l 4 { N N. \ A 0 v ran Eos Sonrmal für die Bolanik in ihrem ganzen Umfange. mein. YHoraurgegehea sn D. R TOR Sehlee endal, Bee" i Bro uar rau Bald arurws Fünfter Band, Jalrsang 1530. SB Te elf Rnplestafeln, Berlin es a Gelroecht auf Kosten des Weransgebera ’C * a \ EN NR Velauifenonn _ pn. ad Original-Abhandlangen. , tere Chr. Fr I. D- Sunamel.: Leni setere nl Da... 0 ee HIV) 5. 237 Lsc 4 Bo pad in er wanderte pr Batacze ante le Ad Belkin 2 ei 3 es ame Techn und eines nenn nber ke Kless Yale Dass an ds den De Mieze 3 Berker, ana den Brschn keoksewmt Teninn . . 69 3, Kintacasa sur ea a sch vie Sdschn er Drppe vollen tra werrano brcvan D da Schlechtendol er Al de Cam AM) Nennen Cemimtio PR. ne Coneimuntin alt a 0 ne ee BE 3 Pilaszcmublublugn game seaD PL. v Schlechteadal 175 Festertoung derdiken 2 un a nennen % Klerala inslao Be, Vrzeno Tadlac erehlentalle, verwinnasa a DT. We schlehtendal Krane) «a» 2.0. 197 Catan 2 oe 6 2. Vchce ins nenne Plwardta wereser Gärıca vom Prol. Wende 20 0‘ a Ma 8% Drei neue mexisanische Palıea, batieent vom Hafaarlı Dr, ve Mantios in Miinchen 2 0 0 ee nenne 9. Ücker den Bhirhsubas dor Geaminsen ven Dr. Willen Crase Peiv, Dee, in Rünigunt oa eo nn nen. 8 iv —— 10. Mantissa in genus Ceratophyllum (Linn. IV. p. 505) auctore Ad de Chamisso (a. fg. A.B.inab. IV). . 2... 11. Synonyma ad plantas Humboldtianas e Mantissa tertia Roe- meri et Schultesii relata a Car. Sigism. Kuntı . 0... 12, Observatio in Plectroniae genus auctore D. F. L. de Schlech- tondale 2 0 0 een. 13. Plantas quasdam 'novas in horto Hamburgensium botanico cultas descripsit I. G. C. Lehmann horti director (c. tab. V.) 14, Observationes 'mycologicae in species fungorum tam novas - tam male cognitas auctore Franc. Tunghuhnio med, stud, , tab. eV)... 22er 15, Plantarum rariornm et minus cognitarum fasciculus, auctore Lud. Griesselich Med. Dre. . . . . - een 16. Plautarum quaruddam deseriptiones, auctore H. Wydler, Ti- guriuo-Helyoto (c. tab VI) 2 on nn 17. Beitrag zur Kenntnils der Varietäten und Bastardformen ein- on . „ heimischer Gewächse. Von F. Lasch in Driesen . wo 18, Botanische Berichte aus Mexico, mitgetheilt: vom Dr. Schiede. (Aus Briefen an den Horansgeber.) Vierter. Bericht, Excursionen in der Gegend von Ja- lapa und Reise von dort nach Mexioo , . . » 19. Ueber das Auftrocknen und Aufbewahren der Pleischpilze, vorzüglich der ‚Blätterschwämme, zum wissenschaftlichen Gebrauch, Von Lasch in Driesen.. - . 2... 00 * Nachtrag zur Erläuterung der zu diesom Aufsatze gr hörigen Tafel IX. een %. Eclogae Fungorum | Präeeipue ex herbariis Germanorum de- scriptorum ab Elia Fries (co, tab. X. et XL)... - » 21. Beitrag zur Kenntnils der Familie der Restiaceen in Rücksicht auf Gattungen und Arten von Dr. C. G. Ness v. Esenbeck 9%, Ueber die Thymelacen and eine neus ihnen yorwandte Pflan- oo. zenfamilie, die Penneacoen, von C. 8. Kunth ter 2. Etwas über die Anlage zu einer dreizähligen Frucht bei den Gräsern. Von Nees vaı Esenbeck,, Professor zu! "Breslau. (Hierzu die Abbildung Taf XL.8 6) 24, Agaricos ‚syaonymos in Persoonii Myoologia Europaca im. & Systemate suo my. ‚eologico reconciliat Rlias. Fries . » + ° Bopister NND a rt,’ 1. . -_ HERREN ER 463 DE: SYNANTHEREIS HERBARII REGII BEROLINENSIS _ DISSERTATIO SECUNDA, AUCTORE CHR_FR LESSING. NASSAUVIEAR. (Cass. Diet. d. sc. nat. VIIL p. 395. Ej. oeuwr. phy- te. U. p- 151. Chaenanthophorarum Lag., Dabiatiflo- | rarum Cand., Perdiciearum Spıg., Onoseridarum, Bar- nadesiarum et Jacobearum Kunth genera.) Capitulum*) radialiforme, aequalifiorum, homogamum, pauci — meulti-florum, floribus $, involucro uni — pauci- seriali, foliolis liberis, seriei interioris aequalibus. Corolla 5 -nervia, 2-labiata, tenera, tubo alimbohhaud aut vix distincto, labiis parte integra brevioribus, exteriori tres quintas totius corollae partes amplectente, iu foribus exterioribns grada- tim majori, lingulaeformi, radiante, interiori duas nonnisi eorollae partes amplectente. Stamina quinque. Antherae , eaudatae, connatae, labia corollae non excedunt, alis ob- r nenne j *) Notae toti familiae communes, quas de Vernonieis (Linn. IV. p- 240.) dissexens retuli, hic omissae sunt. - ör Bd. 43 Hafı. 1 2 longis latis, substantia firmiori quam valvae poslicae, pl. arcuatis et longis. Filamenia Iibera, plana, glabra, Pol. len. laeve,. globosum. Styli bası bulbosi rami libeni, *) _ aequales, parte integra breviores, semieylindracei, aut su- perne parum inerassati, apice Iruncato penicillati, intus sligmatis series prominentes, apice non confluenies gerunt. — Differt haec tribus a Chrysanihemeis Cass. corolla 2-labiaia nee regulari, capitulis radiatiformibus, alis anthe- varum latis, polline laevi, pistillis aliisque notis ab omni- bus veliquis. Nassauvieae longe plurimae Americam imeridionalem, paucissimae Indiam occidentalem incolunt. Subirib. I. Nassauvieae, Capitulum ad summum 5-florum. Involueri oblongi foliola carinata, seriei interioris, margine sese tegentia, amplexiflora, terna — guina, quorum duo opposita, caete- ris aperie magis carinata, capitulum compressum aut sub- compressum sistunt, Corolla glahra. 1. MASTIGOPHORUS. (Cass, oeuyr. phyt. 2. p. 178,) Capitulum 5-Horum homocarpum. Achaenium ero- sire, turbiuatum, glabrum. Pappus 2-serialig, *) palea- ceus, longus, aequalis, paleis planis, latis, obovato-Janceo- latis, fimbriatis, basi longe altenualis. Rhachis plana, auda. Involuerum 1-scriale, 5-phylium, floribus brevius (ex Cass.), fohiolis aequalibus, coriaceis, rigidis, pluriner- vüs, elliplicis, acutis, spina brevi terminatis, margine te- nuioribus. r *) Nec coadunatis et m permultis Cynareis. *%) Anserialis Cass. 1. c, argine stigmatoso nonnisi liberis ut in 3 M. Gaudichaudii (Cass. 1. c. Nassawvia Gaudi- . chaudii Cass. in d’Ur. flor. Malouin. d. 1. Me&m. soc, Linn. Par. IV. p. 609.) (v. sp. s. in h. Cham.) Tab. I. Fig. 1. Flos haud- completus. — 2. Involu- crum. — 3. Pappi .palea quaedam. +2. TRIACHNE. *) (Cass. Bull. d. sc. Janv. 1817. Mars 1818.) . 3. "TRIPTILION. (R. et P, gen. pl. fl. per: et chil. p. 102%. and. d. 1. Ann. d. Mus. XIX. p. 67. Cass; öeuvr. phyt. IL p. 174) Capitulum 5 - Slorum, homocarpum. Achaenium ero- sire, obpyramidatum, 3—4- qietrum‘, totidemque costa- um, apice globosum, basi attenuätum,; ‚ glaberimum, Tuei- dum, disco epigyno parvo, callo basiları, areola Jaterali. Pappus 1-serialis, paleaceus, longus, aequalis, paleis la. ls, subconduplicatis, ternis, apice recurvo longe fimbria- üs intusque””) pilosis. Corollae labium exterius interiori longius. Rhachis mimuta, piloso-fimbrillifera, ebracteolata; Involuerum? flotibus brevius, 2-seriale, 10 -phyllum, folo- is corlaceis, siccis, rigidis, carinatis, spida terminatis, sub- aequalibus, interioribus erectis, miargine late scariosis, ex- terioribus patentibus, totis cöriaceis, angustioribüß. ' Tr. spinosum (R. et P. syst. veg. p. 185. Tr. 1a. einiatum W. sp. pl. 3. p. 1626. %j. 'herb. N. 14805.) — Oel. de Chamisso 'legit prope Talcaguano ei Pöppig“ in montibus aridis ad Concon in regno Chilensi.**) Fig. & - Achaenium. — 5. “Pappi palca ‚guaedam. _ 1. Corolla explanata, Der . B . u ul *) Vix a sequente satis Aistinctum. #%) Neo extus, quod Cass. 1. c. ’R). ch, de reliquis speciebus Bawardk bot. rag. X 553. 4 = .r 0.4 „NASSAUVIA. (Commerson. Juss. gen. pl. p. 196. Cand. d. I. Am... d. Mus. XIX. p. 67. Cass. oeuvr. phytol. 2. p. 176. Ca- loptilium Lag. Amen. 1..p. 34. Sphaerocephalus Lag. ined. Cand. d. 1. Ann. d. Mus. 1. c.) Capitulum 4 — 5-florum (ex Cass.), homocarpum.. ' Achaenium erostre, compressum, oblongo-oboyatum, gla- brum (ex Cass.). Pappus 1-serialis, paleaceus, serratus, aequalis, longus, paleis paueis (4 — 5), valde caducis, linearibus, angustis, planis. Rhachis ebracteolata. Invo. kucrum.flores aequans (ex Cass.), sub-2-seriale, foliolis membranaceis, siceis, apice subspinescentibus, seriei ex- terioris brevioribus. — , Herbae: perennes, ramosae, vegio- nes Magellanicas habitantes, foliis imbricatis, parvis, iner- mibus, capitulis in capita terminalia, foliis intermixtis, densissime collectis. . ren +1. N. suaveolens. (Lam. iN. t. 721, W. sp. pl. 8 p- 2396.) — Ad fretum Magellanicum Commerson. 2%. „N. serpens (dUry. in M&m. Soc. Linn, Par. IV. p- 609.), Folia densissime imbricata, coriacea, exstipulata; semiamplexicaulia, brevia, ovata, acuminata, waultipliner- via, neryis simplieissimis, parallelis, apicem altingentibus, utrinque- prominnlis,: versus apicem argute. serrata, supra sericeo - pilosa; subtus dense sericeo - villosa, #4 longa, 3. lata, inferiora et ramorum sterilium squarrosa, supe- xiora erecta. Involuerum 2-seriale, foliolis pellucidis, 3 nervlis, siramineo - füscis, extus sericeo + Pilosis versus“ gue apicem. longe ciliatis, oblongo - elliplieis, acutis. — , Differt, a ‚Praecedente secundum iconem.. Lamarckianarn fo- liis minus squarrosis, minus dense imbrieatis minusque profunde serratis, capite valde convexo nec planiuseulo. — D’Uryille legit in insulis Malouinensibus. (v. sp, Lin h. Cham.) ne j nr Pie. 8 Pappi palea quaedam. —_ j 5. POLYACHYRUS. # (Lag. Amen. nat. I. p. 37. Cand. Annal. Mus. XIX. .p: 68. Cephaloseris Pöppig syn. pl. Amer, austr. ms.) Capitulum 2-Norum, heterocarpum; flore, cui pappus longior est, prius eyoluto. Ovarium erosire, pilis raris obsitum, alterum altero brevius. Pappus 1- seriälis, palea- ceus, subplumosus longus, paleis mullis, linearibus, ähgu- slis, planis, caducis, achaenii brevioris inaequalibus et co- rolla brevioribus, longioris aequalibus et corollam aequan- tibus. Corolla labiis aequaliter longis. Aniherarum cau- dae integrae, alae longae. Pollen in flore, cujus ovarium pappo gaudet longiori, manifeste erebrius. Styli rami cono minimo superantür. Rhachis pünctifotmis, 1.- bracteolata, bracteola involucrt foliolo simillima, floreni alterum ab al- tero distinguente. Involucrum laxe imbricatum, 2-seriale, floribus brevius, foliolis membranaceis, siceis, inermibus, 1-nervüs, glabris, exterioribus longioribus, interioribus lernis. ©. Pöppigii (Kunze in Pöppig Coll. pl. Chil. I). Herba caule adscendente vel procumbente, tereti, ramo- so (?), obscure purpurascente, inferne glabro, superne aphylio tomentoque albo, magis minusve obsoleto, vestito, Folia pinnatisecta, alterna, conferta, membranacea, iner- mia, exstipulata, semiamplexicaulia, veliculato - venosa, adulta glabra — pilosiuscula, basi late auriculata, aurieu- lis orbicularibus, segmenio autem quadrato superior 'dex- io exscisso, laciniisque hortzontaliter divaricatis, lineari- bus — triangularibus integris, eirciler 24" Tonga; gun lata. Tovolueri 34 alt, 1 Iati foliola ‚stramineo-füsea, seriei exterioris lodgiora, linearia, longe acuminata, sqiärıosa; obscuriora‘, interiora multo latiora, breviusque adüihinata. Capitula multa in receptacule, lanugine densa alba" vestito, densissime glomerulata, foliis interjeelis nullis, glömerulis 6 subglobosis, summo, primo evoluto caulem, Iateralibus pe- duneulos ex azillis foliorum prodenntes, eaque superantes, terminantibus in specimine unico, quod vidi, tribus, qug- rum duo superiores brevissimi, glomerulis ipsis ‚breviores, summo quam maxime adproximati sunt, tertius autem; 1% pollicaris, tres eirciter pollices ab his distat, — Pöp- pig in rupibus et declivis montium maritimorum ad sca- turigines grope Concon. Flor. Septbr. ig. 6. Involueri foliolum ex interioribus quoddam. == 9, ex exlerioribus. — 10, stylus. — 11. flos alter. — 42. flos alter. — 13, Pappi palea quaedam. — 14. Co- rolla explanata. . 76 CALOPTILIUM. (Lag. Amenid. nat, I p- 34. Sphaerocephalus Lag. ined. (1805.) Cand. 1, c.) Subirib. I. Zrixiden. Capitulum plus quam 5.florum. Involucri terclis fo- ° “ . G ® 4 liola omnia plana aut aequaliter magis minusve carinala, . seriei interioris plus guam quina, A. Rhachis aut tota ebracteolata aut nonnisi ma, . Capitulum homocarpum. 7. PAMPHALEA. *) . (Lag. Amen. nat. 1. P- 34. Cass d. 1. Bull. d. scienc. Juillet 1819. et d. 1. Diet. d. sc. nat. v. 37. p- 345.) . „Achaenium erostre, , obcompresso — tetraquetrum, (2 4.) Costatum, obovatum, papillosum,. interiora pro- pter ‚AMgustias sacpe abortientia, disco epigyno parvo, are0- la terminali, ‚alle, hasilari. Pappus omnino :nullus. , Co- h ! rgine racteolata. * Genus a clar, Sprengelio ormnino negleotum. . 7 rolla pilis carnosis, brevissimis, spaxsis inferne extus ob- sila, labiis apice revolutis, exleriori ampliori, apice 3-cre- nulato, interiori inlegerrimo.*) Antherarum alae apicales obtusiuseulae, longae; caudae integrae. Rhachis plana, -tota ebracteolata, minntissime paleaceo-fimbrillifera. In- volucrum 1.seriale, campanulatum, floribus brevius, basi saepe auctum, foliolis paullulum carinatis, ellipticis, gla- bris, irregulariter truncatis, denticulalis, margine latissime scariosis, mediv coriaceo, sieco, plurinervio, in acumen breve excurrenie. — Hexbae. Brasilienses, paludosae, luci- dae, aut glaberrimae aut pilis breyissimis, rigidissimis, pa- pillaeformibus kine inde asperae, fragiles, mono- aut rhi- zocarpicae, caulibus teretibus, tenuiier striatis, dichotome magis minusve ramosıs, ramis elongatis, folia, e quorum azillis oriuntur, longe superantibus, ‚subfastigiatis, divarica- tis, nonnisi superioribus aut omnibus Hlorigeris, capztulis solilarüis et parvis terminatis, filiformibus, foliis membra- naceis teneris, exstipulatis, reticulato.venosis, inermibüs, apice deutibus laciniisque, si adsunt, mueronulatis, supe- zrioribus sessilibus, inferioribus petiolalis, petiolis bası dila- tata caulem imum amplexanlibus, corollis parvis, albis. 1. P. Commersonü (Cass. 1. c. Lag. 1. c. sine nomine specifico.) — Folüs caulinis omnibus integerrimis,. radiea- libus rotundis aut subrotundis. — Planta tota (achaeniis exceptis) laevis. Rhizoma iu- berosum inferne fibras simplices, medio incrassatas, satis longas, superne caules plures, circiter semipedales, erectos, graciles, Bliforraes ramis flexuosis protrudit, Tola ‚plura radicalia, longissime petiolata, peliolis 1 -- 2 pollicaribus, flexuosis, gquintuplinervia, tenerrima, rotunda aut subro- tunda,: profunde cordala, saepissime 5. —- angulato-labata, :%) 2-dentato ex’ Lag., 2-fido ox Cass., erruidem. integereinmmm vidi, nervumgue labii interioris.axin ocoupantem simplicissimum. 8 lobis apiculatis,. integerrimis, terminali obtusissimo quam laterales acuti majori, 5 — 84 longa, 5 — 104 Iata; caulina sessilia, alterna, linearia, acuminata, integerrima, basi aequali, 3 — 10! longa, 2 — 144 lata, superne sen- sim sensimque minora et rariora. Capitula Y4 alta, sub ° 10-Nora. — Sellow misit e Brasilia tropica. (v. Sp. 8. 00.). Fig. 15. fos. — 16. achaenium e. nectarium, — 17. Involucri foliolum quoddam. j % P. bupleurifolia n. sp. Foliis radicalibus elon- gatis, lineari-lanceolatis, integerrimis. Planta tota (achaeniis exceptis) laevis. Caules 14—2 et ultra pedales, rigidi, erech, superne ramosissimi, ramis divaricatissimis valdeque elongatis, basi in rhizomata tube- rosa non incrassali, umus rarius duo, accessorio tunc de- biliori, e radice Abrosa, forsitan annua, fibris plurimis va- kidiso simplieiusenlis, oriuntur. Kolia radicalia conferta, multa, elongata, lineari -lanceolata, obtusa, integerrima, penninervia, nervis secundariis cum primario angulum acutissimum formantibus simplicissimisque, aut uninervia, basi in petiolos plano-dilatatos eaulemque imum vaginan- tes longissime atienuata, 3 — 6 longa, 2 Jata; caulina : alterna, distantia, linearia, obtusa, basi magis minusve cor- data, saepius denticulata, caulem amplexantia, 34 — 14 longa, 2 Iata, summa minima, squamaeformia, basi ae- qualia. Capitula iis praecedentis parum majora. — Sel- low legit in Brasilia meridionali. (v. sp. 5. co.) 3 BD. heterophylla n. sp. Foliis caulinis pinnati- fido.dentatis, ramis inflorescentiae omnino laevibus. Planta tota laevis, Caules filiformes, erecti s. pro- cumbentes, simplices, in inflorescentiam parum ramosam, , varmis elongatis- valde divaricatis, divisi,.4 — 6u alti, plu- ves (2 — 6) e radice fibresa, verisimiliter annua, fibris tenerrimis, parum ramosis, prodeunt. Folia tenerrima, pel- Aucida, radicalia petiolata, Iyrata, lobo terminali maximo, 9 rotundo, magis minusve dertato, multiplinervio, 61 longo totidemque late, lateralibus saepe abortis, cum peliolis planis basique dilatata caulem imum amplexantibus, 6 — 124 longa, caulina rarissima, distantia, ex axillis ramos flori- geros protrudentia, ovata — subrotunda, amplexicaulia, basi latissima pinnatifido. dentata, dentibus loboque termi- nali acuminato mucronalis, 3 — 6! longa, 2 — 54 lata. Capitula eorum P. Commersonii magnitudine. Radius al- bus, discus luteus (e nota Scllowi)? — Sellow in humi- dis Brasiliae meridionalis. (v. sp. ©©.) 4. P, maxima n. sp. Foliorum radicalium lacinia terminali integra, ramis inflorescentiae praecipue superio- ribus asperis. Radıx fibrosa, fibris validis, simplicibus, perennis (?). Caulis e radice:solitarius, rigidus, erectus, cavus,. basi dia- meiro eireiter bilineari, usque ad 3! altus, erectus, sim- plex, inflorescentiae ramosissimae ramis praecipue superio- ribus pilis brevissimis rigidissimis, papillaeformibus muri- catis. Folia penninervia, nervo primario latissimo, striate, laevia, ex peliolatis, Iyraio — pinnatisectis, lacinüis rotun- dis aut subrotundis, grosse, acute et inaequaliter crenato- dentatis, terminali paululum ampliori, integro, cordato, ob- tusissimo, una cum peliolis 5 — 13 longis, 1 — 2 la- tis in ovata, basi latissima amplexicaulia, acuminata, pro- funde dentata, circiter 6 longa, 8! lata. Oapitula aeque magna ac in 2. bupleurifolia, — Sellow i in Brasilia me. xidionali. (v. sp. 3.). . ’ 5. P. cardaminifoli@ n. sp. Foliorum xadicalium lacinia terminali lobata, lobo medio producto, ramis inflo- rescentiae asperis. Caules erecli, rigidi, ramosi, $ — 14! alti, praecipue superne ramique pilis brevissimis, rigidissimis, papillae- formibus asperi, .pl. plures, quorum unus autem caeteris vegelior, e radiee: fibrosa, fibris.plurimis, validis, simpli- 10 ciusculis oriuntur. Folia penninervia, ex confertis, laevi- bus, usque ad 5 longis, 10% Jatis, peliolatis, petiolis 1 — 244 longis nervisgue primarlis planis et striatis, pin- natisectis, lacinia terminali, subrotunda, lobata, non cor- data, lobis aculis, medio producto, reliquis majori, latera libus aeutis, integerrimis s. dentibus profundis, uno s. duo- bus instruclis, horizontaliter divaricatis, oppositis aut sub» Oppositis in semiamplexicaulia, rariora, aspera, lineari- lanceolata, basi ima. profunde pinnatifida aut integerrima, 12 — 34 longa, 2 — 14 Jala, Capitula cireiter 14 longa. — Sellow in Brasilia meridionali. (v. sp. ©0.). t 8. CEPHALOPAPPUS. *) (Nees et Mari. in Nov. Act. phys. med. v. 12. p- 5. tab. 1. Sparganophori sp. Sprg. syst. IN. p. 458.) +9. LEUCHAERIA. (Tag. Amenid. natur. 1. p. 32%. Cand. d. 1. Annal, d. Mus. 19. p. 66.) 10. LASIORRINZA. (Lag. 1. c. p. 32. (1811.) Cass. oeuvr. phytol, 2. p- 152 et 158. et d. I: Diet d. sc. nat. v8. p- 46. (excl. syn. Rhinactina). Chabraca Cand. 1. c. 19. p.65. (1812.)”) Bertolonia 'Ej. ibid. in icone. Perdicii sp. Vahl.) Achaenium erosire, papillosum, basi attenuatum, disco epigyno magno, areola terminali. Pappus 1-sexialis, plu- mosus, longus, aequalis, angustepaleaceus , paleis lineari- bus.. Corolla glabra, labiis revolulis, integris, exteriori I Ex icone satis Apperet, achaenium esse rostratum. Capituli ächaenia coronintis indolem non satis intelligo. #6) Observationem Candolleanam, yo fiores marginalcs: staninibus ab- ortis focmineos esse, B Jam refutavit cel, Cassinf: ro. . 11 ampliori, Jingulaeformi, 3-dentato, inleriori 2 - dentato. Antherarum alae apicales obtusiusculae, longae, eaudae in- iegrae. Rhachis 1ota ebracteolata, nuda (ex Cass. 1. c.), plana. Involucri polyphylli, subbiserialis, floribus brevio- ris foliola aequalia, membranacea, sicca, acuta, plana, ad pressa, — Herbae rhizocarpicae, regiones Magellanicas aut regnum Chilense habitantes, caulibus teretibus, magis mi- nusve tomentosis, humilibus, superne subaphyllis aut fo- kis parvis obsessis, simplicissimis aut jam e basi in plu- res ramos cauliformes simplices divisis, folüs membrana- ceis, exslipulatis, alternis, aveniis, inferioribus penniner- vüs, pinnalifidis aut pinnatisectis, petiolis planis, basi di- latata caulem amplexantibus, floribus purpureis, pappis ar- genteis. 1. Z.. purpurea‘* (Chabraea purpurea Cand. ]. c. p- 741. tab. 14. Perdicium purpureum Vahl. in Skrivi. af Nat. Hist. Selsk. 1. p. 9. tab, 3.) Involucro campanulato, foliis glabris. Caulis erecius ramosus, subsemipedalis, ramique sub- radicales, subaphylli, Iana’ valde obsoleta vesliti. Folia glabra, e confertis, petiolatis, pinnatisectis, Jacinüis inte- gerrimis — dentatis — 2-lobis, acutis, obovalis, sine pe- tolis ad 144 longis, 54% Jatis per pinnatifida, in sessilia, integerrima, distantia, Iinearia,. circiter 4 longa, 14! lata. Petioli adult glabri, 3 — 64 longi, basi lana eincli, fo- lia fere aequant. Capitula erecta, solitaria, eireiter 5 al- , 64 lata, ramos superne subnudos terminant.. Involu- eri campanulati foliola basi pilosa, oblongo-elliptica, in- ‚teriora latiora margineque late scariosa. — Ad-fretum Ma- gellanicum. (v. sp. 1. in. bh. W.) . Fig. 21. Pollen. — 23. :Coralla...—- 24. .Pappi palea quaedam. — 95. Achaenium. 2 Z. ceter achifolia (Cass, Diet. 1. «. XLIIL p 80? 12 Perdicium suaveolens d’Urv. in Mem. Soc. Linn. Par. IV. p- 611.) Involucro turbinato. Caulis basi infima reliquiis foliorum jam demortuorum filiformibus (nec Jana intermixtis), nigricantibus densissi- meque imbricatis tectus decumbit, tunc folta ste dieta ra- dicalia protrudens erecius adsurgit, foliis raris usque ad basin capituli obsessus, lanato — tomentosus, 6-pollica- ris, eapituloque in siceis 124 lato totidemque alto termi- natus. Folia supra pilosa, subtus lanato — pilosa, e con- fertis, petiolatis, petiolis lanato-villosis, 6 — 94 longis, folia subaequantibus, pinnatifidis, Iobis semielliplieis, inte- gerrimis, sursum spectantibus, pl. obtusis, rarius acutis, mediis quam reliqui paullulum majoribus, una cum petio- lis 2— 25 longis, cireiter 6 latis, per subamplexicaulia, remota in magis conferla, integerrima, e basi dilatata longe reclilineo - acaminata, 6 — 9 longa, 3 — Zi Jata, Involueri turbinati foliola linearia, angusta, breviter acu- minata, circiter 64! jonga, vix 1 lata, exteriora lanata. — In insulis Malouinensibus legit d’Urville. (v. sp. 1. in h. Cham.) *) 3. L. tomentosa * ( Homocanthus? tomentosus Püp- pig syn. pl. Amer. austr. mss.). Involuero campanulato, foliis tomentosis. Caulis e radice perpendiculari, subfusiformi, nigricante prodit, jam e basi ima in plures ramos cauliformes. vix 5-pollicares, erectos s. adscendentes, simplices, lanato-pi- losos, pilis adpressis, sericeis, superne subnudos divisus. Folia tomentosa, tomento niveo, juniorum densiori, subla- nato, paginae superioris fugaci, e petiolalis, petiolis la- nalo-pilosis, quam folia brevioribus, confertis, pinnatißdis, laciniis subaequalibus,. oblusis, rarius acutis, pl. apiculatis, % . N es . u > P ) Synonymum. Cassinlanum non satis certum est. L. viscosa Bj. ab Z. eeterachifolia Ej, vix. atquo ne vix quidem est distincta. . ® L — 13 lobatis — deniatis, eireiter, 4 longis, 6 — 101 Jatis, in semiamplexicaulia, vemota, rariora, sub - 3-loba, lobis acuminalis integriusculis, inlermedio longe producto, late- rales basales, auriculas sistenies, superante. Involueri cam- panulati foliola ciliata, subelliplico-ovata, obtusa aut acu- ta, obscure purpurascenlia, 2% longa, 1! lata, exieriora pilis rigidis obscuris hirsuta, pilisque albis basi lanato- pilosa. Capitula in inflorescentiarn terminatam, suprafasti- giatam, oligo - (pl. 3) - cephalam disposita, lateralia pe- dunculata, pedunculis simplieissimis, vix pollicaribus, quam capitula longioribus, folia autem, e quorum axillis oriun- tur, subaequantibus. — Pöppig legit in arenosis maritimis ad Concon. Floret Augusto, (v. sp: 1. =.) Fig. 26. NVructus. 41. DUMERILIA. *) Achaenium rostratum, papillosum, areola terminali, disco epigyno magno, nectario styliformi. Pappus 1-se- rialis, paleaceus, longus, aequalis, paleis linearibus, serru- latis. Corollae glabrae labiis in floribus marginalibus ae- qualibus, exteriori latiori 3-dentato, interiori 2-fido. An- iherorum alae apicales breves, caudae integrae, basi trun- catac. Rhachis tota ebraeteolata. Involuerum imbricatum, 3-seriale, eylindraceum, floribus brevibus, foliolis coria- eeis siceis, plurinerviis, planis, adpressis, interioribus gra datim longieribus. — D. Humboldtüi n. sp. (Perdicium senecioides W. herb. N. 16095.) Planta probabiliter fruticosa. Ramus, quem vidi, est sulcalo-siriatus, teres, hispido- puberulus, rubicundus, us- que .ad apicem summum simplex, Jolia penninervia, membranacea, rigida, alterna, exstipulata subimbricatim *) Nec Lag. et Cand, quod cum Jungia conjungendum est. ' 14 conferta, inermia, utringue scabra, glandulosa, glabra ner- visque prominentibus reticulato - venosa, supra parum Iu- cida, ovata, ex serniamplexicaulibus, profande cordalis, au- riculis apice parum decurrentibus et adnatis, basi liberis; acutis, denticulalis, 34" longis, 2 latis, ad apicem rami in 14 longa, $" lata, sessilia, ecordata, integerrima, acu- minata. Capitula in siccis 64! Jonga, 24 lata, brevissime pedicellata, terna, ramum ramulosque e summi rami fohis prodeuntes eague aequantes aut subaequanies, siınplices, subfastigiatos, in specimine, quod examinavi, tres, quorum longissimus pollicaris est, terminant, Involucvi foliola gla- briuseula, margine tenuiori fimbriato.-ciliata, acuta aut ob- tusiuseula, superne magis minusve obscure purpureo-colo- yata, ex ovalis, mucronalis per obovata in oblongo-ob- ovata. Corollae albidae. — Clar. de Ifumboldt ex Ame- rica. meridionali reportavit.*) (v. sp. 1. in h. W.) Fig. 27. Stamen. — Achaenium immaturum longilu- dinaliter sectum, 5. pappi basis, i. album embryonem in- eludens. 12. PEREZIA. (Lag. Amen. 1. p. 29. (1811). Cass. oeuyr. phytol. 2. p. 153 et 164. Clarionea Cand. Ann. d. Mus. 19. p- 65. Clarionea Cass. 1. c. p. 165. Drozia Cass. Diet. V. 21. p. 413. et oeum. phyt. 2. p. 170. Homoianthus Bonpl. ined, Cand. d. 1, Annal, d. Mus. 19. p. 65. (1812). Cass. Diet..21.. p. 413. et oeuvr. phyt. 2. p. 154. Mo- marthis Kunih nov. gen. 4 p. 10. Ej. syn. 2. p. 357. Platycheilus Cass. Bull. soc. phil. 1818. p. 73. et Diet. d. sc. nat. v. 21. p. 306. (sub Holocheilo), Ej. oeuvn phyt. % p. 158. et 16%. Perdieii SP Vahl. Chaetamihe- rae sp. Bonpl. et Sprg.) *) Planta in Kunthiano opere pretiosissimo a me Frustra quassilt. 15 Achaenium erostre, pilis villosum, areola terminali, disco epigyno magno. Pappus 2 — pluri - serialis, pili- formi-paleaceus, serratus, longus, subaequalis, flavidus. Corollae glabrae labium interius 2-fdum; in floribus -exte- rioribus exteriori apice 3-denticnlato minus. Antherarum alae longae, caudae integrae. Rhachis tota ebracteolata, Eovolucrum teres, floribus brevius, foliolis interioribus lon- gioribus. — Herbae meridionali americanae, annuae s; per- ennes, caulibus erectis, terelibus, striatis, folüs exstipula- tis alternis, glabris aut subglabris, inferioribus petiolatis, confertis, petielis striatis, planis, basi dilatata caulem am- plexantibus, superioribus’ sessilibus, minoribus, saepissime rarioribus. u .Sect. I. Homoeanthus. Rhachis piloso-&mbrillifera. Involuerum pauci (Q—3)- seriale, foliolis mueronato - spinosis, caeferum inermibus. Corollae coeruleae. Folia spinoso-ciliata, membranacen, penninervia. Caulis simplex, in inflorescentiam dichoto- mam divisus. 1. P. squarrosa*) caule o0.cephalo, involueri Tolio- lis integerrimis, intimis aculis aut obtusis, foliis scaberri- mis. (Perdieium squarrosum Vahl in Skrivt. af N. H. Selskab. 1. p. 11. tab. 6. Homoianthus ambiguus Cass. oeuvr. phytol. 2. p. 167.) Caule co-cephalo, involueri foliolis iniegerrimis, intimis obtusis aut acutis, folüs sca- berrimis. Herba rhizocarpiea. Rhizoma praemorsum Aibras plu- rimas; validas, simplices, rufas deorsum demittit. Caulis 1 -— 2-pedalis, simplex, superne in paniculam, dichoto- mam, magis minusve ramosam, cujus rami, si perfecli *) Clar, Sprengelio eadem plauta ac Chastanthera ciliata R. et P. esse placuit! 16 sunt, elongaüi et divaricati folia parva, e quorum axillis oriuntur, longe superant, divisus, hispido-pubescens, pilis brevibus, erassis, obscuris, pl, 2-apieulatis longioribus, ra- is albidis intermiztis. YFolia rigida, nervo primario utrin- gue plano et prominente, lucida, scaberrima, glaberrima — hirsuta, supra venosa ei venis nervisque secundarlis pxo- minulis rugulosa, subtus plana, subavenia, nexvis secunda- riis impressis, margine ciliato -spinosa eiliaque spinescenti terminala, eiliis argenteis, apices loliorum dentesque ter- minantibus longioribus, e confertis, brevissime petiolalis, oblongo-obovatis, acutis — obtusis, basi in petiolos lon- gissime angustalis, % — 6ll longis, 3 — 8" latis, dentato- pinnatifidis — sublyrato-pinnatifidis, Jaciniis nempe modo profundioribus, denticulatis, inaequalibus eiliisque termina- bus lateralibusque aequalibus instruelis, modo dentiformi- bus, subaequalibus, integerrimis, eiliis terminalibus quam laterales longioribus insiructis, in rariora, minora, oblongo- oyata, acuta, basi vix atque ne vix quidem cordata, eirci- ter 1 — 14. longa, 24 — 41 lata, dentato-pinnatifida s. dentata, denlibus ciliis nonnisi terminalibus instructis. In- voluerum. cylindraceo - eampanulatum, sub 2-seriale, A longum, fololis 3- -nervüs, nervo medio extus prominente paululum carinatis, acutis aut obiusis, vix unquam breyi- ter acuminatis, spinoso-mucronatis, margine integerrimo inermibus, extus bispido - pubescentibus, pilis brevibus, crassis, obscuris, saepe 2-apiculatis longioribus, varis albi- dis intermixtis, ex elliptieis s. ovalis, rigidissimis, tolis subfoliaceis et viridibus in oblongo- elliptica s. oblongo- ovata medio subcoriacea et viridia, margine late scarios et diaphana, nonnunguam purpurascentia Corollae la- bium exterius breve nec oblongum. Khachis piloso - fim- byillifera. — Commerson in Monte Video; Sellow misit © Brasilia meridionali, (v. sp. s. co). 2. P. cubataensis n. sp. Caule oo-cephalo, invo- luerl 47 lueri foliolis integerrimis, intimis acutis aut.obtusis, foliis laevibus. . j Herba rhizocarpica. Rhizoma praemorsum fibras plu. rimas, validas, simplieiusculas, albidas deorsum demittit. Caulis 1 — 2-pedalis, omnino erecius aut basi infima -procumbens et tunc erectus, simplex, inferne pilosus, su- perne pilis brevibus, obscuris, crassis, pl. %- apiculatis Ion- gioribusque mollibus intermiztis hispido-pubescens,. et in paniculam dichotomam, corymbosam, divaricatam, magis minusve ramosam divisus, eujus rami elongati folia, e quo- zum axillis prodeunt, longe superant. Folia tenera, nervo primario plano-dilatato, striate, reliquis magis minusve obsolelis, Iaevia, hine inde pilo uno alterove obsita, utrin- que plana, profunde dentato-sexrata, inferiora saepe sub- pinnatifido- vel duplicato - serrata, serraturis apiceque in- nocue mücronatis, ex conferüs, brevissime peliolalis, ob- longo-obovatis, aculis, 2: — 5" longis, 4 — 1 Iatis in semiamplexicaulia, basi dilatata cordata, oblongo - ovata, magis minusve acuminata profundeque serrata, 3 — 14 longa, 3 — GH Jata. Involucrum campanulatum, 34% Ion- gum, subbiseriale, foliolis mueronatis, margine integerrimo inermibus, pilis brevibus, crassis, capitalis extus puberu- lis margineque eiliatis, ex triplinervüis, tolis foliaceis, ova- lis, saepius acuminatis in oblongo-subelliptica, obtusa aut acuta cum miucrone, medio membranacea, sicca, 3-nervia, et viridia, margine late scariosa et diaphana, eirciter 3 longa, 14 lata, Corollae labium exterius breve. — Dif- fert a P. squarrosa foliis laevibus, ntringue planis, tene- ris, superioribus basi dilatata cordatis, ciliis multo brevio- ribus et rarioribus, non argenteis, omnibus denies lermi- nantikus vix, ulla laterali, fibris radieis albidis nec xufis, caule altiori, inflorescentia ramosiori, magis divaricata et corymbosa; a P. Iaevi statura omnium parlium minori, folis inferioribus multo profundius serralis, mueronatis ör Bd. 15 Heft. . 2 i8 nee sinuato - dentieulatis, denticulis apieulato-mucronula- tis, foliolis involueri inlimis obtusis aul acutis nec acumi- natis. Rhachis piloso - fimbrillifera. -—— Sellow legit ad Santa do Cubatao Brasiliae meridionalis in altitudine 2400 pedum Octbr, 1827. (v. sp. s. oo.). 3. P.laevis n. sp. Caule oo-cephale, involuert fo. liolis integerrimis, intimis acuminatis, ramis inflorescen- tiae folia, e quorum axillis oriuntnr, longe superantibus. Herba rhizocarpiea. Rhizoma praemorsum fibras plu- rimas, validas, albas, simplices deorsum demittit. Caulis inanis, 2 — 25! altus, simplex, saepe obscure purpura- scens, superne foliis minoribus rarioribusque obsitus, pilis brevibus, capitatis, obseuris hispido-pubescens et in pani- culam suprafastigiatam, longissimam, dichotomam, valde divaricalam divisus, cujus rami folia parva, e quorum axil- lis oriuntux, longe superant. Folia lenera, ulringue plana, nervo primario plano - dilatato, striato, veticulato - venosa, laevia, lucida, glaberrima, ex conferlis, brevissime petiola- tis, obovato-lanceolatis, basi quam longissime angustatis, sinuato-denticulatis, denticulis apice apiculato-mucronula- ts, 3 — is! longis, 3 — 144 Jatis in semiamplexicaulia, zariorä, basi latissima profunde cordata, apice longe rech- lineo-acuminata, oblongo-ovata, profundius sinuato-den- tata, dentibus apiceque mucronulatis, # — 14 longa, 6 — Stil Jäta. Involnerum campanulatum, subbiseriale, fo- liolis planis, saepe obscure purpurascentibus, margine in- tegerrimo inermibus, pilis brevibus, capitatis, obscuris ex- tus puberulis margineque ciliatis, oblongo-ovatis, in mu- eronem acuminalis, ex Iriplinerviis, totis foliaceis in multi- nervia, medio sieca, membranacea et viridia, margine sca- riosa, 4 Jonga. Corollae labium exterius breve. ‘ Hha- chis piloso-fimbrillifera, — Differt a ?, multiflora pube hispidiori, radice perenni nee annua, caule cxassiori, sU- perne foliis rarioribus minoribusque obsito nec e basi us- 19 que ad apicem ita folioso wi aegre conspieiatur, foliis tene- ris nec rigidis, sinuato - denticulalis s. dentatis nec pro- funde dentato-spinosis, dentibus squarrosis, reticulato-ve- nosis, Jaevibus nec scabriusculis, glaberrimis, panicula di- chotoma, suprafastigiata, longissima, divaricata, ramis fo- lia, e quorum axillis prodeunt longe superantibus, nec co- rymbosa, brevissime contracta, ramis valde abbreviatis, Ia- biis corollarum exterioribus brevibus, subrotundo- elliptieis nec lineari-oblongis. — Sellow misit e Brasilia, (v. sp. Ss 00.) j Fig. 22. stamen, f. valva postica, g. antica. 4. PD. multiflora.* Caule ©o-cephalo, involucri fo. liolis integerrimis, intimis acuminatis, inflorescentiae ra- mis quam folia, e quorum axillis oriuntur, brevioribus. (Chaetünthera multiflora Humb. et Bonpl. pl. aeq. 2. p. 168. t. 135. Homanthis multiflorus Kunth nov. gen. 4, p. 11. Ej. syn. 2. p. 358. Clarionea polycephala Cass. oeuvr. phyt. 2 p. 167. Scolymanthus cnicoides W. herb. N. 16439.) Herba pedalis aut sesquipedalis, annua, spinosissima (ex Bonpl. 1. c.), Caulis simplex, ab ipsa basi foliosus, pube eadem ac in praecedentibus obsitus, pilis longioribus mollibusque autem multo erebrioribus. Folia rigida, eau- lina alterna, sessilia, subamplexicaulia, approximata, ovalo- lanceolata, basi magis minusve cordata, profunde dentato- spinosa, dentibus squarrosis, nervo primario plano, striato, secundarlis obsoletissimis, avenia, scabriuscula, hine inde pilis sparsis obsita, 14 — 3.pollicaria, circiter 6 — 84 lata, Capitula subsemipollicaria (quam ea dretii Lappae minora; ck Kunth 1. c.) in paniculam corymbosam, dicho- tomam, contractam, brevissimam, disposita, cujus rami fo- lia dentato-spinosa, e quorum axillis prodeunt, aequant aut parum superant aut sacpe jis breviores sunt. Involu crum eylindraceo - campanulatum, sub 3-seriale, foliolis y* 2 20 membranaceis, sub (?) siccis, triplinervüs, extus pilosiuseu- lis, mucronaio-acuminatis, margine interiorum latissime scarioso integerrimis. _ Rhachis piloso - fimbrillifera (ex Kunth 1. c.), Labium corollae extus lineari - oblonrgum (ex. Kunth 1. c.),. — Humboldt in scopulosis montis An- tisanae, .alt. 1700 hex. Flor. Januario. (v. sp. 1. in h. W.) Sect. IL Drozia. Rhachis nuda, Involucrum multi. seriale, foliolis mn- exonato - spinosis, exleriaribus dentato - spinosis. Flores eoerulei (2). Folia ciliato-spinosa. Capitula solitaria. 5 D. pungens * Foliis membranaceis, radicalibus lanceolalis. (Chaetanthera pungens Bonpl. pl. aequin. 2, p- 146. tab. 197. Homanthis pungens Kunth nor. geh. 4. p- 11. ej. syn. 2. p. 358.) Herba 2 — 3-pedalis. Radix annua, perpendicularis, teres, ramosa (Kunih). Caulis erectus, teres, inferne sub- purpurascens, glaber, superne ramo uno alteroye instructus (Kunth) vel simplex, versus apicem hispido - pubescens, pilis brevibus, capitatis, crassis, obscuris. Folia rigida, membranacea, penninervia, nervis secundariis obsoletis, glabra, radıcalia lanceolata, acuta, basi valde angustata, grosse et argute servata, venosa, aspera (Kunth); caulina amplexicaulia, magis minusve cordata, evalo-lanceolaia, dentibus apiceque mucrenato-spinosa, avenia, 5 — 2 longa, 14 — 454 Iata. Involucrum cylindraceo- campant- latum, imbrieatum, multiseriale, foliolis breviter acumina- is, spinoso-mueronatis, extus pilis brevibus, vigidissimis, capitatis hispido-pubescentibus, ex cartilagineo (Bonpl.) foliaceis, dentato - spinosis, patentibus in coriacen, sieca, 3-nervia, erecia, matgine ‚latissime scarioso, Inlegerrimo aut rarissime denticulato. inermia, superne obseure purpu- rascentia. Capitula solitaria caulem ramosque terminant, 21 iis Corlinae vulgaris parım minora, in siceis eirciter 14 longa, 84 Iata. Rhachis glabra (Kunth), Corolla coe- rulea, labio exteriori florum exteriorum semipollicari, 21 lato, oblongo - subelliptico, apice 3- denticulato, interiori 2-parlito, laciniis angustis, tortis. — "Humboldt in regui Quitensis montibus ignivomis, v. c. in devexis Pichinchae et Anlisanae, alüit, 1600 hex, Januario Boret. (v. sp. 5% in h. W.) 76. P. dieephala * (Drozia dieephala Cass. veuwe. phyt. 2. p. 171.) Folüs membranaceis, radicalibis ellipti- cis, oblusissimis. 7. BP. recurvata * Folüis‘ coriaceis. (Perdieium re eurvatum Vahl in Skrivt, af N. H. Selsk. v. t. p. 13. t 7. Chaetanthera recurvata Sprg. syst. IH, p. 508. d’Urv. in Mem, Soe. Linn. Par. IV. p. 611. Clarioneae sp. Cass. oeuw. phyt. 2. p. 166.) Herba perennis. Caulis basi ramosus, flexuosus, exe- etus ramigne foliis subimbricatis lecti, obscure purpura- scentes, glabri, apice Iispido-pubescentes, pilis obscuris, erassis, eapilalis. Folia coriacea, 1-nervia, nervo supra impresso, subtus cerassissimo, lato, prominente, linea- ria, obiusa, margme integerrimo valde revoluta, glabra, laevia, confertissima, supra transversim rugulosa, spinu- loso.ciliata, ciliis 2-serialibus, inferiora petiolata, petiolis brevibus, dilatatis, membranaceis, piloso-ciliatis, amplexi- caulibus, quam folia ipsa multo latioribus ramerumque sterilium divaricata et recurvata, 1 — Qt longa, '2 '341 Jata, superiora sessilia, rami florigeri erecla. Capitulum solita- yium parte caulis superiorem, foliis xarioribus, sessilibus et erectis 'obsitum terminat. Involucrum campanulatum, imbrieatum, multi-seriale, 6" altum, foliolts planis, pluri- nerviis, spinuloso-mucronatis, pilis brevissimis, crassis, CA- pitatis extus hispido-puberulis (nec pulverulentis, ut Vahl 1. c.) ex oblongo-ellipticis, obtusis s. acutis, foliaceis, sub- 22 _— patulis, spinuloso - ciliatis in oblongo - ovata, acuminata, multo ‚longiora, margine integerrimo inermia, coriacea, sicca, adpressa, purpurascentia (Vahl). Flores perfecti desiderantur. — Ad fretum Magellanicum (Commerson); in insulis Malouinensibus (d’Umville). (v. sp. 1. s. in h. Cham.) Seei, II. Platycheilus. Rhachis nuda. Folia foliolaque involucri inermia. Caules in inflorescentiam divist. j T 8 PD. ochroleuca * (Plaiycheilus Cass. oeuyr. phyt, 2. p. 153 et 16%. Holocheilus ochroleucus Ej. in Bull. mai 1818. p 73. Diet. v. 21. p. 306.) Sect. IV. Clarionea. Rhachis piloso - fimbrillifera. Involueri pauciserialis foliola foliaque integerrima, inermia. Pelioli foliis ipsis longiores. Flores sulphurei. Caules simplicissimi. . 9. P. Tactucoides *. (Perdicium lactucoides Vahl in Skrivt. af N, H, Selsk, 1. p, 11. tab. 5. Clarionea gla. berrima Cass, oeuvı. phytol. 2. p. 166. Chaetanthera magellanica Sprg, syst. II. p. 503. Aster magellanicus Lam. Enc. 1. p. 305.")) - Herba perennis. Caulis 6 — 124 altus, glaberrimus, nonnisi apice summo pilis obsewis, erassis, capitatis hi- spido-puberulus, simplieissimus, capitulo solitario, erecto, 7 olto terminatur. Folia integerrima, utringue glaberri- ma et laevia, margine plana, pennineryia, nervo primario utrinque plano, striato, membranacea, subayenia, obtusiu- seula, e lanccolatis basi in petiolos longissimos, 24 — 4 longos, striatos aitenuatis, confertis, 4 —— 144 longis, 24 — 3 Iatis per oblongo-ovata, subamplexicaulia, in *) quond descriptionem. 23 rariora, remoliora, semiamplexicaulia, linearia, angustiora, 4 — 8" Jonga, 4 — 2 lata. Involuerum pauciseriale, campanulatum, in siecis 5” altum, foliolis membranaceis, siceis, adpressis, planis, 1-nervüs, glaberrimis, ex semi- lanceolatis, longe acuminatis, tolis viridibus, margine ci- liatis in oblongo-ovata, acuta aut breviler acuminata, mar- gine scariosa, medio viridia, At Tonga, 14 Tata. Corollae sulphureae labiis ext. oblongo-elliptieis. Rhachis piloso- üimbrillifera (Cass. 1. ce.) — Ad fretum .Magellanicum. (v. sp. 1. in h. W.) Sect. V. Pereszia. Rhachis nuda, Involueri pauciserialis foliola foliaque pinnatjsecta inermia. Petioli foliis ipsis longiores aut üs aequales. Flores sulphurei. Caules 'simplieissimi. 10. P. magellanica * (Perdicium magellanicum L. suppl. 376. Forst, in Comment. Gött. v. 9. p. 37. Vahl Lo p 10. 14 W. sp pl. v. 3. p. 2117. Clarionea magellanica Cand. }. c. Herba perennis. Caulis 4 pollicaris, nonnisi basi in- fima foliatus, caeterum subnudns, pilis purpurascentibus, brevibus, erassis, capitalis hispido-pubescens, simplicissi- mus, capilulo solitario, parum nulante, circiter 9 alto terminalur. Folia 1-nervia, neryo ulrinque plano, striata, avenia, camosula, glabra, margine pilis capitatis eiliata, vadicalia conferta, petiolata, pinnatisecta, sectionibus oppo- sitis, semiellipticis, obtusissimis aut rarius obtusis, supe- rioribus quam inferiores paullulum majoribus, una cum petiolis cieiter semipollicaribus pilis iisdem hinc inde ob- sitis, eitciter 1 longis, 2 Jatis, caulina sessilia rarissima (in speciwine, quod vidi, tria) distantia, minora, aul den- talo - pinnatiüda s. inlegerrima. Tuvoluerum paueiseriale, campanulatum, in ‚siccis 5% altum, foliolis 1 (?) - werviis, adpressis, planis, ex elliptieis, oblusis, subloliaceis, pilis 24 eapitatis eiliatis in oblongo-elliptica, pl.’ acuta, minus ci- liata, margine late scarioso saepe purpurascentia, medio sieca, viridia, circiter 5 longa, 14 Ilata. Corollae sul- phureze, labiis exterioribus oblongo- elliptieis, in floribus anarginalibus 6" Jongis, 1 latis., Rhachis glabra (ex Lag, 1, c.) — Ad fretum Magellanicum (Forster). T Species dubiae. 7 11? Homoeanthus pinnatifidus (Humb. et Bonp). pl. aeg. 2. p. 170. t. 136. Kuntk noy. gen. 4. p. 243.) — Achaenia ovata, glaberrima. — Crescit regione frigida Regni Quitensis, in declivitate montis Cotopaxi, alt. 1070 hex. Floret Julio. 712? P. zurbinata Llav. et Lex. deser. nov. veg, fasc. 1. p. 25. — In regno Mexicano pr. Vallisoletum et la Jordana. 7132 P. fruticosa Llav. et Lex. I. c. p. 26. — Creseit cum praecedente. 7147 P.? moschata Llav. et Lex. l.c. p 2%. — In montibus Vallisoletanis. 13. TRIXIS. ‚(P. Brown Nat, Hist. Jam. p. 312. Lag. Amenid. 1. p- 35. Cand. Annal. Mus. 19. p. 66. Perdicii sp. L. W. Kunth.) Achaenium breviter rostratum, multi- costatum, hispi- do -pubescens, teretiusculum, oblongo-ovatum aut ovato- lanceolatum, disco epigyno magno, nectario styliformi, callo basilari, areola terminalı, Pappus 2 — pluri-seria- lis, piliformi-paleaceus, subaequalis, mediocris, serratus S- subplumosus. Corolla pilis brevissimis, erassis, capitatis extus hinc inde obsita, labio interiori 2-fido, rarius inte- gro, 2-dentato, exteriori 3-denticulato. Antherarum alae longae, caudae integrae. Involucrum teres, floribus bre- 25 vius, polyphyllum, laxe imbricatum, pauci (1 — 2)-se riale, foliolis planis, interioribus longioribus. — Herbae aut frutices erecti, Americam meridionalem aut Indiam occidentalem habitantes, foliis alternis, penninerviis, mem- branaceis, exstipulatis. 1. T. strieta * (Onoseris strieta Sprg. syst. v. 3 p- 503!) Herba, caule simplici, superne foliis nonnisi mi nutis, remotis obsito, folüs inlegerrimis, involucri foliolis interioribus acuminatis. Radix annua (?), pl. horizontalis, subfusiformis, sub- simplex, pennae corvinae vix crassitudine. Caulis teres, striatus, striefus, pedalis et param ultra, pilosus -— magis minusve villosus, basi infima folia sie dieta radıcalia con- ferta, caeterum nonnisi pauca, parva et remota protrudens, pl. simplicissimus, rarius simplex, superne 2 aut 3-fidus, ramigue alterni, capitula plus quam iriplo superantes ca- pitulis singulis, in siecis eirciter 15% altis telidemgue la- is, aeqne magnis ac in Arnica moniana, terminantur. Folia integerrima, scabra, sessilia, infima conferta, reticu- lato-venosa, nervo primarıo sublus convexo, supra plano, subrotundo - obovata s. spaihulato . obovata, obtusissima, supra glabra, subtus pallidiora, glabra s. praecipue ad ner- vos pilosa, 64 — 2 Jata, 14 — 24 longa, religua sparsa remeta, lineari-elliplica, obtusa aut acula, summa squa- maeformia, semi-lanceolata, acuminata, circiter 44 longa et 14 lata, villosa. Involucrum late campanulato -bemi- sphaericum, subbiseriale, foliolis integerrimis, waltipliner- viis linearibus — lanceolatis, acuminatis, extus villosis — sublanatis, intus glabris, exterioxibus totis foliaceis, inte- xioribus basi corlaceis, siceis, circiter 6 — 7 longis, 4 —— 144 latis. Pappus rufescens. Üorollae in siceis lu- teae, pilis rarissimis obsitae, labiis exterioribus oblongo - el- lipticis, in floribus marginalibus, pollicem fere longis, cir- citer 644 Yongis, 144 Jalis. Rhachis piloso -fimbrillifera. — 26 Sellow in Campo Colonia Brasiliae meridionalis Dechr. 1822. (v. sp. s. o0.). % T. brasiliensis (Cand. 1. c. Perdicium brasi- liense L. Vahl in Skrivt. af N. H. Selsk. v. 1. p. 12, W. sp. pl. v. 3. p.-2119, Poir. Enc. meth v. 5, p. 179, Reich. syst. veg. v. 3. p. 837, Houttuyn Pflz. Syst. v. 9. p. 452.) Herba caule simplici, foliis inferioribus mucronato - denti- eulatis, superioribus aperte minoribus remotioribusque, fo- liolis inyolueri acuminatis. Rhizoma perenne, cavum, fibras crebras, validas, sim- plieiusculas deorsum demittit, Caulis teres, strialus, sim- plex, superne foliis aperte minoribus rarioribusgque in- siruetus alque in inflorescentiam terminatam, diehotomam, magis minusve ramosam sub - s. suprafastigiatam, rarissi- me nondum fastigiatam, divaricatam divisus, cujus rami ob- seure villoso-pubescentes folia, e quorum azillis prodeunt, semper superantes, saepe in medio folium unum alterumve, dichotomiae abortae vestigium, gerentes, ultimi capitulis singulis, in siecis cireiter 84 altis terminantur, eaque vix aut parum superant, Folia sessilia, laevia, utringue mol- liter pubescentia (hispida auct.), nervo primario sublus plano, dilatato, striäio, ex confertioribus, mucronato -den- ticulalis, dentieulis horizontalibus aut deorsum speclanli- bus, oboyato-oblongis, aculis aut obtusis, rarissime brevi- ter acuminatis, pl. latis, rarius elongatis, angustlis, obova- 40-linearibus, 4 — 84H longis, 44 — 44 latis, basi longe s. longissime attenuatis, per decurrentia in rariora minora- que, magis minusve acuminata, oblonga, inlegerrima, 1 — A longa, 2 — All lata, non decurrentia. Involu- cum sub — 1-seriale, campanulato- hemisphaericum, fo lio utrinque aequaliter pubescente uno alterove saepe au- ctum, foliolis multiplinervüis, Iineari-lanceolatis, acumina- tis (obtusis auet.), utrinque, sed extus magis, subvilloso- pubescentibus, demum reflexis, exterioribus totis foliaceis, 27 interioribus basi coriaceis, siccis, Achaenium obscure vil- losulo-pubescens, pilis alteris mollibus, paullulum longio- ribus, alteris erassis, capitatis, rigidis. Corollae, teste amieissimo Beyrichio, purpureae, siecatae Äuteae. Pappus xufescens, Rhachis piloso - fimbrillifera. — Exstat var. aguatica, foliis elongatis, obovato-linearibus, breviter acu- minatis, basi longissime attenuatis, 6 longis, 5% latis, in. florescentiae nondum fastigiatae ramis simplicibus, paucis, brevibus, erecto-patentibus, folia, e quorum axillis oriun- tur, vix superantibus. Beyrich legit ad Rio Janeiro, Sel- low misit e Brasilia aequinocliali. (v. sp. s. o0.). 3. T. othonnoides * Cacalia scabra Vahl!!! Herba caule simplici, foliis infimis sinnatis, superioribus aperte mi- : noribus remotioribusque, foliolis involueri obtnsis aut acutis. Herba radice fibrosa, fibris validis, simplieiusculis, caule 3 — 2% alto, simpliei, inferne glabro s. hirsuto, su- perne magis minusve hispido-pubescente, pilis erassis, ca- pitatis, fuscescentibus, atque in inflorescentiam divarica- “ tam, terminatam, diehotomam, magis minusve ramosam, saepissime subfastigiatam aut suprafastigiatam, ramis infe- rioribus elongatis, superioribus sensim brevioribus, divisus, rarissime abortu simplicissimus, capitulo solitario termina- tus. Folia scabra, hispida — glabra, ex petiolatis, con- fertis, 22 — 74 Jongis, 4 — 244 Jatis, sinuatis, sinubus denticulatis s. integerrimis, aut sinuato - dentieulatis, el- Iiptieis s. obovatis s. oblongo - obovatis, abtusissimis — aculis s. rarissime breviter acuminatis, basi in petiolos 3 150 longos, plano . dilatatos, striatos, versus basin j ampliatam, amplexieaulem canaliculatos, glabros — hirsu- tos longius breviusve attenuatis in rariora, semiamplexi- caulia, non decurrenlia, integerrima, ovala, acula s. ob- longo - ovata acuminata, & — 2 longa, 2 — 12 lata. Capitula in siceis 4 — 6! Iata, Pappus albus. Involu- erum campanulatum ‚8 — 12-phyllum, sub 1-seriale, fo- 28 hiolis obovato - oblongis, obtusissimis aculis, extus hi- spido-pubescentibus, coriaceis, siceis, ©o.nerviis, margine scarioso fimbriato - cialis. Corolla lactea. Achaenium 34 Jongum, sub 4-gono-obeompressum, pilis erassis, ca- pitatis hispido-pubescens, cujus tunicas quatuor ut reprae- sentarem mihi contigit; adglutinalus est nempe calyx tener- rimus, evasculosus tunicae seminis exteriori, vasorum fa- sciculis simplicissimis pereursae, hyalinae, quae iterum tu- nicam seminis interiorem Crassam, atropurpuream albumen- que vasis destitulum cingentem induit. Rhachis piloso- fimbrillifera. — Exstant specimina plura, habitu satis alie- no insignia, quae a reliquis distinguuntur, caule humiliori, 4 — 61 alto, capitule solitario terminato aut in inflore- scentiam 2 — 5-cephalam, irregularem, nondum fastigia- tam, ramis brevibus, erecto-patenlibus diviso, folia infima longius petiolata, angustiora, breviter acuminata, oblongo- obovata, sinuato-dentieulata, glabra non multo excedente et foliis crebrioribus majoribusque quam in forma typica obsito. — Sellow legit ad margines sylvarım prope Rio Pardo Octbr. 1823. (v. sp. s. 00.) Fig. 35. embryo. — 36. sectio achaenii transversa, k. calyx, 1. testa externa, m. interna, n. albumen, o. em- bryo. 4. T. pinnatifida n. sp. Herba caule simplici, fo- kis infimis runcinato-pinnatifidis, superioribus multo mi- noribus, rarissimis, foliolis involucri obtusis aut aculis. Herba. Caulis simplex, inanis, 2 — 6! altus, basi glabriusculus, superne magis minusve hispido - pilosiuseu- Aus, nudus atque in inflorescentiam terminalam, corymbo- sam, dichotomam, magis minusve ramosam, laxam; divari- catam, .pl. suprafastigiatam divisus, eujus rami ex axillis foliorum lineari-lanceolatorum, integerrimorum, ne lineam quidem latorum oriuntur, inferiores valde elongati superio- res sensim breviores evadunt. Folia scabra, magis minus- 29 ve hispida, nervis primariis 1-costatis, modo utrinque planis, mode supra planis et infra convexis, e confer- is, runcinato-pinnatifidis, (apices lobique horizontaliter pa- tentes, pl. mucronato-dentieulati magis minusve acuti), basi in petiolos sub 2-pollicares, plano-convexos, hispido-pi losiusculos longissime acuminatis, 9-18" Tongis, 14 — 24 latis in rara, remota, oblonga, semiamplexicaulia, basi di- latata inciso-dentata, apice longissiine acuminata, nonnun- quam aboria, squamaeformia, 14 — 244 longa, 2 — 34 lata. Involucrum 1-seriale, 8-phyllum, foliolis pluriner- vüs, subcoriaceis, siecis, exlus hispido.pilosiusculis, ver. sus apicem cilialis,. oblongo-obovatis, obtusis aut acutis, aequalibus. Rhachis nuda, plana. Corollae in siccis pal- lide sulphureae. Pappus pallide flavescens. — Beyrich legit pr. Rio Janeiro; Sellow misit e Brasilia aequinochali, (v. sp. 5. ©0.). Fig. 31 et 32. Corollae. — 33, Achaenium. — 34. Ej. apex longitudinaliter sectus, i. albumen, b. apex em- bryonis. 5. T. verbasciformis n. sp. Herba caule simplici, usque ad inflorescentiam Tolis confertis, subtus albo-to- mentosis obsesso. Herba perennis. Caulis elatus, 4-pedalis et ultra, in- ferne diametre circiter semipollicari, foliis aequaliter cre- bris usque ad inflorescentiam instructus, medullosus, basi glabriusculus, caeterum magis minusve fulvo-tomentosus. Folia ad nervos utringue fulvo-villosa, supra magis: mi- nusve fulvo.pilosa, subius iomento albo veslita, conferla, saepissime decurrentia, anguste s. elliptico-lanceolata, ob- tusa — acuminata, inferiora 5 —— 124 jonga, 1 — 34 lata, irregulariter erenata, crenis apiceque apiculatis, superiora sensim parum minora, subintegerrima. Capitula 8 — 12- flora, brevissime pedicellata, pedicellis quam folia, e quo- rum axillis prodeunt, brevioribus, in xacemum pyramidem 30 elegantissam, Aloridam, saepe pedalem sisteniem, aut de- compositum, racemulis inferioribus elongatis, axi autem primaria brevioribus, validis, atque racemulos parvos ite- rum protrudentibus, aut rarius compositum, racemulis omnibus pauci (3 — 5)-floris, subaequalibus, disposita. Involuerum subbiseriale, foliolis oblongis, acutis aut bre- viter acuminatis, corlaceis, siccis, subtrinerviis extus villo- sis; pili sübsericei, molles longi brevissimis, rigidis, erassis, capilatis intermixti. Corollae in siceis Havidae. Rhachis piloso-fimbrillifera. — Sellow e Brasilia meridio- nali et aequinoctiali. (v. sp. s. 00.). 6. T. pallida n. sp. Herba caule foliis conferlis, pilosis usque ad apicem obsesso. Herba rhizocarpica, rhizomate valido, lignoso, cauli- bus herbaceis, teretibus, subliliter strialis, glabris, vix alios ramos nisi apice florigeros subfastigiatosque superne pro- trudenlibus, usque ad apicem dense foliatis, medullosis, 3 — 4-pedalibus, pennae anserinae crassitudine vel pr rum erassioribus. Folia valde conferla, late decurrentia, nervis supra planis, subtus convexis, reticulato-venosa, pal- lide viridia, pilosa, pilis subtus et in junioribus erebriori- bus, in adultis supraque saepius nullis, subtus glandalis sessilibus obsessa, denticulata, ciliata, acuta, e subrotundo- obovatis, 1 — 34 longis, 1 — 2 latis in elliptico-ovala, 1 —— 24 longa, 3 — 1 late. Racemi compositi, caulem samosque breves, subfastigiatos, e foliorum axillis superio- zum prodeuntes iisque multo longiores terminantes, pedun- eulis abbreviatis, folia, e quorum axillis proficiscuntur, vix alque ne vix quidem superantibus, 2 -— 5 capitula 5.flora, 64 alta, brevissime pedicellata gerentibus, rarius abortu monocephalis minimisque bracteolis instructis. Involueri cylindracei, 2-serialis foliola ciliata, extus villosa glan- dulisque sessilibus, :saepe nigricantibus eonspersa, seriei exterioris pauciora, multo breviora, ovata, acuminata, 31 foliacea, penninervia, interiora quina, oblongo.elliptica, acula, coriacea, sicca, 3-nervia, concavg. Rhachis plana, piloso -fimbrillifera. Pappus niveus. — Sellow e Brasilia aequinoctiali. (v. sp. s. ©0.), 7. T. divaricata (Spig. syst. TI. p. 501. 7. auri. culata Hook. bot. mag. 1. 2765. ‚Perdicium divaricatum Kunth nov. gen. IV. p. 122. t. 354. Ej. syn. IL p. 441. ‚Prionanthes artinenorhea Schrank hort, Mona. II, t. 51. Cacalia flexuosa W. herb. N. 15066.) Frutex volubilis, involucri foliolis acuminatis, corollis albis. Frutex volubilis, 5—6-pedalis, foetidus, ramosissimus, ramis alternis, divaricalis, teretibus, striatis, pilosis, pilis longioribus, mollibus cum brevibus, capitatis, rigidis inter- mixtis, adultis magis minusve glabris. Yolia tenera, mu- eronulato-denticulata s. integerrima, aut sessilia et auricu- lata, aut brevissime petiolata et exauriculata, supra pi- losa, pilis ad nexyos primarios magis confertis, subtus pal- lidiora, subtomentoso-villosa, acuminata, ex obovate. ob- longis, basi longissime acuminätis, usque ad 74 longis et Qu Jatis in oblongo-ovata, basi breviter acuminata, 24 lon- ga, %4 lata. Paniculae oligocephalae, laxae, divaricatae, dichotiome magis minusve ramosae, terminales lalerales- que in terminales abeuntes, foliis, ramos inflorescentiae primarios s. paniculas laterales stipantes protrudentibus, quae eos aequani s. subaequant exceptis, aphyllae, ramis subfiliformibus, ultimis quam capitula oo-flora, SH Tonga brevioribus. Involucrum eylindraceum, subbiseriale folio- kis Inearibüs aut sublinearibus, acuminatis, longe et molliter eiliatis, exterioribus foliaceis, pilis’longis molli- bus cum breviöribus, capitatis intermistis pilosis, patenti- bus, penninerviis quam interiora 3.nervia, membranacea, sicca, simpliciter pilosa multo brevieribus. Corollae al. bae, Rhachis piloso-fimbrillifera. Pappus Hlavescens. — Humboldt legit in collibus siecis pr. Cavico ad ripam flu- 32 vii Chamayal (Prov. Jaen de Bracamoras) Aug.; Beyrich pr. Rio Janeiro; Sellow misit e Brasilia aequinoctiali. (v. sp. oo. s. et viv.) 8. T. flexnosa (Sprg. syst. UL. p. 501. Perdieium flexuosum Kunth nov. gen. IV. p. 21. Ej. syn. II. p. 440.)?? Frutex, involucri foliolis exterioribus acutis, corollis albis. Frutex volubilis (?) ramis divaricalis, striatis, tereti- bus, alternis s. pseudo-oppositis, junioribus magis minusve dense subflavescenti-villosis, adultis magis minusve gla- bris, cinereis, foliis delapsis nodulosis. Folia crebra, inte- gerrima s. serrato-denliculata, peliolata, supra magis mi- nusve pilosa, pilis flavidis, e tuberculis minimis visu nec tactı percipiendis, ad nervos primarios, subtus aeque ac petioli 3 — 12 longi magis minusve sericeo - villosa, lanceolata — elliptico - lanceolata, hasi et apice longius breviusye acuminata, apice nomnunguam acuta, 24 — 5" longa, 1 24 lata. Panieulae maximae, pyramidales, ra mosissimae, dichotomae, nonnisi lerminales, ramis prima- riis inferioribusquie folia, e quorum axillis prodeunt, nun- quam, reliquis rarius superantibus, axi primarla magis minus iexuosa. Capitula multi - (plus quam 20-) flora, brevissi- me pedicellata, eiciter 6" longa, Pappus pallide flave- seens. Corollae albae. Involucrum subbiseriale, foholis sericeo-villosis, foliaceis, penninerväs, pl. oblongo-ellipli- cis, obtusis aut acutis, varius acuminatis, exterioribus px tentibus, nunquam acuminalis quam inleriora (eirciter 10) erecta, saeplus acıminata parum brevioribus. Rhachis pi loso-fimbrillifera. — E notis, a cel. Kunthio 1 c. relalis hae non consentiunt: folia integerima, brevissime petio- lata, sesquipollicaria, 5/4 Jata, supra hispido- pubescentid, subtus cano-tomeniosa. — Differt a T. divaricata pube totius plantae multo densiosi, sericea, foliis munguam au rieulatis et sessilibus sed semper longius peliolatis, con sistenlia firmiori, saepe sexrato-dentliculatis nec mucront- “ Iaie- 33 lato-denticulatis, crebrioribus, paniculis multo ramosiori- bus, minus divaricatis, pyramidalibus nonnisi terminalibus nec terminalibus lateralibusque, ramis firmioribus, breviori. bus, primariis inferioribus folia, e quorum axillis oriuntur, nondum aut parum superantibus, foliolis involucrt omnibus subfoliaceis, penninerviis, exterioribus semper obtusis s. aculis quam inieriora rarius acuminata parum brevioribus, denique ramis sterilibus, stoloniformibus, qui saepe inflo- rescentiis adstant. — Humboldt in locis temperatis pr. Sonzanama Quitensium alt. 1000 hex. Julio; Sellow in Brasilia meridionali. (v. sp. s. oo.) 9. T. frutescens (P. Br. Jam. p. 312. tab, 33. £ 1. Sprg. syst. IH. p. 501. Tenoria calyculata Bextero (Linn. IV. 53. litt.) ‚Perdieium radiale L. syst. veg. ed. Reich. p- 837. Vahl in Skrivt. af N..H, Selsk. I. p. 12. Lam. Enc. melh, V. p. 179. Id. tab. 677. f. 2. Inula Frixis L. Amoen. V. p. 406. Prenanthes fruticosa W. herb. N. 14589. Trixis mexicana Morie, in pl. sicc. a Ber- landiero in Mexico lectis, (nee Llav.) Trixis havanen- sis Sprg. syst IH. p. 501. Perdictun havanense Kunih nov. gen. IV. p. 121. Ej. syn. II. p. 440. ? Trixis lae- vigata Lag. Amenid. natur. 1, p. 35. Sprg. lc. Perdi. cium laevigatum Berg. Act. Holm. XXXMI. tab. T. p. 228. Lam. Enc. meth. V. p. 179. Ilustr. tab. 677. £. 1. Gaertn. d. sem. et fruct. II. p. 450. t. 150. £. 9.7) Frutex, corol- fis- Tuteis. Caulis %, ramosus, altitudinem 4 — 5-pedalem (sec, P. Br. I. c.) raro excedens, ramique striati, teretes, cine- rascentes, junioribus exceplis, glabri. Rolia reticulato- ve- nosa, breviter petiolata, ovata — obovala — elliplica — lanceolata, integerxima — subsinualo - denlieulata, mucro- nulata, obiusa — acuminala, basi acuta, juniora magis mi- nusve subtus pilosa ciliataqgue, adulta utrinque glabra, 1 — 3 longa, 3 — 1% Jata. ‚Petioli glabri s. cilati, Sr Bd. 13 Hefe. 3 34 cum caule artieulati, saepius brevissimi, pl. 1 rarius 1444 longi. Involuerum cylindraceum, 1-seriale, 8- phyllum, basi foliis patentibus, ipso brevioribus, ellipticis — linen- ribus auctum, foliolis erectis, coriaceis, siceis, mulliner- yiis,' nervis rufis et subdiaphanis, elliptico-linearibus, acu- tis rarissime breviter acuminalis, praecipue superne cıilia- dis, extus praecipue apicem versus pilosis, circiter 5!# lon- gis, 1 latis. Corollae flavae, labiis apice pilis longiori- bus mollibus barbatis. Panieulae corymbosae, contractae, dichotomae, parvae, oligocephalae, ramis brevissimis, ma- gis minusve pilosis, quam folia, e quorum axillis pro- deunt, brevioribus, rarius in pedunculos geminos 1 — %- cephalos abortu redactae, caulem ramosque crebros diva- ricatos terminant. Pappus albidus. Rhachis piloso-im- brillifer.. — Speeimins duo, a cel. Humboldtio in Cara- . eas (Prenanthes fruticosa W. herb.) et in St. Martha a eel. Balbisio lecta foliis latioribus, plerisque obovatis, acu- tis s. breviler acuminatis conveniunt, specimen in "Uam- pico a clar. Berlandiero lectum et foliis angustioribus, ple- risque obtusis, oblongo-elliptieis, glabritie majori insigne, descriptionibus Perdicii havanensis et P. luevigati opti- me convenit, specimen denique quartum, quod vidi, a cel. Balbisio in St. Domingo lectum, foliis angustioribus , lan- ceolatis, denliculatis gaudet, sed omnia haec specimina nota constanti, qua aliud ab aliis distinguatur, plane egent, — Jamaica (P. Brown); St. Domingo et St. Mar- tha (Balbis); Caracas (Humboldt); Tampico (Ber landier). *) " *) Trixidis species haec a me adlıue nom ohservatae sunt: 7. ca“ calioides Sprg,, paradoxa Cass. osuvr. phyt 2, p. 160,, mexicana Llav. et Lex. descr. nov. veg. p. 27,. Michuacana Liav. ot Lox. L.% T. senecioides Hook. exot. fl. t. 101., 7. orhonnoidi notis specificis simillima, et Forsitan Leuchaeriae specios. 35 14. JUNGIA. (L. fl. suppl. 58. Schrb. gen. pl. IL p. 389. Lag, Amenid. nat. I p. 36. Cand. d. I. Annal. d. Mus. XIX. p- 67. ‚Dumerilia *) Lag, ined. Cand. 1. c. p. 63. Mar- trasia Lag. 1. c. 1 p. 36. Trinacte Gaertn. d. sem. II. p- 415. Rhinactina Willd. im Mag. d. naturf. Fr. z. Berl. 1807. p. 139.) . Capitulum homocarpum. Achaeniuin breviter rostra- tum, oblongum, hispido-pubescens, multi- costatum, disco epigyno magno, neclario siyliformi, callo basilari, arecola terminali. Pappus 1-serialis, angustissime paleaceus, pa- leis linearibus, plumosus, aequalis, mediocris. Corolla glabra, labio ext. apice 3-dentato, florum marginalium lin- gulaeformi, ampliori, interiori .2-ädo. Aniheraaum alae lanceolatae, obtusiusculae, longae. Involucrum 2-seriale, polyphyllum, floribus brevius, foliolis oblongis, foliaceis, subtriplinervüs, pilis breyissimis, capitatis longioribusque mollibus extus hispido-pubescentibus, ciliatis, bracteolas aequantibus, seriei exterioris inaequalibus, patentibus, pla. nis quam ea inlerioris concava, amplexiflora, margine sub- scariosa, aequalia, erecta brevioribus, multoque pauciori- bus. Bracteolae rhachidis membranaceae, siccae, oblon- gae, amplexiflorae. — Herbae forsitan rhizocarpicae, caule strialo, tereti, erecto, medulloso, superne magis mitusve pubescente, foliis conferlis, alternis, longe peliolatis, mem- branaceis, siceis, 3 — 5-tuplinerviis, nervis sublus con- vexe prominentibus, reticulato - venosis, 5 — 7-rarius 3-Iobis, rotundis s. subrotundis, subtus glandulis sessili- bus, lucentibus pubeque varia obsilis, süpulatis, stipulis geminis, sessilibus, multiplinerviis, multilobatis, foliis cac- *) Dumertliam distinguit quidem Cass, d, I. Diet, d, sc. mat. v2. p. 205. et oouve. phyt. IL. p. 152. a Martrasia achaeniis ro- stratis et erostribus sed utrunngue non vidit, y* o 36° — terum simillimis, quam pelioli teretes cum caule continui multo brevioribus, corollis flavis. (?) +41. JS axillaris (Sprg. cur. post. p. 301. Dume. rilia axillaris Lag. Cand. 1. ce. p. 72. tab, 15.) Folüs, quorum azillae capitula singula prolrudunt, perfeelis. 2. J. rugosa n. sp. (Cineraria stipulacea W. herb. N, 15992.) Foliis supra nervis venisque impressis bul- lato-rügosis, quorum axillae capitula singula protrudunt, imperlectis. Caulis ramosus ramique magis minusve hispidulo -pu- bexuli, juniores glutinost. Folia supra scabra, glabra, ner- vis ‚venisque impressis bullats-rugosa, sublus, nervis pl. subglabris exceptis, villoso-tomenlosa, 2 — 24" et ultra longa, lobis crenatis, pl. subaequalibus, aculis, rarius ob- tusis. Petioli 1 — 24 longi, punelato-scabri, magis wi- nusye pilosi. Stipulae sessiles. Paniculae oligocephalae, dichoiome magis minusve ramosae, terminales lateralesque in terminales abeuntes, foliis, quorum axillae ramos in Nlorescentiae primarios subhorizontaliter divaricatos, infe- riores protrudunt, peliolatis quidem, sed minulis, subinte gerrimis, exstipulatis, quorum autem axillae ramos inflo rescentiae reliquos superiores pedicellosque capitula, sae pissime excedenies prolrudunt, sessilibus, lincaribus, exstie pulalis, integerrimis iisque semper brevioribus. Involueri campanulati foliola subobovato-oblonga, acula. Aha chidis bracteolae oblongo-obovatae, acutae, superne cilia- tae, extus pilis difformibus, alteris brevibus, capilalis, car- nosis, alleris tenuibus, longioribus, mollibus obsitae. Pap- pus niveus, — Differt ab J. Jerruginea taule vix gluti- noso, sirialo, foliis supra nervis venisque impressis bulla- to-rugosis, sublus nervis pl. subglabris, villo-o.-tomentosis nec villosis, lobis pl. acutis, inflorescenlüs pyramidalibus, minoribus, meiocephalis, minus ramosis, magis divaricalis terminalibus lateralibusque, nee capitulis in nubes fastigin- 37 tas collectis, ei pilis bracteolarum difformibus; ab J. amil. lari quae racemis fuliosis, brevibus, ramos eaulemque terminantibus gaudet, foliis, quae capitulorum singulo- rum pedicellos stipaut, minulis, Hnearibus, exstipulatis, in- tegerrimis, sessilibus, et quam ji semper brevioribus, nec perfectis, petiolatis, lobalis, stipulatis, eosque aequantibus aut excedentibus. — Clar. de Humboldt ex itinere repor- tavit. (v. sp. 2. in herb. W.) 3 JS ferruginea (L. fl. suppl. 390. Rhinactina cinerarioides W. herb. N. 16424. Mag. d. naturf. Fr. 1807. p- 139. Dumerilia paniculata Lag. Cand. 1. c. p. 71. tab, 16. Kunih nov. gen. IV. p. 122. Ej. syn. IL p. 441. Cass. oeuvr, phyt. I. tab. 12.) Foliis supra planis, sub- tus villosis, quorum axillae eapitula singula protrudunt, imperfectis, Caulis sublilissime striatus, rubieundus, glutinosus, ma- gis minusve hirsuto-pubescens, simplex. (?)*) Folia su- pra scabra, plana, nervis venisque prominulis reticulato- venosa, pilosa, pilis in adultis obsolelis, subtus-villosa, 2 — 24 et ultra longa, 144 et ultra lala, lobis cvenatis, adultorum obiusis, medio caeleris (semper ?) majori. Pe- tioli pollicares aeque ac nervi subtus obscure villoso-lanati. Stipulae sessiles. Panicula terminalis, maxima, dichotoma, ramis primarlis folia, e quorum axillis prodeunt, perfecla, lobata, stipulata etc. longe superantibus, varie ramosis, ulte- rioribus confertis, brevibus, fastigiatis; foliis, quorum axillae pedicellos capitulorum singulorum fastigialos, confertos, quam capitula 5'# longa breviores protrudunt, minulis, sessilibus, linearibus, integerrimis, exstipulatis. Involu- crum campanulatum, foliolis ser. exterioris Hinearibus, an- gustissimis; interioris extus villosis, acuminatis, sublineari- nn *) Ramosus sec. Cand. 1. c.; fruticosus, volubilis ex Bonpl. cf. Kunst lo, 38 bus. Rhachidis braeteolae, oblongo-obovatae, breviter acu- minatae, praeeipue versus apieem pilis longioribus, molli- bus ciliatae extusque pilosae, sub 1-nerviae, nervis acces- soriis obsoletissimis. Pappus niveus, — In Peruvia (ex Cand. 1. c.) et locis frigidis, in radieibus montis Chimbo- razo alt, 1860 hex. Regno Quitensi (Humboldt).*) (v. sp- 2. in herb. W.) 4. J. floribunda n. sp. Folüs supra planis, subtus pubescentibus, quorum axillae capitula singula protrudunt, imperfeetis. Canlis 3 — 5-pedalis et ultra, basi diamelro sacpe semipollicari, non glutinosus, luteus — fuseus, simplex, pubescens, pube flavida, inferne magis minusve obsoleta. Folia quinque et pluri-rarius trileba, lobis adullorum ob- tusis, apiculatis, erenatis — lobatis, scabriuscula, subtus, praecipue ad nervos eximie prominenies et venas pube- scentia, supra glandulis destituta, pilosiuscula, ad nervos planos nec venas pubescentia, pube flavida, 3 — 444 lon- ga, 44 — 64 Iata, superiora gradatim minora nec manl- feste rariora. Petioli pubescentes, basi parum dilalata se- miamplexicanles., Stipulae parvae, mul -lobatae, lobis saepissime acutis, inaequalibus, eirciter 84 longae, 12 la- tae, endem pube ac folia, quibus caeterum simillima, ob- sitae. Involuerum turbinatum, foliolis oblongo-ovatis, acu- minatis. Bracteolae citeiter 31 longae, 1 latae, oblongo- ovatae, acuminatae, exteriores multinerviae, interiores sub 1-nerviae, nervis rufis, subdiaphanis, margine latissime scariosae, ciliatae, extus praecipue versus apicem pilis lon- gie, mollibus uniformibus pilosae, stramineae. Pappus albo- Slavescens. Cyma dicholoma, ramosissima, irregulariter % Sprgl. 1. c. a Sellowio ad fluvium magnum quoque lectamı re- fert, sed in plautis Sellowianis mullum 7, ‚Ferruginsae speeimen wihi oceurrit, Nun compinxit cam cum soquente? 39 scorpioidea, maxima, pyramidalis terminat caulem, ramis divaricatis, folia, e quorum axillis prodeunt, superantibus, primarüis summis geminis, caeteris accessorüis, alternis, ex azillis foliorum superiorum minutorum, mode squamae- formium prodeuntibus, pedunculis 2 — 5-cephalis. Ca- pitula eirciter 12-flora, circiter 44 Jonga, psendo-alaria lateraliaque longius breviusve pedicellata. Corollae siceae pallide sulphureae. — Distinguitur ab J. ferruginea caule altiori, erassiori, non glutinoso, foliis mulio majoribus, subtus pubescentibus nec villosis, involuero turbinato, ca- pitulis minoribus, meionanthis, zyma ramosissima, irregu- larıter scorpioidea, maxima, pyramidali, nec ramis ultimis abbrevialis, subaequalibus, fasligiatis aut subfastigiatis ca- pitulaque in nubes distinetas, mode humiliores modo al- tiores quasi colligentibus, pappo flavescente, corollis gracilioribus, bracteolis longius acuminatis. — Sellow in Brasilia aequinoctiali. (v. sp. s, ©©.). 15. MOSCHARIA. *) (R. et P. prdr. for. peruv. et chil. HM. p. 103. Eor. syst. veg. fl. per. et chil. I. p. 186. Mosigia Sprg. syst. DI. p. 366.) Capitulum heterocarpum, Achaenia seriei extimae (eireiter 8) fertilia, compressa, obovata, obliqua, breviter rostrala, rosiro inaequali, extus gibboso, glabro, callo ba- silari, disco epigyno magno insiructa, bracieolis rhachidis suis omnino involuta atque pappo 1-seriali, paleaceo, plu- moso, brevi, aequali coronata, reliqua sterilis, calva. Co- rolla tenerrima, hine inde pilosa, labio exteriori apice 3-denticulato, florum marginalium lingulaeformi, multo am- pliori, interiori 2-fido. Antherarum alae lanceolatae, lon- %) Genus propter corollam, ab auetoribus ipsis lingulatam di» ctam, in Cicheraceis a clar. Sprengelio perperam collocatum! 40 gae; eaudae integrae, Involucrum 1-seriale, eampanula- tum, Noribus brevius, 6-phylium, foliolis ovalis, acumina- tis, eoncavis, foliaceis, teneris, mulliplinerviis, aequalibus. Bracteolae rhachidis planae, in media leviter alveolatae extimae conduplicatae, obliquae, subpenninerviae, reli- quae Imnagis minusve planae, uninerviae et lineari - lan- ceolatae. M. pinnatifida (R. et P. 1. c. Mosigia pinmatifida Sprg. 1, c. p. 661.) Herba annua (?), eireiter tripedalis, caule viridi, gra- aili, erecto (?), simplici (?), striato, tereti, glabriusculo, superne in paniculam dichotomam, subfastigiatam, divari- calam diyisus, eujas rami versus apices pilis brevibus, ca- pitatis et longioribus, gracilibus obsiti, folia, e quorum axillis prodeunt, longe superant, superiores sensim breviores eva- dunt, ultimi autem subaequales capitula, quae gerunt, ex- eedunt. Folia penninervia, membranacea, tenera, alterna, ulrinque pilis varis, brevibus, carnosulis obsita, ex confer- tis (?) petiolalis (?), eieiter 6 longis, 2% latis, pinnali- seclis, segmentis acutis, pinnatifidis s. dentatis, supexiori- bus coniluentibus, nervo medio utrinque plano, pilis bre- vibus capitatis puberulo, pluricostato, in minora, remota, oblongo-ovata, amplexzicaulia, basi profunde cordata, ma- gis minusve pinnatifida, lacinlis auriculisque rotundatis in- tegerrimis s. denticulatis, atque ramos inflorescentiae ex axillis protrudentia, eirciter 134 longa, 44 lata. — Creseit secundum Ruiz et Pavon 1. c. in regni Chilensis aridis, arenosis et peirosis locis ad Aconcaguae, Quillotae et Ran- enguae Provincias et. copiose, versus S. Jacobi Chilensis urbem; Pöppig legit in rupibus et raderatis convallis „los Chorillos.” Flor. Septbr. et Octbr, (v. sp. 1. 5.) Fig. 39. Corolla. — 40, stylus, — 41. stamen. — 42. Foliolum involucri extus visum. -- 43, Bracteola ex- terior quaedam. — 44. ex exlimis quaedam a latere visa. _— 4 — 45. Eadem anticus visa. — 46. interior quaedam. — 47. Vructus. — 48. Rhachis. — 49. Eadem supra visa. — T Genera dubia. T 16. Pananevnus (Lag. 1 c. p. 33.) 7 17. Microsrennum (Lag. Gen. ei spec. pl. p. 25.) T 18. Piazu (R. et P. fl, per. prer. p. 104. ef. Cass. seuvr. plıyl. IL p. 185.) Conspeelus generum, Subtrib, L. Aassawwieae. A. Pappi paleae planae, latae, persisientes, flagelliformes, 2 -sexiales (?), 1. Hastigophorus Cass. B. Pappi paleac conduplicatae, latae, caducae. F) non fimbriatae, F 2. Triachne Cass. TI) fGmbriatae, 93. Zriptilion RB. et P, C. Pappi paleae planae, angustissimae, caducae. 7) Rhachis 1-bracteolata. 4, Pohyachyrus Lag. f) Rhachis ebracteolata. a. Pappus serratus. 5. Nassauia Comm. b. Pappus plumosus. 7 6. Caloptilium Lag. Subtrib. H. Trixideae. A. Rhachis tota ebracteolata aut nonnisi margine bra- cieolata. 7) Pappus nullus. " . a. Achaenium erostre. 7. Pamphalea Lag. b. Achaenium rostratum. 7 8. Cephalopappus N. et Mart. TP) Pappus uniserialis. a. Rhachis margine bracteolata. 79. Deuchaeria Lag. b. Rhachis tota ebracleolata. 42 ‘«) Achaenium erostre. 10. Lasiorhiza Lag. P Achaenium xosiratum. 11. Dumerilia Less. tff) Pappus bi — pluri-serialis. a. Achaenium erostre. 12. Perezia Lag. b. Achaenium rostratum,. 13. Trixis Lag. B. Rhachis tota bracleolata. 7) Achaenia omnia pappo coronata. 14. Jungia L. fl. Tf) Achaenia nonnisi seriei exlimae coronata. 15. MHo- scharia R. et P. 43 DE PLANTIS IN " EXPEDITIONE SPECULATORIA ROMANZOFFIANA - OBSERVATIS DISSERERE PERGUNT ADELBERTUS »z CHAMISSO ET DIEDERICUS »z SCHLECHTENDAL. RUTACEAE (Duce: Ad. de Jussieu Hdmoire sur les Aulacdes in Mem. d. Mus. Fol. 12.) Auctere solo ADELBERTO »z CHAMISSO. Conspectus Insulae aequinoctiales maris paeifiei: O. Wahn: Tribulus eistoides L._ Zugonia. Zanthoxylum Lamarkia- num N. Brasilia. Almeida myriantha N. Promontorinm bonae Spei ex herbarüs regüs. Ziy- gophylium folvum L., debile N., horridum N., microcar- pum herb. Licht., Lichtensteinianum N., dichotomum herb. Licht.; Diosma reeurya N.; Acmadenia altemifolia N.; Barosma pulchra N.; Agathosma alaris N., elegans N., klaerioides N., Mundti N. Ai Asiaticae ex herbariis regüs. Zygophyllum pinna- tum N,, miniatum N., portulacoides N. Aosor. Recensentur modo, quae capensium inler Eklonianas, a Schlechtendalio recognitas, desiderabantur. —— Supersunt Sellowianae brasilienses. ZYGOPHYLLEAE. TRIBULUS. (Charact. Ad. d. Juss. Rutaceae, p. 68. Mm, du Mus. 12.) 4. Tamurvs eistoides L. Ad porlum Hana-ruru in planitie littorali aprica al- que sitienle insulae O-Wahu. Forma eximie sericeo-villosa, humistrata, macilenta, pedunculis minus elongatis, 'floribus minoribus, foliolis an- gustioribus, acutioribus quam in speeiminibus americanis nostris; fructu caeterum et omnibus characteribus con- veniens. ZYGOPHYLLUM. (Charact. Adr. d. Juss. Rutaceae p. 12. Hm. d. Blus. 12.) Foliis bifoliolatis. (Capensia herbarii regü.) Oss. Zygophylium fulvum L. (Burm. Afr. t. 3. fig. 1.) species est restituenda, fructn a Zygophylio sessilifoho L. (Burm. Afı, t. 2 fig. 1.) satis superque distinela, di- versa eliam colore florum, xamis tetsagonis acutangulis, habitu proprio. Vidimus utramque suis instruetum fructi- bus. — Forsitan sub Zygophyllo sessilifolio plures adhuc latent species in vivis recognoscendae, Disquisitio parlium 45 in siceis difficillima, fruetus sape deficiens. — Laciniae ca- lyeinae in aliis acutae, in aliis oblusae. 1. Zyeoruyruon debile N, Cango. Groeneberg. Majo 1819, Mundt. A Zygophylio Horgsana L. (Burm, Afr. t. 3. fig. 2.) floribus pentameris, foliis tenuioribus, foliolis elliptieis acu- tis el habitu debili diversum; a Z. sessilifolio et fulvo folis petiolulatis, habitu taeterisque. Glabrum. Caulis e radice ramosa lignescens, ieres, erassitie pennae gallinacese, brevissimus, jam basi delique- scens in ramos oppositos, geminatosque ex eodem latere. Rami herbacei, filiformes, tetragoni, striati, decumbentes, diffasi, sesqui-bipedales et ultra, ramosi; ramulis alternis; internodiis inferne eirciter pollicaribus, apices versus ad 2% poll. elongatis. Folia breviter petiolata; petiolo lineam sesquilineamque longo persisiente, mucrone aculo subspi. nescente; foliola tenuia, exsiccata pelhtcida, elliptica, basi paululum obliqua, antice nempe paululum exeisa, apice acula mucronala, vel potius acute acuminulata, uninervia, reticulato-venosa, margine magis pellucido sub lente forti punctis prominulis erebris quasi crenulala, non tamen sca- bra; maxima pollicem longa, 5 lineas lata; apices ramo- rum versus minora; floralia circiter semipollicaria. Stipu. lae membranaceae, minutae, reflexae, deciduae, iriangulares acuminatae, acutae. Flores interpeliolares, solitarii, magni- tudine circiter forum Morgsanae; pedunculus filiformis, follum longe superans, eirciter pollicaris. Calyx 5-parti- tus, lacinüs elliplicis, exterioribus aculis, interioribus ob- tusis erosis. Petala calyce ter longiora, cuncato-late ob- oyata, obtusa, subemarginala, ungue maculata. Stamina ealyce longiora, dimidiae circiter pelalorum longitudinis; filamentis basi syuamiferis; squama parvula, Slamento ter brevior, linearis, truncata, sursum et antice dentala, me- dia supera parte libera., Stylus longiludiue slaminum. 46 Fructus immaturus oblongus, 5-alatus, stylo 5 linens longo apiculatus, calyce reflexo suflultus. 9. Zyeoruviun horridum N. Glabrum, erectum; caule valido tereli; ligno albo le- viter flavicante; corlice cinereo. Ramosissimum; ramis oppositis dichotomisque crebris, ereetis, sacpius reetis, sub- spinescentibus; internodiis unguicularibus; “Toliis minutis; floribus conspieuis flavis solitariis longe pedunculatis. Fo- lia petiolata, Petiolus dilatatus, foliola subaequans, dimi- _ diae terliaeque corum longitudinis, mucrone late iriangu- lari brevi inter foliola instructus. Noliola coriacea, car- nosa, oblique anguste et late elliptica, exius areuata et in petiolum decurventia, inlus excisa, apice obtusa; maxima 4 lineas longa, lineam lata; utplurimum sesqui-lineam longa, lineamı lata. Slipulae membranaceae, minuiae, ir angulares, acuiae, basi 'sphacelatae, apice albae, caducae, rarae visu. Pedunculus filiformis semipollicaris longior- que. Flos penlamerus, expansus diometro cireiter 9-Jineari, Calyx 5-partitus, laciniis ovatis obtusis. Petala calyce triplo longiora, lamina late elliptica; in siccis flavida, un- gue maculata. Stamina calyce duplo longiora, filamen- tis basi squamiferis; squama dimidiae fere filamentis longitndinis, fimbriata, ad medium adnata. Stylus sta- mina paululum superans. Fructus eximie 5-alatus, cum alis arcuatis, nerve marginalis, reticulato venosis sphae- roideus, basi ei verlice excisus, stylo ires circiter lineas longo apiculatus, ealyce persistente reflexo suffultus, axi diametrogue transverso eirciter 4-linearibus. 3. ZXGoPHYLLUm microcarpum hexh. Licht. — Herb. Willd. n. 8093. Garieprivier, Lichtenstein. — Olifantrivier, Mundt et Maire. Canles ramique lignescentes, teretes, ad genicula pat- kulum inerassali, erecti, internodüs brevibus, duas lineas 47 ad summum pollicem fongis; provectiori aetate laeves, epidermide pallide griseo-lulescente; juniori statu striali; apieibus pilosiuscalis, Ramuli saepius altemi. Folia pe- tiolata, carnosa. Foliola anguste elliptica, acutiuscula, 4 circiter lineas longa, vix sesquilineam lata; petiolus Ion- gitudine circiter foliolerum, mucrone debili semilineam longo terminatus. Stipulae membranacese, hyalinae, albae, ex ovala basi acuminatae, acutae, parvulae. Flores penta- meri, solitarii, breviter pedunculati, expansi diameiro vix 4-lineari, Pedunculus petiolo brevior. Calyx 5-sepalus, sepalis ovatis aculis sub grossificatione deeiduis.‘ Petala iisdem sesquilongiora, cuneato-obovata, angusia, in siccis alba, Stamina calyce paulo longiora, filamentis squami- feris; squama dimidiae fere filamenti longitudinis, euneaia, dentieulato-iruncata, basali tantum parte filamento adnata. Germen tomentosum, stylus stamina longe superans, Ion- gitudine petalorum. Fructus paryulus, pilosiusculus, late 5.alatus, alis suborbiculatis, obscure radiatim reticulato- venosis, nervo marginali nullo; quibus alis auctus depres- sus est, verlice profunde exciso, diametro iransverso 4 li- meas metienie, axi sesquilineart, ante maturitatem stylo in- siructus duas lineas longo. Supersunt species herbarii Lichtensteiniani ineditae duae, ob specimina manca, fructu floribusque perfectis carentia, haud rite desceribendae: 4. Zwsorayıuın Lichtensteinianum N, Zygophyllum Morgsana ‚Licht. herb. item herb. Wild. 8094. ‚fol. 1. A Zygophyllo Morgsana diversum: floribus penta- meris; foliis coriaceis minoribus longius petiolatis; foliolis obliquis, extus arcuatis, intus exeisis, apico rolundatis; nonnunguam extrorsum leviter emarginalis, obscure tri- nervibus. Glabrum. Rami lignescenies, saepius oppositi, leyiter flexuosi. Petioli decidui minime spinescentes, duas 48. lineas longi, dilatati, mucronulo debili terminati. Foliola ad summum 5 lineas longa, tres lala. Stipulae minimae caducae. Flores solitarii, floribus Morgsanae minores. Pedunculus 5 circiter lineas longus; laciniae calycinae ova- iae, obtusae; petala in siccis flava, obovata; stamina squa- mifera; squama tertiam cireiter filamenti parte aequans, apice dilatata, arcuata, fimbriata. 5. Zwcoravırum diehotomum herb. Licht. Ramus spithamaeus, validus, erassilie pennae anseri- nae, octies dichotomus. Folia quae supersunt pauca mi- nufa, breviter peliolata, coriacea; foliolis oblique obcorda- tis, duas eireiter lineas longis. „Arbor alta. Gariep ri- vier.” Licht, in schedula. Zygophyllum fascieulatum herb. Licht. Minime est Zygophyllum ; quid autem sit, non liquet, Foliis multijugis. Tres hujus novae sectionis in herbariis regiis hospi- ianlur species, asialicae duae, tertia ineerlae palriae, quam pariter esse asiaticam suspicamur. 6. ZxeormmıLun pinnalum N. Palria ignota. Glabrum. Rami foriferi herbacei, striati, recli; frueti- feri Iignescentes, teretes, striati, leviter flexuosi, pallide griseo-flavicantes. Folia sub praelo exsiccata tenuia, pel lucida, inlernodiorum longitudine longioraque, 2 — 4 jug% petiolata; petiolo rachigue anguste alalis, irinerviis, ad pin- narum inserlionem coarelalis, apice rotundato, muerone apicali debili brevi. Foliola subaequalia, interstitia juge- rum paulo superautia, ad summum sex lineas longs 2% lata, oblique lanceolata vel anguste elliplica, acula, apice extrorsum vergente, binervia, altero nexvo principe, altero laterali exteriori, ulroque in siceis utinque leviter promi- nulo. Petiolus 6 — 9 Iineas longus. Stipulae parvulası trian- 49 triangulares, acumjnatae, margine lacero albo. Flores pen- tameri, sat magni, solilarii geminique, breviter peduncu- kati, petiolum haud superantes. Calyx 5-partitus; laciniis ovatis obiusiusculis teneris, margine hyalinis, duas eir- citer lineas longis. Petala tenerrima. Stamina calycem superanlia, filamentis basi squama instructis. Fructus 5-alatus, alis arcuatis amplis tenuibus laevibus, vix con- spicue tenuissime radialim venoso-retieulatis, nervo mar- ginali nullo; maturus stramineus, eum alis sphaeroideus, axi 9-lineari, diametro transverso paulo majeri. Siylus debilis ante maturitatem evanescens. 7. ZYGOPHYLLUN miniatum N. Prope Ageima versus Bucharam caulibus humifusis ex- pansis solum arenosum protegens.“ Eversmann. Superiori speciei proxima, diversa: foliis 1 — 3 ju- gis, foliolis obovatis obtusis, stipulis majoribus obtusis caeterisque. Specimina nostra juniori statu sunt collecta; caules illis, apieibus nondum evolutis, inferne florileri, hexbacei, digitales spithameique, plures ex eadem radice, collo crassa, descendente, ramosa, albida; qui caules teretes, striali, fisinlosi, humifusi, dichotomi, allero ramo vegetiori eitins magisque evoluto caulem innovante, altero tardius evoluio, floribus ad alas geminis. Folia internodüs evolulis bre- viora 1 — 3-juga, cum peliolo rachique carnosula; petio- Ins 3 — 5 lineas longus; rachis sursum dilatata; lacinula pro muexone apicali membranacea lineam circiter longa. Foliola subaequalia, vel inferiorum jugorum paulo minora, intervalla jugorum eirciter aequantia, obovata, ovalia sub- rolundaque, obtusa, obliqua, ad summum 5 lineas longa, 3 lineas lata. Stipulae tenuiter membranacene, obovatae ovataeque subobliquae, sesqui- ires lineas longae, dorso vi- xides, marginibus hyalinis laceris, apice saepius obtusis. Flores pentameri, breviter pedunculati, pedunculo petiolum ör Bd. is Heft. 4 50 . subaequante. Calyz 5-partitus, laciniis ellipticis obtasis; marginibus byalinis albis, tres Iineas cireiter longis. Pe- tala tenera, calyce sesquilongiora, in siceis ungue et: intra calycem miniata, apice' decolora hyalına. Stamina peta- tis longiora, cum squamis infera parte miniata; squama anguste linearis, fimbriata, maxima ex parte filamento ad- nata, lexliae cireiter ejusdem longitudinis. Fructus desi- deratur. 8. Zweormwinon portulacoides N, In itinere versus Bucharam lectum ‚misit Eversmann. Hexba portulacoides, carnosa, erassa, glabra, ramosis- sima, ramis oppositis diehotomisque; floribus solilariis, ad alas geminis. Folia petiolata, internediorum cireiter lon- gitudine, 1 — 2-juga; in altero vegetiori speeimine maxi- ma, saepius unijuga, foliolis sesquipollicaribus majoribus- que; in altero minora, bijuga, foliolis semipollice paulo majoribus. Foliola oblique obovata, obtusa, 3 — 5-ner- via; maxima subemaxginata, subbiloba; jugi inferioris 1er- minalibus paulo minora. Petiolus rachisque crassa; mu- erone apicali paryulo debili. Stipulae majusculae, semi eirculares, membranaceae, marginali latiori parte hyalinae. Pedimeuli maxime evoluli subsemipollicares, petiolis lon giores, sursum incrassati, sub grossificatione masis. Flo- res pentameri, apelali, calyce pentasepalo deciduo, sepala ercela, late obovata, oblusissima, margine hyalina; exte- viora duo laliora majoraque, ires lineas et ultra longa. Stamina generis, calycem superantia, filamentis squamife- vis. Squama lanceolata, fimbriata, ima basi filamenti ad- nala, sursum libera, dimidiae circiter filamenti Iongitudi- nis. Stylus longitudine eirciter staminum. Germen gla- brum, pentagonum (5-alatum?), sub grossilicalione lineari- elavatum, cicatrice calyeis in pedunculo incrassato basi cinclum, stylo trilineari marcescente evanescenie superalum. Fruetus maturus desideratur. DIOSMEAE. 2. Capenses. DIOSMA. (Charact. Bart. et Wendl. Beitr. 1. p. 19. — Ad. d. Juss. Rutaceae p. 89. mem. d. mus. 12.) 1. Diosm recurva N. . In promontorio bonae spei ad Cango, Majo 1819 le- gere Mundt et Maire. — Specimen unicum. Frutex glaberrimus, ereetus, ramosissimus; ramis ere- elis, dense foliosis, ex inflorescentia dichotomis ve] rarius Pseudo -umbellatis iernis pluribusve; floribus terminalibus paucis (3— 9) subcymosis sessilibus, singulis ramo abbre- viato insidentibus. Specimen nostrum ramus 14-pollica- ris, sexies octiesque dichotomus, erassilie pennae colum- binac, infera denudata parte lucide cinereus, Iigno albo, interiori corlice cinnamomea; ramulis flavido- virescentibus. Folia pseudo-opposita atque sparsa, brevissime petiolulata, specie sessilia,: bası adpresse erecta, apice recurva, lineari- lanceolata, duas circiter lineas longa, semilineam lata, ob- tusa, coriacea, crassa, coneolora, laete viridia; supra.plana, subtus convexa et glandulis marginalibus dorsalibusgue utrinsecus uniseriatis impresso.notala; glandulae vero saepe aegre conspicuae. Flos paryus. Calyx foliis floralibus subsepaliformibus suffultus, glaber, ad medium usque 5-fidus; laciniis ovatis obtusiusculis. Petala ovata, con- cava, erecta, calyce vix duplo longiora. Stamina lengitu- dine calyeis. Discus ‚hypogynus rudimentis minutis in: struetus staminum slerilium pelalis oppositorum. Germen stylusque generis. Petala genitaliaque omnino glabra. Fructus desideratur. 52 ACMADENIA. (Characdt. Bart. et Wend. |. c. p. 59. — 48. d. Juss. 1. c. p. 90.) 1. Acnapenı alternifolia N. C. B. S. ad Hangklipp, Juli 1821. Mundt et Maire. ‚ Habitus Diosmae vulgaris Schläl. (oppositifoliae, rubrae, longifoliae et ambiguae Bart. et Wend.). Spe- cimina nosira spiihamaea sesquipedaliaque: Caules ramive erecti, zamosissimi; ramis et ramulis ex inflorescentia plu- ribus pseudo-umbellatis, 'execlis, dense foliesis; novellis puberulis. Folia subacerosa, petiolulata, linearia vel li- neari-lanceolata, triquetra, carinata, acuta, scabrida, su- pra nitida, subius opaciora et una serie utrinsecus rari- ter glanduloso- punciata, glandulis vero saepe inconspicuis vel deficientibus; 3 ad 5 lineas longa, alterna, sparsa, nunquam opposita, erecia, leviter incurva. Flores termi- nales pauci, subierni, sessiles, singulis ramo abbreviato in- sidentes, minores quam in Acm. obtusata et juniperina, gemmis stipati exterioribus pluribus, mox in ramos abitlu- ris. Calyx 5-partitus, foliis floralibus suffnltus ejusdem circiter Iongitudine, linearibus, basi cilialis, subsepalifor- mibus. Laciniae calycinae ovato-acuminatae, obtuse cari- natae, latiori ferrugineo-hyalina parte villoso-ciliatae; apice recurvo phylloideae, virides. Petala cuneato - anguste ob- ovata, aeuta, eximie cilista, lamina cum ungue subcon- fluente; unguis Iongitudine calyeis, rariter brevilerque bar- batus, nervo medio crasso, in siceis ferrugineo, signatus- Genitalia fere dem. juniperinae, Tilamenta breviera, eras- siora, :opaca, tertiae circiter unguis petalorum Iongitudinis, antherae ovatae, appendieulo hyalino brevi; filamenta ste- rilia tertiae cireiter fertilium longitudinis. Stigma capila- tum, sub anthesi discum vix superans. Fructus in speck minibus nostris desiderabatur. . BAROSMA. (Charaet. «Bart. et IWendl. I, e. pP 9%. — Ad. d. Juss. I. e. p. 91.) 1. Barosma pulchra N, Caput bonae spei. Mundt et Maire, Simillima Barosmae pulchellae B. et W. cujus vegetiorem esse varietatem facile crederes: differt vero, praeler majorem (duplicem et plusquam duplicem) omnium partium dimensionem, chatactere gtavioris pon- deris: filamentis fertilibus basi, sterilibüs. ex toto cilia- tis. Caetera convenimt. Nee Trüctus (unieus in nosiris speciminibus adest) videlnr differe, 'nisi fois carpellis brevius xostratis. Petala eximie' glanduloso. punclata, AGATHOSMA. (Charact. Bart. et Wendl. 1. c. p. 121. — Ad. d. Fuss. Ley 9%} 1. Acamosma alaris N. , E capite bonae spei.specimen unieum nad Plettenbexgs- bay lecium misere Mundt et Maire... : ; . Pruiex, e-ramo quindeeimpollicari; ‚erecius, ramosissi- mus; .‚ramis -ex. inflorescentia pseudo-umbellatis ternis qua- ternisgue, ereclis, .dense foliosis, apieibus ‚resinoso- puberu- lis; foliis ereclis laxe imbricatis; nmbellis floram alaribus, tardius ramıis 'eas stipanlibus evolutis. ... Folia in. inferioxi vamo ex ovala basi.lineari-lanceolata, 4 lineas ‚longa, neam lata; ramulorum late oyata, subeordata, duas cirei- ter lineas longa, sesquilineam lata; omnia petiolulata, acu- a, mutica, coxiacea, crassiuscula, supra nilida, subtus opaciora. nervoque erasso prominulo notata; juniori prae- serlim aetale punclis. resinosis minutis scabrida glandu- losaque, glandulis immeysis sparsis adversa luce demum conspicuis; caeterum glabra. Pseudo-umbella laxi-multi- 54 flora, magnitudine Cerasi; in penultima terliave ramorum divisione .alaris. Pedunenli sic ut folia resinoso -scabridi, nee pilosi nee pubescentes, instracti bracteolis linearibus alternis duabus, calycem versus incrassati. Calyx ‚ultra medium quinguefidus, laeiniis ovatis obtusis villoso -cilia- üs. Petala tenera, laciea, calyce duplo longiora; ungue villoso; lamina angusie elliptica, intus medio nervo villis ab ungue excurrentibus instrueta. Stamina ferlilia 5 co- rollam superantia; Blamentis Rliformibus inferre parce vil- losis; sterilia eximie villosa, glandula terminali Iutescente ealycem superantia. Stylus glaberrimus , staminibus bre- vior, stigmate apicali ninuto. , 2%. Asaruossa elegans N. Promontorium bonae spei. Mundt et Maire, Magna speciminum eopia, . Frutex erechus, ramosissimus, ramis ex inllerescentia pseudo-umbellatis. pluribus erectis dense foliosis, altero saepe vegetiori caulem jamumve primarium innovante. Flores in apice ramulorum pseudo-umbellati, ramulis flo- tiferis, in apice ramorum vegetiorum brevibus, dense atque eleganter. racemoso - corymbosis. Apices' ramorum 'pilis longiuscnlis patentibus hirielli, Folia patula, (nunc ere- eiä, nunc patentia,) peliolulata, ovata oblongaque, basi ob- tusa, apice 'acutiuseula mutica, marginibus 'reflexis; coria- cea, pilis quam ramerum brevioribus - ulxinque obsita et supra seabrida; supera pagina nitidulä, viridia, convexius- cula, ° marginer’ versus pilis. Tongioribus- et glandulis impressis non sermper conspicuis’ instructa;. infera palli- diora, eanescentia, quasi trisuleata, plica jugove inter mar- ginem et nerrum prominulum Iongitudinaliter decurrente; ires eirciter lineas longa, lineam lata. Bracteae oblongae, obtusae, pubescentes, tertiae. eirciter foliorum longitudinis, jisdem tenerieres, in apicibus ramorum capitatim. conge- stae, e quibus pedunculi tres circiter Tineas*longi, Nlifor- _— 55 mes, sursum paululum incrassati, pubescentes, nullis in- sirucli bracteolis prodeunt. Calyx: pubescens, ultra me- dium 5 -fidus, laciniis tenuiter ciliatis ovatis carinalis, apice aut oblusis aut- acutiusculis mutieis. Petala calyce plus duplo longiora, ungue breviter parce ciliato, lamina an- guste elliptica obiusa. Stamina fertilia 5, corolla longiora, glabra; sterilia calyce paule longiora, media parte ciliata, anlice parce pilosa. Siylus Iongitudine staminum. Pruetus desideratur, j 3. Acaruosma blaerioides N. ©. B. 5. in ınonte Langekloofs Mordkuilshoogte Jan. 1822.. Mundi ei Maire. Speceimen unicum. Fruticulus 10-pollicaris, ‚ereetus, ramosissimus. Ra- dix ramosa alba. Caulis cxassitie-pennae anserinae; ligno albo; cortice cinnamomeo. Rami ramuligque parum regula- riter oppositi, di- et irichotomi pseudo-umbellatique, erecti, leviter flexuosi, dense foliosi, apices versus pilis patenti- bus hixtellis; floribus pseudo- umbellatis terminalibus. : Fo- lia sparsa, breviter peiiolulata, patentia, paululum incurva, hirtella, sesquilineam longa; specie terelia, sublus cana- liculata; revera elliptica, obtusa, coriacea, marginibus glan- dulosis revolutis. Bracteolae minutae umbellama invohueran- tes slipantesve vix conspieuae. Pedunculi hirtelli, ad sum- mum sesquilineam longi, 'ebracteati. Calyx parvus, haud profunde 5-fidus, basi hirtellus, laciniis dentibnsve obtusis puberulis. Petala breviter unguieulata, cuneato - anguste obovata, intus infera parte puberula, calyce ter longiora, Stamina fertilia 5, corolla longiora, glaberrima; sterilia pe- taloidea, brevia, calyce paule longiora, leviter tenuiter ci- liata. Stylus glaberrimus. Fructus prodest unicus, car- pellum aboriu solitare, parvulum, vix sesqui-lineare, ro- sivo brevissimo recto, Semen unicum, erusta aterima nitente. 56 4. Acamosma Hundtu N. C. B. S. Mundt et Maire. Specimen unicum. Frutieulus erectus, ramosissimus, ramis gracilibus dense foliosis dichotomis trichotomis pseudo-umbellatis patulis; Nloribus pseudo-umbellatis terminalibus. Speeimen spitha- maeum, dempta radice, videlur esse tota planta. Caulis einnamomeus. NRamuli pilis brevibus retrorsis hirtelli. Folia patula, breviter petiolata, glabra, anguste lanceolata, acuta, marginibus glandulosis reflexis, ires lineas longa, lineam. cireiter lata. Bracteolae minulae, puberulae um- bellam. multi- et laxifleram involuerantes. Peduneuli filifor- mes, glaberrimi, nudi, tres circiter lineas longi, sursum vix. incrassatı. Calyx glaber, haud profunde 5-üdus; 1a- einiis ovalis obtusiusculis carinatis tenuissime ciliatis. Pe- tala breviler unguieulala, oblonga, obtusa calycem ter qua- terque superantia, ungue et inferiori interiori parte pube- scentia (vix villosa). Stamina fertilia glabra, corollam superantia; sterilia calyce duplo longiora, petaloidea, an: gusta,. ciliata. Stylus glaber longitudine staminum. Fru: etus abortn ex unico e duobusve carpellis constans. Car- pella nigra, duas cireiter Iineas longa, lineam lata; rostro brevi acuto recto. 4 Americanae, 'Sectio altera. ALMEIDA (Charact. Aug. St. Hil. plant. us. d. Bras, p. 142 c. ie: — Ad. d. Juss. But. p. 109. c. ic.) (Avcusı Nees et Mart. act. acad. Leop. nat. eur. 11. p. 112. cum ic.) Aınewa myriantha N. Ad fretam Sanctae Catharinae Brasilise legimus ipsi 57 Arbor vel ärbusenla venusta, floribus albis onustä gratissimo fragrantibus odore, inflotescentia a congeneribus diversa, foliis elliptieo-lanceolatis acuminatis breviter pe- tiolatis, racemis axillaribus simplieibus 5 — 10-floris fo- Iio brevioribus. Rami teretes, grisei; novelli pilis stellalis minufis adpressis tenuiter furfuraceo pubescentes. ' Folia spatsa, appröximala, membranacea, subpergamentacea, pen- ninervia reliculato . venosa; rete vasculoso supra promi- nulo, subius prominente; axillis venarum subius insigne serobienlatis, membrana venam bası cum cosla connectente (in siceis) rugosa. Folium caelerum cpunelatum eglan- dulosumque videlur; puncla elevala nigra, in supera pa- gina sparsa, pro fungillorum rudimentis habuimus. Utra- que pagina folii glabra; nervus, venae callique earum axillares pilos stellaios gerunt sparsos; petiolus crassius- eulus, eanalieulatus, "densius illis vestitus est, Longitudo folii 4 — 54 pollices; latitudo 13 — 2; petiolus 3 — 4 linearis. Racemus ex omnis folii axilla erectus, sparsi- florus, eirciter pollicaris; rachis angulata, pube stellata ra- morum vestita; pedunculi bracteola angusta pariter pu- bescente decidua suffulti, cum rachide artieulati, cum ca- Iyce continui, 4 -— 5 lineas longi, angulati, bracteola mi- nima, superlus inferiusve instrueli, una cum calyce' pube stellata quam ea ramorum multo tenuiori et adpressiori vestitis lepidotos dieeres. Calyx' profunde urceolatus, 2 — 3 lineas longus, limbo quasi truncato dentibus 5 mi- nutis distantibus instructo, intus glaber. Corolla‘ dimidio pollice calyeem superans, erassiuscula, temuissime pube- scens, facile pro glabra habenda, peculiari stellata pube nitente; nee intus omnino glabra,' petalis apicem versus intus pubescentibus, Tubulosa est, petalis intra calycem coalitis, apice demum revolutis, aesüvatione valvata; pe- tala lineari-lanceolata, acuta. Stamina 5; filamenta infera sua parte cum iubo corollino coalita, a barbata sua parte 58 faucem corollae quasi muniente sursum libera, brevia; au- iherae filamentorum cireiter longitudinis, lineares, erectae, pilis stellalis nonnullis instructae, petalis breviores. Ger- men pube siellata vestitus; siylus glaber longitudine sta- minum, stigmate capilellato terminatus, — Tructus nos eflagit. ZANTHOXYLEAR. ZANTHOXYLUM. (Charact. Ad. d. Juss. Rut. p. 120.) 1. Zantuoxysum Lamarkianum N. Fagara triphylla Zam. Enc. 2. p. 447, (non Iloxb.) . Specimina mere feminea florifera fructiferaque ipsi e Lugonia Philippensium retulimus. Alia Zanthoxyli species 'est philippensis nostra, cui Lamarkii haud dubitamus adjicere synonymon atque no- men; .alıa a Pulo-Penang adlata indica species Zunthoay- tum Roxburghianum N. Fagara triphylia Roxb. Ind. 1. p- 436. excl, syn,, utraque apud DC. prod. 1. p. 724. sub Evodia triphylia degens. — Ampacus angustifolia Rumph Amb. 2. p. 188. t. 62, an huic, an illi, an tertiae forsilan speciei pextineat synonymon, relinguimus dubium; folüs vero majoribus a nostra recedere videiur. Tertia autem species nobis erit Zanthoxylum Bumphianum, Ampacus latifolius Rumph }. c. p. 186. t. 61, ulteriore indigens de- seriptione. Flores e Roxburghio suae speciei hermaphroditi;. no- strae dioici (vel Acerum more polygami?) — differt prae terea germine glabro, nec "lanato; ramisque omnino gla- bris; fruclu minori: capsulis saepius quaternis subglobosis wmonospermis magnitudine granum piperis haud nequanli- 59 bus, axi nempe sub-sesquilineari, semine capsulam im- plente, quae capsulae in Roxburghiana specie magnitu- dine Fabae arvensis (held bean), ut plurimum disper- mae, semine quoque magnitudine grani Piperis nigri, — Voliola nosirorum speeimioum maxiına quadtipollicaria, quindecim lineas lata, in peliolum brevem altenuata, apice acuminala, obtusa. Flores tetrameri. — 60 Bemerkungen ‚über die Floren der Kora- !gins-Inseln. und eines Theils des Landes an der Behrings-Strafse, aus den Brie- fen des Dr. Mertens au die Herren Fi- scher und Trinius. ”) St. Peter- und Pauls.Hafen October 1928. Unsre ersie Station hatten wir nach unsrer Abfahrt aus dem hiesigen Hafen auf Koragins - Insel unter dem 58. Gr. N. Breite. Hier herrscht noch eine ziemlich üp- pige, wie ich glaube, den ächten Charakter des nördli- chen Kamtschatka tragende Vegetation. Während das südliche Ende der Insel sich fast ganz abflacht und nur durch einige einzelne Berge wieder aus dem Meere her- vor zu treten scheint, macht ein bedeutendes Gebirge den nördlichen Theil uneben, von welchem überall oft ziem- lich reichliche Wasserbäche dem Meere zu rieseln; in dem flachen Theile der Insel und selbst auf den Hoch- . ebenen trifft man sehr häufig auf mehr oder weniger grofse Scen, Lachen und Teiche, die in dem torfigen Boden zer- streut liegen, und an manchen Stellen, von den Höhen betrachtet, dem Lande ein etwas siebartiges Anschn ge- ben. Die Gipfel der Berge selbst sahen wir am Einde July noch ganz mit Schnee bedeckt, und selbst auf dem “ südlichsten Ende der Insel lag unter einer Krdschicht, ” *) Gütigst mitgetheilt vom Vater Prof, Mertens in Bremen. 61 die mit Vegetation bedeckt war, hart am Strande des Meeres mehrere Arschinen dicker Schnee. !) Pulmonaria marilima und vielleicht hin und wieder auch Var, parviflora, die indefs ihre eigentliche Heimath nörd- licher findet, und Arenaria lateriflora, sind die Pflanzen, auf welche man zuerst slälst, wenn man an den flachen Stellen dieser Insel landet. Sie bilden grofse saftreiche Rasen, und vorzüglich lieferte uns die erste ein äufserst angenehmes Gemüse; zwischen ihnen zeigten sich uns hin und wieder die kaum hervorbrechenden wolligen Kö- pfe der Arnica maritima, die im Norden fast immer ein- blüthig vorkommt und klein, während sie hier in Peter Paul wohl 12 Blüthen zur Zeit trägt, und eine Höhe von mehreren Fußsen erreicht. Gleich hinter ihnen beginnt die Region des Elymus arenarius ?), der ein trauriges ein- förmiges Ansehn hat, das grane Colorit, die abgestorbenen Blätter und Achren des vorigen Jahres, der unfruchtbare aus lauter kleinen Kieseln zusammengesetzte Boden, alles wägt dazu bei, diese Ansicht unangenehm zu machen. Zwischen diesem dürren Grase erscheint aber doch ein- zeln eine kleine Stellaria, die ich für unsere crassifolia halten mögte, die kleine bescheidene 'Trientalis, hin und wieder eine kleine Viola, die wie uliginosa aussieht, oder ein Ranuncnlus, der unserm auricomus ähnelt, oder end- lich eine Arabis, die der Thaliana gleicht, — Da wo das Erdreich etwas weniger reich an Kieseln ist, hilt hier schen Phalaris arundinacea auf, und mit ihr ein Allium, welches recht gut schmeckt, dessen Blüthen ich aber nie gesehen, und unsre Angelica sylvestris; auch Arlemisia vulgaris findet sich hier sehr häufig, und nimmt zugleich mit einem Equisetum bedeutende Strecken ein. Jetzt iritt man an den Rand der grofsen oft weit ausgebreite- ten trockenen Heidepläize, wo das Pfeifen der schnell verschwindenden Ebpamka alle Augenblicke unsre Auf- 62 merksamkeit ablenkt. Empetrum nigrum ist hier die vor- züglich herrschende Pflanze, ihr Teppich wird aber mar- morirt durch die eingemischten Rasen der Rennthier- flechte. Doch fehlt es auch hier nicht an hübschen Pflänz- chen, wodurch man sogar diesen dürren Plätzen einiges Interesse abgewinnt. Bald sind es die schönen duftenden ° blauen Blüthen eines Cheiranthus, bald eine Pedieularis, bald ein kleiner Astragalus, oder ein Hedysarum, was Mannigfaltigkeit in die Einförmigkeit bringt, bald ist es Polygenum Bistorta, dessen Thyrsus aber gewaltig zusam” mengedrängt erscheint, bald ein anderes Polyganum mit lancettförmigen Blättern und weilsen stark nach Honig riechenden Doldentrauben, bald ist es Rubus Chamaemo- rus, bald Vaceinium Vitis idaen, uliginosum oder Oxycoc- cos, die uns bedauern lassen, dafs die Zeit der Früchte noch nicht gekommen ist. Cornus suecica, Salix reticu- lata und mehrere andere kleine Weiden, Betula nana, Juniperus prosirata, drängen sich ebenfalls hier unter das Empetrum, und we es nur etwas feuchter ist, sieht man hier auch gleich Eriophorum polystachyum und vagina- tum und Andromeda polifolia, während sich die kleinen Frühlings-Carices, Holcus borealis, und Luzulae mit den trockensten Stellen begnügen, über welche auch hier Ly- copodium clavatum seine langen Arme ausstreckt, Da aber, wo sich das Erdreich etwas erhebt, macht das Em- petrum der Azalea procumbens, Diapensia lapponiea, Ar- butus alpina und dem Ledum palustre Platz, die die kleine Tofieldia alpina zwischen sich beherbergen.‘ Die Myoso- tis rupicola?), eine allerliebste Primula, mehrere Potentil- Iae, ein Symphytum, eine Claytonia? mehrere Cerastia, die Fritillaria (Sarana), ein Chrysanthemum mit grolser Blüthe und saftreichen dreigezähnten Blättern, Dryas octo- petala, Polygonum viviparam, eine allerliebste Artemisia und mehrere. Saxifragae bilden ‘jetzt aber einer äufserst 63 lieblichen und buntfarbigen Teppich, auf welchem man - sich vor lauter Lust gar nicht aufhören mögte zu wälzen, wenn die verwünschten Mücken einem dieses Spiel nicht verdürben, doch will ich mir die Rückerinnerung nicht trüben durch diese tyrannischen Quäler des Naturforschers, schweige daher ganz von ihnen, und wende lieber meine Augen auf die herrlichen Blumen des Rhododen- dron chrysanthum, das hier alle Hügelabhänge überzieht, und über die sich hier keine menschliche Seele freuen kann. Eine ganz andere Vegetalion, wie die eben be- trachtete herrscht aber, wenn man die fruchtbaren Stellen der Inseln aufsucht, und sich zu diesem Behufe in die Nähe der Seen begiebt, wo ruhig im hahen Grase der Bär liegt, und plötzlich aufgeschreckt Einem eine Zeitlang grade in die Augen schaut, dann aber, wie vom bösen Dämon getrieben, seinen Weg in vollem unbehülflichen Galopp gegen die Höhen nimmt, wo er im Erlen- und Birkengebüsch verschwindet, Das hohe Gras, welches, wie die Rispen des vorigen Jahres anzeigten, zum gröfs- ten Theile aus Calamagrostis-Arten besteht, nimmt doch auch eine gute Menge Phalaris arundinacea und einige hohe Festncae unter sich auf. Das Veratrum album, ein grolser mächtiger Senecio, Epilobium anguslifolium, Gera- nium pratense, ein Aconitum, Rubus aretieus, mehrere Salices, die Potentilla fruticosa, und selbst auch hier die Fritillaria, die eine Art, die Sarana liefert, eine hohe is, deren Blätter ich aber nur sah, bilden hier die Flora, zugleich mit Rhodiola rosea, die ich nirgends so üppig sah, Anemone narcissiflora, Artemisia santonica (?) Saxifraga Geum(?), rivularis, Polemonium coeruleum. End- lich zeigen Spiraea Aruncus, crenata, ein grofses Cirsium, Caealia sagittifolia und eine andere Art, mehrere üppige Aspidia, Viola biflora, Cardamine amara, Tanacetum und andere, die Vegelation in der Nähe der einzigen Gesträu- 64 che an,.die-diese Insel birgt, und die zugleich die Stelle dex Bäume vertreten, ‚und den Lauf der Bäche anzeigen. Diese sind der Kamischadalische Sorbus, *) Alnus, Beiula, Pinus, die alle vier wahrscheinlich sehr von den respek- tiven europäischen Formen verschieden sind. Die leiziern drei, vorzüglich aber die Alnus, Pinus bilden hier, wie um Peter Paul vollkommen undurchdringliche Gebüsche, nur sind sie hier bei. weitem niedriger und haben noch weniger das Ansehn von Bäumen. Ist man aber glücklich genug, zwischen denselben einen der Durchgänge aufzu-. finden, und gelangt man jetzt zu den nackieren Orten der verwitierten Berge, so iriffl man auf eine ganz alpinische Flor, die hier freilich nur aus wenigen Bürgern besiehl, aber doch in diesen Gegenden vielfaches Interesse erregt. Silene acaulis bietet sich in ihren reichbeblümten Rasen am häufigsten dar, zunächst ihr, kömmt Saxilraga biflora mit ihren wirklich bezaubernden Blumen, eine grofse Ra- sen bildende Arenaria, die Primula minima, und noch eine andere Art, ein Chrysanthemum, ein Aster gesellen sich hinzu, sogar Statice pubescens, Linnaea boxealis ge- hörten hier nur den höhern Regionen an, Saxifraga bran- chialis und mehrere andere Arten er/reuen uns hier, meh- rere Asiragali, ein kleines Bnpleurum, Thalietrum alpi num, vexschiedene kleine Polentillae, eine Orobanche, wie die Ueberreste des vorigen Jahres zeigten, Khododendron Kamischaticum, mehrere Pediculares, ein Dianthus, den . ich für alpinus halten mügle, Dryas integrifolia-oetope- tala, Epilobium latifolium, jetzt aber nur in Blättern, eini- ge Ranunculi, Androsace chamaejasme und septentriona- kis, Luzula spicata, Avena subspieala, Poa bulbosa, Papa- ver nudicaule, mehrere Alpen-Carices und kleine Weiden sind. hier für den Botaniker schr angenehme Erscheinun- gen, über die er sich um so mehr freuen kann, da er auf diesen Höhen von Mücken nicht molestirt wird. Ist ' man 65 man von diesen Bergen aber wieder allmählig in die Tiefe gelangt, so kömmt man nicht selten in sumpfig movastige Gegenden, die einen besondern Charakter an sich tragen. Es bestehen diese nämlich oft aus einer Ebene, die durch zahllose kleine Hügelchen, die Maulwurfshügeln gleichen, uneben gemacht wird. Keiner dieser Hügel ist höher als 3 Fufs, einer gränzt aber dicht an den andern, und das . Gehen zwischen denselben ist, da sich in den Tiefen da- zwischen zahllose Heere Mücken bergen, sehr beschwer- lich; bier findet man indefs manche hübsche Pflanze, Auf diesen Ilügelchen traf ich hier allein die Andromeda Doboeeia an, sehr selten auch zwischen denselben, aber ganz verkümmert und kaum kennbar Andromeda calyen- lata, häufiger schon Myriea Gale, ein kleines, meist ein- blüthiges, mit gestreifien Blüthen versehenes Anthericum, die Chamissoische Gymnandra sehr häufig, dann und waun Trolius europaeus, Juncus glaucus, Ranunculus aleuti- cus (?) Rumex digynus und Acetosa, Drosera anglica, Pin- guicula alpina, eine Gentiana und ein hochstämmiges Chae- rophyllum, unserm sylvestri nicht unähnlich, aufserdem mehrere Carices, Weiden und Pedicularis-Arien, ein Ga- kium, welches unserm uliginoso nicht unähnlich ist, aber weder Blüthe noch Früchte zeigte. In den Lachen und Teichen. selbst wächst Cicuta virosa, wie die Blätter, das einzige, was .sich jetzt davon zeigte, darthun, Caltha pa- Iustris, Menyanthes trifoliata, Hippuris vulgaris, ein Ru- ‘ mex mit weidenartigen Blättern, ein kleiner schwimmen- der Ranunculus und einige Carices. — Rechnen Sie zu diesen aufgezählten Pflanzen an den nackten abhängigen Ulern Sisymbrium Barbarea, Leonlodon Taraxaeum, Seli- num und einige kleine Poientillen und im Meere selbst Zostera marina, so haben Sie, glaube ich ein ziemlich vollständiges Verzeichnifs der Flora dieser von Menschen unbewohnten Inscl. Da, wo früher Menschen wohnten Sr Bd. 1s Heft. 2 5 66 in der Nähe verfallener Balagenaea(?) wuchert Urlica dioiea, Sisymbrium, Alsine media, die ich aber an kemem andern Orte der Insel angetroffen habe. Dieses sind die Bemerkungen, die sich in dem oft unterbrochenen achttägigen Aufenthalt auf verschiedenen Stellen dieser Insel maeben lielsen. In der Behrings - Siralse selbst konnte ich nur an zwei verschiedenen Stellen das Land besuchen. Zum er- sten Male vom 18 — 19 Juli in der Bucht St. Laurentii, zum, zweiten Male südlicher in der nach dem Siniavin be- nannien Durchfahrt vom 28. Juli bis 6. August, Die Flora war an beiden Orten fası gleich, so dafs sie recht gut von einem Gesichtspunkte aus betrachtet werden kön- nen, wie denn auch der ganze Unterschied zwischen bei- den Orten nicht mehr als einen Breitegrad beirägt. Der Anblick des Landes ist höchst iraurig und em- förmig; von dem sandig steinigen Ufer des Meeres erhe- ben sich bald allmählich, bald plötzlich wie in der Sinia- vin-Strafse nackte Berge, deren höchste Höhe kaum 1000 Fufs beirägl; eine höhere Bergkette indels begränzt den fernen Hintergrund in der Lorenz-Bucht. Einzelne Schnee- felder senken sich von den Gipfeln dieser Berge bis ge- gen das Meer hinab, und schmelzen hier wahrscheinlich nie. Zwischen den Bergen hin zieht sich ein melankoli- sches moorigt-sumpfiges Erdreich, in welchem man be- ständig mit dem Siocke auf Eis slöfst.!) Dieses Terrain, und einzelne schmale Streifen vegetabilischer Erde, die sich durch das lockere schwarze Gestein bis zu den Hö- hen der Berge winden, so dafs sie fast verschlungene Pfade darzustelen scheinen, ist alles, worauf sich die Ex- cursionen des Botanikers hier beschränken müssen. Kaum erkennt man am Strande des Meeres in den einzel- nen magern Acsien die südlicher so üppige Pulmonaria 67 maritima, die indels hier häufiger als parviflora erscheint. Eben so kümmerlich titt hier Arenaria laterifiora auf. Dagegen aber erfreut die Cochlearia danica und eine Saxi- fraga mit 3-lappigen Blättern den Gemüse suchenden See- mann, und ein Rumex, den ich für bucephalophorus hal. ten mögte, ist ihm eine angenehme Erscheinung, weil er massenweise vorkömmt. Elymus arenarius?) ist hier sehr verkümmert, eben so Amica maritima, selbst die hart- näckige Artemisia vulgaris, wenn es sonst dieselbe Art ist, will hier nicht recht gedeihen, und Sisymbrium $e- phia erkennt man kaum in der gedrängten Form. Leon- todon salinım? Arlemisia alpina? dagegen gedeiken vor- trefflich, und an andern Stellen ergöizt sich das Auge an reichen Feldern einer kleinen Primula und den gro- fsen goldgelben Blumen einer Büschelweise vorkommen- den Potentilla. Verläfst man den Strand des Meeres, so geräth man bald in das kalte moorigte Erdreich, und ganz andere Pflanzen treten aufs Polemonium ceoeruleum und die Gynmandra drängen sich hier durch die feuch- ien Rasen, die die Koenigia islandica bildet, hervor, die wohlriechenden Blumen einer grofsen Tussilago exfüllen die Luft mit wohlriechendem Dufte, während der Anblick des lieblichen Dodecatheon selbst den rohsten Menschen er götzen mufs. Anemone nareissiflera und alpina kommen hier gemeinschaftlich nebeneinander vor; eben so die Clay- tonia mit einfacher Blüthe und eine Valeriana, Saxifraga hirculus, pensylvanica?, nivalis, stellata, machen sich ein- ander den Platz streitig, Reicher und üppiger wird die- ser Teppig indefs dort, wo ein Bächelehen durch das Moor sieselt, da sicht man jetzt auch die kleine weils- blüthige Anemone, die unsrer nemorosa gleicht, die Co- zydalis bulbosa? sehr verkümmert, eine hübsche Cinera- ria, Rumex digynus, Rhodiola xosea, Epilobium angustifo- lium, mehrere 'Pedieularis und Weidenarten, Rubus Cha- b* 68 maemorus, Cardamineamara, und eine neue Art mit li- nienförmigen. Blättern, Chrysosplenium oppositifolium, ein kleines Omilhogalum, die Saxilraga rivularis, Andromeda polifolia ‚und tetragona, Ranunculus acris? und mehrere andere. Arten, Eriophorum vaginalum und polystachyum, mehrere Carices und Gräser-Arten, von denen.ich es aber nicht wage, Ihmen die Namen vorzulegen, worunler sich indels eine interessante, auf dem Boden ausgehreitele Agrostis auszeichnet, ‘kommen. hier vor zwischen Eimpe- trum, durch welches die kleine Betula nana und Lycopo- dium clavatum sich drängen. Noch andere Stellen neh- men allein die gesellig lebenden Sphagna und Cyperaceen ein. Da wo sich diese Sümpfe gegen die Berge legen und auf den einzelnen Fortseizungen dersellen, die sich als trockne Pfade zwischen dem lockeren schwarzen Ge. stein bis zu den Höhen der Berge erheben, haben sich die alpinisch-nördlichen Kräuter angesiedelt; sie zeichnen- sich fast sämmilich durch sehr starke Wurzeln aus, und es scheint, dafs in gewöhnlichen Jahren nur durch sie die Art erhalten wird, .da der plötzlich während der warmen Tage im Anfange des Augusts eintretende Frost die Frühlingsblülhen der Art zerstört, dals sie keinen Saamen bringen können. °) —— Ich habe hier keine phanerogami- schen Pflanzen in Frucht oder Saamen geschen; wir ver- tiefsen die Seniavinstrafse, wie sämmtliche dort vorkoms mende Pflanzen sich entweder in Blüthen oder Knospen zeigten, es herrschte dasellst Frühling, und nur 10 Tage späler, 16. Aug. bot sich mir in der Bucht des heiligen Kreuzes im Anadirischen Meere kaum ein einziges Plänz- chen dar, welches noch eingelegt werden konnte!! Dier sehen Sie Polygonum Bistorta, viviparum und sehr selten auch alpinum, einzelne gelbblühende Potentillen; Rasen von Silene acaulis, und die.an Lieblichkeit alles über- treffende Saxifraga biflora oder oppositifolia. Diapensia 69 fapponica, Dryas oclopetala seu integrifolia,. Azalea pro- cumbens, Rhododendron Kamischaticum und eine andere Art mit viel kleinern Blättern und kleinern Blüthen, Sa- lix herbacea ‘und: die noch kleinere Form ’polaris ‚sind hier sehr häufig und Myosotis rupicola®) glänzt. mit ihren 'gro- (sen Blumen, steht aber an Lieblichkeit der. nana weit nach, zwischen beiden befindet sich noch eine. dritie iniermediäre Art, eine kleine Lychnis, mehrere Artemisien, der Juncus biglumis, Ledum palustre, die.kleine Helonias, die Astragali, Phaca-, Pedicularis-Arten ‚mit. gelben und rothen Blumen, -Arbutus alpina; das Acanitum :biflorum, obwohl sehr selten, Luzula glabrata, Holcus -odoratus, ein sehr grofs blühendes Chrysauthemum, die Gentiana pra- tensis und nivalis, eine Swertia, eine Ändromeda, und einige sehr hübsche Uarices - Arten ‚siedeln sich hier an, Die Saxifragae hingegen, ‘von denen ‚ich 12 Arten. in Zeit von 2% Stunden fand, die Androsace Chamaejasme, septentrionalis und lactea? eine niedliche Arelia, die Ar- meria pubescens; 2 sehr hübsche Arten Geum, einige Ce- rastia, Papaver nudicaule, 'Thalictrum alpinum, eine kleine Campanvla, melirere Drabae, ‚das Gmaphaltum dieicum, ein Cheiranihus, ein kleines Brigeron begnügen sich mit einzelnen Spalten zwischen dem Gestein, zugleich mit dem Aspidium fragile und der Woodsia hyperborea, während die Sibbaldia procumbens .die dürrsien Plätze zu wählen scheint. Ich mag wohl in: diesem. Verzeichnisse einige der gefundenen oder beobachteten Arien übergangen ha- ben, aber auf 10 Species. beläuft. sich. ihre Anzahl gewils nicht. - Sie exschen . daraus: den ‚ärmlichen: Zustand: der dorligen Gegend. Die hier ‚wohnenden Menschen schei- nen der Pflanzen ‚durchaus zu : entbehren, ‘sie leben nur vom Meere oder dessen Erzeugnissen, öder sie'zichen mit ühren Rennthicren : in- das Tuinere: des !Landes, : und :auch diese: letzten gebrauchen ‘keine Kräulex- ..Diei. sitzenden 70 Tschukischen haben sich meist auf Landzungen angesiedelt, wo auch:kein Pflänzchen vorkommt, sie brennen in ihren Hütten Wallfischthran, und befinden sich wohl bei See- hunds- und Celaeeenfleisch, welches sie mit Schneewas- ser herunter spülen. °) Fast alle ‚Pflanzen, die ich hier fand, 1raf ich schon im vorigen Jahre auf Unalaschka, mit vielen andern an, aber welch ein ‚Unierschied in der Natur! : Freilich blickt man sich auch dort vergebens nach Bäumen um, man ge- wahrt ebenfalls kaum - erbärmliches Strauchwerk. Von den vor 25 Jahren durch den Hın. v. Resanoff dahin ver- pflanzten Nadelhölzern leben nur noch wenige, und diese befinden sich, so geschützt auch ihre Lage, fast durchaus tioch in demselben Zustande, in welchem sie hergebracht wurden. -— Aber welch ein üppiges Grün bedeckt die ho- hen Berge bis zu ihren Gipfeln, oder bis zur ewigen Schneegränze! "Welche liebliche Matten überziehen die ganze Insel. Man söhnt sich aus mit der Baumlosigkeit durch den Anblick dieser modifizirten Fruchtbarkeit, die auch ihre Reitze hat, und die einem gewils schr lieb und theuer werden kann; aber den Gegenden der Behrings- Strafse vermogte ich keine angenehme Seite, keine Licht- Partie abzugewinnen, so’sehr und so ängstlich ich mich auch darnach umsah. Von: Röttlitz hat einige hübsche Pflänzehen von sei- nen Sommerreisen mitgebracht. Am liebsten war mir darunter Salix berberidifola von Pallas. - Kusmischeff scheint nach meiner Beschreibung und Zeichnung Dracon- tum Kamtschaticum bei Meelki gefunden zu haben. Ge- lenischeff: erzählt von einem Gärtner, der her kommen werde, von: bier anzulegenden Treibhäusern u, s. w. alles dieses macht mir den Kopf schwindeln, — Sitcha- ist: und -bleibt die Krone der nordischen 'Län- der, In die-amerikanischen Colonien, das heifst in sämmi- 71 liche von Californien bis nach Alaska, aul 5 Jahre zu ges hen, bin ich gleich bereil. Diese Küsten erschöplen sich nicht so leicht, Anmerkungen 1) Hier also auch unter der vegetabilischen Erddecke owiger Prost. 2) Elymus villosus Trinius. 3) Myosotis aretioides N. Linmaea 4, p. 443, 4) Pyxus (Sorbus) sambucifolia N. Linnaea 2, p. 36. 5) Dafs unter diesem winterlichen Himmel viele Pilanzän meist unvermögend sind, ihre Frucht zur Reife zu bringen, haben wir sel- ber bemerkt und an verschiedenen Orten aufgezeichnet. 6) Wir haben bei den nordischen auf thierische Nahrung ange- wiesenen Völkern das Bedürfnifs dieser Nahrung vegetabilische StoBe beizugesellen , sehr ausgesprochen angetroffen. Die Tschuktschi der St. Laurenz-Bucht namentlich essen und brachten uns zu Kauf: die Beeren von Empetrum nigrum, ein Allium, und die sehr kleine und schwer zu gewinnende Knolle vermutlllich einer Claytonia.] . Vorgleiehe meine Bemerkungen und Ansichten (Kulzebues Beise 3) p- 455 -— 173, — Lönnaen I. pı %, und 4, p. 58, Ad. v. Chamisso- PLANTARUM MEXICANARUM A GEL. VIRIS SCHIEDE ET DEPPE COLLECTARUM RECENSIO BREVIS AUCTORIBUS D. ox SCHLECHTENDAL er AD. ve CHAMISSO. Celerius'quam apud nos fieri solet, vegetabilia mexi- cana ab amicissimis peregrinaloribus Schiede et Deppe collecta comparayimus, ad species generaque sua redegi- mus et absolvimus; hinc vero nomnulla distinelu diflici- kora silentio quasi praeterire aut extremis tantum digilis tangere cogebamur. Verbis nosiris nominibusque ut lides sit major graviorque auctoritas, junela vi omnia perscru- lavimus aucioresque herbariaque scdulo ceitavimus deseri- plionesque variasque addidimus adumbrationes, dubia de- nique et diffieultates notavimus. Speciebus generibusque novis auciores Schiede ei Deppe adponi jubemus, exce- plis üs, quibus ipsa pereginatorum nomina affigimus, qui- bus nos auclores erimus. Loca natalia tenpusque florendi e schedis Schiedeanis religiose notavimus, plura qui vult seire de illa regione, adent itineraria ab amieissimo Schiede in Linnaeae Tomo quarlo deposila. Ordinem sequimur a Kunthio in Synopsi institutum, vix unguam a via deflecten- tes; Monocatyledoncas vero post Dicotyledoneas reeensuri et postremo Acotyledoneas submectentes. Quum zon omnium speeierum adsit sufficiens copia, quum singulis immo complures proveniant speciminibus, omnibus net Ri 73 omnia, nec cadem dare possumus sed e subsequenlibus colleetionibus damnum restituere speramus. — Mox reli- qua. insequentur, quibus nunc studia damus. — x DICOTYLEDONEAR. PIPERACEAE. (Dieotyledomeis certe adnumerandae.) - PIPER R. et P. 1, Foliis venosis 1. Pırma auritum H.B. K. 1. p. 45. Herb. Willd, n..678! — .P. caracasanım Reliq. Haenk. 3. p. 155! (nec Bredem. H. W. n. 679, cui spadices 15 — 18 pol- licares, folia majora, petioli haud membranaceo-marginati). — — In sylvis prope Jalapam. Aug. 2. Pırex macrophyllum Sw. — Slean. 1. t. 89. — H. W. n. 640. (spec. ab Isert communicatum.) — — Spe- eimina nosira a supra laudato differunt: Toliis subtus ad venas pubeseenti-hirtellis. Spadices vix. bipollicares pe- dunculo subsemipollicari (nec 5 — 6 pollicares, folia sub- aequantes, ut I. B. K. 1. p. 39.). Spadices denudato ra- chidis apice longius breviusve sunt mucronati. — — In sylvis Jalapae. Oct. ‚> 3. Pıren adımeim L. Jaeg. in I. W. n. 669. — Vix diversum P. celtidifolium H. B. K. in H. W. n. 664, insufliciens‘ verd,: speeimen. — -— Hacienda de la La- guna. Sept. 2" 4 Pıren oblongum U. B. K. 1, p. 44. H. W.n. 671! P. secundum I. W. n. 647.. (spec. Humb.) nee R. et. Pi, quae proxima speeies foliis basi aequalibus et ra- mis seabriusculis differt: — — Prope Hacienda de la La- gun. Sept 74 %. Foliis nervosis 5.. Pier discolor Sw. flor. ind. 1. p. 52. — — In sylvis umbrosis prope Jalapam. Aug. 6. Pırex affine discolori Sw. Spadieibus cylindricis densifloris et foliis brevius obtuse acuminalis diversum. An nova species? — — Prope Vera-Cruz. Jul, 7. Pwen melastomoides n. sp. fruticosum, dichoto- mum; ramis teretibus, tenuiter striatis, hirsutis, ilexuosis, ad genicula paululum incrassatis; folis membranaceis, ovalis, elongato-acuminalis, breviter peliolatis, bası rotun- data subaequalibus, quingque - nerviis, iransversim reticu- lato-venosis, supra calvis rele vasculoso leviter impresso pilis raris munito, subtus hirtellis rete vasculose promi- nenie cum petiolo hirsuto; spadicibus oppositifolüis, cy- lindricis, brevibus, crassis, longius pedunculalis patulis. — Internodia 2 — 4 pollicaria. Folia 5 — 7 pollicaria, 1% — 2 pollices lata, petiolo 4 — 9 lineari.. Peduneu- lus pollicarıs atque longior; spadix amentum femincum Betulae referens, vix unquam longitudine pedunculi, .saepe multo brevior. Pili patentes, laxi, ereberrime articulali, (in siceis) fuscescentes. — — In sylvis umbrosis prope Jalapam. Aug. j PEPEROMIA R et P, 1.: Foliis alternis. 8 Popzromm — Piper obtusifolium Herb. Willd. n. 714. (an ipsius W. et auctor.?). Specimen ünicum. — — In arboribus vetustis prope Jalapam. Aug. 7% Povmonma dendrophila n. sp..glahra; eaule dikfu- so, radicante, stolonifero; ramis erectis, apiee densc Tolio- sis; foliis carnosis, rhombeideo..ellipiieis, in petiokum al- tenualis, apice obtusiusculis et sub lente pubescenti-eilia' %is, Immerse trinerviis; spadice terminali, breviter pedun- 75 eulato, cylindracen, ienui, densifloro,. folia superante. — — AD. trineroi R. et P. diversa: glabritie ei spadicibus ter- minalibus subsolitariis; gemmae nempe axillares rames abbreviatos spadiciferos polliceri videntur. Folia sub-.ses- quipollicaria, 8 — 10 lineas lata, petiolo 2 — 4 lineari. Spadix 2 — 3 pollicaris, pedunculo ad summum semipol- Iicari. — — In arboribus veustis prope Jalapam. Ang, . 10. Prrenom asarifolie n. sp. glabra, brachycan- lis; caule erecto, oligo - (3 — 5) phylio, subflexuoso; fo- lüis longe petiolatis, tenuibus, cordato-suhorbiculatis, ob- tusis, immerse tenuiter multi-(9) nerviüs et rariter veno- sis; spadice terminali subsessili, cylindrieo, caule et folüis multo longiori; spadicibus axillaribus terminali brevioribus. — — Caulis subpollicaris. Folia sub lente tenuiter pellu- cido-punciata et margine pilis. brevissimis - pubescenti-ci- liata; inferius circiter sesquipollicare, latitudine longitudi- nem saepe superante, peliolo lamina longiori; ‚superiora minora, brevius peliolata, petiolo demum lamina breviori. Spadix terminalis myosuroides, 3 — 4 pollicaris, axilla. res pro terminalibus in ramıis abbreviatis sunt habenda«- -— — Ad rupes humidas. Sept. 2. Foliis oppositis et verticillatis. 11. Pereromm guadrifoliae H. B. K. 1. p. 5% — Piper quadrifoliuan L. et auct., H. W..no. 754. (spec. ‚Humb.) — Folia in’ nosiris paulo angustiora magisque cu- 'neata, quam in -speeimine laudato; minus tamen cum P, portulacoide H.B.K., H. W. no. 755. convenientia. — — In twuneis arborum vetustarum prope Jalapam. Aug, 1% Peperonm Deppeana n. sp. caule dichotomo-xa- moso, radicante, in summitatibus pubescente; foliis ternis, petiolatis, subrotundis, 'basi subennealis, obinsissimis, car- nosulis, margine tenuissime (sub lente) cilielatis, subtri- nerviis, venosis, nexvo venisgue immersis; pedanculo 76 pseudo-terminali evidenter pilis palentissimis breyibus pu- bescente; spadice eylindrico. -— — Maxime affinis Piperiman- ritiano B. S. mant. 1. p. 245. (2. ellipticum U. W. no. 750. — Sieb. fl. Maurit. exs. no. 377.), quod vero differt gla- britie- omnium partium; foliis punelis nigris undique ad- spersis, magis orbieulatis nee cuneatis. — Folia 3 — 4 lin. longa totidemque lata, peliolo semilineari; pedunculus semipollicaris; spadix 8-10 lin. longus. — — Inter muscos a Deppeo in primo itinere Mexicano. ad planlas servan- das adhibitos reperta. 'CONIFERAR Juss. PINUS L. ‘13. Pınus Teocote n. sp. foliis acerosis ternis Iinea- rıbus dorso convexis, margine serruläto - scabris, inlus concavis nervo medio argule carinato percursis, 3 — 5 pol- licaribus; squamis tegentibus ovatis longe acuminatis fer- rugineis membranaceis, margine albido fimbriato-lacero; strobili deflexi squamis apice inerassatis, maturitate sub- reeurvato - patenlibus; apex earum incxassatus, in juniori statu angulato-depresso-conoideus truncalus, area irtegu- ları rhomboidea subumbonata, mueronulo medio obiuso notata, opaca est terminatus, faciebus lateralibus lucidis; in statu maluro haec omnia panlulum obliterantur; sirobi- lus aeque magnus ac ille Pini sylvestris. Tlores mascü- los non vidimus. — -- Teocote Mexicanorum, Ad radi- ces et in adscensu monlis Orizabae, ‘Sept. \ 14: Pınos oceidentalis H. B. K,n. gen. 2.p. & — — Strobilus maturus 6 - pollicaris, squamarum apice in- erassato subrhombeo angulato-conoideo, angulis diamehrum {ransversum sequentibus magis productis argutioribus, arcanı mediam elevatam simül percurrentibus, mucronulo -medie kine sublrigono subacute, paululum cum toto apice deorsum 7 propendente. — — Ocote Nexicanorum. Inter Perote et Hacienda de Tlachichuen, ad radieem et in ipso monle Orizaba. Sept... — — Varielas hujus. speciei censelur forma, ad speluncam in monte Orizaba in altitudine 11000 ped, observata, foliis ternis qualernisque. simulque brevio- ribus instrueta, ceterum vero nullas diflerenlias praebens, strobilo ignoto. ABIES Juss. 15. Asıns religiosa, — Pins rel I. BR... — — Oyamel Mesicanorum. , In monte Orizaba ad ullimos us- que arborum lines Sept. JUNIPERUS L. 16. Jumerrus mexicana n. sp. — Species affınis J. virginianae ei barbadensi sed distinguenda: vamulis angu- Inlis; foliis ternis ovalis acuminalis acutis, dorso convexo- suhearinalis, eglandulosis, junioribus arcte imbricalis, se- nioribus patulis; galbulis ovoideo.glehosis, superne com- pressiusculis, squamarum apieibus hine inde Jibere promi- aulis, axi 5 cireiter lineas longis. — — Lilanos de Pe- rote. Sept. CUPULIFERAE Rich. QUERCUS L. 17. Qusncus mexicana FL. B. plant. aeg. 2%, p. 35. t. 82. H. W. n. 17539. — 0. erassipes I. B. ]. e. p. 37. 1.83. H. W. n. 17590, ec. variet. 1. c. 1. 84. n. 17591. — Infera foliorum pagina quasi granulata, tomento sublloecoso denso deiergibili, e pilis ramosis vix. stellalis constante, vestita. Pili in ramulis manifeste stellati, disereli. — — In adscensu montis Orizabae. Sept. . -=48. Qunscvs walapensis I. B. I. «. p. 25. 1. 75. I. W. n. 17614, = — Jalapae. Nor. 78 19. Qusrcus almaguerensis A. B. 1. ec. p. 157. t. 14. — — Jalapae, Aug. 20. Qusrcus polymorpha n. sp. foliis membranaceis, supra glabris, primum tomento lanuginoso floccoso flavi- cante detergibili vestilis, dein denudatis glaucescentibus et pilis minutissimis albis adpressis conspersis; nervo venis- que erebris parallelis supra impressis, subtus prominenti- bus; nunc longe petiolatis, ex inaequaliter cordata basi ovato-oblongis, angustatis, obtusis, subintegerrimis; nunc brevius peliolatis, obovato-oblongis, obtuse sinuato- denta- tis, dentibus calloso-mucronatis, (folis ©. Roboris sub- similibus); fructibus subsessilibus confertis in apieibus ra- morum, terminalibus axillaribusque in summorum foliorum axillis. — — Folia 3 — 4 pollicaria, peliolo ad summum pollicari. TFruetus immaturus quam in sequente minor. — — Hacienda de la Laguna. Oct, 24. Quercus germana n. sp. a superiori ut Q. pe- dunculata a O©. Robori diversa, — — Folia subsessilia, basi acuta et obtusa, nunguam manifeste cordata. In spe- ” eiminibus nostris, quam superioris speciei provectioribus ” deest tomentum detergibile, an aetate jam delapsum? Fru- etus in pedunculis axillaribus subterminalibus brevibus crassis gemini vel ierni- Cupula depresso-turbinata, glan- dem includens, adpresse syuamosa, squamis rhomboideo- ovatis, dorso gibbosis et tomentosis, apicem versus obso- tete eiliatis. Glans tomentosa, sphaeroidea, conico-acumi- nata, acumine perigonium stylumque crassum trifidum e eupula emergenten suffuleiente. — Folia maxime evoluta sexpollicaria, antica parte sesquipollicem duos pollicesque late. Glandis axis 8 lineas, cupulae diemeter maximus 11 Iineas metientes. — — Jalapae. Aug. 22. Qusrous lancifolia u, sp. glabra; foliis breviter petiolatis, anguste oblongo-Ianceolatis, antice parce sinus to-undulato-dentatis, pergamentaceis, subeoriaceis, supra 79 nitentibus, penninerviis, reticulato-venosis, reie vaseuloso supra prominulo, subtus prominente; cartilagineo-margina. lis; petiolo inerassato; pedunculo axillari (in specimine nostxo) teicarpo; fruclibus sessilibus; cupula subhemisphae- rica, adpresse squamosa; squamis acuminatis, oblusis, mar- gine reverse cilialis, dorso lomentosis; glande conoidea, obiusa, apice subumbonata, stylo brevi trifido apieulata, «was tertias parles exserta. — — Folia 3 — 5 poll. lon- 8a, usque ad pollicem lata. Pedunculus sesquipollicaris. Axis glandis 9 Imeas longa. — — Prope el molino de la Pedreguera. Aug. 23. Quzxcvs oleoides n. sp. foliis coriaceis, breviler petiolatis, obovato-elliptieis, basi angustatis acutis, antror- sum nonnunguam obsoleie paucidentatis, apice acutis, mar- gine reflexis; penninervüs, venis utrinseeus 6 — 8 supra cum nervo impressis, subtus prominentibus; supera pagina nitente, juniori aelate pilis stellalis puberula; infera te- nuissime adpresse cano-tomentosa, pilis insuper majorıbus stellatis adspersa; fructibus geminis in pedunculo brevi erassissimo; cupula juniori aetate obeonica, squamosa, squamis Janceolatis subearinatis leviter tomentosis, glan- dem acuminatam glabram ad duas tertias partes usque in- eludente. — — Folia tripollicaria, sedecim lineas lata, pe- %olo trilineari. Glans vix semipollicaris, an matura? — — Hacienda de la Laguna. Oct. 24. Quzrcus calophylia n. sp. foliis membranaceis, breviter petiolatis, obovatis, acuminatis, deorsum angusta- Us, basi subinaequali obtusis, anixorsum inaequaliter si- nuato-duplicato-dentatis, dentibus cuspidatis; penninervüs, reticulato venosis, venis utrinsecus sub-duodenis subparal- lelis; rete vasculoso supra paululum impresso, subtus pro- Mminente; supera pagina pilis stellatis adspersa, actate, praeiex nervum venasque primarias, glabrescente; infera albido-adpresse densissime tomentosa; pilis stellatis. — — 80 Folia 6 — 10 polliearia, 3 — 5 poll. lata, peliolo semi- pollicari. Fruetus desideralur. — — Prope Jalapanı. Aug. CARPINUS L, 25. Canrisus americana Michx. IL W. no. 1769. — — In sylvis prope Jalapam. Aug. MYRICEAE Rich. MYRICA L. %6. Mmica aalapensis H. B.K. 2. p. 13. U. W. sub MH. carolinensi n. 18315. fol. 3. (non hujus loci AL mezxicana H. W. no. 18325.) — — In collibus aprieis prope Jalapam. Aug. 27... Mimca aM. zulapensi diversa: folis (in speck- minibus noslris) integerrimis, punclis vesinosis sublus de- slitulis, supra in nervo eliam glabris, subtus rariter pube- scenlibus. — — Prope Hacienda de ta Laguna. Oet. BETULINAEB Rich. ALNUS '"Tournef. 23. Arnus jorulensis HB. K. 2. p. 10. — In monte Orizaba. Sept. SALICEAE Rich. SALIX L. . 29. Sarıx Humboldtiana I. B. K. 2. p. 18. 1 99 ei 100. H. W. n. 18108. — — Hacienda de la Laguna ad torrentes. Sept. PLATANOIDEAE Schldi. DLATANUS,. "30. Prarasus a DL oceidenlali H. W. diversa. Speeimen unicum maneum. — -— Hacienda de la Laguna ad lorrenies. Oct, ' 3 URTI 8 -URTICEAE Juss. CELIISL 31. Cams affınis ripariae ei eanescenti 1. B.K. 2. p- 23. et forsitan haud diversa. — — Prope Hacienda de la Laguna. Sept, >. 32. Cevrıs alter. — — Plan del rio. Jul. — — (Totum genus quo ad species recognoscendum.) BROUSSONETIA. Venten. 33. Brovssoxerta Zinetoria B. B.K. 2.:p. 26. (Mo- rus tinctoria L.) Variet. « integrifolia, cujus varietatis specimina exstant: H, W. n. 17465. Swartzii et Humbold- wi (Cumana), alterum Q* amentis gracilibus ereclis sesqui- pollicaribus, — Horus ‚padifolia H. W. no. 17462. Speeim. 2 Humboldtii Sta. Fe — — Specimina 2 prope Los Cocos, Vera-Cruz,. Julio. BOEHMERIA Jacg. 34. Bornmerta petiolaris I. B. K. 2. p. 29? — Sub nomine BD. scabrellae in horlis culta. - — Arborescens. Folii semipedalis petiolus ad summum bipollicaris. — — In rupibus prope Jalapam. Aug. 35. Bormeru elongata Fisch. Apud nos horleusis. Liek En. alt. 2. p. 384 — —— Prope Jalapam ad sepes et in ruderatis. Aug. . URTICA L. 36. Uarıca caracasana Jacg. Enc. bot. 12. p. 2%. — U. aestuans Sieb. plant. exsic. Mart. n. 209, — — Arborescens, fruetu bacealo eoceineo. — — Prope Ha- cienda de la Laguna. Sept. 37. Unrtica repens Sw.! H. W.n. ALL — In sylvis umbrosis prope Jalapam. Aug, ör BA, 1s Heft. 6 82 38. : Uarıca pumila L. — — Caule pellueido. — — Prope Jalapam. Oct. 39. Unrica. Species eadem quam Berlandier e Tam- pico ‘de Tamaulipas sub no. 73. communicavit — — Ad sepes prope Jalapam. Aug, 40. Uurica. U, latifoliae Sieb. Mart. no. 212. To lis similis. — — Ad latera montis Orizabae in spelun- cis. Sept. ; - PARIETARIA L, 44. Parıeranıa species. — — Lilanos de Perote? Sept. _ DORSTENIA L. 42. Doxsmxıa Contrayerva L: — — In sylvis un- brosis Jalapensibus. Aug. ' j FICUS L. 43. Fıcvs speeies. — — Hacienda de la Laguna. Oel. 44. Fıcus allera — — Vera- Cruz in sylvis. Jul. EUPHORBIACEAE Juss. EUPIHORBIA L. Juss. 45. Evupsonsla callitrichoides H. B. K. 2. p. 42. — — E. Chamaesycae proxima, vix rite distinguenda species. — — Vera-Cruz, in plaleis et prope urbem. Jul. — Prope Jalapam. Aug. — Tierra fria. Sept. 46. Euruonsta hypericifolia L.— H.B.K. 2. pı 44 H. W, no. 9286. ei (Z. polygonoides) 9285. — EB. mu cronata H« W. no. 9284, Hoffmannsegg Bras. — 2. hy- perieifolia et maculata Link En. alt, 2. p. 11, — — In collibus arenosis prope Vera-Cruz, Jul. — Prope Jala pam. Aug. 47. Evpuonsı maeculata Lu. — H. W, no. 9270. — B. 83 procumbens Link En. alt, 2. p. 11. — — Inter Sta. Fe et Plan del rio. Jul. 48. Eupnonsi pilulifero L. — E. globulifera H. ». K — H.W. no. 9295. Speeimina Humboldtiana et Hoff mannseggiana. — — In collibus arenosis prope Vera-Cruz, — Varietas ß minor, palmaris vix. digitalis, caulibus diffu- sis humifusis, foliis tres lineas cireiter longis. Habitu ad JE. Chamaesycen accedens, caeterum semine, capsula, in- tlorescentia, foliorum forma, indole et copia pilorum ad amussim cum elatiori forma conveniens. 49. Eurnonsm graminea L. : Jacg. obs. t. 31. p. 5. H. W. n. 9303. Rich. insul. St. Crucis. — E. pieta Jacg. H. W. n. 9271. — E. Humboldtii W. E. et H. n. 9272! — — Villositate majori minorigue Iudens .et foliorum for- ma a late ovata in lanceolatam vergente, margine integer- rimo rariusque repando. — — Jalapa. Aug., Sepi. — Barranca de Tioselo. Oct. 50. Eurmonkra oeymeides 1.7 — — In graminosis prope Jalapam. Aug, — Hacienda de la Laguna. ‚Oct, 51. Eupuonsia heterophylla L. — H. B. K. 2. p. 50. H. W. n. 2956. — Variet. isophylla, foliis omnibus Tan- ceolalis &, Aavanensis H. W. no. 9254. Humboldi Ha- vana. — — Hacienda de la Laguna. Oct, 62. Evrmonsia prunifolia Jacq. FEW. n. 9301. — — Hacienda de la Laguna. Oct. - 53. Eupnonsra dertata Michx. Pursh fl. Am. 2. p- 605. — —— Specimina nosira ab horlensibus recedunt foliis angustioribus et subintegerrimis. — — Hacienda de la Laguna. Oct. 54. Eupmonss walapensis H. B. K. 2% p. 48. I. W. n. 9367. — — Specimina robustiora folis instruuntur erassioribus, minime pellucide prneiatis. Capsula a Kun- thio glabra dieitar, sed et pilis brevibus plus minusve ob- \ 6*- 84 tecta obseivatar praesertim in planta uberiori pube gau- dente. — — Prope Jalapam. Aug. 55.: Eurnomm marginata H.B.K. 2.20. — — In pascwis prope Vera-Cruz. Julio. : 56. Eurmonsia campestris n. sp. — — E. Pithyusae proxima, 'a qua differt: foliis tenuioribus- angusiioribus; eaule ramisque laeyibus, nec sub lente for; tenuiter ex- imie granulalis; involueri appendiculis iruncalis bicorni- bus; seminibus paulo majoribus brunneis; habilu elatiori, graciiori; ramis (lignosis) magis virgatis. — Umbella in speeiminibus ‚nosiris 4-radiata, ramis pluries dichotomis. — — In planitie inier Tlachichuca et Tepetitlan. Sept. CROTON L. I Alonoier, * Arborescentes vel Frulicosi. 57. Caroron Psendo-China n. sp,, folüis leviter cor- datis ovatis, obluse acuminatis,-3 — 5 nerviis, subtus le- pidoto-argenteis, supra vridibus lepidibusque albis adsper- sis, margine leviter repandis; racemis simplieibus axillari- bus lepidoto- ferrugineis, monoecis; floribus omnibus pen- tasepalis pentapetalisque, maseulis decandris; capsulis le- Pidoto- squamosis. — —— Folia maxima 4 poll. longa, 3 poll, lata. Lepides orbieulares umbonati, argentei, umbone in- lerdum ferrugineo, margine interdum radiatiin lacero v. in: ciso. Petala intus pilosa, margine densius piloso. — Species affınis Cr. Elnteriae Sw., qui differt: foliis non corda- tis, perforalis, vix nervosis, minoribus; racemis compositis. Affinis quoque Cr. micans Sw., qui diversus: racemis tef- minalibus, floribus foemineis apetalis, foliisque multo mi- noribus. — — Plan del rio, Tierra caliente Juli. — Cor tex hujus fruticis in sofhcinis Jalapensibus sub nomine Quina blanca s. Copalche (cfr. Schlechtendalii tractatum de hoc medicamento in Berl. Jahrb, d. Pharmacie). 85 58. Croron welapensis H,B. K. 2. p. 67. — — In apricis prope Jalapam. Aug. — Hacienda ‚de la La guna. Oct. 59. roten sericens n. sp. fruticosus, fa eglandu- losis ovatis acuminatis subulatis trinervlis,: pauei-venosis; supra pilis stellatis sparsis, subtus subsericeo tomentosis; spien androgyna filiformi sparsifiora. — — .A.C. zala- pensi diversus: folis eglandulosis, hasi.rotundatis vel acu- tiuseulis (rarius subeordatis), temwins membranaceis, venis paueioribüs instructis (ulrinsecus cum niervo 2 petiole orien: te sub-quinis), subtus tomento vestitis subsericeo e pilis stellatis constanle rarioribus, Iongioribus, magis adpressis. — — Folia floralia opposita spicam et gemmam. hate ralem tardius evolutam suffuleientiaa — — Plan del rio. Jul. ‚= 60. Croron siöpnlaceus H, B. K. 2. p.: "68. —— “Folia eglandulosa. Spica androgyna, basi ferninea,. densa, erassa, braeieis Iinearibus saepius imbricata alabastra su. perantibus, quae bracteae (am deciduae?) in alüis non ob- - servantun Capsula globosa, magnitudine pisi, siylis isi- bus profunde bis-bifidis (specie duedecim simplicibus), ut ipsa tomento floccoso vesiilis, apice stigmatesis Ghiformi- bus nudis,. stellatim. coronata. — == Prope San Andses, in sylvatieis. Aug. ** Herbacvi vel suffruticosi. 61. Cnorox pelustris L. Sieb. Mart, exsiec. no. 340. (nec H. B.K. — H. W. no. 17855!) — — Ab Humbold- tano-supra laudato differt: follis oblongis; pilis enulis ra- morum petiolorumgue patentibus glanduliferis; floribus fe- mineis pluribus sessilibus; setis capsulam munientibus basi dilalatis brevibus rigidis, apice glanduliferis. — — In pa- ludibus prope Vera-Cruz. Jul, 86 62. Croron glandulosus L. — C. ricinoides Belig. Husten. t. 22. p.. 9. — — Vera-Cruz in herbosis. Jul. . 63. Cxoron lobatus L. — — Vera-Cruz. Jul. II. Dioici, Floribus $ apetalis. Hexoucanonn Esch. - 64. .Cnoron gracilis H. B. K. 2. p. 55. — C. diei- eus Willd, sp. pl. 4. p. 554. Herb. no. 17846. nee Cav. — Hendecandra procumbens. Esch. Descript. plant, Calit. in Actis Petrop. 1826, -Linnaea 3, literat. p. 147. — — Fini- tima speeles C. dioieus Cav. ie. 1. pı A t. 6. differre vi- detur: habiltu; tomento molli; foliis subsessilibus, bracteis spicae g' caeterisque, Diflert C\ linearis Jacg. foliis glan- duliferis supra nudis; floribus Q racemosis caeterisque — — Gemus Eschscholtzianum vix relinendum, sectionem eommode effieit generis Crotonis. Flores c’ ipsi in speci. minibus. califomieis nostris 12 — 15-andros observavimus. Suffrutex cespitosa-humilusus, pilis stellatis adpressis, vel potias squamulis stellatim cillatis, medio (in inferiori sal- tem foliorumı pagina) umhonatis, sub-argenteo nilore mi- eantibus, dense vestitus, — — Llanos de Perote. Sept. > 65. Cnoron maritimus Walt, H. W. no. 17842, H. B.R.2.p 55. — C. disjunetiflorus Michx., B, W. no, 17904. — — Huic finitima species C. discolor Rich. B. W. no. 17841, differt: foliis supra nudis, venis 'erebris pa- tentibus natatis, nec trinerviis, ‚Saeterisque. —_ — In od hibus arenosis prope Vera- Cruz’ frequens. Jul. D TRAGIA L, 66. Tuner species, — — Folia 7. volubilis et ne petaefoliae. Caulis erectus, herbaceus. Racemi oppositi- felii peduneulati, flore femineo subsessili, — — Inter Sta Fe et Plan del rio. Jul. 67. Taacık species. Caulis herbaceus, erechus, sub-. simplex; bipedalis; folia ovata, acuminata, acuta, serral 87 viridia, rariter strigosa, in.-petiolum paulisper atienuata; racengi axillares, longe peduneuläti,: folio longiores, flori- bus femineis sublernis, remotiusculis, sübsessilibus. — — Serro colorado. Aug. “ ACALYPHA L. 68 — 72. Acauypma, species quinque serius determi- nandae. 68. in dumetis umbrosis prope Jalapam. — 69 — 70. prope Plan del rio, reliquae absque loco natali. JATROPHA Pohl. 73. Jarmorma Curcas L. — — "In collibus prope Vera-Cruz, arborea. Jul. ' MANIHOT Pohl. 74. Manmor an Aipi? an utilissina? — — Colt " prope la Ilacienda de la Laguna. Sept. CNIDOSCOLUS Pohl. 75. Cmooscowus Michauxii P, — — In arenosis prope Vera.Cruz. Julio. 76. Cnioscorus napaeifolius Pl — Ven- Cruz, arborescens. Jul. ADENOROPIUM P. 77. ‚ADENOROPIUN gossypifolium P. — — Vera- Cruz. Julio. PHYLLANTHUS L. 78. Puvizansmsus Virus L. ad quem plures erunt re- ducendae species utriusque orbis: PA. eognatus Spr. syst, 3.9.3. — ‘Ph. lathyroides H: BR. 2, p. 87. (A. W. sub Ph. Niruri fol. 6,) aliaegue, — -— Prope Jalapam. Aug. — Hacienda de la Laguna. Sept. 88 79.. Payızivruus acuminatus Vahl! H. W. no. 17968. — Ph. Iycieides H. B. K. 2..p. 89! (Ph. attennatus I. W. no. 17967.) — . Ph. ruscoides H. B. K. 2. p. WM! (Ph. cumanensis H. W. no. 17977.) — — Inter Vera- Cruz et Sta. Fe, arboreus. Jul. ... CUCURBITACEAE Juss. SICYOS L. 80. Sıcvos an nov. spec.? A nolis speciebus diflerre videtur; foliis late cordatis subseptemlobis, lobis acutis- sime acuminatis, medio productiore, Jateralibus decrescen- tibus, margine atgute denticulatis, utrinque pilis brevibus conieis asperrimis, racemis masculis elongalis, fruclibus glomeratis ovatis subglabris, sed spinis relro-scabris vali- dis horridis. — — Folia 13 poll. longa et inferne lata; flores quam in S. angulata minores, quam in S. parviflora majores; fructus fere‘ magnitudine seminis Citri medicae: — —— Jalapa. Oct. PASSIFLOREAE Juss. PASSIFLORA Juss. Sect. F. Decaloba DC. prdr. 3. p. 325. 81. Pıssırrona rubra? L., DC.1. c.., Hb, W. n. 12366. — — In sylvis prope Jalapam. Aug. -82. Pussıruona biflora Lam., DC. 1. c, 326. — P- Imata Smith et hortul. — Planta mexicana differre vide- tur folio basi rotundato subceuneato, nec subcordato ; lobis minus divaricatis; nervis ‚angulum recto minorem nunquanı majorem sistentibus. — — Hacienda de la Laguna. Sept. - 83. BussırLona. sieyoides n. sp. foliis- membranaceis eordatis trilobis argute subdentatis integeriimisque, lobis triangulari-acuminatis medio productiori, subtus glaueis hirtellis ad sinus biglandulosis,, supra. glahriusculis; peio- 89 lis hirtellis medio biglandulosis, glandulis 'magnis clavatis; stipulis parvulis dimidiate - ovatis cuspidato - acuminatis; pedunculis geminis; bracteis filiformibus parvis flori ap- proximatis, — — Facies et habitus omnine Bryoniae; flo- res pallidi, diametro sesquipollicari; fructus coeruleo - ni. grescens. Foliorum axis 3% — 4 pollicaris, diameter in- ter lobos Jaterales non minor. — — In sylvis prope Jala- pam. "Aug, >. Sect. PL Granadilla DC. I c. 397. 84. Pıssirork stipuläta DC. 1. c. 329, Aubl. Gui. t. 325. — In sylvis prope Jalapam. Aug. - 'Seet. FIT. Dysosmia DE. Le 331. 85. Pussırrona acerifolia n. sp. tota scabrido - hir- tella; foliis profunde cordatis, pedatim 5- (et 7) - nerviis, intra sinum cuneatis, 5-lobis (interdum sub- 7-lobis), To- bis e latiori basi acuminatis acutis subserratis, dentibus mucrenatis; subtus pallidioribus eglandulosis; petiolis juxia folium biglandulosis; glandulis longe slipitalis capitato-sub- clavatis, apice recwvis; stipulis semiorbicularibus sinuato- dentalis, dentibus subulatis; pedunculis geminis, medio in- volucratis, involuero e foliolis tribus parvis lacinialo-mul- Ufidis (vix glandulosis). — .— Folium secundum nervum medium 4- pollicare, in diameiro maximo subsexpollicare. Flores quam in P. foctida paulo majores esse videntur. — — In sylvis prope Jalapam. Aug. THYMELEAE Juss. : - DAPHNE L. . 86. Darm Bonplandianra H. B. K. Synops. 1. p. 446. — D. obövata Hb. W. n, 7550. Wickstr. Daphne p- 40. — — Arbor. Vera-Cruz, Jul. — Specimina’ad Plan 9 del xio Jul. sub anthesi collecta differre videntur: folus tenuioribus. acutioribus, floribus paulo majoribus, pistillo piloso. — LAURINEAR Vent. - ! PERSEA Gaertn. fil. "87. Penssa amplexicaulis n. sp. foliis coriaceis gla- bris subsessilibus cordatis amplexicaulibus oblongis, longe acuminatis, acumine obtusiusculo, paululum marginatis; ey- mis axillaribus pancifloris longe pedunculatis; pedunculis Siliformibus; calyce inlegro persistente; fructu olivaeformi. — — Folia 44 poll. longa, 14 lin. lata; cymae 2% circi- ter pollices longae; fructus axis circiter 5-linearis; flores haud vis. — — Serro colorado. Aug. POLYGONEAE Juss. POLYGONUM L. 88. Porzsonun acre H.B.K. 2. p. 143, Linnaea 3 3 p- 45. — — In fossis prope Jalapam. 7-89. Powvcons Meisnerianum Cham. et Schldl. Lin- ndea 3. p..40, — — In lacu Jalapensi. Sept. . RUMEX L, 90. Runex spec, — — Tierra fria. Sept. Specimina haud sufficiunt, CHENOPODEAE Juss. CHENOPODIUM L. 91. Cienoropwm graveolens Willd, En. ejusque Hb. ’ n. 5350. — — Llanos de Perote. Sept. 92. Cuenoropum rubrum 1.7 — — Lianos de, Pe- rote. Sept. . 91 RIVINA L. . 3. Rmısa Aumilis L. — — Prope Vera-Cruz. Jul. PHYTOLACCA L. 94. Puyroricea oetandra L, — — Hacienda de la Laguna. Sept. . 95. Pırvroracch decandra L. — — Inter Jalapam . et el molino de la Pedreguera. Aug. "AMARANTHACEAE Juss. AMARANTUUS L. j 96. Anananımus. spinosus L. — — In arenosis prope Vera-Cruz. Jul. Prope Jalapam. Ang. 97. Amananenus spec. — — ‚Tierra fria. . Sept. GOMPHRENA L. 98. Gompmnena decumbens Willd. En. 1. p. 293. — — Prope Vera- Cruz. 99. Gonennena spec. — — In sylvaticis prope San Andres. : Aug. APLOTHECA Mart. 100. Artorusea interrupta Maxt., Gomphrena int. Lu, Bb. W. n. 5431. — — In arenosis prope Vera-Cruz. Jul. BD IRESINE L. Species ires hujus generis accepimus, quas frusira comparavimus cum notis speciebus, quae male descriptae et distinetae innumeris vexantur dubjis. 101. Iresıng spec. — — Hacienda de la Laguna. Sept. 102. . Inesıng ‚spec. — -— Circa urben Jalapam, Aug. 103. Irssıne spee. frutescens. — —— Hacienda de la Laguna. Sept. NYCTAGINEAE Juss. " BOERHAYIA L. 104. Bornmavia virgata H. B. K. 2. p. 173., Hb. W. 2.766. — — In collibus arenosis prope Vera-Cruz. Jul, 105. Boszamavıa polymorpha Rich. Act. soc. h. nat. Paris. 1. p. 105. — — In arenosis prope Vera-Cruz, Jul, OXYBAPHUS. 106. Oxysarnus glabrifolius Vahl. — A. planta hor- tensı differt spontanca: foliis eximie cordatis el longe pe- Gelatis. — — Plan del rio Jul. OKENIA n. gen. Involuerum triphylium, uniflorum, minimum. Calyx eorollaceus, limbo quinquefido regulari, lobis emarginalis. Stamina 15 — 18, filamentis basi monadelphis. Achae- nium basi calyeis tectum demum indurata, suberosa, 10- c0- stata, apice clausa. 107. Oxexıı Aypogaea n. sp. — Radix profunde in arenam intrans, uti videtur perennis. Caules complures prostrati foliague glutinosa. Involuaerum triphyllum, uni- forum, minimum. Calyx corollaceus hypocrateriformis, fauce ventrieosa, quinquefidus, purpureus, extus pallidior et villeso -giutinosus; lobi emarginati. Filamenta 15— 18; diversae longitudinis, tenera, basi monadelpha, thalamo in- serta. Antherae subglobosae, bivalves, bilobae. Pollen glo- bosum. Stylus fliformis stamina non superans, sügmate peltato: Praefloralio complicata ut in Convolvulo; limbus post anthesin vero involutus, Pedunculi ex alis oriundi post anthesin terram petunt, tresque pollices intrant fru- elusque, uti in Arachi hypogaea nomnullisque alüs Legu- minosis, in terra 'mafurantur. Achaenium oblongum, basi paululum altenuatum et cuwvalum, teetum substanlia tenui 93 suberosa, longitudinaliter 10-costata, interstitiis -transver- sim plicatis. Putamen facile fraciu. Semen oblongum; ubi basin fruelus spectat acuminatum. Integumentum semi. nis tenue. Tilus basin fructus spectans. Embryo curva. ius, periphericus; radieula hilum spectans et totam semi- nis longitudinem percurrens in parte ejus conyexa. Cotyle- dones magnae oboyatae, totam partem seminis peripheri- cam radiculae obversam oceupantes. Albumen amylaceum, magnum, a radıcula cotyledonibusque omni ex parte tectum, Creseit haee planta in collibus arenosis prope Vera-Cruz, Julio et forsın per totam aestatem flörens. Tempore mi- tutino flores explicantur. PLUMBAGINEAE Juss " PLUMBAGO L.: 108. Pıvmzaco scandens L., HB. K. 2. p. 178, Ah. Wild. n. . 3605. — — Puente del Rey. Jul. PRIMULACEAE Vent. Juss. “ ANAGALLIS L. 109. Anacanııs arvensis L. flore phoeniceo. — — Circa Jalapam. Aug. CENTUNCULUS L. 110. Cenruncorus pentandrus R. Br, Linnaea 1. p- 226. — Anagallis pumila Sw. — — In humidis prope Hacienda de la Laguna, Oct. MICRANTHEMUM Mix. 411. Micranraznun orbiculatum Mx. — — Ad mar- gines lacus Jalapensis. Aug. 94 LENTIBULARIAE Rich, R. Br. UTRICULARIA L.*) 112. Unmicuranıa diflora Lam.?? non aphylla — — In uliginosis prope "Hacienda de la Laguna. Oet. PINGUICULA L. 113. Pınevicua Zlacina n. sp. foliis rotundato-ova- is oblusis, utringue nigro punciulatis, supra pilosiusculis; pedunculis puberulis; calcare cylindrico obtuso corollae totius quartam partem aequante. — — Folia rosulata, lerrae adpressa, rotundato - ovata, ohtusa, integerrima, in statu sicco temuissime membranacea et hyalina, uninervia, leviter venosa, utrinque punclis nigris ope lentis conspi- cuis lecla, supra praesertim in medio versusque basin pit lis nonnullis brevibus erassiusculis albidis adspersa, 8—9 lin. longa, 6 lin. lata. Pedunenli filiformes, 14 — 2 poll. longa, pilis patentissimis brevibus crassiuscnlis, non rard capitalis s. glandulosis, basi apiceque frequentioribus ob- siti. Corolla lilacina, pilis aliquot glandulosis extus tecia laciniis obtusissimis integerrimis; calcar breve, ceylindri- cum, oblusum, sursum versum, quarlam totius corollae longitudinis partem aequans, (1% lineare in corolla 6 bi neari). Capsula an matura? subglobosa, diametri linearis, calyce subregulari vix major. PLANTAGINEAER Juss. PLANTAGO L. PR 114. Pransaco mexicana Lk., Linnaea 1. p. 171. -— — San Andres. Aug. ®%) Utriculariae gracili H. B. K. addantur synoaymat Vrricule ria alba Ab. W. n. 441, Link Jahrb, 1, 3. p. 54, R. Sch. Man. P 172, 9 115. Prantaso Zomentosa Lam., Linnaea 1. p. 169. —— — In graminosis prope Jalapam; San Andres. Aug. ACANTHACEAE Jusa. JUSTICIA Kunth. ' 116. Justicıa proxima interruptae B.B.K. 2. p. 188. H. W. no. 364. an satis diversa: caule herbaceo; spiea glabriori; corolla (quae in illa pubescens) glabra 'majori- que, iubo graciliori 9 lineas longo, laeiniis limbi eblusis; foliis tenuioribus, minus nitidis minusgue glabris, (quae nee in illa omnino glabra). — — In sylvis ‚Jalapensi- bus. Ang. 117. Jusscıa heterophylla n. sp. antherae lolis apice obtusis connexis, basi acutis divaricatis; erecta, hir- tella; foliis, canlinis rameisque. petiolatis ovatis, basi acn- tis, apice obtuse acuminatis; floralibus rotundioribus, sub- cordatis, subsessilibus, breviter acuminatis; pedunculis tri- chotome eymosis terminalibus, pilis dense obsitis patulis, nigricantibus, viscidulis; corolla densissime pubescente pol- licari. — — Bracteae sub ramificationibus superioribus mi- nutae, folia sub infimis heteromorpha. — — Serro colo- rado. Aug. \ APHELANDRA R. Br. 118. Arumıanprı Schiedeana n. sp. Arborescens. Folia membranacea, elliptico-lanceolata, utrinque acumni- nata, petiolata, pilis raris ulrinque adspersa. Spiea sim- plex terminalis; bracteae oblongo.-ellipticae, inferiores acu- minulatae acutae, superiores obtusissimae, omnes tenuissi- me pubescentes et ciliatae. Laeiniae calyeinae subhyali- nae, setaceo - acuminatae, villosulo -ciliatae. Corolla pu- bescens, riogens; labium superius integrum fornicatum; in- ferioris lobus medius obovatus, laterales lineares deflexi. — — Folia semipedalia, duos poll. lata, petiolo pollicari. \ 86 — Corolla 2% :poll. long. — — Hacienda de la Laguna, . Barranca de Tioselo. Det. 119. Apneıaypra Deppeana n.sp. Arborescens. Fo- lia pergamentacea, elliptico -Janceolata, utringue acuminata, subsessilia, subtus dense velufino-pubescenlia, supra niti- dula et subscabrido - pilosa. Spicae terminales panicula- tae; bracteae ovato-acuminalac, aculac, selaceo-serraläg, villosulae. . Laciniae calyeinae subhyalinae, acutae, cilia- tae., Corolla hirsuta; labium superius bifidum; inferioris lobi laterales truncati, subnulli. — — Folia 4 poll. longa, sesquipollicem lata; corolla sesquipollicaris, — — Ha- eienda de la Laguna. Sept, RUELLIA R. Br. 120. Rverıı ovata Cav. H. W, no. 11627. (spec. hortense). — — Vera-Cruz in pascuis. Jul. 121. Rum strepens L., HB. W. no. 11626. — — Hacienda de la Laguna. Oct. 122. Ruzını quiensis? H.B.K. 2 p. 195. H. W. no. 11651. quae a nostra differt: aniheris basi trisetosis (nec unisetosis). — Est forsilan mexicana nostra planta! R. prostrata Herb. Juss., cui dieitur Humboldtiana pro- xima, cujus descriplio aulem non exstat. alia enim Z. pro- strata Eneyc. — — In eollibus aprieis prope Jala- pam. Aug. 123. Ruzıus Zaeustris n. sp. Herbacea; canle sur- sum pilosoe, caeterum glabra. Folia lineari-lanceolata, ses- silia, margine scabeırima, Laciniae calyeinae angusiae, " seiaceo-acumjnatae, . Corollae labium superius leviter bi- fidura, inferius Jeviter trifidum. — — Herba habitu ‚Zys- machiae thyrsiflorae, pedalis, sesquipedalis. Folia 2% pol- lices longa, 5 lineas lata; corolla alba, tres lineas long“ — — In ipsa Laguna (lacu) de Jalapa. Sept. VER- 97 VERBENACEAR Juss. HOSTA Jacg. 124. Hosrı grandifolia n. sp. ramis obsolete 1etra- gonis; foliis late ovatis, sinuato-dentalis integerrimisque, in peliolum decurrentibus, supra hirto-pilosis, subtus to- mentosis; corollis pubescentibus. — — Folia 6 — 7 pol- Iicaria, 4 circiter pollices lata, petiolo circiter pollicari. Flores coerulei. — — In sylvis prope Jalapam. Aug. ” CALLICARPA L. Juss, 125. Curzicanrs proxima subintegerrimae H. B. K (€. mollis H. W. no. 2856.), e specimine manco haud zite determinanda — — Tierra calienie inter Vera- Cruz et Plan del rio. Jul. DURANTA L. 136. Dunantı Plumieri L. (vix diversa: D. zala- pensis H. B. K.) — — In dumetis prope Jalapam. Aug. CITHAREXYLUM L. 197. Crrmarzxyum reticulatum H. B. K. 2. p. 208. Ehretio artieulata H. W. no. 4532. R. S. 4 p. 805. — — Folia elliptica, ovalia ovataque, opaca, tete vasculoso utrinque prominente. — — Vera-Cruz. Jul. 128. Cmmrzxvon Iueidum n. sp. glaberrimum; fo-' liis lanceolatis elliptieisque, basi cuneatis, breviter pelio- latis, apice breviter acuminatis, mucronatis, coriaceis, su- pra lucidis, subtus pallidioribus opacis; racemis simplici- bus compositisque terminalibus et axillaribus ereetis. — Folia majora semipedalia, 2% poll. lata, petiolo 3 — 6 Ii- neari. Flores albi, odoratissimi. — — In sylvis Jalapen- sibus. Aug. — Hacienda de la Laguna. Sept. ör Bd. is Heft. T 98 LANTANA L. 129. Lantanı Camara L. — — Vera.Cruz. 130. Lanrana eonescens H.B.K. 2. p. 209. ILW. - no. 11504. — — Inter Sta. Fe et Plan del rio. Jul. 131. Lansana sp. — — Prope Jalapam. Aug. LIPPIA L. 132. Larru nodiflora Rich. H.B, K, 2. p. 413. — Verbena nodiflora L. — — Vera-Cruz. Jul. 133. Lira myriocephala n. sp. foliis elliptico -lan- ceolalis, breviter petiolatis, obsolete serratis, supra sea brido-birtellis glabrescenlibus, subtus (in rete vasculoso) puberulo-hirtellis; penninervüs, nervo venisque supra levi- ter impressis; reticulato-venosis, rete subtus prominente; capitulis globosis axillaribus subquinis faseiculatis, pedun- culis fliformibus folio dimidio brevioribus; bracteis ovatis . acuminalis, acutis, patulis, puberulis. — — Bami tel „ goni, pubescentes. Folia inferiora maxima, cum petiolo sexpollicaria, latitudine bipollicari. Capitula magnitudine granı Piperis. — — In sylvis Jalapensibus. Oct. VERBENA Juss. 134, Venena caroliniana L. — Exstant in H. W- no. 11132. fol. 3 (et 4?) specimina Humboldtiana, altero signato „4066. Ad Moran Mexicanorum.” -— — Jalapae in plateis ei circa urbem. Oct. , 135. Vensena species, — — In graminosis prope Jalapam, Aug. PRIVA Adans. Juss. - 136. Prva mexicana Pers. — P. hispida Juss., P. B.K. — Perbena mexicana I. — — Fructus dicoceus enceis dorso convexis, facie concayis, retienlalis; impress”- 99 punctatis, dispermiss, — — In dumelis prope Jalapam. Augusto. 137. Prwa Zoppulacea Pers. — P, echinata Juss. H.B. K. — Verbena lappulacea L. — — Fructus inte- ger, teiragonus, angulis spinoso-cristatis, quadrilocularis, tetraspermus. — — Inter Sta Fe et Plan del rio. Jul. TAMONIA Aubl. 135. Tanonıa scabra n. sp. ex toto scabrido -pube- scens, fructu quadrispinosoe. — — Habitus Verbenae, spi- cis gracilibus sparsifloxis elongatis; foliis ovatis, aculis, grosse serratis, in peliolum brevem angustatis ad sum- mam sesquipollicaribus. Flores coerulei. Frucius spinae duae longiores distanies, duac breviores approximatae. — — Tierra caliente, Puente del Rey. Jul. Hacienda de la Laguna. Oct, . LABIATAE Juss. SALVIA L. 139. Sırvu oecidentalis Sw. — — Vera-Cruz. Jul. 140. Sıwvıa tiliaefolia Vahl. — — Jalapa. Aug, 141. Sırvıa affinis n. sp., a S. Boosiana diversa praesertim: glandulis duabus sub insertione petioli; caly- eibus minoribus, canescenli-pubescentibus, dentibus longe subulatis; corolla graciliori, longiori, pubescente (nec vil- losa), labio superiori longius porrecto. — — Flores pal- “ lide violacei. — — Jalapa. Aug. NB. Species duo e speciminibus mancis haud re- cognoscendae. MONARDA L. 142. Moxanpı ‚fistulosa L. — — In dumelis prope Jalapam, Ang. 7 * 100 STACHYS L ‚143. Stacays agraria n. sp. a St. arvensi, cui pro- xima, differt: pilis caulis brevioribus, rigidioribus, manifeste reflexis; calyeibus paulo minoribus, multo magis spinescen- tibus, multo brevius eiliatis. Statura speciminum nosiro- rum vegeliorum pedalis et ultra, macilentorum subspitha- maea. — — Jalapae, circa urbem. Aug. 144. Sachs boraginoides n. sp. herbacea, perennis. Caulis iripedalis, subsimplex, tetragonus, ad angulos pilis reflexis asperrimus, quibus veiustate deiritis, basis eorum callosa, conica, aculeiformis persistit. Folia remota, pe- tiolata, cordato-ovata, acuta, crenata, ulringue hirsuta, sub- tus ad nexvos et in petiolo pilis caulinis similibus aspera, pollicaria sesquipollicariaque, petiolo semipollicari. Pseu- do. verlicilli remoli, subsexflori, breviter pedunculati. Flo- res semipollicares, corolla calycem plus duplo superante; labium superius integrum, pilesum; dentes calyeini, subu- lato-acuminali, birsuti: — — In umbrosis in monte Macul- tepec ei versus S. Andres. Jalapa. Aug. LEPECHINIA Willd. 145. Lureenmıa spicata W. — — In pratis prope Jalapam. Aug. THYMUS L. 146. Tuyams zalapensis B.B.K. 2. p. 254. — — In humidis prope Jalapam. Aug. HYPTIS Jacq. 147. Hyrrıs capitata Poit. monog. in Ann, d. Mus. 7. p- 464. 1. 27. fig. 1. — — Hacienda de ia Laguna in du- melis apricis. Sept. 148, Hreris radiata Poit. 1. c. p. 446. t. 27. fig. 2 — — Cum praecedente. 101» 149. Hyprıs suaveolens Poit. 1. ©, p 47..29. 62. — — Hacienda de la Laguna. Oct. 150. Hyrris polystachya H. B. K. 2. p. 259. — — In dumetis prope Jalapam. Sept. 151. Hypris procumbens n. sp. ex toto hirsuto- .pi- losa; caule perenni deeumbente radicante, apicibus adscen- dentibus; foliis ovatis, acutiusculis, serrato-crenatis, in pe tiolum attenuatis lamina dimidio breviorem, subtus palli- dioribus et nigro - punctatis; capitulis axillaribus alternis (rarius oppositis) pedunculatis, folio brevioribus, involu- eratis; bracteis ovatis acutis nervosis glabriusculis cilialis calyces fructiferos subaequantibus. — — Caules ulnares; folia pollicaria; capitula ceraso minöra. — — Hacienda de la Laguna in umbrosis. Sept. ’ 152. Hvens Zilacina n. sp. molliter pubescens; fo- liis petiolatis, ovatis ellipticisve, basi attenuatis, acutis, du- plicato-serratis, supra pubescentibus, subtus canescenti-to- mentosis; capitulis peduncvlatis azillaribus oppositis par- vis; bracteis filiformibus calyces fauce villosos aequantibus; corollis paryis. — — Caulis ereclus, bipedalis et ultra, quadrangulus, angulis haud eximius pubescentibus pilosisve. Capitula pauci (5 — 7) flora, pedunculis filiformibus pu- bescenlibus vix unquam pollicaribus. Calyx urceolatus, hirsutus; laciniis patulis, acuminato-subulatis, longius cı- hatis; fauce villis subelausa. Corolla Iilacina, puberula, calyeem limbo bilabiato solummode superans. — — In dumetis prope Jalapam.. Aug. DRACOCEPHALUM L. 153. Dracocermrun mexicanum H.B. K, 2. p. 259. t. 160. — — Colitur in hortis Jalapensibus. Aug. PRUNELLA L. 154. Pruyeıza vulgaris L. — P. pensylvanica W. 102 Hort. berel. t. 9. — P. aeguinochialis H. B.K. 2. p. 260. (P. mariquitensis) H. W. no. 1111! — — Species in novo orbi sie ut apud nos Iudens formis. = — In grami- nosis prope Jalapam frequens. Aug. SCUTELLARIA L. 155. Scureızarıa rumicifolia H. B. K. 2. p. 261. — — Hacienda de la Laguna. Oct. PERILOMIA HB. K. 156. Penomma /ruticosa n. sp.‘ Rami teretiusculi, juniores cum petiolis et nervis foliorum in infera pagina tenuissime adpresse pubescentes. Folia ovata ellipticave, acuminata, grosse inaequaliter serrata subintegerrimaque, membranacea, glabrescentia, pilis subtus et in margine sparsis, discolora; lamina in aliis speciminibus 4 pollicari, in alüis pollicari, petiolo tertiam circiter laminae partem lon- gus. Racemi pauci (3 — 9) flori, oppositiflori, peduneu- lati, terminales axillaresque oppositi. Pedunculus proprius sesquilinearis. Calyx generis glabriusculus, duas Iineas eirciter longus. Corolla speciosa, coceinea, longe tubu- losa, 15 eirciter lineas longa, valde arcuata, limbo valde obliquo, genitalia conspieua; dorsalis inferioris tubi pars extus tenuissime pubescens. Fructus non visus. — — Jalapae in dumetis, Serro colorado. Aug. SCROFÜLARINEAE R. Br. 1. Rhinantheae H. B. K. CASTILLEJA Lin. fi. 157. Cusrızuns integrifolia H. B. K. 2. p. 266. — -- In monte Orizaba. Sept. 158. Casrıuızsa scorzeonerifolia H. B.K. 2. p. #7. t, 165. — — In monte Orizaba Sept. 103 159. CasrıLzsa arversis n. sp. caule herbaceo, sim- pliei aut ramoso, piloso-hispido; foliis spathulato - lanceola- tis oblengo-lanceolatisve, obtusis, bası angustatis, trinerviis, integris, pubescenti-hirsutis; floribus spicatis; corolla caly- cem vix superante? — Species €. lithospermoidi afbınis, distinguenda foliorum forma; capsula latiore majore sub- orbieulari; seminibus euneatis, nulla membrana alatis, testa reliculatim impresso-punctata laxa. Specimina plerumgne fructifera vix flores praebuere. — — Parce prope Jalapam, inter segetes inter San Andres et Serro colorado. Aug. PEDICULARIS L. 160. Prvicvmanis Orizabae n. sp. caule erecto sim- “plici, foliis peclinato - pinnatißdis, laciniis lobato . pimnati- üidis, glabris, ealyce 5-dentato, dentibus lobulatis, galea brevissime rostrato -iruncata, — — Caulis 6 — 18 polli- caris, folia radicalia 3 — 4 poll. longa, 4 — 5 Iin. lata, copiosa; caulina pauca, multo minora, sessilia, pinnis infe- rioribus majoribus, in bracteas transeunt. Calyx 5 lin. eir- eiter longus; eorolla purpurea, tota 2 p. longa, labio infe- riore iriido, lobis rotundatis integerrimis, galea fornicaia, antrorsum paululum producta in rostrum brevissinum trun- eatum, interdum leviter bidentatum. Capsula elliptica, acuta, compressa, circiter 10 lin. longa, seminibus magnis ovalibus, fere 14 1. longis. — Affınis sibiricae P. elatae Willd. Hb. n. 11202. at salis superque diversa. An P. elata Pursh Am. 2. p. 425. in planitie ad Clarke river eadem? — — In monte Orizaba Sepi. LAMOUROUXIA II. B. K. 164. Laxowrouxı cordata n. sp. Intermedia inter L. viscosam N: B. K. et L. rhinantifolieom H.B. K.; a viscosa: folis cordatis sessilibus subamplexicaulibus bre- vioribus latioribus diversa; a rAinanthifolia: uberiori pü- 104 m be, in inflorescentia viscosa, laciniis calycinis integerrimis diserepat. Habitus peculiaris; caulis strictus, virgatus, dense foliosus, foliis apicem versus valde deerescentibus nec jam foriferis. Corolla coccinea. Folia maxima 1% p. longa, $p. lata. — — Inter Tenestepeque et Quantotalapa. Sept. 162. Iumowmouxu multifida H. B. K, 2. p. 273. — Stenochilum elegans Hb. W. n. 11694. — — In dume- tis pr. Jalapam, inter la Joya et las Vigas. Aug. 163. Lumounovzu walapensis H. B. K. 2. p. 272. — — In sylvis prope Jalapam raro. Oct. GERARDIA L. Rich. 164. Gerenpua purpurea L., Hb. W, n. 11234. — — Hacienda de la Laguna. Sept, 165. Genanpıa dasyantha n. sp., habila G. purpu- reae, sed diversa: dentibus calycinis elongatis, herba fere glabra, corollis tomenioso » pnbescentibus. Calyces 5 lin. alti, laciniis 3 lin. longis; corolla 9 lin. longa. Caulis tetragomus bifariam pubescens. Folia glabra, maxima pol- licaria, lineam lata. — — Tierra fria. Sept, VERONICA L. 166. Verona agrestis. — — Circa urbem Jalapam. Ang,, Oct, 1. Scrophularinae Juss, BUDDLEA L. 167. Buopizr sphaerantha n. sp, ramis compresso- tetragonis foliisque basi eonyatis, sessilibus, lanceolatis, acu- minatis, crenalis, praesertim subtus rugosis molliter sub- velutina-tomentosis; floribus capitatis; eapitulis bibractea- tis, pedunculatis, axillaribus. — Species pulchra, tomento aurato, in parlibus emorientibus albido einerenque, indata; foliis Salviae 2 — 2% poll. longis, 6 — 9 lin, lalis, mar- u nn 105 gine latiori angustiorive connalis, binc perfoliatis, subtus rete vasculoso valde prominente, supra impresso sed ob densum tomentum vix conspicuo, Internodia brevia, apice latiora subtetragona compressa, pollice semper videntur breviora. Capitula florum exacte globosa, aureo-tomen- tosa, diametro 4 — 5 lineari, pedunculo brevi vix unguam semipollicari suffulta, bracteis duabus lanceolatis tomento- sis capitulo minoribus insidentia, axillaria, opposita. Co- rollae exius aureo -tomentosae, intus glabrae. — — Lia- nos de Perote, Sept. .” 168. Bunprea decurrens n. sp., ramis tetragonis, au- reo-tomentosis, foliis elliplicis, acuminatis, basi longe in petiolum decurrentibus, suberenato-serratis, supra glahris, subtus canescenti-aureo-tomentosis; paniculis terminalibus patentibus, floribus glomeratis. — — Affinis B. acumina- tae H. B. K., diversa: foliis in petiolum decurrentibus et tomento laxiori quasi furfuraceo vel floccoso, in parlibus junioribus aureo, mox vero canescenti-aureo. — — San Andres. Aug. CAPRARIA L. 169. Currarıa hirsuta H. B. Kt! — — Inter Maran- tial et Puente del Bey. Jul. 170. Carmmu sazxifragaefalia n. sp., ramis hirsu- tis; foliis spathulato - obovatis cuneatis, duplicato - inciso- serratis, pilosiuseulis, pedunculis subsolitariis abbreviatis hirsutis, — — Ab affini C. hirsuta discernitur: foliorum forma, ealycis laciniis brevioribus, late linearibus aequila- üs, nec lounge acuminatis, hirsutie caulis peduneulorum et calycum insigniori. An forma constans? — —— Prope Vera-Cruz. Jul. POLYPREMUM L. (Genus proximum Scopariae, a Sprengelio cum in- terrogalionis signo perperam ad Caryophylleas!! dueitur.) 106 471. Porverenun procumbers L., Hb. W. n. 2862. — — In arenosis prope Vera-Cruz. Jul, RUSSELIA Jacq. 172. Russe floribunda H. B. K. 2. p. 289., co, rymbi ex Kuntbio sessiles, nostrae sunt pedunculati; vix diversa quoque R. sarmentosa H. B. K., Hb. W. n. 11585. (Havanna Humb.), de qua vero nobis dubium an sit vera Jacquini planta. -= — In graminosis prope Hacienda de la Laguna. Oct. CHELONE L. 173. CueLon& gentianoides H. B. K. 2. t. 172, Hb. W. n. 11243! — — In monte Orizaba. Sepl. Corolla violacea. HERPESTES Gaertn. * Calyce bibracteate. 174, Henpzstes Monnieria H, B. K., Linnaea 2. p- 572. — — In humidis prope Vera-Cruz. Julio. 175. Harpestes Zomentosa n. sp., candide lanata, cau- Hibus repentibus ramosis flagelliformibus; foliis spathulate ellipticis acutiusculis, sessilibus, apicem versus suberenato- serralis; floribus axillaribus sessilibus, calyeibus bibractea- tis, bracteis calyeisque laeiniis linearibus acuminatis aut aculis. — — Caules 1-2 pedales, prostrati, in inferiore praeserlim parte radicantes, radiculis subsimplicibus filifor- mibus alte intranüibus; ramosi, ramis alternis, lana candi- dissima undique dense obtecti. Folia sessilia, spathulato- elliptica, acutiuscula, in basi attenuata, integerrima, in apice dilatato plus minusve conspicue suberenato-serrata, supr2 leviter lanuginosa, subtus dense lanata, internodiis plerum- que mullo minora, ad summum 8 lin. longa et 3 lin. laia. Flores alterni aut oppositi axillares, sessiles, folio brevio- 107 res, bracteis 2 calyce brevioribus suffulti, Bracteae et ca- lycis laciniae lineares acuminatae acutae, extus lanatae, in- tus. glabrae. Corolla calyce vix duplo longior, subglabra, laciniis extus apice pubescentibus, fauce intus parce pilo- siuscula. Pistillum glabrum, stigmate bilabiato antheras breviores altingens. — — In arenosis prope Vera- Cruz. Julio. “. Calyce ebracteato. 176. Herpesres repens. — Gratiola repens Sw., Hb. W. n. 11638, fol. 2., foliis ovalis, caule nervoque fo- liorum sublus strigoso-pilosis; floribus coeruleis. — Ab hac diversa Herp. obovata: Pöppig pl. Cub. exs. (Gra- tiola repens Hb. W. 1. c. fol. 1 et 2, Gratiola parviflora et Hydrotrida Beccabunga in schedulis adpellata): foliis obovatis, caule lanuginoso piloso. — — Ad marginem la- cus Jalapensis. Aug. 177. Henpestes chamaedryoides H. B. K. 2. p. 296. — Lindernia dianthera Sw.; Herp. colubrinam H, B.K. vix. differentem ab hac specie credimus, nec ZH. caprarioi. dem eorundem auctorum distinguere mallemus. Flos fla- vus. — — Ad vias circa urbem Jalapam, Aug.; ad Hacienda de la Laguna, Sept, GRATIOLA L. 178. Graniosr acuminata Vahl En. p. 92.; Hb. W. n. 371. (specim. a Bose. acc.) — — In aquosis prope Jalapam. Aug, 179, : Graniora?? Congener et alfinis Gral. hysso- pioidi 1. (specim. Kleinii in Hb. Gen.) a qua differt: flo- ribus plus dimidio minoribus et caule ramoso, — — In paludosis prope Hacienda de la Laguna, Oct. .MIMULUS L. ‚180. Mawrvs glabratus H. B. K. 2 p. 297. — — 108 Prope Jalapam ad rivulos prope el molino de la Pedreguera, Aug; ad aquaeductum in radice montis Orizaba prope el Palenque. Sept. ESCOBEDIA R. P. 181. Escosenı Jaevis n. sp. Species Esec. scabri- Jeliae habilu et amplitudine florum similis, sed oplime distineta: foliis linearibus integerrimis laevibus, 23 — 3% poll. longis, 2 — 4 lin. latis. Calyx 2 p. 4 I. longus, eorolla alba, 5% poll. Jonga. — — In dumetis apricis prope la Hacienda de la Laguna. Oct. ANGELONIA H. B. 182. Ansgtonsa salicariaefolia H. B. K. pl. aeq. 2 p- 92. ı. 108.? Specimina incompleta differre videntur fo- liis in racemo terminali multo magis deerescentibus, flori- bus minoribus et caule glabro; an species distincta? Flo res violacei. — — In pratis prope Sta. Fe regionis cal- dissimae. Jul. CALCEOLARIA L. 183. CurcgoLarıa species, affınis C. graeili H. B. K. (Eib. W. n. 405.) sed jam floribus minoribus diversa, spe- . eimina haud suppetunt, — ——- Ad aquaeducium in radice montis Orizaba. Sept. LYNCEA n, gen. Calyx laxus pentagonus 5-fidus, dein inflatus. Co- rollae tubo brevissimo campanulato -infundibuliformis, imbo bilabiato 5-lobo, labio superiori bilobo, inferiori 3-10bo, lobis subaequalibus. Stamina 4 subdidynama, glabra, in- clusa, basi corollae inserta. Antherae loculis oppositis me- difixae, Stigma clavatum integrum. Capsula subglobosa, calyce aucto laxe eincta, bilocularis, placentis septo adna- 109 tis, (—? dehiscens). Semina numerosa, elongato- cunei- formia. — Genus dielum in honorem Joan. Terrentü Lyn- cei religuorumque Lynceorum, qui notas observationes ad- ditionesque ad rerum medicarum novae Hispaniae thesau- vum addiderunt. — Genus scrofularineum ob ignotam de- hiscentiam fructus haud rite collocandum sed ex flore jam distinctum. 184. Liwnera Aispida n. sp. Plania tota praeter co- rollam capsulamque pilis palentibus albis rigidis plus mi- nusve hispida, pilisque deiritis callis eorum praesertim in foliorum superficie densius remanentibus asperrima. Radi- cem inferioresque plantae partes non vidimus, habuimus cau- les 3 pedes et’ ultra altos, leviter quadrangulos, faciebus sulco notatos, inferne simplices foliosos, superne parce ra- mosos et cum ramis floriferos. Folia, inferne 'alterna, su- perne pseudo-opposita, breviter petiolata, lanceolata, plus minusve acuminata et acuta, basi in petiolum longius at- - tenuata, subintegerrima aut sinuato.denticulata, nervo ve- nisque primariis sublus prominenlibus, supra hispida et dein calloso.asperrima, subius pallidiora ad nervum venas- que majores pilis longioribus hispida; maxima cum petiolo 4 poll. longa, ultra pollicem lata. Folia sursum sensim minora, tandem in bracteas anguste lanceolatas sensim de- erescentes abeunt. Flores pedunculati, axillares, pseudo-op- positi, bibracteati. Pedunculi ad summum pollicares, bra- chiato-patentes, hispidi, apice sub calyce bracteis subop- positis pedunculatis anguste lanceolatis patentibus reflexis- ve ornali. . Calyx sub anthesi 9 — 10 lin. longus, dein auctus ulira pollicem elongatus, campanulato-pentagonus laxus, 5-fidus, laciniis triangularibus submucronulatis tri- nervibus, Corolla glabra, fere 14 poll. longa, venosa, e tubo brevissimo obliquo, oblique subventricose- campanulato- in- fundibuliformis, lobis ovalibus obtusis iniegerrimis. Sia- mina brevia, defiexa, glabra, antheris oblongis medifizis, 110 apice apiculatis, loculis oppositis rima longitudinali dehi- scentibus. Stylus incurvus. Capsula subglobosa paululum compressa (immatura), diametri eirciter semipollicaris, api- eulata, bilocularis, dissepimento extus sulco notato, medio uixinque placenifere. Semina immatura 1% lin. longa, elongato-cuneiformia, testa laxe reticulata uti videlur in- duta. — — In sylvaticis prope Hacienda de la Laguna. Septbr. GESNEREAE Rich. GESNERJA L. 185, Grsverua spicata H. B. K. 3. p. 316. t. 188.1 — Differt a Kunibii descriptione (specimen Humboldtia- num non habemus) planta mexicana: foliis saepius qua. ternis supra scaberrimis; caule pilis subadpressis sordide fulvescentibus nec purpurascentibus tecto; corollis purpu- rascenti - hirsutissimis. Icon 1. c. haud optime cum de- seriptione convenit. — — In umbrosis prope Hacienda de la Laguna. Sept. 186. GesnerıA Deppeana n. sp. — Gesneriae elon- gatoe H. B. K. 3. p. 318. t. 192. (G. velutina Hb. W. n. 11253.) proxima, distingui videtur: tomento superioris paginae molli nec strigoso-scabro, inferioris paginae lu- tescenti-albido nec fuscescenti, erenis in adultioribus folüs valde manifestis potius serraturas adpellandis; tomento caulis et pedunculorum patentissimo nec adpresso; calycıs laciniis anguslioribus acutioribus triangulis; antheris exser- tis, et foliis denique magis elongatis. An varietas? Haec planta in horto nostro botanico sub @. elongatae H.B.K. nomine colitur e seminibus a clar. Deppe jam prius ira ditis. — Affinis quoque @. aggregata Bot. Reg. 329, quae ealyeibus late ovatis acuminatis acutis corollisque minori- bus jam diversa. — — In sylvis Jalapensibus. Oct. 111 NB. Supersunt species ires, ad hanc aut praeceden- tem familiam pertinentes, ob imperfecta specimina haud tute recensendae. — SOLANEAR Juss. NICO'TIANA L. 187. Nicormna plumbaginifolia Vivin. R. S. 4 p- 321. — Species horiensis vulgarior. Vera-Cruz. Jal. DATURA L. 188. Darum Stramonium L. variet. Tatula L. — — Prope Jalapam ad margines sylvarum. Aug, 189. Daruma Metel varıet. dentata, herbacea, foljis pubescentibus ovatis acutis angulato-dentatis, dentibus acu- lis; corolla infundibuliformi, limbo patente decemdentato, dentibus setacco - acuminatis; capsulis spinosis pendulis, spinis validis. — — D. guajaquilensis H. B. K. forsitan ad D. Metel reducenda, foliis subintegerrimis a nostra aiffert, — — In arenosis prope Vera-Cruz. Jul. PHYSALIS L. 190. Pırysauis curassavica I. — — Vera-Cruz in collibus arenosis, Jul, 191. Puvsarıs pensylvanica L.: Mühlenberg H. W. no. 4294. — — Jalapa. Aug. NB. Supersunt species 2 — 5‘e speciminibus insuf- ficientibus vix determinandae. SOLANUM L. 1. Inermia — * ‚Foliis pinnatis. 192. Sorsnum tinberosum L. — — Spontaneum ad radices montis Orizabae, in ipso monte et prope lacum de Huetulaca. Sept. — — Stirps in horto nostxo intro- 112 ducta, tubera solvit exigua, piso majora, ceraso multo mi- nora. — An revera S. tuberosum sit persecula. cultura nos doceant, cel. viri horli praefeeti: gravis enim est quaestio. ** Folüs integris. 193. Soranus n.sp.?—— — Speeimen unicum. Jalapa. 194. Soranum ‚nigrum L.? hirtellum, gracile, folüs integerrimis. An propria species? — — Ad S. nigrum plures erunt revocandae species injuria infirmis characte- ribus conditae, — Jalapa. Aug. 195. Sorınım diphyllum L. Dun. mong. p. 172., R. S. 4. p« 603. — — Vera-Croz prope los Cocos. Jul. - 196. Soranum micranthum Willd. herb. n. 4342. fol.1. ‘(Spec. Humb, „no. 335. Cumana, Sta. Cruz”). R. S. 4. p- 663. — Solanum nudum Sieb. plant. exsic. no. 22. (an Dun. H.B. K. 3. p. 36, cui folia glaberrima?) — — ‘$S. diphyllo prosimum: diversum foliis acutis, subtus te- nuissime granulatis inque venarum axillis pilosis. — — Prope Jalapam. Ang. . 197. Sorsnum sylvaticum Dun., H.B.K. p. 29. — S. umbellatum DB. W. n. 4316. ($. cumanense B. 8. de p. 662.) — — Prope Vera-Cruz. Jul, „” 198. Sorsnum geminiflorum n. sp, fruticosum, ramis; - inflorescentiis foliisque subtus tenuiter ochroleuco .tomen- tosis, foliorum supera viridi pagina ovariisque tumescen tibus pilis stellatis sparsis tenuiter albo-punctatis. Folia geminata, altero minori obovato obtuso, altero majori ovato acuminato acuto, brevissime petiolato, basi rotundato sub- cordatoque nunc aequali, nune valde inaequali; omnia re tieulato-venosa, rete vasculose supra impresso, subtus pro- minente; maxime evoluta 3% poll. longa, 22 lin. lata, p®- tiolo sesquilineari. Cymae terminales, hinc laterales, pe dunceulatae, multiflorae. Flores floribus Solani nigri vix majores. Calyx suburceolatus, 5-dentaius, dentibus rotun- - . dalis 113 datis obtusis. Corolla in speeiminibus nostris clausa, ca- Iyce duplo longior, extus toınentosa. Baccac globosae, immaturae magnitudine pisi. — — In sylvis prope Jala- pam. Aug. 199. Soranun sinillimum proximumque Zanceolato Cav., indole tomenti praeseriim diversum, quod e pilis constat stellatis, maximis, laxis, (minime pulverulentis et inconspieuis). Cyma multillora terıninalis, hinc lateralis. Flores albi. — — Prope Jalapam. Aug, ü... Armata. 200. Sorasin obtnsifolium Dun. R. S. 4. p. 614. — ‚S. elaeagnifolium H. W. n. 4418. fol. 2. (sub nom. S. ob- tusifolii acceptum). — —— Flos maximus, primarius inflo- rescentiae tanium aculeatus, religui inermes. In snecimine Willd. omnium calvces aculeis minoribus sunt muniti. — — Prope Vera-Oruz. — Inter Sta. Fe et Plan del rie. — — ($ obtusifolium W. Eau suppl, quod S. Pilldeno- wi R. S. 4. p. 661., ad S. zigrum vel ad seclionem $. nigri pertinet). - 201. Soranun toroum Sw. fl. ind. 1. p. 456, Dun. Sol. p. 203. t 23, quod in Fb. Willd, n. 4390. sub no- mine $. inaeguale, a planta mexicana differt: pedunculis calyeibusque glanduloso-pilosis, nec densissime stellato-to- mentosis eglandulosis; corollis albis nec eoeruleis. Affinis quoque species $. panienlatum L. (R. Sch. syst. 4. p. 636, Hb. Willd..n. -4376. specimen Hoffımannsegg. e Bras., cui folia vero haud inermia, sed nervis in uiraque pagina plus minusve armatis), sed nostrum diversam: foliis supera pagina tomento stellato uberiori vestitis, basi rarlus cor- datis, floribus majoribus. — — In monte Macultepce pr. Jalapam. Aug. , - .: 202. Soranun acleatissimum Jacq,, Dun. 1, c. p. 219. R. S. 4. p. 645. — — . Prope Jalapam. Aug. Sr Ba. 15 Heft. . 8 1a - CAPSICUM L. Gaertn. 9083. Capsicum, species frutescens colitur prope la La- guna. Oct. — — Specimina manca. CESTRUM L. 904. Cesmus, species filamentis edentatis. — — Prope Vera- Cruz. 205. Casımun pendulinum Jacq.? — — Prope Jala- pam. Aug. Specimen mancum. BORAGINEAE Juss. (Cham. Linnaea 4. p. 435.) NUCULATAE "MYOSOTIS R. B. 206. Nvosoris grandiflora. H.B.K.3. p. 71. 1.199. — — In monte Orizabae. Sept. LITHOSPERMUM L. 907. Lameospmuuun affine stricto Lehm. asp. p. 30% Differre videtur: foliis utrinque pilis callo insidentibus te- clis, bracteis flore brevioribus, corolla non villosa nec In- tea, sed strigoso-pubescente ei rubra? — — Ad tadides monlis Orizabae. Sept. CYNOGLOSSUM Juss. Lehm. 208. Crnoezossun mexicanum n. sp. nucibus depres- sis, exterioni latere aculeis glochidiatis tectis. Caulis exe- etus, fistulosus, hirtus, foliosus, supera parte ramosuiS. Folia radicalia elliptica, eximie mueronata, longe peliolata, hirlo-pubescentia, demum supra aspera; caulina similia, magis in peliolum breviorem atienuata, sursum deereseen- a; superiora lanceolata, sessilia. Racemi laxe panieı- lati. Flores eoerulei. Fructus cernui, distantes, magnilu- in 115 dine grani piperis. Herba biennis vel perennis bi- et tri- pedalis. — — In monie Macultepee. Ang. HELIOTROPIEAE.. TIARIDIUM Lehm., Cham. I. c. p. 439. 209. Tıarıpıım ändieum Lebm., Cham . c. — — Vera-Cruz. Jul. HELIOTROPIUM L., R. B, 210. Hsuiorkoriun curassauieum L., Cham. 1. c. p. 456. — — Vera-Cruz ad vias, Jul, 214. Herıomorivn inundatum Sw., Cham. L c«. p. 456. — — Vera-Cruz. Jul. 212. Hruomormm parviflorum L., Cham. I c. p. 455. — — Vera-Cruz. Jul. CORDIEAE. CORDIA L., R. Br. (Subgenus Gerascanthus.) 213. Conoıs dentata Vahl. — €. divaricata H, W. no. 4581. — — In calidis prope Puente del Rey. Jul. (Subgenus Varronia.) * Cyma demum evoluta. 214. Comp kermanniaefolia Cham, Linnaea 4. 9.456, Variet. calyeina ibidem. — — Hacienda de la Laguna. Septbr. . .** Flores capitati. 215. Conpıa serratifolia H.B.K.5.p 59. —— Plan del rio. Jul, \ 216. Conpia ambigua n. sp — — A C. dasyce- phala B. B. K. (sphaerocephala H. W. no. 4544.) ca- . 8* 116 pitulis differt minoribus, longius peduneulatis; dentibus ca- Iycinis ealvescentibus; pilis ramoram et pedunculorum longis patentibus; foliis crebrius at multo tenuius albo- punctatis, pilis nempe tenuioribus minusque callosis ob- _ siie. — — A C. serratifolia U. B. K. hirsulie differt ornium in illa canescenti - pubescentium parlium; foliis supra magis asperis, subtus ad nervos praesertin hirlis; Noxibus calyeibusque multo majoribus, laciniis calyeinis longe acuminatis. — — A €. monosperma Jacq., H. W. n. 4556., flore differt ampliori, ampliorisque calycis denti- bus longe acuminatis; pilis caulis longioribus, patentibus; majorique asperilate. — — In sepibus prope Jalapam. Aug. “* Flores spicati. 217. Conpu ferruginea HE. B.K. 3. p. 56. — Far- ronia ferruginea Lam., Desv. journ. d. Bot. 1. p. 266. t. 60. — — In aprieis prope Jalapam. Ang. HYDROPHYLLEAE (Propria Familia I. Dr) PHACELIA Michx R. Br. 218. Pace peruviana Spr., Cham. Linnaer 4 p- 493. — — In monte Orizabae cum Solano tuberoso. Septhr. CONVOLVULACEAR Juss. L Ovarium imicum. CONVOLYULUS L. 219. Cowvorvwnus variabilis n. sp. volubilis, 2— 3 pedalis, molliter pilosus. Folia petiolata, profunde cor- data, longe acuminata, integerrima, aut basi angulato -den- tata, aut hastato-subtrilobata, aut triloba, utrinque pilis 117 mollibus adpressis praeserlim infra molliter hirsuta. Cau- lis, pedunculus communis et petioi simili modo hixsnti, ‘ pilis patentibus; pedunenli partiales breves, subglabri, mu- rieato - scabri. Pedunculus axillaris, folio longior, apice eymosus, pluriflorus (Horibus 2 — 7). Sepala elliptica, breviter mucronato-acuminata, subglabra; exteriora ad mar- ginem ciliis longis patentibus instructa. Corolla magna, rosea, infundibuliformis, 1} poll. fere Jonge. ——— Ha cienda de lo Laguna. Sept. ‘ 220. Cowvorvurus polyanthus n. sp. Caulis fruti- cosus, volubilis, leres, pilis stellatis brevibus albidis sub- adpressis sparsis (2 — 3 radiatis) vestitus. Folia petio- lata, petiolis dimidiam laminam aeguantibus, oblongo-ava- ia, cordata, longius acuminata, discolora, (3 poll. longa, 12 p. lata in maximis), supra ut caulis parce subpilosa, subtus molliter sordide flavescenti - tomentos. Cymae pluries dichotomae, axillares, longe pedunculalae; pedun- eulus 3—4 pollicaris, densius pubescens, ramis inferiori- bus elongatis, superioribus brevioribus (Noribus hine fasci- eulatis congestis), omni ramo Dracten lanceolata acuta parva suffulto. _Sepala inaequalia, late ovala, breviter acu- minata, exteriora majora, dorse et margine praesertim sub- tomentoso -pilosa. Corolla infundibulifornus, coerulea, 8 lin. longa, — An C. violaceus Vahl? cujus diagnosis fere quadrat, eujus specimina non sumt visa — ACC. par- vifloro Vahl, (indico Hb. W. n. 3690.) pube et majeri in- florescentiae evolutione differt. — — In dumetis ad Ha- eienda de la Laguna. Sept. 924. Convorvuus apoeynoides n. sp. ‚ herbaceus? volubilis, ex toio villoso-pubescens, pube stellata, pilis brevibus nigro - glandulosis villisque intermixlis; pilis in superiori foliorum pagina eximie tematis altero longiore; folis oblongo-ovatis aenminatis aculis; pedunculis axilla- tibus, folio longioribus, 3.— 7-floris; sepalis ovatis acu- 118 minatis, acumine elongato angusto acuto. — Folia polli- caria sesquipollieariague; corolla parva, semipollice bre- vior, coerülea, — -— Hacienda de la Laguna. Oct, 222. Convorvurus ampelopsifolius n. sp. scandens, glaber praeter peliolos glanduloso-pubescentes; foliis qui- natis, foliolis lanceolatis serratis cuspidatis, peduncnlis 1 — 3 floris folio brevioribus; sepalis ovatis oblusis mu- ticis, mucrone dorsali, exierioribus paulo brevioribus. — — In dumetis pr. Vera-Cruz. 223. Convorvurus arenarius Vahl? Specimen nostrum optime convenit cam Convolvulo Hb. W. n. 3652, ano- nymo, a cl. Riedle in Portorico collecio. IPOMOEA Auct. 224. Ipomosa maritima R. Br. prod. p. 486. — Conv. maritimus, brasiliensis et Pes caprae Aucl, plur. — (€. Pes caprae Hb. W. n. 3685. (specim. indica a Klei- nio Mormelon) foliis profunde bilobis forsan differt) — — In collibus arenosis prope Vera-Cruz. Jul. j 225. Iromoxa coceinea L. — Var. pubescens, folia hastato-cordata, lobis bascos angulato-dentalis, nungnam triloba. Pubes densa e pilis mollibus adpressis caules fo- lia utrinque et pedunculos obdueit. — — Prope Jalapam Aug., Hacienda de la Laguna, Sept. 226. Iromora hederacea Jacg. species hortensis. — — Pr. Jalapam. Aug. j 297. Iroxora eustächiane Jaeg. obs. i. 36. p. 12 — — In collibus arenosis inter Zunas pr. Vera-Cruz. Jul. 228. Iromons Juris n. sp., fruticosa, scandens, gla- brescens; foliis variabilibus cordatis, hastato-cordatis, ova- tis trilobisque, lateribus angulatis dentatig integerrimisque, apiee longe tenuiter acuminalis, subtus ad nervos et ad insertionem petioli hirsutis, supra (juniori statu) raritet pilosis; eymis longissime pedunculatis, 2 — 3 bifidis, 1% 119 mis elongatis coarelatis; sepalis ovato-orbiculalis obtusis, mucrone dorsali longo debili. — Foliis floribusque Ip. coccineae similis, omnibus partibus major. Corolla sub- hypocrateriformis coceinea, tubo pollicari, limbo expanso sesguipollicari. Cymae pedales et ultra. Folia 4-polli- caria. — — In sylvis pr. Jalapam atque in dumetis prope San Andres. Aug. EVOLVULUS L. 229. EvoıvuLvs sericeus Sw.! Hb. W. n. 6199. — — In aprieis pr. Jalapam. Aug. 230. EvorvuLus argenteus Pursh 1. p. 1877 (Eu. Nuttallianus R. Sch. 6. p. 198.), diagnosis bene conve- nit, — — Inter Marantial et Paro de ovejas. Jul. 231. Evowwvurus Iinifolius L. — Ev. fliformis Bb. W. n. 6131. qui Zw. debilis H.B.K. 3. p. 9. ad Eu linifolium perlinere videtur. — — In graminosis prope Jalapam et pr. Hacienda de la Laguna. Aug., Sept. Flo- res coerulei. Aos, Evolvulus euspidatus H. B. K. 3. p. 9! qui- Ev. virgatus Hb. W. n. 6130., false in R. Sch. syst. 6. p- 198. ad Zw. angustissimum ducitur. U. Ovaria % — 4 unilocularie. DICHONDRA Forst. .. 232%. Dienonpra sericca Sw. — — Übique eirea ur- bem Jalapam. Aug. UI. Embryo acotyledoneus. CUSCUTA L. 933. Cuscura —?, flores desunt, — — Prope Vera Cruz. Jul. , 934. Cuscvra —?, ad americanam accedens. — — Prope Jalapam. Aug. 120 Ann. Cuscuta Funiformis Ib. W. n. 3156. (quae c. Susiformi R. Sch. syst. 6. p. 205.) est Cassythae species. HYDROLEACEAE R. Br. HYDROLEA L. 235. Hyprorza spinosa L. — — In aquis fluenti- bus. Oct. NAMA L. 236. Nana jamuicensis L., Hb. W. n. 5450. spec. Swartz. — — Circa urbem Jalapam. Novbr. 237. Nam undulata H. B. K. 3. p. 101. — Hydro- lea congesta Hb. W. n. 5456. — — Tierra fria, Sept. 238. Namu dichotoma.* — Hydrolea dichotoma R. P.! Hb. W, n. 5457. — Planta mexicana a peruana via differt pilis paulo magis viscidulis. N. undulata ab hac specie, cui habitu similis, recedit pube majori canescenle; eapsulis paulo majoribus, floribusque magis confertis. — — Prope la Hacienda de Tlachichuca. Sept, BIGNONIACEAE Juss. AMPHILOPHIUM H. B. K. 239. AmpurLopmum paniculatum U. B. k. 3. p. 116. BR. W. n. 11497. — — In sylvis Jalapensibus scandens. Aug. ‚Hacienda de la Laguna. Sept. 240. Aupumopumm molle n. sp. vel varietas A. p@- nieulati. A. genuino A. paniculato diversum: foliolis or- bieulatis cordatis acuminulatis, subtus pilis ramosis stella- üs dense adpresse rufescenti-tomentosis (sub lomento le- pides adsunt ut et in supera pagina); ramis hexagonis eX toto (nec solis angulis) adptesse tenuiter tomentosis. Cne- terum differentia observata nulla. Occurrunt et d. pani- eulati specimina uberiore veslita tomento; pili illis- sem- Br, rn | 121 per longiores laxioresque quam 4. molli nostro. — — In dumetis prope Vera-Cruz. Jul. MARTYNIA EL. Juss. 241. Maxrwsu diandra Jacq., Willd., H. B. K. 3. p. 119. — Martynia angulosa Lam. Encycl. 2. p. 112. — — Prope Vera.Cruz. Jul. 242. Manrywu zriloba n. sp. Foliis pseudo-opposi- tis, apices versus alternis, oblongo-deltoideis; maxime evo- iutis twilebis, lobo medio maxime produeio; basi inaequa libus subcordatis, in petiolum productis; margine sinualis, undulatis, obsolete tenuiter denticulatis; floribus tetraudris; calycibus breviter bibracteolalis, 5-lobis, obliquis, antice üssis (exaele HM. annuae L.-minores tamen et minoribus instructi bracteolis). Habitus, pilositas viscositasque con- generum. — — Prope Vera.Cruz. Jul. CRESCENTIA L. 243. Unescentua alata H. B. RK. 3. p. 18. — — Puente del Rey. Julio. POLEMONIACEAE Juss. POLEMONIUM L. 244, Porsnonim? alfne Humboldtianis mexicanis P. achillaeifolio HB. W. no. 3777, bursifolio E. W. no. 3774, pimpinelloidi HU. W. no. 3776, illis certe congener, at specie diversum, cum illis ulteriori commendatum exa- mini. — -— Acaule, floribus pallide coeruleis in monte Orizaba. Sept, HOITZIA Juss. 945, Hormzıa coceinea Cav., B. B.K. 5. p. 197, H. W. no. 3739. — —— Tierra fria, Sept. 122 GENTIANEBAE Juss. SWERTIA L j L 246. Swenra plantaginsa H. B. K. 3. p. 136. — Swertia pauciflora H. W. no. 5475. — — In monte Ori- zabae. Sept. -” 247. Swen parviflora H. B. K. 3. p. 136. — — a. Pariet. angustifolia 1. c, descripta. — Serro colorado, et in ‚monte Macultepec prope Jalapam. Aug. — — £. Yariet. latifolia, vegetior; statura bipedali; pluribus Iuxuxians floribus foliisque latioribus, ovatis elliptieisque, saepius obtusis; inferioribus spathulato.ovatis, superioribus ovato-Janceolatis; laciniis ealycinis lanceolatis ovato-lan- ceolatisgue, utplurimum duas corollae tertias partes aequan- tibus; capsnlis 5 eireiter lineas longis, tertia sua parte co- rollam superantibus. Caeterum diserimen nullam. Sta. tus plantae nörmalis, cujus variet. ©. forma est macilen- tior minusque evoluta. — In dumetis prope Jalapam. Aug. 248. Swerrua Michauxiana BR. S. 6. p. 130 (S. cor- nieulata Pursh. Am. 1. p. 100.)? — — Caulis sesquipe- dalis, subsimplex, ramis floriferis e summis tantum nodis ornatus, gracilescens, paribus foliorum remotis 4 — 5 in- stractus. Folia ovala, acuta; inferiora spathulaio - subor- . bieulata, in petiolum laminam aequantem longioremque attenuata, — —— Serro colorado, Aug, LISIANTHUS L. 249. Lisummus ewaltatus Lam. — Gentiana ewal tata L. — Icon Plumier. t. $1. fig, oh gramino- sis prope Vera-Cruz. Jul. SPIGELIA L. 30. Spiezuiä AZumboldtiana Cham, et Schldl. Lin- naca 1. p- 200. — — In sylvis Jalapensibus. Aug. 123 VEILLARSIA Vent. — R. Br. 251. Vırzansıı Zumboldtiona HB. B. K. 3. p. 145. — — Prope Vera-Cruz inque lacu prope Hacienda de la Laguna. : Aug. APOCYNEAE Juss LU Asclepiadeae R. Br. ASCLEPIAS R. Br. 252. Ascıerus Linaria Cav., H, B. K. 3. 150,, hor- tensis apud nos bene nota species. -- Humeros de los Retumbados. Sept. 253. Ascırrus eurassavien L. — — Vera-Cruz. 254. Ascıepıss glaucescens H.B.K. 3. p. 149.1. 227. — — Hacienda de la Laguna. . Sept. . 255. AscLepus affınis niveae, — — Specimen uni- cum prope Jalapam. Aug. 256. Ascrerus oenotheroides n. sp. caule herbaceo erecto, foliis oppositis petiolatis ovato-oblongis oblusiusco- lis, umbellis interpetiolaribus subsessilibus. — — Pedun- culi, caulis, petioli foliaque margine et subtus in nervis plus minusve hirta. Statura pedalis et sesquipedalis. Fo- lia membranaceä, venosa, apiee nune rotundata mutica, nune acutiuscula mucronulata, 2 — 4 pollicaria, 9 lineas sesguipollicemque lata, petiolo sub-semipollicari. Umbel- lae sub-12-florae, 'pedunculo rarius ad 4 lineas elongato, involucratae, foliolis linearibus vix sesquilineam longis, vix in conspectum venientibus. Pedicelli semipollicares, semper hirti. Elores magniindine dorum A, syriacae, Folliculi glabri laevesgque, — — In arenosis prope Vera- Cruz. Jul. .OXYPRTALUM R. Br. 257. Oxyerrarun riparium H. B.K. 3. p. 154.1. 281. 124 -— — In dumetis prope Hacienda de la Laguna. Sept. — — Alia hujus generis species verosimiliter Humbold- tana (Guigne, Caracas 762%. 765.) sub Cynancho plani- ‚floro in Herb. Willd. no. 5225. fol. 2. latei, foliis glabris ab O. ripario potissimum diversa, MACROCEPIS H. B. K. 258. Macroczpis odovaze H.B.K. 3. p. 157. 1.230. — -— In dumetis prope Vera-Cruz. Jul, CYNANCHUM. R. Br.. 259. Cvsancaun Zanceolatum H. B. K. 3. p. 149. — Periploca tenuifola H. W. no. 5213. R. S. 6. p. 199. — — In syivis prope Jalapam, Aug. In dumelis prope Hacienda de la Laguna. Sept. METASTELMA R. Br, 260. - Merasterna parviflora R. Br. Mem. Wer. Soc. 1. p. 5%, BR. S. 6. p. 120. — Cynanchum parviflo- rum Sw. A Cynancho mucronato diversum: foliis ellipti‘ eis basi rotundatis; a ©. serpyllifolio umbellis (breviter) pedunculatis et floribus quam flores Solani nigri multo minoribus. — -—- In dumelis prope Hacienda de la La guna. ‘Sept. GONOLOBUS Rich, — R. Br. 261. GonoLosus Barbaius H.B. K.3. p. 163: 1. 239. — Inter Vera-Cruz et Santa Fe. Jul. - DB. Apocyneae verae. TABERNAEMONTANA L. 262. TuABernaemonsanı folis ad 7. Sananho BR. et P., calyce ad grandifloram L., I. W. no. 5193. acee- — Pu POEERENEEREHE 125 dens. — — Folliculi magni aurantiaci. Semina pulpae auranliacae immersa. — — In sylvis prope Hacienda de la Laguna. Oct. - RAUWOLFIA L, 263. Ravworriu heterophylla H. WW. no. 5098. R. 8. 4. p. 805. — — Rami angulati, glabri. Folia terna, qua- terna quinaque, inaequalia, elliplica, acuminata, acuta, basi cuncala et brevissime petiolata, membranacea, penninervia, reticulato -venosa, venis primariis patentibus arcuatis; dis- colora, supra glabra, oculo armato punctis elevatis tenui- ter granulata, (juniori aelate in nervo impresso et ima basi puberula); subtus in nervo atque venis leviter pro- minentibus puberula. Petiolus canaliculatus, alatus, supra aculeolis anirorsis muricalus. Cymae plures ad nodos congestae, foliis breviores, pubescentes, Calyces ciliati. Fruetus magnitudine baccarum Solani nigri. — — Puente del Rey. Jul. NB. Supersunt Apocynearum species 3 — 4 e spe- eiminibus insufficientibus haud determinandae, MYRSINEAE R Br. ARDISIA Sw. 264. Anbısıa wevoluta H. B. K. 3. p. 1997 — — Inflorescentia a Kunthio ex unico fructifero specimine de- seripta, deseripio in nostris est divitior. Panieula utpluri- mum composita, pyramidalis, altitudine quinquepollicari, sessilis; rachide ramisque compressis; ramis alternis, sub- divaricatis, ramulosis; floribus pedicellatis, in apieibus ra- mulorum approximatis pseudo-umbellatis 3—5. 4. ere- natae similis sed omnino glabra et Horibus majoribus de- eora. Folia non semper integerrima, juniora nonnunguam obsolete obtuse dentata. — — In :sylvis umbrosis prope Hacienda de la Laguna. Oectob. 126 JACQUINIA Juss. 265. Jacgvima? macrocarpae Cav. proxima, foliis paulo angustioribus, longius mueronatis. — — Ramus stenilis, hinc incerla, Plan dei Rio. Jul, STYRACINAE Rich. SYMPLOCOS L., L’Hrit. 266. SYMPLOCOS coceinea Humb. Bonpl. pl. acg- 2. p. 185. t. 52. — — salapae in sylvis. _ ERICEAE Kunth. ARCTOSTAPHYLOS Adans. :267. AncrostarsyLos pungens H. B. K. 2. p. 218. t. 259. — Arbutus rigida Tb. W. n. 8310. et Arb. myr- tifolia Eb. W. n. 8311. — — In mente. Orizaba cum Solano tuberoso. Sept. GUALTHERIA L., R. Br. 268. Gusurmers eiliata n. sp. fruticulosa, glabre, foribus axillaribus solitarüis, peduneulis pubescentibus bası bracteolatis, foliis coriaceis subsessilibus lanceolalis aeutis argute serrulatis, dentibus (juniori saltem statu) setigeris- — Folia % poll. longa, 2 lin. lat. — — In monie Ori- zaba cum Solano iuberoso. Sept. 269. GusruerA acuminata n. sp. fruticosa, glabra, floribus racemosis axillaribus; foliis breviter petiolatis oa tis acuminatis acutis tenwiter serrulatis, serraluris muere- natis, coriaceis reliculato-venosis discoloribus, subtus ni gro-punctatis, ulringue punctis elevatis scabriusculis ”” Polia 3% poll. longa, 1$ p. Iata, petiolo circiter 4 Hm. longo. — — Serro eolorado. Ang. F 197 CHIMAPHILA Pursh. 270. Cumurmma maculeta Purshı. — — In sylvis umbrosis Jalapensibus. Aug. CLETHRA L. 271. Crerma Zinifolia Sw., Hb. W. n. 8338. — In Olethra tinifolia foliorum superficies non plane. est gla- bra, sed pilis brevissimis faseieulatis sunt in mexicanis nostris adspersa. — — In sylvis Jalapensibus etiam in summo monte Serro colorado. Ang. CAMPANULACEAR Jass. CAMPANULA L. 27%. Cumpanura perfoliata L. — — Prope Jala- pam. Aug. LOBELIA L. 2373. Loser cardinalis L., Hb, W. n. 3985. — — In dumetis prope Jalapam. Aup. 274. Loser laxiflora B. B. K, 3. p. 242.; Lob. Fissa Hb. W. n. 3993. — — In dumelis prope San An- dres atque in sylvalicis pr. Jalapam. Aug. Ü. 275. Los (lffortiana Lu, Hb. W. n. 3978. Ad hane speciern quoque pertinet .Z. zalapensis HB.R 3. p- 246. (Lob, palmaris Hb. W, n. 3977.) — — In um- brosis prope Jalapam atque prope Hacienda de la La. guna. Aug., Och. 276. Lossim paucijlora. H. BR. 3. pı 245; Lob. simplez Bi. W. n. 3971. — — Ad radices montis Ori- zabae. Sept. SYNANTHEREAE Rich. Cass. *) Tribus I. Cynareae. ”) (Carduineae, Centaurieae, Echinopsideae, Arctotidene, Calenduleae et Carlimearum pars minor Cass.) Capitula, si heierogama, floribus in ambitu semper 1-serialibus, nunquam foemineis, saepius dioica. Stylus (Tab. TI. fig. 2.) 2-fidus, superne nodoso.incrassatus, SU- perne ramique extus puberuli, pilis infimis longioribus at- gue in coronam inerassationem eingentem confertis. Stig- matis series obsoletae, haud prominulae apicem ramorum styli perlingunt ibique confluunt. Corolla staminigera disci 5-fida, regularis s. subregularis, Pollen globosum; echinulatum, in unico””) elliplicum laeve. CARDUUS L. (Carduus et Cnicus s. Cirsium auct.) 277. Curpuus cernuus.* — Cirsium cernuum Log: . noy. gen. IV. et sp. p. 24? — Involucri folielis siecis, integerrimis, ex oblongo-ovalis, in spinam longissime acı- minatis, reflexis in linearta, acuminala, inermia, execta; pappo plumoso, capilulis cernuis, solitariis, ramos elong®- 1os, foliis parvis, remotis, semiamplexicaulibus, margine apiceque spinosis, semilanceolaiis obsessos lerminantibus, foliis subtus albo-tomentosis, inferioribus brevissime de- j eusren- *) Auctore Chr. Tre Lessing, *%) Quae tribus earumgue dispositio, in qua charasteres firmos speciei externae sernper praetuli, et notae, in. posterum, si plura quo que genera eaque satis accurate examini subjicere mihi lienexit, kön tasse mutandae nil sumt nisi primae-linere tentaminis. Dikfieillimum enim est, yuod omnes sciunt, familiam, a Enitimis nat.ıris et habitu recedentem in. systema redigere eamque in tribus, et characteribus sentialibus nitentes, et diagnosticis non plane egentes distribuere. *) Echinope. en 129 eurrenlibus, obovato-lanceolalis, pinnatifido- dentätis, den- übus margine apiceque spinosis. — — ‚Caulis plus quam tripedalis, tomentoso -pilosiuseulus, superne dichotome ra- mosus et tomentoso-villosus. Folia inferiora 4-pollicaria, 149 Iata. Foliola involucri intima 101 longa, ne unam quidem lineam lata. Gorollae violaceae. Capitula aeque magna ac in sequente. Achaenia nitida, fusco. badia, 2 Jonga. — — MHacienda de la Laguna. Oectbr. 78. Canpvvs Zappoides n. sp. Involueri foliolis ex foliaceis, spinoso-dentatis, arachnoideo-tomentosis, erectis, adpressis, spina terminatis (quorum aulem nonnisi paw- eissima sunt) per integerrima, coriacea in longiora, sicca, tenuiora, glabra, inermia; pappo plumoso, capitulis gleme- ratim congestis, foliis sessilibus, non decurrentibus, subtus albo-tomentosis, inferioribus subruncinato- pinnatifidis, la- einiis ovatis, acutis, apice margineque breviter spinösis, superioribus semiamplexicaulibus, remotis, dentatis, denti- bus in spinam acuminatis spinosoque ciliatis. — Folia in- Gma 109 — 12-pollicaria, obovalo-lanceolata, supra scabra, viridia, laciniis horizontalibus, acutis, integris. Corollae violaceae? Capitula iu siccis pollicem circiter longa. — — In pratis pr. San Andres: Aug. 279. Canpvus jorullensis.*“ — Cnicus jorullensis H. B.K IV. p. 17, Cirsiom Spg. syst. DIL p. 376. — — In descriptione Kunthiana dissentiunt nomnisi folia glabra, quae sunt in nostris speeiminibus subtus magis minusve tomentoso-pilosa, radicalia 8-pollicaxia, quae autern 5 pol- lices non excedunt. — — In monte Orizaba. Septbr. 280. Canovus zivalis.* — Cnicus nivalis B.B. K. lo p 18: — Specimina missa caule simplieissimo gaudent. Involueri foliola ex totis foliaceis, margine-spi- nosis, longissime densissimeque lanatis in integerrima, sicea, inferne obsolelissime Ianata, 144 longa abeunt. — Spig. syst. IH. p. 372. idem ac Cirsiim cernuum Lag. ör Ba. is Helt. 9 4130 esse tensuit sed eerto lemerius! In brevissima enim La- gascae diagnogi oppugnant jam folia subamplexicaulia, lan- ceulata, subarachnoidea (T. IL. £ 1. stamen). — — In ea- cumine montis Orizabae. Sepibr. 281. Canpvus subeoriaceus n. sp. Involueri foliolis e foliaceis, patenlibus, apice spinosis, margine spinnlosis in sigea, erecia, inermia; pappo plumoso, capilulis ereelis, solitaris, foliis semiamplexicaulibus, non decurrentibus, subcoriaceis, finearihus, acuminatis, subtus niveo -1omento- sis, ex, pinnatifidis, lariniis sursum spectantibus, acquali- bus, dentatis dentibusque spina 1erminalis in minora nee lamen rariora, dentata, denlibus apice spinosis. — — Cau- lis ramosus, forlasse elatus, piloso-tomenlosus. Folia in- feriora 11" longa, 34 lata, superiora cireiter 34 longa, 484 lata. Woliola irvolueri intima Jinearia, acuminala, 22% Jonga, 14" Jata, glabra, exteriora arachnoideo-tomen- tosn. Corollae omnino regulares, limbo (usque ad basin) 5-parlito, lacinlis apiee gibbis, tubo. longioribus, forlasse violaceae. — — In monte Macultepee pr. Jalapam. Aug. 282. Cannuus pyrochros n. sp.") Involucro conico- cylindrageo, foliolis glabris, extus scabris, inlegerrhnis, ex totis Toliaceis, squarrosis, viridibus, spina lerminatis spi- nisque byevioribus superne ciliatis in elongata, erecta, tota sieca, inermia, igneo-purpurea; pappo plumoso, capitulis perfectis solilarüis et cerquis, foliis non decurrentibus, ses- silibus, supra hirsuliusculis, .subtus pallidioribus et tomen- toso-pilosis, inferioribus profunde pinnatifidis, Jaciniis pa- tenti- divergenlibus, Iinearibus dentibusque squarrosis apice spinosis, in inlerstitis spinoso-ciliatis, superioribus. aperte minoribus remotioxibusque. — -— Planta orsyalis, bien- *) Quem hospitem horti‘ Goettingensis et Berolinonsis sub nomine Erythrolacnae conspicuae Sweet (ubi?) militautem ot horti Vratisla- viensis anonymum plures ante annos vidi. 131 nis, pulcherrima. Capitula siylo demum longissime ex- serto adjecto 23" longa, diametro 8-lineari, quibus per- fectis unum plurave aborta pl. adstant. : Folia infima cir- eiter sesquipedalia, 4’ lata, summa linearia, circiter ses quipollicaria, 1#%,lata, deniata, dentibus spina longa, rigida terminata spinisque brevieribus ciliata. Corolla glabra, purpurascens, regularis, limbo a tubo dislinclo eumque su- perante, Jaciniis parte integra lotius corollae brevioribus. (T. 1. £.2. stylus). — — In dumelis pr. Jalapam. Aug. Tribus IT. Hntisieae. (Mutisiese et Carlinearum para major. Cass., Labiati- Mlorarum pars major Cand. Lag, Spreng.) Cäpitula nunquam dioica, si heterogama, Horibus 2 s» % s. neulris, 1 —— o0-serialibus in ambitu, Stylus 2-fidus, rarissime superne obsolete nodoso -incrassatus; aut erassus, (T. 11. f. 4.) ramis tunc obtusis s. aculis,. extus valde convexis, in $ extus, s. acque ac parte integri supe- riore aequaliter puberulis el brevissimis s. glaberrimis et parum longioribus; aut tenerior (T. IL f. 3.) rumis lon- giusculis, truncalis, in staminigeris fioribus extus pubescen- tibus. Stigmatis series angusiae, haud prominulae: apicem vamorım perlingunt ibigue confluunt. Corolla staminigera pl. 2.labiata, rarius suhregularis s..regularis, florum 2 nun-. quam. filiformis, , Antherae. rigidae, albicantes, rarissime ecaudatae. Pollen saepissime laeve. LERIA. Cand. 283. Leru zutans Cand. d. I, Ann. d. Mus. XIX. P: 68. Z. Iyrata Cass. d. 1. Diet. d. se. nat, XXVI, p. 101. Tussilago nutans L. Ameen. acad. V. p. 406. T. Iyrata. Bers. syn. Ik p: 456. (I. I fig. 34 pars styli superior floris cujusdam &) = — Pr. San Andres’ ei in collibus pr. Jalapam, Ang. 9 ® 132 Tribus III. Cichoracecae. Capitula radiatiformia, homogama, aequaliflora, nun. quam dioica. Stylus (T.D. £. 5.) 2-fidus, superne aeıua- lis, superne ramique longi extus aequaliter pubescentes. Stigmatis series prominulae, angustae, ante medios styli ramos desinunt nec uspiam confluunt. Corolla lingulata. Antberae caudatae, HIERACIUM L. 284. Hirracıum abseissum n. sp. Rhizoma oblique descendens, crassum, praemorsum, fibras crebras, validas, simplices deorsum demittit, Caulis stolonibus destitutus, ereetus, simplex, 1 — 2-pedalis, gracilis, teres, striatus, magis minusve hirtus, pilis albis divergentibus, basi folia plura conferta, superne remota, pauca at aperte angu- stiora protrudit- Folia’'sessilia, alterna, membranacca, pen- ninervia,‘ magis minus birsuta, laevia, subtus pallidiora, cihiata, acuta ex conferlis, oblongo-obovatis, mucronulato- denticnlalis, saepe parum sinwatis, 2# plus minus longis, 4 — 34 jalis in paucissima, remota, basi subanriculata, sermiamplexieaulia, Iinearia, integerrima, multo angustiora, 2 — 2 longa, 24 lata, Involuerum subbiseriale, calyeu- katum, foliolis änguste linearibus, acuminatis, acqualibus, integerrimis, margine- anguste scariosis, glabris, "3 lon- gis. Achaenia cylindracea, suleäta, sursum’ scabra, nigra, ne lineam quidem longa, glabra; Racemüs evolatione cen- trifuga,”) terminalis, ramis alternis, filiformihus, pilis capi- tatis filiformibusque magis iminusve crebris intermixtis hir- *) Cum termini pro modificationibus omnibus uteiusque inklore- scentiae elassis, quas cl. Roeper acutisfime exposiit, adhuc desiderau- tar, inflorescentiam evolutione centriluge spicam s. zacemum 5 paul- ouları eto, fingenter, spicam & racemum 3. panicalam. oto. termint- „tanı dicam. 133 sutiuseulis, bası foliis selaceis brevibus stipatis jisque lon- gioribus, aut simplex, ubi tunc capitula lateralia aborta perfecto terminali brevius longiusve adstant; aut composi- tus, ubi capitula lateralia perfecta pedicellis magis minus longis stipantur. Capitula 34. Jonga, in siceis 144 eireiter lata. Corolla tenerrima,- lutea, glabra, ne duas quidem lineas longa. — — In dümetis pr. Jalapam. Aug. 285. Hirsacıın mewicanım n. sp. — Caulis stoloni- bus destitus, erectus, simplex, magis minusve Hexuosus, inferne pilosiusculus, superne - hispidiusculo - pubescens, 2 — 4-fidus, ramis alternis foliis minutis amguslissime liriearibus. basi stipatis, magis mintsve longis capitulaque singula, in siccis 3#! longa toiidemque lata, apice gerenti- bus, 2 — 14 altus. Folia penninervia, membranacea, pi- lis albis hirta iisdemque ciliata, laevia, subtus pallidiora, acuta, fere omnia ex infima caulis basi protrudenlia, pe- tiolata, oblongo-obovata, mueronulato-denticulata, petio- lis plonis basique dilatata caulem amplexantibus adjectis, in quos longe sunt acuminata, 144 longa, 4 — 64 lata, inaequalia, xaro vix unum alterumve ex parle quadam caulis superiori oriandum, basi angustala sessile, lanceo- latum, integerrimum, 144 magis minusve longum et 24 la. tum. Involucrum campanulatum, subbiseriale, foliolis sub- aequalibus, linearibus, acuminalis, erectis, pilis longis, ni- gris,. capitatis hirsutis. isque ciliatis, interioribus magis glabris et margine anguste scariosis, eireiter 34 longis. Achaenia nigra, cylindracea, lineam longa, glabra, sulcata, sursum tenuissime scabriuscula, scabritie nempe lenlis valde angentis ope nonnisi videnda. Corolla luten, gla- bra, 314 longa. — — In monte Orizaba, Septbr. ACHYROPHORUS Scop. 286. Acuvnopnorus roseus n. sp. Pappo scabro. — Glaber. Caulis tenuis, erectus, sexangularis, simplex 134 aut rame uno alterove instructus, superne aplıyllus aut fo- Yis nonnisi squamaeformibus, magis minusve raris obses- sus, pedem magis minusve longus. Folta sessilia, alterna, inferiera, conferta, obovato — lineari - lanceolata, pinnati- fido - dentala aut saepius inlegerrima,. 2} — 54 longa, 14 — 31 Jata, superiora linearia. Capitula terminalia, solitaria, in siecis 44 longa et 34 lata. Involueri folsola numerosa, ex oboyatis, acutis aut obtusis; appendiculo sea- rioso basi «olorato, Apice emarginato et mucronulato su- peratis, inferne' viridibus, membhranaceis, siccis in tola sub- scariosa, longiora, acuta, rarius acuminata, superne angu- stala, ceirciter 6" longa. Corollae roseae in mediis pilo- sae, Achaenia sulcata, laevia. (T. IL f. 5, stylus; f. 6. stamen.) — — In graminosis prope Jalapam el in Serro eolorado, Aug. Tribus IF. Fernomiaceae. Capitula homogama, Aloxibus omnibus $, aut rarissime heterogama, radiata, radio iune 1-seriali, 2 et disco 8. Stylus (fig. 10.) 2-fidus, superne aequalis, superne rami- que pl. longi ei acuminali, rarissime breves et obtusi ae- qualiter pubescentes, Sligmalis series prominulae, angu- stae ante medios styli ranıos desinunt nec uspiam com Auuni. Corolla florum % saepissime b-Gda, regularis, ra- rius palmata, rarissima 2-labiata, labiis tunc fastigiatis, exteriori 4-dentato, quam interius simplex multe latiori. Aniherae ecaudatae. Pollen globosum, echinulalum: Subtrib. 1. Peetideae.”) Styli xami semicylindracei, saepe breves. Capitula radiala. Folia opposita, *) Huc quögque porliuent geuera: Peetis, Andromachia, Liabum et Cacosımia. 135 LORENTEA.* *) Pappus disci 2.serialis, ser. ext. piliforini, brevi, in- teriori angusie paleacea, serrata, longa; radii nullus aut dimidiatus, coroniformis, brevis. ' 287. LonENTEA saturejoides.* — Imula Saturejae Sprg. syst. I. p. 520. JInula saturejoides Mill. Diet, W. sp. pl. I. p. 2104. Aster saturejaefolius Belig. Houst. p. 8. 1. 19. — — Ditfert ab altera specie Z. ca- nescenti* (Peclis canescens H. B. K. IV. p. 206, t. 393. Stammarium hyssopifolium W. h. N, 16384.) staturg fer- tiori, pappo radüi nullo nee coroniformi, dimidiato, Toliis glabris, majoribus, serrulato-ciliatis et.inferne setis pluri- bus longioribusque utringue instruetis, omnibus muerona- tis alque eo, quod verisimiliter perennis est. (T. IL. £ 7. flos 3; f. 8. Corolla ej. explanata; f 9. stamen; £. 10. sty- lus ej.; f. 11. flos 9; f. 12. stylus ej.) — — Inter Santa Fe et Plan del rio. Jul. Subtrib. 2. Zlephantopeae. Capitula discoidea. Corolla palmata, Involuerum eom- . pressum, pluriseriale, foliolis seriei eujusque quaternis, al- ternis conduplicatis, alternis planis, conduplicatis distichis. Folia allerna, ELEPHANTOPUS Cass. 288. Euemmanzorus earolinianus W. sp. pl. DL p. 2390. — — Prope Jalapamı Aug,, et pr. Hacienda de a Laguna. Septbr. ®) Noque Lag., quod a Pectide hand differt; meque Ort, quod idem est ac Sanvitalia. 136 ELEPHANTOSIS. Linnaca IV. p. 322 289. Ewzpuuntosıs guadriflora 1. e. — — In eollibus aprieis pr. Hacienda de la Laguma. Septbr.*) Subtrib. 3. Jernonieae. Styli rami semisubulati. Capitula discoiden. Involu- crum teres. Corolla regularis. LAGASCEA Cav. 290. Luacasera mollis Cav. in Ann. des scienc. nat, VL. p. 333. t. 44. Desv. in Journ. d. Bot. I, p. 28. t. 2. Linnaea IV. p. 333. Noccaea mollis Jacg. fragm. bot, t. 85. — — Santa Fe. Jul. Tribus r: Eupatorieae. Capitula aequaliflora, homogama, discoiden, nunguam dioica. Stylus (T. IL £. 15.) 2-fidus, superne aequalis, . ramis longis pl. longissimis et obelavatis, rarissime linea- xibus et acuminatis, exius superne puberulis s. papillosis. Stigmalis series angustae, haud prominulae ante medios styli ramos desinunt nec uspiam confluunt. Corolla xegu- laris, 5-dentata. Antherae ecaudatac. Pollen globosum, echinulatum, 4. Rhachide ebracteolata. EUPATORIUM L. (Eupatorium et Mikania anot.) 2391. Evparorum prunellaefolium H. B.K. IV. .p. 96. — — In monte Orizaba. Septbr. 192%. Evuraremum maerocephalum. n. sp. Nerba erec- ta, involucro eampanulato, sub 3.seriali, foliolis aequali- *) Distreptus est hujus subtribus genus tertium; 137 bus aut subaequalibus e totis foliaceis, multiplinerviis, ex- tus hirsutis in sieca, oo nervia, obovato-lanceolata, acı- minala, multo angustiora, superne' nonnisi hirsuta; foliis pseudo -oppositis*) membranaceis, triplinerviis, hirtis s. his- pidis, scaberrimis; ciliatis, antice remote serrato-crenatis, superioribus manifeste rarioribus minoribusque, panieulis terminatis, suprafastigiatis, dichotomis, capitulis magnis, plurimilloris, eorollis glabris, libo a tubo haud distincto eogque ampliori. — Folia ovato — elliptico — obovato- lanceolata, basi et apice acuta — longissime acuminala, rarius ovala, acuta, 14 — 24% longa, 4 — 14 lata. Co- rollae 244% circiter longae. Pappus subplumoso-serratus, mediocris. Achaenia nitida. Capitula in siceis 61 longa totidemque lata. — — In graminosis pr. Hacienda de la Laguna. Octbr.*) . . 293.. Eurarorıvm oliganthes n. sp. MHerba erecta, involucri turbinati foliolis numerosis, siceis, multinerväis, planis, ereclis, mucronulalis ex rotundis, obtusissimis, mi- nulis, cilialis, extus sparse pilosis in Iinearia, elongala, margine scariosa, glabra, acuta; foliis oppositis s. alternis, breviter peliolatis, coriaceis, triplinerviis, utrinque obtusis aut acutis, supra scabris, glabris, subtus pubescentibus, capitulis aut solitariis terminalibus aut in cymam sim- plicem 2 — 3-cephalam, nondum fastigiatam dispost- is, capitulis multifloris, corollis-cylindraceis, glabris, ge- nitalibus inclusis, achaenüs cylindraceis, sulcatis, hirsuto- villosis, — Pappus serralus, longus. Corolla 3 longa. — Aeque ac Ü. nepetaefolium Kunth, cui affine, a iypo ge- nerico parum recedunt. (Tab. II. f. 13. corolla.) — — In collibus aprieis pr. Hacienda de la Laguna. *%) c& Limnacam I. p. 207, adnot: *) Est guogue e plantis Brasiliensibus,. quas Beyrichius ei Sello- wius roportaverant. 138 294. Evparonium divergens n. sp. Herba ereeta, ra- mis elongatis,. divergentibus, oppositis, invelucri oblungi, eylindracei foliolis erebris, ereclis, siceis, glabris, obtusis- simis, intimis sensim lengioribus et obtusis, foliis opposi- tis, mermbranaceis, triplinerviis, breviter petiolatis, ovato- lanceolatis, longe acuminatis, basi oblusis -— brevissime curvilineo -aeuminatis, spatse hispido- pilosiuseulis, scabris, inferne magis minusve. obsolete crenato:serratis, paniculis parvis, oligocephalis, fastigiatis, pedunculis oppositis bast- que foliis perfectis slipatis iisque brevieribus, capitulis 00 (20 — 235)-floris, eorollis glabris, limbo ampliori in in- bum seusim abeunte. — Rami teretes, virides, pilo non- nisi uno alterove obsessi, Folia 1 — 24 longa, 3 — 9 lata, subtus pallidiora, pl. veflexa, petiolis basi connatis. Capitula 5/4 longa, pedicellis longiora. Involueri foliola pallide Iutescentia, nervis viridibus percarsa, apice obso- lete ciliata, intima 3% et parum ultra longa, 4!" lata. Corollae Ilacinae. Pappus longus Achaenia 4 — 5 quetra totidemque costata, costis hispidiusculis, 134 Tonga. — — E. odoratum ab hoc diversum foliolis involueri e&- terioribus obtusis, intimis saepissime acuminalis rarius acu- is; Z. conyzoides Voll nonnisi pappo achaeniis 244 lon- gis paululum breviori, foliis non reflexis, magis serralis, majoribus, ramis palentibus capitulisque 30 et ultra-floris, — —— Prope Hacienda de la Laguna. Octbr. 295. Evraronmm mieranthum Lag. Gen. et sp. p- 2% (ex diagn.)?*) Frutex, involueri tmbinato - eylindracei, pauciserialis foliolis siceis, erecto -patenlibus, extus pilosis, apice eilialis, Iineartbus, interioribus longioribus margine- *) Cl. Sprengelius, putans Kupatorium’ coelestinum idem ac Coe- lestinam coeruleam esse atque affinitate, qua Z. mieranthum cum E, coelestino conjunctum esse Lagasca ipse xefert, perduckus, Coole stinae generi illud temerius adscripsit. 139 que scariosis,. acutis; foliis opposilis, peliolatis,. papyraceis, penninervüis, laevibus, glabris, ovato s. elliptico-lanceo- latis, aeuliusculis aut aculis, in medüs remote serratis, paniculis ramosissimis, subfastigiatis, trichotomis, eapitulis parvis, 7 s. 8-floris, corollis glabris,. limbo turbinato, am- plo, a tubo distineto eumgue superante. — . Folia subtus pallidiora denseque (nec pellucido-) glandulosa, 14 — 3 pollicaria, 3 — 14 Jata. Capitula 2 Jonga pedicellos ex- eedunt.. Inflorescentiae folia superiera vix aut non longe superantis .ramı graciles, pubescentes. Corollae 13 lon- gae. Pappi corollis paullulum brevieris paleae angustissi- ınae lineares, serralaee — A quo diversum est Zupato- rium fastigiatum Kunth noy. gen. IV. p. 98. t. 347, wi simile, foltis acutis, coriaceis, subviscosis, nitidis, capitu- lis majoribus, eireiter 12-floris, involucris subenmpannla- tis, foliolis obtusis, extus viscasis elc, — — In sylvis Jalapae. Oectbr. 296. Kuraronun dentieulatum Vahl symb, 3. p- 9. Mikania denticulata W. sp. pl. HL p. 1744.%) — — In sylvis Jalapensibus. Novbr. ÄGERATUM L. 297. Asmmarum conyzoides L. sp. pl. ed. 2. I. p. 1175. — — Circa urbenr Jalapam. Aug. STEVIA Cay.. 298. Srevıa purpurea W. en. Tl. p. 855. nee Log. gen, N. 339. — Pappus saepissime tiaristatus, arislis basi paleis connalis. Tnyoluert foliola euspidata. — St. ) Eupatorium ot Afikanie nullo modo diferunt nec speciei ex- tornas rationem habent; scandunt enim non paueiora Eupatoria quamı erectae sunt Adikaniae et suppetunt plura Zupaton ia, quas capitulis 3:— 5.-1loris hinc inde occurrunt, 140 purpureae. Lag. nomen igilur muletur in St. guinqueari. stam,. quod auetor 'ipse inter parentheses illi apposuit. —'— Ad radices montis Orizabae. Sepibr. 299. Sırvıa rhombeifolia H.B. K.IV. p. 112. — — In sylvis prope los humeros de los retumbados. Septbr. 300.: Sıvu fascienlaris n. sp. Achaeniis capituli eujusque binis pappo brevissimo,' mutico, reliquis pl. 3-ari- stato coronatis, foliis oppositis, xhomboideo - lanceolatis, profunde et argute serratis, vix. pilosiusculis, superioribus sessilibus, ramis inflorescenliae fastigiatis aut subfastigia- tis, : plerisque oppositis, capitulis foseieulatim congests, corollis glabris. — ‘St. puniculata Lag. gen. et sp. pP N. 343, .differt ab hac: foliis inferioribus ovatis; superiori- bus: sparsis, achaeniis capituli eujusque ternis muticis, duo- bus reliquis 1 — 3. aristalis; St. monardaefolis Kunth nov. gen. IV. p. 115. foliis latioribus, pnbe totius plantae hirsutiori multoque densiori et longiori, achaeniis ommi- bus muticis, eorollis pilosis ete.; St. ovate Toliis minori- bus praecipue brevioribus, minus serralis, non vere oppo- sitis, caule magis ramoso, ramis non fastigiatis, vix pri- mariis oppositis, capitulis non fasciculatim congestis, achae- nis eujasque capituli semper ternis muticis, religuis 1 — 3-aristalis, denique foliis, quae capitula s. pedicel- los stipant, multo latioribus nec angustissime lincaribus. -— — Circa urbem Jalapam ubique Aug. et pr. Hacienda de la Laguna. Octbr. 301. Sıevı arbutifolia W. hexb. N. 15214. — Age ratım arbutifolium B.B.K. IV. p. 457. — — In monte Orizaba. Sepibr, COELESTINA Cass, 302. Corıesriva eaerulea Cass. oeuvr. phyt, I. & 4 Ageratum corymbosum Pers. sya. IL p. 40%. W. h. 141 N. 15196. (specimen ab ipso Balbisio communicatum.) — — In dumelis pr. Jalapaın. Aug. PIQUERIA Cav. 303. Pıguera Zrinervia Cav. ie. IL p. 19. ı. 235, W. sp. pl. II. p. 1748. — — Prope Jalapam, Oectbr, 2. Bhachis bracteolata. ISOCARPHA n. g. Achaenia calva. 304. Isocaneıa echioides n. sp. — Hexba fortasse peremnis habitum Hieracii echioidis refert. Caulis erecius, simplex 5. ramosus, inferne dense folialus, superne subnu- dus, 2 — 3- pedalis aeque ac folia opposita, sessilia li- neari-lanceolata, integexrima, triplinervia hispida et sca- berrima. Panicula (evolutione ceniripeta?) corymbosa, eonferta, brevis, terminalis ramis abbreviatis, quam folia angustissime linearia, quibus basi slipantur, brevioribus aut ea subaequantibus, inferioribus oppositis. Capitula brevissime pedicellata, 2444 longa. Corolla lineam circi- ter longa, praecipue apice pilosiuscula. Achaenium gla- brum, angulatum, basin versus acuminatum. Involucrum floribus aequale, cylindraceo-campanulaium, polyphylium, foliolis eanalieulatis linearibus, tiliatis extus hirsutis, ex- terioribus quam interiora margine latius scariosa parum brevioribus, 3-nerviis, apice purpurascentibus, circiter 24 longis. Bracteolae rhachidis‘ vonicae foliolis simillimae, sed angustiores, tenuiores, glabriores, pallidiores, ante api- ces purpurascentes, apice autem ipso Iuteis. (T. IL f. 14. stamen; £ 15. stylus; £, 16, corolla explanata.) — — In graminosis' pr. Hacierida de la Laguna. Oetbr. *) Nec B. Br. quod genus idem ac Calydermos Lag. est Tribus FI. Asteroideae. (Astereae, Tagetineae, Inulearum et Helianthearum pars minor Cass.) Capitula saepissime belerogama, floribus 2, s. % 5 neulris, 1 — o0- serialibus in ambitu aut dioica. Stylus superne aequalis, in flor. 3: (T. IL’£ 17.) 2-Tidus, ramis longis, linearibus, acutis pl. longe rectilineo acuminalis, rarissime obtusis, extüs superne aequaliler pubescenlibns, in flor. & superne pubescens, aculus aut acuminatus, sim- plex aut longius breviusve 2-fidus. Stgmatis series in % angustae, ‚prominulae, anie apicem siyli ramorum desinunt s. ibi confluunt aut si.rami sunt obtusi, apicem perlin- gunt ibique confluunt. Corolla staminigera disci regularis 5.raro 4-dentata. Antberarum alae pl. oblongae, angu- siae. Pollen globosum, echimulatum. Subtrib. L dstereae. Rhachis ebracteolata. Antherae ecaudatae. Capitula si heterogama, floribus in ambitu aut 1- serialibus aut 2-serialibus, corollis tune lingulatis floribusque % in cen- tro; nunquam dioica. ASTER. (dster, Solidago et Erigeron sp. auct.) ‚Radius pappusque 1-seyialis. Discus $. 305. Asrer.zsperrimus n..sp. Merba perennis, c0- rollis Iiogulatis Iuteis, involueri turbinati foliolis siccisz glabris, ex oblongo- ellipticis, acutis in. longiora, linearia, acuta pl. obtusay. margine scariosa; folis, membranaceis, alternis, conferlissimis, sessilibus, . lanceolatis;; execto-pA tentibus, margine integerrimo (2) reflexis, supra asperri- mis, hispidis, subtus albo- pilosiusculis, laevibus et palli- dieribus, superioribus minoribus nee rarioribus, eymis 143 seorpioideis terminalibus Jateralibusque in terminales abeun- bus, capilulis discoideis, pedicellatis, pedicellis peduncu- lisque filtformibus. — Caulis striclus, ieres, siriatus, sca- ber, albo-pilosiuseulus, cireiter sesquipedalis. Folia infe- viora 2 — 244 longa, 3 — 44 Jata. Inflorescentiae py- ramidem floridam pl. acunıinatam sistunt, capilulis 16-—20- Nloris, parvis, 144 longis, pedunculis eymae terminalis maximae rigidioribus, oo-cephalis, usque ad 144 longis. — Solidagini asperae quidem alfinis sed capitulis diseoi- . deis, foliorum forma, etc. salis supergue diversa.. — — In dumetis aprieis pr: Hacienda de la Laguna. Septbr. 306. Asıen divergens Ait Kew. ed. 1. II. p. 208. W.; sp. pl. p. 2052: — — In dumelis pr. Jalapam. Aug, 307. Asten inconspieuns.“ [rigeron eapansus Pöpp. Spig. syst: IL p. 518. — — Prope los Cocos in confinio Verae Crucis Jul. et in humidis pr. Jalapam. Aug.”) 308. Asıer senberrimus n. sp. Involucri campamu- lati, subbiserialis foliolis angusle linearibus, lenge acumi. natis, extus pilesis, subaequalibus; liugulis albis, longissi- mis angustissimisque, caule hercaceo, crecio, superne aphylio, simplicissimo 3-fido, vamis elongalis, aut totis aut superne aphyliis, 1-cephalis, foliis alternis, membra- naceis, semiamplexicaulibus, subcordalis, remote serratis, scabenimis, supra "hirsutis, subtus pilosis, ex obovato s. oblongo - elliptieis äcntis in oblongo-ovata acuminata. — Folia 1 — 2 longa, 2 — 5 lata, infima emarcida. Ca- pitula aeque 'magna ac in Erigeronte philadelphico, ci caeterum est simile. -— — In sylvaticis pr. Jalapam. Aug. 309. Asıın rivularis.* — Erigeron rivulare Sw. fl. ind. oce, II. p. 1846. —-— Nostiis speciminibus omni- _ bus caulis est simplicissimus, monocephalus, — — Ir graminosis pr. Jalapam. Aug. ”) Quem pr. Rio Janeiro quogue legit amicissimus Böyxichius. 144 310. Asıen jamaicensis.“ — Erigeron jamaicense 1. Sw. obs. böt. p. 305.1. 8.62%. — — Prope Vera-Cruz inter frufices. Jul. DIPLOPAPPUS Cass. (Diplostephium Kunth. Chrysopsis Nuit.) Radius 1-serialis. Discus % Pappus 2-serialis. 311. Dirrorarpus graminifolius." — Inula gramini- folia Ms. fl. am. IL p. 122. Sprg. syst. DL p. 524. Chrysopsis graminifolia Nutt. gen. IL. p. 151. — Cum speeiminibus, neque minoribus neque vegetioribus neque foliis angustioribus neque latioribus instructis, quae aut in herbarits nosiris aut in Hafniensibus observavi, glandulac in foliolis involueri non desunt, fere absque dubio hue periment: Zrigeron glandulosum Voir. ene. VUL p. 487; Erigeron nervosum w. sp. pl. II. p. 1953! ei /nula ar- gentea Pers. syn. IL p. 452. — — In graminosis ad la- era monlium prope Hacienda de la Laguna. Octbr, DIPLOCOMA Sweet. *) ‚Radius uniserialis. Pappus biserialis, radio soli fer- tlı nullus. 312. Dirrocoma villosa Sweet. l. c. — .Doronicum mezxicarum Cervantes in litt, Lk. u. Otto Abbild. I. 1.22%. — — Herba ereeta, 1 — 2-pedalis, perennis, magis ıi- nusve hirsula et ramosa. Folia membranacea, penniner- via, alterna, pl. integerrima, ex undulatis, petiolatis, ova- tis s. ellipticis, acutis, 24 — 3 longis, $ — $4 latis per petiolata, petiolis basi late aurieulatis, in sessilia, oblongo- ovata s. elliplica, mucronata, acuminala s. acuta, 14# lon- ga, 3 — Stu Jata. Corollae Iuteae, glabrae.. Achaenia glabrius- *) Flower garden‘, (sccundum cl, Ottonom. — Stylo differt a Do» ronico (Pardalianche). . — 145 glabriuscula, 3-gona, 3-costala, obpyramidata. Involueri imbricati foliola linearia, acuminala, exteriora breviora. (T. I. £ 17. stylas.) — — Prope la Hacienda de Tia- chichuca. Sepibr. ERIGERON. Radius pluriserialis. Pappus uniserialis. — Zrigeron- tis sp. auct. 313. Enisenon canadense L. W. sp. pl. II. p. 1954. — Ad vias, in dumetis pr. Jalapam. Aug. 314, Enıeznon Schiedeanum n. sp, folis uni —— aut 3-nerviis, alternis, confertissimis, semiamplexicaulibus, cordatis, aurteulis canli adnatis, limearibus, obtusis — acu- is, summis exceptis, serralis, serraturis apiceque munero- nulatis, cilialis, pilosinsculis, ereberrimeque glandulesis. -— E radice fusiformi, lignosa, diameiro eirciter 1% lineari caules plures adsurgünt erecti, simplices, 4 — 10 polli- cares, aequaliler foliati. Folia + — 24 longa, 1 — 2 Iata. Inflorescentia ierminata, 3 — 6 pollicaris racemum simplicem aut compositum fingit, cujus pedicelli, si sim- plex, s. peduneuli, si composita est, foliis, e quorum axil- his oriuntur, superantur, eaulemque terminat. — — In Llanos de Perote, Sepibr. lecia atque cum Conyza so- phiaefolia mixta. Subtrib, 2, Baccharideae. Rhachis ebracteolata, rarissime”) in capitulis @ non- nisi bracteolata. Antherae ecaudatae. Capitula aut dioica aut subdioica **) aut floribus 2, pluriserialibus corollisque filiformibus instructis im ambitu. % Heterothalamus, noyum genus Brasiliense, singulare, subdioi- cum, Bruniae favie, Melanantkera aliena Sprz.! *) cf, Gass. ocuve, plhyt. I. p. 138. ör Bd. is Haft. 10 146 | CONYZA Lin. Juss. 315. Cosrza sopkiaefolia H.B.K. IV. p. 56. t. 326. — -— In Llanos de Perote. Septbr. 316. Conyza obtusa H. B, K. IV. p. 56. — — Ad pedem montis Orizabae. Septbr. 317. Comyza myosotifolia H.B.K. 1. c. p- 54. — — Prope Jalapam. Aug. BACCHARIS L. Rich. 318. Baccnanıs scandens n. sp.. Frulex volubilis, fo- lüis alternis, breviter petiolatis, membranaceis, penniner- vüs, pilosiusculis, sublanceolato-ovalis, acuminatis, hası ohtusis — breviter curvilineo.acuminatis, serralis, scrralu- vis apieeque mueronulatis, summis integerrimis, capitulis parvis, pedicellatis foemineis 2 s. 3-flores masculos in cen- iro gerentibus, inflorescentiis ierminatis dichotomis corym- biformibus; involucri turbinato-campanulati foliolis linea- ribus aculis cilialis, interioribus margine late scariosis, lon- gioribus, exierioribus extus pilosis. — — Rami divaricati, striato-sulcati, sordide magis minusve pubeseentes. Folia opaca, subtus pallidiora, 1 — %! longa, 5 — 10% lata. Capitula 2" Jonga. Inflorescentiae rami basi foliis slipan- tur caelerum aphylli. Corollae ‚glabrae. Achaenia pilose — -— In dumetis pr. Jalapam. Aug. 319. Baccmrıs multiflora B.B.R. 1. c. p. 46. — Plonta maseula desideratur. — — In sepibus prope Jala- pam, Aug. 320. Baccnaıs parviflora n. sp. Caule erecto fru- ticoso, foliis coriaceis, triplinerviis, brevissime peliolatis, alternis, elliptico- s. obovato-lanceolalis, aculis — acumi- natis, basi euneatis, antice mucronulato-serralatis — sub- integerrimis, laevibus, glabris, squamulis adpressis obsessis, panieulis pyiamidatis, terminalibus, dichoiomis, capitulis _- 2 u 147 5 s. 6-floris, quam pedicelli, quibus stipantur, brevioribus, involucri turbinati foliolis glabris, acutis, interioribus lon- gioribus et linearibus. — — Rami glabri, teretes, striati, janiores sulcati, graciles. Folia $ — 1” longa, 3 Iata. Capitula 13 longa. Corollae glabrae. — — In dumetis ad Hacienda de la Laguna. Sepibr. 321. Baccmanıs philippensis H. B. K. 1. c. p. 48, — — In collibus aprieis pr. Jalapam. Aug. Subtrib. 3. Tarchonantheae. Rhachis ebracteolata aut imperfecte bracteolata. An- therae caudatae, Capitula aut: dioica. aut heterogama, flo- ribus 2, pluriserialibus in ambitu. EPALTES Cass .*) (Eihuliae sp. aut.) 322. Eraiıes mexicana n. sp. Foliis decurrentibus, involucri foliolis adpressis. — Suffruiex? caule erecto (?), inferne lignoso et subaphylio, ramis herbaceis, alternis,. folüs decurrentibus A-alatis, alis integerrimis; apice in pa- niculam terminatam, dichotomam, simplicem, dieephalam, 8. pl. magis minusve ramosam, oligocephalam, fastigiatam divisis, eujus rami abbreviati foliis e quorum axillis pro- deunt, superantur. YFolia alierna, membranacea, late de eurrentia, penninervia, obovata — spalhulata — oblongo- oboyata, denticulata-serrulata, subglaberrima, 1 — 24 lon- ga, 3 — 9 Tata. Involucri campanulati subbiserialis fo- kiola inermia, adpressa, foliacea, ovata, acuta, aequalia, vix 14 longa. Corollae florum 2 filiformes, superne atte- nuatae stylum includunt. Stylus florum d’ superne puberu- *) Bull. soc. phil. Septbr, 1818, et Diet d. sc. nat, XV. p. 6. 10%, 148 kus, breviter 2-fidus, corollas parum excedit. — — In humidis pr. Vera-Cruz. Jul.*) Subirib. 4. Heliantheae. Rhachis bracteolata. Aniherae ecaudatae. Capitula heterogama, Horibus 3 in disco, nunquam dioica. WIBORGIA Roth. Kunth. (Galinsogea Cass. Galinsogeae sp. plur. auet.) 323. Wioneır Acmella Roth Catal. I. p. 112. W. parviflora Kunth 1. e. IV. p. 201. Galinsoga parviflora Car. ic. IL. p. 41. t. 2831. ©. quingueradiata R. et P. syst, veg. I. p. 198. — — Ad urbem Jalapam. Aug. SABAZIA Cass. *) Corollae disci 5.dentalae, pentandrae. Achaenia calva, striata. 324. Sımızıa sarmentosa n. sp. Caule sarmentoso: — Folia tenera, triplinervia, pilosiuscula, subtus pallidiora, ovata, acuminata, antice remote serrata £ — 34 longa, "4 — 24 lata. Involueri foliola obtusa, interiora ciliata, ampliora. — Serro colorado. Aug. ECLIPTA Cass.”*) (Ecliptae sp. auet.) 325. Ecziera erecta Linn. Gaertn. fruct, IL p. 411. — — Ad fossas pr. Jalapam. Aug, ”) Reliquae hujusce generis species sequenti modo differunt: Z« divaricata Cass, Foliis decurrentibus, involueri Eoliolis squarrosis ; E. " australis n. sp. Foliis non decurrentibus, . ww Diet. sc. nat. KLYI. p- 480, charactere ex Kunthiana de- scriptione excorpto, *%%) Diet, sc. nat’ XIV. p. 231. - _ 149 GEORGINA Willd, (Dahlia Cavan.) 326. GEoRemA variabilis var. £. caule pruinoso H. B.K. IV. p. 191. — — Pr. San Andres et in dumetis pr. Jalapam. Aug. \ Subtrib, 5. Helampodieae. Rhachis bracteolata. Antherae ecaudatae. Capitula aut dioica*) aut radiata, disco masculo. POLYMNIA Linn. Schreb, 327. Porvmwm maculata Cay. ic. II. p. 14. t. 227. " — — Prope San Andres. Aug. . MELAMPODIUM L. R. Br. (Dysodium Rich. Aleinia Cav.) 328. Merampovivu americanum Rel. Houst. ti. 21. p. 9. Gaertn. fruct. DI, p. 436. t. 169. f. 8. — Herba pro- cumbens, foliis integris s. 3- s. 5-fidis, supra strigoso -hi- spidis, subtus junioribus sericeo-hirtis, foliolis involueri interioribus **) achaenia obtegentibus eostatis, muricato-tu- berculatis, apice cucullatis, cucullo extus aspero, margini- bus inflexo, exapienlato. — -— Santa Fe in savanis. Jul, 329. Mersnronien paludosum H.B.K. p. 215. M. ovatifolium Reichenb. icon. exot. p. 30. t. 42. (caule au- tem undique piloso) edelia minor Hornem. hort. hafn. 855. Link. En. I. p. 362. 9. ovatifolia W. En. suppl. p: 61. Dysodium divaricatum. Rich. m Pers. syn. Il. p: 489. Alcinia ovatifolia Lag. nov. gen. ei sp. N. 403, — — Inter segetes et circa urbem Jalapam. Septbr. .*) Euxenia Cham, #%) Potius quam bracteolis, cum omınia, quae extra flores posita sint, involucri foliola dici necesse est. 150 Tribus II. Adenostyleae.*) (Adenostyleae et Tussilagineae Cass.) Capitula, si heterogama, floribus 2, 4 — pluriseriali- bus in ambitu, rarissime subdioica. Stylus florum % 2- fidus, superne aequalis, superne ramique longi extus pa- pillosi; forum d* superne papillosus, saepius nodoso-in- crassatus, integer s. longius breviusve 2-fidus, Stigmatis series angustae, prominulae, apicera vamorum pertingunt ibique confluunt. Corolla staminigera regularis, 5-dentata. Antherae ecaudalae. Pollen echinulatum globosum. PALEOLARIA Cass. *) (Palafoxin Lag.) 330. Parzoranu carnea Cass. 1. c. — Palafoxia linearis Lag. nov. gen. et sp. p. 26. Ageratum lineare Cay. Ic, IE. p. 3, t. 205. Stevia Imearis W. sp. pl. IH. p. 1774 St. Iavandulaefolia W. En. suppl. p. 57.””) — — In collibus arenosis prope Vera-Cruz. Jul. Tribus VIII. Senecioneue. (Senecioneae, Anthemideae, Helianthearum et Inulea- rum pars Cass.) Capitula saepissime heierogama, floribus Q s. neutris, 1 — coo-serialibus in ambitu, aut dioiea. Stylus superne aequalis, forum %: 2-fdus, ramis longis, linearibus, trun- catis (£ 43.) aut conis acutis, multolies quam ipsi brevio- ribus (f. 44.) s. appendiculis linearibus quam ipsi angü- N» Hino Zupatorieis, inde Senecioneis proxima; sed aflinitas illa ordine directo exprimi nequitur. . . 9 Diet, d. sc, nat. I. suppl, p. 59. Bull, soc. phil, dec. 1836. p- 198. Bull, mars 1818, p. 47. F ”) Huc (sec. hrb. horti) ec ad Steviam Pubescentem portinet, ut Link En. II. p. 308, contendit, u 151 stioribus puberulisque superatis,*) apice ipso penicillatis aut rarius apicem versus extus pubescentibus, pilis tamen, ubi stigma intus desinit, manileste longioribus et confer- toribus; florum J': aut simplex, truncatus, obelavatus et apice pubescens (f. 31.) aut 2-Adus, ei in $ simillimus. Sügmatis series in flor. $: latae, valde perspicuae ei, pro- minentes apicem siyli ramorum pertingunt et vix ibi con- fluunt. Corolla staminigera, regularis, 5 — raro 4.den- tata. Antherarum alae pl. angustae, ovatae, obtusae alque a valvis sinn utrinque distinetae. (f. 20. 39.) Pollen glo- bosum echinulatum. j Subtrib. L Ambrosieae. Rhachis bracteolata. Antherae ecaudafae. Capitula aut heierogama, floribus in centro masculis, aut monoica. AMBROSIA L. 331. Amsnosua eumanensis H. B. K. IV. p. 216. — — In paseuis pr. Vera-Cruz. Jul. IVA L. Juss. 332. Ina asperifolia n. sp. Hlerbacea, involucris ga- mophyllis. — Caulis adscendens, $ — 1-pedalis. Folia lanceolato-Iinearia, basin versus angustaia, acula, sirg08a, integerrima, inferiora opposita, 4 — GH! longa, eireiter 4 Tata, Capitula eirciter 1 longa, cernua, spieata, al terna, foliis, e quorum azillis prodeunt, breviora. Inyolu- crum obpyramidatum, 3-gonum, 3- denliculatum. — — In pascuis pr. Vera-Cruz. Jul. PARTHENIUM L. 333. Pırrmemmun Hysterophorus L. Argyrochaeta *) Quae styli struckura in Horibus ante artthesin optime obser- vatur. 152 bipinnatifida Cav. Ic, IV. p. 59. t. 378. — — Prope Plan del Rio. Jul. 334. Panrusnuun fruticosum n. sp. Prutex, — Fo- lia alterna, peliolata, membranacea, triangularia, acuta, basi subcordata, nonnunquam in peliolos decurrentia eos- que appendieulatos sistenlia, supra asperrima, sublus vil- loso - tomentosa, inaequaliter sinuato- dentata, 2 — 374 Yorga, 14 — 24 lata. Panicula terminata, corymbosa, ter- minalis, dichotome ramosissima, ramis ulterioribus sensim brevissimis. Involueri semiglöbosi, circiter 3-serialis fo- . liola rotunda, oblusissima, concava, adpressa, extus pilosa. — — In Plan del Rio. Jul. SCOLOSPERMUM n. gen. Achaenia calva, foliolis involucri intimis capsulatim inclusa, iriquetra. Embryo triqueter, cotyledonibus con- duplicatis.”) 335. Scorosperuum beltimoroides n. sp. — Herba Baltimorae erectae simillima ab eaque partibus nonnisi internis distinguenda. Involucri triserialis foliola in serie- bus duabus exterioribus septena, subaequalia, extus hir- sula, acuminata. Bracteolae breviter rectilineo - acumina- tae, superne ciliatae. Achaenia superne ad angulos pl. 2-spinose - tuberculata, caeterum minute tuberculata ct apice hirsutiuscula, viridia, foliolis auten sublatis glaber- rima, laevia, atra, transverse rugulosa. Corollae disei ob- conicae, dentibus extus hirsutiusculis et exira ramos ner- vorum iniramarginales impellueidis; radii 224 Ionga. — — Santa Fe. Jul. (T.IL. £. 19. bracteola, 20. stamen, 21. co- iyledon alter, 23. alter, 24. embryo integer, 25. ej. sectio iransvexsa, 26. achaenium, 27. idem foliolo sublato, 28. ) Diffet a Melampodio stylo masculo er eotyledonibus condu- plicatis, ° 153 flos d', 29. ej. corolla explanata, 30. Hlos 2, 31. stylus doris d“ . Subtrib. 2, Coreopsideae. Rhachis bracteolata. Antherae ecaudatae. Capitula radiata, disco tunc hermaphrodito, nunguam monoica, Siyli rami conis acutis aut appendiculis linearibus superati nec apice solo penicillati. HELIOPSIS Pers. 336. Herorsıs Zaevis Pers. syn. II p. 473. — Buph- thalmum helianthoides L. Hexit. stirp. p. 9. t. 45. Ze lianthus laevis L. sp. pl. 1278. Rudbeckia oppositifolia L. sp. pl. 1280, Silphium solidagimoides L. sp. pl. 1302. — — In dumetis pr. Jalapam. Aug, ACMELLA Rich. 337. Acnrıra hirta Lag. nov. gen. et sp. p. 30. - N. 383. — Herba simplicissima — ramosissima, 3-polli- caris — 3-pedalis, erecta. Folia triplinervia, subtus pal- lidiora, integerrima — remole apiculato-serrulata. Corol- lae disci iubo brevi extus piloso; radüi lingulata, lingula obovata, emarginats, tubum brevissimum longe excedente. Involucrum hirtum radıum aequat. Bracteolae recülineo- acuminatae, apice ciliatae. Achaenia nitida, 4-gona, calva. — -— In aquosis pr. Jalapaın. Aug. *) GYMNOLOMIA Kunth. 338. Gimmworoni microcephale n. sp. Herba foliis iriplinervüs, capitulis parvis, eylindraceis, discoideis, bre- % Por tota America meridionalis litora orientalia divulgata vi- detur, ex Brasiliao enim partibus varlis a Beyrichio et Sellowio trans- missam habemus. 154 vissime pedicellatis. — Folia peliolata, opposita, sublus pallidiora, oblongo-ovata, longe acuminata, basi obtusis- sima, argute serrala, hirsuto -hispida, scabra, $ — 2" longa, 5 — 14 Jata. Involueri Horibus aegualis foliola ex fo- Hiaceis, semilanceolalis, planis, foliaceis, hirsutis in rhachi- dis bracteolas siecas, nervis viridibus, pluribus percursas, lineares, breviter acuminatas, glabras, apice fimbriato- den- tatas, margine scariosas, longiores et latiores, 2! eirciter longas abeunt. Rami oppositi, divergentes apice in pe- dunculos tres, breves, filiformes superneque capitula plura, 2 longa gerentes divisi. — — Prope Hacienda de la La- guna. Octbr. ‘ ALDAMA Lilav. et Lex. y) Radius neuter. Achaenia pappo brevissimo, coroni- formi coronata, bracteolis capsularibus, ipsa superantibus pappumque coroniformem fingentibus inclusa. 339. Auvama dentata Llav. et Lex. 1, c. (ex descr.). Herba erecta (procumbens Llav. et Lex. 1. c.), hirsufa, simplex s. superne dichotome ramosa, 1 — 2-pedalis. Folia triplinervia, breviter petiolata, scabra, hirsuta, ob- longe-ovata, longe acuminata, remote serrulata aut inte- geriima, 1 — 3 longa, 4 — 1 lata, inferiora opposiia. Corollae Iuteae- Achaenia subtrigono-compressa, bracteo- lis rugosis, angulo ‚interiori caxinalis capsulatlim inclusa, jisque sublatis nigra, nitida, subtilissime striata, obovata, erostria, areola laterali, disco epigyno parvo, intina pro- pier angustias aborta bracteolisgue suis minus dense in- elusa. Involueri campanulati, biserialis foliola plana, ad- pressa, extus hirsuta, longe ciliata, foliacea, acuta, exte- riora quina, ovata, inieriora obovata, latiora, parum lon- giora, basin versus margine scariosa. — —— Inter segetes °») Deser. nov, veg. I: pı 14. 155 et ad margines dumetorum pr. Jalapam. Aug. — T.ILf. 32. Corolla radii; 33. ex üüsdem altera; 34. achaenium ex in- terioribus quoddam, bracteola sua inclusum; 35. achaenium ex intimis quoddam, bracteola sua inclusum, abortum; 36. achaenium ex intimis quoddam, bracteola sua inchu: sum et a latere visum; 37. idem a fronte visum; 38. idem ‚transverse seclum: a. carina, b. bracleola, c. achaenium, d. embryo; 39. stamen; 40. achaenium bracteola sublata; 41. stylus; 46. nectarium. VERBESINA L.*) 340- Versesina Aumboldti Sprg. syst. IH. p. 577. P. helianthoides H.. B. K. IV. p. 160? — — Dissentit autem in nostra planta caulis fruticosus, folia supra stri- g0s0-aspera, bracteolae carina nonnisi pilosiusculae, saepe emarginatae, lingulae 2% (nec' 5)! longae. — — In colli- bus aprieis pr. Hacienda de la Laguna. Octbr. BIDENS L. Kunth. 341. Binens dondiaefolia n. sp. Herba glabra, fo- lüs iriparlitis, segmentis sessilibus, obovalis, acutis aut ob- tusis, apiee serratis, basi cuneatis; summis simplieibus ra- * misque subtetragonis oppositis, capitulis radialis, geminis, longissime pedunculatis. — Capitula acque magna ac in ‚Anthemide arvensi. Längulae circiter 3! longae, sulphu- reae. Folia s.segmenta pollice dimidio vix longiora, 23 — Alt lata, petiolis basi dilatatis et connalis subaequalia. Invo- lucri foliola exteriora, numerosa, squarrosa. Achaenia bi- aristata. Rami plures steriles. — — Prope Vera-Oruz. 349, Binens alausensis H. B. K. IV, pı 184. 2. di. versifolia W. hb. n. 15036. (speeim. laevum), — Tota autern planta magis minusve hirsuta. — — In summo Serro Colorado. Aug. %) Achaenia plano- comprossa. 156 343. Bivens squarrosa H. B. K. IV. p. 187. — Sed planta nostra caeterum R. rubifoliae H.B. K. 1. e. 1. 381. simillima, ramis autem teretibus, foliis membranaceis nec supra nitidis capitnlisgue minoribus diversa, est scandens, eique folia sunt supra glabriuscula, subtus bast et ad ner- vos hirsuto-pilosa, — — In sylvis Jalapensibus. Novbr. 344. Binens Zeucantha W. sp. pl. II. p. 1719. — — In dumetis pr. Jalapam. Aug.*) ZINNIA L. 345. Zum tenuiflora Jacg. ic. var. IH. ti. 599. Ej. Coll, V. p. 153. — — Puente del Rey. Jul. MELANANTHERA Rich. 346. Merananzuerr Linnaei H. B, K. IV. p. 156. — — Hacienda de la Laguna. Septbr. TRIDAX L. (Balbisia W.) 347. Tamax procumbers L. W. sp. pl. TIL p. 9214. Balbisia elongata W. 1. e. 916. Reichenb. icon. ezol. p- 11. v 13. — — Pr. Hacienda de la Laguna, Octbr. et pr. Vera-Cruz. Jul. Subtrib, 3. Anthemidene. Rhachis bracteolata. Antherae ecaudatae. Capitula ‚radiala, disco tunc hermaphrodito, radio corollis Iingulatis - instrneto et 1-seriali, xarius homogama, floribus omni- bus hermapbroditis. Styli rami truncati apice solo peni- cillatı. #*) A qua B. chinensis distinguitur, capitulis hetorocarpis, radio 2 antherisque abextis instructo atque stylo for. 9, 157 SPILANTHES L. . 348. Spizansues Pseudacmella L. syst. veg. 610. W. sp. pl. DE p. 1712. — — Corollae 4- s. 5 - dentatae. Bracteolae subtruncatae, glabrae, apice obsolete eroso-cre- natae. -Achsenia ciliata, 2-aristata. Capitula discoidea. — — Pr. Hacienda de la Laguna. Sepibr. 349. Srıuansues fimbriata A. B. K. IV. p. 163. — Folia glabra s. pilosiuscula, bracteolae obtusae, corollae flor. 2 214 Iongae descriptioni Kunthianae oppugnant. — — Pr. Jalapam. Aug, CALEA. (Calea et Calcacte R. Br.) ö 350. Curza peduneularis H.B.K. IV. p, 232. ı. 408. — — Folis latioribus et quintuplinerviis, foliolis involu- eri cialis, corollis capitulisque parum majoribus; achae- niis quinquangularibus, glabris, disco epigyno parvo in- structis, omnino calvis nonnisi differt ab hac Calydermos scaber Lag. nov. gen. sp. p- 25. (ex descr.), vulgaris horti nostri hospes, ad quem verba, a cl. Kunthio 1. c. de dis- erimine speciminum Rosaönsium et Jorullensium facta, xeierenda sunt, qui aeque ac Calea peduncularis, a ge- nere Caleae removendus alque habitu quoque. recedens propter stylum (f. 44.) in Coreopsidearum seriem collo- cari debet, 351. Cuuea cacosmioides n. sp. Bracteolis latis, apice laciniatis, acuminatis, aristatis, involucris cylindraceis, cir- eiter 12-floris. — — Differt a Calea solidaginoide Kunth praeter bracteolarum formam capitulis radiatis, foliis basi obtusis aut acutis nec in petiolus acuminatis, argule ser- ratis, subglabris, supra lncidis. — — In collibus aprieis pr. Jalapam, Ocibr.*) *) Sunt quoque specimina Mexicana inter plantas Humboldtianas in herb. WW. asservatas. . 158 Obs. 1. Cum plures Synantherese et praeserlim Ca- lea wniflora ipsa radialae et: discoideae occurant, genus Caleactis,: quod summos Brown tantum dubilanter consli- iuerat, cum Calea est conjungendum, Sed ut nomen „Caleacte” non perdatur, planta brasiliensis, a Sellowio lecta, foliis coriaceis obtusis, basique obtusissimis, rotundo- ovatis, scaberrimis capitulisque xaliatis. instructa atque pappo eoroniformi, 'brevi a Calea diversa nominelur Ca- leacte .rotundifolia. Obs. 2. Becensio omnium Caleae specierum, quae mihi adhuc innotuerunt, brevis: Sect. 1. Bracteolis oblon- go-subelliplieis, apice integris, obtusis, flores 3 aequanli- bus, quam foliola involueri intima longioribus; 1. peduu- eularis Kunth ramis florigeris superne longissime aphyllis; 2. nitida n. sp. ramis florigeris usque ad inflorescentiam foliatis, pappo brevi, (Bras. bi. capitula radıata); 3. pr - folia Kunth ramis florigeris usque ad inflorescentiam fo- Yiatis, pappo longo. sSect. 2. Bracteolis latis, obovalis, apice lacinialis, breviter acuminalis, aut mutieis, quam fo- liola involueri inlima floresque # brevioribus ant aristatis, et illa subaequantibus; 4, sessiliflora n. sp. bracteolis mu- eis, involucris cylindraceis circiter 10-floris, folüis bası obtusissimis el subeordatis, (Chrysosphaerium gnaphaliei- des W. hıb. 15241. Mexico Humb. capit. diseoid. %.); 5. solidaginea Kunth bracteolis muticis, involueris eylin- draceis, 10-floris, foliis basi acuminatis; 6. cacosmioides n. sp; 7. serrata n. sp. bracteolis mutieis, involueris pu- rimifloris, foliis subtus hirsuto -pubescentibus, (Bras. 2 capit. discoid.); 8. pinzatifida R. Br. frulex scandens, bracteolis mulicis, involueris campanulatis, plurimifloris, foläis subtis glabris, (Moeinna brasiliensis Spig. N. 102 Actinea commuta Sprg. syst.); 9, cymosa n. sp. herba erecta, bracieolis mulicis, involucris campanulatis, plurimi- floris, foliis subius glabris, (Bras. capit. radiata). ıSeck % or — r»— 159 Bracteolis angustissimis, longissime acuminatis, integeri- mis, quam flores $ parum longioribus, (herbae radiatae, brasilienses, simplices, superne aphyllae); 10. uniflora n. sp. involueri foliolis extimis obtusis; 11. multiplinervia n. sp. involucri foliolis extimis acuminatis. — Caleae a me haud visae sunt: ©. jamaicensis L., cordata Sw., ter- nifolia Kunth, urtiegefolia R. Br. ACHILLEA L. 352. Acwtırı Millefolium L. W. sp. pl. IM p- 2208. — — Prope San Andres. Aug . Subtrib. 4. Senecioneae. Rhachis ebracteolata. Antherae ecaudatae. Flores ejusdem capiluli aut omnes $ aut marginales 2, corollas lingulatas, rarissime, siylis corollisque niriusque sexus sibj simillimis achacniisque pappo longo et multiradiato coro- nalis, fliforimes gerentes. MATRICARIA L. 353. Marmıcana Chamomilla W. sp. pl. IE p. 2161. — — In ipsa urba Jalapa non frequens. Aug. UNXTIA L. fl. 354. Unzu achillaeoides n. sp. Glutinoso - pube- scens, foliis oppositis, ex peliolatis, crenato-pinnatifidis in sessilia, 3. s. 4.parlita, segmentis obovato -linearibus, obtusis obtuseque pinnatifidis. — Caulis more eymae tri- chotome magis minusve ramosus, pollicaris — pedalis et ultra. Capitula aeque magna ac in dehillea Piarmica iisque simillima. Achaenia obpyramidata, scabriuscula, 3-angularia, 4-costata, cum abortis mixta. Involueri cam- panulati, 8-phylli foliola aequalia, margine late scariosa, 160 fimbriata, extus glanduloso-pilosa. = — In los Lianos de Perote frequens. Sepibr. TAGETES L. . 355. luseres Zueide Cav. ie. II. p. 33. 1. 264. W. sp. pl. II. p. 2126. — — In graminosis pr. Jalapım Aug, et Hacienda de la Laguna. Octbr. 356. Taezıus micrantha Cay. ic. IV. p. 31. i. 352%. — — In graminosis pr. Jalapam et San Andres. Aug. . 357. Tuceres elandestina Lag. nov. gen. et sp. p- 28. Sprg. syst. IH. p. 571. (ex diagn.) Enalcida foenieuli- Jolia Cass. Diet. sc. nat. XIV, p. 443. (involucro aulem. apice non pubescenü). 7. strieta W. hb. n. 16120. — — Caulis erectus, + — sesquipedalis, ramis superioribus al- ternis, erecto-patenübus, rigidis. Folia inferiora opposita- Capitula ramos breves apice vix nudos terminant. Invo- lucrum eylindraceum, 5-dentatum. Achaenia linearia, ad- presse hirsutiuseula, pappum 2-paleaceum, palca altera lanceolata, altera Jatissima, inaequaliter truncata, exosa el breviori, superant. — — Pr. Hacienda de Tepetitlan. Septbr. BAHIA Lag.*) 358. Bam sinnate n. sp. Foliis oppositis, sinualis. — Frutieulus foliis Wiplinerviis, longe petiolatis, ovalis, saepe 3-lobis, obtusis, basi Iruncatis — brevissime curvr- lineo-acuminatis, supra viridibus et molliter pubescentibus saublus tomento molli et brevi incanis, 2 —— ZH longis, 3— 14 latis. Tavolueri L-serlalis, 12-phyläi foliola aequa- la, *) Nov. gen. et sp. p. 36. — Teorliam speciem B. artemisiat- Foliam n. sp, folils alternis, sessilibus, profunde pinnatifidis, subtus niveo-tomentosis, margine revolutis, capitulis Fasciculatis, inaequali- Noris, heterogamis, floribus nempe lingulatis in ambitu, involucrisque 9-pbyliis, 1. serialibus, eylindraceis insignem clar. de Chamisso © [#7 Uifornia retulit, " | | | — 161 lin, obovato-lanceolata, u longa, pallide viridia. Capi- tula homogama, aequalifiora, 2 jonga, Cymae termina- les, 3-radiatae, oligocephalae, ramis semel s. bis dichoto- mis, -pedicellis foliis setaceis adspersis atque capitula, qui bus terminantur, excedentibus. — — In rupibus prope Macienda de la Laguna. Sepibr. (T. I. 1.43. siylus; 42, achaenium; 45. pappi palea quaedam.) SENECIO L. Pappus pluriserialis. Styli rami exappendicnlati. -” 359. Senecro bellidifolius H. B. K. IV. p. 137. — — In monte Orizaba. Septbr. 360. Senecıo ealcarius H. B. K. IV. p. 144 Achaenia glaberrima. — — In monte Orizaba prope spe- “ Iuncam. Sepibr. 361. Seneero flaccidus n. sp. Caule Iignoso, folüis membranaceis, alternis, flaceidis, angustissime Iinearibus, planis, sessilibus, inlegerrimis s. jlacinia una alterave Ii- neari, integerrima et divergenti instruelis, obsolete tomen- tosis, involucri 12-phylli foliolis linearibus, acuminatis, margine scariosis, apice barbatis, extus pilosis, corymbo terminalo, terminali, simplici, oligocephalo, capitulis ra- diatis, achaeniis cylindraceis papulisque *) canescentibus. — — Folia 1 — 2 longa, $# jata. Involueri cylindra- cei calyculati, foliola aequalia, plana, erecta, irinervia, non sphaeglata, 24 longa, #4 Jata. Inflorescenliae rami magis minusve obsolete tomentosi capitulis, «quibus termi- nantur, et foliis angustissimis atque subsetaceis, quibus *) Papulne nominentur corpuscala, quae dissepimentis transversis egent, madefacta viscum spiraliter tortum (pluribus in radiis) cjacu- lantur. Praebent vehementissime, veluti animalcula infusoria, natan- la atquo votantia observanti speetacuhım laetissimum et pluribus Syn- antherearum (praccipuo e tribu Mutisicarum) aclmonäis insident, Ico- ncm addo, qualia sunt in Perdieio Taraxaci (£. 47.) Sr Bd. 15 Heft, 41 162 stipantur longiores. Corollae luteae. — — In Llanos de Perole. Septbr. 362. Sunecıo grandifolius n. sp. Arborescens, pa zum ramosus, foliis alternis, petiolalis, penninerviis, mem- branaceis, irregulariter ineiso-dentatis, amplissimis, ellip- tieis, acutis, subeordatis, supra glabris, subius petiolisque teretibus tomento tenui, floccoso, stellaio obsessis, pani- culis terminatis, supradecompositis, di- aut rarius tricho- tomis, fasligiatis, terminalibus, capitulis cixciter 11-Nloris, zadiatis, brevissime pedicellatis, involueri 5-phylii foliolis siecis, oblongo - elliptieis, acutis, glabris, margine latissime scariosis, achaeniis glaberrimis. — -— Folia adulta 7 — 844 lata, 10 — 144 longa, nervis primariis subtus valde con- vexis, secundarlis divergenlibus. Petioli 2 — 4- pollica- res. Inflorescentiae rami pilosiusculi, sulcati, folis squa- maeformibus basi stipati, primarii inferiores elongati, ulte- xiores sensim breviores. Badius patens 3 — 5-, discus 6 — 8-florus. Corollae Iutene. Involucri bası foliolis minutissimis, pilosis, paucis aucli foliola trinervia, param eonduplieata, aequalia, 24 longa. — — In sylvis pr. Jala- pam. Ocibr, CACALIA L. 363. Cacauıı runcinata H, B. K. IV, p- 130. — In- voluerum roseum, — — Orizaba. CRASSOCEPHALUM. Moench.*) (Cremocephalum, Synoxys, Synura et Emilia Cass.) Pappus pluriserialis. Siyli rami appendiewali. Ca- pitula si heterogama, floris @ 1.serialibus corollasque tih- formes gerentibus in ambitu. *) Moth. p. 516. A quo differt Erechthites Raf, Horibns Q mul tiserialibus in ambitu. 163 364. Cuussocernarun valerianaefolum.* — Senecio valerianaefolius Wolf. ind. sem. h. berol.- 1825. Sprg. syst. II. p. 565. Reichenb. icon exot. I. p. 59. t. 85, — — In sylvatieis pr. Jalapam. Aug. Subtrib. 5. Artemisieae. Rhachis ebracteolata. Antherae ecaudatae. Floribus capitulorum marginalibus foemineis corollae sunt filifor- ınes, stylis corollisque utriusque sexus sibi dissimilibus et achaeniis aut calvis aul pappo brevi coroniformi coronalis. ARTEMIS L 365. Anreuısıı (Oligosporus Cass.”)) mexicana W. hb. n. 15368. Sprg. syst. II. p: 490. — Herba perennis. Radix villosa, fibrosa. Rhizoma repens. “Caulis magis minusve albo-iomeniosus, pedalis et ultra, superne ramos breves, simplices, sacpissime florigeros protrudit. Folia allerna, confertissima, sessilia, pinnalisecta, segmentis mar- gine revolutis, linearibus, elongatis, amgustissimis, paueis, saepissime inlegerrimis, pl. 4/4 laüis, circiter 544 longis, superiora sensim integerrima, segmentis inferiorum simil- lima. Spica terminalis composita lateralesque simplices, in terminalem abeuntes. Capitula deinde nulanlia, vix. 144 longa, circiter 22-flora, floribus nempe masenlis 16, Involucri globoso.campanulati foliola exius pilosa, ex an- gustissime semilanceolatis, foliaceis, paucis in sicea, el- liptica, oblusa, margine latissime scariosa, eroso-denlieu- lata, cireiter 144 Tonga. Rhachis plana, nuda, — — Lila nos de Perote. Scpibr. Sublıib. 6. Graphalieae. Rhachis ebracieolata. Antherae caudatac. Capitula #) Diet. so. mat, XXXVI. p. 24 164 aut herogama, floribus 2, pinriserialibus corollisque fili- formibus instruetis in ambitu aut dieica. GNAPHALIUM R. Br.*) 366. Gnarmrus pellitum H. B. K. IV. p. 63. — Flores $ usque ad vcto in centro occarrunt. — — In col- kibus pr. Jalapam. Ang. 367. Gwarsarmm sylvaticum L. Sm. fl. britt. D. p. 869. Wahlenb. fl. cap. p. 260. — — In dumetis ad Jala- pam Aug, et in Tierra fria. Septbr. VALERIANEAE Juss. VALERIANA DC. 368. Varzruamna scandens L. — — In dumelis prope Jalapam. Ang, RUBIACEAE Juss. — Cham. et Schldl. Linnaea 3 et 4. STELLATAE ' GALIUM L. 369. Guziun mexicanum H. B. K. Varietas esse vi- detur angustifolia Galii Aparines. — — Prope Jalapam in dumetis, 370. Gauiom obovatum H. B. K. 3. t. 377% Canlı- . bus glabris atque laevibus diversum. — 6, cuspidatum Hb, W. no. 2748. quogue simillimum. — — In sylvis prope Jalapam, RUBIA L. 371. Rus incana H. B. K. 3. p. 264.2 vel species affinis. Pruetus coceinens. — —— Serro colorado atque in sylvaticis prope Jalapam. Aug. *) Verm. bot, Schrft, II. p. 568. 165 SPERMACOCEAE CRUSEA n. g. Calyx quadridentatus, dentibus alternis majoribus. Co- rolla longe tubulosa infundibuliformis 4 (et 5)-andra. Achaenia duo spermopodio persistenti plano apice aflıza, sub maturitate sponte desilientia, integro calycis limbo tum seorsim deciduo, — — In honorem diximus celeberrimi amieissimique Doctoris G. Cruse, Regiomontani, qui de Rubiaceis capensibus disserens hoc primus indigitavit genus. 372. Causza rubra. — Spermacoce rubra Jacg. et hortul. — Sp. longiflora H. B. K. 3. p. 271. Hb. W. no. 2621. — — Spontanea quam culta hirsutior, foliis minus dilatatis, corollis paulo brevioribus, — -— . In dumetis prope Jalapam. Aug. 373. Crussaı brachyphylla n. sp. superiori prexima, diversa foliis et fructu. Caulis herbaceus, ramosus, tere- tiusculus, fistulosus, patentim subreverse hirsutus. Folia late ovata (nec anguste, nec lanceolata), in, petiolum bre- vem angustiala, discolora, supra in pagina et subtus in nervis parce pilosa. Capilula florum terminalia, folüs in- voluerata waajoribus rameis. Calycis laciniae triangulares, nec ut in C. rubra: lineares vel lanceolatae; flores paulo breviores; achaenia quadruplo minora, subteretia nec sub- globosa. — -— Seiro colorado. Aug. BORRERIA Meyer, — Cham. et Schldl. 1. c. 3, pı 310. 374. Bonner verticillata Meyer. Cham. ei Schldl. 1 cp. 311. m. — Prope Jalapam. Aug. DIODIA Meyer. — Cham. et Schldi, k c, 3 p. 341. 375. Diovu Radula Cham. et Schldl. 1. c. p. 342, -— — In dumetis aprieis prope Hacienda de la Laguna. Septbr. 166 376. Driovu diversifolia.” — Spermacoce diversi. folia 4. B.K.3. p. 267. — Knoxia simplex Ib. W. no. 2678. — — Capsula dieocca, strigosa. Cocei papyracei, facie membrana tenui clausa, monospermi. Calyx demum deciduus. — — Lianos de Perote. Septbr. 7 317. Diopm polymorpha variet. macrophylla Cham. “et Schldl. 1. c. 3. p. 344. — — In sylvis umbrosis prope Jalapam et la Hacienda de la Laguna. Aug, RICHARDSONJA L, — Cl. et Schldl. 1. c. p. 350. 378. Rıemanpsonta scabre Aug, St Hil, pl. us. no. 8. Ch. et Schläl, L ce. — — Jalapa. Aug. Hoacienda de la Laguna. Oct. SPERMACOCE Meyer. Ch. et Schldl. I. c. p. 359. 379, Seermacoce Zermior L. — — In humidis prope los Cocos, Jul. 380. Srenmacocz! echioides H.B.K, 3. p. 209? — — Folia nostrae elliptico-lanceolata, pollice vix longiora, bi- spidula et glabrescentia, margine scabra. Calyx 4-denta- tus, dentibus aequalibus ciliatis. Capsula generis pilosula- — — Prope Jalapam in dumelis. Aug. MITRACARPUM Zuec, Ch. et Schldl, 1, c. p. 358. 381. Mirmacaneom, species. — — Speeimen unieum inter Spermacoceas reperimus. PSYCHOTRIACEAR, CHIOCOCCA L. 382. Cmococca racemosa L. — Cham. ei Schläl. 4. p- 135. — — Hacienda de la Lagına. Mense Sept. frucli- fera, Baceis albis. er 167 PALICUREA Aubl. 383. Parieunwa erocea R. S. 5. p. 195. — Psycho- tria crocea Sw.! Hb. W. no. 4105, — Ps. padifolia Eh. W. no. 4067. R. S. 5. p. 189. et Ps. palida Eib. W. p. 4115, (utraque, Humboldt „Xalapa, 4420” in schedula, in H, B. K, desideratur). — Paulicurea petiolaris H. B. K. 3. p. 289, quae est Psychotria Palicureca Hb. W. no. 4113. — — In Antillis, America meridionali et imperio Mexicano vulgaris. — — In sylvatieis prope Jalapam. Aug. PSYCHOTRA L. 384, Psyonormu alba R. et P., Ch. et Schläl. 4, p. 19. Specimina cum Sellowianis Bras. meridionalis maxime eonvenienlia; foliis augustioribus, subsessilibus, omnino glabris. — — Prope Laguna in sylvis. 385. Psvenorru species. — — In sylvis prope Ha- cienda de la Laguna specimina pauca fruclifera. Fructu xubro, COCCOCYPSELEAE. COCCOCYPSELUM Patr. Browne. 386. CoccocypseLum cordifolium Nees et Mart. acı. Leop. 12. p. 14. Cham. et Schldl. 1. c. p. 140. — — Corolla et bacea coerulea. In sylvis umbresis prope Jala- pam. Aug. 337. Coccocyeseuum nummulariaefolium Ch. et Schl. lc. p. 145. — — Hacienda de la Laguna. Septbr. HEDYOTIDEAE DEPPEA n. gen. . ‚Flores tetrameri. Dentes calycini breves, triangula- res. Corolla tenera, subrotata, extus et intus glaberrima, Iacinüis elliptieis obtusis. Stamina: aniherae lineares, erec- 168 tae, exsertae, filamentis brevissinis. Stylus staminibus longior, stigmate crassiori. Capsula membranacea, ellipsoi- dea, infra verliceem Iimbo ealycino corenala, dentibus trt- angularihus minulis adpressis, biloeularis, sulco extus di- sepimentum indicante, loculis monospermis, semine medio dissepimento aflixo, (ante maturilatem observata videba- tur) Ioculicide dehiscens. — — Non obstante fructu di- spermo ob nimiam cum Hedyotideis allınilalem alque similitudinem illis adnumerata. Revera Medyotis est lo- eulis frucius monospermis anomala, nee aliter a cognalis recedens. — — In honorem diximus indefessi in explo- ratione faunae et florae inventoris, clarissimi Deppe. 388. Drrrea erythrorhisa n. sp. Fruticulus sesqui- pedalis elaliorque, caule ramisque griseis, interiori corlice rubro, ligno roseo, radiee uberiori pimente scatente. Fo- lia elliplica, ulrinque acuminala, peliolala, tenuiter mem- branacea, supra et margine rariter pilosa, inlernodiis mul- to longiora, 4% poll longa, sesquipollicem lata latiora- que, petiolo pollicari. Stipula exigua, triangularis, deei- dua. Cymae terminales ex axillares, pedunculatae, erectae, laxiflorae, 3 — 4-radiatae, radiis ter di- vel tricholomis; squamulis ad divisiones instractis membranaceis, minutis, vix in conspectum venienlibus. Ylos diametro’ bilineari, coralla Hlava, capsula axi sesquilineari. — — In umbrosis prope Hacienda de la Laguna. Oct, HEDYOTIS H. B.K. 389, Trpyoris? Cervantes H. B. K. 3. p. 304! H. pumila H. W. no. 2591. — — Proprü generis vel sub- generis typus: Capsula subdidyma, maxima ex parte ea- Iycem superans, oligosperma, majuscula, axı Iineam, dia. metro transverso sesquilineam metientibus, — — Ad ra dices montis Orizabae. Sept. 109 GERONTOGEA Ch. et Schldl. 390. GerontoezA microtheca n. sp. — Chichic tzon. patonie de Ocopetlayuc. Hermandez p. 366.2? — — Her- bacea, erecia, gracilis, ramosissima, floribus in apieibus laxe cymoso-panienlatis; foliis petiolatis, ovato-lanceola- Us, acuminalis, acutis, supra (praeserlim in margine) sca- bris; slipula exigua pubescente dentato-ciliata. — — Spi- thamaea. Calyx sub anthesi minimus; corolla infundibu- tiformis, lineam longa vel major. Capsulae minutae, de- pressae, diametro transvexso majori azin superante, quam in G, corymbosa winores, dentibus calycinis brevioribus, verlicem vix aequanlibus coronatae. ——- — Barranca de Tioselos in umbrosis. Sept. 391. Geronıoeza Deppeana n. sp. fruticulosa, ra- mosissima, erecta, glabra, floribus in apieibus laxe panicu- lalis; foliis peliolatis, ovato-lanceolatis, in petiolum atte- nuatis, longe acuminatis, aculissimis, firmis, ad marginem subrevolutum scabris; stipulis albidis, glanduloso -pubescen- tibus, seloso-laciniatis, lacınlis apice incrassato glandulo- sis. — — Frutieulus pedalis. Folia maxima vix pollica- ria. Corolla infundibuliformis, tres eirciter lineas longa, lactea; laciniis ovatis acutis intus puberulis. Stamina ex- serta, laciniis breviora, antherae coerulescentes. Pistillum breve. Capsula quam in @. corymbosa paulo major, cae- terum similis. Flores trimeri inter teffameros oceurrant. In hortum botanicum berolinensem introducta florebat Oct. 1829. — — San Andres. Aug. BOUVARDIA Salısb. 392. Bowamu Jaeguini H. B. K. 3. p. 300. — ‚Houstonia eoceinea Andı, vepos t, 106. etc. et. — — In campis apricis graminosis prope Jalapam. Aug. HAMELIACEAE. HAMELIA. 393. 4. TlameLse species duae. — — Plan del rio, Jul. Hacienda de la Laguna, Oct. Specimen eujusyis unicum. GONZALAGUNIA R. P, 395. GonzaLacunı panamensis Pers. — Buena pa- namensis Cav, Icon. — Gonzalagunia cornifolia U. B. K. 3. p. 325.2? — — Feolia utrinque parce pilosa eiltata- que. Tubus corollae gracilis, glabriuseulus, 5 lineas lon- gus; limbus extus villosus, expansus diametro vix bilinean, Drupa 1elrapyrena, subquadricocca, globasa, diametro lineam melienle. — — In sylraticis prope Hacienda de la La guna, D. NB. Generis maxime naturalis speeies nimirum ad alia et maxime aliena genera ab aucloribus inveniuntur relata. Ad Gonzaluguniam Coccocypselum Ch. et Schldl, Linnaea 4. p. 196, Eoceoeypselum spieatum H. B. K., perlinent eliam. Sieber plant. ezsie. Trinit. no. 87. (Auel- ia barbata) et Sieb. flor. Mart. no. 4. (Justicia secunda) ;- nee de synonymo Jacg. obs. Fig. 32. (Barleria hirsuta) dubitandum. . GARDENIACEAE. GARDENITA. 396. 7. GanDEnuB species spinosae duae. — — Vera-Cruz, Jalapa. Specimina insufficientia. CAPRIFOLIACEAE Juss. VIBÜRNUM L. 2? 398. Vinunsum microcarpum n. sp. folis subeorda- ‚dis, orbieulatis obovatisve, breviter acuminatis, minulim remote sinualo-dentalis, supra pubescentibus, subtus can0- —--: 171. tomentosis; breviter petiolatis, petiolo eglanduloso; cymis radialis subsessilibus, — — Folia Coryli sed minora, 27 poll, eireiter longa; iructus nigri diameiro et axi ses- quilinearibus. — — Prope Jalapam et inter Jalapam et San Miguel del Soldado. Aug. SAMBUCUS L. 399. Samnucus bipinnatus n. sp. foliis bipinnatis, 3 — 4-jugis, pinnis’ inferioribus trifcholatis; foliolis ter- minalibus majoribus; omnibus’ ovato-ellipticove lanceola- lis, acuminatis, ulrinque aculis, praeier basia argute ser- ralis, subtus per paginam et supra in’nervis et venis pri- martis canescenti-hittellis; petiolis eglandulosis hirtellis; eyma 4 —, d-radiata, fasligiata, ramis ramuülisque hirtel. lis. — — Flores majusculi, pentameri. Habitus Sam- buei nigrae. — — In sepibus prope Jalapam. Aug. CORNUS L. 400. Corsus tolucensis H.B. RK. 3. p. 336.7 — — Arborea, fructu coerileo. Facies omnino congenerum vul- gariorum. Fulia ovata et elliptica, longe acuminata, pen- ninervia, venis utrinsecus quaternis arcuatis. Maxime evo- Iuta 4 — 5 pollicaria, latitudine sesqui-bipollicari, acu- mine subpollicari, peliolo 8 eirciter lineas longo, — — In sylvis prope Jalapam. Aug. 401. Corsus grandis n. sp. arborea, foliis ovatis, basi acutis, acuminatis, acutis, supra glabris; subtus inca- nis et rariter strigoso-pubescentibus; venis ulrinsecus qui- nis; capitulo florum sessilium involucrato pedunculato; fructu ovoideo coccineo. — — Folia opposita, A-pollica- via, 2# Zur Jata, peticlo semipollicari pollicarique; fructus axi 4 — 5.lineari, diameiro transverso trilineari. : Arbor magua; inflorescentia specierum herbacearum, — — In syl- vis prope Jalapam. Aug. LORANTHEAB Rich, et Juss. VISCUM L. 402. Viscux vaginatyım H. B. K. 3. p. 347.!H. W. no. 18300. — — Specimina Humboldtiana 1. c. vegetiora sunt nostris. — — Lianos de Perote in Junipero mexi- cana. 403. Vıscum falcatum n. sp. trunco tereti, ramis ancipitibus sub dichotomiis dilatatis; follis camosis 3—5- nerviis falcatis obtusis semipedalibus. Q spieis axillaribus ternis (1 — 3), pollicaribus sesquipollicaribusque; flori- bus vertieillatis senis. — — Diversum a 7. angustifolo Bertero jam ramis ancipilibus, foliis insuper ter majoribus insignius falcalis. Frutex in arboribus parasilicus, dicho- tomo-ramosissimus, sesquipedalis. Baccae grano Cannabis paulo minores. — — Prope Jalapam. Aug. LORANTHUS L. 404. Lonantuvs Schiedeanus n. sp. hexandrus, gran- diflorus, antheris versatilibus; corymbo ierminali e cymis semel terque Wichotomis. Glaber, ramis subalato-tetra- gonis, ad nodos dilatatis, foliis (pseudo- opposilis) breviter petiolalis, ovato-lanceolatis lanceolatisve, obliquis, falcatis, apiee attenuatis, penninerviis subtriplinervüsque; floribus pedicellatis; braclea cupuliformi truncata, germine breviorez calycis margine integerrimo, truncalo, germen aequanle. — —— Folia 3 — 4-pollicaria, 1 — 14 poll, lata. Co- rolla sub-tripollieais, ad calycem usque fissa; flamenta mediis lacinüis inserla. A .L. formoso Ch. et Schläl. di- versus: foliis venosis apice altemualis tenuioribus; a. Z» americano Jacg, floribus gracilioribus longiorihus. = — Prope Jalapam. Aug. 405. Lonanruus Deppeanus n, sp. hexandrus, parvi- florus, antheris linearibus basi-fixis; racemis axillaribus 4... 173 solitariis geminisque, pedunculis trifloris ebracteatis, flori- bus pedicellatis. Glaber, ramis (nonnunquam) radicanti- bus, teretibus, rugoso-siviatis; foliis (pseudo-oppositis) petiolatis, ovato-lanceolatis, longe acuminatis, acutis, ero- so-marginatis, reliculato-venosis, subiri- aut triplinerviis; calyeis margine leviler sexdenlato, eroso-marginato. — — Folia subtripollicaria, pollice saepius angustiora, peliolo 3 — 4-Iineari. Raceni folium rarius superantes; corolla bilinearis; pedicellus semilinearis. Corolla ad calycem usque fissa; filamenta brevissima, superiori laciniorum parti inserla. Stylus sub apiee circinatim contortus. — — Prope Jalapam. Aug. 406. Lorinzuus Quereicola n. sp. hexandrus, parvi- florus, antheris orbieularibus basifixis; racemis axillaribus solitaris geminisque, 1loribus subsessilibus ternalim oppo- silis (pseudo-verticillis sexfloris). Glaber; ramis 1ereti- bus ruguloso -striatis; foliis (pseudo-opposilis) chartaceis, petiolatis, ovalis, acuminalis, ulrinque aculis, pellucido- marginatis, reliculaio- venosis. Folia 2 — 3 pollicaria, 1 — 2 poll. Iata, petiolo sesgui- el bilineari, lamina in petiolam haud decurrentee Hacemi 1 — 2% pollicares. Flos quisque bracteola minuta semi-cupulari suflultus. Co- rolla sesquilinearis, ad calyeem usque lissa; lacinjis ab in- sertione staminum patenlibus; filamenlis infra medium la- ciniarum insertis. — — In ramis Quercuum aliarumgue arborum parasilicus prope Jalapam. Aug. ARALIACEAB Juss. ABRALIA L. 407. Anarıa capitata Jaeg. Hb, W. n. 6134. — — In sylvis prope Jalapam. Aug. 408. Anırıa walapensis H, B. K. exel. syn. A. di- gäüata Hb. W. no. 6147. — — In sylvis prope Jala- pam. Aug. . 174 409. Anarıı echinops n. sp. foliis membranaceis, su- pra planis glabrescentibusque neryo venisque primariis le- viter impressis ei rariler pilosis, subtus nervo crasso ve- nisque prominenlibus reticnulato-venosis subtomenlosis, 10- mento laxo detergibili e pilis discrelis salis longis apice stellaio -ramosis; floralibus integris lobatisqne, inferioribus digitatis quinquefoliatis; foliolis subsessilibus, cunento-ob- ovatis, acule acuminalis, sinuato-ebsolete acule dentatis, medio maximo, Jaleralibus subdimidio brevioribus; inflo- rescentia canesconti-subiomentosa; floribus eapitalis, capi- tulis globosis (provecliori aelate globoso-ovoideis) bracteis acutis incano -1omentosis dense imbricalis, in racemum elongatum digestis; summis sessilibus, reliquis peduncula. tis; pedunculis sparsis patentibus, bractea densius lomen- tosa triangulari longeque acuminata suffultis; medis nu- dis; inferioribus medio bibracteatis, — -— Floribus capt- tatis foliisque lobatis et: digitato-parlitis A. floribundae HB. K. affinis, quam maxime caeterum dissimili; am- plitudine foliorum magnitudineque capitulorum insignis. Folia maxima, foliolo medio pedali antice 5% pollices lalo, lateralibus dimidio medio paulo majoribus. Racemus ses- quipedalis. Capitula florentia 7 — 9 linearia, inferiora pedunculo pollicari suffulta. — — In sylvis prope Ha- cienda de la Laguna. " ———n 175 Pflanzen - Mifsbildungen gesammelt von D. F. L. v. Schlechtendal. Schon früher haben wir aus den Papieren unseres ver- storbenen Freundes die Beschreibungen einiger Pflanzen- Mifsbildungen mitgeiheilt, da wir fast nichts geeigneter be- trachten, um uns Aufschlüsse über die Natur der Bildungen bei den Pflanzen zu geben, als grade jene zufälligen Ver- imungen, wo uns unbekannte Ursachen die Pflanze nöthi- gen, an einem oder dem andern Theil ihrer normalen Bil- dung zn entsagen und eine stellvertreiende dafür zu schaf- fen, oder das Fehlende durch irgend etwas nur anzuden- ten, oder eine und die andere Bildungsstufe zu übersprin- gen, oder auf dieser und jener zu verharren. Wenn wir daher, was uns an Pilanzen-Mifsbildungen aller Art auf- slöfst, in diesen Blättern mittheilen werden, so hoffen wir aus unserer oben ausgesprochenen Ansicht auf Eutschuldi- gung, selbst wenn manches von geringem Werthe oder "minderm Interesse erschiene; immer werden es reine na- turgetreue Beobachtungen seyn, deren Beziehungen sich, wenn auch nicht gleich, doch vielleicht in der Folge deut- Iicher zeigen werden. 1. Cerasus avium flore pleno. Calyx normalis. Pelala copiosa, e Ailamentis certo ceriias numero aucia, exlima inter calycis lobos posita s. petala legitima saepius indolem sepaloideam osienderunt, saepe enim aut cx loto viridia exant aut in medio {antum, 176 marginibus albis; omnia nee magna erant nec obcordata sed angusla et oblusa. Filamenta reperiebantur plura an- theris completis instructa, nec ullo modo mutala. Pistilla vero subierant transfgurationem retrorsam, in fuliola mu- tata erant paryula, complicata, margine serraturis glandu- liferis instructo basiqgue connato. Nervus medius erassius- eulus e parenchymate processit, parte ejus libera nudaque saepe cuxvala el sligmate quamplarimum marcescenie ter- minata. Solitarrum nunc aderat pistillum foliaceum nune duo sibi invicem junela ita ut exterius interius sibi oppu- situm vaginae in modum includebat; interius minus mo& eandem praebuit structuram foliaceam mox vero immula- tum obseryabatur, sed valde tenue atque debile, punclo sligmatifero terminatum. Ovuloram ne minimun quidem vesligium. Semel, ubi in fundo calycis solito more jam aderat haec pislillerum forına, alterum par versus margi- nem calyeis est oblatum. Nonnullis in floribus nodus 5 tumor exigaus sub istis apparuit styliferis foliis; an ipsius folii basis? an petiolus glandulifer contractus?, an inler- nodis abbreviati vestigium? 2. Euphorbia degener florens. Euphorbia degener est Accidio commutata Cyparissiae forına, fungillo rite evoluto flores haud explicans. Praeter- lapsa aestate pauca carpsimus specimina, quae, Caeomale uti videtur aborto, flores protulerant. Caules fere pedales, simplieissimi, maxima ex parte foliis solito more disposilis sed jam delapsis nudi. Folia superiora subverlieillata la- tora ex axillis flores sic dictos, pedicellatos, bibractealos verticillatos emiserant, et florum verticillos coma termina- lis foliorum angusiorum superavit. (\WVird fortgesetzt.) ey PENIS FLORULA INSULAE STL THOMAE INDIAE OCCIDENTALIS CONCINNATA AD. F. L nz SCHLECHTENDAL. . (Contisuatioy v. Linn. 3, p. 951 et 4. p. 78.) 1LEGUMINOSAR (DC. prodr. 2. p. 93) Tribus IT. Loteae DC. I. ec. 115. CROTALARIA L. DOT ce. 124. 62. Crorarınıa verrucosa L., Hb. Willd. n. 13251, Cr. caerulea Sieb, Fl. Martin. exs. n. 178. “ Vidimus specimina e 'Iranguebaria, Ceylona atque ex insulis Martinica et Sti. Thomae, omnia ad varietatem a. obtusam (.DC. I. c. p. 225.) pertinentia, apieibus foliorum nunc retusa aut emarginata, nunc obtusa, nunc acuta, basi . vero semper cuneata. In Sti. Thomae humidiusculis ad vias legitux. 63. Croraranıa relusa L., Ab. Wild. n. 13250, Sieb. FI. Martin. exs. n. 177. , Vidimus e Tranquebaria atque ex insulis Cuba, Porto- ricco, Martiniea et Sti, Thomac hanc stirpem, cujus spe- eimen possidemus a Breynio anno 1684 Septembri mense ör Bd. 2s Hof. 12 178 m in horte suo collectum sub nomine: Genistella salicis fo- lio glabro major non spinosa More Iuleo, javanica, nobis. In Sti. Thomae insulae locis graminosis ad vias provenit. 64. Crorazsnıa incana L., Ab. Willd. n. 13270. Habemus ex insulis Cuba ei Sti. Thomae, ubi ad vias in humidiusculis reperitur. INDIGOFERA L. DC. I. c. p. 221. 65. Innısorera Anil u, DOT cp. 225. Ex insula Sti. Thomae varielatem £. polyphyllam so- lummode accepimus, illic ad vias crescenlem. CLITORIA L., DC. 1. c. p. 233. 66. Cuironma Ternatea L., DC. 1. c. Forma foliolorum admodum variabilis. Legumima pu- bescentia. Ubique inter tropieos obvia. Zeylonensibus audit: Kattelroddoe. 67. Crironm virginiana L., DO. I. c. 234.; Clio toria brasiliensis Sieb. exs. Martin. n. 180. In insula Sti, Thomae ubique provenit. Foliolorum forma multo magis variat quam praece- dens; accepimus specimina foliolis 2 poll. longis, 4 lin. latis, alia foliolis 2% p. longis, pollicem inferne latis, alıa foliolis 14 p. longis, $ p. latis; forma eorum a lineari ad ovalem iransit, apiee nunc obiuso, nunc acuminato sem- per autem mucronulato. Persuasum habemus plures spe- eies nec esse confusas, nec refragrante natüra -posse di- velli, aceuraliori autem examini ut subjiciantur affines spe- cies suaderemus. Color seminum quamplurimum similli- mus illi avorum Charadıii Vanelli, maculis increscentibus confluentibusque interdum fere niger eyadit. GALACTIA Pair. Brown. DC. I. a 2337. 68. Gazacru dubig DC. 1, c. 238? 179 Plantam in insula Sti, Thomae frequenter lectam, in Hb. Willd, n. 13915. sub nomine Galegae ‚liformis Jacg. asservatam, a Poiteau in Sta. Dominica deceptam, dubitan- ter ad Galactiam duhiam ducimus. Galactiae character a Candollio datus bene convenit, carinam e duobus peta- lis sejunctis constantem vidisse cerederemus, quamyvis faci- lius pelala tenera in carinam connata scinduntur, obser- vatoreınque fallunt. Inter species a Candollio enumeratas, nulla alia melius nosirae congrua, quam illa guadalupen- sis Berteronis, sed nostra pilorum majori copia saepius in- duta. Caulis volubilis, filiformis, teres, 'pilis retrorsis co- piosioribus aut parcioribus patulis. Folia petiolata uni- juga cum impari. Peliolus communis brevis, foliolis late- ralibus brevior, pilosus, ad basin stipulis 2 minutis subu- latis pilosis munitus, partiales brevissimi, ad basin stipel- lis geminis minulissimis instruch. Foliola ad summum pollicaria, inter se inaequalia, lateralia minora, forma sunt omnia satis varlabili, a subrotunda ad oblongo-ellipticam et obovatam ludente, basi apiceque obtusis, hoc plerumgue leviter emarginalo, cum mucrone minulissimo medium si- num oceupante. Ceterum sunt subeoriacea, ulrinque reti- culato-venosa, margine subrevolulo, supra viridia subtus glaucescentia. Pili breves adpressi nuno utramque obte- gunt paginam, nunc in supera rarescunt, vel rarius omnino deficiunt, in infera vero semper praeserlim ad nervos re. periuntur. Racemi paueiflori axillares folio plerumque breviores, rarius longiores. Flores pedunculaüi sub ealyce bracteis 2 minulis ovalis acuminalis pilosis calyce multo- ties brevioribus. Cal. 3 lin. longus, ulira medium 4-fidus, extus magis minusve pilosus, laciniis Ianceolato-acumina- tis, infimo sublongiore. Vexillum obovato-cuneatum, sti- pite brevi, complicatum, ineumbens; alae oblongae stipila- tae appendieulo ad basin instructae; petala carinae stipi- tata, apice obtusa. Stamina diadelpha 9:1. Ovarium 12 * 180 — sessile sericeum‘, stylo filiformi praeter imam basin pilo- sam glabro, Legumen compressum lineare subfaleatum zostratum acutum, ad summum. bipollicare, 2 — 24 lin. latum, junius densissime sericeo-pilosum, evolutum mol- liter dense pubescens. Semina fere 2 lin. longa crassa subreniformia dilute brunnea maculis obseurieribus majo- sibus nebulosisque variegata, hilo eirculo nigro cinelo, TEPHROSIA Pers., DC. L c. p. 248. 69. Termosi caribaea, L. ei Jacy.. Amer. p. 212. t. 195. sub Galega. Hoc sub nomine in Hb. Willd. n. 13935 exslat spe- eimen in insula Marlinica a Bredemeyero leeium, omnino conveniens eum planta a Siebero in pl. exs. Marlin. suppl. sub nım..17. pro Tephr. cinerea vendita, nec non cum speeimine ab Hornemanno sub Tephr. littoralis nomine ex ins. St. Crucis communicato, neque minus cum sürpe a Schettio olim Ottoni nosiro data sub nomine Galegae einerene. Eandem plantam pluribus sub formis ab Ehren- bergio nostro accepimus ex insula Sti. Thomae, plane du- bij, cwi supra nominatarum specierum sit adseribenda, nec T. emereae nec T. Iittorali jam ob racemos axillares nec oppositifohos addı potuil, cum 7! caribaea vero conjungi videtur, si formam foliorum, florum et leguminum natu- ram xespieimus, sin vero descriplionem legimus Jacguini ejusque iconem intuemur, glabram esse discimus Jaequini plantam, quum nostra sit plus minusve indumento sericeo obtecta, quod jam Lamarekius in Eneyelopaedia botanica adnoiat, se vidisse in colleciione Jussieuana plantam om- nino similem 7. caribaeae sed villosam, hinc subglabra nominasse videlur Persoonius folia in Encheiridio. Ne- cesse erit, ut paueis deseribamus villositatem nostrae plan- tae reliquague ut subjungamus in hac stirpe notabilia. Pagina inferior folioram plus minusve sericeo-villosa 181 albida nitens, superior 'pilis minutis adpressis tecta viri- “ dis. Foliola breviter peliolulata subulato - stipellata, ari- stalo -mucronata, 5 — 10 juga, ad summum 9 lin. longa, janiora sese evolventia maxime seritea. Petioli, ramorum v. caulis superiores partes, stipulae subulatae 4 — 5 lin. longae, pedunculi calycesque plus minus in variis indivi- duis serieeo-villosa. Legumen bipollicare et ultra, 14 lin. vix latum, deflexum, prius pilis brevibus adpressis pubens dein glabrescens, brunneum, 18 — 20 semina continens, compressum, inter semina sulcatum, utringue sutura pro- minula einetum. Semina subquadrata brunnea. Stylus patentim pubescens. Stam. diadelpha. 70. "Termmosıa cinerca Pers.; Galega cinerea Z.; MB. Willd. n. 13919. (specini. Humboldtianum Praeter specimina magis sericeo cinerascentia ex in- sula Sti. Thomae accepta, ubi in siceis monlium ad terram prosirata reperiuntur, vidimus alia ex insula Cuba leviter ferrugineo - einerascentia et Humboldtiana; omnia oplime conveniunt cum deseriplione Linnaeana, SABINEA .DC. 1. c. p. 263. 71. Sapınza florida DE. 1. c.; Robinia florida Fahl, Hb. Willd. n. 13660, speeim. Richardi in sepibus ins. Sti. Johannis lectum. Flores in ramıs aphyllis nascuntur, legumina foliis coneomitantur. Numerus jugorum in foliis valde variat mox septem modo adsunt juga, mox decem quindeeimve. Foliola brevissime mucronata, nune 2 nunc & lin. sunt longa exstipellata. Pili serieei adpressi in foliis ad ner- vos et in pagina infera reperiuntur, junioxibus in partibus copiosi. Petiolus apice subulato acuto brevi ad summum bilineari terminatur. Stipulae ad latera peliolerum Lrian- gulari-acuminatae sericene paulo longius quam folia per- “ gistunt. Legumen 3 poll. et ultra longum, 3 lin. latun 182 — “ e calyce persistente stipitatum prodiens, brunneum, matu- ritate dissiliens valvulas eircinnatim contrahit. Semina fusca lenticularia, diametro fere bilineari. PISCIDIA DE. 1. ec. p. 267. 72. Pıscoiua Zrythrina L., DC. e., Hb. Willd. n. 13109. Fructiferos accepimus ramos ex ins. St. Thomae. Trib. IIJ. Hedysareae DC. 1. c. 307. PICTETIA DC, L. ce. et Legum. t. AT. 73. Pıcıena aristata DC. 1. c.; Aeschynomene ari- stata Hb. YPilld, n. 13728. specimen Bredemeyerianum. Foliola semper emarginata, spinescenli nervi medü apice ad summum bilineari, venis lateralibus primarlis plus minus subtus prominulis. Stipulae triangulares con- vexiusculae aculae, nune in aculeum subulatum brevem, nune in longum protractae. Frutex glaber nec omnino glaberrimus (parfaitement glabres ex DC.), rami enim ju- niores et foliorum costa media et inflorescentiae ramifiea- tiones pilis minulis adpressis dispersis sunt obtecta. Le- gumina stipitata curvula, 2 — 6 arliculala, articuli suleo distineti, uno alterove aborlivo, reticulato siriati, pilis bre- vissimis simplieibus capitatisque glanduliferis plus minusve adspersi, pubescentia in stipite et articulis abortivis c0- piosiori. — ZORNUA DE. Z c. p. 316, Genus in Candollit prodromo undeeim complectens species, Zorzia, habilu peculiari oplime ab affinibus se- gregatur generibus; species ejus undique per tropicos ha- bitantes, maxime inter se affines, aegre discriminantur. Si speeies 2 excludimus tetraphyllas, novem supersunt, 183 quarum una Australasica, duae Indicae, una Africana, quin- que Americanae, foliis bifoliolatis convenientes. Omnibus hisce speciebus sunt legumina compressa arlieulata, arti- culis suborbiculatis aculeato -hispidis saepiusque pubescen- übus villosisve, ceterum namero in eadem specie variabi- libus, hinc comparatio longitudinis leguminum cam brac- teis sufluleientibus characterem praebet fallacem nec in diagnosi adhibendum. Leguminum aculei in omni specie dipbylla visa retrorsum scabri vel ex toto glochidiati, quod praeterviderunt auciores hine characteres formantes. Vulgatior inter eas cst: 74. Zornia reticulata Smith (in Rees Oycl. Fol. 39. sub n. 2,), quam accepimus e gra- minosis insulae Sti. Thomae, quam: vidimus ex insula Tri- nitatis (Hed. diphyllum Sieb. exs. Trin. n. 246,) ex in- sula Martinica (Hed. Öracteatum Sieb. exs. Martin. n. 183.), ex Americae continente (Hedys. collinum Hb. Willd. n. 13774, ct Hedys. distichum ibid. n. 13773, ztrumgue specim. Humboldtianum), e Senegalia (Zornia glochi- diata RBchb. in Sich. exs. Seneg. n. 40,). Species pau- Iılum variabilis nunc glabra nunc pubescens, foliis nune minoribus nunc majoribus, semper vero recognoscenda: bracteis eglandulosis ciliatis 5-nerviis et reticulato- veno- sis, munc magis lanceolatis, nunc magis acutis, appendice deorsum verso magis minusve producio, foliis angustiori- bus latioribus; quae differentiae ex varia stalione, ex soli diversa indole pendere videntur. Incertum habemus an BHedys. filicaule Eb. Willd, n. 18770. ab Humholdtio ad Orinoenm lecium ad hanc-speciem pertineat, insignes dif- ferentiäe characteres non reperimus. — Z gracilis (DC. l. e.), eujus specimina autographa non vidimus, eonvenire non videtur cum planta quam in Herbarie Willdenowiano sub nomine Hedys. gemelli (n. 13778.) in Brasiliae Iuto- sis siceis prope Par& leetam observamus, quae distingui meretur ab’ omnibus: bracieis lanceolalis parvis, longitudi- 184 naliter 5-striatis (nervis 5 elevatis) pubescentibus dense- que eiliatis, pellucido-glandulosis, appendice brevissimo. Legumina bracteis 3-linearibus plerumque duplo longiera nigricantia, "aculeis retrorsum scabris fuseis, articulis cir- eiter 6 pubescentibus, diametro & lineari. Caulis infra . simplex superne dichotome ramosus, fere bipedalis, folio- lis inferioribus more generis latioribus, superioribus angu- stioribus. — Species Humboldtianae Z. scilicet pubescens et ihymifolia satis distinclae nobis apparent. — Z. dyetio- -earpae vero specimen a Siebero venditum nimis incom- pletum judieii faciendi haud praebet ansam. — Z. angu- stifoliam et zeylonensem species agnosco, neque minus 2. latifoliam Aubletü, STYLOSANTHES Sw., DC. 1. e. p. 317. 75. Sıyıosansues procumbens Sw, Hb. Willd. 1. 13742, “ Specimina vidimus ex inss. Portoricco, Sto. Domingo et St, Thomae, \ AESCHYNOMENE L., DC. I c. 320. 76. Azschnomese americana L., DC. 1. c. Caulis in planta Thomasiana glaber laevisque, inflo- rescentiae ramificatio scabro-hispidula. Foliorum- pinnae 3.— 5 nerviae, in altero latere versus apicem ciliato-ser- ratae. Leguminum articuli primo Jaeves convexi, dein sub dehiscentia gibbosi: eristato-tubereulali; Gaertneri jcon legumen haud plane maturum sistere videtur. DESMODIUM .Dc. lc. p. 325. 77. Desmonius incanum Sw., Hb. Willd. n. 13783. (specimen Smwartzianum); Hedysarum adscendens Sieb. exs. Martin. suppl. n. 40. Exsiecatione plerumque nigrescit haec species, quae 185 figura foliorum mire varjat., Specimina Hedys. mauritiani Hb. Willd. n: 13794. nostris taniopere similia ut diversa haud censeremus. Vidimus ex inss. Cuba, Portoricco et Martinica. 78. Desmonıum tortuosum Sw., Ab. Willd, n. 13803. specimen Swartzianum. Vidimus hanc plantam ex insulis Si. Thomae,"Marti- nica et Stae. Crucis. Foliis accedit ad D. incanım, sed stipulis, pedicellis filiformibus, calyce, corolla, legumine et pube brevi unci- _ nata caulis abunde est diversum. Racemus nondum evo- hutus bracteis lange acuminatis confertis et imbricatis in- signis. 79. Dessopmm molle Vahl, DC. L..c, p. 332. Species singularis articulo terminali leguminis hetero- morpho solummodo fertili. Provenit ad vias‘in Sti, Tho- mae insula. 80, Desmonwn spirale Sw., Hb. Willd. n. 13824. specimen Swartzianum. Speeimine autographo Swartzü fisus speciminibus no- stris Thomasianis D. spiralis do nomen, e Candollii dia- gnosibus D. tenziculum DC. habvissem, cujus diagnosis optime in nosiram quadrat stirpem, quae nec. scandens nec basi radicans, sed digitalis vix spithamea, a basi ra- mosa, xamis patenlibus caulis Iongitudinem attingentibus, infimis prostratis. Ad vias provenire solet. 81. Desnonmwm zrifforum L. sub Hedysaro. Hedysarum triflerum ZZ. FPilld. n. 13830. — Hedys. emarginatum Sieb. exs. Maurit. II. n. 331. — Hedys. ad- scendens? Sieb. exs. Trinit. n. 80. Planta inter tropicos late vagans, vidiınus specimina e Tranquebaria, Ceylona, insula Mauritii, Guiana, insulis Sti. Thomae et Trinitatis. Ad vias evescit. 186 ALYSICARPUS Neck., DC. L. ec. p. 352. 82. Arzsıcareus nummularifolius L. sub Hedysaro, Hedysarum moniliferum 46. Willd. n. 13762. fol. 2. (fol. 1. verum H. moniliferum.) — Hed. nummularifolium Hb. Willd. n. 13761. fol. 2. (fol. 1 et 2. Alys. vagi- nalis.) Magnam speciminum copiam ex insula Sti. Thomae accepimus ab Indieis nullo modo differentium, Maximo- pere variat foliorum forma ei magnitudo in eodem indivi- , duo, nune 2, nune 9 lin. meliuntur, nunc suborbicularia sunt, nunc elliptico- oblonga. FTrib, P. Phaseoleae DC. 1. c. 381. ABRUS DC. Le. 83. Annus precatorius L. Plantae inter iropieos nune vulgaris ex insula Sti. Thomae accepimus formam communem seminibus rubris nigra notatis macula. RHYNCHOSIA DC. I. c. p. 384. 84, Rımscnosu punciata DC. Leg. p. 365. ı. 56, Prodr. 2. p. 385. Specimina nostra exacte descriptionem figuramque Candollü xeddunt, specie vero differunt a Glycine pun- ctata. Eib. Wild. n. 13469. (ex ins. Dominica spec. Vahl). Legumina hostrae matura secunda deflexa semipollicaria brunneseentia leviter pubescentia, plerumgne disperma, basi attenuata, apice acuta stylique basi apiculata. Semina subrenilormia griseo-olivacea maculis diluleis nigüicantibus- que orbicularibus irregulariter adspersa. Foliolorum am- plitudo valde variabilis, nune 14 poll. fere sunt longa, nunc 9 vix lineas. Puncia creberrima minute nigricantia in pagima infera tantum conspiciuntur. 187. 85. Ruvwncnosıa retieulata DC. 1. ce. Glyeine reti. eulata Vahl, Hb. Willd. n. 13442. spec. Yahl, Foliola trinervia, haud resinoso - punctata Racemi foliis saepius longiores. Legumina pollicaria, 4 lin. lata, plerumgue disperma. Semina, quadrato - sublentiformia, fusca, maculis dilutioribus obscurioribusque variegata. PHASEOLUS L., DC. 2. c. p. 390. 86. Piusporus semi- erectus L., DE. L:c. p. 396. Hl. Villd. n. 13387, Sieb. exs. Martin. n. 186. Ad vias in Sti. Thomae insula. Legumina gemina terna per racemum remotiflorum, 3 — 4 pollicaria deflexo-patentia. juniora plumbeo -seri- cea, adulta glabrescentia, malura dehiscentia, valvis areie eireinatim contortis. Semina plura parva oblonga (1% lin. longa) olivacea maenlis nigris nebulosisque valde irregu- laribus notata. DOLICHOS L., DC. 1. c. p. 396. . 87. Doxiowos unguiculatus Jacqg., DC. 1. c. p. 400, Ab. Willd. n. 13392. spec. hortense et D. subracemosus Ab. Willd. n. 1404. spec. Iserti ex ins. Stae. Crucis. Planta glabra praeter petiolos foliolorum partiales pi- lis albis hispidos, praeter stipellas, bracteas subflorales ca- Iycesque pilis rarioribus adspersa, praeter rhachin, pedun- culos ramosque juniores pilis albis reflexis raris insiructa, praeter legumina juniori tantum aelate pilis dispersis ad- pressis, in unci dorso aufem saepius patulis tecta. Foliola venis infimis oppositis e basi nervi orientibus trinervia. In St, 'Thomae insula in locis graminosis humidiusenlis re- peniur. LABLAB Adans., DC. L..c. p. 401. 88. Lasısm vulgaris Savi, DE. I. c., Dolichos Lab- lab Hb. Wild. n. 13390. 188 . Ad vias in ‚sepibus provenit haec per iropicos vulga- ris culiaque planta in Si. Thomae insula. CANAVALIA DC., Leg. p. 375. 89. Canavının obtnsifolia DC. Prodr. 2, p. 404; Do- lichos obtusifolius Hb.. Wild; n. 13394. (specim. Ceyla- nicum.) . “ \ In littoralibus insulae Sti. Thomae. Foliorum margo dense et adpresse ciliatus, paginae pilis parvis sparsis dein evenescentibus instructae, Polo- rum forma variabilis, ovala, ovalis, elliptica, basi acuta v. obiusa, apice autem semper obtuso saepius emarginato. Corolla pollicaris rubra, vexillum venis saturatioribus no- tatum. CAJANUS DC. Prodr. 2. p. 406. 9%. Casumus Aavus DC. 1, ec, Cytisus Cajan L. et Auct: \ In insula Sti. Thomae frequenter colitur, quam se- mina in usum cibarium adhiberi soleant. ERYTHRINA L., DC. lc. p. 410. 91. Enrımmma Corallodendron L. DC. 1. e. Notissima arbor in Sti. Thomae insula colitur. Trib. FI. Dalbergieae DC. 1. c. 415. ECASTAPHYLLUM P. Br., DC. 1. c. 420. 92. Ecasmaruyınmıy Brownei Pers., DC. 1. c. Ramorum apices et foliorum pagina inferior praeci- puc ad nervos, pedunculi et petioli, pilis adpressis sericeis dilute brunneis sunt tecla. Foliorum superficies pilis mi- nutis dispersis adpressis nudo oculo vix, pereipiendis degi- tur. Legumina stipilala juniora brumnescenti-sexicea, dein 189 ealvescunt et relieulato - venosa fiunt pilosque ex parte perdunt. Trib. PIII. Mimoseae R. Br., DC. 1. ce. 424. MIMOSA DE. 2, c. 425. 93. Misosa pudica L., DC. 1. c. 426. Ad vias in insula Sti. Thöomae erescit. Foliola sub- tus pilis nonnullis arete adpressis instructa. Caulis prae- serlim apicem versus, pelioli communes et parliales in primis ad artieulationes patentim hispido - pilosa, Stipu- lae lanceolatae acuminatae nervosae hispido- pilosae et’ ciliatae. 94. Mmosı Ceratonia L., DC. 1. ec. 429. Uii praecedens ad vias. Caulis, petioli omnes, pe- dunculi angulati, ad angulos aculeati, Legmmina vidimus fere matura nondum dehiscentia. INGA DE. lc. 432. 95. Ina Unguis cati L., DC. 1. c. 486. Florum capitula globosa racemos formant terminales i. e. ramum terminantes, et axillares s. laterales i. e, ra- mos axillares haud evolutos terminantes, e sinu aculeorum stipularium. Foliola in specimmibus nostris parva 6 — 9 iin. longa, rarius pollicaria aut pollice longiora. Legu- mina vaxie torla, seminibus aterrimis, nilidis, oblique sub- cordiformibus. DESMANTHUS W., DO. 1. 448. ıSect. 2. Desmanthea DC. I. ce. 444. Species in hac seclione conjunctae, nimis levibus vi- dentur esse dislinetae notis, numerus pinnarum variabilis in uno eodemgue speeinine, numerus seminum non mi. nus inconstans, hine et leguminum extensio, glandula ca- 190 Iyciformis in omnibus ad apicem pelioli aut aliis verbis infra jugum inferius. Accuratissime examini subjieiendae erunt tredecim in Candollii opere enumeratae species. 96: Desuanısus depressus W., DC. Le, Hb. W. n. 19134, spec. Humboldtianum. Speeimina ex insula Sti. Thomae inter se variant: pionis bijugis, trijugis, quadrijugis, pinnulis s. foliolis 8 — %0-jugis latioxribus angustioribus, obiusis acutisve, sed nulla alia occurrit nota differentialis, omnibus glan- dula calyeiformis nigra ad basin primi pinnarum jugi, ‚vel in apice pelioli nunc brevis nunc longioris, omnibus spi- cae capitatae pauciflorae florıbus decandris, omnibus legu- mina linearia utrinque acuta 14 lin. circ. lata, 6 —9 — 12 Hin. longa, omnibus stipulae breves selacae, caulis a basi ramosus, diffusus, angulosus. 97. Desmanıms virgatus W., DC. I. ec. 445., Ab. YWilld. n. 19106. specimina varia, partim ex India orien- tali. — Desm. strietus DC. Ic. — Acacia virgala Gärtn. Sem. 2. t. 148. p. 317. Speeimina si inspicio Asiatica et Americana differen- tiam reperire nequeo, nec inter diagnoses a Candollio da- tas aliud reperio discrimen nisi pinnarum et seminum ma- jorem numerum in Asiatica planta. Sin vero respieis ad plantam 'Thomasianam, video folia pinnis bijugis, trijugis et quadrijugis, legumina 15 — 20 — 25 — 30- sperma. Species igitur supra nominatas in unam contraho speciem per tropieos vulgatam, cujus. varine formae in utroque orbe oceurrunt nec segregari distinguigue merentur. — .Des manthus diffusus Hb. W. n. 19105, secundum specimina asservala, inter quae et Humboldiiana, distingui aegre est visus, - ADENANTHERA L., DC. 1. c. 446. 98. Anenaneuera pavonina L, 191 Iconem Leguminis v. ap. Gaertn. Sem, 2, t. 149. Ar. bor in Sti. Thomae insula colitur, Aestivatio Yalvata. ACACIA Willd., DC. 1 c. 448. 99. Acıcıa zudiflora Willd., DE. 2 c. 457. n. 88, Ab. Willd. n. 19130. Exsiccalione nigrescit”. Pubes flavicans ramos junio. res, spicas, foliorum petiolos communes et partiales folio- lorumque nervum in juniori aelate obducit. Spicae axil- lares sub anthesi cum peduneulo semipedales. Glandulae nigrae subnitidae subrotundae depressae inter omnia fere pinnarum juga. ° 100. Acıcıa tortuosa W., DC. Lc 461. u. 132. . Aculei sesquipollicares et ultra, basi connati ex ala folum emittenies, albi apice fuscescentes, a basi ad me- dium usque pubem eandem ac ramus petioligue gerentes. Glandula anguste elliptica excavata sub infimo pinnarum jugo, altera magis orbicuları ad summi jugi basin sub. veniente. 101. Acıcıa Farnesiana W., DC. I. c. n. 138. Aculei parvi ad summum 3 — 4 lin. longi. Glandula parva in media nuda parte petioli. 102. Acıcıa Westiana DC. 7. c. 464. n. 165. Floret Junio, in axbores scandit. Legumina breviter stipitata 3 — 4 poll. longa, 7 —8 lin. lata, plana, compressissima, margine incrassato, tenuis- sime et densissime molliterque flavicanti - pubescentia, 8 — 10-sperma. Semina valde compressa ovalia, brun- nea, faniculi flexura parva. In foliorum nervo subtus prope basin barba piloram albidorum. Glandulae nigri- cantes patelliformes. Species pulchra ob florunı copiam, Capitulis in panienlam subaphyllam e racemis composilam,' terminalem collectis. 192 403. Acacır Lebbek Willd., DC. I. c. 466. n. 184. In St. 'Chomae insula culta. Trib. IX. Geoffreae DC. 1. ec. 473. ANDIRA Lam., DC. I. c. 475. 104. Anowa inermis H. B, Kth,, DC. Le, Hb. FPilld. n. 13651. specim. Iserti haud florens. Speeimina 'accepimus florentia. Stipulae lineares acu- minatae citius deeidunt quam stipellae subulaiae nunc par- vae nune magis evolutae. Paniculae rami angulali eodem modo ut calyces pubescentes. Trib. X. Cassieae DC. 1. ce. 478. MORINGA Burm., DC. I. c. 105. Moxınsa pierygosperma Gaerlu., DC. 1. e. Ad plantaria in St. ’T'homae insula provenit arbor, ex vetere orbe nola, leguminibusque insignis. GUILANDINA Juss., DC. 1. c. 480. 4106. Guwanpına Bondue Ait., DC. ]. c. Frutez spinosissimus in litteralibus insulae Su. Tho- mae crescens, aculeis caulinis rameisque creberrimis reclis, foliorum deorsum curyatis. Specimina nostra ad Var. P- perlinent, aculeis ad petiolos foliorum subgeminis, reliquis vero dispersis creberrimis. LIBIDIBIA DC. (Caesalpiniae sectio) 1. c. 483. E leguminis struetura proprium genus. Legumen & latere eurvalum altero latere convexo, altero concavo, apice basin fere atlingente, sarcocarpio spongioso saporis adstrin- gentis amari, endocarpio chartaceo arte invicem concreto, seminibus tanlum loculamenta relinquens, Semina ovalia, utrin- 193 utringue convexa, laevissima, nitida, dilute brunnea, albu- mine corneo, embryone luteo. 107. Lmmisu coriaria. — Caesalpinia coriaria Kih, «— Poinciana Jacg. Specimina nosira Thomasiana punctis in pagina aversa foliolorum, utrinque inter nervum et marginem simpliei plerumque serie dispositis, nigritantibus, rotundis insignia sunt. Lente fortiori inspecla sunt paululum elevata, me- dio leviter impressa, an fungilli? POINCIANA L., DO. 1. 0 108. Pomcıana pulcherrima L., DC. L c, 484, Prius culta dein efferata est haec florum ornamento exeellens planta in St, Thomae insula, PARKINSONIA L., DC. 1. ce. 485. 109. Punzınsonsa aculeata L., DC. I. e. 486. Foliis insignis arbor, Spartia s. Genistas aemulans, hine nomen aptum vernaculum. TAMARINDUS L., DC. I. cı 488. 1410. Tananınous indica L., DC. 1. c. In utraque India eadem species crescit, ab altera in alteram cexto translata. CASSIA L., DO. 1. c. 489. 411. Cassıa obtusifoha L. DE. 1 c. 498. Folia non semper obtusa interdum angulo acuto ter- minantur. Pili ramos juniores, petiolos, foliorum paginam inferam marginerague, pedunculos et calyces investiunt, in stipulis cilias formant. Glandula oblonga nunc ad duo in- feriora juga, nıme ad infimum modo reperitur. Specimen ex insula Mawitii a Siebero sub no. 241. communicalum ad hanc speciem pertinere videtar. Br Bd, 25 Heft, 13 194 11%. Cassır bicapsularis I. DC. 1 c. 394. In monlibus umbrosis insulae Sti. 'Uhomae. Mucronem brevissimum in foliorum apice obtusissimo semper fere observamus. Glandula capitato-clavata, apice nigra. Stipulae citius deciduae nonnisi in summis apiei- bus conspiei possunt. Planta glabra praeter summitates xamorum pilis raris fugacibus albis hinc inde adspersas, praeter calycum marginem apicalem sub lente 1enuiter ci- liatum. — Ad hane speciem pertinere videtur: Cassia emarginata Sieb. exs. Martin. suppl. n. 37. 113. Cassır oceidentalis L., DC. I. c. 497. In Su, TThomae insula ad montium radices ad vias locisque cultis ereseit. — Uandollius e Butmanno Javae incolam esse adnotat, nos e Tranquebaria habemus speci- men foliolorum paribus 7 — 8, eundem numerum in spe- „eiminibus Ihomasianis animadvertimus, licet minor in aliis proveniat, iernarius, quaternarius et sic porro, 114. Cassıa Chamaeerista L., DC. 1. e. 503. Ad vias in montosis insulae Sti. 'Thonae. Nomine C. Chamaecristae designo plantam "Uhomasia- nam, quamvis plura non exacte cum descriplionibus con- veniant; sed plures confinium specierum contrahantor, huiece inter varietates ut addanlur necesse videtur. Va- riantia credimus: glandularum crebritatem, extensionem sti- pitum, pilorum in omnibus partibus copiam, florum deni- que magniiudinen; glandulae aliis in speciminibus plures, in alis solilariae, in aliis tenues longe stipitatac, in alüis latiores- breviter stipitalae aut subsessiles. Non minus va- riabilis foliorum numerus, juga in aliis sex, in allis viginlü quatuor numeramus, UYMENAEA L., Hayne Arzen. XI. 115. Hymenaea Courbaril L., Hayne I. c. t. 10. Jacg. Amer. (desceriptio bona.) 195 Ab ommibus auctoribus patria hujus arboris nimis arelis incladitur finibus, non solum in continente Ameri- cae meridionalis a sinu Mexicano usque ad Brasilian pro- venit, sed etiam in Antillarum insulis, scilicet in Martinica Jacg,, in Jamaica P. Browne et Sti. Thomae ins. C. Eh- renb., ubi Gummi ex ipsa stillans sub nomine Gummi Anime notum, uti ex schedula amieissimi Car. Ehrenberg patet”); Anime mexicannm ab ignota producitur arbore. COMBRETACEAE DC. prodr. 3. p. 9 BUCIDA L., DE Le 116. Bucma Buceras L. Cornua interdum longissima (4 poll. longa), eylindrica, apice altenuata, saepe sulcata, varie curvala, intus cava et materie grumosa replela, in speciminibus nostris 'Thoma- sianis semper ex oyario oriunlur, quod inseci ictu affici**) mirumque in modam elengart videtur; nunc plures nune unum alterumve in eadem spica florem in cornu videmus mutalum. Folia saepius Erineo Bucidac ”*) maculata et bullata, semper in apieibus ramulorum conferta, Iuci ob. versa tenuissime pellucide punciala, punctis lentis ope in supexfieie visibilibus. Spinas observamus hine inde bre- ves subulatas e ramulis aborlivis ortas, ad divisuras ramo- rum slantes, %) P, Browne idem contendit. This tree yields a fine clear re- sin, which is called Gum Anime in our shops. (P. Browne Jam. pP 22.) **) P, Browne qui optime hanc exerescontiam deseribit iconeque illustrat, naturam ejus ignorat, (P. Br. Jam, p, WM. 9.61) *%) Kunze mycol, Hofte IL. p. 148, Observandum, Fungillum in utraque foliorum pagina nasci et prima actate dilutiorem esse; co- lor ejus fusco-aureus demum brunneus evadit (color nicotianze ster- nutatoriae obscurioris), 13* 196 CONOCARPUS DE. 2. c. p. 16. 4417. Conocarrus erecta DC. 1. c. Folia et juniora in nostris Thomasianis speciminibus omnino glabra, figura variantia, obovala obtusa aut elliptica utrinque zcuminata, basi semper in petiolum brevem atle- muala eummgte marginanlia, in hoc margine utrinque una rarius duae glandulae, sibi haud oppositae, erassiusculae medio collapsae aut poro quasi apertae, similes glandulae poro apertse (scrobiculi) in axillis venarum majorum et nervi medii paginam inferam ornant. Pubescentia subsericea 1e- nuis in ramulis inflorescentiae praesertim in pedunculis sub florum capitulis adest. Petiolos foliorum panieulam comi- tantium eadem pubescentia interdum invadil. LAGUNCULARIA Gäzrtn. DC. I. c. p. 17. 118. LucuncuLarıa racemosa Gärtn. In littoralibus maritimis insulae Stj. Thomae Peduneuli simili modo ut in Canocarpo glandulis dua- bus sunt instrueti, minoribus vero, in pedunculo nudo prope laminae basin sitis sibique magis approximalis. Serobieuli axillares nulli, sed marginem laminae versus puncta elevata in uirague pagina animadvertere licet, quae in infera poro apertae saepius reperiuntur, am glandulae? Folia omnino glabra, Spitae sparsiflorae axillares opposi- tae, et terminalis trichotoma, ramis cum calyce argenteo- sericeis. Flores ebracteati dicuntur, sed bracteam parvam, late ovatam, acutam, minus sericeam, fuscesceniem, 5Ca- niosam, patenten, mox decidaam, sub alabastro saltem videbis. RHIZOPHOREAE B. Br, DO. 1. 0. p. 31. RHIZOPHORA L., DC, L «. 119. Ruızopnora Mangle L. 197 In uliginosis maritimis insulae Sti. Thomae. Descriptionem optimam hujus arberis Jacquinius in plantis dedit Americanis. LYTHRARIEAE Juss., DO. 2 cp. 75. AMMANNIA L., DC. 1. cp 77. 120. Amann sanguinolenta Sw., DC. c. p. 80, Ad rivulos in insula Si. Thomae. Planta glahra, ramis patentibus. Caulis anguli lae- ves, linea prominula natati. Folia rarius 3 p. longa, di- ınidium lata, plerumgue 1 — 14 p. longa, 2 — 24 lin. lata, margine scabra, tenuissime eroso-serrulata, Cymae triflorae oxillares breviter pedunculatae, Horibus brevissirhe pedicellatis, bracteolis 2 parvis sub pedunculi divisione, duabus sub floribus Jateralibus, e quarum axillis nunquam flores vidimus provenienies, pedicellus floris medii alaris et lerminalis nudus. Petala 4 fugaeia (in siceis colorem Lythri osiendunt). Stamina 8, dietius perseverantibus fila- mentis conspeclu faciliora.. Capsula subglobosa, verlice inter calyeis dentes dilatato rubicundo. Semina minuta subrotunda laevia altero latere convexa, altero concavins- cula, diluie fusea, ANTHERYLIUM Rohr, DE. 2 c. p. 9. 121. Avmeryrım Rohrii Vahl, DE. 1 c. Anguli ramoram anguste alati sub. folio in aculeos ex- currunt persisientes. Foliorum venae primariae versus . marginem inter se connectuntur nervumgue submarginalem crassiorem interiorem efficiunt, nervus alter tenuior exte- ior juxla marginem decurrens, e vena infima secundaria oritur, venasque laterales e nervo inierno progredientes ez- cipit. Specimina nosira ex insula St. 'Tbomae finctifera, seminibus jam disperxsis. 198 MELASTOMACEAE Der, DC. ]. ce. p. 9. TETRAZYGIA Rich, DC. 2 c. p- 172. 122. Ternazvan elaeagnoides Sw. sub Melastomate. Rami, petioli et nervi inferioris paginae pube cinna. momea rufescenti sunt tecli, pagina infera| foliorum vero Iutescenti alba, Ex ins. Sti. Thomae pauca florifera acce- pimus specimina, MYRTACEAE Z. Br, DC. 1. e. p. 207. PSIDIUM L., DC. 1. 0. p. 232. 123. Psiprum pomiferum L., DC. 1. ec. p. 238. In Sti. 'Thomae insula frequens, montes hinc inde ob- tegens. — Frucius globosus; peduneuli 1-fori axillares. CALYPTRANTIHES Sw., DE. Le. p. 250. 124. Carvenunus Syaygium Sw. Fl. ind, oce. % p. 99. Quae ex insula Sti. Thoimae fruclifera Alyrtaceae plan- tae habemus specimina, ad nullam melius referre exedi- mus quam ad illam a Patr. Browne in statu fructifero de- lineatam stirpem, quum icon optime nostram repraesentel plantam nec in deseriptione quid similitudini sit conira- rum. Semina 1 — 4,*) si plura exius sunt convexa, in- {us angulata, sphäerae sectionem referentia, cpispermio chartaceo firmo lucido. albide testaceo. Embryo Myreiarum. EUGENIA DC. I c. p. 262. Eugeniae species eadem inter se affinitate ac cognalo- rum generum suni junctae; ita ut, recognitu. diffieiliores, *) Browne de fructu haec affert: „Bacca glabra, calyce coronata, 4 serninibus glabris subangulatis referta. Obs. Semen uuum vol alte- rum tantum plerumque ad maturitatem pervenit.” 199 vix nis perfeclis tam floriferis quam frucliferis queant di- guosci speeiminibus autographis. Descriptiones auctorum nimis breves, icones rarae et velerum pejores, synonyma false adhibita, status aller aut florifer aut fructifer igno- tus, specierum numerus ingens, formarum forsan haud ex- igua sed ignota copia, specierum studium arduum reddunt ei molesium. . 125. Evcexu cordata DC. I. ec. %%. Myrtus cor- data Sw., Ib. }Willd. n. 9555. specim. Pahl. Bacca ovalı subglobosa, calyce usque ad basin sece- dente matura haud coronata, monosperma, coxlice v, peri- carpio tenui coriaceo, perispermio (testa seminis) charta- ceo testaceo, embryone ovoideo parlibus omnibus arcte couferruminatis, hine mera Eugeniae species. 126. Evsınıa buxifoha W., DC. 1. ce. p. 275. Hb. IVilld. n. 9523. specimina Swartziana. Y arietas parvifola. Speeimina, quae ex insula Sti. Thomae accepimus numerosa, in co differunt a Swartzianis, qued folia sint minora, magis lanceolata, i. e. a mediv ad apicem magis attenuata (semmper vero oblusa); 15 Iin. ad summum lon- ga, vixque dimidium pollicem lata; quod exsiecando vi- ridem servarint colorem. Pubescenlia patens mflorescen- tiae ramificationes petiolosque occupat calycemyue aggre- ditur, sed oculo nudo conspici vix polest; pubescenlia vero in M. buxıfolia Sw. ab armato vix discerni polest oculo. Omnibus praelerea notis convenit cum U. buxifolia Swart- zit, sed fructus non visus, quo novum de hac specie du- bium. Eugenia floribunda, eujus specimen exstat Vah- tianum in IIb. Willd, n. 9524, a nosira stirpe pluribus est diversa nolis. Zugenia. lancea Poir. forsan ad hanc aut ad sequentem perlinet 'Thomasianam plantam. 127. Kusenm virgultosa DC. Te. p. 280, Myrtus virgultosa Hb. Filld. n. 9569. spechnen Swartsianm. 200 Nec de hac specie, eujus specimina videmus autogra- pha, certissimi sumus, nostris enim specimmibus, quam- guam simillimis, sunt folia latiora breviora brevius acumi- nata (in aliis vero sunt omnino congmua) fructusque mo- nospermi. JAMBOSA Rumph, DC. 1. c. 286, 128. Jamzosı aulgaris DC, 1. c. In Sti, Thomae insula colitur. (Continuabitur,) Ueber eine neue Edwardsia der Gärten vom Prof. Wenderoth in Marburg. Wie man sonst wohl Edwardsia grandiflora und microphylia mit einander verwechseln, für einerlei halten und mit ein und demselben Namen (Sopkora tetraptera) bezeichnen konnte: so mag es jetzt den Besitzern der Edwardsia myriophylla ergehn, dals sie in dem Glauben stehn, sie besitzen darin die Zdw. microphylia, und nor wer beide neben einander sieht wird schon durch den Habitus auf die Verschiedenheit aufmerksam gemacht, durch die nähere Untersuchung und Vergleichung aber vollkommene Bestätigung darüber erhalten. — Ich besitze durch die Güte meines Freundes, des Hrn. Obermedicinal- Assessors Dr. Wild in Cassel zwei Prachtexemplare der grofs- und der vielblälirigen Edwardsia von 18 — 20 Fuls Höhe; ein ähnliches der kleinbläurigen verdanke ich be- reits seit längerer Zeit einem andern Freunde. — Beide letztern verdienen ebensogut, wie die erste, das Prädicat „arborea”, nur die Zdw. myriophylla ist etwas schmäch- tiger, schlanker, (daher allenfalls arborescens), ihre Zweige sind gehogener herabhängender, als die der Zdw. miero- phylla. Ihre Hauptunterschiede bestehn jedoch in der Zahl der Fiederpaare ihrer Blätter und den abweichenden Formen der Blättchen dieser. -- Jener nämlich finden sich bei ersterer, der Zdw. myriophylla stets 20 — 25, bei letzterer der Zdw. mierophylla vie über 12 — 15. Die Blättchen dieser sind im Ganzen etwas grölser, immer 202 rundlicher, alle an der Spitze ausgerandet; die jener läng- licher, elliptisch oder verkehri-eiförmig, nur die gröfseren unpaaren an der Spitze ausgerandet; die Fiederblälter so- wohl wie die Blättchen stehn zerstrenier, entlernter von einander bei der kleinblältrigen Edwardsie; gehäufter, in dichtern Reihen die letztem, dichtere Büschel an den En- den der Zweige bildend bei der vielblättrigen; daher auch bei dieser die vorjährigen Zweige von den abgefallenen Blättern dicht, stark und auffallend höckerig sind. Jene blüht reicher als diese und die Blüthen sind um ein Merk- liches gröfser. Früchte haben sie mir noch nicht gebracht. Ich unterscheide die drei verwandten Arten auf die übliche \Veise durch folgende Phrasen: 1. Epwansua macrophylla: arborea, foliis impari-pin- natis 7 — 10-jugis, foliolis oblongis subemarginatis reti- eulato-venosis utrinque pubescentibus. Edwardsia grandiflora, Salisb., Edwardsia tetraptera Poir., Sophora tetraptera dit. 2. Epwannsu microphylla: arborea, foliis impari-pin- natis 12 — 15-jugis, foliolis subrolundis obcordatis (emar- ginatis) glabriusculis (sublus pubescentibus). Edw. microphylla Sulisb.? Sophora microphylla die? Sophora tetraptera 2. il? 3. Epwarpsıa myriophylla: axborescens, foliis impari- pinnalis sub - 20 -jugis, foliolis obovatis integerrimis (im- paribus emarginalis) glabriusculis (subtus pubescentibus). Edw. mierophylia Anet.? Ich bemerke noch, dafs da die Gröfse dex Blume bei allen drei Arten ziemlich gleich ist, die der Blättchen, ihre Zabl und Form sie aber am bestimmtesten wnler- scheidet: so dürfte die Veränderung des specifischen Na- mens der erstem dadurch gerechlierligl seyn. Die Blättchen keiner sind glatt (unhehaart) wie sie Sprengel der grofßsblätirigen oder geofsblumigen Form — 203 zuschreibt, aber auch nicht „villosiuseula” wie Aiton und \Willdenow wollen, dafs beide die grols- und klein- blättrige haben sollen; vielmehr sind die aller auch der vielblättrigen, mit ziemlich steifen etwas seidenartig glän- zenden dicht aufliegenden Haaren versehn, und zwar bei No. 1. beide Flächen dicht damit bedeckt; bei No. 2, die Oberfläche weniger und bei No. 3. nur sparsam; bei den beiden letztern sind sie: weilser als bei ersterer, wo sie auf der Mittelrippe zum vollkommen rostfarbigen Filze werden. Drei neue mexicanische Palmen bestimmt vom Hofrath Dr. v. Martius in München. Die drei Palmenarten, welche Herr Dr. Schiede aus Mexico eingesendet hat, gehören zu der Gattung Cha- maedorea W. Ich definire und benenne sie folgender- malsen: 4. Coamaeporea Schiedeana Mart. C. petiolis ad tertiam partem usque nudis, pinnis lato-lanceolatis falcato-cuspidatis, spadieibus simpliciter ra- mosis, masculis adscendentibus, baceis globosis. Der Stamm ist ohngefähr 6 Schuhe hoch, Diese Art steht der Ch. gracilis am nächsten, unterscheidet sich: durch die am Grunde keine Fiederblättchen tragenden Blattstiele, durch die länger zugespitzten Blättchen, die gröfseren Spadices und die runden, nicht eiförmigen Bee- ven von der Grölse einer Zuckererbse. Von Schiede bei Jalapa in Mexico entdeckt. 2. ÜUnmueporzer elegans Mart. C. pinnis angusto-lanceolatis acuminatis reclis, spadi- eibus subpaniculate -ramosis, masculis erecto-patulis, bac- eis globosis. " Caudex sirietus, 6-pedalis, multinodis. Tine sehr zierliche Art, welche Dr. Schiede bei Barranca de Fioselo im Monate October mit Blüthen und reifen Früchten fand. Nach spätern Berichten desselben ist sie in den schattigen und ‚zum Theil sumpfigen Wäldern der Tierra caliente sehr häufig, und bildet daselbst mit Heliconien oft ganz undurchdringliche Gebüsche. 3. Cuumaevorea elatior Mart. C. pinnis lanceolatis utrinque acuminatis rectis, spa- dieibus simpliciter ramosis, baceis globoso-subovatis. . Die gröfste bekannte Art der Gattung. Der Stamm 12 Fofs hoch, einen Zoll dick, mit entfernteren Ringen; und gekrönt mit herabhängenden Wedeln, unter welchen ein grofser aber einfach verästelter Spadix hervortriit, des- sen Stiel bei weitem nicht so lang ist, als.die Rhachis, woran die Aeste; ein Merkmal, wodurch sie sich auch be- sonders noch von Ch. elegans unterscheidet, deren Spadi- ces peduncnlos rhachi longiores haben. —: Wächst mit Ch. elegans bei Barranca de Tioselo und an ähnlichen Orten. München, den 18. Aug. 1829. 206- — PLANTARUM MEXICANARUM A CEL. VIRIS SCHIEDE ET DEPPE COLLECTARUM: RECENSIO BREYIS AUCTORIBUS D. vz SCHLECHTENDAL zer AD. nr CHAMISSO. (Continuatio.) UMBELLIFERAE Juss. ERYNGIUM Lin. Graminifolia. 410. Erynerun proteaeflorum Laroch. monog. p. 62. t. 30. — — In monte Oxizabae, in planitiem etiam de- scendens, Llanos de Perote. Sept. 411. Enyneum Carlinae Delar. p. 53. ı. 233. — — Inter la Jpya et las Vigas, prope Perote et in monle Ori- zabae. Sept, - 442. TErvverm Schiedeanum n. sp. foliis mermbrana- ceis, uninerviis, tenuiter reliculato- -venosis, marginatis, in- ermibus; radicalibus petiolatis, elliplico- vel lanceolato- oblongis, obtusis acutisve, erenatis, infera praeserlim parte nonnunguam serralis, serraturis acuminatis rarius subspi- nescentibus; caulinis gessilibus, acutis, inferne grosse in- eiso - serratis (rariusque laciniato - pinnatifidis), serraturis apicem versus obsoletis; floralibus semiamplexicaulibus, brevibus, dilatata basi inciso- paueidentatis vel laciniatis, caule siriate, basi simpliei; eyma bis-dichotoma: (rarius trichotoma) fastigiata, ampliata ramis axillarihus allernis 207 eymiferis, eandem altitudine aequantibus; capitulis alari- “bus longe pedunculatis, ramos laterales subaequantibüs; capitulis globosis; involueri foliolis paleas paulo exceden- übus Janceolatis utrinsecus unidenlati. — — Herba perennis, pedalis tripedalisque, e tenerioribus cöngenerum, foliis Iudens omnibus, nunc radicalium more crenatis, sub- integerrimis, nune superiorum more serralis et inciso-sub- laeiniatis, serraturis subspinescentibus. Folia radicalia brevius et longissime petiolata cum petiolo ad summum spithamsea. Capitula piso paulo majora.. E. Bonplandi Laroch. p. 5% t. 22. (ad quod reducendum Z. microce phalum 3. W. n. 5558. Spr. syst. 1. p. 871.) folüs ad nostrum accedens, inflorescentia differt ramis alternis oli- gocephala, foliolis involueri integerrimis eaeterisque., (E. ranımneuloides H. W. n. 5559. ad Z. humile Laroch. va- riet. ß. pertinet, nec ad &. Borplandi ut incaute Spr. 1. c.) — — In graminosis prope Jalapam, Aug. 413. Euyseimm ‚Deppeanum,, folis gramineis Iineari- bus, spinescenti-serratis 1. ciliato-spinosis; caule strieto, erassiusculo, fistuloso, leviter striato, subsimphiei, ramis axillaribus brevibus debilibusque mono- et tricephalis; um- bella terminali 3 — 5-radiata‘, radiis tricephalis, capitulis ovoideis, alaribus longe pedunculatis ramos laterales sub- aequanlibus; involucri foliolis lanceolatis integerrimis pa- leas plus duplo excedentibus. — -— Sesqui- et tripedale. Folia radicalia numerosa, ad similitudinem Z. panieulati ciliato-spinosa, spinis magis patenlibus obsolete inconspi- eue duplicatis; 4 —— 10 pollices longa, lamina 5 cireiter lineas lata, aueta utrinsecus serraturis spinisve tres circi- ter lineas longis. Capitulum axi 4-lineari, diameiro Trans- verso trilineari, foliolis 4 lineas longis involucratum. — — Serro colorado. Aug. 208 - . SANICULA L. 444; Sıasıcura Ziberta Cham. et Schldl. Linnaea 1. p. 253. — — Sermo colorado, in sylvis umbrosis prope Jalapam. Aug. HYDROCOTYLE L. -" 415. Hyprocorsız umbellata L. Rich. mon. p. 28. t. 70. 6 3. — — Umbella saepius radiatim prolifera. -. — H. bonariensis Lam., Cham. et Schldl. Linnaea 1. p- 256. statura ‘'multo majori, vix aliis nolis diversa, an mera hujus varietas? — — In inundatis prope Vera- Cruz. Jul. Speeimina teneriora.. — MHacienda de la La- guna in graminosis. Oct. Specimina vegetiora, ad AH. bonariensem magis accedentia. 416. Hyprocoryiz mexicana n. sp. caulibus e ra dice repente (ramis e caule reptante) erectis, folis reni- formibus, subnovemnerväs, leviter lobatis, connalis, hix- tis; umbellis longe pedunculatis, multifloris, simplicibus, laxis, globosis; floribus longe pedicellatis — — Petioli pedunculique. pilis retrorsis sursum crebrescentibus in- strueti; fructus pedicelligue glabriuseuli; pili in supera fo- korum pagina rigiduli, sparsi, nonnunguam deficientes; molliores in infera pagina nervos venasque densius munien- tes; pedicelli fruelus 3 — 4 Hineas long. — — Ab H. leucocephala Cham. et Schldl. diversa: caulibus erectis, Noribus minoribus virescentibus; stylis brevioribus patulis, dimidiam axin fructus subaequantibus (nee deflexis longi- indine axeos), caeterisgue. Ab A: Bonplandii Rich. di- versa: caulibus erectis, umbellis laxis, floribus longius pe- dieellatis, eaeterisque — — In sylvis umbrosis prope Jalapam. Aug. SPA- r 209 : SPANANTHE Jacg. 417. Spavanınz paniculata Jacg. — — Hacienda de la Laguna. Oet. \ ee SISON L. 418, Sıson Admmi L., Cham. el Schldl. Linnaea 1. p- 386. — — In monte Macultepee, florae Jalapensis. Aug. CICUTA L. 419. Cicvra maculata L. — — In lacu prope Jala- pam. Septbr. DAUCUS L. 420. Daucus montanıs H. W. n. 5687. Spr..syst. 1. p- 897. — — Serro colorado. Aug. UNBELLATARUN supersunt species Ires, e inonte Orizaba duae, tertia inter las Vigas et Perote lecia, fruelu defi- cienle indelerminandae. RANUNCULACEAE Juss. CLEMATIS L. 421. Cremarıs caracasana DC. syst. 1. p. 142, H. W. n. 10480. fol. 1. spec. Bredemeyer. Caracas 9, fol, 2. spec. Humboldt. Caripe d' (C. caripensis H.B. K. 5. p. 29. DC. prod. 1. p. 4.) E speciminum: collatione nullum ex- oritur de identitate dubium. — — Speeimina nostra @ in sylvaticis prope Jalapam. Aug. 422%. Ciemarıs sericea H. B. K; 5. p. 39, DC. syst. 1. p. 144. vel ad illam aceedens. — ——- d* Rami decem- striati, pelioli, pedunculi, calyces et infera foliorum pa- gina pilis flavidis subsericeis vestita. Folia ternata, folio- lis ovatis acutis subacuminatis quinguenerviis pauci- den. tatis, dentibus rotundatis mueronatis, supra adpresso-pilo- Sr Bd, % Hekt, 14 210 sis, subtus subserieeis.. Petiolus communis et parliales eirrhosi. Panicula elongata, folium longe superans, e ra- merum oppositorum paribus tibus quatuorve consians, quorum inferiores vel Irichotomi, vel paribus ramularum duobus ernati; tamulis apiee psendo-umbelliferis multifle- vis, floribus pedicellatis. Bracteae sub xamilicationibus pe- tielatse, ovatae, subintegerrimae, saepius obtusae, mucro- natae; ; pseudo- „umbellas fulcrantes sessiles, lanceolalae. — — In sylvis prope Hacienda de la Laguna, Octbr. RANUNCULUS L. 423. Raxuncous tridentatus H. B. K. 5. p. 34, DC. syst. 1. p. 252, H. W. n. 10548! — — Ad ripas lacus subsalsi de Guasulaca. Sept. 494, Rununcurus geoides H, B. K. 5. p. 37. 1. 429, DC. syst. 1. 9293. — R. villosus H. W. n. 10594. — — Lg nonte Orizabaa. Sept. 425. Ranuncurus fascienlaris- Mühlenb. Schläl, Ran. 2. p. 30.1.2, H. W.n. 10599. Statara elatiori (sesqui- pedali), fioribus minoribus magnitudine ‚florum Flamulae, achaenio iubereulis paucis (2 — 3) in utraque facie no- ' tato (character inconstans ad speciem condendam insufh- ciens). Finitima simillimaque species Z. petiolaris H. B. K. 5. p. 36. t. 428, R. acutifolins EL. W. n. 10601. pilis in caule sic ut in pedunculo adpressis differre videlur; pe- duneufi in nostra specie adpresse pilosi, pilis caulis et petiolorum patenüissimis. — — In graminosis prope Jala- pam, Aug. 426. Ruanuscumws dichotomus Moegin et Sesse DC. syst. 1. p. 288. Folia, flores fruetusque deseribuntur ut in nostra planta sunt: Habitus parum. congruit. Caulis sae- pius more ‚R. repentis radicans, rarius ut poseitur dicho- tomms, nec foliis radicalibus brevio. — — In graminosis prope Jalapam. Aug. 211 MAGNOLIACEAE DC. DRYMIS Forst. — DC. 497. Dnmus granatensis H. B. K. variet. Sylvatica Aug. St. Hil. plant. us. d. Bras. t. 37. — Corymbus um- bellarum sub anthesi terminalis; sub grossificatione fructus, gemma apicali evoluta, armillaris. — — Fruticosa ad latus montis Serro colorado prope San Andres. Aug. fructifera. ANONACEAE Juss. ANONA L. 428. Anona palustris L. Conf. Linnaca 3 Pr 256. cum planta Ins. St. Thomae convenit mexicana nostra. — — Vera-Cruz. 429. Anona einerea HB. B.K. 5. p. 44, A. squamosa R. W.n. 10407. (spec. Bredemeyerianum, et Humboldta- - num „Riton incolarum”). — 4. reticulata H. W. 10409. ha. — Vix ab A. sguamosa diversam crediderimus, quae glabra dieitur; nostra vero haud glabra; sed pube mulio rariori lecla quam A. cinerea Ins. St. 'Thomae, Lin- naea 3. p. 257. Mirum quoque, Aumboldtium vulgarem A. sguamosam haud reperisse. — — Vera-Cruz. Jul. 429. Amonaczı an Unona violacea Dun. DC. syst. 1. p. 490. — — Plan del rio. Jul. .MENISPERMEAE Jüss CISSAMPELOS L. 430... CıssauspeLos Pareira L., DC. syst. 1. p. 533. — — Uiergue sezus in sylvis prope Jalapam, Aug, Bac- cae chceineae diameiro sesquilineari. BERBERIDEAE Juss. MAHONIA Natt. 431. Muanonta trifolia 2. sp- foliis impari-pinnatis 14* 212 uni-bijugisque longe petiolatis, foliolis ovatis sinualo spi- noso-pauci (4 — 6) dentatis. Folia coriacea, eximie ner- yoso - venoso - reticulata, marginala, spinis validis armata. — — In planilie inter Guantotalapa et "Tlachichuca. Sept. sterilis. CRUCITERAE Juss NASTURTIUM R. Br. 432. Nasrunriun impatiens a. sp. Herba annua ha- bitu et facie Cardamines impatientis, caule, pedunculis peliolisque et nervo foliorum pilis ramosis pubescentibus, foliis superioribus glabrescentibus. Folia radicalia in adulta planta deficienlia; inferioris caulis saepe bipinnata, pu- bescentia; caulina rameaque profunde pinnalifida pinnata- que, pinnis paucis antrorsis Ianceolalis aculis, saepius in- tegerrimis, rarivs incisis aut pinnatifidis, terminali majori. Flores parvi Inlei. Siliquae patulae, semipollicares, pe- dunculo 4 — 5 lineas longo insidentes, fereles, ulrinque paululum attenuatae, sligmate obtuso sessili terminatae, seminibus majuseulis subtorulosae, valvis paralleiis tenui- : bus nevoso-venosis; dissepimento tenuiter membranaceo ! hyalino, netvo vel fihrarum fascieulo medio, nullisque venis nolato. Semina uniseriala, funiculis umbilicalibus pendula, ovoidea, semilineam cireiter longa; cotyledones aceumbentes. — — In spelunca regionis subniyalis mon- tis Orizabae. Sept. j 433. Nasrurnun? Orizabae n. sp. maxime aflıne proximumque Arabili resediflorae H, B. K. 5. p. 68. (-Nasturtium? arabiforme DC, syst. 2. p. 200.) in herb. Kuntbiano asservatae, levioribus diversum notis: pedunenlis floribus siliquis seminibusque longioribus et majoribus; ra- cemi minus elongati diametro majore, et minori glabritie. — — Herba non glaberrima; caulis foliaque inferiora nec . 213 non supexiora in costa media pilis simplieibus patulis sparsis 'hirtella. Caulis sesquipedalis et altior; subsim- plex, erectus, crassus, fistulosus, sursum ramis floriferis ereclis instruelus. ‚Folia simplicia, eblonga, lobis rotunda- tis sagittata et semiamplexicaulia; inferiora basi angustata, lamina sursum dilatata; superiora triangularia; omnia mar- gine obsoletius manifestiusve denticulata; maxima quadripol- licaria, 9 lineas lata. Flores albi, ealyee pallido. Siliqua erecta 10 lineas longa, peduncule .areuato 5. lineas longo sufulta, super torum substipilata, teres, subulata, stylo brevi et sligmate obtuso subbilobo terminata; dissepimento tenui hyalino pexsistenie, nexvo medio at venis nullis no- tato; valvis parallelis concavis nervoso-venosis. Semina uniseriata, funiculis umbilicalibus pendula, immatuxa (em- bryone haud explorando) elliptica, ferruginea, quam 4. Tha- lianne, Nast. sylvestris et pahıstris majora, vix minora quam Nasturtil amphibii. — — In monte Orizaba. Sept. DRABA L., R. B. 434. Dnasa toluecensis H. B. K. 5. p. 60., H. W. n. 11801. specimina superiora. — Speeimina nostra vegeliora sunt Humbeldtianis, pedalia, habitu Cochleariae affeina- lis, feuctifera, siliculis magis evolutis ovato-Janceolatis qua- tuor lineas longis, fere sesquilineam latis, pilosulis et gla- brescentibus, patentissimis subreflexis, Nec omnino gla- brae- silieulae in Humboldtianis. — Vix diversa .D. joru- lensis H. B. K. 1. co, H. W. 1. c. specimen inferüm, hir- sutior vero, siliculis hirsulis, stylo panlo longiori apicula- tis. — — In monte Orizaba: Sept. LEPIDIUM R. B. 435. Lepmim virginieum I, DE. syst. 2. p. 588, Linmaea 1. p. 31, — — Ad vias prope Jalapam, Aug. 436. Lermiom Humboldtii DC, syst. 2, pı 532, 214 coronopifolium U, W. n. 118%., Senebiera dubia U. B. K. 5. p. 59. — — Speeimina nostra magis pubescunt Humboldtianis 1. c., silicula margine manifesie pubescente; depressa sunt ramis proslratis, apieibus et inflorescentüs erectis; in caeleris eonveniunt. — — Ad radices monlis Orizabae. Sept. _ RAPHANUS L., R. B. 437. Rarmmawus Raphanistrum L. fioribus pallidis — — .Ad vias et in cultis prope Jalapam. Ang. CAPPARIDEAE Juss. CLEOME L. 438. Creose speciosa H. B. K. 5. p. 65. 1. 436. €. longifolia H. W. n. 12262. — — Foliis brevioribus acutioribus et floribus majoribus decora in horlis Jalapen- sibus colebatur. Aug, _ SAPINDACEAE Juss. CARDIOSPERMUM. L., Camb. 439, Cunpiosrermun Halicacabum L. et auet, forma minor (speeim, Sieb, Mart. n. 104.). —- — Vulgaris hor torum nostrorum hospes: fructus, rami novelli, peduneuli, petioli, folia, praesertim in nervis et marginibus, hirtella, nec glabra ut vulgo dieuntur. — = Hacienda de la La- guna, Sept. SERIANA Plum, Schum. Camb; 440, Senna Cambessedeana n. sp. — — Rami sexanguli, sexsulcati, glabri, scandentes, juxta quodque fo- Kum eivrho simpliei, vel apices versus inflorescentia in- strueti, Tolia ambitu triangularia, bipinmata, subtripin- nala; maxime evoluta in petiolo bipollicari gquinquepolli- nm 215 caria, latitudine pinnis infimis. expansis löngitudinem ex- eedente; quadrijuga, pinnis superioribus simplieibus, infe- rioribus trijugis, pinulis inferioribus .trifoliolatis; ‘rachis, ut petiolus angulata, nuda, anguste modo alata inter: ex- tima pinnarum paria: foliola unguicularia ad summum- bi- pollicaria, ovata ellipticaque, subsessilia, in petiolum atte- nuata, acuminaia, mucronata, grosse inaequaliter- dentata; dentibus antrorsis; terminalia majora, 'basi longius atte- nuala; omnia junjori aelale tenuissime,- vix conspicue pel- tueido- punetata, ‚vetustiora omnino opaca; 'ormmia ‘penni- _ nervia, supra, praeter nervos prominulos 'atque pilosos, pi- lis in rachide decurrentibus, glabra atque laevia nec ni- tentia, saturate viridia; subtus pallidiora, nervis plaxis gla- bra, nec in venarum azillis pilosa. Panicula racemifor- mis, cirrhis destituta, pubescens, ramis- brevibus subgein- quefloris, floribus 'pedicellatis, ramıis pedicellisque bracteo- lis mermbranaceis lanceolatis acutis suffultis, Flores e mi- noribus congenerum. Fructus glaber axi subpollicari, sa- marae semicordatae, alis deorsum dilatatis. — -— Maxime affinis: S. gcutifolia H. W. n. 7727. folüis simplieioribus biternalis et fructu apice leviter puberulo diversa. Affinis quoque S. scandens Plum. p. 103: t, 112 foliolis subin- tegerrimis obtusis (si fides est seriptis) diverss. Male ad hane ducitur Cordisindi Pluck Alm. 1. 168. fig. 5. (spec. in herb, reg. gen, et H. W. Serzana polyphylla) ‘a qua foliis differt magis compositis, foliolis minoribus- latioribus profunde paucidentalis, tridentatis subtrilobisque; a nostra füisdem notis et axillis venarum sublus pilosis diversa. —— — In sylvis prope Jalapam. Aug. PAULINIA Schum, Camb. 444, Pavumm pteropoda Slor. mex. DE. prod. 1. pı 605.2. Rami striati, inflorescentiae, petioli foliaque sublus molliter dense-pilosa, axillis venarum venularumque lis- 5 238 dem pilis insiguiter farelis; supera foliorum pagina niti- dula rariter pilosa, neryo venisque primariis pubescentibus. Folia impari-pinnata bijuga; rachis inter foliolorum paria alata petiolo nude; foliola inferioris paris petiolulata, basi rotundata, 'ovala; superioris subsessilia,. basi aculiora, in lanceolatam vergentia formam; impar ınajus (sublripolli- eare, latitudine 16 lin. sesquipollicarive) basi cuneatum, sublobatum; omniä aeuta, inaequaliter paueidentata, denti- bus antrorsis; penninetvia,. reticulate - venosa, membrana- cea, impunclata, 'rete vasculoso.tenuiori pellueide. Cirrhi bifidi, ‚hine racemi basi. bieirchosi. Flores in racemo elon- gato pedicellali, fascieulati (ramuli abbreviati), bracieolis filiformibus brevibus stipali, magnitudine florum Serianae paniculatae H. B. K., congeneribus similes. Fruetus non visus; ovariım tumeseens globosum tomentosum, stylo trifide .apieulatum, :rudimentis alarım nullis, triloculare, Io- eulis uniovulalis. — Folia pelioli ramique Sphaeria Sph. ar- tocreati Tod. subsimili saepius sunt afflieta. — — In syl- vis. prope Jalapam scandens. Aug..— Bamus sterilis, fo- lis obtusis ‚erenatis, crenis mucronatis diversus Vera-Cruz. 442. Pıuuma costata n. sp. — — Specimen .no- strum ramus est fructifer, ‚slans, eciirhosus, panicula termi- natus e racemis ecirrhosis quatuor constante, foliis brevio- ribus. Polia-impari-pinnsta, bijuga, peliolo rachique nu- dis; foliola, breviter peliolulata, ovata, integerrima; termi- nale basi acutum, :lateralia rotundata.subeordataque, omnia acumine angusto :obtuso terminata , membranacea, fir- mia, .penminervia, xeticulalo- venosa, nervo venis primarlis utrinseeus 5 — 6 arcualis reteque venoso subtus promi- nenlibus, reie vaseuloso tenuiori pellueido; glabra praeter axillas venarum in inferiori pagina pilis 'Taretas; terminale latexalibus longius, 3 — 4 poll. longum, 44 — 12 Iatum. Capsula pedicellata, calyci persistenti insidens, pyriformis, infera parte stipiliformi, supera depressiusculo . sphaeroi- 217 dea; jugis sex insigniter costata in-acumine verticali brevi acuto concurrenlibus, crassioribus tribus dissepimento alque valvarum marginibus respondentibus; superficie tomento quasi detrito opaca, substantia erassiuscula sublignosa. In- terna fabrica, semen, arillus generis, ut apud Camb. fi, bras. 1..p, 369. Yructus axis 10 linearis, diameter sphae- roideae parlis semipollicaris longiorque. — — Hacienda de la Laguna, Sept, HIPPOCRATEACEAR Juss. LACEPEDEAH.B.K. , . 443, Lacnvepea insignis U. B. K. 5. p. 109. ı. 444. Triceraja tinifolia A, W. n. 4734. — — In sylvis prope Jalapanı, Aug, fruclilera. MALPIGHIACEAE -Juss. MALPIGHIA Rich. 444, Mawriona glabra L. DC. prod. 1. p. 578. — — In sylvis prope Jalapam, Aug.; Hacienda de la Laguna, Oct; Vera-Cruz. GAUDICHAUDIA H. B. K. 445. Gaupicnavoı albida n. sp. Banisteria albida H. W. n. 8850. Bredem. Caracas. — — Caule fruticose volubili, foliis petiolatis ovalo - oblongis obtusis breviter mücronalis, subtus sericeo-canescentibus, supra rariler nd- presse pilosis, petiolis eglandulosis, umbellis 2 — 4 flo- ris terminalibus, apieibus folioso-paniculatis. — — Folia majora bipollicaria, 8 Imeas lata, petiolo 4 lineari. Flo- ‚res magnitudine Halpighiae glabrae, ‘Filamenta slerilia fertilibus longiora. — —- Hacienda de la Laguna. Sept. 218 HETEROPTERIS H. B. K. 446, Hererorreris species. Specimina fraclifera in- suffieientiaa — — Hacienda de la Laguna. Sept. , TETRAPTERIS Cavan. „447. Terarrens Schiedeana n. sp. scandens, Toliis lanceolatis acuminatis acutis breyiter petiolatis glabrescen- tibus, nervo subtus prominente strigeso, umbellis subqua- drifloris in apieibus paniculatis, fructu isoptero, Flores aurantiaci. — — Differt a 7! acutifolia Cav. foliis dimi- dio minoribus (ad summum bipollicaribus novem lineas latis}, el petalis oblongis basi sagittalis. — — In sylvis prope Jalapam in arboribus scandens, Aug. Hacienda de la Laguna. Sept, HYPERICEAE Juss HYPERICUM L, Chois. (Herbacea erecta floribus cymoso. paniculalis.) 448. Hyrsrıcun ‚formosum H. B. K. 5. p. 152. t. 460. H. maculatum (Humboldtii Sehldl. pat.) H. W. n. 14466. — — Varietas glandulis nigris fere deficientibus, foliis märgine vix undulato erispis. — — Serro colorado. Aug. 449. Hverscum guinguenervium Walt. — H. parvi- florum Pursh, Willd. herb, n. 14442, (Mühlenb. et Rich.) nec non sub A. alare n. 14441. — — Ad margines la- cus Jalapensis. Aug. ! > 450. Hvpznıcum pratense n. sp. glabram, glandulis nigeis 'expers. Staiura, bipedali ramosum, ramis subradiea- libus caulinisgue elongatis caulem subaequantibus strielis, eymis myriophyllis, ramulis erectis. Statura spilhamaea simplex, internodiis superioribus ‚elongatis, eyma 3 — T-. flora, Gaulis tetragonus, angulis subalatis; rami inflores- eentiae subancipiles. Folia erecla, angusta, linearia vel 219 oblonga, apiee altenuata, sub-mucronata, tenuiter pelluci- do-punctulata, margmibus (in siccis) reflexis vel revolu- tis; floralia (bracteae) subulala, parva, longitudine eireiter pedicellorum. Flores trigyni, icosandıi (stam. 20 — 25), stylis stamina superantibus; parvi, ezpansi diametro circi- ter trilincari; foliola calyeina e latiori basi lanceolata, acuta, integerrima, plana, irinervia. Capsula ovoideä, acuta, calyceın quarta vel tertia parle superans, duas cireiter li- meas longa, siylis lineam longis apiculata, purpurascenti- brunnea. — — In graminosis prope Jalapam. Aug, _ 451. :Hyeenıcum philenotis n. sp. glabrum, glandulis nigris expers, spithamaeum. Caulis strietus, nervis qua- tuor subalalus. basi teretiusculus, sursum ut rami Hlorifers compressus anceps. Yolia strietä, oblonga, trinervia, 'inte- gerrima, plana, marginibus (exsiecatione) reilexis, grosse pellueido - punetata; floralia (bracteae) minuta, acuta, pedicellos vix aequantia. Rami caulini internodiis vix lon- giores sirieti. Cymae paniculatae. Flores minuti, sesqui- lineam circiter metientes, pentandri, trigyni; foliola caly- cina acuta, integerrima, plana, uninervia. Capsula ovoi- dea, vix acuta, eulyce duplo triploque longior, sesquilinea- ris, stylis brevibus semilinearibtis saepe deciduis haud sem- per apiculata, purpurascenti-brunnea, exsudata resina pas- sim micanti-pustulata. — — In humidis prope Jalapam, Augusto. : 45%. Hvrerıcom collinum. n. sp. glabrum. -Caulis fuseo -purpureus, teres, non alatus, sesquipedalis, ramosus vel simplex apice tantum ramis floriferis ornatus elonga- tis, paniculam fastigiatam sistentibus. Tolia laxa, obovata, apice rotundata, obtusa, basi euneata, sessilia vel breyiter petiolulata, integerrima, plana, penninervia, grosse pellucido- punctata, glandulis opacis nigris raris immixtis; floralia (bracteae) caulinis vix minora Cyma apicalis pauci- (3 — 7) flora, ramis inferioribus acdessorüis ampliata ra- 220 muliferis Soriferisque. - Flores pedicellati, expansi subsemi- pollicares, icosandri, trigyni. Foliola calyeina oblonga, oli- usa, pellucido - punetata et lincolata glandulisque ‚nigris adspersa. Capsula ovoidea, acuta, calyee plus duplo lon- gior, corollam subaequans, res lineas longa, stylis sesgu- linearibus apieulata. — — Prope Jalapam, Serro colo- rado, Aug. j ASCYRUM L. Chois. _ 453. Ascmen hypericides L. stylis duobus nec tri- bus... — — In dumetis prope Jalapam, Serro colorado. Augusto. GUTTIFERAE Juss. 454. Generis ignoti, forsan novi species. Flores d’, quos solos observavimus, praebent: Calycem octosepalum, sepalis quadrifariam imbrieatis; petala quatuor coriacea, crassa; discum eentralem, obeonicum; . quadrangulum, in plano superficiali flamentis numerosis. brevibus papillae- formibus obsitum, in quibus antherae ‚loculi sublaterales introrsi apice conniventes; vestigium ‚pistilli nullum. : Flo- res tricholome cymosi, .cyma terminalis sub ramificationi- bus bracteis oppositis rotundatis instructa, quae bracteae omnino similes infimis sepalis, flore caso etiam persi- stunt, Folia lanceolata, utringue acuta, coriacea, laevia, venis crebris obliquis parallelis; 3 — 4 poll. longa, 2 —4 poll. lata. Speeimina manca, — — In sylvis prope Ha- cienda de la Laguna raro, Sept. _ TERNSTROEMIACHAR Mirbel, Camb. “ TERNSTOEMIA L. 455... TERNSTROoENIA sylvatica n. sp. a T: lineata DC. (Ternstr. p 17. t. 1. :Prodr. 1. .p. 523.) cui valde' affinis, 221 diversa: ramis laevibus (truncum frutieis non vidimus), foliis plerumque majoribus magis lanceolatis, obtuse acn- minatis, braeteis sub calyce persistenlibus .ovatis acutis, petalis linea nulla- (in siccis saltem) notalis, antheris apı. enlatis. Cetera conveniunt. Forsilan species haud diver- sae, cum. Candolleanae plantae notio ex icone sit incom- pleta: atque ‚haud sufficiens. — — In sylvatieis inter Jala- pam et:San Andres Aug. atque prope San Miguel: del Soldado reg. temp. Nov. . SAURAUJA Wälld. 456. : Saumus serrata DC. Terustr. pe 28. 1. 3 Prodr. 1. p. 526. ex Mog. et Sess& Fl. mex: ined. — — Arbor prope Jalapam ad radices montis Macultepec. Aug. MELIACEAE Juss. TRICHILIA Lin. 457. Tucnmı spondioides L., TI. W. n. $075. (spec. Ilumboldtianum)? — — Folia $ — 12 juga, foliolis quam in speeimine laudato angustioribus et maxime inaequi- lateris; antherae hirsutae. — — Arbuscula prope Vera- Cruz. Juli. AMPELIDEAE H.B.K. CISSUS L. 458. Cissus elliptiea n. sp. C. sicyoidi L., smila einae H. B. K. (sieyoides H. W. n. 3009.), et ovatae Lam. maxime affınis, foliis ab omnibus diversa nec cor- datis, nec acuminalis, nec subtus glabris. An forma, an species! confer. Schldl. Linnaea 4. p. 83. Rami teretius- enli vel obscure quadranguli, ad nodos paululum incras- sali; juniores cum pedunculis ‘et petiolis hirtelli. Folia elliplica, ovata et obovaia, basi obtuse cuneato-trunenta, 222 — lateribus saepe subparallelis, apice vix acuta minime acuı- minata, argute subselaceo.serrata, serraturis minutis haud ereberrimis; a peliolo quinquenervia, penninervia, vena- sum primariarum paribus tribus quatuorve; reliculato - ve- nosa, rete vasculoso utringue prominulo; supra glabra, vix in nervis hirtella; subtus in rete vasculoso tenuiori dense hirtello-pubescentia; membranacea, reie vasculoso opaco, parenchymate pellucido, punctis magis pellucidis quasi perforato, quae texiura et finilimis speciebus communis est; 2 — 3 poll. longa, 1 — 1# poll, Iata, petiolo 3 — 6 linear. — — Prope Vera-Cruz in dumelis. Jul. 459. 60. Supersunt species trifoliatae duae, amalo- gice e speciminibus insufficientibus pro Cissis habitae, in- ter deseriptas vero hand reperiundae. — — Vera- Cruz — — Hacienda ‘de la Laguna. VITIS L. 461. Vers caribaea DC. prod. 1. p. 634, P. im dica Sw., H. B. K., Pöppig plant. Cub. et plur. — P. tilinefolia H. W. n. 4968. — Proxima 7. Labruscae a qua tomento laxiori, e longioribus pilis texto, jam prime intuitu differt. — Diversa est 7. indica H. W. n. 4967. Klein, ei Herb. gen. John, ex India orientali, quae est Cissus angulata Lam.! H. W. n. 3010., foliis minoribus brevioribus latioribus obtusioribus quinquelobis, dentibus crenisve crebrioribus profundius obtuse sinuato-dentatis. — — In sylvis prope Jalapam sterilis. GERANIACEAE Juss ERODIUM L’Herit. 46%. Enopiwm eieutarium Anct. vecent, — Synony- mon est Er, hirtum H. WW. n. 12405., Zr. moranense N. B. K. 5. p. 177. a Kunthio non visum Nulla ne mi- 223 nima quidem ab indigena nostra stirpe diflerentia. — — Ad radices montis Orizabae. Sept. GERANIUM LBerit. 463. Gerann mesxicanum I. B.K. 5. p. 178. — — Ad .hane speciem perlinere videtur G. Zirtum H. W, n. 12569., quocum specimina nosira omnino conveniunt;. sed qui in Humboldtiana planta glanduloso-pilosi dieuntur pe- duneuli, in Willdenowiana sunt pilosi eglandulosi; inter mexicana nostra autem varietates inveniuntur pedunculis nunc glandulosis nune eglandulosis. Cxedendum, a G, Her- nandesii DC. prod, 1. p. 640. non diversum esse. Planta nostra nune pusilla digitalis, nune tripedalis, nunc pilosior, nune pilis duplieis generis instructa, majoribus scilicet et mingribus. Cocei cum arislis pilosi, in illis interdum glan- dulae et duplex pilorum genus. Semen elevato - relicu- latum. — — Serro colorade, in graminosis prope Jala- pam. Aug. Genera affinia. "OXALIS L. 464. Oxasıs latifoia H. B, K. 5. p. 184. ı. 457, Zuee. Ds. p. 23. — 0. umbrosa H. W. n. 8972. — Fo- ia nastris magis exeisa sunt, lobis angustioribus acutiori- bus, caetera conveniunt. — — Prope Jalapanı. Aug. 465. Oxsus corniculata L. wtplurimum variet. o pilosiuscula Zuec. Oz. p. 34, O. pülosiuscula H. B. RK. 5. p- 188, O. humistrata H. W. n. 8995. in alias vergens formas, — — Circa urbem Jalapam. Aug. Ad radices monlis Orizabae. Sept. 466. Oxauis pentantha Jacg., Zuec. p. 52%., H.B.K. p- 191, E. W. n. 9015. — — "Caules nostris spithamaei. Styli breviores ut Jacquinianae genuinae plantae. — 224 Prope Manantial in collibus. Jul, Hacienda de la La- guna rarius. Sept. 467. Oxauıs acuminala n. sp. Ox. rhombifoliae Jacg. proxima, diversa: foliolis ovato - rhombeis longius- eule anguste acule acuminatis; peduneulis 1 — 3 floris brevioribus; flore minori; fruetu oblengo ‚glabro; pube parciori adpressa, facie glabra. — Staminum filamenta ut Oz. rhombifoliae, breviora glabra, longiora edentata hir-- suta. — — Hacienda de la Laguna. Sept. - „De A68. - Ozsrıs dendroides H.:B. K. 5. p. 194., Zucc. p- 59. — 0. viva H. W. n. 90%6. — — Folia tripol- liearia, 20 juga. — — Hacienda de la Laguna. Oct, EURYANTHE n. gen. Ch. gen. Calyx usque ad basin 5-parlitus, aestiva- tione quincunciali, lactniis subacqualibus. Petala-5 (aequa- lia?), aestivatione spiraliter contorta. Siamina numerosa,' hypogyna, libera. Filamenta, vix ima basi monadelpha; inaequalia, alterius lateris duplo fere longiora validioraque; antherae lineares, biloculares, basifixae, loculis opposilis Iongitudinaliter dehiscentibus. Ovarium superum, ovoi- deum, triloculare, spermophoris angulo centrali affizis multioyulatis. Siylus simplex, deciduus, stigmate lermi- nali simpliei. Fructus capsula (baccata?), trilocularis, (trivalvis, valvis medio septiferis?), Semina numerosa —? — — Herba malvoides, alternifolia; foliis digitato-parli- tis, stipulatis; floribus racemosis ; racemis bractealis termi- nalibus, evolutione germmae axillaris oppositifoliis. — — Genus singulare a Geraniaceis affinibusque fructu et sta minibus indefinitis; a Malvaceis aestivatione calycis, sta- minibus liberis in altero floris latexe longioribus, filamen- tis vix ima basi monadelphis, antheris linearibus bilocula- ribus; a Bütineriaceis iisdem notis et staminibus omnibus fertilibus abhorrens. 469. Fu- 285 469.. Evuryanıuz Schiedeana n. sp. — — Speeimina nostra summitates pedales, herbaceae, ramosae, ramis axil. laribus tardius evolutis caule brevioribus. Caulis teres, laevis, inferne glaber. Apices ieneriores, inflorescentiae cum calycibus, petioli nervique foliorum brevissima tenuis- simaque pube subfasciculata canescenti quasi pruinosa, herba caeterum glabra. Folia ambitu ‚cordato-orbieularia, 5 — 9 digitato-partita, laciniis spathulatis obtusis inae- qualiter subduplicato - serratis, sinubus rotundatis; nervis subtus prominentibus, venis pinnatis erebris tenuibus sub- immersis; inferiora longissime petiolata, petiolo adscen- dente supra leviter eanaliculato semipedali, dum lamina (lacinia media) 2% pollicaris sit; superiora: breviüs petio- lata. Stipulae juxta basin pelioli liberae, lineares, acumi- natae, subfiliformes, ereciae, marcescentes, trilineares semi- pollicaresqgue. Racemi.secundi, pedunculati, sub anihesi densiflori, dein elongati basi simul fructiferi et apice flo- riferi eirciter semipedales. Flores magni, speciosi. Pedi- celli sub anihesi semipollicares erecti, sub fructificatione paululum longiores nutantes. Laciniae calyeinae oblongae, lanceolatae, acutiusculae, octo lineas longae. Corolla te- nera, glabra, colorata (flammea); petala pollicaria. Sta- mina glabra, filamenta anguste linearia; longiora longitu- dine calycis; antherae duas lineas longae. Pistillum sta- mina majora aemans, germine pubescente, stylo glabro. Fructus immaturus ovoideo-globosus, subpollicaris, valvis tribus sub praelo dehiscens. Semina immatura, corrugata, inania, sesquilinearia, (reniformia?), — — Inter Maran- tial et Paso de Ovejas. MALVACEAE HB K SIDA Cav. DE. 470. Sıoa carpinifolia L., H. W. n. 12652, — — Ubique circa .Vera-Crun Jul. Sr Bd. &s Heft, . 15 226 474. Sa amplexifolia fl. mex. DC. prod. 1. p. 469. „— Diagnosis brevis, specimen mancum, — — Flore flavo ©. Hacienda de la Laguna. 472. 3. Sıwar species duae e sectionis primae Mal. vindae ivibu prima, ad $. ungustifoliam, linearem, spi- nosam alfınesque accedentes. — — MHacienda de la La- guna in colibus aprieis. \ ANODA Car. 474. Anopı Dilleniana Cav. Diss. 1. p. 40. t. 11. . 1. — Sida Dilleniana H. W. n. 12724. — — Jalapae eirca urbem. MALVA L. Cav. 475. Miwsa spieata L. — — Prope Jalapam. Aug. 476. NMawwa Zrieuspidata Ait. DC. prod. 1. p. 430, Linnaen 3. p. 262. — Side coromandeliana Hortul. — — Vera- Cruz. . 477. Marva geranioides n. sp. herbacea, caulibus diffusis, pilis fasciculatis longiusculis canescenti -tomentosa, supera foliorum pagina viridi, pilis simplieibus obsita. Fo- lia ambitu Iriangularia, longitudine latitudinem superante, profunde triida; lacinia media basi cuneata, tri- quingue loba, lateralibus bilobis; lobis omnibus rotundatis, inciso- erenalis, nervis venisque supra impressis, subtus promi- nenlibus; petiolo longitudine circiter laminae. Flores in apieibus ramorum glomerati; glomerulis axillaribus pedun- eulalis. Calyx clausus, corolla non visa; exierior trisepa- Ius, sepalis angustissimis, Cocei eirciter viginti, in dorso pubescentes, -— Caules spilhamaei. Folia unguicularia et pollicaria. Calyx clausus magnitudine grani Piperis, laci- nüs circiter bilincaribus. — — Llanos de Perote. Sept. _— 227 MALACHRA L. 478, Mazacma eapitata L. — — Vera. Cruz. Jul. MALVAVISCUS Cav. 479. Maryarıscus arboreus Cav., DC. prod. 1. p. 445. — — In dumetis prope Vera-Cruz. Jul. 480. Muryavıscus conciunus H. B. K. 5. p. 222.2 (Mibiscus racemosus I. W. no. 12870.) — — Planta Humboldtii Peruana a Mexicana paululum differt: tomento inferioris foliorum paginae dupliei, minori seilicet molliori stellato, cui immixtum est majus laxius sparsum; quum in Mexicana solummode majüs laxius sparsum adsit, fre- quentius in nervis, varius in parenchymate. — '-—- In se- pibus prope Jalapam. Aug. EIBISCUS L. 481. Ilnıscus e sectione quinta Furcaria DC. prod. 1. p. 449. — An H. uncinellus fl. mex. DC.L ce. Ramis pedunculis petiolis nervisque foliorum subtus aculeolatis. — — Prope los dos puentes, Ilacieuda de la Laguna. Septbr. BÜTTNERIACEAE R, Br. RIEDLEIA Vent. DC. 482, Rieprem serrata Vent. DC, prod. 1. p. 49% ex auctoritate DC. apud Wydler plant. exsic. Portoricens. no. 372. — Melochia depressa Pöppig plant. Cub. Zle- lochia hirsuta H. W. n. 12344. — Speeimina nostra a supra laudatis recedunt: foliis angustioribus aculioribus minus etiam villosis. — Melochia hirsuta Cav. ex H.B.K. (sub Mougeotia) 5. p. 257. et ibidem laudatis longe alia est foliis latioribus mollibus, utrinque sericeo - hirsutis, supra canescentibus, subtus incanis. — Nostrae folia sunt 15 * 228 viridia, mudiuscula, in petiolo et nervis subtus villosa- Corolla purpurea. — — In collibus aprieis prope Ha- cienda de la Laguna. Sept. WALTHERIA L. Car. 483. : WaALtuerIA :americana IL. — — Vera . Cruz sterilis. "GUAZUMA Plum. 484. An Guazumas species, (non autem @. ulmifo- lia DC. Pers.). Frutex ceujus specimina sterilia collecta sunt Hacienda de la Laguna in calidioribus. Sept. TILIACEAE Kunth , CORCHORUS L. 485. Conrckonus pilosus H. B. K. 5. p. 263. t. 487, H. W. no. 10274. — — Hacienda de la Laguna. Sept. TRIUMFETTA Plum. L. 486. Triumrersa proxime affinis Lappulae L.: di versa, ut videtur, acumine foliorum angusto, aculo, longe produeto. Defieit fractus. — — Hacienda de la La guna. Sept. 487. Tmusrerrr species e triba Bartramia, folio- rum acumine acutiori longius producto a 7’ ‚Bartramia H. W. no. 9149. diversa. A 7. angalata Lam. Indiae orientalis floribus majoribus et longius pedunculatis, pilis quoque validioribus diserepans. Flores Iute, — — In dumetis prope Jalapam, Aug. 488. Taımrerra mollissima H, B. K. 5. p. 268. t. 488, — Specimina manca. Fructus defieiens. — — Prope los dos Puentes, Hacienda de la Laguna. Sept. 489. Tammrerra obovate n, sp. — — Rami hirsato- 229 .tomentosi. Pili omnium partium longiuseuli, terni seni- que fasciculati. Folia brevissime petiolata, obovata, bası leviter cordata, apice acutiuscula, minime acuminata, mar- gine argute haud profunde serrata, serraturis basilaribus Saepe egregils; quinque et septemnervia, reliculato-venosa, nervis venisque primariis supra impressis, sublus promi. nentibus; infera pagina dense tomentesa, supera pilis ere- bris sparsis obsessa et scabriuscula; quadripollicaria, lati- tudine 25 poll., petiolo 1 — 3 lineas longe. Plores com- pleti, polyandri, flavi. Calyx tubulosus, 10 lin. longus,- hirtello-tomentosus. Fiuctus magnitudine Cerasi hirsutis- simi, Pro aeuleis seiae debiles, pili. simplices patentes - validi, apice pilo vix religuis validiori terminati, vix un- einati. — — Hacienda de la Laguna. ti» Sept. CISTINEAE DE. HELIANTHEMUM Tourn, et recent. 490. HELLANTuEMUN glomeratum Lagasce. DC. prod. 1. p. 269. — Cistus flexuosus H. W. no. 10201. (Spee. ‚Humboldt, Rio del monie mex.) — — Llanos de Pe- rote. Sept. . 491. Hexummssun eanadense Michx.? Speeimen frustulum mancum. — — Lianos de Perote. Sept. VIOLA L. 492. VioLa, speeies proxima bardatae H. W. n. 4897. et W. obliquae L. — Flores albi, petalis duebus katerah- bus basi barbatis. — ——- In graminosis prope Jalapam. Augusto, 493, Vier strieta Ait. Kew., H, W. n. 492. — - Specimina hartensibus graciliora et minora. Flores Intei. — — In adscensu montis Orizabae. Sept. 230 JONIDIUM Vent. 494. Joxmiun riparium H. B. K. 5. p. 295. — J. attenuatınn H. W. no. 4874. — Flores coerulei. — — In cultis el incullis prope Jalapam. Aug, POLYGALEAE Juss POLYGALA L., H.B. K. > 495. Porserta panieulata L., H. W n. 12960. — — Floribus carneis. In sylvalicis graminosis prope San An- dres. Aug. 496. Porveaa pubeseens Mühlenb.; Spr. syst. 9 p- 169. — P. versicolor H. W. no. 12972. (Fol. 1. spe- . cimen Mühl. sub nomine P. pubescentis. Fol. % speeim. domingense sub nom. ?. grandiflorae.) — — In grami- nosis prope Laguna. Sept. „— 497. Poryeaa earacassana 1, B. K.! P. nemo- rosa H. W. no. 12989. — — „Flores eoerulei. Radieis sapor prorsus idem ac P. Senegae, nec tamen, me judice prorsus aequalis.” Schiede in schedula. In dumelis prope Hacienda de la Laguna. 498. Porysarr pulchella n. sp. ex toto pubescens. Caules e radice lignescenie herbacei 3 — 3, palmares, Dexuosi. Folia breyissime petiolala, membranacea, firmia, internodiis duplo vel {xiplo longiora, utrinque acula, apice breviter acuminata acutissima, reticulato - venosa, ‚supra plana, nervo venisque sublus prominentibus, maxime evo- luta cum petiolo et acıumine pollicaria, semipollicem Tata. Racemi terminales (demum laterales?) laxiflori. Flores breviter pedicellati, bracteis cadueis ante antbesin iribus suffulti, ecristali, pubescentes, floribus 2, vulgaris paulo majores. —- — Inter Marantial et Paso de Ovejas. MONINA R. et P, 9499. MoSına xalapensis H.B.K,. Hebeandra evo- — 231 zymoides Bonpl. H, W. n. 13044. — — Floribus coeru- keis in dumelis inler Jalapam ei Molino de la Pedre- guera. Aug. 500. Mosına sylvatica n. sp. herbacea, ramis tereli- bus glabris, folits obovatis evalibusve utrinque acuminalis membranaceis glabris, racemis simplieibus laxifloris, brac- teis lanceolato-acuminalis pubescentibus eiliatisque flores longius superantibus. — — Hebeandrae latifoliae Bonp). (Berl. Mag. 1808. p. 43, H. W. no. 13046. deficiens in H.B.K.) simillima, diversa: foliis minoribus, subtus ad nervos haud pubescentibus, sed omnino glabris; ramis te- retibus; racemis non paniculatis, simplicihus, .laxifloris nec densifloris; bracteis paulo longieribus. — — „Tota planta, caulis, folia, ‚flores, pallidiora quam HZ. jalapen- sis.” Schiede in schedula. In sylvis Jalapae. Oct. RUTACEAE Ad. de Juss. TRIBULUS L 501. Trwvrus mawimus L, — — Vera-Cruz in are- nosis. Jul. ö XANTHOXYLUM L. . 50%. Xunmmoxvımı melanostietum n. sp. — — Spe- cimina omnia mascula. Glaberrimum, subinerme, aculeo- lis conieis reclis ramos nec non foliorum petiolas et ra- chides plus minusve munientibus. Rami hornotini dense foliosi; annotini denudati, grisei Folia impari - pinnata, bi- et unijuga, 8-pollicaria; foliola petiolaia, elliptica, basi acuta, apice breviter et saepius obluse acuminata, margine leviter reflexo, integerrima, coriacea, nitida, sub- tus pallidiora et tenuiter glanduloso -nigro-punetata, nervo supra impresso, subtus prominente, venis erebris subrecli. lineis patulis subius promimulis; ad summum 4 poll. lon- ga, sesquipoll, Iata, petiolo 4-lineari. Paniculae angustae, 232 laxiflerae, erectae, axillares, folio breviores. Flores pen- tameri, expansi diametro circiter trilineari. Stamina lon- gitudine petalorum erecta quinque. Germinum rudimenta totidem. CARYOPHYLLEAE Juss. DRYMARIA W. 503. . Davmmı gracilis n. sp- A cel. Deppe intro- ducta ab anno 1827 in horto berolinensi colitur. .D. cor- datae prosima, diversa: foliis magis ovalis nunquam dila- tato -reniformibus; petiolis capillaribus longioribus; pedun- eulis ealyeibusque glabris, nec glanduloso-puberulis; co- lore laetius viridi; seminibus, quae in D. eordaia multo (quadruplo) majora caeterisque. — Viva recognoscenda et ulterius deseribenda. — — In umbrosis prope Jala- pam. Aug, 504. Drvmanır palustris n. sp. a D. cordata rece- dens: habitu multo graciliori, foliis multo (ter) minoribus, bracteis latioribus obtusioribusque, seminibus minoribus echinato-muricatis nec granulatis, pedunculis calyeibusque omnine glabris. Caules interdum, ramuli novelli sermper pilis articulatis patentibus longis laxis sparsis sunt villosi. Folia subrotundo - ovata, subeordata, acutiuseula, juniori aetate ut caules villosa, maxima tres lineas longa, duas lata. Semina quam .D. gracilis major. — — In palu- dosis prope Jalapam. Aug. . 505. Damun villosa n. sp. vel superioris varietas, äisdem notis a .D. cordata diversa et insuper ingenti om- aium partium, pedunculorum etiam et calycum villositate, qua .D. palustrem antecellit. ‘Ab hac vero differt et vil- lositate et seminibus minoribus tubereulatis nec echinato- muricatis, semina D. gracilis haud süperantibus, Paulo robustior est, et foliis gaudet paulo- majoribus. Flores [2 233 illi non majores. —: D. palustris et villosa. an extremae ejusdem speciei formae? — — In aquosis prope Jala- pam. Aug. STELLARIA L. 506. Srerzarıı euspidata W., H. B. K., Linnaea 1. p- 52. Caulis nostxis speciminibus haud omnino glaber. — — Prope Jalapam. Aug. 507. Sreruarıa ovata H, B. K. 6. p. 22, H. W. nn. 8700. Specimen unieum insuffieiens, foliis rigidioribus erassioribus vix ciliatis, — -— Prope Jalapam. Aug. CERASTIUM L. 508. Crmsrum semidecandrum L. habitu omnino cum vulgari nosira planta conveniens, floribus pariter lu- dens pentandris et decandris, capsula vero breviori vix e calyce exerescente et foliis lanceolatis acutioribus paulis- per recedens. — — In regione subnivali montis Oriza- bae. Sept. 509. Cerasmun ervense L.? — — Cum praecedente. 510. Cemussum affine zwtanti Raf. DC. prod. 1. p. 420. (C. pedimeulatum H. W. no. 9081.), diversum: pe- dunculis dimidio brevioribur, minus gracilibus; petalis ca- iycem haud excedentibus, foliis caulinis spathulato -Iinea- ribus, — — In graminosis prope Jalapam. ARENARIA L, 511. Anenanıa Zeptophylia n. sp. A. tenuifoliae fa- cie et habitu simillima, at diversa: foliis stipulalis, stipu- lis setaceis scariosis albis; floribus alarihus subsessilibus, pedicello nempe bracteas vix aequante, bracteis omnino scaviosis albis. Ab 4. segetali pariter stipulats stipula- xum figura differt, inflorescentia habitune abhorrens. — — Ad radices montis Orizabae. Sept. 234 512. ‚Arenarıa scopulorem H.B.K. 6. p.25. 4. di- gyna H. W. n. 8738. — — In vegione subnivali montis Orizabae. Sept. 513. Ansnaum deeussata U. B.K. 6. p. 28., H. W. n. 8794. (A. Iycopodioides H. W. n. 8793, specimen ste- rile vix sufficiens, non videtur diversa.) — Caulibus elon- gatis flagelliformibus. Ad radices monlis Orizabac, — Caulibus contractis abbreviatis eaespitosa. In regione sub- aivali ejusdem montis. Sept. 514, Ansnarıa nzemorosa H. B.K. 6. p. 28. 4. al. sinoides HB. W. n. 8735. Stellaria pubescens H. W. 8710. Statora Indens et foliis nunc lineari-lanceolalis, nunc ova- to-Janceolatis. — — Prope Jalapam, in graminosis aliıs- que locis. San Andres. Aug, LYCHNIS L. 515. Ivemis pulchra n. sp, H. W. n. 9085. (spee- Humboldtii Mexicanum), perennis, canescenti - viscidulo- pubescens, Canlis erecius, pauciflorus. Folia lanceolata, acuta; inferiora in petiolum brevem altenuata; superiora sessiha, semiamplexicauli Flores longe peduncnlati, magni, floribus Zyehnidis sylvestris duplo fere majores, rubri, Oalyx tubulosus, 10 Iineaa longus, 10-siriatus, 5- dentatus, ‘dentihus Iate pellucido-marginalis, nervo viridi subexeurrente acntis. Petala quadrifida, Iaciniis Intera- Iihus minoribus. — — Ad radices montis Orizabae ra- rius, Sept. LINEARE DC. LINUM L. > 516. Lyon mexicanım B.B,K, 6, p. 31. — — In sylvalicis prope Jalapam, San Andres, Aus. 517. Lion Schiedeanum u. sp. L. virginiano af 235 iine, perenne, glabrum. Caulis e radice sublignescente descendenle ramosa adscendentes plures, graciles, teretius- euli, obsolete quadrinerves, subsimplices, infloreseentia cy- moso-fastigista laxa terminati. Folia pseudo-verticillata quaterna pseudo-oppositague fere semper alterna, ex ob- ovato lanceolata lineari-lanceolaiaque, basi atiennata, ses- silia, apiee muceronulata, margine scabrida, tenuiter uni- et triplinervia, venis immersis paucis; ad summum 7 lin. longa, 2 lin. lata. Rami inflorescentiae primarii axillares alterni, in eymas abeunt pluries exacle dichotomas, ramis inaequaliter unilateraliter evolutis, post primam —— quin- tam dichotomiam floribus abortu alterius rami solitariis bi- bracleatis ornali. Bracteae lineares, aculae, margine glan- duloso-serrulatae et fimbriatac, flores circiter aequantes. Flores pentameri, parvi, llavi, brevissime pedicellati. Se- pala ovato-lanceolata, acuta, carinata, glanduloso-serru- lata et fimbriata. Fiuctus calyce brevior, mucronulatus, quam L. cathartici paulo major. — — In sylvalicis prope Jalapam, San Andres. Aug. 518. Liwum Zenellum n. sp. perenne, villosum. Ra- dix sublignescens, descendens, ramosa, alvida. Caules ad. scendentes, teretes, filifornes plures, subsimplices; steri- les digitales spithamaeique, dense foliosi; fertiles ad in- florescentiam usque palmares digitalesque, sub inflorescen- ia bis terve dichotomi, ramis elongatis palmaribus semi- pedalibus Iongioribusque erectis floriferis, Roribus pedicel- latis solitariis alternis; foliis floralibus minutis psendo.-op- posilis approximalis allernis, altero florifero. Kolia in in- feriori eaule pseudo-verticillata quaterna pseudo-opposila- que, uiplurimum alterna, ereota atque patula, elliptica in obovatam et lanceolatam ludentia formam, basi acuta, sub- euneala, apice acutiuscula et mueronulata rarius rotundata ei obtusa, membranacea, plana, uninervia, vix manifeste itiplinervia, venis paucis immersis; villosula et villoso.ci- 236 liata, margine scabrida, antice glandulis paueis stipitalis iimbriata; maxima 5 lin. longa, 2 lin. lata; in caulibus feucliferis emarcida deficiant. Floralia inferiora lineam eirciter longa, superiora minima angusta, acula, carinata, glanduloso-serrulata ei fimbriata. Pedicelli semi- et ses- quilineares, Flores pentameri flavi. Fios et fructus magni- tudine ut m L. cathartico. Sepala ovato-lanceolata, ca- zinata, acuta, nervo excurrente mucronata, nervoso-relicu- lata,' margine glanduloso-fimbriato subserrulato. Fructus generis, globosus, muticus, calyce paulo brevior. Semina ferruginea, laevia, splendentia. — — Prope Jalapam in sylvatieis. Aug. — 237 DE SYNANTHEREIS HERBARII REGII BEROLINENSIS DISSERTATIO TERTIA, AUCTORE CHR FR. LESSING MUTISIEAR. (Hutisieae et Carlinearum pars major Cass. Diet. VIEL p. 394. Oewvr. phyt. II. p. 95; Onoseridae (excl. Homanthi) et Barnadesiae (excl. Triptiliorn) Kunth; Chaenotophorarım Lag., Labiatiflorarum Cand., et Per. dicearum Sprg. pars major.) Capitulum nunquam dieicum; si heterogamum flori- bus 2, nonnunquam 3 s. neutris, 1 — 00. serialibus in ambitu. Corolla staminigera pl. 2-labiata s. integularis, *) Col. Hornemann singulare ingenuiatis suae exemplum statuit, cum mihi, aestate praeterlapsa Hafniam profecto, obscuro atque ex, iguo veniam dedit, non solum herbaria ditissima et suum et Vahlia- aum perlustrandi sed etiam Synanthereas «as, quas propter temporis amgustias examini subjicere haud potui, domum wmecum i, "Quamobrem gratias plurimas ex imo corde viro digniesimo ago. Vix itinere zeduci II. Kunch, patriae vedditus, qui horto nostro salutem sempiternam adferat, usum herbarii sui magnificentissimi liberrimum concessit: eoque gratias meas nunguam persolvendas obligavit. — Quae de tribu Mutisiearum observandi in hisce berbariis occasio mihi data est, jam huic Aissertatiunculae inserui; quae autem de Vernonieis et Nassauvieis obseryavi, ea quam proxime edere studebo, cum mmılta smendanda multaque addenda mihi sunt. 238 yarius regularis, 5-fida, rarissime 5-dentata, florım 2 fere nunguam filiformis. Antherae rigidae, albicantes, alis 1a- tis, connatae, rarissime ecaudatae. Pollen saepissime laeve. Stylus 2-fidus, rarissime superne obsolete nodose-incras- satus (fig. 52.); aut erassus (fig. 64. 71. 73. 85. 86. 402d. etc.), ramis tune obtusis s. aculis, extus valde con vexis, in 3 exius s. aeque ac parle inlegri superiore ae- qualiter puberulis et breyissimis s. aeque ac semper in floribus 9 glaberrimis et parum longioribus; aut lenerior zamis longiusculis, iruneatis, in slaminigeris floribus exius pubescentibus. Stigmatis series angustac, hand aut vix prominulae apicem ramorum perlingunt ibique confluunt. Achaenium cnilo basilari, disco epigyno magno. Pappus perfeeius, multiradiatus, saepissime longus, nunguam nullos. Rhachis ebracteolata, plana aut planiuscula. Involuerum teres, polyphyllum, imbricalum. — Tribus Cyzureis ita affınis ut nonnunguam fanlum toto characlere bene com- prehenso nec aulem singula nota distinguatur; a reliquis stylo corollaque praecipue diversa. Ex Synanthereis 4050 adhuc descriplis perlinent 99 ad hanc tribum sistuntque igitur parlem circiler quadra- gesimam totius familiae, Incolunt 70 Americam meridio nalem, India oceidentali addita, 19 Africam, 4 Asiam, una Americam borealem, ulla neque Europam neque Novam Hollandiam neque simul plures terrae partes. Regionibus tropieis sunt 63, quae praeier unam africanam (‚Dicomam tomentosam) wunamque asiaticam (Arnicam hirsutam Forsk,) omnes americanae sunt,. quarum sola ‚Leria nu- tans lalissime omnium nempe e 35° lat. austr. usque ad 20° lat. bor. divulgata circulum Capricorni transgreditur; zonae temperatae boreali ires: Chaptalia tomentosa, in- ter 30 — 50° crescens, Anandria, radiata, terras, e 52° usque ad 62° lat. bor. porrecias, occupans, denique A. discoidea, quae omnium maxime borealis e 60 — 70° lat. 239 bor. divulgata est aique arclicum ipsum eirculum parum transgreditur; zonae temperalac australi 33, quaram nulla gradum trieesimum quinlum superat. Memoratu etiam dignum esse videiur, Barnadesiam spinosam*) in regno Novo-Granadensi simul ac in provincia Rio Janeiro, per 32° ab illo distante erescere; Loxodontem brevipedem in Monte Video ct in 'regni Chilensis eodem fere .latitudinis gradu; Chevreuliam stoloniferam in Monte Video et in insula Tristan W’Acugna, eliam sub eodem circiter latitudi- nis gradu sila, esse repertam. Alpes quoque adscendere et quidem Onoserin hieracioidem altitudinem. ipsam 1800 hex. atlingere apparet ex observationibus celeberrimis ill. de AJumboldi. Conspeclus generum. Subirib, I. Autisieae, A. Antherae ecaudalae. 'P) Capitulum mulliflorum. a, Corolla palmata. 1. Schlechtendalia. * % fl. % 2-labiata. * Capitulum homecarpum. 2. Diacantha. * %* Capitalum heterocarpum. aa. Disco trilloro. 3. Barnadesia L. bb. Disco unifloro. 4. Bacazia R. et P. ß, fl. 9 vegularis. 7 5. Dasyphyllum Kih. TH) Capitulum uniflorum. 6. Fulcaldea Poir. B. Antherae caudatae. D) Pappus uniserialis. *) Estne fortasse Barnadesiz spinose Linmaei vera, cujus speci- men ab ipso quidem Mutisio commnuicatum sed singulum nimisque mancum in herbario Kunthiano vidi, a 'stiepe brasiliensi diveraa? 240 a. Stylus fl. $ glaberrimus. @.. Corolla intus villosa. 7. Flotovia Sprg. ß. Corolla intus glabra, * Laeinlis parte integra longioribus. 8. Oldenbur- gia n. 8. ** Lacinüs parte integra brevioribus. 9. Seris. * b. Stylus fl. 3 superne puberulus. a. Corolla fl, 3 glabra. 10. Zycaseris. * 8. Corolla fl. $ extus intusque villosa. 11. Chuqui- roga Juss. TH) Pappus bi — multiserialis. a. Stylus fl. X glaberrimus. a. Achaenium erostre. 12%. Gochnatia Kth. ß. Achaenium rostratum. * Filamenta laevia. 13. Süftia Mikan. ** Filamenta papillosa. 14. Mutisia L. b. Stylus fl. % superne puberulus. a. Pappus annulo non caducus. * Achaenium erostre, aa. Filamenta laevia. ac. Corolla fl. $ regularis. aaa. Capitulum radiatum, radio 2. 15. Prinizia Cass. bbb. Capitulum, si radiatum, radio neutro. 16. Di- eoma Cass. £P. Corolla fl. $ 2.1labiata, ‚ aaa. Capitelum discoideum. 17. Proustia Lug: ‚bbb. Capitulum radiatum. «oc, Involucrum appendicnlatum. 18. Chaetan- thera R. et P. ' PP. Involuerum exappendiculatum. F 19. Che . rina Cass. bb, Filamenta papillosa, 20. Zrichachine Cass. ** Achaenium rostratum. . aa. Fi - RZ 241 aa. Filamenta superne teretia. 91. Gerbera Gronov. bb. Filamienta plana. «a. Papillosa. 22. Onoseris Cand, ß8. Laevia. aaa. Corolla fl. $ regularis. _? 283. Zsotypus Kıh. bbb. Corolla fl. $ 2-labiata. 24. Anandria Siegesb. 6. Pappus callo apicali annuliformi caducus. 25. Per dieinm Lag. Subirib. IL. Lerieae. A. Pappus pluriserialis. 7) Achaenium rostratum. a. Corolla staminigera 2%-labiata. “&. Filamenta papillosa. 26. Chaptalia Fent. ®. Filamenta laevia. * Labia exteriora s, lingulae fl, @ tabum siylumque superant. 27. Lasiopus Cass- ** Labia exiteriora s, lingulae fl. 2 interiorum tubo siyloque superatis. aa. Flores centrales %. 28. Leria Cand. bb. Flores centrales S. 29. Lieberkuhnia Cass. b. Corolla staminigera regularis. 30. Oxyden n. g. TP) Achaenium erosire. 31. Loxodon Cass. B. Pappus uniserialis. 32. Chevreulia Cass. Sabirib. II. Facelideae. A. Pappus pluriserialis. 33. Zueilia Cass. B. Pappus uniserialis. 34. Facelis Cass. G Subtrib, I. MHutisieae. Capitulum homogamum, floribus # aut helerogamum, floribus 2 uniserialibus in ambitu, reliquis %; rarissime uniflorum. Stylus snepissime crassus, ramis oblusis & aculis, exius valde convexis, in % exius s. acque ac parle Sr Bd, 2s Heft. j 16 242 integri superiori aequaliier puberulis ei. brevissimis s. gla- berrimis parumgue longioribus, rarissime superne obsolete nodoso-incrassalus. Pollen (praeler ‚Printziam aromatı. cam) laeve, saepe elliplieum. — Saepius frulices quam herbae superne aphyliae, capitulis pl. speciosis, magnis. A. Antherae ecaudatae. Pappus uniserialis, pa- leaceus., longus. 4. SCHLECHTENDALIA.* *) Capitulum multiflorum, homocarpum, aequaliflorum, discoideum, homogamum. Achaenium erostre, turbinatum, breve, longe denseque villosum. Pappus paleis latis, sub uninerviis, subintegerrimis, longe acuminalis, inaequalibus. Corolla palmata, subcoriacea, laciniis extus sericeis par tem inlegram extus intusque sericeo-villosam longe exce- dentibus. Antherae inclusae, alis brevibus, integris ob- longo-ellipticis, obtusis, filamentis laevibus, distinctis, pla- nis. Stylus longe exsertus, supra medium paullulum sub- nodoso - incrassatus, breviter 2-lobus, ramis aequalibus, exius parteque styli supra incrassationem sila aequaliter minuteque puberulis. Rhachis paleaceo-fimbrillifera, fim- brillis achaenia dimidia vix aequantibus. Involucrum cam- panulato-turbinatum, foliolis multinerviis, planis, eiliatis, extus pilosis, longissime mucronato-acuminatis, ex semi- lanceolatis, subfoliaceis, pungentibus, per oblonge-ovata *) Genus memorias ill. D. F. Z. de Schlechtendalii immortali eonsecratum, Willdenowium aeque ac Sprengelium plantis Schlechten- daliae nomen frustra componisse - (illum, scilicet: Dyssodiae Ca. vanillesil Lag., hunc Mollize speciosae Maxt.) quam maxime gau- deo, cum eo mihi sit occasio data sistendi monumentulum aliquod pli gratique animi mei, Sicut enim clar, de Schlechtendal er Adalb. de Chamisso inter viros botanicos semper celebrabuntur eorumgus n0- mina sidera quasi gemina fulgebunt, ita conjunctos eos ob Innumers erga me beneficia ssmpiterna memoria tenebe, a) 243 in coriacea, sicea, linearia, corollis ipsis longiora, inermia, deinde xeflexa. Schl. luzulaefolia n. sp. — Herba pulcherrima, rhi- zocarpica, 84 — U alla, radice fibrosa, fibris crassis, sim- plieibus, unum — ires caules sursum emittente. Caulis teres, erecelus, simplex, magis minusve sericeo villosus, 1 — oo-cephalus, basi ima folia conferta gerens eorum- que demortuorum vestigiis bulboso -incrassatus, caeterum paribus foliorum pauecis (circiter iribus) remotis’ obsessus ad eorumque originem paullulum incrassatus. Folia Zu- zulae albidae, sessilia, coriacea, mullinervia, nervis 'pa- rallelis, plurimis, simplicissimis, avenia, integerrima, linea- via, longe acuminata, magis minusve pilosa s. glabra, ju- niora villosa, pilis sericeis, albis, mollibus, laevia, pallide viridia, infima plurima, conferta, 54 — 14 6 Tonga, 24 — 3% Jata, superiora sensim breviora, opposila, in unico specimine lerna, basi connata, remota, summa ri- gida, subpungentia, 8! longa, bast 3”! lata. Capitula dia- "melro circiter Ö-Jineari, aut solilaria caulem simplicissi- mum s. ramos simplices sub capitulo terminali primoque evoluto ex axillis foliorum paris summi s. duorum supe- viorum prodeuntes, aphyllos s. rarius singulo foliorum pari insitrucios, saepissime suprafasligialos terminant. Involu- cri foliola substraminen, intima cireiter pollicaria et lineam lata. Corollae aurantiacae, 7! longae. — Sellow legit in Brasilia meridionali. (v. sp. s. o0.). Fig. 51. Corolla. — 52. Eadem explanata, — 53. Styli apex, samo altero truncato; d. sligma. — 54. Stamen. — 50. Pollen. — 55. Achaenium. 2. DIACANTHA.* ”) (Barnadesiae sp. Bonpl. et Kunth nec L.) * Nee Lag. quod idem ac Barnadesia L. fil 16 * 244 Capitulum multiflorum, homocaıpum, bomogamum, aequaliflorum, discoideum. Achaenium turbinatum, dense villosum, nectario alveolari, Pappus plumosus, aequalis, flavescens, paleis linearibus, angustis, basi coadunatis. Co- zolla bilabiata, extus villosa, membranacea, labio exter. linguläeformi, 4-dentate, interieri filiformi, torto, breviori. Antherae alis ovato-lanceolatis, brevibus, integris, obtu- siusculis, filamentis planis,'laevibus, in iubum eonnalis, nee procul a basi läbierum corollae exsertis. Stylus gla- ber, bilobus, ramıs ‚subellipiicis, obtusis, aequalibus, bre- vissimis, inferne aequalis, e ceniro basis truncalae proces- sum siyliformem in.nectarium alveolare emittit. Rhachis piloso-fimbrillifera (Kunth). Involuerum Hloribus brevius, ovato.eylindraceum, arcte imbricatum, foliolis ereberrimis, coriaceis, integerrimis, 1-nervüs, planis, exterioribus bre- viter mucronato-spinosis, interioribus elongatis. D. arborea * (Burnadesia arboren Kunih nov. gen- IV. p. 13. B. spinosa W. hrb. N. 14989. neque L. fil. neque Bonpl. ei Kunth,) Differt a Darnadesia spinosa nonnisi capitulis soli- tarııs foliisque firmioribus et brevioribus. — In frigidis montis Guamani ali. 1600 hex. (Regno Quitensi). Flor. Febr. (v. sp. 2. in h. Willd. et Kıh.) Fig. 56. Flos, — 57. Stamina duo. 3.. BARNADESIA. (L. fil. suppl. 348. Schreb. gen. IL p. 540. Lam- Ene.-meth. I. p. 378. pl. 660, W. sp. pl. II. p. 1705. Diacaniha Lag. 1. c.?) Capitulum multiflerum, heterocarpum, homogamum, inaequaliflorum, longe radiatum, radio 1-seriali discoque 3-foro 3, Achaenium turbinatum, densissime sericeo- Vil- L> 245 losum,*) oblongum, angusium, eentralium brevius crassius- que. Pappus basi in annulum eonferruminatus, aequalis, paleis centralium corneis, validissimis, integeriimis, reli- quorum plumosis, gracilibus, coriaceis. Corolla membra- nacea, exius ad tubi apicem longissime villosa, bilabiata, labio interiori integerrimo, 2-nervio, angusiissime, exte- riori 4-fido, maximo, lingulaeformi, 5-nervio, extus longe piloso, in disco: uiroque aequali, tubum abbreviatum, am- plum superante, in radio: inaequali,'tubo gracili, longo brevioribus, exteriori longior. Antherae exsertae, in fori- bus radii polline- rariori repletae, alis. brevibus integris, oblongo-ellipiicis, obiusis, filamentis glabris, planis in ra- dio comnatis, in disco distinetis. Stylus glaber, inferne aequalis, apiee crassiori brevissime bilobus, ramis aequali. bus, inlus stigwualis series haud prominulas gerentibus. Rhachis piloso fimbrillifera, plana. Involucrum radio bre- vius, lurbinatum, foliolis coriaceis, siceis, 1-nerviis, exius magis minusve pilosis, inleriorioribus tenutoribus, Lineari- bus, elongatis, acutis. — Frutices s. arbores Americae me- ridionalis, ramis alternis, bası aculeis geminis, reclis sti- patis, adultis apbyllis, annotinis abbrevialis foliaque alter- na, penninervia, integerrima, plana, glabra s. pilosa, ob- longe-obovata, basi longe cuneata basique aculeis geminis tenuibus, deeiduis, brevissimis, reclis suflulta, subfascicula- tim conferta gerentihus, coxollis alro -purpureis, involueris eirciler sesquipollicaribus. 1. B. spinosa (L. fil. 1. c. Humb. et Bonpl. pl. aeg. IL. p. 176. 1. 138, Kih, n. g. IV. p. 13. (excl. Lam. il.)), Pappo disei corolla sua pluries longiori. Arbor? ramis atrofuscis, teretibus, striatis, aculeos va- lidos, usque ad 4014 longos gerentibus, Folia membrana- cca, subsessilia, reticulato-venoss, spathulato-obovata, mu- *) Pilis roversis L. fil, 246 cronalo-acuminata aut rarius obtusissima et retusa, pilosa — glabra, subtus pallidiora, 6 — 12 Jonga, 4 — 6 lat. Panicula apbylla, corymbosa, terminalis, dichotoma. In- volueri foliola stramineo-fusca, acuta, exteriora ovata, mu- eronulata Pappus in disco spiraliter reiroflexus, corolla sua apice glabra longior, ei in radio aequalis. — Ill. de Humboldt legit in Andibus Quitensibus, Novo- Granatensi- bus et Peruvianis alt, 1300 — 1600 hex., florentem Jan. — Martio; Beyrich in nemoribus ad montem Coreovado et in. montibus Serra dos Orgos (provinciae Rio Janeiro); Sellow misit e Brasilia aequinoctiali. (v. sp. s. o0.). Fig. 58. Corolla disci. — 59. Flos disci. — 60. Achae- nium disc, — 61. Radii, utrumgue pappo sublato. — 62. Styli apex, ramo altero truncalo; d. sigma. 2. B. Dombeyana n. sp. (B. spinosa Lam. DM. 1. 660. f. 1. nee Enc. meth. L p. 378.) Pappo disei co- rolla sua brevieri. Rami superne junioresque sordide pubescentes. Acu- lei ad basin eorum longissimi, ipsos superantes, pollicares. Folia glaberrima aut obsoletissime pilosa, papyracea, ner- vis subtus prominulis, avenia, oblongo-obovata rarius ob- ovata, acuta, subspinoso -mucronata, rarius mucronato - act- minata, breviter petiolata, petiolis subtus convexis adjectis 8 — 12 Jonga, 3 fere lata. Involucri foliola erecta, Iucida, ex ovato-semi-lanceolatis, in spinam acuminatis, eirciter 3 longis, stramineis in mutica, angustiora, SU- perne atro-purpurascenlia, apice barbata, 11 longa, cit- citer 34 Jata. Pappus disci reeurvatus, 34H Jongus, c0- rollis suis cireiler semipollicaribus ad faucem lanato- villo- sissimis, apice breviter sparseque pilosis, caeterum gla- bris brevier. — In Peruvia Dombey. (v. sp. 1. in h. Kih.) 247 + 4. BACAZIA. (R. et P. Gen. pl. flor. per. et chil. p. 105. ic. 22. Eor. syst. reg. I. p. 188. Lag. l. c. p. 41.) 1. B. spinosa (R. et P. syst. 1. c) Capitulis so- Rtarlis. 2. B. corymbosa {R. et P. 1. c.). Capitulis co- rymbosis. 7 5. DASYPHYLLUM. (Isib. n. g. IV. p. 18. 1. 308. Ej. syn. 1. p. 360.) D. argenteum (Kth. 1. e.). "7. FULCALDEA. (Poir. Ene. bot. suppl. V. p. 375. (1817.) IM. 3. p- 679. 1.982. Terpinia Bonpl. ei Humb. pl. aeg. 1. p. 113. Kunth syn. II. p: 374. Poigtia Sprg. syst. I. p. 367. N. 2914. Dolichostylis Cass. Diet. LVI. p. 139. (1828).) Capitulum unifiorum. Achaenium erostre, cylindra, ceum, oblongum, sericeo-villosum. Pappus plumosus, ae- qualis, paleis angustis, acuminatis, flavescentibus. Corolla subcoriacea, limbo a tubo haud distincto, inaequaliter 5-fido, laciniis parle integra brevioribus, una profundiori, extus lota, intus ad exsertiones filamentorum, ubi jam nervi bi- furcati, villosa. Antherae inelusae alis integris, filamentis glabris, planis, distinetis. Stylus glaberrimus, 2-lobus (sim- plex Cass. 1. c.), infra apicem nodoso - incrassatus, basi aequalis. Involucrum subeylindraceum, flore brevius, fo- liolis coriaceis, siccis, obsoleie plurincrviis, planis, adpres. sis, extus pilosis s. glabris, ex ovalis, acutis, mucronulatis in oblongo.elliptica, acuminala, inermia, superne ciliata. — Frutices Americae meridionalis superioris folis alter- nis, petiolalis. . 1. F. laurifolia (Poir. 1. e. Turpinia laurifolia 248 Bonpl. et Humb. 1. c. t 33. Kunth syn. I. p. 374. Yoigtia Sprg. syst. II. p. 673. . Dolichostylis Cass.1. €.) Folüs utringue 5 glabris. — In calidis Andium Peruviano- rum inter vicum Lucarque et amnem Macara Noybr. legit TIL. de Humboldt. (v. sp: s.) Fig. 63. Corolla. — 64. Siyli pars superior. — 65. Stamen. 72%? F. tomentosa * (Turpinia tomentosa Llay. et Lex. deser, nov. veg. I. p. 24.) Foliis subtus lanatis, — Mexico. B. Antherae candatae. Capitulum multiflorum ho- mocarpum. Filanienta. distincta. 7) Pappus uniserialis. 7. FLOTOVIA. - Sprg. syst. IIL p. 359.) Capitulum aequaliflorum, komogamum, *) discoideum. Achaenium erostre, cylindrieum, breve, longe denseque villosum. Pappus paleaceus, persistens, longus, plumosus, aequalis, paleis angustissimis, acuminatis. Corolla subco- tiacea, 10-nervia, limbo a tubo haud distineto, palmata aut inaequaliier profunde 5-fida,*) lacintis acutis, apice exius barbatis, unica saltem partem integram superante, intus e basi usque ad exsertiones filamentorum villosa glandulosaque. Antkerae inelusae, breyiter caudatae, alis apice 2-Gdis, brevibus, filamentis planis, glabris. Siylus glaberrimus, 2-lobus, lobis brevibus, longe exsertus, basi aequalis. Rhachis piloso-fmbrillifera.. Involucrum cam- panulato-turbimatum, flores aequans, foliolis coriaceis, sic- eis, obsolete mullinerviis, acutis, planis, ex oyatis, mucro- natis in sublincaria, elongata, inermia, deinde squart050- en *) Clar. Sprengelius 1 0. flores Q et mixtos vidisse autumat. **) Scmel reperi 6.fidam et hexandram in FL glabra. | } 249 reflexa. — Frutices Brasilienses facie Turpiniae laurifo- fiae, aculeati, aculeis vices stipularum gerentibus, gemi- natis petiolorumgque basibus utringue adstantibus, ramosi, ramis alternis, divaricatis, striatis, teretiusculis, lenticellis petiolorumque delapsorum cicatrieibus obsessis; foliis pe- tiolatis, petiolis intus canaliculatis, cum ramis articulatis, alternis, confertis,*) triplinerviis, reticulato-venosis, nervis venisque ulrinque prominulis, papyraceis, margine plano integerrimis, foliolis involucri eagtaneo s. stramineo -fuseis, eiliatis. 1. F. glabra (Spıg. syst. II. p..506. Joannea bra-. siliensis Spıg. N. EU p. 133.) Bacazia inermis Sprg. in hrb. Ott. ironice!) Corollis basi extus glabris, foliis inermibus, foliolis involueri exterioribus apice non- nisi pilosiuseulis. Rami cinerei, glabri, acnleis elongatis reclis aut pl. conieis, brevibus, recurvis. Folia breviter petiolala, pl. breviler acuminata, rarius acuta, inermia, bası pl. obtusa aut acuta, rarius acuminata, saepissime ovato - ellipüca, superiora oblongo - obovata, nonnunguam mucronulaia, adulla utrinque nilida, juniora subtus raro- pilosa, 8— 1641 lata, 2 — 4" Jonga. Capitula cireiter 74 longa, pedicel- lata, pedicellos pubescentes, cum pedunculis articulatos, aequantia, iis breviora s. rarius longiora, in racemos (evo- lutione centripeta) terminales, eirciler sesquipollicares, oligocephalos, subeorymbosos, simplices s. compositos dis- posita, quorum summa in verticillos pl. plusquam 2-ra- diatos collecta ex’ axillis sıwamarum, reliqua alterna, in- fima ex axillis foliorum quam ipsa majorum prodeunt. Involueri foliola exteriora versus apicen extus pilosiuscula, *) remotis Sprg. N. E. p, 122. *) Nesoio utrum synonyraum Sprengelianum hojusce speciei sit, an F, lanceolatae, 250 caeterum glabra. Corollae inaequaliter h-iidae, basi extus glabrae. — Sellow in Brasilia aequinoctiali. (v. sp. 5. ©.) 2% F. tomentosa (Sprg. syst. IU. p. 506.°)). Ce- rollis. bası extus glabris, Toliis inermibus, loliolis involu eri sericeo-villosis, Rami divarieati, epidermide parum xugosa, griseo- 5. nigro-fusca, juniores apiceque flavescenti-pubescentes, acu- leis in speeiminibus, quae suppetunt, rarissimis, reclis 4 — 8 jongis. Folie brevia, pl. elliptica, s. sublanceo- lato-elliptica, inermia, utringue obtusa aut acuta, basi sae- pius inaequalia, rarius superiora obovala, innocue mucro- nata basique euneata, supra nitida, subtus villosa s. pi losa, pilis flavescentibus, 1 — 54 longa, & -- 24/1 lata. Petioli 1 — 6 longi, villosi s. pilosi. Involueri foliola pilis Havescentibus extus sericeo-villosa. Capitula eirciter 7u Yonge, pedicellis saepe pluries longiora, rarius jis ae- qualia, in racemos terminales, oligocephalos, subeorymbo- sos, circiter sesquipollicares, simplices s; compositos dis- posita, quoruni summa in verticillos pl; plusquam biradia- tos collecta ex axillis squamarum, reliqua alterna, infima ex azillis foliorum quam ipsa majorum prodeunl, ramis flayido-tomentosis, sulcalis crassis. Corollae inaequaliter” 5-Adae, basi extus glabrae, — Distinguitur a praecedente ramis pubescentibus, ‚aculeis rarissimis,. foliis majoribus, brevius petiolatis, subtus villosis s. pilosis, peduneulis pl- brevioribus, multo crassioribus, sulcatis pubeque densiori vestiis nee gracilibus, esulcatis, subfiliformibus , glabrius- eulis, foliolis involueri: totis sericeo - villosis nec extimis apice nonnisi pilosiusculis, caeterum caeterisque glabris. — Sellow in Brasilia meridionali lectam transmisit. (v. sp. s. 00.) % . .2; 4. *) Neque tamen £olia sunt subtus tomentosi, neque vidi spe men authenticum. 251 3. F. spinescens n. sp. Üorollis basi extus glabris, foliis spina terminalis, Rami rugulosi, obscure fusci, glabri, apice summo pilosi, aculeis rectis, longis, satis crebris. Folia breviter petiolats, utringue obtusa aut acuta, varius breviter acu- minala, oblongo-elliptica spinaque terminata, ultimis rami unius alteriusve exceplis, quae quandogque elliptica, iner- mia, nonnunguam subrotunda sunt, uiringue nitida, nondum perfecta raro-pilosa et ciltata, pl. 2 — 3-rarius 1-polli- caria, 6 — 8 Jata. Petioli glabri, 1 — 24% longi. In- volueri foliola exteriora extus glaberrima, Iucida, interiora pilosa. Ranıum unicum florentem, quem vidi, terminat capitulum solitarium, dum religua quatuor pedunculata ex axillis foliorum superiorum, folio uno alterove sterili inter- jecto prodeunt, pedunculis monocephalis, capitula aeque magna ac in praecedente: superantibus, solitariis, lignosis, swiatis, glabris lenticellis vestigtisque foliorum (?) notatis. Corollae inaequaliter 5-fidae, bası extus glabrae.. — Haec species, adhuc dubia, differt a P, /anceolota corollis ex- tus basi glabris aliisque notis, a Z. glabra forma folio- rum, spina terminalorum, involueri foliolis exterioribus apice non pilosiusculis, acnleis longis, reclis, nunguam un- cinalis et. — Sellow in Brasilia. (v. sp. s. 1. flor., © ster.) . 4 _F, lanceolata n. sp. (Joannea triplinervis Sprg. in hrb. Oit.‘)) Corollis extus bası villosis. Rami fusci, aculeis uncinatis, brevibus, erebris.. Fo- lia breviter petiolata, lanceolata, longe acmminata, iner- mia, utrinque nitida, sublus pallidiora, 2 — 24" longa, 6 — 8 Jata.. Petioli glabri, 2’ longi. Involucri foliola ezius sericeo-pilosa. Capitula aeque magna ac in prae. eedente, umbellata aut subumbellata, pedicellis subsericeo- *) of. F. glahram. 252 villosis, quam -eapitula multo brevioribus, interioribus ex axillis squamarum, exterioribus ex axillis foliorum pex- fectorum capitulague superantium . prodenntibus; umbellis oligo-(eirciter 3 — 5)-cephalis breviter aut pl. brevissime “ pedunculatis, in racemos brevissimos, subumbellaeformes, subpollicares dispositis, Corollae basi extus villosac, pilis flavescentibus, palmatae, apice 5-fidae, laciniis aequalibus, integra parle multo brevioribus. — Sellow in Brasilia aequinoctiali. (v. sp. 5. 00.) Fig. 66. Stylus. — 67. Idem supra visus, ramo al- tero iruncato; d. stigma. — 68. Corolla. — 95. Stamen. 8. OLDENBURGIA n. gen.*) Capitulum inaequaliflorum, vadiatum, homogamum. Achaenium erosire, turbinatum, breve, villesum. Pappus paleaceus, longus, aequalis, breviter plumosus, paleis li- nearibus, angustissimis, acuminatis. Corolla glabra, tube a limbo haud distincto, disci aut regularis, 5-fida, laciniis apice gibbosis, quam pars integra longioribus aut 2-1a- biata, labiis fastigiatis, parte integra longioribus, exteriori s. interiori modo e duabus s. tribus quintis parlibus eon- stante, radii 2-labiata, labio exteriori lingulaeformi, 3-den- tato quam interius 2% parlitum s. integrum bidentatum longiori multogue latiori. Antherae, caudis integris, libe ris, basi subtruncatis, alis brevibus, oblongo-ovatis, brevi-' ter acuminalis, filamentis planis, laevibus, sub laciniarum basibus corollae exsertis. Stylus glaber, ramis brevissi- mis, subelliptieis, obtusissimis, aequalibus. Rhachis. . - - Involueri foliola inermia, plana interiora herbacea, sicca, lineaxia, longiora, angusia, acuminata, plurinervia, floribus breviora. *) In honorem Sueci Oldenburg, indefessi florae capensis invosti- gatonis, vujus mentionem facit Tliunberg in praef, 8. cap. pı X. 253 O. paradoxa: n. sp. — Speeiminis unici /ernoniae villosissimae vamo cuidam summo habita simillimi, quod exsiat, deseriptio: Folia plurima, coriacea, sessilia, uni- nervia, nervo utrinque glabro, supra obsoletissimo, subtus corneo, late convexo, laevia, avemia, Jingulata, obtusa, basi longissime attenuata, margine integerrimo revoluta, supra glabra, lucida, transversim rugulosa, subtus iomento den- sissimo, facile detergendo, sordidiusceulo vestita, 2 — 3 pollicaria, 3 lata, e basi usque fere ad. dimidia lana lon- gissima, densissima, alba obvoluta, congregata sunt in ro- sulam subglobosam, e cujus ceniro prodit supra capitu- lum solitarium sessile, foliis brevius, infra processus ligno- sus (num radix?), Involucri foliola interiora rubro-fusca, magis.minusve pilosa, basi 24 lata, 11 longa. — Mundt et Maire specimen unieum, in Capite bonae spei lectum, “ transmiserunt. Fig. 69. Corolla radii. — 70. Corolla disc. — 71. Styli disci apex ramo altero truncato; d. stigma. — 72. Styli basis longitudinaliter seeta. — 73, Stylus disei inte- ger. — 74, Stamen disc. — 75. Achaenium, 9. SERIS.* *) Achaenium erostre, oblongum, cylindraceum, longe denseque villosum, nectario alveolari. Pappus paleaceus, longus, aequalis, paleis anguslissime linearibus, serratis. Corolla extus praeeipue inferne pilis sparsis, brevissimis, erassis obsita, in floribus $ regularis, limbo 5-fido, laci- nis revolutis, apice gibbis, linearibus, quam pars integra brevioribus, a tubo distineto eoque breviori; in 2 lingu- lata aut bilabiata. Antherae exsertae in $ caudis laceris, laciniis piliformibus sursum spectanlibus, alis breyibus, oblongo-ellipticis, breviter mucronato-acuminalis, filamen- *) Nec Willd,, quod idem ac Zsotypus Runth. 254 is laevibus, planis; in 9 abortae, disiinetae. Stylus gla- ber, ramis brevibus, erectis, aequalibus, in 2 parum lon- giovibus. Rhachis nuda. Involuerum floribus aequale, fo- liolis adpressis, anguste linearibus, acuminalis coriaceis, siceis, planis, interieribus longioribus. — Herbae Brasi- Ham iropicam habitantes, inermes, perennes, caulibus erectis, simplieibus, teretibus, lanato-iomentosis, foliis ex- stipulalis, integris, coriaceis, pennineryüs, reliculato - veno- sis, nervis venisque utringue prominentibus, wmargine pla- nis, sublus punctatis, infimis petiolatis, superioribus si ad- sunt, sessilihus. 1. $. polymorpha n. sp. Capitulis radiatis. Radix perennis, fibrosa, fibris validis, simplieiusculis. Rhizoma petiolorum delapsorum vestigiis imbrieatis lana- que intermixtis obsessum simplex s. pluriceps. Caules ex quoque rhizomatis capile unus pluresve, aphylli, vix una alterave sgquama instruchi, simplicissimi, 14 — 2-pe- dales, capitulisque solitariis terminati. Folia omnia e cau- lis parte infima oriuntur, 2— 8 s. plura, petiolata, subro. tunda — obovata — oblongo-obovala, obtusissima — acu- ta, sinuato - denlata — integerrima, juniora utrinque 10 menio tenui, albo, obsoleto vestita, adulta aut utringue Iucida, glabra — hirta aut subtus nonnisi hirla, una cum petiolis, canalieulatis, quoad longitudinem valde polymor- phis 15 — 54 Tonga, 1 — 144 lata. Involuerum subhemi- sphaericum, paueiseriale, foliolis lanceolato - linearibus, longe angulissimegue rectilineo - acuminatis, extus magis minusve lanalo-tomentosis — subglabris, interioribus eir- eiter sernipollicaribus, vix 4 Jatis. Capitula heterogama, inaequaliflora, radiata, radio uniseriali, 2, antheris abor- tis. Corolla radü lingulata aut bilahjata, Yingula s. labio exteriori lingulaeformi lineari - elliptica, apice 4. dentata, tubum superante, labio interiori, si adest, simplici, spira- fiter torto, minor, Pappus flavescens. — Exstant speci- 255 mina nonnulla, ab inventori ipso sub numero diverso transmissa, quae a caeteris foliis oblongo-obovatis, acutis, brevius peliolatis, involuero magis tomentoso parum rece- dunt sed formae iniermediae satis patent. — Sellow in Brasilia aequinoctiali. (v. sp. s. oo.) Fig. 76. Corolla radii, — 77. Siyli disci pars supe-. zior, — 78, Ejusdem ramus alter, intus visus. — 79. Pol- len. — 80. Corolla disei. — 81. Stamen, . 2. S. discoidea n. sp. Capitulis discoldeis. Caulis 2 — 3 pedalis, superne aphylius, in. panicu- lam dichotomam corymbosam divisus, xamificalionibus, squamas ufrinque iomentosas, ovatas, acutas, circiter bi. lineaxes, quibus stipanlur, longe superantibus, ultimis au- tem quam capitula in siecis circiter 7! longa brevioribus, Folia supra lueida, glabra — pilesiuscula, subtus piloso- tomentosa — subglabra, infima (radicalia sie dieta), quo- rum duo tantum suppeiunt, breviter peliolata, rotundo-el. liptica, obiusa, nervo primario excurrente mueronulata, 22 Jonga, 144 lata, superiora sessilia aut subsessilia, acuta, obovata s. oblongo - obovata — ovata s. oblonge- ovata, 23 — 5 longa, 10 — 14 lata. Involucrum plu- riseriale, turbinato - campanulatum, foliolis extus lanatis ex ovatis, subpatentibus in angustiora, lincaria, eirciler 6 longa, 344 vix lata. Capitula homogama, aequaliflora, discoidea. — Sellow in Brasilia aequinocliali. (s. sp. s. 2.) 10. LYCOSERIS. (Lycoseridis sp. Cass. oeuvr. phyt. D. p. 96 et 112. Onoseris sp. W. Kunth. Airaciylidis sp. L.) Capitulum inaequaliflorum, heterogamum, radiatum, radio 1-seriali, 9, Achaenium exostre (?). Pappus ae- qualis, paleaceus, Iongus, paleis angustissimis, longe acu- minatis, serralis. Corolla disei regularis. limbo a tubo haud distincto, ‚ö-fida, laciniis quam pars integra breviori- 256 bus; vadii Hngulata, lingula tubo breviori. Antherae in disco: caudis integris, alis lanceolatis, oblusiuseulis, lon- gis; filamentis laevibus, planis; in radio aborlac. Sty- Aus eylindraceus, basi bulbosus, ramis ereelis, inaequali- bus, in $: aeque ac integri parte superiori hispidis, in- elusis, in 2 glabris, iubum excedentibus. Rhachis. . . . » Involuerum arete imbrieatum, multiseriale, floribus brevius, foliolis ‚coriaceis, siccis, inermibus, longissime rectilineo- acuminatis, oblongo- ovalis, planis, interioribus longioribus, — Herbae suffrulicosae (?), inermes, Novo - Granatienses, foliis exstipulatis alternis, breviter peliolatis, subcoriaceis, relieulato - venosis, nexvis venisque ulringue prominentibus, margine planis, supra glabris, lucidis, laevibus, corollis forsitan purpureis. 4. L. mexicana (Cass. ı c. Onoseris mexicana W. sp. pl. II. p. 1703. Kuntlı Nov. gen. IV: p. 350. W..herb. N. 14987. Onoseris turbacensis Sprg. syst. Il. p- 50%. Airaetylis mexicana L. fl. suppl. 350. Sm. ic. 3. p. 66. tab. 66.) Feoliis penninerviis subtus albo - to- menlosis. Rami alterni, ramuli albo - Janato - tomentosi. Yolia penninervia ovalo-lanceolata acuminata, basi obtusa aut acuta, integerrima, subtus pelioligue 14 longi tomente, albo lenuissimo obducta, 3 — 54 longa, 14 — 1614 lata.' Capitulum unicum, quod vidi, terminat ramulum brevem # ex axilla folii superioris prodeuntem eoque breviorem. In- volucrum tmbinatum, in siceis 914 Jongum totidemgue eir- eiter latum, foliolis tomento arachnoideo, magis minusye obsolelo instructis, Pappus 5. paleaceus, paleis corolla brevioribus. Corollae glabrae s. extus interdum tenuissime lanatae (ex cl, Kunthio 1. c.); lingulis vadii apice 3-den- tatis. — Humboldt in loeis temperatis pr. Turbaco Novo- Granatensium Sepibr. (v. sp. s. 1.) Fig. 82. Flos disci, — 83. Flos radii. — 85, Stylus disci- 2. L. den- 257 2%. L. denticulata n. sp. (Onoseris dentieulata W. hrb. N. 14988.) Foliis penninervüis subtus glabris. Suppetit nonnisi ramuli glabri, rudimentum foliam uni- cum gerens, e cujus axilla capitulum peduneulatum, illo brevius, prodit et folium singulum. Involucrum est cam- panulatum, glabrum, in siceis 6% longum, 9 latum,, Pappus multipaleaceus. Corollae glabrae, Folia, quae ex- stant, suut brevissime peliolata, utrinque glabra, subellip- tica, basi oblusa, apice breviter acnminata, 2 et 344 Ion- 82, 11 et 18% lata, argute serrato-denticulata, caeterum eadem ac in praecedente, a qua (differt ramis, petiolis et foliis glabris nee subtus albo-tomentosis, foliis argute sex- rato -denticulatis:nee integerrimis, involuero eampanulato, . breviori, pappo multipaleaceo lingulisgne radü 4-dentatis. — Clar. de Humboldt foriasse ex ilinere repoxtavit. 3. Z. triplinervia n. sp. (Atractylis triplinervia Vahl hrb.) Feoliis triplinerviis. Frutex? vamis teretibus, striatis, tomento fugacı ob- duclis, Folia membranacea, rigida, triplinervia, nervis praecipue subtus prominentibus, integerrima, elliptico-lan- eeolata, utringue acuminata, sublus tomento tenero incana, 14 — 544 longa, 7 —— 1741 lata, Petioli tomento fugaci, albo vestiti, 2 — 3 longi, subtus convezi, supra canali- eulati. Capitula in siceis 8" longa, ramos ex foliorum superiorum quibusdam axillis prodeuntes iisque breviores et foliis nonnisi parvis paucisque (2 s. 5) instructes ter- minant. Involucri campanulati, floribus parum brevioris foliola plurinervia, fusca, apice arachnoideo - tomenlosa, margine tenuiora, integerrima, 1/4 Jata, ex semi-lanceola- is, 3 longis, adpressis in Iinearia, 64 longa, squarrosa. Pappus mullipaleaceus. Corollae glabrae, disei: Iaciniis in speciem corollae bilabiatae reflexis; radii: lingulis el- liptieis, truncatis, 3-dentatis. Achaenia desideranlur. Re- cedit a praecedentibus foliis triplinerviis, uirinque acumi- Sr Bd. 2 Heli, 17 258 — nalis; a L. mexicana involuero campanulato et pappo oo-paleaceo; a L. denticnlata foliis subtus albo-tomento- sis integerrimisque nec non lingulis 3-dentatis. — Prope urbem St. Mariham Nevo-Granatensium legit van Rohr- (v. sp. 1. in hrb. Vahl.) 11. CHUQUIRAGA. (Juss. gen. pl. p. 178. Johannia W. sp. pl. II. p- 1705.) Capitulum homogamum, aequaliflorum, discoideum. Achaenium erostre, türbinalum, pilis flavescentibus dense villosum, neetario alveolari. Pappus paleaceus, plumosus, longus, aequalis, paleis Iinearibus, anguslissimis, bası coa- dunatis. Corolla subeoriacea, praecipue extus inferne ad nexvos et ad apicemn laciniarum, intus ad basin lacinia- xum longe villosa, iubo a limbo haud distincto, irregulari- ter 5-fida, laciniis erectis, fastigiatis quidem, sed (1 s. 2) inaequaliter profunde orientibus, quaxum saltem unica par- tem integram superat, ‘Antherae inclusae, caudis basi la- ceris, alis lanceolatis, obtusiusculis, longis; filamentis gla- bris, planis, basi corollac infimae exsertis. Siylus eylin- draceus, longe exserlus, breviter 2-Gdus, ramis aequalibus, aculis, extus parteque integri superiori aequaliter hispidö- pubescentibus. Rhachis piloso-fimbrillifera (Kunih). In- voluerum floribus vix brevius, arete imbricatum, foliolis creberrimis, coriaceis, siccis, planis, 1-nerviis, aculis, eX ovalis longiusque mucronato-spinosis in elongata, linearia, tenuiora, — Trulices Americae aequinocttalis, humiles, 7a- mosissimi, ramis subeymosis, eonferlis, subfastigiatis, adul- tis epidermide rugosa; in superioribus partibus foliis opp0- silis, conlertis, sessilibus, coriaceis, Iucidis pl. glaberrimis, integerrimis, marginibus inerassalis, aveniis, nervo prima- rio subtus Prominente, in mucrönem rigidum pungentem acuminatis tecli; capitulis solitarüis, magnis, speciosis, ra: 259 mos usque ad apices summos foliis tectos terminantibus; involueri arete imbrieali foliolis pilis flavescentibus longe denseque ciliatis,: exierioribus fuscis, interioribus aureis, elongatis; corollis alro-purpureis. 1. Ch. insignis (Humb. et Bonpl. pl. aeguin. L p. 153. Kunth nov. gen. IV. p. 15. Lam. il... t. 691.), Iner- mis foliis ovatis. Rami grisei,. superne pubescentes adultz foliis de. lapsis areolati (glabri Bonpl. 1. «,).. Folia conferlissima imbricata, exstipulata, glaberrima, erecto-patentia, subpen- ninervia, nervis secundarlis magis minusve obsoletis, ova- ta, 3 —— 4 Jonga, 24 lata. Involucrum campanulato- turbinatum, %-pollicare, foliolis glabriusculis. — Humboldt in declivitate montis. Antisanae alt. 1700 hex. (Begnö Qui- tensi), Junio florentem; Jos. Jussieu in Peru: r sp: 5 2% in hrb. W.) . . Fig. S4 Corolla disc. — 86. Styli disci apex ramo altero Iruncalo; d. stigina. 2. Ch. lancifolia (Humb. ei Bonpl. 1. c. Kunth lc Johannia elegans W. hrb. N. 14991.), Inermis foliis ova- 10-lanceolalis. \ Ramı glabri, juniöres pübescontes, Folia rellexa, ova- to-lanceolata, glaberrima, exstipulata, 1-nervia, cireiter 34 longa, 1 lata, supra valde saturate viridia, sub 1-ner- via, nervis secundarlis nempe vix alque ne vix quidem perspieuis. Involucrum turbinalum,; 14 pollicare, foliolis subglabris. — Differt a praecedente ramis. gracilioribus, junioribus pube lenuiori lectis, foliis 1-nexviis, angustiori- bus, oblongis, ovato-lanceolatis nec brevibus et ovatis, re- Nlexis, minus densis, nec erecto- patentibus et imbricatis, supra valde saturate viridibus; involueris turbinatis nec campanulato-turbinalis, 14 nec 2-pollicaribus. — Tlum- boldt cum praecedente. (v. sp. s. 1. in hrb. W.) 9 Ch. spinosa n. sp. Aculeata. 17* 260 Ramus suppetens est lignosus, superne villosus, ra- * ulosus; ad bases foliorum aculeos geminos, rectos, vali- diusculos, semipollicares stipularumque vices gerentes emit- tt atque terminatur capitulo solitario, sub quo plures eriuntur ramuli steriles eo multo longiores. Folia triner- via, nervo medio cartilagineo, subtus valde convexo, su- pra plano, in mucronem longiusculum excurrente, latera- libus: obsoletissimis, glaberrima aut subtus villo sericeo in siceis rufe vestita, oblonge-ovata, longe' acuminala, rarins ovata et breviter curvilineo-acuminata, patentia, 6 — 9! longa, 2 — 34 Jata. Involucri subturbinato-cylindracei, 144 longi foliola acuta, extus dense villosa, spinoso-ına- cronata, exteriora late rotundo-ovata. — Differt a Ch. in- signi capitulis miworibus, foliis acuminatis, longius spi- noso-mucronatis, minus confertis, saepissime oblongis; a Ch. lancifolia foliis patenlibus, majoribus, nec saturate viridibus; ab utraque stipulis aculeiformibus, foliis iriner- ° vis, pl. subtus ramisque superne dense villosis, foliolis involueri extus quoque villosis omnibusque spinoso -mu- crenatis, exterioribus paucioribus amplioribusque. — — Dombey in Peru s. Chili. (v. sp. 1. in hrb. Kıh.) *) fi) Pappus bi — multiserialis. 12, GOCHNATIA. (Kunth nov. gen- IV. p. 15, Ej. syn. I. p. 36% exch syn. Stiftia Mik.) Achaenium etostre, cylindraceum, villosum, Pappus pluriserialis, longus, inaequalis, setaceo.paleaceus, paleis apice paullulum latioribus, profundius serratis aut breviter plumosis. Corolla glabra, florum & regularis, 5-nervia, limbo a iubo parum dislincto, 5-fido; Horum 9 2-labiata, a — *) Quartam spetiem Ch. microphyllam Humb, et Bonpl. 1. & f 43. nisi Ch. insignis solam varietatem hau vidi, \ 261 labio ext. lingulaeformi, apice $-denticulato, interiori 2- parlito. Antherae in floribus $ caudatae, caudis longis, alıs elliplicis, brevibus, mucronulato-acuminatis, in fori- bus 2 abortae, polline destitulae. Siyli basi bulbosi rami breves, obtusissimi, glabri. Rhachis nuda., Involueri fo- . liola membranacea, sicca, obsolete plurinervia, interiora longiora. — Caulis teres. Folia alterna, reticulato-venosa, subtus, foliala involueri ramique juniores tomentosa. Sect. I. Gochnatia. Capitulum homogamum, aequaliflorum, discoideum. Involucrum floribus brevius. Frutices foliis petiolatis, suh- tus albo .tomentosis. 1. 6. vernonioides (Kunth 1. c. tab. 309.). Capitu- lis solitariis, foliis membranaceis. 2. 6. ilicifolia n. sp. (Fernonia bifrons Vahl hrb.) * Capitulis solilartis, foliis coriaceis. Rami alterni, teretes, cicatricibus folioram delapsorum obsessi, tomento denso, alba s. sordido superne vesliti. Folia coriacea, penninervia, nervis supra planis aut pa- rum impressis, sublus prominentibus, conferta, elliptica s. obovata, ulringue oblusa s. acuta, integerrima aut dentato- spinosa, supra nitida, subtus nivea, 1 — 14! longa, 6—9W lata. Involueri campanulali, floribus parum brevioris fo- liola plana, extus tenniter lanala, eiliata, longe reclilineo- acuminata, ex oblongo-avatis, erectis, rigidioribus in linea- via, squarvosa, 5 Jonga, &4t lata. Capitula in siecis 84 alta, 5’ Jata vamos usque ad apices summes foliates ter- minant. Corollarım laciniae apice gibbae. Styli rami longiusculi. Antherarum caudae integrae. Achaenia im- perfecta villosa, Pappus flavescens. — Richard ion Ame- rica (Guiane?). (v. sp. 1. in hıb, Vahl.) 3. 6, spectabilis * (Leucomeris spectabilis Don ll. nep. p. 169.) Capitulis faseieulatis. : 262 Rami adulti cicatrieibus foliorum delapsorum erebris magnisque notati, glabri, teretes, crassi, epidermide rimosa et sordide einerea; juniores suleato-angulali, tomento albo, tenuissimo, quo apice induuntur, magis minusve denudati, . epidermide integra,.straminea, laevi. Folia membranacea, rigida ‚(nec coriacea ut Don |. c.) penninervia, inlegert- ma, margine plana, oblongo-obovata et acuta, summa lan- ceolata, basi in petiolos stramineos, glaberrimos, infra valde convexos, supra planos, 6 — 8! longos acuminala, supra subtusque adultorum nervi valde prominentes glabra, Iucida ei laevia, subtus subfloccoso - tomentosa, 3 — 6 Jonga, 1 — 2%" lata; in specimine suppetente multa reflexa. Fascieuli terminales, convexi, foliis sum- mis- breviores, polycephali, quorum rami albo-tomentosi, teretes praeter ramos primarios infimos foliis, e quorum azillis prodeunt, breviores foliis perfectis nullis stipantur; ulteriores sensim breviores evadunt et ultimi foliolis invo- Iueri parvis sparsisque obsessi, subumbellati vix 2 exce- dunt. Involucri' arcte imbricati, subeylindraceo -turbinati, Horibus multo brevioris foliola glabra, ienniter fimbriato- ciliata, siraminea, margine apiceqne obscuriora, concava, acuta,'ex minulis, subrolundo - oyatis in oblongo - ovala, margine anguste tenuiora, 34 longa, #4 Jata. Capitula 4.flora, subpollicaria, angusta. Achaenia oblonga, obco- nica, longe albo- villosa, 1&1 longa. Antherarum caudae reirorsum plumosae. Corollae Stiftiae chrysanthae sed nonnisi 9 longae, lacinüis apice gibbis. Pappus fla- vescens. — In. Nepalia elar. Wallich. (v. sp. 1, in hrb. Hornem.) ; u Seet. II, Involuerum subturbinatum, flores $ subaequans, folio- is linearibus, acuminatis, adpressis, planis, inermibus.. Caudae antherarum lacerae. Herbae shizocarpicae (?) Bra- 263 siliae meridionalis, foliis integerrimis, coriuceis, conferlis, sessilibus. 4. G, cordata n. sp. Capitulis discoideis. Caulis lignosus, simplex (?), tomento albo, crassis- simo densissimoque vestitus, diametro 1-lineari. TFolia penninervia, ovata aut oblonge- ovata s. elliplica, acula, cordata, supra glabra aut juniora tomente tenujori quam subius induta, laevia, subius 1omento albo, crassissimo densissimogue vestita, 1 — 344 Jonga, 8 — 144 Jata. Capitula in apice caulis s. rami spieato-racemosa, in sic- eis eireiter semipollicaria, vaga, folia, e quorum axillis prodeunt, utrinque tomentosa superant. Involucri foliola cxtus lanato-tomentosa. Pappus flavescens, — Sellew in Brasilia meridionali. (v. sp. s 2) _ 5. G. corymbosa n. sp. Capitulis radialis. Caulis inferne Hignosus, viridis, glaber, sirialus, su- perne pl. ramosus, ramique siriato-subangulati, apice flo- rigeri magis minusve sericeo-lomentost. Tolia Iripliner- via, suhlus sericeo-lomentosa, supra nilida, glaberrima aut juniora serieea, ex. rolundis, uliingue oblusissimis s. ob- ovalis el oblusis, 15 — 244 longis, eirciter 144 latis in ova- ta s. elliptica s. oblongo-ovala, acula, basi obtusa, 14 — 25! longa, 9 — 18 Jata. Paniculae lerminatae, sublastigia- tac, magis minusye ramosae, ramificalionibus ultimis foliis squamaelormibus, minulis obsessis capitulaque ipsa eirci- ter 64 Jonga, heterogama, inacqualillora, radiata superan- tibus, ierminant caulem ramosque, si adsunt; laterales (rameae) autem caulinas exeedint. Pappus lilaeinus. — Sellow in Brasilia meridienali. (v. sp. s. 00.) 13. STIFTIA. (Mikan delect. Hlor. et faun. fasc. 1. (1820.) Cass. Diet. d. sc. nat. XLI. p. 9. Augusta Leandr. in d. Denk- 264 schrift. d. Münchn. Acad. VII. p. 235. Gochnatiae sp. Kunth, Plaziae sp. Spig. Capitulum homogamum, aequaliflorum, discoideum. Achaehium breviter rosiratum, lanceolatum, glabrum, ob- tuse costatum. Pappus multiserialis, paleaceus, serratus, longus, inaequalis, paleis angustis, Yinearibus, apice parum erassioribus. Corolla subcoriacea, regularis, glabra, 5-fida, laciniis parte integra multo brevioribus, Imbo a tubo haud distineto,*) 10-nervia. Antherae exsertae, longissime cau- datae, ‘caudis integris, alis oblongo - elliptieis, brevibus, acuminatis; filamentis glabris, planis ad basin laciniarum corollae exsertis; polline lanceolato-elliptico. Stylus cy- lindraceus, glaber, breviter 2-fdus, ramis aequalibus, acu- is. Rhachis planiuscula, ebracteolata, nuda. Involucrum floribus mulio brevius, turbinatum, arcte imbricatum, fo- Holis glabris, coriaceis, siceis, obsolele multinervüis, mar- gine tenuioribus, planis, ex ovatis, subrotundis in elon- gata, linearia, superne tenuissime ciliata, — Arbores 5. feulices Brasiliae aequinoctialis, inermes. 1. S. chrysantha (Mik. 1. c. Augusta grandiflora Leandr. 1. c. 1. 14.1.2. Plazia brasiliensis Spig. syst. MN, p. 503.) Capitulis solitariis s. geminis, Arbor 12° raro excedens, inermis, vamis alternis, tere- bus, stviatis, albidis, glabris, divaricatis, usque ad apices follatis; epidermide fissuris superfieialibus nolata (Leandr. lc). Folia alterna, exstipulata, conferta, petiolala, pen- ninervia, veticulato.venosa, nervis venisque utrinque pro- minentibus, papyracea, subarida (Leandr.) margine plano inlegerrima, nitida, lanceolato- elliptica ‚ acuminata, basi obtusa — acufa, rarius brevissime curyilineo - acuminata, 2% — 61 longa, 3 — 12 lata. Petioli glabri, intus ca- naliculati, cum ramis arlienlati, 2 longi. Capitula soli- % Limbo 'quam tubus angustiori Cass. I, a. 205 laria, rarius gemina, speciosissima, Maxima, pappn aureo- ferrugineo, 13 longo, corollis aurantiacıs bipollicaribus superbientia, siccata 3" Jonga, 5 lata, ramos annotinos, apice per circiter dimidium pollicem squamatos termi- nant. — Sellow misit e Brasilia aequinoctiali; Beyrich legit in Corcovado et Serra d’Estrella. (v. sp. s. oo.) Fig. 91. Achaenium. — 99%. Corolla. — 9. Pollen. — 111. Pappi palea. T2%. $. parviflora * (Augusta parviflera Leandr. l.e.1 14 1. Plazia parviflora Sprg. syst. cur. post. p- 301.) Capitulis panienlatis, confertis. Corollae luteo- albicantes, 14. MUTISIA. (L. fl. suppl. 57. Schreb. gen. pl. p. 557. W. sp. pl. p. 2068. R. et P. gen. pl. fl. et chil. p. 107. Ic. 23. Guariruma, Aplophyllum et Mutisia Cass. oeuyr. phyt. IL p. 96 et 107.) Capitulum helerogamum, inacqualiflorum, radiatum. Achaenium rostratum, costatum, glabrum. Pappus biseria- lis, plumosus, longus, aequalis, paleis angustlis, Iinearibus, basi in annulum conferraminalis eoque cadueis. Corolla pappum excedens, disei: bilabiata, limbo a tubo haud di- stincto, labiis fastigiatis, exteriori tres, inleriori duas par- tes quintas ampleetanti; radii: 2-labiata s. lingulala, la- bio ext. s. Hingula 1ubo pl. breviori, Antherae in disco exsertae, longissime caudatae, alis oblusiuscule acumina- tis, longis, filamentis papillosis, planis; in radio abortae. Stylus eylindraceus, glaber, breviter 2-Adus. Rhachis nu- da. Involuerum floribus brevius, multiseriale, foliolis in- tegerrinis, planis, interioribus Iongioribus. — — Trulices meridionali-americani, ramosi, ramis foliisque alternis, ca- pitalis solitariis, 266 Sect, I. Mutisia. Folia pinmalisecta, in cirrkum ramosunı desinentia, segmentis integerrimis. :Involueri foliola exappendiculata, adpressa, obiusa aut acuta. Scandentes. Incolae Ameri- eae meridionalis oceidentalis. t1 M. grandifora (Humb. et Bonpl. pl. aeq. I. p- 177. t 50. Kuntknov. gen. IV. p: 12. Ej. syn. IL p. 359.) Floribus involucrum duplum aegquanlibus. *) 2%. M. Clematis (L. fl. suppl. p. 373. Cav. le. rar. V. p. 68. t. 492. Lam. enc. meth. XI. p. 38, Il. ı. 690. f. 1.) Floribus quam involucrum duplum brevioribus, co- rollis radii 2-labiatis, labiis intexioribus 2-partitis. Caulıs orgyalis, angulalus, tomento denso, ferrugineo, in adulio magis minusve obsoleto veslitus. Foliorum seg- menta subsessilia — brevissime pedicellata, octona, allerna s. opposita (Cav. 1. c.), tomento fulvo, supra fugaci, sub- lus persistenti, denso, ferrugineo, subfloccoso obsila, el- Iiptica s. oblotigo-elliptiea, obtusissima, brevissime mucro- nulata, basi saepe inaequali obsolete cordata, penninervia, avenia, 13 — 18!" longa, 6 — 8! lata, adulta subcoria- cea et rigida, quorum infima minora, cauli approximata et reflexa stipulas mentiunter. Nervi primarii flexuosi, erassi, non alati, cireiter 3-pollicares, inius canaliculali extus convexi tomento fulvo magis minusve obsessi. Ba- mus capitulo terminatus fulvo.tomentosus, basi folio uno instrnelus, caeterum aphyllus, folio ipso, e cujus axilla prodit, brevior, in speciminibus, quae vidi, pollicaris. In- voluerum cylindraceum, 144 altum, foliolis extus praecipue apicem versus fulvo-lomentosis, acutiuseulis, ex ovalo- oblongis, in oblongo -obovata. Corollse radii (ex Car. 1, c.) bilabistae (?}, purpureae, labiis exter. ellipticis, acu- *) Corollas disci dieunt atque depingunt Humb, et Bonpl., Le regulares, 5-denlatas, Aut error, aut genus distinotum. 267 Us, tridentatis, glabris, cireiter 94 longis, inlerioribus 2- parttis, in fauce staminum rmdimenlis instructae. — In regno Peruviano; v. c. in Andibus temperalis, alt, 800 — 1000 hex. Septbr. (Humboldt); pr. San Buenaventura el viejo Jun. Jul. (Cavanilles). (v. sp. in hıb. Willd. et Kunth.) \ T3 M. peduneularis (Cav. Ic, IV. p. 62. t. 491. Poir. enc, suppl IV. p. 38, W. sp. pl. II. p. 2068.) Flo- ribus quam involuerum duplum brevioribus, corollis radii 2.labiatis, labiis interioribus integris, exterioribus mani- feste tridentalis. 4 'M. viciaefolia (Cav. Te. IV. p. 62. Poir. enc. suppl. }. ec. Lam. Il. ı 690. £. 2.) Floribus .quam invo- luerum duplum brevioribus, corollis radü lingulatis, 3-den tieulatis, dentieulis oculum nudum fugientibus. Canlis stramineo -fuscus — safurate purpurascens (Poir. 1. c.), teres, subtilissime striatus, circiter $-pedalis (Poir. 1. c.), ad exortum foliorum et superne obsoletissime el subpulverulento tomentosulus. Foliorum segmenta penni- nervia, ‚avenia, imembranacen, rigida, sessilia, nitula, nu- mexosa (cireiter 22), plana, oblongo -elliplica, obtusa — acutiuscula, brevissime mucronulata, basi anlica angustata, poslica deeurrentia, circiter pollicaria, 4 rarius 5'4 lata, inferiora opposita, infima cauli spproximata et. reflexa sli- pulas mentiuntur. Neryi primarii 5-pollicares, alati, su- pra plani, subtus convexi, in cimhum pinnatum desinunt, eujus eirrhos partiales ex foliorum segmentis summis me- tamerphosi ortos praeelare vidi (quod ex co quoque pa- tet, quod nonnisi speciebus foliis pinnaliseclis insteuelis eirrbi sunt pinnati). Ramus capitulo terminatus glaberri- mus, striatus, basi folio unico instructus, caeterum aphyl- lus, folio ipso, .e cujus axilla oritur, parum brevior, in specimine suppeiente 3%-pollicaris. Involueri cylindracei, oblongi, 1% pollicaris foliola glaberrima, apieulata, purpu- 268 rea (Poir. 1. c.), ex rotundo-ovalis, acutis in oblongo-ob- ovata, obtusa. retusa. — — In Chili (sec. Cavan.); Peru (Dombey). (v. sp. 1. in h. Kth. ante anthesin). ”) Sect. II. Mutisiastrum. Folia in cirrhum ramosum desinentia, pinnalisecta, segmentis integerrimis, membranaceis. - Involaeri foltola exieriora foliacea squarrosa, acuminata. Brasilienses. scan- dentes. 5. .M. speciosa (Tlook. bot, mag. n. ser. 1. ı. 2705.) Involueris cylindraceis. Caulis angulatus, subglaber s. tomento tenero, albo, valde fugaci obsitus, rarius folis parum decurrentibus ala- ius. Foliorum segmenta alterna s. subopposita, dena — sedena, supra glabra — pilosa, subtus glabra — albo-to- mentoso-pilosa, bası saepe in formam peliolorum breviter angustala, Iriplinervia, obsolete venosa, in forma typica subundulata, ovata s. ovaio-lanceolata — elliplica =. el- liptico - lanceolata, acuta — acuminata, mucronulato - api- eulata, 1 — 2" longa, 4 — 1% Jata, quorum infima mi- nora cauligue approximata stipulas menliuntur. Nervi pri- marii fiexuosi, cireiler 3— 5’ longi, glabriusculi. Rami ca- pitulis terminali 3 — 12-pollicares, aut omnino aphylli aut basi folio perfeclo s. squamaeformi uno alterove in- structi. Involuerum eylindraceum, %' altum, diamelro 5- Jineari, foliolis ex foliaceis, oblongo-ovatis, longe acumi- natis, apice subglabris, divaricatis, in oblongo - elliptiea, obtusissima — acuta, erecia, membranacea, sicca, mar- gine scariosa, apice pl. albo-Janalo-tomeniosa. Corollae vadii 2-Jabialae, (cireiter 46), labiis interioribus 2-parli- *) M. lanata et M. acuminata R, et P. syst. veg. I. p- 192, Fortasse hujus sectionis sunt species dubiae et, ab auctoribus ‚recentio- ribus neglectae. — 269 tis, exterioribus apice 2 — 3-denticulatis, kermesino -pur- puxeis, lineari-oblongo-elliptieis, extus glabris — tomen- sis; fauce rudimentis staminum instructae; rad circiter 15!" Jongae, glabrae, superne fuscescentes, inferne pallidae, supra mediam inflatae, caeterum subfiliformes, labüs revo- kutis, exitus saepe cohaerentibus et secundis. Siccata tota nigricat. — In Brasilia v. c. ad pedem’montis Serra d’E- strella in paludosis (Beyrich, Burchell); ad Ponte alta (Sellow); in sinu St. Catharinae (Chamisso). Spontanea floret Ocibr., eulta Jul. Aug. (v. sp. s. et v. oo.) Formae duae, fortasse species distinciae, memoratu sunt dignae : 1) dealbata quae a M. speciosa segmentis folioram multo minoribus 3 — 4 Jatis, 5 — 641 longis, subtus to- menio albo, persistenti vestiis, pl. obovatis s. elliptieis, obtusissimis, apice ne minimum quidem vestigii apiculi gerentibus. — Vidi specimina duo a Sellowio lecta, quo- zum involucra quidem jam reflexa observare potui, quo- zum partes autem fructificationis jam dejeciae erant; et 2) M. microphylla (\W. herb. 15989.) quae segmen- tis foliorum oblongo-ovatis, acutis, (et mucronulatis), basi magis minusve cordalis, 7 — 9 longis, 34 latis differt. Vidi specimina tria in hrb. W., a clar. Humboldtio et Bonplandio inter montem ignivomum de Pichincha et op- pidum Quito, alt. 2000 hex. lecta, quorum in Humb, et Bonpl, pl. aequ. I. p. 179. jam mentio fit, quibus autiem locus dubius est, quia neque involucra neque flores sup- petunt. Fig. 99. Styli basis, nectario longitwäinaliter secto (e) cineta. — 100. Eadem integra. — 102. Ej. disci apex, tamo altero truncalo; d. sligma. -6. M. campanulata n. sp. Involucris campanulatis. Caulis angulatus, glaber s. obsolelissime ioınentosus, foliis decurrentibus alatus, alis dentato-undulatis Folio 270 rum segmenta altcına s. subopposita, dena — duodena, supra glabra — pilosa, subius glabra — albo - tomentoso- pilosa, basi in formam petiolorum saepe breviler angu- stata, iriplinervia, venosa, tenera, ovato-lanceolaia — lan- eeolato-elliptica, acuta, rarius breviter acuminala, semper mueronulata - apieulata, 2 — 33 longa, 6 — 10!ü lata, quorum infima mihora stipulas sistunt. Nexrvi primarii fle- xuosi pl. 4 s. 5-pollicares, glabriusculi. BRami capitulis terminati basi foliis perfeclis duobus s. pluribus instructi, superne 2 — 124 longi aphylli. Involuerum campanula- tum, 3 — 144 longum, in siecis 14 — 2%” latum, foliolis ex foliaceis, oblongo-ovatis, longissine reclilineo-acumina- tis, apice reflexis, subglabris in oblongo - elliplica, obtu- sissima, erecta, membranacea, sieca, 'margine tenuiora, apice pl. albo - lanato - lomentosa. Corollae radii 2-polli- eares, lingulatae, quandoque bilabialae, labiis tunc interio- xibus integris, valde obsoletis, lingulis s. labiis exteriori- bus lanceolato-elliptieis s. rarius ovatis, apiee 3-denticu- latis, extus magis minusve albo 'tomentosis. Siecata ni- gricat, Differt aM. speciosa involucro campanulato nee cylindraceo, ramis florigeris bası folia perfecta duo aut plura gerentibus, corollis radii aut lingulalis aut 2-Iabia- ts, labiis inter. tune integris, valdeque obsoletis, denique siatura omnium parlium majori, caulegue semper alato. — Sellow misit e Brasilia. (v. sp. s. oo.) Seet. III. Guariruma. Folia pinnalifida — dentata. Involucri foliola exü- ma foliacea »cuminata, 'squarrosa, 77. M. subspinosa (Cay. 1. c. t. 495. Ilook, bot. mise. Lt. 7.) Involucri foliolis extimis non cordatis, To- his eirrhosis, sinuatis, caule alato. . T8 M. reirorsa (Cav. lc. t. 498. p. 66. A run einala W. sp. pl. IL. p. 2069. Hook. bot, mise, I. t 5.) 271 Involucri fokolis extimis non cordatis, foltis sinuatis, circho- sis, sublus tomentosis, caule non alato. 79 M. sinuata (Cav. 1. c. p. 66. t. 499, W. sp. pl. III. p. 2070. nee ej. hrb.) Involueri foliolis extimis non cordatis, foliis cirrhosis, sinuatis, subtus glabris, caule non alato. 10. M. tarazxacifolia n. sp. (M. sinuata W. Ib. N. 15990. nec Ej. sp. pl. et Cav.) Foliis eircho desti- tulis. , Frutex humilis, repens, flexuosus, ramosissimus, caule inferne aphyllo, tereti, non alato, juniori subangulato, ala- io, alis .profunde dentatis. Folia alterna confertissima, sessilia, membranacea, rigida, penninervia, avenia, nervo primario in mucronem brevissimum, subpungentem, saepe uneinalum nee in cirrhum excurtente, utrinque tomento obsoletissimo albida, obovato-linearia, runcinato - pinnati- fida, laciniis subspinulosis, deorsum spectantibus, integer. rimis, triangularibus, 3 — pl. 1 longa, 1 — pl. 24 Iata. Involuerum cylindraceum, 9 altum, 3% latum, florıbus brevius, imbricatum, foliolis coriaceis, siceis, integerrimis, glabriusculis, appendiculis foliaceis destitutis, ex ovatis acu- minatlis, subsquarrosis in oblongo - elliptica, obtusissima multo longiora. Capitulum ramum usque ad apicem fo- katum terminat, 144 longum, 3" latam, Corolla radü 2-labiata (?), labio exteriori lingulaeformi, obovato-lineari, apice aperte inaequaliter 3.dentato, dentibus linearibus, intermedio pl. minori, 1" longo, 14 Jato, — Diflert a: M. !inearifolia Cav. et M. linifolia Hook. bot, mise. p. 12, tab. 9. quibuscum eo convenit quod eimhis destituta sit, foliis runeinato - pinnatifidis nec integerrimis, a MH. sinuata Cav, et caeleris foliiis cirrho destitutis. — A clar. Nee in regno Chilensi leclam eonmmnicayit cel. de Ifum- boldt. (v. sp. s. 1. in hrb, W.) 11. M. spinosa (R. et Pı syst vog. pı 199. MM. au- 272 rieulata Kunze in Pöpp. syn. pl. Amer. austr. ınss.) In- volucri foliolis extimis profunde cordatis. Frutex arbores scandens, caule alato, glabro, angu- lato, alis sinuato-dentatis, dentibus frequentibus, subspi- zulosis. Folia sessilia, alterna, conferlissima, membrana- cea, rigida, penninervia, reticulato-venosa, supra glaber- rima, subtus tomenio albo.-virescente, paulo post evanido vestita, elliptica, margine plana, subspinuloso - dentala, paueissima capitulis proxima integerrima, emarginata, ob- tusissima, neryo primario in cirrhum simplicem, folia longe superantem excurrente, cordata, 144 longa, 9 — 12 lata. Involucrum ceylindraceum, foliolis ex ovalis, profunde cor- datis, longe acuminatis, subpungentibus, totis foliaceis, eireiter 4 latis, 6! longis per coriacea, sieca, appendicu- lata, appendiculis foliaceis, foliolis extimis simillimis in tota coriacea, oblongo -elliptica, obtusissima, inermia. Ca- pitulum, quoä vidi, solitarium, speciosissimum, eirciter 2- pollicare terminat ramulum superne non alatum foliisgue minoribus et remotioribus instructum. Corolla radii 2-Ia- biata, labio ext. maximo, lingulaeformi, glabro, obovato- lanceolato, apice inaequaliter 2 — 3-deniato, tubum su- perante. — Pöppig in monte Mauco pr. Concon. Septbr. (v sp. & 1.) Seet. IV. Odontephyllum. Folia dentata. Involueri foliola exappendienlata, ad- pressa, obtusa aut acuta. . 712 M. ilicifolia (Cav. 1. c. p. 63. 1. 498. W. sp: pl. c. p. 2069. Hook. bot. mise. I. t. 4.) Sect. F. Holophyllum. Folia integerrima. Involueri foliola exteriora folla- cea, acuminala, squarrosa. +13. M. 273 713. AM. hastata (Cav. 1. c. p. 64. t. 494, M. sa- gittata W. 1. c. p. 2070.) Foliis margine planis. 14. M. subulata (R. et P. syst. veg. p- 193. M. in- flexa Cav. ic. p. 66. 1. 409. W. sp. pl. II. p. 2070. Hook. bot. misc. I. p. 9. t. 6.) Foliis margine revolulis. Fruticulus humifusns, scandens (?) ramosissimus, gla- ber, nunc subarachnoideo.tomentosus (Hook. 1. e.) eaule non alato, inferne subaphylio aut folüs remotioribus et veflexis instructo, iereti, superne dense foliato, sulcato, llezuoso. Folia sessilia, conferla, coriacea, glaberrima, glandulosa, linearia, angustissima, margine revoluta, 1-ner- via, nervo, summis nondum evolutis exceplis, in civrhum simplicem folio ipso breviorem desinente, supra impresso, - 1 -— 1441 longa, $4 lata, modo erecto-patentia, mode di. varicata, modo reflexa. Capitula "terminant, ramos usque ad apices folialas, eireiter 2’ longa, 5! lata, Involucri eylindracei foliola multinervia; glabra, fusca, interiora ob- longo-elliplica, oblusissima, erecta, margine scariosa et pallidiora. Corollae disci lingulatae, lingula obovate -lan- ceolata, glabra, atropurpurea?, apice .3-denticulata, denti- eulis sublineäribus, 1 — 14" longa, 2 — 4 lat — E regno chilensi reporlavit quogque ‚clar. de Chamisse. (v. SP. 5. 00.) Fig. 87. Stamen disci, — 93, Achaenium. Seet. FI. Adplophylium. Folia integerrima. Involueri foliola exappendiculata, adpressa, obtusa aut acuta. 715. M. decurrens (Cav. 1. c. p. 65. & 497. W 1. c. pP, 2070.) Foliis cirrhosis. 716. M. linearifolia (Cav. L cp» 66. t. 500. W I. c. p. 2071. Hook. bot. mise. I. t. 8.) Foliis circho de- sütulis, margine revolutis. 5r Bd, 25 Heß, 18 274 +47. M. linifolia (Hook. bot. mise. I. p. 12. 1,9.) Foliis eirrho destilutis, margine planis. 15. PRINTZIA. (Cass. Diet. se. nat. XLI. p. 324. Inula sp. Berg. L. ‚Asteris sp. L. Sprg.) Capitulum heterogamum, inaequaliflorum, radiatum, radio 4-sexiali, 2. Achaenium erostre ceylindraceum, vil- losum. Pappus pluriserialis, longus, seloso - paleaceus. Corolla 5-nervia, glabra, disci: vegularis, 5-lida, laeintis parte integra brevioribus, revolutis; radii: lingulata s. %- labiala. Aniherae disei: exsertae, alis brevibus; filamen- tis planis, glabris. Styli vami obtusi aut acuti, in disco: breves, aequales, aeque ac integri pars summa puberuli; in radio: longiores. — Frutices Capenses, fuliis sessilibus membranaceis, alternis, confertis, tomento supra magis minusve obsolelo, subtus persistenti vestitis, capilulisque solitarlis ramos usque ad apices - dense foliatos Lermi- nantibus. 1. Pr. Bergii (Cass. ]. c. Inula coerulea L. Maut. 147. Aster polifohus L. sp. pl. I. p. 1224 Jnula cer- nu Berg, cap. p. 288. Aster fruticosus africanus foliis parvis Chamaedryos, floribus coeruleis Raj. suppl. p. 160. n. 29. Asteropterus fruticosus coeruleus, polii foliis Vaill. ach. 585. Aster papposus W. hrb. Sprg. syst. II. p. 525! 4. chamaedryfolius Lam. sec. Steud. et Spre: sed ubi?). Boliis obovalis s. oblongo-obovatis. Caulis bipedalis, inferne simplex, debilis s. rigıdus, crassus, superne ramosus, foliis decurrenlibus alatus et an- gulatus magisque minusve tomentosus, ramis alternis ra- mulos sieriles, breves, erecto- -patentes, creberrimos emit- tentibus. Folia aut majora tenerrima, penninervia et ve nosa aut minora, firmiora, 1-nervia et avenia, decurrentia, oblongo-obovata s. oboyata, apice reflexo breyiter et mu- 275 eronato-, basi longe acuminala, supra (scabriuscula Berg. mss.) glabra s. tomento obsoletissime, subtus incano (in siceis rulescenti) et persistenti obsessa, margine undulata, hinc inde spinuloso-denticulata, 34 — #4 longa, 2 — 51 lata. Radi patentissimi corollae staminum rudimentis in- siructae, eirciter 12, lingulatae s, 2-labiatae, labiis inte- rioribus, integris angustissimisque, exterioribus lingulae- formibus s. lingulis tubum quadruplo superantibus, apice 3-rarissime 5-dentalis, 6% longis, ZH latis, violaceo -cve- ruleis. Corollae disei: flavae, circiter 18, limbo inflato, iubum excedente, lacmiüs 2" longis, aculis. Antlıerae disci candis laceris, alis ovato-lanceolatis, obtusiuseulis. Stylus basi bulbosus. Rhachis alveolata (Berg. mss.). Pappus breviter plumosus, aegqualis. Involucrum floribus brevius, campanulatum, iomenloso-viscidum (Berg. mss.) foliolis adpressis, basi conduplicatis, semilanceolaüis, acu- minalis, subcoriaceis, siecis, ciltalis, ciliis apicem versus confertis, extus glabris s. obsolete tomentosis, interioribus Alt Jongis, 1 Jatis, quam exleriora vix brevioribus. Ca- pitula erecta (cernua Berg. I. c.), in siceis absque radio pollicem longa. — Bergius in declivitate boreali-occiden- tali montis diaboli medio Sepibr. 19817 loco umbroso in- 1er Proteas cresceniem legit. (v. sp. 5. 00.) 2. Pr. aromatica* (Inula aromatica Amoen. acad. VI. p. 103. L. sp. pl. 1241. W. sp. pl II p. 2104. Lam. Ene. II. p. 26%. Leyssera Callicornia W. hrb. N. 16148.) Foliis linearibus. Rami teretes, albo-tomentosi. Folia obsolete 1-ner- via, non decurrentia, linearia, margine integerrimo reflexa, obtusiuscula, lanato-iomentosa, tomento glandulis lucenti- bus adsperso, paginae inferioris juniorumque niveo, crecio- patentia, ramorum juniorum 3 — All longa, vix 44 lata, adullorum majora. Involuerum ceylindraceo - turbinatum, Horibus disci aequale, pluriseriale, foliolis lincaribus, inte- 18 * 276 gerrimis, planis, erectis, ex foliaceis, oblusiusculis, utrin- que albo-tomentosis, foliis simillimis, 1-nervis in sca- riosa; breviter rectilineo-acuminata, glabriuscula, in me- diis et superne pallide viridia ciliataque, apice summo pur- purea, majora, 4"! et parum ulira longiora, $!!! Jata. Rha- chis nuda. Capitula ereeta, in siecis 5 — 61 longa’ Co- rollae albae?; disci: 5 longae, Imbo haud inflato; radii: lingulatae, zn longae, lingulis elliplieis, apice 3-erenatis, tubo subaequalibus aut eo brevioribus. Antherae in disco: polline globoso, scabro repletae, alis oblongo-elliptieis, obtusis caudisque longis; in radio: ne vestigia quidem. Stylus basin versus attenuatus. Pappus argenleus, 00-se- rialis, inaequalis, serratus, 3} Jongus. Achaenia imma tura punctata, villosa. — C. B. 5. (v. sp. a cel. Siebero lecta.) 16. DICOMA. -(Cass d. 1. Dict. sc nat. XI. p. 194 Bull, soc phil. Janv. 1817.) Capitulum si radiatum, radio neulro, Achaenium ero- stre, turbinatum, breve, longe villosum. Pappus 2 — o0- serialis, inaequalis, longus, paleaceus, corollae subae- qualis. Corolla pilis sparsis, brevissimis, crassis extus obsita, disci regularis, limbo 5-parlito a tubo distincto, eumque superante radıi 2 Iabiata. Aniherae caudafae, caudis laceris, laciniis piliformibus sursum speciantibus, alis oblongo- ellipticis, breviter acuminatis, filamentis pla- nis, glabris. Stylus breviter 2. fidus, ramis erectis, aequa- libus, acutiuscnlis, extus versus apieem hispidinsculis. Rhachis paleaceo-fimbrillifera, fimbrillis in alveolos laeves connatis. Involucrum campanulatum, flores $ subaequans, foliolis coriaceis, siecis, vigidis, lueidis, integerrimis, obs0- lete multinerviis, acuminatis, pungentibus, — — Fratices s. sufftutices Capenses s. Senegalenses humiles, dichotome 277 ramosi, foliis alternis, aveniis, capitulis solitariis, ramos teretes, fere ad apices usque foliatos terminantibus. Sect. I. Capitulum homogamum, discoidenm. Pappus 2-se- vialis, paleis angustis, linearibus, seriei interioris basi ulrinque alis scariosis auctis. Achaenium 10 - costatum, costis versus apicem eximie prominentibus, basi praecipue villosum, nectario alveolari. Stylus basi haud bulbosus. 1. D. capensis n. sp. (Berekheya albida Licht. mss. W, hrb. N. 16522.) Pappi paleis superne plumosis. Caulis inferne albo- superne niveo-lanato-tomento- sus, teres. Folia flaceida, membranacea, 1-nervia, brevi- ter petiolala utrinque lanato - tomentosa, iomenio autem paginae superioris tenuiori magisque praecipue in adultis obsolete, suberenato-undulata, obevato-lanceolata, basi in petiolos 1 — 2-lineares attenuata, pollieem longa, 14 — 4 lata, in ramis adultis remola, in annotinis conferta. Ca- pitula in siceis 8% longa vamos saepius brevissimos ter- minant. Involuerum campanulatum, foliolis obsoleie te- mentosis s. subglabris, adpressis, ex anguslissimis, circiter 4 latis, semilanceolatis, longissime acuminatis, pallide viridibus, in latiora oblongo-subelliptica, straminea, bre- Viter acuminata, margine tenuiora, &%H longa, 1! lata. Corollae 31 longae laeiniae apice revolutae. Pappi pa- lese superne plumosae, interiores alis scariosis, brevibus angustis. Villus basilaris achaenium vix aequai. — Clar- Lichtenstein legit ad fluvium Orangerivier et Groot Ri vierspoort. (v. sp. s. ©©.) 2. D. tomentosa (Cass. in Bull. soc. philom. Mars 1818. Diet. sc. nat. XI. p. 195, et XLVIIL p. 508.) Pappi paleis serratis. ' Radix fexuösa, perpendieularis, fusiformis, simpli- eiuscula, epidermide cinereo-fusca, firma. Suffrutex hu- 278 — milis, caule adscendente, ramosissimo, lignoso. Caetera prorsus ut in D. capensi, cui simillima, a qua nennisi eorollis parum brevioribus, laeiniis erectis, pappi paleis nonnisi serralis, interiorum alis apices pertingentibus la- tioribusque, denique villo basali achaenium tolum occul- tante diversa. — Ad Senegal legit Prieur. (v. sp. © in hrb. Kıh.) Sect. I. Capitulum inaequaliflorum, heterogamum, radiatum, radio 4-sexiali, neutro. Corolla radii labiis parte inte- gram superantibus, inleriori integerrimo, lineari, exteriori oblongo.subelliptico, apiee 3-denticulato, multo ampliori. Pappus mulliserialis, serralus, paleis angustissimis, Iinea- ribus. Achaenium ccostatum, ubique longe denseque vil- losum. Stylus basi aequalis nectario alveolari, alte, ore obsolete dentato, eingitur, Antherae exsertae. 3 D. radiata n. sp. Caulis superne ramosissimus, ramis nigro-fuscis, sub- fastigiatis, costatis, coslis in adultis irregularibus epider- midemgue rugosam sistenlibus, glabris, valleculis in junio- ribus magis minusve obsolete tomentosis. Folia in parti- bus inferioribus jam delapsa, in superioribus sparsa, pe üolata, eoriacea, 1-nervia, nervo subtus nee supra promi- mente, margine plana, integerrima, supra magis minusve obsolete tomentosa, -viridia, sublus iomento tenero, .ad- presso alba, spathulata, muexonulato-apieulata, basi in p& tiolos 1 — 2" longos longe acuminata, 4 — 10 longa 2 Jata. Capitula in siceis Tu longa, 8 lala terminanf ramos, quibus folia superiora multo rariora minoraque sunt, Involucri foliola glabertima, adpressa, longe reclili- neo-acuminata, e pallide viridibus in latiora, margine 60a riosa, nervis pallide viridibus exceptis nigricanüa, cireiter 279 54 longa, 1 lata, — Mundt et Maire legerunt ad Log- gerenberg C. B: S. Sepibr. 1820. (v. sp. s. 2.) Sect, III. Capitulum aequaliflorum, homogamum, discoideum Pappus pluriserialis, argenteus, paleis latis, acuminatis, serralis exterioribus quam interiores multa brevioribus. Achaenium ecosiatum, ubique longe denseque villosum. Stylus basi bulbosus. Antberae inclusae. — Rami usque ad apices foliis inlegerrimis, coriaceis, uni- aut enerviis, in superioribus parlibus confertis in inferioribus jam de- lapsis obsiti. 4. .D. relhonioides n. sp. Foliis enerväis. Habitu Relhanine pungenti quoad deseripliones si- millimus. Caulis inferne nigrieans, superne magis minus- ve sericeo -tomentosus. Folia in partibus superioribus subimbricalim conferla, subsemiamplexicaulia, enervia, co- riaceo-papyracea, semilanceolata, aut rarius ramorum infima ovala, e basi dilatata in mucronem subpungentem longis- sime rectilineo -acumimata, pungentia, concava, supra to- mento adpresso, ienero, albo demum in adultis sordide fuscescenti facillimeque detergenda vestita, subtus pallide viridia, glaberrima, nitida, 4 — 14 longa, 2 lata. Capi- tula in siccis circiter 9 longa, 6{ lata, Involucrum glo- boso-campanulatum, ex roiundis spinoso-acuminatis, me- dio pallide fuscescenlibus, margine albis in oblongo-ova- ta, subreclilineo-aeuminata, margine apieeque latius alba, in mediis pallide rubentia. —- Mundt et Maire in Gamkas Rarroo Majo 1819. (v. sp 5. 2.) 5. .D. diacanthoides”* (Elichrysum spinosum Thunb. fl. cap: p.. 664. W. sp. pl. IIL excl. syn. L et Bumm.) Folüis uninerviis, spathulato- obovatis. Folia brevissime petiolata, nervo sublus nec supra prominente, margine plana, integerrima, aut dentigulo uno 280 altervo magis minusve profundo instmieta, supra obsole- tissime tomeniosa, viridia, subtus tomento lenero, adpresso nivea, spalhulato-obovata, mucronulato-apiculala, basi in petiolum brevissimum, vix 1" longum atlenuata, 4 — 5! longa, eireiter 2#' lata. Capitula in siceis 7! longa, 4 lata, ea, quae ramis sub se orlis alaria facla erant, in specimine, quod vidi, aborta fuerunt eorumque superstites nonnisi spinae validae, adgregatae. Involucrum globoso- campanulatum, foliolis ex semilanceolatis, fuscescenti-stra- mineis, in spinam rigidissimam, validam rectilineo -acumi- natis, in oblougo-ovala, subreetilineo-acuminata, margine apiceque alba, in medio sublivida, — C. B. S. (v. 5p- s.2)°) 6. D. Burrmanni * (Xeranthemum spinosum L. sp- pl. 1203. Burrm. afr. 182. 4 67. £ 3. W. hrb. N. 15539; nee Thunb. et W. sp. pl.) Foliis Ianceolato-linearibus, margine late revolutis. Folia sessilia, nervo subtus nec supra prominente, margine Integerrimo late revoluta, supra lueida, glabra, rugulosa, subius albo tomentosa, lanceolato-linearia, mu- exonulato-apienlata, 3 — Gift Tonga, 14 Jata. Capitula fs praecedentis ‚parıım minora. Involucrum subgloboso-cam- panulaium, foliolis margine apiceque albis, caeterum sub- Kividis, ex semilanceolatis in oblengo-ovata, multo Jatiora. —C.B.S. (v. sp 1. s.) 17. PROUSTIA. (Lag. Amoen. I. p. 33. Cand. 4.1. Ann. d. Mus. XIX. p- 67 et 70. Cass. Diet. LV. p- 395.) Capitulum 5-florum, homogamum, diseoideum, aequa- Hflorum, Achaenium erostre, ieres (?), oblongum, pilo- *) Specimen herbarii Vahliani ab i ipso Thunbergio missum differt nonnisi Koll fere omnibus denticulatis, 281 sum, callo apicali. Pappus biserialis, aequalis, paleaceus, staber, lengus, paleis angustissime linearibus apice paul- lulum incrassatis profundiusyue serratis. Corolla 2-1a- biata, gläbra, labiis fastigialis, revolutis, exteriori Iatiori, modo apice 3- dentato, tunc interiori 2-fido, mode apice 4-dentato, tunc interiori simpliei et angustiori.”) Anthe- rae inclusae, caudatae, caudis laceris, longis, alis brevi- bus, lanceolatis, filamentis glahris, planis. Styli basi late bulbosi rami aequales, obtusi, breviusculi, extus superne hispidiusculo - puberuli. Rhachis piloso-fimbrillifera. In- volucrum floribus multo brevius, turbinatum, breve, folio- lis coriaceis, siceis, planis, adpressis, extus glabris, obtu- sissimis, margine tenuioribus, eiliatis, extimis minimis. P. pyrifolia (Cand. 1. c. tab. 13. p. 70.) Frutex volubilis (?), teres, corpusculis elatis, obseuris asper, ramosus, ramis divaricatis, junioribus albo tomen- tosis, flexuosis, ad exortum petiolorum aculeos breves, co- nicos, recurvos, geminos, stipularum vices gerentes pl. pro- tradit. Folia peliolata, alterna **) conferta, penninervia, coriacea, ovata, pl. elliptica, mucronata in ulraque fine obiusissima, basi nonnunquam subeordata, integerrima aut praecipue in ramis sterilibus mucronato - denticulata, su- pra lucida, xeticulato - venosa, glabra, laevia — aspera, subius petiolique 3 — 4! longi tomento denso, albido, demum fugaci veslita, quo deperdito aspera et pallidiora. Capitula An longa. Paniculae terminales, pyramidales, 3 — 6-pollicares, ramis quam folia, e quorum axillis oriunter, brevioribus — parıum longioribus, divaricatis, pol- liearibus — sesquipollicaribus, superne pedunculos brevis- simos, basi squamis suffultos, adgregatos, simplices vel ” „Orinem 3 observavit Cand. 1. c.; rarlus regulares, lacintis brevioribus, rarlus labla ext. 3.fida vidit Cass. I. ©. #%) Et opposita Cand. 1. c, 282 iterum in pedicelles ternos, brevissimos, vix 24 longos protrudentibus. Pappus speciosus, lilacinus, corollae ae- qualis. — In regne Chilensi pr. Talcaguano legit cel. de Chamisso, (v. sp, s. 00.) *) 18. CHAETANTHERA. (Ruiz et P. Gen. pl. for. Chil. et Per. p. 106. Ic. 23. Kor. syst, reg. fl. per. et chil. p. 190. Cand. d. I. Aunal, d. Mus. XIX. p. 65 et 69. pl. 12. £ 8. Lag. Amoen. I. p- 37. Cass, Diet d. sc. nat, VI p. 53.) . Capitulum heierogamum, aequaliflorum, radialum. Achaenium erosire, tuxbinatum, oblongum, papulosum. Pappus pluriserialis,‘ selaceo-paleaceus, serratus, longus, subaequalis. Corolla limbo a tubo haud dislincte, 2-1a- biata, labiis in disco: fastigiatis, exleriori 3-dentato, la- tiori, interiori bidentalo; in radlie: inaequalibus, exteriori lingulaeformi, multo ampliori, apice 3-dentato, interiori, einhiformi, aut 3-partito aut pl. integro parumque latiori- Antherae caudatae, caudis Jaceris, alis obiusis, oblongo-el Hptieis, longis; filamentis planis, laevibus, polline ellipü- 0; in radio aborta. Styli basi aequalis rami breves, ob- tusi, in disco subrotundo - ellipliei, extus hispidiusculo- pubescentes. Rhachis nuda. Involuerum eampanulatum, foholis planis, e tolis foliaceis divergenti-patentibus per inferne sicca foliolisque intimis simillima, superne Tolis- cea foliolisque extimis simillima, erecta, in tota sicen, mar- gine scariosa, erecta, longiora vel sublongiora. — Herbae Chilenses, humiles, foliis sessilibus, membranaceis, uni- nerviis, aveniis, laevibus, exstipulatis, integris, margine planis, capitulis terminalibus, selitariis. *) Proustiam. domingenserm Sprg. syst. JIL p. 502, vix congene" rom, non vidi, 283 1. Ch. eiliata (R, et P. syst. p. 190.) *) Yolüis foliolisque involueri intimis acuminatis. Herba annua? Radix perpendicularis, ienuiter fust- formis simplex. Caulis erecius, teres, pilosus, in speci- mine perfecto, quod vidi, tripollicaris et inferne in ramos tres verticillatos, Slorigeros quartumque abortum, brevissi- mum, sterilem deliquescens. Rami florigeri adscendentes folia remota gerunt, capituloque erecto, quam in sequenti vix majeri, terıninantur. Folia rigida, nervo perspicuo subtus prominulo, lucida, glabra, arguie serrata, serratu- ris apiceque in spinulam longiusculam desinentibus, ovato- linearia, aeuminata, cireiter 9 longa, vix 144! lata, re- mota, in specimine altero allerna, in altero opposila et ad basin ramorum terna. Involueri disco parum longioris foliola subaequalia, rectilineo-acuminata, 4 — 5! Jonga, foliaceis crebris, ovato - linearibus, patenti- divergentibus, 1-nerviüis, longissime acuminatis, argule serratis, serraturis apiceque in spinulas aeque longas ac foliela sunt lata, desinentibus, glabris, viridibus, intermediis spinulas mol- liores, purpurascenies multoque longiores gerentibus, inti- mis siceis, linearibus, breviter acnminatis, inlegerrimis, apice nigro-maculatis,. margine inferne late scariosis, su- perne extus pilosis. Corollae luteae, disci 4#-longae, ra- dii 74 longae, labiis ext, exius pilosis, oblongo obovalis, linea parum anguslioribus, — In collibus et campis Regni Chilensis (R. et P.) Peru (Dombey). (v. sp. 2. in h. Kıh.) 2%. Ch. chilensis (Cand. d. I. Ann. Mus. XIX. p. 70. Perdieium chileuse W. sp. pl. TIL. p. 2118.! Chaetan- thera spinulosa Cass. veuvr, phyt. II p. 103. Ch. ser- *) Quacum Perdicium squarrosum Vahl mirifice compegit. ill. Sprg. in syst, III, p. 503. — Chaetantheram recurvatam et magel. lanicam Sprg. 1. c. aeque ac Chaetantheras Bonplandianas ex hoc ‚geniere esse excludendas nemo. est, qui dubitot. 284 ! rata R. et P.-syst. veg. fl. peruv. p. 191.2) Foliis folio- Jisque involueri intimis acutis. Rhizoma lignosum, perenne, longe repens, hine inde inerassatum folia eonferta. ex eorumque axillis caules plu- res (2 — 4) glabros — praecipue apice villosos protru- dit, quorum unus s. plures sieriles, densius praecipue apice foliati stolones sistunt, reliqui erecti s. adscendentes, su- perne foliis nonnisi remolis instructi, 14 — 1! alti, tere- tes, graciles, simplices, capitulo solilario in siceis circiter 6 Yongo, 1! lato terminantur. Folia alterna, calloso- mueronata, glabra — villosa, nervo perspicuo subtus pro- minente, ex oblongo-obovatis, basi longissime attenuatis, amplexicaulibus, acutis, confertis, 1 : - 2 longis in rara, Iinearia aut sublinearia, basi angustata, pl. pollicaria, 3" lata. Involueri floribus disci aequalis foliola 1-nervia, H- nearia, extima foliacea, patentia, involuero toli nonnun- quam subaequalia, giliato-serrata, pauca, interiora siceR, acuta, margine apiceque late scariosa, Aapice nigro- macu- lata, extus glabra s. in mediis pilosa, inlimis exceptis ar-. stata. Labia ext. in corollis radii semipollicaribus extus pilosa. — Ch. spinulosam Cass. 1. c. ne variotalem quidem ° esse, satis ex optima descriptione apparet. Ch. serratzm R. et. P. ]. c. quoque huc perlinere verisimillimum est, quia diagnosis et patria quadrat. — Ad Concepeion in regno ‚Chilensi legit quoque elar. de Chamisso. (v. Sp- 800) 3 Ch. incana (Pöpp. syn. pl. amer. ausir. mss.) Fohis obtusissimis, labjis exterioribus radıi oblongo- ovatis: .Herba annua, inermis. Radix lignosa, albida recte descendit, supra caules multos (in specimine, quod vidi 9) procumbenles „12 — 24 altos, sericeo- pilosos, in axillis _ foliorum et superne sericeo Janatos, albido-&iramineos, te- retes, simplices aut ramos steriles, stoloniformes protru- dentes emittit, quorum quinque fertiles, eapitulis solita- 285 rüis aeque magnis ac in Ch. spathulata,. terminantur, re- liqui steriles, densius praeeipue apice foliati, stolones si- stunt. ‚Folia alterna, nervo nonnisi in .demoriuis salis per- spicuo percursa, uiringue sericeo-pilosa, juniora sericeo- villosa, obtusissima, basi integerrima, superne argute ser- rala, serraluris apiceque brevissime calloso-mucronulatis, ex confertis, spathulalis, versus basin caulem imum am- plexantern longissime atienuatis, circiter pollicaribus, 2 — 34 Jatis, in remola, oblongo-obevata, 4 — 64 Jonga, 12 — 2 lata, capitulis adstantia in eorumque involucra abeuntia. Involueri disco arqualis foliola exteriora. seri- ceo-pilosa, eblongo-obovata, superne serrata, capitulo ipsi saepe aequalia, interiora glabriuscula, margine late apice latissime scariosa, integerrima, obtusissima, apice purpu- rascentia. : Corollae disci eroceae, radii supra sulphureae, subtus purpurascentes, labiis exterioribus oblongo-ovalis, extus pilosis. — Differt a Ch. spathulata statura omnium partium valıdıori, corollarum radii labiis exter. oblongo- ovatis nec obovato-ellipticis, sulphureis, subtus purpura- scentibus, nec croceis, pube tolius planlae densiori et se ricea, foliolis involucri involuerum totum non rarius quam in Ch. spathulata dimidium superantibus. — Pöppig in montibus arenosis, maritimis pr. Concon Septbr. flor. (v. sp. s. 1.) . 4 Ch. spathulata (Pöppig 1. c.) Foliis obtusissi- mis, labiis exterioribus radii obovato-elliptieis. - , Herba annua, inermis, radice lignosa, albida, simpli- eiuscula, recte s. oblique descendente, supra caules plu- res, procumbentes protrudente omnes ferc fertiles, capitu- lis solitariis, 540 longis, 64 latis terminatos, 1 — 2-pol- hieares, teretes, pilosos, superne villosos, foliis sparsis ob- sitos, simplices. Folia alterna, nervo nonnisi in demor-. tuis satis perspieuo percursa, pilosa, juniora villosa, obin- sissima, basi inlegerrima, superne argule serrata, serralu- 286 — ris apieeque brevissime calloso-mucronulatis, ex confertis, . spathulatis, versus basin caulem imum amplexantem lon- gissime attenuafis 4 — 8/1 longis, 1 — 24 Jatis in re- mota, oblongo-obovata, 3 — 4 longa, 1 — 24 lata, ca- pitulis adstantia in eorumque involucra abeunlia. Involu- eri disco aequalis foliola, exieriora pilosa, obovato-linea- xis, versus apicem serrata, capitula dimidia saepe superan- tia, interiora glabriuscula, margine latissime scariosa, apice virescentia, obtusissima, integerrima. Üorollae croceae, in radio labiis exter. obovato-elliptieis, 3- dentieulatis, extus pilosis. — Pöppig in aridissimis collium ad Concon, Sepibr. flor. (v. sp. s. 3.) + 19, CHERINA. *) (Cass. Bull. soc. phil. Aoüt 1817. p. 67. diet; se. nat. VII. p. 67.) Ch. microphylia (Cass. 1. c.) 20. TRICHOCLINE. (Cass. Bull. Jahv. 1817. p. 13. Diet. se. nat. LV. p- 216. .Doronici sp. Lam.; Onoseridis sp. Sprg.) Capitulum heierogamum, aequaliflorum, radiatum. Achaenium erostre, turbinatum, papulosum. Pappus mul- tiserialis, setoso-paleaceus, serrafus, longus, subaegualis. Corolla limbo haud inflate, 5-nervia, 2-labiata, labiis disci: fastigialis, exteriori laliori 3-, interiori 2-dentato, radii: inaequalibus, exteriori lingulaeformi, multo am- pliori, apice truneato 3-dentato, inleriori spiraliter torto, 2-parlito, quandogue simpliei, ubi 1tıne latiori. Antherae in disco: caudis longis, laceris, alis oblongo-elliptieis, ob- tusiusculis, brevibus; fllamentis planiusculis, papillosis; in radio: abovtae, distinctae, Styli basi aequalis vami bre- x *) Genus cum Chaetanthera prorsus cohjungendum, 287 ves, obtusi, aequales, extus superne puberuli. Rhachis breviter (longe Cass. 1. c.) piloso - fimbrillifera. 'Involu- erum campanulatum, foliolis integerrimis, planis, e totis foliaceis, quam proxima longioribus, patentibus in mem- branacea, sieca, lincaria, erecta, magis minusve longiora. — Herbae Brasilienses, inermes, rlizomate crasso, perenni, lignoso, subrepenti, fusco-nigro, diviso s. simplici deor- sum fibras validas, simplieiuseulas, sursum caules unum pluresve teretes, siriatos, simplieissimos, nonnisi basi ima folia 'exstipulata, conferta, plana protrudentes; caeterum aphyllos, vix una alierave squama hine inde : instructos quolannis emittente; corollis eroceis. 1. Tr. incana (Cass. 1. &. Doronicum incanum Lam. Enc. meth. II. p. 513. Il. t. 679. ££ 3. Arziva in. cana Pers. syn. IL p. 454) Foliis subtus 'niveo-tomen- tosis, foliölis involueri acuminatis. Caulis ereclus, foliis longior, albo-lanato -Iomentosus, % — 14 altus, basi ima petiolorum delapsorum vestigüs imbricatis et Jana longissima, alba intermiztis teclus. Fo- lia coriacea, peliolata, penninervia s. uninervia, avenia, nervo primario lato, utringue plano, subtus sulcato, supra nitida aut juniora tomento fugaci, tenero obsessa, infra tomento lanato, niveo, persistenti veslita, oblongo - ob- ovata, integerrima —- profunde -pinnalifida, laciniis acutis, integerrimis, sursum spectantibus s. horizontalibus, obtusa — rarins acuminata, basi longissime in petiolos albo.la- nato-tomentosos, intus canaliculatos, basi dilatata caulem imum amplexantes altenuata iisque addilis 23 — 5% lon- ga, 4 — 8 Jata. Capitula in siccis eirciter 10" longa, 1%9 Jata. Involueri foliola linearia, acuminala, extus la- nato-tomentosa, foliacea, numerosa. Corollarum radii la- bia exteriora obovato-oblonga , subius iomentoso - villosa, Greiter 8 — 10 Jonga, 14 — 2 Iata. — Commerson 288 in‘ Mönte-Video et Paraguay; Sellow misit e Brasilia me- ridionali. (v. sp. s. 00.) ‘2% Tr. macrocephala n. sp. Folis subtus niveo- i. mentosis, foliolis involucri exterioribus obtusis aut aculis. Caulis adscendens, obsolele tomentosus, foliis humi- Iior, 134 altus, capitulo maximo, in siceis 24 lato, 14" longe terminatur, basique neque foliorum delapsorum ve- stigia neque lanam gerit. Folia sessilia, coriacea, penni- neivia, nervo primario subtus latissimo, plano et siriato, avenia, oblongo-obovata, acula, integerrima, supra plana, opaca, (in siecis rugulosa) sublus tomento albo, densis- simo, persistenti vestita, glandulis immersis nullis notata, 24 — 34 longa, 9 — 1544 lata. Involucri foliola linea- ia, foliacea, extus albo-tomentosa, obtusa aut acula, pau- ciora quam in praecedente, intima angustiora, acuminata, glabra, margine anguste scariosa, pallide viresventia. Co- rollarum labia exteriora radii oblongo-obovala s. sublinea- ria, 'extus tomentosa. — Differt a praecedente: caule fo- liis ipsis humiliori, adscendente, ‘'basi vestigiis foliorum delapsorum lana intermixlis carenie, capitulo multo am- pliori, folis sessilibus, saltem in specimine suppetente in- tegerrimis, mullo latioribus, supra opacis, subtus iomento firmiori magisque adpresso vestilis, foliolis involueri folia- ceis. aculis aut obtusis, mulloque rarioribus. — Sellow in Brasilia aequinoeliali: (v. sp. s. 1.) 3. Tr humilis n. sp. Foliis sobglabris, foliolis in- volueri inlimis acuminatis. Caulis erectus, folis humilior, magis minusve obo- lete tomentosus, superne squamis hinc inde obsitus, $ 34 :altus, basi ima petiolorum delapsorum vestigiis abe calis lanaque longa, alba intermixlis tcetüs.. Folia brevi- ter petiolata, subcoriacea, penninervia,, nervo primario SU- pra plano; subtus convexa, supra avenia, spalbulato- -ob- ovaiv-oblonga, acuta, basi in petiolos albo-pilosos s. gla- bros, 289 bros, intus canaliculatos, bası dilalata caulem imum am- plexantes longe atienuala, rarissime integerrima, saepissime lyrato — profunde pinnatifida, laciniis tunc lineatibus, sur- sum speclantibus, iniegerrimis aut denticulatis, opaca, pl. glaberrima, ‚rarius in inferiori pagina excavato-putictata ob- solelissime tomentosa, 14 — 4% longa, 3 — 14 Iata. Capitula maguitudine eadem ac.in Tr. incona. Involucri foliola magis minusve obsolete iomeniosa, foliacea linea- xia, acula —. breviter acuminata, crebra, sicca, margine scariosa, acuminala, saepe purpurascentia, 3. nervia magis- que glabra. Corollarum radii labia exteriora oblongo.ob- ovala — lincaria, exius tomentosa — glabra —. Sellow legit pr. S. Jose ad fluvium Uruguay Brasiliae imeridiona- lis Febr. 1823. (v. sp. s. ©©.) 4. Tr. heterophylia * (Onoseris heteropkylia Sprg. syst. II p. 503.) Folis glabris s. obsolete tomentosis, foliolis involucri intimis obtusis aut acutis, margine vix parum scariosis, neque undulatis. Caulis erecius, parum flexuosus, adultus foliis semper longior, 34 — 12 altus, obsolete albo-tomentosus — gla- ber, basi ima petiolorum delapsorum vestigiis imbricatis lanague longa, alba intermixtis tectus. Tolia petiolata, subcoriacea, uni- s. penninervia, avenia, nervo primario utringue plano, lanceolato - elliptica — obovato « oblonga, pl. acuta, rarius obtusa (nunguam acuminala) obsolete to- mentosa — glabetrima, opaca, glandulis immersis exca- vato-punclala, integerrima — pinnatißido-crenata, petiolis intus canaliculatis, basi dilatata caulem imum' amplexanti- bus additis 2 — 6 longa, 6 — 154 Iata. Capitula in siceis pollicem longa totidemque lata, Involueri foliola tomentosa — subglabra, foliacea pauca, obovato-linearia, intima obtusa aut acuta. ‚Corollae radii eirciter pollica- res, labiis exterioribus obovato-oblongis; 1 — 141 Iatis, dr Bd. 2s Heft. 19 290 extus tomentoso-villosis, — Sellow in Brasilia meridio- nali..(v. sp. s. ©.) j Fig, 113. Stamen discı. — 114. Ej. stylus. 6. Tr. maxima n. sp. Foliis glabris, foliolis invo- Iveri obtusis aut acutis, inlimis apice latissime scarioso . undulatis. Caulis strietus, syuamis omnino destitutus, obsoletis- sime iomentosus, erectus, usque ad 2! et ultra altus folia Ionge excedit atque vestigia peliolerum delapserum imbri- cata, quibus basi ima teelus est, lana non intermixta ha- bet. Folia. consisientia'et colore eodem ac in Sisymbrio austriaco vel Rhei cujusdam, submembranacea, laete viri- dia, pennineryia, nervo primario subtus convexo, parum venosa, peliolata, petiolis cansliculatis, 2 — 34 longis, basi dilatata caulem imum amplexantibus, glabris s. obso- letissime tomentosis, undulata, oblongo- obovata, acuta, basi longissime atienuata, inlegerrima — runcinato-pinnatifida, lobo terminali maximo, lateralibus divaricatis, obtusis, ulrinque glaberrima, ıshargine hinc inde breviter albo-to mentesulo, subtus glandulis sessilibus, immersis rarius notata, 44 — 1! Tonga, 1 — 24 lata. Capitula in siceis eirciter AN longa, 13% lata. Involucri foliola extus obso- letissime tomentoso-pilosa, foliacea pauca, obtusa aut acu- ta, intima obtusissima, multo longiora, ciliata, margine late, apice latissimme scariosa et undulata, pallide viridia. Corollae glabrae, in medio glandalosae, radii labiis exte- rioribus oblongo-obovatis, 9 eirciter longis et 14 — All Iatis. —— Sellow in Brasilia meridionali, (v. sp. s. co.) 21. GERBERA. (Gronoy. ined. Linn. gen. pl. ed, 1 et % Cass. Bull fevr, 1817. p. 34. Diet. se. nat. XVII, p. 459. Ej. oeuvr phytol, IL p. 98. Aphyllocaulon Lag. Amoen. nat. I © Arnieae sp. auct., Doronici sp. Lam.) 291 Capitulum heterogamum, aegualiflorum, xadiatum. Achaenium rostraium, compressum, paueicostatum, sparse papulosum, nectario alveolari. Pappus 2-serialis, setoso: paleaceus, serratus, aequalis, mediocris. Corolla 2 la- biata, glabra, limbo haud inflato, labiis in disco: aequali- ter longis, exteriori 3-dentato, latiori; interiori 2-fidoz in radio: labio exteriori lingulaeformi, 3-dentato, interiorz 2. partito, laciniis anguslissimis, eirrhiformibus. Antherae in radio: caudis bası laceris, alis lanceolatis, paullulum obliquis, brevibus, subtruncatis, filamentis glabris, texetis bus; in radio: abortae, Styli basi aequalis rami breves, obtusi, aequales, extus in floribus $ caxnoso-pilosiusculi, Rıhachis nuda. Involuerum discum aequans, .foliolis ‚ob. longis, semilanceolatis, siceis, plurigervüs, adpressis, ‚pla» nis, interioribus longioribus, margineque scariosis. — Her bae .Capenses, -inermes, pulcherrimae, tenebris ‚autern Thunbergianis nimis obrutae, rhizomate perennj,*) repente, deorsum fibras validas, simplieiusculas, sursum caulem unum pluresve erecios s. adstendenies, teretes, sirialos, simplicissimos, nonnisi basi ima foliatos protrudente, fo- liis petiolatis, confertis, exstipulatis, peliolis intus canali- eulatis, basi ampliata caulem imum amplexantibus ibique lana longa, sericea einclis. Sech I. Gerbera: Involucrum campanulatum, floribus radüi multo brevius folielis coriaceis. Folia coriacea, adulia supra nitida.’ 1. 6. Linnaei (Cass. oeuvr. phyt. II. pı 256, Diet. d. sc. nat, XVIIL p. 460. Gerbera asplenifolia Spre. syst. II p. 576. Doronicum aspleniifolium Lam. Enc. *) Radicem quidem aunuam dieit Thunb. 1 «. in Arrica cor. data ot .d. sinuata, qui autem contrarium in carum speciminibus sie» eig observari 19* 292 Up. 315. Arnica Gerbera L. sp. pl. 1246. W. sp. pl. HI. p. 1213. Reich syst. p. 834. ‘Thunb. fl. cap. p. 669. Ie.:: Burem, afr. 155. t. 56. f. 1. Buxb. cent. V. p. 1% f. 24. Pluk, alm, 336. t. 313. f. 5. Lam. Ill t. 679. f. 5.) Foliis subpinnalisectis, lobo terminali reliquis non majori, subtus tomento ferrugineo, persistente dense veslitis. ‚Caulis erectus flezuusus, albo-tomentosus — glaber, #— 1! et ultra altus, squamis rarissimis, anguslissime H- nearibus, acuminatis binc inde obsitus. Folia uninervia, sublinearia, profunde lobato-pinnatifida, lobis usque fere ad hervum supra planum, subtus valde convexum excisis, retrorsum imbriealis (L. sp.), modo oppositis, mode alter nis, rolundalis, integerrimis, margine reflexis, terminali ovato acuto 6, aeuminato, lateralibus sensim remotioribus, profundioribusque parumque minoribus, 'supra avenia aut parce venosa, subtus tomento denso, ferrugineo, persistenie vestita, 3 — 9 longa, 8 — 9 lata. Petioli 1—3-pol- licares, nervogue subtus tomento albo magis minusve fu- gacı- obtecti. Involuerum ita ut partes fructificationis im speciminibus, quae vidi, haud suppelunt. — In summis lateribus montis tabularis. Novbr. (Thunberg). (v. sp. 5.3.) 2%. G. sinuata (Sprg. syst. III. p. 576. Arnica ser- rata Thunb, fl. cap. p. 669. aut A. sinuata Thunb. 1. c. ‚Dorohicum. aspleniifolium var. 8. Lam. Enc. Il. p. 315.2) Foliis aut integris aut Iyrato.- subpinnatifidis, subtns to- mento subfertugineo , persistenti dense vestilis, foliolorum involueri inlimorum marginibus rectilineis aut concavis. Caulis adseendens, gracilis, magis minusve fuseus ei tomento fugaci vestitus, squamis linearibus, acuminatis, angustissimis, brevibus hine inde obsitus, cireiter pedalis. Folia penninervia, param venosa, lineari — elliptico — varius obovato-lanceolata, margine leyiter rellexa s. plana, sinuata — Iyrato. subpinnatifida, sinubus aut integerrimis, oblusissimis, aut apieulato denticulatis, supra Iucida, sub- 293 tus tomento denso, sublerrugineo, persistente obteeta, nervo subtus convexo et peliolis, 1 — 2 longis tomento albo, fugaci magis minusve orbatis, 14 — 34 longa, 3 — 12 Jata. Involucri foliola longe rectilineo - acuminata, magis minusve pallide viridia, et extus lomentose-pilosa marginegue scarioso ciliata, inlima eireiter 64 longa; 1 lata margine superne saepe putpurascentia. Capitulum in siceis 8% latum, 6% altum,. Flores xadü pollicares labio exieriori oblongo-elliptico, 1 Jato, subtus atrapurpureo, supra. .....— Inter Arnicam sinuatam et serratdm ex flora Thunbergiana nulla elucet differentia. — Bergius legit in monte diaboli Ocibr. 1816; est quoque e planlis Capensibus, a Mundtio et Maire nee nan a Zeyhero (n. 43.) lectis. (v. sp. s. 00.) 3. 6. microcephala n. sp. Foliis aut integris aut sinualo - sublyratis, subtus tomento subferrugineo, persi- slenti, denso vesiilis, folioloram involueri intimorum mar- ginibus apicalibus convexis. Caulis adscendens, squamis minutissimis, et obsoletis hine inde obsitus, magis minusve albo — s. superne sub- ferrugineo-tomentosus, 24 — 104 altus, gracilis. Folia uninervia, avenia, supra nitida subtus tomenio denso, sub- ferrugineo, persistenti veslita, nervo utrinque plano, sub- tus albo-tomentoso, striato, obtusa aut obtusissima aut ra- rius acutiuscula, margine plana, pl, ovata s. elliplica, corda- ta et inlegerrima, rarius oblongo-obovata, basi sublyrato -pin- natifida, lobis tune integerrimis, rotundalis, 1 — 2" longa, 6 — 12 lata. Petioli $ — 1 langi, superne plano- compressi, costati, iomento magis minusve denudali. In- volucri foliola extus magis minusve subferrugineo.tomen- tosa, breviter ciliata, margine scarioso et nervo medio ma- gis minusve obscure purpurascentia et glabra, ex semilan- ceolatis in oblongo-ovata, acuta aut quam brevissime mu- eronato-acuminata, 4 Jonga, 14! lata. Capitulum in sic- 294 cis eirciter 64 latum, At altum. Corollae radis 644 lon- gae labiis exterioribus 1% latis, supra flavis sublus atro- purpurascentibus. — In deseriptione Arnicae sinuatae Thunb. 1. c. oppugnant folia oblonga, acuta, subtus albo- tomentosa, digitalia, pollicem lata; 4. serratae folia Ii- nearia, margine revoluta, unguem lata, palmaria. — Dif- fert G, mierocephala a praecedente foliis multo minori- bus, aut iis Pamassiae palustris simillimis aut oblongo- obovatis basi sublyrato - pinnatifidis, lobis tune integerri- mis, margine in speciminibus, quae exstant, nunguam re- volutis, pl. obtusis s. obtusissimis, aventis, 1-nervüs, nee venosis et penninervüs, nervo subtus plano nee valde con- vexo, brevius petiolatis; caulibus humilioribus, eapitulis floribusque praeserlim radii multo minoribus, involucri fo- liolis nervo medio margineque obscure purpurascentibus et subglabris, quorum inlima marginibus apicalibus con- vexis gaudent, neque 4'H excedunt, nec omnibus longe recli- lineo-acuminatis, pallide viridibus, interioribusque 641 lon- gis. — Mundt et Maire ad Hangklipp Jul. 1821. (v. sp 3. 4) 4 @. Burrmanni (Cass. Diet. 1. ce. ‚Doronieum py- rolaefolium Lam. Ene. U. p. 315. Arnica pyrolaefolie Pers. syu. I p 454 Arnica croces Thunb, fl. cap. p- 668. Arnica crocea L.*) sp. pl. II. p. 1246. ex parte. Je.s Burrm. afc. t. 56. £,2.) Foliis subtus glabris aut jw nioribus iomento albo, tenui, fugaci vestitis, foliolorum in- volueri inlimorum marginibus apicalibus convexis. Caulis ereelus — adscendens, flexuosus, gracilis, Navo- fuscus, tomento brevi, fügaci magis minusve orbatus, 6 — 164 altus, basi diametro vix 1-Hneari, squamis crebris .an- gustissime linearibus obsitus. Folia penninervia, relicu- ) Cl. Vahlius quoque in mss. Arnlcae croceae Doronicum py- rolaefolium Lam, synonymum ser. ej, hrb. adscribit. 295 lato-venosa, nervo primario supra plano, subtus convexo, reliquis venisque ulringue prominentibus, margine plana, frequenter sinuato-denticulata, subrotunda s. elliptioa, ob- tusa aut acuta, basi truncata aut brevissime cunealim in petiolos teretiusculos, iomento fugaci, albo magis minusve vestitos, 1 — 6! longos acuminala, supra nilida, sablus glabra vel juniora tomento fugaci albida. Involueri foliola pallide viridia, vix apice purpurascenlia, extus magis mi- nusve albo - iomentoso - pilosa, margine anguste scariosa, vix cihala, ex semilanceolatis, acuminatis in oblongo-el- liplica s. sublinearia, acula aut variug brevissime muero- nato-acuminata, saepissime latiora, nonnunguam angustiora, 7 Jonga, 1 Iata. Capitulum in siceis eirciter #4. Ion- gum, 1# latum. °Corollae xadii circiter 94 longae, labium exterius 144 latum, colore petalorum Anemones corena- riae (ut ex unico specimine patet) insigne. — Bergius in monte Tabulari et in Rondebasch Novbr. 1815 et Apr. 1816. (v. sp. s. oo.) 5. G. macrocephala n. sp. Folils subtus glabris, foliolis involueri omnibus longe ei anguste rectilmeo-acu- minatis. Caulis flexuosus, erecius s. adscendens, inanis, easta- neo-fuscus atque tomento fugaci obiectus, bası diamelro 2% — 3-Iineari, 1 — 13! altus, praecipue apice squamis obsessus. Folia penninervia, reticulato-venosa, nervo pri- mario supra plano, subtus convexo, religuis venisque ulrin- que prominenlibus, coriacea, rigida, margine plana, magis minusve sinuato - denticulata, subrotunda — oblonga, acu- ta — ohtusa, basi obtusissima — breviler euneatim in pe- tolos 2 — 24 longos, tomento tenero, fugaei vesüitos acu- minata, utrinque nitida, subtus pallidiora. Involuerum non Profunde tampanulatum, sub 4-seriale, foliolis semilanceo- Iatis, e 'basi usque ad apicem longe angustissimeque recti- ineo-acuminatis, superne praccipue marginibus 1enuiori- ® 296 bus neryoque media purpurascentibus, ex tenuiter cilialis exiusque iomentoso-pilosis in glabra, non ciliata, circiter 8 Tonga, 1" lata, Corollae radii pollicares, labis ext. elongatis, angusie lanceolatis, obsolelissime 4-nerviis, car- nosis, supra croceis subtus purpurascentibus, Capitula in siccis X Jata, 4 longa. — G...Burrmanni (pyrolagfoliae) valde affinis sed diversa: statura omnjum partium majori praecipne capiluli, involueri minus profunde campanulali folialis superne purpurascenlibus, omnibus aequaliter an- guslissime longeque rectilineo-acuminatis, nee intimis acu- tis aut brevissime mucronato-acuminatis, foliis firmioribus, multo amplioribus, caulikus multo-crassioribus, colore ra- dii etc, — Lamark I. c. construzxit ex Arnica crocea L. duas species, Doronicum spinulosum et pyrolaefolium, Wlad non vidit et conslituit nonnisi icone et deseriptione Burrm, afr. p, 154. 4. 55. nitens, quae a nosira recedit: foliis dentalis, dentibus spinaeformibus, sultus tamentosis, caulibus squamis destitulis et praecipue eo quod Butrman- nus ]. c. plantam suam caulescentem dieit, et Poiret Enc, meih. X, p. 516. Doronicum spinulosum Lam. synony- mum Aruicae tabulari 'Thunb. a Gerbera macrocephala diversissimae adseribit. — Bergius reperit in montis Ta bularis deelivitate meridionali-oceidentali Dechr. 1826. (V. sp. 5. 3.) . ‚ Seet, II, Piloselloides. Involuerum turbinatum foliolis herbaceis, anguste li- neari-Janceolatis, longe veclilineo-acuminatis, interioribus margine angnste scariosis, radio parum longioribus. Fo- lia membranacea, penninervia, avenia, pilis longis e tu- berculis orientibus, in nervo primario conferlis supra hir- sulo-pilosa margineque plano eiliata, petiolis utrinque pla- nis, lanatis, Pappus rufescens, Caulis erectus, nulans; flexuosus, gracilis squamis omnino caret. I,abia exteriora in flor. radii anguste lincaria. 297 6. G. cordata * (Arnica cordata 'Thunb. il. cap. p- 668.*)) Foliis subtus tomento adpresso, persistent! albis. Habitum Zeriae nutantis eximie repraesentat, Cau- lis 4 — 14! altus, villosus, versus apicem lanato-villosus. Folia longe petiolata, rotundo-elliptica, obtusissima, rarius aculiuscula, basi cordata, integerrima s. minute mucronu- lato-denliculata, subtus tomento persistente, denso niven, nervis pilis longis, magis minusve ferrugineis hirsula, nervo primario utringue plano, sublus costato, 2 — Al Jonga, % — ’£ lata. Petioli usque ad 5" longi. Capitulum in siceis eireiter 8% longum, apice 12% Jatum, Involucri fo- liola extus lanato-villosa, Corollae sulphureae, glabrae. Thunberg in sylvis Hautniquas Octbr, et Noybr, (v.'sp. &: co a Mundtio et Mairio lecta.) 7. 6. piloselloides (Cass, oeuvr. phyt. II, p. 256. Diet. 1. ce. XVII p. 461. Arnica piloselloides L. Amoen. acad. VI. p. 103. Vahl symb. 3. p. 99, W, sp. pl. IL p- 2106. Doronicum piloselloödes Lam, Enc, II, p. 314.) Foliis subtus pilosis — villosis. Caulis 5% altus, Hexuosus, praecipue apice lanato-to- mentosus. Folia elliplica — obovata, obtusissima, basi saepius leviter cordala obtusa — rarius acuminata, inte- gerrima s. repanda, subtus pilosa — villosa, 1 — 2# lon- ga, 6 — 1 lata. Petioli ad summum 6% longi. Capi- tula in siceis 8" Jonga, apice tolidem lata, Involueri fo- hola atropurpurea, exius villosa, radio parum breviora. 'Corollae radii 6% longae labiis exterioribus 3 latis, atro- pürpureis. — C,B. 5, (v. sp. s. 3. a Krebsio lecta.) Fig. 115. Stamen disei. — 116. Ej. corolla. — 118. Corolla radii, — 119. Achaenium. *) Quam eandem ac Arnicam piloselloiden L, esse jussit Sprg. syst, III. p. 568, 298 Obs. 1. Arnica hirsuta Forsk. deser. p. 151. Vahl symb. II p. 99., cujus specimen quamvis satis mancum in herbario Vahliano vidi, est Gerderae sp., habet folia longissime petiolala, elliptica, acula, cordata, supra glabra, juniora hirto-pilosa, subtus petiolosque 5 — 6" longos la- nata, 4 — 5/1 longa, circiter 2" Jata cauleque breviora, atque a G- piloselloide quidem vix differt nisi foliis lon- gissime petiolalis, statu majorı et ex Vahl mss. radio in- volucrum excedente (?) ejusque corollis extus violaceis et intus albis nec purpureis a G. cordata autem, quam pilo- selloiden cel. Vahl in herbario suo asservat, salis super- que pube paginae foliorum inferioris recedit. Os. 2. Gerbera crenata (Edw. bot. reg, X. t. 855. Sprg. syst. II. p. 575. Arnica crenata Thunb. fl. cap- p- 668. Lodd. bot. cab. t. 901.).ad tribum ne Mutisew- rum quidem sed Asierearum verarum pertinet atque ab ipso Gerberae genere stylo, corollis disc 5-dentatis, re- gularibus, antherisque ecaudatis toto coelo abhorret, — Ar- nica coronopifolia L. et A. serrata Thunb. (?) sun Ger- berae, quas obseryare mihi adhuc non leuit. (Continuatio in sequenti fasciculo.) nm 299 Ueber den Blüthenbau der Gramineen von Dr. Wilhelm Cruse, Privat »Docenten an der Universität zu Königsberg in Pr. „Alle Gestalten sind ähnlich, und keine gleichet der andern; mUnd so deutet das Chor auf ein geheimes Gesetz; „Auf oin heiliges Räthsel." — m — r. Goethe. Der Genitalapparat der Gramineen ist umgeben von einer Anzahl mebr oder weniger blattförmiger Organe, welche von Linne als Theile der Blume unter den Namen Kelch, Krone und Nectarien beschrieben wurden, Dafs diese Theile nicht eine und dieselbe Bedeutung haben 'mit den in höhern, namentlich dicoiyledonischen Pflanzen durch dieselben Benennungen bezeichneten Organen, dar- über ist man zum Theil lange einig. Ob sie aber über- haupt alle zur Blume (flos) gehören oder nicht? welche Bedeutung ihnen in der Reihe der metamorphosirten Blät- ter zukommt? — darüber sind die Ansichten der Schrift- steller noch sehr getheilt. Wir werden in den folgenden Blättern versuchen, die Analogie des Blüthenbaues der Gramineen mit dem Bau der Blumen der übrigen mono- cotyledonischen Pilanzenfamilien nachzuweisen; wir wer- den in dieser Absicht zuerst die Gesammtheit der Organe, die den Gegenstand unserer Deutungsversuche bilden, ganz infach beschreiben und ‚ganz hesonders das Verhältnifs 300 ihrer gegenseiligen Stellung berücksichtigen; werden dann die Ausichlen anderer Beobachter von der Bedeutung die- ser Organe durchgehen und endlich unsere Ansicht dem Urtheil der Botaniker vorlegen. Ehe wir uns aber an die Behandlung unserer Aufgabe begeben, müssen wir unsere Leser mit den Grundsätzen bekannt machen, die uns bei der Ausführung unseres Vorhabens geleitet haben. Eine gedrängte Darlegung unserer Ansicht von der Pflanze und der Bedeutung ihrer Theile im Allgemeinen wird dieser Ansicht am besten genügen; sie wird zeigen, dafs wir die der Goetheschen Metamorphosenlehre zum Grunde liegende Idee als die Basis betrachten; geleitet haben unsere Stu- dien die Schriften von Rob. Brown, De Candolle, Turpin und andere, vor allen aber das Studium in dem großen Buche der Natur. Welchen Einflufs auf unsere Betrach- tungsweise der Pflanze der vertraute Umgang, unseres ver- ehrten Freundes Ernst Meyer ausgeübt hat, werden die- jenigen bald erkennen, die mit seinen Ansichten bekannt sind. Wir freuen uns der Gelegenheit: unserm lieben Freunde unsern Dank aussprechen zu können für manche Stunde reich an Belehrung, die uns durch seine Freund- schaft zu Theil wurde! — Wir betrachten den Knoten, die Wurzelfaser und das Blatt mit seinen Nebenblättern (stipulae) und der axilla- ren Gemme als die Grundorgane der Pflanze; sie bilden das Element, die Einheit, die in der ganzen Pflanze sich immerfort wiederholt, in der Wurzel mit der vorwalten- den Richtung jedes Elemenies nach dem Mittelpunkt der Erde, im Stamm mit überwiegender Richtung von der Erde ab, dem Lichte enigegen; in der Wurzel entwickelt sich daher nur das der Erdrichtung entsprechende Organ, die Wurzelfaser, welche in dem zum Lichte aufsteigenden Theil der Pflanze unterdrückt wird, während sich nur das 301 Lichtorgan, das Blatt ausbildet. Jede höhere Pflanze stellt sich uns dar, als ein organischer Körper, der, an die Erde gebunden, sich dem Lichte entgegen entwickelt und über der Erde das Ziel aller höhern organischen Körper, Er- zeugung eines Individuums derselben Art, in Erfüllung bringt. Die Wurzel erreicht in der Beziehung, welche sie zwischen der Erde und dem Theil der Pflanze, wel- chem die Erhaltung der Art obliegt, setzt, ihre Bestim- mung; ihre Elemente, bald gänzlich beschränkt auf die Richtung nach der Exde, erreichen in.der Entwicklung der Wurzelfaser ihr Ziel; sie bleiben ungehindert, die ganze Wurzel bleibt eine Knotenmasse. Anders: ist es in dem aufsteigenden Theil der Pflanze, dem Stamm im weitesten Sinn; ihm liegt die Erhaltung der Art ob; die Elemente sondern. sich bestimmt, entfernen . sich zu freierer Ent- wieklung ihrer Organe von einander (es schieben sich In- iernodien zwischen je zwei Knoten ein); sie erreichen mit dem immer bestimmtern Ueberwiegen der einen Rich- tung von Knoten zu Knoten höhere Ausbildung ihrer Or- gane in Form und Gewebe. An den untern Knoten des Stengels, so wie an niederliegenden Stengeln schen wir häufig an den blätiertragenden Knoten noch Winzelfasern erscheinen; je näher nach der Blume, desto schwerer scheint dieses zu geschehen, bis an den obersten Kuoten selbst unter den günstigsten Verhälinissen keine Wurzel. fasern mehr entwickelt werden können. Nachdem so (im vegetativen Theil der Pflanze) die Richtung in den Ele- menten nach abwärts völlig unterdrückt ist, nähem sich die vorher weit auseinander getretenen Elemente einander wiederum, bis in dem innigsten Verschmelzen einer ge- wissen Anzahl von Knoten (meistentheils vierer, wenig. siens zweier) in der Blume, das höchste Ziel der Vege- talion in der Differenzirung der‘ Organe zweier Knoten, zu Erzeugung eines neuen Individuums derselben Art durch -——d 302 thätiges Ineinanderwirken, erreicht ist. In dieser Ver- schmelzung geht alle fernere Wiederholung des Elemen- tes unter, die Pflanze ist vollendet.”) Wenn nun die Ansicht richtig ist, dafs die ganze Pflanze aus einer Reihe Knoten mit ihren Organen be- steht, von welchen in der Wurzel die eine Form, im Stamm die andere unterdrückt wird; dafs im Stamm sich das Blatt mit seinen Nebenblättern von Knoten zu Knoten höher entwickelt, bis es in der Blume zur Erzeugung eines neuen Individuums geschickt geworden ist; dafs also jedes Element als solches in jedem Theil der Pflanze stels eine und dieselbe Bedeutung hat, dafs den einzelnen Elementen nur als Gliedern einer durch die Blume ge. schlossenen vegetabilischen Reihe oder Achse eine ver- schiedene Bedeutung, die wir durch verschiedene Benen- nung der an sich immer gleichbedeutenden Organe aus- drücken, beigelegt werden kann, -— wenn ‘diese Ansicht die richtige ist, so werden wir die Organisation der Blume nur verstehen können, indem wir auf den Bau des Grund- elementes, welches als Grundlage aller durch Wiederho- lung desselben entstandenen Elemente, als das typische Element angesehen werden mufs, zurückgehen. Dieses typische Element finden wir in dem sogenann- ten ersten Knoten des Stammes und seinem Organe, deu Blatt, Die besondere Bedentung desselben für die ganze *) Der Sprachgebrauch des gemeinen Lebens bezeichnet schon sehr zichtig die drei Hauptbeziehungen der Pflauze durch Wurzel, Kıaut und Blüthe. In der Wurzel ist die Beziehung zur Erde ausgesprochen; io vegetativon Theil (dem Kraut) sucht sich das Individuum als sol- ches gegen die Aufsenverhältnisse zu behaupten; erst wenn ihm die ses gelungen, geht es an das Geschäft der Reproduction; erst nachdem im Kraute jedes Element gewissermanlsen selbstständig seine Kräfte versucht hat, vereinigen sich mehrere zu Erreichung des höchsten Zieles. 303 Pflanze ist theils durch die Bezeichnung der Blätter des ersten Knotens mit einem eignen Namen (Cotyledonen, Samenblätter), teils auch daduxch anerkannt, dafs man die Organisation dieses Hauptelementes zum bezeichnenden Moment der Zerfällung der höheın Pflanzen in zwei sehr natürliche Hauptgruppen gewählt hat; je nachdem nem. lich sämmtliche Gefäfsbündel aus dem ganzen Umfange des Knotens sich nach einer Seite hin sammeln, um sich als ein Blatt mit seinen Nebenblättern zu entfalten, oder der ganze Kreis der Gefälsbändel sich nach zwei entgegen- gesetzten Seiten hin zur Bildung von zwei gegenüberste- henden Blättern theilt, welche beide gegenüberstehende Blätter eben: so den Knoten. mit ihrer Basis umfassen, wie das eine im erstern Falle allein. (Monocotyledonen — Di- eotyledonen). Ist nun die Blume nichts als die Verschmel- zung einer gewissen Anzahl von Knoten unter höchster Entwicklung ihrer Organe, so wird sich der im Grundele- ment ausgesprochene Typus auch in jedem der zur Blume verschmolzenen, nur durch ihre Organe sich als besondere Knoten documentirenden Elemente mehr oder weniger deutlich wiedererkennen lassen. Gewöhnlich sind es vier, nie weniger als zwei Elemente, die sich zu Erzeugung eines neuen Individuums in der Blume verbinden; wir nennen die Organe der. vier Knoten Kelch, Blumenkrone, Staubfäden und Stempel; die der beiden letztern, als die- jenigen, durch welche das Geschäft der Reproduction zu Stande gebracht wird, fehlen nie, während die beiden er- stern (Kelch und Krone) zum Theil oder ganz fehlen kön- nen,. ohne dafs dem Wesen der Blume Eintrag geschehe. Nicht selten verdoppelt sich einer oder der andere dieser Knoten in. seinen Organen, so dals eine doppelte Reihe von Organen dexselben Bedeutung in der Blume wahrge- nommen wird; oft aber auch scheinen die Organe eines Knotens unterdrückt. zu werden, fehlgeschlagen, was wir x 304 iheils aus der scheinbaren Verletzung des Gesetzes der Alternation, theils aus dem Erscheinen der fehlgeschla- genen Organe.an verwandten Formen schliefsen, wie wir namentlich bei der Blüthe der Gräser darauf aufmerk- sam zu machen Gelegenheit haben werden Eben so wenig selten ist der Fall, dafs sich zwischen den genann- ten Knoten noch ein oder der andere einschiebt, dessen Organe eine eigne Bedeutung zu haben scheinen, wenig- stens sich unter keine der vier genannten Blatiformen in der Blume unterbringen lassen. Linn& brachte alle solche Organe eines accessorischen Blumenknotens zu seinen Nectarien, Turpin falste sie als verkappte Staubfäden un- ier seinem Phycosteme zusammen, Link benannte sie nach der nähern Aehnlichkeit mit einem der vier constautern Blatikreise der Blume (Parapetala, Parastemones); es ward aber durch diese Veränderungen der "Terminologie die Be- deutung in der Reihe der Blüthenorgane nicht bestimmt und ist es auch noch nicht, Die besondere Bedeutung, welche die in der Blume verbundenen Elemente durch ihre alleinige Richtung auf die Reproduclion erhalten, theilt ihnen auch in Stellung, Form und Gewebe ihrer Organe einen eigenthümlichen Character mit, der sie von den Vegetationsblätiern so sehr unterscheidet, dafs schon der Sprachgebrauch des gemei- nan Lebens sie als besondere Blatiformen bezeichnet, Die gedrängte Stellung rührt zum Theil von der Verschmel- zung der Knoten her, zum Theil davon, dals die Neben- blätter sich stärker entwickeln, dem Blatte selbst an Aus- bildung gleich kommen, ja es oft ganz unterdrücken; es erklärt sich daraus die Anzahl von Blattorganen an einem Knoten, die, ohne die Entwicklung der Nebenblätier an- zunehmen, nicht als Produkte eines Knotens angesehen werden könnten. Dafs es aber wirklich die Nebenblätter sind, die durch höhere Entwicklung zur Bildung des Quixis (ver- 305 (vertieillus) beitragen, wird sich bei der Betrachtung un- regelmälsiger Blumen sehr einleuchtend zeigen. Die Un- terdrückung der axillaren Gemme, eine andere Eigenthüm- lichkeit der in der Blume verschmolzenen Knoten, mag zum Theil von der größsern Entwicklung der Nebenblätter abzuleiten sein; die Nebenblätter kommen vielleicht‘ nur auf Kosten der axillaren Gemmen zu dem Grade der Aus- bildung, der sie oft schwer oder gar nicht von dem Haupt: blatitheil unterscheiden läfst, Demungeachtet sehen wir das Geseiz der Alternation in den Organen zweier -henach- barten Knoten in der Regel sehr bestimmt ausgesprochen, — In Bezug auf Form und Gewebe zeichnen sich die Or- gane der Blume im Allgemeinen nicht minder aus, 'beson- ders die der beiden mittlern Knoten (Krone und Staubfä- den), während Kelch und Stempel sich mehr den Vege- tationsblättern verwandt zeigen. Es scheint überhaupt auch zwischen Kelch und Stempel eine nähere Beziehung statt zu finden, als zwischen Kelch und Krone, zwischen Staub- faden und Siempel, und umgekehrt die Beziehung der mittllem Organkreise zu einander inniger zu sein, als zu Kelch und Stempel. Das zeigt sich einmal in Form und Textur, zweitens in der gleichmäfsigen Hinfälligkeit der beiden mittlern Organkreise, ferner in der häufigen Ver- wachsung der zu einander in näherer Beziehung stehenden Organe des Kelches mit dem Ovarium, der Krone mit den Staubfäden, Wenden wir uns jeizt zur Betrachtung der Blume mono- und dicotyledonischer Pflanzen und untersuchen, ob der Typus des Grundelementes auch der Blume ihren allgemeinen Character giebt, in Bezug auf die beiden gro- (sen Hauptabtheilungen, die in der Organisation des ersten Knotens begründet sind, Wir wissen, dafs in der Blume der Monocotyledonen die Drei herrschende Zahl ist, in den Dicotyledonen die Fünf eine grofse Rolle spielt. Die Gr Bd, 2s Heft, . 20 306 Drei der Monoeotyledonen erklärt sich leicht durch gleich- mäfsige Entwicklung eines Blattes mit seinen beiden Ne- benblättern; bei Tradescantia, Commelina ist: es sehr deut- lich, indem die beiden durch Entwicklung der Nebenblät- ter zu erklärenden Blätichen der äufsern Reihe des Pe- xianthii etwas höher stehen, doch aber bestimmt als dem- selben Knoten angehörig erkannt werden; eben so in der äufsern Reihe des Perianthii der Scitamineae; an der in- nern Heihe des Perianthii der Orchideae und Seilamineae ist dasselbe auf das Bestimmiesie ausgedrückt, In dem männlichen Apparat der Scitamineae und Orchidcae fin- den wir die auffallendsie Bestätigung der Ansicht, dafs die Drei dem Blatt und zwei Nebenblältern ihren Ursprung “ verdankt; die Staubfäden bei der letztern Familie sind be- : kanntlich in eine Säule mit dem Stempel verwachsen; bei ‘ den meisten Orchideen eniwickeit sich blofs das Haupt- blatt als fruchibarer Staubfaden, während die Nebenblätter unentwickelt bleiben und sich als Höckerchen oder An- hänge darstellen (Staminodia Rich), Um so beweisender scheint der oben angeführte Fall, da sonst im Staubfaden- kreise die höchste mögliche Gleichmäfsigkeit erreicht zu werden pflegt, Dafs das sogenannte 6-theilige Perianthium vieler Monocoiyledonen (Liliaceae, Asphodeleae) keinen Einwand gegen unsere Ansicht abgeben kann, glauben wir kaum erwähnen zu dürfen, da selbst in dem Perian- thium derjenigen Asphodeleae, Liliaceae u. s. w., wo die äufsere und innere Reihe in einen Tubus verwachsen ist, drei mehr äufsere und drei mehr nach innen stehende Blättchen sowohl am Tubus, als in der Knospenlage der Blume nicht zu verkennen sind. Eben so wenig darf übersehen werden, dals die Staubfäden der hexandrischen Monocotyledonen, sich immer nur zu drei und drei gleich- zeilig im Akte der Bestäubung thätig zeigen. Selbst im Stempel zeigl es sich oft genug deutlich, dafs, wo 3 Ova- 307 ria stattfinden, zwei wohl nur aus der gesteigerten Ent- wäcklung der Nebenblätter herzuleiten sind; indem sie sehr leicht durch die Ausbildung des dem Blatte selbst entsprechenden Ovarii unterdrückt werden, Wir erinnern nur an einige Palmen, deren Blume drei Ovaria ‘zeigt, von denen sich aber nur eins zur Reife entwickelt. Bei den Dicotylelonen finden wir auch wieder die Betrachtung der s. g. unregelmäfsigen Blumen fruchtbarer, als die der regelmäfsigen. Wir wissen, dals der Knoten der dicolyledonischen Pflanzen zwei gegenüberstehende Blätter trägt, deren jedes die Hälfte der Gefäfsbündel aus dem Umfange des Knotens in sich aufnimmt. Die regel- mäfsig 5-iheilige Blume der Dicotyledonen giebt uns we» nig Licht, welcher Metamorphose die- Blätter der Blumen- knoten unterliegen. Gleichmäßsige Entwicklung ‚der Ne. benblätter, die uns die monocotyledonische Blume so gut erklärte, gäbe die Zahl sechs, die bei den Dicotyledener in dex Blume zn den seltensten Fällen gehört. Für die Zahl fünf haben wir dadurch noch keine Erklärung Be- trachten wir aber einmal eime unregelmäfsige Blume, etwa em Stiefmütterchen (Viola tricolor) oder eine Schmetter- lingsblume, so werden wir bald in dem Vexillo und den Alis, so wie in dem gröfsten Blumenblatt des Süelmütter- chens und den beiden ihm zur Seite stehenden 2-farbigen das Blatt der einen Seite des Knotens mit seinen Neben- blättern erkennen; am Kelch nehmen wir dasselbe Ver- hältnifs wahr, nur dafs auf derjenigen Seite des Kelchkno- tens, auf welcher ein Corollenkuoien das Blatt mit seinen Nebenblättern sich ausgebildet zeigte nur zwei Blältchen stattfinden, die wir für die auf Kosten des Blattes selbst entwickelien Nebenblätier halten müssen. Die fünf Theile einer in Kelch, Krone und Staubfäden regelmäfsigen Blume sind also nicht durch Metamorphose gleichbedeutender Theile entstanden und daraus erklärt sich, warum in Fa- 20* 308 milien mit regelmäfsiger Blume fast immer einzelne Bei- spiele. unregelmäfsiger Blumenbildung vorkommen; die na- türliche Neigung 5.theiliger Blumen geht auf Unregelmä- fsigkeit; die beiden in der Anlage symmetrischen Seiten des. Knotens werden in. ihrer gleichmäfsigen Entwicklung aufgehallen, daher wird der Blattkreis des Knotens. un- symmetrisch. Die Familien der Borragineae, Labiatae, Primulaceae und andere geben die auffallendsten Beweise für die eben ausgesprochene Ansicht; die uns, soweit wir die verschiedenen Formen überschen, durch nähere Be trachteng der scheinbaren Ausnahmen immer mehr beslä- ligt wird. Die drei Staubfäden auf der 5-theiligen Krone von Paleriana sind nur so zu verstehen, wenn wir drei Lappen der Krone als!das Blatt der einen Seite des Kno- tens mit seinen Nebenblättern beirachlen , die beiden ge genüberstehenden Lappen als die Stipulae des gegenüber- stehenden Blattes; zwei Staubfäden entsprechen dann der entwickelten Nebenblättern des Blattes der einen Seite, der dritie Staubfaden ist Blait der andern Seite, dessen Nebenblätter fehlgeschlagen sind, wie an dex cinen Seite der Coxolle der Hauptblattsiiel nicht zur Entwicklung kam: Die Krone von Yeronica hat vier ungleiche Abschnitte; der gröfste ist das Blatt der einen Seite des Knotens mit seinen Nebenblättern verschmolzen, die drei kleinern Ab- schnitte sind das gegenüberstehende Blait desselben Kno- lens, wo die Stipulae den Hauptblalttheil an Gröfse über- bertreffen; der Knoten der die Stanbfäden trägt, kreuzt sich mit dem Corollenknoten in seinen Organen; wir se hen die Staubfäden, zwei an der Zahl immer zu beiden Seiten des grölsten Lappens der 4-theiligen Krone. Die ; Blume der Crueiferen zeigt uns in der Krone nur die Nebenblätter der beiden Blätter des Knotens, im Staub- fadenkreise beide Blätter mit ihren Stipulis entwickelt; die beiden kürzern, dickern Staubfäden entsprechen ‘dem 309 Blatt selbst, die vier längern den Nebenblättern, die, wie es auch häufig bei den Vegetationsblättern der Fall ist, Neigung zur Verwachsung zeigen. Wie in den Staubfä: den der Cruciferen, so ist auch in dem Staubfadenkreise bei der Gattung Corydalis, der Unterschied zwischen me- tamerphosirtem Blatte und Nebenblait sehr deutlich; €o- ıydalis hat. bekanntlich 6, zu 3 und 3 auf jeder Seite des Ovarit verwachsene Stamina; der mitilere jeder drei Staub- fäden ist mit einer 2-fächrigen, die beiden seitlichen mit einfächrigen Antheren versehen. In den Aubiaceis stel latis ist die Blume so regelmäßig, weil lauter gleichbe- deutende Organe die Blume bilden; es sind lauter Neben- blätter; wir können daher Zichardsonia, deren Arten oft 6-iheilige Blumen haben für eine der höhern Spermaeo- ceen halten, wie wir überhaupt die hexandrischen Dieo- tyledonen mit vollständigem Kelch und Krone für die höchsten Pflanzen halten; es spricht dafür vielleicht auch die Seltenheit des Falles. Durch diese Beispiele glauben wir die Art und Weise, wie wir in der Untersuchung der Bedeutung der Theile der Blumen verfahren, dargelhan zu haben und wenden uns nur zu der Ausführung unseres Vorhabens, beginnend mit der Beschreibung der Theile der Grasblütlhe im Lin- neischen Sinn. Wir legen die Form triandrischer Blu- men, wie sie die Gattung Bromus darbietet zum Grunde; die abweichenden Formen werden uns in der Folge be- schäftigen. . Das einfache Ovarium ist zunächst umgeben von drei hypogynisch .inserirten Staubfäden, deren Stellung gegen das Ovarium folgende ist. Einer derselben entspricht der vordern oder äufsern, etwas gewölbten (Embryonal-) Flä. che, die beiden andern der hintern, gegen die Rhachis ge- richteten, meist etwas ilachern, oft durch eine Längsfarche ' bezeichneten Fläche des Ovarii, Alle drei Staubfäden ste. 310 hen in derselben, horizontal gedachten, Ebene in einem Kreise, nicht in einem Halbkreise an der vordern Fläche des..Ovarü,. der erst durch das Hinzutreten noch dreier Staubfäden an der hintern Seite zu einem vollen Kreise würde.”) Es folgen nach aufsen auf die Staubfäden bei den meisten Gräsern cin paar kleine, einander sehr ge- näberie, oft fast verwachsene, fast nervenlose, oft kaum deutlich aufserhalb des Staubfadenkreises hypogynisch in- serirte Schüppchen (Corolla Micheli, Neciaria L., Lo- dieula Pal. Beuw., Squamas hypogynae R. Brown). Grölsere Blumen, wie z. B, die von Bambusa, zeigen auf das bestimmteste, dals die Schüppchen aufserhalb der Staubfäden sitzen. Wo ihrer nur zwei vorhanden sind, sitzen sie jederzeit an der vordern Fläche des Ovarii, also vor dem einen Staubfaden und zwar mit ihm alternirend; manchmal erscheint noch ein drittes eben so zartes Schüpp- chen an der entgegengesetzien Seite des Ovariüi, welches dann mit den beiden der hintern Fläche des Ovarıı ent- sprechenden Siaubfäden alternirt, z. B. bei Stipa, Bam- busa, Es scheinen aber diese Schüppchen, wenn ihrer drei vorhanden sind, nicht slle in einer Ebene zu stehen; das einzeln an der Rückseite des Ovarii stehende hat, wenigstens bei Bambusa, nicht ganz dieselbe Gestalt, steht auch etwas höher, als die zu zweien an der entgegenge- setzten Seite inserirlen. Dafs diese Schüppchen. nicht un- entwickelte Staubfäden sein können, beweist, die Gattung Bambusa, wo sich 6 Staubfäden vorfinden und bei alle- dem die hypogynen Schuppen vollkommner ausgebildet sind, als bei irgend einer triandrischen Gattung der Gräser. Zunächst auf die hypogynen Schuppen folgen zwei häutige, von Nerven durchzogene Organe, welche die bis- *) Link in den Abhandl. der Berl. Acad, d, W. aus dem Jahte 1825. Berlin, Ato, ' 311 her genannten umfassen und einschlielsen, nicht selten bei der Reife des Ovarii mit demselben eine mehr oder weniger innige Verbindung eingehen und von Linne Co- rolla, von Jussien Calyz, von R. Brown Perianthium ge- nannt wurden. Wir nennen sie Valveln. Sie sind unter sich sehr ungleich, sowohl in Textur und Form, als durch ihre Anheftung auf ungleicher Höhe. Die obere derselben deckt die hintere Fläche des Ovarii und wird von der tie- fer angehefteten mit deren Basis und Rändern umfafst, sa dafs die erstere aus der Axille der letztern entsprungen zu sein scheint und oft sammt den höher als sie stehen- den Organen (den hypogynen Schuppen und dem Genital- apparat) in der Wölbung der untern Valvel enthalten ist. Die obere oder hintere dieser beiden Valveln zeichnet sich fast immer durch ihren sehr zarten Bau aus, ist meistens ganz dünn, durchscheinend, in der Regel von wenigen, aber mit wenigen Ausnahmen paarxigen Nerven durchsetzt und zwar so, dafs zwei Hauptnerven, beide gleich weit von der Mittellinie entfernt, den beiden an dieser hintern Fläche des Ovarik stehenden Staubfäden gegenübersichen, also zu der dazuireienden dritten hypogynen Schuppe oder deren frei bleibendem Platze in demselben Verhältnils ste- hen, wie die beiden hintern Staubfäden, (mit ihr alterni- ren). Diese obere Valvel legt sich sehr häufig mit ihren äufsersten Rändern nach dem Ovario zu, nach innen, um und wird an diesen einwärts geschlagenen Rändern von dem meist etwas zarter auslaufenden Rande der untern Valvel umfalst, Schr viel fester, rigider ist die untere Valvel gebaut, die von mehreren Nerven durchsetzt, immer einen Mittelnerven hat, durch dessen stärkeres Vorlrelen sie oft gekielt wird; sie hat überhaupt viel mehr Achn- lichkeit mit einer Blattscheide, deren Lamina abortirt oder in der Form einer Granne. zusammengezogen ist. In den monströsen- Formen der blühenden Gräser, die wir als vi 312 — viparae bezeichnen, schen. wir diese Bedeutung bestätigt, indem die Valvel sich zu einem wahren Vegetationsblatt ausbildet, Bei vielen Gräsern sind die bisher genannten Organe noch von 2 Schuppen unterstützt, deren eine eben- falls. tiefer sitzt als die andere, und die beide wiederum den beiden Flächen des Ovarii entsprechen. Sie haben im Bau und der Textur mehr Achnlichkeit mit der un- tern Valvel, sind aber einander auch nicht immer gleich, namentlich wird die untere oft sehr unscheinbar und scheint sogar zu fehlen. Oft verlieren sie fast ganz ihre Nerven, und werden fast ganz scaxiös, seltner bieten sie die Form einer begrannten Valvel dar. Linnd nannte sie Gluma und betrachtete sie als Kelch, Jussieu und die Neuen aber als Involuerum, da dieses Schuppenpaar sehr häufig mehrere Blumen unterstützt, die dann zu beiden Seiten einer gemeinsamen Achse (Rhachis) ansiizen, so dafs: nur die beiden unlersten Blümchen an der Rhachis, das eine von der obern, das andere von der untern Schuppe des Linndischen Kelches gedeckt oder unterstützt werden, für jede der folgenden Blumen aber die zunächst untere Blume an derselben Seite der Rhachis in derselben Bezie- hung der Stellung zur obern Blume steht, wie die Kelch- schuppen für das unterste Blamenpaar. Linne nannte den Kelch, wenn er mehrere (2 — 20 und mehr) Blumen enlhielt, Calyx communis, und betrachtete ihn mit sei- nen Blumen. als flos compositus; nach neuern Ansichten ist dieser flos compasitus eine Inflorescenz, der s. g. Kelch ein Involucrum, EEE NEED 50 genau der Bau der einzelnen Organe der Gras- blüthe im Linnöischen Sinn untersucht und beschrieben worden ist, so bleibt doch immer zu bedauern, dals die meisten Agrostologen ihre Kräfte nur auf den deseripüiven Theil der Agrostologie verwendet haben. Man erkannte 313 “ zwar sehr wohl, dafs die Analogie, die durch die Linnei- sche Terminologie angedeutet wurde nicht treffend war; man suchte auch passendere (wenigstens andere) Benen- nungen an die Stelle zu setzen, glaubte aber damit alles gethan zu haben. Wir finden daher die Terminologie der Grasblüthe sehr mit Synonymen überladen, ohne dafs da- durch eine klarere Einsicht in die wahre Bedentung der vielfach benannten Organe gewonnen wäre. Zu diesem Ziele können nur vergleichende Untersuchungen führen. Wie aber in allen sehr natürlichen Gruppen, so wurde man auch in der Familie der Gräser bald die grofse Schwierigkeit inne, die sich der Begrenzung der Gattungen entgegenstellt. Diese Schwierigkeit in der innern Anord- nung der Familie auf der einen, die sehr bestimmte und scharfe Abgrenzung derselben in ihrer ganzen Organisa- tion gegen alle übrige Monocotyledonen auf der andern " Seite; — diese beiden Momente scheinen uns die Ursache der Vernachlälsigung vexgleichender Untersuchungen rück- sichts der Familie der Gräser gewesen zu sein. Bei dem Zustande der Kindheit, oder wenigstens der zarteren Ju- gend, in welchem sich gegenwärtig noch die Morphologie befindet, kann es kaum befremden, die Gräser bisher so wenig in den Kreis morphologisch ‚vergleichender Unier- suchungen gezogen zu sehen. Die jugendliche Lehre konnte sich nicht sogleich mit scheinbar so abweichen- den Formen befreunden! — Die exsie Ansicht von der Bedeutung der 'Theile der Grasblüthe, in der sich ein Bestreben den Typus der übrigen Monoeotyledonen wiederzufinden, deutlich kund giebt, verdanken wir Rob, Brown; er hält die Linn&ische Corolla, ungeachtet der Anheftung ihrer beiden Schuppen auf ungleicher Höhe für die äufsere Reihe des 2-mal 3- theiligen Perianihii der Monocotyledonen, die hypogynen Schuppen für die innere Reihe; er betrachtet die obere, 314 gewöhnlich von zwei Haupinerven durchzogene Valvel als aus zwei Theilen zusammengeflossen, wodurch denn mit der untern Corollenvalvel eine 3-theilige Hülle gebildet wird. R. Brown erwähnt zwar der Aehnlichkeit der Co- rolla L. mit der Bractee und der Spathella der Irideen, wonach denn die äufsere Reihe des Perianthi fehlgeschla- gen gedacht werden müfste, während nur die derselben entsprechenden Staubfäden entwickelt sind; verwirft aber diese Ansicht, theils als aller Analogie bei Monocotyledo- nen widersprechend, theils auch wegen der in der innern Reihe (den hypogynen Schuppen) stattfindenden analogen Unregelmäfsigkeit, indem auch hier zwei Theile der Reihe mehr nach einer Seite gerichtele Neigung zur Verschmel- zung Zeigen.‘) Turpin**) stimmt R. Brown in so fern bei, als er auch die obere Valvel als aus zwei Stücken verwachsen betrachtet, er verwirft aber die Ansicht von der Länndi- schen Coralla als Reihe des Perianthiums, indem er dar- auf aufmerksam macht, dafs die obere Valvel das erste Blatt einer andern Reihe von Knoten, einer Gemme sei, die als axillare Gemme dem Blatt angehört, welches wir mit Linne äufsere Corollenyalvel zu nennen pflegen. Durch die Analogie der obern Corollenvalvel mit dem er- sten Blatt einer axillaren Gemme, welches wieder analog ist dem ersten Blatt der Saamenknospe (Cotyledo), zeigt Turpin ferner, dafs die von Linn& als Corolla betrachte- ten Organe gar nicht zur Blume (flos} gehören, sondern in derselben Beziehung zur Blume stehen, wie die Braclee und Spatliclla der Irideen und anderer monocotyledoni- scher Familien. Soweit hat Turpin unsere Einsicht in 9%) Verm. Schr, herausgeg. v. Noos v Esonbeck, I. p. 107 sq. **) Mem. s, U’Inflor. des Cyper. et Gram, in Me. Au Mus. d’hist. nat. Vol. 5. p. 406 u £ 315 die Bedeutung der Organe der Linneischen Grasblume wahrhaft gefördert; wenn er aber die hypogynen Schup- pen durchaus als verkappie Staubfäden geltend machen will, wogegen wir uns schon uben erklärt haben, und sie Phycosiöme nennt, so können wir dem eben so wenig beistimmen, als seiner Ansicht von der Bedeutung des Scutelli als Cotyledon der Gräser. *) Ueberhaupt können wir uns nicht mit der Turpinschen Grundansicht, nach welcher die Pflanze ein iodtes Rohr darstellen soll, auf *) Welcher Theil der keimenden monoootyledonischen Pflanze £ür den Cotyledon zu halten sei, ergiebt sich sehr einfach, sobald wir den Begriff des Cotyledons, als Blatt des ersten Knotens der Pflanze als Lichtorgan des die ganze Pflanze bestimmenden Elementes festhal- ten, wie wir an e. a. O. (De Asparagi officinalis germinatione Diss, Regiom. 1828. 8.) auszuführen gesucht haben. Wir halten dieser Grundansicht gemäls, das scheidenförmige, mehr oder minder deutlich %-nervige Blatt (Pileole, Col&optile Br. Mirb., Vagina Porembryi Link), welches vor der Entwicklung die ganze Gemmula des in das Seutel- lum eingesenkten Embryo's der Gräser einschliefst, für den wahren Cotyledon der Gräser. Dioses erste Blatt zeichnet sich in seiner Or- ganisation von allen übrigen Blättern des Individuums dadurch aus, dafs der Haupttheil des Blattes unterdrückt und nur die Nebenblätter entwickelt sind, was durch die 2 seitlichen Nerven ohne Hauptner- ven angedeutet, duxch Vergleichung mit analogen Bildungen in der- selben und in andern monocotyledonischer Familien uns schr ein- leuchtend scheint. Wie nun eigentlich jede axillare Gemme als eine eigue vegetabilische Reilie, als ein eignes Individuum betrachtet wer. den kann, welches in dem Knoten, dem.die Gemme angehört, wur- zelt (das Wurzelsystem der Gemme geht in dem Element unter, das schon mehr oder minder die Erdrichtung überwunden hat) — so sc- hen wir auch in jeder zu einem Individuum entwickelten Gemme, das Blatt des ersten Knotens des neuen Individuums, sich eben s6 von dei Folgenden Blättern unterscheiden, wie der Cotyledon in der entwickelten Saamenkuospe. Jeder Zweig, jede Blume der Gräser ist ein solches Individuum, welches sich durch die Analogie der Bildung seines ersten Blattes auf- das bestiomteste ausspricht. Dasselbe ist der Fall bei allen Monocotyledonen, deren Cotyledon statt eines Haupt- nerven, 2 melır oder minder deutliche Seitennerven zeigt. In der ganzen Pflanze entwickeln sich die Nebenblätter nicht wieder so über- wiegend, bis in der Blume sie nach und nach möglichst gleichen An- 316 welchem alternirend oder schraubenförmig oder gegen- überstehend lebendige Keime vegeliren und sich reproda- eiren, befreunden, einer Ansicht, die uns aller Wahrheit bar scheint, Dies nur beiläufg, An Turpin’s Ansicht von der Bedeutung der Linneischen Corolla als den Deck- blättern entsprechenden Organen schliefsen sich an Link, De Candolle und Nees von Esenbeck. Ueber die Bedeu- tung der hypogynen Schuppen sprechen sie sich nicht nä- her aus. Link hält sie für corollinische Theile") und nennt sie wegen ihres zarteren Baues, der aber dennoch stattfindenden Unähnlichkeit mit wahren Corollenblättern, Parapetala: Nees von Esenbeck für eine Art Perianthium, "*) eine Meinung, für welche sich auch De Candolle er- klärt. ***) Einen Versuch, die Bedeutung der Blüthenorgane der Gräser aus physiologischen Grundsätzen abzuleiten, gab C. B, Trinius in seinen Fundamentis Agrosiographiae, Er legte die einfache vollständige Blume im Linnäischen Sinn, wie sie seine Gattung Agrostis (A. alba, vulgaris) darbie- let, zum Grunde und hielt die beiden äulsersten von Linnd Kelch genannten Schuppen nebst der, diesen mehr als der obern Corollenvalvel ähnlichen untern Valvel für Or- gane einer Reihe, die, noch dem vegelativen Apparat ange- hörend, die Funclion des Kelches höherer Pilanzen vertxe- ien sollten, während er die obere Corollenvalvel mit den beiden hypogynen Schuppen als Organe einer andern, dem theil mit dem Rlatte selbst am Geschäft der Reproduction. erlangen. —- Das Seutellum halten wir mit Richard für einen der Wurzel an- gehörigen Theil. ”) Hortus Berolin. I. p. 261. — Abhälgen der physical. KL dor Berl. Acad, der W. aus d. I. 1825, p. 30, ") Agrostolegia brasil. Stuttgardt. 1829, n. 8, “*) Orgonoge weget. Ip. 446. u, p. 504, 317 Genitalapparat verwandtern Reihe, die den Functionen der Corolla vorständen, betrachtete; — bemerkte aber gleich dabei, dafs man diese Ansicht zu weit ausdehnen würde, wenn man etwa in dieser Biparüition der 3 Schuppen- paare, neben der Dreizahl der Staubfäden, den in Dieoty- ledonen so deutlichen Unterschied zwischen Kelch und Krone wiederzufinden vermeinte und die drei untern ve- getativen Schuppen wirklich Kelch, die drei obern wirk- "lich Krone nennen wollte; es sei bier vielmehr nur ein suceessiver Ücbergang aus dem Blatte zum Blüthenblatt, oder aus dem vegetativen zum reproductiven System der Pflanze, anhebend von den untersten Schuppen, stufen- weise sich foribildend, bis. die höchste Stufe im Genital- apparat erreicht ist. Es handle sich nur darum, wo? der Uebergang von einem System zum andern gedacht wer- den müsse? und diesen glaubt Hr. Trinius, in Erwägung der grofsen Achnlichkeit der drei untern Schuppen unter sich in Substanz und Form, so wie ihrer Verschiedenheit von den drei obern, die wiederum unter sich in näherer Beziehung ständen und corollinischer Natur seien, — in dem von Linn& Corolla genannten Schuppenpaare erkannt zu haben. Dafs in der mehrblumigen Spicula die Linndi- schen Kelchschuppen nur einmal vorkommen, erklärt Hr. Trinius nur durch Verwachsung, indem die in nä- herer Verwandtschaft zu einander sichenden Organe ver- schmelzen, so dafs die untere Kelehschuppe und die un- tere Corollenvalvel miteinander verwachsen, die obere Kelchspitze aber in die Rhachis aufgenommen werde, mit- hin nur die beiden untersten Blumen jeder Spicula die untere Kelchschuppe frei behalten.) %) €. B. Trinius fundamenta Agrostographine s. Thıcoria constru- ctionis floris graminei. Vieunae 1820, 318 Diese Theorie der Grasblüthe ist theils”) mil so nik tigen Gründen widerlegt worden, dafs wir nichts weiter zu erinnern wufsten, das nicht an andern Orten dieser Abhandlung zur Sprache käme; theils hat sie der Ver- fasser der Fundamenta Agrostograpbiae in neuerer Zeit selbst aufgegeben.”) Wir haben ihrer nur hier erwähnt, weil das Wesentliche derselben in der 'N'rennung der, zweien verschiedenen Reihen angehörigen Organe beruht, einer Scheidung die zwischen die untere und obere Co- vollenvalvel fällt. Turpin’s vergleichende Untersuchungen haben aufser Zweifel gesetzt, dafs die von Linne Kelch und Krone ge- nannten Organe nicht der Blume (flos) angehören; dals die Blume der Gräser immer axillar ist, eine eigne Gemme ausmacht, die aulser der Blume selbst kein zu völliger Entwicklung gelangendes Blatt trägt; dafs die untere Co- vollenvalvel nichts als das unter der Form einer Braciee sich darstellende Blatt ist, aus dessen Axille sich die Blume als Gemme erhebt; dafs endlich den Linneischen Kelchschuppen auch nur die Bedeutung von Bracieen zu- kommt, in deren Axtlle aber keine Gemmen zur Entwick- kung kommen, ein Fall der bei den Cyperaceen auch häu- fig stattfindet. Als dem Perianthio der Monocotyledonen vergleichbare Organe bleiben uns also gur die s. g.. kypo- gynen Schuppen. Wir haben oben bemerkt, dafs ihrer gewöhnlich nur zwei und dann nach einer Seite conver- girend, vorhanden sind; dafs die hinzukommende dritte Schuppe, so weit es in grölsern Blumen z. B. von Bam- busa die Beobachtung mit Bestimmiheit zeigt, in Gestalt *) Rezens. in Götting. gel. Anz. 1822, No. 94. *) Ejusd. Diss. de Graminibus unifloris et sesquikloris. Petro- poli 1924. Evo, Cap. 1, $. 20 ct 22, 319 und Höhe der Inseriion nicht ganz mit den beiden ge- wöhnlich vorhandenen überemsiimmt; — Momente, die nicht; gut eine Erklärung dieser drei Organe als eines Knotens zuzulassen scheinen. Die Stellung der drei hy- pogynen Schuppen, wenn wir sie als gleich annähmen, biefse sich freilich als einfache Reihe eines 2-mal 3-thei- igen Perianthii betrachten; die Verschiedenheit der: ein- zelnen Schuppe an der hintern Seile des Ovarii, von den beiden an der vordern würde auch die Bedeutung der drei Schuppen als eines Blattes mit zwei Nebenblättern bestätigen; es könnte aber dann das Blati selbst, (d. h. die dem Hauptiheil des Blaties entsprechende Schuppe) nicht höher stehen als die Nebenblätter; es pflegen ferner, wenn der Hauptiheil des Blattes fehlschlägt, die den Ne- benblättern entsprechenden Theile nach dem Platze des Hauptblaittheils näher zusammenzurücken, wenigstens stände der Fall ohne Analogie, dafs die Nebenblätter bei fehlschlagendem Blatte auf der entgegengeseizien Seite sich zu verschmelzen sitrebten; — alle diese Zweifel lö- sen sich einfach und leicht, sobald wir die drei kypogy- nen Schuppen als zweien Knoten angehörig; als aus zweien der in der Blume verschmolzenen Knoten hervor- gegangen betrachten; und nicht allein das, es lösen sich in dieser Betrachtungsweise die der Dreizahl der Gräser widersprechendsten Zahlenverhältnisse auf die zwanglo- seste Art. ° Indem wir so die beiden gewöhnlich vorhandenen Schuppen an der Embryonalseite des Ovarii als Rudiment der äufsern Reihe des Perianthii ansehen; der nur in we- nigen Fällen an der hintern Seite sich einzeln entwickeln- den hypogynen Schuppe aber die Bedeutung der innern Reihe zuschreiben, erkennen wir auch in der Blume der Gräser vier verschmolzene Knoten, deren Organe, indem sie sich nicht gleichmäfsig entwickeln, den Typus maski- 320 ven. In der äufsern Reihe, die nur durch zwei Schüpp- chen repräsentirt wird, sehen wir die Nebenbläiter des mit seinem Mittelnerven der Vorderseite des Ovarii ent- sprechenden Blattes entwickelt, welche den Haupttheil des Blattes unierdrückt haben, indem sie an seiner Stelle zur Vereinigung streben. Der umgekehrte Fall findet bei der innern Reihe statt, wo die eine Schuppe an der Hin- terseite des Ovarii als Blatt mit fehlgeschlagenen Neben- blättern angeschen werden mufs. Dieses Blatt, das die innere Reihe repräsentirt, alternirt sowohl mit der äufsern nur .in den Nebenblättern entwickelten Reihe so wie mit dem Blatte des dritten Blumenknotens, dessen Haupttheil und Nebenblätter als Staubfäden sich in gleichmäfsigster Entwicklung, darstellen; dex Staubfaden an der Vorderseite des Ovarii entspricht dem Blatt selbst, die beiden andern sind metamorphosirte Nebenblätte. Wie Blatt und Ne- benblälter im Pistill metamorphosirt: sind, darüber sind wir nicht recht einig mit uns geworden. Der von Nees von Esenbeck beschriebene Fall eines dreiweibigen Sche- donorus elatior Pal. Beaur.*) scheint uns dafür zu spre chen, dafs im Ovarium der Gräser in der Regel sich zwei Theile eines in der Anlage dreiweibigen Pistills entwickeln, wofür einmal die häufig sich auf der Rückseite zeigende Furche, zweitens die zwei Griffel Beweise zu enthalten scheinen. Es würden dann diese beiden zur Entwicklung gelangenden Theile den Nebenblätiern des Blattes des vierten Blumenknotens entsprechen, was auch durch die häufig schr an der Vorderseite des Ovarii sich befindenden zwei *) R. Brown Verm. Schr Bd. I. p- 111, Anmerkung. Es ist wohl nur ein Schreibfehler, wenn der £chlschlagende Theil des drei- fachen Fruchtknotens der äulsere genannt wird; (p. 113.) die äulsern beiden Theile sind os, die sich entwickeln; der nach der Achse des Aslırchens gerichtete oder innere ist der fehlschlagende. 321 zwei Griffel noch wahrscheinlicher. würde. Doch. darüber behalten wir uns nähere Untersuchungen vor. Ist diese Ansicht richtig, so wird sich die Erklärung abweichender Formen aus ihr ergeben, ja die abweichen- den Formen werden eine neue Bestätigung unserer Theo- tie werden; es werden ferner auch abweichende Formen in andern Familien in derselben Theorie ihre Erläuterung finden. . Die scheinbar abweichenden Zahlenverhältnisse in der Blume einiger Gramineen beschränken. sich auf die Staub- fäden. Vermehrung der Zahl der Staubfäden um das Dop-. pelte ist immer nur die Wiederholung eines Kuotens mit Blättern von derselben Bedeutung als die ‘des vorherge- henden; die Untwieklung beider Reihen von Staubfäden im Acte der Bestäubung zu verschiedenen Zeiten spricht diese Enisiehungsweise der Doppelzahl iu allen hexandti.. schen Monoecolyledonen auf das besiimmteste aus. So se- hen wir es auch in den Gailungen Bambusa, Ehrharla unter den Gramineen. Wo wir nur zwei Staubfäden ent- wickelt sehen, können zwei Fälle gedacht werden; ein- mal kann derselbe Fall eintrelen, wie in der äufsern Reihe des Perianthü, indem sich die Nebenblätter ent- wickeln und das Blalt selbst unterdrücken; wir sehen es so bei Diarrhena Schmalz (Festuca diandra Michx.). -Nur die äufsere Reihe des Perianihii ist ausgebildet, die bei- den Staubfäden stehen, ebenfalls als Nebenblättern -ent- sprechend, au derselben Seite des Ovarii,; so dafs jeder Staubfaden aus der Axille einer der beiden. hypogynen Schuppen sich zu erheben scheint; ohne dafs wir einen zwischen beiderlei Organen liegenden Knoten annehmen (die innere Reihe des Perianih.) wäre dies ein Wider- spruch gegen das Gesetz der Alternation; dafs noch ein Knoten dazwischen liegt, beweist die 5. g. dritte hypogyne Schuppe. Eben so scheint es bei Anthoxauthum zu sein; Sr Bd. 25 Heft. 21 322 die Insertionsverhältnisse sind aber nicht so deutlich, da das Perianthium ganz fehlt. Ein zweiter Fall wäre es, wenn sich von einem verdoppelten Staubfadenkreise nur. . die beiden den Hauptblaitheilen entsprechenden Staubfä- den ausbildeten; dann müfsten aber beide Staubfäden den beiden Flächen des Ovarii entsprechen, einer an der hin- tern, einer an der voxdem Fläche stehen; bei Anthoxan- thum ist es nieht so, da die Staubfäden den beiden zuge- schärften Rändern des etwas zusammengedrückten Ovarii entsprechen, oder vielleicht mehr. der Embryonalseite, we- nigstens bestimmt nicht an beiden Flächen des Ovariums stehen. Wenn wirklich monandrische Gräser vorkommen, so kann der eine Stauhfaden immer nur zwischen den bei- den der äufsern Reihe entsprechenden Schuppen seinen Platz finden. Wir haben nicht Gelegenheit gehabt Nar- dus aristata L: (Psilurus Cavan.) zu untersuchen, welche Trinius allein in. die Monandrie stellt; Palisot de Beau- vois’s Galtung Monerma ist aus monandrischen und Irian- drischen Arien zusammengesetzt, wo schon die so nahen triandrischen Formen für unsere Ansicht sprechen. Dals wir Link nicht beistimmen können, wenn er sagt, dafs bisweilen einer der beiden seitlichen, den Nebenblättern entsprechenden, Staubfäden fehlt, leuchtet aus dem vor- hergebenden ein. (Abhdigen der Berl. Acad. d. W. Phy- sical. Kl. p. 33.) Da uns die Betrachtung eines einfachen Staubfaden- kreises den Schlüssel für die diandrischen Blumen der Gräser gegeben hat, so liegt es wohl am nächsten, dafs wir die Erklärung der teirandrischen Grasblume in einem verdoppelten Staubfadenkreise aufsuchen. Ein einzelnes Element kann uns bei monocotyledonischen Pflanzen keine Vier geben. Wir betrachten daher die vier Staubfäden er Gattungen Microlaena und Tetrarchena als die Neben- blätter eines verdoppellen Staubfadenkreises, in welchem 323 die beiderseitigen Hauptblatitheile unterdrückt sind. Es spricht dafür: 1) die so nahe Verwandtschaft der beiden telrandrischen Gattungen mit der hexandrischen Ehrharta (Labillardi&re beschrieb die Tetrarrhena distichophylla zu- erst als Ehrharta; Sprengel vereinigt Microlaena und Te- tvarrhena mit Ehrharta); — 2) das Vorkommen desselben Falles in einer Familie, deren Blume in der Regel einen verdoppelten Staubfadenkreis aufzuweisen hat. Wir mei- nen die als Smilacina oder Majanthemum von Convallaria abgelrennten tetrandrischen Arten, in deren s. g. 4-lappi- gem Perianthium wir blofs die Nebenblätier der als äulsere und innere Reihe des -2-mal 3-theiligen Pexianthii der hexandrischen Convallarien bezeichneten Blattes zu erken- nen glauben, welches für die Staubfäden eben so gelten würde. Bei Convallaria bifolia kommen: manchmal irian- drische Blumen mit 4 - theiligem Perianthio vor, ‘wo die drei Staubfäden entweder einem Knoten angehören kön- nen, oder zweien; in welchem letziern Falle ein Staub- faden dem Blatttheil des einen Staubfadenkreises, die bei- den andern Stamina den beiden Nebenblättern des andern Kreises von Staubfäden hexandriseher Blumen entsprechen würden. Uns scheint der letztere Fall wahrscheinlicher; eine genaue Beobachtung der Reihenfolge in der Ausstäu bung wärde es bestimmt entscheiden. Dafs die monoco- tyledonische Zwei, wenn 'sie sich ın einem Elemente zeigt, nur der auf Kosten des Hauptblattiheils vor sich gegan- genen Entwicklung: der Nebenblätter zuzuschreiben sei, schen wir aufser der Familie der Gräser auch anderweitig bestätigt. Wir wissen, dals in den monandrischen Orchi deen die Staminodia von Richard nichts anders sind, als die Nebenblätter desjenigen Blattes, dessen Haupttheil an- iherentragend geworden ist. Bei der diandrischen Gattung Cypripedium sehen wir die Nebenblätter entwickelt, näher zusammengerückt, den Hauptblatttheil aber (Staminodium 21” 324 Rich.) als eine schmale petaloidische Zunge die beiden Antiheren von einander scheiden. . Hiermit hoffen wir denn dargelhan zu haben, wie der Typus der Monacotyledonen auch in der Blame der Grä- ser herrscht. Ehe wir schliefsen, sei uns erlaubt noch einen stritligen Punet flüchtig zu berühren: — nemlich die Beziehung der Geschlechishälle (Perianikium) der Mo- nocolyledonen zum Kelch und der Krone der: Dicotyledo- nen.: Sehr zu beherzigen ist was De Candolle darüber sagt.*) ‘ Betrachten wir die den. Corollen und Kelchen so ähnliche Bildung in Form und Gewebe bei den Commeli- nen, Scilamineen, vielen Orchideen, so wie die oft in beiden Reihen durchaus verschiedene Aeslivation, so kön- nen wir uns durchaus nicht überzeugen, dafs die beiden Reihen des. monocotyledonischen Perianthii nicht sollten dem Kelch und der Krone völlig analog sein; die Organe beider: Reiben: sind einander nur ähnlicher, wie in den meisten ' Dieotyledonen. mit doppelter Geschlechishülle. Wenn aber De Candolle von den beiden Reihen des Pe- rianthii sagt: „en effet, dans le plus grand nombre des cas, les deux rangees sont -parfaitement semblables” so möchten wir dem nicht ganz beistimmen; wenigstens geben sich durch die Knospenlage ganz bestimmt drei und drei und nicht sechs Theile des Perianthü kund. Was einen zweiten Einwand De Candolle’s betrifft; dals nemlich, die als Corolle zu betrachtende innere Reihe eben so mit dem Oyario verwächst,. wie die äufsere, was doch eine wahre Coxolle nicht zu. thun pflege, so können wir solches durchaus nicht als. Einwand gelten lassen ge- gen die Ansicht, dafs die innere Reihe der Krone, die äufsere .dem Kelch analog sei; es beweist nur, dafs zwi- ”) Organoge. yeg. I. 497, sg. 325 schen den Organen der einzelnen Knoten die Differenzi- rung noch nicht so bestinnmt ausgesprochen ist, wofür auch die viel gleichmäfsigere Textur der Organe aller vier Knoten unter sich bei den meisten "Monoeotyledonen spricht. Bei den Dicotyledonen' sind die Corolle und der Staubfadenkreis viel bestimmter gegen Kelch und Pistill abgegrenzt, wodurch aber Kelch und Pistill sich gewisser maafsen zu Ausübung eines bestinnmiern Gegengewichts enger aneinanderschlieisen. In der monocotyledenischen Blume ist-alles Ihomogener, kann daher viel leichter ver- wachsen. Wir halten demnach das 2.reihige Perianthium der Monocotyledonen für ganz bestimmt analog dem Kelch nnd der Krone der Dicotyledonen und sind der Meinung, dafs, wo Kelch und Krone durch Gewebe ihrer Organe ‚und äurch Acstivation sich bestimmt als Kelch und Krone documentiren, ihnen auf jeden Fall diese Termini zukommen; dafs aber der Ausdruck Perian- thiunı (oder auch Perigonium) für die Fälle bleiben müsse, wo sich die Verschiedenheit der s. g 6-theiligen Blume, nach zwei Reihen, nicht so bestimmt in der äulsern Form und Textur wahrnchmen läfst. In der ganzen Reihe er- gaxischer Körper sehen wir ja die auf niederer Stufe der Organisation stehenden immer um so schneller ihrem Ziel enigegeneilen, als sie tiefer in der Organisation "stehen; in den niedern Mono- und Dicotyledonen schen wir, so zu sagen, die Natur sich mit Bildung von Kelch und Krone gar nicht aufhalten, sondern sofort zu Bildung der zur Reproduction wesentlichen Theile schreiten, von den Monecotyledonen mit wahrem Perianthium gelingt es nur wenigen, eine Sonderung in Kelch und Krone zu erlan- gen; sie 1ritl erst im Genitalapparate ein. Bedächliger geht: es in der dicotyledonischen Blume zu, wo die An- sprüche zweier Blätler jedes der verschmolzenen Knoten 326 auf gleichmäfsige Entwicklung stufenweise ausgeglichen werden müssen. « In einer Zeit, wie die gegenwärtige, die einst in der Geschichte der Wissenschaft bezeichnet werden wird durch das Bestreben, die Einheit eines allgemeinen Bildangs- gesetzes für die gesammte Pilanzenwelt nachzuweisen; in einer solchen Zeit mufs cs um so mehr auffallen, wenn sich Beobachter vernehmen lassen; die, theils durch zu ausschliefsliche Beschäftigung mit einer einzelnen Gruppe höherer vegetabilischer Organismen, theils durch zu vor- eilig auf nicht ganz genaue Beobachtungen gegründete Analogien, verleitet, für eine einzelne Pflanzengruppe ein besonderes Bildungsgesetz geltend zu machen suchen. In diese Kathegorien müssen wir die beiden jüngsten 'Theo- zien der’ Organisation der Gräser stellen, die wir absicht- lich nicht früher berührt haben, weil wir durchgängig ab- weichende.. Ansichten nicht gerne eher verwerfen woll- ten, als bis wir an die Stelle der uns unrichtig scheinen- den Theorien, eine, unserer Ueberzeugung nach natürlich richigere, gesetzt hatten. Es sind: 1) die von Trinius in seiner Diss. de Graminibus uni- et sesquifloris gege- bene Ansicht; und 2) die von Raspail in den Annales des Sciences naturelles aufgestellte abentheuerliche Theo- vie der Ablösung des Mittelnerven, — die uns hier noch anhangsweise beschäftigen werden. Die erstere gehört einem Beobachter an, der sich als Agrostolog Autorität erworben hat, letztere ist theils mit eben so selbsigefäll. ger Bestimmtheit vorgetragen, als sie auf ungenauer Be- obachtung beruht, theils sofort zur Basis einer syslemali- schen Anordnung der Gräser erhoben worden, dafs wir nicht umbin können, hier noch auf die Unhalibarkeit der Grundprinzipien beider Theorien aufmerksam zu machen. Zend 327 In einem, ad Theoriam überschriebenen Capitel der Einleitung zu seiner Diss. de Gram. uni- et sesquilloxis verläfst Hr. Trinius die in den Fundamentis : Agrostogra- phiae ausgesprochene Ansicht von der Grasblume und setzt an deren Stelle eine andere Theorie, die freilich in besserm Einklange steht mit der den Gräsern im Allge- meinen (schon ia den Fund. Agrostogr. Cap. XI. p. 59.) zugeschriebenen Bedeutung als Blume; jedach fast noch weniger in der Natur begründel scheint, als die frühere. Bei der in den Fund. Agr. aufgestellten Theorie legte Hr. Trinius die Blume von Agrostis zum Grunde, glaubt aber nun in der einfachsten Form der Gramineen, wie sie sich in seiner Gattung Epiphystis darstellt, den wah- ren Schlüssel zur Erklärung der Organisation der Gräser gefunden zu haben, (1. c. Cap. 1.9. 1.) Der Halm von Epiphystis soll sich an der Spitze in 2 Klappen spalten, die den Genitalapparat einschlielsen; die obere dieser bei- den Klappen soll einer folgenden; eben so nur aus dem zwischen 2 Klappen enthaltenen Genitalapparat bestehen- ‚den Blume als Pedicellus dienen und so fort, bis die oberste (End-) Blume der Inflorescenz zwischen zwei freien Klappen den Genitalapparat enthält; es soll also eine Blume auf der andem sitzen, ohne Rhachis, oder vielmehr die obere Klappe jeder Blume soll immer zu- gleich die Rhachis bilden; jeder Blume obere Klappe zu gleich Stelle des Pedicellus der nächst oben Blume ver- treten. (1. c. Tab. I. fig. 1.) Aus dieser einfachen Orga. nisalion sschliefst Hr. Trinius: 1) Jedes Internodium sei nichts als Blume ($. 3.) d.h. es theile sich von seiner Basis aus in zwei Klap- pen, deren eine, die untere, Blatt, deren andere, die obere Halm-Internodium werde, welcher das folgende wiederum in Halm und Blatt gespaltene Internodium eben so unter- stützt, wie jede untere Biume der Epiphystis die obere. ‚328 Diese zweigelheilten Internodien seien. nın im unten | ; Theil des Halmes in der niedern Sphäre der Vegetation -befangen und erscheinen daher als Halm und Blau, er- ‚schlielsen sich aber in.der Blume, d. h, sobald sie in den höhern Kreis der Reproduction treten; wenn also, schliefst tr. Trinius weiter, jedes Internodium selbst »ichts ist, als Blume, und die Blume nicht, wie in höhern Pilanzen, durch: Zusammenwirken der gewissermäalsen zur Culmi- nation gelangten Theile der Pflanze selbst enisteht, so ist dem ganzen Grase wohl die Natur der Blume zuzusehrei- ben, ohne dafs es als spielende Allegorie angesehen wer- den darf. ($. 4.) . 2) Schlielst Hr. Tr.: der Saame (?) sei eine Fort- selzung des Halmes; die centralen Gefäfsbündel des Tlal- mes würden Frucht, die seitlichen bildeten das Involu- erum, welches bei Epiphystis nur 2-klappig sei und für Kelch (Calyx L.) genommen werden müsse, da sich ein inneres Involuerum (Corolla .L,) nicht entwickelt habe. (& 5.) Die mehrfachen Schuppen, die gewöhnlich den Genitalapparat umgeben, erklärt Hr. Tr. durch ein fort- geseiztes Ablösen, der, je näher sie dem allein fruchibrin- genden Centrum kommen, desio zarieren und suecessiv fei- neren Schuppen, bis zuletzt das Ovarium, als Ende der eentralen Gelälsbündel frei wird; die allmählig erfolgende Befreiung von dem niedern Einfluls der Vegetation,‘ die endlich im Staubfadenkreise erreicht wird, schreibt: Hr. Tr. der Alternation der Schuppen zu, welche daher auch in den Staubfäden gänzlich aufgehoben ist. ($. 6.) Die Ent- stehung der Grasblüthe müsse demnach so gedacht wer- den, ($. 9.) dafs die in dem Pedicellus zusammengehalte- nen Gefäfsbündel sich allernirend ablösen, um je’ nach dem ihnen zugewiesenen Entwicklungsraum Blätichen zu bilden, die um so edler, d. h. um so mehr zur Fruclifi- cation beitragen werden, je näher sie sich um das Cen- . 329 tralgefäfsbündel, welches zur Frucht wird, befinden. Es werden sich daher um so mehr Blättchen ablösen, um so mehr Hüllen des Ovarii (Kelch, Krone) sich bilden, je mehr die Internodien von materia floralis strotzen. Bei noch grölserer Praegnanz werden sich aus den Internodien ganze Blumen ablösen (Ophiurus — Rottboella) oder das ganze Internodium wird sich in mehrere Blumen spalten, ja das ganze Blatt, das sich ablöst, sich in seine Gefäfsbündel zerlegen, als cben so viele neue Internodien, die jedes einzeln sich durch Ablösen von Blättchen aus dem nie- dern Kreise der Vegetation hervorarbeiten. So sollen die Rispenäste entstehen, die sich oft nur als "halbe Wirtel darstellen.*) So meint Herr Trinius. — Die blofse Beirachtung des vom vaginirenden Blatt- stiel umfalsten Internodiums ausgewachsener Gräser, mag "immerhin das Ansehn haben, als entstände das Blatt durch Ablösung der äufsern Lage des Internodiums; daraus folgt aber nicht, dafs dem wirklich so sei; denn, betrachten wir das Internodium in seiner Entwicklung, so erscheint Hin. “Trinius’s Ansicht unzichtig. Die Gemme zeigt uns lange die vollkommensten Blätter, ehe noch ein sichtba- es Internodium vorhanden ist; das Internedium entsteht 'erst durch die Entfernung zweier Knoten von einander, durch gemeinsame Thätigkeit je zweier Knoten, durch die Thätigkeitsäufserung des einen Knotens abwärts, des an- dern aufwärts, durch ein gegenseitiges Abstofsen beider Knoten, wodurch ein Theil der im Knoten unentwickel- ten Tracheen auseinandergezogen wird und sich parallel im Internodium lagert. Das Internodium jst durchaus späterer Entstehung; das frühere Organ, das Blatt, kann also unter keiner Bedingung durch Spaltung des Inter- nodii entstanden sein, Hr, Tr. verkennt offenbar die Be- % Aumerkung zu Raspail's Abhdlg. u. 5. w. p. 118. 330 deniung. des Knotens. dessen Idee ihm in seinem Callus vorgeschwebt zu haben scheint. Die Organisation von Epiphystis halten wir allerdings auch für schr einfach und erklären uns die Blumen als nackte axillare Blumen ohne Perianihium, in der Axille des Blaites, das eben dadurch, dafs es als Braclee erscheint und die Blume in seinem Winkel entwickelt eine und dieselbe Bedeulung mit der untern Corollenvalvel Liune’'s an den "Tag legt. Die eigne Form des Internodiums kann nichts beweisen, wie überhaupt die Gestalt bei der Deutung der Organe der Pflanze nur einen sehr untergeordneten Werth haben darf, Dafs übrigens die Blume der Gräser, so wie die Blume aller höhern Pflanzen, nur aus zur „ Culmination gelangten” Blättern besteht, haben wir kaum mehr nötbig nachzuweisen; die von Hrn. Trinius dem Grase im All- gemeinen zugeschriebene Bedeutung als Blume, kommt mit eben demselben Rechte jeder vollkommenen Pflanze zu, jeder phanerogamischen Pflanze; es ist dasselbe Or gan, das sich in der Vegetationssphäre als Blatt zeigt, in der reproductiven als Blumenblatt, Staubfaden, als Ova- zium. Wir können daher auch nicht zugeben, dafs der Saame (?, soll doch wohl heilsen: das ganze Ovarium) das letzte Ende der, von allen vegeiativen 'Uheilen durch Ablösen in Blätichen befreiten Gefäfsbündel des Pedicellus der Blume sei. Dais das Ovarium Blatt sei, mufs jedem einleuchten, der die ihrer Saamen entledigten und oft zu- rückgeschlagenen Pericarpia vieler Pflanzen, z. B. vieler Liliaceae, aufmerksam betrachtet; es ist das Blatt des letzten in der Blume verschmolzenen Knotens, metamor- phosirt zu derjenigen Bedeutung, die dieses Blatt mit sei- nen Nebenblättern geschickt macht, unter dem Einfluls der Organe des vorhergehenden Knotens ein oder mehrere neue Individuen zu entwickeln. In dem Knoten, der die Ovarien trägt, ist die Pflanze vollendet; es wiederholt sich 331 der Knoten nicht wieder, es ist also auch das F’ervortre- ten eines neuen Internodiums nicht denkbar. — Die An- nahme einer materia loralis, von ‚welchen die Internodien strolzen sollten, wenn sich viele Blumen aus ihnen lösen, scheint unnöthig. Kuze Zeit nach Herm Trinius Dissertation trat Raspail”) in Paris mit einer Theorie der Grasblüthe her- vor, welcher man im Allgemeinen mehr Aufmerksamkeit geschenkt hat, als es vielleicht der Fall gewesen wäre, wenn man die Basis derselben gleich scharf ins Auge ge- falst hätte. Hr. Raspail betrachtet die Blume der Grami- neen im Linneischen Sion, als eine Reihe zweizeilig al- iernirender Schuppen, zählt die hypogyuen Schuppen und die Siaubfäden zu einer Schuppe, nimmt das Pericarpium wiederum für eine Schnppe, in welcher sich das Ei ent- wickelt; er zählt nur die Schuppen von unten auf und läfst demnach die fünfte (oder wo der Calyx L. fehlt, wie in den obern Blumen einer mehrblütkigen Spicula, die dritte) Schuppe sich durch 'Cheilung ihrer Gefälsbün- del zu hypogynen Schuppen und Staubfäden entwickeln, % Sur la formation de l'embryon dans les Graminees. Annal, des Sc. natur. Tom. IV. p. 971 — 315. - Essai d’une classification gendrale des Gramindes, Fondse sur V’erude physiologique des caractäres de cette familie, Türe partie. Ann. d. Sc. nat, Tom. IV. p. 423 — 51. %. part. ibid. Tom. V. p. 287 — 3t1.; p. 433 — 460. Die erste Abhandlung und die erste Abt. des Essai etc. erschie- nen in einer Ücberscetzung mit Anmerkungen von C. B. Trinius, un- ter dem Titel: Hr. Raspails Abhandlung über die Bildung des Embryo in den Gräsern und Versuch einer Classification dieser Familie. St, Pelors- burg 1826. mit Anmerkungen von Trinius. Br. I. I. C. de la Harpe hat im Öten Bande der Ann. d. Sc. nat. Bemerkungen gegen Hr. R. gemacht, die uns nicht unbekannt. geblic- ben sind, auf die wir aber durcli unsere Grundansicht auch selbst ge- leitet werden mußten. 332 die sechste (oder vierte) zum Ovarium. Die Bedeutüng der Schuppe als Blati setzt Hr. R, voraus und erklärt die Organisation seiner vierten (oder zweiten) und füniten (oder dritten) Schuppe durch eine eben so neue als un- haltbare Theorie. Die obere Coxollenvalvel nemlich (Ra- spail’s vierte oder zweite Sch.) hat,‘ wie wir wissen, in der Regel zwei Haupinerven, die gleichweit von der Mit. tellinie entfernt, diese Valvel oft zweikielig machen, Diese Gleichnervigkeit *) der obern Valvel leitet Hr. RB. davon ab, dafs der Mittelnerve sich abgelöst habe, unı eine neue Achse zu bilden, wie die Anlage der Mittelnerven zu'sol- cher Lösung theilweise durch die Grannen angedeutel werden soll. Es schliefst nun Hr. R., dafs alle wahrhaft einblumigen Gräser eine obere Valvel zeigen werden, die nicht paarige, sondern durch einen Mittelnerven unpaarige Nerven hat, eine ungleichnervige Valvel. Statt nun aber erst zu untersuchen, ob diese Beobachtung dwrehgreifend ist und dann das Gesetz zu suchen, stellt Hr. R. erst das Gesetz hin und erklärt die semer Gesetzgebung sich nicht schmiegenden Formen, durch Abortion des abge- trennten Nerven. Es ist nur zu bedauern, dafs gerade 50 vollkommen organisirte Gräser, wie Agvostis, Slipa u. a. nur in dieser Art erklärt werden können! \WVie :grolsen Werth Hr. R. auf diese Erklärung der Ungleichnervigkeit der obern Valvel legt, zeigt er dadurch, dafs er die Gleich- nervigkeit und Ungleiehnervigkeit zum Prinzip der Zer- fällang der Gräser in zwei Hauptgruppen erhebt. *) Hr, R, nennt die Valveln, je nachdem sie paarige oder unpnare Nerven haben, parinervies und imparinervses; Hr. Trinius übersetzt sie mit „gleichnervig und ungleichnervig.” Wir behalten diese Benennungen bei, da die von Hrn. Mohr gewählten: „gerade- und, ungeradenervig,” obgleich eigentlich richtiger, einen auf die Richtung der Nerven deutenden Nebensim veranlassen könnten, — 333 Wenn aber dieses Prinzip in der Beobachtung rich- üg wäre, wenn der Pedicellus der obern Blume einer mehrblüthigen Spieula, durch die Abtrennung des Mittel- nerven der oben Valvel entstanden wäre, so müfsten nothwendig dieser Blumenstiel gewordene Mittelnerve und die obere Corollenvalvel aus derselben Basis sich erheben. Dafs diesem aber nicht so sei, lehrt die Beobachtung, welche zeigt, dafs die obere Corollenvalvel mit allem was über ihr steht zu einer Gemme gehört, die aus dem durch den Pedicellus der obern Blume ‘und die untere Corollenvalvel gebildeten Blattwinkel sich entwickelt; dafs die obere Corollenvalvel das erste Blatt einer eignen Reihe von Knoten ist, welches also durchaus nicht demselben , Knoten angehören kann, aus. welchem sich der Pedicellus der obern Blume als Internodium erhebt. Was nun die Ungleichnervigkeit der obern Valvel betrifft, so ist es uns eben so wenig als Hrn. Trinius gelungen bei mehrern Gattungen, denen Ir,.R. diese Bildung der obern Valvel zuschreibt, die Ungleichnervigkeit bestätigt zu finden. Na- mentlich haben wir uns bei der Gattung Mierochlo& Gmel, die gröfste Mühe gegeben, die Ungleichnervigkeit der obern Valvel (natürlich nur an der hermaphroditischen Endblume des Aehrchens) zu erkennen, müssen aber ge- stehen, sowohl in H. borealis als IL. australis immer eine %-nervige Valvel gefunden zu haben. Wir haben absicht- lich gerade diese Gattung angeführt, weil der Ban der Spieulae in derselben, so wie in den schr verwandten Gat- tungen Phalaris und Anthoxanthun uns noch mehr Argu- mente gegen Ihn. Raspail's Theorie von der Ablösung des Mittelneryen zum neuen Blüthenstiel an die Hand zu geben ‚scheint, Denn, wäre Hr. R’s 'Theorie richtig, so könnte die hermaphr. Endblume der Hierochloö unmög- lich eine 2-neryige obere Valvel haben, Gesetzt aber, dieses wäre der Fall, wie liefse sich die ‘Theorie des 334 Hirn. R. auf einige Phalaris-Arten, auf Anthoxanthum an- wenden, deren Spieula im Wesentlichen eben so gebaut ist, wie bei Ilierochlo&, nur mit dem Unterschiede, dals die beiden seitlichen (untern) Blumen noch unvollkomm- ner, nur auf die untere Valvel reduzirt sind; die axillare “ Gemme dieser Blätter sich also gar nicht entwickelt hat, während sie bei Hierochlo& sich zu einer männl. Blume ausbildet? Woraus hat sich da die obere unvollkommene (auch nur als untere Valvel allein vorhandene), woraus die oberste vollkommne Blame entwickelt; da die obere Valvel, deren Mittelnerve sich lösei sollte, gar nicht ent- wickelt war? Aus einem Theil der nicht existirt, kann sich doch nichts ablösen! *) Fast noch abentheuerlicher ist die Erklärung, die Hr. R. von der Entwicklung der hypogynen Schuppen und der Staubfäden aus einer Schuppe giebt. Nach Hrn. R. sollen nemlich die Nerven der. fünften (oder dritten) Schuppe auseinandertreien, sich selbstständig lösen, ihre Spitzen sollen sich mit Pollen infiltriren, und daraus An- theren werden; die Reste vom Zellgewebe, die zwischen den sich lösenden Staubfäden übrig bleiben, sollen das seit, was wir hypogyne Schuppen genannt haben, die Hr. R. daber auch nur Schuppen, Reste genannt wissen will, um ihnen nicht einen gröfsern Werth beizulegen, als ihnen zukommt. Dennoch benutzt Hr. R. diese Schup- pen, diese Reste als Gattungscharactere !? Die \Widerlegung dieser Theorie ‘der Bildung der Staubfäden, werden uns unsere Leser hoffentlich erlassen; © Eino Beobachtung, von Kuntk in den Annal. des Sc. nat. Tom XI. p. 224. mitgetheilt, zeigt, dals bei Anthoxanthum odoratum, die nur als ein paar Schuppen sich dazstellenden untern Blumen, sich zu vollkommneren Blunen ausbilden können, indem sich eine obere Val- vel zugesellt. Es wird dadurch BR. Brown’s Bemerkung bestätigt» Prodrom. #4. N. Holl, Ed. Necs ab Esenbeck, Pag. 65, 335 die Beweise der Unzulässigkeit derselben sind in unserer Auseinandersetzung des Blüthenbaues schon enthalten. Wie die auf solche Prinzipien gegründeien Galtungen ausfallen müssen, wie natürliche Gruppen sich bei sol- chen Grundsätzen ergeben können, dalür führen wir nur Herrn Raspail's Gattung Oyzoden auf. in welcher die Ge- nera: Cynodon L. Phragmites, Donax, Eragrostis, Lepto- ehloa, Mühlenbergia, Eleusine, Sparlina und andere mit Poa Irinervia zusammengeworfen werden! Wir möchten mit Link ausrufen: Ohe jam satis est! *) *) Link in Abhandl. der phys. Kl. der Berl. Acad. d. W. aus d. 3. 1825. p. 36. 336 — MANTISSA IN GENUS CERATOPIYLLUM (Linnaea 4. p- 505.) AUCTORE ADELBERTO or CHAMISSO. 6. Crnsrornyıuum mulicum N. Nune primum in herbario Lessingiano speeimen vidi- mus flor. holsat. a clariss. Nolte communicatum. Subjun- gimus ergo diagnosin ei iconem: Fructu ellipsoidee (paululum) compressiusculo, siylo brevissimo macronulalo, (ala, gibbis spinisque prorsus nul- ls). T.IV. Sg. A et B. Fructus A) a facie et B) a la- tere visus, magniludine nalurali, Disiinelissima siylo brevissimo species. Folia sum- mitatis plantae (ex unieo specimine), quanı in congeneri- bus esse solent lacviora, molliora, lenuiora, magis parlita, laciniis triehoidibus. _ Notandum in €. mutico, ingue C. oayacaniho, quad autumno 1829 vivum in magna speeiminum copia recogno vimus, nec non forsitan in reliquis speciebus, fruclum plus minusve esse obliquum. Stylus, qui in Ceratophyl- lis, excepto nıntico, elongatus in spinam abit, non est es- acle verlicalis reelus, sed sublateralis, apice curvalus sub- uncinatus. DE SYNANTHEREIS HERBARII REGII BEROLINENSIS DISSERTATIO TERTIA, a AUCTORE CHR FR LESSINK (Continuatio) 22. ONOSERIS. (Cand. Ann. 1. c. tab. XI f 4. p. 65. Kuntlı nov. gen. IV. p. 6. (410.) Ej. syn. U. p. 355. Atraciylidis sp. L. Sm. Onoseridis sp. W. Sprg. Hipposeris et Onose- ris Cass. oeuvr. phyt. I. p. 97.) Achaenium rostratum, multicostatum, angulatum, pi- losum s. glabrum, rostro crassiuseulo. Pappus multiseria- lis, setoso -paleaceus, serratus, valde inaequalis, longus. Corolla disei: bilabiata aut irregulariter 5-fida, laciniis ‘ Tnstigiatis ineisurisque inaequalibus; limbo vix inflato, ra- dit: 2-labiata, labio exteriori lingulaeformi, lineari, bası longe atlenuato, apiee 3-dentato, 6-nervio, extus albo-Ia- nato, tubum longe superante; interiori multo breviori, bi-, partito, laciniis angustissimis, tortis. Antherae in disco: caudis longis, rigidis integris, alis oblongo-elliptieis, acı- Sr Bd. 35 Heft. . 22 338 minatis filamentisque planis, papillosis (in plerisque gla- bris Kth.); in radio: abortae, connatae. Stylus basi late bulbosus, bulbo siriato, subtus concaro papillaque centrali instrueto; superne puberulus, ramis brevissimis, oblusis s, acutiusculis, Rhachis nuda (Kıh.). Involacri foliola nü- merosa integerrima, meimbranacea, sicea, plana, rectilmeo- acuminata, exteriora semilanceolala, longissime angustisst- meque acuminala, interiora lineavia, lalius breviusve acu- minata, gradatim majora., — Nlerbae s. suffrutices humiles, quae praeter unam Nepalensem Americae meridionalis par- tem occidentalem incolunt, folis alternis, inermibus, ex- stipulatis, laevibus, lomento supra fugaci sublus lanalo, ni- veo, persistenüi veslilis; capitulis magnis, speriosis, singu- lis ramos superne nudos terminantibus. ‘Seet. I. Isanthus. Herba perennis. Caules erecti, simplieissimi, basti nonnisı ima folia conferta, 'membranacea, reliculato - ve- nosa, petiolata, plana gerunt squamisgue carent (gaudent Don. l. c.). Capitula homogama, acqualiflora, discoidea. Alae antherarum Jongae. Corollae disch pilosiusculae, 2-labiatae. 1. O. nepalensis * (Chaptalia mazima Don. priv fl. nep. p. 166 ) Radix fibrosa, fibris validissimis, ruguloso- sirlatis, sim- plieibus, sordide fuseis, creberrimis caules plures sumsum protrudit, Caulis teres, 1—2 pedalis, penna columbina pa- rum tenuior, laxe. lanato-tomentosus, pube unilormi. Fo- lia subdeltoidea, profunde hastato-sagittata, acuminala, re- mote et obsolete mucronulato-dentieulata, subtus, nervis prominentibus glabris exceptis, tomento albo tenero ve stita, A 64 Tonga, 3 — 4 Iaia. DPetioli glabrinseuli s. obsoletissime tomenlosi, striati, 5-pollicares, basi valde dulatata caulem imum amplectuntur. Capitula aeque magna 339 ac in Gerbera macrocephala, primum nutantia, demum erecta. ‚Involucrum turbinato-campanulatum, floribus ac- quale?, foliolis exius punclatis, siramineis, glabriusculis- multinerviis, intimis margine scariosis, eirciter 10 Jon gis, 44 jatis. Rhachis .. . Corollae albidae, semipolli vares, labiis fastigiatis, exieriori apice 3-dentato, interiori angustiori, 2-parlito, revolulo. Stylus basi...— Ad Narainbetty Nepalensium (Ilamilton; Wallich). Flor. Novbr. (v. sp. 1. in hrb. Horn. lect, a elar. Wallichio, cui capitula vermibus non parum destrucia.) Fig. 125. Corollae latere fissae et esplicalae pars superior. ‚Sect, IT. Onoseris. Herbae perennes, ereclae, simplices basi nonnisi ima aut subima folia conferta, membranacea, reticulato-venosa, veliolala, plana, pl. pinnalisecta, caelerum squamas angu- slissimas, remolas gerunt. Alae aniherarum longae. Ca- pitula subinacqualiflora, heleroganıa, radiata. Corollae disci glaberrimae, irregulariter 5-fidae. 2. O. purpureta (W. sp. pl. IH. p. 1702. Kih. syn. I. p. 856. Atractylis purpurea L. suppl. p. 349. Sm. ic, ined, 65. 1. 65.) : Caulis angulatus, sulcatus, pilis crebris, purpurascen- libus, divergentibus, rigidis, brevibus hispido-pubescens la- haque magis minusve vestitus, apice in ramos paucos, ereclo-palentes, capitulis primum. cernuis, disco 6! longo, longe radiatis singulisque terminatos dividitur. Nolia su- pra adulta praeter nervos primarios angustos Ianatos gla- bra, sublus tomenio-nivco, denso vestita, peliolis albo-1o- mentosis, supra planis, subtus proniinentibus, usquc ad basin appendieulatis adjeclis 4 — 64 Tonga, runeinale -sub- Pinnatisecta, laciniis acuminatis, grosse saepe dnplicato- sinnato-dentala, dentibus apiceque mucronulalis, terminali 32 * 340 riangulari, quintuplinervio, maximo, truncato-hastalo, vix ebiter cordato, 3 — 5 longo, 2 — 5! lato, lateralibus petiolorumque appendicnlis oppositis, oblonge - ellipticis, deorsum speclantibus, multo minoribus, penninerviis, basi lata sessilibus, 4 — 1 cireiter longis, inierioribus sensim decrescentibus sensimque magis adproximatis, interstitiis angustissimis integerrimisque, inferne nullis. Involueri turbinato-campanulati, floribus disci aequalis, foliola sira- mineo-virescenlia, superne et ad nervum medium purpu- rascentia, extus kirsutiuscula, multinervia, superue serralo- eiliala, apice patenlia, intima 8% Jonga, 14 Jata. Corol- lac disei: 10-nerviae, neryis quam laciniae vix longiori- bus, lacinlis semilanceolatis, dunbus parum majoribus, in cisura allera prolundius, altera ei proxima serius orienle; radii: (masculae L. suppl.), cireiter 104 longae, fauce pi- losiuscula. Achaenia villosa, 441 Jonga, arcola terminali. Pappus rufescens, semipollicaris. — Humboldt in regno Novo -Granatensi pr. Guayavaliio Jul. (v. sp. 2. in h. W. ei Kıh.) 3. 0. speciosa (Kth. nov. gen. IV. p. 6 1. 305.) Foliis lyrato-subpinnatiseclis, Tlobis laleralibus remolis di- vergenlibus, pancis. Rhizoma lanuginosum, perpendiculare, superne folio- rum jani delapsorum vestigiis teetum. Caulis simplieissi- mus s. 2-fidus, ramis monocephalis, striatus, $ — 1. peda- lis, pube eadem ac in praccedente indutus. Folia supra obsoletissime, subtus niveo-lanato-tomentosa, petiolis albo- tomentosis, supra canalieulatis, fere exappendiculatis, ba- sique dilatalis additis 4 — 5-pollicaria, lyrato-subpinnali- secta, interslitis integerrimis, angustis, laciniis oblusis — rarius acumimatis, mucronato-dentatis, terminali hastato- cordata, subrotunda, maxima, multiplineryia, nervis sublus prominentibus, cireiter 144 longa, lateralibus ovatis, multo minoribus, suboppositis, distanlibus, utringue eireiter binis 341 8& ternis, eirciler 414 longis, inferioribus deerescentibus. Capitula erecta, magnitudine eadem ac in Gerbera macro- cephala, disco pollicari. Involueri hemisphaerici, disco parum brevioris foliola purpuraseentia, subinnocue mucro- nata, ereeta, superne cjliata, extus pilosa et purpureo-hir- suta, intima eirciter 10% longa, vix 14 Iata, multinervia (enervia Kth.), margine anguste scariosa. Corolla disei: Intea, cireiter 741 longa, 5-nervia, laciniis semilanceola- Us incisurisque subaequalibus; radiis circiter 174 longae, labiis exterioribus 144 Jatis, roseis (Kth.). Ovaria sub- glaberrima, areola terminali. — IH. de Humboldt in coll- bus siccis pr. urbem Alausi Novo-Granatensium et juxta montem Sitzan alt. 1250 — 1500 hex. Septbr. (v. sp 4 in h. Kih.) Fig. 120. Sıylus dises. — 121. Ej. basis infra visa. — 126. Stamina duo aborta radit. T& 0. bieracivides (Kih. nov. gen. IV. p. 5. t. 304. Ej. syn. U, p. 355). Polis inferne obiter sinuate-run- cinalis, ‘Sect. III. Cladoseris.”) Ilerbae ramosae, inferne sparse foliatae. 5. O. annua n. sp. Foliis sessilibus. Radix flexuosa, perpendicularis, tenuiter fusiformis, fusca. Caulis erectus, flexuosus, albo-laxe tomentoso -la- nalus, in specimine suppetente 5-pollicaris, inque ramos guatuor, graciles, purpurascentes, alternos, superne longius breviusve aphylios et squamis nonnisi setaceis, ereclis, pau- eis, remotis instruclos, eircıer 3-pollieares capitulogue cernuo, demum erecto, quam in O. salicifolia satis mi- nori terminalos deliquescit. Folia membranacea, flaceida, *) Nomen o vocabulis grascis wAudos, quad ramum significat ct vegıg (lactuca) compositum. 342 sessilia, alterna, satis adproximata, penninervia, nervis utrinque- planis, secundariis obsoletissimis, laevia, supra yiridia, tomentoso-pilosa, sublus niveo-Lomenlosa, spathu. ‘ lato oblongo-obovala, rectilineo-acuminata, dente uno al- terove remolo instructa, eireiter 1 — #4 longa, 4 — 5 Jata, Involucri turbinsto.campanulati, disco aequalis fo- liola erecta, subtus sublomentoso-pilosa, pallide virescen- ia, ad nervum apieemque obscuriora, innocue ınucronala, intima breviuscule et subito acuminata, margine apicali erubescentia, 4! longa, 14 Jata. Pappus 24 longus, se- riebus inferioribus valde caducis. Corollae disci: apice Iuteae, obiter 5-fidae, laciniis duabus majoribus unaque profundius oriente: 5-nerviae, 34 Jongae, inferne extus minute puberulae; radii: circiter 84 longae, ‚labiis ext. in siccis atropurpureis, linea parum lalioribus, apice pro- funde saepe inaequaliler 3-dentalis, inlerioribus. abbrevia- is’ fanceque 'puberulis. : -Antherae in disco alis brevibus. Achaenia immatura pilosa, areola laterali. — In Chinchin Dombey. (v- sp. 1. in h. Kih,) Fig. 127. Stamen. 76. 0. acerifolia (Kıh. n. g. IV. p. 6. Ej. syn. IE p- 356.). Kolüs longe peliolatis. Sect. IV. Hipposeris. (Hipposeridis et Lycoseridis sp. Cass. 1. c.) Suffratices humiles, ramosi, ramis mnagis minusve albo- lanato-tomentosis, terelibus, adullis subtiliter striatis, flo- rigeris superne squamas nonnisi angustissimas, xemotas gerentibus. Folia inlegra, membranacea. Capitula subin- aequaliflora, heterogama, radiata, ‚erecla, Corollae disei glabrae. Antherae alis longis. 7. ©. salieifolia (Bth. a, g, IV. p. 7.) Involucris squarrosis. Proeumbens, ramis sparsis, loxigeris per 361 apbyl- — 343 lis. Tolia conferta, penninervia, nervo primario sublus proninulo, ‚supra veticulato-venosa, plana, lanceolata, in- legerrima — mucronulato - denticulata, basi in peliolos brevissimos (semipollicares Kih.); planos acuminata, 2 — 27 longa, 35 — 44/4 lata. Capitula facie et magnitudine ul in Gerbera Burrmanni, vadio circiter 30-Noro -(Kih.). Involueri henisphaerici, squarrosi,: disco aequalis foliola nigro-fusca, inernia, exteriora subtomentoso-pilosa, inte- riora serralo.ciliala, circiter 6 longa, 9%-lata. Corollae disci“ Inteae, laciniis livearibus, acuminatis, una profun- dius unague incisura serius orienle; .radii: labiis ext.:ro- seis, 9 — 11 longis, 144 latis. Antherae radii .e mem- brana continua, basi fissa conformatae connatae, filamentis brevissimis, vasis spiralibus destitutis. — Ill. de Humboldt in siccis Regni Quitensis inter Tambo de Guamote et'ur- bem Alausi alt. 1380 hex. Junio.‘(v. sp. 2. in h.-Kih.) Fig. 122. Stamen disei. — 123: Ej. corollae latere fissae el explicalae pars superiar. — 124. Eadem floris äfterius. j 8% 0. imegrifolia:n. sp. Foliis late ellipticis, si- nuato-dentatis, involueri foliolis adpressis. Folia peliolata,: penninervia, nervo primario sublus prominulo, supra reticulato-venosa et adulta nitida, ovato- lanceolata, acuminata, in peliolos planos, niveo.tomenlo- sog, eireiter Alt Iongas subilo et breviter cuwvilineo-acu- minata, sinuato - denliculala, 2 — 224 longa, pollicem eirciter Iata. Involueri eampanulati foliola adpressa, apice nigro-fusen, eaeterum stramimea,. exius piloso-Tomentosa, Purgenti : mücronata, 'exleriora angustissima, 'interiora li- neam lata, breviusculo-acnminata. Capitula aeque quidem -longa ac in O. salicifolia sed lenuiora yamos superne per: 8% aphyllos Setague flaceida una 'alterave adspersos terminant. 'Pappus flavescens; 6 longus, vadiis apice pa- rum latioribus. Corollae disei: 40-nerviae, nervis ac- 344 cessoriis quam laciniae saepe secundae vix longioribus, zu circiter longae; radii: 174 longae, labiis ext. 14% la- tis, apice inaequaliter 3-fidis s. 3-dentatis, in siecis atro- purpureis. Achaenia nonnisi apice pilosiuscula, areola 1er- minali, — Differt ab O. salieifolia foliorum forma eorum- que latitudine majori, involueri foliolis adpressis, pungen- übus, intimis latioribus breviusque acuminatis, capitulis denique angustioribus. — In Peruvia legit Dombey. (v. sp. 1. in h. Kih.) % O. hyssopifelia (Kth. n. g IV. p. 7. t. 306.). Foliis anguste linearibus, integerrimis, foliolis involueri adpressis. Procumbens, rarius erecta, Staehelinae dubiae facie simillima (Kih.), di- s, trichotoma. Folia Zosmarini, ri- gida, 1-nervia, nervo supra tenuissimo, impresso, lana in seriem anguslissimam disposita vestito, subtus prominente, sessilia, conferta, linearia, acuta, si latiuscula, basi angu- stata, integerrima, margine pl. late revoluta, supra lucida, suhtus lana longissima, nivea vestita, 10 — 21 (Kıh.)it longa, $ — 2 (Kth.)l#' lata, saepe reflexa. Capitula magni- tudine ut in Calendula plnviali, disco circiier 30-Noro (Kih.) 5 alto, radio 'circiter 15-floro (Kth.) ramos apice per 4 — 10! aphyllos terminant, Involueri hemisphae- ziei, disco acqualis foliola siraminea, apice et ad nervum in siecis nigricantia (fusco - purpurascentia Kth.) ciliata, glabriuscula, adpressa, superne serrulata ideogue margine sursum scabra, interiora‘margine scariosa, Sl longa, 3"! Gireiter lata. Corollae disci: 5.nerviae, 4 longae, Iutes- centes, apice nigro-fuscescentes, laciniis duabus majork- bus, incisura una longe profundius oriente; radii: circiter 11 Jongae, labiis ext. roseis, in siccis alropurpureis, 4/1 latis, apice inaequaliter breviterque teihildis, interiort- bus abbreviatis fauceque puberulis. Achaenia immatera 345 pilosa. — Il. de Humboldt in apricis prope urbem Ybarre (Regno Quitensi) alt. 1190 hex. Jul.*) + 23. ISOTYPUS.*) (Kik. n. g. IV. t. 307. p. 9. Ej. syn. I. p. 357. Se- ris Willd. im Mag. d. Ges. d. naturf. Fr. z. Berl. 1807. p- 139.) Capitulum homogamum, aequaliflorum, discoideum. Achaenium rostratum, (5-) costatum, (5-) angulatum, pi- losum, rostro crassiusculo, nectario alveolari, areola termi- nal. Pappus pluriserialis, setoso-paleaceus, longus, ae- qualis, serraius. Corolla aequaliter 5-fida, laciniis parte integra mulio brevioribus, glabra limbo a tubo haud di- stinete (Kth.). Antherae inclusae, filamentis glabris (Kith. )? Styli rami, pilosiusculi (?; glabriusculi Kih.). KRhachis piloso-fimbrillifera. Involuerum campanulato - iurbinatum, floribus brevius, laxe imbricatum, foliolis planis, membra. naceis, siccis, margine apiceque scariosis, obsolele triner- viis, lanceolato-Jinearibus, acuminalis, interioribus grada- tim longioribus. Z. onoseroides (Kth. 1. c.). —- (v. sp. 1. ın nb. W. absque floribus). j Fig. 96. Achaenium. — 97. Ejusdem pars superior longitudinaliter secta. — 98. Idem transverse sectum, — 89. Neetarium longitudinaliter sectum. — 90. Idem in- tegrum. *) Onoserides, quas novas clar. Sprg. in syst. II. p. 50%. emu- meravit, prorsus e genere depellendae sunt; soilicet O. montevidensis at Erigeron diffusus Poir., Diplopappus dioicus mox. describendus; © sericta est Trizis stricta; * denique OÖ, heterophylla est Triche- eline heterophylia* *%) Vix atque ne vir quidem a praesedento satis distinotum. 346 24. ANANDRIA. (Siegesb. in Amoen. acad, L p. 161. Zeibnitzia Cass. Diet. XXV. p. 420. Ej. oewvr. phyt. IL p. 99. Tussila- ginis sp. L« Tursen. Aınven. acad. . c. Perdieii sp. R. Br. Chaptaliae sp. Sprg.) Capitulum heterogamum, aequalillorum. Achacnium rostratum, rostro lato, pilosum, areola terminali. Pappus pluriserialis, capillaris, longus, scaber, subaequalis. Co- rolla 2-labiata, 5-nervia, glabra, 1!imbo haud inflato, labiis ia flor. 3 fastigiatis, exteriori in Q majori. “Antherae in fl. $: inelusae, caudis integris, alis brevibus, Gilamentis glabris, planis. Siyli vami brevissimi, truncali, apice su peme puberuli, Rhachis nuda. Involucri foliola foliacea, inleriora majora. — NHerbae 'Sibirieae, inermes, radice perenni, fibrosa, fibris longis, simplicibus, validis, 1 —00- cauli, caulibus teretibus, ereclis, simplicissimis, eapitulis "solitariis lerminatis, nonnisi basi ima folia membranacea, penninervia, nervis primarlis utringue' subplanis, venosa, peliolata, peliolis basi dilatatis, exstipulata, conferla geren- tibus eaque superanlibus. 1. A. radiata* (Leibnitzia phanerogama Cass. 1. €. Tussilago Iyrata W. sp. pl. IH. p. 1693. 7. Anandria 8. L. sp. pl. p. 1213 Tussilago scapo unifloro, calyce sub- aperto Gmel, fl. sib. II. p. 148. 1. 67. £. 2. L. ort, Ups. 3. f %) Pappo corollas disc subaequante, jis radü multo breviori. j Saulis albo - lanato - tomentosus, 2 — 64 altus, pl. squamis omnino caret. Capitulum radiatum, in: sieeis 5"! longum, 44 Jalum. Folia petiolis additis 2 — 344 longa, minute mncronalo-denticulata, integra — pl. Iyrata, lobo, terminali maximo, triangulari - elliptico,: acuto, cireiter 1 — 134 longo, 5 — 10 Iato, uliingue albo-tomentosa, tomenlo aulem paginae superioris magis minusve fugach. 347 Involucrum apertum, turbinalum, disco aequale, foliolis planis, muliinervüs, glabris — ebsolete tomentosis, e se- milanceolatis, anguslis, acuminatis, in oblongo-elliptica, latiora, obtusa aut acuta, purpurascentia. ‚Pappus corollis disci aequalis, jis radii multo brevior, Corollae disci: la- bjis ext. pl. 3-dentalis, lalioribus ei interioribus 2- parti- lis, rarius exterioribus 2-denlalis, angustioribus et interio- ribus 3. partitis; radii: labiis ‚ext. oblongo - subelliptieis, lingulaeformibus, apice 3-erenatis, erena intermedia ma- jori, tubum superante, inlerioribus 2- parlitis, Aniherae disci alis elliptieis, relusis instruclae earumque aulem ve- stigia nulla in radio.. Achaenia matara haud vidi, — In montosis, asperis ei aprieis locis ad. Üschakovam amnem, ad Angaram et Ircutum (Gmel,);.inier Jacutiam urbem et Ochotensem. porlum (Steller); Dahuriae (Pall. ex brb. W. et Kth,): proviuciae Vransbaicalensis (Fischer in hrb, W.) (v. sp. 5. ©9.).”) \ Fig..105. Corolla yadli. — 110. Corolla disei expla- nala. — 108. Stylus disei. — 109. Stamen- \ 2. 4. discoidea * (Leibnitzia eryptogama Cass.]. c. Chaptalia Anandria Sprg. syst. TI, p. 504. Perdieium Anandria R. Br. hort. Kew. cd. 2. v. p. 84. Tussilago Anandria Tursen. L. c. W..sp. pl. UL p. 1692. (excl. hermaphrodita Gmel. sib. II. p. 141. t. 67. f. 1. quod sy- nonymon forlasse ad praecedentem perlinet), Tussilago scapo unifloro, ealyce clauso Gmel. sib. 1. c. p. 141. t. 68. f. 1. 2. h. Ups. p. 259. t. 3.). Pappo corollas longe su- perante, Caulis squamis linearibus, anguslissimis, acuminalis, satis erebris obsessus, albo.lanato-tomentosus — glaber, ”%) Perdicium iomentosum Thunb., cujus speeimen mancum .in hrb. Vahliano, ab ipso Tliunbergio missum, vidi, fortasse non solum congener sed etiam ne species quidem diversa. 348 5 — 12! et ultra altus. Capitulum discoideum, 6’ lon- gum, diametro 4-lineari,. Folia sinuato — mucronulato- dentieulata, Iyrato-pinnatifida, 1obo terminali maximo, cor- dato aut subcordato, triangulari - ovato s. Iriangulari - ob- longo-ovato, aculo s. acuminato, 1 — 34 longo, 1 — 141! Yato, lateralibus subrotundis, multo-minoribus, saepius mi- nimis, rarissime nullis, juniora tomento albo, fugaci, su- pra fugacissimo induta petiolisque additis 14 — 10% longa. Involuerum conico - lanceolatum, flores superans eosque arctissime includens, fructibus subaequale, foliolis obtuse carinatis, margine scariosis, acuminatis, anguste semi-lan- ceolatis, extus tomento albo, lanato magis minusve fugaci obduetis, superne ciliatis et purpurascentibus. Corollae pappo breviores, minores quam in praecedente, albae, sub- filiformes, labiis abbreviatis, exterioribus lalioribus, 3-den- tieulatis, interioribus simplicibus s. 2-fidis alque in fl. 2 saepius rudimentariis. Antherae in $: exiguae, alis ova- tis, obtusis; in @: abortae, Stylus basi subaequalis, in 2 corolla longior, in % brevior — paullulum longior. — Ob- servavi flores monsirosos @ s. X stylis 3- s. 4-fidis, co- rollisque plaripartitis. — Crescit copiose in campis mon- tosis Krasnojarii urbis et hine in omnibus ejusdem gene- xis campis superioris Jeniseae fluvii regionis ad Sajanense usque monumentum nec alibi Gmel. I. c. (v. sp. s. et euli. viv.) Fig. 103. Corolla 9. — 88. Eadem superne fissa. — 104. Corolla 3. — 101. Stamen. — 106. Siylus &. — 107. Stylus $ monsiruosus. 25. PERDICIUM. (Lag. Amenid. nat. L. p. 39. Cand. d. 1. Ann. d. Mus. XIX. p. 66. Cass. Diet. se, nat. LV. p- 393. Pardisim Burrm. fl. cap. p. 26. cf. Cass. Dict. sc, nat. LV. p- 218 et p. 393. Perdieii sp. L. Vahl.) 349 Capitulum discoideum, aequalifiorum, heterogamum, floribus © uniserialibus in ambitu. Achaenium erostre ob- compressum, multicostatum, papulosum (cf. Linn. V. p. 161. Tab. I. f. 14.), callo apicali annuliformi basin pappi imam extus cingenie, neclario alveolari. Pappus multi- serialis, piliformis, scaber, longus, subaequalis, ante an- thesin involucro brevins, post cam id superans, una cum eallo apicali annuliformi*) caducus, Corolla 2-labiata, glabra, sub anthesin pappo acqualis, post eam multo bre- vior, florum %: 10-nervia labiis fastigialis, exteriori aut 2-dentato tunc interiori 3-Ado, aut-3-dentato tunc inte- riori 2-partito; 'florum 9: labio exteriori Jlingulaeformi, apice 3-deniato, interiori. bipartito. Antherae in floribus & inclusae, caudatae, alis oblongo.ovatis, obtusis; filamentis planis, glabris; in floribus Q ne vestigia quidem, Styli basi acqualis rami breves, aequales, truncali, forum $ ex- tus superne pilosiusculi, florum 2 parum longiores, extus glabri. NWhachis breviter paleaceo-limbrillifera, fimbrillis in areolas non profundas connatis (nuda Cass. I, c.). In- volucrum cylindraceum (Berg. mss.) foliolis foliaceis, mul- tiplinervüs, planis, oblongo.ovatis, subreclilineo. acumina- tis, interioribus multo longioribus et latioribus. P. Tarazaeci (Vahl. in Skrivt. af N. H. Selsk. Kiö- benh. L p. 9. t. 1. Willd. sp. pl. I p. 2117. Perdi. cium semifloseulare L. Printz Amoen. acad. VI. p. 113.). Radix perennis (biennis? Berg. mss.) fbrosa; fibris validis, simplieiuseulis. Rhizoma 1 — oo-caule praemor- sam, fibris teneris, vestigiis pelielorum jam demortuorum, densissime tectum. Tolia membranacea, penninervia, ner- vis secundariis obsolelis, primario supra plano, subtus con- vexo, stiato; avenia, glabra, peliolata, oblongo-obovata, runcinala, Jaeiniis aculis, subrotundis, summo reirorsum *% U in Carduo. 350 =— dentato, apieulato, cneleris integerrimis aut subinlegerti- mis, stellato- patentia, circiter duodena, infra opaen, 14 — Zu Jonga, 4 — 7" lata, pl. omnia e rhizomale varius unum allerumve lineare, integerrimum, sessile, eireiler 64 longum, 44 Jatum, quogque e caule superiori prodit. Petioli subterranei fere uncinales, canaliculati, Aibris tene- ris, ereclis, plurimis interniixti. Caules aphylli aut fere aphylii, ieretes, erecti, siriati, obsoletissinne tomentosi, fusco- violacei, foliis breviores aut iis acquales, 2 — 14" longi. Capitulum solitarium, terminale, cernuum, subey- lindraecum (Berg. mss.), in siccis circiter 8 — 124 lon- gum. Involuerum tomento 'Ingaci obsitum vel glabrum, foliolis apice fusco.violaceis (Berg. ınss.), exterioribus pa- tulis, interiorıbus adpressis. Cerollae albae. Tlores ? cireiter 12 tolidemque %. Pappus flavescens. — Occur- runt saepius varietales wmonstrosae stylis trifidis, corollis 6-fidis, hexandris, jam a Bergio mss. observatae. — Ber- gius in monte Leonino et versus Drieankerbay Cap. b. spei. Oclbr. Novbr. (v. sp. s. co.) ”) Sublrib. IL. Zerieae. Capitulum multiflorum, homocarpum, helerogamum, floribus 2 plariserialibus in umbitu, reliquis saepius pro- pler ovaria aboria (nee propter defeclum sligmalis) mascu- lis. Invelueri foliola membranacea, sicca, plana, erecta- Pappus capillaris. Corolla icnerior, glabra, limbo haud inllate, stamieigera 5-nervia, saepissime in 3 s. d' Inten, N. 2 nonnunquam Äiliformis. Aniherac caudalae, alis inle- gris, brevibus, filamentis distinetis, planis, polline globoso, laevi. Stylus tenerior, basi bulbosus, ramis in (1. $ s. d’ ae qualibus, truncalis, extus superne pubesceniibus. — Herbae °) Moe pertinet vix atque ne yix quidem Perdieium nervosum . Thunb. et P. cordatum Llav. ei Lex. descr. veg. Ip 27, 3öl inermes, humiles, tomentosae capilulis inconspieuis, soli- tariis, caulem nonnisi basi folialum ierminantibus, folis membranaceis, exstipulatis. 26. CHAPTALIA. (Vent. Jard, d. Cols. 1. 61. Cand, d. I. Annales du Mus. p. 66. Cass. Diet d. se. nat. VOIL p. 161. Tussila- ginis sp. L. W. Pers. Perdicii sp. W.) Capitulum inaequalillorum, radialum, floribus 9" im ceniro, 2 2-serialibus in ambitu. Achaenium rostralum, tosiro valido, glabrum, .©9- cosfalum. Pappus 2-serialis, longus , „‚nequalis. Corolla marium 2.labiata, labüs fasti- gialis, exteriori apice profunde '3-dentato, interiori 2-par- tito, ‚segmentis ommibus apice gibbis, pappum aequans, florum 2 lingulata, lingulis, seriei ext. involuerum stylum- que excedentibus, sexiei int, ulroque brevioribus. Anthe- rae alis oblusis, fi lamentis pubescentibus; in floribus © ne vesligia quidem. Siylus basin versus allenuntus, ovario mariunı inani, lincari. Involuerum flores d' aequaus fo- liolis linearikus, acuminatis,. 1- nervlis, extus albo - to- menlosis. 1. . Ch. tomentosa -(Vent. 1. «. Tüssilago integrifo- ta Mg. W. sp. pl. II. p. 1964. Perdicium semifloseu- lare Walt, carol. 204.). Leriae nutantis formae integrifoliae sinilluna. Ra- dix fibrosa, 2. Folia penninervia, alterna, avenia, rigida, sessilia, spalhulato-oblongo -obovala, mucronulato-denti- culata, obtusa, supra glabra aut iomenlo fugaci magis mi- uusve obsila, infra tomento denso, albo, adpresso, persi- sienti veslita, 1 — 2 longa, 7 — 9 lala, in rosulam 2 — 3 serinlem conferta. Caules simplieissimi, nonnisi basi ima foliati, unus pluresve e radiee, nutantes, in spe- eimine, quod vidi, 7 -pollicares folisque triplo longiores. Capitulum in siecis 5% longunm. Flores albi, purpura 352 pallida suffusi (radii pallide violacei, disci albidi ex Vent. 1. c.), disci 3% longi. Pappus rufescens. — In sylvis et campis arenosis e Carolina usque ad Floridam. (v. sp. 1. in h. W. a clar. Richardio lectum). 72%. Ch. dentata (Cass. Diet. d. sc. nat. XXVI. p. 401. Tussilago dentaia L. sp. pl. 1213. W. sp. pl. IH. p. 1963. Leria dentata Sprg, sysi. III. p. 502. Aster acaulos, hieracii villosi foliis. Plum. spec. 10. ie. 40. 8. 2.). “u — In America calidiori.*) 27. LASIOPUS. (Cass. Bull. d, sc, Septbr. 1817. Diet. sc, nat, XXV. p- 288.) Capituhım aequaliflerum, floribus Q 2- serialibus in ambitu, quorum exteriores radiant, reliquis $. Achac- nium ... Pappus pluriserialis, angustissime paleaceus, serrulatus, aequalis. Corolla 2-labiata, labiis florum %: fastigiatis, exteriori latiori, 3 -dentato, interiori 2-parlito, lacinüis apice gibbis, florum 2: inaequalibus, exteriori lin- gulaeformi, 3-dentato, siylo semper longiori, interiori 2- parlito. Antherae alis truncalis, filamentis glabris; in flo- ribus @ vestigia nulla (modo vestigia, modo nmulla Cass. 1. c.). Stylus bası aequalis. Involucrum radium discum- que superans, lurbinatum, foliolis anguste lineari-lanceo- Yatis, longe rectilimeo -acuminalis. Z. ambiguus (Cass. ]. c.). Herba perennis, a Gerbera piloselloide tantum notis’ genericis (involuero radium ipsum parum excedente, florl- busque 2 aniherarum radimentis destitutis) diversa eique ita similis, ut non solum specie sed etiam genere distin- ctam enumerare ausus non fuissem, nisi oculatissimus Cas- sini %) De Chaptalia maxima Don cf. supra. — 353 sini hancce plantam prius jam observasset, Caules: lana- to-tomentosi, nonnisi bası ima lana longa, sericea obsessa foliatt, simplieissimi, 3 — 10% alti. Folia basi caulis in rosulam conferta, petiolata, penninervia, avenia, pilis Ion- gis, e tuberculis orientibus supra hirsuto-pilosa, subtus pl. villosa, rarius pilosa, margine dense ciliata, elliptico. oblonga s. oblongo-obovata, obiusa, basi saepius obiter cordata s. obiusa, rarius acuminata, integerrima, petiolis utrinque planis, ad summum semipollicaribus lanatisque adjectis 1 — Alt longa, $ — 144 lata. Capitulum speci minis alierius. in siccis 14 longum, 134 latum, alterius 34 longum. Involueri foliola atropurpurea, extus -magis minusve lanato-villosa. Corollae rad 6 — 124 longae, labio ext. #3 — fl! late, lineari, atropurpureo. : Pappus rufescens. Achaenia matura desiderantur. Filamenta plana. — — In Promöntorio bonae spei lectam transmi- sit Krebs. (v. sp. s. 2.) 28. LERIA. (Cand. d. 1. Annal. d. Mus, XIX. p. 68. Cass. dl. Diet. d. sc. nat. XXVI. p. 101. Tussilaginis sp. L. Pers.) Capitulum inaequalifiorum, floribus 2 oo-serialibus in ambitu, quorum extimi brevissime radiant; reliquis $. Achaenium rostralum, xostro longissimo, filiformi, (5-) co- statum, elliptico-lanceolatum, sparse papulosum. Pappus pluriserialis, brevis aut mediocris. Corolla florum X 2-Ia- biata, labis fastigiatis, exteriori 3-dentato, interiori 2-par- tito, segmentis ommibus apice gibbis, pappo aequalis; flo- sum 2 lingulata, seriei exlimae stylum pappumque exce- dens, lingula 3.dentieulata, tubo longiori; serierum religua. rum stylo pappoque brevior, lingula obsoleta integerrima, tnbo -multo breviori. Anthera alis obtusis aut truncalis, filamentis glabris, in floribus 2: ne vestigia quidem, . Sty- lus basin versus aequalis. Involuerum campanulato-cylin- Sr Bd, 95 Heft, 23 354 draceum,- flores # paullulum superans, foliolis uninervüs, li- nearibus, angustis, longe acummatis, extus albo-tomen- 1osis. ; " . . : L. nutans (Cand. 1. e. Kunth nov. gen, IV.p. & Z. Iyrata Cass. I. co. Tussilago untans L. Amoen. acad. V. p- 406. Sw. obs. bot. 305. Ie.: Sloan. Jam. I 1.150. £.2%. T: Iyrata Pers. syn. DI. p. 456.) .... "Radix fibrosa, fibris validis, simplicibus, rufis s. ni- gris. Rhizoma pexenne (annuum.Sw. W.) repens, ‚prae- morsum,: e quo uns: pluresve caules simplieissimi, basi tanturn ima foliati, albo-Ianato-tomentosi, nutantes, 4 — 12 alti, foliis longiores.. Folia alterna, penninervia, ave- nia s. venosa, tenerrima — rigida, sessilia s. petiolata, spathulato-oblongo- obovata, Iyrata — integra, mucronu- lato-denticulata —— integerrima, obtusissima — acuta, su- pra glabra aut juniora tomento fugaci obsessa, sublus to- mento adpresso, persistenti incana, 1 —— 6! longa, $ — 244 Jata. Capitula 6 — 94 longa. Corollae in siceis pallide flavae (purpurene Kih. 1. ce), 3 — 64 longae. Pappus rufescens. Fructus maturi usque ad 11 longi. — Tanta speciminum grege diligentissime comparala, diseri- men firmum reperire kaud polui, ita ut is, qui sequenies formas nonnisi pro varietatibus ejusdem speciei polymar- phae habeat, a me non valde abhorreat. . %) Iyrata folüis tenerriniis, pellucidis, avenüs, Iyralis, aculis, majoribus, temento subtus laxiori magisque obso- leto, eireiter 4 — 54 Jongis, 144 latis, basi angnste alte- nualis. 2) sinnata folüs venosis, vigidioribus, subaequaliler sinualis, oblusis, subius tomento denso, circiier 95 — 6 longis, 2 — 2,4 latis, basi late atlenualis. — Forma pre pter habitum formamgne foliorum constanlem insignis! 3) integrifolia (Leria albicans Cand. 1. c. Sprg- Syst HI. p. 501. I. integrifolia Cass. 1. c, Tussilago albi 355 cans Sw. fl. ind. oce. II. p. 1348. W. sp, pl. ID: p. 1964, Leontodon tomentosum L. suppl. 347.), YFoliis aveniis rigidioribus, acutis, minoribus, cireiter 1 — 3- pollicaribus, 8 — 12 Jatis, integris, saepe integerrimis, subtus to. menlo densiori incana, caulibus subäliformibus, (v sp s ab ipso cel. Swartzio lecta.) 4) ? pumila (Leria pumila Cand. 1. c. Sprg. L c. Lieberkuhnia nudipes Cass. Diet. 1. c. XXVL p. 288.*) Tussilago pumila Sw. fl. ind. occ. II. .p. 1350.::W. sp. pl. ID. p. 1965.) pusilla, foliis. sinuato-1yratis, obtusis, cir- eiter pollicaribus, 4 latis, caulibus filiformibus, 3 —-6- pollicaribus. (v.. sp. ab ipso auctore lecta floribus autem . dejectis.) - Planta ex India occidentali usque ad Fluvium-magnum Brasiliae meridionalis (ex 20° lat. b.— 35° m.) divulgata; legerunt enim Schiede et Deppe pr. Jalapam, Swartz in Jamaica‘, Bertero in Guadeloupe, Sieber in Martinique, Humboldt in regno Novo-Granatensi, -Beyrich et Sellow pr: Rio Janeiro et Sellow ad Monte Video. 29. LIEBERKUINIA. (Cass. Diet. 1. e. XXVI p. 286. Perdicii sp. Vahl, Tussilaginis sp. Pers.) . Capitalum inaequaliflorum, floribus 2 2. serialibus in ambitu, quorum exteriores radiant, reliquis 9“ Achaenium florum 2: rostralum, rostro tenui, filiformi, (5-) costatum, nonnisi basi ima papulosum. Pappus pluriserialis, aequa- lis, brevis. Corolla martum: 2-labiata, labiis fastigiatis, exterioribus Irißidis, interioribus 2-partitis, florum 9: Iin- gulala, lingula integerrima, seriei ext. elliptieo-lineari tu- bum stylumque superante, seriei int. utroque multo bre- — *) Clar, Cassiri generi suo Zieberkulmide adseripsit, quamguamı uon vidisset, 23* 356 viori. ‚Anthera: alis obtusis, filamentis glabris; in flor. 2 ne vestigia quidem. Stylus ‚basi attenuatus. Rhachis le- viter’ alveolata. Involuerum turbinatum, radio aequale, fo- liolis: trimerväis. L. bracieata (Cass. 1. ©. Perdicium piloselloides Vahl in Skrivt. af. N. H. Selsk. Kiöbenh. II. p. 38. ı. 5! Tussilago piloselloides Pers. syn. IL. p. 456.). ”) Herba xhizocarpiea, pusilla, facie Hieracii ‚Pilosellae. Radix fibrosa, fibris validis, simplieibus, fusco-atris. Rhi- zoma perpendiculare, praemorsum, vestigiis foliorum de- mortuerum densissime imbricatis tectum protrudit apice folia conferta, membranacea, alterna, pennineryia, avenia, nervis secundarüs obsolelissimis, supra glabra, viridia, lae- via, subtus iomento adpresso, persistenti nivea, nervo au- tem. preminente et suleato glabriuseulo, petiolata, obovata s. .oblongo -obovata, acuta s. obfusa, basi in petiolos plano- dilatatos, plurinexvios, 2 —— 6 longos longius breviusve acuminata, margine plana, apiculato -denticulata et subin- tegerrima — deniato - runeinata, dentibus apiceque brevi- ; ter mueronulatis, 9 — 24 Jonga, 4 — 514 Jata; atque caules unum pluresve simplicissimos, nonnisi squamis ad- pressis, sermilanccolatis obsessos, caelerum aphylios, ni- veo‘-tomentosos, subfiliformes, flexuosos, teretes, capl- _ tulis.solitariis, primum cernuis, demum ereclis, 3 — 4 longis terminatos, -foliisque modo breviores, modo lon- giores. Involueri foliola semilanceolata s. semilanceolato- lincaria, acuminata s. acuta, pallide viridia, margine dilu- tora el subscariosa, inlima eirciter Bil longa, late. Corollae pallide sulphureae, — — In Monte Video lege- runt Commerson ei Sellow. (v. sp. a. oo.) *) In clar. Sprengelii systemate una ex desiderandis 357 30. OXYDON n. g. (Loxodontis sp. Cass. Diet. 1. «. XXVIL p. 255. Chapteliae sp. Kunth.) Capitulum inaequaliflerum, floribus @ 2-serialibus in ambitu, quorum exteriores radiant, reliquis 8. (2; 9? Kth. l. ce.) Achaenium rostratum, xosteo longissimo , filiformi, (5-) costatum, glabrum. Pappus pluriserialis, brevis, sub- aequalis. Corolla forum $ regularis, 5-dentata, are quanı iubus parum ampliori, florum 2 lingulata, lingula subinte gerrima, seriei ext. radianti, obovato-lineari, stylo, invo- Iucro tuboque ipso longiori, seriei'.interioris obsoleta, siylo, involuero tuboque multo breviori. Antherae in flo- ribus g' alis oblongo.-ellipticis, obtusis, (superne rigido- ciliatis) in floribus 2 ne vestigia quidem. Stylus basin versus attenuatus. Involucrum turbinatum, floribus Ion- gius, fructibus subaequale, foliolis Iineari-Tanceolatis. O. bicolor * (Loxodon longipes Cass. Diet. L ec. Chaptalia runcinata Kuntb nov. gen. IV. p. 5. tab. 303, Tussilago bicolor W. hrb, N. 15714.) Herba perennis, radice 4— pluricauli, fibrosa, fibris crassis, simplieiusculis. Caules simplieissimi, graciles, ob- solete tomentosi, obscure purpurascentes, nutantes, 3-6 pollicares nonnisi basi ima folia in rosulam digesta pro- trudunt, caeterum squamas adpressas, frequentes, semilan- eeolatas gerunt. Capitula aeque magna ac in Hisracio dubio. Wolia alteına, peliolata, penninervia, nervis secun- darlis obsoletissimis, avenia (venosa Kunth 1. c.) oblongo- obovata, dentalo-runcinata, laciniis mucronulatis, integer- ximis, acuta, basi in petiolos breves basi dilalatos, caulem imum amplexantes attenuata, supra viridia, glabra, subtus tomento adpresso, denso. nivea, petiolis adjectis 15 — 2 longa, 4 — 74 Tata. - Involucrum. 84 longunı, folielis ex- tus obsoletissime tomentosis s. subglabris. — — Hum- 358 boldt in locis temperatis, scopulosis Andium Novo-Gra- natensium in ripa fluvii Smita alt, 500 hexap. Octbr. (v. sp. &. 00.) 31, LOXODON. Cass. Diet, d. sc. nat. XXVU. p. 254. Leriae sp. Cand. Tussilaginis sp. Pers. Chaptaliae sp. Sprg.) Capitulum inaequaliflorum, discoideum , floribus % in eentro, 9 multiserialibus in ambitu. Achaenium oblongo- obovatum, erosire, pilis brevibus carnosis dense obsitum (Cass. l. e.). Pappus multiserialis, longus, inaequalis. Corolla pappo brevior, Sorum % regularis, 5-dentata; flo- rum 2 lingulata, stylo brevior, serierum inleriorum sen- sim minor lingulis inlegerrimis. Antherae alis acnlis in floribus @ ne vestigia quidem. Stylus florum 3 inclusus; ® longe exsertus ramis longiusculis, inaequalibus. Rha- chis nuda, Involncrum flores superans, früctus subaequans, foliolis oblongo-ovatis, obtusis, glabris, multinerviis, mar- gine anguste scariosis. r L. bdrevipes (Cass. 1. e. Leria exscapa Cand. 1. & Tussilago (Chaptalia) exscapa Pers. syn. I. p. 456.). Radix fibrosa, fibris validis, simplieibus. Caules sim- plieissimi, quam brevissimi foliis confertis, obsolete veno- sis, breviter petiolatis, peliolis plano-dilatatis, 3 — 6 longis in nervos primarios ufringue planos, strialos, basi latissimos transeuntibus; obovatis s. oblongo-obovatis, ob- tusissimis — aeulis, mucronulato-denticulatis — dentalo- runeinatis, supra glabris, junioribus lana valde fugaci ob- sitis, sublus albo s,- virescenti.tomentosis, tomento dens0, persistenti, nervis lanalis, una cum petiolis 1 — 24" lon- gis, 4 — 14% Iatis longe superantur, Capitula in siceis eireiler 10 Jonga, 8% Iata, Corollae pallide flavae.- In voluerum (Seorzonerae) turbinato. campanulatum, foliolis pallide viridibus, inlimis angustioribus, pallidioribus, EI 359 eiter 94 Jongis, 14 Jatis. — Specimina Sellowiana diffe- ıunt a Pöppigianis folis obovatis nee oblongo - obovatis, breyius petiolatis, dentieulatis nec dentato-rumcinalis, sub. tus virescenti nec albo- iomeniosis. — Monte Video (Com- merson; Sellow); Chili pr. Concon Aug. (Pöppig). (v. sp. 5. 00.) 32. CHEVREULIA. (Cass. Diet d. sc. nat. VIIL p. 516. Xeranthemi sp. Aub. d. Pet. Th. Zussilaginis sp. L. Pers.) Capitulum inaequaliflorum, discoideum, floxibus mas- eulis (% Cass. 1. c.) päueis in centro, foemineis pluriseria- kibus in ambitw. Achaenium obcompressiusculum, bico slatum, costis angularibus, rostratum, rostro longo, fili- formi, puberulum. Pappus 1-serialis, mediocris, corollam aequans, Corolla gracilis, marium regularis, 5-dentata; 2: lingulala, lingula lineari, angustissima, tubo breviori “ ejusque basi ipsa angusliori, apice denlata. Antherae in- . elusae, alis obtusiusculis, in floribus 2 ne vesügia qui- dem. Rhachis nuda. Involuerum primum cylindraceum, oblongum, deinde turbinatum, flores aequans, fruclibus brevius, foliolis lucidis, glabris, subinlegerrimis, 1-ner- vis, margine praecipueque apice late scariosis, oblusis, ex ovatis in Iineari- elliptica. — Herbae Brasilienses, pu- sillae, ramosae,, rhizomate glabro, tenui, prostrato, ligne- . scenti; capitulis perleclis, caules inferne ramosos, ramos- que albo-tomentoso-Ianatos, ereelos s. parum adscenden tes debiles, foliis conferlis, oppositis, basi subconnalis, semiamplexicaulibus, 1-nerviis, avenlis, sublinearibus, sub tus albo-tomentosis, 'mucronulatis, inlegerrimis, margine planis inferne teclos, superne longe aphyllos, filiformes, flexuosos, deinde gemma quadam laterali magnopere evo- Iuta in latus rejeclos lerminantibus. 360 1. Ch. acuminata n. sp. Foliis superioribus acu- minatis. Caules 1 — 4-pollicares. Folia supra glabra, juniora albo-pilosa, ex elliptieis s. oblongo-elliptieis, acutis, 2 — 40 longis, 1’ et parum ultra latis in Janceolato-Linearia, acuminata, ceixciter 3 — 6 longa, + lata. - Involucri 3% longi foliola parte membranacea virescentia, scariosa albida aut tota magis minusve obscure fuscescentia. Pap- pus flavescens deinde pallide xufescens. Capitula cireiter 50 Jonga. — Beyrich legit in :ollibus siccis montium Serra dos Orgos pr. Rio Janeiro Jan, 1828. Sellow mi- sit e Brasilia. (v. sp. s. co.) *) % Ch. stolonifera (Cass. 1. e. Tussilago sarmen- zosa Pers. syn. U, p. 456, Leria cespitosa Sprg. sysl- IN. p. 502, Xeranthemum cespitosum Aub. d. Pet. Th. flore. de Tristan d’Acugna d. s. Mel. de Bot. et Voy. tab, 8. Graphalium calycinum Poix. Ene. suppl. IL p- 807. (ex. hrb. Kunth.) *)). Foliis omnibus obovate-linen- ribus, obtusis aut acutis, Caules 1 — 2-pollicares, sarmeniosi, interstitiis folia eonferlissima, oboyato -linearia, supra piloso - tomentosa, 4 — 64 Jonga, 1 — 144 Iata emiltunt, Involueri 5 longi foliola parte membranacen virescenlia, scariosa Ma- gis minusve obscure fuscescentia, intima eirciter 4! longa, 44 lata. Pappus rufescens. — In Monte Video Brasiliae meridionalis (Sellow, Commerson); in insula Tristan d’A- cugna (Aubert du Petit. Thouars). (v. sp. s. 00.) *) Cui habitu saltem simillinum est Gnaphalium Iyeopodioides dur sed florum slructura in speciminibus hrb. Rılı. hamd persoru- tanda. j i *) In Sprengolii syst, omissum! 361 Subirib. III. Facelideae. Capitulum muultiflorum, homocarpum, heterogamum, floribus 2 4 — s. pluriserialibus in ambitu, paueis $ in centro. Involucrum cylindraceum, eblongum, fructibus brevius, foliolis siceis, planis, nitidis, integerrimis, erectis. Rhachis nuda. Pappus setaceo-capillaris, longus, aequa- lis, basi conferruminatus, cadueus. Corolla tenerrima, gla- bra, basin versus incrassata, floribus $: regularis, 5-den- tata, subfiliformis; floribus 9, si uniseriales sunt, obsolete lingulata; si pluriseriales, filiformis. Antherae in $: cau- datae, inclusae, alis brevibus, integris, flamentis distinetis, planis, glabris; in 2: ne vestigia quidem. Stylus tenerri- mus, ramis in $: truneatis, inclusis, superne extus pube- rulis, in 2: longioribus et glabris. Achaenium erostre, obcompressiuscalum, dense villosum, obovatum, areola terminali. — Herbae inermes, Brasilise meridionalis, Gze- phaliis habilu non dissimiles, hurmiles, iomenlosae, capi- tulis inconspieuis, erectis, caules ramosque saepe brevissi- mos usque ad apicem foliatos terminantibus, solitarlis s. in spieas terminatas, terminales, breves disposilis, 33. LUCILIA. (Cass. Bull. sc. Fevr. 1817. p. 32%. Diet. sc. nat. AXVIL p. 263. Serratulae sp. Poir. Elychrysi et Gna- phalii sp. Sprg.) Capilulum inaequaliflorum, brevissime radiatum, ra- dio 1-seriali. Pappus 1-serialis, ramosus. Corolla flor. 2: pappo aequalis, lingulata, lingula obsoleta, lineari, angu- stissima, ‚apice dentata, tubo basi incrassato breviori atque angustiori; flor. %: pappo brevior. Antherae in 3: alis ellipticis, obtusis. Involucrum radio aequale, foliolis ex Ovatis, obiusis, tolis scariosis in Hinearia, elongata, augu- stiora, tri —. 5; plurinervia, membranacea, sicca, margine 362 apiceque late scariosa. — Herbae rhizocarpicae, rlizomate glabro, lignoso, repente, caules plurimos tomentosos 5. villosos sursum emittente, foliis membranaceis, uninerviis, aveniis, planis, utrinque incanis, integerrimis, linearibus s. sublinearibus, alternis, sessilibus, conferlis, capitalis so- litaris s. simpliciter breviterque spicatis, involucri folio- lis, ubi membranacea sunt, virescenlibus. 1. L. acutifolia (Cass. Diet. 1. c. p. 264. Serra- tula acutifolia Poir. Ene. VL g. 554. Gnaphalium Com- mersonii Sprg. syst, II. p. 472.). Pappo minulissime ser- rulalo, iomento foliorum opaco. Caules 5 — 10% alli, niveo — villoso -tomentosi, ereeti s. adscendentes, simplicissimi — ramosissimi, ra- mis apicalibus, brevissimis, florigeris —— ereberrimis, pa tenlibus, longis, foliis minoribus conferlioribusgue tectis, plexisque stexilibus. Folia divergentia s. reflexa, rarissime suberecta, utrinque niveo-rarissime obsolete villoso - to- mentosa, linearia s. ovato-lanceolata, longe rectilineo- acu- minata, 1 — 6 Jonga, $ — 14 lata. Capitula 741 lon- ga, 14-Nlora, radio 11- disco 3-floro (nec 10-flora, disco ei radio 5-floro ut Cass. 1. c.). Involucrum foliola ex- tima tota fuscescentia, inlima obiusiuseula, apice fusee- scentia. Pappus flavescens, minulissime serrulatus. Co- rollae foriasse Aavidae radii 6 longae. Antherae caudis integris. Forma a. nivea (Blichrysum montevidense Sprg- syst. DIL p. 485!) simplex, niveo-tomentosa, foliis Iinea- ribus, divergentibus s. veflexis, pl. At Jongis, 1! Iatis. Forma ß. microphylla (IL. microphylla Cass. Diet. k ©. p. 265.) ramosissima, subniveo-iomentosa, ramis palen- tibus, plerisque sterilibus, foliis Hinearibus, divergentibus s. reflexis, pl..24 longis, 44 Iatis. Forma y. virescens simplex, absalele villoso-tomen: tosa, foliis ovato-lanceolatis, erectis, pl. 64 longis, 174 latis. 363 In Monte Video legerunt Commerson et Sellow. (v. Sp. 5. 00.) Fig. 128. Corolla fl. %. — 129. Ej. styli apex. — 130, Ej. stamen. — 131. Corolla fl. 2. — 132. Achaenium. 2. Z. nitens n. sp. Pappo minutissime serrulato, tomento splendenti. Caules 2 — 5-pollicares procumbentes, laxe lanato- tomentosi, inferne magis minusve glabri, pl. simplieissimi capitula solitaria terminalia, rarius unum s. duo latera- ia gerunt, rarissime ramos steriles foliis confertioribus minoribusque instructos protrudunt. Folia erecto -patentia, tomento sericeo, adpresso, splendenti, paginae superioris Virescenüi et tenwiori vestita, ovato- s. elliptico-lanceolata, infimis exceptlis acuminata, 3 — 124 longa, 1 — 2 Jata, Capitula 7’ longa, quanaı in praecedenie latiora, radio cir- eiter 32- disco 11-Noro, folia summa parum excedunt. Involucri foliola argentea, Iucida, intima acuminata, eirci- ter 7 longa, %M lata. Pappus pallide favescens, minu- lissime serrulatus. Antherae caudis divisi. — Differt a praecedente tomento foliorum majorum sericeo, splendenti, supra tenuiori, capitulis latioribus, plurifloris, involucri fo- liolis argenteis, inlimis acumtnatis, caulibusque humiliori- bus et adscendentibus, — Sellow in Brasilia meridionali. (v. sp. s. oo.) 3. L. gnaphalicides n. sp. Pappo breviter plumoso. Rhizoma longum, glabrum, ranıosum, procumbens, reptans. Caules adscendentes, iomento argenteo, sericea vesiiti, 1 -— 5-pollicares. Folia paientia apice recurva, obovato - linearia, tomento splendenti, sericeo, utringue aequali vesiita, 4 —— 14 Jonga, 4 — 24 lata. Capitula eirciter 7% longa, cireiter 13-floxa, radio 11-, disco 2-foro, Involucıi foliola, ubi scariosa sunt, argentea, intima acu- minala, pollice dimidio parum longiora, 3" parum latiora. Pappus argenteus, breviter plumosus. — Differ! a praece- 364 dente foliis obovato-linearibus, apice recurvis, tomenio uirinque aequali vestitis, aculis, pappo argenteo, breviter plumoso, eapitulis angustioribus, caulibus humilioribus. — Seilow in Brasilia mexidionali, v. ce. in Campo del Bae- sterta Dechr. 1822. (v. sp. s. ©.) *) 34. FACELIS. (Cass. Bull. soc, phil. Juni 1819. Diet, XVI. p. 104. Graphalii sp. Lam,) Capitulum aequaliflorum, floribus 9 pluriserialibus in ambitu. Pappus 1-serialis, plumosus, simplex. Corolla flor. 2: filiformis, siylo, corolla $ pappoque multo brevior; flor. $: parum crassior, pappo parum brevior. Antberae in fl. %: alis ovato-lanceolatis. Involucrum angustum, flo- ribus & aequale, foliolis obtusis, ex subrotundo -ovatis, 10- tis scariosis in linearia elongata, angustiora, 3- s. plur- nervia membranacea, sicca, margine superne late, apice latissime scariosa. F. apiculata (Cass. 1. c. Gnaphalium retusum Lam. enc. DI. p. 749. W. sp. pl. DI.’p. 1890.) Herba annua (Cass. 1. c.)? Radix tortuosa, perpen- dicularis, ramosa, lenuis, pluricaulis. Caules erecti s. ad- scendentes, simplices — ramosissimi, teretes, graciles, ma- gis minusve albo-ianato-tomentosi, ubique dense foliati, 3 — 10" all, Folia alterna, adproximata, sessilia, mem branacea, uninervia, flaccida, superiora erecia, obovato-li- nearia, integerrima, subtruncata s. truncata , saepe retusa 8. obsolete 3-crenata, mueronata, tomentosa, tomento te- nero, laxo, paginae superioris fugaci, 5 — 81 longa, 1 — 1344 Jata. Capitula eireiter 744 longa, cireiter 31 — 40-flora, Nloribus $ quinis, angusta, foliis brevioribus ere- *) Congener fortasse: Onaphalium falcatum Lam. onc. IIL, p- 78. W. sp. pl IER p. 1890, 365 brisque intermixtis in spieam terminalam, terminalem, con- ferlissimam, aut simplicem, saepe subeapitatam aut in compositam, spiculis oligocephalis, capitatis, breviter pe- duneulatis, pedunculis quam folia, quibus basi stipantur brevioribus, disposila. Involueri foliola, ubi membranacea sunt, vivescenlia, ubi membranacea esse desinunt, kerme- sino-maculata, intima 4’ longa, fere 4 lata. Pappus argenteus. Corolla flor. $ iribus lineis parum brevior. — In Monte Video legerunt Commerson et Sellow; ad St. Catharinam d’Urville (hrb. Kth.). (v. sp. s. oo.) Fig. 133. Corolla fl. & — 134, Corolla Il. 9. — 135. Stylus fl. &. 7 Genera dubia. 36. Plazia R. et P. fl. per. et: chil. prdr. ‚p. 104. Cand. Ann. Mus. XIX, p. 65. 36. Dolichlasium Lag. 1. c. p- 33. 37. Allwixia capensis Edw. bot, reg. VIIL ı. 681. 366 SYNONYMA AD PLANTAS HUMBOLDTIANAS E MANTISSA TERTIA ROEMERI ET. SCHULTESIL RELATA x CAR. SIGISM. KUNTH. Pelilia tenuifolia FPilld, herb. Schult. Mant. 3. 50. est P. quinduensis Zumb. et Kumth nov. gen. 2. p. 48. . Callicarpa diseolor illd, herb. Schult. 1. c. 51. est Acgiphila arborescens Fahl, Hand, et Kumth 1. c. p. %l. Buddleja rufescens 7Filld. herb. Schult. 1. e. 97. est B. occidentalis Zinn. Humb. et Kth. 1. c. p. 350. Buddleja brevifolia 7Pilld. herb. Schult. I, c. 97. est B. abbreviata Zumb, et Kunth 1. c. p. 353. Exacum strietum YPilld. herb. Schult. I. ce. 101. est Coutoubea minor Humb. et Kunth nov. gen. 3. p. 179. Exacum paiens Pilld, herö. Schult. I. c. 101. est Eryihraea quitensis Humb. et Kunth nov. gen, 3. p. 178. Arcytophylium blaerioides Wild. herb, Schult. I. & 108. est Hedyotis caracasana Aumd. et Kunth I. c. 3.p. 39. Cntesbaea strigosa Pilld. herb. Schult. Mant. 121. est Gardenia parviflora Humb. et Kunth 1. cı 3. p. 20 1. 293. Bunophila Iycioides Willd. herb. Schult. 1. c 428. est genus mihi ignotum. O-Higginsa racemosa Wild, herb. Schult. Mant. 3. 123. est Coccocypselum spicatum Humb, et Kih. 1.0.8 p. 406, 367 Siderodendrum paniculatum ZFilld. herb. Schult. Mant. 129. est Psychotria cordifolia Zumb. et Kth. 1. e. 3. p. 365. Coccocypselum canescens Yilld, herb. Schult. Mant. 180. est C. repens Swartz, Humb. et Kunth p. 56. . " Manettia tenuiflora illd. herb. Schult. Mant. 145. est M. havanensis Humb. et Kunth 1. c 3. p. 388. (?) Manettia cuspidata Pilld. herb. Schult, 147. esı M. wniftora Humb. et Kımth 3. p. 387. Galium adscendens Pilld. herd, Schult. 180. est 6. mexicanum Humb. et Kunth 3. p« 337. -Galium paueiflorum Pilld. herd. Schult. 188. est Bu- bia orinocensis Humb. et Kumth 3. p. 839. Samara saligna Willd. herb. Schult. 220. est mihi ignota. " Samara myrieoides ./Filld, herb: Schult. Mant. 220. est Myrsine popayanensis Humb. et Kunth 3. p. 249. - Samara myrtifolia illd. herb. Schult. I. c. 220. est mihi ignota, Fagara inermis /Pilld. herb. Schult, 227. est Zantho- xylum Culantıilo Zumb. ei Kunth 1. c. 6. p. 2. Fagara dubia Willd. herb. Schult. I. c. (Bonpl. mss. n. 3994,) est mihi ignota. Fagara peruviana Villd herb. Schult. I. c, est Zan- thoxylum affıne Humb. et Kımth 1. c. 6. p. 3. Cissus dendroides Schult. Mant. 3. 248. (C. arborea FW illd, herb.) est Ardisia letrandra Humb. et Kunth nov. gen. 3. p. 243, Cissus ferruginea FPilld. herb. Schult. 248. est Ar- disia ferruginea Humb, et Kunth 1, e. 3. p. 244. Cissus penlandra FPilld. herb. Schult. Mant. 248. est Ardisia turbacensis Humb. et Kunth 1. ec. 3. p. 245. Cissus retieulata Pill. herb. Schult. Mant. 248. est C. canescens Lam., Humb. et Kunth 1. c. 5. p. 228. 368 . Comnus pubescens /Villd. herb. Schult. 252. est. Ü. excelsa Humd..et Kımth 1, c. 3. p. 430. j Epactium arenarium FPilld. herb. Schult. 254. est mihi ignotum. Pothos mierostachya /Pilld. herb. Schult. Mant. 297. est.P. violacea Sw., Humb. et Kunth I. e. 1. p. 76. 1.19. Pothos quinguanervia Filld. herb. Schult. 297. est planta nostra. Pothos venosa rind. nss. Schult. 300. (Bonpl. mss. rn. 295,) est mihi ignota. Pothos aurita Wrilld. herb. Schult. 301. (Bonpl. mss. n. 2622.) est mihi: ignota. Pothos triphylla Villd, herb. Schult. 301. (Bor mss. n. 1535.) est mihi ignota. Krameria linifolia illd, herb. Schult. 303. est K. Ixina Linn.,. Humb. et Kımth 7. p. 244. Krameria canescens FPilld. mss. Schult. 303. (Bonpl. anss. n. 3586.) est K. iriandra? : Rivina lanceolata ZPilld. mss. Schult. 305. est R. acu- minata ZJumb. et Kunth 1. c. 2. p. 184, Riyina Mutisö Willd. herb. Schult, 305. est Rivina octandra Jacg., Humb. et Kunth I. c. 2. p. 188. Alchemilla eiliata Wild. herb. Schult. Mant. 312 est A. pectinata Zumb. et Kımth I, c. 6. p. 226. Alchemilla diandra 7Pilld. herb. Schult. Mant. 316 est A. rupesiris Zumb. et Kumil 1. .c..6. p. 224, - Dorstenia palmata Willd, herb. Schult. 317. est mibi ignota. Dex elliptica vr. herb, Schult. 336. est I. Palto- via Juss., Uumb. ct Kımth 7. p. 69. lex crassifolia FPilld. herb. Schult. 337. est I. sco- ' pulerum Humb. et Kınth 1, c, 7. p, 70. Dex orbieularis Willd. herb, Schult. 338. est 1. rap cola Zumb, ei Kunth 1. c, 7. p. 71. 'Dillaea 369 Tillaea diflusa ZPilld. mss. Schult. 345. est T. mu- bescens Humb. et Künth 1, c. 6. p. 43.2 Myginda myricoides /Yilld. herb. Schult. 349. est llex myricoides Humb. et Kunth 1. ce. 7. pı 7%. Geoherpum alsinefolium PYilld. herb. Schult. 350. est Nerteria tetrasperma Zumb, et Kunth nov. gen. 3. p. 379. Potamogeton ezstipulatum ZFilld, herb. Schult. 365, est P. angustissimum Zumb. et Kunth 1. c. 1. p. 370. ör Bd, 35 Hafı. . 24 370 OBSERVATIO a IN PLECTRONIAE GENUS , , AUCTORE ı D. FL. pe SCHLECHTENDAL: Immertalis Linnaeus characterem proponens Pleeiro- niae genericum, fructus descriptionem ex icone verbisque Burmanni (Afr. t. 94. p. 257.) habitu delineatae plantae decepius, sumpsit, baccamque illi tribnit dispermam. Mihi speeimina copiosa ‚Plectroniae in Herbario Regio perlu- stranti et forum et fruetus siructuram indaganti multa subvenere dubia; fiores quidem eandem structuram prae- buere quam, illi plantae Linnaeanae, sed ovarium et fructus ıminnme congruere videbantur, Plantae hortensis fructus omnino verum conyenere cum illis plantae sponte enatae. Inspecta icone Burrmanniana, luce clarius est visum, stir- pem depiclam Rubiaceis esse adjiciendam, insignem esse stylo exserto et sligmate valde incrassato: quae omnia sua- dent, si respieis praeferen descriptionem et religua iconis, plantam depietam, a Burrmanno in Prodromo florae Ca- pensis p. 6 nomine Plectroniae corymbosae insignitam, Canthium esse Thunbergianum nostrum (cir. Linnaea IV. p. 130.) Plectroniae ventosue vexo fractus est: drupa ca- lyeis vestigie Corenala, came exsucca, monopyrena, PY rena sublignosa 5- (aboriu 4.) loculari, loculis (abortu) 1-spermis. — In ovario ejus reperiuntur ovula 2 in uno- quoque loculamento, quantum in siceis videre Iicuit, pen- dula. Seminum autem indolem nondum rile cognovimus, until — 371 PLANTAS QUASDAM NOYVAS IN oo HORTO HAMBURGENSIUM BOTANICO CULTAS DESCRIPSET . . G © LEBMANN HORTIL DIRECTOR, Superioris anni mense Sepiembri, quo Berolinum congregatos vidıt ex omni Germania viros naturae rerum et arlis medicae gnaros, plures ex his, botanicarum Impri- mis rerum perili exstiterunt, qui, re communiter delibe- vata, ultro se consociarent, atque ea lege se obstringerent, ut unusquisque illorum, sumpio argumenio e descriptiva quam vocant botanica, seriptam commenlationem eamque brevem mitteret ad D. Henr. Friedr. Zink, a Consil. Reg, Inter. horti botanici Berolin. Directorem. Hie autem Vir Ilusiris, qua solet esse gratificandi voluntate et singulari industria de literis bene merendi, suam in colligendis commentationibus et in publicum edendis operam benigne pollicitus est. Placuit enim, ut sempiterna exstarent mo- numenta fortunalissimi illius temporis, quo ex omnibus fere terrarum Europaearım partibus tot convenere viri in sUO quisque genere eruditi, qui eidem studio augendarum ornandarumque literarum intenti, novas inirent amicilias, veieres tenovarent. - Liceat miki hac occasione gralo animo commemorare, omnes undique peregrinos humanissime illuc invitatos, in 24* 372 illa meiropoli exceptos esse tanta comitate et liberalitate, u: nulli eorum deesset plena libertas utendi literarum sub- sidtis quibuscungue. Patebant illis musea, auditoria, bi- bliothecae; ipsi Reetores operum et Curatores instituto- rum publicorum certabant olficis, aperiendi ingentes the- sauros arlıs et naturae illie asservatos. Me quidem, quoliuscunque redeo in memoriam die- rum, :quos Berolini illo iempore transegi, mirifice delectat recordatio hominum doclissimorum, quos cognovi, rerum pretiosissimarum, quas vidi, beneficiorum plurimorum, quae percepi. Horum voluptate sensuque intime perfu- sus, propere aggressus sum facere pro viribus, quod inler nos convenit: ut scilicet deseriberem nova quaedam genera novasque species plantarum horli Hamburgensis botanici, qui mea opera condiius meisque auspicjis publice conere- ditus est, ianto mihi exoptalior, quanio plures et majores sunt hujus uxbis opportunitates, acquirendi multas in re- kiquis Europae horlis raro obvias adeoque nonnullas non- dum descriptas. Hamburgi, mense Januario MDCCCKXIX. 1. ALSTROEMERIA PSITTACINA. A. glaberrima, caule erecto, foliis oblongo-lanceo- latis nervosis, pedunculis umbellatis unifloris, lacinüs corollae exterioribus lanceolatis religuis oblongis superne maeulatis. Ind. semin. hort, Hamburg. 1826. pag. 17. Habitat in Brasilia, 24, . Plata glaberrima, Caulis simplex, ieres, erecius, pruinosus, purpureo - maculatus, 1 — 1}, pedalis. Folia distantia, alterna, sesstlia, oblongo-lanceolata, obtusa, in- tegerrima, oblique versa, multinerviax nervis pagina supe riore elevalis. Flores lerminales 4— 6 in umbellam dis- posili, involuerati, Involucerum 10-phylium: foliolis. obli- quis inaequalibus. majoribns quinque oblongo -anceolalis, 373 reliquis linearibus, Pedunculi uniflori, erecli, sexangula- ves, pollicares. Corolla cernua inferne purpurea superne virescens, purpureo-maculata: lacimiis mucronalis, exze- rioribus lanceolatis iniegerrimis, religuis oblongis erenu- latis, Filamenta deflexa longitudime corolüe; antherae ellipticae polline viride. Germen sexalatum; stylus Gil- formis: stigmate tripartito. 2. CHIRONIA SERPYLLIFOLIA. C. caule tetragono debili glabro, folüis ovalis sub- sessilibus crassis subtus punctatis, pedunculis terminal. bus solitarüis, calyeibus subulatis. Ind. sein. hort. Ham. burg. 1828. pag. 16. Habitat in promontorio bonae spei. 6. Canles plures ex eadem radice, herbacei, bast suffen- ieosi, 1 — 2 pedales, debiles, tetragoni, glabri, apice co- ıymbosi. Nolia subsessilia, opposita, deeussala, erassa, ovata, obtusa, iniegerrima, glabra, margine subreflexo, 3 — 5 ncrvia, obscure venosa, subtus punclate, 2 — 3 longa, 12 — 244 lata, Peduncnli terminales, solitarü, pol- licares. Oalyx subeampanulatus, quinquefidus: lacinüs subulalis, glabris, uninerviis: nervo subinerassato. Corolla hypocrateriformis, rosea, magnitudine corollae Ch. bacci- ferae; tubus exsertus; limbus planus; laeiniis eblongis, acutis, Siamina summo tube inserta, fililormia: aniheris Iimearibus. Ovarium elliptico-lanceolatum, glabrum. Sty- Aus filiformis: stigmate elavato, rotuso, 3. CYCLOPIA TENUIFOLIA. C. glabra, feliis setaceis acutis, lacimiis ealycis ob. tusis, bracteis rotundis carinatis, Ind. semin. hort, Ham- burg. 1828, pag. 16. Habitat in. promonterio bonae spei. &. 374 Frutex 2 — 3 pedalis, ramosus, glaber, ramis angu- latis projecturis valde prominulis acute tricostatis. Folia sessilia, ternata, foliola cum callo brevissimo projecturis insidentia, lineari-setacea, acula, margine revoluta, rigi- diuscula, incurvata, sesquipollicaria. Pedunculi axillares, solitarii, semipollicares, bibracteati. Bracteae persistentes, in projecturis sessiles, crassiusculae, rotundatae, carinalae: nervo centrali valde incrassato producto, ante anthesin ca- lycem juniorem obvolventes dein complicatae ad basin pe- dicelli ochream fere formantes. Calyces decemstriati: den- tibus uninervüs, ovato-lanceolatis, obtusis, glabris, subei- Tatis. Corolla flava; vexillum subrotundum emarginatum, striis auranliacis pictum; alae iransverse plicatae; carina obiusata. Stamina carina inclusa, lineari-subulata, inflexa. Stylus filiformis, recurvus; stigmate barbato, exserto. Le- gumen coriaceum, oblongum, compressum, rugosum: stylo persistente recurvo, mucronato. In hac et in 'C. genistoide carina apice mulica repe- xitur, minime vero inflexo - mucronata ut dieitur in De Cand. Prodr. Syst. veget. Vol. 2. pag. 101. 4. ECHIUM LUCIDUM. E. caule fruticoso ramoso, foliis angusto-lanceola- tis glaberrimis lucidis basi eiliatis, spicis terminalibus aggregatis ihyrsoideis villosissimis. Habitat in promentorio bonae spei. 'h. Caulis suffruticosus basi ramosus, corlice e fuseo- nk grescente. Rami subteretes, simplices, erecli, lignosi, cras- Sitie pennae anserinae, junieres incano - hirti. Folia in summis ramis valde approximata, sessilia, coriacea, an- gusto-lanceolata, apice parum dilatata, obtusiuscula, lae- via, glaberrima, lueida, basi ciliata, uninervia, avenia, zu longa, 2 — 34 ala. Spica terminalis composita. Spk eulae 3 — 5 florae in thyrso subrotundo compaeto dispo 375 sitae: pedunculis fuscis albido-villosis. Flores unilaterales brevissime pedicellati, Calyces profunde quingueparliti: laciniis linearibus, longissimis, villosissimis: pilis longiori- bus patentibus eiliatis. Corolla infundibuliformis, relicu- Iato-venosa, extus sparse-pilosa, vix longitudine calyeis; limbus inaequaliter quinquefidus: laeiniis obtusis., Sta- mina inacqualia corolla breviora. Stylus staminibus lon- Sior basi hirsutus: stigmate simplici. Nuces papillosae. 5. EUPHORBIA KUNZEL E. ‚foliis oblango-elliptieis mucronatis basi subcor- datis integerrimis, vertieillo irifido radis dichotomis, glandulis involucri 'semirotundis integerrimis, capsulis glabris. E. Künzei. Ind. semin. hort, Hamburg. 1820. pag- 4, Habitat in Aegypio. ©. Radix fibrosa, annua. Caulis simplex, erectus, teres, lacvis, glaberrimus, 1 — 2 pedalis. Folia sparsa brevis- sime-petiolata, oblongo-elliplica, basi. subcordata, obiusa, mueronata, inlegerrima, glabra, irinervia: nervis lateralibus obseurioribus,. supra saturate viridia, prvinosa, subtus pal. Iidiora. Petiolus planus, ciliatus, semilinearis. Verlicillus terminalis trifidus: radiis dicholomis. Bracteae vertieilli lernae foliis valde similes, radiorum duac oppositae, ses- siles, cordatae, obiusae, mucronatae, subundulatae, 7 — 9 nerviae. -Inyolucrum sessile, urceolatum, quinquefidum, laciniis membranaceis, subroiundis erosis inflexis, exterius appendiculatum, glandulis quimgue substipitatis, semirotun- dis, crassis, margine revolutis, cum laciniis involueri al- ternantibus. Filamentum Hliforme; anthera bitheca: ihe- cis subrotundis. Germen subretundum, glabrum. Styli \ires reflexi, dein ereclit stigmatibus bilidis. Capsula oyata, iigona, glabra. Semen compresso - cylindricum,, griseum. 376 6. GRINDELIA CORONOPIFOLIA. G. herbacea, foliis sessilibus erassiusculis linearibus pinnatifido - dentatis rugosis glabris pellucido - venosis, floribus solitarüs, anthodio glutinoso. Ind. semin. hort. Hamburg. 1828. pag. 16. Habitat in texris Mexicanis: 2%, Caules ex una radice plüres, suberecti, teretes, debi- les, scabriusculi, superne ‘eorymbosi, glutinosi. Folia cras- siuscula, sessilia, linearia, subfalcata, acuta, pinnatifido.den- tata, glabra, uninervia, reliculato- venosa, rugosa: venis utrinque impressis pellucidis, 2 — 24 longa, 2" lata. Flores ierminales, solitarii, Iutei, (magnitudine floram Ma- iricariae Chamonillae). Anthodium imbricatum, glutino- sum: squamis exwzerioribus crassiuseulis, linearibus, obtu- siusculis, basi adpressis, apice palentibus, interioribus membranaceis, lanceolatis vel integris acutis vel bifidis. Floseuli radieles lineari-elliptiei, emarginati, binervati, disc tubulosi, quinquedentati: dentibus margine inerassa- üs, acutis. Genitalia exserta. Stigma biparlitum. Re- ceptaculum convexum, foveolatum, nudum. Semina parva, obovata, compresso — 4 -angulata: angulis pilosiusculis. Pappus corona membranacea, setaceo-arisiala. 7. HELIANTHUS OVATUS. H. caule annuo strigaso, foliis longe petiolatis ova- lis acıminalis remote - subdentieulatis triplinervüs stri- g0so-asperis, pedunculis terminalibus solitariis incrassa- lis, squamis anthodii ohlongo.lanceolatis. Ind. semin. hort. Hamburg. 1328. pag. 16. Habitat in terris Mezicanis, ©. Caulis erecius, 3 — 5-pedalis, teres, strigoso-asper- rimus: setis adpressis, articulatis, alhis, punclis callosis insidentibus, simplex superne interdum ramulis axillaribus. 377 Folia inferiora opposita, reliqua alterna, ovata, acuminata, rernote subdentieulata, strigoso-aspera, triplinervia, reficu- lato-venosa: nervis venisque primordialibus setis adpres- sis dense tectis, 44 — 54 longa, 3 — Al lata. Pe. tioli basi dilatati, subamplexicaules, strigoso-asperi, supra plani, setoso-ciliati, in foliis majoribus 3 — 4 pollicares. Pedunculi terminales, solitarii, breves, incrassati, hirti. Flo- res magni (3 — 5! in diametro) cernui. Anthodii squa- mae triplice serie dispositae, oblongo-lanceolatae, acumi- natae, asperae, multinerviae, margine setoso-ciliatae, basi adpressae dein xeflexo-patenies. Radius multiflorus: flos- eulis elliptieis txiplicatis, subintegerrimis, multinerviis, basi aurantiacis, apice flavis. Disei flosculi brevissime pedicel- lati, basi annulo crassiusculo piloso eineti; tubo basi pel- lucido- e Havo aurantiaco; limbe fuseo-purpureo: dentibus extus scabris. Antherae airopurpureae, Stigmata reflexa, villosa, atropurpurea, 8. IRIS CLANDESTINA. I. scapo subbifloro brevissimo, feliis lineari-ensifor- mibus glaueis distichis scapo permulto longioribus, laci- nis corollae exterioribus patentibus, interioribus ereclis stigmate dimidio Örevioribus, germine trigono. Ind. se- min. hort, Hamburg. 1828. pag. 16. Habitat in Brasilia. 2%, Radix (vhizoma) subhorizontalis, nodosa, arliculata, fus- ca: fibris albidis, Scapus aphyllus brevissimus (subpolli- caris) subtrigonus, foliis interioribus inclusus. Folia om. nia radicalia, lineari-ensiformia, acuta, nervosa, glauca, disticha, foribus iriplo vel quadruplo longiora, 6 — 124 longa, 61 Yata. Spathae diphyliae herbaceae, aculae, cum germine trigono vix pollicari. glabro folüs inclusae. Co- volla exserta; tubus semipollicaris, flavescens; limbi laei- nis exterioribus spathulatis, apice rotundatis, patenlibus, 378 Navis, venis fuseis ad basin pietis, 144 longis, 1 latis, interioribus linearibus, obtusis, ereclis, flavis, bası corda- tis, 44 longis. Pistilli laminae lacinüis limbi exterioribus paulo breviores, erectae, conniventes, compresso-carinatae, bifidae: laciniis eroso-acute dentatis. 9. LOBOSTEMON) (Asperifoliarum genus novum). Calyx quinquepartitus. Corolla infundibuliformis fauce instructa fornieibus erectis dorso staminiferis. Nuces qua- iwor, wniloculares, turbinatae, fundo calycis aflixae, bası impexforatae. LOBOSTEMON ECHIOIDES. Tab. V. £. 1. Habitat im vicinia fluminis Brederivier ad promonio- rium bonae spei bi. Fruiex parvus, ramosus, habitu Zehil sphaerocephali. Caulis erecius, ieres, glaber, cortice e fusco cinereo tectus, samosus, Rami sparsi, patentes vel divaricati, tereies, ju- niores foliosi, hirsuti. Folia sparsa, sessilia, elliplico -Ian- ceolata, obtusa, erecto-patentia, firma, avenia, supra gla- bra, subus praecipuc versus apicem margineque e punclis magnis albis callosis substrigosa, 4 — 614 longa, 13 — 2 Jata. Spiecae 2 — 3 terminales, coaretatae, bracleatae: bracteis longitudine calyeis, infimis foliis similibus supe- rioribus Giliatis, subtus pilosis. Calyces (@.) quinquepartiti, hirsuli: laciniis_elliptico - lanceolatis obtusis, longitudine tubi corollae. Corolla (a.b.) eaerulen, glabrareticulato -venosa; tubus subeylindrieus; limbus guingquefidus: lacinlis aequa- libus ovatis, tubo coroflae longioribus, erecto -patentibus, Fornices (c.) erecti, lanceolati, albo-Januginosi, dorse stamini- feri. Filamenta erecta, filiformia, glabra, corolla mullo *) A Roßdg ar arıamv. 379 longiora: antheris subglobosis. Stylus filiformis glaber " longitudine staminum: stigmate simplici. Nuces (d.e.) gra- nulatae. j Oös, Ab ommibus hujus familiae generibus facile di- stinguitur fornicibus dorso staminiferis. 10. MARICA COELESTIS. M. folis ensiformibus plicatis scapo multifloro bre- vioribus, laciniis corollae majoribus subrotundis ungui- eulatis minoribus cucullatis basi nectariferis, Ind. se- min. hort, Hamburg. 1826. pag. 17. Habitat in Brasilia, 2%. Bulbus ovatus, magnitudine nueis juglandis, squamis füscis nitentibus. Scapus teres, tenuis, suberectus, sim- plex vel apice subdivisus, glaucus, folüis longior. TFolia vadiealia 2 — 3, basi vaginata, scapum amplectentia ensi- formia, acuminata, integerrima, glabra, septemnervia, uirin que A-plicata, 1 — 13! longa, pollicem lata. Spatha ter- minalis, bivalyis, multiflora, herbacea, ovato - lanceolata, inferior carinata, acuta, superior apice scariosa. Pedun- euli subtrigoni spalhis breviores. Germen iriangulare ex- sertum. Corolla cacrulea basi flava, lineis undulatis fus- €c0-purpureis pieta; laciniae meajores subrotundae, ungui- culaiae, deflexo- patentes, minores spathulatae, acutae, bası unguiculatae, foveola nectarifera, instructae; in medio deflexae eucullatae: eucullo lateribus coeruleo piloso, me- dio intense flavo. Filamenta linearia ad basin corollae inserla laciniisque majoribus opposita. Aniherae flavae, lineares, didymae, margine dehiseentes: polline coeru- leo, Stylus triangularis, elavatus, pallide- coeruleus; slig- mala peialoidea, coerulea, rotunda, apice laera, margini- bus reflexis, Variat laciniis corollae minoribus Havis, ceucullo cve- zuleo. "380 41. MENTHA BREVISPICATA. M. spieis eylindricis obtusis abbreviatis, staminibus inclusis, stylis exsertis, foliis pubescentibus subtus pun- ctatis ovato-oblongis acuminatis profunde serratis, ser- raturis subulatis. Ind. semio. hort. Hamburg. 1828. pag. 16. Habitat in montibus Altaicis. 2. Caulis ereetus, 2 — 2%, geniculatus, quadrangularis, pubescens, ramosus: ramis opposilis decussatis, erecio-pa- tentibus, inferioribus caule brevioribus, superioribus cau- lem aequanlibus. Folia opposita, tenuissime-pubescentia, subtus punclata, nvato-oblonga, acuminata, profunde ser- rata: serraturis distantibus, subulatis, apice subinflexis. Petioli pubescentes, supra applanati, 2 — 3 lines longi. Spicae terminales, pedunculatae, cylindricae, obiusae, 4 — 2 pollices longae, e verlicillis densissimis valde approxi- matis bracteatis compositae. Bracteae ad basin verticillo- rum 4-6, lineares, duae floribus longiores, reliquae bre- viores. Pedicelli «brevissimi, pubescentes. Calyx campa nulatus, epunclatus, patenti-pilosus: dentibus acuminalis eiliatis. Corolla glabra, violacea, magnitudine corollae M. piperitae. Stamina longiludine tubi corollac; stylus co- rolla longior: stigmate bifido, Achaenia ovata, nigra, ru- gosa, juniora apice pilosa. j Species maxime distineta, ab omnibus congeneribus diversa folis subtus punctatis, forma serraiurarum, spic abbreviatis. \ 12. PENTACRYPTA.”) Character genericus naturalis. Involucrum universale nullum. "Involucella dimidiala oligophylla. Flores polygami. Calys margo obsoletus. ») A nivre quingue et »eiarn loous abditus. 381 Petala aequalia, lanceolata, acuminata, inflexa, intus cari- nala. Urcmocarpium oblonge - ellipticum, solidum, hasi emarginatum, latere compressum, stylis reflexis coronalum, Carpophorum bipartibile. Carpella (a. 2.c.) quinquejugata: ju- Sis primarüis tribus elevalis, sculis, lateralibus marginantibus rotundatis. Valleculae concavae 1-vitlatae: vitlis magnis semilunaribus. Commissura planiuscula medio excavala, 1-villata. Semen stellato - quinquangulare: angulis ro- tundatis, Character genericus essentialis. Flores polygami. Petala aequalia, lanceolata, acumi- nata, inflexa. Uremocarpiam oblongo - ellipticum, latere compressum. Carpella 5 -jugata: jugis dorsalibus twibus elevatis, acutis, Zateralibus marginantibus, rolundatis. Valleculae 1-vittatae. Semen quinguangulare: angulis ro- tundalis. PENTACRYPTA ATROPURPUREA. Tab. V. f. 2. Ind. semwin. hort, Hamburg. 1828. pag. 17 Habitat in texris Mexicanis. Tr. Caulis erectus, debilis, bası suflrulicosus, teres, gla- ber, striatus, üistulosus, geniculatus, 3 — 5 pedalis, interno- diis aequalibus, 4 — 9 pollicaribus, ramosus: ramis caulı similibus, junioribus pruinosis. Petiolus communis ieres, fistulosus, striatus, purpurascens, superne suleatus, 14 — 34 longus, in vaginamı fere bipollicarem desinens. Vagi- nae magnae, herbaceae, laxae, pallide purpureae, pruino- sae, nervoso-stiatae. Tolia ad genicula alterna, horizon- talia, pinnato -iriternata)”6 —— 84 longa: foliolo terminali Profunde tripartito vel 1ernalo. Foliola membranacea, ovato-oblonga, acula, inlegra ‚vel irregulariter incisa, du- plicato-serraia, supra pallide viridia, sublus glaucescentin, reliculato-venosa, 9 — 144 longa, 6 — 8 late, Um- 382 bellae laterales primo adspectu terminales apparentes, pla- nae, 12 — 20 radiatae: radiis sulcatis, subpuberulis, in- aequalibus, exterioribus longioribus, bipollicaribus. : Pedun- culus communis fistulosus, sulcatus, pruinosus, in fructu 6 — 8" longus. Involucrum nullum. Umbellulae multi- florae polygamae: floribus intermediis subsessilibus. Invo- lucella dimidiata, 1 — 3 phylia, suberecta: foliolis lan- ceolatis, subserralis. Flares masewlini:: calyx margo sub- integer; petala quinque aequalia, lanceolala, acuminata, inflexa, uninervia, intus carinata, atropurpurea; filamenla cum pelalis alternantia iisque multo Iongiora, lineari-su- bulata, atropurpurea, superne albida; antherae subrolundae, biloculares, purpureae: polline albido; rudimentum subglo- bosum ovarii imperfecli in medio flore. Flores herma- phroditi: calyx margo obscurus; ovarium ovalum, com- pressum; styli filiformes, reflexi: stigmatibus simplicibus, ceterum structura floris masculini. Fructus 34 longus, 4311 Jatus. Obs. I. Genus Pentacrypta proxime accedit ad Ara- caciam Bancroft (in Transact. of ihe agricultural and hor- ticultural society of Jamaica Jul. 1825. Conium draca- cha Hooker Exotic Flora Vol. 3. tab. 152.). Consentit enim cum illa floribus polygamis, petalis aequalibus intus carinatis, forma ceremocarpii subeompressi ad basin emar- ginati; differt vero carpellis, quae in Pentacrypta tria ha- bent juga dorsalia et dua lateralia marginantia, raphen planam eremocarpii formantia; ie Aracacia autern quinque juga dorsalia inveniuntur, quae raphen excavalam relin- quunt, Praeter has differeniias siructura albuminis impri- mis zespicienda est. Hoc enim, transverse seclum, in Pentacıypta excellit pentagoni stellaris forma, quatmı vittis debet quinque semilunaribus, ilsque, si cum aliarum plan- tarum umbelliferarum villis conferantur, permagnis. Ara- cacia vero, cujus valleculae sunt multiyittatae secundum 383 efigiem in Hookeri Exotic Flora, albumen habet ad com- 'missuram excayalum, celerum vero, transverse Sectum, plane teres. Hac albuminis forma Peutaerypta etiam ab Apio, Ligustico nonnullisque aliis structura externa cre- mocarpii cum illa cognatis hujus familiae generibus differt, a. quibus praelerea floribus polygamis, forma ‚petalorum allisgue characteribus discedit. Obs, I. Generi nosiro Pentacrypiae fortassis Corium moschatum Kunih (Nova genera- et species plantarım Tom. V. pag. 14. Tab. 420.) adnumerandum est. Planla enim loco, eitato deseripta et adumbrata Pentacryptae atro- Pürpurege propius certe accedit, quam Aracaciae zan- torrhisae Bancroft (Conio Aracachae Hooker 1. c.) wi a nonnullis adjecta est, Folia, flores totusque habitus Co- nii moschati secundum effigiem, loco citato ante oculos positam, cum Pentacrypta alvopurpurea consentiunt, Invo- lucrum autem universale, quo umbella Conii moschati in ista elügie munita est, minus ad rem pertinere yidelur, cum nullo modo formam vulgarem talis involucri, sed po- tius illam folii caulini cum vagina plane evoluta referat. Cremocarpium quidem. ab illo Pentacryptae differre vide- tur, sed celeberrimo Kunthie hoc tantum in statu minus perfecto observare licuit. In loco odoris moschali, quo Cenium moschatum insignitur, in Pentacrypla atropurpu- rea odor saporque intensus illi Petroselini sativi similis animadvertitur. 13. PHLOX PROCUMBENS. P. caule procumbente ramoso, foliis spathulato-lan- ceolatis ciliatis, pedunculis terminalibus subgualernis ca- lyeibusgue villosis, laciniis corollae emarginalis apice dentieulatis. Ind, semin. hort. Hamburg. 1828. pag. 17. Habitat in America septentrionali. Radix vepens. Caules ex eadem radice plures pro- 384 eumbentes, teretes, subvillosi, rmdimentis ramulorum in azillis foliorum. Folia sessilia, opposita, spathulato-lan- ceolata, integerrima, acuta, glabra, ciliata, superiora sen- sim majora. Pedunculi terminales, 3 — 5, aequales, laxi, villosi, subpollicares. Calyx pubescens, profunde quinque- parlitus: Jaciniis linearibus, basi membrana pallide -viola- cea connatis, superne ciliatis, palentibus. Corolla Yilaeina; tubus pubescens, subineurvatus; 84 longus, limbus planus: laciniis obovatis, emarginatis, apice denticulatis, basi ma- eula V-formi violacea notatis. Stamina tuho corollae af- fixa, inaequalia, inclusa: aniheris linearibus, aurantiacis, ad faucem porrectis. Stylus filiformis, longitudine tubi: stigmate capitato: germen ovatum, glaberrimum. 14 SCILLA ROSEA. S. bulbo subrotundo, folüs subternis lanceolatıs ca- naliculatis erecto-patentibus, scapo angulato ramoso pedicellis inferioribus longissimis, bracteis minutis, co rollis planıs erectis. Ind. semin. hort. Hamburg. 1828. pag- 17. Ex Hollandia nomine Scillae bifoliae accepimus 2%. Bulbus roiundus e squamis albis compositus, 134 in diametro. Folia radicalia 2 — 3, lanceolata, canaliculata, apiee in eucullum brevem subeallosum contracta, subtus salurate viridia,.supra pallidiora fere glaucescentia, subni- lentia, 5 — 8" longa, 6 — 84 lata. Scapus solitarius angulatus, racemosus, pallide viridis, apice rubescens, punelis minutis albidis adspersus, Jongitudine foliorum vel paullo longior. Racemus 8 — 12 florus, dein elongatus. Pedicelli !bracieati, angulati, erecti, inferiores longis- simi (3 - pollicares et ultsa) superiores sensim breviores, in summo scapo scmipollicares. Bracteae membranaceas; exiguae, lineares, obtusae, pallide roseae. Corolla rosea, plana, (104 in diametro) petalis oblongis, obtusis, apiee . con- 385 conlraclis. Filamenta sıbulata, plana, pallide-rosea, peta lis dimidio breviora: antheris incumbenlibus, eneruleo ni- grescenlibus. Germen Lrigonum sexsulcalum colorc peta- lorum pistillo subulato staminibus paullo longiore coro- nalum. Differl ab affıne Seilla bifolia praeeipue bulbo rotando (in iHa_ovato) duplo majori, scapo angulalo, Noribus du- plo majeribus ct folüs lalioribus, 15. STYLOLEPIS,”) Anthodium imbrieatum, subcampanulatum: squamis lincaribus, apiee scarioso-dilalatis. Flosculi radiales Iin- gulati. Receptaculum planum, nudum,. Pappus sessilis; pilosus: radiis seabris. Semina elliplica papillosa. Proxime accedit nd Podolepidem La Billard. Plant. Nov. Holland. Vol. 2. pag. 56. tab. 208. plantam, quam. in horio nostro eolimus. Nacile dislinguitar Nosculis lin- gulatis (in ia infundibulilormibus). STYLOLEPIS GRACILIS. Ind. semin. hort. Hamburg. 1828. pag. 17. o. glabra. Tola glaberriima foltis laete viridibus. B. arachnoidea. Yoliis salurate viridibus cum caule juniori sparse arachnoideis. Habitat in Nova Hollandia. Semina ex Anglia sul» nomine Cenlaurene speciei accepimus. ©. Radix annwa. Caulis 1 — 2 pedalis, fuscus, terelius- eulus sub foliis obscure telragonus, glaberrimus, laevis, "igidus, simplex, superne eorymbosuss ramis paucilloris “ subaphyllis. Wolia laele viridia, sessilia, seminmplexicau- lia, Ianeeolata, basi vel aeqnalia in eaulem subdecurren- Ün vel abliqua uno latere corlata altero atlemıtala subde- namen ”) A or 3rog stylas et: Asig squama- dr Ba. 3s Hefe. 25 386 —— currentia, integerrima, crassiuscula, sub lente dense pun- ctala, 3 — 5 nervia, nervis venis sparsis conjunelis; cOo- sta media supra impressa dorso valde ptotuberanie; infe- riora basi altenuata plana, sphacelato- apiculata, superiora basi eordata, margine reflexa, suprema acuminata. Tlo- res terminales, rosei, corymbosi,. Rami 1 — 3 flori, bra- cteati: bracieis sub- pedicello subulatis. Pedicelli rigidi, fusci, superne scarioso -squamati: squamis inferioribus sub- distanlibus, sessilibus, superioridus stipitatis et in antho- dio abeuntibus. Anthodium subcampanulatum e viride ar- . genteum, imbrieatum: squamis linearibus, papillosis, apice scarioso - appendiculatis. Squamarum inferiorum appen- dieulus rhombeo - ovalıs, marginatus, uninervius: nervo parum producto, superiorum elliplico-lancevlatus, decur- rens, subemarginatus: nervo produeto. Flosculi permulti, disci inferne albidi, tubo apice incrassalo, demum cur- valo: dentibus roseis; radii regulares, lingulati, apice 2 — 3 dentati. Stigmata reflexa. Varielas & in omnibus parlibus illi persimilis est; differt tanlum foliis saturate. viridibus cauleque juniori tela arachnoidea tenui instruclis. i6. UTRICULARIA NEGLECTA. U. nectario conico subcompresso, labio superiore palato subtriplo longiore, inferiore deflexo lateribus inflexis, foliis subbinatis bipinnatis caulegue vesiculife- ris. Ind. scholar. in Hamburg. Gymnas. acad. 1828. ha- bend. pag. 38, Crescit in agro Hamburgensi, praesertim prope Ep- pendorf, locis paludosis uliginosis turfosis. 2%. Caulis natans, filiformis, 10 — 18" longus, sub lenie aculeolatus, simplex vel ramosus: ramis distantibus. Fo- lia subdistantia, binala, bipinnata: „(in ambitu ovaia) pin- nis subulalis, aculeolatis. Vesiculae galeiformes, apice se- 387 lis duabus longis instructae, inter foliola primordialia et petiolum communem sessiles. Praeter has etiam in caule ad basin petiolorum duae vesiculae stipulaceae forma illarum sed minores inveniuntur. Schpus solitarius, erectus, 8 — 12 pollicaris, racemo 4 — 8 floro terminatus, bisquamo- sus: squamis membranaceis, cordatis oblusis, scapo ad- pressis, Racemus ereclus, post florescentiam irregulariter areualus. Pedicelli bracteati, erecto - patentes, frucliferi cernui. Bracteae ovatae, membranaceae, obtusae. Caly- eis foliola membranacea, ovata, striata: alierum erecium, obtusum, integerrimum, alterum emarginatum. Corolla personata, aurantiaca; labio superiore palato subtriplo Ion- giore, elliptico-oblengo, obluso, vel reiuso, plicato, con- colore, margine subundulato, inflexo; labio inferiore ro- tundato, deflexo, undulato: lateribus inflexis; palaium sub- rolundum rubro-striatum; nectarium adscendens, conicum, subcompressum, e viride flavescens, supra et subtus [useo- nervosum, lateribus non sixialis. Stamina basi corollae adnala, semilunaria, compressa, apice latiora: aniheris ovatis, planis, liberis. Stylus brevis, teres: sligmale plano, lanceolato, medio reflexo, pubescente, inferne glabro. Medium fere inter U. vulgarem ei intermediam. te- net, folis illi, Horibus huic similis. Differt ab U. vu). gari caule tenuiore, foliis magis distantibus minoribus subregulariter bipinnatis, vesiculis non solum foliis sed etiam eaulibus adhaerentibus, forma corollac, quae siru- etura omnino ad U. intermediam accedit, antheris liberis (in U. vulgari connatis).. Ab U. intermedia diversa magnitudine corollac, (ma- jeris fere quam in U. zulgari) labio superiore concolore, {nee striato) foliis majoribus bipinnatis vesieuliferis. — 25* 388 — OBSERVATIONES MYCOLOGICAE IN SPECIES FUNGORUM ITAM NOVAS TAM MALE COGNITAS. AUCTORE FRANCISCO JUNGILUHNIO MED STUN (Cum tabulis VI. et VIL) Geheimnilsyoll am lichten Tag, Läfst sich Natur des Schleiers nicht berauben, Und was sie deinem Geist nicht offenbaren mag, Das zwingst du ihr nicht ab mit Hebeln und mit Schrauben. Göthe, GENERALIA QUAEDAM DE FUNGIS. Inter omnes, quas quidem lerrarum orbis profert, plan- las, vix quaedam reperiunlur, quae mixlione, proventu ei ineremento tantum a ceteris differant, quam fungi: sed 1a- men his et ipsis solet accidere, ut a Botanicis vel maxime negligaulur. Idque polissimum proplerea, quod multi e0- rum nonnisi magno cum labore, et lamen imperfecie p0s- sunt asservan.”) At ex mea quidem sententia, si quis naluram inpense amat, magnique creatoris opera ingenuc colit, is arcfactarum plantarum collectiones, tamquam fü- *) „Hacc quogue ratio videtur, cur multi botanici hodieni, ad augenda herbaria guriosissimi, magis quam voleres, scientiam in matt“ rae gremio colentes, fungos vilipendant.” Triesius. 389 nera rerum, mode hactenus aestimabit, quoad per eas, etiam deficientibus vivis, nolio plantarum, licet manca,: acquiri poterit. Multo majorem Botanicae utilitatem affe- runt, qui ci operam navant sub divo, arcanam naturae ef- ficaciam, quasi in ipsius gremio, indagaturi. In rerum na- tura inesse multa fateox, ad quae hominibus varie prae- eluditur aditus: verumlamen confido, siquidem imperfectio- res, quas terra eflert, plantae, ac nominatim fungi, peni- lius inspicerentur, fore, ut non solum dubitationes de sin- gulis speciebus earumque constantia et inconstantia*) paul. latim iollantur sed quoque in universam plantarum phy- siologiam lux magna diffundatur. Etenim fungi, quasi in fine vegni organici constituti, ideogue prae ceteris a coeli temperie aliisque rebus externis pendentes, phaenomena offeruni atque mutaliones proponunt, quae in perfectiori- bus plantis nunguam deprehenduntur. Id quod fieri vi- demus ideirco, quia plerigue fungi cito proveniunt, cilo evanescunl, Alque hace ipsa ralio est, cur oculos men- tesque observantium prae ceteris allieiant. Quasi uno na- turae nisu, uno creatoris edicto, progerminanl, ac prius- guam exspecies, evanuerunf. Quis non mwirelur, siquidem viderit, (quod mihimet eonligit videre,) Bovistam giganteam P. perquam uda ealidaque aöris temperie, unius noclis spatio oriri candem- que eo ipso loco, quo pridie vesperi ne vestigium quidem ' apparebat, postero mane in cucurbilae ingenlis amıbilum exerevisse? Quis non agnoscat pracpolenten alque infi- nitarn vim, quae e maleria orgamorurm experle "*) Lam brevi iempore lolies millena millia sporidierum, eaque euncla pari forma, cl ad cerlam quandam norınam exacla — *) Beständigkeit oder Artigkeit und Unart. #%) unorganısch, 390 — fieri jusserit, Noccis pertexuerit, ac denso peridio inelu- ‚serit? Atque haec omnia una nocte! Paene eredas, siqui- dem justo tempore ei idoneis instrumentis accederes, le posse videre crescentes, adeoque in peneiralia nalurae actuosae adyta introiret Hunc fungum, quem confestiim deseribam, vidi equi- dem crescere, \ Jam saepenumero globules lacteos repereram in pu- tridis lignis arctissime juxta se positos, organorum, ut vi- debatur, expertes, qui cnm ex mucore tantum conslarent, a plurimis agniti non sunt, a quibusdam pro ovis inseclo- rum (!) habiti. Quum tandem conligissei, quosdam prope domicilium meum reperire, statui microscopio cos contem- plari atque singulis deinceps horis revisere. Primo die mane nihil in jis percipiendum erat, nisi pituita quaedam; et ad meridiem usque medioeriter calidum ne minima qui- dem mutalio subsecuta est. Sed inde ab hocce tempore longiores evaserunt, forma eorum primitus glebasa, ad ob- ovatam formam propius accessil; tum quidem ope lentis in oblritis individuis perspicua sporidia vidi, ac paulo post in inferiore ac tenuiore globuli pellueidi parte filum fus- eiori colore insigne ac magis magisque prolongatum, i. e stipitem futurum. Ac practerea ad vesperam usque nihil amplius conspiciendum se dedit, nisi globulus ex albo co- lore in subrubrum transgressus, ejusque basis arclius paul- lalim contvaeta ac denique filum illud fuscum, antea sim- plex, at nune in duos ramos arcualo-divisum. Sed tum quidem solis occasus meis observationibus metam posuit. Pastero mane, simul ac diluxit, Siemonitidem iyphöı nam P. admirabundus deprehendi, forma proxsus exculta, capitulo oblonge, ferrugmeo, quod quidem fuit mucosum ei nitidum. Stipes usque ad cuspidem capiluli jamjam protensus, ramusculos enuserat horizonlales, tune lempo 391 vis arborum more parce tantum divisos, ex quibus postea eapillitium constituerelur. Exierior membranula nondum aderat, pracierquam quod in inferiori parie alque in cus- pide capituli pleraeque fibrae in longum et in transversum juxta se positae apparebant, quae manifesto et evidenter augebantur, donec, textura inde orta el magis magisque extensa, post meridiem alterius diei peridium absolutum erat. Sub vesperam ejusdem diei sieeum quidem exterius peridium nec amplius splendens, attamen interior massula etiamtum subfluxilis (pulticnlosa*)) erst. — Tertio die sporidia jam in adrem dissipari. Quamquam, hoc fungo a prima inde origine diligen- ter observato, experlus cognovi, incrementa ejusdem biduo esse confecta, lubenter tamen concedo, pendere ea e re- bus externis v. c. e vehementiore calore aut frigore, a majore aöris aut siceilate aut udore, ideogue modo bre- viori, modo longiori tempore consummatum ir. — Certe equidem hujus fungi exemplaria quaedam adspexi, quao cum in obsceuro, corticem inter el truncum, essent nata, nigrum colorem prae se ferebant, sed posiquam corlice remoto, solis appulsui erant exposita, brevi tempore fer- xugineum colorem induebant. Diffeillimi omnium fungorum citra coniroversiam Agarici sunt. Multi eorum non modo occurrunt in omni- bus, qui existunt, coloribus, verum etiam forma mullis- que aliis, quibus insigniantur, notis”*) tantopere variantur, multique insuper fungi pro aelatis diversitate adeo mulan tur, ut multi Botanici, hoc non agnoscentes, vel forte ac- nm *) breiartig. *%) Huc portinet pubescontia A. mallei Vahl. quem pileo pror- sus laevi insiguem vidi, vel plana pilei superficies A. granulosi Batsch, Cujus variotatem quandam nullibi descriptam , equidem iu Horoynia inferiori, pileo semmper plicato-rugoso, freyquentem inveni. 392 ceidentia pro "essentialibus notis habentes, haud raro mul- Hus momenli varielates, anf varios varlarımn aclaluı sla- tus ila descripserint, qnasi variae species essenl, el e con- trario esscenliales notas al non conlinuo in oculos eurren- les, ita neglexerint, ut species vere inler se discrepanles in unanı conjicerenl; quocirca mirandum non ost, eliam- nune mullum confusionis superesse in Agaricorum hislo- ria, licet Wriesi aliorumque opera summopere landanda jan pridem pradierint. Qb has difficultates im fungis magis, quam in celeris planlis necesse est, ut diligenlissine considerenlur sub dio; ae si quis forte quodamı in loco fungos deprehende- ril, is nolit acqniescere in co, ul. duos vel Ircs secum por- tal singulos, sc polios persequalur, gnalenus adspeclui se offerant, a monle usque im vallen, a locis apricis in unbrosa alque uda; nam sie demum fiel, ul specierum in alias transilio detegalur ei maxine, insigues earım pro loci natalis diversitale mulaliones rite observenlur. Se- eundum sporidia el velum ad consliluendos Agaricoram orgines, formam lamellarum ad species inlernoscendos per- pelnanı el conslanlem nolam reperi, alque in mullis, quac nullam ioter se similitudinem habere videbantur, lamella- rum tamen enndem formam vidi, qua propter magis alten- dendun ad lamellas censco, ideoque fungos, lieel exlernis exigui momenli nolis diversos, adunandes esse, siquidem unam eandemque lamellarum formam habeant, Iloc modo ingens specierum numerus valde diminui polest, eaque via ac mellodus naturae prorsus convenil. Llenim ammes species vieissim in se transeunles, nullae sunt spetics, ideoque falsa est quorundam Bolanicorum opinio, qui spe- eies imperfecliorum plantarum vacillantes ac inconslanles esse dieanl. Quaclibel species in scmel conclusa esl, &C finibus tam sublilibus ei accuratis sejuneta, ul alia in alianı neuliquam Iranseat, Sicul mundorum conformalio ad ac- 88 393 euralissimas leges est exacla, adeo ul Juna numquam con- verlatur in solem, ila e monade vegelante nunquam ex- istel mıuuscus frondosus; ei acque determinala atque in aelernum sibi constans csi illa naturae vis, quae Bovisiam ei Scleroderma fieri jubet. Culpa unice sita est in exro- nea, quam Botanici de fungorum speciebus eflinxermnt, nolione, alque in manea de nolis characteristics cogni- tione. OQuas notas aligsando invesligaium ce}, cognitum ir, a conjunelis Belanicorum conatibus exspcelandum est. Odoratn ereditum est reperire perpeluum bujusmodi erite- ium, (ut et nonnulli saporem admodum peculiarem ha- bent;*)) verum in una eademque specie modo acerrimum, modo prorsus deficienlem odorem percepi. Etiam omnia lungerum systemata manca el lacunosa sunt; ac sicubi Ia- cuna animadvertitur, sieubi duo genera praecise a se se- junela juxta sc consiituunlur, ibi jure praesumilur, non- dum deleclos superesse in rerum nalura {ungos, qui inter ulrmngue collocali, ordinis perpeluitalem perficiant; ita ul nolum illud Linnaei apophtegina confirmetur: „Natura non facit saltus.” Namgue opinio carum, qui fungoram propagalionem admodum late patere autumant, mullas profecto exeeplio- nes patitur. Quodsi in diversis Germaniae provinetis, ac multe magis in diversis Europae tractibus aliae species el. genera inveniuntur, quamı immensam incognilarum hucus- que formarum mullitudiaem e. g. in sylvis ad Orinoco ftumen silis reconditam pulemus? (Qui igitme slataunt, ignotas esse 1otidem duntaxat fungos, quot hucusque de- seripli sunt, ii profcclo nihil praesumunt, quod ultra legi- nn "0 g. Agaricus epiphyllus Vers. qui, quammam id nuspiam commemoratum reperi, saporem habet. acrem ot tefrigerantem pariter ac si nitram in lingua difilueret. 394 — timos veri fines progredi ac medum, qui esse debei in rebus, excedere videalur. ADUMBRATIONES FUNGORUM. AGARICUS L. 4. A. missu mibi. Sporidiis albis, velo fibrilloso fugaci, pileo carnoso conyexo umbonato subfibrilloso gri- seo-nigricante, lamellis liberis emarginatis basi*) emargı- nalo-angulatis, stipite aequali solido fibrilloso-siriato albo, Species maxime varians magnitudine, pubescentia, crescendi modo, colore, odore, forma, — quo factum est, ut apud auctores diversae unius speciei formae fere tot diversae species descriptae sint. A. graveolens Pers., A. sejunelus Sow., A. myomyces Pers., A. virgatus Fr. et A. gausapatus Fr. in systemaie mycologico Friesii distin- eli ad unam eandemque speciem pertinere persuasum mibi habeo, pluresque alias jam distinclas formas ejusdem spe- ciei esse, valde suspicor. Omnjum transitus muluos in Iereyniae sylvis vidi nee exiguam individuorum copiam in omni aetalis statu, in quovis loco natali, in apricis, um- brosis, pinelis, fagelis etc. observavi. — Pileus 1 — 3 unc. latus, ambitu semper pallidior, plerumgue griseus, ni gricans, saepe albidus, subferrugineus, Ilutescens, innato- übrillosus, fibrillis tomentum densum formantibus, jove pluvio sacpe in floceulos coalitis. Nonnisi in junioribus abradi possunt, si quidem pilei substantiam laedere nolis. Variat glabriusculus, adpresse squamosus. Caro alba, *) Eam lamellarum partem, cua ad stipitem vel speciant, vel co adnatae sunt, basin, — lic opposilam, s. finem carum, apicem, cam, qua cum pileo coneretav suut, dorsum, — huic denique oppusi- tam, aciern lamellarum appello. a Ei 395 firma. Lamellae simplices, inaequales 2 — 3 lineas Ia- tae, erenulatae, medio emarginatae, basi constanter angu- lato-emarginatae, angulo obtuso, rarius subacuto. Non- numquam situm obliquum habent, Stipes 1—3 une. lon- gus, 2 lin. — 3 unc. et ultra crassus, siriatus h. e. fibril- losus fibrillis cum stipite homogeneis coneretis, medio subaraneosus. In loco praecipiti curvalus, adscendens evadit. Varietates frequentiores occurrunt: 1. Pileo laevi medio verrucose, slipite squamuloso squamulis adpressis. — Sordidus livido -subeinerascens. 2. Pileo laevi nitido venoso-virgato, venis obscurio- ribus. Haec forma praesertim aulumno sexiori oceurrit, post multas pluvias demissas, quo sacpe magna fibrillarum pars abluitur. Fibrillae concreiae sunt, tantum venae ap- parent! 3. Pileo brunneo-Intescente, lamellis stipiteque lacie Iuteis. Odor saporque non constantes. Odor plerumgue fa- rinae recentis, subrancidus, sed in eadem varielate säcpe nullas. — Plerumque gregarius occurrit, sacpe caespilo sus, quo pileus haud raro irregularis, depressus, (repan- dus) evadit. 2. A. ansiwaczus mihi. Sporidiis albis, velo fugaci, pileo camoso convexo glabro obscure nebuloso, lamellis subdistanlibus adnato - decurrenlibus arcuatis, siipile ae- quali solido albo - lulescente inflato -tomentoso. Tab. VI. fi. Pilens carnosus, unciam latus, laevis, came firma alba. Zamellae simplices, inaequales, 14 — 2 lin. latac, arcualae, adnalo-decurrentes, crassiusculae. Stipes in pi- leum diffusus % une. eireiter longus, 4 lin. crassus, ne- dio (ubi in juniori stalu velum aflixum est) tomentoso- membranaceus mollis, iomento subiuflalo. 396 Odor saporque non eximii. Inveni solilarium in pi- neto Flercyniae inf. versus Möllendorf.*) Oeibr. 3. A. sroLonırer mibi. Sporidiis albis, velo nullo, pileo tenui-carnoso eonvexo-explanato glabro brunneo-ne- buloso margine striaio, lamellis adnatis lato - lanceolatis basi rotundatis albis, stipite acquali fistuloso nebuloso sub- nitido, radice longa repente stolonifera. Pileus unciam latus, muxinus subbrunneus, Zamel- Zue simplices, inaequales, flaccidae, subdistantes, apice ae- qualiter altenuatae acutae, basi rotundatae 3 lin. latae. ‘Stipes sursum albus, ceeterum pileo concolor, laevis, ela- slieus, 2 unc. longus, JIincam crassus. Badix eximie re- pens, stolones emitlens, subglabra. — Iria ad quinque saepe inveni individua ex una xadice horizonlaliler re- penle oriunda, interslitis biuncjalibus. — Odor saporque subnulli. Inv. in pineto Hereyniae ad Rammelburg inter felia alque conos pini putrescenles. Sepibr. 4. A, cusororicus mihi. Albus, sporidiis albis, velo nullo, pileo submembranaceo campanulato laevi ambitu suleaio-styiato, Iamellis liberis ulrinque subaequalibus dein incarnalis, slipite striato longe fistuloso basi strigoso 12 dicato. Tab. VII £. 4. Albo-subllavescens. Pileus 4 — 1 unc. Jatus, cam- panulatus, subumbonatus. Zamellae simplices, inaequa- les, 2 lin. Iatae. Stipes subfistulosus, radice excepla, 3 — 4 uneias longus, 2 Jin. circiter crassus, subelasticus, eximie s. profunde siriatus, basi sirigosus, radice subin- crassala profunde in terram intrante. *) Non pcssum ejusden opinionis esse cum illis, ui fungos aullo loco natali teuer cuntendant; quia omues fungos, terrestren el ligna- tiles, hucusyne mihi visos, eulen seniper Ioco, quo superiori auno in- veneram, sequenie certe veperi, alque Trichinam clavatamı Pers. in uno lautura Inter seXxcontog alios Irunco quovis ano vidi, 397 Odor saporque null. A. polygrammns Ball. pracier physiognomiam longe aliam, differt pileo subeinereo, la- mellis altenuato-adnexis, (in nostro liberis,) slipite argen- leo 5. caesio etc. Inveni solilarium in sylvis Herc. sub Corylo. Sepibr. 5. A. cascosus mibi. Velo sporidisque nullis, pileo carnoso campanulato - convexo pallido tomentoso - granu- loso, lamellis liberis nebnlosis emarginal’s, stipite acquali pallido fistuloso sericeo-fibrilloso. Sporidia in decem junioribus atque aelate magis pro- veclis individuis chartae nigrae et albae impositis non vidi,. ‚Pilens eampanulalus, subumbonatus, margine sub- undulato-coniracto, 3 — 4 Iin. latus, pallidus, subargen- tens, nudo oculo glaber, sub lente tomentoso - granulasus, (caseosus quasi). 'Tomentum eultvo abradi potest, Ze- mellae simplices, inaequales, # lin. et ultra latae, basi subangulalae, medio emarginalae. Stipes pileo concolor unelam longus # Iin. erassus, sericeo .fibrillosus subflocen losus, subliliter fistulosus. — Odor forlis alcalinus, sapor farinae recentis. Inv. in Here, sylvis socialem. Sepibr. 6. A. urecans Pers. Pileo carnoso livido-lavescente striato, lamellis subliberis bası allenuatis lividis, margine eroceo, slipite laevı nitido pileo concolore basi hirsuto. Odor plerumgue subnullus; sed varielates inveni, quae vdore eximio alcalino, colore einerascente, lamellis cine- reis margine albis, mediae inter A. eleganten P. et alca- linum Fr. starent, ut, ni lamellarum formam respiceres, plane nescires, ad ulrumque cas referres! Omnes alias nolas ab una ad alteram speeiem tam paullatim transien. tes vidi, ut, neglecta lamellarum forma, specie eas dislin- Suere non possim. Non magnitudinem et colorem ele. Yarianies vidi, sed quoque odorem, qui, quo magis A, ele- Sans ad A. alcalinum accedebat, co magis acritate auge- 398 batur. - Sed forma lamellarum videtur constans, ut in in- dividuis, tota externa forma et colore B. alcalinum reprae- sentantibus, primo lamellarum intuitn A. eleganiem rile cognoverim. Zic habet lamellas basi acuminalas, sub- emarginato-attenuatas, apice latiores; ö2Ze lamellas apice basique aequaliter attenuatas. 7. A. acıcors mihi. Parvus, albus, sporidiis albis, velo nullo, pileo membranaceo tenaci convexo - umbonalo laevi, lamellis adnatis inaequalibus, stipite fistuloso basi in bulbum villosum incrassato. Tab. VL f. 3. Species tenera & unc. alla. Zamellae simplices, in- aequales, lanceolalo-subensiformes. Stipes e villo basi- ları denso bulbum formante, surgens, apice in nodulum dilatatus, Inv. in Hercynia acubus pinuum dejectis innatum. Sepitbr. 8. A. caRSEo „vioLäscnns mihi. Sporidiis Iutescenii- bus, velo nullo, pileo camoso eonvexo-plano demum de- presso laevi. incarnalo-testaceo sublivido juniori involuto, lamellis adnatis inaequalibus conferlis incarnato- vielascen- , tibus, stipite bulboso solido firmo albo-tomentoso, Solitarius. Sporidia rosea s. alba in colorem roseo- hutescentem tendentia, nune dilutiora, nunc obscuriora- Pileus 3 — 4 une, latus, laevis, epidermide facile sece- dente. Stipes 2 — 24 unc. longus, 3 — 2 une. crassus, in pileum diffusus, e tomento albo villoso-siriatus, sub villo rernoto violascens. Zumellae simplices, inaequales, serrulatae, arcuatae, juniores hamatae, apice allennalae, proprie liberae, sed ob stipitis formam diffusam spurie adnatae s. decurrenles. Caro pilei stipilisque firma, am- hitu subviolascens. Sapor duleis. Odor dulcis, cum odore carmnis poreinae coclae comparandus. Crescit in sylvis TIereyniae frondosis. Octbr. 9. A. canszo-vırens mihi. Sporidiis ferrugineis, velo 399 nullo, pileo tenui-carnoso Iuteo-viridi convexo striato- sul- eato nitente, lamellis liberis latis distantibus incarnatis, slipite aequali solido Iuteo-acruginoso nitido. Tab. VI f.2. Solitarius. ZPileus 14 une. latus, striato-sulcafus, sub lente adpresse fibrillosus s. venosus, subumbonatus. Ze- mellae secedenti-liberae, subl;iquetrae, acie basique reetae, basi 4 Im, circiter latae, apice altenualae acutae, € sporis hine inde fusco -maculatae, Stipes in pileum subdiffusus 12 lin. crassus, 2 — 3 une. longus, laevis, solidus, basi albo - tomentosns subincrassatus. — Odor saporque sub- aulli. — Inv. in fruticetis Herc. umbrosis, im Selkethal prope Anhaltburg, nec non ad Rammelburg. Octbr. C£. A. dichroum Pers. qui diflert sporidiis roseis, pi- leo violaceo umbone subrufescente, Jamellis confertis in- Carnalo-griseis, stipite subfarinaceo. — A. exilis Fr, pi. leum habet cincreum, sporidia rosea stipitemgue fisiu- losum. 10. A. ıuerns mihi. Sporidiis ferrugineis, velo nullo, pileo carnoso convexo - explanato testaceo - pallido glabro, lamellis subliberis pallidis dein brunnescentibus, margine Jusco-punelato, stipite solido siriato albo basi in- erassato sursum albo-pruinoso. Socialis. Pileus 2 — 3 unc. lalus, laevis, sub lenite areolato-striatus, e brunneo-expallens, sublutescens, Caro mollis alba. Zomellae simplices, inaequales, leviter ad- nexae s. liberae, apice acutae 2 lin. eirciter latae, mar- sine (a sporidiis) ferrugineo-maculato s. crenulato. Se. pes 3 — 4 lin. crassus, 2 — 3 uncias longus; striatus I. fibrillosus, fibrillis slipite homogeneis, concretis, sursum albo-farinaceus s. ‚floceulosus, basi subbulbosus. Oder subalcalinus. Velum non vidi, licet permulta individua vix e terra emersa, capitulum aciculae referenlia, per to- tum constanliae suae tempus, exploraverim. In sylvaticis montosis Hereyniae inf, Scpibr. 400 14. A. ruscescens mihi. Sporidiis ferrugineis, velo fibxillose, pileo tenui-camoso laevi fulvo-fuscescente, la- mellis lalis versus dorsum plicatis rubro-brummeis simpli- citer adnalis, stipite aequali solido firmo fibrilloso pileo concolore. Tab. VLE£ 9. Tenax, siccus, carne firroa, sicca, sordide zubescente. . Pileus tenuis, fulvo-fuseus, nitens, 2 unc. latus. Zemel- ae simplices, inaequales, A lin. et ultra latae, acie rectae, dorso plicatae plicato-connexae, flaccidae, subundulatae, purpureae, a sporidiis brunneae, decolerantes, nonnisi mar- gine rubescentes. ‚Sfipes in pileum diflusus, solidus, carne tirma sordida, 2 unc. et ultra longus, 4 Im. crassus, pileo concolor, sed dilutior, in superiori parle fibrillis adpressis obscurioribus a velo fugaeci relictis strialus. Okdor peeu- liaris subduleis. Inv. subcaespilosum in pineto Uerc. versus Möllen- dorf. Octbr. 1%. A. cmmmonzus L. Pileo Ieviter camoso obtuse umbonato sericeo subeinnamomeo, lamellis adGzis conler- ls, stipite tenui acquali Iutescenle, Fr, Deseribam bie nonnullas hujus fungi definitu diffeil- lımi varielates. Priesius isto nomine junzit multas sibi similes formas, sed vereor, ne carum nonnullae specie di- versae sint. Observationes omnium varielatum in naturae gremio diligenter institulac, pergue omne earum existen- Uae tempus continnatae, hacc illusirare possunt dubta, quod de omnibus aliis fangorum speeichus valet, — Tran: situm muluum formarum hic deseribendarum vidi, formam- que lamellarum, omnibus aliis specierum nolis, colore, magnitudine, forma pilei ec, voriantibus, nunguam yariarr- tem observavi. Sporidia ferruginea, velum fihrillosum fugas, pileus ® prima infantia umbonatus, 1 — 14 une. latus, slipes % unc. longus, 2 lineas crassus, lamellae simplices inaequt- les, 401 les, 3 lin. et-ultra latae, emarginato-adnalae — omnibus communes. Gregarii in graminosis sylvaticis ete. oceur- runt. Sepibr. A. cinnamomeus var. ]. pileo convexo-explanato um- bonato primum subcampanulato brunneo-cinnamomeo in- nato -fibrilloso, lamellis! emarginato - adnatis dilutioribus, stipite aequali albido- fibrilloso. Pileus nitens sub lente fibrillosus; fibrillae nudo oeulo aegre conspieiuntur, Zamellae emarginato-adnatae plica deeurrente.e Dubius sum, an stipes fistulosus sit, vel a vermibus excavatus, quos non vidi. Odor saporque sub- nulli. A. cinnamomeus var. IT. pileo laevi subnitente, fibril- lis albis superficialibus eoncentrieis vestito, lamellis plica decurrente adnatis. Pileus veliquis var. paullo latior. NFibrillae parcae superfieiales, adflatae quasi. Lamellas in nomullis vidi liberas. Oder saporque subnulli, 4. cinnamomeus var. JII. pileo rufescente humido nitente, margine reflexo albido araneoso-fibrilloso, lamel- is subemarginato - adnalis stipiteque fistuloso fihrillose albidis. In his lamellae magis confertae, quam antecedentium, sporidiaque minus [erruginea, sed obseure brunnea mihi visa. Odor nullus, sapor ingratus, nauseosus. His similis videtur A. hemitrichus Pers. N 13. A. zrunsgo.vırLosus mihi. Cervinus, brunneus, sporidiis brunneis, velo fibrilloso, pileo carnoso explanato subdepiesso floccoso-Abrilloso, lamellis simplieiter adnatis obseurioribus, stipite floccoso-fibrilloso fistuloso deorsum attenuato. Tab. VL £. 5. Sporidia ohscure brunnea. Velum fugax. Püleus 1--2 une. Iatus stipiteque Hoceoso-villosus mollis, came Yutescente, subconcolore. Lamellae simplices inaequales ör Bd, 3sıHaft. 26 402 — 3 lineas latae proprie liberae sed ob slipilis formam in pileum diffusam spurie adnatae s. decurrentes. Stipes in pileum diffusus, unciam longus, 3 lin. crassus, strictus, frrmus, deorsum attenuatus. Odor saporgue dulces. Gregarium in terra nuda in sylvis Hercyniae inveni, Septbr. 14. A. aLBo-cRENATUS miht. Sporidüs brunneis, velo nullo, pileo ienui-carnoso convexo subeampanulato umbo- nalo brunneo squamoso - fibrilloss margine deflexo, la- mellis liberis latis subrotundis erenatis basi emarginalis, slipite aequali solido albido glabro sursum pruinoso. Tab. VI. f. 4. Sporidia obscure brunnea. Velum? fugacissimum; sed non vidi. Pileus subspadiceus, 2 unc. latus, ambitu te- nuis membranaccus deflexus, margine subinflexo. Zamel- Iae simplices inaequales 4 lin. ei ultra Iatae, eximie ere- natae, crenis pallidioribus, albidis. Stipes 2 une. circiter longus, 2 lin. erassus. Gregarius eum Ag. einnamomeo in Hercynia. Septbr. 15. A, morosus mihi. Sporidiis brunneis, velo nulle, pileo .caynoso ‚campanulato-subeonvexo umbonato inmate- fibrilloso e cinereo - Iutescente subbrunneo, margine con- traclo, lamellis liberis apice latioribus albis dein nebulo- sis subbrunneis; stipite albo laevi solido nitente subbul- boso. Tab. VL. £ 6. Sporidia obseure brunnea. Velum non vidi; ? fuga- cissimum. Pileus squamoso - fibrillosus, unciam cireiter lalus, margine plicato-contraeto, carne firma, alba. La mellae simplices, inaequales, 3 Iin. latae, albae dein sub- brunneae, basi attenuatae, Acuminatae, versus apicem Ia- tiores ventricosae. ıStipes a pileo diseretus substriatus 14 — 2% une, longus, 2 lin. ultra erassus. Odor nauseo- sus. — Gregarius in sylvis Hereyniae. Sepibr. 403 CE A. leucopoda Bull. pileo laevi insignem et A. sca- bkum Sow. — subsimiles, 16. A. romentosus mihi. Sporidiis brunneis, velo fibrilloso pexsistente, pileo carnoso convexo brunnescente fibrilloso-tomentoso, lamellis dilute brunneis margine al. bidis simpliciter adnatis acie subrectis, stipite aequali so- lido firmo striato- fibrilloso supra velum pruinoso.- Tab. VvL£7. Sporidia obscure brunnea. Velum fibrillosum, album, subpersistens, in superiori stipitis parte annulum tomen- fosum, spurium constituit, Pileus unciam et ultra latus. Lamellae 4 Yin. latae, simplices, inaequales. ‚Stipes in pileum diffusus 1% unc. circiter longus, 4 lin. crassus. In sylvis Hercyniae inferioris passim. j 17. A. eıLyo-srunneus mihi. Gilvus, sporidiis ferru- gneis, velo nullo, pileo tenui-carnoso campanulato ob- tuso laevi, lamellis liberis brunneo -cinnamemeis apice la- tioribus ventricosis, stipite aequali fistuloso gracili laevi nitente, Tab. VL. £ 12. Pileus 2 une. latus, gilvo-stramineus. Lamellae sim- plices, inaequales, lernae, 3 lin. latae, subdistantes, basi älenuatae acutae, apice laliores ventricosae, infra pilei Wwarginem descendentes. Stipes elasticus, lineam erassus, 3 une, longus, basi subinerassatus. Solitarius crescit in Sraminosis siecis Mansfeldiae. Septbr. — , Ck. Ag. melinoidem Pers. a quo differt: pileo mar- $ine laevi, Iamellis liberis margine integris obscure brun- Neo-fuseis subeinnamomeis, slipite laeyi nunguam com- Ptesso. : ‘18. A. vnpurarus mihi. Brunneus, subspadiceus, spo- udüs ferrugineis, velo nullo ; pileo” ambitu membranaceo “armpanulato-conyexo umbonato laevi nitido, Iamellis di- Stantibus“ adnatis -basi subrotundatis apice aculis, stipite “quali, solido undulato nitidö tenäci. Tab. VI. £. 14, 26 * 404 — Pileus 2 — % unc, latus, ambitu membranaceus, um- bone carnoso. Zumellae simplices, inaequales, binae,- 3 lin. et ultra latae, ovato-lanceolatae. Stipes in pileum subdiffusus, pileo dilutior, 14 lin. erassus, 2 'unc. longus, nitidus, superfieie undulata. Odor non eximius. In siceis graminosis, immo caleareis apricis! Mans- feldiae. Aug. — .Septbr. Ch A. temulentum Fr. qui differt stipite fistulose, basi fibrilloso,'albide, apice subpruinato, pilei indole, co- lore, forma, 1loco natali etc. 19. A. srerızıs mihi. Sporidiis nullis, velo fibrillose, pileo camoso acute convexo glabro violaceo, lamellis I beris angustis crassiusculis brunneis, stipite aequali solido violaceo sursum pruinoso basi substriato. Tab. VI. f. 8. "Elegans. Velum fibrillosum, fugax. Sporidia non vidi, licet haud exiguam individuorum copiam chartae im- posuerim! Pileus convexus, acutus, (subumbonatus,) UN- ‚iam eireiter latus, carne alba. Zamellae simplices, it aequales, crassae, subliberae, utringue aequaliter attenun tae, dorso reclae, brunneae, cervinae, lineam, vixz ultra, Iatae. Szipes 2% lin. erassus, 1 — 14 unc. longus, apice Mocco$o-pruinatus, deorsum e venis homogeneis substria- tus. Odor saporque nulli. Inr. solitarium in sylvis Hereyniae inf. ad Harzgerode, Falkenstein, passim. Septbr. — Octbr. Ag. geophylius Bull. P. longe alius. 2%. A. PuRPOREO-nRUNNgUS mihi. Sporidiis purpureis; velo araneoso, pileo carnoso convexo subumbonato flaves eenti. brunneo innato-fibrilloso margine involuto, lamellis liberis ventricosis apice acutissimis purpureo-brunneis mat- gine albis, stipite aequali cavo. adpresse fibrilloso pile? eoncolore apice albo. . Sporidia fusco-purpurea nigricantia. Velum aranee" sum, fugax, album, intus e sporis delapsis purpureum. 405 Pileus 3 unc. latus fibrillosus, (ad marginem magis,) ob- tuse umbonatus, margine tenui deflexo, subinvoluto, came Intescente. Zamellae simplices, inaequales, obscure brun- neo-purpureae, subnigrae, basi emarginato-acutae, medio ventricosae, A lin. et ultra latae, apice acutissimae, ob pi- lei formam hamatae, Stipes firmus, pileo pallidior, 8 unc. longus, 4 lin. erassus, superne a velo fibrillosus, fibrillis adpressis nigris, apice albus. Odor saporque nulli. Tav. im Wipperthal. Aug. — Septhr. ‘21. A. surergus mihi, Sporidiis purpureo - nigris, velo nullo, pileo tenui-carnoso laevi campanulato Iules- eenti-pallido, lamellis liberis purpureo-nigris utrinque ae- qualiter attenuatis dorso rectis, stipite fistuloso albido gra- eili laevi sursum aequaliter atienuate. Tab. VI. £. 11. Pileus 1% unc, latus, medie carnasus, ceterum sub- membranaceus, tenax, siceus, alutaceo-pallidus subhitens. Lamellae 3 lin. latac subconferlae, nigro-purpureae, ver- sus aciem obscuriores, persistentes, subarescentes! neuti- quam deliqueseentes. ‚Stipes 3 lin. circiter .crassus, fragi- lis, basti albo.tomentosus, pileo dilutior, versus apicem sensim attenuatus. Species solitaria, pulchra. Inv. in locis Hercyniae inf, umbrosis, pinguibus inter folia atque acus pinuum de- jectos. Ocibr. Cf. A. conocephalum Bull. A. S. p. 206, a quo differt Praeier physiognomiam longe aliam, pileo emnino Jaevi, substantia tenaci persistente etc. A. campanulatus Bull. Praeter alias nolas, velum habet, stipitem tenuiorem, la- mellasque rufo.lutescentes. Cum ceteris Coprinis nulla affinitas, . 2. A. cauısınosus mihi. Sporidiis nigtis, velo nullo, Pileo tenui.carnoso laevi campanulato brunneo .nigrescente, Iamellis Jiberis fuligineis apiee basique aequaliter attenua- [% 406 tis acutis, slipite pileo concolore aequali fistuloso luevi fragili. Tab. VI. £. 13.. Pileus submembranaceus, % unc. circiter lalus, cam- panulatus, obtusus, brunneus., Zamellae simplices, inae- quales, 2 lin. latae, nigrae, persistentes, arescentes! singu- lart gaudentes forma, linteonis naviculam referente. Sh- pes lineam vix latus, 2 une, :et ultra longus. Species ob lamellas non deliquescentes locum nata- lem terapusque vigendi mihi maxime memorabilis. Inveni copiosam zwischen Tresenburg und der Rofstrappe in gra- minosis rupesiribus siecis, non sine periculo ascendendis, in ipsisque rupium rimis! in consortio Potenlillae rupe- stris et Lactucae perennis L. Julio ineunie, 23. A. scermum mihi, Parvus, gregarius, ienerrimus, einerascens, sporidüs nigris, velo nullo, pileo membrana- ceo campanulalo umbonato sulcalo laevi,- lamellis lanceo- latis adnatis distantibus, stipiteque aequali fistuloso gla- bro cinereo-albidis. Tab. VL f. 10. Pellueidus, fugax, deliquescens. Stipes 1 — 2 unc longus, lineam crassus, sursum incrassatus, (scepkum quasi referens,) umbonatus, ‚umbone papillaio. ‚Pileus margine dilutior, 3 — 4 lin. latus, tenuissimus, profunde sulcato-plicatus, sulcis lamellis parallelis. Pileus nil aliud videtur, nisi lamellae arcualo-explanatae. Zamellae sim- plices, inaequales, lanceolatae, lineam latae, duplo angu- stioribus, quae autem fere ejusdem longiludinis, inter- mixtae. B In graminosis pinguibus arcis Mansfeldiensis. Septhr- Cl. Ag. papillatam Batsch, diversum: pileo furfuraced, margine striato, dein lacero, lamellis atris margine albis, stipite apice alxo -furfuroso, CLAVARIA Vaill. 24. Ci. cnıstara Holmsk. Caespitosa, vamosa, la 407 vis, glabra, nivea 1. albida, dein fuliginea, ramis superne dilatatis eristatis aculis. Fr. Cl. eristata var. flexuosa mihi, solitaria gracilis, sub- incarnata, subramosa, ramis paucis elongatis flexuosis acu- ts: Tab, VIEL f. 2. a. j Uncias 5 cireiter alta, medio arcuato - divisa, ramis superne saepius ilerum convergentibus, concretis, :dein hine inde a sporidiis albo pruinosis. -— Inter muscos 1a- tentem inveni. Cl, eristata var. curta mihi, caespitosa, irregularis, alba, ramis coneretis s. conferlis, superne dilatatis setaceo- villosis. Tab. VIL f, 2. b. j Caespites 1 — 14 une. altae; 3 une. longae, unciam late. Rami sursum incrassati, plerumque recti, conferti, inter se eoncreti, rarius concenirice divergentes, e crusta alba, vel uniformi, ramos dejectos saepe late obducente, vel in terra atque in muscis stellatim explanata, surgunt. Ab hac Clavariae massa Polytrichum undulatum L., prae- ter apicem, in multis liberum viriden prominenten, to- tum obductum vidi, quo füngus completam musgi formam induens, supra stellaiim explanatus cum vicinis concretus älque e folüis Polytrichi subverticillatus, evasit. — u Quis ambas has formas ejusdem speciei esse putet? Sant. Vidi enim formas intermedias ad utramque paulla- {im transientes, : \ 25. Cr. ocurıcno - vırens mihi. Gregaria, ochratea, Sursum virens, ramosissima, sporidiis ochraceis, ramis € irıneo brevissimo albo- villoso divisis, conferlissimis, plano- fompressis superne in ramulos obtusos breves digitatos ‚Pproximatos divisis. Tab, VIE £ 3. . Unciam citeiter alla, unciam Iata, eurta, subobconica, Pöseure ochracea, trunco brevi, albo-villoso, mox in ra- Mos laeves, compressos, confertos, densissime caespitos0S, N | 408 apice virescentes, abeunte. Odor non eximius. Sapor in- gratus subacris. — Ab Ol. abietina P. diversissima. - . In pinsto Hereyniae inf, prope Möllendorf, Sepibr. HIMANTIA Pers. ‚26. H. mAamıza mihi.. Miniata, flammea, celavaelor- mis, apiee explanato byssoide, dilutiore, libero, vel foliis adhaerente. Tab. VIL f. &. Unciam alta, deorsum altenuata, lineam vix lata, sur- sum, dilataia. Superior fungi pars, (apex,) lutea, mollis, byssoides, plerumgue in facie foliorum obtegentium ad se spectanle, superiore aut inferiore, explanata est alque cum ea arete concyeta, quo fit, ut in opposita- foliorum facie maeula lutea appareat, Rarius lihera est. Himantia lateritia Bull. nostrae e Jonginquo similis est, sed apex cristatus, neutiquam hyssoides pietus est, ut potins ad Clavarias pertinere videatur. Iay, in sylvis Hereyniae frondosis, foliis putridis it- natam, foliis oblectam, folia saepe perforantem e. gr. im Wipperthal, raro, . Septhr, . BULLARDIA mihi. Üterus sessilis, ‚irregulariter rumpens, membranas fre- quentissime amastomosantes cavernulas copiosas formantes includens. Cavernulae fibris pareis, ramosis, apice Yiberis, pulpaque sporidiorum repleiae, 27. B, movmanss mihi. Subterranea, rotundo-diffor- mis, gibbosa, laevis,. intus atra, fibrillis radiealibus pareis peridio arcie adpressis vel eum eo concretis, Tab: vl. 1. 16, Magnitudo nucis avellanae ad juglandis. Intus ater- vima, inguinans. Textura celluloso-spongiosa per se alba, sed Aa sporis atris colorata, Peridium in membranas fre- quentissime anastomosantes conlinuatum, inter quas cavel. 409 wulae, ab auctoribus sporangiola diclae, remanent. Caver- nulae praeter sporidiorum pulpam, fibras parcas, strictas, ramosas, pellucidas, radice fixa ex inlerna cavernae facie aiunda, apieibus obtusis in pulpa libere natantibus, vix, sadici suae oppositam cavernae parlem attingentibus, con- tinent. Quid? in sporangiis Tuberi propriis fibras Bovistae! amborum characteres in uno fungo eonjunclas! — — Cavernulas habet ampliores et texturam laxiorem, quam Rhizopogon albus et luteolus Fr., quorum sporangia meras fovent sporas. — Odorem habet dulcem, gratum, fere aromalicum, sed non moschatum; saporem duleissi- mum, gralum. Peridium externum demum irregulariter fumpit, rimis atris inguinantibns. — Cf. Tuber moschatum Bull, t. 479, speciem nostrae similem forsan eandem! Iny. Sepibr. post multas pluvias demissas sub Corylo Avellana L. in terra a strato foliorum putrium crasso ob- tecta, zwischen Rammelburg und der Klaus, nec non in arce Mansfeldiensi der Thiergartenthür gegenüber. Nomen. feci a Bullardo, viro de fungis merilissimo. SPHAERIA Hall. 28. Spm. zucıruca mihi. Virescens, peritheelis ag- gregatis confertissimis ovalis villosis, ostiolo elongato Iu- tescente, Forma valde singularis, conica, obelavata, a latere visa Ianceolata. Lineam alta. Perithecia villosa confertissima villo inter se connexa crustam late effusam formantia, vi- Yidia, in ostiola pallidiora lutescentia, continuata. Inyeni autumno, ligno putrido- innatam in specore oda obscuro, profundo, aquis irrigato, der Titianshöhle im Selkethal. E tenebris in lucem protracta, colorem peri- thecii vieidem in Yutescentem, ostioli in pallidum mutavit. # 410 Hic non possum non mentionem facere fungi cujus- dam wmemorabilis, de quo dubius sum, an verus fungus sit, (Sphaeria?) nec potius animalis originis. ° Inveni tem- pore, quo lente ad ulleriorem indagationem necessaria plane carebam. Postea, summa adbkibita diligentia, reve- nire non poini. Iconem tamen quidve tum de forma ip- sius notavi, hic communicem. Sessile, globosum, firmum, laeve, roseum, intus car- nosum, receptacula gelatina repleta, includens, odore exi- mio dulci moschato, sapore dulci grato. Inv. anutummo radici semiputri arbusculae adhue vigen- tis innatum, in sylyula ad Burg-Oerner prope Mansfeld am Harz. Nonnulla exemplaria a formicarum turba e vi cino domicilio suo adgressarum, adesa fuerunt. Unciam et ultra latum. 411 PLANTARUM RARIORUM ET MINUS COGNITARUM FASCICULUS. AUTORE LUDOVICO GRIESSELICH, MED. DOCTORE 1. GEIGERIA AFRICANA*). Char. gener. — Anthodium imbricatum, foliola om- nia Coriacea. Receptaculum eonicum pilosum. Pappus paleaceus, — " Descriptio speciei. Radix“*) simplex lignosa, saepius praelonga ei per- pendicularis, tenax, extus albido-flavicans, intus flava. Caulis**) humillimus, fere nullus, glaber, simplicissi- ms, mox inflorescentiam formans. Folia \inearia integra aut denticnlata, uninervia, ulrin- que punctata vel poris minutis obsessa, omnia pilis raris . scabra, leviter ciliata, basi magis dilaf a et subvaginanlia, 1-14 poll. longa, 1 lin. vel paullo ultra lata, inflores- tentiam fere omnia excedentia. . . Anthodium basi saepius foliis suflultum; foliola infe- tora oyata, hinc inde apice in laminam foliaceam' termi- nata, margine eiliata, carinata, superiora lanceolata, lon- $iora, acuminata, ciliata ‚ apice magis pilosa, omnia coria- Cea apiceque fusca. mn *) Dizonium longifolium Hb. W. n. 14820 est eadem planta. Editor. EN R . FR » Potius rhizoma vel caulig subterraneus mihi videtur, ”) epigacus. 412 Inflorescentia semper dicholoma, confertissima, (capi- iula tantum conferta”) videntur). " Calathidirm magnitudine Asteris bicoloris aut paulo majus. Flores ommes flavi, (discus radiusque concolores). Flores radii feminei et fertiles, patentes; iubus Iimbo bre- vior, glaber; limbus planus tridentatus, dentes minuti; vasa primaria quaiuor, secundaria nulla. ‚ Flores disci hermaphroditi tubulosi; tubus glaber; limbi laciniae quinque, lineares, acuminatae, ciliatae; vasa 5 cum lacınıis aliernantia, bifurca, tum laciniarum mar- gini dense adpressa. Antherae elongalae, lineares, basi bisetae, corollam nunquam excedentes, setae basilares longae albae non pol- liniferae, inciso - barbatae; apophysis apicalis acuminata, nervo medio percursa. Pollen flavum. Filamenta glabra, e tubi basi orientia; articulus su- peiior setis antherarum brevior. "Stylus senper glaber, bifidus, aequalis; rami stigma- tophori semper erecli, (non divergenies), extus conveRi, superne pilis minutissimis raris obsessi, obtusi, papillis stigmaticis marginalibus biserialibus eircumscripti (exceplo apice); quartam eirgiter partem styli longitudinis habent- Nectarium (in sensu Cassiniano) alveolus parvus fa vus, stylum per articulationem excipiens. Pappi paleae 8 -—— 12, Ianceolatae, parlim in ar siam asperam protractae, partim apice incisae. Fructus basi magis altenuatus, apice oblusior, obso- lete trigonus, pilis albis dense obsessus, erostris.”) Areola azilis.***) *) Terminus hic vagus nee ultra in usum tralendus. ”) Con, quae Lessingius in Linnaea April, 1829 dixie, et qua ego de ‘Tragopogone in „Geigers Magaz: für die Pharm. Juli 182. #%%) Gonf, Linnacam 1. c. 413 Receptaculum conicum pilis albido .flavis dense ob. sessum. Floret Majo et Junio. — Habitat in Africa australi prope Beauford. — Perennis. — Secundum styli et antherarum formationem ad Inu: learum tribum Cassinianam pertinet. — Planta Solidagi. nem minutissimam refert. — Radix parum aromatico sapore salivam non flavam reddit. In foliorum poris minutis massulae parvae nigri- cantes resinosae reperiuntur, ut in Labiatarum foliis. Pori hi rarius in Compositis observantur; vide Helian- 'heas, Tagetineas aliasque. Folia in aqua fontana frigida ‚ macerata valde resinoso-amara reperi. — Antonius Sprengelius in tentamine suo (1828) genus novum, Zeyheriam, exstruxit, et sequentibus dedit: „Ra- data, radio neutro. Anthodio subimbrieate campanulato inaequali, basi foliaceo; Receptac. pilosum. Semina vil- losa. Pappi paleis aristatis. Genus pone Ursiniam po- nendum,” Zeyheria Marti Sprengelio cum Spathodea syaonyma videtur, quod vero mihi aliisque perquam du- bium est. Ex icone Zeyheriae monlanae Mart., quae mihi ante oculos est, affinitas illa generica inter Zeyhe- riam et Spathodeam minime elucet. Cerlo diversissimae sunt et porro generice sejungendae. Zeyheriam bonum esse genus.nuper omni jure defendit in lilteris Zeyhexo Schweizingensi missis Marlius ipse, et Schraderus in »Goett, gel. Anz. Dec. 1828.” Quae quum ita sint, Zey- heria Marti vindieanda, et illa Sprengelü aliter denomi- manda est. In honorem Doctoris Laurentii Geigerii, phar- Maciae professoris in universitale Heidelbergensi, viri de vehus pharmaceutieis, in specie de botanica pharmaceutica Meriüssimi, Geigeriae nomen dedi. . ‚Qua ex causa A. Sprengelius Zeyheriae suse acauli (Geigeriae africanae) radium tribuit neutrum, quum sem- 414 — per femineus et aeque fertilis sit, plane nescio. Ge- nus nosirum modo deseripium ad radiatas ponendum est, (secundum subdivisiones Sprengelii in syst, vegetab.), et quidem in radiatarum primam cohortem ‚radio femi- neo aeque fertili; in hujus cohorlis divisione locum te- neat „pappo aristato seu paleaceo,” ibique Roseniae proxima est; quae vero foliolis anthodii scariosis et re ceptaculo paleaceo (secundum deseriptionem) differt. Cum Ursinia nulla est cerlissime affinitas. — 2. URSINIA FILIFORMIS. Char. gener. — Radiata, radio neutro. Receptacu- lum paleaceum. Pappus paleaceus, Rami stigmatophori apice truncati et ciliat. Anthodium imbrieatum; foliola in laminam scariosarn terminala. Fructus in villam album longum basi implexi. Descriptio speciei. — Frutex 1 — 1% pedalis. Caulis erectus, ramosus, gracilis, puberulus, leviter striatus, foliis densissime obtectus. Rami patentes virgati, in paniculam laxam digesü, foliis sparsis techi. Folia caulina pienatifida, laciniae lineari s filiformes, glabrae, in mucronem album terminatae, punetalae (ut in Urs. scariosa); parenchyma crassum videtur. Folia ramea ima pinnatifida ut caulina; superiora minus divisa, summa saepius indivisa et transitum in peduneuli foliola factentia- Pedumneuli glabri elongati, foliis parvis paueisque bi neari-setaceis glabris punetatis tecti.. Anthodii foliola exteriora--minima linearia, margine levissime scariosa et ciliata; interiora latiora majora, mar- gine scarioso albo praedita, obtusa, intima in Jaminam la- iam albam scariosam producta, maxima, fere glabra, oyato- lanceolata, medio brunnea; foliola omnia corpuseulis fa- 415 .yis resinosis (margine starioso excepto) obsessa. — An. thodium ovatum, demum magis patens. Receptaculum planum; paleae longitudine fere disc forum, eos quası involventes, albae, basi saepius fuscae, scaiosae, lanceolatae, oblusae, subciliatae, apice inciso dentatae. Flores vadii foliolis antkodii longiores; tubus glaber tenuis, Iongitudine fere limbi plani et margine demum in- voluti, corpusculis flavis resinosis obsessus; limbus triden- tatus, extus Arctolidum more brunneus; limbi dentes mi- aut, Flores disei vix lineam longi, tubus flavescens; Iim- Ins 5-fdus, laciniae lanceolatae, acutae, intensius flavae. Vasa primaria 5.) — Stylus glaberrimus basi albus ibique incrassatus, bi- fdus; rami sligmatophori breves, trunco paullo latiores el eum hoc continui, non arlieulati (ut in Carduaceis), extus eonvexuli, intus parum concavi videntur, papillulis, (ut vi- detur),"*) biserialibus obsessi, apice oblusissimi et trun- aatt ihique eiliati. Nectarium (in sensu Cassin.) stylo paullo anguslius, (in planta sicca), Antherae basi obiusae; apophysis apicalis reniformi- rolundata ; füilamenta antheris breviora, glabra; eorum ar- tienlus superior aniherae approximatus. Antherarum tu- bus longitudine floris, siylo parum brevior (florendi tem- Pore). — Pappi paleae 5, ovatae, (juniores flavescentes, de- num füscae) margine parvo albo scarioso se tegentes. Fruetus evostris ecostatus, rectus aut levissime in- Curvus, teres, tenuissime striatus, glaberrimus, fuscus, bast alematus, apice obtusior, 1 lin. et ultra longus, villo a pa 2 Potius 10, ut alio Ioco demonstrabo. ) Plantam solummodo siccam examinavi. 446 albo molli (e fructus ipsius basi oriente) implexus. Areola axilis. — Ursinia haec U. scariosae, U. dentatae et (secundum diagnosin Brownianam) U, crithmifoliae est affinis, se- quenti vero diagnosi ab his facillime distingui potest: Caule graeili erecto, ramosissimo, ramis paniculatis virgatis patentibus, foliis caulinis densissimis pinnatifidis, laciniıs lineari filiformibus punctalis mucronatis. Synonymum est Thelythamnos Siliformis 4. Spr. Ge nus vero, Thelythamnus audiens, omnino erroneum est. A. Sprengelius dixit in tentamine: „Radiata, radio aeque fertili. Anthodium polyphyllum ovatum imbricatum in- aequale. Recept. paleaceum. Semina (!!) villo albo basi eincta. Pappus paleaceus. Genus locum tenens ‘inter Oederam et Amellum.” Nostra vero Ursinia (seu Thely- thamnus) gaudet: floribus radii semper omninoque neutris, . sine ullo styli rudimentoe. Thelythamnos si revera genus esset proprium, minime locum inter Oederam et Amel- lum teneret. Idem vero est genus ac Ursinia Gaerineri ei Sphenogyne A. Br. Omnia quae a Sprengelio (in sy stemate) et a R. Brownio (verm. Schr. II. 448.) de Ur sinta et Sphenögyne dieuntur, eiiam in Thelyihamno ob- servari possunt. Nullibi vero apud hosce autores de ville albo ad fructus basin fit mentio, quod mirum est, cum ef in Urs. paleacea pr. (Arctotide paleacea L.) et in U. an themoide (Aret. anthem. L.) reperiatur, —- Thelythamnos ‘ hac ex causa certissime cum Uıtsinia (a qua Sphenogyne non nisi pappo differt) idem constituit genus, cujus cha- racterem novum supra dedi. Secundum styli formalionem in tribum Chrysantbe- mearum vel Anthemidearum 'Cassinii pertinetz stylus idem ac in Achillea, Artemisia, aliisque. — j Magnam speciminum copiam, ab Jacobo Zeyhero er Africa m 417 Africa australi missum, in herbario Zeyheriano Schwetzin- gensi ditissimo examinare Keuil, 3. BARKHAUSIA GLANDULOSA. Barkhausiae character genericus. —' Anthodü fo. liola imbricata, exteriora multo minora.*) Receptaculum pilosum. Fructus sensim in rostrum elongatum . atte- muatus. —- -B. glandulosae descriptio. — ‚Radix ut in B. nostra foelida. Caulis hispidus strietus simplex vel ramosus, 1 —14 ped. altus, angulato-striatus. ö Peduneulus superne glanduloso:hispidus, 2-— 3 poll. longus; pedunculi””) in corymbum digesti. Folia radicalia*“*) oblongo-ovats, peliolata, Iyralo- mmeinata vel pinnatifida, plus minus hispida, nervo me- dio albido hispidissimo percursa; laciniae oblique deltoi- dene, ‚acutae, mucronalae, denticulatae vel integerrimae, canlina inferiora sinualo-dentata, ineisa, dentes aculi mu- “onulati, reflexi; caulina superiora ovato - lanceolata vel Imceolata, inciso -dentala, subamplexicaulia, incisurae li- neari-Ianceolatae; caulina summa linearia integerrima. Anthodii foliola exteriora 10 — 16 minora ange- slora; Iinearia, 4 — 3 lin. longa, medio hispida, mar- ine leviter scariosa; interiora longitudine aequalia .eirci- fer 12, laneeolata acuta, 4 vel 6 lin. longa, extus medio Nspidisgima, margine subscariosa, inins glabra., “ Calethidium Havam speciosum; flores 5-dentali. ‘Vasa 6 primaria; secundaria 0. j —_ ) Authodium calyculatum vulgo. a Pi 3 ‚ , Potiys zamuli, cam ste dietus Alas florate ost du commund Ri colleotio, . . "9, Popius canlina 'ima, on Sr Ba, 25 Hoft, ’ 27 418 ‚Receptaculum dense pilosum, pili flavescentes. Pappus argenteus splendens, pili (per leniem) serra- turis asperi. Fructus flavescens lenuissime costatus, coslae aspe- ae; 'ostrum tenue, asperum, teretiusculum. Quae nova species cum nulla alia quadrai; secundum diagnoses vero Sprengelianas (v. syst. veget.) cum B. mu ricata, B. raphanifolia et B. nicaeensi affinitatem aliquan- dam habere videlur; prima vero foliis summis oblongis amplexicaulibus, anlhodio bispidulo gaudet; altera involu- cvum scariosum habet; tertiae involuerum caducum antho- diumque glanduloso -terulosum esse dieitu. Cum aliis speciebus tommutari nequit. — Barkhausiae vero species e Compositarum diffieillimis esse, Jlubentissime fateor, et diagnoses, e solis folis desumtas, maxime claudicantes esse et fallibiles, ex: auloribus ipsis facillime observari potest, Quum vero omnium Barkhausiarum fructus ma turos mihi videre nondum. Heuit, diagnosin. characteristi- cam et stringentem dare nequeo. In fructibus Barkhau- siarum, ut in omnium fere Compositarum, cerlissime di- stinctiones. optimae inguirendae sunt, — . “ ‚Oharacterem.. genericum supra dedi emendalum se guenti :e causa: in Sprengelii systemate vegetabil. Leon- todontemi et Barkhausiam reperire et distinguere non P0s- sumus, quum juxta. pesiti eodem characlere generieo gau- deant, „authod: polyphyll. involucratum, receplaculum nu- dum (!!!), pappus stipitatus.” In curis vero posterior bus Sprengelius eeleberrimus ajt (pag. 304): „in distin- guendis Barkhausia et Leontodonte, utpote eosdem cha racteres gerenlibus, magnopere 'haereo, ni ad caulem fo- liatum Barkhausiae, scapum vero subuniflorum (!!) Leon iodontis ‚respieiatur.” Quod dietum ädmiratione , dignum est; Leontodon enim ei Barkhausia minime eodem cha raclere gaudent; in illo receplaculum glabrum, punctatum, 419 in hae pilosum, quod semper et constanter reperi in B. beilidifolia, alpina, apargioide, vesicaria, purpurea, rubra, hyemali, bursifolia, leontodontoide, taraxacifolia, foelida et hispida; in illo fructus rosirum tenuissimum, filiforme, longissimum, e fructus parte inferiore, semen continente, subito, non sensim oriens; in hac, qualem dixi in cha- taclere generico. Cel. Don”) in aniheris differentiam reperit; quam agnoscere nequeo, cum non characteristica et conslantis- sima sit, *) ö Sprengelius Crepidem glandulosam Gussonii cum Bark- hausia sna Candollei synonymam facit;***) diagnosis vero Iujus speciei, in tertio volumine systemalis vegetabil. data, eum illa planta, eujus multa exemplaria originalia, e Sici- ti missa, ante oculos habeo, minitme quadrat. — B.-glandulosa ergo vindicanda- est. Seriolae potius, uam -Barkhausiae habitum prae se fert et odore pene. htante resinoso.balsamico B. foetidae gaudet. 4 LOBELIA LEPTOCARPA. „ Diagnosis. — Caule hexbaceo decumbente ramoso, tamis. flaccidis, foliis ovato-lanceolatis argute serratis mar- ine emtilagineis glaberrimis, pedunculis abbreviatis, cap- sula clayata elongata setoso-hispida. — . ‚Descriptio. — Caulis decumbens, flaccidus, ramosus, pilis tais albis patentibus 'obsessus, 1! fere altus. “ ‚Zami elongati flaccidi, pilis-albis obsessi. .Folia argutesserrata, margine parvo cartilagineo, al- fona, 2 — 6 lin. longa, sessilia. nn ERREGER on ; Bu) Botan. Lätteraturbl, IL Heft 1° . *%) De his allo Ioco fustus tractabo, Cassinium Dontumque com- Prrans. or EEE EEE Zee % . ” *#) Yide cur, Poste ion 97* 430 Flores axillares rari, solitarii, pedunculati, peduncu- lus folia aequans vel brevior, hispidus. Calycina segmenta seloso-hispida, linearia, 4 — 14 lin. longa, acuminata. Corolla puberula. alba, 4 — 5 lin, longa, laciniae apiee barbatae, margine ciliolatae. ‚Stamina corollae longitudine. Antherae ovato-lanceolatae, apice pilis albis bar- batae. \ Filamenta glabra. Stylus glaber, antherarum tubo inclusus. Capsula 5 — 6 Hin. longa. Planta perennis in Africa australi ab Jacobo Zey- hero detecta est.. Floret Januario et Februario. — Perti- net in subdivisionem Thunbergianam, foliis dentalis, caule decumbente,” et bie, secundum diagnosin, Lob. erinoidi proxima est, (Flor. cap. vol. IE fase. I, pag. 38.) In Sprengelii subdivisione sequente Iocum habeat: FF folis erenatis, dentatis, serratis, 8 perennes, procumbentes, et hie Leb. erinoidi prozima est; data vero diagnosi facile dislingui potest.. — In herbarip ‚Zeyheriano sub nomine Lob. Ihermalis reperi, quacum.yero. nulla nota convenit. — . 5. CYPHIA VOLUBILIS 8 RACEMOSA. Diagnoses Cyphiae; volubilis Berg. Sprengeliana, © et Lobeliae volubilis Thunbergiana,.cum nastra planta opti- me, exceplo pedunenlo capillari, quadrant, Quum et de- seriplio brevis in Thunbergüi flora cap. verbotenus caete- rum Congruat, pedunculum. capillarem, in hac Cyphia non semper provenieniem opinor. Qua’ ex causa plantam- meam solummodo pro varietale, nec specie, (ut saepiuß, mos est hodierna taediosa!) habeo. 421 Caulis 1 — 2% ped. allus, flaccidus, debilis, volubi- lis, glaber vel pubescens, teres; subsulcatus, herbaceus, simplex- : Folia linearia $ — 1% poll. longa, # — 1 lin. lata, obsolete serrata, glaberrima, acuta, venoso-reticulata, ımar - gine revoluta, (parenchyma tenue pellueidum videtur). Flores pedunculati solitarüi, laxe racemost, racemus ° 4 — 4 Jongus. Peduneulus 14 vel paullo ulira longus, glaber vel pubescens vel albo-villosus, bracteatus; bracteae binae op positae, Tineari-subulatae. \ Calyx& glaber vel pubescens vel albo - villosus, seg. menta lanceolata, acuta, glabra vel pubescentia, $ lin. longa. . . - Corolla glaberrima 3 — 4 lin. longa (albido-rubella in siceit.), Stamina. corollam aequanlıa vel breviora. Antherae distinetae, ovalo -lanceolatae, pilis albis barbatae, Filamenia pubescentia. Stylus staminibus paullo brevior, glaber. Stigma in- dusiatum. Copsula ovato-subrotunda, glabra, bilocularis, loculi polyspermi. Habitat prope Uitenhagen in ‚Africa australi, ubi ab Jac, Zeyhero lecta est. Floret Jan., Febr. et Marlio. — Perennis, — Quam plantam in herbario Zeyheriano Schwel- Angensi sub nomine Lightfootiae sessililorae reperi 11”) 6. MOQUINIA RUBRA ANT. SPR. Fructus maturos, nuper ab Jacobo Zeyhero ex Africa australi mi . Fu . "strali missos examinare lieuit. Fruelus carnosus est, el —_—_ » °) Schedulam celoberrimus botanicus quidam seripsit. 422 cum: maleria viseosa uberrima repletus; loculum con- tinet: unicun, in quo est semen album inversum; albu- men carnosum, (colore radicis Rhei muscovilici); embryo in -seminis centro, fere cylindricus, nigro-fuscus, extus vi- scosus; pars radicularis magis crassa, rotundala versus hi- lum spectat; cotyledones dinos reiteratis observationibus xeperire non potui; sintne connali? videlur. — Corolla mo- nopetala, ovario adnata; stamina corollae laciniis opposita, non alternantia cum his. Moquinia itaque ad Lorantheas, nec ad Lobeliaceas, ut A. Sprengelius (cum?) voluit, cerlo pertinet Planta speciosa florens Caprifoliaceam repraesen- tal. Secundum observationes indefessi Jac. Zeyheri Mo- quinia in Acacia capensi, Rhoe villosa et glabra alisque arboribus capensibus parssilica est. — Fusiorem hujus plantae descriplionem proxime dabo. (Contimuatio sequitur.) ' — 423 PLANTARUM QUARUNDAM DE- u SCRIPTIONES oo AUCTORE H. WYDLER, rısurıno-uELvere. GOETZEA Wydler. Novum plantarum genus, c. tab. VIIT. Arbuscula e familia Ebenacearum, dixi in. honorem Jo. Aug. Ephr. Goelze, pastori olim Quedlinburgensi, na turae. serulatori felicissimo, eujus scripta in prima mea ju- ventute mihi nufrimenlum spirilus praebuerunt suavissimi- mım saluberrimumgne, . Speciei deseriptio: Goetzea clegans. Truneus arborescens, erectus, corlice glabro, vamosis- sisimus, ramis sparsis ereeliusculis. \ Folia alterna; breviter petiolata, pollicaria, bipollica- "a et’ultra, petiolis mullo brevioribus, pilis adpressis fer- Yügineis, ovata, utrinque acuta, interdum apice relusa, pen- Minervia, nexyis: parallelis marginibus folii anastomosanti- bus, veticulata, nervo medio subtus' prominente, ferrugi- "eo, subundulatä, integerrima, glaberrima, nitida. = ' . Flores vix pollicem longi, axillares, plures, pedicel- Iati, plus minus penduli, elegantissimi. ' ‚Pedicell breves, semipollicares, tevetes. Calyz: corolla quädraplo brevior, gamosepalus, basi Spliaerico - venitieosus, subeampanulatus;, 'supra inedium Paulo contraclus, sexfidus, lobis acqualibus, corollae ad. Messis, lanceolatis, aculis, erectis, intus cum fundo caly- 424 — cis reticulato - venosis concaviusculis, exius media linea .elevatiore notatis, ore ciliatis, pexsistens. . Corolla, aurantiaca, decidua, hypogyna, gamopelala, zegularis, tubuloso-campanulata, limbo sexfido, roriacea, puberula. Lobi corollae (aeslivatione valvata?) revoluti, apice aculiusculi; tubus basin versus atienualus, ad ejus insertionem penlagonus. Stamina sex, epipetala, basi corollae inserta, mazime parte libera, exserta. Filamenta lobis corollae alterna, aequalia, gracillima, ieretia, glabra, antheram versus attennata, stylo longiora. Antherae basi affizae, oblongae, subsagittatae, versa- tüles, biloculares, pilosiusculae; loculis Iateraliter a basi ad apicem dehiscentibus, diaphanis. Pollen album, glo- bosum, - Glandula annularis s. verticillus nectarifer gemen eingens; hexagonus, tenuis. a Ovarium subrotundo - conicum. parvum pilosum bile- eulare loculis uni ?-oyulatis, ovulis ab- apice loculi‘pen- aäulis, . Bun Stylus 1, staminibus brevior, teres, glaber. ‚Stügma magnum, emarginatum, lateribus sulcatum. Bacca magnitudine feuelns Coryli Avellanae, ovata, au- ranliaca, oriacea, exsucca, pendula, abortu ? 1.-loculazis. Semen pendulum abortu ? 1, ovatum, 2 lineas lon- gum. Albumen carlilagineum, album. Embryo latexalis, obliquus, albumine dimidio brevior: Strucinra seminis non satis nota, Legi plantam hane pulehram in insula Puerto-ri605 a. 1827 crescit in sylvis primaeyis et in sepibus Brome- liae Karatas; floret et fructificat Julio, Augusto, Iconem Ileylandianam. humanissime mecum communicavit D. Ph Mercier, qui amabilem scienliam magne amore colit, 425 Tabulae explicatio. Tab. VIIL £. 1. Ramus floriferus fructiferusque, ma- guitudine naturali. — f. 2. Floris partium analysis; a. flos; b, calyx; ce. corolla aperta; d. calyx aperlus cum verli- allo nectarifero et pistilli partem inferiorem; 'e. ‚f. sta. men e. stamen a latere exteriore f. idem a latere inte- tiere; g. h. i. k. stigma; Z, fructus cum calyce persistenie; m, frictus sectio longitudinalis; zz. semen. LAGUROSTEMON Cassin. (Diet. d. sc. nat. Tom. LI. p. 466.) . Cniei sp. Linn. — Serratulae sp. Jacg. — Cirsü sp. Scop. —- Saussureae sp. Spr. Character generis naturalis. Fructificatio: Capitulum magnum discoideum multiflorum: floseulis omnibus tubulosis, hermaphroditis, uniformibus. Involverum subcampanulatum, pluriseriale: foliolis s. bracteolis sterilibus liberis, imbricatis, subadpressis, e basi Iata lanecolalig aculis, uttingue apicem versus margineque Ylosiusoulis eiliatis, dorso subcarinatis, exterioribus her- baceis Iatioribus, interioribus angustioribus subbrevioribus, basi utringue glabris scariosis, nitidis, striatis, omnibus acutis, apicem versus sulco transversali parum profundo "tatis, yix appendiculatis, on - Beceptaculum paleaceum: paleis subulatis, inaequali- bus, brevibus, scariosis, nitidis. . Calyz ovario adhaerens, limbo papposo. Corolla, glabra tubulosa ineurva: tubo longissimo basi Ventticoso dein gracillimo, superne ampliato, subeampanu- Iato, Iimbo 5-üdo, lobis elongatis linearibus aequalibus- Stamina 5: filamentis Kliformibus glabris; antheris 426 oblongis exsertis, ‚basi appendiculatis, appendicibus filifer- mibus genicnlatis, faseiculo pilorum simplicium crisporum deorsum versis vestilis, apice appendicibus libeyis, lineari- conicis, conniventibus, cartilagineis, oblusis. Ovarium coronula circulari elevata membranacea ter- minatum, uniloculare, uniovulatum. ‚ Stylus videtur articulatus, sola basi persistenti, Slifor- mis, glaber, staminibus longior, apice incrassato -fusiformis, bifidus, ramis filifornibus aequalibus pilosiusculis, post an- thesin revolulis. Achaenium penlagono - compressiusculum, incurvaturm, arcola basilari impressiuscula, erostre, papposum. Pappus dupliei serie dispositus, uterque multiradiatus: exterior bre- vissimus cadueus, radiis gracilibus - pilosiuseulis; interior multo longior, persistens; radiis filiformibus, basi dilatatis - cohaerentibus, plumosus, pilis simplieibus. Seminis testa tenuissima. Zmdryo orlhotropus subtrigono - compressits- culus, albus. ö Radicula erassiuscula. Plumula inconspieua. Albu mer. membranaceum. Vegetatio: Plantae herbaceae, biennes, perennes. Caulis sim- plex plus: minus hirsutus, basi foliosus, superne Hlorıferus. Folia vadicalta limbo destituta sed petiolis imembranaceis, valde dilatatis, semivaginantibus, imbrieatis, ovalis, contd- viusculis, striatis, apice valde attenuatis donata; canlina inferiora approximata, petiolo ut in radicalibus, limbo'pen- ninervio elongato, lanceolato, lineari, plus minus denticu- lato, petiolum versus attenuato; superiora magis distantia; angustiora, minora, integerrima; orınia sparsa plus minus villosa. Inflorescentia terminalis: apitulo unico, et Jate- ralis corymbosa, : - ; 427 ‚Species. 1. Z. pygmaeus (Cassini diet. se, nat. t, 53. p. 467.) eaule brevi, simplici, hirsuto; capitulo florum solitario ter minali; foliis inferioribus approximatis, hine ei inde re: moto denticulatis, superioribus brevioribus, remotioribus integerrimis, omnibus lineari-acutis, plus minus villosis. . (Cnieus pygmaeus Lin., Serralula pygmaea Jaeg. austr. 5. t 440. p. 20. c. synon.) Par. 8 Schanginiana, caule elatiore, foliis longiori- bus, Sato ‚Iinearibus, magis denticulatis. Habitat var. & in alpibus Ausiriae, in summis montis Schneeherg haud vulgaris (Jacg. Vind.); in praecipitis.la- ter Grindoviz (Scop. carn.); var. ‚8 in alpibus altaieis, praesentim cargonensibus (vidi spec. sieca in herb, amiciss. Dr. Fischeri, var. & comm. a el. Schott, ß a Dre. Schan- ein.) 2%. L. liatroides (Fisch. ined,), caule elongato, inferne folioso, glabrinsculo, superne hirsulo florifero; ramulis flo- wlibus multis corymbosis; foliis approximalis angusto -lan-' eolatis, acntis, sinuato acute denticulatis glabris s.. pilo- äuseulis, (Serratula liatroides Adams in herb. Fisch.) , Habitat in montosis ad Baikalem lacum (Adams, 1806), m pratis subalpinis inter Alsan et Obloz: 'Tusczaninoff 129. (Vidi specim. Adamsiana et 'Tusezanin. in -herb. Fisch.) , "Deseriptios Radix biemis (?) simplex, eorpore cras- Suseula fihroso, fihris longis, gracilibus, simplieissimis, ni- 8tO-fuseis. : Caulis simplex, bipedalis, ereetus, ‚fistnlosus, teres? sulcatus, ad basin saepe glaber, foliiferus, superne Plus ininus, praeserlim ad originem ramorum floralium Yılosus foriferus. Zolie partem- caulis inferiorein occu- Pantia 5parsa, (nonne primo anno roselala?) valde appro- “mala, erectiuseula, 4—5 poll. longa, vix semipollicem er 428 lata, petiolo longo membranaceo, basi dilatato; limbo an- gusto-lanceolato acuminato, sinuato -acute-dentato, glahro, dentibus patnlis gracilibus basin respicientibus, sinubus tenuissime ciliatis, nervo intermedio latiusculo. Aami fo. liiferi null. Inflorescentia corymbosa. Bracteae folüis similes sed minores, 2—1 pollicares, a basi lata caulem semiampleetenti sensim angustata, lanceolaia, acula, den- tata, summa saepe integerrima, plus minus villosa. Aami florales maximam partem caulis occupantes, alterni, azil- lares, breves, a basi ad apicem caulis longitudine decres- centes, inferiores 1% poll. longi, patuli; angulum acutum efficientes, superiores breviores cauli subadpressi, apice plus minus inerassati villosi. Zfflorescentia ramorum flo- raljium cenirifuga, capitulorum centripeta. Capitulum ma- guum. Jnvolueri foliola (bracteolae steriles) semipolliea- ria, lanceolata, acuta, vix appendiculata, villosiuscula, di liata, colorata. Receptaculi paleae Iutescentes, lineam longae. Corolla majuscula purpurea. Obs. Pars bracteo- larum steriliium inferior, conlinua verus petiolus mihi esse videtur, pars aulemn apicalis s. appendieularis hmabi fola: cei rudimentum. CRYPTOCORYNE Fischer. Nomen. a xguxrds oceultus et xogbn elava. Genus singularissimum Ambrosiniae generi solummode alfine, unica specie ab auctoribus sub Aro enumerata ad- huc constans. Ambrosinia retrospivalis et ciliata Rozb. b. bengal., mihi plane ignotae, an ad genus nostrum zefe- rendae? \ 1. Crvprocorwe spiralis Fisch. = Arum spirale Retz obs. 1.n. 103., Willd. sp. 4. p- 486 n. %i., Sims bot, mag. t. 22%. oo Ambrosinia spiralis Roxb. hort, bengal. (1814) p. 6% 429 Deseriplio: Radıx fascieulata, fibris fere pedalibus, terelibus albescenlibus, erassiuseulis, ramulis Siliformibus, stolonifera, stolonibus longis, nodosis, squamalis, fibrillas plurimas emittentibus. j Caulis abbreviatus. Folia omnia radicalia, petiolata, semipedalia et ultra, vernatione a lalere spiraliter imbricato-involuta. Petioli hasi vaginantes, vaginis lalis memhranaceis, sulcatis, albe- scentibus, dein semiteretes, solidi, purpurascentes. Zimbus folii oblongo .lanceolatus, leviter sulcatus, acuminatus, marginibus saepe crispus, undulatus, nervo intermedio la- to, subtus prominente, pallide viridis. Spathae 1—-2, radicales ex axillis foliorum erumpen- tes, suaveolentes, pedicellatae. Pedicelli breves, crassius- ei, semilereles s. obsolete trigoni, glaherrimi. Inferior pars spathae tubulosa, 1ubo inter foliorum axillas incluso, subierraneo, crasso, trigono, semipollicari, albo, ad oriß- dum ejus hine compressiusculo, illine ventricoso et hie spatha spiraliter 1orta; superior longe producta, lanceolata, Marginata, marginibus crassiusculis in acumen longum her- baceum desinens, cujus margo posterior iterum spiraliter tortus est, Facies ejus exterior, ad tebi inslar in longi- tndinem parallele siriata; facies interior obscure s. fusco- Pürpurea est, concava, sulco longitudinali notata, plicis Saudet transversalibus parallelis, undulatis, quarum inferio- 168 magis sunt produciae quam superiores. Hae longitu- dine sensim. sensimgue decrescunt. Plicae praesertim in- feriores ad spathae margines in dentienlos saepe.laceros, herbaceos, eoloralos desinunt. Caeterum.colore. gaudent diverse; plicae inferiores luteae, intermedide purpureae, Siperiores pallidiores. Orificium tubi pliea elausum est Infima, Omnium maxime producta, cujus margo posterior urienlam. efficit membranaceam, diaphanam, in centrum iubi dependentem, quae latere exteriore tecta est parte: 480 ejusdem plieae anteriore et paulo inferiore. Auricula est ovata, colore albo, texturam habet ieneram corollinam et faciem inleriorem concavam; hacc spadicis partem anthe- riferam partim obtegit. j Ex medio spathae et parte ejus tubulosa inclusus, spadix surgit 12—14 Hin. longus, inferne foemineus, me- dio nudus, gracillimus 5— 6 lin. longus, teres, glaber, al- bus, purpureo-siriatus, apice valde incrassatus, antherife- us, verlice suo cum plica infima (Tubum claudente) mem- brana eonjunctus. - Ovarium conicum, 2—3 lin. longum, glabrum, albi- dum, sexloeulare, ovulis multis in quoque loculo, bisera- lim dispositis, lateribus compressiusculis, placentae cen- trali crassiusculae aftixis. Styli duodeeim, biseriales, radiatim dispositi, seriei ex- terioris styli erassi, triquetri, uli ovaxium purpureo-pun- eiäti, seriei interioris angustiores, omnes glabri. ‚Stigmaia exteriora extrorsa, peltata, marginala, im- presso-concaviuscula, interiora a praecedentibus paulo dir versa, minus evoluta. Stamina: Filamenta nulla. Antherae spadieis par tern terminalem valde inerassatam obtegentes et capitulum “ ovatum formantes; sine ullo ordine dispositae. (uagu® anthera fere cyalhiformis, bilocularis, emarginata, erecia; loeulis amplis cellulaeformibus marginalis, septo valde di- siincto separatis. In quoque loculo corpusculum {pollen?) teres, conicum, a basi ad medium crassiusculum, apicem versus altenuatum, -clavatum, exsertum, post anlhesin de- hquescens, Quamquam planta adhuc flores ad cenienos in korto nostro produxit, nunguam Fruetus fert. Habitat in India oriehtali; „in Tranquebaria Retz”, verosimiliter in China (ex bot. mag.) 24. Floret sub dio in horto impeyiali Petropolitano. .. — 431 Beitrag zur Kenntnils der Varietäten und Bastardfornıen einheimischer Gewächse. Von F. Lasch in Driesen POTENTILLA. Die Potentilla argentea L. findet sich oft in Gesell- schaft mit subacanlis und opacaL.. Es kann daher, bei der natürlichen Verwandtschaft dieser Arten, eben nicht sehr auffallend sein, wenn sich mittelst geschäfliger, pol- lenbestäubter Inseoten, Bastarde unter ihnen erzeugen. Im 4. Bande dieses Journals, png. 427, beschrieb ich im der Havptsache letztere mit ihren Abarten und Vermi- sehungen, hier werde ich vorzüglich erslere in dieser Hin- sicht zu bezeichnen suchen. 1. Porerrcı argentea L. Schlechtend. Fl. b. 1. p. %0. Bl. et Feh. Compend. 1. pı 648 m, ß et 6. j P. caule adscendente leviter tomentoso, foliis quina- is oblongo-obovatis subpinnatifido-serratis basi cuneatis "argine revolutis supra viridibus subglabris (pilis stmpli- hs sparsis) subtus candido-tomentosis, slipulis subinci- 8, pelalis retusis calyce tomentoso paulo longioribus, re- *plaeulo pubescenti, achaeniis rugülesis. Variat: -dense albo -iomentosa: caule e basi magis @ecto: foliis septenatis quinalisque v. quinatis sublerna- \sgue: foljolis obovalo- y. oblongo-cuneatis, obtusis v. Aulis v. e basi fere pinnatifido-ineisis v. profunde-serra- üs Y. superne. longe- incisis: .incisuris lanceolatis v, linc- “eibus, integerrimis, subserratis v. iterum subincisis v. mar- 432 gine fere planis v. supra pubescentibus v. subtus incanis: stipulis integerrimis v. subdentalis: lacinüis calycinis latio- ribus v. anguslioribus, abbreviatis v. elongatis v. rarius inaequilongis: petalis obovatis oblusis v. calyce sesquilon- gioribus. 2%.*) P. argentea y,, caule declinato glabro ramis ad- “ scendentibus obsolete-tomentosis, foliis quinatis subterna- tisque foliolis oblongo-cuneiformibus acutis superne 3—5 dentatis margine planis supra viridibus subglabris subtus leviter tomenlosis, slipulis integris, petalis calycem supe- rantibus etc. 3. Porensurs subacauli-argentea a. P. caule albido.tomentoso, foliis quinatis subternatis- que, foliolis inciso-serratis supra pubescentibus (pilis sub- stellatis intermixtis) subtus albo-tomentosis margine pla- nis, stipulis integerrimis, petalis emarginatis laeinias caly-, cinas aegiilongas superantibus. Variat: folis septenatis quinatis fernatisque v. foliolis obovato-cuneatis minus inciso-serraüüs: slipulis rarius sub- dentatis: petalis calyce duplo-Iongioribus. .B. foliis quinatis ternatisque, foliolis obovato-cuneifor- mibus superne acute-serratis margine planis, supra pube- scentibus (pilis- substellatis sparsim intermixtis) subtus le- viter cano-tomentosis, stipulis integerrimis. Variat: foliolorum dentibus magis incisis: pelalis obs cordatis. - . ’. caule albido-tomentoso, foliis quinatis ternatisü&, foliolis obovato-cuneatis obtuse-serralis margine planis st pra subcano-pubescentibus (pilis stellatis intermizlis) sub- ius albido-tomentosis, stipulis subdentatis. Va- % N. 2-4 und 3 0—5 beziehen sich alle auf N. 1, anthalten daher nur die Abweichungen von dieser Diagnose. Dasselbe findet bei N. 2—6 der nachfolgenden Gattung Cratzegus-Statt. 433 Variat: caule magis minusve abbreviato: foliolis vel e basi fere v. superne ineiso „serratis: laciniis calyeinis aegui- v. inaequilongis: petalis calycem superantibus. 6, caule execio albido-iomentoso, foliis quinatis ter- natisque foliolis abbreviatis obovato- cuneatis obtuse-serra- tis margine subreflezis supra cano-pubescentibus (pilis stel- küs densis) subtus leviter-tomentosis, slipulis subincisis, petälis obcordatis lacinias calycinas inaequilongas supe- rantibus. 4. Porenrıuta opaco .argentea? P. caule adscendente levissime tomentoso, foliis gui- müs ternatisque foliolis obovatis profunde-serratis apice rolundatis inferne cuneiformibus margine planis supra vi- wdibus subpubescentibus (pilis simplicibus) subius incano- Pubescentibus v. subtomentoso-pilosis, stipulis integerri- mis, petalis obegrdatis calyce subtomentoso-villoso lon- gioribus. N. 2. halte ich für eine, durch sandigen etwas ge- dingten Boden veränderte Form von N. 1. Sie hat viel Aehnlichkeit mit der 8. dentata, Wallt. sched. p. 237. N, 08 bezeichnen verschiedene Bastardformen, deren “5 gewils noch mehrere giebt; vorzüglich solche, die zu- nächst an P. subacaulis gränzen, und welche auch, nach &inigen unter letztern aus meiner Sammlung geschöpfien Bemerkungen, vermuthlich existiren. N. 3, ß ist P. Gün- Üeri-Spr., auch P, cancscens Poix. collina Wib. nebst Nestleriung Prait. v.Bl. et F, Comp. 1. p. 648 —50. schei- "en ähnlichen Ursprungs zu sein. Das Hauptkennzeichen dieser Bastarde ist zwar nur schr klein, aber, wie ich oe, unträglich, ich meine die auf der Oberfläche der lättchen sparsamer oder dichter eingestreuten sternförmi- sn Haare, die N. 4. nicht ‚besitzt und welche bei den t schr genäherten Formen, fast ganz wieder verschwin- M. Der Blüthenstand von N. 3., y zieht sich öfters mehr 5r.Bd, 35 Hof. 28 434 zur P. subacaulis hin; bei d, einer etwas abweichenden Form, ist derselbe ‚ganz so wie in N, 1. Ueberhaupt hat letztere Kelch, Blumen und Ueberkleidung der Blätter mit P.'subacaulis, den stärkern, geraden und filzigen Stengel hingegen mit argentea gemein; die Einschnitte an den Blättchen halten die Mitte zwischen beiden und die Klein- heit der letzitern ist Ausnahme, N. 4. gehört wahrschein- lich zu den Bastardformen von P. opaca und N. 1.; de- ren ich noch mehrere aulzufinden hofle, GEUM. An Bastard - Individuen von Geum urbanum und ri- vale, bemerkte ich einige Verschiedenheiten, die ich nir- gends aufgezeichnet finde. Die Wurzel geht nämlich auch scheitelrecht oder schief in die Erde, ist abgekürzt oder mehr verlängert, von ziemlich starkem nelkenartigen Ge: ruch und Geschmack, Die Blätter, deren Unterschied in beiden Arten eben nicht bedeutend ist, kommen bei die- sen Bastardformen bald mehr mit der einen, bald mehr mit der andern überein; nur die Afterblätter nähern sich ausschliefslich denen von G. urdanum. Die Blumenblät- ter, welche bei der einen Art meist elliptisch mit sehr kurzem Nagel und nicht so lang als der grüne Kelch, bei der andern, breitrund in einen langen Nagel auslaufend, oben bisweilen eingedrückt, und ungefähr eben so lang als der unterhalb dunkelroihe Kelch erscheinen, findet man in den Bastardformen breitlich. oder fast zirkelrund mit etwas vorgezogenem Nagel, an der Spitze selten et- was abgestutzt, und 'bald etwas kürzer, bald eben so lang als den unterhalb dunkelroihen Kelch. Die umgekehrt läng- lich-eiföxmigen Früchte von @. urdanum sind mit feinen Haaren hedeckt, die sich schon unten an der Granne mit einigen Borsten verlieren; der obere Grannenschenkel ist bis ungefähr zur Mitte mit kurzen, steifen, abstehenden 435 Haaren umgeben, und nicht kahl, wie einige Schriftsteller behaupten. Bei den gleichgeformten, dichter behaarten Früchten des Geum rivale, gehen die Haare bis gegen die Mitte des Unterschenkels der Granne hinauf, wo sie an Länge zunehmen, mehr abstehen und sparsam mit an- dern kleinen, Drüsen tragenden, noch weiter hinaufgehen- den untermengt sind; der obere fast dreimal so lange Grannenschenkel als bei der vorigen Art, ist bis fast zur Spitze dieht mit langen, weichen Haaren befiedert. Die meisten Bastardformen zeigen die, Gestalt und Bekleidung der Früchte von ersterer Art, und nur selten finden sich auch einige Härchen am untern Schenkel der Granne, de- vi oberer Schenkel etwa halb so lang, wie in der vori. gen, und bis unter oder über die Mitte sparsamer, wie jene, mit langen, steiflichen Haaren verschen ist. Im Ganzen läfst sich die Neigung dieser beiden Ar- ten, Mittelbastarde zu erzeugen, nicht verkennen; ich be- üitze jedoch ein Exemplar, welches mehr dem @. rivale gleicht, und vielleicht gehört auch die Varietät B in Sm, M. br. 1, p- 555. zu dieser Seitenform, von welcher ge- naue Untersuchung der Verschiedenheiten an dazu geeig- Reten Orten noch mehr Ausbeute zu versprechen scheint. _ RANUNCULUS. - Von den märkischen Ranunkeln, mit Einschlufs des bier häufigen 2, lanuginosus L., findet man an vielen Stellen mehrere Arten beisammen; dech nur zwischen fol- Senden beiden erkannte ich Vermischungen : R Fi Runımeurvs polyanthemas L. Schlechtend. Fl. b. 1. R. Patentim villosus, radice praemorsa fibrillis circum- data, foliis 3—5 partitis partitionibus profunde 2—3 fidis "eis saepe subpetiolatis Jaciniis Ianceolatis subsetratis, a gg* 436 foliolis calyeinis patentibus, fructibus siylis subbrevibus uncinalis lerminatis, ! Variat: subvillosus: foliorum partitionibus ommibus profunde-quinquefidis v. rarius irregulariter divisis v. laci- niis Iinearibus, ovatis v. integerrimis, reclis v. falcatis. In collibus herbosis et in graminosis sylvarum passim, prope Driesen frequens. 9%. Rununcvrus Zulbosus L. Schlechtend. FI. b. 1. yag. 309. R. patentim villosus vel pubescens, bulbo subrotundo distinelo basi fibrilloso, foliis tripartitis partitionibus 2—3 fidis subineisis mediis saepius petiolatis laciniis subovatis, foliolis calycinis reflexis, fructibus stylis brevissimis 1er- minatis. Variat: fere glaber: foliorum partitionibus omnibus- mediis longe petiolatis v. superfieialibus rotundalis erena- tis v. laciniis lanceolatis: petalis saturate- aureis y. rarlus dilute-eitrinis. In locis graminosis ubique. 3. Rununevzus polyanthemo-bulbosus. R. patentim villosus, bulbo minori indistinelo inferne fibrilloso, foliis triparlitis partitionibus profunde 2—3 fidis ineisis saepe inaequaliter petiolatis laciniis landeolatis sub- serratis, foltolis calyeinis partim reflexis, fructibus stylis bre- vibus subeurvalis terminalis. Reliquae formae hybridae vel ad A. polyanihemum vel ad bulbosum accedunt. Ir tier utrosque antecendentes. Demnach bestehen die Hauptunterschiede der mittlern Bastardform vorzüglich: 1) in einem miitlern Stocke, der zwar weniger ausgezeichnet als in N, 2., doch aber zuge rundet, und wo dieser nur in der Mitte, jener hingegen auf der ganzen untern Seite mit Fasern beseizt ist; 2) iM den von N. 4. mehr ähnlichen Blättern und 3) in nur theilweise (bisweilen nicht mehr wie eins von den fünfer 437 einer lagelang geöffneten Blume) zurückgeschlagenen Kelch- blättern. Auch bemerkt man an ihnen etwas gröfsere Sten- gel und Blumen, und längere, krummere Schnäbel an den Jrüchten, als bei N. 2. j - Die andern Formen füllen die noch fehlenden Lücken: zwischen beiden Arten aus, jedoch nicht in allen Theilen in gleichem Verhältnifs; denn bald zeigen sich die Wur-. zeln-oder die Blätter, bald die Blumen oder die Früchte wehr der einen oder der andern genähert, PULSATILLA. . Im vierten Bande dieses Journals p. 429 bestimmte ich im ‘Allgemeinen die Kennzeichen der Bastarde zwi- schen D, paiens und vernalis. Der bessern Uebersicht wegen, sei es mir, ehe ich weiter gehe, erlaubt, hier noch &inige’Eigenheilen dieser Bildungen anzumerken. Es'ent- stehen nämlich auch Formen darunter, mit nicht überwin- ternden Blättern, die bisweilen denen von ersterer, bis- weilen von letzlerer Art mehr ähnlich sind, während die Blumen gerade das umgekehrte Verhältnifs der Aehnlich- keit zeigen. Auch giebt es Individuen, die bei einer der P. patens gleichen, graubülligen Blume, die immergrü- hen, lederärtigen Blätter der P. vernalis besitzen, und so umgekehrt. Welche Mannigfaltigkeit bei Vermischung so kleiner Unterschiede! Nächst diesen kommen hier am häufigsten ‘die aus Kreuzung der P. vernalis und pratensis entstandenen For- Wergruppen vor. Exstere, am nächsten stehende,- erkennt: man vornehmlich an tiefern und schmälern Einschnitten der Blättchen, welche in der mittlern mehr häutig, noch feiner zertheilt, dreijochig und elwas verlängert erschei.. nen “Die Blimen sind nur wenig ikleiner und fast wie bei‘, vernalis: In der dritten Formengruppe, die sich bis Zur P, pratensis hinzieht, finde man schr fein zer- u 438 schlitzte Blättchen, mehr oder weniger grofse Blumen, mit oft an.der Spitze geraden, hellfarbigen und längern Blu- menblättern als die Geschlechtsiheile. . Alle diese Formen gehören zwar nur zu einem Ba-- stard, es scheint jedoch, als ob zwei derselben sich öfters wiederholten: nämlich eine mit fast dreijochigen, halb- lederartigen, lanzettförmig-zerschlitzien Blättchen und gro- fsen glockenförmigen :Blumen,, und die andere, mit Blät- tern, wie P. praiensis, aber der vorigen ähnlichen Blumen. Letztere wird in der Mark Brandenburg gewöhnlich für P. vulgaris gehalten, und erstere kann, wenn man es mit der Consistenz der Blätter nicht so "genau nimmt, nach : der gewöhnlichen Beschreibung, ebenfalls dafür genommen werden; obgleich es beide nicht sind.. Anders hingegen “ ist es mit den Bastarden von P.' patens und pratensis. Sie kommen wegen des meist frühern. Abblühens, der:et- stern hier zwar seltner vor, aber Individuen sind darum. ter, die jeder. Botaniker für. P. vulgaris erkennen würde; obgleich diese in der. seit mehreren Jahren sehr oft 'ge- nau durchsuchten, an. der sonstigen polnischen Gränze bei Modderwiese.:belegenen, ungefähr eine Meile im, Umfang haltenden Heidegegend, nicht wächst, und gedachte Form mit: ‚genauer -"Berücksichtigung der sie umgebenden Ge wächse,:wärklieher Bastard ist. Alle jene kleinen Ver schiedenheiten von der Linnäischen Art fallen hier, weg! die Blätter sind. 9-—3-jochig mit .grölsern oder kleinen Endblättchen, die Blumen aufrecht, grofs, mit grauer.Bülle, die Blumenblätter viel.ilänger..als die Geschlechtstheile, blafsvielett, mehr oder. weniger zugespitzt‘ und oben ge tade; kurz, ganz 50,, wie-ich selbige aus südlichern Ge genden besitze, Hietaus. geht nun im, Allgemeinen ber vor: 1) dafs. unter obigen Arten eben’ nicht selten. ‚Bastard. forrmen vorkommen; 2) dafs. einige von diesen der P. vl garis sehr ähnlich sind, und 3). dafs. wenn nicht alle P 439 vulgaris bezeichneter Bastardform ihren Ursprung vex- dankt, doch das Entstehen derselben auch auf diesem Wege nicht zu leugnen ist. CRATAEGUS. Bei den mannigfaltigen Verschiedenheiten, welche .die beiden einheimischen Crataegi darbielen, ist es schwie- riß; die ächten Arten herauszufinden; daher folgende Ver gleichung: j 1. Crarseeus Oxyacantha L. €. spinosa, foliis obovatis tri - subquinguelobis inte- grisque, lobis patentibus acutis superne inaequaliter serra- lis inferne ad marginem. ciliatis supra saturatioribus hiti- dis, neryis venisque pilosulis, subtus pallidiorikus glabris basi cuneiformibus, peliolis pilosulis, floribus eymosis 2— 3 gynis, pedunculis pedicellis calycibusque glabris laei- nlis patenlibus breviusculis obiusis acutisque supra margi- neque subpilosulis, bracteis lanceolatis falcatis servatis, fruclibus subglobosis vel elliptieis glabris 2 — 3-pyrenis basi subretusis. Variat: foliis subrhombeis v. minoribus subrotundis iwilobis basi rotundatis v. lobis subincisis v. subtus pilo- sulis: Taciniis calyeinis omnibus obtusis v. 'aculis v. de- mum subreflexis: fruclibus magis ovatis v. basi 'eblusis, aeutiusculis v. retusis. ı Ben, % C. subspinosa, ramis .eziremis pubescenlibus;- $0- lis minoribus subrotundis obsolete. 3—5 lobis basi-cüuka- is lobis obtusis- inaequäliler dentatis. ulxinque. zervis ve- nisque pubescentibus, laciniis calyeinis oblusis, braeteis recliusculis. u Y Variat: inermis: foliis. subrotundo. obovälis v. iniegris subduplicato-dentatis: laciniis calycinis dense ciliatisi-ıflo- tibus subsolitariis. . or ‚3. CRATaEsUs monogyna WW. 440 _—— - C. spinosa, foliis rhombeis obovatisque quinque-sub- twilobis integrisque lobis acuminatis supra ex. toto subtus nervis venisque pilosulis, floribus monogynis, pedunculis pedicellis calycibusque dense villosulis laciniis reflexis elon- gatis acutis obtusisque glabriusculis, bracteis latioribus sub- serratis,. fructibus ovatis v. elliptieis magis minusve pube- sceentibus monopyrenis basi retusis. 4. C. foliis obovatis et subrotundo-rhombeis irt-quin- quelobis subintegrisque lobis subdivaricatis obtusis superne subdentatis subtus versus basin rotundatam vix cuneatam subpubescentibus, petiolis fere glabris, floribus 1- rarius 2 gynis, laciniis calycinis reflexis obtusis, bracieis integer- rimis, frucibus subrotundis 1—2 pyrenis basi rotundatis vel. vetusis. . Bu 5. C. foliis rhombeis et obovatis quinque - subtrilo- bis inlegrisque lobis acuminatis subtus ad venarum azil- las pilosulis, petiolis subpilosulis, floribus 1—2 gynis, a- einiis calyeinis elongatis acutis glabris interdum sparsim eilialis dein reflexis, fructibus elliptieis 1—2 pyrenis basi vetusis. : : "Variat: pedicellis calycibusque subvillosulis: fructibus subpilosulis. . - . \ BZ -6. C. foliis rhombeo -subrotundis et obovatis quin- que-subtrilobisque lobis subdivaricatis acuminalis supra praesertim pilosulis basi rotundatis subcuneatis, floribus 1-—2 gynis, laciniis. calyeinis elongatis obtusis, fruelibus subovatis 1-2 pyrenis. N. 1. und 3. unterscheiden sich am meisten von ein- ‚ander. An dem Orte, 'wo ich selbige in Menge gemein- schaftlich wachsend vorfand, nahm ich von ihnen Zwischen- bildungen, wie N. 5. und 6., und milunter eine der Mt. ähnlichen Form, mit fast nur einweibigen Blumen oder einsaamigen Früchlen, oder die Varietät von N..5., mil vielen 2- auch bisweilen 3-weibigen Blüthen wahr. Diese 441 “halte ich für Bastarde; wenigstens lassen sie sich nicht anders, als durch Vermischung entstanden, erklären. : Die Steinkerne, der auch bei derselben Art bisweilen ums:dop- pelte größsern, etwas 4—5 seitigen Früchle, sind wenig von einander verschieden. Ist nur einer in der ‚Frucht, 80 hat er eine xundliche oder eifürmige, doch äuch eine mehr oder weniger längliche Gestalt, auf der vordern we- uiger gewölbten Seite desselben, befindet sich zwischen zwei gegen einander gebogenen, länglichen Gruben eine Furche, in welcher unter der Mitte die Nabelöffnung als ein kleines Grübchen sich zeigt. Der-Rücken ist mehr ‚ge- wölht und mit 3—5 Längsfurchen. oder irregulären Run- zeln versehen. Bei 2 oder 3 Steinkernen, nimmt jeder derselben nur die Hälfte oder den dritten Theil vom Raum des. vorigen ein. Erstere sind daher auf der innern Seite flach, die Mittelfurchen sehr fein, und die Seitengruben eben nicht gleichförmig. Von letzteren bildet jeder nach Innen, eine dreickige Oberfläche, deren mittlere Ecke bis zum Nabel’die feine Furche enthält. Auf den beiden fla- then Seiten sieht man die Gruben, und der Rücken ist wie bei dem vorigen, entweder oberflächlich 2—3-furchig oder runzlich. '- Hiernach möchte also weniger die Form, als die An- zahl der Steinkerne in jeder Frucht, zum Unterscheidungs- kennzeichen obiger Arien sich eignen; die überhaupt für solche fast zu nahe verwandt sind. . Die Zahl der Lappen in. den Blättern variiet auch sehr, doch habe ich an. den blüthentragenden Aesichen selten mehr als 5 bemerkt; an \en.jungen Trieben hingegen finden sich bisweilen breit- “runde, am Grunde etwas herzförmige, fast fiederspaltig 79-Iappige Blätter, deren unteren. Lappen wieder lap- P1g eingeschnitten. sind. — Im 4. Bande dieses Journals, Pas. 372, hat der, Doctor C. A. Fingerhulh eine neue Art inler.dem Namen C; kyrtosiyla aufgeführt. Diese kommt 442. in der Hauptsache fast ganz mit N, 3. der oben beschrie- benen. überein, nur sind die Blätter bei letzterer mehr keil- förmig und die Griffel oft weniger gekrümmt. Wegen Gleichförmigkeit in der Bildung ihrer einzelnen Theile, bei mehrern hinter dem hiesigen sogenannten Holm wach- senden Bäumehen und Siräuchen, und vorzüglich wegen des sehr vollkommenen einzelnen Sieinkerns in jeder Frucht, halte. ich sie :für die ächte ©. manogyna dieser Gegend. N. 2, und 4. führte ich nur zum Beweise der Veränderlichkeit dieser Gewächse ohne Vermischung an: Die Abart mit ganzen Blättern und wenigen Blumen wächst in der hiesigen kleinen Heide in einem Buchenwalde. REINANTHUS. Rhinanthus major und minor Ehrh., wo sie in gro- fser Menge neben einander vorkommen, ‚scheinen, ' wie 'schon Wallroth (Sched. crit. n. 266. p. 319.) bemerkt hat, Verbindungen einzugehen, Unter den von mir gesammel- ten, dahin gehörigen - Individuen besitzen einige weniger hervorstehende, blassere oder weilsliche Seitenzähne an der Obexlippe der Blumenkrone, als erstere; finden sich jedoch selten. und: sind im Ganzen weniger deutlich-für Bästarde zu erkennen, da beide Arten unter sich eben nicht grofse Verschiedenheiten darbieten, und. ähnliche Formen bisweilen auch da entstehen, . wo erstere: allein wächst. : Vebrigens ist unter oben erwähnten Umständen bei der in’ ersterer Art gewöhnlich hervorsiehenden ‚Narbe, die Wahrscheinlichkeit ihrer Befruchtung in .der freien - Natur durch Insekten, mit’ dem Pollen der zweiten, ticht zu bestreiten; besonders, da dieselben’ Insekten beide Ar- ten besuchen, Mehr Hindernisse stellen 'sich dagegen der Befruchtung letzterer durch erstere in denWeg, weil deren Narbe weniger frei ist und- gleichsam von: den nahestehen- den; ja bisweilen 'sie-umgebenden: Staubbeuteln; bewacht = 443 wird; deshalb habe ich auch keine ihr zunächstsiehende Vermischungsform wahrgenommen. . - u AIUGA. 707... „Die drei märkischen Ginselarten waren schon ‚öfter der: Gegenstand von Bemerkungen, die zwar vieles auf- klärten,.jedoch manches noch zu wünschen übrig lefsen. Ich; fand selbige unter sich durch stufenweise Uebergänge verbunden, und genaue Beobachiungen seizen die Vermi- schung zweier von ihnen aufser allen Zweifel Zur bes- sen Uebersicht gebe ich sie mit ihren Formen in folgen- der kurzen. Beschreibung: _ ch . 11. Asves- pyramidalis Li Schlechtend. Fl. b.. 1. Pl) 5 . i on A. 'villosa &.basi ad apicem foliis sensim .deerescen- ühns. letragono - pyramidata, bracleis inferioribus obtuse- dentatis superioribus 3—-5 lobis flores summos superanti- "bus, ‚ealyeibus ultra medium quinquefidis corollam dimi- diam, subaequantibus, radice repente. . - : „Variat:,valde villosa v. contracte- v; elongaio- v. vix Pyramidata:: caule unciali- v. fere bipedali, solitario v. cau- libus 2.3: folüs, inferioribus caule brevioribus v. eum longe..superantibus, ovatis:v. elliplieis v. oblongis v. Iato- v oblongo-Janceolatis basi'atlenuatis, oblusis v. aculis, in. Iegerrimjs,..cepandis, erenatis, dentalis y. obiuse-serralis V-Sere..glabris:: bracteis, coloralis y. viridibug v. supmis mm w *) Nach den so eben vom Verfasser mir gütigst mitggtheilten ap lärön benierke ich, dafs es nicht Ale A. pyrämidalis der Flora eol-\und Linae’s:(&, Hayne Arzneigew. IX. +; 19:) dit, von ‚der hier #’sproehen, wird, sondern eine Form der A, geneyensis mit pyramida- chem Wuchs, welche man meist. für A, pyramidalis zu halten pflegt, 4ld flore brevioribus v. inferioribus obtuse-dentatis v. süblo- batis v. superioribus profunde-lobatis v. sinuato-dentatis: corolla alba, rubella, coerulea v. violacea v. labio supe- riori integerrimo v. emarginato v. labii inferioris lobo me- dio obcordato passimque mucronato: radice subrepenti. 2. Asuca genevensis L. Schlechtend. FI. b: 1. p. 31%. ' A. villosa, foliis radicalibus eaulinisve inferioribus quam superiora minoribus vel ea subaequäntibus, bracteis sum- mis trilobis superioribus quam flores' brevioribus, calyeibus usque ad medium quinquefidis corollae tertiam partem subaequantibus, radice subrepente. ö Variat: villosissima: caule unciali v. pedali, solitario y. caulibus -pluribus: foliis elliptieis v.’obovatis v. oblon- gis, repando-dentatis, crenatis v. obtuse-serratis v. acute dentatis: bracteis saepe coloratis v. inferioribus obtuse Y. repando-dentatis v. superioribus subintegris v. flores sübae! qguantibus: 'ealycibus ultra medium incisis v. corollam di. midiam subaequantibus: corolla alba, rubella, violacea vw; coerulea v. labio superiori rotundato v. emarginato v. lo: bis läteralibus labii inferioris elongatis v, abbreviatis v. lobo medio eimarginato interdumque mucronato: rädice fbrosa. 2 Asuöı:reptans L. Schlechtend. Fl. 'b. 1. p- 312. j A. glabriuscula, folis nitidulis radicalibus quam cau: lina majoribus; bracteis integris integerrimisque summis quam flores brevioribus, calyeibus usque ad medium quin quefidis corollae tertiam partem subaequantibus, stolonibus replantibus. Variat: fere glabra: caule biunciali v. pedali, solitario v. caulibus pluribus: stolönibus inullis: foliis obovatis v- \ subrotundis v. elliptieis, integerrimis, repandis. v. eren?- tis: 'bracteis inferioribus flores superantibus, erenulatis v. subrepandis, coleratis v. rarius vividibus: (calyce corollart dimidiam subaeguante v. laciniis magis profundis: corollae labio superiori brevissimo v. reiuso, emarginato v- bilobo, 445 Ibis ovatis acutis v. lobo medio labii inferioris integer- imo v. emarginato: corolla alba, rubella, violacea v. coe- nulea. \ 4. Asuca subgenevensi-reptans. A, subvillosa, caule erecto stolonibus brevibus v. nul- lis, folis erenalo-repandis radicalibus caulinis. majoribus, bracteis inferioribus obtuse-dentatis trilobisque superiori- bus quam flores brevioribus integris integerrimisque. Variat: caulibus pluribus. 5, Arusa genevensi-reptans. A, subvillosa v. villosa, caulibus lateralibus adscenden- üibus stolonibus nullis, foliis radicalibus erenato- repandis «aulinis. obtuse- dentatis majoribus; bracteis integris inferio- tbus subdentatis. Variat: caule solitario, 6. Asıcaı subreptanti.genevensis. 4, villosa, caulibus lateralibus erectis v. subadscen- denlibus stolonibus nullis, foliis dentatis radicalibus cauli- nis majoribus, bracteis inferioribus subdentatis superioribus integerrimis, Variat: bracteis inferioribus trilobis subdentatis. 7. A, fere glabra, caulibus plurimis lateralibus sub- adscendentibus stolonibus nullis, foliis nitidulis integerri- mis, radicalibus caulinis multo majoribus, bracteis integris Yategerrimisque, Variat: foliis repandis. 8% A, villosa, caulibus plurimis lateralibus adscenden- übus ex foliorum axillis ramosis, foliis oblongo-elliptieis tadiealibus "repandis caulinis obtuse - dentatis majoribus, bracteis inferioribus obiuse. dentalis sublobatisque superio- tibus inlegerrimis. N. 1, ist zwar nicht, die Alpenpflanze, aber doch die % pyramidalis dieser ebenen Gegend, und gewils eine ei &enthümliche nicht mit N. 2. zu verwechselnde Bildung. 446 Seit mehr als zehn Jahren beobachte ich sie an Stellen, wo sie in Menge vorkommt und wo an keine Vermi- schung mit den andern beiden zu denken ist, weil sich dort nie früher als im August ihre Blumen entfalten, wenn jene längst verwelkt sind. Wohl habe ich auch an an- dern Örten viel früher blühende gefunden, diese waren jedoch oft weniger gleichförmig und näherten sich biswei- len sehr N. 2: Für Bastarde halte ich letztere nicht, wenn auch einige Individuen darauf hinzudeuten scheinen, denn ihr Hauptcharakter, die. von unten nach oben allmählich kleiner werdenden Blätier, zeigt sich unverändert, und die Unterschiede zwischen diesen (wie allen deutschen) Ar- ten sind überhaupt zu gering, als dafs die bildende Natar bei durch einander geworfenen Standörtern nicht hinrei- chenden Spielraum finden sollte, ähnliche Formen, sogar ohne die hier so leicht mögliche Vermischung, erzeugen oder eine von diesen sogenannten Arten in ihren Formen der andern allmählig sehr nähern zu können, In den wirklichen Bastarden (N. 4—8.) ist die ge genseitige, vielfältige Einwirkung nicht zu verkennen und der Habitus nicht selten sehr verändert. Die Stolones von N, 3. verwandeln sich öfter in aufwärtssteigende -Sten- gel, welche sich bisweilen se häufen, dafs sie ordentliche Büsche bilden, die als Ausnahme sogar ästig werden (N. 8). Formen, die nur geringe Kennzeichen ihrer Vermischung an sich tragen, etwa wie N. 2, mit gröfsern Waurzel- . als Stengelblättern, oder N. 3., ohne Wurzelsprossen und . ganz gleichen Blumen auf fruchtbarem Boden, kann man sehr leicht mit ähnlichen Abweichungen, welche sich un- ter den scheinbar nie vermischten finden, verwechseln; sie bilden jedoch die Gränze zwischen Varietät und Ver- mischung. Die Blumen von N. 2. und 3. sind zwar be- sonders auch durch die Länge, Breite und mehr oder we nigere Annäherung der Seitenlappen an’ die Unterlippe 447 verschieden, aber doch im Ganzen zu veränderlich, um die Bastarde daran genau unterscheiden zu können, Ich wählte daher die Blätter, welche an der Wurzel bei’ leiz- ieren oft viel gröfser als am Siengel erscheinen. Von den vier (ohne die Bracteen) meist vorhandenen Stengelblättern beider Arten sind die untern gewöhnlich kleiner oder doch mr mit den obern gleich grols; welches sich eben so bei den Bastarden findet und als Unterschied von N. 1, dient. TIERACIUM, ist eine Gattung, deren Arten richtig zu sondern, unge- vöhnliche Schwierigkeiten darbieten. Die Hauptursache hiervon ist bei sich ähnlichen Arten ihre Vermischung, von der ich hier mehrere Formen anführe: . 4. Herucım ‚Pilosella L. Schlechtend. Fl b. 1.p. 408. H. caule erecto simplieissimo (basi excepta) nudo in ferne pilis duplieibus densioribus leviter tomentoso-subhir- suto: stellatis brevibus longisque sparsis, stolonibus repen- übus, folis oboyatis lanceolatisque subdenticulatis eiliatis basi attennatis supra simplieiter pilosis subius albido-to- Mentosis, capituli majoris anthodio pedunculoque superne Plis triplieibus tomentoso -hirsulis: glanduliferis sub- Sparsis. Variat: magis minusve albido- v. rufo-villosum: caule semipollicari v. fere bipedali, strieto v. declinato v. e basi “U medium: versus folioso stoloniferoque v. seapis 2—8 "öhregatis: stolonibus nullis, abbrevialis v. valde elongatis ” adscendentibus capituliferis v. ex foliorum axillis ramo- #5 passimque scapigeris: foliis semi- v. 6 pollicaribus v. Obovato-spathulatis, v. ebiusis v. aculis v. nlegerrimis v. Supra -subiomentosis v. subtus dense. alho- v. levissime- Somentosig: capitulis binis basi conxiätis v. rarissime capi- Alle binis solitariis in caule simpliciter furcalo: anthodio 448 . —_—— peduneulogue superne pilis glanduliferis multis v. omnino pilis mollioribus longis: floseulis subtus concoloribus. 2%. Hırsacıum subdubio- Pilosella. H. caule erecto simplicissimo (basi excepta) subbifo- ko inferne pilis duplicibus densioribus leviter tomentoso- subhirsuto: stellatis densis longisque sparsis, stolone re- penti, foliis obovatis lanceolatisque vix denticulatis basin versus praesertim ciliatis attenuatis supra glabris subius levissime tomaentosis, capiluli majoris anihodio pedunculo- que superne pilis triplieibus lomentoso - hispidis: longis subsparsis. (Kloseuli subtus purpurascentes.) Variat: caule uniramoso bifolio: foliis margine toio eiliatis v. supra subpilosis v. subtus albido -1omentosis; anthodio pedunenloque superne pilis triplieibus: longis multis. 3. Hırracım ‚Pilosello-dubium. H. caule erecto wmiramoso unifolio inferne pilis du plicıbus densioribus leviter tomentoso - subhirsuto: stellatis densis longisque sparsis, stolone repenti, foliis obovatis lanceolatisque vix denticulatis ciliatis supra glabris subtus levissime tomentosis, capitulorum submajorum anthodiis pedunculisque 'superne pilis duplicibus tomentoso- « hispi- dis: longis nullis. (Floseuli subtus concolores.) Variat: caule 4 v. 6-pollicari v. simplieissimo unifo- io v. stolone adscendente Alorifero: anthodio- pödunenle- que superne pilis triplicibus: longis raris. 4, . Hırracıum Bilosello .dubium. H. caule pedali adscendente simplici folioso, stolone nallo, foliis supra subpilosis subtus levissime toinentosis ‚eapitulis binis mediocribus breviter pedicellatis, anthodiis pilis subiriplieibus: longis raris. ur 449 5. Hieracıun dubium W. Auricula L. Schlechtend. Ü,b. 1. p. 408. H. caule erecto simplici (basi excepta) 1-2 folio inferne spaxsim dupliciter piloso, foliis obovato-lanceola- tis oblongisque integerrimis glabris versus basin cillatis, eapitulis minoribus paueis, anthodiis pedicellisqgue brevi- bus pilis duplieibus subtomentoso -hispidis: longis nullis. Variat: caule tripollicari v. 13 pedali v. simplicissimo Wmagis glabro: stolonibus nullis v. brevibus, raris v. mul- üs.v. ex parte capituliferis v. adscendentibus scapigeris v. mägis minusye dense-pilosis: foliis lanceolatis v. sublinea- Abus, obiusis y. aculis v. glaucis v. basi longe attenuatis * margine nudis v. ad apicem fere cilialis v. supra pilo- . Ss: Capitulis 1—6 submajoribus v. subsessilibus v. longe pedicelatis: anihodiüis pedicellisque . pilis subtriplieibus: Iongis raris. 6. Hirracımm pracalio — Auricula. H. caule adscendente simplici subfolioso inferne den- son simplieiter piloso substolonifero, foliis obovatis lan- eolaisque acutiusculis integerrimis glabris glaucis mar- gine tostaque subtus basin attenuatam versus ciliatis, ca- Piulis minoribus paueis, anlhodiis pedicellisque longius- eulis pilis subtriplieibus leviter tomentoso-hispidis; longis Narıssimig, " Variat: caule 3—1 pedali v. erecto v. supra medium "ano wmifloro v. inferne pilis basi albido- v. purpureo-tu- bereulatis: stolone nullo v. elongato: foliorum costis sub- lüs nee ciliatis: capitulis 1---5 v. submajoribüs v. longe- Pedicollatis; anthodiis pedicellisque pilis duplieibus: lon- EIS nullis, “ 7. Hisucım Auriculo-praealtum. HB, eaule e basi ramoso subfolioso inferne simplieiter Biloso stolonifero, stolonibus subflexnosis aut parlim ad- 51 Bd, 35 Heft, . 23 | 450 seendentibus cauliformibus foliosis aut superne scapigeris aut partim repentibus, capitulis 2— 15 in quovis ramo valde inaequaliter corymbosis, relig. ut in 2. praealto. Variat: caule 1—2 pedali v. versus medium furcato, ramis longissimis paueifloris v. basi 'stolonibus repentibus v. omnibus adscendentibus cauliformibus capituliferis: fo- korum costis subtus fere glabris. - 8. . Hıeracımı praealtum Vill. Schlechtend. Fl, b. 1. p- 409. H. caule erecto simpliei (basi excepta) 2—3 folio inferne densiori simpliciter piloso, stolone nullo, foliis an- guste-lanceolatis acutis glabris glaueis, margine subdenti- culato costaque subtus eiliatis, basi allenuatis, capitulis ini- noribus eorymbosis, anthodis pedicellisque longiuseulis pi- lis triplicibus subtomentoso -hispidis: longis sparsis. (Pili in parte caulis inferiori longi, basi incrassati pürpurei.) Variat: caule 1—2 pedali v. glabriuseulo v. caulibus 2-3, lateralibus incompletis v. stolenibus brevissimis mar- eescentibus: foliis oblongo-lanceolatis v. inferioribus obt- vato-attenuatis v. basin versus ciliatis: corymbo pauci- v. multifloro (2—20): anthodiis pedicellisque pilis wiplic- bus: longis multis v. rarissimis. 9. Hirrarım echioides Lumn. «, Schlechtend. Fl. b 1. p. 409. H. caule 'erecto simpliei- (basi excepta) 2—3 folio inferne pilis duplicibus pubescenti-hirsuto: stellatis ‚sub. densis et rigidis longiusculis densis, stolone nullo, folis oblongo-lanceolatis subdenlicnlatis acutis utrinque subpt- bescentibus valdeque hirsutis basi attenuatis, capitulis mi- noribus cymosis, anihodiis pedicellisque breviusculis pilis subteiplieibus tomenioso-hirsutis: glanduliferis raris. Variat:' pilis scaberrimis valde hirsutum: caule 1- 451 2% pedali: foliis angusto-lanceolatis v. integerrimis: capi- tnlis paucis corymbosis. 10. Hırsacıum Pilosello-echioides. ad a. H. caule erecio simplici 1—2 folio inferne pilis du- plicibus pubescenti-hirsuto: stellatis longisque densis, sto- lonibus repentibus, foliis oblongo-lanceolatis subdenticula- tis acutis uirinque hirsutis, subtus praeserlim pilis stella- üs intermixlis, basi atlenuatis, eapilulis 3--5 majoribus, anthodiis pedicellisgue inacqualibus pilis subtriplieibus to- menloso hirsutissimis: glanduliferis raris. Variat: caule 2—1 pedali v. basin ad apicem versus 1-3 furcatim -ramoso: pedicellis elongatis. 11. Hızracıum echioides. P. H, caule erecto simplici 2—3 folio inferne pilis du- plicibus densis pubescenti-birsuto: stellalis et longis mol. fusculis, stolonibus nullis aut incompletis, foliis obovatis et angusto -lanceolalis subdenticulatis acutis et oblusis ulringue spatsim pubescentibus molliterque hirsulis bası Ionge-attenuatis, anthodiis pedicellisgue breviusculis pilis subtriplicibus tomentoso-hirsutis: glanduliferis raris. Variat: pilis duplieibus subpubescenti - villosum vix hirsutum y. glabriusculum: foliis oblongo-lanceolatis: an- thodiis pedicellisque pilis triplieibus: glanduliferis longis- que subspaxsis. 12%, ‚Hizracıum ‚Pilosello-echioides ad £. H. caule erecto 1—3 furcatim ramoso subbifolio in- ferne pilis duplicibus pubescenti . subhirsulo: stellatis et Iongissimis densis, stolonibus repentibus, folüis obovatis et Oblongo-lanceolatis subdentienlatis obtusis et acutis longe- subhirsuio-pilosis subtusque praesertim pubescentibus, ca- Pitulis majusculis in quovis ramo subbinis, anthodiis pe- ücellisque elongatis pilis iriplieibus tomentoso-hirsulis, .(Flosculi sublus cöncolores.) ag* 452 — Variat: caule 11% pedali foliisque magis villosis v. e basi fere- v. superne ramoso y. nudo v. ramis infe- rioribus interdum longissimis: stolene nullo v. adscendenie florifero: foliis subtus pilis stellatis sparsis v. densissimis: capitulis solitariis v. superioribus ternis quaternisve, an- thodiis pedicellisque pilis duplieibus: longis nullis v. tri- plieibus: glanduliferis et longis sparsis. 13. Hıieracıum subechieidi: Pilosella ad ß. H. ab antecedenti differt: caule subtomentoso, folüis supra nec pubescentibus subtus albido - tomentosis basi saepe minus longe-atienualis, capitulis majoribus. (Flosculi subtus inlerdum rubescentes,) Variat: caule 2—1% pedali: foliis subtus albo-to- mentosis y. supra eliam subpubescentibus: capitulis so- kitariis: anthodis pedicellisque pilis duplicibus 1omentos0- hispidis. 14. Hieracıum echioides. y. H. caule erecto simpliei 2—3 folio pilis duplieibus pubescenti-hirsutiusculo: slellatis minutis et brevibus den- sis, foliis obovato- v. oblongo - lanceolatis subdenticulatis obtusis et acutis utringue pilis duplieibus Ieviter pube- scenti-hirsutiusculis: stellatis incompletis ei brevibus spar- sis bası longe-attenuatis, capitulis minoribus cymosis, &N- thodiis pedicellisqgue pilis duplicibus leviter tomentoso- hispidis: longis nullis. Variat: foliis ulringue sparsim pubescentibus: antho- dis pedicellisque pilis subtriplieibus: longis sparsis. 15. Hırracıum Pilosello-echioides ad y. H. caule erecto simpliciter furcato nudo vel unifolio ioferne pilis daplieibus leviter tomentoso - hirsuliusculo: stellatis densissimis et longiusculis sparsis; stolonibus repenlibus, foliis dupliciter pilosis supra fere glabris sub- tus albido-tomentosis, capitulis majoxibus subtenis, antho- 453 diis pedumenlisque longis superne pilis subtriplicibus to- mentoso -hirsutis: glanduliferis sparsis. Variat: caule 2—1 pedali v. inferne- v. superne- v. bi-farcato v, interdum bifolio v. rarius simplieissimo: sto- lone nullo: foliis supra glabris v. subtus leviter tomento- sis: pedunculis longissimis v. anthodiisque pilis tripliei- bus: glandulileris densis. 16. Hirmacıun subechioidi. Pilosella ad y. H. caule erecto e basi 1—2 furcatim ramoso subuni- folio inferne pilis duplicibus leviter tomentoso -subhirsuto: stellatis et longis, stolonibus repentibus villosis, foliis om- nibus obovato-attenuatis ciliatis utringue subhirsuto-pilo- sis subtus etiam albido-tomentosis, capitulis solitariis ma- gris, anthodiis pedunculisque longissimis pilis triplicibus tomentoso -hirsutis. 17. Hıznacrum echioides 6. H. caule erecto simplici 2—3 folio pilis duplicibus leviter tomentoso-subhispido: stellatis densis et glanduli- feris sparsis, stolone nullo, foliis utringue pilis stellatis sübpubescentibus, capitulis minoribus cymosis, anthodiis pedicellisque longiusculis pilis duplicibus leviter tomentoso- hispidis: longis nullis. . Variat: pilis longiuseulis subhirsutis rarissimis inter- mixlis, 18. Hımmcıum Pilosello-echioides ad 5. H. caule erecio. 1—3 furcatim ramoso 1 — 2 folio in- ferne pilis duplieibus tomentoso-subhispido: stellatis den- Sissimis et glanduliferis raris, stolonibus repentibus; foliis Supra sparsim pilosulis subtus albido -tomentosis, capitulis majuseulis subsolitariis, anthodiis peduneulisque elongatis Pilis duplicibus tomentoso-hispidis: longis nullis. Varist: pilis longiusculis subhirsutis varis, 19. Hımacıım echieides. z. H. graeilius glabriusculum vel pilis abbrevialis vix mn 454 hirsutiusculum, caule ereeto simplici 1—2 folio, stelone nullo, foltis tenuioribus basi longe-altenualis peliolalis, ca- pitulis valde minoribus elongato-corymbosis, anthodiis pe- dicellisque elongatis pilis triplicibus minus confertis. 90. Hırracımm echioides 2. H. caule erecto simplici bifolio inferne pilis duplici- bus dense pubescenti-hirsuliusculo: stellatis et longiusen- his, stolonibus nullis vel incompletis, foltiis obovato-et ob- longo -lanceolatis subdenticulatis obtusis et acutis utrinque pilis duplicibus subpubescenti -hirsutiusculis basi attenuatis, capitulis majusculis aequaliter cymosis, anthodiis nigriean- übus pedicellisque brevibus pilis triplicibus densis sublo- mentoso hirsutis. 21. Hinnacıım ‚Pilosello-echioides ad £. H. caule subadscendente simplici bifolie inferne pilis duplicibus leviter tomentoso - hirsuto: slellatis et longis, stolone incompleto, foliis subtus leviter tomentosis, cap tulis majoribus paucis (3), anthodiis pedicellisque elonga- is pilis triplieibus tomentoso-hirsutis: glanduliferis sub- sparsis. . 22. Hirrıcım echioidi- Pilosella ad e. H. ab antecedente differt: caule erecto duplo breviorl superne simpliciter-furcato inferne pilis daplicibus leviter tomentoso-hirsutiusculo: stellatis et longiusculis ; capitulis solitarüs, anthodiis pedunculisgue superne pilis duplieibus tomentoso-hirsutis: glanduliferis nullis, Variat: caule superne bifurcato: anthodiis pedunenlis- que superne pilis subtriplieibus: glanduliferis sparsis: flos- eulis subtus rubescentibus. 23. Hieracıum cymosum I. Schlechtendal Fl. b. 1. p- 410. H. caule ereeto subelongato (2 pedali, basi excepta) 1—3 folio yersus basin praesertim pilis duplieibus sub- pubescenti-hirsuto: stellatis sparsis et longis densis, ste 455 lone nullo v. incompleto, foliis obovatis et oblongo-lan. tevlalis subdenticulatis obtusis et aculis dupliciter pilosis: stellatis sparsis, subhirsuto -villosis densiusculis basi atte- nualis, capilulis majusculis cymosis, anthodiis pedicellis- que brevibus pilis triplicibus subtomentoso-hirsutis. (Pili passim rufescentes.) 24. Hırkacıım eymosum ß. H. caule erecto abbreviato (pedali) foliisque acumina- tis magis dense-pubescentibus villosisque, stolone nullo, eapitulis minoribus paucis, anthodiis pedicellisque elonga- is pilis triplicibus: glanduliferis subsparsis. 25. Hizracıum cymosum y. H. caule erecto elongato (22—3 pedali) minus pu- bescenti-villoso, foliis lanceolatis subdentatis simplieiter Pilosis basi longe-attenualis, capitulis majusculis cymosis, eyma aequali vel inaequali: ramis inferioribus passim valde distantibus abbrevialisque. 2%. Himmacım cymosum 8. H, caule basi stolonibus repentibus y. adscendenlibus Noriferis, capitulis majusculis paueis y. multis. 27. Hirsucım suöpilosello.cymosum. H. caule erecto v. adscendente abbreviato 1 — 2 folio, stolono nullo, foliis oblongo - lanceolatis subdenticulatis acutis duplieiter pilosis, capitulis majoxibus subelongato- torymbosis, anthodiis pedicellisque longiuseulis pilis iri- plicibus tomentoso-hirsutissimis. Variat: caule 2—4 pedali: stolone brevi v. subelon- &ato: foliis lanceolato-ellipticis v. pilis stellatis supra ra- Yisimis: eorymbo ramis inferioribus distantibus inaequial- ts y, eapitulis 6—-11: anikodiis pedicellisgque tomentoso- hirsutis, i 28. Hinmucım Pilosello-cymosum. . H. caule erecto abbreviato e basi 3-3 furcalim ra- MOSO ramis subfastigiatis floriferis inferioribus longissimis, 456 . stolonibus repentibus, foliss oblongo-lanceolalis aculis ulrin- que subduplieiter pilosis: longis subdensis stellatis supra xarissimis, capitulis 3—-5 majoribus in quovis ramo, an- thodiüs pedicellisgue subelongatis pilis triplieibus tomen- t0so -hirsulissimis. Variat: pilis parlim rufescentibus: eaule 1-12 pe- dali: stolonibus abbrevialis v. elongalis v. adscendentibus floriferis: pedicellis valde elongalis fastigiatis. 29. Hinracıum subeymoso-Pilosella, H, caule erecio valde abbreviato subbifolio basin ver- sus ramo abbreviato florifero pilis duplieibus subpubeseenti- villoso, stolouibus reperlibus multis, foliis supra viz pube- scentibus, capitulis majoribus pancis, anlhodüs pedicellis- que subelongatis pilis triplieibus tomentoso-hirsutis. Variat: pilis parlim rufescentibus: caule +—% pedali: stolonibus brevibus v. longis: capitulis 2—6: anihodiis pedicellisque pilis subtriplieibus lomenlaso -irsutissimis: glanduliferis sparsis. Von den hier so oft erwähnten dreierlei Haaren wn- terscheiden sich die längern von den beiden übrigen, hn- länglich bezeichneten, durch die feinen hervorsiehenden Spitzen, womit sie besetzt sind, und durch den mehr oder weniger verdiekten Grund. H. Pilosella kömmt in dun- keln Buchenwäldern als Abart mit langem, dünnem, nie- dergedrücktem und beblätiertem Stengel und oft blumen- iragenden Winrzelsprossen vor, und nur bisweilen unter unzähligen Individuen an den Hauptstandörtern, eins mie zwei am Grunde verwachsenen Köpfchen, oder, am sel tensten, mit einfach-gabelästigem Stengel. Elier ist die Gränze, welche diese Art ohne Vermischung nicht über- schreitet. Die meisten vom Professor Tausch in der Beil. der Fiora 1828 B. 1. p. 52. unter = furcatum aufgeführten Varietäten gehören zu den Basiarden. Bei N. 2-4 lälst der Standart mitien unter N. 1 und 5 fast keinen Zwei 457 fel, dafs selbige beiden ihre Entstehung verdanken. Ich fand sie selten, und letziere aufsergewöhnliche Form nur einmal, H. Auricula und dubium W. sind nicht wesent- lich von einander verschieden; die mit N. 8. entstehende Bastardform N. 6, ist beim Habitus von ersterer, öfter so- gleich an den reichlichern, am Grunde dunkelrothen Haa- ten des uniern Siengeltheils zu erkennen. N. 8. hat nur selten einen oder den andern unvollständigen Ausläufer oder Nebenstengel, die gewöhnlich bald absterben. An- ders dagegen verbält sich N. 7., welche, mit Berücksich- ügung aller bekannten Einwirkungen, nur durch den, aus Befrachtung des 7. praealtum mit dem Pollen des du bium erzeugen Saamen, entstanden sein kann, und so- wohl vollständige Stolones, als auch viele fruchtbare Sten- gel treibt. Die verschiedenen Formen vom ZH. echioides, unter denen N, 19. am meisten abweicht, scheinen hanpt- sächlich durch den Standort hervorgebracht zu werden. Auf humusteichem Boden sammelte ich sie mit weichern, langen; auf kalkiıgem mit stärkern, rauhern; in Fichten- schonungen mit sehr kurzen Haaren, und unter dunklem Gebüsch weicher und kahler. Wo N. 1. sie in reichlicher Menge umgiebt, erzeugen sich gewöhnlich auch Bastarde; die nicht selten sogar die feinern Kennzeichen der Abar- ten des vielgestalteten H, echloides besitzen und beide Arten durch viele Formen verbinden. H. eymosum ist unter gleichen Umständen veränderlich; N. 24. liebt torf- Sründige Wiesen. Die Ausläufer findet man nur selten an nyermischten, da hingegen sie an den Blendlingen mit Ni häufig entstehen; N. 26, vereinigt beider Gränzen. . Im Allgemeinen zeigen sich demnach obige Hieracia fit Vermischung empfänglich. H. Pilosella mit Auricula ?war weniger, dagegen mehr mit echioides und cymosum, und die Bastarde sind bei beiden letztern ausgezeichneter. eraus schliefse ich anf nähere Verwandtschaft oder grö- 458 (sere Achnlichkeit der innern Bildung zwischen ersterm und letzterm als zwischen jenem und N. 5,, und aus eben dem Grunde zwischen diesem und H. praealtum als den andern Arten. Verbindungen einer geradstenglichen Art mit einer andern mit Ausläufern bilden auch Formen, die sich wie bei Ajuga durch aufwärtssteigende Stengel auszeichnen. Der oben ästige Stengel von 4. echioides und cymosum theilt dem ganz einfachen von H. Pilosella Aeste mit; deren uniere, wo sie vorhanden sind, ein Bestreben zei- gen, sich zu einer Doldentraube zu verlängern und aus- zubilden. Die Bedeutung der beblätterten Ausläufer, als einer unvollkommenen Art Stengel, wird hier am klarsten; sie verwandeln sich sehr oft in wirkliche fruchtbare, wenn die Stengelbildung der einen Art vorherrschend ist. Einige als sogenannte Arten in mehreren Büchern schon aufgenommene, hierher gehörende, und auch ähn- liche Bastarde, hoffe ich durch Obiges hinreichend kemt- lich gemacht zu haben. FRAGARIA. Zu den, wegen ihres seltenern Vorkommens, nicht ganz bestimmten Vermischungen rechne ich die von Fre garia vesca und collina. Ich fand nämlich an Orten, wo beide Arten gemeinschaftlich wachsen, folgende Formen: 1. Fracanı vesco-collina? Fr. laciniis calycis fruetui pubescenti subadpressis exec- tis, pilis petiolorum divergentibus, pedunculorum patenti- bus, pedicellorum adptessis vel patulis. 2%. TFrasarıı subcollino -vesca? Fr. laciniis calyeis fructui sparsim piloso subadpres sis erectis, pilis pedicellorum adpressis. , Selbige sind weder so stark im Stengel, noch s0 dicht vollig und ganz so grofsblumig, als die gewöhnliche I collina; auch die Früchte sind oben nicht so breit w® | 459 bei dieser, und lösen sich etwas leichter ab. Wenn an ersterer sich nicht der dicht behaarte Fruchtloden fände, welches Unterscheidungszeichen bei den Diagnosen nicht ganz zu. übersehen sein möchte, so würde man sie in der Blüthe leicht für F, vesca halten können. ARCTIUM. Unter den, von neuern Botanikern angenommenen, drei Klettenarten giebt es eine Menge mehr oder weniger abweichender und Uebergangs-Formen, so, dals es schwer wird zu bestimmen: ob selbige der vielfachen Veränderung des Bodens etc. oder der gegenseitigen Vermischung ihr Entstehen verdanken. Zwischen Arct. Bardana W. und einer Form von majus (Dappa offieinalis Wallr. sched, 449.), welche an einer Stelle häußg vorkommen; bemerkte ich folgende zwei Formen, die Bastarde zu sein scheinen: die Köpfe der ersten sind größser als von A. Bardana, sehr dünn spinnenwebig - filzig mit linienlanzettlichen in- nern Blättchen, die oben bisweilen sich ausbreiten und in eimen weichen Stachel endigen, die Blätter unterhalb fein grauflzig; die Köpfe der andern sind so grofs wie von 4. Bardana, doch nur unten mit den Blumenstielen el- was spinnenwebig-filzig, die innern Blättchen dunkelroth Serandet, abgestutzt oder eingekerbt mit kleiner krautar- figer Spilze und unterhalb sehr leichtfilzigen Blättern. Ristere näbert sich durch die feinfilzigen Köpfchen und inlere Seite der Blätter, lelztere durch das Filzige an Köpfchen und Blumenstielen und die Form der innern Hüllblättchen mehr dem A. Bardana; wie diese durch die kahtern Köpfchen und jene durch die Form der Häll- Blättchen sich mehr dem A. majus anschlielsen. CAREX. Die lockern, sandigen Stellen des hiesigen Mielitzwin- 460 kels sind häufig mit den federkieldicken Wurzeln der Cz- rex arenaria durchzogen, deren zur Erde geneigte 2— 3-zöllige Aehren, bisweilen aus lauter gehäuften Aehrchen bestehen. Von der rechten Seite, die Wiesen, Felder und etwas fruchtbarere sandige Hügel begränzen, breitet sich eine andere Carex in nicht geringerer Menge nach diesen Stellen aus. Selbige wächst gedrängter, ihre Wurzeln sind dünner, besitzen jedoch einen nicht minder starken Ter- penthingeruch wie erstere; die dünnern geraden Stengel, mit den schmalen eben nicht langen Blättern und kurzen Aehren, unterscheiden sie sogleich fast mehr von ersteren, als die genauere Beschreibung ihrer Theile ergiebt. Nach den mir zu Gebote stehenden Werken halte ich sie für Carex schoenoides Host. Wo nun beide durch ihr Um- sichgreifen seit wenigstens zwöll Jahren gemeinschaftlichen Standort einnehmen, giebt es Formen, in welchen die Un- terschiede sich mehr oder weniger auflösen und bei einem und dem anderen Individuum ungewils lassen, zu welcher es zu rechnen sei: diese halte ich für Bastarde. In Hinsicht der Geschlechtstheile siehen keine Schwierigkeilen dieser Vermischung entgegen, da selbige frei liegen; auch ist die Achnlichkeit beider Gewächse in ihren einzelnen Theilen so grols, dafs letztere vielleicht nur für eine Unterart gel- ten möchte. Der Carex intermedia gleicht sie weniger als der Schreberi W., welches auch Hoppe, Yv Beilage der Flora 1826, 2. Bd. p. 12 und 23 bemerkt hat; doch sind die Blumen in ihren Aehrchen nicht nur unten mäm- lich, sondern meistens auch au der Spitze, ja bisweilen minder regelmäfsig vertheilt. Eine dieser sehr ähnliche Form besitze ich aus der berliner Gegend, die C. ‚Schre- beri W. bezeichnet ist. Ich kann sie jedoch. nicht dafür balten, weil ich unter diesem Namen eine ganz dünnhal- mige, sehr schmalblätirige Art mit kurzen dünnen Ach- ° 461 ten, deren wenige Aehrchen unten jederzeit männliche wie oben weibliche Blumen besitzen, erkannt habe, Zum Schlusse gebe ich hier noch die kurze Beschrei- bung von beiden Gewächsen, wie selbige sich .da vorfin- den, wo sie unvermischt zu sein scheinen: Curex arenaria L. C, eulmo superne triquetro scabro nutante, foliis la- tusculis eanaliculatis apice triguetro margineque scabris carina glabris culmam saepe superantibus, spica compo- sila fruclifera lineari-oblonga acuta, spiculis ovatis alter- nis, inferioribus subaggregatis foemineis, superioribus ma- seulis, intermediis apice maseulis, stigmatibus binis, glu- mis ovato-lanceolalis acuminatis mueronatis, fruclibus ova- lis acuminatis basin versus usque ad apicem bifidam mem- branaceo-margiuatis ciliato-scabris, seminibus ovatis sub- digone-compressis. ' Variat: culmo superne minus scabro v. scaberrimo: spica subabbreviata v. valde elongata v. lanceolato-oblonga Y acuminafa: spieulis omnibus fere aggregatis (2—6) v. selitaris v. confertissimis v. inferioribus praeserlim distan. bus v. inferioribus apice v. basi masculis v. superioribus Noribus foemineis intermixtis: bracteis inferioribus spica multo.brevioribus v. longe eam superantibus. Caex schoenoides H. €. culmo superne itiquetro scabriusculo dein cernuo, fliie angustis canaliculatis apice triquetro margineque 502- is carina glabris culmo brevioribus, spica composita fruc- ülera suboyata obtusiuscula spieulis ovatis alternis inferio- Yibus subaggregatis basi apiceque masculis medio foemi- "eis, sligmatibus binis, glumis ovatis acuminatis, fraclibus Ile. oyatis acuminatis versus medium usque ad apicem Bißaum membranaeeo-marginatis ciliato-scabris, seminibus Oboyatis subdigono. compressis, 462 Variat: culmo superne magis scabro, spiea fruclifera capituliformi-contracta v. ovafa v. oblonga v. acuta v. ob- tusa: spienlis omnibus fere aggregatis (2-7) v. confer- issimis v. distantibus v. distichis v. inferioribus foemineis v. superioribus magis mascalis v. floribus foemineis et masculis intermixlis: bracteis inferioribus spica duplo bre- vioribus v, 2—3 plo eam superantibus: seminibus ovalis. 463 Botanische Berichte aus Mexico, mitgetheilt vom Dr. Schiede. (Aus Briefen an den Herausgeber.) Vierter Bericht. Exeursionen in der Gegend von Jalapa und Reise von dort nach Mexico. Mexico, den 26, October 1829, Ich säume nicht, Ihnen, mein lieber Freund, wie ich in meinem letzten Briefe von Jalapa versprach, meine Ankunft in der Hauptstadt anzuzeigen, und Ihnen zugleich dıs Interessantesie, was mir seit dem Anfange Mai’s vor- kam, zu berichten, da mir kurz vor meiner Abreise von Jalapa die Zeit dazu fehlte. Sie wissen, dafs Deppe zu jener Zeit J alapa verliels, und dafs seitdem Mexico und dessen Umgebungen das Feld seiner Untersuchungen war, werden auch. wohl schon seine Ausbeute an Car- 15°) gesehen haben, die er im Juli von hier abgesendet at, Ich blieb, wie Sie- ebenfalls wissen, in J alapa zu- Yück, vorzüglich deswegen, weil ich schon damals die Aus- Sicht hatte, in der Folge längere Zeit in Mexico zu blei- ben, und mir noch so mancherlei in der tierra tem- Pada zu thun übrig war: Bis zu den letzten Tagen des Seplembers hielt ich mich zum Theil in Jalapa auf, un- —_ *) Diese schöne Sendung ist leider vom Winterfrost getödtet hier Mngekommen. Herausgeber 464 tersuchte seine nähern Umgebungen genauer, als es mir früher möglich war, machte einige weitere Excursionen, hielt mich auch einmal wieder sechs Wochen bei meinem Freunde Heaven auf der Hacienda de la Laguna auf, welche Ihnen botanisch schon durch meine früberen Briefe bekannt ist. — In den ersten Tagen des Juni machte ich eine Excursion nach la Joya und von da über San Sal. vador, am östlichen Abhange des Cofre de Perote herab nach Jalapa zurück. Bei San Miguel del Sol. dado fand ich eine Art der Gattung Abatia, einen Strauch mit gelben Blütentrauben. Im Malpays de la Joya stand gerade die ährenblütige Agave in Blüthe, von der ich schon früher gesprochen habe. Der Blüthenschaft wird kaum über Mannshoch, die Blamen zeichnen sich von allen ınir bekannt gewordenen durch ihre dunkelröthliche Farbe aus, weswegen ich sie dgave odscura nenne. Unter andern noch nicht gesehenen Pflanzen fand ich hier auch ein nenes Solanum mit knolliger Wurzel und dunkelblauer Blume, welches ich damals für Solanum tuberosum hielt, bis ich es vor kurzem, als ich abermals die Gegend besuchte, für eine neue Art erkannte, die sich durch lange und spitze Früchte auszeichnet. Die Knollen sind denen des wilden $. tuberosum ganz ähnlich. Die Pflanze wächst in den mit Dammerde ausgefüllten Klüften basaltischer Lara Das Volk nennt auch diese Kartoflelart Papas cimarro- nas. Von la Joya schlug ich den Rückweg über San Salvador, auf einer Stufe am Abhange des Cofre de Perote liegend, ein. Der Weg dahin führte mich durch eine flache Gegend, deren dünner Rasen zum Theil aus einer kleinen Gentiane mit fleischfarbigen Blumen und aus einer Zobelia bestand, Unier den Büschen der Bae- charis jalapensis *) blühete mit grolsen hellblauen Bls- men *) Dies ist Baccharis philippensis Lim. V. p. 147. Herausß 465 men ein Geranium und eine gelbe Pedieularis. Das Dörf. chen San Salvador mag etwa 6000 Fufs oder etwas höher über dem Meeresspiegel erhaben liegen. Man hat von da eine weite herrliche Aussicht nach der Gegend von Jalapa und der Küste hin, über den vielfältig darch- fürchten östlichen Abhang des Cofre. Von San Salva. dor trat ich bald in eine waldreiche Gegend der lierra templada. FVeimmannien, Palavien und baumartige Eri- ceen standen in voller Blüte, und unter ihnen fing eine schöne Magnoliacee, wahrscheinlich eine neue Art der Jussieuschen Gattung Talauma, an ihre Knospen zu ent- falten. Diese Art ist verschieden von Magnolin mezi. cana D C., welche, wie De Candolle vermuthbet, eben- falls zu Tolauma gehört, deren Blütenknospe mir von Misantha geschickt wurde, die aber auch, obwohl spar- sam, in der Nähe von Jalapa gepflanzt zu werden scheint, den Baum habe ich nie gesehen, wohl aber die reife Frucht deren Carpella nicht stehen bleiben, sondern stückweise abfallen. — Nachdem ich zu Ende Augusts, nach einem Aufenthalte von fünf Wochen auf der Hacienda de la Laguna, nach J alapa zurückgekehrt war, blieb mir noch eins vor meiner Reise nach Mexico übrig, nämlich einen Ausflug in die Heimat der Purga oder Jalapenwurzeln =u machen. Wirklich war das Beobachten dieser Pflanze m ihrem natürlichen Standorte die Hauptveranlassung zur Reise nach Chiconquiaco, die ich in den exsten Tagen des Septembers mit einem der Gegend genau kundigen ine machte. Wir verlielsen Jalapa an einem schö- ‚ ben Morgen und kamen in wenigen Stunden in dem freund« lichen Indianerdörfchen Chiltoyaqua an, welches an ei- nem Thalabhange sehr malerisch gelegen ist. Wir traten von hier bald in das Malpays de Naulingo, dessen “gelalionscharakier ich Ihnen schon in einem meiner “zten Briefe schilderte, Es ist derselbe Lavastom, welcher Sr Ba, 96 Hofe. - 30 + f 466 — weiter oben an der nordöstlichen Seite des Cofre. de Perote den Namen Malpays de la Joya führt. Bei der grolsen Uebereinstimmung beider Gegenden in geogno- stischer Hinsicht, bei der auffallenden Aehnlichkeit, welche ihnen durch eine ächt mexicanische Pflanzenform, die der ‚Agaven aufgedrückt wird, unterscheiden sie sich doch sehr merklich dadurch, dafs die höhergelegenen des Malp. de 1a Joya von Baumformen vorzüglich die Führen nährt, welche Form dem Malpays de Naulingo so gut als ganz fehlt. Nur ein einziger Stamm der Pinus patula kam mir in dem letztern vor, dem man es gar wohl ansah, dals er ein Fremdling war unter den Gutziferen, den Pl merien und den Bombax. Mit diesen letziern bemerken wir auch verschiedene Cerei, Manullarien und einen Cac- tus, welcher dem alatus ähnlich ist, sich aber durch seine viel gröfseren (zinnoberrothen?) Blumen unterscheidet. Die Form der Cacti fehlt dagegen ganz bei la Joya, wohl mehr wegen der regnichten und nebligen Lage, als wegen der durch höhere Lage bedingten Kälte, denn die Hoch- ebene hat ja den gröfsten Reichthum an diesen sonderba ten -Pflanzenformen. Ueber die obere Gränze der Carl kann ich noch keine bestimmte Beobachtungen anführen, doch habe ich sie an der dürren Sandküsie von Ver# eruz und noch häufiger und formenreicher in der Nähe der verödeten Villarica, so wie auf den hohen Ebenen von Tlachichuca am westlichen Fulse des Volean de Orizaba gefunden, die säuerlichen saftreichen Früchte det Opuntien Naben eben so den Wanderer im drückender Sonnenstrahl der höchsten, wie in den Steppen der kal- ten Region, wo die rauhen Nächte nicht einmal die Frucht der eingewanderten Obstbäume des gemälsigien Europas zur Reife gedeihen lassen. Unter den Hauptabiheilunge" der Linneschen Gattung Cactus ist Opuntia diejenigt | welche vorzüglich reich an efsbaren Arten ist; sie gehen ; 467 hier alle unter dem Collectivnamen Tunas. Aus den an- dern Hauptabiheilungen ist mir eigentlich nur ein drei- eckiger Cereus mit efsbarer Prucht bekannt, der hier im Lande unter dem Namen Pitaya geht, Die Frucht ist zigleich die edelsie und gröfste Cactusform, welche ich kenne, denn sie hat mitunter die Gröfse eines Gänseeies. — Wenn sich aber auch die Verbreitung der Caezi durch eine Scala von 8000 Fufs zieht, so fällt doch der Mangel derselben in einigen Gegenden, die innerhalb derselben liegen, oft sehr merklich in die Augen; die Gegend von Papantla hat sehr wenige Cacti, noch weniger Jalapa, die wenigsten und vielleicht gar keine die tierra fria vor Chieonguiaco. Ohne Zweifel liegt die Ursache die- ser Erscheinung in dem regenreichen Winter der letzge- meinten Gegenden, der dem Fortkommen dieser Form un- günstig ist, während sie überall da zu Hause ist und oft durch Masse den Charakter der Gegend bestimmt, welche einen trocknen Winter haben, wie dies vorzüglich der Fall ist bei Veracruz, Villarica, in der Nachbarschaft der Laguna verde, so wie auf den hohen Ebenen im Innern des Landes. — Das spontane Vorkommen eines Baumes, ich meine die Plumeria alba, giebt mir Veran- Yassung, etwas länger bei demselben stehen zu bleiben. Er ist mit seinen Spiel- oder Unterarten eine der belieb- testen Zierpflanzen der heifsen Region, so wie derjenigen, welche an die heifse gränzt; er steht daselbst fast in der: selben ‚Achtüng, wie bei uns die Gartenrose, und führt in der Aztekensprache den Namen Suchizl, d..h.. Blume; also gleichsam die Blume aller Blumen. Interessant ist, dafs auch in Peru die Pflanzengattung, und zwar wenig- Stens zum 'Theil in denselben Spielarten, in Gärten ge- Pflanzt wird, Es wirft sich daher unwillkührlich die Frage auf, ab auch dort eine wilde Stammart zu finden sei, wo- für hier im Lande ohne Bedenken die Pl. alba cor. odo- 80* 468 ralissima fauce intus flava gehalten werden kann, welche nicht allein in dem Lavagesicin des Malpays de Nau-. lingo, sondern auch an den unzugänglichen Abgründen der tiefen Schluchten, abwärts von der Hacienda de la Laguna unbezweifelt wild wächst. In dieser letziern Ge- gend ist sie noch häufiger als in der ersiern und bildet höhere Bäume, als ich sie je im cultivirten Zustande sah, Es ist hier nur meine Absicht Ihnen das Faktum mifzu- theilen; weitere Nachforschungen und Folgerungen in ei- nem Gebiete, zu welchem am wenigsten jetzt meine Arme reichen, muls ich andern Gelehrten überlassen. Nur eins will ich noch an dieser Stelle erinnern, dafs nämlich die Kartoffel auch eine von den Pflanzen ist, welche schon vor der Eroberung von Peru durch die Spanier dort ge- baut wurde, und wie unsere Beobachtungen beweisen, in Mexico wirklich wild wächst, eine Beobachtung, welche aus böhern pflanzengeograplischen Rücksichten noch da- durch ihre Bestätigung erhält, dafs in den Felsen von la Joya eine zweite Kartoffelart wächst, die der allbekann- ien sehr nahe verwandt ist. Ja ich habe sogar nun von meinem lieben Freunde Sartorius, einem eiltigen, vielsei- tig. gebildeten Forscher, von einer dritten wilden Kartof- felart sprechen hören, welche in der kalten Region von Mexico wachsen soll. Interessant wäre die Vergleichung aller wilden Solanen mit kaolliger Wurzel, ich meine na- mentlich der beiden, von welchen Molina versichert, dafs sie in Chili wild vorkämen, mit den mexicanischen. Ba- ben denn.die reichen Sendungen unsers Sello, der ja in ähnlichen Breiten botanisirte. als Molina, keine Solana mit knolliger Wurzel dargeboten? *) -—.Doch wir kehren *) Allerdings enthalten diese Sendungen. auch dem Sol, tuberosut, verwaudte Formen, welche aber mit diesem noch nicht genau vagli- chen sind, . Herausg 469 wieder zu dem tiefen Thale zurück, dessen Boden gröfs- tentheils von dem erstarrlen Lavastrome ausgefülll ist, an dessen Rande aber die üppigsten Zuckerpflanzungen ge- deihen, und steigen aus ihnen die hohe Cuesta de Nau- lingo hinan. Noch ehe wir das Dorf Naulingo errei- chen, welches auf einer nach Westen nach der Sierra de Magdalena ansteigenden doch etwas unebenen Flä- che liegt, bemerken wir an einigen Sträuchern, dafs wir wieder höher stechen als Jalapa. Wie der Mais unter den Cerealien ein Beispiel grofser Biegsamkeit im Aus- dauern sehr verschiedener Temperaturen darbietet, so ha- ben wir schon in einem der frühern Briefe die Bacche- ris jalapensis als ein ähnliches Beispiel unter den Siräu- chern kennen gelernt. Es giebt aber auch Pflanzen, de- ten Höhenverbreitung innerhalb so naher Gränzen hinfällt, dafs man aus ihren Vorkommen mit Wahrscheinlichkeit auf die Höhe der Gegend schliefsen kann. Ein schöner kaum über Manns hoher Croion liefert ein solches Bei- spiel. Etwa 1000 Fuls höher als Jalapa fängt er mit einemmale an häulig zu werden, hört aber, so wie man noch andere 1000 Fufs höher steigt, wieder auf, Ganz in der Nähe von Jalapa habe ich ihn nur ein einziges- mal am Ufer eines Baches gefunden, offenbar aus Saamen, der vam Wasser herabgeschwemmt wurde, gekeimt, Nau- lingo mag etwa 5000 Fuls über dem Meeresspiegel lie- gen, die Baumeultur hat daher aufgehört; dagegen gedei- hen hier besser als in J alapa der Apfel- und Birobaum und die europäischen Gemüse, namentlich der Kohl. . Von Naulingo führt der Weg immer ein wenig bergan, an &inem Kegeiberge, den Cerra de Acatlan rechts vorbei nach dem Tatonekendorfe Acatlan. Die Fläche ist meist bedeckt mit Ternstraemien- und Baccharis-Gebüschen, die mit Exlenwäldern abwechseln. Die Baccharig jala- Pensis, wie die Erle, kommen beide oft gescllig vor. Sie je 418 erinnern uns an das, was R. Brown von den geselligen Pflanzen zwischen den Wendekreisen sagt, dals sie näm- lich nur in bedeutenden Höhen oder an den Küsten ge- funden würden, Ich habe dies meistens bestätigt gelun- den. Beispiele geselliger Waldbäume und Sträucher aus den kalten Regionen bieten dar die verschiednen Nadel hölzer, Yuccae, eine Erle, die Baccharis jalapensis; unter den Küstenpflanzen des tropischen Mexico nenne ich vorzüglich die Rhizophora, eine Ocotea, Chrysoba- lanus Jeaco, eine straucharlige Malvacee, eine Cocco- loba, welche alle vom Ausflusse des Rio de Tecoluta bis zum Ausflusse des Rio de Nantla gesellig vorkom- men. Auch Convolvulus Pes caprae kann man bierher zählen, und eine oder einige Opuntien, welche beide einen grolsen Theil der Sandhügel von Veracruz bedecken. Nur eine merkwürdige Ausnahme von dem Brownschei . Erfahrungssatz haben wir beobachtet, es ist die dernige Bamöbuse, welche einen grolsen Theil der Niederungen in der Region von Papantla bedeckt, oft unterbrochen von andern Bäumen, oft aber auch, gleich den Nadelhöl zern, alle übrige Vegetation verdrängend. — Von Nau- lingo bis Acatlan ist die Vegetation schr einförmig- Von dem letztern Dorfe aber steigt man von einem Berg abhange hinauf und tritt in einen dichten Wald der tier ra fria von eigenthüimlichen Charakter. Wir sahen hier Eichen, Symplocos, verschiedene Corni, eine Pyrus mit efsbaren reifen Früchten, eine neue Lucepedea, viele bor- beer-Bäume, Chiococca, Fiburnum, eine Clethra und a dere baum- und straucharlige Ericineen, Weinmannier An ihnen steigen empor Dioscorineen und Smilaces, © Zanthoxylon und die Purga de Jalapa, welche gerade ihre purpurrothen Blumen entfaltet; auch Passifloren und rankende Asclepiadeen sind noch nicht aus dieser Region verbannt. Es leuchtet schon von fern die prächtigste Jo 471 mourouxia mit scharlachrothen Blumen aus dem Gebüsche hervor, neben ihr neigt ihre zarten Zweige eine niedliche zosenrolh blühende Fuchsia über ihre niedrigern Nach- barn. Auch ein Zyeism mit prächtig bluthrothen Blumen finden wir. Afelastomen sind selten in dieser Region; desto häufiger Ahexien und mit ihnen vermischt niedrige Vaccinien mit weifsen Blumen und schwarzen Beeren. $o kommen wir am ersten Abende noch in Chicon- quiaco an, wo wir beim Schullehrer, dem einzigen Creo- len des Dorfes, absteigen, denn die Bevölkerung dessel- ben besteht aus Toioneken. — Es wurde nun der Plan gemacht, am folgenden Tage nach der Cambre del Obispo zu gehen, um von da die Cuesta grande de Chiconguiaco so weit herabzusieigen, als es mit Ein- Aufs der Rückkehr zu unserm Standquarlier möglich sein würde. Wir nahmen einen indianischen Führer mit, und kamen, nachdem wir einige Stunden zurückgelegt hatten, durch Wälder, die den gestern gesehenen sehr ähnlich waren, am Rande eines sleilen felsigen Abhanges, d. h. auf der Cambre del Obispo an. Da liefsen wir die Pferde mit meinem Bedienten zurück, und wir begannen bergab zu steigen. Von einem Rasen von Gentianen, umgeben von einem Walde von Zichen, Liguidambar, Lrlen und Lorbeer-Bäumen, ia deren Schalten sich blau- beerige Melastomen, eine .Drimys und Convallarien ver- bargen, traten wir auf einen sleinigen Abhang. Es be- gleiteten uns anfangs Palavien, Rhexien, Fuchsien, Be- gonien wit grolsen, saftsirotzenden Blättern und weifsen Blumen. Unter die Baumformen mischen sich hald Zin- den, Lobelien und Loasen blicken aus ihren Schatten hervor. Wir steigen weiter herab, finden eine Zemia ın Menge, und treten endlich in einen Wald von wilden Orangen, Coccoloben u, s. w. So sind wir in wenigen Stunden aus einer subalpinen nebligen Region in ein war- 472 mes Thal herabgestiegen, welches uns alle die reizenden Pilanzengestalten des kühlen Theils der lierra calienie zeigt. Hier haben die Indianer von Chiconquiaco ihre Bananen-Pflanzungen; die schen ohnehin weite Enifer- nung, die felsigen Wege konnten sie nicht abschrecken, sich diese edle Tropenfrucht anzueignen. Die Orange, von der ich eben sprach, ist bier, wie in einem grolsen Theile der Region von Papanıla, wirklich wild, der Baum gleicht vollkommen der sülsen und bittern Orange der alten Welt, auch die Frucht ist ihr höchst ähnlich in Gestalt und Gröfse, aber sie ist, ihrer herben Säure we- gen, ungeniefsbar oder wenigstens nur der Citrone zu sub- stituiren, Aber auch eine Citronenart wächst in der tier- ra ealiente von Papantla wild, und wird in vielen andern Gegenden der tierra templada, ja sogar in Me- xico angepflanzt. Sie gleicht unserer europäischen in Stamm, Dormen und Blätiern sehr, ihre Früchte aber sind kaum den dritten Theil so grofs und nicht so rein eitro- nensauer, sondern mit einer herben Schärfe vermischt. In den Küchen dient sie wie unsere Citrone. — Die aus der alten Welt eingeführte sülse Orauge ist jetzt überall von der Küste bis zu einer Höbe von 4—5000 Fufs eine der gemeinsten Früchte. Die aus der Gegend von Papantla und Misantla ist von vorzüglicher Güte, — Am Fulse der Cuesta grande angekommen, halten wir das Ziel unserer Reise erreicht, Gern$wäre ich nach Yecoatla und Misantla fortgewandert, hätten mich nicht mancher lei Umstände gezwungen, die Reise so viel als möglich abzukürzen. Wir kehrten also nach der Cambre del Obispo zurück, wurden aber auf halbem Wege dahin von dem heftigsien Regengusse ereilt, der den sleinigen Pfad in einen Bach verwandelte, und nicht cher nachliels, als bis wir den Alybanug erklimmt hatten. So kamen wit mit Einbruch der Nacht in unserer Hülle in Chicor 473 quiaco an, welche uns alle Bequemlichkeiten gewährte, deren wir bedurfteu. — Ehe ich Chiconquiaco ver- lasse, theile ich Ihnen das Interessanteste mit, was ich über das Vorkommen des Convolvulus Jalapa selbst be- obachtete, so wie dasjenige, was ich über das Einsammeln der Wurzel und deren Zugulemachung erfuhr. Mit mei- ner letzten Sendung von Jalapa habe ich Ihnen eine grolse Anzahl blühender Exemplare geschickt. und densel- ben auch eine kurze Beschreibung beigefügt, weswegen ich hier die letztere übergehe. Die kraufartige Pflanze, deren knollige Wurzel das nun fast unentbehrliche Arz. neimiltel liefert, wächst nicht in den nächsten Umgebun. gen von Jalapa, sondern mehrere tausend: Fuls höher am östlichen Abhange der mexicanischen Anden, nament- lich bei Chicon quiaco und den nahegelegenen Dörfern, und, wie ich höre, auch bei San Salvador, am östlichen Abhange des Cofre de Perote. Die mittlere Höhe, in welcher sie vorkommt, mag etwa 6000 Eufs betragen. Es regnet in diesen Gegenden fast das gauze Jahr hindurch. Im Sommer folgen in der Regel auf schöne heitre Mor- gen Nachmittags heflige Regengüsse; im Winter fehlen diese leiztern zwar, aber es liegen dicke Nebel Tage und Wochen lang, mit geringen hellen Unterbrechungen auf den Bergen wie an ihren Gehängen. Die Pflanze liebt den Schatten, mau findet sie nur in Wäldern, sich at den benachbarten Bäumen und Sträuchern eınporschlingend. Ihre Blumen entwickelt sie im August und September. Die Wurzel wird zwar das ganze Jahr hindurch gegraben, ' aber wahrscheinlich hat diejenige Vorzüge, welche man m Frühjahr, ehe die jungen Sprossen erscheinen, welches im März und April der Fall ist, sammelt. Die Knollen Sind bald länglich, bald rund, und enden immer mit einem Würzelchen. Frisch sind sie immer weilslich, mit einem .ewas- klebrigen Safte verschen, fast ganz geruchlos, der 474 Saft aber, mit der Zunge in Berührung gebracht, hinter. läfst einen eigenihümlich scharfen Geschmack, Nach dem Einsammeln werden die grölsern der eingesammelten Knol- len zerschnitien, die kleinern läfst man ungelheilt. Da das Trocknen derselben an der Sonne vielleicht unaus- führbar seyn würde, so legt man sie in ein Netz und hängt dasselbe über dem fast stets brennenden Feuerheerde auf, wo sie nach und nach trocknen, dadurch erhalten sie denn fast-immer ein rauchiges Ansehen und einen russi- gen Geruch. In etwa zehn bis vierzehn Tagen ist die Purga trocken und wird nun von den Sammlern, meist Indianern, nach Jalapa gebracht, wo sie aufgekauft wird und über Veracruz in den europäischen Handel gelangt Die Indianer von Chiconquiaco fangen an, die Pflanze in ihren Gärten anzubauen. Die Zukunft wird lehren, ob sie durch die Cultur nichts von ihren Kräften verliere Der Anbau würde den Vortheil haben, dafs man die Wur- ze} zur günstigsten Jahreszeit sammeln könnte, welches in den dichten Gebüschen mit Schwierigkeit verbunden ist Ich gebe die Hoffnung nicht auf, dafs der Convolvulus Ja- Zapa einst in unsern Gärten im Grofsen angepflanzt werden könne; stammt ja die Kartoffel aus einer ähnlichen Region Den deutschen Winter hält die Pflanze wohl schwerlich im Freien aus, aber ich glaube, die Frühlings- und Herbst- fröste werden ihr nicht schaden, da sie dieselben auch in ihver Heimat zu dulden hat. — Ich höre jetzt, dafs die Pflanze auch in Tampico ausgeführt werde, dann würde sie auch mehr nördlich vom Gebirge von Chicongquiaco zu Hause sein, vielleicht in der Sierra madre. — Der Rückweg führte mich wieder über Acatlan nach Nau- lingo, wo ich diesmal übernachtete. Vom Malpays de Naulingo schlug ich einen mehr rechis gelegenen Weg ein, über das freundliche Indianerdörfchen Gilotep®“ welches in einem engen Thale gelegen, rings von male: 475 sischen Bergen umgeben, eine der schönsten Lagen hat, welche ich in der Nähe von Jalapa kenne. In Jalapa langte ich am vierten Tage unserer Reise an und fand Briefe von Deppe, welche meine Heraufreise nach Me- zico sehr beschleunigten; deswegen konnte ich zum Ord- nen der grolsen Anzahl Pflanzen, welche schon vorräthig lagen und noch vor der Reise nach Chieonguiaco zu trocknen waren, nichi so viel Zeit verwenden, als ich wohl gewünscht hätte. — Am 28. Septbr. nahm ich Abschied von dem schönen Jalapa, welches mich mit einigen Un- terbrechungen über ein Jahr beherbergt hatte, und trat die Reise nach der Hauptstadt.an, Ich machte sie in der Kutsche, konnte also nur selten meiner Neigung folgen Pflanzen zu sammeln, und da die Wege meist gut sind, so sah ich Alles nur im Fluge. Nehmen Sie also mit dem flüchtigsten Blicke fürlieb, den ich auf die bei mir vorbeieilenden Gegenden warf. Die Gegend von Jalapa nach Perote ist Ihnen schon aus früheren Briefen be- kamt. Von da oder etwas früher beginnt die Hochebene, welche uns bis Mexico nicht verläfst, obwohl sie mehre. temale durch höher gelegene Gebirgsthäler wie durch fla- chere Niederungen unterbrochen wird, welche indels nie lange Zeit vermögend sind, das Plateau als die Basis der Gebirge, die wir sich erheben sehen, unkennilich zu ma- chen. Von Perote nach Tepeyaualco, unserm zwei- ten Nachtquartiere, schen wir eine einförmige Ebene, von welcher sich meist kahle, nur mit Opuatien und Fucca bewachsene Hügel und Berge erheben; die Ebene ist voll. kommen baumleer, in der Nähe der Hacienden mit Maguey -Pflanzungen bedeckt. Nur am. untern Theile der Gehänge höherer Berge bemerkt das Auge dünne Nadel- holzwälder. In diesem ernsten Charakter ' setzi sich die Ebene fort, bis wir dem Fufse eines hohen Gebirges, des "weigipfligen Malinche nahe kommen. Dier erhebt sich 476 die Ebene etwas und wird pflanzenreicher; zu den Opun- tien gesellen sich himmelblaue und rosenrothe ‚Salvien, ‚Stevien und andere Compositae, rothe und violette Che- Ionen. So kommen wir in Pinal an, einem Dorfe, bei welchem Kiefer-Wälder beginnen. Am folgenden Mor- gen sehen wir die Gipfel des Malinche mit Schnee be- deckt. Wir fahren ihm zur linken durch eine bergige und waldreiche Gegend. Die \Välder bestehen meist aus Föhren und Eichen. Der Weg führt immer bergab durch Wälder; zu den Baumformen gesellt sich eine Buddleja. Wir kommen endlich in eine wärmere, waldarmere und fruchtbarere Gegend, unter den Obsibäumen bemerken wir viele Pfirsichen. Wir befinden uns in dem reichen Korm- lande von 1a Puebla de los angelos, in welcher Stadt wir übernachten. Am folgenden Tage zeigten sich die beiden Schneeberge, der kegelföürmige Popocatepeil, und der langgestreckte zackige Iztaccihuatl. Dem leizten kamen wir in unserm folgenden Nachtquartier, Puente de Tesmoluca ziemlich nahe. Aufser den genannten Bergen selen wir von hier aus uns im Rücken den Ma- linche, den Volcan de Orizaba und den Cofre de Perote, und zwar diese letztern nicht in blauer Ferne, sondern in den schärfsten Umrissen, Von Puente de Tesmoluca an haben wir eine lange Strecke Wald, der meistens aus Kiefern und Sabino (Cupressus sabinoides), so wie aus Zichen besteht. Endlich öffnet sich ein wer ies herrliches Thal vor unsern Blicken, es ist das Thal ‚von Mexico, umgeben von den hohen Gebirgen, in wel chem sich ein grofser Wasserpiegel, der See von Chal- co, ausbreitet. Wir steigen herab und kommen in dem Dorfe Ayotla an. Die lebendigen Zäune bestehen in demselben alle aus einem Sünlencactus. Der Wagen rollt nun schnell in. der Ebene fort, bei dem, Cerro de Isi- dro und dem Peüon viejo vorbei, und auf einem ale 477 goas langen Damm kommen wir endlich am sechsten Tage der Reise in Tenochtitlan. — Die letzten Nachrichten, welche ich von Deppe in Jalapa erhalten hatte, liefsen mir keine Hoffnung ihn bei meiner etwas verspäleten Ankunft noch zu treffen; wie grols war daher meine Freude, als ich ihn noch hier fand. Sie wissen, dals er eine Reise über Acapulco nach Californien machen wird, an deren Ausführung üın unvorhergesehene Umstände bis heule verhindert ha- ben. Ich stieg in dem Hause des deutsch- amerikanischen Minenvereins ab, in welchem ich auch fortwährend blei-. ben werde. Da nämlich der bisherige Knappschaftsarzt des Vereins, der treffliche Dr. Peiz, in wenigen Monaten nach Deutschland zuräkkehren wird, so wird die erledigte Stelle nach seinem Abgange mir übertragen werden. Ehe ich diesen Brief schliefse, stehe hier noch ein für mich sehr trauriger Todesfall, nämlich der des alten ebrwürdi- gen Don Vincente Cervantes, dessen belehrenden Umgang ich mie schon so lange gewünscht hatte. Er starb aus Altersschwäche im Anfange des vorigen Sommers. Und aun Ihnen und allen lieben Freunden, die diesen Brief lesen werden, meinen herzlichsten Gruls! Du 478 Ueber das Auftrocknen und Aufbewahren der Fleischpilze, vorzüglich der Blätter- schwämme, zum wissenschaftlichen Ge- brauch. Von Lasch in Driesen. Seit mehr als fünfundzwanzig Jahren waren meine Mufsestunden meistens der Botanik gewidmet, und schon damals zogen unter den Cryptogamen, die Blätter- und ähnliche Schwämme, meine Aufmerksamkeit an. Ich suchte selbige nach Persoon’s Synopsis Fungorum so richtig wie möglich zu bestimmen; war jedoch bei den nur kurzen Beschreibungen öfter in Verlegenheit, zu wel. cher der darin beschriebenen, manche gefundene Art oder Abart, zu zählen sei? Diese erzeugten den Wunsch in mir, sie für längere Zeit aufzubewahren, um die Bestän- digkeit ihrer Form beim Wiedertinden prüfen zu können, und so legte ich schon vor zwanzig Jahren eine kleine Sammlung von ihnen an. Zwar war die hierbei gewählte Methode noch sehr unvollkommen, und vielleicht hätte ich die von Gleditsch, solche Gebilde in Wachs abzu- drücken, ihr vorgezogen, wenn mir selbige damals be kannt und meine Zeit nicht so sehr beschränkt gewesen wäre. Später verbesserte ich die von mir nur auf den äufsern Habitus berechnete Aufbewahrungsart mehr und mehr, je nachdem ich die Unzulänglichkeit der früheren einsah, Die Schwämme mit einer erwärmten, zur 000 sistenz des Feits erstarrenden, Verbindung von Wachs 47% und Terpenthinöl zu tränken, schien bei mancher Art ge- lingen zu wollen; mit der Zeit wurden sie jedoch, durch Verdunsten ‚des Oels, unkennilich. Kein besseres Resul- tat gaben mehrere, eine Zeitlang in eine Auflösung des gebleichten Schellacks in Alcohol gelegte Individuen. — Die kleinen, zähern Arten lielsen sich wohl kenntlich trocknen, wurden aber bald mit Schimmel bedeckt oder ein Raub der Würmer, Um dies zu verhindern, bestrich ich die getrockneten mil mancherlei Flüssigkeilen, von "welchen ich hier nur drei anführen will. Die erste be- stand aus einer Auflösung des Schellacks, Kampfers, Bi- sams und ätzenden Sublinats in Alcohol; die zweite aus Terpenihinöl, weilsem Pech und sehr fein’ zertheiltem mil- den Quecksilbersublimat, und die dritte aus mit etwas sal- petersaurer Quecksilberlösung vermengten Mohnöle. Abge- schen davon, dals bei erstern beiden Mitteln, die Ober- fläche der Schwämme mit Substanzen bedeckt wird, die nicht zu ihnen gehören, und wenn nicht die elwanige Un- tersuchung ganz verhindern, doch wenigstens erschweren: schienen sie auch nur da, wo ich sie in xeichlicher Menge gebrauchte, zweckdienlich zu sein; von leiztern hingegen wurden viele Arten durch das bei ihnen sich entwickelnde Ammonium, welches mit-den Bestandtheilen des Zusatzes andere Verbindungen eingeht, grau oder milsfarbig, und also zur Aufbewahrung fast ganz untauglich. Exhielt ich auch einige hinreichend kenntlich, so schien doch im Gan- zen nicht eher ein genügendes Resultat hervorgehen zu wollen, als bis ich die Aremdarligen Substanzen fast gänz- lich vermied, das von obigen und mehreren andern Ver. suchen für meine Absicht brauchbare herausnahm, und zur möglichst vollständigen Ausführung folgende Idee be- Autzte: Jede Art -in den nöthigen Individuen, sowohl im äu. fsern Habitus ganz, als auch in ihren einzelnen Thei- 480 . me len (ähnlich einer Abbildung), so aufzutrocknen und zur langjährigen Aufbewahrung in möglichst kleinem Raume geeignet zu machen, dals die Hauptkennzeichen derselben gleichsam mit einem Blicke übersehen wer- den können. Auf welche Art und Weise diese mir am besten gelungen ist, werde ich hier nun deutlich zu machen suchen ‘). Man wähle.solche Individuen von einer Art, die voll. ständige Kennzeichen besitzen, in zwei, drei, oder noch besser, in den vier Hauptzusländen ihrer Vegetalion; näm- lich der Entstehung, Eniwickelung, Ausbildung und des Absterbens; maclie erstens, bei einem jeden, mit einem “ scharfen Federmesser einen verticalen Schnitt durch die Mitte, und nehme von einer der beiden innern Flächen des Abschnilts noch einen ähnlichen, sehr dünnen; son- dere zweitens, bei den ausgewächsenen und alten, eniwe- der die eine Huihälfte vom Strunke, und befreie sie mit solcher Vorsicht bis auf eine halbe oder ganze Linie von dem das schnelle Austrocknen verhindernden Fleische, dafs nach dem Rande zu, der am Hute angewachsene un- tere Theil der Lamellen stehen bleibe, oder entfleische selbige, ohne sie abzulösen; verhüte drittens, die Lamel- len bei abigem Durchschnitte, besonders an ausgebildeten Individuen, zu zerschneiden; ist aber dies gescheken, 50 nehme man die zerschnitienen ab und lasse gewönlich eine oder mehrere kurze auf der Schnittfläche stehen; dabei son- dere man auch noch die zu einer Reihe gehörigen, eit- zelnen Lamellen ab; nehme alsdann viertens der andern Hälfte eines ausgewachsenen Individuums den Hut so weit weg; *) Wenn ich hierzu vorzugsweise die Blätterschwämme nehme, so geschieht dies nur, weil selbige die meisten Schwierigkeiten dar- bieten und aus dem bei ihnen anzuwendenden Verfahren, das bei den andern Pilzen zureichende, am besten hervorgeht. 481 weg, dafs nur noch der innere Theil desselben mit 2 bis 6 Lamellen stehen bleibe, achneide aber nicht tiefer, da- mit der Strunk so wenig als möglich darunter leide; jetzt höhle man auch letziern, wenn er sehr fleischig. ist, auf der ganzen Schnittfläche etwas aus, ohne jedoch der con- vexen Form desselben, beim nachherigen Druck, schr scha- den zu können, und auch fünftens, von eben solchen In- dividuen, das Fleisch wie in 2. der unlern Seite des gan- zen abgeschnitienen Huts und einige düune, horizontale Ausschnitte vom unzertheilten Sirunke; vermeide sechs- tens bei den zarten Theilen, wie z. B. den Schuppen, Streifen, Ringen u. s. w., jede starke Berührung; letztere wie die lockere Haut der Wulst kann man auch bei eini- gen ablösen; behandele übrigens siebentens die kleinern, weniger fleischigen Individuen oder Arten zwar auf glei- che Weise; man hat jedoch bei ihnen oft nicht nöthig den Hut vom Strunke zu irennen oder die Lamellen daran zu verschmälern, ja bisweilen kann man, ohne der Gestalt und Farbe beim nachfolgenden Auftrocknen zu schaden, selbige auch unverstümmelt lassen; befreie endlich ach- tens. selbige nicht ganz von den Substanzen, worauf oder worin sie wachsen. Nach dieser Vorbereitung sondere man die dünnern, früher —-von den diekern, später trocknenden 'Theilen und lege sie zwischen weilses geleimtes Papier, zu welchem bei erstern das feinste oder dichteste am besten, bei lelz- tern hingegen elwa gutes Conceptpapier Anwendung fin- det, (Der Vorsicht wegen ist bierbei noch anzuraihen, »icht zu viele-solcher Theile nahe beisanımen zu legen, weil selbige- sehr viel Feuchtigkeit enthalten, und durch das mehr oder weniger Fesikleben am Papier nach dem Austrocknen unnöthige Hindernisse und Zerbrechen ver- aulassen würden.) Jedem zusammengelegien Viertel-, hal- Sr Bd, 35 Heft, - 31 nn 482 U m— ben oder ganzen Bogen mache man nun, wie bei andern zu trocknenden Gewächsen, zwischen so vielem warmen Löschpapiere, als dazu hinreicht, ein weiches Lager, wel- ches man, je nachdem es Feuchtigkeit angezogen hat, binnen 24 Stunden ein- bis viermal mit einem ähnlichen warmen wieder vertauscht, bis der Inhalt vollkommen trok- ken ist. Das Pressen geschehe hierbei weder zu schwach noch zu stark, damit im erstern Falle nicht da Runzeln entstehen, wo keine waren, oder im zweiten die gewölbte Oberfläche des Strunks u. s. w. nicht ganz platt, oder die Furchen, Schuppen u. s. w. nicht unkennllich werden. Klebrige Theile lasse man vorher elwas abtrocknen und bediene sich eines Wachs. oder 'Talgpapiers, oder mit weilsem Wachse dünn getränkter feiner Leinwand zum Einlegen, jedoch nur da, wo man dies nicht umgehen kann, weil selbige bisweilen die fetligen Substanzen an- zieben und dadurch ein elwas fremdartiges Ansehen be- kommen. Wer die feinsten Kennzeichen, wie z. B. zarte Sirei- fen am Ringe oder am obern "Theile des Sirunks, leicht abgehende, staubartige Schüppchen u. 5. w. ganz genau en halten will, der klebe den damit versehenen sehr dünn abgetrönnten 'Theil mit eiwas Gummiauflösung auf feines Papier und lasse sie so ungeprefst, bei ganz gelinder Wärme, ausirocknen; eben solche Unterstützung gebe man sehr zerbrechlichen Lamellen, neben welche auch ausgestäuble Sporidien ein Plätzchen erhalten könnet. Die aufgetrockneten Theile werden hierauf mit Vor sicht vom Papier abgelöst, und nachdem -die ihnen bis weilen noch anklebenden Papierfasern mittelst eines an gefeuchteten Läppchens entfernt worden sind, alle m einer Art gehörigen in einen Papierbogen beisammen Br legt, und eiwa aus Vorsicht abgelrennte Ringe u. & Wı wie z.B. beim Agaricus muscarius, oder getrennie Grup- 483 pen, wieder naturgemäls angefügt oder vereinigt. Damit man nun selbige längere Zeit vor allen zerstörenden Ein- wirkungen, wie z. B. Feuchtigkeit, Schimmel, Würmer u. s. w. aufbewabren könne, ist es sehr nöthig, sich hier- zu eines gegen diese Uebel möglichst schützenden Pa- piers zu bedienen, zu welchem ich folgende Vorschrift für zweckmäfsig halte: Wachs, Talg und Bleipflaster, von jedem Ingredienz 2 Loih, Burgunder Harz 16 Loth, flüssi. ger Storax und pulverisirfer Grünspan, von jedem 1 Loth, werden zusammen bei gelindem Feuer in so viel Teerpen- thinöl aufgelöst, als hinreicht, die Mischung durch Baum- wolle seihen zu können; alsdann noch mehr Oel hinzu gefügt, bis sie abgekühlt eine nicht zu dickflüssige Consi- stenz annimmt, womit man nun, mittelst in Leinen ge- höllter Baumwolle weifses nicht zu dünnes Papier auf bei- den Seiten so überträgt, dals selbiges gleichmäfsig davon durchzogen wird, und, durch Aufhängen von dem über- flüssigen Oele befreit, ein angenehm blaugrünes Papier darstellt. Aufser diesem ist noch ein anderes; nämlich durch eine verdünnte Auflösung des salpetersauren Queck- Silbers, des Glanzrufses in schwachem Weingeist oder durch beide, gezogenes Papier, nützlich, und bestimmt man ersieres, die Schwämme zunächst zu umschlielsen, so dient letzteres als Hülle des erstern. Meiner Absicht gemäfs enthalten obige mit gehöriger Vorsicht aufgeirockneten Theile, nebst den durch Wachs- tum in den vier Stadien hervorgebrachten Veränderun- gen, folgende Kennzeichen: j 1) an den beiden äufsern Abschnitten: die Form. das; Verschwinden oder Ausdauern der Hüllen, wenn sie vorhanden sind; an dem mitllern Ausschnitte: die Hauptform des regelmäfsigen Huts und der Lamellen, wie deren Anheftung und Farbe, die Sporidien; die 31* 484 Beschaffenheit des innern Strunks: ob er röhrenför- mig, ausgesiopft oder fest u. s. w. ist? %) die Bekleidung, Furchen, Wurzeln u. s. w. der obern, die Entfernung der Lamellen von einander, deren Stärke und verbindende Adern u. s. w. auf der uniern Hutseite; 3) die Beschaffenheit des Randes der Lamellen und Be- stimmung ihrer Reihen; 4) die Bekleidung des äulsern Strunks; 5) die Form des unregelmäfsigen Huts und den Umfang des Strunks; und 6) die sich durch Zartheit auszeichnenden Merkmale, welche öfter noch besonders beizufügen sind. Die Klebrigkeit wird übrigens am augenscheinlichsten durch die an solchen Theilen festsitzenden Quisguilien angezeigt; man befreie daher die nicht klebrigen mit letz- term eiwa hin und wieder bedeckten Theile, und füge nö- thigenfalls jenen noch einige hinzu, jedoch nicht solche, die in Rücksicht des Standorts nicht dahin gehören, wie 2. B. Theile von Eichenblätiern an Individuen, die in Fichtenwäldern wachsen u. s. w. Damit ich nun deutlicher machen kann, was für auf getrocknete Theile zum vollständigen Exemplare einer Art zu verstehen und wie selbige zweckmäfsig zu ordnen und aufzubewahren sind, sei es mir erlaubt, einige Beispiele von ihnen anführen zu dürfen. Ich wähle hierzu: Agart- eus vaginatus B., A. fragilis Pers., A. rubro-margine- tus Fr., A. Copr. atramentarins Bull., Boletus eyanescens B. und Sparassis erispa Fr. Wulf. , Agaricus vaginatus erfordert 12 Theile‘). Die drei *) Eine bildliche Darstellung im Umariss der zu bewahrenden Theile an diesem Pilze wird auf der Tafel IX. im nächsten Befte nachgelie fert werden. Horausgeber 485 ersten zeigen ihn noch in der Wulst und zwar: 1) auf der vordern Seite mit dem äufsern Theile derselben; 2) im miltlern, dünnen Ausschnitte, und 3) auf der hintern Seite, so gelegt, dafs die Schnittfläche zur Ansicht kömmt, um das hinfällige Velum parliale am Hutrande zu erkennen. Die andere beiden mit halbkugelförmigem, aus der Wulst hervorgelretenem Hute, nämlich: 4) auf der äufsern Seite, woran sich der vom Fleische befreite halbe Hut und der feinfasrig-schuppige, ringlose Strunk mit der halben Wulst befinden, und 5) im mittlern dünnen Ausschnitte, mit den spinnwebartigen Flocken des innern Sirunks. In 6) ist auf einem Stückchen Papier ein kleiner, dünner Ab- schnitt vom Strunke, mit den ungeprelsten, feinen Schüpp- chen und allenfalls auch ein dünner, horizontaler Aus- schnitt von selbigen geklebt. Der 7—-9te Theil gehören dem ausgewachsenen Individuum an: 7) ist die äufsere Seite mit der angeselzten Huthälfte, an welcher ein klei- nes, häuliges Wulstslückchen und die regelmäfsigen Fur- ‚chen des Randes zu sehen sind; auch kann man beliebig, um die zwar eben nicht grofse Klebrigkeit desselben an- zudeuten, 1—2 kleine Stückchen, etwa vom verlrockne- ten Laube der Pieris aquilina hinzufügen; 8) der milt- lere Ausschnitt, die Form des flachen Huts und der La- mellen gebend, da vorstehender Theil sie ven ersteren nicht so genau anzeigt, und 9) die andere Hälfte des Huis, 50 gelegt, dafs die untere Seite mit den Lamellentheilchen am Rande, sichtbar werden, und 1-2 einzelne Lamellen. Zu den letzten drei kann man nech den obern 'Theil vom mittlern Ausschnitte eines alten Individuums und zwei halbe oder ganze Huiflächen von verschiedener Farbe wählen. Agaricus fragilis P., 9 Theile. In den drei ersten befindet er sich mit kugelrundem Hute, unentlleischt ge- trocknet, noch unentwickell; in den drei folgenden voll kommen entwickelt und zwar in 4) seine vordere Seite 486 mit der Hälfte des angeklebten Huls, an welchem einige Quisquilien und gegen !den Rand zu die oberllächlichen Furchen und kleinen Beulen zu sehen sind, in 5) sein ınittlerer Ausschnitt, mit der Hutform, den beiden weilsen Lamellen und dem innern diehten Strunke, und in 6) seine andere abgelöste Huthälfte mit der andern Ansicht der La. mellentbeilchen und ihrer verbindenden Adern. Von 7 bis 9) bestehen die ersien beiden aus zwei ganzen, hier oft unregelmäfsigen und verschiedenfarbigen Hutflächen, und der letzte aus dem mitilern Ausschnitte eines alten Individuums, ‚Agaricus rubro-marginatus Fr. erfordert 7 Theile. Die drei ersten von einem jungen Pilze mit fast geschlossenem Huie; die zwei Seiten eines ausgewachsenen in drei fol- genden ganz, die eine von vorn, die andere von der Schnitifläche zu sehen u. s. w.; noch vier zur Reihe ge- hörige Lamellen, wie sie in selbiger folgen: die zweite unter der ersten u. s. w. geordnet, Agaricus Copr, atramentarius B., 13 'Uheile. Die ersten vier eines ganz jungen Individuums, von weleben der letzte ein dünnes, ungeprefstes, auf ein Stückchen Papier geklebtes Huitheilchen, das sehr feinflockige Ve- lum zeigt; die andern drei von einem etwas ällern; die folgenden drei ein fast ausgebildeies vorstellend, von wel- ehen 8) der äufsere Theil, mit angeklebter Hathälfte und der mittlere Ausschnitt 9) wegen Zexbrechlichkeit etwas stärker als gewöhnlich ist u. s. w.; die letzten: der mitt- lere Ausschnitt eines im Zerfliefsen begriffen gewesenen Individuums, eine Huthälfte von selbigem und ein kleiner horizontaler Abschnitt des Strunks, Einige Theile sind an der Basis, in 1—2 Gruppen, zu vereinigen. Boletus eyanescens B,, 9 Theile. Die drei ersten vO® einem jungen Individuum mit rundem, fast geschlossene? Hute; die sechs folgenden von einem ausgewachsenen 487 7-9) ein kleiner, etwa Iiniendicker, horizonlaler Ab schnitt von dem äufsern [heile der Röhre und eben sol- cher vom Strunke, nebst einigen auf einem Stückchen weı- Isen Papieres ausgetrocknete Tropfen seines blauen Safltes. ‚Sparassis erispa, 6 Theile. Drei nicht zu dünne verlicale Abschnitte, nämlich zwei von den Seiten und einer aus der Mitte; zwei horizontale, dünne Ausschnitte eines ganzen und etwas vom obern Theile, die stumpfen, faltigen Enden gebend, besonders beigefügt. Die bei jeder Art genannten Theile werden auf der linken innern Seite eines zusammengelegten, nach der Gröfse derselben sich richtenden, viertel bis ganzen Bo- " gens von obigem grünem Papiere, mit schmalen, an den Enden durch Gummiauflösung klebrig gemachten (etwa toihen) Papierstreifeben in solcher Ordnung befestigt, dafs die gröfsern und dickern in der Mitte, die kleinern und dünnern hingegen nach den Seiten zu liegen kommen. Durch diese Einrichtung verhütet man das Uebereinander- schieben und Zerbrechen derselben, sie gewährt den schnell- sten Ueberblick und verhindert auch die anderweilige Un- fersuchung nicht. Anmerkung 1. Wer sich die Sache erleichtern will, ersieht aus Vorhergehendem schon binlänglich, dafs es, um eine Art kenntlich zu machen, nicht immer unum- Sänglich nothwendig ist, so viele Individuen oder deren Theile von selbiger zu nehmen; oft reichen wenige der Ietztern dazu aus, und zwar vorzüglich alsdann, wenn man die Sectionskennzeichen schon bei andern Species derselben Abtheilung vollständig besitzt, Anmerkung 2. Wer, hinsichtlich des Aufbewahrungs- Rs us. w., befürchten mufs, dals die getrockneten so leicht Feuchtigkeit anziehenden Schwämme verderben könnten, der thut wohl, selbige mit einer mehr oder we- ger concentrirten Auflösung des Burgunderharzes in 488 Weingeist, oder einer andern leicht aufzuweichenden, zweckdienlichen Mischung, zu überziehen; vermeide je doch hierbei an solchen Stellen Glanz hervorzubringen, wo dieser unnatürlich sein würde. Des allgemeinen Durchblicks wegen habe ich über die mir bekannten Fleischpilze, nach Fries. Syst, Myco: log., in Hinsicht meines Gegenstandes noch nachstehende Bemerkungen aufgezeichnet. Unter den Agaricis lassen sich die Leucospori gauz kenntlich herstellen, und fast alle behalten auch ihre Farbe. Zu den schwierigsten unter ihnen gehören Ag. iÜlinitus Fr. und mueidus Schr., wegen des vielen, zumal im noch unentwickelten Zustande bei ihnen sich findenden, kle- brigen Schleims. Die Farbe der ausblassenden Milch vom Ag. delieiosus L., uvidus Fr. u. s. w. ist denselben auf einem Stückchen weilsen Papieres künstlich beizufügen. Die Hyporhodii bleiben ebenfalls, selbst mit der bisweilen nur sehr schwachen Färbung ihrer Sporidien, schön. Wem man jedoch bei mehreren Arten der Cortinarien, die Farbe der Substanz als eines ihrer Hauptunterscheidungs- zeichen annimmt, so bieten selbige die meisten Schwie- rigkeiten dar: weil diese weniger oder mehr während des Troeknens sich verändert. Es ist daher die grölste Vor- sicht beim Trocknen derselben anzuwenden und nöthigen- falls auch das Hinzufügen der vergangenen Farbe; die (beiläufig) zwar Berücksichtigung verdient, jedoch nicht in dem Grade, als man gemeinlich annimmt; die Spt zidien bleiben auch in dieser Abtheilung hinlänglich be sländig. Die Derminen und Pratellen gerailen meistens voll kommen kenntlich; dahingegen die Coprinen schon grö- fsere Uebung erfordern, und öfter einige besonders getrock- nete Theilchen, die feinsten Kennzeichen enthaltend; nd thig machen, wenn man die Art danach bestimmer will. 489 Versuche durch Einlegen und Auftrocknen der zubereite- ten Theile in mit Terpenthinöle frischgetränktem Papier, das Zerflielsen derselben zu verhindern, sind mir ebenfalls gelungen. Die folgenden Cantharelli, Boleti u. s. w. lassen sich auf ähnliche, oft weniger umständliche Weise trocknen und aufbewahren; selbst Hydnum gelatinosum und Phal. bus impudicus sind bei vieler Mühe nicht davon ausge- schlossen und wenigstens guten Abbildungen gleichzuschät- zen. Sollte jedoch ein oder das andere, auch nur zur Zeit angenommene Kennzeichen, sich beim Trocknen so ver- ändern, dafs es gröfstentheils unkenntlich wird, oder wie der ausgezeichnete Geschmack, Geruch u. s. w. bisweilen ganz verloren gehen: so thut man wohl, dies beim Exem- plar zu bemerken. Auch mehrere korkarlige Individuen von Daedalea und ‚Polyporus besitze ich im zertheillen Zustande, die Form und Grölse der Sinuli und Tubuli an einem dün- nen, horizontalen, äulsern Abschnitle befindlich; halte je- doch für besser, solche Gewächse, weil sie durchs Trock- nen ihre Gestalt und übrigen Kennzeichen nicht verlieren, dabei auch ganz, nachdem man sie durch Anneizen mit Terpentinöl von den häufig in ihnen sich findenden Zer- störern befreit hat, mit oben bemerkter doppelt schützen. den Vorsicht, ihre Form berücksichtigend, aufzubewahren. Demnach glaube ich schliefslich behaupten zu müs- sen, dafs die Fleischpilze, zwar mit grölserer Vorsicht, je- doch nichts destoweniger eben so gut, wie die Phanero- Samen, und auf ähnliche Art, mit nicht geringerer Kennt- lichkeit wie diese, zu trocknen und aufzubewahren seien, und dafs obige Idee und der zur Ausführung derselben eingeschlagene Weg hierbei zu wählen seyn dürfte! Wenn es einigen Botanikern, wie mir, nicht ganz gelungen ist, nach der Methode des Herrn Lüdersdorf (s. dessen Auf- 490 trocken der Pflanzen u. s.m. Berlin, 1827}, die Schwäm- me, den jetzigen Anforderungen der Wissenschaft genü- gend, zur Dauer geeignet zu machen (woran bei mir. auch wohl das in Anwendung gebrachte Talg und die mangelnde Uebung Schuld sein mögen): so glaube ich selbige durch vorstehende Anweisung auf eine andere (wie .ich hoffe) . leichtere Art hinlänglich möglich gemacht zu haben, und bin übrigens gern bereit, den für diese Sache sich Interes- sirenden mit mehr ins Einzelne gehender schriftlicher Aus- kunft und nölhigenfalls auch mit Proben von einer oder der andern Art, so wie ich sie gerade besitze, zu dienen, um dadurch der baldigen leichtern und wirksamern Ver- breitung der Kemninils dieser Gewächse und der weitern Vervollkommnung ihrer dauernden natürlichen Erhaltung beförderlich zu sein. Nachschrift des Herausgebers. Wenn man die verschiedenen Meihoden zur Aufbe- wahrung der Fleischpilze betrachtet und in Rücksicht auf ihre Zweckmäfsigkeit vergleicht, so scheint die unseres verehrten Mitarbeiters für den wissenschaftlichen Zweck die genügendste. Sie reihet uns nicht nur die äufsera Umrisse an einander, sondern bietet auch die feinern, die innern Charaktere dem Ueberblick dar, sie giebt die ver schiedenen Perioden des Daseins mit einem Blick, ein geschichtliches Gemälde, natürliche und bildliche Daxstel- lung vereint. Dafs nicht alle Pilze sich mit gleicher Leich- tigkeit danach behandeln lassen, ist ein Vorwurf, den jede Methode, den auch das Auftrocknen der Phanerogamen trifft, von denen viele sich unsern Herbarien zu entziehen wissen, oder hinein gezwungen so wiederwärüige Gesialt annchmen, dafs nichts damit anzufangen ist. 491 Durch die Ausfüllung der Pilze mit Talg nach Lü- deısdorf wird uns die natürliche Körpergestalt erhallen, aber der Blick ins Innere geht verloren. Solche Talg- pilze sind ausgestopften Thierbälgen zu vergleichen, und eine sorgfältige Nachbildung in Wachs (welche auch . schon versucht ist) giebt fast gleiches Resultat, Ist auch diese Art der Darstellung in ihrer Körperform für das Stu- dium der Pilze nicht unangemessen und besonders für den Isien ergötzlich, so genügt sie doch auf keinen Fall und bedarf eines örtlichen und zeitlichen Raums, welcher wohl den wenigsten Pilzfreunden zu Gebote stehen möchte, während uns die Pilze, nach Lasch behandelt, in gerin- gem Umfang mit der Uebersicht der bildlichen Darstel- lung auf dem für das Auge angenehmen und für die feind- lichen Insekten unangenehmen Grunde, die Natur selbst wiedergeben. Auf Reisen sind freilich beide Methoden mit Schwie- tigkeit anwendbar, weniger jedoch die des Trocknens, das auf leiebtere Weise erreicht werden kann, als die Her- stellung des zur Talginunction nöthigen Apparats. Mein verehrter Mitarbeiter hat bei dem königlichen Herbarium eine Anzahl der von ihm auf vorbeschriebene Weise behandelten Pilze niedergelegt, wo sie denen, die Sich dafür interessiren, vorgelegt werden können. Wie es üns scheint, ist die botanische Welt Herrn Lasch für die Mittheilung seines Verfahrens Dank schuldig, den wir demselben hier zuerst voliren. j 492 Pflanzen -Mifsbildungen, gesammelt von D. F.L. v. Schlechtendal. (Fortsetzung.) 3. FRITILLARIA IMPERIALIS, parrillora. In dem Garten meines Vaters zu Paderborn war im Jahre 1827 die Zwiebel einer Kaiserkrone, aus einem an- Jern Garten entnommen, eingelegi, die Pflanze wuchs im nächsten Frübjahr kräftig empor, so dafs man auch eine kräftige Blüthe erwarten konnte, welche aber nicht er schien, sondern kümmerlich und krankhaft bildeten sich gegen Ende des Aprils wenige Blumen aus, welche bei starker Entwickelung der Staubgefälse, sowohl die Bla menhülle als die Stempel zwergarlig verbildet zeigten. . Caulis et folia ut in statu normali. Ex azillis verlt cilli terminalis pluribus e folis (5—9) compositi depen- debant Dores 2—3. Perigonü phylia sex, basi connata 6— 8 Iin. longa, 12—2 Iin. Jata, lanceolata, obtüsa, striata, basi e viridi.albida, apice purpurascentia nervisque obscr rioribus siriata et conniyentia., Neetarli vix ullum veslk gium. Stamina 6, nunc inter se aequalia, nunc plus ml nusve inaequalia, semper exserta (ad summum 14 lin. Ion- ga), antberis 2—4 lin. longis normaliter formalis, polline copioso foelis. Pistillum parvum corrugato-mareidum, vi dimidium perigonium aequans. Vidimus igitur alternos So- ralium partium verticillos, perigonium scilicet et pistillum, debiles et tabe quasi affectos, dum interjectus staminum verlicillus ad regulam magis tendit. 493 4. VITIS VINIFERA, eapsulfera. An einem Weinstock (weifser Gutedel), welcher an der Südseite eines Gebäudes seit langen Jahren steht und gewöhnlich reichlich irägl, befanden sich auch im Herbste des Jahres 1828 eine grofse Menge von Trauben, unter diesen waren mehrere an verschiedenen Stellen des Stocks, deren Beeren eine graubraune rauhe Oberfläche zeigten, Sei denen offenbar die äufsere Haut der Beere in ihrem Verhalten ähnlicher der Rinde geworden war; dieselbe äulsere Beschaffenheit zeigten an solchen Trauben auch ge- wöhnlich zum Theil die Fruchistiele und ihre Verästelun- gen. Am merkwürdigsten aber verhielt sich eine Traube, an welcher alle Beeren und die Fruchtstiele jene braune Übertläche zeigten, Uva reliquis nec major nec minor, et solito more ex baccis majoribus minoribusque composita erat. Baccae vero nequaquam succosae haud ad eandem ac in reli- Quis uvis adoleverant amplitudinem, cute fuscescente in areolas parvas irregulares obscurius tinetas quasi sece- dente undique tegebaniur, eodemque tegmine pedicelli tachisque quatenus ramos emittit obducta erant, uvae pe- dunenlo yiridi non infestato. Aliae baccae majores clau- Sae erant carnosae globosae, aliae minores siccae hianies, Semina manifestantes capsularum naturam assumserant, et Praebuerunt capsulam bivalvern plerumque bilocularem (in- terdum subtriloeularem aut obscure quadrilocularem), 1o- eulis dispermis, loculicide dehiscentem, dissepimento te- au membranaceo, 'seminibus aliis rite evolutis atque per- feelis, alis ex more plantae aborlivis. In dem für den Wein in hiesiger Gegend ungünsti- sen Sommer von 1829 fanden dieselben Erscheinungen, über in verstärktem Maafse statt, so dals ein sehr grolser Theil der Trauben. jene eigenthümliche Oberfläche zeigte, 494 indem dabei zugleich die Ausbildung der Blätter sehr zus rückblieb, es waren weniger und kleinere Blätter als sonst. 5. PLANTAE PARTIBUS VARIEGATIS. Die durch das Fehlen des grünen oder eines andern Farbestofles auf gröfsern oder kleinern Stellen im Zeilge- webe hervorgebrachten weilsen oder gelben Stellen des- selben zeigen sich bei verschiedenen Gewächsen: wie es scheint, durch zufällige Localursachen hervorgerufen oder wohl mehr durch eine eigenthümliche krankhafte Indivi- dualität bedingt. Wir bezeiclmen diese Erscheinung durch : das Wort „‚scheckig, variegatus”. Früher hielten die Gar- tenliebhaber viel auf diese bunten Formen, in nenern Zei- ien duldet man sie nur einzeln, meist als Ueberbleibsel einer frühern Zeit und Liebhaberei. Durch Entziehen des Sonnenlichtes rufen wir ähnliche Erscheinungen bei den Pflanzen hervor, wir bleichen oder elioliren sie, aber dan sind die ganzen Pflanzen, oder die ganzen Pilanzentheile, ungefärbt weifs oder gelblich, und sobald das Sonnenlicht auf sie wieder ungehindert wirkt, färben sie sich allmäh- lig wieder grün. Eine eigene Erscheinung bieten die in den beweglichen Sandsteppen der norddeutschen Ebene wachsenden Riedgräser (Curex arenaria, hirta) im Früb- jahr dar. Es zeigen sich dann nämlich die vorspriefsen- den Blätter der Quere nach mit bleichern gelblichen wd dunklern Streifen gebändert: Es ist dies die Wirkung eines mehrfach wiederholten Etiolirens durch den bewi& lichen Sand, der, vom Winde getrieben, die Blätter bald bedeckt, bald frei läfst, während die Blätter selbst empe wachsen. Aber bei den scheckigen Pflanzen hebt das Son nenlicht die bleiche Farbe nicht anf, mag sie sich mit Grün vereint nur theilweise zeigen oder ohne Grün gar zen Theilen (z. B. jungen Schössen von Sambucus nigr) eigenthümlich sein, hier entsteht diese bleiche Farbe IM D 495 Sonnenlichte; es müssen also im Innern die Bedingungen fehlen, um die grüne Färbung durch Sonnenlicht zu er- zeugen *), offenbar also ein krankhafter Zustand, der sich auch sonst kund giebt, durch häufiger geringere Eutwik- kelung der Blätter, welche kleiner bleiben, welche in Rücksicht auf ihren Umfang schlecht ausgebildet werden, ferner durch eine gröfsere Zärtlichkeit des Gewächses, welches leichler von äufseren Einflüssen leidet. Der Aus- bildung der Blatt- Parasiten, der Uredines, scheint das Feh- len des grünen Farbestofls nicht zu schaden, wenigstens ‚ konnte ich auf scheckigen Blättern der Salix aguatica, welche vom Cacoma Capraearım befallen waren, eben keinen bedeutenden Unterschied zwischen den grünen und weilsen Stellen der Blätter bemerken. — Meist werden diese scheckigen Varietäten durch Stecklinge, Pfropfreiser, Ableger. oder junge Brut fortgepflanzt, aber auch durch den Samen lassen sie sich vermehren, wiewohl dies kein ganz sicheres Mittel ist. Sonst aber kennt man kein Mit- ll, diese Farbenverschiedenheit hervorzurufen, sie findet sich zufällig und wird erhalten. Die Art und Weise, wie sich dies Geschecktsein zeigt, ist verschieden, bald sind € Flecken verschiedener Gröfse, welche sich in weilsli- dien und gelblichen oder grünlichen Schatlirungen zwi- schen dem normal gefärbten Zeligewebe zeigen, bald sind es weilse oder gelbe Ränder, welche sich um die Blätter ziehen, bald ist es die Mittelrippe nebst den zunächst he- senden 'Theilen. Uebrigens zeigt bald die ganze Pflanze, : bald nur einzelne Theile derselben diese Flecken: die Blätter, die jüngere Rinde, die Blumen. Als normalen kan POEEREREREREE, hi ” Ist es die von Macaire Prinsep sogenannte Chromule, welche 'er die Erscheinung hervorruft, oder fehlt dieser StoF und das Chlo- %ophyli ganz? Darüber würden chemische vergleichende Prüfungen | kunft geben können, 496 Zustand findet sich das Gescheckie an den Blättern der Aucuba japonica, oder giebt es auch davon eine unge. scheckte Urform? Sonst kommen wohl weifsliche Flek: ken *) auf den Blättern mancher Pflanze, z. B. einiger Ra. nunculus- Arten, bei Cyelamen, Sazxifraga sarmentosa, Euphorbia marginata, vor, aber hier ist es auch nicht immer etwas beständiges, denn einige ‚Individuen zeigen sie, andere nicht. Wahrscheinlich verdanken diese Fär- bungen auch wohl verschiedenen Ursachen ihre Eniste, hung. Folgendes sind aber die Pflanzen, welche ich bis jetzt mit gescheckien Blättern sah: Phalaris arundinacea. Agave americana. Feitillaria imperialis. Cornus sanguinea, Sambucus nigra. Lonicera Caprifolium. — latifolia? Salix aquatica. —- pentandra. Quercus pedunculata. Carpinus Betulus. Ulmus glabra Mill Fraxinus excelsior. Ligustrum vulgare. Buxus sempervirens. Plantago major. Ribes rubrum. Pyrus communis. Crataegus Oxyacantba. Spiraea Ulmaria. Dex Aquifolium. Acer Pseudo -platanus. Pelargonium zenale. Citrus Aurantium. Aesculus Hippecastanum. %) Aber von mehr bestimmter Gestalt. (Wird fortgesetzt.) ECLOGAE FUNGORUM, PRAECIPUE EX UERBARIS GERMANORUM DE SCRIPTORUM AB , ELIA FRIES Conseripturo commentarium,: ad botanieen deserip- tivam perlinentem, actis sectionis botanicae ad comitia Nafurae. cuxiosorum Germaniae Berolini 1828 habita in- serendum, nulla in memoriam horum dierum festorum ap- tor mihi subministratur materies, quam ut offeram. deserip- tiones et obseryationes circa rarissimos fungos, quos isto teıpore inelytissimi Germaniae bolanici insigni, qua pol- Ieni, liberalitate examinandos praebuerunt vel larga man condonarunt. Non is eram, qui coetum illustrissimorunm botanicoram peteremf, ut. docerem, sed qui discerem, nee in alla scientiae parte spes me fefellit. Quod .in- uniea tanlum profecerim, hoc modo rationem reddere, et quibus darissimis viris “hoc insigne augmentum Myeologiae de- beatur, gralissimo animo agnoscere fas est. Sic Bayrich, 0 majorem fungis attentionem nemo peregrinatorum di- “avit,-Brasiliensia sua spolia rara liberalitaie mecum com- Wunieavit et, describenda concessit; Chamisso et Schlech- tendal tam suos, quam Willdenowii thesauros candide ape- - Merunt; ‚Rudolphi, wagna botanices spes, fungos rarissimos 5r Bd. 4s Heft, 32 498 undique colleetos obtulit; Reichenbach Weigeltii collee- tiones Surinamenses demonstravit e. s. p. Berolini simul obviam venerunt fungi novi insignes ab amico antiquissimo Kunze transmissi. His celeberrimis viris polissimum de- betur praesens Systemalis nostri mycologiei augmentum, additis quibusdam speciebus a Zund, Dufour, Richard, Mougeot, Guepin, Fee, Levieux ec. communicatis, quod mycologis haud ingratum fore spero. At priusquam ad novorum generum et specierum de- seriptiones transeo, pauca circa fungorum vegetalionem et propagationem praemitlere debui, cum jam a celebralissi mis viris praedicari videamus opinionem, inter nonmyco- logos indies Jatius serpentem, funges non esse vegelabi- la, nullam ipsis esse fructiticationem, sporidia eorum nil ad propagationem conlerre, sed ex his nalurae lusu diver- sas oriri plantas (v. c. Himantias e sporidiis Clavariae) — vel, ut sjunt, fungos mea zaturae podsi adrisque mias- mäate:enasci e» 5. p. — Verum quidem est, ormnia.nalu rae corpora naturae poßsin, a vatibus nempe, non male diei; sed minorem vim miasmati aöris ad fungos eniten- dos, quam idearum ad theorias poßticas divulgandas, W- buens, nostram simplicem experientiam hoc loco addere volui, ut verum e duobus paene oppositis emicet, Et ut alterius parlis theoriam ut criticam in sententiam, quam varüs. locis professi sumus, cum prineipio cognoscendi prorsus abhorrere videätur, non considero, sie et nolo, ut hanc sibi inimicam censeant alias et magis speciosas pro ducentes. Hae sane per me polleant, quanium valere-p05" sunt; sed omnem, quam par est, tribuens attentionem Ir | genli humani poösi, nafurae ipsius, cujus auclor Deus est, adhue.sublimiorem mihi videri ingenue profiteor. Ceterum, amicus lecior hoc loco plenam vegetationis fungorum ‚br sloriam non exspeclet (talem enim in peeuliari libro fini- is jam per viginli annos institutis obseryationibus divil- 499 gatam fore spero); sed tantum aliam varioram phaeno- menorum explicationem, quam cum supra indicatis con- ferendam vellem. " Stirpes, quae sub fungorum titulo vulgo -comprehen- duntur, inter se magis differunt, .quam. ut plenior omni- bus communis vegetationis iheoria proponi possit. Znto- phyti enim, quorum in peculiari commentario suelice con- seripto exponere studui ortum, quem ad reliquos exien- dendum nonnulli erediderunt, hac ralione cum reliquis pa- rum commune habent, ut omnino dubium videatur, an veri füngi sint, immo an autonomae plantae, :Sed. et 'hos de- finitus status morbosus .matris potius, quam ‚miasma- adris ‚enititur, ut e multis notissimis experimentis. patet, .: Sie v. c. eadem planta perennis Uredinibus :eic.. per -plures annos inquinatur, dum vieinae semper incolumes persis- tunt. Etiam in alium solum translatae inguinatae manent, Tariones hoc morbo aegrotantes in trunco sano persistente inserti contaminäti mauent; at sani in trunco Entophytis infesto morbo vix corripiuntur. Theoria Willdenowii de ‚ ortu Puceiniae graminis ex Aecidio Berberidis jam explosa est, Cerlum autem est, ex Entophytis solum ad omnium fungorum vegetalionem concludere. praeceps esse opus. Missis vero et his, inter genuinos fungos obseryantur va- ‚Mae anomaliae insignes, quae seorsim tractandae v. c, My. “ogastrium, quorum vegetationem plene, ut potui, in Sy-. Stematis myeologi volum. II. exposui. N "Perfectiores et quidem -plurimos fungos utpote-'cen- vum potissimum consideratos volo. Ut teliquae”"plantae © duplici systemate, vegelationis et Iruclißcationis; con: süituti sunt; hoc vero ita excellit, ut tolum fungum efhi- tere vulgo dicatur. Adest vero etiam systema -vegetati: yum'mycelium vulgo dietum, cum Algaram mazime ana: logum;, üb. Iimites vix ponantur, immo 'plantarum perke- tiorum.-sucenlentarum aphyllarum saepe--simillimum. Sie. ö 32* 500 v. c.Ehizomorpha aylostroma Ach, Vet. Ac. Handl. 1814 t: 9. £ 7, quae mycelium Agarici, ab Helosis guyanen. sis exierna facie distingui non potest, vel'si Phallus com. paretur, analogia vaginae radicalis et volvae adhuc eviden- tor, Certe non fungis, nisi simul ommibus islis vegeta- bilibus, quae Aysterophyta diximus, jus civilatis in regno vegetabili denegemus. Recedit quidem mycelii structura, sed exinde etiam peculiarem classem consiituunt, Qna- ienus Lichenes cum Fungis conjungendi sint, est disquisi. tio a scopo nostro aliena; id tantum adnotandum est, om- nes in hunc finem prolatas argumentatianes a Lichenibus maxime aberrantibus desumtas esse, dum centrum Liche- num, sive major et melior pars, e Phyceis Juculenter al- scendit et in statu elementari inter Phyceas frequenter ad- huc enumeratur. Testatur vero hie reticulatus transitus inter.Fungorum.et Algarım ordines, neutros e vegetabilium eensu: esse excludendos. Ceterum color, ‚licet a nobis non respiciatur, purpureus, olivaceus etc,, qui pro siguo certo Phyceas ad vegetabilia. referente habetur, inter Fungos et Lichenes ‚minime desideratur. = Mycelium observatorum oculos vulgo effugit, cum ple- rumque in terra, ligno putrido e. s. p- deliteseat; at his locis late: saepius serpit, vegetatione fere Algarum ei ra dieum Balanophorarum, quarum vieibus fangitur, ul non possit non pro systemate vegelativo harum stirpium ‚ha- beri. Formas induit diversissimas floccorum (Racodia, De malia, Sporotricha multa ete.), fibrillarum (Fibrillariae etc.), membranarum (Himantise, Xylosiromata ete.), radieum (Rhizomorphae), tuberum, linearum nigrarum ligoo Inn? tarum (Rbizomorpha intestina Dec.), macularum lignum peregrino satiantium e. s. P-, quas omnes singulas hoe loce deseribere nimis longum foret. Cum plerique mye% logi ejus nexum .cum fungo ipso,non observarint, € hac fungorum parte. numerosa genera et species us aulonomae 501 plantae constituta sunt, sed transitus tam evidens, ut vix amplius in dubium vocari possit. Rarius mycelitm su- perheiale est, quales fungi byssisedi vocantur. Qnod vero hoc loco praecipue obseryatum ei memoriae-commendatum volo, ut fungorum ortus rite perspiciatur, est, mycelium in plerisgue perennare et saepius sterile oceurrere, et Fructificationem ], fungum ipsum, tantum eniti vel. def: nito tempore vel, ut in Hysterophytis Phanerogamis, jove favente. Ex silva exemplorum hanc. thesin firmantium pauca tantum vel notissima vel obseryatu facillima addam, Agaricus platyphylius mycelio gaudet insigni; Rhizomor- phae instar in terra et truncis ‚late röpente (unde olim Agarieus repens a me dicta est ista species), -omni anni tempore conspieuo, per interyalla distantia 'aestatis fine plures fungus perfectos proferente. : Idem mycelium .jam Per seplem anrios reviviscere vidi, annis humidis plures, siecis paucos, siecissimo 1826 vix ullos perfectos pileos edens. Idem in quamplurimis Agaricis etc. vidimus; et e mycelit indole pendet situs determinate gregarius in mul- ts. Polyporus iuberaster in. usum cibariuin in Eurapa australi passim cultus, etiam in boreali a Gadd, Foigt ele.; ex horum, Michelii Bailaraeque observationibus Iueu- enter constat, hanc speciem per plures annos haberi re- divivam, etiam si fungi novelli mox dissecentur, si terra matrix hujus mycelio intertexta apto loco deponitur. : In sinili vero terra, nisi adfueril mycelium 1. sporidia. advene- Xint, nulli oriuntur fungi. Mycelium floceosum Polypora- “um plarimorum, v. c. P, abietini, quotaunis reviviscere facillimum est observatu; ul taceam Polyporos stratosoS. Hydaum coralloides, Erinaceus e. s. p. juvenilia saepis- Sime a me abscissa sunt, sed ex eodem mycelia quetan- nis redierunt, Tubera’ perennia Pezizarum eic. singulo Anno novas eniti cupulas satis notum est. In Aydno au- 700, Thelephora sanguimea, Peziza aeruginosa elc. My- 502 — celium tantum ut macula colorata, lignum intrans, appa- retz nihilo tamen minus ex eadem macula novi fungi ite- ratis vieibus erumpunt; Pezizam aeruginosam hoc mode ex: eodem mycelio per 13 annos reducem habui, Cfr Theleph. putcanam in ‚Sommerf. Suppl. Fl. Lapp. In genere mycelium annis humidis plures et magis evolutos fungos produeit, siecis vero minores et; saepe abortivos. Frucetificationis itaque explicatio in his utique multum pendet ex aöris constitutione; sed falsum omnino est fun- g0s tantum adris iniasmate oriri. Vidimus etiam_ perfee: tiores plantas e tempestate plus minus favente singulis annis plus minus Iuxuriare et praecipue parasilas, orchi- deas etc. valde meieoricas esse. Est itaque fungorum pre- venfus non.ita temerarius ut vulgus fingit; semper e prae via vegelatione pendet et fugacitas fructificationis eum re- Yiquis plantis potius convenit, Algis exceplis, quam disere- pantiam indicat. Mycelium enim vulgo omni anni iem- pore persisüt,: etiamsi:locis 1. annis fructificationi haud faventibus- sterilis saepe persistal; tum, praecipue in ey püs; eo magis luxuriat; quando fractificatio explicatur, in hae ex parte Il. in Myzogastribus, quorum mycelium ta men perenne non est, plene absorbeiur. Ceterum variam mycelii, ‘ut ipsius fruetifjcationis, metamorphosin hoc 10cd exponere non licet, Id tantum addendum et respeetu pro- ventus evidentem esse fungorum cum Inseetis analogiam, (varias alias altis locis notavi); Insecta plurima tenera sunt, subito prodeunt, brevi evanescunt, quare vulgus et haec naturae poösi et aöris miasmate procreari credit; eorum vero metamorphoses sana -ratione observantes melius S% piunt: Horum larvae, ut stratus larvatus fungorum; in terra, lignis putridis ete. Iatent, Ex jam allatis illucescere spero, illam parlem, quam vulgo fungum nuncupamus, tolam esse fructificationem vel saltim fructificationis analogen in his plantis. Extra du- 503 bium ponunt sporidia copiosa, quae a quovis, ut puto, mycologo saltim aliquoties sata speciem e qua sumta sunt, fideliter enituntur. Michelius in his ut ubique fidus est; vix alium novi auclorem accuraliorem;. vix alium magis inemendabilem, quam vero plures 'magis certatim emen- dare studuerint. Jam satis cavillatus est, ut tandem 'ejus vestigia premamus. Id tantum observem, ob locum mi- nus aptum aliasque caussas e sporidiis satis fungum mi: nime semper progerminare, quod etiam inter perfectiores plantas, v. c. Orchideas, aceidit; :porxo-sporidia primo anno plerumgue mycelium tantum, el quidem saepe parum con- spicuum, eniti; sequente, immo Terlio-.demum anno et-for- san adhuc serius fructificationem edere. : Cel: '/Feinmann € sporidiis disseminatis Agarieum Irpiderm jam sequenie anno perfectum habuit; equidem terlio demum, jam codem autumno mycelium prodiüt, "At sporidia germinare res tam nola est, ut fructifica- onis fungorum inimici non denegent. Ex eo vero, quod non mox e sporidiis perfeclum fungum reducem habue- runt, aut potius ex experimento accuratissimi Ehrenbergüi, qui ex satis sporidiis Clavariae Himantiam educavit, male intellecto contendunt, sporidia non speciem, sed lusu na- turae alium alius generis fungum propagare adeoque se- Mivum vieibus non fungi. At num e serninibus Pyri mali satis max pomum’ habebis? Primum sine dubio enasce- für arbuseula; sie inter fungos mycelium. Himantiam ei- Ialam fuisse mycelium Clavariae ejusdem speciei nemo, qui vegetalionem speciei istius generis observavit, dubitare potest. Vel si hoc nimis molestum videatur persequi, Contempleris velim Clavariam byssisedam, in qua myce- lem himantioideum persistit et cum elavula ipsa maxime conliguum est. Tam simplex, tam aeternis legibus Aida est nalura probe observata, miraculis inimica. “ «Me vera non fugit, alteram. magis porlentosam eX- \ 504 plieationem defendi posse novö miraculo, sive recentiori theoria metamorphoseos plantarum inferiorum, ex qua al- tera species in alterarı, immo, alius generis, elassis et re- gni, 'abire potest,. et;tamen tolidem dislinelas species. ef- ficere. Hag facile quidem vefulantur observaliones pluri- mae de identitate Variolariarum, Isidiorum cum perfeetio- ıibus Lichenum, Phycearum- variarıım inter se et cum Li. chenibus, plurimoxuim' myceliorum, cum fungis, quos eni- tuntur; immo.larvarım Insectorum cum imaginibus. De hac vero ‚theoria nil aliud aflerre Iubel, quam eam a mea videndi ralione prorsus abhorrere, Quod ad. fungos alti- net, addere iantum juvabit, ex eisdem sporidiis semper idem mycelium, ex eodem ınycelio eandem fungi speciem, nec hanc alio modo, semper prodire, eaque tam intime cohaerere, ut frusiraneum videatur dicere alteram in altera Parasitare. . Levioris momenti sunt reliqua argumenta contra sporidio- rum vim speciem propagandi. Frigore nempe destrui dieun- tur, ut in sequentem annum persistere non possint. Hoc loco desunt directa experimenta, vix autem subtiliora sunt horum sporidia quam Filieum, Muscorum, Algarum; qüae n»on destrnuntur, Porro dimidia saltim fungorum pars, immp multi Agarici v. c. A. velutipes, serotinus etc. etc., ipsa hiem® pex intervalla congelati nihilotamen minus hoc anni tempore optime vigent, Cum satis notum sit, semina vegetabilium ad- modum vivacia esse nec frigore destrui, cum ipsa planta perit, huic assertioni parım veritatis subesse videtur. Denique nil omnino demonstrat haec supposilio contra fungorum orlum per sporidia, cum jam anie frigus hiemale autumno ger- minent et mycelium persistat, Mire congruit haee argl- mentafio.cum rusticorum, urgenlium insecta tam tener? esse, ut nee ipsa nec eorum ova per hiemem persister® possint. Vidimus vero jam utrorumque status larvalos aliis locis degere vilam, Cetorum vix credam, cum „Deus 505 et natura nil frustra”, sporidia in eum tantum finem pro- gigni, ut a frigore enecentur. Neseio quis primus in medium protulerit singulare illud effatum, sporidia fungorum propter exigtitätent con- spiei non posse, eogue phanlasiae campum in eorum pio- pagalione explicanda aperuerit; id autem novi, neminem hactenus mycologum refutatione dignum illud censuisse; omnes tanium sporidia ipsa et modum, quo disperguniur, describunt. Clusius jam notat puerulos sui aeyi pulveris seminalis explosiones ludi instar contemplatos et sane, qui surgenti famo sporidiorum Lycoperdeorum etc. exponitur, ‚visum potius amitiere,. quam sporidia non videre pericli- atur. Tenerrima sunt in Helvellaceis, eisque simillima ‚in Phaeidiaceis innatis; nihilo tamen minus a Michelio ad Greville (Crypt. Scot. t. 36.) auram sporidiorum in at- zem surgenlem fere ommes pingunt, \ Ut a Theologis gravissimum censetur peccalum de gralia desperare et ad idola refugere, sie etiam in historia naturali gravissimus videtur error de naturae veritate et eonstantia dubitantem qualitates occultas amplecti. Me- dia, quibus natura utitur, licet nobis diu lateant, aliquando ‚tamen detegi, semper sperare liceat. Diu snepe impossi- bile mihi fuit explicare, quo modo hic vel ille fungus pro- Pagetur;. rem vero diulius exploranti satis elarum evasit. Sie diu intelligere non potui, quo modo Sphaerobolus cum Similibus, sporangio numquam rupto, propagareiur; demum veto pexspexi, sporangium e peridio ejectum, visciditate liguis ete. adfixum, sensim collabi et matri applanari, ex quo nunc demum mycelium tenerrimum, sensim in ma- eulam byssaceam expansum, oritur et sequente anno per- . fectos füngos enititur. Liceat hoc loco, quae in Ahytis- maie Andromedae, salicino etc. conspexi, repelere, etim in dubium vocatum videamus, licet jam a varlis observa- tum sit. Prima viee hacc in staiu xylomaeeo aspore, in 506 quo deseripta. erant, colligenti mihi in mentem non venit ea per sporidia propagari posse; dein vero eadem verno 4erhpoxe, vernantibus arboribus, quibus innascuntur, rupta observavi, laete fructificantia famumque sporidiorum ela- stice,. ut in Elvellaceis, assurgentem. Singulare quoque esty'istas speeies tantum in fruliculis 1. foliis prope ter- ram .observart. ; . ‚At noü per, sporidia tantum, sed etiam granulis, cum ‚gonidiis Lichenum analogis, in mycelio praecipue sterili v. c.-Himantiarum. praesentibus,. individua propagari, jam nobis constat. Quaeritur igitur, an fungi eliam genera- tione aequivoca- orianlur. Hane olim fere ubique rejec- tam iheoriam nunc plurimos habere propugnatores novk aus,!ut dubia contra illam afferze anceps videatur. Quan- tum quoque nune perspicere valemus, infer ea nalurae eorpora, quorum vita et vegctatio, a matrice tantum derivata. est, nec autonoma, vere exsistit, v. c. Inter Entozoa, Infusoria animalium, Entophyta,: Phylleriaceas, Variolarias plantarum; sed de his plantis quogue dubium est, utrum autonomae censendae sint, an non. E conba vio nullum satis contestatum novi exermplum, plantas vege- tatione autonoma et libere evoluta nunc temporis aliter ac per sporidia oriri. Nee equidem credam, v. © Phallum 1. Agarieum sine sporidiis enasci facilius, quam plantas perfectas, praecipue Hysterophyta *). Utcumque vero sit, eo non demonstvatur, Fungos ad Vegetabilium orbem non perlinere, , *) Lathraeam e transformatione radieis Fagi oriri demonstraiuis audivimus. Dubia tamen paenes me restant. In Suecia Zathraea n0® in Fago, sed in Corylo, Alno etc. naseitur et plures gradus soptenteld" nem versus altius adscondit quam Fagus. 507 DESCRIPTIONES GENERUM ET SPECIERUM, 1. Asırıcus (Lepiota) cingulatus Almfelt! pileo car n0s0 convexo-expanso squamuloso-fibrilloso livido- füsco, lamellis adnalis pallidis, stipite 'solido laevi annulo' con. texto cincto. Tab. X. . " . In Scaniae campis graminosis detexit' Almfelt. Medius est inter Lepiotas et Armillarias. Stipes sos lidus, 2 unc. longus, ‘+ unc. fere crassus, aequalis, livido- albidus;.non squamosus, sed supra medium. ex annulo con- texto subpersistente flocculosus. Pileus- e campanulato- eonvexus, MIX expansus et rimose ineisus, obtusüs, 2—3 une, latus; superficie fibrillosa, squamulosa, livido-fusca, Caro’ alba;.fragilis. :Lamellae adnatae, sed postice angu- siaize;. subdistantes, bi.ant: 'quaternaläe, carni pilei lati- tudine aequales, albido-liventes. Post dgaricum ramen- laceum‘ insevendus. 2%. Asanıcos (Collybia) synodieus Kunze! pileo sub- mermbranaceo plano ruguloso lamellisqgue adnatis subveno- sis distantibus albidis, stipite arrhizo pubescente. In stipulis Surinami. PVeigelt. Habitus dgarici ramsalis, sed vegetalio A. stipitarüi. Situs pulchre gregarius. Slipes obsolete fistulosus, aequa- is, gemper albidus, puberulus, $ unc. vix longus, filo te- nuior. Pileus admodum tenuis, 2—3 lin. latus, rugulo- sus, sed non siriatus, facie fere sericea. Lamellae om- zino adnatae, immo leviter decurrentes, cum pileo homo- Sencae, sed latiusculae et eumorphae, valde distantes. 3. Asırıcus (Mycena) bambusinus, tenerrimus, pileo Convexo plicato rufescente, lamellis-paueis aequalibus ad- Natis, stipite glabro, Ad folia Bambusae, in Brasilia Beyrich. Ad Agaricum stipularem provsus accedit, sed magis te- Max, persistens et stipiie fuscescente notisque datis. diversus. 508 4. Asırıcus (Omphalia) velutinus, tenax, pileo car- noso planiusculo profunde umbilicato stipiteque brevi ad- scendente velutinis alutaceis, lamellis decurrentibus obseu- zioribus. . . In truneis arborum Brasilise. Decembri. Beyricht Substantia Zenaci ab omnibus genuinis Omphalüs xe- cedit, ut ad Pleurotos referendus esset, nisi pileus regu- laris et centralis. Stipes solidus, durus, brevis, vix un- cialis, velutinus, pileo coneolor.. Pileus 4—5 une. latus, explanatus, centro-profunde umbilicatus, azonus, laevis, camoso-tenax et exsiccatus subcoriaceus. Lamellae vere decurrentes, latae, inaequales, integerrimae, Iutescentes. — Locus in Systemate pone Ag. trullaeformem. . 6. Asanıcus (Pleurotus) Airtus, lenax; pileo.submem- branaceo hirlo cinnamomeo, stipite sublaterali brevissimo hirto lamellisque confertis pallidioribus,, . In truneis demorluis Brasiliae. Janvario. .Beyrich! Stipes 1—2 lin. tantum longus: et aeque erassus, 1a teralis, sed saepius postice margine prominulo einelus, Üb plurimae. aliae species demonstrans, quar diffieilis sit & inconstans .Pleurotorum divisio in excentricos et laterales; ceterum tenax, undique hirtus, albidus. Pileus explana “tus, 2—3 unc; latus, suborbieularis, tenuis, fere papyt& ceus, praecipue singularis vestitu setoso - hirto Lentinorum tropicorum, quo ab omnibus affinibus longe distat; .cete- zum aequabilis, azonus, margine integro tenuissimo, siech tale inflexo. Caro tenuissima, vix ulla, concolor. Lamel- lae omnino generis, nec Lentinorum; decurentes, lalae, confertae, iniegerrimae, inaequales, siccitate maxime fle- zuosae (Lenlinorum .semper strietae), pallidae. Locus it Systemate pone Agaricum salignum. 6. ‚ Acanıcus (Pleurolus) pilosus, pileo membranaceo orbieulari piloso subfimbriato, stipite laterali tenui basi ni- grieante, lamellis angustissimis. 509 Cum praecedentibus detexit Beyrich! - . Color totius fungi pallescens, subtus ‚paulo saturatior. Stipes ezacie lateralis, tenuis 23 lin. longus, teres, filo vix multo crassior, basi nigrescens; character in nulla afini specie observalus. Pileus orbicularis,: horizontalis, tenerrimus, 1—1% unc. latus, laevis, pilosus, margine acu- tissimo subfimbriaio. Lamellae e stipite radiantes, inter afines anguslissimae, iniegerrimae. : Locus in Systemate prope Agaricum reniformem. [Ag. pilosus Florr. Europ. est varietas tum Jg. rlopedis Bull; quum A. galericu- Iati Schaeft.] i 7. Ascırıcus (Flammula) ‚Brasiliensis, pileo leviter" eamnoso planiusculo laevi glabro sulphureo, Iamellis adna- üis ferrugineis, 'stipite aequali fistuloso glabro. In iruneis Brasiliae. Januario. Beyrich! Lund! Habitus quodammodo Cantharelli, quare sub nomine Canth. Brasiliensis asscrvatus erat. Stipes tenuis, lineam haud. crassug, aequalis, sed saepe flexuosus, glaber, fusce scens, Pileus leviter carnosus, planus, obtusus, $ unc. et ultra, sulphureus aut laete ochraceus. Lamellae adnatae, confertae, angusiae, siccae crispatae, sed certe generis et inaequales. Locus.in Syslemaie juxta gar. peregrinum Blenchi Fung. . 8.. Acanıcus (Crepidotus) Zunatus, sessilis, renilormis, glaber, ferrugineus, margine inflexo, lamellis determinate desinentibus latis ferrugineo-fuseis, In truneis Brasiliae. Beyrich! , Basi byssinae, s. nycelio. superhiciali, insidet ipse pi- leuis apus, pulchre reniformis, fere Junulaius,. carnosulus, planus, Jaevis, glaber, 3—7 lin. latus, ferrogineus. Margo inflexus, inlegerrimus. Lamellae determinate desinentes, quod huie peculiare inter affines, quaiernatae, ferrugineo- füseae, Locus in Systemate pone Agaricum mollem;: gui f N 510 etiam una cum '4g. perpusillo aliisque Europaeis, tam in herbario Beyrichii, quam a Zundio missi adsunt. 9. Acarıcus (Psiloeybe) Iysiophyllus, pileo leviter carnoso planiusculo Jaevi auranlio-fulvo, lamellis liberis nigricantibus, stipite farcto subvelutino. Ad ierram Brasiliae Lund. Communicavit Horne- mann! . Agarico ericaeo adeo similis, ut eundem facile diee- rem, nis lamellis liberis a stipite fere remolis recederet, quibus accedunt aliae differentiae. Stipes aequalis, lineam crassus, fragilis! Pileus vere, at leviter, carnosus, sieeus fragilis et rugosus, sed non striatus, planus, haud umbo- natus, quin potius centro depressus; recens, ut apparel viscidulus. Lamellae ferme nigrae, leviter ventricosae, 1—13 lin. Jatae, persistentes et siceae crispatae. An pt- tius Coprinarius? \ 10. Lenmmwus velstinus, pallide einnamomeus, pileo coriaceo lenui infundibuliformi velutino, margine reilexo, lamellis confertis subintegris, stipite elongato gracili ve kutino. Ad radices arborum in Brasilia. Februario. Beyrich! - Stipes solidus, palmaris aut spithamaeus, zadicatus, 1-—-2 lin, crassus, sursum attenuatus, ipso apice vero’ ite- xum dilatatus et in pileum expansus, flexuosus, tenacissi- mus; extus ville denso erecto persistente ferrugineo velu- tinus; intus floccosus, candidus. Pileus: centralis, tenuiß,. sed admodum Ientus, vere coriaceus, umbilico profundo in- fundibuliformi, margine aequaliter reflexo, 2 une. eireiter latus, azonus, persistenter velutinus, ceterum laevis el aequabilis. Lamellae deeurrentes fornicatae, determinate desinenites, confertae;"peratigustae, pileo homogeneo NN latiores; &umorphae, intermixiis paucis brevioribus, long10- vibus adfixis. — Paculiarem seclionem in hoc naturali 8% 511 nere repraesentat, mediam inter primam et secundam Me- sopodum. FAVOLUS., Obs. De novo hoc genere conferas Elenchum fungo- rum ]. p. 44. Ad genus illastrandum addo hoc loco:ico- nem unicae ium rite cognitae speciei. Favor. Brasiliensis, pileo snbcoriaceo glabro albide, postice depresso, in slipitem brevissimum lateralem por- tecto, lamellis decurrentibus in alveolos oblongos anasto- mosantibus. Tab. XL f. 1. i oo! Huic generi accedunt duae novae ex eadem patria: 11. Favorus flaceidus, sessilis, albidus,-pileo mem- branaceo flaccido lobato glabro, alveölis lamellosis-elonga üis iennibns. \ " ‘ In truneis emortuis Brasiliae. Beyrich! in cujus her- Inio Cantharellus aeguinoctialis Link dietus. Decembri. Sessilis, mulliplex, expansus, difformis. Substantia tennis, membranacea, lenta, sicca fragilis, xecens flaccida. Pileus lobatus, laevis, glaber, alutaceo-pällidus. Lamellae tenues, concolores aut albidae, in alveolos oblongos ana- siomosantes. In dgarico ostreato adest nisus ejusmodi alveolos ad basin formandi; minime autem comparandi sm: cum sinulis Daedalearım aut poris latescentibus -Po- !ypororum. nonnullorum. . Obs. Yungoides reticulatum, flabelliforme. Plum. Eil, Amer: 1,167, £. 8, speciem inier hanc et priorem mediam xhibet, . . u ma 1% Fuvorus pusillus, pileo submembranaceo“-reni- formi glabro subfulvo, stipite glabro brevissimo nigrieante, Alveolis porosis. flexuosis, „Tab. XL f 2% u In truneis demortuis Brasiliae, Februario. Beyrich! Subimbricatus, veniformis, unguicularis. Substantia “%rnoso-Ienta,.tenuis, .Stipes exacte lateralis, 1-—1£ lin. 512 longus; ‚horizentalis, tenuis, aequalis, teres, fusco-niger. Pileus 4-—7 lin. transversim latus, postice emarginatus ad inserlionem stipilis, nec umbilicatus ut Favolus Brasilien. sis, glaber, laevis, fulvus ], ferrugineo-fuscus, immo spadi- ceus. Margo tennis, acuius inflexus. Alveoli oblonge te iragoni, evidenter lamellosi, fuscescentes. CYCLOMYCES, nov. gen. Cap. Hymenium concenirice lamellosum, lamellis cum. pileo concretis dentato-incisis. Asci immmersi. — Pileus coriaceus, zonatus. on Obs. Singulare genus, quale existere diu mente finxi prius, quam hune fungum Berolini sub hoc nomine (ne scio a quo, Kimzeo*) forsan, imposito) accepi, Quoad locum in Systemate genus potius Polyporeum, quam Agr ricnum mihi videlur, nam pilei substantia et; zonis ab Agarieinis omnind recedit et lamellae marginales saepe in poros anastomosant., . . 13. CreLonvces fuscus. Tab. XL f. 8. Ad truncos in insul. Mauriti. Sub nomine allale, ut puto Kunzeano, communicavit Lucae Pharmacopola ® Botanicus Berolinenisis. B . . .: Pileus coriaceus, sat tenuis, sessilis, dimidiato-elon- gatus, %-uncialis, velutinus, umbrinus, suleis concentrieis concoloribus zonatus, Margo acutus patens. Lamellae transversae, ab altero margine ad alterum porreciae, son centricae, tenues, confertae, sed plurimae distinetae; mal“ ginales tantum rarius in poros anastomosantes, fus@a® margine plus minus inaequales, incisae et pracipue ad ba- sin. dentatae. Coniexius floccosus, umbrino-ferrugineus Asci immersi, nec ut in Polyporis plerisque ejusdem ir dolis Hiberi, . . “ a Mb N %) Kunze in Sieber erypt. exs. n. 63. (Editor.) — 513 14, Darparea (Apus) interrupta, pileo suberoso co- ziaceo velulino zonalo umbrino, lamellis radiantibus stric- lis dieholomis basi interruplis, immixtis brevioribus, Egneo- umbrinis. Ad truncos vetustos, in tropieis. Sine loco et nomine in Herbarıo PWilldenowii. In Guinea. Spectabilis species et hymenio insigniter abnormis, polius Agaricus, sed affinitas certe in hoc genere natura- fissimo, sed hymenio variabili, retinet. — Totus fungus renilormis, 3-—4 unc. longus, 2—3 une. latus. Pileus suberoso-coriaceus, ienax, flexilis, eximie velulinus, zonis eoneoloribus. Margo acuminatus, adscendens. Lamellae aliae dichotomae, aliae dimidiatae et basi interruptae, sed Yix anastomosantes. Locus prope Daedaleam abielinam (quae dsaricus senescens Willd. Ber. p. 376 ex herb.) 15. Darnırza (Apus) furcata Link in herb. Beyr., pileo coriaceo lenui applanalo velutino zonato fusco-fer. rügineo, Iamellis radianlibus sirietis contiguis furcatis pal- lescentibus. In ramis dejeclis Brasiliae. .Beyrich! Praecedenti cognata. Multorum fungorum tropzcorum re utringue valde applanata, renilormis; supra velulino- Willosa, 2 Yin. circiter lata, suleis plurimis concentrieis mi- "us villosis zonata. Lamellae basi porosae, ceterum om- Dino teclae, haud anastomosantes }, interruptae, sed fur- “ae, immixtis subinde brevioribus; ceterum valde angu- Sc, lin. Jatae, obtusae, inlegerrimae, colore et substan- tia Daedalege quercinae. . 16. Dievarza (Apus) deplanata Link lc, pileo co- Ateo suberoso renilormi ulringue plano, 'supra alutaceo- albo a20n0 pubescente, sinulis reclis parallelis pallescen- bus, Ad tvuncos- Brasiliae. ‚Beyrich! N . t kleus superne inaequabilis, fere ut D. gercinae, eu 57 Ba, de Haft, " 33 514 affnitate proxima. Ex hymenio et hace ad Agaricoideas perlinet, sed lamellae in veros sinulos co£unt, dissepimenta erassiuscula, sed angustissima, basi venosa et margine po- xoso-anastomosantia formantes. 17. Darparza (Apus) polita, pileo explanato tenui glaberrimo azono albido, margine acutissimo, Iamellis re diantibus poroso - anastomosantibus. In truncis ins. Bourbon. Bory. Herb. Willdenow. Distinelissima et pulcherrima pileo latissime expla- nato, utringue planissimo, tenni (3—5 unc. lalo et 1— 3 lin. tantum crasso), superne laevissimo, glaberrime, azono, fere nitido. Margo tenuis, sirielus et acuminatus. Forma subrolunda aut oboyata. Lumellae perangustae, dichotomae, fere parallelac, sed frequenter anaslomosantes porosae, ligneo-pallescentes. 18. Daeparzı (Apus) Pizi, pileo suberoso pulvinalo fusco, fasciis elevalis rimoso-seruposis aspero, sinulis inae- qualibus porosis luteo-lateritiis. — Syst. Hye. 1. p 336. Elench. fung. 1. p. 68. . Ad truncos Pini maritimae in Europa oecidentali- meridionali. E Gallia australi Dufour! Parum cognitam speciem hoc loco inserere debui, cum descriptio desiderefur et ipsam cum maxime diffni- bus confusam videamus. Vere perennis, 2 une. lata ei demum adhuc crassior, unguliformis. Pileus lignos0- suberosus, annolinus tolus, in perennibus margine tan- tum ragoso - hispidus, fusco - ferrugineus; sirata vero AM norum praecedentium in amnosis suleis profundis con- centrieis dislincla, numerosa, fusco-nigricantia, glabrata, sed maxime rimoso-rugosa, scruposa eb inaequabilia, oM- mino emortua. Contextus floccosus, fulvo- ferrugineuß admodum compactus. Subtus plana est, sinulis poxilor- mibus, aliis rotundis, altis elongatis, linearihus, rechs; dissepimentis obtusis, quotannis productis et minime SUR 815 tosis ut in Polyporis perennibus; basis emortua sensim in pilei substantiam convertitur. Nulli, nisi D. sepiariae, alfinis; nec desunt rationes pro ejusdem statu perennanti iypice habendi. D. confragosa et cinerea ad aliam se- tem pertinent, 19. Poryronus (Mesopus) fexipes, pileo suberoso-co- riaceo plano-infundibuliformi stipiteque flezuoso glabris In. tescentibus, poris ienellis angulalis Iutescentibus. Specimen deseriptum ex America meridionali. Puto hanc speciem inter Brasilienses Beyrichit adesse, sed spe- &imen, comparationis gratia, non adest. Süipes uncialis, tenuis, aequalis, glaber, flexuosus, 1e- nax, pallescens; basiı concolori, nee nigrieante. Pileus valde lentus, unciam et infra latus, serobilatus, glaber, azonus, Iutescens. Porı 4—-6 anguli, aequales vero, fere eoncolores, dissepimentis tenellis. Glabritie eic, a P. ar- eulario et brumali recedit. 20. Poryronus (Mesopus) pulcher, pilco suberoso te- ui plano slipiteqgue aequali glaberrimis caslaneis, poris minutis albis. Ad truncos in Guinea. Afzelius. Est e pulcherrimis, colore, pororum praeeipue, inter suberosos maxime insignis. Proximus P. umbraculo, sed Minor. Stipes elongatus, tercs, aequalis, laevis, glaberri- mus, Pileus exacte centralis, orbicularis, azonus, 1—2 me. latus, obseure castaneus. Pori obtusi, aequales. 2. Porxeorus (Mesopus) zigripes, pileo suberoso con- vexo-plano ‚glaberrimo porisque minntis acqualibus Tusco- Terrugineis, slipite radicato Inccato-nilente atro. Ad basin teuncorum in Brasilia. Bayrich! Stipes eximie radicalus, ieres, laevigatus, 3—4 une. allıs, 2—3 Iin, crassus, aequalis, non tantum glaberri- "US, sed crusta simnl laccala, quasi pice navali, obductus. 33* 5i6 - un Pileus vere suberosus, convexo-planus, azonus, glaberrimus, at non laccatus, 2 une, latus, inaequalis, repandus, fuseo- ferrugineus aut subfuscus. Marge obtusus. Pori plani, minuti, sed valde profundi, aequales, rotundati. 92. Poryrorus (Pleuropus) odsoletus, pileo lignoso planiusculo velutino subzonato ferrugineo fusco, slipite brevi laterali, poris suhobsolelis ferruginascentibus. Ad ligna Brasiliae Beyrich! Forma et facies Polyp. varii a., sed abunde diversus et prope P. gibbosum inserendus. Pileus-omnino ligne- scens, veniformis, 2—3 une, latus, plus minus ferrugineo- fascus, Margo acutus, reflexus. Substantia floccosa, di- Inte ferrugines, Pororum stralum substanlia erassius, un- ciam attingens, ligneo-ferrugineum, sed eorum 08 obtusis- simum minimum et velo floccoso granuloso obturalum, unde obsoleti Sunt et hymenium primo obtutu laeve ap- paret. Obs. Polyp. seutigerum ‚Fries EI. fung. 1. pag. B (e Brasilia) etiam in Bengalia prope Calcutlam legit Sum- demwall! 23. Poryeorus (Pleuropus) ‚fornicatus, pileo suberos0- rigido glaberimo azono ferrugineo, poris minimis nudis pallidioribus, margine prominente a sipite discrelis. Ad truncos Brasiliae. Zund! Beyrich! Versiformis. Initio conicus, dein apice dilatalur et laccato. nitens evadit, adultus, in formam obovato-lingula tam pronaseilur et simul peculiari modo fernicalam. Pi. leus 4-6 unc. longus,.apite 3 une, latus, laevigalus; gla- berrimus, azonus; margine obtuso sterili. -Hymenium mar- gine prominenle obluso a stipite ceterum contiguo et ®* wilari ‚Qserelum, poris tenuissimis acqualibus, e ferrugt- neo ligneo-pallescentibus. Substantia admodum dura, U Sida, ut demum fragilis. Aflinis Polyp. Linguac. Nees Obs. Est cum P., Pinsito inter paucas speries, QU% 517 et a Beyrichio ei a Zundio simul e Brasilia recepi. Ad. sunt vero in ulriusque colleelione varii Eüropaei;v, c. inter Beyrichii: P. pubescens, P. versigblor var., Daedalea quercina, abielina, dgaricus mollis.e: s. p« immeoaftica- mus hacienus Polyporus torridus. ‚."Sequentes-- Brasiliani in diisshna hujus collectione desuat. . nt 24. Porveonvs (Apus, Perennis) nizens, .durissimus, basi porrecta slipitiformi pendulus, -pileo «pulvinato lacgato- nitenle caslaneo, poris minimis umbrinis. u Ad truncos Americae calidiorig.. Audolphil.. ::. Pileo integro, postice stipitiformi. parreeto Polypo: rum betulinum, superhcie laccato-nitenie P. Iucidum: m memoriam revocal, at neultri aflinis.: ‚Extus. durissimus est; contextus vero floccosus rubiginoso.fulnus, salis la- zus est. Forma pulvinata, obligqua, -umbone stipitifgrmi tereli subelongalo; versus marginem deorsum spectantem leviter prominulum maxime declivis. Superßeies cxusta laccata solito magis crassa obducla, unde sirjis concenirk &s nolata, unicolor, nigro-castanea. Pagina inferior trun- cata, tota fertilis, poris densissimis, minutissimis, aequali- bus, obtusis, exlus canescente-umbrinis, intus longissimis dilute umbrinis. Sporidia umbrina. Valde singularis.. 25. Poryponus (Apus, Perennis) sgualidıs, suberose. Yiguosus, pileo applanalo glabrescenie azono isabellino- Cano, postice nigricante, poris fusce-pallentibus eziguis. Ad iruncos Brasiliae. ‚Lund! - Evidenter stratosus, indeque forma applanata, mar“ Eine acuto, huic omnino priva'est. Pileus subreniformis, tennis, utrinque planus, in velustis lignosus, ‚soperficie pri- Milus eanescente sericea ‚ dein glabra, Jaevi, rigida, de- um nigrieante. Azonus omnino.est, sed aecreliones an- Mlinae sulco profundo discernuntur ei. facile separari Pos- sunt. Contexius floccosus, ferruginascens. Singuli anni 518 — gtratum porosum anguslissimum est, saepe interruplun; veiusta materia floceosa alba infarciuntur. v. 26; Poryrorus (Apus, Biennis) Feei, pileo suberoso- coriaceo; villo adpresso inaequabili, zonato, fusco-cane- scenie, eontextu porisque minutis carneis. Ad iruncos Brasiliae, Misit Fee! : :Annuis corlaceis superne similis, sed contextu spori- diisque eoloratis eximie diversus. . Pilei subimbricati, d- Jatati, 2 une. circiter: lati, planiuseuli, postice saeprus no- duloso-tubereulati, inaequales, ob villum depressum gla- briuscali, fuseo -canescentes. Contextus floccosus, recens cärneus. Pori minuti, in situ plano rotundi aequales, in obliquo latere hiantes. Proximus Polyp. carneo. %7. Poryrorts (Apus,.Biennis) cingwlatus, pileo c0- coriaceo tubereuloso-inaequabili villoso- hirto helvolo, 20- nis glabrescentibus rufescentibus, contestu porisque mediis einnamomeo-pallidis, Ad truncos Brasiliae Zund! Irregularis, varie eonerescens, 3 une, usque Jatus, für- ma et supeificie inaequabilis, colore et vestitu Theleph. lobatae simillimus; zonis determinate glabrescentibus a xeliquis suae seetiönis-recedens. Margo acutus, infexus nigrescens. Pori miediae magnitudinis, subrotundi, oblusi, einnamomeo-paällentes. Obs. Simillima specimina, sed. efluso-reflexa, por irregularibus, inaequaliter hianlibus, collecta a Beyrich! 28. Porveonus»(Apus, Biennis) Bayrichii, pileo °% ziaceo planissimo Iaevi subazono pallescente, contextu p%- risque obiusissimis ligneo -pallidis. ‚In truncis Brasiliae, Beyrich sub varlis formis. Conjungo sub hoc nomine varias formas, adeo af nes ub’ad eandem speciem pertineant. Prorsus sessil, coriaceus, lenuis, reniformis, magnitudine admodum va rius, alla specimina 3 4-uncialia; alia spithamaea. Mango 519 acutissimus, pateus, in majoribus repandus. Superficies subazona, lacvis, fere glabra, sub lente vero adpresse ve- lutina. Pori maxime regulares, rotundi, breves, ligneo- pallescentes, dissepimentis erassis obtusissimis. 29. Porxeonus (Apus, Annuus?) modeszus, pileo‘co- Yiaceo applanato, obsolete velutino et zonato, cinnamomeo- pallescente, poslice attracto, poris minutis oblusis lacteo- pallescenübus. — Kunze! in FWeig. exs, In iruneis Surinami. Weigel. Ambigit inier Annuos et Biennes, immo Pleuropodes. Adest enim stipes brevissimus quidem, sed etiam in hori- zonlalibus perspieuus, inferne margine tenui ab hymenio discretus, superne gibbosus pallidior; sed ad utrumque latus pileus, Spathulariae instax, decurrens, stipitem obli- terat. Pilei vere coriacei, tenues; dilatatı, valde appla- nati, 1—2 unc. lati, margine patente acuto integro; su- perne obsolete zonati, facie velutina, sed tomentum per- spieuum non est. Pori minuli, rotundi, regulares, brevis- simi, obtusissimi, lactei, pallescentes. Contextus laxe floc: eosus, pileo fere concolor, hine ab Annuis recedit. 30. Porxronus (Apus, Annuus) detonsus, coriaceo- membranaceus, pileo aculissime marginato glabraio griseo, wonis badiis, poris aequalibus lutescentibus. Ad truncos Brasiliae. .Beyrich! Est quasi forma tropica D. versicoloris, (quarum plu- tes diversae tamen e Brasilia eliam adsunt,) sed tenuior, Slabratus (facies tamen sericea), pori minimi, aequales, acuti, e pallido lutescentes, Zonae inaequales, alise la- liores, aliae angusliores, magis conlertae. Speeimina mi- Nora uncialia cuneato-reniformia et margine adnata; ma- jora plures uncias aitingunt, orbicularia, poslice adnala. 31. Poryrorus (Apus, Annuus) Zimbatus, pileo coria- teo subvelulino concentrice sulcato ferruginascente, mar- {} 520 gine sublus slerili, poris minntis acqualibus pallidioribus. Boletus limbatus. Zink in herb. Beyr. Ad ligaa putrida Brasiliac. Beyrich! 'Subsessilis sed postice emarginatus cum rudimenlo slipitis horizontalis. Pileus reniformis, planus, 2 une. cir- citer latus, azonus, sed concentrice sulcatus, velutinus, sed villus valde adpressus, postice glabratus, ferruginascens. Margo acutus, sublus eximie 'et determinate sterilis; sed in meis speciminibus hic limbus pallidus est nec. favus. Conlextus floccosus omnino albus. Pori minuti, lineam profundi, aequales, obtusi, integerrimi, Jigni colore 1. di- hate ferruginascentes. Collocandus prope Polyp. casia AEUM, 32. Porxporvs (Apus, Annuus) imbriatus, pileo e- riaceo villoso azono canescenie, margine fimbriato, poris magnis inaequalibus gyroso-laceris obseure fuseis. Et hanc speciem ad truncos Brasiliae delexit Beyrich! Valde singularis. Pileus coriaceus, tenuis, subrolun- dus, unciam vix altingens, prorsus absque zonis el suleis,, canescens, villosus, villo versus marginem, inde fmbris. inm, radiaio, Nee pororum struclura minus propria; sunl nempe pori magni, gyroso-laceri, sed non dentiformes, curli, versus marginem evanescentes, obscure fusci. In serendus pone Polyp. abietinum. 33. Hypsun (Merisma) corrugatum, albumi, pileo cat n050-compaclo crasso corrugato tomentoso immarginalo, aculeis subulatis longissimis aequalibus. b. in ver persistens, pileo nigricanie, Syst. myC. p. 414. Ad truncos vetustos Betulae, Aut. — b, est idem fun- gus in, ver persisiens. Legi in Suecia, eximiorum Hydno zum feraci. Postquam plura et perfecta specimina bujus SP eollegimus, dubia I, c. allata de hac specie solula sunt, ı eciei | 521 Proximum est Z/ydno Erinaceo et IT. cirrhalo, sed ab ulvoque diversum pileo in ambilu rolundato immarginate, dum in illo in aculeos finditur, in hoc infiexus est, acu- ius et inieger. Forma regularis globosa, sed in iubercula undulala saepe concrescit. Caro eompaclior et omnino similaris. Color -non lutescens et superficies non fibril- losa. Aculei longi, sed cum H. Erinacei comparali his multo breviores. 34. Hınsun (Apus) septentrionale, pallescenti-album, pileis camoso-fibrosis maxime imbricalis poslice connatis planis inaequalibus, margine integro, aculeis eonfertissimis graeilibus aequalibus. Syst. mye. 1. p. 414. ad fragm, siceum. i Ad iruncos maximos cariosos Fagi, Jul. Aug. in Sıno- landia Sueciae legimus. Portentum adwirabile, maximum Hydnum in orbe; cum Polyporo giganteo fere comparandum; sed pilei in Hydno septentrionali plures imbrieati, quam in ullo alio fungo, Caespites densissimi, 1—3 pedales, pileolis mil. lenis scalaribus in corpus crassum solidum, basi plana truncis adnatum aut guneala inlrans, coalitis. Pileolus Singulus 2—6 unc. transversim lalus, ulrinque planus, uneiam haud crassus, superne azonus, inaequabilis, subnu- dus, sed exsiecando fit villosulus. Caro carnoso -fbrosa, lenta, succosa iamen, indurescens, alba, zonis concenixi- &is eoncoloribus. Color albus aut pallescenti-albus, exsic- tatione Iutescens, exoletus fuscus, villo obduclus. Margo Strietus, acutus integer, taclus saepe nigreseit, ul. in Po- Iyp. adusto. Aculei confertissimi, graciles, maxime aequa- les, 3—5 lin. longi, marginales vero tantum papillaclor- mes. — E duabus fagis aliquot caespites ex eodem quo- tannis mycelio per Ires annos reduces 'habui, 35. Hypnun (Apus) Barbirussa, pileo coriaceo velu- "522 tino azono albo, aculeis difformibus aculis subcompressis pallescentibus. H. Barbirussa. Kunze! in litt, In truncis Madeirae Zoll, Sessile, reniforme, uneiam cireiter transversim lon- gum, $ une. latum. Pileus coriaceus, tennis, flexilis, pror- sus azonus, villo denso adpresso albo tectus, margine pa- tente acuto. Aculei conferti, inordinati, inter se liberi, sed inaequales, alit subulati, alii dilatatı et apice ineisi. Proxime ad Aydnum Rhois accedit. ; Oss. Ex herbario Willdenowii didiei 1) Hydn. Hollii Syst. myc. I. p. 420 genuinam et distinetam esse Hydni speciem, nee, ut voluit Sprengel, cum Polyp. abietino conjungendam. 2) Hydaum purpureum Willd. in Ust, Bot, Magaz. 4. esse Hydnum subcarnaceum S. M. 36. Sısrormema (Merisma) erispum, caespitosum, con- erescens, album, lobis membranaceis ereeliusenlis varie laciniatis, lamellulis varlis, superne subulatis. Agarieus niveus, brassicam crispam referens. Plum. Filic, Am. t. 168. f. H. proxime accedit. Ad basin truncorum demortuorum in Brasilia. .Bey- rich! Laminae plures erectae 1. adscendentes, a basi angı- stata sursum dilatatae, difformes, lacinialae, varie concre- seenles, in caespites densos 2 une. altos congestae, P!O situ vario subtus iantum 1. uirinque hymenio tectae. Sub- stantia tenuis, carnoso-membranacea, siecata rigida et fra- gilis, totusgue fungus pallesci. Hymenium subdisere- tum, varie effiguratum, inferne venoso-lamellosum, SU- ‚binde anastomosans, inierruptum, superne in dentes bre- vissimos irregulares diruptum. Eximium ornamenium gene- tis, cujus unica hactenus species tantum cognila, nempe: Sısrom. (Mesopus) corfluers, simplex, confluens, cat- 523 didum, pileis camosis reflexis villosis, lamellulis flexuosis. Syst. mye. 1. p. 426. 37. Inrex (Apus) farinaceus, efluso-reflexus, pileo coriaceo - seriatim elongato concentrice sulcato umbrino, dentibus griseis subfarinaceis. , Sistotrema farinaceum.: ‚Link. Ad cortices Brasiliae. Beyrich.! Vegetalione Polypori abietini, serialis ete., ceterum optime distinctus et hymenio omnino generis gaudens. Pi- lei effusi, elongati, margine angusto (2 lin. tantum lato) teflexo, serialim concrescentes, concentrice sulcati, sed ünicolores, umbrini, villosi. Dentes seriatim connexi, com- Pressi, inaequales, grisei, farina saepius conspersi. . 39. Taeıepuorr (Mesopus) eyathifermis, pileo coria- eo tenui late cyalhilormi setoso, kymenio laevi glabro stipiteque pallidis. . Fungoides cyathiforme, candidum, intus villosum. Plum. fil. amer. t. 168. f. A. Ad terram in Columbia! Adest quoque in herbario Willdenowii sine loco. Valde spectabilis, solitaria aut aggregata. Stipes bre- vis, ad .dimidiam unciam accedens, subaequalis, firmus, laevis, glaberrimus, bymenio fere similaris. Pileus cen- tralis, tennis, eyathiformis, dilatatus, 2 unc. cireiter lalus, Azonus, margine acuto repando. Praecipue vero eminet Setis longis, ramosis, quibus totus obtectus est, qualem vestitum in fungis tropicis v. c. Lentinis, Polyporo Hyd- Poide e. 5. p. praecipue observamus. Hymenium prorsus absque plieis et papillis, ascis immersis. Color in siceis totius fungi albo-pallescens. Nimis forsan affınis est Tel, "rfundibuliformis Hook. in Kunth Syn. p. 12, quae, quan- ium e diagnosi sola dijudicare licet, colore fosco, vestilu Squamoso - hirsuto, pileo lobato et stipite eroso recedit. 39. Torrepnons (Mesopus) curta, coriacco -membrana- 524 .cea, undique glaberrima, pileo plano-depresso subfulvo fascialo nitente, hymenio laevi slipileque brevissimo pal- Iidioribus. Ad ligna, cerle in tropieis, ul e vegefalione, quae prorsus Polyp. zanthopodis, patet; adest vero in herba- rio WPilldenowii sine loco, inventoris et proprio nomine. Valde ab omnibus cognilis recedens, stipitis indole et omniam partium colore Polyp. aunthopodem mox iu memoriam revocans. : Statura minuta, curta; totus fungus # une. tantum altus et latus. Stipes basi peltato-dilatata ramulos et ligna amplectens, glaberrimus, mox in pileum plano-depressum expansus. Pileus centralis, regularis, in- teger, glaberrimus, laevis, nitens, subfulvus, fasciis satura- tioribus concentrieis, haud vero impressis elevalisve, pic- tus. Eymenium, ascis immersis, laeve et glaberrimum. A proxima Tel. cartilaginea Elench. fung. substanlia, colore, fasciis et iota stalura maxime diversa. 40. Turıepuors (Merisma) Damaccornis, coriacea, In tus helvolo-Alamentosa, pileo ad stipitem velutinum fuseo- alrım in lobos dilatatos incisos diviso, rugoso, glabro, hy- menio badio ‚setuloso, Stereum Damaecorne, Link in Berl. Mag. f- naturf. ‚Freund. 1808. — Chr. Syst. myc. 1. p. 436. , j Ad terram Brasiliae. Vidimus tantum in herbano Willdenowiano. Stipes brevis, varie divisus, velutinus, fusco-ater, bast bulbillosus e terrae glebulis conglobatis, superne in lobos 3—4, pileum conslituentes mullipartitum, dilatatus, ul nen desint rationes hanc speciem eliam Th. mesopodibws, suadente Tel. muliipartita, adscribendi. Pileus diffor- mis, expansus 2—3 unc. Intus, sed ad stpilem usqu® parlitus; lobis vero omnino pilei indole, utriuque plans, sürsum oximie ad 14 une. dilalalis, varie incisis el Ja0- nialis (Plum. I. c. 1.168. f. If. et hujus ‚formam non male exprimit), siceis passim convolutis, Pagina superior, ut in Pileatis solemne est, prorsus sterilis, glabra, rugosa, sugis elevafis subparallelis, passim vero anastomosantibus. Pagina loborum inferior antum hymenio tecta, laevis, ba- dia, ex aseis emersis setulosa, celerum vero glabra. Sub- slantia coriacea, sicca ferme fragilis. Contextus, gui op- timas differentias Thelephorarum offert, omnino talis, gqualem in Apodibus c sectione Stereorum in El. fung. 1. p--172 deseripsi; stralum inlermedium evidenter longitu- dinaliter filamentosuu, helvolum. Obs. Jam, ut pulo, salis superque demonstravi, The-' Iepkorae genus e pilei figura plus minus integra et divisa in plıva divelli non posse, et praecipue genus Merisma Pers. nullo modo esse separandum, Tam praecedens, quam Sequentes species nostrum de Merismate judieium insi- Suter confirmant. Perinde est, ulrum Thelephoras, an Nerismata sensu Persoonii dicas, Majoris sane momenli est ascorum situs ei indoles, cum ipsius fungi conlextu intime saepius congrucntes, ut v. c. Sierea facile consi- derari possint pro peculiari serie, eujus species tam pilco integro, quam ramoso-Jacinialo, dimidiato-sessilt et efluso- resupinato occurrunt. Inter Resupinalo-eflusas vero Ste- tea cum reliquis Thelephoris ita confluuni, ut omnes li miles prorsus oblitterentur et asei eodem modo emersi in Plurimis Polyporis, textura similibus, eliam obviam ve- Mant, - ‚1. Tanumenoxs (Merisma) speciosa, coriacea, undigue velatina, ferruginea, pileo in lacinias plures erectas repan- das diviso, hymenio' subsulcato setuloso. Coralloides fusca et laciniata. Plum, Fils t. 168. fı K- un Speciosissima haec species ad terram in America ca- Ydiori ‚nascitur. E Brasilia tam a Zund collecta vidi, Mam a Beyrich, in cujus heıbario adest varielas slipile 526 longiore, pileogue prolundius diviso, Stercum stipitatum Link dicta. Stipes nune brevior 14 unc. longus, nune gracilior ad 2—3 une. productus, torulosus, velutinus, ferrugineus. Pileus erectus, in plures laeinias profunde et saepe ad sli- pitem usque fissus, laciniis repandis sursum dilatatis, apice irregulariler fimbriatis. Superficies laciniarum superior pro more sterilis, laevis, velulina, azona; sed color ei substan- tia lenax totius fungi cum Polypori perennis conveniunt. Hymenium subsuleatum, (in fungo Beyrichii fere laeve,) non tantum Slereorum more setulosum, sed insuper pube brevi velutinum. Contextus hujus speciei quoque privus esi; intermedium stralum filamentosum obsoletum, sed hymenium a pileo separari potest. 42. TneLertona (Merisma) rudis, connaio-caespit0sa, ligneo-pallens, protrudens ramos coriaceos inaequales com pressos velulinos acuminatos. Ad terram Brasiliae, Augusto. ‚Beyrich! Haee species ad typam Europaeum Merismatum, im- .mo ad 7%. (Merisma) spieulosam prope accedit. Ut om nes fungi incrustantes, rudis est ei valde versiformis, sed facile dignoseitur ramis e stromate communi quasi egfe dientibus, inferne connalis, sursum liberis acuminatis sit plieibus brevibus. Hymenium velutinum quidem est, sed non setulosum ut in praecedentibus. — Proxima Th. spr culosa etiam variat laevigato-effusa, omnino ut Thelepl- Resupinata; forsan et Th. rudis. 43. Turıvpnors (Apus) Zuteo-badia, coriaceo-membra- nacea, pileo villoso-rugoso glabrescente eoncentrice sur cato badio-ferrugineo, hymenio glabro Iulescenie. Th. badia. Kunze! in Weigelt exs. ' Ad iruncos Surinami. Weigeli.. Tota-facies 7%. Zabacinae et crocatae, sed. hym niom non seiulosum, nec adest siratum intermedium dis- 527 üinete filamentosum ut ad seriem Auriculariarum referenda si et prope Th. atratam collocanda. Dimidiata, imbri- cala, varie concrescens el undulata, transversim elongata, ” 2% unc. usque lata, et, licet subslantia firma aridissima sit, ob tenuitalem fere flaccida. Superficies superior valde in- aequabilis, villoso-rugosa, dein glabrata, suleis concentri- dis zonata, sed unicolor, badio-ferruginea.. Hymenium absque papillis, setulis villoque colore dignoscitur pecu- har olivaceo-aut cinnamomeo-Iuteo intenso, ad habilum Stereorum, nee ad 'T'h. hirsulae, accedente, licet cum hac ascis conveniat. Obs, Specimen 7%, badiae Hook. (einereo.badia for- san dicendae) visum ad 7%. versicolorem, in omnibus regionibus calidioribus admodum vulgarem et coloxe muta- bilem, propius accedere videiur zonis tantum glabratis, nigris, bymenio einereo pallescente. — Agariens amplis- sSimis sguamis Plum. fil. i. 168. f. I. ex bac xegione est, sed ob colorem neglecium haud tule determinandus. , 44. TuELEPHORA (Apus) Zobata, umbonato-sessilis, co- Ylacea, rigida, undulata, sordide helvolo-villosa, zonis mar- Sineque badiis, hymenio glabro einnamomeo -cinereo. Th. lobata. Kımze! in Weig. exs. Ad truncos Brasiliae. Beyrich! Surinami. WVeigelt! , Ampla (praecipue Brasiliensia specimina), plures un- Gas longa et lata, varie concrescens et eximie undulata, anfraetuosa, unde lobata apparet, poslice umbone promi- Vente sessilis, quo plures species tropieae ab Europaeis efuso-reflexis dignoscuntur, dura, coriacea et rigida. To- mentum pilei densissimum, aequale (nec fascieulatum), hel- Yolo -sordidum, versus marginem acutissimum, pateniem ct m zonis xufescenli-badiis evanescens. Hymenium laeve, Slabrum, in Brasiliensi magis .adulia cinnamomeo - eine- "um. Ceterum perfecle. congruunt, .uec hymenii colori Yimis fidendum, testante jam vulgatissima nostra Iheleph. 528 hirsuta. Essenliales potius differenliae in contexiu posi- tae sunt; in specie praesente sat singulares; adest enim stratum intermedium longitudinaliter fbrosum, dense com- pactum, album; tam a superiori e floccis densis suberec- tis constipato, quam bymenio linea fusco-nigricante dis- tinctum. Hymenium in omnibus Auriculariis fere ejasdem siwueturae est, licet cum pilei contextu in Europaeis ma- gis conligunm, quam in plerisque speciebus tropieis. — Inserenda est inier Thel, versicolorem et mytilinam, quam etiam saepius laudatus Beyrich in Brasilia collegit. 45. Tuprernona (Apus) Aurienla Cati, sessilis, coria- cea, auriformis, pileo azono fasciculate- hirto helvolo-fus- cescente, hymenio glabro einereo-incarnato. In ligno carioso Insulac Bourbon, ubi ab incolis „Oreille de Chat” dieitur. .Bory. Ex herbario Willde- nowii, in quo durieularia Cati dieitar, deseripsi. Forma auris, late cucullaia, uno latere incisa, poslice sessilis, varie contoria, sed horizontaliter nascens, 2-3 une, longa et lata. Margo integer, oblusus, subinflexus- Pagina sterilis azona, fascieulatim hirta, quo eximie di guoscitur. Eymenium glabrum et papillis destitutum, sed passim coslis elevalis raris ornatum, cinereo- carneum aut lividam. Structura priva; exlimum stratum e fibris erec- is compactum; sequilur medium nigrum, longitudinaliter obsolete fibrosum, lineola alba ab hymenio ‚dislinelum. — Ab Exidis meis distincla est, sed forte cum Theleph: mesenterica Pers. peculiare genus, cum varlas species ejusdem structurae e tropicis viderimus. 46. 'Tnerzeuora (Apus) Boryana, basi umbilicala se® silis, pileo subpapyraceo velutino zonato fuscescenle > hy: menio glaberrimo alutaceo-pallido. a. Auricul. chartacea, Bory! non Th. chartac. Meyer b. Auxieul, ostracea. Bory! non Th. ostrea: Nees j . In 529 In truneis. insulae Bourbon. Bory. Vidi in herba- zio Willdenowii. Cum . sequenle a reliquis. differt, substaniia coriacea quidem, sed adeo tenui, ut polissimum papyracea dieenda sit; Ceteram inter pulcherrimas species numeranda .est, suborbicularis, 4 unc. lata, eximie explanala; superne ve- lütina, zonis demum glabrescentibus notata, colore plus minus obscure fuscescente tineta, margine tenuissimo pa- tenie concolori. Hymenium prorsus „duriculariarım, glabrum, laevissimum, 2. Tueıeruona (Apus) membranacea, sessilis, expla nata, pileo subpapyraceo velutino unicolori umbrino, hy- menio glaberrimo fusco. - purpureo. Auricul. membraria- en Bary! Cum praecedente, Herb. Willd. A praecedente, cum qua forma et structura. convenit, differt praecipue coloribus, vel eodem modo ac 7%. pur- Purca a Th. hirsula. Ui 'Uhelephora Boryana valde ex- planata et tenuis, sed pileus non zonatus, licet villus in Iineas-concentricas condensetur. Hymenium recens viola- eeum,. : . 48. Tusıermors (Apus) Beyrichii, efluso-veflexa, pi- !eo mölli villoso umbrino, margine pallidiori, hymenio Iaevi velutino pallescente. " Ad ligna puirida Brasiliae. ‚Beyrich! , Ex hymenio ad suberosas pertineat; at substantia molli a religuis recedit, Crescendi modus et color. om- ine Irpieis farinacei ; longitudinaliter extensa, pileo pe- ranguste reflexo # lin. lato superne marginata- et concen- ice suleata. Religua ut supra. 49. Tasıepnora (Resupinatus) conspers@a, latissime ef- usa, membranacea, indeterminata, aurea, pulvere leproso Olivaeco-cinereo adspersa, : Ad corliees putridos in Brasilia. Fee! dr BU. As Hei. - 34 530 „1. Media inter Thelephoras ei IIypochnos, ab omnibus descriplis eximie distincla. Sistit membranam latissinam,, e filamentis lenerrimis densissime inlertexlam et unilam omnino, adhaerentem, ut a matrice frustulatim .tantum sölvi possit, ambitu indeterminato lateo; subtus .auren est et »oculis armatis sericea. Color hymenii? (aseis -desti- tutil) denso pulvere, e sporis minimis conglobatis at nul- lis floceis involatis constanle, insperso obliteratur, sed prlvere deierso.apparet, j Obs. Nullum genus fungos fructificalione adeo di. versos ac Ühelephora complectitur. Quo plures vero exa- minaveris species, eo difficilius in plura genera separes, Addas, indigenarum morphosin. plurimas differentias tan- ium anomalias esse testari. 50. Turreruona. (Resupinatus) rosco -cincta, aequali- ter effusa, lenerrime membranacea, ambilu determinalo sanguineo-roseo, hymenio? einerascenti-pruinoso, Fig. 5. In Brasilia ad cortices arborum. Fee! Cum Hypochno rubro-cincto, multo vulgatiori- non commutanda. Membranam sistit tenerrimam, a malriee solubilem, ambitu determinalo glaberrimo sublibero; 54 pra roseo, subtus sanguineo. Contextus tenerrimus, Jot- gitudinaliter fibrosus, superne glabratus,. subtus adpress® sericeus. Elymenium verum nullum cum ascis selisve, sed membrana pruina tenuissima nudo oculo nom conspielf adspersa. Simile vidi in variis Europaeis in statu non perfecto. Cir, Elench. Fungor, Tab, XI fig. 5..a. magn. natur. b. paginam inferio- xemn. c. contextum cum pruina disei magn. aucl. sistit. 51. Taeıernons (Apus) crinita, aequaliter eflusa, 1 tundatä, 'submarginata, subtus setoso - hispida, hymen® glabro pallescente. ‘ . In iruncis Brasiliae, Beyrich! Effusa, tenuis, rotundala, contorta, flaceida, 2 me 531 eirditer lata, margine libero obtuso patente concolori; Pagina adnata sierilis azona, olivacea, setis Polypori Hydnoidis similibus obsessa, quibus ab omnibus differt. Hymenium in hac adest perfectum ei genuinum, glahrum, rimoso-diffractum, subsecedens, quale in 'Thelepheris ce- raceis. ur v. 52. Cravarıa furcellatg, adscendens, subferruginea, ramis solidis repetito-dichoiomis distantibus tenacellis ve- lutinis acuminatis. Coralloides ramosissima, purpurascens. Plum. Fil. 8.168. f. Z. ex habitu. . Ad ligna putrida in tropieis.. Vidi e Guinea, ins. Bourbon et Brasilia. (Zoxburgh, Bory, Beyrich:) Clavariae tropicae, quarum vero paucae innofnerunt, ab Europaeis hymenio velutino recedunt, quod memen- dum, si in pluribus deiegendis confirmetur, eas in pecu- karem seriem colligit. — Praesens . species 3—5 unc. alta est caule tenui pro tanta magnitudine, adscendente vel in speec. ex Ins. Bourbon (Bory) decumbente, subvilloso, Rami a basi regulariter et repetito dichotomi, simulque aequaliter attenuati, solidi, distantes, laeves, sub lente ve- lutini, apice simpliei euspidati, Proxima Clav. tubulosa vecedit statura, ramis Zubwlosis fragillimis confertissimis, colore ochraceo, qui in Cl. furcellata plus minus pallide ferrugineus, sed in speeim. Brasiliens, .‚Beyrichii ochra- €e0-ferruginens, . PTERULA. . . Or. Syst. Mye.1. p. 496. Syst. orb. veg. 1. p. W. Crur. Recepiaculum subcoriaceum, filiformi-setaceum, ereclum,.strictum, cum stipite confluens, eireumeirca hy- menio einetum, apice sterili'multifdo. Hymenium ascis destitutum! sporidiis immersis. . Obs. Inter genera Hymenomycetum maxime aberran- 34* 532 — tia Pterula certe 'numeranda, sed aptior locus non adest et habitus prorsus Clavariae tenuioris. Hymenio glabrato absguie sporidiis nudis ab Isariis omnino dislant. Sub- stantia subcoriacea, tenax. Receptaculum teres, aequale, filo fere tenuius, apice sterili multifido. Asci formari ne- queunt ob hymenii indolem; est enim e conlexiu tener rimo: stipalissimo floceoso compactum, sed in superlici® unitum et glabratum. ‘Nee pro statu thallino alius furgi haberi possunt hujus species, cum non solum ipsae libere evolutae, verticaliter et in luce nascenles, scd etiawi pro- prio discreto mycelio instructae sint. — Nascuntur ad ter- ram in regionibus calidieribus. Iluc referendae. 53. Prerunn 1. penieillata, elongata, simplex, lulea, apice #enieillata. — Zaill. par. 1.8. f.3. Bull. champ. p- 207. f. 448. f. 3. sub Clavaria. Ab hae distinguitur Cl. penieillata Schum, colore ‚atrofusco, sed non salis cognila est. :54, Prenura 2. plumosa, vamosissima, albida, demum foliginea, apieibus dilatatis plumosis. Sehwein.! Car. I. 1089. sub Clavaria. 55. Pronvra 3. sudulata, densissime stipata, ramis eonereseentibus albido-cinereis, apieibus multifidis subu- latis glabris lutescentibus. Zub. XT. fig. 4. . In terra humida Galliae occidentalis cirea Angers Guepin.! Stirps valde singularis, cum qua nulla in Europa bo- reali lecta comparanda mihi videtur. Clavulae, 5i ita d ealur receptaculum setaceo -Aliforme et aequale, flo tenlı haud: crassiores et quasi subangustalae, erectae, striclat, 13—2 unc. altae, tenaces, in caespilem densissimum IM tricatae et, quod valde singulare, inter se conerescenie Apices glabrati 1-—2 lin. longi, raro simplices, saepiis multihdi, subulati, ferrugineo-Iutescentes, ob defectum w situs bymenini albido- cinerei clavulas ceterum ambientis 533 56. CuroceEka delicata, caespitosa, simplex, subulata, fulvo-rufa, apice dilutior. - - In truncis demorluis silvarum Brasiliae. . Beyrich! Species pulchella et delicata, Calocerae corticali ‚per. quam affınis. Clavulae plures filiformi.subulatae, glabrae, opacae (ncc pellucidae), fulvo-rufae, aliquot linearum lon- gitudine (varia in eodem caespite), per corlicem caespi- lose erumpunt et divergunt, Sub cortice, ul in Caloc. tuberosa, nidulatur tuberculum eommune, e quo egrediun- tur. Obiter inspeela hoc tubereulum pro. conceptaculo Sphaeriae tuberculatae et clavulae pro ostielis. sumi pos- sunt, sed struciura Omnino generis.; . LASCHIA. (Novum genus e familia Tremellinarum.) Cıum. Receptaculum gelatinosum, expansum, pileale- dimidiatum, supra sterile, subius fructificans, {avoso-reli- culatum, persistens. - Obs. Habitus Merulüi Apodis, sed valde diversum ge- mus ob substanliam tolam gelatinosam, similarem, hyme- njo nullo discreto. Ob paginam inferiorem fructificantem cum Guepinia potissimum comparandum, sed, praeter su- perfeiem in hac numquam reliculato-favosam, hymenium Guepiniae a reeeplaculo discrelum est inlusque tubulis striaeformibus, ascorum experimenlis, instrueium. In Za- schia exsiccala contextus cum Uremellis genuinis omnino eonvenire videtur. Dixi in memoriam Clar. Lascn,- qui Agaricos sagaciter delerminavit multasque eximias species, u e speciminibus communicalis video, detexit. 57, Lascurr delicata, pileo glabro. ‚ Merulius? favosus. Herb. ZPillden.! Ad iruncos in Guinea. In variis herbariis vidi. Sieca Ppapyro ienuior, rigidula; humeclala maxime Iaccida, tenacella,. minus vero quam Tremellae, quibus in mn 534 stätueksiccato similis, turget. Pileus suborbicularis, po- stice prope marginem adnatus, 1—1% une. longus, glaber, rugulosus, margine integro. Pagina inferior hymenina (li- cet nullum hymeniom disereium adsit) cum coniextu te- nerrimo pilei contigua, favoso-reticulata, dissepimentis 1e- nuibus membranaceis inaequalibus, saepe dentato-produc- lis et interruptis. Color fuscescens. 68. Taemerra auricularis, cupularis, uno latere inei sa, subdimidiata, utringue glaberrima, fusco-suceinea. Ad ligna puirida Biasiliae. Beyrich! Solitaria, sessilis, uncialis, Pezizam cochleatam rele- rens, at magis regularis nec contorta. Substantia tenuis, sed gelatinosa, flaccida, diaphana, utxingue similaris, hine et confirmante contextu omnino Tr. aurantiae cerie bu jus generis. Addas Zremellas omnes, in aqua macero- tas, hanc colore peregrino tingerg, quo momento jam primo intuitu ab affınibus generibus dignoscuntun; T. au riculäris aquam dilute fuscam, proxima 7. /mbriata fül- vam tingit. j - - 59. Tusmvonvers chordalis, caespitosus, slrielus, fil- formis, simplieissimus, subfaretus, ater, perithedis ad la iera protuberantibus. In silvis Cayennensibus. Richard! Dufour! Spithamaeus et ultra, filo vix crassior, eximie sirit- tus, vigidus et tenax; sursum aequaliter sed ratione W palpabili attenuatus, in euspidem longissimum passim- fe- xuosum productus, laevis, glaber, fusco -aler; intus fart- ius aut obsolete fistulosus. Licet itaque forma a Thom nomyce Chamissonis Ehr, diversissimus sit, conlexius © floceis brevissimis maxime compactis carbonaceo - corneus cum eodem prorsus convenit. Perithecia superficialia, di stantia, in medio eonfertiora, globosa aut ovata, obtos% dein poro (demum submarginato) aperta, demum eyacualı, eava. Asei fixi, Jineares, sporidiis globosis. j 535 Obs. Habitu a Sphaerits valde diversunı genus,. sed characieres dilliciles. Siroma ejusden formae in. utroque genere occuwmil; in mullis Spbaerlis fistulosum esse jam novimus. Asci in varlis Sphaeriis non perfectius .expli- cati, uam in Thamnomyce. Differentia essentialis; jam observante acuraliss. ‚Zhrenberg, in peritheciis a siromate formatis el cum eodem coniiguis posita. — Ob locum ‚ir rupe guadam” 'Ihamnomycen in Syst. Mycol. recipere non ausus sum, cum.nullum novissem fungum in rupibus na- scentem nec, considerata eorum vegetalione, provenire pos- sent fung. Dematium: enim pelracum Pers:; Byssus Joli- thus 1. similesque evidenier e classe Algarum sunt, Cum vero jam in herb. Chamissonis, Beyrichii ete. plerima spe- eimina examinare lieuerit, eademque lignis putridis evi- denter adnata, locum supra indicatum ex errore quodam irrepsisse eredo genusque «sine -omini haesitalione Pyreno- mycetibus adscribo. Sic et quaedam alia genera, Byssa- ceis in Syst. Orb. Veg, ex aliis Auctoribus potissimum subjuncta, aus veri fungi, aut .fungorum incunabula, qui- bus exelusis hic ordo maxime .naturalis videtur, cum Li- chenibus blasiemate homocomer. fere congruens, eolligeus omnes formas, de quibus Lichenologi et Phycologi discep- tant, nempe genera: Collema (Nostoc) eique cerie maxi- me afline Lichinam, Epheben, Thermutin, Ciliciam, Coe- nogonium, Dichonema, Byssum 'eic. ‚Coenokonium v. €. per Thermutin ct floccosas formas v. c. Coll. laceri. ita cum Collematibus eohaeret,. ut, ‚me quidem julice, non . longe 'removeri possint haec genera. Si-nulla ratione ha- bita. vegetationis et thalli. structurac, Collema enm Paär- melüs, Coenogonium cum Bialoris (sive Patellariis Meyer) conjungere malles, vix evidentes video rationes Pezizas a Pärmeliis, Sphaerias a Verrucariis, ‚Hysteria ab Opegra- phis e, s. P- distinguendi vel, ut exemplum sumam e per fectioribus ‚plans; Alismam a Ranunculaceis. Thalli for: 536 ma parum valet, sed stracturam, oplime demonslirante 11 lusir. Link, non temere vilipendamus. Sed haec bactenus. 60. Spnaerıa (Cordyceps) papyrifera Link, carnoso- suberosa, clavaelormis, simplex, laevis, nigricans, intus de- terminale cava, stipite glabro, In Brasilia ad basin truncorum, ‚Beyrich. Etiam mi- nus perfecam a Zund recepi. Cum Sphaeria Gompho comparanda, licet eidem pa- zum affınis sit. Tres uncias alta, simplex, clavaelormiis, sed sursum allenuata, nee apice rolundata obtusa ut Sph. Gomphus; stipite brevi glabro excepto, undique perithe- ciis cineta. Cortex suberustosus quidem est, sed non lac- catus ut in Sph. Gompho, laevis, subglaber, Zuliginose- ater. Stroma valde fragile (durissimum in Sp. Gompho), e floceis laxius contextum, sordide albo-pallescens, in- ferne solidum, ex maxima vero parte deierminate cavılM, intusque strato subpapyraceo vestitum, quod ralionem n0- minis obtulit; deest omnino in Spk. Gompho. Perithecia in strato peripherico nigro, at non discreio, immersa, ei" pata, globosa aut mutua pressione angulata, vxius inlus- que aiya, in meis specc. evacnata. Osliola minuta, pun- tiformia, prominula’atra, “ 61.. Spuaenia (Cordyceps) multiplex: Kunze, caespi- tosa, suberosa, fusco-atra, elavulis tereli- compressis sub- divisis laevibus intus albis, stipitibus elongatis leproso-vil losis. Ba: Ad truncos Surinami. Weigelt. j Obiter inspecta formis quibusdam Sph, Hypoxyli valde similis est, sed revera diversa. Stiplies fere idem, 8 magis caespitosi, tomento magis Ieproso obducti, supatn® demum glabrali et rugoso-lacunosi. Clavulae mulio Ion- giores (biunciales in specimmibus visis}, magis turgidae, tereli. compressae, sublineares, apice simplici acuto ‚inne quales, laeves, simplices aut furcalae, 1. potius geminalim 537 connatae, fusco-atrac. Stroma angustum, album, in am- bita vero fusco-alrum. Perithecia prorsus immersa, ne in vetustissimis quidem prominula, (ut semper in Sph, Hypoxylo), globosa conferta, solito magis tenuia, vegela alba, evacuata exius intusque atra. Osliola sola promi- ment, saepe in lineas nigricantes seriatim disposita, prime punctiformia minima, adulta vero in papulas planiusculas tenuissime marginatas et centro pertusas dilatata. Cete- zum tolus fungus rigidior et fragilior, quam ulla species evieinia Sph. Ilypoxyli, ut SpA. digitatae potissimum sit postponenda. 62. Spuaerıa (Cordyceps) adscendens, suberosa, sim- plex ramosave, clavulis compressis longitudinaliter costato- rugosis laccatis alris, slipitibus adscendentibus subglahris lacınoso - sulcalis. . In truneis demortuis prope Tifuca Brasiliae. Majo. Beyrich, in cujus herbario adest nomine ‚Werismatis par- titi Lk. Mutabilis stirps, perfecta 3—4 unc. alta. Peritheciis pallidis, ostiolis latentibus, superficie crustaceo-laccata et ıng0sa (modo autem diversissimo) cum ph. Gompho qui- dem convenire videtur; celerum vero longe diversa et Sph. Hypoaylo similior; eadem cum hac formae, rami- fieationis et staturae varielas, sed et ab hac et a Sph. multipliei nolis maxime insiguibus . diversa. Stipes, basi leproso.villosa excepta, prorsus glaber, erusta Jaccata opa- ea atra obduetus, lacunoso- sulcatus, primo decumbens sim- Plex, dein adscendens subramosus, ienuis, aequalis, lon- Siludine varius, Clavulae, seu rami terminales, cum sli- Pite contiguae eoque laliores, Compressae, valde inacqua- les, nune apice dilatati, nunc acuti, glabri, longitudinaliter Costato-rugosi, ceterum colore et: superlicie stipilis. Peri- thecia peripherica quidem, sed ut in praecedente prorsus Immersa, haud prominula, globosa, arnpla, plerumque spar- 538 sa, ostiolis latentibus. Stroma solidum; album. — Adest quoque similis stirps in Herb, Beyr., Merisma adnatum dieta, quae junior videlur planta, jam Februario lecta. Obs. Praeter novas numerosas species, quas ex Amo- rica calidiori jam novimus, ibidem quoque adsunt: Sphae- ria digitata, polymorpha, Hyposylon etc. 63. Spurerıa (Cordyceps) pumila, mollis, fragilis, cla- vala, difformis, glaberrima, atra, peritheciis periphericis pallidis. In ramis virescentibus Lantanae mutabilis in Bra- silia. Beyrich. Pro Sph. botryosa nostra habita fuisse videtur et in statu sicco decumbens 1. etiam sessilis tuberculosa varians eidem sat similis, verum nulli deseriptae affinis. Vegela- tio hujus et sequentis ab omnium cognitarum reeedit; in carnosis (Hypocreis) thallus est mycelium floceulosum, om- nino ut in EHiymenomycetibus; in Aypoxylis est Rhizomor- pha corticata; in Sph. pumila et gracillima autem ma trici stroma innatum; nempe in 4. puznila maculae nigrae eorliei innatae contiguae difformes, e quibus receptaculum plerimque solittarium erumpit. — Stipes simplex, clayula brevior et subinde obsoletus, eompressus el inaequalis. Clavula simplex; ‘coniea, oblonga aut difformis, nune acu- ta, nune'obtusa, inaequabilis, subrugosa, intus solida alba- Perithecia sparsa, globosa, pallida, ostiolis prominulis. Praecipue ceterum dignoseitur substantia molli, fragili, ve gela subcarnosa; asei vero ut in serie Hypoxylorum, nee ut in Hypocreis. - j 64. Spuankıa (Cordyceps) gracillima, simplex, ten2X teres, subcapillaris, lineolis nigris in ligno serpens, nigte seen, apice testacco-pallens, peritheciis lateralibus- Ad ligna putrida silvarum Cayennensium, cum Tham- nomyce. “ . Sub prieri speeie jam observalum est, hujus vegel#* — 539 tionem a reliquis Sphaeriis clavatis differre; in ipso ligno enim innafae serpunt lineolae nigrae, Rhizomorpham in. testinam Dec., [quae eodem modo :ad Sphaeriam spino- sam, immersan etc. pertinet,] omnio referenies, modo te- nuiores. Tlis abunde differt a ceterum simili SpA. filifor- mi Alb, et Schwein. s. Rhizomorpha simplicissima Pers. Clavulae filo ienuiores, 4-6 lin. longae, simplieissimae, erectae, teretes, tenaces, aequales, laeves, glabrae, nigri- cantes, apice sterili testaceo-pallido, stipile conliguo et similar. Peritheeia lateralia, rara, immerso-Iatentia, glo- bosa, nigra nec e stromate formata; hinc sine dubio a Thamnomyce diversa. j ee 65. Spnaeru (Poronia) cupularis, carnosa, cupülaris, märginata, lutea, extus villosa, disco depresso peritheciis periphericis tecto. . Ad ligna putrida Germaniae. Copiose adest in Herb. Willdenowii sub nomine Sph. pallidae Pers. Optima Hyrocrzaz species (Cfr. syst. mye. ct Syst. orb. veg.); adeoque maxime -exoplata, eum haclenus ex illa naturalissima serie, genus distinelum conslituente, nulla cognita fuerit species ceupularis, cum Poroniis Hypoxylis analoge, Ceterum Sph. gelatinosae Tod. revera alfinis, sed forma xegulari et constante eximie diversa. Vegetätio pümordjalis flocculosa. Stroma carnosum, sistit cupulas sessiles, regulares, 2—3 lin. latas, erassiusculas, 'margine aequali obluso cinclas; extus sieriles, pubescenti-villosas. Perithecia in disco peripheriea, globosa, membranacea, puncta obscturiora referentia. Asci, prorsus quales in. Sph. militari ete., filiformes, erumpentes, (characierem essentia- lera Hypocrearım offerentes,) unde diseus in maturis mu- eedine alba obductus apparet. 66. - Spann «(Pulvinata) Placenta Link, hemisphae- rico-globosa,. exius intusque alra, inlus azona, perilheciis Pperiphericis globosis, ostiolis papuloso-hemisphaerieis. 540 -In trunco ‘ad Friburgo novo Brasiliae, Januario, Beyrich. Spectabilis, habitu SpA. eoncentricae; sed perithecio- rum forma et stromate carbonaceo atro azono similari tule dislinguitur. Superficies quoque e peritheciis aequaliter prominulis papulosa, papulis ex ostiolis porosis- pertusis; ceterum laevigata et uniformis. Perithecia admodum tenuia, membranacea, fragilia, polysticha, in hac tribu majuseula. In specimimibus examinalis evacuata erant. 67. Spunera (Pulvinata) Asphalatum Link, globoso- difformis, erusta alra nilida disereta obducta, intus fuligt- noso atra obsolete zonata, perilheciis linearibus periphe- xico-immersis. Ad trımcos demortuos arborum Brasiline. Beyrich! Non sine dubitalione a Sph. concenirica per oimnem orbem terrarum obvia, dislinguitur, sed ut valde specta- bilis haud omittenda. Forma nunc globosa, nune turbi- nalo-stipitata, apice convexo-pileata submarginata, unciam altingens, omnino superficialis et facile libera. Crusta eX- ierior laccata, glabertima, unde similaris, a peritheeioruin strato separabilis. Stroma compacium, fere similare, sed lineis cöncenirieis 'obseurioribus obsolete zonatum, nee ila cellulosum ut in Spk. concentrica, Periihecia sub erusta peripherica, admodum tenuia, omnino linearia, exlus in- tusque (evacuata)' alra, admodum fragilia. Ostiola mini- ma, punctiformia, , Eu 68. Spnaerıa (Pulvinata) caelata, iurbinata, submar- ginala, disco convexo, siromate suberoso-induralo ‚ige canle, apice determinate -excavato, stralis cellulosis ‚veorli- calibus referto, peritheciis in crusta exieriori cornea P% ripherieis minimis. u Ad-tiuncos putridos in silvis Cayennae. Fee- Adeo diversissima, ut fäcile sul generis species, cum praecedenti et S. conceniricae proxima videalun, ho al 54 loco potissimum inserendam putavi. Superficialis, leviter adnata, 3 unc. alia, regulariter iurbinata, obtuse margina- ta, supra convexa, verlice vero trumcata; tota exius ob- ducia strato crasso durissimo corneo extus inlusque atro (structura Thamnomyecis), in quo nidulantur perithecia. mi- nima subcellulosa, quorum ostiolis exlus undique subtili- ter punctata, ceterum nuda et glabra. Intra hanc eru- stam adest stroma suberosum, firmum, fuliginoso-alrum a bası radians, superne includens cavitatem determinatam magnam, stratis cellulosis Sphaeriae concentricae simili- bus, sed verticalibus, laxius farctam, Pıimo obtutu haec strata pro peritheciis linearibus habita sunt, sed nec cum ostiolis-conjuncta sunt, nec indoles eis inest perithecio- rum, quantum quidem e fungo exsiccalo eruere potuimus. Adest insignis analogia hujus et Zycoperdi eaelati. 69. Spuaerıa (Pulvinata) Phoenix Kunze, convexa, iestaceo-pallens, peritheciis peripherieis ostiolisque nigris tuberculosa, stromale carnoso-suberoso albo. In caespitibus Graminum semicombustis, Surinami. Communicavit Kunze! . Proxima Sph. globosae, sed colore et superficie pe- Titheciis prominulis tuberculosa, ut in Spk. multiform, longe distat, Tubercula sistit convexa, irregularia, soli- farla aut conslomerata, 2 lin, circiter Iata, extus velata ef testaceo-pallida. Stroma genuinum, camoso -subero- sum, similare album. Perilhecia prorsus Sph. globosae, sed ob siroma tenuius prominent et apice papilla nigrä lerminantur. Stromatis indole quidem haee et Sph. glo- bosa ypocreis accoduni, sed multo solidius est ’et peri- thecia omnino Hypophericarum. Forsan seriem inter has Mediam constiluant. ' ' Obs. SpA. perforata (Sph. fuseae proxima) et ph. radicalis Schwein., hactenus tantum Americanae, jam in Gallia oceidentali-meridionali a Cel. Dufour colleclae sunt- 542 ',70.. Spuanrır (Connata) zmicropus, nigra, peritheclis slipatis ovali-oblongis apice.liberis conico-popillatis, deon- sum stipitato-productis, basi stromate effaso conjunctis. Sphaeria concrementosa, Lk. in Herb. Beyr. Ad truncos arborum in Brasilia; Octobri. Beyrich! Haee et sequens ad peculiarem typum, inter Sphae- rias hactenus ignotum, cum 7ympani conspersa vemotius analogum, formatae sunt. Concrescendo late eflusae, in- aequabiles, airae, strömate communi superficiali conjunc- tae.: Ex hoc assurgunt stipites perbreves et inaequales; sed nunec utriusque speciei analogia subsistit. : In S. mi- cropode enim perilhecja ipsa simplicia sunt, tantum ob situm maxime stipatum plus minus’ connala, apice vero libera, ampla, ovali-oblonga, extus rugoso-scabra, firma, exlus intusque [evacuata] atra. Ostiola valde promimula, conica, laevia. . Obs. Sancte ubigue servare sindens nomina, sub qui bus species indescriptas in herbariis servatas video, in hac et sequente specie eadem mutare, liberalitale amieis- simorum determinatorum fidens, mibi indulsi, cum reli- quae:affines species eodem modo connatae sint, concre scentis vero noimine ad omnino diversam vegetationem in Syst. Myc. designandam usus sim. ‚71. Spmasrıa (Connata) COenopus, MIgXA, tubereulis planis deorsum angustatis substipitatis in crustam undula- tam stipatis, peritheciis subimmersis,. osliolis punelifor- mibus. Sphaeria conerescens. ‚Kunze! in litt. Ad corlices pulxescentes in Cuba et Surinamo. De .analogia vegelationis, ob quam in hac tribu col- locavi, nam e situ peritheciorum glebosis magis accedit, sub priori specie disserui; ceterum vero maxime diversa est, nam in hac specie non singulum peritkecium liberum subslipitatum, sed tuberculum plura perithecia includens 543 Extus intusque atra, adulta rigida et fragilis, siruetura evidenter magis Glebosarum. ‚Stroma commune inaequa- hiter effusum, crassiusculum, ex quo oriuntur tubercula plu- rima omnino libera, depressa, rotuhdata, sed ob situm ma- zime slipatum saepe difformia; basi angustata, substipi- tata; superne, östiolis eonico-puneliformibus sparsim pro- minulis exceptis, laevia. Perithecia in singulo tubereulo pauca, magna, ovata, prorsus inclusa, absque siromate heterogeneo. 72. Spmarrıa (Glebosa) Clavws, suberosa, glaberrima, . 647. Darza thymoides n. sp, cinereo-pubescens, fru- ticulosa, canlibus decumbentibus, ramis ereclis nigro-pune- tatis, foliis petiolatis qnadrijugis, foliolis petiolulatis ellip- tieo-lanceolatis obtusis, subtus-nigro -punctatis; slipulis se taceis; spieis terminalibus conicis dein cylindraceis laxı- floris; ‚bracteis Ianceolais acuminatis calyces vix 'süperat- übus;. calyeis eglandulosi quinquefidi Jaciniis subulatis sub- aequalibus, ‚flore purpureo, vexillo pallsdo. (Havido?). — —— Habitus. et color Thymi vulgaris. Folia semipolliea- ria; foliola duas lineas longa, saepissime (in siceis) COM plieata. Spicae seniipollicäres dein. elongatae sesquipell- cares et ultra. Flores magnitudine florum D. mutabilis. — Inter Hacienda de Tenestepeque el Hacienda de Quan- totolapa iu sylvalicis. Sept. : BE TEPHROSIA Pers. DC. 618. Termmosıa Zittoralis Pers., DC. prod. 2 pP 2 . — 581 Galega littoralis W. herb. n. 13920 (spec. Isert. Amer.) Vieia littoralis Jaeg. Am. p. 206. t. 124. — Galega pu. mila Wild. herb. no. 13945. (spec. Isert, Guineense) an Lam. Eneycl.? — — Planla bipedalis, folis bipollicaribus 5-—7-jugis. Inflorescentia fefellit Willdenowium @. pumi- lam describentem. Racemus congenerum oppositifolius, pedicellis subternis, inferioribus folio suffultis. Specimen laudatum guineense nostris humilior alque macilentior, folis 3— 4 jugis. 619. Trrmgosıa sp. maxime aflinis Teph. domingensi Willd. herb. no. 13942, (sub Galega) et forsitan varietas ejus villosa.. Summitates, rachides- foliorum, inflorescentiäe pilis patentibus rufescentibus villosa. Folia adulta subtus adpresso- pilosa, 'supra nudiuseula. 620. Teemrost?-orodoides HBK. 6. p. 362. t ö78 et 579. — Golega vieioides. HW. no. 13940. — -— Speci- men unicum mancum. Üerte Humboldtianae planise con- gener, species. forsitan diversa foliis 2—3-jugis. LONCHOCARPUS HBK, DC. Ad hie dubiis pluribus vexatum genus, dubitanter Tres teferimus species, inter descriptas frustra quaesitas, in melio- vibus recognoscendas speciminibus et ultra describendas. 621. Primam inter Vera-Cruz et Santa Fe. Jul. Flo- Fes purpureo-violacei. - 622, Alteram fruticosam prope Mapilque. Dec; : 623. Tertiam (foliolis stipellatis !) fraticosam,. Horibus xoseis in n sylvis Papantlac. Jan. : DIPHYSA. Jacq. DC. 624. Diewzsı carthöginensis Jacg, DO. prod. 2. p. 269. — — Hacienda.de la Laguna. Oet. (arborescens).- 582 5. ASTRAGALEAB Adans. DC. PHACA L. DC. 625. Pıraca mollis HBK. 6. p. 388, t. 585., DC, prod, 2. p. 274. — — Llanos de Perote et inter Teneslepeque et Quantotalapa. Sept. fructifera et florifera. ASTRAGALUS DC. 626. Asmacarus canadensis L., HW. no, 13986. Hor- torum vulgaris hospes. - Specimina cultis graciliora. 4. strigulosus HBK. (4. tenellus HW. no. 13989.) floribus tri- plo majoribus est diversus. — — Llanos de Perote. Sept. Trib, II. HEDYSARBAE DC. subtr. 2. Buhedysareas. AMICIA HBK. 627. Amıcı zygomeris DC. 2, p. 315. — — In syl vis prope Jalacingo. Nov. j ZORNIA Gmel. DC. 628. Zonwıa reticulata Smith, DC. prod. t. 2. p- 316. Schldl, Linnaea 5. p. 183. — — Marantial. Jul. 629. Zora thymifolia HBK. 6. p. 402, DC.’ p- 317. (Hedysarum..clandestinum HW. no. 13773)? — — Planta nostra major, ramosior, foliis impunctatis; bracleis parum punclatis, glabris, ciliatis, ciliis antrorsis (nec puberulis, € liatis, cilis patulis) differe videtur, an species? — —.ı collibus aprieis prope Jalapam. Ang. 630. Zonnıa Zaevis n. sp. glabra, bracteis sub 7-net- vüls parce punclatis eiliatis, eiliis antrorsis, leguminibus Iae- vibus (aculeolis destructis, sed more generis reticulato- 1° nosis, xete nigrescente) inter articulos tenuiter puberulis. — — Superiöribus major. Caules ulnares. - Folia variabil2, ovata, ex oyato. anguste lanceolata ‚. acuta. —— Ju eolli- bus apricis prope Jalapam. Aug. u 583 STYLOSANTNES SW. DC. 631. Sruosanzws guianensis Sw. HBK. 6. p. 397. spec. Humboldt. in HW. no. 13748. —— Hacienda de la Laguna. Sept. 632. StyLosantues viscosa Sw., HW. no. 13744,; ni- mis alfınis est S2. glutinosu HBK. 6. p. 396. t. 595. HW. no, 18745. an satis diversa? — — Foliola nostrae lineo- Iatac. — — Manantial. Jul. AESCITYNOMENE L. DC. 693. Arscırvomens hirsuta DO. prod. 2. p. 329, Ae. hirta Lag.? Nostra ab aflıni Ae. americana differt: hirsutie viscidula ingenti totius plantae, exceptis paginis foliorum co- rollisque ; leguminibus minoribus brevioribus, articulis (4 — 6) suborbicularibus, sinubus minus profundis distinctis. Flores intense Tutei. — — Herbacea. In apricioribus Papantlae. (Species Kumthio dubiae forsan ut novum genus distin- guendae. Charact. HBKE. 6. p. 415.) 634. Arscınontene elegans n. sp. herbacea, caulibus diffusis debilibug teretibus, apice patentim pilosis, folüis Patipinnatis 5-—8 jugis, foliolis elliplieis oblusis muero- natis penninerviis, utringue, adpresso-pilosis. Stipulis lan- teolatis acuminalis nervosis subserrato cilialis, racemo 5— 7-Mloro laxo folium longe superante, legumine longissime stipitato subsexarticulato puberulo, slipite ‚apiee patentim Piloso Iongitudine dimidii leguminis. — — Caules subfle- xuosi, ulnares. Folia pollicaria, hreviter petiolata; foliola aequalia, 4 lineas longa, petiolata. Petiolus, rachis, ra- Cemus. cum, pedunculis pilosa, Pili rigidi, articulali, e callosa nigra basi orti, inter quos, pubes substrigose - ad- .Pressa. . Legumen septemlineare, -artienlis obliquis. — — In eollibus apricis prope Jalapam: August. Hacienda de 584 la Laguna. Sept. — Altera simillima nostrae species pa- xiter Mexicana est: de. mimosoides HW. no. 13730, (spe- eim. Humboldıi) diversa defectu pilorum patentium, foliis quadrijugis, foliolis acutioribus, articulis demum leguminis majoribus sesquilinearibus. . 635. Axscuynomsne fascieularis n, sp. ejusdem sec- tionis ac de. elegans. Pube substrigosa adpressa subeine- rascens, fruticosa, erecta, ramis angulalis, foliis multi- (plus 20-) jugis, foliolis linearibus acutis mucronalis, inconspi- cue penninerviis, supra glabrescentibus, racemis abbrevia- tis axillaribus (floribus faseieulatis breviter pedicellatis), legumine breviter stipitato quadriarlieulato. — Microphylia, macröcarpa. Foliola 5 circiter lineas longa, Legu inis artieuli 3 lineas longi, duas lineas lati, stipite vix e ca Iyce exserto. Stipulae lanceolalae, acuminatae, nervosae. — — Inter la Laguna verde et Actopan. Mart, (fruficosa, corollis flavis), j NICOLSONIA DC. 636. Nıcorsona villosa n. sp. herbacea, perennis, cat- libus ereetis ferrugineo-patentim villosis, foliolis elliptici, subtus glaucescenti-sericeis, supra glabriusculis, legumini- bus puberülis triartieulatis. — Ulnaris elatiorque. Foliola sesquipollicarla, ocio Uneas lata. Petiolus 6 — 9 Iineas longus. Rami axillares, apice floriferi, folio vix longiores- Inflorescentia, racemi contracti densi, et flores similes illis Hedysari venustuli HBK, DESMODIUM DC. 636. Drsmonım acaminatum DC. prod. 2. P- 329. — Hedysarum acuminatum Nichx, — B. glutinosum HW.no. 13321. — — Prope Jalapam, Aug. | 638, Drsmonrm Aparines Link En. alt. p- 247, De. p- 330. — An vegetior forma magisque pilis uncinalis MI 585 nita et foliis majoribus gaudens Desmodii arenarii HBK: (Hedysarum ramosum HW. no. 13789.), a quo verbis aegre diagnoscendum. — — Vera-Cruz. 639. Desmonron triflorum DC, prod, 2. p. 334, Lin- naea 5. p. 185, edysarum triflorum L. — — Hacienda de la Laguna. Oct. 640. Desmoprun serotinum DC. p. 338, Hedysarum se- rotinum Willd, En. p. 777, herb. no. 13800. — Desmo- dio incano proximum, majori peliolorum atque venarum hirsutie potissimum diversum. An species? — — Speci- men unicum mancum prope Jalapam. Aug. " 641. Desmopıom cumanense Willd. herb. no. 13793., A. supinum UBK. 6. p. 409. — (Non Desmodium euma- nense DC. prod. 2. p. 331. quod lapsu calami pro cari. Pense: Hedysarum caripense HBK. — Non Hedysarım supinum Sw. cujus specimen aulographum exstat HW. no, 13802.) — Proximae species sunt H. paniculatum L. et supinum Sw. — - Prope Jalapam, San Andres. Aug. 642. Desuopion plicatum n. sp. Caule fruticoso erecto tereli, sursum subreverse tomentoso, inferne canescenli- dense pübescente, foliis breviter petiolatis, foliolis oblongo- elliplieis, apice subretusis mucronatis, supra pubescenti- bus, subtus tomenlosis, stipulis et stipellis longe acumina- üs patulis, spieis paniculatis, Doribus fascioulatim disposi- is, bracleis anguslissimis aculissimis ealycem superanti- bus, leguminibus tomentosis, arliculis paueis (3—4) varie invicem complicatis. — — Tola planta kutescenti. cinerea. Specimina nosira rami bipedales superne praesertim ra- mosi, ramis brevibus spieigeris. Foliela majora 14—2 poll. et ulixa longa, 6-8 lin. Iata; impar longius; omnia petiolulata. Petiolus communis 14— 2 lin. longus, tomen- tosus. Stipülae -circiter trilineares. Spicarum rachis ca- Iyces et braticae tomentosa. Nlores parvi, fasciculatim dispositt in rachide, hine spica inferne interrupta, superne ash contigua.. ‚Corolla violacea. Legumina immatura et. jü- niora tantum vidimus. — — Habitu quodammodo accedit ad 4. cajanifolum FB. 6. p. 410. 1. 598, (multiflorum HW. no. 13797.) sed jam tomento differt et leguminum nmaluta, qua pluribus Antillarum speciebus affınius. — — In pratis inter Misantlam et Colipam. Mart. . 643. Desmoprun sp. ab Hedysaro marilandico L. di- versum: foliolis late rhombeis, stipulis ovatis acutis, ha- bitu debiliori. — — Specimina pauca insufficientia prope Jalapam.. Aug. " . 644. Desmoniun sp. affıne canadensi, scabrido-unei- nato-hirtum adhaerensque. — — Specimen unicum man- cum prope Jalapam. Ang. . ‚645 — 46. Desstopn supersunt species duae Jalapenses facile novae, e speciminibus unieis mancis fructu carenli- bus, haud rite describendae. Tribus IP. VICIEAE Bronn. DC. VICIA. Tour. Ser. apud DC. 647. Vier Aumilis HBK. 6. p. 389. t. 581, DC. prod. 2. p. 360. — -— Specimina nosira paulo vegetiora deerip- is alque adumbratis.. Folia latiora semper bijuga. — In dumetis prope Jalapam., Aug. Tribus P. PHASEOLEAE Bronn. DC. 648 — 654. Prusmorzarun species septem, € specinm- nibus singularum singulis mancis vix! delerminandas, repP" sunnus. . RHYNCHÖSIA Lour. DC. 1. Monophyliae. ' 655. Rıryncnosia menispermoidea DC. legum. P- 36 i. 55, prod. 2. p. 384. — — Caules humifusi (nee volu- biles), Pilis patentibus (nee retrorsis);vestiti; folia ‚obls 587 sissima (nec, ut in icone, breviter acule acuminala), — — In collibus arenosis prope Vera-Cruz, 9. Phaseoloideae. 656. Ruyncuosıa reficulata DC. prod. 2. p. 385, Gly- cine reticulata Vahl! HW. no. 13449. — — Floribus fusco- flavescentibus, in dumetis prope Jalapam. Aug. -— Misantla. Matt. j j 657. Ruycnosi erythrinoides n. sp. fruticosa, scan- dens, glabriuscula, foliolis late thombeo-ovatis -acumina- tis acutis trinerviis penninerviis, utringue resmoso-punc- talis, racemis axillaribus, fructiferis folium subaequanü- bus, calyce 5-fido, legumine sessili dispermo' toruloso, anlice inter semina sinn obtuso exeiso, semine Compresso- globoso nigro, hilo areola coceinea cinelo. — — Pubes tenuissima in junioribus ramis petiolis pedunculis et caly- bus densior, in hervis venisque foliorum utrinque rare- scons, pilis brevibus raris per paginam superam dispersis. Petiolus communis bipollicaris; paxtialis folioli imparis, vel potius rachis, ad pollicem usque elongata. Foliolum impar fere tripollicare, diametro subaequilato; lateralia Paulo minora, brevissime petiolulata. Puncta resinosa Opaca in inferiori ‚pagina crebriora, rete vasculosum te. aulus pellueidum. Legumen pollicare, tenuissime pube- 8Cens et resinoso -punctatum. Semina quam Abrz preca- torii paulo majora. — —- Inter Misantlam et Nantlam in sylvis. Mart. frnctifera. 3. Eriosema (an potius genus proprium DC. p. 388). . Glycine pe HBK. 658. Rumicuosu. diffusa DC. 2. p.-388, Glycine dif. Jusa IIBK, 6. p- 329. 1, 572, Glyeine procumbens HW. n0. 13452. — — Speeimina Humboldtianis majora, caule er 588 ereclo vel-adscendente ulnari. — — In aprieis Hacienda de la Laguna. Sept. 659. Ruyncuosıa grandiflora n, sp. fruticosa, erecla, ramis angulatis subtrigonis, peliolis brevissimis, nervo venisque foliorum subtus hreviter molliter rufo - sericeis, ealyeibus leguminibusque rufo-sericeo -villosis, foliis utrin- que corollisgue molliter pubescentibus, foliolis oblongo- ellipticis mucronalis, venis utrinsecus 10 — Lö primariis pen- nalis, bracleis rotundato-ovalis acutis subsericeis ciliatis barbatisque, racemis terminalibus axillaribusque panieula- tis, legeminihus ovalibus compressis oblique (subuncinato) rostralis. —— Simillima A. rufae HBK. 6. t. 574, a qua differt: grandiflora, longifolia, floribus plus duplo majori- bus, ‚braeteis lalioribus suflullis; leguminibus paulo maje- ribus, oblique rostratis; pilis caulis brevioribus adpressis; foliolis longioribus crebrius venosis (venae in rufa ulıin- secus primariae 5—7. in nosira 10—15.). — —-Faligla 2+—3 poll. longa, 9 lineas pollicemye lata. Racemus ante explicationem florum conoideus, bracteis imbricalus ‚squamiformibus latis, demum deceiduis. las 10 lineas Ion- .gus peduneulo sesquilineari insidens. Legumen 8 lingas Jongum, 5 latum. — — In aprieis prope 1a Hacienda de la Laguna. Okt. floribus et fruclibus gaudens. PHASEOLUS L., DC. 660. Pnaswotus speciosus HBK. 6. p, 354, DE. prod. 2. p. 391, Ph. grandiflorus HW. no. 1337% — — In dumelis prope Misantlam. Feb. Mart. CANÄVALIA DC. 661. Canararıa obtusifolia DC. prod. 2. p- 404, Lin- naea 8. p. 188. — — Ad littora maris inter Tecolutart et Nantlam. Fb. ° :. 0° oa 589, MUCUNA Adans. DC. 1. Zoophtalmum P, Browne. (Sect. 1.) 662. Mucuna urens DC. prod. 2. p. 405. — Dolichos urens L., Negretia sericea IIW. no. 13424. (specim. Hum- boldt, Cumana). — — Frulicosa, peduncnlis fructileris valde ‚elongatis. In sylvis Papantlae. Jan, specimina sterilia. _ LUPINUS IL. DC. 663. Lurwvs perennis L., DC, prod. 2. p..408. Ab hoe-forsan non distingui meretur Z mexicanus Cerv. DO, le qui aunuus. Planta nosira pilis patentibus caret, qui in hortensi adesse solent,. — — Inter. Perote .et Tla- chichuca. Sept. j . 0 664. Lupus compestris n. sp. fruticosus? dense ca- nescenti-pubescens, ramis angulatis ramulosis, foliolis. 7 oblongo-Janceolatis obtusiusculis mucronatis, supra viridi- bus, stipulis subulatis brevibus, ima basi peliolo adnatis, racemis terminalibus subpaniculatis, floribus (pseudo-) ver- tieillatis, calyeis basi bibracteolati labiis integris inaequa- bus, inferiore productiore, leguminibus (janiori sallem satu)-hirsutis. — — Petiolus 2% pollicaris. Foliolum me- dium.13 poll. longum, 5 lineas latum. Stipula 3 Iineas longa, Braeteae lineares, acuminatae, minulae, caducae, Rlores violacei? magnitudine .Z, angustifolii. L. perenni alfinis et facie similis. — — Lilanos inter Perote et Tla- ehichueam, Sept. 665, Lvemos Teptophyllus n. sp. frutieosus? ramis au- Sulatis adpresse pubescenlibns ramulosis, foliolis 9 linea. bus aculis utrinque parce pilosis, pilis sericeis, slipulis Toliaceis limearibus basi peliolo adnalis, racemis laxifloris terminalibus pedunculatis, fioribus (pseudo-) verticillatis, ealycis pübescentis labiis subaequilongis iniegris, superiore Iatiore, leguminibus (juniori saltem statn) hirsulis, — — 590 Specimina nosira rami pedales lougioresque, infera parte dense foliosi, ramulis foliiferis ex omni axilla propulianti- bus. Folia parva, petiolo semipollicari, foliolo medio ad summaum decemlineari, slipula petiolum subaequanie. Flo- res violacei? magnitudine L. Zutei. Bracieae lanceolatae, aculae, parvulae, caducae. — — Lilanos inter Tlachichu- cam et Tepetillan. Sept. - 666. Lurinus vaginatus n. sp. petiolis vaginantibus insignis. Perennis, sericeo-subvillosus. Stipulae fere to- tae petiolo adnatae, maximae, vaginam ad instar pelioli umbelliferarum sistentes amplexicaulem, membranaceam, 5-nerviam, pubescentem, apice utrinsecus in dentem par- vum productam, raımum axillarem foventem. Libera pe- tioli pars vagina brevior. Petiolus integer 4-pollicaris, vaginante parte 2% pollicari, libera sesquipollican, Fo- liola 11—13 lanceolato-linearia, subtus sericeo-pilosa, st- pra glabra; medium 3% poll. longum, 4 —5 Hineas latum. Caulis’ teretiusculus, obtuse ‚angulatus, leviter sulcatus, pubescens, fistulosus. Flores (pseudo-) verticillati, magui- tudine eirciter florum Z. perennis, bracteis oblongis, longe acuiminatis, membranaceis, deciduis sufulti. - Peduneuli breves 'bilineares. 'Calyx. bilabiatus, labio superiore Pr0- fünde bifido; inferiore longiore acuminato inlegro. Corolla eaetulea. "Legumen (juniori saltem statu) hirsutissimum 5—6 spermum: — — In monte Orizaba, Sept: D ERYTHRINA L. DC. 667. Enrrunma sp. — -— Specimina manea. Misantla. Mart. RUDOLPHIA W. DC. 668. Ruvorpins dubia HBK. 6. t, 591, DO. % P- uk — Glycine sagittata HW. no. 13473, — — Specimina sterilia. Hacienda de la Laguna. Oct. 591 Subordo III. NMIMOSEAE. Tribus PIII. MIMOSEAE © BB, DO..:. a ee “ MIMOSA. Adans., 'DC.' 669. Mmosı Aoribunda Willd. herb. n. 19066.,'HBK. 6. p. 197, DC, 2. p. 426. — Nostra speciminibus lauda- tis vegetior, pilis longioribus hirsutior, foliis supra sem- per glaberrimis. — Proxima species est M. strigosa WH. no, 19065. foliis supra strigoso-pilosis diversa. — — In dumelis prope Jalapam, Aug. sensitiva. 670. Mmtosı zricephala n. ‘sp. foliis cunjugatis, par- tialibus dusdecim -jugis, foliolis obliqgue ovato-elliplieis mu- eronatis adpresso -ciliatis, supra glabris nitidis, subtüs siri. g0s0-pilosis, petiolo brevi, stipulis filiformibus parvis, ra- mis, peliolis, rachi foliorum pedunculisque scabrido-pilosis, capitulis longe pedunculalis ternis axillaribus racemum ter- minalem laxum inferne foliosum sistentibus. — — Petiolus semipollicaris; pinnae bi- et iripollicares; foliola semipol- liearia, Iatitudine trilineari. Peduhculi semipollicares; ca- pitula magnitndine et facie capitulis M, sensitivae similia. Froctus ignotus. — — Fruticosa, floribus carneis inter La- güna verde et Actöpan. Matt. „671. Minosi asperata W., DC. prod. 2. p. 428. — Specimen sterile unicum, Vera-Cruz INGA Plum. DC. Bu Kerae, ' [ 672. Inca spuria Willd,, HBR. 6. p. 228, Plant. leg. » 36, % 1%, DC. prod. 2. p. 433,, HW. no: 1902. — d vipas fluminis Misantlensis prope Misantlam. Arborea. Nart.— Ad ripas torrentum. Hacienda de la Laguna. Sept. GT — 74, Insar verae, petiolo 'alato, duae supersunt Species e speeiminibus sterilibus mancis haud determinan- dae, Utraque in sylvis prope Jalapam. Aug. &x Se} a 675. Iner? — Jnicwil Mexicanorum. Species e folüs J. coruscanti HBK. HW. no. 19038, valde similis. — Speci. mina adsunt sterilia et leguminis valvulae. Glandulae inter- dum obsoletae, Legumen semipedale, pollice latius, rec- tum vel curvatum, 6--10 spermum, glabrum, valvis eras- sis. pulpa eduli faretis. — — Jalapae. Aug. Oct. 676. Inca? praecedenti Z/nicuil foliis simillima, nee nisi defectu glandularum. diversa. Inflorescentia: capitula pauciflora breviter peduneulata plura fasciculatim congesta in axillis foliorum praeterlapsi anni. Alabastra parva, li- neam circiter. longa, calycis glabri margine breviter ciliate, bracteolis minutis ciliatis pedunculoque puberulis. — — Arborea, floribus albidis, inter Colipam et littora maris regionis calidae, Mart. Bymenaeodeae DC. 677. Inca pungens HB. apud W., 'WH. no. 19008, HBK, 6. p. 232., DC. prod. 2. p. 436, — — Fruticosa floribus albis. Prope Actopan. Mart. . 678. Inga canescens n. sp. inermis,. ex toto pilis mol Hbus_patentihus pubescens, foliis conjugato-pinnalis, pin- nis bijugis, foliolis jugi inferioris minoribus, interne MI nimo, ompibus oblique ellipticis obtusis breyiter mucrona- üs, petiolo eglanduloso mucronato,, capitulis azillaribus solitariis longe pedunculatis. — — TFrutex ramosissimus Foliola terminalia 9 Iineag longa. Petiolus subpolliearis. Peduneulus bipollicaris, erectus. Capitulum sub-vigint- florum. Calyx tres lineas. longus. Corolla duplo ‚longier- Stamina ultra corollam monadelpha, bipollicaria. Fructus non visus. — — Inter Marantial et Puente del Rey. Jul. 679. Inca species proxima Aymeneacfoliae HBK, di versa foliolis lalioribus: et inforescentja densius serie0- pubescenti. Specimina manca fSloribus nondum evolalis- — -— Arborea. Papanilae, Dec. Du ? 1 593 Dubiae, 680. Inca? Houstoni DO. prod. 2%. p. 442. — — In sylvis prope Jalapam. Aug. 681. Iseı? Pennatula n. sp. vamis flexuosis angula- is striatis pubescentibus, foliis subsessilibus pinnisque mul. ti- (40— 50) jugis, foliolis minimis (lineam longis) oblon- gis obtusis eiliatis dense imbricatis, glandula magna ovali sub infimo pinnarum jugo, aculeis stipularibus eonnatis ereeio - patulis rectis conico-subulatis (semipollicaribus), - summitatibus, rachi foliorum et pinnarum pedunculisque fa- - tinaceo-tomentosis; inflorescentia axillari capitata breviter pedunculata; legumine (immaturo) puberülo utringue-bre- Yiter acuminato (tripollicari, 9 Jineas Ilato) carnoso, — Seminm udimenta pulpae immersa. — — Arbusenla in ealidioribus prope Hacienda ‘de la Laguna. Sept. — In aptieis prope Jalapam. Aug. SCHRANRIA W., DC. „682. Scmunsu aculeata W., DC. prod. 2 p. 443. — Banks. rel. Houst, p. 11. t. 25. (icon bona). — — Pinnis bi- rarius trijugis. — — In collibus arenosis prope .Vera Cruz. Jul, 683. Sonnankıa species an nova? caule retrorsum acu- leato et piloso, foliis 5—6 jugis, capitalis geminis brevi- ter peduneulätis, feuetu ignoto. —— — Hacienda de la La- guna, Oct, . ACACIA. Globiflorae. *Aculeatae, , Sub Acaeia cornigera plures certe commisceniur spe- @es, güarum mexicanae nobis adsunt duae, altera sphaero- ephala, ältera ‚spadicigera; specimina autem slerilia ste- Yilisque stirps horiensis, synonymä, icones sierilem sisten- Sr Bd, is Heft, 38 594 tes stirpem, Hoiizmamazxalli Hernand, Mex. p. 86,, ad guam speciem sint ducenda, dubium relinguimus, 3 684. Acıcıa sphaerocephala. — Prosopis species Schiede in schedula. — — Inflorescentia: racemi axilla- ‚res subterni, folio breviores, bi-tripollicaresque. Capilula (spicae infra describendae) breviter pedunculata, fasciculata sparsaque, bractea squamiformi squarrosa acuta suffalta; quodque e gemma erumpens persislente, calyciformi, limbo quadrifido patulo, laciniis ovatis acutis., Pedunculus spiea brevior, erassus, erassitie eireifer rachidis racemi, Spiea, sphaeroideo- ovata in rachide iumescente densissima, axi sub anthesi ad summum trilineari. Flores minimi, den- sissime aggregati, ante explicationem squamis oyalis ci. liatis longe pedicellatis imbricatis abscondili, sub anthesi eas superantes, polyandri, brachystemones. Legumen in- flatum, acinaciforme, utrinque altenuatum, pedicellatum, 70- stratum, 3—4 pollices longum, diametro 8 lineari, laeve, olivaceum, fragile, consisientia chartacea. Semina 12—18 olivaceo-atra, nitida, ovoideo - compressa, in vacuo legu- minis resonanlia (sic in speciminibus exsiccatis nostris.). Foltis eaelerisque cum süirpe hortensi ad amussim conte- niens. Aculei, qui vulgo nigri dicuntur, ut in horiens stirpe albidi, eburnei, apice sphacelati, in speeimine tan- tum fructifero hasi nigrescentes; facile creditu truncorum vetustiorum magis. magisque nigrescere. — — Arborescens prope Actopan Martio florifera. — In calidioribus prop® la Hacienda de la Laguna. Oct. fruclifera. — Vera- Cruz sterilis, ideo incerta, 685. Acacın spadicigera, — Prosopis species Schiede in schedula.— Inflorescentia: racemi subgemini, folios) 5 pollieares.. Spieae spadicem Aroidearum belle veferenles; dlavato.cylindraceae, solitariae folio aculeolisque stipular bus binis suffultae, e gemma erumpentes calyeiformi Pe sistente, limbo quadrifido, Iaciniis ovatis acutis. P edun- ’ — 595 culus 'crassissimus, rachide racemi erassior, semipollicaris. Spica densissima, ad summum sesquipollicem longa; dia- metro 4— 5-lineari. Flores polyandri, brachystemones, minimi, densissime aggregati, squamis ut in superioti spe- cie suffulli, quarum Iaminae ovatae, acuminatae, integer- timae, nec ciliatae. Tructus desideratur. Aculei, folia taeteraque, si e specimine unico, nec sufhiciente, judicare lieet, superioris speciei. — — Prope la Laguna verde. Mart. i 86. Acıcıa edulis W. En. p. 1056. (minime ‚Proso- pis duleis HBK.). — Prosopis species Guisacha Misant- lensium Schiede in schedula. — Proxima congenerque Acaciae farnesianae aniillanae, quacum fruetu omnino eonvenit, diversa: foliis tenuioribus, capitulis florum- legu- minibusque minoribus, seminibus dimidio minoribus, in- primis autem spinis multo longioribus, atque validioribus pollicem excedentibus. — — Flores Iutei. In ipso pago Papantlensi Jan. florifera. — Inter Mesachique et Mapil- que, Dec. — Nantlae fructus, — Vera-Cruz sterilis. 687. Acacın maeracanthoides Bert. in herb. Balbis! DO. prod. 2. p. 463. vix ab A. macracantha HBK. HW. 0. 9168, diversa. — — Specimina stexilia, Vera-Cruz. Julio. . “ 688. Acscıa fexuosa HBK. 6. p. 214., HW. n. 19172, — — Inter Puente del Rey et Plan del Rio. Jul. ** Inermes. 689. Acıcıa filicina Willd., HW. no; 19154, DC. prod. % p. 468..— — Hacienda de la Laguna. Sept. 690. Acacın portoricensis W. herb. no. 19146,-DC. Prod, 2, p. 467. . 69. Acaon tetragona W. 'herb; no. 19147. variet, hitella A. guadrangula Link En, alt. 2. p. 445. DC. prod. %p. 468: — — Hirsutie Indit majori minorique; habe- 38* 596 mus-‘et ‚specimina glabreseentia Bredemeyeriano herbariı Wild. ‚simillima: — — Floribus candidis fruticosa in syl- vis. Papantlae Jan. sub anthesi. — — Misantlae Mart, Ma- tura.jam dispergens semina. 592 —597. — Supersunt species globiflorae inermes sex quas e speciminibus vix sufficientibus pro novis deseri- .bexe' nequimus. — ‚Prima, prope San Andres. — Altera prope Hacienda de la Laguna et prope Jalapam in syl- vis. — Tertia arborea, floribus albis, ad ripam fluminis Misantlensis prope San Antonio regionis calidae. Feb. — Quarta inter Vera-Cruz et Plan del rio. Jul. — Quito leguminibus coccineis, arbor alta, in sylvis prope Jalapam. — Sexta sipulis cordalis maximis ad .d. tamarindifoliam accedens, foliolis minulis diversa. Specimina sterilia sum- mitates inermes. In calidioribus prope Hacienda de la la guna. Subordo IV. CAESALPINIEAE R. Br. Tribus X. CASSIEAE DC. GUILANDINA Juss. DC. . 698. Gumannına Bondue L. nostra ab icone Runpl. 3. 1. 48. foliolis. magis ovatis, acumine productiori rece- dens; a speciminibus antillanis, quae polius ad variela tem 'minorem G: Bonducellam L. sunt ducenda, üsdem notis, foliolis insnper major!bus et aculeis caulis zariork bus, — — Rrutieosa, diffusa. Papantlae. Dec. POINCIANA L., DC. 699. Powcuna pulchkerrima L, DC. pr- 2 P- 484.— —.Papantlae culta. Dee, Jan. CASSIA L, Collad., DC. Chamaefistula DC. 700. Cussu puberula HBK, 6. p» 268. DO. 491. — — 597 €. carthaginensis HW. no. 7932. (speeim. Humb.) — Le: gumen Chamaefistularum, immaturum 7 pollicare, nz In dumetis prope Vera-Cruz. Jul . 704. Cassıa laevigata Willd.- En. p. 441. heib, no, 7952., Coll. t. 5., DC. prod. 2. p. 31. — Prope Ja: Iapam. Aug. 702. Casa astroites n. sp. HW. no. 7963. (spedimen, e Willd., Humboldtianum, Am. merid. #). — — Species tomento stellato subiloecoso insignis. Pili stellati stipitati et, in‚supera foliorum pagina, sessiles. Folia semipedalia, 3—4 juga, suprema floralia bijuga, foliolis supra viridi- bus, subtus canescenlibus, ex ovato-oblique Ianceolatis act- is, ultimis paulo majoribus, subtxipollicaribus, 11 Iüeäs Iatis. Glandula clavata inter infimum vel inferiora "duo Pinuarum paria, Stipulae setaceae, deciduae. Racemi axil- ares, pedunculati, pedunculo petiolum superante; sub’ ari- thesi eorymbosi, densiflori, 10—20-flori. Bracteäe filfor- mes, alabastra superanies, deeidune. Flores quam (. ma- "Ylandicae minores. Sepala oblonga, obiusa, Yatitudine inaequalia, intus glabra. Petala subaequalia, flava venis obscuris reticulata, calyce dimidio longiora. Stamina sep- tem longiora, calycem aequantia, fertilia, poro dehiscen- ta; ieia minima, efioeta. Ovarium dense pubescens, stylo glabro, Legumina (e specimine HW.) sub incipiente gros- Sificalione gracilia, elongata,.submoniliformia; matura re- Cognoscenda, et veriicanda iribus, eui species sit adıu- meranda, — — Plan del rio. Jul. j Chamaesenna DC. 703. Cassan serieea Sw., DC. prod. 2% p. 493., HW. a0. 7950. — — Prope Actopan. Mart. 704, Cassıa Aumilis DC. in Collad. p. 96, prod. 2. P- 498. -— —— . An. peliolo uniglanduloso salis diversa ab 598 —— indica.Q. Tora. Pluribus sub nominibus in hortis hospi- tater. .— — In collibus arenosis prope Vera-Cruz. Jul. 705. Cassıa occidentelis L., DC. prod. 2. p. 497, HW. n0..7955,—; Vera-Cruz ubique frequens. Jul, — Hacienda de, la_ Laguna. Sept, . . 706. Cassıa an nova hujus sectionis species. Speci- men..unicum. mancum absque fruclu. — — In sylvaticis prope, Hacienda de la Laguna. Oct. u ‚Chamaeerisia Breyn. DC. 1. Bauhinianae, 707. Cassıa diphylia Lam., DC. prod. 2, p. 501., HW. no. 7917, — — In pratis inter Mesachica et Mapilque. Dechr. . .. 708. Cassıa Kunihiana n. sp., C. humilis HW. no, 7941, (spec. Humboldt. Orinoco 838.) nee Collad. Species in, Nov. Gen. et sp. deficiens, — — Caulibus e radice Yignosa pluribus filiformibus humifusis simplieibus ramosis- que puberulis glabrescentibusve, foliis subdistichis trijugis, jugis approximatis, rachi setaceo - mucronata, foliolis eu- neato-dimidiato-obovatis oblique mueronulatis trinervüs ezimie reticulato-venosis, rete utrinque prominulo, glabris, obsolete ciliatis, peliolo supra canaliculato et pubescente, glandula stipitata sub infimo pari; slipulis cordato-0va ts acuminatis aculissimis subpungentibus, petiolo Tongie- ribus, membranaceis multinerviis, nervo crassior margina- ts, ciliatis, pedunculis axillaribus solitariis bibractentis, in teriori latere puberulis, folium superantibus, unifloris; 6% Iyce basi piloso, sepalis ovatis acuminatis aculis; legumk ne (peduneulo apice inflexo) pendulo compresso substri- 8080-pubescente 3—4 -spermo. — — Caules digitales, P* dales longioresque. Foliola ad summum 5 Eneas lon&% 2 lineas Iata, petiolo bilineari. Stipulae 5 lineas long?% internodiis saepe brevioribus imbricatae. Peduneulus 9 hi neas longus. Flos parvus, diametro cireiter trilinearl. —_ 599: Specimen Humboldtianum e minoribus, junius, sierile, ma-- gis pubescens. Species C. diphyliae quam. maxime afli- nis. — — Subherbacea, procumbens, sensitiva, prope el Estero. Feb. — In collibus prope Hacienda de la La- guna, Sept. Chamaecerista. % Mimosoideae. 9. Cassıa Zristicula HBK. 6. p. 288. — °C. hirta HW. no. 7988. — — A specimine laudato nosira paulu- lum recedunt: habitu strietiori ei pinnarum majori numero, per paria 20 — 25 (pro 14—-16) dispositarum. — — In gra- , minosis prope Jalapam. Aug. on . 710. Cassıa: propingua HBK. 6. p. 289.. -C. erecta EW. no. 8009. (specim. Humboldt. e nova Andalusia). — — A specimine laudato recedens: leguminibus brevioribus, hirsutiorihus, 8--10-spermis (nec 14—16 spermis) et hir- sulie omnium partium majori. —— Herbacea, florihus fla- vis parvis, in pralis prope Mesachica. Dec. 111. Cassıa einerea n. sp. stirps marilima arenicola, inter Cassias mimosoideas agnatas facile diagnoscenda pube einerea adpressa molli, e pilis albis anirorsis constante, Frutieulus eireiter pedalis, ramosissimus, decumbens, ra- mis alternis adscendentibus leviter flexuosis. Folia semi- pollicaria, ad summum pollicaria, breviter petielata, 12 — 15-juga, ambitu evato-oblonga; foltola lineaxia, subeultri- formia, dimidiata, semicordata, mucrone marginali intror- 80; maxima ires lineas longa; glandula pezizaeformis infra infimum par. Siipulae ovato-lanceolatae, acuminatae, acu- Üssimae, membranaceae, A-nerviae. Flores solitarii gemi- Ave (altero tardius evoluto), axillares et-supra-axillares, Pedonculati, pedunculo sursum bibracteatie 2— 6 lineas longo; flos inter affines magnus. Calyeis sepala inaequa- lia, ovato.lanceolata, acuminata, acutissima. Petala inae- gualia et dissimilia; minora due parabolica, dus majora 600. dimidiato-parabolica; quintum his aequale, late obovatum,; basi subcunestum, Stamina omnia fertilia biporosa, tria majora longe cornuta, septem breviora. Germen dense pubescens, stylo elongalo glabro stamina majora aequanie. Legumen varige longitudinis, 3—12—2 pollices longum, 2—2% lineas latum, 4— 12 spermum, nigrum, pilis gros- sificatione rarescentibus, glabrescens. Semen nigrum, ir- regulariter sparsim-impresso-punctatum. — — Pulchella, suflrulicosa, lloribus aureis. In littore maris arenoso in- ter Tecoluia et Villa rica frequens. Jan. PR BAUHINIA Plum. DC.: 712-—14. Baumsus species Ires speciminibus insufb- eienlibus: . Prima e sectione Casparia, B. porrectae Sw. affinis. Pato de Venado Papanilensibus. — — Arborescens; flo- ribus 'albidis. In sylvis Papantlae.: Dec. ‚Altera arborescens, inter Papantlam et San Pablo. Jan. r Tertiq prope Plan del rio. Jul. TEREBINTHACEAE Kunth, RHUS L., Kunth. j 715. Ruus terebinthifolia n. sp. frutiepsa, ramis Janis diffusis terelibus strictis ferrugineo-punelatis, sursum Jovi ter iomentosis, spieas apice gerentibus laxe panieulatas, foliis 2—4 jugis, rachide nuda, foliolis integerrimis obl* que ovalis vel ovato-lanceolalis acutis mueronatis, Mal gine subreflexo, supra, praeserlim in nervis venisque iM- pressis, pilosiusculis; subtus eanescentibus et, in prm# ad nervos venasgue prominentes, pilosis; petiolo vachide r que incano-tomentosis. — — Folia dimidio pede brevion Foliola sesquipollicaria majoraque, latitudine cireiter 9.In. Racemi spicaram in apieibus axillares, foliis suffulti deere- scenlibus, in panicnlam confuentes amplam laxam.. Fo 601 res sessiles, parvi; quilibet bracteis suffultus iernis ovalis concavis. Calyx quingue-partitus, glaber, ciliolatus. Pe. iala ovata, obtusa, inferne ciliata. Discus 5-lobus. Styli 3 brevissimi, stigmatibus ‚terminalibus obiusis. — — In sylvis Papantlae. Jan. BURSERACEAE Kunth. ICICA Aubl., Kunth. 716. Tcıca? — Copal Misantlensium et Papantlen- sium. — — Genera Burseraceorum e fructu tantum tute sunt recognoscenda: ovarıum quadriloculare, petala et sta- mina libera nosirae süirpis Jcicam praenuntiare, videntur. — Arbor balsamiflua, praeter inflorescentiam glabra. Fo- lia spithamaea et pedalia, numero jugorum Iudentia bi- mario ad quaternarium. Foliola subcoriacea, oblongo-ellip- ca, acuminata, acumine obtuso; basi acuta; 4—7-polli-- caria, Iatitudine 15 — 28 lineari; longiuscule petiolata; pe- tiolo basi et apice callaso-incrassato, 6-9 lineas longo; folieli imparis longiore, pollicari sesquipollicarique; pe- tolus communis 2—34 pollicaris. Tota inflorescentia, in- clusis corollis, pilis adpressis sparsis puberula. Racemi subpanieulati, axillares et supra-axillares, aggregali, petio- lis longiores, foliis multo breviores, vix semipedales. Flo- tes telrameri, glomerati, parvuli, duas circiter Jineas lon- gi, diametro lineari; glomerulis dissilis. —— An Bursera @cuminata Willd. herb. no. 19263? (foium tantum a Brede-. Meyero € Caracas acceptum, schedula ipsius deficiente, qua- dijugum, foliolis eximins acuminalis). — An Amyris am- brosiaca HW. no. 7287 fol. 1.2 (specimen Humboldiianım, maucum, Cumanae lectum). Folia ad amussim conveniunt. —— — Misantlac, Mart. a BURSERA Jacg., Kunth. 717. Bunsena gummifera Jacg. Am. p. 94. 1. 65, DC. 602 prod. 2. p. 7. — — Folia nostris speeiminibus 3—4. juga. — — Arbor alta, balsamiflua, cortice miilo, Palo mulato (ob colorem trunci) Papantlensibus. Papantlae. Jan, "718—20. Supersunt Terebintkacearum Juss. species ires, e speeiminibus mancis prorsus indelerminandae, RHAMNEAE R. Br. DC. CEANOTHUS L., DC. (Sectio Scutia Lam.) > 721. Ceanormus Alamani DC. prod. 2, p. 31. — — Vix dubitando ad hanc speciem ducimus stirpem nosiram alternifoliam et, haud secus ac simillimus C. eubensis, acu- ifoliam. Fruclu autem defieiente, genus recognoscere ne- quimus. — — Flores flavescentes. Papantlae. Jan. 722. Cranosuus celtidifolius n. sp. arborcus, alternifo- lius, foliis cordato -ovatis longe acuminatis acutis, bası in- aegualibus aequalibusque, trinerviis, breviter intra nervos in peliolum attenuatis, obsolete tenuiter adpresso-serratis, supra glahris Jaevibusque, nervis venisque impressis, sub- tus pallidioribus molliter pubescentibus, neryis prominen- übus; venis prominulis; cymis axillaribus petiolos subae- quantibus. — — Maerophyllus, macrocarpus. Folia 3— 4 pollicaria, 2-25 poll, lata, petiolo semipollicari. Fros- tus depresso-globosus, axi 4— 5 lineari, persistente ealy- eis parte basi eincjus, trieoceus, coccis lignescentibus de- mum interna sutura hiantibus et semibifidis. Semina glo- boso-Ientiformia, atra, nitida, tardius ac cocei decidus. Flores non visi. — — In sylvis Jalapensibus. Aug 723. 24. Cranormm supersunt species duae, altera Sen ta, altera Eiueeanothus, e speciminibus insuffieientibus I determinandae, GOUANIA Jacq. DC. 725. Gowna Zomentosa Jacg. DC. 2. p- 39, BW. no. 18998. (specimina Humb, Cuba, Bredemeyer 5. Do- > _ . 603 mingo et Portorico in sylvis). — — Hacienda de la La- guna. Sept. florifera, fructu deficiente, 726. GovAnIA species superiori proxima, at foliis diversa minoribus angustioribus, hirsulie minori donatis. Folia’ ovala, paucidentata, supra glabra, subtus pubescentia. — — Hacienda de la Laguna. Sept. florifera. ' CELASTRINEAR R. Br. DC. MYGINDA Jacgq. DC. 727. Mvcımpa Uragoga Jacg. Am, p, 24. t. 16., DC. prod. 2. p.12.— Varietas duplex. Altera cum icone lau- data optime conveniens. Plan del rio: Jul. — Altera fo. lüs angustioribus ex ovato lanceolatis, inlerdum iernis. Papantlae suffruticosa, baccis rubris- Dec. 728. Myeımnı Zatifolia Sw., HW. no. 3226. (specimen Vahl.), DC. p. 12. — — Baceis nigris. Tecoluta. Jan. BEGONIACEAE Bonpl. BEGONIA L. Kunth. ‚Sectio 1. Ferae. 729. Besonu heracleifolia n. sp. acaulis, foliis sub- aequalibus, ambitu orbicularibus, cordatis, profunde septem- lobatis Ianceolatis inaequaliter sinuato-sublobatis dentieu- Iatisque, eihialis, utrinque variler sparsim pilosis, supra pla- nis obseuris, subtus pallidis vesiculiferis, nervis prominu- lis füscescentibus hirtellis, petiolo pedunculoque patentim birsutis. — — Folia exsiecata tenuiter membranacea; lobus medius ab insertione pelioli cireiter semipedalis; petiolus 8- polliearis. Pedunculus (scapus) pedalis. Inflorescentia cy- ma inaequaliter evolata, sub dichotomiis bracteis instructa pellueide membranaceis, nervosis, glabris, argute subeiliato- denticulatis. - Calyx floris masculi disepalus, sepalis sub- PR 604 mn orbieularibus, leviter cordalis, integerrimis, nervosis, gla- bris. Stamina 24. Flos femineus vix evoluims. Fruetus _ deficiens. — — In umbrosis Jalapae Mart. Prope Hacienda de la Laguna Sept. Baranca de Tioselo. Oct. 730. Becowia nelumbiifolia n. sp. acaulis, foliis pel- talis, oblique suborbiculatis, breviler acute acuminalis, ob- solete denticulatis, subintegerrimis, eiliatis, umbone depresso excentrico duabus- circiter diametri majoris tertiis partibus ab apice remoto; utrimque glabris, subtus pallidioribus ve- sieuliferis, novermnerviis; nervis ter dichotomis supra planis, subtus prominentibus fuscescentibus retrorsum hirtellis, rete vasculoso ienuiori elegantissimo; peliolo pedunculoque re- trorsum hirtellis. — — Folia exsiccata tenuiter membram- Habitat ad C. b. sp.: in fissura rupis ad planitiem montis tabularis, allit. IV.; in Iatere orientali ejusdem-mon- üis prope Wittehorme altit. Il; et locis arenosis, lapido- sis II, altitudinis montis Leonis. - Floret Jun, Jul., Aug., Sept, Jan. Ecklon. — Vidi et in Hb. cl. Güntheri. Culmus simplex, caespitosus, erectus, 2—3-pedalis, @assitie pennae gallinaceae, teres, laevis, glaucus, bası Gstaneus, siecando corrugatus et hinc inde sülcato- angu- Iatıs, saepe novemärticulatus, arlienlis inferioribus valde Approximatis, Vaginae ires inferiores arcte circumvolulae, obiusae, Jaeves ‚ castaneae; superiores ovatae, ‚acutae Ig- xae, subcartilagineae, mox deciduae, relicto annulo irun- “lo fusco, — Panicula 'mascula bi- quinquepollicaris, @recla, spathata. Spathae communes ovato-oblongae, pla- Busculae, acutae, füscae, siriatae, margine pallidiores, ie- Miores, saepe Iacerae. Rhachis communis pluriaxliculata, semiteres, hine canaliculata. Rami gemini, spatham aequan- tes, appressi, inaequales trigoni, hine sulcati: inferiores Sarpe remoti, pollicares. Spalhae (secıindariae) sub ra- Morum ‚ramificatione communibus similis, unguiculares, Oblongae, obtusae, fusco irroratae, submembranaceae. Ra- muli gemini, inaequales, breves, subsecundi. Spiculae in 'anulo longiori 3—6.ni, in breviori {—3.ni, bi-trilinea- tes, sessiles, imbricatae, dislicho-secundae, late ovatac, \ 654 compressae, pleraeque sexflorac, spatha lanceolata acumi- nata membranacea spiculae longitudinis vel breviore sti- patae. Spathae propriae (spathellae s. bracteolae) floribus duplo breviores, ovato-subrotundae, acutiusculae, membra- naceae, dorso medio fusco-ferrugmeae, Flores patentes, exirorsum versi, Ovali, seminis sinapeos magnitudine. Pe- rianthium sexzvalve, inaequale: valvulae exteriores dimidio fere minores interioribus, ovato:oblongae, obtusae, obtuse carinatae, margine, membranaceae, dorso fusco-aureae, punctis obscurioribus exasperalae; interiores ovatae, COl- vexae, obiusae, basi margineque pallidae, apicem versus fusco-aureae, minus punctato-exasperatae. Stamina ti, valvulis intertoribus opposita iisque breviora; filamentum breve; antbera oblonga, apice bifida, bilocularis, fusca, flavo marginata. Planta feminea paullo humilior, vaginis diutius per- sistentibus. Infloreseentia pollicaris, sesquipollicaris, spi- ciformis, tofa spathis, masculinis similibus sed dense im- brieatis floresque oceultantibus, vestita. Rami gemini ul in mare, sed spathis suis duplo fere breviores, paucillori Spathäe partiales spicularum, harım ipsarum Iongitadin; lanceolalae, acuminatae, tolae membranaceae, pallidac, punetulatae. Spieulae masculinis similes, sed zminores, 4—6-forae. Spathae propriae Boribus duplo breviores, ovalae, acutae, membranaceae carinatae. Flos oblongts masculo anguslior, obtusus. Perianibii valvulae aequalch subeartilagineae, carinalae, dorso aliquantum exasperalae; iuteriores submembranaceae, planiusculae, laeves. Germen oblongum, subirigonum; stigmata tria, sessilia, supeim® pubescentia, divergentia, pallida. Adnot, Simlis sane, quoad habitum ‚Bestiont {hyt- sifero Rottb., quem ad suam Elegiam junceam N nis sp. 3%. nostram; ef. contra sp, 27. n.: 2 ‚ergeli) trahit. Thunbergius. Sed-illi spaihae interiores seu- SUP“ Fun _— 655 riorum ordinum lanceolato - subulalae ei perianthii foliola (valvulae) acutissima iribuuntur, quod secus in nostro. Tihune bergius bracteolas parliales lanceolatas minimas perhibel, spicas ovatas, melius sane ad nosiram ‚plantam accedente nota; sed nescio, num eandem viderit, cum eitaret Rolt- boelli speciem, ab Zlegia juncen Thumb. longe alienam. 27. Restio erectus Thbg. R. culmo subsinpliei, Noribus spieatis, spiexlis pani- eulatis erectis densis, spathis propriis subrotundis in mare euspidatis, in femina submucronalis, Hore brevioribus, com- munibus deciduis oblongis acutis, partialibus persistentibus aristato-acuminatis. 7 2. Restio ereetus Z. et N. ab E: in Now. det. de. N. Cur. XP. 2. ined,, c, ic. — Thunb. FI. Cap. 1. p. 8. m. 12. Spr. 8. PT. p. 1847.16. Restio ihyreifer Rottb. Deser. et ic. p. 8. m. 9. £. 3. F 4: planta maseula inflorescentia ineompleta non- dum adulta spathisque communibus adhuc obtecta. Elegia bracteolata Reichenb. Herb. Habitat ad Cap. b. sp.’ Vidi in herb. cl. Zeyheri, d\ et 9; im herb. cl. Reichenbachü, JS 238. Restio parviflorus 'Uhbg. R. culmo simplicı ramosove, floribus spicatis spieu- lis glomeratis obtusissimis, spathis proprüs orbiculatis ob- tusissimis flore brevioribus, communibus ovato-elliptieis acaminatis, perianthii masculi valvulis exterioribus dimi- dio minoribus. 9. Restio parvifloeus Z. et N. ab E. in Nov. Act. Ac..N. Cur. XP. 2, c. ie. — Thumb. Prodr: p.15. Diss. p. 13.2.9. Fl. Cap. I. p. 85. m. 11. WWilld. sp, PRIV. 2 p. 72. n. 11. Spm S: PL p. 184. n.12,0 9, u Variat: B. culmo altiore, saepe ramoso, floribus pal- Kdis majoribus; - 656 :y. panicula elongata, ramis inferioribus longioribus ma- gis composilis spathisque Tormae communium ad ramilie- ones primaras insiructis. Feormam primo loco positam, in herb. el. Zeyher vidi, ab Ecklonio in ericelis arenosis, Dornhogte dietis, lectam, Decembri. Var. ß. in planitie Capensi ad pedem monlis Tigridis, locis arenosis et inter Weinberg et Stellenbosch Jon., Jul. Nov., 9 cum & idem Ecklonius Junio mense, legit. Vidi etiam in herb, Zeyheriano, Reichenbachiano et Güntheriano. j 29.. Restio asperiflorus N. ab E. R. culmo subramoso, floribus spicatis, spieulis glome- ratis, spalbis propriis ovato-cuspidatis flores superantibus perianthiisque punctis rubris exasperalis margine membra- naceis, spathis communibus oblongo-lanceolatis subeartile gineis. 2. Restio asperiflorus Z, et N. ab E. in N. Act A Cur. XV. 2. ined. In planitie Capensi marem Decembri mense legit Eck konius florentem, Temina in horio Schwetzingensi eolitun, € serninibus ab Ecklonio missis progenita, Horuitque De- cembri anni 1829. 30. Restio argenteus Thbg. R. culmo subsimplici (?), racemo thyrsoideo denst, floribus agglomeratis pedicellatis, spathis communibus de: eiduis, propriis perianthiisque scariosis subulato-aeumint tis, valvulis exterioribus floris masculi lougioribus- B. Restio argenteus Thunb. Prodr. p. 15. Diss. P- 44. 9 11. Fl. Cap. I. p. 85. n. 13, Willd. sp. pl ” 2. p. 722%. m. 18, Sp. Ss. P. Ip. 184. m. 11. et N. ab E, in Nov. Act. Ac. N. Cur. PrZ0 ined, _ Locus natalis a Thunbergio non indicalus- In exemplo Herbari Willdenowiani culmi pats BE 657 rior, decern pollicum longitudine, erassitie pennae anseri- nae, ieres, laevissimus, arlieulatus. Vaginae desunt. Spa- tbae communes desunt, Rhachis communis flexuosa,: ar- tieulata, inferne semiteres, superne angulala compressa. Panieula glomerata, densissima, oblonga, tota flavescenüi- gtisea et nitens. Rai fascieulati, inaequales, breves, fle- xuosi, compressi, apice saepe bifidi, basi nudi. Spathae pariales lanceolato - acuminalae, praelongae, membrana- ceae. Wlores in apice ramulorum eonferti, subeapitati, subseeundi, brevissime pedicellaii. Spaihae propriae (spa- ihellae) valvulis florum majoribus dimidio saltem longio- res, lanceolato . subulatae, membrahaceae, enerves, . albi- dae, Perianihium compressiusculum, grandiusculum, mem- branaceum, griseo-pallidum: valvulae exteriores interio- nıbus dimidio longiores, lineari -subulatae, basi carina- tae, enerves; interiores lanceolatae, 'subnlato -acnminatae, basi brevi spalio uninerves. Stamina tria, valvulis intexio- ribus dimidio breviora: filamenta brevia; antherae incum- bentes oblongac, oblusae, uniloculares (nosiro in exemplo evaeuatac pallidae). — Femina .... Adnot. In deseriptione Thunbergiana 'multa sunt, quae minus conveniant magisque ad nostum Zestionem asperiflorum speciare videantun. Confisi tamen auclori- tate herbarii Willdenowiani, pluribusque eliam nomineque et descriptionis Thunbergianae- concentu quodam suflra- Sanlibus, hanc veram huius cognominis Thunbergianam (85€ speciem credimus. Adnot. 2, Alterum huius nominis exemplam; Meu- von nomine eitato in herb. Willdenowisns obvium, ‚Re: Stionis "scariosi maris, robuslioris alienius paniculac, Pars est, . 31. Resiio membrinacens Z ei N. ab E, R, culmo subsimplici, floribus glomevatis, spathis pro- Ör Rd. As IToh, 42% 658 peiis.. ovato - cuspidatis flores aegnantibus, communibus lanceolatis membranaceis fusco varlis, perianlhi ma- seuli valvulis exterioribus duplo brevoribus. . -— Femina ignota. Restio membranaceus Z. ei N. ab E. in Nov. Act. A Nat. Cur. XV. 2% ined,, c. ic. . .. In ‚humidis verticis montis iabularis, inter rupes, No- vembri.. Vidi et in herb. cl. Zeyher, Adnot. Species Restioni asperifloro (sp. 29.) similis quidem, sed satis diversa spatharum indole. 32. Restio junceus. R. culmo simpliei, floribus solitariis laxe subspieatis, spalhis propriis .ovatis acutis flore multo minoribus, com- munibus ovatis acutis subcartilagineis, valvalis perianthü maseuli exterioribus brevissimis suborbiculatis acutis, it terioribus obovatis. d. - Restio junceus Z et .N. ab E. in Now. Act. Acad. N. . Cur. XV. 2%. ined., cum ic. Elegia juncea Lin. Mant. p. 29%. — Thumb. Prodr. Prodr. p.14. FI. Cap. I. p. 81. (excl. synon. ‚Rottb, Wild, sp. pl. IV. 2. p. 729. , Crescit in collibus montium prope Cap, in summitale Taffelberg, et. alibi. Floret Januario et sequentibus au mensibus: Thunb. 1. ec. In Herbario Willdenowiano sexvatur exemplum huins speciei, ab ipso Thunbergio profeetum, ei id sane pr se quidem insufhiciens maximeque imperfectum, non nisi eul mi apicem vix quingue pollicum longitudine decerphum exhibens, quod tamen, cum alüis speciebus perfectiori us collatum, diversam esse hanc speciem tum a religuis an nibus, quae ad haec tempora innotuere, tum maxime Restione thyrsifero ‚Rottboellii, a Thunbergio ad Blegie® suam citalo, probat. Repetamus hie 'loci deseriptionem 659 Thunbergianam, plantam ab inferiori parte, ut credo, bene pingenlem; ium vero ea, quae circa florum naturam apud ‘Thunbergium desiderantur, ad exemplum Willdenowianum supplebimus. „Culmus simplex, rarius ramosus, ieres, aphylius, articulatus, glaber, erectus, pedalis et ultra. Sti- Pulae arliculos vaginantes (vaginae), magnae, ovalae, ri- gidae, erectae, glabrae, flavac, margine membranaceo, de- eiduae, pollicares. Florum spicae paniculatae, alternae, bracieatae, erectae, (plurimae a medio saepe eulmo ad apicem).” Ad haec usque 'Thunbergius. Verba Linnaci sunt: „Facies June. Oulmi plures, pedales, teretes, laeves, farcti, duri, tenaces, simplicissimi, exassitie vix permac, geniculo unico. Folia vix ulla. Va- Sinne foliacene (2-—3), versus radicem, imbricatae, laeves, fuscae, apice submucronatae rudimenio foliaceo. Vagina medü eulmi cum rudimento foliaceo similii: Spatha 1er- minalis explicanda in alias interiores ingue racemos com. positos.” His addimus: Inflorescentia (in exemplo Herbarii Will- denowiani) bipollicaris, spicato-paniculata, spathis commu- nibus obtecta. Hae spathae ovato-elliplicac, basi ample- etentes, aculiusculae, coriaceae, margine apiceque tenuio- tes, nec vero membranaceae, obsolete nervoso-sirialae, : subtilissime punctulatae, füseae, apice palluliores. fusco- Iroratac. Rhachis communis compressa, undata, lagyis. Romi e singulae spathae ala singuli vel gemini, spatha duplo breviores, undati, basi ramosi, apice simplices; 1a- muk bifleri. Flores sessiles, approximati neque vero in spieulas Restionum more distinetas digesti, glomerulos quasi, in ramulis bifloros, eirca rami apieem vero tri-quin- Tuelloros constiuentes. Spathella sub 'singülo flore bre- Yissima, ovata, acuta, membtanacea, dentiformis. Perian- "kit mascalini. valyulac extetiores Interioribus quadruplo 42” ; ! 660 minores, ovato-orbieulalac, aculae, membranacene, uniner- ves; inleriores oboyalac, oblusae, firniores, basin versus margine membranaceae, obsolele uninerves fuscescentes. Antherae (in sieco) fuscae, uniloculares, muerone limbe- que suturali albis. — Femina non est nola. Adnot. Quoad floris struciuram proxime accedit Re stioni mucronato (sp. 33.), sed differt stalura tenerieti, floribus minoribus paucioribusque,, valvulisque inlerioribus obovaiis obtusis. Quod ad speciem exlernam, summopere vefert Restionem propinguum nosirum (sp. 26.), sed diffent praeter culmum uninodem (quod nobis non pro cerlo ex perlum), praecipue floribns masenlis paullo minoribus val- vulisgne exterioribus interioribus ad summum dimidio bre- vioribus, oblongis obtusis, nec suborbiculalis acalis. 33. Restio mucronatus. R. culmo simpliei, floribus glomeratis, spathis pro- prüis subulatis flore multo minoribus, communibus ampiis oblongis euspidalis convolutis, valvulis perianlhii masenli exterioribus brevissimis orbieulatis. Z. 9. Restio mueronalus 2, et N. ab E. in Nov. Act. Ai Nat. Cur. XP. 2. ined., c. ic. j Blegia mucronata Reichenb. Herb. Inter saxa, ei locis humidis subpaludosis verlieis {is tabulaxis, altit. Y, Novembri. Vidi in herb, co. Rei chenb. et cl. Zeyher. Adnot. Planta feminea in hac et pluribus alinsbus dignoseitur spathis arete convolulis, flores fruelusqu® pe nitus tegentibus. 34. BRestio grandis Spr. . R, culmo subramoso, floribus solitariis, spatbis P% prüs Janceolato-subulatis flore multo minoribus, © nibus oblongis mucronatis conyolutis, valvulis P mol- omml- 661 maseuli exterioribus lanceolatis ıninimmis, [eminei interiori- bus spathulatis. SQ. Restio grandis Spr. med. — Zei N. ab E. in Nov. de. N. Cur. XP: 2%. ined., c. ie. Varial: 3 culmo humiliori graciliort magis ramoso glaucescente scabriuseulo, panicula mascula nen minus quam feminea conlracta spathisque eircumvoluta, delapso apice saepe unispalhala. F 9. «. Ad Gnadenthal, altit. V. et VL, Martio ei Aprili ab Ecklonio lecta exempla vidi in herb. cl. Zeyher. — Pin planitie labulari, Jan. et Aprili mensibus. Keklon. Vidi etiam in herbb. cl. Zeyher et Reichenbach. 3%. Restio verticillaris Lin. R. floribus spieulatis, panicula terminali ramisque ste- xilibus verticillatis, spalhis communibus cadueis, valvulis perianthii maseuli exterioribus dimidio minoribus. * 9. Restio verticillaris Lin. Suppl. p. 425. SP, p. 881. Wild sp. pl. IF. 2. p. 127.0, 26. Thunb. Prodr. p- 15. Diss. p. 19. m. 2. fı 7. El Cap. I. p. 88. 2. 26. Restio vertieillatus Spr. 8. I. p. 186. m. 44 — 2 le ei N. ab E. in Nov. Act. de. Nat. Cur. XV. 2%. ined. 2. Caledons Bad. Felruario mense. Legit Zeyher; vidi in herb. cl. Zeyher. &. Ad Gnadenthal. Novembri. Eeklon. I. NEMATANTIUS N. ab E. Floves dioect. Porianikium (masc.) sexvalve, valvulis elongatis Imeari-Kliformibus, alternis brevioribus. Stamina ira, antheris ineumbentibus unilocularibus. 2 ignota, 662 Habitus Restionis, sed florum masculinorum indole sa- tis diversus. Nematanthus Ecklonii N. ab E, Hab. in planitie arenosa infra Platte Kloof ad pe- dem montis Tigridis et inter Weinberg ei montem Stel. lenbosch. Floret Maio, Junio et Julio mensibus. Ecklon. Culmus erectus, pedalis, bipedalis, erassilie pennae anserinae tenuioris, teres, siriatus, faretus, firmus, dieho- tomus, divisus in ramos plures erectos fasligialos, Vagi nae breves, oblongae, basi amplexicaules, coriaceae, fuser- scenles, — apiee palulae membranaceae acuminatae el fere aristalac, dorso fusco-purpurcae, margine albac. Intlore- scenlia masculina terminalis, vix pollicatis, oblonga, ob tusa, racemoso-composita, densa, basi tecta vaginä culmeis simili decidua. . Racemus compositus, ad ramifieationss spalhis Iongis patentibas membranaceis.rufis mollibus dis linelas, quarum inferiores lineari-Ianceolatae, supexiores lineares vel lincari-subulatae, omnes autem aculissimae. Rhachis communis compressa, flexuosa. Rami inferiores lineam longi, superiores brevissimi. Flores minuli, pedi cello brovi gracili apice incrassato rufescenti insert; SPA Ihelläque insiructi fliformi florem duplo superante in bası pedicelli, quoeum defluit sita. Perianthii valvulae se”, l neari-filiformes, tenuissimae, flaccidae, torquescontes; ” fescentes, staminibus fere duplo longiores, nonnihil inae- quales: exteriores breviores cum staminibus alternantes- Stamina tria: flamentum breve incurrum; anthera ration? floris magna (quo fit, ut racemus masculus tolus ex an Iheris, immixlis setulis spathisquo pluribus praelongis, con siare videalur), oyala, acula, supra basin filamento insert membranacea, rufo-brunnea, inargine pallida, unzloeulanis rima una inirorsun dehiscens. " R . . . . 5 ind Variat ramis aliquot. caulis brevioribus dense vog 663 lis strobiliformibus, vaginis, structurae Communjs, in spi- ris disposilis. II. HYPOLAENA R. Br. Flores diovecı. Perianthium sexvalve, basi nudum. Nlos masculus spalha scn squama spieulae multiflorae sin- gula suffultus. Stamina tria. Antherae uniloculares. Flos femineus in spicula inferne sterili terminalis. Stylus bi-tripartitus. Nux ossea, monosperma, basi perian- thio breyi eincta. Inflorescentia spicata, amentiformis. Spicula mascula sub omnibus squamis florifera, feminea uniflora, disco hy- pogyno infra florem terminalem destituta. 1. Hypolaena laxiflora N. ab E. H. culmis ramosis teretibus punctulato - exasperatis, vamis serpentinis fastigiatis, perianthii fructiferi valvalis minutis Iinearibus, spiculis masculinis laxis subquadrifloris. In fissuris rupium versus planum montis tabularıs. Octobri. 2. Ecklon. Culmus a basi dichotomo-divisus, semipedalis, filifor- mis teres, serpentinus, punciulaio-exasperatus. Vaginae breves, convolutae, arctae, subcoriaceae, griseae, punetu- Iatae, aretae, subcoriaceae, griseae, punctulaiae, apice mem- branaceae et infra membranam illam mucerone brevi subu- lalo praeditae, superiores ex apice membranaceo in acu- men membranaceum subulatum productae nec rare lace- rat. Spieulae masculinae in panicula bifida laxa et valde flexuosa dispositae, remotae, patentes, sessiles; in- feriores geminalae, superiores solitariae. Spatha seu bra- elea communis spieula brevior aut eandem aequans, siru- “urae vaginarım culmi superiorum, patula, Rhachis pro- prin flexuosa. Flosculi remotiusculi sub spathellis paulto 2 664 longiaribus vel aequantibus lanceolalis acuminatis mem- branaceis albis. Perianthium sexvalve, valvulis lanceola- tis subaegqualibus, tribus exterioribus aculis carinatis sub- carlilagineis flavicantibus, tribus interioribus paullo brevio- ribus angustioribus oblusis membranaceo-albis. Filamenla Dosculi longiludine; antherae pallidac, uniloculares. — Spicula feminea solilaria, terminalis, oblonga, squamis dense imbricatiss inferioribus ovatis Longe cuspidalis, apice patulis, (iu nostro) vacuis; terminalibus brevibus ovalis 10- tundatis ‘abtusis subartilagineis, flosculum unum (ut in WWilldenowiis) involucrantibus. Perianthium femineum ex- plicare non processit. Germen magnum, irigono - 0va- tum, apice callo pallido pileatum; siylus simplex, aculus. Squamas sex minutissimas ad basin germinis perianthii vesligia duco. Adnot. Thamnochortus debilis Spr. ined, habitu muodammodo similis, sed Jonge distai siructura. IV. WILLDENOWIA Tauss. Flores dioeci. Perianihium sexvalve, disco lobato hy. pogyne (una in specie obsoleto) impositum, in spieula in- bricala inlerne sterili terminale. Flos masenluss Sr mina tria; antherae incumbentes, uniloculares. — Flos fe: mineus: siylus bi-tilidus; drupa (7) ossea, monospe" ma, perianthio persislente cincia, disco lobalo 08560 im posita, Inflorescenlia spicata. Spieula utriusque BeXus dense imbricata, squamis rigidis vacuis, uuillora. Flas term: nalis, 90. 4, Willdenowia tores hund, Act. Holm. & 4790. Pr 3. 42, [.2. Prodr. p. 14. Fl Cap. I p- 8% N SP PL IP 2 p. AT. u % 665 Vidi 2 in Herb. Willd. 2. Willdenowia compressa Tkunb. Act. Holm. a. 1790. 9.28. 1.2.3. Prodr. p.14. Fl. Cap. ]. p. 82. 3. Willd. sp. pl. IP 2. p. MT. n. 3. Spr. S. 9.1. p. 185. m. 2. J. Hab. in nemore Diaboli (Dievelsbosch), prope Zwel- lendam. Ociobri. Adnot. Periantbium in fruetu perfecto huie magis elongatum, fere pericarpü longitudioc. Discus hypogynus parvus, minus conspicuus. An Z/ypolaenae haec polius generis? V. LEPIDANTIUS N. ab E, Flores dioeci in spicam termmalem multifloram di- gesli, squama suflulti. Perianibium floris masculi_tripar- Ulum, basi squamis 2 (—3?) brevioribus einetum. Sta- mina tria, basi perianthii inserta. Antherae incumbentes biloculares. — Femineus flos ignotus. Lepidanthus Willdenowia N. ab E. Willdenowia siriata Spr. $. 7. I. p. 188. n. 3. Culmus sesquipedalis, gracilis, simplieissimus, com- Pressus, nervoso-siyiatus, arliculalus., Vaginae (3,) oblon- ae, convolulae, strialae, muerone brevi lenuique selaceo terminatae. Spica ierminalis, 4 lineas longa ovalis, basi spalha ovata cuspidaia fuscescente spica breviore involuta, Squamae omnes florigerae, imlvicatae, ovato-ellipticae,' ob- tusae cum brevi mucrone, Iaeves, brunncae, margine mem- branaceo ‚pallidiore. Perianthium squamae longitudine, Membranaceum: valvulae tes, lanceolatae, acutiusculae, basi abbreviatae ei brevi spalio conmnalae fuscescenles; squamulac, (qnae forte valvulae perianthii exieriores libe- rae), Jineares duplo breviores, tnbulum perianthii ambien- 666 tes, Filamenta bası tubi inserta, valvulis perianihii inte- zioribus opposita, elongata, filiformia, pallida, apice ineur- va. Antherae incumbentes, lincares, dorso fuscae, margine ct facie albae, biloculares, rima locellorum fusca. — Fe- mina non est nola. Adnot. Vidi in herb. cl. Guentheri, Pilldenoniae siriatae nomine Sprengelii manu inscriptum, exemplum. Est igitur Willdenowia striata Spr. S. Pl. e., ot mi. nime species Thunbergiana, quae culmo tereli gaudet mul- tisque aliis notis differt, — 667 Ueber die Thymelacen und eine neue, ih- nen verwandte Pflanzenfamilie, die Pe- nacaceen. Von CS Kunth. Wenn ungeachtet der grofsen Fortschrilte, welche das Studium der Verwandischaften seil zwanzig Jahren gemacht hal, mehrere Pflanzengatlungen in unsern nalürlichen An- ordnungen noch uneingeschaltet geblieben sind *), so ist es wohl meistens der unvollkommenen Kenninifs zuzu- schreiben, welche wir von der Struktur dieser Gewächse haben. Die Abbildungen und Beschreibungen der ältern botanischen Werke sind oft so unvollkommen und fehler- haft, dafs es in vielen Fällen unmöglich ist, die Orsani- sation dieser Pflanzen zu begreifen, ohne sie von neuem zu unlersuchen. Leider ist es aber dem Botaniker nicht immer vergönnt, sich dieselben Gegenstände zu diesem . Zweck zu verschaffen, er ist vielmehr oft gezwungen, seine weitern Forschungen auf unbeslimmte Zeit aufzuschieben. Nur eine geringe Zahl von Gewächsen, deren Sirukiur uns genau bekannt ist, haben sich allen Versuchen, sie mit Sicherheit zu klassiren, bis jelzt auf das Harinäckig- sie widersetzt. Sie gehören wahrscheinlich Pflanzengrup- pen an, welche später, durch neue Entdeckungen erklärt rm B %) Ich werde in einer andern Abhandlung beweisen, dafs die Gattung Stilbe, welche Herr v. Jussieu unter die Pflanzen äncertae sedis stellt, eino neue Familie bildet, welche den Selagineen am näch- sten verwandt. ist, 668 und bereichert, ihren Platz in der natürlichen Reihe der Familien finden werden. Die Gattung Penaea ist in einen ganz hesondemn Falle, denn bis auf die unvollkommene Kenntnils des Samens und die unvichlige Benennung der vorhandenen einfachen Blüthenhülle, lassen die gegebenen Beschreibungen in der Hauptsache wenig zu wünschen übrig, Allein gerade dieser Irrthum, die vorhandene Blumenhülle nicht als Kelch, sondern als Korolle zu belrachten, war vielleicht hier der Ilanptgrund des Mifslingens aller bis- herigen Klassifieations -Versuche. Ilierzu kam noch der Uinstand, dafs gerade die Familie der Thymeläen mit we. cher Penaea die nächste Verwandtschaft hat, nicht hin- länglich gekannt war, man ‚vielmehr einige wichtige Kr raktere, auf ‚welche es gerade bei der Vergleichung an- kommt, gänzlich übersehen hatte, Ehe ich daher von der Organisation dieser Gatlung spreche, ist es nötig die Thymeläen näher zu beleuchten. Die in dieser Familie vorhandene einfache gefärbte Blüthenhülle ist vom Heren v. Jussieu ganz richtig als Kelch betrachtet worden, und wenn llerr Decandolle’) die innersie der beiden Membranen, in welche sie sich zuweilen trennen läfst, als Korolie hat ansehen wollen, 50 lälst sich aus dem daraus nothwendig folgendem, alle Ana logie widersprechendem Gegenüberstehen der Einschnitte leieht das Gegentheil beweisen. Der Rand des Kelehs ist meist vierlheilig und fast regelmäfsig, selten fünfthel- lig. Vor dem Entfalten der Blüthen liegen die Einschnitte so aufeinander, dafs die zwei gegenüberstehenden; etwas sröfseren, die beiden kleinern einhüllen. Es sind act selten zehn Staubgefäfse vorluanden, welche am ‚herr Theile der Kelchrölre so entspringen, dafs die eine nal, meist höher stehend, den Einschnitien des Kelchs entspricht, *} Dore frangoise 3, p. 355. 6069 die andere Flälfte mit ihnen abwechselt. Struthiola zeigt blofs vier Stamina, und zwar abwechselnd mit den Einschnitten des Kelchs; die vier höhern, den Lacinien gegenübersichenden; scheinen sich nämlich in diesem Fall nicht entwickelt zu haben, ein wiechliger Umstand, der bisher überselien worden ist. Wahrscheinlich ist es eben- so in Drapetes; leider waren die Exemplare, welche ich davon untersuchen konnte, zu unvollsländig, um dies aus- mitteln zu können. In der Gattung Pimelea sind blols zwei Stamina vorhanden, die, unter sich gegenübersichend, den beiden äufsern Einschnitten des Kelchs entsprechen. Die Antheren sind jederzeit zweifächrig, öflnen sich in- wendig der Länge nach, sichen auf meistens sehr kur- zen Filamenten, und befinden sich selten aufserhalb der Röhre des Kelchs. In einigen Gallungen ist das Konne- xiv schr entwickelt und übertrifft an Länge die Fächer der Anthere. Der Pollen besteht aus höchst kleinen, ein- fachen, runden und durchsichtigen Kürnchen. Die Lage der Staubgefäfse in der Blüthenknospe ist gerade, die Fi- lamente erleiden darin keine Art der Beugung oder Krüm- mung, Am äufsersten Ende der Röhre des Kelchs beiin- den sich in den meisten Gattungen 4, 8 oder 1% fleischige Schuppen, welche entweder einzeln oder je zwei oder drei, wit den Einschnilten des Kelchs abwechseln, im ersiern Mi Falle sind sie zuweilen zweilappig. Ich möchte sie eher für unvollkommene Stamina, als, mit Ilerın v. Jussieu, für Petalaartige Körper halten. Der Fruchtknoten ist frei, einfach, schief, einfüchrig und enthälı ein einziges Oyulum, welches an der gera- dern Wand aufgehängt ist. Der Siylus entspringt meist seitwärts an der Stelle, wo das Ovulum befestigt ist; er zeigt sich ungelheilt, tritt nur sehr selten aus der Röhre des Kelchs hervor, und endigt sich in eine einfache, oft kopfförmig verdickte Narbe. Wenn ich auch nicht in einer 670 monstruösen Blüthe von Gnidia simplex zwei Ovatien, wovon eines unvollkommen war, und in einer andern Blü- tbe derselben Pflanze einen zweilächrigen Fruchtknoten’) gefunden hätte, so deutet schon seine Obliquität und die seitliche Anheftung des Eichen offenbar an, dafs diese Fa- milie einer Pflanzenreihe angehört, wo bei einer vollkom- menen Ausbildung aller Theile der Fruchiknoten mehr- fach oder mehrfächrig erscheint *") ein Umstand, auf den wir in der Folge bei Klassifikation der Gattung Penaes Rücksicht nehmen werden. Es ist zu verwundern, dal Herr Robert Brown in den Thymeläen des Discus nicht erwähnt hat. Dieser zeigt sich im Grunde des Kelchs bei Struthiola als ein fleischig häutiges Röhrchen oder Näpfchen, bei Pimelen als eine oder zwei häutige Schup- pen, bei Daphne als eine fleischige Wulst, bei Gridia dagegen ist es ein ganz schmaler, ringförmig zurückge- schlagener Rand, welcher an der innern Seite des’ Kelchs etwas oberhalb seiner Basis entspringt. Bei Lachnaca sind wahrscheinlich die 8 fleischigen Glandeln unterhalb der Staubgefäfse als solcher anzusehen. Die Frucht ist einsamig vom nnfern stehenbleiben- den Theile der Kelchröhre umgeben. Dieser schwillt zu- weilen fleischig an. Das Pericarpium‘ ist dünn, hart und iocken. Es ist kein Albumen vorhanden. Der Emby? ist gerade; die Cotyledonen nach aufsen gewölbt, nach *) Wenn Phaleria Jack wirklich zu den Thymelaeen gehört, bestätigt sie gleichfalls diese meine Ansicht. Schr zweifelhaft Br mir noch die Verwandtschaft von. Drimyspermum. zu seyt; wel ji nach Hm. Reiuwardt eine zweifächrige, zweisamige Frucht, ww bumen und einen Embryo superus (?) haben soll. Den Thymelaset scheint diese Gattung wohl nicht anzugehören. 10] ”) Herr Robert Brown; indon ex die Verwandtschaft der en tung Aguilaria mit den Thymelaeen andeutet (Botany af Come 25.) scheint dielbe Idee zu haben. u t 671 innen flach, sind durch eine kurze nach oben gekehrte Radicula verbunden. Die meisten Gewächse dieser Familie sind strauch- oder baumarlig, nur wenige zeigen einen krautartigen Sten- gel. Ihre Rinde ist meist zähe, die Blätter sind abwech- selnd oder gegenüberstehend, einfach, ungetheilt, ganzran- - dig und ohne Punkte oder Glandeln. Es sind keine Af terblättichen vorhanden. Die Blüthen sitzen an den En- den der Zweige oder in den Achseln der Blätter, erschei- nen kopf. oder ährenförmig, und sind zuweilen am Grunde mit zwei sich gegenüber, den Blättern aber seitwärts sle- henden Bracteen oder Nebenblätichen versehen. Nach diesen vorläufigen Erläuterungen wird es mir leicht werden, die Charaktere herauszuheben, worin die Penacen mit den Thymelaeen übereinstimmen, und die Unterschiede anzugeben, welche mich zur Trennung der- selben als eigene Familie *) nöthigen. Die Gattung Penaea bietet drei Haupiformen dar, wovon die dritte auf jeden Fall als eine eigene Gattung betrachtet werden muls. Die erste Form, welche Penaen Fruticulosa, myrtilloides und mucronata in sich begreift und der ich den Namen Penaea lassen möchte, zeigt einen kurzen, glockenförmigen, am Rande in 4 gleiche, &förmig . dreieckige Lappen getheilten Kelch und 4 am obern Theile desselben befestigte Staubgefälse, welche mit seinen Lappen abwechseln. Das Connexivum bildet den größsern Theil der Anthere, welche zweifächrig‘' ist und nach innen der Länge nach aufspringt. Man bemerkt {m Innern des Kelchs weder Schuppen noch Discus. Das Ovarium ist frei und enthält 4 Fächer. Zwei Ovula in TE *) Herr Sweet (Hort, Brit.) ist der erste, welcher sich des Na- meus Penaeaceae bedient, ohne jedoch das Geringste über den Cha- fakter und die Verwandtschaft dieser neuen Familie hinzuzufügen. 672 jedem Fache sind neben einander am innern Winkel be- festigt und aufrecht stehend, Ein nach oben vierlheilige mit 4 Flügeln versehener Griffel endigi das Ovarium. Die Narben sind abgesiutzt. Die Frucht ist eine viereckige, vierfächrige Kapsel vom stehenbleibenden Kelche umge- ben, und öffnet sich mit vier Klappen, welche in der Mitte die Scheidewand tragen. Ein Zentralsäulchen ist nicht vorhanden. Die beiden Samen, von denen sich mı- weilen nur einer ausbildet, sitzen am Grunde der Klap- pen fest. Herr Gärtner, der Sohn, hat blofs unreife $a- men von P. mzcronata beschrieben und abgebildet, die jenigen von 2. fruticulosa, myrtilloides und mucronata, welche.ich untersucht, waren es gleichfalls, und ich habe daher nicht ausmilteln können, ob ein Eiweilskörper vor- handen ist, oder nicht, das erstere ist mir jedoch wahr scheinlicher. Eben so sind die Lage und Struktur des Embryos noch gänzlich unbekannt. Die Samen sind ling lich, nach aulsen gewölbt, nach innen etwas flach, an der Basis wulstarlig angeschwollen, und stehen auf einem flei- schig-schwammigen Arillus. Eine breite, linienartige, dicke Rhaphe befindet sich an der nach aufsen gekehrien Seite des Samens, Zwei Hüllen, wovon die äufsere hart und zerbrechlich, die innere dünn und häatig ist, umgeblielien einen mil fleischiger Substanz angefüllten, nach oben sp zen Sack, Die eigentlichen Penaeen sind sehr äsuge Sträuche mit harten, gegeuüber und sehr dicht stehenden, einfachen, ganzrandigen Blältern; die Blüthen brechen. at den Enden der Zweige einzeln oder zu mehreren beisan- men hervor und sind von blattarligen, gefärbten Bracteen umgeben. . j PR \ gt» Penaea sguamosa, imbricata *) Sarcocolla und f , mm r b . . 088 *) P. imbricata Graham und Hook. scheint von Pı qua nicht verschieden zu sein, 673 mosa bilden die zweite Gruppe, welche Sareocolla ge- nannt werden könnte. Sie unterscheidet sich von der vor- hergehenden durch einen meist sehr verlängerten, röhren- förmigen Kelch, durch die nach unten breiten Einschnitte desselben, durch den einfachen Staubweg und eine. stum- pfe, fast kopflörmige, kaum bemerkbar viertheilige Narbe. An der. Stelle, wo sich die Filamente vom Kelche lösen, zeigt sich zuweilen ein höchst schmaler, kaum bemerkba- ver-tingförmiger Rand. Der Habitus ist im Wesentlichen derselbe, wie in der ersien Gruppe. j - Was die dritte.Form beirift, so hat schon. Ventenat in seinem Jardin de la Malmaison auf die grofse Ver- schiedenheit im Habitus und in der Struktur der Blüthe der Penaea marginata aufmerksam gemacht, und bemerkt, dafs sie unfehlbar ein neues von Penaeq, sehr. verschie- denes Genus bilden müsse, dem ich .mit Herrn Lindley den Namen Geissoloma *) beigelegt habe, und zu der ich ; Pengea lateriflora und tomentosa ziehen möchte, Der Kelch hat keine Röhre, er ist vielmehr tief viertkeilig, die Lappen sind eiförmig, am Rande zurückgebogen, gleich groß und ausgebreitet. Acht Stamina*“) wovon vier, wel. che den Lappen gegenüber stehen, länger sind, enisprin- gen am Grunde des Kelchs. Die Aniheren sind zweifäch- tig, am Rücken: befestigt und öffnen sich inwendig der Länge nach, Das Pislll ist frei und flaschenförnig. Der Pruchtknoten ist vierfächrig, und jedes Fach enthält zwei Ovula, welche an ‚seinem innern Winkel befestigt sind und. neben einander herabhängen. ‚Der Griffel ist unge- nn *) Als ich bei meiner ‚Atwesenheit in London Herrt. Lindley meine ton über diese Pflanzengruppe mittheilte, überzeugte ich mich, dals © in seiriem Horbartum die Periäsen gleichfalls als besondere Familie Strenmmt td Penase manginata üls eigeries Gonus unter dem Nameit Geissoloma aufgestellt, hatte, . \ j '. 9: Vontenat, giebt ixrigerweie nur aleben atı . , . br Bd, ds Heft. i 43 074 theilt mit ‘einfacher Narbe. Die Frucht ist noch unbe- kahnt. Die Blüthen sichen einzeln in den Achseln der Blätter, sind kurz gestielt und von sechs Bracteen umge- ben, wovon die vier innern grölser und kreuzförmig ge- genüber stehend sind. Diese drei Gruppen oder Gattungen, welche die Fa milie der Penueuceen bilden, stimmen in folgenden we- sentlichen Charakteren überein. Der Kelch ist gefärbt, mehr oder weniger tief viertheilig, regelmäfsig und stebenblei- bend. Die Staubgefäfse sitzen auf dem Kelche fest, es finden sich vier, seltner acht an der Zahl; im exstern Falle wechseln sie mit den Lappen des Kelchs ab, im zweiten Fall sind vier kürzer und mit den Lappen des Kelchs abwechselnd, vier länger und ihnen gegenüberste- hend. Die zweilächrigen Staubbeutel springen nach inten und zwar der Länge nach auf. Das Ovarium istfrei, viet: fächrig und enihält in jedem Fache zwei Ovula, welche am innern Winkel desselben befestigt aufrechtstehend oder hängend sind. Der ungetheilte oder viertheilige Staubweg endigt sich in eine vierlappige oder vierfache Narbe. Die Kapsel ist vierfächrig, theilt sich in vier Klappen, welche in der Mitte die Scheidewand tragen und an der nach unlen zwei Samen befestigt sind. Ein Centralsäuichen ist nicht vorhanden. Der Stengel ist strauch- oder baumatt tig. Die Blätter sind einfach, gegemüberstehend, ung theilt und ohne Afterblättchen. Die Blüthen sitzen 9 Ende der Zweige oder in den Achseln der Blätter N sind mit gefärbten Bracteen umgeben, Das Vaterland is das Vorgebirge der guten Hoffnung. Vergleicht man diese Charaktere mit denen der Thy meläen, so findet man die auffallendste Uebereinstimmtrs in der Natur des Kelchs, der Abwesenheit der Korolle, der Zahl und Anheftung der Staubgefäfse. Ihr wesent licher Unterschied besteht: blofs in’'der "Struktur des PF 675 sülls, einfächrig und einsamig in den Thymeläen, vierfäch- ig mit zweisamigen Loculamenten in, den Penäaceen. | Wahrscheinlich bielet die innere Beschaffenheit des Sa- mens noch mehrere andere Aehnlichkeiten oder Unter. schiede dar, worüber sich jedoch nichts bestimmen läfst, so lange man nicht reife Früchte von, Penaea urttersucht haben wird*). Nach dem hier gesagten, ist es wohl kei- nem Zweifel mehr unlerworfen, dafs die Linneische Gat- tung Penaea eine neue, aus drei Gattungen bestehende, den 'Ihymeläen am nächsten verwandte Familie bilden mufs. . Es bleibt mir noch ührig von einigen "andern Ver- wandtschaften zu sprechen, welche diese Familie darbie- tet, Herr Jussien fragi, ob Penaea nicht den Acanthaceen verwandt sei, ich finde bei ihr so wenig. Aehnlichkeit, selbst im äufsern, mit dieser Familie, dals es mir überflüssig scheint, das Gegentheil zu beweisen. Wohl aber haben Penaea myrtilloides und fruticulosa eine auffallende äu- Isere Aehnlichkeit mit F’aceinium und einigen Salicarien, Penaea mucronata mit Styphelea, und .P. Sarcocolla und ‚Jormosa. mit manchen Ericen und mit Crassula coccinea. Dies sind aber nur Aehnlichkeiten des änfsern Ansehns, durch die man sich nicht irre führen lassen mufs, und welche bei Klassification dieser Familie keine besondere Berücksichtigung verdienen. “Auffallender und gröfser ist dagegen ihre Verwandischaft mit den Rhamneen--und na- nentlich mit Colletia, welche gleichfalls der Korölle be- »äubt ist und deren Stamina zwischen den Lacinien. des Keichs. stehen... Das Ovarium ist aber” dreifächrig, blofs dreisamig, die Blätter sind mit Afterblättchen versehen und die Zahl der Staubgefäfse übersteigt nie die der Ein- *) Die innere Struktur des Samens it Bet Yindley geichfils bis jeret unbekannt geblieben. oo. 43* 676 sehnitte des Kelchs. Auch hier bestätigt sich wieder, was ich so oft zu bemerken Gelegenheit hatte, dals un: geachtet der netzförmigen Verbindung der Gattungen und Familien, und ungeachtet der zahllosen Uebergänge der einen in die andere, man doch gewisse natürliche Reihen wahrnimmt, in welchen diese Gruppen zu den vorherge: henden und naehfolgenden näher als zu den übrigen stehen. PENAEACEAE. Calyx coloratus, magis minusve profunde quadridivisus; regularis, perlistens. Corolla nulla. . Stamina calyci inserta, nune 4, cum laciniis calyeinis al: ternantia, nune oclo, quorum- quatuor laciniis calyeinis opposita longiora. Antherae biloculares, interne secundum longitudinem de- hiscentes. Gt Ovarium liberum, quadtiloeulare; ovula duo in quolibet loeulo, collateralia, erecla vel pendula. Stylus 1, indivisus vel 4-fdus. Stigma nune simplex, indivisum vel quadrilobum, nıme quadruplex. \ Capsula quadriloenlaris, quadrivalvis; valvis 'medio sep tiferis, seminiferis: Axis centralis nullus. Semina arillo incompleto, tuberceuliformi fungoso.et ad latus] exterins rbaphe lata instructa. Integuinentum simplex, vel.duplex: Nucleus carnosus; siructura interna mihi adhue ignota- Frutices (Capitis bonae spei) oppositifolii. ' Folia simplieia, integerrima, coriacea. Stipulae.nullae. Flores termina- les et axillares, bracteati. er . / 1. PENAEA, (Penaeae species Linn. et auch). . : 7 jegge Yalyx campanulatus, eoriaceus; Himbo quadriparbte; | | 677. laeiniis triaugulari-ovalis. Praefloratio valvata (?). Stamina qualuor, summo iubo calyeis inserta, cum ejus laciniis allernantia iisque breviora. . Antherae.cras- sae bası aflıxae, cum filamento..continuae (semnper?); loculi parli interiori connexivi adnati ipsoque breviores. Discus nullus. Ovula erecia Stylus quadrifidus, quadrialatus. Stigmata truncalo -rotundata.: Capsula tetragona, quadrisulcata, quadrilocularis, calyce persia stente obtecta, 4-valvis; valvis coriaceis, medio septi- feris. Axis centralis nullus. Semina. valvis versus basın affıza, oblonga, externe convexa, interne planius- cula, basi annulato -inflata, arillo incompleto fungoso in- sidentia. Rhaphe lale linearis, crassa, ad. latus exterius seminis. Integumenlum duplex; exterius durum, fra- sile; interius lenue, membranaceum. Frutices vamosissini, Folia opposita, simplicia, \ coriacea, integerrima.. Flores ierminales, solitarü vel pauci con- gesti, bracteis coloratis eincti. Hujus generis sunt: Penaea mucronata Linn. et Penaea myrtilläides et [ruiiculosa Thunb. - 2.. SARCOCOLLA. (Penaeae species Linn. et aucl.) Calyx tubulosus, rarius campanulatus, coriaceus, Embo quadripartito ; Jaciniis subrotundo- ovalis, basi latis. Prae- floratio convolulo - imbricativa. Sitamina qualuor, summo tuba inserta, cum ejus laciniüis alternantia fisque breviora. Antherae basi affıxac, erectae; loeuli con- nexiyo interne adnatac, ipsumque longitudine subaequan- tes. Discus nullus; raries, marge anguslissimus ad summum tubum, inter bases filamentorum. Ovula erecta. Stylus lerminalis, fliformis. Stigma eapila-, tum, integrum vel obsolele quadrilobum. Capsula le tagona, quadrilocularis, loculieido :quadrivalvis, calyce 678 persistenle öbtecla; valvis coriaceis; axi centrali nulld. Semina oblonga, ad basin valvarum affıza. Integu- 'mentum simplex? crassum. Rhaphe linearis erassa, ’ad ‚latus exterius seminis. Nucleus ovatus, carnosus.’ Frutices viscoso-resinosi. Folia opposita, imbricala, coria- era, simplicia, integerrima, Flores terminales, solitarii vel pauci congesti, sessiles, bracteati. ; Hujus generis sunt subsequentes: j Penasa' Surcocolla Linn., Penaea formosa Thunh, Pe- naea longiflora Meerb., Penaca squamosa Linn, ei Penaea acuta Thunb. 3, GEISSOLOMA Lindley herb. (Penaeae species Linn, et Thunb.) Calyx quadripartitus, erassiusculus; laciniis ovatis, aeqira- libus,’ patentibus. Stamina oclo, imo calyei inserlä ipsoque breviora; quatuor eum Iaciniis alternantia reli- quis breviora, Fjlamenta subulata, ima basi per mar- ginem obsoleium eonjuncta. Antherae ellipticae, apı- eulatae, basi bifidae, dorso affıxae, apertne reflexae. Ovula pendula. Stylus subulatus, ereetus, Stigma simplex. Fructus hand suppetit. FR Frulices foliis oppositis, simplieibus, integerrimis ; Hloribus axillaribus, pedicellatis; pedicellis basi sexbraciekis, bracteis quatuor deeussato-oppositis, duabus exteriöribus unilaleralibus (respectu ramuli interieribus?). , Specios genuina est Penaca marginate Linn; dubiae! Penaea lateriflora et tomentosa Thunb. 679 Etwas über die Anlage zu einer dreizähligen Frucht bei.den Gräsern. Von Nees v. Esenbeck, Professor zu Breslau. (Hierzu die Abbildung Tab. XI. f. 6.) Eine Stelte in Heren Cruse’s Abhandlung über den Blüthenba der Gramineen (Linnaea V..2. 'S, 320) veran- lafst mich, mein dort angeführte Beobachtung eines. diei- weibigen Schedonorus elatior wörtlich se. mitzutheilen, wie ich sie während der Untersuchung aufzeichnete, und die dabei entworfenen. Abbildungen, welche den Gegen- stand zur Genüge erläutern werden, hinzuzufügen. Au- Iser. der, mir damals ven der nächsten Ansehauung einge- gehenen Anwendung auf den gewöhnlichen Bau des Stem- pels der Gräser, will ich nichts, was sich auf spätere mor- Phologische- ‚Ausdeutungen dieses Theils bezieht, beifügen und:nur dieses Einzige erinnern, dafs jedem Karpell des Grasstemmpels ein, mehr oder weniger tief zweispaltiger Giiffel zukommt, und folglieh, wo von zweiweihigen Grö- sern in Linne’s Weise gesprochen. wird, ehen. so weht nur oin.Karpell entwickelt ist, wie da, wanach: dieser.Sprech- Weise die Blüthe ieihweibig, gehannt: wird. ! PrFIERT U re | and he a rn Er fer ‘ Schedongri, glatioris..Bal, Bpgmw.erarium; Ren zen HRÄPLERE uudüinugile na ce Bl "la iSchedonoro. elatiori eyariumlinveni: (Tab. XL. 6. &) oboxato -glohosums suleis.iriliusi divisumi, tricolle,' sty- Ks tribus stigmatibusgue Binis golitae. formae praeditum. 680 Positio collium ea erat, ut duo extrorsum speclarent mmus autem axin respiceret; qui cuneti magnitudine aequales, in circulo posili, frucium complelum numero partium leı- nariv monsiravere-. Ad horizonten: dissectum ovarium (Fig. 6. b.) iriloculare videbatur, seu polius in massa, ad spe- ciem solida, arcubus tribus conniventibus axin medullarem amplectenlibus, viridjs coloris, divisum, qui arcus, eavam carpelli indieabant. j Ovarium struciurae communis, in eadem panicula.ob- servatum, obcordatum est, siylisque duobus (simplieibus) coronatum, axin versus (Fig. 6. c.) planiusculum et in lon- gitudinem nonnihil depressum, macula lanceolata ‚vie eirca basin notatum, eui in exleriori seu averso lalere 0V0- x (Fig.6. d.) macula major, ovata, viridis, hypoblastum ‚orienlem tegens, respondel. Transversim disseolum;‘ die, 6: e.);:arcum viridem, seu polius maculam semmilunarem, sinu’äxin speelantem, ostendit, quales’ ixes in illo prae gnante (Pig. 6, b.) centrum cingebant. Bu Quo tenerius ovarium eiusmodi est,’ eo magis’areiis eontrahitur nucleumque fere medium „reniformern :exhibel (Fig. 6. 1); in adnltiore autem oyario ’arcus ille viridis 0% tenuatur atque"expanditur. : j Bi 4 Est-itague -ovarium eommunis structurae pang 16rla perfectioris illıus, ad numerum completum Classis Mono eolyledonearum comparati; sulcus autem; in matura Ci ryopsi (sttuchurae .aommunis) conspieiendus, "azin ;druetls centralem prodit, ubi-carpella iria, invicem coniuneta, ;60 haerebant, quorum duo, .:abortu, deficientes; Yegulam: prae° bent hbuius Familiae, Observandum autem, siylum, 7° wipfiäi ovario 'kiplicem, singulüid "basi Antegrum 9 bifidum seu stigmalibus binis’doxonatum, ubicunqu® sing" kur oirpelliim zesiduum sursum magis tumet; in.doo’ as ad: bagie ‚diyeli quo. facto’ flas ‚digynus ‚prodit aligmal f B2} Pi KNaeeR 27127 57 FLEEERUNE 2 CPAUBeE S Pr DEE BeeL LT EL uemht 681 singulis. scilicet, uno solo carpello apice profundius in kacinias soluto ”). " j Lodiculas in floribus ovariis eiusmodi triplieibus praeditis, ut in floribus structurae communis, duas tantum observavi; sed laceras eas et solito paullo latiores; nec defuere Siamina tria perlecia. In flore communi huius speciei lodieulae ‚contra ea e basi ovata subglandulosa in apicem abeunt subulatum integrum ei glaberrimum. *) Von den drei Karpellen erlischt also normal aufser dem hin- tern, der Achse zugekehrten, eines der beiden vorderen, und daher - erklärt sich vielleicht die schiefe Stellung der meisten Grasfrüchte. Kine Frage bleibt aber noch übrig: ob die obige Erklärung der Fur- che der meisten Caryopsen die richtige sey, und ob nicht etwa’ das der Achse zunächst liegende Karpell allein sich ausbilde._ Die Lage des Embryo scheint dafür zu sprechen, obwoll der übrige Bau der gewöhnlichen Grasfrucht die erste Meinung zu rechtfertigen scheint. 682 — FLORULA INSULAE STI THOMAE INDIAE OCCIDENTALIS. ' CONCINNATA &D. FL. os SCHLECHTENDAL. (Continuatio, v. Linn, 5. p 177.) Supplementum ad Leguminosas. 129. Dusmovwa scorpiurus Sw. fl. ind. oce. p. 196 sub Hedysaro? Tota herba e glauco viridis. Caules debi- les, fere Hlagellifornies, procumbentes vel vieinis innixi plan- tis, non radieantes, angulosi, subtrigoni, stxiati, foliosi, prae- serlim in superiori parte scabro-hirtelli (pilis seilicet par vis rigidulis, albis, patentissimis vel erecto- patulis, apiee deorsum uneinatis plus minus dense obsessi). Folia pe tiolata, petiolo foliolum medium circiter aequante polliean leviter sulcato pilis rectis et uncinatis hirto. Foliola ellp- tiea, basi interdum subovata, obtusiuscula, ulrinque pilis sinplieibus rectis subadpressis adspersa. Stipulae dim- diato-cordatae, acutissime acuminatae, subtus neryis proM* nentibus multinerviae, dein arescentes; stipellae subula- tac, petiolum partialem paullo superantes vix Jineam lon- gae. Racemi oppositifolii multiflori, sensim magis elon- gali, floribus subgeminatis, parvis, pedicello calyeem SU perante ad summum irilineari sufultis, ex axilla braetea® ovato-lanceolaiae acute acuminatae sesquilinearis pore ts. Calyx parvus cum pedicello pilis uneinatis aliisqu? reclis hittus, laciniis angustis subulato- acuminatis, acunine pilis vigidis reclis tantum eiliato. Corolla non visa, ex liquiis videlur parya, Legumen cireiler pollicare; varkion latum, uli caulis pilis uncinatis leviter hirtellum, subrec. lum, articulis subsenis anguste elliptieis, uliimo subacu- minato, ita ut totum haud male scorpionis referat caudam. In Sti. Thomae insula ad vias legitur. . 130. Acacıa frondosa W. sp. pl. 4 p.1076, Hb. W. n. 19162, Far. eglandulosa. Novam proponere speciem non audemus, quum tanta affınitas inter nosiram america- nam et illam intercedat indicam, quum porro alia in Hb. “_W. reperiatur forma proxima Acaeia biceps (n. 19161 e Brasilia ab Hoffmannseggio petita) quae aegre differentia- tes praebit notas, atque ex Sieudelio A. glaucae‘ foret varietas. Sed nostra Acacia nequit esse glauca, quum- le- gumina ei sint sat conspicue pedicellata, semipedalia lon- giorave, $ |, lata, leviter puberula, nec tamen omnino ma- Aura. - Foliis convenit cum A. bieipiti et frondosa variat pianis 4-6, pinnulis 12 —18 jugis, Capitula solitaria ge“ minave. Pubes mollis tenuis reperitur in apicibus ramo- rum, petiolis, pedunculis, floribus, fructibus; in foliolis am- bitum saltem- ciliatum reddit. Glandalae folis nullae. CUCURBITACEAE Juss. 131--134, Stirpes hujus familiae, quae inter exsic: alas e tropicis ad nos vehuntur, difficiliores sunt extrica- iu, quum saepenumero ‚Characteristicis egeant nolis, speci- mina früctibuis, interdum et floribus carere solent;' quod in Nostris guoque aceidit exemplis, inter quae Monorbıcanr Balsaminam L. probe dignoseimus, reliquas vero tres spe- @es, quae parlim Bryoniis adnumerandae videntur, intac- las relinguimus. PASSIFLOREAE Juss. Generis Pussırrona quatuor accepimus species, quas Nolas credidimus, scilicet: . j 683 ! « 684 ‘435. PassırLorı suberosa L., DC. prodr. 3. p. 3%. 136. Passırrora peltata Cav, DÜ.l.c. ._ 137. PassırLora Jaurifolia L., DC. 1. c. p. 328. 138. Pısswrora foetida Cav., DC. 1. c. p. 381. Ex bis ultima religuis.vulgatior, Ber war! PORTULACEAE Juss,, . | TRIANTHENA L. me :439. Tauwınzm monogyna L., BC. 1. c. p. 35% Planta haud amoena at singularis, in Sti 'Thomae in- sula frequens. “ PORTULACA Tournef. Juss. DC. 1, 0. p.388. .. 140. Porruraca oleracea L., DC. Le. Axillae et in nostra planla oleracea hortensi neguaquam | omnino nudae, sed series pilorum minutorum pereipitun's follum avellis, in axilla petioli, hine subdivisio geners | apud Candollium injusta. Planta Thomasiana spithamet | a basi plerumque ramosa, fructifera, foliis maximis at | ter 3 p. longis.. Capsula non favet receptacula 5, quot m ı P. pilosa obsetvavit Gaeriner, sed spermophora adsunl or piosa inter se valde inaequalia e centre fundj enpsuhe prodeuntia et semina ferenlia aterrima eleganter tubert lata (chagrinirt) fis Alsincarum similia. _- N 141. Porruraca pilosa L., DC. |. & p..354 ht Capsula major quam in praecedente, quamvis, her! minor. Semina magis fusca ceterum lis praecedenlis milia. CACTEAE DC. . 142, Praeter Welocactum communem 3—Aspediest iransmisit amieissimus scrutalor, ‚sed eheu periere ja in ipso itinere, parlim in horlo, nullaque nobis . de iis nolitia, 685 UMBELLIFERAE Juss. 143, Unicam modo ex hac yaslissima grege accepimus speciem, nec indigenam sed ex Europa allatam: Aneruun Foeniculum L. (Hayne Arzueig. 7. t. 18), quantum ex in- completo concludere licet specimine. LORANTHEAE. 144. Speciem accepimus unam in arboribus parasiticam Loranthi Linnaeani generis, quam Z. uniflorum L. crede- temus si Jacquinii descriptio .melius cum nostro conveni- xet, si specimen Fb. Willd. n. 6973 eodem sub. nomine haud dissentiret, Facile ereditu, plures existere species Loranthi racemis. axillaribus simplicibus, com jam ante oculos habeamus duas species exsictatas tertiamgue in de- sciptione Jacquiniana. Planta Thomasiana habet folia pseudoopposita breviter petiolata obovata vel obovato- subrolunda, in petiolum euneata, obtusiuscula cum impo- silo mucrone breyissimo, nervo medio utringue praesertim subtüs prominente, venis paucis fere inconspieuis, glaber- , tima, integerrima, coriacea, maxima.c, petiolo bipollicaria, al 161, late. Racemi axillares pedunculati subsolitarüi, folium ad summum aequantes, plerumque eo breviores 6-8 ori; Horibtis pseudo-oppositis. Rhachis pedicelli- ie basi ebracteati ‚glaberrima. Ovarium bracteis 3 ‚fere Obtectum. Calycis margo truncatus subintegerrimus - an-, Süstus.. Petala 6 linearia lineam: longa. Stamina petalis Paullo ‚breviora, inter se aequalia, antheris ellipticis basi- fris?; ex mediis pelalis circiter libera. Stylus eylindricus trolla-hreyior, - Bacca eylindrica, usque ad-4 1’ longant 'r speciminibus nostris.veprehendimus. Rami. juniores com- Presso-tetragoni‘ &laberrims, | alterni. ... . . Planita- Willdenowii a:nostra ‚differt indumento furfu- "aceo -squamnloso: in. ultimis ramis et racemis, his longio- 686 ribus 12—14-floris, folis magis ovalibus minus enneatis. | Planta Jacquiniana v. Linnaeana differt racemis longe pe- duneulatis subeorymbosis, staminibus inter se inaequalibus, foliis magis lanceolatis obtusis. RUBIACEAE Juss. BORRERIA G. F. W. Meyer. (Cham. et Schldl. Linn. 3, p. 310.) 145. Bonksaıa verticillata Meyer, Cham. et Schlil, Linn. 3. p- 311. Certe suffruticosa. Verticilli quamplur | mum duo, altero terminalı. capituliformi. 146. Bonnerıa vaginatz Cham. et Schldl. Einn..3..p 340. Planta pedalis et altior, e radice lignescente eaules plures subsimplices elongati erecti, subieretes, glabriusculi, articulati (sub arliculis leviter tetragoni angulis hixtellis, saepius usque ad proximum par decurrentibus) foliosı et in omnibus fere axillis foriferi. Ramuli.ex inferiore eaule pracsertim: procedunt, 'nec illum longitudine adaequare 5% lent. Folia internodiis plus minus breviora, oblongo-lan- eeolata, in petiolum fere angustata, (cujus dilatata basıs cum stipulis conmata cupulam flores foventem effingit), aeuts supra glabra, pünclis elevalis antrorsum versis scabra, sub. tus pallidiora, nervo "prominente venisque primarüs. ubrit- seeus 4— 5 prominulis, ad nervum plus minus "birtella et scabriusenla; margine antrorsum scabro dentieulis m nulissimis cartilagineis. Folia maxima 2 poll. et paullo ultra longa, vix & p. lata, superiora pleramgue pollicar#, 2-—22 1 late. Stipula: membrana bases petiolorum co" nectens extus hirta, margine rectilineo in plures setas bre ves rigidas et inter se inaequales, laeves uti: videtur p%- eurrenite. Flores parvuli .albidi in vertieillis, "intra azillss petiolorum et stipularum receptis, per tolum fete ui dispositi, capitulumque terminale efficientes, Toliis involt- R R \ v er- erantibus ‚erectis-demum saepe: patentibus ‚reflexisve. y | | | | 687 | Meillisaepius folis parvulis aucli, ramulorum propullan- lantium indielis. Fructus obovatus, basi acutus alboque membranaceus et glaber, sursum hirtus, in summitate den- tibus calycis obsoletis coronatus, apice septicide dehiscens,' inferne (a medio eirciter) clausus, loculis dissepimento a’ valyularum marginibus separabili libero disjunctis, hinc j differentia aliqua a meris Borreriis, quibus dissepimentum | distinelum nullum, sed e marginibus inflexis formatum. Novum genus, si ex fruclus vario dehiscentiae.modo genera formare pergimus. Semina solitaria in quolibet loculo ( oblonga {usca, dorso convexa et transversim rugosa, ven tre sulco profundo exarata. ’ % SPERMACOCE. (Cham. et Schldl. Linn. 3. p. 355.) 147. Spenuacocz Zenuior L., Cham, et Schldl. 3. p. 357, Planta ex hortis jam neta. \ DIODIA. (Cham: et Schldl. Linn. 3. p. 344.) 148. Diopis rigide Cham. et: Schldl. 1. ce. Species laltus per Americam divulgata, caule procumbente fruti- ©050 ramis erectis adscendentibusve. Notandum in Brasi- Iia ad Bahiam a :Gomezio esse lectam alque cum Hoff mMannsegsio communicatam. ERNODEA. Sw. fl. ind. oceid. 1, p. 223 t. IV. 149. Envopzr Zittoralis Sw. 1. c. p. 224, Hb..W..n. 2312 spec. Swartz, Fructiferos tantum accepimus 2amoS. A CHIOCOCCA HBK. nov. gen.:et sp: " 200, Cntocooca racemosa L., Cham. et Schlül. Linn. 4 p. 13, Frutex in Antillis atque eirca sinum Mexicanum. Alfnitate maxima jungitur cum Ch. anguifuga Marti, prae- u00 sertim si racemi, plerumque simplices, compositi .‚Lant.et: ad infimos ramos, foliis parvulis instruuntur, ut in, non-; mullis. videmns speciminibus Thomasianis, quibus, et fol ' latiora magis ovata; hine dubium an satis differant gpegies; propositae, quarum altera Marliana. majore omnium pr | tim, dimensione solummodo differre videtur. | PSYCHOTRIA HBK. n. g. ei sp. 451—153. Tres in insula Sti. homae colleciae. sont species, quas vero definire non audemus, quum species numerosae hujus tropici generis, deficientibus plurimarum, speciminibus autographis, vix sint extricandae et.quum non omnium adsint flores et frucius, ad tute definiendas species. maxime necessarli. RONDELETIA HBK.n. g. et sp... 154, Ronprrkra triflora Wahl Symb. 3. p» 34, 1. 5h R. pilosa Sw. Fl. ind. occid. 1. p. 356, Hedyotis Iongifer Spr. Syst. 1. p. 411. Flores 1-3 in eyma dichotoma. Capsula loculieide dehiscens, dein septieide ut spemt | phora fere libera adstent. EXOSTEMMA Aug. St. Bil. Di us. E 155. Exosımmmm caribaeum W. Hayne Arzneigew. r. ı 44. Corolla ex tolo fere 24 pollicaris; capsula malur semipollicaris. Planta tota glaberrima. ‚(Continuatisnem mmox Aabimus.) AGARICOS SYNONYMOS "IN PERSOONIT MYCOLOGIA EUROPAEA In, ET SYSTEMATE SUO MYCOLOGICO RECONCILIAT ELIAS FRIES. Vix in alia. Bolanices parte -synonymia, si plena et aceurala, majoris ponderis, quam in Mycologia; cerie vero “in nulla vulgo magis negleeta.. Praecipue in Agaricorum genere, specierum in tota re herbaria. ditissimo plurimas vastas. familias superante, plurimi ob hanc ipsam caussam fäs crediderunt; singulas formas, non quum eas novas, sei cum ipsis incognitas seirent, pro novis speciebus deseri- bere; alii vero ipsarum stirpium ignari species pro lu- bitu, ne dicam sorüito, conjunxerunt, Sed ipsa harum va- Yietate necesse fit, ut Agaricorum synonymia arcte ei xe- ligiose contineatur nec species sine examine. comparalivo recipianlur, ne linguarum barbarie saeculorum studie .et. Iabores tandem pereant, Hoc fere necesse facium, erat, quando Oel, Persoon edidit synopsin fungorum, quae vix alias species, quam Auciori cognitas recipiendo Iaudem tulit meritissimam.. Ita vero aceidit, ut magna specierum et maxima synonymörum pars indeterminata - relinquere- tur meliorque specierum ipsius novatum ‚Ahlea esset de- septa. ‚Hoc, varlis tentatis viis, probe peräpiciens, non ommuni omnium receptorum sübversione oeulos in me allieere,. sed fundamento synopseos ‚Persoonianae super- struere volui, quare primo species-ejus operis mihi notis- ör Bd, 5 Heft, 44 690 simas reddere, dein synonyma negleeta conjungere, porro varielates ad Lypos ruos reducere studui; Zandemgne-spe- cies omissas restilui et novas addidi. Quam leyia, et pa- rum cerla simul, a plerisque ad synonyma figenda collata mihi videantur, dicere vix ausim. Tesientur 4. oreades, Pluteus et fere omnes vulgares species, quae, nemine af- finitatem divinante, ante editionem systematis Mycologiei alio nomine in Suecia, alio in Gallia, aliis in Germania, alio in Anglia notae, ut potius ignotae, recensebanlur. Hae via ulterius dein progredi conatus sum, sed simile exemplum novum unicum tantum inveni, nempe A. sa ponaecum, quem in Anglia A. graveolentem, in Gallia A. rumentaceum, in Germania A. luridum, atrovirentem etc, in Dania A. fusiformem ei alboumbrinum dicunt, .ä si, scientia hac ratione unila et firmata, ad pristinam li centiam reverlimur, pristina quoque redit confusio, n0VA radicali expurgatione tollenda; ipsa vero scientia, eundem eirculum describendo, nil, nisi barbarie, crescit, cum cul tores tantum in speciebus reformandis versentur.. Agari- corum synonymia hoc modo. ita immensa erevit, ul qui dam, nec pauci, se exihac exiricaturos desperantes,. notis- simis. quibusdam excepiis, reliquos pro novis deseripse- rint, 'sibi persuasum habentes, confusionem hoc modo tol- lendam. At historieum fundamentum scientiae nilor et robur; speciebus sine synonymis raro fides habetur et ab unico fantum observatis dubii quid saepius inhaerei; n0- vis nominibus confusio magis augefur, quam tollitur; ‚sal- tim läbores et molestiae fuluri deierminatoris non suble- vantur, sed multiplicantur. : Nova nomina sunt tanium gut tulae in. insigni illo maris oblivionis sinu, quem Agarico: rum nomina jam emortua formant. : Felieiores, quibus adi- tus Bibliothecarum patet, icone citata salis factum credunis sed ob illimitatas fere eoloris et staturae mulationes 100 nes, ulpole individua ‚vepraesentantes, magis saepe fallen- 69: tes, quam deseriptiones, ubi non .et hae ad.:speeiminia pauca factae sunl. Fatendum vero--est, deseriptores in'ge- nere.species suas accuralius delerminasse ei etsentiales differentias genuinumgque specierum ambilum magis -atlen- Jdisse, quam iconographos, figura omnia suppleri sperantes. Etiam apud .accuralissimos iconagraphos una alterave -for- ma, ut amphibola, indeterminata mihi, restat; ‚qualis et fuit Ag. neeator Bull, i. 14, ob colorem- inconsuetum ‚ad 4, necatorem Pers. et S.M. citata,:licet ad distinclissimi ‚Aı torminosi formamn insolito. obscuram, -certe- pertineat. Sed, .apud: Albertini et Schweiniz; vitam et historlam sin- gulae speciei eximie enarrentes, ne unica quidem: species l. varietas. (nam varietas. apud auclores laudaios .majoris ronderis est quam aliorum species) mihi“ non: tam. certe eognita restat, ut de ea me falli posse non eredam: Per plures annos vix.umquam aceidit; ut-non Agaricos ab.eis deseriptos, prima vice obvios, vel perlectis tantum aliorum deseriptionibus mox agnoverim; nam, qui Agaricorum syn- onyma conciliare studet, horum a variis datas descriptio. nes tamidiu perlegat, donee in memeria fida nidulentur.. « -Si quid tenax propositum, nullo neglecto subminieulo, effcere valeat, hanc nominum diversorum silvam plane exstirpatam spero, quod eo magis necessarium videtur, cum seientiae, hanc metam non assecntae, nulla fides et aus eioritas, Qui in natura viva et a Bibliothecis zemoti de- gunt non posse omnia exolica et omissa nosse synonyma faeile perspieitur; ab opere vero universali conscribente, ut haec noscat: et concilist, jure postulatun Ile. enim, ut Alberiini et Schweiniz, suae regionis species deseri- bendo maxima quoque, ad seientiam amplifeandam con. fett; si autem in opere universali omnia diversa nomina eompilantur et nova sine scdula comparatione adduntur, ertöres tantum cumülantur. Nimia in speciebus fingen- dis ‚licentia et levitate antecessorum delerminationes ne- 44° mL 692 gligente; nön tanium seientia obfuscatur, sed’ in'ipsam ' etiam eontemtus’ redundat. Multi Bolanici speciösos.ei ubique obvios Agarices se non pernosse indignantur,'sel ab &oram studio, ‚perspecta in infinita-hac varietate con- stantia.-jucundissimo.,. facile lerrentur, videntes Auctoribus we:ipsorumsspecies esse. cognilas, alterum alterius species ' vix umquam determinare aliosque horum vitae et vegeta tionis:tanı parumcuriosos esse, ut mycelia pro: novis ge neribus’ recipiant; paucis, ‘omnia ad scientiam diffusam reddendam -ejusque faciem mutandam: tendere. Scientiam hac ratione nec benevolentiam captare nec auctoritatem sibi arrogare facile patet. In aliis rei herbariae partibus, Algis forsan ex&eptis, illud. minus noxium est, nam si sı- bito e levissimis differentiis centuria Salicum ,: Rosarum 'ele. sine 'synonymis emergeret; seu notis speciebus nor nomina -tribuerentur;'seu'ad folia viridia, glauea, argentea ‘8. p. Species disponerentur; plurimi melius sapientes' © ‚praenotionibus stabilitis, quid de ejusmodi innovationibüs judicandum sit e praenotionibus stabilitis norunt, : At nen ita inter plantas Homonemeas. Pauci fingunt, id quod vera vatio' est; Bolefus enim flavidus ei badius.olim de seripli:'erant, : lioet :dein confusi sint; ad "hune special Schaeff. t. 126.) ex ingente groge Boletorum (sensu n0- stro) novorum post Bulliardum distinctorum unicam tom tum speciem esse certo et vere distinctam. Cir. El. F' ung! : Longe minorem vim tribuo novae detectae spediei (10 vis fanlum synonymis negativam), quam dubiae illustratee et resuscitalae. Ad hoe studium nil magis contulit, quam egregiae descriptiones Agaricorum. a Cel. Zasch in Lim. ‘1828, 1829 datac, Huic felicissimo fangorum indagator! non tantum plures eximias species detegere eomtigit, 1 alli recentiorum; sed, quod magis delector, per Kos pr rimos in system. mycologico ut dubias omissas aut a bene deseriptas et collocatas, fide inventorum, resttnet? 693 et extra dubitationis aleam ponere. Eo sensu, quo-ipse indicavit, nempe ad Systema mycologicunm exariinatae, plu- rimae novae sunl; at plurimorum nobis adsunt synonyma, verae speciei criteria, cel. Lasch semper Jaudi erit;. eas non 'tantum denuo rite determinasse, sed. tam .accurale etiam collocasse et descripsisse, ut species tam vivas, quaim olim deseriptas a me visas mox agnoverim. Multae ob- seryationes cum meis recenlioribus schedulis eximie con- spirant, quasi ex his vel mente mea exscriptae 'essent. Exemplo sit Zlenchus noster fungorum, qui Auclori co- gaitus non fuit; facile patet'nos eodem fere tempore ne- scios exposuisse varias identicas species-v. 'c. 4. Zuridus Lasch n. 504 est A. portentosus El. fung. ‚p. 5, A. guer- cicola Lasch n. 572 est 4. speetabilis El. fung. p."28, 4. flammiger Lasch n. 573 est Agaricus villosus Bolt., EL -fung. pı 28,4. molestus Lasch = 4. tognlaris Bull: EL- fung. p. 38, 4. horridulus Lasch == A. lanuginosus El. fung. p. 32. ‘At difficilius aliquid oculatissimum virum eelare videiur. consideranti, ipsum quoque ei plerasque Meas reperisse plurimasque alias addidisse. Ex his A, Parvannulatus, hirsutus, rhodomelas, adscendens et pauci alii mihi innotuerunt. De variis, ad sectiones a cel. Per. Soonio tractaias perlinentibus, infra disserendi ei synony- ma prisea conferendi aptior subministrabitur..occasio. Hoc loco tantum afferenda nonnulla exempla specierum in Syst. Mye. nan receptarum vel ex autopsia tar mihi non co: Snitarum, quae ab Auctere scientiae vindicatae vel extra dubium positae, A. ambiguus Lasch 78 est. 4. 'ramen- taceus, post ‚Rulliardum a nemine repeitns. A. obtex: tus Lasch 1. c. n. 101 est status normalis "A. sordarii Pers. syn. ab ipso, ut a me, ut dubii prorsus omissi. 4. fumoso-purpureus Lasch n. 498 exaete est A. echina- tus. P. Alb. et Schwein., ab ipsis yero dubie prepositus indeque .ab ommnibus neglectus. In Scania quoque legit ” 694 amleiss..- Ahnfelt. A. ignescens Lasch-n. 588 est A. py: rotrichus Holmsk., cujus nudum nomen ut ab A. laory- mabundo, cui ei ex Auclore proximus, forte diversi it 8..M..occumit. A. medealis Lasch videtur 4. crenulalıs Schum:, ob sporidia ignota dubius, quare nomen certum et oplima descriptione suflultum recipiendum est. 4. re calvus.Lasch n. 434 est hacienus ut dubius suppressus A. _ sphaleromorphis- Bull. et per A. infirmum. Lasch- n..581 teviyiscere spera primarium A. conocephalum Ball., -pro quo alia species subslituta esi. At hacc omnia, v. & Pa tum synonyma Aucioris studio declarata, exponere, nimis a pracsenlis Commentarii fine deduceret. :Nonnullae quo- que. polius varietates videntur, v.c, A. hispidus A, ciype olaris, A. solidus A, diatreli, A. fluvus A. cerini, A. atri- des A. serınlati, A. impexus A. scabri; at cum Cel, Au etor:meas diligenter semper contulerit, haec Auctoris ex mini subjielam, Merulius Fulous omnino est Phlebid mie. rismoides, cujus. generis Species vix antea in Germania reperta est, et M, inierplicatus forte Phl. vaga P. alle, meritö specie distinguenda. i Laelamur simul videntes prisca studia non in capnl . moriuum aborlare, sed casdem plerasque species in omnl- bus ;terris teimperalis diligentius in silvarum penetralibus vaganli obviam. venire. Vegetationis fungerum geagraphi cam exiensionem considerantes, duas tantum Zonas, qU0A species differentes, tropicam nempe et temperaiam, asslr mere debemus, ita vero ut nonnullae Europae mazime Al stralis ad tropicas specios magis appropinquenkur. Sed haec convenientia adhue major est inter Agaricos terresireS, quam inter fungos parasitantes. Longe minus. quoque Age vich tropiei, quanı Polypori, Thelophorae etc. a borealins differunt. Lenlini tantum versus soplenixionem -eyidenter decrescunt. .Sed eosdem Agaricas in Groenlandia, Kamt schatka et Lappania ac in Europa media oceurrere ® pr 695 eiminibus collatis constat. Rever. Sommerfelt in summo seplöntrioni vix alios invenit, quam quos simul e Gallia recepimus; immo, A. ephemeroides Bull. in Gallia et Lap- ponia hactenus tantum repertus est;. 4..arelicus, Lappo- hiae privus Auctori visus, non tantum e.variis .Europae vegionibus, scd e Kamtschatka et Carolina Americae simul adest. 'Facile-crederes, fungos lenios et suberosos altius versus septentrionem ct in alpibus adseendere, quam car- nosos et succulentos, hoc vero naturae conlrarium nec mi- rum; suberosi enim lente ineresceiites a frigore magis lae- duntur, quam carnosi aestate mili: et brevi' cito. absoluti. Vix ullas habemus species lentas et longaevas, regionibus frigidis privas, multas vero regionibus calidioribus, .Fungi vari perennes stratosi et lignosi, quasi arbores inter fungos, in frigidieribus evadunt, qui in calidioribus- vitam intra an- num absolvant; natura enim, quando speeiem- per semina eonservare nequit, ad individua conservanda tendit.. (Zries nov. fl. Suec. p. 270.) Valde errant, qui ob patriam diver- sam, celeris congruis species gallicas ei suecanas diversas habent. Polysaceum tuberosum*) olim tantum a Miche- —— i ! . ..) Cum nollam in Syst. Myc. II. dceriptionem eximiae speciei hobilisimi generis affere valuerim, hoc loco addere liceat: Polysaccum tuberosum. Fungus arıhizus, zotundato-difformis, saepe oblongus et repandus, tubera Solani eximie xofereus, magnitudine nucig Juglandis et ultra, junior mollis, exoletus induratus. , Peri- dium sommune simplex, coriaceum; extus ferrugineum, laeve, sub Iente quasi innato - pruinosum; sponte vix dehiscens. Ihterior ' massa peridiolis,fvenis albidis aut ferruginascentibus distinctis, tota cellulosa, Peridiola atere!ma, juntora cellularia, ‚magna, rotundato- dlformia, primo latice viscido atramentario farcta, qui fungo fräcto aut dissecto uberrime profluit et foede atroinquinat;, ma- tura sporidiis concolaribus compactis referta. Capillitium vix di- scernitur; vidi quidam Aibras setiformes atras in globulos convo- kutas, vorum cas pro oxeremento inseeti midulantis habeo, Veri- diola ambitus aberiuntur! — In pratis calcareis ad ‚Malmoe Scaniae cum Bovista suberosa. Angelin. 696 lio in Italia repertum, hoc anno in Suecia inventum.:est: Species Bulliardi paucas mihi Syst. myc. ediluro ignotas, jam reperi (v. c. Daedaleam biennem, ab Ahnfeltio meo indigitatam) vel ad jam cognitas Suecanas (v. c. A. sirie: tus Bull. ad A. plicatilem Sow.) perlinere- perspexi-vel denique ex aliis terris borealibus recepi. Annotandum tantum est, species omni fere colore ludentes in alia terra alio colore.vulgatiores esse v. ec. A. pralensem, quem in- fra conferas. j ‚Characteres e colore externarum partium, lamell- zurh forsan excepto, ut olim jam bene perspexit Haller, desumti, legitimae speeierum determinationi mazime.noxü fuerünt; dispositiones e colore amnem characterum essen tialium 'et äffinitatis ideam tollunt, Colorem igitur in-S' M. in omnibus speciebus colore inconstanti Iudentibus proxsus omisi; in religquis vero, ubi definitus eolor eviden- ter primarius, ‘a. quo reliqui variantes circumstantlis CO sideratis facıle derivanlur, hunc ita recepi, ul eum ad spe. eies; discernendas ulilem, non vero efficiendas necessarüm haberem. Cum vero nonnulli e coloris levissima: modi fiealione mox aliam speciem fingant, necesse duxi, eolo- ‚rem, pilei et stipitis (süpitis cornei excepto) in defnitio- nibus exeludere nolasque magis essentiales. tantum Tec pere; quo jam per plures annos, naturam assidue eonsulens, oceupatus sum Iabore. Quamdiu enim species Agaricorum e colore partium externaram distinguuntur, spurlarum P% crerum, nullus finis; mihi non numerandum videtur, quam mullao species in libro recenseantur, sed quam paueat falsae. -— Sunt tämen coloris mulationes non prorsus At malae; mente animoque attento Iustranti plurima anoma- hiae evanescunt. Sie Agarici Leucospori, pileo albido, SU pluviis continuis facile rubeseunt; jeve siceissin Iutescunt. In teliquis seriebus mullisque Leucospor®, j lor ex attis copia humidialis semper fere mulalır;, a ons €0 ! i N i 697 siccd expallent. — Colores magis inter se .affines inter-se facilius commutanlur, quam magis remotiores; eolor :cine- reus in album facilius, quanı cinereus in rubrum, ‚abit. Albus color omnium maxime inconstans: est; non tantum e cinereo, sed facile quoque e luteo, rubro, viridi:e. s::p: espallente oxitur. Ne unicam quidem Mycenam constan- .ter albam agnoscimus. — Multae coloris mutaliones e: löco sicco et, humido, aprico et nemoroso, ab assueto facile di- scernuntur;. at norma universalis difficilius proponitur. Aliae, species in umbrosis obfuscantur, aliae pallescunt; locis aprieis autem vulgo puriores sunt. — At maxime at- tendendae coloris varietates ex ipsa -aöris constilutione. Plurimae species e serie Leucospororum: aelale' vigentes Iaete coloratae (candidae, Iuteae, rubentes ete,) sero auı- tumno cinerascunt; immo, aliae simul vere 1. praecoces virent. Hie concinnus nalurae lusus.cum mutalionibus co-' loris e singuli individui aelate, v. c. Clavariae' Iuteolae P. in ferruginascentem Clav. ligulam P., statum exhiben- tem, non commutandus; hoc modo enim omues Russulae älbae a primitus laetius coloralis expalluerunt, licet et il- lae specie distinetae sint, Diversis anni temporibus, de quibus heie loquor, novi ex eodem mycelio (veras. igitur Yarieistes non censeo) emergunt pilei, diverso colore jam Primitus imbuti. Nolissimum est, Agarieum conicum Praecocem flavovirescere, aestate colore aurantio aut luteo Petsistente superbite landemgue aulumno serotino jam pti- mitus fuligineum. in triste speclaculum nigrescere, - ‚Eviden- - Yus adhue dg. vaginatus vere virens, aestate lulvus, au- tumno lividas, ineunte hyeme hyalinus- saepissime oritur. Ag. Phalloides, praecox. saepe viridis, aestate' candidus 1, Inteus; serotinus ‚emergit olivacgus et füsens. Ita fere A. rubesoens, eujus varietas dm, pirescens Pers. omning est; 4. einereus Qlio autem est. .dı eccelsus, Bussulae pluri- ae hane xegulam ‚gquoque. eximie.seryant. : 4, odarus prae- 698 cocior.-laetius .viret; dein candicat; sero autumno griseo- aeruginosus est. ‘d. umbelliferus L. (ericetorum P.), vere virens lectus, aestate candidus aut luteus, autumno squali: dus et griseus vulgo occurrit. Tot vero adsuni tamgue nota sunt exempla specierum aestate laete coloratarım, autumno vero cinerascentium, ut ea referre non opus sit Etiam neminem fugere potest, species constantius:laete coloratas, v. c. Leucosporos (Pleurolis exceplis) et Corli- narias, praecoces esse; squalidas vero et fuliginosas, v. & Pratellas et Coprinos, nebulosi et iristis aulunni esse munera.: B Vix ulla re in specierum delerminatione (de magis universalibus, dispositione ete. non loquar) Cel. Perso et ego tantum dissentimus, quantum de coloris valore ad species distinguendas, quem ille affırmat, equidem vero nego, observationibus ex parte jam allatis ductus. Cie dit saepius-Cel. Vir in formis diversi coloris a me alla tis. plures -coacervalas esse species; at si, id quöd non nisi futura experientia menie praerepta praedicare Jieerel, aegue cerlus testari auderem species numquam nirmis AD: gusto sensu sumtas esse, quam mihi plene persuasum et, easdam nunquam nimis late esse extentas, laetus oyare, Per decennium post Systematis Mycologici elaborationem ' praeterlapsum, quotannis jove favenle locis quoque antea non visitatis ‘huie dilectissimo generi omnem -dieavi alten tionem simulgne -quotannis plures speciminum optime a servalorum. et iconum centarias, undique fere missas, Ir stravi; lantum vero abest, ut specierum Buropacanıt numerus auclus sit, ut potius diminutus Fuerit: \ Reeipienti mihi Persoonii monographiam: rum, cujus pars divulgata Hye. Zur. particulam t07 1 effcit,'primo gaudium exeitavit spes fore, ut ei espiien reperirein species Synopseos adhue"dubias et affinitate 1 m Bulliar- cerlas et confirmatam determinationem speeiett zerkiom | | | 699 di, in syst. myc. dubie recepiarum, cum Cel. Vir-Bulliardi vestigia repetat. At mox vidi illas, e memoria forsan elapsas, partim ab ipso oblivioni traditas,' (qued etiam va- riis non sine Jabore mihi, ut spero, rite cogaitis accidit), parlim prisco modo lantum repetitas; paulo post perspexi, non tantum Bulliardi ei meas species, sed etiam ipsius Auctoris pro novis ilerum descriptas, Cum insuper om- nes fere recentius distinetae recipiantur, (e meis vix aliae omissae, uam quae cum novis Auctoris verbotenus con- venire videntur), singula fere’ species bis, ter, quaier plu- siesye redit. Viro, cui Myeologia toi debet, quot Cel. Per- soonio, omnes sibi obvias formas, aliorum determinationi- bus neglectis, novo nomine deseribere si concessum sit, (ut alii imiteniur nolim), necesse tamen videatur, ui syu- onyma concilientur. Tacile enim fingam, Cel. Auciorem has species jam ante Systematis Mycologici divulgationem determinasse et descripsisse, quare cum meis conferre non powwerit, Haec autem concilisre mihi potius injuncium wredidi, qui in Persoomii Synopsi primarium meum ma- Sistrum veneror adeoque ejus describendi et determinandi genium notissimum redididi, quam Cel. Viro, actate sua jam venerabili, a quo inique peierem, ut meam propo- nendi rationem sibi vindiearet. Mihi vero facilior iste labor, ‘cum et familiaria mihi siet loca, quibus quotannis singulas species repelam simulque quotannis e plurimis Galliae Mycologis ditissimas fungorum eollectiones, ut ® varös familis major mihi speeiminum Gallicorum; duam Suecanorum copia; veporlem. Multas in his diversas vi- deo species Pyrenomyceium; vix ullas autein carnosas al- lerutri-regioni privas reperio. Serupulase itaque singulo verbo deseriplionum Agaricorum P, perpenso, natura dein !lerum collata, plerasque nostras species mihi contigit Certe conjungere. Nonnullos tämen determinare 1. inter meos recipere non ‚qusus sum, ob sporidia vulgo ‚neglecta 200 - et velum non satis observatum, qui apud me characleres primi ordinis oflerunt, Cel. Auctor velum tanlum persi- stens attendit; equidem majorem semper vidi affinitatem inter species velo persisienie et fugaci, in eadem specie vario, quam inter Agaricos velo, sive persistente sive fu gaci, et velo prorsus desüitutos. Nec temere statuere mihi videor, Agaricos quo ad sporidia et velum ignotos haud melius esse 'ognitos quam Umbelliferas sine semine ct involuero, 1. Muscos.sine peristomio et calypta. Nee «u Iyx. Papaveracearum 1. calyfitra Muscorum ob fugacitatem negligenda sunt. _ Diffcilius quidem in exoletis observatır, sed tirones numquam justo citius evolutionis seriem sequj addiscunt, sine cujus observatione omnis determinatio vapı est. Denique fatendum me nomina specierum in ‚Aucle- vis synopsi, majeris mihi auctoritatis Iibro, proposila, Sir tantom mutata sint, sive, speciebus ipsis pro novis deserip-' üs, prorsus oblivioni tradita, Iubentius servare et ad syı- opgeas species. determinandi rationem propius acceders, ut fis, qui nominibug secterieis. deleetantur, strielior sim Persoonianus, sensu Synopseos, quam Auctor ipse in I ‚eologia Eurapaea, -—- Celerum non est quod moneam, Me von eum esse, qui postulem meis determinationibus eoece fidendum, quin potius exhorter omnes, quihus certum & verum eordi euraeque, nee nomen tanlum sine coguiliont specierum genuini ambitus satisfacit, ut sollicite et integte consulant naturam, Optimam magistram. Si certae et er sentiales differentise indicentur, equidem novas sp eeie : I cillimus agnoscam. At quamdiu mente- non pesspieihit vel verbis exprimi non potest, quibus differentiis spea® dignoscalur, eam prorsus omittere consultius duco.- Species in Mycologia Europaea I. et Il. desorp® quotenus ad valumina Systematis mycologiei edita sp sche et non prorsus amphibolae sunt v. ©. mycelia . magna pariem priaris sectionis efficienlia, ad -nosixas ‚sp ecies IM \ 701 Blencho fungoram citavi. Addendae iantum hoc loco ‘non- \ nullae species ex-Sowerby 1. c,'recepfae, quarım icones in exemplari antea viso, desideratas; ; Beroliäi ‚demum lu- strare contigit: ö a Helotium coccineum Myc. Eur.-L..p. a6: €’ Som & 1 2 est Tubereularia vulgaris. + Hypolyssus ventricosus Myc: Eur. IL; p.7e Sowit ti 402 est Sphacria lateritia, hyrienium Agariei ‘obducens. Merulius pseudocantharellus Mye. Eur: vll, "PB 26. est st Chan. tharellus aurantiacus. * '*- Polyporus gibbosus Mye. Bur. d. PB 6 est. fie ‚Po- Iyp: fumosi. Polyporus irregularis Myc. Eur. I: P "se ex‘ «on. t. 428, est Polyporus amorphus. " - Polyporus- rugosus Mye. Eur. D. p. 76, e Sowi & 198 varietas Polyp. alligati Bl. Fung, ee Boletus Ieucophaeus Myc. Eur. p. 140 e Sow. t. Jen est Boletus senber. — Bol. solidus Sow. t. 419. B. edu- His vetustus; et B. lactifluus Sow. | t. 420. B granın latus L. Daedalea, vermicularis Mye. Eur. pP. % est D. latissi. "ma. — Som. . 424. ‚Schizonia vulgaris P, dieitur Schizophyllum commune; eui bono, non facile perspieitur. Dieit quidem: „nen equidern ad communes species. pertinet”, sed ipsam esse 'omnibus regionibüs per t6tum- terrarum- orbem plurimisque arboribus communem mox infra'observat.- Commimis itaque optime dicitur; minus bene autem vulgaris. : His:praemissis ad Agaricos t transeo: - AGARICUS. , u... 1. A. Epiaylon Mye. Eur. p- 15’eum *4. coccode p. 17. R A. merulinus 1, c. p. 17. (Somerb: t. 301.) * Ar trichetis ], co p- 18 Pa 2 .., Has tres species, ut japı e-synonymis patet, suh A: .. applicato S. M. complectox, nee ita differnnt, ut ya- . zielates dicam. Nomen antiquius ei ubique receptum Botschii apiius quoque videtur. 5 .d«.edatinus 1. e, p. 18. Speeimina a me visa identilatem cum. 4. violaceo- .. fulvente Batsch ei -S. M. demonstrant, quare‘ hoc no- ;men.'aegre supprimam. . 6. A. aymotis ep 1. . = Conferenti hujus iconem (t. 23. f. 5. d.) cum 4. dl- gidi S. M. in Fl. Dan. t. 1556. £. 2, 1552. £ 1. la rum identitas mox patet, A. algidum A. cynoti st millimum saepe legimus. " 15. A. scobigena 1. c. p. 2. Collatis speciminibus facile vidimus hunc fungum esse formam parum memorabilem 4. Pannoidis 5. M, al quem insuper absolute perlinent 4. mollis* heteroch- - tus Mye. Eur. p. 24, A. atrotomentosus y. 1.“ P 46 et Gomphus Pezizoides Myc. Eur. Il, p. 10. 16. A. dubius 1. c. p. 28. 18, ‘A. bubalinus 1. c. p. 24. Formae Ag. mollis 1. e., eujus vero varielas longe di stat ab hac 'specie- A. mollis var, stipitata insuper est A. applanatus Myc. Eur. p. 30. 22. A. horridus 1. c. p. 26. Est meus A. mastrucatus S, M., nescio eur, mutald nomine. Horridi saltim minus convenit. 26. .d. variabilis hc. p. 28. Hujus subspecies; Ag. chioneus et Iypnophilus, Au tori dubii, dubii manent, Videtur ille modo stnps infantilis, hujus icon A. depluentem. refext. 80. - A, applanatus 1. c. p. 30. Cir. Ag. senbigena n. 15. ” 31. 4. umbrinus 1. cp. 3. 703 Cerlissime est 4. haustellaris S. M. — - Mye.'Eur. p- 27 n. 23 pileo sporidiis tecto, ut in omnibüs affı- nibus videre licet, inde obseurtori et pulverulenta. “ 34 4. petalodes l. cp. SL.et .- - E 3. 4. spathulatus 1. c. p. 3% excl. var. anatina. 4. petalodes S. M., cüjus forma normalis- omnino convenit cum fungo’ Bulliardi et A. spafhulato A. S.. — 4. spathulatus P., secundum spece. auihentica, certe varietas.. Huc quoque perlinet 4. duricula Mye. Eur. p. 51, ut liaceam alios a. veterihus receptos. 40. A. osireatus* ayrinus 1. cp. 86... :\. Minime ad 4! ostreatum, cujus onmes- affines: eradi- “eati; sed ad Lepiotarias, quibus: stipite radicato et | lamellis Iutescentibus gaudere .privum est, .eerte- per- tinet, Est nempe varietäs A. dryini-Myc.. Eür. p: 40 -eijüs varietäs: s/bbosa patius hujus loci sit. MA. Cornucopiae |, ce. p, 37. "Est omnino A. conchatus Bull. ct Syst. Mye., una cum .A. fornicato, toruloso et inconstante Mye. Eur. Pr 83—45. .. #1. A. juglandinus 1. c. p. 0. -Ne- levissimo quidem eharactere differt ab A. Zessel. lato Bull. et Syst. Myc. — Mye. Eur. n. 63. 57. A. fornicatus et * torulosus 1. e. pı 49, 44. Cr. n, 42 et El. Fung..p. 2%. 3. A. candidus 1. c, p. 45. 2 _ Omnino A. corticatus. S. Mm. — Me Eur. u Ak ®. A. inconstans 1. c. “ . Cr n. 42, . 64, . A. ulmarius 1. p- 8. 5. A. austerus.L. c. p. 48. ; Üterque; ‚ut ex autopsia tesior, .eandem constituit spe- dem; ille est forma @), hic forma 5) Syst. Mye. — . Süpitem plus minus villosum in hac speeie ni va. kr 704 -ZTöre,” euique 'observalori notissimum est; hine &tian ad. ulmarium.: j | 66.-:.4. dasypodem. 1. c. p. 50. Diu mibi dubium, referre vix ambigo. 67. 4A. Aurieula 1. e. p. 51. Forma .d: petaloidis! . 70, A. polymorphus 1. c. p. 52%. : Be A. lepideus:S. M., nomen sine ratione sufficienie re- -" jeetum; natn oranes fere affines eodem modo mutan: dur.v.'c. A. tigrinus, serotinus, lignatilis eic. etiam in eryptis elavaeformes protruduntur. Ceterum var. 6) exacte eadem est ac a; et =) ad Ag. kigrinum per- tinet. fr. Descriptiories eximias in Lunnası ‚1828, p- 39. j ' 72. A. Dimalii 1, e. p. 54. Hujus contra varietas B. evidenter est A. Zepideus. 76. A. chrysoleueus 1. c. p. 56. on, Dubia species. Videtur forma truneicola A. melis :S:M., sed hune, saepius jam lectum, Aruneicolam noN- ‘ dum vidimus. Reliqua congruunt. j 77. ‚A. splendens 1. c. p. 56. Hune, 'nondum visum, in $. M. admisı; ı vero speeimina :a Cel. Prof. Pramberg allata, desanp- tioni optime respondenüa, est varietas A. Faceidi 79. A. squamulosus 1. e. p. 57. nn Omnino noster in Obs. Mye. et S.. M. deseriplus: 84. 4. gibbus 1, c. p. 59. Cir.Fries Bl. Fung. pı 1% Melius 4. infundibuliformis. (Schaef. t. 212, Bull: * 286, 553) dieitur; ceteram hanc pristinam specieh per omnem Europam longe vulgatissimam, oblitus #" videtur Cel, Auctor, cum in: Germania nasci antun Sicatur, ipsissimusque mox infra sub yarlis nominibus 'deseribatur. . 5. DE secundum — 705 8. A. suavis L. c. p. 5%: 5 E Ipsissimus A. gibbus. Pers. syn. et Syst Mye. 8, 4. flavicans 1. ce. p. 61. EN EB Inter inquirendos' eitavi in SM, jam. A.-sh, neh esse formam persenatam nobis.cerlo constatı: = .., 9. .A. propingwus 1. e pi 68. : ee Haec certa et pulchra est species, in Syst. Mye. no- stro desiderata; at miror, synonyma Auctorem: Bul-- hardi vestigia prementem effugisse; est nempe A. vi- nosus Bull. Champ. t. 54. Dec. fr. & p: 178 eic., quem ob aflinitatem dubiam in S. M. omittere. coactus füi, postgram ab'4. Dutyruceo, cui in Pers. sy. ad- scriptus erat, exeluserami Acceptis verd specimißl. ' bus, tam iconı Bulliardi,- quamı descriptioni- Petsoonii respondentibus, in schedulis . inter 4. Zepistam et A. involutum, servato ‚tunen nomine Bulliardi, in- serui. ' 93. A. zurfosus M. E. lo. p 64. 4. pyxidatus S. M. et Myc. Eur. pı 67; ' 8. . A. anthodius 1, c. pi 67... : d. umbratilis? .). varietas 4; pyxidati, cum quo var. P. omnino convenit. 101. A. Swartzii.l. c. p- 8. . Pristinam hane meam speciem ut varietalem A. fibu. Iae in S. M, propvsui; restituit Auclor, at luculenter contluit. Sie et 4. ‚fbulae nimis, perafhinis A: amoe- aus Lasch eliam stipite unicolori ei apice fuscescente variat, Occurit. quogue A. fibula eandidns, | eine- reus, qui 10%. 4; ureeolatus \, @ p. 69 Jati optime .a Cel. Lasch. ut. fibula y propostu j 108. 4. Yaillantii d cu pr 70. Haec Parisiensis species oculis observatoris sese sub- ör BA, 56 Hefü , 45 ‚706 — ducere vix potuit, licet non visa dicatur; est quoque- infra sub’ A.:anguwlato descripia. ; 104. 4. Lepisma I. c. j Au. Lepista. SM: 1. p. 271, ob formam exactam le- pistae sie dietus, sed nullo modo squamosus,. quare hane, ut reliquas nominum immutationes,. minus. fau- « ‚stam censeo..— Üeterum stalura nec praecedentis, nec : tsequentis; sie variae enim notae ‘comparätivae: non - „ ordinem speeierum in Myc. Eur, sed in libris, ex qui- - + bus exseriplae sunt, respiciunt. 105. 4. giganteus 1. c. Emendandus ad El. fung. p. 10. 108. A. phaeophthalmus ]. ce. p. 72. A. hydrogrammus semiexpallens. Cfr. 'n. 127. 109 A. stereopus 1. c. - Omnino Ag. gibbus ß. S. M. 110. A. tabularis 1. ec. p. 73. j A. grammopodius S, M., qui forsan Auctori ipsi Di. mis affınis visus, cum hace.Bulliardiana species, U saepe eisdem sub nominibus novis deseriptis, proisüs . » :omittatur... Affınis..d. gibbo, at distinclus. 111. A. leucophaeus ]. c. \ 4. Tricholoma S. M. yetustior. 'Cfr. S. M. 11% 'A.:Neapolitanus } ce. - Prae: veteris suspeelus; ob ortum paradoxum el ab- ; normem genuina species esse 'nequil; nam pro NOW nosiro demum aevo progenita specie, mea expenieh, -tia dueius, habere non possum. Varios vidi. analoge singulari loco enatos et personalos, v. c. A. dealbatım in farina frumenti putrida sed accuralius inquirens formam normalem in vieinia legi et e sporidiis for- mae personatae normalem educavi. Sie et A. 70% politanum, facile ab A. phyllophilo, nulla noia rec® — . 707 dente, ortum fingo. Locis natalibus haud naluralibus naturales species nen occurrunl. 115. 4. polycephalus 1. c. p. 75. A. hebepodius S. M. I. p. 97, ulergtie ex eodem. fonte, minusque cerlus. Antecedentes sublerraneasmonstro- sitates transeo. 120. A. plicatus 1. c. p. 78. Mire et singulo verbo convenit cum A. paseno £ costato S. M. (ubi integram hujus monstrositatis de- seriplionem inserere non licuit), sed sporidiis non in- dieatis dubius‘manet: 121. A. hedeosmus 1. e. p. 78. A. cervinus S. M., species A. gibbo, ad quem ei A. hedeosmus ß. pertinet, peraffinis. 123. A. platyceps 1, c. p. 79. ‘ Ipsi Auctori A. cyathiformis Bull. varielas, mihi e deser. planc idem videtur. 124 A. tardus }. c. p. 80, cum ß (priori) et y. A. cyathiformis S. M.; sed 8 (posierius) ad A. me- tachroum, in Gallia vulgarem (Auclori ut germanicum ‚lantum cognitum) non polest non perlinere; * cinerens cum, A. onisco congruit. 1%6. A. dicolor 1. c. p. 82. 4. melachrous S. M.; nomen dicolor, et radice hy- bridum et per.se minus aplum est. Celerum ex me- moria aucloris exeidisse videtur. . 127. A. stroplopus et B. orlhopus 1. cı p. 8%, 38. ; . Sine dubio A. kydrogrammus S. M.; novum vero no- men e nola, ipsi inconslanle non Bulliardiano prae- ferendum videtur. 28. 4. gereus 1. c. p. 883, Jam e loco suspectus; nec ullo modo diflert ab A. 45* 708 "oyatlıiformi. b. 8. M. (snpra n. 124, 123), qui eliam apud nos in pulvere coriario 'observatus est. 199. A. affrieatus |. ce. p. 8. Non differt A. affricatus Myc. Eur. p. 83; quis vero per. „antecedentem”, cum quo ullimo loco compara. iur intelligendus sit, non video. 133, ‘A. syringalis 1. c. p. 85. „Ad A. nefrentem S. M..eo tulius refero, cum hune ı ‚eisdem. locis; legerim. ö 135. A. obliquus 1. c. p. 86. R Quid hie dubius semel lectus fungus esset, me din. Jawuit. Tandem A. hirneoli varietatem esse intellexi, — 4. obliguus Lasch, qui acuto Auclori eliam diver- sus videtur, ex spec, amice missis, sequens est. 136. A. cimicarius 1. c. , ‚A. parilis S. M, I. p. 168 s. A. expallens * parilis “Myec. Eur. p. 81, alia est vaxiabilis hujus speciei for- ma. Species haec Syst. Hyc. edituro, ul Semper spe- cies, ad unicam formam cognitae, mihi minus evidens eral; dein vero copiosius leela fuit et undique fere, € Gellia sub nomine allato, e Germania (Cir. prae- “eed.), e Ruthenia ete. missa. In statu perfectissino pileus extenuatus, undulato-lobatns, -indumento teclus . floceuloso aut glabrescente, omnino ut Cantharelli, quibus insuper lamellis plurimis strielis dichotomis et affinitate quadam cum Cantarello umbonato ita a cedit, ut sententiam Cel. Weinmanni, Cantharelli esse speciem, naturae proximam facile credam. 137. A. griscolus 1. c, p- 87. " Speeiminibus et hujus pximi inventoris, Cal. ‚Desma- zieres, munilus sum, sed de vero loco aliquantum dubius sum. Korte distinclus; inventoris nomen, Ar griseöpallidus, vix rejiciendum. 138. 4. Hypnicola }. c. " 709 Omnino A. setipes S. M. 139. A. erieetorum ]. ec. Est forma b. Agarici ericetorum. s. M,, vel.ut rec- tius dieitur, A. "umbelliferi Linn. — El. fung. p 22 Credit venerandus Auctor, species jam polissimum e colore determinans, quem vero fallacissimum esse om- nis bene cognita species testatur, plurimas.'a me al- latas formas et varietates distinctas esse species, sed praeler colorem nullo evidenti charactere ‚recedunt; omniumgue iransitus saepius observatus. Non easdem modo varietates confirmarunt, ‚sed. plures .insuper non minus reeedentes addiderunt sollertissimi observatores Sommerfelt, Lasch etc. — Speciem ipsam.Aucloyi me- Ks olim coguitam fuisse, luculenter testalur synony- mon Fl. Dan. t. 1015 f. 1, huc optime in Synopsi relatum, nunc, faeile credam Japsu calami, A. virgi- neo (!) affine habitum sislit icon laudata, observanti- bus Alb. et Schw., sine dubio formam. primariam, eu- jus leves mollificationes cerle censendae sunt sequen- tes in Myc. Eur. valde dispersae species: A. ericeto- rum cum omnib, excl. varr., A. grossulus (pileus euim et convexus), A. hygrophilus, Merulius turfosus eic. 140. 4. pileolarius 1. c. p. 89. Duplex species commixta, cerlissime diversa; ulrius- que fida synonymia haec est: 1) A. nebularis. Batsch, Pers. syn., SM. — A, pileolarius ‚Bull, £. 400, Pers. Hyc. Eur I: P- 89 excl. syn. A. geotropi. ‚Bull. 2) Ad. gibbus ß. major. S. M. A. geotropus Bull. t. 5731 A, pileolarius. Samerd. t. 61! A. gilvus Grev. Crypt. Scot. t. 41. A. pileolarius p et £. . Pers. Mye. Eur. p. 39, 90 10, A. glandijerus |. cp. 9. Inter inguirendos in S. M. citavi, ejus. affinilatem, 710 cum A. camarophiyllo divmans; hujus esse slatuin in- fantılem, jam cerlissimus lestor. 148. 4. vitellicolor 1. c. . -A. hypothejusS.M., absque dubio; nil, ipso monente 'Auclore, obstat, nisi quod fungum variabilem dixi, quod Auctor denögare videtur. Sed et in Suecia et "in Germania plutimas vidi formas, quas Auctor facile ‚distingueret, inter quas et ipsius A; bufonius infra, — Sie in ‘parle secunda ex speeimine sieco concludit, "meum Polyporum amorphum non irregularem esse indeque D. aureolum dieit; at si species isla genuino “"ambitu cognita fuissel, non infra ipse 2. amorphum 'nomine P. irregularis (Mye. Eur. II. p. 60, 75) ut “ speciem distinefam descripsisset. 149. 4A. Imacinus 1. c. p. 94. A. olivaceo. albus S.M.; nee primarius A. Kmacinus Scop, qui deinceps cnm variis commutalus, erroneae descriptionis synopseos fungorum ansam dedil, Hin ‘nee Äuctori nec alis talis fungus, „stipite Lransver- "sim rimoso” elc, obviam venil; baec enim est nola "4. colliniti. Est itaque subspecies * olivaceo-alba 1. € p- 95 normalis species, et forma primaria delenda. 153. A. commistus \. e.’p. 97. \ "Varivlas A, amari. S, M, et Mye. Eur. p. 107: 154. 4. ficoides L, c, “ A. pratensis Syn. fung. (abi oplime limitator) ei Syst Mye. (ubi genuino ambitu sumitur); at in praesenli opere varietates istas levissinas, colore tTanlum rece" dentes, polins excludere vult. Iloc vero loco, ul ple- tisque, voleriorem Aucioris delerminalionem longe Praefero; in Suecia meridionali saepius cinerascil; IR media albeseit (Wahl, Suec. n. 1690); tales lorma® albentes nunc ad 4. virgineum \wahuntur 156. A. nemoreus I. c. i | di 71 Ex icone data hune a priori non differre, facile elu- ce. Est staque delendus in S. M. I. p. 99, nisi po- tus ad mentem Cl. Lasch reformandus, cujus fungus pileo virgato etc. insignior videtur. 157. 4. sapidusı 1. c. 4. tornatus S. M. I. p. 9! 158. 4. virgineus l. ec. a S.M. Deleantur formae et synonyma \ ad 4. pratensem al- bum spectantia, ; 160: A. dolosus 1. c. " Pileo obscuriori unice ab A. pur; purascente A. S. (in fra n. 166) recedere videtur. : In hujus spec. a me visis pileus fere rufus. 161....4. gummosus 1. c. A me ad A. chrysodon xelatus fuit; an rite, dijudi- cent denuo observantes. 162. 4. subopacus ]. c. p- 102. Ad A. cerussatum S. M. certissime spectat una cum A..opaco Myc. Eur. n. 170, A. cerussalo n. 195; ad variei. caespitosam vero perlineni A. dilataius n. 135 et A. cretacens n. 190, 173. A. rivulosus 1. c. p. 108. 4. dealbati var.! Delcatur itagee quogue e Syst. Mye. 116. A. suberesius 1. c. p. 110, m. 4. porphyropus 1. c. Variis aecedunt; prior. praecipue incomplete desexi plus, ut forsan numquam delerminari possik. 178, A. grossulus 1. c. 4 umbelliferus L.! Cir. n. 139 19. A. Dnecinalis ]. e. p 110. A. stellatus, S. M. proxsus idem. 181. A. undulatus 1. c. p. 119. 12 4 phacellus 1. c. Nic est 4. Zirneolus « &, M.! ille hirneolus B. SM, ! 712 Ad eändem speciem perüinent A. obliguns M. E. n. 135 et.d. hirneolus ib, n. 131. Icoues diflerre nil attinet; -.. natura omnes conjungit. : 183. 4. hygrophilus 1, c p. 113. A. umbelliferus L., forma- primaria el nobis saltim vulgalissima. 184. A. leucocephalus 1. c. A albus Schaefl., Bolton, S, M. — Hujus forma Iu- tescens amninp est A. Toucoeophalus Bull. 1, 498 £1. 1, 836, 185. A. alöus 1. e. (E synonymo exroneo Batschii Inc relatum nomen.) . Status imperfeclior subsequentis, s. A. Colunbetiar S.M. — Vere diversum censeo A. impalitum Lasch.: 188, 4. dilatatus 1. e. p. 115. A. cerussatus ß. S. M. 189. 4. ponderosus 1. ec, p. 116. Optima forma A. Columbettae S. M. 190... A. eretaceus 1, ©, S A. cerussatus ß. s, M, _ „Pileus semuncialis” es’ sphalma. ‚a, 4. lignatilis 1. c. ‘ Dubitante Jieet Auctore, una est ex multis formis 4 lignatilis S: M.. Uig polins A, polrmorphi nomino, quam A. lepideus parum mutabilis (nam monstroslta- tes non variefates sunl) merelur; nam non tantum m eryplis vario modo mutatur, elavariaeformis fit © s P-» sed et sialus evolutus plurimas offers varielales insignes. 19. A. cerussatus |. ap „119. Chr. n, 162, 170, 188, "190, quae hujus synonyma a formae, 197. A. sepincola 1. ce. p- 120. Ar elarinus S. M. 1, p. 2! 713 198. A. peltideus 1. c. p. 121. Vix dubie A. dealbatus S. M,, h. e. idem qui.n. 173 et 196 Myc. Europ. %00. A. argillaceus 1, c. 4A. geophyllus « S. M., sie a Balliardo et Sowerby ob colorem terreum lamellarum dietus; "quod nomen in A. geophilum, hoc solo subinde Truncicola inter ömnes affınes absolute terresires, non mulandum, — : Species e colore distinclas, huc a me relatas, vindi- Care studet Cel. Auctor; summam -affinitatem conce- dens, colore vero semper differre A. geophilum P. perhibens. Apud nos vero color Alacinus, opiime jam observante Zasch, fugax est, ut: singulum fere exemplar A. geophylli P. vetustum: ipsissimum 4. ar- sillaceum P. sistat, — Exsiant eelerum variae formae inter hunc et A. rimosum prorsus mediae, quae qui- dem hos non- jungunt, sed tam affines reddunt, ut ‚ novas species inlermedias non admillanı. Ex his A. rimosus * pleoceps Myc. Eur. p. 196 ad A. geophyl. lum; A. phaeolepis et A. phacocomis P., licet sla- tura A. geophylli, ad A. rimosum veferendi. 1. A. hololeueus 1. c. p. 122. Prioris forma sterilis. Oft. Alb. et Schw. consp. 203. 4. eweullatus 1. c. p- 123.» + A. encullatus Fries obs. 2. p-147. A. laevigatus Zasch in Linn. I. c. n. 186. — Vulgalissimus in humidis mu- scosis pinetorum et facile pro peculiari .specie' su- mendus. Dubium mihi olim videbatur Persoonii syn- onymon, non ob diserepanliam deseriplionis- (pileus enim carmosulus et läevigalus), sed ob locum inter Gymnopodes, nam evidens Mycena est, At jam in Mye. Eur. additis evidenlibus Ag. ‚galericulati var., nullum duhium restare videtur. Est itaque forma aesti- valis, lactius colorata, A gulerieuluti, eisdem lacis 714 autumno einerascenlis; paucis ipse A. galerieulatus - b. amoene candidus S.M. 1: p. 143. — Cie. Ag. la. eteum infva n. 465. . 204. A. mätratus 1, c. p. 123. Certe aut A. galericulati aut potius forsan d. me- tati analoga forma. 205. A. cirratus 1. ec. p. 125. oo A. ocellatus S.'M.; forsan et A. tuberosns basi scle- ıroliacea destitutus, Neutrius obviam mili venerunt varietates seorsim notatu dignae. 209. A. Lycoperdoides 1. e. p. 127. 4 Asterophora, Agaricoides et Lycoperdoides S.M, quae omnino differunt; terlia 1. c. addita species hot genus ad Trichodermaceos evidenter trahit. 212. A. croceus 1. c. p. 129. Varietas y., speciminum fide, est exacle A. porreus Mye. Eur. n. 210. — Var. ß. est vulgatissimus de crocatus Schrad., absolute inodorus, certe forma pr ' maria, etiam si huc referatur 4. prassiosmus, quod cum eum nondum viderim, in medio relinguo. ı MA& A. ceratopus p. 131. “ | Est A. calopus P. Sya., in hoc opere omissus, valde ne affinis ejusque altera forma in S. M. memorata: Va j riat enim stipes,*pro more, elongatus inter folia de / eidua, brevis in versuris. Celerum 4. ‚fuscopunpure elongato ctiam persimilis. “ 215. A. erythropus ß. 1. ce. p- 132. , An A. contortus Bull.? Ab A. eryihropode vere di- . versus. 218. A. lugubris \. e, Stipes, ut in tota Flammularum tribu, aequalis. Tow fungo e: pallido ferruginascente dielo, hoc special de lamellis repeiere duxi superlluum. 219. A. archyropus'.. c. j 715 Varietas est A. tergini S. M. et Myc. Eur. p. 136, - qui idem cum 4. Zeptopode Pers. ic. piel., qui in »hoe opere prorsus omissus est. — .d. terginus* pa- tillus (4. putillus S. M.) ab illo vero diversus est. 22. A. peronatus 1. c. p. 137 et $. M. Var. 8, urens est nosira var. apricarva Obs. Mye. 1. Rite eundem esse f. urentem Bull. observat Aucior, at etsi mibi quoque Bulliardi ante biennium lustrandi dala occasione mera A. peronati videbatur, jam, duce Clariss. Zasch, facıle distinguendum video. Est nempe A. retipes Lasch. I. c. n. 145. — Var. 2, rugatus dicta, ipso concedente, magis diversa et’ eum.d. planco S. M. et Myc. Eur. p. 144. n. 232 omnino: idenlica est. \ 2. A. platyphyllus 1. c. p. 141 et S. M. “ Exeluditur ab hoc A. grammocephalus Bull., sed ce.. ‚lerum omiltitur, nec, quorsum perlineat, indicatur, Re- “eedit quidem icon colore lutescente, sed hoc cum mul. ts Bulliardi tabulis, eum coloribus impressis, com- wune habet; vidique} A. platyphrllum ipsum lute- seentem, immo candidum. — 4. subulatus Raddi, huie subjuncius, longe distat. 236, A. Dancipes 1. c. p- 147. Speeimina mihi missa, huie respondentia, ad A. ocde- matopodem Schaefl. et S.M. (species apud Auctorem neglecia est) retuli. 239, 4. dryophilus 1. e. p. 149. Color justo anguslius indicatur. Hujus varielas quo- que est A. lencocroens Pers. syn. p. 367, ut plures ipsius Aucloris species, oblivioni traditus et in Myc. Eur. omissus. Has fere omnes mihi restiluere el de- lerminare contigisse gaudeo. Sie alter Gymnopus pi- led 'albo, tan a Persoonio ipso, quam a mie omissus, A. sordarius Pers. syn. p. 370 est Ad. oblexius Lasch 716 l..c., eujus nomen vero praefero, utpote magis cha- racteristicum, hononymia non pressum el statum per- feclum respiciens, cum anliquius slatum casu sordi. dum spectat, - ' ö 243. A. Clavus 1. c. p. 150 (non Syn. Fung., S. M, Wahlenb. Ups. etc.). *4. perpendieularis 1. c. p. 151. 244, A. ocior 1. c. ‚Has. species. sub A. esculento S. M. complexus sum, nec ullo modo ‚separari merentur. A. ocior est A, “ esculentus y. Fries Obs. myc., sed in S. M. repelefe superfluum duxi. 248. A. conigenus* spinipes 1. c. p. 153. Non ad hanc speciem pertinet, sed est 4. tenatellus 1. c. p. 152 ipsissimus. 25%. 4. angulatus 1. c. p. 155. Omnino status junior A. Yaillantii, n. 103, quen conferas. 255. A. caulicinalis 1. c. p. 156 (non Sow.), A. stipitarius S. M. et Pers. Mye. Eur. p- 95, 4 vix alius n. 256. A. eircellatus p. 157. 263. A. polius 1, c. p. 160. Est supra-p. 158 allatus A. peliginosus S.Me4 rufipes Pers. ic. et deser., qui vero ut reliquae SP% cies in Germania Icetae Anctori jam. exeidisse viden- tur. Est A, petiginosus in Gallia et circa Paxisios obvius. 264. d. muscophilus 1. e. - . Est A, escharoides S, M. et Myc. Eur. p 159. Si pes junior furlure fugaci tegitur. “ 268. A. dispersus 1. e. p. 161. M Exacte convenit descriplio cum tenella illa db Suracei (Mye. Eur. p. 164) forma, quae feguos | 717 in humosis sub arborum tegmine, gquare separare non . possim. 269. 4. umbrinellus 1. e. p. 172. , Videlur A. graminicola Nees, S. M., Myc. Eur. p. 159. Cfr. Zasch I. c. i 270. A. pumilus 1. c. p. 168. Forma primaria est vera species et in stalu perlecto Pholiota. Cfr. Elench. fung. ‘et Lasch, Limn.1. ce. (Ag. mycenoides ß. h. I. est). Var. 8. longe distat uipote, quod jam in S.M, ]: p. 504 indicavi, omnino 4. arvalis S. M., Myec. Eur. p. 15% Tertia forma, phaeospora, haud certe mibi cognita; nisi A. sege- strius S. M. . 1. A. rufdus 1. c. p. 164. . Ab A. inquilino S. M. et Myc. Eur. :p. 165 separare ‘non valeo. . " 2. A. lawisle j 4. pusiolus S, M. I. p. 262, quoad iconem exacte, omnino idem. A, pusillus M, Eur. p. 165. 26. A. amadelphus B? epieladus 1. c. p. 166. Omnimo 4A. ramealis 1; e. p. 124, qui ad iruncos eliam, nec ramulos tantum occurrit. 81. A. sinuatus 1. c. p- 169. 4. grandem Pers. Syn. et Myc, Eur. p. 169, quem dubitationis signo in S. M. citavi, Auctor vero ex- eludit, eundem esse jam plane convietus sum. %86. 4. frumentaceus 1. c. p. 171. Cum A, Zurido Auct. p. 181, atrovirente p. 182, my- esmo p. 203 aliisque pertinet ad 4. saponaceum, quem infra sub n. 344 fusius exponam, cum haec Species, genuino ambitu in S. M. proposita, varias spe- eies tum a me non visas, nec, ob anomalias deserip- tionum, agnilas colligat. 8. 4 Fastibilis \ c. 2 17%. i x 718 Omnino S. M., sed huic subjunctae species, A. vidra- tilis et saginus, non lanlum notis maxime essentia- libus, velo nempe, quod summi ponderis est, spor- diorum colore, lamellaram indole, sed eliam iola sta- tura, odore et s. p. diversissimae, ul quomodo II. Sprengelio eas huc trahere in mentem venire polue- nit, certe non facile intelligatur. 288. 4A. arcuatus 1. c. p. 174. Specimina nosira, quae cum reliquis fere omnibus Bulliardi speciebus, a me ipso non lectis,. sollertissimo Agaricorum venatori, Wasch, debeo, cum. Bulliardi icone adhuc exaelius congruunt, pileo nempe rufe seente subfibrilloso eie. Optima species et ab A. ecty- po, cui justo affiniorem.credidi, dislinelissima. 290. A. rufus.l. c. p. 175. Exaclissime A. imbricatus S. M. I. p. 52, quem el ipse in Obs. Mye. 1. p. 27 A albobrunneo proximum .dixi; dein faciem externam ab affınitate discernere edocius A. vaccino alfiniorem perspexi. - Pertinent itaque ad hanc speciem apud Auct. A. vaccinus. um dricatus p. 184 hujusque descriptio A."piereo, e eoM mutatione quadam, Myc. Eur. p. 190 tribuln. 291. A. albobrunneus 1. c. - Videtur et alias species complecii, saltim, Y (poste polius sequens .d. /lavobrunneus. 301. A. leucosanthus ]. c. p. 180. Noster A. sejunetus Sow..certe non differt- 302. 4. luridus }. ec. p. 181. ' Chr. A. saponaceum, infra sub n. 344. 304. A. airovirens 1. c. p. 182. *. abi Prioris status; at A. prasinus Schaefl: huie su \ clus, ut jam certissimus teslor, est varietas 4. eg stris Linn. s. A. flavovirentis Mye. Eur. p 1. 305. Ad. Aavorufus 1. c. p. 188. ius) — 719 Cum forma A. rutilantis, a me lecla, prorsus conve- + nit; sed ingenue fateor, mihi melius videri, priscas illas Michelii et Batarrae species, ad genium ho- ‘. diernae Mycologiae non deseriptas, omittere l., ut in S. M. plerumque factum est, inter inquirendas segre- gare, donec Botanici Itali restituant. 307. A. vaccinus * imbricatus 1. c. p. 184. Idem.ac A. rufus supra n. 290, 309. „A. ectypus 1. c..p. 185. Ob faciem exiernam A. mellei, a me I. c. indicatam, hujus varietatem cerediderumt . nonnulli; sed exierna facies non est. affinitas, qua cerie A. Zaccato pro- :ximus. \ j 1. 4. felleus 1. c p. 186 (non: S.-M.) »Hune ut A. aromaticum Sow. et S. M. servo. 31%. A. phaeochrous 1. ce. Videtur A. polyphyllus Dec. et Syst. Mye.; praeei- pue cum bie ab Auctore omittatur. Ceterum, ob lo- eum, suspecta species; Zerrei forle var. 316. A. sebaceus 1. c. p. 188. Cerlissime A. subalutaceus S. M. 317. A. Liguiritiae 1. c. Dubius manet; puto tamen polius eum esse A. astra- gelinum S.M., quam 4. sapineum, ut Autor suadel. “ 318. A. piereus 1. c. Deleatur descriptio Ag. imbricati. 3. A. erinaceus 1. c. p- 191. - In formam obscuriorem 4. pyriodori quadrat. 92. A. mamillanus 1. c. &. sambucinus c. Fr. Mscr.? 323. A. incisus lc. A. gentilis 8. S. M. mM 4 phaeolepis ]. c. p. 192. 4. rimosus, winer. 720 3%. 4. phacocomes 1. c E ö 4A. lanuginosus Bull. et S. M. — . Hanc speciem ip- sam antiquilus Parisiis, a Faillantio, Bulliardo el. notatam ab Auctore prorsus omitli vidimus. Est que- que A. horridulus Lasch. 1. c. n. 378. 396. 4. ambiguus |. c. A. rimosus, minor. Optime notat Lasch, plures esse. formas inter A. rimosum ‘et geophyllum. fere amphi- bolas, quibus A. phaeocomes et ambiguus esste ad .. numerandi. 327. A. aridus 1. c. p. 193, A. erinaceus. Fries El. Fung. p. 33 et 4. Janatus Sowerb. 1. 417, ut visis demum Berolini, autumno proximo, ultimis Sowerbyi tabulis, perspezi.. Maxime aflinis Ag. sipario Pr. Pers. Myc. Eur. p. 158. 'Buc quoque A. vestitus Chey. par. pı 45.1664 331. A. rimosus * pleoceps M. E. p. 196.- meo sensu A. geophyllus. 332. A. fusco griseus 1. c. p. 197. A. scaber S. M., nisi forma A. laceri. 333. A. squarrulosus ]. ec A. lacerus S. M.! 334.. A. dulcamarus.]. c. A. lucifugus S. M. — Cfr. EL fung. p- 3 335. A. cervicolor 1. ce. p- 198. Iterum A. lanuginosus S. M.! 337. A. trachelinus ]. c..et S. M. Cexte nulla evidentior exstat Mycena. 339. A. corformis 1, e. p. 199 340. A. bacillaris \. c. 1. _ Valde affines 4. Iaccato dicuntur; altamen‘ oh kmd las angustas ennfertas, nisi mere monstrositales 5 (hojus unieum individuum lectum!) diversa Ve | 721 Ati 4. sueculentus \. c. p- 200. . : " A. demissus. 8, Fr. S. M.? Corte non ohstt 344. A. myomyces |. c. p. 20%. . Vix alius fungi titulus tam vagus‘ quam praesens, . Alius est A; myomyces' Swärlz, aliusuld; rayomyces Whlb. Ups., alius A. myomyees:Si Mu:#- Hoc. edi- “tur nullus alius mihi--eognitus -erat‘, 'äd-quem , Per- 'soonüi synonymon .referre.poteram;. atı täntum recede- bat ab iconibus citalis, ut .‚dmnia 'synohyma, praeter Schumacheri et proprium, dubia'viderentur.. -Nuperius et.ab. Ahnfelt, Weinmann, ‚Lasch'eteiwerus A. ter- reus communicatus ‚est. et in. Scanfä: mihi obvius Tuit eopiosus; est hie--ab..d,.myomyca.8.M:prorsus di- versus et syuonymorum .fide: di myamyöes P., licet: ‚nobis prorsus fere inoderus. -' Hinc:binäs ;has- species hoe loco exponere necessarium«düed; ‚ptaecipue:.düm plures hactenus dubias subjungereidiceatt .. .- irn! A.-4..saponaceus, olidus, firmus; pileo' eompaeid‘ con- : vexo-explanato.obiusö sieco glahro subsquamuldso, . margine subnudo, lamellis erigrginatis subdistanti- « bus, stipite solido inaequali. mie: Fries Obs. Myei ıd p 101. et Bu - myomyces Fries ‚Syst. Bye. 1; pı4al. ‚exchus: syn. on, gequent, -— Ders, myc. I 5. ex-partes een &:lamellis-albis, pallidis. aut. einerascentibus.u u a, :pileo cinereo, livido-fusco, subumbrino: Ag, mas ' “> deeporeus. Batsch eent. % f 103. bi ex.20to I: habitu. A, graveolens Somerd. bi281! optime, ‘ds pileo. alrovirente, A. atrovirens, Pers. syrı p. «819. :Myc...Eur..p. 189. Certissime, ' in $ rn ıM. 1. p: 45 obs. -- De ‚pileo fatiscente nulla 2 mentio fit in Myc. Eu» ' © €. pileo alutaceo, rufescente; saepius rufomaculato, BU 6s Heln .... >. oo 46 723 mis. A. myomyces. Schum Suell. 2. p. 318. A. myornyces. Fl. Dan. t. 1729. A. myomyceg zero gu Zasch:in Linn. .. d. tolus albus. Quaedam figurae A. argyracei Bull. ib. u; huns, bene referunt. . : 8, Jamellis Iuteis, aut .Iutescentibus. $. 3. 2. c. vs Guipildo.eineren; fuseo ele: A. albo - umbrinus. langt. Sehum:! ‚Saell. p. 357. oslyau PD, ‚pileo Hürido@virescente..: A. luridns. Schagff f. rt Ale: Pers. syn. P.-321 ex descriplione in Mye. oo. Bas. Ip. 181. emendata, .. cs:pileo. pallido. rubro- maeulato ant rufescente: Al 0 ber: elı Schwein. Consp. p. 168. ‚Vulgatis:än: silvaticis,"praecipue montosis. , Var. «).se-, zolina..est set: vulgatior: apnd.nos; ß) in regionibus austra- lioribus, sed:etiamsin..borealibus aestate. i „say. More sspecieriim genuino ambitu sumtarum. valde 'va- mabj:-at..dune'modo:geparändae varietates; reliquae © ma- geitudine,. stalurd,. ‚pilei stipitisqgue forma, eolore et super" Aiei6, nirhik vagae, sunt..!.;Ab-omnibus vero altinibus sequen- tibus notis dignoscuntur: 1) Odore vere diagnostico, ab omnium "Agarieörum inihi:'eognitorum diverse, ‚polissimum . saponaceo dicendo::; 2) Sapore- amaricante,'at non urenie. 3) Carne. tain-pilei-quanı.stipitis,, compacta, firma, alba, sed. disseota plus minus e-testaceo rubellö-maeylata; sacpe etiam. exius madulae rubelläe. ‚conspieiunlur. .4) Stipite erasso, inaequali (nunc’ sursum,, nune .deorsum attenuato, saepe insuper euryato et adscendente), in pilei :substan- tiam solito magis diffuso. ..5). Velo tenui, fugacissime. 6)..Pileo .e convexo explanato, inaequabili aut subrepando, vere obiuse (licet in disco ‚passim adsit: gibbositas) ne6 raro depresso.. 7) Superficie revera glahra, sed saepe mans fissa et iu squamulas innalas effigurata. 8) Maigine . A. frumentaceus. Bull. £. 371 f. 1. A. fusifor. 723: . mox:glabro et explanalo. 9) Lamellis emarginalis,,, sub-' distantibus, Jatiusculis. De variis formis. jungendis. jam: bene disseruit cel. Lasch 1. c. j DEE u ee 2%..4. terreus, pileo leviter carnoso.'.e conieo..expanso; acute umbonato sieco fibrilloso-sqamoso, lamellis! adnexis confertis, slipile solido aequal.., . gr A. terreus Schaeff. t. 64. Somerbi: & 76..: A. 'argy- j raceus ‚Bull. £. 423 f. 1.5183... A. madre-! poreus Baisch ex parte. A..myomyces Pers. ex Syn, saltim pro parte, noster vero subino- dorus. a b. A. nigromarginatus Zäsch! in Linn. 1829 n. 508. In regionibus campestribus ad terram; vulgaris in’Sca- „mia ad saepes salicinas. EEE Er ER ‚Statura tenui, fragiliore, pileo haud: gläbro, velo evi- dent, religuisque notis a praecedente longe distal;. major alfnitas cum. d. gausapato, at'et ab hoc diversus pileo Pprimitus eonico, expanso acute umbonatoz lamellis angu- stato.]. iruncato-adnexis, suberenulalis; stipite tenuiore; Praecipue vero velo fibrilioso laxo nec pilei oras lomen-. ' tosas efficiente, et superficie squamulis ädnatis tecla, cum 4. gausapatus indumento Abrilloso supeificiali haud. squa-. Moso obdueitur. Omnium vero proximi sunt A. ramen- ' . ‚taceus Bull. (A. ambiguns Lasch! qui acute affnitatem cum. Tricholomatibus perspezit) et A. eingulatus Ahnfelt, " \ velo annulato potissimum distineti. . Testentar vero 4,9, quam inconsulte Trickolomata cum Gymnopodibus com- misceantur. — Color A. terrei sollte minus varlus; pileus füsens, griseus 1. albidus; lamellae albae I. cmereae, in varielate data a Lasch (qui solito acumine et hane spe- Gem distinxit) nigro- marginatae. 346 A, Meleagris 1. c. p. 204. ' Speeies in caldarlis aliisque locis solum nunus nalu- ale exhibentibus natas aliarum esse aberraliones, diligen- . 46* u 724. Aiis:quaesenti semper apparuil; ‚quare, et haee .Sower- . byana: ‚species ‚maxzime dubia est. At utrum ab .d. cunei: . Jolio, cui hbabitu similis, an ab A. saponaceo, eujus gaudel -carne rubente -et- firma, orlum ducat, in- medio re- linguam ":1 Mn A. obseurus 1:c. p. 205. “A. ovinus Bull. et Syst, Met 28... „4. imicholepiäiüs 1. c. v’A, »myomyees. ‚Swartz in Pet. Ac. Hard. 1818 Pr „188; --Dubito ‚quoque an aliter ac varietalis loco ab A, lerreo distinguendas sit. : . 3a: "A. subacidus \.e. »"Adsunt formae A. hordi S. M. haud üsereponts 350, 4. opieus 1. c. p. 206. . j ' -Distinetissimus ab 4. gausapato! sed A. sulphurs „.affinis.. At in- dispositione e colore sumta affınium eonsorialionem quaeri non posse, facile video. 352, "Ar plumosus 1. c. ‚du.lanuginosi Bull. varietatem habeo. "355... consobrinus 1. c. \ ‚ Bic, etiamsi: A. adustus excludituwr, numquam.a Rus- "sulis: separandus, j " 359, :.d. nitratusıl. ce. p. 208. Be 4. inurinaceus Bull.-Saw. Fries S. M. ‚non yarelas sed idem fungus, nt "360. 4. Zumidus ]. c, p. 210. 361. A. multicolor 1. c, Vix aliarım specierum determinalio me. magis veX® vit, nee Auctori ipsi denuo innotuerunt, Dlum add. ‚lumidum nostyum retuli; at aequo jure ad A. porten tosum veferri possit. Hic vix dubie est 4. portenlo sus, licei notae essentiales hand indicentur. Species a meis vore diversae sub his nominibus vix Iatent. 302. 4. amplus 1, c. p 211. j JEEEEE 725 Spectat 'ad maxima specimina 4. fumosi, qualia de- seriptioni exacte respondentia et ego legi. 363. A. kumilis 1. c. De hoc sub n. 375, ubi idem nomen, eadem .descrip- tio redit. . 364, A. pullus 1. c. \ Est quoque bic jam sub n. 144 allatus. 365." A: fumosus* virgatus ]. c. p. 212. Vere obstupui, cum hunc A. leucoxanthi P. 1. sejun- .cti Sow. vieinum jam.aliera vice cum A. fumoso comparatum viderem. Nam. exstant inter Leucospo- ros magis essentiales differentiae, quam quae has’ spe- . cies distinguunt? j 366. A. atrocinereus 1. c. Ob stipitem „13 une. longum, 1 crassum” in Synopsi dietum (eisdem verbis in Myc. Eur. descriptum) a nemine agnita fuit haec species; crediderunt enim Ottines stipitem unciam crassum, ideoque A. S. spe- etabilem 4. felleum varietatem habuerunt. Sit vero stipes lineam tantum latus, nam unciam crassus cum Pileo unciam modo lato conjungi nequit, Hoc modo explicatus fit omnino A. cuneifalius! 367.. .A. nyethemerus 1. c. Recentior A. cuneifolii descriptio, quae species a Bulliardo Parisiis lecta Auctorem vix fugere potuit, lieet sub n. 373 ut sibi non visam altulerit. 369. A. umbrinus 1. c. p 214. Ni mera A. nebularis varietas stipite aequali, ad A eoffeatum ob colorem pilei referrem. Cum 4. eof- featus omitiatur, forsan Auctor ipse Hlum ei nimis affinem censuit, 310. 4. bufonius }. e. Valde Iaetamur, speeiem per triginta annes non ob- servalam nobis demum innoluisse; est A. hyposhejus 726 mn -pileo jove sereno sicco, velo stipilem floceulosum xeddente! "371. A. nitens. ce. - Non Batschii fungus jam cognitus. sed A, irrigatus* unguinosus Auctoris p. 231, seu 4. unguinosus 8,M. 375, A. humilis 1. c. p. 216 (211). Varietates coloris a me allatas omnes hujus esse locı, iterum affirmare liceat, cum Auctori diversas species indicare videantur; at A. oreinum huo referenti con. cedere non debeo, cum mox infra: ab ipso distinelus proponalur. Ceterum A. humilis in statu vetusto le mellis spurie decurventibus, normalis vero status sub A. molybdeo n. 378 ab Auctore, nostram observatic- nem (8. M. I. p. 49) de varietate insertionis Jamella- rum in Tricholomatibus personatis non attendente, de scriptus est. j : 976, 4A. brevipes 1. c, Bulliardi species, cui auctoribus et ipso et Dem dolle lamellae emarginatae niec decurrentes, vix duble ad praecedenlem pertinet, eujus vidi varielatein si ‚pite demum nudo, in quam exaete quadrat, Aust‘ ris Mye. Eur., ut videtor, eadem; Hicet ellam ad 4 eurtinedem' S. M. accedai; vix ac ne vix quidem ab utroque distincia est, . “ 377. A. testudineus 1. c. p- 218. Ipsissimus A, oreinus S. M., sub n, 375 ut var at latus. oo ' 378. A. molybdeus 1, «, ‚Cum n. 363, 375 et fere etiam 376 4. Aumilem 8 M. effcit, s 37. A, myochrous 1. e. p. 219. “ R Exacte A. arscissus g M., qui ideo omissus Subspecies stilbopus dieta non detssminanda, um e rore „lamellae nigrae” Irrepserin, —_— | j : 727 330. A. leucophaeus 1. c.. . Sine dubio A. melaleueus S. M. et Myc. Eur. p.’216. 381. A. trochaeus 1. c. p. 220, . A. luscinus S. M. et Mye. Eur. p. 92. Paulo tenuior. 392%. A. tephrophyllus 1. c. p. 221. Cum 4. compresso S. M, comparandus., 38. 4. leptocephalus 1. c. A. alealinus ß. $. M, et certe non separandus. 386. A. bicolor 1. c. p. 222. Unica e centenis A, personati formis. 389. A. purpureus 1..c 4. persieinus S..M. quem, visa quoque farma ‚viola- „.eea.ab optimo Lasch s. n. A. fallacis missa, cerlis- * simus ad 4. jonidem Bull. vefero. - Bulliardi auten nomen servandum esse, vix monere Accesse est. 8391.. d. geophilus 1. c. p. 226. » Levissima et inconsians A. geophylli S. M. forma. Chr. n. 200. 39%. A. incurous 1. c. p. 227, 398, A. eumorphus ]. c. Formae A, anomali S. M, 394. 4. amethysteus 1. c. 4. laccatus b. S. M. s. A. farinaceus M. E. p. 199 (non p. 42). ‚Nulla differentia, praeter colorem, qui. quanti ponderis, icones Fl. Dan. t. 1249 et 1250 te- stentur, 395, A. irrigatus* unguinosus 1. c. ! A. unguinosus S. M. ab A. irrigato Ss. M. äiversus. Ab Auctore sıpra s. n. 571 deseriptus est, — Medium locum inter hune et A. psittaeinum tenet A. squali. . dus Lasch! optime distinctus, 404, A. ceraceus 1. c. p. 233. Düse distinelissimae - species: A.ceraceus et A. chla- röphanus S, M. commiztac. Hie 4. eonico, ille A. 728 ‚Iaeto proximus. Auctoris vero A. ceracens est om. - - " nino A. chlorophanus 5. M., sed synonyma Sowerby, Greville ete. Adg. ceraceum S. M.'spectant.: Wil. ‚fenii synonymon amphibolum esse, in S. M. obser- vayi. Cui vero ceracei nomen tribuendum, vix du. bium erit, cum A. ceraceus S. N. „colore et substan- tia fere cerae” (Wahl. Suec. n. 1822) gaudeat, quibus mil a fragillimo‘ et ‚albido-luteo chlorophano wagis alienum. n 407. A. coceineus 1. c. p. 235. Conira morem hac ex regione pauciores Auelor quam ego, distinxit; nec adversus eos, qui species. conlra- hant, a me multum disputabilur, quaienus nempe non diffines eonlrahunt. ‘At A. puniceus est A, conito prozimus, non A. coccineo, A. puniceus A. turunde (A. specioso Zasch!) j 409. A. Zephirus 1. c. S.M, Ex errore vero huc quoque cilatur A. spinipes Sow. jam supra, etiam male, sub 4. conigeno e- tatus. 417. A. filicinus 1. e. p. 248. n A. pterigenus S. M. Cur hoc inventoris nomen Fe" -ciatur? 419. A. sanguinolentus* cruentus 1. c. p- 244. A. ernentus S..M., 4. haematopodi P., non A. san- guinolento, affinis. " 424. A. areolarım 1. ©, p- 248. j Evidenter A. alcalinus S. M. et Myc, Eur. p 258. 425. A. rhisogenus 1. c. j . : Aperle A. plexipes S. M, et Mye. Eur. p- 253 que lieet non ab Auctore, Parisiis lectum novimus- 426. A. atroalbus 1. c. In S. M, ab hac specie exelusi A. atroalbum tum iemporis dubium; Auctor ut 'varielalem subjun“ rw 729 „gie Est-tamen omnino diversus, a Cl. Lasch resti- tutus et prima vice plene deseriplus, nempe 4. atro- marginatus Lasch in Linn. 1. c. n. 181. 47. A. stenopodius 1. c. p. 250. . A. vitreus 8. M.! infra ab Auctore cum A. avenaceo conjunctus. Synonymen Bulliardi hue relatum ma- | “ neat sub A. flopede, tam ob iconem exacte congruam, quam descriptionem Decandollei? „Les feuillets sont: blanes, libres”. 436. 4. laevigatus 1. e. : 4. metatus a, S.M.— Videtür var, &. 1: c. a Lasch sub A. oligophyllo disüngui.: 437. A. exasperatus 1. c. Auctori dubius et semel yarissime obvius, nec facile umguam certe determinandus, cum utrum Leucospo- us an Hyporhodius ambigatur. Posito posteriori, quod suadet pilei indoles, a variis meis et Laschii specie- bus non: dignoscitur. 439, A. griseus 1. c. p. 255. ' Videtur 4. griseus Syst. Myc., non citatus. 441, . A, Teptorhizus ]. c Cum Parisüs jam lecto A. umbratili 8. saltım de- seriptio eonvenit, quod hac specie non recepta vero- similius fit. 49. A, Pruinatus ]. & p. 257. Ad A. atrocyaneum S. M, et Myc. Eur. p. 431 om nino spectat, 43, A, galopus B. p. 258. Ex meo synonymo abique dubio A. galericulatus. Mu A, epibryus 1. c. p. 252. A. speireus S. M.! et Mye. Eur. 4. quisguiliaris 1. c. Perüinet ad formas Mycenarum loeis udis umbrosis - . 445, 730 „„ gracilescetites; a simili 4. gulerieulati . mihi ohyia "vix reeedit, Cr. S DZ. LI. p. 144. Obs, - 460. A. hypnicola 1. c. or. Anceps. Num forma tenuior A. Iuteoalbi, slipite pal. lenie, an polius A. lacteus S. M.? u 462. A. nematopus 1. c. p. 266. . "A. capillaris S, M,, valde variabilis. . 464, A, Hoffmanni 1 'c. 4. filopes S. M, pallescens. 465. A. lacteus ]. c. p. 267. Omnes Mycenae lacten fere colore variant; vix in ulla hune colorem constantem inveni. Hine sub A. lacteo Mycenas albas caute inquirendas monui ei A. Jactei nomen vagum speciei servari saepius lactene, ceterum vero etiam flavae obviae; minime dubitans Auctores cum reliquarum varietates lacteas, tum prae cipue A. metatum album, retulisse. A sie fixo A lacteo, a Persoonio varielatis loco, posito, eharactere non recedit A. terrenus Pers. n. 463 et: parum ad. modum A. ochraceus n. 264. — Si alibi, cerle non in Mycenis distinguendis nimis pareus fui, spero PO tius fore, ut dies futura ingeniem Mycenarum eohor- tem adbuc magis esse reducendam doceal. 467. A. leucopilus 1, c, j . Ne levissimäm quidem ab 4. galericulato invenio a ferentiam. i 474. A. stipitellus 1 c. Auctori A. epiphylii yax. videlur el locus, A. &P eliam communis, non dislinguil, 475. .A. leucellus \. c. 476. A. capillaris L. c. * acicularis 1. c. p. 272. Cim 4. nematopode, supra allato, . 5. M, formae. sunt A capillaris 731 479. ' A. perförans * Splachnoides 1. c. p. 275. Non A. perforanti, sed A. androsaceo aflinis. 480. 4. stipitarius 1. c. p. 275. Idem, qui A. cauliciralis Myc, Eur. 4831. 4. Rotula 1. c. . Var. @. Alb. et Schw., a.nemine Recentiorum memo- vata, est A. retifolius Lasch et vera species. 488. A. pilosellus 1. c. p. 280. . Species ab A. tenero male denuo separata. 489. A. melinoides 1. c. . Omnino S. M.; licet.sine synon. deseriptus sit. 492%, A. racemosus hc. p. 382. : A. tuberosi monsirosa prögenies.' " Obs. Celerum omisi--omnes, et quidem copiosas, e Veteribus tanium, Michelio nempe et Batarra,, veceptas species, quarum fere omnes ulterius invostigandaey prius- quam iu hödietnä miyeplögia ‚recipiantur. — Aliae species subterräneae ‚ad monstrositates pertinent. Sed ei; his alüis- que bis eodem.'nomine ‚el deseriptione. vepelilis exclusis, e mea saltim species determinandi ratione: vix dimidius Specierum numerus persistere potest. Register der» Zee in den Abhändlüngen enthaltenen Pflääzen- Namen. . lan (Die Gattungs.Namen sind nur aufgenommen, wenn. die Charaltiie der Gattung gegeben, sind. . : Ani Abies religiosa 77. “ Abrus precatorius 186. ö BURN Äcacia biceps 683, capensis 42%, cornigera 593, edulis-B95; Karma 195, 595, Alicina 55, flexuosa 595, ‚Frondosa 683, Kt 683, Lo bek 192, mdoräöantha 595, macracanthoides 595, zu Hora. 194, Kann toricensis 55, quadrangula 595, ‚spadieigera 59, 4, aeg 593, 4, tamarindifolia 596, tetragana 595, tortucsa 191, virgala ‚Westiana 491. . ni eg een Acaena elongata 574. Acalypha spp. 87. : Acer Pseudo-platamıs 496, Achiller Milefolium et Ptarmica 459, Achyrophorus roseus 133, Acmadenia alternifolia et juniperina 52. Acmella birtn 153, we Aconitum biflorum 69, en Acrostichum aureum 605, Calomelanos 606, peltatum 605, yestitum Actinea commutata 156, Adenanthera pavonina 190, Adenoropium gossypifalium 87. Adiantum affine, capillus veneris, caribaeum, cuneatum; lum, peionophylium, radiatum, tenerum, tetraphylium, Map om. 615. Accidium Berberidis 499, Aegiphila arborescens 366, 688, Aeschynomene americana 184, 583, aristata 182, elegans Pd oularis 584, hirsuta 583, mimosoides 584. Acsculus Bippocastanum 496, , ds den 94. Agarious ‚achyropus 714, acicola 398, acioularis 730, a a Hhobrus- adustus 724, äereus 707, aßfricatus 708, agaricoides a neus 2 Due nt snactopliy" eziforme, 4, Sasık . 716, conocephalus 405, 694, cousobrinus 724 cbmtoriys, 71 233 neus 718, albo-erenatus 402, albo-umbrinus 690, 722, albus 712, alealinus 397, 8, 727, 8, algidus 702, amadelphus 717, amarus 710, ambiguus 693, 720, 3, ametlıysteus 727, amoenus 705, amplus 724, androsaceus 734, anginaceus 305, angulatus 706, 16, anoralus 727; anthodius 705, applanatus 702, applicatus 70%, apricarya 715, axcti- cus 695, arcuatus 718, areolarum 728, argillaceus 713, argyracens 722, 3, aridus 720, aromaticus 719, arvalis 747, asterophora, 714, astragalinus 719, atramentarius 484, 6, atrides 694, atro-albus 708, atxo-cinereus 725, atro-cyaneus 729, atro-marginatus 729, atro-to- mentosus 702, atro-virens 690, 717, 8, 24, auricula 703, 4, auste- zus 709, avenacous 729, bacillaris 720, bambusinus 507, Batschii 702, bicolor 727, brasiliensis 508, Ihrevipes 726, . brusmeo «villosus 401, hnbalinns 702, buccinalis 711, bufonius 719, .25, hutyraceus 705, ealiginosns 405, enlopus 714, camarophyBus 710, sampanulatus, 405, eandidus 703, capillaris 730, varheo- violascens 398, "carneo" virens 398, caseosus 397, caulicinalis 746, 31, ceraceus 797; ceratopus 714, cerinus 694, cexussatus. 714, 2, tervicolor 720,. carfinus 707, chio- neus 702, chlorophanns 727, 8, chloroticus 896, cheysodon, 711,. ohry- soleueus 704, cimicarius 708, cinereus 697, 707, cingulatus 507,733, einnamomeus 400, 2, ciroellatus 716, eirvanus, 714, elavus, 716,, cly- peolarius 694, coceineus 7%8, coccodes 701, coffentus, 725, cpllinitus 710, Columbetta 712, oommistus 710, compressus 797, conchatus 708, eonkormis 720, conicus 097, 727, 8, comigenus 728, con, * spinipes , Cor- nucopiae 703, oorticatus 703, crenulatus 694, eretaceus 711, 2, cro- eatas 714, croceus Ad, eruentus 728, aucullatus 713, cuneifolius 724, 5 a a 44, 2, purpuren 14; asiorrhiza 10, 42, ceterachifolia ‚Yiscosa 12, Uatırus canariensis 551. u NETTOL BET edum palustre 62, 9, oa . ibnitzia eryptogama 347, phanerogama 46. nom yontinus velutinus 510, De En eontodon salinum 67, Tarazacum 65, tomentosutt 355. ! pechinia spicata 100, . en 746 Lepidanthus 665, Willdenawia 665. Lepidium coronopifolium. 214, Humboldtii 213, virginicum 213... Leptocarpus distachys et imbricatus 648.. Bu u . Leria 2 albicans 54, Sspitosa 360, demarn St, erscapa 358, Än- . tegrifolia 354, Iyrata 131, ‚autans 7, 351, 4, pumila 355, ae, Leucomeris spectabilis 261, Leyssera Callicornia. 275... .. - oo. he, Libidibia cortaria 193. ur , oa Lieberknhria 355, bracteata 356, mudipes 405. - Lightfootia sessiliflora 421, Br Ligustrum vulgare 496, un . Lindernia dianthera 107. ©» Linnaea borcalis 64. En Linam gatharticum 235, 6, mexicanum 234, Schiedeanum ‚234; tenel-" um 235. u Lippia myriocephala et nodiflora 98. . ns exaltatus 122, , Lithospermum strictum 114, Bi . man . Lobelia cardinalis 127, Cliffortiana 127, erinoides 420, +fissa 127, Iaxi- ‚flora 127, lepto 419, palmazis 127, pauciflora 127, siraplex.127, thermalis 420, volubilis 420, zalapensis 127. ar Lobostemon. echfoides 378. ' en ei Lomaxia acrostichoides, striata, variabilis omn. 619. Lonchocarpus spp. 581, - Lonicera Capritolitoi 496. nopezin hirsuta 557. 179, 6 u "sön , 1 ‚oranthus eanus 172, formosus 472, ligustroides 990, quercıcol 173, Schiedeknus 472, uniflorus 685. I: : Eu . Lorenten Sinescens et saturejoides 135. . xodon 358, brevi] 38, longipes’ 357:! . DEE Tmeiin 261, acntifolin 362, guaphalioides 363, mierophylla 362, ar tens . ee Lupinus angustifolius 589, campestris 589, leptoph; Aus 589, Iuteus 500, mer Bans 589, 00, ea Luzula albida 248, glabrata 69, spicata 64, Lychnis gelchra et sylvestris 234, n \ Lycoperdon caelatum SAL: . : . wet ann Lycopodium bilidum: 629, citeinale 692,.clayatum 62, 8, 6%, 2, com planatum 622, diehotomum 623, fliforme 623, Habellatum 62, li aifolium 622, mandioccanum 623, nitens 628, pallescens 622, pithyr oides 6%, reilexum 622; zigidum 692, ;serpens. 622, squarcosum 04° stoloniferum 622, thyoides 622, verticillatum 628. . irn A Iyoosenis 255, denticulata 257, 8, mexicana 256, 8, iplinervin 37. ygodium mexicanum, polymorphu: ubescons; omn. h an Lyneca 408, hispida 10). Ki Pe r \ ii Lysimachia thyısiflora 96, . Lythrum maritimum 568, Nomen Macrocepis obovata 194, _- Magnolia mexicana 465, Mahonia teifolia 1... :., .. ERIEEEE E Malachra capitata 227, Be — . 747 Malpighia glabra 217. j \ ” Malva geranioides, spicata, tricuspidata, omn. 226. > Malvayıscus arboreus et concinnns 227, . . Manettia cuspidata, havanensis, tenuiflora. uniflora, omn. 367. Manihot Aipi et utilissima 87. Marica coelestis 379, Mausılea polycarpa ot quadrifolia 624. Martrasia 35. ı Aiend Lob, 19 Martynia angulosa, annua, (iandra, triloba, omt. . Mastigophores 2, 41, Gaudichaudü 3, Matricaria Chamomilla 159, 0 Melampodium americanum, ovatifolium, paludosum, omn. 149, Melananthera aliena 145, Linnaei 156. Melastoma agreste 564, cornoicdes 563, globulillorum 564, hirtum 563, bagnense 50, impebiolare, 562, Iacerum Di gmazicanam ER gi „autiflorum » petiolare , amidale , 'quadranpulare 902, usgorpioiden 56h Kibtriplinerviun 863, xalapense 562. BER e sidii 549, Beer Melocactus communis 684. Melochia depressa et. hirsuta 227. Mentha brevispicata 350, Monyanthes trifoliata 65. ‚ . Merisma adnatum 538, partitum 537. en Merulius favosus 533, Fulvus 694, interplicatus 694, pseudocmtharel- Jus 704, turfous 709, et Metastelma parviflora 124. ’ Micranthemum orbiculatum 93, - Microspermum 41, Mikanıa dentionlata 139. \ Mimasa asperata 591, Gevatonia 189, floribunda 591. pudica 189, son- aukiva 6 ni strigonn. 29, trioephala 591, ulus ratus . Mitracarpiumm sp. 166, . Movinna brasiliensis 158, ‚ Mollia speciosa 242, Momordica Balsaminz 683, Monarda fistulosa 99. j Monina sylvatica 231, xalapensis 230, Moringa terygosperma 192. Morus fadifolia et tinotoxia Si. Moschaxta 39, 42, pinnatilida 40, Mosigia 39, pinnatifidz 40, Moguinia rubra 422, : Mncuna uxens 589, RER . Mutisia 265, acuminata %68, auriculata 274, campanulata 269,: Clema: u 266, deaibata 269, decurrens 273, grandiflöta 266; .hastath‘ 273, aralolia 272, inflexa 273, amata 268, limearitolis BU 8,» linifolia 970‘ 4, mier ophylia 268, peduncularis:267; retrotisa "270, güncinata „‚ Sngittata 279, sinuata 271, speciosa 968, 70,. spiviosa 2371, -sub- an, Pinosa 270, subulata 273, taraxactfolia' 274, viciae 'olia 267, auyainda latifolia 603, myricoides 369, Uragoga 603. OBEN yosotis aretioides 71, grandiflora 114} nane"09,. rupicola 62, 9. ‘ " re v . Myrtus axi . Palafoxia Yinearis 150. 7148 . Myrica carolinensis 80, Gale 65, mexicana 80, xalapensis 80, ' Myrsine po) yanensis. 367. 5 ae 560, Capuli 561, cordata 199, Pimenta 559, Tabasco 559, trunciflora H61, virgultosa 199, xalapensis 560. Nama dichotoma, jamaicensis, undulata, omn. 120, Nardus aristata 322, . Nassauvia 4, 41, Gandichaudii 3, serpens 4, sunveolens 4. Nasturtium amphibium 213, arabiforme 212, impatieus 212, Orizaban 212, palustre 213, sylvestre 213, Negretia serivea 589. Nematauthus 661, Eeklonii, 66%, Nephrodium tenue 611. Nerteria depressd 369. Nicolsonia Yillosa 584. Nicotiana plumbaginifolia 112. Nidularia plicata et striata 559. 5 Noccaer mollis 136, . Fa Oenotliera Chamissonis, dentata, sinuata, tetraptera omu. 556, O-Higginsia racemosa 366. j Okenia hypogaea 92%. Oldenburgia 252, paradoxa 253. or on Gnoserig-337, anersfolia 342, auıma 344, dentioulata 257, hetsrophzll 289, 345, hieracioides 341, hyssopifolia 344, integrifelia 343; mexi- cana 256, montevidensis 345, nepalensis 338 purpuata 339, sa eifolin 342, 3, A, speciasa 340, stricta 25, 348, turbacensis. 280... Onosuris Chamissonis 556. en " Ophioglossum retienlatum 621. : ine Ozalis’acnminate 224, comienlara 223, dendroides. 394, Iuniskni: 223, latifolia 223, pentantha 293, pilosiusgula 223, rborabitelin 29, umbrosa 223, viva 224, a: er Oxybaphus gabeifolins 92, . . u Oxyodon 357, bicolor 357, Be Oxypetalum riparium 123, 4, Beleolaria camea 150. oo. t Palicurea crocer et petiolaris 167. . » FH Pamphalea 6, 41, hapleurifolia 8 9, cardaminifolia 9, Gommerson 7, 9, heterophylia 8, maxima 9, „u De Panargyrus 41, Papaver uudicaule 64, 9. Varietaria sp. 82, Parkinsonia aculeata.193, .- Baronyehia zamosissima 554, k Ag8 , arthenium fruticosum ‚152, Hysterophorus . Nage, . Passiflora acerifolia 89, Yiflora 58, Derida 89, 684, Taufe 68 nata 88, peltata 684, rubra 88, sieyoides 88, stipulata 89, suberost Paulinig costata 216, pterapoda. 215.” Pectis canescens 198,: "Pedicxlaris. alata et Orizahae, (7 Pelargonium zonale 496, . Z. Pe = 2.29 Ponaca 676, acuta 678, formosa 672, 5, 9, Eiuticulosa 671, 2, 5,7, im- bricata 672, Iateriflora 673, 8, longiflora 678, marginata 673, 8 muecronata 874, 2%, 5, 7, myrtilloides 671, 2,5, 7, eoocolla 672, 5, 8, squamosa 672, 8, foradntosa 67,8: "7 Pentacrypta 380, atropurpuren 381. 7.0" ©, . Peperomia asarifolia 75, dendrophila 74, Deppeana 75,. portulacoides 75, quadrifolia 75, trinervis 75. ı Perdicium 10, 14, 24, 348, Anandria 347, brasifieuse 26, chilense 283, cordatum 350, "divaricatum 31, Aexuosum 3%, havanense 33, 4, Ia- etucoides 22, Inevigatuin'33, 4, magellanicum 23, nervosum 350, pi- lostlloides :356, "purpureum 11, radiale 33, ‚recaryatum 21, semiflos- culare 349, 51, senecioides 13, schinrdsum 15, 283, suaveolens 12, ‚Taraxnei 161, 349, "tomtehtosuns 347. . Perezia 14, 42, cubataensis 16, Aitophala 21, Eruticosa 24, lactucoides 22, lacvis 17, 8, magellanica 25, osghata..24, multiflora 18, 9, schrolonon 22, puugens ‚20; vecivvara 21, squarkosa 15, 7, tuxbi- nata 24. Disen u SEE BE . Perilomia Fraticosa 408“: 1. on Persen amplexicaulis 901" "* | oo Petitin quinduenisis et tenuifolia 366. Br Peziza aeruginosa 501, 4° " i . pizcn molls 582; 116 jacelta perwyiaria 146. j . . . Phaeldiinn. coronatum 551, 2, Delta 551, Tetracerae 551, Phalaris arandinacen 61, 3, 496. ö us impudicus 489, , u 'Phasolos grandiflorus 588, semi- ereotus 187, speciosus 588, Phlebia merismoides et vaga 694. Phlox procumbens 383, un . Phyllanchus acuminatus SS, attenuatus 8$, cognatus 87, cumanensis 88, . ‚athrroides 37, lycioides 88, Niruri 97, ruscoides 88, Physalis curassavica et-pensylvaniea 111. Phytolacca decandra et octandra 9. Pictetia aristäata 18%, Binguicala alpina 65, Iilacina 94," r Bias sesidentalis 76, patula 466, religiosa 77, sylvestris 76, Teo- cota 76, . Piper adıncum 73, auritum 73, caracasanım 73, celtidifolium 73, dis- color 74, ellipticum 76, macrophylium 73, mäuritianum 76, mela- Stomoides 74, oblongum 73, obtusifolium. 74, quadrifolium 76, se „undum 73. j queria trinervia 140, Piscidir Erythrina 182, unlago major 496, mexicana 94, tomentosa 95, pi tanıs occidentalis 80, Birefcheilus 14, 22, Alazia 41, 365, brasiliensis. 264, parviflora ‚265, En nonfa corymbosa: et 'ventosa 370, ° hnbago scandene. 93. , Po meria alba 467, Ben bulbosa 64, - , "meiana ooriaria 199, reima 596, S REG 60 Ben. » pulchereime, 48 N : B ö / E 750 Polemonium achillacifolium 121, -bursifolium 121, coeruleum 63, 7, . pimpinelloides 121, , . . u pP yach yrus d, 41, Poeppigüi 4 Ba Polygala caracasana, grandillora, nemoropg, ‚paniculata, pubescons pul» ella, Senega, versicolor, vulgaris, omn. 230, ‘ Polygonum acre 90, alpinum 68, Bistorta, 62, 8, Meilsnerianum 90, vie yiparum 62, 8, Polymnis, maculata 149, . et Polypodium arcolatum.606, attenuatum 603, califomicum 606, Catha- zinae 607, concinnum 609, crassifolium ‚606, onsifplium 606,. fallax 609, fasciale 606, Bratoraum ‚608, , [ucharacgum 607, heteromarpham 609, incanum 608, Jepjäntum, 606, plebejum 007, Plumulz607,'pro- * cerum 609, pruinatum 609, puberylum 697, pungens,;609, sepultum 607, sororium_608, sporadogarpum 600, squamanım 608,, taeniosum 606, yulgare 607. Polyporos abieuinus 501, 20,9, 3, adustus 521, alligatus 701, amor- pin 701, 10, arcularius 515, aureolus 710, betulinus 517, Beyrichi 518, brumalis 515, carneus 518, castaneus 54, cingolatus, 5/8, de- tonsus 549, Feei 518, fAmbriatus 520, Alexipes 5if, Lornicatus BIS, fumosus 701, gibbosus 516, 701, gigauteus, 21, hyduoides 523, iuro- * gularis 704, 0, limbatus 519, Lingua 516, Ineidus 517, modesus 519, nigripes 515, nitens 517, obsoletus 516, perennis 52%, pinsitus 516, pubescons 517, pulcher 15, rugosus 701, seutiger. 516, serialis 523, squalidus 517, torwidus 517, tuberaster 501, umlracalus 5, varius 516, versicoler 517, 9, zantliopus 524. . 2 Polypremum procumbens 106, j Polytrichum. undulatum 407, Polysaccum tuberosum 695, . Portulaca oleracea 684, pilosn 555, 684, Potamogeton angustissimum et cxslipulatum 306. 39 Potentilla alba 372, argentex 431, 4, candienus 872, canescons A collina 433, Eruticosa 63, Güuthori 433, Iiemalis 572, Nosleria 433, opaca 431, 4, rupestris 406, subacanlis 431, 3, 4 Pothos aurita, microstac) hya, guinguenervia, triphylla, venosa, cea, omn. 368, ’ . Prenanthes Frnticosa, 33, 4, o “ Primula minima 64. i ' Printzia 274, aromatica 275, Bergii 274. Prionanthes antimenorhea 31, . Priva echinata 99, hispida 98, Jappulacea 99, mexicana 98. Proserpinaca palustris 558, " Brosopis Pe 595, ° I rousiia , domingensis % rikolia 281. . . Prunella, aerninoetili 402, je See 402, pensylvanica 10, ‚il garis 101. “ Prunus occidentalis 570, peidium pomiferum 198, 549, 59, ° 579 . soralea citriodora, enneaphylia, tomentosa, omm. "42 ie Psychotzia alba 167, cortiklie 367, exocer 167, padifolia 167, Pal courea 167, pallida 167. 6, udi- Preris aculeata 614, auilina 614, cordata 614, fexuosa, 61, 5 viola- 751 folia 689, intramarginalis 613, lannginosa 634, Plumieri 613, yado- ._Phylia 614, pulchra 614, sagittata öld. Prerula 531, penieillata, plumosa, subulata, omn. 532, Puceinia graminis 499. “ Pulmonaria maritima 61, 6. ‘ 5 . Pulsatilla patens 437, 8, pratensis 437, 8, vernalis 437, $, vulgaris 438, . Pyrus communis 496, sambucifolia 78. nn i . Quereus almaguerensis 78, calophylla 79, eoceifera 661, cyassl es 77, “germana 78, kancilolia 78, mexicana 77, olevides 79, pedunculata 78, ‚496, polymorpha 78, Robur 78, xalapensis 77: Ranuneulus acris 68, acutifolius 210, alenticus 69, aurieomus 61, bul- bosus 436, dichotomus 210, faseieularis 210, Flammula 210, geoides 210, lanuginosus 435, 6, petiolaris 210, polyautkenms 435, d, repens 210, tridentatus 210, villosus 210, _.. Raphanus Raphanistrum 214, ee Rauwollia heterophylia 125. " . u Restio 634, acuminatus 635, 52, albo-aristatus 635, arsenteus 628, 56. aristatus 636, articulatus 628, asperiflorus 656, 7, $, bifidus 636: 7, 40, cernuns 648, Chondrepetalum 652, cormpressus 628, 42, cuspida- - tus 637, 8, 42, 3, debilis 641, dichotomus 628, 40, 1, 7, 50, digi-o tatus 638, distachys 648, distichus 637, elegauıs 645, 6, erueius 602, 4, 5, filiformis 637, grandis 660, 1, imbricatus 647, junceus 628, 58, i äncuryatus 640, 2, 5, membranaceus 697, 8, micaus 649, nmiucrama- i im 660 multiflorus 646, nudıs 651, nutane 650, ‚Panienlatus, 628, "48, 4, , narvitiorus 629, 55, inguos 653, 60, quingquefarius 63, Yamitto 644, scariosus PN 7 Scopa 646, sHieigerus 647, syquarrosus 643, testorum 652, tetraplıylius 694, teiragonus 642, Thamnochortus 628, 44, 4, 9, 50, thyısiker 629, 52, 4, 5, 8, trifle- zus 641, triticeus 628, 40, 5, umbellatus 648, vaginatus 628, 35, 6» Gig srieillaris 661, verticiliatus 661, vimineus 641, 50, virgatus , 6. Rhexia Deppeana 566, diversifolia 565, inaequilateralis 867, Schiedes- na 565, 'versicolor 565. Rhinactina 10, 35, einerarioides 37. inanthus major et minor 449, Rhipsalis sp. 555, . Rkizomorpha intestiua 500, 39, simplicissima 539, xylostroma 500. Rhizophora Mangle 196, hizopogon albus et Iuteolas 409. Rhodiola zosea 63,7. Hhododeudron kamtschaticum: 64, 9, . . Hi tus Hlabra 429, tercbinthilolia 600, villosa 42%. Ri Aynchosia diffusa 587, erytlirinoides 587, graudiflerd 558; menisper ‚moider 586, pimetata 150, retieulata 487,587, zula, 588. "ytisran acerinum 551, Audomedae 505, fuscum 551, punotatum viha Jantinum 551, salichuum 5 486; " ibes cilia 55, jorullense 555, rubrum 496, Richardsonia scabra 468. ö j 5 Riedleia serratn 227. 48* 732 Biyinn aegminate 368, humilis 91, lanceolata 368, Mutisii 368, octan- dra . - : Robinia florida 181. Rondeletia pilosa et_triflora 688. Rotala mexicana 567, verticillaris 567, 8. Rubia incana 164, orinocensis 367. . Rubus arcticus '63, Chamacmorus 62, 7, fagifolius 575, Horibundas 571, occidentalis 571. Rudbeckia oppositifolia 153, Rudolphia dubia 590. Ruellia barbata 170, Yacustris 96, ovata 96, prostraia 96, quitensis 96, strepens 96, i Rumex Acetosa 65, bucephalophorus 67, digynus 65, 7, sp. 90. Russelia Horibunda et sarmentosa 106, Sabazia sarmentosa 148, Sabiner Aorida 181. , Salix aquatica 495, 6, berberidifolia 70, herbacea 69, Bumboldtianı 80, incubacen 579, pentandra 496, polaris 69, retieulata 62. Salvia affinis, Boosiana, oceidentalis, tiliaefolia, omn, 99, F Salvinia Isevigata et rolundifolia 624, Sl Samara myricoides, myrtifolia, saligna, omn. 367. Sambucus bipinnata 171, nigra 174, 494, 6, Sanicula liherta 208, Sarcocolla 677. Sauranja serrata 221. Saxifraga biflora 64, 8, bronchialis 64, Geum 63, Hirculus 67, nivalis _ 67, oppositifolia 68, pensylvanica 67, rivularis 63, $, sarmentos ‚406, ellara 67.) Schizonia vulgaris 701: gehizophylium commune 701. u Schlechtendalia 242, Iuzulaefolia 243, Ds Schoenus capensis 650, Schrankia aculeata 693, Seiklla bifolin. 384, 5, rosea 384. | Scolospermum baltimeroides 152, Scolywanthus enicoides 19, Scutellaria zumicifolia 102. Senebiera dubia 214, Sonecio hellidifolius 161, calearius 161, Raceidus 161, grandifolius 16% valerianaefolius 163. Seriana acutifolia 218, C, eulsta 216, polyphrlla i Bernd bi.” ambessedenna 214, panicult BOyPFT. eris 205, discoidea 255, polymorpha 254, Serratula acutifolia 36%, Jiatroides 497, pygmaca 497. Sibbaldin procumbens 69, DIS Sicyos angulata et parviflora 88. de» Sida amplenifolia 226, angustifolia 226, carpinifolia 225, coroman ‚liana 926, Dilleniana 2%, Yinearis 226, spinosa 226, Siderodendron paniculatum 367, - Silene acaulis &8. Silphium solidaginoides 153. \ 753. Sison Ammi 209, Sistotrema confluens 522, crispum 522, farinaceum 523, Sisymbrium Barbarea 65, Sophia 67. Solnum aculeatissimum 113, cumanense 112, diphylium 412, olaca- guifolium 113, geminiflorum 112, inaequale 113," lanccolatum 113, micranthum 112, nigram 112, 3, nudum 312, obtusilolium 113, pa- siculatum 113, sylyaticum 112, torvum 119, tuberosum 111, 2,6, 464, umbellatum 112, \Villdenowii 113, - Solidago aspera 143, Sophora microphylia 202, tetraptera 201, 2, Spananthe pauiculata 209, Sparassis criepa 484, 7, . Spärganophorus 40, Spermacoce diversifolia 166, echtoides 166, longiflora 165, rubra 165, tennior 166, 687. Sphaeria adscendens 537, anthracodes 544, arbuticola 548, arecaria 543, artocrens 216, Asphalatum 540, aulacostoma 545, bitrons 546, bo- tryosa 538, caelata 540, caemosa 545, cayanensis 546, Glavus 543, coenopus 542, concentrica 540, 1, oonorementosa 542, concrescens 542, culmifraga 546, cupularis 539, digitata 537, 8, Donacina 545, Dufourei 546, epichlo& 546, filiformis 539, fusca 541, gelatinosn 539, lobosa 541, Gomphus 536, 7, gracillima 538, hirsuta 547, Hypoxy- on 636, 7, 8, Hysteix. 545, Dlieis 549, immersa 539, lata 545, Iate- zitia 701, Ineifuga 409, macrocarpa 547, Amieropus 542, militaris 539, Mirihelii 648, moriformis 547, multiformis 541, multiplex 536, 7, omphalodes 547, pallida 539, papyrifera 536, perforata 541, Phoe- nix 541, pilulifera 543, Placenta 539, polymorplıa 539, pumila 538, punctiformis 552, putaminum 547, radicalis 541, regmostoma 545, * Timosa 545, sabrosa 544, Scirporum 546, spinosa 539, Syngenesia“ 547, Taxi 548, trichiaces 547, trichostroma 849, Tubulina 544, Ul-! ci 544, Visei 548, Iastocephalus 4, Pigelia Humboldtiana 122. Spilanthes Anıbriata et Pseudacmella 157. Spiraen Aruncus 63, erenata 63, Ulmaria 496. tachys agraria, arvensis, boraginoides, omn. 100, Stachelina dubia 344, ' Stammarim hyssopifolium 135. \ Statice pubescens 64, , Stellaria erausifolia 61, cuspidata 233, ovata 233, pubescons 234. temonttis typhina 390, Stenochilum elegans 104, tereum damnecorne 524, stipitatum, 526, : . li Stevia arbutifolia 140, fassicularis 140, Tavandulaefelis. 150, linearis 150, monardaefolia 140, ovata 140, paniculata 140,. pubescens 150, s Purpurea 139, rhombeifolia 140, we Fa 260, 3, chrysantha 262, 4, parviflora 265. = R ana abietina 551, effusa 550, Tobulosa 550, orbioularis 549, sma- &dula 550, Stylolepis gracilis 385, j "Zosanıher glutinosa 583; guianensis 583, procumbens 184, viscosa | 754 Swertin gorniculatz, Michauxiaua, parviflora, pauciffora, plantagincı, ommn Dr . Symplocos coceinen 126, Tabernacmentanz grandiflore et Sananlıo 1%, Tagetes olandestina, Jucida, micrantha, stricta, omn. 160, Tamonia scabra 99, u Tephrosia caribaca 180, cinerea 190, 4, domingensis 584, Hitoralis 180, 80, oroboides 581, Ternstroemia lineata et sylvatica 220. Tetracera. volubilis 551. Tetrapteris acutifolia et Schiedeana 218, Tetrarrhene distichophylia 323, Tetrazygia elacnguoides 198. , Thamnochertus debilis 641, 64, dichotemus 641, Feuticosus 650, scari- . osus 650, spieigerus 647. ' Thamnomyces Chamissonis et chordalis 534, Thalictrum alpinum 64, 9. n "Ebrclophora atrata 527, auricule enti 528, badia 5%6, 7, Beyrichii 52, Boryana 528, cartilaginea 594, clartacea 528, ceuspersa 529, orinita 530, crocata 526, curta 523, eyathiformis 523, damaccomis 52, hirsuta 527, 9, infundibuliformis 523, lobarı 518, 27, Inteo- badir 526, membranacer 529, mesenterica 528, multipartita 524, mytälinn 528, osırea 528, purpuren 529, puterna 509, rosco-einetr 5 0, ‚zu dis 526, sanguinea u speciosa 526, spioulosa 626, tabacina 526, versicolor 527, 8. " Thelythamnos filiformis 416, Thymus vulgaris 580, xalapensis 190, Tiaridium indicam 115, Tillaea diffusa et_rubescons 369, Tofieldia alpina 62. Tragia nepetacfolia et volabilis 86. Tremella aurantia, auricularis, Ambriata, omn, 534, Triachne 3, 4, Trianthema monogyua 684. . Teibulus cistoides A4, maximus 231, ra Triceraja tinifolin 217, 'Trichia clavata 396. Trichilia spondioides 221. “ 79, Trichocline 286, heterophylia 289, 345, humilis 283, incana 297, % macrocephala 288, maxima 290. 126 bBO, Trichomanes alatum 618, bifabiatum 618, Filtcula 618, fucoides D% xidiferum 618, radicans 618, triehoideum 618. Tridax procumbens 156, - 576. Teifolium amabile 57, fragiferum 580, pauciflorum 576, roflexum Trinaste ie Fr nt . riptilion „ laeiniatum et spinosum 3. Telmfetn angulata, Bartramin, Lappuls, mollissima, obovatas mn. . ivarieata Trixis 24, 42, aurioulara 31, brasikiensis 26, cacalioktes 3, divanın, 3, 2, Aexuosa 32, frutescens 33, havanensis 33, mexicana u m rem tn 755 Michuacana 34, othonnotdes 27, 34, pallida 30, paradoxa 34, pin- natiida 28, sciwecioides 34, stricta 25, 345, verbasciformis 29, Trollius europaeus 65. . Taber moschatum 409. Tuberculaxia vulgatis 701. ‚ Turnera ulmifolia 508. 212 yi Turpinia laurifolia 247, 9, tomentosa 248, Tussilago albicans 354, Anandria 346, 7, bicolor 357, dentata 352, exscapa 358, integrifolia 351, Iyrata 131, 346, 54, nutans 139, 354, piloselloides 356, pumila 355, sarmentosa 360, Tympanis conspersa 542, Ulmus glabra 496. Unona violacea 211. Unxia achillaeoides 159. Ursinia anthemoides 416, Riliformis 414, paleacea 416. Urtiea aestnans 81, caracasana 81, dioica 66, Iatifolia 82, pumila 8% topens Si. Utricolaria alba 94, billora 94, gracilis 9, intermedia 387, negleota 386, vulgaris 387, Vaceinium Oxycoccos, uliginosum, vitis idaca, omn. 62, aleriana scandens 164, Varronia Forzuginen 116, Veratrum album 63. Verbena caroliniana 98, lappulacea 99, meoxicana 98, nodiflora 98. Verbesina helianthoides ‘et Humboldti: 155. Vernonia bifrons 261, villosissima 263. Veronica agrestis 104. Viburaum mierocarpum 170. Vieia humilis 586, lirtoralis 581. Villarsia Humboldtiana 123. Viola barbata 229, bittora 63, obliqua 229, striata 229, tricolor 307, Aliginosa 61, iscam angnstifoljum, falcatum, vaginatum, omn. 172. his caribaca 224, indica 221, Lahrusca 221, uilinefolia 221, vinifers Vittaria linenta 614, Voigtia 247, 6, Waltheria americana 228, Vedelia minor et. ovatifolia 149, Weinmannia hirta, intermeclia, pubescens, omn. 555. Yorborgia Acmella et parvillora 148. Andonowia compressa 665, striata 665, 6, teres 698, 35, 64, trista- Woodsia hyperborea 69, Woodwardia radicans 611. Aanthoxylum melanostictum 231 (v. Zanthox.). Sanfhemum cespitosum 360, spinosum 280. 756 Zanthoxylum_affıne 367, Culantrilo 367, Lamarckianum 58, Roxbur- ghianum 58, Rumphianum 58 (v. Xanthox.). a: Zeyheria acaulis et montana 413. Zisnia tenuiflora 156. ' an Zornia angustifolia 184, dyctiocarpa 184, glochidiata 183, gracilis 183; laevis 589, latitolia 184, pubescens 184, reticulata 183, 582, thymi-. folia 184, 582, zeylonensis 184, \ . : "Zostera marina 65. Zygophyllum debile 45, dichotomum 48, Easciculatum 48, £ulvum-4, \ , horridum 46, Lichtensteinianum 47, microcarpum 46, ministum Wi Morgana 45, 7, S, pinnatum 48, portulacoides 50, sessilifolium ‚5. PERS Geodrpekt bei Trowitzsch und Sohn. Sentarrypta abopurp urer Tab.V! E Guimpal, fe Finnen FB.HS KHAUE Linnaea BIH 8. "CO ZZundiug. pine: Litteratur-Bericht zur LINNABA für das Jahr 18350. Herausgegeben von D. EL. von Sehlechtendal, der Med, Chir und Plilae, Pr., Profescor on der Universität au Berlin und mehrerer gelchrien Geselfsebaflen Mitglied. Berlin 1830. Gedruckt auf Kosten des Herausgebers. sn In Commission hei Lu Ochmigke, 1. Litteratur der deutschea Ländern | ! Jussieu’s und De Candolle's natürliche Pflanzen -Sy- steme, narh ihren Grundsätzen entwickelt und mit den Pflanzen- Familien von Agardı, Batsch und Linnd, so wie mit dem Linndschen Sexual-System verglichen. Für Vorlesungnn und zum Selbstunter- vicht, von Carl Fuhlrott, Mitglied des naturhistori- schen Seminars zu Bonn. Mit einer Vorrede von Dr. €. G. Nees von Esenbeck, Bonn 1828. Svo. VI u. 242 S. nebst einer Tabelle, In einer Zeit, wo zum Heil der Wissenschaft die Verwandschaften der Pflanzen immer mehr anerkannt und geprüft werden, zeigt sich auch bald die Nothwendigkeit, einen Leitfaden zu haben, welcher angiebt, welches Er- gebnils die bisherigen Forschungen hatten und zu welchen ı Resultaten man gekommen ist. Ebenso wird es dem An- finger nothwendig, sich mit dem Begriff eines Systems, eines natürlichen und künstlichen bekannt zu machen. Vorliegende Schrift soll diese Zwecke erfüllen und wnrde Linnaca $r Bd. Litterat. i a 2 vom Verf. nach dem Vortrage des vorredenden Gelehrten bearbeitet. Sie enthält nach dem Abschnitte: Ueber den Begriff des natürlichen Systems in der Pflanzenkunde, ' Jussieu’s und De Candolle’s Grundsätze des natürlichen Systems der Pflanzen in Ueberseizungen. Dann folgt Linne’s Pflanzensystem erläutert, und endlich die Ueber- sieht der natürlichen Familien nach De Candolle, den bei- den Jussieu, Agardh, Linne und Batsch, indem die Gat- tungsnamen in ihren Familien zusammengestellt werden. Für den Anfänger ist das Buch recht brauchbar, für den Botaniker würde die Arbeit noch nützlicher geworden seyn, wenn jeder Gattung die vorzüglichsten zu ihrer Kenntnifs nöthigen Citate zugesetzt wären, was freilich das Volumen, aber auch den Werth des Buchs vergrölsert hätte. In eine Kritik der Stellung unter den Gattungen darf man sich nicht einlassen, da der Verf. nur seine Vor- gänger benutzte, nicht selbst umschmelzen oder anordnen wollte. Ein Register und die übersichtliche Tabelle der Systeme machen den Beschluß. j Conspectus. regni vegetabilis per gradus naturales evolut. Tentamen auctore H, Th. L. Reichen bach etc, Pars prima, Inest clavis herbariorum hortorumgue sen dispositio regni vegetabilis seeun- dum classes, familias, ordines, tribus, formationes. genera ei subgenera, adjecto indice locupletissimd generum, subgenerum synonymorum et nominum francogallicorum. Lipsiae 1828. 8vo. XIV. % 294 S. Dedication an RB. Brown, A. L. (de) Jussieu und ©. S. Kunth, Vorrede ist auch deutsch zu haben. Fine vorläufige Einleitung oder Erklärung zu des Verf’s Sy stem und darin enthaltener Anordnung findet sich in des- 3 selben Handbuch der Botanik für Damen. Clayis her- bäviorum hortorumque das wäre zu brauchen gewesen! aber wir gerielhen mit unsern Jussieu’schen. und De Can- dolle'schen Ansichten in ein Labyrinth. von Namen, wulg- ten nicht hin noch her, und da warten wir auf die Ariadne, deu oder die folgenden Bände, und wollen uns .führen lassen, stehn aber nicht dafür, ob wir nicht auch. die Ariadne irgendwo sitzen lassen. Einiges, was wir so von ferne sahen, wollen wir berichten und ein für allemal warum? dabei fragen: Riccia steht so wie Azolla und Sal. vinia im Anfange der Moose, während Pilularia und Mar- silea die erste Familie der Farın ausmachen und Iso&ies einer andern Klasse angehört, der. Zostera und Polampge- ton zunächst steht! selbst nach. Bischoffs neuesten Arbei- beiten ‚haben jene: Gattungen der. Marsileaceen die gröfste Aehnlichkeit unter einander und sind gewils verwandt. Dracaena steht unlern. 1412. in der Familie der Coro- aaricn, Asparagus unter n. 1319. bei den Sarmentaceen, die. Unterschiede zwischen den Blüihen und Fruchttheilen dieser Gattungen sind aber äufserst gering. — Schelhammera von R. Br, zu den Melanthaceen gerechnet, steht bier bei den Coronarien. Wie Chara, Ceratophyllum, Lycopodium, Balanophora-und Cytinus als Repräsentanten benachbarter Familien in einer Ordnung sich zusammen finden kön- nen, begreifen wir nicht. Equisetum steht bei den Za- pfenbäumen, mit welchen man es sonst nur seines äufsern Ansehn’s wegen zu vergleichen pflegte. Die ‚Santaleen werden zwischen die Taxineen und Strobilaceen ‚gestelli. Carpinus ‚sieht unter den Amentaceen bei Betula und Al. ‘aus und wird durch. Platanus von..Corylus und Quereus getrennt. Die Vaceinieen stehen zwischen den Rhizopho- teen und den Lonicereen unter. den Caprifoliaceen, zu eben dieser Familie gehören die Opercularien, die Dipsa- teen und Cephalanthus nebst Nauclca, friedlich neben. und 1 “ 4 durcheinander, Canthium steht 2035, Vangueria n. 2103, beide sind nur durch ein Paar Fächer mehr in der Frucht verschieden. — Centraiherum n. 2193. ist.Synonym mit Ampherephis n. 2198; Pollalesta n. 2497. ist Synonym mit Oliganthes n. 2221. — Lepidaploa wird von Cassini selöst Subgenus Vernoniae genannt, es steht aber hier ın. 2216. und- Vernonia n. 2185. Die Gattung Distreptus ist aus Blephantopus spicatus gebildet, sie sieht 219, Elephantopus aber n. 2344. Diplopappus 2528. ist einer- lei mit Diplostephium 2550. — Centrospermum n. 2701... ist dasselbe mit Acanthospermum n. 2713. Die Cardus- ceae stehen p. 101, die Centaureae aber p. 1111 Prio- nanthes gehört nicht als Synonym zu Nabalus n. 2170, sondern zu Trixis. Rhinaclina n. 2278. ist einerlei mit Fungia aber nicht mit Lasiorrhiza, welchen Irrihum 'Cas: sini's schon Kunth wiederlegt hat. Chrysopsis Nutt. gehört einmal wu Diplopappus n. 2528. und dann zum Diploste, phium n. 2550. Felieia stelıt einmal als eigene Gallung n. 2560. und dann als Synonym von Munychia n. A. Shawia steht n. 2223. und n, 2436. Solidago steht n. 327. und Aster, so gering davon verschieden, n. 2551. Es feh- len Ligularia Cass., Wiborgia Roth, Cephalopappus Ness, Andromachia Kunih, Liguidambar steht dicht hinter Kan- thium! Kölbea Pal. Beauv. ist die ältere Gattung dieses Namens, Kolben Schldl. mufste umgetauft werden; dage- gen ist Oreas Cham, et Schldl. älter als Oreas Brid. und diese daher zu verändern. — Lopezia steht neben Qualeä, und Circaea neben Salvertia ımier den Myrobalaneen! in der Familie der Onagreen! ebenda folgt später Hirtella, Combretum, Conocarpus, Terminalia und Dirca nebst Ia- getta! lauter Myrobalaneen! u. s. w — Die von Blume in den Kruidkundige Warnemingen bekannt gemachten Gat- tungen sind zum Theil nicht aufgenonimmen. Der Index gallico-latinus würde besser ein latino-gallicus seyn, denn 5 kennt man einmal die französische Benennung, so braucht man sie nicht im Register aufzusuchen; gewöhnlich. aber weils man nur die lateinische und dann kann man nur durch die Supplementbände den Namen finden, unter welchem sie die Encyclopedie aufführt. Terminologie der ‚phanerogamischen Pflanzen durch . mehr als 600 Figuren erläutert, und besonders zum ‚Unterricht für Seminarien und .Realgymnasien be- stimmt, nebst einer Anleitung, für den Lehrer, wie er.in der Botanik mit Nutzen zu unterrichten. hat, von Albert Dietrich etc. Berlin 1829. Querfolio. 26 $: u. VII Steindrucktafeln. Das vorliegende Werk und, die Meihode des Verf mag wohl geeignet seyn, einer Mehrzahl ven Schülern eine wockne Terminologie einzutrichtern, aber was erhal. ten diese dadurch, auch nicht eine Idee von dem Geiste der in der Wissenschaft lebt, von der Beziehung und Ana- logie der Theile zu einander. Uebrigens fehlen mehrere Termin: und manche sind doch. sehr dürftig erklärt oder falsche Beispiele gegeben: Arillus, amentum sind z. B nicht ordentlich erklärt, Robinia hat keine Spinae, son- dern die Süpulae haben. hier die Form der Aculei; die Schmeiterlingeblume besteht aus 5,. nicht aus 4 Blumen- blättern; die Dolden haben keine zusammengesetzten Blät- ter sondern zertheilte, dafs es keine einfachen Dolden ‚giebt ist falsch; der Anthera unilocularis so wie der in- trorsa und extrorsa und anderer Benennungen wird nicht gedacht. Bei. den Früchten sicht es etwas bunt aus. Der Verf, will, wie er sagt, sireng. Linneisch seyn; aber das ist ‘nicht der Fall, selbst bein Linn. System läfst er die Syngenesia Monagamia fehlen. so. wie die Polygamia Iri- Pecha, eifert aber dahei gleich: Linn&s Classen sind un- 6 FSCHERERFORREREE: verbesserlich und eine Sünde ist es, auch nur eine der- selben’ entbehrlich oder gar schlecht zu nennen. — Achilles Richard's neuer Grundrifs der Botanik und der Pflanzenphysiologie, nach der 4ten mit den Characteren der natürlichen Familien des Gewächs- reichs vermehrten und verbesserten Originalaus- Sabe übersetzt und mit einigen Zusätzen, Aniier- kungen, einem’ Säch- und Wort-Register versehn von Mart. Bald. Kittel ete. Mit 8 Steindruckta- feln. Nürnberg 1818. 8vo. XXVIH. u. 642 8. Diese Uebersetzung von Richard’s brauchbarem Hand- buch macht eigentlich einen Theil des Werks: Vollstän- diger Inbegriff der Pharmacie, aus. Wir zweifeln nicht, dafs sie schon deswegen viel Beifall finden wird, weil sie die Aufzählung der rat. Familien und der Charactere voll- ständig enthält, was nur selten in Handbüchern gefunden wird, und deren Kenntnifs man immer weiter verbreitet wünschen mufs. Die Uebersetzung ist sehr gut. Die Kupfer sind auch im Original dürftig. Amoenitätes botanicae Monacenses. Auswahl merk- würdiger Pflanzen des k. botanischen Gartens Zu München in Abbildungen und Beschreibungen nebst Anleitung rücksichtlich ihrer Cultur, von Dr. C. F. Ph. von Martins ete. 4. Lieferung. Frankfurt a, M. 4to. > ur In diesem ersten Hefte, worin der Gattungs- und Ar. ten-Character deutsch und französisch, die Beschreibung Iateinisch, die weitern Mitiheilungen aber wieder deutsch und ftanzösisch -und die Kupfererklärung lateinisch abge falst' sind; finden wir die sauber lithographirten und © .T lorixien Abbildungen 1) der Anda brasiliensis, 2) des Aeolanthus suavis (nov. gen. Calyx eylindricus irunea- tus, limbo fructiferi clauso, basi eircumscissus. Corolla‘ bilabiata resupinata, labio inferiore indiviso eneullato; n. sp folis obovatis, floribus biseriatis secundis spicatis, bracteis apice glandulosis. Colitur in Brasilia); 3) der- Segittaria echinocarpa (n. sp. foliis ovato-sagittatis, lobis ovatis ob- tusis dente terminatis, scapo simplici, floribus hermaphro- dilis racemosis, carpellis muricatis. In aquis stagnantibus prov. Para Brasiliae); 4) und 5) der dsirapaen Wallichii. Es bleibt zur Kenntnils der hier ‚abgehandelten. Pflanzen wohl kaum etwas zu wünschen übrig. und so .hoffen wir, dafs günstige Abnahme auch das Fortbestehn dieses Werks möglich machen möge. j Abbildungen neuer u. seltener Gewächse des.'kön. „bot. Gart, z. Berl. etc. v. Link u. Otto, Bd. 1. Heft 3. (s. Linn. IE. Litt, p. 115 u. 177.) ‘18. Begonia sanguinea Raddi. 14. Begönia mono- Pfera n. sp., fol. cuneiformibus oblique' truncatis irregula. titer suberenatis papillosis subtus Sanguineis, germinis ala uniea. Mexieo. %. 45. EZchinocactus tortuosus n. SPs «aule‘ subgloboso supra depresso viridi costis 14 arcuatis, spinis mediis 4 —- 6 parum majoribus erassioribus; reli- gais plurimis, omnibus 'subaequalibus pateütibus tortis. Brasilia, $. 16. Echinocactus Ottonis Lehm. 17. Allium slendulosiim n. sp., fol. radicalib. carnosis suprä planis sultus carinatis’ glaucescentibus, scapo 'ancipili, “germine triglanduloso. Mexico. Coetocapnia*) n. gei. ‚Amarylli- dearum. Inflorescentia racemosa Cor, supera incurva In- sh PER: , anvdg, Eumns Stubenrauch, sine dubio \ gerentis Bravoa Lex. (Editor,) we Ex ugırodo, enbile; Ar ı u ‚gratiani ‘öujusdäm hoc nommen gerentis. —- Genus a vr iveru, ua 8 bulosa sexfida laeiniis apice glaudulosis. Stigma conca- vum fimbriatum. 'Pericarp. triloculare, seminibus centra- libus. : 18; Coetocapnia geminiflora fol, carinatis, pedi- cellis geminis. Mexico. %. Genus Cyrtantho proximum differt infloreseentia tum dentibus corollae glandulosis et stigmatis forma, Bd. 1. Heft .4.. Auf Kosten’ der Verfasser. 419. Begonia incarnata n, sp. caule ramoso, foliis dimidiato - cordatis acuminatis angulato. dentatis et acute . crenatis subeiliatis, germinis alis 2 angustioribus, terlia maxima obtuse triangulari. Mexico. 24. 20. Allium coeru- leum Pall. -21. Hydrocotyle leucocephala Cham. et Schldl. 22. Doronicum mexicanum Cexv. in litt., eaule pilosissimo, fol. scabro.hirtis, inferioribus petiolatis ovali- bus obtusiuseulis medio erenato-dentatis, superioribus se‘ miamplexicaulibus oblongis integerrimis mucronalis sum- mis lanceolatis. Mexico. &. 23. Escallonia bifida, va mis teretibus fol. oblongis et lanceolatis basi altenuatis ob- tusiusculis saepissime bifidis serrulatis venosis subtus füs- 0 -punctalis, thyıso ramosissimo. (Ks. foribunda? & monteyidensis Cham. et Schld.) 24. Melastoma subtri- plinervium n. sp., eaule ramoso, fol. ovalibus obtusiuscu- lis versus:apicem triplinerviis in petiolum altenualis, pilis adpressis, panicula ramorum terminali,. calyce. 4 .lobo, ‚tor, bis acuminatis. Mexico. 'h. De Band I. Heft 5, —. 25, Begonia martiana :0..,P» caule ramoso, foliis dimidiato -cordatis angulatis acule ‚Her. nalis glaberrimis, germinis alis. 2 angustioribus, terfia .la-; tiori. Mexico, 5. 26. Mammillaria rhodentka n. Pu , subramosa, viridis, oblonga et subeylindrica, tubereulis (ramulis) subeylindrieis apice spinis radianlibus e flaves- centi-albis demum, rubescentibus. Mexico. bh. ‚97. „Bletia, Aumilis n, sp., vaginis bulbescentibus, foliis lanceolalit, vr. 9 pedunculis radicalibus unifloris, labellum basi subtus sub- tilobum, lobis lateralibus erectis. Mexico. 4. 28. ‚Zer- munnia inflata n. sp., tomentosa, fol. ovalibus crenulatis: rugosis quinguenervis; calycibus inflatis 'reticulatis; Mexi- ch. 29. Alstroemeria acutifolia n. sp, caule subvoln- bil, foliis petiolatis lanceolatis longe acutatis, subtus ‘pu- bescentibus umbella simplici, pedunculis pubescentibus, latiniis aequalibus. Mexico. 24. 30. Achyropappus schkuh- rioides n. sp., caule foliisque scabris, horum laciniis linea- üibus, tadii floseulis 1 — 3. Mexico. ©. ‘ leonographia botanica s. plantae eriticae etc. auctore H. G. Ludovico Reichenbach etc. Centuria sexta. Lipsiae 1828. 4to. ” ‘ Indem der Verf. uns mit dem Schlusse der 6ten Cen- - Arie beschenkt, erhalten wir auch die dazu gehörige Vor- tede, in welcher der Verf. uns die Forisetzung dieses und seines andern Kupferwerks' verspricht, und 'uns ein nenes Werk: Uebersicht des Gewächsreichs in seinen natürli- | chen Entiwickelungsstufen, ankündigt.: Folgendes sind die in dieser 2ten Hälfteienthaltenen Abbildungen. 551. Camp. Iamiifolia .M. B; 552. Camp. Iunariaefolia W. 558. Camp.. glomerata L; 554. dieselbe, 555. Camp. aggrei gta. W; . farinosa: 556. :C.. aggr. 8 cörmiculata.. 557. Ü ager: 4 viridis. 558. Camp. speciosa Horn, 559. Camp: elliptica' Kit. 560. Camp. foliosa Ten.: 561. Orehis py- umidalis L. : 562.- Orch. glohosa L. 568. 'Orch: maseula L:..564;: Orch. Iatifolia L. 565. Orck.’ majalis Rehb. . 366: .Orch. maculata L.- :567. -Orch..-eoriophiora ‚L. 568. Nigeitella angustifolia Rich. 569. Oich. ustulata L. 570. Allan -Aavum:L; ‚var. tauricum Bess: 571. Campanula Petvaca Li: 579; Camp. ervicatta Li 573. Camp. cemw.'ß "ultiflora.W. K. 3574, Carnp. Ingulata W. RK. 575. Camp. 10 capitata; Sims, 576. Rumex erispus L. 577. Trigonella platyearpos L. 578, Pocockia cretica DC. 579. Andro- sace caraea.L. u. Andr. obtusifolia All, 580. Androsace villosa L. u. Andr. Chamacjasme Wulf. 581. Primula mi- nima L. 582. dieselbe. . 583. Pr. minima hybrida. 584. Prim. Candolleana, Rehb. 585. Nepeta racemosa Lam. 586. Nepeta.lanceolata Lam, 587. Nepeta Mussini. Spr. 568. Prunella longifolia Pers. 589. Potentilla .chrysantha Trev. 590. Pot. intermedia L. 591. Dianthus Bisignani Ten. 592. Campanula alliariaefolia W. 598. ‚Listexa, ovata R. Br. 594. Gymnadenia viridis Rich. 595. Gym- nadenia odoratissima Rich. 596. Gymnad. conopsea Rich, 597. Gymnad. cueullaia Rich. 598. Gladiolus comm.- nis L. 599. Glad. imbricatus’ L. 600. Glad. segetum Ker. — \ 5 Centuria septima. ‚ 601..Analyse der Blumen von Viola camina L, V- Riviniana Rchb,, V. .sylvestris-Lam. 602. Biscutella auf calata .L... 603. Biso, erigerifolia DC. 604. Bise. hispida DC. .605.Bise;. eichoriifolia Lois. 606. Bisc, Iyrata. L- 607.. Bisc. erueifolia: Rehb. 608. Bisc. maritima. Ten. 609. Bise.. raphanifolia Poir. 610. Bisc. ciliata DC: „614: Bise, depressa W. 612, Bisc. Columnae Ten. 613. .Bisc, apula L. 614. Bise, obovata:Desf, 615. Bise. obcordata Rchb. 616. Bise,' laevigata L, 617.. Bise. ‚coronopilolia AN, .618. Bisc, ambigua DC, 619.' Bise, saxatilis- Seil: 620. Saxifraga umbrosa L, , 621. Sax. hirsula L. ' 622. Sax; pünctata L. 623.. Sax. punct. var multiflora. : 624. Sax serxalifolia, .625. Sax.. elegans: Mack, :.626.. Sax‘ modesta Rchb. .627.-:Sax, polita Haw. . 628. Sax. 'Geum Li: 629 Primula:cärniolica Jacg, 630. Pr. venusta‘ Hast „6a Pr intrusa: Rehh,. 632, Pr. ciliata Moretti: 633. Pr hirsula, Vil. 634, Pe, ‚villosa. Jacg. ;-635. Pr. pubescons‘Jaef: 11 636. Pr. latifolia Lapeyr. - 637. Prscrenata Lam; 638. Pr, uralensis Lam. 639. Xeranthemum ceylindraceum Sibih. et Sm. 640. Xer. inaperum W. 641. Xer. annuum L. 642, Centaurea pectinata Lam. 643. Gladiolus byzantinus Mil. 644. Veronica filiformis Vahl. 645. Ver, biloba Vahl, 646. Stachys corsica Pers. 647. Euphorbia fragi- fera Jan. 648. Kernera auriculata Rehb. 649, Jonopsi- dum acaule DC. 650. Sagina decandra Rechb. Zeitschrift für -Natur- und Heilkunde, herausgegeben v. d. Proff. d. chirurg.. medic. Akademie in Dres- den. ete. Svo: ee Ueber einen muthmafslich neuen in Deutschland einhei. mischen Cucubalus (mit Abbildung) von Ficinus ete. Ba. 1. p. 73. Merkwürdige Ernährung und Ferzweigung einiger Lin- denwurzeln von Schmalz ete. Bd. IT. p. 107. Verhandlungen der Gesellschaft naturforschender Freunde in Berlin. Erster Band. Sechstes Stück mit 2 Kupfert. Berlin 1829. Ato. Bemerkungen über die Tradescantia Zanonia, welche in unsern Gärten kultivirt wird. F. Hr. Peter: Carl Bouche. p. 392. Unter dem Namen Trad. Zanonia wird in den Gär ten eine Pfl. kultivirt, "welche von der gleichnamigen von Swartz: beschriebenen verschieden ist und welche der Verf. mit dem Namen’ marginata belegt ü. folgende Diagnose Siebt. "Tr. caule erecto superne ramoso} fol: oblongo-lan- ©. Ceolatis"acuminatis,' basi in petiolam' villoso-ciliatum atte: walls; margine“ pilosis undulatis‘ subtus 'vaginisque pubes- tenttbus; peduneulis extrafoliaeeis:solitariis mulliflöris, me: dio genicnlalis; braeteis geminis planis cordato-ovatis acu- 12 minatis‘ reflexis; filamentis nudis. Es unterscheidet sich daher: diese Pfl. von der Zr. Zanonia durch zolllange- dem Stengel anliegendeBlattscheiden; durch Blumenstiele, welche aus. der Basis der Blattscheide entspringen und am Grunde von einer röhrigen,. dicht anliegenden Scheide umgeben sind, endlich durch ganz kahle nicht zotlige Staubfäden. ‚Auseinandersetzung der Celsia Arcturus L. und Celsia glandulosa mihi. V. Hr. Peter Carl Bouche. p. 49. Der Verf. hält die aus creiischem von Sieber mitge- brachtem Samen gezogene Celsia für die richtige A. Aretu- rus L. und die unter diesem Namen bisher in den Gärten kultivirte für eine neue Art, Celsia glandulosa benamt. Folgende Charactere dienen zu ihrer Unterscheidung. Cel sia Arcturus caule foliisque sublanato -villosis, pilis ramo- sis, foliis plerisque alternis obtuse subserrato-crenatis, in- ferioribus sublyratis, superioribus oblongis; bracteis sub- integerrimis glabris nilidis, pedicellis bracteis longioribus calycibusque glabris nitidis. — Celsia glandulosa eaule folisque glanduloso-puhescentibus pilosisque, pilis sim- plicibus; foliis plerisque oppositis acule serrato- crenalis, inferioribus Iyratis superioribus oblongis, bracteis serraus glanduloso - pubescentibus; pedicellis bracteis longioribus ealyeibusque -glanduloso- pubescentibus. Persuche über die Resorption der Pflanzen. Fon H. F. Link. FPorgelesen am 16. Januar 1827. p. 396. Der Verf. bog Zweige verschiedener.Pll. in Auflösun- gen von arseniger Säure und ‚sah in kürzerer oder länge- ‚rer Zeit die Pfl. danach absterben, Pf. mit safigen und festen, Blältern wiederstanden länger; es,,wird ‚daraus ‚der Schlufs gezogen ‚1).dafs die ‚PA. durch ‘die Oberfläche‘ der Blätter Flüssigkeiten.-resorbiren; 2). dals, diese Resorpto® aber nur.dann geschehe, wenn. die-Pfl, derselben, zur Br 13 nährung bedarf, daher leicht bei schnellen: Wachsthum, wenn die Pfl. viele Triebe macht; schwer wenn sie sich aus den Blättern noch ernähren kann, ö Handbuch der medicinisch-pharmaceutischen Botanik. Nach den natürl. Familien des Gewächsreiches be- ‘arbeitet von Dr. Th. Fr. Ludw. Nees v. Eserbeck ‘und Dr. Carl Heinr. Ebermaler. — Erster Theil. Düsseld., bei Arnz et Comp. 1830. VIII. u. 392 8. Bei dem. unaufhaltsamen. Fortschreiten der: Naturwis- senschaften, woran Botanik und-Heilmittellehre ;nicht ge- singen Theil nehmen, kann ein Werk, welches die. neue- sten. Entdeckungen beider Fächer; und: das danach: sich itamer in etwas anders zurundende Totum, wie es. diesen Tag steht, den Studirenden, aber auch 'zum Nachschlagen dem Botaniker vom Fache,. zweckmälsig ‚zusammengestellt vorführt, nicht. zu früh kommen, da seit der verdienst- lichen Verpflanzung von -Richard’s med. Botanik auf deut- schen Boden, mit Ergänzungen, vieles neue Material hin- zugekommen ist und Manches sich anders stellt, Geigers sehr vollständige und gute pharmac. Bot. aber zu einem voluminösen theuern Werke gehört, welches das in vor- liegendem Werke. befindliche Medieinische als aufser:dem Plane liegend, nicht enthält, auch nicht im natürlichen System abgefafst ist. Seitdem schon Linne, dann:De Can- dolle, auch Cassel, auf.die — ähnlichem Baue -parallel gehende — Achnlichkeit der Bestandiheile natürlich. ver- wandter Gewächse immer mehr aufmerksam gemacht ha- ben, ist. besonders für eine medieinische Bot..das natür- liche System .das ‚awweckmälsigste, “und: dieses in Deutsch- land mehr einzuführen wird vorliegendes Werk sicherlich beitragen, da es ‚die fast unvermeidliche Trockenheit. sy- Stemalischer Werke. deminach glücklich vermeidend, nicht » ” 14 minder: Alles mit den schärfsten Charakteren bezeichnet. Das Wichtigste der Merkmale ist oft — sehr zweckmä- fsig — durch den Druck hervorgehoben; und obgleich das Register erst am Ende des Ganzen kommen kann, so ist doch: so schon. der ‚Ueberblick und das Auffinden augen- blicklich ' zu ‚gewinnen ..durch die jeder Hauptabtheilung vorangehende kurze Uebersicht der Abth., dann an be- treffender Stelle des. Einzelnen eine. Erinnerung an jene Uebersicht, endlich durch die Columnentitel. Das Ganze ist nach Jussieu's Systeme, namentlich wie es in Richard's Elementen der Botanik, ausgeführt ist (nicht wie in des Leizteren medic. Bot., — auch werden wir mit: den.zwei- deutigen und sprachwidrigen französ. Klassen-Nameh als: Epistaminie ete. verschont), nur mit einigen Aenderungen, 2. B. Zusammenstellung aller diclinischen Gewächse als erste Reihe der Monochlaniydeen d. i. der ersten 'und un- tersten Abth. der Dicotyledonen.‘ Dieser Band, :mit den Pilzen beginnend, schliefst mit den diclinischen Familien, deren Uebersicht wir hier mitiheilen, um zugleich zu Zeir gen, wie sehr verwandte Familien auch im Druck in eine Zeile zusammen gestellt nur. durch Commata getrennt, als eine natürl. Klasse bildend bemerklich gemacht sind: Cy- tineae R. Br. (excl. gen. non parasit.) — Cycadeae Rich, Coniferae Rich., Myriceae Rich. — Cupuliferae Rich, Be- tulinae Rich., Platanaceae, Salicinae Rich. —- Urticese DC,, Arlocarpeae DO,, Monimieae Juss., Antidesmeae DC. -- Osyrideae DE. (cum Hippophad,) — Euphorbiaceae Juss. — Datiscinae R, Br. — Begoniäceae 20. — Mr ristieeae R. Br. — Im Einzelnen findet man die neuesten Arbeiten z. B. von Bischoff, Humb, et Kunth, Blume, R chard d, ä, (Coniferae) u, a. benutzt und das Ganze (wel ches zugleich als Commentar dient zu. den durch FrD v. E, fortgesetzten Düsseldorfer Arzneipflanzen, deren Ab bild. angeführt werden und nach dem Buche nun geord 15 net werden können, deren 1tes Supplementheft auch bald vollendet ist) sichtbar mit Liebe bearbeitet, eben so wie sichtlich der medieinisch-pharmakologische Inhalt vom ‚an- deren Hrn. Verf, dem auch durch mehrere botan; Schrif- ten, z.B. s, Diss, Pl. Papilionacearum monogr. med., be- kannten Sohne des seel. berühmten Ebermaier: —, bei der medic, Anwendung wird auch die Meinung der‘ Alten oft unter Nennung der Einzelnen, kurz erwähnt, auch der auweilen abweichenden Wirkung auf Thiere gedacht; viele in andern Ländern oder Welttheilen Als Arznei gebräuch- liche werden kurz berührt, wobei, sich. der Werth "des natürl, Systems gleichfalls zeigt, Auch das Chemische ‚ist überall gehörig und befriedigend in Kürze beigebracht. Das Werk wäre sonach — während andere ähnliche theils blofs medieinische Botanik, theils medic. Bot. verbunden mit botanischer Pharmakologie sind — als (mediein:) Bot, veıbunden mit Materia medica (des Pflanzenreichs) zu eharakterisiren, — Druck und Papier sind ausgezeichnet schön. , (Eingesandt.) Pharmaceutisch-medicinische Botanik oder Beschrei- bung und Abbildung aller in der letzten Ausgabe der k. k. österreichischen Pharmakopoe von 1820 vorkommenden Arzuei-Pflanzen von Daniel Wag- her etc... Wien 1827. Iol. maj.. Jede Lieferung enthält 8 colorixte Steindrucke und den ‚dazu ‚gehörigen Text in deutscher Sprache. . Die Ab- Bildungen sind ‚etwas: derb und die Zergliederungen' nur sch. - Jede Pflanze hat eine auch. zwei: Tafeln und ein Blatt Pext, . - Resultate der bis jetzt. unternommenen Pflanzenana- Iysen nebst ausführlich chemisch -physikalischer Be- 16 ‚schreibung des Holzes, der Kohle, der .Pflanzen- ' " .säfte und einiger. andern wichtigen. Pflanzenkörper, : von ‘Gustav Theodor Fechner etc. Leipzig. 1829. :-8yo. VIIL u. 351 8. ee Die Resultäte der bisher unternommenen Pflänzen- analysen, ohne Angabe des bei der Analyse befoläten Verfahrens, Werden üns in diesem Werke des schon durch sein Reperlorium' der, organischen Chemie rühmlichst be- kannten Verfassers, s6 "zusammengestellt, dafs die Unter- suchungen dösselben Pflanzentheils zusammenstehn ‘und die einzelnen Artikel alphabelisch nach den ' systemafı- schen Namen der Pflänzen geordnet sind. Es folgen nach den einzeln Pflanzentheilen, Abschnitte die Oryptoganien; die verschiedenen Pflanzensäfte, Exeretionen und Conere- tionen, die Gasarten im Innern der Gewächse, das Holz, die oxganische Kohle, Rufs, Steinkohle u. s. w. betreffend. Das ganze Werk bildet kin sehr bequemes Handbuch, in dem man mit grofsem Fleifse vereint findet, was in vielen Jour- nalen zerstreut ist, Hinweisungen auf das Repertörium seizen dies Werk mit jenem in Verbindung und machen so das eine zur Ergänzung des andern. E Das Amylon und. Inulin. Chemische Abhandläng mit steter Hinsicht auf Pflanzenphysiologie, Technik und Mediein von Joseph Waltl Dr. Nürnberg 1829. 8vo. IV. u. 60 8, Nach geschichtlicher Einleitung’ folgt‘ die Angabe ZU Auffindung und zur Darstellung, Trocknung’ und :Aufbe- wahrung des Amylon.. Dann. wird die fobrikmäfsige G*- winnung desselben auseinandergesetzt und die quantitäire Untersuchung eines amylonhaltigen Stoffes gelehrt. Die Eigenschaften des Amylon, dessen: Entstehung, ‚ae Zer setzung desselben in den Pflanzen. und das Ve . ’ ° j | | | ! 17 desselben folgen darauf, Verzeichnisse der Pflanzen, de- ven Amylongcehalt quantitativ erforscht ist, so wie derer, bei welchen dies nicht der Fall ist, der Amylon gebenden Pflanzenfamilien, der organischen Stoffe, welche neben dem Amylon vorkömmen, schliefsen sich hier an. Das Ver- halten des Amylon zu andern Stoffen, seirie Verbindun- gen und Zersetzungen machen, nebst der Angabe der An- wendang der Amylon haltenden. Pflanzen, den Beschlufs. Auf ähnliche Weise, aber im Ganzen kürzer, ist das Inu- lin abgehandelt, welches der Verf. nur in Compositis fand und nie zugleich mit Amylon vorkommend, von welchem der Verf. es nicht als Unlerart betrachtet wissen will, sondern es für verschieden, für einen besondern doch ver- wandten Stoff hält. Abbildung und Beschreibung der in Deutschland wild- wachsenden u. s. w. Giftgewächse von Brandt u. , Ratzeburg (s. Lian. IV. Litt. p. 1.) Heft 2, u. 3. Die Verf. fahren mit rühmlichen Eifer fort, ihre von trefflichen und den vollständigsten Analysen. begleiteten Giftgewächse heranszugebeu und abzubilden. Das 2te Heft’ enthält: 6. Paris quadrifolia, 7. Arum maculatum, 8. Daphne Mezereum, 9. Daphne Laureola und striata, 10, Daphne alpina und Cneorum., Das Ste Heft: 11. Cy- elamen europaeum, i2. Digitalis purpurea, 43.. Gratiola ffieinalis, 14. Hyoseyamus niger und albus, 15. Datura Stramonium. Tür die . Entwickelungsgeschichte dieser Pflanzen sind hübsche Facta beobachtet nnd gesammelt, wodurch dies Werk für den Botaniker um so wichliger wid, da wir noch nicht viel Beobachtungen der Art ha- ben und hier grade einige Pflanzen berührt werden, bei denen dieser Theil ihrer Geschichte von höheren In- leresse ist, P) Linnaea $r Bd. Litterat, “ 18 Getreue Darstellung und Beschreibung der in der ‚Arzeneikunde gebräuchlichen Gewächse ete, von F. G. Hayne. Eilfter Band erste Hälfte. (s. Lim. I. p 118, 477 I. 496.) Diese Abtheilung des 11ten Bandes eines mit vollem Rechte hoch geschätzien Werkes, liefert uns aulser andern eine monographische Bearbeitung der Gattung Ayme- naeu, von welcher eine verwandte generische Form Tra- chylobium getennt wird. Da alle Arten zugleich abgebildel werden, so erhalten wir dadurch eine um so genawere Kenninifs der sehr vermehrien Arten. Wir werden uns bier begnügen, sie mit ihren Diagnosen aufzuführen und geben nun den Inhalt dieser Abtheilung: 1. Thymus Ser- pyllum, 2. Thymus vulgaris, 3. Ocimum Basilicım, 4. ‚Rubia tinctorum, 5. Fateria indica wobei auch die P. acuminata (indiea Gärtn. Elaeocarpus copalliferus Retz, Vahl) unterschieden wird: foliis abrupte et longissime acl- minalis acumine lineari, aniheris bieuspidalis, während jene V. indica L, spec. und Roxh. so diagnosirt wird: fo is acutis emarginatisque, antheris unicuspidatis. — By- menaea Char. ess. Cal, tubnlatus coriaceus, iubo urett lato, limbo '5 - partito (laciniis 2 inferioribus plerumgue eonnatis) deeiduis. Pet. 5. inaequalia sessilia, infersore plerumgque eymbiformi. Germ. pedicellatum imberbe- Le- gumen lignosum non dehiscens pleiospermum pulpa & succa farinoso - filamentosa repletum, *) foliolis glabris 6. H. venosa Valıl, foliolis ‘oblongis inaequilateris longe obtuseque acuminatis basi aequalibus 7. H. latifoha (obtusifolia Hb. Willd.), foliolis subrotundo - ovatis sub aeguilateris emarginatis basi“aequalibus. 8. 2 confert flora Mart,, foliolis ovatis inaequilaieris longe obinsegue acuminalis basi aequalibus. 9, A. confertifolia Hayıcı foliolis oblongis inaequilateris breviter acuminatis basi I 19 aequalibus. 10. 2. Courbaril L., foliolis oblongo-ovatis inaequilateris longe acuminatis basi inaequalibus, legumi- nibus oblongis compressis subalutaceis Incidis. 11. . stil. bocarpa Hayne, foliolis oblongis inaequilatetis brevissime aenminalis basi inaequalibus, leguminibus subeylindricis sublaevibus nilidis, 12. 7. Candolleana U, B. K,, fol. oblongis inaequilateris emarginatis basi inaequalibus. 13. H stigonocarpa Mart., fol. subcordato- oblongis inaequila- “ teris obtusis basi inaequalibus, leguminibus oblongis levi- ter compressis languidis albido - punctatis. — **) foliolig villoso-tomentosis. 13 b, Z. rolundata ‚Hayne, fol. semi- cordato-ovatis inaequilateris plerumque rotundatis basi in- aequalibus, 14, HZ, Olfersiana Hayne, fol. oblongis in- aequilateris obtusis basi inaequalibus foliorum inferiorum subsemicordatis, corymbis axillaribus terminalibusque. 15 H. Martiana Hoyne, fol. subellipticis inaequilateris retu- sis basi valde inaequalibus, corymbis terminalibus. 16. 2, Selloniana Hayne, fol. oblongo- ovalibus inaequilateris ob- tusissimis, basi inaequalibus, corymbis terminalibus, — Trachylobium; Cal. tubulatus eoriaceus, tubo urceolato, limbo 5-partito laciniis (2 superioribus plerumgue conna- üs) deciduis, Pet. 3, subaequalia, longe unguiculata. Ger- men pedicellatum barbatum. Legumen coriaceo - subero- sum non dehiscens 1- vel oligospermum, pulpa exsycca solida repleium, 17 Zr. Hartianum Hayne, (H. verrycgsa Lam, Ene.) foliolis sessilibus 'coriaceis subavenjis gvalo- Ianeeolatis inaequilateris emarginato-acuminatis basi inge- \ qualibus. 18, 7%. Hornemannianum Hayne, fol.. brevis- sime petiolatis coriaceis oblongis inaequilateris longe ob- lüseque acuminatis basi inaequalibus. 19a Tr. .Gaerine- rlanım Hayne, foliolis breviter petiolulatis valde coriaceis Subaveniis oyali. oyatis inaequilateris abruple acuminalis basi inaequalibus. 195. Zr. Zamarckianım Hayne, fol. breviter petiolulatis subeoriaceis costato-reticulalo -venosis, 2 % 20 ovali.ovatis inaequilateris, breviter acuminatis basi inae- qualibus. 20. Youapa phaselocarpa Hayne, foliolis ses- silibus obovato - oblongis emarginato . rotundatis basi inae- qualibus, leguminibus margine undique canaliculatis. 2. Seilla maritima. 2% Artemisia Abrotanum, 28. Stys razx officinalis. 24. Benzein offieinale Hoyne (Styrax Benzoin L.) Char. gen. Cal. obsolete 4 — 5-dentatus per- sistens, Cor. infundibuliformis, limbo 4 — 5-fido. An- tberae lineares 1.loculares, superiori filamentorum parli longitwdinaliter adnatae, Drupa indehiscens, monopyrenay pyrena 1-rarius 2 — 3-sperma. ö De cortice radieis Granati. Dissertatio inaug. med. auctor. Rob. Siehr. Berolini 1829. 8vo. Der Verf. beschreibt die Planze und die Wurzel-Rinde des Granatbaums und zeigt durch frühere und eigene Er- fahrung ihre Wichligkeit und treffliche Wirkung als Ant helminthicum, j Pharmacentische Waarenkunde etc. v. Dr. Friede- - mann Goebel etc. Heft 5. (s. Linn. IV. Litt. p. 7.) Das ganze Heft enthält nur eine Fortsetzung der Be- schreibung und Abbildung eryptogamischer Parasiten auf officinellen Rinden vom Prof. Zenker. Wir fahren fort, wo wir früher stehn geblieben sind: Darmelia melano- leuca Z. (Lichen Willd,, Parmelia perforata Ach.) T. ul, £. 1.2. Parmelia appressa Zenk, T. 4. f. & a b Thallus fast anliegend, sehr flach ausgebreitet, breitlapp&; gekerbt, oben etwas runzlich (selten glatt), fein punetirt, weifslich-gelb ins Meergrüne spielend, unten braun, be- sonders gegen die Mitte hin schwarz kurzfaserig. Apo- thekien dicht aufsitzend, einzeln, klein, mit ganzem Thal- lusrande -und dunkelbrauner Keimplatie. Auf der Loxa- M tinde, . Zecidea caribaea Spr. (L. cinnabarina Te), T. 21. f. 5.. Lecanora melanozantha Zenk. T- 21, £, 8. «de Thallus dünnkrustig fast körnig, grünlich aschgrau, unbe- stimmt ausgebreitet unbegrenzt, Apothekien schüsselför- mig einzeln, Scheibe flach convex, schwärzlich mit durch- selimmerndem Ockergelb, innen gelblich, Rand weils, ganz vom Thallus gebildet, Lioxarinde. Chiodecton sphae- ' rale Ach. T. 21.f. 3.2—c. Graphis radiato-flexuose Zenk, T. 21. £.6. be, L Thallus ockergelblich-braun, glatt, häutig, gleichmäfsig, unbestimmt und unbegrenzt ausgebreitet. Apothekien fast eingesenkt, länglich, Enien- förmig, vielfach verästelt und gebogen doch. nicht. zadien- weise aus einem gemeinschaftlichen Mittelpunkt ausstrah- lend, schwarz gerandet, der Canal (discus) weilspulverig bestäubt. Auf Cort, Cascarillae. Asterisca tricosa.Meyer DTM. 4A a— co. Glphis favulosa Ach. T. ‚2. RT. a—c. Giyphis confluens Zenk. T. 21. f& 6. a—c. Thallus bräunlich- ockergelb, fast glatt, unbegrenzt ausgebreitet häuig. Apothekien unregelmäfsig rundlich oft zusammenflielsend, tief schwarz, Rand sehr dünn, wel- lenförmig kraus, fast eingerissen, Scheibe ganz flach, alle Apothekien eingesenkt in ein schwärzliches flaches länga liches oder kreisförmiges, oft fast gekerbtes Beeichen mit weilslichem Rande. Auf: Cort. Cascarillae. Graphis elon- : Sata Zenk., T. 22, {, 1. Thallus ausgebreitet, schwarz, schmalbegrenzt dünn, fast häulig, ziemlich gleichförmig, fast staubig, schmutzig gelblich-weifs. Apothekien schwarz, vom Thallus dünn gerandet, ziemlich hervorstehend, ein- zein einfach, linienförmig schmal, sehr‘ verlängert, etwas (besonders in der Mitte) gebogen, beide Enden stumpf, der-Kanal eng tief meist mit weilsem. Keimpulver erfüllt, das Innere der Apothekien schwärzlichh Auf Rinde van China Guanuca grisea. Graphis gonferta Zenk., T. 92 f%- Thallus olivengrün, krustenarlig, häutig, ziemlich 3 PP) glatt, dünn, wnbegränzt ausgebreitet. Apothekien zusam. ieiigchäuft schwarz klein einfach schmal, an beiden En. den fast stumpf, fast walzenförmig, ungerandet, oben mit schmaler Längsrinne, innen mit weifslichem Kern. Auf gelber Chinarinde. Graphis prosodea Spr. (Opegrapha Ach, Ö, Bonplandi Fe, O. eylindrica Raddi) T. 2. 1.6 a Trypetheliiin. Sprengelii Ach. (Tr. Eluteriae Spr.) T. 2. £ %&' Teypeihellum elöndestinim Pte, 1. 22.1.3. Le ' ehhora ocillata Zink. T. 22. £, 5, Thallus fast begrenzt, weilslich-gelb, krustig, fast häutig, etwas bestäuht, fast wunzlich. Apoihekien zahlreich, hervorstehend, einzeln, kreisförmig, sehr vertieft, schwarz, innen gleichfarbig mit eigenen schwarzen hervorragenden Rande, vom Thallus weils gerandet, Auf Cascarilliinde. Yerrucaria thelena Ach, T.22. 8. 6.b.d.e. Thelephora lactea Fries T. 2. %, 1b. Theleph. aurea Zenk, T. 23. f.1. a, Pilskörper dünnhäutig, unregelmäßig ausgebreitet, mit einzelnen Staub- häufchen, goldgelb, auf der Unterseite gleichfarbig, Rand meist schwärzlichblau, feinfaserig. Auf China rubra. By- pochtius nigro-cinctus Ehrb, T. 23. f. 2. Akizomorpho Üfchönie Roth, T. 23, . 4 Leciden sanguineo-macula- Fis Zenk. T. 23.2.3, "Thallus weißslich, schorfarlig-kru- stig, ünzusammenhängend, dünn, unrngelmäfsig ausgebrei- tet, schwarz umsiurnt. Apothekien unregelmäfsig; mehr oder minder scheibenförmig, sehr niedergedrückt, fast Bach, ziemlich dicht bei einander oft zusammenfliefsend; obne besondern eignen Rand, jung dunkelroth, späterhin fast schwarz, innen gleichfarbig. Auf China flava dura. Ze eidea myriadea (Coniocarpon myriad. Fe) T. 3.655 Gräphis polymorpha (Arthonia polym. Ach.) T. 23. £5.% "Chiodecton seriale Ach. (Trypethelium paradoxum Ach.) 7.23.66, Perrucaria planorbis Ach. T. 23. f. 1. PP rophora americana Spr. (Porina amer. Fee) T. f h Poroph. rufescens Zenk. T. 24. f. 2. Thallus schwört 23 lich- olivengrün, unbestimmt ausgebreitet, dünn, fast stau- big. „Apothekien rothbraun, einzeln, sehr klein, kegelför- mig, sehr hervorstehend, fast hornig, oben mit einem dun- kelbraunen Punkt oder schwärzlicher Oeffnung, innen mit einem weilsen kegelrunden Kern. Auf alter Rinde d. Gus- mıco- China. errucaria pustulosa Zenk. T. 24. f. 7. Thallas blafs-olivengrün, häutig, cartilaginös, glatt, fast: glänzend, uneben (durch die Apothekien), unbestimmt . Ausgebreitet. Apoihekien warzenförmig, in Parthieen ver- einigt, unter der T'hallushaut pustelartig. hervorbrechend, bräunlich, fast kugelförmig, oben. mit schwarzen. Punkten und kleinen Oeffnungen, Kern meist. weils, homarlig, in schwarzer Kernhülle, selten ganz schwarz.‘ Auf. d. grauen Chinarinde. Perrucaria epidermidis b. albissima Ach. T.24f.4 Verrucaria exasperata Denk. T. 24.1.8. 2. Thallus blalsgelblich- weils, häutig, fast dünnkrustig, bei- nahe glatt, durch die darunter hervorbrechenden Apothe- kien rauh schagrinaxtig, schwarz schmal begrenzt, unregel- mälsig ausgebreitet. Apoihekien (Warzen) schwarz, punki- forig, elliptisch unter dem Thallus aus der Rindenober- haut entspringend, späterhin alles 'durchbohrend und auf der Oberfläche als schwarzer Punkt sichtbar, sehr zahl. reich, innen mit weilsem Kern. Auf d. harten gelben Chinarinde. Ferrucaria nitida Ach. (Pyrenula ejusd.) T:24.£,8.b. Leeidea grisea Zenk. T, 24. f. 9. . Thal. lus unbegrenzt-ausgebreitet, krustig, schorfarlig;-zertheilt, din, aschgrau. Apothekien schwarz, klein einzeln,’ kreis- rundlich, tellerförmig flach mit schwachem. eigenem Rand, oft ungleich fast rauh, innen schwärzlich.. Auf. gelber und gem, Loxa-Chinarinde. Graphis caribaea Ach. T. 24. 15. Graphis cooperta Zenk.: T, 24. £ 3. - Thallus weils. lich „grau, fast silberfarbig glatt, mattglänzend, dünn, häu- ig, unbegrenzt. ausgebreitet... Apoihekien schwarz, : von dem Thallus wie überdeckt, und durch denselben. hervor- 24 breenend, hervorsiehend, ziemlich zusammengehäuft, ge- wöhnlich. einfach, selten durch Anlagerung ästig, meist ge- bogen; die Ritze schmal, meist weifslich bestäubt, eigener Rand schwarz; innen‘ mit weifsem Kern, durch den Thal- kus gerandet. Auf d. harten gelben Chinarinde. Graphis « detnita.. Zenk. T. 24: £. 6. Thallus krustig, fast häutig, milchweils, unbegrenzt ausgebreitet; Apothekien einge- senkt, 'weifslich -bestäubt, wenig sichtbar, klein, einzeln, mit -dünnem: schwörzlichen Rande und ziemlich breiter weilsstaubiger Längsspalte, meist gekrümmt, fast einfach, selten durch Zusammenirelen von mehreren verästelt, in- nen weils. Auf Cascarillrinde. Porophora gilva Zenk. T. 25. £.1. Thallus sehr dünn, dunkelbraun- olivenfarbig, fast staubig, unbegrenzt-ausgebreitet. Apothekien sphie- voidisch, als. kleine Kügelchen einzeln hervorstehend, wachs- oder auch ockergelb, oben mit dunklerem Punkt oder Oeffnung, innen weils mit gelbem Kern. Auf d. Rinde von Exostemma floribundum. Trypethelium olivaceo-fis cum Zink. T. 25. fi 2, hallus häutig fast cartilaginös, unbegrenzt«ausgebreitet, ziemlich glatt, durch die darun- ter liegenden Apothekienkeime uneben aufgetrieben, blafs olivengrün. Apothekien warzenförmig lichtröthlich braun, zuletzt schwärzlich-braun, von der veränderten Thallus oberhaut überzogen, einzeln, bisweilen zusammenflielsend, halbkugelrund, oft etwas niedergedrückt, oben matt glät- zend- und mit schwarzen Punkten und Flecken besetzt und dann oft rauh,. innen mit mehreren schwarzen ling: lichen aufrechtstehenden Keimgefäfsen in dunkelbrauner oder schwärzlicher Masse. : Auf d. Rinde v. Bonplandia trifoliata. Trypeth. ocellatum 'Zenk. T. 25. f. 3. Thal kus heil olivengrün, knorpelartig-häutig, glatt, aber etwas uneben, dünn, fast begrenzt. Apothekien einzeln; selten zusammengedrängt, gelblichbraun, hemisphaerisch herror- stehend, oben mit einer kreismunden Oeffnung, innien’mit .25 rundlichen oder birnförmigen Keimgefäfsen in dunkelbrau- ner Masse. Auf Rinde von Bonplandia trifoliata, Fer- rucaria aspistea Ach. (Pyrenula Bonplandiae Fee) T. 25. ' E 4 Lecidea congregata Zenk. T. 25. f. 5. Thallus $rünlich-aschgrau, fast olivengrün, fein stäubartig, beinahe schorfarlig, dünn, unbegrenzt - ausgebreitet. Apothekten punktförmig, ' schwarz, in gröfßsere Haufen zusammenge- drängt, selten einzeln, wenig hervorragend, rauh, innen gleichfarbig, ohne eigenen Rand. Auf d. Angusturarinde. Lecidea olivaceo-atra Zerik. T. 25. 6, 6: Thallus dünn, feinpulverig, fast häutig, graulich-olivengrün,. fast schwarz, düun begrenzt. Apothekien einzeln, zahlreich, punktför- mig, schwarz, eingesenkt, wenig hervorstehend, unregel- mäfsig ohne Rand, innen gleichartig schwarz. Auf Angu- sturarinde, LDecanora atra Ach. T. 2. f, 8. Grapkis rubella Fe 'T. 85. £ 7. Sticta aurata Ach. (Platisma erocatum Hoflm.) T. 25. f.9. Collema diaphanum Ach.? (Parmelia diaphana Spr.) T. 2. f 10. —. Taschenbuch der Botanik als Leitfaden für Schüler, entworfen von .C. R. Botanophilos. Leipzig 1829. Bvo, : 4 Enthält einzig und allein die Namen der gewöhnlich- sten Pflanzen lateinisch und deutsch in der Folge. der Linn&ischen Klassen hintereinander abgedruckt, Hat kei- nen Werth. nl Eneyclopädisches -Pflanzen- Wörterbuch u. s w. von Joh. Kachler, Zweiter Band M— 2. Wien 1829. 8vo. VII u. 336 $. (s. Linn. IV. Litt. p 12.) Mit dem 2ten Bande wird dies Wörterbuch durch ein vollständiges Register geschlossen, in welchem man nach den deutschen, 'Iränzösischen oder englischen Namen den N 26 systematischen finden kann. Eine etwas weitere Ausdeh- nung hätte dem Buche nur vortheilhaft seyn können, Beschreibung fast aller Gift- und der vorzüglichsten Arznei- und Futtergewächse Deutschlands, nebst Erläuterungen „über die ‚botanische Kunstsprache, .. das ‚Linnesche, Pllanzensystem, die. Gifte im Allge- : meinen u. 8. w...Mit besonderer Berücksichtigung der Mark Brandehbnrg bearbeitet von J. @. Fi scher ete. Neuzelle 1827. 8vo. VI u. 388 8,6 8. Register u. 2 Tabellen. - Der Verf., Lehrer am Schullehrer - Seminarium zu Neuzelle, hat dies Buch als Beigabe und Erläuterung % zu den kleinen Herbarien geschrieben, welche cr für Volks- Schulen anferligte. Er handelt darin ab: 1. die botani- sche Kunstsprache, dann das Linn&’sche Systen, ferner die Gifie, 4. die in der Mark. wildwachsenden und in Gärten gezogenen Gifipflanzen, 5. die vörzüglichsien einheimt- schen Arzneigewächse, 6. die Futterkräuter, 7. die vorzüg- lichsten efsbaren und giftigen Schwämme und spricht zuletzt ‘über den Unterricht in der Pflanzenkunde und den Ge brauch dieses Buchs. Die erste Tabelle enthält die Klas- sen, die zweite die Klassen und Ordnungen des Linndi- schen Systems mit hinzugefügten Beispielen. — “ Grundrifs der Kräuterkunde zu Vorlesungen, eniwor- fen von Dr.'C. L. Willdenow ete. Nach dessen Tode herausgegen mit, Zusätzen von Dr. B. F- . Link etc, Zweiter (Praktischer). Theil. Berlin 1828. 8vo. on = Auch unter dem Titel: Handbuch zur Erkennung der nutzbarsten und an 27 häufigsten vorkommenden Gewächse von Dr. H. F, "Link etc. Erster Theil. VII. u. 864 S. Dies Werk soll den Anfängern gleichsam einen "Aus- zug des Pflanzensysiems geben, welcher die wildwachsen- den, die gewöhnlichen Gartenpflanzen so wie alle diejeni- gen .Gewächse, welche auf irgend eine Weise nützlich werden, umfals. Die Diagnosen sind lateinisch und deutsch, Vaterland ‚deutsch, die Berliner Pflanzen durch einen Stern bezeichnet. Der Verf. hat das natürliche Sy- stem gewählt, ist aber in einigen Punkten von der gewöhn- lichen Reihenfolge abgewichen. Es wäre gut einen Schlüs- sel darüber zu erhalten; den man sich jetzt erst mühsam. suchen mufs, was dem Anfänger die Sache etwas 'er- schwert. Das eigenihümlichste ist die Stellung der Dol- den gleich hinter Polygoneen und Begonien. Neue Gat- tungen finden sich mehrere, überhaupt eine Neigung zur Spaltung der Gattungen, welche gewils sehr wohlthätig ist, wo sich feste Charaktere finden. Bibliotheca botanica secundum botanices parties, lo- cos, chronologiam, formam, auctores, volumen, titu- los, pretium et recensiones concinnata, auctore Frie- derico a Miltitz etc. praefatus est Dr. Lud. Rei- chenbach etc. Berolini 1829. 8vo. 2. Auch unter dem deutschen Titel: u Handbuch der botänischen Literatur für Botaniker, Bibliothekare, Buchhändler und Auctionatoren, mit Angabe der Preise und Recensionen von Friedrich v. Miltitz ete. Mit einer Vorrede von Dr. Ludw. Reichenbach u. s. w. VII u. 548 gehrochne Seiten! ; Sehr verdienstlich ist das Unternehmen des Verk, eine vollständige botanische Litteratur zu sammeln. Wohl 28 ist .'es eine. der schwierigsten Aufgaben, da, die ange- wandte Botanik hinzugerechnet, - der Umfang der Wissen- schaft ausnehmend. grofs wird und es sehr schwer halten muls, sich der Vollständigkeit zu nähern. Noch. schwerer aber ist es alles oder das meiste gesehn zu haben, dessen sich ein Litterator wohl rühmen müfste, da nur dadurch Sicherheit über verschiedene Ausgaben so. wie über Iden- tität und Verschiedenheit ähnlicher Angaben erlangt wer- den kann. Manches scheint dem Verf. entgangen zu seyn, da aber auf eine ergänzende Mantissa in der Vorrede hin- gedeutet wird, so wollen wir diese erst abwarten, ehe wir unsre Bemerkungen uns erlauben. Rügen müssen wir je- doch die noch zu starke Zahl der Druckfehler, welche auf jede Weise in einem solchen Werke verhütet werden mufste, da es darin fast auf eben der Stufe wie Würterbü- cher u. dergl. steht. Nach folgendem Plane. sind die Schriften klassifieirt: A. Vorbereitungs-Schriften, I. Bücher- verzeichnisse, II. Geschichte. B. Pflanzenkenntnils selbst, II. Anleitungs- Schriften, IV. Naturlehre der Pflanzen, V. Beschreibende und bildliche Darslellung, a. Floren, b- Gärten, ec, Monographien, VI. Pflanzensammlungen a. vel- käufliche. Herbarien, b. Pflanzenabdrücke, c. Plastische Pflanzendarstellungen, d. Pflanzenyersteinerungen- €. An gewandte Botanik, VII, Gartenbotanik, VIIL Gartencaia- loge, IX. Forstbotänik, X. Medieinische und toxieolagische Botanik. D. Kıryptogamie. Unter jedem Abschnitt sind ‚die Werke nach der Jahreszahl ihres Exrscheinens geord net. Am Ende befinden sich alphabetische Register der Schriftsteller.Namen, der Pflanzen über welche Monagr=- phien, der europäischen und der aufsereuropäischen Flo xen, sa dafs auf diese Weise das Buch bequem eingerich- tet und zu benuizen ist. Unter jedem Werk befinden sieh die Citate, wo Recensionen darüber za finden. — Um s vieles würde der Werth eines solchen Buchs erhöht, aber 29 auch die Mühe es zu schreiben vergröfsert werden, wenn unter die verschiedenen Rubriken auch alle die dahin. ge- hörigen Abhandlungen aus vermischten und Gesellschafts. schriften gebracht würden. . Vlora Brunsvicensis oder Aufzählung und Beschrei- “bung der in der Umgegend von Braunschweig wildwachsenden Pflanzen von Dr. Lachmann etc. Üter Theil. Braunschweig 1828, 496 S. 8vo. (s. Linn. II. Litt. p. 122.) . Mit diesem Theile beginnt die Aufstellung der ein- zelnen Pflanzen, die in der Gegend von Braunschweig wild vorkommen; die cultivirten werden in einem beson- dern Anhange nachgetragen, Die Ordnung des Linne’ischen Systems ist beibehalten. Den Anfang macht ein Con- . pectus generum mit Anzeige der benutzten Schriftsteller md der natürlichen Familien. Die Zahl der Genera be- trägt 443, Dann werden die einzelnen Species aufgeführt, wovon dieser Band, welcher bis zur Icosandria reicht, 512 enthält, Statt der Diagnosen sind kurze Beschrei- bungen bei jeder Pflanze aufgestellt, die das Characteri- stische, besonders in Vergleichung der übrigen aufgeführ- ten Arten enthalten. Wohnort, Blüthezeit und Provinzial- Namen werden überall angegeben. Neue Arten enthält dieser Band nicht, Merkwürdig ist, dafs Mochringia mus- sa an mehreren Orten in der Flor von Braunschweig vorkommt, Mora der Gegend um Frankfurt am Main von Johan- nes Becker. Erste Abtheilung Phanerogamie 557 S. Zweite Abtheilung Cryptogamie 813 u 112 5. Frankfurt a, M. 1828. Svo. Nach natürlichen Familien in deutscher Sprache; vor- L ’ 30 angeschickt ist eine Uebersicht der Gattungen nach Lin- neischem System. 1409 Phanerogamen werden anfgezählt und 2708 Cryptogamen. Jede Art ist mit deutschen und lateinischen Namen, mit Diagnose, einigen Synonymen, Standort, Blüthezeit und dem Zeichen der Dauer ver sehen. De plantis quibusdam Ttaliae borealis et Germaniae . australis rario:ibus. Dissert. inaug. bot. etc. auctore Jul. Leop. Eduard. Avd-Lallemant Lubecensi. Be- rolini 1329, 4to, 20 $. u. eine schwarze Kpftll. Der Verf. beschreibt in der vorliegenden Dissertation “einige ihm in verschiedener Hinsicht merkwürdige Pflan- zen, welche er auf.einer Reise, im Jahre 1826 von Ber- lin aus unternommen, sammelie. Die Anzahl aller von ihm gesammelten Pflanzen beläuft sich auf 1200. Fulgen- des sind die abgehandelten Pflanzen: 1. Yaleriana mon tana, davon wird eine Var. parviflora beschrieben (Pl). 2%. Fedia tridentata Stev. mit 2 Var. 3. Gloöularia cor- difola mit einer Var, tridentata. A. Scabiosa ambigus n. sp., (P. 2.) glabra foliis coriaceis, decursive pinnatis, inferioribus ebtuse pinnatis, corollae 5-üdae laeiniis lan ceolalis; repando-crenatis, ‘Prope Nicaeam, An vor. Scab, pyrenaicae glabra floribus nonnibil monstrosis. 5. Sea biosa agrestis, mehrere monströse Blüthenformen werden hiervon beschrieben (F. 3 — 12.). 6. Androsace carnea L. mit einer Var, sersata, 7. Primula pubescens Leis (FL gall. excl. syn. Jacg. Pr: hirsuta ß. Pr. glandulosa Ser. DC.) wird ausführlich beschrieben. 8. Campamula rotundifolia L. Var. gracilis (F, 13.) 9. Campanule Jragilis Cyr. vom Verf. bei Nizza beobachtet und zwar die kahle Abänderung. 10. Zonicera implexa Ait, Vat: spineseens wird beschrieben. 11. Gentiana prostrale 31 Haenke vom Heiligenbluter Tauern. 12. Bupleurum pro- tractum Link, bei Nizza. 13. Meracleum eaucasicam ' Stev. auf dem Monte Baldo. 14. Tamarix afrieana Desf, am Meeresufer bei Menton. 15. Zumarix devurica Willd. var. italica, ausführlich beschrieben, mit der vorigen bei Menton. 16. Statice echioides L. var. mucronata (St. spi- nosa All. n. L.) 17. Bulbocodium vernum L. über dem Dorfe Ponte chianale in monte Vesulo. 18. Fritillaria Meleagris L. var. alpina und var. lutea. 19. Silene acan- aulis L. mit 2 Varietäten o. vulgaris (acaulis AU.) F, 14, 15. — £. exscapa (S. exscapa All.) F. 16 — 19. incl. 2%. Silene bicolor Thore. 21. Oxalis villosa M. B. 22. 'Lyihrum pimicifolium Cham. et Schldl. 23, Euphorbia Pinea ]. sämmilich bei Nizza, 24. Euphorbia laeta kit. (divavieata Jacg.) beschreibt der Verf. weitläuftig und hält Sie eher für eine ausgezeichnete Monstrosität von E. den- droides als für Art. 25. Cistus croceus Desf. bei Nizza. %. Aguilegia viscosa Gouan, L. auf der Kühwegeralp it Kärmthen. 927. Agquilegia vulgaris L. var. atroviolacea auf dem Col de Tende. 28. Ranunculus montanus W. var. personatus (F. 20.) von der Kirschbaumeralp. 29. Pe- dieularis syroflexa "W. ausführlich beschrieben, dazu ge- hört Ped, fascieulata Bell. aber wohl nicht Ped. gyroflexa VL, Delph., welches nur eine rothblühende Var. v. P. tüberosa scheint. 30. Polygala vulgaris L. var. pyso- Phylla beschrieben (F. 22.) 31. Genista sericea Walfl. b. Nizza. 32, Gen. germanica L. var. spinosior. 3% La- Uhyrus heterophylius L. var. platyphyllus. 34 Zippoere- Ps ciliata W. b. Nizza. 35. Astragalıs montanus L. * acaulis, b. .caulescens, c. grandistipülatus (M. 22.). %, Lotus hispidus Desf. b. Nizza, 37. Tragopogon si. "tatus u, sp. caule glabro, anthodio flosculis radii sesqui- longiore, fol. undulato-sinuatis, superne floccoso-lanatis; b, "za, vielleicht Yar. von Trag. porrifolius. 38. Scorzo- 32 — vera tarazacifolia Jacg. var. hirta b, Ventimiglia. 39. - Leontoden kispidum L« var. y. b. Nizza. 40, Hieracium piloselloides Vill. in .der Islau. bei Lienz. 41. Hier. grundiflorum All. var. taraxacifolium, Mont Cenis. 42. An dryala lanaia L. var. uniflora b. Nizza. 43. Cirsium am- ‚ biguum All. ‚44, Achilles Clavennae var. glaberrima. 45. Centaurea. monlana var. discolor, Vochiner Alpen. 46. Typha nana n. sp. spica foeminea ovali - oblonga, musculae cuntigua, filamentis indivisis, foliis anguste linea- zibus, semicylindraceis, leviter canaliculatis (F. 23.) Ir fium. Var prope Nicneam. Vollständige Beschreibung und Abbildung der sämmt- lichen Holzarten, welche im mittlern und nördlichen Deutschland wild wachsen. Für Gutsbesitzen Forstmänner, Oekonoinen und Freunde der Natur. Nach den besten Hülfsmitteln bearbeitet und her- ausgegeben von F. L. Krebs etc. Braunschweig 1827. fol. In Heften v. 6 Tafeln. j Das erste Heft enthält folgende Abbildungen in, eolo- zirtem Steindruck: 1. Acer platanoides L. 2. Acer Psendo- platanus. 3. a. Acer campesire, b. autriacum. 4 Acer tataricum. 5. Aesculus Hippocastanum. 6. Aluus. glufi nosa. Die Bilder geben gute Vorstellungen von blühenden und fruchtiragenden Endspitzen ab; die Darstellung der Knospen, der blattlosen Zweige und des Baumwruchses überhaupt fehlt und grade dies halten wir in solchen forst- botanischen Werken nicht für überflüssig, denn dies ist schwer zu. beschreiben aber in seinen feinen Modifieabt- nen leicht abzubilden. 33 Car. a Linne eg. systema vegetabilium' etc’ Volmi- . nis septimi pars prima‘ curantibüs., Jos; Augusto Schultes M. D. et Prof. et Jul. Herm. Schultes M. et Ch. D. Stuttgardtiae, 1829. ..8vo.. XL. u. 753 8. "Die erste Abtheilung des siebenten Bandes, einen “ Theil der Hexandria enthaltend, ist endlich erschienen und damit die Gewilsheit, dafs das mühsame Werk Tort- gesetzt wird, welches die Stelle:eitier Bibliothek fast ver- treten könnte, Die fische Kraft’ des Solines Könnt ‚dem Pleifse des Vaters zu Hülfe und so' sehen wir in’ dern vor- liegendem Bande mit- grofser Genauigkeit‘ alles zusaninien- gebracht ‚und getragen, was nur den -Verln, zu "Gesicht kam ‚und ‚selbst Neues ausführlich beschrieben mit aufge- nommen. Nachträge: werden, wie überall in den vor- schreitenden Wissenschaften, auch hier ‚bald “nötkig -wer- den, denn mit jedem Tage’ zeigen sich jetzt fast neue Entdeckungen, ' Möge den leilsigen Verfn, nichts! störend’ in den Weg treten, was: sie an’ der möglichst ‘schnellen Fortsetzung des Werkes hindern ‚könnte.‘ Dem’ Verneh-- men nach ist schon viel‘ vorgearbeitet und der nächstfol- gende. Band fertig. . { ’ Flora Brasiliensis seu enumeratio plantarum in Bra- silia tam_ sua sponte quam 'accedente „gultura, ‚Pro- venientium, quas in itinere auspiciis Maximiliani Josephi. I. Bavariae regis annis.1817. 1820 per- acto eollegit partim descripsit; aliasıa ‚Maximiliano - seren, principe YVidensi, SeHovic‘ aliisque alvectas addidit,; communibus' amieorum proprüsque studüs secundum methodum naturalem dispositas et ilu- Stratas, edidit C, F. Ph. de Martius: Vol. IL Pars > Einnaea Sr Bd. Litterar. ” 34 prior. Graminese, a. Neesio ab. Esenbeck exposi- 'tae. Stuttgartiae et Tubingae 1829. 8vo I u. .606 8. Auch unter dem Titel: Agrostologia Brasiliensis seu deseriplio graminum in imperio "Brasiliensi hc usgue detectorum auctore 6. Neesio.ab, Esenbeck etc. u , Hiermit hat die botanische Welt ein. Stückchen der Brasilischen Flor erhalten, welche alles in Brasilien bis jetzt Entdeckte zusammenfassend, im Verein mehrerer Ge- lehrten, von Martius in München herausgegeben werden soll. Es umfalst diese erste Abtheilung des zweiten Ban- des den. Anfang der Monocoiylen: die Gräser, und der erste Band wird die Cryptogamen in vielen Abiheilungen von verschiedenen bearheitet uns nachbringen. - Nach kur-. zen Vorreden von Martius und Nees von Esenbeck sen. folgen die Beschreibungen ‚der brasilischen neuen ‚Gräser mit ausführlicher Betrachtung der schon bekannten. Die- sen schliefst: sich am’ Ende eine botanisch-geographische Abhandlung .an ‘über die Vertheilung der ‚Gräser: in Bra- silien so wie über deren ökonomische und technische Anwendung daselbst. Den Beschlufs macht: Prudentüi Amaralii Brasiliensis de sacchari opificio carmen. Ein vollständiges Register mächt den Gebrauch des. ganzen Buches bequem. Nova genera et species plantarum quas in itinere per. .Brasiliam etc. ete. suscepto collegit et deseri- -psit C. P. P.. de Martius. etc. Vol. IL ultimum Fase. 4. Tab. 101 — 131. Monachiüi 1829. fol. . Diese Abiheilung enthält wiederum treffliche Beiträge nicht nur zur Flora Brasiliens, sondern auch durch die _ 35 sich anreihenden Betrachtungen” über. verwandte Geßeit- stände, monographienartige Bearbeitungen theils kleiner Familien theils einzelner Gruppen ‘und Gattungen." Die Gattung Physocaly& erhält durch! die hier begehrikbäiten und abgebildeten beiden neuen Atten: major. und Yhihor erst rechte Haltbarkeit und Sicherheit. Darauf folgen die Gattungen Firgularia R. Pay. und Gerardia L., volh'er- steret sind 5 Arten aufgeführt, zum Theil schon früher als Esterhazya und Gerardia bekannt geworden, von letz terer 7 ‘Arten. aufgezählt, von üenen 2 abgebildet sind. Zu eben dieser ‘Familie -der Serofularinen: gehöst"die fol- gende Gattung Mecardonia mit einer Art pusillds” die dazu Sehörigen Observationen bezeichnen die Verschiedenlieiten der nahe verwandten Geschlechter und gebefi die Chä- tactere für die Gatiungen Herpestes Gaerin. (typus Zörp. lanigera Cham. et Schldl.) und Bramia Lanii ‚(Calytri- plex R. Pay.; iypus Gratiola Monnieria L. s, Caljtri. plex obovata R. Pav.) — Die Gatlung Mendozia von den Acanthaceen wird durch 5 Arten erläutert und dabei noch - einer merkwürdigen heuen.-Gattuig Clistax brasi. ‚diensis derselben Familie ausführlich ‚gedacht... Mit’ der nun folgenden Gattung Gesnera hebt eine Monographie der Familie der Gesnereen an, 4 Gesneren werden abge- bildet, und 8 andere brasilische kürzer abgehandelt, , Von den übrigen Gesnereen werden in der Anmerkung, zwei \ Gattungen Conradia und Rytidopkylium gebildet, . Dann folgt die Gattung Zpiscia Märt. zu welcher allser wei hier abgebildeten Arten auch die Besleriu meliitifoha Lu gehört, Die Gattung Besleria ward. mit drei Arten in Brasilien gefunden, von denen eite abgebildet’ist. "Vema- tanthus Schrad, erhält hier 'eihe‘ neue Art, Aypocyria ist eine neue Gattung mit 5: Arten,’ von denen drei abge- bildet sind. - Alloplectus Mart; (Crantzia Scop. Oroban- hide spea. Vellözo) tritt init‘? Arten auf, welche zu den 3 * 36 schon, ‚bekannten. kommen, nämlich Besleria eristata L., hispida Kih;, coceinea Aubl., bicolor Schott? u. B. san- guinea, Pers.? — Besleria serrulata Jacg. und vielleicht aufh B.. spectabilis Kih. bilden mit der ‚hier abgebildeten Art. (Dr. caleurata) die neye Galtung ‚Drymonia. Die Gesneria barbata Nees et’ Mart. wird hier zu einer neuen Gaitung Tapina exhoben und erhält noch eine Art.7. pu- silla. ‚Gloxinia L’H. wird in einer neuen Art darge stellt u. Sizningia Nees damit vereinigt. In einer An- merkung werden die Gattungscharactere der noch übrigen Gesnereen: Columnea, Trevirania, Sarmienta und Hi- traria gegeben und dann eine Uebersicht der Gattungen dieser. kleinen Familie gewährt, über welche die folgen- den Seiten noch: weitere Erläuterungen und Erörterungen enthalten. FVitheringia L’Her. aus den Solaneen. erhält einen Zuwachs von drei neuen. Arien und. Thryallis Lı von .den Malpighiaccen wird durch die Abbildung zweier Arten bereichert. Reise‘in Brasilien auf Befehl Sr. Majestät Maxini- "lan Joseph. I. Königs v. Baiern in den Jahren 4817: 1820 gemacht und beschrieben von Dr. "I. Bi W.-Spix etc, und Dr. C. F. Ph. v. Martins etc. Äto. Erster Theil München 1823. X u. 4128. Zweiter. Theil bearbeitet und herausgegeben voR Dr. ©. F. Ph. v. Martius. München 1828. VIN u. 884 8. | ö . Wenn einerseits die Erzählung einer. Reise schon der Begebenheiten wegen das Interesse erregt, so wird dies noch ‚vermehrt, wenn naturgetreue Schilderungen der Na tur, des Landes, der Eingebornen, der . natürlichen Kör- per binzugefügt sind. So erhält eine solche Reise mehr faches Interesse auch für den: Naturhistoriker, der sich.in u. 37 das Land versetzt glaubt und eine ‘deutlichere' Vorstellung! voü den Gegenständen erhält, da’er sie in Verbindung mit der sie umgebenden Natur sieht, welcher 'sie den Character verleihen. In der vorliagenden Reisebeschiei- bung, deren erster Band von beiden Reisenden- gemein-: schaftlich, deren zweiter aber nach Spix Tode von Mar- tus allein besorgt ward, findet sich für alle Arten von‘ Lesern gesorgt und so geht der Botaniker denn auch nicht leer aus. Wir wollen hier in der Kürze auf diesen bota, nischen Theil. aufmerksam machen ‚und - das: Ausziehbare. mittheilen, die durch und. in das Ganze verwebte Darstel- lung des Auftretens der zum "Theil colossalen Pflanzenvegei talion läfst sich natürlich nicht in ‘einem Auszuge wieder" geben. "Theil I. Seite 14 findet sich eine Aufzählung ' von: den bei: Triest gesammelten Algen. Im zweilen‘ Capitel befindet sich ein Verzeichnils der bei Pola gesammelten Pflanzen, sowie eine Florula Melitensis. Ueber die Pflan- zen von Gibraltar giebt das Ite Cap. S. 54 ein Verzeich, if. Seite 86, ist eine geographisch-botanische Daxsiel- lung der vier Regionen auf Madeira, analog den vier un- lern Regionen auf den canarischen Inseln. Ueber die in der Capitanie von St. Paul gebräuchlichen allgemein be- kannten Pflanzen findet sich S. 279 f. Nachricht, wobei einige neue diagaosirt werden: Mikania epifera, glabra, eaule angulato scandente, fol, lato-ovatis acuminatis Cor, dalis, repando - dentatis vel subintegerrimis, adultis oblu- siuseulis, floribus corymbos9 - pantenlatis, Der -M. scan- dens verwandt, Gomphrena efficinalis ist'schon abge- bildet und beschrieben. Tradescantia. diuretica, caule erecto glabro, fol. ovato - lanceolatis acuminatis serrulato- cialis, subtus pubeseentibus, vaginis ventrieosis hirsulis longe cikatis, pedunculis geminis terminalibus umbellato- moltifloris. Eroton antisiphiliticum Mart., suffraticosum eclum, pilis stellatis hispido-seabrum subpulverulentum, 38 fol...lato.-lanceolatis. basi. cuneatis inaequaliter duplicate- serxätis, apsulis hispidis, Croton fuluum Maxt., suffruli- egsum, canle ramisque. fulvo - hispidis, fol. subsessilibus oyato-ellipticis bası rotundatis brevissime mucronalis su- pra piloso-scabris, subtus stellato - tomentosis junioribus fulvis suhintegerrignis, flogibus. sessilibus in spieis axillari- bus termiyalibusque, Bignonia, antisiphilitica Maxt., caule arkoreg; fol, inferioxibus.. duplicato - pinnatis, superioribus. digttatg-quinatis, foliolis, qyatis longe. acuminatis glabris, paniculis Horam viridium dichotomis, calyeibus-inflatis, le-. guminibus linearibus planis. Smilax glauca. Mart,, caule flexuogo.- tgrto -angulato aculeato glauco, fol, lato . ovatis utrinque rotundatis 3 — 5-nerviis medio neryo aculealis spinuleso-dentatis glaucis, umbellis breviter pedunculalis axillaribus.. Mikania officinalis Mart., glabra, caule sub» simplici. ereeto fol, subtriangulari-ovalis, sinu grosso-cot- datis, latere denlatis, antiee integerrimis decussatis ver- nuis, panjculis corymbosis terminalibus. Phyllanthus mi- erophylius Mart., suffrulicosus glaber ramosissimus, ramis pinnagformibus, foliolis alternis oboyato -orbicularibus sub- tus glaueis, pedunc. solitariis geminisve superioxibus mas, enlis, inferigrjbus femineis. Cassine Gongonha Marl, 12 mulis teretibus, fol. oblongis basi rotundalis, apice brevie ter acuminatis marginatis remote serratis, racemis azilla- ribus parge ramosis, floribus sessilibus. Hyrtus cauli- flora Maxt,, trunco ramisque excorlicantibus florigeris; fol, lanceolatis longe acuminatis, basi acutis, glaberrimis, da- ribus congeslis, baccis glabosis violaceo-purpurascentibus- Polygala Poaya Maxt. (ist in den offic, Pfl. von Marius abgebildet und beschrieben). Bidens gravedlens Mark, fol, decussatis oblonge - lanceolatis crenato „serratis, basl euneata integerrimis, reticulato-venosis, floribns Jane Di oxi- plo N j dunceulatis;subpanieulatis. Cuscuta, racemosa Mark, Bus pedunenlatis.cymoso-racemosis, corellis calyce du 39 longioribus pentandils, fauce squamis ciliatis dausa. -Cus eutd miniata ‚Mart., xacemis pedunculatis :6:-—- 8 - flovis; eorollis fauce squamis ciliatis clatisa; genftahbus' inclusis. Cissus tinetoria Märt., caule articulato "subtetragono, fol: ovalis: cordatis subguinquangularibus acutis 'reitiofe micro: nato:serratis utrinque glabriüseulis, pedunculis’ axillaribüs solitariis umbelliferis, umbellae radiis 4 — 6. dichotoinis. — I. Band. Habea fistulifera Mart., fol.-eblongis ‘act. minälis serrulatis, subtus incanis medioque ferruginea-to- mentosis. Cucurbita eeratöcreas Habirle;, fol! cordatis suborbienlaribus obtuse' sübquitiquelobis deitticulatis; frücti- bus maximis oblongo - pyriformibus:v. eylindriei Tongita- &inaliter Iineatis glabris cärne subgtätiulosa. - Cueuimis ing. eröearpos Wenderoth, fol, cordatis;- subangulatis acntiüs- eulis argute denticulatis scabriuseuto-hirtis, peponibus ob- longis obsolete striatis maculatisgue- remole tuberculatis- 8.543 ist ein Verzeichnils der: Pflanzen, welche in der Provinz Minas wegen ihrer Heilkräfte oder anderer nütz- lichen Eigenschaften. benutzt werden, darunter sind- fol. gende sonst sioch nicht bekannte Arten: Myristica offiei- nalis Mart., fol. ovato -oblongis- acuminatis glabris nitidis basi revolutis, petiolis tomentosis, capitulis räcemosis sü- Pulisqgue caducis tomentosis, nuclea globoso. Palicurea Nozia Mart., glabra, fol. membranaceis oblengis acumind- is, basi; rotundatis Breviter petiolatis, paniculis divarica- is, pedicellis ‚subtrifidis, corollis velutinis. Palicured-so- nans Mart., tota glabra, fol: coriaceis oblongis ulririgue atlenuatis acuminatis aut retusis, racemis' subcorymbosis in paniculam magnami pyramidalem dispositis, coröllis‘ ve Wutinis: , Palicurea diuretica Mart;,. sipulis fahdem' mar- Sine inerassato ravolutis subtus-inter cdstas venasque ve- kutinis, racemis in ‘panieulam. suhvörymbosam dispositis, Noribus tentiter - velatinis. Palienrea offieinalis Maxt., tota aureo - pubescenti - scabiiusctila, fol. angusto-elliptieis 40 breviter ‚petiolatis;apice aculis vel rotundatis. cum muerone, _ basi ‚panllo.. atteniuatis,-.corymbis in paniculam coaretatis. Palicurea .strepens Mart., ‚corlice suberoso, fol. coriaceis rigidis..niringue glabris subsessilibus lato-ovatis utrinque obtusis, ‚margine inerassato revolulis, sublus flavescentibus, eorymbis in paniculam pyramidalem composilis, corollis tenuissime, velutinis.. ‚Palicurea aurata Mart., fol. qua- ternis. memhranaceis rigidiüsculis oblongis vel obovatis longe . patiolatis „obtusiusenlis‘ glabris subtus aureo flavis, zacemis in:paniculam coarctatis, corollis tenuiter velutinis. Herreria Salsaparilha Mart,, caulibus terelibus aculealis, fol. lanceolatis v. lanceolato - oblongis acuminatis stellato- fascieulalis, racemis ereclis quam folia brevioribus, perian- ih folielis Iineari-lanceolatis obtusiusculis. Womordica purgans:Mart., caule angulato scandente superne resinos0- farinoso, fol. orbiculari - ovalis acuminalis; sinu votundo ‚cordatis obsolete ‚quinquelobis denticulatis, corymbis mas- eulis erectis floribusque' foemineis solitariis tandem cer- auis;axillaribus, . peponibus oblongis, longitudinaliter iu ‚zienta-cristälis. Trichilia cathartica Wart., trunco hur nilt,. fol. impari-pinnatis 8 — 7-jugis foliolis lanceolatis s. oyato-acuminalis praesertim subtus 'uti pelioli commi- ‚nes dense pubescentibus, racemis paniculatis terminalibus, tube ‚stamineo integro incluso, capsulis tenuissime velutt- nis. ‚Zpomoea operculata Mart., (Convolvulus opert Go mes Memor. corresp. da Acad. de Lisboa 1812. p- 2 % ic,), radice magna tuberosa, eaulibus scandentibus alatıs folisque pedato-quinquepartitis glabris, laeiniis lato-Iar- ceolatis acuminatis integerrimis s. repando-dentatis pedi eellis ‚solitariis v. geminis incrassatis alatis, capsula de presso -globosa circumscissa. Plumeria drastica Mart- fol.. breviter. et erasso-petiolatis obovato-Öblongis oblus® cum: brayi- acumine, junioribus basi cunealis, adultis h tundatis glabris distanter costatis paniculis. corymbosis 8° 4 “ bris multifloris quam folia brevioribus: bracteatis, corollis albis. Perraria purgans Mart., rhizomate sursum conico- squamato, fol. junceis teretibus glaucis, scapo paulo bre- vioribus, floribus geminis ternisve, spathis pruinoso-glau- cis mucronulatis v. obtusiusculis , petalis interioribus du- plo minoribus; (die äufsern Blumenbläiter sind aufsen vio- lett-hellbraun, innen goldgelb, die innern goldgelb' mit violettrothen Querflecken). Ferreria cathartica Mart,, thizomate sursum conico-squamato, fol. junceis teretibus stapo longioribus, floribus geminis ternisve conferlis, spa- this acuminatis, petalis interioribus paulo minoribus, (die Blumen menniggelb). Jatropha opifera Mart., vadice tuberculata, caule suffruticoso, fol. -oblongo u lanceolatis eroso-dentieulatis, denticulis stipularum bi- aut trifidarum haeiniis dicholomis glanduliferis, calyeibus tenuissime ci- katis, corollis patenti-rellexis. Cassia cathartica Mart., frutescens, pilis basi glandulosa viscidulo-pubescens, pe- tolis eglandulosis, foliolis 8 — 10-jugis oblonge-ellipüi- dis .obtusiusculis submutieis basi parum inaequalibus, pe- duneulis axillaribus, leguminibus lincaribus parum conve- zis pollicaribus. Acacia adsiringens Maxt., inermis, trunco humili, fol, bipinnalis, foliolis pinnisque quadri- vel quin- quejugis, pinnis glaucescentibus lato- oyatis bası inaequila- teris obtusis glabris, glandulis intra paria superiora, petio- li ramulisque novellis eastaneo-iomeniosis, spicarum Cy- lindricarum axillarium rhachi ealycibusque tomentosis, .le- guminibus oblongis compressis. Polygonum 'antihaemor- rhoidale Mart., caulibus glabris, fol, Janceolatis.acumina- is glabris, margine nervoque tenuiter strigulogis, ochreis sirigosis et margine. setosis, racemis laxifloris gracilibus, Noribus octandris iigynis «. riparium.fol. lato-lanceolatis acuminatis 8, aguatile fol. lanceolatis utrinque acumina- üs. caulibus vadicantibus, Siyrax reticulatum. Mart,, fol. Wvatis v, obovato-oblongis acatis margine tandem subre- 42 pandis, supra glabris nitidis, subtus venis parallelis et ve- nulis relieulatis valde prominentibus, calycibus albido-lo- mentosis petala subaequantibus. Siyrax aureum Matt, fol. ovalis acutis supra stellato- punctatis tandem nitidis, subius ramulis calycibusque quam petala parum breviori: bus aureo-tomentosis. Jcica ambrosiaca Willd. (lc. he- ptaphylla.et.gnjanensis AuLl.), fol. cum impari-pinnatis, fololis quinis septenis v. novenis‘ oblongo-lanceolatis cus- pidato-acuminatis basi. inaequalibus glabris, racemis C0- rymbosis- axillaribus et lateralibus, drupis apice acuto- eur- vatis corlice ramuloso cinerascenti-albido. ‚Bursera lepto- phloeos Mart., trunco inferne ramoso, cortice nitido Iae- vigalo papyraceo frustalim solubili, ramulis folüsque c- impari - pinuatis pubescentibus,. folivlis quinis septenisve oblongis acutis antice subdentatis, racemis paueifleris Ia- teralibus axillaribusque. Fismis mierantha Mart., samu- lis. ielragonis apice, petiolis paniculisque ferrugineo - 10 mentosis, foliis oblongis. v. lato-lauceolatis acuminatis basi aculis, antice crenulatis nigro-punctatis pubescentibus sub- tus nervis venisque rufis, calycibus obtusis petalis longe barbatis.. Fismia laccifera Mart., ramulıs alternatım compressis apice, petiolis paniculisque ferrugineo tomen- tosis, fol..-ovatis v. oblongis cuspidatis basi acutiusculis antice crenulatis,. praeserlim subtus pubescentibus, calyci- bus ferrugineis obtusis, petalis longe barbatis. Turnere opifera Mart:, pubescenti-hirtula, caule suflrulicoso ramıs subvirgatis, fol. lineari-lanceolatis v. lanceolatis aculis basi biglandulosa altenuatis, remote acuteque serratis, f0- rum peliolarium bracteis quam calyces brevioribus. . ‚Bro- melia tinctoria Mart,, fol. e basibus oblongis tubulose- eonvolutis lanceolatis, antice grosse serrato -spinosis apice reyolutlis, scapo simplici albo-lanuginoso bracteis lance0- latis vestito, spiea densa cylindrica albo - lanuginosa nf eamosa. "Anoma spinescens Mart., arbusoula, ramulis: cr 43 bris abbreviatis saepe spinescentibus, fol. elliptieis v. ob- longis obtusis glabris subtus glaucescentibus, peduneulis geminis ereclis, laciniis calyeis triaugularibus acuminatis, pelalis exterioribus suborbieularibus - interioribus ovalis, fruetu oblongo-areolato. Derlebia bauhinioides: Mart.:vom Ansehn einer kleinblättrigen Bauhinie, aber durch die viel- fächrige Hülse (ähnlich der von Prosopis) verschieden, mit starken Stacheln statt der Afterblätter. Acacia ho- stilis Maxt., Iruleseens, ramis. elongatis patentibus, aculeis sparsis reclis, fol. bipinnalis pubescenti-viscidulis, pinnis 4 6-jngis, foliolis Iinearibus 20-jugis, aculeis stipularibus aculeolisgue inter stipulas rectis, spieis- solitarlis, legumi- nibus membranaceis lineari-oblongis 2 — 3 - spermis pu- bescentibns. „icacie inumdata Mart., arborea glabra, pe- telis in medio et apice glandulosis, fol. bipinnatis, pinnis irjugis, Toliolis 12 —- 13 -jugis oblongo - lanceolatis sub. dimidiato -inaequilateris nervosis, supra nitidis, subtus glau- tescentibus, capitulis secus rhachim foliis breviorem pu- beseentem in peliolis pubescenlibus. S. 569. Hyrius dy- sentericg Mart., trunco ramisque tortis, fol. breviter pe tiolatis oblongis aculis glabris subglaucescentibus, floribus 4 — 6-axillaribus v. terminalibus, calyce quadrifido, bacca depresso.globosa sulcata citrina succosa, squamis gemma- tum eiliatis. S. 581. Zisyphus Joazeiro Mari., coma densa subglobosa, aculeis geminis rectis, fol. tiinervüis. la- to-ovalis basi cordatis breviter acuminatis crenatis.supra glabris subtus subpubescenlibus, racemis brevihus subglo- bosis axillaribus, drupis globosis pallide- flavis.. S. 582. Pourretia (Cavanillesia) tuberculata Maxt., irunco enor- mj medio intumido eortice suberoso-tuhereulato, fol. lato- Owatis obtusiusculis basi cordatis subtus. pubescentibus, 1o- Menio inter alas fructus fuseidulo pruriente, S. 596. Cap- Paris Fed Mart., caule arboreo, fol, coriaceis oblongis ra- mulisgue Havescenti- pulyerulento - Lomentosis, supra tan- 44 dem glabrescentibus, pedunculis terminalibus subtetragonis corymbiferis, floribus polyandris monadelphis, bacca sub- globosa longe pedicellata pulverulento-tomentosa. S. 612; Euphorbia phosphorea Mart., fruticosa aplıylla, caulibus ramisque pluribus sparsis s. nonnullis aggregalis, faciebus concavis, involueris 3 — 6 in verrucis lateralibus sessili- bus, squamis lanalis eruribus acutis, capsula globoso-tri- gona ‚angulis .acutis, glabra laevigata. Der Saft dieser blatilosen -Wolfsmilch phosphoreseirt bei höherer Tempe: ratur, das Phaenomen ist $. 726 beschrieben und S. 746 erörtert. S. 627 steht eine ausführliehe Nachricht über die Benutzung mehrerer Palmenarten in Brasilien: S. 787 befindet sich wiederum ein: Verzeichnis der aufser den früher genannten, in den Provinzen Bahia, Permambuco und Piäuhy noch überdies gebräuchlichen Arzneimittel und ökonomischen Gewächse, von denen wir hier die neuen Arten anführen. ‚Dorstenia opifera Mart., radice tuberosa .placentaeformi v. napaeformi iandem cicatricosa et sursum squamosa; fol. radical. pubescenti-hirtulis ob- longo-ovatis sinu profunde cordatis dentatis; receptaculis orbieularibus superne planis. Sebipira n. gen.,- (Cassieae)- Cal. tubuloso-eylindrieus subaequaliter 5-dentatus. Cor. 5-petala subpapilionacea, petalis erectis unguiculatis pla- nis crenulalis. Vexillum subquadratum, alis et. petalis &- rinalibus brevius. Stam, 10 libera, aniheris globosis- Stigma capitatum. Legumen compressum lineare, mem branaceum, 1 loculare, polyspermum hinc alatum. Sem. obovata, embryone recio, S. major, fol. pinnatis multi jugis, foliolis alternis oblongo - lanceolatis oblusis subius glaucescentibus incanis; panieulis patalis. Geoffroy@ vor mifuga Mart., trunco inermi, xamulis spongioso- corBe# is, fololis 9 — 11 breviter et. rotundato-elliplicis, SUP! glabris, peliolis apteris sulcatis foliorumgue venis prima riis subius ferrugineo - lomentosis ; racemis paniculato - PF" 45 vamidatis calyeibnsque fülvo-tomentosis. Geoffroya spi. nulosa Mart., trunco inermi, ramulis spongioso- corticatis, foliolis 7 ovato - obtusis sublus reticulatis pubescentibus, petiolis alatis, alis ad foliorum basin spinulosis, racemis patenti-panieulatis. Zxostemma Souzanum Mart,, fol. ob- wvatis v. ovatis acutis glabris, corymbis paucifloris termi- nalibus, caps. vix pollicaribus obovatis compressis, valvn- lis subguadrinerviis, seminibus transverse oblongis utrin- que. late marginatis. Ocymum incanescens Mart., caule frutescente, ramis tetragonis striclis subfastigiatis reiror- sum hispidulis foliisque ovato-Ianceolalis basi attenuatis deulis canescenlibus, vertieillis 6-floris in spicis- elongätis xemotiusculis, Dracteis lanceolatis basi attenuatis, Iabio su- periore medio hirto-barbaio, lacinias inferiores acutas aeguante, Semina in horto botanico Hamburgensi 1829 collecia, quae pro mutua commutatione oferuntur. Ham- burgü 1829. 40. 9 8, - Folgende neue Pflanzen sind bier vom Prof. Lehmann beschrieben: 1. Lindenbergia urticifolia Lehm. (Didyn. Angiosp. — Serofularineae). Cal. campanulatus, 5-Adus: kacin, inaequalibus patentibus. Cor. tubulosa bilabiata, ‚la- bio superiori bilobo reflexd, inferiori 3 — 4-fido: lacin. deflexis ad faucem gibbosis. Stam. bifida dianthera, Süigma dilatatum. :Capsula bilocularis. In hon. cl.‘J. B. & Lindenberg J. U. Dris, ditionis Bergedorfensis, prae- fecti, auctoris synopseos hepalicarum Europaearum. etc. Proxime accedit ad. Stemodiam: differt. corolla fauce gib- bosa, calyce 5-Ado, stigmate dilatato.:. Herba annua digi- talis. ramosa pilosa; folis ovatis grösse_serratis subtus pur- Pürascentibus;:. oribus axillarıbüs subsessilibus secundis Inteig ‚extug purpurascentibns. Hab, in Nepalia. Semina 46 sine nomine ex Anglia accepimus. 2. Lyehnis inchusa Lehm: , caule erecto villose superne glanduloso, fol. lan- ceolatis acutis pilosis summis subamplexicaulibus gländu- lösis; panicula pauciflora dichotema, petalis coronatis emarginalis vix longitmdine ealycis., Hab in Sibivia. ©, Semina sine nomine ex horto Peiropolitano accepimus, 3. Viola occulta Lehm., caule tereti debili, fol.. inferio- ribus obovatis remole-- erenatis obtusissimis glabriusenlis, pedunenlis axillaribus longissimis nudis, calyeibus bibre: eteatis, corollis calyce triplo minoribus. Proxime aceedit ad V. arvensem, satis superque tamen differt: caule tereti braeteis subulatis minimis enlyei adpressis etc. Hab. in Sibivia. ©. Semina sub nomine $. arvensis? misit.c. Fi- scher, horti Petropolitani praefeetus. ' Uebersicht der Pflanzen - Familien nach verschiede- nen Autoren, mit Angabe der bekannten Gattun- gen, nebst einer kurzen Darstellung des Linndi- schen Systems. Berlin 1829. 4to. XVII u 214 8. Das Werk eihes Ungenannten, hervorgerufet durch das allgemein gefühlte Bedürfnifs, eine vollständige Veber- sicht des natürlichen Systems zu haben, woran es ganz fehlt, Die vorliegende Zusammenstellung, welche, wie das kurze Vorwort sagt, für den Anfänger als Leitfaden dienen soll und nicht auf kritische Genauigkeit und Voll- ständigkeit Ansprüche macht, entspricht auch nicht: galız jenem Bedürfnisse, denn dazu war es dock nöthig Alles mit aufzunehmen, was sich als einigermalsen halıbar be- wies, um die gröfste Vollständigkeit zu haben: Hier ist äber manches Wichtige ganz unberücksichtigt geblieben, 50 2,"B. die Monographie von Martius über ‚Amayantheei, die Arbeiten von Csssini u. 5, w. Für den Anfänger ist fast. schon- zuviel. gegeben, denn: da- findet. sich’ ma C 4 Gatlung, deren Formen nie einem Anfänger zu Gesicht kommen. Die Pamiliencharactere sind kurz mit deut- schen Worten angegeben. Dann folgen die Namen der Gattungen mit laufender Nummer alphabelisch geordnet und endlich kommt unter der Rubrik „Bestandtheile” die chemische Zusammensetzung und die Nuizbarkeit, oder Schädlichkeit für den Menschen durch einige Arten kurz erläutert. Die Anatomie, der Chemismus und die Physiologie der Pflanzen, von Dr. J. Ch. Hundeshagen, Prof. in Giefsen etc. Tübingen, bei H.'Laupp, 1829. 8vo: VIE u. 372 S. Dies Werk bildet auch die zweite Abtheilung des »Lehrbuch der land- und forstwirthschaftlichen Natur- kunde” desselben Verf. Obwohl der -gehaltreiche Stoß, | welchen. der Titel ankündigt, hier nur auf einen geringen Raum beschränkt zu sein scheint und man daher vermu- ihen könnte, dafs vieles unvollständig oder nicht genü- gend behandelt sei, so ergiebt sich doch bei genauer Durchsicht das Gegentheil. Wir finden eine hübsche Zu, sammenstellang der bis jetzt gemachten Erfahrungen über die genannten Gegenstände und die beigefügten Noten dienen durch die Beispiele, welche sie geben oder andeu- j !en, sehr zur gröfsern Verständlichung des Ganzen, wel- ches uns ein sehr brauchbares Hand- und.Lehrbuch zu sein scheint. var Gemeinfafsliche Anleitung, die Bäwmie und: Sträuche "Desterreichs aus den Blättern zu erkennen, Zum "Selbstunterricht entworfen von Franz Höss, Prof. 48 .in Mariabrunn bei Wien etc. Wien 1830. 1%mo. “nit 10 Kupfertafeln. LXXVIH u. 380 S. '" Dies für den Forstmann bestimmte Werk giebt zu- erst gleichsam als Einleitung einen Abrils der Termino- logie und Erklärung des Linneischen Systems; dann fol- gen die Beschreibungen der Holzgewächse nach der ver- schiedenen Natur und Beschaffenheit der Blätter in ein System gebracht, von welchem jedoch die Weiden ihrer wandelbaren Formen wegen getrennt und in einem An- hange besonders behandelt werden. Auch folgi am Ende die Zusammenstellung der Holzarien nach dem Linnd- schen System. Die Kupfer dienen zur Erläuterung der Kunstausdrücke. Ueber die Bastarderzeugung im Pflanzenreiche. Eine von d. königl. Akademie d. Wissenschaften zu Ber- lin gekrönte Preisschrift von A. F, Wiegman, Dr. med. u. privatis. Apoth. ete. Braunschweig 1828. 4to. XII und 40 $. nebst kolorirter Stein- " drucktafel. \ Die. Versuche zur Erzeugung von Bastarden bei Pflan- zen um dadurch den Beweis von dem Dasein zweier auf einander wirkender Geschlechter im Pflanzenreiche 7 führen, sind in neuerer Zeit vielfach angestellt und ältere wiederholt worden, da sich Zweifel gegen die Sexualität der Pflanzen mit Beredsamkeit erhoben und durch Ver suche unterstützt wurden. Die Preisaufgabe der Berliner Akademie’der Wissenschaften gab dem Verf. Veranlassund; seine Versuche anzustellen und deren Beschreibung und Resultate nebst Product (getrockneten Exemplaren, Früch- ten und. Zwiebeln) der Akademie einzureichen, welche ihm den einfachen Preis dafür zuerkannte, . einiges @® n nicht gehörig erwiesen und ausgeführt tadelnd, wog 49 sieh: der Verf, in- der Vorrede zu veriheidigen bemüht ist, Die ‚eingesandien Exemplare, welche als Beweise, der an- gestellten Versuche dienen müssen, befinden sich gegen- wärlig bei den Königl. Herbarien und können‘ hier von jedein, welchem daran liegt; eingesehen werden. Die Ver- sithe wären iheils nach Kölreuters Weise angestellt, ihäils durch‘ Beisammenslellen "mit Hülfe ‘der Insekten versucht, theils ward die Hülfe des Windes dazu in An- spruch 'getiommeh', alle wurden an Pflanzen im freien kände angestellt. Der Verf schlieltt aus seinen Ver- äüthen, dafs es eine’Bästarderzeugäng ‘ im Pflähzenteiche gebe} dals solche Bästarde selten dbs Mittel "zwischeil den Aeltein" halten, ‘mehr 'sich “einer” oder" der“ ändern 'er- ikügenden Form nähern, die Veränderungen "bald in die- sem bald in jenem Theile zeigen; dafs die Pflanzenba: starde fruchtbaren Saamen geben, wenigstens wenn sie hus verwandten Arten oder Varietäten’ ‘ehtstanden sind; dafs manche Arten und bestärdige ‚Spielarten Bastardfor- men durch die Kultur hervorgerufen, . sein mögen; dals es möglich sei eine Art in die andere; überzuführen, durch lortgesetzte Befruchtung des Bastardes mit, ‚dem, Pollen eines der Aeltern; dals endlich die Bastarderzeugung nur bei verwandten Pflanzen sich zeigen könne und dafs, wenn die Bastarde zwischen den "Aeltern ‚grade die, Mitte, "halten sollen, es nölhig, sei, dafs der Mutterpflanze . die ‚Antheren genommen. oder nicht, zur "gehörigen Zeit stäubend gewor- den oder sonst entartet seien, Die beigefügte- Wafel zeigt einen Bastard vom. Kopfkohl (2) und Savoyerkohl (€ ); so wie eine Bastardzwiebel von der gemeinen, Zwiebel (2) und dem Porrse (d). Linngea ör Bd. Litterat. 50 Pedilonia, novum plantarum genus. Descripsit C.B. Presl M. D. etc. Pragae 15.; "Mai 1828. die; 1.fol, e. tab. äaen.*) a Pedilonia (Oido nat. Haemodoräcene - dr. Moneog.). Perigonium tetratepalum, tepala 3 exteriöid" "pa- tentia, supreranm basi calcaralum , tepalum intetind‘ "del xum concavum!’ externis "aequilongum. Stam. 8 tepalk teriori incumbentia; filamenta subulata plana; :anih licae ovatae, loculis basi divergentibus. tum triloculare, Joenlis 2 — 3. ovulatis. laris, loculis 1- „speriis? Semina BE I lacea (Aspidistra Turida ‚Sieb. Pl. cap. exs.' non Ker.).. Tihysanachne. noy. plant. gen. Descripsit C. B. Presl etc... Pragae 30. Maji 1829. 4to. 1 fol. c. tab. act. ‚Thysanachne (0. ii Gramineae Bromeaccae — Ti- ändi, Digyn.): , Panicula. composita. Spiculae binae bille- ve," altera brevius pedieellata. . -Glumae ‘membrandegat, süperior‘. agulissima, ' inferior shinor acuta. Flos inferiof mastulus bipaleacens, paleis- meinbranaceis, inferidre trim- cata biloba, lobis eiliatis, superiore minore integta” eihate, Stam. 3 Floseulas, superior 3, basi pubescens bipaleh ceus, palea inferior ärista fracta torüili ‚termiinata; supeot bidentata ciliata. Stam. 8. Lodieula non visa. " Caryopsib oblonga libera, basi’styli coronata, -Thysanuchne scopd- ria, Hab. in ins. Martinica, Sieb, fl. mart; on 5 oh ee re %) Wir wissen nicht, ob diese und die folgenden bindung desselben Verfassers, welche uns durch dessen Güte zugekommen Fe Theile eines gröhern Works oder besondere kleine Brochüren stad die jedoch nicht in den Buchhandel gekommen zu sein scheinen. 81 ‚Didyraonema nov. plant. gen.. Descripsit C..B. rest eic. Pragae 30. Maji 1829. to. 1 fol. eötabrakh, | Didymonema (0. n. Cyperaceae — Hezandı, Manog.). "Päniculb Toliäta. “ Bractene aristatae trilobae ‚su i fera. "Pexigöh, ritepalum patens, tepalis ovatis nucrona- igneBtarh by. flamentis'per paria approxiniatis.' “Ovar. 9tato «Jancsolatiim, ‚Siyl. äliformis deeiduns, Stigm 3 ühlformia.. -Caryopsis ovato-laneeolata triquetra. Sem. ob- slangtin...iBidymenema flifolia (Gahnia psittacorum Sieb. ditostoguhers--in.: 18;: Epiandria: vlörelifähia”: Biest i in ı Isis A Tom. ‘21. fase. 3 4 ps ara ra 1 der Bo | dei. n- pl, gen... Deseripsit C B- tPtesl te; Pra- € gae.30. Majı 1829. 4to. 1- fol. \utab. den! episia (0. n. Oyperaceae = "Tania Monog.). “Parieyla räceniosa subsimplex. Bracteae undequaque i im- Inientae: byatze, sußtemäe duae Hloriferae. los supremus "äinfer > Pepistilld Tneompleto. Rhachis recta, Stam.’3. Ovar. lanceolatum tiqueirum basi squamulis 3. membra- icelg "eher." -Styl Alilormis bası dilatatd ‚trigquelra mu- rieata . Sersisterite: Stigm. 3 Äiliformia. Caryopsis lanceo- ‚dala Ariguetpa. basi styli-acuminata. Sem. oblongum. Le: Bist ustulata ‚Schoenus ustulatus L. et .auel‘‘ "Schoenüs Kopth, gm Pr. 63. 1ER 1) Be oda, RW ph. gen. . Descripsit :C; B. Treil ‚eit. »Rragae:30. -Maji-4829. Ato, 1-fol6-tab. zen. Polpöde: 0. ' ‘mi "Phrtuläceae BxC Metrandr: Mönog.). Cal. persistens ‚4,sepalus, sepalis, eartilagiaeo- „marginatis. Or 4- -pei 2, pet, membrangceis 1 jatis.. Stam. 4 pe- . Styl. simplex_ey- alle älternal ° Övar. süperüm ovalul lindrieus. »Stigin.2 Gliforniia.' Caps. styli basi persistente Mueropatg, biyalyis üunilocularis.disperma. Sem. subglobosa . k® 52 venitedsa.' ; Embryo periphericus. _ Polpoda: ‚eapensis (Blanta!‚dubia Sieb, fl. capens. exs.: n. 451.) | ; te Scyphaea n..pl. gen. Descripsit .C. B. ‚Brest € Pragae 30. Maji 1829. 4to, 1 fol. c, ah. ET Scyphaea (0. n. Hypericinse — Polyandria, Mongg;). Cal. 5-sepalus’deeidyus. Pet. 5 aegqualia;.dblongs, ınepr lis alteyna.. „Stam: hypogyna numerosa eudine ‚nulsipliei disposita,,. filamentis..antheras superantibus ;apice ‚Ailajaus et, eyathiformibus. Ovar. sessile lineari-lanceolaiyacArle- culare. Stigma sessile capitatum. Caps. iineanit'lapeer- lata 4-loeularis 4-valvis? Placentae centrales 4, valvis oppositae. '. Söyphte&' racemosa (Monoporina venüthftdi- des J. S, Presl rostlin. tom. 2, pats 2. p. 277. W Alk %; Capparis commutata Sieb. martin. exs. n. 304. et anctorum). Die Galtung Monoporina war von J. S. Presl. ‚gegründel, aber auf falsche Charactere und den Capparideen, ER zählt, daher veränderte C. B. Presl Namen. und, Charapten, untl zaerO Steudelia n. pl! gen. Deseripsit [6% 'E IR vesh.ie Pragae. 4. Juli 1829. 4to. 1 fol, c. tab. ach, alsniı Stendelin, (0. n. Paronychiae!-— Pentandw; ‚Monop). Cal. _persistens -5-sepalus, sepalis margine. et interne: pe taloideis. Cor. 0. Stam. 5, sepalis alterna; imo galyeirih- serta. Övar. superum subglobosum. Styl. simplex. Stigma globosum. Caps. ‚lentieulasis obligue acupinata. puneiäta evalvis indebiscens 1-sperma. Steudelia‘ galioides,: ‚«(Rhar- naceum glomeratum Stend. et ‚Hochst. pl. ‚ons, Cape Be 828.) Abbildungen neuer u. "sellner Gewächse des k bot Gart. z. Berlin etc. v. "Link u O8 Ba. 1. Heli 6. (s. Linn, AU Litt. p. 148, 1%,V ..P- 7) net RA Das sechste Hekt, ‚enthält foleene Pflanzen; „31: 2.2 53 aus. ‚Reinwardii ,-fol: 3-lobis suligquinguelobis dentatis su: pa:schbris, subtus molliter:subtomentosis, tomento ful- vestente, fruetibus globosis sessilibus .aggregatis.. Hab. in Java; 92%. Nicotiana alata, ‚caule. erecto glandulose piloso, fol. oblongis et lanceolatis, repanda-dentatis,: sca- Irigglandulose ciliatis; ealycis..dentibus longe -acutatis, iubo.corollae Iongissime, ‚laeiniis.‚obtusis. Hab. in Brasi- Iiaustrali. 24. 33. Passiflora.alba, fol. glahris subtus glaucescentibus basi subeordatis 5-nerviis trilobis, lebis- oalibuß basi subserrato- glandulosis,;peliole _medie biglan- duloso, ‚stipulis cordatis; peduneulis ‚superioribus petiolo lohgiöribus. Hab. in Brasilia.: %, (CP. Raddianae maxime affnis).. 34. Daciyliocapnos thalichifolia Wallich fi. Nep.p. 51. ı. 39. 35. Mammillaria.densa, eylindvica glaucescens, 1uberculis conicis densis, spinis plurimis fla- virantibus, una wajore. Hab. in montibus Mexicanis, t. 36, Gerontogea Deppeana:-Schläl,‘ et Cham. Linn. 5. p 169, ” NT oeeessar Index seminum horti academici‘ Marburgensis, anni ‚MDCCCKXIX °) dio. . „ Bei diesem Samenkataloge finden sich folgende Be- meikungen. vom Prof, Wenderoth, {welche wir hier unver- ändert mittheilen: 1): Aeokitum: lencanthemum Wind. Cum hoece perdito, tamen aptissiıno ‚nomine ;speciem, po Iymorphi Aconitorum generis salutavi. exguisitam ; et. pul- dherrimam, quae ab omnibus deseriptis atque-.depictis, Imo.etiam ab Aconito variegato et -rostrata.förihus. albis, qibuscum commutatum est, longe necedit. Stirps perrara %caltu diffieillima aeque ac stabilissima; nee itaque sola tius alteriusve illorum varietas. Trustra,eam in celeber- Tinnis,; quos invisi, hortis Germaniae septentrienalis, Isna- "N Errore typographico MOCCGKEX positum. 5£ B a = censi nimirum, Erfurtensi,; Jenensi, Vismariensibus, "Lip- siensibüs, Dresdensibus, Berölineisi, Goltingensi, Herren: husano etc. inquisivi. - Alio'forsan loco fusius de ea alüis- que hirjus ‘genevis spetiebus, adhucdum in obscuritale Ia- tentibus, loquar; -hic:"adnotäte suffictat, differre nostrum' ab Ae. rosträto,: euflproximtim, habitu alieno, aliaque forma et älbedihe (rübore, nee coeruleo colore perfusa et variegata) eorollae' folisrumgue, quae firmiora et vernice quasi obdueta 'splendeiitia; laciniis Iaioribus parvioribus: que incisuris praedita sımt. Verum est Ac. album Moetich, neque unum idemque cum ejusden Ac. variegato, quod plane diversum. — 2) Anthyllis macrocephala Wod« Hanc Anthyllidis speciem iäm per plurimos annos in horto , nostro cultam; pro -Anth. rustida Mill, habui et sub Anth. rusticanae litulo in entalogd stirpium h. n. commemoravi; me invito autem cum exleris &ommunicatam nunc falso nomine A. polycephalse 6: A, polypliyllac recepi. Jam vero quum mihi persuasum habeam, peculiarem esse, ® reliquis et quidem, inprimis ab A. Vulneraria diversam specierä, 'eäin süpra' ällegäta' denominatione sequentique definitione distinguere conatus sum: A. herbacea, erecia, fol, pihmatis;: foliol.ı& == 10 subaegualibus, capitulis tet- nis_plurimisve, *- Flores -ochrolenei (nec albi) mox Navo et rabro 'variegati.. 2 Patria? — 3) Corydalis capnoides et Iutea veraetamen species.esse videntur, etsi peremes utrsegue et defnitionibus hand facile distinguendae.- Jam per plurimos annos nostre in horto cultae, aeqne ac spon- taneae quasi in e0y immutatae persliterunt. Cor. acaulis vero ea quidem, quam Müllerus e Sardinia attulit et n0- biscum sub hoc nomine dommunicavit, certe mera est va sielas. Quid autem Fumaria capnoides floribus rubris (}) in Kuiphofii eciypis sub n. 1045. vepraesentata? _ 4) Crepis sagittata Wndr. Caulis erectus firmus supern® subcorymbose ramosüs glaber.. Fol, inferiora ‚longa in P% tiolum decurrentia, superiora sagittato- amplexicaulia, -om- nia jnaequaliler dentata, glabriuscula -Anthodium seto- sum, Nunc forte eadem c. C, grandiflora? sed caulis nec dupliciter pilosus, nec folia superiora integerrima. 21. ‚Pa- iig?,— 5) Orobus linifolius Wndr. Fol, conjügata linea- via glabra nervosa. Racemi pedunculati. axillarcs. multi- flori; flores secundi atropurpurei, Caulis obsolete teira- gonus ramosus. Nec itaque O. atropurpureus Desf. quo nomine aceepimus esse potest. % in frigid. — 6) Papa- ver bracteatum Lindl. differt, praeter reliqu. stigmate ex- tavato.radiato, radiis disco brevioribus. a,-P. srientali,. cui sigma umbonato-radiatum, radiis longieribus.,«—. 7) Py- rus suaveolens Wndr. Arborea spinosa. Fol.-.ovalia. et wvato-oblonga, acuta et acuminata, serratula glaberrima; petioli hirsutiusculi. Flores corymbosi, suaveoglentes; co- ıymbi pauciflori laxi; pedunculi subtomentoso-pilosi; ca- Iycis laciniae intus tomentosae ungues petalorum superan- tes; pelala amoene rubra, dein albida, styli tomentosi. Fructus magnitudine nucis moschatae angulatus, basi co- tonaque ezcavatus viridis acerbus. Floret omnium serius. - 8) Salvia pratensis v. albiflora, v. bicolor ei v. ru bieunda Wndr, res isiaec species memorabiles Salviae prätensis varietätes, in horto nostro e cultura ejus ortae, eximiae et pulcherrimae sunt, spontaneas, quoad magnitu- dinem florum eorumgue amoenitatem colorum, longe su- Perantes, id, quod imprimis de varr. rubicunda et, bicolor! valet, hujus nempe corollae labium superius Iaeie. eoeru- Teum, inferius candidum est; illius vero flores nec, mino- tes ut in $, prat. v. rubra spontanea, sed majores ;nec. Pürpurascenles sed rosei sunl. Bu u Monographia Rhizospermarum et Hepaticorum. Die Waürzelfarren und Lebermoose nach ihren Gattun- gen und Arten, organographisch-phytotomisch be- 56 . "arbeitet ‘von Aug. J. Corda. I. Heft. Prag 1829; ‘ ko; "VI u. 16 S. und 6 Steindrucktafeln. . Der Verf. giebt in diesen den Manen Dillen's,. B, Jussieu’s, ‚Linn®’s und Micheli’s gewidmeten \Verke Ab. bildungen und Beschreibungen von den Gattungen Pilula. ° ia und Salvinia;unfer den Rhizospermen, und von den Gattungen Grimaldia, Anthoceros, Corsinia unter den He. paticis. .Zuerst ‚werden ‚die Gattungscharaciere aller die- ser Gattungen aufgestellt und dann folgt die Beschreibung der einzelnen Arten, iheils lateinisch theils in weiterer Ausführung deutsch, nebst Angabe ‘der Synonymie, des Vaterlandes and Wohnortes und der Erklärung der Ab- bildungen.. An Arten finden sich folgende: Pilularia glo- öulifera, Salvinia natans Mich., Salvinia Sprengel Corda, welches die norddeutsche, bisher als Salvinia na- tang beschriebene Art ist, während die Michelische Pflanze nur in Italien zu Hause zu sein scheint, Grimaldia di. chotoma Raddi, Anthoceros laevis L., Anthoceros puncta- tus. 1, Anthoceros Raddii Corda aus Brasilien eine nene Art mit gestielter Kapsel; Corsinia marchantioides. Det Verf. nimmt bei allen diesen Gewächsen wirkliche '6- schlechtsverschiedenheit an und spricht von männlichen und weiblichen Blumen, Aniheren, Pollen, Samen u. 5 We das scheint uns nicht angemessen bei diesen niedern Ge wächsen, wo der Geschlechtsunterschied verschiedener &e- bilde wohl angenommen und behauptet, aber nicht bewie- sen und nicht wahrscheinlich ist. Uebrigens sind die Zer- gliederungen und deren Beschreibungen mit Fleilse ange- fertigt, wir vermissen nur die Zergliederung des Laubes und der dazu gehörigen Theile, da überhaupt nur de "Fruchttheile im engern Sinn der Untersuchung unterwor fen sind. Bischoff’s Untersuchungen: scheinen dem Verl noeh nicht bekannt’geworden zu sein, ebenso wenig Du- 57 vernoy's Arbeit. 'Tadeln müssen "wir, dafs der Verf bei söiiem ersten Auftreten die-frühern' Arkeiten -über:diesel len Gegenstände nicht alle beachten will.: Soll ’dies: weis 'tir'nichts heifsen, als dafs er seine ‘Vorgänger: nicht:copi- ren will, so ist dies eigentlich eine ‚Sache; die sich: hei einem Beobachter von selbst versteht. Aber 'es-ist: nothi wendig, sich zuerst auf den Punkt zu stellen, auf welcher ' die Wissenschaft steht, wenn man öffentlich auftreten: willf Sonst ist man jedem "Tadel preisgegeben. ' Tentamen supplementi ad systematis Vegetabilium Linnaeani editionem decimam sextam, auctore An- .tonio-Sprengel Ph. D, Gottingae 1828. 8vo 358. = "Dieser über 117 Arten sich erstreekende. Nachtrag .zu der sechszehnten Ausgabe des Linneischen: Sysiems. 'von €. Sprengel von dessen Sohn Ant. Sprengel ‚herausgege- ben und dem Vater dedieirt, enthält aufser schon be- schriebenen Arten auch neue besonders vom Vorgebirge d. guten Hoffnung von Zeyher gesammelte. ‚In der Forni und Einrichtung schliefst es sich an das Hauptwerk an, aber aufser den Diagnosen finden sich auch vollständige Citate und gröfsere oder kleinere Beschreibungen. " Commentatio de Psarolithis ligni fossilis genere. Au- Nachdem der Verf. dieser kleinen :dem:Direetör der Porstakademie zu Tharandt M; Cotta..gewidmeteti Schrift, in der Vorrede den Männern gedankt j»welche ihn: unter- Stützten, handelt er im ersten 'Kapitel: im Allgemeinen über die fossilen Pflanzen und Thiere; betrachtet im zwei- ten die Meinungen der verschiedenen Schriftsteller über die Siaarsteinesund beschreibt im dritten 6 verschiedene iz iselbens, 4) Enidogenites Psarolithus (arınstämme), 92) Eindag:: :Solenites (Parowurzel) :3) Endog. Asterolithus (Pflanzenstämme von einer unbekannten Familie, zu der sich-njehis ähnliches unter den: lebenden findet), 4) Eindog. Kelmintholithus. (Pflanzenstämme, wohin zu rechnen eben- falls.. ungewils),. 5) ‚Endog, Palmacites (Palmenstamm), * 6) ‚Endog. ‚Didymosalen (wahrscheinlich Cycadeenstamm). Die beigefügle Abbildung giebt: uns vergröfserle Darstels lungen der meisten genannten Versteinerungen, so wie zur. Vergleichung Duschschnitie der Stiele von Polypodion : aureum. _ Bar: .‘ Musci frondosi quos: in Alsatia varlisque Helvetiae et Germaniae partibus collegerunt F. €. Kneiff et Ch. Ph. W. Maerker. Srasburg 1825 — 27. 8vo. Sieben Lieferungen. Plantae eryptogamicae, quas in magnoducatu Badensi collegerunt F. G. Kneiff et Em. Fr. Hartmann Strasburg 1828. fol, Abhandlungen ‘der 'naturforschenden Gesellschaft zu Görlitz. Erster Band 1tes u. 2tes Heft. Görlitz 1827. Si Prodromus Florae Lusatiae, Heft 4. S. 41. Continua- tio Heft 2 S. 6l.... .. . : Dies Verzeichnifs- der Lausitzer Pflanzen geht in den beiden Heften bis zum Ende der Gymnospermia und ist vom. Hrn. Apotheker Burckhardt in Niesky. Es enthält die Namen nebst Angabe des: Standorts, .der Blüthezeit und der Dauer und hier und. da .eine kleine Bemerkung: . Im Eingange wird bemerkt, dafs die meisten Pflanzen E „Oettels Verzeichnifs der in der Oberlausitz wachsenden 39" Pfähzen” weiche: mit den. Zeichen ‚Cm, „oder, Fr. anfgd., . Uber das oft plötzliche Erscheinen % Orten, wo man sie nicht vermuihen \ $. 158. eigenthümlichen Erichenungen aufmerksam, welche « ana h bein Ausroden bewaldeter Stellen „bei en van... wöhnlich in grofser Menge an solchen. Örten. einfinden, “ und schreibt dies dem Vorhandensein des. "Samens :ia, der: Erde zu, da demselben eine langdauernde Keimkraft, welche sich auf Jahrhunderte erstrecke, beigelegt werden könne... ne 9%. Der Französen Flore Lyonnaise, ou description des plantes, qui, erois-" u sent dans‘ les environs de Lyon et sur le Mont; f Pilat; par le Docteut J. B. Balbis, professe de. botanique etc. Tome premier, premiere et deu- xieme partie. Lyon 1827. XVI, 890 u; Tome second Lyon 1828. VI u “ Der erste Band enthält die Gefäfspflauzen, der zweite die Zellenpflanzen; aufser den wildwachsenden Gewäch- sen sind auch die gewöhnlich kulüiyirten "Pflanzen mit auf- genommen, jede Art ist mit Iateinischer Diagnose nebst Synonymie und einer kleinen Beschreibung in französi- scher Sprache versehn, in welcher Sprache auch der Stand. & 60 ertjiadie.Bigerisehafteh und Benutzung :so wie die Gattungs: Charauter&angegeben'sind, ‚Zur. Syionymie sind aufser all- gemeinern Werken besonders die. äliern Floren der Ge- gend von Lyon berücksichtigt. In der Vorrede werden an ine Veisuche zu einer Flora dieses Landes aufge: zählt, Yand “ai Ende des ersten Bandes eine synoptische Tafel der Gattungen nach Linneischen System, da das ganze WVerkl sach: natürlichen Familien geordnet mit den Ramundulaceen:beginnti.. ‚Wir hätten gewünscht, der würe dige ‚Verfasser hätte. eine Zahlenzusammenstellung rück: sichtlich der einzelnen Familien gegeben, um das ‚Werk auch: in. pflanzengeographischer Hinsicht nützlich zu ma- ‘chem, ...Bei:den Zellenpflanzen sind nur die ‚ganz sicher . bestimmten. Arlen: aufgeführt,‘ was sehr zu loben. Neue Aiten- haben‘ wir: nicht bemerkt, j Manuel complet de botanique, deuxieme partie. Flore frangaise par M. F. A. Boisduval, 3 Vol. in 18. de 347, 370 et 396 pag. Paris 1828. Enthält die Aufzählung der Phanerogamen Frankreichs nach natürlichen Familien, Gattungs- und Artencharactere Kanzösisch beschtieben ‚ das Habitat‘ bei-jeder Art hinzu- gefügt. "Die ;Ciyptogamie' nur im Allgemeinen’ abgehan- delt, "nimmt'tdie.letzte. Häfte des dritten Bandes: &in. (Bull. d.:sc.. nratı: Sept.:4828, p. 113.) j Algues de la Normandie, -recueillies et publiees la „partie des articuldes. par M.. Roberge, et la partie ‚des; inartieulees par M. Chauyin, Caen 1827. fol... bs 180] in Lüeferungen erscheinen, jedes Heft von 25 Ta: feln, zu einem ‚Preise von 10 Fr. . (Bull d. se. nal Sept. 1828. pr. 122.) Nasri \ [Kar af ent ah .. Fun Er 61 Essai historique ‘et critique sur-Jä phytonomie on.no- menclature vegetale; par M. A. Fee. . Paris 1827. 8vo, 24 5, Der Verf. beleuchtet die von init "zus aherndie Namengebung in der Philosophia botanica 'BegeBenen:Re- geln undi spricht. gegen die Wuth der Neuen. nelie ‚Gat- tungen und Arten auf eine für die Wissenschaft nafrucht- bare Weise anzubäufen. (Bull. d, se. nat. Oct.. 1828. p. Br) B . PR FE Een 2 EEE EEE Zur Er Ze Ze Precis l&mentaire de botanique par H. Lecog, Pa vis 1828. 8v0. 1 Vol on teilini zanilı som sgtiguiker Resume methodique des olassilications "des Thalassio- phytes par Benj. Gaillon. Strasbourg, 1823. :8v6. 59 5. (Article extrait du ö3e vol. ‚du Diet, d. sc. nat.) 8 htm anal Eloge historique de M. Lamouroux; par un de ses eleves. Caen 1828. 8vo. 38 Pag. Remarques lues & la societ& philomatique le 17. Aotıt 1816 sur une note relative au Cambium et au Li- | ber, Iue par M. Märbel, &’la in&me' socidte, le 6. Juillet 1816 par Aubert du Petit- Thouar Pa- A 1828. ‚Bvo. 20° S ‚(nicht i im Buchhand Re le guide de Yamateur botaniste ou, choix „geseription \ et, culture des plantes &irangäres- de ‚gene et na- turalisces, les plus inter essantes, ‚par. leur.feuillage, leurs fleurs et leur odeur, suiyi, ete.; ‚par IE ‚„Olagnier anc. oflic, de, l.. ‚ Paris’ 18%. 12mo., 62 m Fiore_gensrale,de France ou Iconographie: deseriptive “er histoire des toutes les plantes planerogames, ""ryplögames et agames, 'qui croissent dans ce „Moyaume, disposdes suivant les famnilles naturelles; „Dir M. „M Loiseleun- Pestongehunps, Persoon, il Paris 1828. 2.3 Erscheint:in Hofien'mı 19 Tafeln mit 2 Bogen Mext, enthält in den 3 ersten erschienenen Heften die Ranun- eulaceen. ' Obserrätions bötaniques | et oologiques par =. Des- mazitres. Lille, 1826. 8vo. 52 Pag. av. fig. Cours ‘de Hhytologie- bu de botanique generale, divise "en 20 seances, .qui doivent &ire publides successi- veinent dans’ un ordre methodique; par. A. Du Pe tit- Thouars. Paris 1818. 8vo. ze. 3% "Der Amerikaner. Journal of the Adademy of nat. ;se. of Philadelplia Vol. V. (Fortsetzung, 5. Linn. Litt IV. p- 44.) ‚Description of two nen geera. of the natural order ‚Cruciferae. By Thomas Nuttall, Read October 4, „1825. p. 132, Tab. 6.7. Selenia, Cal. hasi aequalis eoloratus pates: "silieula magna -polysperma elliplica compresso - plana marginata 63 Fo} subsessilis, valvulis dissepimento minoribus parallelis: ‚glondulae 10, per paria inira’ calydis';foliola "et \fo- ditariae . emarginatae inter 'starnina'" minor&>et: pistillüin. Herbacea annta, caule angulaio- triquetro ,folis pinhati. Adisy» flöresaurei axillares: Brassieae: habitus' sed-friktüs Lanarige;n Seleniaanurea Tab, 6, "Radix ’y fibrosa anna, -Gnlts siihplieiterratbasi-wubdivisus, -acute tiiiueter;-'gla- ber, dr 5tpollraltus,üfere örectus. Folia glabra, sub succnlenta, “rarliealin: et inferiora taulina subbipinnatifida, wessilia; 2 —i -4- Poll. +longa, 'segnientis- primarlis- partim ruheinatis:aoulis, ‚ullimis‘s5tdentieullä sdrsumVersis. Pe- fineuli axillares, angalatiystrzuigt polllongl;itterdun jum: fere a:'radice “ineipiefites. ::'Plores fragrähtes."/Cähfx | ' Anteus: patens, 'sepalis oblongo@örätißtconeävis, Tbitgiiäditie ahgues petalorum: fere sequahtibtis! "-Petala 'Yivide "äuteb- Antei, -etineato soblönga,; "unguibus &omnivertibus "erectik, Miinis ‚patentibus.- Glandulae 10, -$ per paria dd ’bäsin ‘üijusyis ‚sepali, Yremarginatae, polius 47 per para adba- sinvslamianum. minorum. "interne 'adnatae. ' Siylus totispi-- ons; zettslformisy:stigma parvum Integrum, valvulae germi« Nisı-eonvexde, »Capsula- elliptiea aut . oblongo - elliplica, plano -compressa, subsessilis, .margine crassiusculo in 'sty: lum ierminalem exeunte; valvulae dissepimento parallelae, *oque angustiores,. planae membranaceae. Semina pauch, etyndo - reniformia, ‚plana. ac ut ‚in. Zunaria marginata. Fotyledones. similes iis Lunariae. In loeis ‚depressis- ad Aumen Arkansa et rivulos collium abs Point Pleasanit ad Belle Point prope Pottoe flaviuın. Flor. a Martio ad Hietn Aprilig: Senn EEE "or Sipeptanthies: Cal’ erectus eoloralus? petala‘ dilatata, “ 7 en } . I a GE Pre EEE VE SE u E De Dee Ye na bei’ der folgend. lisch, wi 9) Die Beschreibung ist hier und, bei der folgenden englisch, wir Übersetzen" ste zu allgeiheiner Verstärtälichkeit ins Lateinische. Herausgeber. 64 unguibus; canalieuläta tortuosa: glandulac nullae: stamina filamentisi.gabulatis bası ‚incrassatis; siliqua longissima an- gulata..;gompressa., .. Semina uniseriala plana marginata; catyledones ‚accumbentes, Herba arınua folis, integerrimis; Slüres:purpurei; slliqua longissima’ancipiti. Igtra&dra strigta. Strentanthus maculatus Tab. 7. ‚Annuns,totus. glaugus. Caulis-ereeins, ‚simplex aut. superae;ramosna,, teres;.gla- berrimus,.:1 —;2 ped. altus,...ı Folia:, amplexicaulia, car dato.pvata, acuta,.:integra, ‚glabra.. ‚Floxes in corymboso T5cemo terminal. Calyx erectus,;eblongo-ovatus, eolora- tus, sepalis ungues pelalorum_eirciler. aequantibus,; Be- tala unguibus eanalieulatis tortupsis, lamina lata,. obpvata, dilatata purpurea, ad. basin, maenla, obseura quasi. sericeg- pannosa. (velyet - like); molata,, .‚Staminum filamenta sube- lata, .basi’ dilatata,. antheris.linearibus ‚subsagitiatis. „Glan. Anlae.0. „Stylus. vix. ullus, stigma, emarginatum ‚suhhile- ‚mellatum.:...Siliqua. 4 — 5. poll. ‚longa, ‚ergela, breviter pedicellata,. linearis compressa;, angnlata, aliguantulum, je- - taedra. . Semina .eblonga, ‚plana, ‚margine ‚membranacne- In. saxis .collibusque praecipitibus ad ‚Auv., Red,-.river in territorio Arkansa. FI. Majo.... Bye eg aueh, Observätiöns "oa species of AÄnemone, »gf-theisbetlöh » Pulsatilla, indigenous 10 the ımited. Statts By Do mas Nuttäll: '' Read October: 11, 1825: plv15% Tab. 8. a er wohnen Der Verf. giebt hier eine Abbildung von ‘De. Ang- mone Nuttalliana und dazu die Synonymie, welche wir. in DO, ‚prodr. 1. p. 17 finden... Wächst auf kahlen Hügeln in ansehnlichen Büschen am Zusammenflufs des Missourt und Plaite-river und blüht früh im April. Die Blumen sind graulich- dunkelblau. Be nn Ri ITIE LU TE 65 4, Fortsetzung der Litteratur der deutschen Länder (s. S. 1.). Üharacteristik der deutschen Holzgewächse im blattlo- sen Zustande von Dr. Jos. Gerh. Zuccarini ete. Mit Abbildungen nach der Natur gemalt und auf Stein gezeichnet: von Sebast. Minsinger. München 1829, 4to. (Exstes Heft von 16 S. Text und 9 Tafeln.) “ Nicht allein dem Forstmanne, für den diese Arbeit zunächst bestimmt erscheint, sondern dem Pflanzenforscher überhaupt mufs es von grofsem Interesse sein, eine genaue Betrachtung und Darstellung der noch unentwickelten Knospe in allen Beziehungen bei den deutschen Holzge- wäichsen zu erhalten. So wie die Betrachtung der Blu- . menknospe in Rücksicht auf die gegenseitige An- und In- einanderfügung der Theile wichlig geworden ist, so ver- spricht auch das genauere Studium der Blait- und Zweig- knospen im Winterzusiande eine reiche Ausbeute in Be- 2, auf Kenntnifs der Arten, der Gattungen und vielleicht auch mancher Familien zu gewähren. Wir wünschen dem Verf. recht sehr, dafs eine lebhafte Unterstützung des bo- tanischen und forstwissenschaftlichen Publicums ihn ver- anlassen möge, seine Untersuchungen auch über die jetzt ge2ogene Schranke hinaus zu verfolgen. Der Text ist, | deusch und lateinisch. Die Abbildungen sehr kennilich ind deutlich in treflichem Steindruck. Das erste vorlie- gende Heft enthält die Darstellung folgender Gewächse: TA, Salix praecox, Populus nigra. T. 2 Carpinus Betu- Ins, Fagus sylvatica. T. 3. Corylus Avellana, Quereus Pedunculata, T. 4, Juglaus regie. T.5. Syringa vulgaris, Rraxins excelsior. T. 6. Evonymus latifolius v. verruco- ws 7, 7, Evon. europaeus, Philadelphus coronarius. T.8. Acer campestre u. Pseudoplatanus. T.9. Acer pla. Yanoides, Tilia parvifolia. Uinnaeg ör Bd. Lilterat. 5 66 Flora der Gegend um München von Dr. J. G. Zuc- carini etc. Erster Theil. Phanerogamen. Mün- chen 1829. 8vo. 418 S. (Auf dem Umschlags- titel: Erste Abtheilung I—XI. Classe.) Ganz in deutscher Sprache nach Linneischem System. Dedication dem Gründer vaterländischer Naturforschung Fr. von Paula v. Schrank. Vorangeschickt eine Ueber- sicht aller Gattungen, dann eine Uebersicht der Gattun- gen nach natürlichem System. Jede Art mit Diagnose wenigen Citaten, Standort, Blühezeit, Dauer, und einer kurzen Beschreibung. Diese Flor gehörl zu den guten, wel- che aus eigener kritischer Betrachtung der Gewächse ent- stand, nicht durch Zusammeniragung des oft Gedruckten. Manuale botanicam peregrinationibus botanieis ac- commodatum sive Prodromus enumerationis plant. ; phaenogam. in Germania sponte nascenlium ab Al- berto Guilielmo Roth etc. Fasc. 1. Classis I— VID. Lipsioe 1830. 12mo. VI. u. 578 8. Ein Auszug aus der im Jahr 1827 erschienenen Enu- meratio plant. phaenog. in Germania sponte nascentium von demselben Verf, Es hätte dieser, für Excursionen auch im Format reducitie Auszug Gelegenheit darbieien sollen, neuere Berichtigungen und Supplemente zur deutschen Flor hinzuzufügen, wovon wir aber keine Spuren bemerk- ten. Druck und Papier sind gut, doch wären etwas kleinere 'T'ypen der Stärke des Buchs weniger günstig und daher angenehmer gewesen. So wird die Flora germanica von Bluff und Fingerhuth, trotz mancher Mängel zum Ge brauch bequemer bleiben, um so mehr, da sie durch einen erypiogamischen Theil vom Dr, Wallroth verfaßt, wie wir vernehmen, vermehrt werden wird. 67 Handbuch der botanischen Terminologie und System- kunde von Dr. Gottlieb Wilhelm Bischoff etc. Als zweite nach einem völlig veränderten und erwei- terten Plane umgearbeitete Ausgabe der botani- schen Kunstsprache in Umrissen. Nürnberg bei Schrag 1830. 4to. XII u. 260 S. nebst 21 Stein- drucktafeln u. 8 8. dazu gehörigen Erklärungen, Es ist gewils ein sehr verdienslliches Unternehmen von Zeit zu Zeit die von den Botanikern gebrauchien Ansdrücke zusammenzufassen und geordnet zur klaren Uebersicht vorzulegen. Die von Linne gegebenen Aus- drücke sind theilweise verändert, erweitert und verengert, neue sind ohne Uebersicht des Ganzen geschaffen, beson- ders von denen, welche nur einzelne Gruppen oder Fa- milien vor Augen halten, und man hat die Terminologie von der Einfachheit. entfernt, welche sie haben könnte, hätte ein umfassender philosophischer Geist die Zügel bei Manchem gutgemeinten Unwesen halten können. Wie aber die Sachen jeizt stehen, haben wir eine zu grolse Masse von Kunstausdrücken, von denen einige fest und deutlich, andere schwankend und vag, einige weilumfassend, andere engbedeutend sind, nach verschiedenen Grundsätzen auf- gestellt und gemodelt; da ist cs denn trefflich den ganzen Wust gesichtet und geordnet vor sich zu sehen, und dem Laien und Anfänger, wie dem Bewanderten nützlich. So ist das vorliegende Werk, auch durch eine grofse Menge sehr guter Sieinzeichnungen den Worten zu Hülfe kom- inend, ein solcher Codex lerminologieus, welcher in dem vorliegenden ersten Theile nach der Einleitung im ersten Abschnitte die allgemeinen Kunsiausdrücke, im zweiten einen Theil der besondern enthält. Die Andrdnung des Verf. scheint sehr zweckmäfsig, wir werden vom Allge-. Meinen auf das Besondere geführt. Dafs eine solche Ar- b* 68 beit nicht blofse Compilation sei, ist zu wünschen, und so finden wir hier nach Wunsch auch den ordnenden Geist mit Selbstbetrachtung hier und dert verweilen und ver- bessern, und meinen und vorschlagen, dadurch wird die Arbeit eine lebendige, wie wir sie denn auch nicht an- ders erwarten konnten von dem Bearbeiter der cryptoga- mischen Gewächse Deuischlands, welche leider durch diese Arbeit etwas zurückgelegt wurden, nun aber, wie wir ver- nehmen, mit verdoppelter Thätigkeit fortgesetzt werden sollen. Wir wünschen aber diesem Werke die gute Auf. nahme seines Vorgängers, dessen ganz veränderler, ganz uugearheiteter Nachfolger es ist, Die saubern und zahl- reichen Bilder haben ihren Werth, denn sie sind grolsen- theils frisch nach der Natur entnommen. Wir hoflen auf ein vollständiges Register am Ende des zweilen Theils, das die Brauchbarkeit des Werks nur erhöhen kann. Grundrils der Pflanzenkunde, in Gestalt eines Wör- terbuchs der botanischen Sprache. Beigefügt: Ta- bellarische Uebersicht des Linne’schen Systems nach Thunberg’s Abänderungen. — Deutsches Wör- terbuch für die botanischen Ausdrücke. — Anhang, enthaltend das.neueste System: Uebersicht des Ge- wächsreiches in seinen natürlichen Entwickelungs- stufen. — Gedrängte Darstellung dieses Systems in Tabellenform. Für Freunde der Gewächskunde eine umfassende Anleitung zum gründlichen Selbst- studium. Für Botaniker ein bequemes Nachschla- gebuch. Von Johann Kachler etc. Wien 1830. vo. XU u. 302 S. . Nichts bequemer und jedem passender als die alpba- belische Methode, daher auch Terminologien nach diesem 69 allgemein bekannten System angelegt immer Beifall ge funden haben, den sich auch die vorliegende erwerben wird, da sie zugleich Uebersichten des künstlichen und natürlichen Systems giebi; warum aber unter letzterem nicht das von Jussieu, R. Brown, De Candolle, Kunth u. a. bearbeitete als das allgemein angewandte und erprob- tere, statt des erst vorgeschlagenen von Reichenbach? — Mit der Vollständigkeit geht es an, es fehlen z. B. die Ausdrücke für die Richtung des Embryo: orthotropus, am- phitropus etc, für die Knospenlage u. 5. w. Auch die Erklärung mancher Ausdrücke ist dürfüig z. B. theca. Be- gquem ist noch die Iinzufügung des alphabetischen Ver- zeichnisses der deutschen Benennungen. Sysiema orbis vegetabilium (dissertatio inaug.) auclore Frid. Carol. Lund. Rudolphi Ratzeburgensi, Phil. Dr. AA. L.L. M. Soc. bot. Ratisb. Sodal, Gry- phiae. Svo. 73 S. Dedication den Proff. Berndt und Hornschuch. Ein kühnes Unternehmen eines jungen Mannes, ein System der ganzen vegetabilischen Welt aufzustellen. In kurzen Sätzen finden wir die leitenden Ansichten des Verf. aus- gesprochen. Im ersten Abschnitt: Fundamentum syste- malis geht der Verf, von der Philosophie aus, als dem Inbegriff aller Wissenschaft, und gründet darauf zweierlei Sysleme: Sysiema nalurae iranscendentale- philosophicum & 8. n. naturale-pbilosophieum. Der Abschnitt 2. handelt vom Numerus systematis, der die über die Organa plan- tarm, hier sind wir mit manchen Erklärungen nicht ein- verstanden, z. B, wenn es heilst: 80. Productum dilapsus vasorum spiralium caulis gemma; und: 82. Productum di. lapsus vasorum spiralium folii pollen; und: $1. Produc- tum dilapsus telae cellulosae folii semen! Der 4le con- 70 struirt das Systema planlarum, der 5te giebl die Syste- matis disposilio, welche wir hier in der Synopsis millhei- len, da sich daraus der Character des Sysiems ergiebl: 117. Synopsis. Classis 1. Rhizophyta. Sporidiaceae. Ordo 4. Rhizoph. genuina. Fungi. — 2 Caulo-Rhizoph. Lichenes. Classis 2. Caulophyta. Sporangiaceae, Ordo 1. Cauloph. genuina. Aigar. -— 2. Phyllo-cauloph. Hepaticae. — 3. Antho-cauloph. Musci. — 4. Carpo-cauloph. Zülices. Classis 3. Phyllophyta. Perigoniaceae. Ordo 1. Caulo-Phylloph. Glumaceae. — 2. Phylloph. genuina. Spadieineae. — 3. Antho-plylloph. ‚Ziliaceae. — 4. Carpo-Phylioph. JZrideae. Classis 4. Anthophyla. Coronaccae. Ordo 1. Caulo-Anlhoph. Hicrantheae. — 2. Phyllo-Anthoph. Charantheae. — 3. Anthoph. genuina. Aypantheae. — 4. Carpo-Anthoph, Zpantheae. Classis 5. Carpophyta. Corollaceae. Ordo 1. Antho-Carpoph. Calycantheae. — 2. Carpoph. genuina. Thalamantheue. Nun folgt im 6ten Abschnitt die Adumbratio systemalis, wobei die Aufzählung und Charaktere der Familien selbst, deren Anzalıl auf 276 steigt, da eine grolse Menge Tren- nungen vorgenommen sind, wodurch aber die einzelnen Familien nicht mehr in gleichem Werth zu einander ste hen, denn so stehen z. B. alle Sectionen der Composila®, welche Link angab (warum grade diese mit Uebergehung von Cassini), zu Familien avancirt, neben Dipsaceen und Jasioneen Rud. und Cephalantheen (?!) Rud. — Uebri- 74 gens sind die Charaktere der Familien sehr kurz angege- ben, ob wir aber die Linneische Kürze und Schärfe der Kennzeichen auch bei natürlichen Familien anwenden kön- nen, fragt sich. Es fchlt die Angabe der Gattungen, wel- che zu jeder Familie gerechnet werden. Wir geben hier Beispielsweise die Charaktere der Euphorbiaceae: Flores dielines pl. solitarüi. „ Perigonium 1-phyllum 3—6 parti- tum. Stamina «o, interdum abortu pelaliformia. Styli 3-@, stigmatibus subternis bilobis. Fıuctus Capsulae 3, connalae, 1.spermae, elastice 2-valves; vergleicht man damit den von Adr. de Jussien gegebenen, so wird man jenen viel zu eng finden, da eine Menge Gattungen nicht hineinpassen, und so mit vielen. Wenn wir den Versuch, ein genügendes System zu begründen, loben müssen, so glauben wir doch, dafs der Verf, selbst am Abende seines wissenschaftlich - botanischen Lebens uns nicht dasselbe geben würde, Icones selectae plantarum eryptogamicarum quas in itinere per Brasiliam annis 1817—1820 jussu et auspiciis Maximiliani Josepli L Bayariae regis au- gustissimi suscepto collegit et pingendas curavıl Dr. €. F, P. de Martius etc. Fasc. L c. tab. I— XIV. Algae et Lichenes. Monachii, 15. April 1828. 4to maj. 30 S. Wir erhalten in diesem Werke unsers trefflichen Mar- tins nun auch Abbildungen brasilischer Oryptogamen, und Zwar zmerst von Algen und Flechten. Noch ist von die- sen niedern Vegetabilien wenig bekannt, und es ist auch wicht zu verwundern, dafs jeder Sammler, auch der kun- dige, von diesen kleinern und versteckiern wenig in die Augen fallenden Gewächsen abgezogen wird, durch die die 72 ganze Thatkrafi einesMenschen in Anspruch nchmende Masse der höhern Vegetation, an Formen so unendlich reich und in ihrer Ausdehnung so imposant. Der Text ist in dem vorliegenden Werke nur zur noihwendigen Erklärung der Tafeln, nämlich aufser den Gattungs- und Arten -Diagoosen finden wir den Fundort, wo es noihwendig war die Sy- nonymie und endlich eine auslührliche Erklärung der Ab- bildung. Die Beschreibungen der abgebildeten nebst den übrigen Arten und Gattungen werden wir in der Flora Brasiliae finden, ven welcher bis jetzt nur der die Gräser enthaltende ‘Theil erschienen ist. In diesem Hefte sind folgende Arten abgebildet: Ulva Mertensii Mart., Schroe- deri Mert.; Zonaria fuliginosa Mart., variegata Mart.; Sphae- rococcus Chamissoi (onis) Ag., ramulosus Mart., Maximi- lianı Mart,; Sargassum slenophyllum Mart., ‚Diorygma insenlptum Eschw. (Fissurina Dumasti Fee), Graphis tet- üigera Eschw., niven Fe (nivea et frumentaria Tee), au- vita Eschw.; Zeiogramma scalpturatum Eschw. (Graphis Ach.), tarlareum Eschw., sericeum Eschw., pruinosum Eschw., punctiforme Eschw.; Ustalia speciosa Eschw. (Graphis einnabarina Fee), fasciaia Eschw.; Arthonia p%- Iymorpha Ach., polym. maculans Ach.; Ferrucaria au rantiaca, cuprea, arlhonioides, aenea, ochroleuca omnes Eschw., aspistea Ach,; Pyrenasirum echinatum, -sulphu- reum, album, einnamomeum omnia Eschw.; ‚Porothelium rufo-fuscum Eschw.; Trypeikelium madreporiforme Eschw., ‚Astrolhelium album et isabellinum Eschw., Glyphas au gulosa Eschw.; Thelotrema marginatum Eschw.; Parme dia urceolala, sufa, aurata, crenulata, comosa, cinnamome® omnes Eschw.; Collema obligue peltatum, Eschw-; Leci- dea ferruginea Eschw. (Lichen feır. Huds., Lecidea eine- reo - fusca, erylhrocarpia, caesio -rufa, ammiospila, atro- Hava, 'Tumeriana, Lecanora rubricosa et leicholyta Ach. syn.) Cladonia sanguinea Eschw, Die Abbildungen gehen 73 bis zur Parm. aurala, sie sind in Steindruck und sauber colorirt. Genera Hepaticarum. Die Gattungen der Leber- moose yon A. J. C, Corda. (Besonders abgedruckt aus Ph. M. Opiz Beiträgen zur Naturgeschichte $. 643 — 055.) Schon früher haben wir den Anfang eines Werkes über die Hepalicae und Rhizospermen von demselben Verf. angezeigt, und wollen von diesem Vorläufer einer größsern Arbeit über die Hepalicae vollständige Kenntnifs nehmen, Wir finden zuerst, was wir in jenem Werke vermifsien, “ auch die Anatomie berücksichtigt, und zwar wird uns mit. gelheilt, dafs die Parenchymzellen der Stromatopteriden (siehe unten) denen höchst entwickelter Gewächse glei- chen, dafs sie Saft mit Bewegung enthalten, dafs sie eine wahre Oberhaut mit Spaltöfinungen verschiedener Natur, selbst 3- und 4-klappige, haben. Laub, Fruchitheil, Fruchtträger und Wurzelfasern der Marchantien besitzen wahre (?!) Gefäfse, welche in Bündeln stehn, einzelne Gefäfge in die Zellenmasse aussenden, die sich viel- filig um die Zellen winden und verlieren. Gefäfse fin- “ den sich einfache, punktirte, rosenkranzförmige, Treppen- gef und eine neue Art Kniegefäfse (also doch keine Spi- ralgefälse!), Das Laub der Marchantien ist Phyliodie (nicht ein Vermittler der Thallusbildung bei den Flech- ten), und der Fruchtlheil blos Internodie gleich der Bil- dung der blattlosen Acacicn (?)). Fruchtträger und Laub sind derselbe Körper, gleiche Theile durch. Internodie (der Nruchtstiel) getrennt. Die bei den Targioniaceen und An- Ihoceriden etc. als Kelch betrachteten Organe sind Frucht- lägen. Samen sind meist zu 3 in einer eigenen Eihaut, welche später aufgesogen wird; vereinigl, Bei der Reife 74 sind sie freie, meist 3-lappig aufspringende oder mit ei- nem elasüischen Ringe versehene undurchsichlige Körper, enthallend einen ölicht-körnigen, reizenden, beilsenden oft bitterlichen Keimstof. Die Schleuderer sind nackte oder mit einer Scheide bekleidete Spirale, sie sind aberlive Organe, nicht an dem Samen befestigt, auch nicht ledig- lich zu deren Ausstreuung bestimmt. Nach diesen künf üg auszuführenden Andeutungen folgt der Conspeclus ge- nerum: Classes et ordines Hepaticarum-Stromaloplerideae: Ordo 1..Marchantiaceae, 2. Targioniaceae, 3. Anthocerideae, 4. Corsiniaceae, 5. Ricciaceae. — Hepaticini: Ordo 1. Jungermanniaceae, 2. Andreacae, 3, Sphagnoideae. Ord. I. Marchantiaceae. — 1. Grimaldia Baddı: Receptaculum fr. com. peduneulatum, loculiferum; loculis fruchf. inferis. Calyx o. Calyptra brevis. Capsula trian- gularis, opereulata! Semina annulata; elateribus spivali bus vaginatis mixta. Organa mascul. adhuc ignota. (Man- nia. Opiz.) Gr. Raddii Corda (dichetoma Raddi), Gr. Mi chelii Corda (M. angustifol. Linn.), — 2. Marchantia Mich, F. Recept. fr. com. pedunculatum, radiatum, (non loculiferum); perichaetiis frugiferis inferis. Perichaetia membranacea, bivalvia, fructibus 2—6. Calyx tetraphyl- lus. Calypira tubulosa, 2—-4-dentata. Capsula pedicel- lata, membranaceo-coriacea, 4-—8.denlata. Semina glo- boso-triangularia; laeiniis ternis dehiscentia. JElateres sp! vales duplicati, vaginati, longi. M, Recept. peduncul. pel- tatum; superficie osliolato-punctata. Antherae superhciei receptaculi immersae,; lageni-vel saccifiormes, ostiolatat, membranaceae. Cupulae calyciformes dentalo . crenatae; sessiles, bulbillis marginatis, punctatis plenae. March. polymorpha Lin., macrocephala Corda, coaretata Corda, Kablikiana Corda, stellata Scopoli emend,, elliptica Corda- — 3. Chlamidium Corda. Recept. fr. com, peduncula- ium, peltato -hemisphaericum, dimidiatum, subtus peit- 75 chaetiis frugiferis. Perichaelia bivalvia, polycarpa. Calyx Wbulosus, quadridenlatus, calyptra brevior. Calypira 1u- bulosa, quadridenlata, membranacea. Capsula pedunc. cor- nea, dein lacinialo.secedens, Semina 1riangularia, annu- Iata. Elateres spirales, duplicali, vaginati. ÖOrgana mas- eul, adhuc ignoia. Chl. indicum Corda. Sieber flora mart. exsiec. No. 375. an March. chenopoda Linn? — 4. Preis- sa Corda. Recept. fruct. com. angulato- hemisphaericum, tenirale-pedicellaitum, biloculare; loculis opposilis dicar- pis Calyx nullus. Calyptra campanulata, brevipedicel- Iata, primum clausa, dein crenato-aperta. Capsula subpe- dunculata, cornea, quadridentata. Semina triangularia, annulata. Elateres spirales, duplicati, non vaginatik Or- Sana masc. adhuc ignola. Nomen in honor. Cl. Dr. Med. Preifs Botanophili Rhizograpli. P. ilalica Corda. — 5. Cho- miocarpon Corda. M. Recept. ir. com. pellalum, sublus leculiferum; loculis mono-vel polycarpis. Calyx o. Ca- Iyptra membranacea, irregulariter Isciniata. Capsula cor- aca, sessilis, ovala, dein laciniato-secedens. Semina an- uulata, Blateres spirales, duplicati, nudi, M, Recept. pe- duneulatum, angulato-peltatum, eoncavum, marginatum; superlicie ostiolato - punctata, margine erecto. Anlherae superliciei receptaculi immersae, ovatae, osliolalae, mem- branaceae. Ch, angulatum Corda. (March. hemisphaerica Opiz Böheims Gew. non Micheli, Linn.) Ch. eruciatum Corda. Dresd. leg. et com. clar. Doll. — 6. Fimbraria Nees. Fructif. completa mibi ignota. T, tenella Nees, pa- leacca (March. Bertoloni). — 7. Hypenantron Corda. Re- cept, fruct. com. pedunc. excentricum digitaliforme, sub- tus biloculare; loculis mono-vel polycarpis- Calyz 0. Ca- Iypira cum, superficie infera receptaculi coalita, brevis, co- lorata, fibriis longissimis coronata. Capsula coriacea, Plano-convexa, marginata, sublacerala. Semina globosa, annulata. Elateres duplicali, vaginali. Örgana maris ig- ; 7 nota. M. ciliatum Cord. Helvetia. — 8. Rhakiocarpon Corda. Recept, fr. com. pedunculatum, laterale, 'elonga- tam, uni-vel mulüloculare. Calyx calypiraque nulla. Capsula coriacea, subsessilis, campanulata, laciniato-den- tata. Semina triangularia, annulo elastico eineta. Elate- res vaginati; spiralibus compositis. Vasa geniculata. Rhak. conspersum Corda. Prope Pragam. — 9. Duvallia Nees vid. ic. — 10. Sindonisce Corda. Recept. fr. com. hemi- sphaericum, 4-lobum, cenirale pedunculatum, non loculi- ferum. Calyx calyptraque nulla. Capsula evalvis, sacca- 1a, lateraliter ad inferiorem paginam receplaculo adnate, eoriacea. Semina globosa, annulala, elateribus vaginatis spiralibus, duplicalis mixta. Organa maris ignola. Gem- mae eirca germen colleciae, ovatae, membranaceae, be- siminibus elliptieis, rima dehiscentibus, plenae. Sind. fra gans (March. Balbis, Weber et Mohr. pag. 391? non Wall- rotb), — 11. Otiona Corda, Recept. fruet. com. pedunc. 4-lobum; lobis erueialo-oppositis, inter lobos frugiferum. Calyx calyptraque nulla. Capsula primum sphaerica, dein irregulariter lacinjala, coriacea. Semina annulata, triatı- gularia, elateribus spiralibus, duplicalis vaginatis mixia Organa maris ignota. Planta fronde ramosa, pedunculo brevissimo, centrali, raro terminali. Ot, erinita Corda. (March. crin. Mx.) Madeira. — 12. Achiton Corda. Re cept. fructus com. pedunc. peltatum, semiquadrilobum, sublus perichaetiis valvatis. Perichaetia bivalvia, colorals Calyx calyptraque nulla. Capsula sessilis membranaces colorata, sphaerica, dein crenato — rarins laciniate — 5e cedens. Semina triangularia; laciniis ternis, corculo 60 loralo ceracco suflullis, dehiscentia; elateribus spiralibus, simplieibus, diaphanis vaginatis mixta. Organa maris ad- huc ignota. Ach. quadratum Corda, (March. Scopoli, M hemisphaerica Funk! Schwaegt., Sprengel (non Lian. Mi cheli.). — 13. Fegatella Raddi. T. Recept. fruci. co 77 conico-angulatum, subtus locnlis 4 — 6. ‚Calyx 0. Cap- sula brevi pedunculala, subsphaerica, laciniato-secedens. Semina lacinüis ternis dehiscentia, elateribus vaginatis com- positis mixta. M. Receptacula sessilia, fronde innata, con- vexo-disciformia; disco verrucoso-punctalo. Antherae su- perficiei receptaculi immersae, ovatae, osliolatae membra- naceae. Feg. conica (March. conica Linn. et Anct.), Mi- chelü (Hep. Mich. gen. nov. Tab. 2. fig. 4). — — Ord. IL Targioniaceae. — 14. Targionia Mich, Recept. fruct. sub apice frondis, bivalve. Calyx 0. Rudimentum calyeis vide, breve et irregulare adest. Calyptra bivalvis, mem- branacea, hyalina. Capsula ovata vel globosa, cornea, ses- ällis, dein irregulariter secedens. Semina annulala, elate- tibus spiralibus, duplicatis, vaginatis mixta. Organa ma- tis ignota. “arg. Michelii. Cord. Mich. gen. Tab. 3. Targ. germanica Cord. — 15. Späaerocarpos Micheli. Sph. terrestris Mich, — — Ord. II. Arthocerideae. — 16. Blan- dovia Wild. Bl. striata Willd,, Michelii (Micheli Nov. gen. Tab, 4. fig, 5.) — 17. Anthoceros Micheli. RB, Re- cept. fr. tubulosum in superficie frondis. Calyptra basi solula, conica. Capsula bivalvis, sessilis; columella cen- tralis. Semina triangularia, laciniis ternis dehiscentia, Punelata vel aspera, celateribus membranaceis convolulis mixta. M, Recept. verruciforme, primo clausum, dein den- fato.dehiscens, in superficie frondis; aniheris glomeratis sacciformibus. Anih. laevis Linn., punctatus Linn.; Sub- gen. Anthocerites. Recept. (Calyptra?) ovatum, coloratum. Capsula valvata, peduncnlata; valvis tortuosis, Frons ner- 08a; radicibus fusiformibus, tortuosis. Anth. Raddit Corda, (Anth. polymorphus Raddi). — — Ord. IV. Corsiniaceae. — 18, Corsinia Raddi. Recept. fruet. pedunculatum, globo- sum, clausum, in superficie frondis, includens capsulam hemisphaericam. Calyz o, Capsula hemisphaerica, cornea, dein irregulariter secedens, Semina glohosa, laciniis ter- 78 nis dehiscentia. Elaleres nulli. Nxons lobala, favaceo- cellulosa; stipulis inferis; radiculis fasciculalis, puncialis. Cors. marchantioides Raddi! — 19. Rupinia Linn. emend. Recept. fruct. in superficie frondis, pyramidalum, semiti- fidum. Capsula globosa, ad dimidium receptaculo conna- ta, cornea, sessilis, dein irregulariter aperta. Semina trian- gularia, cornea, opaca, massa punctato-oleosa farcta. Rup, pyramidata Cord. (Riecia p. Willd.) — — Ord. V. Ziccia- ceae. — %. Riccia Mich. F. Receptaculum cavum, frondi immersum, dein’ secedens. Uapsula primum receptaculo immersa, dein nuda, ore hiante, fusco-atra, seminibus plena. Semina triangularia, opaca, annulata. M. Anthe- rae nudae, superficie frondis inserlae, clavatae, exacte cel- Julosaec. Riccia glauca Linn. — R. ciliata Hoflm. — R bifurca Hfm. — 21. Ricciocarpos Corda. F. Recept. ca vum frondi immersum, dein secedens. Capsula 0? — Semina aspera. Rice. natans (R. Linn.), — 22. Zicciella Braun. Rice, fluitans. — — Hepatieini. — Ord. I. Jun germanniaceae. — 1. Gymnomitrion Corda. 2 Calyx 0! Calyptra infera membranacea, stylo coronata, Pedunculus ereetus. Capsula 4-valvis cornea. Elateres simplices v duplicati, nudi. Semina globosa, Jaevia. Z' Anth. in axil- lis foliorum terminalinm. G. Hookeri (J. Hooker M. tab. 54). ©. juniperinum (J. Sw. Hook. t, 4). G. coneinn- tum (J. Hook. tab. 3). — 2. Cheiloeyphos Corda. 2 Ca. bilabialus; labiis aequalibus, dentato- emarginatis, basi sti- puligeris. Calyptra calycem duplo superans, hyalina; siylo deciduo. Pedunenlus erectus. Capsula quadrivalvis. Se- mina globosa lacvia. Elateres duplicali, nudi. d Anthe- rae globosae, brevi pedicellatae. Ch. polyanthos St. IE ined. (J. polyantha L.), Ch. Helferi Corda. Salisburg- 1e& Helfer. — 3. Jungermannia Ruppius. 2 Cx. tubulosus, monophyllus, terminalis v. lateralis, includens calyptrat inferam, stylo instructam. Pedunculus erectus. Capsula 79 quadrivalvis, cornea. Elateres non vaginati. Semina glo- bosa. 0’ Antherae nudae, in axillis foliorum stipularum- que. Gemmae pulverulentae, ad margines foliorum; be- sininibus angulatis, rarius ovatis. — 4. Dejeunia Dibert. emend. 2 Cx. tubulosus monophyllus, lateralis v. termi- nalis. Calyptra infera, stylo coronata. Capsula quadrival vis v. quadripartita, membranacea. lateres vagınati, sim- plices v. duplicati. Vagina tubulosa hyalina. Semina glo- bosa v. oblonga, glabra v. aspera. cd” Antherae stipitatae, in axillis stipularum foliorumque. Lej. Hutchinsiae (Jung. Hook. t. 1.), dilatata (L. Hook. t. 5.), Tamarisci (L. L c. t. 6.), platyphylla (L..l. c. t. 40.), sexpillifolia Sprengel (Hook. t.:42.), calyptrifolia Sprengel (l. c. t. 43.), hamati- folta Spr. (1. ce. t, 51.), minutissima Spr. (l..c. t. 52.), Mackati Spr. (1. c. t. 53,). — 5. Sarcoeyphos Corda, 2 Cx. earnosus, incisus; fauce squamis 6—10, acutis, basi coa- litis clauso! Calyptra infera, stylo coronata. Pedunculus erectus. Capsula quadrivalvis, cornea. Elateres nudi, du- plicati, Semina globosa, laevia. Antherae in azillis foliorum, Sarcoc. Ehrhardti €. (Jungerm. emarginata Ehrh. Hook. tab. 27.). — 6. Alicularia Corda. @ Cx. ventrico- Sus; ore inciso, coarctato. Perichaetium coriaceum, co- loratum, calyce inclusum. Calyptra basilaris, membrana- cea, stylo coronata. Pedunculus erectus. Capsula 4-v. polyvalvis, cornea. Elateres nudi, duplicati. Semina glo- bosa. &' Antherae slipitatae in axillis foliorum. Alie. sea- lais C, (Jung. scalaris Schrad. Hook. tab. 61.). — 7. Sy- korea. Corda. 2 Ox. pendulus membranaceus, velo clau- sus, dein aperlus, basi stromate instructus. Calypira in- fera, stromati insidens. Pedunculus erectus. Capsula qua- drivalvis, comea. Elateres simplices, nudi. Semina glo- bosa. Antherae in axillis stipularum. Gemmae ad mar. Eines foliorum. Syk. viticulosa (Jungerm. vitie. Linn. Hook. tab. 60... Nomen in honorem clar. Sykora, Secret. Bota- 80 nophilo et Astronomo diligentissimo. — 8. Calypogeia Raddi emend. 2 Üx. pendulus, carnosus, primmum clau. sus, dein apertus. Calypira infera, membranacea. Pedun- culus erectus. Capsula quadri-vel polyvalvis, cornea; val- vis primum contortis, dein tortuoso-rellexis. " Elateres du. plicati, cormei, Semina globosa. f Anlherae adhuc igno- tae. Gemmae conglomeratae, in pedunculo erecto, sub- aphyllo. C. Trichomanis Raddi! (Jung. Diks. Hook. t. 79.) — 9. Blasia Micheli emend. 9 Cx. membranaceus, cavitali tubiformi. frondis immersus, apice hians, basi stromale duplicato insertus. Ualyptra calyce duplo minor, membra- nacea. Pedunculus adscendenti-erectus. Capsula quadri- valvis, cornea. Elateres duplicali, nudi. Scmina globosa, gelatina arillata juncta. &* Calyx frondis cavitati ventrieose- tubiformi immersus, ovalus, membranaceus; stomate 10- iumdo subregulari. Cavitas frondis veniricosa immersa V- in superficie frondis; collo elongato, cylindrico, aperlo. Aniherae subglobosae, polyedrae, cellulosae, filamento septato v. nullo. Gemmae oblongae, convexae, frondi ubique immersae, epidermide tectae; besiminibus minutis- simis globosis. Blasia Hookeri Corda, Bl. Funkii Ca, Bl. germanica Ca. — 10. Diplomitrion Corda. 2 Or. in superfieie frondis membranaceus, albus, tubulosus, calyp- trae similis! — Calypira iubulosa, membranacea, siylo coronata. Pedunculus erecius. Capsula 4.valvis, cormed Elateres spirales, nudi. Semina globosa. d’ Antherae in axillis stipularum. Dipl, Lyellii. (9. Lyellii Hook. 1) D. hibernicum (J. Hook, tab. 78), — 11. Pellia Raddi emend. 2 Cx. nullus! Calypira in superficie frondis, It bulosa; iexturae carnoso- cellulosae! basi stipula eyatbi- formi eincla. Pedunculus erectus, cavus. Capsula qUA drivalvis, coriacea. Elateres longissimi, duplicali, vagl- nali, Semina ovata. g' Aniherae ignotac. Gemmae con- vexae, marginatae, besiminibus globosis. Pellia epiphylla 8 (3. Linn. Hook. 1. c. tab. 47.) — 12%. Metzgeria Raddi emend. 2 Calyx nullus! Calyptra tubulosa, basi stipula eyathiformi cincta. Pedunculus erectus. Capsula 4-val- vis, cornea. Tlateres simplices, nudi. Semina 'globosa. ed’ Antheräe stipilatae. Gemmae conglomeratae. M, mul- tifida (Junger. Auct.), M. pinguis (Jung. Auct.).- M; für. eata (Jung. Auct,)? M. palmata (J. Hedw.). — — Ord, 2. Andreaeae. — 1. Andreaea Ehrh. 2 Calyx nullus, Oa- Iyptra membranacea, basi secedens, valvis capsulae parte persistenie apice nexis. Peduneulus erectus, apice dila- tatus. Capsula quadrivalvis cornea. Semina columellae centrali imposita, triangulariä, laciniis ternis dehiscentia, © Antherae in azillis foliorum. A. alpina Hedw., A. Rothi W. M. — — Ord. 3. Sphagnoideae. — 1. Spha- gmum'L. Dil. 2 Receptaculum fruct. commune pedundu- latum, capituliforme, convezum, supra frugiferum. Cx.io, Calypira receptaculo innala, cyathiformis, dein. irregulari- ter aperta et lacerata. Capsula ereeta,; poculiformis, opex- eulata, dornea. Columella nulla Sernina triangularia, laeiniis ternis dehistentia, ::' Antherae longe pedicellatae in axillis foliorum terminalium. Caroli Linnaei eq. literas XI-nas ad Alex. Gardenium ‘D. Med. Carolinensem datas 'necdum promulgatas "edidit A. F. Imedeis M. D. Prof. P. ©. Kil. Re- „güs impensis. Kiliae Holsatorum MDCCCKALK. "dio. 168 : Wiewohl des. botanischen nur wenig in diesen Brie- fen Linn&’s an-Garden enthalten ist, so’ glaubten. wir doch eine Anzeige dieser:Briefe des unvergefslichen Mannes den Rotanikern schuldig zu ‚sein;- da..auch 'aus ihnen die lie- benswürdige Emsigkeit und‘ der ‚unermüdliche Eifer und die Liebe für die Naturwissenschaften hervorleuchiet, wo: Uinnaea Sr Bd, Litterat, oo. 6 82 durch er auch die Botanik auf einen Standpwmkt erhob, auf welchem sie vor ihm noch nicht gestanden hatte. Beiträge zu Deutschlands Flora, gesammelt aus den Werken der ältesten deutschen Pflanzenforscher von Dr. J. H. Dierbach ete. Zweiter Theil. Mit dem Bilduisse des Leonhard Fuchs. Heidelberg und Leipzig 1828. 8vo. 94 S. — Dritter Theil, Mit dem Bildnisse des Carl Clusius. Heidelberg 1830. 8vo. 94 8. (s. Linnaea IL S. 263.) = Wir erhalten hier die Fortsetzung der Bemühungen:des verdienten Hrn. Verf. die Synonymie der ältesten deut- schen Pflanzenforscher geordnet zusammenzustellen. Es befinden sich 10. nat, Familien im zweiten und 14 im dritten Theil, unter. denen manche, durch die Schwierig- keit, die Arten zu unterscheiden und auf die jeizt ange- nommenen zurückzuführen, viel Mühe verursacht haben muls... Interessant werden diese Aufzählungen äurch die Vergleichung dessen, was damals und was jetzt und wie es bekannt ist, interessant durch die historischen Anden- tungen über die Zeit der Einführung mancher ausländt- schen Gewächse, interessant durch die Angabe mancher Localität, welche wir in unsern deutschen Floristen noch nicht finden möchten. Schätzbare Beiträge zu Monogra- phien finden sich unter den Labiaten bei den Galtungen Mentha und Origanum, die so sehr eine ordentliche Bear- beitung verdienen, Die Zugabe der Brustbilder von Leou- hard Fuchs und Carl Clusius ist angenehm. (Sollte nicht eine Sammlung von Abbildungen der ausgezeichneten Bo: taniker älterer und neuerer: Zeit -{n' Steindiuck, etwa M der Art, wie das in München. erschienene Brustbild. Li- nes, hinreichenden Absatz und -also ‚auch einen Ünter- nehmer finden?) u 83 Ueber die Poren des Pflanzen-Zellgewebes von Hngo Mohl, Dr. ete. Mit IV Kupfertafeln. Tübingen 1828. Ato. . Diese Abhandlung eines uns schon durch seine vor- trefflichen Untersuchungen über das Winden der Pflan- zen bekannten Verf, war eigentlich dessen Dissertation zur. Erlangung der medieinischen Dociorwürde in Tübingen. Sie schlichtet den Streit der Pflanzen-Anatomen, ob in den Wandungen der Zellen Oefinungen enthalten sind, durch genaue Beobachtung und Darstellung. Die Wan- dung der Pflanzenzelle ist in der Jugend immer ganz eins fach, dünn, homogen aus einer Masse gebildet und besitzt die Fähigkeit die Pilanzensäfte duxchzulassen, im höhern- Alter wird sie dicker, besteht aus mehreren Lägen aber nieht ihrer ganzen Ausdehnung nach, sondern einzelne Stellen von verschiedener Gestalt bleiben so dünn als sie anfangs waren, während das Uebrige sich verdickt. Diese dümmen Stellen erscheinen dann als Oeffnungen in der dickern Wand, und haben zu der Meinung Anlals gege- ben, als seien sichtbare Poren vorhanden. Diese dünnen Stellen haben ein sehr verschiedenes. Ansehn und eine schr verschiedene gegenseitige Lage bei an einander grän- zenden Zellen. Die Abbildungen sind vom Verfasser schr - sauber gezeichnet und gestochen. Wir wünschen ‘dem Verf. alle mögliche Mufse und jede Unterstützung, um in seinen trefllichen anatomischen Untersuchungen fortfahren zu können, da es der Dunkelheiten noch genug giebt. Ueber einige bei pflanzengeographischen‘ Vergleichun- gen zu berücksichligende Punkte in Anwendung. auf die Flora Schlesiens, Aus der literar. Beilage 2.d. schles. Provinzialblättern Novbr. u. Dechr. 1829 Aue 84 besonders abgedruckt, Breslau 1829. Svo. 398. und eine Tabelle. Der am Ende genannte Verf, IIr. Apotheker Beil- schmied in Ohlau, macht in dieser Abhandlung, welche eigentlich einer Recension der Irefllichen Flora Silesiae von Wimmer u. Grabowski gewidinet ist, auf manches aufmerksam, worauf bei pflanzengeographischen Verglei- chungen zu achten ist und was meist übersehen oder nicht gehörig beachtet wurde. Es sind vorzüglich folgende Punkte: 1) dafs die zur Zählung und Vergleichung benutzten Ar- ten auch von gleicher Umgrenzung seien, da der eine Schriftstellern geneigt ist alle Formen als Arten aufzu- stellen, ein anderer die Formen auf verschiedene Weise unter Arten bringt; 2) dafs die natürlichen Familien in gleicher Umgrenzung genommen werden; nach den ver- schiedenen Ansichten und Vorbildern erscheint unter dem- selben Familiennamen bald eine gröfsere, bald eine klei- nere Anzahl von Gattungen; 3) dafs die zu vergleichenden Theile der Erdoberfläche gleich grols sind; die verschie. denen Verbreitungsbezirke der Pflanzen machen dies noth- wendig; — und dafs 4) die zu vergleichenden Länder glei che Erhebung haben, wobei Berg und Thal besonders 2U beachten sind. Der Verfasser berücksichtigt nun zugleich einige auf die pflanzengeographische Verhältnisse Deutsch- lands Bezug habende Werke, als Lachmanns Flor vor Braunschweig, Schübler und Wiest Untersuchungen über die pflanzengeogr. Verhältnisse Deutschlands, und geht dann in Bezug auf die Umgrenzung der Arten zu den Floren von Schlesien und der von Freiburg von Spenner über, welche in dieser Hinsicht kritisch beleuchiet wer- den. Endlich giebt er uns eine Tabelle, worin. die Pflan- zenverhältnisse mehrerer Familien in Deutschland, Frank- reich, der Schweiz und einigen Localfloren nach verschie- 85 denen Schriftstellern und nach den oben gegebenen Punk- ten neu berechnet zur Vergleichung zusammengestellt wer- den. Es ist schade, dafs dieser Aufsatz in einer nicht bo- tanischen Zeitschrift, deren Verbreitung wohl nicht über Schlesien hinausgeht, abgedruckt ist. Deutschlands gefährlichste Giftpllanzen, mit erläutern- dem Texte, worin ihre Wirkungsart und die wirk- samsten llülfsmittel bei Vergiftuugen angegeben sind, nebst einer leichtfafslichen Anleitung zur Pflan- zeukunde. Nach der Natur gezeichnet und heraus- gegeben von Johann Gottlieb Mann. Stuttgart 1830. fol. Vier und zwanzig auf Stein radirte Tafeln nebst 30 Seiten I'ext, aufser Titel und Vorrede, bilden dies gut ge- meinte aber nicht besonders ausgeführte Werk, welches keinen wissenschaftlichen Werth hat. Die ausländischen Arznei-Pflanzen. Gezeichnet und herausgegebeu von Joh. Gott. Mann. Stutigart 1830. fol. (In Heften.) Das erste Ileft dieses neu beginnenden Werkes ent- halt Abbildungen von Laurus Camplıora, Cassia obovata, ©. lanceolata, Bixa Orellana, Sirychnos nux vomica, Theo- broma Cacao: zu jeder lithographirten Tafel ein Blatt dürftiger Text. Die Abbildungen sind meist copirt und keinesweges gut. Das Werk entspricht weder dem jetzi- gen Stande der Kunst noch dem der Wissenschaft. Kurze Anweisung für junge Phärmaceuten, das Siu- dum der Botanik zweckentsprechend und selbst- 86 ständig zu betreiben. Von Dr. Wilh. Ludw. Ew, Schmidt ete, Stetlin 1830. 8vo 72 8. Eine recht gute, wohl zu beachtende Anweisung für junge Pharmaceuten ohne weitern Unterricht die Botanik zu erlernen. Möchte der Sinn für diese Wissenschaft un- ‘ter ihnen doch zunehmen und dies kleine Werk es be- fördern, noch herrscht bei den meisten grolse Unkennt- nifs und Nichtachtung der Botanik. 5. Der Schweden. Blenchus Fungorum sistens commentarium in sy- stema mycologioum auetore Elia Fries etc. Gry- phiswaldiae 1828. 8vo. Vol, . VI u 2388 — Vol. Di. 154 S, Dies Werk enthält Nachträge und Verbesserungen zu dem Fries’schen Systema mycologicum und schliefst sich Band an Band den schon erschienenen Theilen an, wobei die Ergänzungen aus den neuesten Werken nicht fehlen, Icones Algarım Europaearum. Representation dAl- gues Europdennes suivi de celle des espöces e20- tiques les plus remarquables recemment decouver- tes publiee par C. A. Agardh, Prof. etc. Livrai- son 1—3. No, 1—30, Leipsic 1828 u. 29. Bro. Dedication lateinisch der Stockholmer Academie; dat- auf die Beschreibungen der einzelnen Arten, so dafs jede Art ein besonderes Blatt erhält, es sind folgende: 4. Fu stulia appendiculata, 2. coffeaeformis, 3. Schizonema tenus 4. Mieromega corniculatum, 5. Homoeocladia Martiana, 6. Sphacelaria Callitricha, 7. crassa, 8. Dasia spinules%, 9. Alsidium corallinum, 10. Thaumasia ovalis, 11- Proto- 87 coccus Monas, 12. Palmella botryoides, 13. minuta, 14. ter- minalis, 15 Tetraspora lubrica. Von diesen sind anf den 10 illuminirien Tafeln abgebildet No. 1-10. Jede Art hat Diagnose, Synonymie, Vaterland und Vorkommen in lateinischer Sprache, und einen weitläuftigen Exenrs oder Adumbration in französischer Sprache. Wozu dieses sei, können wir nicht einsehen, es wäre auf jeden Fall bes- ser gewesen, alles lateinisch zu schreiben. — Das zweite Beft enihät: 16. Ulva compressa, 17. Ulv. clathrata, 18, Chondria muscoides, 19. Rytiphlaea obtusiloba, 20. Ryt, Duperreyi, 21. Protococcus nivalis,: 22. Haematococcus Noltii. Die Abbildungen umfassen No. 11— 20 incl, — Das dritte Heft giebt uns die Beschreibungen von: 23. Hae- matacoccus Grevillii, 24, H. sanguineus, 25. Bangia atro- purpurea, 26. u. 27. Porphyra laciniata, 28. P. vulgaris, 29. Ulva aureola; und das Bild von 30. Sporochnus. adria- lieus Ag. Adnotationes botanicae, quas reliquit Olavus Swartz etc. etc. Post mortem Auctoris collectae, examina- tae, in ordinem systematicum redactae atque notis et praefatione instructae a Johanne Em. Wikström, Accedit Biographia Swartzii, auctoribus C. Spren- gel et C. A. Agardh. Adjectis efügie Swartzü, de- lineatione monumenti ejus sepuleralis atque duabus tabulis botanicis. Holmiae 1829. 8vo., LXXIV u. 188 S. In einem lateinisch geschriebenen Vorworte setzt uns der Herausgeber auseinander, was für nachgelassene Beob- achtungen von Swartz in dem vorliegenden Werke zu fin- den sind, Sie betreffen Moose, Orchideen, Gräser und einige neue von Porssiröm in den Anlillen gesammelte Gewächse 5 es ist aus diesem handschriftlichen Nachlasse 88 nur das aufgenommen, was bisher noch nicht anderweitig bekannt gemacht wurde. Darauf erwähnt der Hr. Heraus- geber die Ehrenbezeugungen, welche dem Andenken Ol. Swartz von der Academie der Wissenschaften und semen Freunden gewidmet wurden: eine Gedächtnifsrede von Pon- tin gehalten, eine Medaille (welche als Vignetie auf dem Titelblatte dargestellt ist) und ein Denkmal aus braunem schwedischen Marmor, von welchem die beigefügte Tafel eine deutliche Vorstellung giebt. Ein nicht unähnliches Bild findet sich von Swartz in Schraders Journal £ d. Botanik Bd. 1,, ein anderes, von Ruckmann gestochen, ist bei dem vorliegenden Werke; das ähnlichste ist auf sei nem Monumente. Die beiden von ©. Sprengel und Agardh vorhandenen Biographien folgen dieser Vorrede, und dar- auf eine vom Prof. Wikström in deutscher Sprache bear- beitete Lebensgeschichte, welche ein Verzeichnils der von dem so ausgezeichneten Botaniker herausgegebenen Werke beschliefst, Nun folgen die Adnolationes nach Limd- schem System geordnet, keines Auszuges fähig, die darin aufgeführten neuen Arten von Guadeloupe sind vom Her- ausgeber Wikström in den Actis Holm, v. 1827 auslühr- lich beschrieben, Die beiden Kupfertafeln geben die Ab- bildungen und Analysen mehrerer Orchideen, De Campanulis Suecanis disserlalio, quam venia eXp- facult. med. Ups. P. P, Car. Petr. Forsberg Med. Dr. Ch.M. Botan. demonstrator E. O. et Job, Phil. Arenander Slip. Flodin. Ostrogothus in audit. med. die XVL. Majiı MDCCCXXIX. Upsaliae, 4to. 98. Die in dieser Dissertation aufgezählten und beschrie- benen Campanulae Schwedens sind C. uniflora L.,, rotundi- folia L, mit 2 Varietäten & linifolia und 9 parvillora; ferner ©, patula L. mit der Var. & pilosa, .C. Rapunculus, 89 L., latifolia X. mit Var. £ flore albo (warum wird solche Farbenabänderung noch immer zu den Varietäten gerech- net?); ©. persicilolia L. mit 2 Var. & glabra und ß dasy- carpa; C. rapunculoides L., C. Trachelium mit 2 Var. « simplex und ß racemosum; 9. C. glomerata L. und: 10, C, cervicaria L. Bei allen fehlt die Beschreibung der Kap- sel und der Samen, was bei einheimischen Pflanzen nicht fehlen sollte. Den americanska Agave’s eller den sä kallade hun- dradeäriga Alo&'ns Natural-Historia af J. E. Wik- ström (Prän K. V. Acad. Ärsb. für är 1827., Pag 294— 308.) Stockholm 1828. 8vo. 458. Die Gelegenheit zu dieser kleinen Schrift über die sogenannte hundertjährige Alo& (Agave americana L.) gab das Blühen eines Exemplars auf einem dem Freiherrn Sixten Sparre gehörigen Gute. Es wird theils das. Ge- schichtliche dieser Pflanze, d. h. eine Aufzählung der Ab. handlungen über dieselbe, theils das zur Cultur gehörige, das auf die Beschreibung bezügliche, so wie das ökono- misch wichtige von diesem nun schon zum Theil in Eu- topa eingebürgerten Gewächse mitgetheilt. Ölversigt af ön Guadeloupe’s Flora af Jolı. Em. Wik- ström (K. Vetenskaps Academ. Iandlingar 1827. St 1. p. 51—79). Der verstorbene Probst Forsström brachte eine Samm- lung von Pflanzen auf Guadeloupe zusammen und theilte sie Swartz und Casssiröm mit, deren Sammlungen der Verf. zu seiner Arbeit benutzte. Ex giebt uns zuerst kurz, eine Ansicht der Insel, und spricht dann über die Ver- !heilung der von dort bekannten 711 Arten nach natürli- chen Familien, so wie über die Pflanzen, welche zugleich 90 europäisch sind. Darauf folgt ein blofses Namenverzeich- j nils ohne Citate nach Linneischen Classen. Nur folgende Arten sind als neu diagnosirt und mit Beschreibungen ver- sehen: Piper emarginellum Sw.*), Heliotropium micro. phylium Sw., Parronia paniculata Wikstr., Yamis sca- bris sursum pubescentibus, foliis ovatis acule serratis su- pra scabris selosulis, sublus pubescentibus discoloribus, paniculis subterminalibus, floribus capitatis; Corvoloulus pilosus Wikstr., eaule scandente piloso glabratove, foliis quinatis longe petiolatis pilosis: foliolis oblongo-lanceola- tis acnlis integerrimis, pedunculis calyceque hispido-pilosis nitentibus; Zvolvulus mucronalus Sw., Fuccinium? gua- dalupense Sw., Melastoma icosandrum Sw., Melast. pumc- tulatum Sw., Melast. farinulentum Sw., Malpighia pla- iyphylia Sw., Rubus ferrugineus Wikstr., caule aculeato selosoque, aculeis recurvalis compressis, foliis ternatis longe petiolatis: foliolis ovalibus acuminatis acute-serralis, sub- tus ferrugineo -tomentosis, paniculis ereclis oblongis pe- dunculis pedicellisque villosis selosisque; Erpatorium bra- chiatum Sw., P’ernonia punctata Sw., Fernonia emar- ginata Wikstr., caule fruticoso, ramis sursum villosis, folis ovalibus integerrimis apice emarginalis impresso- „punclatis subtus pubescentibus, floribus paniculatis; Cranichis ovata Wikstr., radieibus...,. caule paucifolis, fol. radicalibus pe- tiolatis ovalis aculis obsolete nervosis, caulinis subsessili- bus, spica pauciflora, bracteis ovalo-lanceolatis, Tabelle... capsulis subellipticis; proxime affınis Or. muscosae Swy enjus diagnosis nunc erit: yadicibus fasciculatis filiformibus tomentosis, caule folioso, foliis radicalibus petiolalis 0vA *) Diese von Swartz bestimmten Arten finden sich auch in den oben erwähnten Adnotationes botanicae, aber hier sind erst Beschzei- bungen von Wiksteöm zu den Diagnosen von Swartz gegeben- Herausgeber nn. 91 libus nervosis reticulato- venosis, spica multiflora, labello intus punctato, capsulis ovalibus; Scleria nervosa Wikstr. culmo inferne subcompresso, sursum subiriquetro glabro, folis longe lanceolalis acuminalis nervosis subtus margi- neque scabris, paniculis elongatis, pedunculis angulatis sca- briusculis, nucibus laevibus. Taxus? lancifolia Wiksir., fol. lanceolatis acuminalis integerrimis coriaceis glabris, fraelibus pedicellalis oblongis. — Berältelse om en botanisk' Resa till Österrike och Nordöstra Italien är 1827. af C. A. Agardh. s. ü- iulo, 8yo. 15 S. Stockholm 1828, Dieser Reisebericht, für die botanischen Jahrberichte von 1827 bestimmt, enthält eine kurze Angabe der vom Verfasser besuchten Gegenden und seines Verkehrs mit den Botanikern, ‚so wie seiner botanischen Untersuchun- gen, die er vorzüglich am adriatischen Meere angestellt. 6. Der Italiäner. Stirpium sardoarım Elenchus. Fasciculus IL. 4to. 12 S. (auetore J. H. Moris.) S. Lion. IV. Litt. p- 59. Ein Nachtrag zu dem früher angezeigten Werk, am Ende steht: Carali Typis regiis, und der Verf. unterzeich- net mit seinem Namen und dem Datum (18. Dec. 1827.). Wir geben hier die Diagnosen der neuen Arten und bei den Familien die Zahl der genannten Species. Crucife- rae 10 Arten, Cistineae 8 Arien, dabei eseda sesamoi. des L. mit einer Var. foliis crassis spathulatis. Caryo- Phylieae 4 Arten. Malvaceae1 Art, Ahamneae Rham. nus persicifolia, exeeta, vamis apice spinescenlibus, foliis Crenatis oblongo-Ianceolatis oblusis, subtus reliculato -ve- 92 nosis pilosis. — Frutex altitudinis 2—3 metrorum: bacea telrasperma: folia neuliquam coriacea: flores hactenus non ‚vidi. Hab. in sylvis Barbargiarum. Deleas in Elennchi fasc. 1. pag. 11. Rh. amygdalinam Desf., quam pro hac habui. Leguminosae 11 Arten, Medicago olivaeformis Guss. ined., pubescens, foliolis rbombeo-obovalis denticulatis süi- pulis lanceolatis dentatis, pedunculis paucifloris, legumini- bus cochleato-ovatis pubescentibus, anfractibus senis eras- sissimis subconcretis reticulato-nervosis, margine verrucose- tubereulätis. ©. Hab. in aryis. Fl. Aprili, Majo, ‚Rose- ceae 3 Arten, Pyrus Malus L. var. eriostyla: N. an spec? in sylvis Monlis Rasu Aptili, Majo. Salicariae 1 Art. Poriulaceae 1 Art. Saxifrageae 1 Art. Umbelliferae 7 Arten. Caprifoliaceae 1 Art. Palerianeae 4 Arten. Centranthus nervosus Nb. (Val. trinervis Viyv. fl. Cors.), fol. omnibus oblongo-lanceolatis in peliolum atienualis, 3—7-nervis, integiis glaberrimis floribus corymbosis sub- caudalis. Cor. rosea, genilalia vix ipsa longiora, stamen 1. Hab. in montanis Oliena; fl. Junio. 2. Dipsaceae 1 Art, Compositae 22 Arten; Carduus ‚fastigiatus, fol, sinu- alo-pinnatifidis interrupte decurrentibus sublus lanatis, Ia- einiis palmato-angulatis spinoso-dentalis, peduneulis 1 2 Noris fastigiatis, squamis anthodii arachnoidei lanceola- tis brevi spinulosis rectis laxis, summis scariosis. Ak Card. corymboso Ten, hab. ad margines agrorum, fl. vere; flores purpurascentes. ©. Carduus confertus, folüs inter- rupte decurrentibus sinuato-pianalilidis subtus tomentosis, laciniis palmato -angulatis dentato-spinosissimis, floribus terminalibus conferlis subpedicellatis, squamis anihodii ey- lindrici subulalis glabriuseulis divergentibus, summis iner- mibus. ©? Hab. secus vias Sardara, S, Luri; for. Aprili, Majo; flores albi. — Carlina macrocephala, caule sub- simpliei, fol. lanceolatis sinuato.pinnatifidis denlatis sp- nosis sublanatis, floribus subcorymbosis, inveluero foliaceo . 93 anthodio Ianato duplo longiore. 2%. Aff. Carlinae lanatae L., sed anihodio majori, caule 'nunguam di-irichotomo ‚taeierisque diversa. Squamae radii, extus ‚subyiglaceae intus et in apice albae. ‚ Hab. in pascuis saxosis. aridis montis Genargentu Tl. Julio. Senecio Marmorae, glauco- pruinosus, caulibus caespitosis adscendentibus fistulosis, fol. semiamplexicaulibus oblongo-obovatis integris. denta- tisve, corymbo terminali, radio revolulo. ©. Hab. in uli- ginosis circa Ariola et Pauli -latino: fl.. Apr. Maj., for. flavi. Species dicata egregio viro Alberto Ferreiro a.Mar- mora ilinerum mihi socio devinctissimo, de, ‚kistoria. Sar- doarum xerum naturalium optime merito. —.. Gentianeae 2 Arten. Convolvulaceae 1 Art, — Borragineae 5. Ar- ten; Anchusa Capellii, strigoso-hirta, procumbens, fol. lan-, ceolalis obiter denticulatis radicalibus undulatis; bracteis ovato-lanceolalis semiamplexicaulibus, floribus laxe race- mosis, calyce 5-fido, fruclifero inflalo nutante. Speciem ab affinibus Anch. oflieinali et angustifolia L. floribus. haud imbricatis foliis caeterisque abunde divexsam nuncupavi dariss. Taurinensi Botan. Prof., qui Floram Sardoam jam- Pridem mecum suscipere avebat, susceptam enixe adjuva- vi, Lithospermum minimum, hispidum, caule erecio sub- tamoso, fol. oblongo-linearibus, : infimis spathulatis, tubo eorollae hirsuto calycem subduplo superante, fructibus mu- ticatis, Planta palmaris: cor. coerylea in centro.flavescens: hab. in Pascuis maritimis aridis‘ S, Elia; fl. Mart. Apr. 10% Solaneae 3 Arten, ‚Nicotiona auriculata, Bertero ‘ined., fül.. oblongo-Ianceolatis acuminalis, basi; omnibus. auricu-, Ialis amplexicaulibus, corolla fauce inflata, ‚laein. acumi-. nalis. 2. Est spontanea et vulgatissima ad margines agro- wm circa Orosei: originis, probabili .eonjectura, exolicae. FL. Majo. Ferbascum CONOCETPUN, albo-tomentosum, fol. Suhcrenatis, inferioribus ellipticis oblongisve petiolalis, sum- mis. ovato-acuminalis ‚subdeemreptibus, florum fasciculis 94 laxe :racemosis, capsulis oblongo - conicis acutiusculis. 2. Hab. inter fissuras -rupium maritimarum circa Bosa: fl. Majo, Jul. Cor. flava, in ceniro pulchre violacca, filamenta lana purpureo-violacea, 2 longiora superne nuda. Antir- rhineae 4 Arten; Scrophnlaria rivularıs (Scroph. oblon- gifolia Lois.?), caule teiragono alato, fol. infimis ovatis, summis oblongo-lanceolatis crenato -dentatis glabris in pe- tiolum decurrentibüs, racemo terminali subnudo, pedicel- is: ramosis. Cor: öbseure purpurea labello virescente: facies Ser. aquaticae L. sed caulis petiolorumque ala ma- gis conspicua, fol. obtusiusculis obtusiusque dentatis cae- terisque diversa. 2. Hab. juxta rivulos in montibus, fl. Majo. Deleas ex elenchi fasc. 1. p. 34. Seroph. aquati- cam L. Scrophularia subverticillata, caule telragono glan- dulosö-punctato, fol.: oblongo-lanceolatis, duplicato-den- tatis, inferioribus pinnatis, racemi terminalis subaphylli peduneulis oppositis distantibus brevibus dense cymosis: Hab, juxta rivulos circa Ozieri, Bono; fl. Maj. Jun. cor- intense purpurea, folia subtus pilosa. 2%. Rhinanthaceae 1 Art; Orobanche condensata, caule supetne villoso, squa- mis, bracteisque solitariis lanceolato- acuminatis calyce bi- partito, laeiniis subbifidis, corollae labio superiore subbi- tobo, spich elongata cylindrica ‘compacta,”stylo glabro, sta- minibus basi pilosiuscalis. Species radicibus Genistae cor- sicae DU. utplurimum innascens; affınis Orob. speviosae DO. sup.: differt caule basi valde incrassato squamosoqu® squamis omnibus lanceolatis neutiguam remolis, pilis haud glandulosis caeterisque, : Cor: sangninea, Iobi erispi erent- latı. Deleas ex Elench.: fase; 1. p« 35. Or. speciosam De. Labiatae 2 Arten. Plumbagineae 1 Art. Statice temm- folia Bertol. in litt. caule basi suffruticoso zamoso. dich“ tomo, folioso, foliis imbricatis glaucis asperis rigidis nearibüs obtusis apice mucronulatis. Hab. in anidis’ sax0" sis rnaritimis S. Oatterina- piltinuri; flores hactenus non vidh. 95 Chenopodeae 3 Arten. Thymeleaei Art. Urticeaei Art, Urt. grandidentata (Urt, atro-virens Reg. in Lois. nouv. not.?) eaule basi suffruticoso, fol. setosis petiolatis oppositis, in- ferior. subrotundis, super. ovatis profunde argutegue den- tatis omnibus basique cordato-cuneatis. In umbrös, mon- 'tanis vulgatissima. Fl. Majo, Jun. Amentaceae 3 Ar- ten. Coniferae 2% Arten. Orchideae 1 Art. Liliadeae 6 Arten, Allium sardoum, caule foliose, fol. tereli-subu- latis, umbella fastigiata capsulilera, petalis oblongo-linea- ‚ribus obtusis, staminibus exsertis 'alternis tricuspidatis. Hab. in pascuis aridis eirea Mandas: fl. Jul. Aug. Petala alba carina virescentia. Junceae 6 Arten. "Cyperaceae "5 Arten. Gramineae 26 Arten. -Najades 2 Arten, Fi lices 4 Arten. - Stirpium sardoarum Elenchus Fasciculus IH. d4to. 26 S. . Dieser dritte Faszikel enthält Nachträge.zu den Mono- ü. Dicotyledonen, so wie besonders zu den Acolyledonen, mit Ausnahme der Fungi und Hypoxyla. In der kurzen “ Vorrede belehrt uns der Verf., dafs er bei den Moosen der Bridel’schen Bıyologie, bei den’Lichenen dem Acha-. rius gefolgt sei, bei den Algen aber‘ die ihm von Berto- loni vorgeschlagene und von: demselben bei der nächstens "erscheinenden Flora italica angewendete Melhode bemitzt habe, Diese Vorrede ist Augustae Taurinorum Jan: 1829 dairt und mit des Verf. Namen gezeichnet. Dicotyledo- nes; Cistineae 1 Art. Caryophylleae 1' Art. ‚Zineae % Arten. Malvaceae. Lavatera triloba 1, dazu Liv. moschata Moris El. stirp sard. fasö, 1. 9. 9? welche sich von jener unterscheidet, ramis magis foliosis floribusque confertioribus hirsutie majori, stipulis mägnis foliaceis den- talis ineisisye, odore totius plantae moschato fragrantissimo. Var.? Sarmentaceae % Art. Brodium' corsicum DO. (Br. 96 — malopoides ß corsicum DC. prod., Spr. syst.), pubescens;. foliis ‚cineraceo-tomentosis ovalis crenato -lobatis basi cu-: neatis subcordalisve, radicalibus longe petiolatis, petiolisi caulibusque adscendentibus rigidis, pedune, 1—2 floris,: aristis barbatis. Hab. ad rupes maritimas. Fl. Apsili, Majo., Petala obovato-vel obcordato-cuneata, calyce lanceolato! - duplo longiora pallide violacea, venis purpurascentibus va tiegata ut.in Cynogl. pieto; caules adulli xamosi. "Spe-: cies. ab. Zr. malapoide W. foliis lobatis ovatis non -sub:, rotundis, raro basi subcordatis, saepius cuneatis, pedune., constanter 1-— 2 floris etc. diversa. ' Rhamneae 1 Art. Leguminosae 13 Axten, aus den frühern Heften sind zu, streichen: Zupinus varıus L., Medicago ciliaris W. Nene Arten sind: Ononis bicolor, villoso-viscosa, : glandulosa, foliis wifoliolatis, foliolis oblongo-obovalis superne serrato-, denlatis; stipulis magnis petioli longitudine, pedunculisi axillaribus aristatis 1 —2 floris folia subaequantibus, c0-; xolla duplo, leguminibus cernuis iriplo calyce longioribus.! Hab in campis ‚Sard. austr. Fl. Mart. Apr. Annua. Cor. albo - flavescens carina apice purpurea, Habitu accedit ad. On. viscosam & L., sed enim foliolis ommibus aequalibus, pedune. 1—2 fl, corolla leguminibusque calyce multo Ion gioribus. nostram specjem facile distinguas. Ab On..gemini . flora Lag. et..biflora .Desf. differt pilis -apice 'glandulosis;. glandulis rubris, corolla majori nusquam praeter carinae apicem purpurascente., folis non magnit. , On. Natvicis Lin. etc, Ficia iriehocalyx, pubescens, foliolis elliptieo‘ oblongis mueronulatis, eirrhis ramogis, stipulis semisagiti tato.-lanceolatis dentatis, :pedunc.: mullifloris folia - subae! quantibus, flor. secundis confertis, calycis villosissimi .dens tibus setaceis tubo multo longioribus, leguminibus hirsw- lis.,©, Inter segetes. Fl. Apr. Maj. Species ‚valde aflınae V. aixo-purpureae Desf. differt: florescentia .aliquante tar! , ori, partium. omnium dupla iriplave magnitudine, el uf .\ De ‚biatge i Art,, „NVepetn. en 92: bus, ‚yillosiorihng, corolla alba ‚NEISUS, Apicem zogen, „Vart., — Rosacege 2,,Arlen, ‚Poterium,, Sangujs, In. ist im; ven, chus za streichen, Onagrarige "kan a; 1 Art, Umbell ferne. 6. Arten, ING... ), MusRusIRei, „Commpasitae., 7 Arten, ‚yohei Cärdung. rrdfeneig, Viy. fl..cors,, Pe“, diagn. pi 44, sale dene BR ala pinnpfipartitie,. Iacin. "rel minalibus., confertim aggregatis, sybcoryn lindriei .squamig_ afpressis. Jangeolatig: laevibus;, nferigihe, beyi-spinulosis, anblanuginosig, „ Spec. in solo natalı, DM nium pulcherrima, In, vüderatis, Long rdg ‚etc. fi, ‚pn: Maj. Accedis ‚ad Card. ‚liligiosum., Noran. ss bes. Cand,.- acanthoidern All, 1. Aiflert: follis,, ‚grachnondeis, nidem, seı ulringue. virentibus „‚gosia, media, lanugine. cane, cenle 9 tibus 20 AU dense nggregatis, eyolla MR . sqamis ‚anthodi, ‚adpressis: :breyi- ;‚spinal osig Mageyparissus, ‚U. ‚Anihemis lan. nd a Anchnsa. crispg, Bee ‚Spreng, MB, Antirxhinene. 4 Art. acufinscylis augosis ‚serratis, Yihus, peliolatig,, eymis. asien eulatjs, ‚summig congeslis;. omnjbus. foliosis a il ne Ialjs, ‚calycibus; striatis 5- fidis acumjnatis. In moptib, ‚cale.. Oliena,,. s. „ Mojo, Jon. Corolla gaerulea..., pecies, viseo- Sitate, eymisque „[oliosis a caeteris maxime; distinguenda. Plumbagingae, 3 Arten. Chenopodeas, en... Santa- leag }. ‚Arien, Thesium Linophyllum ; ist fortzulasgen dmen- tüceae Axt. „. Orchideae. 4 ‚Arten, , Smilageae, 9% Arlen, Oyperacene 8 Arten, Cayex Hlava ist "wegzulassen. Gra-' Linnaea Sr Bas’ Litterat« . ” 7 98 miiiche 6’Atten. “ZDyeop Biacene 1'Art." Misc 92’Ätter. Hopäbie 22'208 Äntei. icheries ‘ 50 Arten, "darunter 'Stöhee” canldh Hltröbatunm‘ Möri' (SE Torsieum de Pbuzolz ‘et Sol’ inedt?i"Phalld &iner Hävbsesnte rainösisshno,' Werkudödo- BEE rang Aöngitebtii ‚cönferüs' Hortholis iripleka” apöthecits "söhidiis‘ äteralibiis terhinalibubgtie" "olivacöt" fuseis’Höhhanı "siftobiiil. "A St“ Yariülso Ah" Ian arborgd Hi’ Höht Bürcet’FüngiT Ar u br Area MölisPärhizöil Subgiäbe Bil soltäim imölloftitn 'eituß a grescähäkevidse All ns "albidumn "Werstin"Aäwesdens! venidsi, ap dulel "Valgdt Tüvara’ de atöne 'eoptosigätiit” pröveni Mbrtiö;; Apr. ’süb terrä arenösd‘ “earth Terealbii‘ Ofistand ;’ "Sotsd" ek; Species a "eikteri badre""omtiko‘ mi gm hie Iekiötiftis "Hötis :Alveisa.’ Qude' 'eiierion‘ ejüs süg ae Bragibr” st 'eiro temiliäsiniäg areiiie‘ or ledillas’ Yeferre sölet. ‚Als 6 68°Arten, darunter: Corämdim' : Moristandım Bettöl. EN hie, Gaspitosum, Yloläceo -ruleseh eu feonde" Kapilär räthösisstriä‘ Taevi; ramis kahrulisg ie alte“ nis Reise ih, ihplexis‘ rtieulls brevibüis cylindrieis pellüe! dig," sporhfigiid Interalibüs" sübsessilibus’ orbinatis. "anf: ıkia Ag? Hat) in ‘Mari Porto: hduso ya’ rupes }'sub‘ : Aoebuloktit poliden vixlongiörum ejus "eaespite . ii benieilliikum Bertöl. fl. ie ned: non’ De), iii‘ dicholkauki" Yifnosissimunipellieii onen verticilaid-Alaieilosts,: Alämenlis terminalibis cadanato: pedicellatis, sporahgus sübpedicellatis turbinatis. Pilamönla vertieillorum fehuisß Plus quam eopillaria;‘ crobertitie" artieulata, in vetüslicribis Tamis evariescentiä5 -spotängla alia sunt terminalia, solitäria In‘ medio penicillo, ala 1a- leralia, 'omnia turbinata. "Dasiä Ag. ? Hab. in 'stagno "salso S. Antioco ad Zosteras aliagte' 'corpora. "Species in Laie porit jampridem inventa a “eelebeirimo Bertolonio. . ne "Pläntae rariores "guas ti itinere ‚Per ‘oral 99 Alsslogia-adriatiea' del ‚tavaliene: Fortunhto "Euisi Nae- "-cari vice-console di 8; Msjesta il're’ delle’ due Si- "eilie, Professore etc, Bölogna {828. ar, 97 8 Er Rn ; Deäication, dem; Prof Ant, Bertolonf.:. Der Veit. angt in. den kurzen, Vorrede,; dals ‚er dies Werk,..die, Algen 'des adriaischen Meeres. enthaltend, anf:den Wunsch.mehrerer Freunde. nur. als einen. ‚ersten. Versuch, nicht als..ein: voll endetes Werk; herauszugeben..sich entschlossen habe, und dafs. er durchgängig. sich.der ‚italienischen Sprache bedient habe, .zum‘Begten der. änländischet Sammler:und.ans -Ach- ‚lung.':gegen, ‚seine »Multerspraghe,.; „Bas Gadzeiiist nach ‚Ägardh/s System ;geordnet;,..die; wöthigen..Citate sind -hin- zugefügt nebst: dem systematischen‘ Nanten, ‚se; wie dem ‚speciellern: Stamlorte. ‚Es sentkält.. dies Werk „7 Arten, Anter..denen.nur sehr wenige, neu sind... "Adriatict märis et per regjoneb- Satöı ac Khrati alt Toannes Eussong Med. Döcker, TR AR ici er 1586. to, D edicahion und Yorzede AS, r. Putae Harlöres, qüas’etc.'ete. Teonkd,' Meap oli 1826. © 406, 118, 1.66 Rpfrill ,. u Wir wöllen. ‚hier. wenigstens die Narten; der ebgebil deten Gewächse ‚aufführen, . da ein weiterer Aubzug ‘nicht sur möglich ‘ist... Tab. 1. Uallitriche Brittia’ 1. Call. pedunculata. 2, £ 2, Call, truncata. $. Veroniea 'anagalloi- des. 4. f. 1. Fedia sphaerocarpa. 4. f. 2% Polycnemum ar- vense recurvum,. 5. f. 1. Agtostis pallida. 5. £. 2. Poly- pogon maritimam. 6, Festuca dimorpha. 7. Fest. rigida. 7 ” SPENGE 190 8, £:1. Broinns lanceolatus..:8. 1..2. Br. fasciculatus. -9,.Avdna fallax. :,101.%.1. Ay. villosa,:. 11. Hordeum.secalinum, 12. Seabiosa. ‚plosa. 13.4.1. Aspemala. neglecia. „13... 4: Asp. nitens. 13. 1. 3. Blanlago montana, 14. Hypecoum pro- cunbens? 15. Hyp. Släucäscens. 16. Anchusä undulata.. 17° Echium arerlariom. . 18:3: Chmpatiula 'nutabunda. - 19, Phy- teunia sollinum‘’ 20: f; Phresinm:äntermellium: 20:89. 5 Th; humilb: Ar Verbaseum vininale: 22. Bupleurum odon- “tites"28, "Bte"Bopk: aristatum.. 28262 Bupl,’glaneum. '24’Mytrbisteyhapibides'25. Ammhiterinitam;! 26; Tägusl- cum euneifoliun.: 27: Heracleum: Orsini. 28,’ Rumex eloi- gatus.- 29. Rum. uliginosus:-30:'Gypsophila Arrostü. "31. Saponaris:'cälabrica.: :3% Biantlius'velutinus.- 33.-D.’cilia-. Aus, 34 Silene Graäfferi) 35:8. multieaulis. 36. S;teüi- -Hord: IA fl: ’Stellarid shiiftaga. 87.82. Seduin: Btto- reum, 38. Euphörbia !cineiföha- 89, Pyrus''cuneilold. 40. Spiraea flabellata. 41. Helleborus intermedius. 4% Satyreja m; ‚43, Serophulario ‚lueida., 44. Ser: bieolor. . ‚chrys nihemifolia, 46. ‚f 1. Feesdalia Aubrielia deltoidea, 46. £ 3,, Aubr. Colum & Fr Älyssm leucadeum. 48. Ononjs poly. "morphä: Sig: ‚Lathyrüs cilialus. 50. Hedysarum echina- tum. 51. Trifeliäni"praetuliantin. "59° Medicago obscura. 53. ‚Seorzongya trachysperma. ‚54. Sc. Oolumnae. . 58, 41. Se. Tenoti. "56.52, Sc, oetangularis. 56, Crepis glandu- losa. 57. Carduus affinis. 58. Santolina alpina. 59. 137 lago eriocephala.!160,: »Anthemis ‚chia:: :64.:Uentaurea am- bigua, 62. Juniperus.phoenicea. : 63.. Fraxinus zostrala. 64. Asplenium oboyatum :65. Apıı angustifolium. | 66, Men- tha suavis. 4 401 ur I Yan 7. Der En ; sländer., M "The British-Flora;: mpg ehem or Hlowering. plants, and ‚the: ferns-.by William. Jack- son Hocker‘ ete; etc, London 1880: . ‚wo; x. und 480 S.-: ini nt he voucsi hl "Em ' irekäbiges Handtuch für die’ english. Flora nach Linneischem System, als der für den Anfänger be- quemsten. Anerdnung,, mit, mögliehster, Berügksichtigung des. Raums ;das Nölhigste.,sgwohl zur: Belehrung. des, Au. “ fängers. als ‚zur.Einsicht. des Geübten enthaltend, mit. um- sichtigex Erfahrung. die. ‚neuern ‚Beobachtungen, nnd. Unter- suchungen. benutzend.:;..Die Einriehtung ist, folgende:, Jede Gattung.‚mit, ‚Ipteinischem. und englischem Namen hat ih- ren: Gattungscharacter.an der..Spitze,. die Angabe der na- türlichen „Familie, und: die, Etymologie, des Nameng;, Dann folgen, ‚die. Arten mit, Diagugsen,. einigen, ‚wichtigen .beson- ders auf,die, ‚Elora. Englands ‚hezüslichen--Cifaten,, mit. der Angabe. des, Standorteg,, Blihezeit und, Dauer. „Dprauf folgt eine, kürzere .nder längerg,. Beschreibung "oder. ‚sonstige Be- kungen, mangherlei. Ark,, Einige Gattungen, sind ‚auslührli- chex behandelt,;z;; ‚B, ‚Rosa, ‚Rubus. ‚In einem Anhange befindet, sich ‚ein. kyrzex Abriss ; des natüplichen Systems, welches, aufserdem, an mehreren, Stellen. in Rücksicht auf, einzelne. ‚Familien. erläutert ‚wird... Neue „Bilanz enthält dies Werk: einige, unter andern, zwei neng ‚Farm: üsoni; nd Equisetam Drummendi.« 3 v TE, „Americana; or Ihe‘ "Botan itish n sone princi- 102 — mission: of the, horticultyral Sagiety, ‚of London) those of Mil. Diildkisz "Rom "riorth-west America; »andı:ofrother- niaturalists: by; VVilliam Jackson’ Iloo: ker eteidie,: Ilustrafed-by 'numerous jplates.. Pu- blished, under“ the authority of!'the‘ right" honoura- ble the, secretary of state for colonial affaires. Tion- don 4929.. u, Bek ur Se ins Charts. ‚und 48 Kpkila... ln nl te he LER Hrn unbe king und‘ Bearbeitung aller dei’ Pflanzenschätze,” welche 'die* Külnheit"englischer‘ Reiseit: den in den nördlichen Gegenden’ Nordamerika's jüngst-it ih verschiedefiön’R; ichtungen znsahiiiengebrächt! Bat: ’ Diebei.” gefügte Karte diebt won diesen Stieifzügen” iin deutliches Bild. Die‘ Anorditüng isthack nattirlichen Fathilich” be ginnend’ milden Ränurieulaceis;"aufset" welchen 'iii’’ersten: Hefte, die’ "Meiispetihädene‘;! ‚Berbörideie ," "Podaphylleie; Nymphasaieie, | Sarrkdenteak ; "Papi jäverkedad 4 Purndriaceae' und ein 1. größe“ Teil hun Orders "Die Biarbeiung, ae ke "Kılik®s ’anı. Diegibes "und. Beschteibuiigeh‘ Aatei: nisch, ‚söhstige Berherkinge “ün Augabeh” ads Väteiländs‘ englisch - Abgebildbt sind" in » üiksEm Hefte! 2: Cleniauß Douglasit. "2. "Thä herum Cotntti 3 ’ 4." Anlöiioie‘ ‚del toidea; 2 An. . Bensylvänica: 4 4, "Andin. "Richie yasni BD. An. virginiana, u: A, Ranunctilulus ' glaberrimtie "3° Ran. eardisphyllüs;‘ 6 af” 3; Ran. 0 oyalis: 7. A, Ban: brevicaulis; "Rai: Parkhil & YA. Ran. "fas? cienlaris; 2. Ran. pedatifidus, 9.. Ran, orthorbynehis; 10. Caltha leptosepala. 11. Coptis sp lenifoli Ays’ triphylla: ° 48, Epimediuim Keekhäi ' Cory Seouleri;“ 15. Parrya' mäerotarpa, '16.. Vesicaria‘ didyine- catpa. 1714. Braya? pilosa; B.Butchinsia’ ealyeida: 48. A. Thysähacarpus curvipeb;'B: Platyspermum!scapigetuin. 408 Transachions. of. the medicp- -batanigal,sogiety,ofß;Lon- ton. -Bdited-.by. the: Seoretarien bonn Nond-. ;June..1828. 8vo. i" ge “ a ” ya um vol u, ;; " Reinaris "on. "Ehe native ‚ol ef. Dune a 7 ii Mi „Hancock etc. P.. ‚18. er ee Fapr an Tree 7 ehe % sl Im spenischen. Guinga ‚wird: das, Ülichtige Delumdl des ‚Aus,.einem; grofsen Waldbaume. durch: Eingehnitte.ge- wonnen,.wird,; ‚Azeyte. de ‚Sassafras genanyt;.., wabrschein- Jich, ‚müchte ;der, Baum, „dex..es Hefert, „Ocotea, eymbarum . HBK,. sein, . Es, ist ‚ein kr {tiges Mittel: hei Rheumatismen, Anschwellungen der, Gelenke; kalten Grchmilstn ui derzgilsen; WW. : Nude seleie silber. an the, Bepkepin Bine, by. Wan Rus H u Der. Verf: ‚ giebt, Zu p l., ‚deren Wirkungen er, sehr: rühmi, „si ‚Sie, e.solt sich, ‚kuäfüg ads ingirend, ‚and gelind. .nargotisch: zeigen , ‚daher beson- ders „bei.manchen Krankheiten ‚des Darmkanals, ‚besonders ‚und, D vonieien indieint: SE, ut en some.0 0 the articles. of Ihe! 'Materia AR the "hinese,, by John. Bohn Enthält. eine. ziemlich, umbestimmte e Aasälung dh den hnegen, ‚als..Medicin,, gebräuchlichen Planzen. P er oafiogrin, , SEI ES Bea ern enhstin nem a, M, ‚Deucadendron, SET WE Mar. he ze A Arendt} 104 den hier\äbtk belehrt; dafs es ein von’ diesem‘ verschiedk. . herj’'wiewöhl'sehr ähnlicher; 'Baurh sei, 'aus'dessen Blät- tern dies Oel gewonnen wird, Mit Recht legt-Roxburgh- dieser Art den Trivjalnamen Cajuputi ‚bei, und eilt, dazu "Rümph Ämb. 8.76: ©17. EL, und'giebt davon fol- gende Beschreibung, welche wir hier ih’ der Kunstsprache Wiedergebeiik 'Arbbr‘ 20 2:30 pedalls, Iruheo 'erdcto sed törtuöso"et’rätiöneaetatid-teiul,” Cortex dilite jaut-albido- &inereüs; nolißiwärassüs'et suberbsus, :Ommninio’glabenj"epi- ‚dertäide in Tiniihas- fönues seckilente, cortied”ipso Ih’ntäte -Yöbns' Tattiinas fissili. Rami-spatsi ‘dim Tatnulis "zuepe de . pendentes;teretes, glährl, jüntbres serleei.” "Folla jünlota sericea, adulta glabra obscure viridia, 'saepe' Tevitei Al- calq, 35 poll. longa, 3-2 poll. Jata, anguste lancgolata 3—5-nervia, breviter petiolata,'alterua, Spione termin. les et axillares ex ultimis folils, comosae, "villosae, densi- Doräe; braeteätae, "Bracteae lankeolatae serioeae '3-orae. -Flores sessiles parvi 'albi‘inodorl. Cälyz Urceolätüs ser «us, läcitlis '5-semnitotühdis"Wediduis; Petala"5,: örbiet- ‚Jariä,' bieyiter 'uliguiculata, "alba, limbb calyeis inulto- Ma jara, Stam, 30:40; "bapi in’ phalankes '5' donhata‘; "ter „water petalis longiora et cum iis calyci villoso inserla- Antherae 9vato -cordatae, plandula Inte apitali.. "Stylus staminibüs Paene longior, stiginate obscure trilobo. „Cap- sula calyco persistente orasso camnöso gibb6so Inelusa 3 ‚ loba, 3-locularis,; 3:valvis;"valvis' töndibus"tigläis elastieis . medio septiferis apice' dehiseentibuik. ""Spermöpkora‘ wiän- gularia tenuig applanata in angule interno ceptrali Jocu ‚lorum, Semina nuineroga Tegulariter cuneiformia. ‚Die- ‚ser, Baum wird van den Malaien: Oajüputi, "Datın Kitzjl und Kajn-Kilan genannt, ‘Ein Zweig nebst "Zergliederung ist Tab. I, abgebildet, Melaleuca Leueadendron, wozu "Ruinph Amb; 9, t. 16. gehöit, ühterscheidet sich'von M. -Oajupüti; durch die Unhehaartheit aller Theile, dureh mehr 105 ütflörbföchene "Achreh; durch‘-breiteie‘ und: melr"schiefe Blätter); welche gerieben wenig-oder ‚gar: keinen: Geruch Ydn’ Sich: geben: "Auch -dieser-Baurh! ist „2sfülrlich‘ bei sörikben und‘ auf? Tab: #: abgebildet. = BEE £ Bar ar tisactiots "of the Horticultural- Society‘ of London eg; vi ‚Part, u j Ey Report: upon. Ihe new or P rare: „plants: which flomered ler de. the..garden: of: the. Hortieuliiwal. Society: at wet ‚Chiswiek ‚between March. 1825 ard March 1826. „rn ‚Part IL. Hardy: «plants. R a un. John: ainiley Si. siehe, p..2M., % „Mies Dicksont. (Cnnimöme): ramis Dlexussis’aculeis Yalisgräcilibtis‘ ‚spärsis‘ aknatik, follolis complicatis,' ‚grosse Alplienio- servatis' Inaequalibuig,:istipulis 'petiolis': sepalis- . le glandulosis :aequalibus;fruetu nudo. -. Strauch vom Hhblins-und allgemeinens-Ansehn. einer aulrecht: wachsen. den «R. 'einnamomea. " Junge'-Schösse lichtgrün,: sehr:zart Mit'bräun-gefärbt, bewaffnet-mit wenigen zerstreuten; Teicht sichelförmigen, ‘etwas' ungleichen, dünnen :Domen, Alte Schösse :hin’'nnd Ler' gebogen; dunkel purpurbraun ; über- äll'bedeckt' mit’ einem zarten blaugrünem Reif, mit’ sehr . Wehigen,"zerstreuten, :graden , ‘dünnen Dornen, zuweilen, wehrlos. '.Blätier grols; grai, "matt, Nebenblätfer 'grols, breit, zügespitzt und’leicht.gesägt gegen die Spitze," weich- Aahiig). mit feinen Drüsen: 'gewimpert,.: :wölche: sich: unten nahe: dem: Ratıde befinden;' Blaitstiele' weichliaarigs'-uube- -Wehrtzrnit, wenigen "Drüsen auf derı Oberseite Blättchen. "Wil züsaminiehgefalten}" kurz "und:doppeli:geäägt,"atif"bei- "den" Seiten weichhaarig;: unten‘ sehr’ wönige' sehr ' kleine "Drüsen: Aabend;!idaher- keinen Geruch. nach‘ Terpenthin, "Endblättchen giöfser als die unterm - Blume-i fünfbläthi- seh Afterdglden; + »-Bracteen ‚weichhaarig, am Rande und Dr ’ PL BEERTEE TEL Zu 1 Pe Terre 106 unten ‚drüsig, die..unfere meistens, mit.-dinem. lapgen-End- hlättehen ,. das; eben so lang. als die: Kelehröhre.- Blumen- " stiele.,borstig.. Kelchröhre ‚eifärmig., ‚blaugrün, kahl oder selten mit wenigen Borsten;.'Kelelhlätter ‚borstig ‚nnd. dyü- sig auf dem Rücken, lang, schmal, alle fast gleich, mit einem. langen, Jinealisch -lanzetilichen,..blaltartigen, gesög- ten Ende., Blumen dunkelroth, mittlerer Gröfse, im, Juni erscheinend. Blumenblätter ganz, ausgerandet, mit einem ‘Spitzehen’verschen, viel kürzer als die Kelchblätter: "Nat- "ben ineiner niedrigen Kopf; Haarig. : Frucht‘roth, unbe- wehtt, — Rosa ‚Banksiae Gatlenvarietät flava. — Rosa alpina Gartenvar. speciosa, —- Pirus arbutifolia, eoule erecio, fol. obovato. oblongis aculis subtus 'walyeibusque iomenlosis, corymbis. paucilloris, foluis. brevioribns,.frachi . bus pyriformibus. . Verschiedene Pflanzen gehen ‚unter idie- sem. Namen, hei den. Schriftstellern, . folgendes, seien;.;hei der. Schwierigkeit.die Synonymie zu. eniwirxen,. die Cha raktere, der ächten:. Stamm ‚grade- nackt. .;: Zweige .chaeo- tadenfarbig.:' Blälter :klein,:blafsgrün, oval;- an.beiden ‚En- ‚den. zugespitzt,. nach, der Basis ‚ein. wenig‘ schmäler, ;ohen kahl, unten. filzig,. mit sehr feinen Kerben, yan denen.jede eine kleine_braune Spitze. hat. ı. Blumen zablreich, ‚in:siel blumigen Doldentraubens’-Kelche-filzig. » Trucht’rath glät- ‚zend, in Menge :erscheinend, klein ‚umgekehrt; eilörm'& leicht. lzig.: «Folgendes sind..noch Varietäten; ß, ‚interme dia. Iruciu' subglobose. fusco; ». :seroßina , fols nitidis.sub- tus. velutinis, fructu :serotino, yersicoldre.... Zynts. Harıar da: Lindl,, ramis.einereis: reclinatis,, fol. ‚oblongaInmael* ts aculis longe petiolalis;, subtus. calyeibussue: tomentpsiB: fractibus In Jeinem Ayertissement selit der' Verf. zuerst äus- einandei,- wärum ei" seine Flora nach Eindeischem System’ eingerichtet "undwie er"überhaupt” seine Einriehtung‘' be-: - sonders für Anfänger, getroffen habe, Daratif folgt: “die‘ geon- logische Beschreibung des Departements der. Mosel. Daun folgen die Elemente der Botanik, welche zur Eıklärung der in.dem-Werke gebrauchten Kunstaugdrücke Anleitung geben und eine Einleituig.'in die Wissenschäft ‘liefern. Nun folgt ‘die Flor selbst in französischer. Sprache, die Arten ohne Diagnosen, dafür‘ mit. "kurzen „Beschreibungen. Den: Gattungen ist der ‘Name ihrer natürlichen Familie beigegeben. "Aulser den’ Phamerogamen sind von den rsp- togaihen die Filiees und Equiseien ‚aufgenommen. Ein An- hang enthält Zusätze und Berichtigungen, ' ein Zweiter &in Tableau der cultivirlen Pflatizen, hicht' blofs derer; welche im. Dep, der Mosel ihres ökonomischen Vortheils wegen gezogen werden, sondern auch der Garten-Schmuckpflan- zen. Ein Verzeichnifs der cilirten Autoren und eins der lateinischen und französischen Namen beschlielst dies kleine für seiner Zweck sehr passende Buch. Etat general des vegetaux. originaires. ou moyen. pow juger, möme de son cabinet de ix salubrite, de Pat- mosphöre, de la fertilit@ du sol et de la „propriele des .habitans dans toutes les localitds de Yunivers, par 3. Lary D. M. etc. Paris 1830, 8vo. Bibliotheque universelle des sciences, belles. Iotires. el 203: arts faisant suite Al bibliothöque britannique. Re- digee.a Genöve.: . MM ., Meimnoire sur la coloration.. automnale des... fenilles par Mr. Macaire Princop (Memaires: de.la Soc. de Phys. et d’hist, nat. de Geneve T. IV. Part, 1.) Octobre 18%8, Be "Die Farbenveränderung, welche die Blätter vieler'Ge- wächse; besonders vor- ihrem Abfalle im Herbste, erleiden, ‚ist der Gegenstand ‘der "Untersuchung; der Verf. glaubt nicht, :.dals. man die Farbenverändetäng‘ als.einen Anfang des Absterbens ansehen ‚müsse, sondein :äls-ein Phänomen: des Pflanzenlebens selbst; :als eine -Folke. der beständigen: Wirkung derselben: Thätigkeiten, welche ‚auch den ühri« ; gen: Punctionen der ‚Pilanze vorstehen:'. Der. Verf: ‚glaubt. „aus: seinen” Beobachtungen falgende ‚Schlüsse. ziehen zu können: 4) Alle - gefärbien. ‘Theile. der :Pflänzen. scheinen. einen eigenthümlichen Stoff (la chromule)- :zu. enthalten,‘ welcher .einer. Farbenveränderung in geringen’ Abstufungen‘ fähig ist. .2) Einem Festhalten des Oxygebs, einer.Art Säue- rung der Chromule, verdanken -die"Blätier. ihre herbstliche Färbung. „Die Chromule ist vor ‚pomeranzengelber Farbe; “hat aber. sonst alle Eigenschaften - des Chlorophyll; : und: f wird, wenn. sie längere Zeit mit Alcalien in Verbindung. . bleibt, grün wie dieses, wogegen das Chlorophyll. seme grüne Farbe in eine gelbe oder rolhe umändert durch‘ alle diejenige Körper, welche fähig. sind, Oxygen -abzutreten; da..aber- Chlorophyll.durch :Säure und Alealien wechselnd gefärbt, werden kann, da es ferner nicht ‚blofs in den Blät- tern vorkommt, so erschien 'seine Benennung unstatthaft md wurde if.die von Chromule verändert. ‚Relation abregee de quelques observations mioroe copigues faites pendant les mois de Juin, Jialiet ei: Act 1827 sur les particnles contennes dans le pollen des plantes et sur Verwistence gendrale de molecules en monvement dans les corps orga- 'niques et inorganiques; par Mr. Robert Brown. "Octobre 1828. p. 136. ' Eine Üeberselzung der. bekannten Brownschen Schill. ‚Notice sur V’.Arracacha et. quelgnes aulves racınes u. „Zegumieres de la. famille des ombelliferes:par Hr. ‚le Prof. De Candolle. Janvier 1329. p. 74. Der Verf. stellt hier die frühere Nachricht von Var- gas in den Annals of'botany über die. wohlschmeckende: und in einem "Theile. von Süd: Amerika als Nahrungsmittel dienende Arracacha mit den neuern von Hooker und Ban- eroft gegebenen vollständigern zusammen, vereinigt ünter' dem von Banceroft gegebenem Namen Arraraeia das Co- nium Arracacha der Autoren mit dem von Humboldt be-- kannt gemachten Conium moschntum zu einer Art mit: Varietäten. Der Verf. macht ferner aufmerksam auf eine in:Aegypten und Kleinasien kultivirte Wurzel, von Rau- wolf schon unter dem :Nainen Sekaknl bekannt gemacht; von den Botanikern als Tordylium und Pastinaca ‚Seka- hul, als Pastinaca disserta als Tordlylium. suaveolens be- schrieben, welche zur Gattung Pastinaca gehört und wohl die Anzucht in den Gärlen Europa’s als -Gemüsepflanze verdienl. Der Verf; zeigt endlich, dafs die Wurzela der Umbellaten, so wie sie.dick und fleischig sind, auch ein gesundes Nahrungsmittel abgeben, aulser den bekannten Belögen, welche uns unsere Gärten hierzu darbieten, zählt er als solche noch Carum Bulbocastanım, Bunium de- nudatum, Eryngium campestre auf, und erwähnt, wie die: Bewohner von Roussillon die Wurzel und die jungen etio- lirten Schöfslinge von Molopospernnim eientarium (Li guslicum. peloponnesiacum) als Salat geniclsen ünter dem 205 Namen Cousconils. Wie ferner die ‚Banern..von Anjou die .vorjährigen Wurzelknollen. von Genanthe pimpinelloi- des, unter dem Namen Jowannettes zu Angers und unter der- Benennung Mechons zu Saumur- auf ‘den Markt brin- gen. "Es ist dies ein merkwürdiges ‘Beispiel von der Ue- ‚bereinstimmung, der Eigenschaften in denselben Theilen bei einer natürlichen Familie, da das ‚Kraut der. Oenanthe für Aufserst giflig gehalten wird, ‚und beweist. aufs Neue, dafs ‚man nur Organ nit Organ, nicht eine Pflanze als Ganzes aut einer analogen im Ganzen. vergleichen müsse. - "Notice sur les diförens g genres & "espäces dont es ecorces ont’ &td confondubs‘ Sons le nom de gün. guinn ; par "Mr. De Candolle, Juin 1839, p: dad, Balletin. des sciences naturelles et de Geologie efe. j & ‚soüs la’ direction "de Mr. le baron de Ferassac. ‚Note sur le genre Blitum por Me. Fig Nov. .. 1828, p. 382. x “Der Verf. ‘beobachtete, dafs‘ bei Bistum virgatim die Seitenblumen 3-theilig, die Endblumen' 5-theilig waren, will. es daher zu Chenopodium bringen, bei denen auch die Zahl abändere, z. B. bei Ch. ambrosioides u. bonus / Henricus. a . : 3 Ni ote sur un effet en ‚apparence indes singülier, ‚que presenie la coupe transversale du Pin maritime aux endroits des verticilles ; por Ir. Mönard de la Groye, Mai 1828. p- 229. .. An den Stellen,.:wo die "quinlömigen‘ Aeste der Pi- mus maritima natürlicher oder künstlicher Weise unler- tlrückt waren, ;findet sich im Innern beim Querschnitt ein mehr oder wenig gut ausgebildeler Siern, dessen Strahlen um so deutlicher. sind, je mehr, sie. von einer. dichtern a 206 Holzsubstänz, welche’%ugleich von einerhellern Farbe als das sie umschliefsende, Holz des: Stammes ist, gebildet. werden. Note sur les nowveaux genras Semonvillen et Gaudi. .nia par MI. Gay; Septembre 1829. p. 412. “Der Verf, macht 'hier 2 neue Gattungen’ vom Senegal bekannt, welche züu:der von ihm bearbeiteten Familie der -Phytoläceen. ‚gehören: ‘Semonvillea, Siam. 7, filam. ciliato- Erabriktis. "Carpellard, ‘perigonio 3— 4 plo longiora; in &arpophöro'basi indiviso' parallele equitatitia, facie plana dorso convexa, ibidem grosse tubereulata maigine in alam latam orbieularem basi ‚profunde emarginatam expansa, pe“ ricarpio lignoso, Seminis integumentum proprium tenue membranateum inipunctatum. S. punctata. — Caudinia, Stam.:7, filam. gläberrimis. Carp. 2, perigonium vix ae: quantia, sessilia (mullo carpophoro suffulta) aptera ; ‚acie planiuscula dotso convexa ibldem reliculatim rugosa pe: xicarpio lignoso, Seminis ititegumentum proprium ut in Semonvillea, G. diffusa, glaberrima, ramis -diffisis, fol Yineari-lanceolatis in petiol.’atienuatis, .florib. glomeratis, ‚sessllibus,. cotyledonibus albumini aceumibentibus: - &. :vi# 20sa, tola"pubescens,. viscida, ramis ereetp.patentibus;! folı petiolatis Yimbo oboyato-oblongo, florib. eymosis;. &ymis pedunculatis, cotyledonibus albumini ineumbentibus. D Annales de la’ Sogiete Linnenne .de Paris Yol, ve 1827: - Observations sur-les enveloppes florules des vegetauf monocotylddons par Mrı Alen: „Borsalı Moi pP BU. un :Der Verf; untetsücht, ob man eine oddi zwei Blüthert- hüller: bei- den Monocotyledonen ‚ähnebmer müsse; (Bil, d..sc. nat. Oct1828.: pr'369.). - Be ——— 5 :207 Revue. de la famille des Caclees. avec . des :observa- tions.:sur leur vegetation et leur-eulfure, ainsi que sur celles des autres plantes grasses, par M. A.P. .. De. Candolle., Paris 1829. 4to. 119 S.,und.21.Ru- ‚pfertafeln. (Besonderer Abdruck aus;.den Meimoires du Muscum dhist. nat. Tome 17)... Der Verf, rechnet zur Familie der Caeteen nur die- Gattung Cactus L., welche er in, 7 Gaktungen zertheilt, ‚wie dies aus seiner ‚Anordnung im- Sen, Theile des Pxo- dromus bekannt: ist. Hier, läfst, sieh. der Verf weiter über diese Familje aus und ‚betrachtet im, ersten ‚apitel ‚die verschiedenen Organe ‚dieser merkwürdigen ‚Pflanzenfäini- lie; spricht im zweiten von der Eintheiluag ‚derselben. in Sectionen und Gattungen; im dritten bis nelinten von den Gattungen insbesondere, wobei auch Excurse über eihzel- ne Arten vorkommen. Im zehnten Capitel wird von‘ der Verwandtschaft dieser Familie mit andern gesprochen; dası, eilfte enthält die Betrachtungen über die geographischen und topographischen Verhältnisse .der Cacteen. Bevbach- tungen über den Wachsthum und die Cultur dieser, so wie anderer Feitpflanzen, sind im zwölften Capitel, wobei sehr interessante Thatsachen .über die Verhältnisse der Spaltöffnuugen in diesen Gewächsen. In einer Nachschrift wird gemieldet, dafs der Vexf. eine Sammlung von 57 Ar- ten Cacteen so eben von Dr. Coulter aus Mexico lebend erhalten habe, unter diesen befinden sich 47 nicht im Pro- dromus aufgeführte, deren Namen und Beschreibungen gleich beigefügt werden. Anch in den numerischen Ver- bältnissen, welche in dem Abschnitt über die Vertheilung der Gattungen und Arten dieser Wamilie gegeben sind, bringt dieser neue Zuwachs eine bedeutende Veränderung N Tafeln hervor. Die. zu dieser Abhandlung gehörigen 21 Den 208 geben Abbildungen von 21 Arten und Varietäten und auf der ersten einen Conspectus Caciearum synoptieus, : Note sur les Elatindes, nouvelle famille. de plantes, “ par J. Cambessedes. (Extrait des Mem, du Mus. dhist. nat. Vol. 17.) j u Der Verf. zeigt, iwie die Blatineen sich von den Ca. ‚syopkiyllen durch die Natur ihrer Narben und ihrer Frucht unterscheiden und dafs zu ihnen die Gattungen: Elatine L., Bergia L. und Meriinea Cambess. gehören, welche lelz- tere Gattung aus den Pflänzen von Aug: St: Hilaire be- schrieben ‘wird und "sich in der Flora Bras. merid. "abge- bildet und erläutert findet. ’ » ur D er etnoe Ver- ne nn Agardh 86,91, .: u UREREEHTER TAN, ER ra. Verzeichnifs der Schriftsteller, dereii We oder Abhandlungen angezeigt nd: =... PIuBen Desmaziäres 6% Dierbach 8. j Dietrich 5, 1% Don 129, 31, 38, 49, 3; Douglas 4 13. RB Dunäl MOSE he “4 , Dyk, va (178: 5 Anslyu 198, OL Arenander ss. an Aubert du Petit- ‘Thonars 8 Av&-Lallemant. 30. , Bachelot de la Pylaipr 201. - le Bere TR 60, Backer 179, u Dee un Balbis 4 oe 9 Ebermaier 13. ecken 2 mn Beck, van, 178, . Fechner 15: Bischöit 67, De Fee 61. A umo 180. N . Fieinus 11. Boisduval,.60,:62,, Fischer 2, Boitard 306, in 13 Forsberg 88: oreau 206, Fries Bouche i1, 12, m; , Fuhlzoet 1. Bourdon 196, Hu Bowman 167... Bonmens Brandt 17. et amount Beebisson 62, Luk u Breda, van, 1953.) ER Fermee Goc cl 20, Re ri Hess 67 Browster 190, - . Graham 124, 3, 27, "36, 48, 54, Brongniart 409 . 56, 64, 66. . Brown, R., 15%, 204, Greville MA. Bushnen 137, m Guspin 201. Camb Gussone 99. ambessödes 19 3S, 208. - R Chauvin \ 79 208 : Hall, van; 180, 83, 84, 88, 91,93. Oloet, de, 182, Hancock 103 Colehrocke 103, Hartmanı 5 58. Cor 73. B . Bayne ’ " Holandıe 208. De Candolle 204, 5, 7. Hooker 101, 17, 76. Dälise 196, Bös 47. ° Desfontaines 199, Bundeshagen a. y i4 Kionaea Sr Bd. Litternt. 210 Johnson 145, ‚ Johnston 477, Kaphler 2%, 68. Kittel 6 Kıeif 58, Krebs 32. Kunth 197, Lachmann 29, Lary 202, Laterrade 198, er Lecleee: ‚Thobin 3 190. == Areal, 7 "os, 47, 23, 38, is; Link 7, 12%, x, 52, Loiseleur. +Deslongchamps 62,201. Loudon 178, Luedees 81. Ma ire-Princep 203, . Maerker 58, Manu 85, Marchand 183, 85, 86, 94, 95, Martius, Ko 383, 34, :36, Mi, lönard de la Gro, 2 B. Ma el Miktitz, a" ga. Mokl $: nl a 199, ro Montagne 196, Yu Moris 9. Morren 189, 99, u. Mulder 181, 88, 91, wer Murray 1%6, : Yo Nascari 99, Bias) Ness von Baenbeck, C. G.;-3, 34, ees von Esenbeck, 'Fl B 2 Ara [in “ h; er ai Kr Olagnior 61, Otto 7, 52, Persoon 62, Poitean 201, Presl 50, 51, 52, Ratzeburg 17. Reevos 103, Reichenbach 9,9, 97, Roberge 60. b Rossem, van, 184, Roth 66, Roxburgh 103. Rudolphi 69, Schmalz 11. Schmidt 88. Schultes, Jos, Ang., 93. Schultes, Jul. Herm,, 33, 185, Siehr 20, : Smith, Jamos, 165. Soyer-\Villemet 200, Spittal 159, Sprengel, Aut., 57. Thory 199, Süraer 120, Vignal 206. rt Wagner 35, Walker- Arnott 197, 65. Wallich 116, 4. ° 0. Waltl 16, . u. Westenhoff 4190. %,°° Wiegmanı 48. Wiksteoem 87, 89;' Zollikofer 109. Zuecarini 65, a Anzeigen., ö . Ne kr olag,, : ne EUER EF UN .. Die Wissenschaft hat einen beklagenswerthen; Verkust erlitten. Heinrich Mertens starh am, Neryenfieber..den 30, September 1830, : Als. Zoolog. ‚und, ‚Botaniker. ‚gleich ausgezeichnet, hatje er mit,dem Kapitain, Lülke. auf.dem Seniawin eine Entdeckungsreise um die Welt gemacht und mit bewunderungswürdigem Fleifs und Anstrengung Sammlungen zusammengebracht, deren wissenschaftliche Bearbeitung das Werk seines: Lebens: sein sollie Sei Eifer für die Wissenschaft hiels ihn seiner schon befähr- deten. Gesundheit zum Trotze,, zur ‚Vergleichung und Be- Bguchtung des im Norden des grolsen.-Oceans ‚Beobachte- : \en und Gesammelten, seinem frühern Führer. in .den ‚Nor- den.des atlantischen Oceang.folgen, Er brachte, von. dieser _ Reise her den Keim. der Krankheit..mit,,.der ‚er unterlag. Was. wird ‘in fremden ‚Händen ‚aus ‚den, ‚Sphätzen ‚werden, die nur er ganz, verstand, und die keinen gleich nmifasseud: mit gleicher. Wissenschaft, ‚und. ‚gleichem : Eifer, ‚bennlzen wird? Wir heilsen persönliche schmerzliche, Gefühle.schwei- ‚gen, den wissenschafllichen. Leser, nur ‚im Namen der. Wis- senschaft anzureden; , . ...r Bu io! 5 Die.in: dem ‚Sten, Bande der Linnaea, onthaltenen ‚AB-. „handlungen. der, Heyren Professoren; ., ; A lsehmandı Plantge quaedam not rer. gensigm halanigo, gultaes und; Im i ‚honig. Hambar- ee fh 212 Fries Eclogae fungorum praeeipud ex herbariis Ger- manorum deseriptorum, waren Behufs der im Jahre 1328 bei der Versammlung der deutschen Näturforscher zu Berlin projectirien Heraus- gabe eines Werkes der damals versammelten Botaniker nach Berlin gesandt. Da aber aus Mangel an 'Theilnahme dieser Plan nicht ausgeführt werden konnte, erbat, sich der! Hördusgeber' der’ Dininaea die’ 'Eilaubnifs, diese Abhand- küßgen gene Zeitschrift” aufnehinich zu dürfen. Dies kur Naehrichrfür" diejenigen‘; äönen der Birigang dieser Abband: lungen frehdattig odet auffallend jewäsen sein möchte. tert Pre KT Sen Eirsc.heiin ende Werk. ©: alla meh eis hl, ho "Von dem‘Professct' Nees vi : Esehieck in Breslau "hä: ‚dein wir am Frühling‘ "des kommenden Jahres 1831*eind |iiele: Bearbeitung seitiek’ Sytopsis Astertim zu 'erwärlän, | welche: zu nällern Erlääferung. ein Kupferweik: Teönes ’ Asterom in Tieferüngent zu 25 Tafelü im Umrifs’ folgeh ‚sol; der’ Texi'dgzu Wird aus Tan“ "wiederholten Isteinischen Diagnosen dan: Synopsis nid’ einet kürzen dsutscheh Be- schreibung"bebteheil:" Dies Weik wird nicht" äMeiir der Botaniker, 'söhdern ach’ dert‘ "Gartenfreunde und Gärtner angenehrit YEit, Sa Hür?’die' kotistätiteh Formen, welche sich im Umrifs dureh Definition und’ Beschteibing;"wie durch Kultur, abgesandert -halten, ‚darin aufgenommen wer- den, da ferner das Eintheilungep vinzip so gewählt ist, dals es, obwohl weniger‘ "nalbrl Aid "dag Auffinden der, Arten un vieles '&Heichtäul: ' Bäi lartkrötgeh. yrbrteitiiig der zahlreichen Arten diese" sahen tn in iisen Gärten und“ Änlägeh”; get ui Erkan eh ae *eihe‘ ijeßhafte Theilnahme dies Untöflichiheii rattißhhehstätheii werde. %. nd Unter der Presse ist: » Robert, Brown’s vermischte:botanische' Schriften; in Verbindung mit einigen Freunden ’'ins"Deutsche 1 avübersetzerund nit -Animefkingen? vörgehäil, vonDr. 10: Nee von: Bienbebky duich’Bantes ‚ge: Abt ;theilunb: ‘NümberkibeiLr’Schrag: Bes lauf Diese Fortsetzung. enthältihebst einigeii; audem Nach- trägen vorzüglich: Robert Brown’s Supplementum primum Prodromi Florae Noyae_Hollandiae, sistens Proteaceas no- -vas (über 100 neue Species) a Domm. Baxter, Cnnning- ham al. in Australasia' detectas;. etes; {und wird zur Be- quemlichkeit der. Besitzer. ‚des ‚Werksi.gogleich ;nach’dem : Drugk als erstes Heft, der zweiten. Abtbeilung: des &it- ten ‚Bandes. ausgegeben werden. when Fass Yes h Ya x .. For? pp 3e Unser botanisches: Journal, Linnaea, wird im Jahre 1831 wie bisher fortgesetzt werden. Eine größsere Theil- nahme des botanischen Publikums würde eine Erniedri- gung des Preises herbeiführen: können, oder eine reich- haltigere, Austaltung mit Kupfern. zur; Folge, ‚haben,, deren Anzahl „jedoch, . . unserm. Jemen. Ehe ‚in BG Jahıgange sten. ‚und, ‚aufrichtigsten. D: ihre Arbeiten allein dem I das Ansehn gegeben haben ren, 68,19 tie Welt, ‚wie, ung, ‚versighext > wir genielst. Möge Ihre freund- liche wissenschafiliche Hülfe auch ferner unsern guten Willen unterstützen. D. EL. v. Schlechtendal. he ‚Würde, und; 5) nie! a . an in.dey, literarischen ei min ee) as 214 a — & Von ent „Teiniis ©; B., -Systema giaminum iconibus deseriptio. . nibus -illustravit-: habe ach ‚kürzlich: fase. XIX. xx. XXL sans, 1.Pelersburg er- halten; auch : sind. die, vorhergehenden :Hefte. bei mir zu haben, der Preis ‚eines’jeden..Heftes ist.2 Rihlr. 8: Gr Bu Leis, den..18, Petobet:; 1830. Were .. reine. nt ieh Oarl. Onobloch. INLERETIG ET bu Pflanzen-Verkauf. *.Von ‘den :Schiede:Deppeschen Pflanzen aus "Mexico erste und“'zweite' Vertheilung 'sind noch einige kleine Sammlungen von etwa 80 Arten bei dem Unterzeichiie- ten zu haben. Die dritte Vertheilung findet im Anfange des Jahres 1831. satt. ei an ut Sehleehtendal Reisende: * Unger teuer "Mitärbeiter Lessing wird von seiner nich 5 Nantegen Lappland imd Schweden in diesem Jahre unternonineneh Reise bald zutückkehten. “Wichtig wird diese Reise auch durch &ine "genaue Prüfung der Compö- sitae vom’ Cap in T mbergs | Herbarium. ‚zu Upsala, und‘ Vergleichung derselben mit denen‘ der Berliner Sammlung. Wir hoffen; noch’ thänches interessahte Krgebni, ühsern, Lesern daraus’ vorlegön' zu können," j "Beriid, ini December" 1880: ti