befteht aus einem Pa- renchym von faft gleich großen Zellen, die fich nach der Peripherie e; ; - hin ein wenig mehr verdicen, im Centrum eine Gruppe Fleinerer dünnwandiger Zellen. | 2) Beiträge zur Biologie und Geographie der Laubmosfe' von Dr. Lorens und 2. Molendo. ze Zuerft wird ein bryologifcher Ausflug nach der Meffelinwand in Zirol von P. ©. Loren& gefchilvert. Aus den Kalkalyen bei Hohenwalded bei 2800° werden er: wähnt: Eurhynchiam Vaucheri, striatulum, Homaloth. Philipp. ; Grimmia anodon, Zygodon viridissimus, Brachyth. Starkii und ber neue Zygodon gracilis. Wils. Die Klammen des bairifchen Hochlandes bieten: Hypnum Lorentzianum und Plagiothecium Muellerianum. Das Schiefergebirge des Windauer Thales bietet: ® Anodus, Seligeria tristicha, Trichodon, Hylocomium Oakesii, Tetraplodon angustatus, Plagiothecium neckeroideum, Conosto- mum boreale, Hypnum arcticum. Sn den Salzach: Auen: Bryum versicolor, Blindii, Angstroemia longipes. . Das Gebiet der GentralsAlpen bei Mitterfill: Mielichhoferia, Coseinodon, Campylopus fragilis, C. densus, Barbula fragilis, Tetrodontium repandum, Limnobium alpestre, Plagiotheeium pulchellum. In der Gegend des Staffeldes: Hypnum callichroum, molle, Cylin- drötheeium Montagnei, Dieranum albicans. Am Örünfee: Mie- lichhoferia, Angstreemia, Plagiothecium Muehlenbeckii, Diera- num Blytii, Webera eucullata, Ludwigii, Hypnum alpestre. An der Meffelinwand: Oreas, Zieria demissa, Bartramia subu- lata, Didymodon rufus, Mielichhoferia, Grimmia apieulata, Hyp- num hamulosum, Dicranum albicans, Plagiothecium laetum, Grimmia mollis, sulcata, atrata, Trematodon brevicollis, Hyp- num glaciale. Hierauf folgt: Moosregionen in den Zauern, von ®. Molendo. ZBuerft wird das Areal befprochen; e3 reicht vom Dreiherrnfpig und Venediger bis zum Gro8:Ölodner und Pebed. Das Kerngeftein ift Granit oder Centralgneis. Ye Hierauf folgt eine foftematifte Aufzählung der gefammelten Arten nach Vorkommen und Berbreitung und die Diagnofen der neuen Arten. . ! Hypnum Lorentzianum Molendo 1860. Ad Subgenus Heterophyllium Schpr. pertinens, a quo tamen cellulis alaribus tinetis vesicularibus distat. © Hypno Haldaniano proxima species, diversa autem cellulis alaribus magnis aureis vesicieformibus, foliis angustioribus, longe acuminalis partim subfalcatis supra minute serratis, foliis peri- chtialibus longissime acuminatis, argute serralis. © Caespites laxi szepe latissimi molles pallide virentes state lutescentes et sordide brunnei, in vivo nilore argenteo pul- cherrime suffusi. Caules primarii prostrati l. ascendentes, divisi, secundarii vage vel subpiunatim ramulosi elongati cum ramulis n u apice secundo-inceurvi. Folia aut subquarrosa patentia aut — in axibus junioribus, — secunda et subdistiche complanata, subenervia ovato-lanceolata brevius longius acuminata, superne denticulata ; denticulis paueis inzqualibus sspe subnullis, peri- chztialia piliformi-acuminata ei grosse elongato-dentifera. Re- tieulatio illa H. Haldaniani, tenuissima hyalına, sed ad basin versus angulos cellulis paucis maximis inflatis aurantiis rarius purpureis instructa. Paraphyllia modica diversiformia. Dioicum, theca longiseta purpureo-brunnea ovalto-cylindracea gracilis incurva, operculo longius persistente conico eximie rosirato, annulo subnullo.. Hyeme ineunte maturum. Bryoth. eur. 488. Prope Tölz in ‚‚Arzbachklamm 2700—3100’. — Prope Schliersee (Krotenthal 2800—3100°) et Partenkirchen 2300— . 2500. Ubique in solo argilloso-calcareo. Brachythecium Arnoldianum Mdo. in lit. 1862. Nova species, a Br. campestri differt: foliis latioribus subdeltoideis, reti laxiori e cellulis robustioribus et multo brevioribus, quam in Br. campestri, contexlo, seta magis in media parte asperula, cespite teneriori e plantis gracilibus intricato Br. lseti habitum fingente. Cespites sericei incohserentes laxi, caules primarii prostrati vagantes, elongati, graciles, irregulariter divisi, ramis primariis plus minus ramulosis subpinnatis, ramulis suberectis inaequilongis plerisque brevibus. Folia viridia s. lutescenti-virentia, nitore pallido sericeo, caulina late ovato-lanceolata fere subdeltoidea brevius longius acuminata, ramulina (ut in propinquis omnibus) paulo angustiora longiusque acuminata, omnia profunde plicata subintegerrima 1. obsolete denticulata ultra medium costata, imbricata cweterum directione varia: caulina erecto-patula l. homomallia, ramulina fere omnia homomallia. Areolatio generis, laxa, tenera, rhomboideo-hexagona, apicalis linearis, basin versus ad angulos magis quadrata. Inflorescentia et perichelium Br. campestris, folia perichztii acumine piliformi recurva; foliola perigonii e basi latissima subito acuminata. Theca minuscula gracilis cylindracea vix ventricoso-incurva l. subhorizontalis, operculo conico in rostellum obliquum pro- ducto; seta gracilis pro more elongata, in media parte obsolete verruculosa, verruc® apicem basinque versus evanide, sub lente modico (?°/,) inconspieux. Habit. in arenosis calcareo-micaceis in convalli taurensi Virgenthal prope Windisch-Matrey. Orthothecium binervulum Mdo. in lit. 1861. Nova spe- cies alpina, cum ©. stricto Lorentz magis congruens quam cum aliis propinquis; foliis brevioribus ab illis, foliis plicatis ab OÖ. strieto, foliis binerviis ab omnibus facillime distinguitur. Cxspites demissi molles sericei, in apertioribus densiores et pusilli, in eryptis subhumidis laxi majores, variegati aureo- — 181 -— virides, olivacei, raro rubescentes, ztate brunnei. Caules teneri procumbentes, strietiusculi subsimplices 1. simpliciter ramosi, secus locum natalem aut breves %%—1'/2 uncias meti- entes dense imbricati et subjulacei: aut (in subhumidis umbro- sis) laxius longiusque foliati, 1—3” longi. Folia erecto-patula, e basi ovatä brevius lanceolata, acuta, rarius (in forma laxa) in acumen breve subito producta, margine superiore reflexa, integerrima nitida subscariosa binervia nervis folii quartam aut tertiam partem z»quantibus, parum plicata plicis duabus obso- letis. Areolatio generis, flores ignoti. Hab. in terra calcarea prope Schiersee; in alpibus Ampezzanis et Fassanis in regione suprasilvatica 4900 — 8200. Grimmia Schubartiana Liz. Muscus inter Grimmias singularis et nulli speciei earum habitu aflinis, sed Zygodonti aspectu simillimus. Ciespites densi, flavovirides, subelati; caules erecli, parce dichotome ramosi, basi tomento radicali uberrimo instructi, supra dense foliosi. Folia erecto patentia, uda stricta, sieca erispata, e basi lanceolata sensim longius acuminata, nervo percurrente; epilifera vel interdum apice ex- tremo diaphano, margine revoluto, interdum incrassato. Rete supra e cellulis minutis quadratis incrassatis, infra e cellulis rhomboideis, elongatis compositum. Flores monoici. Theca in pedicello incurvato, supra vaginulam tubo hyalino brevi coronato e collo brevissino breviter ovalis, profunde plicata, operculo e basi hemisphasrica apice brevi obtuso obliquo instructa. (Ca- Iyptram non vidi, sed e operculo. obliquo concludo, eam dimi- diatam esse.) Peristomium e dentibns 16 lanceolatis apice erforatis vel in&gnaliter bifidis supra orificium conniventibus. olia perichzetialia caulinis subsimilia, sed longiora, longius apieulata. Antheridia eylindrico-clavata. Folia perigonialia caulinis molliora, e bası latiore brevius apiculata. Hab. in rupium fissuris prope ‚‚dem Rauriser 'Tiauernhause‘‘ alpium Salisburgensium. Didymobon rufus Liz. Muscus "singularis, habitu for- mam quasi nanam Grimmis gigantex referens. Ciespites laxi, elati vel prostrati, dilabentes, rufi, apice viridiusculi. Caules elati, usque ad 5 uncias longi, parce di- chotome ramosi, basi prostrati denudati, supra assurgentes, dense foliosi, foliis udis recurvis. Folia robusta quasi carnosa, e basi ovata lanceolata sensim apiculata, ‚e medio recurvaz; margine valde recurvato vel duplici cellularum strato incrassato, nervo cum apice excurrente, cellulis solidis, basi rhomboideis, pellucidis, apice minute jpuadratis, papillosis, opacis. Folia forum femineorum caulinis subsimilia, laxius texta, plicata. Archegonia longicollia, paraphyses nulle. Flores maseulos. non —_ 12 — vidi. Hab. in summis alpibus rarissinum. In loco » Pasterze«; in »Messelinwands; in valli Tirolensi Täuschnitz prope Kals. Orthothecium strietum Liz. Gaxspites densi elati (ses- quiunciales) aurei. Caules erecti, rigidi, irregulariter ramosi, ramis ereclis, julacei. Folia caulina erecla, appressa, eplicata, ovalo-apieuläta, concava, apieulo brevissimo, enervia, margine ereeto integerrimo. Hele generis, laxum, pellueidum. : Folia ramulina paulo angustiora. Flores dieeci; folia perichzetialia externa brevia, e basi lalissima subito apiculata, apiculo re- eurvo, interna longa, e basi vaginante laxius texta longius apieulata. Archegonia anguste ovala collo subnullo. Flores masculi et fructus ignoli. Hab. in loco » Pasterze« 7600%. Hypnum nivale Liz. Hypno stramineo maxime alline; differt cespitibus prostratis puris, intricalis, caulibus llaceidis, llexuosis, julaceis, apice subhamato incurvis, foliis eonstanter multo brevioribus, dense imbricatis. Hab. inter lapides aqu nivali injacentes prope ‚‚dem Peischlager Thörl‘‘ inter Heiligen- blut et Kals. 8000‘, Gaespites prostrali, puri, aurei, caulibus flexuosis, intrieatis densi; caules parce et irregulariter ramosi, rami basi mierophylli subnudi, dein julacei, apice subhamale- ineurvi. Folia late-ovata rotundato-oblusa, dense imbricata, nervo unico ultramedio; rete Hypni straminei prater cellulas alares paullo majores, numerosiores. Flores et fructus non vidi. Hypnum Schimperianum Liz. Muscus speciosissimus, esespitibus turgescentibus mollissimis, aeneo-olivaceis in rivulis summarum alpium vigens, inter subgenus Limnobium et Hyp- num ludens. Hab. ad lapidem in rivulo sub Messelin. 7400°; in rivulis glacialibus sub ‚‚dem Hörndipass‘“. Caules elongati molles, parce et irregulariter ramosi un- dique foliosi; folia mollia, laxe disposita, patentia, late ovata apıeulata concava, apice obliquv truncala, integerrima, nervis binis brevibus. Rete e cellulis vermicularibus et brevioribus laxioribus quam in H. alpestri, ad apicem brevioribus, rhom- boideis vel quadratis enmpositum. Foliis interposita paraphyllia foliolis concavis, retundatis similia. Flores monoici; feminei minuli e foliis basi angustioribus longius apieulatis, laxius textis, plicatis apice plus winus serratis et archegonis brevicollibus compositi. Folia perigonalia e basi lalissime ovala brevi apicu- lata, antheridia clavata. Perichxlia minula; folia perichztialia late lanceolata, laxissime texta, pellucida, nervo medium [olium attingente, apice serrata ; iheca in pedicello brevi breviter oyalis, leniter incurva, opereulo conico, sicca sub ore constricla, peri- stommum generis. Hierauf folgt Fortfegung der Moosregionen in den Zauern. Von &. Molendo. 7“ - Buerft Allgemeines über die Moosregionen und ihre große Ausdehnung nach der Höhe. 1) Region der Cerealien von 2500—3000', Aufführung der characteriftifchen Arten. 2) Subalpine oder Region der Goniferen. 4400-6200". 3) Alpenregionen 6200 — 11,090. Bei jeder Region werden noch Stufen ald Unterabtheilungen unterfchieden und die oberen und unteren Grenzen der einzelnen Arten befonderd hervorgehoben. Den Schluß bildet: Pugillus specierum noyvarum exoli- carum von Dr. P. ©. Yorenk. Andreaea vulcanica Ltz. A. obovals. aflinis, differt autem habitu graciliore, foliis angustioribus, maxime papil- losis, colore opaco. Hab. Don ber höchften Region des Bulcanz Sliniga 11,000 12,000; Boden Zrachyt. 12. Dechr. 1858 leg. Moris Wagner. (Catharinea) Atrichum rigidum Liz. Foliis siecis haud erispatis, ereclis, rigidis inter Atricha singularis. Hab. prope Valdiviam Chiles leg. Dr. Krausse. Polytrichum (Cephalotrichum) Schmitzt Ltz. Caulis subhumilis, inferne nudus apice innovalionum pulcherrime rosu- latus, ex apice innovans; folia polytrichoidea, striela, nervo latissimo, tolum apicem occupante, apice serrala, © basi angusle ovata sensim lanccolata, folia inferiora latiora, breviora; folia perichwtialia e basi vaginante subito apieulata. Theca ovalis; operculum e basi depressa mamillatum; peristom: dentes 32, partim bini membrana conjuneti. Hab. Ad urbem Mexico leg. Schmitz. Polytrichum Chimborassi Liz. P. pilifero proximum, differt foliis brevioribus, siceis erecto patentibus, pilo glabro, colorato, valde fragili terminatis. Hab. Bon den höchften Anden von Ecuador aus der Sierra encillada in ber füdlichen Umgebung des Chimboraza 9009 — 10,000° auf Zradyf, Thonfchiefer und altem Sandfleine. Polytrichum juniperinum var. wquinoctialis. Colore lurido, seta breviori, foliis basi Jatioribus, perichaetialibus longius aris- tatis differt. Diversa species mihi non videlur esse. Hab. Vom eh Pichincha aus der Umgegend von Quito 9090—10,000° BEP oltriohain subflexuosum Liz. Vapsula leviter sexan- sulari eylindracea incurva inter Polytricha singularis, babitu P. flexuoso similis. Hab. Probe Mexico leg. Andrieux. Bryum Valdivie Iiz. Capsule colore et indole ad Bryum Donianum et affınia spectal, innovationibus autem haud rosula- tis, foliis ovato-acuminatis, haud spathulatis Br. obconico proxi- mum videtur, a quo tamen habitu graciliore, foliorum margine er IE A tenuissimo, apiculo fexuoso, pedicello urpureo, operculo acuto discedit. Hab. prope Valdiviam leg. Dr. Krausse. Bryum elegantulum Liz. Bryo alropurpureo proximum, differt habitu graciliore, foliis latioribus, brevioribus, reti bre- viore, molliore, colore opaco; capsula minore haud purpurca, haud sub ore constricta, operculo conico, Hab. Prope Valdi- viam leg. Dr. Krause. I Bryum Roscheri Liz. Bryo pachythec® et pseudopachy- thec® proximum; differt aulem a priore habitu graciliore. Theca in pedicello graciliore brevior, minor, multo obsceurior, operculo exacte hemisphrico praedita, peristomium internum valde granulatum, haud hyalinum, folia molliora, nervo rigi- diore pradita. Hab. In solo sabuloso prope Zanzibar amicus Roscher pra&mature defunctus legit eum Pottia (Hyophila) Roscheri et Pottia (Hyophila) papilli-nervi. Dieranum (Leucoloma) Ekloni Liz. — D. Sprengeliano proximum, distat autem statura robustiore, multis ramulis intra . folia oceultis fascieulata, foliis vix homomallis, haud falcato se- eundis, cellulis alaribus paucioribus, minoribus, ceteris multo magis elongatis. Hab. In monte Tabulari Capitis Rone Spei leg. Eklon. (Dieranum) Campylopus Vitzliputzli Liz. Foliis caulium sterilium patentibus laxc imbricatis soli C. exasperato affınis, a quo autem jam foliis omnibus longe apiculatis distat. Hab, Ad urbem Mexico leg. Schmitz. (Dieranum) Campylopus purpurascens Liz. Muscus sub- singularis. A. C. chlorophyllioso proximo differt: colore pul- cherrime purpurascente, folis partim piliferis omnibus, margine pellueido in basi, (quo C. chlorophyllosus gaudet) carente. A.D. bicolore jam foliis acutis vel piliferis differt. Hab In humo sabu- loso, partibus vegetabilibus intermixto in Cap. B. S. leg. Eklon. (Dieranum) Campylopus Rabenü Liz. C. arclocarpo Hsch. proximum differt foliis e basi latissima, inflata, e cellulis amplis pellueidis, serius purpurascentibus composita, subito angustalis, angustissime subulatis. Hab. In Brasilia leg. Raben. (Dieranum) Campylopus trichodes Ltz. C. longipilo affinis, differt: floribus foemineis magis aggregalis et comam multo crassiorem eflormantibus; foliis inter se magis diversis: caulinis in basi innovationum minulis, comalibus multo latioribus, nervo tenuiore, reti in basi folii multo laxiore, hyalino. Hab. In monte Tabulari Cap. B. S. leg. Eklon. _ „(Dieranum) Campylopus subtricolor Liz. €. tricolori C. Müll. (Bot. Zeitung 1853, S. 38) proximus, differt cau- libus robustioribus, subscopariis, foliis erecto-patentibus (haud ‚appressis) omnibus majoribus, basi latioribus. Hab. India orientalis; leg. ? (Dieranum) Campylopus Crishna Liz. Ü. erythrogna- phalo C. Müll. (Bot. Zeitung 1853, S. 37) proximus; differt foliis brevioribus e basi longiore brevius acuminalis, latius costalis, strietioribus ramis adventitiis elongatis, quibus C. ia za gaudet, deficientibus. Hab. India orienta- is; leg. ? Bieten) Campylopus Civa Ltz. C. nodifloro C. Müll. (Bot. Zeitung 1853, S. 38) habitu simillimum; dilfert foliis omnibus piliferis, pilo asperrimo, brevieribus, superiorum folio- rum nervo e lamina emarginata in pilum longissimum exce- dente. Hab. India orientalis; leg. 2 Dieranella subelathrata Liz. (Angstremia C. Müll.) Ex habitu inter indigenas D. pellucido subsimilis, inter exolica A. clathrate Hook. ex animadversione clariss. C. Müller (quam vero non vidi) a qua autem jam foliis integerrimis et Iheca in- clinata recedit. Hab. Prope Valdiviam leg. Dr. Krausse. Dicranella subinclinata Liz. (Angstremia C. Müll.) A. bicolori proxima, differt colore sordide-viridi, opaco, haud sericeo, habıtu rigido, foliis magis subito apiculatis, superioribus angustioribus, nervo crassiore, capsula haud gibbosa, nec in- curva in pedicello subinclinata. lab. In terra rubra argilloso- arenacea prope Panama leg. Moritz Wagner. Bartramia glauca Liz. B. ithyphylie proxima, differt autem foliis majoribus, e basi solidiore, breviore lanceolatis, longissime aristatis, arista fragillima. Hab. Mexico; leg. ? Calymperes Wulischlaegelii Liz. Ü. Crügeri proximum differt foliis brevioribus, latioribus, margine non incrassalis, nervis secundariis non marginem folii eformantibus, sed juxla marginem percurrentibus. Hab. In Paramaribo (Surinam) leg. Wullschlegel; a Hermann Kegel in Surinam (primo), nuper a cl. Mayrhoff (1859) in St. Domingo lectum. Pottia (Hyophila) Roscheri Liz. A. P. spathulata pro- xima foliis ligulato-lanceolatis, basi non attenuatis, non spathu- latis, longioribus, robustioribus, reti minutiori, magis opaco differt. Hab. In insula Zanzibar leg. Roscher. Pottia (Hyophila) papillinervis Liz. P. inllex® C. Müll. (Gymnostomum inflexum Tayl. Journ. of Bot. 1846) proxima, sed foliis multo minoribus apice rotundatis, reti multo minutiore, magis opaco et ramificatione subsimplici (cum P. inflexa inno- vationibus plurimis fasciculatis microphyllis gaudeat) nervo de- nique valde papilloso optime diversa. Hab. In insula Zanzibar leg. Roscher. _ (Trichostomum) Leptodontium sulphureum ß Panamense. . L. sulphureo colore, habitu et reti foliorum simillimum, so- lummodo differt foliis omnibus majoribus, omnibus valde cris- patis. Hab. Prov. Chiriqui in Pusama leg. M. Wagner. un Barbula flaccidiseta Liz. B. gracili affinis, sed multo tenerior, colore late viridi, foliis minoribus, laxius textis, richalialibus subito apieulatis, apiculo longissimo, eirrhalo. rielerea primo intuitu differt pedicellis longissimis, flaccidis, aupk flavis, capsula longa angustissime lineari. Hab, Ad urbem Mexico leg. Schmitz. Barbula Laureriana Liz. B. xanthocarpe GC. Müll. praxima; differt habita multo robustiore, caule ramoso, foliis densius imbricatis, minus reflexis, basi multo latiore, nervo in mucronulum acutum excedente instraetis, siecis distinelissime spiraliter circa caulem tortis, haud, ut in illa specie fragillimis. Hab. Cap. B. S. In monte Tabulari leg. Eklon. Barbula vulcanica litz. B. spirali valde aflinis, differt aulem foliis oblique apieulatis angustioribus, longioribus, basi augusie reticulalis pellueidis, quum B, spiralis foliis erecto- apieulatis, brevioribus, Jatioribus, basi quadrato-rolundato-firmo- areolatis, ad nervum solum laxius retienlatis, pellueidis gaudeat. Hab. Am Vulcane Imbabura prov. Gordilleras in Eeuador 9000— 12,000’ auf Trachyt und trachytartigem Tuffe April 1859 leg. M. Wagner. Zygodon Kraussei Liz. Z. brachyodonti (Linn. XXVIN, p- 210) proximus, differt autem foliis omnibus longioribus, au- gustioribus (ligulatis), supra opacis, multo magis papillosis, bası cellulis magis elongatis, nervo ante apicem evanido instruclis, operculo recto, breviori. Hab. Prope Valdiviam leg. Dr. Krausse. Zygodon filiformis Liz. Habitu Z. Preissiana Hpe. et Z. iwristicho (Bot. Zeitung 1858, p. 764) similis, foliis autem plurifariis, udis non reflexis, spathulatis vel ovato-acuminatis, obtuse apieulatis, supra scrratis lolo celo distat. Hab. Vom Vulecane Imbabura prov. Cordilleras im Ecuador 9000— 12,000° auf Trachyt und trachytischem Tuffe April 1859 leg. Moritz Wagner. Orthotrichum Wagneri Liz. ©. recurvanti Schpr. pro- ximum, differt autem statura robustiore, capsula brevius ex- serta, angustiore, solidiore, plane estriata, brunnea, calyplra valde pilosa, foliis subito apiculalis (non sensim in apiculum longum, ut in illa specie protractis), solidioribus A 0. pyeno- phyllo jam foliis siecis et udis reeurvis, capsul® forma et ca- Iyptra differt. Hab. Bon ver höchften Region ded Pichincha bis an die Schneegrenge 13,500-—14,5000° auf Zrachyt und vul- canifcher Alche. Mai—Iuni 1859 leg. M. Wagner. Brachysteleum Reichenbachianum Witz. Br. polyphyllo proximum, a quo autem dillert habitu graciliore (haud, ut in ıllo, subscopario) foliorum cellulis minutioribus, magis ineras- salis, margine in apice argutius serrato, pedicello brevi, cap- sula anguste eylindracea, calypire apiee scabro. Hab. ‚Ad urbem Mexico leg. Schmitz. eben (Grimmia) Rhacomitrium Capense Utz. Hl. protenso habitu similis, a quo autem jam foliis aculis, haud apice rolun- datis differt, folia species nostre G. lamprocarpz foliis multo angusliora, strictiora, subfalcata, haud erecto-appressa, cellulis minus incrassatis in cellulas alares quadratas abeunlibus, fructus robnstiores, atro-brunnei, Hab. Ad Cap. B. Sp. leg. Eklon ad corlices arborum. (Grimmia) Rhacomitrium vuleanieum Liz. habitu Rh. lanuginoso haud dissimilis, a quo celerum pilo strielo integer- rimo toto ceto differt, a Gr. erispipila (Tayl.) foliis lanceolatis, pilo plano integerrimo dilfert. Hab, Bon der hökhften Region des Wulcans Zliniga 11,000— 12,000, Boden Trachyt (mit An- drexa vulcanica durchwachfen) 12. Dec. 1858 leg. Morik Wagner. Mniadelphus Kraussei Ltz.- Mn. rotundifolio (Hook.) (quem non vidi) proximus videtur, differt autem foliis integerri- mis, nervo apicem fere atlingente. Hab. Prope Valdiviam leg. Dr. Krausse. Fabronia Wullschlaegelü Liz. A F. Gardneriana simili differt foliis distincte, superioribus fere fimbriato serratis, cellulis longioribus, angustioribus, nervo breviori, perichalio minulo, foliis perichaetialihus minutis, appressis. Hab. Apud Bethha- baram Jamaic® leg. Wullschlegel 1849. Fabronia Jamaicensis Ltz. Priori affınis, sed laxe cws- pitosa, in substrato (cortice arborum) arcle appressa prorepens. Caulis laxifolius, valde deplanatus, laxius foliosus; foliis longio- ribus, angustioribus longius dentatis. Cellulis brevioribus, alaribus quadratis multo paucioribus nervo tenuissimo. Capsula magis ovalis, ore non dilatato, paullo robustior. Hab. Ibidem ac praecedens. Neckera (Euneckera, Rhystophyllum) d’Orbignana Liz. Notis in descriptione expositis a diversis speciebus affinibus bene differre videtur. Hab. In Mexico leg. d’Orbigny. (Neckera) Entodon Wagneri Ltz. Üylindrothecio ste- nocarpo Schpr. proximum, quod autem differt foliis omnibus latioribus, brevius apieulatis, apiculo obtusato, plerumque irre- gulariter eroso instructis supra basin vix constriclis. Thece® €. stenocarpi in seta longiore angusliores, plante graciliores, ramis minus eonferlis. Hab. Bom Bulcane Pichincha aus der Gegend von Quito 9000—10,500° auf Trachyt, Juni 1859 leg. M. Wagner. *) Braunia Andrieuwü Liz. B. sciuroidi simillima, *) Hune museum Neckeram salutare calamus abhorret, Quod €. Müller inter Subsect. Il. Harrisonia comprehendit, genera duo bene distineta puto, quorum alteri nomen Harrisenia tribuendum, alterum e. Sehimper, Braunia nominandum esset. BR eye 72 Pe —_— 18 — differt autem foliis perichstialibus angustioribus, longioribus, distinctissime longitudinaliter plicatis, floribus maseulis discoi- deis, foliis perigenialibus omnibus apieulatis, ‚apice erosis. — (A N. macropelma jam folioram forma; a Br. Liebmanni jan capsula longe distat.) Hab. Mexico, in monte St. Felipe prope Oaxacam leg. Andrieux. (Neckera) Pilotrichella Kraussei Ltz. N. Billardierii pe. proxima, sed omnibus partibus robustior, ramosior, colore obscurius et saturatius viridi. Folia densius imbricata, latiora, basi minus constricta, nervis vix conspieuis, apice plane rotun- data (N. Billardierii folia apieulo gaudent obtuso). Rete ro- bustius; cellule grossiores, parietibus crassioribus. Theca longior, angustior, pedicellus minus flexuosus, perichsetium an- gustius et longius vaginans. Peristomii dentes longiores, au- rantiaci, Hab. Prope Valdiviam leg. Dr. Krausse. (Neckera) Papillaria Wagneri Liz. N. denticulats proxima, differt autem: caule Macromitrii instar prorepente (haud pendulo) parte inferiore subnudo, hic illie radicante ra- mulos wur rigidos, sspe binatos emittente. Foliis valde longitudinaliter plicatis’e basi latiore brevius acuminatis, nervo distincliore, reti laxiore, dentibus marginis minoribus, seellulis alarıbus (paucis) quadratis. Hab. Maume et Gorgone in Pa- nama leg. Moritz Wagner Jan. 1858. (Pilotrichum) Meteorium stellatum Ltz. AP. squarroso, patulo et fexipili Lindb. foliis integerrimis vel apice solum ' obsolete dentatis, a P. flexipili Lindb. proximo praeterea foliis angustioribus recedit. Hab. In Surinam prope Paramaribo nec non in » Beaufort« Jamaice leg. Wullschlagel. (Pilotrichum) Meteorium Wagneri Ltz. Habitu inter Meteoria singulari, magis ad Neckeram hexasticham et rigidam accedente, a quibus autem jam foliis longissime recedit. Hab. Chiriqui in Panama leg. M. Wagner April 1858. (Pilotrichum) Meteorium scariosum Ltz. P. recurvifolio subafline, differt autem ab hoc et congeneribus foliis binervulis, margine subintegro, foliis patulis, haud recurvis. Hab. Prov. Chiriqui in Panama leg. M. Wagner April 1858. *) Hookeria blanda Ltz. H. albicanti proxima, differt foliis majoribus tenuissime (unica tantum cellularum serie) mar- *, Hookeriam obscuram Mont. Synops. II. 204 sterilem tan- tum descriplam, ce. fr. a Dr. Krausse prope Valdiviam lectam accepi; Theca gaudet e collo brevi breviter ovali, qus in pedicello purpureo, torio, glabro nutat; perich:etium minutum, folia perichztlalia subvagi- nantia, pellucida, ovato-lanceolato-acuminata, obsolete binervia, emar- ginata. Peristomii dentes exteriores incurvi, eruribus binis aurantiacis interstitio flavo, linea media ex arato conjunetis, dorso valde lamellosi; dentes interiores in membrana elata, pallida carinata, ciliis singulis brevioribus interpositis, Cal. glabra, — 19 - ginatis, inlegerrimis, capsula longiuscula, sub ore constricta. Hab. Bethhabar® Jamaic® leg. Wullschlegel 1849. *) Homalia Sakontala Liz. (Hypnum Glossophylium Synops.) Hypno spathulsfolio et microdendro afline; a priori multo teneriori foliis nervo distinctissimo ultramedio instruetis, apice,. irregulariter crenulatis longe diversum; ab altero habitu haud »subrotundato dendroideo « sed caule nudo, ramis distan- tibus subsimplicibus, foliis nervo distincliore instructis, reti folii robustiore, usque ad mediam basin subhomogeneo, rhom- boideo, haud elongato, plane alium aspectum prabente primo visu distinguitur. Hab. Inter Hypnum alopecuroidem reptans in India orientali leg. ? Hypnum Martianum Liz. A H. papilloso Hsch. jam statura multo teneriore, colore obscure viridi, seta glaberri- ma**), capsula brevi, subglobosa, feliis patentibus brevi-acu- minatis, inflorescentia dioica longe discrepat; a H. Gubensi, cui habitu simile,. jam cellulis alarıbus maximis differt. Hab. Prope Paramaribo (Surinam) leg. Wullschlagel. Hypnum subeircinale Liz. H. cireinali Hook. proximum, a quo autem foliis distinete binervulis, serratis, tela laxiore aureo-viridi instruclis, foliis perichztialibus haud serratis bene diversum. Hab. In Fairfield Jamaic® leg. Wullschlegel 1849. Hypnum Reichenbachianum Liz. H. Sommerfelti pro- ximum; reti folii autem lineari, pellucido optime distinguitur; ceterum habitu paullo robustiore, foliis majoribus gaudet. Hab. Ad urbem Mexico leg. Schmitz. (Hypnum Tamariscella C.M.) Thuidium urceolatum Ltz. H. delicatulo Synops. Mülleriane (Thuidio tamariscino Br. E.) valde affine, statura autem teneriore, caule primario brunne- scente, capsula minuta tenera, sieca sub ore valde constrieta jam primo visu distinguitur; paraphyllia null. Hab. Naza- reih, Jamaic® leg. Wullschlegel 1849. In Guadeloupe a Du- chassing lectum el. Müller accepit. J. M. *) Nomenclatura hie a Synopsi recedo, quod nomen genericum »Homalia« jam in flora Javanica in plures species flore propinqus adhibitum est. ’ **) Icon H. papillosi in »Dz. A. Mikb. Prodromus flore Bryolo- gie® Surinamensis« et diagnosis in C. Müll. $Synopsi, discrepant; effi- gies setam scaberrimam, capsulam glabram demonstrat, diagnosis setam levem appellat, In exemplaribus compluribus (Martianis a Minis ge- neralibus, et aliis a St. Catharina) capsulam et capsule collum valde papillosa inveni; papille autem mox humiliores evadunt et jam arcte Infra capsulam evanescunt; cetera seta glabra. u. Hiks, Bemerkungen über Arcers Feftitellung von Palmogloea. (Quart. Journ. mier. se. 1864. ©. 253 ff. “ Urcher’3 Arbeit wurde in Nr. 8 bes laufenden Sahne der Hedwigta Furz befprochen. Der obengenannte englifche Schrift: fteller unterwirft fie einer eingehenden, höchft feptifchen Be: fprehung, wobei er fehr treffend bemerkt, daß die Natur der Palmellaceen nicht fowohl durch Firirung jeglicher Form ald Spe: cies, fondern vielmehr nur durch ein genaues entwiclungsgefchicht- liches Studium diefer im Reben der Art fo mwechfelvollen Gebilde almältg erkannt werben Fünne. E83 muß bezüglich diefer Aus: führung um fo mehr auf die Originalarbeit verwiefen werden, ald wir auch beim Referate Über den Archer’fchen Auffag uns nur auf eine Furze Angabe jener Refultate befchränften. cr tizb. Billotia ou notes de botanique publi@es par V. Ba- voux, A. Guichard, P. Guichard et J. Paillot. Erftes Heft. Besangon, 1864. Diefe Zeitfchrift wird fortan die Bemerkungen zu der Fort: feßung der Flora Gallie et Germanie exsiccata liefern, welch’ legtere Sammlung nad den Tode Billot’3 durch obgenannte Herren unter dem Zitel: Flora exsiccata de C. Billot fortgefeßt wird. Die vorliegende Lieferung enthält ausfchlieglic, Notizen über Blüthengewächfe, namentlidy ver 34. und 35. Centurie der Bil- lot’fhen Sammlung, außerdem nod) ein Snhaltsverzeichnig ges nannter 2 Genturien, weldje von Eryptogamen nur: Grammilis leptophylla, L., Equisetum ramosissimum Desf., Sphaerocarpus Michelii Bell., Bartramia Halleriana Schimp., Cylindrothecium cladorbizans Schimp., Bryum argenteum L., Cladonia pyxidata Fr., fimbriata Hffm., furcata Hffm., rangiferina Hffm. und uneialis Hffm. enthalten. Sti;b. Sn den „Grundzügen der Phhtoftatit der Pfalz” von Dr. FW. Schulk (Jahresbericht der „Pollichia“, XX. und XXI. 1863) findet fich ein jehr vollitändiges Verzeihnig mit Angabe der Standorte aller bisher in der Pfalz von dem Berfafer jelbit aufgefundener Kaubmoofe und Gefäßftyptogamen. Rıyptogamifcher Reifeverein, Snterimiftischer Abihluß des zweiten Vereinsjahres 1864. (Der wirklihe Abjehluß. mit jpeciellen Angaben der Ein: und Ausgaben wird jedem Mitgliede direct zugefandt werden.) TEE TIDNRDE Einnahme (incl. pi v. 1863) 290 Thlr. 2INIr. 3 Pf. Ausgabe » » . nn 3 Bas 1, 1) SE 26 Bleibt Beftand - - 2 2 22.0. 84 Thle. 22 Nar.5 Pf. Eingeliefert wurden von dem Reifenden, Herin Dr. v. Kling: gräff, 170 Nummern. Davon wurden als durdaus werthlos cajfirt 2 Nummern Zaubmoofe, 2 Agen und 2 Pilze. Somit blieben 164 Nummern. ‚Hierunter befinden fich jedoch folgende Nummern in jo unge: nügender Zahl, dan fie vorläufig nicht zur Bertheilung kommen tönnen. Nämlich Nr. 33 (11). Ulota erispula in nur 2 Exemplaren. : 16 (15). Cynodontium polye. v. strumiferum — 2. - 25 (22). Racomitrium fascieulare — 11. - 26 (23). — lanuginosum — %. - 30 (27). Mnium affıne var. elatum Schimp. steril. — 28. : 31 (28). Sphagnum molluscum — 5, : 34 (31). Meesia uliginosa — 4. : 39 (35). — tristicha — 17. » 45 (37). Orthotrichum speciosum — 15. b) ©. (pallens) Rogeri — 4. 46 (38). Orthotrichum speciosum — 21, 48 (40a). Meesia longiseta — 9. 52 (Alb). Dieranum palustre — 8. 59 und 60 (47 und 48) ift combinirt worden. 78 (64). Hypnum Sendtneri — 3. | 88 (74). — arcuatum — 4. 95 (81). Thuidium Blandowii — 12. 100 (85). Trematodon ambiguus — 28. 106 (1). Chara fragllis forma brevilolia — 1. 107 (2 et 3). Chara fragilis — 22. 421 (6). Cladonia Floerkeana — 91. 122 (4). Cetraria saepincola var. ehlorophylla — 12. Ä 151 (14). Jungermannia exsecla — 15. 152 (15). — hyalinia var. miner —— 7« 160 (10). — ineisa — 12. “ x Ne ER er u ws at IE, — 12 — Die geehrten Mitglieder werden hiermit befragt, wie und auf welche Weife diefe einzelnen, unvolzähligen Nummern ver: theilt werden follen ? BD. Ph. Schimper. %. Nabenhorit. Bei Carl Gerold’s Sohn, Buchhändler der faif. Akademie der Wilfenfchaften in Wien, ift erfihienen und durch alle Buchhand: lungen zu beziehen: | Die Sarnkräuter der Iebtwelt, zur Unterfuhung und Beltimmung der in den Formationen der Exdrinde eingefchloffenen Weberrefte von vorweltlichen Arten diefer Gattung, Nach dem Flächen-Scelett bearbeitet von Sonflantin Ritter v. Stlingshaufen, Dr. der Medizin, Profeffor an I E. £. mediz.cchirurg. Jojefs-Alademie, itter ac. Mit zahlreichen in den Tert gedrudten Abbildungen und 180 Zafeln in Naturs jelbftdrug. gr. 4, geh. Preis 33 Thlr. 10 Nor. Der Hauptzwer diefes Werkes ift, die mwifenfchaftlichen Hilfe: mittel zur Unterfuchung und Beftimmung der Ueberrefte von vorwelt: lichen, in den Schichten der Kohlenformation häufig foffil vorfom- menden Barnarten zu liefern und fo einem won Seite der Paläonto: logen tief gefühlten Mangel abzuhelfen. Es enthält zu diefem Zuweoke eine genaue Befchreibung des Scelets der Flächen: Organe und un« übertreffliche Darftellungen deffelben durch den Naturfelbftdruc. Dem befchreibenden Theile ift eine Synopfi3 der beftimmbaren foffilen Farnfräuter derart cinverleißt, daf nach jeder Hauptabtheilung der jegt Tebenden Arten die zu derfelben gehörigen voriveltlichen Arten angereiht find. Die Verlagshandlung weifet ftatt jeder weitern Em: pfehlung auf die zahlreichen Abbildungen bin, welche ficherlich zu den gelungenften Leitungen der E, E, Hof: und Stantsdruderei in Wien gehören, und von denen Proben in jeder Buchhandlung ein- äzufehen find, Nedaction: Verlag der 8. ofbuhhandlung Drud von E.Nabenborft in Dresden. von 9, Budıh &, Heinrich in Drespen,