LINNAEA. Ki Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange. Dreiunddreissigster Band. Oder: Beiträge Aaur Pflanzeukunde. Siebenzehnter Band. Herausgegeben von D. F. L. von Schlechtendal, der Med,, Chir. u. Philos. Dr., ordentl. Prof. au der Universität zu Halle und mehrerer gelehrten Gesellschaften Mitglied. ‘ Mit drei Tafeln Abbildungen. | Halle a d. 8. 1864 u 1865. gedruckt auf Kosten des Herausgehers. in Commission bei ©, A. Schwetschke und Sohn. CM. Bruhn in Braunschweig.) ICAu gsount BOTAN! Ben m LIBRAN Inhalt Plantarum novarum Chilensiom Centuriae,, inclusis quihusdam Mendocinis et Patagoniois. Auctore Rud, Am, Philippi, hist, nat, in Univers, Chilensi professore etc. . » . Ergänzender u. berichtigender Nachtrag zu dem Taschenbuche der Flora von Thüringen, von Fr. Chr. @. Schönleit . . Weitere Nachträge «a4 Verbesserungen zu Schönheit’s Ta- schen en | Beiträge zur Kenntniss der Coniferen, von D.F.L. v. Schlech- tendal. 1. Ueber Widdringtonia Endl., von Demselben. Mit Taf. I. EM, Cupressus, von Demselben,. Taf, I... 2... ‘ UI. Ueber einige nordamerikanische Pinus- Arten und die systematische Anordnung der Adietineae, von Dr. L, Engelmann. (Uebersetzt.) Pa ER IV. Beobachtungen an verschiedenen Coniferen, von D. F. L. v. Schlechtondal. 1. Pinus Strobus. . 2 2 une. 2. Pinus uneindta . 2. 2 2er. 3. Abnorme Bildungen N a) bei Pinus Strobus . . 2.00 ee b) bei Pinus austriaca , » » ven. ec) bei derselben . 2-2 en na &) bei Pinus Pinea .» » » - v0. e) Ziapfen von Pinus Laricio Seite 751 339 362 383 V. Juniperus. 1. Art. Ueber die europäischen Arten der Abtheilung Ouyeedrus, vonD. F. L. v.Schlechtendal Versuch einer Geschichte der ungarischen Botanik, von August Kanliz 2 oa on onen Palmae novae Columbianae. Collegit et descripsit Franz Engel. Bierzu Taf, MU. 2 vorn Cichoriacearam Roliviensium novarım a clar. Giliberto Manden Pictaviensi lectarım sertulam Henrico Theoph. Ludov. Rei- chenhach d.X. m.Maji solemnia semisaecularia muneris pro- fessoris historiae naturalis celehranti offerens congratulatur © H. Schultz Bin. 2 on Ko nr na Register der Pfanzennamen 2. 2 0 m vn ne Seite 698 401, 665 Plantarım novarum Chilensium Centuriae inelnsis quibnsdam Mendoeinis et Patagonicis. Auctore Rudolfo Amando Philippi, hist, nal. in Universitate chilensi professoro eic. 583 Clematis merdlocina Ph. Cl. foliis hiternatis, vix paberulis; foliolis ovato-lanceolatis integeirimis, rare trifidis, bifidisve, pinnaram fateralium confuentihus; peduneulis_ tri- floris, folium subaequantibns; Aoribus dieieis; petalis nume- ’ 1 3 rosis, filiformibus, foliola ealyeina subaequantihus. An, Univ. Chil, 1862. 2. p. 389. In provincia Mendoza legit orn. Wene. Diaz; ibi voca- tar (nomine generali) Bajxco. — Speeimen unieum $ vidi, Caulis profunde suloatus. Folia quinquepollicaria; pars nuda petioli fere 21 lin. longa; foliolum laterale pedicelloe 6 — 8 lin. longo fultum, tripartitum, laviniis Ianceolatis integerrimis, Intermedia bipollicari; foliola terminalia tria, pedicello 3 — 5- linsari fulta, eneterum similia, sed lateralia interdum extus unilobulata, rarius trifida. Peduncali folium aequantes, dense Pubescenies, praesertim superins; ad divisionem peduneuli folia duo, lanceolata, in petiolnm attenunta, et pedicelli late- Br Bd, 1; Hen, 1 2 rales medio bibracteati. Foliola calyeina quatwor, alba, ob- longa, 6 fin. longa, intus et praeserlim margine dense albo- tomentosa. Petala ulira 20. Ovaria numerosissima a basi inde densissime et longissime pilosa. 584. Ranuncalus erodiifolius Gay Botan. 1. p- 4. — Diu pro nova specie habui et sub nomine A. pratensis cum amicis eommunieavi. Erroris ansam prachuit diagnosis el. antoris 1. e., abi folia radiealia piunatisecta dienntur, quo falsum et eontradietio cum textu hispanieo est, ubi eadem fo- lia „in tres ad quingue partes divisa® dieuntur. Ego sie de- finirem: BR. pilosus; caulibus ereetis, apice in pedunenlos elongatos, unifloros, nndos terminatis; folis radiealibus lon- gissime petiolatis, hispidis, tripartitis; lohis enneatis trifidis, laeiniis iterum trifidis bifdisve; caulinis supremis infegerrimis, linearibus; sepalis 5, reflexis, extus hispidis; petalis nume- rosis, fere duplo longioribus, augustis; achaeniis compressis, punetatis, stylo uncinato terminatis. Frequens in pratis paludosis prov. Valdiviae. Erodium eujus folia enm hoc Ba- nuneulo similitndinem habeant non novi. 585. Manunculus andinus Ph. BR. 2L, subeneapitosus, hirsuto- pubeserns; caule humili, 1 -3-Horo; ' folis vadiea- libus caulem aeguuntibus, triternatis, interdum fere tripin- natikdis; laeiniis oblongo-linearibus obtusis; sepalis ovalis, reflexis; petala sepala sesquies aequantibus; carpellis laeriu- senlis , longe stylosis. In Andibus prov. Santiago et Colchagua non raro 'ocenrrit. — Canles ad summum 3 poll. alti, erecti vel adscendentes, sieut tota plauta pilis albidis satis patulis, imollibus onnsti, unillori ant frequentius 2 — 3-Aori, et iune 1 — 2 foliis onnsti, Folia radicalia petiolo fere bipollicari fulta, ambitu late ovata, 10 lin. longa, 8 lin. Iata; foliola lateralia fere NEE EEE u. 3 bipinnatifida, lobulis 20 — 22 formala; terminale iterum tri- foliatum et quidem foliola lateralia ejus lohis 7 formata, ter- minale totidem ; lobi vix 2 lin. longi, 34 — 1 lin. lati. In aliis speeiminibus folia minus composita, e. gr. lobis c. 19 eomposita; folia eanlina semper simplieiora, supremum inter- dam integerrimam. Foeliola eaiveina 2%/, lin. longa; petala quinque ad decem. Carpelli in globum wuitiz styli satis unei- nati. — Diffort a R, pedunculari Sm. foliis plerumgne longe magis divisis, lobis apiee rotundatis neque acutis; pedunenlis s. eaulihus brevibus, nungnam folia superantibus. 586. Callianihemum ? semivertieillatum Ph. Ranun- eulus s. An. Univ. Chil. 1861. 1. p. 60. C.? glaberrimmm glaucum; caule ereeto, subbilloro, folinrum semiverticillos duos gerente; foliis subquinis, longe petiolatis, suhbipinnatikidis, piunis petiolatis, foliolis oblongo-lancoolatis, ohtusis; pedun- eulis folia param superantibus, sepalis 5, late ovatis, obtusis, margine purpareis; petalis I0— 15 alhis, obovatis, basi sen- sim in unguem elongatam terminatis; earpidiis in globum ag- gregatis Inevibus, stylo brevissimo recto terminatis, Prope nivem perpefuam montis Yate detexit ornatissimus Ricardus Pearce. Speeimina dus quae suppelunt radiee foliis- que radicalibus earent. Caulis 5 --8 poll. alins, 2 lin. eras- sus, earnosns; ultra medium nndus. Folia — flore jerminali jam expanso — cvonteneta modo 10 lin. longa, fruetn matı- rante vero 3Y,— 4 poll. longa, yuina; prtiolas usque ad me- diam nudas, 3-- 4-jugus; pinnarum inferiornm petiolulus pa- riter nlira medium nudas, sahtrijugus; foliola nsque ad 21/, kin. longa, fere 1 lin, lata, utringue angustata, ohlnsa. Dia- meter floris primnm 10 lin, deinde petalis exerescentihus 16 lin, petalis tane fore 34, latis. Glandula potius quam squa- ma fere 14/, lin. a basi ungnis angustissima distat, Stamina numerosn, Älamentis 11/, lin. longis insidentia. Specimina i* 4 nimis eompressa sunt, ita ut indagare nequeam ntrum ovala sim pendula neone, sed habitus Callianthemi potius quam RBanumeculi: Obs. : Barneoudias Nov. 1861 vivas ohservare mihi liei- tum fuit. B. major mihi Cent. I.no. 1. semper sequente major; folia in tuberenlis sterilihus quaerenda ternata, ovata, apire ineisa; lobi involurri pariter inoisi; sepala insns et extus pu- bescentia, exfus apiee chalybea, eaeterum atro-caernlea, basi Virescentia, nervis parallelis nigrieantibus. — Tuberenla dia- meiri % pollienm inveni. Barneoudia chilensis Gay folia iripartita, lobis obovatis vel spathulatis, acutis, integerrimis, ad basin pilosis; lobi involucri pariter integerrimi; petala intus pubescentia, extus glaberrima, esernlea, marginibus albis, non Iuteis ut in fig. Gayi. B. Domeykoana Leyh. An. Univ, Chil. eadem spe- cies Inxurians, hiflora est. 5864. Berberis Gwisebachüi Lechl. Specimen loco Portezuelo de Ranco dieto in Andibus Valdivianis a Pearceo lectum folia inferiora oblongo -lanreolata, utringne spina una alterave armata ostendit; longitudo iis 24 lin., latit, 5 lin, est. Subtns glauea sunt, quod in speeimine magellanico non ob- servo. Spinae interdum quinquepartitae. 587. Berberis Pearcei Ph, B. inermis?; foliis Ireviter peiolatis, oblongis, coriaceis, spinose -serralis, muerenatis, subtns glancescentibns vel rafescentibus, glabris, retienlato- venosis; racemis 6— 10-Noris, folium vix aequantibus, Loco Boquete de Bauco dieto in Andibus Valdivianis e, 4000 ped. s. m. elevato invenit orn. Pearoe. — Rami angu- lati, cinerei, omnino inermes? EHolia in specimine unico quod suppetit pleragne solitaria, haud rosulata, majora 31 lin. Ion- ga (ineluso petiolo 21/, lin. longe), 9 lim, lata; dentes & I 5 utringue circa 18, antrorsum direeli, spina satis magna ter- minati. Folia in basi ramulorum conferta, et stipulis? elon- gato'- triangularibus, fuseis, striatis, 3 lin. longis stipafa. Nervi pavei, valde prominentess, Pedunenlus communis vix 4 lin. longus ; pedicelli eonferti, aequelongi, braciea ovata, acnta, 1%, lin. longa, fusca fulti. Foliola calycina majora 31/, lin. longa; petala parum majora; ovarium cum stylo fere 3 lin. longam. Fruetnm non vidi. Dentes foliorum valde ele- gantes, — B. ilicifoliae proxima, sed dentibus foliorum nu- merosissimis etc. facile distinguenda. 588. .Berberis florida Ph. B. spinis tripartitis,, brevi- bus, saepe latis; foliis valde coriaceis, breviter peliolatis, dense retieulatis,, oblongis vel erbicularibns, mucronatis, inte- gerrimis; pedunealis unifloris, 1 — 20 in extremitate ramnlo- rum fere aphyllorum, eonfertis, brevibus, flaribus parvis, In Audibus prov. Colchaguae in elevatione eirca 6000 ped. legit ornat. Ludov. Landbeck. — Unieum speeimen adest, propter ramulos aphyllos floribus numerosissimis dense onustos singulare. Bami pallide einerei, sulcati, glaberrimi, juniores apice rufescentes. Folia majora 9 lin. ionga, 6 lin. lata, pedanenlo %4/, lin, longo insidentia, sed folia oblonga et fo- lia fere eireularia cum ovatis mixta sunt; omnia integerrima, mueronata, valde coriacen, glaberrima, dense reticnlata sunt, sed venae praeter medianam haud prominent. Spinae ramis tribus: aequalibus constant, vix ultra 2%/, lin. longae, inferio- res latae. Pedunenli in ramis hiennibus folüiferis 5 — 7 ex quavis axilla superiore, in ramis novellis aphyllis vero spina parva fuli et bracteis foscis, ovafis, IMucronatis, earinatis eirenmdati, vix 3 lin. aequant. Oalyeis foliola vix 1%/, lin. longa; corolla calycem acquat. 589, Cardamine variabilis Ph. C. ererta, glahra, 6 — 12-pollicaris; foliis inferioribus Jonge petiolatis, plerisque integris, ovatis, obtuse dentatis, caulinis superioribus plerum- que ad basin lobulis binis linearibus integerrimis munitis, acute et profunde dentatis; fHoribns alhis; siliqnis Augustis, pedicelhum ter aeyuantihus. In ripa glareosa Laeus Ranco prov. Valdiviae legi. — Radices albi. Caules subterranei radieiformes ad nodos in- Nati, Foliorum forma admodum variabilis, Badienlia jam 2 poll, longa, lamina orbienlari 10 lin. longa, 10 lin. lata; jam petiolus modo 7 lin, longus, laminam ovato- oblongam 16 lin, longam, mode latamı fert; dentes niringue jam 2%, jam d, jam obtusi, jam nenti; folin Horalia sessilia aut breviter pe- tiolata plerumgne dentibus aentis { — 2 uirinue mnnita rarins integerrima, saepe utringue ad basin lohulo aueta. Pedieelli florales 1— 11/, lin. tongi; sepala 11/, lin. longa, e lutro- vieidia, albido - wärginata; petala 2 lin. longa, siliquae paln- lae, maturae 12— 14 Fin. longae, vix ultra I/, latae, petiolo 4— 5-lineari fultae, 590. Cardamine pentaphylia Ph, C. %,. slaberrima; caule € basi ramoso; foliis longe petiolatis, pinnatis, foliolis plerumgue 5, subaequalibus, lanceolatis vel linearibns, inte- gerrimis, vel uni- ad bidentatis; siliquis erectis, abrupte acu- minatis, Cum priore legi; mense Januario jam defloruerat.. Canlis eirea pedalis. Folia radicalia ‚petiolo 16 — 20 lineari insident, lamina eorum circa 15 Fin. longa, folidew lata; foliola 9 — 12 lin. longa, ®— 4 lin. lata, integerrima vel utringue dente aouto munita; .inierdum foliola in folium profunde quinque- fdum confuunt. Folia Aoralia. Flores... .. Siliguae pedieello 3-- 5-lineari insidentes, vix 8 lin. longee, %, lin. latae; valvulae sub lente nervis duabus tennibns munitae. Stylus brevis, a siligua distineins. — ©, tenwirostris Hook. T foliolis longe angustiorihus, siliquis in apicem angustiorem sensim ferminatis differt. 591. Cardamine Volckmanni Ph. C. 21, glaberrima, ereeta; foliis pinnatis, petiolo basi nude, foliolis trijugis, ovato-orbienlaribus, subpetiolatis, terminali majore, suhtri- obo, euneato; petalis albis, calyeem his aequantibus; siliquis ereetis, stylo brevi, ohtuso, erasso terminatis. In Andibus prov. Coquimbo ad „Bafios del Toro“ log. el. Volekmann. Plantula 5—6-pollicaris; rhizoma albam, vix 1 lin. eras- sum. Folia conferta, praesertim ad hasin eanlis, 19 lin, lon- 80; pars nuda petioli 9-10 lin. longa; foliala lateralia 3%, Hin. longa, %2'/, lin. Ita, terminale 4 lin. longum, 4 lin. latum. Pedicelli fruciiferi fere 3 kin, longi; ealyx 1?/, lin. longus, sepalis obtusis, upice violascentihus. Siligua 1% lin, longa, sensim in stylam erassum abit, et haud nerrosa est. Semwina uniseriata. 592. Cardamine cordata? Barı, Au. Univ. Chile 1862. 2. pP. 377. C. glaherrima ; caule folioso, simpliei, eresto; fo- liis longe petiolatis, rotnundatis, angulato-dentatis; floribus -0..3 rAcemo brevi; Siliguis ereetis, Prope thermas de Chillan dietas ad limitem nivis perpe- tuae legi. — Planta 6— 7-pollicaris, ramis simplieibus, Fo- lia carnosa, subtus purpurea, infima inferdum cordata, plera- gue.vero basi euneata in pefiolum abeuntia, inferiora 12 lin. longa, fere aeque Jata, petiolo -bipollicari insidentin, dentibus quingue subangulata; superiora hrevius petiolata, magis evala; supremum, peduneulum infınum ex axilla emittens, interdum parvum, integerrimum, Bacemus deflorntus, vix 11/, pell. longns, c. 20-lorns; pedieelli langiores 51/, lin.; siliqun 11 lin. longa, %/, lin, lata, sensim in stylum sessilem abit. — 8 A C. cordata Barn. apud Gay Bot. 1. pı 109 foliis omnibus integris, nullo trilobato differt. 593. Cardamine granulata Ph. C. glabriuscula, rhizo- mate granulifero; vaule erecio, bipedali? foliis radicalilus longe petiolatis, integris aut impari-pinnatis, foliolis 3—5, terminali maximo, orbienlaio-reniformi, lateralibus ovatis, subsessilibus, omnibus inaequaliier et paueidenfatis; caulinis supremis tripartitis, imo integris; pelicellis patulis; siliquis erectis in stylum lougum, tenuem, sensim ierminatis. E prov. Colchagna ad radicem Andium lectam attulit orn. Landbeek. — Speeimina, quae suppetunt, ambo supra radi- vem comesa ramis modo constant. In sessilia vel bulbilli numerosi. basi caulis tnbercula Caulis pilis patentihus, brevi- bus raris obsitus, primo adspectu glaber, (prineipalis) 2 lin, orassus, Rami suhradivales pedales, indivisi. Petioli folio- rom radiealium 31/,- pollicares, lobus terminalis diam, 8 lin.; laterales 7 lin. longi, 3%/, lin, lati; folium supremum inte- gem 8 Hm. longum, 41/, lin, Jatum, petiolo 4-lineari insi- dens. Folia glaherrima haud eiliata. Flores non adsuat. Pe- dicelli fructiferi 3 lin. longi, angnlum c. 60° eum axi for- mant; siliquae 16 lin. longae, ®/g Iin. latae, siylo 14/, lin. longo ierminatae; stigma minimum, Semina uniserialia, com- pressa, rufo-fusea. — C. tuberosae DC. simillima, sed stylo elongato tenui et sligmate minimo, hand capitato distineta est. 594. Nastartium palustre? DC. N. ereetum, glabrum, ramosum; foliis aurieulalis, pinuatifido-Iyratis; racemis pani- culatis; petalis Iuteis, minutis, ealyeem aeqnantibüs; silienlis ellipsoideis, pedunenlum patentem aeqnantihus, stylo longiusenlo terminatis. In alveo fluminis Cauten Arancanine legit orn. Krause. — Planta ultra pedalis, superius ramosissime. Folia inferiora «- « » 9 eaulina 31/, poll. longa, 8 lin. Tata, lobnlis uiringue quinis eomposita, ultimis majoribus; ineiso -serrata, dentibus magnis, inaequalibus.. Bacemi majores 4 — 5-pollicares; pedaneuli Moriferi vix 1 Ein. longi;- calyx et petala */, longi; siliqua 3 Im. longa, 1 lin. kata; stylus %/, Iin. longus. Semina nume- rosa, biseriata, pallide fusea sen flavescenuia, sub lente ob cellulas maguas epidermidis elegantissime reticulata. — Spe- eimen unieum N. palastris enropnenm, quod conferre 'icet, stylo longiore, staminihus brevioribns differt. 595. Sisymbrium tenuissimum Ph. S. annuum, ecaule erecto, pilis brevibus, glandulosis hirtello ; folüis incanis, tri- pinnatilidis, Ineiniis brevibus, obtnsis, angustissimis; racemis laxissimis; peduneulis capillaribus, snperius pilos ramosos gerentihus; floribus minntis avis; siliguis angustis, stylo tenui, longiusculo terminatis. Prope Arqueros legit el. Gay, Herb. chil. no. 1038. — Speeimen majus 15-pollicare; folia 14 lin. longa; laeiniae eorum angustiores quam in ‚S. Sophia; pedicelli 4 lin, sili- quae 7 lin. lougae, multo angustiores quam in S. Sophia vel S. canescente. Pednnenlus communis superne dense glandn- loso- pubeseens, Galyx et siliguae pilis brevibus ramosis vestiti, sed non pabe floccosa seahri. Petala calycom sub- aequant, stamina longiora sunt. — In S. Cumingiano Fisch. ei M. folia modo pubescentia et pili caulis ramosi ec sim- pliees apice glanduliferi_dieuutur. 596. Sisymbrium? maerostachyum Ph. S.? perenne, glaberrimum; enule erecto, suhaphylio, fere a hasi Aerente; foliis omnibus radienlibus, Jonge petiolatis, basi dente seu Potius angulo uno alterove acutis; floribus distantibus; pedi- vellis ereetis; petalis albis, ealyeem his nequantibuss sili- mis,... i0 In Cordiliera de Dosia Rosa Andium prov. Coquimbo legit orn. Volekmann. — Canlis pedalis, folia 18 lin. longa, S lin. lata, petiolo fere tripollicari insident. Flores tarde siliguam malurant ; inferiores 15 lineas inter se distant; pedicelli infe- riores fere 5, superiores 3 lin. longi; calyx 13, Hin. longus. Stylus brevis, erassus siliquae impositus est. 597. Sisymbrium foliosum Ph. S. canle reeto, ra- inosissimo, glauen, hirsuto; foliis superioribüs sessilibus, sa- gittatis, oblongis, laeiniato-dentatis, dentibus setigeris, «ae- terum glabris; racemis densis; petalis albis, ealycem bis aequantibus; siliquis patentihus, brevibus,. pedieellum aequan- libus, stigmate peltato coronatis; seminibus ....- “ Cum priore legit orn..Volekmann.— Partes superiores eanlis quae supersunt pedales, 2 lin. orassae, glaueae, pilis patentibus, simplieibus, sparsis vestitae,.e quavis axilla ra- mum Soriferum emittunt. Folie approximata, internodia bis aequantia, oblonga,. acıla, sessilia, sagittata, Pedicelli pri- mum 21, deinde 4 lin. lougi, mox horizontales finnt; sepala 2%, lin. longa, late. ovala, viridia, margine albo eineta. Siliquae ... lin. longae, ... latae.— Stigma peltatum eiiam S. ‚Arnettiano adscrihitur, sed hoc plaberrimum dieitur, eique folia vprdata, oblusa, (nec sagiltata, acuta) afque siliquae uneiales tribuuntur. 598. Braba LeyboldiPh, Dr. carspitosa; Toliis rosula- tis, linearibus, basi in peliolum attenuatis, piloso - hispidis, obtusis; ramis subnudis, erectis, glabris; petalis albis, apiee violaceis, valycem bis aegnantibus; silignis appressis, sensim in stylum brevem, crassum, stigmate peltato coronalum afte- nuatis. In eordillera de Dofn Rosa Andinm Coyuimbensium in- venit idem orn. Volekmann. — Suffrulicosa non est; @ radiee 11 erassa, albida, vosula foliorum ei rami 1.—4 nascunturi: Fo- lia radiealia. 13 Im. longa, 1”, lin. lata, laete viridia, pilis albis simplieibus utrinque hispida et ciliata. Rami 3--5 poll. alti, jam omnino nudi, jam foliis nonnullis.brevibus ornati, glaberrimi. Flores satis numerosi; pedicelli primum 1%/,, deinde fere 3 lin. longi; sepala glaberrima, fere 21/, Hin. lon- ga, dorso atroviridia, margine albida, oblonga., Siliguae gla- berrimae, 3'/, lin. longae. -— Foliis et cum D. suffruticosa Barn. et cum D. stenophylla Leyb. satis vonvenit; differt a priore silignis brevioribus, erassioribus, stylo brevi, stigmate erasso; a stenophylla vero siliqnis longioribus, sensim in stylam brevem atiennatis ete, 5099a. Draba chillanensis Ph. An, Univ. Chil, 186%. ®%. 7.877. D. caespitosa, sublignosa glabriuscula; folüs fere omnibus radicalibus, linearibus, obtusis, plerisgue utringue versus apicem unidentatis; floribus ..., .;.siliquis rectis, ‚stria- tis, nervosis, elongatis, stylo distineto coronatis, Ad thermas de Chillan dietas hand procul a nive per- potua inveni. — Radix alba, multieeps, Folia 10 Jin. longa, 11, —% lin. lata, sensim hasi. attenuata, eiliata. Rami 3— 31/, poll. longi, ereeti vel adseendentes, 2-— 3 falia geren- tes, fere a medio foriferi, Pedicelli inferiores in fruetn ma- turo 3 Iin. longi, siliquae usque ad 9 lin. longac, 1 lin. latae; nervo mediano valde prominente, eis praeterea rugis longitu- dinalibus striatae; stylus fere %/, lin, longus, stigmate sim- pliei terminatus. Semina rufa. 5995. Mlenonvillen trifida Pl. var. M, foliis plerisque quinquefidis, tubereulo: silieularum abbreviato. In Andibus prov. Colchaguae legit orn, Lan dbeck. — Folia variabilia, jam trifida nt in forma normali, jam linea- ria, integerria, sed plerumque bijugo -pinnatifida, sen quiu- 12 quefida, lobis linearibus. Senper siliculae tnbereulum duplo brevins quam in forma normali ei utrinque sensim declive, neque abrupte trunnatum observatur. Agallis Ph. *) n. gen. Cruciferarum. Calyeis foliola basi aequalis. Corollae petala 4, ungni- enlata, spathulata, inlegra, flava. Stamina sex, teiradyname, edentala. Silienla oblonga, eompressa, augustisepta, hivalvis, bilocularis, in quovis loculd 4_ 6-sperma, stylo coronata. Racemus foliatus. 600. Agalis montana Ph. A. anna sexpollicaris, ereeta, parce ramosa, pilis patentibus, simplieihus vestita, Folia omnia pinnatipartita, radicalia circa 16 lin, longa, pio- aulis eirca 5—6 lin. longis, 11/, lin. latis, trifidis vel quin- gqueidis, lacimiis augustis, mucronatis; eaulinorum pinnulae löngiores, angustiores. Racemi elongati, foliati. ' Laeinide foliorum floralium utringue 3— 4, indivisae, perfeete lineares. Pedicelli primum 1%, lin. longi, deinde nsque ad 6 fin. longi. Sepala 1%), Yin. longa,; ovato-oblonga, obtusa, hirsnta. Pe- tala fere duplo lengiora. Siliculae immaturae 41/, lin. lon- gae, 1%/, lin. latae, apice rotundatae, styloque brevi termi- matae, basi cunealae, pilis hbrevibus, albis, reversis' hispidn- lae. Valvulae enerviae, 601. Vesicarin mendocina Ph. V. biennis?, tota stel- latim pilosa, tomentosa, incana; canlihus erectis; folis ra- diealibus eaulinisque spathnlatis, repando - dentatis; corynbis multifloris, demum elongatis; pedieellis florem aequantibus; sepalis angustis, sublinearibus; 'silieulis orhieularihus, stylo hrevioribus, — FP, arerica Bar. apud Gay Bot. 1. p. 161 non Hook. - *) dyallls eine (unbestimmbare) Blume bei den Eriechen. 13 in prov. Mendoza ad radicem Andium fregauens, sed non in Chile. — Speeimen, quod ornat. Wenceslav Diaz debeo, verto bieune; radix albida, simplex. ‚Caules quingue ex eadem radice orti, simplices, pedales, erecti (non decambentes ut in V. arctica), usque enneaphylii (non tetraphyllii nt in illa). Folia pleraque repando-dentata, dentibus 1-3 utringue; ra- dicalie majora inoluso petiolo 2 poll. 4 lin. longa, 5-6 lin. lata, caulina basi euneafn quam in P, arctica. Flores us- que ad 20 et plnres in quovis racemo, nes corymbi „panei- fori® ut in illa. Pedicelli dum planta floret 6 lin. longi (in fig. arcticae vix 4 lin.); calyx 3%/,-lin., pallide lutesvens (in ig. arcticae %-lin., viridis), foliola linearia, neque „ovata“; petala 5 lin. longa (arczicne seenndum fig. 3!/, lin. longa). Comparationis ansam praebuit Cartis Bot. Mag. new series. vol. II. t. 2882. Plantam areticam in Andibus prope Santiago erescere phaenomenen mirabile fuisset, sed errorem demonstravi. 602. Hexapiern senpigern Ph. Aun. Univ, Chil. 1862. 2. p.389. — H. pilosa; foliis omnibus radicalibus, rosulatis, pinnatifidis, in petiolum longum attenuatis; pedicellis Mores magnos aequantibus; foliolis calycinis oyatis; petalis calycem bis aequantibus. In Andium latere orientali in (ransitu inter Santiago et Mendoza, Portillo de los Pinquenes dieto legit ormat. Wene. Diaz. — Seapns quadripollicaris. Folia 2—2?/, poll. longe, 5—10 lin. lata, lobulis acutis vel obtusis, 5— 7. Pedicelli inferiores a reliquis remoti, saepe jam in medio scapi oriundi, 3%, lin. longi. Foliola enlyeina % lin. longa; petala 4 lin. lougn, sed apex rellexus; color eorım in speeim. sieris hividus, virescens, apice purpurascens. Stamina calyce di- midio longiora, petalis dimidio breviora; stylus parum brevior; 14 ovarinm oalycem ‚aequans. Fructus ....— Ah H. pinnati- Jida Gill. ei Hook. non solum scapo aphylio, hasi haud liguoso, sed etiam foribns duplo majoribus, lividis facillime distingnitur. 603, Hexaptera cicatricosa Ph. H. suffruticosa, eaule cicalrieoso, glabro; foliis ad basin ramerum hornotinorum confertis, obverse lanceolatis, acntis, glaberrimis; racemis elongatis; pedicellis ereclis, pubeseentihns; siliculis maguis, late alatis. An. Univ. Chil. 1862. 2. p, 442. .Prope S. Jose in Andibus prov. Talea in elev. 1900 metr. s. m..leg. orn, Herm. Volckmann. — RBami adsrendentes, 6-pollicares. Folia spatium 13/5 —2 pollienm in eorum basi oecupant, 9 lin. longa, 3 kin, lata, valde aeuminata; basis eorum, gibbost, prominens, persistens, civatriees formans. Racemi ah ultime folio inde floribus numerosissimis onusti; pedieelli 8 lin. longi, Calyx ereotas, 2 lin. longus, exins parce pilosus; corolla alhida, fere 34/, lin, longa. Longit. fructus cum stylo 6 lin.; diam. ejus 6 lin. 604. Viola psammophila Ph. YV. annaa, acanlis; foliis subrosulatis, linearibus, basi attennatis, apiee obinsis, inte- gerrinis, subtus ad’ marginem glandalis oblongis nigris orna- tis; peduneulis glabris, folium dimidium aegqnantibus; Noribus Inteis; sepalis obtusis, glandulosis, haud appendieulatis; cal- care vix producto, obinse. In litore arenoso prope Portum Caldera prov. Copiaps legi. — Folia pollicem longa, vix ultra Jineam. lata, hirsufo ; peduneuli 5—-6 lin. longi; sepala fere 2 lin., petala 3—3%/g lin. longa. — Simillima 7, Asteriae, sed glandulis foliorum et ealyeis, sepalis calyoinis obtusis, omuino exappendionlatis, pelalis minoribus, angustierilus ete, salis differre videtur. 605. Viela Lechleri Griseb, Abh. Gött. Arad, Wiss. VI. ex mea sententia eadem atque F. Huzrdobri Gay. Descriptia R Ä &jsebachii exactissime in speeimina ab ipso Gay in herb. ehil, relicta qnadrat. j 15 606. Viola chrysantha Ph. V, annua, snhacanlis; fo- his rosulatis, capitato -congestis, rhombeis s. ovato - lanreo- {ätis, petiolum bis aeqnantibus, margine eiliatis et supra glan- „Aılis nigris, utrinque eirea tribus munitis, ideoque suhsinnatis, guhtns giandnlis rufis dense obsitis; fNoribus axillaribus, uu- tserosissimis, luteis; laeiniis calyeinis anguste lanceolatis, lim- hu lato, searioso, albo; calcare lato, obtuso ealycem semel, petalis calycem ter aequantibus. In Andibus prov. Coquimbo, loco Jieto „Banos de Toro“ legit orn. Volekmann. — Planta longe magis foliosa guam F, Asterias, magis eaespitosa, interdum caulem 14/,- polli- vnrem format, uti Oxalides nonnullae chilenses. Folia inter- am subtus foliacer. Lamina eorum 4.lin. longa, 11/5 lin. inta; pedunouli folia-aubaequantes; calyx 1 lin, corolla 3 lin. tonga. In varietate lamina foliorum angustior, potius oblonge- limearis quam rhombea, ciliis longioribus et densioribus ve- »lita, et pedunculi modo longitudine folii dimidii, Flores ob- ' senre Autei, calcar album. — P. Asterias faeillime. foliis \incaribus obtusis, hasi sensim angustatis, petielo destitutis, :egmentis calyeinis haud marginatis, calcare hrevissimo nec von habitu toto; P, pusilla Hook. floribus coernleis ete. fa- illime distingnitur. 607. Viola Montngnei var. glandulosa. Lamina folio- um jam modo 11/, lin. lata et 2 lin. longn, jam 2%, lin. xata et modo 2 lin. longa, Pagina inferior glandulis ohsita -a@rum Aumerns variatz; pagina superior plerumgne reticulata "6 semper sub „ente fortiore velnt granulis albis adspersa eat, ;mae pili squamiformes aunt. In Andibus prov. Santiago ef ;rov. Cogaimbo invenitur. ö 16 . Aliam varietatem caulescenten, eaule 6 lin. crasso, ': poll. alto, foliis longius petiolatis, hirtis densissime vestito, ı: balnea de Toro dieta in Andibus proy. Coquimbo legit o ni. Volckmann. 608. Viola corralensis Ph. V. suffenticosa, glahre ereeta; foliis ovato-lanceolatis, ohbscure serratis; dentibu. glandula nigra terminatis; stipnlis petiolum vix aequantibu:. setaceo-laceris; foribus longe pedunculatis, caeruleis; bre eteis longe ciliatis; petalis basi imberbihus. Prope Gorral detexit indefessus Krause, — Ramus qı: soppetit 10-pollicaris. Folia inferiora 41 lin. longa, 31/, lir lata, peliolo 3%/, lin. iongo insident; dentes iis utringae cire: 9,.nervi laterales utringue duo, ad summum 3. Peduneu.: bipollicares. Ciliae bractearum zlandula terminatae, Petal: 3 lin. longa, omnia imberbia, qua nota facilliime a F. capil- lari et F. Portalesia dignoseitur. Praeierea foliorum form: diversa, peduneuli breviores, flores minores etc. 609. Viola Leyboldiana Ph. V. caulibus lignosis, ad- scendentihus, densissime foliatis; foliis supremis rosulatis. omnibus ovato-spathulatis, acuminalis, integerrimis, mar- giue eartilagineo albo muuitis, glaherrimis; floribus fali.- aequantibus; calyeis laeiniis anguste lanerolatis, basi ex appendienlatis; petalis calycem aequantibus (purpureis?). In altitudine 9-- 10,000 p. s. m. in Andihus invenit orn Leybold ad „Portillo del viento‘, „Cerro azul“ ete. mecum que sperimen nomine F. Sempervivum?? eommunicavit. — Ramus 6-pollicaris, a basi foliis densissime opertus, it. ut massam elavato - eylindricam 2 poll, erassam formet. Foli mediana, jam vetusta, fere 15 lin. longe, suprema et infe riora breviora; lamina in omnihus 2'/, lin. lata, sensim mor foliorum spathulaterum in petiolam abiens, apieo vero sati m 17 -—"brupfe acaminata; pagina superior sulcos 3— 5 longitudi- Mes nervis eorrespondentes ostendit, et sub lente minütis- Ime grannlata apparet. Peduneculi 6 lin, longi, paullo supra vsir bracteis duabns linearibus 2%, lin., longis albis seario- sıs -onusti. Laeiniae calyeinales 3 lin. longae; appendices nullae. Calcar breve rotundatum. — Satis a7. Sempervivo differt foliis totum canlem ocsupanlibus neque apice rosulam elegantissimam formantibus, lamina longiore quam lata, basi haud-truncata ete., eadem foliorum forma a P. atropurpurea Leyb. statim dignoseitur. 610. Polygala subandina Ph. P. herhacea , glaberri- ma; caulibus pluribus, ereetis; foliis Iinearibus, elongatis, acutis, erectis; racemis elongatis, 10 — 15- floris, demum lateralibns; foribus pallide eaeruleis (roseisve), minntis; se- palis basi viridibus, petala aequantibus; capsula ovata, vix emarginata, mörgine apicali fimbriata, Ad radivem Audium prov. Santiago inreni. — RBami 4 poll, longi, folia 9 lin. longa, 4, lin. lata; sepala majora 1%/, lin. longa, obovato-oblonga, acuta, alba basi viridia, apice caerulescentes, striis trihus e viridi eaernleis, laterali- bus ‚abbreviatis.notata, Variat corollis roseis. — In P. gas- dioide folia confertissima, breviora, obtnsa; flores majores, sepala longiora, apiece vel omnino laete caerulea, rotundata; sapsula fere aeque lata ac longa; P. thesioides canlibus fru- lieosis, ramis puhbescentibus, foliis brevibns, oonfertis, obiusis, Noribus capsulisgne magnis summopere differt; P. sirieta Gay quidem cum nostra optime floribus parvis eonvenit, sed sorollis voseis, sepalis basi haud viridibus, capsula apice hand fimbriata facillime distinguitur; P, pratensis Ph., quao sequitur, oorollis laete caeruleis, capsulis orbieularibus, aeque latis 20 longis ete, absque negotio dignoseitur. Br Ba, is Rei, ® 18 611. Polygala pratensis Ph. P. suffruticosa, puperuli”* ramis numerosis, ereclis vel decumbentibus; foliis oblong Iimearihus, obtnsiusenlis; Aoribus laxiusceulis 6—12, eadhruler minutis; eapsula orbieulari, marginata, w In pratis nemorosis prov, Valdiviae oecurrit. — P. gui- dioides et P. thesivides eaule fruticoso et floribus duplo ma- joribus, P. strieta loribus reseis; P, Salasiana canlihus de-, bilibus prostratis, foliis apice dilatatis, versus flores majori- bus, fere involuerantibus ete. faeile distinguuntur, species quae antecedit vero corollis pallide caeruleis, sepalis basi viridibas, capsıla ovata fimbriata neque orbieulari. — Caules vix pedales, debiles; folia 22/, lin. longa, vix ®/, lin. lata; flores 13/, lin. longi; eapsula apice modo incisa nec bicornis aut late emarginata , diametri 1%, lin. 612. Munlania Ph. novum genus Polygaleurum. Annal. Univ, Chil. 1862. 2, p. 390. Calyx persistens, pentaphylius; foliola duo Iateralia su-_ periora paullo majora. Corolla tripetala; petala mediante tnbo stamineo inferne eoalita, antienm majus, coneavo -galeatum, integrum, genitalia ineludens; lateralia oblonga, multo mi- nora, Siamina 8, adscendentia, subaequalia; filamenta in tubum fissım coalita, monadelpha; Antherae superiores sessi- les, inferiores breviter pedicellatae, biloculares, apice valvula eommuni dehisceutes, Discus nullus, Ovarium vix compres- sum biloeulare; stylus elongatas, filiformis, eurvatas, deci- dous; stigma terminale, subbiloburm; ovula in loculis solitaria e dissepimenti apice pendula, Capsulu coriacea, compressa, euneato -spathulata, biloeularis, margine loculieide dehiscens. Semina oblonga, pilis longiseimis,; semen totum inyolventi- bus, comosa. Ovario, eapsula et seiminihus longe pilosis cum Come- sperma Labill, convenit, sed enlyce persistente, foliolis ejas Na 19 parum inaegnalibus, corolla tripetala nec pentapetala, carina integra nee triloba ax deseriptione differt, Figuram a cl. De- lessert Icon, select. III. 20 datam inspicere non possum, cum volamen tertium in bihliotheea publica Santiagina desideretur. Hunlinn colletioides Ph. — Frutex aphylius, glaberri- mus, spinosus, spinis erassis, alternis, patentibus; floribus in basi spinarum glomeratis, breviter pedunculatis, albidis. Loco dieto Sunlunta in prov, Mendoza invenit orn, Wenc. Diaz; incolis, quibus Hualun andit, ad siccandum pruna per- siea aliaque inservit, quae in spinas figunt. — Ramuli qui adsunt 6 poll. longi, 2 lin. erassi, Spiuae 1%, poll. longae, saepe vix 5 lin. inter se distantes, laete virides, apice fuscae, Flores numerosi e tnbereulo earum basali prorumpunt, et limbo brevissimo squamuloso eireamdantur. Peduncnli ad sum- mom 1 lin. longi. Calyx parum hrevior; foliola ejus ovata, apice rotundata, fere coriacea, centro viridia, margine albido scarioso, majora a hast usque ad medium ciliolata, Carina fioris 2 lin. longa, e Iutescenie albida; petala lateralia 1%, kin. longa, angusta, oblonga, centro puncto violaceo notata. Filameniorum eolamna et autherae Havo-albidae. Fructus im- maturus? viridis, 8 lin. longus, 1%, lin. crassus, basi longe attenuatus, velut pedicellatus. Semina cum pilis albis sericeo- micantibus 5 lin. longa, absque pilis viridia, modo 2%, lin. longa, linearia, basi attenuata, 613. Silene nubigena Ph. S. 2[ tota glanduloso - pnhe- rula; multieeps; oaulibus simplieissimis, uniloris, erectis; fo- lis lineari- lanceolatis, acutis, inferioribus confertis, basi an- gustatis; calyeis inflati laciniis acntis, An. Univ. Chil. 186%. 2% pP. 378, Supra thermas de Chillan dietas inveni. Plants ad sum- mum -40-pollicaris; enulis qguatuor foliorum paria gerens, CE) 20 ultima braeteiformia; pifis articulatis, glanduloso - viscosis teetns. Folia radiealia 2 poll. longa, 4 lin. lata. Calyx 61/, Yin. longus, ut videtur quinquangularis. Petala .... Capsula calycem param superans, dentibus sex dehiscens etc. — Dif- fert a S. plutonica Naud. caule unifloro, foliis longe angu- stioribus, 614. Iychnis terminalis Naud. In deser. a el. Naudin data (Gay I. p.%56) de petalis altum silentium. In specimini- bus meis petala alba, qnadrifida, nempe profunde bifida et ueringne extas ad altitudinem bifurcationis dens divaricatus acutas, lobis medianis multo minor. 615. Stellaria stenopetala Ph. St. glaberrima, cae- spitosa, humilis; foliis oblonge-linearihus; foribus axillari- bus, solitariis; sepalis ovato-lanceolatis; pelalorum hipartito- rum laeiniis perangustis, valyce vix longioribus; ovario glo- hoso. “ Cord. de Doäa Ana in prov. Coquimbo, Volekmanm, — Canles ad summum 1/,-pollieares; folia 81/, lin. longa, . 1%/, lata, obtusiuseula, jam internodia subaequani, jam magis approximata, iisque multo longiora. Peduneuli 1/, lin. longi; calyx ejusdem longitudinis; siamina deeem, ealycem acquan- tes; styli 3 etc. 616. Arenaria Pissisi Ph. A. perennis, caespitosa, glanduloso - puberula; foliis oblongo -linearibus vel anguste linearibus; stipulis ovato-laneeolatis; - floribus terminalibus solitariis; sepalis ovatis, duabus late marginatis; petalis se- pala vix aequantibus; ovario depresso, basi contracto. In Andibus prov. Coquimbo loco dicto „Banos del Toro“ invenit orn. Volekmann. — RBamuli modo %1/g- pollioares; folia jam 3 lin., jam 6 lin. longa, Yy -—- %/, lin. lata, muero- nata, jam approximafa, jam internodia subaequantia; stipulae 21 12/, lin. longae. Peduneuli modo 31/, lin, longi; sepala 21/, lin, longa, valde inaequalia, nempe interiora duo margine lato, albo, scarioso munita; stamina 10 aequalia, petala aequantia, alba, basi dilatata, velut glandulosa, erocea, con- tigaa. Ovarium singulare, basi contractum, supra'depressum, in parte superiore durius; styli tres, basi coaliti. Capsula.... 617. Cerastium andinum Ph. C., puberulum , 2%, multi- caule; eaulibus adseendeutibus, 3—7-Noris; foliis ramalorum sterilium oblongo-ovatis, obtusis, flerescentium -oblongo- Hinearibus acutis; pelalis nee non capsula calycem bis aequan- tibus, sepalis ovatis. An. Univ. Chil. 1862. 2. p. 318. In fssuris rupium ad altit. e. 7000 pedem supra thermas de Chillan legi. — Rami 4—5-pollicares, valde foliati, de- mum magis denudati, Folia ramnlorum sterilium 4 lin. longa, 1%, lin. Iata; fNorescentium 61/, lin. longa, 17/, lin. lata; nervus medianus subtus valde prominet. Bracteae supremae ealycesque margine albo-scariosi. Sepala in flore 11), lin, in fructu fere 3 lin. longa. Capsnla eylindriea, reeta, 4 Iin. longa. — Differt a C, montano Naud. (Gay I. p. 275) feliis latioribus, nungnam margine revolutis, et capsula calyeeın superante; a C. nervoso ejusd. 1. c. p. 277 capsula calycem superante neque inclusa etc. 618. Cerastium Diazi Ph. C. 2}, eaespitosum, pulve- rulento - tomentosnm, viscosum; foliis confertis, orato-oblongis, sessilibus; peduneulis 1—3-Horis, etiam post anthesin erectis; sepalis date ovatis, apiee margineque seariosis; petalis valy- dem sesquies aeqnantibus, emarginatis; capsula reeta, valycem triente superante. An. Univ. Chil. 1862, 2. p. 391. In Iatere orientali Andium inter Santiago et Mendoza, via Portillo de los Pinquenes dieta, invenit orn, Wene. Diaz. — Ramuli 3—4-pollicares, Folia majora fere 6 lin. longa, 22 2 lin. lata, plerumque acutiuseula. Pars nuda peduncnli vix ultra 6 lin. longa; pedieellus ceniralis 4 lin., laterales 6 lin. longi, medio . bracteis ovezis, late scariosis onusti. Calyx 22/, lin. longus, siceus longitudinaliter rugatus, fere nervo- sus. Capsula 31/, lin. Jonga. — Foliis latioribus cum C. an- dino mihi, C. nervoso Naud., Ü. montioide Naud. convenit, sed facile a priorihus sepalis ovatis, ah nllimo pubescentia et pedunenlis trifloris distinguitur. 619. Sagina valdiviana Ph. S. glabra, erecta, bipol- licaris, ramosa; foliis Iinearibus, mneronatis, basi scariosa fere stipuliformi eonnatis, haud ceiliatis; Noribus numerosis, terminalibus; floribus peniameris, sepalorum obiusorum mar- gine angusto scarioso; petalis minimis subulatis; capsula ca- lycem param superante quinguevalri. Propo Oorral legit orn. Krause. — Folie 4—4%, lin. konga, 43 lin. lata, internodia paullulum superant, Pedicelli semper erecli, 3—4 lin. longi; sepala 1 lin, longa, petala vix tertiam partem sepalorum aequant, stamina sepalis oppo- sita, vix bis tertiam eorum partem aequantia. — Floribus peptameris cum S, chilensi convenit, a qua statim glabritie ete, differt, . 620, Sphaeralcer glabrata Ph. Sph. canle foliisque © Inteo-viridibus, glabris; foliis subflabelliformibus, suborbi- enlatis, parem lobatis, erenato-dentatis; stipulis lato-linea- ribus; floribus in apice ramorum aggregatis, breviter pedun- culatis; calyeis pilis stellatis brevissimis puberuli lacinüis tri- angulari-lanceolatis. Sph, .chilensis var. apud Gay. vol, I. p- 293. . In Cordillera de Linares dieta habitat, — A Sph. chi- lensi non modo caulibus foliisque glabris, et calyeis pubescen- tia brevissima, sed etiam forma laciniarum ealycis valde 23 disorepat. In Sph. chilensi laciniae angustiores et. majores sunt, nempe 3 lim. longae, vix 1 lin. latae, in glabrata vix 2 lin. longae, sed ultra lineam latae. Stipnlae pariter in glabrata duplo latiores. 621. Sphaeralcea obtusiloba Hook. — Sph. valpara- disea Ph. in lit. Cum opus Botanieal Miscellanies inspicere mihi contigisset, ubi in tab. 2787. Sph. obiusiloba Hook. de- pieta est, cognovi ol. Gay in opere suo vol. I, p. 291. aliam speciem cum hac confudisse, unde veram obiusilobam, .de- seriptioni Gayanae confidens, pro nova specie sumsi. Sph. obtusilobae verae „folia quinqueloba erenata“, „flores quini aut seni, in capitulum uniti“, Sph. obtusilobae Gayanae vero: „folia trilobata, inaequaliter dentata, flores spicam non- aungaam unilateralem formantes“ sunt, His adde fiores in obtusiloba vera esse subsessiles, et lacinias calyeinas late ovatas. Speciei Gayanae nomen hujus botaniei imposui et sie distinguo: \ 622. Sphaeralcer Gayana Ph. Sph, fruticosa, tomen- toso-velutina, incana; foliis (parvis?) uiringne canis, cor- dato -orbiculatis, tri -— quinguelobis; lobis parum profandis, obtusis, crenatis; floribus racemosis secundis; peduneulo com- muni elongato, partialibus calycem aequantibüs; laciniis ca- Iyeinis triangularibus, oblongis demum exerescentihus. — Sph. obtusiloba Gay I p. 291. non Hook. Prope la Serena legit el. Gay. — Feolia caulina parva, vix 7 longa ; pedunculus communis vero in uno speeimine 42 lin. longus, maultiflorus; pedicelli inferiores 4 — 6 Jin. longis valyx in fore 31/, lin. longus, maturanie fruciu exerescens, Alterum quod snppetit speeimen pedunculos modo 20 lin. Ton- 808 triloros habet, caelerum convenit, 623. Sphaeralcen Berteroana Ph. Sph. frutieosa; *aulibus fexuosis, tomentoso- velntinis, incanis; follis snpra 24 Intescentibus, basi euseatös, subtrilobis, Jobo mediano acı- inseulo, snbintegerrimo,, Interalibus brevissimis, parce' erena- tis; racomis axillaribus 8—6-Noris; laeiniis calyeinis oblongo- triangularibus, canescentihus. Prope Bancagua logit infelix Bertero. — Folia 20 lin. longa, 18 lin. Iata petiolo 9 lin. longo insident, supra Iu- tescenti-viridia, basi eunenta , Jobo mediane triangulari, for- ma a foliis aliarum speciernm chileusium satis: distineta. Ra- cemi numerosi,' eonferti, inferiores 33 lin., supremi 9 lin. longi; pedieelli inferiores 4, superiores 2 lin. longi; calyx in flore vix 4 lin., in frnein maturo 7 lin, longus, Carpidia 2 lin. et ultra longa, basi trausversini rugesa, in mäargine dor- sali bituberenlata, disperma. 624. Sphaeralcen collina Ph. Sph. stellato -tomen- tosa, incana; follis subrhombeis, inaequaliter erenatis, inter- dam subtrilebis, ohtusis; pedunenlis axillaribus, folio Lrevio- ribus, ad summum iriforis; foribus brevissime pedicellatis. In Cerro de $, Cristöval prope Santiago legi potest, — " Planta potins suffruticosa quam frutieosa, vix pedalis; folia plerumgue mode 9 lin. longa, 7 lin. lata, petiole 5 lin. kongo insidentia, inferiora longins, superiora brevins petiolata. _ Pe- dicelli Noris vix 1 lin. longi; calyx 34/, lin. Jongus; petala 6 lin, long. — Sph. velutina Presi Relig. Haenk. U. p.124. pubesceutia et peduncnlis brevibus 1 — 3-foris- cum nostra vonvenit, sed ei folia cordezio- orhicnlata atiribuuntur. 625. Sphaeralcen mendociaa Ph, An. Univ. Chil, 1862. 2. p.39%. Sph. suffrulicosa ; caule adscendente, pilis stel- latis albo-tomentosa; folis trilobis, grosse ineiso - serrafis, supra viridibus, subtus canescentibus; peduneulis axillaribus, plerumque geminis, terminalihusque brevissimis; bracteis mi- mutis, bifidis; foliolis calyeis exterioris setareis; lactuiis calyeis 25 interioris ovato -iriangularibus, incanis; corolla ealyvem bis aequante, rosea, diametri 12 -— 14 lin. Prope Mendoza freguens. W. Diaz. — Rami, qui sup- petunt, 1—14!/4-pedales, apice in racemum aphylinm termi- nantur, Folia inferiora .cordata, religna ıruncata, imo. cımeata, omnia triloba, et,.quamvis pilis stellatis obsita sint, supra sat laete viridia, majora 21/3 poll. Jonga, 1”/z ;poll. Jata;. petio- kus: dimidiam laminam aegnat,. Stipulae minutae vix 2 —%1/y iin. longae, superiores persisientes et deficienfe-folio hrastene funt, . Pedaneuli 1 — 83, plerumgne 2, axillares, superiores racemi terminalis. solitarii, plerumgne naiflori, sed etiam elon- gati, triflori oecnrrunt; albido-tomentosi sunt uf-caulis.. Calyx 4 Hin. longus, laeiniis ovatis, acuminatis fere aristatis. Co- Iumna staminum brevis, 626. Sphaeralcen floribunda Ph. Sph. pilis stellatis iomentosa, vanescens; foliis suborbienlaribus, basi truncatis, erenalo-dentatis, inferioribus subquinquelobis, superioribus potius trilohis, lobo medio proditcliore, reliquisque acutiusen- lis; infloreseentia elongata, spiriformi; pedunenlis axillaribns, folinm aequantibus, apice 4 — 8-loris; pedieellis brevibus; laeiüiis calyeinis ovato-lanreolatis, hasi constrietis, In collibns prope Santiago inreni. — Frutienlus e. tri- pedalis; ramis virgatis, basi 2 lin, erassis, Folia fere pan- nosa, inferiora petiolo 9 lin. longo, tenui fulta, 19 lin. longa, 16 iin, lata;‘ superiora sensim minora et hrevins peliolata. Stipulae lineari- suhnlatae 21/,—83 lin. longae. Pedunculi e. quindeni, superiores foliis sensim minutis factis breviores, ita ut inflorescentia elongata, subspicata fiat. Podicelli vix 1%/, Hin, longi. Calyeis exterioris foliola seiacen, vaduea, nt in reliquis; interior 4 lin. longus, laeiniis ovatis, hasi von- sirietis, deinde elongato-triangularibus, margine sc. reciilineo. 26 Infloreseentia multiora, spieiformi ad Sph. Berterounam wihi accedit, a qua statim pedicellorum brevitate distinguitur. 627. Sphaeralcea rapestris Ph. Spb. pilis stellatis aspera, eanescens; foliis orbieulato -trieugularibus, basi Erun- catis, rugosis, erenatis, inferioribus parum lobatis, lobis valde rotundatis, superiornm lobis magis distinetis, medio acuto; pedunenlis in foliis supremis 5—8 axillaribus, folium aequan- übus, 3—5-oris; floribus suhsessilibns; laciniis calyeinis triangulari -lanceolatis. Prope S. Felipe in rupihus legi. — Frutex 2 — 3-peda- lis, ramis virgatis, basi 1 lin. erassis. Folia magis rugosa quam in reliquis, inferiorum petiolus 8 lin. longus; lamina 11 lin. longa, 1% lin. lata. Stipulae bilineares. Pedunenlus infmus omnium longissimus, modo 64/, lin. longus; pedi- celli 1 lin., ealyx 51/, lin.; eorolla calycem bis aequat. Pili stellati longiores, crassiores, magis distantes quam in religuis, unde tota plauta magis aspera apparet, Proxima est Spk. collinae mihi, sed foliis supra stellato- asperis nes mollibus velutinis, basi truncalis nee ouncatis absqur ullo negotio di- stingnitur, 628. Sphaeralcea choapina Ph. Sph. pilis stellatis tomentosa canescens; foliis cordato-orbicularibus, subquin- quelobis, crenatis, lobis omnibus etiam fohorum superiorum votundatis; pedunculis axillaribus, inferioribus valde elon- gatis foliatis, apice c. 5-floris; superioribus nudis sub- racemosis; laciniis calycinis ovato -lanceolatis. Prope Choapa invenit orn. Landbeck, — Frutex 3— 4-pedalis, ramis yirgatis, hasi 1?/, lin. erassis, Folia infe- riora petiolo 4 lin. longo insidentia, 6 lin. longa, 7 lin. lata Stipulae eadueissimae. Ex axilla foliorum medianorum pe- duneuli 5. ramuli 3— 4- pollicares surgunt, 1—% foliis ouusti, 27 apice 3—5-fiori, ex axilla superiorum pedunenli bipollicares, racemosi, decemflori, aphylli, e summorum peduneuli hreves, paneillori, quae infloreseentia fere panieulata hanc speeiem valde distinguit. Pedicelli breves 1—11/, lin. langi. Galyx 4%), lin. longus, corolla duplo majer. — Foliis minntis, cor- datis aliisque notis ad Sph. veltinam Presi Relig. Hacnk. Il, 9.124 accedit, sed inflorescentia longe diversa videtur; a Sph. collina mibi, cui propter habitum salis sinilis, statim foliis dordatis nec cuneatis dignoseitor, ‚629. Malva parviflora L. Cl.Gay vol.l. 2.298 „eum dubio, ait, hanc speciem in floram reeipimus, quia censemus plantam a cl. Hooker et Meyen indicatam potius ad M, nioneensem pertinere.“ Sed M. parviflora, felielis involueri setaceis neque ovato-oblongis facillime a .M. nicacensi di- stinguenda, satis frequens in republica chilensi invenitur; in herbario speeimina prope Santiago ec, lecta servantur. 630. Malva Iaeta Ph. M. 2}, herbacen, laete viridis; caule adscendente, pilis stellatis hirsnto; foliis inferioribus longe petiolatis, quinquefidis, lobis profunde ineisis, fere bi- pinnatifidis, foliorum superiorum anguste linearibus; Dbasi ca- Iyeis dense hirsuta, laciniis vix petala dimidia aequantibns. An. Univ. Chil. 1862, p. 442, Prope 8. Francisco in prov. Talca in elevat. 2070 metr, sm. invenit orn, Volekmann. — Canlis 8-pollicaris, abs- que ulla pube breviore. Folia inferiora pedunoulo hirsuto, bipollicari insidentia, ambitu. orbienlaria, diametri pollieis, aeque hirsuta; laeiniae foliorum superioram 1/g lin. latae, Fio- res plerique ad apicem caulis congesti, eireiter 5; pedumcnli 6%/, lin.; calyx fere 4 lin, petala 8 lin. longa. Diam, fruetus 4 lin.; earpelli hirsuti e. 12. — Differt a M. purpurea Lindl. defeetu pubis hrevioris, quae hane canescentem faeit, pilis 28 longe majoribus; laeinüis foliorum lounge tennioribus, laeiniis calyeinis in fore aeque magno brevioribus. 631. Oristaria loasnefolia Ph. An. Univ. Chil. 1862. 2. p. 392. Cr, pilis stellatis sparsis aspera; caulibus erectis ramosis; foliis plerisque tripartitis; lobis Jaciniato - dentatis, intermedio longiore lineari; peduneulis axillaribus solitariis terminalibusgne unifloris, inferiorilus folio brevioribus, ereetis, demum apice deflexis; ovorollis magnis, roseis, calygem bis aequantibus; alis rarpellos bis aequantihus. In prov, Mendoza, loco dieto Melocoton inven. orn. W. Diaz. — Caulis ereetus, 1 — I/,-pedalis, basi 11/, Hin. erassus, sient tota planta laete viridis, pilis longiusenlis, stel- latis, sparsis vestitus. Folia infima quingneloba, reliqua tri- partita, lobis angustis, irregulariter Iaciniato- denfatis;’ inter- medius fongior; longitudo laminae in majoribus 24/, poll; petiolus crassus, paullo brevior. Stipulae lanceolate-lineares, sparsim eiliatae, vix 4 lin. longae. Longit. lariniaram oaly- eis 51/, Iin., forma e basi lata sensim angnstafa; petala 9 lin. longa. Diam. fraetus 64/, lin.; carpelli fateribus asperi 1.2/, lin. longi, alae, ut videtur, haud spiraliter eontortue, 3:/, lin. — Differt a Cr. aspera Gay I. p. 320 pedunenlis nunguam horizontalibus, hasi calyeis haud villosa etc. 632. Cristaria? patagenienPh, Cr. einerascens, dens® stellato- pubesvens; -foliis inferioribus quingue-, smperioribus tripartitis; “ambitu orbieularibus, lobis inferioribns tri- ser gquinguepartitis, laciniis trifidis,. ovalis, aculis; pedunculis in- ferioribus geminis, petiolos nequantibus, superioribus confer- tis, petiolos superantibus; eatyce hirsuto, dimidium petalorum aequante, E planitie Patagoniae ad radieem Andium valdivianarum sita ramum attulit orn, Guill. Cox. — Planta verto humilis 29 pancos pollices alta. Internodia inferiora usque ad pollicem longa. Petioli inferiores 61/, lin. longi; diam. laminae 8 lin.; folia superiora minus divisa, laciniis.integris, lineari -oblon- . gie, acutinseulis: 633. Oristarin argylinefolia Ph. Cr, laete viridia, eanle, petiolis, pedunculisque albo - hirsutis; foliis ambitu 'ova- tis, subpalmatis, subbipinnatifidis, Jaeiniis ovatis, obtusis, &u- periorum 'angustioribus; pedunenlis axillaribus, folium supe- rantibus; calyc« hirsntissimo; corella (sieca pallide lilacina) diam. 12 lin. Prope Copiapö legit orn. Dodt. — In speeimine, qyuod suppetit, e radice simplivi, einereo-fusra, sexpollicari, lineanı orassa,.annüa?, eaules tres, tripollivares sürgunt. Folia in-- Teriora petiolo 10 Fin, longo insidentia, 15 lin. longa, 11 lin, lata, quinquepartita, lobo mediano reliquis multo longiore; lobi omnes piunatikdi, laciniis fere lineam latis, brevibus, ro- tundatis. Folia saperiora magis orbienlaria, lobo mediano sc. breviore, folia Argyliae cujusdam referentia, omnia pilis stellatis albis hirsuta sed laete viridia sunt. Stipnlae subu- latae, lineam longae. Pedunculi primum breves, mox elon- gati, folium superantes. Calyx hirsutissimus, usgue ad me- dium partitus, 3 lin. longus; laciniae lanceolatae, - Petala duplo longiora. Frucins non adsunt, 634, Crisiaxin bipinnatia Ph, Cr, incana, dense stel- lato.- pubescens; foliis oblongis, bipinnatiidis; pedunculis axil- larikus geminis, uno. folio breviore uniflore, altero eo Ion- giore, multilloro; ealyce incano, longius pnbesoente; corolla (sieca alba) diam. 17 lin. Prope Copiapo leg. orn. Dodt. — Speeimen caulem pe- Aulem, vix lin. orassum ostendit. Internotia folinm aeguant. Folium inferins petiolo 22 lin. longo insidens, 2—9 lin. lon- EL) gum, 13 lin, latum; pinnis sexjugis constans, quarum infe- rior deflexa; pinnae quadrilobae, Tate lineares, ohtusae; in foliis superioribus piunae trilobae; rhachis alata; nervus me- dianus latus, planus, utringue Iinea prominente sabalatus, quod valde singulare, Stipulae minutae, lanceolatae, 2 Fin. longae. Pedunculi, ut in aliis speeicbus dimorphi, unus sc. unillorus, alter multo longior, apiee racemosus. Calyx usque ad tertiam partem divisus, diameiri 8 linearum; laciniae an- gaste lanceolatae. Fructus desideratur. 635. Cristarian Sadae Ph. Cr, laete viridis; caule foliis, pedunenlisque hirsatis; foliis ambitu orbienleribus, quin- quepartitis, lobis extertoribms trilebis, intermediis quingue- lobis, laciniis linearibus, .apice rotundatis, saepe recurris; peduneulis axillaribus binis, superioribus folium fere ad bra- cleam reductum multo superantibus, uno uniforo, altero 8— - 5-foro; ealycibus hirsutissimis; oorolla (sicea vaerulea, een- tro alba) diametri 16 lin. Etiam hanco speciem prope Gopiaps lcelam orn. Dodt debeo. — Bamus fere pedalis suppetit,. Internodia longa, fo- Hum aequantia, inferiora etiam :superantia., Folium medi saulis petiolo 21 lin. longo insidens, 18 lin. longum, totidem Jatum, fere usque ad ipsam basin partitum; lobi duo exterio- res trilobi, interiores quimgnelobi, fere pinnatiidi; laeiniae recaryae (an individui neo speciei particulare?); folia supe- riora lacinias angustiores, minus ineisas ostendunt, eaeterum similia. Stipulae lanceolatae, fere 2 lin, longae. Peduneuli unillori, 6— 12 Min. longi; multiflorus communis nsque ad 30 tin. longus, pedieellos 5 — 6 lin. longas gerit, Calyx viX ultra medium partitus, laciniis lanceolatis, diametri 8 Hin Fructus nondam adest, Dixi in honorem amieissimi Ludovieo Sada, Mediola- nensis, qui plurimas plantas utiles et ornamentarias in rei“ 3 publieam introduxit et agrienlturam et hortienlturam promo- vens optime de nova patria merifus est. 636. Cristaria glandulosa Ph. Cr. annua, erecta, € basi ramosa; caule petiolisque glandulosis; haud pilosis; fo- tis stellato-tomentosis, viridibus, ambitu orbieularibus, quin- quepartitis, laeiniis pinnatifidis; stipulis haud eiliatis; pedun- enlis axillaribus, saepe geminis, folio multo brevioribus, nno anifloro, altero eirca 6-foro; Horibus breviter pedicellatisz calyce longe setoso; corolla cAlycem his aequat; ala carpel- lum vix superante. Ex Andibus prov. Coquimlo loco dieto „Bafios del Toro“* lectam atinlit orn. Volekmann. Speeimen mnicum suppetit, Planta vix pedalis, sordide viridis. Petioli saepe bipollicares, diameter foliorum eirca 9-linearis; peduncnli multiflori, pedi- celli inaequales, majores vix flore longiores; calyeis segmenta in fore bilinearia, postea parum aucta, ®1/,-linearia, an- gasta, fere inearia. Diameter corollae 4 — 5 Im. — Caule haud piloso facile ab afünibus distinguitur. 637. Aristotelia Maqui V’Herit, var. andina, foliis ma- gis coriaceis, late ovatis, magis dentalis, peracntis, patenti- bus; ramis novellis glaberrimis; frnetn duplo fere wajore. In Andibus prope Concumen, locum prov, Aroncaguae, legit orn. Landbeck, et pro specie distinota declarat; ex mea sententia potius forma andina speciei commnnis, Folia ei 32 lin. longa, 21 lin. lata, in forma normali vero 34 lin. longa et solum 15 lin. lata. 6383. Mypericum muscoides Ph. H. hunile, xamo- sissimum, dense vespitosum, glaberrimum; foliis minntis,. ob- longo-linearibus, obinsis, pıimetatis, internodia aequantibus, superanlibusgue; pedunenlis terminalibus uni- vel trifleris; foliolis calyeinis apioe rotundatis inaequalibus ; petalis ealyce ihinoribus. Ad radieem Valcanj de Osorno dieti invenit or. Cox. — Ramoli vix 2%, poll. alti; folia mode 1%, lin. longa, 13— #/, lin. lata; foliola, calyeina foliis simillima. Kami plerique apiee unifori; pedaneulus folia subanquans; corolla dimidium calysem aegre superans, lutea, dorso medio rubro tincta. 6381. Dinemageonam albicaule Ph. ‚An. Univ. Chil. 1861. 1. p. 44. — D. caule vellere argenieo obtecio subundo ; foliis. distantibus, minutis,. lanceolatis; racemis terminalibus, subirifloris; petalis basi glandnloso-laeiniatis, vaeterum erispa- tis; sed fibris brevibus glandnlosis nullis marginem eingen- tibus, . ‚Prope Vallenar iuvenit orn. Volekmann. — Internodia polliearia. Folia 21/, — 3 lin. longa, pilis appressis dense ohteeta, ideoque incana. Pedicelli 1%/, lin. longi bibracteo- lati, Diameter floris 7 lin. Samarae formam ei magnitudi- nem ilarım D, Gayani ostendant, sed reficnlata ei profunde foveolata sunt, alae famen lacvissimae. — Differt a D. Brid- gesiano (seeundum descriptionem hujus) petalis pilos. hreves glandulosos in margine toto non exhibentibus, follis minutis, floribus breviter pedieellatis; a .D. Guyano caule argenteo, foliis minufis, distantibus, racemis paueiforis. 639. Obsery, Valenzuelia trinervis Bert. inter Sapin- daceas collocata, et Owindilia twinervis Gill. ad Kanthox- leas relata eadem planta est, ‚Cni nomini prioritas? 640. Cissarobryum maerophyliam Ph. C. ramis Ali- formihus, piosis, pilis patentibus; foliis magnis, breviter petiolatis,; sublus niveis, late ovatis, dentihus magnis, PA ram profundis, ‚uiringne eirciter quatnor; -pedunenlis azillari- bus, filiformibus, ‚subbinis, folio brevioribus; cvalyce Janato ei setoso; petalis. pallide eaernleis, siceis albidis. In provineiae Colchaguae subandinis legit orn. Land- beek. — Canles vix pedales, folia usque nd 9 lin. long 3 totidem lata, supra viridia, hirsnta, 'subtus niveo-tomentosa; dentes longe minus profandi quam in C. elegante. Caules, petioli, pedunculigue pilis patentibus hirti; calyces praeter tomentum niveum selis horridi, 2/, lin. longi, laciniis angu- stioribus et ımagis elongatis quam in (. elegante, petala ali- guautulum minora. 641, Cissarobryum parvifoelium Ph. C, caule filifor- mi, pilis patentibus hirto; foliis minutis, supra hirsutis, sub- tus albo -tomentosis, ovatis profunde erenato - dentatis, den- tibus utringne binisz peduneulis folia snperantibus, sieut calyx albo -tomentosis , setosis; pelalis obsenre violaceis. In montibus elevatioribus prov. Colchaguae ad 57000 ped. s. m. invenit ornatissimus L. Landbeok. — Folian ad summtum 3 lin. longa. Pubescentia omnino cum priore con- venit, sed magnitudine foliorum, dentibus eorum, pedunculis elongatis, corolla obseure violacea differ. A C. elegante pubescentia, foliis' minoribus, corolla violacea negotio aeque facili distinguitur, Diagnosis hujus speciei sic emendanda videtur; j Cissarobryum elegans, C. caule puberulo, foliis medio- eribus, subtus cinereis late ovatis, profunde deutatis, fere ineisis; dentibns obtusis; peduneulis folio Zougzoribus; calyre albo-lanato et hirsato; petalis ealycem saltem bis acquanli- hus, pnlchre eaeruleis. — Folia c. 7 lin. louga, 5 lin, lata, dentes is uiringue 2-— 3. 642. Viviania brevipeduueulata Ph. Y. caule ramo- sissimo, albo-tomentoso; foliis brevissine petiolatis , ovatis, integerrimis, supra fere viridibus, subtus albo -tomentosisz Aorihus terminalibus, demum roseis, e. 5-7; pedicellis ple- tumque calyoe hrevioribus; valyee viridi; petalis calycem bis aequantibus, 38r Bd. is Heft, 3 34 In prov.. Santiago ei Aconcagua ocis subandinis legi. — Folin plerumque. internodis paullo longiora, majora 6 lin. longa, 4 lin. lata; ealyees 3%/, Hin. longi, laeiniis peraeutis eie..— An. F. roseae varietas? Differt foliis hand distanti- bus, sorymbi paucifleris, pedunenlis abhreviatis, saepe ealyce hrevioribas. 643. Tropneoluim nubigenum Ph. Tr. canle procum- bente, glabersime; foliis confertis, digitato -partilis, sub- septemlobis; :lobis-.oblongis, uiringne attennatis;. pedunenlis petiolos. aequantibusz - .enlyeis magni segmentis triangulari - kanceolatis, calear tenne his aequantibus; peialis: calycem vix aequantibus, Navis vel rubellis, duobus majaribus emar- ginatis, angustis, ennealis, In Andibus prov. Santiago ad „Laguna dr los Puignenes“ eirea 12 —— 13000 ped, s. m. invenit, ornat, -Landbeck — Speeimina duo vidi. . Habitus omnino Tr, polyphylli var roseiorae,. Lobi foliorum 6 lin. longi, usque ad 31/, lin. lati, Peduneuli 8-—9 lin, longi, erassi, rigidi Calyx 8 lin longus; segmenta cjus 21/, Hin. lata; calecar mode 8 lin. leur gum, teres, abrupte in ealyeem ahit, nee sensim ampliatur, ut in Zr. polyphylio. Petala omnia calyce paullo minora, euneata, augusta, .majora vix 13/, lin. Iata, profunde emar- ginata, 644. Oxalis coguimbana Ph. O0. hirta, caule suffru- ticoso,, hrevissimo; foliis erectis, longissime petiolalis; foliolis ternis, ‚obcordatis;. pedunculis petiolos superantibns, apice dichotomis; Aorihns snbsecundis, Iuteis; sepalis oblango -linea- rihus, obinsis, corolla calycem ter aeqnante. ‚Prope ‚Quanto in Andibus prov, Coquimbo legit ornat. Yolekmann. —. Caulis vix lincam erasens, lignasns, -co1- tice rufesceute hirto vestitus, multieeps; ramuli brevissimis 35 squamae. as basin nullae, Folia numerosa; petioli 3 poll. longi, pilis brevibns patentibns hispiduli; foliola 3”, lin longa, totidem lata, vanescentia, iisdem pilis brevibus vestitg. Pe- dnnenli communes 41/5 poll. longi, rami pollieares, 10— 15-Rori; bracteae el pedicelli ‚lineam longi; calyx densius pabescens 1/, lin.; corolla 4 lin. longa, ante expansionem extus rubra, 645. Oxalis micxophylin Ph. O0. minuta, arete. cae- spitosa, pilis albis hirsuta; caule hasi lignoso; petiolis elon- gatis; foliolis ternis, minimis, obevatis, vix- obcordatis; fori- bus Inteis, solitariis, subsessilibus. In cordillera de Doia Rosa Andium Coquimbensium in- venit orn. Volokmann. — Caespites densissimi; petioli 3 lin. longi, ‚foliola vir dimidiem lineam aequant, ideoque omnium specivrum ehilensinm winima. Corollae glaberrimae, diametri 4-linearis tubus superins ruber, petala extus rubro lineata; ealyx vix 3/4 lin. lougus, sieut tota planta pilis lon- gis , albis; mollibus vestitus. 646. Oxalis Berteronna Barn. var. uniflöra. Frequen- tem in prov. Aconcagna ad enprifodinam „tel Lilen“ dietam inveni; praeter peduneulos uniforos a forma normali loculis capsulae trispermis, nee polyspermis recedit. " ‚649. Maytenus andina Pl. Centur, nn 24. — Jam Postquam speeimina magellanica conferre lieitum erat; cognovi nihil esse nisi IM. magellanicum. | 648. Villorezia mucronata R,etP. Jam hie moneam Cätrum chilensem Molinae nihil esse nisi Villaroziom mu- cronatam, uti alio laco docebo. 649; Colletin valdivinne Pl, C. aphylla, dense pube- rala; ramulis tenuibus, abbreviatis, in. spinas mutatis, angu- gulum satis aoutum cum ramis formantibus; florihus fascien- g# 36 latis, ‚hrevissime pedanenlalis;: calyeihus. brevissime pedunen- latis albis; eylindrieis, saepe qnadrifidis; laciniis refexis; sta- minibns saepe quatuor, exserlis. - In prov, Valdivia variis locis ocenrrit. Spinae eirca 9: lin. longae, multo temuiores quam in affıni C. spinosa, et angulum 45° eum-ramis formantes, ne- que angulum 60° at in illa, unde habitus valde alienus. Fo- lia -quae interdum adsunt, obovato-oblonga, hrevissime pe- tiolata,, dentata, dentibus utringne eirca 5; circa 4 lin, longa, 2/, lin. lata sunt. Calyces cum .dentibus extensis 21/, lin. longi, pelicellis vix 3/, lin. longis insident. — .Differt a €. spinosa Lamk. praeter uotas: jam indicatas ealyce minus pro- funde fisso, pedicellis filamentisque brevieribus, . staminibus plerumgne quatuor; a C. feroce Gill. et H, antheris exsertis, a0. tetrandra foliis ovatis .dentatis, autheris exsertis;. a ©. tomentosa mihi.pubescentia longe aliena, ealycihus brevissime peduncnlatis etc. . . . 6502. Colletia stipellacen Ph. ©. humilis, deeumbens, spinosa, glaherrima; foliis oppositis, fere spathulatis, . inte- gerrimis, basi utringue ‚stipula persistente, parya, srariosa, triangulari, eiliata fultis; pedunonlis solitariis, spurie latera- libus, elongatis; cealyce longe tubuloso, quadrifido, albo; pe- talis staminibnsque inelusis, In Andibus depart, INapel creseit; detexit orn. Volck- mann. — Rami fusei, noyelli virides, nitidi. Folia veria- cea, majora 5%, lin. longa, 1%, lin. lata, trinervia, sed saepe nervi Internles aegre conspioni, Pedanenli in ramnlis hrevissimis terminales, solitarii, usque ad 6 lin. longi; calyx albus, 2%/a lin. longus, laeiniis lanceolatis, obtusinseulis, apertis; petala squamaeformia, alba; autherae suh petalis fere oreultae, sessiles. Fıuetus immaturns basi persistente virjdi ealyeis stipatus, trieoceus; maturum non vidi, 3 6512, Colletia discolor Hook. var. .C. humilis, glaber- rima, valde foliosa; foliis oppositis ovato-elliptieis, appresse serrulatis, in petiolum brevem attenualis, coriaceis; pedun- eulis axillaribus, snbgeminis, unifloris, brevibus, forem aequan- tibus. . In Andibus de Ranco -dietis prov. Valdiviae c. 4500 ped. s. m. invenitiorn. BR. Pearce. — Differt a speeiminibas ma- gellanieis ramis valde ‚foliosis, feliis parum discoloribus, pe- duneulis breviorihms. . 651b. Colletin? maytenoides Gris. Abh, der königl. Gesellsch, zu Götting. Vol. VI. Sceiadophila mayt, mihi Cent. Jam hund fruticeni nihil esse nisi Rhammum diffusam a el. Clos .secundum speeimen anomalam deseriptum mihi persua- sum ‚haheo. ‚Froeins.baeca nigra, succosa, insipida.. 652. Colletin moritana Ph. C. valde folivsa; foliis con- fertis, ovato-elliptieis, integerrimis, penninervis; subtus pu- berulis;' pedicellis Norem! album, pentamerum aequantibus; petalis mullis; staminihus e tnbo exsertis, laeinias ‚calycinas non dequantibus, In Andibus praedii la Companiia dieti‘ prov. Santiago ereseit. — Habitas omnino ©, erenatae Glos, in prov. Valdi- via etc. cömmnnis, sed’ folia magis conferta, 8°/, lin. longa, 5 lin. lata, petiolo ®/, lin. insidentia, integerrima. Pedun- euli plerumgque terni e quavis axilla, 2—2%/, lin. longi. 653. Colletin Doniann Olos (Gay II, p. 36) eadem est atque Ochetophila Hookerianu Boiss. _Num merito genus Ochetophila a Colletiis sejunetum? nonne plures Colletiae species foliosae huc referendae ? 6542. Retanilla glauca Ph. R.glauca, glaberrima; ra- mis brevibus, omnibus spineseentibus; feliis pettolatis, oh- ovalibus, minutis; foribus racemosis ....; fraetibus demum 38 glabris, ovato-globosis, diam. 5 lin., saepe aborts mono- spermis. Prope Choapa frequens seeundum orn. Landbeck, gui sperimina attulit. Frulex 2°/,-pedalis, ramosissimus, habitu Colletiae spiniferae, Rami sub augulo 70° divergentes, spi- nescentes, majores 20 lin. longi, 1%/, lin. erassi.- Folia 2!/, lin. longa; ut in relignis, trinervia, interdum majora. Bacemi 15 lin. longi. Calyx broviter campannlatus, extus pubescens. Faeile distingaitur a R. Ephedra ramis hrevibus crassis pa- tulis, .omnibus spinescentibus; fractu minore, ovato-glohoso; in R. Ephedra Iructus depresso -glohosus, diam. 7 lin. A R. spinifera statim fructn duplo majore distingnitur. . 654). Retanilla erassa Ph. R. laete viridis, aphylla; ramis elongatis, sparsis, 13/, lin. erassis, apice spinosis; racemig subglohosis; floribus lutescentibus tomentosis; stami- zibus lacinias ealyeinales subaeguantibns; fructu «u.» In ‚regione literali. prov. Santiago prope Algarrobo lecia fuit, — Frutex 6—8.pedes altus, qui‘ cum brevi deseriptione R. Ephedrae apıd Gay Il. p. 26 data satis thone convenit, sed collatis speeiminihus valde differt. . In nostro enim inter- nodia 15 lin.clonga, rami 6-—- 12- pollicares, indivisi, duple crassiores, propter internodia elongata distantes, ‚nnde habitus valde alienus. Calyx pallide favus, minime rubescens, 2 lin. longus; erass. ojus 11/, lin; L, frutex glaberrimus, p0- Iygamus; foliis elliptieis, erassis, coriaceis, snbintegerrimiß, eoncoloribus, praeter nervum medianum enervüs; racemis breviter petiolatis, spieatis, axillarihns, vix dimidium folium aequantibus; Boribus pentameris, 655. Kitrea montana Ph, Ad radieem Andinm prov. Santiago legi. — Frutex 8— 10-pedalis. Rami einerei, sient tota planta, glaberrimi, etiam 08 novelli. Folia pollieem. longa, 9 lin. lata, ohtusa-vel acu- tiuscula, crassa, coriacea, laete. virentia, subtus- vix palli- diora, petiolo 2—2/, lin. longo insidentia, margine obseure vrenata; nervi laterales haud conspiewi, Bacemi modo sex lin. longi glaberrimi. Flores parvi albidi; pedieelli corollam subaequantes, Flores masenlini: petala 11/, lin. longa; - sia- mins decem, quingne petala superantia iisque alterna, quin- que interiora petalis opposita jisque breviora; discus cupu- laris margine subdecemlobus , ovariuın omnino abortivum. In Horibus hermaphroditis (seu antheris effoetis femiuinis) petala vix 1 lin. longa, stamina decem, brevia, acqualia, siont in ge parte exteriore disei oriunda; ovarium pyriforme, stig- mata trin, Fruetnm matorum non vidi. — Differt a Z, Molle Gay IH. p. 45 glahritie perfeeta, Horibus pentameris, foliis multo crassiorihns ete., a Z. oaustica Mol, (Laurus) foliis evenüs, raremis breribus ete,; Z. orenata mihi foliis ohlon- gis, acntis, glanco-cinereis eto, valde diversa. 656. Kitren monianat var, patageniea Pl. RBamu- Ium frnetiferum e planitie patagonica prov. Valdivine opposita ab orn. 6. Cox allatum tantirm video. Folia paullo ıminora, paullo Angnstiora, et pedicelli duplo longiores, 22/, lin. longj; diam. fractus fere 3 lin, putaminis 23/, lin. Fructus pallide violacens et putamen costatum ut in Z. Molle Gay. 657. Kitren exenata Ph. L. glaberrime, glauca; follis avato - -oblongis, appresso serraio -erenalis; nervis lateralilus vix conspienis ; racemis folio multo breviorihus;. flribus pen- tameris. . In Andibus de oppido Chillan dietis, incolis Zezreoille. — Frutex 6—8-pedalis. Folia petiolo 31/4 Hin. longe, superius bisuleato insidentia, corincea, sed longe minns erassa quam ‚in antecedente, ‚majora 17 lin. longa, 9— 10 lin. lata, ple- 3 rumgue acutiusenla; margo basi integerrimus, a medio vel jam a tertia parte inde dentihus appressis, apiee rotundatis armato, Nervi laterales utringue sex, subtns haud conspieui. Bacemi modo 6 lin. longi; pedicelli Aliformes 1%,-Iin., dia- meter floris $ 2-lin.; petala perangusia, fere linearia, obinsa. Stamina 10 brevia. Stigmata tria. — Plores Z' fructusre non vidi. 658. Buvaın dependens DC. var, patugonica? Ba- mulum fructiferum.e Patagonia a Coxio allatum servo. In- eolis Patagonis Muehi audit. Folia angustiora, magis ere- nata quam in forma vulgari, fructus major, putamen nempe diametri 2 lin., cum in forma valgari 1#/, lin. modo attingat, et compressum, nee globosum. 659. Krigonella monspelinen L. In alveo fluminis Acancagua infra Sta. Rosa de los Andes satis frequentem legi. 660. Wrifolium Cromieri Clos var.? Tr. repens, gla- brum; petiolis plerumque elongalis; foliolis obcordatis, den- tatis; stipulis parvis seariosis; peduneulis petiolos aegre su- perantibus, flores 3 — 15 subumbellatos gerentihns; calyeis pubescentis dentibus lineari- lanceolatis, lübum subaequanti- bus; corollis Prrpureis tubum bis aeqnantibus, In Andibus prov. Cognimho, Santiago ete. reperitur. Po- Iymorphum est, petioli jam 5, jam 17 lin. lougi; foliola mode 2, modo 4 lin, longa et lata, dentes utringue 6 ad 11, magis minusve acufi; pedicelli floram jam modöo 1 lin., jam 8 lin. longi; flores jam deusius argregali, jam distantes, fere rare- mosi, A Tr. Oromieri vero, quod in prov.'Valdiyia frequens ; peduneulis petiolo arquanfibus (ner triplo longioribus) pauei- Noris üifferiz cum Tr. megalantho, ewi dentes calyeis breves et corolla calycem quater aequans, vonfundi non potest, 7% sinplex Clos petiolis longissimis, subeapillaribus, laeiniis ai calyeinis tubo duplo longioribus ete., Zr. rivale Olos iisdem calyeis notis differint. . 661. Phaca Cruckshanksii? Hook. et Arn, Gay IL p: 97. — Ph? glahriuseula, eaule ramosc, pedaliz folüs elon- gatis, quinquejugis; petiolis fere usque ad medium nudis; foliolis elliptieo-ohlongis, reinsis; stipulis memlranaceis, eon- eretis; pedunculis folium bis aequantibas, apice 5— 8-Horis; bracteis pedicellum superantibus, scariosis ; calyeis dense nigro-hirsuli laciniis fere setnceis, fubiim aeqnanlibus; carina ealycem fere sesqnies aequante, flava, ' apice violatea ; alis carinam multo superantibus, Navis, medio violascentibns; ve- xillo alis parum.longiere,. apice violaeeo; orarie alho-lanugi- n080; legumine .... Prope argentifodinam las: Aralias in Andibus prov. San- tiago ‚legi. — Partes juniores totius plantae pilis satis ap- pressis albis et nigris dense vestitae sant, sed demum raulis et folia glahriuseuln evadunt, Folia,31/, poll, longa ; foliola 5—6 lin, longa, 2 lin, lata; stipulae 4 lin. longae. Pedicelli 1—11/, Im. longi, ei calyces 4 lin. longi dense hirsuti, ni- gricantes, Vexillum 8 lin. longum, — An vera Ph. Gruck- shanksii Hock.! vorolla minime favo-rubens. De magnitndine et proportione dentinm calyeis apıd Gay .altım silentium an etiam in Botan, Miscell.? quod opus sonsulere nequeo, ‚662. Phaca? quindecimjuga Ph, Ph. caulibus adscen- dentibus, gracilihns, sparsim sericeis; foliis glabris elangatis, (2 15 - jugis ; petiolo in tertio inferiore nudo; foliolis oblongo- Ninearibus, obinsis, complicatis; stipulis membranaceis , oppe- sitifoliis, infimis fere usque ad apieem coneretis; peduneulis folia aequantibus, apiee 5 7-foris; pedicellis calyeeque pilis appressis plerisque nigris dense vestito; dentihus calyci- nis tuhum subaegnantibus; corolla magna, eaerulea; legamine glabro, inflato? Au. Univ, Ohil. 1862. 2. p. 443. 42: _.. In Andibus de Dona Ana dietis ‚prov. Coquimbo. in clevat. e. 4000 meir. s. m, invenit orn. Volekmann, — Suppetit ramus sexpolliraris, Internodia ‚5 — 6 lin. longa; petiolus iripollicaris; foliola 4. Kin. longa, fere: 2.lin. lata; stipnlae " 21/, lin. longae. , Pedicelli vix 1-Iin., bractee panllo majore scariosa fulti. Corolla 71/5 — 8-Iin.; carina ‚apiee. obscure eaerulea; alae vix dimidiam caripam aequant;. oblusae, pal- lide ‘caeruleae; vexillum earina paullo longius, emarginatum, striatum, ceniro alhiduw, plerumgue margine terminali cac- ruleo. ‚Fructus immaturas ‚uniens ‚qui adest fere globosus. "663. Phaca Landbecki Ph. Ph. multicaulis, canlibus vix spithameis, ereotis, serieeo - puheseentibus; striatis; folio- lis 10— 12-jugis, incano-sericeis, obovato-oblongis, apice retissis, bäsi enneatis; peduneulis elongatis,, folia bis aequan- tibus, äpice flores e. 10 gerentibns; calyeibus nigro-pilosis, corella ....5 leguminibus ovatis, inflatis, duris, valde rugo- sis, fere 8 lin. longis, sutura ventrali valde prominente. In Andibus prov. Colchagnae legit orn. Landheck. - Habitus dstragali vesiculosi Clos (Gay I. p. 120. t. 17), qui mihi potius Pheca yuam Asiragales videlur, sed pu- -bescenlin valde distineta. Folia usgne ad 38 lin. longa, A basi foliolifera,; foliola 3%, Tin. longa, £Y/, lin. lata, minus approximata,, infima modo 11/, Iinea a basi distantia; stipü- lae scariosae, late triangnlares, nltra medium connatae. Pe- duncnli fere zröpollicares ; pars nuda eorum 2 poll, 4 lin. Legumina valde dura, 41/, lin. lata, 5%/, tin, crassa, 8 lin. longa; semina circa 10, ut videtur, duplo majora quam in specie landata, : 664. Phaca oligantha Ph: Ph. canlibus ereetis, suh- simplieibus, pedalibus , pnbescentibus, potiolis erectis, ab ipsa basi inde foliiferis; foliolis usque.,.ad 15-jugis, Jinearibus, 4 enneatis, retusis; stipulis minutis; peduneulis axillaribus, fo- lium sunm sesquies aequantibus, apice flores 4— 8 gerenti- bus; -ealyce pilis nigris vestito;. corolla „...; leguminibus ovato-oblongis, infatis, rostratis, valde rugosis, fere & lin. longis. ‚In _prov. Colchagua ad basin Andium invenit orn. Land- beok; Novembri jam defloruerat. — Canlis graeilis, sieut tota planta pilis appressis albis sat varis vestilus, striatus. Folia internodia snbaequant; foliola 4 lin. louga, 11/, lata; stipulae lanceolato -lincares , usque ad inedimn connatae, apice herbaceae, vix 11/, lin. longae, " Peduneuli satis graciles, 3 poll. et ulira longi; pedicelli lineam longi, bractens subu- latas aequantes. Dentes calyeini snbulati, tubum aequantes. Legumina 8 Hin. longa, 2 23/, lin. lata, 31/g lin. crassa, valde rugosa, dorso plans, margine vontrali inflato, elevato, apice in rostrum rectum, fere. lineam longum terminata. ” 665. ihnen elongata Ph. Ph. sericeo- pabescens, viri- dis; caule ereeto, simplici?, foliolis eirca 8-jugis, oblonge- linearibus, inämis paululum ab axilla distantibus; peduneulis valde elongatis, demum axillaribus; racemo elongato; ealyce nigro - piloso; eorolla e davo et eaeruleo variegata; legu- mine .... = In Andibas de Chillan dietis reperitüur. — Bami, qi suppetunt, pedales, simplices. "Felia internodia bis vel sar- plus ter aequanı; petioli 2 — 24/, poll. longi, feliola usque ad 6 lin. longa, 1 lin. lata, apice rotundata, basi sensim-at- tennata, primmm 46 lin. a basi distantia; stipulae 2, lin. longae, ‚ultra medium connatae, sSeariosae, pilosae, nervo mediano viridi. - Pedunenli 7—9-pollicares, per 3—6 poll. nudi; flores satis distantes, pedicello lineam longo fulti; bra- vtene subulatae, pedieollum aequantes, margine sonriosae. Calyx. 2 lin, longus, sient pedicellus pilis appressis nigrie 44 vestitus; dentes tubum aequant. Corolla ealycem bis aequat; alae vexille parum breriores ; earina saltem ®//"alarum aequat. Legumina immatnra modo adsınt, nigicantin, pilis appressis albis sat dense vestita, "666, Phacn? coneinna Ph, Ph.? suffruticosa, albido- pubesceus; caule brevissimo, ramis adscendentibus; foliolis 8 -jugis, oblongo- Iinearibns‘, obtusis, vix emarginatis; stipn- lis sat magnis, scariosis nervo mediano viridi, 'ultra medium sonnatis, triangnlaribus; peduneulis longissimis, folium 21/, aequantibus, apice racomnm sub-12-Dorum gerentibus; ca- lyeis nigropilosi dentibns subsetaceis, tubum aequantibus; co- rollae calycem bis aeguantis vexillo obseure eaeruleo, alıs albis, earina alba apice enerulea; leguminibus .... In montibns elatis praedii Catemu prov. Aconcagnae in- venl. — Rami vix sexpollicares; folia 20 Jin. longa; petioli quarta vei tertia pars unda, foliola virtdia, 4 lin. longa, 1%, lin. lata; stipulae 41/, lin. longae. Peduneuli eum raceme 4%/,-pollicares ; bracteze suhnlatae; calyx 21/,, corolla 61, lin. longa; alae obtusae earina longiores. A Ph. amoenae Ph: var.? differt foliis viridibus, calyeibns” Rorihusque mino- ribus, earinis viridibus stipularum ete. 667 a. Phaca? hrachyptera Ph. -Ph.? snffrutieosn, multicanlis, humilis, albo-villosa, hirsuta; ifoliolis subdeeem- Jugis, ovatis vel oblongis, obtusis, emarginatisve'; stipulis usque ad medium connatis, scariosis, nervo mediano. viridiz pedunenlis ereetis, longissimis, folinm fere ter aequantibus, apice racemım 4—8-forum gerentibus; calyee hirsntiasimes earina magna, apice. onernlen, alas albas. superante, et voxil- lom casrulenm suharquante; leguminibus ‚... Una eum priore legi, — Bami 6—8-pollicares, dense albo-villosi, folia pedunenlique hirzuta, Folin 3- pollicaria, 4 vix in quarta parte unda; foliola 4 lin. longa, 2%%/, lin. lata, jam integra, jem emarginata; pelunenli 6 — 7-pollicares; flores 61/, lin. longi. Species hrevitate alarum a similibus dislinguitur.. " 667b. Phaca PissisiPh. An. Univ. Chil. 1861. 1. p. 46. Ph, annua, pubescens, subincana; caulibus erectis, foliosis, ramosis; foliis patentibus 8—-9- jugis; foliolis oblengo -linea- ribus, obtusis; stipalis liberis, ovato-triangularibus, acutis, herbaceis, pilosis; racemis pedunenlatis, folinm bis aequan- tibus, demum laxiusculis; rhachi,. pedicellis, ealyeibusgue nigro=hirsutis; calycis ovati dentibus subnlatis, tubnım aequan- tibns; corella ochroleura (in planta viva omnino alba vix in voeruleum vergente); leguminihus ovatis, inflatis, basi atte- anatis, substipitatis. Chaäarel in prov. Coquimbo; Volekman; radix borea- lis montis de Chacabuco, ipse. — Caulis la, ped. altus, Folia bipolliearia_et majora, a basi foliolifera; foliola usque ad 8 lin. longa, 1 — Yz lin. lata; stipulae 24/, lin. longae. Racemi floriferi 4-pollicares; pars nuda pedancali fere 3- pollicaris. Pedicelli 1%/, lin,, calyx 3 Im,, corolla 5 lin. Ion- ga. Legumen 9 lin. longum, 5 lin. latum. — Differt a Ph. coguimbensi M. et A. pubesventia minns densa, minus incana; follis majoribus, patentibas; foliolis obtusis, imo apice rolun- datis; peilunonlis multo longioribus; pilis nigris pedicellorum et calyeis, 6632. Astxagalus Volckmanni Ph.. An. Univ. Chil. 1861. 1.2.46. — A. suffruticosus?, pilis appresis albus "incanus; caulibus ereclis, teretibus, foliis internodia aequan- tibns vel-superantibus, 5 — 6-jugis; petiolo fere a hasi fa- liolifero; foliolis ohlongo -linearibns, obtusis; racemis elon- gatis, folio multo longioribus, primum terminalibus, demum 46 . azillaribus; pedunenlo ‚usque 'ad medium nudo; ‚ealyce cam- panulato, .brevidentato; corolla calycem bis aequante; vexillo alisque oblongo-lanceolatis Aavis, carina: obtusa, apiee vio- lacea; lesumimibns oyato -oblongis, inenrvis pendulis, eireiter decaspermis; seminihns minutis, reniformibus, pallide fuscis, nigro - maculatis, u „Loco divio Camarones in prov.. Atacama invenit or. Volkmann. — Caulis qui suppetit pedalis; folia..inferiora 18 lin. longa; foliola eorum ‚6 lin, longa, 1°, Jin. lata; sti- pulae ‘parvae, vix % lin. longae, oppositifoline, hidentatae. Racemi 20 — 30-fori sub anthesi 31/,-pollicares, frutiferi 43], poll. longi; calyx brevipedicellains 12/5, coralla 3/4 legumen 51/, lin. longum. 668b. Astragalus litoreus Ph, A. fruticosns, ramo- sissimus, parce pubescens; folielis "8 — 11 -jugis, obovatis, profuhde emarginatis, fer obeordatis; stipulis seariosis, me- diocribas; racemis axillaribus, folium bis aegnantibus; pedun- enlo nltra medium hudö; ealyce pilis albis appressis vestito; corolla 5 lin. longa, e flavo et caexuleo varia; carina vexil- lom subarguante; alis brevioribus; legumino subfaleato, in stylum longım ineurvum terminato. In litore prope Coronel Februario 1861 invenit flius Frideriens. — Canlis hast lignosus diametri 2 lin,; rami mumerosissimi, debiles, decumbentes, vix 1 lin. crassi, Folis 16 lin. Tonga internodia fere bis aequant; foliola majora fere 4 lin. longa, 24, lin, lata; pritnum par ab origine petieli 8 —6 lin, distat, . Stipulae omnino, scariosae, yix 3 lin. lon- gae. Flores 8 15 in quovis raceme, luteo- albi; carina apice violacea;: vexillum violaceo - striatum, Legumen 10 lin.. longum, 2%/, lin, latum. — . Ab. A, procumbente Hook. süi- pnlis longe minerihus, foliolis fere obeordatis, pedunculis 4 brevioribus, leguminibus- gracilioribns, stylo-longiore termina- - tis satis differre videtur, ut ei speciei honorem trihuamus. ° ' 669, Astragalus? SegethiPh, A. 2%, sericeo-caneseens, multicaulis; ramis tripollicarihus, ‘basi feliatis; foliis sub- septemjugis;. ‚foliolis oblongis, distantiam a basi nsque ad primum par foliolorum aeqnantibus; stipulis dimidio breviori- bus, late triangalaribus, scariosis, usque ad medium comnatis; pedunenlis terminalibus elongatis, apiee 5—8- oris; bracteis scariosis pedicellos brevissimos, snperanlibus; calycis tubnlosi pilis paueis, nigris, multisque albis vestiti dentibus subn- latis, tnbo parım brevioribus; floribus calycem bis aequanti- bus; carina obtusa, ‚lava, apice violacea; alis ‚oblaugis, ob- tnsis, Navis, carinam superantibns, ‚et vexillum apice viola- senm, siriatum fere aequantihus; legumine .. . , Prope argentifodinam Las Arafas in Andibus Santiaginis legi, — Folia hasi valde sonferta, eirea 20 lin. longa; fo- liola 5 line longa, 1 lin. lata. Peduneulorum pars nuda 15 — 18 lin. ‚Tonga; ealyx 4, corolia 8 lin. longa, Toia planta pilis albis appressis vestita. -- Differt ab A. amato Clos, Gay ll. p. 113, foliis ‚modo 7-jugis, nee 9 — 13- -jugis, . fo- tiolis angustis, tube ealyeis longe, alis carinaım aequanlibns, 670. Astragalus? monticola Pı. A.? 2, multicaulis, humilis, hirsutns pilis albis nigrisque mixtig; folis sab- septemjugis, oblongis, Jistantiam a basi usqne ad primam foliorum par aequantibns, vel brevioribus; ' stipulis viridibus, subherbuceis, usque ad medium ronnatis, foliolum subaequan- tibus; peduneulis axillaribus, folium aegquantibus, apice 3— S-doris; hracteis virkdibus; ealyeis dense nigro - hirauti laei- niis abo: brevinseulo 'longioribus; carina flava, apice viola- eea, alis Navis carinaım aeguantibus; vexillo apice violaceo, earinam cum alis superante, ri:calyeem bis aequante, legn- minibus ....' . 48 Cum priore unienm speeimen legi. — Statim distingnitur hirsutie longe diversa, alis brerioribus, stipulis viridibus, sub- herbaceis. Folia 20 lin. longa; foliola 5 lin, longa, 13/5 lin. lata; ealyx vix 3 lin. longus; vexillum 6 lin. 671. Astragalus? Gilliesi Ph. An. Univ. Chil. 1862. 2. p.398. A.? suffruticosus, appresse pubescens; caulibus ere- etinsculis, debilibus; foliis smboctojugis, foliolis lineari-ob- -longis, obtusis; stipulis parvis, herbaceis, basi connafis; pe- dunenlis folium his vel ter aequantibus, erectis, apice 6 — 12-Roris; bracteis scariosis, pedicellum brevem aequantibusz ealyeis pilis appressis nigris albisque vestiti dentibus angu- stis, tubo paullo brevioribus; corolla calyeem 2%/, aequante, e Hävo et raeruleo varia, alis carinam superantibus; legu- mine (immaturo glabro, hand inflato, mature ...). In Ändibus Mendocinis in transitn Portillo de los Pni- quenes dieto legit orn. Wenc. Diaz. — Mnltieaulis; canles sexpollicares, parum ramosi, modo 2/, lin. crassi. Folia in- ternodia superant, 15 lin. longa, patula; foliola 4 lin. longa, vix %, lin. lata. Stipulae 2 lin. longae. Peduneuli 3—3 44 poll, longi, erassitie caulis; pedicelli ad summum lineam longi. Calyx 2%/,, eorolla 6%/, lin. longa. Vexillum suborbienlare, vix emarginatum, centre favum, margine pulehre caeruleum, striis nigro-violaeis etiam in centro flavo pietum; alae pal- lide flavae, 2/, —®%/, vexilli aequant; carina brevis, vix ter tia vexilli parte longior, flava, apice violacea, 672. Astragalus Dodti Ph. A, pilis approssis als canescens; foliolis subnovemjugis, ohlonge-linearibus, pleris- qne.retusis, imo- emarginatis;: petiolo foliorum superiorum vIX in quarta parte nudo; pilis alhis nigrisgne slipalas wmedioores subscariosas obtegentibus; pedunenlis folium fere bis aequan- tibus, apice capitato-spieatis; bracteis selaceis, dimidium 49 ealycem aequantibus, et cum eo pilis nigris albisque onustis; eorolla Hava apice caernleo -siriata, calycem bis aequane, alis carinam fere bis aequantibus; legumine .... Speeimen oriferum ab orn, Dodt prope Copiaps lectum, fraetiferum ejusdem speciei? ad Arqneros a cl. Gay. — Ra- dix‘simplex, pallide fusca, Caules plures ereeti, eirca 9- pollicares, vix lineam erassi. Folia internodia superantia, usque ad R%5 lin. longa; foliola 4 lin. longa, 1 lin. lata; sti- pnlae 3 lin. longae, herbacene, apice peracutae, ultra me- dinm junetae. Pars nuda pedunenli 2 —31/,- pollicaris, pars Norifera 10-linearis (demum elongata?). Calyx campanula- tus, brevissime pedicellatus, 2%), lin. 'longus, basi et supe- rius, siout pedicellus, pilis nigris, apice et inferias pilis albis appressis dense vastitus; dentes tubum subaequant. Corölla 5 lin. longa; vexillum late ovatum, emarginatum; alac omnino flavae %, vexilli, carina apice caerulea vix */, vexilli aequat; ovarium dense sericeum,. — Legumen in speeimine Gayi ap- presse ei sparsim sericeum, arcuatum, fere 10 lin. longum, vix ulira ‚2 lin. erassum, transversim reticnlatum, ad snturam superiorem valde impressum ;. sutura inferior profunde in- flexa, . . . ‚673, Viein modesta Ph. Y. parce pilosa ; foliis trijugis, anguste. linearibus, truncatis, anie apicem serratis; stipulis semisagiktatis, latiuseulis, dentatis; eirchis bifidis; peduneulis bitloris , folio brevioribus; calycis pilosi dentibus subaequali- bus, inbo brevioribus; corolla caerulea, ealycem bis aequante; leguminibus in sutura hirsufis, pentaspermis. . In praedio meo valdiviano invenit Alius. Canlis debilis, 1/g-pedalis. Petioli in speeiminibus majoribus 15 lin. longi; foliola suboppesita, 15 lin. Tonga, 1%, !in, lata, apice frun- cata, tri- imo quinguedeniata, et saepe utrinque Infra apicem denticulus; folia breviora, latiora et alia longiora, angusliora Br BA. As Hell, 4 50 in eadem planta. Stipulae inferiores angustae, integerrimae, superiores latae, fere 2 lin, ‚latae,. exquisite .hidentatae.- Pe- dunenli 7 lin. longi,. demum ‚panlle longioresz; . pedicelli 1% lin. longi, ealyx 1.%/, lin., corolla 32/3 lin; legumen. imma- twam 11 lin, longum, 2 lin. latım. — Differt a P, depau- perata Clos apıd Gay foliis omnibus trijugis, eirrhis semper divisis,, pedungulis folio.brevioribus, bifloris; a F. micrantha Hook, ‚cirrhis divisis, stipulis dentatis, foliolis. apice truneatis, trimueronatis; a 7. Kingii Hook. stipulis superioribus latis, dentatis, leguminibus ad suturam hirantis; a F. tuncata mihi foliis trijngis, non gadrjugis, stipulis enperiorikus latis den- tatis, peduneulis. billoris non trilloris, leguminihns penta- non enneagpermis. 674. Viela truncata Ph, YV. glabrinseula; "saule tenui; toliois 6—8, exaeie Hudaribus, apice plerumgue omarginatis et trimueronatis, infimis basi petioli approximatis; 'eirrho ple- vamque bifidö; stipulis semisagittatis, paueidentatis; pednnonlis follam ‘neguantihus, 2—3-Horis; ealyeis hirsuti dentibus snbu- latis tubo brevioribus; corolla: minuta, alba et enernlea; legtı- vilne lanceölato, &laberrimo sub -9-spermo, ' E provincia Goguimbo speeimen attulit cl, Volekmann. — 'Folia interaodia subaequant et absque eirrho subpollicaria sunt; folicla fere 8 Hin. longa, 3, lin. lata. Pedicelli vix 2 Yin. longi; ealyx cum dentibus 1°/, lin. longus; corolla 4 lin; tegumen 12 lin. longum, 22], lin. latum; semina (nondum perfeete matura) subglobosa, fuser, vix lineam diamelro aequanl, 675. Vicin Mneraei H, et, Arn. var. padunculis .elonga- tis? — Internodia modo 10—12 lin, longa; petioli bipolliea- res, foliola 11, lin. longe, 4 lin, lata (seeundum el, Clos apıd Gay modo 4—7 lin, longa, ® lin, Iata); stipulae Iata® 51 dentatae (in forma normali ‚secundum enndem yalde minniae, Iinearir-lanceolatae); pedunculi quadeipollicares, ideoque pe- tiolos his aequantes (in forma. normali petiolis, hreviores); Agntes onlyeini supremi subulati, eresti,. infimus: .longior, 2g inbi aequans;. vexilli apex in specimine sioeo caeruleus sed inter alas oecnltus; caeterum los e Iuteo-sulfureus est, In" Andibus de Linares dietis, veperta“ fait, — Änt v. Maoraei 'valde polymorpha, aut plures spegies sub ‚hoc n0- mine confusae. Sie v. er. 7 Maoraei valdiviann. semper fores roseo- purpureos ostendit. \ 676.. Virin Ianceolata Ph... V..glaberrima; folielis. sub- denis,, exgete lanceolatis, wurkenalis; stipalis magnis .denta- tis; pedunenlis, folie aequantibus; Nloribus ex alho.- caeruleis, In..eodem, loco,atque anteoedens colligi- potest.. — Inter- npdia. bipollicaria; petioli ahbsgne eirrho 0,2 poll. 4 lin. longi; foliola, uf in anfecedente, ' 1%: lin. longa, 4. Tin. late, sed propter formam lanceolatam valde diversa; flores fere 7 In. longi, dentes calyeini superiores et .laferales latiores-quam in V. Macraei. Legumen basi latius, versus apicem sensim attenuatum, " 617, Viein Leyholai Ph. V. elata, glabriuscula; inter- nodiis elongatis; folüis.‚ereetis; foliolis 9—10, ovato - oblon- gis, retusis,. mneronafis;_ stipulis dentatis; pedusenlis multi- Norie, folia aeqnanfibns ; foribus minutis, albidis; _ dentibus calyeinis late wiangnlaribus; praeter infimum setaceum, reli- quis .paullo longiorem. on In prev. Colehagua legit on, Landbeck.. .— Plane primo adspectu glabra videlur, acenratins inspegta. pilis ap- pressis albis, satis raris. pnhesoil. Stipulae ‚nt. in varietate P. Masreei supra deseripta, Folie majora in petiolo 2Y, poll, lange sita, foliola pollicem longa, 4 — 4, lin. lata. 4* 52 ‚Calyx:modo- 1 %gTin., vorellamede :3%/, lin. longa, albida in-apice: sarinae- caeruled.:::Legumen immaturam '15 ‘lin. louit gun; 4: latumy'ejusdem formae: alyuc in A: Maoraei, Hat spesiei’nostra sinilis,.:sed: internodils:-elongatis, ' foliis- hand horizontalibus, Aoribus:aninutis facilljime distingaitur.g = ie: 678. Vieia palitän Hook e la; Stipnlis subulacı 5, calcare- angn ssimo, di diam stipu- en hr t NS RELTERIER, : up « lam aequante,, dentibus salyoinis superioribus vix ‚latioribns, not euren corolla alba, apice Hallide caeruleg, neo dutea; pedunenlis eirca 8-Boris folium vix longiindine 'aequantibus ı nee fere düplolongioribus"a‘ deseriptione - Fr päliidae in- opere-Gayi rabsseripta' satiscdifferre videtäh; ah’ species’ peeuliäris? An eolör.sorollae'ex Speeinlige giecd!.vesusto ‘ dedumlus®t" AM, grata mihlstipulis- angustis,'dentibus'-calyrinis -lougioribus, angustioribus,"falielis vero Tatiaribus elliptieis ;«&' 7 -Berte- »sana: mihi isdem- ndtis:"Toliolisqgue nunguam: einarginatik difert.: ga! ae Se ee Pe Eee Fe u Signs Prope- Oatemus: in ‘prov, Avonoagun Hagi, De i % 679, Lathyrus sußandinus Pi L i, puhescei neseens; canle augulato, striato; foliis omnibus unijug liölis‘ oblonge-lähtoeolaris ,. longd'mieronatis, 3-7- nerväls; stipalis sagestatis, latis} errhis:pleranque simplieibusg: ipe- duneüliselongatis , ultifloris;folinm:ter: aequantibls; »dend- bus'talycissitlosi -Tubum aeglüntibns;: jeguminibus "hirsulis, Ati. Univ; Okil; 18622, wall. en et ne. inPertn In radiee Andium prov. Santiago “Fregieus. Zr Oanlis pedalis; petiolus- dömmnbis- 4— 6 lin, Touisz foliola 20 Tin longa; 5 Ih. Jätay" stipulae 71m longae, ferätd Fin. datae, brönizue basi 10V0’ ahciae eisi Tıhequilateräe: FlöresSrln. longi, 'bäsl! albi; Yexillo Pulchre eerules, —— "Dit pro varie- tale E, macropödis Gill; hal }donee Fpecinieir al: orn.!Wi BD} Diaz. prope: Mendoza lectum vidi; hic fere glaber, et- foliis snperioribus: maltijugis, -foliolis usque .ad 4, poll.ilongis, sed 138.9 lin. latis,; stipulis angustis semisagittatis' salis superque äffert.w..: u: . Mioebi er ee FE er .,680. Tonthyrusn setiger Ph. L; 2, humilis ,.dense pu- bescens; „sanle angulato, striato; foliis hreve.petiolatis, üuhi- jugis, seta Zerminatis, internodia; superantibus; -Toliolis : lan- eeolatis, acuminatjs, mucrone rigido; .stipilis semisagittatis, lanceolatis, aurieula alterna nuhnulla; pedareulis multifloris Folia ia, superantibus; corolla magns, rubro-alba, sieca eaerulescente. . An. ‚Univ,.Chil. 1862 2. p. 444. zn. Andihns prov. .Colchagua ab orm. Landbeck leotus, —iBami,.multi, ‚aeque: Jongi, 6--8- pollicares e collo naseun- tun. „Polis: majoribus petiolus 6 lin., foliola ‘19 lin. longa, 31/, lin. lata; seta quae petiolum terminat; nonnunguam::in foliolum ; vextumm. 4 linizlongum, 1/4 lin. latum converlitur. Sti- phlae 8: lin..Jongae,!-2-lin. latae, anricula fere 3 lin. longa anetae.: :.Pedunculi. 15° — 2% lin.-longi; braoteae lanceolatae fere «2 lin. longae, . pedicellos: aequantes;- caducae. -': ;Calyx 4%, lin. longus, late ovatus; dentes. nt in .affinibus.. . Corolla fere 10 lin. Tonga. —. Species defectu..omniim eirrhorum sin- gularis a. L. ‚subaandino :praeterea. pednnenlis : brevibns :primo adspeetu distingnitwe.. : u: : "68 Lathyrus Volckmanni #Ph. L. debilis, glabriusou- his, sparsim sericeo-pubestens; foliis. eirrho simpliei termina- tis;’superioribns::bijugis,. inferioribus unijugis; -foliolis’Tanceöla-, is; linenribüsque,. aıitinsenlis;-stipulis mintis, semishgittatis, lanesolatisz ‚pedwneulis folium bis. nequantibas, hifloris;..den- tibus--balyeinis previbus; floribus minutis. -- An. Univ. 'Chil, 1862::8, pi 448.. el en rn ati lol vo hi: sbandinis- ‚provs: Nuble: Ioeo: dieto. Seiita ad elevat. € 160 meir. s. m. invenit or. Volekmann, —:-iiSpeeimen 54 nitziniem. 7 roll, doiigeid,, :basi ratkosum.' Polieinterhodiä semel sel.-bistinagüantia ‚epetioläln’!pleruthgtie: 4- linedrem‘, fö- liola majora 11 lin:longayr 2 Im; slata ostendunt,! sed supe- viora isden speeiminis modo 6 lin, longa, 1 Is. Ian" St: eihbrerineesgeaut votre Iraetönl, Calyx 11/5 in. longas, denbe: seiiekugz sdöntes inaequklesj+Ureves, vix dimidiim: tum aeguantes.:. "Cordlla:-vix:4 lin: longayısicea: alba. et axerulen. Dogimina-nonradaitnt :: den dom atmen »:-68%, Kathyrus erassipekPh. Li glahriuseulus; vavle alato; foliis unifügis; 'Koliolisi oblönge-linearihuszeirrhig tri- Ädis;:tramosis y :stipulis latis, wemisaglitatis ‚petidium‘ aequau- tibusz ‚pedimeulo-biflofo;: -orasso, Petiolum bis Aequautey“ Ho- rihus'subsessilibus}.«valyeid glaherrimg lacinüis- tubunl»&uperau tibuszsgvarionglaberrimo, : in, cr, don. © Inspraedio neo: valdiviaub invenicAhlius Fridericubriis Coole dr «R-padal teiut folid et ‘eifrhi sparsim- puberulusi Petioliv8:4/, -lins kougiz.Tollola«21: lin. longay 5-linlata, ‚apiee rofundafa ,. sed: macronata, » Stipulao ‚sum calcare 'polliecm kon“ ga0,4Y/,:lini-lataeı: Podunculi crassitie fere ‚oauliss 14 16 lin.:longi; : apida: 'haud-atienuali, :sed mucrane inter :Nores terininati....Pediedlli. basi:artienlaui, vix 1-lin?- longiz‘ .ealyX-d lin, eorolla intense eaerulea 8 lin. longas 0 m » 683, Adesiiia, Sinithine: DE. var, misera. = para; Sefis-älbis!appressiß vestita;,-incanaz: foliolis 3—4* jugis, :ohloügist's.; oonyolnto-linearibus; :atipulig“rninutisizsher- baceis, liberis ;..foribus äliis fere 'Yadiealibus, axilläribusj' aliig in.‚apice. ratpulorum':snbraoemosis;; fete-fernis; calyeis 'infun- dibuliformis, ‚pedicellum !-aequantis dentibus (tubo.xegurlongißt corolla haud siriata, ealycem fere his aequanfö;. loguiminidus 2—-3-artienlatis;' innrleatisz! tohleitosie;.; pilis Tansidatis‘ plu- mosis.utllis. ..: .°omim len A on EI? 55 Ad. Oonenmen «in prov. Acobeagua ab orn. Landheck leota,.: Radix filiformis,. simplex, alba, bipollicaris,'e collo ramos multos '.dense foliatos, longiores; modo :bipollicares emittit, ita ut habitus valde pecaliaris sit. Folia petiolo 34/, ion lin. ‚lange, foliolisque oeto, rarius sex, 11% lin. longis, lin, IT} te Jatis, sed fere omnibus ‚sormplicatis constant. , he 684, Adesmia grandiflorh -Gill. e:-ammero-"plantärum shilensium expungenda videtur; etenim- teste.Weire Diaz, solum:in?-latere orientali Andium ocourrit. - Specimen- quod ei debeo-itacesie glanduloso -Heque „eglanduloso* ‚pedicellis- que: »talya&m--aequanfibus noque: „iriplo longioribus* pauliulum &:descriplione in opere. GAyi-data differ. en 685. Adesmin arvensis Ph. — “& suffinticosa, gla- briüseula) 'eglaidülosa ; vanlibas Adscendeniibus, ‚supra indivi- sig, nillisz sollis "elongatid,; 6 =- 10-jügis; peilölo usque ad iediun mudhz "Tolidlie’ oblöhgo: elliptieis vel sboräte - elliplcis; suphlis hörbäcels, Ihearibus, cum’ petiold. eoteretis, toliolum sühaeguanitibus; racemo elongate, laxo, eo. 12- Notöf” pedi- üelfis hräctem bis vel ter aegliäntibus; dentibus eilyeihis brg- vibig; linearibus, " obtusis, corolla calyeemi ford ier aefnänle, . egümilie trihrtieulale, juniore gläherrinio: ": \ ' "In praedio „Mariposa “ "dieto prope Talca Ieota ‚fait. _ Plane’ 'glabrivscula äpparet, eisi pilis brevibus appressis albis “ spärsis lecta; rami circa Iı- pedales, basi vix ®/, Tin. erassi, maxima ex parte denudati. Folia hast eonferta, internodia eirga bis. aeguailia; petiolös usque ad 22 lin. lougus, setula totminatns ; folioja- A/, lin. -tonga , 19/, lin. lsta, sacpe'mu- erähata, alia magis elliptica, alia magis obovata. : Stipulae ad: sutmam 34, Hin: longae, fere usque ad medium. eum pe- fiölo. oonnataqui. -Pedicelli 1:4/,— 2 :lin.; -calyx ‚valde oblique gectus ..inferius ‚fere 2, superius :1%/4 lin. löngas;, eorolla vix 56 4 linitlongä. .. ‚Vexillum- exiusAavum, :önperius:nigrö-veno- sun, intus-aurantiacum,y' cenfrö; nigro - venosuih; Alad luteae, basi -pallidiores; carina - ‚Pallida apiee. hand violacedun en h “686. "Adeiliin ı Yamosissünn "en u“ vix sulfenticose, fnnltieaufis; "eahlibns erectis, ramosis, asperis,. nigro- "glandu- losis, usqne ad meditm foliatis; Holiölis 9._i0-jügis,' obovalle, gubtus ‚albo-kirsutis, :interdnm : margine nigro='glandulesis; petioli parte “guarta’inferiore nuda; stipulis parvis herbaceis, fere. omnino..iberis;'.Mores per'ratemos elongatos panicnlates laxe.-dispositi;.' calycis. „pedicellum subaegqüantis,:-albo‘ hirsuti et. migro.glandülosi .dentibns taho : hrevioribns; corolla:salycem vix bis aequante ; vexillö: steiäte;;: legumine- teiartienlalo;, pilis longis „plumosis. vestito, Be . . TUT u Ä on Ba in, u „Prope, ‚Gononmen, i in prov, Asopnoagua invenit. ‚orn, Landz beek, — ‚Andix 2 Hin, crassa „„albidg.... Rami pedales, vix linegm. eraspi, a medio, inde, ramifienti et..gphylli, exeepta basi ‚glandnlis nigrig ‚Asperi,,, Folia ‚Inferigra internodia aeghan- tia, ‚superiora, üs „breyiora, .c. 10;.En. ‚longa; ‚foliola,, majora ar, lin. longa,.. fere 2 lin. „Jata ,, sed (in speciminibas siecis saltem) complicgta; stipulae., ‚fere 2 lin, longae ‚: triangulargs, mode basi cam petiolo connexae., Pedigelli ‚hracteam Supe; ranles, vix 11/a lin, longi, calyx parum . longigr. Vexillam exius albo - hirsutum , violaeeo-striatum, { imo fere “ompins, yio- Iacenm; carima. apicem versus violacea, gaeternm palide Raya; alae ‚irine, Legumina, 5 iin, longa. 687. Adesmia denudata Ph : A. suffmticosay: multis eaulis; eaulibus orsötis, basi viseido-pubescentibis, mox'gla- berrinis glaiteis,:-nudis:«apite ramiosisy -foliis fere omnibus snbradicalibus; glandnlis Navis’ obsitis;'glutinoso'- hirsatisy: pe* tiolis'in tertia- parte nudis; foliölis 5-6 -jugis,- obovalis, muerohatis;-stipulis Iineari- lanecolatis ‚"enm'petiold‘hast:soh- 37 naliszi Roribus- per.racemos:longos dispositiszacalyeis «glaber# . ximi;! pedicellum: 'vixsiaequantis ‚dentibus:tubo: multö: breviori« bas;racutiuseulis, dense-eiliatis; corolla.'valyten.bis 'aequante; vexillo violateo striatey. -leguminis triartichlati artionlo prime audo'y;-relignis ;pilos‘:plnmosos: gerentibus.i em. bie „ss Prope "Conenmen' frov. Aconoäguae. legi«orm: Land- beek. 4 Radix. 2. lin. erasga .et basis- canlis, lifnosae, fusoae.! Stipulae- confertar,, Interne, in. basi ‚vanlis.persistentes; sed .nbır: vaginantes. - .;,Petiolns seta: terminätus, "ad: sürnmum 12 longüs ;: foliola +33 /,- lin. longa,':vix 2 lin.slata;s,in speeiminibns- siecis complicata,. valde 'muchonatas:; Baceini isat densi, multiflori, 5— 6 poll. longi. Brastene minntae, seta- veäe, longe ci filae; pedieelli inferiores 1Z, snpürlöred "ilöde Dr, Ti. -Töngi. Calyx Inte" tampänulatus, 11% lin, longas; or 1 E Ug in! Tonga, "Jogumen 5 nr Ab‘ v stipulabels äpu N Gay’ it. 3 182. nme” wie wigtst „aid ke rn vibus (in mudrendta 5 10-Tinearel Re Ycemis ihultiz Boris! ei differt, man oe ost ’ 687, Adesmin elanduloin mn. Ahr Unive 1861. kı p: 4% A.-Triticose;, viridisz- ramis:’basi:. pilos-Albos, Päldntes, dehrly pilos:thrieves ,. fulvos)- glandula fusea- terminatos: geren- &bus) follis pandis; nd basin :ramornm.sitis, :parvis; -cöriaceis, sibbijugis;: foliolisiobovato -orbieularibırs, integerrimis ;.stipwlis magnis, frapezeideis; demum im-beactens transforwalis; race- mis: elongatis, ‚laxis,’bracteosis; : hraeteis:binis, Ifansverse natiss magniss- dalyoe präetet "glaildnlas: stipitatas. pilis albis hirsuto,.. Iheiniis : ejüs - mtis' acutjsz. corollae ‚magnae vexillo exluginigro venoso; degaminibiser sy. en tra aneet "Loeo-Agna de la-Viscacha dieto- iwproy.-Atacama: inve- nit orn, Volekmann. — Bamus gqgni suppetit ‚insigniter Ss. flextosus; : Primuminternodiam.aodo -6:lin., supreima: 18 lin: longa..: Pelia: hispida;“Brlih. -longez „foliola2A/, Iin., longa;. 2% lin: lata.ıs Stipmlae:i34/, Iini-lätae,:21/, longae,. oblique aenminntae;-anrichlarmägna:teumeata munitae ,ideoque trape+ zoidene, sensim in braelens: transformantnr;,.'quae semiorbieus lares;.’ dentieulatae, :. Flores: 9 —-1% lin, inler -se ::distäntes, ultra :20 intmovis-wame; .‚pedicellus’ 3"/, lin.; calyx valdd obligue :sectus;-inferius %1/, Hinz vexillum fere 5 lin. longum; j «=::Differt ab Asıbracteate: H. et'As foliis bijagis, foliolis in« tegerrimis :ele;; et ab. Auaphylia ‚Glos Toliis Aoribusgue longe maleribun, pedunonlo: glaudulis stipitatis .aspero eto in. or: ee 4 she FE min capricorn, Bh., An. Unis, Chil, 562. A fentieogn;,, zamig, ‚gracilibns, albig, sparsim „= Arjugis, cum jmpare,, .pilis breyibug ‚appressis, ‚Albis, tectis,. eanescentibus;, ‚feliolis. obova- libus; racemis, ‚elongatis, demum Sinescentihus; ‚Soribus} lon- gius ‚pediegllatig; ‚salyeig, late, ‚sampaunlati dentibus tubo bre- vigribns;..eorolla extus, pie. albis. hispida; ‚Jegumine ou... ”, ..688. Adep spinosigs ‚follis faseieulatis, 3 Prope Melocoton in prorv. Mendoza legit. om: w. Diaz, ubi,Cieivo de Cabra sieht aliab--Species spinosae vocatiır, — Bami:1 4/,-pedales: suppetunt,; . eonfiee: Igevi--albido vestiti et 32/y-4in.erassi «sunten: Ranuli; elengati,. dichotome ‚spindat, (sed -spinae ‚pleraegue e' racemis ‚ortae zunt) 18-— 24:lin. longh välde: grariles.:: »'Foliaxiad :summum: sex lin. longa; ;‚foliola ovata vel obövatay vix 2, lin: langa;; et ‚rix..linea latiora, Ravemi 7— 14«Bori, laxi; pedicelli filiformes, 22/,.lin.slongis calyx Skin. loigus; cörolla' 8 4/4-liı Vexillum ‚extus favım, nigro« venosum, -ebl;centro. pilis: longis ‚Albis vestitum ,. intus pulchre aurantiacum, centro nigro-slriafum; earinga Aavoralbida, hasi : pariter albo-setosd; ‚alac aurantiacae... Legumina i desi- deranfun. mw. u ou a DE 58 689, "Adekilin Voldksnanni Pl: ! A; frutivösa Aspinosa, gläbriusenla; toliis! 3 4jugis; peliolo‘ insqud dd: 'medinw fudo; foliölis oblongo -ovalis,--pilos ‚nppressos; albos- paroe geibntibiis ; floridhs Tefithinalibus;, \raicemösis, eired 105:peduni erlo töten in" spinkm: abenite ;: pedisello.'salycem’argüente} corolla calycem bis aequante; legnmine ....! All. ’Univ«Chil, I NT u ‚kogis S., Fransiseo 8 Invernada "üie 8 proy BESERS MEBHAE F ıex guautum, 2 .sp inibus ‚judicare dioet, kun R u “ “ mesissimns ; H ‚Folia 2.guae plerumgue . longe,, setula termi- latig, basi eu- uni, € oblongo- He blengo,..o ovatis, eukis, "“fere mueronatis eonstant. Sii- pulae minntae, Jineari e. 18 lin, longi, 2, Ualyx late campa- appressis vestitus, dentibus ingarbns, wu- Jam ab, i ‚spina terminal ' Pedieelli inferiores 2 > racies dimidie, breviore file lin. “an aulatug, | pilis al Vexillum Anrantiacnın,' vigro- venpsum; BER PETE Lu Be Er Er Fiss bum supfransibug. alae Aurantiacae, soncolores; 'earina” Nava. eb een) . A.basi Üiguosa, inuli- co. Adesmia Landbecki Ph. . aaulig;, eaulibns Tamosis, desiinbentibus, basi "süpulte imbri- t EL shpra ei cum pedicellis, et valyos ‚glandulis "peilojis asque "ad ‚inedium nudis, piee 'setiferis; Fl subor ctojügis, "oblöngo- euneatis, "apioe rotun- Te DE ersten; „süp üb cum Petioo“ änails, Ianceolalis; ; ; peieellis Hruetiferi ;'pa- tenüibus,” Bm bis aesuänibus; "radieie ovatis,” "bartis; dentibus:ehlyeinis late +triangularibüs, "tubum subaequantibus; derolläWalyoanıbis dequante ; 'leguniinibust biärtionlatis, arti- unlis-rigose- muricdtis‘, primo'-glabro;; "serundo: pilis plumosis breriiusidbsiten selmeen or one dla: 60 aaa :Andibus.prav. Colchagya. eirca 57000 ‚pr 's. m..in- venit:arnat, Landheak, — Caules vix pedales; folia. inter- nodia; wulto. superant,. usque ad 31. lin. longa; foliola 4-5 lin.longay 1% — 2 lin. lata,;. „pedicelli. Horiferi. vix 21/u. Tin, fractiferi..5,— 6 ling, longi;. ealyx 2.lin., dien, ‚artienloram legaminis 14, In. . un. : » Fe sQt. Adesmin Schneideri Ph. A, fruticosa, ramosis- simd, spinosä, 'pilis”" appressis "Yeslita; 'ramis valde intrieatis; sy ihferiiodia pletumque bis aequanli- edio Fohohiferis? foliolie 3 ‚jügis, obovatö- -oblongis, ' enneais; "pedüncnlis terminalibüs, Bubqua- arifloris, demum spiı entihns; pedieellis elongatis, | Salydein bis vel’ ter "Akgilän bns; 'ealyeis 'eglandnlosi: tube’ elöngäle, Fr u, jeanis; petiolis a’ dein Tanesoläte "subulalis, fubnm vix aeqnanlibus, legi- . { mine 3 Ir artienlato, Tonge lamöso, . Pariter in, Anditns pror. Colchagnae invenit Land! beckins; dixi m ‚honore miei Doctoris Herm. $ Schr E der, mediei in oppido. S. ‚Fernandd — Bami 4—6-pollicares, incani, sed spinae diehotomae "virides, Stipnlae, ‚herbaceae, som n, petiolo connafae, angustae, parte- nnda petioli "multo ni- i Jongus, et saepe breyior; * foliola Ad basin spinarım folia simpli- 5 n. Tongi, iraciea yi Tonga, falki; valyx fere 2 fin, Tongus; sorolla ealycem { fere his Dee zu “ aeguat; yexillüm „pubescens, —_ Primam pro 4. trijuga ha- er bui, ‚sed, pabe ent nostrae minime tomentoga, "olia "hand fascionlatim eonges totiola 3 nee 1 lin, longa ete. ‘692. Cassia misera Pi. for... Aacam, . Spenimen 8:80- mine ortum in horto;-ämieissimi Segeih foruit. :.;:Pedünonli in.apice ramorum.axillares; ‚folio panllo longioress-.. Bracteae selacene ad basin pedicellorum et interdam in, medio..enrum 61 Flores nutatitea:” Calyx Apertüss-sepala ejus & lulko swirdscen- Ya; snbaegnalia,’oblönyo-ovata, ohfüßa, eonvexa,majaus .A- lieäre; ° Gorollz palensz petalz paullulun- Inaegnalia; duo in- feriofa 'majora,inagis‘ Appreximiata,' 'omnia apieb volundata, salig"Cönveräl ingüst brevi fixay-iuferiöra 5 I: louka, 3 lin, tald. 'Stamüra 9, :nempe 5 pelalis opposita, -.gnätuor inter pelalä. äuperiota Sita, 'decihum inter ‘petala inferiora änkeren- dam’ defielt ;"triä”superior&minora; 'ei üf-videtdr effocta ; are- dia, "qiiälor" meuialla’horizontalia , dito‘ Tongiora um ayario Heflexä: *"DiFerentia Jöügitulinis praeserkint' ab Antkeris -pon= Äet; Alätienta"Sühnegahlia sul oe osr mn Sernk, wii Kurs u " 688. Cassia Toliosn Dh. c. ‚frulicosa, gläberrima; Soli. minutis, von 9- -jugis, lliptieis, /membranaceis, Supra olutis; ; glandulis eonicı Al: ormibns inter v vr ri wo inferiora; pedunenlo, sommnni, folio, hreyiore; fi +; leguminibus erassinsenlis 8- _ - 12-spermis, An "Univ. Chil. ‚1862. %,p- 379. . Eu In valle. ge ‚Shiltan, dien, © 3— _ 1000, ‚ned, Sm pangos fralices inveni. — Frutex, „4-5 pedalis. Bami junigres. pi- lis breyibas Appressig, ‚vestiti, Stipulae linenres, di dinm;f fo- liolnm. acquantes. , Folia. 3-pollicarin;.. foliola 6 fin, fonga, RB) lin, lata. Pedicelli polliecm longi. Legumina stipitata,, . mo- üige, sompressa, 2 —%/a poll, longa, 5 lin. lat... .; ni Avenlis >. ‚wargiı ne :"694. Cassia- Älehparra Ph. G; fruticosa, vix puberula; folis feret'h basi“solloliferisy foliolis 4 — 6-jugis," coriaceis; sübeyeniis, aliis’oblongö-elliptieis, 'apiee rotunlatis; superio- ribüs pleraingire "obloiigo - lahesolatiy,. Aentis, muerönatis; elkiudüfa «conierinten. par infinun; stipulis‘ Tineari «setacöis, pedunculis axitlaribts,? eoryıhbosis;' virea” 6- Boris, demum-fo- lin 'superantibusy:' bräetsis’cadheis; legümninibüs' compressig; urinque marginatis, map a eigens 62 -a.Brope Ülapel fegquenagsinaolis„Alcaparın“,. sient.aliae, kur jüs «gengris :speeins. ‚Atalit orm. nndback, or. Rentex quinr qnepelalisit;‚Boliglaunalde,coriagea, penningrwia,.ngrvis. niritr quat,suhqnaternis, „gupra, omnina.non. eonspipuis, ..infra ‚parum prominnlig,: vagentia,.fere: „parnona ;-„formge „yalde., varlabilis; infatiora-trüngaasnsgng 24,12, lin. langa, 6 Aitmlata, apige. sotundaßa spnaronatan PlERAqUR. FAT9.D 6 EM ‚soperip ra neque ‚ad. 45 lin. Janga ,; mode, A,Jlin.‚Iataz.acnmingfg;- mugtoz ana omnis,.glaberrima, sed; wnarging „et. in..ngkvo,anpdiano ‚ci; Jinta. . -Stignlag .seiacsag;.AA/aj.linJangae, „Brastene eadurag; pedieelli inferiores 13 lin, longin, Galzgia.ufpliele.. ohtusa.,. 3 lin. I longa; petala 5 5 fin. Antherae duae, majores. paullo” Areualum, süptalun, 28 in um, ERSTITIELT EN Dice valde i vompressum, marginätun, "jeis Wi BE erh aß A C. acuta Me br wen: ann Allazl ermum, Janus pub e du ei teis'ta yo 23 238 ol Ku 695. Prosopis Alpataco Ph. Pr: kb is Phlkfibns" mödiobeihiß Toliorum’ pi ag; eöpgiähs 12 = 18-jüpis, after Tineatibub 'oblnsis, "Sion ie: 9.394; In nrontlöhtäih freguehet lt nal, „AlpätätgwiTruötis Amann, inufllis; „.oammnnicazit: oma, .Wu;Diaz. „— „Spinae ranprum, biennium:in spegimine quadısapnetit, 7 Jin...ongae Petiolus eommunig, Irre Yampolliearis.,getnle, lerminainss Fhagbis, pinnarum, 21/, prlb.longa; faliglg.d lin,.longa, Interr Badia,;bis Aequanin«. ‚Spieag. 4 Has 2 ampollienngs, ‚hreniter pedunenlatae. ralyeosguo.pubesgantas,.. Corolla nis, Zilin«.Jan- 83, intns-, alboawillosa. _ ‚ Eilamenta, 3. lin... Inga. .stzlnM aeguantia. Legnmen .... ie Beten nähe 63 „n.Disiinediespecidrum hujus-generis:mihi obsenxa. In;Pro- sopide:. provineianflaguimbo,gflerunse..P, var, Koltolie. d:—48- jügis %;-stamina.:corallam »anquant,;: ‚sed m-Allis guas prope Saldera.legi-siamina pariter. exserfa ‚u: sed: Toliola imalto-Ion: ‚giorani. Pr. Sikiquasirum DE.: in-prov.Atöneagua-: ek! freguen- tissima foliola duplg ‚longiore (9:lin. ıdanga);..!Khachin ‚A-.pol- Jiearem'; spitam; glaberyimam,.flamenta;i mode; !9.lin..longa, oarallam :%/g. lin« Jongam .habet, Meone la ‚istipguons- A ha? eb onzncdei ende „N oe mn "sg, Tetkäplöcnin dnenprebbiiin Ph,” "D. 2. Mia Sadöptosun, Fame 5 bierieähihie, Perl g"perbistentibhs; 3; vix y e ; dene” kurs, R 697, A 'oxi Ph,, HRTE: A "aanle grecto,. sinbri ugenlo angulate,, ‚gria faii,.panpasig, Aranpo- nubsneenfi, Mayescongibus;;. fo iolis 5— is ,. confertis,, subimhricatis, oratis, profunde serratis, denfihas, utringne ‚ron. 35, „ Boribns ai un By +, Paritgr de ‚planitig. pataganite:. a. ‚radieem Andi ‚als diriapapnm sita ara, G. Cox aftnlt,..nm.. Habitng,.d. splau- dentis Hook. et Arn. , Canlis. 9 =+;12-polligaris.,, basıı 2; lin, Erassug;:ibigue vames, hreves, canfente. foljoges; emilieng.; Fo- lin, ‚oanling ysque .ad,.2). Ai, Pongas, stipnlae..4 Kin, Iongan; fo+ Nolan. 4-— 43, lin. hast, % Paint. a miguta, sub- Inegerzima. Dean LoAct dibos when i i ar. Fenetibus . con... 6 «698, Acnenn idigithta:Ph.stä, canlc erectiuseule, "supe- vis -sübnudo 5föliis -pandosis;; Strieco-lanalis,! degztatis," sad basin eaulis eülfertis $ foliolis-yuinis "ommeato-oblongis;, zunlıt intgerrimisy; Aöbibas in spivam Iaxamy elöngatam dispositis; fenetu: :globoso.3:0vallldo,- dense' töhientoso; waculeis - loehidiali armatd, 2’ Ans UnivisChil.- 1862. Brpi 445. zer ln Andibus-de Linaves’lietis:corn. Ger mai Oorro:di Gasteoij; Gemiiw Invernada on. Vobekmdnninvenit,=iCan- lis basi lignosus, vaginis foliorum dense vestitus, plerumgte mum 15 lin.lon- ‚6, lin. Iata,,. aoula, ‚saulina supremä., st; Aoralia 1 lin, Iais - hen or bin subsessilia, e toliolig , linearibus, 5, lin.., longig, ri, imo re R ongae, intus glab i ed Inieo- Yirides, exius ‚seriegap, gum fra ER ET eins, ‚nondum perfeete, matuxus Jam 5. Jin, Ion idem atgue. in A,; ‚Aplendente, - _ constant, ;. ‚Flores ‚magui, ‚gaepe penk ngus 3, ferg, exagte Cum hae ‚specie. ‚Praeteren Toliis pannosis argenteis convenit, sed folüig, digitatis, gu atis, subintegerrimis, longe magis soriceis fncile distinguitar. _ secuhduin‘ hisp adıt öde Wüiternn el a Köjueläsay: Kabe 699, Acnena ineisa® Lind.’— A. eteet; pesöehs; follis 64% -Jugisy: foliolis iftiiß‘ äntdgerrimig, söguentibus twikidis ,-snprei " quinqnöhdiö; Norihns‘ ailaribus, “stipremis expitätis;Tstasiiaibii: 14-75 fracübus ..e lo 8 a :phov.“Manle" degit Örtle Volokmalin —:.Stffrutieosa! Canlis‘ pedhlis‘, ereotns;’ pubescentiä villoaus.’<-Folia' ihferidra 18 lin. longa; > Hars' vaginans®intug‘ pulöhre idrocen, margine villoso - ciliato; foliola majora 4 lin, longa, supra aegüe atguie 65 infen ;villoso - pubescentes; laciniae, lineares. Flores -jam:a tertia caulis parte ineipinnt. Calyeis laeiniae in eodem spe- eimine. jam, virides, jam atro-purpureae,. qguod vix:ab aetate floris pendet, ovato-oblongae, fere 1®/, lin. longae. —..Sta= wirdbus numerosis ab 4, pinnatifida Clos apud Gay Il. Bi 288, sub ‚gno nomine A. pinnatifi idam Bu. et P. cum A. „inoisa Lidl, andivola Gill. et myriophylla Lind. — male ex ‚mea senlenlia —- sonjungit, primo adspectu differt; fructus, ‚chen! \ non adsunt, 700. Acaena ovalifolie R. et P. var.? an species nova 4. valdiviana dieenda? — Acaena in prov. Valdiyia frequen- dissima, gnam pro ovalifolia R. ei P. habni (et idem fecit el. Clos apud Gay), forte speeies distineta, A, walifokia, quae seeuhdum auetores in Peruvia crescit, planta villosa est, folia ei supra glabra, utfingue dentibus acnlis 5 armata, foliolum ‚maximum 7%/, lin. longum; aculei ® et 4 fraotns aequales, breves, frnotum aequantes sunt. ' Planta valdiviana vero canescens est, et solnm petiolus et nervi foliorum subtus pilos longieres gerunt, qui param in orulos cadunt; foliola ad summum 31/, lin. long), glechidia inaequalia, duo longa, dao brevia sunt. Ex comparatis spe- eiminibus forte aliae differentiae invenientur. Secundum el. Clos.:4, ovalifolia, frequens in planitie Arancanorum, ad „Osorno, Chiloö, in provineiis borealibus, Santiago, Acon- "eagua: eccourrit . usque ad freium Magellanieum. -Nec minus communis in Peravia imo in.rep. Eeuador est, ubi secundun Hookerum in elevatione 12000 pedum ereseit.“ — Negne 80 neque. assistentes mei ninguam talem in provineiis San- tiago vel Aconcagua 'invenerunf, et paucissimas species Pe- ruviae siceissimae et provinoiis meridionalibns ehilensibns pla- vin-copiosissima eelebribus communes esse. eredos Neque in: Andibus .provineiarnın .borealinm :plantae. valdivianae crescunf, 3 Bd, 15 Hot, " 5 65 quiasiridissini et -siseissimi+sunt;“ Sie verbi gratia in Florula atacameisi-präeter.plantas: cosinopolitas; wel ab Europa: inire-s düctas ‚vet‘ Prada aquatioan: y ir ullam speeiem: valdivianam invehles, »ucnel . „won wos . EL ET "ok, Acaenn, ölieacanthn Ph. K ‘pilosinsenia, caespi- losa} rainie ereetis; folii subr. adienlibus 8—7-jugis; "foli oral ulighepardi, bus Sessilibus,' in spicam interrupiam dispositis; fruetibus ah magnis, glohosis, spinis magnis,, ‚paucis, subgninquesexiatis "Inciniis' oräto- oblongis, obtusis;, j Moser ähm, \ . u. Andibus Dior. Santiago” legit orn. Landbeck _ u PR 4 Cäules, $: pol Ileares Folia 15, lin, longa; foliola 4 — 5 in. long; F eins‘ glohosus, subqningnecostatus; spinae basi Dre han ‚mode dı dnae in guavis costa, diametrum frnotus zn R TEE) Bann; bilinearem se quies vel bis‘ aequant, _ Habitas, squamae ER din! nigrae basin canlis Obtegentes ete. ut in A, Poeppigiana vel EFT bene maorocephala. | A priore facillime fructibas majoribus, spinis- ERRLEATA PAESH gue car löugioribus; a macrocephala frastibus dupio mi- wörthus, globösis, sessilibus, costs spinisque Pausioribas An [wr Peer) dis inguit ii . ef . ae SER IE TON. Acdena 1 Jeptacantha. Dh: 'A. hirsutaz cauleibrevi; ergetosnfoliis. uinhtis, -confertis; -foliglis radiealinm 5 — 8-jugis; sonfertis ,.ovatis; 5-10 -parlitis,. laeiniis linearibus obtusisz Horibus -päucis ‚suhpedunenlatis; in spicam; interraptam dispo- sitiß;. fraotibus magnis, villosis ;,spinisquc ‚getaceis,.. diametrum feuetas superantibus undique armatis... u... u. ann alaun „Cu Au magrocephala- a ‚el, Gay .in:Andibus: Talcare* gud lecta confusa -jacebat.. — ::Speeimen- quod: suppetit EU pallicare; :-folia radivalia .&4-Iin.. lange, foliola.4 din. lona+ eaulis: praetersa: foliis--parvis,: internodia; asquanfibus,-appres* sis ‚-pinnatifidis ‚örnatus. est;: quoriim. lobi 3-—5-Iinsares: iiter. 67 gerrimi. Fructus octo, distantes, 5 Fin. longi ut in A: ma- crocephala, quacum habitus convenit, sed loco. spinarum. va- lidarım basi dilatalarum spinis setaceis basi teretibus, tenuibus armati ei praeterea dense villosi sunt, 703. Aecnena caleitrapa Ph. A. pilosinsenla; canlibus strietis, basi foliatis; folis erectis, 6— tO-jugis; foliolis ova- tis, usque ad 13-partitis, laciniis anguste linearibns; floribus sessilibus, in spieam demum valde elongatam dispositis; fru- etibus parvis, ovatis, multicostatis; spinis inaequalibus, "sub- ternis in quavis costa, diametram fructas longitudine bis aequantibus. In Andihus de Linares et de Talcaregue dietis ereseit. — Speeimen fructiferum in montibus Talcaregue lectum caulem bipedalem ostendit; specimina florentia in montibus.de Lina- res lecia canles 9— 10-pollieares. Folia prioris .7 poll. lon- ga, foliola fere 9 longa. Habitus omnino 4A. pinsatifidee, sed fructus valde diversus. Antherae jam Inteae, jam ‚nigrae. — Forte una alterave speeierum hic descripiarum cum „A. incisa Lindl., A. andicola Gill. vel d. nyriophylla Lind]. eadem, quod ii dieant, quibus Botanical Register inspicere licet, 704. Acnenn pumila Ph. (Ancistrum). ° A. suffruticosa, pümila, sericea; ramis 2 — 3-pollicaribus; foliolis Kijugis, oblongo - elliptieis (sopremorum foliorum vero angustis cuneä- fie), ineiso -dentatis, dentibus utrinque eirea 4; floribufin eapitula terminalia, glohosa, diametri %./, lin. congestis,. basi Pilis aureo-fulvis einetis; laeiniis calyeinis cadueig;.,.spinig quataor subaegualibus, fructum aequantibus. . In Andibus de Ranco dietis, et quidem in pralo quodanı & 4500 p. s. m. elevato invenit ornat. Ri Pearce.:— Folia 9 lin. longa; foliola 2?/, lin. longa, 11/, En. lata,; salitus et . 5* 68 margine hirsuto »setosä, .. Pednnenli folium unnm alternmye ‚gerunt.: Laciniae calyeinne .ovatae, -apiee brevissime barba- taey:.caeterum glahrae...- Antherae :parvae, suhglobosae,- pürr poreae, fiore breviores, ‚Ernrtus: ovati. Pili.ad hasin forum yel inter eos ‚artioulati, His Alicum quarındam simillimi, mol- ibirı lissim . ‚Braetene spathnlatae hirsutae, GP 4.1708 Poterium Sanguiserka L. ; ‚‚ Jam, prope Tome et in aliis iocis prov. Goncepeion..spon- tanenm ‚factum et, pro. pabulo. nomine „pasto negro“ satum: ; ‘706, Sphaerostigme ramosissimum Ph. ; Sph. Higue- sum, ramosissimum, polyphylium, polyanthes; foliis 'Aliforini- bus 'hirtellis; "ovarlis Folio fongioribus, petala ter aequanlibus; stylo' staniina {minora: süperante, petala ovasa dimidia aeguante, stäminibus mäjoribus breviore, : : ' - pe -* Prope Ooncumen in provi Äconeagua Jannario florenten invenit:orn, Landbok, — Caulis pedalis, a basi ramosissi- mus;'lignosus; flüres plus: qnam- sexeentos gerit: Folia 61/5 lin. Tonga; vix:-%/, Iin.- late, 06 videtar integerrima,' oimnia niargine revoluta, pilis brevibns’sieut eanlis hirtella. Ovarium 5%/;-Jin:, petala. 13/5 lin. longa, — Magnitndine floram’ dit Sph. tenuifolio Bert. convenit, sed habitus, caulis lignosus; tempns florendi valde diversi, neo pelala siamina majora | tri- At;;a ‚Sph. heterophylio ‚Spach foliis angustiorihns integerrimis,, pubescentia,. petalis, ‚ninine „ Nabellatis“ eig, pariter ‚satis: differre videyur, BR: 707. Oenothera' grandidentats Ph. Or pulverulenio* pnberula, "subglabrata;: folig- sessilibns, superiorihtis „seit amplexicaulibus, ovato“ oblongis;: oratisve, Jouge aemmiinti} dentibns magnis; . tnbo, calyeis: orarium ter, lacinias calyeis bis. aequante; . petalis fere %/y.-tmbi calyeinalis. aequantibuss eapsulis -cylindricis, brevibus,-suleatis.' . j 69 Prope Caldera ipse specimen fliorens, prope Puren in prov. :Arauco: el. Gay. speeimen: fructiferum. —:. In: utroque speeimine caulis modo 7-pollicaris, basi demum. epidermide alba nitida , ‚secedente :obteetns. . Folia -internodia.‘superant; 17 lin: longa, '6- lin. lata; dentes ‚utringae-4 == 5; in speci- mine Gayi, mägis adulto, glabra, in med puberüla, hirtella; Fraetus 7 fin. Jongus,; 14/, ‚lin. ‚crassus; tubus calyeinalis:12 lin. longus,: sepala 7, petala-8%, lin. — Foliis. hasi- late amplexiehulibus onm O. coguimbensi Gay II. p.:331, &t:0: bracteata mihi convenil, a priore floribus {riplo: majoribus (petala oO. coguimbensis vix 3 lin. longa); a brasteata foliis inferigribns Jam Iatis, omnibus valde ‚dentatis, ‚pubesoentia, Kae Bar ’908. Dänotherh "wräetönta Bi; 0. ehällbni 'erectis, hivsntis:” Solispuhescentibns, inferioribus linearibus, inpe- tiehim! attennatis, denticnlatis; Roralibus 'ovatis‘, ‚ serhläipleii- caulihüs; tubo calyeis ovarinm et lacinias Aegante; "pitalis Navis, calycem aequantibus, An. Univ, Chile 186%. % "5.394, , Prope Llico in litore prov. Colchagua orn. "Landbeck; in, transitu „Andium portillo de los Piuguenes, dito orn. W. Diaz invenit. —_ Canlis 2 — 3-pedalis, basi 247,1 lin. eras- sg; interdum plares ex cadem ‚radice. Folia, inferiora in caule Rorente emarcida, 3 poll. et altra longa, 2 % lin. Iata, in peiolum attennata, Intermedia 2 poll, longa, 4 tin, Noralia 15 lin. longa,, x "in. lata, "subintegerrima, magis glabrata, fere venosa. Flores ; in apice vanlis ‚sonferti, ‚pal- hide Mari, In fore recens aperto ovarium, tubus “salyeis, segimenla ejus, petala aequalia, & lin: longa, priora pilis mol- Hibus,; densis pubescenti-hirsuta, .: -Capsulae .maturae. longius hirentae ;: pollicares.:- — ;Specimen Diazi::eisi minus comple- tim-aon differre :videtar, ; : 70 . 709 ‚Oenothexn odorata? Jarq. ..»B planitie patagonica, qnae ad radicem andiam Valdivia- narım, orn, C.ox summitatem Oenotherae attalit. Tota planta pilis-patentibus valde hirsuta, etiam folia. Haec ovato-lan- eeolata, peracute denticulata. Ovarium 7, tubus 8, lacinine oalyeinales. 9, peiala 11 lin. longa, — O. odorata Jacq. se- eindam prodromum DeCandollei pubescens, neque hirsuta, eigue..dolin subdentate, undulato-erispa tribuuntur. Forte planta _patagonica nova species, quae tamen ex hoe frag- mente: deseribi mon potest. "'y16, Boisduvalia andina Ph. B. buwilis, e basi ra- mosa, dense pilosa; foliis conferlissimis, sessilibus, inferio- ribns oppositis, Iinearibns, parce dentatis, fHoralibus latiori- bus, ‚imo ovatis, acuminatis, inlegerrimis; calyeis tubo ova- rinm superante, laciniis linearibus erectis, tnbo suhbreviori- bus; corolla alba demum purpurea, calycem fere bis aequante; staminibas styloque longitudine calyeis; stigmatibus Aliformi- bus elongatis. ‚. ku Andibus de Linares dietis invenitar. Radix fusca, 4- Follicaris; canlis 3—4-pollicaris, plerumgue e basi ramosus. Tota 'plania pilis mollibus, albis, in caule patentibus dense yeajita est, ‚Folia inforiora 12 lin. longa, 14/, lin, lata , a0- prema Noralia 51/, lin. longa, fere 8 lin. ats. Calyeis tubus longitudine variäf; 1 — 3 tin. longum inveniz; vorolla vir 4 lin longa est.“ Stamina 8 fertilia. Capsula folio suo mi- nor. — Differt a B. concinma magunitudine minore, stylo sta- mina aequante, stigmalibns longiorihus etc. - 711. Eipllohium glaueum Ph. E. herbaccum, glaber- rinum glaueum; enule elato, simpliei aut ramosissimo , tereli; folüis -plerisque oppositis, sessilibus angustis lanceolatis; mar- gine dentibus argutis, distantibus, appressis munito; petalis ri bilobis, calyee. duplo 'majeribug; stigmatle indivise , elnvaip, stamina .majora aequante; Fapsula glaberriwa... wet sp Per magnam reipublisae partem ocenrrit.—..Differt prae- ter colorem glaueum ab E. denticulate B..es P. canle- vix snfruticuloso, glaberrimo, Aoribus purpureis nec roseis, ‚cap- sula glaberrima; ab Z teiragono L. caule glaberrimo, foliis angusüis, capsulis glaberrimis; ab E. pedicellari Presl tolüig fere. omnibus, inprimis basalibus, oppositis,. caule capsula- que glaberrimis; ..ab. E. nivalk Meyen foliis dentatis, ‚canle elato etc. : 712, Epilobium nabigenum Ph. E, glaberrimum; ere- eium, glaucum; canle hamili, simpliei; foliis erassis, lineari- bus, exquisit6 dentieulatis;, omnibas oppositis ; capsulis brevi- ter pedicellatis.-- “ To Andibus de Chillan dietis inveni.' — Canlis quadri- polliearis‘,' basi zubens. "Folia conferta, in axilla gemmanm foliaceam foventia, intermedia if lin. longa, vix 11/, lin. lata, superiora peracuta, fere integerrima,. reliquis. deutes utringue 3—5. Pedicelli 8 — 81/, lin. longi;- :eapsulae 45 lin. dongae, ?/, lin. latae. — Ab K, :g/auco foliis linearibus nes lanceolatis, eaule:humili,.ab Z nzvall Meyen.folis: an- guslis etc, a pedicellari Presl foliis :omnihns oppositis,.oyario glaberrimo_ differt. «ı . ö .. on "rs Eythrim' albieaule Bert. Mser. Gay. vol. u. p- 368 nönline L. Gracfferi. Loco citato legis, el. Bertero errä- vide cum pro nova speeit habuerit, sed ego potius Gay errare credo, qui cum Z. Graeffer! eonfundit: "Hoc, Setui- dom. Gnssone.Flora sicula L p.537 stamina duodeeim, den- ies_calyeinos sabulatos clausos:ostendit; speviei- chilensi-,vero siamipa.sex, valyx apertus, dentibus,:brevibus,.. haud subnla- tis. terminatus, folia: minora.,et:golor glauens. onls In..opere 2 Gayi de. staminibus altım silentiim! '— Speeimin« alia’stä- mina longe exsertä'stylum vero ihelusum , alia: contra stylaiı lönge exsertum et stamina inelusa habent, ita ut absque ac- enratiöre examine-planta dieica esse videatur. ' j "744: Eugenin colchaguensis Ph. Eu. ramis növellis doripreseis’ paginaque inferiore foliorum ellipticorum ii petio- Ihm! altenuatorum "ferragineo - velttinis; pedunenlis axillaribüs, uniflekis, olinm subätquantibüs, nee non bracteis subulätis bersistentbüs ealyribusgue tomentosis; floribus ....; 'bacdis glebosis. 2 --» In;provineia Colchagaa legit orn. Laudbeck. — Fru- iex:8-—- 10-pedalis; .rami. cinerei, novelli Iutescentes. _ Folia majora fere-11 lin, longa, 5l/glin. lata, in petiolum attenuata, elliptieo - euneiformia, obtusa. Diam, baceae immaturae 3 lin. Fructus omnes quolquot. examinavi ab insecto gnodam intus somesi, erant, ita ut numerum seminum indicare nequeam..., . 215. Bugenia corralensis Ph. En, ereeta, ramalis novellis foliisque .-pubescentibus; foliis lanceolato- oblongis, uringte 'nequaliter attenuatis, aeutiuscnlis; peduncalis axillä- ribus, :»folium aegnantibus, "trifloris; hracteis bracteolisgue parvis, ‘subulatis; ovario turbinato, villoso. Be " ,Prope' Corral-detexit indefessus Krause. — Frutex: "ara eyalis; folia majora 18 lin. longa, 6 lin. lata, petiolo fere lineam longo insidentia, penninervia, subtus pallidiora, spat- sim ‚punefata; sepala ovata, vix 1 lin. longa; petala s bis aeguant;. ‚ülamenta iis eiren sequies longiora; fos medins sessilis, lateralium pedieellus 317, —4 lin. longus ' 716. Bugenia patagonica Ph. Ev. orgyalis, ramulis tompressis, glabris; foliis oblongis; utringue aequaliter acı- minstis, puüietatis; peduncnlis solitariis, unifloris, follo-br&- vioribus; bracteolis persistentibus, ‚Jinearibus; dentibms valy- 73 einis in: frueta triaugularibns; petalis ı. .3 staminibusz 'bacca di-. vel trisperma. . . ze . nz Ad lacum Nahtelhuapi invenit or. Cox. — Värietates duas attalit: a) anierophyllam, b) mmaerophyllam. In priöre folia majora 14 lin, louga, 3/, lin. lata, in hac 22 lin. lon- ga, 7 iin, lata; valde eoriacea Sunt; nervus medianus infra haud prominet, supra vero’suleus ejus valde conspirüus, etiam nervi' läterales’ subtus aegre eönspieni, supra suleis tenuibüs indidanter. Peliolus more solito brevissimas, sensim in Iami! nam 'abiens. : Pedwnenli in uträqne varietate modo 4 lin. longi;, solitarii, in’ axill& oppositahullüs. "Flores non adsunt. Dia- meter frnetns fere matori 3%/,-—3 lin. ; invarietate graidi- folia hratteölae 1%/e lin; longae. Semina formae solitac. — Foliorum forma partienlari haec ' species ‚ab affinibus chilen- sibüs fadili negotio distinghitur, ’ 277 Lonen illapelina Ph. L. intricato- -volubilis, urens; epidermide laxa, nitide fulva; folüs alternis, petiolatis,, ob- longis. basi truncatis, fere.9-lobis, lobis, acute et. profunde dentalis, supra verrucosis, setosis, subtus. ‚pilis brevibus ,ver- tieillato.-glochidatis; floribus_panieulatis, albis, diam. 10 lin.; calyeg brevi; squamis albidis, extus macnlis tribus. rubris no- tatis, apice bifidis. : Speeimina duo ab orn. Landbeck prope Illapel: tecia suppetunt. Canlis valde intricatus, 14/, I. crassus, Carıo- shs; post:exsiccationem epidermis laxa nitida’ a systemate lignoso contrasto valde distat. Pili majores artieati 1!/, hin. longi; patentes, ' cam aliis quadraplo brevioribs,' varios glo- chidum vertieillos gerentibus mixli,- qui: in folioram::pagina inferiore valde cönferti.. Folia‘ petiolo 7-Iineari insidentia, 15 lin. longa, 11 In. Tata; utringas . lobis : subtribes‘- acutis, iteram « acute : lobulaio > dentatis munita ;ı Ionge"denminafe; 3 guprema.:flöralia:sessilia minuta, Ariloba, ‚lobis angustis, den- tatis. Pedunenli axillaree, 3—5=-fori, 1—-14/,- pollicares; pedicelli ad basin braotealiz; c,.4 Jin. longi, . Laeinine caly- einge, lineares, 2%, Hin, longae; petala 5 lin. louga, formae solitag., exins ;pilis unticatis,, pilisque vertieillato - glochidasis onusta. . Squamae. ® lin, longae, .e maeulis eitrinis rubro- ginetis baseos. pilum :emittunt, .intus, ante apices corona ciliata- vestitae sunt, Antg,.eas: stamina sterilia tria, basi sensim di- Iatata; : religua ülamenta..capillaria,. aeque longa, ®/, petalo- ram ‚aequanlia,,,,. Ovanıım ommino superum, ‚breve pyrami- datum, ‚gefis..e}.pilis glochidatie, dense ohsitum, triyalve, Se- mina panca valde, rugoso - Inbereulata. — Differt a .L. ‚alba Don (seenndum ‚Gay)..caule haud canescente, foliis hand pal- matis, lariniig ealyeinis corollam non superantibas; a L..in- tricata Gay Il. 455 foliis petiolatis,, lobis calyeinis , petala hand aequantibns, a bryoniuefolia Schrad, folis alternis etc, "18. Lbasa mMalesherbiöides Ph. L. erecta, huinllis, ramosa , "stibtymosa; "selis-"urtieantibus, distanühus "hiapida; foliis alternis, petitlatis, ovato-oblongis, repande - dentäl; pedonenlis elonkatis; extraaxillaribus; ovario semiglohöse, praeter setas majores agnleis verticillatis glochidätis densisel: nie obleoto} srpalisIinearihus' obtusis, ovariuim fere superan- tibus et petala alba acquantilus, . j In Antlibus.-prov. ‚Coquimbo loco dieto Bafios. del : Tore inyenit oru..Volekmann. — Species..valde. insignis, ‚habitus ‚alieni- Malesherhiae,. Tota.plauta mode quadripollicaris, an- nun. Radix alba, :simplieissima. Folin inferiora. petiolo: 10 lin. longo insidentia ‚12 lin. longa,, 7 lin, data, haud .cordata, dentibus eirea 5 -uiringue,'seminalin integerrima, suprema.fo- ralia sen, Si ınavis, braeteae,: linearia, subsessilis integerzi- ma. ‚Peduneuli inferiores--pollicares,: superiores : sensim: bre- viores, : Lacinine calyoinae 24, lin. longae; ‚Petala-eneullat®, 75 wargine vix fimbriata. Squamae- iutene, petnloideae, apice bidentatae, appendiees exteriores filiformes, subelaratae, api- cem squamae haud aequant, iniernae cum squama haud co- haerentes, hliformes, apiee dilalatae. Antherae virides. Sty- las longitudine sepalorum. Folia pilis brevibus artieulatis obsita; _pili breves, erecti, verlicillis confertis glochidum ar- mati, qui inter setas majores ovarium tegunt valde. singu- lares, 719. Blumenbachia Domeykoana Ph. B. pilis urti- eautibus hispida; caule erecto, elato, diehotomo; foliis petio- latis, ovatis, eordatis, septemlohis, grosse dentalis, supremis eonformibus sessilibus; fAoribns nuiantibus, in dichotomia ra- morum subsessilibus, Albis; capsulis elongatis. In Andibus Tinguigniriea legit orn, W. Diaz. — BRamus qui sappetit ultra’ pedalis, planta igitur 'saltem bipedalis vide- iur; cortex Incidus, irmus. Petiolus folii infmi 15 lin, lim- bus 32/, poll. longus, 3”/, latus, internodium dimidium paullo superans. Diameter floris 12 lin.; longit. sepalorum elongato- lanceolaterum, integrorum 31/, lin.; sqnamae virides, apice truncatae, laeiniis trihus exterioribus filiformibus, albentibus, interiore parifer filiformi, longiore. Capsula elongata, fere ob- eoniea, 4% lin. longa, 3%/, lin, erassa. — Frutex eanle elongato eum Bl. Espiüeirae convenit, cui folia longe diversa, supe- Yiora nempe (ut in B2. insigni) bipimatifida; BL sylvestris eaule scandente, foliis elliptieis, neo :cordatis, Bl, Priestea eaule subnulle, Noribns Inteis etc. satis superque differunt.- : 7%). Calandrinin calyeina Ph. C. annua, pilis, sim- plieibus albis hispida; caule erecto, simplicinsenlo; Faliis ra- diealibus confertis, angustis, linearibus, eanlinis distantibus, sensim' brevioribns ; floribus pnrpureis, eapitatis, diam. 3—4 fin, nonnullis in axillis superioribus 'sessilibus; : oalyeis: villo- 76 sissimi ,. exeröscentis fololis'inidenfätis, exteriore fere Jatiore vn m uam bongel une. 0 2m" ‘In -provs-Aconcagna variis loeis, ‚Ontemn, Uussta de Cha eaburo ete, legi. »4 Canlis seXpollicaris, interdum plüres"ex eadem;'radicez folid radicalia‘-18 lin. longa, 1 Im. lasa, caut kina.3.ad 7, ultimmm;, ja florem in axilla fovens,: lanchola- tum, modo.7: lin. longum;;: sed 2:lin, latam. Foliolum’ex- terins calyeis 4 lin. longum, 4!/, lin. latum, internum aeyue longum, sed, modo. 3 Hin, Intum. Capsula lanceolala, vig-ca- yien 3; Rob, ‚Cnianärinin proniraie Ph. :C. e collo radieis simplieis ramos..multos. prostratos ,. filiformes, glabriuseulos ‚enittens; foliis linearihas,. basi alfennatis, appresse satosis; foribus. in ‚apiee ramorum eupitato-glomeratis, . demum, pedi- vellatig;; calyeis dense hirsnti, foliolis ambobus apice truncalis, tridentatig, ..... Be ine ’ Mn - B . BE 2 - In: suhandinis prov. Santiago et ad montem .da Chaoabnen legi.— Radix alba,.in speeiminibas..maximis- vix 1 lin. erassa et,.aubramosa. : Rami 5-—8 poll. Jongi, ad summum 3/, Fin ‚erassiy: pilis..paueis, . elongatis aspersi.. Folia internodia- sub- aggnantia.: aut panlto superantia, majora 10 lin.- longay 1 line lata,..basi attenunn, selis appressis..tecta,. sed Yiridias setae .in.basi patentes ideogue magis conspienae. -: Gloweruli dorum diam, 4=-5 lin. - Calyeis- foliola 1%), lin, longa,‘ “1% tin. latas'.i Corolla. ‚purpurea...: Capsula mätura calycem- parum ‚Superans, 2 lin. longa; semina easianea, nitidiesima.. „Pili simpliees. _ Ditfert ac. calycina mihi ramis plurimis, d „der sumbentibus, glabriusenlis, flore ei calyee minore ee... uch 721. Calandrinia exythrocoma Dh, GC. annea, plis seabris hispida; --waule erecto,: -simpliei;: paucifolite 3: folüis 77 radiealibns .confertis,. rosnlatis,.. Imearibus, obinsissimis,-sen- sim: in,petieli;speeigm attenuatis; floribus capitatis, ‚parpureis; calyce pilis longissimis purpureis apice alhis veszito, folio- lis integris ? Io rerentenn «In monte Cuesta de Chacabneo loeis" aprieis .invemi. — Radix ‚alba , simplieinseula. Canlis.eirca 5 poll; longus;: ple> rumaque ‚simplex; folia.radicalia 18 Jin. longa, 1*/, lin. lata; summa inyoluerantia, angustiora, minoraz foliola:ealyeina:4-1/, din. longa,,. pilis. 1%/, Jin. longis ..dense: vestita, mihi integra; hand..dentata visa \sunt. :Gorolla calycem aequat; stamina pauca 3 — 5. : Plantula .propter eomam purpnream capituli valde elegans«; BE Io . IR 78, Unlaändvinia Uandbecki Ph. O. anna, ramosis- sina; canlibüs glabriusenlis; foliis Tinearibüs, hirsalis, basi attenuatis; Aoribus minntis, roseis, plärimis, pedicellum aequäntibus} “ ealyeis hirsütissimi Foliolis latioribus quam lon- Eis, äpideridentati; eapsula oblonga, din sörolla tecta. ‚In prov. Oolchagüa deiexit orn. Landbeck, _ Radix alba, ramosa, Rami tanlini vix sexpollicares, „ ramosissimi, siont pedun Iiet pedicelli fere glahri, Polia viridia, ma- jora” re 9 Iin. longa, 1; Im. lata: Flores racemosi; pedi- celli capillares, "hilineargs; calyx fere 1 1/, lineas longus, pilis albi hirsnti sinus ; bracteae foltis similes, pedicello hreviores, An € F mosissima ? sed haec rafo - pilosa. dieitor et pe } sei adseribintur; mensara pedicellorum ‚che 4 928; Unlandrinin- polyciades Ph. . C} annua aut. bien- nis; ‘glaberrima, :ramosissimä; " 89 8:—.10- norräs, ‚margine .vix lobato-ineigis,. ‚caefgrum inte- gerrinis; pedunculis dimidium petiolum aequantibus, Mores vertieillate - glomeratos gerentibus, interdum furontis.. " Proße‘ Vallenar' invenit_ ornat. Volokmann. % Odilis vix inediam lineam rässus, e gqnovis nodo folium et pedin- enlum 'emitit. ° Petiolus 3%/, poll. longus, erassitie saulie; foliim i ipsum exaeie orbieulare, diametri 10 -—— il -linenrum. Pedunculi usque ad primam forum vertieillum 1%: = 12% poll. longt,” 'erassitie ehulie s. petiöli. Pars forigerä fee’ & lin. longa. Glomernli terni; Aores minnti, seösiles, squamis bre- vissimis ovatis, fuseis,. seariosis loco involneri fulti. . Calyx aulfus ;; petala :ovata, acuta, integra, expansa. -Fraeins :;orbi- onlaris ,;: panllo. ‚latiori..quam longus, valde. compressus, : fer& anceps;:diametri 4--lin. - Pedunenlus unus furcatus , .in:bifur- eatione glomerulum ferens, ramus uterque. glömerulos: :düos fert. —- Vix .spesimen: depauperatum 7. bonariensis. ya ipleure Ph. *) novum genus_ Umbeitj erarum Umbella uniflora, los sessilis. Galycis limbus in fr üistinetns, sed ‚dentibus destitutus. Peiala RR Styn in "Trnetu aulli; stylopodia. parva. "Frncins ER 8 latere inspeetns fere ohlougo- limearis, seotione subquadratus, önleis qiatnor snperficialibus, ‘ commissuris nermpe et 'suleis dorsalibus, "exaratus; : eviltatus, : jugis destituins, "drapkceus. Sab'epidermide einim post macerationem fäeil6 secedente Täro et’ininsendocarpihm’ osseumi 'Commissurä-totam latitadinem meriearpiorum" sompleotitur;’quae it "commissurd "subtriddätatä sunt, Semina latere dorsali';plänk; lätere’tömmisstrae: iedio suhcostata.. —.. "Genus igitnt valde: singulare, habitts Dlare- tiae .‚vel‘ Asorelao‘ ejusdam: Te r; ' u, a pelvätivümg zrAeubey: cödth, > 90 B « ° Planta glaberrina eniti -taespites densos, humiles format, Folia confertissima, imbrivata; linearia , mueronata, integer- rima, patentia;;'eoriacen;' persistentia, basi fusca vaginantia, limbo 4 lin. longo, ‚1.lin, lato; vaginae pilis mollibus, albis eiliatae, Fios terminalis, sessilis, corona pilorum ‚alborum eingtus. ‚Fruetus fere 4 lin. ‚longus, 2, lin. crassus, gia- berrimng, laerissimus, olivaceus. Unica species vocabitur: Apleura nucamentacen Ph. . E ‚planitie patagonica ad radiem Andium Yaldivianaram site attulit, orn. Cox. . . , vo ‚746. Mulinum laxum Ph. M. caule flexuoso, laxe:rä- ‚noso ; foliis omnibus-tripartitis, laeiniis linearibus, subaegira- libus; ore vaginarum' 'parumpiloso; ‚pedunenulis elongatis, :süb- 45-floris; pedicellis. fraetum -ovisiim quater aequantibus;" in voltero polyphyllo. : “, ' . Ben In Andibus prope' Antuto Jannario 1839 legit cl. Gay Herb. Chil. no, 1813. — Folia 30 lin. longa, laeiniae 14 lin. longäe; peduueulus iripollicaris; pedicelli 7 lin., fructus yix 2 long. — A M. spinoso praeter habitum laxım, folin” "istan- ia, omnia tripartiia, aullo 5- partito, frnetn orato ‚neque or bienlari vordato antis üifferre ‚videhir. BE E77 Astexischum.. Yamosissimum . Ph. Be radiee sinplic, annpa; caule humili, decumbente,, diehotome, ramo89; foliis minutis, lomgissime petiolatis, ‚ orbienlarihnss.. dentatis;‘ ambellis subquingaeforis, ‚peduncnie_semipolliceri insidenfihus; frnetibus quadrialatis „.exquisite..transwerse ragosis; .involuere. pelyphylio; pedicellos ‚bis ACHUAMEE de In Andibüs prov. Santiago Januärio :1861 detexit din. Landbeek, — Radix tripolliearis ,: albida,. simplieissima; eaulis e basi ramosıs, molo 1%, — 2%/,-pollicaris, cras- siuscnlus, vix striatus; folia petiolo ‚6.-- 9, lin. Jopgo, fulla, ” a diameiri 4 lin., dentihus eirca 10, latis, acuminatis, fere mu- orbnalis'munita, parpureo -marginata; suprema minora, ovata, enneala, subtridentata. Pedunenli erassiuscnli, oppositifolii, 6-8 lin. longi; involurrum 5 — 10- phyltum; - foliola late lanceolata, nervis 2—3 purpureis ornata; pedicelli vix- 12/; lin.; fruetus 2%, lin. longus, diam. 1 lin., dentes calyeinos’ et petala 'persistentia porpurea ostendit, et praeter rugas Irans- versas ei alas magis prominentes fere exacte ut in P, corä- ed est, ' Tota planta 'glauea, glaberrima. — A aemocar- püm Glos (male: pro hoematosarpımm) fruclibus eoceneis murieulato-putetätis neqne viridibas tetrapteris differt. 27% @ymnophytum spinescens Ph. G. frutieosum, eaulibus ramosissimis, crassis, vix siriatis, flexuosis, ramulis interalibus brevissimis, demum Spinesoentibus; fioribus in apice eorum brevigsinie pedicellatis; ructibus ou . j Unicum perimen a cl. Gay pröpe Gnamalata in prov. Coguimbo lertum snppetit. Crassitie ramorum unice enm 6. robusto convenit, sed rami vix striat (recenies ut "Fidethr perfecte leretes), ramuli laterales breves, vix 5 lin. longi, sensim attenvuati, spinescentes. Etiam apex ramarim majo- rum spineseit unde habitus valde alienus. Fractus non ad- suni, Cum 6. spinosissimo Ph. propter ramos crassos, haud üivärientos ete, eonfundi non potest, 240, Apium flexuosum Ph. A. caule ramoso, flexuoso, anleato -striato, foliosa; foliis sabtripinnatis, pinnis petiolatis, “divarieatis, subgquadrijugis, pinnnlis tripartitis, lohis.trilidis, lagiplig integerrimis,. linearibus, mueronatis; umbellis pleris- que. oppositifolüs, breviter peduneulatis aut subsessilibus, 6 — 12 -radiatis; fioribus magnis albis, fruetibus magnis. - In maritiis prov. Colchaguae legit orm Volekmann. -=Rami' qui suppetunt:pedales; fexuosi, dichotomi; ut videtur 92- decumbentes; valde, striafi; internodin plernmque 4 -pollicarig, Folia radieal’a,...., canlina inferiora quae adsunt jam sub- sessilja,, ambitu, oyata, 3% lin. longa, 24 lin. lata; pinnae pedicello: trilinearj_insidentes iternm oyatae. Umbellarum pe- duneulas ad summum, 9-Iinearis, saepe subnullus; zadii in 'aegnales, majores 7 lin. longi; pedieelli modo 1— 2 lin. longi. Inyoluerum , involucellamgue nullum. Petala suborbicularia, lactea, fere ®%, lin. longa, Fructus immaturus jam 1 lin. latas,.suborbieularis, compressus, .apice et basi emarginatus; juga quinque. .roundaze, lateralia marginantia tenuiora, valle- enlae angustissimae. .—, Caule ramoso, .pinuulis divaricatis; lacinlis longe angustioribus, corollis duplo majeribus summo- pere ab 4. chilensi ‚differt, , Öbs. CH. Olos apnd Gay II. p. 119 jnga aozte, imo in lexto hispanico alata gents Apio tribnit, cl. Gussone vero in flora sicnla 1. p. 348° fructum obtuse vostatum vocal! ‚750. Wyaleria? kumilis Ph. W.? glaberrima, radiee erassa, multieipite; eanlibus decumbentibus, brevibus; foliis pinnatis, subtrijngia; piniis ovato-orbieularibus, ineise- „den- iatis, superioribus quinque- vei teiparütis; umbellis demum Jaleralibis, 3—4- radiatis; involneris involucellisque nullis. "In Andibus' prov. Santiago detexit_orn. Landbeck, — Radix nigrieans, 3 lin. erassa, simplieiusenla; eaules 8- pol- licares, sed forte demum longiores, internodiis tribus (deinde pluribus?) -formatiy’jam :e prima axilla umbellam emitiunt Folia radicalia petiolo:1&: Kim. Iongo; usque ad medinm nude, basi vagiiahte Tolisl«:7 gerunt;,: orbieularia;: profunde fteisn, 5—7-loba, termiitale majus,- trilobum;y lobis ineisiss‘ sequen“ tia 'sensin minus compositä;' brevins petiolata, limbo ‚lato albo in petiolo“ Pedanenlus'sommthis umbellae- primae 9-linearis, ®/g folii'swi aequat; "radii inaaquäles, 2 — 6 lin. longis: um- bellae partiales-sub -12-Aorae ;-podicelli-1 A/g--1 %/, lin. long. 95 Petäla alba, mimita, integra, acumfine incntvd, itä il obeor- data apparsant.‘ Früotas immatari 'vix 1 lin. longi, tolidem lati, late ovati, basi cordati, stylopodio stylisqne ienuibus flexuosis terminali5 meriearpia eylindriea, eommissura (tenui juneta, costis quingue valde prominenlibus ornata;' valleculae latae; vitlae .... .751. Muanaca andina Ph, Trisciadium andinum Ph. An. ‚Univ. Chil. 1862. 2. p.61.— H. foliorum lamina orbieu- lari,.cordata,, tripartita, lobis lateralibus, quadrikdis;. inter- medio. trifido, omnibus latis, marginatis; laciniis_ovatis,..ob- Insinscnlis integerrimis; foliolis duobus. floralibus trifidis; in- voluoram foliolis latis obtusis; .umbellis. lateralibus. aeque fer- filibus, ., - u In Andibus prope balnea de „Chillan dieta, detexit or. RB. Pearoe, ‚posten ‚ipse inveni. — " Pianta, glaberrima, snbacau- lis., . Caulis vi 1—2 poll. longus, 'hasi semel. bisve ramosus; podunonlis gem nis terminatus. Folie eoriacea, subradigalia, vonferta, opposita, ionge petiolaia; petiolis fere 3 poll. lon- gis,, basi in vaginaın brevem nirinque in dentem ‚reflexum terminatam dilatatis; Jamina orbicularis,, diam. 8 in, Umbel- Ing. ‚tros, Intermedia subsessilis, laterales pedunenlatae. Ad iasin ramificationis folia duo opposita, praeter partem dilata- tam"utringue unoinato-dentatam sessilia, ftriida, Praeterea ainbella dentralis’involueram sun habet pehtaphyllum, fotiolis e'basi' dilafata, üringue dental, läminaybe oboväto- -oblöng& formatis;"radii eich 10, 4 Fin. Tongi, 'et involuerum et Solia bina Horalia asquäntes. ° Umbeline' Iaterales pedünenlis 6iren 8—10 Ti! Tongis‘ füsidentes; basi foliis duobüs’ siiplieibus, obtisis, lineari-cuneatis, ot’ praeterea ihvolucro subpentaphyllo' eHolioligihinsribus ahfustiöribus achtis formato einoläe, ra- dis 8— 12 compositae. Flores albi; fructus 2 fin. longi. ; Priaiit) ro alid’ genere propter tumbellas’Tatetäles Aeque 'hor- 9a maphroditas, nee ‚masonlas. habui... Folia bina sub ; umbellis umbellam non. ‚esse triradiatam.,, sed umbellas tres distinctag adesse. docent,, „Huanacam acavlem Cav. olim pre.:genere novo "Leohleria ‚Centur, ‚ne. 99 ‚mihi babui, sed cum, mihi Icones’ Cavanillesii inspieiendi copia facta gsset, errorem eognovi. Species in opera Gayi omissa est, 752%, Kigustieum nemorosum Ph. L. glabrum; caule ereeto, robuste, angalato, striato; feliis caulinis bipinnati- dis; pinnis trijügis, 'ambitn ovalis, trifldis, lobis pintatifdis, laciniis-linearibus;' vix fecurvis, müuoronatis; umbellis' deiud# lateralibis;: longe: peduneulatis,'radiis eirea'15 ereetis; invöl rt Iuero: involucellisgus wullis; fruetu glaberrimo. In prov. Valdiviae nemoribus praesertim ad rivulös ir quens. — -Canlis interdum' tripedalis. Folia radicaliä pedalia, longe petiolata, petiolo n näque ad medium nudo, pinnis 3- 4: jügis, longe petiolatis, fere bipinnätiidis, Peduhculi ij, 31 pollichres," radii umbellae breves, modo 8 lin. longi. — » ! tert a L. pencedandide umbellis longepedunculatis men S88- silibus, a L, Paäul üritböllae radiis brevioribus, plarjbas nm, erässioribus, eaule änguloso, &'Z. ‚divaricatilobo radits ‚UM. beilae dnplo‘ pauelöribis, fraetibüs Slabris, neo Doberan ei 33. Kigustiomn? plnpinellifolium Ph. Ja "glaherr rimum; eaule ‚erecto, simplici, internodis tribus formata; der lüs radioalibus Pinnatis, petiolo plira medium nudo;;, feliolis 2% — 4-jugis, suborbignlarihus, ineiso - ‚dentalis; dentibus,. E04 tundatis, mueronatis; caulinis supremis oppasitis; pedaneuk: R lato, albo-marginato, ‚brevissimo,, et lamina tripartila forma- ig, lobis trißidis intermedio petiolato; umbella terminali, degem- radiata; unbellulis maltiradiatis ; involnero involneellisque.nul- lis; fructibus .. In monte altissimo Tinguiririea invenit, orp, W, Diaz = | 1 95 Radix ‚srassa, nigrieans. Caulis 16 poll. altus, 'basi fere: 2 "lin. ‚erassus; .prirnum 'internodium 5-pollicare. Folia radicalia 4- pollicaria ; Toliola..6: lin. longa, 5 lin. lata, .dentibus eirca 8, Uniea ‚nmbella: terminalis explicata est; umbellae laterales- e folüi.seeundi axilla et e pari ultimo. foliorum oriundae vix ala- bastra. ostendunt, pednnculo bifoljo..sustenfantur. Folia horum pednneulorum lateraliom alterna, ... Pedunculus communis, am- bellae terminalis 18 lin. longus; radii inaegquales, centri mi- nöres mode ‘A lin., peripheriae 11-lineares; pedicelli 14/3 lin., diam.Norum-vix-4 Hin. Petala alba, ovato-lanceolata, unguiculata, 'integrä,-äpice iillexo: -Fruktus .... 754. Bigusticuni Lrindbecki Ph. L; glaberrimum; eäule erecto' bipedali, 'simpieiusenla,, striato; foliis radioalibus tripinuatiidis, laeinlis-linedribus angustis‘, süpremis oppositis; umbellis omnibus pedunonlatis suboctoradiatis}" pedicellis gra- eilibus elongatis;-invohuero ‚involugellisgue ‚nallis., .. ‚In prov. ‚Colchagua legit orn. Landbeck, , Folia radi- valia.9 poll. longa, 2°/, poll. lata,, petiolug fere. usque ad, medium nndus; pinnae qainquejugae, petiolatae; lacinige ompes, lineares, variae longitadinis, sed ‚vix %g: lin. latae, duplo ‚angustiores ei triplo longiores quam in Z. Panut. Fo- lia.gnprema opposita ut in L. Panul, pimpinellifolio etc. .,..755. Ligustieum ? angustilobmn Ph. glaberrimum, eaule., erecio, ‚sinpliei, striato ;_ foliis radicalibus tripinnati- fidig, ‚laciniis angustis, linearibus; supremis alternis; umbel- lis;omnibus pedunenlatis 5 — 1%-radiatis; pedicellis breuis- simigs, involnero involuoelloque anllis; fruchn u ovato, com- Presso,. : . \ „.Prope Molhue in prov. Valdivia i inveni. — ‚Saulis 1. j Pedalis, ‚Internediis 3—4 formatus, apiee | tantum ramosus, ie vmbellas. Ares ‚gerens,., sed cum omuia folla alterna ‚sine, mi- nime.t Folia fere exacte. ut in, antevedente ; radi- 6 valia 6 poil,: loiga ,! petiolo ultra medium nudo; pinnae qua- ärijugae: longe petiolatae, pinnulae sessiles pinnatifido-incisae; rhachi laommiisqne aeqne‘ angustis;- snprema simplieiter pinnati- fida‘) laciniis 5, imo 3 angaste linearibus, acutis. Pedanculus serminalis L— 1%/, poll: longus; pedieelli vix altra kineam longi, plerique‘ fruetum aequantes. ° Fructus erassior est, sed nittis in desiccatione' compressuß. 756, Kigustieum dumetorum Ph., L. giaberrimum, caule ereotp, striato, simpliei; foliis bipinnatifidis,. ambitu oblongis 4— 5-jugis, pinnulis, subtrijagis, lobulis petiolatis,. ovatis, emneatis,...bifidis. trifidisve, : laciniis Iinearibus, mucronatis; umpellis. axillaribus..ant oppositifoliis terminalibusque, sub- quingneradiatis; ‚involuoris involucellisque. nullis; loco, involu- eri,interdum folium.. . , tlerte In dumetis prope' Vichuquen in parte litorali prov. Acoh- cagua ihvenit ori. Landbeok, — Radix fusca, 2—8 lin erassd, carnosula; interdum multiceps. Canlis 1—2- pedalis, basi 11/, lin. erassus, saepe rubens, sexnodis, ' Folia radi- ealia’ in plante florente emareida;,' caulina ereria, inferior& säepe petiolo- 4- pollicari insidentia, 24/, poll. longa;‘ piniti= ine Yix & lin. longae, fere totidem' latae; laciniae foliorum‘ supremornm ineisae, biidae, vix 2 lin, longae, Vagina bre- vissiia, ‘paruli cohspiea,' in follis superioribus breve petiö- latis usque’ ad foliola extensa, A Hin; Tonga. - Pedunculas aih- belluläruni "oppositifoharum 6-—8 lin. lougus; "radit winbellae aoguales, 7 lin: lougäe; pedivelli 13/5 lin, : Flores in quavis umbellula e. 12, albi, vix diametri 1 lin. Fructus immhatüft svali, stylopodiis stylisgue satis longis eöronati, 1 tin" longi, — AL. angustilobo miht laciniis foliorum pragsertim suipte- mörum' multo hrevioribus prime ädspecin differt; - propiis ad L. Landbecki mihi acvedit, a qüo tamen' caule valde trial‘ 9% laoiniis foliorum- multo brevioribus; peduncalis radiisgue um- - bellaram brevioribus, erassioribus diserepat, : 757. Bisneria crataegifolia:Meyen Nov. Act. Nat. Cur, XIX, p.346 ex mea sententia-cum Bowlesia:multiradiata con- Jungenda est, M ns ,.C08. Cruikshanksia, macrantha Di, Cr. „perennis, multieanlis; caulibus simplieissimis, apioe: foliosis; foliis spa- thulatis, incanis; floribus capitatis; lacinüis calyeinis aequa- Hibus, ovatis, herbaceis; corella longissima. , : In prov. Coquimbo 1.d. „Quebrada escondida“ invenit orn. Volckmann. — Radix lignosa, rufo-fusca, vix 1 lin. cras- 92, ramos 1% et plures ad summum quadripollieares emittit, qui basi Siliformes er foliis rudimentariis valde distantibus mu- nifi_superius erassiores ei dense foliosi funt.. Folia majora 9 lin. longa, 21/, lin. lata. .. Stipulae ‚minntae, triangulaxes, langeolatae, ‚Iacero - ciliatae. Flores subsessiles, laciniae ca- Iyeinae fere 2%/, Hin. longae; corolla extus puberula, tubo 12 lin, longo,: lacinüis Er lin. longis constät, Species distin- ctissima, \ u j en ' 759. Cruikshanksin gineialis Poepp. et End). 'Negite in desoriptione P. et E., neque in opere Gayi indieatom vi- dee,” hanc "spetiem "&sse pölygaman. "Specimina enim alia flamönia’ elongätä fere Inöinias corollae aequantia ei stylum. vix dimidii (ubi oorollini longitadine habent, alia filamenta brevissia antherasgque vix 'e tubo' exsertas, sed siylum'elon- galnın. -' Variat: 1) foliis magis elongatis, magis distahtibus, r. gt lamina 4%/, lin, -longa, 13/, --® iin. lata, petiolb 4 Yin-Tongo insidente (Cordillera de Linares); 2) folis’ magnis, distinöte trinerviis,; lantina nempe 7/5 Tin. Ionga)' 32/, Tin. lata;:petiolo 7 Hin. ‚longe insidens, ita ut Folis: tablm coröllke Aequant;- quae 9 ex foliis noir eminent, -Ex Andibus prov. Santiago talem varietatsm Bossideo, 00070 em BeBd, is Heh, 7. 98 ...760...Galiun: brevifolium. Ph. 'G. suffruticosum, ımülfi- eaule, humile, glabrum ;: folis :quaternis, avalis, uninerviis, margine spinulosis ;- pedimenlis -terminalibus axillaribusque ple- rumque..biflaris,.foliabis:aequantibus; fructn hirsnto. In Andibus prov. Santiage Januario 1861 invenit ornät, LVandbeck. — Raniuli 4—6-follieares, juniores tetragoni, ängnlis' valde prominentibns fere alati; folla 2%/, Hin. Yonka, 115 lin: Tata‘; interhiodia «dimidia vix aeguantia, nerviilo ine: diene sobtus valde iprominentelaeviuschla, sed margine spi- ‚aulis'brevibus 'äsperrima. "Peduncnli folia bis vel ter. aequant, eröctiz"plerumgue bifleri,‘ ad“-originem floris- secundi folio ‚uies‘, reliquis‘ cönformi-sed ininore onusfi; pedicellus oppo- sitifolius Tolium orale 'aegnat, ' terminalis eö “triplo longior est. : Flos- (virescens?) diametri 1 lin. Fractus immaturus pilis'‚densis, flavesoentibus- vestitus, qui diametrom frnetus subaeqtiant, — 6 richocanpo Inflorescentia digneseitur. are) Fi ten IL. Gallam Andinum Eh. 8. suffruticasum, ramosigr simum, hnmile, glabrum, scahrum vel pubescens; foliis. qua- ternis, plerumgque internodia subaequantibus, linearibas, . mar- „gine, revalutis, eilinto-scabris ; pedunenlis axillarihys, termi- nalibugque, _ ;fribragteatis, ‚willoris, ‚interdum. . ‚ quinquefloris; „pedicellis eapilaribns. ‚demum defexis?);. fenein glahexrimo, Iaeri,, on Br weine ; I; ‚Andibus prov., Sautiago, Colchagna eo. — Bami vix 1% din, crassi; .internodia;pleramgne :3 Hin. longa; felia A 3 lin.;longa.. -Pedunenli .axiliares, foljum plerumgue bis aeqnanr tes, ‚bragfeas duas folio..gimillimas ‚gerunt, .e quibus pedieelli !rgs gracillimi ‚naseuntur, Iaterales semmper ynifori, ingerme- dius interdym iterum ‚srilorus, .. Flores parvi, extus. virescan? tes. — A... suffruticose, Hook, et Ara. facillime. pednngnlis bibracteais nes quadribraciegtis differt.... .. ER Feed 99 :762, Galium Insiocarpum Ph. 6. herhaceum, 1--2- pedale,,, ramosissimum ; sanle tetragneiro, aspera ; foliis inter- nodio multo. breviorikus, gnaternis, mucronatis, margine aspe- rig, snperioribns linearibus; floribus numerosissimis,. axillari- bn@, "panicnlatis, dichofemis; pedicellis brevihns;. fructibus pilosis,, pilis: fracium aeguantibus, ö u. nn: Prope Vichuquen in parte litorali prov. "Colchagua. „legit om. Landbeck. — Internodig fere_ bipollicaria,,. folia. vero mode, 4 lin, longa, inferiora breviora,. fere ovata, superiora Iinearia.... Panieulae pollicgres, ramis: patenfibus eirea. 4. Jin. longis;. brasteis foliiformibus % — 4 ad.basin. ramuloram ; ‚pe- dich, frnetum, snbaegnant. — . Caule, herbaceo: ramosissimo, internodiis" elongätis, ‚pauieularum ramig.: diyaricatis, Irneins pilis. brevibug, pauejeribus, eier. 2 6. ‚eriocarpe et trfchocarpo. valde diserepat... u ng En „763. Galium inconspieuum . "Ph. 8 ‚suffrutigosum,. hn- mile, glaberrinum, Iaerissimum, ramosissimun; foliis gua- ternis, internodig aeguantibus, aut superantibug ,, linearibus abutis, margine revolntis; pedunenlis paucis, unifloris, f um sybaequantibus; ore albo; fruciu deflexo, glaberrimo, Inevi. Aa, ‚Univ. Chil. 186%. 2. p. 446. . . . . In Andibus prev. ‚Talca loco Meneses dito in. elgvat. 2200 ‚meir. .s. m. ‚invenit, orm. Volekmann. : ‚Planta. ut Yidetur vix alirg 2), poll. alta; folia: 2 lin, Inga, yix Ya lin. lata; nervus medianng valde ‚prominens, . Flos alhus, „dia- metgi. 1%), Ain., igitar.,pro Galio sat magnus; ..Tructus diametri 1% Ya. A ‚Gi. leuegcarpe DO. internodiis brevibns ;ete, ab, ‚antarctieg Hook, fil. foliig linearibus neo, subeuneati } Iongo-lanceolatis, ab Aypnoide Clos, Gay ML. p. 183, ‚Jolie minime imbpicatis etc, differt. . 64. Saligm,, murele, L. “ in: na u ‚adicem, Andium prov., Santiago, ‚Frequens. ent. Pa yr 100 965. Velekiaia spathulata” Ph. V. suffruticosa , gla- hertima;'Soliis'fere' onmnibts vadienlibus, cunfertis, spathulatis, integerrinisz: caulinis ‘quadriparibus multo minoribüs obovatis, demünm oblöndis,“eiliätis , eahle folia ter vel quater aequante, apite flores'paucos, 'suhspicatos emittente; eorollae tubo elaiı- gato; frnetn lageniformi ‚glabrö, ‘An. Univ. Chil;:1862.%. EZ one ren a: » In 'mionte "Nevadöde Chillan”legi, ubi rara videtur. . Oasis edhiestäienn“ irn 1’ Iin. 'erassıs, vesfigis' foliorum veiustoruii' Asper, möltieeps. Folia "radioalia‘ 20 lin. longa, 6 lin, latä;' petiolus fere dimidinm! hujus longitüdinis ocenpat. Caulis’sexpollicaris; inflorescentia mode sextam' ejus pärtem öeeupat. 'Polia eanlina'modo 4 lin,’ longa, 2 In. lata.' “Bra- cteae’shlongo-lineares; friefim asgüuantes. Corolla maglia, 4lin, longa, tnbo elongato, roseo ; Stamina et''stylüs exsörta. Piraetüs' 2%); Tin, longus‘, 11/5 Rn} Infos! <- Habitus P, me- crowkäztie Pöepj. sed'radix non crässa, varnosa;' folio pe- tiolis dilinch, agustus; ‚eoröllae duplo niajori tübus alöu- all or nz De ' rn 786." Vateriang vhellscarpa Ph. herbacea?, caulibas, qui suppelunt, terelibus, fistnlosis, glaberrimis in yanicalamn ämplam’ pyraimidatäm terminatis; "foliis cAulinig öppositis ter- natisve, inferioribüs bipinnatiädis, quädrijugis; pinnis oblusis, lineäribus;' bijugis; sub Anguls reoto fere divergentibus; eorol- lis’ parvis; stäminibus ineluäigz ' ‚stylis bifidis exsertis;" fruein 8x 0eato Tageniformi; glaberrims, ulringue saccato ; - löculo medio fertili, ‘oöhipredio, margin prominente, sterilibus -an- gustioribus, eraskik, dörso votuntlätis, intus snberösis, altero mägis prominente, ventrö cavo, En In prov, Colchagua quondam "let ori. Di. Simons. — Caules 9-pollicares. Folium maximum caulinum’$' polli“lon- gum, 1%/, poll, lätum; Tobi Taterales "pihnularumbreves, pa- 4 101 tentes, Diameter .oorollae vix,1 lin. Fructus. absque ealyce . 2 lin. longus;. ecalyx.plumosus more solito, _ er 767. Valexiana bracteosa Ph... V. herbacea,,. ‚glaberri« ma;. radice erassa, multieipite; eaulibus vix. pedalibus, „tere- tibus, a. primo internodio floriferis, valde .foliatis; foliis, car- nosis, radiealihns simplieibus, longe petiolatis, cordato-oblon- gis, grosse ineise -erenatis;. caulinis primis Iyrato-pinnatifidis, reliquis - oblongo-linearibus integerrimis; .panieula.:'elongata, subquadrijuga, ramis erectis,trichotomis; bracteis bracteolis- que, ramulos. minores aegnantibus;. corollae- viridi-Iuteae--lobis langeolatis, tubnm ‚aequantibas; staminibus exsertis;- fructibus ovatis,:compressis, puberalis. _ Dunn ‚In: fissuris rupium ‚montis ‚Ouestg de Chacabuco: ‚panos speciwi 13 ‚Sept, 1861 inven. — Radix 7 lin. erassa, extus nigra, ;superias, squamis' nigris vestita. ‚ Caulis pedalis... Folia radiealia-majora,.praesertim plantarum sterilium 7 poll, longa, nempe ‚lamiun 4 poll. longa, 3 poll. lata, dentibus .cireiter 12 uiringuen ‚Folia eaulina prima bipollicaria,, lobo maximo Yiqua Omnia simpliia, superiora. sensim in bracteas. abennt. Inflorescentia jam. a primo foliorum pare incipit. "Diam. foris 2%, lin.; longit. fructas. immaturi 1%,.lin. — Panicula 'omnino foliata_et-braeteata hans speciem faeile distinguit. ‚ 768. Valeriana Pearcei Ph. V: herbacea, glaberrima ; eaule execto,.pedali, tereti,..paucifplio; foliis radiealibus ‚con- fertis,.oblongis, sinuatis, in ‚petiolam laminam ‚subaeqnantem sensim 'attennatis; eaulinis mediis lyrato - pinnatifdis, .lobe ter- minali.magno; supremis pinnatifidis, laciniis. limearibus. inte- gerrimis; panienla elongata, trijuga; ramis hrevibus; floribns bi, feuctn. glaberrimo. . din umbrosis Andium .de ‚Ranco diotig in \ pror.. Valdivia inyenit. arm. ‚Bu- Pe arce. — .Unicum speeimen vidi.... ‚Radix 102 nigra; 2°/, Hin. drassa, süperius squamata, eaulem unictm emittit. Folia radickliä eiım petiolo & lin. longa, 9 lin. lata, lobulis’ utringue circifer 55 -caulinorum fria paria inferiora approximate vadiealibus similia, mediana |yrato -pinnatifida c: 16 lin, longa, superiora 9 lin, lorıga, bijuga s: trijuga; bra- etea& inferiores 5 lit. longae, lineares. Panicule (nondum oniiiio explieatd "disi flores "omnes aperti?) 3 poll, longa. Flores: albi fere 13/, lin. longi. ' Frnetus immatari 14/s lin. loigi;' compressi; maftri non adsant. .769. "Valexiana pulchella Ph. YV. herbacea, glaberri- majradice erassa; Soliis carnosis, radienlibus confertis, pin: natis; peliolo fere usgue ad mediüm nude, pinnis subduode- eimjägis, late ovatis, imhrieatis,' basi confiuentibus, integer- vinis, : evehlis;eaulibas seapiformibus folia bis aequanfibus, bracteis sı foliis oanlinis paueis, parvis, ohlonge - spathulatie, integerrimis; 'panictla eontraota, eymaeformi; sorolla alba; staiinibus inolusisz " fruetu .oblongo, laevi, basi extus hispi- dl. ' Sn j -" ‚In fissuris rupium humidis Audium de Ranco dietarum © 5500 ped: sm. R, Pearee. — Radix 3 lin. erassa, squa- mis'nigris‘ vesfita.."Folia 3 poll, 8 lin, Jonga, ineluso petiöle ferd'14/y=pollicari; pinnae 4 In, longae, 3 lin. lätae, Cau- les, ut videtit ;sersper,;' duo, sexpollicares; : folla canlina '3- paria,"iäferiora 4 li, longa, 2 lin. lata; superiora gensim In bratteas'ubeunt, -Diameter eymae pollicaris; Nores albi 12/3 — 127, lin, longi, hörmaphroditi, Fractus immaturns 19/2 lin. longus; fihturns nöndım Adest, — "Habita, glabritie, f6- His 'crassis fere‘ 6öridceis -etv. cum F. elarissaefolid: mihi convenit, sed facillime foliis radiealibis longe petiolatis usqus ad rhachim sectis, caulinis vero indivisis dislingultur. “ 770. Valeriana miriculata Dh, V. herbacea, 'gläberrima; rälice temwi, ramosa; onule 'erasso, "tereti, siriato, a 'prinio 103 internodio in panicnlam amplissimam diviso; foliis radiealibus erescenti-pinnatis, lobo ultimo suborbicalari;. caulinis plerum- que ternatis pinnatifidis, pinnis angusliorikus fere pinnatifido- dentatis, demum linearibus, simplieissimis; Afloribus minutis, albis; fructibus in angulis diehotomiarum sessilibus, ovato- oblongis, muridulatis. In valle subandina prorv. Santiago, „Oajon del Arrayanı“ dieta -Octobri 1859 inveni. -- Radix caule tenuior, fusea; caulis bipedalis, basi 3 lin. orassus; priinum internodiuni modo 31/,-pollieare. Folin radiealia 4-pollicaria; infima simpli- eia, orbienlaria, incisa, longe petiolata plerumgue mox thär- eesonit, religua subjninguejuga, lobulis distantibus, 'primis mimitissihis, ultimo maximo ineiso- erenato, Flores albidi, vix X lin. longi; genitalia 'inclasa; 'fructus nondum perfecte‘ maturi 1/, lin. long , 9. vaga Clos, eni päriter fructus submuricati, ‘„pedicellis: bis terre bifnreatis sie. interposito flore 5° pritto- adspectu distinguitür. 2 u o. 771. Valeriana Iyrata Ph, V. glaberrims, suffruticosa ? foliis carnosis, inferioribus Lyratis seu ovatis, cordalis ‚ei basi utringue unilobulatis, subintegerrimis, caulinis. superioribus ‚ quinqnefidis,. triidis aut simplieibus, oblonge - linearibus;, "pa- nienla trijuga, apice diehotoma; ramis dichotomis; corollis magnis, genitalibus inclusis; fructibus in dichotomiae angulis positis abortientibus, reliquis magnis, eompressis, glaberrimis, Oyatis, ventre concavis, marginatis. ‚ln prov. Colchagua quondam legit or. Dr. Simons. — Raui qui suppetunt 1-—11/g- pedales, fere omnino: audi. For liornm. inferioram petiolus 14 lin. longus; lamina 20 lin. lon- ga, 15 lin. Iata, vix aliquantulum sinuata, Peduncali usque ad diohetemiam 18 lin, longi; corolla 2 lin.; fruetus fere 3 lin longus. — A F, Bridgesii. .ramis. panioulae diehotomis 204 ned trichotomis, a pierocerpa panienla laxa etc. diserepat. Fruetüs ut.in sequentes.. > won ..792, Valeriana colchaguensis Ph. V, fruticosa, infer rius ‚puberula „.isuperius- glabra; folis inferioribus confertis, , petiolatis,.:obovatis, integris vel plerumgne Iyratis,; grosse erenatis; canlinis distantibus, Iyrato- pinnatifidis, laciniis in- tegerrimis; ‚panienla fri-—qnadrijnga, paueiflora; staminibus inelusis; .. fructibus ‚magnis,. ovato-lanceolatis, complanatis, ‘marginatis, glaberrimis. . . , ai >... In praw.: Colehagua, invenit orn.. Landbeck.. — Pars inferior ‚caulis A?/,;lin. crassa, lignosa, fusca; rami. 11g- pedales, bagi..enm foliig pubescentes, dein glabri,. teretes, in- divisi.. ..Falia inferiora. 15 lin. ‚longa, abovato-spathulata, grossergrenata,.integra, vel freguentins basi lobulo uno altero- ve .auefa; sequentes niringue. 2, 3, 4 lobulos gerunt, suprema pinnatifida fignt. Internodia primum 2, deinde 4-pollica- via, Rami paniculae vix 2-‚pollicares, ‚semel dichotomi; de: inde spieati, subdecemflori; bracteolae ultra lineam longae, herbaceae. " Corolla 12, Jin. longa, sicca Iutescens. Fiructus 5 lin."longus; ex 'basi lata, ovala Sensini angnstatus, valde eompressns;, märginatus, gläberrimus, alters Tatere concarıld, Iineisgue‘ tribus’ nolätis; pappüss 4 lin. longus, Loeali eikri- argihem friehus eMormare videntw. Pappus -4 lin. Ton- zus." Antecedeuli 'Pröxima "sed follis‘et habita satis distineta. "73. Valeriana Bustillosi Ph. V, suffruticosa, multi“ eaulis, glabra; ramis. quadrangularibus,. 1—1 1/, - pedalibus; foliis earnösis,: inferioribus longe petiolatis, Iyrato » pinnali- fidis, lobis sabintegerrimis,; ultimo, rotundato, majore j-oaulinis sessilibus, ambitn ovatis-, profunde pinnatifilis, lobis- uringue 5--6, rhachique lintaribus, obtusis; panioula quadrijuga, an- gusta, laxa; ramis bis vel ter. dichotomis sine interpösit6 flore, infmis axillaribus;- fruetu ovald,.compresso, laevi. = ' 105 In Anudibns' 'prov. ‚Santiago : legit' om. Landbeok. — Folia :inferiora 20° lin, longa, incluso petiolo 17-lineari ; lobi 4—5:'a basi' erescentes, ultimus diameiri3”/, lineae ;:folia eanlina 'fere 13 lin. longa, fere totidem lata;: latitudo Javi- niatam et rhachidis 1%, lin, Rami inferiores. paniculae ex azilla folii normales surgunt, erecli sunt;.et felium-. bis :ae- quant; :omnes-seimel :vel.:ter divisi sunt; bractede lineares’, in- feriores. fere: % lin. longae. Flores. vix 11/, lin‘ longi; sieci Intescentes,: .. Fructus. maturus. non adest, sed certo.'glabärri- mans et Jaevissimus est; forma ejus ovalo- „»blonga; superius angusiala, compressa, 7% Gamocarpha angustifolie Ph. 6. suffruticosa; ramis foliatis; follis ad hasin confertis, spathulato- Hnieari- bus; caulinis superieribus ‚paneis, ‚Iinearibus, ‚duplo angustio- ribns ;. tube, corollae ‚erasso. ‚An. ‚Univ, Chil. 1862, 2%. 309. In monte Nevado .de Chillan prope nivem perpetuam legis —, Caulis.caespitosus, 1”, lin. erassus. Folia 9 lin. longa, 1% lin. lata (in &, Poeppigti usque ad 20 lin.. Tonga 3 lin. lata); caulina superiora aegue longa sed vix Y,, lin. lata. Dentes ealyeini rufesoentes, scariosi. *Corollae' viridis 22; lin, ‚longae mbus perparum angustatus Gin 6 Pooppigä tnbus Sliformis ost), 975, Hoopis Pusille Ph, » annua, pasilla, glaherrima; caule ereeto dichotomo; foliig subspathulatisi, dentato.-serrafis integerrimisve;. capitulis. alaribns, pedunenlatis, .fructiferis de- flexis; involdero late campanulato, quinquefide;. enlyce mem- - branoso,, persistente. - A) -! Prope argentifodinam las Aranas in ‘Andibus: prov. San- liago invenis:—: Radix bipollicaris, tennis; albida, :simplieis- simas Cänlis- 11/;-pollicaris. Folia radiealis.tempore Rorendi emareida;; caulina. inferiora ;usgne. ad 10 lin. longa; 3— 31, 106 lin, late, dentibusr-e.-3 utringue mmita, Peduneuli 4. lin, longi, erassi. : Involüerum:-laete ‚viride,: turhinatum, dentibus ‚late triangalaribus. . Flores modo 10—15, omnine liberi. Paleae setacene;:virides, 'perpaucae Ovaria turbinata, quinquecostata; ealyx 'membrana- -fere integerrima, 'continua; : tubus .corollae involuerum bis aeguaus, filiformis;. sensim: dilatatus;.. :virklis, pubernlus;-: limbus- erectus, albus, glaber, .dentibns quingae, linearibus,. "Aniherae e tubo omnino exsertae, läciniis corolla6 paullo: minores,. connivenies, albae, Stigma .capitatum-- album, vix.ex antheris 'exsertum, ;.Fructus (immaturas) turbinatus, qninquangularis, viridis, calyce viridi coronaius- et supra.:co- niens, basi eorollae, ‚persistente. apioulatus; anguli pericarpii iquaiı, euberosi, Fe u ı IR EEE un Ge B 6. Böobis Biadi Ph. B. glaberrina; canlibus scapi- formibus, saepe sohfluentibus; foliis spathulatis, pinnatihdö”- iheisis,taules sibaequäntibus vel Tongioribus; eorollis infla- tis, eylindrieis,' eneryüs; staminibus inclüsis. An. Univ. Chil. 1862. 2% 2.896. \ I. ‚lätere Mendocino Andium in ‚transitn Portillo de los Pujguenes invenit orn. W. Diaz, — Canles 2 poll. all, sub capitnlis usque ad 3 iin. crassi. Folia coriacea, 2 poll. lon- 8a; pars peliolaris 1®/, lin, lata; pars laminaris 9 lin. longa, 6 lin. lata, denlibus ütringue-3 5. "Onpitala diam. 7-11 iin. Squamae !invölueri' brevissimäg,: eireiter 43, late triangu- tares, 'Yix'nlira Min. loigäe; Palsae nullad; Flores count eva} “ rio 42/, Tin: lounge, 4-lineares. -Dentes calyeini-In Here -ob- soleti. Corolla inflata, alba, apice sontrarta, vireseens, omnino enervis. '‘Antherae in faucihus sessiles; . stylus 'elon- gatus, stigma exsertum. Fraetus .i...—- Propter corollam ad sectionem" Ascanthus mihi, propter- palearum. deficientiam ad Acarpham :Gristh. partinet; Folia ab-illis :B,.scapigerae 10% Remy (&ay TH. P- 250) distingui wequemit, flöres autom Ioige ‚dire, \ rag. Boopis acanlis pn, B. ‚acanlis, dense enespilasa; foliis spathulatis,. integerrimis,, glabris, interiarihus brevissi- mis, petiolo suo. cum pedunculis in unam massam eonfluenti- bus; ‚eorollis „patyis, breyibus,, sensim dilagatis, (An. Univ. Chil. 1861. ‚p..49,) R Prope ‚Huanta_ inyenit, orh. Volekmann. —_ "Unieim spegimen, quod suppeut satis imperfertum, sed speciem esse peculiarem, facile gognoseitur. Folia valde coriacea, nuiner- a; exieriore, 34, I. longa, 11% lin. lata; in- B. compasta mihi basi sua cum “pedunonlis connata, ita ut, flores omnes sessiles fant. \ Corolla, mode, 2 win, glaherri teriora „ati Am. !in. longa. A ‚apeie laudata foliis integerrimis corollisque Irevibus aais. differt, ' ‘7978. Mütisin speeiabilis Ph. M. : magis minusve .gos+ kypino -Hooconn; eaule alato, alis pinnatifidis, foliisgue retror- sum pinnatiiidis 15—20-jugis; lobalis sessilibos, ovatis, .mu- eronatis;. Sqnamjs exterioribus involueri. eylindriei’appendice lahiceolata terminatis, interioribus obtusis, omnibüs gossypi- nis; Nigulis 8— 10 in planta viva lateritiie. "Supra "euprifodinamm Calabozo in pracdio Catemu prov. Aconoagua legi. — Caüles Hoxuosi, triangulares, velustiores epidermide 'tenui, 'nitida‘, seeedente vestiti, : Kolia usque ad 24 lin: longa,; viX 3%, lin. lata,' eirrhe simpliei terminata. Pärs ‘superior caulis 'propter -foliola alarum folio-“ simillima. Pedunonli terminales, foliö "ultime ‘breviores;, involierum 18 . iin, Ionen, diameter 5 lin.; Highlae ultra pollicem Totigae, 3 — 31, lin. latae, Speoies inter: chilenses -folüis pinnatikdo ineisis. distinbtissima ’et nullo modo "cum vieiaefolla confun- Aendayı oe no seta ee: ideen dh in 108 +. 209. Matisin, maerophylia Pl, ‚An. Univ. Chil, 1861, 1. p.62. An M. ilieifolia var.? M, canle scandente ‚tereti, sulcato; follis ovatis, profunde cordatis, semiamplexicaulibus, , totundatis, spinoso - -dentatis, coriaceis demum glaberrimis, valde reticulatis, "lange irrhosis; tirrhis trißidis. . prov. "Nable legit 'orn.. ‘Peärce. — Cum Mm. Tazifolla ei spinosa, quibus” canlis "alatns ‘est; confundi' non pötest, ei aM. ilicifolia aCavanillesio fignrata eirrhis' trifidis, den- übus foliorum wieingue, eirca 80 neo 9, pagina inferiore fo- lerum sondolore negie „tomiento denso glanco“ iecto äert, sed’ "folia‘} juniora in äßecimine quod suppetit non adsünt. ' In Se zur Garanillesit fe. i 498 tolid valde singularia, den: te: premi nempe, lohgiora, divarivata, ita ut folia apico irumeata appäreant; 18’ lin. longa, 14 lin. lata sunt, in spe- oiiinsineo vero "nägue ad’ 36 lin. longa et 27 lin, lala; imargo in nostris fere integerrimus et spinis modo armatus," in ig, laudata. -autem :e dentibus triangnlarihus ‚magnis -basi junetis formatus.. est. , ‚Spevimenigquod enm figura Cavanillesil songraat nondamavidh eine im 3 oo. Bu :.780;. Matisia ilicifolia Car; non -eadem. est atyue.M, dicifolia DO: et. Bamy apud Gay... Cavanilles ie. ıt..498 squamas involueri exappendiculatas ‚depingit, et.in ‚deseri- plione expressis; verbis.. ens appendicibus destitutas.;dielt;. mals ägitur Candollens,. Prodr. ‚VII: p. 7, et Remy apnd Gay. squamas:„apice appendienlatas“ dieit; ‚Plantam, ‚guae enm M. ilietfoliae Cay. omnino eonveniat nondum vidi, :sed plu- res formas ‚;.quas., digtinguendas conzeo, donec forte, ‚postea experientia uberior, eas, iterum; jungendas esse docebit. .. An character. stabilis et ‚essentialis sgnamae appendieulatae, ‚et. squamae appendieibus destitutae? an, ‚pubescentia? an: cirrhi? .781. Mutisia reticulata Ph. „M.. glaberrima;. eaule ter veti; foliis amplexicaulibus, ovatis, margine spinoso - - dentatis, 109 välde’ soriädeis et vetieulatis, piece in 'eirkhum plermmyue tri- Adım "terminalis; ' capitulis ovato-eylindrieisy" squamis’ late -trianguläribus, Äpice mueronatis ef barbatis (exappendieulatis) interioribus oblongis; ligulis c. 12, Iateritiis sen 'eimiabarinis; 4. latis,.. - " BE .. re ': Prope -Wiapel Teckam atinlit or, Landdask. — .Folia internodia snbaegnantia,: 18 lin. longa, 14:lin, laia; - dentes atringue usgue .ad. 16," triangulari - cuspilati, :eirrhi longi..;Ga= pitula 14 lin. longa, 6 lin. lata. Sgquamae- centre. virides, inargine late pürpureae‘, infimae ‚lanceolatae, euspidatae, lon- giores. aut. breviores, reliquae ‚latae, . muerohalae, 'sed ımnere inter: lanäm apicis abscondifus. Ligulae {absque- tnbo) 14 lin. klongae; — :Conyenit cam:'M. ilicöfolia Cav, (non auet,) squa- nis inyolueri exappendienlatis, differe ‚foliis:.longe alio. modo dentatis; squamis involueri ‚haud „Intescehtibus;: margine sca- riosis“t; -ligulis 1% non „0ole.“ . Mi grossedentata! mihi, ..Cen- tur, u6,29,- statimsquamis involueri ‚fere: omnibus appendicn- katis, ligulis roseis etc. dignoseitun.. M. Volckmann?: huie proxime accedit, et forte retioulata, cum .ea jungenda, sed in unieo, specimine, M. Folckmanni guod vidi, eirchi omnes bre- ves, trifidi,, ‚squarmae | involueri interiores Inte value, "Ngnlae minoreg, ‚angustioree. 782. Mufisia' Volckimannt Ph. M. taule tereti’striäte, follis glabris, elliptieis,- edrdato- amplexichulibus, grosse spi- n080- dehtatis, valde koriaceis,; grosse reticulätis; eirrkis bröiibus tröfidis; axillis gassypinis ; involnori -squämis "exte- rioribuie vix-appendieulatis, late: triangularibus, interioribus "rotandalis;,; apice- tomentosig, ‚authexis ‚dimidiam Henlanı aequantibus. heine “ “ Pröpe” Gnänts”in ‘Prov. Cogiimä legit' orn. Volekwani. — AM. iieifolia 'pro qua 'primuin habai, eirrhis‘ cräskig, 140 brevihns, ‚foliis .multo; magis.coriaceis, ‚grosse retienlato-veno- sin, laste,riridibng, ‚neg. „‚pagina inferipre. praesertim in foliis ‚teneris,tomento ‚depgp,;.glanco“. teetis ‚galis differre ‚videtur, ‚ut speejei:,honorem ei; tribntemug, 783. Mautisie polyphylia Ph. M. canle tereti, foliis- que ovatis, ‚amplexicaulibus, märgine-spinaso - dentafis,: con- Yertissimis Zandto-arachnoideis; involueri:subeylindtiei. glar berrimi.squanris ‚late 'ovatis, mucronatis, apice.vix: barbatis; digulis: 0,1%; coceineist Eee ee Prope'Ghoapa:invenit:Landbeck. — Internodia. vix:3 iin longat . : Folia: valde, reticulata, :majora 12: lin. longa,:® lin. latas’denteg.uitringue: circa 175- cirrhi: 10— 12 lin: longi. Capitulum: 12-lin;.longum; '5,lin. -latum;: -squamae margine purparede, interiores’apice fere ’omnino .purpureae;.. infimae weutae;:'omnino- virides ; nulla ‚appendionlata. Lignlae -K1.Iins longae; '$: lin.-latae. — AM, ilieifolia. Cay. et M. rerionz lata :mihj, ete.'statim foliis -confertissimiä;: lanato-arachnoideis, areiguis sgaamis exappendieulasis:.differt. dei ”n84 Mukisin glaucn 'Bh. M ‚glaberrimä; eänle veräli, Foltisque öralis, “amplexicanlibus, öriaceis , dentäto- i Slaucis; üirrhis sinplicibus wifdisve; capiiulis | ürassic; squa- mis late triangularibus, ovatis, mucronatis, parce’ fomenlosö- barbatis; ligulis, eiroa, 1%, Jatis, obscure ‚puniceis,. un . Brope Gonenmen Jin.. Pray. ‚Aponcagna, 2. Landbeckig reperia. — Folie internopia subaequant, majora 18 lin, lopg® 1% lin. lata, ‚longe: minus ‚retienlata quam in prioribus;.-. ‚den tes niringue 12-15, ..Gapitulum 15 lin. !longum, 8 lin. ‚eras- SuM; ‚squamae -eadem.ratione, latjeres j jam in, relignis, ‚glaneg» virides, margine purpureo angusto einctae, squamae interi oblongae,, Ligulae- absque, tybo. 1 in, „tongae, 5 lin, ‚Jatae, puleherrimag., velntinae, obaenze" ‚pan ene., we 411 ‚285. Mutisin: trädens Poepp, . Secundun:diagnosin- folig Aridentata.. - Speeimina--tria in. proy. Colchagua. quondam: ab örnat, Dre; Simnns lecta certo ;hue. pertinentia, nnum -folia änferiora: apioe -tridentala, superiora quinguedentata;. infre apicem denticnlis duobus utringue insirneta , imo. folium septerm- Aentatum! habet, et duebus reliquis ‚Folia integerrima; in omnibug folig, inferiora hand eirrhosa,. rn UUerO- Bone ala, Num ‚ Sirrhus revera tanfi ‚ponderis,, ut volunt aneto- res?, ‚num; ‚reite M. linearifolia a linifolia, „M., tarası- folia aM. sinuata separatae? d sim plie 786. . Chuquiraga patagonica Ph. . Ch. annua, pu- besgens; . folis. alternis linearibus,. nervosis, planis,. muero- aato -spinesis; ‚spinis in axillis. foliorum quaternis,_hrevibus ; invojucri squamis. exterioribus xeeuryatis, : intimis longiesimis, aculissimis,. ‚aureis;.. Aoseulis radii.:2,. made quingueden- tatis. en PR „.. RB planitie patagpnioa ad radicem Andium ‚Yaldivianarım sita attulit, Cox... mi lis, sed minus. hirsnta, parse. puhescens;. , folia weinervia, ‚80, margine erassa, nervo mediano aequali;, ‚squamae invalueri Jonge magig umnerosae, interjores mplto longiores, ‚anrgo - erocene, nec siramineae, et fosculi 9 in radio quinguedentati, — Folia majora 14 lin. longa, 1 lin, lata; paleae interiores eapituli ri li“ ‚Vomgac; ‚serollae 8 6» ‚eorollae 5° Yin, longae. TE “ . Ch, anomalae Don.-quam maxime, 08T, Gorhnatia pyrifolia? I e foliis oblongo- ellipiieig, „„subintegerrimis,., nnioriing: zamalisgne, pubernlig, Adultig slaberrimis, pungtatis et ‚resina linitis. . Prope. Ilapel ab :orn, . ‚Landbeok inveuta.: — Folia. Mn lin..longe,- 4. 5.1in. lata,; sed..in ‚eodem speciming. folia & lin, lata.. ramnlorum sterilium esenrrunt;- infegerxima vel: ad 112 'apicem serrulata ;.obiusa vel-saepius acuminafa sunt, Flores inore. solitg; faseienlati. Omnium specierum mawime resinosa; ‘eum de:hac. nota:nihil. insdiagnosi pyaöfoliae: dieatür, Difh- .ile, mihi: saltem est,. spevies ‚chilenses ex. opere Candollei et Gaybdistinguere, 2: much oo 0 or : " 788" Orlastruin pusilinmn Pospp. et Endl. absque ullo dabiam idem“est alque Aldumateu chilensis Remy; Gay’ W P 392." Remy u videtir opus Poeppigii ipse hispi- dere 'non potuit, 'cuin inspeefio figurae statim | omnium ‘dubiun ‘ abstulisset. 789,“"Okinätrum pulvinstum Ph. 0: pusillim, dense albo-lanatum’;{ föliis’eönfertiskimis} liearibus, basi sensin altehüälis,. apice "Aculis, 'nbrvo riediano prominnlo; oäpitalis 1— 7 sessilibus; 'involuert squäihis "ulrinque- late searlosis, inedio'.bast' viridibus,deinde faseis, inacula fusea in liheam angusian , apicem attingentem terminata. m En’ „‚Eordillerä de Dofis Ana“ prov, Coquimbo' Tegit or. Völektiann.—Habitus’ speeiminum mäjornn Ortästri pi: Si Poepp.' ’Diameter Pulvinoram 20 lin. ; capitulorum 5% 6 lin. Folis'3'lin. Tonga, 14/, Hui, lata. Ligülae albidae. Sadanıae involiori "eins pübesventes. Folioruni forma 2 squamis füvölueri ’ facillime dignoseitor. “ " sirnt : ‚790. Tyüomat | kanatum Ph, T ? perenne, dense” Iana- tum; caule ramoso‘, hrevi, subcaespiloso; foliis inferiorihus distantibus, tndimentariis, reliqnis ad hasin capitulorum con- fertig; “involtieranlibus, spathulätis, Jamina transversa, obtu- siusenla; sqdamis‘involudri -laäliteolatis, margine Scariosis, 'CX- tus hirsutis; Hgulis 24 'et ultra, pallide Navis; versis Apicera in medio yilta violacea- ornalis,. extus: dense: serideis: : :Eodem: lose cum prioretlecta. :—- .-Bamuli '3- pollicares; folia. 4 5:lin. -longa, lamina ipsa 112 din.-longa ,; 2 113 2%, lin. lata. - Diameter eapitulorum cum ligulis 14. lin.; ligula. absque tnbo 44, lin. longa; labium interius ejus dreve; eauda antherarum plumosa, Pappus pilosus, apice. mode hispidulus., ygL, Tylloma pusillum Don? " Speeimen ab orn. Volekmann in Andibüs prope Illapel fectum , quod ad hanc speeiem refero, ramos pollicares osten- dit,‘ Diameler eapitulorum 4%/, lin. Squamde involueri bi-= wriseriatae, aequilongae, longe acuminatae, Ihyalinae (Apud Gay vubrae „eoloradas“ dieantur), exteriores Tineari-lah- ceolatae, interiores lineares, basi albescentes. Ligulae hasi Inteae, apiee albae, Floscnli disci aeguales, hermaphroditi, tübnlosi‘, hilabiati, labiis revolutis, aegualibus; antherae floseu- los aequantes; alne lineares, antheram aequanies; caudae plumosae,"anthera vix breviores; stigmata dao elongata, apice dävata. Achaenia glandulosa; pappüs Aarns, biseriatas, pilis, subaequalibus seabris. j j ..792. Pachylaena elegaus Ph. . P. glaberrima, multi- canlis,, foliis alternis, longe petiolatis, ante capitulum con- fertis, involuerantibus; lamina Wansversa, semieirenlari,. ele- ganter dentata. In prov. Coguimbe :prope „los Bafios del Toro.* Volok- mann. — Radix simplex, alba. Rami 3—5, monocephali, Folia: inferiora distantia, involuerantia, petiolo 7 lin. longo, lato,. basi dilatato et Jamina transversa, ‚basi truncata, semi- eirenlari, 4 lin. lata,. %"/, lin. longa, formata; pars arenata marginis: dentibus 12 — 16 elegantissime armasa. . Diameter eapituli pulchre aurei enm ligulis 15 lin. Squamae involueri 44/, lin, lougae, 2 lin. Intae, vieides, märgine angusto 50A- riosae, albidae, inferiores. saepe radimento--Jaminae.foliis 'si- mili terminatae. Ligulae apice trierenatae, extns appresse 3 Ba, 1 Hof. 8 3114 pubescentes et''medio purpuraseentes. " Stylorum rami’obtusi, erassissimi. -Pappns scaher. : Qua nota differt Pachylaena & Tylloma?, eh or ee Dont! 793. Chondrochilus varvifolius Ph. Ch. dense -albo- lanatus; radiee annna, simpliei; caulibus pluribns, vix ‚polli- oaribus, ‚eaespitem, semiglohosum _ formantibus, foliis et lana dense onusüs; Tollis longe petiolatis , minulis, transyersis, apiee ‚spinuloso recurvo munitis,, integerrimis; squamis inte- rioribus, ‚sapituli appendice seariosa, ovala terminatis;, ligalie eiren 18, involuerum aequantibus, . ochroleneis, Hosculis tubu- Josie, eirea 14; siylis atropurpnreis, . Una cum priore lecta est., — | Habitus Ch, involuorati mihi, "Petioli 21%. ‚lin. tongt; ] Jamina. 1 lin. lata;. diam. 0a- pitnlorum 51/, lin. n . on .., 794. ‚Proustia retieulata Ph. Ann. de la Univ. Oil. 1861. p- 50. Pr ramis glabrinseulis, vix ‚glutinosis; folüs "oriaceis, sessilibus, oblongis, spinoso- mueronatis et spinost- dentatis, exquisite reticulatis, glahris, supra lueidis, "subtas pallidioribub, 'subglutinosis, Noralihus integebrimis; eapitulis güadrifloris | panieılam ag , laxam, desium haut: apie nescentemm ? forifantibus: ' ze Loco dieto „Agua de Antibianco“ in prov.' Ätacama ad elövariönem 2400 inetrs-invenit om;-Volekmänn, —: Folia üuferiora fere $poll. longa, pollicem Tata, dentibus wtringue 86. 20; nerviilaterales: sub angulo:revto ‘a nervo ;mediano Profieisoentes fere fotidem, mox divisi rete dunsum, -elegans, praesertim ‚subtus-valde.conspieudm efformant. Panicula ovalt nondum bene explicata 61/,-pollicäris; rami- ejüs sub: angulo reeto divaricati , pyramidali. --Syuämae involueri :vix puberäli; giutinosi. — Proxima P.bacoharoidi Don, a qua foliis sal- tus glabris viridibus, longe magis corinceis; exquisite retiou- latis prime -adspeetu differt, Sonn nam isn 115 . 795. Elnchia spinulosa Ph. an E. euphrasioidis var. ? E,.annua, glaberrima, ‚caule umbellatim ramoso ; foliis.ob- oyali-spathnlatis, spinulose -serratis; ligulis extus pubescen- eihus. :- . . a In Andibus elatioribus prov. Santiago. — -Ejusdem ge- neris forte Chaetantheru debilis Meyen; nnmero minore den- tum in foliis, et..appendieibus inyolneri. unice mihi differre yidetor, en . j "2796. Nassauvia nivalis Poepp. var. sericen. N. suf- frilitosa, Yepens; eanlibus adscendentibüs ramosis; foliis per folum “caulemm imbricätis, Amplexieaulibus, crassis, ovalibus, acutis, recarvis, iharzgine revolato vix dentieulatis, supra pa- ralleie impresse striälis ei’ inodo in suleis pnberalis, cacte- Fam glabris; sublüs appresse sericeis. Haie‘ varietateit prope balneos de Chillan dietös invenit sm. BR. Peäree. u i ö j "ug Nassauvia pyramidalis Meyen v var. foliis subtus puberulis, margine tenuissime serrulatis, dentibus atrinque 10; .In..forma, quam. normaleın: 'considero, dentes niringee modo 3;.et pagina inferior folioram glahra: . "798. Caloptilium Engasene Hook. et Arn. var. lanata. Läna deusissinä canles et eapitula extas involvens, ila ut apices foliorim meodö e lana emergant, hanc värietatem di- stingnit; enm priore ad balncas illos oecurrit, — ' Aliam va- tietatem floribus vialaceis insignem- in radice montis Aconea- gun. legit orn. Can: Friesach. Tertiam foliis distantibas, ereelis,..haud reourvis,.. ramisque quadripollicaribus insignem ex Andibus de Dona-Bosa dietis provineiae Coquimbo attalit am. Volekmann. — . Portalesia proeumbens Meyen. ex mea sententia. absque ullo dubio eadem planta.. 8 I g* 116 799. Wriptilium Iaxum: Ph. Tr. annnum; canle erecto demum eymoso-ramoso; foliis caulinis sessilibus, ‘oblongis, profande dentatis, fere pinnatilidis, dentibus spinosis; capitu- lis terminalibus paueis, 2—3 in apice ramuloram congestis; braeteis anguste lanceelatis, spinoso -ciliatis et spina longa terminatis. In prov. Coquimbo legit om. Volckmann. — Canlis 5—7 poll. altas. Folia 71/, lin. longa, fere 2 lin. lata, den- tibus utringne eirca 7; dentes sensim angustiores et longins acuminati kunt, usque, dum in bracieis 8 lin, longis merae spinae sen setae remaneant; quarum bracteae utringue ires 13% Yin. longas ostendunt. Capitnla plerumgne terna, 2 — 2"; lin. longa; flores Inctei; pappus albıs. — Tr. capillato: pro- zimum sed differt: foliis canlinis fere pinnatißdis; Noribus lacteis (Hores speciminum Tr. capiliati anno 1831 a.cl. Gay, imo illa a cl. Bertero 1818 leota usgne ad diem pulchre eaerulei); squamis involneri strielis, apice longe breviere, haud reflexo (srminatis. Pubeseentia vadem. : 800. Triptilium andinum Ph.: Tr. aununm, vamosum; depressum; foliis canlinis oblengis, euneatis, paueidentatis, dentibus spinogis; , bracteis Ianceolatis, acuminatis,. utrinque spinas setiformes duas gerentibus; capitulis terminalibus, in apice zamulorım brevium aggregatis; squamis involueri ‚Ire- viter ‚spinosis, subreetis; eorollis albis. . Kent ‚Ex Andibus prov. Santiago altulit- orn. Landbeok. Caulis vix pollicem altus, sed rami inferiores interdum - qua- dripollicares. Folia -taulina inferiora interdum. 6 lin. longa; dentibus utringue 1—3 munita; ramea modo 3-linearia; fo- lia Noralia lanceolata utringue spinis duabns armata, quae diameirum . foli vix superant,: ideoque longe minores sunt quam in Tr. capillato. Habitu magis eum Ti, gibboso' con“ 117 venit,..a quo siatiın forma foliornum floralium minime cordato - subrotundaia concava differt. 801, Triptilium tenuifelkam Ph. Tr. ©2, a basi raidosum, pubeseens; foliis pinnatißdis, Zaciniis apice spi- nöscentibus, rhachique filöformibus; capitulis in apice ramo- rum faseieulato -rongestis, albis; squamis involueri Ianceola- tis, cuspidatis, j In planitie Patagoniae ad radieem Andium Valdivianarım leg.: orn. G, Cox. :— Radix fusea, Kiliformis, 4 poll. longa, Rami 21/,-pollicares, diffusi. Folia radiealia emarcida, cau- Jina majora 3%, — 4 lin. longe, 1 lin. lata, segmentis uirin- que quatuor, suprema frifida. Gapitula 12/, lin. longa, Bra- otene ad hasin fascienlorum .et capitulorum integerrimae, lan- eeolato -lincares, squamis involueri duplo hreviores. — Facili negotio ab afünibus foliorum forma -distingnitor, '802. Panargyrum pectinztum Ph. An, Univ. Chil. 1861. 1. p.68. P. canle frutienlose adscendente; ramis ap- presse pubescentibas, subtomentosis; foliis glabriusculis, omni- bus ‚distantibus, pectinatis, dentibus uiringee binis vel ad summum ternis; foribus in apiee elongato ramorım paniou- latisy ramis paniculae trifloris, inferioribus elongatis; squamis involueri exteriorihns seariesis; pappo uniseriato. Prope halnea de Chillan dieta in Andibus elatioribus de- texit‘oen. Pearce. - Canlis pedalis et major, per totam lon- gitudinem foliis aequidistantibns onustns, quae modo in apice forifero :distantes Aunt. Folia 10-12 lin. Jonga, demtis den- libus Iateralibus vix 1%/, lin, lata, cum iis fere & lin. lata; dentes fere .sah-angulo:recto divergunt et, sicut apex, spi- nosi sunt.. Rami inferiores paniculae 10 lin. longi; ad basin sapituloram lateralium bracten brevis, capitulum dimidium subaeguans conspieitur. "Capitulum intermedium sessile,. Tavo- 118 inerom 4 lin. longum ; squamae exieriores scariosae branneat, etiam juniores primo adspeetn fere glaberrimae, arcuratins exa- minatae eiliatae et pilis quibusdam longinsculis raris in dorso munitae, — An pro varietate P. spinost habendum? Inflo- rescentia, squamae exteriores capitulorum scariosae, pubescen- tia, dentes peetinei foliorum differentiam sistunt. 808. Panargyrum Diazi Ph. P. sericeum, ramosissi- mus; foliis lanceolatis, pinnatifido - dentatis, inferioribus con- ferlis, superioribus remotis, dentibus ntrinque 3 — 4; capitulis eirca 8 — 10 in apive ramorum confertis; squamis involneri breviter spinosis; pappi uniseriali :paleis Jatiuseulis. in monte Tinguigiiriea dieto invenit ornat. W, Diaz— Rami hormotini-2 — 2®/,-pollicares, sericei, praesertim 10- velli. Folia omnia conformia, 4—4!/, lin. longa. — Differt a P. spinoso foliis praesertim--foralibus minus Jonge acumi- nalis, ‚squamis involueri acumine multo breviore terminafis, pilis pappi fere daplo latioribus ete, 804. Panarzyrum heterophylium Ph. P. hirsutum, ramosissimum; foliis omnibus confertissimis, pritnis brevissi- mis, squamaeformibus, lanceolatis, wirinque bispinosis, 'se- quonübus latis, -ovatis, dentato -spinosis, dentibus. utrinque 3 —4, reliquis duplo longioribus, lanceolato-linearibas; basi spinis duabus utringue armatis, pungentibus; capitulis aggre- gatis, sessilibus, iuvolneratis; folis Boralibus vonformibus; eapitula superantibus. , In Andibus prov.. Santiago oeeurrit. — -Ramuli bipolli® eares. Folia pring squamaeformia, vix % lin, longa, 3, Ein lata; sequentia 5 lin. longa, eym dentibus 3 lin. lata, ullima 11 lin. longa, apice 8 lin. longo, spinis baseos 1%, ‚lin. Tour gis, Squamae iuternar rapilulorum spina brevi terminanlur. Pappus biserialis, paleis tenuibus, fere Aliformibns. — Folio- , 119 em differentia non in .emnibus speciminibus tam „notabilis, sed semper hace species foliorum forma, foliis supremis in- volueranlibus etc. distingni potest, 805. Panargyrum latifolium Ph. P. caule dense vil- loso; foliis fere aeqne distantibus, deuse sericeis, ovazo- lanceolatis, peelinato-spinosis, dentihus utringue eirca 3; squamis involueri abrupze in spinam terminatis, pappum uni- serialem aequantibus; peleis pappi dilatato - complanatis. In Andibus prov. Sautiago legit ornat. Landbeok. — Panargyrum spinosum, quod ex deseriptionibus Candollei et Remy apıd Gay determinavi sic mihi definiendam vide- tur: P, spinosum P. eaule dense villoso; foliis bast confer- tis, apice distantibus, lanceolatis, piunatiido -dentatis, spi- nosis, serieeis, demum glabrescentibus; squamis involueri sensim in spieam abeuntibus, pappum suporantibus; pappi uniserialis paleis capillaceis. j j Folia P, latifolit 71/, lin. longa, absque dentibus 2 lin. lata, cam illis 41/, lin. lata, dentes eorum longiores et la- liores quam in P. spinoso. ..808, Cheyreulia? niven Ph.. Ch.? suffruticosa, humil- lima, caespitosa, niveo -tgmentosa; foliis spathulato - oblongis, obtusis, confertissimis; capitulis terminalibus, solitarlis, ses- silibus, An. Univ. Chil. 1862. 2. p. 380. In montibus Neyado de Chillan, Cerro de Azufre juxta nivem, -perpetuam inveni, — Üaespites vix pollicem. altos, diametri 6 — 12-pollieum, densissimos, candidissimos in arena valoanien format, qui a distantia visi ‚maculae nivis esse videntar, . Folia ronferlissima, ‚ad summum. 21/, lin, longa, 3 Iin. lata, obtusa, basi panlialum angustata , 'omuino.niyea, Diam. capitulorum 5 lin, receptaculi ®/, lin, ‚Squamae invo- Iueri obtusae,. seäriosag,. pallidae, Florum fruetuumve jam 120 sub-inem Februarii nullum vestigium remanserat. — A Ch. guaphalisidi ei weranthemoidi Don foliis latis, obtusis ete.. differt. 807. Kennisie Ph, novum genus Triridearum. Capitulum multidorum, homogamum, discoideum. Invo- luerum ovalo-eylindrieum, pluriseriale, herbaceum, squamis aequalibus, Beceptaculum planum, nudum. Corollae nume- rosae, ommnes tahelosae, glabrae, hilabiatae, labiis aequali- bus, externo revoluto, tridentato, interno tripartito. Anthe- rae eorollam aequantes, longe alatae et caudatae, alis linea- vibus, eandis elongatis, -apice plumosis. Stylus glaber, rami exserti, satis elongati, truncati, glabri, Achaenia (immatura) eylindriea, glandulosa. Pappus uniserialis, paleis numerosis, eapillaribus, hispidis. Dixi in honorem amieissimi Johannis Leunis, anetoris libri optimi: Synopsis trium nafnrae reguo- rum sermone germanico 1844 evulgati. . Leunjsia laeta Ph. L. fruticosa, tota pubescens et viscosa; ramis monocephalis, dense foliosis; foliis sessilibus, ovato-oblongis, acuminatis, integerrimis, aut uno alterove dente majusculo utringue munitis; peduneulis apice incrassa- tis; squamis involueri exterioribus lanceolato-Tinearibus, in- terioribus subulaio -Iinearibns, omnibas longe acuminatis; Bo- ribus involüerum superantibus Iuteis. Prope Huatalame in prov, Coquimbo ad c. 2500 meir, 8. m, ihvenit orn, Volekmann. — Rami 6—8- pollicares. Folia ereeia, laete viridia, internodia saltem bis aequantia, majora 16 lin. longa, 7 lin. lata. Involuora 11%/, lin. -long%, 8%/, lin. orassa. Ovarium 4 lin. longum; eorollae 81/,-Iinea- res; alae antherarum albidae, styli, erocei, Pappus albus, eorollam aequans. : : 808. Pleocarphus dentatus Ph. Pl. caule fruticoso, ramoso; ramis elongatis, erassiuseulis, pubescentibus, valde 121 glutinosis; foliis confertis, sessilibus, linearibus, grosse et longe . dentatis, margine revolutis, supra puberulo-asperis, subtus venis maxime prominnlis, faseieulos foliorum linearium integerrimorum in axillis gerentibus; capitnlis solitariis pe- dunenlatis, in panicnlam spieatam dispositis. Vid. Ann. de la Univ. Chil. 1861. p. 51. Prope Chanaral in prov. Coquimbo invenit Volek- mann, — Folia fere 24/, poll. longa, inelusis dentibus circa 3 lin. lata, dentes utringae eirea 6 — $, alterni; folia Bora- Hin eonformia, sed pedanenlorom et illa quae in fascienlis ob- servantur iategerrima. Capitula paullo majora et longe mimis uumerosa quam in PL, revolnto, a quo facillime foliis eaulinis longe majoribus, grosse dentatis, magis scabris, hispidis, caulegue valde glutinosis distinguitur. 809. Chabraen coquimbana Ph. Ch. canle ramoso, slanduloso - pubernlo; foliis radicalibus . :. „ caulinis amplexi- eanlibns,. pimnatifidis (laeiniis "oblongo-ovatis, tridentatis), supra glanduloso - pilosis, subtas vix arachnoideis, supremis qiinquelobis; floribus magnis, longe pedunculatis, eaerulescen- tibus; pedanculis squamisque involueri exterioribus dense glau- duloso- pubeseentibus. 'V. Ann. de la Univ, Chil. 1861. p. 50. Prope Huanta in. prov. Coqnimnbo ad 4000 metr. supra tnare invenit oru. Volokmann. — Caulis nt videtar pedalis, imanis, pilis glandulosis sat dense öbsitus, Iaete viridis. Feolia eaulina inferiora 4 poll, longa, cum laeiniis 2 poll. lata; in- ter latinias modo 2-3 in, Tata; Iaeiniae eirca 6, oppositae, divaricatae , pollicem longae, acuminatae, mucronatae, utrin- que dente magno ‚triangulari acuto, mucromato auctae; ..lobi basales reirorsum vers’, acuti. Folia suprema elongata, lan- eeolata, basi uirinque lobis daobus acntis munita. "Pedanculi eirca 15 lin. longi, dense pubeäcentes, nudi aut bracteam subulatam gerentes, Squamac oapituli 4 — 44/, lin. longae, 122 limbus.ligularnin extensus .involnerum. aequat, Achaenia. squar mulig piliformibus nitidis obsita.. — Proxima Ch. tenerifoliae, mili, a: qua foliis caulinis. a insi lata pinnatiidis, supremis quingurlobis, neque ovatis., integris differt; a Ch. glandu- losa: caule minime sublaunginose, fellis canlinis profnnde pin- natiidis, squamis involneri minime lanuginosis etr. 810. Chabraea, Landbecki Ph. Ch. perennis; caule arachnpideo et pubernlo, glandulose; foliis sapra glanduloso - hirtis, viridibus, subtus, incanis, arachnoideo - lanatis, pinnati- fidis, radiealibus peliolatis, eaulinis amplexicaulibas, aurien- latis; Jobis utringue cirea 6, ovatis, grosse- dentatis, supre- mis. basi ovatis, trildis,, longe aeuminatis; panicula eirca 8- Bora; pedieclis elongatis; squamis ealyeinis subaequalibus, longe aeuminatis, dorsg glanduloso -hispidis. In Andibus prov. Santiago leg, orn. Landbeck. — Canlis: bipedalis, . Folia 'radiealia 7 poll. longa, 13/, poll. lata; -lobus: terminalis maximus, ovalus, subirilobus, -tobis utringae 1—2-.dentalis; sequentes tridentati, 'inferiores san- sim breviores, .denigue ad dentem late triangularem :redueti. Canlina. majora. 5-pollicaria, 1%, poll, Iata, basi fere sagit- tata., Bedicelli 12 — 14 lin. longi, nigrieantes,,- pilis glandu- losis-.articnlatig dense ;vestiti, -hracieolamgue unam alteramve gerentes, Squamge: involueri bi- sen iriseriatae, majores-4R/s lin. longae, exteriores. modo dimidiae longitudinis, glandulose- hirtae sed minime ‚lanuginosde.: Pappus niveus, — Foliis cum Leuceria aoanthoidi .eonvenit, .a qua paleis nullis, feliorum eaulinorum lobis. latis, ‚pubescentia, ete. differt.— A Chabraea tenerifolia mihi folüs foralibus.basi divisis,. squamis invo- Ineri doplo saltem ‚plurihus, ‚pilis:glahdulosis ‚nigris ete. disere- palı. An Leuceria Meyeniana? sed. .squamae involneri -cer- tissime biseriales, neque nniseriales... - \ 123 ’: 811. Chabraea concinna Ph. Ch. perennis? caule glan- Anloso-hirtö, hand lanuginoso, ‚apice ramoso; foliis radicali- bus: ....; caulinis sessilibus, aurieulatis, pinnatilidis, supra glaudnlosis, suhtus arachnoideis; lobis ovatis, dentatisz; su- premis Jariniato - dentatis; panicula eymosa, multiflora; pedi- vellis braeteolatis, unifloris; squamis, involueri laneeolatis, acutis, viridibus, dorso glanduloso-hispidis; floribus pulchre eoeruleis. In Andibus de Ulapel dietis igvenit ornat. Volckmann: Summitates caulis quae suppetunt pedales. Folia caulina in- feriora 3”/, poll. longa, 1%, poll. lata, inferiora in petiolum alatım attenuata, basi anrienlata, amplexicaulia; lobi eirca 6 utringue, ovato-.oblongi, acuti, utringue 1-—2- dentsi; su- premi simplieiter dentati,. Bracieolae lineares, integerriwae. Lengit. squamgrom involueri 3”, lin. - Panicula 20 — 30- ftora. 2 8i2. Chabraea thermarwm Pl. Ch. 2; caule robuste, apice panienlatim ramoso, dense glanduloso-hirtello; foliis subtus arachnoideis, radiralibus Iyrato- pinnatifidis, lobis acu- uscalis, plerisque tridentatis; eaulinis auriculate - amplexi- eaulibus, pinnatifido - dentatis, dentibus peracntis ec. 7 utrin- que; supremis mode basi .dentatis, caeterum integerrimis, linearibus; capitalis magnis, coernleis; squamis involneri dorso glanduloso - bispidis.. An. Univ. Chil. 1862. p. 380. Pröpe"ihermas de Chillau dietas ad altit. 5500 — 7000 dei. s. m, legi, — Caulis bipedalis, basi 2 lin: erassus, IN- ferins striatus. Folia radiealia 9 poll. longa, 2"/s ‘poll. lat, basi in petiolum 'Sehsim Attenuäta, "versüs apieem dilatata, acılta; Tobi e,.ad tertiam latitodinis partem ineisi; :obligue"ob- longi,. superius dente uno magno, inferius' plerumgne duobas muniti, ülringue co, 7, 'supremi: approximati,.- confuentes, 124 Folia eaulina intermedia 4 poll. longa, eum dentibus 18:—14 tin. lata; summa.linearia, integerrima, sensim in bracteas ab- euntia. Sguamae involneri fere 6 lin. longae, lineares,. ple- raegne in. apicem enspidatum terminatae, Flores albi. 813. Homoeanthus peetinatus Ph. H. caulibus ade’ seendentibns, monocephalis; foliis basi confertis, coriaceis, linearibus, pangentibis, glabris, margine cilias spinaefornies distantes gerenlibus; squamis involueri exterioribus more 'f- liorum eiliatis, intimis fere omnino herbaceis, aontissimis. An. Univ. Chil. 186%. 2. p. 396. j in latere Mendoeino Andivm in transitu „Portillo de los Piuquenes“ invenit orm. W, Diaz. — Ramus qui suppetit 3%/,-polliearis. Folie ad summum 10 lin. Jouga, 2/5 lin. lata, spinulis sub 'angulo reoto profieiseentibus eirca ser utringue armata, inferiora patenfia, imo recurva. Pars nuda pedun- euli vix pollicaris.° Squamae involueri exteriores 4 — 5 liü« Tongae, 17, lin, latae, interiores 10 lin. longae, acutissimae, longe mucronatae, vix ad basin ulringue angaste membrana- eeae. — Ab H, lineari Liess, statiın spinulis, paneis, distan- “übus, in margine foliorum, ab A. echinuluto Cass., uee non Donsano Less. foliis glaberrimis ete. distinguitnr. 814. Ciarionen. carthamoides Don var. orispa. Cl. cau- . libne vix.bipollicaribns, hasi foliorum petiolis, persistentibus nigris, fibrosis vaginatis; foliis 2124 lin. longis; laeiniis erispatis; spinulis- marginis densissimis, brevioribus quam in forma normali;, squamis inyolueri, glaberrimis, latioribns, re- tusis, mucronatig, saepe violaceis. In Andibus elatioribus prov. Santiago ocenrrit. 815. Clarionema virens Don var. huniilis. Ol. folüis latis, brevibus, pinnasifido -ineisis, scapıum 1—1?/,-pollica- rem aegquantibas, squamis involucri latis. : j 125 In Andibns de Ilapel dietis legit orn.. Volekmann — Folia inferiora 14 '/, in. tonga, 5 kin. lata, utringue- triloba, lobis. ovatis, contiguis; etiam folia caulina latiora,. obtusiora quam in forma normali, sed in capitulis praeter squamas paullo latiores differentin nulla. 816, Clarionen variabilis Pl. Ol. caule.simplieissimo, monocephalo; .6-—9-pollicari, bifolig, glanduloso;- foliis gla- hris,..radicalibus ‚jan integris, oblongo-spathulatis, jam- pin- natifidis, Jobulis bi- vel tridentatis, apieibus vix nnguam ari- stato - spinulosis,; .involueri biserialis squamis exterioribns den- tato - pectinatis, interioribus fere subulato -acuminatis. In Andibus de Ranco dietis prov, Valdiviae .in elevatione €. 5000 ped. 3. m. locis: apertis herbosis invenit orn. Dearce. > ‚Foliorum forma summopere _ variabilis. . Jam radicalia 21 lin. Tonga, 8 lin. Jata, integra, utrinque subquadridentata, jam, magis minusve profunde pinnatifida, Jobis utrinque, circa 6. Folia, eanliva sensim in formam squamarum exteriorum calyeis abeunt, quae 6/, lin. lougae, perfeete lineares, jam pecti- nato-ciliatae, jam modo profunde dentatae sunt. Squamae interiores 81/5 lin. longae, jam laete virides,, jam. nigreseen- tes, margine angusto, scarioso, . Flores pallide caerulei. * 817. Hieracium andinum Pl. H. scapo sirieto, sim- plieissime, hispidnlo; foliis wembranaceis, spathulato -lanceo- latis;,; sobdentienkitis," hirtellis; Noribns paueis, snhsessilibüs; squainis invölgeri hispidissiwis, medio -nigris. i Eodem' Toto vum priore ünieum speeimen iuvenit laud. Pearce. = 'Folin 37, poll. loiga, 7 lin. Inta, sensin'in petiolum’ brevem attennata. Seapus 4- pollicaris,, versus api- cem dense hispidulus, aphylius praeter bracteas 2—3, linea- res, snbulntas. Diamet. capitulorum 4 lin, longitudo invo- Ineri 31%, lin. Lignlae involuero ‚subbreviores sed. forte magis 126 explieatae involnerum ‚aequant vel: superänt. -— Ab H. glauci- Folio , foliis.. winime ‚voriaceis, glaueis, utringne pilesis, invor lueris. hispidissinis ‚nee glahris, cano -floccosis satis. supergue differre videlar.. : 4 - nr atide 818. Psilopogon Ph.*) novum genus Cichoriacearum, "-Capitulum multiforum, Involuerum eylindrieum, octe- phyllum.: Receptäculum nndum, Achaeniä uniformia, costata, kaeviay:sensim "in "rostrum’altenuata. Pappus plariserialis, pilis aequilongis, vix sub lente- in parte inferiore seabrig;' — Differt a Zwagopogone: L. achaeniis laevibus, pappo‘ simpli- eiter pilogo nes -plumosos > tg "Ps; albitioreis Ph. :Pröpe Viehnguen in parte literali jrov. Colchagua fre- queniem invenit orn. Ländbeok.' -- Speeimiia 'majora fere 11/, pedes 'alta. Radix albida, 'simplex, 237, lin crassa, vix 6 poll’ longa. Totä planta 'glaberrimä, 'glauca,' paree ramosa, ramis monocephalis. Folia’ereeta, plurima 'radieälie; obloigo-linearia, inferiora basi valde atlenuata, usqud'ad 6 poll. ionga, pollicem latk, "denlibus mweronatis 3 — 4 ’utrin“ que, et inter 'eos sinuata;, 'vel integerrima, imucrone' erassd, obtuso; "velut glaudnloso terminata; eaulina' mediana fere ani- plexicaulia, sgepe. basi subeordatn , .exaote, lineari -oblonga; superiora ovata ‚.suprema bracieacformia. _Rami erecti, apice dinsenli. .., Involuerum. basi una, alterave ‚braeteola. cinetum, eylindrieum; folipla, .ejas, 8 lin. longa, 1 lin, lata, linearia, demum sensim. acuninata, ‚pic tamen ipso obtusiuseulo. Li- gulae Bumerosae, salis carnosae, 4 lin. involuerum superans tes, albae (Landbeck). Achaenia 4%, — 5 lin. longa; pappus sordide albus 5—6 lin. %) yıhös .calvus, zrdyov barba. . 127 : 819, Achyrophorus brevicaulis Ph. A. giaber, folüis radiealibus- rosulatis, ‚ollongo-linearibus, aoutis,. subinteger+ rimisy 'vel -lobniate - dentatis; vanle:: monocephalo ; : folüis- vix longisre , foliis ‘paueis linearibus, 'infimis semiamplexieaulibüs, supremis braetsaeformibus onustoz; 'squamis involaori :ekterio- rihus ‚hispidis, , omnibns oblusis; . „paleis linearibus, sensim acunimatis; achaenüs hreviter rogtratis, praesertim ‚exterio- vibns., nr ker ind „on. Krause. —_ Folia Tadicalia . ‚ Brope Corral dete, 0, "im. longa, 6 71 Canlis ad summam 5- nailians, pleramque modo tripolliea- 1, lata, in ‚peliolum revem ‚angustala, vis, siceus ‚Sulratus, sub flore ‚panllulum inerassatus e et ‚bispi- dus, _Iavolnorum 6 lin. Jongum. ‚Paleae panllo broviores. — .d. andinus DC. achacnäis, exterioribus hrevius rostratis con- venit,, ‚sed vanle elongate. et ‚squamis involieri paueloribus salis diftert, A tenwifi ins Dec. squamis. involueri ‚glabre- soentibns eto, i . Lessing Schaltz Bip. foliis, radiealibns hirsutis, achaenüs longe rostratis; A. Jussieni Schultz Bir. achaeniis pe- ripkieriae multo' longioribus; A. zhrincioides Remy eaule 'basi nude, Toliis hispidis; ' A. tenalifolius Beiny caule'pedali eic, differmit. en BEE oo j 820; Achyrophorus aujsistissimus Ph. "A; glabeiri- mis; 'anle monovephalo;: nudo,' foliis :radiealibus linearilus integerrfinis, “iu petiolum Jongain: attennatis; "squamis involir- er Paheis, aigüste Iinearibus, Achaenüs ...: (erosiribüs?). kuter lacas Lianguihue et Todes los Santos’ invenik' sm. Cox. =: Canlis-i4 poll. altus,: tantummodo: foliis daabus mi- mutis, 3. lin. lonigis onustus: Folia radiealia: majera ultra. 4 poll, longd, modo 1/5 Hu, latas breviora 15 lin, longa, 11, tin. late, oınnia integerrima; Involuerum 8 lin. longuw; squa- mis: ad summum-:24 constans, quarum nulle Iatitudinem 1 lin, aequat. Achaenia matura non adsunt,‘ — -Involreri squamis 128 päueis, .ohlongo -linearibus, subnigricantibus cum 4. andino DC. conyenit., sed..foliis integerrimis, angustissimis, squamis involueri laevibus. neo dorso hispidis, (achaeniis erostribus?) differt; ab A. tenuifolio:DC. vero squanis involuori anguste linearibns neque „ovali=oblongis‘“ valde discrepat. 821. Stevia tenuifolia Ph. St. fruticosa, puberülä} folüs oppositis, superioribas alternis, sessilibus, lineäribius, aninervüis, ntegerrimis, aut uno alterove dente utringue nis nitisz Roribus eymosis, albis; achaeniorum pappo paleis bre- yibns, setisque 3-4 inaequalibns formato. An.’ Univ. chi, 1862 2 p897. 7 \ "in latöre Mendosino Ändium in transito „Portille de io Puiguenes“ dieto invenit’orn. W.Diäz. — Modo ramuli 6- 8-pollicares sappetunt, basi vix %,— 1 lin. erassi. Folia majora 14 lin. longe, 1%, lin. lata, jam internodiis longiora, Jam breviora, 'fere omnia ex axilld ramulum emittentia. "Ca- pitula 2 — rin giovis 'ramio; involnerum 4 lin. lougum. “ 822. Bupntorium Volckmanni Ph, En. caule suffru- tigoso, tereti, pülverulento -velutino, einereo; foliis minufis, hrevissime petiolatis, subfascienlatis, oblongis, in petiolum attenuatis, erenalis, subtus retieulatis; Aoribus laxe panicnla- tis; fere- eymosis;, ‚pedieellis eapitula aequantibus vel supe- rantibus;: vapitulis 9— 12. floris; squamis involueri linearibas, ohtusingeulig, subuniseriatis, pulverulento- velutinis; achaenlis eostatis, laevibns?. An. .Uniy. Chil. 1861. p. 51. Prope Vallenar invenit orn. Volokman n. — Folia fere exacie eadem atque- im Eu. Folioloso, sed infiorescentia , ‚pa nieula laxa fere oymosa, valde distineta; capitula -majora, longe pedicellata (pedicelli 4— 4 Yy:lin, pedicelli Zi. folio- lost vero 1%, — 2 lin. longi) pubescentia squamaram involu- eri longe brevior, et achaenia, uti videtur, laevia. 129 . 823. Tripolium unifierum Ph.: Tr. glaberrimum; re- pens; ramis adseendentibas, paucifeliis, monocephalis;-' foliis Iimearibus, amplexicaulibus; radicalibus fere oblongis in pe- " tiolam. aitenuatis, caulinis supremis quadrilinearibus; ‚achae- nis exquisite costatis, hispidis, pappo: e Navescente albo. In insula Chacao archipelagi Chonos dieti_ad marginem rivnlorum invenit orn. Doctor Fonck. — Rami sexpollicares, interdum basi dense foliati; folia inferiora 24 lin. longa, ra- dicalia usque ad 3 poll, longa, 22/, lin. lata, margine den- tibus minutis, appressis,. facile praetervidendis, 2 — 4 inter- dum. munita.. Diameter capitulorum 7 lin.; squamae involucri subaequales, magis minusve pürpurascentes, interiores 3 lin. longae. Ligulae 3 lin, longae, apice roseae, bidentaiae, ferc Yy.lin. latae —: :Differt a Tr. couspicud caule semper uni- fioro, foliis eaulinis majoribus, pappo albido, achaeniis longe minus hirsutis et: exquisite costatis. 824. Tripolium andinum Ph. Tr. caule vix spitha- meo, 1—%-foro, hirtello ; foliis linearibus, obtusiuseulis, rä- dicalibus basi attenuatis, subspathulatis, caulinis basi latiori- bus,:semiamplexicaulibus, omnibus integerrimis; margine' hir- tello- ciliatis; squamis involneri: pluriseriatis, subaequalibus, exterioribus exacte linearibus, apice rotundatis, juterioribus breviter acnminatis; Hignlis latis, distinete 5-nerviis, apice vix dentatis, ! : In prato -quodam. 5000 ped. s. m. elevato Andium de Ranco :dietarum prov. Valdivia invenit orn. Pearce, — Folia radicalia majora: 16 lin. longa, 8 lata, caulina inferiora 24 lin, longa, 2%/g lin. lata; sqtamae involueri virides, exterio- ves: %3/,, interiores ix 3 Iin. longae; ligulae radii biseriatac. Achaenia pilesa; pappi selae seabrae, Alavescentes, — Ante- sedenti prime, adspeetn simillimum, negne. in caule ‚foliisve differentiam facile invenies, sed satis manifestum diserimen in 38 Bd, 2 Heli, 9 180 capitnlo; ‚sqnamae .enim in Tr. uni/loro obscure purpuroae, exteriores jam acuminatae (neque rotundatae ut in Tr. andino) “24, lin, longae, interiores fere duplo longiores, 4-lineares) longius acnwinatae, ligulae multo angustiores, distinete tri- dentatae, nervis obsoletis, 825. Notienstrum pradense Ph. Aster pradensis mihi Cent. 251. Secnndom el. Hohenacker est N. sericeum Lessing, sed cum sequente confudit, sient ipse antea. \ 826. Noticastrum sericeum. Less. N. canlihus adscen- dentüibus, simplibus vel parre ramosis albo-lanatis; folüis in petiolnm attenualis, fere lanatis, eanlinis vix minoribus, su- premis modo sessilibns, omnihus lanceolatis *), integerrimia, acatis; involueri squamis laneeolatis, omnibus aentis, dorso sericeis; floribus purpurasceentihus. In maritimis prov. Concepeion ad Talcahnano;, Lois, Coronel legi. — Caules interdum quingnepollicares, interdum vix unipollicares, Folia radicälia circa 9 lin. longa, % lin. Iata, eanlina summa in speeimine majore fere 12 lin. longa, % lin. lata; omnia pilis mollibns satis longis, e basi.bulbosa orlis, appressis vestita. Squamae involucri majores 8 lin. longae, margine versus apieem purpureo. tinetae. Pappus vır- fescens, Specimina prope Coronel lecia radios albos- subtns linea purpnrea notatos ostendunt, illa prope Taicahuane leeta ni fallor. radiis omnino pnrpureis gandebant; nullibi. „Navescen- tes“ vidi. — -Differt a N. adscendente DE., quod nondum vidi, eaulibus albo-lanatis neque hispidis, foliis. radiealibus brevibus nee 3— 4 poll, longis, squamis involueri: serieeis nee dorso breviter hispidis; a IV. pradensi meo.: vero. 'vauli- ’*) non oblongis uti vult Remy Gay IV. p. 19 sub nom. Nolt- .castvum Haplopappus. 1 181 bus albo-lanatis,. foliis pilis mollibus appressis vesütis neo pilos brevissimos, ereeiös, glandulosos gerentibus ideogue hir- tie, ‚„squamis involneri sericeis nec hirtis diserepat, 827. Astert breviflorus Ph. A.? glahrinscnlus aut pilis brevissimis densissimis albis hirtellus et inranus; ramis vir- gatis, I—3-vephalis; foliis sessilibus, linearibns, integerri- mis; involneri multiseriati sqnamis Hnearibus, incano -hirtel- lis; Iigulis albis involnerum modo sesquies aequantibus, Habitat prope Quillota (Germain), in eollibus snbandinis prope 8, Isidro prev. Coguimbo (Gay uo, 746), alisque loeis ejusdem provineiae (Volckmann). — Rami pedales et ultra, vix 1 lin. erassi, teretes, vix striati, in speeimine Gayano, quod jam defloruerat fere glabri. Folia internodia paullo sn- perantia, ereeta, obtnsa, A0—12 Hin. longa, 1 lin. Inta, Pe- Aunenli 1%, — 3%, -pollicares, braeteis linearibus nonnullis vestil, "Diamieter eapitulorum 7 lin,“ squamae involeeri ma- jores vix ultra 3 lin. longae. Lignlae ultra 40, vix ultra 1/g lin. Jatae, uniseriales, femineae; siyli rami elongati, filifor- mes, ‚glabii. Flosculi disei eylindriei, quinqnedentati , denti- hns ereclis, nervisque quinque anrantiaeis ornali; antherae alaine, ecaudatae; siylorum rami breves, obtusiusenli, extus pübernli, Beceptaculumi nudum, plannm, alveolatum, margine alyeolarum‘ subfimbriato. Arhaenia compressa, margine auran- dad hinervosa, hispida. Pappns uniseriatns, pilis hispidis, vufoscens, . 328. Chrysopsis? andicola Pl. Chr.? hirsata, ramulis virgatis ,„ apiee nndis, monocephalis; foliis herhaceis, lineari-. lanceolatis, integerrimis, trinerviis, margine et subtus in nervo_ mediano. longe, ciliatis, nervis lateralibus margini proximis; Nosoulis radii pluriseriatis, Inteis. Univ. Chil 1862. 2, P- 398. \ . 0% 132 . In.latere Mendocioo Andium transitus Portillo de los Piu- quenes. — . Bami qui suppetant pedales, basi %, lin. erassi, striato -angulati. Folia erecta, internodia bis aeqnantia, ses- silia, 9 lin. longa, fere 2 lin. lata. Pars rami superior nuda s. pedonculus quadripollicaris, vix una alterave bractea suhu- laia onusta, Diameter capitulorum pollicaris; squamae invo- Iueri pluriseriatae, snbealyeulatae, 3'/, lin. longae, exterio- res laxae, fliformi-setaceae, herbaceae, sequentes lineares, acuminatae, herbaceae, intimae similes, sed inferius fere oiinino membranaveae. Receptaculum. nndum epaleatum. Flo- xes radil 25 plurisertati, c. 80— 100, ligulati, angusti, bi- döitai, d-nervi,'3%, lin, longi; Hores disci forte 250 ei plives, 8, tubulost, quinquedentati, dentibns erectis, modo 2 iin. longi. Antheräe eraudatae. Styli loram Q ramis linea: ribus, acutinseulis, glaberrimis, % brevioribas, apiee frnnca- ts, papillosis. Achaenia immatura 1%, Yin. longa, erostria, forte. 'demum costatä; pappus conformis, biseriatus, paleis seriei exterioris brevibus, oblongis, decem, interioris deeem seliformibus, scabris, flosculum aequantibus, — Ligulis plari- serlalibus a reliquis speeiebus valde ‚abhorret, sed caeteri cha- raoleres generiei convenire videntur. "3. Chiliophylium Ph,®), novam genus Asterearum,., „Capitulum multilorum , heterogamum , radiatum. , „Invola- ori, ‚Jurbinati squamae subbiseriatae eirea 15, coriacel, lineati- Ianoeolatae, oblusinsculae. Beceptaeulum planum, glabrum, paleatum; paleae longitudine squamarum involucri, subherha- eeae. Üorollae radii c. 8, femineae, ligulatae, Tatiusculae, 9-nerviae, Apice tridentatae, Intene; disei hermaphrodiiae, “ tabnloso - -infundibuliformes, ‘guinguefidae, laciniis vevolntie. Aütlieras breviter alatae, eandalar, Stylus forum 2 ramis *) yfkoe mille, pölkor folium. 133 elongatis, linearibus, divergentibus, acutiusculis, glaberrimis; Aorum & 'ramig brevibus,' erassioribus ereetis, obtusis, apice papillosis distinetus. Achaenium erostre, pilis'raris vestitum, maturum, costalum. Pappus uniseriatus, setis scabris. — A Chttiotricho lignlis Inteis et stylorum disei ramis extüs band papillosis differre videtur. An. Univ. Chil. 1862. 2. p. 397. Chiliophylium densifolium Ph. . In Andibus Mendoeinis in transitu Portillo, de los Piuque- nes ab orn. W. Diaz lectum. Frutex humilis? ramosissimus, glutinosus, glaberrimas; . rami 4 —5-pollicares, fere 2: lin. erassi, ramuli 1— 1, lin..longi. Folia vix 2 lin. longa, 4 lin. lata, obovata, integerrima., sessilia, confertissima, . . In glareosis Aumwinis Tinguignirica prope S. Fernando in- veni, forte ex Andibos.-adveeiam. ‚Suffrutex glaber, 1 —11/,- pedalis, erecetus,.parum‘ striatns, coryihhose ramosıs, Folia internodia. bis vel ter:aequantia, 82 Tin: longa, modo 1%/, lin, kata, linearia, basi sensim altenuatä sessilia} remote serrato - dentata,: dentibus utrinque e. 8 patentibus; uninervia;- &xqui- site reticnlata, apice valde acuminata; fere pungentia;. supe- riora minora integerrima. Pedunculi elongati, valde graeiles 3—31/,.pollicares, monocephali, nudi, una alterave bractea tantum omusti. Involuerum. 4 lin. longum. Floseuli Iatei. Ligelae modo 4 lin. longae; flosculi disei 3./, lin.; achaenia % lin, .pappus 2, —3 lin., setis c. .40 constans, -> 848. Conyza thermarum Ph. C., suffrnticosa; ramis angulatis -hirtis; -pilis brevibus, alhis, ‚patentibus; -foliis .con- fertis, ‚linearibus, pube brevissima hirtellis, inferioribus in pe-. tiolum -attenuatis,; distanter serratis, superioribus 'hasi Tata sessilibus, 'integerrimis; inflorescentia elongata , subraceihosa; pedieellis-superioribus longioribus; - squamis- involueri naxima *) erkgfpg mülier sterilis. ' - . Eule Ze 142 «x parte, purpureis, imargine.. soariosis, dorso albo- pilösis. An. Univ. .Chil, 186% 2%. p.381. Ad scaturigines (hermarum „‚de Chillan“ dietarum- invenis,— Rami 11/,-pednles, :basi 1.4/, lin» erassi, simplices, Folie inferiora 27 lin. longa, 24Yg lin.-lata, -dentibns utringue 3 4; superiora pollicaria, vix 1 lin. longa, suprema:sensim hraoteacformia.. Inflorescentia- elongata; jam in axillis folio- rum superiorum peduneulibreves, 1 2-Nori; etiam weligui plerigne modo:1.- 2-Aori sed ultimi elongati, usque ad 9 lin. longi;: omnes braetea' una alterave onusti sunt, Diameter ca- pitnlorum 4 lin.; longitudo squamarum involueri %4/g In. Flosculi apice parparei, -Achaenia albo-hispida; pappus al- bidns. - : 849, Conyza modesta Ph. C. suffruticosa, ereeta; ıra- mis: simplieibus, angulalis, hispidis; foliis inearibus, plerum- que integerrimis, laete-viridibus, hispidis; corymbo 7—10- Noro; capitulis: diametri 3—.4 Hinz. squamis involueri tri- serialibns, linearibus, valde acuminatis, vix imargine hispi- dalis, viridibus, apies purpnreis, E prov. Aconcagua attplit orm. Landbeok. — Rami pol* lieares, basi 14/, lin. ürassi -e4 'purpnrei, per totam longitu-i dinem pilis albis patentibus,. vix lineam'longis, satis palenli- bus ‚hispiduli, _ Folia conferta, erecta, linear'a, basi haud attennata, sessilia,. plerumgue. integerrima, rarius-uno- alterove dönte: utringne ‚munita,, setulis appressis: hispidula. et praeser- tim: appresse. oiliate; inferiora 12 — 14 lin, longa,-vix: 1:1: lata. Pedunenli 14 ;lin..longi, Toliis .vel- si..mavis: bracteis 'se- taceis onustis - Flosculi feninei trigeriati ,. brevissime Nigulati, helvoli. Achaenia sericea,;. ‚pappus e flayescente albus. -—- Differt a ©, Larrainiena involuert squamia. peraentis etosi-:: 850. Conyza consanguinea Ph. CO, perennis, herbacea, mulliceps; caulikus erectis, simplieibus, striasis,-- felijsque 143 appresse seiulosis sed parum incanis; foliis linearibus, inte- gerrimis, inferioribus valde confertis, basi valde atienuatis, snperioribus basi aeguilata sessilibus ; corymbo circa 10- cephalo; pedunenlis capitnla 3 lin. longa ter aequantibus; squamis involucri: linearibus, interioribus peracutis, onmibus Inete viridibns, 'mwargine flavescentibus, apice lanlum pur- pureis. : " \ Prope Choapa a Landbeckio lecta .est. — Radix. pal- lide fusca, 3 lin. erassa, canles plures, 12°— 15 poll. altos, basi 1 lin. erassos emitli,. Tota planta viridis, etsi setulis albis;, appressis.sat dense vestita. Folia radiealia valdo con- ferta, florendi tempore 'emareida; ranlina inferiora 20 lin. lon- ga, vix 1 lin. Jata, deinde folia sensim breviora, magis ses- silia, et paullo angustiora fiunt, sed usque ad inßorescentiam eontinnantur, Pedinenli vix 1 — 3 bracteis onusti. Flores feminei (üiseriati,. vix- ligulati, straminei. Achaenia sericea, pappus: albidus.: — C. velgari mihi no, 266 simillima, sed pubescentia valde diversa, inflorescentia laxa, pedunculis elon- gatis facile distinguenda. i 851. Conyza arvensis Ph, C. suffruticosa, setulis bre- vissimis. appressis obieela, viridis, basi valde ramosa; foliis integerrimis , inferioribus lineari-oblongis, in peliolum longum altenualis, superioribus exaete linearibus, sessilibus; Horibas laxe eorymbosis; pednnenlis foliolatis, involucrum 3 lin. lon- gum; ter vel. quater acquantibus; squamis involaeri omnihus peraeutis, viridibus, margine luiescentibus, dorso setnlosis; apice vix pnrpnrascentibus. . “ In..prov. Aconcagua ab ornat. Landheck lecta est. — Radix. erassa, valde lignosa, fusca, Caules ereeti, 3/4 lim: erassi, vix.12 poll. alti; folia canlina inferiora ‚48 lin. longa, %—24/, lin. ‚lata, integerrima, uninervia; pars petiolaris: ter-- tium. fere_hırjus longitudinis: ocenpat;, caulina-superiora in lori- 144 gitndine 40 iin, 11/, lin. lata. -Ligulae solitae, achaenia sericea ete. — Primo adspectn cum ©. pratensi. mihi no. 267 confandi. poiest, ‚sed squamis involueri -peraentis statim ‚digno- . seitur. on ie, . En 852. Conyza dumetoram Ph. C. caule .ereeto, tripe- dali, ramosissimo; foliis- basi lata sessilibus, linearibus, inte- gerrimis, setoso -hispidis, fere omnibus faseieulum foliorum in axilla foventibus; floribus corymbose -fastigiatis; capitulis dia- metri 4— 5 linearum; .sqnamis involneri glabris, lineari- subulatis. : \ j .. In eollibus prope Santiago ereseit. — Canlis teres, strid- tus, pilis patentikus magis minusve..hispidus, Folia eaulina’ majora fere 2 poll. longa, 2%), lin. lata, plerumque minora; Pedicelli bracteati. Squamae involaeri plerumgue purpureae. Beesptaeulum 11/, lin., convexum, fimbrilliferum, fimbrillis in centro longioribus setaeformibus.‘.. Flosculi radii 2. bi- vel triseriati, 'albi, disci $ favi. Achaenia compressa,, pilis -albis appressis vestita; pappus achaenüs duplo dongior, "albus, hispidus. Be ‚853. Conyza collina Ph. .C, caule erecto, bipedali, ra- mosissimo, angulato, hispido; foliis hirtellis, omnibus in pe- - Golum attenuatis, inferioribus -spatbuläto - oblongis, versus apicem grosse et remote serrato-dentatis, canlinis zameisgue integerrimis; panicala multiflora, fastigiata, foliosa; eapitulis diametri 34/, lin.; sqnamis involueri e basi lata sensim atte- nuatis, glabris, . ! Pariter“in collibus prope Santiago ocenrrit. — Folia in fima quae adsunt 18: lin. longa, 44/, lin. lata, obtusiusenla ; dentes in parte superiore utringue eirca 3, mueronati, deinde folium a medio usque ad basiıi attennalum integerrimum: Caulis praesertim in angnlis et folia pilis. patentibus albis hispida. -Diameter receptaonli‘ vix 8/, lin; achaenia com- i45 pressa albo-sericea, pappus albis achaenia bis aequans;, hi- spidus etc. — Foliis basi valde attennatis ab omnibus‘ affini- bus differt et cum ©. bilbzona Bemy convenit, cui .tamen flores in racemum elongatum dispositi sunt. k 854. Baccharis linifolia Ph.*), — B. fruticosa , gla- bra, viseosa, dense foliosa; folils iinearibns , aontis, nniner- vis, erassis, coriaceis, “integerrimis, rämulisque 'resinoso - "glaudulosis; sorymbis' Zerminalibus polycephalis ; “sapitnlis minutis, j nr j ‘Prope Illapel reperit ormat. Landbeck. -— "Rämi 117, lin. orassi, siriati, fusco-cinerei, novelli punelis glandulisve resinosis dense obleeti, asperuli, inferins cieatrieibus Toliorum dense tubereulati. Folia eonfertissima, 20 lin. longa, vix 1%, lin, lata, rarisstine uno alterove denie munita. " Corym- bus diametri 18 lin, eirca 60— 80 capitulis constans, quae pedisellis 2 lin, longis geruntur, Sunt 11/, lin. longä, squa- maeque Q stramineae, medio rufae, acutae, apice eiliato - fimbriatae. Achaenia glabra; pappi pilei apiee haud incras-, sati, — Cum B, rosmarinifolia Hook. et Arn..et.B: geni- staefolia DO. tomento pulverulento-resinoso convenit;., sed, fasillime a priore foliis multo longioribus, acutis, a genistae- Folia foliis confertis, distinete uninervüg distinguitur, ab utra- que, praeterea inloreseentia valde differt, 855. Baccharis Noribunda Ph. B. fruticosa, ramssis- sima, glaherrina; ramis valde suleatis,‘asperulis; foliis Iinea- ribus, integerrimis, niringne Acuminafis, uninerviis, erassis, eoriaceis; Noribus numerosissimis, etsi modo 6— 10 in quovis ramalo;, axillaribüs; pednnenlis folia . superanlibus, unifloris; _—___ 2 tintfolie Meyen est B, rosmarinifolia B,etA: ef. wälpers 'plantae Meyenianae p. 295. . 3 BR. 2s Hof. 10 146 , foliatis; sqnamis involueri grannlato -asperis,. primum medio yiridibus, inferioribus ovatis. ER In regione litorali prov. Santiago ereseit. — Bami pe: dales, 1!/, lin. erassi, a medio inde ramulis 3 poll. longis densissime onusti. Folia pleraque ramulorım modo 8— 9 lim, longa, 3, lin. lata, sed majora ramorum prineipaliaum inter- dum 20 lin. longa, medio 11/, lin. lata, valde acuminata, modo uninervia. Peduncgli 3-- 4 lin. longi, foliolis subıribus, 2 — 3 lin. longis onusti. Involucrum 14/, — 12% lin. lon- gum; squamae albidae, ante apicem medio virides, interiores luteseentes , oblongo-lineares, apice rotnndatae; demum omnes e fusco-Iutescenten. Semina costata, atra, laevia; pappus 1%/, lin. longus, pilis apice hand inerassatis. — Differt a B. paniculata DC., eui folia similie, inflorescentia panieulam densam, 4— 5 poll. longam, 2 — 2”, poll. crassam, exhi- bente; foliis uninerviis, baud punetatis etc. 856. Baccharis Radin Ph. B. fruticosa, glabra; Tolüs ovali-oblongis acutis, in petiolum attennatis, remote denke fie, trinervis; foribus terminalibus in eymam eompactäm dispositis, Frequens in nemoribus Valdiviae praesertim natis, incalis „Radin.‘*— Frutex orgyalis; rami terefes, suleati, virgali. Fo His, eonferta, majora plerumque 28 lin. longa, 8 lin. laia, dent tibus eirea 6 utrinque, sed in varielate latiora „et dentibus, 6 18 utringue munita, trinervia, nervig praeterea .aliquot supe- rius e mediano profisiscentibus, in varietate, latifolia magis. retioulata, Flores. 20 — 30 in eymis; rami 3 — 4- cophali; pedicelli capitula subaequantes,. basi brasteolati. Squamas, calyeinae in flore S' exteriores ovatae, interiores lineare: obiusae, omnes margine lacero- fimbriatae; ‚in flore 9 long® angustiores a basi inde acuminatae, Pappi setae in. f. d 147 apice.non dilatatae, seabrae, in Q tenuiores, vix scabrae. — An Molina racemosa R. et P.?, an Baccharis racemosa Remy apud Gay IV. p. 79? sed flores nullo modo sacemosi. 857. Baccharis sarophera Ph. B, fruticosa, ramosis- sima, glaberrima; ramis virgatis, fasligiatis, striatis; . foliis paneissimis, minimis, sefaceis; capitalis paucis, terminalibus; pedunculis bracteolatis, - squamis involueri Iutescentibus,. sia- ‚tinosis; Nosenlis femineis unilabiatis. V. Ann. de la Univ, Chil. 1861. 1. p. 52. Ad portum. Huasco invenit orn. Volckmann. — Rami secundarii vix 1/, lineam orassitie snperant, fastigiati. Folia eirca pollicem inter se distantia, plerumgue % lin. longa, lineari»setacea, oblusa, reentya; superiora minora, in ramu- lis dorigeris approximata, bracterneformia. Capitula ineluso pappo 3 lin. longa. — Differt a B. spartioide, quam el. @ay prope ‚Arqueros, ipse prope Puquios invenimus, ramis longe tennioribus, longe pluribus, pedaneulis elongatis fastigiatis, capitulis minoribus ete., ab B. aphylla inforescentia haud spieata etc. 858. Waccharis Volckmanni Ph, B. frutieosa, ramo- sissima, glaberrima, glutinosa, velut vernice illinita; folüs sessilibns, enneatis, acatis, serrato-dentatis, uninerviis, pun- etatisz; capitulis terminalibus, umbellatis. In. Andibus prov. Coguimbo: Cordillera de Doia Hosa, Rio Rapel etc. Volekmann. — Bamuli 3 — 5-pollivares, teretes praeter lineas eJevalas decurrenies- a foliis descenden- tibus. Polia nsque ad 7 lin.-longa, %Y, lin. lata, dentibus utringue ce, tribus, Bient apex acntis,. mueronulatis, ‚Bedicelli 7°— 1% circa 4 lin. ‚longi, nodi; sqnamae cApitulorum obtu- siuseulae; longit. eapitulorum. fere 3 lin. — : & reliquis spe- eiebus, quibus inflorescentia umbelliformis v. gr. B, Soleirt, 10* 148 B. Poeppigiana, B. umbelliformi foliis acutis, serrato-den- tatis facili negolio distinguitur. 859. Baccharis truncata Ph. B. fenticosa, ramosis- sima; ramis angulatis, dense pubescenti-tomentosis; folig sessilihus, obovato-euneatis, iruncatis, eoriaceis, uninervils, quinquedentatis, junioribus glutinosis; eapitnlis solitariis; ‚ra- mulos terminantibus, breviter pedicellatis; squamis involueri linearibus, apice lacero -eiliatis. In Andibus prov. Colchagnae legit orn. Landbeck. De- wembri jam defloruerat, Folia plerumgue quinguangularia, rarins septangularia, omnia utringue tridentata, apice. irun- eäta, valde'peruliaria, brevissime pubescentia, glatinosa, aeque lata ac longa, majora 6. Jin. longe. Bamuli novelli exgnisite angulati. Diameter capitulorum 5— 6 lin. 860. Seneeio lencomallus Ph, 8. discoideus, saffrati- cosus, tomento albo vestitus; ranis monocephalis, apiee nu- dis; foliis oblongis, basi in petiolum brevem angı.statis, sub- spathulatis, ante apicem obtuse 1 — 3-dentatis, supra virescen- tibus, snbtus albis; bracteis in peduneulo paucis, subulafis, muctonatis; involnero basi bracteato, sub-18-phylio, squamis apice kaud sphacelatis; floseulis involuerum .parum superan- tibus, eirea 15, omnibus tubulosis; achaeniis allo -serioeis, Loco „Meneses“ dieto in Andibus prov. Talea in elevat. 2200 metr. s. m. legit orn, Volekmann. — Rami horno- tini 5-pallieares, : Folia internodia his aequantia,' majora 8 lin. longa, 24/g lin. lata;. dentes breves,, obtusi, parum con- spieui. Peduneulus eirca @1 lin. longus, brasteis 1 — 2, in tegerrimis, suhulatis, supremis 2 lin, longis onustus; braofea® invohterantes duae 'vel tres, similes. --Squamae involneri sab- oylindriei 41/, lin. longae; corollae 3%,.— S. dealbato zaihi Cent. no, 290 similis, qui famen vadiatus est, folie Integer 149 rima , squamas involucri breviores habet; eiiam folia ‚ei magis rosulata. "861. Senecio Jungei Ph. S. discoideus, suffrutieosus, alb6 -tomentosus; ramis teretibüs; foliis Hinearibus, obtusis, integerrimis; margine revolutis; ramis apice 1--8-cephalis; involuero "calyenlato, 20-phyllo;: fosculis ultra 40, tubulösis; achaeniis albo -sericeis. . ö Prope IHapel legit oru. Landbeck. — 'Rami 'pedales, basi lineam' crassi, tomento niveo, inferius densissimo öbtecti, superins magis, vireseentes: Folia conferta, erecta, sat rigida, 13-lin. ‚longa, 1 lin.. lata. Squamae involueri 4/, ‚lin. lon- gae, fosenlis breviores, — An $, Haenkei DC. varietas? sed differt foliis. rigidioribus, brevioribus;. capitulis longe ma- joribus, paueioribus, maltifloris. _Dix in honorem orn. Docto- ris Henrici Junge, quondam Illapelinorum medico.. 862. Seheeio brevicnlus Ph. S. discoidens, herbacens, hamilis, glaberrimus ; caule eicatricoso ; ramis brevissimis, mo- nocephalis, basi densissime follatis, apice nüdis, sub sapitulo välde inerassatis; foliis oblongo-linearibus, subspathülatis, sübpinnatiidis; lobis brerissimis, integris, vel unideniatis im- bricatis, müoronatis; 'involueri Purpurei, basi bracteati squa- mis latis, Iinearibus, dem acuminatis, apice penieillatis c.17; Noseulis &. 50; achaeniis glaberrimis, Ann. Univ. Chil, 1861. 2. p.'398. 5 “in Iatere mendoeino Andium in fransitn »Portillo de los Piugnenes@ dieto invenit orn. W.Diaz. — Rami flore ineluso’ modo 23/,— 3-pollicares; folia earnosa, 11 —12 lin: longa, petiold fere ad medinim nudo,; basi dilatato; - lobuli niringue sireiter 5, 1%, lin. longi, 1 Hin. latie ° Pedanculus 18—18 lin. longus, ‚ita. dilatatus ut ‚sensim in capitulum abeat, nu- dus, aut 1-2 braoteis:onustus, ‚Bracteae. guinque aut plures 150 appressae in hasi capituli. Capituluin diam, 10 lin.; sqnamae ejus 6 lin, longae, usque ad 1/, lin. latae. Flosculi’ 4%, kin, longi, ovario 1/, lin. longo insidentes, — Species, cui proxime accedit, est S. caespitosus Ph., a Fonckio iu Andi- bus Valdivianis repertus, eni famen pedanculi elongati, dense bracteati, snb capitulo nentiguam incrassati, et squamae in- voluori duplo angustiores. S. purpuratus Ph. Cent, no, 278 ramulis elongatis, foliis minns confertis, majoribas, peduneu- lis elongatis pariter sub capitnlo vix infatis differt. 863. Seneeio Diazi Ph.. S. diseoidens, herbaceus, hü- milis, glaberrimus; ramis basi dense foliatis, brevibus; mo- nocephalis, apiece nudis; foliis erectis, confertis, lineari-spa- thulatis, lobulis utringue 2 — 3, rotnndatis; pedunenloram ' bracteis linearibus achtis; squamis involueri ad basin bracteati purpureis, eirea 20, linearibus, apice vix penicillatis; flosci- lis 30— 45; achaeniis glaberrimis. An. Univ. Chil. 1862. 2. p- 399. . . Una cum priore invenit orn. W. Diaz. — Oaulis sub- terraneus multiceps; rami sub terra eicatrieosi, ubi ex terra emergunt per longitudinem pollieis dense foliati. Folia ereeiß, earnosa, 81/, lin. longa, 2% lin. lata, Pars superior nuda ra- morum 1—1!/,-pollicaris, purpurea, foliis 2 —3, linearibus, integerrimis, ‚aentis onusta, summis in bracteas abeuntibus, quaram nonnullae appressae ad basin capitulorum. Diam. ho- ram 6 fin.; squamae involaeri 5 Hin. longae, ad summum i lin. latae, purpureae, margine angusto viridi, subscarios0, 863b. Senecio vulgaris L. Jam in hortis Santiaginis tam vulgaris factus est, ut. in- ter plantas chilenses reeipi debeat, "864. Senecie Coxi Ph. S. discoideus, glaberrimüs; enale erecto, valde folioso, foliis lineari - Rliformibus (subteretibus?), 151 aöntiusenlis; Roribus panieulato -eorymbosis; pedicellis bracteo- latis; '"involneri eirca 10-phylli squamis acntissimis, märgine scariosis; floseulis circa 24, parım longioribus; ovario gla- berrimo. “ In Patagonia ad radicem Andium Valdivianaram invenit orn &. Cox. — Rami 7-pollicares suppetunt, 1 lin. orassi. Folia confertissima, erecta, usque ad 18 lin. longa, vix 3), Iin. lata, ut videntur carnosa, subteretia, fere omnia in axilla fascieulum foliorum foventia, superiora magis remota, bre- viora. . Longit. involaeri 3 lin.; ad basin ejus bracteolae et pili arachneidei. —. Ab omnibns speciebus chilensibus aflini- bus foliis :angustis iniegerrimis facile distinguitur. 865. .Seneecio Pissisi Ph, S. discoideus, suffruticosus, humilis, totus albo-arachnoideus; ramis monocephalis, apicem versus nulinsenlis; - foliis basi. confertis, parvis, spathnlatis, integerrimis aut apice inciso-crenalis, snperioribus integerri- mis, sensim' in braoteas abeuntibus; involueri 15-phylii; sub- eälyeulati squamis apice penicillatis, hand sphacelaiis, mar- gine glabro, Inteseente; fosenlis circa 40, omnibus tubulosis, involuerum saperanlibus; achaeniis costatis, albo-serietis. In Andibus prope illapel invenit orn. Volckmann, — Bami mode 14/, -pollicares; folia inferiora 5 lin. longa, 11/, Yin. läta, superius minus dense lanata, virescentia, nonnulla infegerrima, pleraque dente uno alterove rotundato nfringue Munita, superiora semper iutegerrima, 'puneto calloso terwi- nata,' suprema acuta in bracteas subulatas sensim mutata. Antherae apiee purpureae. Obs. In uno speeimine folia nonnulla inter religua albo- lanata sparsa. oimniho glaberrima! 866. Scnecio Landbecki Ph. S, discoideus, ima basi suffenticosus; totus albo- tomentosus; foliis oblongis, integer- rimis, supremis puneto: calloso nigro terminatis; ramis apice 152 elongatis nudis aut. braeteatis, ‚monocephalis; . ‚involueri,.snb- calyonlati, sub-2O-phylli squamis apiee. peracutg sphacejatis et. penieillatis;. Doseulis 30 — 40, omnibus tubulosis, In prov. Oolchagnae Andibus ad e. 7000 ped. elevatio+ nem degit oru. Landbeck; Decembri flores nondum perfeote oxplieati erant., — Caulis basi-gnosus, 1”, Hin. crassus, rorlice nigrieante vestitus; rami. circa 4-pollicares. Folia basi valde conferta, 5%/, lin. loiga,.1%/, lin. late, hasi attennata; tomente. denso, Havescenie tecta, - Pars nuda peduneuli 1— 14/, poll.-longa, saepe hracteis subulatis spinula longa-.ter- minätis 2 vel 3 onusta. Squamae bracteis similes 2 .lin. lon- gae, nonnullae- hasi capitni valde appressae inveniuntur, Ca- pitulum-cylindrieum 41/, lin. longum; squamae intus fuscae, eanälioulatae. — A S. micropifokio, cni folia simillima, pe- dunenlis elongatis, aphyllis: primo ‚adspeetn dignöseitur, 867. Semecio Volckmanni Ph. S. discoideus, ima hasi suffrulicosus, tetus albo- lomentosus; ramis monocephalis, ab- breviatis; foliis eonfertissimis, _oblongo-linearibus, obtnsis, margine revolutis, summis Iinenribus, bracteaeformibns, non- anllis involaerantibus; involneri 20-phyllii squamis minus tomentosis, virentibus, apice herbaceis; flosenlis circa 20, ’ omnibus tubnlosis, involuerum superantibus; achgeniis sericeis, .. „In,Andibus prov, Coquimbo ad balneag.„del Toro‘ dictas in- venit..orn, Volckmann, —. Specimen unicam quod suppefit, 3%), poll. lougum. Folia usque ad 10 Ain. longa, .AYg lin lata, superiora puncto calloso nigro ferminata.. _ Peduneulus. foliis fere aequalis .(8 lin.-longus), folium 5.JIin. longum et bracteam 3 lin. longam gerens, Capitulum fere 6 lin. lon- gun. — Ab antecedente non solum, foliis longieribus, Aangu- stioribus, margine revolnts, sed etiam squamis, inrolneri. ple- nis, omnino herbaceis ete, disorepat; a S, micropifohio vero: 153 pedunenlis -apice nudis, ‚sgüuamis. involueri. hand::sphacelatis, achaeniis sericeo-hirsutise -. .., nn HERFEN 868. Senecio thermarum Pi, 8. discoideus, snffruci- cosus, "glaberrimus; ramis indivisis, follis ereetis, inferioribuls conferiis, late Iinearibus, basi sensim attenuatis, iitegereimig, toriaceis, uninerviis; superiorihus distanibus, hasi dilataia semiamplexicaulibus; floribus corymhosis eirea 5 >- s; braeteis brevibus, late. ovatis, acntis ad originem corymii ;;pedicellis eapitula discoidea subaeqnantibus; bhradteglis:pedicellos: et praesettim basin capitulorum ornantibus; - involueri squamis eirca 12, viridibas, apice adustis et’ penieilligeris; -Bosonlis involnerum 'triente superantibus, -eirca 24; achaeniis: glaher- rimis. — Senecio subumbellatus? ‚Ahn.. Univ.:Chil, 1861: 1. p- 64. nomen tnne:ex unico individao desumtum. erronenm mutandum esse punto, ”. In Andibns haud procul a balneig. „de Chillance” dietis pri- mus :invenit Orn. Pearce, deinde ipse logie. —. Rami fere pe- dales,- vix 13/, lin. diametro aequant:.. Polia inferiora 17. lin, longa, vix 21/, lin. lata; pedicelli 4 —.6 lin, ‚longi, involu- erum 31/5 — 4 lin. longum. —: A Sı murorum.Bemy, eui pariter capitulg pauca sabumbellata, .involuero ealyeulato, .squa- mis 12, apice distinete penieillatis etc., a S. kolopkyllo Remy eapitulis paueis, involnero ealyenlato, Aosrulis breviere etc. äffert, . ‘869. Senecio illapelinas Ph. $S..discoideus, fruticosus, glaberrimus; ramis apice corymbosis; dense foliosis; foliis in petiolum longum attenuatis, ambitu ovatis, Jaciniato -lobatis, lobis_eireiter 5, bi- ‚vel-tridentatis; petiolo eiliato; floralibus saepe linearibus, integerrimis; eapitulis vix: calyenlatis ; -squa- nis involueri circa. 12, apice haud sphacelatis;..achaeniis gla- berrimis. \ 154 "In Andibus ‚„‚de Nlapel‘* dietis invenit ora. Volekmaunn — Rami qui suppetunt 4—6-pollicares corymbo 10 — 15-foro terminantur. , Folia inferiora 11 lin. longa, petiolus so. 61/, lin., lamina Allg kin. longa, 34/, lin. lata; superiora hrevius petiolata, potius pinnatifida quam lobata. Pedunenli pollica- res, 1-—3-cephali, nndi aut bractea una alterave onusti, Squamae involaeri 4 lin. longae. 870. Seneeio elarionaefolius Remy var. foliolis caly- . tnli pinnatifido - dentatis. ° -- In Audibus prov. Goquimbo „de Illapel et Doiia Ana“ dictis ab eodem V'olekmannio leetus est. — Folia basalia longe petiolata, utringue 3 — 4-lobulata, lobulis integris; ramea mediana sessilia, i. e.:fere a hasi lobuligera, lobis 3, acutis, subfaleatis, pleramgne integerrimis. Folia valde carnosa. 871. Senecio Montteanus Remy var.? Specimina in Andibus prov. Santiago lecta, folia plera- gie semiamplexicanlis, nsque ad basin pinnatifido - dentata, 11 lin. longa, cum dentibus 3 lin. lat, dentibus utrinque us” gie ad 10 praedita ostendunt. Gorymbi usque ad 20-cephali nee paueiflori; squamae involneri 8— 10 (numerus earum a Remyo in desoriptione omissus) 4 lim. longae, '872. Senecio hakenefolius Berlero. 8, discoideus, suf- frutieosus, humilig, glaberrimns, glauens, basi ramosissimus; ramis simplieibus, siceis striatis, 5— 8-cephalis; foliis pil- natifidis, subbijugis,- rhachi Jobisque integerrimis fere Ailifor- mibus; peduncalis bracteolatis; involnero ecalyculato, squamis eirca 12, carinatis, apiee penicillatis; capitulis discoideis; Noseulis eirea 30, involuerum aequantibus; achaeniis hispilis. S, hakeaefolius Bertero fide speciminum — DC. prodr. VI, p. 416 — non 5. hakeaefolus Remy apıd Gay WW. p- 176. Observ. Bene DeCandolle 1, e. capitula discoidea . 155 vocat, sed cur speciem inter Radiatos collocat?. Species a Remy descripta, cut ligulas 10— 15, flosenlos 60, folia 3-, rarjns muldijuga tribuit longe aliena, et male Remyus. De- Oandollium: vituperat, quod eapitnla discoidea dixerit; spe- eieg Hemyana est S. rutaefolius Ph. — SS: hakeaefolius verus frequens in prov. Aconcagaa, ubi ad Catemu, prope S, Felipe ete. legi; Bertero prope Rancagua, Gay prope Arqueros invenit, = 873. Senecio? acaulis Ph. S. discoidens, acaulis, gla- berrimus; rhizematis erassi, perpendieularis: fibris orassis, nigris; foliis carnoso-coriaceis, rosulatis, inferioribus in pe- tiolum basi dilatatum attenuatis, ovatis vel oblougis, pröfunde ineiso - serratis, dentibns inferioribus ufringue dente minore acntis;' capitnlo unico, subsessili, sub-50-floro, discoideo ; involveri ecalyeulati squamis linearibus 15 — 20, liberis. Ann. Univ. Chil. 1861. p.5% Prope Huanta in prov. Coquimbo invenit orn. Volck- mann. — Unicum speeimen vidi. Folia inferiora 15 lin. lon- 83, petiolo fere bis quintam partem hujus longitudinis oceu- patite, 7 lin. lata, deutibus s. potins laeiniis utringue 3—4; superiora modo 8 lin. longa, 3 lin. lata. Squamae capiteli 4-lin. longae, flosculis vix breviores, margine seariosae, api- eem versas purpurascentes vix penicillatae, Achaenia imma- tnra glabra et laevia. — Libenter pro Werneriae pinnati- idae var, haberem etsi folia longe breviora, minns ineise, sed squamae involueri omnino liberae videntur. — WW. pinnazi- fida Remy saepissime folia pilis longis albis hirsuta, prae- sertim in margine et hracteas valde ciliatas linsares ostendit, nee non folia fere bipimnatifida. — MW. rkizoma Bemy vero ex men senientie eadem ac Wminima Moyen et Walp. Nov. Act, Acad. Nat. Cor. p.277, nee W; pygmaca Hook, ei Arn. mihi diversa videtur, Bene monnit Bemy. marginem petiolo- 156 . rum ‚basi saepe lanatum esse; lanam longiorem eam idem: esse ao quod in MW. .pygmaeca axillae dense tomentosae vopatur eredo.: . i ee onthn ‚874. Senecio.brachylobus Ph. S. radiatus, fratico- sus, glaberrimus; foliis. erassis, rigidis, erectis, pinnatifidis, rhachi lobisgne linearibus; lobis subquadrijugis, brevibus; fol, supremis integerrimis; ramis ‚monocephalis; capitule basi. bra- cteolato; squamis involucri 18, dorso (sieut bracieae) scabris, märginescarioso, ;latiusenlo; ligulis 8— 10; achaeriis glabris. Ann. Univ. Chile 186%. p. 52. : E prov: ‚Coquimbo- firepe Puntanegra lectum attulit orn. Volekmann. >-. Folia :satis eonferta, inferiora 17 lin. longs; cum 'lobis 4 lin: latag-rhachis vix 1 lin. lata, lobi vix angu- stiores, fere 2 lin. longi, pleramgue integerrimi, raro dento uno alterore aueti; margo saepe reflexus. Bracteae ante: ba- sin capituli circa 5, setaceae, 14/, lin. longae, sed capitala “ eealyeulata. ‚Sqnamae involneri 2—21/, lin. longae , discam aequank. Ber . " a 875. Senieeio Segethi Ph. $. radiatus, . suffruticosus, glaberrimus, humilis, eaespitosus; ramis monocephalis, sub- uudis;.; foliis . lineari-spathnlatis, - obtusis, rameis- Iinearibus asutisz;-invelneri- suboalyenlati squamis 12. — 14, abrupte ac- minalis, omnibns herbaceis; lignlis paueis, eirca 5, albis ®);: foseulis disci- eirea 25;.achaeniis glaberrimis, - er In pror. Cognirbo: loco dicto „Portezuelo .de.. Dong Ana“, ubi conchae fossilen... invenit..orn, Volokmann. — .Bami vonfertissimi,:3- pollieares; folin eonfertissima, anguste-spa- thnlata, inferiora,9: lin. longa, -vix- 1%, lin. lata, snperiora angusliora, seasilid, exarte linearig, acutg; bractene aonaul- Ige.ad hasin involueri eozispiejantur,. sed calyenlum regularem, non formant. Sqnamae involueri 5 lin, longae,. omnino hers baveae, glaberrimae, .din exacte lineares, dein. abrupte acn- m nn 157 minatse;, apice hand sphacelatae., vix. sub ‚leute .pilis brevis- simis terminatae, dorso fuscae, diseum . aequantes,. Lignlae breves sed ultra 1 lin. latae.: Habitu S. anzucensis.Ph., a qno'-glabritie statim distinguitur. "876. 8. antucensis Ph. var. lanuginosa. — Differt a $ antucensi normali: lanugine densa eanlem‘, folia er Invo- Incrum obtegente, dentibusque foliorum valde eallosis. ""Speeimen in Andibus „de Ranco* dietis' inter Tapides’ ad 6000 pP. &. m. invenit orn. Pearce. 890. = Pearcei Ph. S. radiatos, fruticosns, glaberri- mus; tolüis 4’ pollicaribus, soriaceis, oblongis, in petiolum attennatis, iniegerrimis, aut basi uno alterove lobulo auelis, superioribus semiamplexicaulibus; ramis subbifloris; pedunculis braofealis; bracteis subulatis, ad basin sapitulorum confertis; squamis, involneri apice sphacelatis et penieillatis; ligulis 12 —1B; Hoscalis disei involaerum Superantibus, . in pratis humidis Andiom „de Ranco“* dieiorum prov. Val- diviae invenit orn. Pearce, — Ramum $ poll. longum ante venlos habeo. Folia 4 poll. longa, 8 lin. lata, obtusiusonla, voriacea, margine undulata, una basi lobulo uno alterove praedita; nervi laterales paneissimi, aegre conspicniz superiora 20 iin, ‚longa, 3 lin. Iata. Bracteae inferiores 6 lin. longae; squamae involueri & 20, 33, Hin, longae, Achaenia imma- tura ‚hispida ; pappus albus, pilis apieem versus scabris. ” 878. Senecio buglessa .Ph.. S. radiatus, herbaceus; .de= mum glaber; caule Astuloso, tereti, siriato, simpliei; folüis sabtns arachnoideis, inferioribas. Jonge ‚petiolatis, elongato- trapezöideis, profunde et dense. dentatis; petioli basi .dilatata, amplexicauli; «aulinis. superioribns paneis, :basi lata subauri= eulata amiplexicaulibus, dein angustatis, .apice' elongato inte- gerrimis;. corymbo..sirca, 20-Aoro;. pedivellis .elongatis, bra- 158 eteolatis; involueri subealyenlati squamis eirca 20; ligalis 5 — 7; achaeniis glahris, \ Prope oppidum Valdivia ad margines fuviorum, inoolis „Lengna de Vara.“— Canlis 11/,— 2-pedalis, subquadrifolius, basi 21/, lin. crassus, demum glaberrimus. Folium infoum petiolo 3%, poll. longo insidens, 31/, poll. longum, 13/, poll, latum, trapezoideum, parte triangulari baseos sextam totius longitndinis pariem oceupante; nexvi laterales 12 — 14; folinm in medio canlis situm, vix 3 poll, longum, 4 lin latum. Pe- - äuneuli longiores 1% lin., breviores 3 lin. longi, bracteis su- bulatis onusti. Squamae involueri 24/, lin. longae, apice bre- vissime ustnlalae. — Differt a S. Hualtata corymbis pauei- Horis, eapitulis plerisque longe pedunculatis, involuero 1Ö- phylio, nee 20-phylio, squamis apice ustulatis; & $. fistu- lose foliis trapezoideis, dense ei argute dentalis, negue oblön- gis, erenato- dentatis, sqnamis involneri 10 nec 20, ligalis 5 — 6 nee 10 et. Folie inferiora saepe illis S. Oritis simil- lima, sed nullum auricnlarum, in hoc tam insignium, vesli- gium. = 879. Senecio araucanus Ph. S. radiatus, herbaceus, glaberrimns ; caule erecto, siriato, foliato, simpliei; foliis ses- silibus, linearibns, aontis, medio 1 —%-deniatis, inferioribüs angustioribns, basi attennatis, minus denlatis; corymbo sab-, obtofloro ; pedicellis longiuseulis; eapitulis basi bractealis, sub- ealyonlatis; sguamis involueri eirca 15, apiee vix ustulatis; ligelis e. 10; sachaeniis longe hirsntis, In montibus humidis „Nahuelbuta “. a, 1838 legit el, Gay, et in herhario sub no. 631 reliquit. — Speeimen quad supp®- tit 16 poll. longum, basi 2-lin. erassum, foliis majoribus 4 totidemque minoribus onustum- est. Folia- inferiora 5 poll. longa, 6—7 lin. lata, basi attenuata, mediana omnino linea- ria, suprema qualnor ovato-lanceolata,.pollicem Jonga ;: Pet“ 159 acuta, illa pedicellorum lanceolato -subulata. Longiindo squa- marnm.involucri 2/, lin. Nervi in ligulis novem. Pili achae- niorum ‚satis patentes, 2/, diametri achaeniornm aequant. : "880. Senecio prenanthifolius Ph. S. radiatus, eaule herbaceo, ereeto, simplici; folis sagiitato -amplexieanlibus, oblongis, dentatis, supra glabris, subtns arachnoideis; corymbo paucißloro (subtrifloro) ; squamis inrolueri ealycnlati eirca 18, glaberrimis,"apiee penieillatis, dorso nigrescontibus; Tigulio 12 — 16; achaeuiis glaberrimis, a .In nemoribus Fagi antarctici eirca 4500 p.s; m, elevatis Andium „de Ranco“ dietoram invenit orn. Pearore. — Canlis, quem examini subjicere potui, fere 14/,- pedalis, basi 14/,lin. erasans, ‚purpureus, sient pagina inferior foliorum inferiorum, paullo flexnosus, sulcatus. Folia media 2 poll. longa, 7 lin. lata, . basi.paullulem attenuata, inferiora - brevier&, 'superiora angnstiora, suprema demum linearia, ‚fere integerrima; .dentes praesertim. in aurieula baseos. prominentes et appreximati. Pedicelli forem, aequant, et bracteis subulatis sat Jongis onusli sunt. Bracteae e. 6, similes, 2 — 21/,. lin. longae calyeuli speciem sistunt, Squamae involucri .4 lin. longae; . Nlosculi disci paullo longiores. . . . Obs. Haplostichia stolonifera mihi no. 545 uihil nisi Senecio zostoraefollus Hook. et Arn. 881. Senecio pntagoniens, Ph. S. tadiatus,. enfrutico- sus , sericeo-tomentosus, Aavescens; ramulis elongatis;, .apice nudis, monoeephalis; foliis-auguste linearihus,, confertis, seri- eo -tomentosis, .- apice acutis; squamis: involueri ecalyeulati eirca ‘15, sericso -t6mentosis,..aculis, haud sphacelatis, disco vix -brevioribns; ligulis. 10 — 12; achaenlis glaberröimis, E Patagonia attnlit orn. Cox. —. Caulis velustus nigri- erans, :sericeus, „Rami: 6—-9.-.pollicares, . siont. folia,- pedun- 160 enli, et squamae involueri pilis appressis sericeo -tomentosi, Aavicantes, - Folia in umo specimine 18 — 20 :lin., in altero usque ad-.86 lin. longa', in utrogne mode %/, lin. lata..- Pars nnda rami, 8. peduneulus, 4-pollicaris, bracteis 3— 3 onusta. Longitudo eapituli 6 lin., erass. 5 lin. Differt a S. argen- te0 ‚Kunze et $, chilenst Less. achaeniis glaberrimis, n.8 Farinifero H.et A, squamis involueri hand farinoso - glanduli- feris, a ‚5. phagnoloide DG, foliis' neutiguam demum subgla- bratis, involuero hand ealyeulato eto. : 882. Senecio caruosus Pb. S$. radiatus, suflenticosus, ramosüs, glaberrimus, glaueus; ramis apice apkyllis, mono- sephalis;' foliis:ad. hasin confertis, carnosis, linearibus, subz teretibus, - peraculis, basi angustioribus; pedunculo pauei- bracteato; involteri squamis c. 12, fere omnino viridibus, apiee subpenieillatis; ligulis circa 6(%); achaeniis junioribus sericeo- pilosis. An. Univ. Chil. 1862. 2. p.'382.:: In monte Nevado de Chillan juxta nivem perpetuam in- veni; — RBami cinerei, vestigiis foliorum vetustorum squami- formibus obtecti- - Ramuli florentes modo 31/, poll. longi, as- que-ad medium densissime foliati, Folia 7 fin, longa, T lim erassa, Bracieae ad basin capitulorum confertae ; squamae involuchi-3 lin..tongae, bicarinatae,: margine scarioso auguste. 883. Senecio hypsophilus Ph, S. radiatns, suffratico- sus, ramosissimas, glaberrimus; ramis monocephalis, apiee aphyliis, bracteas sululatas, elongatas gerentibus; foliis louge petiolatis, subspathülatis, quinguelidis; raro tifidis; squamis involueri e. 16, valde ‚acuminatis;. ligulis ec, 16; achaenlis valde striatis, gluberrimis. - Ann. Univ, Chil.. 1862. p. 383. " In monte Cerro de Azufre prope ihermas de.Chillan juxta nivem perpetuam inveni. — Tota: plante vix 6-pollicaris, eaespites. densos format. Bami floriferi .c. 31/5-pollicares, 161 usque ad 7; foliis onnsti. -Folia enm petiolo elongato -12.lin. longay:3- lin. lata; laciniae.e. 2%, lin. longae, ®/, lin, 'latde, satis: carnosae, margine ‚revolutae; folia infima: interdüm .. inte- gerrima. . Bractene 'omnes, etiam illae ad basin involueri, 3%, lin. longae, Iineari-setaceae. . Squamae -involueri’ A— 4%, lin. longae, vix' ulira !/, lin. latae, fere a-basi attenuatae, ideo- queiin Aoumen-longam aontissinum terminatae; "Lignlae squa- ‚mas involueri bis:@equant, ita ut diameler. capitüli cum lign- lis.10— 12 Iin sit, Ze we "Bi: 'Senecio giaber? Less. 8, radialäs, frulicosns, glaberrimus; ramis’ elongatis, i apice corymbosis; folüis pinnati- dis; basi anrienlatis , lobis! pleramgne simplicissimis, aenlis urigue 8, rhachique linearibus ; inferioribus minoribis, ap- proximalis; “pedieellis brevibus, brasteolalis; sqnanis involn- on 10, aeie ‚wiridibus, & apice sphacelitis; Hgalis“ (2 8; achac- ii ulls Hnmaturis puberulis. ö In subandinis inter oppidum Chillan et ihermas Iegi. _ Bami BR—2- pedales, atriati, basi 1 lin, erassi. Folia 12 14 lin. Inter se distantia, 0 iin, Tonga, ‚cum lobis, 8 Iin. Iataz lobi & 6 lin. ‚longi, vix 1 lin., Jati, inkmi breves, auri- enlae : speviem sistentes; ‚supremis folis tobi breves, vix fi Iin. long, Ramalı Tongi, 2 * 25 hrasteis ‚onusüi. Longit. involueri PITA Iin.; sa- pitali 4 lin., ‚Squamae involueri parum sphacelatae; ; brastene ad, basin | inrolueri sat breves, distantes, Achaenia immatura 1%, lin, Aonga, { rag, “ Diftert as. NOREET FE: u orymbi 5—7- Hori;, _pedicelli, mode, 6 lin, ae ‚eorum ut mihi videtur omnes pilige- ‚slabro v vero ramis striatis, lobis foliorum ‚plerisqae inlegerrimis; squamis involueri sphacelatis; pedicellis ongioribus.. & 885; ‚Senecie Mocornali Ph. . 8. radiatus;: fruticosus, laberrimues- ramis elongatis, apiee coryınbosis; foliis ‚conferr Br Bd. 2a He, 1 162 tis, pinnatißdis, „basi- vix- aurienlatis,.. lobis 'aculis eireiter-7 utrinque:saepe unidentatis rhachigne. linearibus; pedicelljs re: vibas;. bracteolatis; squamis involueri..c. 15, dorso nigriean- tibns, .apice ‚penieillatis, igulis ;c. 10; achaeniis glaberrimis, An. Univ. Chil..1862. 2. 33. .. u ;:In- subandinis .cum priore inveni.. — Folia modo .6.lin, inter se distant, :fere 30 din. longa, cum lobis..16 lin; lata; lobi, fere 8 lin. longi;, fere 1: lin., sub angulo :recto .divergen- . tes, ‚plerique latere inferiore infra medium lobuli ‘dente: auefi, terminalis sagpe ‚ridentatus; lobi_foliorum supremorum elon- gati » Ft orme * Bractene ad basin eapitulorum satis eon- foriae, füre € lin, longae, Sgaamae involueri 3%, lin, ‚ion- gae; pars prominens Iigularım. aim longa, ores igilur to miajores ‚guam in & glabro ete, Achaenia immatura jam ultra 2 lin. longa, glaberrö ima, qua nota ab alfinibns "statih diguoseitur‘, pappnım subaeguantia, gued in afinibus ‚paner non observatır, dss. Senecio brachylepis Phi $; Tadiatus,” "fruticosus, glaber; caule töreti, superius suldato-strinto ; foltis pri parfitis, rhachi lobisdie, 3.-5-jngis, oblisis, angusle Tinea- rbb; Tohis inteßris air 1öbulatia ;' corymbo' Coniposile Poly Pilalo; "peäteellia ebtak ads; ' involneri al ui irea 12, dörso' “ gländuloso - asperi is, i apfoe "peiieillatis vix sphabelatis, Hoscalis‘ brev . HibhszTigulis” ash iridibüs, - 8.10; achäeniis töstätis, setillis eris Concümeni in" pröv.' Acoücagua nvenit oral Landbeck ui "Ran Yui Suppelint pedales, “yalde Fans vanulis Sasligiatis, b Has Ha rast, Süperius valde strin, 6- 'suleati. - Folia Änternddin ‘ Sübaeguantia, 18 lin. nga)" 186 lin. lata; rhachis lobulique c. 4, lin. lati. Involaöra basl ‚bracteolis subulatis -5.+- 6 eindta; -squamae late virides: 2% lin longae.— Plahta $. glabro Less, primo: adspeotu-siniilie, “4 "Pröpe „ 163. sed raule superius..valde siriato,. capitnlis. ovatis,, ..brevibns, sqnamis yiridibus,, facillime distinguends; ..in. S. glabro-eyim capjtula, potius,cylindrica, squamae,‚81/, lin. longae, ‚Iuteseen- teg, .unde ‚adspectus ‚corymbi valde .distinatus.... u. „230... "887. Senecio kirsutulab Ph. Si radiafus, fruticoänk, pille "brevissimis, arlienlätis vestitis, slechs Higrestens ; foltis pinnatisectis, 'rhachi' lobnlisque‘ 'septemjußis' Ninearibus; ; Toliisinferioribus Iatioribus, Angulaio - dentatis, a superfori- bus Tineribüs, pleruimäue integerrimis; sorymbo 5°710:fors; 5 0%, Nösenlös aequantibus, dorso 'hispidulis,‘ margine "scäriosis, äbice “Penicillatis, 'kaud’ sphäcelätis; Iikilis 10-12; ächaeniie eostatis , setnlosis. [nn - Mapel, wände htiulil' orn. I Raimi quos ixämindre licet 9- :pollicares, döhse” foliosi ;'pilis ” hreribis, arüibulätie, albidis vesuli'; qui’ in foliis bieviores Eunt. Folia u’ videthr' valde varıldsa, internodia' supeiantia,, 16 Im. lonza, 5 lin. Iata, plerimiqne in’ axilla raum‘ 'aborlivuih "gerentia; "pedicellis "braeteatis}""involuicri "subealyeulaii "ag rhachis 3, Tin. lata; lobi foliorum "paucorum inferiorumi' cn- neaii, üsgue ad 4 lin. lölgi, apiee‘ 3--5-angulaii, reliqui tam angusli qnam rhächis, integerrimi aut lobnlo ‘uno alterove Beni, ‚obthshrschli, "Podicelli bracteis subulatis, ec; 3 lin. lon- ti, " Squainae‘ nvolneri Iate ‚sainpanulari 3 Im Iongae. ir "28. Gnnphalium Zollosum, Pi. ‚Sn. hamile, ramonis- aimam,,, araehnoiden.. Ianatum, folig obovatis, ‚apiee rotunda- iallıse ‚fie, mueronafis;. capitulis in apice ramorum sessilibus, ‚glome- ralis, ‚basi lanae arachnoideae immersis;. acutia, basi Yiridibus, apiee fuscis. . Prope Llico in parte litorali prov. Colchagua inrenit on. Landbeck unjenm..specimen. „— ."Planta, valde_;pecnliaris. ‚Badix anuna?, .ramosa, „tennis, ‚pallide fusca.. ‚Caulis.3. poll, 11 * 164 altus, sed ita ramosus, ut caespitem densum diam. 4——5 pol-' lieum formet; rami enim nou modo e basi sed e tota löügi- tadine nascnntur et ileram dividuntur. Folia minus dense arachnoideo-tomentosa quam canlis, einerea, majora 0 lin. longa,, 6 lin, lata; etiam floralia obovato-spathulata. Glo- meruli involucrati, usque ad i0 capitula gerentia, suhfasti- giata; longit. eapitulorum 2 lin, diam. eorum 1%, Iin.. . 889. 6naphalium illapelinum Ph. Gn. arachnoideo- tomentosum, viridulum; foliis deourrentibus, anguste lineari- has, inferioribus apice latioribus, _ rotundatis, superioribus 'acuminatis, ‚longe mnoronatis; capitulis.in apiee ramorum glo- ‚meralis, paueis, magnis; squamis argenteis, obtusiusenlis, laceris, an Prope Ällapel ab orn. Landbeck lectum,. — Planta per- ennis, multiceps. Cauies erecti, simplices, 6—8 poll. longi, sient tota planta lana arachnoidea vestiti, eui pili glandulosi intermixti sunt. Folie plarima; inferiora 13 iin. longa , ‚ulica lineam lata, basi sensim angustata, peraouta, supresma, fere in flum terminata. Capitula 5 — 10, primum fere sessilia, ‚demum pedicellata, tongitud. 2%, lin, basi lana ‚alba einelt. ‚m &,;On. leucocephalo. mihi foliis longe. diversis differt, . 1 ? Gnaphaltum lapelinum P. lanatum, an spec. propt!d a? un „ Specimina pauea prope Choapa leeta caule foliisque, dense albo-lanatis, foliis latioribus, brevioribus, obtusis differunt. 890. Gnapliallum wamosum Ph. Go. annium, arach- noideo-lanüginosum; erectunn, fere dichotoime ramiosum; foliis omnibns sessilibus, spathalätis, tenuibus; capitulis in ägillie glomeratis, terminalibusgue, basi lanae 'albae immersis; sglih- mis junioribus viridibus,. apice albo -scariosis, demit fübeö- stramineis. Speeimen 'prope Coneumen ih prov. Aboncagua leetuuh suppetit. Radix pallide fusca, ramosa, tenuis, : Caulis 6, “u 165 poll. altus, fere.a basi ramdsus, subdichotomus, fere fasti- giains.. Folia inferiora 8 lin. longa, 2”/, lin. lata, exaete spathnlata, sed mucronata ; superiora 6%, lin. longa, 2 Tin. lata, potius elliptieo- ohlonga, basi attenuata. Squamae invo- Ineri 1%, lin. longae, anguste lineares, vix lacerae, extimae breviores sed non latieres, lanceolatae. 891. Gnaphalium suffruticosam Ph, Gin. suffrutieo- sum, ramosissimum, dense caespitosum, lana alba arachnoidea tectum ; foliis lineari-oblongis vel subsphathulatis, fere pan- nosis; capitulis in spicam interruptam dispositis, basi lanae immersis; squamis involacri viridibus, apice scariosis pallide rufis, demum omnino rufis. . Prope Ilapel et Choapa invenit orn. Landbeck, — Verus sufirutex, radix et inferior pars caulis valde lignosae. Folia. inferiora parva, modo 3 lin. longa, A lin. lata, oblongo- linearia; caulina media ;majora, :usque ad 7%, lin. longa, 2 lin, late, magis spathulata. In speeiminihns illapelinis_caulis vix 3-pollicaris glomerulis floram pancis terminatus, in ehoa- pensibns 5 poll, altis, spica interrapta ut inGn.spicato, fal- cato, Berteroano. An vum Gn. falcato aut Berteroano eonjungendum? Qnaenam differentia tangibilis est in de- scriptione amborum? 892. Gnaphalium Landbecki Ph, G. caule herbaceo, ereeto, tomentoso; foliis breviter derurrentibus, lineari-ob- longis, basi angustatis apice obfusis, utringue tomentosis, supra cinerascentibus; corymbo compacto, capitwlis glome- vaio -congestis, ovato-campannlatis; inroluori squamis sub- lanceolatis, citrinis, . Prope Lilico in parte litorali prov. Colchagua,a Laud- beokio.repertum. — Caulis usque 11/g- pedalis,. plerumqne vero,.9—12-.pollicaris.. Folia vonferta, 2 poll. longa, 5 lin 166 läte;; paullo iufra’ apideln latiora, ' deinde' versus basin sendin angustata, 'obtusa, suprema tamen a basi latiore angustafa, acnminata. — Differt a Gm. paniculato Colla tomento 'den- siore efiam' paginae 'superioris foliorumz; foliis latioribus, 'ob- tusis; inferioribas subspathulatis, -corymbo eongesto; 'a Gm. eitrino H. et A. foliis breviter deeurreniibus, obtusis eto. 893. 6Gnaphalium pratense Ph. Gn. perenne, magis j minusv& albo-lanatum; eaule erecio; foliis linearibus, decur- rentibus; capitulis in apice oaulis glomerato-eymosis; "invo- lueri globosi squamis ovatis, glabris, searioso-hyalinis, fusvo: stramineis. In herbosis prov, Valdiviae satis frequens. — Planta valde' variabilis. &) Speeimina ad lacum Ranco lecta ultra pedalia, simplieissima, caule superius densissime lanato usque ad flores foliato, foliis elongatis, peranguslis, 26 lin. longis, %4—1 lin. latis, fere incanis Insignia. db) Specimen esdeii löeo lectum, lanugine longiore tertum sed magis viride est, et basi ramos frequentes emittit, folia multo latiora 24 li. köhga, 2%, lin. lata, etiam paniculae approximata. €) Spe- eimen prope Osorno lectum parum lanatum, eaulem superius foliis raris distantibus parvis onustum, basi ramosum, "folia omnia minora (majora modo 9 lin. longa, 1'/, lin. lata) mülto minus lanata, undulata ostendit. A Ga. Iuteo-albo eui pro- pter inflorescentiam simile foliis angustis, mauifeste decurren- tibus, a.Gn. cymatode inforescentia ‚glomerata et Tanugine facili negotio distinguitar, 894. Snaphalinm lencorephaälum Ph. Gn. pereune, multiceps; caulibus erectis, medio pilos patentes 'breves' gläu- dulosos gerentibus,' basi et praesertiri superius arachrieideo - lanatis; foliis longe decurrentibus, "glanduloso-pnberulis,' viseo sis, inferioribus liheari - spathulatis, obtusis, superioribus Tinea® 167 ribus. acutis ; capitulis terminalibus, snbsessilibus,: glomerato - congestis; involueri squamis oblongis, obtusis, nilidis, e sira- miuco - albis. . In peov. Colchagua ad elevationem 2 -— 3000 p..s. m. legit orn. Landbeck. — Caules saepe 4—6.ex eadem ra: dice, pedales, ‚strieti, simplieissimi. Folia inferiora. 18 lin. longe, 34/, lin. lata. .Capitula 18-30 aggregata, diam. 2% Hin.; involaerum fere 2 lin. longum. Flores Q snbgnadri- seriati. Species inter reliquas chilenses squamis: involneri fere albis, capitulis subsessilibus et pnbescentia valde distineta, etiam a On. Gayano Remy, quod nondum vidi, differre vide- tor. Huie eanlis 5 6- pollicaris, neutiguam araneosus i0- mentosusve, capitula magna (dimensio eheu! omissa), sira- mineo - fulvescentia ribuuntur, .: 895. Snaphalium Aiminativam Ph. Gn. annanm, caule ereeio, simplicissimo,. pollicari, longe arachnoideo-lanato; foliis sessilibus, linearibus, inferioribus basi Jonge attenuatis, superioribus wajoribus, latioribus, magis lanatis; «confertis, involuerantibus; capitulis terminalibus, sessilibus, 1—3;. squa- mis involueri oblongis, nitidis, virentibus, apice Yix fuscescen- tibus, basi lanae immersis. . ” In mente Cerro del Volcan ad originem fuvii Tinguigui- riea invenit orn, W. Diaz. —;Folia inferiora 31/g lin. longa, vix %/, lin. lata,:snperiora 4 ‚lin. longa, fere 1 lin..lata; ca- pitula.3— 6; involuera fere. 1, Hin. Jonga, —. A, On. per- pusilo mihi caulibus foliisque. elongatis, .colore , sguamarum involueri ‘te. ‚statim distinguitar, 896. Gnaphalium oliganthum Ph. Gn. aunuum? pu- sillum ;--caulibus. e collo pluribus, deeumbentibus, 1—%2- pol- ‚Aicaribus, dense arachnoideo-lanatis;. foliis’ oblongis, sub- spatbulatis; haud ; decurrentihus, :apice ..exqnisite mueronatis, 168 - villosis, einereis; capitulis terminalibus paueis, 1 3, sub« sessilibus; parvis, oylindrieis, squamis involueri lanae immer- sis, lanceolatis, pallidis, vireseenti - stramineis, . In collibas aridis prope Catemu prov. Aconcagüa legi.— Folia 4 lin. longa, 1 lin. lata, basi longe angustata, capitula 1, lin. longa. Canlis basi foliis sieeis nigris dense oper- tus, am igitur: perennis?, radix bipollicaris, parce ramosa, pallide fnsca. — A Gn. aldunateoidi, oui habitu proximum, capitulis minutis, angustis, eylindrieis et colore squamarım- involneri satis diserepat. 897. Gnaphalium phaeolepis Ph. Gn. anınım? pi- sillum , ramosum, lana alba arachnoidea teetum; foliis sasst- libus, basi longe attenuaiis, oblongo-Iincaribus; vapinlis glomeratis, terminalibus et ad folia suprema axillaribus, lanae immersis; squamis involucri oblongis, obseure rofis, ‚apice pallidioribus, basi nervo centro viridibus; In paseuis prope Osorno erescit. — Speeimen quod stp* petit bipollieare; folia radicalia 4%, lin. longa, 1 lin. lata, demum glabra; vaulina superiora 3 lin. longa, °/, lin, Tata, acula; involnerantia paullo breviora. Diameter eapitüloruin vix 1%/, lin, longitudo involueri vix 1%, lin, = Habiti ad Gn, aldınateoides accedit, a-quo squamis obsenre ralis, 'apice paullo pallidioribus sed non apice albis- differt; a @w. sphi- eelato iufloreseentia hand spieiformi 'et squamis vix basi ali- quantulum viridibas etc, diversum est, Amiei in Germania quibus olim sperimina misi, pro Gn. oymatodis varietate ha- bnerunt, sed ab hac specie foliis hand deenrrentibns' ete. Jonge distat, 838. Soliva valdiviana Ph, : - S, annua, ramnsa, le- pressa, longe hirsuta, canescens; foliis: petiolatis, pinnatis, segmentis 3—5-partitis; laeiniis Jinearibus,. aculis; :petiolis ! i } 169 basi memhranaceo -dilatatis; eapitalis in ramorum ängulis:ses-+ silibus; achaeniis haud. alatis;. .stylo .persistente, :'spinoso coronatis. Frequens in prov. ‚Valdivia, — Caulis annuns, ramosis- simus, pleromque depressus, hamifusus, incanus, .pilis albis longieribus vestitus, quam plerumgne in S. sessii.B. et. P, obgervantar, cal. simillima, sed achaenia longe .diversa, ob- ovata, dorso carinata, absque nllo alarum.vestigio. .-:---. 8. Gephalophora Berteroansa Ph c. :eaule gra- eili, apice parce ramoso, ramis valde elongatis, gracilibus; foliis oblique ‚deeurrentibus, oblongo- linearibus, superioribus integerrimis ; capitulis longissöme peduneulatis; ‚squamis in- volueri brevissimis; leis longe acuminatis, achaenia fere superantibus, % eorollae acquäntibüs. © . „Prope Rancagua. ‚Aprili legit el. Bertero. _ Rani 1!/,-pedales, modo 1 lin. orassi, 4- vephali;, folia inferiora 12 lin, longa, 14, lin. lata, uno latere longe magis decur- rentia. Bamuli, vel si mavis peduneuli, quinquepollicares, pars nuda eorum 2%, -pollicaris; diameter capitulorum. 5 lin, lopgitudo squamarum involueri 1%,. — Hacc mihi videtur Cephalophora 'glauca Remy apud Gay IV. p. 264 sed nou Cavanillesü Icon VI. p. 79. tab. 599, nam: : Plantae Cavanillesii = Plantae Remyanae caulis herbaceus :eaulis suffruticosus- rami perbreves “rami elongati, apice nudi aApice. inerassati. apice hand. inorassati “ capituli diam. 6%, Iins.(ex - capituli diem, 3 — 4 lin, (ex icone) “ deseript.) . paleae 'achaenium superantes de paleis altum ‚silentium. . Figaram Feuillei-Observ. HI. t, 45. iuspicere non possumy 170 tertiani-hujus-'operis: volunien in -bibliotheea publica Santiagina dösideratur.:: Plantam Cavanillesii 'nondum vidi. : 900. Cephalophora rigida Ph, C. biemis; foliis radi- ealibüs rosulatis; sub anthesi emareidis; caule 11/, -—%-pe- dali, siinpliei, apice in cymam polycephalam terminato, valde snleato, setuloso; foliis eaulinis coriaceis, rigidis, punetätis, glabris, sessilibus, basi aurienlatis, aurieulis paullulum 'de- eurrentibus;: lineäribus, subintegerrimis; peduneulis elongatis; pleramgne monoeephalis, basi folia 2 — 4 gerentibus, sulea- ls; diametro capitulorum 5-6 lin; ovarlis nigris "albo- villosis; Hosenlis eylindricis; paleis eiroa 7, albo- -hyalinis, e basi (riangulari acuminalis, Ya ovarii aequantlibus. j . Brope Corral (et, in prov. Colchagna) erescit. — Gaulis hasi 2, lin, erassus. Folium radieale speoiminis colcha- guensis fere 24 lin. longum, 51/, lin. latum, spathulato - eiineatun , longe petiolatum, apice rotundatum dentibusque, 3 — 4 uiringne in parte apicali munitum; folia caulinn 16° in, longa, 2 lin. lata, acuia, superiora integerrima, Squamae inyolueri 31/, In. — A'C, glatica Cav. statim peduhöulis elongatis‘ apice minime inerassatis, paleis brevibus, habitu; a ©. collsna mihi eaule crasso robnsto, foliis rigidis, corollis eylindrieis, paleis; a C. foliosa mihi foliis paneiorihus, "hire» vioribus, rigidis, negue herbäceis faceidis,: radiealihus mülto latioribus; a-C;plantagineo, eui proxima, caule multo robu- stiore, foliis rigidis, paleis- achaeniis brevioribus pilisque Albis neo rufis differt,::sed:öbservationes posteriores et comparatio plariuın speeimiuum omnis aetatis forte ultimas tres variela- is esse. unius ‚speciei docebunt, C. plantagineue nempes': 801. Polygyne Ph. norum genus Senecionidearum. ; Gapitulum multidorum , heterogamım , subdiseoidenm. In- : ‚voluerum subeampannlatum, Hösenios äequäns; ‚squamis ovatis, #i herbaceis, eirca 6, uniseriatis’ constans;’'" Receptadılüm sön- vexum, 'paleis paueis, filiformibus, viridibus, Achaenia dequan- tibns onustum. Cerollae minnide, marginales femineae, muld- seriatae, ultra mediam bifidae, ‚laeinüis Gliformibus; ad-basin oris denticuli- duo‘ (Ineiniae abbreviatae), - Stylus’ Aorum.@ lacinias aequans; stigmäta obtusa,, glabra. - Corollae' kerma- phroditae disei perpaucae, tabutoso-infundibuliformäs,; pro- funde quadridentatac, dentibus erectis. Stamina ‚quatnor, sub- sessilia; autherae oblongae,, basi fere aurienlatar., Stigmata aeuta, papillosa. ‚Achaenia conformia,, compreRgo - - quadri- later, truncata. Pappns omnino nallus. , Polygyne inconspieua Ph.: Eu In litore laeus de Asulco dieti oconerit, antumno, ‚Boret. Annua, radix fusca, ramosa, pro ratione ‚plantae- erassa, oar- nosola, Bami e ‚eollo plurimi, ‚humifusi, {ripollicares, sient tota planta hispiduli. Folia .oppositg, 5 lin, Ionga;. 17, in, lata, oblonga „m petiolum attennata, iniegerrima.. Pesonon li axillares, magis hirsnti quam religa planta, 2%); lin, ‚longi. Capitula diametri, 1%, lin; longitudo squamarum 17, In Squamae, in, ‚parte inferiore atriatae, in superiore magis hispi- dae, Fioge uli albi. — Myriog; ynag similis, sed forma fo- rum. 8% distiuguitur, eum Closia Remy et Vasquezia, Ph. cha- raiteribns fiorum magis convenit, ‚sed habitus ompino diservus. 908. Mindariopsis ehilensis Nattall, 'Gay IV. p. 270. Planta valde dubia secundum Remy l. 0, Trequentissima prope. Santiago, in radice Andium, Rancagua (Bertero!) ete,, sed Modiae ‚sutivae ut-ovum ovo similis," et, .ut Yidetur; amllo dlio charactere quam fructu tuberbulöso distinguenda! - - 908, Cirsiemi ianceölatum L. In’ subandinis® süpra vppidumi Chillan- jam ‚eoihmunissimum factım est: u : 904.: 'Wahlenbergin. : St WW. Ziiarioidi "spöries aut Varietates 7’ duae'latste videntur - Prima’ 7 in. mäiraiitka 172 mihi lacinias ‚calycinales 2Y, lim Jongas, ovariam obconicum Aegqnantes, ‚corollamque 6 lin. .longam .habet; specimina. prope Quillota. et,.Concepeion lecta suppetunt, Altera ML. anioram tha. mihi laginias calyeinales mode 4. lin, longas,: ovarii ;elou- gati vix; dimidium aequantes, et. corollam tantum. 21/, lin.-lon- gam ostendit;. specimina prope, Corral et in prov. Colchagug lecta ante oculos habeo. In, foliis differentiam non video. 905. Pernettyn nubigena Ph. P. foliis ovatis, adü- tinsenlis, märgine serrulatis, dentibus in pilum longum tei- mihahis , junioribus sübtus pilosis; Boribus panieulatis, termis nalibus; ovario calycem' doquanie; 'stylo longe eiserio. Au. Univ. Chil. 1861. 1. p.64,° ra .ı in’ regione alpina montis Ynte (w 41° 50° latı austr.) in- venit oral. Pearoe. — Frutex ramosissimus, ‚ramis fripolli- e earibns, parichholiis. Folia breviter petiölata, majora g lin longa, 61, lin. Jain, subfus 'venoso- retienlata, "Panienla' 18 —20- Nora; pedicellt hasi Brabteolis dabus subulatis fulti, %—21/, lin. longi. ' "Lobi 'salyoini' "lanceolati, fere 1% kin. longi; corolla 21; in, Nonga, üredolato- eylindriea, lobulis oblusis refexis, Stamina ima basi inserta, dimidiam corolläs aequanti, ülanientis basi aliquantulum Ülatätis, glabris. Fru- elum wätaram non, vidi, PB öernali (Arbuss v. Pöpp-) ranis infle eentiague glabris,” follis mullo winöribus, minus discoloribus, „Päninlisguo terminalibus satin” ‚sipörgue de. erepat “ ö Bo b ı r H 4 rıkı .. .. B .. “ ’ ‚906. Pernettya, kinifolia, Ph. . .P, glaberrima; . folils Hinenribns, obfusis,.obsolgte: et distanter erenulatis, ‚uninerviis, margine reyolutis;, pedungulis axillaribus, uniflorisy folio bre- vioribus, flore ....;.bacga, ovafa, alba, stylo, coronate..; : 35. In montibus, inter, Corral. et, ostinm fAuminis-Riobuene, de texit orn,. RB. Pearoe,, — Ramus.qui suppetit_pedalis,..rame- 173 sigsimmus; fuseus;, ‚sed ramuli tenuiores einerascentes. :Folia 5-—6ilin. Jongay vix 1. In. lata, in petiolum brevem atte- nuala;.obtusa, dentibus vel potius incisuris 2-3, brevissi« simis:utringne,: "Pedancali 2 lin. longi; basi braeieis, 2.—:8 sijnamaeformibus eineti; : segmenta oalycina laneeolata- 3, lin, Yin "longa ; bacea 21/, lim longa. >; ao abend 67: Perneityar' elegaus Ph. P. glaberrindz raninlis üngulatis; foliiß’ "ineatibus, 'talloso -inuöronalis ;’ pehtiinerYiis, Appresse‘ ‘derrulatii” pedüüichlis axillaribus," ntloris, Holid mul‘ brevioribus; Täciniie ealyeinis‘ (riähgüläribüng füiehn "Ad'basik oöeidenalen” imontim , per’ güäs" via Ku" Päthl Son‘ ;Bogueie de’ Raid dieta' dileit;" leid ori. Peätee, — = Prülex‘ eipedalis erechis; ramuli hörhondii” eirea“ “4 pollis R breribus' hppressis, circa 6 "S aliigut, "Peduneuli shlislirlit ng Fähn fere' nudi, jain uague ad "apideia ."Seginenta calyeina i lin, eörollae. 2"lii, löngae; dentes us reieii, intus’ Tulvesdenten. “Skin il Hin ‘öo- vollae sübkessilia,’ — "Palia' elogamtissinid. 8, uysimachin, ‚Ambellate. Bulk ? ‚Theep: ya ehe. Seh... Exam, ‚in Anibus, 8, ‚Philan digtis ‚inveni. „ urene ':909..:BEenodora Kinoides Ph. 'M.ihumilis, ‚glaherrima ;:follis- eönferlis, 'Iate-linearibus; :Noribiis termina- Kia 1-3 5: 8alyce-quiägueido, iu 5. ty nenne ‚unter Chiuvoleo-et:Contumen. in :provs Aconcagua invenit dm; Landbie ok. & Hahltns int -aqusliit Mohr: Polig,äi- terhodiä ‚paullum” güperantia;:oppösita;' exstipulata;: 5 lih.lön- 88; 14/, lin. latay' carnosu='coriacen; uninervia,’rbieyissimp “Artinlihala ‚"erectaz! suprema-nihora; bracteneformia: .Pedun- euläs, Äei-ea rami:pars ab 'ultimo:folio:inde; imodo 1F/,-Ln. suffeuticonä, 374 longus. Calyx.in:flore..2.lin..longus, ‚nsqgne. ad ‚medium. .fs- sus; laciniis linearibus angustis, ‚nervo.in medio prominente; in fruetn eanescens:344, —3%/,. lin. longus. „- Corolla laete eitrina,. imo extus ;purpurascens, infandibuliformis,.? Jin. lon- ga; tubns ‚brevis, intus barkatus; lobi -ovato-oblongi. seu oval, imbrieati. Stamina duo, tubo inserta, %/,. rorollae aequantigs ilamentum satis, longum ; anthera linearis D medio dorso affıza, ferg 2 lim. ‚long, biloeularis, loonlis parallelis, rima longi- = Ovarium profunde bilobum, disco ker, corollam gerit, biloenlare, loonl is alla; „deinde orarium parte biorulatis;,. or erapta, ‚sollateı nie, profunde anparginm,. fere duplex fit,, „BE 1, ortus,. ereetus,, 3 Klik, ormis, stanıina aequans, tum, obseure trilobum. Erncins maturns non 3 „Differt a Menodaris typieis calyee, quingueßdo neo, multiäde, a Bolivariis ioenlis ovarü bioynlatis. ur: 0. Melostemmat ohjlense Ph. 6:63 suffruticosum, pl rulengum,, ‚demum gla m; folüs Drevepetiolalis, ı oval is, aculis, submueronatis; eymi ibns ‚3—8- „Noris, folio brevioribus, Horibus Inteis. > Prope‘ argentifodinam „läs ‚Arafiastt“ dietam’ Andianı ‘wor. Bihliago in Kesüris Füpiem Invent‘‘ "' Totius plantae juhiores partes sub lente fortiori inspeetae pilis brevibus fere’ sgüaiit- formibns:aspersäc..Barii debiles „: feretes ;.fere_fliformes, ve tastiores ‚einierei; internodia :usque ad. KL/g: pall. ;langa.. „Rolle opposita, petiole 1”), lin. longp,.Alifoymi . insidentia, . oyatA, aenta; sulbmueronats, basi; truncata,, ad. summam 8 Jin.long® -3%/zlin, lata, ;; Cymarum’ peduneylus: petiolum agquat; : padi- . ‚eelli..basi hracteolati; vig.A. din. longi....Calyx :vix:/4 lin, den ‚guß, quinguepaztitus, Corolla, dnple-longior, ‚rotata, quinquer partita, anvantiaca; ‚apiee,lohorum,sgepe purpurgo, -;;-. GARAR? äntegerrima,-„membranngea,, ‚Iaeinjis interioribug.nullis anel® i N 175 Bava. .:: Columna staminea. hrevis; antherae apice ınembrana- 686- auctae; vonnectiyvum latum; sacculi aniherarum Interales; massae pollinieae. 10, apice processu glanduloso, ‚purpureö terminatae. . Follieuli graciles; immaturi jam ‚12 lin.- lougi, ? lin, erassi, " a. Astephanus cordifolins Ph. A. vaule. :volübili, pulverulento -puberalo; foliis profunde eordatis,; ovatis, acutisz pedunculis. axillaribus, 2 — 4- Noris, suhunbellatis, ‚longiusen- lis; pedicellis flore parum brevioribus, Aün, Univ.. Chil. 1862. 2%: .399. erinnert ep or : In, deeliyi mendoeine. Andium, in transita. „Portilio..de Jos Pioguenes ab orn.. W:..Diaz. repertus.'.—: Rami!-pedales ‚suppetunt, basi: 1 lin: crassi,. fistulosi, ‚vix lignosi.. „Petioli 5.lin.. longi,, ‚folia cum: auriculis 14. lin. louga,: 10 Jin.-lata. ‚Bedunenli‚fere semper -una_ ex axillis:oppgsilis nascuntur;.:&1/s ‚15 lin, longiz:..pedicelliv 1 4, lin... .basi ‚bracteis.-subnlatis .eineti, ., Longit.. calyeis: 11/, lin, diam, coroline:4.lia.:! Haes ‚sordide alba, extus..puberala, lobis. obtusiuscnlis," ;;Follienli Ammatari, 13 ‚lin. longi, :fere :3. in. ‚exassis:.penduliu..—- ‚Habi- ‚sus: ;omnino . Philibertiae canescentis-XOxhigny Vayı tabı«9, .3ed ‚cprolla longe diyerga;.in.nostra..rotata; :in- illa: eampanu- data, ;hreyissime,‚quinqueloba, Jobis jaculig, u u. . > rad n 912. Cynoctonum patägonicuin’ Pi.” C’erestin; fa mis: puberulig;. foliis ovatis,. aut.-ovato-- orbigalaribus, musro- nals;...margine. rerolulis,.;in nervis:;paherulig;:- eywis:ibrevi- pedunenlatig,,2—3.-Noris; :gorollis glabris; ‚corona ‚staminea ‚dimidiam :corollam subaequante | du inauit.d ie v BEEPICNE :>{n: Batagonia: ad-radicem AndiunValdivianarım lagis 'orn. 6. Cox. — An C, myreifolium Hook.? sed huio folia. ob- ‚tusinsenla :tribuunfur.;«.. A: O. 2ugroneto Done, nostrum pu- besgentia, oymis 3--3- loris,..non 4 6rforis; -a. Oman; 136 anulariaefolio ‚Hook. & Ar. foribus majoribus- 12/, lin.: lou- gis-(in. hoc .ex.op: Gayi laciniae talyeis 2/, lin., vorolla 'ca- Iycem bis aequans); a:C. undulato; Dene. umibellis haud seö- ‚silibas et. .differt, : a ee EEE ee Ze 913. Cynoctonum nemorosum Ph. C. eaule volubil, ih fruticeg.alios adscehdente;-päberulo; foltis- ovato- auf’ ob- Jongo-lanceolatis, glabriüseulis; umbellis’suboctofleris ;' pedun- ‚ulo.petiölum: aegnante; pediodllie 1 An. Jongis; flores parvos Aavescentes dequantibus. tut, 9% Due Satis frequens in nemoribus prov, Valdiviae sed rare: Aö- res obseryanfur.; 'Folia alia-magis elohgata, :aenta,:alia bre- viora „obtusa‘, omnia ‚tamen- muer6hata, subins distinele venösk, ‚penninervia;--longiora,.1 poll. longa, 5 lin. lata; petiols’äl sunmaih 2 lin: longo- insidentia, ‘Petiolus,- hervus'medinnus, peduncnli, pedicelli, .calyx'dense pubescentes, - In:enlyee di eorölla: notas didguosticas! non video; Folliouli - mäturi ruf, fere' 24/4.:poll; longi; 4 lin» erassi, apieeni: verdas'sehsim 'atte- huatiz laevesi iu A: 6. pachyphiyllo Dene: Toliis longe "milid- ribus, foribus longe:minoribus, brevius pedioellatis peliho‘ad- speotu differt, a C,’chzloenst -ejusdemfoliis longe "brevioribis, ‚umbellis‘ pancifloris „ pedicellis longe ‚brevioribüs,' flöribus Mi- noribns ete. diserepat: "-Pedunenlus 24/, lin. ;' pedivelli 1% lin longi; diam. oorollae 1%/, Tin... 914. : Cynoctonum Piflorum. Ph: CO, fruticosum , hand volubile,:erectuii, :huntile,: ramösissimum; ramulis sub leile ‚puberulis; ‚foliis cohfertis, Mminntis; :ovatis, acumindtis;'mu- eronatis; pedunculis hifloris, brevisgimiss 'voiolla viresceut®, glabra, calycem ;bis:aeglatıte, corona ‚siaminen ‚corolla ‚duplo -breviore, len un BRuee Be : dar Andibus‘ de Chillan dietis- ihvenitnrge- + Baini ‚mode $-pollicares; : internodia vix- lineim: longa.- - :Folia: ajora 4 ! [ i 177 lin. longe, .2%, lin. lata, glabra. Peduncolineum: Noribus mado 2 .lin. longi;. :calyx vix /,-lin; longus,. sub lente seri- cens; corolla 1-4/, lin. longa. . Follieuli .... — . Differt ab omnibus relignis:.peduneulis modo hifloris, et a: plerisgug aff- nibus: : foliis acatis.‘ -Hac 1iota quidem- cum ©. uncronata Dene. convenit,. sed hnic Nores 4.—6, corolla cordide ‚pnr- purea, ‚tube : inferne abrupte angnstate . gracili- notahilis' Iri- buantgr, >> u ‘915, Giypeialum brevipes Ph, 0. frnticosum, .volu- bile, gläbrun , glaucum; foliis cordatis, supremis subhastatis, elöngatis, fere linearibus, margine revolütis; aurieulis rolin- daris, " umbellis‘ axillaribus, breve pednneulatis, c. 10- hötis; floribus sibsesklibus; lobis stigmatis brevibns, pärain diver- gentibus. . " . \ . j “ "Prope . Coneumen i in pro. Aconcagaa invenit on. La nd- beck. ‚Planta orgyalis; canlis basi 3% Hin. erassus, ei- nereus; rami glauco- virides, ii, lin. crassi. Folla in- fima, quae raro adsunt, petiolo 7 tin, longo fulta, 9 lin, longa, totidem lata; sequentibus petiolus. multo brevior, 2 — 3 lin. longus, lamina a sinu ad apieem 11 lin. longa, lobis ale lin.‘ distantibus. Pedunenli modo 2—3 lin, longi; pedicelli 1 Yan’ , Calyx 1%, lin, longus, extus albo - -pnberulus, lacinüis linearibus. Corolla 3 lin, longa; laciniae extus puberulae, Purpureae ‚margine Iutescentes, intus "Infescentes. Coronae erectae tolioln emarginäta, 2 '„ eorollae aequantia. Stylus IP kin, Jongus, columoam stawineam bis aegnans, Fruetns 3 poll, Tonges, 2% lin. erdssus, Iaevis; semina rufa, 3 lin. longa. 96. Gentiann Ottonia Ph. &, multicanlis, . caulibus .ere- eis, ramosis, saepe 6—8-Horis;- follis- radienlibus confertis- simis spathnlatis,' canlinis ‚Iineari- oblongis, supremis‘ saepe verticillatis quaternis; floribus sat.magnis -pentameris; calyeis Br Bd, 2s Melt, . 12 178 infündibuliformis laciniis oLlongo - linearibus, aczeis,. tubun sesgnies”Tequantibus; cor6Ha rotata, imberbi,; pallide caeru- lea; rhlyeem bis acguante ; laeiniis ovatis obtusis. on .- Primom infelix Doeior Carolns Otto specimen in:de- elivi. mendoeino Andium in transitu „Portillo de los Puiquenes“ dieto leutum mihi tulit, deinde: specimina nonnulla in Andibns Santiaginis leetn nastus sum. In horum majore ex eadem . radice canles 11 surgunt, fastigiati, fere 7 poll. alti,. quadri« nodes. Folia radicalia 21 lin. longa, 7 lin. lata; ‚caulina suprema. 12 Hin. longa,. 3 lin. lata, connata, summa. saepe r eillata, ‚ quaterna, . Peduneuli erassi, 12 — 15 lin. longi. Calyx_ 7 Yin. longus, tubus nempe 3 et Iaeiniae 4 lin. Corolla EA kin. longa, sogmenta ejus fere 4l/,. lin, lata, ‚snope paullo emarginata. Stamina et pistillum 2/, longitueinis €0- rollae aegquant. Speeimen in latere mendocins lectum maeram eorollam modo 7, lin. longam ostendit. — Lobis ealycis acnfis et vaule ranıoso nultifloro statim 2:0. multicauli dc. distinguilur. \ . gr. Sentiana Kearcei Ph. 8. caule sirieto,, ramoso, angulato; folüs "Subeoriaceis, elliptieo- oblongis, spathalatis- qud, obtusis, margine laevibus; foribus ‚snbracemosis, ealyeis fere quinguepartii lobis ovatis s, ovato- oblungis, _ obinsis, inaegualibus; corollag infandibuliformis, calycem bis acguan- tis lobis lineari- oblongis, obtusie, tabum subsuperantibus; faueihus nudis; ‚staminibus his. terliam parlem oorollae aequan- tibus. An. Univ. Chi. 1861. 1. p. 65. In Andibus „de Chillan** dictis reperit orn. Pearce, “deinde ipse legi. — Planta 6-—7- pollicaris, e basi ramnlos mulfos, breves, saepe nnifleros emiltit, : Folia radiealia 10 lin. Tong% -31/, lin. lata; eaulina inferiora 14 lin. Jonga, 5 lin. lalas valyx 5%/, lin. longns, in fruetu'paullo major: "Coralla pal- lide violacen infus hand plieäta, —. A: G. mmulticank 'corolla 179 infundibuliformi neu rotata differ; a G. patagonica- calyce quingaefido, a campestri laciniis calyeinis obtusissimis dis- erepat. _ ‚918: :Varasia sessilis Ph. V. foliis oblongis; corollae lasiniis 8, subaequalibus, intus pulchre ‘caernleis; vapsıla ‚sessili; - Ann.. Univ. Ohil, 1861. 1. p. 53. 54. -: :In Andibus ad Hoanta.circa 12,000 p.-a. m. eleratis in- venit orn. Volekmann; in Andibus elatiorihns: prov. San- tiago orn. Landbeck: — A P, podocaspa a mein florula Atachineiisi deseripta. haee eorolla majore, laeiniis' subaegua: libus, intus -praesertim:pulchre azureis, capsula -sessili, folis- que paullo :latiorihus differt, Ramali:vix pollicem-longi; folis saprema'3 lin. longa, 3/5 lin. Jata,- calyx in fore 31), lin, in frnetn 5-Jin. Tongus: - Gapsula 4-lin. longa, Hneam crassa. Obs.-in- ügura: Pr-podovarpae Horulae Alacamensis. corollam qenlamtraiı errore pinxi, tetramera ‚est, ' “98. Ärgylio glabriuseula Ph. A caule elongato, 1 —»- -pedali foliisque glabris; foliolis septem, radiantibus, sub- iripinnatiädis , lobis Jinearibns, "aentinsenlis; ealyeis lobis linearibus acutis, velutino-tomentosis; corolla velutina, atro- purpurea (fere atra), 19— 2% lin. longa, calycem quadruplo aequanie. "In prov. Aconeagna ad Catemu, 8. Felipe. — Foliola 3t/g poll. longa,: rhachis ante pinnnlas dilatata, A lin. lata, inter 'pinnulas lacinin elongata praedita. — .Primum pro .d. Puüberula DE, hahni, 'sed huie folia pnbescentiä, minora (fo: liola vix 16 lin. longa), minus divisa, lobis obtusis termi- nata,; ‚et eorolla 14. 16:lin. longa. Secundum DO. prodr. IX. 2.235. corölla ealyce' daplo longior ‘(au error typogra- phics loco quadraplo?), secundum: Gay triplo Jongior; sed si"oalyx: 4: lin)' corölla_ 16 lin, :longa pariter fere. quadruplo i2* 180 longier est; in: figura -Feuillei :corolla calyce ‚quintuplo.län: gior ee oo om ie . rnninn 920. Argylia eremophila Ph. A. caule 1—11/,-pedali folisque glabriusculis;. foliolis septem, radianlibus, interrapfe bipinnatifidis ;.. rhachi. ‚suleata lobisque'. obtusissimis angnste linearibus; lobis calyeinis.linearibus, obtnsis pedicellisque:aiho- villosis;.-coralla Iutea vel: auranliaca,; pubescente,! salyern sexies ‚naquanfar ı -i: = ö Ber „4. puherula Ph... Fler. Aka, n0.234. non dc, — Fi Yolam medianum %0.lin. .longum;, 8. lin. Jatum;. ‚chachis: ?/, lin..Jata; lobuli.vix.1 lin..longis : :Calyx mode 2, linloi- gns, eorolla.18—2%0 ‚lin. :longa, tubo- satis angustos:- Capanr lae, fere. glabrae. Satis superque ab A. puberula differt:-Io- lüs,glaberrimis, lobis obtusissimis, rotundatis,.. Jaciniis..calyr cinis longe brevioribus obtusis; colore. eorollae, eapsulis.fere glabris, quae in puberula. fere: villosge, Ab A- Fenillei, quam mode ex deseriptione et icone. Fenillei engnosce, dore breviore et folis longe diversis, Hohnlis nempe. angusüs, die stantibus, qui in ‚Ma latiores et, sonfinenies sunt,, valde, d dis- erepat, ' \ on a trend 92. ‚Argyiin ehryaanthe Ph, A Annilis; eaule;: Aolie novellis, calyeihusque densissime rufe-villosis; foliis,deinde dense pubescentihus, potius.guinque - guam septemparlitis, lobis interrupte. bipinnatifidis;, laciniis, integris_ trilobisve,, ..rhachi angusje lineari paullo Istiorihns;.. laciniis ealyeinis:.lipearibus; corolla pulchre., eitrina, pebel ie, ‚salyvem. quater aequante. \ Prope Copiapd legit o orn. Dode Suppetit. ramus quadri- pollicaris, foliis. quatuor ‚ onustus;. inferioribus petioli Ma superioribus 11/5 poll. longis, Foliolum intermedinm. 18:1 longum, 7 lin. latum; .lohuli o,. 14- -jugi,.. ali. integri, all i 181 trildi, alii ‘pinnatifidi; ‘omnes häsi hand confluentes, ’Pedicelli bractea lineari- subulata 'fulti, 'inferiores fere 6 lin, longis oalyx fere 5 lin.; "corolla pwlehre 'aurea 20 lin.’ longa.' Species: elegantissima. ’ & ‘922. Argylia viridis-Ph. A, pubescens;, laete viridis; feliis subradicalibus 5 — 7-partitis; foliolis lineari-enneatis, pinnatifido- ineisis, - apiee trilobis; lobulis wajoribus iterum' subtrilobis, omnihus: apice rotundatis; pedunculis Tolia parum soperantibus ; .corolla Iutea, lacinias calyeinales Iineares acntas güinguies aequante, j Prope Conenmen in prov. Aconcagua leg. orn. Land- beck;'— "Radix erassa, lignosa,. multiceps. Petieli: 11/,— 4.pollicares,.saepe eanalieulti.. Foliolum intermedium 18 lin longum;, versus:apieem profunde trilobum;, fere 7 lin. Iatuin; lobulis ueringue 6—9, late confinentibus;; penultimis tri-, imo “ quinquelobis. Apex lobulorum "obfusissimus, rötuhdatus, margo revolutus. Galyx in fore 2 Iin., in fraeta 21/, — 23/4 lin: loögus, corolla 10— 11 lin. longa, Intea, auräntisea vel pal- lide flava. Capsulae majores 24 lin. longae, fere 2 Hin. eras- sae; semina 19/, lin. longa. u 1923. Tecoma valdiviana miki Centar.. nr. 328. a cl. Seemann in 'Bonplandia "sub nomine Campsidiü_ chilensis melins desoripta et figurata. 186%. p. 147. u 11. 924. Gälia intermedia Ph. G. superius glandnloso - püberula; taule sirieto simpliei, superiws pancifoliato; foliis häsi, eonfertis, erassis, pimnatifidis; " laciniis brevidus, inle- geirimis Aut nnidentatis, ‚brevissime mucronatis; floribus: ter- minälibus; eymosis -paueis; tubo corollae calycem fere bis aeqnänte,; Iaeiniis dimidium tulum aequantibns. "Ann. Univ. Chil. 1862.2, p. 410. j + In prov: Mendoza; loco dieto „Melocoton“ invenit orn. Weno, Diaz: Radix alba, simplexi-"Caulie:4— 47, poll.longus. 182 Folin ad basin caulis. conferta, gossypino -hirsuta, .; 14: lin; longa, cum laciniis 4 lin. lata; .laeiniae, plerumque quinque utrinque et rhachis ®/, lin. intae, Folia Noralia inferiora 4 lin, longa, lobulis niringue tribus, perangustis, Flos centralis eywmae. fere sessilis, laterales pedicellati. Calyx 21/, lin. lon- gus, laciniis atro - violaceis; eorolla 41/, lin. longa. Fructus desiderantur. — Differt a 6. laoeniata apud Gay IV. p. 424, quam el. Grisebach ex mea senlentia jüre pro nova 'specie snb nomine G. valdiviensis descripsit (Ablı. d. kön, Gesellsch. Wissensch. Gött. Vol, VI.), et multo magis a G. laoinidte R.etP.: tnbo corollae elongato, foliis erassis, laciniis eorım brevibus, integerrimis.. Hae nota cum G. andicola mihi (for: Atacam). vonvenit,. a qua vero: canle hand -ramoso et-info- vescentia. cymosa- neque ‚gubracemosa, foliorumque forma:satis distineta, ‚videtur; , cum: G, ‚foetida Gill. et G. crassifohd Benth, confundi non potest, quippe.quibus tnbns vorollae hie- vis. est, ur . oo. “5 925. Eonvolvalus ennescens.Ph.: CO. herbaceus, volu+ bilis, ommino sericeor incanusz; foliis .inferlorihns ovato'= com 0 datis, margine ineiso-serratis, superioribus: hastatis, ‚septem- lobis, lgbis_inferioribus duobus dinearibus elongatis, intermedio maximo, latiore, emarginato; pedunculis inernssatis, Ir-3* Noris; floribus roseis, magnis. . Be EEEBErEFE - Prope .S.-Relipe de Aconcagna a Landbeekio .Ieetus: ‘ — ‚Folia fere exaote ut in ©, bonarienst Car, lobi intermeidii " foliorum nempe minores dentiformes, Pedunenli elongati,2E — 33 Jin. longi, pedieelli manifeste inerassati. : Roliola saly- eina fere 5 lin. longa, cano.-serirea;.-.corolla saltem ;pollied“ ris. Pobescentia densa, serieea, incann fere, ut in-O..al. thueondi. 3 926. Convolvulus bonariensis Cav. et Ü. dissectus ejus mihi, ‘eomparatis multis speciminibus,. idem esse videntür‘. 185 Ch -Choisy in Prodr. IX. p. 4il, dissectum „pedicellis ela- vato-inerassafis, eorolla rubra, ealycem: paullo snperänie“ distinguit,. at Cavanilles corollae, ait, zubus calyec paullo longior est, et corollam 9 lin. longam depingit, dum calyx (etiam ex Choisy) 3— 4-linearis est; corolla igitur calycem Zer superat. €. bonariensis secundum Choisy. „peduneulis znzi- Jloris, petiolos [vix pollicares] paullo saperantihns; pedicellis non: aut: vix inerassatis“ dignoseitur; Oavanilles: contra bonariensi suo expressis verbis pedanenlos Zröfleros.tribuit: „Rorum peduneulns communis apice bihrasteatus, ubi partia- les exenrrant,. plerningne .Zernd® et in figura peiunculas com- mamis 17 — 19: lin. longus, petiolus verus modo-;6 lin. lo- gus;. peduneuli igitar.-petiolum Zer weguantes, neque paullo superantes, uti yalt Choisy. Et revera in eodem speoimine, imo in eodem ramo, pedunenlos unillores.et trifloros, hreves et.Jongos : saepe :invenire- potes, net. longitndo petiolorum et peduneulorum, nee foliorum :forma in. eodem ramo polymor- pha notas distinetivas präebent, nihil. igitur remanet nisi. pe- dieelli olavazo-incrassati O. dissecti, :et pedicelli non aus viw incrassati.O. bonariensis!- \: 927. Convolvalis trifllorus Ph, :C, sericke‘- pubescens, völubilis; ' :Toliis 'hastato- cordatis,' oblongo -linearibus, lobis trineatis, ‚antice ‘denie obtuso acutis; pedinieulis axillaribus folio brevioribus, trifloris; pedicellis ealycem serieeum aequan- Gbus;-corolla pallide purpuren, ealycem bis aeqnante;'7 lin; longa; en oa Er . v. In prov. Santiago seens vias occurrit. — "Folia inferiora 830 lin! longa;‘ basi propier arienlas 8 lin., casierum modo 5 lin.’lata, petioloe 7-28 lin, longo’insidentia, auriculis mä- gis rotundatis, -quani in folis Superioribus; in his anrieulae obligue-trünentad, "Angulis' duobus fere roctis’ terminafae;, :t dens obtusus, late" triangularis inter ayrjeulam '& veligitam 184. fofii partem, Pedicelli laterales ex axilla bractede: parvae subnlatae nati, ipsi hasi bibrarteati; intermedius nudus.: For liola calyeina exteriora reliqua- involventia, ovato-oblonga, mueronafa, margine fimbriato-ciliata. Corolla angulis extus pilosa, lebis acutis, satis elongatis, apiee penieillatis. Stig- mata elongata, Aliformia. — Locns natalis cum Aniseia c0- stata, Convolvalo c., Meyen convenit, qui nimis hreviter deseripius est, sed hnic pedaneuli modo 1—2-tori folia superantes tribnuntur, 928. C. andinus Ph. C, radice erassa, lignosa, multi- eipite; eaulibus procambentibus, filiformibus, incano-Bericeis, sient tota planta; foliis minutis, cordato - ovatis, ohtusinsenlis, margine undulatis; ‚peduneulis axillaribus, unifleris, -oalycem acdguantibus; laeiniis calyeinis obtusis; corolla carnea;- caly- cem.2-— 2?/, aequanie, 4 In Andibus provinciae Santiago haud rarıs. — Radix asque ad 7 lin. erassa, extus fusc.. Bami 8 — 6 -pollivares, Folia majora mode. 5 lin. longa, 4 lin. lata, petiolo 1%, Jin. longo insidentia et sensim in eum abenntin. Peduneuli'2 14 lin. longi, paullo infra ealycem brarteolis duabus, Ianoeolato- linearibus onusti, Sepala duo inferiora majora, 2%, lin. lon- 8°, 2 lin. lata, ovata, superiora aeque longa, margine: Info scarioso, Capsula .diametri 4 lin., subquadriyalvig. . Bemins nigra, opaen, 3 Jin. Ionga. Flos primus interdum Jongius pednneulatus.. — Vix C, demissi var.,. a, quo: foliia, minutis, semper sordatis, nunquam bianrioulatis, pubescentia densa; sericra etc. differt. - _ on 929. Calystegia Hrauseana Ph. .. C. glabra; ‚eaule.pro- strato, haud volubili; foliis ovata - cordatis,; aeutis, ‚macron®“ His, aurienlis trunvalis; pedunenlis ‚nnifloris, petiolgm, sub superantibus; bracteis cordatis, obiysis; laciniis, palyeinis. ob- husis; corolla roser, calycem ter aequante. : j 185 ‚ Prope Ogrral-detexit Krause, — . Canlis 11’, -fe- dalis. . Petioli:usque ad -45 lin. longi; Jaminam 14: lin, lori- gam, 10 lin, latam sustentant; alia folia latiora, alia 'angu- stiora. Pedunculi 14 — 16 lin. longi; calyx 6 lin., braeteae involuerantes 5 Y, lin., corolla 15 Jin. — An. CO, roscae Dh. var.? obsiat caulis non volnbilis, folia breviora, bractene, et laciniae cälyeis obtnsae. 930..Cuseuta paneiflora Ph. ©. eaule temi, Aliformiz foribus solitariis, binis jernisve, sat magnis (1%/, lin. longis), late gampanulatis; ‚pedunculis Rores asquantibus. rel superan- tibus, nudis, vel squamas 1 — 3 gerentibus; calyeis eupulati dentibus. late triangwlaribus, fubum suhaequantibus; .corollae laciniis oblongo -triangularibus patulis; staminibus ‚styles, Aila- mentis. autheras, aequantibus,. stigmatibus .capitafis, ylobosis.. nz In.Myrto Nummularia.prope Anendinveni. Squamne .ad basin Slamentorum.parvae fmbriatao. 931. Phacelia sinunta Ph. ' Ph. hispida, viscida, ereita, ramosa; foliis petiolatis‘, linearibüs, einualis, lobis iitegerri- mis aut ineisis; ladiniis ealyeinis ovatis, ‚hand arcrescentibns; stawinibus inchusis. ' In provineia Goquimbo variis locis: v. Doia Ana, @ne- brada escondida .eic. invenit .oru.- Volckmann. — Radix simplieissima ,:.albida, 1%; lin. erassa, - Caulis 5-pollicaris, basi 4%), % lins|erassus. . ..Folia ad basin oonferta, bipolli- caria,,. petiolo tertiam hujus. longitndinis parlem- vecupante, 5 lin. lata, lobis_utringue 5-63 in foliis majoribus-lobi bis vel (er: erenato-ineisis; rhachis :vix 1 %/, Im. lata. Flores, dense conferti, caernlei; calyx vix 2 lin. longus; corella ealycem sesquies aequans,: diu.:persistens. --Capsula ovata, acuta, ca- Iycem aequans, albida, . exins:semina non ostendit; .. semina . quatuor ,, oblonga, ‚verrncoso- Aspera. — .Differt a. PA. viscosa 186 mihi for. Atac;t foltis linearibus, fere pinnatißdis; lobis caly- einis ovalis neo :spathulatis neque exerescentibus ; staminibus inelusis etc. 932. Hutoca pasilla Ph. Eu. pusilla, pubescens, viscosn; Boltis „bipinnaihidis, laciniis brevissimis , angustis; Aoribns mi- nutis, axillarihns terminalibusqne; laciniis calyeinis fineari- spathnlatis. In Andibus prov, Santiago loco Jieto „Malpaso“ inveni.— Radix:isimplex, filiformis, pallide füson. Caulis’vix ,- pollicaris ; :erectus,: Aliformis,: apiee ntidns. :-"Felia. radicalid 13/,"poll..longa, :21/, Tin. Tata, pinnis 6-10; latit; Taciiin- ram. vix 3; Ein. »\'Floresinferiores axillares, imo fere"basi- lares,. :pedunenlo 5 lin: -longo: insidentes, ‚supremi fere icapi tati; subguini, Dasi foliis nomnullis eineti; quae simplieiter pinnatifido-ineisa: :- Calyx in Rore fere 2 lin; in fructw 3 lim longus; laeiniis Iinearibus, 1/5 lin. latis; basi' angustatis.' Co- rolla basi, lutescens, apiee. violascens, fere- 3 lin. Jonga. — Differt „ah Eu. Cumingti Benth. exignitate omniem partium; acinijs ‚ealyeinis multo angustioribns; corolla_ bene ‚explicata enlyce multo longiore. " -933. Heliotropiam mendocinmn Ph. Ann. -Univ.Chil. 1862. 2.. p.. 400... H. suffrnticosum, . ramosissimum , :pilis albis 'appressis:omnino strigosum; follis lineartbus, in petielum brevem attentatis,acatis, wargine ‚subrevolutis ;- apieis laxis; plerumgne geminatis, basi bracteolatis; .corollae albae,. caly- cem bis Aequantis;tubo 'extus ei intus strigoso; stigmate co- nico, glabro, apice; penicillato, 'stylum fere soperante; ‚naculis hispidis, Ba EEE ya ons In prov. Mendoza- legit ori. W. Diaz, „u , Radix Sini- plex, fusca, Caulis sex poll. ‘allns, basi praeserlim valdd ramosus.. ' Folia majora 7 Hin, longa,'1 lin. lata; 'petiolo fere 187 1.din. lango. insidentia, confertaz; nerrnsmedianus sultus valde prominulus. Spicae demum 21/,-pollicares, juniores haud srorpioideae; . Hores laxi, inferiores modo.hracteati, bracteis subulatig... Calyx nsqae ad medium ‚fissus, 1,2/z lin. longns, laeiniis augustis, parum inaegualibus. _ Corolla fere. 3%, lin. longa;. Himbi expansi diamet, 2%, lin,; tubus oalyce, dongior, lutens, exins et intus pilis rigidis appressis, ‚hietus,, qui per vu is longitadinales nervo mediano loborum „sorrespondentes dispogiti sunt. . Stamina pari infexiori tubi inserta; -antherae ‚apige acatac. basi sua stigmalis apicem, apice suo Taeinias ealycinas altingant. Nuenlae subglobosae, _ pilis. patentibus albis ‚hispidae, utroque atere foyeolatac. \ . “ 934. Meliotropiuin 'chiysantkı m Ph. Ann, Univ. Chil. 1862. 2. p. 400. A. süffentieosüm, "pilis appressis albis etri- gosam et ineanum; foliis coufertis, Hinearibus, "oblüsizsculis, margine ‚wrevolutis; spieis terminalibus, soliteriis, . pauciloris, Boribus 7.-— 10,. sessilibus,. bractea..snbnlata, follisz;. calyeis quingsepartiti laciniis Iineari-subulatis;: corolla (sieca. saltem) pnlchre. anrea; . iubo calyeem:.superante. extug-albo.-strigoso, intus glabro,...corona, pilorum: e, faneibus modo: pendentibus; stigmate suhsessili, elongato -conico. . Pariter e prov! Mendoza: attulit W. Diaz, — Caulis ad summum 9-pollicaris, basi diguosns, 11 lin. erassus. Folie majora 9/, lini-longa, 1 Yg lin. Jata; "petiolus’ eorum vix'1 lin. aciniae calyeinales 2 lin. longae; corolla 4 Hin: ; -diam. limbi:%%,,, ‚Fructns fere didymus, nueulae-laterefoveolntae; pilis albis mollibns vestitae;.. Tubus corollae. et: pars ihediana laeiujarum extus. pilis albis."appressis.: confertis: sirigosi, "sed intus fabus glaberrimns; et’modo e fancibus quingue: pilorum faseieuli-hasenntur, :--Aniherae. ut in. priore silae, sed elon- gato ;conicae, ;Stylus--brevissimns ;-- stigma basi infatum, 188 deinde abrupte angnstatum et sensim attenuatum,: apice bar- batum. - . j j on 935. Heliotropiuim Peareei Ph. — H. fruticosum, ra- mosissimum, strigoso -hispidum ; foliis confertis, fasciculatis, minntis, linearibus, obtusis, margine revolutis; spieis dieha- tomis,; Noribus minutis. Ann. Univ. Chit. 1861, 1.'p. 65: In pror. Coguimbo legit orn. Pearce. — Ramali dori- feri in speeimihe “quod’ suppetit vix 24%, poll. longi, adall glabrati. Folia 3%, lin, longa, Ya —%/g lin. lata. Oorollas 2 kin. longae, alhae, extus sient calyx setis albidis hispidas; - laeiniae enlycinae breves, triangnlares; tubus corollae brevis, ealycem vix superans, Frueins ....— AbH. chenopodia- ceo A.DC., quocum floribus foliisque parvis convenit, ‚foliis, calyeibus, ramulis strigoso-hispidis nee glabris et glutinosis statim dignoseitur. Fa 936. Eritrichum Volckmanni Ph. E. suffrufieosum, multicaule; ramis foliisque viridibus, setis patentibus albidis; hispidis, foliis Hinearibus' aut oblougo-linearibüs; floruin 'ca® pitalis terminalibus densis, globosis, bracteatis; oalyco Selit flavidis hispidissimo;: eorollae tubo brevi. Ann. "Univ; Chil. 1861. 1. p. 54. 2 Prope Huanta in prov. Coquimbo legit orm. ‚Volck- mann. —‚Specimen, quod ante oculos habeo, ramos quadri- pollteares. eirca.@], lin, erassos ostendit, qui plerumgue e-me- dio unum. vel dos ramalos forigeros emittunt, et apice cal pitulo forum terminantur. Color parum canıs,. foliorum praesertim »satis viridis.- Folih inferiöra fere 'pollicem :longa, %/, lin. lata, superiora mado: 6 lin. leuga, fere 11/2 Ain.lala; ramea- pollicemw eireiter: inter-&e .distant, suprema glebulis Nor rum magis ninusve approximata.: ‘Flores subsessiles; 'infe- riores bratieola calycem aegüante--fultiz - 'calyx ‘mode i kin. . 189 longus, Jaeintis. linearibus obtusis, setis. flaveseentibus fere lineam longis densissime.'obsitus, sed minime tomentosus,. Dia- meter limbi corollae fere 1%/, lin, tubus. vix %, kn. longus. Fructus, in eapitulis nondam aderant, sed in hasi ramorım, sicut in E. dimor 'pho mihi, aliisque , . fores solitarii, . aderant fenotum maluram 'relinquentes. Ri fracins calyee, inolasi, 15, iin. Iongi; achaenia. alba, ‚apicem versns, valde atfenuata, extus’ convexR, intos irieostata, laevia. — A religuis speeie- bus capinligeris v.ger BE. capituli ifloro, gmaphalioide ee, salyoe minime lanato - (omentoso facile distingajtar, Br. Kritrichum longisetum ‚Ph...-"E. annaum,: setis magnjs ‚patentibus,.. pilisque appressis! vestitum; caule dense foliato; foliis.linearibus,. a basi sensim. angustatis;. - calyeis parvi, selis:horridi laeiniis. setaceis, fioribus.minutis«. - - . ; In. prov, ‘Aconcagva- prope S, Felipe, Cateminete.' Tegi. — Canlis, jam:;6-pollicaris- simplex, eum 1 11/,-pedalis ramosissimns, 'setis 'palentibus, Tere 12/5 Tin. longis primum fleris, deinde albis’ sicut folia- et calyx’ hispidas. Folie 8 14 lin. longa, ®/, lin. lata. Spitae geminatae veliternae, calyx 1°/, lin. longas, fruotifer vers, 217, lin. Jongus,. quin- quepartitns, Iaeiniis, ‚setaceis, seta longa terminatis. Corollae tubus calycem aeqnans, diam, limbi vix 1Y, lin _ Achaenia vix il Hin. langa,. „acnmnata, valde tnberenlala, — . ‚Species pubescontia, caule dense foliose , Boribus” minutis, laeiniis ea- iyei 8 setaceis distineta; flores axillares, quales in E. elan- destino, aulli, ‚938. Britrichum . glarcosum Ph... E. annuum, pilis patentibus ‚hiysmium , ‚subeaneseens;: .canle erecio, apice ra- 1080, .0..6- pollicari; foliis. anguiste: linearibus; spieis .dichoto- mis.aphyllis; galyeibus densissime hispidis,. loribus minimis. ‚In .alveo. Auminis Aconeagua. frequens. .— Folia 97/,. lin. 190 longa, ‚vix. %/g Hi Jata; enlyxmodo 1 1/; lin. longüs; tuhus corollae ealycem aequäns; diam. corollae modo 1/, lin. !. Achar- nia. punetato -aspera:. : Bu oma ‘ "989. Eritrichum apricum Ph, BE perenne,,. „pilis elo gatis "albis‘ Kispidum ; caule pedali ereeto, saepe a baei Tamoso; foliis"eonfertis linearibus, elongatis, spieis diehotomis” et ui. chotoimis, aphyllis; Horibus pedicellatis ; calyeis guingueparti laciniis angustis, iinearibas, obtusis ; diametro vorollae bi lineari. | In variis loeis prov. Keoncagna legi v. gr. prope Cateinu, — Canlis, ce. :pedalis,. 1'/,: lim. erassus.. * Folia 22" lin. Tonga, 1—1"/4.lin. lata. : ‚Calyces. ‚breriter pedunenlati, fructiferi 2 lin, !longi. '. Achaenia. dimidium calycem: aequantia, :albida, asperrima,. sed achaenia hypogaea calyce urceolato breviter? dentato inelusa duplo majora, .2 lin. longa, olivaea;: lae- vingeula. — An E.. lineare DC.? -Planta,. quam: pro E. &- neari habep,; pariter. fruclus ‚hypogaeos. habet. et. räcemas apice cireinatos sed flores sessiles et ealyces multo ninores ostendit „. canlemque ‚simplicem, Bu '940; Kritrichun mihutiflorüm Ph. EB. pertune®, pie lis 'albis appressis‘ Strigosim ; vaule erecto, 'apice eorymb0s0} foliis Iinearibüs, obtusis, inferioribus emareidis; racemis ‘bis et'tör dichotomis, aphyllis; calyee subsessili, setis Häris pa A tentibus' horrido;" corollae minimäe tabo' ealycem "zeguante; limbo brevissimo. - =! a \ De In proy. Colchagua legit orn. Landbeek, — Radix brevis, simplex,' nigra. -Caulis eirea 9-pollicaris, basi vix lineam crassus, Folia radioalia et cAulina- inferiora enareida, eaulina majora quae adsumt pollicem longa, 3/4 lin. lata,-ple* raque convoluta, omnia ereetas- Bacemi: demum 'tripollicaresi Calyx11/; lin. longus, haud' acorescens ; setae' baseos calyeis 191 diametron tubi aequant,.‚seiae laeiniarum vero lounge breviores appressac, ..Diam. limbi corollae vix.&/, lin. ‚Achaenia;®/, lin: louga, Etiam in .hac specie. ad basin caulis calyces, unus:vel duo, sesgiles, nigri, 3/51 longi, laeiniis lanceolatis; qui-achae- via fere. 21/, lin. longa, nigra, parce granulata ineludunt. — Habitus. et flores: minuti I, glareosi, . sed perenne;, frackibus hypogaeis donatum, canlis:appresse pilosus: et.: salyees setis patenlibus herridi., . gu. Eritrichum dilfusum Ph. E perenne? caufe äif- füse ramoso, pedali, seinlis peitentibus hirsuto, 'albo-verruch 1680; ° foliis linearibus‘, älbö- verrucösis, Aispidis; ealyeibüs subsessilibus; Tübo 'sicut "laeiniae selis patentibus” Ravis hör- tido; eorollae mihimae Iubo calycem äequante. j In Andibas prov. Coquimbo invenit oru. Volekmanın. Pais'inferior" cänlis deesi, Folie 15 iin: Tonga, 137, lin lata, exädie Tinearia; Süprema tanininmodo bast Hätlora, nes scm- per. Baceini nt videlur breviores giam in "ahleoedente, Calyx Norifer 1%, Tin. longis, Trüettfer vix’ major, "ad summum 13/2 Yin’ "Seläe parum longiores quamı ealyx, sed denstores 'quam in antecedente, et in laciniis pariter patentes, aeque "lonigke ‚quam in Inbo. Achaenia subrugosa, longiora” quam in E. ininutifloro. Ab hoe &. diffusim praeteren differt: caule a € ramoso, foliis‘ allo- -verrueosis, planis, Iatioribis e ee re ; 9. ririchum ehrysantıun Pi, EB. perenne; ra- dies ‚simplicis: ‚sanle., ‚ereato ,..basi..ramoso, sient folia ‚pilis., pa-, tentibns, hispido;- foliig . lingaribng. obfusis; ragemis.densis, glo- bifgrmibus; „ealyee setulis. flavig...dense.. obsilg; : anal sat magna, ‚pulchre aurantiaoa,..diam. 2. linearum...- rien In:-Andihas:'pröpe. Ifapel-degit idem, — Canlis sexpalli« - varis., basi ramosus;: ramis .divarleatis. ;; Folia pollivem longa; 1 lin. lata. Peduneuli saepe elongati;.nudi,.sub eapitulo.vere 192 foliati, fere involueratis - Diameter capitulorum 5—6:lin. -Ca- lyx .fere 11/, lin. Jongus; latiniae :fere lineares,-" obtüsac propter pubem: apieis-densiorem:-spathnlatae apparent. Tubns corollae. latus;..brevis; -fances augustatae. Achaenia nondum maturavere, sed':uon“ desunt fructus 'hypogaei, calyce: jan destructo liberiz. hade achaenia alba, ®% lin. longa, tubereiliö sat: magnis, irregularibns asperrima. - u en 943. Eritrichum pratense Ph. E. perenne, - pilis ap- pressis dense yestitun; eaule ramosissimo deeumbente;. foliis lincaribus, | ‚acutinsenlis, ‚plerisque oppositis; racemis demnm elongatis, aphyllis; pedicellis eälyee brevjoribus; calyoe pilis Intescentibus dense vestito; tubo eorollae salyeem ‚aequante, linbo "medioori 13/,-Lineari ; achaeniis albidis,. 'reticulato- rugosis. u In pralis ndis prov. Yaldiviae inter. Roble et Pilmaiquen legi. — Radix nigra, ramosa, lignosa, Canlis ramosissimus, 6— 9 poll, longus, Folia exäete iinearin, majora 13 lin. longa, 11, lin. lata, ‚sicca albo- verrucosa. ‚Calyx fructifer fere 19/, Tin. longus, Norifer 1 1 lin. longus; Iaeintis linearibus, oblusis. \ . ‚9, Moluccella, inevis IL, u Hacc. planta- syriaca variis in locis prov, Aconcagus spon, tanea facta ‚est vg prope, Coneumen, in transitus inter Santiago es. Felipe de Chacabnco dieti deelivi boreali etc. 945. 'Stachys ochrolenen Ph; St. 2, hirsuto -villosa 5 eaule adscendente; foliis’änferioribus petiolatis, ‚oblongo@elliptit tis, erenafis,' -superioribis euneatig; in’ petiolum “attenuatis, sessilibusque, orenato= serratis,, floralibus demum ovalo-land ceolatis, integerrimis , inferioribus: ealycem bis’ aegtiantibus; vertieillastris 5 — 6-foris; calyeis- infundibaliformis '.dentibus tabum dimidium vix superantibus, ‚pungentibus; eorollae ochro- lencae:tilo- oalycem. superante, : -. ci: Zr | 193 « ‚Brope Rafael: inter ' Tome: set Ghillan invenit-orn; Völck- mann. — Bami. 9. — 12-pollicares. -Folia:inferiora :petiolo 6'/5 lin: :longe. insidentia ,14 lin;:longa,. 5 linv latay “dentes utringne c. 4; „cäulina mediana: 14 lin. Tonga, 3%/, :iin:: Iata, dentibus: utrinque:‚B; ::-Flores subsessiles,;ealyx'22/, Jin. Jon- gus; tubus ‚sorollae 3 lin.;. : labinm inferias::dised-purpureo'- punctaiunt,. 4 lin..longum ;. snperins.dense glanduloso-pubescens, Pili :similes. apice.:glanduliferi :-totam ..inflordscentiam "obtegunt. — Ab ommnibus. ‚St: chilensibus. colore: Noris. statim:"distin- guitur, 946, ‚Stachys elipüien, Ph. Ss suffruticosn, | ereeia, villösa; Toltis "basi” rotundaio- -onneaii, ovalo- elliptieis,, ‚Paugi- crenatis; foralibus sessilibns, demum integerrimis; vertieil- Tastris 'sextlarisz""e calyeis Tongtus villosi dentibus apice spino- sis; vorollae salycem fere" ter“ neguahlis “tube ealycem ‚snpe- Zähte. ae En rl Auttbis . Saütidgo inveni.— Caulis HX pollicaris, Folia’inina Beddnstlo 5 Tin.“longo insidentin, "31/4 I Jonga, 21/, lin. lata, mox majora, brevius petiolata; majoribus Ion- gitndo. 7 Ygrling Tatitı <41/g Tin’; petiolus 2A/, linearum, den- tes.:utringne -güingue: : :Folia- tloralia -inferiora.- ealycem -fere bis aeyıtant: etu-Suberenatasunt,-Sequentia)-iälegerrima ,-talyei äegtalid, »1.Calyces‘:3 lins:.longi:, dentes anguste lanoeolati, tnbo paullo longiores. -Eiabium corellae inferins: tabum 'ejus “ aequatı: Deellean. seo hei Do, 947. :Stachys: Worohjileillo Ph... St radiee lignosa; eanlibus ‚ereelis,. basi 'villosisy: superius gländuloso-puberulis; foliis ‚ohlongis, iragosiss: basiteordatis; ‚erenatis,, ‚erenis utrin- que 7 94..verticillastris sexflöris; ealyce (foliisgue Norälibus laniceolatis}--iniegerrinis) spinosd, gländuloso- pubeseente 'gt hirsuto;: „eorollae.‘.calycem bis aequantis tube. vix e 'calyce exserto, ‚labio_superiorezexius: dense villoso. ° *..- = Rs Br Bd. 25 Heli, 13 194 „.. ::Prope Conenmen,. ubi ab incolis „Toronjileillo“' vocatit, in- venit orn. Landteok. — Caulis Y,— 11/g-pedalis. .-Folia inferiora petiolo .67/, lin. longo fulta, 9 Iin. longa, 4 lin. lata; snperiora.omnino sessilia, jam- spinosa. „Calyx 2®/, lin;-Ion- gug. In omnibus- speeiminibus pubescentia brevis, ‚dense glan- dulosa,. sed. in: nonnullis praeierea pili albi longiores, :3/, Hin longi,. patentes, 'numerosissimi, in. aliis pauel. —. Ab omaibus speciebus „chilensibus..pubescentia . brevi: glandulosa "et -follis Boralibus: etiam inferioribus integerrimis differt, j FRCHE TEN 948. Prunella vulgaris L. °"Prope 'oppidum Ancud, eapit. insulae Chilo& (öhten 8 Carlos) Jannario 1859 i inveni. — ö astre 949. Mouchen copinpeneis GayV. p- 26. t. 55. ed Prua Inevis Juss. (Caszelia cuneato- ovata av. Ie. 583) « eanden plantam esse comparalio i6onnm primo adspectn docet. Non solum prope Copiapo frequens est, sed etiam prope, S. Felipe, $. Bernardo, Mendoza etc, „Nomen vernaculum Papilla non Bapilla. — u 950. Verbena Landbecki Ph. V. sufuticosa, pilis :pa- tentibns, .brevibus hispida; foliis brevibus, multipantitis;..laci- nis linearibns obtusig, margine revolutis; foribus eapitalis, - ‚pulchre ‚guerwleisz; bracteis subulatis, salyce. parum ‚brevipri« bys;. antheraruın ‚appendieibng nullis, eb ei EM Prope Choapa invenit orn. Landbeok. — Ereole lignoso, eaules.plires, 6 — & poll. longi; ramosi, adscenden- tes. naseuntar, '.-Folia conferta- faseichlatä apparent, :proptere® quod fere omuid: ramum rudimentarium. in axilla fovent; Tone gitade eorum 5— lin, Iatit;5—6,; löbi-utringue 2-4 guorum inferior, longior, iteruin Arilöbns „vel 'bilobus; ;reigul ‚integri.. Internodia superiorn elongata.:sunt, Peduneulus 8 16 Hin, longus; .calyx: 3%, lin, longus. —: ‚Habitks omnine 195 R, erinoidis, ‚sulphurene .ote,, sed: ab omnibus speeichus ejus seetionis..defeein. appendieum in antkeris differt. er "gl. Verena portigens Ph. 'V. suffrüticosa, eahescens, pilis brevibs, albis, pätehtibus "bispidula; canlihus adscen- dentibus; follis strigosis, nultipartitis;" Jäetitis Iinearibns' ob- wir tüsis; Horihus’ capilatis; “capitulis’ deinum elongatisy hracleis länceolätis, calycem dimidium aegwantibis; fs bus roseis; Ercge ee ue äppehdieibüs antherärum olävatis, exserlis, Prope "Yuilimarl in, prov. Aconcagna, invenit “orn. Land- beok. — E collo lignoso’ Eaules plures ereeti vel adscenden- tes, Ya — 1!/,-pedales surgunt. Folia majora 8 in. longa, fere. totidein"lata; lobulis utringue 2-3, inferigribus trilobis vwbilobisz:reliquis: integrisz lohi ommnes- lineares;! apice--rotun- dati,;“ maxgine :revoluti; -pilis -albis: "appressis dense ; vestiti. Peduntali. jam: %/, jam- 2 poll.:longi. Calyx 2t/, lin. longus; hispidüs‘, sed-Iracteae-.modo'1%/, Iin.- longae. - ‚Tubus corol+ lae 4 lini*longus. > Unica speeies: chilensis. antherarum ap! pendigibus eluvalis,. exsertis. munila,..quae. antea innatnit, est Ku sulphurga Sweet, quae colore-Noris,., eolere. viridi.folio- zum, eorumgae. ‚lavinjis longioribus, ..angustioribus ‚prime ad- spegtu..differt.. . u "952. Verben Vonntiensist L. TV herbacea ‚rec, eolalis, sup ribüis Bemiamplexiealibts, pro: nie serrälis; "spleis terihihalibuß, plerüiiiqub ternis, elöh- Bars, densisz "bräcteis vix ‚Kispidulis, ealyee parün "ongio- gt ev een en fin erh nn In provineia Valdivia freqguens. — Caulis interdum guadri- . pedalis;-simplex ‚.apiee:.trifurcatus, sed. saepe plures_ex.cadem radiee. Folia 2 poll. longa, 5 Hin: lata,. basi..paullulum .anz gustata,. ‚dimidium- xeanlem.:;amplectentia „;, profunde. serrata, 13 * 196 aspera , nempe setis breribus, appressis; © verrucä ‘orlis; ob- sita, guae in nervis paginae. inferioris-Tongiores fun. ::Rolia suprema, integerrima, lanreolato -linearia. . Peduneuli, valde elongati. Spiene satis, densae, sed breves, ec. 11/,- pollicares, malto, breviores quam in P. hispida R. ep, Bracteag, ii in fimis excepüs, ealycem perparum ‚xcedentes, pilis perbreui: bus hispiduli. Calyx minutus saepe Purpureus. Flores vie; lacei, minuti, — Omnino intermedia inter P. hispidam R, ei Fi Bar litoralem Kih., a priori pubescentia brevi praeser- tim bractearum, ab hac eaule hispidülo et spieis densi prime alspecın diyeren. FR u oe 953. Lippia seirpen Ph.. L. fruticosa, subaphylis, ga: bra;. ramis elongalis, inanibns, striasis ,. foliis-.minimis:.oblon- gis, oppositis, spieis_terminalibus. Jaxis; Noribus bifariam. dis» positis; brasteis 'squamaeformibüs; calyeis glabr7,'.elongati dentibus .eJongatis, corollae albidae.faneibus. pilosis, tubo ;c4* Iycem bis aegnante, Ann, Univ. Chil. 1862. 2, pe MORE 9 In deolivi Andium mendoeino in- transitu: „Portille'de ılos Rivguenes dieto Invenit orn,; W. Diaz; — Bami pedales; basi IY, lie. erassi; internodia saepe 11/,- polliearis, Folia satp6 sguamifermia, in ramis novellis 1%, lin. longa. - "Spiene ‘Bi sacemi 1-—2 poll. longae; bractene subulatae 1'/, lin.;..pe dieelli vix 1 lin. Calyx 21/, lin, dentes ejus, valde ingequn- les, angusti. Tabus eorollae, areuatus 4 lin, longns;, diam Iimbi 4 lin; laciniae, sierae, sulfareae, venis nigricanfi 08. Fruetus non adsunı. Z An Dipyrena glaberrimu. Hook, et Gill.? Locus natalis es "descriptio eonveniuni sed folia alte AG dienntur. BE er R rar, Zu BEE A 954. Lippia juncea? var, foliis dentatis. Dipyrona 'den- zata.Ph. Linnaea ur. 347, ni Speeimina a cl. Gay in: collibus: subandinis ‚prope’ Cou* vr 197 guenes Jan. .1831;, :in:Andihus prope Linares ab: orı. Ger- main, in ‚yalle um. Bio Olaro prov. ‚Colehagua..ah .:arı, Volekmann. Jecta adsunt, aliaque .quae ipse in Andibns San- tiaginis:.degi,., Frutex.:cinsa- 4-pedalis. :Folia- in,petiolum bre- vissimum: nttenuata, .ovalo-oblonga, obtasa, uiringue denti- bus ;quingque grossis. subserrata, majara 8 lin. longa, 4 lin. lata. Spicae interdum 2 1/,»pollicares (in..opere. Gayi ad summun ;pollicares diruntur); rhachis et ealyx.dense pube- seenfes; corolla 5 lin. longa, enlycemque. ter aequans; feu- etus dieoecus , dispermus. Species valdiviana prope'Rio negro lecta, quae in öpere "Gayilad Eippiam juncedm :refertur,: arbor ,. foliis: -acatis, subintegerrimis' mihi distineta :videtur.-ı Ham ‚sub. nomine Di- pyrenae' valdivianae 1. oe. nr, 346 deseripsi. .Ambae et an- tecedens a Kippiis religüis chilensibus' corolla -caly&em quater aequante satis' differuns, : et cum. Dipyrena vonveniunt, “:cui tamen fructus tetraspermus 'adseribitun . : D. ‚glaberränam; guas in:Andibus inter. Santiago :'et: Mendoza cerescere: diciter, nondum: vidis “Opera in quibus -haco species .depietae sunt, eheu! inspieöre non possum. \ 955, Wierembergin petiointa Remy Öay Y y 46. est N. repens R et PR, quae ab iis minus exacie depieta est; eienim in loci a. ‚B et PL indientis N. ‚petiolata fequenlis- sima est, neque alla ‚pceunrit, j EEE: [SEE B B B 956. NWicotiann ınaltiller® Ph, : N; herbacea,: caule erecto, ramobissino, 3-—5-pedali, pubescente, viscoso; foliis peliolatis ‚Tate: ovazis ,. aeuminatis; ‚Horalibus.-angaste lineari- bus; floribus. numerosis,; panieulatis; corolla elougato-inbulaon, alba, calyeeın. ter. aequante: ..:; en Prope Choapa reperit- orn. Landbeck. . Radix alba, Canlis basi 2 lin. crassus, fere a basi ramosus, :,Folia. infe- 198 riora petiolo''1}/, ‘poll. longo fulta, 5 poll. longa, 3 poll, lata, sequentia sensim angustiora; lanceolata; suprenia lineariä, 2 poll: -lunga, 'vix 1 Hin. :lata: ' Peduneuli_ inferiores “elongatl, bractesti, braotea alabastrum im axilla ‘fovente; pedicelli'inodo 3-4 li longi.. Calyx 4%, --5 lin longas; vix averesdens, lasinüis linearibus, obtusis, vix inaequalibus. Corolla 19 20 lin: longa, vix 11/5 lin. ante expansionem limbi lata,-Ia- einis acutis, intus alba, exius viridis. A IV, pazciflora: Betty et N, geuminata' Grah: statim Noribus numerosissimis, 4 N: angustifolia RB. et P. foliis late ovatis differ: 9: "m 957, :Nicotiana? minims Ph;. N.? perennis, -bumillima; foltis rosulatis ... spathulatis,. :glaberrimis ;. Loribus ‘solitariis,' sühsessilibus; ‘ calyee: qningnepartito;, lobis linearihus. obtusisz ' eorolla valycem bis aeguante, extus pubescente, -infundibuli- formi, limbo quinguangulari, ante. anthesin plicato; staminibus aegqnalibus, e faucibus subexsertis; antheris:glohasis; stigmale patelliformi, %, corollae: aegnante. »- \ En In fssuris rupium- in Andibus „‚de Ranco“ dietis-ad c 5500 ped. s. m; invenit orn. Pearce. — Tota planiula pollicaris, Folia radicalia 4 lin. longa, 17, lin. lata, Peduneuli lin longi, foliati, foliis ad basin Noris confertis, potius linearibus quam spathulatis, apice rotundatis, Calyx 3 fin. longus, us- que ad „guartamı vel tertiam partem ssus, Iaciniig iate linea- ribus rotundatis, quae cum foliis supremis confundi ‚possin Corolla 6 lin. louga, alhida, plicis violaceis. Antherae pal- lide Havae. - Frustus? . © 0°: BE ' 9576. Nieotiana parviflora Ph, N, caule I: - 1I/g- pedali, basi Janato-villoso, apice glanduloso-puberulo, viscos0} foliis sessihibus, cablinis inferioribus: latis,. oblongis; autringue aegqualiter anguslatis, fere rhombeis, ısıpreimis -ovinto- lahh- oeölutisy' Nedicellis calyce hreviorihnsscorolla gärva“ alycom vikibigladguanter tn deln © ; en nn nn rn. 199 -Prope. S:: Felipe do: Aconcagua .legi. — ı: Folia inferiorx 5%/, poll, longa, 25 Itu. lata; calyx in flore 4%, lin. longus; corolla 7 in. longa. — Primum ‚pro N. Miersii Remy (Gay V. p. 56.) habui,. at gatis. differre videtnr: foliis radicalibus . emareidis neque rosulatis , ‚canlinis jatis, etjam summis Iatio- tihns, ovato- lanceolatis; ealyeis laeiniis ‚haud, ‚oiliatis, , ‚N. parviflora guet, est Petuajae sp.) j \ ‚Obsery. Nioopiana Miersii Remy, apud Gay vol. Y. B 87: erantha, horti Paris. ‚esse dieitur,, etp 48 ejusdem vol. Nieotiana micrantha, hort, Par. ad Nierembergiam amoma- lam Micrs ‚refertur, sed "deseriptio, amlarum salis, diversa, An ‚alhilominus eadem planta ? "958, ehysalis mendochna Ph. ° An. Univ. Chil. 1862 2. p. 402. — Ph. annua‘, glabra, .parlibus junioribus modo pulverulento - puberulis; -foliis :sacpe geminis, sat longe/petio- latig, „ovatis,.:infegerrimis; .‚pedunoulis axillaribus,: solitariis, ereetis, fractiferis. defexis; ealyeo ‚magnoe, eampannlato;. eo- rolla ;immaculata,: magna ‚ Aavescenfe; antheris. Havis. : ‚Loco „Melocoton“. dieto in prov; Mendoza: invenit 'orat: W.-Diaz, — Polis: petiolde 9— 10-lineari insidentia, usque ad 2% lin:!longa et. Iune-15 lin; lata, "plerumgne paullo mi- nora, ejusdem paris jam aequaliajam panllo inaegnalia. Pe- dunenli 15 Iin..longi; . calyx in fore 5 lin... longus;: dentibus triangulgribus acutis, dimidium' tubnm.‚vix ‚superantibus, basi densius spuberulus. . Diam. corollae.8. lin; extus et intus pul- verulento.- puberula „sed ‚minime ;hirsuta ‚est, .Aniherae elon- gatar, Aayae. . Stylus stamina fere.:bis/acquans, reelus, Apice stigmate sulgloboso terminatus... -Calyx in fructt immaturo Jam, 12 lin..longus, subelausus. Alabastrum.floris .mihi magni+ tudinis regularis, esse videtnr. — Primum: pro.Ph. glabröuscnla Dun, habui, sed hace petiolo pilosnlo,. pedunculis Jonge bre- 200 vieribüs; eoröllis tuho-et:-fanen« villosis -abunde: differre vi- detuni.cı om sono net nt rt oe ie rgsg,” Solanıin rhocarptin Ph. Ahn. „niv. Ch, 1862. ER JE: 1: WE Irütieosum, 'glaberrimum ; foliis ar. resp nösie, anal, iülegereihie, "aeilinsenlis; eymis demum axil- wi läribng; Sörellig” vor,; fractu oväto, cordineo, Paullo infra thermas „de Chillan“ dictas legi. 2 Rolla 20 In. longR,: 10 Ti, lata, acnia, sed’ non lönge imiieronata, petiold 8 lin. longe ihsidentia, Pedunchlus, communis (rückten) 20-Norus; pedicelli’iO lin. 1 ongi;, alyz patens" 5’ lin. Yohgus;" bäcede 7'lin pollicem foigua longae, dä lin. "ernssar. Flores si e fruein argumentare Heer’ Magni. _ Similiimuin‘S, erispo BR. et Pa. sed frugtn duplo.majore, oyato.. valde.. di- versum, ., . m . a ! we a un: 960, Solanum Coxii Ph. S. suffruticosdm-; ramis’ follis que novellis «dense' hirsutulisz foliis breviter ‚petiolatis; ovätik, inferioribtrs subintegerrimis,“ relignis: repando': deutalis,' "den? tibus uteingue 1-—'3; nmbellis 'süboppositifoliis, : Baucilonis; peduneulo communi- folium. haud aegnante, pedicellis aequali; dentihns calyeinis quingae, hispidulis, obtusiusenlis;- . laciniis corollae elongatis, acntis, dense puberulis; staminihusi coalitis a-stylo.adscendente.superalise: 0.0... en te »2cAd Iaenm-Todos Ios Santos reperit om! 00%. .-Räm 4-5 polli-longi suppetunt.: Folin internodia' superanfih: eluso petiolo 3: Hrn. Ion&o- usgite ad 16 lin. loiga,' 7'lin. 1a; basi enneala sensim in petiolim’atiennata, demum’glahriüsöuläs neryi ntrinque tresy, "simplides; -Pedunenlus 'communis 6’Iin. longas, pedieelli deman: refracti.’ -Dentes calyeint 3/, 11h: longi. Diam. corollae' apertäc 4 lin; tolumna staminen {*, lit Fractus .... — Ad Morellas spwrics Dunalii (DC: Prod: XUEL a. p. 44) pertinet 4 \ Din male - 261 95]. Solakum: mendocinum Ph. AunUniv; Chi), 1862; 2: 9.408... 8. -annnm ;: canle: raröoso:, ;lereti, .sirigoso, ‚wae* teriim Iaeviy' foliis petiolatis,- lanceolatis, .integris-vel repando- dentatis, acutis, unirinque laete viridibus;: oymis extraaxillari- bns, „panciforis @>4- Noris) ; a pedigellis demunm, deflexig bacpis, ‚globsie j ne: In ‚Brop.. Ms ndoza invenit, or, . eriin majera 16 lin. k 58, 5 lin. lata, p Tage ten dentia,, (omnia?), „golitaria 3 dentibns "zen 8 1-4 a roch ehler Er cher. praedita vel intogerrima,, Supra fere, lnberrimg , „subus aegue viridie, eisi,,pilig ; albis appressis, in ‚„nervis, copiosioribus: ob- sita; nervi laterales utringue quingne, perobliqui. Pedunculus Brise ommnnis 5 Y% lin, strigosus; pedioelli 3, iin. | longi. Calyx IR) C ngue the fi jäe. end dia. 67 ih S. graoik” a „airiplicafohie "ei. facile pibencentia distin- guitur, ". “ “ Tour ET IT BB ir 02, © Solanum eniophyitum 2% Au. U up n $ pilis paucis fi 5 ARTE: e gosum;, eaule dere; s, „oblongis, pecdin: a0- ir. " INT BET pinnatifidis, Ineiniie irinque “ pedunehlig extra- PEBEF E Fir us Bern j axillaribus 3 paueilloris” @_ 5- foris), ki defexis; ea- rn nme neh nut, Iyce Yiridi, post anthesin averescente; ; Boribus‘ minntis; haeeis de b Du folis | proy. "Mendoza habilktj‘ "Won, Dia quad "suppeiit, 9- pol are, atis ramosum, 'olia "inajora pollicem “longa, in a, 'Thchis'vero ode” 2 ei), lin; petiolus 4%, lin.; -lobi_fere semper integer a "ar dehte num, aculi; raro-obtusi; :supremi ‘dus, utrinque.-plerüiiique late trianzulares? »Pili hr petiolot:et imarghie folil‘copiosiores. Pagina inferior aegne viridis: ac superior; Peduneuli:S lin; 202 loigi; -pedieelli in-Höre 2%/,, in’ fraete- 5 lin.-longi: .:Calyx laete ‚viridis:etsi:pilis pancis: appressis. vestitus, 1 Y; lin. «co: rolla. 21/.: Iin.: longa.. „:Baceae: (virides?). diametri ty, ling ealyea 2 Fine Tongo: fultannin.. nt nit. eo. Hrieet "463. "solanum "albifiorum Ph. 8. herhacenm, 'zilabei- rönum, ramosumz caule rix döchrrentia folioruin Iinealo} 5-7 Ianceoladis, " "obtu- siusenlis, terminali Iatiore, non breviorez rhächt löbis‘ ängu- foliis petiolatis, pinnatifdis, io slibre, eymis ücheiomis,. e. 15- Horis; pedicellis 'salyeibilßque strig: “ : Iyeis linearibus obinsis; oral "tüplo dedexis, „In sepibus. 'prope liapel, invenit 'orn, Ländbeok. _ Planta bipedplie, herbaega, valde, ramosa. "Folia 'mafors 2 poll. 8 lin, longa, i poll, 6 lin. iatas hujns long i Hiolns 6— ‚8 iin, oconpat. Yobi sub ‚ang resto vei P rum acnio protensi, 10 lin. longi, 3 lin. lati, Fere emnia oa in. axilla zamum magis minusve, gvolutam fovent. ‚Ormäs, pie mas opposisilolias, ‚reliqnas, ‚8X eadem axilla enatas et ‚zamuin terminantes vidı . Pedivelli ‚ehracteolali, 3 i nern. u0n un Calyx 1 lin, in Fenetu non accrescens, hasi Iatiores. “ Corolla 34: in. longa, diameiri 5 lin, Inotsa. Stamina ‚demum Jongitudinaliter dehiscentes; "stylus | stamina x k + nt excedens, ulira "medium dense pubernins; stigmate e sep bilobo terminatus. Redicelli, frnetiferi deflexi. Baccae g sae, mmaturae diem. 81 facillime ditinguitr, ü :964. 'Solanımn paposanmın mihi: Flor.. Atası ar 288. ‚st S. phyllanthum Cav.. . Pariter.i in. provingia Goquimbo.; igronr rit, ‚unde .attulit orn, Volekmann.. or efp ei oeipe ne nn nn 203 B 965: Sölanum ;Bridgesii,Ph. .S. glabrutw;- caule 2ignes so, liheis‘ prominentibus. notätos rarhulis: angulatis, in "angulis murieatisifoliis :ovato »oblongisy. repando-- dentatis;t.infegerri> misve; pedunonlis extraaxillaribus 3 —"6-loris;!sfolium «- vix arquantibus,: diehotome : eymosis; 'calyeis-.parce «hirtelliilaciniis obtäsis;: lloribus parvis; exius. vielaceis,. albo& limhatjs- &t-hi- spidiusenlis; baecis globosis pisi magnitudine. .. Zeven. : I provi -Aroncagua ad Pangnezue ses! in-"proviSantiagd prope Colina legi. — Caulis teipedalis, suffruticosüs,-tegne annnus, „Folia majora 2 poll. longa,.9.lin, Ita, in petiolum attennatg, qui, ‚quartam, partem hujus- ongitgdinis. ocenpat, pilis, paneis brevibns kine inde, adspersa, vix „Eiliolata ; ‚Iufe- - rigra obtusissima, rotundata.. ‚Feduncnli com nes ei longi, .satis eregti, pedieelliqne % 3%, Kin, Tongi. ‚pilis appr. sis brevibus vestili, Calyx ‚111, lin, Iongus. Longit,,, vorol- lae & lin., laeiniae ejus acnlinseulae; intug albida, est, An- therae liberae, ‚demnm Jongitudinaliter, sag, Incinias „sorollae aequant, Stylas Iongior , hagi Pubescens, "966, Sölänam Sadae! Ph. " S. frütteösui;"taule ‘leröli, Töllis, Yediiieuhs, ealyeißüäque‘ Slabeirinis,'"foliis‘ eöriädeis, petiöhdus,, ovalis, 8 vaio: ohlong 'obtüsis, votundalis, imo interdum refüsis; 'eoryibis terniinalibas 4-7 Noris} Bedicel- lis elongatis; eälyoe“ brevideniäto; corollis maguis, exlüs” pü- berulis oo we ° “ \ B pror. Colchag A Folia majora 18 lin. lee i2 in! hat, petiolo ur longo insidentia, pleraque vero mitora, EI Is Tin Tonga: Corymbi.subsimplices pedicellis filiformibns, 9 — 1% Jin. laigis; pars änferior :pedanenlorum, variis : doribus: eommnnium brevis, erassa ‚ !biacteis -squamiformibus ‘terminata. . - Calyx: 4 ?/; lin; longus...-Diameter. corollae'.8.-Nnsz:’latiniae: ejub acntae... An- 204 therae liberae,; demum rima löngitudinali aperlae;- "Baccae... SurDiffert a S.-orispo.foliis minime acuminatis; :ged--obtusis, imo rolundatis: et retusis,;minoribus'; ‚corymho pandifloro , 'sim- pliei ;-eöröllis:mäjoribus; a S:: Tomatillo Remy :foliis brevio- ribus;:lafioribes,, longins 'petiolatis;. corymbis ‚paueiflörisztpe+ divellis- tentioribns''ete, — Dixi in-memoriam amieissimi,Dom Ludovici Sada;y'-Mediolanensis, qui plerimas ‘arbores; frutiees: aliasqne.. plantas, ex. Europa in Chilensem Rempublicam introduxite 3. Sen. . hl Ra: od "967, Sölanum Dandbeeki Ph,’ S, frufeosunt, pubie brevi siellata‘ densissiime“ dulverulonkiin; ramis teretiliüs, vik Iiiea- PRERLF SR TEN Us; fi Niis'sollariiß' ‚pelilatis, ovaid-oblöngie, basi stneordads, "markine vie bndalätis, Suübtns pallidis; " coryiibe domposite' ihultttloro’} 'peicellis, ealyeibus et pägina exteriöre eorollas ineänis ;' dentibns ealyeinis brevissinis; diämetro eö: rollae geihquellicari, j “ Be IM Landbeck. I Biufex E pror, Colchagua‘ attallt & o 7—B8-pedalis. Folia 2 poll. iin. iönga, 12 — 16 Hin. Tata, , petiolo ‚pollicari insidentia.. Diameter eyınae 3- -polliearis; pe- ‚Sieelii ‚sensim incrassati, 5 lin. ,ealyx 1%/, lin, longus. . Anz Ihgrae : liherae 5 demum, ‚longitudinaliter Rssae. Stylus, ‚stamine bis ‚aegual: et..versus apicem inerassatus est. . Baccae re. Differt, a S..erispo ei S. Bertergano Remy pubeseenfia, .A $, "Guyano Remy floribus minoribus ete. — Obs, Cl. B emy S, Ga, ja0 Su0 ‚bascas pisi magnitudine „tribuit, sed in planta Valdiviana ‚guam pro. 3. ‚Gayano habeo, baccae ‚Siametzum 6 inearum AMihgunt. reg mgpen hr. ba iafii most -968. Solanum Kirausednum. Ph. : S;-fruticosum, »sca* dens; ramis teretibus;, fisfnlesis;: pulvernlento - pubsseentibus; foliis solitariis, ovato-lanceolatis,"membranaceis; ‚glahris, ‚p%- tiolatisz:corgmbig paueifleris;.-ramulos’laterales terininantibus; a 205 ealycis\gtabri «dentibusi- rent oral extüs.;glahris,. inar- gine tantum puberulis; all »° are Dale Aus. In“ rämeribia. Valle ereai; pröpe ‘Corral invenit Kravs 6, ad:fontes Aumi Tata ipse, — Folin2%,, poll:Ion- a, 116 Ans’ Tataypetfolo: 6: Tin. "longo-Ansidentia:: Rainuli-No- riferi bipollicares, foltaits ".Nores' 2-9;:-pedieellig.es:9: lin; longis, ‚ebracteatis,, Calyx 13/, ‚lin. longus. _ Coralla ‚tellexa (en semper?) exiensa, diameir) 8 lin, ‚pro nde ‚gu Antherae Niberas, mode % Hi ‚tongae. Kr: foleo. 969: yeopersicon: Pissäsi: Ph, : Li: palrerulente ıpube- rulum 5: foliis -interrupte. pinnatisz: foliolis :? —d- jugis;-ovatis, acatis, »subintegerrimis;; terminali paullo mäjore, , ovato.-iri- angulari; ealyeibus dimidiam corollam--aegnanitibus, ‚Ann, Univ. Chil 1861, 9.56... a. ne "Prope Vallenar-invenii:orn. Volekmänn.:—: Falia mode % poll; dongaz - folidla. breviter :petiolata, ad. summum 8 lin. longa, 4 3in;-lata; integerrima.aut .pärum repanda, nervalis 3: ad 4-utrinque; foliola minora. interjecta 1%, : lin. longa; ovata. vel-ohloiiga. Bacemi folia vix..superantes, ebrasteati, subdseemflori ;: pedicelli » glanduloso - paberuli,‘ 5. lin. Jongi; froctiferi ultra medium fraetis: :- Calyx ;in;.Dore::1.'/g lin., . in feuotu. 3. lin. Fongus;' "Corolla 8 lineas -longa;: :Oolumha an- tieraram"4 ins Tonga, acminata ,'stylim: aeguilongum-.inelu- dens. Baccae.glöbosae ;:lufeae,- diam. 4-linearum. „—' Uniea 206 species quas -faliolis integerrimis gandet,: Zu pimpinellöfäliim, glabra est, ei folia magna, 6-pollicaria- habet;; -. v..1 nal: 3, -Obs. An: Prodr.. DC, vol, XI, .ipi 24. .Lyc, ehälense de- seribitur, „prope:Cobija in.regne Chilense ;grescene.“, Anetor; geographiae param.ignarus, est, :etenim Cobijg. in’Bajiyiarjacet ef.nunguam. ad regnura Chileuse. pertinwit ed "970. Lydiam ehiliense Miers. Var, glabkiiimi august! Solid; pröpe Sogihnibo a Volekmähnie Tecia. ei. "Riiel, i iii paberala st sirculo’solllo pa ıebaiin Forum lborum! supra basin örnala. ' s bo omen ‚974. Iyeinn Jonzläoram Ph, su. Uni. ‚Oil, gen hexuosis, spinas frequentes 12e- polaren ‚smitienlib ie; foliis fascienlatis, oblongo -linearibus, basi sensim altennalis, subsphathulatis ;;Apribus plerumque. geminis ,ıe: faseinlo‘ folio- rum. ortis,-:peduneulo -brevi; Aliformi.fultis ; walyse.-hreyi; ;qnin- quedentato; corölla tubuloso.-infundibuliformi,,. calyeem „sexles ‚superatle; staminilns: exseris: a stylo superalissi., sudnii E prov. Mendoza, ubi äb incolis Llaullin esptnido!Nö: ohtur,:attalit orn.ı W. Diaz, —Cörtexi.rufus'sed velnf.eine- zea pruinaobtectus.. «Polis majora- 31/4 lin: longayı 1 Ya] lataı:-Pedunenli- 4 /; lin. !longiz: salyx A lin:.longasz gorolld 6 In, longa,, dentibug--brevissimis, rellexis, ‚Baveseens, iniug glabra, '»Stamina corolläm före linea snperantz.ipars; inferior Alamentorum hjrsutai:; -Stylus usgue ad.dopem : Jit..longn83 stigma dilatatum öbligaum. :. Fruetue.... zarte u Simijlimn Zi stenophyllo Beny: Gay-V.:f. 94,:ned Folie; Jatipribüsz; atamlı uibusque exstriis ;statiin .dignoseitung -in Eu.szenaphyjllo.sorol® mode 41/, Hin;, stylus brevior,«stiga orassins. 3 2% 207 978, duntua venenosa mihi est Lycioplesäum:;pubiflorum Grigeb;;: sed erraverunt, qui-Lechlero. uomen :vernaculunt Taso. indicarunt; hoe Rlotowiae .diecanthoidi compeiit ,.faeil- lime defieientibas floribus cum Zatuwa confundendae non: sine magna.doxa: ee et N . Desfontainea slicifolia . mihi : Gent.’ ne. 35%riendem. Au atyui-Hookeri Dunal- Prodr, XL p.676;;: Nee; figurä Hoo- keri än:öpere.Gayi:V. pı 99, nec!Prodromius-eitantar.: :Dif forentias - inter. hanc- at .D, spinosam RB, et: Pi..l.'t. expäsui. Cl-'Grisebasch: quidem, Abh. ds kön.-Ges.; Wiss; Götting: vol; Ylrait: „einzige; Artz.die! in. isoklimatischen Regionen’’die Anden: von ganz Südamerika’ bewohnt“; sed. inihor: valde: er- rat. Quis enim mortalium . unguam: Desfontäineam. inter Beru- siam ei Arandaniam- invenit?! wowbrn for nh he oraliat Üiers. vo Gayi data recedil, minime len -ovi ia, sed Ovatd- oblouga, in > pen "alte: miala, petiolo im) Iatar Nüces paucae, ” non 16. . 974. Sorema vetlolatn Ph. ‚8. prostrata;, glabıns. Je lie Omnibus, etiam! sanlinis superioribns ‚petiolatis, , gulari - -orbienlaribns, ‚obiusis, auf, rotunsdatis, superiorilus;ge- minis ‚:altero-.minore,..paullo,brevins. ‚petiolato; peduncnlis;gxil- daribus, . folium subaequantibns,. ‚egrolla, ampla,;,..campannlafa, eaernledy;: «uho. alboe u. as. I. g :Prope Corral-ereseiti:—.-Folit: radicalis- "peliolns- Hi, Tongns ;; Inmina 40 Tin; longa,.8 lin. latas.-in parte: .superiore canlis folio-majori. petielua 2 Tin.:longus; lamina 8 lin. ‚longa, 7% din: .iataz Soliominori- petiolus 4 Hin. longus,. Jamiıa 5%, lin: Jonga,.:5:;lin:latajıneuteum basi:deourritz;et lamiua 208 satis:-abrapte.in-petiolum abit.!..Calyx.delin. longus, &orolla 9: Tin: longa.-* Fructas: non -adsunt; — ‚Eolio:utrogue petieläts; nentro devurrente,.&- S..paradoso «ei kittorali :satis ‚distinetam videlurs eh. net. in un. entire knieil 975. Aplocarya (melius Haplocarya) divarionta.Lindi Gum: descriptio: Lindieyaua ! (saltem. qualis in. opp.: DeCan- dotlei et. Gayi apparet) nimis brevis sit; specimen «2 Violck- äinnio:.prope:Chanäral: leotum :deseribere ‚liceat;. -Planta gla- berrimas ‚Bami'vetustiores. 13/,, lin‘: erassi;.cortice albo;.lae* vissimo: vestita ; -juniores: erecti;; (hand «divarieati). ‚conferfi, Folia -conferlissima;,..ccarhosaz: lineari- Spathnlata ; :vel.: potins elavato- eylindrica‘, - retnsa; &. Tin.'longä-,- apice, inflate; ‚fere 3: lin. -erassa..--.Ploresiisatis: anmerosi,. solitari, »pedunculo 21, — 3-lineari insidentes. Calyx.in.flore turbinatusy- quin- quefidus, Iaeiniis angustis, 2 lin. longus. Corolla parya, in- £undibuliformis potius uam eampanulala, vix ulira 3 ‚lin, longa, BIS bier fere ad "medium parüila, Nasiniis u ‚videtur satis iubus ingns inferius barbatus usque ad originem | sta inum, mrder HINTERE: quge paullo, infra fauces nascunfar, et ba squ mula barbata Rt aut faseienlo pilorum stipata sunt, Filamenta eylindriga , ‚1er einiis eorollae paullo breviores; äntherad .... Calyx frucli- fen, patens;; diamelri’4 linearnm;- läcinlis: late triangnlaribns. Diupae’d 5, :globosae, 'diämetri»1 Yy"lin,;- disco sarndse‘ qüingie“ dentäto‘ eihetäe, mondspermas;- basi' potiussclausae’" ' wi 976, Alibrexie. (reetins Halibrexia): hrovicötia "Pit #.: 1. sauliöns ville tombntasis, $ollis teretibus ; "Ziueare-Spa” thulatis, villosis; foribus axillaribns drede: peduenlatis; dentibus ealysinis:acatis;.corolla ealyoem fere. bis agquanle, . . :Prope los Molles: in:-Prov.. Acoicagta:a L andbeckie zeperta ‚est, — Frutieis trüneus fere:polliesm: erassus; ramo- sissimus, .deeumlbens, scopulos; maritimos :per magham.iexiei- siönem „obtegens;,. villis longinseulis:;öbtectus,: : Folia': 4, liä. an Er 209 longa, fere linearüerassa ;-satis-viridia.. Betioli' modo 3/5'Im. longi.. ‚Caly& plerumgne violaceseens, 3%/, lin. longüs.: :Co- rolla alba, 5-'/, ‚lin; longa; diam, limbi-expansi 4 lin. -Fruofus non adsunt,' sed: forma cotollae: de genere:dahitare: non :licet. — :Faeillime ab AL. rupicola' Miers: foliis brevibus, toniento longe diverso tectis, magis viridibus, pedunenlisque.brevibus (in, HA. rupicola ‚peduncali graciles, 7 in. longi). distinguitur, H. tomentosa ejusdem, „mihi ignota, tomento auranfiaoo ea- r villosa ihl on for. Atze. ‚dentibus salyeinis acntis, et, corolia mnlto” majore Iycem obtegente a nosira diserepat, quae ab siatim diguoseitur. bin: 977.. Digitalis. parpurea L. :: Jam:prope:Ancud, op- piduim Chiloö insulae, spontaneä.facta; est, "9, Ourisie »ipins Poepp. var.? ‘On. Hollis longe vel hreviler peilaiis,. ovatie, dördatis, bierenatis, glabris, pe- tiole Vlloss; scapo plerumgue quadrifloro; pedioeltis lores ; laciniis ealyeinis glaberrinis, lincaribus, aculs, tube sorollae recto, "eälycem bis aequante, imbi inlig emarginadis, » inferioribüs” tubum iubaeguandibns ; . sia- minibüs inclnsis. “ Br 000 dieto ‚„ilienesest« in ‚pror. Talea: ad © 2200 metr. 8 m. ‚Jegit or. H. Volckmann. =, ‚Speeimina iminora.3 poll, majora 3 poll. longa. , “Planta _pracier "petiolos. hirsuios fere glaberrima; pedielli tamen 0 ‚sorolla nonnunguam, ‚pilo uno alterove_brevi, glanduloso obsitt. Petioli’ jam modo 9 lin, jam 2 poll; loigiz:folie: majora 42 lin. longa, 9 —10 lin.data; dentes uteigue- eireiter 7;'saepe bierenati.. -Folia Boralia ob- longo -ovata’, 3%/g lin. Jata,: utringne :3-dentäta. / Pedicelli plerumgne: 7 8, raro 10’ lin. Jongi; :ereeti. Calyx RYg-— 83 lin; corolla ‚pulchre . cogeinea. c; ‚AO. lin. Jonga;. tubus ejus 5 ln i:-Stamina minora.34/,,. majora Kl/g,:-stylüs.:5.Iin — Br Ba, 2a Hott, 14 210 Differt ab Ox: rademosa Clos: tubo corollae haud- incurro) laciniis longis, slaminibns brevibus, foliis erenatis;- a Poep: pigii Beuth. quae..ex deseriptione vix' & racemıbsa discrepät: iisdem - notis, ab Ox. Pearcit mihi: glabritie staminihusgne brevibus, ab alpina Poepp.: glabritie foliorum, laciniis calycis saepe. obtusis: 978. Ourisia Penrcei Ph, Ou. humilis, pilosa’; ’ toltig oyatis, 'bierenatis; racemi subquadriflori pedicellis dimidiüm forem aequantibus; ladinlis calyeinis linearibus, vix eilio - üs; ‚tubo corollae calycem bis aequante, vecio, limbo "valde obliquo. nn Inter Corral ‚et. ostiam fluminis Riobueno legit. .ormnat, Pearce. — Speeimen quod suppetit 5 poll, altum.. 'Eolia radivalia 14 lin, longa, 10—12 lin. lata, petiolo 7A, ‚in. longo, villoso insidentia, basi cordata, supra hirsuta, "subtas in nervis dense villosa. Bractene oratae, profunde' erenatne, enbineisae, , Pedicelli singali nee. bini. in quovis vertieillo (a casu?), 6 lin. longi, glutinoso- hirsuni, erassinseuli, „grecti Calyx EI lin, longus; eorollac gocoineae pars. superior, 8 inferior 10 lin. longa, limbus erectus. Stamina Ye aequant s. fere usque ad fauces porriguntur. — Diflert a 6. alpina Poepp.: peduncnlis brevibüs, dense villosis ; ‚jolis supra hirsutis nec glabrinsenliaz foribus majoribug; staminibis longieribus etc., ah O. racemosa: eadem, breyitate pediel 0- rum, hirentie staminibus inelusis ei. i G vr 979, Ourisin: Bancoana Ph.. On. humilis, hirsntaz foi lüs ovatis, bierenatis;. racemi, subquadrifleri glahri ‚pedicellis florem aequantibus; laciniis- calyeinis lanceolatis;, .corolla£ latae, subinfandibuliformis ‚tubo ‚calycem ‚aegre ‚bis aequanten. In Andihus „de Ranco“ dietis prov, Väldiviae:in elevatiöne © 4500 pedum repperit orn. Pearce, — Oaulis tripollieatis, 3i1 Fölia 9: 10. lin. Tonga, 9 8:lin. lata, petiolo 56 lin, longo insidentia, supra glabra, subtns in nervis -dense hirsuta: Bracteae, sicht’ totus racemus, glahrae, ovato-eutieatae‘, in- eiso-erenätae. Pedicelli 43/,——51/, lin. longi, tenues, ersefi, Calyx 2%/4 lin longus. * Corolla cocoinea, 6%/, Hi. "longa; Stamink’inelusa; inajora vix fauces’aequantia, “= An’ polius pro varietäte Os alpinde' habenda? Differt: pedicellis- longe hrevioribüs;- Borem aegee :acquantibus," ne eo düplo longio- ribus; cörolla: minore, tubo ejüs vero ampliord; “laciniis‘ waly: . einis' Jatioribus. BE "st. Ouxi adscendente, foli ovatis, grösse erenätis, Aoralibus ‚sessilibus ; ‚ealyeis dense irdgrans Ph. ..On. humilis, "Pilsen, caule 0, 2— 6- Bora; folüis breviter „petiolatis, hirsuti segmenüis ter quartam partom bi eorollae aequan- übus, ” „Coräillera de Banco« ad 5500 ped.. s. m. in Sauarin, ru- pinm madidarum ;- fragrans.“ _ Pearce — Tola planta ‚tri- pollicarig., Folia rosulata radicalia nulla, sed equlina. inferiora, magis conferta; ‚haec ı petiolo, 6 lin. longo ‚insidentia, 8 lin longa, basi hand truncata, ‚denlibus Intis eirca 3 ‚virinque; eaulina, sensim ‚brevins petiolata et minora, denique, sessilia integerrima. Vertieilli’ forum ires. .. Calyx.2—41/, lin. lon- gus,. usque ad 2/, fissna. ‚Tubus ‚sorollae 53/, lin. longus, ‚glaberrigng; ; diameter limbi, fere 6 ‚lin.; laeiniae. ejus sub- aequales; eoler ‚seenndam Pearce, ‚Iilacinns. — Ex deseri- ptiong, hnie upsirag Ou. brevj flora ‚Benth. ‚sinilis, eni tamen folin inferiora, longe; petiolata,.,basi truncata,, tubus_corollae salyce, suhbrevior, et, lobulus inferipr tubo Jongior tribunntur, 982. On. Dinzi Ph, Ou. glabra, ramosaz eaule "pro- strato ; Toliis nihutis; ovatis, integris, erassis, sessilibus im- hricatis; Noribas 1-8 'terininalibus ;' calyeis‘lacihlis ohlongis, f 44% 212 puberulis; vix,iquartam. parte. tubi corollae aequantibus ;;’stä- minibus fances .eorollae aitingentibus. . .: .. einan In montibus „Tingniguiriea“ invenit Januario. 1861..ork, Wene Diaz. — „Suffentex ramosissimns. -; Ramuli.2—3- pollicares. Folia. modo 44, \in. longa; -®lg lin: Iata, ‚Bedir gelli vix-1 lin. longi; ealyx fere 2 lin. longus ;.-;corollae..10 lin. lopgae tubus (ex: sicea) ‚aurantiacus; ‚imbus intus gogei- neug, ‚laeiniis snborhienlatis integerrimis. — . Ou. polyamtha Poepp. sig. distinguitur.: suffruticosp,,., ramosissima, „ramia,der eumbentibas, pnberulis; foliis ovatis, integerrimis; ‚sessilihus, membramaceis , patulis,. usque ad 31/, kin, longis; foribus 1:8 ten vollae' pi srulde elougäte, calycem fero quater aeguänie sta- „terintnaltbus; "Pedidellis salycem aequanlibus; üb eo- mihibns fändem altingentibus, . 988. Miinulus Pissisi Ph. M.'glaberrimus; eaule rö- pente, brevissimo, stolonifero; foliis confertis, sessilihus, Iri- abgulari- ovatis, läciniato- dentatis, "dentibus iterihi dentalis; fore terminali (unioo 2) suhsessili; kalyeis dentibus'lalis;’ öde volla mägna, lutea, unicolore, "calyeeiı' ter’ aeduantez'' ale sörollam subaegtante,“ Ant; Univ. 'Chil 1861. P 37:° j S:Prope: „‚Hirantale 1378° met s. ni. in ptov." Coquiilio keit arm. Volckm at, ei Speeithitih diatier yidt; im ötlihti bus’ eadlis Fix pollicem ’altas,;; sed: stoloniteins; foliis’ sdenälh? süife? obtedlus.” ” Folie’ 7a Hu longa;, & ii. läta; profile inkisa,; dentibng Subtridentadis" ö beige s- 5 ‚ei unieolö, j jam nigro „maculäs a “ Pi R sed flores dupio: majores egnindi we in": Date,” au; praeter habituin,'stylo eloilgale, } 'torollam ' sehaeaäl differt; etiam, stamina, valde elongata. n R a en 213 albis;’«magnis; paueis, "ad apicemm :ramorum Taseienlato -cön- gestis; calyce campanulato eirca 6 lin. .longo;: corollae’ 12 lin; löngaeipubescentis tubo : basi.. gracili; labiis elongatis; -läciniis omnibus -emarginalis;:stylo‘.staminibas longiore, 'labium isupe- rias subaequaiites :-Alnz. Univ. Chil. 1861. 9.66: 14 dIn’Andihus „de.Chillan“ dietis-invenit ornP gar ez-posteg etiam’ipse legs Planta 5-6 poll,:alta, malticaulis. Folia eirca: 5 lin, longai: ' Flores 4 — 8 :in apiee caulinm;: ‚labiüm inferius /4 .lin.;; superius. :fere . 5 lini 'longam...=—!:Oaule: ‚pu= bescente:lobisque coroliee emarginatis cum Ex; tröfida Poepp; conyenit, a: qua: corella majore „.ätylo. elongato, -caulerobu- stiore diserepat ; ab. Zu. audicola Benth.: lobis corollae emar- ginalis eqnerinkägtin, “bo minus ame diseriminatur. 988. Kiphras I. Pi 00 , Pi. ramorum enbiadiniais; aalye’ vaipänilako 5 Yin. Iongo; „m coralläe 1 in. tegris; style’ Siamiuibüb Tongiore, lablum superius sübaequaite, ch kit. 1861.66." „ [FR . r ‚Com Priore, iecin est _ Folia, al videtur,, profumdin ki din. long. - ‚Cam ‚Eu. andioöle Tongae 'exius puböscentis “Iohis "elonge par ita quam in reiiquig, A te olls EN ‚lokis sord Iae, n rs giä h höola Toni eis breyisshmi sun) Er ‚988. Ruphrasin ı nictn Ph. "En, canle, ramasoy. ‚puberulo; folis-Wipartitig „.Jaeiniis. augustis, urargine: reyolutis;, doribus suboapitatis; : ‚salyce. „eampanulato ; ., tulbo’.corollae versicoloris 214 calycem ‘et limbum suum bis. aequante; lobis emarginatis; stylo stamina aequante. Prope „Copinlemu“ in prov. Maule =. Concepeion legit orn, Volckmaun. — Planta: tripolliearis, ut videtur ahnüa, Canles atropurpurei, Folia fere omhia internodium 'suum su- perantia, 3°/, lin. longa. Calyx 3%; lin. longus,, :glaberri- mus; dentes ejus dimidium tubum aegre superant. -- ‚Corolla extus puberula; tnbus.et basis labii iuferioris -laete eitrini, tobi labii inferioris et labinm superius intense rosei. Antherad purpureae, — Qubad magnitadinem- Aoris intermedia' inter Eu. trifidam Poepp., eui corolla ineluse labio superiore 84, Jin; longa, et: Ein: meiantham Clos, öni 5 lin. longa. 987. Schizanthas latifolins Ph. Sch; totus hispidus; foliis pinnatiseotis, superioribus Iyratis; ;summis late ovatis, integerrimis; ; calyeis laciniis spathulatis; tnbo corollae ealyor breviore; labii superioris laeinia media rhombea, biloba; Ja einia media inferiori bifida, nt in Sch. pinnato,, m Prope Llico invenit orn. Landbeck. — Planta pedali, a basi ramosissima. Folia inferiora, quae supersunt, 24 lin. Yonga, 10 lin. lata, Iobis uiringue cireiter sex, oblongis, pandi- sed grosse - dentatis, rhachi angusta latioribus; superiora longe minus incisa , Iyrata, v. gr. 10 lin. longa, 4 lin. lata, Tobn- lis utringue duobus parvis, terminali maximo, late ovato; omnibus inlegerrimis; suprema auriculata,, imo integerrima, sessilis, late ‚ovata, Pedicelli c. 4 lin, longi. Laeiniae ealy- einae 3 Yan; ‚vorolla fere 8 lin, longa. Lobi labii superoris duo laterales iringne late lineares, emarginati. Stamina we lycem paullo superant, Er stylo breviora sunt. — Species. fo. his supremis late ovatis integerrimis et salyeis laciniis opir thnlatis distinctissima, “ . ed 988. Schizanthus nipestris Poepp. var.- glanduiifeit.- = Prope' „Baüos del Toro“ in Andibus prev. Goguinibo‘ int ei. et PER rin 215 venit orn, Volekmiann: in elevat, 3276 metr. — Pili omnes slandula' globulari: nigra, sat magna terminantur; folia supre- ma. integerrima..sunt.. . on f 989. Calceolaria Berterii? Colla. 6 feuticosa, gla- bra, "gintinosa; foliis Inneeolatis > basi angustatis, acutis,” re- pando - denlalis, ‚hand rugosis, supreniis ovato- “lanceolatis, j integerrimis; floribus thyrsoideis; corollae labiis calycem circa bis aequantibus, inferiore paullo longiore, basi vix eontracto, breviter aperio. j in prasdio „Catemn « prov, Aconcagua Jegi. — Frutex bipedalis," ramosissimus; cortex ramorum 'albidus, nitidus, fa- eile secedens, Folia parva per totam longitudinem caulis sparse conferia, in axilla’ Taseicnlam folforum gerentia,, il lin. longa, 21, lin. Tata, ulrinque aeque acuminala, dentibas utringue ad summum 8, coriacea, supra impresse' 'reiieulata sed non rugona. Pedicelli fere 8 lin. Calyx 2%, lin. Co- rolle sulfurea, Iabium inferius 5, superius 4 lin. longum. Sty- Ins 4 ‚An, longus. — Meinor. Acad, Taurin. ubi €. Berterä descripia inspioere negueo, sed pro vyarietate e intogrifoliae plantain meäm habere non possam; differt iniorescentia thyr- soiden, 'aalyee majore, eorolla minore, sulfuren. Bu ! 980. Colceolaria Kondpecki Ph. c. Iruticosa, gla- berrima ,.glütinosa ; foliis: in basi ramorum .confertis, lanceo- latis, basi in petiolum attenuatis, margine plas minusve den- talis; ramis ‚superius nudis, bis racemos geminos emittentibns; racemis.hrevibus. confertis;. labio ‚superiore corollae: calyoem bis, et. 2/, labii ‚inferioris. aequante; labio inferiore suborbieu- lari, .param; basi contraote, parım aperlo. ... 2 . In’ prov.-Oolchagua legit om. Landbeok. — Bami füre “pedales;, pars. nuda eoram 7—8- pollicaris. :Folta ‘10 lin. lon- 83, 31/,-—- 4"), lin. lata; floralia: 7. lin: longa, basi haud an- 216 gustata,;; bis binas nirumque: par. peduncnlum 1 —: 1%/3- polli- sarem, :nudum, sub ‚lente glandulogo - puberulum- emittit,:qui.in quatuor umbellas terminatur. Ad originem umbellarum :bra- eteolae 1/,-lineares; pedieelli Bla—8. lin. longae. Calyx 11a —1%, corolla 4a lin. longa, Inter, — A 6. ‚Meyeni Ph. statim: ‚glahritie et ramis hand dichotome divisis; a C. glabrata wiki: viscositate, pedicellis glandulosis, foliis . sin ramoram numerosis confertis, pedicellis umbella bracteatis differt. — Variat folis fere integerrimis,, ud 9. Calceolaria densifolia Ph. C. fruticosa, ramo- sissima, paberulo - -hürtella ; Toliis ad basin. ramorum ‚sonfer- tissimis, par ii > länoeolatis , ütringue bi- vel tridentalis; “ mis superius "nndis, &ichotome‘ eorymbosis; labio corollae gu periore calycem "malte superante, inferiore paullo majore, oe bieulari, parum aperto. u . In prov. Aconcagua leg. ornat. L, L and b e B k,— Fa Frntex 1—11/,- pedalis. Rami pallidissime füsei, epidermjde facile secedente vostiti. "Folia 5 lin. longa, 14, li iin. ‚lata, enbseseilia, internodia aequantia, in axilla faseiculum "foliorum foventia, ' Pars anda ramorum 6 — 9=pollicaris, Hard, vi uno allerove folioram pare onnsta, Pedunenli bin, usque ad di chotomiam bipollicares, unnsquisque iterum dichotomus; pedicelli breyes, modo.21/, lin. longi;' lobi calyeini breves, rotundati, 17/,-lin. longiy:labium corollae :eitrinae isuperius fere 8 Hin, infering 377; lin longum.. : Be 992. Calceolaria oligantha Ph; C;'kerbacea; pub scens; oaule-simpliei, humili., foliato ,. pauoißoro ; -follis 'radi- calibus, oblongo-Spathulatis, in petiolum Johgum ‚attenuatis, grosse serrato- dentatie; ;-caulinis oblongis, sessilibus, Fupre- is ovalo-oblongis, integerrimis; calyce labium. corollae SU- ‚perius superante, labio: inferiore 'obovato -ohlango ;: ad. basin sensim contraeto, latg. aperio, # u; | 27 ii ‚Im-Andibns prov. Santiago; ogennriß«—: Caulis:5:—7-pol- liearis;' dio. foltorum .paria gerens, : .:Eolia: radicalia:.majora 24, poll. ionga ,.9. lin..:lafa ; dentibus uttingue: eirca:55 cau- lina inferiora 1:%/, lin. longa,. 5 lin lata;,. pariter:dentibus -o, 5 niringne- armafa;: suprema -9-lin. longa, 4- lini-lata. Flores 2-7; pedicelli usgee ad 10-lin. Isis‘ en 2 ins labjumi inferias 6 lin. longum. elle mr 2 went ...998., Unleeolarin undulata Benth vars?... Ana, Uni. Chil, 1861, ©. herhacga, „gaule, humili, .. glaherrimo ,: .fo- liatos folüis inferioribus petiolatis, oyatis nfrinque attenuadis, serrato - dentatis,. petiolis nervisque subtns pnhescentibns; foliis superioribus ‚subsessilibus, snbintegerrimis; ‚pedunculis . elon- gals, graöilibuä "eorymbis 4—8-or eörellae labio saperiore brevissimo,. ; pedirellis grachlibus; ; ia ore Maxime, orbi- sulato , basi vix "eontraeto, brevissime aperio: j u Propi ihermas: „de Ghillänt" di is’ egil” ornal. Rie Pearce, =" Foliorum inferierum | pari %-— 3 cum petiolo 3 poll, longa, 15 tin. Tala, „margine basali "integereimo, reliquo seirato- dentata, ‚haüd undulatı; ; superior ovatä, neo ian- ad divistönern 8.01 N eeolala; sale ‚äpie trichotomus, usqı Hicaris;" pedhnienli communes B- poltie es, unfeo‘ bractehrum päre in medis‘ vestiü, apice fere umbellati; pedicelli 'gräciles, eirca 8 "Tin; Tongiy Aabinm inferius diämetri 8 lin. — "Differt igitar'& forma normali: oliis iminime /undulato - -erispis, Basi in peliolum attenuatis, superlorbus latioribus, nee non 00- rymbo. paneilare. ._ =. si 984. Oaleeolarin mendocier Ph. ‚Abn. Univ. Chile 1868; 2. P 404; C. herbacea, omnino pubescens; canle brevissis mo; folioga;- folüis oyatis, brevipetiolatis,subintegerrimis; . pe- dmeulis. ;unifloris „. -seäpiformibus ;. -uno.- duobusve,.-folia.bia aeguantihugs: labie superiore.calycom aequaute} inferiöre magno, orbieulari, breviter aperto. ! 218 ...In latere mendocino Andium in transitu „‚Portillo de los Piuquenes“ invenit 'ornat. Wenc. Diaz. — Folia 12 lin. lon: &%,.9 lin. .lata, petiolo 5-lineari insidentia, margine: vix. üir Aulatä,. eirca- 8. .. Peduneuli 2-pollicares; lobi calyeini 1%, lin. longi;- labidm corollae inferius 7 lin, Iatum, mode 5 lin. longum. — Forma lahii inferioris statim a C. Forthergilli, Darwini et nana distinguitur. Se :Calceolaria glandulosa Poepp.' var. corellis basi pur- pureis, deinde anreis in prov. Aconcagua haud rara est. Nühz quänt hänc speciem corölla cundide florentem' vidi,'uti #e- eindum :ol. 'Bentham prodr; X p. 210 interdum ocourrit. “ "995. Oaleeolarin plantaginea Sm. var, ©. obtusifolia Kze. er "Walp. _ Speeimina i in Andibus prope Santiago leeta folia 4 poll. longa, 2 poll, Iata, dentibus utrinque co. 7, 5— 6 lineares longis .armata ostendunt. Scapi 1—11/,- "pedales; ramj dichotomiae 4- -pollicares;, pedicelli bini ex angulo dicho- tomiae orti demum 15 lin. longi;, pedicelli _ ramorum dum do- rent iv 8 lin. longi; calyx tuno 2 iin. (in fructu EyA lim); labinm inferius corollae 6 lin. longum, 5 lin. latum, capsu- ae 5— —5i/, iin. longae. — CI. Glos apud Gay hist, Chil, bot. Y. "pP 184 huie varielali' fores „parvos« tribuit, sed di- mensionem cheut!. non indicat; dos diametri 6 lin. in genere Caleeolaria paryas non est, neque in C, plantaginea genuina multam ‚major est, 996. Calceolaria Volekmanni Ph. CO. herbaoea;, Pl- boseens, foliis:!plerisque radiealibus, ovato-oblongis, in’ pe- tiolum brevem attemuatis, obscure repando:serratid; eaule paneifolio, apice hifidoz: corymbo paueifloro , sabumbellato; labio corollae superiore majuseule, ealycem bis ;aegnanfey in= feriore suborbieulari, perparnm aperto;: :stylo'elongato; "sta“ mina fere ter aequante. seen. hp bat fi 219 In provineia ‚Maule ‚lectam accepi ab. orn. VolcKwann, — Folia membratacea, tenuia, ‚suhtus. vix- pallidiora ;-radica- lia fere 3: poll. longa, 1.poll. lata, utringue glandulogo-pube- rula, ‚hirtella,...margine. :eiliata5 petiolus. iis vix i4-linearig, Gaulis:7 —10 poll. altus, pilis patentibus, sat .brevibus hir- sütus, ‚unicum: par: foliorum gerit, quae radicalibus-similia, sed 'sessilia -sunt; alteram foliorum.-par..yix 6-.Min.! longani superius ad caulis divisionem conspieitar.‘ : Bamus-- uterque 1’%-—%. poll. löngas, deinde bifidas, 'interjectis Aoribus dno- bus .ex ‚divisione. ortis; ‚ramulus .üterque' umbellatim subiri- Borus. .-Pedicelli.;grachles, Jöngius .hirsuti. : ‚Lobi :calyeini 14/, lin. longi, pilis: glendulesis paberali. : ‚Labinm -superias co- rollae 34/, lin. latum, ulira 2 lin.-longum; :änferius’ 4%, Yin: loagum; . totjdem lafüm, hand. crenatum;' haud-punetätum. — Stylus: 23/3: lin. .longas.. .— Culceoleriae 'valdivianae :wihi proxima,-sed folia €. veldivianae erassiora,; ‚rugosay :suhtus albida, stylus brevis eio, . Pen :997;: Calceolaria pannosa Pi © herbacea; follis fere omnibns radiealibus, ‚brevepetiglatis; ovalibus;: serratis, cano- sericeis, crassis, pannosis; :- caule villosulo; nndo, 'apice in umhellam: qgnadrifidam diyiso; .radiis iteram: quadrifidis;. oorol- lae magnae labio superiore 'calycem vix aequanlez: : inferiore orbisulato, inflato, . Dre Ze 2 In’ Andibns :pröv, Golchaguae 8 _.7000 ps. legit om: L; Landbeck, .—:.Gaulis:6-— 12-polliearis;' foliorum minuteram ,.. braeteaeformium. paria 1% gerit; -:Folia 'radi- calia .decem'iet'plura;.-majora- petiolo 6-linsari:insidentin;, '2 poll. longa , pollicem lata, ‚basi et apice ‚acntiusenla, fere pän- 2052 ,.:pilis albis, -confertis, appressis;; crassiusculis..obteuta, praesertim snbius incana, dentibus 10 — 1% utrinque” armala, Ad basin inflorescentiae' brateola& ‚eonspieiuntur.: Badii ejus glabriusenli, 12 — 15 Jin. longi; calyx 1%/a lin. longus, 220 glandulöso-puberulus; corolla diamelri 6 lin., glabra; citrina, immacnlata. : Differt a 0. monzana Car.: labio inferiore. or- sienlari,. 'neque basilonginseule 'oontracto eto.,. a. C. corym- bosa Bu. et P.: labio inferiore baud punctato, infloresventia. mis aime-trichotoma, .corymbosa eto;, & (. paralid Gav.:- foliis Reralibus minime cordatis, 'subeonnatis, Jabio inferiore coröh- lae: orbieuläri, neque obovato-elongato; a0. valdiviana' labie superiore corollae minuto.ete. ö then -. 998. Stätiee:chilensis Ph. ' St; suffruticosa; foliis ‚ob* Jongo-spathulatis; longissime petielatis, marginatis, "venosis; pedunionlo..scapiformi'.bipedali, : bracteis duabus- infra .info- rescentiam:;munito; ‚panienla laxa, Irevi; bracteis 3— 4 -Dorem eingentibusz coröllacaerulea.. . .' ..: ! BEL .In.:litore. prope‘ Heaseo. ete,;.-ab. incolis :nomiue Guwicur pro. remedio ‚adstringenie adhibetar (Dr, Schmitthennern): Pars caulis, quae. suppeüt, 3 poll. longa, 3 lin. -erassa, ignosa, fusca, decumbens. Folia ex apice oriunda geptein yel. oeto; 6 poll::länga, &: lin. laia, seusim im petiolumätte- nuata, qui dimidiam .vel: bis-tertiam folii partem-occupat; Parse Pinnatinervis. et margine :cartilagineo munita sunt..‘ Peduneu- Ins: seapiformis ‚usque. ad originem päniculae pedalis, ''mode lingam erassus, llaccidus,. braeteas scariosas duas rufas;- in- feriorem 6 lin. longam gerit, Panienla 7 — 8- pollicaris; -rami singuli-incurvi; ultra medium nudi ; sed.medio bractea virescen- 805,23 .lin, Jonga: muniti; rammuli triquetri, :a medio inde doriferi; .ultimi. eirea 10-Hori. : Flores. brasteis: ternis quaters aisve.basi. wuhili...:- Bractes exterior ceniro viridis;; margine alba, scariosa, late. ovata, interiores oninino : scariosae. :CalyX 21/y lin. longus; corolla nondum porfecte explicata- 3 lin.:lon* 88. pulehre caerulea.- .: . iu. Bi . Haee planta Plegorrhiza : Guaicuru Molinae esse vi detur. . In Bu en = 7 . 999:. Plantngo ‚naerantha Don. var. argophylla.: Ph; Anm..Univ. Chil. 1861..::.:: Ph,’ ‚eaule . frutienso, . basi..foliorum persistente. sguamato;.. foliis donfertis,'.exacte Jinearibus,. ad basin haud angustatis, striatis, dense sericeis, argenteisz pedunculis folla vix.superantibus „-puberulis;-.spiea-brevi?, paueifiora ;: braeteis..ovatis;-alyeibus (late, ovafis „.imargine ila- tissime ‚scariosig,.hracteas ‚bis aeqnantihas.. ri ati “: Prope:thermas „de Chillan“ dietas Jeg.: orn#B. Peace; Basis. oaulis:2%/, lin, erassa, squamis appressie:'et-intereas pilis: mollibus, argenteis .dense vestita, "-Polin: numerosa, fere & poll. .longa, 2 lin.:lata, apico. obtusa. -Pedünchli "superne haud villosi. no ‘- Ad latum Malvarco -ornat.: Germain ' varietaten -tricho- Phyllam Negit, wi: folis eineredärgentea quideii ued tung hircnia, brevin; pedunonligue‘ Folio: ter "wegen: Butt“ Kb 3) : "rope Qullinani in 1 prov. Aooneagan leg... orn. L.Land- back, —Badix, simplieissima , elongata, ‚pallide, fusca,., Can- lis ‚Nipollicaris‘ ‚et: major... ‚Folie. 3, poll. longa, . ‚3 Jin.. Jata,, peraenta, nervus Jateralis „utringue, ‚margini Approximatus, :in verietate, verg. 21% ‚poll. longa,.,,mode..1.Y,, lin.. Jata;,, nervig Interalibus, hand distinguendis. .. Pedunculi plures,, 4——8 ‚poll. longi,. ‚spicam eirca. 8- ojinearem gerentes; ‚bragteae ‚inferiores 12je, in, ‚ealyx, EYA ‚lin. longus,. . capsula, ‚2%, lin, .Eolia, ealyoina. late oyata,,. ins; medig; villosa, | linea viridj- arnata,, margine fare. ‚triplo, ‚Iatiore, „searioso, hyalino,, . Semina. fere, 222 2 lin.: Tonga, valde marginate, — Spiea fere ut'n Pi cul- lose Colla (ex Gay); quae mihi eadem ac Ph, macrosperiha Stend::videtur, sed folis, caulis hrevis,- hirsuties &te, valde diverse. one = i Plantago lancedlata L. jam' in prov; Valdivia' variis' in loöis freguens ‚inter plantas chilenses'reeipienda est. Observ. Boerhaaviaı: nudicaulen, quam' sub num:380 in Centuriis deseripsi, jam speeiming meliora naeclns‘aihil nisi Adenocaulon ‚chilense esse comperi.. Posten freguentem.in prov. :Valdivia inter .Osorno et lacum Puyogue, et ad. ihermas „de -Chillan“ dietas inveniz ornat. Lechler in freto Magella- nico legit, ehe hm! ‚1000 b..enzia Ph. novum Genus Amarantacearum‘der- vearum.. Involnerum diphylium,svariosum , ‚hyalinum.. Calyx monophylins, .tubulosus, hyalinus, ..quinquepartitus,; lacinüis lanceolatis. Stamina quingue, basi ealyeis inserta, lobisque ejüs’öppositä; flamenta Älifornia; anthera linearis, basi sa- gittata, iüfra medium dorsi afixa, bilocnlarig, longitüdinaliter dehiscens, introrsa. Ovarium liberum , ovalum. Stylus unus, ertclus, "Hliformis, longitüdine starninum ; stigina sapilaın, töilobum. Fructus utrieulos; ° Da Dixi in honorem Häraldi Oihmari Lenz, de hisio- via uaturali- -iiprimis germairiea bene: meriti. Viren’ öpeeies: Lenzia Chumuspiys Pk; ab. orn. Volekmain in Andibiis de';,Dofä Ana dictis’prov. Cognimbo in ’altitudine:;4200°hneit; deteetä est.“ "Planfüla‘ peremnis, glaberrima; pin ‚cujusdaiil rami apiei similik.:. "Radix elongata , fasca,; multideps; ' 2, lin. orassa. Caulis’brevissinis, subnüllus, vdöspitoäus? "Foliä eonfertissima, ereota, drassiuschla, 'eherviä, äpiee säbito acı® minata, fere Aristala’;:“ superiöra” mäjora, mätgine nyalbia} majora 6 lin. longa, 1 lit. data. - Stipulae nullaeı "Flores Hr äpfce "caulis aggregati, axillares,: sessiles;" :öbeile, "Pole 223 suprema -Horalia 21/4 lin. longa;-fere Betacen, :wehtro :viridia, margine: lato hyalino, 'Braeteae’ late lanceolatae 5"/, lin; lon- gae,.'.calycem -aeguantia, : Stamina- %/, -laeiniarım . corollae aequantis; Uitrieulus:calyce persistente inclusus, 32/, lin: loıi- gus, ‚lamceolatus,- albidus., Semen reniforme,--dorso margiia- tum; .nigeum, nitidissimuma on ao memchko cn - 4001: Chnoantkuß #) Phi a6yınn genus Amaraiitäce - rum Gomphirenedrim.: "Flores "herniaphroditi, wibzaeteatt, , bracteis perigonio sirillimis, Perigohidin pentaphylium , sca- riosum, foliohs basi ängustatis’ ei lanaüis, "Stamind quinques Alämenta in iabum“ eylindrieum koalita Apieo "Iibero, Sliformi, indiviso; antherae uniloculares, dorso affızde. Staminodia mulla. Orätiun wniloeuläre, “titorulatam.” Stigimata dio,’ linearia, ereota; Fruetis .... Folia‘ oppösila. - Difter! a Guöllemi- ‚ia! perigonio peniäphylio ned gingiehide, ab Iresine: iabo elöugato' flamentornm &t foliolis ' perigonii 'rillosis; ACrizeh : perigohid peitaphylis' neo teufaphyllo; “ Gomphrena! Alaneni- voran apiek! indivisö“ PT in means ray \ Chmaanthus mendocimus, Ph. ‘(Ann hir, Chil. ‚1862, 2. pr 305.) "Oh ii Annuus; caule raınoso, diffuse, lanato; 3 foliis oppositis, petiolatis, ovato- lanceolatis, utriaque acutis, mu- eronatis,suprä: appresse hirsulis,; viridibüs, subtus ' mägls Taauginosis; 'glomerülis’ forum axillaribas, albis:" rn * Piope' Mendoza tivenit or. W.' Diaz” "Rädix alba, simpliciuscula;" Internödig‘" prüha brevigsiutä, "ia ie Fami € eollo’"radihlini orki videaitli; "rami 'y6- -pöllicares” uler- nodia prima elongata ostendunt. Folia 'inferiora 11 IS long3, inelüs6-'petiolo"82; liır.:longa; 2 lin; Jafa; isuperiora Drevius petioläia, brevioravet' latiora; 24/"'lin, lata.'Glomeruli Born *) xy6og: Miichhasr, 805 Blue, eu rt st Pan a 224 plerumgue : bini in: zamis., valde ‚abbreviatis . terminales, . follis involnerantibus. eineti,. diam.. 3. lin. Bracteae et foliola -peri- gonii, 1.Y, lin. longae, oblongo-obovatae, aeufae;-:-columna staminea, fere .aeque.longa, in-fore juniore.tubus abbreviatus est, antherae- longitudine--aequat. - Antherae dorse. affixat, ‚pris mum oblongae, deinde ovatae et tunc columnz style: löngior: . 1001». Chenopodium . halophilum Ph. Ann, ..Univ, Chil,, „1861. 1..p.67. Ch. herbaceum; caule ereoto ” Tamosis- sime, striato; folüis „breviter petiolatis, ovato- deltojdeis,, ober fusis,. basi "enneatis, x margine integerrimis auf sinnosis, subtug albo-- ‚farinost ‚racgmis panciforis, aphyliis, ‚folio breyioribus; © seminibns‘ la os e Locis arenosis ad flumen Coihuin prope Puerto, Mont invenit ern. Doctor Fr. Fon ek, et mecum communieavit. — Caulis pedalis. ‚Folia, ‚majora, 18 lin. longa, 13— 14 lin. late, obinsa, basi ‚in petio revem attenuata, ‚vel enneata, sah. sessilia, jam integerrima,. Jam utringne in angulum. prodneie, subdeltoidea, inter angulum et apicem sinuafk, - imo ung ,al-, terove dente ‚ninnto munita. Nervus uniens major in utroque Ialere, "Bacemi’ infores ix 7 tim. loigi, ei eirca %0- ori. Se, R "atruim: Iaerissimim. j radice perenni,; grassa, lignosa; ..ramis herbaceis, prostratis} folüis elliptieis, lanceolatisve, planis, ‚venesis,. ohtusis yel acı- mulüißidis; ; Noribus a axl hribns, fascignlatis, subsessilibns; ‚achae- nüg trigonis, laeyissimis,, . unbomein net Bacon Br . In Andibns pror.. Santiago. ‚primus, legit:-ornat. ‚Guillem Bowenkanp, horto amiei Segethi. praefeetus,; deinde; et ipse frequens inveni, — Radix saepe 6 lin, orassa,..pedem longa, multiceps, lignosa, Rami yix.:unguam :6- pollieares; . 1008, ‚Polygonmm, Bowenkampi Ph. . B. ‚ glabersimum; . gi 235 ‚sadpe brevissimi. . Foliä inferiera :6 lin. long&, 12/5 lin. lata, internodio subaegnäntia;: ochrede 2 lin, Iongae. — A P, ma- vitino. et. P. Sangueinaria statim:. ochreis- brevibus, a P. Ber; teroano wihii‚radice lignosa, ramis ‚decinmbentibus, a Piavz- eulari;:coi simillimum: radice lignosa :et. achaeniis Iaevissinis differt« ne \ oo un an 1003. Onorizanthe umbellata Ph: ; Ch. suffrutieosa, basi ramosa, pnbestenti-birsuta, ramis basi foliatis, deinde nadis; .foliis ‚lanceolato -linearibus, 'margine: revolutis ;.-Aoribus umbellatis, umbellae triradiatae ramis. dichotomis; 'involneris solitariis. in diehotomia.:insidentibus , relignis. conferlis;:'reti> onlatis ; "dentibus: eoranm breribus; fare- ineluso.. j :::Ad Huante set. Bio .turbio .. prov.‘ Coquimbo invenit .orn, Volekmann. — Üortex baseos lignosae rufus- Bami:äd- scendentes, 4 — 5-pollicares. Folia alterna, eirca 10 lin. longa,: et pröpter-Märginem revolutum vix %-Jin. lata; 'pars nada ramorım 21; 3 poll. longa, 'rami umbelläe 1=42- pollicares. - "Involuerum generale triphylium,' foliolis subülatis, apiee- pnngentibus 5" involacella. ad basin ramoriim diphylis. Involuerum speeiale pubescenti-hirsutum, exquisite retieula- tum, sessile,. demum 3%, lin. longum.:: Flos vix 1, lin. Iongusi . : . . : 1008; Ohokizanthe rosen Ph. Ch, eaespitosa, fruti- e0sa, Tere.lanato - villosa;- foliis minktis ;:- oblongo -limeäribus; pedunonlis brevissimis, ereetis,: diehotomis, cymosis; involueri villosi. dentibus- acntis;- uneinatisy. bracteis brevioribus arista- ts; perigonior.pulchre Foseo.. BEE ö - Prope: ‚Quilimari in: prov.. Aconcagua leg. orm Land beok.. — Radix :multiceps,. valde. elongata, 5i6 lin. erasss, contorta, rufa velroliseuxe purpurea; -et’inferior’catlis pars valde lignosae, corliee rulo-fusco,; facile "secedente :teetae. Caespes densissimus ramorum vix pollicem altus. Folia-con- 3Br Bd. 2 Hei, 15 226 fertissina, "modo..2.— 3 lin. .longa, %, lin, lata,: villis albis tecta. - Rami floriferi vix pollicem alti, dichotomi, in:-diehe- tomia forem: gerentes, ‚purpurei, foliis brevissimis’ad rami- fieationem stipati. - Cyma diametri 1—14/, pollieum. Flores satis -conferti; involnerum 24/, lin. lougum; dentibüs inaequa- libus, tribus minoribus, quorum duo saepe uneinati. Perigö- aim paullo ınajus quam. in religuis speeiebus, glabrum, ro- ‚seiint, post.ahihesin ut in speeiebus perigomio albo :praeditis, auranfio-ferragineum.. Bracieae lanceolatae, -perachtae, fer »nungentes, ‚vix enifcam dimidium: arguantes, apiee, sicut den ies.änvolueri;, purparei, —: Ab oamnibus speciebus.icaespilosis se. Ch. virgataspedungnlari, Macraei farillime-inflorescen- Sia.ramosa; cymosa, neo. capitata differt, a sequente : bracteis aristatis, perigonio majere, roseo; " B Be: Br ö Anne ;: „1005, Chorizanthe Alavescens Rh. ... Ch, caespitosa, suffruticosa , fere lanato- villosa,. cana; foliis Jinearibus; -pe- dunenlis nudis, apiee dichotome ‚eymosis;. ‚involneri Nayossen- üs, ‚illesi ‚dentibus ‚uneimatis; ‚hragteis.submuftieies. periganio albe:. 0 =. he Sole edel ..: Brope-:Hlapel. ergseitz: invenlt on. Landbeck, — Par lignosa nigro-fusca. HFolia ejusdem formae ut in priore: del ‚ot. allis)..sgd--majora 8%, lin..longa, '%/, Yin. late. Peiinenli um: Aores:aperiuntuy. 4-1/5pollienres, demum elongatiz ayıme am. 45:18. din.; Z.longit.:involueri 23/,.lin.:- Perigonkun glabrum, -alhum ‚.dentes involucri- vix.« smperans;. !deinde: mal eescens, ferruginenm, — Differt ‘2 priore;; ‚guaoum 'hahitu, eaespite denso,.Iumili_et-inflorescentia eymosä:gonvenifz cor- tiee fusco-nigro; foliis Tongioribus; pedunenlis: demnm.’eloi gatis; dentibus perigonii apiceque -hraetearım Havis na0.pur pureis; apice hractearum longe -hreviore;. ‚perigenie.. minor ale... ..: " EG gr 227 2006: Chorizanihe dasyantıhn Ph; = »:Ch. caule :suf- £rnticoso ;! rämosissime ;'erecto, Albo-Yillosos:! foliis Ainearibus; argenteo=seriveis; - eymis dichotomis foliatisz :involueri dense Zanati.dentibus valde uncinaüis, in Pructu:'exerescentibust": - tt; Specimen ab':orn. Landbeckıprope S, Felipe de Acon- cagan leetum S'poll.Altam est... Folia7 lin: longa;-2/g Lin, lata, internodia his acquantia,: margine revolufa „. ut’ inreli+ quis:speciebus, omnia! faseiculem -foliorum’.in ayilla forentia, jiuiora 'exquisite sericea, 'adulta mägis viridia. 'Cymae longe minnsi:divisae. quam'in Ch. panionlakay:vami-inacqualeg; nih- ' jor modo 20 iin. longus. \-Bracteas:Toliis:similesyomnino\mu- tioaez2/g —®},“involaeri dequantes; '. Involusrui subcüthesi 2,.Ain. longum,' dönlibus: purpuräis,''valde niicinatisstin nudeln vero-31/y- lin, longim ;identibus lempe exerescentibus: et: tunc tubum!aeguantibus, Perigonium pallide:..roseuni:glaberrimum. nik Ch. ramosissime s-.peduncalis :dichotomis!nee“trichotömis, älyoltcko »lanato- nee’ surices;, 'perigonio.glabro neo'willoso: Ba- tis. saperque differt;'a Ch. puniculata: (= Trigonotarpo se emudifloro Bert,): pubescentie, pedunznlis flores paneiores. ge-. ronübus, dichotensis .nec trichofomis;- dentibus involueri hras vibns vete. differt: «29 om nat wei nei u ss Observ: : Qnomodo ; denies-: involaeni: ku Oh; ‚panieulata mitici dieirpossunt zul ait ch Remy in'op: Egyi V. p:2865 non infelligozin"spechnine Bertkronne 'salleni in spinam- lon- ginscilem; ubeinatam- terminantm: "rn unten san! ’+400%: Ohorizanthetemuis Ph. -Ch.süffentieosa; seriteo- villosa; ramis elongatis, gracilibus, debilibus, deenmbentibus; Folis angaste Hinearibussinzernödio multo brevisribus; "cy- mis: diehötomis;;: laxtsy "foliis "toralibüs' Nores'Superantibns; . dentibus involueri Tange ‚hirsuti“aristatis, - demumiebeetis "r' %.:Prope :Angueros, vl la Serenanfegit- ch Gay —"" Bamni; qui snppetunt, pedales, base modo-%/y Tin. erussi;-inleriodia 15* 228 asque ad 30 lin. longe, sed folia maxima mode 18 lin. longa, %/, — %, lin. lata. Folia ad basin dichotomiae 7 lin. longa, magis mueronata. Flos in angnlo dichotomiae collocatas 31), lin, longns, dentibus lanceolatis, breviter aristato-spinosis; Rores snperiores modo 24, lin. longi; dentes perigonii nnn- quam uneinati, — Species ramis debilibus, Aliformibus, inter- nodiis elongatis etc. distinetissima. .. 1008. Cryptocarya stemantha Ph. Cr. foliis suboppo- sitis; ovato-ellipticis, Aapice nonnihil acntis, coriaceis, .‚sub- - tilissime ‚retioulatis, glabris, supra viridibus, subtns glaueis; panicula. glaberrima; 'tubo perigonil angusto, oylindrico.. ». Prope. Valparaiso Decemhri. 186% florentem inveni, — Folia hujas. mihi cum illis Cr, Penmi ‚differentiam non. .osten- dunt; ad summam paullo brevins..petiolata et apicem versus angustiora, .supra paullo nitidiora sunt, sed flores valde-di- versi. Eitenim in Cr. Peumo secundum Gay V. p. 300, (opus Neesii chen! mihi adire non licet) „pedunculi villositate ali- qua omusti; pedicelli lineam longi, viliosi; perigonium in- Fundibuliforme,. utringue villosum, 1:/, —% tin. longum, ejusdem diametri;. laviniae limbi Zzubum aequantes“, eh.sio in speciminibus Santiaginis pedunculnm et ramificationes. ejüs dense ‚puberulos, perigonium omnino pnberulum (non villosum) fabnm oheonicum, laeinias tuhum aequantes video. Sed in Cr. stenantha peduneulus ejusque rami.nec non. perigonium totum extus glaberrimi, perigonii tnbus angusie eylindriens, laciniae ejns- vix:dimidinm tabum aequantes, modo inte vil- losulae sunt. BE 1009. Oryptocarya nitida Ph. Cr. foliis subopposilig, ovatis, breviter petiolatis, valde eoriaceis, supra nitidis, sub- Ins vix pallidioribus, Aaud vetioulatis; „panieulis. axillaribus , (folio brevioribus) paueifloris;. pedieellis puberulis; ‚perigonio brevi, Zurbinato, glaberrimo,. ö Ba W2 N D 229 "Ad radieem Andium in prov. Santiago Nov. 1862 legi. Haco species foliis a Or. Peumo et sienautha, ' glabrilie ‚Roi rum a Pewumo,. forma eorum a stenantha vecedit, — Folie’ majora 17 lin. longa, 11%), lin. lata, petiolo 1%, iu. longo insidenlia, exacte ovata, sed basis in petiolum diducta; ner- vos meiianus rufescens, prominens; nervi Jaterales ulringne sex, ut in reliquis, sed reticulum densum tenue, quod in Or. Peumo et stenantha vonspieitur, nullum. - Paniculae (an sem- per?) modo 7 lin. longae, 6 — 10-forae; ‚pedieelli 4, —1 Hin. longi, puberuli, Perigonium tubo brevi, turbinate, dia- meiri 1%, lin., vix 11/, lin. longum; laeiniae -limbi tubuni aequanies, imo fere superanies, ovatae, ewius intusque gla- berrönge. Stamina 9, sex exteriores laciniis opposita la- tiora, iria interiora, staminibus alternis epposita, angustiora. 1010. ‚Bellota Miersik Gay. 5 Frustus cl. Gay incognitus remansit; Martio 1863 eum accepi, et quidem varietates duas, purpurenm so. et Juteum, er cum: etiam in foliis differentiae- etsi leviores adsint,' forte species duae distinguendae. Fructus vuber % poll. longüs, 14 lin. orassus, ellipsoidens, basi paullalum attenuatus, Sar- eocarpinm vix 3/, lin. erassum, albidum, endocärpinm mem- brana satis tenuis, mollis. Embryo igitur maximus, albus, cotyledones maximae, radicula supera, 2 lin. longa, plumula minima. Fruckus Isteus similis, 25 lin. longus, 18 lin. cras- sus, igitur paullo angustior, basi longius attenuatus. — Ob- serratio mea de florum structurs non omuino cum verbis cl. Gay hist. Chil. Bot, V. p. 298 quadrat. "Panieulä subtricho- toma,'3%Y, poll; longa, usque ad medium nuda. Perigonium turbinatum, 1%, lin. longum, diametri .1/, lin, sexparlitum, extus appresse pühescens;' laeiniae ires exteriores late ova- tae, apico acuminato, infexo;' fusco - purpureo; -laciniao ires interiotes paullo latiores, apice rolundaiad; omnes intus basi 230 longe ‚hirsuti, ...Stamina: exteriora : sex: is opposita . eh 'multe breviora, filamento brevissimo, anthera ovala, biloenlari,-val- vis dehiscente constant. Glandulae sex, per paria. approximg- tae, : staminibus...tribus alternis oppositae, purpuree - fuseac, breves, extus medio tuherculatae. Stamina interiora, quovis glandularum pari opposita, exterioribus similia. . Staminadie enm ‚is alternantia formam squamulae lanceolatae, apice.fusra- purpureae, longe ciliatae exhibent, Ovarium anguste ovatarı, funde_ perigonii dense hirsuto fere immersum, sensiim. in-'siy- lum broyem, stigmate subcapitato coronatım abit et staminihus panllo brevius est. ' u - ua . 3011. Adenostemum nitidum? Pers., ineolis Ouenle, De ovario et fenstu -haec apad cl. Gay l. ec. p: 805. logimus: „Ovarium perparvum, ovatum,..biloeulare; ovulg ‚in quevig loeulo solitario et ex Apice pendule. Stylus subulatus;:sub- compressus, ulringue suleatus,, stamina aequans, slgiwpatihus duobus, interdum trihus terminatus, Drupa obovata,. carn0sd, durissima (se. endocarpium), uniloeularis, :(h. e.: abarin); mon nosperma,. perigonio cincta; semen subeompressum. „Hos cha- rgeteres_el. Decaisme in fructu hnjus generis perparu. engniti, ernere. noluit.“ Ormatissimus Doctor Fran 0. Kar er ring Tocornal Martio.186% multos .„Qwenles“ it mergalt oppidi: Tomd. venales mihi.attulit,. in, quibus. haeg vidig, Frun stus.Intens, 16, lin. longus, 13.lin. crassus, exavte ellipseir deus. Caro 3,lin. exassa,, pallide Aava, solida, edulis,;haul ingrata, ‚alignantninm. aromatiea; pars exierion 2/g. lin. prasst ohseurius flaya, forte ex.perigonio orta? Styli vestigium hau elarum, Putamen ovatum,. superius magis minusve. acnmina tum, diametri 7—-7/, Iin., 9— 10.4, lin. longum , erassum; perdurum, fuseum, foveolis ‚linearibus vermieulatis nonnnllis, et, lineis. impressis longitudinalibug ixibus (raro- duabus). mon tum. Seelio. iransversa ope serrag facienda est, ,propter- du Ey 7. ar: 231 tiem, et.pulamen ‚inilooulare sed. abortu :semen - unicum 'ex4 sentricum. :ostendit, - Hoc ovatum',- basi aruminatum;, 'valde eompressum 5%/, lin. longum, membrana alba vestitum.: (esta ad depositum tenuissimum fuseescens vix membräna. vocau- dum reducta esse ‚videtur, nisi. cum tunica coalita 'est;) Sectie longitndinalis albumen magnam et embryonem: parrum in parte inferiore -situm. radienla infera oostendit.. ... Ex his patere videtur, arborem. Oxexie dietum,::ovariö triloenlari, albumine copioso, radieula, infera ‚pracditam, ex ordine Laurincarum removendam esse, Sed utrum alteri ordini adseribenda sit, an proprium ordinem consliliere debent, magistri scientiae doccant, —_ Flores nondum vidi,. . 101%, Aristolochia Peaxcei Ph. Ann. Univ, Chil, 1861. 1.,p.68. A, herbacea, foliis reniformibus, obtusis,, aliquan- bus; perigo- nio viresconte, parum incurvo, supra. basiu slobosam valde constricto ; . Jabio, ovato, acuto, intus albido- -Piloso,, , tulım wiangularibus ; 5 peduncalis solitariis, axil u ‚Speoimen prope " Chitlan ? tectum mecpm vommnnioarif ornat. R. Pearoe. — ‚Caules ramosi, steiad, glal rinsenli. Petioli Pubescentes, ik lin. longi; folta 131%, lin. longa, 23 lin. lata, reniformia, subtus puberula, ilis „A. chilensis Miers similia,'-sed margo-antiens mittag eirenlaris, ulrinqgue magis reetilinens, - Flores: axillares,- solitarli ut in illa; pedunculus potiolam »subaequans, ut:saepe in Chilensi, ham’ ton semper, ui el:Gay valt;: peduueuli' fere bis petiolos-aeguantes his sunt, sed glabriusculas. Perigonium ut in A. chilensi 3 poll: longum , ‚sed: minus inenrvum, ‚sordide “viröus; in luteum ver- gens, pürpareis ‚venis«pielnm, supsa basin inflatem valde sonstrickum,. deinile sengim: ‚Ailatatum; tablun) au, 47° lin: longum. wi PER .. . : et 1013.: Arjena inberosz Car Diaguosis ‚ex ‚mea: sen- tentia hace est: A, foliis rigidis, sulimbricalis.,, ereofis, subi- 232 lato-linearibus,: tomentosis; Horibus' laxe' corymbosis,. hir suto-tomentosis;. tubo perigonii braefeam ovalam- brevemihis acqnanie, Cavan. Icon. t. IV. p.57, fig. 383. optime, non. Zuberosa Gay. 5 v Habitat in Patagonia ad Port Desire, Cavan., prope:Men: doza Wene. Diaz. — Folia inferiora modo 2 lin.: longa; omnia perangusta, erecta, haud recurva. Bracieae modo'3'/, kin. longae; tubus perigonü 6%, lin. longus, 1014. Arjona andinn Ph. Ann, Univ. Chil. 1868. v3 A. foliis rigidis imbrieatis, plerisqne recurvis, Zaze lincari- bus, glabriusculis , exgnisite. quinquenervüs; tubo perigonfi bracteam ovatamı, elongatam, frinerviam sesquies aequante. — A. tuberosa Gay V. p. 392, non Cavan. Habitat in Andibus chilensibus: Hartade, ‚Agua amarila provineiae Coquimbo, 8. Fernando, Linares. . Foliis latis, exquisite nervosis, glabriuseulis , fere oni- bus recurvis, stalim ab antecedente distingoitur. Folia 6 kin longa, 11/, lin. lata; bracteae 4, lin. longae; tubus” peri- gonii 6— 8 lin. longus, et aegne hirsutus est atque in 1 spocie prior. 1015. Arjona. longifolin Ph. ‚Ann. Univ. Chil, 186%. 2.:p.405. — A. caule exgqnisite sulealo - siriato, apice ud; villoso; foliis rigidis, potius distautibns, elongato -Iineatibus, nervosis, glaberränis; tubo perigouii bracteam ovatam,; bre" vem bis aegquante,.. Prope „S. Rafael“ in .prov. Mendoza leg. ornat, .W.en& Dia —. Folia‘40 lin. longa, .1 lin. lata, .sesgilia, hand semiamplexicaulia, - superiora usque :ad 16 Fin. longa- ‚Pars nuda peduneuli 11, —2-pollicaris. Bracteae 3 lin. longad; - eyalae, minus nervosae, minus pungentes, ut in anteoedenti- bus villösae.. Tuhus perigonii 6.lin.- -- en BE 233 :1016, Arjona appressa Ph; A. dense arachnoideo- lanosa; 'foliis lanceolatis,. trinerviis,,.inferioribus distantibns, subrellexis, superioribus:. appressis, fere! imhricatis;: Bori- Dis coau ö " Hahitat in Patagonia oecidentali ad pedem Andium „de Ranco“ dietaram, nbi Jegit orn. Gaill. Cox; ineolis Yauyehuin andit, — Radices iliformes tubereula edulia, oblonza, 10-lin.: longa,:5 lin. crassa gerunt. Rami in specimine, quod suppetit, 4—5-pollicares, folia 4 lin. longa, 4, lin. lata: Flores.non adsunt. 4. tuberosae Cav. proxima, sed: differt: Toliis du- plo. Jatioribus, magis hirsutis, saperioribus | appressis, -fere imbrieatis. Ab-.4. patagonica. Hombri 'et: Sarg‘. seennduin specimen e freto. Magellanico .differt: foliis appressis, longe magis hirsutis, habitu valde alieno; minor adhuc siwilitudo cam A. andina ei longifolia. 1017. Quinchamalium minatum: Ph. Ann. Univ. Chil. 1862. p. 61. - Qu; 'anndum, parvumi; 'foliis 'conferlis, lineari= bus, carnosnlisy' fructn :subglobose, «eostafö;: perigonii exlus viridis; intns: Intei laciniis tnbum brevem äeguantibus; stami- nibus inelusis, stylo exserto, In prov. Talea ad loenm :„Potrere grande“ divtum 2100 mötr: s, m. legit orm H: Volekmann. —: Rami plures ‚ex eadem radite,, circa"2-pollicares, Folin majora 7 lin. longa, 1/, lin. data. - Calyeulus 1 lin. longus;' tridentatus, inflatüsz perigonii tubns 127, “lin. longus; — Simillinum: Qt. parvi- Foro mihi,' sed facillime : eolore lact& Iuteo 'pagina® interiorig perigonii et ealyeulo -infato' libero,; in fruein mature fragili distinguitur. j j 2 ' "108. Ruinchamalium-ragesum Pi. Wu: 2[, folis angüiste: livearibus;-Nöribus ‚gravilibus; 'calyeulo välde’dentato, augulalo; bäse et in angulis'excguisite vugosö;' laeihlis pe- 234 rigonit Tineart- laneeolatis, dimidium tubum ferc superanfibus; starninibus exsertis;: sed läeinias non "aequantibus. - "Prope Illapel legit orn: L. Landbeok. — Radix 14, lin. erassa, simplex, Iutescens. Caules multi ex collo radi- eis, deeumbentes, tenues, purpuraseentes. Folia majora 15 lin. lenga, saepe: daplo' breviora,. submueronata, Tubus pe» rigonii 2%, Tin, longus, laciniae , Iin.; color extas pur- puraseens, demum virescens, intus aurantiacus; antherae cH trinae: - Fructus immatarus exquisite augulatus, anguli et tota basi frucius (ränsversim rugosi; dentes ealyeuli valde promi- nenies. — ‚Species fruetu angnlato ei habitu cum Qx. graeili Ph.:convenit; sed foliis-paullo latioribus, foribus extus pur- pureis et: fractu rngoso satis differre videtnr. "org: "&uinchainalium litorale Ph. Qu. (2[ aut [oY) foliis Hinearibus, carnosis, mucronatis; calyeulo subglohose, hand costato; .tubo perigonii orassiusculo, Ixeiniis lanceolatis, diwidium tulum aequanlibus; staminihus exserfis sed lacinias perigonii haus, aequantibus; ‚stylo demum laciniag aequante, .i Prope ;;los Molles““. in. parte: litorali_prov. Aconvagua Jogit orm. Landbeek. — Bami derumbentes, circa 9-pollicares. Folie majera 9 lin..longa, 1 lin. erassa. Perigonü tubus 2 lin. longus; Iseiniae 11/g-Iin.; tubus extus. viridis aut viridi- purpnreus;, intus ‚laciniae citrinae, Calyouli diametrus trans- versa major, .quam. altitudo, forma igitur. : globoso - depress® 5 linea. exterior .ejus.prominens; dentes minuti.— Pluribus plan fis si in:litore erescunt folia carnosa fiunt, an. igitur, mode forma litoralis alins: speciei.?. sed eujus? a Ow. erasso mihi Flor. atac. laciniis perigonii brevioribus differt. j . 1020. Urtica diplotricha Ph, U. erceta, orgyalis, pilis brevibus mollibus appressis pubescens et setis ‘urticarlis, hispi- da; foliis oppositis, ovalo-lanceolatis,.. grosse serratis; dente 235 ultimo .lineari, pradacto,; spieis.axillaribus, verticillatis, folio brevioribus, inierrupte- glomeralis, .dieieis.. . DE .; Prope..Congumen. in. prov. -Aconcagua ereseit.. — - Caulis secundum..orn, Landheck 8-pedalis; summitätes pedales 2 mode suppetant, Folia majora in his 3 poll. Jonga, 18-Iin. iata, petiolo 12 lin. longo insidentia, dentibus utringue. 0:18, Stipulae ohlongae, obtusae,. $ lin, longae; ..Spieze modo bi- pollieares; glomeruli praeter setas filis erassioribus apice Irun- eatis, longitudine pilos calycesque aequantibns.einetik— Differt ab, U, pseudodioica Siend.: caule vix-'ramose, foliis serratis nge .crenato,- dentatis, vertieillis_folio. hrevieribus, et ab U; molli ejus: spicis, omnibys unisexualibus, pilis majoribus valde urentibus... u, m re En) 1084. "Urtica Berteroana Ph, U. annna ; -canle.6 — 9-pollicari, .ergeto, rameso, inter.-sefas ‚ glabeerimo; foliis oppositis,, longe. petiolatis, ovatis, profunde ‚erenao - dentalisz petiolis, setosis; ‚ glomerulis ‚forum, axillaribus.. subsesszlibuss sonoicig; , foliolis. perigonit pubesrentihus inermabus. - :. Prope. Colina. et: Quilapilan in. prow«. Santiago, propn:Ca- ten ‚in prev; Acaneagna inveni. = Petioli 5. lin.’ longi; Tolia 6--7 Hin. longa, 5 — 6 Iin. lata, dentibus circa 6 utrinque, Perigonium pubeseens, 2/, lin. longum, foliolis forum S aeqnalibus, forum Q apice seta destitnlis; achaenia Inevia. Utrum caulis dladrangularis an teres sit in planta viva an- notare neglexi, in ‘-speeimiuibus ‚siceis eognosei non polest. Setarum. pars 'basälis -louige: 'brevior, apivalis‘ 'multo Yongior güam in U. urentesimillims, & qua praeterda' differt:' patti- bug amnibus, mioribas;:.ketis- longioribus, - saupe geninalis ternatisque, petiolis hispidis (in speeiminibus. U. wentzs chi“ Vensihus. quae „ante oenlos habe. salteın, glaberrimi ‚sunt), glo- merulis forum subsessilibus; foliolis ealyeinis 2 seta les sinds. DR nd : ..1022. Fagus veldiviana. Pl. F. foliis ovato- oblongis, basi obliquis, obtusis; margine sinuato - dentatis, caeterim, üntegerrimis, fere glaberrimis; cupulis capeuliformibis, mu- Tiealis, quadripartitis, trispermis; fenotibus medianis aegtie latis ac longis, ‚late alatis, apice alarım acuto, diva- ricato, “ Habitat in’prov; Valdivia, ubi arbor ab indigenis Coyaim, lignum -adultuin rabrum Pellin, novum (et arbor junior) Aualle ‚voeatur, hispani vero Roble (Robur) vocant; ab omuibus eum F. öbligea Mirb. in prov. centralibus usque ad Con- eepeien crescente eonfunditur. Sed non solum folia et fruetus sed etinm materia! diversae. — Arhor altitudinem 150° pedum, iraneus diametrum 3 pedum atlingit. Foliorum magnitudine et forma generali cum F, oblögua convenit, sed differt: feliis primo 'adspeotu glaberrinis, accuratius inspectis parcissime quidem in nervorum basi ‚pubentibus, sed nunguam subfus omnino " pnbescentibus, margine . dentato-sinualo, caeterum integerrimis neque argute dentienlatis; cupulis niinoribus, vix 3 lin. longis (in F. obligua fero 4 lin. longae sunt); nucalis latioribus, latius alalis,- apice alarum acuto, divergente, in- spiec-fig. - RT - Fagus obliqua Mich, KFayus valdiviana Ph. 1. nucula F. obliqune, 2. nueula F. valdivianae, a. magnil natural,, di auetae, — Neryi foliorum utrigne 7—8; Soli süperins minus nitida, nervi secundarii magis ramosi, retieu- um densins formantes. 1023. Fagus pumikio Poepp, — V. ctiam Ann. Univ. Chil. 1862. 2, p. 384. Com in deseriptionibus ell. Poeppig et Gay fruclus 237 mentio desidereinr,. quae ipse observavi indieare ;supervaca- nuum non videbitar. — Arber in Andibus „de Chillan“ dietis regionibas snperioribus ab elevatione ec. 5000 p.:supra mare inde frequentissima, ab. incolis Nivse dicta, uhi..nivem per- petnam tangit, humilis, a radice ramosissima, fruticosa; aliis loeis, irunceum 60-pedalem, 3 pedes crassum projieit, cnui eor- tex valde, ramosus, 'ut in A, procera; in ramis uovis.-vero cortex satis laevis, nitidus, cinereus, : Flores mascnli solita- rit, sessiles, axillares; perigoniam turbinatum, %%/, lin.. lon- gum, sordide favescens, pubescens, Jaciniis -5.— 7 -forma- tum; ‚ülamenia exserta, capillaria,. perigonium bis aequantia (in speeiminibus, junioribus . mensi .Decembri. lectis flores S taniam, video, .quorum filamenta perigoninm vix aeguant; au- therae 15— 20, Iineares, perigoninm aeqaantes.: In foribus foemineis enpula ‚sessilis, biparzite, Jaciniüs lineari-setaceis, 3%, lin. longis, pnberulis,_dorso .Zaevibus, inermibus, squa- mis duabns brevibus, latis, obtusis; (an igitur cupula guadri- partita, lacinüis maxime inaequalibns?), _Nueula wnica, im- matura triqueira, ovata, pubescens, 4 lin..longa, :21/, lin. lata, stigmatibus tribus terminata. —. Certo .‚propier. flores maseulos solitarios..neque in amentum aggregatos, eupulam- que monocarpam seclionem - propriam' generis Fagi eonsti- tuere debet. :10283b. Euphorbin Peplus. L.. . Jam in hortis Santiaginis frequens ideoqne - inter plantas Chilensgs recensenda, . ‚1024. Avellanita Ph. norum genus Euphorbiacearum Cro- tonearum.. _ . Flores pauei,. terıninales , haud spicati, panieulative, mo- noici, Masc, ealyx. quinguepartitus; stamina: numerosa, in globnm coalita; aniherae biloculares.. Ferm. calyx. quinque- Partitns; ovarium sessile, triloenfare, Ioenlis nnioyulatis;. ovula 238 „endula; :styli:ties, distineti; Alifermes, persistentes: Capswld deptessa,:triroeca, coceis rotundatis; epiearpio' virkdi- ab nz docarpio tenni, erustaceo -lignoso sccedente. Semint sub: globosa, exarillatas'=- Fratex haud lactescens,' foliis äkternis stipulatis. :.: ©" u ö Species..umiea. quae miki innotuit'd. Bustillosi vbcelur, ab:orn. Dom, Vinsentio Bastillos in prov. Colchagua Iootd est, „Pueri. semina, ‚quac avellanitas vocant; \comedunt, Erutex 2——-5-pedalis; :rami laete virides, 'teretes, Folia: in- ternodia plerumgue :bis acquantia, petiolo 2 lin. longo-insi+ dentia;.-oblongo-lanveolata, . circa 22 Hin; longa, 9 lin, MAth, integerrima, fere:triplinervia,-junioru sparsim pilosula. Sti- pulae minimae, viren 1%, lin; longae, triangulares, margiie ' seariosae, ibique rufae, ciliatae.; Flores terminales tres ad ‚quainor, “unas 2, reliqui &, bracteis :limearibus,; 3-4 lim longis eircumdati; Folia. lloralia fere vertieillata; post 'authesin zamos.2.'vel-3 emittunt, Peduneulus floris g demum 8-5 lin longus, debilis, pubescens; segmenta calyoina qüingee, Iniieeblato-Iinearin,: 34, Hin. longa,. einen 2 lin. Intä, -Snept inaegnalia,. pubescentia, herbacen; patentia ? alabastrum #lö“ kosim;:laeiniis :valyatis: fere mammillam: formantibus. "Antke- ‚räe:.numerosae (in:"alabastro pallide -fuscae) in. globuni eön- gestae ut in Ricino; filamenta singula propter cönditicheil speeiminum distinguere non potui, extremitds eorum fliformis; antheraebiloeulares, 'loenla "utroqne globoso, Zlores Feninet peduneulo 3— 4 lin. longo, erecto, demum inerassäto ihäi- dent; ealyx:"quinguepartitus, segmentis lineari-lanceolatis, ereciis, demum patulis, panllo minoribus quam in Nore di nempe 4 lin: -longis;‘t%/, Iin,latisi- 'Oyarinm glöbosütn;" dense puberulnm, ‚siylisiiribus ereetis, *4---5>lin.. Jongis «oronatuli Froetus. diametri 8-Iin., altit -6 Fih,, 'wiridis, pubesbens ;"stylis persistentibus: coronätus.! ‚Semina- laevik, pallide fusea, Sigids | | 239 tuyis: nigris. marmorate,- exarillata. Nneleus pendnlusz- cn- bryo- reetns analnopns + colyledones subrotmdo -oratan tie 1025: Triglochin siriatum B. ur. var.? "E Ioco „Punta negra“ dieto pröv. Copiaps‘ ons Voleck- mann speeimen attulit frnetiferum, Iripollicare, foliis Y}z lin: datis, seapum.aeganntibus, eni capsulae subsessiles, in 'spienm densam aggregalag, stylis. destitutae. ‚Speriei suae- B..et P. sapsulamii.stigmatibns - coronatam: altrihuupt. .: Tyzgl,- monte- vidense: Spr...scopnm racemorum.. foljis breviorem,:.ideoque onpsulas. longins pedicellatas .habet, :afi. inspeciwinilnis ‚Val- divipnis, obseryatur;.quibus capsula.stylis.teronatadlz auae : Speeimen ‚prope Lilico lecinm scapum. pedalem ,: !onpsulas pedieello 1%/, lin. longe insidentes, igitur racemosas, 'sed stylis coronantibng. destifutas, folia scapo- paullo longiera 1?/, lin, Iata .habet; an, tertia species? Propter srapum „ragemo- sum“ ad. Tr. montevidense potius, quam ad Tr, siriatum Pgrüinet eui „spiea“ ‚coarclata., 4026; Hein valdiviana Ph;:- Li foliis ininulis, oblon- gis; niringue planis, basi cohaerentibus, ralicihus.ternisi In- stagio quodam praedii..mei-S. Iwan: dieti mense Ja- nuario, änveni.- —- -Folia longitüdine ‘diameirum -ter aequantia, - majora 1:/;*lin. -longa. :Differt -,L minina Humb.r foliis taigioribns. polyrrhizis;:a 4 ohlonga mihi:; foliis polyerhizis, Anı;statns- ngis- Des eo tn a redon "dei >. holiofis kalyei- his äleralilns dee 'xis; "acinlis petalorum Tateralı lähelli Wikdilacltis" setacoo- -Tinearibus, ‚salye a Ay ehily, bus, caleare obtuso, ealyeem ' vix "Superanle, dvärio mullo brevioribus.. Ann. Univ... Chil. 48611. :p.:59 Prope- Valledar. invenittori Bern. Volckmann Tubereulup, quod:än uno-spechhine 'adest;: ongatum, lin: mi reontvis ; HEIZEN Zn Ku vix ‚longio, 240 longum, 3 lin. erassım. Canlis 6—8-pollicaris, fere- usqne ad apicem foliatus; - folia inferiora fere 3 poll. longa,..6 lin, lata, superiora sensim in bracteas transformantar. Spiea. eirea 10-fNora, laxa, elongata. — FH. Germaini mihi simillima, sed farile calearis brevitate distiingnenda. 1023, Chloraea pogonata Ph. Ohl. foliis brevibus, caule vaginäto,. 3—5-foro; bracieis ovato-lanceolatis, flore bre- ‚sioribus; sepalo superiore lineari, galeato, lateralibus ’apiee inerassalis et supra barbatis; petalis sepalo parum. breviori- bus, linearibas,, falcatis; labello anrantiaco, basi vix ungni« eulato, trilobo,: lobis- Iateralibus, retundatis, subintegerriinis, intermedio 'acuto, margine denlato; tota superficie püis bre- vibus barbata. on te ° Prope „los Molles““ in prov. Aconcagua leg. mal Landbeck. — Caulis 9 poll. altas, Folin emareida 3 poll, longa, 9 lin. lata. Bractea inferior 12 lin. longa, 5 lin. lata. Ovarium 7 lin, Sepalum superius 9 lin. longum, 1%, fir Jatum, venis 5," exterioribus ramosis; Zateralia aequilonga ac lata, areuala, in apice incrassato supra filis viridibus barbate., quae nola, quantum seio, in nulla alia specie ob- sorvatur. Petala lateralia 8 lin. longa,. 1°, lin, lata ‚‚venis 7, lateralibus, parum ramosis, infimis. valde abbrevialis; .vi- rescentibus; ; in: parte inferiore. et interiore rarius nonnullac: Labellum 8 lin. longum, fere 5 lin. latum; lobi laterales pal- lidi, venis mullis viridibus, omnibus ciliatis, .ormati; in lobo medio aurantiaco venne vix conspieuae, scd ciliae majores, magis conspicuae, omnes eoimpressae, subfalvatar, ‚apiee ü- rides, Gyuostemiam [37 iin. longum, . .- 1029. Chloraea spectabilis.Ph. Chl. folis eaule- bre- vioribns; . caule omnino vaginatoz .spiea, laxa, grandiflora; brasteis ..ovato-lanceolatis, inferioribus :flores:- superantibus; 241 sepalo superiore .angnste,.laneeolato, lateralibus multo‘ longio- rihus, apiee ‚yirescentibus; . petalis superioribus oblongis, sub- lanceolalis,. sepalo multe brevioribus, ima.basi glandulosis; labello petala- superante, ovato, acnte, wargine inferiore glan- duloso, superiore, dentato, in parte-.basali lamellis faleiformi- bus:teoto. . . B Speeimen in; praedio meo -S. Juan Octobri-lectum-.mecum eommunieayit filius, Friderieus. —. Canlis: 15. pollices altus. Folia..4 poll. longa, 1 poll. lata.- . Flores albi, cum ovario 27: \iu...longi, igiturinter majores ‚generis. : Bractea: inferior 30.lin, longa,-8.lin. lata; ovarium 8-lin.. ‚Sepalum superius 16 lin. ‚long... 3 lin. latem, venis.5-—.6; lateralia. 20:lin:i-lon- ga, basi 3%, lin. lata, apice obtusa,.. venis-tantum ;tribus. Petala 13 lin, longa, ;44/,.lin. lata, venis 5, exierna. guogue valda -ramosa; glandnlae., virides in hasi.ima... : Labellum 15 lin. longam, 8 lin; latum, basi in. unguem angustatum; venae centrales 7, lamellis perangustis, ‚falcatis „. fere usque' ad me- dium „onustae, . lamellaa .faleatae in venis lateralibus- haseos perparyae, fere varieiformes, usque ad marginem cöntinuatae. —.Differt a Chi. semibarbata Lindl.: sepalo supremo angusto, labello.haud. triloho, acuto,; haud .obtuso otü., &.Chl. fün- briata mihis ‚magnitudine Norum,- tempore. forendi: (Chla fin- briata.sero, Februario, floret); labello.diverso.ete. - ..1080,. Cbloxaea eygnea Ph... ‚Chi, caule vaginato;; flo- xibug_‚paneis,-magnis, glbis, sepalis linearibus ‚' acntis, fate- ralibus ‚apice ‚haud inorassatisz -petalis..hrevioribns ‚-latioribusz labelli.. petalis. parum brevioris, suborbicularis, trülobl; ıbasi leviter enneati:loba medio.latiore, inoiso -dentato, ‚diseo-lamel- dis: faleifarmihug. obsite, ‚lobis: lateralikus multivenösis, venis haseos appendieulato- varicosis. e an "Prope Taleahnano initio Januarü pauca speciiiina "Iegi. _ Canlis, d- Ater pedalis, basi. 3 lin. -erassus. „Folia plera- Sr Bd. 2 Heft, " 16 242 que-radivälia; lemina ‚caulinoram inforiorum brevis, acuta, 1%/, poll..longa, ®/y poll. lata.. Braeteae membranacene,- al- bidae,:peracutae, ovarium subaequantes. Sepalum superins 15. lin. longum,:3%/,.Iin. latum, nervis quingne; lateralia vix 2.lin. lata, caeterum aegqunalia, apice hand inerassata, ‚sed ibi sient superins fuscescentes, Peiala 12 lin. longa, 4 lin. lata, ohtusinsenla ,ımargine subundulata, nervis simplieibus, in basi eirea, 7, läteralibus dichotomis vel furcatis. Labellum 11 lin. longum;, :10 lin.-latum ; nervi partis eentralis basi 7, in lobo serwinali. diehötonfi; in ‚parte basali appendieibus magnis; fäl- calis..obsitiz venae loborum lateralinn demnm numerosissimäe, densissimae,. 'appendieibns Jonge‘ brevioribns velut varicosae, Gysostemiam'8 lin, longum, rosiratum. :,.1081.. Chloraen Pavoni? Lindl. *), Speeimen huo refero in prov, Colehagua a Land beckio leotum;.cui eaulis. 2—2,-pedalis, basi foliatus, dein'vagk- natas, folia :15-lin. late, ut videtur , brevia, spica eireä-d- pollicäris,densa, sübvigintidera. Bracteae ovatae, lanceola- tae,.sdariosae, ‚venosae, parum reliculatae, - ovarium aequal- jes:«..Ovarium- 51/4 lin. lougum. Sepala subsimilia; länceo- late, lateralia, fere linedria, se. apice latiora quam superius, sed ned, truncala, meque inerassata, 61/, lin. longa.' Potale parum breviora,. sepalis simillima, _ Labellum eroceum; 7; sepaloram aequans, recurvum;, basi cuneainm, fere obovalum, twilebuni,. lobis, lateralibus integerrimis, intermedio margiie Jasiniato.- dontator. .Venae: quingne centrales,' basi Iamellis, 4 medio 'inde-autem. processibus faleatis omnstae, et quidem INS ihteriores. usque-adtapicem, _ -In-lobis Interalibus venae Ires basales , -hine ‚inde verrüooso-inerässatae. 'Partes inerassafae obscure virides, . u "#) Opus Lindleyi eheul consulere non possum, eb qune de hab specie'cl. A. Richard apıd Gay dieit nimis brevia'sunt«“ we. Wr sr 243 In‘. varietate?. cum :priore‘ lecta:-tota pars .mediana:labelli filis hirsnta et omnes loborum lateralium. venae hinc inde rer- rucoso-ineragsatae. „ Neo lobi mediani ‚lahelli yenae Jongitu- dinales sunt,,sed medio angulum formant,. caeterum. inter se parallelae. ‚An species propria?. . tie mh 1032. Chloraea dasypogon Ph. Chi. caule pedali, "basi tanftum Toliato; spica 2 — 21/,-pollicari, 6 — : 30: Hora;' sät densa; hracteis oväto-lanceolätis; sepalo“ Siperiore 8, iin. ibhgo, oval -lanceolate, "acnminäte; lätetalikug‘ vix "loiigfori- bus; 'paullo-ängustioribus, apice incrassalis, angustatis ; peia- lis paullo brevioribus, ollönko- ellipticiä,"btusis; venis earım ntdisz Tabelle‘ longitüdine 'petaloräm, süborbieulari, vix-tri- iobo ; versüs apicem 'inciso - -dentato ; Inteo, entre selis den- ©: sissime 'teoto. ee E provineia Colehagua specimina duo attulit 'orn. Länd- heek.,—.. Sepala 81/, lin. ionga, pelala 7; labellum 7. lin. ' ‚longum, 6 lin. Iatum; brasteae jam florem sabaequant, jam vix ovario longiores, sun, — Differt a Chl, barbata Lind. , pro qua. primum, habui:...petalis minime, „margine anteripre venis- ‚que ‚papillosis®, a. Chl._ campestri. Poepp.: labello orbigulari negne ‚elliptico lanceolato, et Nore. majore; a hl. :crispa Lindl.;. labello- ‚usque ad apivem infegro , centro dense,.setoso, sepalis. Interalibus ‚inerassatis; ‚a Uhl. Pocppigiana A. Bu; la- bello ‚Iatiorg, hand rhemboidali, ilis Iongie, ‚densis, 4ennibus olsite, neque,.oristig, ‚quingue ‚dentatis. .. .., rt: ne Mi 1033. Ohloraca Pearcei Ph. hl; caule 17/,- pedali, basi fantum foliato; foliis-parvisz: spien paucilloray.densä; flo- ribüs!'aureis; 'sepalo superior& late lanceolato‘, plano;- latera- libus-aequalibus, angustioribus, ‚apico inorassalis,. obtusis;.pe- dalis- oblongo + ovatis, ‚"obtusisy. 3/4.’ sepalorum ' aequäntibus; labello süborbienläri;i;vix -trilobo, - margine:"denticulato, -apice 16 * 244 ihesabsato;- centre :lamellis faleiformibus obsito‘, in: ‚ambila la- mellis: minus: elevatis ;värieiformibus. - “ um : -23 In planitie al 'radieem Andium de Ranco diefaram prov. Yaldivine raräf® orin Ru Penrce.— Canlis usque ad apiven vaginatns, basi fantum foliatüs. .Folia, quae supersunt; 'vix 3 ‚poll, ‚longa, 10— 12 lin. lata., Spica 1%.Nora. Brasteae avato- ‚Ianceolatae, orarium paullo superantes, Sepalum supe- rius, 4 lin. longum,, 3, 2; lin, ‚latum, ö-nerve,, param relieu- Iatım; ‚Iateralia,, „gaadrinervia,,. 3 lin. tata. , Petale, | Yin, vun 337, lin, lata,, 5-uervia, Lahellum 7.lin. Jangum,, 6 \ \ faleiferis.: Gynostemium, elongatun. Dißent ach, auıea wihi; Iamellis, faleiformihus ‚longe;. nie noribne, ‚glapdnlis 8. verrgeis,. nullis in petalis eie,,,a Ch. Pavoni %Lindl.: foribns duplo majoribus, sepalig Interalibus inerassatis eie, Eat Tori BEE a eg ": 1934, 'Chloraea'litoralis'Ph; Chl. caule fere"usgue'ad apicem. Soliatöy"foltis"ohlongo-laniecolatis, ereetis, aontis;"di- midi eaulen: Aequantibus; Spica 2 — 4-pollicari, sät densn; Nöribus hiteis;- viridi- -hervosis; sepalis suhaequalibus „ latera- Abiy Banlie-Tonkioribis,- loigius aenminatis; subfaleatis;‘ apise hadd>inerassätis;"petälis ‘obloigo- ellipticis ; 3; 'sepalördin aegkäntibüs, in veilarim. basi verklieosis;‘ Tabelle‘ pröfunde‘ tri- loh6;, Ver 'imictim 'sepaloriim' Supeiaiite, »Jobis"Tateraliba rölindatis,"Venärum®bäsi ihrabsata lobo niediano’ ‚Iäindeolate, in margine et toto disco’ yerrucosof' "gynostemie‘ elärate, bellum haud agguante. ne -In röpibus:prope :Oorral;’ Valdiviae portum, invenit iorm. Krause, — Caulis 9—12- pollieaxig.. Folia 5—6 pollilon- 8%, .10 lin. lata,- sensim süinora in braoteas abenätz..hraclene :orato--lanceolatae;, : oyario, parımi ‚longiores. « Flores! ceräul, :usqne ‚ad- 20, parum-aperti; :sepala 6 lin. longa; ‚fere 2 In. u 245 lätas.petala 4 %Ys-lin.'longa, 2%; lin, Inta; :labellum: 3 3/,:Iin. Jongum, fere 3%, lin. latum, Gynosteinium hodo 21/y.lin, longum,.fere ut in Asarcis, sed cum basi labelli parum:.con- natum.. Bu BR I emeurbe IH enien ‘1085, Chloraen patagoniea Ph. "Chi. spiea mukitlorä} sepäls 'snperiore lanceolato , lateralibis linedribüs ;’ äpiee in- erassatis,’mediano lanceolato; 'petalis falcatis, riargine' 'coh- cavo 'verrucoso - varicoso; - fabello rhombeo, obsolete trilobe, lobornin lateralium venis varicosis, 'apice päucidentäte‘, centre setis faloatis -obsito, Tobi terminalis triangularis‘ targine den- tato, varicoso, 2 me Be zn; In planitie patagoniea prov. Väldiviae oppösita legit’ort. 6.:Cox. —- Pars inferior plantae deficit. Spica 6 poll. longa, circa 18=Möra £' bracteae inferiores 20 Tineas"löngäe,"religuäe sensim winores, semper ovarlum superantes, sed-Hore'hre: viores;; Sepalam superius 13. lin. longem, . fere 4 Hit. latum, valde acuminatum; 7-nervium, venis ;parum. anästomosayfilus; Iateralia, 11 4/4. lin. -louga, , fere.-2:lin. Iata, tri= vel-quaili- nervig, in. parte inerassata:subverrucosa.: Petala sepalis:aequi- longa „.vergus apicem. fere. 3. lin. -lata,.-d+-nerylä;..nerviülate- rales extus semipinnatim ramosi, -zreliqui versus:.apieem Thr- cati... . Labellum 7%, Iin..longums:: fere 9. lin; ‚Jatuni;, ‚venae eiren, , processus faleiformes ‚germi; dentes lobi mediani.hre- ves, august, obiusi, , 3 dis 11036; Asarch odoratigsinn Pocpps; Species quam el. Richard hov'-nomine'in:opere-@ayi Vıp, 464 deseribit:-4. odoratissima”Boepp: non’ est.’ Species Poeppigii fiores aurazticos habel;el.. Ai Richard verosei Nares-@lbos tribuit;::in «dı odoratissima. vera: lobus, Tabelli „Ültegehrimus“ est, :in d,'odor.-Bichardii 'vero märgine in- aehualiter. denfatus est: etc .. Desrriptio/A; Biehardi forte 246 melius in «d-albifloram.:Boepp. convenit, sed quid tune-A. albiflora apud Gay?: ’ -- 4037: Bromelia Landbecki Lechler mser. Br. ataulis, caespitosa; foliis subinermibus, eonfertis, elongatis, aculiesi: mis,.-margine sc.:hasi omnine inermi, versus apicem spinnlis parvis raris munito;. spieis axillaribus, compressis, ‚solitariig; bracteis. fuseis, in, margine .omnino inermibus; floribus albis. In montibas litoralibus prov. Valdivia, incolis „Nocha.# Differt a. Br..sphacelata B, et P,, quae „Chupon“ incolis,. fo- lüs. angnstioribus,.tenacjoribus, igirmr ad’ texendum aptis,; quod folia Br. sphäcelatae non sunt; fNoribus albis neo. roseis; frugtibus insipidis, ‚ci, .bracteis inermibus.. —, Secundnm orn. Krause ,haec Bromelis. non, est Nocha, sed hoc nomen spe+ eiei,. quartae tribuendum est, eujus exemplaria iamen nul« quam vidi.. 1038. : Rhodostachys ‚litowalis Ph, cfr. nr. 561, — Fructus ... Spica fructifera subglobosa , diametri-3— 315 - pollioum; Baceue fuseae; trigona®, sapidae, subarcnatäß;'ns- que-ad 18 lin. :iongae, 6 lin. latae,. 5 iin. erassae, walyce"ei eorolla 'emarcida 'persistentibus' coronatac. Semina. :namero- sissima;: 'oblonga, arpuata, 'vix-t lin. Tonga, pariom coij4 pressa, .fere: teretin, longitndinaliter rugala, punetäto- aspern, ‚1089. Puya giganten Dh. °P, canle 10 — 15- pedäliz folis erectis, utringue viridibus, margine "uneinato- Zspinosis; spieis lateralibus apice..nudis; petalis szlphureis, post :de- siceationem sordide.luteis. « 1... In litore ‚prov... Aconeaguae prope „los Molles‘ ete.. fre- quentem et gregariam legit orn, Landheck; ineolis „‚Oardoi negro“, caulis novns-s. potius (nrio non comedilur nt sequenlis. — In folio, quod ante oenlos habeo, 12 lin. lato acnlei,l6 — 18.lin. distant, 3 lin. longi, valde: uneinati..et lanugine:alba 247 teeii sunt, sed pagina inferior glaberrima et.-deque: viridis ac superior. Bracteolae 14 lin., calyx 13 lin, longusi, exlus — ut in omnibus speciebus —— dense lanatas, petala 24 lin: longa, linea centrali virescente. praesertin versus-apiedm :(se- cundum picturam ad vivum ab ora. Landbeck factam). Ha- bitus vulgaris speciei, eujus diagnosis sie emendanda; ., ‚1040. Paya conretatn Gay. P. oaule 6-— 10-pedaliz follis recurvis, subtus argenteis, märgine' imeinäto - -spinosi 3; spieis lateralibns, apiee nudis; petalis pallide viridi-cadru- leis, post exsiccationem purpureis. nn . Frequens prope Santiago , Valparaiso, Wlapel” 'etö, — u folis, päriter pollicem latis, aculei mödo- 13 in. diktänt, Ton! giores, minus uneilati, debiliores” giam in antecedente. " i041. ‚Paya paniculata Ph. Pr. eaule 4—5 „podali; foliis anguslis, 4 lin, ladis, snbtns. hand argenteis; , foribns luxe paniculatis s pedicellatis, ramis panioulae usque, ‚ad apicem Noriferis ; dracteis pedicello amarlto brevioribus; pe- talis angustis , obscure caeruleis. I prov, Golchagna satis frequens est. = Canlis. fere coorinens, peduneuli tomento brevi tecti, mode. pubescentes vocandi; pedicelli graciles, 6 lin, Jongi;. ‚bracteolae. 4. Jin, longae, 1-1, Iin. Iatae, glabriusculae, herbaceae.. Sepala 8%, lin, longa, glabriuseula; corollag. parum apertae petala 14— 15 lin. longa, modo 11, —2 Jata. — ‚Capsulg, immatura orale, 67, lin, longa, calyce inelusa, omyino. supexa, sapki- An haee P, oaerulea Miers? Deseriptionem, Lindleyi Botan, Rogist, 1840. Mi inspioere non ‚possum ; desoriptio in opere Gayi VL. p. 18, incompleia, Scapus panionlatus,, Nores pedicellati eonveniunt; sed petala. plumbeo - - caerulea' non gunt, neo folia bipedalia,. Species quam. pro P. 'caerulea. hahui, 248 pedicellos. modo 3 lin. longos, bracieas vero 11 lük, Tonäs, 4 lin, latas, 'albidas, seariosas; ealytem 11 lin.; corolläii 20 lin, e violaceo - caeruleam et folio omnine argenteo -Tepidota 4 lin. lata kabet, an tertia species? 1042. TPlandsia Landbeeki Ph. T. caespitosa; olti snbdistichis, linearibus, elongatis, apice fere suhulatis, sub. teretibus, supra canalieulatis, lepidoto-pruinosis; peduneulis unifloris, plerumgne valde elongatis; bracteis duabus ara" libns, Prope Illapel, Choapa ete, frequens, fere in nulla alia planta quam in Cereis,. et una .cem T. propingen Gay. — Tota plante, ut reliquae species, sordide einerea. ' Caespilbs 6 poll. alt. Folia 3 poll, longa, vix 1 lin. orassaz -pedan- euli jam 2 poll., jam 6 poll, longi, äiliformes, erecti, infer- düm bifleri, et tune spatha basi inata deinde foliiformi mut- nitaz"saepe foliuin vagina infaia munitum in medio canle, Brastese 7 — 8 lin, longae, basi dilatatae,, ibigne wiargine seariosae, apice eylindricae, Iepidoto - -pruinosae. Calyeis fo liola 4—5 lin, longa, oväto-lanceolata, medio nervosa, por-. purea, wargine lato searioso. Petala .... Capsula eylin- driea, 7:9 lin.’ longa, 1% lin, "erassa. — Follis mulio 'loh- giöribug prime "adspeotu a T. propingua distingulter. u ‘ 1048: Susariuiim ®) Ph. norum Iridearum genus. = Perigonium sörollinum mozophyllum, hy ‚ypocraterinir- phum, tubo ängustissimo; limbo hexaphylio. Stamina ia wonadelphas‘ antheräe ovatae, biloonlares, extrorsum "de- hiscentes, connatae; stigmala ia, indivisa, hliformia, Öra- rium sessile, lanceolatum, wriloonlare; semina in quovis Nocalo biseriata, c. 10, tugonn, pressione angnlosa, ufringue , h & inferius et superius, alata. *) covodgsoy, diminutivum voois -ooöcer, Nilium. nv. 249 Susarium Segethi Ph. nr. 428 pro Süyrinchio des seriptums ° ' wi - - “ or " Capsula lanceolata, acuminata, 9 lin. longa, basi lin; erassa, spatham aequans. Semina cum alis 2Y,. lin. longa, 1 lin. lata, obscure ferruginea, wu Speries etiam in prov. Valdivia in praedio meo, neo non in Patagonia vecurrit, unde orn. Guill, Cox speeimen fructi- ferom attulit, j . . "1044. Susariam nigrieans Pl. 8. eaule foliato,; 'com- ptesso; foliis Iimeari-ensiformibus striatis; spaiha terminal, infata, 3—4-Alora; Horibus Intels; ovario 'olveise landeo- lato,; 2/, tubi perigonii aequante, subpedicelato, ° Prope Talca in „havienda de las Mariposas“ lecta est, — Unicam speeimen examini subjicere possuin' Radix deest; suppetit- caulis 5 poll. altus,. follis quatuor anustus,:compres- saset:ancegs, änte-spatham. 14/; lin. latus,- cum foliis post desiecationem niger.. Folia inferiora 21/, :poll. longa;. % lin. lata, equitantia, striata, nervis e; 7 fortioribus; - supremum 21 lin. longum, -parte vaginante complicata sv. pollicari; ..hos ex: axilla-ramım et spatham emittit,'- et: forte: speeimina. ma- jora 'ramosa :sunt...-. Pedunculns..(i,. e. pars caulis. ab. ultimo folio. inde) 21: lin, longus; spathae .13 lin. longae,-follum ex- terius. late ovatumi,; margine angusto searioso;. sequens aeque longum, .apice lato, obtuso ‚seariosum; reliqua Majorem 'par- tem.scäriosam habent, | Flores ex spatha emergentes; :(ubus perigonii. angustus, '32,.liii. longns; diameter limbi: —8 lin. Stamina . monadelplia?- et’ stylus. © tube per 14/g-lin. vexkertaz stigmata.divaricata, filiformia, 2 lin longa.. -Ovariim 3 lin: longum; ..ohverse. Janeeolatum, -pilis- brevibus. versus /apicem Praesertim sparsim teeium. — Primo pro Sisyriuchio. nigri- sante Gay VI. p. 20. habui, sed hnie spatha biuncialis ad- seribitur et Bores diametri 4 lin. nam „iresveces mas. chicas 250 que las bracteas, ‚que son de casi una pulgada de large“; et eum ovarium ovalo-rotundum sit ad Sisyrinchia vera pertiuel \ Tertia species est Sisyrinchtum andinum mihi Centur: ar. 430. 1045. Chamelum Ph. novum Iridearum genns. Perigonium tubuloso-infundibuliforme, sexfdum, laciniis lanceolato-linearibus, aequalibus. Stam’na Lria, faneibus tubi inserta; stamina monadelpha, columuaın eylindricam sistuntz antherao linoares, erectae, liberae, exius rima longitudinali ‘dehiscentes. Stylus longitudine staminum; stigmata exsertd, brevia, oylindriea, apice trunenta, reeurra. Ovarium triloen- lare,. multiovulatım. Chamelum*) Tuteum Ph. unica species mihi nota. — Rhizoma horizoniale, artienlatum, fusenm, fere lineam eras- sum, ramosum, sabtus radices fuscas, crassiuseulas, eirea 20 lin. longas emittit, apive folia et Nores produeit. Folia lineari - Aliformia, “erecta, recurva,. 21/, poll, longa, vix Y, lin. lata,. teretia, siriata, pilis brevibus albis pubescentia, basi vaginanlin, vagina glahra. Flores folia aequantes, lutei, Seapus teres 8 lin. longus, erassitie foliorum, glaber, biflorüs. Spathae. 2—8, erectae, 16 lin. longae, glabrae, basi hya- linae, apice herbaceae, striatae et pubescentes, pungenti= mu- oronatae ; lanceolato-lineares, vel apice Iatiores. Perigonium ®% poll. longuni, .glaberrimum; tubus pollicaris, eylindricus; vix:l/g lin. erassusz; limbi laciniae lauceolato-lineares. AN- (herae filamentorum columnam aequant, -— Habitat in Andibüs prope Santiago loco .dieto „Malpaso“,.ubi primus detexit filins Frideriens. *) yauınıdg, humilis, N mn T Y . . 25% 1046. ‚Sisyrinchium nexvosum Ph, .S. caule robusto, foliato,,, gompresso,, aneipite, cum fo!iis equitautibus,. zervosis, sex.:lin. lati, glauco; spathis Roriferis in spicam interruptam dispositis, ovalis, acutis, herbaceis, striatis; Doribus sub- denis, breyiter pedicellatis, glaberrimis, perigonü lutescentis lacinjis 7 lin. longis. . ö ‘::In Audibus prov. Santiago: erescit, — - Canlis bipedalis. Speeies simillima $. spicato Cav. Icon, 1.104. quod synony- mon S. siriati Smith dicitur, sed faeile distinguitur : foliis.cx- quisite nervosis, cum: folla S.-spicati „enervia® sint. 1047. Sisyrfachium fRexaosum Ph. S. canle com- presso, foliaceo, graoili, fiexuoso ; foliis Jineari - ensiformibus, acutis, nervoso -siriatis .31/, lin. latis; ‚Noribys spieatis; spa- this ovatis, inlatis, 4 — 5-doris; Noribus minulis, albidis; ‚m. montosis ‚prov. Santiago‘ et Aconcagna Iogi. -; Canlis Yp- pedalis, basi 1, lin. erassus, etiam spathis puberalus. Polia inferiora caulina 6 poll. longa , niediana, modo 1'/, poll. lorga. Spathäc 8— 6 in quovis eanle; folium exterius earım oblüsum, margine vix scariosum, interiora fere omnino sca- 05a Flores exserli; laeiniae perigoni eirca 34, In. lon- gaö, Columna antherarnm | .... AS, striato Sm. seu spicato Cav. neo non a nervaso mihi statim.: Tollis angustioribus, Noribus minoribus, ab öridi- Folio, Kıh. apud Gay: foliis brevibus, spathis plurjbus neque unica terminali, ab adenostemone mibi Cent. 431.: caule an- eipite, foliis latioribus, perigonio albido differt eie. .. 1048. Sisyrinchieum Pearcei Ph, 8, oanle 'aneipite, foliato:, sinplioiz foliis ensiformibus, caule brevieribus, sub lente margine scabris;. spathis terminalibus, 4 — 2; glabris; laciniis perigonüi ‚lutei 6°/, lin. longis. nn 252 . . --In-Andibus.'prov. Valdiviae.ad vulcanum „de Osorno“ diölum ipse legi, iu tratısita Audium „de. Ranco‘* disto on. Bi. Pearoe..— Folia radicalin76-—7 poll. longa, 2; lin. Ita; . Canlis-9 — 10 poll. altus, valde anceps folik 3 — 4 gerit; quae sensim minora, supremum spafhaeforme, Spatha' ovato- lanceolata, 8 Jin. longa, herbacen, 5-Aoraz pedicelli eräs- sinseuli, spatha parum longiores, Ovariuns: glandulose - villo- sum, sed capsula demum 'glabra. Perigonium extus glaber- rimum. Filamentorum fabricam in specim. siceis eruere non possum. — An S.:iridifolium Kih:? brevis diagnosis satis quadrat, ‚sed non deseriptio. - 4049, 'Sisyrinchium asperulam Ph. 5. caule simpli- eissimo tereti, ai 'Fliis teretibus snleato, basi püis bre bus 'potentibus asperilo; spatha inferiore longe producha, vaulem continnante; pedicellis eapillaribus hractwas lobge &u- peranibns; ovario' villöso ; perigonii rosei laciafis euspidatis. Prope „Xaquil« in prov. Golchagha Septembri Aorentom legi. — Radix e fibris erassis, albidis, numerosis formatur, Caulis cum spatha eum continnaute 12 — 15- pollicaris, basi ®a Kin, ‚rassus, profunde sulcatus, basi, sicut pars inferior follorum , selis brevissimis sub angulo recto patentibus aspe- rulus. Foliä 2— 3, pariter sulcata, infmum ad vaginam rüfo- fuscam 11% — 21, poll. reduetun, ultimum %yageanlis aeguans, fere ejusdeın erassitiei, Spaiha inferior eaulem con“ tinuans usque al 5 poll, Tonga; deinde caulis genicnlatus , & 3 lin. longus spalha altera, lancoolata, euspidafa, 11 fin. longa terminatur. Wlores 8 ei ultra. Pedivelli usque ad 18 fin, longi; laeiniae perigonii 5 lin. Columna Alamentorum glaberrima, oylindriea, basi !paullo-erassior. --— Differt a'S: depauperaio, quoeum! peslieellis. elongatis, graeilibus et-ha+ bitn convenit: eaule valle suleato gi aspero; &4 A S, scabre, | i 253 eui eaulis: pariter-asper: caule lange, (enuiore, in parte supe- riore: laevis spatha- longe magis elongata, :ovario villoso- eie.- ::1050, Sisyrinchium colchaguense Ph. - 'S. vaule’strieto, tereti, Inevi, glaberrimo, has vaginis folierum fibrisque sti- päto; foliis Iineäribas subfistulosis, Tacvibus, 'glaberrimis; spa- thiae folio exteriore elongato; pednuenlis -pseudo-lateralibus Späthas reliquäs 'aequantibas; ’ floribüs.'roseis; “ovario gläber- rlinoy columna antheraram ....- nt tel ee *' 5 prov: Colehagua attulit- ork Trändbeciki "4: - Caulis 1-2 1%/,-pedalis, basi'vix altra 1: lin. erassus; foliis 7-8 poll: longis; orässitie caulist: spathae' foliolum' exterius 31/, —8-pollicares Flores“ cirea 105 pedieelli 11:16 Ks löngi; olisla perigonüi ut videtur 'omnia guingüeneryia. EX 8. scir- peum wmihi: eäule ‚duplo' erassidre ,- spathis: multis ‚ovärio' vil- 4oso, pedunculis longe exsertis; $. depauperatum, wihis: foliis eauleque. filiformihus,, fiacsidig, .spatha paueiflora ; S. Hori- bundum mijhis, ‚spathis 3.— 4 ex communi. nascentibus, eaule ‚sub spafha scahre, ovarip puberulo; ‚S. seubrum., ei asperulum mibi: caule foliisgue seahris; $. graciie: spatha, ‚paueißlorg, pedunenlis exserlis, ovario > Yilloso; S. serdotum mihi: ovario Me © brevi‘ deseriptione seedndih a at Noribus cars in Religulis’ Haenkeänis data ex Inen senten- iin Naaguam eraetur, nequo 6x desöritinie longissina 3. Ustineivosk. ke, oratiom glabram' aut Fillosun ;' \asperitäicn äut Tasvitäteın caulis omiserit, ut speeiom albiloram cnm’"ro- seä’confundissime. videalur si-ex synonymis judicare licet. "1051. "Bpipetram Ph.'*) 'nevim enus ‚Diötnorimarunm. [nn FRESEREITEIGE Pre u Doris Bern R en wog 9) Erlriergori, nomenplantäo hobls jaih: ihoognltae. ’ 254 Ann, Univ. Chit. 1862. p: 6%. Flores masenli hypogyni, ru- dimento magno, cyliudraceo pistilli. . Capsula haud alata; semina in quovis loculo hina, subglobosa, haud alata. Cae- tera ut in, Dioscorea. — Species unica est. Epipetrum humile (Dioscorea humilis Bertero et Colla, Luzuriaga cordata Bertero in schedula speciminis , Musaei Santiagini). — Description eorum ut videlur a cl, Gay vol. Vi. p. 55. pauca addenda. Folia exqnisite reticnlata. Pedun- euli foeminei_post foecundationem spiraliter. eontorfi, in ter- ran. penetrant, ibigque .capsulam maturent, Capsula (nondum bene matura) globoso-trigona, diametri 21/, lin., purpurascens, hand: alata, sed in dorso 'eujusvis loonli linea elevata ‚ornata. Semina biua in quovis loeulo ‚ subglohosa, absqae ullo alarım vestigio, alba. . Ann. Univ. Chil, 1862. 2. p. 448. 1052. Dioscorea bryoniaefolin Poepp. — ' Radix ih speeimine prope „los Molles“ ab orn. Landbeck lecio hand inberosa, sed eylindrica, 4-—5 lin. orassa, elongata. Capsula euneato-obeordata, 7 lin. longe‘,; totidem lata. Seen cum ala 3%/, lin. longum. u 1058. Dioscoxen Iongifolin Ph. » humitusa, volubilig, glabra ; foliis omnibus Tanceolato - linearibus, basi deltoideis, trinerylis;, ragemis doram g tolio breviorihus; Moribus solita- riis ternisye, breviter ‚pedicellatis; . Iaeinii perigonü _ rotacei obtnsis; flamentis brevissimis, Unienm specimen, in valle dom. Mapocho ad introitum Andium legi. — . Folia inferiora petiolo sesquipollieari insi- dentin, 41/a poll. longa, basi 5"/, lin. lata; superioribus pe- tiolus 3-linearis, lamina 16 lin. longa, 13/, lin lata; hasis foliorum inferiorum breviler ‚iriangnlaris, snperiorum rofu- data, sublruncata, Racemi forum g Tere usque ad medinm nudi; bracteae subulatae, inferiores forem aequantgs ,.supe- hr 255 riores minimae.. Diameter floris 12/5 lin: .— Planta-Q mihi nondum- innotuit, — A D.lineari Bert. et Colla et D. arenaria Kih., quae pariter foliis angustis, liuearibus insignes; nosira foliis: longe majoribus trinerviis diserepat, a planta, quam.pro D. saxatili Poepp.. habeo: foliis nunquam basi ‚quinquener- viis neo cordatis eto, distineta est. BE 1054, Dioscorea oligophylila Ph. Di glahra; caule humifaso, vix 6—8-pollieari;. foliis erassis; paucis,.3 4, .veliguis jam in bracteas abenntibus, 7. —.9-nervlis,. breviter petiolatis, basi: iruncatis, .cuneatisve, inferioribus. ovatis, la- tis, mucronatis, sequentibus sessilibus, acmminafis; panicula forum 3 simplieiter ramosa, ampla; Noribus 'sessilibus. ternis rotaceis, -diametri 2 lin.; Aorum Q racemis 'subsimplicibus; floribus solitariis. . , : In ramo Andium, „Unesta de Chacabuco “ dieto, neo'non in prov. Santiago in „la Dehesa “legi. — Folia: inferiora 15 lin. longa, 13.lin. lata; petiolo. 8 lin. Tonge insidentia; : pani- eulae: Aoram- ? ramns inferior .3: poll. longüs, racemus. forum 2 3:poll, longis; ovarium 13), lin. longum. : Capsula dia- meiri 6%, lin.; brasteae 1'/, lin. longae. Feliis erassis.et Soribus ‚sat magnis cum D, nana Poepp. convenit, sed foliis minime cordatis, inflorescentia elongata, caulibus magis elon- gatis, margioe foliornm: integerrimo „ bracteis ad.:basin ranio- rum 'inferiorum panienlae foliiformibus. satis .differre videtur. Nihil graeile habet. > kn Er ö 1055. Dioscoren Volckmannt Ph..: Am. Unir. Chi. 1862. P-62. — D. bumilis,..humifusa, glaberrima;. foliis eoriaceis, 7, 9, 1l=nervüs,:latis;; cordalis.; saepe: sublobatis,: acumi- aatis; panionlis ‚axillaribns, petiolum: subaequantihns ; ; Noribus subsessilibus,: maseulis- hexandris. ' nn Loco „Tres Cruces* in prov.. Talea. ad: &. 2100. metr. s msrleg. iorn. -Hermi Volekmann. = „Bpeeiminä 8 vidi, 256 maximum quadripollicarez- ‚caulis ad summum hexaphyllus Folia vix retieulata vocanda, marginata, majora petiolo .2Y,- pollieari:insident, .et cum. aurienlis: 2 ‚poll. longa et 24/..poll. lata sunt; im his nervos.13 numere, sed quatıor uiringie.e basi.communi erinntur; folia minora nervos 7 — 9 ostendunt, ramis exterioribus in majoribus obviis, se. ‚hie minus conspi- euis et obsoletis; in his gauogae petiolus brevior, laminam vix aequans. ‘Jam folium integerrimum, vix aliquantulum. sinna- tum, jam-dentes-majores 1—4 utringue ostendit; Apex. acn- minatus,.mueronätus; Paniculae Z ad summum 21 lin, lon- gae; dnae -vel.tres-in quavis planta; hracteae linsares, dorem subaequantes;.flores breviter pedieellati, imo -sessiles, ‚turbi- nati, extus basi virides, iargine et apice purpurascentes, albo- limbati, intus purpnrascentes, albo-Jimbati, diem, 2.lin, Sta- mina sex brevissima, basi laciniarum perigonii inserta. Flores feminei panciores, masculis 'similes; stigmata tria, basi in stylum brevissimum unita. Capsula immatura jam diam, 24/, lin. ostendit,: orbieularis, subacuminata.. — Speeies hakitn D. nanae, oligophyliae, cum nulla alia chilensi. eonfunifi potest, vun \ : 1056. Dioscoren modesta Ph, .D. glaberrima, . humi- fusa; foliis erassiuscnlis, cordatis, mueronatis, inferieribus suborbieularibus, longe-petiolatis, 7-nerviis, superiorihus.breve petiolatis, .cblongo-oratis, "quinguenerviis; : spiearum..g' falia longe superantium floribus remotis, plerumgae- geminis , :zül- sessilihus, ‚cotaceis;,diametri 2 lin. Prope „Curanipa® invenis orn. Volekmann, — Sped- mina, quae- suppetunf,. modo.4 poll. longa. : Folia inferiora petiolo 15 -lin..longo'insidentia, 64/, lin. longa,. 6 lin: lata, alia 10 lin. longa, 11 lin. lata; . superiora petiolo :2%/g Tin. longo insidentia, 6 lin. longa, modo 8 lin. lata. ‚Pedüunculi 31/, poll..longi, nsque ad medium uudi, ‚faseienlis Narum © BE 5 257 6 onusti.':'Stamina vix dimidium perigonium aequänt. — ‘Alia specimina 9 lin. longa, apice volubilia, a basi rainosa fere aphyila 'sunt; nam. hasi-modo folia 2 ad.5,. vrassa, petiolo 2%/, lin, lougo. insidentia; ‚vix 3 lim. tonga, 14/, lin. Jata; superiora: vix % lin. longa, rudimentaria sunt, nervis vix eöll- spienis.:: Contra panieulae.usque ad 31/, poll. ‚longae,.jam’& quarta vel tertia: parte inde floriferae, fasciculis «..1%: forum paullo.-minorum compositae;-an- alia: species? —.ıDiffert .nostra a D. kumifusa Poepp. foliis erassioribus paucioribus, supe: rioribus."äninguenerväis, oblongis, floribussmajdribus; a D. Bridgesii Griseb. Roribus sessilibus; -a: D; variifolia ‚Bert, quam forum: dimensione fere aequat, foliis paueis,: superiori- bus.: modo quingquenerviis, «formae: aliensey:'hand triangula- Busse. et Bone fein ml 2057. Dioscorea parvillera :Ph:-; D.: volubilis; - foliis ahlongis, basi. cordatis, a basi inde sensim ättenuatis,;septem- neryüs, nervis .extimis -brevissimis; . racemis maseulis folium deqnantibus, .laxilorisz:; Noribus: ‚sublernis,;. inferioribus pedi- eellatis, superioribus. sessilibus, minutis, turbinatisz. or. Di... : Ad.:radicem Andium..prov. Colchaguas invenit ‚oru. Land- beek.— Folia inferiora, quae adsunt, petiolo Hliformi, lin, longo insidentia, cum aurionlis 21. lin. longe (nervns media- zus 19 lin. lougus), .7. lin. lata,. tenuia, -nervulis .transversis frequentibus reficnlata; neryi extimi brevissimi, sequentes. vix teriiam lopgitudinig. partem attingunt. Bacemi,seu potius-spi+ cae S eirea „30.lin, longi, rung, Flores Intesoentes, margo Jaciniarum late albua; longit. eireiter 1% faseiculos „Norum .ge- gornm ‚yix.. 34 lin... .‚Floribus. minutis. quidem ‚oum D, hu- mifusa. Poepp. ,Bridgesii Gris, ete. convenit,. sed. foliorum forma valde aliena, et unice aliquam ‚aimilitudinem cum .D. acutifolia mihi ostendit, a qua vero lobis basalibus foliorum winime divergenlibus, neo (runcatis, sed. bene-rotundatis, iu 8r Bd, 36 left, 17 258 marginem ‚lateralem ‚absgne .ullo. limite transeuntibus..facile distinguitur, , - R nn ‚ nerease 4058, Dioscoren :stenocolpus *) .Ph.. D. volubilis;fo- ‚his..owato - oblongis,. acuminatis, cordatis, 7 9-nerväsz: lodis roinndatis, sinn angustissimo:separatis; nervis ‚longitudina: libus'7, valde ‚prominentibus,. transversis raris, distantibug; Aoribus. masculis ....; spieis. femineis 'axillaribus ''hrevibuss perigonip..minuto; . capsulis suborbieularibus param -emärgi- aasis, Prope „Viehnquen“. in regione litorali : prov.Colchagua sperimen.legit.ora. Landbeck.. — Folia omnia, ut videtur, similia,.majara_petielo: 14 .lin. longo insidontia;. 3. poll. louge (sed. neryus ;medianus modo 2& iin); 20-lin, lata; - margines laterales perfecte rectilinei; lobi bene rotundati, sed sinus: ii- ar. eos -vix.4.lin.- Jatus,. qua. nota :primo adspectu ‚ab.omnilus D...chilensibus. differunt; - struetura neque tam . tenuis. quum In D. Besseriana Kıh., .neque-.tam erassa quam inD. 'oligo- phylia., ‚Kolckmanni mihi ete.. Spieae Q-uon ultra- 1A/zpoll; Jongae,: neque ‚ultra, 10.-forae. .. Capsulae-sessiles, ‚diametri fere «4 lin.; . .diametro.sorollae :emareidae. persistentis..modo Ilm... en oe wi 1059. Mabranthus mendocinus Ph. Ann, Univ.“Chil 1862. - -H. foliis scapım snbaeguantibus, 3: liri. Jatis; spaihä polyphylla,,-elongata,; trifora; Horibus- breviter peduneulähi, luteis; :apice- roseis, -18 lin. longiss membrana' "Yanclum' bar: bataz; siylo * sepalorum aequanie, "Ann. Univ. Chil. 86% DI WE ee In prov. „Mendoza“ i6c6 j‚Guadal“ dieto in 'arenosis’wetd florentem invenit 'ornat.-:W. Diaz, — - Scapus..9* pollicaris; vix-14/, lin. erassas; spatha hifolia, 18—pil Jin. Nahe, all; a ua PER EEE Be ..*) 0merds, augustus, nölrag.einug.,. N 259 ‚soariosa, foliola ıminora .fovens. : -Peduncali modo 5, modo 11 lin. longiz: ovarinıı :31/, lin. Jongum. Tulins-perigonii: usque ad aunulum . Amhriatumz«ex: quo.stamina oriuntur, 3 Hin.:lon- gus; Alamenta -vix .inaequalia, circa. 8 lin. longa; antherae 44/, lin. — .Ab-H. chilensi umbella triflora,. foliis Iatioribus; et: tempore.. Norendi .difiert. (HA. chilensis, :quam (sub. finem Februarii .et:initio-Martii, autumno;, forentem prope. Tome; Chillan. ete.: inveni;: folia. ®/;. lin. lata habet.):; "1060. Ensdophials Völckimenni Pi. Eh. holte 14, lin, latis; scapo ultra pedali, unifloro; pedicello" "spathain Sta- riosam:-aequante, dimidio fore breviore; perigonio 2 poll, 4: longo ,. subereoto;, .einnabarino - coceineo ,;: late infundi- buliformi; staminibus: subaequalibus, ‚quädrante ;brevioribuss stylo'recto „:perigonium aequante-. , „ic: , Brope Colqueeura: in. proy. Manle degit-orn: Herm.;Volck- man. —-Bulbus solidns,. eblongus, diam. 8 Jin. -Folia ultra pedem longa. .:Seapus. infra-spatham ruber. Spathae foliola Auo..exteriora' purpurascentia; scariosa; oblusa, inieriora paullo broviora,-multo angustioxa, tenuiora, ‚hyalina.'. Perigönii:fo- liola:geptemnervia,.fere 6-lin. lata, tria apiee :rotundata, mus eröne;erasso 'terininata, Iria apiee reiusa,;imo ‚subemarginats, wuerone multo breviore. Stamina adscendentia, Stylus in, uno ‚speeimine adscendens,. in altero ‚(ob pressionem in de- sicgntione?) erecjus; stigma integerrimum. on - 1061; Placen. Iutes Ph... Bl. lloribus:luteis,'-basi' pnr« Pnreo-- Fenosis; :.paräcerolla. meonophylla; carinis- ejus -apiee libero Aliformi- terminalis::- Dt . In monte „Alto de Catemn ‚dieto' 'prov. 'Aconcaguae Septembri'Aörentem legi.. -—— .„ Bulbus: truncatnsı + -Folia: bina, söapum.snhaequantia, 11/, iin. lata;, medio'-tenviora, “mar- ine obtuse‘.-erassiorayut:-in PLZ: ornate. Miers. ...Scapus 17* 260 glaucus; usque ad 34/4 lin. erassus, 3 -— 12-Sorus: . Spathae marsescentes;;:; dipliyllae. . Perigonium pulehre:.-citrinum, ad aurantiacanı vergens, ‘ec, 13% lim ‚longum. ....Päracorolia:6 lin: longä. monophylia,:-purpurea, Inlen; apice. subeflusa; lohis brevissimis, ‚sublariniatis, varinis sex extus muhita, quaeapice libero,lifermi terminantur,. Stawina. tria longiora sepala Subaequant, breviora ‚paracorollam vix dimidio: superant ; fila- menta rosea, apice Jutea,. Stylus staminibus multo- longiet, adscendens , , ‚roseus, in parte superiore favus, stigmatg ‚in- erassato. ‚terminatur, , un td 1062... Alstroemeria erispata:Ph. Cent: :n0r449a: ı: :‚Speeimina ab. orn.Volekmann prope „Bahos:.del Toro“ in prov. Coquimbo- leota ores- bene exhibuerunt. Peduüculi 9 iin. longi. Flores pulehre rosei;.. sepala. majora reflexa, longe ımguiculata, orbieulata, emarginata; unguis 3'/;-lin. lon- gus,; Iamina.5 Iin..lata, -4%/, lin. longa, "margine albidaz apeX: purpureus; sepala melia -spathulata, . truncatayz.' mucro- nata, ‚obseurius roses. (unguis. 3 lin, "lamina 31/, lin: long; 3 lin..lata); angustiora 7/4: lin. longa; 1/5 li lata;:longe unguiculata ,. apice rhombea; lamina corum. basi..: purpardos punctata,,. deinde lutea;,;.a: medio inde vero. rosea. .Gapsulae globosae, diam.. 4 lin. een Eominen snstmet 1063. Alstroemeria venustala Ph. "Ann, Univ, Chil, 1861. A. caule erecto, superius folioso; foliis "glaneis, nis spatkulatis,:noyemneryis, confertis, margine..et in’aervis subtus dense-«iliatis, involuerantibus ‚conformibus,. pedunculos 2—5 breves superantibus; perigoni- foliolis -extus. pubernlis) flavis, purpureo -punctatis. - onen lo, pet - In Andibus prov. Coqguimbo, loco dieto „Quebrada ‚EB gl- dida“ invenit orn. Volekmandı. — Pars. aöreni, cauliß. „vis bipollicaris, superius-pnberula, Folia:oblongo-apatlınlala, 6a 261 lin: donga, 34/5 lin. late; involuerantia param minora sed.an: güstiota,; nempe 5 lin. :longa;, 1°/, lin..lata. : : Pedanouli.1'/, +2 lin: longiz:pubernli; Perigonit foliola exteriora 54, in; longa, 1%, lin. lata;, ovata, basi välde. attennata, 6xing pu- berula et- versus apicem viridia, intusflava, nigro - pnnttatäz interiora corollina conformia, fere 7 .lin. Tonga; I Yz—1/, lin,, Iata, flava „.nigro-punetata. ,.Filamenta perigonii -foliola subaequant.;; antherae cordatae, subglobosar.. ‚Stylus dimidiam Alamentorum :longitndinem arquat, — 4. andinge mihi Cent, nr. 448 ;proxima, sed, pubescentia, sepalis :longe ungnienlatis, pungfatis;: antheris ‚glohnsis. npque. ovato-oblongis, Alamentis longieribus. faeite .distingnitur. .— Variat, sepalis interioribas apice violaceis. .:1064,: Alstroemerie .parvala Ph. A. glahra,. caule hanili ,.. ad apieam dense foliato ; ‚foliis snbrosulatis,. oblongo- spathulatis,.;nervosis;. involnerantibas: conformibus; -Roribus umbellatis,. sabquinis; ...pedicellis elongatis, folia involneralia aegnantibus; foliolis perigenii roseis?, .exteriorihus oboyatis, basi longe unguiculatis, .apiee erasso terminatis; interioribus angustioribns. Jineari=oblongis, -apige. parifer incrassatis; fila- mentis foliola perigonit aequantibns. - In Andibus, proy. „Santiago leg. orn.,L. Landbeck, nec non. prope ‚Coneumen..in prov. Aconcagna.—. Pars aörea cau- lis_yix.polliraris...-Folia 7 Jin. longa, 2.lin. lata.... Bedmenli 6 lin. .longi. Feliola. ;exteriora, perigonii :101/,, lin... longa, 5%/g:lin,.iata, ungue 3 — 8}, lin. longo ; ‚interiora. lateralia 12Min. longe,.24/, lin..lata,. inferins 94, lin. longum, 2, lin, datum. —. Ab. Ar wenustuln. statim, follis sonfertis. rosula- fis, floribus longe peduneulatis, glahritie eto. differt. 1065. Alstroemieris Ligta L. var.? andina A, eäule huwili, tripollari;;-.ad:apirem foliate (eanlibus, sterilibus- rosu- 262 laceis?) ; foliis linearibus, haud nervosis, involuerantibus con- formibusz pedunculis'unifloris, nudis (raro braeteatis); foliohs perigonli exierioribus late ovatis, sat longe unguieulatig,'ro- seis, apice producto, viridi; interioribns weguelongis, :sub- rhombeis, ‚longe ungtioulatis, roseis, faseia mediana flavis, striolisgue purpureis ornatis, “ Bi a . "Ex Andibus prov, Santiago, '- Caulis basi squhme! ins, squamae 'sensim in folla mutantur, et folia invelücrantia omniom maxima, 10—15 lin, longa, 1%/, Hn- lata. "Pedui: euli 10 — 12 lin. lougi, Foliola exteriora perigonüi 19 lin: longa; 9 lin.-lata," serrnlatä; interiora pariter 19 Nin. Tonga, sed mode 4'/, lin. lata, inferius 15 iin. longum, 5 In; latum, immaculatum. wen : 1066. Alstroemeria Biazi Ph. — A. caule elato;: fo- liato; foliis satis confertis, hand resupinatis, lanceolato-lineas ribtis,“involuerantibus eonformibus; umbellae triforae pedun- eulis involuerum vix süperantibus, nudis; foliolis exterioribus perigonii obovato-spathulatis (haud' emarginatis), ’serrulätis, roseis,: basi centrogue albidis; interioribus superioribus 8ex- taute longioribus, porpureo-lineatis, ‚medio Iuteis, infimo'bre- viore formae intermediae, immaeulato. ' In Andibus ex quibus Pinguigniriea Auit legit: orn. Wene. Diaz. — Caulis pedalis; folia internodia fere ter aeguantia, 24 lin. longa, 3%/, lin, lata, glaberrimn, 6- nervig, sed' net“ vis hand: prominulis:" Pedüneuli 16 lin. 'longi. Foliöla peri- gonii 'ekteriora 18 lin. louga, 9 lin. lat; interiora"21-M: longa, 5 lin. lata; inferins6-lin. latum. Apex eöruim minüs i8 notabilis, minns promineis, minus inerassatug quam in multi aliis. . ie . . ES) 1067. Alstroemeria exoeen Ph, Ann. Univ. Chil, 186%. A.-caule humili, apioem versus usque ad.:Hores ‚dense foliato} i [ Arne Ä 263 foliis .crassis, sessilibus,. lanedolatis; . umbellis' 3’ 4floris; peduneulis:indivisis, ihWoluero brevioribus; perigonio pulchre aurantiaco,, ‚Immacplato; sepalo superigre breviore, spathulnto, muoron: peialis ‚guadrante longieribus, obverse lanceolatis, Integerrimis. 2200 met. 8. m ‚ detexit om. Herw. Volckmann.. Specios distinctiseima, Oaulis 6--7- -pollicaris,, inclusa, parte infe- rioro squamata, „forte ‚subterranea;, pars foliata vix. bipolliea \ Folia erecia, 'imbri ala, sessilia, ‚fere seniemplexicanli, palum ‚superins 16 lin, Tongum, 57 lin, latum;. tateralia 18 tin.‘ longa, 6 lin. lata, minus retusa, omnia_ apice. inerassato viridulo notata, in sepalo superiore praesertim conspieno., Pe- tale snperiora 21 lin. longe, vix 5 lin. lata, inferius, ‚ix diversum. "1068. Alsiroemerin flava Ph. A. canle hamili, 'wsque adiinförescentiam deke foliato; foliis resupinatis, inferioribus Ioige 'petiolatis, ovato- oblongis, supremis lineari-lanceolatis, basi' iirpetiolün "attenuatis; umbella subtriradiata; 'beduneulis 1--2-Roris; Noribüs’ pallide fiaris; foiolis perigonli ina@qua- libus, omnibus basi valde attennatis, apice inerassatis ibigie Iuteis; -sepalis’ fere:rhombeis; petalis dnobas superioribus di- midio" angnstioribus,’multo longioribus, "Prope: ;Cnranipe“ in prov. Maule legit orn. Volokmann. = Caalis;'qui 'suppetit, quadripolliearis, "densissime foliatas. Folia margine' eiliolatä; 7 -nervia; -inferiora' 27 lin. longä, 6 lin. lat, petiolo eireiter 9-Lineari ineluso; superiora 20lin. Joag%,:2%, Hin. lata; involueralia 1% lin. longa, 1'4, Yin. lata. Pedünsnli 15 Tin; Tongi; Foliola perigouit exteriöra 181/, lin. "toiiga, 4 lin lata (unguis'saltem 6-lin, lougus); interiora 21 Kin: "longd, mode 2°; lin. Iatası Marge superus serrnlatus. 264 —.Perigonii foliolis basi- valde angıstis cum A. tenwifohd Herb. convenire videtur, a qua vero foliis. ete, valde differt... "1069. Alstxoemeria Gayana Ph. Cent, ar, "452. var. kumilis 'säule mode 8- -pollicari, petalis Inteo-faseialis. Prope „tos Molles“ in prov. Aconcagna legit orn. Länd- beek.- Planta'satis variabilis. Caulis 'hor loeo lectus 'modo 8 poll. altus, folia 14 lin. longa, ii iin. Iaia, rösupinatu gerit; involuerälia aequälia'sun, Pedineuli usque ad divi- Siohem 15 tin. longi, hractea 8 lin. longa, e basi 2 "iin. Iaia selibin angustata; pedicelli 6%, lin. longi. Foliola perigonli interiora” 77 In, Tonga, 4%, lin. lata, usgue ad %, longii bis pallide purpureo -violacea, deinde obscure violacea, in} Bu pureum "Vergentia; exteriora 15Y/, lin. longa, 6 lin, "la, plerumgue wärgine serrata, versus apicem medio enerüles- ea. f violacea. . wm erh ‚1070. Alstroemerin eitxina Ph. A. foliis linearibus, eaulium. steriliun, erispis; ‚umbellae ‚radiis: 2 — 8, ‚plerumgne unifloris; perigonii eitrini foliolis exterioribus obovato- spathu- latis, Infeis,, interdum medig croceis vel purpureie;. interiori- bus, longioribys,, angnstieribus,; magig, acnfis, purpureo- mar Prope „„Coneumen* in: prov. Avoneagua. legit orı. Land heek, — Speeimina duo. attulit,; magnitndine; ..follorum, nn“ wero,.. et. form, magnitndine valde diversa. - Ambobus .rhize- ma horizontale, hreve, pallide :fusenm ‚:radices „plurimas e7- lindrieas, apiee -hand,. inerassatas emittens.: '. Eolia..in apice canlium sterilium rosulata, :usque ad.2 poll. longa, 1? lin. lata, glauca?, erispa, „..Canles. fertiles 2, — 18 pollieos alti, jam. basi aphyläi, jam e rosula. orti. . Folia canlins ‚hand resupinata, linearia, sensim attenunta, ‚6 lin. longa, 11m lata, suprema involuerum formant. ;Radii umbellae 8—16 Im 265 longi,'plerumgue: uniflori, rarins bifidi, billori,- Iune{ad: ori- ginem bifureationis braateati... Foliola perigonii exteriora in flore majore..15 lin. :longa, 5: lin. lata,obovata, ‘sed in acu- men hrere producta; interiora 17.lin.. longa; 4 :lin.: Häta; acı- minata ;: in ‚urigue eiliata ,..pulvhre. citrina ,: limeolig abbreviatis puepureis. fere : usqueäd :Lasin -picta,- apiee-pnrpurascenlia: Stamina ‚adscendentia.:et stylus ut in reliquis. -Capsula -stylo persistente , erasso, ‚trialate, elongato superata eie. . 1071, Alstroemeria Pallens Ph. caule 'erecto,: 'pedali, inferius squamoso ;-foliis ereciis,..resapinatis”, linearibus; nm= bellae-:paueiflerae- ‚pedunculis . uniforis; . perigonio ut -videtur pallidissime roseo ; - foliolis periganii ‚exterioribüus lamina fere orbieulari, mucronatis, margine ‚serratis; interioribus superio- bus longioribns;- ohlonge -linearibus, spathulatis, ‚purpureo-ma- enlatis, inferiore:fere rhombeo, breviore. "BE prövineia Colchagua anal, or. W. Diaz.:— 'Felia wAjora 21 lin. loiga, 21% Iin. lata, 9°— 11-hervin‘, märgine haud'‘eiliatä " Veran? resupinatä Sind ide ne e speeiniinihus siceis eerto" vogiosei' Don potest; ' superiora more solito invo- Iüeraitis. "Pedunchliimodo 'pollicem longi. ' Foliola perigönü exteriora 20 lin. longa, 1f''lin. lata, demto mücfone 8 angue fere perfecte eirenlaria, margine. serrulata; - Ad mucronem in- erassatum - formandum- venae ..centrales' guingue. -coneurrunt; foliola: interiora s.: collinasuperiora: 22 lin. longa (ineluso mu- eone.fere..1: lin: kongo);:82/, lin. läta,:apice (demto 'mucrone) trunoato-rotundata; eentrg ‚Iutea, macnlis ohliquis ‚Jinearibus obseurioribus (pallide pnrpureis?) pietaz:inferius: modo.’18 Iin. ldhgum 7 lin. latum, Ungnes omues : glaberrimi.'.: 'Stamina foliola perig, longiora nequant, ‚stylus parum- hrevier, est. — Jnxta A. Pelegrinam L. eollocanda ,.a "qua: forma sepalorum hand. obcordatä, fere: bialata "etc, ‚aiffert..: eo tea 266 102%. -Alstroeineria'pulchra Sims. var; marina.'' : : Prope „Oatemn“ in prov. Aconsagua observavi. - Caulis 2a pedalis;.. folia. involueri :5 poll. longa, pollicem: lata, Pars indivisa :radiorum: umbellae 6 -poll;, bractea ad basin.-bi- fureationis fere-3:pollitonga, '9 lin. lata. Foliola. perigonü exteriora , 21. lin. longa; -111/, lin. lata,:: interiora :26- lin, longa, 5 Jin, lata, a basi: inde lineis purpureis: pieta. ° 1073. Krinna Ph, novum genus Enliacearum. „Plant (bulbosa. Flores umbellati, peduneulis inaeqnali- bus fulii:.. Perigdnium ‚herbaceum, infundibuliforme, fere'sex- partitum;- tuho- brevi, -laeiniis. anguste lanceolatis, - uninerviis aequalibus.. Stamina fertilia tria, fauribus inserta; filamenta - brevissima; antherae oblongo-lineares, biloenlares ,.rima lon- gitudinali- intns dehiscentes. : Stamina sterilia totidem ;’ cum fertilibus alternantia, foliolis perigonii -aequilonga,''et similia sed angustissima, fere fliformia. Pistillum minntum , tubo perigonii inelusum; stylns ‚brevis, eylindrieus, apice ingisus, trilobus; ovarium (cerissime trilocnlare, multiovulatam ete.)— Ad Gilliesiaoeas habitn, colore, magnitudine, textura peri- gonii. aeredit, sed caeteri characteres potius Liliacearum 897 ae nuinarum., Uniea species adhue dnm est: ‚Erinna. gilliesioides ‚Ph. Inter specimina. Solarige miersioidis.Ph. Novembri 1862 in valle 8. Ramon“ .dieia Andium prope Santiago: leeta unicum hujus'noviigeneris. inveni. — Folie. radicalia: tria, -8‘ poll: longa,.%/, lin, lata, lincaria, Seapns 5- pollicaris: Spathae foliolum exterius- pollieem longum, :2- lin. jatum, 'septemner- vium, seariosum; virescens; demum rufescens; inlerius paullo brevivs, angustius, fere-omnino albidum, quinguenerrium. Pe- duncali ‚valde inaequales, langior '8 lin., -breviorA/g lin. lon* gus. Perigonium 4 Jin. longum, ineluso tubö vix 1:lin- loago3 267 laciniae- Iineari - lancselatae, ‚peracutäe,..ei:luteo; virentes;; an- Iherae albidae ; dimidiam. Jaciniarum longitndinem.-subaequant. : - 1074; "Tazula Bsilophyila Ph. L. dacspitosa;"toltis planis, ad vaginam Ianato- 'pilosis, vaeterum glaberriiis, vix 1°/, lin. latis; panicula ontrdeta,' lobatä, "päueiora; ‘bra- eleolie scäbiosis, "pilosis; sepalis’ lanceolatis, "dorso' ferrugineis, capsulamı subx lobosam fere ‘bis aequantibus, exterioribns al Kustäto- “subulädis, "interioribüs‘ paullö brövioribüs, potins mi eronätis. ' lan Ba ZuEE TEEErE Zuger ee Dorn ng B pollicaris; folia radiealia 3 poll. ionga. abi 1%, al u stamina brevia; bracteae breves. — Differt a L. ehilens! se- palis capsu am bis aequantibus, "Toliis „glabris. eto. a L Alo- peowo Ki Nig! glabris, panicula gauciforn eie. j ‚4078, Luzula Paneiflora Ph. I. gaespilosa; foliis pla- nig, margine praesertim ad basin villes - pilosis, radicalibns breyihns; panicula ereeta, 5 — 10-fora; , bracteis brevibns, suhnlatis, Nlavescenfibns;. sepalis lineari -Janceolatis, enspida- tig, obsolete ciliatis, Ravesrentibus, capsulam fere, bis aequan- tibns; valrulis capsulae demum refleris... eu. n ‚Cam priorg leota est. —: Culmi 5- pollicares, _Aliformes, foliis 2 — ß, onusti, ‚quorum, amina modo.7—8 lin. longa ei rig.A, lin..Ieta est, , Etiam.folia radieplia hrevia,, mode % poll, Jonga, vix 1 Jin, lata..;.. Panicnla, 6, lin, longa, sepala 2 lin... " 1076. Luzule rigtän Ph. L. caespitosa; foliis canalion- latis,. rigidis,; märgine’ villoso-- pilosis, radiealibus -brevibuss pavieula -ereeta, ovata, contracta paneiflora, ‚bracteis- duabus eam: aequasitibus; bracteolis scäriosis, albis, Ambristo-eiliatis ; sepälis ovato-oblongis, mucronalo-aristntis,. basi enstaneis, enpsulam rufo-castaneam aeguanfibus. : :"- .- 268 * Pariter ‘in Andibns Talearegne odenrmit. Se. Calmis'9. pollicacis:" Folia raditalie 3 ‘poll. longa; "24" Tin. lite; aus lina duo. Panieula 9 lin. longa, bracteae ad basin ejus 10 lin. longae, seariosae. Sepala fere 2 lin. Tonga. Capsula duplo major quam in antecedentibus, . on 1977, Luzula brachyphylia Ph, L, caespitosa, fo 8 planis margine villoso-pilosis, radiealibus hrevibus; eulmis snbnndis; panigula interrupta, elongata, contrarta, spiciformi, multiflera; brarteis foliaceis; sepalis subaegualibus, capsulam casianeam vix superanibus, | basi eastaneis , ovato- eblongis statis. ” j In insula Chiloö legimus orn, Dr, Fr. Fonck ei ipse. Onlmns 9- pollicaris, hifolius,. superius nudus. Folia vadiea® lia modo 2 poll. longa, fere ti, lin, lata, Panieula 2- 2/, poll. longa; iracteae inferiores folineae, longe wägi- nantes; sepala et capsula parva, modo I lin. longa.' Biä- etvolae latissime albolsvariosae. Capsula breviores. Dißfert a L. chilensi folis brevibüs, sapsula minuta ete., a Ei alo- pecüro sepalis hatıd Aibriato - eiliatis, eapeolam vix süperan- tibns nee ea duplo majoribus' ete. Zu 1078, Rostkovia? clandestinä Ph. et Rostkovint Brevifolia Ph, Cenlür. nd. 461 ei 462 endem planta sühl; Novembri 1861 ' alas” in "eodem’ vaespite "eresvenfes sintl Norentes in’Andibus prov. Santiago ohservavi. Deseriptiobl I. co. datae modo addendum, fores Q primum esse terminäles. 1079. Juneus pietus Ph. .:J. enimis aphyllis, basi ‚va- ginatis, siceis hatıd striatis; anthela laterali; bratteolis. bre4 vibus, scariosis, rufescentibns; sepalis lanceolatis, acumjnatis, dorso viridibus, latere spadiceis; interiorihns : paullo.«.hreviori- bus, margine apicegne: scariosis;, staminibus „sex, ‚ brevihus; siylo ovarium superante; capsula „ua. en ne 269 „iPrequens. . videturz. .prope Thermas..,,de. Chillan“ ‚dietas, prope Corral, ad lacum Banco, in insula Chilpe- leg. .— .Rhizoma: repeus..: :Gulmi jam pedales,. jam 2Y, -pedales, et hasi- 1.%,--Iin. crassi.. Vaginae striatae, pallide.fuscae, „Bragtea caulis- apicem mentiens :?——-3Y,- poll... langa. :. Anthelae,.rami 3—8,.majores.vix k. poll. longi,..bis vel ser dichotemi.-.Flo- res..sabgessiles; i:sepala 2-24, lin. longa. .. a "1080. Füneuk’ &orrälensis Ph. “eutiio‘ Follisque artieulä- is teretibus; foliis‘ culmum Aeqnantibus; " alichela‘ Bracteäm Suam peranle‘,' "6 capilulis 25-4 Formäta}" ‚capitnlis . subquingnellöris;"" brasteolis scariösis," albidis; ' sepali äequälibus, "länöeolatis, "dorso viridibus, “ ihletibus "seariosis, iüterioribus distinete erhierdiisz‘ staminlbus s sex; öapeild oväla, Iaeırz hrdviler aduminala, sepala arguanle, “ Brope Gorral invenit iindefessus Kraise -Culal’6 —8 poll. alüi,"vix %, lin. oräksi; söpala fere 1% Hi, Ioliga. Stamina et stylus sepäla aequaut: ’ ‚A081. Cyperus Volekmanni Ph. Ann. Univ. & id. 1861. 7=..C. ,ammuus, oaegpitosus, humilis ’ glaber; foliis planis, eul- mas; ‚subsuperantibus; gulmis, a AYo- "pollicaribus;, mmbella irregulari, Ari= = quadribracteata;. radüis subtribus, uno sub- sessili,, ‚spieas,.gireiter, 7 ‚faseiculato- „tongesias gerentibus; Spieis compressis, 9—11-loris; squamis multinerviis, ‚obte- Sin, „tricoloribus,. dorso ‚viridihus;; medio utrinque albidis, mar- ging Alro- ‚purpareis; stylis., wribns,.. „subinelnsis,, ty Hanne : ı la, Quebrada..de..S. Lorenzo“ prope. Illapel invenit orn, Volrkmann. Plantula. egespites parvos. format... Radix fibrosa. „ Eolia ;pollivem: longa, 1, lin. ‚Jata, margine spinu- löso-serrata, ,; Spienlge 34, lin. iongae, 1 lin. latae; ‚squa-, mae. 5 lin,;longae. - Siaming.tria... Achaenia oboyala, ir quetra, nitida, squame ‚dimidj ix, aeqnanfia. Diffext 270 8 :C. :inflexo Muchlenl,; evlore spicarum,:'stigmatibus inclusis, squamis obtusis,. EEE: - 1082; Eypexus Incustris Ph; C. culmo vix. semipedali;. triquetro, 'glabro, ‚basi foliate;, foliis planis; margine 'scahris longiore; umbella compacta, eapituliforni, vadiis -9-=12,"po- lystachiis;: involuero subtriphyllo, umbellam bis vel ter aeguante; spieulis compressis, subguinguefloris; squamis laxis, anulti- nerviis, aureo-fulvis, dorso viridibus, evato -elliptieis, aub apire ‚obinso mucronulatis; achaenüis .... Pr Folia „Ad, lacum Banco inveni. — Culmas 5- -pollie 2 Ew pol. longa, 1'/, lin. lata, Involneri Toltolun maximum fere 2 poll. longum. ‚Diam. umbellae capituliformie 10 lin, Longitndo, spivae Bj, Jin, squamularım 11/2 Hin. matura nondum aderanl, — (. Iaeto Presl et om Steud, ‚valde afinis, sed umbella sapituliformi 85 adi - bellae nempe sessiles, . unde habitus ‚valde alienus, u 1083, Heleocharis rivularis Ph. H, radiee rep Ye; enlmis eaespitosis, hliformibus, striatis, aphyliis, basi vagi- natis; spiea 'ovata, acuta, 4—7-flora; squamis’ navieulri- büs, acutis, atropurpureis, äpice 'hyalinis, neivo“ mediano viridi, ante apieem’evanido; squanidinferiore' öbtusa, "trinei- via, fere omnino viridi; setis ‘hypogyiis"älbis, 5-6 oral rium saltem bis aequantibus; stamimibus 3;stylo trifide. Ad litus um. Aconeagua prope S. Rafael infra Sta. Rosa inveni, — Culmi 3—5-pollicäres, basi brevi atropurpureh, deinde alhida; vazinne' obliquae, interdan in’ appemdicchi BRe- eg ven, filiformem 'terminatae. : -Spieae ad snmmum -3 lin; lon- gae, squamam' inferiorem 'bis aequantes. Achaeninm.’obser- vare non lieuit eum plantam in- initio' Morendi legerim. .Differt ab A. striatula culmis- humiliorihns; spieis brevioribugg: pauei floris, atropurpureis ;” setis hypogynis "5 — 6," 0vario malto longioribus, neo 3—4, ovariam aeguantibun : 271 ; 1084. Carex dielina. Rh..." C.+spiculis:8 + 1%; "Spicatim dispositis,: dioicis; squamis ovatis,; castaneis, margine. an» gusto, albido, scariose, nervo mediano paruın conspieno; squa- mis 2 Iatioribus, cuspidatis, nervo magis „eonspicuo, hasi 5 stigmatibus Binis, utrieulo .... . Paz ah Ad scalurigines prope argentifgdinam ‚pias Aratiasr- Anz. dum g ‚Pprope "Santiago Novembri Norentem inveni. _ Planta cacspitosa., j Folia ad summum Hipollicaria,, ‚plerumgue bre- viora, i fin Iata, margine Tantum scahra. . Kauecz SE Tr ze 3 rum longior, triqueter. ‚Spiea, usque ad lin lala; spienlae, Re lin, longae ca 1 - orae. ‚Bracteae Kun na eliam inferiores apieis breviores, 1 © oratar, ‚engtaneas, ‚mar; gine Nato, starioso, albo ei aervo "nediano Yiridi in aristam ae! sqnämäe 'äequalem exeurkente. "Squämae & et "Q 1%, lin. lon- gas. "Stylus salis elongatns, basi' hand iberdssadus.. Uirien Ins in" Nore perviridis, ovalns, lhberrimns, apice st, lum va- ginante. . 1085. Onrex ehräctenin Pi. & each „‚salmie minahi Audrogyna superne mäsenla, brableis deslitut , ovato “ul oblonga; sguamis inferioribus ovato-Tanceglaiis, spadiee N BERF BAER li dörso' viridibus, margine "scäriosis, "hyalinis, masealis lineari- bus, albidis, apice spadiee stiginadibus tribas! "utrienlo elöngalo- -pyriformi , Pubescent aldi et In Andibus prov. Colchaguae Tuvenii oin. Land beckl Calmi. 8— 9-pollicares, %; lin. .massi,. vaginis .4— 5 fuseis, Striatis. eineli;.-. Spion 5lin. Tonga, 2; lin. 'erassa. -- Syua= mae. inferiores *—3, reliquis: majores; : braeteseformes; ‘sed mode 21/, lin...Jongae; - ut. in Ey :piptolepide Desv.--cadueae; relignan.‚sensim: angustiones,.et-in formam Squamarum masel- larum abenntes, . Uirieuli 2 din.. longi.—' Defeotu''braciearun eitn-C, piptolepide Desv. -eonvenity sed :squumfg lönge.diveräis; 272 spiea: pluriflora, utriöulis- pyriformibas, 'defeetn foliörumfacili negotis- distinguitur. An.C. :aphylia var. bracfea spaihak- formi destiimtat. u. 0 ne: un 1086. Carex Pissisi Ph. — (. juneiformis, | mohosta- ww. ehya; enlmis cacspilosis, Inevibus, Kiliformibus, ‚basi Toliatis; squies "Tollis brevibus, setaceo- filiformibns ; braetea spicam x aeguante; spiea androgyna, superae maseula, brevi, orala, etundt Havescehte, sqnamis inferioribus 8, lanreolato - ovatis, müers- nätis, "linea ferruginen utrinque notalis; utrieulo brevig ara puberulo; elongato - pyriformi, basi kere pedicellato, apiee in imo, rosirum loigiusculum abrupte terminato, albido, ine convexo u ar &i tönervio, ifine‘ gibhoso, binervio. Pe Fer F Ex Ändibus prov. ‚Soquimbo attalit ‚orn. Volkmann... Colmi 8: polliares, vix 2/, Nin. erassi, vaginae pallide fusen: ; folla nodo 12—15 lin, longa. Braetea (deinde enm ‚squamis inferiorihns deeidua) 5 lin. longa. Spiea 3 lin. longa,, cum fenetibus patentibus fere globosa. ‚Verieuli 2 im. longi. _ Culmis Sliformibus eum C, setifolia Kuse. ‚gonvenit, sed ulri- onlo rostrato, basi longins contraeto,, squamis „fogmineis h ! ud longe mueronatis differ, AG, Berteroana Desy. enlmis der bilibns, haud ‚rigidie,, utrieulo longe rostraio, basi ‚magis ; atte- auato etc., a ©, Piptolepide Desr., quacnm forma. rosteala utrienli magis eonvenit, utriculo magis' infato, ppriformi,, eul- mis tennibus neo duris, folis brevibus eie, diserepat. 1087. Carex thermarmn Pl. 0. carspilosn; culiwis pedalibus, -erectis, inferius laevissimis, teretinscnlis; superius triangularibus. et angulis seabriuseulis; foliis erestisz ‚culmo brevioribus, margine seabriuseulis;. spieis androgynis, apice masenlis, eireiter 16— 20 in .capitulum ovatım eongestis; ıss+ silibus, ‚elongatis; braoteis capitulo paullo brevioribus. suhux las; squanlis 2 ovatis, -acutis, ‚utriculum. aequantibus, rufis, 273 nervo mediano viridi, -margine albe scarioso; utrieulis ovatig, seusi Acuminatis, late marginatis, margine parum- serrülato, dorso convexo, nervoso, basi hrevi suberosa; rostro hifidoz stigmatibns binis. ‘Ann. Univ, Chil. 1862, 2. p. 384. Prope thermas „de Chillan“ dietas e.'5800 p. s.m. inveni, -— Folia % lin. lata, 3, longitudinis enlmi aequant. Braetea major 9 lin., capitulum 10 lin. longım. Spiene inferiores 5%, lin. longae, squamae 2 et achaenia 1%/, lin.’ longa, - Achaenia fere ut illa C. propinguae Gay t. 73. f.9, sed basis suberosa et nervi distineti; immatura viridia, dorso rufescen- ta sunt.: ‘1088, Carex chillanensis Ph. C. culmis erectis, iri- angularibus; foliis laeviusenlis, eulmum subaequantibus; spieis unisexnalibus, tribus vel qualuor, suprema mascula, infima . poduneulata; bractea infina foliacea, enlmum subaequante; squamis. g oblongis, obtusinseulis, margine atropurpureis; squamis @ ovatis, obtasis, fere omnino atropurpureis, nerro mediano tantummode aute apieem evanescente, viridi;, utrieulis squaias latitudine et longitudine paullo superantibns, eoni- pressis,. ovatis, aculis, nervosis, immaturis viridibus, mar- gine fasco, laevi, vostro brevi, stigmatibus tribus.. ‚Ann. Univ. Chil, 1862. 2. p. 385, In valle „de las Aguas calientes“ dieta prope Thermas de Chillan juxta nivem perpeivam inveni. — Culmi 9- pollicares, Folia_ 2/, lin, late. Spiea Q inferior. ad summum.2 poll. ab apiee spicae Z terninalis. distat, circa ‚7 Jin. longa, 2 lin. erassa; squamae ejus 11, lin. longae ; "squamae 3 14, lin. longae. — Sinillima 6, antucensi Kunze, sed stylus breyis, trifidus, ‚neque elongatus bifidus, ki folia ealmo breviora.. 1089, Caxex: corralensis Ph. .6. euimo vix pedali, basi fibris - eineto;, trignetro, ‚scabro; -foliis culmum asquantibus; 88r 2a, 95 HeN, 18 274 ‚braeteis evaginalis, foliaceis, infima eulmum superante; spieis masculis duabus, atroparpnreis; sqnamis earum ovate -oblon- gis, obtusis, margine angnsto, scarioso, albo, apice eiliatis; spiea foeminea uniea, strieta, breviter peduncnlata, cylindra- eea; squamis ejus lanceolatis, acutis, hand aristatis, atro- sanguineis, erniro viridibns, ovario hirsuto; stigmatibus tribus; utrienlo .... . Prope „Corral“ lectam communicavit orn. Krause. — Bo- ‚Jia 1%, lin. lata, margine scabra. Vagina inferior 44, poll, longa; Spiea 9 eireiter 14 lin. longa, diametri 2 lin.,.pe- Aunculo 5%/, lin, longo insidens; squamae ejus 2%, lin. Ion- gae, inferiores paullo latiores, superiores angustiores, CuSspi- "Aatae. Spiea terminalis & 14 lin. longa, pedunculo brevissi- mo 'insidens, altera vix 7 lin. longa, omnino sessilis. 1090. Uneinia leptostachya Ph. U. rulmo graeili, tri- 'gono, laevissimo, maxima cx parte nudo; feliis eulmo bre- ‘vioribus angustis, vix 2 lin, latis, in pagina superiore, mar- gine et carina scaberrimis; spica gracili, 3 poll. louga, abs- ‘que aristis vix 11/2 lin. lata; sqnamis Q utrieulnm acgnanti- "bus, orato-lanceolatis fuseis, nervo mediano viridi, margine superius anguslissime albido; utrienlo lanceolato, veutre plans, fere iriqueiro, apicem versus dense puherulo, marginibus fere a hasi eiliato -hispidis; arista utrieulum aequante; achaenio eastaneo, oblongo-lineari, elliptico, dorso carinato. Prope „S. Domingo“ in prov. Valdivia inveni. — Culmns 11),- pedalis, modo %/, Tin, erassus, basi folia subterna ge- rens, eaeterum nudus. Folia 8 poll. Ihnga, apice attennald trignetre. - Squamae fere 3 lin. longae. Spiea iam gracilis quam in U. zenui Poepp, — Differt ab U.zrichocarpa Meyer . spiea angustiore, longe magis laxa; utrienlo superius "dense puberulo; arista longiore; achaenio breviore, dorso acıle ed rinalo; squamis utrienlum aequantihus, nerro yiridi efe.: 275 1091. Uneinia chloreostachya P!, U. culmo bipedali, graeili, irigono, laeri, foliato; foliis longissimis, ceulmum superantibus, %2/, lin. latis; spica basin versus altenuata, 5-pollicari, ubi crassissima absque aristis vix 8 lin...orassa; squamis masculis laxiasenlis; foemineis obovato-oblongis, in» ferioribus albidis, fere unicoloribus, superioribus sub apice albe-ferrugineis, basin versus stramineis, nervo viridi; utri- enlis squama param majoribus 34/, lin. longis, oblongo- linearibus, maxima ex parte viridibus, dorso .convexis,. Iri- nerväs, . margine omnino eilisto-hispido ; arista bilineari; achaenio lineari, albido, dorso inferius carinate. Prope „Corral“ cum reliquis oecurrit. An haeo U: phleoi- des? — Figura utriculi U. phleoidis a ch Desvaux apud ‚Gay t.77. 1.6. data valde distineta; etenim a basi inde as- que ad %, longitudinis latitndo ereseit, deinde deoreseit, In nostra. vero utrieulus paullo supra basin latior fit, deinde mar- gines fere paralleli usque ad ®/, longitudinis currunt, et inde rapide connivent. Arista in figura utrienlum aegnat, in specie Kostra modo ntrienlum dimidium etc, 1092. Andropogon caespitosus Ph, A. caespitosus, $laueus; enlmo simpliei, distachyo, glaberrimo; foliis com- plieatis, glaberrimis, ad os vaginae pilosis; rhachi articulata, dense pilosa, ad artieulos supra infundibuliformi; glumis lineari-lanceolatis, nltra ‚medium pergamenis, dense hirsnfis, dein herhaceis, glabris, striatis; palea Noris $ bifida, ari- stala; arista 'eontoria, glaberrimna. : /Speeimina duo prope „Vichuquen“ leeta attnlit orn, Land- beck.,— Planta repens, sed oaespitosa, fascienlos plurimos steriles et fertiles ex eodem puneto emittens. Folia 7 poll. longa, fere 2 lin. late, sed plerumgne complicata, praeter pilos ad os vaginae. glaherrima, margine et nervo-dorsali. vix 18 * 276 ‚seabra. Culmus fere 1!/,- pedalis, quinquenodis, tennis, lao- vissimns, glaberrimus. Vagina suprema 2 poll, longa, lami- nam mode 3 lin. longam gerit, quae fere pollicem a spica terminali distat. Folium inferius ramım gerit, qui spicam alteram basi a foliis rami involutam emittit, Spicae circa 1 Yy- pöllieares, sed ad summum 10-Aorae, Articuli rhacheos extus dense pilosi, intas coneavi glabri, apice in modum infundibuli exeavati, ut articulum sequentem suseipiant, 3— 4 lin. longi. ‚Flores arcte appressi. Glumae 34, —4 lin. longae, in dua- ‚bus tertiis inferioribus eartilaginene et exius densissime et longe pilosae, deinde fere herbaceae, striatae, apice bifidae xt e medio breviter aristatae, Palea floris % fere aeque lon- ‚ga, profunde bifda, e melio arisiam genienlatam, contor- Jam, glaberrimam, 7 lin. longam emittens, violacea, margine ‚hyalina, j ... 1093. Phalaris colchagaensis Ph. Dh, annua,: ra- mosa; culmis erectis; foliis late Iinearibus glahris, laevinsen- lis; vagina suprema parum ventrieosa; panieula spieiformi, 6 lin. crassa, 18 — 20 lin. longa; glumis aequilengis; ala earinae angnstissima; flore fertili villoso -sericeo, ‚ demum' easlaneo. “ In: prov. Colehagna legit orn. Landheck. — Unicum speeimen suppelit. Oulmi 1—1%/,-pedales, quini ex enden radiee, basi lineam erassi. Foliorum inferiorum lamina 4 poll, longa, 21/, Hin. lata; ligula oblonga, Spica ab ultiitio folio 4—5 poll, remola. Glumae 3 Hin. longae, lanceoläta®, seabrae, albidae, uervis viridihns; palea foris fertilis 2'lin- longa; palene forum sterilium vix tertiam longitudinem fer- tilis aequant, — Floribus magnis statim a Ph. angusta Nees, microstachya DC., chilensi Presl diserepat et ad vanarieh "sem accedit, a qua vero spica elongata et carina glumartım perparum elevata, fere nulla, valde Abhorret. - ne 27 1094. Nassella Sadae Pb. N. peremnis, caespilosa; culmis pedalibas, paueinodibns, fliformibus, glaberrimis, lae- vibus, superius nudis; foliis angustis, brevibus, convolato- setaceis; ligula brevissima ; vaginis ore glabris; panicula i}/, --?-pollicari, angusta, laxiusenla, interrupta; glamis sub- aequalibus, ovalis, acuminatis, 1%, lin. longis, violaceis, apice fulvis, margine scariosis, quinguenerviis; palea infe- ‚riore oboyata, vix 1 lin. longa glaberrima, nitidissima, snb- enervi; arista 3%/, Hin. longa. “In colli prope Santiago sito, Cerro de Bravo dicto, in- veni. — Vagina summa 1 — 2 poll. a panienla distat, Folia infima raro 3”, poll. longa, caulina plerumque 2-pollicaria; superiora mode Y, poll. longa. — A: N. pubiflora Fr. et RB. et N. pungente Desv. palea glaberrima; a N. majore Fr. et R. vaginis ore glahris, glumis quinquenervüs, violaceis, palea inferiore snbenervi, duratione; a N. ramosa Stend. et H. et-N. chilensi Fr. et R. caule ad summum qaingnenodi, "sim- pliei, vagina summa a panienla remota differt. j 1095. Nassella juncen Ph. N. elata, orgyalis, ramosa ; eulmis glaucis, tenuissime striatis, dnris, eisi tenuibus; foliis convoluto- filiformibus, non pungentibus; vagina summa in- flata, panieulae 2t/,- pollicaris basin amplectente; glumis sub- aequnlibus, 2%, lin. longis, ovatis, valde aruminatis, basi nervisque tribus viridibus, medio violaceis, apice hyalinis; palea ohlonga, glaberrima, 1%), lin. longa; arista 4 lin. longa. “Prope Corral detexit ornat. Herm, Krause. — Culmus tantae altitndinis basi vix lineam exassus, Folia brevia; la- mina vix 2 poll, longa; vagina parum longior ad os haud. Pilosa; Jigula obliqua, ovata. — Ab omnibus in opere.Gayi deseriptis speoiebus jam statura diserepat,. et unice cum N. exserta mihi comparanda, quae panicula ab ultime folio re- 278 mota primo jadspeotu distinguitur, nee non palea breviore, latiore eto. 1096. Nassella exserta Ph, N, ramosissima, scandens, 6-pedalis; eulmis Aliformibus; foliis eonvoluto - fliformibns, non pungentibus; panieula angusta, confertifora, ab ultimo Folio remota; gimmis subaegnalibus, 1®%/, lin. longis, orato- acuminatis; palea inferiore glabra, oblique ohovata, truncata, nitida, 1 lin. longa; arista 5 lin. longa, “In praedio meo $. Juan prov. Valdiviac nemora inhabitat, — Cnimi 2/, lin. erassi; folia 21 lin. longa, ad os vagina- rum pilosula; gluma inferior 3 nervia, superior minus distinete trinervia; palea' ad basin pilis paucis Y, ejus aequantibus - eineta. — Differt a N. juncea mihi: panieula ab ultime folio remota, 4-5 poll, distante, forma ohovata, fruncata pa- leae ete, 1097. Nassella humilis Ph. N. 2[, dense caespitosa humilis, glauca; culmis filiformibus, 2—4- pollicaribus; follis superioribus 4 lin, longis, convolutis; vagina summa panicu- lam angustam, pancifloram, semipollivarem amploctente; glu- wis subaegualibus, 1%, lin. longis, /ate-ovatis, acuminalis; palea inferiore oviformi, «alho-pilosa, nitida, primum 'alba, demum fusca, vix ®/, lin. longa. 4 Ilapel“, unde atinlit orn. Landbeck. — Gramen hasi valde durum, ramosissimum, eaespitem densum, brevem eflor- mans. Culmi plerumgue 3—31/, poll, alti, basi omnfo va- ginis latis, striatis, ad 08 pilosis, albidis teeti, quae tempor® Norendi laminis carere solent; laminae, quae adsunt, emal- eidae, planae, fere lincam latac, forte pollieem longae. In parte superiore culmi vero folia convoluta, Aliformia, Per- acuta, sed vix pungentia, aspernla, distantia, Vaginae 4 hin. longae, dimidio internodio ‚brevigres, ultima infata, 6—7 279 kin, longa, panienlam fovens, laminım 1%/, — 2 lin. longam gerens. Flores vix unquam ultra 12 in panienla. Glumae basi.et in nervis virides, deinde violaceae, apice et margine albo-seariosae, Zate ovatae. Arista ?—%),, lin. longa, — Species habitn distinetissima paleis albo - hirsuiis cum N. pun- gente Desv, convenit, 2 qua praeter habitum glumis late ovatis foribnsque mwinoribus facile distingnitur, 1098. Nassella Landbecki Ph. N, caespitosa, 2 2Ug- pedalis; eulmis Aliformibus; foliis inferioribns planis, etianı superioribus vix eonvolutis; vaginis ad os pilosis, guprema & pänienla remota; panicula 11/, —3-pollicari ; glumis ovato- lanceolatis, trinerviis, inferiore majore, longius acnininata, 11/, lin. longa; palea glaberrima, nitidissima, oblonga, Ylın, longa, “Prope „ Dapel« invenit orn. Landbeek. — Culmi etsi %1/,-pedales basi modo %, lin. erassi; internodia circa 6— 7, valde remota. Lamina folierum inferiorum 3 poll. longa, %4—1 lin. lata; ramornm sterilium folia convoluta , fere Kili- formia, 1—1%/, poll. longa. Panieula jam paueiflora con- tracia, jam multiflora, Jaxiuseula. Glumae irieolores. Aristae valde caducac, 21, lin, longae. — Differt a N. majore Fr. «RB, ramosa Steud., juncea milli: vagina suprema a pani- eula longe remota etc, a N, exserza mihi praeter kabilum; palea augustiore, fere duplo minere, basi pilis destituta; a N. laxiflora mihi: panionla minus ampla, foribus minoribus, gluma latiore eie. " Var, eremophila; aristis 5 lin. longis, sero deeiduis. — Baman i inter exemplaria IV, pubiflorae in deserto Atatamensi prope „Hueso parado“ lecta inveni. : 1099. Nasselln Iaxiflorn Pl. N. carspitosa, ®—2Y,- pedalis; foliis anguste Iinearibus, inferioribns planis, elongatis, 280 ultimo a panicula remoto; panieulae quadripollicaris, laxıe ramis a medio inde floriferis; glumis 2 lin. longis, oblonge - lanceolatis; palea inferiore glaberrima, ovato-oblonga, 1 lin. longa; arisiis 3—31/, lin. longis. VPrope „Coneumen“ in prov. Aconcagua invenit orn. Land- beek. — Culmi ex eadem radiee plures, simplices, nolis eirca 6 constant. Felioram inferioram lamina 5 poll, longa, vix 1 lin. lata, superiorum mode 3, vel ?/, poll. longa. Glu- ae maxima ex parte vinlaceae, hasi parum virides, apiee late byalinne. — Ab omnibus speeiehus faeillime: panicula ampla, laxa, enjus rami basi nudi, distinguitur, a N, Land. becki praeierea: glumis et paleis multo majoribus. 1100. Piptochaetium verrucosum Ph. P. dense cae- spitösum ; eulmis fertilibus uni- vel bipedalibus, strietis, fere . eapillaceis; foliis convolnto - setaceis, eaulinis brevibus ; Yigula elongata; panicula 1° 1%/,-pollicari, paueifora, augueln; spienlis 11/, lin. longis; glumis‘ late ovatis, euspidatis, basi viridibus, medio violaceis, apice scarioso Anvescentibus; infe- riore subguinquenervi; palea inferiore fere % lin. longa, de- mum fusea, ovata, obliqua, Zoia verrucosa; pedicello pilis breyibus albis obsito; arista 4%/, lin. longa, caduca. In praedio meo valdivjano S. Juan loco „ Pantanos“ dieto inveni. — Folia radivalia ereeta, 3—4 poll. alta, glaberei- ma, laevissims, Cnlmi binodes. Folia ranlina vix pollicem longa; ligula ovata, obliqua. . 1101. Piptochaetium Inevissimmm Ph. P. densissime eaespitosum; foliis convoluto-setaceis, scaberrimis; eulmis 1 —1' pedes altis; panicula L1/,- pollicari, paueillora; glu- mis lanceolatis, longe acuminatis, 3 lin.-longis; palea ob- ovata, oblonga, glumis fere triplo breviore Zuevissind; ba- seos villis fere dimidium ejus attingentibus; arista seto deei- dua 9 lin. longa. \ Sn 281 ‚In prov. Colchagua detexit orn. Landbeck; — Gramen glaucum, densissime caespitosum. Folie capillaria ,.convoluta, erocta; seaberrima. Culmi 12 —15 poll. alti, filiformes, bi- nodes, laevissimi; panicnlae rami vero scaberrimi, singali vel bini, 1—3-fori. Glumae purpurascentes, trinerviae, basi utringue sericeo-pilosae. — .Differt a P. tuberculato Desv. et panicoide ejusdem: glumis lanceolatis neque late oyatis elc., a.P. ovato Fr., quoenm glumis longe acnminatis .et villis ba- seos, fere dimidiam paleam aegqnantibus convenit, palea .lae- vissima diserepat. 1102. Stipa tenuiflora Ph. St. (Pappophora) eulmo 1 —1Yg-pedali, rigido, dnre, cum’ nodis glaberrimo; 'foliis plerisque eonvolntis, ad os vaginarum pilosis; vaginis ultimis ventricosis, paniculam foventibus; panieula erecta; subquadri- pollicari; glumis subaequalibus, hyalinis, fere setaceis 3 lin. longis; palea inferiore paullo fongiore, angusta, tylindrarea, basi älbo-pilosa, caeterum glabra, seabra; arista 15 in. Jon- 8a, basi albo pinmosa, deinde glaberrima, . Prope „Llico®. in prov. Colchagaa invenit orn, Land- beck..— Culmi eisi duri et rigidi tamen hliformes. Vaginae inferiores vix_dimidium internodium aequant,, suprema quadri- pollicaris, basin panieulae amplexa. Loco ligulae pili, La- mina foliorum inferiorum quadripolliearis, laevis,, ‚Panicula flexuosa; pedicelli capillares, gluma subbreviores, — A St. chrysophylla Desv., speciosa Tr. ei B., frigida Ph, et sequente faeilline giumis minutis, hyalinis distinguitur, 1108. Stipa vaginata Ph. Sit. (Pappophora) edespitosa, eulmo rigido, glaberrimo, a vaginis foliorum omnino involuto ; vaginis glabris, laevibus, summis duabus ventrieosis, panici- lain elongatam foventibus; ligulis--soperioribus elongafis,. bi- fidis, acntis; laminis eonvolutis, filiformibus, glabris, laevibus; 282 panionlae eonfractae glnmis violaceo-viridibus, margine et: apice late hyalinis, subaequalibus, cireiter 7 lin. longis; pedicello Noris basi glabro;- palea inferiore 8 lin. longa,. albo-pilosa; superiore parnm breviore glaberrima; arista 13— 15 lin, lon- g2, fautummodo basi pilis longis, albis vestita. “Prope „S. Felipe de Aronragua“ oreseit, unde attulit om. Landbeck. — Culmi 14, ped. alti, vix Y, lin, erassi, glaberrimi, laevissimi, basi vnginis vetustis rufis eineli, et eliam superius omnino vaginati. Yolia radicalin, ereeia, circa pedem alta, apice fere pungentia, culmo tenuiora. Ligalae inferiores sübuullae, loco earum corona pilorum brevium, su- prema 2 lin. longa. Folium ultimum vix 2 poll. lougum, pa- riter eonvolutum. _Panienla eireiter 6-pollicaris; rami sca- beruli, apice inorassati, Modo dimidium inferius parlis ari- stae sub genu sitae barbatum. — Differt a S2. speciosa Trin. et B.: floribus minoribns, palea superiore longiore, culme.gla- berrimo ete., a Se. chrysophylla Desv.: aristis non usquo ad genu barbatis, culmis et panicula longioribus ir. 1104, Stipa duriuseula Ph. Si. (Gymnathera) vaespi- tosa, 1"/,-pedalis; eulmis fliformibus, praesertim sub nödis seabris, quadrinodibus; foliis brevibus, convolutis, hirtis; va- ginis 'glabris, scabris, ad os pilosis, ullima paniculam. attin- gente; Higula hravissima ! panionla 3*"/,-pollicari, paueiflora, eontracta; glumis subaequalibus, lanceolatis, aenminatis, Pal- lidis, basi vireseentibus, iwedio violaceis, apiee hyalinis; palen 2"/, Mu. longa, ultra medium sericeo-villosa, apiee hand trun- cata, eiliatave; arista genionlata, nudiuseula, pollivari. . In prov, „Colchagua“ ab orn. Landbeck lacta sunt, — Caespites erassi, duri. Cnimi modo 3/, lin, erassi. Folia radiealia et caulina eulmorum- fertilium modo 3-pollicaria. Panieula ab. ultimo fölio vix pollicem longo Y,——1 poll: 283 distäans vix 20 fores'gerit; rami 'ejüs ‚singuli: 41 — 2-Hori; etiam inferiores vix semipollicares. Glumae trinerviae. Palea inferior altero latere gibhosior, apice cartilaginea, sed minime ante apicem consirieta neo coronam eiliatam exhibens, hee lobulo' searioso utringne aucta. —' Pubescentia cum St. hirta mihi convenit, sed haec: palea inferiore usque ad apicem :pi- losa, .apice eiliis coronata, arista fere duplo longiore, vali- diore, vaginis pilosis, pilis Soliorum longioribus valde:differt.. 1105. Stipa Bertrandi Ph. Si (Gymnathers) deise eaespitosa; eulmo fertili 1.4, — %1/,- pedali;- foliis eulmum subaequantibus, erectis, glancis, valde :saleato-striatis, :ciliatis, planis; vagina summa basin paniculae laxae,; sexpollicaris ampleriente; glumis angustis, 3%, lin. longis; palea inferiore 24, lin; longa, vix seabra, basi, in linea 'dorsali et.in ven- tre albo-pilosa, apice haud capitata; arista 64/, lin, longa, scabra, . oe Zr Ornat. Bertrand, horticultor- intelligentissimus; haie Stipaim in radiee Andium prope Santiago “lectam” pro 'pabulo colit.— Folia eulmorum sterilinm fere oulmos aequani, erecta, densa, ginuen, 1!/, lin. lata; vaginae magis virides, eulmi et'nodi. glabersimi. Glümae Irinerviae, at 'reliquarum, ner- vis: viridibus, caeterum fere hyalinae; superior modo supra basin violaceo tineta. Sie speeimen hyemo florens, specimitn acstatis forte magis violacea.- "1106. ‚Stipa hirta Ph. St. (Gymnathera) culmo ereeto, quadrinodi, pilis brevissimis densissimis hirto; 3 folüig siceitate onvolutis, longius hireutis, paniculae [19 quinguepollicaris, eonstrietae‘, paneciforae ramulis singulis binisvo hirsutis; glu- mis subaequalibus, 4!/, lin. longis‘, ovato-laneeolalisy Iri- herriis, in’carina'dorsali: hirsutis;.- palea inferiore enm pedi- rello longe hirsito.2 lin. longa; pilis „appressis pubesvente, 284 dorso. convexiore; arista circa 18 lin. longa, praesertim basi hirta, »In colli prope Santiago inveni. — Culmaus eireiter .bi- pedalis, basi fere 1 lin. erassus. Foliorum inferiorum lamina 4 poll. longa, expliesta 1Y, — 13/, lin, lata; ligula brevis, rotundata; lamina ultima modo 6 lin.. longa, fere basin pani- enlae apice sno attingit. Rami.majores paniculae pollicares, subgningueßori; glomae basi virides, medio violaceae, apice et margine late hyalinae. 1107. 'Stipa trachysperma Ph. St. (Stephanantha) eae- spitosa; enlmis ‚pedalibns, binodibus, in nodis velutinis;- foliis convolutis hirsutis, vaginis glahris, summa a panienla remota; penieula 4%, -pollicari; paueiflera; glumis 7 lin. longis, tri- coloribus, nervo mediano piloso; palea inferiore albida, ver- sns apicem scaberrima, praeter nervam medianum usqne ad medium villosum glabra, 22/, lin. longa, eylindrieo -fusiformi, pedieello dense piloso, 1*/, lin. longo insidente; ante coro- nam pilis longis ciliatam consirieta; arista basi satis pilosa 29 ‚lin, longa. «In collibus prope Santiago inveni. — Ligula brevis. Ba- mi panieulae paueiflori, singuli .binive. — Cum St lawa Desy. nodis velutinis eonvenit, sed huie: palea hirsuta, neque inberenlato-scabra, compressa neo 'eylindriea etc, 83. Um mingiana Trin. a nostra: Noribus longe minoribus, palea com- pressa, dorso gibba ete,, St. Neesiane Trin.: arista glabra, palea punetata sed non scaberrima eto., S2, hirta mihi: culmo pilis brevibus obsito etc, differunt. u 1108. Stipa pratensis Ph. St (Stephanantha): eulmis caespilosis, 21/,—3-pedalibus, glabris, paueinodihuss foliis planis, eum parte snperiore vaginaram pubescentibus, infe« rioribus 3 lin, latis; panicula. ab ultimo Folio valde remolt; 285 6—7-pollicari, post authesin 'vontracta; glumis 5%, lin. Ion- gis, lanceolato - euspidatis violaceis; palea inferiore perfecte eylindrica, iruncata, -2Y, lin. longa, 5-nervia, - punetato- seabrä, dorso et in duobus nervis fere ultra medium pilosa, pedicello -piloso, 3/, lin. longo insidente, viridi, apice corona pilorum eincta; 17 lin. Tonga; scabra, : An :provincia Valdivia, S. Juan, Oorral ete. ereseit, — Ligula: brevissima, subnulla, Panieula a vaginä süprema ultra pedem distans, ramis binis ternisve inaequalibus,_ pnbestenli- has, majore 14/,— 13, poll. Jongo; Glumae trinerviad acgun- les, apice tantum’ hyalinae, Stipa muorondta H. B;-Kıh.: 'va- gina. panienlam amplectente, religuae pleraeque species hujus sectionis foliis vonvolutis ete, differunt, no Ze 1109. Stipa contraecta Ph. St, (Steplianantha) eaespi- tosa, H- pedalis; eulmis glahris, laevibus; ad n0dos villd- sissimis; foliis ‚planis utringue hirsutisz vagin's glabris, ulti- ma haud amplectente; panicnla sexpollicari, laxa; glumis sah aequalibus, 7 lin. longis, violäceis (apice scarioso hyalinis) ; palga ‚lönge stipitatä, grauulata, nervosa, atile apicem con- strieta, eiliis eoronata; stipite et earina ‘dense villosis ;_arista bipollicari, pubescente, contorta, haud genicnlata; : vE „Colehagna “ attulis orn. Landbeek. — Folia 1%, lin, ‚late, ‚radicalia 5 — 6 poll. longa, caulina fria, ultimum eirca pollicem a panicula remotum, 2/, poll. lohgum, eon- volntun ;- Hgula medioeris, truneala. : Palea 41/, lin. longa, yuadrinervia; -punctata, Apice örnsso ‚taput qnoddam 'referente terminata, ut in:S% auweronata HB. Kih.,: eni 'tamei: nodi glabri, folia‘glähbra, palea etiani. in nerris pilosa- ete. Sinii- lior est S&, trachysperma mihi, 'a 'qua: 'nodis 'villosissimis, pilis folioram longioribus, palea minns granulosa ;'"ante npi- vem eonstricta,: 'apice 'violaceo breviore; aristn haud geniou- lata efo.. differt, - DEE \ 286 1110, Stipa longiglumis Ph. St, (Siephanantha) eaespi- tesa; enimis fertilibng erectis, pedalibus, 3—4-nodibus, gla- bris, laevibns; foliis angustis, subeonvolutis, oulmoram steri- lium- hirtis; panionlae tripollivaris, ereetae, depauperatae ra- mis brevibus hirtis; gdumis lineari-lanceolatis, basi roseis, pollicem longis; pedicello floris et palea. ante apicem. vio- lascente, 4 lin. longa, praesertim superius aspera dense pilo- sis; apice contracto; dorso haud gibbo, Aavescente, cilüs co- ronato; arista nuda, hasi hirta, fere 3- pollicari. Speeimen unicam prope „Llico“ in parte litorali pxov. Colchaguae ab orm. Landbeck lectum vidi. — Folia enl- morum sterilium ‚vix 4 poll, longa, vix 1 lin. lata. . Ligula enlınorum fertilinm brevissima.. Glumae proprie trisolores, basi virides et violaceo-roseae, a medio inde hyalinae vel pallide fuseae, inferior trinervia, superior quinguenervia.. — Ab omni- bus hujus sectionis speciebus: longitudine eximia glumarum revedit, . ' 11ll. Agxostis Fonckii Ph. A. erecia, snhbipedalis ;: eul- mo aspero, apice nudo; foliis planis, scahris; panicnlae. qüin- ‚quepollicaris, contractae ramis inferioribus vix.16 lin. longis; pedicellis glumas aequantibus; glumis vix. 1 lin, longis, ovato- lanceolatis, in carina dentienlato-seabris, viridibus, margine Iato-scariosis; palea inferiore %, glumae aequanie; arista snhgenieulata, zlumas 'excedente. . “Orn; Dr. Fr. Fonck prope „Puerto Monti leetam misil. — Diam. eulmi hasi ®/, lin. ‚Panienla ab uliimo nodo 104/2 poll, a vagina ejusdem 4%, poll, distat. Lamina foliorum .snpre morum 31/, poll. longa, 11/, lin. lgta. — Differt ab A. e2- asperata Trin.: culmo apice nudo, #oribus fere dimidio bre- vioribus etc, j . . 1112. Agrostist? coxralensis Ph, A.2? radiee filrosa; eulmis 13/4 — 2-podalibus, wsgque ad paniculam, Fohatts; } 287 foliis planis, 8— 3'/, lin. laüs, glabris; vaginis superius reirorsum hirtis; panicnla fere 6-pollicari, angnsta; ramis vertieillorum subguinis, erecüs, ‚scabris, longioribus a medio inde Spienligeris; pedicellis spienlam vix aequantibus; spieulis % lin. longis, 5ifloris; glumis subaequalibus, fores Aequan: tibus, lanceolatis, carinatis, in carina superius scabris ,.hya- linis, . nervis .viridibus; .inferiore. uninervia, ‚superiore basi trinervia; paleis scaberrimis, albidis; inferiore . oyato--kunep- lata, irinervia, inermi, superiore Ya inferioris aegnante, bi- nerria, ohtasa; pedicello foris secundi villöso, dimidium Noris secundi aeguante, Ei “Prope „Corral“, portum Valdiviae, deiexit ‚orn.. Krause, — Differt ab 4.? asperula mihi Centor, 10.489, caule usque ad panioulam vaginato, foliis latioribus, glumis angustioribas, haud violaceo-maenlalis. Folium ultimum 5 poll. lougum, . ‚ 1113. Agrostis limonias Ph. A. (Podagrostis?) radice fbrosa? enimo subbipedali, üsque ad panienlam foliato; 'follis im, lin, latis, cum vaginis glaberrimis, seabris; lignla me- dieeri, obliqua; panicula quinquepollicari, erecia, "eontraciä; Tamis i in’ quovis vertieillo subquinis, longioribus a medio spi- enligeris, seaberrimis; pedicellis brevibus, apice incrassalis; spieulis vix 2 lin. lougis, pallide fulvis, sesquifloris; glumis snbaequalibus, seaberrimis, 'ovato-Ianceolatis, carinatis; infe- riore nninervia, superiore trinervia; fosculo glumas' sub- aequante;. palea ‚inferiore tereli, subeonvoluta, scaberrima, ohsenre, trineryia,,, pedicello yilloso insidente, ‚inermi; _supe- riore inferiorem subaegnante, in cavinis ciliata; pedicello ‚hir- sufo (rmdimento seeundi, Noris) 9, Nosonli aequante. „Loco „Pantanos“ dieto praedii mei. ‚valdiviani inveni .d. asperulae mihi no. 489 proxima,. sed flores minores, haud violacej, seonundus vix,ungnam perfeetus etc... . ....! 288 1114. Agrostis -Desvauxii Ph. A. (Podagrostis) &? eaespitosa, humilis; foliis brevibus, eonvelutis; ligula elon- gala, acuta; panicula spieiformi, sat laxa; glumis lineari- lanteolatis; aegnalibus,; laevibus; floris parum mineris palea inferiore apice quadridentata, dentibus mediis brevibus, ‚supra basin aristam exsertam, contortam;. geniculatam 'gerentibus; vallo nee non radimento secundi Hloris fere dimidiam paleatı aeguante pilosis. “in Andihus prov. Santiago Nov. 1861 legi. — Radix fibrosa. Fölia 11, poll. longa, glaberrima; laevia. Culii 3—5-pollicares, trinodes, Panieula 2—2!/g- pollivaris; ra- ni in quovis vertieillo 3 ad’ 4, valde inaequales, laevinsculi, inajores cireiter 5-fori, usgtie ad medium nudi, minofes bre- vissimi, imo una alterave spieula sessilis. Spienlae certo wi- Norae, 24, lin. longae. Glumae 'nequales, trinerviae, virides, ‚margine hyalinse,, apice interdum violascenses. Palea inferior enervia, apice scariosa ei quinquepartita, licet dente medio minimo, exterioribus majoribus, 2 iin. longa; palea superior fere 3, inferioris aegquat, Rudimentum Noris secundi ferd die midiam Borem acguat, pili ejus et calli 'satis' breves. Arista palcam sesquies aequat, — Primo adspectu Monondrairao Berteroanae Desv. (Triseto H.B. Kih.) simillima, sed ramis panieulae inaequalibus, nonnullis perbrevibus stalim diguoseen- da ei am Hora , est, 1115. Deyeuxis viridis Ph, D, culmis tripedalibis;'? — 3-nodibus) folis planis Aut siccitäle eonvolnlis, vagihisgue glaberrimis; ligulis brevibus, truncatis; ciliatis; pahicula sek“ . pollicari, angnsta, läxä, viridi; glumis anguste lanceolalis, margine hyalinis, carina 'seabris; - superiore ‚parum lougiore ere 4-Iineari; palea inferiore' glumam inferiorem aeguanlt, hifida, supra medium aristata; ärista gemenlata; 3%, In. 289° jongh; palea snperiore ?/, ;inferioris-iaequante; : pilis: paleam ‚majorem aeguantibns.. = ©... 2 nt. leo pa. Hl Prope „Corral‘-inzenit or. .Krause;— Species glumis angustis, viridibus, minus. nitentibus insignis, Folia radiealia I= zpelli /s Iin. lata, siccitate . ıvoluta; eaulina duo inferins 4 poll, superins modo 2 „poll. Iongum. Vagi ae Kit hp ilominus „panicala pedem 2, „Kolio ‚gupremo praelongae , Bi Oral we u” uuh Li Senat 1116; Deyeusint, elata Dh... 2 anime. teipedali ‚et.ulira, 2rndnnodi,,, pilis „deorsum flexis sub ngdis..vestita ; jr. vAginis valde sulcatis, glaberrimis, laevibas; foliis caulinis...planis, breyibus;- panigula quadripollicari, gontragta ‚sed:Jaxa;;:ramis hinis;ereetis in;.quovis..vertieille, ad summum 1%/,: poll. .lon- gis;;dense ‚puheralis; ‚spienlis.sabsessilibus; ‚glumis aegunlibus, 3, lin.-longis, .‚Nores snperantibus,, -lateeolgtis, ‚membranaceis, ‚sarinatis,. inferiore, uninervia,. superiore.irinervia; carina dentiz enlata, scabra; floscwlis:duobus, pilis,serieeis non .valde.nu- werosis, ‚fere, dimidiam paleam. aequantibns. stipatis;: palea-in- ferione, laneeolata,: fere chartaces, .dorso aspera, marginibus scariosa; , apiee: bifda;..arista ex ?/,altitndinis. ‚oriunda, 3.— 3%, Kin. longa, genienlata, patente. “Hin ore lacus ‚„Liönquihue“ inyeni. _ Spieulis hifloris a Deyeuzia, Heosait, a an Calamagrostio? sed ‚ginmae, „oppositae, rn FR . e infer se ‚remotäe, "et ‚palede hasi glabrae. % An17, Gyneripn ‚ntncamense.. Ph. .@,. panieula-argen- tea, yiolaveo-lineta; - spioulis.Q, subquadriforis, 5. lin. jongis; slumis 3 din, Jongis; :palea. inferiore - glumae simili-.gaque.vix lngiore;. apiee, breväus: attenuata..... . , Bar . Prope $. Pedro de Atacama legi potesh —-: ..Bolia vix 8 lin.iate:- ‚Glumae. disfingte ;uninerviae, ‚nervo vielareo,' apice bißidae (in Gr. argenzeo- nervas hyalinug) i_. palea inferior. pa- Br Ba, 85 Heft, 19 290 xiter. nervis, violaceis distineta est, et apice. angusio: breuf terminatur, qua nota valde a G. argenteo et G.: Quila,: ‚gna- eum. in itinere atacamensi confudi, -diserepat;- 7. zer: 1118. Deschampsia Iasiantha Ph, D. caespito: l- nis’ 6—8- polliearibus; foliis glahris, complientis; ligala brevi eiliata; panieula conlracta, peduneulo pedicellisque Spieulas 22, --8-Horas vix aequantibus "rilloso - puhescentibus; "lan lanceolatis, dorso serrnlatis, glabris, Aosculos dense ladei- 10so.- pubescentes-aeguantibus, 'fere 3 lin. longisz paled foris inferioris 21/, lin: longa, obsölete nervosa, ‚eupha" medium Yan cken aristata. ° - A el. Glaudio-Gay in Andibus de 'Hurtado tectarest..—- Folia radiealia 21/, poll. longa, suprema canliva %/, poll, lor- ga. Panionla: 2 poll. longa, 20—30-Nora, eirciter 3: poll. ab ulimo folio remota. Floseuli remoti. : Artienli rhacheos: di- stineti, pilis longis, mollibus. vestiti. Glumae subtrinervias, tricolores, basi virescentes, dein violaceae, margine hyalinae, Palea inferior nervos- obsoletos habet, et-omano donge ;pilis appressis, longis, mollibus obteeta est. Arista paleam aequans, basi hand dilatata neque 'plana.— Habitus fere Danihoniae. 1119, Trisetum ochrostachyum Ph. Tr. culmo, = 2-pedali, binodi, in nodis glabro;. foltis planis, "previbus,. hirsutis; vaginis glabris; ligula truncata, lacera, eiliata; pa uicula contracta, densa, spieiformi; 1,-pollicari, Aavesventes spieulis 3—4-floris; glumis inaequalibus, inferiore augusit, lineari, superiore trineryia, Zate ovata, vix 2% lin. Tonga; palea inferiore 2 lin. .longa, ‘dorso chartävea, tuberoulaio- aspera, bifida, ad 2;g longitndinis aristata, arista divaricata, ipsius longitndine. \ . oo. E Valdivia attuli, An Tr. variabilis: 0. Hlavesoens: ‚Dest: apıd Gay VI. p. %51? -Attamen hoc. gramen non solum- ‚ö04 251 lore:fulro: a-variabili vecedit, sed etiam panibula densiore, foribus minoribus, glumis paleas aegnantihns, superiore mnito katiore;: =: a Ze 1180. Frisetum anonticole Ph.’ Hr caespitosum; eul- mis ereclis, apice glaberrimis; folüis radiealibus hiris, planis; Hanionla ‚twipollicari , spieiformi , glaberrima, veridi; 'glumis enbaequalibus, spiculam 3%, lin. longam,' erifloram aequan- tihus, enispidatis; palea inferiore 3% in, ‚Jonga,. ‚glähra, lineari, ad apicem bifidam et' marginem seariosa, Supra. me- dia aristata ; arista- päleam aequante. Ai Andibus prope Santiago Nor. 1861 reperh, - Culmi i_17,- -pedales, binodes, internodio ultimo ‚ongiseimo, Folia culmorum. ‚sterilium pilis patentibus hirta, plana, 6 poll. longa, 1- 1% lin. iata; eulmea suprema vix 1% pollicem Jonga, glahra, sed vagina eorum hirtella. Ligula brevissima, Bami paniculas ‚glaberrimi. Glumse in earina senbrae sed non ci- iatae, Palea inferior ‚subguinguenervie. — Diker a Tr. t0- iusensi Kıh.: panicula viridi, ramis gla ‚rrimis, slamis gla- berrimis neque in carina ciliatis, spinnlis tilloris; a Tr, lasio- Iopi Desr.: : palea glabra, Tr. Pı Broski: glumis longe, acami- nalie neque obtusis; a Tr. phleoidi Kih.: Aoribus multo” majo- ribns,, glumis in ‚earina hand ailiatis ete. ‚„121:: ‚Erisetuin depanperatum Ph. A. ©%, vaespi- tosum, culmis 6—7- pollicaribus, filiformibus, glabris, supe- tius. andis; foliis :planis,brevibusz; ligula trancata, tridentata; panioula .c.-16 lin. Ionga;. Za.wa,. paueillora,. spieulis ®—21/y- Noris; glumis ‚subinaequalibus .14/, lin. longis, carinatis; mar- Eine-scariosis, inferiore lanceolate, uninervia, superiore ovata, subtrinervia;.: palea inferiore fere 2 lin. longa, carinata, bi- Aida, soabra, trinervia, .ad 2/5 löngitudinis aristaın genicnla- tam 11/, lin, longam gerente; palea superiore. %/, inferioris 19*# 292 agquanta; pedioello s. rudimenio Boris ultimi: plumosi.dimidium paleae inferioris aequante, f \ m Ad vripam flum, „Enta“ in praedio valdiviano inveni- Lamina feliorum inferiorum 14 Jin. longa, !/, Im. jata. Beni , panienlae 3 — 8 spienlas gerunt; glumae margine söariosae; palea superior membranacea, biida. Stamina dno (anf ‚Ien), non unum; antherae breves, ovaio- -oblongae. _ Habiia nandrairae Berteroanae Desv. sed ab hoc genere: star bns duobus (rel tribus) glumisque aentis ‚differt, 1122. Melie» ampla Ph, M. culmo bipedali,. simpli panicula ampla, sexpollicari, ramis patulis; spienlis i- -fo- ris; glumis late’ ovatis, 3 Tin. longis, hyalinis, nervis ‚parum distinete anastowosantibus; saperiore tertiam Iatituäinis par- tem inferioris aequante, 5 — 7-nervia; palen’ inferiore dorao asperula, margine longe eiliata,, 3 Im. longa, 9-: jerviß, ginmae superiori caeterum simili. “Prope „S. Felipe de Aconcaguät reperit orn. .Landb ck. — Cnlmus fere omnino vaginis ‚follorum. ‚valde striatis, supre- ma asperula, paniculae approximaia, teotus. Ligula olon; gata, Incera; Iamina foliorum 1%/, lin. late, 4 —'5 poll. ga, nfringue seaberula, Bami paniculae interdum tern, ram majores tres vel imo guatnor pedicelloruin somiverti J gerunt. — Differt a M, argentata Desv.: culmis "simptieibus palea longe eiliata; aM. Zaxiflora Cav.: floribus multo.mino- ribus, un Er, 1123. .Melica hirta Ph. :M, enlmis.erectis, vix'rame- sis; folis vaginisgue scaberrimis, ultiimo a panicnla remoto; panieula ampla, patente;'!spieulis bifloris, flore unico: fartili; glama inferiore flores superante, lata, ovata, 5-lin- longd nervis gaingue anastomosantibus, superiore dimidie ängustiore, trinervia; palea inferiore glumam superiorem non: aeqaank eiliis longis distantibus pectinate, Br ee 293 :t Probe ;jHläpel®-specimina , qaae: jam- defloruerant,.;invenit orm:Landbeck. — Culmi 2%/,-pedales, basi liformes'et laevissimi ,.interdum ‚medio ramum' abbreviätum, felia compli- eata gerentem' emiltunt,. et fere omaino: vaginis foliorum-tecti sunt,-. Vaginae, folia et-pars superior culmi denticulis retror- sum.;versus scaberrimas. Ligula -oblonga;: lacera, . . Panieula demnm 5-polliearis, ‚patens; rami majores-bipollicares, 8-Hori. Glumae.basi violareae..-Ciliae pectinatae in speciminibus.non- nullis omwino. desunt, an 'detritae?..— ‚Convekit cum.M. poeoi- lantha. Desv. vaginis foliisque scabris, differt: spieulis: biioris, ginma;;inferiore--haud: minore, „sedi-süperiorem: aequante,' imo superanfe... er : - 0: 1124. Chascolytram conretasiem Phi: „Ch, caespitosum, pedale; 'foliis. extus seabris; ligula brevi ; panieula bipollicari, paueillois,. contracta ; spiculig oyalibus, 2 Jin. longis, 6—-8- Aorisz; ginmis :ovato-rotundatis--acutiuseulis, soahris;. palea .in- feriore 1%, lin. longa, swborbiculari, medio in acumen breve \pnoducta; ‚palea superiore oyata.' 2. In praedig :meo valdiviana. „S. Juan“. dieto, | inveni.. — Differt, a.Ch. irälobo. Nees:-spieulis, minoribas, palea inferiore valde.diversa, angulis:lateralibus omnino orba; palea superiore sügusfiore, .. Panienla. quoque imagisnspieiformis ,-rami. majores vix.8; lin.-longa, sed hoc ‚forte. speeiminis non speeici est,‘ 1125. Bhomboelyirum quinguenervium. ‚Ph. . Rh. ‚erefum,,-ihipedale et. ultraz enulmo ‚raginisque glabris;: folils Hlanig; inferioribus utringne hirsatis; ligula ‚ovata; panienla angüsta, coitracta,, tripollieari ;.. spigulis; fere 8 lin... longis, subgniugnesloris; glumis subaequalihus,..epieulg parum ‚brevio- ribus; ‚paloa-.inferiore .21/, lin. longa,- quinguenerria, cuneata, Aatitudinem ajorem..ad .%g:longitndinis, attingente.... " =. “Bpeeimen -prope „los. Molles“ .in prov. Acansagaz reper- tum;: folis: xadiralibus..garens, ‚oru. Landbeck debemus, 7 294 Culmüs A/g lin. erassus_tres nodos exhibet. :Folia plans; la- mina intermedii: $ poll. longa, >, lin, lata, suprema 'modo 9: lin. longa. Sub panicula eulmus asperıtlus fit.:.«Glümae asperae, trinerviae, virides, in margine- lato-hyalinae, ante apicem plus minusve violaceo -tineiae. Paleae pariter asperae; puberulae, in marginis inferiore parte incrassata :viliatae, pilisgue nonnullis ad pedieellum instructae; nervi quingue, Ia- ‚terales inter se et margini- approximati; palea superior. Jah- ceolata, apice bifida. — Facile a Rh. rhomboideo Länk : !äpi- eulis' iminoribus, angustioribus, paleis angustioribus;:inon:me- dio‘ sed: ante 'apicem- latioribus, . quinguenerviis, noh-'novent- nervüs; a Rh. Berteroana Desv.: palea inferiore tonglons ati; änferius eiliäta. distingultur. nn :Poa valdiviana Ph, Cent, no. 50% uihil est misi Aion oclyeram Berteroanum Desv.; 'palea superior :variat, jam profande emarginata, fere fissa, jam vix emarginata”estz”ul in speeimine 1, c. a me descripto. nn 1125). Briza minor, Per iotam provinciam „Oslchagun“ jam vulgaris inter plantas Chilenses reeipienda. :" wi ‚1126. Poa Fonki Ph, P. culmis sterilibus basti vaginke albidis tectis;: fertili qui suppetit S-pollicari, fere'usqus'ad apicom vaginato, modis :sub vaginis longissimis oceultis;-foltis eulmorum sterilium sirietis; convolutis, ultra pollieemi: longis, apice cartilagineis, extus laevibus; ligula brevissima ;- panieula Z angusta, 21/g=pollicari, satis laxa; ramnlis binis ‚ternisve, longioribus a medio inle 3 — 6 spienlas gerentibus; spieulis 22/, lin. longis, Dore aperto late-ovatis, quadrißloris, e fulro et violaceo. versicoloribus; :axi' lanuginoso;: glumis subaegua- libus ‚ lanceolatis, viridibus;, -apice violaceis, margind hyalinis, in parte superiore darinae" peolinato - eiliatis; 12/, lin: lougis; palea inferiore 2 lin.:longa,'trinervia, in varina:apicem verslf peetinafo-Scabra; supera parum breviore; staminibus- tribusi’ 295 ;,.Ad.laeum „Lanqnihue‘ orescit, — Nodus: supremus.-Juxte basin -situs, sed. vagina, folii- longissima, .Ligula. brevissimäs — Vagina. summa longissima «cum -P, Sellowii? Nees -(apud. 'Gay) ‚convenit, ‚sed palea inferior modo'irinervis,: nee quin- quenervis, carina pubescens, et rhachis lanuginosa, qıiae. in Sellowii glahra dieitur... - ee el 11265. Poa trivialis L, -Freqnens in. praedio:meo val- diriano- est,. certissime spontanea aut vetustissimis tempori- bus introdneta. ...': ° 1127. Westaen Desvanxti Ph. F. perennis, täespilosa; ceulmo' bipedali ei ultra, 'gracili, sub’ nodis scabriusculo, ‚va- giiis foliornmn basi tunicato ; foliis vigidis, convolatis, Kuf OY mibus’: laevissintis, Apice pungentibus;' radiealibus enlmo multo brevioribus, eaulinis brevibas, ultimo a panicnla "valde remöto;' ligula brövissima; Vagina apice bianrita; panieula güddripollieari, läxa, paveiflora; ramis 'vertieillorum subbinis; spienlis 6—7-linearibus, 6-Horis, laxis; glumis "inaequali- bus;, palea inferiore convexa acnts, scabra, mulica, obseure quinquenervia. , u un ame a .. ‚Ad radieem Andium i in:.prow.: Golchagna in elevatione. 2 _ 3000 ped.,s. m. ereseit, unde attulit. orn. .Landbeck. — Fölie. radiealia, 10 ‚poll. longa, diametri, %, Ain., eanlinum Supremnm modo ;2 poll...longum, . Vaginae ad basin enlmi 2 pollicares,. Culmus.modo 2-—8-nodis, basi vix 1:lin; oras- su8; —. Differt a. F. scabriuscula mihi Cent. no. 506: foliis laevissimis, spienlis longioribus,,.. multifloris .ete. "1128, Westuch thecmaramı Pi. F. 24, chespitösa, r0- busta; eulmo 1%/g-pedali , laevi, basi iunicato, 'superins nudo; föliis strietis, 'valde voriaceis,- plieato- eylindraceis; : Inevisst- mis, culmum dimidiom aeguantibus,' fere 'pungentibus, ligula abnalla, panieula angusta, 34,-—4=pollicari; ramis ereeig, 296 inferioribus geminalis; spieulis 5—6 Iin:longis, 5=-6.loris; glumis' inaequslibus, inferiore lanceolata, '27/, Hn.-honga jstt- periore oyata, 3:lin. longa, trinervia; palea inferiore' vväto- oblouga, asuta; mutica, hirter, Ann. Univ, Chil, 186%. % p- 385, “Prope thermas „de Chillan“ dietas in elevätione «6000 ped. inveni..— Vaginae faliorum albidar, arete apprekäae, Folia oaulina 2 — 3, brevia, pariter -convoluta. : Bami: pä+ nienlae scabri. Palea fere 4 lin. longa, albida;: violascenti. suffusa, obsolete nervosa, pilis brevibus multiseriatis aspera. Caryopsis glahra. — A F. acanthophylia..Desv. panigula an- gusta, folis hand erassin, a F. Desyauxrii mihi yero, folüs erassioribus, glumis. paleisque malto latioribus, paleisque, hir- is differt. on on hen Folia juniora haram Festurarum pabulum. praestapnfiset:, mum.sınt, vetusta dura.a peende non tangnnfur, ande rugtigt plantas comburere solent. 1129, Festuca asperata Ph. F. erecia, 217, -pedhli, gracilis; culmo tereti, paueinodo, scabro; folis Klitorai- convolütis, -coriaceis, rigidis, saltem %g' culmi aegusuttibes, extus: scabris, intus pnbescentibus; panienla sexpollicari; ‚son- tracta ; ramis'in „qnovis semiverticillo binis ternisve‘; “brevibii; a basi flores gerentibus; spieulis usque ad 7 lin, longis,” ‘5 —6-Aoris; 'glumis inaequalibus, angustie," inferiore 317, Hin. longa,; kanceolars -eispidata, niinervia, snperiöre & lin, ki, 53, trinervia,. nervisprominulis;' palea inferiöre lea 4m longa, coriacea, Apioem versus asperula, acuminata, | mutioh. Prope „Uiapel “ ab: or. Landbeck reperia I ‚Basis eulmi vaginis fusco-einereis;.opaeis foliorım. emoxtnoruM- ab teeta est. Diameter. foliorum ,.lin.; explicata vix- 19/, WM Jata sunt. Vaginac suhinfatag, : valde: ‚suleatae; sat: ‚wirdes | \ 29 laminae::magis: glaueäe. ;..;Floseuli.:plerumgne; pieti,. tricolores, basi virides, dein violarei, ;apice falvi, distanfes; rhachis fiexuösa, seabra. --Neryi:. glamae. superiones ‚vix.pzominnli. Antherac -Iineäres, ‚Ovariam apice ‚glabrum. —.:A 3088 briuscula.-mihi Cent. 506: palea -haud-cyspidata, mntica, ‚foliis orassioribüs ett.-facili.'megatio .distingultun, ... 1130, Festuca cepacea Ph. F. enlmis eaespifosis; somni- hus..basj .2a ‚Sulbum: ingrassatis, erectis, pedalibus, subpenta- phyliisz. foliis.erectis planis, glabris, ‚scabriusgulis; _yaginis glahris;; bgula, hrevissima; ‚panigula, angnsia „.laxa,. spiciformi, Arpnllienri; ramis, hreyihus, , 1:— 2- Apris;, ‚spienlis Sy. I longis,,suleylindrieisz. glumis. guhasquali us, late ovalis, vio- laceis,,, marging. Jate. scprjose; Änvesvente z, inferior” „winervia, superiore 22%; lin. longa, S+nervia;.. Hloribus. circa 3, arote imhrientis;, :palea inferiore ‚ovato- lanegolata, sübseptemne: iQ, (npryia parım distinelis) , viridi,. margine angusto fulrpseente, et, aute, Marginem ‚violacen, 22/5 lin, ‚longa; ‚superigre sub- acquali, oarinis dense. VORM ÄNRES... une. ans a „„ In Andibus prov. ‚Colehagua primns, ‚uvenit, or arn, Lan d- \ FEDER „ Spedies sum beck, deindg, ipse , in Andibus pre alla alig „chilensi confundi polest. . ist. "Festuen dumetorum Ph. ®), r. perennis, repens. culmo 1--2-pedali, binodi, laevi, basi funieato ; folis oau- linis’ herbaceis, ‘planis, 12/, — 21), Ein. latis, Taseieulorum störilintn ‚siceitate convolntis;' vagihis horum- retrorsum puhe: rulis, eaulinöram. glaherrimis; banieula’ 3-pollieari, laxay“ra- mis singulis geminisve usque’ad medium nudis; äpienlis-41/g #6 lin, Hoüigis] 6 7-foris, ovato-rhombeis; glumis- Yalde fiacqualibäis;ihferiore- lineari f'auperiore oyato- "landeolata, in- "m .— PERzEFEE Bi RER DATE dumetorum L. ost: P, rudie.varletag 2 fetistäm Ariente: superahte, {rineivia, nörvis‘ 'valde prominen- " 298 tibus'; 2%/, lin. longa; ' palea inferiore lancsolata,. euspidata, interdum breviter aristata, 31/, lin. longa. ! In 'praedio meo: „Ss Juan“ erescit. — Folium eaulinun summum ultra pedem a panioula remotum. Spieulae virides, miagis- minusve vieläceo-tinetae, glabrae vel ‘ommino hirlae, Caryopsis violacea 4t/, lin. longa, glabra, apice villosa, in- tus late sulcata, 1132. Bromus tunicatus Ph. Br. 2%, caespitosus, 'glä- vr berrimus, Iaevissimus; enlmo ereeto, hasi vaginis foliorum &mortüorum denigie Äbrosis arete tunicato, KY/,-pedaliz folüs planis; lignla ‚obloiga, hyalina; panicula 3— 4= pöllicari, päueifiora; ramis rigidis, erectis, uniforis, 2—4 in vertieillis inferioribus; spieulis 9 — 12 lin. longis; valde compressis, subsexfloris;' glumis subaequalibus, ovato-laneeolatis, sepfem- neryiis, 5 lin. longis; Noribus ärete imbricatis; palea inferiöre —6%/, lin. longa, ovato-Janseolata, mutica, 9-— 11-nervis; puberula, nervis haud prominentibus; superiore profünde boni- plicata, carinis modo superius ciliato -serratis, “In Andibus prov. Santiago lepi potest. — Folia 11/a lin.. lata, culmorum sterilium apicem versus pubescentia. Caryopsis valde compressa , transversim vngnlosa, altero margine prö- funde sulcata, 1133. Chusguen montana Ph. Ch. ramosa; foliis foralibus paryis, a basi inde angustatis, suhtus in. uirogue latere binerviiss_panicula aperta, basi nuda; pedivellis spie- las violaceus, 3 lin. longas subaequantibus; glamis enlyeinis brevissimis; inferiore obovata, obtuss, superiore. ovata, acuta; paleis sterilibus, ovato-lanceolatis, trinerviis, aonminatis,.,haud aristatis, extus in .carinis pubescentibus, 2/7, —%, spienlae aequantibus; fertilibus similibus, basi viridibus, An montibus supra „Oorral©.a Krauseo. detecia.. Sex ad 299 ‚novem.-pedeg: altay -ramosissima. Folia-'ramorum Norentium 2 poll;:longa, vix 3 Ain. lata; 'panicula absqne. pedunchlo' 4- pollicaris;! rami ejus plerumque.hini,. inferiores 24A/y« pollica- res. - Species -panienla aperta, -spiculis: violaceis ee. faeile pi ‚eognoscenda. . : ont cbho raah! » 1434. Chusquen valdiviensis Desv. var. pälta- foräli glabra, ab orn. Krause ih prov. Valdivia’ 1odo "dicio „Patäblai inyenta ‚est,: sed: etiam ‚aliis in, locis vreseit, -- - ” "1135: Chiisquea parvitolia ‘Ph. 'CH. vix örgyalis, räiesa'; Fohis herbaceis; majoribüs vix 3 poll. longiö, cuspi- datis, 'äd’os pilosisz Horibas'.... “ “ "ea prev! Colehägna fregnens yidetur. — Kanuli, ww in allis Speeiebus, basi ' vaginis'vix dimidium’ internodian aequan- tibus; glaberrimis; valde Striatis' "yestid, Neryis ” "nedianus foliortm "innlto inägis "distinetas "Huh religei, qui conferb, subaeguales; neryuli' trausversales fere null; märgo“äistanter serrulätus , 'apex longissimns 'acerosüs. :’ ' ne Ob : Chusgie Culeow Desv. (vectius- Coleiji: "Jah "per dedemanaos loca visite, übl mihi in" praedio "millia bujüs arundinis' eresctnt,. annguam: florentem' vidi;- siegne | in wii äd oppidum- Valle, ı woqud ahil no tamis floriferis deiise' asiionlätis, Kianqualibus:” polyphyl 5 follis. herbaceis, :versus apicem longissime attenuatis, 2% — 31/,- poll. longis,- 3—4. lin.:latis, superins: viridibus; glabris, suhtns: glaueis ,..sparsim -pubeasentibus; nervis 'primariis 67, vennlis transversis pellucidis; - vaginarum .rima longe eiliata; Bpicnlis-secns:rhachim-.fasvigulato - congesüs, 3Yz lin. longis; Shuhis ‚ovatis; cuspidatis; dimidium floris sterilis uequan- tibus; ..palea- inferiore Noris fertilis- apice trinervia, glabre, Margine tenuissime.eilliäta.: wait we a " 300 . Lodis. maritimis.prov,. Santiago,' prope Algarrebor-etos; Julio forebat, .incolis „Quila.“ — Planta 9-12: pedes-alts, Folia-‚subtas valde glanea, sensim et longe acuminata, :fere at:Ch. Ouila Kth., sed subtus minus pübescentin, primo -ad- speotn glabra, et flores valde diversi, fere ut in Ch. Cumingii Desv., coui folia.corigeea etc. A Ch. brevigkumi. mihi statim ‚stumis.duplo.longioribns. dignoseitur. net 1136. Elyınus inuticus Phi; E. tripedalis; follis denun convolutis,. laevibus; ligula satia brevi, rotundata; spica 4— 5- pollicari, rigida, dense imbrivata, 21/, lin. orassa ; rhachees artienlig inferioribns utrinque alato -mayginatis; ‚spienlis ‚ger minis vel raro ternis, 5%, lin. longis, subquadriflorig; glumis s bus, „41/2 lin. longis, lanceolatis, cuspidatis; .‚Norum inferiorgm paleis aegnilongis, apice .erosis, ametdozs. vel, 30 aristam drevissimam productis, ad apicem guinguenerviis, ,,, Prope „Corral“ ereseit, 'ubi reperit or. Krauss. .Cal- ‚ mus basi 1%/, lin. crassug. . Folia. glaberrima. Artienli.cha- cheos inferiores glaherrimi, superiores exquisite eiliati. Nervi glumarım et palearom ‚soaberrimi; apex earum scariosus; ul» veseens, —. Differt: ab: E. ggropyroide. Presl, ‚unica-specie ehilensi hucasdum descripta breviaristata.:. apiea- longe-Angu- stiore; artienlis ‚inferigribus rhacheos utrinque alatis; glumis Iatioribug, apice et eliam margine, plerumgne scaripsis, 1137. Elymus vaginatus Ph. E. glaber, lacvis; eulmö 1/,-pedali,zsgue..ad upicem vaginato; vagina -summa ba- sin spieae involucrante; foliis sieeitate ‚oonvolntis ; digsla brd- vissima truncataz - spiea-4 — 5 -pollicari,, Zaete- viridiz rba® cheos artieulis intus- planis, ;aneipitibns; spionlis geminis « ‚vel ternis, (absque aristis) 6—7 lin. longis, 3—4-Noris; glumis spieulae medianae tribns, trinervüs, Tinearibus,; seneim in aristam attenualis, quae tertiam longitudinis partem ocenpah 301: um :arista. 6.:lin, Jonga, mediana paullo latiore, onspidala.poä tins. quam.:aristäta;; glumis--spieularam laterällum minns au- guslis' quam. latetales:-spionlae mediae;- palea inferiore Zindarz; 41, lin.-longa., in ‚aristem 8: lin -longam attenuatä,-coriacea; basi, enezwi.,. deinde ıtrinervia;: nervis. extus parum conspienis; lateralibas. in aristam ‚hand. continuatisz: apice .truncatoy” vix bilobo;3 palea superiore inferiorem :subaequante, -apice -trun- eata. . EBENE Ze: .. Brope „Corrale hegit. on. Krause, —.Lamina folii, ‚pen- ulimi T „poll, Toast, 3 iin. Jata. ah omnibus alüs- spesiehus sed, cum, Tatiglumi mihi, congrneng, a ao lan ag bus diseriminater, 4 ra en 1138. Elymus gracilis Pi = eulmo Br pedali, gra- ah, süperius undd; foliis glabris, planis, 2%), lin! latis; kigula brösi,. truncata; spiea 6- -pollieari,i Yiridi, wracıh; ar- tieulis rhacheos compressis, versus 'apieem :märgine 'öiliato - asperis; spienlis geminis,' 'sndlriforis; ‘5-Iin.' Tongis; ghimis lanoeolatis, setäceo - euspidatis, "4" Ki. lotigis, ‘subguingue- aerriis, Scabris; paleis puberulo- "seahri,; "3 ti. longis, in aristom 6-8 lin. longam- terminatis, apice”vix 'bilobis, "quin- quelieryiis; palea shperiore arquilonga, versus apicem tri- nervis. B B zen rn Ri Bu v ’ ® ’ 4 * Toto „‚Pantknos*dieto prädif' wiei'valdiviani ihveni. — Culmüs vix 1 Tin. erasstis $ artieuli rkacheos 1%, — 31/, Tin: longi, — Differt ab E. andine' Trin.: foliisglabris, "glumis quinguenerväs, ab E. autdretica Hook, fil.:'arista. palcam bis aequante; ab agropyroide Presl:: eadem nota, a GayaneDesy.: spieulis..modo 2 — 3-floris, Inge minoribus,. ‚caule .dehili, Sracilicele sn 03 - : : one — ::1199.. Mlyınus- pratensis Ph. E.. ulmis: 2Y/a-pedalibus, apice' nıdis; foliis ‚planis, glahris,..laeviuscnlis;, ad: summum 302 2Y,.lin. Aatis;.- ligula breyi;.spien. 3 — 4- pollicari;i'glauva vel. violaceo -suffusa ; -artieulis rhacheos semicylindrieis;t infe: rioribus ©: & lin. longis;- spiculis geminis; .5 — 6: lin. longis, 3—4-floris;.::glumis: subsimilibus, spioula paullo brevioribus; breviter: cuspidatis, ‚scabris; palea. inferiore 4 lin. Jonga;, base glaberrima-enervi, versus apicem: quinguenervia "et: il nervis seabra, apice biloba;:arista 74/5 lin. longa:: aeh In praedio meo ,„S. Juan“ oreseit. Culmus basi 1%, lit erassuß,’ antecedente multo' robustior,, 'spicä' &rassiorz' glumae in 'enspidemi'longebreviorem törminatae. Ab E. andino Frin,h foliis -gläbris;; cuspide“ glumarihi brevi, 'palea-basi"glabra, noir 'pübescetitey' ab E: Gays! Desy. : staltıra minore; folig glä- van aß Dei, nervis palcae basi obsoletis distinguitur. "irso, Kiymins Intigkumis Ph. E, ulmo bipedal, ers usque ad apicem vaginato,- laeyissimo, etiam sub Spice; folüig omnihus plioatis, ‚glaherrimis., ‚laevissimis; . spiea 4 ol. longa, 34, lin. erassa, wiridi-violacea;. rhagheos artienlis intus planis, extus rotundatis, aueipifibus, inforioribus EUA —3 lin. ‚longis; spieulis geminis, 2-- 3-Joris,;.6 lin, longis, seabris;, glumig, subsimilibus, lunceolatis,, euspidatis, spieulam subaequantibus, seaberulis,, altera binervia, altera quadriner; via; paleis lato- -lanceolatis, quinguenerviis, nervis basi ‚#Y&r nescentibus,, apice hand „bilahis, sed margine., sensim. in ari- stam abeunte; arista.. ‚glumas, parum superante,. in Aaribpg,in- ferioribus sex, in ‚superioribus 7 lin, lounge. u: : j Ad lacum 1,8. Bafgel“ co. 47° lat, anst. inveuit-orm. Die Fr. Fonck. — Culmus: robustus, 1%, —12/, lin. erasgus. Folia .2/, lin. latä, penulimum 6 lin, longum, —— Gulnio us que ad spicam vaginis tecio cum E. vaginato mihi.'cohvenit, neo non foliis plicatis, glaberfimnis, sed. primo adspectu. differl: spioa.: latiore, - violaceo- lineta, -spienlis : modo- 2 3-loris; 303 ölnmis ‘paleisque,mülto .‚Jatioribus,.-arista. ‚breviore ,,nan paleam fere-bisiaeguante, !Cum.E, anzarctico.Hook. fil..quidem agpienlis panbifioris- convenit; sed. digerepats;gulmo. fere.iysque ad spiceam vaginato, ginmis. paleisque-lätioribns..ete.,. al Z,chonorico mihi Gentur.. 10, 545. euspide..brevi:iglumarum ,' ‚aristis.longe bre- vioribns. elös statim: dignoscitar, un ern a nl pica a vaglı 3 "ulera Bol, Feinola), 5. pollicari, satis orassa,, viridi; 'geminie, Yy iin, longis;; artienlis rhacheos ältere’ iktäre‘ ande‘ ER Solleavis, margine laevibus, 21/,— 41/, lin. longis; glumis.lineari-lan- veolatis,. fere 6 lin. longis, caspidatis,. 4-nerviis, seabernlis, margine scariosis, -apice saepe fulvis .uti-päleaez: spienlis Anis Noris; palea inferiore 5-lin. longa, oblotigo + lineari, ;;anige biloba , nervis (sex) solum:in ultimo tertio: sonspicnis, ‚unieo in: aristam. breyissimam 3/1 ./o-lin, longam eontjnnato. spiculis‘ wPrope „Corralt ab indefesso Krause invenfus..— HL agrö: Pyroidi propter aristas brevissinas’accedit ‚sed -foliis-'planis, lafis,’ spioa erassiore, viridi auf viridiw fulva:ınee- violacea, :flo- vibas niajoribus, @litnis -paleisque \magis coriaceis differt, -: iin ER EEE Bett. do: nahen, PL Cr ‘Yptogamae vasoularessı.i. u .enac "114, Lower Leyboldliane Ph Ann. Unive Chi. 1861. 1. P- 68. "Tu, Troidibus brevissime petiolatis;" sterilibus Tineari- -Ianeeolatis, Dianatisectis, glabris, herbaceis ;-pinnnlis integerrimis, ovatis vel obloigis, öbtusissimis,''basi "sonfnen- tibus,. ‚inferioribug: breyioribug, summis :omnine.. confuentihus, oppositis. alternisye, eirca 45-17 utrinque; fertilibus steriles aequantibus, sed. pinnnlis: ohlongo -linearibus, obfusis, 304 In litore prope's;Lota nee nom prope „Puerto. Monttf detexit oh. R. Peareei —: Frondes-modo 6 poll, longap;: 18:14 En. latae, - Stipitio -basi squamosi ‚pars: nnda: brevissimajilaei- nige basi lata snbeonfnentes; “infima..semicirenlaria, ‚mediana 6:7 lin. longa,. 31/, — 4%, lin.-lata; fertilium laeiniaehasi quidem eonfluentes, sed a basi inde..contraeiae, ideoque'aatis distantes; etiam in his laginiag basales breves, ‚semiorbienla- res, praeter | infimas fructißicant. _ Magnitndine Ki habitu E Gay ayanıe Remy proxima, sed: "pinnulis latis, obtugis,, ineger- rimis, . ‚süpiubusgue et fertilibus et sterilibus a basi foliola gerentibus, faeillime distinguitur. ! . ba : 4143, "Adiantum Penrcei Ph. Ann. Univ, Chile 4861. 8; "A. glabrum,. laeie: viride; frondibns.tennihns, Jineari- bus, isimplieiter pinnatis, pinnis 6-—10-jugis, ‚brevissime,pe- tiolatis, orbieularibus, subineisis et temuissime dentienlatis; stipite capillaceo, rufo, vix-una alterave palea vestito. nis: In monte „Certo largo“ prope „‚Chacabuco“* ab-orm. Bit Pearce inventum. est, — Rhizoma vix 1.lin, erassum, paleis rafis, dense :vestitum,,,. Stipites eirsa 5 ‚poll, longi,, in terkia parte inferiore nıdi.- Foliola fere 5: lin. lata, 3'/, lin, longa; super: basi truneata--aut ‚subcuneala,., parum ‚obliqua, . fertilia, fieialiter quater ad sexies ineisa; omnia tenuissime dent'cu- lata; folielum terminale interdum lateralibus majus, interdum minus, orbisnlare,, ınumquam- trapezoideum. Sori bini ad seni, alii orbienlares; alii..ovati, alii elongati, in speeimine commu- nieato nondum ‚bene explicati., Habitus omnino „Adsplenü Tri- chomanis L. —.. A. pumilo Swartz ‚proximum yidetur, sei folium terminale, nunguam, trapezoidenm. , ol ein .1144. Oraniitis 'araucana Ph. "Gr: oaudice:repenit paleaceo; frondibis 'Üörfäteis, linearibus, basi' sensim in: sti- pitem subundum atlehuatis,; Apies hilohis, lobis parvis, ‚Tore 865 semieireularibus, paueidentatis; pagina inferiore paleis paucis, raris adspersa; margine involuto, soris elliptieis, "In litore Araueaniae inter S. Jose et Aumen Imperial in- venit orn. Krause, — Frondes circa 4%, poll. longae, 21, lin. Iatae; lohi terminales dd summum %1/, lin. longi. Sori ad 11/5 lin. longi, aequo spatio distantes. Venae nullae con- spienae. — Differt a Gr. mugellanica Desv.: eandice vepente, frondibus solitariis neque fascieulatis, et a Gr. repanda Kuze.: pariter ecaudice repente, frendibus solitariis, valde - coria- eis 'ete... ı en "1145, Polystichum Pearcei Ph. P. fronde supra gla- braj "sübtas, rhachi, stipiteque densissime” paleaces- pilosa, lanceolata, tripinnatißda; pinnis lineari-lanoeolatis; 'lofıge aciminatis; pinnulis lanceolatis, acutis, pinnatiädis, lobulis inferiöribas bifidis trifidisque; laeiniis obtusinsculis. Ad radicem Andium „de Banco“ dietarumm in-prov. Valdivia reporit oru. Bie, Pearce, mecumgue speoimen 'commahica® yit, — Frons 21 poll. longa, 5%, poll. lata; stipes hujüs longitadinis 6 poll. oceupat. Pinnae utringue eirciter triginta, intermedige 34/, poll. iongae, ®/, poll. latac; ufrinque eirci- ter 20 pinnulas gerunt, quae 4 lin. longae, ® lin. latae, et pleramque 3, ad summum 4 lobules utringue habent; laeiniae fere perfeete lineares, — Spevies elegantissima. 1146. Trichomanes Beckeri Krause. Tr, stipite longo, alato; fronde oblonga, tripinnatifida ; segmentis linearibus, un- dulatis, deniato-spinosis, plicatis; rhachide stipitegue alatis ; ala meibranaveo-erispata, dentalo-spinosa; sporotheciis Ia- teralibos, ovatis, wpice cilinto-spinosis; receptaonlo sporo- tlieeium bis aegnante. j Prope „Corral“ Valdivianorum portum,invenit orn. Krause, mecumgue communicavit, — Stipes speciminis quod suppeti 38 Ba, 35 Hei, 20 306 4 poll., frons ipsa 6 poll. longa et 2!/, poll. lata. est. :: Ay- menophyllo dichotomo Cav. ut ovum ovo simile est, ita.nt nullam frondis differentiam invenire potnerim, nisi quod ala rhachidis in nova specie forte latior est, sed sporothecia. valde diversa, majora, elliptiea, obtusa, minime acuta, apice, dense eiliato -spinosa et receptacnlum elongatum generis Trie chomanes. . 1146. Hywenophylium texrminale Ph. H. parrum; rhachide elongata, eapillari; fronde ovata, bipinnatikda;- gla-. bra; pinnulis trijngis, unilateralibus , dichotome partitis;-laciz nis 3 ad 5, Iate linearibus, apice incisis, terminalibus iribus vel quafuor subelongatjs, ‚apice involuera gemina , orbichlar via, integerrima gerentibas. Prope „Corral® detexit Kranse oculatissimus ejus region. perserutator. — Stipes speeimiuis majoris 18 lin. lougus;. frons ipsa absque fruetiicatione 6 lin. longa, 6 lin. Iataz Ia- einiae fructiferae 8 lin. ulira frondem eminent, ‚et A, ad 9 lin. latae sunf. 1147. Ophioglossum valdivianum Ph. 0. rhizemate fibrillisgue radicalihus erassinseulis; "fronde oblongo = lancee: lata, obtusiuscula, valde retieulata, nervo prominente dest: tata;"peduneulo frondem bis aequante, spiea lineari. t “ " Unieum speeimen inter „Tralmahue“ et „Huingo -huinge‘ in prov, Valdivia invenis Klius Frideriens. — Pars:ıhize- mwatis, quae adest, fere 2 lin. orassa; fibrillae. erassae, 9A“ nosae, valde distinetae alı illis O, bulbosi. Stipes gommmis: polliearis, Folium 2 poll. longun, 10 lin, latam; pedunculus: 31%, -pollicaris; spica 9 lin. longa, eapsulis utriuque 0.19." An O. vulgatum L.? magnitudo et forma folü, non: abhorreh: sed reliculatio nervorum aliquanium diversa videtur. , 307 Genus insertae sedis. ea ‚4148. Tiribeles *) Ph. novum genus Polypetalorüm in- eertae- sedis: Calyx hypogynus, minutus, quingnepaititus, Gorolla hypogyna, petäpetala, petalis oblongo - -ommeatis, bre- vissime unguienlatis. Stamina quinque hypögyna, eum pötalis alternantia, dimidiom petalorum deqnantiaz filänienta basi paul- iolum dilatata, deinde cylindriea; antherae suhglobosae, bi- loeulares, loeulis intus contiguis; extrorsum longitudinaliter dehiscentibns; vonnectivum dorsale usque ad apicem anthe- rae productum. Ovarium ovatum, stylus centralis, subeylin- driens, crassinsenlus, siamina subaequans; stigma trilobula- tum, eapitatum. Fructus: capsula, us videtur, coriacea, in- dehiscens, stylo persistente coronata, triloeularis, polysperma; semina suborbieularia, placentae centrali insidentia, ‚versus thaphem brevem compressiuseula. — Frutex depressus, foliis exstipulatis, alternis, simplicibus. De loco generis in sysiemate judicent scientiae magistri, An forte Pittosporeis approximandum? Unia species est: Tribeles australis Ph. Habitat in montibus eleyatis (er- rae firmae insulae Ohbiloö oppositis, unde pauca speeimina ab ora. Dre. Fr, Fonck et Rich. Pearee accepi, v. gr. in litore australi laeus „S. Rafael“, et in regione andina Montis Yate. — Caules interdum pedem longi, vix 1, lin. erassi, decambentes; ramulis plurimis, 14, poll. longis, ereetis onu- sti, qui basi folia conferta sicea, apiee fere rosalam foliorum viridium gerunt. Folia alterna, exstipulata, sessilia, glauca, coriacea, euneato-oblonge, obtusa, iniegerrima praeter api- cem, qui dentieulog tres minutos ostendit ; folia majora 6 lin. — *) zqußeing, trisenminatus, ad formam foliorum alludens. 20* 308 longa, 2%, lin. lata, pleraque paullo minora. Nervi hand prominentes; a nervo mediano utringue nervi 3 — 4 sub an- gulo peraouto exeunt. Flos in ramulis terminalis, sessilis. Calyx 1 lin. longus, glaucus. Petala 2!/, lin. longa, lacten, Capsula 3%, lin. longa, pedunculo 3 lin. longe fulta, viridis; Semina rufa, nitida, sub lente scrobieulato - punctata; . diam. 1/, lineae. Unicum fructum possideo. Ergänzender und berichtigender Nachtrag zu dem Taschenbuche der Flora von Thüringen (Rudolstadt bei Benovanz 1850), vor Fr. Chr. 6. Schönheit, Pfarrer zu Singen bei Stadtilm, Nachstehend, mir wohlwollend mitgetheilte Beiträge zur Ver- vollständigung und Berichtigung des im Jahre 1850 heraus- gegebenen Tuaschenbuches der Flora Thüringens, nebst einigen selbst gemachten Beobachtungen, glaube ich, nachdem die Herausgabe eines Nachtrages von der Verlagsbuchhand- tung’ abgelehnt worden ist, bei einem Alter von 75 Jahren, ohne undankbar gegen die Herren Mittheiler zu werden und den Freunden der Pflanzenkunde manches Interessante vorzu- enthalten, der Oeffentlichkeit nicht länger entziehen zu dürfen. Vorbemerkungen. Die mit Hk. bezeichneten Mittheilungen verdanke ich der Güte des Herrn Hausknecht, bei der Mittheilung im Jahre 1860 Pharinacent in Mühlheim an der Rulırz die mit I, dem als Schriftsteller im Fache der Botanik bereits 'ehrende An- 310 erkennung geniessenden Herrn Professor Thilo Irmisch in Sondershausen! die mit lis. Herrn Hugo Ilse, bei Mitthei- lung der Forstwissenschaft Beflissenen; die mit H, Herrn Dr, Med. Hess in Gotha. Die übrigen Herren Mittheiler sind an Ort und Stelle näher bezeichnet; die bereits im Taschen- buche pag. IX und X Aufgeführten mit den dort gebrauchten Ziffern und Buchstaben. Mancher der Herren Mittheiler mag inzwischen eine _at- dere Stellung eingenommen haben, ohne dass ich es weiss, weil ein mehrjähriges, sehr niederdrückendes Körperleiden wich der Correspondenz mit ihnen entfremdet hat. Wegen der Standorte im: Gebiete der Flora von Gera verweise ich kurz auf diese, Singen im Fürstenthum Schwarzburg-Budolstadt. F. C. 6, Schönheit. Ranunculaceen Juss. . Thalictrum aquilegifolium L. Flora von Gera. (F.v. 6), - Jacgwinianum Koch, Rohnstedt, Hk. - flavum L. Häufig zwischen Artern und Ritterburg, Hk. ‚Anemone Pulsatilla L., var. Bogenhardiana Koch, Rüghei- mer Berg, Ils. Ranunculus paucistamineus Tsch. Greussen, Hk. - divaricatus Schrek. Siebleben hei Gotha, H. - aconitifolius L, Falkenstein bei Tambach, H. - Eingua L. Georgenthal, 14. Tondorf, Is. Gumbacher Teich bei Schnepfenthal, Bs. - Philonotis Ehrh. Bei Erfurt jetzt zweifelhaft, Is. Aconitum variegatum M. Mittelholz bei Halle *) da Paconia officinalisL. Völlig verwildert. bei Kunitz u, Golmadorl *) Geht verloren, da dies Holz ansgerodet wird, 8%. 311 Nymphaeaceen DC. - Nympkuca alba L., F.v. 6. Cumbach im” Gothaischen, Ba. Nuphar Ixteum Sm, R v6. Papaveraceen. Papaver hybridum L. Benustedi in der Flora von Halle, I. Hypecoum pendulum L. Auf Aeckern bei Topfstedt, Ober- und Niederbösa, Hk. Glaueium luteum Seop. Schlossfelsen bei'Dornburg, B. Zwi- ‚sehen Gangloffsömmern und Greussen, Hk. - sorniculatum Cart, Gangloffsömmern u, Greussen;' Hi. Kumariaceen DC. Corydalis cava Schw. ei K. An Gartenzäunen um Greussen, Hk. Weimar, Seminarist Oskar Schmidt. - solida Sm. Burgberg b. Waltershausen, H. - Jfahacea Pers,, F. v.&. Weimar, im Sehiesshaushölzchen, 0. Schmidt, - Tutea DC. Verwildert an Mauern b. Gotha, H. Fumaria capreolata L. An Zäunen im Paradiese b. Jena, H, - MWirtgeni Koch. Auf Acckern in der Flora v. ‚Erfurt, Us. Cruciferen Juss. Nastutium armoracioides Tsch. In der Aue b. Botur, ls. Barbarea arcuato Behb. Georgenthal, H. Willrode; bei Er- fart, Is. 1859 als vorübergehende Erscheinung “zwischen rothem- Kopfklee auf einem Acker b. Gösselborn, 13. - stricta Andız. Bei Erfurt, nach Gispersieben und Ilvers- gehofen hin, Ils. - ‚Arabis brassioaeformis Wallr. Burgberg bei Walterhausen, 14. Geisenberg b.-Schuepfenthal, H. Zwischen Kiettbach and Tonndorf, lls.; . Be r. petraea Lmek. Am Sachsensteine, an den. Zwerglöchern bei Sachsa, ls. _ 512 Arabis Halleri L. ‚Nach Versicherung des Hrn, Dr. Berger in Coburg von Hrn. Diaconus Bock daselbst im Thüringer Walde gefunden. . . Cordamine Impatiens L. Bei der Wöllnitzer Mühle unweit Jena, H, Schaumburg bei Friedrichsrode, 14, Fl. v. 6. - sylvatica Lk. Inselsberg, Falkenstein, H,, Fi. v. 6. Hesperis matronalis L. Verwildert an der Unsteut b. Artern, Hk. Desgl. in d. Fl. v. & Sisymbrium Loeselii L. Guthmannshausen, Hk. - sirictissimum L. Auch neben der Chaussee zwischen Barch- feld und Kramnichfeld, O, Schmidt. Erysimum oderatum Ehrh. Gera b. Eigersburg, Geschwende. Hörselberg, H. - crepicdifolium Rehb. Greussen, Hk, Brassica nigra Koch. An der Unstrut b, Artern, Hk. Erucastrum Pollichit Sch, et Sp. Häufig zwischen Greussen, Topfstedt und Greiningen; auch bei Buttstedt, Ilk.; nicht bei Halle. j ‚Alyssum argenteum\Vitm. Gänzlich verwildert an den Mauern des ehemaligen botan. Gartens in Erfurt, ls. Farsetia incana R.Brw. Zwischen Artern und Edersieben, Hk. Dornburger Schlossberg, H. Fischersdorf b. Saalfeld, 13. Aubrietia deltoidea DC. 1863 und 64 auf Gerölle des.Hir- schischen Steinbruches hei Weimar vom Seminarist Oskar Sehmidt in Weimar gefunden und mir lebend mitgetheilt. Wie mag dieses südliche Pflänzchen dahin gekommen sein? Blühete 1864 bereits Anfangs Mai, 13." Lumaria rediviva L. In Masse hei Stollberg über Nordhau- sen; auch zwischen Allendorf und Oberrotienbach unweit Schwarzburg, Us, j Iberis amara L. Bei Erfurt am rothen Berge, lls. Gabern- dorf bei Weimar, auf dem Gotiesacker, ©, Schmidt, 3183 Lepidium Draba L. An der Chaussee bei Wogau unweit Jena, bei Grenssen, Hk. : Hutchinsia petraea B.Br. Kölme u. Mücheln in der Flora von Halle, I. . 2 Capsella procumbens Fr, Artern, Hk. Senebiera Coronopus.Peir. Ballstedt, Artern, Hk. Rapistrum perenne All. Hauterode, Artern, Hk. Violarieen DC. Piola uliginosg Schrd, Unter dem Marktberge bei’ Seebach, 14? Schkendiz. - collina Bess, Einzeln an Kalkbergen bei Stadtworbis, Ils. - arenaria DC. Auf der Heide b. Wanningerode im Gotha- . ischen, u. Sileneen DC. , Gypsophila repens L. Am Sachsensteine ‘mit Arabis pe- traea 1ls. - fastigiata L. Hier ist der Standort Auleben zu streichen. Dianihus prolifer L. Obernitz, Fischersdorf, Tauschyitz über Saalfeld, 13. Fl. v6 = superbus L. Gotha, H. Zwischen Burgwenden und Haute- rode, zwischen Heldrangen u. Reinsdorf, Hk. Zu streichen: Rockenholz. bei Halle. Saponaria Paccaria L. Artern, Hk. - offieinalis L. An der Unstrut bei Artern, am, Steingra- ben bei Greussen, Hk. Fl. v. 6. Cucubalus baceiferus L. Passendorf, Cröllwitz, Lettin. 1. Silene noctiffora L. Guthmanushansen, Ärtern, Greussen,. Hk, = conoiden L. Wird neuerlich in. der. Flora von Halle ver- geblich gesucht. : - Lyohnis vespertina Sihth. Artern; Greussen, Hk.: ‚Zwischen . Kindelbräck und Frankenhausen, H. - diuena Sibth. Ruhla, H, Artern, ‚Greussen, Hk, Fl.v.6. s14 a . Alsineen DC. Sagina nodosa E. Mey. Sundhausen, 14. Fi. v. ©. Stellariu Frieseana Ser. Am Saume einer torfhaltigen Wald- wiese hinter dem Heekenhaine bei Paulinzelle, auf einer be- schräukten Stelle, aber in zahlreichen Exemplaren. Cerastium brachypeialum Dsp. Fi. v. Gotha. Lineen DC. Linum tenuifolium L. Zwischen Krannichfeld und Taun- rode, ls. j - anustriacum Jg. Ist auch vom Verfasser der Flora von j ‚ Henneberg auf einer Anhöhe am Saume des Waldes bei " Mählberg gefunden worden. ‚Radiola linoides Gm. Am Abhange des Kyffhäuser Berges nach Kelbra zu, Hk, Mulvaceen Brown. Mala crispa L, Verwildert bei Stedten, lis. - borealis Wallm. Artern, Monra, Hk. Gangloffsönmern, Schilfa, Gross- und Kleinbellbausen, lls. lthuea officinalis L. Gangloffsömmern, Ils. Artern, Reins- dorf, Hk. Lavatera thuringiaca L. Häufig bei Artern in der Nähe des Gottesackers. Desgl. bei Oltenhausen, Hk.; Oldisleben, Gangloffsömmern , ls. Geraniaceen DC. Geranium phaeum L. Fl. v. 6. - sylvaticum L.. Willrode bei Erfurt, Ns. - pyrenaicum L. Bei Erfurt in der Aue, ls. Jakobs- kirchhof in Weimar, O,.Schmidt, Seminarist in Weimar. Fıv. 6. Erodium moschatum L. Fl. ‘v6 315 ' Balsamineen A, Bich, Impatiens parviflora DC. Verwildert um Jena nnd- Belve- .. dere, Hk, . Oxalideen DC. Oxalis cornicnlata L. Häufig bei Sondershausen, I. Schne- .pfenthal, 14. Fi. v. & . Rutaceen Juss. Dictanmus Fraxinella Pers. Im Osterholze unter Gross- hetistedt, 13, Papilionaceen L. Ulex europaeus L. Ich erhielt lebende Exemplare, die in der Nähe des Schneekopfes gesammelt waren, aber ohne gewisse Versicherung, ob sie nicht. angepfanzt sein könnten. Sarothammus vulgaris Winm.. Einzeln im Siebleber Holze bei Gotha, 14. Genista pilosa L. ' Nicht im: Siebleber Holze. Ononis spinosa L. Greussen, Artern, Buttstedt, Hk. Plaue bei. Arnstadt, Angelrode, H. El. v. &: Medicago minima DO. Fl. v. 6. Melilotus macrorrhiza Pers. Arten, - Ottenhausen, ‚Hk. Fl. v, 6.. . Trifolium rubens L. Rennberg bei Wandersieben, 14. » ochroleucum L. Waldwiesen | am Inselsberge, H. - striatum L. Fi. v.& > spadiceum L, Bechstedter Wiese, in der Fl. v Kıfurt, Is, F.vG6G Lotus tenutfolius Rehb. "Numburg in der goldenen Aue, "Siebleben b.’ Gotha, 14- j Tetragonolobus söliquosus Roth. Häufig b. Artern, Hk. Oxytropis pilosa DC.: Gangloffsömmeru, Hk. - 4stragalus Hypoglottis L. Alperstedt, Hs, Greussen . und einzeln bei Jena, Hk... .: as : 316 Astragalus Cicer L. Burgberg bei Waltershausen, H. Artern, Oibersleben, Hk. 3 Coronilla montana Scop. Michelsberg bei Klettbach, Ils. Osterholz unter Grosshettstedt, 13, Ornithopus perpusillus L. Heilingen bei Orlamünde, 13. Vicio pisiformis L. Zwischen Hengelbach u. der Cossan; 13. - sylvatica L. Fl. v. & - cassubica L. Bei Gotha am Seeberge, aber nicht 'am Krabnberge und im Siebleber Holze, 14. \ - dumetorum L. Krahnberg h. Gotha, Wachsenburg, H. - tenuifolia Both. Grossheitsted, 13. Nicht selten b. Halle, Ervum gracile DC. Schnepfenthal, Rs; : - monanthos L. Fi. v. G. Laihyrus Aphaca L. Felder bei dem Gothaer Schiesshanse, 14, HB. - Nissolia L.. Auf abgetriebenem Waldboden, die Egstedter Fichten genannt, hei Willrode unweit Erfurt, Is. . - sativa L. Verwildert anf sandigen Aeckern zwischen Hel- druugen und Hauterode, Hk. - hirsutus L. Nicht bei Schnepfenthal, Rs. - heterophylius L. Osterholz bei Grosshetistedi, 13. Amygdaleen Juss. PrunusChamaecerasus Jacg. AnBergen b. Jena, Hk, Rocken- hoiz und Mittelholz bei Halle zu streichen, - Padus L. Fl. v. ©. Rosaceen Juss. Spiraea salicifolia L. An Waldrändern bei Finsterborgen im Thüringer Walde, H j j Fragaria elatior Ehrh. Bei Jena, in der Wollmisse nach dem Luftschiffe zu, Prof. Dr. Langethal. Potentilla supina L. Eisenach, 10. Gangloffsömmern, Is. Eid; Potentilla.recta L, ‚Unter dem blauen Schlosse b. Krannich- feld, der Mühle gegenüber, Ils. DEE -: pilosa Willd. Seeberg b.-Gotha, 14. H; > - inclineta Vill. Auf Uferkies in der Aue b. Erfurt; I. - collina Wib. Einzeln an Kalkbergen bei Stadtworhis, lls. - . procumbens Sibth. Ebersdorfer Forst im Coburgischen, Dr. Berger. ' : - cinerea Chaix. Kaffberg und Gleiche bei Wandersleben, Is, - opaca L, Kletthach, Willrode, ls. Fl. v. 6. - alba L. Überbösa, Hk. u u - splendens Bam. An einer Sielle des Willeoder Waldes. Is. - Fragariastrum Ehrb. Park und Krakaberg bei Gorhs, H. Fl. v. 6. u . Agrimonia odorata Ait. Aufj Jungen Holzschlägen. bei win- “rede, Hs. ; Den nad om : : Rosa cinnamomea L. Bei Frankenhausen wirklich wild und fructißieirend, 1, 4 . an - gallica L. Grosser Eitersberg bei Weimar, Tenapriesultz, Hauterode, Hk, Seebergen, 14. . : Pomaocen Lindl«‘ Cotoneaster . vulgaris Lindl.. Marktberg bei Seebach, a Friedrichsrode, 14. Sorbus Aria Ortz. Nicht bei Willrode. - ‚latifolia Pers. Bei Arnstadt über dem Hopfengrunde, I - scandica Fries, Von 1 in Laubwaldung bei Arnstadt ge- funden. Zeigte sich, von mir mit einem schwedischen. Exen- plare Verglichen, diesem bis auf Kleinigkeiten conform.. Onagraricen Juss. -: - - Ochöthera biennis Li FL vv. @" " *' Circaea IutetianaL. Laucha und Felsenthal‘ bei’Tabarz, 14. - intermedia Elch, 'Gabarz; }: PB IEFEIEE FE EEE 318 Circaea alpina L. Mit beiden Vorigen am Spitterfalle._ hei Tambach, H.; allein: bei Finsterbergen, H, ö Trapa natans L. Fl.v.G. Früchte davon nach einer.Jeber- schwemmung von der Unstrut fand bei Artern Hk.. Halorageen R. Br. Myriophylium verticillatum 1. Teich bei der Schäferei Nen- sitz unweit Paulinzelle, 13. Fl. v. &. “ Hippurideen Lk. Hippuris vulgaris L. Zwischen Gotha u. Güntherslehen, H Häufig bei Greussen und Artern, Hk, Callitrichineen Lk. . ne Callitriche stagnalis Scop. Greussen, Hk. Fl. v. 6 - 'platycarpa. Kütz, Greussen, Hk. - hamulata Kütz. Bei Singen nicht mehr zu finden, 43. Cucurbitaceen Juss, Sicyos angulata L. Verwildert auch in Hecken bei Grein sen, Hk; oT, Bolt Portulaceen Juss. Montia minor Gm. Cröllwitz, 1, Hanterode, Hk. -. rövularis Gm. Scheint nach I, in der Flora von- Halle za fehlen. Crassulaceen DC, . Sedum purpurascens Koch. Boxberg und Berlach b. Gotha, H. Im Hirschischen Steinbruche bei Weimar, Somilariat Oskar Schmidt, - villosum L. Fl. v. 6, - album L Fuv. 6. - Anacampseros L. Scheinbar yerwildert am Rittersteine, ‚bei Arnstadt, 13. . ’ - ternatum Mx. Findet sich unerklärlicher Weise, ohne Ge. Don 319 danken an dermaligd. Cultür,. auf einer alten Gartenmauer ‚unweit. der obern Mühle bei Stadtilm, 13. - EEE Sempervivum soboliferum Sims. Greussen,. ‚Hk. - Kiech- beim, Is. oe I sel - Funkii Br. Soll nach H. der. verstorbene Sanitätsrath‘ Dr, ‚Metsch verwildert auf Porphyrfelsen bei Suhl gefunden ‚ haben. Grossularieen DC. .. -..:. =: Ribes alpinum' L. Artern, Greussen, Hk...: - nigrum L. Fl v. &. . rer : . Sarifnugeen. Vent.. . . Chnysoplenium oppositifolium L. Lauchagrund, Schwarzwal, “ Tambach im Thüriuger Walde, H. Waltershausen, 14.:Un- „ser den. Lehmlöchern bei Gösselborn, 18. Fl. v.&,.- Umbelliferen Juss. BE Zee Eryngium bampestre L.. ‘Krossheitsted; 13. Greussen,-Ar-- tem Teen Cieuta virosa L, Pl. v. 6. ie gr DR Carum Bulbocastanum Koch, Unter Sommergetreide auf einem Acker unter dem Gerichte, neben. dem Fusspfade von Singen nach Stadtilm, 1863 im Juni "blühend gefunden, , ‚aber spärlich, 13. Apium graveolens L. "Gräben Auf Salzboden bei Artern, Reiiädorf, "Näch Hk. Versicherung wohl wild, j Ammi majus L. Von Hk. auf Kleefeldern bei Ottenhäusen gefunden, Wohl mit fremdem Kleesaanen eingeschleppt. Stum latifolium L. * ’In der’ Aue” bei Naumburg, ls. Häufig hei Artera, Hk FW 0" Ocnanihe fistulosa L. , Arten, Hk. Bei der Stotterühelnier "Saline, Bas zo 5: en en > Phellandrium Lmck. . Arten 1 Hk. Siebleber Teich, 14. Waltershausen, H, Fıy.@: lt. Be 320 Libanotis montana All. Nicht bei Seben. . Peucedanum offieinale L, Nicht am Seeberge, wohl aber am Boxberge bei Gotha. - Oreoselinum Meh. Fl. v. G. Heracleum Sphondylium L. Oefters. Laserpitium Siler L. Ein mannshohes, breitblättriges Exem- plar im Juli 1864 im Osterholze hei Grossheitstedt von 0. Schmidt gefunden. Doucus Carota L. Man lese im Taschenbuche in der Dia- gnose: Dolde für Döldchen. Torilis hewetica Gm. Arensburg bei Frankenhausen, I. Am : Walle zwischen ‚dem Krankenhanse und der Ziegelei zu Er- fart, Is. Choerophylium bulbosum L. Artern, Guthmannshausen, Hk. Fr 6 - aurenm L, Gotha, 14, H. Frankenhausen, |, Pleurospermum austriaeum Hoffim. Gotha, H. Willrode hei Erfaxt, Us, “ Corneen DC, Cornus mas L. Hecken bei Greussen, Wälder hei Burgwen- ‘den, Hk, Caprifoliaceen Juss. Adora Moschatelliug L. Bei Erfurt jetzt nach Ils, zweifel- hafı. Fıv. Sambucus Ebulus L. Auf der Wartburg, scheinbar wild, 18. Piburnum Lantana L. Hörselberg, H. Lonicera Periclymenum L. Um Jena in mehreren Lokali- täten, H. - nigra L. Dietharz u. Falkenstein im Thüringer Walde, H. Stellaten L. ‚Asperula arvensis L, Artern, Kk. 321 Asperula tinstoria L. Einige Exemplare von .14 im Sieb- licher Holze gefunden. - odorata L. Lanchagrund, Inseleberg, Gehlberg, H, Fi. v. Gera. - galioides M.B. Rudelsbarg, Burgberg b.Waltershausen, H. Galtum parisiense L. Am Stollberge b, Erfurt, Is. - rotundifolium L. Fl. v. Gera. - saxatile L. Suec. Beerberg und Finsterberg im Thüringer Walde, H. Valerianeen DC, Valerianella carinata Lois. Fl. v. 6. Dipsaceen DC. Dipsacus pilosus L. Fl. v. ©. Kaautia sylvatica Dub. Willrode, Ile. Scabiosa ochroleuca L. An der Chaussee zwischen Olbers- leben u. Buttstedi, Hk. Heilingen b, Ortamünde, 7. Fl. v. &. Compositen Ada. Petasites albus Gtn. Häufig im Schwalwassergrunde bei Dietharz, H, Linosyris vulgaris DU. Saalufer bei Jena, Hk. Knabenherg bei Schulpforte, Is. Fl. v. 6. Aster Tripolium L. Einzeln bei Greiningen, Hk. Stenactis bellidiflora A.Br. Fl. v. ©. Inula salicina L. Artern, Hk, Goth, 14. H. - Airta L, Einzeln im Siehleber Holze bei Gotha, 14. - Britunica L. Arteru, Hk. Policaria vulgaris Gin, Olbersleben, Artern, Borxlelen, Guthmannshausen, Hk, Fl. v. 6. Filago gallicu L. Neuerlich im Florengebiete von Halle nicht wehr gefunden, Gnaphalium Iuteo-ulbum L. Selten in der Fl. v. 6 RB Di 3 Teit, 21 322 Helichrysum arenarium DC. Bothenstein, zwischen Jona u Kahla, 14. Hanterode, Artern, Hk. Artemisia laciniata Willd. Artern, Hk. - poniica L. Bei den Sandlöchern unweit Jena, Dr.’ Lau- gethal. - maritima L. Nach Hk, bei Artern alle 3 von Koch 'au- gegebene Formen. - Achillea Millefolium L. var. lanata, Artern, Hk. - mobilis L. Häufig bei Hauterode, Hk, . Chrysanthemum Parthenium Pers. Fl. v. 6. - segetum L. Tabarz, 14. Doronicum Pardalianches 8. L. F). v. 6. Arnica montana L. Ehersdörfer Forst, im Coburgisches, Dr. Berger. Fl, v. 6. Cineraria spathulaefolia Gm. Fahnersches Holz bei-Goth, 14. Fl v. 6, - campestrisL. Nach 14 sehr einzeln am Seeberge b. Gotha. Fıv 6, Senecio vernalis W.K,, wurde in den ersten Jahres des;;vo- rigen Decenuiums in Meuge.auf einem vorher mit Lusern- kiee bestellten Acker hei Eichfeld unweit Arnstad4;gefunden, ist aber wieder verschwunden, um vielleicht, durch Kleeganl mit ausgestreut, anderwärts wieder aufzutauchen, 9, 18. ;. - erucifolius L. Beunstedt in. der Flora von Halle, I. Our hausen, Hk. Willrede, ls. - nemorensis L. 8. Fuchsii. Boxberg bei Gotha,.H, - saracenious L, Werra-Üfer bei Kreuzburg, Collaborator Thieme! Nach 14 selten hei Sätelstedt. ME Echinops sphaerocephalus L. - An der ‘Gera’ bei Bekurtz: Al Bei Gotha an grasigen Abhängen der Uhanssee nach ‚Lan gensalze, H. Fl. v. 6 a 323 Cirsium eriophorum 1. Fl v. G. Bügheimer Berg, Ils. Ottenhausen, Hk. heterophyllum Al. Bei Willrode, am Schellröder Wege, den Seen gegenüber, \is. - bulbosum DC. Ottenhausen, Hk. Willrode, lis. Boxberg hei Gotha, Wandersieben, 14. - Aybridum Koch. Ottenhausen, Gaberndorf, Weimar, Hk. - Kochianum Löhr, Hirschiränkwiese bei Willrode, !ls. - ‚Zizianum Koch. Willrode, Is. . Lappa major Gin. Fl. v. 6. Centaurea phrygia L, Gotha, 14. Friedrichsrode, Arles- berg, H. . - montane. L. Trugleber Holz. ber Gotha, .H, - maculosa Linck. Artern, Greussen, Hauterode, Guthmanns- Hansen, Hk. . ‘ - solstitialis L. An der Chanssee .zwischen Artern u. Fran- kashansen, auch einzeln bei Tennstedt, Hk. Nicht selten am Eisenbahndamme bei Gotha, H. - Caleitrapa L. Fl. v. 6. Thrincia hirta Roth. Fl. v. ©. Leontoden hastilis L. genuinus. FI. v. 6. Helminthia echioides Gtn. Hauterode, Hi. Bei Gotha nicht in grosser Menge, sondern hauptsächlich nur bei Remstedt und einzeln am Galgenberge. Tragopog, gon major Jacg, Häufig auf Rasenplätzen » Gotha, 44. . Obernitz, Fischersdorf, 18, - orientalis L. Kindelbrück, Gangloffsömmern, Is, ‚Artern, Sachsenburg, Hk. Scorzonera hispanica L. Nicht selten. 24. Podospermum Iaciniatum DC. Artern, Greussen, Hk. See- berg bei Gotha, 14,H. Fl.v.6 21% 524 Chondrilla juncea L. Hauterode, Burgwenden, Hk. Seeberg und Wachsenburg, 14. Bei Erfurt anf dem Johatinis- felde, Is. : Prenanihes purpurea L. Kleinschmalkalden. Eactuca virosa L. Bei der Arensburg, 1.. a - ScariolaL. Greussen, Arteru, Hk. Fl, v.6. Schnepfa- thal, Leina, 14. An den Kiesgruben hei -Warza, H.: - saligna L. Chausseegräben von Stedten nach Dietendorl, Ils. Winzerla, Dr, Langethal. Hinter Burgan, Hk, Fly. & - stricta W.K. Bei der Wachsenburg, Hk. - perennis L. ‚ Felsen in der Nähe der Arensburg, Hk. Sonchus palustris L. Nicht hei Waltershausen und Beinhards- brann, Ist neuerlich bei Erfurt in der Nähe des Schmill- städter Thores gefunden worden. Be Mulgedium (nicht Mugedium) alpinum Less. Am Mitiel- berge, Wintersteiner Revier, unweit des Inseiberges; Sal- mann, . ! Crepis foetida L. Artern, Grenssen, zwischen Olbersieben und Reilingenstedi, Hk. - setosa Hal. fl. Nach Hk, bei Greussen. - praemorsa Tsch. Wälder bei der Arensburg, Ek. - suecisacfoha Tsch. Willrode, Hs. Waldwiesen am Insels- berge, H. “ Hieractum bifurcum M.B. Nicht hei Halle. - echioides W.K. Zwischen Langenbogen und Rälsdoif, Pi. v. 6. ° - aurantiacum L. Wohl verwildert ani Galgenberge hei Gurt von H. gefunden. u - praiense Tseh, Finsterbergen, H. - Schmidtii Tach, ‚Gipfel des Meisensteines . bei‘ Winter stein, H. “ h - incisum Hopp. Haselberg hei Gösselborn, 18, 325 Ambrosiaceen Lk. Xanthium spinosum 1 Bei Jena, der Schneidemühle gegen- über, am Wege nach Wollnitz,.Kirchhof, Hk. Saalufer un- ter Rudolstadt, Meurer. Campanulaceen Juss. Phyteuma orbiculareL. Gotha, bei der Walkmühle, Laueha- grund, Friedrichsrode, Arlesberge, H. - nigrum Schm. Schwarzburger Thal, in der Nähe von “ Soliwarzburg,, Ils. Campansula Cervicaria L. In der Nähe der Ruine auf dem Kuhitzer Berge bei Jena, H, Fi. v G, Vaccinieen DC. Vaccinium Myreilus L. Am Döllberge in der Flora von Suhl, mit weisslichen, wachsartigen Beeren variirend, 8. - uliginosum L, Fl. v. 6. ‚drctostaphylos officinalis Wimm. et. Auf der mittlern Gar- tenkoppe zwischen Saalfeld und Eyba gesammelte lebende Exemplare von Dr. Richter erhalten, 13. “ Pyrolaccen Lil. Pyrola chlorantha Sw. Willrode, Ils, Fl. v. €. - media Sw. Fi. v. G. Nicht im Siebleber Holze. - minor L. Willrode, Ils. Ohrdruff, Siehleben, 14. Fl, v. 6. - secunda L. Siebleben, Felsentbal bei Taharz, 14. In den "sogenannten Egstedier Fichten unweit Erfurt, 11. - uniflora L. Willrode, Is. Waltershansen, 14. Finster- bergen, H. Fi. v. @. Grosser Eitersberg lei Weimar. - 05 Schmidt, Monstropeen Nutt. Monsiropa Hypopitys L. Die kahle Form bei Ruhla und Steinbach, .14: . 8326 Apocyneen R. Br. Vinca minor L, Wahnersches Holz bei Gotha, A. Elv.G Gentianeen Juss. Menyanthes trifoliata L. Walterhausen, 14. Verbreitet in der Fl. v. 6, Gentiana Pneumonanthe L. Bockhäuser Gemeinde waldung bei der Birkhahuswiese, lls. - campestris L. Burgwenden, Hk. - germanica 1. Burgwenden, Hk. Siebleben, Eemstedt, Altenstein, H. -, . - obtusifolia Willd. Hinter dem Schützenhofe bei Zelle, in der Flera von Suhl, und hinter Winterstein, anf einer Wiese im vordern Schwarzbache vom (verstorbenen) Pfarrer Köl- lein bei Tabarz gefunden, - ciliata L. Siebleben, Ohrdruff, Schmerbach, H. Barg- - berg bei Waltershausen, 14. Fl. v. 6. Erythraea Centaurium P. Hier ist zu lesen: Kapsel -fast noch einmal so lang als der auf ®/, der Länge gespal- tene K. - Iimarinefolia Lwek. Lieskau in der El. von Halle, I. - pulchella Fr. Bockstedt, Sundhausen, H. Arteru, Gulb- mannshausen, Hk, Fl v. & Polemoniaceen Lidl. Collumia gramdiflora Dougl. Ist neuerlich auch auf Ufer- kies an der Apfelstedt und an Zäunen am Galgenberge bei Gotha von H. beubachtet worden. Convolvulaceen Juss. Comvolvulus sepium. Bei Obernitz unweit Saalfeld auch mi rothgestreiften Blüthen, 13. Boragineen Desv., Juss. Asperugo procumbens L. Artern, Hk. Fly. & 2. 327 Echinospermum Lappula Lehm. Artern, Greussen, Butt- stedt, Hk. Weimar, Seebergen, Burg Gleichen, 14. Anchusa officinalis L. Burgau, H. Nennga pulla DC. Unter dem Seeberge bei Gotha, H. Berg- ebene bei Draekendorf unweit Jena, Dr. Langethal. . Haute- . rode, Hk. on Pulmonaria mollis Wolff. Ihr Vorkommen bei Gotha. sehr zweifelhaft, 14. \ - angustifelia L. Krahnberg bei Gotha, 14. -. .azurea Bess. Rockhäuser Gemeindewald, Treistedt, Ils. Lithospermum officinule L. Frankenhausen, 1. - purpureo-overuleum L. Willrode, lis. Lohe bei Wasser- thalleben, Hk. Myosotis caespitosa Schultz. Gräben hinter dem Park bei Gotba, H. . = 'sylvatica Hoffın. Falkenstein bei Tambach, H. Solaneen Suse. Solanım minigtum Bhd. Kiesbrüche u, Schutt bei Gotha, H. Doroburg, Dr. Langethal, Gutbmannshansen, Olbersle- ben, Hk. Physalis Alkekengi L. Schmücke bei Hauterode, Hk. Fi- schersdorf und selten am Singer. Berge, 18. Fl. v. G. Atropa Belladonna L. Bügheimer Berg, lie. Fl. v. 6. Datura Stramonium L. Gangloffsömmern, 1ls. Gaberndorf, Osk. Schmidt. Gotha, H. Fl, v. 6. Verbasceen Bart. Verbascum Blattaria L. Erfurt, bei den Backhäusern vor dem Pförtchen, 1ls.: Be Scropkularia Ehrharti-Stev, Groussen, Artern, Hk. Fr. 6. = vernalis L.. Fl, v. @. 328 Antirrhineen Juss. Digitalis purpurea L. Fl. ve. 6. - grandiflora Lmek. Schwebhausen, Wechmar, B, Zwischen Ilmenau und Mahnehach, H., 13. Zwischen Bichieht und Hockerode, 13. Fl. v. &, ' Antirrhinum Orontium L. Wahlwinkel, Schnepfenthal, Ca- barz. Fl. v. 6. Linaria Cymbalaria Mil. Fl. v. G. - spuria Mill. Closewitz unweit Jena, H. - arvensis Desf. Boxlerg bri Gotha, 14. Auf dem Horne bei Weimar, O, Schmidt. -. ströata DC. Mauern in Melchendorf, der Schenke gegen- über, lis. - simplex DC. Schnepfenthal, durch Rs, mitgetheilt. Veronica prostrata L. Greussen, Hk. - spuria L. Kaffberg hei Wandersleben, mitgetheilt durch Baron C, v. Miffling 1854. - spicata L. Schloss Gleichen, H. - praecox All. Greussen, Hk. Schwellenburg hinter Erfur; Us. Fl. v. 6. . - Buxbaumii Ten. Fl. v. 6. Orebancheen Juss. Orobanche Galii Dub. Fl. v. 6. - rubens Wall. Waldränder bei Oberbösa, Hk. Frohabars bei Martinrode, 13. - minor Sutt. Kieefelder hinter den Weinbergen bei Ar- tern, Hk, - ramosa L. Burgang, Hk. Rhinanthaceen DC. Melampyrum cristatum L. Kuabenberg bei Schulpfe - sylvaticum L, Fl. v. 6. Nicht bei Gotha: j vie; II6; Be) 320 Rhinanthus alpinus Bgt. Inselsberg, Tröhberg im Thürin- ger Walde, noch im September blübend, H. Labiaten Juss. Elsholzia cristata Willd. Einzelne Exemplare auf Kieefel- dern zwischen Olbersteben und Reitgenstadt von Hk. ge- funden. j j Mentha piperita L. Häufig am Bäche von Lützensömmern nach Gangloffsömmern hin, auch am Bache in der Nähe von Bliederstedt, Hk. : Pulegium velgare Mill. Fi. v. 6. - Salvin Sclarea L. Am Fusse des Seeherges bei Gotha; H, 3 Jahre lang auf der Weide bei Gangloffsömmern: von’ Hk. !beobachtet; . on ü - vertieillata L. Stollberg bei Erfurt, lis. Gotha, nach dem Seeberge hin, 14. Greussen, Hk, Fl.v.6. - : - Calamintha officinalis Mönch. Kreuzburg und Umgegend, nach lebenden Exemplaren vom, Collaborator Thieme, 13. - Hyssopus officinalis L, Fl. v. @. : ‚Nepeta Cataria L, Fl. v.-6. - nuda.L. Binzeln bei ‚Remstedi im Gothaischen, 14. Melittis Melissophyllum L. Flıv.6. - Galeopsis ochroleuca Lmek. {nieht ‘Link); Zwischen Kahla und Naschhausen uuter der Saat, H. - wversicolor L. Stadtrode, Inselsherg,,B. Fl. v..&. - pubesoens Bess. Fi, v. @. Stachys germanica L. Fl: v, 6. - arvensis L. Desgleichen. ' " Marrübium vulgare Lu Ichtershausen, Erfact, Öberspira, Is. Fischersdorf, 13, Greussen ,. Hk. Scutellaria hastifohia 1.’ Arterü, Hk. -- Prinella alba Pall, :Lichtenhain:bei Jena, Hk. 330 Ajuga Chamaepitys Schreh. Closewitz hei.Jena, Hk... Teucrium Scordium L. Häufig bei Arteın, Hk. Fl. vw. 6 Verbenaceen Juss. Verbena officinalis L. ist sicher 24. Lentibularieen Rick. nn Pinguicula vulgaris L. Wannigerode, H. Ernstrode , Ohr- druff, 14. Niedergrundstedt, Hk. Utrioularia vulgaris L. Fl. v. 6. Primulaceen Vent. Trientalis europaeu L. Dehut sich nach Dr. Berger in :Co- ‚burg über den Thüringer Wald aus, von Ruhla. bis zum Ebersdorfer Forste im Coburgischen. . Lysimachia punctata L. ist als verschwunden aus der'Fiora von Thüringen zu betrachten. - suaveolens. Im Felsenthale bei Tabarz, Rs. Flora: von Suhl, 8. - Be - nemorum L. Gehlberg, Inselsberg, H. Bei Götha: nicht, Fl. v6 Hottonia palustris L. Fl. v. @. Samolus Valerandi L. Arten; häufig an Wiesengräben. bei Ottenhansen, Hk. Glaux meritima L. Artern, Ottenhausen, Hk. Phrmbagineen Juss. Statice elongata Hofm. Fl. v. 6. Amarantaceen Juss. Amarantus Blitum L. Klingen, Hk. ei - retroflerus L. Felder hei Oberingen, Hk, Chenopodeen Vent. Chenopodium murale L. Gangloffsömmern, Hk. - opulifolium Schrad. An der Wachsenburg,, A, .. .. :: 331 Chenopodium Vulvaria L. 'Artern, Grenssen, : Gnihmanns- hausen, Hk. Gotha, Siebleben, 14. Fl. v.G, -- Blitum virgatum L. Mauern b. Frankenhausen, Hk. Fl. v.6. - Bonus Henrieus C.A.M. £. denudatum. Selten in der Flora von Suhl, 8 - glaueum Koch. Sundhausen, Siebleben, 14, Singen, 13, Artern, Grenssen, Weimar, Hk. F.vG. u .Halimus pedunculatus Wallr. Artern, besonders am Sool- graben nordwestlich von der Stadt, Hk, ‚Is, un ‚Atriplex vosea L. An Häusern in Apfelstedt, H. Oldis- ‚leben, Sachsenburg, ls. Gangloffsömmern, Hk. . Polygoneen Juss. Rumex maritimus L. Siehleber Teich; 14. Arten; Hk. Bei der Schäferei Neusitz seit Ausführung des Schlammes « verschwunden ,:13, - palustris Wih, Stotternheim, 14. i - Hydrolapathum Hds.- Artern,. Hk. Unstrut v Freiburg, Us. :Gemein.in der: Fl. v.:@.. ‘ Polygonum minus His. Fl. u &. Santalaceen R. Br. Thesium praiense Ehrh. Bergwiese am Inselsberge , ‚H. Aristolochieen Juss. Adristolochia Clematitis L. . Hecken b. . Guthmannebausen, H, Fv 6. : Euphorbiaceen Juss. . Euphorbia platı typ ‚yllos L. Artern, - Grenssen | Hk. Sieb- leben, 14: ; ö BER Zu - palustris L. Stotternheim, 14.. Artern, Hk. r amygdaloides .L..: In der ganzen Kalkregien von -Stadt- worbis, ls. ee 332 Euphorbia: Esula 1; Treppendorf, Kirchhof, Grenssen, Hk, Mercurialis annua L. Guihmannshausen, Greussen, Hk. Urticeen Juss. Parietaria erecta M.K. Obernitz, 13. Salicineen Rich. Salix holosericea Willd. Nach Ils. am Gera - Ufer b. Erfurf, - repens L, Wölfs, H. Fl. v. G. j Betulineen Rich. Almıs incana DO. Ueberall im Gebiete nur angepflanzt, Coniferen Juss. Taxus baccataL. Sachsenstein unweit des Schneekopfes, B. Alismaceen Juss. Sagittaria sagittaefolia L. Artern, Hk. Fl. v. ©. Butomeen Juss; Butomus umbellatus I. Grenssen, Artern, Guthmannshau- sen, Hk. : or Juncagineen Rich. Triglochin palusire L. Gotha, 14. Ottenhausen, Hk. Zwi- schen Weimar und Tröbsdorf, O. Schmidt. Potameen Juss. Potamogeton gramineus L. Quelle bei dem Poppenroder Wirthshause unweit Mühlhausen, Ils. - ducens L. Fi. v. © - perfoliatus L. Fl. v. 6. » pusälus L. Greussen, Artern, Hk. - trichoides Cham. Im Badeteiche bei Reinhardshrunn, Re. - marinus L. Ebendaselbst, Rs. . Zannichellia palwstris L. Greussen, Artern, Hk. Lemnaceen Link.: :: Lemna polyrrhiza L. Artorn; Cumbachör Teieh bei Rein hardsbrunn, Fl. v. & —_ 333 Lemma gibba L, ' Artern, Hk. Siebleben, Günthersleben, H. Fi v. & a ‘ Typhaceen Juss. Typha angustifolia L. Artern, Gnihmännshansen, Hk. Sieb- leben, 14. Fer. 6. i Sparganium minimum Fries. In einem Sumpfe vor dem’ Walde bei Kirchengel, Hk, ü . „droideen Juss, Arum maculgtum L. Greussen, Hk.. Fl. v. 6. . Acorus Calamus' L, Waltershansen, 14. Fre oo Orchideen Juss. - De Orchis fusca Jaeg. Willrode, Us. Wälder hei der:Ahrens- berg, Hk. - .. “ - militaris L: Willeode, Eichberg- bei Klettbach,. Ils, Bei . Jena am-häufigsten im Schillerthale,. H, Nicht inder Nähe von Gotha. . . : Beer - variegata L, Zwischen Hornburg u. ‚Schirmbach, A. ;Peter- holz bei Willrode, lis. Am Fahnerschen Holze unweit:Gotha, 14, H. Zwischen Jena ‚und Kunitz, Hk. > ustulata L. ‚Heilingen,. I. Wiesen zwischen Blaukenburg und Watzdorf, 13. - 2. 0 - coryophora L. Pl. vw 6: u... - pallens. Li: Willrode; häufig’ am , Tonndorfer Schlossholze, Ih. Bei Jena auch auf dem Kunitzer Berge; H.' Oettern ıbei "Weimar, O. Schmidt. - sambucina Li Lehrsten,: 7. - Traumsteineri Saut, Nach :Hk. auch im- n.Schillerihale bei Jena, ion Dehiien® ‚Anacamptis pyramidalis Bich, m. 7 6. Gymnadenia odoratissima Rich, Löbigan bei. Jena, Dr. Lan- geihal.. 1817 auch inBerlache bei Gotha gefunden,.14,, 334 Himantoglossum hircikum Rich, Im Schwarzathale, Dr. Schacht, Coeloglossum viride Hartm. Bechstedter Wiese bei Willrode, ‚Us. Zwischen Milbitz bei Paulinzelle u. Horba, 13. Fl. v.6. Ophrys muscifera Hds. Nordwestliche Abdachung des Singer Berges, 13. Fl. v. 6, ‚lm Bödel bei Gaberndorf, 0. Schmidt, - aranifera und apifera Hds. Nicht am Burgberge hei Waltershausen, - arachnites Bich. 1851 sind wieder 3 Exemplare an der angegebenen Sielle bei "Rudolstadt v vom Apotheker Daft ge funden. Herminium Monorchis B.Br. Im Forste hei Lichtenhain un- weit, Jena, Dr. Lamgethal, j Epipogium Gmelini Blch. Aus Nadelwäldern bei Cabarz am Fusse des Inselsberges lebend erhalten ‘durch den (nun ver- storbenen) Pfarrer Koellein daselbst. Am Sperrwege bei Friedrichsrode, Krüger, Auf dem Eichsfelde bei dem‘-ehe- . maligen Kloster.'Gerode; nach Dr. Dietrich auch im Tau- tenburger Forste. Cephalanthera pallens Bich. Willrode, I. Fahnersches Holz und Boxberg bei Gotha, 14. Schmücke bei Hanterode, Hk, Haselberg bei Gösselborn, 13. Fi. v. 6. j j - ensifolia Rich, Willrode, Ils. - .rubra Bich. Schmücke bei Hauterode, Hk, Berta'a. dh : lim, 0. Schmidt, . u Epipastis microphylla Ehrh, Zuweilen an der Baäckhaus- wand bei Paulinzelle, nach dem Pechthale zu, 13. ‚Neottia Nidus avis Rich. ‚Nordseite des Singer Berges, 18. Schanmforst bei Orlamünde, |. " Goodyera repens R. Br.. Willrede, bei den Rgstadier- Fich- ten, ils. Fl. v. ©. \ ' ö Cypripedium Calceolus L. Altrerida, 13: FL v. &: 4 335 : . Irideen Juss, Gladiolus imbricatus L. Rockhäuser Holz, bei: der“ Birk- hahnswiese, häufig, Is. - s Iris Pseudacorus L. Häufig bei Artern, Hk. Fl.v.6. - sibirica L. Flıv.6. Amury yliideen. B,Br... Leucojum vernum I. .Man lese Gf, keulig, nicht keilig. Schmücke bei Hanterode, ‚häufig b. Beichlingen, Hk. Krahn- berg bei Gotha, H, , Galanthus nivalis L. Fl. v, 6. ER Arpurageon Juss. on Asparagus officinalis L. Berge bei Ottensen, Hk. Teich- ufer hei Siebleben, 14. FG. . Convallaria ‚verticillata L. "Stadtworbis,. Tonndorf, Troistedt, Is, Arlesberg, Gehlberg, H. ort: 1 Ealiaceen: DO. Tulipa sylvestris L. Nicht am Rügheimer Berge.: Anthericunv Liliago L. Ottenhausen, Hk. Fl. v: 6. - ramosum L. Seeberger Holz,:14. „Boxberg bei Got, H. Ottenhausen, Hk. Fl. v. 6. Ornithogalum umbellatum L. Am Fusse des Hörselberges anf Wiesen bei Kälberfeld, .H. Fl. v.:G.' - nutans L Fl. v. G. . . Gagea spathacea Schult, lis. bezeichnet ihr Vorkommen bei Erfurt als jetzt sehr zweifelhaft, ö Allium ursinum L.:"Stadtworbis und«Wald.-bei der. Alırens- burg, Iis. Siebleber Holz, H.: Im Rödel' bei Gaberndork, 0, Schmid. FI, vo. a “ - acıtangulum Schrad. Fi. v. 6. - rotundem Li.’ Greassen, *Hk.: : Unteri:der:Saat bei: Bieb- leben, H. Sundhausen, 14. » 3 geilen 336 ‚4llium vineale L. Boxberg hei Gotha, H, Krahnberg da- selbst, 14. ur - Scorodoprasum L. Fl. v. 6. Muscari botryoides Mill. Fl. v. ©. Colchicaceen DC. Tofieldia calyculata Wahlen. Im Thale unter dem Kyff- hänser bei Kelbra 1858 gefunden, Hk. . "Juncaceen Barll. Juncus supinus Mönch. Fl. v. 6. 5 - sqwarrosus L. Spiessbers bei Friedrichsrode, Beerberg u. Schneekopf, H. a 'Cyperaceen Juss, Cyperus flavescens L. Flv, 6. Schoenus ferrugineus L. Moorwiesen hinter Grösslöhichan bei Jena, H. " u Cladium Mariscus L. Bei Alpersiedt auf dem Pferderiede, 1ls. Scirpus paruulus.B.S. ‚Fl. v. G. : - palustris L. Man lese äusseres für oberes Hällblalt: - - maritimus L.. Guthmannshausen, Hk. Carex divulsa Good. Fl. v. 6. - ‚brizoides L, Desgleichen.. - remota L. Gotha, 14. Fl. v. @. - elongata L. El. v. G. -: strieta Good. Fl.v. G. - pählifera L. Fl. v. ©... . - tomentosa.L..: Sondershausen, I. Fl, v. ©. - ericetorum L. Pl, v. 6. u - Aumilis Leyss. Seeberg, Ziegenberg bei-Waltershausen;, Fl, v. 6. - ornithopoda ‚Wild, Sondershausen, I. Fl. v. &.. - mazxima Scop. Fl. v. €. . H 337 Carex Psendo-Cyperus L. Saalufer zwischen Jena u, Wöll- nitz, H. \ . . - riparia Curt. Siebleber Teich, 14. Fl. v. €. Gramineen Joss. Andropogon Ischaemum L. Fl. v. & "Setaria verticillata Beauv. Fl, v. 6 Alopecurus pratensis L, Dass das nach diesem als 4. ni- gricans aufgeführte Gras keine standhaften Merkmale biete, um es von d. pratensis specifisch zu trennen, muss ich nach forigeseizter Beobachtung bekennen, 18. - agrestis L. Fl. v. 6. Phleum BoehmeriWib, Seeberg, H. Einzeln hinter Eisenach nach dem Marienthale zu beobachtet; Haselberg hei Gössel- born, 13. Colamagrostis montana Hst. Fl. v. & Stipa capillata L. Arteru, in der Nähe des Goitesackers, Hk. Fl. v. 6. Sesleria oaerulea Ard. Stadtworbis, Is. Corynephorus eanescens Beauv. Fl, v. 6. Avena tenuis Mönch. Bei Sondershausen häufig auf Sand- stein, auf der Nordseite des Wipperthales, I. = pratensis L. Fl, v, 6. Melica uniflora Betz, Waltershausen, Schaumburg, 14. Sieb- leber Holz, H. Fl. v. & Poa dura Scop. Erfurt, an der Südwestseite des rothen Ber- ges, Is. Freudenthal bei Wandersieben, Gotha, Wöll- nilz, H, - bulbosa 8. Artern, Hk. Frankenhausen, Is. Fl. v. @. - sudetica Hk. Inselsberg, Breitenberg, Scharfenberg im Thüringer Walde, H. Fl. v. @. 3r Bd. 3s Hof, 22 338 Glyceria distans Wahlenb, Artern, Is, Pl. v. 6. Bromus arvensis L. Fl. v. 6. - erectus Hds, Frohnberg bei Martinrode , 13. Hordeum secalinum Scehreh, Bufflehen, Siebleben, H. Walk- mühle bei Gotha, 14. Beiträge zur Kenntniss der Coniferen, von D. F.L.v. Schlechtendal. Diese Beiträge sollen theils eigene, theils fremde, in anderen Zeitschriften enthaltene Arbeiten über die Familie der Coni- feren bringen, ünd sollen dadurch Ergänzungen des schon Bekannten darbieten. Da Professor Parlatore in Florenz dio Materialien der Herbarien bei sich versammelt hat, um die Systematische Arbeit für die Ooniferen in DeGandolle’s Prodromus zu bearbeiten, so dürfte, um über die Bestimmung der einzelnen Arten und Fesistellung der Gallungen etwas Sicheres‘ auszusprechen, erst diese Arbeit erwartet werden müssen, welche aber im nächsten Jahre ‚bestimmt noch nicht zum Abschluss gelangen wird. 4 Teer Widdringtonia End, = [3 ’ von . iM D. EL. v. Schlechtendal. (Hierzu: Taf, 1) Im ersten Supplement zu den Genera plantarım benannte Endlicher die:von Brongniart mit dem’ schon von Les- sing. für eine Composite ‚gebrauchten Namen: -Pechylepis @r* 340 (Diekschuppe) belegte neue Coniferengatiang mit dem schon von Webb bennizten Namen Parolinia, und musste die- sen später daher wieder umäudern, was in der von mir jetzt nicht einzusehenden Schrift über den Wiener botanischen Gar- ten geschah, wo der Name Widdringtonia sabstituirt wurde Brongniart fasste in der von ihm zuerst begründeten Gal- tung zwei südafricanische Coniferen und eine von le de Franot erhaltene zusammen, von denen Jie eine von Linne als eine Thuia, eine andere als eine Cupressus bekannt gemacht war, Diesen heideu, längere Zeit also schon bekannten, zweien ganz verschiedenen Gattungen angehörigen Arten und der dril- ten, von Brongniart hinzufügten, wurden nun später noch einige angehängt, die sämmtlich bis jetzt nicht gehörig unter- schieden wurden, und da ihre Unterschiede zum Theil in der Frucht liegen sollten, die weder von allen Arten bekannt, noch auch da, wo sie bekannt geworden war, genügend beschrie- ben und niemals abgebildet worden war, so musste mau erwär- ten, dass diese doch einmal bekannter werden und damit ein besserer Zustand hergestellt werden könnte. Durch Endli- eher’s Monographie schien sich für 3 Arten dieser Character aus der Frucht festgestellt zu haben, da man aber in den Gärten diese Pflanzen gewöhnlich nur jung und nicht ‚hlühend findet, so blieb doch noch Einiges zu wünschen übrig, denn es kommt noch die dioecische Beschaffenheit dieser Gewächse hinzu, um die Schwierigkeiten der Unterscheidung zu Ye mehren. Ich will daber, indem ich, so weit es mit meinen Mitteln möglich ist, auf die Quellen zuriickgehe, versuchel ob es mir gelingt, etwas Licht in diese Angelegenheit zu briu- gen. Linn blieb rücksichtlich seiner Speeies nicht hei glei- cher Ansicht. In der. ersten Mantissa p. 125 steht: ‚Thaie eupressoides, strobilis tetragono-globosis. Dazu wird; ‚vonß mit einem Fragezeichen und hinten.mit via bezeichnet, „ei 341 Abbildung hei Shaw gezogen, welche also einen nordafrika- nischen Baum darstellt, von dem bei -einer vom ‘Cap; wie Linne ohne allen Zweifel angiebt, stammenden Pfänze gar nicht die Rede sein kann, und welche sich aus Jen ‘Worten „folis equiseti instar artienlatis“ deutlich noch als nicht hier- her passend kennzeichnet, auch allem Vermuthen nach ganz riehtig zu Callätris quadrivalvis (s. Endl, Conif, p: di)-ge- rechnet wird. Nach Entfernung dieses Synonyms bleibt un folgende Linne’sche Beschreibung: „Paeies omnino Cnpressi meta coaretata. Folie öppo- sila Appressa, ut in Sabina, nes patula, Fruetns omnino ex- terna Cüpressi magnitndine et facie, suhglobesi, 'Yix’tölra- goni, sed longitudinaliter dehbiscentes in lobos 4; valvulis erassis, introrsum carinatis, extus tubereulis sparsis, "apice acutis, Semina plurima compressa, terminata al& memibrana- ces, obovata. Ramuli minime artieulati more Eqüiseti:« ’ Bei dieser Beschreibung kann man nur r darüber zweifel- hafı sein, ob die Worte membranaeea obovata mit ala zusam- mengehören oder nicht, man muss es fast glauben, da ‚sie nach diesem Worte stehen, obwohl sie nicht mit einem Cir- cumilex wie alä geschrieben sind, Es ist diese Interpretation für die Beschaffenheit des Saamens ‚von Wichtigkeit. Die andere Linne’sche Pflanze ‚vom Cap, welche hier- her gehören soll, ist: Cupressus juniperoides, Syst. ed. 2. 'p.1422, von Mil- ler überkommen, ‘ohne: dessen Namen zu adoptiren, : dessen 6te Cupressus-Art es ist. Nach einer spätern deutschen Ausgabe von Miller’s Gärtner-Lexieon- wird von der Cu- pressus Africana gesagt, däss sie von Hermann und"OI- deuburg so genannt sei; schmale, einfache Blätter 'habe ‘und von den Holländern insgemein „Cypres-boom“ genannt werde. »42 Miller erhieli den Saanien vom Cap mit der Nachricht, ‚dass die Zapfen des Baumes, wenn reif, schwarz seien. „Die aus diesen Saamen gezogenen jungen Pflanzen haben locker aug- gebreitete Aeste, die dicht mit schmalen, geraden Blättern. be- setzt sind, welche gegen einander über herauskommen. und einander wechselweise kreulzen. Sie haben fast einen Zoll in der Länge, sind hellgrün und bleiben auch das ganze Jahr grün. Wenn diese Pflanzen noch jung sind, so sind sie .zu zart, als dass sie in England die freye Luft noch nicht ver: tragen können; doch wenn sie etwas mehr erstarkt sind, so werden sie vermuthlich da, wo sie eine warme Lage haben, fortkommen. Ich habe 2 Pflanzen in dem freyen Felde stehen gehabt, die im Winter 1756 zu Schanden giengen. Diejeni- gen aber, welche unter dem Gerähme standen, die mit kei- nen Gläsern, sondern nar mit hölzernen Läden bedeckt wa- ven, blieben von der Kälte unbeschädigt, ohngeachtet die Erde in den Töpfen öfters hart gefrohren war.“ — Linne aber sagt „foliis oppositis decussatis subulatis patnlis“ in der Dia- $nose, und dann noch: „‚Tenellas bienues fantum possided‘ ei yidi,“ — Hieraus ‘geht deutlich hervor, dass diese ganze Spe- eies nur auf jungen Saamenpflanzen beruht, mithin das Be- denken rege machen kann, ob Auch die ältere Pflanze at solche Blätter, wie sie hier beschrieben sind, besitze. \ Thunberg hat in der Flora Capensis nur Thuia eu pressoides L., giebt von derselben folgende Diagnose: ‚‚fruckl guadrivalvi, foliis ovatis imbrieatis; ramis subferetibus“ und folgende Beschreibung: „Frutex glaber, erectus, guadripedalis et ultra. Bami alterni uti et ramuli pateni- erecti, Folia sessiia, obtusa. Fructus ovato-globosus quadricornis.“ als Fundorte sind angeführt: In collibus infra latus orientale. Ta- felberg et Steenberg prope Constantiam, et in montibus Bocke- feldt. ' 343 Die Gattung, Copressus fehlt ganz in.der Thunberg- schen Flor, und keine Conifere ist weiler in derselben, wei- che auf Cupressus juniperoides L. könnte bezogen werden, .: v. In darvey’s Werk „The genera ofSouth African Plants von 1838“ werden aufgezählt nnter den Coniferen auf S. 311 Thuja cupressoides L. mit folgender Zugabe: unsere. einzige erwähnte Art hat vierzeilig- schindelige, längliche, .ange- drückte, kahle Blätter und viereckig- kugelige Zapfen. Ist aicht selten (uncommon). ‚Sodann Cupressus Juniperoides L. (Schuberzia Gapen- sis.Spr) Wazu der Verf, bemerkt: Da. ich unglücklicher Weise unsere afrikanische Art nicht kenne, ‚so-kann ich nicht darüber urtheilen, ob diese Beziehung richtig ist... Der Verf. giebt. den Character. der Gattung Schubertia nach. Spren- gel’s Genera plantarum. Man sieht hierans wieder, dass diese ‚Linne’sche Species his zu .diesex Zeit nach keine. Be- rechtigung gefunden hat, und dass wir uns zu Brongniart’s Arbeit über seine Gattung Pachylepis wenden, jedoch zuvor noch das berücksichtigen müssen, was, Lamarck in der.Eu- oyclopedie (Bd. IL) über den Gendvrier du Cap sagt, den .er im.Pariser Pflanzengarten von Aiton übersendet, aber. noch nicht. blühend gesehen hat, Es heisst daselbst, die Pflanze sei noch jung nnd babe noch nicht-geblüht, aber.ihr eigen- thümliches Aussehn und ihr Blatiwerk zeige eine.. wohl: un- terschiedene Ari an. Stamm gerade, sehr ästig, mit un- ebener und röthlich-brauner Rinde. Ihre. kleinen, Zweige sind zahlreich, kurz,. getheilt, einander sehr ‚genähent ‚und, mit Blättern bedeckt, welche in zweierlei Gestalt erscheinen... Die gegen ‘das Ende der Zweige. vorkommenden ‚stehen ;;zu „dreien, sind. linealisch, ‚spitz, am. Grunde angewachsen , ;oben grün, unten. blaugrün, schlaf? oder halb offen stehend und ‚3..Linien lang. Die anderen Blätter, welche. die uniern. Theile der 344 kleinen Zweige bedeoken, sind viel kleiner, gegenüber ste- hend, schindelig, und machen diese kleinen Zweige vierkan- tig. Dieser Wachholder soll am Cap einheimisch sein. — Thunberg hat keine Juniperus am Cap. Harvey aber in seinen Capschen Gaitungen (S. 311). führt diese Lamarck- sche Wachholder-Art mit der von Lamarck gegebenen Diagnose auf, die ich nicht mitgetheilt habe, da sie nichts enthält, was nicht in der Beschreibung stände, sagt jedoch nieht, wo sie wächst, noch dass er sie gesehen habe, La- marck’s Beschreibuug passt vortrefllich zu der weiter unten von den obern Zweigen der Garienpflanze zu gebenden Be- schreibung, so dass die Lamarck’sche Pflauze nur einen ältern Zustand der zuerst in England gezogenen Gartenplan- zen, sowie der Saamenpflanzen darzubieten scheint, welche Linne gesehen hatte, und dass die ganze Annahme, dass sie zu /uniperus gehören, nur von einer äussern Aehnlichkeit in den Blättern hergeleitet ist. : Brongniart hat im J. 1833 im 30sten Bande der Au- nales d. se. nat, von 8. 185—191 über die Begründung. sei- ner Gattung Pachylepis und die dazu gehörigen Arten einen Aufsatz geschrieben, dem wir die yollste Beachtung schenken müssen, da er Verschiedenes gesehen hat, was seine Vorgäu- ger nieht beachten konnten, namentlich die vollständige Frucht bei einer neuen Art, . Die Gattung Puchylepis, sagt A. Brongniart, hat die wesentlichen Oharactere der Belaubung von den Taxodien, d.h. dieselbe Art der Blattstellung (nämlich eine &%s Stellang); verbunden sit einer Gestalt der Frucht, welche beim erste Anblick nicht von der der Calditris verschieden erscheint: H& ist diese Gaitung auf drei Coniferen des Caps und der süd- afrikanischen Inseln begründet, Die eine Art ist Unpressus Junip. L. (W. Sp. pl. IV. 513), ein durch seine Blätter seht 345 inerkwärdiger Strauch, welche an jungen Trieben lang sind, wie die einer Juniperus comm. und Oxycedrus, aber wech- seind und in der Schranbenlinie stehen. An den weniger kräf- tigen Trieben alter Exemplare sind kurze, cypressenarlige, immer in der Schranbenlinie stehende Blätter, die nur it Folge ihrer Annäherung gegenständig erscheinen. Diese Pflanze ist sehr allgemein in den hotanischen Gärten verbreitet, utd ‚nach den Blait-Abänderungen zu urtheilen, welche ich an den Exemplaren gesehen habe, die aus direet vom Cap erhaltenen Saamen in mehreren Gärten, aber besonders in den Baum- schulen von M. Noisette, hervorgegangen sind, könnte man glauben, dass es mehrere unter diesem Namen begriffene Species gebe. In den Gärten, in denen ich diese Pflanze ge- sehen habe, hat sie nie Frucht getragen, und ich habe ihre Frucht im Herbar von Burmann beobachtet; Die zweite Art ist Phuje oupressoides L. (Thbg: predr. 110, Thuvia aphylia Barm.) Sie bietet alle Oharactere der Blätistellung und des Fruchtbanes wie die vorliergehende, aber ihre Blätter erscheinen immer kurz und ihre Zweige sind ge- gipfelt (fastigiees). j Eine dritte Art endlich ist von Commerson von He de France unter dem Namen Cödre gebracht. Ich habe diese Pflanze in keiner der seitdem in jener Insel gemachten Samui- langen gesehen. Sie besitzt sehr vollständige Früchte. Ich werde diese‘ Art als Pechylepis Commersonii bezeichnen. Diese drei Pflanzen haben mehr oder weniger verlän- gerte Blätter in einer Schraubenlinie von: drei Umdrehungen mit 8 Blättern gebildet, wie bei Taxrodium, Diese Blätter sind sitzend und herablaufend, und wenn sie verlängert sind, sind sie nach allen Seiten: hin ausgebreitet. : Die Früchte sind.gerandet, sehr hart, aus vier ‘äusserst dicken, unter sich gleichen Schuppen’ gebildet, welche durch 346 Spitzen geendet sind, die sich nach dem Gipfel der Frucht zusammenneigen, sich bei der Reife kreuzweise entfernen und jede an ihrer Basis 5 oder {0 Saamen tragen, die in einer Reihe oder zu.5 in zwei Reihen stehen, einer in der Mitte und zwei an jeder Seite. Diese Saamen sind anfrecht und mit sehr entwickelten, häutigen Flügeln versehen. Man sieht, dass diese Frucht die grösste Analogie mit der von Callitris und besonders von CÜ. quadrivalvis hat, Aber wenn man ihren innern Ban untersucht, wird man einen wesentlichen Unterschied entdecken, welcher mit der Art der Blattstellung in Beziehung steht. Bei den Callitris sind die Blätter gegen- ständig. (©. quadrivalvis) oder wirtelständig zu drei und drei (GC. rhomboidea und oblonga). In der ersten ist die Frucht von zwei Paaren übers Kreuz gestellter und sehr ungleicher Schuppen gebildet, von denen jede der nntern breitern je drei Saamen trägt, die beiden ohern schmaleren deren keinen ein- zigen. In den andern Arten hat die Frucht sechs Klappen, die zu dreien in zwei Reihen siehen, die untern kleineren tragen jede 3 Saauen, die drei aberu grösseren tragen jede deren neun, drei in jeder Reihe. Man sieht also, dass die Callitris- Frucht immer zwei Wirtel von ungleich entwiekel- ten Schuppen hat, weiche eine verschiedene Zahl von Saamen ragen. . Bei Pachylepis ist im Gegentheil die ursprüngliche ‚Stel- lung der Schuppen in der Schraube, und daher sind sie alle anter einander gleich, wie die Klappen einer wahren Frucht, denen sie auch ganz vergleichhar sind, und wegen dieser Gleichheit .der Stellung tragen sie auch eine gleiche Zahl Saamen, Hinsichtlich der Angrdnung ihrer Schuppen hat also diese Frucht mehr Beziehungen zu der von Taxodiumm als za der von Callitris; es ist ein Zapfen von Tarodium, der auf seine vier untern Schuppen zurückgeführt ists wie die sa von. Gallitris quadrivalvis nach ihrer allgemeinen Zusam- menselzung ein Zapfen von Oupressus ist, der auf seine bei- den untersten Schuppenpaare zurückgeführt ist, Die Uebereinstimmung in der Art der Blatistellung zieht also wichtige Beziehungen für die Stellung der Fruchtschup- pen nach sich, und ich glaube, dass die Verschiedenheiten in dem Fruchtbau von Callitris und Pachylepis, obgleich schein- bar leicht, da sie an schr bemerkenswerthe Verschiedenheiten in der Blatistellung und der Tracht gebunden sind, zu .einor Trennung der beiden Gruppen veranlassen müssen, welche augenscheinlich sehr natürliche sind, möge man dieselben als Galtungen zulassen oder als einfache Seotionen. Uebrigens muss diese Gattung als eine bis jetzt noch unvollkonmen ge- kannte betrachtet werden, da die männlichen Blumen noch nieht beobachtet wurden, und ich würde nieht erstaunt sein, wenn auch sie dazn beitragen ‘kömnien, diese Pflanzen von der Callitris zu unterscheiden. Die Zahl der am Gründe jeder Schuppe hervortretehden (inserdes) Saamen giebt noch einen Character, um diese Gat- tung zu unterscheiden, obgleich es scheint, dass diese Zahl bei unsern Pfahzen: variiren könne, wie "bei Callitris., In dieser sind die Saamen in der Zahl von Drei oder eines Mehrfachen von drei an jeder Schuppe, die in letzterem Falle in drei Reihen von dreien über einander stehen; bei Pachy- lepis sind die Ovula oder Saamen in den Zahlen 5 und 10; im ersten Falle (P. Commersonü) in einer Reihe, in dem andern (‚P. cupressoides) in zwei Beihen,. Ich will jeizt “die Charactere angeben, welche dazu. die- nen, um diese beiden Gattungen and die Arten der zweiten zu begrenzen. Callitxis, Strobilus abbreviaius .e .squamis 4 Y. 6, du- plici serie oppositis v. ternatim vertieiliatis constans, paribus 348 s. vertieillis squamaram inter se forma et numero ovulorum diserepantibus. Semina 3, 6 v. 9 ad hasin eujusque squamae pluribus seriebus ternatim dispositis quandoque nulla v. abortu depauperata, erecta marginibus late alata. Yolia opposita =. ternatim verticillate. Pachylepis. Strobilus ahbreviatus, e squamis 4 serie simpliei dispositis inter se similibus valvatis apice confluenti- bus enndemgue numerum ovulorum sustinentibus constans, Ovula 5 v. 10, erecta, ad basin eujusque squamae simpliei r dupliei serie inserta, compressa margineque alata. Semina totidem v. abortu depauperata, erecta, alä membranaceä, latä ef tenuissimä marginata. Folia alterna, spiraliter secundum seriem 3/, inserta. 1. P. Commersoni, ramulis patentibus approximatis ; foliis brevissimis, in ramis arutis et distantibus, in ramulis ohtu- sioribus approximatis et subgnadrifarie dispositis; fructibus globosis nucem aequantibus, lacvibus, squamis crassissimis, mutieis, vix superne umbonatis, semina 5 oblonga alata susti- nentibns, Hab. in insul& Maaritii, in loco dieto Le Reduit. (Com- merson 1769.) 2%. P. cupressoides, ramulis elongatis fastigialis; foliis in ramis acutis, distantibus et subpatentibus „in ramulis obta- sioribus, approximatis et subquadrifarie adpressis; fractibus subglobosis nucem avellanam aequantibus quadrisuleatis; Squa“ mis erassis sub apice mnerone conico superatis; semina 10 duplice serie sustinentibus, Thuja cupressoides L, Mant., Dhbg. Prodr., W. sp: pls Thb. Fl. Cap. Hab. ad Cap. b. ap. (Mace in Hb. "Mus. Par.) et in ins. Bourhon colitur (Breon). u 349 3. P. juniperoides, vamulis ereoto -patentibns v. subpen- dnlis; foliis in frutice juniore et validiore elongatis linearibus, undique patentibus, planis, sessilibus, gliancescentibus in ad- ultiore et lente vigente brevissimis triangularibus, acutiusen- lis,. ramulis ‘'pendulis adpressis, subimbricatis et enpressifor- mibns, fructibus subglobosis avellanae magnitudine, superne gnadricornes. ‘6. juniperoides L. Sp. pl, W. sp. pl. Hab. ad promont. b. sp. (vidi cultum it hort. "bot, Pari- siensi et in horto Noisette, et specimen sicenm cum fractu ir hb, Burmann, ubi inseribitur: ©, juniperoides L. Ist diese Art wirklich von der vorhergehenden verschie- den? oder ist sie nur auf Individuen begründet, welche in verschiedenem Alter stehen. Die ältern im botanischen Gar- ten zu Paris kultivirten Exemplare haben keinen Zweig mehr mit linearen Blättern, aber die mit kleinen, schindeligen Blät- tern, wie die der vorigen Art, bedeckten Zweige sind hän- gend, nur an ihren äussersten Enden wieder aufgerichtet; während bei den Fruchtzweigen der P. cupressoides die Zwei= ‚ge dentlich anfgerichtet und gegipfelt sind, wie dies die ins Einzelne gehende Beschreibung von Thunberg (Fl. Cap. B 500) auch anzeigt. Das Exemplar des Herhars von Bur- mann hat vielmehr das Ansehen der P. cupressoides, aber es ist sehr unvollkommen, und wenn es dieser Pflanze an- gehört, würde die Frucht von P. Jumipevoides noch unbe- kannt sein.” Man kann aber nicht zweifeln, dass sie in dies Genus gehört, mach der erstaunenden äussern Alfınicät der Tracht des alten Baumes mit P. eupressoldes. Diese P. Juniperoides beschreibt auch nach Pariser Gar- ien- Exemplaren Spach weitiäufiiger im 11. Bande. der-Hist. nat, d. vegdtaux -S. 346 — 347 (1842), spricht aber dabei 350 nicht von der Anordnung der Blätter, worauf Brongniart ein besonderes Gewicht legt, schildert aber die Maanigfaltig- keit,. derselben, giebt die Grösse der der jungen Pflanzen zu 6 -- 15 Lin. Länge und 1/; — I Lin, Breite an, giebt eine weit grössere Mannigfaltigkeit in der Richtung der Aeste und Aest- chen an als Brongniart, und beschreibt endlich noch’ die männlichen Kätzchen in folgender Weise: Blumen dioeeisch; Männliche Kätzchen ungefähr 2 Lin. lang, länglich-eylindrisch, stumpf, kurz gestielt, wie mit einem Kelch verschen (calieu- les), zusammengesetzt aus nngefähr 12 rötblichen, oval-del- toidischen, zugespitzien, wenig-männigen, gegenständig-ge- krenzten Schuppen; kleiner Kelch (calieule) aus 2 nachen- förmigen, ausgebreileten, etwas Beischigen, röthlichen Schup- pen. Die männl. Kätzchen tragenden Zweige fadenartig, mehr oder weniger verlängert, schr zahlreich, mit im Allgemeinen genau gegenständig-gekreuzien Blättern besetzt. Seltsam ist es, dass Spach den Fruchtcharacter, ohne dass er eine Frucht gesehen hat, nach den Angaben Bron- gniart’s so auffasst, als seien die 4 Schuppen am Gipfel zusammenßiessend (confuentes), sich endlich an der Basis trennend, da doch Brongniart nur sagt „apice confuenti- hus“, womit er unseres Erachtens nur ausdrücken will, dass sie oben zusammenschliessen, aber nieht, dass sie verwachsen bleiben und nun unlen abreissen. Als Loudon seines Arboretum Britannicum vierten Band (1838) schrieb, scheint nur die eine der beiden Linne" schen Pflanzen in den englischen Gärten gewesen zu sein, nämlich Thuja oupressoides L., von der er nur 2 F, hohe Exemplare in den englischen Handelsgärten sah und einen kleinen Zweig (fig. 2316. mit 10—11 Lin. langen, Y, Lin. hreiten, spitzen Blältern) albildete, dabei aber seine Zweifel ausspricht, ob dieser Name zu der enltivirten Pflanze passe, welche in dem 351 Garten zu Kew im :). 1999 durch Dr. Roxburgh eingeführt sein soll. ‘Also auch hier nur die junge Pflanze! ! Es möge nun Endlicher’s Monographie der Öoniferen von 1847 folgen, welche, die Nachfolgerin aller dieser Vor- arbeiten, sie verarbeitet, und noch ein Paar zweifelhafte Arten hinzugefügt bat, über welohe dann auch noch gesprochen werden kann. Voran gehen die beiden alten Linne’schen Arten; die hei denselben eitirten Synonyme sind meist schon ausführlich besprochen, andere liess ich zurück, da sie eigent- lich gar keine weitere Bedentuug haben, und ich: wende mich däher-gleich zu den beiden Diagnosen, die: sehr kurz gehal- ten sind, nämlich: Strobili squamis dorso 1. juniperoädes 2. eupressoides. infra apicem ... gibbere conico pa- tente superafis .., conico-mucronalis facie . 0... .. planisdispermis .. acute carinatis 10-sperinis Seminibus oz oe 22 see cn ee „ biseriatin. “Wenn man also Früchte hat, so sind diese Arlen ganz leicht zu erkennen; aber um sie im bloss Blätter tragenden “Zustande zn erkennen und in ihren verschiedenen Alterazu- Ständen, dazu reicht die Beschreibung nicht aus, welche bei 1, siebenzehn Zeilen einnimmt, bei 2. dagegen nar 6, Wir wollen auch hier das Unterscheidende hervorsuchen: . Arbor, ramulis erecto -patenti- Frutex ramulis elengatis fasti- bus y. pendalis, giatis. . Folia ramulorum extremorum et. Folia in ramis acnta subpa- in stirpe juniore lineari-aci- . tentia, in ramulis obtusa qua- Onlaria _mueronata -in stirpe drifariam imbrieata, adulliore squamnlaeformia va- . - tia; dorse interdum e. slandnla.. . ; Zu . Es. hätie für juniperaides noch, mehr aus. der ‚Beschreir 352 bung der Blätter anfgenommen werden können, welche sich offenbar auf Spach stützt (mit Ausnahme der Frucht), aher was konnte es helfen, da von cupressoödes nichts weiter von den Blättern gesagt wird. Man kam hiernach nar die mit sehr‘ veränderlichen Blättern versehene Pflanze unserer Gärten für-W. juniperoides Endl, ansehen, vermag aber nicht jugend- liche Exemplare zu unterscheiden, und ist nicht sicher, dass nicht die jugendliche Pflanze, welche Linne oder Miller oder Loudon vor Augen gehabt hat, auch eine und dieselbe gewesen . sei.-Knrz wir sind und bleiben hier so lange in Unsicherheit; bis :wir in den Gärten auch Exemplare von beiden haben wer- den, die sich in ihren verschiedenen Zuständen erkennen las- sen and durch ihre Fruchtbildung sich als verschieden in der von Endlicher angegehenen Weise documentiren. Mit den Herbar- Exemplaren können wir nur etwas anfangen, wenn sie. Früchte haben. Die Namen von Schrader in Drege’s Cappflanzen sind nur durch diese, wenn sie sicher bezeich- net sind, zu ermitteln; ob die Endlicher’schen Beschrei- bungen der Früchte nach Dröge’schen Exemplaren gemacht seien, erfährt man nicht, man weiss auch nicht, ob Drege, zu verschiedenen Zeiten an gleichen Orten gesammelt habe. Ich besitze ans der Dröge’schen Sammlung ein Exemplar mit nicht reifen Fruchtbildung, bestimmt als Cellüris oupres- soides Schrad. msc. Es ist ein Zweig, welcher von einer ihm vorangelienden Achse aus einer Blattachsel abgebrochen , ist und 5 aus einander hervorgegangene Achsenordnungen un- terscheiden lässt, : deren erste einen Durchmesser von 3 Lin hat, und'im Durehsohnitt unter der 4, L. dieken, van zahl- reichen Harzbehälters durchsetzten Rinde etwa ‚10 ungleiche Jahresringe zeigt, durchsetzt von-feinen, diebtstehenden Mark- strahlen, welche auch bis in die innere Rinde hineinreichen. An diesen‘ Zweige ‘sind: die Blätter als aus breiter, an- 353 gewachsener Basis sich in eine etwas stechende Ausspitzung zusammenziehende Schuppen von 1’/, Lin. Länge, theils noch ganz, theils nach abgestossenem freiem Theile in ihrem An- salze zu- bemerken. An den folgenden Aesten nächster Ord- nung siud sie fast ebenso, nur schmaler, häufig mit nach in- nen sich biegender Endspitze, an den folgenden Aestchen rücken sie immer näher an einander, bedecken die ganze Achse, so dass diese leizien Acstchen ein rundliches Ansehen von aussen behalten, treten nur als fast, rautenarlige, con- vexe. Flächen mit stumpflicher Spitze und häufig wit einer Rückendrüse hervor, da sie, paarweise sich krenzend, vier Reihen bilden. Aus unserm Aste erster Ordnung treten nach seinem Ende hin zwei Fruchtgruppen auf kurzen, dicken Aest- chen hervor, an deren jeder, aber wohl nur zufällig, vier (denn es sind einige abgebrochen) Fruchtstände (Zapfen) fast sitzend und von fast schwarzer Farbe vorhanden sind (demn € sind nur wenige breite Schuppen an der Basis eines jeden, welche uns das Vorhandensein einer Achse bezeugen). Diese Zapfen sind von verschiedener Grösse (der grösste misst 9" Länge and 77% Breite), diek oval, unten etwas spilz zuge- hend, aus vier grossen Schuppen bestehend, von denen 2 Sich oben auf dem Scheitel der Frucht mit einem graden Theile ihres Randes aneinanderlegen, während die beiden andern, eiwas tiefer endigend, die Zwischenräume der vorigen aus- füllen und alle sieh unter einander durch wenig rortreiende Kanten an ihren Bändern begrenzen. Ungefähr 2 Lin. un- terhalb des Endrandes der Schuppe steht eine stumpfliche, zu- weilen deutlich als eine kurze, dreieckige Blattspitze erschei- ande Erhabenheit hervor, welche häußg von einem Harz- klünpchen begleitet is, Weicht man diese unreife Frucht ®lwas auf, 0 wird ihre äussere Seite mit Runzeln bedeckt, welche strahlenartig nach dem Bande verlaufen, und einzelne 38: Ba, 35 fen, 23 354 Höcker liegen zerstreut auf dem Rücken der besonders an ihrem untern Ende sehr dieken, nach innen mit einem kielartixen Fortsatze in der Mitte verschenen Schuppen, wo- durch ‚sie hier unten fast 3- eckig im Durchschnitte sind; diese dicke Waud, mit einer Menge von Harzgängen und Behältern durghzogen, trägt an ihrer Carina und deren Seiten die jun- gen Früchte, eine in der Mitte zu oberst, danu folgen.'lie andern, zur Seite tiefer stehend, in ein Paar Reihen nach. Sie haben so jung einen mächtigen Flügelrand, der, von der Basis beginnend, sich von 2 Seiten bis weit über den Schei- tel. des Fruchtkörpers erhebt, oben stumpf endet, aber- mit einem schmalen Einschnitt, in dem sich noch eine kleine, dunkle. Röhre erkenurn lässt, die Mündung der Eyhaut wahr- seheinlich. Da dieser Zustand noch der unreife ist, so darf man den Befund desselben nicht in die Characteristik der &al- tung ‚aufnehmen, u Aus dem königl. Berliner Herbar habe ich Exemplare nicht zur Ansicht bekommen können, da dieselben bei Hrn, Prof, Parlatore sind, welcher die Coniferen für den Prodromus von DeCandolle bearbeite, Alıer ich hahe reife Früchte, welche Bergius am Cap sammelte, erhalten, und dabei einen -Saamen. Ein deutlicher Unterschied findet sich zit schen diesen ganz reifen, geöffneten Früchten und den weiter unten von mir. beschriobenen, wahrscheinlich Dröge’schen. Die Früchte dieser Pflanze von Bergius, welche wahrschei- lieh in der Nähe der Capstadt gesammelt sind, da Bergius keine Beige 'ins Innere gemacht hat, haben‘ auch die dunkde Färbung wie die ohen beschriebenen jüngeren, und passeit = ihnen überhaupt, sie stehen zu vier an einer dieken, holzigen Achse von 1” Länge und etwa 27 Dicke, haben kann einen Stiel, sind 1 2. lang und spalten his anf ihre kurze und dieke, den Stiel bildende Basis in vier Klappen, ‚welche anssei’ 855 eonvex, innen mit einem Kiel vorspringen, zwei mit Längs- wulsten. besetzte Innenllächen haben. Zwei dieser Klappen unterscheiden sich von den beiden, andern dadurch, dass sie abgesiutzt endigen und mit dieser etwa 2% breiten Ab- stuopfung gegen einander gelegen haben, daher die inneren oder oberen sind, während die beiden andern in eine stumpf- liche Ecke ausgehen, mit welcher sie bis an die Fugenecko der beiden zusammenstossenden innern Schuppen gereicht ha- ben; und also die äussern oder untern, deshalb auch um eine Linie breiter sind, als die-andern. Unterhalb (etwa 3 Linien tiefer) der obern Ecke oder Absinmpfnng dieser 4 Schuppen sieht man aussen eine, meist wenig, nur stumpf nnd nicht scharf sich von der Fläche absetzende Erhabenheit, welche höchstens breit-eonisch aus der Rundung sieh hervorhebt, oder ganz fehlt, oder ein unregelmässiger Höcker ist. Ausser- dem liegen stellenweise nahe dem Rande der Schuppen, oder hier und da vereinzelt auf der Fläche, kleine rundliche, zu- weilen etwas längliche, meist schwach glänzende Erhabenhei- ten, and ausserdem ziehen sich feine Runzeln von der Peri- pherie nach dem stampfen Mnoro, aber fast immer nur schwach angedeutet, oder stellenweise obsolet, oder fehlend. Der Schuppenrand selbst ist ziemlich scharf, weil die Fläche ‚in- ven ‚etwas eimfälh, anch heller brännlich gefärbt, die Äusgenseite aber schwärzlich ist. Wo die Kiele. der Klappen innen zusammenstossen, sieht man 2 oder 3 kleine, kastanien- braune, glänzende, etwas hervortretende Höckerchen van ver- schiedener Form, welche wohl die letzten Schuppen der Achse andeuten. Um diese herum liegen die Stellen der abgefalle- nen Früchte, als kleine, rundliche ader eiwas zusammenge- ‘drückte, oder. eckige, eingesenkte, hellere Stellen, die, in 2 Beihen geordnet, am Grunde ‚jeder Schuppe sich befinden, und- in Zahl, (6 — 10) ‚und ‚Stellung ’etwas abändern. Die 23% 356 Frucht hat eine diesen Stellen entsprechende Basis, ist. fast 6”’ lang, zusammengedrückt, mit 3 Lin. langem Körper, der schmal 2-flügelig ist; welche Flügel sich über dem. Körper zu einem einzigen vereinigen, der nicht gerade fortgeht, -son- dern sich mit einem stumpfen Winkel nach der einen Seite biegt, diese ganze Frucht ist dunkelbraun, der Saamenkörper fast schwarz. Ein anderes Exemplar mit Frucht, wahrscheinlich von Drege, doch fehlt dazu jeglicher Nachweis woher?, besteht aus einem dicht und aufrecht ästigen Blätterzweig, und einem andern mit Früchten, und zwar reifen, im Anfspringen be- griffenen; dieselben sehen schr verschieden ans gegen die vorhin beschriebenen reifen, denn die sind grösser und durch das- Oeffnen viel breiter geworden; ihre Klappenränder sind eingefasst von halbkugeligen Erhabenheiten, und auf den Flä- chen zwischen diesen Rändern findet man nach oben, dicht an diesem Rande stehend, die kurze Spitze, welche, oben gekielt und oonvex, unten mehr fach, einen herablanfenden; sioh abwärts von jedem ihrer beiden Ränder ziehenden, erha- benen Streifen zeigt, wie ihn jedes Blatt besitzt; sowohl die obere Fläche, als’ auch die untere Seite dieser Blattspitze sind mit feinen Längsrunzeln durchzogen, welche nach dem Bande gehen und besonders anf der untern Seite hin ins Ange fallen. Bei den Spitzen finden sich gewöhnlich ein oder zwei honiggelhe Harztropfeu. Im Innern der in der Mitte kielartig vorspringenden Klappen, ungefähr von der Mitte an; wo dieser Kiel noch weiter nach innen vorspringt, stehen die Früchte, ungefähr 4 Lin, lang und etwa 3 Lin. nach unter breit, als eyförmige, zugespitzt endende Körper, mit.® Flügelrändern von etwa Y, Lin. Breite vom Grunde.an Ds’ über die Spitze umzogen, licht-brännlieh, glatt, diekschalig; zu dreion oder zweien an jeder Seite, Der Flügelrand endet. oben 357 stumpfich und zeigt, in der Mitte hervoriretend, ein ganz kleines dunkleres Spitzchen , welches sich durch den Flügel- rand nach des Fruchtkörpers Spitze zieht. Fünf Zapfen sitzen in dichter Gruppirung auf eivem kurzen Seitenaste der ältern Achse mit äusserst kurzen Stielen, und bilden so zu- sammen einen Fruchistand, von welchem ein 6ter Zapfen abgerissen zu sein scheint. Ein kleines Exemplar unter demselben Namen, von Eöklon gesammelt, „ad latus ocridentale ment. tabularis. Sept.“ ist von einem männlichen Strauche, dessen letzte Aest- chen dünner und schlanker sind, mit ganz Ähnlichen Schuppen- blättern dicht besetzt, an den ältern Acsten aber auch jene spitzen, vorher von uns beschriebenen, von einander mehr oder weniger fern stehenden Blätter. Die männlichen Kätzchen beste- hen aus 6, vielleicht auch 8 Schnppenpnaren; der nach aussen stehende Theil der Schuppe ist den an den untern Aesten stehenden, aus breiter Basis zugespitzten Blättern ähnlich, aber. natürlich viel kleiner, mit wenigen Antherenfächern un- ter dem nutern Rande. Es bleiben uns zwei Schriften neueren Ursprungs ührig, in welchen ich über die botanischen Unterschiede nicht die Auskunft fand, die ich in ihnen erwarlet hatte, ls sind dies Pappe, silva Capensis von 1854 und Florae Cap. medieae prodr, 2, Aufl, von 1857. Die beiden Widdringtonien sind darin se diagnosirt: W. juniperoides, Bami purpurascenles, squarrosi, ra- amulosi, Folin opposits, minnta, decussata, dense imbrieäta, Appressa, ovata, comnata, obluse acntata, glabra, glanduli- fera. Flores dioeri, Amenta mascula terminalia solitarias foeminen Iateralia. Coni globosi 4-valves, valvis liguosis ereelis mueronalis (Cederboom). Reperta solummodo in mon- 358 tibus Cedri, in distrietn Clanwilliam. Arbor plerumque 15 — 20 ped., diameiro 3—4 ped,, sed ad longit. 36 ped, interdum elevatur, W. cupressoides, Wami alterni, ereeti. Folia quadri- fariam imbricatn , sessilia, appressa, oblong:, oltusa, glabra. Indorescentia et frustificatio praecedentis (Saprehont). Nicht selten auf Bergen durch einen grossen Theil der Capkolonie. Wird nur 12 F. hoch bei 6—8 Zoll Stammdurchmesser, er- reicht aber selten seine Vollkommenheit, da er durch Feuer oft zerstört wird, In dem andern Buche wird Middringtonia in die Mo- noeeia Monadelphia gebracht, geschah dies in Folge weiterer Untersuchungen?. Ein Galtungseharaeter wird nirgend aufge- stellt ‘und die Frucht nicht beschrieben, von der es uns so nothwendig wäre zu wissen, ob sie wirklich bei beiden afri- kanischen Arten gauz ühereinsiimme, oder ob sie die von Endlicher ihr zugeschriebene Verschiedenheit besitze. So- viel scheint aber aus. Allem hervorzugehen, dass es zwei Ar- ten geben muss, eine haumarlige und eine kleinere, ob ge- rade strauchartige, möchte ich dahin gestellt sein lassen, oder aur zu einem kleineren Baum, etwa wie der Wachholder un- ter günstigen Umständen, erwachsende, Ebenso darf wall wohl voraussetzen, dass die baumartige, grössere auch in ihrer Jugend verschiedene Blätter besitze, als im spätern Al- ter im Fruchtzustande, Von den Spceies inquirendar ist seit Eudlicher's Werke nichts bekannt geworden, Die eine derselben ist: W, natalensis Endl. Conif. p 34 2.4. Ad Port- Nail leg. Krausse et Gueinzins, Soll der PA, cupressoides ziemlich ähnlich, aber durch zierlichere Tracht verschieden sein, sowie durch lauter spitze, auf dem Rücken eine ‚Harz: 359 drüse tragende ‚Blätter. Die Frucht fehlte, die. weihlichen Kätzchen (fores gemmuliferi) standen locker ährenförmig. an den: Enden der kleinen Zweige. Das ist also gar wenig, und würde nur die Kenntniss der reifen Frucht hier hülfreich wer- den. Die audere nannte Endlicher: W. Wallichii Endl, Conit. I.c. n.5. Sie stützt.sich auf folgende Mittheilung des jüngern Hooker (Lond. Jeurn. of Bot, IV. p. Adi. v. J. 1845). Nachdem die drei ‚Arten der Gattung Pachylepis von Brongniart: P. Commersoni von Mauritius, P, oupressoides und juniperoides, beide vom Cap, genannt sind, fährt der Verf, so fort: Die letztere ist zwei- felhaft. und vielleicht nieht verschieden von der vorhergehen- den. Ausser diesen ist eine andere Cappflanze im Hooker- scheu Herbar, mit Namen Üallitris siricta Schlect. ms. (Drege), da aber die Schnppen dieser Gattung in ihrer Ge- stalt schr nach dem Alter variiren, kann ich das nnvollkom- mene Speeimen nicht für verschieden erklären. Dr. Wal- lich hat eine andere Pachylepis von Südafrika gesantt, welche gewiss von cwpressoides verschieden ist und welche die ©, sörieta sein mag, — Hier ist zunächst zu bemerken, dass der Name Gallitris strieta weder von mir, noch von “ meinem Vater gegeben ist, sondern von Schrader, wieman hei Endlicher S. 33 unter W. upressoödes finden kann, dass dieser Name sieh vielleicht aber bei von Drege ausge- gebenen Pflanzen finden wird, mir aber nicht vorgelegen hat, Sodann ist wichtig, dass Hooker nicht an eine Versohieden- beit der. beiden Linne’schen Pflanzen zu glauben scheint, und dass ich ihm darin beistimmen möchte, Es ist dabei noch die Frage zu stellen, ob nicht auch die früheren Namen in un- seren; Gärten gerade umgekehrt worden sind, so dass unsere itlinealischen Blättern beginnenden Pfanzen eigentlich Linnd's Cupressus Jmmiperoides oder I. africana Millex’s sind « 360 Die im botanischen Garten zu Halle als W, cupressoides' ‚kultivirte Pflanze hat an ihren unteren Theilen linealische Blätter, welche an der Achse angewachsen sich herabziehen, an dem änssern Ende ihres freien Theiles mit einer kleinen, weisslichen Spitze endigen, von welcher sich ein äusserst schmales, weisstiches Rändehen, um das ganze Blatt herum- zieht; da das Ende dieses Blattes sich etwas verschieden zu dieser Spitze verhält, so kann dies letzte Ende auch bald stumpflich- stachelspitzig, bald zugespitzt -stachelspitzig endend genannt werden. Die Unterseite dieser bis Y, Zoll langen und kann %, Lin. breiten, blaugrünen Blätter ist neben dem ver- hältnissmässig breiten, rundlich hervortretenden Mittelnerv je seitig mit einer Furche versehen, in welcher die Spallöffsun- gen liegen, und welche daher weisslich ist, während der Band sich wieder etwas verdickt zeigt. Sowohl diese beiden Längs- furchen, als auch zwei andere, von dem Bande des Blattes neben seiner Basis entstehende, laufen am Stengel abwärts, bis sich‘ wieder ein anderes Blatt ihnen entgegenstellt, und die Achse wird dadurch schwach längsfurchig, was sich besonders deutlicher zeigt, wenn die Blätter entfernter stehen und wen bei der Braunfärbung der Rinde die freien Theile des Blattes zuerst noch grün bleihew. Die obere Blaitseite ist fast Nach oder sehr schwach convex, and der Mittelnery ist sehr unbe- deutend bemerkbar. An den oberen Theilen der Pflanze sicht man nun theils ähnliche, aber kürzere, eiwa 2-—3 Lin. lau- ge Blälter, theils viel kürzere. Dadurch, dass die Spitze der Basis stark genähert ist, und die Unterseite durch die aufrechte Stellung des Blattes mehr nach aussen sichtbar her- vortritt und auf ihrer eouvexen Fläche auch wohl mit einem ovalen Harzbehälter verschen ist, wird das ganze Blatt ge- drongener, schuppenartiger, weniger abstehend wie früher, endlich ganz aufrecht und angelegi; damit vermehrt sich die 361 Verzweigung, wie dies stets beim Uebergehen in den frucht- oder vielmehr blüthentragenden Zustand in den Gatinugen, welche verwandt mit MWiddringtonia sind, der Fall ist, in- dem bald längere, bald nur kürzere Zeit verkürzte, schuppen- artig anliegende, meist opponirt gestellte und die Achse ganz verbergende, kleine Blätter der Geschlechisschnppen - Bildung an den Spitzen der läugeren oder kürzeren Zweige vorangehn, so wie eine ähnliche Schuppenbildung auch den Anfangder Zweige besetzt hält. Es ist bei diesen Planzen eben das Eigen- (hümliche, dass nach der Bildung von Schuppenblättern der- selbe Zweig ‘wieder zur Bildung längerer linealischer Blätter zurückkehrt, Wir haben aus einem andern Garten auch einen über fusslangen, ästigen Zweig erhalten, welcher durchweg mit linealischen Blättern von 6 — 8% Länge und 3/4” Breite besetzt war. ' Es wäre nach allen diesen Mittheilungen also wohl mög- lich, dass die Linne’schen Namen nur eine Species bezeich- nen, welche Früchte trüge, wie sie Endlicher bei MW. ou- pressoides beschrieben hat, und welche ich oben im unreifen und reifen Zustande beschriehen und auf Taf, I. Fig. 1. ab- gebildet habe. Davon wäre aber die einen grossen Baum bildende und den Coderbergen ihren Namen gehende 79. juni- peroides von Endlicher, mit innen nicht gekielten und nur % Saamen tragenden Schuppen, vollständig verschieden, und die ‚zweite Fruchtform, welche wir oben gleichfalls beschric- ben und auf Taf. I. Fig. 2. abbilden liessen, von jenen beiden auch sicher verschieden, gehörte zu einer der andern, eigent- lich so gut wie unbekannten Arten. Dieser aber einen Namen zu geben, halte ich für nicht gerechtfertigt, da die Zeit wohl Aufklärung darüber schaffen wird, die ich nicht zu geben vermag, . 362 N 1. Cupressus, (Hierzu Taf, IL.) Diese Gattung wird wohl sieis so beilehalten werden, wie sie L. C. Richard in seiner vortrefflichen Arbeit über die Coniferen..festgesteilt. hat. Man wird nur die Frucht, wel- ehe er Pericarpiun nennt, nicht bloss margine suhmembrana- eeo. umgeben, wie sie bei Ü. sempervirens ist, bezeichnen müssen, sondern allgemeiner margine plus minus alate oder membranaeeo; ebenfalls dürfte wohl vor dem Worte irregn- laria' voranzusetzen sein. mulua pressione in eodem strobile. Wenn man die Frage aufwirft, ob man die verschiedenen’Ter- mini, welche für den Pruchtstand der Coniforen vorgesohla- gen sind, beibehalten wolle, so bin ich wohl dafür, wenn man diese Bildungen nicht unter die Früchte einordnet, son- dern aus ihnen und andern Formalionen im Pfanzenreiche eine Abtheilung: der: Frachistände bildet, welche chenso gut als die Binmenstände einen Begriff bilden, der neben dem der Blumenstände steht, und bald mit ihnen übereinkommt, ball sich sehr ‘bedeutend "unterscheidet. Dass diese weiblichen Kätzchen von Cupressus aus Blattgebilden bestehen, welche, wie die Blätter selbst, zu zweien. gegenüberstehen, und be- hufs des Einschlusses der sich entwiekelnden Fruchthildung die in ihren Achseln-oder an ihrer Basis in Mehrzahl grup® pirt steht, sich zusammenzuschliessen vermögen, sieht man schr deutlich, wenn man einen solchen Fruchtstand von sei- ner Stielseite- betrachtet, wo. die Ucbergänge der kleinen Schuppenblätter in die Kätzchenschuppen zu schen sind, und wo man die verschiedene Ausbildung der Blattspitze als vor- schieden geformte Buckel oder Stacheln auf 5- oder sechs“ 363 eckiger Pelta sieht, und daraus entnehmen kann,. dass diese aun in der Mitte ungefähr stehende Schildverzierung keines- wegs.an:allen Pelten genau dieselbe sei, und dass man hier so wenig, als an- irgend einem sonstigen Blaltzweige jedes hei liebige Blatt des einen zur Vergleichnng ‚mit. jedem beliebigen eines andern herausgreifen darf, sondern dass man ‚gewissen- haft nur entsprechend. stehende. Theile in vergleichende Be- frachtung ‘ziehen dürfe: Von dem mit rundlich -erkigen Schil- dern. sich. deckenuden Fruchtstande der Cypresse,- welche unter diesem Schutze eine ganze Menge von Früchtehen beschirmt, kann ‚sehr. wohl der denkende Mensch den deckenden,. runden Sehild mit dem Umbo in der Mitte, so wig.den gegenseitigen Schutz: der-eckigen Schilder, wie die Schildkröte, zur Bildung einer gemeinsamen Beschirmung (der Testudo): im Kriege sich angeeignet haben. PR Ueber, die Stellung der Blumen zu em "Blatte giebt Baillon 8. 8 des 1. Theils seiner Adansonia folgende aus der Eutwickelungsgeschichte geschöpfte Ansicht. Die. Achse des Blüthenzweigs verhält sich bei Onpressus gauz wie bei Thoia und Satisburia,; nnd die Bravteen (ragen kein: weite- res Organ. Ueber jeder derselben schwillt die Achse etwas u... dann entsteht ziemlich fern von der Anheftung. der Schuppe and in der Richtung ihrer Mediane ein ‚kleines, diearpeilares Pisöll, ähnlich dem der Thuia, Aber bald enistehi eine ähn- liche Blume vor und unter Jer ersten, zwei. andere zur Seite, daun- umgeben andere noch mehr nach aussen und nnten die ersten in exceutrischen Kreisen, und ihre Zahl kann go ziem- lich weit- gehen: Man hat also hier eine axillare centrifugale Blnnengrnppe, etwas den achselständigen Knäulchen der La- biaten, Achnliches, die im Ganzen wieder, 'wie hier, eine Achre bilden, \ : ‚Ich. muss bezweifeln, dass die hier. durch .die Entwicke- 364 lungsgeschichte gewonnene Ansicht von einer Inflorescenz mit unterdrückter Achsenbildung und einer terminalen Blume Aus der Achsel eines Blattes, unter welcher Endblume dann wei- tere Zweigbildungen mit Eudblumen hervorgehen, also ähn- Hich der. der Labiaten, die richtige für die Coniferen sei, Man muss Joch glanben, dass diese Familie, so viel Absouderliches sie auch darbietet, doch einem gewissen durchgehenden Grund- geseize gemäss gebant sei. Wir schen bei den Blättern bei grosser Einfachheit der Form doch eine grosse Mamigfaltig- keit sich entwickeln, wovon die verschiedenen Structurmedifi- ealionen und die verschiedenen anatomischen Verhältnisse, welehe ‚sich in verschiedenen Lebensstufen bei den Bläitern voränden, Zengniss geben. Eine gleiche Einfachheit hat der Blüthenban, aber die Stellungen der Blithe zu den ihr nahe angehörigen Blättern und Achsentheilen bringen auch hier die Mannigfaltigkeit hervor, ohne dass sich ‚je axillare Achsen- fortsätze zeigen, anf welchen die Blume oder Frucht steht. Veberall ist doch in der Mitte der Axilia der erste Axillar- trieb, später um ihn die andern. Ausser der Verschiedenheit, welche die Zahl der Schup- pen jedes Galbulus (denn so können wir diesen Fruchtstand der Gypresse kurzgefasst nennen, bei welchem nagelkopf- ähnliche Schilder, von einer gemeinschaftlichen Achse’ aus- gehend, sich mit ihren Rändern verbinden, um die Blume zu Früchten auswachsen zu lassen und dann sich an den Fogen wieder zu irennen, am den vollendeten Früchten die Freiheit wieder zu geben) darbietet, zeigt derselbe auch Verschieden- heiten in der Senlptur der äussern Fläche der Pelta und in Betreff der ungefähr in oder meist ausserhalb der Mitte der- selben noch bemerkbaren Blattspitze, deren Richtung auch au den verschiedenen Schildern zu beachten, aber nicht an allen des Galbulas eine gleiche ist, Endlich zeigt sich, trotz der 365 aus dem gegenseitigen Druck der Früchte hervortretenden Mannigfaltigkeit der Form, doch eine bestimmte Neigung, den den Kern des Saamens einschliessenden Theil, welchen ich in solchen Fällen als Körper zu bezeichnen pilege, mit einem Nügelartigen Fortsatz zn versehen, welcher bei der Mehrzahl aller Coniferen zu finden ist und im Ganzen nur selten ganz und gar fehlt, . Zahl der Arten bei Endlicher und Gordon. Cupressus begreift in Gordon’s und Glendinning’s 1858 erschienenem Werke üher die Coniferen, „the Pinetum“ betitelt, von 8. 56 bis S. 72 sechszchn Arten, mithin sieben Arten mehr als Endlicher’s Synopsis Coniferarum von 1847, welcher ausser sieben fest begründeten Arten noch zwei für weiter zu uniersuchende erklärte. Beide Werke sind sehr wesentlich von einander verschieden, denn das Endlicher- sche ist durchaus streng systematisch gehalten, und überall ist darin gesorgt, dass Jeder, welcher es benutzen will, auch mit Leichtigkeit prüfen könne, oh die Synonymie richtig un- tergebracht sei, da die Citate der beireffenden Stellen nirgend vermisst werden; anders bei Gordon, welcher die Gattnn- gen alphabetisch an einander reihete nnd nicht minder die Arten in jeder Gattung, und somit nur ein alphabetisch ge- Grnetes Verzeichniss, von Beschreibungen nebst Vaterlands- angaben begleitet, liefert, bei welchem die Synonyme mit de- ren Antoren zwar auch genannt sind, ohne dass man aber den Nachweis erhielte, in welchem Buche und auf welcher Seite und Tafel desselben der Name, oder was sonst über die Aut gesagt sei, gefunden werden könne. Stellen wir die Arten der Cypressen nach den Welitheilen zusammen, in denen sie Sefonden werden, (e. bedeutet: enlta); so haben wir folgen- deg Resultat: 366 ser a nnch Endlicher’s Synopsis: v Europa. . " dsien Afrika e..horizontalis horizontalis ” fastigiata . fastigiata c.? on " tornlosa_ ©. gläuer " glauen N funehris 3 an eultae 5 21 nn nach Gordon’s Pinetum: Europa Asien Afrika funebris e, lusitaniea _ Iusituniea (variegata) €. sempervirens sempervirens (horizontalis) (variegata) ‚{mohstrosa)' j torulosa (viridis) ‚.(majestica) (nana) . Whilleyana - , 2 5 rn Amerika Beuthami Lindleyi sabinoides Coulteri 4 ‚Amerika aromatieä attennata Benthami excelsa Goveniana Knightiaua Lawsonjana Mac-Nahiana wäcrocarpa Nutkaensis . Uhdeana ' mn, 18. 867 Der Verschiedenheiten giebt es mancherlei, denir einmal trennt Endlicher horizontalis und fastigiata als Arten, welche Gordon vereinigt, zweitens wird die zu untersuchen- de ©. sabinoides HBR. zu Juniperus mexicana gebracht, und Cowlteri wird Kuightiana genannt und anch ©, Zindleyi dazn gezogen, nnd glauca heisst nach Miller Iusitanica: Danach verringert sich die Endlicher’'sche Zahl im 2, und ös bleiben nur 7, wogegen die Zahl hei@ordon mi ’9 grös- ser wird, als früher bei Endlicher, und die 16 iheilen sich in Asien'mit 5 und in Amerika mit 9 Arten, die sämmtlich in der nördlichen Hälfte dieses Erdtheils, besonders in den nordwestlichen Gegenden desselben ‘zu Hause sind, während Australien ganz leer ausgeht. Arten. Wir müssen zuerst bemerken, dass bei den Cypressen Verschiedenheiten der’Blattform nicht minder, je nach dem Al- ter der Pflauze, zu finden sind, als bei Juniperus und ‘vielen ändern Coniferen, dass man aher hier gewöhnlich nar' die zu- letzt auftretende Blattform, mit deren Bildung gleichsam die Zeit der Mannbarkeit eintritt, berücksichtigt, Ob diese frü- heren Blätter auch ans älteren Stämmen wieder hervortreten, wenn diese Stämme ihre Zweige auf irgend eine Weise ver- Toren haben, ‘sei’ es, dass sie abgeschnitten werden, oder dass sie, durch Insekten leidend, abgestorben waren, wid dann sich neuer Nachwuchs bildet, wie man 'es hei Juniperus' virgi- ana öfter ‘schen’ kann, weiss ieh nicht. "Die Blätter hei Enpressus senipervirens sind zuerst fäst linealisch, spitz en- ügend, an der Achso herablaufend und’ darch eine vertiefte Linie, da sie zu drei, aber’ nieht gaız regelmässig stehen, von einauder getrennt; 3 Lin, Iang, 1/, Lin: breit; olien Nach, Unten etwas gekielt, j j 368 » .. Was die europäischen Oypressen betrifft,: so werden sie von Einigen als eingeführte Gewächse, von Andern als zam Theil wenigstens ‚wirklich einheimische angesehen, doch ist ‘man darin ‚wieder. verschiedener Meinung. -Onpressus horizontalis wird von Miller als eigene Art aufgestellt und ‚durch die spitzen, wie Dachziegel über ein. ander Hiegenden--Blätier und die horizontal wachsenden Acste unterschieden. Man nannte sie von Alters her den männ- lichen Cypressenbaum. Miller sagt, es sei diese Art eine der..am. höchsten wachsenden, die in der Levante -das beste Bauholz gebe, im warmen, sandigen und steinigen Boden 82- p9anzt, unvergleichlich ausschlage, von kräftigem Wachstum und von Danerhaftigkeit in allem Wetter sei, so dass er den Rath giebt, sie an geeigneten Plätzen in England als Nutz- holz wit andern Nadelholz .anzubauen; denn das Holz sei von besonderm Werth, besonders wenn der Baum erst so gross gewachsen sei,-dass man. Breiter daraus schneiden könne. Es soll dem Wurmfrass und der Fäulniss nicht unterworfen sein, sei sonst für die Särge benutzt, in welchen die Athenienser ihre Helden verbrannten, sowie auch für die Muinienkisten: Die Ausdünstung dieses Baumes soll wohlthätig. anf: die Lunge beim Einathmen- wirken, daher hätten alte Aerzte des Mor- genlandes die Gewohnheit gehabt,. Kranke mit schwacher Lunge nach Candia zu senden, wo diese Bäume ehemals in grösserer Menge, gewesen sein sollen.- Bertoloni (Fl. Ital.. X. p. 277) sagt, diese Art komme gemischt mit ©, semper-, virens in Italien vor, sei ihr auch sehr ähnlich in Bezug auf Stärke und Höhe, habe: aber stets eine gelbliche Rinde (€ sempervirens aber eine aus dem Röthlichen ‚braune Binde), habe beständig horizontal-abstchende Zweige, von denen die unteren zuweilen hängend seien, - -Auch Blätter und Zapfen. seien Ähnlich, In Moris Fi, Sardoa (II. p- 546) wird Ce 369 ‚sempervireus : ünd 0. hoirizontalis. als. kultivirte Pflanze auf- ‚geführt, und ‚die; Unterscheidung. nar. von : der ‚Richtung. . der Zweige entnommen, nicht: von, den: stumpfen „und. spitzen Blät- am y "die... fast angedrückt bei der..erstern .seien,.. bei_.der etzteru: nur: locker, angedrückt., Wenn diese Angaben, auch aicht genügend: sind, um die Verschiedenheit sicher. zn-stellen, so würde. es;;nothweidig sein, Aussaafversnche zumachen, sine die. Wahrheit: zu. ergründen, 'Nach der von London mit- getheilten Abbildung (Arbor. Brit. VEIL tab. 307, ein 21, F. „höher Bauminit .8 4,” Stammdurchmesser), begleitet: von eini- ‘ geh: Zeichnungen der Zweige und einer Fracht; dürfte diese jefzterö. vonder 'auf ‚der vorhergehenden ‚Tafel abgebildeten, kngeligentder: gewöhnlichen Cypresso hinreichend verschieden erscheiien, aber: auch’noch nicht reif sein; übrigens ein Rück- »tg>entworfenes Bild, welchem nicht viel: Vertrauen :zu-scheh“ kei ist, der. Galliulus sehreint aus 40 Schildschuppen. 'zu :be- „stehen, unit: die- Spitzen erscheinen: auf: ihnen. :als Sache Drei- »gckey. bei »der. pyramidalen: Form aber als koische,s- kurze »Bifabenheiten, Lo üdon:aber führt in seinem grössern Werke "sArboreturn- et: fruiticetum Britannionw, obwohl 'er-die hori- xöntelis als .Värletas 2 unter ©, seinpervirens: anflührt, doch ‚ Nöhrere.- Zeugnisse -an,: welche wohl beweisen;+ dass diese späreig-ästige-Oypresse--eine "sich- trew. bleibende Art sei: In den Nonv.«-Du: Ham. 3.:1P 6 steht nämlich, dass sich in Moit- Pellier. ein! hübsches Exeinplar. dieser’ Cypresse- befinde, wel- „ches aus der Levante.-erhalten ward, Saamen trägt, der, wie- sÄtg ausgesäet, dieselbe :Pinnze ‚gab. : Feiner :wird..das' Zeng- Miss yon. Mi; Fougeraux: angeführt, “welcher in::der-K. ‚Ackerbängesellschaft »au- Paris. eins Abhandlung. im: J; 1786 Virgeitagen: hat yin welcher : ;Die:.Spitze liegt sehr exgentrisch: nach oben, :und hat lies @esialt- einer ‚frei..hervortretenden, nach aussen gebo- genen, ;dar -Qutere ebenfalls: conrexen, nach innen mehr oder nniger -gehöhlten,:stampfichen: Sehuppe; nach ihr hin ziehen sich-voh:: der Beripkerie: unregelmässig strahlig - verlaufende, erhabene,;« durch zwischenliegende:Vertiefungen- noch deutlich werdehde: Falteng: die sieh stellenweise in kleine Runzeln their keny-wabei:von. den ‚Bändern .der Spitze’sich ein Paar- Falten al& ;Korisötze. von. deren. Rande ;herabziehen, so dass diese Spitie wacht unten -etwas:kappenförwig aussieht, Der-Band deriSchufipe ist: eiwäs.:erhaben umsäumt und etwas gelappt. AmgGtunde- der Schappenstiele. sieht. man: in. den Längsfur- shan-dexselben die;ischmalseltiptischen Ansatzstelleu der Früchte, welche:sich «durch graue Oberfläche :von dem übrigen kasta- hlenbrannen. Grundd. abheben, zwischen. den hervorspringen- den;:vam Grande.his zum-Bande anfsteigenden Rippen. Die Fryeht..iet. kastanienhrann , Aachgedrückt, in der Mitte dicker, am.:Grunde'; gesinizt,. :von ‚hier aus.mi 2 wenig durchsichti- 80h: Plügelfortsätzen : am-:Bande bis zur stumpfen Spitze be- 8026; und. dadurch; raudlich, übrigens verschiedentlich ge- bogen Pe: ausserenropäischen- Cypressen kana ich nur überseinigeximexieanische Miltheilungen machen ; unter diesen Tonüglichr vonwderz. welche: ich Srüher schen .zweifelnd für | 376, Cupr. thurifera, Humb;: ansah, die .jetzt.tder-aGastunguchar” mac, — angehört, während di. von:Sobiede. und:damg, teri mit sabinoides “ zweifelhaft Arten ans ; Mexico. .e ‚Bonkami, Endl, Srme Conit 259. n6, ramuli uk. longe mucronatis, "Dazu wird mine ?Cypr thurifera H,, Lim, XH.' 498, gesetzt, Benth, 34.6 PracE non Humb. w ale Vaterland: Mes grün h der ngend. Zweige lang, and, ausgebreitet; und. Mach, ; Asstehen. vierseitig, schlank, und meist sehr gelügelt.” Wipfel, BR ; , 5000 — 7000° Höhe, besondere auf den Bergen v von jo gueo und Tlalpuxahua. Zuerst von Hartweg entdäckt “und von: Bentham sals-Guprs. thirifera: Humb. beschrieben; weh cher Fehler von Endlicher entdeckt, and: daher. 'der Nam. ‚ ST. 6s:Benthamnisgögeben‘ wurde, Nutzholz feinkörnig und aus- ee :Ist ziemlich hart. “ Man“ et hieraus, dass” Gordon weder ‚die Liniaea "welche von Schiede, dem ersten Finder dieses nach welchem Endlicher ihn. wohl hätte benenneit ängegeben” sind. ‘Bei der Vergleichung unserer Exem- ı diesen. vorstehenden "Angaben ‚dürfen wir x die, Dia- ‚weil Lindiey sie Sälschlich auch für ©. Bartfera sch ten’ hate, und die auch zwischen Angangueo und han wie ©, Benthami wächst, giebt; : sondern auch as Go #don sagt, bei dem wir eine ©, Kazghtianu finden, mit welcher Gordon sowohl. ©. ‚Löndleyi als Coulteri ‚Forbes (auch das Einel, Wobarn. 190, elegäns der Gärten und thurifera Knightiana einer Ant, vereinigt, ‚ohne „den früher gegebenen "sich, » ist der Name C Coulter: Forbes Mir fehlen zur Ent- siden- Dingntsen: bei Endlicher hervorgehenden Unterekeidungmerkmals, sinds: j 5 378 „3 6 Benthamä:hat mindlithe, abstehende Aestehen; locker sehindelige Blätter ohne Kiel; : Schildzapfen "von: 5 Durch: messer, deren Schuppen. runzelig, etwas harzig,.lang stachel- spitaigsind. 00 0. mn n En ; ©", Lindleyi hat vierseitige, gerade Aestchen, dicht sühl? delige Blätier mit einem Kiel; Schildzapfen. von 8 10% Durchmesser, ueren Schoppen blangrün, ebeii sind und. kurs stachelspitzig. j \ "Was ist aber "hier kurz oder lang, muss 'man fragen, vs “ EN wenn man Exemplare vor sich hat, bei denen ‚die Länge d lie: ser Spitzen, wie: das bei mehreren Cypressen vorkommt an den verschiedenen "Schildzapfen eines Zweiges nicht „gie h ist, dh; wenn man die in gleicher Lage mit einander" ver- gieiel Tas Auch, Gördon’s längere Beschreibung ‚giebt hier Keine Auskunft, and man muss sich‘ also an ie andere erde Charactere halten. \ Gupressus Benthami End), Die vorliegenden Exemplar sind von: Schiede gesammelt, theils im, März 1831: in./mour tium jugis inter Mexico et Cuernsraca, reg.. frigida;- Iheila bei.;8. Franeisco, corea. de. Jenango,. - Ueber. die „Grösse ‚iel kein Notiz beigefügt, Die bis fusslangen Zweige-sind-scht dicht verästelt. ‚Die Blätter ‚stehen opponirt, ‚in 4 ‚Reihen, am den jüngsten Aestchen. sehr dieht üher ‚einander greifend so dass hier, die. Reihen deutlicher hervortreten; die. Blätter; ;sind aus eyförmiger:Basis. hald kürzer, ‚bald . länger, ‚die «Spitze der letzteren: dadurch. entschiedengr. zugespitzt, aussen, convaX aber so, dass, eine, ‚stumpfe. Kante auf dem ‚Rücken. von!der Spitze bis zu der in der Mitte etwa befindlichen; bald grögserii bald kleinern ‚länglichen, ‚eingesenkten Drüse. geht; die-Spitze des Blaties: nicht: nach innen; gekrümmt wid angedrückt;; son dern’ frei: heryortretend«, : Die: grösseren; ‚entfernte‘ stehenden 39 Biätter'verschimälerh sich —- theils :gleichmässig 'bis Zur Spitze ausgehend; theils endigen sieaus ‚breiterer Basis "Ausgehend, dutch eine: stärkere. Biegung iin. eine: dann! kürzere :;Spitze; Bs'ist-natürlich, dass. je nachdem die kleineren, diehtzeiligon Asstchen überwiegend. vorherrschen, oder,‚weniger .hervortre- ten entwickelt sind, das, Ausschen eines Zweiges ‚oder..aller Zweige eines! ändern Banınes, in. Einer ändern ‚Ogrtlichkeit entnommen, auf den ersten Blick verschieden. erscheint, ;:sioh aber hei genauerer Betrachtung nicht nnterscheiden lässt. Dadhrch, dass an älleu vorhandenen Zweigen reife, Frucht- stände' vorhanden waren, kam ich aber zu der festen Ueber- zeugung ‚ dass ich nur eine Art vor mir habe, and zwar die € Benthami Endi.; dass ferner, wenn ich der Bestimmung von Garienexemplareu Vertrauen schenken dark,“ 6. Kuightiana Benny e eine andere Species ist, ‚schon an den Blättern dadurch unierscheidbar, dass die letzte Spitze des längern und daher schwaler erscheinenden, auch kiellosen Blattes meist nach Ansben ‚gebogen ist.: Endlich. glaube ich‘, dass auchtein klei- ues-Exemplar einer als O: Ehrenbergiana bezeichneten Pflaii- zey“welches: Tch von. meinem: verstorbenen‘ -Freimde: Professor Kunze:-äus item-Leipziger. botanischen: Garten 'erkielt, auch dieselbe-"Arti sei, welche. dort “aus Ehrenberg’schen Saamen “rzagen:war, dınd (das Bigentbümliche- hatte, dass sie, Wie 88° heinfuniperds- Arten. Täufig vorkommt, auch. wacholder: &rlige,rziin dreien-sstehendey' lindarische, "zugaspitzte“ Blätter Anbanderen Zweigen trug, wie jek:dies glaube ‚annehmen: zu Wüssen,stda scheiderlei Zweige mit’. einem Namen. bezeichnet; in: Papier:eingckapselt,: zusammen mir: zugingen.” Ob. die:vön Gordon Xereinigten''Synonyme wirklich einer"Art angehören, dlrtwelchen-Namen: sie-führen müsse; wermag ich mit dem ih: vorliegenden Material nieht: zu ‘entscheiden; und“füge nur Ndhhrtie: Beschreibung.der «reifen "Galbult ven :C-.Berithamt 380 züö.der'hierbei-gegebehen Zeichnung -derselbeni-Wie ‚beirallenf stehen die -Schildäapfen anf. den: Spitze: kleiner ‚Aestchen;: weis che: mit gewöhnlichen: Blättchen beginnen, » denen . dann ‚unter dem‘; Zapfen anders;: breiter -werdende, mit einer..besonderd sichtabsetzenden: Spitze versehene: Blätter. folgen,..van deneh die=6 bis 10.:letzteny..d.:h. die.3, .4 oder. 5:!letzten Paard fruchtiragendd:sind, Die-Zapfen varliren danach in. der Grösse; und: die: geöffneten; welche-ich :allein, aber.in ziemlicher-Meik gej'vorkir.habe, zeigen ‚mir eine::Länge von 6 Lim 4 vorsichenden; Spitzen sind. dabei .mitgereöhnet) -bistzu 9:Tin; bei’eiher Breite ;” welche: fast!iimmer 6 Lin. hetnägt;, sie :sfnl within in diesöm+Zustande. (and gewiss auch nicht früher; wein sie geschloshen sind) nicht alle, kugelig,-. sondern vanck oval“ Die::Schildcheny-. welche :nach:ährer: Lage :ebenfalls, au Grösse-yariren;':haben: eine -smregelmässig- stumpf +5 - eekig® Plattö‘;- uf swelcher.näher ‘dem obern -Bande, exoehtrisch,.der sogenannte Scheitel sich erhebt,ıweleher.-höchstens«f- Lih, hervorstehl; undzein:hervorsichendes, flaches;:saber an: seilier öhern"Seite convexes’, an sefier -unlernr.eoncaves, oben %VWAr: abgerundetesyi.:abön:idoch: in .densMitte ‚eine - spitze. Biker bil ende. Schüppchen, dirhineine ‚Blattspitze ist, ‚von deren Seit terirändern-.sich:seino.verhabene‘ Leiste: mit: den: Liingsrünzelh verhindet welehe «son: beiden: Elächen ‚der ;Schuppe "ind von der: gänzen; etwas "&ihabeheh ‚Stellö, wo. sie freis.hervortritl; nah. dem::Rande strahlonärtig, häufig:wollig gebogen, old unter“ spitzen‘ Wänkel:»sich : theilend; nach: dem: Bande,der Peripherie:sichslaher seiwas mehr »von einander." entfernen; verlaufen, !so.jeduch ;..dass die: Runzelir;-welöhe:.vonrdet u“ tern ‘Seite: der Spitze sich Hiprabziehen,- öfter im einer siel'von dieser .eonvaven -Seite;weiten fortsetzenden Höhlüing TortZichei; was.. flerilis genänhten Art, während die anfrechten: Zapfen {ielei- Her, als die von P. rigide) ‚mit unbewaflieien Schuppen .c ‚oni- weder Hoch. sehr ünvollkömmne. junge’ von ‚dieser, oder alte vonder" neneh. Art: sein müssen, . welche ihre Spitzen verloren haben... . on Zr ‚ Pinus aristata: n. sp. Mittlerer. oder niedriger. Baum, mit dicht gestellten Büschein. von fünf Nadeln, welche ll» lang, ganz spitzlich aus: der Ächsel der mehrere Jahre blei- henden Kunspenschuppen -(perulae);; kommen , mit.;scheidigen; Stunpfon.hald;abstehenden, aparrigen, dapn ganz abfallenden Blätern; männliche ‚Kätzchen, eyförnig, „mit 4-blättriger-Hülle 384 in.dem Winkel, einerBraciee; welche eyförmig, zugespitzt blei» bend ist, gestielt stehen;.:der.'Antherenkamm: nur .dürch. einen einzeinen.kleinen Nabel. oder ‚deren zwei ausgedrückt ;.:.weib- liche Kätzchen. aufrecht, :krautig-stachelig,: schwarz. pupurn; Zapfen eylörmig, wagerecht, . violett - braun; : die: Schuppen verlängert-keilfürmig, mit einer rhombischen, wenig..ge- schwollenen, queer gekielten, anf der Mitte. des kleinen. Na- bels kurzen Granne; Saamen doppelt kleiner als ihr sohief- amgekehrt eyförmiger Flügel. . u... 2.20 4 Wächst auf alpinischen Höhen, zwischen 9200. und 11600 oder 12000 F, Höhe, am Pike’s Peak und den hohen Ber- gen der Schneckette; Dr. Parry 1861 und 186%,.Hall.und Harbonr (Coll,.n. 530) 1862. Auch an. den ‚Höhen dus Coochetopa Passes, fast 3. W. von Pike’s Peak (Höhe, über 10,000 F.);: wo.Cap. Gummison sie 1853 entdeckte,..nach den Exemplaren 'ohne Frucht (s, Pac. R. B. Rep; I. p.180); wenigstens :waren..die "Blätler;;; welche. ich vergleichen konnt, die unserer Pflanze, Ende Junisund Anfang Jali bühend’;Am besten in’'den höheren Gegenden blühend und nje-unie Fübs- berabsteigend;. in ‚den niedrigen Ketten’ nicht. soxg1l ihre Früchte reifend, -als duf:den. frostigen Höhen,: bezeich- net..diese wahrhaft -alping-Art -— in. dieser. Beziehung ‚ein;Be- Fräsentant der europäischen: P, Pumilio — das höchste Var kommen von Batımkolz auf ‘den Gipfeln-des, Golorado..Gehir- ges.’ An geschützten Alhöngen: wird: sie 40-50. Fi hoch:bei 1% F, Durchmesser, aber ein „sparriger, niederliegender; fast 'kriechender ‘Busch anf 'den-“kalten: Höhen, der ‚hohen Rücken, | Die’ Binde ist-.düm und schälig; fselbet in allen Bäuinen nicht nchr. als 3— 4-Lin; 'diek, voneiner licht. gran lich- braunen Farbe;. die der. jungen Zweige kahl,;mit: zyielen grossen Blasen, welche-ein. klares, Hüssiges: Balsamkarz halten und öwischen. dns nlten.:-Tiagen ‚erhalten «.bleilen gen 385 Das Holz ist 'zähe, weiss, nicht sehr harzig, von -gusser- ordentlich schwachem Wuchs; so dass ein kleiner, glattrin- diger- Stamm von’ 13 Lin. Dürchmesser ungefähr 50 Jahres- ringe, zeigte,. alle zwischen 1/,—%/g, "Lin. breit, 'die’schmial- sten-aus 3.— 6, die weitesten aus 15: 20 Zelllagen besie- hend, jede Zelle von 0,007 Lin, Durchmesser, Ein Baum von ® Fuss Dicke würde also nach diesem Verhältnis ein’ Alter von über 1000 Jahren anzeigen; aber die Jahresriage von grösseren, in vortheilhafteren Lagei gewachsenen ‚Bäumen sind: bieiler; ‚und wenn ein Exemplar, von Dr. Parry ge- sandt,nicht falsch bezeichnet ist, zuweilen so breit 'als Y, Lii.,:s0 geben die grössten Bäume ein wahrscheinliches Alter von 590 — 800 Jahren. . Aeste ausgebreitet, schr oft einige von ihnen gedreht, verkrüppelt oder tod, Die grösseren Zweige und selbst der Stamm oft mit jungen Zweigen oder Sprossen. bedeckt, welche des alten Stammes Leben zu er- halten scheinen, Die Blätter drängen sich aus den Achseln von eyförmigen, zugespitzten, zerbrechlichen, zuerst Hichl- braunen Schuppen, welche, länger als die Blätter bleibend, die Zweige mit ihren rauhen, schwärzlichen Veberbleibseln hedeckeni.: Blätter lieht-grün auf.beiden Seilen,- ohne weisse Pünktchen, meist mit zahlreichen Ausschwitzungeni von weissem Harz; gewöhnlich aufwärts gekrünmt, ‘an den Rändern und tom. Kiel:ganz, plötzlich spitzlich; stärker hei fruchiträgen- den Bäumen, schlanker bei solchen Bäumen, welche vorzugs- weise: :mähnliche Blumen’ hervorbringen; in sehr kräftigen Exemplaren 1Y, und selten sellist 1%, gewöhnlich ungefähe t Zoll lang, an unfruchtbaren Zweigen - straff und wagerecht stehend; so dass die Zweige: das ‘Ansehen inancher Schuh® hürsfen haben, - Die: Scheiden’ bestehen aus 7 — 8 oblangen Schuppen, mit ‘gewimperten Rändern angedräckt und eine 3 >=4 Ein, lange Scheide bildend "um das’ junge Blatt, gleich, Br Bil 45 Mon, 25 386 sick spreizend und sparrig, im. zweiten oder dritten Jahre abi fallend. Mehrere lanzetilich- zugespitzte Schuppen (perulae), umseheiden den nntern Theil der jungen Schosse; kürzere und breitere Bracteen tragen in ihren Achsein die ‚männlichen Kätzchen, die zunächst folgen. .Die Kätzchen hilden zusammen eine sehr kurze Achre oder fast Köpfchen, 6—8 Lin, lang; oft ‚bleiben diese Köpfchen an der Achse 2 oder selbst 8 Jahre. mit wenigen Bündeln. von Blättern über sich‘ stehen, und bekommen so. das Ansehen einer beblätterten Aehre- von 1—1, Zoll Länge. Uusere Figur stellt dies Verhältniss nicht: deutlich vor, sondern sie. zeigt die zahlreichen:nackten Zwischenräume, welche in früheren Jahren von männlichen Blumen ‚besetzt waren, Ich habe Zweige. gesehen, welche 16 solehe..nackie Stellen hatten, was beweist, ‚dass Blätter 46 Jahre. dauern können, eine bei den Kiefern unerhörte: Thai- sache, da man von ihnen sagt, dass sie nur 3 Jahr dauern Das gestielte, ovale Kätzchen, von 3—4 Lin, Länge; hal ein eignes Involuerum von 4 Jägglichen Schuppen oder.Bracteon yon gleicher Länge, Es scheint, dass das Involuerum. des männlichen Kätzehens und’ die Gestalt desselben. und. der Ai theren, sowie sie der Frucht und des Saamens, Charaotere yon. Wichtigkeit für, die Unterscheidung und Anordnung: der Speojes-bielen,.. welche ‚bisher vernachlässigt wurden, wahr: scheinlich ‚weil..die frische, lebende Natur nicht so Neissig Studis ward, 'als die trockuen. Mumien der Herbarien,. md diese - enthalten ‚so wenige gut. blühende Pinus - Specimina; Die, Zahl der: Biölter, auf welche man so oft bant, ist nue.ii zweiter Beihe in Betracht zu ziehen, und leitet oft fehl, ine dem sie die natürlichen Affinitäten zerreisst, sowie unsere Zit- beinnsskiefern mit 1 — 5 Blättern, oder die Pinien- Kiefer! (P. Pinea, P. Sabiniana, P; Torreyana) mit 2 —5 Blätter P» sylvestris. hat cin. eyfürmiges; 3: Lin, langes. Kätzchen, .. : .. 387 mit einem: Involgerum von 3 gleichen, lanzett- linealischen, spitzen Schuppen in der Achsel einer lauzetilichen, zurück- gebogenen Brastee, welche mit dem Kätzchen abfällt; die An- there hat einen kurzen, fast ganzen Kamm. .D, austriaca bat ein eylindrisches, gekrümintes Kätzchen, 1%/,” lang, mit einem Inroluerum von ungefähr 10 sehr ungleichen und bei- aahe zweizeiligen, ovalen Schuppen in der Achsel einer linear- lanzettlichen, zurückgekrümmien, bleibenden Bractee; die An- there..hat eine halbrunde, ganze Orista, gross genug, um ‚den Körper der Anthere in dem noch geschlossenen Kätzchen. zu verbergen, so dass dies ganz wie ein junger.Zapfen, aussieht. Grista der Anihere kaum durch ein Böckerchen !angedentet, kleiner als in irgend einer von mir untersuchten Pinus- Art. Weibliche Kätzchen einzeln oder zu zweien ‚nahe. am: Ende der: jungen Sehösse, borstig durch’ die lanzeitlichen,-begrann- ten, :aufrechten Schuppen, von purpur-schwarzer Farbe. Zapfen oval-stumpf,. 2, — 2", lang, ungefähr halb so Ireit jm Durchmesser, oft mit Harz wie mit Firniss bedeckt; ihre purpur- braune oder sehwärzliche Farbe wurde anch. in einer ‚Gruppe .alpiner Kiefern vom Popocatepeil mit 3 — 5 Blättern, welche R.oozl entdeckte, gefunden. Bracteen wie bei ‚allen Pinus, - nicht. ohliterirt (evanidae), wie ‚gewöhnlich gesagt- wird, aber sehr. verändert und beinahe ‚nakenntlich, nebr oder weniger verdickt. und zum Theil mit ‚der Basis der Schuppe verwachsen; in unserer Species nur; ‚der obere, stumpie, stachelspitzige "Theil membranös und frei; ‚Schuppen 40—15 Lin. lang und. 4-6 Lin, hweit an ihrem hervortre- genden Theile; Querkiel der rhombischen, fast; Jachen. Pro- tuberanz der Schale sehr sichthar; die schlanke ‚Stachelspitze ‚oder .‚Gramme von dem schmalen, vhombischen Centralknoten 3 Lin, lang anfwärts gekrümmt, zuletzt gedreht und leicht »bgehrochen, hat den Namen für die Species geliefert, ‚Saamen 25% 388 fast 3 Lin. lang, mit dem umgekehrt -eyförmigen Flügel 6— 7 Lin. lang; Embryo in allen untersuchten Saamen mit 7 kurzen Cotylen gefunden. Im Systeme gehört diese Art zu Endlicher’s Section Pseudostrobus, welche mehrere mexi- eanische, einige centro-amerikanische und eine einzige west- indische Art enthält; sie ist der einzige Repräsentant dieser Gruppe in dem Gebiet der vereinigten Staaten. Es wird diese Art durch 2 Tafeln illastrirt: auf Taf, 5, ein Zweig mit ein jährigem Zapfen und hervorbrechendem Lanbzweige, "dessen Schuppen verschielenartig abgebrochen sind. Taf. 6, zeigt den reifen, jungen und alten Zapfen nebst Schuppen, Saamen, Embryo; dann die männlichen Kätzchen, einzelne Antheren and Pollen, endlich einen Blattbüschel, jung und alt, nelist Blattdurchschnitten. - Eine andere 5-hläftrige Art der Felsengebirge, welche zuerst vor 40 Jahren aufgeführt wurde, aber bis jetzt sche ünvollkommen bekannt geworden ist, ist: P. flewitis James in Long’s Exped.2, p. 27. n. 34. Tor- rey in Ann, Lye. N. Y.®, p. 249. Ein mittelmässiger oder höherer. Baum, mit dicht gedrängten, zu 5 stehenden, fast 2 langen, starren, ganzen, spitzlichen, aus den Achseln. von Iauzeitlichen, abfallenden Knospenschuppen Aervortreienden, mit scheidigen, 'stumpfen, lockeren, bald verschwindenden Schuppen wmgehenen Nadeln; mit männlichen Kätzeken, wel- che eyförmiß: sind, ein fast 8-blättriges Involnorum ‚haben, und. in der Ächsel einer lanzeitlichen, offen stehenden, abfälligen Schugpd sitzen; der Kamm:der Anthere kleiner, unregelmässig eingeschnitten-gezähnt; weibliche, aufrechte, sparrige Kätzchen fast wirtelförmig anf kurzem Bltuhenstiele, welcher mit breit- lanzettlichen, spitzen Knospenschuppen dicht ‚besetzt ist; - die Zapfen eiförmig-oylindrisch, sparrig, horizontal oder abwärfs gebogen ‚stehend; aussen röthlich-braung Sohnppen aus’ kat2 389 ‚keilförmiger Basis schr breit, kreisrund-rhombisch; die Apo- physe convex, halhrund, mit verdicktem Rande, und kleiner, fast-rhombischer, unbewehrter Fläche; Saamen gross, umge- kehrt- eyförmig, ohne Flügel, und gekielt, Auf dem Felsengebirge von Nen- Mexico bis zum sten Parallelkreis, die subalpinen Abhänge beseizend, nie ganze Wälder bildend, in den niederen Höhen verbunden mit P.con- torta, bei der Annäherung an die alpinen Distriete sich mi- schend mit P. aristata (Parxy’s Noten); auf.den Sandia- Gebirgen in Nen-Mexieo, von 12,000 F. bis zum Gipfel, .Dr. Bigelow; Gebirge von Santa Fe, A. Fendler (N, 832); Colorado, James Parry, Hall et Harbour (No. 599); Laramia- Gebirge, H. Eugelma un; Gebirge von dem Platte- bis zum Bärenfluss (N uttall), Windfuss-Gebirge, Fremont; Big Horn- Gebirge und Gebirge der Quellwasser des Schlan- genfusses, Dr. Hayden; bis zur britischen Grenze, Dr. byell. Nuttall’s Figur in seiner Splva, Taf. 112, ist sehr arınselig und seibst ganz unrichlig; noch konnte ich nieht erfahren, dass irgend ein Exemplar dieser Art in dem Herbar des Hrn. Durando oder der Akademie der Naturwissenschaf- {en gewesen wäre, glaube jedoch, dass er nnsere Art ge- sehen hatte, P, flexilis, der amerikanische Repräsentant von P. Combra in der alten Welt, ist ein mittelgrosser Baum, gewöhnlich 80— 50 F. hoch, doch sah ihn Fendler, eine ste Autorität, bei Santa FE 60 — 80 F. hoch, Dr. Bige- low’s Baum, von 100 — 130 F. Höhe, am San Franeisco- Gebirge (Bot. Whipple p. 20) muss einer andern 5-nadeligen Ari angehören, In Colorado ist er ein hübscher Baum, wit sich verschmälerndem Stamm und ovalem Umriss, beinahe vom Grunde sich verästelnd, die autern Zweige horizontal, die bern aufsteigend; Holz weiss, hart, Jahresriuge Y— YO Un; breit, im. Durchschnitt Y,,- wird in 250 — 300 ‚Jahren 390 ungefähr 1 Fuss diek,'Nadeln nach der Spitze der sehr bieg- same Aeste gekrümmt, 5 — 6 Jahre bleibend, gewöhnlich 1’, —®2%Y,, sehr selten 1 — 3 Zoll lang; Scheiden ähnlich denen von P. Strobus oder P. Cembra, 8 Lin. lang; abfal- end. Männliche Kätzchen 4— 5 Lin, lang, eine dicke, 10 —1% Lin. lange Achre bildend, Zapfen fast cylindrisch, ai Ende dünner werdend, 4— 5 Zoll lang, % 7. im breitesten Durchmesser, auf kurzen Blumenstielen. Schuppen 12-14 Lin. lang, 10-- 12 Lin, breit, sparrig, einige unterste herab- gebogen, fruchtbare mit tiefen Eindrücken für die Aufnahme der .Saamen, auf der obern Innenseite und hinten; die letzten Höhlüngen zum Theil’ gebildet durch die grosse (4 — 6. Lin: lange), holzige oder fast korkige Brautee; Saamen 4 —5, seltner 6 Lin. läug, unregelmässig-eyförmig oder ümgekehrl® eyförmig, Flügel sehr klein, nicht abfallend, noch der.Schuppe auhängend, wie in P, Cembra, P, edulis u. s. w., aber auf einen bleiheuden Kiel am obern Ende und der äussern Kante des Saamens redueirt, Embryo mit 8 oder selten 9 Cosylen. . P. albicaulis; P, cembroides Newberiy, Pac. B. B. Rep. 6, Bot. p. 44. c. ic. non Zuce., eine alpine Art vom Cascade - Gebirge in Oregon, mag eine westliche Form von dieser Art sein, obgleich ich geneigt bin, sie als eine ver- schiedene, und’ in der Mitte zwischen B, ‚Jezilis und P. Gen- bra stehende Art anzusehen, unterschieden durch die Naumi- gen Zweiglein, durch wenige zersireute Zähne an den Rän- dern der Nadeln, und besonders durch die kurzen, ovalen Zapfen mit dicken, sparrigen Schuppen, welche ‚mit einem Knopf endigen, _ Der Name ist von der Rinde des Baumes genommen, welche so weiss wie Milch ist. Während ich die Coniferen der. Felsengebirge strdirtt, ward ich daranf_geführt,.. die :Charactere. der verschiedenen 3 Typen zu stndiren, welche Linne unter seine Gattung Penus begriffen ‚hat. Der grosse Meister hat es eine Zeit lang selbst für riehtig gehalten, diese ziemlich unpassende Masse. zu thei- len und Abies von Pinus zu trennen, hat sie aber später wieder vereinigt, Seitdem haben viele Botaniker diesen inter- essguten Gegenstand untersucht, und während einige der höher stehenden — ich erwähne von ihnen nur Endlioher. und Hooker.—— die Linne’sche Fassung beihehielten, haben an- dere. von nieht geringerer Autorität. es für natürlicher gehal- ton, die schon in den Sprachen der Völker gemachten Unter- schiede und einige der schon von den älteren Botanikerh an- genommenen anzuerkennen. Der erste, welcher durchgängig fie Frage prüße, war Link, welcher. (Linnaea XV: 1841) 5 Gattungen eharasterisirie: dbies, Picea, KLariw, Cedrus and. Pinas. Endlicher (Syn, Conif, 1847) trennte ferner Links Picese desciscentes unter dem Namen Tenga;' alle diese. als Unterabtheilungen der Gattung Pinus beirachtend. Carriere (Traite des Coniferes) nahm Links Genera mit Endlichers Zusätzen an, ohne weitere Entwickelung ;ibrer unterscheidenden Charactere. Meine Nachforschungen ‚lassen mich Carriöre’s Ansichten annehmen, indem die sechs Ge- nern fester begründet werden, — gleichwohl nieht ohne eini- ge Zweifel, wie es aus dem Folgenden scheinen will, indem ausser den Characteren, welche ans den” Befrüchtungsorganeu abgeleitet werden, in einer Hinsicht wenigstens die vegetali- von Charakiore dazu geführt haben, zwei augenscheinlich "nicht sehr nahe verwandte Gatiungen, Zarixr und Tsuge, zu terscheiden, während andere, die man nahe verwandt. glaub- te, wie Pioea’ und Tsuga, oder Larix und Tedrus, weit von einander in ihren wesentlichen Obaracieren entfernt stehen. Andersoits gehen die Charaotere der Fructification und Vege- Intion so gut zusammen, dass sie sich wesentlich gegenseitig 392 ‚bestätigen. und die generischen Unterschiede fesistellen. Ein interessantes Factnm ist es, dass die Pollenkörner von Abies, Tsuga und Picea die grössten sind (in 4 Arten 0,053 0,060 Lin; im längsten Durchmesser; die von Larix und Ce- &rus kleiner (in 2 Arten 0,042 — 0,043 Lin.), und die von Pinus die kleinsten (in 4 Arten 0,034— 0,038 L.). Werden die Charastere der Vegetation nach allem die der Fructifica- tion überwiegen, und werden wir in die alten Tournefort- sehen Ansichten zurückfallen und drei Gattungen anerkennen: ‚Abies mit einfachen Blättern und grossem Pollen ; Darir mil gedrängten Blättern und mittelgrossem Pollen, und Pinus mit büscheligen, umscheideten Blättern und kleinem Pollen? Ieh’habe mit Du Roi, Link und Entlicher, gegen Linnes; Lambert’s und Loudon’s Autorität, den. alten Plinianischen Namen Picea (Peehbaum) für die angenommen, welehe 4-kantige Blätter, hängende Zapfen haben, deren ur sprünglicher Repräsentant der wohlbekannte Pechbaum von Europa, hier gewöhnlich „Norway Sprace * genaunt ist; den Namen: Abies auch im Plinianischen Sinne denen mit flachen Blättern und anfrechten Zapfen, dem Firtree ertheilt. Abletinene verae. FE I. Fructificatio anna. an Squamae strohili tenuiores hracteis plerumgue tenuibus pergamentareis hiuc exerescentibus rarissime ligneseentibus suffuliae, Semina facie superiore basi alae fere persisten- fis obteota engue plus minus inelusa, Amenta mascula femi- neaque pernlis indefinitis suffulta, in ramulis anni prieris axillaria, rarius terminalia; antherae varine. Folia singula Ss, axi abbreviata faseienlata integerrima. $. Antherae eonnectivo apice ‚apieulato recurvato, loculis rima transversali dehiscentibus eonfluentibus. Folia sublus 60“ rinata supra canaliculata planave. “ 393 1. Abies Lk, Suquamae sirobili . ereeti, maturitate .ab axi deeiduae, Semina basi alae inclusa . lihera, testa vosienlis :balsamiferis repleta; amenta JS in axillis ‚foliorum versus apirem ramorum annotinornm sessilia. Folia petiolata pseu- dodisticha, eicatricem cirenlarem relinquentis sieoa .persi- :stentia. (Fir.) 2%. Tsuga Endl. sul Pino; Carriere: Squamae strobili c. ramalo deelinati persistentes; semina basi alae adnata; amenta Jin axillis foliorum versus apicem ramorum anno- tinorum sessilia v. termmalia; fol, pefiol, pseudodisticha, vicatricem semieirenlarem relinguentia, — (Hemlock, Spruce.) j j Mieropence Spach: bracteae strobili inchusae; testa ‚vesiculis balsamiferis repleta; fol. sieca decidua. Peucoides Spach: bract. strobili exsertae; tesia vesichlis ' -belsamiferis destitutaz fol, sicca persistentia, ö 3. Laxix Lk, squamae strobili in ramulo brevissimd terini- halis natantis s. adscendentis persistentes; semina hasi alae adnala, testa vesienlis balsamiferis repleta; amenta ger apice ramulorum abbreviatorum annotinorum; fol, angustis- sim, faseienlata, sola inter caetera anna, eieatricem wis angnlärem. religuentia, sioca deeidna. (Lerch) ' 8$. Antherae connectivo apice in cristam transversam eireula- rem s. semicirculärem recurvatam ewerescente , lobulis lon- Yitudinaliter dehiscentibus distinctis. Folia infre suprägue earinata, tefragona, eicatricem subrhombeam relinquentia, sieca deeidua. 4. Cedras Lk.: sqnamae strebili in ramo brevi terminalis erecii versus apicem inerassafae, demum ab axi solutae cum bracteis lignescentibus deeiduae; semina alae basi la- terae adnata, testa vesiculis balsamiferis repleta, embryo solus inter eneteros enrvatus; am, Z' ex apice ramulorum 393 - annelinaram fere hiennia (aelate praecedente evolnta); fol, :fascienlata. (Ceder.) ie 5 Picea- “elinnli persistentes; semina demum e basi alae liberae 'de- "eidg, vesichlis balsamiferis destituta; am. Z in axillis fo- liorum versus apicem ramorım hornotinorum sessilia: folia A) ‚squamae strobili nufantis v. cum ramalo ie- - eireum axin undiqne porreota. (Spruce.) Yo IL. Fructifiontio biennis. « „Sqngmae, strohii sublignosae, apiee apophysi saepius in- erassatao,, nm bracteis plus minus lignescentibus persigtentes. Semina basi alae demum deoiduae velut annulo eineta, vesi- eulis balsamiferis destituta (ala in paueis angustissima squa- mae adhaerens, in singula P. flewili cariniformis persistens). m. Sex axillis braetearnm scariosarım orla, squamis sca- riosis subdefinitis involuerata, in infima ramulorum hornotino- rum. parte in spieam composifam_ congesta; antherae con- neetivo apice in umbonem saepins ewarginatum s. in eristam fransversum variam ‚excurrente, loculis longitudinaliter „de- hiscentibus distinctis. Am. 2 in ramulis hornofinis suhtermi- nalia, „singula quina, basi vaginis meimbranaceis polyphyllis inclusa, integra ER margine et varina superiore serrulata; singula feretia, bina supra plana s. demum concava dorso convexa, plura supra carinata, dorso plana s. convexa. 6: Pinus L, gen. 1. ed., Lk. (Pine.) I, ' Beobachtungen an verschiedenen Coniferen, von Le D. F.L.v. Schlechtendal, 1. Pinus Sirobue. Das Stützblatt des kleinen, fünf- nadeligen Zweiges steht anf einer vorspringenden (durch, etwas Eintrocknen noch deutlicher hervortretenden) Kante des Zwei- &es;: ist nnten breit, läuft aber spitz in die Kante aus, /nnd ist an diesem untern Theile, so wie am Rande, mit flachen, aus wenigen Zeilen bestehenden, spitzen Haaren heseizt,: wel- che ..in dem trocknen Zustande, in welchen. man dies. Stützr blatt: bei- seinem entwickelten Axillarzweige. antrifft, etwas ge- winden ader gekrümmt sind. Von diesem Stützblalte ist-aber sehr bald nur die Basis ührig, da der ohere grössere: Tliel desselben queer abbricht und abfällt. -Der mit: 5' Nadeln .ab- schliessende Axillarzweig ist unten mit 10 Schuppenblättern verschen, welche sämmtlich, wenigstens auf dem Rücken, brännlich sind, übrigens durchscheinend-häntig.. Das unter- ste’derselben ist nur '1 Lim lang. und hat eine. deutlich kiel- artig hervortretende Mitte,. die sich bei -den folgenden höheren allmählig verliert, sie hat ferner den sehmalsten häntig-helleu Raud, aber Cilien am Bande, die sich bei Vergrösserung .des häntigen; pellneiden Bandes verlieren, so’ dass die letzten (oder obersten) dieser Blätter, von denen das letzte und läng- ste 9 Lin. misst, und an seinem ganzen obern Theile beinahe dnrelischeinend: hell ist, indem sich- die bräunliche Färlung and ‚nicht in Form eines Mitielstreifens (oder mervenartig) bis zur Spitze forisetzt, deren keine mehr besitzen. Die bei- den ersten dieser Knospensehuppen - Blätter liogen ‚nach. links 396 und rechts von dem Stützblatte. -- Achnliche, bald trocken- häutig werdende, längliche, schmale Schuppenblätter besetzen den Stiel, welcher ein weibliches Kätzchen trägt, und gehen bis dicht an die Schuppen desselben. Sie sind mehr braun, und besitzen namentlich einen brannen Mittelstreifen bis zur Spitze. Die dem Fruchtstande zunächst stehenden sind klei- ner, and gehen deutlich in diejenigen Stützblätter (Bracieen) über, welche sehr bald von der sogenannten Fruchtschuppe überwachsen werden. Jene Schuppenblätter laufen von ihrer Basis aus mit freistehendem Raude am Stiele herab, und sind an ihrem Grunde zugleich etwas convex nach aussen. Biegi man diese Schuppenblätter abwärts, so sieht man innen eine grühe, der Convexität des Blattes entsprechende Stelle, wel- che letztere auch zuweilen etwas stärker hervortritt und schon in gewöhnlicher Lage der Schuppe sichtbar ist. Es sind diese grünen Stellen, nach meiner Ansicht, Anfänge von Frucht- schuppen -Bildungen, welche nicht weiter zur Ausbildung kow- men, und sich auch nur nach den Kätzchen hin zeigen. Die Vorstellung, dass die Fruchischuppe entsprechend sei einem Nadelzweige, dass sie also in vorliegendem Falle ausser der Achse aus {0 Schuppenblättern nnd 5 Nadeln zusammenge seizt zu denken sei, oder dass sie ein Blatt sei, wie andere wollen, scheint mir nicht annehmbar, sondern es ist viel n8- türlicher und einfacher, sie für eine falsche Seitenachse-Aü- zusehen, die ihr Stützblatt überwächst, mit dem sie mehr oder weniger verbunden ist, wie dies auch von anderen Be obachtern vor mir angenommen worden ist. 2. Pinus uncinnta Ram. Die folgenden Untersuchungen sind an Exemplaren angestellt, welche dem Fichtenwalde au Mont Ventonx in der Dauphing®) entnommen und mir güligst *) s, Martins s. 1. Mont Vontonx in Ann, d, sc. nat, 2,36r. X. & mappı geogr. 397 von Hrn. Professor Buchinger verschaflt waren. P, uach- nata kommt an diesem isolivrten Berge an der Südseite bei "1480 ‚Meter Höhe über der Buchenregion vor, doch ist die mtere Grenze der Region, für welche er characteristisch -ist, schon bei 1560 Meter. Bei 1560 M. wird der Baum kün- merlicher, und bildet kleine, halbkugelige Büsche, zeigt sich aber noch bis zu 1810 M. Höhe, wo alle Holzvegetation auf- hört, An der Nordseite des Berges findet man dies Nadel- holz von 1347 M. bis 1625 M. Da diese Pinus ‘ohne allen Zweifel zu der Pyrenäischen P. uncinata Bam. gezählt’ wird, so war mir die Kenntniss derselben zur Vergleichung mit un- seren Bergkiefern hesonders werthvoll, da pyrenäische Exem- plare zu bekommen, wohl sehr schwer sein dürfte. Ich be- sehreibe hier zunächst die Theile, welehe bisher schr wenig beachtet wurden, 'da sie vergänglicher Natur sind. Die jun- gen Triebe, welche ich an den Exemplaren fand, : waren so weit ausgebildet, dass die Nadeln fast die vollkommene Grösse erreicht hatten, aber noch ihre Stützhlätter zeigten, so wie die Schnppenblätier der Nadelzweige, welche schon im näch- sten Jahre eine kurze, queerrunzelig gewordene, am obern Ende in verschiedener Weise abgebrochene, gran aussehende, vertrooknete Scheidenröhre bilden, bei noch etwas älteren Nadelpaaren aber noch mehr verwiltert, verkürzier und un- regelmässig zerbrochen erscheinen. Das Stützblatt der Nadel- Zweige war schon meist mit seiner Spitze nach aussen bosig herabgekrümmt, öfter am untern Ende quver eingerissen und in der Ablösung begeiffen, dem es bricht früh und ist Später ar noch als Rand an der Erhabenheit, welche den kleinen Nadelzweig trägt, bemerkbar. Dieser Vorsprung (Blattkissen) zeigt in seinerMitte eing längsgehende, stnmpfliche, kielartige "Erhehung, die an nackten, nieht mehr benadelien Zweigen neben sich an jeder Seite eine schwache Einsenkung hat, 0 398 dass :der äussere Rand sich. wieder etwas erheht. und oben herum. bis: auf: die: Seiten herab mit einer Furche umgrenzt wird. : In ‚dem jungen Zustande ‚ist aber dieser Theil mehr’ halh: eonvex: nach, aussen. hervortretend, und an seinem obern ‚Ende biegt sich ‚dann die Basis des von ihm ausgehenden Schnppenblattes ‚nach ;pussen heraus, weil hier hinter diesem sie-Basis des Nadelzweiges steht, und geht dann erst,, ein wenig. breiter. werdend, in das lang zugespitzte Blatt aus, welches im Ganzen 3 Lin. lang ist, während das Blattkissen etwas;:länger als. 1-Lin. ist. Dies Blatt ist. grösstenfheils braun gefärbt, mit, einem weissen, durchscheinenden ‚Rande eingefasst und von einem braunen Mittelstreifen durchzogen (der:gber nicht ‚bis: zur. äussersten Spitze ausläuft). . Dieser ‚wird; an: jeder Seite: durch einen ganz schmalen Streifen. be- grenzi;- in. welchem zusammengeballte Körnerhänfchen: ‚yon dunkler Farbe unregelmässig in einer Reihe vertheilt liegen). Soyiel ich sehen konnte, sind diese Stützblätter aus prosen- ehymatischen, langgezogenen Zeilen zusammengesetzt, ‚welche, soweit .die braune Färbung reicht (sie hört nicht abgeschult- 4en.:auf), eine eigene Art von Qnerfasern besitzen, welche in den hyalinen, Zellen des Bandes nieht zu bemerken. sind, sich ‚Am.untern Theile der Blätter zusammen nach aussen: biegen ‚und : dadurch - den, Rapd..breiter machen, während sie, nach ‚oben, einzeln mässig hervortreien und stumpfe, zahnartige.Yor- Sprünge. bilden, ‚die ganz unregelmässig vorkommen, aber, ‚wie es,spheint, keine Haare tragen (doch sah ich die. jungen Zustände nicht), _ Ob die stets reihenweise liegenden, dun keln Kügelchenmassen „in .eigenen Harzgängen befindlich. sind, 9 Vergebene Suchte ich, in Schacht’s Werke „der Baum‘ nos "Über die anatomische Böschaffenheit dieser Stützblätter der Ra, delzweige, 50 wie der intern Knospenscheiden derselben; Üober- «€ all wird sehr wenig. von diesen 'Theilen- gesägt. 399 wie: ‚wahrscheinlich ist, konnte ich nicht mit: Sicherheit er- mitteln, : Die Knospenschnppen der Nadelzweige verhälten -sich 30; dass bei einer Länge der Zweige von 19 die Schappen 7 8% hedeekten. Die beiden untersien stehen rechls und links vom: Stätzblatte, sind fast gleich gross, umfassen 'die uniere, fast rhombische Zweigbasis- mit ihrer breiten Basis, and geben dadurch, dass sie ziemlich scharf gekieli sind, he< sonders iiese rhombische Form, übrigens sind’ sie brann, 'nit weisslichem Rande, ohne Wimpern; die daranf’ folgenden Schuppen (im Ganzen: sind 10 Schuppen vorhanden): werden allmählig länger, und ragen dadurch über einander ‚immer länger hervor, haben je länger sie nach innen werden, desto weniger braune Färbung, welche endlich nur in einem Mittel- streifen besteht, aher desto breitere weisse Ränder und Spitzen, welche ieiztere immer ganz stumpf sind. Sie liegen dicht um einander gewickelt, und da sie am Rande mit Wimpern versehen sind, welche auch mit eingerollt sind, und sie durch ihre harzige Beschaffenheit sich auch mit einander verkleben, so bilden sie eine ziemlich dichte Schichte, welche die Na- deln zuweilen so beengt, dass sie am Grunde wellig gewor- den sind, weil sie sich durchdrängen mussten. Die Wimpern entstehen dadurch, dass die Randzellen, an dem Rande an- gekommen, sich horizontal abbiegen und in einen freien Fa- den oder Haar ausgehen, wodurch auch eine Erweiterung der engen Röhrenscheide möglich ist, % Abnorme Bildungen kommen im Ganzen nicht sehe - hänfig bei den Coniferen vor, oder, man muss wohl ‚richtiger sagen, werden nur seltener gefunden, weil die Schwierigkeit, sie an so hohen Bäumen zu finden, grösser ist, Ich will hier folgende, von mir geschene anführen : 400 a) Die Erscheinung, dass an dem hervoriretenden inno- virenden Terminaltriebe, welcher aus lauter Nadelzweigen be- steht, zwischen diesen einzelne Kätzchen männlicher Blumen auftreten, fand ich auch bei P. Strobus. Diese männlichen Kätzehen fanden sich. in den beobachteten Fällen unterhalb der Mitte des ganzen Sprosses bald nahe beisammen, bald entfernter, aber sie waren normal wie männliche Kätzchen ausgebildet, so dass ihre Kuospenschuppen stels so waren, wie sie bei den männlichen Kätzehen zu sein pflegen, nicht etwa ähnlich denen der Nadelzweige. Was hier bestimmend einwirken könne, dass einer oder der andere der sich bilden- den Nadelzweige so umgewandelt erscheint, wird uns wohl vorläufig verhorgen .bleiben. - (Wird fortgesetzt.) Me: your Bi or: rien ‘Versuch ‚„&eschichte der ungarischen Boa, August Kanitz, a un Szeressök önök az irodalmat: dz sok ne en 0 miese fogtal magäban; sokat a mi gyen- gesegeben is tanıilsäges, ds fajunk teljes megismerdsere beszeddesebb Kalaua & ‚os ht ...,.; fenyesebb herci miveletnel. (Lieben sie die Literatur: sie "enthält vier Veredeindes ; vieles Schwache, was ach „lehrreich ist, und ein besserer Führer zur Beurtheilung unserer Nation Ist, Als die glänzendsto Waffenthat.). u Toldy: A magyar költeszet törtenete Zuinyi- ee? Kisfaludy Sändorig. (Geschichte d. ung. EEE . Poesie von zrinyi — Alex, von Kisfalady) p. 2? h dipser, ‚Sphrift, beabsichtige ich die Resultate meines mehr As: yierjährigen Sammelns. niederzulagen, ‚wohl wäre noch manche Lücke auszufüllen gewesen, dooh die Ueberzeugung, wenn diese Arheit jetzt nicht. ‚veröffentlicht würde, dies ‚niemals seschähe ,_hewog mich ‚abschliessen. _ 2. i Ein seltenes Glück brachte es mit sich, dass ich beinahe Alles, was sich auf ungarische Botanik bezieht, sehen konnte; die Schäfze des Pester National-Musenms, der ungarischen Akademie, wie auch die der Wiener ‚kais. Hofbibliothek und Br 88. As Het, . 28 " 402 des botanischen Hofkabineis, hoten mir soviel, wie vielleicht — ich wage es zu behaupten — vor mir Niemand gesehen, Hier glaube ich erklären zu müssen, weshalb ich eben obigen Titel gebraucht; ich wollte diese Arbeit Geschichte der Botanik in Ungarn nennen, kam jedoch zur Veberzengung, dass ich mit obigem Titel meinen Begriff strenger Aixirt, da ich die Geschichte von Allem-dem. gebe,. was sich auf Ungarn be- zieht, sowohl von dem was ‚im; Inlande, als auch von dem was im Auslande geleistet wurde. «Allen“ fe mioh vet’ meiner Arbeit uhterstiltz ei; sage” meinen aufrichtigen Dank, insbesondere den Herren: Dr. Ed, Fenz), Director des hetan Gartens, ineinem hochverehrten Lehrer; 0,1.6.Rath August Neilreich; General-Inspeetor IN. Bayer; Adolf Senoner, Bibliothekar der kais. geö- Iogischen Beichsansialt;.. «Friede, Müller, Amanuensis der. K. Hokhiiohak;; Di. Alex. v. Pawlowsky, Sekretär des Unterrichtsraths in "Wien; "Gabriel v. Mätray, Biblio- k es..ung. Naitonal-Museums; Paul v. Hunfalvy, Bibliothekar; Johann v. Hanfalyy, Mitglied der ung. Aka- demie der Wisscuschaflen; Prof. Josef vw. Dornen; Dr. Thegdor'w.Czebbl Rudolfw Somogyi, Bibliothekar der Gesellschaft Für Naturwissenschafien in Pest; Prof. Friedrich Hazslinszky in Eperjes; Prof. Fähry in Bi- mishontiat," Se Exoelldni Di Ludwig Haynäldy -pibchof von‘ "Siöbehbiligeh in "Kanlsbirg;‘ Dr Alexis voun'Piävai ih NAgyRnyodz;' Obergüßpani Ludwig’ von’ Farkäsl- VüRoä eine vies in Kreutz} Prof, DE. DIF: Lu v. Sohlechtental in Halle Ws und Buchhändler Lüdwig v Algier wi ‚Kol. ahapı Wien, am =: April, 1864. m. " Brsier fiheil, Bu Von. der. Eiowanderung der: Ungarn mach. Pannonien. bis BAnıE Erscheinen- ‚der ersten -gedruckten botanischen © ' » Nachricht über Ungarn,” Von. der Mitte des % „Jahrhunderts bis mn Fa TUE Tg 6} Die ersten: Spuren der ungarischen Botanik treffen: mit denen; der!ersten: Culiarspnren. der.Ungarn zusammen; ‚suchen wir. in, jenes’ undarehsichtige Grau,: welches: den historischen Anfang der Ungatu: umküllt,: einzudringen; .‚wir.inden ausser einigen, Worten,,. ausser der ‚Kunde, von. den Holzhüchern und der::ugsicheren Tradition. der Binsichuungen „les ungarischen Beienthums fast. gar. nichtg. .—;... RER -1.„Die ungarische Mytholagie. konnt die Phanze..s ‚sie; heilt ihg Stimme und Gefühl .zu, sie glaubt, öfters in ihren. Gestal- ten. übernatürliche Kräfte, sogar.die Gegenwart der: (otiheit wahrzunehmen 2), Heilige Haine und Wälder kennt die Sage; auch, ‚seheinen bei gewissen Bäumen oder. in der Nähe, dersel- ben .Gehete. ‚verrichtet worden zu. sejn, ‚ja 8. existirt, sogar ein Verbot Ladislaus des Heiligen, welches den ‚Baumenltus untersagte 2), Der ungarische Mythos hat, wie die Deutschen die-Riche, wie .die -Slaven die Linde-(Lipa) , auch einen hei- ligen Baum; den: "Nussbaun ; Diofa (Fuglans res‘); we- alan 2 heran hut u > VER. Ipolyl-Arnold, Mäkyar Mptiologia- (Magyarische Mytho- »:10816):9. 248... . . ‘ . 2 amhel - 5 er Onionngee ritu gentilium .ad. arborem "saorifenrerit, Lad. Der, 429. Vergl,.auch Ipolyil.io me 29. 0... Bu 2) Holy oO, een u : 26 # 204 nigstens hebt ihn der Volksglaube mit einer gewissen Pietät in seinen Liedern, Sprüchwörtern und Sagen hervor 2). Segnet doch das Palocenweib ihr Kind unter andern mit den Worten „Siofalomb takarjon“ (des Nusshaums Blätter sollen dich be- deeken), singt man ja'so traurig „en ülteftem a diofät, mis kült höbzäta.lovat‘* (den Nussbaum habe ich‘ gepflanzt; doch bindet: ein; Anderer: sein Pferd,.daran) ; und die Sterbende. bit- tet ihren Geliebten ym „difähol koporsöt“ (einen Sarg aus Nussbaumholz). — Ist dies ein Baum, ‚gegen dessen Coltus, die Einwanderung der Magyaren vor Augen haltend, ans pfan- zengeographischen ‘Gründen wir einige Bedenken äussern müs- sen, :so wissen wir doch nicht einmal eine botanische Vorstel- lung. von dem igoldenen Aepfeln und silbernen Birnen,’ vom Weltbaum (Yilägfa): und. andern uns. za machen 2). FREIE Teh’ verlässe daher’ das’ Terrain der Phantasie und jehe über auf-das der exäcten Forschung; Endlicher und’ Bio- mer haben beide mit unendlichem -Fleiss und mit "währen Schärfbliek "Alles 'zusammengestelll, was ihnen’ für das boia- nische Alterthum bekannt war, Endlicher 3) führte die Natten 'der’ ungarischen Malbäume an, Bomer%) erwäherk on FE a a VE 2. ur ee) » Vergl. meins Einwürfe in Kalauz a közmiveltseg &8 irodalom “ter&h,“ (Führer auf demi Felde der allg. Biltung und Literai) "2% Jahrg. p. 48, und: Ipolyi’s Antwort daselbst. - vn 2) Ipolyi ld, p. 289, u i oo : 8) Die Gesetze des heiligen Stephan, ein Beitrag zur ungarischen er Rechtsgeschichte von Stephan Endlioher. Wien 1849. 8. an äusserst seltenes und sehr wenig gekanntes Werkchen I!) Das " Verzeichniss der: Malbäume ist p. 139— 142 unter dem Striche. €) Magyarorszäg földirati 65 termenyi &llapotärdl a közöpkorbit (Uhgarns geographischer: und naturhistorischer Zustand ine Mit- telalter). IV. Heft der Magy. akädemiai &rtesitö (ung. Akadeni- sche Mittheilungen) math. naturw. Classe. II. Bd, 1862. °: °- 405 dieses ‚Verzeichniss und 'setzie; ein 'zweites enthaltend, die nieht-baumartigen Pflanzen hinzu; Endlioker’s. Arbeit ver- räth mehr. den genialen Philologen und Naturforscher, während Bomer,als Historiker und Archäolog mit Gewandtheit Com- binationen anstellt, welche, wenn auch nicht ‚richtig, dech. gewiss geistreich sind. Die Seltenheit der Werke, in welchen diese Forschungen niedergelegt, und der Grund, dass sie den Botanikern schwer zugänglich sind, bewegen. mich, ‚dieses Ver eichnigs hier mitzutheilen, doch bemerke ich, dass. ich nur die Angaben bis in das 15, Jahrhundert aufnahm and Al- les, was mir von Seiten Bomers unsichtig erschien, . ‚weg- "+ Ndd (Phvagmites comanmis , Tein.). Naad. melyben zokoih, a2: eedes ‚naad mez theremny... Kesztetich Codex, — 1138, Arundineimn.. m 112... on . x. Fenyöfa (Pins ‚silvesiris Li) 125% ubies sicon.s u. ables.magna Vi. 5. — 1217. pinas TIL. 1. 214. — 125%. in..cagnmine montis sub una arbore pini. VU. 5. 508. 1285. ad arborem fenyeufa. II, 1: 438, — 1269. ad arborem quae Fenufa. nanenpatur. Y. 1. 76. — 1800. in arberibus. querci et. fenyö, VI.-26R. . = 1. (Pinus Picea Dur.) 1268. arbor zemerce Vh 3. 18. 1203. arbor zemerek, V. 1. 329. — 1294. arbor zemerze vooasa. „VI. 1. 30%, et B ö . 1) Die -Zatilen vor den Pflänzen bezeichnen die Jahreszahl der es in welcher der Name geschrieben; die.Zahlen nach ‚der Pflanze ohne weitere Bemerkung beziehen sich auf den Öodex diplomaticus von Georg von Fejer, und bezeichnen ‚de römischen Zahlen den Band, die darauf” folgenden die “ Ähtheitung,; und ‘üis lötzten die Seitenzahl. ° Die mit * bezeich- '"'nefen- Stellen sind der Romer’schen "Arbeit entnokiinen.“ n 406 ‚Jegenye. (Pins: Abies Dur,) 1295. et ex’ altera "parie Sireote ex adverso ‚esi-arbor una jegenye alte; VI. 1. saß N; Iyirfa (Betula alba L.. 1859, Nirfa v. 3.50 1244. Nyeifa W. 1.346. — 1248. N, 'yircsligeih. w 29. — 1958. Byiresfa v 3 m. — 1248. N 5.276. j Egerfa (Alnus g glutinosa Gaertn.) 1217. arbor eger, uk & est erux II. 1. 2i4/— 1260. ad quandam arborem eger ’ vıl- gariter vocatam IV. 1. 10, —_ 1265. snb arboribus. egerfa viL 5. 321. 1275. egerfa TV. 2 301. _ 1294. „Arber egurfa üete VE 297. Gyertydnfa (Carpinus Betulns L.) 1217. arbor guae Sirtana can IM; 1.214. — 1232. ad dumos guriynfa „ad arborem gurtkanfa TI. 1.280.281. — 1285: duns meins, in quarum una est arbor suymelchesfa et’alia & er- Zyanfa Il. 1.432. — 1255. sub arbore gerzehan .‘ ger- teanfa .... gerlean IV: 2. 316.317. — 1299.’ ad puteim subtüs arborem gercian VI. t. 397. — 13005 super ducligiä quag sdieuntar gyirtyan VL. 2. 262 BE "Mogyordfa (Corylus Avellana Linn.) 1208, dumiis ’ed- ruli DM. 1. 88. — #1248, avellanı IV. 1.287. 1298. dü- mus. avellanarum X.-3..278. --: 1345, meta colurna“ vılgı mogyorobokor. Väsonköer Archiv. ° 0. u Cserfa (Quercus austriaca Wild.) 1269. sub arböre eserfa Vi. 231.— 1273. sub quibusdam arborihus cher et.bik roeatis V..2. 140. — 1298. ad arborem cher VI. 4.259: Tölgyfa' (Quercus Robur: Sm,). 1192. septem ‚querous VIL'5. 87. — 1217, duerous .... querens Stans vie quer“ eus signala .... giercus in media siriata, mons in oujüs 0 eumine est quercus ‚... quercus twifurcata, et signata PO meta ... quadravium. ubi ost’ quereus pro Melde. querous & € 407 in'qua.iebt ‚crax. signala'. , ; gueröus ubi requiescunt homineg 10.1.2124. — 1260. ad silvam, quae est do.queroubus zen, per. medium! ejusdem.:silvao. venit ‚ad iraneum qui similiter- ost quercus;, ibi est mata'IV..3.9% — :1260. meta „super.arbo- rem kerkus VI. 1. 134. — 125%. ylex VIL 5. 299... 1268, ad’ quemidam: arborem :lieis .ernoe siguatam de antiquo:.,;% iros: Arbores 22ddezs-simul Rxartae VI. 1. 139: 140, ‚1295, al: arhorem! ziyozs;. güae: dieitur.zulgfa. NL: 1,870. :-. 1255. ubi est Zi wyche wocata IV. 15-289. — 1235, arbor zulgh I: 14,438, 1235. ad arborem, tholfa vocatam: Il. 1.439. = 1847. tall- arborem eälgy IV. 1: 49% .—: 125%.. dnaeiar- bores, quae vulgo iulgfa dieantue VIE 5. 287. 302. 1255: tölfe:... arbor: thad 1V.-4. 472: — 1260. .-ad‘ arborem. quae tulgfa vocatar IV. 3. 9. — 1262. arbar quae Zul. nominatur HR-3,:43.:-.. 1293, ad arborem zirb,. sub.:qua.:est ‚phlens er ad Tagnam- arborem'zud: VL 1. 259. Formen ': (Qierons.) 1267: :ad: sex arbores horozih voratas' Vi. 3 425: =- 71298. arbor harası VIE 5, 516; — 1295. trestar- -botes. Ärast s... ad arborem Ärast eruce :signatam- &1’'meta terrea cirenm fossam Vi. 1. 377. : . .B Bhf u silwatica a L). 1112. fons ei Zi vu. ‚Arber By vi "se. _ Hera. sub ges ür- il cher‘ et bik Voralis. V, 2 130. “ SR a. (Sahe), 1208, salkr m. % 69,64. — -4a1R: saliz in qua est, erux, sighata let, Ms, 1225, saliees in valle Pliviali a. :iad_rirbtem saliais Bl. 16R, .—r APRE. ad duas Magnas arbores. fyz et nyar dietäs. DIE..A. 189. 1085. 408 Füzs & 890: "1270 * Phuzegthu NO. 215. —: 12145. sali# quae- vocatur sirk -fiz VII. 5: 298. (Saar - fyz = Salia val: garis:litea 's.-. pallida: Olus.: Paun. 102) —- 1217, :frutex qui vulgoi de vakatia II. 1. 214. (Reköttyefa = Sala :latis Folia aquatica ‘Cins, Pann. 102) — 1238. inter vakdityas IV. 1.146 — 1247. ad dumum ‘quae :dieitur reketiabukur VE 2. 377. — 1249. dumas de vakatyafı nuncupatus IV... 44. — 1255. in dumo viminum,'guae «iganter reketyefa. W; 2.344: 1263. arbor rakata’ V. 1.327. — 1268.:in at- borem rakatı voratam: IV 1: 329%. — 1269. dumus, qui völ- gariter appellatur rekety IV. 3. 539..— 1297. ad: locumi »u- kaiyı mochar .diofum. VI 2 100: : een -: Szölfa. (Uhnus) 1209. duae arbores zylfa II; 1. 8. Kr 1217.Ulmus juxta ripam I. 1. 214: — 1232. ad arborem seilfe, eruce“sighatam VI.-1. 247. 1257, arbor zelfe orüice signata VII 5. 579, — 1268. sub dumo z22burkur IV. 4.218 —— 1894.: ad. arborem Uli, quae vulgariter zilfa .dieitur VL 2 247. — 1205. sub_uma arbore szilfa vovata VI. 1. 24%. .#S’zeder..(Morus) Zedery fac Wiener Codex. 1, IL: 10, 181. 221. er ya . Nyärfa (Populus). 1217. arbor popolca m. 1.. arbor de Fopulo eruce signata ve.. duae arbores dep pulo terra eircumfusae us, 1. 136.139, — 1228: ad dnas magnas arbores, fyz (salix) et ayar dietas IU. 1. 139, — 1? ' unam arborem, qnae vulgo ayarfı vocatur V. 2% 416,.— 1298. ad arborem zar VI. 1. 239. — 1295. ad arborem 20- pülh, gquae dieitur nadrfa vu 1.371. — 1168. "per arbores tremulas .... ad res arböres Zremult IV. 3. 140. - Bodzafo (Scuibuchs nigra L.). 1217. sambuous HL1. 214. — 1932. ad arborem sambuonm EL 1. 21. 7“ Fagyal (Ligusirum vulgare L.). 1867. arbor que valg9 dieitur fagyalfa IX, u 9. .: 0. en Ban: 409 ‚Körisfa. (Frasinus exwselsior L.). *1430..keörös bokor rabus X. 2,,878.. — - 1193. Reuresbocor 11..286. — 1263, kenrus, .Wizeskeurus, ‘de arbore fraxino, quae- yalgariter keurus niiicnpalur;- truce.signatä IV. 1.189: 2 0 * Gyirüs; Somfa: (Cornis). 1868. Jumas quae vulgo vo- ealur gyreubuker IV..3. 451. — 1411. Somberek.XI. 485. —; Hierher , gehört .auch ‚nach Rosner :das von Endlicher räthselte: 1217. arbor.drönie TI: 1. 214,. da draka slarisch, ‚Conngs heisst.. . Eur eben Höärsfa (Linde). 1214. locus giline M.1.495.— 1232. al„arhorem Zilige,: .quae est juxta viam, ‚circa, enjus TRdices est erux, infassa. IL: 1,38%. — . 1248. arbor eiliae. VIL:S. 1263: ad, nnam tyleam IV. 1.441. — 1298. arbor hans, 1 1. 260, — 1294, ‚ad ‚arhorem tiliae: harsfa; valga- -riter dielam VIE 2, 247. Jduonfa (Acer). 1232. ad arkoremFhor-fa,- truce signa- tam IM; 1: 281: — 1266. arbor. quäe voratur Jhor VIL-5, 58%, —,1255. ad unam Zyleam IV. 1.141... : Bbfa (Bhamnus: ‚catharticus Le). 4. spinn qua fe dieitur. V. 1. 22%, 2: 8266. (Pitis vinifera L.)- 1318. Soeuleufen yae. 190, Den Wein tranken die Ungarn "schon. zur:ersten Zeit :iheer Anwesenheit in Ungamdyii in... tuDiöfe-(Auglans' regia L.); 127. LT Signata Fi Vie nen in qua est nur MI. 1. 214 #1988,' magna tarbor micum,..quag, in ‚hungarico Klanelngj. Didja : vooatir V. en nn Kasponge (Mespiis): Inter. arbores. 'stantes:-Zasponya vocatas VII, 281, Sn el a LEER et ea 1) Vergl. Auonymns Belae regis notarius cap. 20. 410 Köärtuely.(Pyrus). "108% biäda pyrus Vl. 2 38% — A214. parvarfirus .....genina pörds II, 1. 475. — 1817 pyrus |signatar. „:i.pyras in-qun est erux DIE 214: -#1015; Kertelfa 1. 298.390. — *1228. harom:korswely TIL: 2. 12% = 1228. körtvelfa.... .körtvelyfa TI: 2. 122 vr? Alınd (Mahıs). 18%. per antiguam viam inter duas iin- sh -6hr5 125%, ude meine terrede circa viam‘ po- sitae,; in! quakim alta eat ponius VEL 5. 301. '— 1279. äd mean pomi,atboris V. 2, 537. — 1225. Almafa I &68. iBerketiye (Sorbus), 108%. arbor sörborum VI. 2. 35% 2 fonsde oeinento' ficins ei inferius est""sörbeilik Ye EZ “arhor sorborum, ih qna “düne 'eruces eöhtinentar, HI. 1724 — 125%, ad ärböreni berkenyafa W. 216%. "51273, ad unam ärborem berkeie Vocdtam' Y. 2. 14t. ERRREeR? .ı# Barköca. (Orätaegus' torıninalis Le). 1889. arhor Bar- Koucha %:4. 549..—— 1480. Barkölchafa Ki 7. 0 # Galagonya (Craiaegus Oxyacantka L.).: 1401. Gal: gonyasıy golgenyas'hombk, albde: spinne vulgo Goigonya X, 4. 67.68, 5 ut L #Csipkefa. (Rosd. canina L.). 1295. Chypkefa arlor X%'420 — 1823; Csipkehokor VII, % 408572. * (Rubus). 1294. rubetum VIL ®. :249.' . Meggy (‚Merasıs)..1277. ‚ad -quasdam 'arboresi ‚ereschnt. merasa: N; 2, 46,..:C 5 Hi DB EEE ren Zu ‚Gseresnye'(Cerasus).. 1217." cerasus’..;, cerasus sigtäta HL. 1. 214. — 123%, al arbores cerwceas II. 1. 280. = Kökenfa: (Prumus ‚spinosa 1.) 1208. dumus“ kekenit“ vi. 122. DE TER Eu, * Löhere (Trifolzum). 1326. herba Zöhere divia Vill % 63. ann Be. pen Pre u u all Ana: dein: ältesten ungarischen Sprachdenkmaleider Leichen- rede kommt das Wort gimils 1) (lies gyimdlos) = firuotus VOR . ; ii ierher gehört auch. das kleine Verzeichnis y ‚yon Pflanzen und "botanischen Ausdrücken, das Emerich. Bapsey, von Papöo, Domherr des Graner Erzcapitels, um das Ende des 15. Jahrhunderts auf die innere Seite des rückwän gen Deckels eines Vocabulariums geschrieben, "reiches Ferd. Knauz in der Bibliothek des Presburger Domeapitels entdeckte 2); -es 11) Pr ei eye nl Fudahd "Nömina lignorai: j Saltus igeen . an. Tilie, haasffa. rn Sureulys Syatal; . .. .. Erulus Egerffa. - + ‚ Incisio olthowaan, Alnus idem nuspirim reperitur. Arbusta olthowaan. .. Sambucus, Bozzaffa. .: ;: Pimen vekethyeffa. Cornus Gelijenijeffer - Unis Zilffa. Corilus Gywreffa. Platanus Jegenyeffa. Onerous cherffa. Fogus Bijkffa. Saliz Söwzffa. Tremulus Nijaarfa. Arbor dieitur fructifera, Populus idem. Arbor dieitur non fructifera. Arbus tum dieitur quandogue arbor novella tenera in qua insereio quandogne fieri potesi. Sureus ei m. g. fruneus qui manet post abeisionem arboris, vel surcus, ramus qui ab ar- bare abseinditur et generaliter pro ramo aceipitur. Inde sur- eulus surouli diminutivum est paryus sureus, Von diesem Verzeichnisse macht Romer keine Erwäh- en ne) . 1) Toldy, Magy. nemz. irodalom törtsnete (Geschichte der ung. National-Literatur), 1860. I. 9.96, 10. 11.12, Punkt. 2) Tolay, Uj. Magyar Muzeum (Neues ung. Museum). Octoher- Heft, 1857, 412 nung, ü 'essant. Dass die Ungara schon kurze Zeit nach ihrer Einwän- derung M Ungärh Auch Gewürze“ bei ihren ‚Speisen hatten, It ausser" allem’ Zuieifet 3). Bi 3 "Änch "denten, manche Sagen daranf dahin >. dass . ‚man die angebliche, Hei il kraft der P Planzen Kante 2. tn beine. op 1) Arpäd von Kerökgyärtd, Magyarorszäg mivelödesenek törteniete (Ungarns Culturgeschichte). 1859. p- 30, Michnay und Lichner, Stadtrecht von. Ofen. 1. „das Kain’ safran sol unbeschaut weder gekauft’ noch verkanft werden,“ — (Das oföier Stadtrecht ist deutsch "geschrieben ud’ rührt aus der Mitfs "des -13: Jahr- ‚„bunderte.) rw B mal un en 2) Wiener Realzeiting! 71770, p. 51, Clusius Nomendlator jan- NOMIEUB,: Na ve Pa we 2 DEE een 413 mot, en igrelter ITheik': Von dem Erscheinen der etsten gedrucktei bötailschen Naehrieht über Ungarn. bis zur ‚Erriehtung ‚der boianischen Jahrkand, au, er, ‚ungarischen Lands: =Unvestt, das nn Von S@L bist BD; Pa eat . ‚Yon Monaxdi, bis Clusius. Die erste, "aedrapkıe hotanische Nachricht 1) über Ungarn verdanken wir, Monardi.,, en :1, Johann. ‚Jakob Monardi. 9 (Manardns,. Menarz dns, .M onardns),..1462 zu Ferrara geboren, ‚seit 148% Professor ..der. Mediein in, seiner: ‚Vaterstadt, : dann Leiharzt des Prinzen Pico in Mirandola; nahm 1548. dieselbe. Stellung am;Hofe Wladislaw’s II. .yon-Ungarn. ein und nach dessen. Tode bei dem ‚mglückliehen Ludwig .IJ.,. welchen..er schon 1519, nit Ehrenbezengungen überhäuft, Yerliess ‚um. wieder ‚in .sei- ner Vaterstadt Mediein zu lehren, und starb,dort am. 8. .Mai Ai i 1° En DER ‘ hyllo libenter intelligerem, yulgarem, ne hape ı eliam stratis nascentcın acceperifis; &g0 non hajus radi- cem accipiendam esse puto, sed ejus ‚quam. Tormentillam vocant, m qnam licet, ‚septifoliam majori x parte in ala videnmus , "hc, v8 i 6 - erist, ut. Manardi epist, medte, >) Weszpremi: , Sucointe medicorum, Hungazias et Transsilvaniae Biograpbia. .L, 1764.) 2.10% 509... wi. ne: B Tiraboschi: Storia delle letteratura a ttallans, vn Fy P- 951 sg. ch eitire- die, Mailänder Ausgabe. von. 1824, sa siese. die beste ist,) B Bag 214 1536. — Seine Briefe enthalten manche auf Ungarn bezüg- liche Notiz; die älteste mir bekannte Ausgabe ist: „Epistolae medicinales in-quibus multa recentiorum errata et anfiguoram decreia veferantur, L. 0. 8.,M.D.“ kludio, Auf der ‚eizten Seite “dieses ausserordentlich seltenen "wer- örelches (vor’30) nur “die "Sechs’ "ersten Bücher e hält’’steht Folgender: „Häsce medieinhlds epistoläs‘ John- nis Manardi Ferrariensis itedici. fonnis exeussit Bernardinus de Odonino. Anno a Christi adventun MDOCI nonis Nov, Ferrariae.“ " ' Es existiren zähllose Asgaben von’ Manardi. "Die Übrigen "Botktüker leser ‘Periode sind: " 2. Antonius Musa Brasavota !) Pairiefer von Vene- A“ gehoren' 15002 Ferrara, " Leibarzt Hercules’. Este, imatkte'imit dieseni”yrosse :Reisen und’berührte auch’-Dalmiat tien, er’ starb: 1555 als’ Professor am der Universität von Per: räva.”' Der“ Titel seines ‘Werkes ist«' ' ;Äntonil-"Muse Biassauoli- Ferräriensis: Examen onilim 'simpheiun gquortiiin ofßeinis /usis "est; 'ad' illustkies. tel ""serenisst" Priüeipis‘ Horeulori' Hstensem Ferdrie Dieem 'e * Renatam Gallaih. MDAXXYLE 0 5 de 3. Luigi Anguillara®) hatte sich auf Reisen durch Kalien, ‚Slavönien, Dälmatien nd bis Corfu eine ‚ausgehreitöte Zeh die Na “2. Sadler, Növen ytan törtönetei (Eeschichte” der Botanik in Ungarn im 16. Jahr), Jahrbücher der k. ungar. Gesellsch, für "Naturw. 1848 Visiani-Stirpium ulnaeicaraın speeimeii, Patarii‘1826, BERIV: Meyer, Geschichte der Botanik.‘ WW. ip. 297 segq. u . Badler Le) WAR ni md en ae oe une m '2) Tiraboschi 1:0, P.684,- Sadler-1.c,p:B4;i- Meyer lo; Pisa, — Visiani }. 0. p. XIV, 415 Kenhtniss - über Pflanzen veischafft. :'? Sein. Werk,..welches Giovanni -Marinelli herausgab, hat folgenden Titel: „‚Sernpliei ‚dell? .eceellente M.. Lvigi Augvillara;, Lingualt.in Paresi, a ‚diuersi‘ huomiini ‚seritte apaiano, et nonamente die M. Giovanni, Marinello,:. mandati in -Iuce con ‚Privelegio. In Vinegio Appresse. Vincenzo Valgrisi MDEALS. 8vo 16 wupag. u. 304. Seiten ..; BI Nenn Das Werk ist in vierzehn Pareri Gelalız Data mie benutzte. Exemplar warin Tournefort's Besitz, - dessen Handschrifö:es auch: schmückt;,: gegenwärtig‘ ist’ es im’-Besitze dor-k. ie: Hofbibliothek in Wien — Ich wage es, hier die Pflanzen folgen’ Zu lassen, -die ia Dalmatien von-ihm gefün- den wurden und-die Visiani Ki mit ı den‘ heuligen“ Srüonyiner versah, es sind dies: cn ne Zride del! Illirio p, 12. Iris germiunica.;' Nardo moutano: 28. Faleriana“tuberosas Terebinto p. 45.Pistacia Terebinählis. en Ginepro a'frütti- gross? p. 46. Funiperus phoenicea.“- '" ı Seconda 'sorte di Rhammo p. 52. Eycium- euvöpäenm. . Phillivea die Dioscoride'p. 61. Phelyrea laevisı Cisto maschio ibs-Cistns villosus. » “ \ Cisto femina ib. Cisus sahvifok, NET Agria p. Geller Ayquifolinne en nn Alaterno p. 85: Rhamaus dlatärnan, ” oe Critkmo p. 144. Cröchniinm‘ maritimtin. Smirnio p. 123. Smyraiın "Olusatrum. Scariola sewatica p.- 124. Lactnoa Scaröola? Draconeuloninore pP: IR. Arum tennifolium. u dro 9. 128, Arım italien.‘ " 4sphiodelo di I, speöle ib. Aophodehus sarhösus, wo RE ER Tee 1) Visiani 1 c PERVUL 0 416 Chameleonte hera.p. 139. Carthamus corymbosus (sec. Spr.); : Cnieus Acarna?: (ex loei :indie.): «: Spina. bianca p1ä%: Carthamus:coeruleus: (juxtai Spr. * wen irn Bohinops: Rütro'’? (ex deson): Acaran. pı 146. Ceniaurea benedictu. : Lewcacantha. p. 147, Carduus. Casabonae... ' wo Croco a foglia stretta p. 162. Crocus odorus? Absintio pontico m. 165. Artemisia Absinthium. Bupleuro 5.169. Bupleurum baldense (ser, Spr:). Arisaro a foglia stretta..p..176. Arum venuöfolsum®.( (ex ie 0, Joei u) I Anemong- di Teofsaste 2 179.. . Anemone hortensis.. Anemone: di „dteneo ib, . Anemone Pulsatillaf .:... »: Aphyllanthes p 186. Globularia vulgaris. ..- .. ... 8 “ Gentiana p. 190. Gentiana Iutea. ! & Chamepence p, 30%. : .Camphorosma monspeliaca. . Meliloto 9.202. Trifolium Melilotus off... - .: Pentafillo ‚argentino. p. 205... Alchemilla alpina.. “ Heliochriso di Orateua p.206.. Amaryllis lutea ?. (ex loc. ind.). Coniza di Hippocrate. 9.213, ‚Inula viscosa, . . :W- Molon di Plinio p. 215. . Allium nigrums Be Alceo p.223. Malva Alcea (see. Sp), .. ....w:! Scopa regia p. 226. Chenopodium, Scoparia?. Geranio primo p. 227... Geruntum Robertianum.. Maoaleb p. 228. Prumus Mahaleb. - Horminum p. 234... Salvia- Horminum Be en Securidaca-2.:235. „Coronilla Seeuridaca.- . Anthillide I..9.:%37. : Cressa cretica, (sec. Apr) aut II. ib, Ajuga Iva, \ Betonica ‚p. 246... Betonica. officinalis (ex nom. -illyad.: . Epimedio p. 253. Epimedium alpinum. \ Echio p.%55, Echium rubrum (ge.:Spr.)., 1 mei? 47 Sideritide I. p. 256. Zycopus europaeus. 6000 p. 260. Quercus coccifera. dito Tragio p. 263. Pimpinella Saxifraga. Therapidio p. 274. Fucus Palmetta ? Tr FE. alatus? | (ser. Bpr.). Coichico p. 275. Colchicum mentanum. Verbasco Lichnite p. 281. Conyza candida (ex deacript. et Eihiopide ib. Salvia Aethiopis? Sclarea? Dloco nat.). Fpipaotide p. 282%. Zysimachia Linum stellatum? Radiola Millegrana? Mirrhide p. 284. Chaerophylium coloratum ? Staphysagria p. 291. Delphinium Staphysagria. Titimalo Characia p, 29%. Euphorbia Characias. - platifillo p.298. E. plaiyphyllos. Epithimo p. 299. Cuscuta Epithymum, (Ex nomine illyrieo et ex descriptione, in qua tamen Cnsentam confandit cum planfa eni innaseitur.) . 4. Amatus Lusitanust) (Boderiens de Oastello Albo, Ilamado Juan Roderigo de Castell Branco), 511°) zu Beisa in Portugal geboren, schon 18 Jahre alt erhielt er die Docterwürde in Salamanca, practieirte als Arzt in Lissabon, machte dann grosse Reisen,. später bewarb er sich. um die Stadtaratstelle in Ragusa, und widmete sein Werk dem Senate der Republik Ragusa; die von Sadler und —__ 1) Morejon historia bibliogräfien de 1a mediöina in Espaiola obra pöstuma. I. (1842.) p. R0D sog. — Meyer 1. c. 387, — Sadlor lo. 287. 2) Auf sein Geburtsjahr verweist er selbst, indem er am Ende der IV, Cent, der Curationes sagt: „ Anconae 17. Cal. Soptem- bris MDLEN, et aetatis authoris anno guadringesimo sconndo,* Br na 4 Hell, 27 418 Meyer angeführte Ausgabe muss sehr selten sein, ich kenne nur die ein Jahr später erschienene: „In Dioseoridis Anazarbei de medica materia libros quin- que enarraliones eraditissimi Doetoris Amati Lusitani me- diei ac Philosophi celeberrimi, quibus non solum offieinarum Septasiariis sed bonarum etiam literarum studiosis utilitas adferior, gunm passim simplicia Graece, Latine, Italice, Hispanice, Germanice et Gallice proponantur. Cum tripliee indice, Argentorati MDLIUL“ kl. Folio. Dieses Werk verbessert einige Angaben Brasavoln’s nud giebt neue Beiträge zur Flora Dalmatiens. Dieses Werk, in welchem er Mattioli Fehlgriffe vorwarf, wurde ihm ver- hängnissvoll. Die Curationes medieinales, die Meyer nicht hatte, kamen mir in die Hand üher seine Flucht nach Italien, sowie im Allgemeinen über sein Lehen enthält dieses Werk wenig, ich setze Alles her, was mir davon wichtig erscheint und lasse Amatus selbst sprechen: „D. Josepho Nassinio Hehraro, viro non minus illustris- simi. quam sapienti Amatus Mediens =. p. d. In damnis sub Paulo quarto, Aconae habitis, ut tu forte nosti Josephe Nassini, omninm rerum mearnm iactnram'Teci et ne a suis commissariig etiam oprimerer, Pisaurum (Pesaro) primum, inde Ragusium me subdnxi. Vade anime quietiöre, quom malum fantam memoriae reuocarem, inter tot, tantaque mihi subrepta, vi aurım, argentum, aulicos pannos, pretio- sam vestem, et suppelertilia non pauca, ae instructissimam Bibliothecam, in mentem veniunt, quinta Centuria Ourationum mearum fere ad vmbilicam dednola, ei commentarda quac- dam, quae in quartam Fen libri primi Auicennae pross mis antea diebus parturieram: qnae simulacra quadam Ser- wabantur, Pro quikus scriptis recuperandis, rehas sacleris N nm IT 419 neglectis, quum multa machinor, BEece Abrahamus Cathala- aus, vir ingeniosns, et amicas non vulgaris, qui tunc Pisanri agehat, me snadet: vi ad praefatos comissarios literas dem, inenleaique non esse difücile paucas chartas ab eis inter tan- tas, et tam pretiosas res impetrare. Ergo vero amici con- silio vens, ad Naniam Bononiensem Latine serjbo: Ile vere, interneniente Hodora Tessalonicensi mereatore, retenlis in Auicennam commentariis ‚ ad me Centuriam V. remittit guam posten Pisauri absolui, et Ragusii magno oti6 reuisi; ubi Sextam qnogne literis mandari,. Quas mine quum Typogra- phi Veneti per literas enixe a me petant in kacem edere pro- poswi, easque statui illis committere, Sed quoniam a Veneto Dominio decretum est, nihil posse imprimi sine religionis oon- sensu, neseio, an quiegnam adinnelum, diminntumgne sit: ar- bitror equidem eos, qui pro religione sunt, marine deluisse meam defensionem in Matheolum Senensem factum: sed stiant omnes me hreni responsurum ejns Apologiae.* Hieranf folgt die Dedication und Lobeserhebung Nas- sin’s, die uns nicht interessirt, der Schluss aber lantet: „Vale et secundum Tomum haraım Carationum, in dies ex- specta, nosti enim vel ex Eutropio Historia Romano, a me!) in Linguam Hispanicam verso, et tibi dicato, animam meum: quantum lahoris sit fugientissimus, et tui, iliustrissimae Diuae Statiae, ac wniversae gentis nostrae amantissimus. Vale igi- fur, et cum tnae Reginae felieiter vine, Tessaloniene, Üa- ® — 1) Wenn Meyer Morejon nicht immer für verlässlich hält, hat er Recht, Morejon 2. B. cilirt sogar die Nummer der Coraliones, wo von der Uehersetzung der Avicenna die Bede ist, und an- dererseits die Uebersetzung des Eutropfus nur «als Angabe an- derer spanischer Bibliographiensammler, 27* 420 lend.. Decemb. Anni a erealione mundi 5320 (1560) Amat ı), Die Fincht selbst fällt zwischen dem Jahre 1558 und 1559). Ich glaubte hier nothwendigerweise etwas genanere Daten vorlegen zu müssen, da der unvergleichliche Meyer sellst sie gewünscht hatte I! 5. Augerius Gislenins Busbeguius, der Gesandie des römischen Kaisers an verschiedenen europäischen Höfen, der im 3. 155% über Ungarn nach Constantinopel reiste und dort lange Zeit in Gefangenschaft schmachtete, muss hier erwähnt werdeu, wenn auch seine Verdienste um die allge- meine Botanik viel grösser sind, als um die Ungarns. Kine Sehr hübsche Ansgabe seiner Briefe: „Avgerii Gislenii Büsbe- gnüt Epistolae quattuer legalienis inreicae. Monachii ex for- his Annuae Bergiae viduae MDOXX. 120., übergab ich der Bibliothek des k. k. botanischen Musennis in Wien. 6. Peter Melius®) (Ihäsz, Juhäsz), aus einem ade- 1) Amati Lvsitaui Doctoris Medici praestantissimi Ovrationum me- deinalium centyriae septem, varia mulliplicique reram coenitlone refertae, et in hac vitima editione recognitae et valde correuint. Bvräigalae 1620, p. 463 £. u 2) Denn am Ende der VI, Genturie steht: „Valete Ragusii anno 1558° und auf der folgenden Seite (p. 690): ,.Iterum valete dt Septimum harım Oenturiaram tomum a. Graecla hac, hodie Tur- cia diota ‚breui Deo FKavente exspectate Tessalonicas ann 1658 ac mundi creatione 5319. \ 3) Czvittingeri nob. ung. Specimen Hungariae literatae virorvm ervditione olärorvm natione hungarorum, Dalmatarım, Croatia rum, Slavorum, atgue Transsylvanorum, vitas, scripta, elogit et consuras ordine alphahetico exhibens accedit Bibliotheca sorl- ptorum qui extant de rebus hungarieis. Francofvrti et Lipsis® 1711. p. 253. Weszpremi 1.0, 1. p. 104 — Sadler I. u p 8% —— 221 ligen Geschlechte zu Horki im Somogyer Comitat entsprossen, begann seine Stadien zu Debreein und setzte sie zu Witten- berg als Theologe weiter fort, 1538 berief man ihn als Pre- diger nach Debreein zurück; zwei Jahre später wurde er zum Senior des Debreeiner Kirchensprengels gewählt und 1562 begrüssten ihn die Gemeinden jenseits der Theiss einstimmig als ihren Superintendenten. Melius gehört zu den grössten Männern seiner Zeit in Ungarn, über funfzehn theologische (zum Theile disputatorische) Schriften haben ihn zum Ver- füsser; nach dem Zeugnisse seiner Zeitgenossen soll er der Iateinischen, griechischen, hebräischen, arabischen, türkischen, deutschen und ungarischen Sprache vollkommen mächtig ge- wesen sein. Auch ein botanisches Werk, welches ein Com- pilatoriom ans Galen, Adam Lonieer und hauptsächlich Pli- nins ist, schrieb er, der Titel desselben ist: „Herbarivm. az faknac fvreknee nevekröi, termeszeiekröl, es hasznairol, Magyar nyelwre, ds ez rendre hoszta az, Doktoroe Könyneib$l az Horhi Melius Peter.“ (Hier folgt ein Holzschnitt.) ,Nyomtatott Colosusrat Heltai Gäspärne Mühellyeb?, 1.5. 7. 8. esziendöben.“ (Herbarium vom _ Namen, der Natur und dem Nutzen der Bäume und Krän- “ter, aus der gelehrien Doctoren Bücher in ungarischer Spra- che gegeben von Peier Melius von Horhi. Gedruckt zu Klausenburg in der Werkstätte von Caspar Heltai’s Witwe. 1578.) kl.dto, 7 Blatt, dann 188 Blatt numerirt, Die Vorrede ist von Heltai’s Wittwe, die anzeigt, dass Peier Melius sich mit dem Sammeln von Heilmitteln be- schäfligte, -die Beschreibung ihrer Wirkung aus anderen Werken usammensuchte und in’s Ungarische übersetzte. Die Kosten und Arbeit des Drackes hesiritt diese Witwe, die mit Folgendem ihr Vorwort schliessi:. Kerem ezen az .hatalmas .Istent ho- 27) gy az | Jambornae igyekezete, es’az en kiezindet | munkäm is ez Könynek kiadasäban legyen | hasznos, es az Magyar nemzetsegnec epüle | tire es meltosagara, (Ich bite den gross- mächtigen Goit, dass des Frommen Bestreben uud weine klei- ne Arbeit bei der Heransgabe dieses Buches nützlich zur Er- baunng und Erhebung der ungarischen Nation werde.) Die- sem folgen die Indieis, hierauf die eigentliche Arbeit: Herba- rium az fäknac fvreknee nevekröl termeszetekröl, es haszao- krol, Galenusböl, Pliniusbol, es Adamus Lonirerusbol szedeltee ki. (Herbariom vom Namen, der Natur, dem Nutzen der Bäume: und Kräuter, aus &. P. und A. L. Werken zusam- mengestellt.) Die Ueberschrift des ersten Theiles ist: Kez- detio azert elöszer & Fäkrol, neuee kedig Deakul, Magyarul es Nemetül: Nemely heilyeken kedig Görögül is inegvadaac a nenes Deac bötückel, (Es beginnt daher mit den Bänmen, ihr Name ist lateinisch, ungarisch und deutsch, hier und da auch griechisch mit lateinischen Leitern). Fol. 1—31. Zu ‘den Bäumen rechnet Melius auch Folio 28. 2. Funges, a2 gombäkrel, Schwämme; Folio 29. Muscus. Moh, Moosz. So wie diese zwei Beispiele zeigen, sind die baumartigen Ge- wächse, angeführt, hier und da mit einer Bemerkung von 3 bis 4 Worten. — Die Ueherschrift des zweiten Theiles ist: Az Fwekneo nevekroel es termeszetekröl, (Vom Namen und der Natur der Kräuter.) Fol. 3% — 188, Jede Pfanze ist zuerst charakterisirt, dann wird angegeben terındszeti (dio Natur), belsö hasznai (tunerer Nutzen), külsö haszuai (äusse-- rer Natzen). — Ich glaube dieses Werkchen hinreichend be schrieben zu haben, gerne hätte ich das Verzeichnis und die Kritik der Pilanzen gegehen, doch die Exemplare der Hus- garica’s waren mir auf so kurze Zeit zu Disposition, dass es mir unmöglich war, eingehendere Studien machen ZU können, andererseits glaube ich aber, dass die erste eG“ — 428 hende Kritik über die ungarischen Patres (die sehr viel phi- Iologische Studien wünscht) einen starken Band überschreiten würde. — Was die Ausgaben des Melius betrifft, kenne ich nur diese; doch mag die Einleitung zu des vor 6 Jahren (1572) verstorbenen Melius Werke vor der Heltai noch hei dessen „Lebenszeit dem Drucke übergeben worden sein, da dessen Tod dieselbe erwähnt hätte, andererseits sagt sie aber auch beinahe klar, dass Melius ihr diese Arbeit über- gab, weshalb ich geneigt wäre zu glauben, die Angaben einer Ausgabe vom Jahre 156% oder 1564 seien falsch, — Ich sah 3 Exemplare dieses seltenen Werkes, ein ganz zer- fetztes im Nationel-Museum, dann aber ebendaselbst ein bei- nahe ganz compleites, in welchem nur die Hälfte von Folio 32 der-Länge nach weggerissen; ein drittes mit einigen feh- lenden Blättern, ‘doch mit unversehriem Folio 82, in der Bi- bliothel der ungarischen Akademie. Titel hat nur das zweit- genannte Exemplar. Was: den antiquarischen Werth dieses Werkes betrifft, so glaube ich würden Verkaufspreise mit 6 —10 Dukaten nicht zu gross sein. Das Exemplar der un- $arischen Landes-Universität kenne ich nicht. Die Zahl sämmt- licher in Ungarn befindlichen Exemplare mag 1% nicht über- schreiten, doch zweille ich, ob sich auch nur ein completies fände; die k, k. Hofbibliothek hat keins!! Melius starb in Debreein 1572, Er Johann Zsämboky) (Zsambeky, Samboky, . Ivannes Sambueus Pannonius), zu Tyrnau 1531 go- boren, besuchte die Universitäten Deutschlands, laliens und Frankreichs, reiste beinahe 20 Jahre, und siudirte jede Wis- senschaft, Unter Maximilian IH. und Rudolf I. Reichshisto- —__ o N) Czvittinger 1. c. p. 322. 424 xiker und königl. Rath in Wien, starb er auch dert Mitte Juni 1584 au der Apoplexie. Sambucus gab sich auch mit Verbesserung des Dioseorides ab, was ich hauptsächlich aus einer im Jahre 1549 zu Paris erschienenen, in griechischer‘ und lateinischer Sprache herausgegebenen Ansgabe des Dioseo- rides (Dioseoridis Libri octo graere et latine. Castigationes in eosdem libros. Paris, Apud Petrum Haultinnm 1549, Pri- vilegio ad sexennium. 8.), auf die mich Herr k. k. Hof- bibliothekseriptor Wolf aufmerksam machte und die viele handschriftliche Noten von Sambuens enthält, ersah. 8. Stephan Beythe, üher dessen Leben wir nichts wissen, ausser was Clusins sagt!): „Nom defuernnt sane qui menm hund laborem innarent: sed omnium maxime doctis- simus vir Dn. Stephanus Beytbe, Diuini verbi praeco apud Ilnstrem Heroem Dominum Balthasarem de Batthyan, in ipsias vrbe Nemethwywar, qui maximam horum Vngarieorum noninum pariem, pro suo candore, me edocuit, dum aliquo- Vies ad perquirendas varlis locis plautas simul egressi sumus. Huie igitur vos accepta referre par est, quae hoc Indiee vobis propono Vngarien slirpium nomina.— Das ist Alles; ob der Verfasser der nachfolgenden Schrift trotz der Taufnamenver- schiedenheit derselbe sei oder nieht, kann ich weder bejahen, noch verneinen. „Fives köny, Fiveknek es Faknac nevökröl, termezetö- kröl es hasznokrul, irattatot es szöröztetöt Magar nuclusn, az 13 Doctoroknak (ds termeszetiudo Orvosoknak) Dioscari- desnek, ds Matihiolnsnak bölts irasokbul Bejthe Andras altal. Nyomiattatett Nymet-Vivarat Manlius Janos altal 1595“ (Kränterbuch vom Namen, der Natur und dem Nutzen der 2 f) Stirpium nomenolator pannonicvs late Seite. 425 Kräuter .und Bäume, ungarisch beschrieben nach den’ weisen Schriften der Hauptdoctoren und naturkundigen Aurzte Diosco- tides und Matthioli. _ Gieszing, gedruckt bei Johann Manlius 1595.) dio. Ich sah nur zwei Exemplare, beide sind incom- pleit, das erste ohne Titel mit Folio 1 — 130, in der Bihlio- thek des National-Museums; das zweite ohne Titel mit Folio 13—115, in der Bibliothek der ungarischen Akademie; das Exemplar der Pesther Universität kenne ich wicht, in den Bibliotheken Wiens ist kein Exemplar. Die Anlage des Wer- kes ist beinahe dieselbe wie die bei Melius, nur sind die zweiTheile nicht abgetheilt; Melius Werk scheint Beythe bekannt gewesen zu sein, da er wenig von Melins anfge- genommene Pflanzen erwähnt; leider fehlt die Einleitung auch, weshalb man gar kein sicheres Urtheil fällen kann. Der an- üiquarische Werth eines Beythe’schen Fives köny ist mit 10 bis 15 Ducaten nicht überzahlt. Nach Sadler fällt in diese Zeit das Wirken des Arztes Magister Lobelius in Hermannstadt, seines Schülers, des berühmten siebenbürgischen Botanikers Johann Lebelins (dessen Wirken Otto Brunfels erwähnt), und des: Presbur- ger Arztes Purkircher, eines Freundes von Carl Clu- sius, 9. Grogorius Frankovith,D.!) (Frankovios?); ein Bekannter Stephan Beythe’s schrieb: „Masznos &s fölötte szikseges könyv, az Isten fiainak ds öet felö hiveknek lelki vigazstaläsokra ds testi Epöletökre szerezietötl Francovith Gorgely D. ältal, Melyben sok. rend- beii betegsögek ellen valo orvossägok is be vanmak irva, melyeket Isten az ö nagy j6 voltäbol es ajändekäbol, Embö- röknek egössegekre vendelt. Eeclesiast 38. Tiszteld az orvost ——,m 2) Sad. op. 9. 426 a szüksegert, 1588. Esztendöben.“ (Hin nützliches und üher- aus nothwendiges Buch zur geistigen Tröstang und körper- lichen Erbauung der Gotteskinder und ihn fürchtenden Glän- bigen, verfasst von Dr. Gregorius Francorith, In welchen gegen viele Krankheiten helfende Medicamente eingeschrieben sind, welche Gott, zufolge seiner besondern Güte, als Ge- schenk für die Gesundheit der Menschen anordnete. Ecel. 38, Ehre deu Arzt, weil du ihn benöthigest, Im Jahre 1588.) Von diesem zu Monyorokrek von Johann Manilius in 4to. ge- druckten Buche existirt bis jetzt ein einziges Exemplar, wel- ches in der Bibliothek der nngarischen Akademie aufbewahrt wird, D 10. Lukas Peechi (Peesy) 1) stammte aus einem der edelsten Geschlechter Ungarns; sein Geburts- und Wohn- ort war Tyrnau, er war Jesuit und schrieb unter andern: „Keresziydn szügeknck tisztessöges Koszoroja; avagy lelki füveskert, Ternau an. 1591.“ (Christlicher Jungfrauen ehrwürdiger Kranz oder geistiger Blumengarten. Tyrnau 1591.) 12mo. Am Ende der Vorrede steht Kölı Nagy Szombalba magam hözam melett vald füveskertben, Szent Mihäly Ar- ehangyal napjän 1591. Peechi Lukac. (Gegeben zu Tyrau in dem Blnmengarton nächst meinem Hause, am Tage des “ heil, Erzengels Michael, 1591. Lukas Pecsy). Dieses ist das erste ungarische Work, welches Pflanzen- abbildungen im Holzsehnitte euthält, die wegen ihrer Rohheit sehr interessant sind. Ich sah das einzige Exemplar, wel ches bis jetzt bekannt ist und in der Bibliothek des National- museums aufbewahrt wird, nur füchtig; das Titelblatt fell und ebenso das Ende. 1) Weszpremi 1. c. IE 1. 9.175. Sad. 1. o. p. 92. 42% Ich ‘glaube ;das nachfolgende Werk hierher setzen zu müssen : „Nomenelater seu Dietionarinm Latino - Ungaricnm celaris- simi viri D. Basilii Fabricii (Koväes) Szikszovii. Bäitio prioribus Iimatior et mnlio auetior cum indice dupliei, Eme- riei A. Sz, Ujfalvii Dehreeini 'Typis Paulis Bedae Lipsien- . sis 1619.* 1@mo, Ich sah auch dieses Werk im Manuserjpte in der Biblio- thek der ungarischen Akademie der Wissenschaften. . EL Von Clusius bis Winterl. 11. Charles 1’Eeluse Monsieur de Warenes 1) oder, wie er sich auch zu nennen pflegte, Carl Clusins, gebo- ven zu Arras den 19. Februar 1526, gestorben zu Leiden den 4. April 1609, stndirte zuerst Rechtswissenschaft, später Mediein .und wurde auch 1558 Licentiat der Mediein; von Kaiser Maximilian IL 1575 nach Wien berufen, durehforschte er ganz Niederösterreich und einzelne Theile Ungarns, z B, den Theil jenseits der Donau (Eisenburger Comitat mit dem damaligen Baron Balthasar vonBatihyany’und Beythe, danu die Mur-Insel, indem er den Grafen Zrinyi besuchte, vom letztern Orte scheint er auch Ausflüge nach Oroatien ge- macht zu haben), dann diesseits der Donau eiwas über Pros- burg, a er sich weiter vorzudringen nieht wagte, indem mn 1) Neitreich, Wlora von Niederösterreich p. IX. — Meyor 1. 0. P. 3850, — Sadler 1. o. p. 99. — Everardi Vorstii Medioinae pro- fessis Oralio funebris in obitum V. N. et Ol. Caroli Olusii Atrc- batis, Accesserunt.rariorum epicedia. In officia Planfiniana Rapkelingii, 1611, A4to. 428 die Türken damals bis gegen Neuhäusel das Land be- sassen !). Seine Beobachtungen über Ungarn legie er in folgenden Werken nieder: „Caroli Clusii Atrebatis Bariorum aliquot Stirpium per Pannoniam, Ausiriam, et vieinas quasdam Prouincias obser- uatarnın Historia, quatvor lihris expressa: ad Rvdolphum H, Imp,, Ernestum, Matthiam, Maximilianum Austrine Archiduces ete. Antverpiae, ex offieina Christopheri Plantini. MDLXX. 8vo. — Diesem angebunden ist der „Stirpium nomenclater pannonievs. Aniverpiae MDLXXXHIL* Das erste bedentend verhessert und auch vermehrt wie- der abgedruckt in: \ „Caroli Clusii Atrebatis, impp. eness. avgg. Maximiliani IL, Rrdolphi IL Aulae quondam familiaris rariorvm plantarrın historia. Qnae acresserint, proxima pagina diechit. Autverpiae CI).19CH. Folio, Beziehen sich hier auf Ungarn: „Bariorum Plantarum Historia sex lihris deseripta a Ca- rolo Chusio“ und „Fvngorvm in Pannonia observatorvim brevis historia, a Carolo Clusio“ 2), — Für: das letztere trug die Kosten Bathyan. 1) Ich glaube auf obigen Passus aufmerksam machen zu müssell, da durch ungenane Kenntniss der Geographie und Geschichte dio wanderlichsteu Aussagen geschehen ‚so z.B. heisst es in einem jetzt erschienenen Werke über Ciusins: „von der spanischen Halbinsel bis ans türkische Reich sammelte er überall“ p- 181. (Jessen, Botanik der Gegenwart und Vorzeit in culturhistori- scher Entwickelung. Leipzig 1864.) " 2) Ich glaube dic Approbatio von Clusius obgenanntem Worke hief- her setzen zu müssen, sie ist viel zu interessant und gewiss ein Stück Geschichte von dieses grossen Mannes Leben: 429 Clusius: war zuletzt Professor in Leiden, „wenige Bo- taniker hahen mit so wenigem so viel geleistet wie er“. (Meyer,) Mit aufrichtigem Schmerze bekenne ich, dass es mir sehr leid that, nicht das Verzeichniss der von Clusius in Ungarn gesammelten Pflanzen mittheilen zu können, doch glanbe:ich mit dem mir zugemessenen Banme sparen zır müs- . sen, um vielleicht weniger Bekanntes mitzutheilen. Die pan- nonischen Pilanzen des Clusins sind übrigens grösstentheils in Neilreich’s Flora von Niederösterreich nnd in Host’s Flora austriaca enträthselt. — Trotzdem nach Clusins in dieser Periode ein Rückschritt in der botanischen Wissen- schaft wahrnehmbar ist, wie in dem allgemeinen literarischen ‚Fortschritte, so scheint es ıoch in ersterer Beziehung mehr in Ungarn geschehen zu sein, als in letzterer. In dieser Zeit wirkten: ° 12, Johann’ Jeszenszky von Jeszen !) (Johannes Jessenins a Jessen), geboren am 99. December ‚1566 in Breslau, wohin’ sich sein Vater aus Ungarn begab, begann seine Studien in seiner Vaterstadt, setzte diese in Leipzig und Rom fort und absolvirte in Padua, war zuerst Professor in Wittenberg, dann Leibarzt der Kaiser Rudolph H. und Mat- „Approbatio, Bae Rariorum Plantarum Historiee Caroli Olusii Meliei ex- 'pertissimi, nihil nostrae Gatholicae fidei contrarium prae se ferant, Quare ante obitum Anthoris in lucem prodire possunt, rt precibus priorum, ipse memor suae primae plantationis, jam nem sunm certum faciat, quo securior viam vhiversae varnis ‚ingredi tandem valeat. ‚Ita censeo 27. Febrar, an. 1601, Egbertus Spitholdius, Plebanus et Canonicus Antuerpiensis.“* 1) Weszprömi 1, 0, IL. 4. 1. 99 sq. 430 thias IL, diese Ehrenstelle bekleidete er sieben Jahre, war später Restor des Collegium Carolinum in Prag, wurde we- gen Theiluahme an den politisch-religiösen Wirren in Böh- men gefänglirh eingezogen, doch bald wieder freigelassen, als er jedoch später wieder eine hervorragende Rolle ein- nahm, wurde er festgenommen, für schuldig befunden zum Tode verurtheilt und am ®21. Juni 1621 geviertheilt. Be war einer der hervorragendsten Charactere jener Zeit in Böhmen, „De plentis disp. prior Resp. Martino Polycarpo Bohemo.“ Wittenberg 1601. 18 Blätter in dio. j 13. Friedrich Monan !) (Monavius), geboren zu Bres- lan den 30. Juli 1592. Beinahe alle Universitäten Dentsch- lands; der Schweiz, Italiens, Frankreichs und Spaniens he-. snchte er, und promovirte in Tübingen zum Doctor der Me- diein. Kurze Zeit hierauf reiste er durch Deutschland nach Polen and mehrmals nach Ungarn (bereicherte sein Herhar mit Pflanzen der Carpathen), von hier ging er 1634 nach . Siebenbürgen, wurde 1635 Physiens und Gymnasialprofesser, dch schon 1636 finden wir ihn in Bistritz dieselben Aemter hekleidend, Nach der Dnrchforschung dieses Landes, sowie auch Ungarns, ging er nach Deutschland zurück; seit 1649 wirkte er als Professor der Medicin in Greifswalde uud starb daselbst 1659, „Index Herbarii Monavii Tomis XI constantis.‘* (In die- sem ist unter andern Catalogus plantarum polonicarıım, Bo- tanica’ Cracoviensia a. 1626, Catalogus Plantaranı Hungari- carum a. 1635.) »Itinerarium Monavii,“ Der H, Band enthält: 1) Jter Polonicnm et duplex exeursio ex Polonia in Hungaria ab at. —. 1) Weszpremi l, ce, IL 1. p. 135, 4a 1626 ad an. 1630, ®) Fuga Hungarica an. 1633. 8) ’Iter Transsilvaniecum an. 1635. 4) Discessus Coronensis 1635. 5) Itor Hungarienm an. 1636. 6) Discessus Gedanensis an. 1648.) Ob diese Manusceripte noch existiren, weiss ich nicht, soviel ist gewiss, dass sie in der Universitätsbibliothek von Greifswalde, nach einer Mittheilung, welche ich der freund- lichen Zuvorkommenheit des Bibliothekars Herrn Prof. Dr. W. Ahlwardt verdanke, nicht existiren, ' 14. Christian Augustini ab Hertis?!), geboren zu Käsmark .am 6. December 1598, besuchte die Universitäten Frankfurt a, O;, Jena, Leipzig, Wittenberg nnd promovirte 16i9 in Basel zum Doctor medieinae; nach Ungarn heimge- kehrt, practieirte er in seiner Vaierstadt, deren Physiens er 1622 wurde, Nach einer reichen Heirath ging er auf das von seiner Frau als Mitgift ihm zugebrachte Gut. Auf Be- fehl Ferdinand II. errichtete er in Wien einen botanischen Garten; wurde demzufolge am 6. April’ 1631 in den Adels- stand erhohen und. mit einer goldenen Halskette‘ ausgezeiche. net, ‘Er starb am 21. August 1650. j 15. Kaspar Madäch ®), aus edler ungarischer Familie im Neograder "Comilat entsprossen), schrieb: “ „Haazy Apatcka, Szok rendbely irott orwossägalkal, ezközökkcl tellies ezen koniw mellieket könnien megkesithetny “ mindenfele kwlso ds Belsö niawaliak Betegsegek ellen, mel- liek szärmaznak az ember ellete folliasanak minden ideieben, - Nemet niehwbeol az Tudos Doctor Matthiolus Andras, Hor- barinmos koniwehw Chech nielwre forditatot &s mostan Chech nielwbwi Magiarra forditatot az Nemzetes es Nemes "Sztre- a 1) Weszpremi 1. «I. p.7. 2) Weszpremi 1. c. I. 2. p. 280, 432 goway Madats Gäspär altal, Az Ezerhatszazhussonnielts estendoben.“ (Haus-Apotheke, viele ordnnngsmässig- ge- sehriebene Arznei- und Hülfsmittel enthält dies Buch, welche leicht verfertigt werden können, gegen allerhand äussere und innere Krankheiten, welehe in jeder Zeit des menschlichen Lebens entstehen. In das Czechische aus dem denischen Kränterbuche des gelehrten Dactors Andreas Matthiolus über- setzt, nnd jetzt aus dem Czechischen in’s Ungarische über: tragen von dem wohledien Caspar Madäts von Sztregora. Im Jahre 1628.) Weszpremi sagt hierüber, „En itague Codicem, qui in manus nostras fato felici ineidit, hotanienm, anno, 1628 tersissime manı sua in forma octava, ordinis philyris 30, exaratum, typo destinatum, et in literariam Incem educendum, qui praestantissimum P. Andr. Matthioli Librum Herbarium eivitate Hungarica donatum,“ 16. Carl Rayger!), geboren 1641 in Presburg, stu- dirte in Altdorf, Wittenberg, Strassburg, Leiden und Paris, durchreiste 1667 Italien, kehrte hierauf, in seine Heimat zurück und praetieirte 39 Juhre lang als Physirus, Er war Leibarzt Kaiser Leopold I, Seit 1694 M, d. L. C. A. cogt. Philo I, Bayger starb den 14. Januar 1707. „De Fumgis monstrosis et insolitae formae,“ In Obserr. med, Ephemerid. Nat. Cur. Decur. I. An. IV ei V. Obs. W. „De Nasturtio albo antarthritieo.“ Ih. Decar, IM. Anl. Obs. 134. . 17. Ferdiuand Heindelins®) hatte um 1651 einen Garten in Presburg und schrieb auch einen Catalog der don vorkommenden Pflanzen, 1) Weszpremi 1. oc, L, p, 144. 2) Haberle, Suceineta rei herhariae Hungarise et Franssilvaniae historine, Budae 1830, v. 14, 433 18,:Simon Viridarins!) [gab 1652 eine Enumeratio der im Warschauer Garten gepflegten Pflanzen heraus, in diesem kommen auch Pflanzen aus Uugarn vor, 19. Johann Oserei von Apäca®) In Apäca geboren, begann er seine Studien zu Klausenburg und Karlsburg, setzte sie dann in Utrecht fort, promovirte dort zum Doctor theolo- giae nnd war schon in Utrecht zum Professor ernannt, als er 1653 auf Wunsch des reformirten Kirchencnratoriums in Siebenbürgen, zurückkehrte. Er lehrte zuerst in Karlsbarg, musste jedoch diese Stadt verlassen, nachdem er von seinen Feinden ‘dem Fürsten als ein solcher Mann dargestellt wurde, der die reformirte Kirche in Siebenbürgen untergraben wolle; trotzdem dies nicht der Fall gewesen, musste er doch nach Klausenburg gehen, wo er dann, ebenso von Hörern um- lagert, die philosophischen, Natur-, Rechis- und theologi- schen Wissenschaften lehrte, Cserei soll dem Fürsten Acha- tius_Baresay eine Denkschrift übergeben haben, in welcher er. bewies, wie man eine Akademie zur Förderung der Wis- senschaften in Siebenbürgen errichten könnte, Doch Baresay wurde ermordet und Siebenbürgens grosser Philosoph wurde bald: darauf 1659 in Folge der Lungensucht ein Opfer des Todes, ;Unter seinen zahlreichen Schriften ‚glaube ich Fol- gendes erwähnen zu müssen: ' Magyar ‚Eneyclopedia azaz minden igaz &s hasznos böl- . sessegueck sz6p rendben vald foglaläsa ds magyar nyelven Wägra hocsätäsa.“ (Ungarische Eneyelopädie, d. i. jeder währen und wützlichen Weisheit schöne Aneinanderreihung und Herausgabe in ungarischer Sprache.) Utrecht 1653. 12mo. nn 4) Haberle 1, 0. p. 14. 2) Weszprgmi }, 0. 1. p. 6. Br Ba, Au Hen, 28 434 Die 41. bis 44. Section handelt von Botanik, als Verfasser wird Nadänyi vermuthet. 20. Johann Nadänyi!) studirte auch in Utrecht‘ und wurde Professor in Nagy-Enyed, er übersetzte Anton Mi- zald’s opus- quo hortorum eultura ele, in das Ungarische un- ter folgendem Titel: „Berti dolgok lefräsa.“ Klausenburg 1669. 4to. 21. Procopius Lippay (Bonanns)°), Naturforscher und Cameralphysicus, durchreiste Ungarn von 164% — 1665. auf des Primas Georg Lippay Freiherrn von Szombor Kosten, sammelte , beschrieb und zeichnete die Naturgegenstände Uu- garus und wollte sie unter dem Titel: „De admirandis Hun- gariae rebus“ auf Kosten des Primas Lippay, des Palatius Franz Wesselenyi und des Judex Curiae Franz Nädasay her-. ausgeben, als ihn der Tod ereilte. 22. Johann Lippay®), am 30, Juli 1606 geboren, trat 1624 in den Jesuitenorden, studirte in Graz und Wien, ging später zu seinem Bruder, dem obenerwähnten Primas von Un: garı, dessen Garten er verwaltete, Er starb in den Prei- chiner Bädern am %, Juni 1666. Seine Arbeiten sind: „Posoni Kert. Kiben minden Kerti Munkäk, Rendelesek, Virögokkal,.Vetemdnyekkel, Fäkkal, Gyimölesökkel es keitt Csömötekkel, vald baimolodäsok bövsegessen Magyar nyelven- Jeirattatnak, kiväliköpen äzok az kik esztergami ersek urunk Ö Nagysäga Posoni Kertehen taläliatak. Az nemes magyar Nemzetnek Közonsöges hasznära, Jesuitäk rendin -vald P. Lippay Jänos ältal. Kinek elsö könyve nyomtattatot Nagy- 1) -Czuittinger }. c. p. 976. 2) Weszpr&mi l. c. 1. 2, p. 190. 3) Weszpremi 1. c. Il. 2, p. 190, 455. szombatba az Akademiai hetükkel. Az tühbi Beesbe Cosmo- rovins Math6 Osäszär Urunk & Felsege Könyvnyomiatdjänak bötüijvel. Anno 1664. Ato. (Presburger Garten, iu welchem alle Gartenarbeiten und Verrichtungen mit den Blumen, Saa- ten, Bäumen, Früchten und Gartensträuchern, deren Arten, Nutzen, Aufbewahrung ausführlich in ungarischer Sprache be- schrieben wird, wie dies hauptsächlich im Presbarger Garten des guädigen Erzbischofs von Gran vorkömmt.. Zum allge- meinen Gebrauche der edlen ungarischen Nation von P. Johann Lippay aus dem Jesuiten-Orden. Dessen erster Theil "wurde zu Tyrnau mit den Lettern der Akademie gedruckt, das Uebrige in Wien mit denen des Buchdruckers seiner Majestät des Kaisers Malthias, Cosmororius.) Besteht aus drei Büchern: 1) Viräges kert (Blumen- garlen,.%) Vetemenyes kert (Saatgarten), 3) Gyümölesös kert (Obstgarten). " ®. Georg Vette!), zu Graudenz in Preussen am 30, August 1645 geboren, stadirte in Thorn Pharmacie, ging " 167% nach Siebenbürgen und starb 17042) alsM. d.L. C. A.: „De Inxusiantibus quibusdam Transsylvaniae plantis.“ In Rphemerid, Nat. Our. Decur. I. An. VI. VEL Obs, 239. .;%. Johann Adam Gensel, -Egues D. Marci 3), gebo- ren den 26. October 167% zu Oedenhurg, studirte in seiner Vatersiadt ‘Theologie, später Mediein in Jena, bereiste Ltalien Und, promorirte 1703 zum Doctor der Mediein und Philosophie. In sein Vaterland zurückgekehrt, practieirte er als Arzt zu- erst:in Eisenstadt, dann in Oedenburg, später: wurde er Co- TT— 1) Weszpremi 1. 0. I. 1. 2.200. 2) In Cont, TIL, .p. 148 giebt hingegen Weszprömt seinen Tod um 1746, was bei dem zu hohen Alter etwas unwalrscheinlich ist, 9) Weszpremi i. c.L p. 54, 5 28 % 436 mitatsphysiens und Leiharzt Eszterhäzy’s, Seit 1712 Cogn. Diodorns 1. Mitglied, seit 1719 Adjunet der L. C. A,, vom machte er anch ein Legat (6000 A.) dieser Akademie, Gen- sel starb 1720. Einige briefliche Notizen Gensel’s, nahm Kundtmann in seinen Aufsatz: ; „Neue Hungarische und Schlesische Plantatien des yer- meinten Indianischen Thees.“ In Rar. Nat. et Artis item in Re Medira oder Selienheiten der Natur und Kunst des Kundtmannischen Naturalienkabinetes. Breslau und Leipzig 1737. Sect. Il. Art, 18. Die Gensel’schen Mittheilungen befinden sich auf 8, 518 25. Paul Sylvius Boccone !), geboren zu Savona dei 24. April 1633, trat 1682 zu Flerenz in den Üistereienser- orden und starb zu Parco bei Palermo am 2%. December 1704. Seit 1696 M. d. L. C. A. Cogn. Plinins I. Er war auch ie Dalmatien, und es finden sich auch einige botanische Ange- ben über dies Land in seinem Werke: „Museo di piante rare della Sicilia, Malta, Corsiea, Italia. . Piemonte e Germania.“ Venedig MDCXOVH. "26. Jakob Zanoni’s „Historia botanica,“ Bonn 167. Fol. enthält auch einige Pflanzen aus Dalmatien; - 27, Christoph Dakäny 2); Doctor medieinae aus Wesz- prim, schrieb: „Observationes botanicae.“ u 28. David Spilenberger®), ans Leutschau, studie in Lüttich, Basel und Padna, wurde Doctor der Mediein und practieirte in seiner Vaterstadt, später wandte er sich dert Grubenbane zu. Er veröffentlichte: „De Pilosella Insoiata." In Ephemer. Nat, Car. Deeur, I. An. Vi. Obs. 239 4) Visiani Flora dalmatica L p. 18. 2) Haberle }. c. p. 18, 3) Weszpremil.c. IL. p. 1m. . 48% 29. Andreas Päriz-Päpay!), 1708 zu Nagy-Enyed geboren, war Docter der Mediein, sammelte mit grosser An- strengang ein Herbar der siebenbürgischen Fiera, welches er der Nagy- Enyeder Schule schenkte. Dieses Herbar war mei- nes Wissens bis zum Anfange der letzten Revolution (1848) an obiger Schule vorhanden, wo es jeizt ist, weiss ich nicht, doch wäre es sehr zu wünschen, wenn die siebenbürgischen Botaniker hierüber Nachricht geben würden. Er starb 1768. ‚30. Johann Georg Heinrich Kramer?®), der Philo- sophio und Medicin Doctor, war in den Türkenkriegen Mi- Htärarzt, dann Physicus von Temesvär; nachdem er einige Zeit Leibarzı des Charfürsten von ‘Sachsen war, trat er wie- der als Militärarzt in die Dienste des römischen Kaisers; nach dem mit Frankreich vereinbarten Friedensschlusse begab er sich nach Wien, wo er auch bis zu seinem Tode geblieben zu sein scheint. " „Pentanien bolanieum ad methodum - Rivino- Tournefortia- mm.“ -Dresdao 1788. 8 majı 12Bl, B Zweite Außage ünter dem Titel: " Tentamen bötanicum ad meihodum Rivino-Fournefortianum "emendatum et auetum.“ Wien 1744. Fol. 150 Seiten und “ Kupfertafelu. : „Observatio de Cotino Theophrasti; Hungaris Szömörtzefa “dieto, 'largs circa Petrovaradinnm et Belgradum, nt et vis '" lacum "Balatonis proventu etc, In Commerce. Litterar, Noris, ‚Au 1738.- Hebd, XXXVI. p. 284. ’ Eebendaselbst befinden sich anch seine Bemerkungen über die medieinische Anwendung der Gratiola, Planitago minor und Ursica anajor. €— 1) Weszprömi 1. 0, 1. 9. 127. IM. p. 231. 2) Weszprömi I, c, IIL, p. 168, 438 . Beine „‚Cogitationes et, Observationes de Climate Hunga- riae® geben für die damalige Zeit Anhaltspunkte über :die Vegetationsbedingungen in Ungarn. " 31. Samuel Slotze 4), Doctor der Mediein, Physicus von Hermannstadt und M. d, 1.0. A. d. N, starb Mille October 1730. j , ” „De nbere herbae Kali proventn in Transsylvania.“ Ob. serv. Nat, Cir, Observ. CXXXL. . 3. Johann Gottlieb Windisch ®), geboren. ‚den 16, Angusi 1689 zu "Presburg. Doctor der Mediein, Phye ii 18 . seiner Vaterstadt und M. d. L. C. A. Cogn. Hierax. Er starb in Prosbürg am 4. Mai 1732. \ „Flora Pannpniea seu Posoniensis.“ ie Blieh Manuseript, sein Schicken] ist mir unbekannt, un " 33. Carl Friedrich Loew (Loevius) 3), erbliekte ins Licht der Welt in Oedenhurg am 22. März 1699, bezog‘ 17 die Universität Halle a/S. and wurde 1721 in Jena Doctor ‚der Mediein. Nach beendigten Studien ging er nach Hause, von wo er bald. nach Wien berufen wurde, und verweille dort 16 Jahre; wie einige Schriftgteller wissen wollen..als Leibarzt und kaiserlicher Bath, 1738 kehrie er nach Ungarn zurück " und. begann die Flora seiner Vaterstadt zu schreiben; , dies brachte er in einem Briefe, welcher aueh in den Ephemeriden . 4. 1.C, A. d, N, erschien, dem Publikum zur Kenntnigsz; ef war Adjunet d. L. C. A. Cogn, Pittalns, und starb 4741., „Dissertatio inauguralig mediea Praes. Wedelio, .de.Poly- podio.“ Jenae 1721. At. . 1) Weszprent I. c, II. p. 3586., 2) Weszpremi ], c, II. p. 297. 3) Weszpremi ]. c, I, p. 149, 439 .„Epistola, ad Cefeberrimos omnium regionum Botanicos, ... qua .de Flora -Pannonica conscribenda consilium cum ipsis . commnuicät, ei singulos ad commercium hotanicum, mu- ‚Wamgne rariorum plantaram, seminumque communieationem perofleiose et peramanter invitat.““ Sempronit 1734. 4 Blatt; wieder abgedruckt in Append. Nat. Cur. Vol. V. p. 145 sq. 34: Johann Justus Torkost), den 17. December 1699 in Raab geboren, sindirte zuerst in Presburg, dann in Halle, ach seiner Rickkunft machte er sich hauptsächlich phara- sentische Kenntnisse zueigen, kehrte dünn wieder nach Halle zurück, "wo er bei Wolff Philosophie und ausserdem auch Mediein studirte; praetieirte zuerst in Presburg, später in Bash, wurde 1726 Physikus des Comörner Comitals, hald daranf bekleidete er dieselbe Stelle im Graner Comität, bis ‘1740. auf ‘Vorschlag des‘ königlichen 'Statthalterreirathes. "Physiküs der ‘Stadt Presburg wurde: Er war Mitglied der Florhtiner ‚bötanisehen und der Londoner wissenschaftlichen Gösellschaft, sein Todestag ist der 9. April 1770: Er schrieb: "'yDeseriptio- singularis 'speriei Gientao, gühe In: Conilätu Sperinsi im paludem ad pagum Kony reperitur, commu- “Meata. cum IHasir.-Maeelsfiell, Reg. Sociel. Seientiat, Lon- " &u, Praeside.“. Mas, sec: Weszpreihi.“ . 3 Marti Nagy- Borosnyai 2), geboren u Vin-Akna . ia kertante (Siebenbürgen), studirte "anfänglich in der von Beinien Begründeien Schule in Nag gy-Enyed, nächher in Halle, kehrte von dort 1729 zurück und war zuerst Hofarzt „den“ Grafen Teleki, später in Herrmaunstadi. .Er starb an er Püst 1738. Das von ihm hinterlassene Hexbar schenkte sein Bruder der Beihlen’schen Schale. ——_ 6) Weszpremi 1, c, I. p: 188. 2) Weszpremi ], c. 1. A. p. 149. 440 36. Graf. Alois Marsigli (Marsilius)2), geboren-zu " Bologna .1658, irat in österreichische Militärdienste und avan- eirte bis zum Oberst. Während seiner Militärzeit durchreiste er mehrmals die Donaugebiete. Später verlies er aus unbe- : kannten Gründen das österreichische Heer und trat im Aus- lande nenerdiugs in den Staatsdienst, er starb 1730, Das Resultat seiner Reisen Jegte er in einem sechsbändigen Pracht- werke nieder, i „Danubius Pannonico- Mysicus Observationibns geographi- eis, astronomieis, hydrographieis, historieis, physieis. per- kustratus et in sex tomes digestus ab Aloysio Com. Marsili ‚Soeio Regiarum, Societatam Parisiensis, Londinensia, ‚Mon- .. speliensis,“. Hagae Comitum et Amstelodami MDCCKAVI. ..Rolio.. 6.Bände. BEE Der sechste Band enthält p. 49 sq.:. „Oatalogus Blauia- rum eirea Danubinm sponte nascentinm*, da dieses die: erste auf Ungarn bezügliche Enumeratio ist, nehme ich keinen At- stand, die Einleitung des Autors ‚herzusotzen, damit ‚man.sich von- dieser Enumeratio eine klare Vorstelleng. marhen könne: „En hoc nostro Danubialium Plantarum Catalogo ea Tan- jum genera reposuimus,. qnae circa Danubium in Nemorlkus, Insulis, Collibus, aliisque finitimis loeis sponte sua prove- vinnf, et quae saltem pro temporum, graviorumgque. munerum ad älia nos vocantinm difficili conditione observare ‚potwimus, In priori igitur hujnsve entalogi columna Appelationes ordine Alphabetico ex Tabernaemontani Historia RBeformata eolloes- vimus (eum hie Author Germanus lingun Vernacnla Historiam ediderit, quae pro inde communius quod Germanos invenif! ac facilius intelligi potnit), Quod sinonima gnaedam in aped 1) Hanäk. Az ällattan törtönetei Magyarhonban. (Geschlehte, der Zoologie in Ungarn) Pest 1848. 441 ‚lesiderentur, ea--ex Aliis-probatis Autkoribus 'mutuati ‚sumus, diversos Authores:varias sortiuntur appellationes, hino singula vocabula a nobis primum recensita: haud. satis -unumquenque lestörem: in: plantae notitiam- ducent; eum seilicet, eui 'aliorum Authornm. nomina mägis sont 'familiariart Ideireo nomencha- toras alteri colunnae ex Caspari Bauhini Pinace attsxe' con- sultum duximus; "ut nimirum leeter facile invenist ih’ eodem Pinäce denominationem Authoris sibi magis perspeetum; 'quan- doäuideni : Pinax ille nil’aliud est, ' ut: horunt ‘orities, quam diversorum nominum ejusdem Plantae dinersis Aulhorihus im- positorum ; in imum eoadervatisi In'terfia verö tolummna in- dicare “plaeuit communem seu "geheralew loc 'valgatiorum plantarımy :quemadmodum - in Yilarta' minus wülgarium ‚parli- öllarem" Iocum uempe 'Urbium; Opjidoruns, "Pagerum' etc }).- Caeterum ne saepins coageremur eadem-iomina-repetere com- ‚Behdiaria 'soribendi ratisnreusi-"sumus! - Prb tujus’ inielligen- fia, duo praeeipue velim ut notes; primum si aliqua nostra üppellationtii'wön’ sübjieitut iinmedihte";prineipioalterius_ su- perionis, Tune "tot eidein Verba esse" addenda ;" got ‘änte Ini- tum sunm in saperiore legantar, alternm, ubi Iineola pPonitur di Secunda columnä, 'ibiidem verbuni sibiitelligehdum esse, quod in prima vodem ‚toco notatur“ eo ps 49: 50. 37. Brnsı Friedrich, Brückmann 2), Doctor. Medici- "ge, Assessor des , ärztlichen, Cellegiums und. Stadtarzt in Wolfenbüttel, geboren den 27. September 1697, bereiste 1724 einen grossen Theil Ungarns, seit 1725 M. d.L. 0. A. Cogu, Mnemon ], starb den, 28. Mira Dopennee ui Be Die für Ungarn genannten speciellen Standorte sinds. Navius ‚Dravus, ‚Posonium, Visegrad, Veres-Märton, Insula 8. Andreas, Bude, Baja, Gran, Yıkel Lelo zwischen Raab und Komorn.. ” Weszpr&mil. c. IL. p. 2. “ en 442 „Speeimen I. Botanieo-Medicum exhibens frutiem Koazo- . drewina, que Balsamum Koszodrewinowy Oley. dietumi* Braunschweig 1727, 4to. u „Sperimen Il. Botanico-Medicum sistens arborem Lim: bowe.Drewo eiusque oleum Limbowy Oley dietum,‘ Braui- schweig 1727. 4to, ! „De ärutice Carpati Hungarico Koszodrewina et arhore Limbowe Drewo.“ Cent. I. 4. in Observation, rer, Hni- „. gariearum, intersertae Epistol, Itiner. Wolfenbüttel. 1728 . .1744.. 4to. 0..fig. Bee „De: specie Cueurbitae in Hungaria, Lopotöo, adpellatae.“ . „In Ann. Phys.-medieis Vratis, Tentamen XXX. p. 151 2 „»De.‚tuberibus. terrae Szarvasgomba. hungarice...diptis. in .: Comitarihus Lipioviensi et Scepnsiensi provenientibus.“..ılb. . Tent. XXX. p,288.. on ee De caepis .et alliis Hungarorum.“ Ib, Taut. RER .p« 194, n „Speeificatio, planterum silvestrium. ‚et vogetabiliun, ‚stafis temporibus in Hungaria Sorentinm.“ Ib. Tent. AKIUK.R P- .d74, 874, ; en „De. usu.. frncins arboris Sumach in Hungaria,“ Ib: "Tont XXXVI p. 572. Bu on Dim „De melonibus hungarieis.“ In Miscelianeis Phys medieo -mathematieis, Vol. HI. 'p’60. j '„Uhamaecerasus hungarleus,# Com tab. aenda Epist; ner. Epistola 70a. \ “ 38. Anonymas: „Kerti vetemenyekröl irtt könyv, mellyben mint kelleh‘ & magokkal es veiemenyekkel bänni, eldadatik.“ (Ueber Gartenpflanzen geschriebenes Buch, in welchem gesagt wird, wie man mit Samen und Saaten ‚umgehen müsse.) ‚Kinn senburg 1733. 1108. 8ro. | j 443 39. Friedrich Bausner !) hinterliess ein Herbar in Form einer grossen Bibel, dasselbe fand sich in-den Samım- ‚Jungen: Lerchenfeld’s und rührt aus dem ‚Jahre 1734 her, f "40, "Catharina Beihlen Gräfin von Bethlen®) wurde “1769 gehoren; 'sie verchelichte sich zweimal, und zwar in ihrem 17. Lebensjahre mit. dem Grafen Ladisläus Haller, das zweite Mal: mit Josef Teleki von Szek. Wie-man aus der.ron ihr geschriebenen Biographie ersiehi, :. beschäftigte » sie sich sehr fleissig mit Botanik , sie starb 1759. ' „Grof Bethleni Bethlen Kata Bletenek : maga- Altal-- vals “ rövid- leigäsa.““ (Der Gräßn C. B. v.:B: Leben;' von ihr selbst kurz geschildert.) Ohue Druckort und Jahr. - 16. 8 Bl 1 Deus en ale ad) ones sl" } 41; Ladislaus von Ihränyi®),- Vioegespan des Sza- boleser-Oomitats, übersetzte. Matthioli’s comment; in’Fibr. VI. Pedacii :Dioscoridis Anazarbei de: Maitria ‚Medica ex editione G-Baukini:: Um 4780 befand ‚sich das s Manuseript in den Hän- den der-Erbei. - \ Een Be! \ 2:7 Säniel von K.*%,' Äpoiheker’ in Debrecii seite -Plinit "Bist. natui., blieb auch Mannseript. ; "u 48, ‚Johann Adam Baymanns) wurde, 1690 zu Boris geboren, begann daselbet‘ seine Stndien, setzie gie in Deuisch- Iand Sort und beschloss sie in Leiden, wo er auch die medi- Sinischen Doetorrigorosen, ablegte;, nach seiner Heimkehr wurde er „auerst Physikus seiner ‚Vaterstadt, bald jedoch "auch des x ‚D Sorur, in Mittheitungen des siebenbärgischen Vereins ffir Nas torwissenschaften in Hermannstagt. ul, . Eoosen merd 2%) Weszprömi 1. c. I. p. 18. 3) 4) Weszprömi 1. c. U. 1. p. 197. ; 5) Weszpremi 1. 0. IL, 2. p.313. UL p 180... ‚Säroser Comitats..- Er war seit 1719 M.d.L.C. Ad N Cogn. Aristophänes und starb am 28, April 1770. „De: speeifieio Gentianellae, ‘sen Gentiana cruciata, de ‚Artemisia vulgari sive alba.“ In Observ. med. comm, ‚ Ft. ‚nor. " 44. Vitalinus Donati !), aus Padna, durchreiste., vol ‚Jahre 1743 an fünf Jahre lang Dalmatien, schickte die. ge- sämmelten Saämen:an Pontedeira, damals Professor in Pa- dua; er selbst zeichnete einen Theil derselben ab und ver- ‘öffentlichte ‚sie. in: . : . ".„Saggio. della storia .unturale marina dell’ Adristico.“. ‚Ve- nedig 1750: 81.5 iO Taf: Adto. ! eo hin Die von ihm gefundenen dalmatiner Pflanzen erwähnt Vir siani in seinem, Stirpium: dalmaticarum specimen p. Ib. . 45 Christoph Johann Deceard?), :gebören:. den 21. October 1686. in: Oedenbarg,; begann seine. Stadien da- selbst und. ging 1707..nach Wittenberg, kehrte nach, vier Jah- ven zurück, wurde 1912 Gymnasial-Bector in Oedenburg und bald darauf ‚Mitglied der, lateinischen Gesellschaft, in Jena. Er starb den 1, Mai 1764. In der ‚Bibliothek des evang.. Lyeeums in Oedenburg befindet sich: „Flora Sempröhiensie ordine alphabetico prai hosita, sen consiguatio, plantarum, fratioum;, forum, "arborum in agro Seinproniensi oecurrentinm facta per Danmriros Ö F "Löew, M.D.,eaJc. Deccard," " Gymnasii Scmproniensis Reclorem denno revisa et recognita novisque animadversionibus tuin Botanieis tum Medieis vires in nenm herbarım concernentibus hino inde locupletäta opera - et studio I, G, Decoard, "Senp- Hung. Med, Doct, et Praet.“ 1) Visiani 1. c. p. 18. use 2) Weszpremi I, c. DI. p. a, 445. Der freundlichen Bereitwilligkeit meines ‘Freundes Nieo- ° lans von Szontagh verdanke ich es, dass mir dieses dem Namen nach schon früher bekannte Werk za Gesicht kam, es ist in zwei in blauer Pappe gebundenen Quartbänden; die verschiedenen Schriften Jassen auf den ersten Blick zwei ver- schiedene Schreiber erkennen, der erste, Deccard Vater, gab die Pflanzenphrasen mit einer öfters ermüdenden Synony-. mik; die zweite. Schrift benannte dann die. Pfianzen..nach. der, Linne’schen Nomenelatur, dieselbe, rührt von Wilhelm. Deccard {geboren 1722 in Oedenburg, gesterben 1778) her,. “der bekanntlich die Arbeit seines Vaters fortführte.., Stand- orte sind mit grosser Genauigkeit angegeben, und ist. zu:hof-. fen, dass ‘ein zukünftiger. Schreiber einer. Flora hungarica vielleicht auch da manche schätzenswerthe..Data. inden wird, Observationes. botanicae Deccardiauae.“ Ein Manuscript, dessen Schicksal mir unbekannt. . :„BRei rustieae Hungaricae Libri TIL. congesti indefessa in- dustria et labore Clar. Maithiae Belii Polyhistoris quondark inter. Hungaros eeleberrimi et Jo; Christophori Deecard, ‚olim Rectoris Sempron. Gymn. evang. aucli observationibus a Daum fratribns eonjunctissimis, Jo. Guilielmo Deecard, Med. Doct,, ei Jo. Christophoro Deccardo, Societ, Lat, Jenensis Membro: honorario,s oe “ Ist:ebenfalls ein Manuscript, dessen- Schicksal mir unbe-' kannt, nach Weszpremi bestand es aus drei Bänden! Der: ‚Inhalt des zweiten Buches ist: Cap. I L De hortis i in genere, speciaiin, de honlis agreslibns ‘in Hungaria, $ 1-16. " . Cap. D. De hortis olitoriis. $. 1-—15. Cap, IE. „De pomariis. 1-19. - . Cap. IV. De viridariis, u Er Ar ee de hortis. Magnatın). 446 Cap. V, De hortis medieis, - on Cap: VI. De apibus, : . on Für eine Geschichte ‘der ungarischen Gärten wäre dieses Manuseript von nicht geringem Werthe. i 46. Michael Georg Ritter vonAgnethler!), zu Herr- mannstadt am 19, Juli 1719 geboren, stndirte anfangs in sei- ner Vaterstadi Theologie, setzte dieses in Halle fort, 'wid- mete aber seine freie Zeit der Philosophie und :Geschichle; studirte später Mediein und promovirte am 1. Februar 1751. Er gab auch mehrere Werke Linne’s heraus nnd starb den 15. Jannar 175% als Professor der Poösie, Rhetorik und: Ar- ' ehäölogie an der Helmstädter Akademie. j ; »PDissertätionem- solemnem de Lavro pro obtinenda Dö- vtriüne Selutaris-Lanrea, in arena pyblicadefendit M. G. A.* Halae propter‘Salam: (ex offieina Gebaueriann) 1751. Me. 608. I Taf. on 47. Anton Franz Keszler, aus Gyöngyös im Heveser Comitat, schrieb: ; „Dissertatio inänguralis botanico-medica de Viola.“ Wien’ 1768. 558. 8vo, i 48. Jakob -Wernischeek, Dortor der Mediein, ans Ungarn, schrieb ; j »Genera plantarım cum characteribus snis essentialibus et naluralibus, quae ad facilins assequendam earum notitiam secundum corollae limbum ordinavit, et edidit,J. W.“ ‚Wien, 1764. 430 S. 8vo. \ 3 W. nicht unglücklich gedachtes System ward Jeider, nie gewürdigt und ist längst, vielleicht mit Unroeht, vergessen). wi 1) Weszpreni l. c.1L.p3, 2)-So Schultes in seinem Grundriss eliier Geschichte und Litorde tur der Botanik: Wien 1817. 9168... do... BE 44: In der Vorrede stellte er das Ersuchen an die ungarischen Botaniker , sie mögen ihm Beiträge zu einer Flora hungarica, die er zu schreiben gedenkt, einsenden, es sind 100 Jahre vergangen und man bittet heute noch immer ‚um Beiträge zur ersten Flora hungarica. ®. Josef Agosti 1), Soc. Jes., aus Belluno, führte auch einige dalmatiner Pflanzen an in seinem Werke: „De re botaniea trastatus, in quo praeler generalem me- (hodum et historiam plantarım, eae stirpes peenliariter re- eensentur, quae in agro Bellunensi.et Fidentino vel sponte eresennt;: vel. arte .excoluntur. Additis adnotationibus. qui- bus.plurimarum plantarım vires iudieantur.“ Belluni 1700; 80. 400 8. u ch j 1) Visiani 1..c. p. 18 448 Dritter Theil Von der Errichtung der botanischen Lehrkanzel an der ungarischen Landes-Universität bis in die Gegenwart, Von 1772 bis 2864. . I Von Winterl bis Haberle, 1771 — 1818. Die letzten dreissig Jahre des vorigen Jahrhunderts waren für Ungarn nicht. nur in politischer Beziehung von Bedeutung, sondern auch für die Wissenschaft von nicht geringer Trag- weite; die Landes-Universität wnrde restaurirt und die könig- Jiche Bergakademie in Schemnitz errichtet. Die Entstehung der ungarischen Universitäten kurz zu verfolgen, ist darum für uns nicht ohne Interesse , da unsere Wissenschaft eine Zeit lang mit diesem Institute eng ver- knüpft war. . Ludwig der Grosse errichtete 1366 ein „Studium gene- rale“ zu Fünfkirchen, dieses wurde auch vom Papste Urhan V. in einem Breve „dat. Viterbii 4. Non. Septembri Pontifieatus nostri Anno V.“ bestätigt 1), es soll bis zur Schlacht bei Mo- häcs 1586 existirt haben. Das von Sigismund um 1388 zu Ofen errichtete „Stadium generale“ 2) und die von Matthias 1) Vergl. Johann Török: Magyarorszäg Primäsai közjogi &8 tör- teneti väzolat Mäsodik r&sz oklevelek. (Die Primase von Un garn, eine staatsrechtlicho und historische Skizze, Il. Theik Documente.) gr. 4to. Pest 1859. p. 48— 50. Document NO. XLV, XLVI 2) Ib. p. 199, :449 Coryinus gegründete, vom Papste: Paul I. mit Breve vom XIV. Kal, Jnnii 1465 %) approbirte Academia Histropolitana in Presburg hinterliessen nur ihren Namen der Nachwelt, iv Peier Päzmäny von Panap, der grosse und geniale Gardinalprimas, stiftete am 12. Mai 1685 mit einem Ca- pitale von 100,000 Silbergulden 2) die Universität in Tyrnan. — Die Denkschrift, in welcher er bei Kaiser Ferdinand I. un das Privilegium dieser Universität nachsuchte, ist so kurz und skizzirt deren Tendenz so richlig, dass ich sie hier vor- zulegen um so mehr für nöthig finde, da sie meines Wissens im Anslande nicht bekannt ist. „PP Ad Catholicae Religionis inerementum, et eulturam Unz, gariae, maxime opportunum indicavi semper, nt Universitas erigeretur. Scholarum, ad instar Graecensis;. in qua Patres Bocielatis Jesu; Theologieos et Philosophieos euraus profite- tentur,. Detinuit conatus meos praeteritorum (emporum eala- mitas, „Nunc Deo benedieente, aliquibus facultatibns, ad fun- dalionem et primae, ei adhuc mnicae, in Ungaria Uniyersitatis fündamenta jeci.. Sola post Denm, Maiestatis Vesirae ‚Cle- menhe requiritur, qua et fenneım meam fundationem ratificare, # Caesareis ac Beglis Privileglis ornare velit, inxta tenorem, guem R. P, Rector Tyrnaviensis Maiestati Vestrae exhihebit. Quam, gratian at mihi allima senectnte. eonfligtanti, largiri Üignetur, maiorem in modum rogo; neque me frastrarum ini eonfido, Servet Deus -Maiestatem Vestram - dia felicissime, Bosonüi er. Septembris Anno 1635. Angustissimae. Maiestatis 1) 1b. 2.74. Doc. No. LXVI. p. 77. Doc. No. LXIX. p. 78. Doo. No. LXX, Yu PAS, Doc, No, OKKX, Br Bd, 4a Ken, 2 450 Vestrae humillimus ‘et obsequentissimus Curdinalis Päzinäny m. pi) . ale Schon am. 18. October desselben Jahres gab -Kaiser'Fer- dinand I, in der von Georg Lippay, Bischof von Wesaprin und Kanzler von Ungarn, eontrasignirten Urkunde BD) dem hi- stitute das Privilegium, mittelst welchem es sämmtlichen Uni- versitäten ‚des heiligen dentschen Reichs gleich gestellt wurde, Nach‘ und ‚nach wurde die Tyrnauer Uniyersität | vergeös- sert nnd 1770 eine vollständige mit vier Facultäten (Theolo- gie, Jus, Mediein, Philosophie), 1777 wurde die Universität von Tyrnau nach Ofen verlegt und am 25.,Juni 1780 von Bector wagnifiens Winter! feierlich eröffnet. Auf Wunsch Joseph U, wurde 1784 die Universität nach Pest‘ verlegt, wo sie: e sich ‘äuch heute befindet, ö © Der Stiftungsbrief von Maria Theresia hescheükte ' diese Schule grossartig und machte sie zu einer der reichsten‘, nie nächfolgende" Stelle verdient gewiss‘ hierher gesetzt" 'gu'yers den: 5... ce . Museis Berum Naturalium, Mechanico, ‘Pliy- sich, Mathematito ,"aliisgie ad tite eoordinatam Universitäten spectantibis ädminiculis, eandem instruximas, ef ornävinius eitnetägus Stabilibus Legibuis, et Institutis consolidaviniis, ptouthaee omnia ' ipso sysiemate Literario, per No8” Auelafi- tatö Bezia Anno 1777 confirmato, ‘et per universum‘ Begani püblteato . s. “es, er "Etwas fritlier, als die Universität eine vollständige wurde, errichtete‘ han die Bergakademie in Schemnitz, welche z C. wälnen ich deshalb für nöthig erachte, weil Jaoguin def Aöltere und’ Scopoli, der Freund und Zeitgenosse Linie dort gewirkt haben, 3) ib. p. 48. Doc. No, OXXXIL. 2) ib. p. 144. Doc, No, CXXXUI, 3) Ib. p. 201. Doc, No, CLXVL ai .50. Nieolans Josef Freiherr von Jaequin !)," geboren zu: Leiden ‘den 16. Februar 1727, gest. 'zu Wien den’ 26.0ct. ‚ 1817, wurde 175% nach Wien berufen; 1754 leiteie*eriim Anftrage Franz l.- eine wissenschaftliche' Expedition in Ame- rika und kehrte erst 1759 nach Wien zurück. In dieser Zeit scheint -er in:Schemnitz gewirkt: zu haben,“ doch 'schön 1768 warde er Professor .der Botanik an’ der Wiener ' Universität, Er schrieb: ee j ! Flora Anstriaca, 'sive pläntärnn 'seleetäram''in ' Aastriae archidncatu sponte crescentinm, icones, ad virim-colöra- “ tae,'el deseriptionibus ac. syhönimis Hlustratae;# Vol IV. Wien 1773. Fol, mt nn j “ -Jaequin- bespricht‘ in :diesen auch ‚einige ‘von Sieg- mand Grafen Hohenwarth:-(Ofen), :Lipp (Nentraer Co- milat): and Winter] (Fyraau) ihm 'mitgetheilte Pflanzen. . 51. Johann Anton Seopoli2), der Freund und Zeit- genosse Liine’ 8, geboren 1725 "zum Pleimsthal ‘in. Tyrol, weilte zehn Jahre (von 1766 -- 1776) als‘ Bergrath und Pro- fessor in Schemnitz, und starb 1788 als Professor der Nalur- geschichte und Chenie in "Pävia. Von seinen” ‚Ärböiten er- wähne ich hier: a nn ‚„Fungi quidam rariores in Hungaria nune deteeü.“ ' In J. ww“ Scopoli Anus IV. "Historieo- nätaralis, Lipsine 1770, 8v0. p. 144 -—— 152. j Die‘ von ihm :dort.aufgestellten Arten sind: "= - Valsa- coralloides. In ramis’ et: follis Abietnm. "Tab: L fig. 1: I yes 177 OR WE EI TE EEE BE RE Promella sawatilisi In -saxis: röperta 21: Augusti, - Tab.) ig: pls. ae Vegan one RT a Fe erbte ode i) Neilreich, Flota von Niederösterreich p. X. ®) Sprengel, Historia rei herbariae, Tomus IL, Amsterdam 1808. 8v0, 2.364 29. - . 29* 452 Agaricus pubescens: ‚Inter mnscos, Tab. I. fig. 3, p. 145. A. deeipiens.. August... M. prodit in silvis Schemnieziensibus, p« 146. , . Ad. pannonicus. Initio Septembris ad me delatus. p. 146... A. martsns., Septemb. M. ocourrit, p. 147. 4A. erenulatus. In silvis nostris non frequens. ps 149... A. Aethiops. Ihidem antumnalis, p. 147. A. Mila. in Quercu. p. 147. Boletus strobilaceus, Circa Schemniezium saepe vidi. Tab. 1. . üg.5. p. 148. B. asbestinus, ‚Iuveni ad radieem Pruni domest. p. 148. B. sutorius. Habitat in Betnla, p, 149, Elvela Fimetaria. Habitat in pascuis Hungar. infer. passim in fimo Bovillo. Tabl, fig. 6, p. 149. E. lichenoides, In ligno putrido reperta, Tab. I. fig. 7. p 150, E. fungiformis. In patridis lignis. Tab. T. fig. 8. p. 150. E. cyathiformis. In ligne. Tabl. fig.9. p. 150. . Clavaria Brachyorrhiza. Cirea Windschacht in silyie, Tab. I. fg. 10. p. 150. Martella Echinus. Circa Sebemnitzium. p. 151. “ Mucor I; Lycoperdoides, In oortieihns arborum, Tab. 1. Be, il. p- 151. m. oupressiformis, In eorlice ‚Proni ‚domest, repörtus ‚quinta Septemh. Tab. I. fig. 12. p. 158. 52. Jakob Joseph Winterli), geboren zu. Steier in Oberösterreich am: 13; April 1739, -ein Schüler und Freund des Freihersn von Crantz (dessen Herhar mit dem Winter'schen später. in den Besitz‘ der ‚köuigl, Universität überging); sin dirte in Wien und promovirte zum Doctor der Philasophie ‚und Mediein; practicirte zuerst in Oberösterreich, später ala. Phy- 1) Haberle I. c. p. 9, 19, 20, —— 453 sieus in den ungar. Bergstädten, doch schon 1771 wurde er zum Professor der Botanik und Ohemie an der Tyrnauer Uni- versitäl ernaunt, und hekleidete zweimal die Würde eines Bector magnifiens. Er bemühte sich sehr eine gelehrte Ge- sellschaft zu ‘gründen, die auch existirt haben sell, Schon 1788 veröffentlichte er: . Be ‘„Index horti botaniei Universitatis Hungariae quae Besthini est.“ 1788. Bogen &5. und Tab, XXV. - Die von Winterl theils für neue, theils für kritische gehaltenen Arten sind: . 1. Achillea nova flore ochroleuco. ig. 19. = A. ochro- leuca Ehrh.?), Caules tomentosi, floriferi sterilesque. Folia pinnatifido-pinnata: pinnis subineisis, basin versus. plerumgne allis. Gorollae ochroleneae, Beitr. VH. .p. 166, n. 46. W.'K. 1. 34, % A. nova flore rubro. fig. 16. = A. tanacetifolia All. 8%. Alcea biennis. fg. 3. = — Althaea pallida Willd. W,K. te AT. . . 4. Alyssım novum, fig.6. = A. tortuosum W.K. t. 9... 5. Astragalıs novus, fig.13. = 4. virgatus Pallas., , ‚6. Arctium Personata? = Carduus hamulosus Ehrh. Ba- dix biennis, Caulis. ramosissimus, Folia simnata decnrrentia, margine spinulosa. Figres solitarii, longe peduncnlati. Squa- mae perianthüi reenrvae, Beitr. VIL p.166. n.45. W.K. 1.238, ——m E) Winter! theilte Ehrhart mehrere Planzen mit, die dieser in: „Bestimmung einiger Pillanzen meines Gürtcheng * ‘(p 139 168 der „Beiträge zur Naturkunde und deudamit verwandten Wwis- '-' ‚sensahäften „. besonders. der Botanik, Chemie, Haus -.und Land- wirtkschaft, Arzneigelahrtheit und Apothokerkunst, von Friedrich ‚ Ehrbart, VAL Band. Hannover nnd Osnabrück 1792, “). beschrieb, als’ Vaterland giebt er „Hungaria?« an; nur selten ‚Europa, alz Finder 3, 5, Winteri, Prof. “ 254 9. Atriplex nova. 1: = A, acıminata W.K. 1. 108. 2 8. A. nova. 2%. = A. triangularis Willd. 9. A: nova. 3. = 4. kitioralis Gmel, Du 10. A. nova. 4. = A. mierosperma W.K. 1.221. 4t. Brassica nova. fig.10. = B. elongata Ehrh, -Catılis glaber. Folia petiolata, oblonga: inferiora pimatißda, hisji- da; superiora dentata, glahra, Baceni longissimi,: laxi«: Sili- quae torulosae, peduncnlo ix longiores: valvulis dissepimento dimidio brevioribus, Beitr. VIL p. 159. »,.33, W.K. t. 28. 12. Bunias nova. fig. 2, = Calepina, Convini Desr. WıK: % 107. BE Fe 18. Companula nova = Phyteuma canescens WiK. 114 - 14: Campanıla? = C. multiflora WR. 1.268, „15. © bononiensis? =.C. glomerata var. farinosa Boch: 16, Carduus novas. 1. = Serratula’radiata M. B., WKi un. j 17, Oo novus. 2, = C, lanatus L. . 18. Cheiranthus anıuus subnudus = U. viridis Ehrh. An- uns. Folia lanceolata, obtusinsenla, integerrima, glabra Beite. VER p..158. n. 31. j 19. C. iicanus subaudus = C. glaber Ehrh. "Canlis suf- frütieösus, hiennis: ramis teretibus. Folia lanceolata, "obti- öiuscila, sübiutegerrima, glalra. Beitr. VIL p. 157. n. 30. "20. C alpinus = Erysimum diffusum Ehrh. Radix aunus. Rami Patentissimi. Folia linearia, suhdentata, recurYa- Flo- res pedunenlati. Siliguae patentes; valrulis longitadine, disse- pimenti. Beite. VII p. 157. no, 29. 21. C. helveticus-—= Enysimum angustifolium Ehrh: Fol Hüekrih, "analicnlsta‘, sübintegerrimia. Flores’ suhsessiles. St DIORTINLEN SET liquae Bußesüönted? dissepimento valyulis multe longiore. | “Beitr, Ah. u Bil u ar SWR Au 98. Au. 455 . 9% Colchioum novum = Sternbergia colchiciflora W:K. u 157, . 23. Crepis nova fig. 3. = C, hispida W.K. t.19.° 24. Cuoubalıs novus — C. parviflorus Ehrh. Folia Jan- eeolata, scabra. Cäulis panieulatus, Pedicelli umbellati, pu- bescentes,. calyce longiores. Flores: dioiei, Petala linearia, indivisa, plana, ciliata, Beitr. VIL p.143. n.6. - u 25. Digitalis nova = D. lanata Ehrh. - Folia fere inte- gerrima. Caulis herbaceus, subangnlatus, glaber, Bacemus et bracteae. lanatae. Flores astich. Calyx lanatas patens: Iaeiniis lanceolatis, distantibns. Corolla labio superior Reu- tiesenlo: inferiori suhreflexo. Pistiliuin Janatinm. Beitr.VEL p. i52. 21. WR. 178, “ 2 26. Epilobium novum fig. 17. = E. molle Horvatovszlöy Flora Tyrnaviensis p. 37. j Ba . Erysimum hieracifolium = E. odoratıim Ehrh. Ba- dix biennis. Rami patentes, Folia länceolato -Iinearia, re- Panda, dentata, reourvinsenla.. Siliquae patentes: valsulis longitudine diesepimenfi. Obs. Glandulae quatuor in x singulo Nore, ‚Beitr. VEL p. 157. n. 28. 8, Geranium novum fig. 11. = &. divaricatım Ehrh. Radix annna, , Caules dichötemi: ramis diyaricatis, pilosis, glandulosisque, Folia quingneloha, pnbesoentia: lobis ineisis. Peduneuli billori. Calyx subaristatus, hirsutus: faliolis ri- nervatis. Petala obeordata, subquingnenervia, ealyce vix Ion- giora, Arilli hirsnti, ragosi. Beitr. p. 164. 2.42%. W.K. 1.188. 29. Gem novum = Waldsteinia geoides Willd, W.K. 1.77. 30. Gleckoma nova —. ©. har suta W. K. 119. 3..Glyoyrrhiza nova = G. glanduli ifera W.K. «2. 32. Helleborus novus = Hl. purpurascens Ww.K; t. il, 33 H, novus, % —. Hl. dumetorum: WR... 456 34. Hesperis nova ig. k. = Malcolmia africane W.K. t. 277. E 35. Hordeum novum = Elymus erinitus BR. S. 36. Iris nova Sg.%7. = I. arenaria W.K. 1.57. 37. Onosma nova — 0. arenarla W.K. 1. 279. uch 38. Pastinaca nova fig. 1%, = Pencedanum arenarium W.K, 1.20. . 39. Polygonum avicnlare sarmentosum = P. arenartum WIE. 1.67. 40. P. aviculare frigidum = P. Bellardi Ali. 41. Silene nova fig. 47. — Cucubalus multiflorus Ehihi Folia ‚seabra : radicalia subspathulata. Panicula elongata, cou- {raeta, sirieta. Flores hermaphroditi. Calyx elavatas, deor- sam puhbescens, peduneulo longior. Petala bißida. Capsula longitudine thecapodii. Beitr. VIE. p. 141. 2.4, W. RK. 1.56., 42. S. nova, 2. = $. longiflora Ehrh. Radix perennis. Folia lanceolato-linearin, glabra. Caules panienlati, glahri, Pednnenli onlyce breviores, Calyx subelaratns, glaber, ,hasi exeisus. Pelala bifida, Capsula theraphoro brevior. „Beitr, VL p. 144. 2.4, WR. 1.8. a 43. 5. nova 3. tal, 8. = S. dichotoma Ehrh. Radix per- ennis. Folia lanceolato - linearia, glahra. Caules panieulafl,, glabri. Peduneuli ealyce breviores. Calyx subelavatus, gie- ber, basi exeisus. Petala hilida, "Capsnla thecaphoro brevior. Beitr. VL p- 148. 2.7., W.K, 1.29, Ausserdem findet man nur abgebildet: "44. Corispermum nitidum Kit. fig. 48. 45. Melilotus dentatus Willd. ig. 15. W.K. 1. 42. 46. Trifolium angulatum 65.26, W.K. 1.29. 47. Fig.7. T. diffusum Ehrh. Badix anna. Canlis äf- fusus, pilosus. Foliola- ovalia, snbintegerrima, eilinta, Capi- tala snbglobosa, terminalia, pedunculata, diphylia, pilosissima- en ee Ze 45% Dextes. calyeini setacei, ereeli, inaegüales. Corolla 'mond- petala, valyce vix longior. Legumina subinclasa, disperma. Beitr.: VOL: p. 165. n. 44. ee Bu 48; Fig.5, Turritis patula Ehrk: - Radix annuas Canlis hirsutüs, ramis pätentibus, Folia ovata, 'subcordata,: äm- plexicanlia, serrato-dentnta, hirsuta. 'Calyx glaber. " Obs, Glandniae duas ad stamen. singulum brevius. 'Siliguae sub- tetragonae, .striatae. . Beitr. VIL p. 159. n. 32. -49; Finca herbacea. fig.21. W.K. 1.9. Unter den von Winter! Ehrhart mitgetheilten Pfau- zen. beschrieb ‚dieser noch: 50. Trifolium parviflerum Ehrh. Badix aunua. .Caules fliformes, iprocumbentes. Folig glabra: foliolis obovatis, ser- ratis, -Capitula..axillaria; pedanenlata, aphylla. Bracteae setateae. Calyces subundi: dentibus subulatis, patentibus. Corollae ealyce breviores. Legumina - subinelusä, monosper- mas: subdisperma. Beitr, VII p. 165. n. 43. - In seinem..Index ‚erwähnt Winter! einen Index . plauta- rum 1785, es war mir rein unmöglich, auch nur eine Spur von diesem zu finden, . ‘Es unterliegt keinem Zweifel, dass nachfolgende Inangural- Dissertationen Winter! zum Verfasser haben: „Flora Tyrnaviensis indigena pars prima. Qnam cum an- n nexis thesibus etc. pro sonsequenda snprema medieinae lau- ‚Tea, et juribns a0 privilegüis eidem annexis die .. mensis Augusti Anni 1774 hora consneta in palatio; universitatis püblicge disguisitioni exponet Sigismundns Horvs- tovsky Hungarus Bartphensis c Comitatu Särosiensi. Ty- pis Tyrnaviensibus, Anno ut supra.“ vo. In. "468. Der Verfasser erwähnt in der Einleitung auch mehrere bei Farkashid vorkommende Pflanzen, ebenso giebl er einen - Allgemeinien Ueherblick der Flori von Tyruau. Dieses Heft- 458 chen .enthält. die „zwölf ersten Linne’schen Classen mit.108 Genera und. 238. Species. Nach Haberle soll die. kand- sehriftliche Ergänzung von Winterl’s Hand existirt haben, so. dass inclusive, der Dodecandria 109 Genera und 347 Species waren. : In dem kleinen Schriftchen, welches vielleicht. nur seiner grossen Seltenheit wegen, der Vergessenheit anheiinger fallen, wurden auch zwei neue Arten aufgestellt: Dactylis polygama. Panieula Inxa, foseulis binis föe mineis sessilibus, media hermaphrodita, pedicellata. (Ist-eine Varietät der Dactylis glomerata.) p. 15. Epilobium molle. Yoliis lanceolatis dentienlatis: "imis "oppositis;. caule terefi simplici, apice spieis panicnlato. $ Habitos hirsuti .llore parvo, sed folia alterna, mollissime-vil- losa instar.sequenfis, basi rotundata, nervo infra latiore; can- lis ruber pilosus; rami ex alis omnibus prodeunt panieula “ deflorata. A zeiragono differt canlis figura, firmitate, 'pro- ceritate, glabritie, defectu maculae; foliis firmioribus. (Nach Kitaibel Additamenta in Linn. XXX. n. 1160. E. pubosoens Roth.) 9.37; - Nachfolgende fünf Inaugural - Dissertationen wurden nach den Vorlesungen: Winterl’s notirt, auch "hätten sie Theile des nie erschienenen Compendium Pharmaeiae bilden sollen’ "" „Diäsertatio inäugaralis mediea de partibus plantarum guam ete. in eeleberrima ac regia Tyrnaviensi Universitate pro summis in medieina honoribus pnblicae disquisitioni snb- miät Toannes Daniel Mauksch Nobilis Hungarus Käesmarkensis.« Tyrnau 1976. 8v0. 345. „D.i. de generihus plantarum gnam ete. anbmittit Igna- tius Valentinus Kötzi Hungaras Magno- -Varadiensis’“ Tyrnan 1776. Bro. 30 S.. „D. i. de systemate sexuali quam ev. submitit Joannes ‘459 „‚Betrus:Schimert, Snxo-Transsilvaniıs:« Tyraaü: 1776, 870..:22 8. EEE Eger "„D. i. de rerum naturalium affinitatibus. quam- ete; sub- : mitfit Stephanus Lumnitzer, ‚Hungarns! Scheimnieien- si Tyenan 1777. 8 408. " u 2. „D..i. de Syngenesia divisionibus quam- ete.. ‚submittit % Sigismundns Georgius Rigler Hıngarns’nobilis Ro- honozensis.“ Buda 1778. 8vo. ron. . ‚.. 1771 kaufte man den Privatgarten des Graner Don- herrn’ und Tyrnaner Pfarrers Baron Schwarzer Y, und ‚wurde für" dessen Einrichtung so wenig angewiesen, , ‚dass 1773 Winter) sich gezwungen sah, officiell anzuzeigen, er, | be- nöibige wenigstens 2000 Ducaten, um den Garten zum. wis- senschaftlichen Gebranche umzugestalien. Doch würde ihm nicht so viel angewiesen, weshalb im Tyrnauer Garten weder Exöten, noch Ginshäuser waren. In ‚Ofen wurden zwei Gar- tengründe gekauft, einer für Botanik (Winter)), der andere für .‚Oekonomie (Mitterpacher)%, Winter! bat uener- dings. um. hinreichendes Geld, bezweckte aber ausser ..der Vebertragung -der Pflanzen von Tyrnau. nach. Ofen.. nichts, Glashäuser waren auch hier nicht... Ein. Obergärtner, ein Ge- hühfe und ein-stabiler Arbeiter versahen den Garten. Als die Universität nach Pest verlegt warde, beschloss der Statthal- jereirath beide Gärtenzu vereinigen; Kitaibel®) wurde zum Adjunoten. ernaunt.. ‚Der Garteh befand sich: damals an der Stelle ‚der heutigen schönen Gasse, Der erste Gartenmeister war ‚hier: Antan.Miüller, 1785: soll: der erste Index er- schienen sein; 1788 erschien ein Index, welcher ‘hei den ge- —_ . 1). Haberle 1.0. 2 32. \ 2) Haberlo 1. 0..p. 38. : . . 3) Haberle ], o, p. 38. . ln 460 singen Mittelü wirklich Stannenswerthes zeigte. 180%: erschien wieder ein Catalog des Unirersitätsgartens, der schon 720 Genera: und 3426. Species mit 26 Varietäten enthielt. 1805 wurde der Gehalt des Gartenmeisters Hondsrath um 100 Fl. vermehrt. 18038 wurde Schuster Assistent. 1807 wurde Prof, Kitaibel Director des botanischen "Gartens }). 1808 hielt Winterl die letzten Vorlesungen, und starb am %9. November 1829, 58. Johann von Friedvaldsky?), geboren zu Alt- sohi_ den 13. December 1740, trat 1756 in den Jesuitenorden, wo er nach erhaltener Doctorwürde zu Klansenburg lehrte; nach ‚Aufhebung. seines Ordens erhielt er eine Jahrespe i 1777 worde ‚er Domherr des Zipser Kapitels und Eradi - von Lipic. Er starb 1780 in der Zips: „Dissertatig de Skumpia sen Colino planta Coriaria.“ (Bis ‚Cotinus L.) Klausenburg 1773. 4to. akon 54. Joseph von Csaps®), 1736 zu Bnab geboren, besuchte die nnieren Schulen ebendaselbst, die höheren-in Deutschland und der Schweiz.: Mediein studirte er in Basel, . wo er auch 1759: zum Doctor medieinne promovirte. ' -Nach seiner Rückkehr in die.Heimath wurde er- Oberphysiens von Debreein, und starb dort 1999. u =: „Uj-füves ds virägos magyar kert melybeir mindenik fünek ‚68 virägnak neve, neme, äbräzatja, termeszete &s azoklior köpest különfele hasznai ertelmesen megjegyeztettek. "(Neuer ungarischer Kränter- und Biumengarien,: in welchem der B . u IR 1) Haberle I. 0, 9.33— 397, 2) Horänyi Memoria Hungarorum etc, 1: p. 721. 3) Danielik nud FerenczyMagyar irdk, (Ungarische Schrittsteiler). 2 Bände, Pest 1856 1. 58. (Der zweite Band ist von Danleiik allein.) UL p. 86, 461 : Namen, .das: Geschlecht,. die Gestalt,und demzufolge der Nntzen der Kräuter und Binmen verständlich. angegeben wird.) Presburg 1774.: Svo. (bei. Landerer.). ....: Zum Vorbilde hatte Csap6 Craniz genommen, ich be- untzte.das Exemplar der königl. ungarischen Gesellschaft für Naturwissenschaften.- In Wien existirt kein Exemplar. " 55. Ladislans Braz, Ambrosiopolitans - -Pranssilraie - Hungarus: "„Dissertatio inäuguralis de Gramine Mannad sive Festuon Auitante; "Wien 1775. 4to. 35 8: Tat, E' Bu 56. Joseph Benks von Közep- Ajta nd | Ärkosn), geboren den 20, December -1740° in Bardec- im Lande der Saekler, er war anfänglich‘ Prediger, später Professor , einer der grössten Historiker Siebenbürgens', beschäftigte, er sich auch mit Botanik, welche er besonders lieb hatte, er stail in"Kis Ajta den 28. December 1814. © Seine Handschriften kanfte‘ die Nagy-Enyeder Schule mi „00 Gulden , "und be- fanden sich; auch diese bis 1847 dort.‘ ö „Transsilvania, sive Magnus erh Pipe , olim Davia mediterranea .dietns; „orbi nondum ‚satis cogni- tus, nune multifariam at strietim illustratus.“ Wien 1778, ‚870... 2.Bände. _ Seite 103 .— 127 des, ‚ersten Bandes sind Pflanzen aufgezählt, ‘ + „Rözep-Ajtai Sakumpia, vagy & Rs: Coriaria terinesz- fesi mödja &s hasznairdl“ (Szkunpia von Közep-Ajta); oder „von. den Culiurmethode nud dem Nutzen. der Ahus Coriar ia). ; 3796... : 870. 1) Toldy: Benkö Josef rövid emlekezete (Kurze Erinnerung au Im B,) in Teldy’s Uj. M. Muzeum (Neues aug, Museum). 1853, 2. 239. . 462 \ - Für dieses ‘Werkchen erhielt er vom Kaiser :Franz I. eine goldene,.20. Dukaten schwere Medaille, „Nomenelatnra botaniea‘“ in Johann Molnär's Köhyvhdz (Bücherhaus). 1780. I.Bd. pn. 319 — 432. Ein Namensverzeichniss der Pflanzen in lateinischer, an- garischer,: dentscher und französischer Sprache, ieh ‚ .„Nomenelatora Vegetab.“ Könyvhäz 1781. II, Bd. 8. 408 — 432. Be. Scheint ein Anhaug zum vorigen zu sein, die ‚Namen. ‚sind in iateinischer, ungarischer und romanischer ‚Sprache. ut „Flora Traussilvanica.“ Manusecript. 37. Michael Klein 1), geboren 1712, "zweiter, erang, Pfarrer. zu ‚Bresburg, wie auch der herzogl. deutsches! Ger sellschaft, zu Jena und der natarforschenden Freunde, in. Berlin Mitglied: ; un u „Sammlung merkwürdiger Naturseltenheiten des Königreiches . Pagarn,“ Preshurg u, Leipzig 1778. kl. 8vo. 126,8... Enthält auch manches aus dem Pflanzenreighe. pylge: zählt, ist jedoch ganz ohne Belang. uchß; Alexander Sebeok de Szent- Miklos, Bug Nob,: \ :„ Dissertatio inaugnralis medico-botaniea de air gariea.““ Wien 1779. Svo. 298, Tat, I. a ‚Auf Seite.6 befindet sich vor den Synonymen der Speeien name: Orambe Tataria, --- - Zu Diese Abhandlung erschien auch in Nicolai Josef ar quin Misvellanea austriaca ad botanicam ete. VoLZE. p-274t ud. T.: „Crambe Tataria Diss, inang. eto, ab Alexandre run 1) Ballus, Preshurg una seine ‚Umgebung. Presburg'. son. „O0 p- 180, nn 463 Sebeök de Szent-Miklos.“ — Man’ citirt ‘gewöhnlich Crambe Tataria Jacq. Coll., was doch ganz unricktig ist, da 'män entweder C. 7, Sebesk Diss. inaus. oder C. T. Seheök in Jarg. Coll. eitiren müsste, es liegt kaum ein Grund vor, diese Arbeit Jacquin zuzuschreiben, da: 'sie kaum. den Vergleich mit--ähnlichen Arbeiten des grossen Meisters: aushält,: ‚und andererseits anf! gewisse ungarische - Volksgebräuche' hinge- wigsen, wird, die Jacquin schwerlich: gekannt :;haben mag. 59, Josef von Balog, ans dem Saöklerlande , sam. melte sehr fleissig die Pflanzen Siebenbürgens nad veröffent- lichte einen Theil derselben in der von ihm geschriebenen und j in Tirecht vorgelegten Tnaugural-Dissertation: ""„Speeimen inaugurale botanico- medicum sistens praceijnas. plantas in M. Transsylvaniae prineipatu sponle sine öul- türa 'provenientes, ac ibidem usu receptas. Quod Bublico "Eamini submittit J, B. Transsylvano- -Bimgärus ad diem "X Juni 1779. 8vo. (Äuf p. 259298 wieder abgedruckt “in dem Deleetus opusculorum botanicoram, edidil nofisque illustravit Panlus Usteri. Vol.l. Strasburg 1790, 8va.) »: 60. .Dominicus Oyrille. 2), Professor der. Mediein und Botanik in Neapel, geboren 1734, hingerichtet als -Prör sident..der geseizgebenden Commission der „parthenepeischen Repahlik 1799, M. d, L. C. A, Cogn. Caligenes ‚I. bereiste mit-Fortis, M, d. L. C. A, Cogn. Xenophon Il. aus Vener dig, gestorben d. 12. October. ‚1808 ‚ einen ‚Theil Dalmatiens, 'yAlberti Fortis de.insula Apsyrtide.* Seite. 68-70 .ent- hält -den;botanischen 'Fheil;;..von. Domenico Cyrillo bearbeis tet. Visiani erwähnt anch diese Pflanzen in ‚seinem. Spes cimen stirpium dalmaticarum p. XIX, —u 1) Visiani lc. p. 18. ee er 464 . 64. . Stephan Lumnitzer?!) aus Schemnitz,. studirte an.der Tyruauer. Universität; 1777 zum Doctor .der Medieia promoyvirt, scheint er bald nach Presburg gegangen zu sein..und starb dort 1806. : gt -„Elora posoniensis exhibens plantas eirea Posonium Sponte sresgentes .sechndum systema sexuale Linneanum digestas.“ Lipsiae CIIIOCCXCH- -VIL u. 557 8, Tab. I. Die Berufsgeschäfte liessen es nicht zu, dass er sich länger von Presburg entferne, und darum gab er nur die Flora der Stadt und Umgebung Presburgs. Nach seiner eige- nen Angabe bestimmte Hedwig die Moose, und auch ‚Ihm ist der Druck des "Werkes zu verdanken, Die beigelegte Ta- fel bringt die Abbildung von Smyrnium perfohatum. ’ Neu aufgestellt wurde von ihm: \ . u Bin 782, ‚Hierasium echtoides. Gaule erecto P fol, spar- sis, laneeolatis, pilosis, tigidis, subdentatis; for. subumbeila- üs In Iapidosis inter vincas supra Theben, Julio. Tota planta Canesoens, Caulis erecins, pedalis sesguipedalig, rigi- dus, seaber. Folia sessilia, ima lanceolata, versus summi- tatem caulis sensim in linearia angustantor, marginibus rari- ter deutieulatis, utringue cum -äule pilis adpressis allis, qui ex fubercnlis fuseo -Havicantibus oriunter, hispida ; alternatim per -caulem 'undique sparsa, e quorum alis non raro’'ptd- deunt‘ pedumeuli ‘foliosi, forifer.. Summnm caulem terminant pedusenli 5--7= ramosi, coryınboso- umbellati, basi Lräeleo- lis angustissimis pilosisque sufulti; ° Perianihii' foliola- subu> ‚Jata, eandicanlia, pilosa, -Semitlosculi . avi. Beceptacnlum nudum.. Semina: nitentia,-nigra, albo, Sessili simplieique papPe coronata, p.B48, .. 5 oo. ne 1) Handschriftliche Notizen Rochel’s an Kitnibel, in dessen Ged- graphia botanior siche diesen, 465 4: 6% Johann. Ludwig Hoidenröich, "aus Engeliberg in. Schlesien; „schrieb : zweimal: über das-';schaftlose‘ Wirbel- ‚kraut®‘, ‚ztenst- lateinisch. de Astragalo. exscapo;*: Pesth ‘1778, dann«deaisch :im: ungarischen- Mereur von: 1785: PER Ü 63. Joännes Ne; Domucsuns, de Martini, "Üngarıs : org hr. Key 3 KL et "Philosophiae Magister Getegeihöit seiner "Promotion zum ‚Doctor miedieinae die in- aan Eee Fuer Sugural- Dieserlion: “ am Post dein Wiener Professor Hathaens Goli en 2 En thias., Pi Alle 1,2): aus, Gratz, Priester (des Jesnitenordeys, wurde, ‚nach, Auflösung, ‚des Ordens .Brofessor der Naturgeschichte am Theresianum in. Wien; als_ die. Jesui- en, auch in. in. Ungarn, aufhörten, worden ‚die meisten Lehrstühle die Professur, der f ‚Killer, ‚und. erhiel it Mitter- sität bis 17eb, in welchem Jahre er land, t "er im Jun vie das PER pacher „(siehe diesen) bereiste er {m Ju lien historiaehafuralis in 'Soholarum graminatioarum . 4: her 8 Paries ‚au « et u ‚GyMndsiorum per Re; para: “ 2 Far ur at ‚wig. tterbarg | 2), 25. Sep teimber i734 » mu Bellye in Baranyaer C- 1) Handk. Az ällattan törtönetei Magyarhonban (Gesch der ig Zoologie in Ungarlı.). "Pest 1848. an sea . 2) Hank 1, “ Pac Bene Br Bd, As Ken, 13 ‚mitato,,.„tabnschon } 1749 :in den Jesuitenorden; «» 176%: legte ‚an dag; Priestorgelübdei ab,:-. war. .im.-Tlieresianum' Beeligions- lehrer ‚und: zugleich. sechs Jahre_ hindurch ‚Erzieher des ‚Fürsteh Ludwig Baithyany-ı 1268 “antschloss.:er sieh auch zum Mönche: selübde. und lehrte dann Philosophie; . 1777 wurde ‚gr zum Profe "er | L nwirthe aftsichre ‚an der "ungarischen, Un ir Kun N h Dh ehr versit "ernanat; Fir h Pillers Tode hekleidete er, ‚auch, die gib al I DLUR Professur der allgemeinen Naturgesehichte u wert Wegen seiner grossen Verdienste wurde er Tituları ri Br ; 1807 ihm” rerlichene Canoni at bei "dem Grosewardeinep Don- : Tin HK PETE kapitel nahm er nicht an. Er" verschied am 24. Mai 81a, „Er. bereiste. 178% mic: Pillen las Poseganer Cönitatz * 2: Priinae--Hiede Bistoriae‘ "Naturalis‘i in "üsdm 6) "Ofen 1785. ‚as CH Bro. “ pe Hrdirike Natüralis.« Öfen 1999. FE ar. rbdl, aa i Mit Biller 'gemeinschaflich: vu hl Ban 9: “ ” Iter per Posoganam Slavoniae ‚ provinclam, N et ‚Jolie Anno MDCEXXXIL ‚guseoptum a Mathig Pillen , Beuth Mlute ultra” ‚storiae Natralis et Lndovico Mitterpacher, Desegemi EUR: 2 ah Miles B "stioae, in Regia Universitate Budengi „‚yterie, Budae MDOCLXXXUN. 1478. und av Te In Msn ir ik en "Dieses Werk ist dem Obergespane des Poseganer; Com tais und Beisitzer der Septemviraltafel Grafen „Anton , Janko- y nes A ia FEED REFRUWEREN| a vioh ‘Yon Därarär Söwidnet, ES el in Toge ee, Ars Tässtü rd darin-älles” Aut Nat zeichnet. Si hlmslg nmdeeotgen ns} 2 ie BE Die darin beschriebenen ‚oder abgghildeien ‚Bilanzen ind: Teuorium Laxmanni L. Tab. 1, p-1% 4% RG nn u aun@lyohrhise. : Haee nosira, quoniam in quibüsdam, 'dudn- ‚yig-non: maximi imomentiy nolis--ab eelindzdnobis cogiita „lisgeditz-/hreviter- desoribi meretar. ‘Est igiturejus radig fügte ‚forms uim et-dimidiurs; quin’ etiam ‘daospedes’'longa: Cän- les: ext:ondegz radice:-plurimi;;: frondosi } suloAtl;;"glabri‘" trium- ‚qltnervo:pedum altitndine, ‚non ut: apkd ;Palkis in"'aprieo), et ‚sub. sole-humi..strati, sed-erestissimi,:-«BetiolusSöliorünt com ‚munis:$triatus; brevissimus; et:raris: pilisadspersus ; "stipulde «paryae.hästatae,. :-Foliorum: danceolatornm‘ patia 5: — 6; "im- pari;breviter'petiolato. : Flores purpurei;#lin spicam:"cönleam, densissimhm, ex alisfolierum. longissime: peiltinoilätain *öllecti. ‚Legamen.dispehmum ; ovatam , ‘sompressum; -sfädiceum ;- baßi Serientun; ‚extremo ‚echinatnm; Von Cpl inch Tenye; ZEIR Bapik: p. tt. vtepehn Artemisia Tupestris, L. Tab, 'xü, Ex, zudem ‚vadig wat si \es ‚Plarini densiesime ‚sibi adnascentes, i, rubessentes, si tenuis me ran que ' Y t 16 - innleißda Hinearia” su terminali es B je Sterilem, en nen} Eye! ‘ “ fegi. ‚Situe h haco nostra, ad ‚rarieiaiem. en, an "8 Linngei k a? Satis "rarto ‚vonstituere „non, valemus. Flartcas Temist ” temiyia Sumphorata Ss B.m, Zur: ı Garduns Boijartj..- Pabi KR »-Oahlis ) suleatu-striätus, - tamosus, coloris spadicei, rar lanugine adspersus;;. quatuör, Alinosye ‚pedes. altus.ii:. Folis-sunt sessilin,. bifarkam- piinati- ‚Ada ,.Jacinlis-. .hajorjbiis .divarientis; minoribus- ereetis," omnibus “ping. Aavescente-Aonga .:terminatis;:.suprä "vilenlig; "et hirta 30 * 468 subtas tomentasa, et incana, prorsus ut: in Carduo ‚eriophoro Linnasi „20. solum. diserimine,:.quod in nostro .foliorum: costae spadicege. ab’. utraque folii parte. appardant, ..emineäntque: ‚Flores, ereeti, ferminales, in binis ut .‚plarimum foliolis ‚sessi- les, nee. glomerati..,, Onlyx- ovatus. e. plurimis squamalis- lan- ‚ceolato-subnlatig;.spadicei coloris, :ciliatis, et spinulaualha serminatis, lana. pleramque modieissima, alias -paulo.' copiosöre, sonnexis constat.. Corollulae .purpureae.- Pappus : plumosus, Floret mensibus Augusto .et Septemhri.. Carduum. huno:utiab Ü.eriophoro ‚L. sejungeremmns, auetor nobis' fait: amieissimus ‚Bonjart,.vir Botaniees scientissimus;,-.in.eujus judieio auni- -quam ‚non .adquieseere solemus; propter .qnod : etiam- planten ‚ejus. nomine insignitam esse voluimus, p. 148..= Cirsinm.Bov Jarti C. H, Schultz Bip. . Em Melica nodosa. Tab. XIV. Gramen, hoc Melion soeru- leue Linn. afine ab ea vel ipso jam habitu, et, eo efi md fert, quod cum coerulea pene enodis sit, haee nostra culmum Häbeatdenie etidm nodis genicnlatum. “ Paniculam facit pie- rälögne eöärelalam, nolinumguam, praesertim "sublatis "aa bus, divariodtam; 'spieulas gerit, quaram calyx brevis quafe dos "amplesiitür" flores, infmum sessilem, relignos pedicll 08, 'supremo pleruingue incömpletö, Florum ‚peialiin inajus in "Arielani brevem, et quo qwisque flos altiore est 1oco, iinorei desinit; nimis "sub Iente vlireh biüis' brevissimis vol ar, “aculeatum ompäret. ' “ Folia brevia, acuminala, "gieiugen Grameli’ tolüm” viridi- purpureum, coeruleüimgne supra | bine um pedum altitudinem attolli numquam vidimüs. "Habitat in icon ‚Japidosaque montis;Meusekdeclivitute. p..143. = Molinin rotina, Mert,- Koch, in. . : ha, mein Cheiranthars ounus.. Tab XV. . Foliis Finearibns, integrid subtomentosis, canle,.ramoso, ‚teretinsenlo ;:seabre,' ‚subtemei” t080; ‚ siliguis brevibns.seminneia „vix.. longioribusz“ elragenle 469 fere tetraädris, angulis duobüs : oppositis exäuisite "prominen- tbus, viridiusealis, hedris albidis, (ementosis, seabris: Styhis tetragonus longitudinem :dimidiae siliguae' acquans, sdepe"su- perans; ‚sligmate bifido instriietus. : Creseitin: sabulesis pro- misene..cum- Cheirantho alpino; quocum demptis siliqüis' exaote . eonvenit. Floret mensibus Angusto et Septembri. p. 146, = Erysimum angustifolium ‚EUhrh. W: K: 1.98; .»Phleins: alopeouroides. Tab, XVI. © Radix: filrosä, e' qua eulmi plurimi confertim exeunt, adscendentes, raro supr& "pe- dalem longitudinem. Folie brevia,- tenüis, aonminkta.- Spicae eylindrieae, ‚tenues, coerulescentes, nonnumquam.binae in-apice ejusdem euhni,,, „Calyeis glamae aeutae, minime truncafae, uhrillosae, _ ‚Corolla biyalyis calyeis ‚magnitudine. Antherao sordide albae., Gramen habitu, alopecurum .refert, tpinmgue, e\ viridi, parpugenit, Floret ‚menge Septembri...pı 147. Crypsis, alopecuroides Schrad.. .: Wolle a —n 66: Toseph von’ Conradi), geboren 3756 in Dedei bü beendigie seine medicitischen Studien 1779 in "Wien an" ‚Baeiltirte dann in seiner Vaterstadt. ° 1981 wurde er 1 Miıglied d.’L. 6. Ad. N.’Cogn, Diodorus IV. ud Adınini- sirätor der Gensel’schen Süfüng. "Er starb zu Oedenburg dei ‘20. Juni 1988. Bei sehier Promotion. zum " Dostor der Mödichi"scheleßär: ; . : Ber wi s Philosophid Hisiorihe' nafralis specimen inaugural Wien "re. 84 8; 8vo.” „Ueber Verbindung ind‘ Zusänimenhang "des syetematischtn und’ historischen” Studiums der "Natar- "esdhichte.€ Yih Windisch Ungarischen Mägazi. 1 "Band Irsı. 7 Paul Koldini,, "Dostor der” Medichn, der "Halle- 3) Weszprömi 1. 0: IV. 9.86 84. © 0 schen ‚naturforschenden:-Gesellsahnft Mitglied, practischer Arzt in;Presburgz . cm 0" BErEr EEER ern „Ungarische Gifipflanzen zur Verhütung: »tragischer Yortäler ‚in den :Haushaltangen, nach ihren botanischen: ;Kennzeichen nebst den Heilungen.“.. Presburg 1791. 132 8. n.8 Kupfer- -tafeln. , 8vou: en. : ee nal Arte Von ganz untergeordnetem :Werthe. - . ı Geschichte: des. Thier -, -Pflanzen- und ‚Mineralreiches‘ nebst „den .Gegengiften.“ Wien 1807, FEDER BE REEED BE Sure -„Mir nur: dem. Titel ‚nach bekannt: intel “88 Johan Hedwigt), würde im 8. 0eiaher 1 er iii Piesburg itia zilan, 1752 bezog er" die‘ “Universliit Leipzig ünd‘ studirte dort’ Mediein, Professor Böse‘ nah ih schr freundlich "nf hud’ aiterstätzte' ihif bei'neineh‘ horkiiseileit Studien; nachdem er Mediein äbsolvirt, ging: er in seine Var terstadt und wollte. sich dort als practischer Arzt, niederlassen; aber es, existirte, ein „Gespia,, weiches nur in Wien absalyirfe ‘ und „promoyirse "Aerzte in, Sieh nbürgen ‚zug, Praxis, aulieg, und aus diesem ‚Grunde musste: auch Hedwig das, Ziel : ner ‚Jugendwänsche, sieh in, ‚Kronstadt segshaft zu. mi aufgehen, und. ging, wieder nach Leipzig, wo ex, rosen ab, 1762 ging er nach Chemnitz, um die, Mühsel keiten eineg Arztes „Qurchzumachen;. besehäftigte ‚sich, „® \ , mit, ‚Kryptagamen.. und, insbesondere ‚mit, Lanb- „Bier. entdeckte, er. 1974, die ‚geschlechtliche & Fort planzung der Moose, und erhielt 1783 den für die Entdeokung . _» Sprengel in ‚Ersch „und Gruber, allgemeiner . Enoyelopäe weite Section. IV, Theil, Leipzig 1828. p. 34. Sprengel Wirt: Notice sur la vie et les ouvrages d’Hedwig par Doleuze in Au nales du Museum, T, IE, fülschfick:p. 382 statt! p 3995 1 Prapees Mi der: Befruchtungsörgahe kıryptogähischen:Gewächse:.ausge- schriehenen Preis der kaiserl, Akademie in:St, Pefersbürg. 1781: kehrte; ;er «nach ‚Leipzig :zurück;:wurde: 1786) änsser- ordentlicher. uud 1789 ordentlicher: Professor:; der Medivin-ind Botanik ,..‚zugleich, ;Divector des: botanischen! Gartens z'fanch beschäftigte. .er, sich ‚wit ..der . medieinischen'Pfaxisi: und: war Arzt; den, Thomasschule und :dör Leipziger: Stadieämphgnie: Ex;war ‚Mitglied: der. ;königl; Gesellschaften ‚der: Wissenschaften in London und ‚Stockholm; dannı'der Ei C.:A: di: Ne’Cogn. Glanciag. IH... ‚Er. starb, am: 9. :Rebraar 1799. . > +3, Fnndamentum historine : natural muscorun fröndosorum, : jedinernens: eorılm“ llohes,' fructns;' serninälem- "propabatichem, adjecta gehörum- dispösitione methiodioa,” ieonibıis ilnsträtis.“ "Bipiine 1780: yo os He "Tab. ee ; rlahiearin. er Bätropoli' 1784: "Beipzie: 1POB. 46: nenn 58 Däßeriptio el ’Adumbrätio rum frondosorum nee non’ "äpiekamica! Gihhnei hodorum Aubiidgue‘ vexal 1987 — 1797. IV Vol, kl. Folio. “ zig, 1793 — 1797. H, Bötaniiz 8v0 RER SEE TR) el a a Dun „De fhrac ‚vegerabilis. et anjmalis. ori. ‚imsrnmn ara- 3 „Belehrung die. langen, zu. (roeknen und au. n ordnen. „Junge ‚ Botaniker. «Gotha 1797, vo. u. 206 S. &vo, dings 1801. van, AM "206 8. 8yo. r il „Filicum genera et species reoentiori methode accomp- datae analytico desoriptae,. Leonihug. ad. natnram;- piotis ijlu- „Sammlung seiner „zerstrenten Abhähdlungen und Beob-, \ 412 . strafae a Romano Adolpho filio.“ Lipsine 1799 -— 1803. IV’Hefte. Folio. . wu „Species mnsoorum frondosorum deseriptar et tabulis aeneis ‚ülustratae. : Opus posthumnm editum a Schwaegrichen.* "- Ansserdem hearbeitete -er die Moose für Lumnitzer’s:Plörä posoniensis. : Seine Handzeichnungen der Moose befauden’sich zam Theil-im Besitze. von Schwägrichen, der andere’ Theil ziert ‚noch gegenwärtig die in jeder Beziehung grossartige Szechenyische Bibliothek des Nationalmnseums. j 69. Peter.Sigerus, Apotheker in Herrmannstadt:' „Verzeichnis, der in Siebenbürgen wildwachsender offei- nellen Pflanzen. In Siehenbürgische Qnartalschrift. 11: (1791) Jahrgang p.3iä sg. u. HI. (1792) Jahrg. pr351 89. . 70. Johann Baptist Molnärt), am 18. Jmi 1928 \ au Oseeseny im Raaber. Comitat geboren, wurde 1745. nach 4 heendigten Vorstndien ‚Jesuit. . Nach Auflösung des Ordens war er zuerst Bibliothekar des.grosswardeiner Bischofs, -ball daranf tyrnauer Ehrendomherr und k. Rath, Abt und Dom- herr in der Zips, Er "starb 1804. B 2a „Ehysiologicon complexum Historiae Naturalis Regmn. eig.“ Bndae 1780. Bro, . In diesem Tomns Hl. „Phytolagicon, complexum Hist, nat, Vegetabilium.“ 105 8 Ist in Hexametern geschrieben. „Magyar Könyrhäz. “ (Ungarisches Bücherhans.) vn‘ "Theile Presburg u. Pest 1783 — 9. 8vo. In diesem: „A. termöszet härom Orszäginak rövid ismertese, ‘Kezdetgya- üßnt,“ (Kurze Kenntnis der drei Naturreiche, "Als Binlei- B ot tung.) Magy. Könyvhäz. IV. 8.153. " Dr man na — ne ax ee) 1) Danielik und Ferenczy 1. & 1, pı 328; 23 91. Stephan -von Mätyus), 1725.zu Kibed’in Sie- benbürgen geboren, ging 1754 nach Utrecht , promovirte’dort nach zwei Jahren zum: Doctor ‘der Mediein, -hielt‘ sich dann in Wien und Göttingen längere Zeit auf,’ 1957’ kehrte er in seine. Hejmaih zurück, liess: sich :in Maros Väsärhely nieder und warde Physikns: des Maroser- Stuhtes,: 1965-- erhielt. er den Adelsbrief. Be ! „0.88. {j,.Diaetetica, azaz: Az: eletnekes veiseignek fenn- tartäsara ds ‚gyämolgatäsära, . Istentil adattatgll nevezete- - sebb termeszeti Esközüknek a’ azeriut valo ‚ele-szämläläsa, a mintazokra veä kaptak, &s eleitöl ‚fogva mindez ideig “"magek’kärokra vagy haszuokra velck eltek wi “Emberek. “ (Alld und nene Diätetik, ‘a. i. Aufzählung der’ von Bol ge- "sebenen "heinerkeuswertliern natürlichen" Hilfsmittel, wie " mänänf diese‘ kam und die noch heute zuin Pro onen „der Schaden benützt.) Tresburg 1787 — ”” "uB ei ide, ai dem ‘Portrait des’ Verlässers. . ” “Mir'nar ang „Gatnlogus bibliothecae huhgaricae Fräneisei Com. Szöchenyi.« Sopronii 1799. IL 35 bekannt, 72. Johann Foreie), geboren zu Saalonıa am _ Zösten December 1755, wurde bald Waise; die Schulen besuchte er zaerst in seinem Geburiserte, dann seit 1773 in "Debreein, Wegen Mangels an Mitteln seine Studien’ fortzuseizen, ging ‚er nach ‚Baränd und. später nach Halas als Lehrer. 1784 ‚ging er "nach Pest” Mediein zu studiren. und promorirte, sehon "rss zum "Dostor der Mediein. Er ging dann nach. Saatmar nnd pracii inte dort, ‚bis er {791 zum Physikus der Haidu a slädte berufen wurde, Fölai beschäftigte sich sehr init, Na Keen, 1 434 turwissenschäften, ‚ausserdem aber’ mit. der ‚Alssbildung einer Mnitersprache; er - war iner der grössten --Vorkämpfen-;für' den. Gebrauch. der ‚ungarischen Sprache: iu den!Sckulen. «-Er starb. am :6,.April 1801... Er ER an „'}Eind kleine Arbeit,.die: seine. bei der auszuarheitenden ungarischen. Bätanik-ziv:befolgenden Ansichten: besprack, ler« schien unter dem ‚Titel: Rue ; yBörid-kriüka 68 väjzolat- a: magyar 'fürenzindomänyrel“ (Kurze Kritik‘ und Darstellung "ser: ‚ngirichen‘ Piisizen- ‚kindei): Wien‘ 1763: 608. ars: ee 2 Eee i angary,, wich a ‚short, nscapat of Vigane, in „Ahe‘ ‘year 1793,« London. 1797, XVII u. 506 8, 1,Karte, u EreTT „3 Tafeln, ‚dto. our. B al uede Joh Seite 479 sq, führte er "die in, y Ungarn beob ‚ehteten Plan- zen unter dem, Titel „Begaum, vegetabile« an,, Er, beaghreiht in diesem Werke: RR Gentiona tenella Koith. Tab, xv P 10. . \ & Frig: ii” Häenke, Tab, x pase, 1 " Di nurtus L. Tab, vi. Char. essen. © Tibus ® subuniforis, squanis ealyeinis Yise vera “ BR aonminalis, eorollis multdis,, holiis sübuladis gan les „semipedales atscendentes angu N jerenie 5 lee je Turiones folüs, imbrieätis enespitem donhrientes. ‚Folia, se sen EI RL GE ERLET N Br { pollicaria, connata subnlata “iriquetra” eänalionlata, round Pens: et ulira. Gay viridis Äridusgue” Tongis‘ Kun allen) oylin- drious apicem versus angnstatus quinguefidus Incipis, ‚lanego- latis ;..squamis duabus nonnnmguam \goatuor,, ‚breyisaim nis: sub- rotundis acuminatis, Corolla; petala alba? spaihulatas limbo vib Aimbriate!vel-inultifide, px'488; "In: Hangaria’Negh;’ gib’ 16td "hie fdgie! ‚Ist Dianthas husgarichs' Pers, end Wehlankusg unSawifräga nlvalis var. vacemösas Tab) XV. Char‘ &sseiit; Roliis ovätis!et elliptieis@dentatis Tonge"petiolatis;' stapo'nudo- te pubescente, florilns raremosis. Radix un bievis nodosa praemorsa, radienlis fusejs undigne ‚obgitig,, „Senpus adseen- dens pubescens. spithamaeus et „pedalis,, ‚Folio ‚gvata, et, elli Gens, ur ptica glahra nerrosa remote dentata, dentes apice eallosa „in petiolis longis subvaginantibus,, ee (ati in ‚Nanifraga N Tri Ianenlati, 5 ih “ ad „basin ‚peduneplorum . „res, Ineares, „in ie Calyx 5 -fidns. Corolla. Petala 5 parva oralia pallidn. Sta- mind" Hibra, *" Allthiäris Jüfeis. > dis ® 488, Tec Sarifragäi iractfoh ERhE ta er wen galiap ohlurnl , 1109 Balthasar Hasquet 1); gebören:zu Gonguetin der. Brotagye im.«J. 1789,. Magister: der. Bhilosophie:.und- Döotor der ‚Mediein,. ‘ehemaliger : französischer. Fehlokirnig.: in! Metz, daun.k,.k. Bergrath. und seit 1788 ‚ordentl:;Profosgor-der-Na- furgeschichte, Anatomie, Chirurgie. und. Geburishülfe can dei Unipersitäg in, Lemberg, Die L. CA di: N.nahm, ihm 1977 Cogn,, Pelops, IL..als, Mitglied, auf. und ereirtg, Ihh. am ‚Febr. 12789, zum Doctor der, Mediein. ‚Bir starb, .in. Wian am. 10: Ja- auar A815... Von ‚seinen -zahleeichen Werken. ‚grwähne ieh.nur: “3 Neuesteiiphysikalisch -politische Reise 'in? den „Jahren .1788 is 1995 durch die dagisohen tind:"sarnalischen sder'hörd- BE lichen; ‚Karpathen.«“ Nürnberg: 17904= 1796: Bto.r4 Theile. * Mein Feöund’ Karl Hölzi"gab'h je" ‘der’ ihm ogenei "-Ghindlichkeit' "Aufklärung" In‘ seiher Abhändlung : she deu em Mer ne 1) HölzI, Botanische Beiträge aus Galißien, I. 9. 2: „Ueber: die, von.ıB., Haegquet.. ‘während seiner: Karpatenreiser gemachten botanischen Beobachtungen.“. In Verh. der ki ki zoo}, ‚bot. Gesellschaft. in.-Wien. Jahrg. 1861, pr 433.0q.' und Botanische Beiträge aus Galizien..von Karl Hölzl,. IL. Wien 1861... 14 8: Bra... 2 ::: ee 7 78, Khrdrend Kralövänszky, Professor am‘ Gyihndsi mi ‚Käsmark, sehrieh zum Gebrauche be Seinen BERN a Sole ha ’ va Bi Vorlisöngen: Nafurälis Historiae "Compendium in usa su eckionii \ sehn 178 Cum’ 'Nönenclatura hüng« gern. 'släviea. Keut: 3118 &o. on ei deal ofen 19% an äpricht er auf so Seiten von Pfänzeh: ; For ie} u 76. Stephan, ‚Bäty Yin n Mänd (Soatmärer Gomitat), am 8. April 1749 geboren, siudirte in. Säros-Patak, Losong, ‘ Debreein, besuchte später auch das Ausland; nachdem er län- gere;tZeit’- alt ‚verschiedenen ı Orten . als ‘Seelsorger getirkt, words: er-nach'Szathiär hefufen,, wo 'er- däs Pastorat zwanzig Jahre langrbekleidete und: dieses nachher wegen Altersschwächt niederlögte; oh. erhielt: von der "Stadt Szatmär':eine anständige Pension ükd:starb./ämv1l."Febraär 1843, eure” SA "Tertidszet Hißteriäja, - *inellyben : aö Äsvänyok; töknak&s Älatoknak Iron vilggär azoknak' nie "damönleld heilyegeivet;, termeszetekkel, Hnsziökkal, hazäjokkäl vendbe Veäzeilverghstn- "gyöilge elmiekchei Alkalmaztatva med együi © magyar; .uyolven..logelöször . boisätja ..ki,s:- : (Die-«Natürge- „,sebiehte, in. ‚welcher. die ‚drei, ‚Welten. der Mineralieit; Pfau „ 209" und „Thiere Stachtiliren Erkennüngszeichen,.:Eigenschaf- ‚ .ten,..Nutzen, und, ;Wohnorten, ‚geordnet, für..die, zarten G- müther. bearbeitet und, zuerst vereinigt.in ungarischer Sprache neredt 4) Danieik Lo. m: Mir: 0 en nad - gegeben = wirds) Presburg 17955 #300°8.:- 810.2 Zweile Ausgabe. Presburg 1798. -300-S}:8Vo.’ we Henne „ NadhrGäty "zerfällt ‘die Pllauzenwele (iicht" Reich): im fünf Abtheilungen: 1) Bäume;? 2)“Sträucher; 8}reigentliche Pflanzen oder Grünzeuge (zöldsegoky;: iüd 'zwär"z)-Nähr -, by angenehme; c) ärztliche Pflangen}-4) Möösey'5) Schwänme, art. Rz again dies Ja net 7. Bernhard Beiri. un! Eur Fi , „Verzeichnise derjenigen. Bäam und ZESHGE TORI u, PR © dem Königreich Ungarn, wild ehag : rer Bi Br schenbneh für Gartenfreunde vom, I 3797, Leipa. 5 2.206, 1er Eritrea 3 “L Matın 8; ker Ein alp i BBEFRE UF IT Bee) ehe, weiche in ET TE ik A nöreny pläyiäk- gene Anni @ ‚ megei alles u men,“ (Wald -, und, Wigsen =Planaensamnlung.): > 1798. 8vo. KERN „Enthält die Beschreibung von Wald-.. ‚and Wissenpfanze, sh I ee Bus BisPERT Ana mit Angabe ihrer medieinischen ökonomischen, u und technolp- Br Br in Er er Y „‚fran cher, b En ne, und ‚Vallachischer € Sprache angegeben. Eis Br leririuinan on ITS, din 3 05.99. Johann Bapt Grossinger d; ram 2’ September 1928-in Komern: geboren, studirtebeindei’ Ps-P; Jesuiten and tra’ auch schoh-in- Seinein::sechszehnten: Lebensjahre als’ No- yiat in-ihre Mitte, 'nakle.-Beandigung seiner ‚Studien lchrte:ek an mehreren Anstalten, bei der Aufhebung seines’Ortlehs:liess er.;sich.-in die.:Graner, Erzdiönese . aufnahtnen und .wafd. bald darauf Regimentspater; ; ‚er, bereiste;idanh:-.mit;, dem’: Militär ‚einen: grossen. Theil: des. Kaiserstaates und; Käliensz: sammelte “ Ämmer, mehr, Stoft zu,-seiner. «Arbeit, von „welcher:-später..die ST — ForR neo BESIBTIE 4) Hank 1. c. EEE 218 ‚Rede: sein ‚wird; :1780..wurde: er ‚Garnisonspater in geinen:-Va- terstadt, wo er auch „4803 starb. 5: rom. 3 uhaeez ij „nÜniversg..historia..phyaicairegni Hungariae: yerundun iria „3 Begna natnrag digesta.®. Tom. Vi niet ven rjetzie Band enthält: ....: u mai te rnit „.„Beguj:vegetabilis, ‚Pars.L.. Dendrologia . sive , historia, at- borum et fraticum Hungariae,“ Presburg 1797. 377 5. 8vo. Man kann sich vorstellen, ‘was für eine Ausdehnung die- FRIST ERST Bar RL des Werk ® Halt‘ ER te, Yrenn es dem Verf sser F re, eine it 'zu rollenden , und im bedauern muss man, *Jaös derselbe sich keinen’ "Systeme ünschlos, noch sher”selbet eins Alearbeitete, y sondern dur Alles in jieber Un- ordnung -anführt&s-"Füruns, glaube”ich ; 'ist auch‘ einie Notiz ‚Giössinger’s in’letzierem Werke p; 72. er' habe ;Andnymi ‘Hühgari - Mes: «de Salubritate "rei’ heilbartae bösedseit’"ron ‚Interesse, re PET SL TTeE [3 Tögeph Sdehigyörg syi 15, geboren am, AB. Fe 1765 zu nyos im Komorner Comitäte, Yuälete "il pres bung,“ Nagy- Körds und Debrecin, ging dan uach Jene, wo wach -abkohrihe,’ besuchte nodh "mel iron. sitäte begab sich 1794 nach Win,” a "ach preimavirte ir;pragticirte .zuepst ‚in.Baab mad: Nagy-Köröss: würdeijedoch . sehon.4799 zum. Oberphysikus..der „Stadt :Dehreein gewählt 9. er; auch „amad« Januar: 183% starb. i:Er.‚schrieb eine: Zoo Jogie. and ‚versprach.:nuch, Botanik ‚nachfolgen' zu Indsen, doch anerlliehedien.; und Bars Natirgeschichte in:das , Ungarischet ve “yfPermeszetii hiktovia a 'gyermekelnek Raff öyunyy Ki « butänifprditotta.F. cl“. (Nätürgeschichte für:'Kinder. vor“ 6 1) Danielik I. c. 11, p. 314. PTR ‚ta Tat. PR abc rei Barto FRTA eides erängeithel A von Ochtina, gab eine kleine Natargeschichte in slovalischer 'Spiäche heräus? w on > Histöhia: "prironeny' sts "last rakan Syn 4 Nalureeschiohte mit ßen verferligeeil Parc) © Öfen “1708; Bra 3 a nr starlı als ‚evang. Ober-Goneistgri RBETERL. retl PER . we »Nalurhisiorisches. Bilder ind I uindH Glatz, 'geboreh z zu u fl je schuch, äns den, rei ‚Na- lt „nat bile 4 >22 [REST H 34 117 1; chen) A) si'800, iu ildupgen « Jena 1808. ;„huneichen, neb \ er .84..Sammwel ‚Genersi, ch, aus -Käsmark «gebirtig, Phy: Sikos, in 'Leusschau, war um: 1845. -noch-ain Tieben; ‚Wahlen- herg ‚Nesnehte. ihn, ‚auf. seiner; Karpaihenteise., «3:41 : 3 Vamuelis.,, Genersich:;: Hungari.ı Kesmarkiensisa« Medieinde > Doctaris, et. .eiyifatis, Kr. Lentschgriensis Physiei ‚ordinarii -.Elorae Soepnsiensig. Elenohus sen. Enumeratio. plantarımiia Comitar, Hungariae - Scepusiensi,-" euutquei ‚puneurrentibüs -„Mozlibus. Oarpatkieis. sponte: eresventinm. Sumptibiigiangto- iriget Iuentschariag.. 1798; In: 76 A ‚abure Er zählt. hier E11} ‚Arten. .nach' dem.Linng’schen: ‚Sysleme auf, Auf „S 5. und 76 giebt, er ‚Oharaeteres en spe- EEE Palentinscula, Ioeugtig, suh i BER Mi 18; ei planig; Sana P? 08: Iyssuafi en Anh) 3 [N öge. Draba nach p. 48. ‚Ge 480 foliis: :oppositis worlatis * sinäto'- dentatis ;- -inferipfibis Jongo petiolatis, superioribus sessilibus, silienlis pedicellatis* Nach 8.48. In umhrogis sylyarum ‚Carpaihi ad Javazinkam anb ar- LEER ir 5 ! anti cash .euihiiltomer n. 729, Hieracium nach p. 58. villosum ; „canle., ‚Famaso foliose ‚pilose, foliis, obovatis basim versus, atfenuatis;., sessi- Nibns subserratis,, margine ‚longig,, pilig eiliatig, oribng,i in; axil Nis feliornm solitarlis. Nach S. 58, In Carpathi pascuis aprieis. Conf, etiam Wahlenberg Carpath. Pr 343. 2.795, , nayh wel- eo EUR ar rn R ähem ch & H. "ilosunn L, | E Ist. Tarndelum ‚orymbosum .6.H: 3%: Bip. Manao.”p- 59. 8676. 258%4, Gentaurea nach“ p. 65° Carpäzhica? :dalyelnı squanis ciliatis „.+foliis- lanpevlatisz - cauleque: toiehlösis :stb- . deonrrentibns;.s-(rhagnami: habet-simililwdinem eum’'Odstäiren montana ;:sed: in hac-squhmae valyeinas''suut 'adFratas‘’apiee sphacelatad; in. illa-squamae longis :eiliis -jnginteetab). "Ti apri- «ig zummerum jugum- Carpathikt "Ist: Cr sonzanla eg? n::888: :Centäurea: nach p. 6dr:Genersichit? 'oalyeisaqua- mis serratis, foliis lineäri‘- Iangeolaiis !asperis)"saule simplii Narh 8, 65: anni is Oarpaikls altvigee passinid = un bören ik Fr än’5'Nordinter‘ dis irat orden, war Professor | ‚der ‚Ehyeik and Makel y fir, or "Badh’ ?) Neilreich, Geschichte der Botanik in Niederösterreich Vistänt, Specbneinip: Xv. ou To 481 gen in Jacgnin’s. Oollectan. und Persoon’s Synopsis; Er starb in Klagenfurt: den 17. März 1805.- 86. Thaddäus Hänke), geboren zu Kreibitz in Böh- meh den 5. October 1761, studirte die Mediein in Prag;, he- reiste 1786— 88 die Sudeten, Nieder- und.’ Oher-Oesterreich, Steiermark, Kärniken, Tirol und einen Theil:von Ungarn, Die sehr ergiebigen Resultate dieser botanischen Ausflüge beschrieb er in zwei gehaltvollen Aufsätzen in Jacquin’s Colleet. D. P- 3 bis 96 und in seinen ‘ '„Beobachtungen auf einer Beise nach dem Riesengehirge.“ “ Dresden 1791. Er soll in Buxacaxey in der Nähe von Cochahainba (da- als Peru) 1817 gestorben sein. \ 8. Andreas Wolf, Doctor der Mediein und practi- ‚scher Arzt in Herrmannstadt, „Beiträge zu einer statistisch - historischen Beschreibung des _ Fürstenthums Moldau.“ Herrmannstadt 1805. 2 Theile. vo, u Von 8.28 —66 werden die Natarproducte angeführt, . 8., Georg Füredy?), evangel. Geistlicher in Peteri, bergetzte. Raffs Naturgeschichte in die slovakische Sprache, doch. ‚warde sie nicht gedruckt. :89.. Josef Märton?), 1771 zu Iszka Sz. György ge- boren, war nach beendigten Studien zuerst Erzicher bei dem ‚Baron Gahriel von Pronay, später Professor der Bthik und Naturgeschichte in Leutschau, zuletzt der ungar, Sprache au der Wiener Universität, : Er unternahm die Uehersetzung des Bertuch’schen Bilderbuches, von welchem 10 Bände erschienen. 1). Reilreich 1, © 7.33, Dem ich Obiges beinahe Wort für Wort ’ ‘entnommen, und auf dessen weitlänfigere Angaben ich ‘ein für : Allemal verweise. : 2) 3) Handk 1. eo. ee 38r Bd. 44 Men. 3 482 -90/.Samuel Augustini’aus Kirmärton, schrieb:! „Prolegomena in Systema sexnale Botanicorum.: cum. Tab, aen, 6.“ Wien 17977. 848. 8vo. 91. Andreas ChristophPauer ans Presburg, schrieh; - „Diss. inang. botanica de Jungermanniae Charactere, Prae- side Schmidelii,. cum ie.* Hrlangen 1760. 298. Ati‘ 92. Christoph Pauer aus Presburg: „Dissertatio de Essera,“ Ofen 1782, 528. Bro. 93. Paul. Kitaibel?) erblickte das Licht der Welt a am 83. Februar 1757 in Maitersdorf (Nagy Märton), einem .Dorfe ‚des Oedenburger Comitats. Seine Eltern, vermögende, Land- lente, erzogen ihn sorgfältig; nachdem er zu Hause .den Ele mentarunterrieht genossen, schickte ihn sein Vater zuerst nach Öedenbarg i ins Gymnasium, von wo er nach einigen Jahren nach Raah ging, um die Gymnasialklassen und die pie sophischen Curse zu heendigen; 1780 hegann er seine Str dien an der Ofener Universität, wurde 1784 Adjunet des Pro- fessors der Chemie und Botanik 3, J, Winterl, und prome- virte in Pest 'zum Doctor der Mediein. ‘Um 1790 ordnele ® das vom Hofrath Mygind, dem Freunde Linnd's und Jaogeli, der Pesther Universität gescheukte Herbar, welches‘ insbebhb: dere-einen grossen Werth hat, weil alle Species von Linn “I1)-P, Kitaibel Hydrokraphica Hungariao’ prasmisse audteris"vith edidit Schuster, Pest 1829, Zwei Bände. I, p.XVIl a. Nach Schuster. 1.c. P.LI ist die Schreibweise Kitaibe!'n sehr, verschie den: Kühteubel, Kühtaibel, Kühtreiber, seine Verwandten schreie ben sich Kitoibel; andere schreiben ihn Kitaibl, Kietaibel, ed selhst schrieb sich immer Kitaibel. Kanitz: Kitaibel .&s hötrahr- eyott munkdi (Kitaihel und sein Nachlass) In Buda Pestl Szemle (Pestofner Revue), redigirt und herausgegeben vonder gery XVII p. 145 89. war u ze 483 selbst reyidirt wurden.: 1792 unternahm er die erste- grössere wissenschaftliche Reise:n. z, nach Croatien bis: Fiume, 1798 wurde.:er -Correpetitor.. der. Pharmacenten;: doch: verliess’;er diese Stelle schon im künftigen Jahre, 1795: besuchte. er die bartfelder Säuerlinge. 1796 reiste er in- Begleitung und auf-Kosten des Grafen Waldstein in- die :Marmaros. - 1798 reiste er nach Grosswardein, und nach seiner: Rückkunft. be- ‚ ‚gleitete :er den Grafen Waldstein ‚nach-Berlin,-woer mit Willdenow sich wegen seiner ;henen Funde :besprach. : 1799 besuchte er die Plattenssegegend und das-Baranyäer :Comitat, 1800 ging; ‚er über das Bacser und 'Sirmier Comitat in das Banat. . 180% ging er das zweilemal mit: dem Grafen -Wald- stein.und-dem Maler- Schütz nach Croatien. In“diesem Jahre bearbeitete er mit fünf andern Universitätsprofessoren auf Wunsek Johaun Festetich von Tolma den. „Plan zn einer ungarischen Gesellschaft für Naturkunde, Oekonomie und. Medicin:“ - Post 1802. -25 8. 8vo. ' ’ j “ib In diesem Jahre erhielt: er -den Titel 'eines ordentlichen Professors :der Botanik-.und -Chemie- mit ' dem“ Gehalte von 41200 Gulden Conventionsmünze vom :Tage. der Ernennung {10, September). - 1808: durchforschte er -däs ‘Beregher :0o- mität, "’1804' reiste ‚er in. das: Arvaer Comität,. 1805 war er im" Banäte,:‘ 1806 ‚wollte: er die.Hänsägh !(aim Neusidiersee) untersachen und dann über die österreichischen Provinzen nach Croatien reisen,. doch, bekam er hier das Nervenfieber,. wes- halb.:auch. alle -Pläne dieses Jahres ‚unterblieben. 180%. wurde © Direotor des botanischen Gartens, 1808 bereiste er Sla- Yonien, nachdem er früher init Professor Fäbriei: nd Adjanet Reisinger den Catalog des naturhistorischen Museums ver- hasst, 1810 "untersuchte er mis "den Professoren "Tomesänyi und ‚Rabrjei, das von Erdbeben betroffene Stuhlweissenburger Comitat, im selben Jahre ging er ins Banat über das /Toron- 3 * 484 taler Comitat, wo sein Begleiter Fabrici in Hatzfeld starb; in diesem Jahre zeigte er dem Erzherzog Rainer die Matra, ging noch im selben Jahre in das Banat, um die Buziäser Sänerlinge zu untersuchen. 18ii restanrirte er den Garten, 1812 ‚musste die Ausgabe der Plantae rariores eingestellt werden, er besuchte auch dieses Jahr die Matra. 1813. reiste er nach Bartfeld, in Pest empfing er den aus den Carpafen heimkehrenden Wahlenberg. 1814 wurde sein Gehalt auf 2000 Gulden erhoben; er schickte ein Verzeichniss -sämmt- licher in Ungarn sammt dessen Provinzen vorkommenden Pflau- zen an Schnites. 1815 ging er das letztemal in das Mar- maroser Comitat, 1816 wurde er wegen Schwüche. der Augen und fortwährender Kränklichkeit mit dem ganzen Gehalte un- ter der Bedingung pensionirt, dass er eine Physiographie ‚und Flora Ungarns. ausarbeite, in diesem Jahre war er wegen sei- ner Krankheit zwei Monate in Füred am Plaitensee. . :1817 war er in Paräd, ohne Erleichterung für seine Krankheit zu finden, und starb am 18. December 1817 !). Beinahe alle ungarischen Botaniker seiner Zeit waren mit ihm in Verbit- dung, ich nenne hier: Mauksch, Genersichy: Szen tagh, Operschall, Rochel, Ingenieur Beszedes, An- drens von Buday, Josef von Arvay, Szüts; Wolny Lumnitzer, Kittel, Baumgarten, Haberle, Pfiste- 1) Die von Schuster abgefasste Grabschrift 1. c. p.L Fautet: marlio optimo | Paulo Kitaibel | Chemiae et Botanicne professöri D. “| Ad. Reg, scient. mv. hung, | Nat. 1757. Febr. 8, dem 1817 Dee. 18,4Monumeutum hocce posuit | conjux reliote | Blisnhetiä nata A Narlay. | Super tumulo exeipe facta viri: | Florae kon, garicae rarlora promulgavit, | Soli padrii naluram docalt, | Naiadumgae revelavit arcana ; | Non minus probitate; modestia | Moribusqie expressit animi decns. | Gaude Hüngarla giae in dem tulisti, el 485 rer, Nesselthaler, Sohwarzmann, Dioszegi, Sal- ler,-Marquis Bonnay, Baron Splenyi, Anton von Fe: stetich, Klapka, Äsboth und Graf Waldstein. Unter den Ausländern nenne ich Willdenow, Balhis, 'Schra- der;-Sprengel, Schultes, Host, Hornemann,; A. P. DeGandolle, Franz P.von Schrank, Besser, Wah- lenberg, Portenschlag-Ledermayer und Scheit Vater, on ® Mit Unterstützung des Grafen Fraiz Adam Waldstein, dör die Kosten des ganzen Werkes irug, schrieb er: „Descriptiones et icones plantarım rariorum Hungariae.“ 3 Volnmina. Wien 180% — 12. ‚Der erste Band enthält Tafel I—C mit den Beschreihun- gen auf 104 Seiten. Ausserdem enthält dieser Band die Dedi- calion für Kaiser Franz IL und auf XXXH Seiten die Be- sprechung der natürlichen Verhältnisse Ungarns, Die Prae- fatio. lantet:. ‘ :.„Plantas 'rariores Hungariae deseriptionibns et iconibus illustratas proposituri e re fore judicavimus regni hujus indo- lem primis veluti Jineis praevie adumbrare: non tam quod hoc a Geleberrimis Aorarum *editoribus; Linnaeo, Hallero, Seo- polio, Villarsio, pluribusgue aliis faclitatum esse videmus; uam quod perspeximus, eam nondum satis nofam esse. Hac antem in re ita versabimur, ul, quamguam - plantas provin- siaram - adnexarum: Transsylvanise scilivet, Selavoniae et Gröatige, ex opere isthoc non 'exeludamus; topographieam In- men hanc deseriptionem ad solam Hungariatı proprie -sie dietam restringamus; partim quia longum foret et illas de- lineare, partim . quia ‚hane tantum penitins noseimus (p ED) “ Ad. pleniorem hane cognitionem nobis comparandam potissi- Man contribueruht plura a nobis hartenus suscepta ilinera: 486 alpes enim septemtrionales- bis ‚diversis viis acoessimus,i-et diyersis in loeis ‚conscendimus; toties- etiam Transaylvaniani ingressi sumus; 'toties Banatum et partem Slavoniae pervestis gavimus; alio 'jtinere. Groatiam perenrrimus; alio -provineias Croatiae Slavoniaeque eonterminas: Szaladiensem, Sümeghien- sem ‚et Baranyensem perlustravimus; duobus alüs «limites Transsylvaniae is Comitatu Bihariensi et Marmarosiensi adivimus et in alpes utriusque eluctati sumus; Matrae montes saepius jnvisimus, et partim his, parlim aliis oceasionibus ple- Fasque regni provinoias perquisivimus, ‚praeeipne quidem plan; tarım exquirendarum causa; ut tamen aliae, quae ad cogni- tönen -Mliüs perlinerent, non penitus negligeremas. Qüne nobis ad rudem hane imaginem complendam propria non süg- gessit experientia, ca ex relationibus aliorum, qnos suis‘ locis uöminabimüs, ‚supplere 'cohati sumus. (p. I.) en B - : Hierauf kommen folgende Abschnitte: SEEN - A) Hungariae situs, B) Extensio et meditullium:‘ ‘o Li. wites et vicinia (p. I). D) Vieinarnm provineiarum 'indolts: E) Maria propria. F) Forma, peripheriae. :G) Facies super fieiei (p- I). a) De montibus (p. IV). b) Species (p- van); e) Planities (p. IX). H) Tegmen superficiale; 3) Humug h) Arena (p. X.:X1). ce) Aquae: : 1) Fluvii (pi XI); 2) Adine staguantes. (p, XII). I) Crusta interior. a) Saxa moptiim (e. XV), b) Materies interior vallium et planitici (p. XVYED); 0). Metalla (p. XVII), d) Aquae minerales (p. XIX), ©) ‚Salis (p- XX), f). Corpora regno minerali peregrina (P- 611009) Atmosphaera (p. XXHI). - L) Cansae quae praesentem facieid indolemgne. induxerunt- Hungariae (p. XXV), . M) Status Rlo- rae. a) Stationes plantarım: 1) Alpinm cautes, juga Er“ dera; 2).Pineta alpina; 3) Prata alpina et subalpinas I) Stagna alpina; 5) Rupes.(p. XXVH); 6) Silvas; 7) Frul“ ceta; 8) Campi; 9). Arenosi..'eliviz 10) Salsae- plagae; 14) m 48% Arundineta et cäriveta; 12) Aquae. b) Plantae rariores: 1) jam aliis regnis repertae (p. XXVII) 2) Plantae Hungariae- propriae, Ex his et iis, quae.de physica Hungariae:: indole protalimus, conjieere licet, regnum hoc non paucas etiam sibi proprias plantas producere, gqnarım aliquas post solertis- simam Clusium immortalis Linnaeus in spec. plant., Il. Jac- quin in variis suis operibus, el, Winterl, Rev. cl. L, Mitier- pacher et Piller, cel. Nicolaus Host’ in Synopsi pl. Austriae, et’iiler gramina austriaca recens edita; cel. Haenke in Jacq. Oollect. ausir. nee non expert. M. D. Stephanus’Lumnitzer in Rlora Poson. jam proposuerunt, — Quae in laudatis his ope- ribus eontineutur, et quac praesenti volumine“ exhibentur, Hungarise propria vegetabilia, ea recensere snpervacaneum dueimus; .quae auiem sequentibus voluminibus nota reddere cogitamus, ea hie nominare frustraneam foret. lud tamen hob loeo meminisse juverit, nosiro judieio stirpinin incogni- tarum, in hoc regno adhuc delitesventiam, numerum opinione majorem esse: nos certe ita persuasum habemus, divitias Flo- rae Hungariae nonnisi plarium industrie, in. multos 'annos vontinuate, exhaustnm ir Eienim praeter" plantas erypto- gamicas; 'quarum quidem plures jam legimus, sed: allis nego- füis ‚distenti et -subsidiis destitnti nondum satis examinavinus; adhue plürimas alias reperiendas esse, existamus; Imontinm quippe- septeimtrionalium es septemtrionali-orientalium, inter quos posteriores plantarım rariorum sunf. feracissimi; nonnisi Päuoos adonratius pervestigavimus; 'erientales autem vix ad Ügimus; hanaticorum allissimos, qui uberrimam messem polli- eenlur, nondum eonscendimus; oceidentales nequidemn vidimus; et Transsylvaniae alque Croatiae majorem parlem non eminus noseimns. — - . x i ° Unter denjenigen, die ihn hei diesem Bande unterstützten, erwähnt er Mauksch, Genersich, Wolny und Andreas 488 Bnilay, Physions des Sirmier Oomitats. Ausserdem dankt er seinem damals schon verstorbenen Zeichner Carl Schütz Vater und dessen Sohne Johann, ! Der zweite Band enthält auf XXXH S, die Physiographie Croatiens, dann die Beschreibungen und Abbildungen der Pflanzen auf Seite 105— 221 und Tafel 101—200. . Die Praefatio lautet: Cam botanicorum intersit etiam provineias, quarum stirpes - inter filias Florae Hungarieae adoptare eonstituimus, penitius nosse; deseriptionem Croatise, eujns plantas rariores praeseng Genturia non paryo numero eontinet, iisdem neo ingratam nee inntilem fore judicavimas. Quae igitur reguum hoc ante de- eenninm inde a Comitatı Siimeghiensi Hungariae usque Flumen percnrrendo, et anno 180% idem a Dravo prope Varasdinum usque in alpes, Dalmatiae contiguas, perquirendo de ‚physiea indole ejns ipsi eomperimus, quaegue super hac ab aliis. no- tata legimus, talem in ordinem redigenda putavimus, ut phy- siographicam quandam imaginem ejusdem exhiberent. Nos €% qnae ad hane omnibus Jlineis absolyendam faciunt, ec Ip808 conquirere potnisse, nee apud seriptores alios reperisse,. yix refert:monere; juyat antem hie in limine notare, nos Croatiom ea in extensione sumere, ut enm regione Adriam inter atque Colapim sita non tantum partem, quae inter posteriorem hune Auvium et Dracnm posita olim nomine Selavoniae superioxis veniebat, sed.et eam, quam nune Tureae in sinistra Unnie ripa avnlsam tenent, sequenti deseriptione comprehendamns (p- 1) : Der physiographische Theil (p. 1— XXXH) behandelh wie schon oben erwähnt, die natürlichen Verhältnisse Croatiens und stimmt in Hinsicht der Bearbeitung mit der des ersten Theils. 489 .: ‚Der dritte Band enthält Seite 222 — 310..und Tafel 01 —.280. — Eine Einleitug fehlt, auf Seite 310..steht nur Folgendes: Figura octagesima absolvimus tertium nostri operis: Vo- lumen. Continuationem suspendimus ob multiplieia impedi- menta, quae e gravibus temporibus in quihns viyimns insepa- rabilia sunt. Do apnlen . Quartum Volumen publicabimus, quam- primum superdiefa impedimenta sustulerint. Materies snffeotnra partim, in promfa est, partim in vasto forae Hungaricar Imperio, quod totum perquirere nobis nondum lieuit, deliteseit, Re Ich glaube daher nur meiner Pflicht genug zu hun. und dem Zwecke dieser Arbeit zu enisprechen, wenn ich Kitai- bers Einleitung, wie ich sie in den Manuseripten des ‚Bester National - Museums !) fand, hier mittheile. ' Praefatio ud tomum tertium plantarım variorum . Hungariae, ; Qua ad primum et alterum hujus operis tomum_ fehni- mas 'praefandi rationem, etiam in hoe seculuri, et botanieis veliguam quoque partem Hungariae tofins,' 'qualis miic est, ob -venlos proposituri, Slavoniam eodein modo, guem in ad- ümbranda Croatia et Hungaria observavimis, quemque prae- fationis ambitus atque' scientiae nosträe lines adwittit, de- seribere constituimus, sperantes nos fäeluros fis quibus Non tantum plantarum, sed et stationum, qtias hae teen, cogni- ‚fio cordi est, Si quae reverendissimi et elarissimi” viri Ludovieus Mit- terpacher et Mathias Piller in itingre suo per Poseganam Slavoniae provinciam a. 1982 institulo et a. 1788 Budae edito 1— 1) Kitaibelii Iter slavonicum 1808 suscontum; Mas. 197. Quakt, Latin; Mus: N, hung. u 458 de noniinatä provincia notarunt, &t ea quae elar. D. Aildreas Wolny opiscnlo' sno super quibusdam Sirmii produelis in- sperserat demas; apud scriptores rerum hungaricarum park reperies,: quae ad indolem physicam Slavoniae coguosdendam faciunt. on : ve :" Gerte quae Cons. Tanbe 1) in historian et geographia 'hi- jus regui descriptione preposuit, ad nostrum scopuih path conferunt, et quae D. Demian in operibus suis recens editis by) protulit, aut erronea 'sunt, aut non magni momenli, autäh aliis, quin ‘pro more suo fontes indicet, mutuata; reliqui ante soriptores fere alind argumentum, historfcum potissitiuim; fräctant; . ° Quad proinde de indole hujns regni novimus, fere ad’eh redehnt, quae nöhis "propria saggessit experientin. Tribus enim itineribus idem pro maxima parte pervestigavimus, prino nimiram inferiorem parteın Veröczensis Comitatus eirenm-Esze- kinum et Sirmium ad infimum angulum usque procurrende, allero montosam ejusdem provineiae partem perquirendo et juxta Danubium usque Semlinum deseendendo; tertio deniqus a. limifihus Oroatiag... per Verörzenser. Comitatum- usqne,‚Dia- kovär descendenda, ac demum per provincias militum limita- uearum Gradiscanam atque Bradensem revertendo, atque omnibns tribus itineribus via reeta saepissime deflectende, va riaque .directione disenrrendo 8) ‚pleraque ipsi vidimus qua. al regnum hoc noscendum, faeiunt, 1) Historische und geographische Beschreibung des Königreiches Slavonien und des Herzogthums Syrmien eto,, von Friedrich Wilhelm von Taube, Leipz. 1777. “ \ B 2) Statistische Darstelluig des Königreichs Ungarn und’dazu 89° hörigen Ländern, von J. A, Demien. Wien. 1. Thl. 405 — 499 und statistische Beschreibung‘d. Militär-@ränze, 2. Thl. Wien 8. 3) In primo itinere 4 Vukovär usque Karlovicium aoolum #6 nobis 491 »: A: Slavoniae situs ‚-limitess vicinia et -wleisio, ‘ Slavonia vel ut historicorum‘. ductu 'seribeie mahnt, Sela- sonia , 'quae magna parte posi-turbas Zäpolyänas reseissa:et Croatiae-adjeeta, jam inter provineias ad 'regnum Hungariae perlinentes minima :est (si Croatia sumatur in" extensiohe, quam-ante beilum ultimum habnit),eitum ‚sunm:ohtinuit. iR zona 'temperala hemisphaerii septemirionalis ita,, -ut, ‘si partes ‚qnasdam per Gallos nuper avulsas; "et alias a: Türecis jam 'oliin oecapatas, atque angulum infra Szvinieam in Banatı prömi- nentem demas, inter hereditarias Imperii; Austriaci'provineins cum'Croatia et Banatu'ad aequatorem maxime’accedai, et'situ hoe suo oum australibus: Europae et Asiae ‘parlibus 'jisdeiit eonvenit, quibuscum Oroatiam coineidere in präefalione "ad iömum Il. bujus operis notavimus. "Limes nimiram''australis, sitabulam geographieam Lipszkyanam consulas; "ii ’conknilo Petrovaradiensi, sapra Kupiiovam per fiexuin Savi'miaxime, infra - confuentem Unae et Savi,ubi.'hie limiten regni' ad- tingib: seilicet non procnl oppido " Jaszenoväez '(Jeszenovärz), minime jad. Austrum aeredit, ibi:-44° 38 ‚ine 45° '16° ‚lat. geogr. adtingens, Limes septemtrionalis -auteniinfra’Trajectüh Dravi ad Bares maxime, ad Semlinnm minime ab aequatore in Boream recedit, ibi 45° 58° lat,‘ excedens, hie secundum öbseryationem Dhi. Bogdanich 44° 50’ 7 aut, ut Dr. Setzen observavit, 44° 51° 28” adsequene. ... — Bar adjunxit D, Andr, Buday, M.D. et C. Sirmiens, Phys. ord. et ejusdem Tab.. Jud, Assessor , in ältero. per partem monlosae 1e- gionis usque Szläukamen vice comitem habuimus. A/ Wolny, 6&ymu. Karlovic, Direot. ac Prof,svirum in’ Historia naturali » versatissimum; tertium denique. nobiscum peregit,: jan pro.sum- mo nostro delore vir erepins Ludov. Fabriozy, quomdam in "Univ Hung. Prof, quorum solentiae,.consiliis et.amicitiae: N08 . multa debero grati.profltenwr..:: " . 2 - 492 Longitudo geographica autem orientalis provinciae hujus inter 349.26’ (in angulo supra unionem Lonyae amnis cum Savo) 38° (ad confluentem Savi et Danubii) comprehenditur!), .Quod altitudinem sitas relativam adtinet, en’ quidem ob- servationibus barometrieis needum determinala est; e decursu Auviorum tamen patet Stavoniam humilins sitam esse Croatia, Bosnia et planitie snperiere Hungariae, utpote e quibus aqnae plurimae in Auvios illius limitaneos deflnunt; Banatum autem et Servige majerem. partem 'endem humiliorem esse; et cum aquae Slavoniae longo cursu eum Danubio inter Banatum et Serviam, ‚Valachiam et Bulgariam ete, in Pontum Euxinum’ devolvant, intelligitar, eam snpra maris superfieiem non pa- rum eminere. . Linites, regnum hoo cireumseribentes, fere omni ex. parte Auvii. constituunt. :.Dravus nimirum inde a Styria inter Hun- gariam et Croatiam delapsus, et ab occasu in orlum cum non modiea inclinatione in meridiem tendens Slavoniae limiten septemtrionalem statnit, eam a posteriore: nimirum .a Sümeg- hiensi et -Baranyensi Paunoniae provineia dirimens, - A con- Aueute Auvii hujus. antem ei Dannbii, qui infra, Eszekinum 1) Loca, quorum, Bitus 8x observat. astronom. determigatus ost, tum segquentia reperimus: Petrovaradinum nempe situm ost in lat, ber. sec. Liesganig 40° 18° 10” in long. orient. 870 34° 16°, sec. Seetzen autem in 45° 15° 40° lat, Karlovieium ex obs. posterioria positum est in 45% 12° 21” lat, et in 370 30° Jong, Semlinum sec, Bogdanich in 440 50° 7’, sen. Seetzen in 4 51’ 22° lat, et 38% fongit, Latitudinis et longitudinis roliquorum Tooorum, quas indieavi- mus, defectu certiorum ‘e’mappa Lipszkyana transtulimus, quam et in determinanda extensione seguti sumus, licet ea usu omni- bus cum observationihus ästronom, congruit: ita confluens Da- nubii ot Savi est 300 77 4 fat, 87037 Tongit, ; Zi 493 non proenl Almäs obtinet, usque ad hujus enm-Savo conjun- etionem Dannbius limitem orientalem ponit,, et.Slavoniam a Comitatı Bäcsiensi, provineia nautaram militarinm, quasCsai- kistas nominant, atgne a parte: Banatns a terris nempe legiv- his -Jimitaneae germano -banaticae. separat, ita-tamen, ut inter Erdöd et Dälya in Cotta Veröcensi limes Danubir princeps flumen transgrediater, in insulam Zsiva dietam Slavoniae-ad- jiciens, atque Auvins hie ultra. Berovo in: terreno Slavoniae fnat, Atqno ita quidem limites hi bini eommaniter sumünter; si vero res adenrafius consideretur, dicendum potius est, Dra- vum et: Danubium directione eadem ab occasu in -'orium cam inelinalio:e non modica' in meridiem: tendere ita, ut totus hie limes magis quidem septemtrioni obvertatur, simul tamen eliam oblique orientalis sit; quamguam enim. Danubins nonuullis in locis velut inter Erdöd et -Opatoväc, et inter Szlönkämen at- que Semlinum ita in Aastrum. feetatar, ut limitem .orientalem sonsliluere videatur ea- talis esse, . ejus et Dravi direetio ge- neralim sumater, comperietur ca falis esse, 'qualem panlo ante indicavimus: Savus limitem australem ponit, inde & loeo, quo regnum hoo adiingit, demtis flexibns fere reeta in ortum de- enrrens et perparum in meridiem inclinatas. Slavoniam pri mum a Croatia tureica ium Tongo ductu x Bosnia, ao demum & Servia-sejungens. : Oceidentalis limes:: autem' neque :ita de- terminatus, neque' direetione spectata ita Atqualis est, nf.re- ligut: Illova namgne amnis quidem non’ procul -origine suA; am‘ non procul- Sz, Ilia e-montibus- inter provineiam legio- xis banalis ab oppido Sti. Georgi ‚dietae et Veröcensem sitis dueit,-Fimitem huno -consfitnere ineipit, porrogue in -Austrum eum- aliqua- :deelinatione: in: oceasum- ad -Savam, tendens sat lohgo spatio eundem: constitwere pergit, ‚Ast snpra: anionem ejus enm Pakra amniculo. Gomitatus Poseg;- ultra illum ’eX- porvigitar, «et: a-Lonyam amnem-aceedit, «guooum ad Savaık 494 decurrit. . Idem a. Dräro juxta amnieulum Sztrag non .:proenl adscendit, tum per siecum in montes tendens, cum quorim jugo in ortum Aexus iterumque recurvatas, ab Illova adtin- gitur, Ita ergo a Savo inlra Jeszenieza ad Kossutarieza limes sieeus. transit ad .amnem Veliki Sztrug, quoenm adscendit, et ad conjunctionem amnicali Trebess cum Savo hunc iteram adtingit, ast brevi post, ad infinxum Lonyae in eundem juxta hane amnem iterum abit, atque ad Illovam porro limes ad- scendit fere usque ad originem hujus,. Ita ergo Slavonia 'pri- mum a regimine banali secundum per limitem -siccum et amnem Veliki Sziruga, atqgne pro parte per Savum,. tum:per amnem. Lonya.:kt limitem .siceenm a Cotiu Zagrabiensi, dein per amnem: Illova ‚a -Grisiensi ei pro parte a Santo-Georgensi zegimine, a religua autem hujus parte per montes et. colles as demym.per aljum: Szirug, Dravo accedente separat, ; . Vieinarum provinciarum sequens est indoles. _ Hungaria eum Banatu per totum Dravi Daunbiique deeursum, qua. Navi hi Siavoniae limites contingunt, utraque sua planitie vaalissi- ma ad hos accedit ita, nt longe lategne nulli moniss videan+ tar, si Baranyenses, Quinque-Eoolesienses nempe ei Persvi- radienseg, .5— 6 milliaribus a.Dravo dissitos, nee. allos DC? alte exiensos; ium vieinieres Siklosienses, multo minores: de- mas, quibns demtis a Danubio usqgue ad Mairam per! 40, asque ad. monles. Cotius Unghvariensis per. 60. et amplins mil liaria perpeing planities patet; neo si a Dravo ubi is Siaro: niam: adiingit, ‚per. :Cotlum Sümeghiensem, Szaladiensem, Veszprimiensem, Jaurinensem in Soproniensem adsoendas; 1% gue et vlixa Jaenm Peisonem. montes .offendes, si,.mediterra neos, quos praeteris,..demas juxta Balatonem decurrentos- . Bropriores sunt montes Aradienses et banatici, Ali ab int feriore fine regni in .Septemtrionem, bi. magis in orlum „ad 20 eirciter montibus fere ‚tota -consita,. nos. inferjori Slayonlat 495 proxime addueik, ast lenes,et minime. altes. ‚Ma et-Bosnia algge Croatia tureica. montibus obsidentur, qui vero in.utra- que.,hao. provincia ‚a Savo recedendo continno altius -adtollnn- tur: .quin mens Motaisza v. Motarieza praealtas atgue.prae- ceps mans Bosniae e regione pagi Verbova ad Savum. proxime accedit. Croatia eliam pro maxima parte. 'montosn ‚est gr sed qua parte montosa est, altiores ad Styriam;,. Carnioliamgue recedunt, . Bu gt Alpes vieinissimae sunt banaticne Szemenik, Montje mare et Montje mik: tnm iranssilvanicae. his. acewdentes . 20. — 30 milliaribus ab inferiore vegni parte dissitae; . superiori parte propiores .sunt, quas sub nominibus Blissiyieza et, Velebich in praefatione ad tomum II, deseripsimus;; _Biharienses, autem, Szathmarienses, Marmarosienses, Bereghienses,: aliacgue Car- paticae 25 — 60 et amplius milliaribas dissitae .sunt, . Mon- taieza qnidem etiam toto anno nives fovere, dieitur, sed hoc notis ad fidem minus pronum ost, cum ejus veriicem arbori- bus consitum videremus, ut lamen non dubitemus, enm has maxima anni parte fovere, et hino, ad indolem vieinissimae Slavoniae non parım conferre. — , Plurimum autem refert nosse, vieinas 5 provineias juxta Dravum ‘ei Danubitn plürimis paludibus foedagüe uligine squa- ler: sie ubi Dravus limitem reghi adtingüt, supra' Bäres’ pa- Iudosa sylva effusas huins fluvii aquas reeipit, et stägnantes "elinet; Majores laliusque patentes et per plura 'milliaria juxta Dravam -extensäs "paludes : Baranyansis Coltüs - inde a Csehiusque ad Danabium Slavoniae objieit. ‚Inde’ a -confluente hajus 'et--Dravi :sinistra prioris: -Auvii- ripa: per Bacsiensem Comitatım longe spatio paludosa est, ubi et infra ‚Neoplan- am. ...Latissimge ..antem diffusae ‚sunt palndes in proyineia nantarım. militantium ad confiuentemTibisei et Dannbii, atyne hine per provinciam legionis germang.-illyrieae.seu germanor 496 banaticae üsgue et ultra Panesovam, ubi paludes ad plura milliaria latesennt,. Sunt quidem etiam non paucae agıne stagnantes per Serviam et Bosniam ad dextram Savi' ripam per hajus exundationes canssatae, sed montibus oollibusgee ad Aovium bune propius aceedentibns magis constrielae, La- titado maxima-hujus regionis est in snperiore ejus parte pröpe limitem oceidentälem inter Dravum ad Bares et Sayum ad Szvinyär hie secundum tabulam geogr. Lypszkyanam prope 13 milliaria adaequans, wminima autem est in Sirmio inter Danubium ad Bänostor et Savam non proenl Ladjarak, ubi vix 3%, milliaria excedit. Longitudo auten 391/; milliaria 'effieit, si inde a supremo angulo in Croatiam inserto‘ usque ‚ad eonfinentem Savi et Danubii computeter. Atque inter hane exiensionem in loigum latumque comprehenditur mensura 'sa- perheiei aequalis, . See. B. Lichtenstern 276 milliaria quadraiis : phorineiae neınpe 158 m. U, 'militare 118 m... See. mappas Comilatum antem per Görög editas provin- sale effeit 174 m. Di nempe Cottus Veröc. 88, Colt. Posch. 5, Cott. ‚Sirmiensis 43. j Sen. mappam Lipszkyanam {ut in Baronis Zach: Mona, Correspondenz. Jahrg. 1803. p. 246 habetur), tota Slayonig somprehend, 295 m, D, Bi Demian .denique ser. geomeirieas dimensiones, lerrarnMl, quas milites limitanei tenent, sequentem mensuram. indieal: nempe. legionis Gradiscanae 288/,, Brodensis 26, Petroyara- diensis 48, Communitatum militariom Semlin, ‚Carlovieium.et Petrovaradinum 22/4. Summa 105 m. D. BR dietis et inspeotione mappae colligit ‚formam eirenilus sen peripheriae sen perimetri euneum aemulari,. eujus Ftusı gna parte,’ Dravo eireumseribitur, . 497 :Mare Siavoniae proximum est adriatienuny quod 'si a suptemo .ejus angulo linea recta ad litus prope Segniam da: eatur, 27 —28 mill. geogr. tantum in oceasum distare "com- perietur: magis distat Pontus Euxiuns in .ortum recedenss-"t magis adhuo remotum est mare baltienm, in septemtrionem rejectum. Primo objieiunlur proxime adstantes montes Vele- bich, ‚postremo altissimum Carpati, secundo humiliores Ser- viae, Bulgariae, Transsilvaniae eı Valachiae montes.: +. B. Facies superficiei, . Ei .. Basis Siavoniae, reseetis montibns generatim -cousiderata, doeentibus. Anviis limitaneis ab oecası in .orinm, inclinata est, quam inelinationem non nimis magnam .esse, inde- colligere liget,. ‚quod Aluvü per limites lente defluant adverso- flumine navigia ferentes. Maxime depressum est. solam ad eonfnen- tem Savi et Danubüi. " Oneterum superficies regni hujus pro parte quidem' mon* libus inaequalis, maxima vero parte platia est, Planities neripe a.dexira Dravi et sinistra Savi ripä ih septemtrionali 'algle ausirali;latere regni late diffunditur Ienissime. acolivis. Dra- vana- planities (ita forsitan. appellere convenit eam, "quad & sinistra. Dravi ripa.:ad montes Com. Verörensis extenditur), 2% ve nilliaribus, quae in oeeidentali fine halet, versus inferiorem horum montium partem ©. g. versus Deakovär, ad 6-7-.milliaria latescit; Savana priore -oontinno 'angüstidt Yiz-uspiam ad 3 williaria in; latım patet, sacpe daobus'ah- gustior imo regione montis: Motaica‘ Bosnise vix dimidium millinee adaequat- @uae porro-utrigue priorem continna Inter montes. Veröcensi-Possgänos et “inter Sirmienses' interoedit planities, a Deakovär ad Noväk 9 in longum; in latumn Aufen a-Dravo ad Savum (linea prope Valps inchoata et hie ih meridiem; ducta) alira 9, inter eosdem furios initio 'pröße 3r Bd. As Herr. 3% 498 Eszekinum sumto.'7%/;, a eonluente Dannbii ‚ei Dravi. recia in: meridiem ad: Savum 104, ,: supra Sarengrad, ubi 'definit;, ad .eundem. hune fluvinm 5%, milliaria adaeguat: Sirmiensis denique planities .inde a. 'monlibus virca Novak ei Bähszko ecurrentibns ad. Savum: vix ulira 4, inter Savum- ei Land- jarak .et..montes versus Divos vix ultra 1%,, inter Krusedol autem .ei- fuvium eundem ‚ultra 7 milliaria patet; inde. verö usgue ad confluentem Danubii ei. Sari tubam inter :ntrumgae Anvium interjacentem plagam explet, ad 8 el amplius millie- rin diffusa, Quemadınodum verum dravana planities ad Dra- ‚vum;'savana. ad.Savum inelinata est, sic media partin ver- ‚ans :hung,-partim ıversus illum et Danubium deprimitur: ta, dt inteist:amnes! Vak et-.Bosztit (ad Nustar et Vinkovee) soluin decemi, orgyissupra -illos emineat, ita compertum est;.cum de eonjunctione Danubii eum Savo medio amniun Vuka et Boszüt agebatur, referente Petrovies, yui dimensionibus intöreräl, tergo ‚infer,nominata ‚2 loca, (um inter Petrovze- et Jankor- ez4 .procurrente,. alque. infra; Vukovär ad. alliorgm DEM) Fipam ‚aecedent Sirmiensis vero planities ut :a montibns almis (Fruska gora) in Savo perpetuo. inolinat, ita’.etiam;' ubi änfer,‚hune ‚et Danubium inter amnem regionem: omnem:breupäl, eamdemgue inglinationem habet, altis posterioris.Auvii ripis:us® ‚que.Semlipum praeruptis,. versus: Savum autem lenissime\in- slinatis.. Monere. adhue refert, ‚planas: has-partes versus möi- 4e8..ifa ‚suecessiye ‚in clivos et.colles elevari, uti.Aibir.desinanl et ‚montes: ineipiani vix, dieere.. possis, id. quod in; Verden proyineia ad. Verdce,: tum. versus. Deakovär: in fere! monsium süperjorum;, tum. ad .et..ulira- ‚Vukovär,; versus. Noväk; ai Fruska inchoat;. atque juxta latus ıhujus meridionale ejusdem“ que finem orientalem versus Krussdol obtinet; Savana auten planities;in superigre parte juxta viam, quae ‚per gradiscauan legionem .deducit, sacpe-subito.. in montes Jicel non altos elevatı “ 499 Omnis'autem regni hujus plauities (si’ partem:äuferiorem. Sir miensis, ad Danubium accedentem, eamque .mediae,-qnae:in- feratamnem Vukanı ad enndem hunc Auvium adpropinquat Jdemas) versus Auvios limitäneos (Savum, Dravum et Dannbium) nimis depressa, fereque ad likellam aequata est. Montes:Sla- voniae per-intercedentem planitiem a Dravo,ct Dannbio usqaue Savum. protensum ita,-ab se iuvieem sejnnguni,-ut :e08 etiats ‚separalim describere oporteat;- . Be us ae iin ie " & are: nimiram ab oeeidentali fine, dimissis etiam in. Croa- tim, ramis, inter Dravam et Savum versus ortum ad 18° milliaria in longem exiendunt, partem Gomitatns Verösen- sis, totamque Poseganum et partem provineiae mi Itaris Gra- ‚discanae atque aliquam etiam Brodensis oecnpantes, in supe- riore regni parte ultra 7 milliaria in latum ‚Gffusi, ‚in inferiore fege ad 3 eonstrieti.. Ali vero per Siemium juxtn Dannbium extendunt, lllos superiores vel Veröcensi- -Posoganos, hos in- feriores, vel ‚proprio suo nomine Almos aut Serbis ilyris us usi- tato Früska Gora in ‚sequentibus nominabimus, «Montes superiores ad limitem- oceidentalem. regni, --per ‘(nom rainos etinm in -vieinam Groatiam demittunt, latissime patent, ad 7 et ultwa- milliaria..diffusi, .. Hline. versus ortum, ad 16 +- 17° milliaria: Deakovär protenduntur, ‚a -Dravo.! magis 'quam;a Savo-.remoti--el ab illo. suecessive magis. magisqne reeedentes, ni versus finem inferiorem vix-ad 3: milliaria .pa- tesopnt. -idem..per ‚superiorem partem .;proviutiarum Veröceh- sis, Poseganae ei Gradisoanae extensi,.. yastam, ‚constiluunt congeriem, -varia altitudine, extensione ,: forma':iet direetione, Ub-tomen:hac .generatim suinta ‚magis. versus ‚occidentenm. in- 'linent et deerescunt, 'eorsum etiam 'ralles et por..has: aquas Mas; ‚contrario Mnviis limitaneis eursu. emittentes. Inde vero seilieet inf, Kamenszk6, in binas discedunt tractus, seu:in 32* 500 binası series, qui amplam fereque planam, nee nisi.clivis.et eollibus inaequalem, amoenissimam vallem, eampum nimirum Poseganım intereipiant. In fine vallis hujus porro: iterum eoneurcont, aggregatum tamen ei humilius et angustius..coli- stituentes. u BR Montes hi, qua parte inde pone Vucsin. a Zveohero inter Poseganum ei Veröcensem Cotium altius adsurgunt, ‚gnam. ie quacnıngue alia regni parte, alque ibidem mons Papuk..alti- tndine omnes excedii, cujus tergum Ravna Gora dietum, ver- sus Siraxämen (Sztrazseman) in meridiem extendit hie in solles eurescens. Qni inde a Papuk circum Zuechero '& versus Vucsin eontinuantur, montes Ograsserieska® Vrde, Torsäk (monti Proximus est versus orfum m. Eminoväe),’ Ome- tovde, Iivoruik, Kupinaska Vrdo, Gradida, Lisäszina eidem allitndine non para cedunt, ati et qni per Posegänam 'pr- Yinciam versus’ occäsum, et versus septemtrionem limiles Iu- jus Pprocurrunt, velut Piezlova Noga prope Kuzmia porro '» Papıık in oriom exiendant, campum Poseganum e latere septemlrie- . nali stipantes, süceessisc deerescunt, ut tamen jugim mol- tum .a--Papuk in: orientem- protensum usque et ulixa monten Kerndia v..Kradia (non Krudia, ut iu mappa. Görögiana..et ‚Lipszkyana male soribitur) 'altum et ardnum sit conacenat. Difßeilis ‚oerto est via, quae Nagsica in Poseganum Comitg- tum! per- nnne 'nominatum montem Badeinia versus ofhcinan vitraviam Jankoväc et hine per altius: tergum in. eandem. pro vinviam condaeit, - quae solo ‚sunt sitae por hos ‚monteg ‚plau- ‚steis-servienfes; qui. 'enim caeterum hanc ralenam eonstituunt montes. et altiores..et magis ardni sunt, inter quos iufra. Dre- uoväo, Zöervanezka; ad Felsö. Pistana eminens,.tnm Zimt“ koväcz, tum ad Orahovicam Gizdarovo ..Brdo..et- mans, «f ars vetusta: Grädäe iusidei, 'propter quam. via; per- monlaH Kradia Nassica Posegam dueit.., Quin -ulira: Gärie :pagıM 5or infraPieriesance adhne notahilis est monlium altitndo,., ultra Polgoräcs -autem ad Podgorje versus Deakoyarinum: jam in eolles defieinnt. Monti Gizdarovo Brdo in orientem eontinuus est Tiszszoväe, in septemtrionem leniter inclinatus,. maxime emineni. Memorabile adhuc de his montihus.est, ‚eos. inde ab’ angnlo: oreidentali, in quo Veröcensis ‘et Pogeganns Coitus inter Yuesin et Veröee cum Croatia. conourrunt, :usgue.-ad orientalem finem per 10 et amplins milliarin. extensam.-conti- nuamque eatemam constiiuere; porro eosdem .arduos . quidem ex utroque latere esse, nom tamen inaccessos. - :Simili prope ratione se hahent montes, hi.superiores,. qua parte meridiem Savumque spectant: in snperiore nimirum parte, quae fere opposita est altissima Papuk, magis, ‚quam alibi, eminent,, -,‚nbi mons Pszuny versus vallem Kamenszkoensem derrescens -canıpum Poseganum versus oceasum. terminat, hn- miliores tamen sunt it in septemtrionali.tractu, minus ardui, neo Conlinuam constitnunt calenam: supra Posrgam enim,:ubi via ex hao urbe primnmin occasum-prorurrens, tum inAustrur survata Gradiseam ducit, fere interrampit, collibns antum_in- ter :montes interjectis cohaerens; ita ut a m. Pszuny a. catena Wontium - juxia Posogam ultra -Pleternicam decurrente- fere sejunotus sitz Posegana haec inontium catena, versus Pleter- hieam' una, et-ad Verbovam, ubi in dextra ripa :Savi.mons Bosniensis Motavien eminet, alia 0x parte in .colles :decreseit, e# ubi .Oriyava -amnis infra Pleternicam ‚aequas .campi ‚Pose- gani in Savum edneit; omnino interrnimpit, collibus. ntrinque it-angustam vallem 'coarctatis,: et a sinistra seu .orientali ripa lerym- in minores montes. elevalis. - De 2 a Praeter:prineipem vallem; ‚quam’ campum Poseganum no- Minari"diximas pleraeque aliae perquam angustae-sunt. Cam- Ps Poseganus: ad 2 milliaria in-Cottam et prope..ad 4: in löngum extensus, fere planitiem.:constitnif,. oollibus - inaequa- 502 - leid} ae’ montibus"ita oinetam, ut in eam agnae undique 'ex is eonflaant,' hommisi infra Pleternienm exitum reperientes, ubi-solum ejus maxime depressnm est, Aline quaedam, velut infa"Vuesin, rivam -Vuesinszka in planitiem educens, tum il- Ide;' quae inter möhtes minores versus Croatiam et Illovam ape- riiietur, velnt guae Pakram amnem: in illum emittit: tum.quas versus: meridiem:.et -Savum ‘versus Okoesänyi lateseit; quae inter‘ colles in qnos montes hi: versus et ultra Diakovär- de- erescnnt, 'intercedunt, sat amplae sant; aliae vero plurimae nimis constrietae, 'quales jam inter’ montes ıminores nonpracul Veröce veenrrunt; tum ad Kuzma, pone Vucsin, ui ’altera rivum Jedövien, :altera rivum Vuesinszka -emitlit; adKomat- nik; Szekulineze, Drenoväe, ofheinam- vitrariam Jänkeväg, sub "arce‘ vrtusta Buksica et ad monasterinm Orahovicense; ad'Grädae -pagum infra arris rndera ete, Ita et in alters Intere hojus traetus pone Kuttyevo, Hernyeväe;' Vettövaz Velika,: Siraxamen ete. valles perquam augustae sunt.u Tales guogne'comperimus in catena montium inter Posegam- et Ple ternicam: qualis est vallis Vuesäk- prope Posegam versus pA- gun Szelee exteusa, tum ad Vidovei- ete.. tum et altero- latere ad’ Sagovina, Csernye, Szumetlicza, Bachnidol, et ‚polissimum it eongerie montium oceidentali, qua parte in vallem majo- rer ad: Kamenszko 'montibus altioribus,: utringue latera.-ife elinant,' tum .ultro valles ad Pakram demittunt, ut et-quäe »it vallem . e montibus: ad: Zvechevo versus Sziräes decurremeid; eoneurrunt; aquas in rivum Biela conducentes etc. nn .: Utut :autem angustae sint pleraeque valles,. non tamen torva est montium facies, ner rupibus- horrida ‚utpote qua® nes fregnentes, neo vastae sunt, @uas ipsi vidimus,! fere sequentes sunt: mous .areis veiustan Vucsin in laterk superior? rivum speefante grandes saxorum: massas denndatas esbihel; ad pedem montis Liszszina ad sinistram rivi Jedovieza in valle 505 ejusdem ‚nominis, saxa, in columnis’ erectig’eminent;: 10 1% pedes, longitudine ‚aequanlibus et in -opposita ripa informes massae saxi ejusdem prostant; ‚quales efiam superins ntringne visnnter et in australi latere Liszinae reperinntur,. "Et cacu- mine ejusdem latere, in medio cireiter, columnae quadrangu- laö, ad angulum 15-- 20 inclinaiae, ac velut in gradus dis- pösitac orenrrant; nes desunt saxa' denndala in "Gra- dind,” priori opposito, et per 2 valles separato; i " mönte versus Zvechevo, magnae sunt enpes; in EAU Drenoväs in sinistra rivi ripa rupes pene ad perpondionl m äbrlipte prostät; talis eliam eernitur infra offeiham vülrariam Jaukoväc, ‚abi rivulus in praeceps ruit; ibidem iu utroque lätere, et Supra scaturigines rivnli saxa denudata 'videas; in monte, qui rudera areis Buzsica, prope oppidum Orahovien gerit,. nonnisi pancs.saxa denndata cernunt; 'ipsum -cacamen, Cuhivetusta Gradäe prope viam quae Nassiga-Posegam ducit; ingidpt quodgue. Czroi ‚Brigh. nominant,. nonnisi in - latere-aus strali: et;.versum oceasum rupes nudas exhibet. :In-altero latere montium, horum quo vallem ‚Poseganum spectant; rupes :offen- dimps. ad. arcem, vetustam Gradistye in .monte conieo - Viz Lonesärszki, in valle sub monte Ottomanoväc. Pone et prope Kuttyero..per vallem,. utrinque saxa. denudata videnturz neo desung rupes. in, altero Tatere etriusque' vallis,. infra .tilam montem;conenrrentis; in sinistra valle ‚per. quam ‚Veliesanka defluit, ultra horam..adscendendo . vallis. sinistrorsum . versus Kamengräd Reetitur ,: in qua rivus :per-petras :perpendienlares, ad 4.orgyas, altas delabitur in recessu vallis-Bätloräc ultra pa- gum. (Das Uehrige fehlt.) - Sulingen ‚n Status Florae in Begno Sa Ex jis quae, baetenus de situ, superkcie,: indoleisoli, agquis & :climate: disserimus,. facile coneipitar,. Floram 'Slavonige ab 504 ia Croatiae, - religuae‘ Hnngarise haud- multüm disorepäte posse. „. Demtis enim alpilms atque arenosis et salsis plagis stationes plantarım, qua in utraque harım obtinentur, Slävo- niae similes sunt. ru 4, Sylvae nimirum quae adeo vastae et frequenieg sunt, u regio haec e monte spectata, cum vieina Hungariae .proy, Sümeghiensi prope continna videatur, fere iisdem ‚gonssanf arboribus. luter has Qnercus species copia primas obtinent; his extensione accedunt Fagi; Pini autem species unica, ea- gne hand frequens ocenrrit; et religuae arbores fere dantum sparsae Decnrrun, Plures jam silvae praesertim non. prosel igerae devastalae sunt, velut ad et ultra Kamenszko, abi 'humus jam ablata est. a) Quercetfa non tautum latera montiom meridiem spe- stantia,. saepe usque in apicem corum, et colles alque'clives orcupant, sed et-plunam regionem quin et depressa, paluätriä atque exundationibus obmoxia: loca fere sola absident; "it aden ‚maximam silvarım partem efficiaut. In iis Oueröus‘pe dumculata per planitiem et acclivem regni partem dominatur; et:inter-hujus. generis species sola loea aguis obnoxia; Juxts Drayam,, Savam et Danubium cam Salice alba, monandte, aquatica, Populis; Fraxinis, saepe Betwlis inhabitat. 2) Hano copia seguitur Ouerous Robur, quod non tantum in: ‚montibus almis: Sirmii, : sed etiam- altioribus Comitatus Veröcensis' et Poseganl, in-confinii superiore parte alque in ipso hujus regni altissimo Papuk per latera -australia usqne in apicem asoen- dit, copia reliquis arboribus hie praevalens, 3) O. Oerr# quam ab austriaca specie differre dubitamus, im fertiliore, sel sieco solo, O. pedunculatae interiiscetur, nes raro sopia hane praecoedit, potissimum in: convallibus Veröcensis provin- eiar, et in leniter acchvibus- totins regni.loeise 4) Q.’ com 505 ferta, species; nt nobis videtur, nova, :foliis sessilibus;, !oli tuse profundeque pinnatifido - sinnatis, extrersum Jatescentibus, laciniis majorihns margine inferiore lobato -dentatis,: subtus tomentosis; utringne scabris, fractibus confertis; "cupülarum sqnamis.liberis, adpressis, sericeo-pubescentibus’ distinguendä; tantum in Posegana provincia nobis occurrehat, et quidem; ad Poreche et Kula ©. peduneulatae atque Gerri intermixta, ad Kutyero sparsa, inter oppidum hoc- et Gradistye copiösior, et supra pagum hune versus radera reis praedominahe. 5) Q. pubescens, Bobori sese adsociat, sed rarior, velut in "Sieniio ad Vukovär, Kämenie, Rakoräe, Velika Bemete "etc; in Cottu: -Veröcensi ad: Szeovszkidol non procul 'Päka "dontiiii Deskovariensis, tum inter Vuesin et Drenoväc, versus et"äd Russevo ote. nec non in Posegana prorineia: ' -»:b):Fageta potissimum septemtrionalibus montium lateribns ihnascnntur non tantum in Posegana et Verödensi, sed in ca- lidiore: Sirmiensi provineia. Eorum 'vastissiina vidimus in rast. montium inde a Szvechevo usque et ulıra-Drenoväe, »bi montes Liszsza, Gradina, Ograssevieska, Vrdo; 'septem- trienale latas ınont. Papuk aliique: fere tantum Fago silvd- tioa teguntar, velut ei mons Gizdärgro Brio ad Orahovican, eujuslatas meridionale (amen usque ad apicem Robore' tegi- tary. inontis Lipoväk: superior pars allissimas -Fagos- alit sub Papuk:.- . . er ©) Religuae arbores fers: tanlum' sparsae: prioribusve: in- termixtae orcurrunt, neo’ proprie silvas constituunt, Ita Po: pulum.albam eı nigram, Altum 'glatinosam haec: tamen‘ co biosı est in-valle ultra Kamenazko, ubi ut: ad Vucsin ei Dre: noväc eliam in loeis sieris editis ocenrrit, frequens 'eliam ad Yiam :infea Drenoväe, et ad rivum prope Orahovicam; “cum, ad:Bidiyerina :inter Pakrac: et Daravieı : Salioem “ulbam &t Prasimum excelsiorem iu : inundatis Savi et.Dravi sopiösas 506 quidem,videas;, sel.:nonnisi hine inde Oueroui pedunoulatae, praedominantes. Tilia quidem microphylla (parvifolia wel cordata),.et europaea (grandifolia v.. platypkylios), 'atque alba :(Trequentissima in Sirmio, nee tamen defieiens in.relis qua. Slavonia) passim quidem. in silvis montanis obviae.sunt, negnaguam tamen in. eilvas confertae. Besula alba in-Vero- yiticensi daminio pro partc ineessas paludes inhabitat, nec.in siceis substerilibus- infreqnens est, potissimum ad Therezoväe et hine versus Vucsin, non tamen silveseens, et alibi e..g. per. Cottum. Poseganum adhue rarior, attamen inter Kamensz- ko et,Pakrae. per vallem non:infrequens uti et ad Bhdlyerina inter. Pakräe, et, Daruvär tamen inter Bielasztena et Ternako- väc;in confinio (Beg.: Gradiseani).: Sparsae quoque per silvas oeeurrunt pleraeque aliae ‚Hungariam reliquam ornantes arho- res, velut „doer platanoides et Pseudoplatanus, potissimum in fagetis procerae arbores; tum Acer campestre jam frut- eis tantum. modum tenens, jam arborem non modicam referens ubique usque ‚Darüvär... Carpinus item Betulus, qui. copiose suhnascitur. .silvis. exeisis, velnt.iufra ‚Posegam, ad : Viderei, alibiqne. est; e. g. in: valle Kamenszkoensi. Ulmus campe- stris et, suberosa,. ei Pyrus communis. cum Acere illo olti- mo .margines silvarum et vias obsidentes;: Ulmus effusa con- valles: aliaque Pinguia loca amans,. Fraxinus Ornus; plernm- que frutieis modum non exeedens, et partim Fagis, Quersu- busqne ‚interspersa, partim fruetieibus mixta, non.raro rupibus innata; porro‚Unstanca. vesca non infrequens .ad-Vucsin, Ora- hovicam . in. silva, .in..nonte Kradia,. in Com, Veröcensi, ‚ad Kuttyevo, ad Mitroyin: cum. Q, ‚Robore. et pedunculata, . ad Polyänszka.non procnl,Siraxeman, ad Also Pistana ‚inter Ora- hovicam et Feriesance,; alibique ‚in Posegano Comitatu,.. li et Juglans .utraque, jam silvegtrem teneng .ualuram :- Sorbus domestica, .Pyrus. Malus, _torminalis. et dria, ‚Prumis 50% Avtums: Populus tremula, Salix caprea,:silvis: se-ingerunt Ü in, humilioribns montibus collibusque ; .et Prunus domestica, insititia, atque Cerasus fere tantum fruticela et sepes te- nent; :Carpinus orientalis, quam lanlum in Sirmio nofavimus, partizo in fruticetis, velnt ad Sarengräd- et .... parlim in: de- vastatis silvis,. velut von procnl Karloricio oocurrit, ‚hie alias arboram loca occupans, nuspiam in arborem spectabilis. alli- tudinis excrescens. Pinus denique Picea (Tanne) ‚quae sola ex hoc’ ‚genere, goantum novimus, huie regno obtigit, fere tanlum per fageta sparsa cernitur, velnt in montbus Liszsza, Gradina, Ograssevicska YVirdo et anb cacn Papak., j . "B Frutioeta etiam fore iisdem, quibus in Hangaria et Oroatia constans "stirpibus, quarım aliae sepes " frutivein proprie diela eonstitunnt, aliae silvas ingrediuntur. Crataego e allioris nimirum monogyna ei Oxy yacantha, Rosa canind, repente (quae in omnibus hnjus ‚regai ‚provinelis obvia':est), villose (quamin 'monte.:ad Petrovaradinım notarinius) et pumzla, Ligustro vulgari (quod raram), Corylo Avellana, ‚Prune spinosa ei Chamaeceraso, Ahammn. :cathart:: et Frangula, ‚Rhoä Cotino (ad 'Beocsin),; Rhammno oathart. et Frangula, deere tatarico (ad Karlovieium, Velika Bemete, Gergetek, per vallem Posegan. 'fere ubique ‚tum in valle “Vuesäk inter Posegam: ei Szelce atque ad-hune ipsum pagum, infra Fe- ricsance, versus Nassice: ad’ Deäkovär per :Cottum :Posega- wanı. a Lippik in confinium eundo). - Pyro 'Cydonia (copiosa in sepibus inearum .et in frutices ad monasterium ‘Gergeiek, alibigne ia Sirmio.. tum .in ‚mente Kradia, eircum:.arcem ve- tustam),. Stuphylea pinnata, Loninera Caprifolio (ad Kar- lovioinm; Essekinum,.. versus. Csepin jet ad. Deakorär),; Rabo Pruticoso,..et caesio..(humidi amante),. Coruo maso. et san- Sun, Hedera Helice,.. Pite vinifera..(f Sirmio copiosissima), 508 Junipero commimi (inter Vucsin et Feriesanee, ad Budanice non infrequens), Kvouymo europaco ei verrucoso (in silvis ad Kameniv), Zatifolio (supra Jankoväc), Fiburno Opulo ei Lontana, Daphne Mezereo ei Laureola (supra monasteriun Orahovieense), Urataego: nigra (in insula Danubiali, Versus eilvam Veroviticensem, tum ad IHok), Ahamno tinctorio (ad ‚ Karlovieinm). " 6. Prata et pascna praeier graminum aliorum in Hun- garia oeenrrentiam rohortem, quo pertinent Phleum pratense, Festuca pratensis, "Alopecurus pratensis, Daotylis glome- rata, Agrostis hispida?, Festwca ovina, Trifolia varia, distant Holeus lanatus et mollis, quorum prior potissimum pratis Cotins Verötensis et ad BRussevo atqne Migalovee in Posegano frequens est; Cynosurus cristatus, prata sieoa die stat per montosam Slavoniae partem. D. Piantae Iuxuriantes, quae ruderata, campos et prata, agros, arva et hortos opplent, eacılem quogue sunt, quae: in Hangaria reliqua: . @) Ruderata ninirum aggeres et vias ocoapant Atröpler rosea et laoiniata, ‚utraque nd vias prope pagos et in-his frequens, Chenopodium album, hybridum, urbicum er-in sohhumidis gleucum; Marrabium peregrinum cum ‚paut eiore vulgari, Carduus acunthoides, Unious lamoeolatus; Onopordon acunthoides, Echium vulgare, Carthamus lanı tus infra Krusedol, ad Beska, Polygenum avieulare, Cen taurea solstitialis in. aggerihus Sirmii o, g. ad Beska b) Pratis copiose-Innasomtur, Dancus Carota, Pasti- naca sativa (ulraque saepe nimis copiosa); Pieris aguilind (in valle ultra Kamenszko ct Vucsin Inxarians). Centaured ‚pratensis inter Bussevo et Migalovee, tum inter Posegam ei Pakräe; ubi etinm Betonica off; atque Ononis hirotna fre- 509 quens ‚est; posterior in pratis ad Kuzıma et Szekulince :pariter eopiosa:visa; Zchinops sphaerocephalus ad sepes in. Coltu Posegano.. Euphorbia nicaeensis infra Vraik, ad Karlovi- eium, infra Maradik et infra Banoveze .depravat pascua sieca. Salvia silvestris in pratis et aggeribus, Salvia. pratensis est rara nee .ohgeryata per campıum Posegan. nisi snpra .Rälovei, Ad.Badlyevina alibiqur inter Pakräc et Daruvar Ackillea Mille- Foltum, Genista tinctoria, Thymus montanus prata obsident. Soabiosa succisa in pratis et paseuis humidis non. procal ‚Mitrovie.; Chrysanthemum Leucanthemum; : VPerbena offi- cinalis in depressis loeis ad Vuecsin, Drenoväe, Borovik do- ‚minli.Deakaväriensis. .. Urepis hispila ad monast, Vrinik-ad kregh. . Rıfra Szlänkamen prats quaedam tota albent.a copio- sissina Caucalide. grandiflora,. Bromus squarrosus et Tri- tioum, oristatunm in pascuis siceis ad Szlaukamen. : - ‚1: 6) Arva ei agros occupant, saepe segelibus infestae, com- plures. plantae: velut Erigeron canadense,. Chenopodium al- bum, ‚Setratula arvensis, (non tanlam in arvis ‘sed etlam inter gegetes .ad -Vuesin, versus Drenoräcz alibique: frequens). Picia Crucca , (segeles tam hiemales':quam verbales:: ad Vuesin,-infra Orahoviezam etc. infestat); Equiserum arvense anlem..inter Kuttyera et. Märovie. : Mypericum perforatum arya,.adDrenoväo- pro ‚parte ita replent ut omnia- faveseunt, Festuca.Myuros in agris:colliun ei montium minorum. Colt. Verörs.a Druvo versus: Verotivic. Cannabis sative- in arvis Cottus ‚Sirmiensis. et vonfinii ‚militaris copiosa; efiam Cenzan- ren solstitialis et Sambucus Ebulus, Keranthemum inaper- Un in agris copiosissimis non proculVucsin, ‚versng Szlana ‚Yoday-.ad - Popoväcz ::ad .Drenoväc etiam Chrysanthemum Leuoanthemum in. arvis copiosum .est; Tnodorum autem (nune Pyretlvum) margines et. versuras agrornm .polissimum. 00C- 'Pat, 'el’etiamssegelibus :sege ingerit, ad Nassiee,: Podgoräcs 510 “ in: Sirio „: ad Essekinum copiosum.: Dipsacus silvestris (vor; zuhellis) et-Zaciniatus.(cor. albis) in aggeribus, ad sepes:.per Gott... Veröcensem ‚ei Poseganum frequens, Plura prata- inter Orlyoväs-et Osekoväo- ei ultra Gentaurea prat., Ononide hircina, ‚Betonica officinali nimis abundant. -Anthemis Co- tula ‚per Com. Veröcensem inde ab oppide Vursin usque Dea- kovär fere ubigque. copiosa in. agris et- horum versurisz wili"el ‚ad Posegam,. Mitrovicam, supra'Posegam; a copioso Heliotro- pio europ: ad Vuka, pagum infra Deakovär, arva interDed- kovar :er Väros vanescımt, etiam in agris ad. Benkoräcrin eonfinio copiosum; -Kuphorbia helioscopia non. parva'eopia intermixta;alibi velut ad. Kuttyero, Mitrovicam hunc-'colorem Filago arvensis. (une, Gnaphalium) indueit, ubi et. Thy anoitanus eiam:ad Badlyerina. inter Pakräez- et Dartivär eo- piosus, et ‚infraıN.:Gradiscam alibi per vallem Poseganatı) ‚cum Jasione rontana frequens est; Pieris. hieracioides agtos ad Mitrovie infestat, ei -Arsstolochia Clematitis ihilem atqlıe inter Poseganı ei:-Pleternicam in arvis magnas. plagas solt vceupat ‚aliis, plantis. exirusis; Zlordeum murinum ad agtos Gottus .Posegam .glibi ietiam' ad. muros ad vias densum 'nasıi- tur; Panicum wiride auterh: et versicillatum:hontos ad..vineas jufestant, er.glaucum.:iu agris post messem :copiosissimun subnascitar, ı ‚Sumbuous Kbnlus ‚per omuem: Slavoniam qui- dem nimis frequens, copiosissimus autem in agris ad Bresio- vie; Panioum Crus Galli in demissis .subhumidis nasei's0- litum.-in agtis Avence. ibidem in maxima: copia visum, Amir rantus kybridis Jaeg, ut in reliqua Hungaria, ita ei in Sta- vonia agros (potiäsimum :Zea. consitos) tum. hortos, vineasgu® infestat, ‚et ad vias.quogue .et il verrucis agrorum copiogts est, & g..ad. Mitrovie, Grädäo.cte.. Rumex Acetosella cu Epilobio miontano ei Thymo montano arva inter yinens. Vero- vilioenses opplet; Scabiosa- transsylvanica in arvis. ad Beocail 511 st:Beska. . In. aliis agris Stachys: germanica, Verbascm phlomoides, inter Bakovac et Beocsin. Infea Szlankamen prata quaedam tola alhent .a ropiosissima Caucakide, grandi- flora. ‚In .arvis Sirmü infra. Krussedol ‚etium Antörrh, ge- nistif,, Achill. nob., Anthem. tinct., Stellera. Passer., Pi- eris hierao,, Alh..hirsut., Artemisia scoparia,: Stachys germ., Sisymbrium Columnae, Tordylium Anthriscus, Trymus ‚Acinos, Tsatis ‚Unctoria, Chefidoniuan corniculatum, Salsola 1 Carthamus, la- us . luswrian "ine vulgaris erioeta hie non constitnit, nisi alignot. plagas iapidosas. inter silvas e. 8... supra Drenoväc) . KUToon eadem obsessus ‚ita dicere velis, Holcus „yepens infra_Mara- a dk i in ı agris subarenosis. Rubus gaesius inter Räkovde, ‚ge copiosissimum, Picia ı Mose, in arvis Sirwi, Lg ad ai, EP EEE FEe "(Das Üehrige vergleiche, | ju Beiquiae Kitaibeljanne :pag: 8. ;seg.) on "m 4 di. Schon früher erschien .ein.grosser Theil der: in den Plant. rar, .witgetheilten. Pflanzen in Willdienow’s'' Species: "plauta- rum, während auch. einige ‚ind; die-/uur: in dieseit «Werke pnd in ‚Willdeno ws ‚Hortus berolinensis veröffentlicht wur- den, —, Die erste, Decade der. Pl. rar. ersghign, im, November 1799; es. erschien jedes Vierteljahr. eine ‚Decade; . von, 1808 181% erschienen, ‚in, uuregelmässigen Zeitabschnitten ‚die a. ‚bis ‚28. ‚Deeade, — - >; Mit dem Sübseriptionsbogen für ‚die Bl; rar. ‘erschien ‘änch die ‚Einladung :auf ein .Werk:,Botanische'Reisen-in Ungaru!t Der ‚Subsrtiptionsbogen ist.datirt: Wien imd«Pest, 19: "Märs 1799; uierschrieben: Graf Franz Waldsteiw nnd-Paul a. Arne Uber das. 6 Matragebirge, kustobographisck- -atnrbistori- 512 scher. Rücksicht,“ ‚Im literarischen Anzeigeri'für-Uugerui- 1798; Bl. . Be . u, Leider Konnte mir die deutsche Ausgabe nicht zir Hand kommen, doch erschien diese Arbeit später in der schoii er- wähnten Hydrograph. Hung. I. Bd. 151 S. Da "auch äie- ses Werk äusserst selten ist, theile ich das, was für nis Interesse hat, hier mit: “ 4A. Situs. Per hevesiensis Comitatns tractum sepiem- trionalem partemgue teogradensi contiguam Jugum decurit Montiim Mätra vorilum. E eaenmine ejns intuentibns plngas eireumsitas s& offerunt versus Meridiem, cam deelinatione‘ sie mul in Orienfem et Ocvidentem, colles majores minoresgie per Cowifiammi heresiensem et pesthiensem diffusi, ultraque hos plonfties‘ immensa)' quae Hüngariac Meridiem atque O tem constituit. Versus Septemtrionem visni se offerunt Mon- tes: Vallesgue, mul- (P.15%) füm variantes, donee in distantia plus guam viginti milliarium limites exsurgant et Rögni et visus: ‚Carpathi. Juga in- altiindinem praecelsam. Mätra ad- eoque-;ratione, situs; est limes septemtrionalis planitiei--hunga- zione, majoris:, et meridionalis -Carpathoruin.: ze) ° BB. Exfansio et altitndo, ° Longitudo Jugi' hujüs est - &xitnia, nam ab’ ängulo Comitatus neögradiensis extremo inira Orientemm et- Meridien ubi rivo niajore Zagyva elanditur, us que äd Fel-Döbrö, ußi valle ampla, rivum limitaneum Tarıa deferente, a montihus agriensibus sejungitr, ulira oeto mil- Haria ‚deeurrit. .:Latitudo vix frinmm est milliarium. Si qua promontarinm. oonsideretuy, altitndo- non est -parva, cum Gyön- 8yösino, meridionale ‚prdi assidente, vertex :vix intra horas ires comseendi. possit. ! .:- or ne ' C. Adspectns. Forma sistit Jugim "Montium longitndine in. arenım .defexum, a.Jimite Comitatus : neogradiensis: ‚guprs 513 Far et, Päszto ‚in Meridiem, dein .sensim: versus Orienlem ex- tensum „ donee :Montes:versus Verpelet et Fel- Döhrö -minnun- tur. ,atque in, colles abennt. Adspeotns Jugi’ loca aspera- et praecipitia non exhihet, tolum attamen praeceps est:adeo nt hastenus..nnica ‚splum per idem duei potuerit: via... Nee per Jotum tractum valle ‚in ‚partes separalirz. vertex. (ämen, varie adscenditque, et Intera vallibus in variam direeiionem abenntis sayantar. ‚Inter has: varii, elevantur Montes, collesgne, Ani in jergo sen parte „septemtrionali at. plurimum. forma coni‘ele- vantur 1), BE (p. 153). D. Clima. In considerationem-snnilö’situ alque altitndine Jugi'hujns apparet Clima, quoad Temperiem, bie non regnäre-asperum. Nix comnmunitet jam Martio funditar; 'etiam in: cätnıninie;, «et: latns.'Meridiei obrersam;: atque-ih 'Örientem deexum nsgne in allitudinem majorem ferax est-vink:eximii Hine.;eo magis' memoratu. diguns est locns, in quo acstas fer- vidissima-raro omnes hyemis reliquias delet: a dexiris hempe Yiae:Gyöngyösino: per:Jugum ducentis, vix non’'in öatnmite Montis, deprössio soli ampla, onm’valle eomiunieans ; hiveni ‚Agne. glaciem. -communiter totam, per 'aestatem tonservat in- \aetam , ‚ad .ninimum in.;cavis 'hie-per' Saka: sibi idöumbentia formatis, en nm] : :bE,:»Mineralia. -D. Mejores. deolivitates, atgue quaedam Jugi elevationes. monstrant ‚vestigia arcium antiquarım 18, e quibns adhuc sequentia nomipa ‚bei notata, sunt, ‚Vilägos ad Tarjän, Bene ad Gyöngyös, © ad Markasz, Oroszleänyvär ad Domoszlö, una ad Io Nana, alla Tzoderjes ad Jugum Matrae,' una ad Szent mai ia, altera: ad Sirok' (adhuc usque 1686 a Turcis habitate), Kandszvär = 3d'Deteoske.: In Territorio parädensi sunt' 5: Vördsvär, Palänk, Marhäd, Tatärok szälläsa, Värhegy; Agasvär a Tiribes, una ad Hasznos, ana.ad Tar,-atque altera, Orär- in eodem. territörio, %r Bd, 5s Het, 83 514 - (m 159) F. Vegetabilia. Magnam et copiam et''värie- tatem Vegetäbilium Mätram incolere debere fluit e:Jugi: hu: jus ‚situ, altitudine, expansione, afqne strneturae nilieralis yarietate; pin Non quidem Florae proles omnes hie nominaho s:-verun quod plaribus gratum fore puto, ad minimum Ligus & 1 Vege: tabilia' rariara consignabo. . { :Latus Jugi anstrale, algue hujus defexus in Orieitem @nerketis tegitur, -Ohservavi hie, prouti per eaeteram Huil gariam: ‚Quereuum species quatuor. ‚.Quergum Robur L, Tölgjfa hg. Weiszeiche germi «(pr 160.) Onercum. pedunculatam Willd., fruckipen: Aulam ‘Schrank, Motsärfa hg. Rotheiche, Stieleiche, Knop- pernejche germ., . “ “ Quercum Cerris L, Tserfa hg. Zerreiche germanisı * „Quercum pubescenzem Willd. probabilius, necdun tanieı satis determinatam;, Magyalfa hg. felis griseo - tomentosis, frnetibns subpedunculatis distinetam %).. Re) .; ‚Lats montium septemtrionale plnrima tegitur Fuge: si »atica Bülsfa hg. Bothbuche germ. lieet declivitatea Queroun quoque Uerrim proferant, Ei Praeter Quercus et, quao silvas Matrae eonstitanut,. LiguR sequenlia observantur: “ ‚Scer campestre, platanoides, Pseudoplatanus; tatari- cum. Populus alba , tremula. Betula alba, Alnus.‘ Fraxi- mus exwcelsior, Ornus. Prumas avi, Mahaleb ," spinos4 Chamaeceräsus Jacg, Carpinus Beiuns. Sorbus, demasion uucuparia, Craluegus tor minalis, Aria, 0x3 ‚yacantha, mo nogynu, Rosa oynina, sempervireng, pumala, spinnen 3) @. pubescens Willd, non Wild. species; alba L, Kil. 515 alpina. Piburnum Opulus, Lantana. Staphylea pinnata, Ligustrum vulgare. Corylus Avellana. Kvonymus euro- paeus, verrucosus. Rhamnus catharticus, Frangula, Ribes Grossularig.. Lonisera. Xylosteum. BRubus idaeus; Pruti- cosus, oaesins, Vaceinium Myrtillus. Clematis: Vitalba, Gytisus nigricans, capitatus, austriacus. Amygdalıs nana. Spiraca chamaedrifolia. Horum momentiores sunt:. Frazi- wus Oruus, ‚virägos Körösfa hg. blühende Esche germ. alias regionum Europae calidiorum, Italiae, Galliae incola. ‘Rosa 'alpiia, Alpenrose, ’alias’ planta alpina, aut sub- alpina ; "hie eopiose‘ degit sub’ Sorbo aucuparia et (p.’161) Empetrö (Rauchboerstranch) in depressione frigida sub D. deseripta., ' i i Acer tataricum, Fekete Gyürk hg. schwarzer Ahorn germ. alias 'Asiäe septemtrionalis incola, frende” pulchra et fruetibus sauguineo colord ilustribus hortorum decus, insuper utilis © !itelurae“ nigras, et, obseryante Burgsdorf, Bombyei alendae.“ ' . Amygdalus nana, Hangafa, Hanga-baratzkfa hg. Zwerg- mandelstrauch ger. hactenus solum in Sibiriae desenis, & me tamen ‚in varlig Hungarige partibus sopiose reperta. Osl- les undos aridos reiro Gyöngyös incolit, alque vere copiosis- sinis persicino eolore fulgentihus Noribus exormat: mneibus eontinei ‚Slenm eximiam pingve. j Spirasa shamaedrifolia B., media Schmidt etiam haste- »us solum, ‚iu, Sibiria ‚observata Montem inhabitat apıd nos fekaignsem, er Mätram, qua..yia Gyöngyösino. Parädipum Ai Ru Den oa - Praeter. „ Arhores- Eraticosgue . nominafas . Mätra plurima fert Mt Vegetabiia,.alins in :pralis, collibus. aridis,, Montibus et aylvis:; Hungariae, aogurrentibus; ‚inter hara ‚tamen. rarigra 33 * 516 quaedam, imo etiam nova, necdumque deseripla. ' Inlef“ra- viora sunt Leersia oryzordes, in rivis et alveis oceurrens, Cynosurus erucaeformis, vopiosus in pratis humidis tirca Sirok; Festuca serotina, seeundum Linneum haetenuis solum ad Veronam reperta, proque Agrostide reputata; Aconitim Anthora, Sinapis incana, Ononis hireina, Lathyrus kir- sutus. eto. : Novis accensentur Feronicae. spevies perbellä; Pedicularis, Lactuwca, Carduns, quarım deseriptiönes 'el icones hoo vel insequente anno prodibunt. “ nn Imaginem hane Matrae primas ‚solum deseriptionis topo- graphieae,, et, historico - naturalis lineas dixeris, .quae forsitau tamen ‚sulßcient exeitandae idene. hujus Jugi Monsium exactior, quam hactenus inter nos vulgata. und Diese Arbeit erschien deutsch mit dem Zeichen. Be und fand ‚sich auch dies K*# bei der Inteinischen Hand- schrift an der ‚Stelle der Unterschrift. 2 ryphegel . „Resension von Samuel Genersich’s Fiorae Soepusien 5 elenchus ete.“ Im Literärischen Anzeiger für Ungern, 179. p- 107 — 110. " „Auszug eines Schreibens vom Herrn Professor’ Kitaibel, Pest, den 1. Mai 1804.“ in Schrader’s Neues Journal für die Botanik. "Erfurt 1806. 1. Band, 1. Stück. p. 161-168. Enthält Mittheilagen über nene Iris, "Alsine, Campa- male, Trifolia, Rosa, Genista, Pedioularis, mit "Diaguo- sen, ‚aber ohne Benennung, dann Bemerkungen üer seinen Aspäragus silyätiens und Convolvulus silvatieus. Sehnltesihtilte er für die 2, Auflage voü Oustäreichs Flora Pflanzen aus Ungarn mit #und wurden 'anch’dort vol Kitaibel mehrere neue Arten beschrieben. Auch für die'6 ersten Bände des Systema von:Römer und Schultes sandte er Beiiräge.— Die in Hornemann’s Hortus Hafniensis he schriebenen Pilanzen Kitaibel’s mag jener nach im! bolail- 517 schen Garten. von Kopenhagen gezogenen, von Kitaibe) ge- sandten. Saamen gemacht haben, - Wenigstens finden sich die ‚dort. beschriebenen Pflanzen in den Pester Gartenkatalogen vor... Auch Sadler erwähnte mancher Kitaib-e’schen Pflan- z04: wie auch Host und Rochel solche zuerst in ihren Wer- ken den. Betanikern mittheilten. Auch DeCaniolle’s Pro- dremns enthält Pflanzen mit Kitaibel’s Antorität,. diedas erstgmal. dort ‚erscheinen. en . i ... Nash. seinen Tode erschienen :. ; „Pauli Kitaibel Eiydrographica Hungariae praemissa auctorig ‚ ‚Tta;edidit Joannes Schuster.“ Pest 1829. 2 Theile, -8rvo. ..Dieses Werk enthält. auch einige botanische ‚Notizen, die ieh hier: mittheile. . (le pı 89). Agua magyaradiensis. (Com, Honth.)- Inter Vegetabilia hio' .ereseentia prae aliis memorabilis est Glaur maritima,. copiosissima locis udis tam ad scaturigines:supra memoratas, quam sub hoc collieulo (p. 91) tofaceny. uti.et Plantago. quaedam Zanceolatae .nflinis, sed folia..pilislongis veslita habens, . Caeterum frequentes hie sunt: Anthemis: Co- inia, Phiomis tuberosa,. Althaea officinalis. {pr 198.) „Agna Szäntoensis IL (C. Honth.) Pratum eae- terum. fertile, circum Aquas has minerales eopiosam- alit Glausem :maritimam, et, . ubi..Agnae stagnant, ‚copidsanı Seirpum Jasustremg- alibi. in humidis densa est Poa agia- tica.. +(6:258,): »Aqua Neo - Luhleviensis;(C; Seepus.), Montes, qui vallem 'scatnrigines: forentem - conslitunnt,,. 'Pinus Pioda (Fichte) tegit — — -——. Plautae in «hac- Valle: 'tomplures Öteurrent, in ‚inferiore ‚Hungaria non ovunvrentes, : autırarae: velut Mchemilla- vulgaris,‘ Impatiens Noli tangere, Rosa Pendulind,. Eonicera nigra et Kylosteim, Ribes Gnossula- rürzet alind:iiierme (alpinum?),' Astrantia major,: Carde- 518 anne impatiens, Turritis glabra, Thakcırum : aquilegi- folium, : Paris quadrifolia, Phyteuma spicatun (foribus ochroleneis), Spiraea :Ulmiaria et druncus, Convallaria: bi- folia ei: verticillata,' Gentiana asclepiaden., Betula incanc, Prenanthes muralis et purpurea, Orchis maculata, Latly- rus siWwestris, Trifolium flexuosum, Sambucus race mosa 'ele. none meh (A. p. 313.) Deseriptio et investigatio Agqnarım meha- diensium (1800). =) Situs et adjuncta loci.: In angulo Hın- gariae meridionali, parte ad Orientem vergente sita est plaga, magna Valachiaecontermina, a Danabio sub Orsova Resıum ‚deserente..tribus.: et dimidio ‚milliari in Septemirionemrece- dens, quae scaturiginibus Thermarum Hereulis:per tot säeella inclaruit.:: Mehadia huc deseondentem, sub oppidi ıneridinali datere dueit pons solidas, rivo praeterfluo uberi ‚Bela Beka injeetus, in ripam dextram;. ubi via deenrrit per amödhan sat;.amplam: vallem, utringue Arboribus consitam. Solım 'ex- undalione aggesium subsabulosum, fertile tamen, tegitur‘ pra- tis agrisque, Zeam, Tritioum et Secale proferentibus. ’Nund versus eonfluentem:rivi hie dilatali vado transit ‘via in ripam Belae dextram , mox aimni'Osernae’ (olim Oserna Reka, ‚nigro Rivo, Valachis Gora Cserni'nominato) infuentem;- Ad hun eonAuentem Montes mehadienses cum rivo Bela -a”"Septen- tione in Oceidentem 'protensi abrumpnntar, ' viamgue' admil- tunt Orientem versus in vallem angustam Lunka Värmjitza dietam, inde 2 montibug mehadiensibus formataı, hine a iis, qui in sinisira Osernae.ripa, Valachiae..contermini, Ver“ sus Danubium deceurrunt, . : u \ (p.-315.) Vallis. Csernae,. per: quam amnis © Transsil- vania alveo saxoso praeeipitis undam ‚limpidaw, putan milk cum murmure, develvit, «ireetionem tenes ab Aquilone (od vorsus Libonotum (WS). Formatur-ea e montibus praerupti: 519 in sinistra.Csernae, a. yieo..Berseneska per rin: horae ‚ger drpnlesnihxtensionem. Septemtrionem versus, in parietes saxeos; hins.illine perpendieylares, nudos elevätis; in dexira.Caernae vero ripa,'a ’confluente. Belae ultra -domos halnegrios, ji'minns ‚praegipites sunt, \ silris. consitij. abhinc:-tamen altollantur-in sropulos arides, Auvio appositaeque Montium icatenae .adeo approximatos, nf ex. utragne ‚amnis ripa vix inoommpdae:'spa- sim relinguaiur semitae.. Montes a vieo Peeseneska in sini- stva. Cgerna ripa Septemirionem versus sequente serie serex- eipiant: Buzonye, Serbänn, Piätra,: Sojmulni.,::Domuglet .et Susztii Dpmuglet, guorum duo postremi hujus regionis -altis- simi sung; ultimus in semialterum horae quadrantem . extendi- kur longitudine. , Vallis angusia inter Serbänn et Sojmulu. vo- satur. Proli2; aeque angusta inter ambos Domuglet vero diei- tur-.Zserälen: ambae deducunt semitis laboriosis: in silvas dis» silag.et ad Valachiae limites. Montes .ad dextramCsernae zipam. versus Srptentrionem disponantur:- Kulmjd „-Beukinye- ızulwi, Gysla Ogäszulei älu Szek, Ogässu Bojayuler, Piatra Kupesegului .saxosus, et Klepenyäke.. Vallis -infer. Montes ambos :Ogässu dieitur Szletinyi, inter Benkinycozulüi et Gyälu Ogäszului..älu.Szek .vocatur Zesamintt (Ogässu Valachi nor minant ‚Vallem augastam, Valye amplam; Szek .siecum- signi- feat)... : on, BE EIERN ".(p. 316.) Montes deeliviores, prouli Saxornm praseipir um. deelivitetes inferiores silvis teguntur, alnntque copiosa alias similibns in regionihus oeöurrentia, sed imo eliam Ing- viora Vegetabilia;: quae extra .montosam. Banatus partem- in alüis Hungariae plagis fröstra quäesieris:. haec :quidem. prae- &ipue inter .Saxa plurimum präerupta oceurennf.. Silvae maxi- ma parie constant Fago siluatica. (Rotbbuche), ‚cujus Arbores teiro parietes Saxorım usque in Oonfinia.-fere intactae ivege- tant, dumque aetate consumtae labuntur, putredine conta- 520 bescantz-.At. in: valle esernensi locis patulis adeo parum ipar- eitur is, ut puleras vix videre liceat Arbores, Nihiloıinis etiam bie densa stat silva, cum Fagis privata loca vcenpent Garpinus orientalis Hainbache, (species nova, Valachis Kär- päniezä, (p. 317) aut Kärpiniezä, hac in plaga Szvinyäk'vo- cata, ad. distinetionem a Weissbuche — sie Editor — Kärpin nominata), Crataegus nigra (val. Paduesiel niegra), Tilie europaea (val. Tje possosz) et-alda (Tje alba), 'quae foliis subtus albis amoene elucet e silvarum virore; Juglans regia copiosa, usque ad Saxorum pracruptas parieles 'adseendens, Carpinus Betulus, Acer campestre, platunoides, et Pseudo- platanus ,. Fraxinus Ornus (Frasszinitza vel Fräpsinitza; dum Fraxinus excelsior Fraszszin vel Frapszin nominatur),: 60% rylus..Avellana: (Alun), Evonymus europaeus (Szälbämelye) et verrucosus, Prunus Mahaleb (Cseries Szälbätik), Aham: mus eatharticus ei cardiocarpus (quem posiremim Valachi nomine non distingunnt, scientes lieet, eum in Valachia ere- seere, batcasque pluris habitas majori pretio solvi; Gräztie- gus torminalis (Szorb), Salix caprea (Szälka Szälbätik), Betula alba (Mäsztäkän), Popwlus tremmla (Plop), Syringa velgaris e rimis Saxorum calcariorum. usque in eacnmine Montium pullulans (val, Lilyäk), Pitis vinifera :(Kurpin niegra) quaqua versum in vallibus et editis locis sub frutieelo oeenrrens ; ViburnumLantana, Ligustwum vulgare, Corms mascula (Korn) et sanguinea, Glematis Vitalba (Kurpia , djel älb, aut Gyel alb.), eujus virgulta inservinnt ;alvearibts Apium texandis; folla vero. qua vesicans adhibentür, ‘Uns campestris :et effüsa (val. Ulm), ‚Rosa canina, ubiginse et collinu, Hihus Cotinus (Szkumpina), Sambucus' nigra (Szok); Pyrus Aria, et Juniperus communis rarissime: ' Fiuriis accolunt Frasinus excelsior , Betiula Alnus’& 521 imeand; Ahamnus Frangula, Salix ucıminata e monah- dra, Pibninum Opulus; BIree ERS h -{p. 318.) Querenum pauperrimä'regio omues tamen qua- tuor 'Quas Hungaria alias profert, species alit, Valachis pro- priiß designata hominibus: adesi nempe Onercus Cerris (vall Cser, raseiee Caer) , Quercus Robur (Weisseiche, ral. 'Gorun, rase, Gräniezö), Owercus pubescens Willd.? (valı Satezser), quae Banatam rarissime incolit, Valachis tamen, qua’ durissi- mut lignum, Selecta in rotarum modiölos, radiosque.” . " Pinns in Banatı rarissimae sunl: ‚nam- pracfer. Taxıum baccatamı (Tyisz) ad. Nemet Szäszka oceurrentem et Juni- perum commmem, hine inde sparsim in .monlibus aridis exulaniew, duas solum Pinunm speeies offeudimus: Pinum nempe.sölvestrem (Pin), qui Saxis caleareis maxime praeei- piübus ‚insidens- Hominis manus devastorias efugil; .. species allera .(Valachis Bräd), tam.in Pinx picea, quam balsamea dffert: foliis .densis secundis, subemarginatis, subtus linea duplive albo-punetata. ‚Strobilos ad Mehadiam, exhibuit erectes, ad ‚Oraviezam vero reiroflexos,. .‚probabilins..ex sewinihns, per Vermes arrosis. Memorabilis hie degit Arbor, Corylas Colurne (Alun- $yuel alb), Soriniariorum delieiae, quae wultam quotannis in Tureiam efferi. peeuniam. Hine ea locis accessis jam exsüir- pata’est; inveniinus tamen adhuc plures arbores in: vallibus Proläzi- t:Zseralen, atque Fagetis. ‚versus. Fontem Izvort Szkurt sitis: aemulantur eae Fagos altissimas erassitie et al- titadiire, ädspeetumgue sistunt amoenissinum, Lignorum memo- robilieribus generibus accensehter. insuper: Rosa pimpinelli- Folia et pyrenaica? definitione. (p. 319) pendulinne: petiolis inermibus,, germinibus. oblongis; laciniis .calyeinis' Ianeeolato- Iinearibus ‚integerrimis, -uhiea aonnumquam-apire subfoliosa; 522 ufraque inhabilat rupes valvareas ‚altissimas in Domuglet. la- tere orientali, ei medio inter Austrum ei Occidentem loce, Spiraea ulmifolia, incolens saxosas plagas retro tergum Montium; Spartium radiatum e fissuris summi Saxorum. ea enminis raro proveniens; tum Cybisus patens? © Falcatus d sp-?c Mespilus tomentosa Willd. cujus patria haetenns ignota fuit. E rarioribus Vegetabilibus hujus Regionis, sunt gequentiz a) In frutieetis et silvis: Peronica urticagfolia , Bromus norus? ei asper, Festuca latifolia n.sp., Agrostis vincalis et Calamiagrostis, utraque deseripta, Milium paräderum; Juncus müsimus ot albidus, Carex drymeia, Dipsacus pi- losis, Aspelule taurind, Campanıla borioniensis et rapım- onloides, ' Hyoscyamus ‚Scopolia (versus Fontemi "Iavöru Szkurt), Perula vertieillaris (in fentioetis retro mohlem Suszti Domuglet), Zaserpitium Tätifoltum, Büpleurwm Jün ceumm, Pyrola secunda, Dianthus atrorubens, Silene oiri- diflora, Cucubalis glutinvsus, Rosa vepens, "rubiginößt, Bubus saxatilis ei dmbizuns u sp, Frägaria sterilis, Thalichum nigricans ei elatum,' Agrostemmha coronarin, Agquilegia, Scutellaria utraque, Melissa offieinalis, Thy- mus montunus, Digitalis purpurea, Iamaria rediviva, Car- damine hirsuta ei impatiens,. Arabis turrita, Sisymbrium ‚pannonicum, Bunias. orientalis; Geranium phaeum.et. bar- batum n.'sp.,. Oytisus patens ei intermedius; Hypericum hirsutum, Grepis hispide, Hyoserts Foctida, Prenanihes purpunca, Doronicum austriacum, JLactuca stricia ‚eh BA- gittata, Carpesium.cernuum, Conyza sqarrost, ‚Byreihoum macrophylium, „Achillen crithmifolia (versetzensb) Cor iaurea phrygia? a O.phrygia Jncg, diversa;- Buph- .(p- 32) Chalmum cordifolium n. sp. Orchis. terragona, maculatae alfinis, -corollis rubris+fors. n. sp. Teams. commmal: Busow de 523 aculeaius; Asplenium Adianikum nigrum; Polypodiuh aculeatum., “ Ad Csernam, Epllobium angustissimum ei :pubescens, Arundo :alyeibus aniforis, " petalo- exieriore apiee..aristato, arista .calycem excedente; ‚foliis :planis,: utringue scahriuseulis, b) In Saxis. Poa badensis, Festuca' serotina;' Biomus agrestis All., Scabiosa banatica ei lnevigata, Asperula hezaphylla. PrüisulaAurtcula, Phyteuwma tanesceils: sub- nüda; apicis simplicihüs, corollis profunde 'eoeruleis- el alhilis, Campannla osiklovensis, graminifolia et sirmiensis,; an fo- liosa? Seseli rigidum, Peucedanum gracile ei longifolium, Alhamanta Matthieli;.. Mochringia. 'muscosa, Allium ca- rinatum? umbellis eapsuliferis. : Dianthus plumarius?. Silene Saxöfraga: petalis subtus viridibus,; in. Monte Domuglet iride purpureis, Arenaria pendula eU semiteres, nova species, Sedum. hispanioum;: Saxifragai rotundifolia et Alzoon. Sempervivumfoliis nudis rillatis-mueronatis;. petalis sex ochro- Jeweis, exius; villosis oiliatis: .Alamentis.12 villosis, stiginatibus obtnsie, Thakckrum foctidum, Delphinium neetarlis tetra- phyliis,. foliolis ownibus -bifidis, corollam .excedentibns (in ca- ‚cnmine saxoso, „cum: Spiraea tulmifolia, et -Peltaria allia- tea). Melissa. ulba, Thymus patavinus,. Pedioularis.; Alys- sum edentulum (osiklovense), werioulatum et foliis rad. ora- Als)" drabis procurrens n." sp. folis ‚integerrimis, Draba üizdides, Peltaria alliacen: (in saxosis inter Frutiees), : Ge- Fand: macrorrhisum: (in. Saxis museo- tectis ‚sub umbra). Oytisus sulcatus n. sp. Spartim vadiatuns, Garduns. van- .dicans (versevensis), Ceniaurea atropmpuren, Polypodium Fragila et novum, Asplenium :Geterach et Scolopendrium. „Reliquiae Kitaibelianae e manuseriptis 'Masei' natonalis Hingariei: poblicatäe Streines: im :österreichischen „Baisertbum., Mit einer fithograpbirten Ansicht, Auf Kosten "des Verfassers. "Pest 1838. “ 908 Ist dem ‚nachherigen m ‚Balatin Erzherzog Stephan. gewidmet. Ausser den Mannseripten , welche Excerpie enthalten, übergab Rochel, ‚nach einer vor mir liegenden Bescheinigung von Dr. Ludwig Reichenbach, noch folgende dem könig). Naturalienkabinet. in, ‚Dresden. | n.12. „Skizzen über die Gattung Salir ‚in Aubildungen ‚und Beschreibungen. “dio, "2%, „Enumeratio plautarom in Rossi” ab 'aero Linndano ‚in hodiernos usque dies defeotarum. “ dio, (80-jährige Arbeit.) m Ma. „Panorama Cremorarpearum, bestehend aus r2} _ Abbildungen und eben so vielen Beschreibungen. e Fol: 1) Tiiesaurag pi249, : m en u Dre ie 544 n.225. „Fertige Analysen und Beschreibungen von-301 Species ans 64 generibus Cremoearpeae,“ d4to u. So, : %.23. „Umbellatae, von welchen in De Candolle’s Pro- dromus noch keine Abbildungen angegeben sind.“ Folicheft. n. 24. „22 fertige Abbildungen und Beschreibungen . der "Gattung ‚Heracleum.“ - Folio. : n,400. „Catalogus plantarum tureicarum a ivalisakjo .: 1834. Folioheft. BR 2.405. „Antrag über die imJahre 1838 und 1884. in: der enropäischen Türkei. .von Frivaläszky aufgebrachten Pfan- »zen.*. ‚Folio. , 2.40 0. „Plantae balcanenses a Frivaldszkyo, nebsteinigen . Bemerkungen.“ Folio, . 1,47. „;Einige Bemerkungen über die Garices im-Kiaibel- ‚schen Herbarium (nebst einigen Umrissen). 4to. '' n..48. „Einige Bemerkungen über die im Kitaihel’scheu Herbarium sich vorindenden Cremocarpeen.“ - 4t0:: In der Bibliothek ‘des wiener kaiserl. Hofkabinets befin- den sich von ihm einige Manuscripte, deren werthvollerer’Theil ausgehoben ist, weshalb sie erst iu den Nachträgen aufgeführt werden! ö Im pester Nationalmusenm 'sind folgende Mhnaseripte von"ihm: " - “ Du 2859. Fol, Lat. „Deseripio ei delineatio' peloriae' Scabio- säe coliimbariar,® 3069. Fol. Lat. „Elenchus plantarum in Cotin Ürrenesin, Lipid ei Nitrignsi ‚leetaruın. “4 Blätter, u ER: 3043. Fol. Lat. „Ad loca natalia planiarım Hungarine praeprimis Carpathi Cott. Trenesin ei Banatus.“ “ % Bläuter in Folio und dte, In Kitaibel’s Betanica geographica befinden gieh:- 545 „Plautae in ‚Gottu Trentschinensi rirea Rownye sponte erescentes 1801 — 1806.“ 4 S. mit je vier Spalten. 4to. „B. fand folgende. Gewächse in Ungarn,“ 28, :.8v0. „Nach BR. in Ungarn vorkommende Pflanzen.“ 23. &rvo, „Plantae a R. in Hungaria educatae aut Iectae.® 48, dio. Rochel verkanfte sein Herbar, welches er schon 1797 anzulegen beganı, noch bei Lebenszeit gegen eine sehr an- ständige Jahresrente (600 Fl.) an den schen verstorbenen Friedrich August, König von Sachsen, ud. 1839; z0g sich 1841 nach Gratz zurück, wo er bis zu seinem am 12. Mai 1847 erfolgten Tode verweilte, “ 107. Georg Wahlenberg'), Med. Dr., geboren’ zu Skarphyttan in Wermland am }. October 1780, ward Inten- dant des natarhistorischen Museums 'zu Upsala, ordentlicher Professor. der Mediein und. Botanik und Direster des botani- schen Gartens daselbst, starb .am 23. März 1851. Er bereiste im Jahre 1813 die Karpathen und veröffent- lichte seinen klassischen Reisebericht unter dem Titel: :3@ W., Med. Doctor et Botanices Demonstr. in’ regia Acad. Upsal, reg, acad. scientiar. Stockholm. Membr. ord. -Fiora Carpathoriim prineipalinm exhibens plantas in montibus car- pathieis inter Aumina ‘Wagum. et Dunajetz eorumgue ramos Arvam ei Popradum erescentes. ui praemittitur (raetatus de altitudine, vegetätione, temperatura , et met, horum mon- Sum in genere,« Götting. 1814. ‚Com Tab. IV. u. 408 Ss, ‚108. Anton Michael. Harhy (fälschlich. Horky);, Ply- sikug,:sammelte fleissig die Pflanzen des Bakonyerwaldes und degie. von diesen ein. Hexbar im Zircer Kloster an®);. Ro- 1) Botaniache Zeitg, 1851, .8p. 376. 9 Haberie I. c. p. 63, 88r BA, 6s Heft, 35 346 mer gab das Verzeichniss dieser Pflanzen nach dem Linne'- schen Systeme p. 85—87 des IV. Bandes der Verhandlungen des Vereins für Naturkunde in Presburg. 109, Johann Christian Gottlob Baumgarten, ge boren 1765 zu Luckau in der sächsischen Niederlausitz ; bis zu seinem 1843 erfolgten Tode als Physikus von Schäsburg in Siebenbürgen wirkend, erwarl er sich um sein zweites Va- terland grosse Verdienste durch Herausgabe der . „Enumeratio stirpium Maguo- Transsilvaniae prineipafus praeprimis indigenarum in usum nosiratum botanophilorum conseripta inque ordinem sexuali nataralem coneinnata -. auetore Joanne Ohristiano Gottlob Baumgarten, M. D.;-Pi. ‚D..Soe. Linn.. Lips, Sod.“ Tom. I— II. Wien 1816. Tein. . W., Hermannstadt 1846. (cura M. Fuss.) ” Sein Herbar. kaufte das gewesene österr. Cultusministe- rium und übergab es zur zeitweiligen Aufbewahrung. dem..ev. Lycenm in Hermannstadt. Unter . denjenigen, die ihn bei seinen Exenrsionen:be- gleiteten oder selbst solche machten, erwähnt er den Nagy- Enyeder. Professor Baritz, den Zalathnaer Apotheker. @rü- newald, Protomedicus Samuel Pataki und dessen: Sohn, den k. k. Kämmerer und Ritter des goldenen Spornordens Wolfgang v. Cserei und Erzherzog Rainer. 110. Franz Edler von Porienschlag-Ledermayen Doctor der Rechte, "geboren zu Wien am 18. Februar 1772, widmete sich. von. seiner Jugend an bis zu seinem. Tode der Botanik mit ‚leidenschaftlichem Eifer, und legte sogar, "IM derselben ungestört leben zu können, seine Advokatenstelle in Wien nieder. Er durchforschte die Umgehung Wiens, die Markkarpathen und die Alpen Nieder- Oesterreichs und. der angrenzenden Steiermark. In den Jahren 1811 und 1814 547 begleitete ‘er den Erzherzog Johann auf die Alpen von Steier- mark, Ober-Oesterreich und Salzburg, 1818 Kaiser Franz nach Dalmatien, auf dessen botanischen Reichthom er zuerst in der Neuzeit aufmerksam machte. Aus seinem Briefwechsel mit Kitaibel ersieht man, dass er in den Comitaten Zale, Veszprim, Sümeg, Telna, Pest, Honth, Heves, Bars, dann auf den nordungarischen Karpaten botanisirte. Er lieferte viele Beiträge zu Host’s Flora austriaca, zu Trattinik’s Archiv und desseu Rosaceen. Auch in Reichenbach’s Flora excurs, füidet sieh hier und da eine Angabe von ihm. ‘Er starb am 7. November 1822. Die von seinen Freunden (besonders Welden) herausgegebene . „„Enumeratio plantarum in Dalmatia leetarım ar. de. PL U 'J. D. Sor. bot, reg. Ratisb. membro.* Viennae 1824. 16 S. (anf den ersten 18 S. die Biographie von Trattinik “geschrieben, auf den 3 letzien Diagnosen einiger Pfanzen) j und 12 Tafeln (von Rochel gezeichnet) ist mehr ehi biographisches Denkmal. Hierher gehört das Wirken der Kitaibel’schen Correspon- dehten, deren hervorragende Mitglieder hier Platz’ finden mö- geh. - Sämtliche Angaben befinden“ sich in der oben erwähn- ten Botanien geographica. j Bir Protgmedieus von Pfisterer PK Dalmatia,. Croatia ei „Uitorali allatae plantae.“ 88, 8ro. . 2. Nesselthaler „e Matra et vieina.“ 18. kl. dio. 243, Kittel „Plantae in Cotta Castrifern" 28. 8 Br hatapisixtg auch. in Sirmien, : j “144; Josef Erhst von Arvay Rev. „Verzeichniss eini- geh seltneren Pflanzen’ Ungarns, * Geschrieben 1804, Es. 80. 88 Ato, Kntliält Pflanzen 'ans Oberungern und von Piattensde;: dann die Besprechung und Nachträge zu Lümnitzers 35 * 548 Flora posoniensis; auch einige neue Species werden hier-.auf- gestellt, dach fehlt hei allen die Beschreihung. t15. Sebesty&n: „Die ungarischen Holzarten mit ihren ungarischen Benennungen,“ 48, 4to, ! 116, Andreas von Buday, Physikus des Sirmier Öo- mitats, gestorben 1829. „Plantae sirmienses.“ 1 Bl, Ato. "17, Graf Caspar Sternberg und Prof. Dr. Hoppe gaben: . . „Botanische Bemerkungen und Berichtigungen, mit vorzi - licher Rücksicht auf Deutschlauds Flora. Denkschriften der igl, baier. botan. Gesellschaft in Regensb.* IL p. 84, Hier werden auch einige im Waldsiein’schen Horharium befindliche Arten beschrieben, bei den neuen Arten ist Waid- stein als Autor angegeben, was in einzelnen Fällen offenbar nicht richlig ist, da es solche Pflanzen sind, die schon früher von Kitaibel beschrieben und benannt wurden. tu Stern- berg’s Werke über Saxifrageen finden sich anch Angaben aus Ungarn, en 118, Thomas Nendtvich, geboren zu Kesmark. 178%, besuchte die Schulen zum “Theile in seiner, Vatersiadt, zum Theile in Debreein, ging dann nach Klansenburg, , WO, e Apothekerlehrling wurde, nach beendigtem Tiroeinium ging er nach Pest und rigorisirte kurze Zeit nach der Iuseriplon, da die Pharmacenten damals nicht verpflichtet waren, den Gursus durchzumachen. Er conditionirte nachher in Pest und als die Apotheke von Fünfkirchen zum Verkaufe ' äusgehoten wurde, erwarb er diese, Die ‚Naturwissenschaften, ie & schon in Siebenbürgen liebgewonnen hatte, trieb.er auch hier mit grossem Eifer, ebenso hat er als Pomolog grosse Ver- dienste um das Baranyaer Comitat. Als 1818 Kollär.au Wien und Murray aus Göttingen . über Fünfkirchen ‚mach \ 549 Mehadia gingen, empfing er sie bei sich, wie auch alle Na- turforscher, die durch Fünfkirchen kamen. Sein Berbar wurde nach und nach verschleppt, die Schmetterlingssammlung ist. jetzt im Nationalmusenm. , Nendtvioh starb am Lungen- krampf den 8. Juli 1858. „Pees s környekenek viräuya.“ (Die Flora Yon Fünfkirchen und Umgebung.) In magy. orv. es term. v. munk. ‚(Arbeiten der ung. Aerzte und Naturforscher.) V. p. 288. „Baranyänak fanemei. (Die Baumarten der Baranya), Ih. p 325. 119. Andreas Raphael Volny, Director des’ griech, or, Lyceums in Karlovitz, später Director der Alaunfabrik des Grafen Kärolyi in Muzsay (Beregher Comitat), war einer der unermüdlichsten und gewissenhaftesten Botaniker Ungarns. Er botanisirte in Oberungarn und Sirmien. Volny starb 1829. „Prof. Volny Notata botaniea ad Floram Hungariae et Sir- mii speotantia.“ „Speeimen Florae Carloviciensis.“ Manuscripte im ung. Nationalmnseum. 120. Johann Nep. Sohwarzmann, absolvirte Philo- sophie in Presburg und war um 1804 Cameralgegenhandler in Neusohl, „Elenchus plantarum in Comitatn Zoliensi nascentium vum observationibns cl, Henffel et Caroli Hinke,* Manu- seript im ung. Nationalmaseum. 1®l, Carl Forster, Apotheker in Mako. „Speeimen Norae Comitatus Castriferrei.“ Manuseript im ung. Natiohal- museum, 122. Paul Vitkay) wurde in Kubach im Zipser Comitat — 1) Nic, de Szontaglı Enwmeratio plant, plan, ei crypt. vasauıl,.Co- mitatus Arvensis in Hungaria. Wien 1869. p. 4.89, 550 ‘ 1779 geboren. Er besuchte die Schulen in Keeskemet ‘und Rosenau, später die Seminarien in Neusohl, Presburg und Tyrnau. Wurde 1804 in Rosenau (Liptauer Comitat) Caplan, durehstreifie in seinen freien Stunden die Alpen Djumbir und Chocs, 1807 wurde er Pfarrer in Bobro im Arvaer Comitate und untersuchte" die Flora der Bory-Moore. 1814 erhielt er die. zazrivaer Pfarre und besuchte von hier aus hänfig die Roszudec und Sztoch. 1828 lies er sich nach Zubrohlava verseizen nnd wurde mit der Flora der Babia Gora und Pilszko bekannt. Von hier ging er nach Oravka, wo er bis zu sei- nem Tode 1842 verblieb. Seine Flora arvensis schrieb er schon 1822. Unter den Botanikern, die damals Ungarn besuchten oder da wirkten, sind zu erwähnen: Dr. Libhald, Professor am Georgicon i in Keszthely; Dr. Lübeok, Dr. Speoz und Dr, Auer. 1818 besuchte Erzherzog Johann !) die Zips und botanisirte auch dos, Thadaeus Lindacker, Bergmei- ster zu Wossek in Böhmen, soll auch in Ungarn botanisirt haben, sein Herbar wurde dem Sternbergischen einverleibt ?). Schon um 1805 waren Mitglieder der Regensburger botant- schen Gesellschaft: Dr. Franz Häsz, Physikus des, Mar- maroser Comitals; Samuel Vozä r, Apotheker in M.Szigel; Emerich Zovänyi de Zilah im Krasznaer Comitale, Dr. Josef Büeky von Felsö Pulya, Physikus des Bäos- Bodrogher Comitats; Andreas Szola, Rector und Professor im Baranyaer Comitat; Dr. Riegter, Comitats - Physikus in Bekes, Hierher gehören noch Szüts in Tolis, Johann von Asböth (F 1828), zuletzt Administrator der banater Cameralgüter in Zombor; Klapka, früher Bürgermeister YoD 3) Andrae’s Hesperus 1818, p. 174. 2) In. 1817. p. 28. . 551 Temesvar (’F 1863), in Arad; Matihias' Operschall ir Rosenberg; C. Müller jun. in Pest, Med. Dr. - Kleho- vies1) soll auch eine „Flora Bihariensis* ‘geschrieben haben. 3. Von Haberle bis Jetzt: 1818-— 1864. Ist auch die vorhin geschilderte Periode nicht so reich an Grössen, als die Linne’sche Schule in Nieder-Oesterreich, so ist sie doch für Ungarn die glänzendste. Winter! be- gründete den botanischen Garten der ungarischen Landes- universität, und entwickelte dabei eine Energie, welche ihn beinahe um seine Stelle brachte; er sah es früh genug ein, dass das Ansehen eines mit nicht grossen Dotationen be- glückien Gartens nur durch das Cultiviren und Verschicken von characteristischen einheimischen Arten gehoben werden könne. Kitaibel durchforschte nieht nur Ungarn nach allen Richtungen, sondern regte viele einheimische Pfllanzensammler zum eingehenderen Siudinm der Systematik an, beinahe mit allen ungarischen Botanikern seiner Zeit verkehrte er, und ist gewiss auch hente noch derjenige, welcher für Ungarn das meiste geleistet hat. Baumgarten’s Name wird auch immer eng verknüpft sein mit der Geschichte seines zweiten Vater- landes. Die Reisen eines Hacguet, Wahlenberg, Por- tenschlag-Le dermayer und insbesondere Rochel (dessen Wirken eigentlich in diese Periode fällt) trugen nicht Unbe- - 9) Schmiedl; das Bihargebirge an der Grenze von Ungarn und Siebenbürgen. Wien 1868. 552 deutendes zur Kenntniss des Vaterlandes beie. Unserem sieben- bürgischen Landsmanne Hedwig wurde aber der Name eines Linne der Moose beigelegt, Das Linne’sche System wurde in dieser kaum ein halbes Jahrhundert währenden Periode nieht nur angenommen, sondern auch vollständig eingebürgert, im Nachfolgenden werden wir schen, dass das Linne’sche System in fortwährendem Kampfe mit dem natürlichen war, und dass dieser noch heutznlage währt, wird kaum Jemand ab- leugnen können. Wenn wir nach dem Grunde dieses noch jetzt bestehenden Kampfes fragen, so sind wir die Indolonz gewisser Männer, die zufolge ihrer Stelluug und ihrer Kennt- nisse denselben längst hätten beendigen können, zu tadeln ge- nöthigt; wird doch noch heutzutage Dioszegi’s füveszkönyv beinahe überall gebraucht, wird dieses Werk noch jetzt als das beste gerühmt, natürlich, da für das ganze Gebiet kein zweites existirt. Wir wissen, das Winterl das Linne’sche System in Ungarn einführte, sein Assistent und nachheriger Supplent Schuster benutzte es gleichfalls bei seinen Vorlesungen; doch kaum war dirses allgemein in Anwendung, als schon das natürliche System von dem Catheder gelehrt und bei den praktischen Uebungen benutzt wurde, trotzdem Schuster's Terminologie .der einzige von der Regierung gestattete Leit- faden gewesen. Der Mann, der dies bei dem damaligen Lehr- zwange zu then gewagt, war 123. Karl Constantin Christian Haberlet), ge- boren zu Erfurt am 11. Februar 1764; er besuchte in seinem Geburtserte das Gymnasium, studirte dann Philosophie und %) Sadler, Haberle tanulsägös &letrajza (H. lchrreiche Biographie) in M. K. term, tud. tärs, evkönyvel (Jahrb. der I. ung. Ges. f Naturw.) I. 1. 220 sq, und Haberle l. c. A An 553 bis 1985 die Rechte, die er in Mainz absolvirte, Nachdem er. sohon früher mit den Söhnen eines Barons, deren Erzieher und Begleiter er war, die Universität besuchte, ühernahm er 1797 die Ausbildung eines polnischen Edelmannes (Milecki), der sich ganz den Natarwissenschaften und dem Bergbau wid- mete, siudirte wit diesem zuerst in Erlangen, nachher drei Jahre an der Freiburger Bergakademie; auf der Bergakade- mie machte er die Bekanntschaft mit Carl Freiheren von Podmanitzky, der dann sein bester Freund und einfuss- reichster Gönner wurde; 1805 promovirte er in Erfart zum Dr, phil, und um diese Zeit erschienen von ihm: „Das Gewächsreich Erste Hauptabtheilung. Pilze und Schwämme. Weimar 1806. gr.8. (Unvollendet.) „Beobachtungen über das Entstehen der Sphaeria agari- eina Hab. und Merulius destruens, Erfurt 1806. gr. 8. Nach der Schlacht bei Jena hegab er sich nach Weimar, wo er bis 1842 blieb. 1813 kam Haberle nach Pest. Hier lebte er drei Jahre als Privatgelchrier; den Sommer über brachte er bei Podmanitzky in Aszod zu; Geldsorgen zwangen ihn jedoch für Hartlehen aus verschiedenen Sprachen zu über- setzen. Er hotanisirte fleissig um Pest und Aszod, wovon auch viele Notizen Kitaibel’s zengen, hörte Astronomie hei Pasquich und machte sich die Iateinische Sprache besonders zu eigen; als A816 Kitaibel pensionirt wurde, entschloss er sich- nur nach eindringlichem Zureden seiner Freunde Pod- manitzky, Kitaibel, Pasqnich, Hartleben nnd Reisinger, sich um die hotanische Professur zu bewerben; am 283. April 1817 zam ordent, Professor und Director des botanischen Gartens °rnannt, begann er am 21. Mai seine Vorträge mit folgender Antritsrede: „De progressibus seientiae botaniene, tempore recenliore et resentissimo.“ 554 Am 13. März 1823 erhielt er von der medicinischen Fa- eultät der königl. ung. Universität das Doctordiplom. Nach Sadler hatte er seinen Vorträgen das DeCandolle’sche System zum Grunde gelegt. Er schrieb auch einen amtlichen Bericht „de Stipa eapillata“, der dann in’s Ungarische und Deutsche übersetzt wurde. Zur Feier des funfzigjährigen Jubiläums” der Restauration der Universität schrieb er aus den Notizen Sadler’s und Schuster’s: “ „Suceineta rei herbariae Hungariae et Traussilvaniae histe- ria.‘“ Budae 1830. 668. 8. zusammen. Gewiss wird diese Arbeit zu jeder künftigen Ge- schichte der ungarischen Botanik die Basis bilden, doch ist sie zu suceinct, Am 1. Juni 1832 fand man Haberle ermordet in sei- ner Wohnung. In seinem literarischen Nachlasse waren, aus- ser genauen meteorologischen Beobachtungen, Bruchstücke einer Monographie der Cucurbitareen vorhanden. . Im Jahre 1818 übernahm Haberle die Directiou des botanischen Gartens, 1820 wurde Auton Bochel Garien- meister, 1823 wurden wegen der grossen Anzahl Exoten die Glashänser vermehrt und 1828 Kasten zur Aufbewahrung der Saamen errichtet, Haherle hat grosse Verdienste um den pester Universitätsgarlen, auch hatte er den Antrag gestellt, man möchte eine „Enumeralio Florae exoticae infra Hunga- riam et adnexas provineias, nee non in Transsylvaniae horlis cultae“ verfassen. Die Regiekosten des botanischen Gartens betrugen zu Haberle’s Zeit jährlich 4500 — 5600 Fi. W. W. Das Universitätsherbar- enthielt bei Haberle’s Tod das Her- bar Mygind’s; die Physiei der Comitate Zips, Honth, Liptau uud Gömör sammelten auch zu Winterl’s Zeit für das Her- 555 bar; Bochel sandte von 1814 — 15 1133 Species inländi- scher und exotischer Arten; das Herbar des Abtes Bouchard, welches Piller gekauft hat, enthält 670 Genera und 2474 Species; die von Haberle auf seinen Reisen in Ungarn und in Deutschland veranstaltete Sammlung enthält 5000 Species Phanerogamen und Cryptogamen. Seitdem Haberle die Di- reetion des Gartens übernahm, wurden alle daselbst blühen- den and dem Herbare fehlenden Arten getrocknet nnd einge- legt, ausserdem bereicherten die Sammlung: Sadler, Lang, Heuffel, Wilhelm Fuchs aus der Zips und Ladislaus Kralovanszky aus Eperjes, die zwei letzigenannten wa- ren Apotheker und Herausgeber des Schneeberger Herbars, Hladny, Director des Gymnasiums, Graf, Apotheker in Laibach, Mauksch u. A. Den „Selectus Seminum , quae in horto botauico Univer- sitatis Pestiensis pro mutua commutatione offeruntur® gab er vom J. 1819 — 1831 regelmässig heraus, er enthält auch die Namen der von ihm aufgestellten Arten. Nur im Seleetus von 1831 befindet sich die Beschreibung einer Arabis chei- ranthifolia Haherle, die er unter dem Namen Urxoiferae pendulae aus dem Garten der Londoner Gartenbaugesellschaft vom Prof, Lindloy erhielt. . Ausserdeni gab er auch Beiträge für die Flora excur- soria. von Reichenbach. 124. Josef Sadler!), geboren den 6. Mai 1791 in Presburg;, wo er auch das Gymnasium absolvirte, erlernte daselbst das Apothekergewerbe und wurde 1810 in Pest Ma- gister der Pharmacie, beendigte hier 1814 die philosophischen und 1819 die medirinischen Stndien, war von 1815 bis 1819 — 1) Djabkori ismeretek tära (Magazin für Kenntnisseßder Neuzeit). "Pest IV, p. 189, 556 Assistent der Lehrkanzeln für Chemie und Botanik. 1820 promovirte ihn die medieinische Facultät zum Dr. med, Bald darauf wurde er Custosadjunet am Naturalienkabinet des Na- tionalmnsenms. 1821 wurde er Custos der historisch -tech- nologischen Abtheilung, kündigte in demselben Jahre mit Leopold Pauer, Pharm. Mag., seltene ungarische Gewächse zum Kaufe an (Flora 1821. 1. p. 141). ° Schon damals hatte Sadler einen grossen Theil Ungarns bereist, 1926 wurde er Decan der medicinischen Facultät, 183% ord, Professor der Botanik an Haberle’s Stelle und supplirender Professor der Chemie; Sadler war Mitglied vieler naturwisseuschaftl, Ge- sellsehaften, auch der L. C. A. d. N. Cogn. Kitaibel, Sad- ler starb im Januar 1849 und hinterliess folgende Arbeiten: „Verzeichniss der um Pesth und Ofen wildwachsenden pha- nerogamischen Gewächse,“ Pest 1818. kl. &. „Diss. inaug. sistens deseriptionem plantarıum epiphyllo- spermarum Hungariae,“ Buda 1820. 8. „Nachträge zu den Icon. pl. rar. Hang., von Bochel ge- zeichnet.“ In der Flora 1822, i. p. 177 angekündigt, aber nie er- schienen: „A magyar pläntäk szärftott gyüjiemenye (Sammlung von getrockneten ung. Pflanzen). 16 Hefte seit 1823. Hierzu „Magyaräzat a magyar pläntäk szärftott gyüjtemenyehez (Erklärungen zu der Sammlung von getrockneten ungar. Päanzen).“ 2Bde. Pest 1824 — 1836. „Flora Comitatus Pesthiensis.* I. Monandria -— Decan- dria. 4 8, ohne pag. 3358. II. Dodecandria — Polygamia. 3988. Pest 1825-26, 8. Diese Auflage wurde Haberle dedieirt und enthält in An- merkungen die übrigen Pflanzen Ungarns aufgezählt; die Be- sehreibungen scheinen nach der Natur verfertigt worden zu sein. 557 „Flora Comitatus Pesthinensis in uno volumine compre- -hensa. Euitio seeunda.* Pest 1840. 4998. 8, =" Die Diagnosen wurden meistens nach Koch benutzt, wie in jeder Beziehung die erste Auflage origineller erscheint, „De filieibus veris Hangariae, Transsylraniae, Croatige et Litoralis hungarici solennia instaurationis semisaecularis re- giae universitatis hungaricae die 28. Janii 1830 recolens disserit 3. S.“ Ofen 1830, 70 8. 8. "Ist eine verbesserte Ausgabe der Diss. inang. Pag. 33 wird das Asplenium Forster! Sadl. beschrieben. „Agrostoiheca hungarica, eomplectens planias sicratas, gra- mineas, cyperaceas ei junceas Hungariae, Oroatiae ei Dal- "maliae.“ Fol, Exemplare sind noch um einen Thaler bei dem Verleger G, Kilian in Pest zu bekommen. " „A nörenytan törtenetei hazankban a XVi. szäzadban“ (Die “ Geschichte der Botanik in Ungara im XVI. Jahrhundert) in Magy. k. tern, tud. tärs. dvkönyvei (Jahrb. d, k, ung, Ge- “ sellsch. f. Naturw.) I. p. 78 Dr, Skofitz in Wien und der p. Eisenbahn- ‚Seneralinspeetor Bayar in Steyr haben es für gut befunden, in dig Welt zu streuen, ich hätte meine ganze Geschichte aus dieser Arbeit übersetzt; ich glaube sowohl in diesem Versuche, als auch in der Geschiehte der Batanik in Ungarn (Skizzen), gedruckt in 70 Exemplaren, Hannover 1864, in Commission bei Moritz Rath in Pest, hinreichend bewiesen zu haben, dass ich die Originalquellen denen aus zweiter oder drilter Hand vor208; dass aber zufälligerweise Vieles .aus diesem Zeitalter mit den Sadler'scheu Angaben (die ich ührigens sorgfältig Sndirte) zusammenfällt, ‚ist nicht nur wegen der historischen Wahrheit natürlich, sondern auch darans erklärlich, dass wir 558 meistens dieselben heimischen Quellen benutzten, Den Vor- wurf einer literarischen Unredlichkeit glaube ich darum ent- schieden zurückweisen zu müssen, und finde es wunderbar, dass diese Herren über Dinge aburtkeilen, die in einer ihnen ganz unverständlichen Sprache geschrieben sind. „Magyarorszägi fünemück cesalädjäröl,“ (Ueber die Familie der ungarischen Gräser), ib. L p. 144 ff. Ist nur eine enumerative Zusammenstellung der ungari- schen Gramineen, ohne Angabe der Standorie, mit einer all- gemeinen pflanzengeographischen Zusammenstellung. „Keiszikü nörenyek evretegeiröl.“ (Ueber Jahresringe der ‚„dieotyledonen Pflanzen.) Ih. I. p. 119 f. „Haberle tanulsägos eletrajza.“ (Haberle’s lehrreiche Bio- . graphie.) Ib. I. p. 220 ff. „Kosbornemüek földrajzi elterjedese Magyarhonban.“ (Die geographische Verbreitung der Orchideen in Ungarn), In m. orv. &s term. vizsg. VI. nagygy. munk. (Den Arbeiten ete, der VL. Versammlung d. ung. Aerzte u. Naturf.) p 296 ff. p-. 598 nennt Sadler die Kpipactis ochroleuca Baumg. N, trans. n, 1934 Cephalanthera ochroleuca Sadl. Ausserdem befinden sich noch folgende Mannseripte von Sadler’s Hand im ungar. Nationalmuseum aufbewahrt: „Diarium botanieum a. 1812.“ 3053, Fol. Lat. 12 Bl s„Ater Carpathicum 1814. 136 Oct. Germ. 130 Bl. „iter Fürediense 1817. 140 Oct. Germ, 18Bl. „iter ad Saänts 1818.“ 138 Oct, Germ. 20 Bl. „iter Italienm 1818.% 141 Oct, Germ. 12% Bl. „Iter Matrense primum a. 1818 et secundum 1823.“- 135 Det, Germ. '70 Bl. „er Tolnense a, 1820. 139 Oct, Germ. 14 Bl. „Iter Zemplenense.* 66% Qnart. Germ, 42 Bl. u en 559 „Belege zur Reise im Küstenland. 1825.“ 1030 Fo). Germ. 656 Qnart. Germ. 138 Oct, Germ. 55 Bi. „iter ad Litorale Hungarioum a. 1825.“ 134 Oct, Germ. 94 Bl. „lter ad Sz. György 1837.“ 666 Quart. Gern, 17 Bl. „lter [Buziasense 1840.“ 659 ‚Quart, Germ. 49 Bi. 1031 Fol. Germ. 18 Bl. ‚ „Ueber die Herausgabe einer Flora hungarica, zugleich als Beytrag zur bot. Literatur für Ungarn.“ 676 Quart. Germ. 45 Bl, „Plan zur Herausgabe eines iconographisch - naturhistori- schen Werkes in Hinsicht auf Ungarn. 1829.“ 1032 Fol. Germ. 16 Bl. „Exeerpta ei Descripla ad Floram Hungariae pertinentia.“ 701 Quart. Germ. 23 BI, „Ueber Aconita Hungariae.“ 119 Oct. Germ. „Collectanea ad Saliers Hangariae.“ 3054 Fol. Lat. 1955 Quart. Lat. 379 Oet. Lat. „Synopsis Salicum Hungarine.“ 1916 Quart. Lat. 14 Bl. Diente wohl als Dissertation seines Bruders Michael und erschien u. d. T.: „Michael Sadler, Salieum Hungariae.“ Prst 1831. 338. 8. „Exverpta et Notata ad Genus Tormenzilla pro condenda Monographia Potentillarun hung.“ 705. Qnart, Germ, 5 Bl. „Coll, MSS. de Potentillis in genere et speeie Hungariae.“ 3033 Fol. Lat. 1911 Quart. Lat. Diente wohl als Promolionsdissertation für Johann Gresz, med. Dr., aus Perlak im Szalader Comitat, jetzt Physikus in Csakathurn, und erschien u. d. T.: „De Potentillis Hungariae, Transsyivaniae, Croatiae, Dal- malise et Litoralis hungariei, diss. inaug, quam subm. Jo. Great Pesı 1837. VIE n. 308. 8, 560 „Dissertatio- de Euphorbiaceis Hung.“ 1908 @uart. Lat. 18 Bi. liess Johann Czompo, Dr. med., u. d. T,: „Dissert. inanguralis de Euphorbiaceis Hungariae, Croatiae, Trans- sylvaniae, Dalmatiae ei Litoralis Hungariei.“ Pesı 1837. 148. 8. drucken. Nach Anführung der @nellen spricht er „de Enphorbia- seis in gemere‘ (p. 5 — 9) und giebt dann die „Enumeratio‘“ (p- 10— 14). Meine Bemerkungen über diese, sowie die nachfolgenden Arbeiten siehe Oesterr. bot. Zeitschrift, 1861 — 63 uud Bon- plandia. 1862. p. 87. „De Valerianeis Hungariae.* 1921 Quart, Lat. 21 Bl. erschien als . „Diss. inaug. de Valerianeis Hungariae, Croatiae, "Trans- sylvanine, Dalmatiae et Litoralis Hungariei g. subm. Caro- lus Feueregger, Transsylvanıs med. Dr.‘ (Jetzt Distriots- physikus in Siebenbürgen.) Pest 1837. VHLu 30 8. & Nachdem er die Literatura et Fontes angegeben, spricht er I. De Valerianeis in genere (p. 9-17) und giebt H. Syn- opsis Valerianearım Hungariae (p. 18— 30). „Literatera doetrinae de fungis venenatis.“ 1924 Quart. Lat. 10 Bl. „Species generis Amanitae hungaricas ennmerat et. de- seribit J. 5“ 1929 @Qnart. Lat. erschien als . „Diss. inaug, sisiens Literatnram Doctrinae, de fungis vene- natis, ‚suspectis ei edulibus aceedente Synopsis Sperierum Hungaricarum Amanitae q. subm. Antonius Paulus Jan- : kovesich, Croata Portu Regensis, Jnratus P. U. Advocatus, Med, Dr.“ Pest 1838. .IV u. 235.1, Tab. 8, „De Coniferis Hungariae.“ 1983 Quart. Lat, 148. 561 Eischien als Inaugnral-Dissertation des Bnprecht Ignaz Meszä- r08, Dr. Med., ans Erlau im Heveser Comitat, u. 0, T.: „De Coniferis Hungariae.“ Pest 1839. 188 8& „Diss. de Lycopodineis Hungariae.“ @Quart. Lat. 8 Bl. ist gedruckt als: „Diss. inaug. sistens Lycopodineas Hungariae qu. subm. “ Stephanus Michael Hoffer, Hungarus Budensis. Med.Dr.“ Ofen 1839, 12 8. 8. „Colleetanea de Viola sonantia.* 3491 Q@nart. Lat, 28Bl. „Colleetanea ad Carices. 1958 @uart. Lat. 17 Bl. „Colteetanea ad historiam fungoram Hungariae.“ 388 Oct. Lat. 9Bl. „Hung. Fungi ordinis tertii.“ 1939 Quart. Lat. 13 Bl. „Colleetanea ad Floram Com. Marmarosiensis.“ 3057 : Fol. Lat. „Collectanea ad loca natalia plantarum Hungariae.“ 378 ‚ Det. Lat. 28 Bl. »Adnotaliones variae itinerum quoad loca natalia.“ A. 1848, 3063 Fol. Lat. ABl. „Elenebus plantarum Herbarii in dupliei itinere ad Lito- “tale Hung. collectaranı etc.“ 3085 Fol, Lat. 14 Bl. „Blenchns plantarım hungarivarum in Catalogo herbarii enumerataram,‘“ 3078 Fol. Lat. 4 Bl. — „Enumeratio plantarum territorii Buziasensis Banatus.“ 3842 Fol. Lat, 1 Bl. „Notata ad Moram Tiszabdensem Cotius Heves 1826. "368-O0et. La 7 BI. »Plantae cireum Füred et Tiszabd observatne 1842.“ 3075 Fol, La. 3Bi. „Plantae hungarieae sub # in Flora Cottus Pesih, anck WS. ed], annotatae.‘“ 2840 Fol, Lat. 7Bl. Br Bd, 55 Men. 36 562 „Mantissa ad .floram Posoniensem 1813.“ 370 Qet. Lat, 7Bl. „Sammlung von Verzeichnissen über die Tertiär- Ver- steinerungen in Ungarn,“ 3048 Fol, Lat. 19 Bi, „Collectanen ad loram antideluvianam Hungariae,“ 149 Oct, Germ. 837 Bl, „Dietio inaugnralis de metamorphosi plantarum.“ 1925 @nart, Lat. 4Bi, „Institutionum botanicarum Pars 1.* 1913 Quart. Lat. 115 Bl. „Collectanea ad historiam Botanires.“ 146 Oct, Germ. 690 Quart. Germ, „Ad historiam hotanices Hungariae Secali XVIL* 1920 Quart. Lat. 17 Bl „Collectio ental. diversornm phytologiam Hungariae respi- eientium.* 3049 Fol, Lat. 28 Bl. „Diversa ad fit. hot. Hung,“ 1935 Qnart. Lat. 3044 Fol. Lat, 369 Oct, Lat. 125. Friedrich Gottlieb Bartling, geb. 1798, Hof- rath, ord. Professor der Botanik und Direeior des botanischen Gartens in Göttingen, M. d. K. L, C, Ak d, N, Cogn. A. P. DeCandolle II, seit 1862, schrieb: - „De litteribus ac insulis maris Libarniei. Diss. geogr. - bo- tanjca.“ Hannover 1820. Viu 488 8. . „Beiträge zur Flora der österr, Küstenländer“ in Beiträge zur Botanik von F, G. Bartling und A. F. Wendland. Götting. 1825. p. 35 ff, 126. Andreas Kubänyi aus Turdos (Arväer Comitat), schrieb zu seiner Promotion als Dr. med.: „De Hyoseyamo: nigro.“ Diss. inaug. Rest 1818. & 563 127. Karl Toötfalusi gab 4820 mit vieler Gewandheit eine eingehende Kritik üher De Candolle’s „Begni vegetabilis Systema.* Tudom, Gyüjt. (wissenschaftliche Sammlung). VI, pr 101 8. 128. Peter Wierzbicki, nach Kitaibel, Rochel und Heufel vielleicht der beste Kenner der ungarischen Flora, stammte aus Galizien, scheint jedoch seine Ausbildung in Un- garn genossen zu haben, er erwarb sich die Magisterien der Pharmacie und Chirurgie, um 1820 war er supplirender Pro- fessor am Georgicon in Keszthely, in der ersien Hälfte der zwanziger Jahre Assistent der Botanik und Chemie, gegen Ende der zwanziger Jahre scheint er als Werksphysikus in Oravien (Krassoer Comitat) angestellt worden zu sein; an- fangs behagte es ihm dort nicht, doch scheint er später die kleinen Chieanen, welchen er ausgeseizt war, vergessen zu haben; aus seiner Correspondenz mit Heuffel lässt sieh ein schr reger Verkehr mit den Botanikern des Auslandes ver- mothen, insbesondere scheint er mit Reichenbach pat. und Koch in Erlangen bis zu seinem Tode in steier Verbindung gewesen zu sein. Ausser Botanik betrieb Wierzbicki auch Entomologie. Die Gegenden des Nensiedler und Platiensees, Sowie die des Banats kannte er genau. Wierzbicki starb u Oraviea am 5. Februar 1847 in seinem 53. Lebensjahre, Seine Pfanzensammlung, die schr werthvolle Belege zur hei- mischen Flora enthält, hat der k. k. Oberstlieutenant Freiherr Gustav von Berg, der sie von dem verstorbenen Freiherrn Carl von Mandell ererbte, im März 1853 dem Joannaeum in Gratz geschenkt, wo sie vom Professor Dr. Joh. Georg Bil gesichtet wurde. „Flora Comitatus Mosoniensis.“ 18%0. 2 Bde. Ale. MSS, iu Besitze seiner Witiwe; sie enthält die Beschreibung der 36 * 561 im Wieselburger Comitate vorkommenden Pflanzen mit An- gabe der Standorle. Eine Ennmeratio befindet sich sub 3025 und 3096 Fol. Lat. im Nationalmuseum. „Urber die Vegetation der Oravitzaer Gegend im No- vember 1838.“ Flora 1839. I. p. 258. „Uebersicht seiner botanischen Exeursionen von Oravica im Banate“ Flora 1840. 1. p. 250 ff. „Verzeichniss derjenigen phanerogamen Pflanzen, welche: im Banate seit dem Erscheinen von A, Rochel’s botanischer Reise in das Banat im Jahre 1835 von P, W. wildwach- send vorgefunden worden sind.“* Flora 1845. I. p. 350. „Elenchus plantarım inter Keszthely a el. Szenezy, Hut- ter, Wierzbicki observatarım.“ MSS. 2029 Fol. Lat. 129. Roberto de Visiani, geboren zu Sebenico im J. 1801, war Adjuneı an der botanischen Lehrkanzel in Padua, dann Distrikisarzt in Budna, später in Dernis; 1833 wurde er Professor der Botanik und Dirertor des hotanischen Gar- tens in Padua. Bei seinen Arbeiten wurde er kräfigst unter- siötzt von Host, Welden, Alschinger und Rabrieius in Zara, Potter in Spalato, Franz Nenmayer?) (kam 1825 nach Ragusa, trug nicht Unbedentendes zur Kenntniss Dalmatiens bei und starb im September 1840 im Dorfe Canna anf der Insel Sambioncello); Alois Stalio, Direetor der Real- und Elementarschulen in Spalato, Matthaens Botteri in Le- sina; Dr. jur. Papafava, öff, Notar in Zara; Josef Kargl, Forstheamte (welcher von 1833 — 39 Dalmatien nach allen Gegenden bereiste), BR. de Visiani wurde 1844 Mitglied d. L. 0. A. d.N. cogn. Boreone IL, ist Präsident der k. k. Aka- denie der Wissenschaften in Padua und hat sich durch seine 3) Petter, Flora 1843, I. p. 257. 565 Arbeiten einen europäischen Ruf errungen. Von speciellem In- teresse für uns ist: „Stirpium dalmaticarum specimen. Patarii 1826.“ XXI u. 578. Stab, Alto. „Plantae rariores in Dalmatia recens detectae.“ Erg. Bl. d. Flora. 1829, 1. p. 1. „Plantae Dalmatise nune primum editae.“ Flora. 1830. p- 48. j „Flora dalmatica sive ennmeratio stirplum vasenlariam, quas hactenus in Dalmatia lectas et sibi obserratas de- seripsit digessit rariorumque iconibus illustrarit. Lipsiae 1842 — 1851.“ Vol. I. dito. Isı Kaiser Ferdinand I. ge- widmet, „Piante fossila della Dalmazia.“ Schrift. d. k. k. Venet. Instit. 1857. „Plantarom serbicarum Pemptas.“ I1.X, 2%, Thl, p. 163, „Sulla vegetazione e sul clima dell’ isola di Eacroma in Dalmazia Osservazioni.“ Triest 1863. 8. 188. 1 Mappe. Mit Panciö gemeinschaftlich: „Plantae serbicae, rariores aut novac.“ Ib. X. 3. Thl, 130. Paul von Ballus giebt in seinem Werke: „Pres- burg und seine Umgebungen.“ Presb. 1823, Svo, folgende Nachträge zu Lumnitzer’s Flora posoniensis: (p. 86) „Bei einer neuen, nächstens schon nolhwendigen Auflage dieser Flora (nämlich der Lumnitzer’s) dürften freilich wohl einzelne Phanzen, die durch Willdenow und A. näher bestimmt und berichtigt sind, einen andern Platz im System erhalten oder Andere Gattungsnamen bekommen; auch einige Pfanzen, die hier als einheimisch und wildwachsend angeführt sind, z. B. Rubia tinetorum, Hlemerocallis fulva, Narcissus poöticus, Tamarix germanica, Polygonum Fagopyram, Pyrus Cy- 566 donia ete, ganz wegbleiben, weil es höchst wahrscheinlich ist, dass diese nur zufällig, vielleicht durch Ueberschwemmun- gen..der Donan dahin gebrachten Pflanzen wieder eingegan- gen, wenigstens von Keinem wieder an der von Lumnitzer bezeichneten Stelle gefunden worden sind. Zu den im Buche nicht angeführten und von dem Verfasser übersehenen oder verwechselten Pilanzen können folgende noch gezählt werden: Adonis vernalis, Epilobium grandiflorum, Euphorbia La- Hhyris, Geranium Phaeum, Hyacinthus botryoides,. Loni- cera Perichymenum,. Myosotis palustris, Phleum pratense, Pinus Larix, Scandix odoratu, Sedum reflexum, Spi- raea Aruncus, Thesium Linophyllum, Tormentilla reptans, und aus der Reihe der Kryptogamen: Aecidium Adoxae sp., Dicranum glaucum, Erineum beiulinum, E. Juglandis, E. Padi, Eiypnum cuspidatum, Hl, Iutescens, Hl. rugulo- sum, (p.67) Lichen saccatus, Hacodium cellare oder Bys- sus molliss., Sphaeria acuta, Xyloma Padi* etr. 131. Franz Adolf Läng, geboren zu Pest 1795, be- endigte das Tiroeinium {811 in Erlau nnd promovirte 1812 zum Mag. pharm. in Pest, Anfangs war er Apothekenbesitzer in Pest und seit 1832 in Nentra, er starb im November 1868. Läng gah in den zwanziger Jahren Pfllanzensammlungen her- aus. Im J. 1856 begann Läng mit dem neutraer Gomilals- physikus Joseph von Nagy den „Naturfreund von Ungarn“ herauszugelen, doch ging dieser wegen Theilnahmlosigkeit hald ein. Die Decembersitzung der ung. Akademie wählte ihn 1858 zn ihrem correspondirendem Mitgliede, „Enumeratio, plantarım in Hungaria sponte nascontinm, quas in usum botanicornm logit 3. F. L. Ph. m,“ 24 S. „Speeierum novarım et varietatım nofabiliorum in Hun- garia detectarum desoriptio,“ Sylloge ratis). 1. p. 189. DI, p-218. nn 567 „Ulnstratio plantarum herbarii Florae ruthenicae.“ Flora 1827. I. Dritte Beilage, „Bemerkungen über die Tilia petiolaris“ Ih. „Goresdi növeny termenyekröl melyek mint elödiek az elö emberen clö fordülnak.“* (Ueber mieroscopische Planzengebil- de, welche als Schmarotzer auf des lebendigen Menschen Körper vorkommen.) In magy. orv. es tern. vizsg. V. magy. gy. munk. (Ach, ung. Aerzte und Naiurf.) V. p. 309. „Rörid physiognomisja a nördnyorszägnak Magyarhor- ban.“ (Kurze Physioguomie des Pflanzenreichs in Ungarn.) 1 311. Letztere Arbeit hätten wir gern anf eino andere Weise von Läng durchgeführt gesehen. „Bemerknngen über das Pro&mium Salirologiae Kesmar- kiensis.“ 633 @nart, Germ. Mas. hung. „Allgemeine Betrachtangen über die Fedien.* 630 Quart. Gesm. Mus. hung. 132. Ignaz Friedrich Tausch (F), Prof. in Prag. „Diagnoses plantarum novarım aut minus cognitarım.* Sylloge ratisb. IL p. 240. Enthalten auch manche auf unser Gebiet fallende Species. 133. Mutins Joseph Spiritus Ritter von Tomma- sinib), geboren den 4. Juni 1794 in Triest, begann seine slaaisdienstliche Laufbahn in Zara, wurde dann Kreiscow- missar in Spalato, später in Cattaro; schon 1828 wurde er Assessor des politisch-ökonemisehen Magistrats seiner Vater- stadt, später k. k. Gubernialvaih und Podesta von Triest; 1861 trat er von diesem Posten zurück und erhielt den Titel eines k, k. Hofraths; M. d. L, C. A. de N. Cogn. Seopoli IV. m » Petter, zool. bot. Gesellsch. 1. c. p. 19. 568 seit. 1856. Während. seines Aufenthalts in Dalmatien sam- melte er sehr fleissig und sandte einen grossen Theil seiner Ausbeute an Host, der diesen in seiner Flora austriaca dann beschrieb. Tommasini’s weiteres Wirken gehört einem an- dern Gebiete an. 134. Joseph Wolfstein aus Abaüjvär schrieb zu sei- ner Promotion als Dr. med.: „De plantis venenatis Cotius Pesthiensis.“ Budae 1826. 8. 135. Valentin von Batso ans Dehrecin promovirte 1826 zum Dr. chem. in Wien, war um 1830 Assistent bei den Pro- fessoren der Botanik und Chemie an der Universität in Pesth, und schrieb: „Dissert. inang. chemica de Aspidio Filicee Mare, Wien 1826. Bro, 136. Johann Henffel, 1800 geboren zu Modern im Preshurger Comitat, soll schon als Gymnasialschüler eine be- sondere Neigung zu den Naturwissenschaften gehabt haben, bereiis im vierten Jahre des Gymnasiums waren ihm sänimt- liche Pfanzen der Umgegend bekannt. Nachdem er die phi- losophischen Studien in Preslhurg absolvirte, war er nicht im Klaren, ob er die juridische oder medieinische Laufbahn be- treten solle; die preeären Aussichten, welehe ersterer Stand ihm boten, bewogen ihn, letztere zu wählen. Ausgerüstet mit einem sehr schönen Wissen und den hesten Vorsäfzen, betrat er die Hörsäle der Wiener medieinischen Faenltät, wel- che er nach einem Jahre verliess, um die Pester zu betreten, Der junge Botaniker erwarb sich bald die anfrichtige Freund- schaft Prof. Haberle’s, die letzterer auch bis zu seinem im Jahre 1832 erfolgten tragischen Ende bewahrte; 1826 pro- movirte Henffel zum Dr, med. und ging bald zur Acelschen Familie ins Arader Comitat, wo er Herrschaftsarzt wurde, Im nn en Ba 569 Mai 1829 wurde er Physikus des Krassoer Comitats ond liess sich in Lugos nieder; seit dieser Zeit in einer freien, bei- nahe ganz unabhängigen Stellung, widmete er sich ausser seinem amtlichen Berufe auch den Naturwissenschaften; mit Wierzbicki, der auch im Banate war, die alte rege Ver- bindung nicht unterbrechend, seizte er auch den wissenschaft- lichen Verkehr mit den Pesier Freunden Sadler, Rochel, Lang und Sändor weiter fort, und knüpfte schon damals mit Fries an, durch dessen Belehrung er viel gewann, Seit seinen ersien Arbeiten in der Flora wurde er mit Briefen so zu sagen bestürmt, und von jetzt beginnt erst der wirkliche wissenschaftliche Verkehr; Theil nahmen an diesem: Hoppe, Lagger, Nathusius, O. Läng, Kotsehy, Dorner, Rainer, Bachofen von Echt, Hildebrandt, D. & F. Koch, Kunze, Hampe, Schiffer, Fenzi, Sir W.Her- bert, A. DeCandolle, Griseback, C.H, Schultz Bip,, Hohenacker, Hochstetier, C. A. v. Meyer, Pittoni von Dannenfeld, Pancid, J. Maly, Welwitsch, Bei- chenbach fl, und Wachtel. Bei der Reorganisation der politischen Eintheilung Ungarns in den funfziger Jahren ver- lor Heuffe] sein Amt, da er eine Anstellung im Gr. Becs- kereker Kreise nicht annehmen wollte, und beschäftigte sich aur mit der Privatpraxis, seit dieser Zeit scheint er der miss- lichen Umstände wegen sich weniger mit Botanik beschäftigt za hahen, doch erneuerte er alte Bekanntschaften und knüpfte neue an, zu ersteren gehören Streim und Pavich, zu leiz- teren Jordan, v. Janka, BEekart, Eisenmann, von Sehröckinger, Schott, von Pavlovszky, Scehur, Streinz, Mihalke, Baron Leithner, Fuss, Schenk, Vincenz Kollar, Vuchetich u. A. Gleich im ersten Jahre seiner Anwesenheit im Banate gah er mit Wierzbicki getrocknete Pflanzensammlungen heraus und hethätigte sich 570 später an der Herausgabe der lconographie von Reichen- bach. Bevor Henffel in das Banat kam, besuchte er die Carpaten Oberungarns, ebenso machte er im Banate häufige Ausflüge, hier und da auch in das benachbarte Siebenbürgen, sowie in die Gegenden des Plattensees Henffel starb am 22. September 1857 in Lugos nach einer ziemlich langwieri- gen Krankheit. Heuffel war vieler naturwissenschaftlichen Gesellschaften Mitglied, ımter diesen will ich nur die St. Pe- tersburger Akademie erwähnen, die ihm zu Anfang der funf- ziger Jahre das Diplom zusandie. Von seinen hotanischen Arbeiten müssen angeführt werden: „Diss. inaug. med. -botanica, de distributione plantaram geographica per Comitatum Hungariae Pesthiensem eto. publ, disguisitioni submittit J. H. Hungaras Modra - Posaniensis. Pest 1826.“ 3985. 8. „Verzeichniss der am Presburg vorkommenden, in End- licher’s Flora posoniensis nicht erwähnten Pflanzen.“ Flora 1831. 1. p. 404. In demselben Jahrgange erschien auch von Heuffel die Re- eension über Endlicher’s Flora posoniensis. „Plantarum hungaricardm aut non minus rite cognitarum. _ Deeas 1“ ib. 1831. I. p. 368. „Deeas H,“ ib. 1835. p 241. „Carieineae in regnis Hungariae, Croatiae, Slavoniae, magnoque Traussilvaniae principatu sponte mascenies, enu- meratae et digestae.“ In m. 0. 6s k. v. IV. n. gy. m. (Arb. der IV. Vers. ung, Aerzte and Natarf.) p- 1138. Unverändert abgedruckt in Ftora 1844. IL. p. 527. „Beiträge zur Kenntniss der in Ungarn vorkommenden Arten der Gattung Ozercus L. mit im Herbst fallenden Blättern.“ In Wachtel’s Zeitschr. f. Natur- u. Heilk. in Ungarn. L p. 97. Hs | Da diese Zeitschrift ausser diesem Aufsatze wenig Bota- nisches enthält, ausserdem dem Botaniker beinahe gar nicht zugänglich ist, gebe ich ihn hier in seinem ganzen Umfange: 1) 9 Rober Wild, Sp. Pl. IV. p. 450. Ramulis foliisque petiolulis, glaberrimis, ovalis obovafisgue, sinnatis, lobis ro- tundatis, obtusi, mutieis, supra viridibus, glandibus termina- libus subsessilibus, squamis cnpulne pubescentibus, adpressis, Schult. Oest. Fl. 1. p. 1472, Baumg. 'Pranssilv. IL. n. 113%, Endl, Poson. n. 654. Q. sessiliflora Smith, Sadl. Pest. ni 1374. Lumnitzer unterschied sie nicht, wiewohl sie häufig im Presburger Comitate anzutreffen ist, Die Rinde der Aestchen ist glatt Die Blätter gestielt, der ‚Stiel oben Auch, nnten rundlich, glatt, so lang wie die halbe Blattbreite. Das Blatt ist eyförmig, jedoch öfters gegen die Spitze zu breit und abgerundet; die Basis verschmälert, ungleich, etwas herzförmig eingeschuitten, weit öfter aber in den Stiel ablaufend; der Rand ist buchtig eingeschnitten, die Einschnitte reichen kaum bis zu !/, des Blattes, die. Lappen sind. rund, stumpf, gegen die Spitze gerichtet, selten mit einem wellenförmigen Einschnitt, oben dunkelgrün, unten glatt; aus dem Mittelnerven länft bis in die Spitze eines jeden Lappen ein Nerv, der nicht selten Haumhaarig ist. Die Eicheln zu 2, selten 3-- 4 an der Spitze der Aeste sitzend oder sehr kurz gestielt, ‚von verschiedener Grösse und Form, in.der Regel doppelt so lang als der Kelch; die Kelchschup- pen ganz glatt oder mit angedrückten Flaumen bedeckt, da- - her gran, ans einer breiten Basis in eine Spitze zulanfend, angedrückt, bald ganz fach, bald am Rücken höckerig. Auf Hügeln und Bergen durch ganz Ungarn. ß. Welandii Heufl, Woliis longe petiolatis, basi in- arqualibus, glandibus pedunculo brevi, puberulo insidentibus, 572 eupula vix alterum longis, enpulae syuamis leviter pubescen- tibns , gibbis. Diese Eiche unterscheidet sich von der Hauptform durch längere Blatistiele, die die Hälfte der Blalthreite erreichen, durch den kurzen, weichhaarigen Fruchtstiel, die höckerigen Keichschuppen und die kleine Eichel, deren Hälfte von dem Kelche eingeschlossen ist. Auf niederen Bergen des Krassoer Comitats von Herrn Weland, Bergverwalter in Gladna, gesammelt, y. aurea Wierzb. Foliis petiolatis, profunde sinuatis, basi inaequalibus; glandibus sessilibus, aggregatis (3— 6), eupulae squamis glabriusculis, gibbis. Die Aeste dieser Biche sind dicht beblättert, die Blätter efer und hänfiger gebuchiet, die Buchten weniger ausgerun- det, die Lappen schmäler und spitzer; die Früchte sitzen zu 3-6 an der Spitze der Aeste; die Kelchschuppen sind bei- nahe ganz glati und bilden einen abgerundeten, angedrückten Höcker. Eine weitere Beobachtung wird lehren, ob sie nur Abart oder, wie mein mir zu früh verblichener Freund Wierz- bieki glaubte, eine gnte Art sei. In Bergwäldern bei Oravioza im Krassoer Comitate. 2) ©. Streimii Heuf. Bamnlis dense pubescentibus, fo- liis petiolatis, ovalis ohovatisque, apice latissime, rotundato, inaequaliter sinuato-dentatis, basi inarquali, supra glabris, subins glaucis, et demnm levissime pubescentibus, sinualis, profundeque pinnatifidis, lobis valde inaequalibus, sublobatis, sinuatisque; glandibns terminalibus, axillarihusque, breviter peduncnlatis, racemosis; cupulae squanis rofundatis, obtasis, eano - pnbeseentibus. Diese zwischen der vorigen und Q. pubescens W. mitten inne stehende, doch noch einer weitern Beobachtung bedürfende ru 573 Art nannte ich einstweilen nach dem Namen meines Freundes Dr. Georg Streim, Physicas des Sirmier Comitats, welcher sie mir unter dem Namen Traubeneiche mittheilte, Die Rinde der Aestchen ist grau, die jüngere filzig, faumhaarig. Die Blätter gesiielt, der Siiel oben flach, unten augerondet, auch im Alter faumhaarig, im Vergleich zur Breite des Blattes nur kurz. Das Blati ist eyförmig oder verkehrt- eylörınig, im erstern Falle ist die ungleiche Basis leicht herz- förmig, im letztern werden die Lappen allmählig kleiner und das Blatt verlänft in den Blatistiel. Der Rand ist tief bach- üg eingeschsitten oder auch fiederspaltig, die Buchten sind stumpf, die Lappen höchst ungleich, bald auswärts, bald ge- geu die Spitze des Blattes zu gerichtet, selten ganzrandig, mehrentheils wellenförmig eingeschnitten oder leicht und stumpf gelappt; an der Spitze ist das Blatt am breitesten, zugerun- det, buchtig gezähut, die Zähne stumpf. Die obere Fläche ist grün, neizförmig geadert, glatt, die untere gran, flaum- haarig, die Mittelnerven haarig. Die Bicheln sitzen zu 3— 4 auf einem dieken, baarigen Stiel, der gewöhnlich‘ von der Länge des Blatistieles ist, in den Winkeln der Blätter und an der Spitze der Aestehen; die Schuppen der Kelche sind ey- förmig, stumpf, angedrückt, Rach, grauhaarig. In Gebirgswäldern von Slavonien, (pP. 98.) 8) Q. pubescens Willd. Sp. Pl. IV. p. 450. Ra- mulis pubescentihus, foliis petiolatis, obovato-ohlongis, sinuato- lobatis, snbtus pubescentibus, nervis pilosis, lobis ovato- rotundatis muticis, sublobatis, sinnatisve; glandibus subrace- mosis, pedunenlo brevi insidentibus; eupulae squamis lanceo- latis, adpressis, sublomentosis. Schult. Oest. Flor. I. n. 1475, Baumg. Transsilv. I. n. 1134, Sadl, Pest, n. 1376, Endl. Pos. n. 656. 574 Q. Robur b) lanuginosa Boch. Plant, Ban, rar. p. 98. T.38. £.39. Der Baum wird ner wittelmässig gross und hat durch seine .diehte Belanbung ein schönes Ausschen. Die Aest- chen sind dicht Aaumhaarig, bräunlich., Die Blätter sind kurz gestielt (2 — 4 Lin.). Der Stiel oben flach, weniger haarig, unten abgerundet, filzig-haarig. Das Blatt ist verkehrt- eyförmig, oben grün und glänzend und mit gabel- oder stern- fürmigem Haare besetzt, unten sind sie gran und dicht, Haum- haarig, beinahe Älzig, der Haupt- und die in die Lappen verlaufenden Nerven wollig-haarig, Der Rand der Blätter ist buchtig eingeschnitten, die Lappen sind gegen die Basis kleiner, gegen die zugerundete Spitze ungleich und kurz, die mittleren sind die grössten, buchtig gezähnt oder schwach ge- lappt. Die Eicheln sitzen gegen die Spitze der Zweige, mei- stens zu zweien in den Achseln der Blätter, dicht an einander gereiht, so dass sie eine beblätterie Traube zu bilden schei- nen; die sehr kurzen Stiele sind Ailzig-haarig. Die Frucht- kelche sind im Verbältniss zur halbzölligen Eichel sehr gross, bedecken beinahe die Hälfte ihrer Länge und sind glocken- förmig; die Schuppen sind lanzettlich angedrückt und Alzig- haarig. In Wäldern der Hügel und niederen Berge Ungarns, ge- mein im südlichen Banate und Stavonien. ß. glabrata Heuif., foliis utriuque glabriusenlis, subtus glaueis, sinuaio- pinnalifidis, Die Blätter sind etwas länger gestielt als bei der Haupt- arı and im Alter oben grün, ohne Spur von einem Haar, un- ten gran; die andern flaumhaarig, .die Eichel etwas länger als bei der Hanptart. Auf Hügeln zwischen den Weingärten bei Vukovär in Syrmien. ne en 575 4) ©. Budayana Haberle Hort. Pest. Ramulis tomen- tosis, foliis pelio'atis, erassis, ovalibus, obovatisque, subtus dense pubescentibus, sinnalo - lobatis, lobis latis, integris, vel leviter undulatis, rotundatis, obinsis; glandibus terminalibus, axillaribasque, racemosis; eupnlae squamis elongatis, adpres- sis, pubescenti - tomentosis. DO. conferta Kit. in Schult. Oest. I. n. 1471? Die Aestchen sind grau, dicht faumhaarig, gegen die Spitze zu filzig. Die Blätter sind klein (kaum 2 Zoll Ing, etwas über 1 Z. breit), dick und gleichen ihrem Gewehe nach jener der itmmergrünen Eichen, kurz gestielt (2-3 Lin.); der Stiel ist oben fach und wenig haarig, unlen zugerundet, auch im Alter haarig. Das Blatt ist verkehrt -eyförmig, ge- gen den Stiel zu immer etwas ahnelmend, der Rand leicht gebuchtet, gelappt, die Aussehnitte sind gerundet, so wie die ungleichen, oft welligen oder stumpf-gezähnten Lappen; die Spitze des Blattes ist wellig und undentlich stumpf- gezähnt, die obere Fläche ist dunkelgrün, glänzend, bald vollkommen glatt, nicht selten aber auch mit sternförmigen Haaren spär- lieh besetzt, die untere Fläche ist grau uud flaumhaarig, die Nerven filzig, Die Eicheln sitzen zu 4—5 gegen die Spitze der Aestchen in den Blattwinkelu auf einem dieken, filzigen Stiele; die Kelchschuppen sind eyfürwig, lanzettlich, ange- drückt, filzig; die Eicheln sind süss uud geniessbar. Auf Bergen bei dem Kloster Kruschedol in Sirmien. 5) ©. Esculus L. Mant, 496, teste Griseb. in litt, Ba- mulis pubescentibns, foliis in eorum apieibus confertis, sub- sessilibus, ovatis, subtus imprimis nervis pubescentibus, to- mentosisve, sinnato -pinnatihdis, lobis obiusis, angulatis, sub- !obatisve, mutieis, versus basin deerescentibus; glandibns ter- minalibus, axillaribusque subsessilibus; enpnlae squamis elon- 576 gato-lanceolatis, patnlis, usque medium tomentosis, margine eiliatis, Griseh. Bunmel. U. p. 336. ©. conferta Heuff, et Wierzb. ad amieos, non Kit. ©. hungarica Hubeny? Diese Art bleibt bei uns ein kleiner Baum; der Stamm ist kurz und wird nicht diek, ist daher als Bau-, aber nicht auch als Brenuholz, da er keine dauernde Gluth giebt, ver- wendbar; die Arste gehen geschlossen in die Höhe, und da die kurzen Zweige am Eude dieht belauhbt, die Blätter aber gross und schön fiederspaltig geschlitzi sind, so gewährt der Bann ein recht freundliches, schönes Anssehen, Die Zweige sind gran oder braun uud spärlich behaart. Die Blätter sind sehr kurz gestielt, verkehrt - eyförmig gefiedert, geschlitzt oder tiefbuchtig gelappt, die Lappen wirder gelappt oder leicht ausgebuchtet, sinmpf zugerundet; gegen den Blattstiel werden die Lappen immer kleiner, die Basis nngleich, Die grösste Breite hat das Blatt etwas unter der lappig stumpf- gezähn- ten Spitze; die "obere Fläche ist grünglänzend, mit wenigen einfachen Haaren spärlich besetzt; die untere Fläche ist gran, faumhaarig, die Nerven oft flzig. Die Eicheln sitzen zu zweien in den Blattwinkeln an der Spitze der Zweige, und ragen kaum zur Hälfte aus den verhältuissmässig grossen Kelchen hervor. Die Kelche sind glockenförmig, die schlaf anliegenden Schuppen sind gedehnt-lanzettlich, an der Spitze zugerundet, bis zur Hälfte filzig- weiss, die obere Hälfie braun, flaumhaarig, der Rand gewimpert. Den Baum ent- laubt der Winter nicht, nur die sich entwickelnden Knospen im Frühjahre machen die Blätter fallen. Auf Hügeln und Bergen des ganzen Banats und unter dem Namen Zigenner- holz bekannt. \ 377 ß. intermedia Heuff., foliis sabsessilibas, obovatis, sinnato- lobatis, pedunenlis pollicaribns. Wahrscheinlich hybrid von OD, Esoulus L. und O, pedun- eulate. Die Blätter kommen der folgenden Art näher, die Eicheln sitzen zu zweien auf einem zolllangen Stiel, die Kel- che gehören aber entschieden der Q, Esoulus an. Im Wäldchen bei der Kapelle zwischen den Lugoser Wein- gärten. 6) O. pedunculata Ehrh. arbor. n. 77. Ramulis glabris, aetate albo- punctatis, foliis breviter petiolatis, vel subsessili- bus, obovato-oblongis, basi profunde emarginatis, glabris, subtns glaucis, margine sinuatis, pinnatifidisque , lobis rotun- dato-obtusis mutieis; glandibas longe pedunculatis, pedanculis petiolo multoties longioribus, squamis enpulae adpressis, cano- pubessentibus. Schult, Oest. I. n. 1473, Baumg. Transsilv. I. n. 1133, Sadi. Pest. n. 1875, Endl. Pos. n. 655. Q@. Robur Lumn. Pos. n. 959. 9. Robur a) pedunculata Wahlend. Carp. n. 99%, Grosser, langstämmiger Baum, die Aeste kürzer und schwächer als bei Q, RoburWilld. Die Aestchen sind braun, glatt und kahl, im Spätsommer und Herbste entwickeln sich auf der Rinde mehr oder weniger (p. 99) weisse Pünktchen. Die Blätter sind verschieden an Grösse und Gestalt, ändern jedoch die Grundform nie; sie sind verkehrt-eyförmig, bald in die schmale Basis schnell übergehend, bald sich nur all- mählig verschmälernd, oben grün und vollkommen glatt, un- ten grau nnd glatt, mit vorstehenden Hanpt- und Seitennerven, sehr kurz gestielt, gegen die Spitze der Zweige beinahe sitzend, der Stiel kaum einige Linien lang, oben flach, un- ten zugerundet. Die Basis der Blätter ist tief herzförmig aus- gerandet, der Rand hier wenig gebuchtes, die Buchten ‚werden 38r Bd. Bs Hei, 37 578 gegen die Mitte des Blattes tiefer, die Lappen grösser, diese ungleich, bald nach aussen gerichtet, grösstentheils jedoch gegen die Spitze des Blattes, an der Spitze stumpf zugerun- det; die Lappen gegen die Spitze zu kleiner, der letzte je- doch gewöhnlich etwas gestreckter als seine Nachbaren. Die Eicheln sitzen zu 2—-3 an der Spitze eines $Y, — 3” langen Stieles, meistens etwas entfernt von einander, die letzte grösstentheils abortirend. Die Stiele entspringen in den Blatt- winkeln und sind bald rondlich, bald kantig, gegen die Eichel zu immer dieker werdend, vollkommen glatt. Die Frucht- kelche im Verhältniss zur Eichel sehr klein, kaum den sechs- ten Theil derselben fassend; die Schuppen sind grau, fein- haarig, augedrückt, die unteren mit einem rundlichen, glat- teren, eiwas abstehenden Anhängsel. Die EBicheln beinahe zolllang, bald eylindrisch, bald länglich-rnnd, mit einer klei- nen, aufsitzenden Spitze. Die Herbstknospen rund, mit run- den, glänzend braunen, glatten, am Bande schwach gewim- perten Schuppen, a borealis Heuff,, foliis obovato-oblongis ‚in basim valde attenuatis, fructus pedunceulo, folii apicem non attin- gente, squamis cupulae cano - pnbescentibus adpressis. Durch ganz Ungarn, besonders in Thälern und Niede- rangen. ß. brevipes Heufl, Folia ut in «.; peduneulo glan- dem aequante; squamis onpulae cano-pubescentibus, adpressis. In, Bergwäldern bei Lugos im Banat. y australis Heuff, Foliis subsessilibus obovato- ob- longis seusim basim versus attenuatis; pedanenlo apicem fol aequanie aut superante; cupulae squamis cano - pubescentibns, appendice glahra, libera terminatis. Q. pendulina Kit. in Schult. Ocst. p. 620? OD. brutia Geiseh, Rumel. I. p. 338. 579 6. microbalanos Heuff., glandibus minutis, Die Blätter wie bei y., der Fruchistiel beinahe von der Länge des Blattes, 3—4 kleine, cylindrische Eichein (4 lang und etwas über 14,‘ breit) tragend; die Fruchtkelche wie bei y. Von dieser fand ich einen einzigen alten Baum auf der Insel Adieza hei Vukovär in Sirmien. Ich vermuthe, der sonst üppige Stamm sei krank gewesen. Nur auf dieser Eiche bilden sich die Kuoppern. 7) 0. Cerris L. Sp. 141. Bamulis annotinis pnbescenti- bus; foliis oblongis, sinuatis vel pinnatifidis, subius pubescen- libus vel cano-tomentosis, lohis acntis; glandibus subsessili- bus, squamis eupulac elongatis, lineari-subulatis, reflexis, patentibusve, contorlis, cano -lomentosis. Griseb. Rumel, I. p. 834, Sadl. Pest. p. 458, Lumn. Pos. n. 960, Baumg. Transsilv. I. n. 1136. ®. austriaca Willd. Sp. IV. part. I. p. 454, Schult, Oest. T. p.621. Endi, Pos. n, 658, Baumg. Traussilv. I. n. 1485, Ein schöner, hochstämmiger Baum, mit schlanken, em- porstrebenden Aesten, Die Zweige rund, schwärzlich braun, mit zerstrenten Warzen, die jungen Zweige fein behaart. Die Blätter gestielt; der unten runde, oben flache, mit kurzen, sternförmigen Härchen besäete Stiel kaum von der halben Breite des Blaites, welches in der Regel länglich, gegen die Basis und Spitze verschmälert ist, oben glänzend, netzlörmig geaderi, glatt oder wit entferne stehenden, kurzen Stern- härchen besetzt, unten grau-Saumhaarig oder wollig, die Ba- sis ungleich, der Rand buchtig gezähnt oder seicht fieder- spaltig, die Lappen gauzrandig oder leicht buchtig gezähnt, in‘eine stumpfe Spitze endend, Die Eicheln an den vorjäh- rigen Trieben entweder sitzend oder kurz gestielt, meistens 37 * 580 zu zweien. Der Kelch gross, beinahe °/, der eylindrischen Eichel deckend, graufilzig; die Schuppen Janzettlich-pfriemen- förmig, bis zur Hälfte zurückgehogen, die oberen nach aus- und aufwärts gedreht. Die äusseren Schuppen der Herbst- knospen faumhaarig, gran, linienförmig langgestreckt und gedreht. In Wäldern der Hügel und niederen Berge durch das ganze Gebiet. Mit Gewissheit konnte ich folgende Kitaibel’schen Arten nicht ausmitteln: O. Zobata Kit, am Plattensee bei Kesztheiy; O. conferta Kit., in Slavonien; O. pendulina Kit., auf Bergen mitten in Ungarn; Q. kangarica Hubeny. „Sertum plantarum novaram aut minus rite cognitarum.“ Flora 1853. p. 615. „Ueber einige verwechseite Arten der Flora Ungarns.“ Flora 1854. p. 289. „Diöszegia, eine neue Pflanzengattang.“ Wachtel’s Zeit- schrift. 1854. „Die in Ungarn vorkommenden Arten der Gattung Knau- tia Coult., nebst einigen Bemerknngen.“ Flora 1856. |. pP 49. „Mittheilungen aus dem Gebiete der Flora des Banates.* Oest. bot. Zeitschr, VII, p. 118. „Veber Galium aristatum L. und die verwandten Arten 6. capillipes Reichenb. und papillosum Heuff,“ Elora 1857. D. p.56i. „Diagnosen neuer oder verwechselter Pflanzenarten aus dem Banate.“ Oest, bot, Zeitschr, 1858. p. 25. „Enumeratio plantarum in Banatn Temesiensi sponte erescentium et frequentius cultarım.“ Verhandl, der k. k. zool, bot, Gesellsch. in Wien. 1858. p. 89. a A - 581 Ich publieirte aus dessen Manuscripten: „Fragmente monographiae Carienm Hungariae etr.“ Linnaea XXX]. p. 657, „Junei et Luzulae generum species per Hungariam ob- servalae a bento Henffelio, Dre. coneinnatae. Manuseri- pium post mwortem auctoris publicatum,* Ib. XXXIL p. 189, 137. Bartolomeo Biasoletto !), Chemiker und Apo- iheker, sowie Director des botanischen Gartens in Triest, ge- storben daselbst den 17. Januar 1858. Er schrieb: „Genus Codium.“ Isis 1834. p. 61. „Belazione del viaggio fatto nella primavera, del anno 1838 della Maesta Frederico Augusto die Sassonia nell’Istria, Daimazie e Montenegro.“ Triest 1841. 8. 138, Friedrich Angust König von Sachsen ?) bereiste 1838 Dalmatien und Montenegro; unternahm 1843 eine Reise nach Ungarn, um die Karpaten aus eigener Anschauung kennen zu lernen. 1845 war der Sachsenkönig wieder in Dal- matien, botanisirte jedoch nur um Zara und starb am 9. August "1854 bei Brennerbühl in Tirol. 139. Baron Ludwig von Welden®), k. k, österr. Feldzeugmeister, geb. den 10. Juni 178% zu Laupheim in Würtemberg, gestorben am 7. August 1853 in Gratz, durch- forschte 1828 und 1829 mit seinem Samwlier, Heckel aus Mannheim, die Flora Dalmatiens, und sandte sehr viele Be- merkungen über Dalmatien, sowie auch aus dem früher von ihm besuchten Oberungarn Beiträge für Reichenbach’s Flora exeursoria, Welden’s Herbar exbte die botanische Gesell- schaft in Regenshurg. 1} Petter Flora 1839. I. p. 558g. 2) Ludw. Reichenbach im Allg. d. naturhist, Zeitg. Neue Folge, I. ri sg 3) Fürnrohr in Ylora 1853, p. 505 eg. 582 „Botanische Berichte aus Dalmatien,“ Flora 1829. p. 105. 1832. p. 308. „Ueber die Vegetation Dalmatiens.“ Ib, 1830. p. 198. „Prühlingsfor in Dalmatien,“ 1b. 1830. p. 251. 140. Daniel Wagner will ich hier erwähnen; er ist Doctor der Chemie, war früher Apotheker in Presburg, ge- genwärtig befindet er sich als Eigenthümer einer Droguen - und Chemicalien-Fabrik in Pest, Schon 1828 gab er ein Prachtwerk unter folgendem Titel heraus: „Pharmacentisch-medieinische Botanik oder Beschreibung und Abbildung aller in der k. k. österreichischen Pharına- vopöde vom Jahre 1820 vorkommenden Arzneipfiauzen in:bo- tanischer, pharmaceutischer, medieinischer, historischer und chemischer Beziehung ete., mit getreuen, genan nach der Natur gezeichneten und colorirten Abbildungen. Wien 1828.“ RB Vol. gr. Fol, 1844 conenrrirte er auf einen Preis der ungarischen Akade- mie und erhielt diesen, der Titel der Preisarbeit ist: „Magyarorszägnak közgazilasägilag nevezeies termekeiröl. (Von den in ökonomischer Beziehung erwähnenswerthen Na- turproduoten Ungarns)“ Ofen 1844. 8. Diese Arbeit befriedigt nicht vollkommen. 14i. Wilhelm Noö, früher Apotheker in Fiume, ge- genwärtig im Orient. „Seltenheiten aus der Flora der Umgegend von Fiume in Istrien.“ Flora 1833, p. 121. „Flora di Finme e del suo litorale.“ In Almanacco Fiu- mano per l’anno. 1858. Fiume 1858. 8. 142. D. 6. F, Koch, weil. Professor der Botanik in Erlangen, hat in seiner ausgezeichneten Synopsis Fiume in das Gebiet hineingezogen und bearbeitet. | | 583 143. Dr. Johann Melczer: „Diss, inaug. medien, de Pyrola umbellata.“ Pest 1829, TS 8 144. Dr. Franz Baintner: „Diss. inaug. medien, de praecipuis basibus vegetabilium salinis.“ Pest 1830. 278. 8. 145. Dr. Josef Silägyi: „A merges gombäkröl ältalänosan. (Von den Giftschwämmen im Allgemeinen. Diss. inaug.).“ Pest 1830. 318. 8. 146. Dr. Elias Oesterreicher, Vetero-Budensis: „Generalia de fungis venenatis.“ Diss. inaug. Pest s. a (1830.) 168. 8. Die hier augeführten Dissertationen sind von beinahe gar keinem Werth, 147, Stephan Ladisiaus Endlicher wurde den 24. Juni 1805 in Presburg geboren, wo sein Vater Stadi- physikus gewesen, sindirte Theologie, hatte vor Empfang der höheren Weihen auf den Bath seines Vaters diesen Stand verlassen und war seit 1828 Seriptor an der k. k. Hofbiblio- thek in Wien, 1836 als Unstos der botanischen Abtheilung des k. k. Hof-Naturalienkabinets angestellt; er promovirte als Dr. der Mediein mit Ehrendiplom, laut Decret der Lan- desregierung vom 4. November 1840, in weichem Jahre er auch die ordentl, Professur der Botanik an der Wiener Uni- versität und die Direction des botanischen Gartens erhielt. Die preussische Regierung ehrte seine Verdienste um die Wis- senschaft durch Verleihung des Ordens pour le werite, und eine grosse Anzahl gelehrier Gesellschaften nahm ihn als Mitglied auf, u, A. die Akademien in Wien, München, Nea- pel, Padua, Modena, Pest u. =. w., auch die kaiserl, L-O, Akademie der Naturforscher ernannte ihn mit dem Beinamen 584 Gaesalpinus zum Mitgliede am 3. Augıst 1833, und 10 Jahre später zum Adjuneten des Präsidiums derselben. Endlicher starb am 28. März 1849 an Blausäure; ich lasse hier die Skizze seines Lebens folgen, so wie sie die Beilage Nr. 129. der Augsb. Allg. Zeitung 1849 brachte, und bemerke aur so viel, dass die Zahlen in Klammern als Ergänzung von meiner Hand beigefügt wurden: „Ein Mann, den das ganze wissen- schaftliche Europa, ja die ganze wissenschaftliche Welt sein nennt, trat unerwartet im kräftigsten Alter mit einem Nach- hall von der Welt ab, der seinen Namen zu verunglimpfen droht. Wenn auch nicht zu seinem Ehrenretter berufen, so möge es mir doch erlaubt sein, hier einige Punkte zur Spra- che zu bringen, die im Stande sein dürften, die anerfreuli- chen Ergebnisse, die sich an seinen Tod knüpfen, etwas zu mildern und in ein günstigeres Licht zu stellen. Es ist wahr, Endlicher langte mit dem Vermögen nicht aus, das ihm sein wohlhabender Yater hinterliess, und das er, der nie auf Erwerb ausging, eher zu verzehren, als zu vermehren suchte. Hielt er sich Kutschen und Pferde? War er ein Liebhaber der Jagd? Tafelte er üppig nnd ausgesucht? Nichts von allen dem. Aber er wird vielleicht kostspielige Reisen ge- macht oder den äussern Glanz seines Hauses über Gebühr erhoben haben? Wer wird ihm dies nachsagen wollen! Aber woher die so bedeutenden Schulden? fragt man. Das ist es, was ich denen, die danach fragen, sagen will, und was, wie ich hoffe, zur Rettung seiner gefährdeten Ehre beitragen soll. Endlicher’s hoher Beruf für die Wissenschaft tritt nirgends deutlicher hervor, als in der Wahl seines Standes. Nicht aus Neigung, sondern gegen dieselle, bloss den unersäitlichen Durst nach Sprachwissenschaft zu stillen, studirte er zuerst Theologie und war schon Baocalanrens der Goltesgelahrtheit, als ihn sein Vater auf einem Spaziergange über eine blumige Ä 585 Wiese auf den unendlich grösseren Reiz der Natur aufnierk- sam machte. Der Blitzstrahl zündete leicht in dem so em- pfänglichen Herzen, das von num an ebenso für die Natur entbrannie. Die kaiser). Hofbibliothek bot dem jungen Praeii- kanten die passendste Gelegenheit dar (1828), heiden Bich- tungen seines schaffenden Geistes Genüge zu thun, Schon hier eröffnete er seine literarische Laufbahn mit Werken ver- schiedenen Inhalts, die ihm aber nichts eintrugen, sondern vielmehr Kosten verursachten, nicht weil sie keinen Werth hatten, sondern weil sie zu wenig Publikum fanden. Mit der Literatur der von ihm vorzüglich begünstigten Fächer ver- traut geworden, sah er nun deutlich, wo es überall fehlte, und sein reger Geist liessihn nimmer ruhen, bis die Mittel her- beigeschafft waren, die sowohl für seine naturhistorischen, als für seine philologischen Arbeiten den Grund ihrer Be- deutendheit legten. . In London und Paris, iu Philadelphia und Calentta wurden Verbindungen augeknüpft, überall war Geld nothwendig, um ihm theils botanische Schätze, theils Behelfe für seine sprachwissenschaftlichen Forschungen zu liefern. Wien bot ihm viel zu wenig, als dass sein umfassendes Ta- lent hinlänglich Nahrung und Befriedigung gefunden hätte, so stieg der Umfang und der Werth seiner wissenschaftlichen Sammlungen von Jahr zu Jahr um ein Bedeutendes. Hat Endlicher aher hieraus irgend einen Vortheil für sieh ge- zogen? Nein! Er schenkte seine Bibliothek sowohl als sein Herbarium, die ihm immer an 24,000 Thaler gekostet haben mögen, dem Staate, Dafür ward er zuerst (im J. 1836) als Cnstos mit ungefähr 700 Thir. und später (im J. 1840) als Professor mit 900 Thir, angestellt. — Nun aber ging es erst aufs Grossartigste im Herbeischaffen der literarischen Hilfs- mittel zu, und was die spärlichen Dotationen nicht zuliessen, wurde aus eigenen Mitteln ergänzt. Freigebiger als End- 586 licher. hätte sich kaum irgend ein anderer anf seinem Plaize erweisen können. Als es sich nun darum handelte, die Er- ‚gebnisse so vielseitiger Erforschungen zu veröffentlichen, 'zu- gleich aber anch den Gelehrten Oesterreichs ein Organ zu bieten, ihre diesfälligen Arbeiten im Inlande bekannt machen zu können, war abermals nirgends Geld zu finden. Verge- bens bemühte sich Endlicher selbst, nur einen Theil jener Mittel flüssig zu machen. Aber was ein Staat von 200 Mil- lionen Gulden jährlicher Einkünfte nicht aufzubringen im Stande war, (hat zur Gründung der einzigen naturwissenschaftlichen Zeitschrift ein schlichter Professor, Dieses Denkmal der Ehre Endlioher’s aber, ebenso auch die Schande des damaligen Regiments heisst: „Annalen des Wiener Museums.“ — Wer es weiss, wie von dieser Zeit an ein Werk ums andere aus Endlicher’s Feder floss, wem es ferner nicht unbekannt ist, dass Werke rein wissenschaftlicher Art, besonders mit kosispieliger Ausstaltung, nur ein, kleines Publikum haben und daher nie einen Verleger finden, der muss erstaunen über die Summen, die Endlicher zu diesem Zwecke verwendete und wovon er nie etwas, oder nur einen sehr kleinen Theil zurück erhielt. Ja noch mehr, selbst bei Herausgahe grös- serer Werke fremder Gelehrten hot Endlicher ebenso seine wägbaren, wie seine ınwägbaren Talente an — Nachdem Endlicher auf diese und andere Weise sich gewissermassen in die Mitte so tieler wissenschaftlichen Bestrebungen Wiens und dadurch des ganzen Kaiserstaates stellte, und mit Recht den Namen eines Banks und Delessert Oesterreichs ver- diente, gewann allerdings sein Einfnss, allein leider nicht im gleichen Maasse sein Wohlstand, Die Regierung benutzte ihn zwar zu wichtigen Ansarbeitungen, Missionen u. & Wu allein sie lohnte dies nur mit dem Titel eines Regierungs- xathes (1847), Durch einen Zeitraum von beinahe zehn Jahren 587 kam Endlicher Woche für Woche in die Nähe des Kaisers, unterhielt ihn mit mainrgeschichtlichen Gegenständen und opferte jedesmal mehre Stunden, was für einen so thätigen Mann, wie er, nichtig Geringes war; — was war der Lohn dafür? Dass er deu Fiaker zahlen konnte, der ihn bald in die Burg, bald nach Schönbrunn führte, denn unbegreiflicher Weise fiel es bis auf die letzte Zeit ‚keinem der zahllosen Hofbeamten ein, ihm auch nur eine Equipage zu schicken, die der Mindeste unter ihnen in und ausser dem Dienst be- nutzen kann. Doch warum von Dingen reden, die man lieber yerschweigen und vergessen möchte! Genug, Endlicher steht in jeder Beziehung, wir mögen ihn als Gelehrten im öffentlichen Leben oder im Kreise seines Privatlebens be- trachten, als im hohen Grade anregend, aufmunternd, bele- bend und fördernd da. Darf man sich also wundern, dass sein Wohlwollen, seine verschwenderische Freigebigkeit zum Besten der Wissenschaft seine finanziellen Quellen erschöpf- ten und ihn, der doch einmal nicht betteln konnte und wollte, in eine Lage versetzien, die seinen ehrenvollen Namen. leider bemakeln musste, Aber ich frage: Wer trägt daran Schuld, dass ein Mann, der dem Staate so vielseitig nützte, endlich wie ein gemeiner Schuldenmacher, der sein Vermögen ver- geudete, hülflos untergeht und mit Verwünschungen noch im Grabe verfolgt wird? — Endiicher, der Verfasser einer chinesischen Grammatik, war, wie begreiflich, ausserhalb der thinesischen Mauer Europa’s mehr gekannt, als innerhalb derselben. Von Oesterreich hat er nie eine Auszeichnung er- halten. Die Orden fremder Regierungen trug der über alles Spielwerk stehende Mann in seiner Tasche. Läppische Ritel- keit war ihm fremd, er wollte nur Entwickelung des Geistes und setzte für diese seine ganze Habe ein.‘ in der ungarischen Akademie hielt Dr. Gustav Wenzel, 588 Professor des ungar. Rechis ete. an der königl. ungar, Uni- versität, die Denkrede auf Endlicher; seine Verdienste um vaterländische Geschichte (durch Herausgabe der „Monumente Arpadiana®) und Philologie wurden besonders hervorgeho- ben; leider konnte ich diese Rede, die ich vor 6 Jahren las, nieht zur Hand bekommen, und muss dies, wie so manche Daten, mich auf mein Gedächtiniss stützend geben. — Der Zweck dieser Schrift erlaubt nur folgende Arbeiten zu nennen: „Flora Posoniensis, exhib. plantas circa Posonium sponte erescentes aut Srequentius cultas methodo naturali dispositas. Clavis analytica generum sec, systema sex. Linnasi. Posenii 1830. XX, 493. u. XXX S. u. 1 Taf. 8. „Genera plantarum sec. ord, nat. dispositarum.“ Mit Sappl.i. Wien 1836—40. Lex.8. Supplementum II--V. 1842—1850. „Enchiridion botanienm, exhibens elasses et ordines plan- tarum, accedit nomenelator generum et oflcinalium vel usualiom indieatio. Lipsiae, Viennae 1841.“ 7638. 8, „Die Gesetze des heiligen Stephan. Ein Beitrag zur un- garischen Rechtsgeschichte. Wien 1849,“ Enthält die in den ungarischen Urkunden angeführten Mal- bäume. p. 139 — 42. 148, Andreas Alschinger!), geboren am 20. Nov. 1791 zu Angern hei Budweis, wurde 1818 Supplent an der See-Akademie in Triest, 1820 kam er an das Fiumaner Gymnasium und 1821 nach Zara als Professor der lateiui- schen uud griechischen Sprache. 1858 trat Alschinger in den Ruhestand und starb an 10. Januar 1864 in Wien. Er beschäftigte sich mit Naturwissenschaften seit 1827. Seine ersten Lehrer waren der noch in Zara lebende Apotheker Mi- shael Bereich und sein College Peter Petruzzi, 1829 3) Oest. bot, Zeitschr, XIV. p. 161. mn. 589 bereiste er mit Petenzzi ganz Dalmatien bis Cattaro,, sowohl das Festland als die Inseln. Alschinger botanisirte bis 1859. „Flora Jadrensis complectens plantas phaenogamas hucus- que in agro Jadertino detectas et secundum sysiema Lin- neano -Sprengelianum redactas a prof, A. A.“ Jaderae 183%, 23488. kl. 8. „Nachträge zu dieser Flora im HI. Programme des Gymna- siums in Zara. 1853.“ „Ein Ausflng auf den Biokevo in Dalmatien.“ Oest. bot. Zeitschr. IX. p. 382. „Das Brennholz in Zara.“ Ib. X. p. 37. „Die jodhaltigen Pflanzen Dalmatiens.“ Ib. X. p. 122. „Ausflug auf das Velebit- Gebirge in Dalmatien.“ Ib. X. p- 40%, „Zur Flora von Lesina.“ Ib. Xl. p. 98. 149. Franz Petter, Professor der Naturgeschichte in Spalato, der auf einer Urlaubsreise von Ragusa nach Cattaro verungläckte und an letzterem Orte den 7. Juli 1853 am Schlagflusse starb, war einer der eifrigsien Pflauzensammler dieser Gegend. „Botanischer Wegweiser in der Gegend von Spalato, Ein alphabelisches Verzeichuiss der (von dem Verfasser) in Dal- matien und insbesondere in der Gegend von Spalato ge- fundenen wildwachsenden Pflanzen nach Angabe der Fund- örter, Blüthezeit eio.“ Zara 1832. „Inselllora von Dalmatien.“ Oest. bot, Zeitschr. 1851. p. 18H. „Exeursion auf den Berg Jelemagora in Dalmatien.“ Ib, 1858. p. 168 £, „Üebersicht über die botanischen Erforschungen von Dal- malien.“ Verh. d. zool, bot. Vereins. 1853, p. 18. „Dalmatien in seinen verschiedenen Beziehungen.“ Gotha 1857. 8. 2 Theile. 500 Ausserdem befinden sich mehrere Correspondenzen in’ der Fiora und in der österreichischen botan. Zeitung. Auch hat Petter gewiss die grösste Anzahl von dalmatiner Pflanzen in den Verkehr gebracht. Die Versuche, welche zur Errichtung einer Akademie der Wissenschaften in Ungarn gemacht wurden, hier aufzazählen, wäre wohl interessant, doch glaube ich dies wegen Raum- ersparniss nicht thun zu dürfen. Also nach mehreren Ver- suchen gelang es endlich auf dem im Jahre 1825 zusammen- berufenen Landtage in Presburg die Gründung: einer Akade- mie!) durchzusetzen, ‘nachdem Graf Stephan Szechenyi seine Bevenuen eines ganzen Jahres diesem Zwecke opferte und der Deputirte Paul" von Nagy durch seine ausgezeich- nete Rede die Stände begeisterte; eine grosse Anzahl von Magnaten zeichnete beträchtliche Summen zu diesem Zwecke. Der IX, 6. A. desselben: Landtags beschloss die Errichtung einer Akademie, das Gesetz wurde sanctionirt, die Statuten ansgearbeitet und 1830 die erste Sitzung in Preshurg' abge- halten. Bier wurde Graf Josof Teleki von Szek (einer der grössten ungarischen Geschichischreiber) zum Präsidenten, Graf Stephan Szöchenyi zum Vioepräsidenten, dahn die Verwaliungsräthe gewählt, welche ‚die ersten Mitglieder er- nannten. Die Akademie hat wirkliche, ecorrespondirende und Ehrenmitglieder; die‘ ersteren und letzten wählen jetzt die nenen Mitglieder, während die -correspondirenden Mitglieder nur inzwissenschaftlichen Sachen mitzusprechen des Recht ha- ben. Der Sitz.der Akademie ist Pest. Ihre periodischen Sehriften, die für uns Interesse haben, sind: „A:magyar tudomänyos akademia erkönyve.® (Jahrbücher der ungarischen Akademie der Wissenschaften:) ' 1) Budapest! Szemle. 591 Diese sind. in Quart, und sind eigentlich das, was man bei anderen Akademien. Denkschriften nennt. Wir kürzen diese bei Citaten mit M. ak. evk. „Magyar akademiai ertesitö. A math. &s lermeszeitudome- nyi oszlälyok közlönye.“ (Bulletin der ung. Akad. Organ der math. und naturw. Klasse.) Enthält die Sitzungsberichte der math. und natuew. Klasse. Wir eitiren sie mit M, ak, ert. „Math. &s terındszeit. közlemenyek vonatkozölag a hazia visszonyokra.“ (Math. naturw. Mittheilungen, die sich anf vaterländische Verhältnisse beziehen.) , Dieses scheint mit der Zeit für Naturwissenschaften sehr wich- ig zu werden, insbesondere wenn es möglich sein wird, auch lateinische Aufsätze darin zu veröffentlichen. Wir eitiren es M. ak, közl. Gegenwärtig ist Präsident der Akademie Graf Emil Des- sewffy; Vicepräsident Baron Josef von Eötvös; Bericht- erstatter der ständigen Commission der math. u, nafurwissen- schaftlichen Klassen der känigl, Universitätsprofessor Dr. Josef von Szaho. Bis jetzt hat die Akademie speciell für Naturwissenschaf- ten wenig geleistet, was hauptsächlich dem schleppenden Gan- ge bei Berichterstattung über eingegangene Arheiten und der grossen Lässigkeit des Bedacteurs der Bulletins zuzuschrei- hen ist, abgerechnet die magyarische Exelusivität, für welche übrigens weniger die Akademie verantwortlich gemacht wer- den kann; wie wichtig es auch wäre, die Gründe vorzuführen, muss es dennoch hier unterbleiben und kann vielleicht erst nach einigen. Jahren in den Nachträgen erwähnt werden. 150. Antonius Herri, Hungarus Vacio-Pesthiensis, »Diss. inaug. de plantis narootieis Hungariae offieinalibne.“ Best 1882, VE, 22.8. 8 592 151. JosefEggerth, geboren zu Fischamend in Ober- österreich 1806, schrieb zu seiner am 30. Juli 1833 in Pest erfolgten Promotion zum Dr. med.: „Diss. inaug. de Coflea.“ Budae 1832. 33, 5.8, Enthält nichts Neues. 152. Anton Mayer, Physikus von Grosswardein, ge- boren zu Pece Sz. Märton 1807, schrieb zu seiner am 9. Fe- bruar 1833 erfolgten Promotion zum Dr. med.: „Digitalis parpurea Diss. inaug.“ Budae 1833. 8. 153. August Kölbel, geboren zu Presburg 1810, pro- movirte den 8, April 1833 zum Dr. med.: „Diss. inaug. de Cortice Peruviano.“ Pest 1833. 8. 154. Stephan Barra von Homorod Almäs, In- haber einer goldenen Medaille und nachheriger Physikus des Pester Comitats, geboren 1805 im Szeklerlande in Sieben- hürgen, schrieb zu seiner 1833 erfolgten Promotion zum Dr, med.: „Diss, inaug. de aflinitate elementorum individualium (rium naturae regnorum et parallela eorundem evolutione. Azaz Termeszetirati ertekezes a härom termeszetorszäg lenyei vokonsägärol, ds pärhuzamos kifejlödeseröl.“ Pest 1833. 8. Gewidiiet den Manen Attila’s und Arpäd’s, der heiligen Asche der Heldenväter der Hunuen und Magyaren. „Nörenytan mely a2 Összes magyarorszägi &s erdelyi nöre- ayrendek, alrendek, ivadckoknak, alivadekoknak fürdszeti eiräsät, földrajzi elterjedeset, tävolabhi ds közelehbi älvä- nyreszet, erzeki snjätsägät, orvosi, gazdasägi, mürdszeli es gyäri hasznänak elöterjesziesdt, a legerdekesb kerti &s mezei nemeknek elöszämldläsät, Icghaszonvehetöbh ds le- gesmeretesb fajoknak megnevezeset a- legujabb termöszei- 598 : vizsgälok es vegytanosok felfedezese szerint foglalja ma- gäban.“ 1. Dicotyledonen, Pest 1841. 8, Soll eine Flora von Ungarn sein. Doch verwechselt der Verfasser sogar den Begriff der Gattung und der Art, so dass man sich in die Vorlinneische Zeit zurückgesetzt denken kann. Wir finden nur immer den Char. generis, bei der Speeies den blossen Namen obne Diagnose, ohne Standort. Die Schwie- rigkeiten, die mir die Uebersetzung des Titels verursacht hätten, würden kaum wit dem Nutzen aufgewogen' worden sein. 155. Friedrich Kützing!), gegenwärtig Professor in Nordhausen, hielt sich im Frühjahre 1834 mehrere Wochen in Spalato auf. 156. Johann Zanardini2), Dr. med. in Venedig, war 1842 in Spalato um nach Algen zu forschen. 157. "Josef Meneghini®), jetzt Professor in Pisa, früher in Padua, besuchte 1844 Dalmatien, damals war auch Professor Link aus Berlin dor, Meneghini schrieb: „Alghe italiche e dalmatiche illustrate, Padova 184% — 48. 1.5. Heft, 158. Maximus Nikolies Mischkoviesew schrieb au seiner Promotion zum Dr, med.: „Diss. inaug. de Tonio maculato, Budae 1834.“ 548, 8. Diese seinem Gönner Milos I, Obrenovies, Fürsten von Serbien, gewidmete Schrift enthält zwar nichts Neues, be- friedigt aber trotzdem in jeder Beziehung. 159. Emerich von Hunyor aus dem Zempliner Co- milst, promoririe im Juli 1834 zum Dr. med, und legte fol- . . ° getide Dissertation vor: „De Helleboro, a Hunyörrol. Pest 1834. 268. 8 1) 2) 83) Petter zool, bot, Gesch. 1. c. p. 22. Br Bd. 5s Hen. 38 594 160. Ladislaus Fodor de Nänäs Nagy-Körösiensis; Med. Dr.: „Diss. inaug. de Gvajaco., Pasth 1834. 188, 8 161. Emerich Frivaldszky von Frivald!), 1799 za Bacskö im Zempliner Comitat geboren, studirte zu Säter Allja Ujhely, Erlau und Kaschan, Mediein in Pest; anfäng- lich legte er sich auf Botanik, später wandte er sich der En- tomologie zu; Ungarn durchreiste er beinahe in jeder Rich- tung hin. 1822 wurde er Custosadjunet am Nationalmuseum, bald darauf Dr, med,, 1833 correspondirendes, 1838 wirk- liches Mitglied der ungarischen Akademie. Er schiekte Samm- ler mehrere Male in den Orient, und zwar in den Jahren 1833 — 1838, wo er Carl Hinke und Manolesko Rumelien, das Rhodopegebirge und den Balkan in naturwissenschaftlichem Interesse bereisen liess, und machte so den Anfang zur Kennt- niss der bisher ganz unbekannten Flora der Türkei, Als Bo- taniker war inshesondere der genannte, in Ungarn so feissi- ge ©. Hinke (gestorben 1836 zu Salonichi), der auch für Reichenbach’s Iconographie Beiträge sandte, thätig. Spä- ter reiste er selbst mit seinem Neffen Johann von Fri- valdszky, jetzt Custos am Nationalmnseum, dahin. _ Das gesammte Material publieirte er theils in der Flora, theils in den Arbeiten der ungarischen Akademie und der königl. un- garischen Gesellschaft für Naturwissenschaften. Bei der Be- arbeitung des botanischen 'Theils wurde er von BRochel, Läng, und auch dem Statthaltereibeamten Sändor, einem sehr Neissigen Botaniker und gründlichen Kenner der ungar. Flora, dessen Herbar theils dem des königl, Universitäsgar- tens, theils dem des königl. Josephspolytechnikum in Ofen einverleibt ist, eifrigst unterstützt, Er veröffentlichte: HU.it 595 „Bälkdnyi ttazäs, (Reise in den Balkan)“ In M. ak. erk. RD. II. IV. Ofen 1836— 40. Enthält auch mehrere Kupfer, „Suceinctae diagnoses sperierum plantarım novarım europaeo- Inreicarum in catalogo meo oceurrentium; auctore E. F.“ Flora 1835. I. p.331. 1836. UL. p. 432, „Kiränduläs a szepesi Kärpätokra, termeszettudomänyi tekintetböl. (Naturhistorische Exeursion in die zipser Car- paten.) “ In m. orv. &s term, vizsg. IV, m. gy. munk, (Arb. der IV. Versamml, ung. Aerzte u. Natarfı) p. 100. Enthält 150 Pflanzen aufgezählt, ist aber völlig unbrauchbar. „Termeszettudomänyi ntazds Törökhonban. (Naturwissen- schaftliche Reise in die Türkei.) In m. k. term, tud. tärs, evk. (Jahrbücher d. königl. ungär. Ges. f, Natarw.) I, 162. Ludwig Dietrich, Med. Dr.: ‚„Piautae offieinales, indigenae, lingnis in Hungaria verna- ' enlis deductae, Diss, inaug. Budae 1835.“ 318. 8, 163. Antonius Jakobovies, Med. Dr.: »Elenchns plantarum officinalium Hungariae indigenarum phanerogamarım, Diss. inaug. Pest 1835.“ 708. 8. Beide Arbeiten enthalten nichts Besonderes. 164. Constantin von Vernav, Med. Dr. „Rudimenta physiographiae Moldaviae, auetore ©. N. a V. Diss, inang. "Budae 1836.© 628. 8. Eine ziemlich oherBächliche Compilation, wenigstens was das Botanische heirifft. 165. Samuel von Brassait), 1798 zu Thorocks (Thordaer Com.) in Siebenbürgen geboren, ausser allem Zwei- fel ein Polyhister, der die vollste Achtung verdient, wurde 1837 correspondirendes Mitglied der nngar. Akademie und —_ 1) Dan. I, 0. 1. 2.62. 38* 596 Professor am Collegium der Unitarier in Klausenburg; gegen- wärtig ist en Director des siebenbürgischen Museums,. eines erst vor Kurzem von den siebenbürgischen Ständen errichte- ten Instituts in Klausenburg. „A füveszet elveinek väzlatai D. Lindley Janos nyomän B, S. ältal, (Grundzüge der Botanik nach 3. Lindley.)* Klau- senburg 1836. 16% S. VO Tab. Kkl.8. 2. Aufl. Ib. 1845. Dieses Werk ist für die damalige Zeit ausgezeichnet um- gearbeitet, doch kann es nicht als ein selbsiständiges ange- sehen werden. „Bevezeids a növeny földrajzba, (Einleitung in die Pflanzen- geographie).“ Im Tudomänytär (wissenschaftl, Magazin). 1836. 9. u. 10. Heft. „Botanische Miscellen aus Siebenbürgen.“ Flora 1838. 1. 305. „A. füvesz örömei, (Die Freuden des Botanikers).“ 1839. Ausserdem mehrere populär -botanische Aufsätze. 166. Peter Vajda !), 1808 zu Vänyola im Veszprimer Comitate geboren‘, studirte in Oedenburg und Raab, Mediein in Pest, 1834 machte er Reisen durch Deutschland, Holland und England; 1837 wurde er correspondirendes Mitglied der ungarischen Akademie, 1848 Professor am evang. Lyeeum in Szarvas nnd starb am 10. Februar 1846. Er ist einer der besseren ungarischen Dichter zweiten Ranges, übersetzte Cu- vier’s Zoologie und RafPs Naturgeschiehte, er schrieb: „Növenytndomäny (Botanik).“ Pest 1836. 236 5. VIII Ta- feln. 8. Diesem Werke wurden Bischoff’s Arbeiten zu Grunde gelegt, die Durchführung ist aber keine gelungene. 1) Dan. I. c. LK p. 602, ‚597 167. Joseph von György, Dr. med., Physicus des Marmaroser Comitats in Marmaros-Szigeth, ein sehr fleissi- ger Botaniker und Sammler, dessen grosses Herbar die vor- letzte Feuersbrunst (am 10. Ang. 1859) zerstörte, starb im besten Mannesalter, 49 Jahre alt, schon den 21. December 1862. Er sehrieb zu seiner Promotion: ;A termeszeti testek lepesönkenti kifejlödeseröl. (Ueber die stufenweise Entwickelung der Naturkörper),“ Pest 1836. 278 8. 168. Michael von Erdelyi, Med. Dr. und Professor am k. k, Thierarzenei- Institut in Wien: „Anleitung zur Planzenkenntniss oder Botanik.“ Wien 1835. "2 Bände, 8. 169. Franz Höss, k. k. Professor der Forsinatur- kunde an der Forstlehranstalt zu Maria Brunn, schrieb: „Anleitung die Bäume und Sträucher Oesterreichs aus den Blättern zu erkennen. 1830. „Monographie über die Schwarzföhre.* 1831. „Abhandlung über den inneren Bau der Holzgewächse.“ - 1882. 190. 8. Csiky von Okland ans Siebenbürgen, 'Med, Dr. : „Diss, inaug. de Spilanthe oleracea. Pest 1836.“ 44 S 1Taf 8 171. Georg Schneider, Priester der Fünfkirchner Diöcese und Professor daselbst, schieb: . „Historia generalis naturalis.“ %. Auf. Fünfkirchen 1836. "1868. 8, 2. Aufl. ib. 1839. 1288. 8. 172%. Josef von Dorner, geboren in Raab 1810, ab- solrirte anch dort die Humaniora; Philosophie (Ober- und 598 Unterprima) beendigie er in Oedenburg, von 1824 — 1827 war er Practikant in Kochmeister’s Apotheke und conditionirte damn in Pest und Presburg; 1830— 31 war er an der Wiener Universität, bis 1836 conditionirte er in verschiedenen Apo- theken und machte grössere Reisen dnrch Ungarn, Oesterreich und Dentschland. Den Banat bereiste er 1835. Von 1836 — 1840 war er Apotheken-Eigenthümer in Presburg. 1840 trat er in Staatsdienste bei dem königl. ungar. Statthaltereirathe in Ofen, 1848 wurde er in das königl, angar. Gultusministe- rium übernommen ; 1853 erhielt er die Ernennung jzum Pro- fessor der Naturgeschichte am evang. Lycenm in Szarvas, seit 1860 bekleidete er dieselbe Stelle an der gleichnamigen Anstalt in Pest, 1858 wurde er correspondirendes Mitglied der ungar. Akademie. Dorner’s Arbeiten sollen weiter, unten erwähnt werden, doch glaube ich hier noch einige Notizen einschalten zu müssen, die der Nachwelt nicht unerwünscht sein werden. Im Jahre 1846 forderte er Henffel zur Theil- nahme an der Herausgabe einer Flora hungarica auf; die be- treffende Stelle in seinem Briefe lautet wie folgt: „Vor Allem mass ich Ihnen, lieber Freund, sagen, er- schreeken Sie nicht über mein Vorhaben, denn es ist dies niebis Geringeres, als die Bearbeitung und Heraus- gabe einer Flora von Ungarn. — Sie werden darauf antworten, dass wir hierzu.noch lange nicht das nöthige Ma- terial beisammen haben, mehrere Theile unseres Vaterlandes noch nicht gehörig durchforscht sind u. dergl. mehr, Aber ich bitte Sie zu bedenken, wo wäre hei solchen Gedanken ein Ende abzusehen, wir wollen ja nur das geben, was sich bis jetzt geben lässt, und dabei unseren Nachkommen auch noch was überlassen. In den Naturwissenschaften giebt «s ja kein Stillstehen, und auch wir wollen das für uns in An- spruch nehmen, was Neilreich in der Vorrede zu seiner 599 soeben erschienenen Flora von Wien sagt, denn wenn wir auch Manches anders auflassen und Vieles überschen werden, dies Niemanden befremden mag, der weiss, wie rasch die An- sichten im Gebiete der Naturwissenschaften wechseln und wie der Tag den Tag belehrt. Man müsste alles Studiren und Arbeiten aufgeben, wollte man durchaus nur Unverbesserliches leisten! Zudem ist die Herausgabe einer ungarischen Flora auch nicht das Werk eines Tages; bis wir zur eigentlichen Herausgabe kommen, kann noch Manches geschehen, aber nur müssen wir erastlich an die Arbeit gehen, so lange. der Tag noch unser ist, und dieses Ziel verfolgen. Wir geben eine „Flora hungariea, partiumque adnexarum “* heraus unter der Firma Heuffel und Dorner. Da das dem Museum ein- verleibte Herbar Sadier’s und die übrigen Schätze dieser Nationalsammlinng ein grosses Material bieten, die Bibliothek auch so manche kosibare Werke enthält, Sadler zudem auch Vieles weiss und gesehen, die gedachten Sammlungen aber unter seiner Obhut stehen, so, denke ich, wäre seine Mitwirkung sehr nöthig, and wir nehmen seine Firma mit dazu und bilden ein Triumvirat, Sollte unser Material hier uud da nicht ganz ausreichen, so wird Freund Fenzl uns gerne beistehen und uns Alles geben, was wir branchen. Ich weiss, Sie haben Vieles bereits fertig, das nur einer Revision be- darf. Auch ich habe mehrere Genera seit lange her bearbei- tet, dies Alles würden wir uns gegenseitig mittheilen, um uns darüber zu vereinen und zu verständigen. Wir würden das Ganze nach dem uatürlichen Systeme geben und ung etwa an das Endlicher'sche System halten? Seine Genera plantarım zur Norm nehmen, ohne uns darum buchstäblich an dasselbe zu halten. Schreiben Sie mir hierüber recht bald, lieber Freund, aber das sage ich Ihnen, schlagen Sie den Antrag nicht aus, denn Sie würden mich unendlich betrüben. Wir 6060 würden mit den Glumaceen anfangen und so weiter gehen; da wäre fast schon Alles fertig, da Sadler seit Jahren.an einer Agrostographie arbeitet und Ihre Carirologie auch fer- ig ist, Wenn wir einig sind, so sende ich Ihnen ein Muster, wie ungefähr die Arbeit eingerichtet werden soll, um Ihre Ansicht darüber einzuholen,“ In einem etwas später geschriebenen Briefe steht noch Folgendes ; „Sadler wünscht, dass zum Gebiete unserer Flora Dal- matien und Siebenbürgen hinzugezogen werde, nur wird es uns in,Betreff der Arbeit mit der leiztern Provinz schlimmer geben, als mit der erstern, da Dalmatieu so zu sagen ganz ausgebentet ist, während in Bezug auf Siebenbürgen noch Vieles noththut! Die Diagnosen der Arten geben wir im Linne- schen Geiste, d. h, wir führen bloss die Characteres essen- siales an, auf die Weise, dass wir die bei einerAri charaeie- risirten Theile und deren, Verhältnisse durch alle Arten eines Genus oder einer Untergattung anführen, so ungefähr, wie Koch gethan. Um aber das Buch namentlich für den An- fänger, dem ein solches Haudbuch der ungarischen Flora am meisten noththut, brauchbarer zu machen, werden wir ausser der Arten-Diagnose ganz kurze, aber bezeichnende und die Eigenthümlichkeiten einer jeden Ari hervorhehende Beschrei- bungen geben, wie z. B. Neilreich in seiner vortrefflichen Flora von Wien, Was die Citate anbelangt, so ist 'auch Sadler mit mir der Meinung, dass wir alle unsere Autoren, die über ungarische Pflanzen geschrieben, zu jeder Art eiti- ren. „Wir wollen die Verdienste unserer Landsteute ehren, und es.soll in diesem Handbuche Alles niedergelegt werden, was bei uns bisher geleistet worden, sellst durch Freunde; wie z. B. Townson, Wahlenberg u. s. w.“ Doch wurde dieser Plan leider zu niehte, denn Sadler } y ! 661 starb bald darauf, Heuffel zog sich immer mehr und mehr zurück und Dorner wollte die Sache nicht allein beginnen. Seit dieser Zeit bis zu seiner Ernennung als Professor in Szarvas beschäftigte er sich ausschliesslich mit Pflanzen - Anatomie und Physiologie; die königl. naturwissenschaftliche Gesellschaft in Pest wurde damals durch manchen angeneh- men Vortrag erfreut. — Heute, da Dorner, der einzige von dem alten Verbande, noch da ist, und jetzt wieder sich etwas mehr mit dem morphologischen und systematischen Stadium beschäftigt, glaube ich die Hoffnung aussprechen zu dürfen, dass er auch das ausserungarische Pnblikum mit einigen Ar- beiten überraschen werde. — Was seine Thätigkeit als Pflan- zen-Anatom und Physiolog betrifft, so glaube ich wird die “NachweltDorner als den ersten ausehen, welcher diese Diseiplinen durch Wort und That nach Un- sarn verpflanzte, Dorner?’s theils gedruckte, theils in der königl. ungar. Gesellsch. f, Naturw. vorgelegte Arbeiten sind folgende: „Das Banat in topographisch- naturbistorischer Beziehung.“ . Presburg 1839. XII. 245 8. 8. „Az elödi nörenyekröl. (Ueber Schmarotzerplanzen).“ - 1851. „A fünyügnemüek honetani visszonyairdl, (Die anatomi- schen Verhältnisse der Cuseuten).“ 1852. " „Az amylumroi bone ds eleitani ismerletes. (Vom Amy- “ Ium in anatomisch - physiologischer Bezichung).“ 1853, Sind drei Vorträge gehalten in den Sitzungen der kgl. ungar, Gesellsch. & Naturw. „Die Traubenkrankheit nach den neuesten Erfahrungen und Ergebnissen. Pest 1859.“ 488. 8. Zwei Aufsätze botanischen Inhalts im U. M. M. 602 „A termeszettudomänyok sindiumärol, (Ueber das Studium ‚der Naturwissenschaflen.)“ Im Szarvaser Gymnalsial- Pro- gramm. 1854. p. V. „A phanerogamok termökenyftise &s az emhryo kepzö- dese. (Die Befruchtung der Phanerogamen und die Bildung des Embryo.)“ Ib. 1855. Der Verfasser stimmt mit Schleiden überein; die he- treffenden Präparate zeigte er in der königl. ung. Gesellsch. f. Naturw. vor; er untersuchte Cochlearia officinalis zwei Jahre laug, „A enkorrol es kemenyftäröl, (Ueber Zucker und Stärke- mehl,)“ Ib, 1859. „A goresö törıenelmenek &s alkalmazäsanak väzlata, (Die . Geschichte und Anwendung des Mikroskops in ihren Grund- zügen.)* In M. ak. ert. I. p. 20. „Pesimegye viränya összehasonlftva Also Ausztria vird- nyäval. (Die Flora des Pester Comitats verglichen mit der von Niederösterreich.‘ Pest, Gymnasial-Programm. 1862. „Budapest tölgyei. Adalek a tölgyek historiäjähez. (Die Eichen von Pest-Ofen, Ein Beitrag zur Geschichte der Eichen.)'‘ Ak, ert. IV. p. 100. „A magyar viräny Ouscutäi. (Die Coseuten der ungari- sehen Flora.)* Inm. 0. ds & v. IX. n. m. p. 290. 173. Carl Maximilian von Nendtwich ®), 1811 zu Fünfkirchen geboren, promovirte im Januar 1836 zum Dr. med, an der Pesther Universität, wurde daselbst bald Assi- stent bei den Professoren der Botanik und Chemie, beschäf- tigte sich mit Naturwissenschaften im Allgemeinen, doch ins- besondere mit Chemie, welches Fach er auch gegenwärtig am DD. 603 königl, Josephspolitechnienmn als 0. ö, Professor lehri. 1848 tradirte er Chemie auch an der Landesuniversität, 1847 wurde er correspondirendes, 1358 wirkliches Mitglied der ungari- schen Akademie der Wissenschaften, „Dissertatio inauguralis historico- natnralis exhibens enu- merationem plantarum in territorio Oninqueecelesiensi sponte ‚erescentium, praemisso (raetatı generali de natura geo- gnostiea montinm, deque situ elimate et vegetalione ejus- dem regionis quam conscripsit C, M. N. Bndae 1836.“ I Taf. 8 Enthält grösstentheils die Beobachtungen seines Vaters, die Diagnosen und Abbildungen von Ophrys bicornis Sadl. und Doronicum Nendtwichii Sadl. „A növenyek es ällatok täpläläsa Es növeserdl. (Vom Wachs- thume und der Ernährung der Thiere and Pflanzen.)“ M. ak, ert. 1854. p. 517, „Termeszeitudomänyi levelek. ( Naturwissenschaftliche Briefe.)y« „A termeszeitudomänyok studiumärol. (Ueber das Stadiam der Naturwissenschaften.)“ Beide im Uj Magyar Muzenm, (Nenes ung. Musenm.) 174 Karl Ludwig Sigmund, Med. Dr., Professor der Siphilidologie an der wiener Universität und Balneolog: „Füreds Mineralquellen und der Plattensee,“ Pest 1837. 8. Enthält von 8, 45 an Schilderangen der botanischen Ver- hältnisse, welche sehr die Spuren von Sadler’s Mitwirkung tragen. 175. Karl Ludwig Zsigray, Du med.: „Ennmeratio Centaurearam Hungariae etc, Diss. inang. Pest 1838. 138, & ‘Enthält Diagnosen, aber keine Standorte; unbedentend. 604 176. Karl Jelenffy, Dr. med., Physikus des Szät- märer Comitats: " „Orvosi ertekezes a Jdohänyrol, (Medieinische Abhandlung vom Taback).“ Inangural-Dissertation, Ofen 1838. 528. 8. 177. Joannes Takäcs, Hungarıs Zala- Egerszegien- sis, Dr. med.: „Diss. inaug. de plantis venenatis phanerogamis Hungariae. Vindobonae 1839. 238. 8, 178. Matthias von Tarsotzky, beeideter Landes- advocat, Med. Dr., Physikus in Hatzfeld im Torontaler Co- mitat: _ „Az öszporhonukrol, (Ueber die Compositen). Diss. inaug.‘* Ofen 1839. VOI u. 328. 8, 179. Carolns Poläk, Hungarus Sabariensis Com. Oastriferrei, Med. Dr.: „Berensio plantarum phanerogamarım in Comitatu Castri- ferrei Hangariae hucusgne juventarum, Diss. inang.“ Ofen 1839, 208. 8 . Ueber diese Dissertationen vergl, meine Beiträge zur Bo- tanik in Ungarn. Oesterr, hot. Ztg. 1861. 6%. Die Dissertationen von Gresz, Czompo, Feuereg- ger, Jankovesich, Mdszäros und Hoffer wurden unter Sadler's Arbeiten angeführt, wohin vielleicht auch einige der eben erwähnten gehören, doch lässt sich das nicht fest- stellen. , Einen wichtigen Abschnitt in der Entwickelung des wis- senschaftlichen Lebens in Ungarn wollten die Naturforscher- Versammlungen bezwecken, und da in diesen auch Leistungen anf dem Felde der Botanik verireten sind, so verdienen sie hier erwähnt zu werden. Der königt, Rath und Universitäts- professor Franz Bene liess 1841 eine Einladung au sämmt- 605 liche Aerzte and Naturforscher Ungarns zu eier Zusammen- kunft in Pest ergehen, um dort die jährliche Versammlung in einer der vorzüglicheren Städte Ungarns zu beschliessen, wie dies die dentschen Aerzte und Naturforscher auf Anregung Oken’s schon früher gethan. 286 Aerzte und Naturforscher folgten diesem Rufe, es wurde beschlossen, sich alljährlich einmal zu versammeln, nur dieses Jahr noch einmal und wie- dor in Pest, — Die Aufgabe ist beiläufig dieselbe,' wie die der deutschen Versammlungen. Diese Versammlungen fanden bis 1848 alljährlich statt, und zwar die 1. und 2, Versamm- lung iu Pest, die 3. in Neusohl, die 4. iu Temesvär, die 5: in Klausenburg, die 6. in Fünfkirchen, die 9. in Eperjes- Kaschau, die 8. in Oedenburg. im Jahre 1863 wurden diese Versammlungen auf eifrigste Verwendung des Akademie-Prä- sidenten Freiherrn von Eötvös gestaltet, und wurde die 9. in, Pest, die 10. in Maros- Väsärhely abgehalten, die fi. Ver- sammlung wird in Presburg sein Die Versammlung ver- ößentlichte über jede Zusammenkunft ihre Arbeiten unter dem Titel: „Magyar oroosok ds termeszetrizsgälok nagysyülese- nek törtenetei 63 munkälntai.“ (Geschichte und Arheiten der Versammlung ung. Aerzie and Naturforscher), die wir abge- kürzt M. 0. &, v. m. citiren. Bei der ersten Versammlung der ung. Aerzte und Natur- forecher regte Paul von Bugät die Gründung einer natır- wissenschaftlichen Gesellschaft in Ungarn an; dieselbe con- stituirte sich schon Mitte 1841, wählte Paul von Bugät zum Präses, August von Kubinyi zum Vicepräses, Peter von Vajda und Dr. A, S, von Koväcs zu Sekretären. Schon 1842 erklärte Se. k. k. Hoheit Erzherzog Ste- phan, nachheriger Palatin von Ungarn, der nnermüdliche Mineralog und Geoguost, sich bereit, die ihm angetragene Würde eines Proteciors anzunehmen,. und.hoh nicht :unbeden- 606 tend den Glanz der Gesellschaft, indem er die Diplome ans dieser Zeit mit seinem Namen zierte, sein Name wird in der Geschiehte der Naturwissenschaften in Ungarn unvergänglich sein. Und gewiss ehrte die L. C. A. d, N. nur das Wirken des Mineralogen und Geognosten, als sie den Erzherzog in die Reihe ihrer Mitglieder aufnahm, Der Sitz der königl. ungarischen Gesellschaft für Nater- wissenschaften ist Pest; im Präsidium sind Paul von Bugät und Professor Carl von Thann, Sekretäre: Prof, Arnim Vesz und Dr. Georg Schmidt, Der Titel der Gesell- schaftsschriften ist: „A magy. kir. termdszeitudomänyi tär- sulat evkönyvei (Jahrbücher der königl. ungar. naturwissen- schaftl. Geseilschaft)“*, später: „M. K. termeszeti. tärs, köz- lönye (Mittheilungen d, k. ung. naturw. Gesellsch.).“ 180. Josef von Gerenday, Dr. med., 1814 zu Dön- söd im Pester Comitat geboren, war Anfangs Assistent bei den Cathedern der Chemie und Botanik; nach Sadler’s Tode erhielt er die Professur der Botanik und die Direction des botanischen Gartens an der k. uugar. Universität; ausser einer Uebersetzung von Pokorny’s Botanik, einigen Beiträgen in Reichenbach’s Iconographie und einer ungarischen Botanik, die im Manuseript sein soll, ist mir von seiner botanischen Thätigkeit nichts bekannt, denn sein Wirken im botanischen Garten hinterliess keine Spuren und seine Zoologie kann hier nicht angeführt werden. Gerenday "siarb nach einem zu- frieden vollbrachten Leben am 8, April 1862. 181. Josef Clementi!), Med. Dr., damals Adjunet der botanischen Lehrkanzel in Padua, zuletzt Professor in Turin, besuchte 1840 die interossanteren Gegenden Dal- matiens. 1) Petter, zool. bot, Ges. . c. p. 20. 667 182. Richard Chandler Alexander Priort) ans London blieb drei Monate im hotanischen Interesse in Dal- matien, 183. Inlins Koväts von Sz. Lelek 2), geboren 1815 in Ofen, wo sich seine Eltern damals zufälligerweise aufhielten, ging bald mit denselben nach Marosväsärhely zurück, woselbst er auch die Gymnasialstndien absolvirte; Philosophie hörte er in Pest, die Rechte begann er in Klan- senburg, jdoch verliess er diese Laufbahn nach dem Tode seines Vaters, ging 1835 nach Wien, wo er bis 1850 blieb und daselbst seine „Flora exsiccala vindohonensis“ und „Plan- tae rar. imp. Anstriae“ herausgab; dadurch brachte er viele Tausende von Pflanzen in Verkehr. 1842 gab er mit Bras- sai gemeinschaftlich Subseriptionshogen für eine Flora hun- garica in ungarischer Sprache heraus, die aber leider so we- "nig Unterstützung gefunden haben soll, dass sie nicht erscheinen konnte, Der Titel der Arheit wäre folgender gewesen: „Magyar növenyisme vagy a, magyar- es erdelyrszägi nö- venyek rendszeres nevei meghatärozäsära vezelö ülmntätäs. (Ungarische Pflanzenkenntniss, oder Wegweiser zur syste- matischen Bestimmung der ungarischen und siebenbürgischen Pflanzen).“ Die Terminologie, Physiologie, Anatomie und Geographie hätte Brassai, den systematischen Theil, weicher sämmt- liche in Ungarn, Croatien, Slavonien und Siebenbürgen wild- wachsende oder im Grossen eultivirte Pflanzen enthalten sollte, Koväts ausgearbeitet. Da aber Koväts einmal 100 Du- vaten als Auszeichnung für dieses Werk erhalten, hätte er wenigstens die Subseriplionsgelder zurückzahlen können. 1) Petter, 2001. bot, Ges. I. c. p.20. 2) Jelenkos (Gegenwart). Fortsetzung von U. i. t. 608 Koväts bereiste Ungarn in beinahe allen seinen Theilen. 1850 wurde er Custos am Nationalmuseum in Pest, 1858 eorrespondirendes Mitglied der ungar. Akademie. Seit 1860 supplirie er die Zoologie an der königl. ungar. Universität, 186% Botanik und Mineralogie. Endlich "wurde er am 22, März 1863 zum o. ö. Professor der Botanik und Director des bo- tanischen Gariens ernannt, doch das Schicksal wollte es, dass er, von einer Krankheit erfasst, noch bis zum heutigen Tage nicht den Eid ablegen konnte und also eigentlich sein Lehr- stuhl wieder unbesetzt ist. — Mit Unterstützung von Pater Albach, Jemelka, Dr. Hähnel, Fiedler und Uhl stellte er für die in Oedenburg versammelten Naturforscher das Verzeichuiss der um Oedenhurg vorkommenden (1200) Phanerogamen zusammen. Diese Arbeit erschien aber nicht. „Die fossile Flora von Tällya und Erdöhenye“, mit 1 Karte und 8 Tafeln im ersten Hefte der von Koväts redigirien Arbeiten der ungar. geologischen Gesellschaft. “ Seine in der kgl. ung, Gesellschaft für Natnxwissenschaf- ten gehaltenen Vorträge sind: „A marmarosi havasok növenyzeteröl. (Ucher die Flora der Marmaroser Alpen).“ 1854. „A Nendtwich ältal Esszak Amerikäbol hozett növenyekröl &s összehasonlitölag Az itteni Rorärdl. (Ueber die von Nendt- wich ans Nordamerika gebrachten Pflanzen und vergleichs- weise über die hiesige (Pest-Ofener?!) Flora)“ 1850. „Ai, n. muzeumban kepviselt magyar florärdl ds annak felälittäsärdl. (Ueber die im ung. Nationalmuseum repräsen- firte ungarische Flora und deren Aufstellung).“ 1856. „Albachröl mint fürdszröl ds annak a muzeumba jött növenygyüjtemenyeröl. (Ueber Stanislaus Albach und. des- sen dem Musenm übergebene Pfanzensammlungen).‘ 609 Pater Stanislans Albach starb am 12. November 1853 in Eisenstadt, er war ein sehr gründlicher Botaniker, bei- nahe jeder von seinen in das Nationalmuseum gelangten Pflan- zen liegen die Analysen bei. - Ausserdem befindet sich noch in Dr. Carl Tormay’s me- dieinischer Topographie der Stadt Pest-Ofen ein kleiner bo- tanischer Aufsatz von Koväts; er handelt von den Zahlen- verhältnissen, von den zeitlichen und räumlichen Verhältnissen der Pester Flora, und vergleicht dieselbe mit der Flora von Ofen und Wien. 184. Josef Panfic, geboren A814 in Bribir, nächs Nerine, kroatisches Litorale, studirte zuerst anf dem Gymna- sinw in Fiume, dann Philosophie in Agram, Mediein in Pest, promovirte 184% ebendaselbst zum Dr, med., ging 1843 nach Russberg im Banate, wo er bis 1845 blieb; 1845 und 46 verglich er seine Sammlungen und hörte Endlicher’s Vor- träge in Wien. 1846 verliess er Ungarn und ging nach Ser- bien, wo er zuersi im Jagodinaer, dann im Kragujevatzer Kreise Kreisphysikus wurde, seit 1853 wirkt er als Professor der Naturgeschichte und Agronomie am fürstl. serbischen Ly- ceum in Belgrad und ist Mitglied der serbischen gelehrien Gesellschaft. Ungarn verdankt ihm manche kleinere Ent- deckungen, während er Serbien mit einer Flora beschenkte; seine Arbeiten sind: "„Taxilogia botanica.“ Diss. inang, Pest 184%. Vu. 228. & „Verzeichniss der in Serbien wildwachsenden Phanerogamen, nebst den Diagnosen einiger nenen Arten.“ (Separatabdruck ‘aus den Verhandlungen der k. k. zoologisch - botanischen Gesellschaft in Wien. VI. p. 475.) „Flora der Serpentinberge Mittel-Serbiens.“ I. IX. P 189, 88 Bd. 55 Hein, 89 610 „Zur Moosflora des nordöstlichen Banates.“ Ib. XI. p. 98, Mit Visiani gemeinschaftlich die oben angeführten Ar- beiten, . „Zivi pesak u Srbiji i bile sto na inemu raste, (Arena mobilis in Serbia ejusgue Flora).* Separat-Abdruck aus dem XVi. Bande des Glasnik, Schriften der serbischen ge- lehrien Gesellschaft, Belgrad 1863. p.37. 8. ist mit eyrillischen Leitern serbisch geschrieben, vergl. Bot. Zeitg. XXH. p. 204. 185, JoseiOalasanz Schlosser, geb.am %5.Jan. 1808 zu Heinrichswald in Mähren, promovirte 1836 in Padua zum Dr. sned,, kam später nach Croatien, dessen Flora er Hleissig beobach- tete; er war zuerst Physikus des Kreutzer, dann des Agramer Comitais, seit 1864 ist er k, Statthalterei- Bath und Proto- medieus des dreieinigen Königreichs. Seine botanische Thä- tigkeit begaun er mit seiner Inaugural -Dissertation (de Papi- lionaeeis Germaniae); seine Arbeiten über Croatien sind: „Vorarbeiten zu einer Flora von Croatien,“ Üesterr. bot. Zeitg. U. p. 281. 289. 297. 305. 314. 321. „Beiseflora aus Süd-Croatien.“ Ib, IL. p. 322. 328. 8337. 815. 358. 361. 369. 377. 385. 395. 401. VE. 246. 254, 263. 270. 279. Mit Farkas-Vukotinovie gemeinschaftlich. „Natsrhistorische Wanderungen durch einige Gogenden Nord-Croatiens im Jahre 1853.« Ih. IV. 107. 184. 128 131. 137. 145, „Syllabus forae eroatiecae.* Agram 1857. 12. Ausserdem sind mehrere Oorrespondenzen in der Oestert. hot, Zeitg., welche hotanische Notizen euthalten. 186. August von Kubinyi, Majoraisherr von Felsö- Kubin nnd Nagy-Olaszi, ist mehr ein Freund der Natur- sl wissenschaften und hauptsächlich einer ihrer officiellen Ver- treter in Ungarn; er wnrde 1799 zu Videfalva im Neograder Comitat geboren, war lange Beamter seines Comitais; 1843 wurde er Direrior des Nationalmusenms nnd Ehrenmitglied der ungarischen Akademie, 1845 königl. Rath, noch später wirk- licher k. k, Kämmerer; er ist Inhaber vieler hohen Orden und gegenwärtig Direetor der ungarischen geologischen Ge- sellschaft und Präses des archäologischen Comit®'s der unga- tischen Akademie. Er schrieb: „Kiränduläs Pokorellärol a Kirälyhägora Julius 184n 1842. (Excorsion von Pokorella auf die Kralova Hola am 28. Juli 1842)“ Am. o.dst. vw. Il. n. gy. m. (In den Arbeiten der. IH. Versammlung der ungarischen Aerzte u. Naturfor- seher). 1848. „Magyarorszägi merges növenyek. (Ungarische Gift- pflanzen)“ 1842, 84 S. u. 30 Taf, 8vo, Dieser Arbeit 'war die von Kolbänyi zu Grunde gelegt. 187. Josef Balogh, Dr. med. und Physikus von Klein- kumanien, concurrirte auf einen Preis der ungarischen Aka- demie, den er auch gewann. Die Arbeit heisst: . „Magyarorszägi szfkes videkek termeszeitudomänyi tekin- ‚teiben. (Die Soda-Gegenden Ungarns in naturhistorischer Beziehung). Ofen 1840. 8. ist von ganz unbedeutendem Werthe, der botanische Theil verräth nicht viel Sachkenntniss. ‘188. Dr. Wilhelm Ebel, damals Privatdocent an der Universität in Königsberg, schrieb: . „Zwölf Tage auf Montenegro.“ Erstes Heft. Reisebericht, j Königsherg 1842. 8. Zweites Heft. Botanische Bemerkun- gen. Nebst 4 Tafeln Abbildungen nnd einem „Blenchus plantaram dalmaticaram.“ Königsb. 1844. 39° 612 189. Otto Sendiner, Dr., zuletzt Professor in Mün- ehen, gestorben den 21. April 1859, 46 Jahre alt, war auch mehrere Male in Dalmatien. Er schrieb: „Beobachtungen über die klimatische Verbreitung der Laub- moose durch das österreichische Küstenland und Dalmatien.“ Flora 1848. p. 189. 210. 229. „Enumeratio plantaram in itinere Sendineriano in Bosnia lectaram, cum definitionibus novarım specierum et adım- hrationibus obsenrarum varietalnmgae seripserunt Kummer ei Sendiner. Seetio serunda.“ Flora 1849. p. 753. Enthält auch Diagnosen neuer ungarischer Species. 190. Adolf Scheele, Pastor zu Heersum bei Hildes- heim, gestorben am 6. September 1864, schrieb anch über dalmatiner Pflanzen, 191. Georg Carl von Rumy ), geb. 1780 in Igl6, Zipser Comitat, sturirte in seiner Vaterstadt, dan in Kesmark, Debreein und Göttingen; seit 1803 lehrte er zum Theil und versah auch kleinere Pfarren; 1816 wurde er an Stelle Wolny’s Director am g. u. u. Lyceum in Karlowitz; 1821 ging er als Suhreetor nach Presburg, vom Prinas Rudnay unterstützt, trat er zum Catholieismus über, hielt sich als Privatlehrer bis 1828 in Wien auf, in welchem Jahre er in Gran zum Professor der vaterländischen Gesetze ernannt wur- de, neben welcher Stelle er auch noch das Amt eines Biblio- theks-Adjuneten der Primatialbibliothek bekleidete; er starh 1847. Rumy gehört zu den verständigsten Männern seiner Zeit, und es ist vielleicht kein Fach, über welches er nicht geschrieben hätte, auch einige hotanische Artikel baben ihn zu ihrem Verfasser: 1) Dan. I. c. i, 2.395, 613 „Ueber Dentaria.“ Isis 1834. „Szerem eghajlata Slavoniäban. (Das Klima des Comitats Syrwien in Slavonien).“ In mo. dest v. In. gy m (Arbeiten der I. Versammlung unngar. Aerzte und Natur- forscher p. 50.) „Jegyzeke azon festönövenyeknek melyek Magyarorsz- ägban, Szlavoniäban, Horvätorszägban es Erdelyorszäg- ban talältatnak. (Verzeichniss der in Ungarn, Slavonien, Croatien und Siebenbürgen vorkommenden, Farbstoffe ent- haltenden Pflanzen.) In m. 0. es t. v. V. n.gy. m. p. 320. Ausserdem befindet sich von diesem Verfasser eine bis- her völlig unbeachtete Flora der Zips (im Manuseript) in der Bibliothek der k. ungarischen Gesellschaft für Naturwissen- schaften, die ich leider bis jetzt nur sehr oberflächlich be- sichtigen konnte. -- Im Allgemeinen sollte Alles von noch so untergeordneter Bedentung veröffentlicht werden, wenn es nur nicht voll von Unglanbwürdigkeiten ist, wie mancher Auf- satz in den Arbeiten der ungarischen Aerzte und Naturfor- scher, die ich deshalb auch hier ansliess, da solche Sachen, wenn man echte Beweise ihrer Unrichtigkeit hat, der Ver- gessenheit überlassen bleiben müssen. 19%. Josef von Török !), geboren 1818 zu Also Yärad im Barser Comitat, hörte seit 1836 Mediein zu Pest, promovirte 1842, besuchte die Universitäten Wien, Berlin, Paris und London, war nach seiner Rückkehr bis 1847 Arzt in Pest, dann an Stelle Ossesy’s Professor in Debreein. 1843 wurde er correspondirendes, 1858 wirkliches Mitglied der ungarischen Akademie. Unter seinen vielen, ofi vorzüg- lichen Arbeiten beziehen sich auch anf Botanik: N) Dan. ı.c. 1. p.391. 614 „Magyarorszäg közgazdasägilag nevezeles termekeiröl. (Veher die in ökonomischer Beziehung wichtigen Natur- prodncte Ungarıs).“ Ofen 1844, 8. Diese Schrift wurde von der ungarischen Akademie mit einem Preise ausgezeichnet; die botanische Abhandlung ver- räth eine ziemlich grosse Oberfächlichkeit. Die wirklichen Mitglieder der Akademie, Baläzshäzy, Bugät und Fri- väldszky, welche sich damals leider nicht mehr mit Bota- nik beschäftigten, waren Preisrichter dieser Arbeit. Als Professor in Dehreein hielt Török folgende Antritis- rede: „A termeszetindomänyok elhanyagaläsänak käros kövelkez- menyei hazänkra nezve. (Die schädlichen Folgen der Ver- nachlässigung der Naturwissenschaften in Ungars).“ De- brecin 1848. 208, &. 1938. Gabriel von Dolleschall, Med. Dr., aus Lo- sonez im Neograder Comitat, schrieb: Physiologia plantarum unter folgendem Titel : „A növenyek eleitana.“ Pest 1840. 408. & Dies ist eine Inaugural-Dissertation ohne Bedeutung. 194. Daniel von Szontagh, geboren am 3. Januar 1809 zu Zäszkal im Arvaer Comitat, ıgegenwärlig königl. Rath und Beisitzer der Distriets- Tafel diesseits der Donau zu Tirpau, schrieb: „Ärva megye ds szomszedsägänäk viränya.“ (Mss.) (Flora des Arvaer Comitates und der Nachharschafl.) 195. Adalbert Stanislaus Hyciek, Polonus Bisz- ira- Vadoviciensis schrieb au seiner Promotion als Dr. mei.: „Diss. inaug. sistens systematiem botanivam.“ Pest 1842. 168. 8. ne EEE a Fa 615 196. Willbrandt: „Blenchus plantarum hungaricarum.“ A, 184%, Mannscript No, 3032 des Nationalmuseums. 197. Sigismundi Betik: " „Elenchus florae hungar. inf.“ Manuseript No. 3066 des Nationalmuseums. „Blenchus plantarım Hangariae inf, A. 1832/38 Wwotarum.“ 1843, Mannseript No. 3076 des Nationalmusenms. 198. Bernhard Müller, Dr, phil. und Apotheker zum Salvator in Pest: „Blenchus plantaram in Comitatus Gömöriensis territorio Muränyensi observatarum.“ 1843. Manuscript No. 3081 des Nationalmuseums. „Verzeichniss der im Jahre 1835 gesammelten Marmaroser “ Pflanzen,“ Verhandl. der k. k. zool.-bot. Ges. XII. p.556. 199. Josef Peller, Dr. med,, war 1843 Assistent der Klinik für Chirurgen an der Pester Universität, er schrieb: „Magyarorszägi orvosi növenyek, (Ungarische ofheinelle Pflanzen), Pest 1843. 68 8. kl. & 00. Josef Eresei von Tegläs, Ingenienr, damals Oberforstmeister und Gerichtstafelbeisitzer des Thordaer Co- mitats, schrieb: „Hazai merges növenyek ismertriöse. (Zur Kenniniss der vaterländischen Giftpfanzen).“ Mentor 1842. p. 260. . „Nemes Thordamegye Horäja. (Die Flora des Thordaer Comitats),“ 1844. 1818. 8 . 201. Johann Landoz, Privatlehrer in Klausenburg: „Nersora a Kolozsvär környekön termö nörenyeknek me- Iyeket töbh &vi vizsgälodäsai mlän összegyüjtötl, sa magyar 616 orvosok &s termeszetvizsgälok 1844ik Evi sept. 2-kän Ko- tosvärtt tarlott nagygyülesenek bemutatott Kolosvärtt 1844. (Verzeichniss der in der Umgegend von Klausenburg vor- kommenden blühenden Pßanzen, die auf mehrjährigen Ex- eursionen gesammelt und der am 2. September 1844 zu Klausenburg tagenden Versammlung der ungar. Aerzte und Naturf, vorgezeigt wurden)‘ Klansenburg 1844. &. 188. Enthält 1147 Arten, und wurde dem botan, Museum in Wien von Janka gewidmet, Erschien zum zweiten Male umgearbeitei u. d. T.: „A Kolozsväri ds szomszedhatärokon termö növenyek nev- sora 20 Evi vizsgälodas wtän. (Verzeichniss der um Klau- senburg und dessen Umgebung vorkommenden Pflanzen nach 20jährigen Beobachtungen). In erdelyi muzeum evkönyvei. (Jahrb. d. siebenb. Museums.) IL p. 26. 202. Johann von Török, d. 2. Bedacteur des Pesti Hirnök, scheint der Verfasser nachfolgender Arbeit zu sein: „A magyar gazdäkat erdekl& legfontosb retfüvek es takar- mänyos nöyduyek rövid ismerteiese. Kiadja, a magyar gazdasägi egyesület, Negyvenöi ähräval. (Kurze Beschrei- bung der für die Oekonomen nöthigen Gräser, heransgege- ben vom ungar. landwirthschaftlichen Verein.“ Mit 45 Ta- feln. Pest 1844. 101 8. 8, 208. Michael Koväcs, Professor und Decan in Pest, sehrieb: „Növenybölosesseg azaz häromnyelsii müszotär azaz Ply- tosophia vel Botanosophia, ant Philosophia botanica seu botanica pura.' 1845, 4788. 8. 204. Michael Fuss, früher Professor und Conrestor am evangel. Gymnasium in Hermannstadt, jetzt Pfarrer, ver- dient um die Flora Siebenhürgens, schrieb: 7 „Verzeichniss derjenigen Pflanzen, welche entweder aus- schliesslich oder doch hauptsächlich in Siebenbürgen ange- iroffen werden, nebst Angabe ihres Fundortes und der wich- tigsten Synonyme.“ Archiv für siebenbürgische Landes- kunde. IE 8.348. „Alphabetische Zusammenstellung der sächsischen, unga- rischen, wallachischen und deutschen Trivialnamen in Sie- henbürgen wildwachsender oder allgemein «nltivirter Pfan- zen.“ Ib. IL p. 17%. „Berension von Erosei’s Flora des 'Thordaer Comitats.“ Ib. I. p. 238. „Ueber eine neue Hepatica.* Verh, u. Mitth. des sieben- bürg. Vereins für Naturwissenschaften. 1. p. 88. „Botanische Notiz.“ Ih. I. p. 134. „Zur Oryptogamenfora Siebeubürgens.“ Ib. V. m. 108. „Zur Flora Siebenbürgens.* Ib. V. p. 8. „Bericht über eine Reise in die nordöstlichen Karpathen Siebenbürgens.“ Ib. V. p. 98. „Bericht über den Stand der Kenntniss der Phaneroga- wmen-Flora Siebenbürgens mit dem Schlusse des Jahres 1853.“ Im Schulprogramme des Hermannstädier Gymnasiums für 1854, „Notizen zur Flora Siebenbürgens über die 1851 in der botan. Zeitg, veröffentlichten Species, mit vielen Bemerkun- gen.“ Archiv für siebenbürg. Landesk, Neue Folge, 1. p- 104. „Bericht über eine Excursion in den Gegenden von Ti- hutza bis Borszek.“ ib. p. 389, „Herbarium normale Transsilvanienm.“ Verh, u, Mitth. d. s V. £ N, XEl p. 137. “ „Zur Flora Siebenbürgens.“ Ib, XI. p. 175. XIV. p. 28. 618 Entbält die Erwiederungen auf Schur’s Berichtigungen und Nachträge zu seinem im 1859. Jahrgange abgedruckten Reiseberichte in der österr, bot. Zeitschrift 1860, jedoch auf eine für die Wissenschaft gar nicht würdige Weise geschrieben. 205. Franeisens Kramer, Hungarus Pesthiensis, "Med, Dr.: „Diss. inaug. ennmerans speeies hungaricas Ranunculi Lin- nei‘e Pest 1844. 168. 8, 206. Johann Daränyi, Med. Dr.: „A növenyek eleteröl, (Vom Leben der Pflanzen)“ Diss. inaug. Pest 1845. 288. 8. 207. Samuel Kärolyi promovirte in den vierziger Jahren zum Dr, der Mediein in Pest und schrieb zu seiner Promotion: „Elemi növenyboneztan vagya növenyek egyszerü röszei. (Elementar - Pflanzenanatomie, oder die einfachen Theile der Pflanzen)“ Pest s. a, 348, & Von sehr ıntergeordneter Bedeutung. Kärolyi starb in N, Körös 186% 8. Carolus Kiko, Med. Dr.: „Brevis adumbratio Com. Ürenchinensis euın enumeratione planfaram hie sponte erescentium,“ Diss. inaug. Pest 18485. 8, Nach der Acusserung des Prof, A. Kerner zu Inne- bruck ist diese Arbeit mit grosser Vorsicht zu benutzen. 209. Carl von Sternhoim, Br. med., uachher Be- ‚zirksarzt in Siebenbürgen: „Uebersicht der Flora Siebeubürgens. Diss. inaug.“. Wien 1846. 8. Dr BE RG 619 210, Georg Streim, Med. Dr. und Oberphysikus des Sirmier Comitats zu Vukovär, ein Reissiger Sammler und Freund Heuffel’s, schrieb: „BRellexiones oeconomirae circa Xanthium spinosum.“ In m. 0.68 6. v.IV.n.gy. m. p.75. 219. Johann Soltesz, geboren am 2. Novbr. 1809 zu Csät im Borsoder Comitat, wurde 1834 Med. Dr., bald darauf Professor in Säros Patak, schrieb gegen 6 Naiurge- schichten und überseizie Pokorny’s Botanik ins Ungarische. 212. Emerioh von Szenczy, geboren 1798 in Szom- bathely, trat 1814 in den Prämonstratenser-Orden und wurde Superior, lehrte an verschiedenen Gymnasien, war zuletzt Gymnasial-Director zu Stein am Auger und Propst von Csorna; er übersetzte mehrere pflanzengeographische Skizzen, die sich aber nicht auf Ungarn beziehen, schrieb mit Wierzbicki - und Honiter die Flora von Keszthely, gab Beiträge zu Rei- ehenbach’s Iconographie und starb in seinem Geburtorte 1860. 2413. Johann Ferdinand Schur wurde 1799 zu Kö- uigeberg in Pr. geboren, studirte an den Universitäten Kö- nigsberg, Berlin und Jena, promovirte 1884 in Berlin zum Dr. phil. 1845 kam er nach Siebenbürgen und war bis 185% in Hermannstadt Director der Chemikalienfabrik; auf seine Anregung bildete sich der siebenbürgische Verein für Natur- wiesenschaften in Hermannstadt, von 1852 an war er Professor der Natargeschichte am Ober-Gymnasium und an der Real- schule in Kronstadt, 1855 verliess er Siebenbürgen und pri- valisirt seitdem in Wien. Während seiner Anwesenheit in Siebenbürgen durchforschte er dieses Land nach allen Seiten hin, wie er auch „den nachbaltigsten Impuls zu ferneren For- ‚sehungen gab.“ «Neilreich,) Seine auf Siebenbürgen be- züglichen Axheiten sind: " 620 „Andeutungen über den gegenwärtigen Zustand der Na- . turwissenschaften in Hermannstadt.“ Verh. u. Mitth, d. = VENILp5. . „Ueber eine neue Seilla,“ 1b. 1. p. 38. „Ueber eine Centurie Pilanzen, welche Hr. Alb. Bielz auf dem Kühhorn bei Rodna und auf dem Czibles bei Bisz- tritz im August 1848 sammelte.“ Ib. I. p. 101. “ „Ueber die Mepatica transsylvanica M. Fuss.“ Ib. 1. p- 113. „Verzeichnis der his jetzt in Siebenbürgen bekannt ge- " wordenen Gräser (Gramineae).“ Ib. I. p. 18%, „Ueber die siebenbürgische Pflanzengattung Seleranihus.“ 1: Hp 9. " „Alphabetisches Verzeichniss der siebenbürgischen Cype- raceen und Juncaceen‘“* Ib, II. p. 65. „Ueber die Blattstielranken - Umwandlung bei Lachyrus.“ Tb. IL p. 106. „Ueber eine neue siebenbürgische Pflanze Bulbocodium edentatum.“ 1b. I. p. 165. „Beiträge zur Kenntniss der Flora Siebenbürgens.“ Ib. I. p- 467. IL p,84. IV. 9.3. V. p. 98. „Berichtigungen und Zusätze.“ Ib. TIL p. 68. „Zur Entwickelungsgeschichte der Galtung Typha.“ Ib. 118 . Be 197. j „Verzeichniss der theils von Dr, F, Schur am 18. Nov. 1851 .in der Umgebung von Hermannstadt beobachteten, theils vom B,-Rath Daniel Ozekelius am Scholiner Berge . gesammelten Pflanzen,“ 1b, III. p. 32. „Ueber Josef v. Lerchenfeld und dessen botanischen Nachlass.“ Ib..IV. p, 88. „Sertum florae Transsylvaniae sive enumeratio systema- fica omnium plantarum, qune in ’Transsylvania sponte 621 erescunt et in usn hominum copiosius eoluntar,® Ib. IV. Anhang 1 — 94, . „Ueber Bulbocodium edentatum var. di- vel tristyla,“ Ib. V. p. 84. „Plantage Schwarzenbergiana und Centaurea Schwar- zenbergiana, zwei neue siebenbürgische Pflanzen.“ Ih. VE. 3% „Ueber Victor von Janka’s Beiträge zur Flora von Sie- _ benbürgen.“ Oesterr. hot. Zeitg. VI. p. 273. „Zur Flora von Siebenbürgen.“ 1b. Vi. p. 225. X. p. 17%. Xl. p. 20. „Beiträge zur Keuntniss der siebenbürgischen Eichen.“ Ib. VIE p.. „Die siebenbürgischen Characeen,“ Ib. VII. p. 358. „Die siebenbürgischen Equiseten.“ Ib. VIL, p. 409. „Die siebenbürgischen Koelerieen.“ Ib, VI p. 304. „Der südliche Hochgebirgszug Siebenbürgens in botanisch- geographischer Beziehung.“ Ib. VII. p. 393. „Die siebenbürgischen Farne.“ Ih. VIIL p. 133. „Die siebenbürgischen Lycopodien.“ Ih, VI, p. 68. „Öesem teteje im Csiker Stuhl im Szeklerlande in Sie. heubürgen.“ Ib. VIIL p. 18. „Eine Bxenrsion auf den Büdöshegy im östlichen Sieben- hürgen.“ Ib, VIIL p. 280. „Die Sesleriaceen Siebenbürgens.“ Verh. d. zool. -botan, Gesellseh, VL. p. 191. „Beohachtungen in der Flora von Siebenbürgen nebst Be- sehreibung neuer Pflanzenarten und Varietäten.“ Oesterr.. bot, Zeitg, IX. p.8. X, p. 70. „Auszug aus dem Berichte über ine im Aufirage Sr Durchlaucht Karl Fürsten zu Schwarzenberg vom 5. Juli bis 15. August 1858 unternommene botauische Rundreise dureh 622, Siebenbürgen von Dr, F, Schnur, auf Anordnung der k.k. siebenhürgischen Statthalterei, redigirt von Michael Fuss.“ Hermannstadi 1859. p. 143. 8. 8. „Beobachtungen in der Flora von Siebenbürgen.“ - Oest, bot. Zeitg. X. p. 177. Xl. 20. „Junous Czetzii Schur. Eine neue Form des Juneus castaneus.“ Ib. XII. p. 111. Dem fleissigen Sammler und besten Kenner der nord- östlichen Karpaten Siebenbürgens, Anton Czetz in Gancs zu Ehren, _ „Flora von Ungarn (Pulsatilla Zichyi).“ Ib, XI. p. 318. „Enumeratio Plantarım Transsilvaniae, quae sponte eresennt alque in usum oeconomicum copiosius colnniur eum Speeierum novarım Transsilvaniae varietatumque deseriptio- nibas auctore F. J, S.“ Enthält die Nachträge zu Baumgaıten’s Enumeratio, Eine verdienstrolle Arbeit, die bald ihren Verleger finden möge. 214. Ludwig von Farkas-Vukotinovid erblickte das Licht der Welt 1815 in Agram. Seine Eltern liessen ihn sehr sorgfältig erziehen; er sindirte zuAgram, dann in Gross- Kanizsa; Philosophie in Szombathely; die Rechte in Agram und Presburg. 1830 wurde er Jurassor, 1838 Vicenotar, 1841 Oberstuhlrichter in Moslavina. 1847 sollte Vukotino- vie in den ungarischen Landiag gehen. 1850 wurde er Lan- desgeriehts- Präsident im Kreutzer Comitat, doch entliess man ihn. bald wegen des Antheils an den Bewegungen seines von ihm so sehr geliebten Vaterlandes, 1855 siedelle er nach Agram über. 1861 wurde er Obergespan des Kreutzer. Co- mitats. Vukotinovic ist der Gründer des Agramer National- museums, dessen Leitung er auch in seiner gegenwärligen schwierigen und viel Zeit in Anspruch nehmenden Stellung nicht ans den Bänden liess. 623 Er durchreiste. beinahe ganz Croatien, seine naturhistori- schen Sindien machte er am Joanneum in Gratz und im Hof- inineralien- Kabinet in Wien: on „Zur Flora Croatiens,“ Sitzungsber. d. k. k. zanl.- hot. Ges. II. p. 131, f „Neue Viola.“ Ib. IV. p. 91. , . „Ein dubioses Hieraeium aus der Flora Croatiens,“ Osst. - bot. Zeitg. III. p. 118. „Noch einiges über Hieracium.“ Ib, IV: p; 100. .„Aus der Flora Croatiens.“ Ih. IV, p. 297, . „Ueber die Formen der Blätter und die Anwendung der. naturhistorischen Methode auf die Phytographie,“ Linnaea XXV. p. 895. „Die Botanik nach dem naturhistorischen Prineip.“ Agram 1855, IV. 788. KL 4 „Ueber das Lika- und Krbava-Thal in Militär-Croatien.“ Sitzungsber. der wiener Akad. d. W. math.=-nalurw. Kl XXV. p.528, „Schlossera heterophylla.““ Vest. bot. Z. VEL p. 350. „Enigegnung au Hermm Jacob Inratzka in Wien.“ (Die vorgenaunte Pfl. betreffend.) Ib. VEIL p. 66. „Hlieracia croatica in seriem natnralem disposita.“ Agram - 1858. 21$, mit 2 Abb. gr. 4. " „Eypeeoum der Flora Croatiens.“ Oest. bot. Z. X, p. 161. Mit Schlosser gemeinschaftlich die oben angeführten Ar- beiten. 215. Friedrich Hazslinszky, geboren zu Keamark am 6. Jannar 1818; studirte zuerst in seiner Vaierstadt, Bihe- torik in Debreein, Philosophie in Kesmark;.. mn diese Zeit schon beginnt seine autodidactischo Beschäftigung mit, den Na- turwissenschaften. .1838,39 war er Jurist in, Säros-Patak, 624 Von 1839 bis 1841 war er in Kesmark, wo er sich mit Phy- sik und Mineralogie befasste; nehstdem hatte er auch Bi- schoff’s botanische Terminologie durehstudirt; nebenbei war er Aushülfsprofessor, Erzieher und Theolog. Bis 1843 war er in Debrecin und beschäftigte sieh hier mit Chemie und Bo- tanik. Um diese Zeit stellte er ein idealistisches Pflanzen- system in lateinischer Sprache mit Ansichten über eine unga- rische botanische Terminologie anf, welches in der zu Te- mesyär stattgefundenen Versammlung angarischer Aerzte und Naturforscher vorgelesen wurde; alle Bemühungen des Ver- fassers, diese Arbeit zurückznerhalten, waren umsonst. 1841 bereiste er zu Fusse Ungarn von Norden bis zum adriatischen Meere zwei Monate lang; 1842 war er drei Wochen im Ar- vier Comitat. 1843 ging er nach Wien und heschäftigte sich meistens mit Physik, Chemie und Mathematik, sein Brod suchte er mit Unterriehtgeben. Botanik lehrte er auch der Gemahlin des damaligen kaiserl. Teibarztes Günther. 1846 wurde er Professor der Naturgeschichie, Physik und Mathe- matik im evang. Distrietual-Colloginm in Eperjes, 1861/6% war er Director dieser Anstalt, Die oberungarische Krypto- gamen- und Phanerogamen-Flora fand an Hazslinszky einen gewissenhaften Durehforscher, Von den Botanikern des Anslandes verdanken insbesondere Körber und. Raben- horst ihm manche werthvolle Mittheilung, 1862 wurde er eorresp. Mitglied der ungarischen Akademie. „Särosmegyeben 1846 dvi augustus közepeig talält növe- ‚nyek ndvsora Bischoff rendszere szerint, (Verzeichnis der bis Mitte August 1846 im Säroser Comitat gefundenen Pflanzen nach Bischofs System.“ In m. o. 1. v. VElLm.gy. m „Beiträge zur Kenntniss der Flora der Karpaten.“ Verh. d, k. k. zool-bot. Ges. I. p. 200. Ip. 5. MU p. 118. V. p.765. IX. p.?. X. p. 317. XIV. 169. 625 „Ueber den Standort von Carer pediformis“ . Sitzungs- ber. d. k. k. zool.- bot. Ges. H. p. 109. „Laubmoase der Eperieser Flora.“ Verh, d, Vereins f. Naturw. in Presburg. H. p. 1. \ „Excursion in die bohe Tatra“ Ib. IV. p, 79. „Die Kryoblasten der Eperieser Flora.“ Ib. IV. p. 84. V.p3 ö „Eperjes viränya zuzmei. (Die Flechten der. Eperieser Gegend.) In M. ak. közl. HH. p. 16%. „Bjszaki Magyarbon viräuya. Füveszeti kezikönyv. (Flora von Nord- Ungarn. Botanisches Handbuch.)“* Kaschan 1864. IX u. 42S i6. : '216. Ludwig Kiss, jet Schulrath in Disponibilität, schrieb :' „Növenytan kezdök szämära. (Botanik für Anfänger.) Pest 1848. IV. 1408. 12. ' 217. Karl Heinrich Emerich Koch, "geboren zu Weimar den 6. Juni 1809, Dr. med. et phil., Professor der Botanik, M. d. L. CO, A. d. N. Cogo. Lodebour, gab in der Linnaea XXI— XXIV: „Beiträge zur Flora des Orients‘ heraus, welche auch ungarische Pilanzen enthalten. 218. Karl Göoorg Theodor Kotschy?), phil, Dr., geboren den 15.April 1813 zu Ustron bei Teschen in Oesterr.- Schlesien, gegenwärtig Custos-Adjunet am k. k. botan. ‚Hof- eabinet in Wien, M. d. L. ©, A. d. N. Gogn. Ranwolf, bota- nisirte schon 1822 — 32 auf dem Riesengebirge, an den Quel- len der Weichsel und anf den Zipser Karpaten. 1833 kam er nach Wien, um Theologie zu sindiren, benutzle auch hier %) Neilreich 1. c. Br Ba, 55 Ilen, 40 626 die:Ferien zu botanischen Ausflügen, und zwar hesuchte er 1834 das Banat, 1385 Slavonien, Croatien und das Litorale.. Im December verliess er Wien und giag mit der Russegger- schen Expedition 1836 nach Aegypten und kam über Erzeram, Trapezunt und Konstantinopel am 16. Dee, 1843 wieder in Wien an. 1845 hesuchie er das Salzkammergut und Tirol, 1846 die Alpen von Kärnthen, Krain und Siebenbürgen, 1848 Obersteiermark, 1849 den Grossgloekner und Venediger, 1850 die siebenbürgischen Alpen, 185% das Pinzgau, 1853 den eilhieischen Taurus, 1855 ging er wieder nach Aegypten, von da nach Palästina und Mittel-Syrien. 1859 durchforschte er Cypern, das östliche Cilicien, Pontus, Armenien, Nord-Kur- distan, 1860 bestieg er die Alpen der Schweiz (Montblane und Monte Rosa). 1862 war er mit Prof, Unger in Oypern und allein in Nord-Syrien. Er schrieb: „Beiträge zur Kenntniss des Alpenlandes in Siebenbürgen.“ Verh, d. k, k. zoolog.-bot, Ges, IM. 57. 131. 271. Mehrere Arbeiten mit Schott gemeinschaftlich (s. diesen). 219. Heinrich Wilheim Schott, geboren zu Brünn den 7. Januar 1794, Dr. phil., Director der kaiserl. Hofgärten und Menagerien in Schönbrunn bei Wien, Mitglied der k. L.©. A, 4; N. Cogn. Vellozo. „Bin nenes europäisches Bhododendron (Rhododendron ‚nyrtifolium Schott et Kotschy).“ Schldl. u, Mohl bot. Zeitg, 1X. 47. . „Eine. neue Saxifraga Siebenbürgens. (5, Zuteo-viridis ' Sehottet Koischy).“ Ib. IX. 85. „Eine nene Gentiang aus Siebenbürgen (G. phlog:folie Schois et Kotschy).“ 1b. IX. 151. »Dianthus calizonus n. sp. und Hepatica angulosa“ Ib. IX. 192. 627 „Zwei für die Flora Oesterreichs nene Pflanzen (Oroeus veluchensis Herb. and Soilla praecor Willd.),* Ih. IX. 281. „Ein nenes Arum Oesterreichs (Lrum alpinum Schott et Kotschy).“ Ib. IX. 285. „Zwei Pflanzen aus Siebenbürgen (Karunculus carpati- cus Herbich und Pulmonaria rubra Schoit).« Ih. IX. 393. „Oesterreichische Semperviva. Oest, bot. Z. DL, 18. VII 12. 19. 28. „Ueber eine misskante Primel“ Ib. I. 267. . . „Analeeta botanica.“ Wien 1854, (Bezieht sich beinahe ganz auf Pilanzen unseres Territoriums.) 220. Eduard Albert Bielz, Coneipist bei der k. k. Finanzdireetion in Hermannstadt und Secretär des siehenbürg. Vereins für Naturwissenschaften : . „Seltene Pflanzen aus Siebenbürgen, bei einer Exenrsion nach der Höhe Vuntsäsze gesammelt.“ Verhandl. u, Mitth. des siebenbürg. Ver. für. Naturw. IH. Nr. 11 u. 12, 221.. Dr, Stephan J6o,. Professor der Botanik, der medicinischen Chemie u. s. w, an der medieinisch -chirurgischen Lehranstalt in Klausenburg und Direetor des botanischen Gar- tens daselbst, schrieb auch einige botanische Mitiheilungen: „Ueber eine nene Iris-Art“ Verhandl. u. Mitth. d. sieb. VER. U. 88 „Etwas von der Reizbarkeit der Fructificationsorgane.“ Oest, bot. Z. Vi. 113. "Einiges aus der Teratologie der Pflanzen, Ib. VI. 368. „Etwas vom Thaue.“ Ib. VIR 112. 222. Lamb, Dr. mei. in Prag, schrieb: .„Näslin fory dalmalinskea seznam rostlin podie jmen prostonäroduich, ktera lid slovanskypo brechäch adria- 40* 628 tiekeho more uziva.“ Im Casopis deskeho muzeuma 1852, 1. (Vgl. Oest. bot. Lit. für 1850 — 52.) 223. Angusi Heinrich Rudolph Grisebach, g« boren den 17. April 1814 zu Hannover, promovirte 1836 zum Dr. der Heilkunde an der Universität Göttingen und ist ge- genwärtig ord. Professor der Mediein und Botanik ehendaselbst, Mitglied d. K, L. C, d. A., cogn, Froelich. Er bereiste im Jahre 1852 Ungarn gemeinschaftlich wit Prof. Dr. Augnsı Schenk in Würzburg und schrieb darüher: . „Iter Hungaricum a. 1852 susceptum. Beiträge zur Syste- matik der ungarischen Flora“, von A. Grisebach und A. Schenk. Wiegm. Arch. für Naturg. XV. 1. 1852, 291. 224. Adalbert Grzegorzcek, Prof. u. Dr. in Tar- now, schrieb: „Besteigung der Lomnitzer Spitze. Oest. hot. Z. II. 268. „Botanischer Ausfiug in das Tatragebirge.“ Ih. DIL. 257. 268. 276. 285. V. 84. 225. Ferdinand Adolf Dieti, damals Beamter in Presburg, schrieb unter andern : „Ansäug auf den Thebner Kohel hei Presburg.“ Orst, b. Z. Bl. 180. 226. Dionys Stur, Geolog der k. k. geologischen Reichsanstalt in Wien, aus Modern, trug sowohl in geologi- scher, als auch Manches in botanischer Beziehung zur Kennt- niss Ungarns bei; unter den botanischen Arbeiten beziehen sich auf Ungarn: „Ueher den Einfluss des Bodens auf die Verbreitung der Pflanzen, als Beitrag zar Kenntniss der Flora Oesterreichs, der Geographie und Geschichte der Pflanzenwelt.“ Sitzungs- ber, d. k. Ak. de W. Bd. XX. p. 78. j 629 „Versuche einer Aufzählung der phanerogamischeu Nutz- pflanzen Oesterreichs und ihre Verbreitung.“ Wien 1857. 588. 8 „Der Rozsutec hei Terhova, östlich von Sillein im Fren- , shiner Comitat.“ Oest. b. Z, IX. 16. „Draba Kotschyi Stur, eine nene Pflanze Siebenbürgens.“ Mit 1 lith. Abb. Ih. IX. 33. „Beiträge zur Monographie des Genus Draba in den Karpaten Ungarns, Galiziens, Siebenbürgens und .des Ba- nats nördlich der Donau.“ ib. Xi. 137. 183. 209. XI. 82. 227. Gustav Reuss, Dr, med., gestorben den 12. Jan. 1861 in Gross - Röcze: „Kvetnaslovenska cili opis vsech jevnosunbnych na Slovenska divorostaneich a mnonhych zahradnik zrostlin.“ Schemnitz 1858. LXXV u. 4968. 8. Diese Arbeit enthält die Flora des slavischen Theiles von Ober- und Mittel- Ungarn, scheint aber leider zum grössten Theile nicht auf eigenen Beobachtungen zu beruhen. (Näheres darüber siehe auch Oest. hot. Z. IV. p. 408. 228. Emanuel Purkyue, Dr., Prof, an der Forst- schule in Weisswasser: „Vylet do Tater. (Ausiug in die Tatra)“ Ziva, Casopis prirodnicky (Leben, Zeitschrift für Naturw.). I. 245. 229. Ludwig Samuel Joseph David Alexander Ritter von Heufler zu Rasen nnd Perdonegg, geboren zu Innshruck am 26. August 1847, k. k. wirkl, Kämmerer und Ministerialratk im Staatsministerium in Wien, M.d.K.1, 0. A, eogu, Laichharting, besuchte 1850 Ungarn und Siebenbürgen, deren Kryptogamenflora ihm manche Bereicherung verdankt: „Drei neue Algen“ Verh. d. k. k. zool,-bot, Ges. 1.9, 630 „Speeimen florae oryptogamirae vallis Arpasch Carpat, -Transsylvaniae,“‘ Wien 1853. 668. gr. Fol, 230. Carl Brandsch, Gymnasial-Professor, gab: „Beschreibung einiger grösserer Pilzarten aus der Umge- bung von Mediasch.‘“ Programm des Mediascher Gymna- sims 1853/54. Beschreiht 48 Gatlungen mit 76. Arten. 231. Friedrich Ernst Lurtz, Professor in Kron- stadt, schrieb: „Uebersicht der Witterung zu Kroustadt, nebst einigen da- selbst gemachten Beobachtungen über periodische Erschei- nungen im "Uhier- und Pilanzenreiche.“ Mitth, d. sieben, Ver. £. Naturw. IV. 145. VI. 31. VI 6. 187. IX. 40, X. 32. 110. „Flora des Kuhhorns in Sichenbürgen.“ Beiblatt zur Kronstädter Zeitung, Januar 1854, (Oest. bot. Z. IV. 23.) 232. Anton Mihälka, Dr., Professor an der Ober- Realschule in Pest, schrieb: „Növenyland“ (Botanik). 1852. 2. Auf. 1856. IVu. 1408. 8. 233. Diouys Baron von Mednyänszky, k.k. Kän- merer, schrieb: „Die Dewadura- Ceder für inländische Forsthestände.“ Oest, bot, Z. IV. p. 220 u. 228. Ausserdem gab er einige botanische Notizen in den Ver- handinngen des Vereins für Naturkunde zu Pıesburg. .%34, Carl Heinrich Schultz Bipont., Dr. med, geb. in Zweibrücken den 80. Juni 1805, Hospital - Director in Deidesheim bei Speyer und Adjunet d. K. L. ©. Akad. .d. N. eogn. Cassini, schrieb: „Ueber Doronscum Nendtwichii Sadl.“ Oest. b. Z. IV. 10: „Sendschreiben an Hrn. Vietor von Janka.“ Ib. VI. 299. ya 631 „Ueber einige Cirsien. Sendschreiben an Hrn. 3. Juratzka, Botaniker in Wien.“ Ib. VELL, 245. 235. August Neilreich, geboren den 12, Dec. 1803 in Wien, jetzt qu. Oberlandesgerichtsrath und mehreremal Viee- Präsident der k. k. zool.- botanischen Gesellschaft, Mit- glied d. L.C. A. d.N,, cogo, Clusius, machte sehr häufige Aus- füge in den an Nieder-Oesterreich grenzenden Theil von Un- garı, dessen Flora er auch in seiner klassischen Arbeit über Nieder-Desterreich mit aufnahm; von seinen zahlreichen Ar- beiten beziehen sich auf Ungarn: „Ueber Ornäthogalum brevistylumWolfn., daim O, narbo- : sense und pyramidale,“ Oest, b. Z. VID. 117, „Ueber die Draben der Alpen- und Karpatenländer.* Ib, IX. 78, „Notiz über Pyreihrum uliginosum W. K.“ In. IX. 131. „Anfrage über Kiypecoum litorale der Flora Croatiens.“ 1b. X. 33. „Ueber Dianthus diutinus Kit.“ Verh. d. k. k. zoolog.- botan. Ges. X. 101. „Nachträge zu Maly’s Enumeratio pl, ph. austr‘“ Ib, XL Beilage. „Aufzählung der in Ungarn vorkommenden wildwachsen- den Gefässpflanzen.“ Manuscript unler der Presse. "236. Eduard Fenzi, Dr. med., Professor, Director des bot. Gartens und der k. k. bot, Sammlungen, wirkl. Mil- glied der kais. Akademie der Wissenschaften in Wien, Mit- glied (1843) and Adjunet (1881) d.K. L. CO. A. d. N., cogn. Bergius, geb. zu Krumunussbann bei Gross-Pöchlarn in Oesterr. w. d, Enns am 15. Febr. 1808, machte früher mehrere Aus- füge in das benachbarte Ungarn, wovon die Beiträge, in Rei- 632 chenbach’s lconographie und Neilreich’s Werken zeugen, aus- serdem schrieb er: . „Sedum Hillebrandü.“ Verh. d. k. k. zoolog.- bot. Ges, VI. p. 449. 237. Carl Justus Andrae, Dr. phil., erst Docent an der Universität in Halle, jetzt in Bonn und Conservator der paläontolog. Sammlungen bei dieser Universität, Ueber die Erfolge seiner Reisen schrieb er: „Beiträge zur Kenniniss der Flora des südlichen Banats, der banater Militärgrenze und Siebenbürgens.“ Bot. Zeitg. 1853. p. 409. 435. 456. 471. 238. Anton Hoborski, Dr. jur. und Landesadvorat zu Tarnow in Galizien, schrieb: „Wanderungen im Tatragebirge.“ Oest. bot. Z. II. 9. 17. 25. 239. Max Soltesz, Dr. med. und Oberphysikus ad hon. des Stuhlweissenburger Comitats, gestorben 1864 in Moor: „Memoranda der allgemeinen Botanik und die Medicinal- pflanzen der österreichischen Pharmacopöe für Mediciner und Pharmacenten.“ Wien 1854. IV u. 1068. & 240. Alexander Makowsky, Dr., Professor in Brünn: „Eine Excursion auf dem Blocks- u. Adlerberge bei Ofen.“ Oest. bot, Z. V. p. 209. 241. Paul von Gönczy, zu Szoboszlo 1817 geboren, eorrespond. Mitglied der ungar. Akademie seit 1858, gegen- wärtig Direotor des reform. Gymnasiums in Pest und Inhaber einer Erziehnngsanstalt, supplirte 1863 eine Zeitlang die Bo- tanik an Stelle des erkrankten Koväts, bearbeitete Lüben’s Botanik ungarisch : „Vezerkönyv a növenylan tanitäsära,“ Pest 1854. &.%). 1) Hier will ich bemerken, dass ich alle Schulbücher, wenn sie | 1 1 1 t { i j i 1 \ 635 „A növenymaga kifejlese &s esiräzäsärsl. (Ueber die Ent- - wiokelung und Keimung des Pflanzensaamens).“ M. ak. ert, 1859. p. 17. . „Pesimegye ds. täjeka viränya. (Flora des Pesier Comi- tais und dessen Umgebung). Pest 1864. 8. CXXXIN u. 370 8. 242. Georg Ritter vou Frauenfeld, geboren den 2. Juni 1807 in Wien, Custosadjunet am k. k, zöologischen Hofkabinet in Wien, Novarra - Reisender, bereiste auch Dal- malien: = „Ergebnisse einer Reise an den Küsten Dalmatiens und eine Aufzählung der daselbst vorkommenden Algen.“ Verh. d&. k. k. zool.-hot. Ges. IV, p. 318. ‘ .„Die Algen der dalmatinischen Küste (mit Hinzufügung der von Kützing im adriatischen Meere überhaups ange- führten Arten)“ Wien 1855, XVII». 788. 24 Tat. Natur- selbstdruck. kl. Folio. j .2%43. Josef von Csorba, Dr. med., correspond. Mit- glied der ung. Akademie: „A fürdszeti nevek szärmazäsäirol, (Ueber die Ahstammung der botanischen Namen).“ M. ak, ert, 1855. p. 521. 2%44. Victor von Janka, geb. zu Wien 1838, ge- genwärüg Kürassier-Ofhizier in kaiserl, österr, Diensten: zu Grosswartdein, ausser allem Zweifel der beste Kenner der un- garischen Flora. Seine Arbeiten sind: „Eine für die Flora Siebenbürgens neue Pflanze.“ Oest. bot. 2. V. p. 60, Vebersetzungen oder von sehr untergeordnetem Werihe waren, üherging, ausgenommen die wenigen nicht in ungarischer Spra- che geschriebenen. 634 :,Anthemis Haynaldi Janka,“ ib. VL. p. te j „Beiträge zur Kenutniss der Flora von Siebenbürgen,“ ib, VL p. 193. „Sarifraga Grsegorzcekii Junka“ ih, Vh p. 241. . „Ueber einige Banunenlacoen.* ib, VE p. 345, „Viola J6oi Janka.“ ib. VL p. 198. ‚„Ploristische Notizen.“ ib, VO, p. 328. VII. p. 330. „Zur Flora des Ostens.“ ib. VII. p. 93. „Zur Flora von Siebenbürgen.“ ib, VE. p. 196. „Zur Flora von Ungarn.“ ih, VII. p. 261. „Die, Differential-Charartere von Aanunculus crenutns, magellensis und. alpestris.“ Verh. d. k. k. zool.-bot. Ges. VII. p. 429. „Genista Mayeri Janka.“ Oest. b. 2. IX. p- 4. „Geschichte des Soleranihus uncinatus.“* ib. IX. p. 221. ‚Eine verkannte Pflanze Serbiens,“ ib. IX, p. 221. „Adnotationes in plantas dacicas nonnullasque alias euro- paeas.“ Limnaca XXX. 5. Heft, „Bemerkungen iiber einige Arten der Gattung Genzaurea aus Ungarn und Siebenbürgen.“ Flora 1858. p. 441. „Zur Kenutniss einiger Sesleria - Arten.“ Bot. Zeitg. 1859. p. 98. „Zur Kenntuiss einiger Avena- Arten. ib. 1859, p: 172 „Nachtrag zur Kenntuiss einiger Avena - Arten.“ ib, ‚1860. p 23. „Identität dreier Heliotropium - Arten.“ ib. 1860. p. 24. „Zur Kenntniss der perennirenden Adonis-Arten Europa’s.“ ib, 1860. p. 104, „Zur Kenniniss der Plantago sibirica.“ ib. 1860. P- 188. „Die siebenbürgischen P/autago-Arten.“ Oest I. X p. 185. „Aus der Flora von Ungarn.“ ib. XD. p. 280. 635 „Bemerkungen über das Vorkommen für Ungarn iuter- essanter oder neuer Pllanzenarten.“ ib. XII, p. 118. „Neue Pflanze,“ ib. XII, p. 314. „Ein für die österreichische Monarchie nenes Gras.“ ib. XUI. p. 364. . ‚„Floristiches,“ ib, XIV. p. 138. : 245. Samuel Glos, Dr. med.: „Monographie der Seegewächse.““ Neusohl 1855. 378. & Dieselbe klassifieirt die submarine Flora 'nach eigenen Ansehanungen, welchen wohl nieht Viele beistimmen werden. 246. Felix Berdan, Dr., jetzt in Warschau, früher Adjunet am botanischen Musenm der Universität Krakau : "„Geographisch - botanische Skizze des Tatragebirges, “ Vest. b. 2. V. p.297, 247. Michael Salzer, Professor am k, k, Gymnasiom zu Mediasch: „Borszek. Mitth. d. siebenb. V, £. N. VL p. 49, 248. Gustav Leopold Mayr, Dr. med,, Professor an..einer Realschule in Wien: „Ausäug nach Szegedin im Herbst 1855.* Verh. d. k.k. 200l.-bot, Ges. IV p. 175. 249. Gustav Nieszl von Mayendorf, Dr., Pro- fessor an k. k. Polytechnikun in Brünn : „Bin Ausflug in die Gegend des Neusiedler Sees.“ Oest, b. 'Z, VI. p. 8377, j ®%50. Johann von Bolla, Director der kathol, Haupt- schule in Presburg : '„Ueber für die Presburger Flora neud - Phanerogamen- - pflanzen. Urtica radieuns Bolla;“ Verh. d. Vereins f. Natırk. in Presburg. 1. S.-B. p, 24. 636 „Beiträge zur Flora. Presburgs.“ ib. 1. Abh. p. 6. „Die Pilze der Presburger Flora.“ ib. IL p. 43. „Die Flechten, Algen und Moose der Presburger Flora.“ ib. V, p. 24. 251. Josef Friedrich Krzisch, Med. Dr., früher Domänenphysikus in Holitsch, dann Krankenhaus- Direotor in Yyrnan und Comitatsphysikus des Oberneutraer Comitats bis 1861, jetzt Kreisphysikus in Neunkirchen in Niederösterreich, versäumie nicht, auf seinen häufigen Dienstreisen auch bota- nische ‚Beobachtungen zu machen : „Ueher die Scabiosa tatarica L., welche um Tyruau und Lanschütz vorkommen soll.“ Oest. b. Z. VL. p. 113. „Der Wetterlin in den kleinen Karpaten. Eine pflanzen- geographische Skizze,“ Verh. d. Presb. Ver f. N.1. p. öl. „Phanerogamen - Flora des Ober-Neutraer Comitats.“ ih, pi Ergänzungen hierzu gab Holuby, siehe diesen. „Nachtrag zur Phanerogamen-Flora des Ober - Neutraer Comitais.“ ib, II. p. 21. „Notizen über eine botanische Exeursion in die Tatra, die Central-Oarpaten der Liptau und das Tätragebirge.“ Oest. b, Z. X. p. 148. . „Beobachtungen auf einer im Jahre 1859 unternommenen Bereisung des Tätragebirges und der Liptauer Alpen.“ . Presb. Verh. V, p, 104. Ausserdem gab Krzisch mehrfache Correspondenz-Artikel in Wachte’s Zeitschr. f. Natur- u. Heilk. in Ungarn und in der österr, bot, Z. 25%. Josef Ludwig Holuby, studirte evangelische Theologie in Presburg, ‚jetzt Pfarrer zu Nemes Podhragy im Trenesiner Comitat: 637 „Weitere: Beiträge zur Presburger Flora,“ Presb. Verh. I. p- 15. „Bin Ausßug auf die Javorina“ ib. I. p. 96. „Ergänzungen zu Dr. Krzisch’s Flora- des Ober-Neu- ‚twaer Comitats.“ ib, II. p. 58 In diesem Aufsatze kommen auch Angahen vom ‚ Pfarrer Daniel Sloboda in Bottalovie in Mähren vor. : „Zur Flora des Nentraer Comitats (um Uıdvarnok). ib. IV, p. 85. . „Bemerkungen zur Flora des Unter-Neutraer Comitats,“ ib IV. p. 69: „Botanische Notizen aus Skalitz.“ Correspondenzblatt des ‚. Vereins für Naturkunde zu Presburg. I. p.:81. 253. Alexander Pawlowsky von Jaroslav, Dr. der Rechte, a. 0. Professor der Finanzwissenschaften an der wiener Hochschule, geboren zu Eisenstadt im Oedenburger Comitat 'ani 28. Oct. 1830, studirte an der TTlieresiänischen Akadeibie ‚in Wien, promovirte daselbst 1853 zum Dr. jur, kam dann als Adjunet nach Presburg in die Rechtsakademie, von dort nach Kaschan als Professor nad 1858 als Director nach Grosswardein; . 1861 nahm er den Antrag des- Herzogs von Sachsen-Coburg, seinen Sohn auf seinen Reisen zu he- gleiten, an und kehrte nach zweijähriger Ahwesenheit wieder nach Orsterreich zurück, schon früher wurde er kaiserl. Ratlı; 1864 in das Präsidial- Bureau des Unterrichtsrathes berufen, wurde .er in. demselben Jahre Professor an der - Universität, Seit 1847 beschäftigte er sich mit Botanik, " Er botanisirte in. den: Comitäten Oedenbarg;, -Abauj, Zemplin, Zips, Säros; Torna ; ausserdem in mehreren Gegenden Nieder - und :Ober- Öesterreichs und am Rheine um Bonn und Cöln, - Er schrieb: „Beiträge zur Rlora Ober - Ungarns.“ Presb. Verh. 1.’pr%5. 688 254. Carl Gsäder, früher Hülfsprediger in Presburg, jetzt Pfarrer zu Schütt-Szerdahely in Ungarn: . „Ueber die Cyperaesen der Flora von Presburg.“ Presb. Verh. I. p. 45. 255. Johann Koväcs, Professor an dem Collegium in Debreein, gab im IV. Programnı des Dehreeiner Gymna- siums: j „Jelentes afrikai htamrol, (Bericht über meine afrikanische Reise).“ S. 14 bespricht er die Vegetation; die Arbeit ist allge- mein gehalten, sonst ist an dieser Partie auch nichts auszu- seizen. 256. Gabriel Wolf, Pharm. Mag. und Apotheker: zu Thorda in Siebenbürgen : „Botanische Notizen. “ Mitth. d. V. £ N. in Siebenb. 1857. P 19. "257. Pater Victor Mihailovig, jetzt Director am .k. k. Gymnasium zu Pisino, schrieb in dem Jahresberichte des Karlstädter Gymnasinms vom Schuljahre 1857. p.3sq. . „Thier und Pflanze.“ %58. Franz Hillebrandt, geboren d den 7. Nov. 1805 za Eisgrub, seit 1834 k. k. botanischer Gärtner am Garten der Flora Oesterreichs in Wien, gestorben den 5. Dee.. 1860; botanisirte hauptsächlich auf den Gütern .des Grafen. Johann Zichy von Väsonykeö, k. k. Kämmerer (gestorben d. 20. Juli 1863, 58 Jahre alt),. im Stuhlweissenbnrger und Komorner. Comitat; mit diesem..machte er von 1842-51 zahlreiche bo- tanische Ausflüge auch ansserhalh. Ungarns, insbesondere anf die Alpen. Er. schrieb: „Zur Flora Ungarns.“ Verh. d. k. k. zool;-hot. Ges. ‚m. pP: 39. 639 „Zur Gattung Orzithogahem.“ Oest. b. Z. VI. p. 250. „Beitrag zur Flora von Ungarn.“ ib. VEL, ». 297. 259. Anton Josef Kerner,. Mr. med., geboren zu Mautern den 13. Nov. 1881, war zuerst Professor der Natur- geschichte an der Ofner Ober- Realschule, danı am k, ung. Josephspolytechnieam daselbst bis 1860, gegenwärtig -o, ö. Professor an der Universität Innsbruck , durchforschte Ungarn nach allen Seiten und ist hochverdient um die Flora dieses Landes. Kerner’s Arbeiten konnte ich hier. nicht. alle” an- führen, da sie sehr zerstreut sind; ich erwähne hier: „Die Flora der ungar, Sandhaiden.“ Flora 185%. I. p. 4, „Die Wälder des ungarischen Tieflandes.* (Aus der Wiener Zeitg. 1861). ib. IX. p 31. „Der Nagyszäl.“ Oest. b. Z. VI. pP: 390. „Der Bakonyerwald.“ Verh, d. k. k. 200l.-bot. Ges. VI. p.378, „Das Pilis-Vertes- Gebirge.@ ib. VL. pr. „Phänologische Beobachtungen auf der Margarethen - Insel " il. 1857.“ ih. VIIL p. 305. „Ueher einige in historischer Beziehung interessante Pfan- zen der ungarischen Flora,“ Oest. b Z, IX. p. 335. (Aus „ler Wiener Zeitung). F ‚„Das Pflanzenleben der Donanländer.“ Innsbruck 1863. & „Descripliones plantarom novarım Aorae hungaricae et transsylvanicae.““ Oest, b. Z. XII. p. 90. zıV, pP 9 „Ueber botanische Nomenelatur im Allgemeinen und insbe- sondere jene Uytisus- Sträucher aus der Gruppe der Ti«bo- eytisus DO.“ "Verh. d. k. k. z00l.-bot. Ges. X. pP. 387. „Nachtrag zu ©. Nendtwich’s Enumetatio plantarum terri- torii Quingueecelesiensis, von Dr. A. K,“ ib. XHIL. 'p. 561. 260. Ervin Kolaczek, früher Professor an der hö- hern. landwirthschafilichen Anstalt in. Ung.-Altenhurg,. jetzt Güter-Inspeotor au Darda in Ungarn: ; ° 640 „Beitrag zur Lösung der Frage über Entstehung des so- genannten Speiseblutes.“ Presb, Verh. I. 33, „Pilzbildung im Innern unversehrter Eier.“ ib, D. 39. „Bötanisch -physiologische Notizen über das Stärkemehl in den Maiskolben und über die Fortpflanzung von Ulothrix zonata Kiz.“ ib. IV. p. 15. 261. Georg Andreas Kornhuber, Dr. med., früher Professor der Naturgeschichte an der öffentlichen Ober - Beal- schnle in Presburg bis 1861, gegenwärtig Professor der Bo- tanik und Zoologie am k. k. Polytechnicum in Wien, be- gründete den Verein für Naturkunde in Presburg, dessen Se- kretär er auch während seines Dortseins war : " „Das Moor Schur bei St, Georgen,“ Presb. Verh. 31. 29. „Botanische Aufzeiehnungen im Bakonierwalde.‘ ib, IV. 87. „Notizen über das Alter und die Wachsthumverhältnisse einiger Waldbäume im Banater Gebirge.“ ib. V. 132. „Die Umbelliferen des Vegetalionsgehietes von Presburg.“ , IV, Progranım der Presburger Ober Realschule. 1854. 2% 8. „Uebersicht der Phauerogamen in der Presburger Fiora.* IX. Programm der Presburger Ober- Realschule. 1859. „Die Gefässpflanzen der Flora von Presburg. Erste Abth. Die Gefässkryptogamen, die Gymnospermen und von den Monocotyledonen Angiospermen, die Familie der Gräser eni- haltend.“ X. Progranim d. Presb. Öber- Realschule. 1860. Separat-Abdruck. 268. 8. 262. Anton Richter, Concepispraetikant bei der. k.k. Stalthalterei-Abtheilung in Presburg: „Ueber Torfmoore im Allgemeinen und jene des Presburger Bpgiernngsgebietes insbesondere,“ Presb, Verh. IV. p- 7. #63. Wilhelm Wolfner, med. Dr., erst Gemeinde: arzt in Szemlak, nachher Arzt in Perjämes im Banate, schrieb? A 641 „Botanische Bemerküngen zur Flora Ungarns.“ Oest. b.Z. VD. 226. 392. 422. VII. 351. „Zwei neue Pfanzengrien aus Ungarn.“ ib, VII 230. „Einige Worte üher Thesium carnosum und Cytisus re- pens.“ ib. VIIL 96. „Notiz (an J. Jnratzka über vorgenannte Pflanze)“ ib, VI. 164, „Dianthus Armeriastrum.“ Ib. VIE. 318. „Botanische Bemerkungen zur Flora Ungarns und des Ba- nates.“ ib. IX. 186. 264. Friedrich Wilhelm Schultz, phil. Dr., geb. in Zweibrücken den 8. Januar 1804, Botaniker in Kron- weissenburg in der Pfalz und M. d. k. L. C. A., schrieb: „Anemone Jankae.“ Flora 1856. I. 205. 265. JakohJuratzka, Official bei derk.k. Gebände- direction in Wien, der fleissigste Botaniker Nieder- Oester- reichs, gab in der-k, k, zool.-hotan. Gesellschaft kleinere Bemerkungen zur Phanerogamen - und Kryptogamen - Kunde Ungarns: „Sendschreiben an Hrn. Ludwig Farkas von Vukotinovid,“ (Betrifft das von letzterem aufgestellte Genus Schlosseria heierophylla), Oest. b. Z. VIEL 378. 266. Albert Grunow, Chemiker der Metallwaaren- fabrik zu Berndorf in Nieder- Oesterreich, veröffentlichte fol- gende Aufsätze: „Neue oder ungenügend gekannte Algen.“ Verh. d. k. k. 2001.-bot, Ges. X. 508. „Oesterreichische Diatomaceen.“ I, Folge. ib. XI. 315. D, Folge. ib. XIL 545; enthalten sehr reiche Beiträge über Ungarn. Br Bd. 65 Heil, 4 642 267. Friedrich Fronius, früher Professor am evang. Gymnasium in Schäsburg, jetzt Pfarrer in Arkeden, lieferte auch Beiträge zur Flora Siebenbürgens. „Zwei Tage auf dem Szurul und sechs Tage im Szekler- lande,“ Arch. f. siebenb. Landesk. Neue Folge, IH. 1. 141. „Flora von Schäsburg.“ Programm des Gymnasiums in Schäsburg. 1857/58. 958. 8. „Beobachtungen über periodische Erscheinungen im Thier- und Pfianzenreiche aus der Umgebung Schäsburgs.“ Mitth. d. sieb. Ver, f. Naturw. VIL 10. VE. „Eine naturhistorische Excursion auf dem Negoi.“ ib. VHl 119. „Beobachtungen über photographische Wirkungen des Blitzes an Pfrsisch- Früchten.“ (Vorgetr. im Novbr. 1859 in der Vers. d. sieb, Ver. f. N.) 268. Daniel Reckert, Apotheker in Hermannstadt: „Ueber Sorghum saccharatum.* Mittb, d. sieh, V. £ N. IX. „Ein Ausflug auf den Koron.“ ib. 269. Carl Unverricht, früher Lehrer in Broos (Bie- benbürgen), jetzi in Myslovitz (preuss. Oberschlesien): „Pflanzen des Waldgebietes Utropa bei Neu-Gredistye.“ Mitth, d. sieb, Ver. f, N. IX. 164. 270. Pater Soc, I. Joh. Nepomuk Hinteröcker; Professor der Naturgeschichte am Seminar in Linz: „Botanische Mittheilungen.“ Verh, d. k. k. zool,-bat. Ges. va. 333. 271. Hugo H, Hitschmaun, früher Assistent an der höhern landwirthschaftlichen Anstalt in Ung.-Altenburg, jetzt fürstl. Schwarzenberg’scher Wirihschaftsbeamier zu Gross- lippen in Böhmen: „Eine Excnrsion um den Neusiedler See.“ Oest. b. Z. VEIL 221. 643 272. Mauritius Majer, Gymunasial-Professor der Na- . turgeschichte in Stuhlweissenburg:: „Von den Schwämmen.“ Programm des Stuhlweissenburger Ober- Gymnasiums, 1857. 38, „Die Flora des Fünfkirchner Planzengebietes.“ Programm des Fünfkirchner Gymnasiums von 1858/59. . Beide Arbeiten sind ohne Werth; es ist rein unbegreif- lich, wie von einem Professor der Botanik solche Sachen ge- schrieben werden können. 273.. Michael Herzog, Lehrer am evang. Gymnasium in Bistritz, gab: „Die Phanerogamen-Flora von Bistritz.“ Im 8, Programm. 1858/59. 4. 274. Johann Fäbry, geboren 1830 zu Kosone im Neograder Comitat, begann anch bier seine Studien; in die Botanik führte ihn Michael Szilnieky ein, später studirte er in Schemnitz und Eperies (hier von Hazslinszky freund- lichst unterstützt). Um sich für’s Lehrfach auszubilden, ging er nach Wien, wo er Leydolt, Ettingshausen und Fenzl hörte, später war er Erzieher, seit 1856 ist er Pro- fessor am protestantischen Gymnasium in Bimaszombat in Ungarn, dessen Flora er auch während der ganzen Zeit be- obachteie; er pablicirte: „Bimaszombat viränya. (Die Flora von Rimaszombat.)“ V. u. VI. Programm des Rimaszombater Gymnasiums für 1858 und 1859. Es werden eine Menge Pfanzen erwähnt, “die in diesem Gebiete nicht vorkommen können, ist somit besser ganz zu ignoriren. . „Adatok a disznövenyek törtenelmehez. (Beiträge zur Ge sehichte der Zierpflanzen.“ ib. Schuljahr 1861/62. Befriedigt vollkommen, ist nur leider etwas zu kurz. ai * 644 %75. Stephan Schulzer von Müggenburg, gebo- ren zu Viduseräc im ersten Banalgrenz-Begimente am 19, Aug, 1802, genoss den Elementar-Unterricht im väterlichen Hause, kam nachher in das Ondetten - Institut zu Olmütz; nachdem er längere Zeit im activen Militärdienst war, musste er als Hanptmann seine Pensionirung nachsuchen, da er bei einer Fenersbranst sich so ruinirte, dass er beinahe ganz gelähnt wurde; später glückte es ihm, mittelst der Wasserkur sich herzustellen. Nach der Revolution erhielt er den auszeich- nenden Auftrag, Militär-Institute zu errichten, und so sehen wir ihn als Commandanten mehrerer Militär- Institute, zuletzt in Kamenitz, von wo aus er jedoch neuerdings dringend um Rückversetzung in bleibenden Ruhestand bat. „Im J. 1831 — so schreibt mir Schulzer — las ich in einer Buchhand- lungsanzeige Trattinicks; Esshare Schwämme angezeigt, die- sesWerk gab mir den ersien Impuls zum Studium der Schwäm- me“; und heute ist er gewiss der beste Mykolog Uugarns und auch Gesammt-Oesterreiohs; Schulzer verkennt die Schwie- rigkeiten seiner Stellung nicht, er weiss es zu gut, dass er bedentend mehr hätte Jeisten können, wenn ihm alles Myko- logische zugänglich gewesen wäre, doch hat er im Verhält- niss zu seiner kargen Pension grosse Opfer dieser Wissen- schaft gebracht. Er schrieb: „Systematische ‚Aufzählung der Schwämme Ungarns, Slavo- niens und des Banates.“ Verh. d. k. k. zoolg.-bot, Ges. VIE p. 187, Mehr als 500 Arten von Pilzen, meist Hymenomyceten, aus diesen vorzüglich für die Pitzflora fast gänzlich unbe- kannten Ländern, sind in der Arbeit enthalten, „Beiträge zur Pilzkunde.“ ib, X. p. 321. 807. »Mycologische Beobachtungen.“ ib, XI. p. 215. 795. „Beiträge zur Myeologie.“ ib, KIN. p. 301. mm m —— nn nn an 845 „Myecologische Beobachtungen für 1884.“ ib. XIV. p. 105. „A Columnaria gomhafaj feltaläläsärol Magyarorszägban. (Ueber die Entdeckung der Pilzgattung Columnaria in Un- garn.)“ In m. o. es iv. u. gy. V. p. 285. Ist das nachherige Podaxron Thunii Schulzer in.Verh. d, k. k. z00l.-bot. Ges, IX, Ausserdem hat Schnlzer eine systematische Beschrei- bung sämmtlicher von ihm in Ungarn und Slavenien beob- achteten Pilze (deren Zahl gegen 1800 beträgt) geschrieben und gezeichnet, und es ist sehr zu wünschen, dass dieses Prachtwerk den ungarischen Botanikern zugänglich würde. 276. Ludwig von Kery, Dr. med. in Boros Sebes (Jens), wurde 1858 correspondirendes Mitglied der ungari- schen Akademie, wo dieser medieinische Schriftsteller mit folgender Arbeit seinen Sitz einnahm: „Honunk legkeletibb, Arad megychez tartozo hegyes vide- keinek leiräsa. (Beschreibung des am östlichsten gelegenen gebirgigen Theiles des Arader Comitats in Ungarn.)“ M. ak, ert. (Sitz, d. ung. Ak.) Math.-nat. Kl. Pest 1859. 8. Der botanische Theil ist ziemlich schwach bearbeitet. ° 277. Josef von Nagy, Med.Dr., Arzt in Neutra und Physikus dieses Comitats: „Ueber den Zobor.“ in Zeitschr, f. N. u. H, in Ung. p. 344; enthält sehr wenig Angaben. Mit Apotheker Franz Adelf Lang, damals in Nen- tra, gab er von 1856 an eine Zeitschrift in ungarischer und deutscher Sprache: „A magyarhoni termeszetbarät (der Natur- freund Ungarns)“ heraus, welche die drei Naturreiche um- fasste, sie ging aber hald ein, %78. W. Waredka, Professor am k. k. kath. Staats- &ymnasium in Neusohl, schrieh: 646 „Phanerogamenflora ‘der Umgebung von Neuschl,“ Y. Pro- gramm des dortigen Gymnasiums. p. 7—19. 279. Peter Hamp, Lehrer an der öffentlichen Unter- Realschule in Neusatz: " „Die Vegetationsverhältnisse von Neusatz - Peterwardein und dessen nächste Umgebung.“ Programm der dortigen Real- schule. 1859. p.3 sg. Eine vollkommen werthlose Arbeit. 280. Krunoslav Josef Veselic: „Pokusenje n Oravoslovje Perisvezcie.‘“ I— II. Svezak Neusatz 185%. 8. 281. EmanuelUrhan, früher Gymuasiallehrer in Ofen: „Naturhistorische Notizen über die Ofener Gegend.“ Leotos VI p. 44, 282. Johann Bayer, geboren zu Gross-Krosse in österr. Schlesien am 20. März 1802, früher General-Inspector der k. k, priv. Staatseisenbahn-Gesellschaft, jetzt privatisirend in Steir in Oberösterreich, war am Anfange der fünfziger Jahre (bis 1853) in Pest, dessen Flora er auch durchforsehte: „Excursion bei Bazias.“ Oest. b. Z. X, 6. . „Zur Flora von Bazias.“ ib. XI, 395. „Beiträge zur Kenntniss der Flora von Ungarn, insheson- dere zu J. Sadler’s Flora comitatus Pesthiensis. 1840.“ ib. XII. 46, 283. Alois Pokorny, phil. Dr., Director des Leopold- städter Realgymnasiums in Wien und, Privatdocent für Pflan- zengeographie an der Universität in Wien, geboren zu Iglau deu 22. Mai 1826, gab: „Beiträge zur Flora des ungarischen Tieflandes.“ Verh. d- k. k. zool.-bot. Ges, X, 288. 647 „Bericht der Commission zur Erforschung der ungarischen Torfmoore.“ ib. X, 748. . „Untersuchungen über die Torfmoore Ungarns.“ Sitzungs- berichte der kaiserlichen Akademie der Wissenschaften in Wien. XLIN, 5. “ „Vegetationsformen des ungarischen Tieflandes.“ A. d. W. Z. 1860. Bonplandia VI, 151. 182. 192. 284. Eugen Janota, Gymoasial-Professor in Krakau: „Historisch - topographische Skizze des Bades Bartfeld und seiner nächsten Umgebung.“ Mittheil, d. k. k. geogr. Ges. in Wien, IV. 141. 285. Rudolph Freiherr v. Vechtritz, Dr. phil. in Breslau, beschreibt eine „Botanische Exeursion in die Ceniral-Karpathen.“ Oest. b. Z. VIEL 342. 351. 360. 368. 374.- ib. XIV. p. 385 gab er Berichtigungen zur vorbergehen- den Arbeit in einer Correspondenz. »„Oxytropis carpatica n. sp.“ ib, XIV. 218. ‚286. Siegfried Reissek, Custosadjunet am k. k. botan. Hofcabinet, d. L. ©. A. cogn. Spallanzani Mitglied, geb. zu Teschen den 11. April 1819, schrieb: „Vegetationsgeschichte des Rohrs an der Donau in Oester- reich und Ungarn.“ Verh. d. k. k. zool.-bot. Ges. IX. 55. Eine Pflanzengeschichte der Donau- Inseln baben wir noch von ihm zu erwarten. %87. Anonymus gab: „Die wichtigsten Culturpflanzen und Unkräuter nach ihren Standorten zusammengestellt; mit einem Auhange, der die gemeinsten Hain-, Sumpf-, Sehutt- und Wegpfanzen eni- hält, mit vorzüglicher Berücksichtigung der Ung.-Altenburger 648 . Phanerogamenflora und der Pflanzen des botan. Gartens der Anstalt nach den Standorten geordnet.“ Ung. - Altenburg 1860. 8. 288. Binder, Apotheker in Heltau, gab: „Verzeichniss der in Siebenbürgen wildwachsenden nütz- lichen Pflanzen.“ Aufsätze in dentschen Zeitungen. %89. Friedrich Haberlandt, Professor der Botanik an der k. k. höhern landwirthschaftlichen Anstalt in Ung.- Altenburg: - „Einige Bemerkungen über Seeretions- Erscheinungen an Pflanzen.“ Oest. b. Z. X. 18, 119. „Von Keszthely nach Tihany, Beiseskizzen.“ ib. XI. 10. 290. Ernst Hampe, phil. Dr. nnd Apotheker in Blan- kenburg am Harz: „Angstroemia (Dieranella) banatica.“ ib. XI. 154. %9i. Schubert, Schnldireetor in Oberschützen, jetzt Professor in Leuischau: „Verzeichniss der Gefässpfanzen, weiche in der Umgegend Oberschützens gefunden worden sind,“ Wien 1861. 118. 4. Separat- Abdruck aus dem dortigen Schulprogramme. 292. August Schneller, k. k. pens, Rittmeister in Presburg : „Beitrag zur Kenniniss der Phanerogamenflora von Futtak bei Peterwardein.“ Presb. Verh, IL, 1. 58. „Nachtrag zur Aufzählung der Gefässpflanzen von Futtak bei Peterwardein.“ ib. III. 2. 79. 293, Franz Ebenhöch, Pfarrer au Koronezo bei Raab, schrieb: „Die Phanerogamenpfanzen von Koronezd und dessen Um- gebung.“ ib, V, 44, 649: Der Verfasser vorliegender Arbeit gab mehrere Beiträge in botanischen und ungarischen wissensehaftlichen Zeitschriften. 294 August Nalepa, jetzt Professor in Wiener - Neustadt, früher an der öffentlichen Unter-Realschule in Wer- schetz, gab in dem dortigen 7. Programme einen „Beitrag zur Kenntniss der Phanerogamenflora von Wer- schetz.“ 1860. 20 8. Leider muss ich hier mein Bedauern ausdrücken, dass diese Arbeit ganz verfehlt ist; viele von Hruffel in dieser Gegend angeführte Pflanzen fehlen in derselben, auch ist hier ihr Nichtvorkommen nicht verneint. Was jedoch die Ein- wendung hetrifft, dass diese Arbeit nur ein Beitrag sei und man daher die Anführung bekannter Speeies nicht fordere, so mache ich nur folgenden Einwurf: Diese Arbeit kann wohl als Grundiage zu welcher immer Flora gebraucht werden, sie ist ausserdem an vielen Orten mit Druckfehlern so überhäuft, dass!man den Namen kaum enträthseln kann; nach den vom Ver- fasser an die k. k. zoologisch-botanische Gesellschaft in Wien eingesandien Pflanzen zu urtheilen, sind auch die Bestimmun- gen nicht ganz verlässlich. 295. Carl Branesik, Candidat der Mediein, aus dem Trenchiner Comitat, gab: j „Ein Ausflug auf den Thebner Kobel.“ Oest. b. 7. XH. 85. „Der Rozsndee in Ungarn.“ ib. XI. 322. 296. Julius von Ferenezy, studirte in Pest, gegen- wärtig Doctor der Heilkunde in Wien, gab im Gyogyszereszi hetilap (Wochenblatt für Pharmacie): „A magvak esiräzäsi köpessegeröl ds a csiräzäsrol. (Von der Keimungsfähigkeit der Saamen und der Keimung.)“ 1. - P 204, 219. 650 „A esiramagvakrol 3 ezek kifejlödeseröl, (Von den Sporen und ihrer Entwickelung.)“ ib. I. 236. „Magyar györynövenyek. (Die ungarischen Heilpflanzen.)“ ib. 1. 250. 265. 301. 334. 348. 399. 416. 432. 447." 465. 480. 515. 529. 547. 572%. 59% u. s. w. Die zwei ersten Aufsätze befriedigen halbwegs, der letzte jedoch scheint mehr als Lückenbüsser aufgenommen worden za sein, da die Arbeit wegen der wirklich oberflächlichen Be- handlung des Gegenstandes von keinem Werthe ist. 297. Ferdinand Fekete, Dr., gab auch die Ueber- setzung einiger botanischen Artikel in obigem Journal. %98. Alexis von Pävai, Dr. der Chemie und Natur- wissenschaften, Custos der naturhistorischen Sammlungen des siebenbürgischen Nationalmnseums in Klausenburg. Nachdem er die Gymuasiafstudien in seiner Vaterstadt (Nagy Enyed) absolvirt, ging er nach Schemnitz, wo er auch alle Prüfun- gen an der Berg-Akademie ablegte; hier war er schen mit vielen ausländischen Mineralogen in Verbindung; nach dem letzten Akademiker -Rigorosum ging er nach Wien und bil- dete sich im montanistischen Musenm zum Geologen aus; zu- gleich an der medieinischen Facultät als ordentlicher Hörer immatrieulirt,, hörte er Endlicher, der einen so tiefen Ein- druck auf ihn wachte, dass er sich mit ansserordentlichem Fleisse und grosser Aufopferung auf die Botanik legte. Doch als Stipendist für Chemie musste er nach einem Jahre Wien verlassen und hörte ein Jahr lang Rose und Mitscherlich in Berlin, dann ein Jahr in Giessen Liebig, bei dem er auch das chemische Doctorat erlangte. Ein Jahr studirte er dann in Paris die Schätze des Jardin de Plantes und gab das Rigorosum &s seiences naturelles. Nachdem er in London ein halbes Jahr als Faraday’s Schüler gearbeitet, ging ex nach 551 Amerika, und war anfänglich in Nordamerika, dann. in den Wäldern Brasiliens, In Rio Janeiro gelang es ihm auf Em- pfehlung Humboldt’s, sich der zweiten Wilke’schen Ex- pedition als Geolog anschliessen zu können, und kehrte über Westindien nach Europa zurück; Pävai ist auch verdient um die Durchforschung Siebenbürgens und Ungarns, und schrieb über dieses Land in ungarischer Sprache: „Magyarorszäg futöhomokjänak megkötese, (Die Bindemittel des ungarischen Flugsandes.)“ Preisgekrönt. „Növenyvandorläs ’s a termeszet vältögazdasäga. (Pflah- zenwanderung und Wechselökonomie der Natur).“ „Hazäuk kopär helyeinek hasznosftäsa. (Die Verwerthung der kahlen Stellen unseres Vaterlandes.“ Preisgekrönt. „Borszek leiräsa termeszetrajzi tekintetben. (Borszek in naturgeschichtlicher Beziehung.) „A häztartäsban &s gazdasägban haszuos es käros älla- tok es növenyek. (Die in der Oekonomie nützlichen und schädlichen Thiere und Pilauzen.)“ Preisgekrönt. „Egy erdelyi termeszetrajzi körtt. (Naturwissenschaftliche Reise durch Siebenbürgen.)“ „Magyar hölgyek' füreszkönyve. (Botanik ungarischer Damen.)* „Talaj jelzd növenyek, (Schichten charakterisirender Pflanzen,)“ „Magyar gazdäk növenytana. (Botanik ungarischer Oeko- nomen,)‘* „Aus Siebenbürgen.“ Oesterr. bot. Zeitschr, XII. p.218. 299. Dr, Hugo Eduard von Klinggräff in Königs- berg in Pr.: „Die in der Umgegend von Agram in Croatien vorkom- menden Pflanzen.“ Linnaca KAXL p.5. 652 „In anderen Gebieten Croatiens gefundene Pflanzen,“ ib, p- 49 Beide Aufsätze leitete der würdige Nestor und Bedacteur der Linnaea ein. — Klinggräff erwähnt unter seinen Ge- währsmännern auch Wormastoni, derselbe ist Custos der waturbistorischen Sammlangen am kroatischen Landesmuseum in Agram. 300. Nikolaus von Szontagh, geboren am 11. Ang. 1843 zu Also Kubin im Arväer Comitate. Er ahsolvirte.das Gymnasinn in Oedenhurg, nachdem er früher in Neuschl und Teschen sindirte; gegenwärtig ist er an der medieinischen Fa- eultät der wiener Universität inseribirt: „Eine Excursion auf den Rohäes.“ Oest. bot, Zeitschr. X. p. 288. „Enumeratio plant, phan, et erypt. vasc. Com. Arvaensis in Hungaria.“ Verhandl. d. zool.-bot. Ges, XIU. p. 1045. „Enumeratio plaut, phanerog. territorii Soproniensis.* ib. XIV. p. 463. „A kriväni &s babiagurai emiekoszlop.“ (Die Gedenksäu- len auf dem Krivän und Babiagura,) Vasärnapi Ujsög (Soun- tagszeitung). 1864. Randelt über zwei naturhistorische Monumente, deren er- steres weil, Friedrich August König von Sachsen, das zweite weil, Erzherzog Joseph Palatin von Ungarn zu Ehren, als Erinnerung der Besteigung dieser Berge durch diese zwei Pfleger botanischer Wissenschaft errichtet wurden, Die Böswilligkeit der dortigen Bewohner zerstörte so viel als möglich diese Denkmale (man sagt darum, weil die In- schriften nur in Inteinischer, ungarischer und dentscher, nieht aber auch in slavischer Sprache verfasst waren). 653 „Botanische Reise durch das Waagthal in die Central- karpaten.“ Oest. bot. Zeitschr. XIV. p. 269. Mit mir gemeinschaftlich : „Az eddig ismeretes magyarhoni mohok“ (Aufzählung der bisher bekannten ungar. Moose) in Gyogyszereszi hetilap (Pharmaceut. Journal). 1863, 1864. 801. Theodor Asohner, Professor am Gymnasium in Tyraan : „Körszerü javaslatok honi floränkra vonatkozelag. (Zeit- gemässe Vorschläge bezüglich unserer heimischen Flora.)“ Tanodai lapok (Schulblätter). 1860. p. 83. Wo in dem, was der Verf. sagt, die zeitgemässen Vor- schläge sind, weiss ich nieht; doch auch das kann ich nicht begreifen, wie der Redacteur der Tanodai lapok diesen Auf- satz aufnehmen konnte, 302. Gustav Läng, Dr. med,, Assistent an der phy- siologischen Lehrkanzel der pester Universitäl: „Adatok a tengeri mag esiräzäsi törtäneiehez. (Beiträge zur Kenntuiss der Entwiekelungsgeschichte von Zea Mays.)“ In m. k. term, tud, tärs. közl. (Mitch, der k. ung. Ges. Nature.) I. 1. Heft. p. 65. Ausserdem gab Läng Auszüge mehrerer in ausländischen Zeitschriften (insbesondere den Aun. d. se. nat.) erschienenen Aufsätze im Gyogyszerdszi hetilap. 303. Ignaz Franz Grundl, früher Pfarrer in He- lemba, jetzt zu Dorogh bei Gran, beschreibt einen Ausflug auf den „Berg Pilis bei Gran in Ungarn.“ Oest. hot. Zig. XIH, p. 16. »Mittheilungen aus Ungarn.“ ib. XV. p. 11. 304. Daniel Benkö von Arkos, Wirthschaftsrah in Pest, eorresp, Mitglied d. ang. Akademie seit dem 15. Decbr. 1859: 654 „A növenyek läpszere &s täplälkozäsa. (Die Ernährung und die Ernährungsorgane der Pflanzen.) M.ak. ert. I. p. 12%. 305. Franz FiorianBomer, Dr. phil., Benedietiner- ordenspriester, Director des k. Staatsgymnasiums in Pest und Mitglied des Unterrichtsraihs, veröffentlichte: „Mich. Horkii Centurige Florae Bakonyensis.“ Verh. d. Ver. f, N. in Presburg. IV, p. 84. „Magyarorszäg földirati &s termenyrajzi tekintetben a közepkorban, (Ungarn in naturhistorischer und geographi- scher Beziehung im Mittelalter.) Das Nähere hierüber sagte ich schon bei dem ersien Theile., 306. Franz Herbich, Dr. med. und pens. k. k, Re- gimentsarzt in Krakau, hochverdient wegen der Durchfor- sehung der Bukovina, gab auch in seiner „Flora der Bukowina.“ Leipzig 1858. P-IX. X, einige im benachbarten Ungarn und Siebenbürgen entdeckte Pfanzen an. Auch die andern Werke dieses For- schers enthalten Beiträge zur Flora Ungarns. 307. Michael Ritter von Sardagma zu Trient, be- reiste 1860 Dalmatien im botanischen , insbesondere hryologi- schen Interesse : „Ausflug auf den Biokowo in Dalmatien.“ Oest. bot. Zig. x. 9.177. 308. Albert Graf von Bentzel:Sternau, k. k pens, Rittmeister, früher in Ungarn, jetzt in Insbruck : „Verzeichnis von bisher in der Presburger Flora nicht an- geführten phanerog. Pflanzen.“ Verh. d. Ver. f. Nat. in Presburg. HI, p. 58. „Biatorina hungarica Bentzel - Sternan.“ Dest. bot. Ztg- 655 XIV. p. 218. in einem Aufsatze: Kerner, eine neue Biato- rina aus Ungarn. 309. Josef Manger von Kirchsherg, k. k. pens. Major, schrieb: „Ueber Standorte dalmatiner Algen.“ 310. Karl Kalchbrenner, Pfarrer und Dechant in Waltendoxf in der Zips: „Adatok a Szepesseg viränyähor. (Beiträge zur Flora der Zips.)“ Ak. közl. H. p. 145. 311, Josef Knapp, Stud. med. an der wiener Uni- versität: „Phanerogame Fiora der Stadt Neutra nehst ihrer Umge- bung.“ Correspondenzblatt d. Ver. L N. in Presburg, I. p- 117. „Ein Ausdug in das Bars- Honther Gomitat.“ Oest. bot. Ztg, XIV. p. 104. „Zur Flora von Ober- Ungarn.“ ib. XIV. p. 241. „Beitrag zur Flora des Presburger Comitais.‘“* ib. XIV. p- 304, „Zwei Tage im Trenesiner Comitate.“ ib, XIV. p- 34%. Ebenda einige Correspondenzen. „Prodromus forae Comitatus Nitriensis.“ Verh, der zool.- bot, Ges. XV. p. 89. 312%, Alexander Feichtinger, Dr. med., Physikus des Graner Comitats: „Adatok Esztergommegye dorsjähol. (Beiträge aus der Flora des Graner Comitats.)“ In m..orr. 1. ven. gy. m IX. p 264. 313. C. Hausknecht gab: »Mittheilangen über die Flora der Central -Karpathen.“ Oest, bot, Zig, XIV. p. 208. 656 314. Carl Fuss, Prof, am erang. Gymnasium in Her- mannstadt : „Notiz zur Metamorphose der Pflanzen.“ Verh. und Mitth. d. siebenh. Ver, f, Naturw. XIV. p. 9. 315. Siegmund Schiller in Neutra: „Ufer der Neutra.* Oest, bot, Z. XIV. p. 31. 316, Adolph Steffek, d.Z. Militärarzt in Schemnitz: „Uebersicht der bei Grosswardein beobachteten Phaneroga- men.“ ih. XIV, p. 169, 317. Ludwig Richter, früher in Presburg, jetzt in Ober- Ungarn: „Beiträge zu einer Flora von Preshurg.“ Correspondenzbl. des Presb, Ver. D. p. 97. „Vortrag über mehrere neue Species.“ ib, EL p. 194. Das Letztere gewiss nur eine unbesonnene Spielerei. ‘318. Emil Keller, Apotheker in Väg-Ujhely: „Beiträge zur Flora des Nentraer Comitats.“ Oest. bot. 2, XIV. pP 283. XV. p. 48. 319, Gabriel Baron von Pronay, Ober-Inspector sämmtlicher protestantischen Superintendenzen Ungarns in Pest: „Honank kerteszete a milihan ’s jelenben. (Die Vergangen- heit und Gegenwart der Horticultur in Ungarn.)“ Ak. erl W.p3 Der edie Freiherr wird wohl nur seinen Vortrag hierher gesetzt haben, denn sonst hätte er gewiss bedentend mehr geben können. 320. Ludwig Juränyi, Dr. med, d. 2. mit dem Schor- dann’schen Stipendium, auschliesslich botanischen Sındien ob- liegend in Jena: „Növenyelettani tantlmänyok. (Pfanzenphysiologische Stu- dien.)‘‘“ Manuseript. je: 657 321. Paul FriedrichAngust Ascherson, Dr. med,, geboren zu Berlin den 4. Juni 1834. Sein Vater weckte in ihm das Interesse für Botanik, welches durch Professor Brauns Ankunft in Berlin (1851) die reichste Nahrung gewann, so dass er. während seiner medieinischen Studien (1850 — 1855) stets mit Vorliebe Botanik beirieb. 1855 promovirte er, 1856 legte er die medieinische Staatsprüfung ab, prastieirte indess wenig, stets eifrig mit Botanik und seit 1855 mit der Arbeit an seiner Flora beschäftigt. 1860 erhielt er die Assistenten- stelle am botanischen Garten, 1865 am königl. Herbar in Berlin. April bis August 1868 unternahm er die Reise nach Sardinien, vom 27. Juli bis 1. September 1864 in die Karpa- ten, und war dabei vom 13. bis 23. August in Ungarn und zwar in der Zips, Unter seinen vorzüglichen Arbeiten ‚sind folgende auch speeiell für die ungarischen Botaniker sehr wichtig: „Ueber einige Fumaria- Arten.“ Verhandi. des bot. Vereins f Brandenburg. V, p. 214 „Ueber Chaerophyllum nitidum Wahlenb.“ ib. VI. p.151. 322, Daniel Sloboda, Pfarrer in Rottalovitz in Mähren: „Zur Flora des Neutraer Comitates.“ Lotos 1861. p. 250. 328. Johaun Wiesbaner, 8. J. in Presburg: „Catalog der Flora von Presburg“ (nach Neilreich). Litho- sraphie der Jesuiten in Preshurg. 1864. 324. Eduard Hückel, Gymnssiallehrer in Drohobyez: „Botanische Ausfüge in die Karpaten des Stryer und Sam- borer Kreises in Galizien.“ Verh. der zool.-hot. Ges, XV, p. 49. Enthält auch Angahen über Ungarn, Unter denjenigen, die sich in dieser Periode theils mit Botanik Leschäftigt, theils als Proteeioren dieser Wissenschaft Br Bi, 6, Ilen, 42 658 aufgetreten, sind ausser den schon früher angeführten hier besonders hervorzuheben : Ungarns unvergesslicher Palatin Erzherzog Josef (gest; 1847), der für. die ungarische Botanik ebenso sehr wie für den geistigen Aufschwung dieses Landes hochverdient ist. Seine Schenkung der Kitaihel’schen Sammlungen an das National- museum muss hier in erste Reihe gestellt werden. Baron Sigmund Pronay, Hofrath der ungar. Hofkanzlei und Viee- Präsident der k, k. Gartenbaugesellschaft in Wien. (f). Johann Flittner, Dr. med., Physikus des Liptauer Comitats in 82. Miklos.. Cseremiszky, sandte Pflanzen an Host. Josef Adler, Bade-Arzt in B.Füred. (f). Sihulszky, Dr.med, Stadiphysikus von Kaschau, Erös, Pfarrer von Bodony in der Mätra. F&oz, Apotheker in Eszek (f), ein Correspon- dent Kitaibes. Grosseck, aus der Lausitz gebürtig, seit etwa 1813 im Banate, war anfangs Pfarrer und Dechant in Karansebes, dann in Temesvar; f um 1850. Wanner, För- ster in Pancsova, (f). Frauz Galliny, geb.1794 zu-Becse, seit 1815 Apothekenbesitzer in Lagos, durehstrich in seinen jüngeren Jahren häufig das Banat mit Grosseck und Heuffel, jetzt wohl eine der letzten Säulen des Linne’schen Systems in Ungarn. Josef von Sändor, Seeretair der k. ung, Hof- kammer in Pest (}), besass wohl zu seiner Zeit das grösste Privatherbar in Ungarn, ein grosser Pfanzenkenner und Mit- arbeiter Frivaldszky’s; sein Herbar wurde zwischen der Uni- versität in Pest und dem Polytechnienm in Ofen getheilt, ich weiss nicht, ob so, wie zwischen zwei kleinen Universitäten die Bücher. Als Herbar-Besitzer kanıte Haberie zu seiner Zeit folgende: , Dr. Fray in Tyrnau (f). "Die Siebenhürger: Graf Josef Beihlen, Graf Haller, Baron Bruckenthal, "Apotheker 659 Henter, Wolfgang von Cserei u.a. Die erzbischöfliche Bibliothek in Gran. Unter den Botanikern, die nach den dreissiger Jahren be- kannt geworden, erwähne ich: Franz Josef Fürdsz, Professor am evang, Lyceum in Käsmark, Josef Grusling, Apotheker in Kaposrär. Jo- haun Wagner, Förster in Szumjäez. Lazarus Stano- jovich, a. o. Professor an der k. ung. Universität in Pest. Nicolaus Lenner. Franz Agnelli, Apotheker in Szol- nok (}), Adler, Apotheker in Erlau (insbesondere gab er Mittbeilungen über die Flora der Marmares). Nicolaus Munkäcsy, vor 1848 Director des Arader Comitatshospitals, Saudri und Vincenz Vidovich, Sanitätsbeamie in Dalma- tien, Algologen. Matthaens Botteri, früher auf der In- sel Lesina, jetzt in Orizaba in Mexico. Dr. Gustav Kay- ser, früher Apotheker in Hermannsiadt, Andreas Zipser, Dr. phil, herzogl. Sachsen-Anhaltscher Rath und Professor in Neuschl, gest. 1864. Andreas Pavich, Dr. med., Co- mitatsphysikus in Posega, gestorben im November 1853. Sein schönes Herbar befindet sich im kath. Gymnasium in Posega; Pavich stach viel zu früh für die Flora Slavoniens. Lud- wig Vägner, k. k. Cameral-Oekonomiebeschliesser, früher in M. Sziget, jetzt in Huszth, hat viele Pflanzen der so in- teressanten Märmares in botanischen Verkehr gebracht, Vu- chetich, Pfarrer inRuszkabänya im Banate, besitzt ein sehr schönes Herbar der dortigen Seltenheiten. . Friedrich Ve- selsky, früker Ober- Landesgerichtsrath in Eperjes, jetzt k. k, Landesgerichts-Präsident zu Kuttenburg in Böhmen (Liche- - nolog), Theophil Toepler in Oedenburg. Johann Göb- heil, Gymnasialreetor in Hermannstadt. Die Apotheker Sie- gerus und Kladni in Siebenbürgen Florian Poreius in Rodua, einer der hesten Kenner des Kuhhorus. Forst- [7% 660 direetoxr Bachofen von Echt, früher in Weisskirchen, Ba- nater Militärgrenze. Weland, Waldbereiter in Reschitza (f). Johann Ritter von Martini, Dr. med,, k. k, Oberstabsarzt aD. in Temesvär, botanisirte früher, als er noch Bade- Arzt von Mehadia war, sehr fleissig, Joseph Wohlfarth, P. 0. P., geboren 1814 zu Bela, jetzt Professor am Trenchiner Gymnasium, Laurent Koretz, P. 0, P,, Dr. phil., geb. 1805 zu Handlyova im Neutraer Comitate, Director des Gymna- siums in $, A. Ujhely. Ludwig Haynald, Dr. theol,, k. k wirkl. Geheimer Rath, Erzbischof von Carthage i. p- is fräher Bischof von Siebenbürgen, jetzt in Sadeseny im Neogra- der Comitate, seinem Geburisorte, wo er am 3. October 1816 das Licht erblickte. Der Verlust, den Siebenbürgen durch den Rück- tritt dieses Mannes erlitt, kann hier nicht geschildert werden, wie auch seine Verdienste um die Botanik, deren eifriger Pfleger und Beschützer er ist, hier nur angedentet werden können. Haynald besitzt gewiss das grösste und reichhaltigste Privat- herbar in Ungarn und vielleicht nach denen der Bitter von Tommasini und Pittoni auch in Oesterreich. Gustav Jermy, Professor am evang, Gymnasium in Igl6 (Zips), für her in Kis- Uj-Szälläs in Grosskumanien, Dominik Bili- mek, Capitular des Cistereienser Stifts Nen-Kloster in Wiener- Neustadt, früher Professor au verschiedenen Militär - Instituten, jeizt Custos des kais. Museums in Mexiko, sehr verdient um die Flora Oesterreich. Die Pfarrer Roth und Herwegh in Siebenbürgen, Friedrich Soltdsz, Gymnasial-Professor in Siebenbürgen. Josef von Lugossy, geboren 1812, emer. Professor und Bibliothekar am helv. evang. Oollegiam au Debreein, wirkl, Mitgl. der ung. Akademie der Wissen- schaften ‘in Pest, jetzt in Nagybänya. Alexius Johann Kunszt in Losone. Adolph Erkövy in Pest. Josef Krenner, Assistent am Polytechnieum in Ofen. Valerius a 661 Ballay, emer. Professor der Theologie, Pfarrer in Raab. Friedrich Graf von Berchtold, Dr. med. in Prag, durch forschte 1856 Dalmatien. Ludwig Ritter von Köchel, k, Rath in Wien, botanisirte auch im Banate, Freiherr von Wiederspach, österr. Offizier a. D., botanisirte fleissig in Ungarn. von Milkovics, Gutsbesitzer in Koronos bei Raab, Gustav Loriuser, Dr. med, Professor der Naturwissen- schaften am Ober- Gymnasium in Presburg, F am 20. Mai 1863 in Wien, 56 Jahre alt. Josef Wölfel, am 5. Oot. 1859 zu Güns, 86 Jahre al. Karl Hornnng, Pharm. Mag, ü. Apotheker in Kroustadt, Johann Kriza, Bischof der Uni- tarier in Klausenburg, Augustin Peek, P. O. P,, Profes- $ör am k. Gymnasium in Pest, Emerich von Ujhely, peus. k. k, Marine-Kaplan, Ehrendomherr der Cathedrale von Pola, T in Venedig am 2. Februar 1862. Josef Host, Domherr in Agram (+), Bruder des Leibarztes. Franz von Tesse- dik, Concept- Adjunkt der k. ung. Hofkanzlei. Eugen von Halae sy, Dr. med. in Wien. Egydius Schreiber, frü- her Gymnasial- Professor in Lugos, jetzt an der Ober-Beal- schule in Gör.. Franz Suttäg, Gymnasial- Professor in Lugos. Haslinger, früher in Grosswardein, jetzt Professor an der hrünner Ober-Reaischule. FriedriehPokorny, Be- nedictiner-Ordenspriester inBaab. Alexander von Thann in Pest, Cornel C hyzer, Dr. med,, Physikus in Bartfeld, Daniel Bo thär, Professor am ev. Lyceum in Presburg, Dr. Cart Weszelovszky, Plysikus in Ärva- Värallja. Wilhelm Vuezl, früher in Ung.-Altenburg: Johann von Csatd, Gutshesitzer in Koneza in Siebenbürgen. — Hierher gehören noch die wiener Botaniker, die Ausflüge in das be- nachbarte Ungarn machten: Carl Petter, Josef Kerner, Dr. Robert Rauscher, Dr. Alexander Skofitz, Dr. H. W: Reichardt. Professor Franz Unger in Wien hat 662 ebenfalls am Neusiedler- und Plattensee im Sommer 1864 bo- tanische Beohachtüngen gemacht. Christoph Kucsera, Professor in Zeben.. Johann Schütz, Realschullehrer in Sillen. Wilhelm Scholtz, Professor am ev. Gymnasium in Schemnitz Vincenz Rehäk, Professor am Gymnasium in Totis. Josef Pantocsek, Guntsbesitzer in Tavorsok. Rudolph Skotnieky, Stud, jur. in Pest. Eugen Pro- kopp, Medieiner in Pest. Josef Ujsägi, Arzt in Privitz. Thomas Lukäcsy, Professor am Gymnasium in Neuhäusel. Engler, Kuhn, Reymann, Mitglieder der bot. Ges. der Mark Brandenburg et. Gerndi und Hüppe, Studd. phil, in Berlin. Stephan Deszäthy, Apotheker in Eszek. Ju- lins Vidäkovics, Apotheken- Assistent in Eszek. Mat- thias Kirchbaum, Apotheker in Vukovär, vielleicht der älteste jetzt lebende Botaniker Ungarns, da er noch Kitaibel gekannt hat. Theophil Dimig, Direotor der serb. National- schulen in Mitrovie. Grossiuger, Apotheker in Neusatz. Carl Stoizner, früher Lehrer in Oserevies in Sirmien, ein sehr üeissiger Sammler, von dem ich viele Pflanzen: besitze. Dr. Franz Xav. Linzbaner, Prof., snpplirt gegenwärtig den kranken Universitätsprofessor. Und so wäre ich an das Ende meiner Arbeit angelangt, misslang auch der Versuch, ein einheitliches Bild darzustellen, so glaube ieh dennoch versucht zu haben, die botanischen Leistungen in und über Ungarn so darzustellen, dass es nicht sehr schwierig sein wird, sich einen Begriff von ihnen zu machen. Der Anfang der Botanik in Ungarn unterscheidet ‚sich kaum von dem anderer Länder; wenn jedoch in Deutschland oder Italien der stufenweise Debergang wahrnehmbar ist, wird eine solche Erfahrung in Ungarn zu machen rein unmöglich; Hann 663 ausser des Leistungen von Clusius ist vielleicht keine ein- zige Vorwinterl’sche, von der man sagen könnte, dass sie einen Impuls zu weiteren Forschungen gegeben hätte; Me- lius, Beythe, Kramer, Marsili sind lanter Leistungen für sich. Winter] und vielleicht noch mehr Kitaibel suchten ein rührigeres Leben hervorzarnfen, leider wirkten sie Viel zu kurz, um genug kräftige Nachfolger hinterlassen zu . können, die das von ihnen begonnene Werk weiter hätten fortführen können. Sadler scheint weder das Talent gehabt, och den Beruf in sich gefühlt za haben, Nachfolger zu bil- den, sein Wirken endigte mit seinem Leben; die Botaniker Ungarns suchten auch nicht mehr Anhaltspunkte im Lande, sie trachteten im Anslande Verhindungen auzuknüpfen, ja man könnte sagen, sie schlossen sich dem Ausiande, insbesondere Deusschlaud an, in Ungarn hatte man wohl Institute, wo man seine Arheiten veröffentlichen konnte, doch der schlep- pende, man könute sagen, streng bureaukralische Gang, den jede Arbeit durchmachen musste, liess manche Arbeit erst Jahre lang nach ihrem Verfertigen erscheinen, und wohl hierin mag der Grund liegen, weshalb man immer den Schwerpunkt nach Aussen suchte, Die Leistungen Hedwig’s und End- licher’s gehören beinahe ganz der Weltwissenschaft an (ich brauche diesen Ausdruck im Gegensatze zu den Leistungen von exelusiv lokalen Bestrebungen), abgerechnet ihre Arbei- ten über die Flora von Presburg. Die Dissertations-Literatur hörte mit dem Jahre 1848 auf, die Programm - Literatur, die an ihre Stelle trat, ist auch nicht mehr werth, — Was das Studium der Anatomie und Physiologie betrifft, so wurden nur wenige Arbeiten ausgeführt, Das Sindium der Kryptogamen wird anch von Inländern nicht ohne Glück getrieben. Ueher fossile Pflanzen schrieben ausser Julius von Koräcs zur die Ausländer Andrae, Etlingshausen und Unger. 664 Ich glaube übrigens, dass die botanischen Leistungen nicht so unbedeutend seien, als dass man sagen könnte, es wäre ausser von gewissen Gelehrien gar niehts geschehen; wir müssen uns jedenfalls verwundern, dass so wenig Rei- sende in Ungarn waren, und dass gewisse Leistungen viel besser ausgefallen, als man den Umständen nach vermuthet hatte, — Dass wir jedoch noch mehr hätten thun können, ist eine traurige Wahrheit, vielleicht sind auch hier die Ein- zeinen weniger Schuld, "als die öffentlichen Institute. Indem ich also vom Leser Abschied nehme, soll es mir erlaubt sein, mit den Worten eines ebenso fein fühlenden, als tief denkenden Staatsmannes schliessen zu dürfen: „Und mögen daun andere Tüchtige, wohl Unterrichtete nach mir kommen, die das tadeln, läutern, verbessern, erwei- tern; doch meiner nicht vergessen; der Wahrheit immer eingedenk, der ich einzig zu huldigen trachtete.“ Gagern, Kritik des Völkerreclts p. 343. Palmae novae columbianae, Collegit et descripsit Franz Engel, (Hierzu Taf, IL) Bactris Cnesce Eng. Paima 8—12-pedalis, pollieis diametro, 8— 12-—- 15 sobo- lifera, caudieibus inferne, subenrvato- adscendenlibus, tdense annulata, oolore sordido-griseo, armalissima acaleis 11, — %-pollicaribus, lepidibus rufis longisque fere obductis, duris- simis, tenuibus, valde auutatis, nigris, reelinatis, annulos sonstipantibus, ligno duro -nigrescente eireiter Y, pollicem vrasso, medulla Aava. — Folia numero ociodecim, 3 Pedes longa, 3/, pedis lata, indivisa, apiee profunde bifida, subereeta, integerrima, dilute viridia, Apiee parum nutanlia, lamina et laciniis eiroumseriptione fere olverse lanceolatis vel Önneatis, vesieularibus, albo - puherulis, horizentalibus, multi- nerriis, nervis pulverulento-lepidotis, hasi lepidibus longiusru- lis tectis, parallelis, sub angulo valde inelinato e costa media Margines versus oonvergentibus, nervis primariis prominenti- bus; costa media (rachis) erassa, dorso aculeis polliearibus laxe armata, inferne atque superne lepidibus rufis obtecta, 666 breviter petiolata; pefiolus aruleatus, basi vaginante 3 — 4 pol- lices longa amplexieaulis; vagina intus fulva, glaberrima, ex- terne griseo -[usca, horride aculeata. — Inflorescentia axilla- ris, monoica in eodem spadice, spalhis duabns teota; spalha exterior incompleta, 2—3 pollices longa, glabra, siraminea, apice aperta, inter petioles recondita; interior completa, 5 — 6 pollices longa, clavaeformis, acuminata, longitadinaliter veutre aperta, intus glabra, fulva, externe griseo - fusca, hor- vide aculeata. Spadix 6-pollivaris, simplieiter dense ramo- sus, pendulus, Aavescens, inferne aculeatus, ramis inferioribus 6- pollicaribus, femineis, superioribus 3 — 2- polliraribus, wasenlis, Fios masenlus? Hos feminens? Drupa breviter conica, Ya pollieis diametre, apice pistilli rudimento longe coronata, basi ureeolis perigonialibus fulta, pericarpio orassinseulo car- noso, sufo-virente, putamine nueis avellanae minoris magni- tndine, crasso, duro, griseo-brunneo, embryonem versus tn- mido, testa membranacea; in albumine ossen et albo embryo minutes Havııs prope basin locatus. In sylvis umbrosis, calidis, collinis et sioeis, inter 500 — 1000’ supra mare in ‚provincia Tachina juxia Huvium Uri- bante congregatim habitans. Ab incolis Owesco nominatur, Usus ignoratur, Maturat mense Februario — Martio, Bactris Cuesco Engel Bactris bifidue Marl. afhnis, a- tamen differt: Bactris Uuesca, Bactris bifida. Candier sobolifero, inferne.sub- eaudice recto, fuscescenle, eurvate-adsoendente, sordide griseo etc, Pr u Bactris Cuesco, acnleis nigris, fepidibus rufis longisque fere obduetis, re- elinatis. foliis %-pedalibus, suberectis, infegerrimis, dilate viridibus, planis, multinerviis. lamiva et lacinjis inferioribus alko- puherulis, vesieulari- bus, horizontalibus, nervis pulverulento-‚lepidetis, basi lepidibus.longiusenlis teetis. peliolis hasi vaginante 3—4 pollices longe - amplexieauli- bus, aculeatis. drupa hrevi.coniea, 1/, polli- eig diametro, putamine em- ' bryonem versus tumido, nu- eis avellanae minoris magni- tndine. j 667 Bactris bifida. aculeis atris, hasi callosa albe, unguicnlaribus patentihus. frondihus patentibus 6— 8 spi- thamas longis, obsenre = viri- dibus, interdum varias Iridis eolores resplendentibus, inter nervos subplivatis, margine eiliis minntis. laeiniae in nervis tomento fer- rugineo-griseo ec floceis es vesioulis minimis. constante vestitis, Jato-ensiformibus, fal- catis, petiolis basi eireiter Bipedali amplexieaulibus, tomento t8- staneo instructis. drupa fere obovata, magnitu- dine fere ovi columbinie Tab. IL Fig. 1. Bactris Cuesco, drupa. Fig. 2 Bactris bifida, drupa. Bactris Santae Pauline Eng. Palma arnndinacea, habitn amoeno, duodeeim- ad duode- viginti-pedalis, pollices dnos ad tres diameiro; taudex recius, eolore Havo-fusco, ligne durissimo nigro eireiter semipollicem erasso, medulla Hava, ‚ohsolete 'annulatus, :annulis Y—i 668 pedem distantibus,; iu eodem latere sed alternatim purum nodosus, aculeatus;: aculei ochroleuci ir eodem atque nodi latere üsque affixi, bipollicares, parum duri, horizontaliter patentes. — Folia numero sex ad novem, sex- ad octo- pedalia, erectiuscula, nutantia, apiee paripinnata, infra inter- rapte-pinnata, 18—20-juga; pinnis binis ad. ternas — qua- ternasve aggregatis, oppositis et alteruis, sex al onio pollices longis, duos ad ires pollices latis, rostro digitum longo acu- minatis, dilute-viridibas, parum strietis, tenuibns, glahris, ob- solete plieatis, 16 — 18 nerviis convergentibus, costa media prominente, superioribus utrinque basi lata sessilibus; deltei- deis, ceteris basi angustata et contracta sessilibus, oblique deltoideo- oblongis; petiolus canalieulatus, basi vaginante lon- giusenle-amplexicaulis, intus glaberrimus, externe parvi- aeuleatus, aculeis viresoentibns pollicaribus; rachis superne tri- ad guadrangularis ei aculeis sparse-armata, — Inflo- rescenlia inter folia inferiera et rudimenta foliorum emorina, spathis dnabus tecta, exterior 3 pollices longa, glabra, Ha- voscens, apice ventrem versus aperta, interior subpedalis, de- curva, ovalis, coriacea, externe viridis, muricibus virescenti- bus subpollicaribus tecta,, longitudinaliter ventre aperia, intus glaberrima, virescens. Spadix subpedalis, simplieiter ramo- sus, pendulus, ramis inferioribus foemineis sex-, superioribus waseulis 4-pollicaribus, Raveseentibns. Flores? Fruetus drupacens utringne vompressus, ellipsoidens, nu- eis avellanae minoris magnitudine, perigonio siceo suffaltus, styli radimento apiexlatus, atro-purpureus (fere niger) epi- varpio membranaceo, mesovarpio sucenlento, dulei, endorar- Pio osseo, glabro, ovali, nigro, testa rubiennda, albumine albido - corneo, embryone minutissimo subverticali, Creseit in silvis umbrosis humidis calidisgue Novo - Gra- 669 nadae ad ripam fluminis Magdalenae solitaria. Beperiehanter in eodem loco ires tantam palmae idque in regione Santas Panlae. Maturat mense Majo, Frons affinis frondi Baciris euspidaiae Mart. Euterpe purpurea Eng. Palma procera, 36—40 pedes alta, 4-— 5 pollieum dia- meiro,, epidermide rnfa evidenter annnlata, annulis inter se distantibus, flavis, inermi, ligno molli, favescente rnbiginoso- punctata. Decem ad gnindeeim folia ereotiusenla, regnlariter aequabiliter arcuato -reclinata, 13 — 16 pedes longa, lineari- oblonga, breviter petiolata; vaginae petiolorum sesquipedales bipedalesve ellipsoideo-convolutae, glabrae, facie exteriore nitido-purpurea, facie interiore anrantiaca, margine superiore fimbriatim lacerato; rachis triquefra, rubiginose, furfare gri- seo tecta; pinnis 60—80-jugis, alternis vel oppositis, costato- nervosis, nervo intermedio prominente, sirietinseulis, 1%/,— ®-pedalibus, 11/, pollices Iatis, fere ad petioli basin dense aggregatis, 4,” inter se remotis, pagina inferiore parvi- squamulosa, basin versns colore rubiginose, longitndinaliter subter nervo intermedio complieata,.rachi basi revoluta afüxis. — Infloresoentia infra petioloram vaginam purpuream ellipsoi- deam; spadix simpliciter dense ramosus, viridis; peduneulus horizontalis, vachi pendula, 11, —3-pedalis, ramis viridibus fere pedalibus, Spathae ? fores? Fructus bascatus, magnitudine nueis avellanae majoris et. ultra, globosus, glaber, phyllis perigonialibus sustentus, siylo in medio latere apiculatus, periearpio tenui carnoso, endocarpio fihrose semen involvente, tesia favescente retieu- lata; embryo eonicns in albumine corneo, radiato-rnminato et tesidiusenlo, albo-violaceo basilari locatus. 670 Habitat solitaria in silvis frigidis, quae in regione mon- tosa inter Magdalena« et Catatumbi Aumina in altitudine. 6000 —8000° protenduntar, distantia tamen ultra 7 --9 gradus ab &equatore provenit; loca amat humida, umbrosiuseula sed non depressa, humumgue compactam. Ab incolis „Palmiche“ no- ininatur. Matnrat mense Augusto ad Sepiembrem. Fructus plane maturas non observatus est, atlamen omnino quo maluritatis gradu pericarpium viride est, et inter albumen testamque materia cireularis et resinosa animadrer- titer, " Euterpe Karsteniana Eng. "Palma pulcherrima, gracilis, ceireiter 40 -pedalis, 5—6 poll. diametro, colore favro-fusco, annulis inter se laxis, aequali caudieis colore. Folia valde numerosa, viginfi et ultra pedalia, lounge areuato-patentia, oblongo-laneeolala, petiolorum basi in eylindrum ventrieosum viridem 1%/g- peda- lem eonvoluta, paripinnata; pinnis 70 -— 80-jugatis, oppositis, aggregatis, laevissimis, lanceolatis, costato - plieatis , basi re- volnta sessilibus. — Inflorescentia infra petiolorum vaginam, spatha unica(?) tecia, coriacea, fusca, fusiformiz spadix sim- plieiter dense ramosus, brevissime pedunenlatus, pendalus, fere horizontaliter ad modum orbieuli ramis aüreis eircum- Bexus, inferioribus S—12-, superioribus 2 — 3 - pollicarihns. Flores in serobiculis parvis sessiles, hraeteis suffelti, vamos dense obiegentes. — Flos masc, Calyx majuseulus trisepalus, oorollam ad dimidium tegens; sepala sieca, PeT- gamena, lato-ovata, acutiuscula, subauriculata, margine irre- gulariter denticnlata, imbrieata, carinato-coneava, nitido- alba, apice atro-purpurea, ceiliato - pilosinseula ; corolla tri- phylia, ealycem semi- aut parum superans; petala memhra- 651 naceo-coriacea, ohlonga, valvata, longitudinaliter siriata, Sta- mina sex, eorollae fundo inserta, filamentis antheras aequan- tihus, linearibus, atropurpureis, ‚antheris introrsis, versatilibus, inenımbentibus, dorso apice approximato-affixis, suhenneifor- mibus, biloenlaribus, loculis basi sagittatis, apiee pauei-bi« -eornibus, :apertis, divergentibus, Havis. -Rudimentum pistilli siaminum .longitndine, tripartitum, inter siamina, subulato- Acuminatum. Filos foem. rami fruciiferi basi, non numerosus. Calyx triphylius, corollae aequilongus; sepala latissime ovala, con- eaya, margine parum dentieulata, apice purpureo -pnberula, externe straminee, inins ‚purpurascentia; corolla calyci similis, sed purpnrea et tenni-membranacea, staminum rudimentum aullam; ovarium iriloculgre, reniforme, Crescit in silvis calidis humidisque in altitudine 4 — 2000’ Supra mare in provineia Tachina. .Ab incolis „„Palmita’“ vo- eatur, Mense Januario doret. Enterpe oleracent (sp. uova?), Palma eiata, 30—-40-pedalis, 3—4 pollicum diametro, tandice recto, Iuteo-fusco, annulis Inteis; folia in nnmero 8 —10, 15 — 20-pedalia, subhorizontaliter arenala; vagina 31/,-pedalis, viridis, columaari- eylindriea; rachis inferne eoncavo-canalienlata, supra tri- — quadriquetra, lateraliter lepidibus temuissimis adspersa; pari-, 70-—-80- pinnata, pinnis Spatio pollieari dispositis, pagina parum, margine magis lon- gitndinaliter plicatis, 2 — 21/,- pedalibus, dilute - viridihus, Inforescentia infra petiolorum vaginam; spaths unica (?) 00- viacea, fusiformis, acuminata, sesquipedalis, 3 pollienm-dia- Metro; spadix simplieiter- dense-ramosos; ramnli anrei, medil sesquipedales, apice 2. polliees longi, numerosissimi. 672 Flores in scrobieulis, bracteatt. Flos masc. Calyx magnus, torollam dimidiam aut fere totam involvens; trisepalus; sepala rotunde - ovata, hasi latis- sims fandum Boris subampleetentia, panecicarinata, margine Gmbrillata, margine et apiee fusca et pilosiusenla; petala orato-oblonga, rubiginosa , striata, snbpilosiuscula;. stamina sex inelusa, flamentis filiformibus fere quam antherae longis, antheris versatilibus, subulatis, dorso aflixie, loeulis hasi sagittatis. Pistilli rudimentum fere staminorum longitudine, subulatum, tripartitum. Creseit gregaria in silvis temperatis humidisque in alli- tudine 1500 — 2500’ in provineia Ocama, Ab incolis „palmiche* aominatur. Mense Augusto florescens. . Euterpae oleraceae Mart. maxime aflinis aut arqualis (9); paululum tantum minntisgue rebus differt: eandicis altitudine 80— 120°, eandieis diameiro 8— 9%, eaudice flexuoso, eandieis faseieulo radicali e terra Finerso, annulis albido - einerascentibus, vagina 5—6-pedali, pinnis planis, sepalis petalisque glahris. Die angedeuteten Abweichungen zwischen der von Mar- tius nnd der von mir vorgeführten Euterpe oleracea lassen einerseits wohl die Berechtigung zur Aufstellung einer neuen, von der Eiuterpe oleracea Mart. verschiedenen Art zu, an- dererseils aber herrscht wiedernm zwischen beiden in dem ganzen Habitys, wie in dem Bau der Blüthen —— die geringe Behaarung der Kelchzipfel der letzteren angenommen — 8% 673 grosse Uebereinstimmung, dass ich die unterschiedlichen Merk- male zur Aufstellung einer neuen Art nicht ausreichend genug fand. Wie leicht lässt sich nicht ein geringer Umstand, der vielleicht ausserdem noch bald mehr, bald weniger schwan- kend ist, übersehen oder seine Erwähnung vergessen, — wie mannigfach wirkt nicht der Standort der Pfanzen auf deren Formendimensionen, selbst auf ihre Oberfläche und Färbung ein? Ich will somit nur die gefundenen Unterschiede ange- deutet haben, und stelle die endgiltige Entscheidung über Trennung oder Vereinigung der Art den Mitbesitzern meiner Palmensammlung und den vergleichenden Systematikern an- heim. Klopstockia Vogeliana *®). Palma elata, reeia, ad 60-pedalis, 3%,’ diametro, cau- dice inermi, epidermide albido- viridi, irregulariter et oblique annulato, annulis inter se laxe dispositis, ligno duro angaste, atro -ochroleneo - übreso, medulla flavescente molli. Folia numero 8 — 12, pinnata, inferiora suhrectangulari- palentia, media el snperiora paulatim ereotiuscula adqne adeo perpen- dienlaria, 8— 12-pedalia, ohlonga, faecido-erispa, ampla, ad comam hewisphaericam, fere glohosam disposita, brevissi- me petiolata; petiolus basi vaginante laxe et breviter eaudieis gemmam amplexans; vagina triangularis, ventricoso - concava, facie exteriore chloro-fusea, interiore albido -nitida, margine superiore fusco- fimbriata, - dorso parum earinata; rachis tri- quetra, furfare lepidoto vinereo tecta, profunde ad hasin va- Sinantem foliolata; foliola 70 — 80, utringue alterna vel sub- opposita, 7 — 9 dense aggregala et deinde spatio 11/, — %- pollioari inter se disposita, rachim fere eircanmnectentia, orispa, undulato-confuentia, eoriacen, supra glaberrima, nitido- %) Eduardi Vogel memoriac dedioata, 3r BA, 6 Hof, 48 674 viridia, nervo intermedio Iuteo et prominente, subtus argenteo- sericea, parum oomplicata, 1/,—1 poll. Inta, margine plicata, basi reduplicato-sessilia. — Infloreseentia axillaris inter pe- tiolos; spadices plnrimi, longissime peduneulati, 8-pedales, apice pluri-ramosi, erectiusenli inter folia, areuate - nufantes, rubiginosi; rachis cireiter hipedalis, ramis 13 — 15-polliveri- bus, ramulis 9—4——5— 2 pollices longis, fere harizontaliter ad modum orbienli rachim cireumnectentibus, rubiginosis; Spa- thae apertae 3— 4, glabrae, fuscae, fusiformes, 3—4 pedes longae, primum ventre longitudinaliter rumpentes, (um irregu- lariter laceratae et fatiscentes. Flores? Fraetus hacoatus, globosus, Hammens, rudimento styli aullo apieulatus, phyllis perigonialibus immutatis sustentus, | periearpio carnoso tenui, endocarpio membranaceo semen in- volvente; testa atropurpurca; embryo Bavus conicus in albu- mins corneo, albo, non radiato fere basilaris locatus. Creseit solitaria in silvis humilioribus, frigidis, udis man- tosisque inter Magdalenae et Catatımbi Bumina Novae -Gra- natae, in regione Cordillerae, 6— 8000’ supra mare, caeteras silvarım arbores superans, Indi „Gallinaso“ appellant. Maturat mense Augusto. Petioli vaginantes hnjus palmae tenera aetate ab petiolis eandicis adnlti valde differunt; internodia petiolorum longius distantia, eorumgue vagiuae suhfusiformes longe amplexzi- eanies sunt, Tab. I, Fig. 3a. Petioli vaginantes palmae tenera aetate. Fig. 3b. Petioli vaginantes candicis adulti. Klopstockia parvifrons Eng. Palma caudice elato Nexuoso, 50—60 ped. alto, 56 diameiro, apice attennato, epidermide cana, inermi, ohsolete a. 675 et irregulariter annulata, annulis nigro-marginatis, orbieulo ligneo exteriore duro et nigro, proximo orbieulo fascieulis vasorum spiralinm atro-albis confalo, intimo pallide atque spongioso. — Folia terminalia panca et pro caudice breviora, 4—6, fere harizontaliter patentia, arenato-reclinata, 5 pedes longa, pedem lata, lineari-lanceolata ; petiolus basi vaginante brevissime aique laxe amplexicaulis; vagina ovato- triangula- vie, faeie inferiore et exteriore cana, nen fimbriata, caudiei attennato globoso- zapituliformi- imposita; rachis externe con- eava, intus convexa, apioe Iri-— quadriquetra, fere ad va- ginam foliata; foliola 40—50-juga, dense aggregafa, semi- poll. inter se remota, opposita vel alterna, semipedalia, pol- licem tata, snpra ohseure-viridia, subtus albo - virescente- sericea, strieta, dara, nervo intermedio Navo, pagina inferiore eonniventia, pauci-peetinato- reelinata, basi reduplicata rachi affıxa, — Inflorescentia infra petiolorum vaginam, spathis duabus (?) coriaceo- membranaceis, aliero tanto spadice emisso minoribus; spadix pluri-ramosns, peduneulo pedali ad sesqui- pedali, rachi semipedali, arcuato-mntans, cano- virescens. Flores ? Froueins bacealas nneis avellanae minoris magnitudine, globosus, Aammeus, testa atro-viridi, embryane conieo in al- bumine corneo param radiato subhasilari. Creseit in regione montosa frigida andiam provinciae Me- tidae solitaria supra silvaram vegionem altitndine 8 - 10,000 pedum. Indis fere ignota nee ab jis nuncupata est. Mense Decembre maturescens, Hujus palmae in radice „Panamo tambür prope „Jaji“ in provineia Merida, tantum tria exemplaria inventa sunl, & plantis montanis ex generibus Gaultheria, Thihandia, Pru- teria, Myrtus, Maoleania, Espelletia, Seneeio aliisque cir- cumdata. 43% 676 Klopstockia eoaretata Eng. Palma elata, habitu coaretato , caudiee recto, 40—50- pedali, 1—1N/, pedis diametro, apice nonnihil atienuata, annulis obsolelis inter se approximatis, ligno duro erassiusenlo. Folia numero 10-12, 5—6-pedalia, ovalia, infera sub- reetangulari-patentia, teneriora, ereeliuscula, crispa, multum pinnata, densam comam hemisphaericam ventis agitatamı for- mantia; pinnae rachi lateraliter 2 — 4— 6 aggregatae et deinde spatio 11/, — 2-pollieari inter se dispositae, basi auute re- duplicata aflixae, sesqui- — bipedales, 1—1%/g latae, longi- tudinaliter striatae, nervo intermedio luteo, furfure lepidoto Havo-cinereo longitudinaliter tecto, superne "obscnre virides, inferne argenteo-serieeae, durae, inter se- erispo-faceide conduentes; rachis furfure füsco - griseo tecta; petiolus brevis in basin vaginantem dilatatus; vagina externe cana, intus Aavo-grisea, dorso parum carinata, marginibus superioribus longe retieulato - fusco - ümbriatis, brevissime laxe subeapitali- formi-amplexicaulis. — Inflorescentia axillaris inter folia, spathis tribus teeta, exteriore incompleta, apice aperta, in- terioribus duabus completis, earumque infera apice laterali aperta, supera primum ventre, inm dorso diruptß, 2—3- pedalibus, lanceolato-acnminatis, rufs, coriaceis. Spadix longe pedunculatus, duplo ramosus, valde arcuato -reclinatus; pedunculis 3-pedalibus, rachis sesquipedalis, virescens, ramuli hasales eireiter pedem, apice 1 -—- 2 pollices longi, virescenfes. Flores ? Fructus baceatus, Nammeus, globosus, pistilli rudimente nullo, perigonio exieriore sustentus, nucis avellanae magni- tadine; epicärpio membranacao, mesoearpio ochroleuco, MU- seoso-Ähroso, tenni, endocarpio tenniter memnhbranaeeo atro- sanguineo; testa fusca, in albumine albo-eoernleo subosseo embryo conicus fere basilaris locatus. By Bd m 67 Habitat regionem udam et frigidam supra andium silvis nebulis involutis gregaria in provineia Tachira, Indi „palma negra“ appellant. Mense Decemhri maturans, Habitus Klopstockiae interruptae ei utilis Karat, maxi- me aflinis, sed inprimis diversa formatione spatharum. . Beethovenia cerifera Eng. Palma magnifica, ad 150-— 200 pedes rectissime elata, basi diametro bipedali, ad apicem paullatim attennata, caudice inermi, glabro, annulato, annulis albo-Inteis parallelis, epi- dermide opaco-nitida, cana, non ceracea, orbieulo ligneo ex- teriore parum duro ei angusto, faseieulis vasorum spiralium atro-albis, proximo orbieulo rufo-Navis eonfate, intimo pal- lido et spongioso. — Folia nnmerosa, paripianata, 25 — 30- pedalia, lanceolata, inferiora subreetangnlari-patentia, juniora ereetiuscula, nntantia, hemisphaerico-arenata, breviuscule- petiolata ; foliola utringue 150, opposita alternave, bipedalia, pollices duos lata, lanceolata, strivtiusoula, 14, —® pollices inter se regulariter remota, horizontaliter sublaeve faccido - patentia, apice parım nutante, basi in axillis interioribus squama majuscula, nigra et lignosa snsienfa, pagina supe- riore obsenre nitido-viridia, inferiore argenteo - fomentosa, hervo intermeiio dilute viridi, rachi lateraliter basi contrasta aftixa; rhachis suhtus profunde-vanalienlata, supra concavo- triquetra, ad apieem quadriquetra; petiolns vagina conico- triangulari, externe cana, intus rubro-alba, margine reticu- lato- fusco-fimbriata, breviter et laxe amplexicauli, extimo dorso parnm carinata, fere amplexicauli, tenera aetate cu- neaio-carinata, Infloressentia axillaris inter petiolos vaginantes inferiores, spathis duabns (?) fusiformibus acuminatis, cadneis, fatiscenti- 678 bus tecta; spadix maximus pluri-ramosus; pedunenlo brevi, rachi louga, eirciter 4 — 5-pedali, ramulis ihyrsoideis viri- dibns. Flores nulli, fruetus jimmatnri observati sont. Creseit in silvis audium umbrosis, arbores veferas supe- rans, a regionihis temperalis, ad frigidas adscendens, in alti- tudine 6—8000 pedum supra mare, juxta Aumen Uribante in provineia Tachira, solitarin fantum ideoque rarissime invenitur. Ab Indis „palma hlanca“ appellatur. Lignum internum in segmento candicis massam cerea- ceam excernit. Tat. IM. Fig. 4a. Faries vaginne exterior. Fig.4b. Faeies vaginne interior. Diese prachtvolle Palme ist ohne Zweifel den Gaitungen Klopstockia Karst. und Ceroxylon Humb. et Bonpl, sehr nahe verwandt; dennoch aber, wenn wir auch nicht das Glück zu Theil geworden ist, die Blüthen kennen zu lernen, bieten wir das Blatt, der Stamm, ganz besonders aber die von den übrigen Wachspalmen gänzlich abweichende Wachsabsonderuug in den innern Holzgefässen des Stammes genug eharacteristi- sehe Eigenthümlichkeiten und Anhaltspunkte zur Antstelluug einer eigenen Gattung. Zukünftigen veisenden Botanikern, de- nen es gelingen wird, diese äusserst seltene und, wie die Einwohner versichern, im Verschwinden begriffene Palme wie- der anfzufinden, hleibt es vorbehalten, aus den Blüthen die von mir aufgestellte Gattung festzustellen oder wieder aufzu- lösen; so lange aber, als es einem Andern nicht mehr, als es mir möglich war, gelingt, die Kenntniss über diese PBanze zu erweitern, muss ich dem bekannten Thatsachen Bech- nung tragen und an dem selbstständigen Gattungscharaeter festhalten. a mm Te nn _ nie 679 Die Länge und gleichmässige Fiederung der mächtigen Wedel, wie der vollkommen aufrechte und sich allmählig nach oben verschmälerude Stamm lassen eine merkliche Ver- schiedenheit von dem in allen ihren Arten sehr ähnlichen Ha- bitus der Klopstackia nicht verkennen; die allmählige, symme- trische Verschmälerung des Stammes und die regelmässigen, ungetheilten Fiederblättchen unterscheiden sich ebenfalls merk- lich von der obern Stammanschwellang und den eingeschnit- tenen Fiedern des Cerorylon; diese äusserlich wahrnehmba- ron Abweichungen werden aber ganz besonders durch die characteristische, schon angeführte Wachsbildung verstärkt, da die Arten der Klopstockia und des Ceroxylon, welche Wachs absondern, dies allein nur in der Verwandlung der Epidermis in Wachs vermögen. In la Grita (Provinz Tachira) ward mir von dieser Palma erzählt; es kostete mich darauf eine dreitägige Wanderung mit erfahrenen und ortskundigen Führern, um eine einzige grosse und zwei kleine Palmen aufzufinden, und dennoch hielt man mich von besonderem Glücke wegen so haldiger Aufin- dung hegünstigt. Die grosse Nachstellung der jungen Blatt- triebe, die rin vorzügliches Material ‚zu Strohhüten liefern, aber nur mit dem Umfällen des Baumes eingesammelt werden können, ist die Ursache von dem geringen Nachwuchse und, wie die Leute behaupten, von dem gänzlichen Verschwinden der Palme. Jedoch unermesslich sind die Wälder, welche jene Cordilleren bedecken und in deren Inneres kein Menschen- {nass eindringt, — es wird also mit der Ausrottung dieser prachtvollen Palmengattung vor der Hand wohl noch nichts zu Sagen haben. Dass ich an die erhabene Erscheinung dieser Palme die Erinnerung an den Namen eines Mannes geknüpft, der wohl mit dem kanstsinnigen Gemülhe eines jeden Deutschen, nichts 680 aber mit der botanischen Welt zu schaffen hat, ist vielleicht nicht so unerklärlich, als es auf dem ersten Blicke erschei- nen mag; man frage jeden reisenden Naturforscher, was ihm nächst der Liebe zur Natur und Wissenschaft heigestanden habe, die oft unnennbaren Entbehrangen und Beschwerden und die Monate und Jahre lange Abgeschiedenheit von aller Menschenwelt und den Genüssen der Bildung za ertragen? Der innere, stille Rückblick auf die Tage, wo Geist und Ge- müth aus den genialen Schöpfuugen der Meister in Kunst und Wissenschaft Stoff und Nahrung zu ihrem vielseitigen Leben aufgenommen, — und wenn inmitten des enthehrungsreichen Waldlebens von den Kronen der Palmen erhebende Stimmen und Symphonien zu dem lauschenden Gemüthe niederrausch- ten und die Beschwerden des Körpers vergessen machten, daun mag es auch vergönnt sein, das Andenken an Menschen, die solches für Alle und für ewig möglich gemacht, an jene erhabenen Erscheinungen zu knüpfen., Aus demselhen Grunde wird die folgende Palmen- Gattung den Namen meines Vaterstädichens ragen, — denn die Be- gleitung der freundlichen Heimathsbilder hat manche unheim- liche Stimmung abgeleitei, die bei der sorgenvollen, müh- samen und enthehrungsreichen Lebensreise eines unbemitielten und körperlich wenig kräftigen Beisenden nicht ausbleiben können. Roebelia solitaria Eug. Tab, IN, Fig. 5. Palına habitn gracili amoeno, 12— 15-pedalis, 3 polliees erassa, eaudiee rerto, inermi, Inforne Iuteo-griseo, swpernt Iuteo, regulariter et evidenter annulato, annulis inferioribus albidis, glabris, inter se laxiusonle dispositis, superioribus paullatim rubris, approximatis, eieatrieibus pollicem promi- N 4 681 uentibüs et rubris, senlariformi-einetis; ligno parım durn, foscieulis vasorum spiralium luteo-rufis exeurrentibus; me- dulla molli, fava. — Folin numerosa, indivisa, apiee sub- pedali bifida, erecio-patnla, consoriata, rigida, dura, 4— 5-pedalia, 6— 10 poll, lata, longe cuncata, in petiolam an- gustata; lamina longitudinaliter semi-inclinata, dorso earinate, Siriele el cerassinseule-coriacea, profunde subreduplicato- eostato-plicata, atringue rirciter 50-juga, obscure griseo- viridis, fuseo- mieans; derso ad eostae intermediae latus pu - Purascens, nervis lateralibus e costa intermeiia ad warginem angulo valde acuto exeorrenlibus, tomento forfuraeeo cine- tascente ciliisgue erassiuseulo - teclis; costa intermedia (rachis) Purpurascente, laneeolata, lepidibus griseis conspersa, dorso rotundo-concava, facie interiore convexa laminae juga aflxa, apice in flum planiusenlum tenuem glahrum 14- pollicaren elongata; petiolus cireiter sesquipedalis canaliculatus, pur- Purascens, vagina breviter amplexicanlis; vagina eonico -Iri- angularis, externe parım carinata, sangnineo-nitida, intus albido-rubescens, marginibus replicativis fusco - retienlato - fimbriatis. Infloreseentia Iruetosque non observabantur. Habitat in cordillerarım regione frigida solitaria et Indis fere ignota, in altitudine 8— 10,000 pedum stupra mare, ne- bulis fere semper involuta, inter Aumina Magdalenae ei Cata- tumbi, inter 7 — 8° Jat, bor. Mons, in quo reperta est ab ineolis „el alto de Bucarasiqua“ nunenpatur. Der Bau der Aoebelia ist so eigenthünlich, dass sie sich mit keiner der bekannten Palmen- Gattungen auch nur annähernd vergleichen Iassen könne; der Stamm, der untere scheidenartige Theil der Blattstiele und der vorherrschend rothe Farbenten lässt am nächsten einen Vergleich mit Geo- noma-, Morenia- und Oenocarpus-Arten zu, aber die 682 Structer, Form und Haltıng der Blätter, der Habitus insge- sammt entzieht sich jeder Unterbringung in irgend einen der bekannten Gattungscharactere. Diese speeiische Eigenthüm- lichkeit lässt mit Bestimmtheit die Annahme zu, dass auch in dem Bau der Blüthen ein eigner Gatiungeharacter vorhanden sein werde, Ein einziges Exemplar nur wurde auf dem Alto de Bu- varasfqua von mir angetroffen; leider zeigte dasselbe nicht die geringste Andeutung eines Blüthenstandes; die sellsame Erscheinung machte einen üherraschenden Eindruck; auf kei- ner meiner weitern Reisen und Exeursionen fand ich eine Spur von dieser Palme wieder, meine Führer, ortskundige and mit der Vegetation ihres Landes vertraute Indianer, konn- tcu mir über ihr Vorkommen und ihre Lebensweise nicht den geringsten Anfschlass geben; dass sie keinen Namen für sie anzugeben wussten, zeugt ebenfalls für ihre Seltenheit, da jede nur einigermaassen bekannte Pflanze sich sofort einer zahlreichen verschiedennamigen Benennung erfreut, Um eine genaue Analyse und ein richtiges Bild anfertigen zu können, war ich leider zu dem Gebrauch meines Hüftmessers g8- zwungen, so sehr sich auch mein Gefühl gegen die vanda- lische Zerstörung dieser Naturseltenheit stränbte. Ich hoffe und wünsche, wit der Zeit die Abbildung dieser and der übri- gen Palmen möglich machen zu können. Geonoma margaritoides Eng. Palma dioien, arnndinacen, habitu amoeno gracili, 30- ad summum 40-pedalis, basi vix tripollieari diamelro, vau- diee reeto, colore rufo-Iuteo, inermi, annulis ochroleuris, approximatis, Jigno pallido rufe fibrillose. Folia aumero 8—10, 5-pedalin, irregulariter pinnatigeola, ovalia, snb- xeeiangulari - patentia, arcuato -reolinata; segment 1—1!r a 683 pedalia, 1/,—% pollices lata, Jauceolata vel cuneata, acumi- nata, basi inaequaliter lata et plana, eireiter 12 — 15 ntrin- que. rarhi Iateraliter affıxa, longitudinaliter costato -nervosa, Hlarcida, tenuia, dilute viridia, reclinata; rachis e petiolo bre- vissimo, canalioulato, basi vaginante, face interiore inferne vonvexa, superne acnte carinata, dorso voncavo- planiuseula; vagina ovato-triangularis, externe rosea virescens, intus luteo- rufa, breviter et laxiuseule caudieis gemmam amplecteus. — Inflorescentia infra vagiuas inferiores , spathis duabus cadueis teeta; spadix dnplo ramosus, horizontaliter patens, apice nu- taus, 2!/,-pedalis, petioli froetiferi basis sublanata eaudicem amplectens, rosra, supra ramuligue virides, pedieelli superne divisi in ramulos 3-- 4, suboppositos, 8-pollicares, Flores in alveolis profunde immersi, 7-fariam imbricati; alveoli Jabium inferins emarginato -bilobum, superius semi- eironlare integrum. Flos masc.? Flos foeminens, %, — %, in alveolo immersus, mwargari- tae vitrene similis, parum apertus; calyx roseus, triphylius, sepalis imbricatis, elliptieis, basi obtusata, pari-acuminatis, apice multi-striatis, eoncavis, subenrinalis; vorolla trilida, rosea, tnbo medioeri angusiato, lobis tnbo majoribus, sepala subnequantibus, parum inlatis, apive. valvatis, inferne imbri- eatinsenlis; urceolus staminens columnaris antheris destitutus, sexdentatus, pistillum arete ambiens; ovarinm triloeulare, sub- slobosum, stylus basilaris staminum rudinentum aequansz stigana trilebum, lobis replieatis. Creseit laxe gregaria in silvis montosis umbrosis, bawi- dis alque frigidis, infra arborum sylvaticaram ramos iR Pro- eia Tachira. . - Ab incolis „Palmita“ voratur, Florescens mense Derembri. 684 Geonoma ramosa Eng. Palma arundinacea, 4-—6-pedalis, pollicem erassa, cau- diee reeto, simpliei vel ramoso, ejusdem 5— 6 rami item erretiusenli, colore rufo-Iuteo, annulis latis albidis Navisve approximatis eineto, ligno molli Navo-Iuteo punetato. Quin- que ad sex folia aut caudici simpliei ant ramis terminalia, pinnatiseeta, basi ad apicem 3 — 31/,-pedalia, pedem lata, snbovalia, fere reetangulari-patentia, longe petiolata, ‚sng- mentis pedalibus uiringue 4-6 oppositis, basi lata ei plana seseilibus, superioribus ennealis, basi 3—4 pollices latis, in- ferioribus lineari - lanceolatis, subeuspidatis, basi 2 vel 1 pol- liees Iatis, strieliuseulis, reelinatis, dilute viridibus, malti- nerviis, nervis angulo acnto e rachi excurrentibus; nervi, Pe- tiolas atque rachis lepidibus fuseis adspersi; petiolus fere medii folii longitudine; vagina hreviter amplexicaulis. — Info- rescentia axillaris; spathae duae post anthesin multifissae; spadix dieieus, simplieiter parum ramosas, 14-pollicaris, horizentaliter curvato=palens, fusco verrucoso -leprosus, ramis 5--6-pollicarihus. ' Spadix masc, Flores bini, rarius terni in alveolis semi- immersi, Jatere plano accumbentes, brarteati, brevissime sti- pitati, 5—7-fariam et irregulariter imbricatis; calyX triphyl- Ins, membranareo-siccus, Davescens, sepalis dunbus pro- funde earinato-concavis, sepalum unnm inferoe convexum, superne gibboso- concayom semiampleetentibus, oblongis, ea- rina Purpurascente; eorolla triphylla calyrem acquans, val- vata, plano-concava; stamina in alabastro ntrienlo membranaeeo inelnsa, flamentis-basi connatis, superne liheris, breviter fastia- tis, antheris introrsis, apier dorsali affixis, looulis sagittato - divergentihus; pistilli rudimentum intra utrienlum stamineum minutum. j Spadix loem.? 685 Bacca glohosa pisi magnitudine, nigra, phyllis perigo- nialibus sustenta, styli rudimento parum apieulata, pericarpio tenui, atro -sanguineo, testa dilnte sanguinea semen globosum involvens ; embryo minntissimas in albnmine osseo albo- coeru- leo suhbasilaris, Creseit in ailvis temperatis umbrosis altitudine 4--- 5000' supra mare, gregaria. Ah ineolis „Babiatadira“ nominatur. Floret et matnrat mense Januario. Geonoma Marggraffia *), Palma arundinacea, 8—10-pedalis, pollieis diametro; folia 5— 6, ovalia, 3-pedalia, subreetangulari- patentia, pin- natisecla; segmentis irregulariter utringue 8 —- 10-seclis,' 8 —10-polliearibus, basi lata sessilibas, 4%, —Y,, 1% poll. latis, acutis, interdam pancifissis, multinerviis, nervis lepido- tiusenlis sub recto angulo e rachi exenrrentibus; petiolns 14 —16-pollicaris, vagina brevis amplexicanlis. Inforescentia axillaris e spalhis daabus cadneis, multifissis emissa. Spadix dieicus, pedalis, superne in 5 — 6 ramos divi- us, verrucosiusculus, basi semi-lanala caudieem amplexans. Spadix mase.? Spadix foeminens, Flores in alveolis Y, sessiles, solita- rii, bracteati, 5-fariam imbricati. Calyx 8-phyllus, strami- Neo - purpurascens, pergamenns, sepalis duobns ovali-oblongis, concavd-carinalis sepalum unum inferne convexum, superne gibboso - concavum subampleetentibus, corolla triiida, tabo an- gustato, laciniis ovatis, parum concaris, strialis; ureeolus stamineus 6-dentatus columnaris pistillum ambiens; ovarium reniforme, planum, stylus basilaris utrienlaceus ad apicem dilatatus, stigma trilobum. m nn . *) Species in konorem vixi de optimis studiis bene meriti Franc. Kberh, Marggraf diota. 686 Creseit in silvis montosis, udis, umbxrosis frigidisqgue in andium regione provineiae Trujillo juxta Villa Bocono. Mense Augusto floret. Geonoma pulchra Eng. Palma habitu amoeno gracili, 8—12-pedalis, 14/9, —? poll. diametro, eolore ochrolenca, glabra, annulis angnstis dense cicatricosa, ligno farescente. Folia plurima 5—6- pedalin, 21/, pedes lata, subaequaliter sabtiliter pinnatiserta, apice pari-biida, subovalia, erectinscula, apice aequahiliter autantia, petiolo brevi, triquetro, vagina reticulatim Ahresa, ventricosa, externe purpurascenfe, intus fusco-Intea, hreviter amplexicauli; pinnae rachi tri-— quadriquetra utringue 2 — 28-jugae, oppositae alternaeve, 1%, -pedales, Ygs Yyr Ya 1 et 2 pollices latae, basi lata plana sessiles, lineari -lan- eeolatae, 8— 5- et ultra nervine, supremae ambae 3— 4 pol- lives Iatae, 7— 11-nerviae, uervis primariis sparsissime lepi- dibus squamosis longis et siceis vestitis, pagina inferiore seri- ceo-puberula, superiore glabra, obseure nitida; strietiuseu- ine, cosiato-nervosae, horizontaliter patentes, apiee parum reelinatae. — Inflorescentia infra petiolerum vaginas. Spathae? Hores ? Spadix bipedalis et ultra, triplo ramesus, verru6os0- tnberculösns, dilete ruber, pendulus, basi lanata eandicem amplexaus, parum ramosus, ramulis superne in 2—3 ramu- los frnctiferos divisis. füroatisye. Frocius baccati numerosi, pisi majoris magnitndine, ovales, apienlati, perigonio sustenti, pericarpio tenni, earnoso, nigro, endocarpio membranateo semen involvente, testa atropurpnrea, siria sanguinen einota, basi uniporosa; embryone minnte in albumine osse0 albo- coernleo subbasilari-loeato. Haec palma pulcherrima silvas umlrosas in regione AD- EEENHESEREEBEP 687 diam frigido-humida altitudine cireiter 67000 supra mare inter Aumina Magdalenae et Calatambi Novo -Granatae inha- bitat, Loca amat valde umhrosa, temperiem nebulis solisque radiis variam; raro obvia est, Ab Indis „Verdugillo“ appellatur, Mense Majo — Junio maturans. So unzureichend unsere, auch in dem grossarligsten Maass- stabe angelegten Palmenhänser für die Kultur und Aufnahme der Riesen des fürstlichen Pflanzengeschlechts immer bleiben werden, so ganz würden sie sich als Behausung für die Geo- "oma pulchra eiguen, und in dieser Palme einen herrlichen Schmuck erhalten. Aus diesem Grunde hat mich der Verlust der Früchte, die ich zu Tausenden geschickt und von denen bereits viele im Decker’schen Garten keimten, wahrhaft schmerz- lich getroffen, and schwerer als der so vieler andern Palmen- früchte, die theils während ihrer Versendung, theils später. zu Grunde gegangen sind; mir ist keine Palme von diesen Di- mensionen bekauni, welche einen gleich graziösen und alge- tondet schönen Eindrack macht. — Jedoch ist die Hoffnung anf eine Wiedergewinnung dieser Geonome für unsere Gärten sehr wohl vorhanden, da ihre Saamen sich als lange lebens- fähig erwiesen haben; freilich lebt sie einsiedlerisch und ist in den Cordilleren- Wäldern, wo ich sie fand, und die ich nach allen Richtungen und viel durchstreift, wenig verbreitet; es geschieht aber häufig, dass man unerwarteter Weise die- jenigen Gewächse, die man bisher nur als einsiedierisch und wenig verbreitet kennen lernte, anf einer Stelle in grosser Anzahl wieder findet; darauf hin hofle und bane ich, dass die anmuthige Palme unseren Gärten wieder zugeschickt werde, 688 Geonoma ventricosa Eng. Palma elata, eireiter 30-pedalis, 3 — 4 pollieum diametro, eandice recto supra medium ventricoso, colore cinerascente, evidenter dense annulate, annulis parallelis atque obliquis albis, ligno parum duro, favescente rnfo-fibrose. — Felia numero sex ad orto, 8 1l-pedalia, 2-3 pedes lata, oblonga, erectiuscula arcnalo-patentia, curvate pectinata, irregulariter pinnatiseeia; segmenta utringue eireiter 12 —15 basi lata et plana rachi irregulariter affixa, 1 —11/,-pedalia, basi 1-4 pollices lata, acuminnta, areuato - recurvata, multi- nervia, nervis prominentibus tomento lepidoto adspersis, au- gulo reeto e rachi exeurrentibus, strietiuseula; rachis tomen- teso -lepidola, eancavo-triquetra e petiolo hreviz vagina vi- ridis minnta brevissime amplexicanlis. Inforescentia 3—4 amnulis infra petiolorum vaginas; spathae ignotae.— Spadix magnus, horizontalis param ererte- patens, plari-ramosıs, thyrsoidens, basi fere vaginante eaudi- eem subamplertens, non peduncnlatus, e basi ramosus, 3— 4 pedes longus, 2--3 pedum diametro, einerascens. Fruetus baccati plurimi, minnti, elliptiei, 6 — 7 lin. longi, 4—5 lin, lati, parım euspidati, perigenio minimo sustenti, nigri, pericarpio tenni Inieo, testa atro-purpuren semen ovale involvens; embryo winntus in albumine ceoerulee, os3e0, sub- basilaris basilarisve localıs, In silvis ambrosissimis frigidisque in andium regione pro- vineiae Prufillo non gregatim ereseit, Indi „enüa St. Pablo“ nominant. Maturat mense Jumio — Julio. Geonoma Rarthia Eng. *) Palma elata, 20-25 pedes alta, 2-3 poll. diameiro *) Henrico Barth species dedicate. x 689 epidermide glabra, favo-grisea, annnlis inter se approximatis rafis, ligno peripherico parun dure, flavo rufo-fihroso. Folia in numero 12— 15, 10—12-pedalia, 3--4 pedes lata, Ia- minae circumseriptione fere ovali, inferiora horizontaliter ar- euato-patentia, superiora ereetinsenla, 2-— 3 tenera convo- hıta simul e coma media suhuliformi-emersa, parum Bacejdo- erispa, irregalariier pinnatisecta; segmenta 11/,— 2-pedalia, utrinqgue 25 — 30 irregulariter hasi lata et contracta affıza, linearia vel lanceolata, acuminafa vel fissa praemersaque, multinervia, eostalo-plicata, nervis utringue prominentibus, fuseo- et viride lepidotis, lamina fuseo-pulvernlenta et albido- puberula, flaceida, erispa, vonfuentia; rachis coneavo - trian- gularis, fusce - tomentoso - pulvernleus; petiolus canalieulatus, inferne rufus, breviier vaginans, 2 -- 3-pedalis; vagina conico- triangularis, externe sanguineo-Iuten,, intus rufa, brevissime ei Jaxe amplexicanlis. — Inforescentia 2 — 3 annnlis infra petiolorum raginas; spathae duae completae, coriaveae, eX- terne fuscae, siriato-suleatae, intus sordido- farae, exterior ellipsoidea, wedio inflata, utrinque carinata, interior elavae- formis, aeuminata, spadiee diutius aflıxa. Spadix suberectus, triplo — quadruplo vamosıs, viridis, cireiter 3-pedalis, pe- dnneulo sesquipedali, ramis superne in 5— 5 ramulos fruch- feros divisis; ramuli frnetiferi racemoso - penduli. Flores? Frwetus baccatus, ovalus, acuminatus, pisi magnitudine, niger, perigonio sustentus, pericarpio crassinsculo, suceu- lente, roseo, lesta purpurea semen globosum involvens; em- bryone minimo in albumine albo-coeruleo osseo suhhasilari. Creseit in silvis umbrosissimis Srigidisque Cordillerarım regionis in provincia Merida, solitaria. 44 Br Bd, Os Hof, 696 Cocos argenten Eng. Palma procera, 60— 80 -pedalis, 8— 10 pollienm diame- tro, candice perpendienlari-reeto, glabro, colore albo -griseo, obsolete annnlato, ligne duro rnbieundo, fasciculis vasorım spiralium rnbiginosis conflato., medulla Haveseente Iuteo -pun- etata. Folia plorima 15-pedalia, oblonga, suborhieulari-pin- nata, inferiora ad candieem acutangulari - reelinata, media atque snperiora paullatim ereetiuscula atque adeo perpendien- laria, juuiora argenteo-nitida, Naccido-erispa, ad comam glo- bosam densam disposita; pisnae ulringue 60 — 80-jugae, lineari-lanreolatae, aenminatae, bipedales, pollicem latae, 3 — 4 aggregatae, lum spatio 11/, pellieis inter se disposi- tae, rachin fere eircumneetentes, undulato-confuentiae, dilute - virides, pergameno -coriaceae, costa intermedia subtas squa- mis lepidotis rafis ohtecta, snpra prominente, pagina utrin- que 6-nervia, longitudinaliter et retieulato - multi - nervoso - striata, basi costata, reduplicate, fusco-pniverulenta, tenera aetate inferne et superne squamulis tomentosis albis laxe ad- spersa, sericea, argenteo-nifida; petioli vagina oyate - Iri- angularis, ventricose-conrava, dorso carinata, parum crassa, colore fuseo-grisea, margine fuseo-retieulato - imbriata breyiter et laxe amplexicaulis, eaudiei capituliformi-imposita. — In- Norescentia inter vaginas inferiores; spadix bipedalis, simpli- eiter ramosıs, ramis 1 1%, -pedalibus, carvato - pendulus, breviter peduneulatus. Spathae ? flores? Fruetus drupaceus, numerosns, densissime in ramis fructiferis aggregalus, anrantiacus, obovatus, vertice obinse apienlatus, in perigonio siceo sessilis, solutus 2 perigonio denudatus, pruni magnitudine, pericarpio anrantiaco musilagi- n0se, putamine ossen, dilute fusoo-griseo, hasi carnieulato- triporoso, poris magnis perviis, irsia flava, reticnlato-venosa | l | 691 in albumine amygdalino, medio cavo, embryo eylindrieum Porum unem versus locatns, Haee palma speeiosa Anviorum ripas atgne.silvarım mar- gines in regione ealida non gregaria habitat; loca parum umbrosa nee depressa amat. Ah incalis „Guirache“ appel- katur, Maturat mense Februarie et Martie. Jessenia repanda Eng. Tab. II. fig. 6. Palma procera, 60 —80-pedalis, pedis diamelro, can- dice inermi, glabro, regwlariter undulato-vepando, apiee Paullatim attenuato, vaginis petiolorum emortuis rufo-cine- rascentibus fimbrüs [nseis longissime barbatis eapituliformi - *oronala, epidermide fuseo-grisea, evidenter annvlata, annulis katis, Iuteo-aurantiaris vaudieis tumores eingenlibus, ligno duro peripherico tenni, medulla Aavo-crassı. — Folia plu- xima aique maxima, 45.— 50-pedalia, 6—8 pedes lata, la- ninae eircumseriptione longe elliptiea, subreotangnlari-patentia, Plane arcnata, basi peetinata, ad apieem horizentalia, ad eomam plane ellipsoideam disposita. Pinnae utringue 180— 150, 4—5-pedales, medio 4 pollices Iatae, Innceolatae, basi eontracto-reduplieatae, strietae, pergameno - coriacene, longi- tndinaliter multi -costato-plicatae, nervo intermedio erasso ligneo quadrangulari lateribus sulcato, subtus furfureo Jepidolo rufo teeto, lamina sopera dilute viridi, glabra, infers furfare sericeo albido-griseo, tenera aetate violaceo -sericea; basi horizontaliter, a medio ad apieem pectinato -pafentes, s pol- liees inter se remotae, paallatim folii npieem versus horizon- tsles atqne magis approximatac. Rachis liguea, erassa, pro- funde canaliculata apicem versus guadriqueira, in foliolorum axillis furfore lepidoto griseo ohdueta, lateralibus inter foliola 44% 5 692 furfure rnfo-griseo adspersa. Petiolns profunde canalieula- ins basi vaginante $—10- pedalis. Vagina inter vaginarım emortuarun rudimenta recondita, ellipsoidea, fimbris rnfis longe barbata, colore rnfo, breviter es laxe amplexicanlis. — Inlorescentia infra peliolos vaginantes, spatha uniea(?) co- siacea, fusca, lanerolaio-acıminata fecta; spadix monoiens simpliciter dense ramosus, annulo erasso semilanate caudicem amplexans, pendulus, breviter peduneulatus; rami strieti, duri, acenmbentes, superne fruetibus dense tecti. Bacca monosperma atro -eoernlea, ovalis, pruni magni- tudine, phyllis perigonialibus sustenta, styli rudimento paramı enspidata, pericarpio mueilaginoso tenui, atro-violaceo, endo- carpio üibrose, fihris violaceis prope basin solutis semen in- volventibus; testa membranacea unilalerali-striata, albumen cornenm, fragile, sectile, carnenm; embryo magnns, 3/4 se- minis altitadine, ohtuso-coniens, flavas, mollis, gliutinosus, perpendieulariter basilaris, radicula infera e fihris solatis pro- minente. Hace palma in silvis tam fregnens oceurrit ut per se silvam peeuliarem effcere videatur; maxime autem obvia fit in regionibus planis humidisgue prope Aluvios Magdalenae, Catatombi, Sardinatae aique Guamas in Novo-Granata et Venezuela. — Utilitas ejus maxime varia est. In Venezuela: „Palma de leche«; in Novo-Granata: „mil pesos‘* appellatar. Br Beiträge zur Kenntniss der Coniferen. IV, Beobachtungen an verschiedenen _Coniferen von D. F, L. v. Schlechtendal. (Fortsetzung von Band XXXUL 5, 400.) 3. Abnorme Bildungen. 5) Bei P. austriaca (Laricionis forma) fand sich ein- mal an einem kurzen, etwa 1'/, Zoll langen Nebenzweige ein endständiges (?) männliches Kätzchen, d, h. ein ganz ein- faches mit einfacher Achse von ungefähr 9— 10 Lin. Länge. Ich fand diesen Zweig als die Blüthezeit längst vorbei war, daher waren nur ausgewachsene Nadelzweige an denselben, und ich konnte nicht entscheiden, ob diese leiztern mit den verblühten Kätzeben in eine Vegetationsperiode gehörten oder nieht; soviel aber war deutlich, dass dieser Zweig nech nie männliche Blumen getragen hatte. Die Nadeln des Zweiges hatten nur eine Länge bis etwa 3 Zoll, so dass man daraus abnehmen konnte, dass der ganze Zweig nicht von sehr krät- figem Wachsthum war. 6) Da ein Baum dieser Schwarzkiefer einem Wege zu nahe stand und ihn mit seinen Zweigen verengie, so waren 694 viele derselben verkürzt, Durch dieses Abschneiden der Zweig- vnden war bei inanchen Nadelzweigen eine weitere Entwicke- lung ihrer sonst nnentwickelt bleibenden Spitze vor sich ge- gangen, und standen solche seitliche Zweighildungen zwischen den von einander entleruten Quirizweigen. Der aberste der- selben, nur einige Linien unter dem abgeschalttenen Zweig- ende hervorgetreten, hatte die Weiterführung des Zweiges übernommen und war schon 4 Zell lang geworden. Zwei au- dere, 1%, Zeil uuter der abgeschnitienen Zweigspitze und eiwa 1%, Zoll über dem letzten Quirl dicht übereinander be- füindliche, hatten nur eine Anzahl Nadelzweige hervorgehrarht, aber keine sich verlängernde Achse, und erschienen als eine dichte Nadelmasse, Die Nadeln hatten hier überall eine Länge von 4 Zoll oder etwas mehr, und waren in ziemlich kräftiger Entwickelung. d) Abnorme Bildung von Pinus.Pinea bei einer im Topfe kultivirten Pflanze des botanischen Gartens. Der bis zum Jahre 1863 gewachsene Stamm war etwas weniger als 21/5 Fuss hoch und hatte seine Terminalknospe durch irgend einen unbekannten Zufall eingehüsst, denn sie stand vertrocknet an der Spitze von den gewöhnlichen Knospenblättern noch um- geben. Drei Wirteläste hatten sich dafür unter ihr, wenn auch nieht in gleicher Stärke, entwiekelt; der längste war 8%/, Zoll lang, der nächst lange 51/, Zoll, und der kürzeste maass nur 43, Zoll. Alle drei waren an ihrem untern Ende mit den gewöhnlichen, entfernt um die Achsen stehenden Knos- peuschuppen besetzt; dieselben waren durch von ihren Rän- dern herablaufenden Streifen als mit dem Stamm verwachsen anzusehen und 80 weit grün wie dieser, das obere freie Ende war dagegen bräunlich und trocken, und ging von der brei- ten Basis ganz allmählig, geradlinicht sich zuspitzend, in eine schmale Spitze aus, und zeigte am Rande norh Veber- PEENE] 695 bleibsel der Haarfranzen, welche diese Schuppen normal zei- gen. Bei einigen obern der im Bereiche von 1-—- 117,” Höhe behindlichen hatte der untere breiiere Theil dieser Schuppe die grüne Farbe der Rinde behalten, und die Ränder dieses grünen Theils hatten stärkere, spitzere Sägezähnchen, als die an den Büscheinadeiblättern befindlichen Ränder. Sehr bald wurde an den folgenden der grüne Theil länger, der braune Spitzentheil kürzer, und indem diese Blätter mit dem Grün- werden Jänger wurden, traten sie als linealische, ziemlich ganz Gache, immer am Rande mit deutlichen, spitzen Säge- zähnchen, oben in eine kaum noch weissliche Endspitze aus- laufende Blätter auf, bis sich der Zweig wieder dureh seine Terminalknospe und die dieselbe umgebenden Wirtelknospen für dieses Jahr abschloss. Bei dem längsten dieser Zweige kamen aus den Winkeln von dreien der obersten ganz braunen Schuppenblätter zuerst in einer Höhe von noch nicht 11, Zoil über dem Grunde der eine; dann ein Paar Linien höher ein zweiter und noch eine Linie höher ein dritter Büschel- nadelzweig hervor, dann begannen die Schuppenblätter sich in wirkliche Blätter durch allmähliges Fortschreiten auszubil- den, und vom Winkel des 6ten Blattes über dem Büschel- hadelzweig aus dem Winkel einer braunen Knospenschuppe traten aus allen Winkeln dieser durch geringere Länge (nur his 1 Zoll höchstens lang, gewöhnlich kürzer, das kleinste etwa 2 Lin. messend), grössere Breite (ungefähr 1 Lin. un- ten breit), oder, richtiger gesagt, fachere Ausbildung und stärkere Marginalserraiur ausgezeichneten, aber sonst auf beiden Seiten auch mit Stomaien in Längsreihen hedeckten Blättern Büschelnadelzweige ganz normal hervor. Bei dem zweit-längsten Zweige war das 4te grüne Blatt, nach Voraus- &aug mehrerer Knospenschuppen, das erste, welches ein Na- delpaar in der Achsel trug, ihm folgten in gleicher Weise 696 alle nachfolgenden bis zur Spitze, Der dritte, kleinste Zweig hatte schon 9 grüne Blätter nach vielen braunen getrieben, als in dem Winkel des 1Oten grüuen das erste Nadelpaar er- schien, Von dem Jahre 186% war noch ein Wirtelzweig am Le- ‚ben geblieben, neben dem die Führnng im J. 1863 überneh- wenden Terminaltviete, Sein hranngefärhter, verholzter Theil war nur 1 Zoli lang und wit einigen Büschelnadelzweigen nach oben besetzt, Sein im Jahre 1864 sich entwickelnder Terminaltrieb sah fast ans wie ein Büschelnadelzweig von der Lärche oder Ceder, den man hier befestigt hätte, lauter einfache Blätter schoben sich auseinander hervor, welche aber kürzer und schmaler waren, als hei den obern, und also hier dieselbe Art der Bildung auch auf einem ungüstigen Boden versuchend. In Schacht’s Buch über Madeira und Tenerife wird bei einer nähern Betrachtung der Pinus canariensis erwähnt, dass dieselbe ihre Nadelzweige hänfg im zweiten Jahre zu Zweigen eniwickele, und dass sie, ihrer \este und Zweige beraubt, zahlreiche Nebenknospen unter der Rinde hervor- brechen lasse, welche beide Arten von Zweigen Blätter 1ra- gen, die einfach, ziemlich lang, denen der Keimpflanze unse- ver Kiefer ähnlieh sind; aus deren Achseln brechen später die Nadelzweige mit ihren drei Nadeln hervor, Die Stämme erhalten dadurch zuweilen das Ansehen einer mit Grün um- kränzten Säule, weil, nach Entfernung der Zweige, tausende von Nebeuknospen überall kervorbrechen, die besonders reich- lich oberhalb der Qnirlansätze (so emendire ich den Satz: „überhalb der Quirkansätze“) hervorzukommen scheinen. e) Zapfen von Pinus Laricio Poil, (botam. Garten zu Halle). Ich fand denselben an der Eirde liegend, we er wir i; 697 durch seine etwas gekrämmte Form auffiel, Es hatte der- selbe auf. seiner innern, seiner Stammachse zugewandten Seite eine von der Spitze bis etwa zur Hälfte seiner Länge herab- gehende Verändernng an seinen Fruchtschuppen erfahren, welche hauptsächlich darin hestand, dass über einander ste- hende ‚Schuppen viel kleiner oder schmaler waren, als die normalen, und theils frei standen, theils mit benachharteu in verschiedener Weise Verwachsungen eingegangen waren. Es ist bekannt, dass die letzten, die Spitze des Zapfens bilden- den, Fruchischuppen stets verkümmern oder sich dürftiger ausbilden, so dass sie, indem sie schmaler und dabei gleich- sam dieker werden, ihre flache Gestalt einhissen, anch Apo- physen von anderer Form erhalten. In dem vorliegenden Falle war die letzte Schuppe nur in Form eines kleinen, seitlich einer nächsten angewachsenen, von den Seiten Hachgedrückten, am obern, freien Ende etwas gekrümmten, schmalen Körpers vorhanden, welcher eine ganz winzige Apophyse mit der Spur eines Stachels irng. Der angewachsene, auch noch schmale Nachbar hatte auf seinem etwas stark convexen, dieklichen Kopfende eine fast rundliche, convexe Apophyse mit Stachel. Dieses Paar hing nach unten mit zwei anderen Paaren zu- sammen, die ebenfalls, jedes für sich, 'eine andere Verwach- sung zeigten. Von der äussern Zapfenseite her stand nun diesen verschieden nach innen herabgebogenen Schuppenbil- dungen zunächst eine schmale diekliche, innen sehr convexe, oben fast kappenförmig unter der zusammengezogenen Apo- pbyse ausgehöhlte Schuppe, welche früher in dem Jüngern Zustande jenen terminalen umschlossen zu haben schien. Nach der enfgegengesetzten Seite waren gleich nnter den be- schriebenen noch ein Paar kleinere, freistehende, und ein solcher mit einer neben ihnen stehenden, fast normalen Schuppe imuig so verwachsen, dass sie mit ihrer kleinen, ganz ver- 698 unstalteien Apophyse nuter der Apophyse der grössern lag. Aehnliche Verbindung kam noch etwas tiefer vor, bei welcher die Apophyse der kleinen augewachsenen eine fast hakenför- mige Gestalt angenommen hatte, Alles Uchrige war normal, und scheint diese ganze Verbildung schon einer sehr früh einwirkenden Ursache ihre Entstehung verdankt zu haben. V. Juniperas *) L, Erster Artikel, Ueber die europäischen Arten der Abtheilung Oxycedrus. Als wir in diesen Blättern früher einige Bemerkungen zu ein Paar Coniferen- Gattungen schrieben, hatten wir nicht gewusst, dass ein neues Werk über diese Familie in der Ar- heit and im Drucke sei, denn sonst hälten wir damit gewan- tet, bis wir dirs Werk gesehen. Jeizt können wir, wenn wir fortfabren wollen in unseren Betrachtungen, dieses Buch nicht Übergehen, um so weniger, als es, im Gegensatze zu der letzten Arbeit von Gordon über diese Familie, eine Menge von vollständigen Citaten enthält, die uns erlauben den Quel- len nachzugehen, auf welche sich die Autoren stützen, aller- dings soweit nur, als unser Vorrath an Büchern reicht. Ds wir aber nicht bloss anf schon Gedrucktes, sondern auch auf *) ‚Betitsch hei Gilusius: Kramethauın oder Wachholterbaum; die Frucht Krametheer, Bei Dodonacus: Wechholter der Baum; Weckbolterbeer die Frucht. Die zalıfreichen andern deutschen Namen führt Hoil in seinem Wörterbuche auf. — Juniperus aus der keltischen Sprache uaine, grün, und brier, ein Dorn {nach Hooker Fl. Brit.), oder vom keltischen Worte: jeneprus, rauh (nach Doayauz), dr I 6% die Natur selbst Rücksicht zu nehmen willens sind, so hoffen wir auch Neues liefero zu können. Die Synopsis der Nadelhölzer von Henkel und Hoch- stetter enthält vou S. 318 bis 347 die Gattung Juniperus mit 34 Arten (ohne zweifelhafte nachfolgen zu lassen), nach- dem eine Menge zum Theil durch Falschschreibung entstan- dene Namen der Handelsgärtner untergebracht, damit aber noch nicht beseitigt und erschöpft sind, und gliedert sie iu % Hauptabtheilungen (Gattungen nach Andern): Orycedrus (oder Juniperus im engern Sinne), wie schon früher aufge- fasst, mit 10 Arten; und Sabina Spach, in drei Unterabthei- ungen getheilt: Ajzröfaria: die Blätter dreizählig®), pfriemen- förmig, mehr oder weniger abstehend, an der Basis ange- wachsen-herablaufend, nie zweigestallig, mit 7 Arten; — B) quadrifaria: die Blätter meist xegenständig, vierreihig und dachziegelig gestellt, angewachsen -herblaufend, zwei- gestaliig, jedoch meist schuppenförmig, seltner pfriemenförmig und abstehend, mit 10 Arten; — C) folia squamaeformia: Blätter gegenständig, vierreihig gestellt, nie zweigestaltig, sondern sieis schuppenförmig; mit 7 Arten. Gordon verzeichnete 3% ihm sicher erscheinende Arten uhd 8 zweifelhaft gebliebene, von sliesen wurden zwei:. euesia und giganten, von den neuern Bearbeitern als entsehiedene Arten aufgenommen, die ührigen als Synonyme vertheilt, mit Ausnahme einer dabei an Cnpressus verwiesenen. Nachdem von Kotsohy und Antoine schon früher die F. drupacea Labill. als eigene Gattung Arceuthos ansge- schieden und wit ihrer eimen Art Arc. drupacea Aut, et — *) Dieser terminns ist falsch, es muss 3-relhig oder dreiständig heissen, denn dreizählig ist gleioh termatus. 2700 Kotschy, welche auch am Malevögebirge im östlichen Lako- nien, wie v. Heldreich in den Nutzpflanzen Griechenlands S. 13 sagt, vorkommt, also europäisch ist, vortrefflich be- schrieben und durch Abbildnngen illustriert war, blieb die Gat- tung Juniperus auch nicht bei allen Autoren bestehen, son- dern es warden ihre beiden Hauptabtheilungen als Genera von Einigen anerkannt, von Andern verworfen, wie dies Letztere die neuesten Bearbeiter der Coniferen thun, welche daher einen gemeinsamen Gattungscharaeter voraussenden mussten. Wir sehen aus demselben, dass die Verf. das männliche Kätzchen als eine monadelphische Blume ansehen, dass dies Kätzehen achselständig oder fast endständig *) sein soll, dass also der ganze kleine männliche Blüthenzweig, welcher stets aus einer Blattachsel hervorgeht und einen terminalen Blüthen- stand trägt, von ihnen als Kätzchen angesehen wird. Dass sie dennoch das Kätzchen als am Grunde von kleinen, schup- penförmigen Blättern gestützt hezeichnen, glaube ich als eine nicht richtige Auffassung ansehen zu müssen, denn diese un- tern Blättchen stützen nichts, sie haben sterile Axillen und bekleiden nur in normaler Blattstellung den kleinen Zweig, welcher die männliche Infloresernz an seinem Einde trägt, Wir schen ferner, dass sie von der beerenarligen Frucht die An- sicht haben, als bestände sie entweder aus 3, oder aus 6 und dann zweireihig gestellten Fruchtblättern, finden aber nach- her auch wieder eine stülzende, nicht auswachsende Hülle‘ bei derselben erwähnt Dazu passt dann nicht recht, dass die Beerenzapfen von J. macrocanpa ®—5-schuppig und die *) Was heisst: fast endständig? müssen wir fragen. Wenn ein Kätzchen nicht terminal ist, ao muss es seitlich an der Achse stehen, d. h. aus dem Winkel eines blattartigen Orgens.kom- men, oder ohne ein Stützhlatt aus der nackten Achse. m nn. > 01 von J. Oxcedrus 1 —8-schuppig genannt werden. Es würde wohl zweckmässiger gewesen sein za sagen, dass der weih- liche Blüthenstaud auch ein kleines Zäpfchen bildet, welcher an der eines kleinen, mit sterilen Blättchen dicht besetzten Zweiges stehe, denen daun drei oder sechs, oder mehr fer- üile Blätter folgen, die sämmtlich oder durch Fehlschlagen in verminderter Zahl zu einem beerenartigen Körper verwachsen, der sich auch wohl mit einigen steriien Schuppen noch ver- bindet, und an welchen die Spitzen der ihn zusammensetzen- den Schuppen auf der Oberfläche bei der Fruchtreife meist sichtbar bleiben. Auch den Ausdruck, dass die 3 aufrechten Bychen an der Spitze von der Mieropyle deerchbohrt seien, würden wir verwieden haben, da die Thätigkeit, welche in dem Worte durehbohren liegt, auf ein von innen oder aussen gehendes Rindriugen oder Oeffnen hindeutel, während hier die Oeffnung nur durch das Nichtverwachsen des Randes hervor-, gebracht ist. Die Beere der Wacholder-Arten ist als ein eigenthüm- licher Fruchistand zu betrachten, welchen man auch mit einem besondern Namen Arcesthida. belegt hat, den man bei- behalten sollte, da derselbe, wenn man nicht alle Begriffe in Verwirrung bringen will, doch nicht als Bacca bezeichnet werden kann, und wenn man es vorzieht, statt der Bezeich- nungen: bacca spuria older Strobilus baccatus lieber ein einfaches Wort zu nehmen. Der Ausdruck galbulıs, der u- sprünglich hei den Alten für den Cypresseufrucbtstand ge- braucht wurde, isi von Gärtner auch für die Wacholderbeere benutzt, da diese beiden Fruchtstäude aber doch ganz ver- schieden sind, so würde man der Kürze wegen der Cypresse den Ausdruck galbalus, dem Wacholder den Desvanx’schen Ausdruck „Aroesikide eriheilen können. Will man aber jeder Familie eine bestimmte Art von Fruchistand vindieiren, was 702 in sehr vielen Fällen möglich sein wird, aber nirgend durch- geführt ist, so würde allerdings derselbe als Szrobilus zu be- zeichnen, dann aber durch Adjeetiva auf seine besondere Na- tur hinzuweisen sein. Also bei Jundperus ein Strabilus bac- eatus (apice?) 1—8- varpus, Während diese Arcesthida in der Regel und also normal so ‚gebaut sein muss, dass die einzelnen Früchte (vulgo Saa- men; ganz von der Fleischbildung bedeckt sein müssen, 80 dass von den Fruchtschuppen nichts weiter als die etwas nach aussen und abwärts gerückte Spitze derselben zu sehen bleibt, so kommen ans mir unbekannten Ursachen Störungen in der Ausbildung vor, wodurch der vollständige Einachiuss der Früchte verhindert wird und dieselben nun mit ihrem freien Ende her- vorsehen. Trautvetter hat schon in seinen Plant. Imagi- ues ete. ein Bild dieses Verhältnisses gegeben, welches ihn veranlasste, die Art, an welcher er dies fand, für den Re- präsentauten einer neuen, hierdurch zu characterisirenden Gat- tung anzusehen. Ob die von Tranivetter gescehenen Frucht- stände vollkommen reife waren, möchte ich fast bezweifeln, da in den Fällen, in welchen ich diese Erscheinung an an- dern Arten gesehen habe, nur die Spitzen der Früchte und in sehr verschiedenen Zahlenverhälinissen zum Vorschein ka- men. Etwas dem Achnliches ist das Siehtbarweden der Stein- kerne aus der Kelchmündung bei Orntuegus- Arten, welches ich an einer gefällten, rothblühenden Form von Ur, Oxya- cantha am stärksten auftreten sah *). Wenn in der Endlicher’schen Synopsis -die Galtung *) Erwähnen will ich hier noch, dass zuweilen auch die Testa seminis nicht vollständig ausgebildet wird, so dass ein grösse- rer oder geringerer Theil des Saamenkerns nackt bleibt. . Bei Phaseolus und auch hei Robinin gesehen. ar 703 Juniperus in drei Unterahtheilmngen gebracht wird, so fällt die erste derselben, Caryocedrus genannt, jetzt fort, da sie nur die eine zur Gattung Arceuthos erhobene Art enthält, Die beiden andern, Oxycedrus und Sabina, sind von seinen Nachfolgern beibehalten, aber nicht immer als Unterabthei- lungen, sondern von einigen als Genera, 80 dass die zu Oxycedrus gehörenden Arten nun wahre Juniperus wurden, die Sabinae dagegen als eigene Gattung auftraten, weiche dann wiederum Unterabtheilungen erhielt, je nach Anorduung und Form der Blätter, In dem ueuesten Werke sind, wie oben schon augegeben werden, drei solcher Unterabtheilungen vorhanden. Hier soll zunächst nur die Section Oxycedrus zur Sprache kommen, Sectio ._ Oxycedrus. Spach in Ann. d. sc. nat. II, ser. 16. p. 284. und Hist. des vegetaux 14. p. 307 giebt ausführlicher die Charactere an, welche dieser Abtheilung zukommen sollen, verbindet aber die Arten so schr, dass er deren nur wenige, aber mit vie- Die Nenern trennen die Formen als Ar- len Formen erhält. Die Cha- ten, ohne sie alle scharf unterscheiden zu können. ractere dieser Abtheilung bestehen in Folgendem nach Spach’s neuer Arleit „Histoire naturelle des vögetnux‘, van welcher der betreffende 11. Band 184% erschien. Aestchen und jüngere Aeste dreieekig, die Ecken durch einen nervenförmigen (d. h. hervortretenden, von der Mitte der Unterseite des Blaltes ausgehenden, herablanfenden uod hei dem nächsten Blatiquir) sich etwas verdiekenden). Harz- kanal gerandes, Aesichen gegenüber. oder zerstrent, unge- theilt oder rispenarlig (d.h. aus den Blattachseln üherall oder nur stellenweise und nicht immer in allen Achseln eines Blatt- wirtels anftretend), Jeizte Aesichen gewöhnlich kurz und ein- 704 fach. Blätter weder herablanfend, noch am Grunde verwach- sen, hald ausgebreitet, bald schindelig, fast gleichförwig (alle oder die meisten nadelariig [oder besser linealisch und zuge- spitzt], selten fast oval und klein), alle wirtelig zu dreien, sehr steif, stechend (durch eine pfriemliche Spitze endigend), nieht drüsig (wohl aber einen Harzbehälter nach dem Rürken des Blattes im Durchmesser zeigend), oben 3-nervig (mil seitlichen, den Rand bildenden Nerven) (dies ist ein offenbs- ver Irrthum, denn es ist nur ein in der Mitte des Blattes vor- handener Nerv anfzafinden), dreieckig (mehr oder weniger oben concay), unten convex und stark gekielt, verschieden- farbig (die Oberseite mit einem hreiten, blaugränen Streifen auf jeder Seite der Mittelrippe) (der Stomatenstreifen der obern Blattfläche ist ohne Unterbrechung vorhanden, oder er wird durch einen grünen, dem Mittelnery entsprechenden Streifen in 2 Längsstreifen getheilt), das übrige Blatt glän- zend grün, wit oben schwieliger Basis, gegliedert. Kätzchen achselständig auf den vorjährigen Aesten, grade, durch die Kuospenschuppen, welche klein, lederartig, gegrannt, schin- deig, an dreien gewirteli sind, wie die Blüthenschuppen, wie wit einem Kelche verschen. (Dieser Vergleich mit einem Kelche passt nicht, denn es sind hier mehre über einander stehende Blattwirtel, mit sehr geringen Internodien zwischen sich, daher auch der folgende erläuternde und verbessernde Satz.) Die Knospenschuppen sind zahlreich und bedecken eine kleine, stielartige Spindel. Staubgefäss- Schuppen leder- artig, stachelspitzig. Pistillar- Schuppen von Anfang an bis über die Mitte verwachsen. Reifezeit zweijährig. Zapfen 1- his 8- (meist 8—4-)früchtig, zuweilen nur gegen den Schei- tel gefelderi, oder (wenn die äusseren Kätzchen - Schuppen ausgewachsen sind) unten und oben. Früchte (wuoulus nennt cr sie) einfächerig, von verschiedener Gestalt, im Allgemeinen eckig. | | | 705 Diese Characteristik wird kaum besser genügen, als die dürfligere der meisten neuern Antoren, weshalb wir derselben gleich einige Bemerkungen eingefügt haben, aber doch im Ganzen die Ahtheilung keanzeichnen. In Bezug auf deren Ar- ten hleiht noch grosse Unsicherheit und eine verschiedene An- sicht hei den Floristen, weshalb die Grenzen der Verbreitungs- bezirke der einzelnen Arten schwer oder, besser gesagt, noch gar nicht sicher anzugeben sind. Ich will nun die inzelneu Arten besprechen, welche ich entweder im trocknen Zustande, oder als Gartenpflanze kennen gelernt habe. Juniperus eommunis L. Linne verband unter die- sem Namen verschiedene Formen, welche er nur für Abände- rungen hielt, namentlich hielt er, ohwohl Clusius diese Form schon unterschied, die niederliegende J. nana oder alpina, welche die Alpen oder den höhern Norden bewohnt, für keine Art, ebenso wenig die swecica, deren Erscheinen er von dem Eisengehalt des Bodens in der Flora Lapponica abhängig macht. Es ist diese Art eine sehr weit in Europa verbreitete und sehr oft im Einzelnen gut (z. B. noch neuerdings in Berg und Schmidt offiein. Pflanzen) abgebildete Pflanze, von wel- cher es aber nur schr wenige Darstellangen giebt, durch welche die Tracht des ganzen Gewächses vor Augen gelegt würde, indem man den Wachholder auck gewöhnlich nur ver- stümmelt als einen unregelmässigen Bausch findet und selten noch vollkommen ausgewachsen in der freien Natur antriflt In dem werthvollen Buche von Dr. F. C. Schüheler „Die Colturpfanzen Norwegens“ ist auf $S. 54 ausführlicher J, com- mamis abgehandelt, als ein häufig his nach Finmarken vor kommender Strauch oder Bau, der höher auf die Berge siei- gen soll, als die Birke. Da der Verf, aber die J. nana W. 45 3 Bi, 65 Heil, 706 nur für eine Verkriippelung der ursprünglichen Form ansieht, hervorgegangen aus der dem Baume nicht zusagenden Nah- rung, oder aus klimatischen ungünstigen Verhältnissen, oder ans beiden Schädlichkeiten zugleich, so wäre entweder eine Angabe zu wünschen, wo dena dort die Zwergform beginnt und die Baumform aufhört, oder ab sie noch zusammen auf den niedern Höhen vorkommen; oder, noch besser, wenn J. nana in der Ebene aus Saamen der wilden Pflanze auferzo- gen würde, und Saamen von J. communis unter Verhältnissen erzogen würde, welche denen, wo J. nana wächst, gleich wären, um über den Punkt ing Reine zu kommen, ob diese beiden Formen als Ilosse Ehenen- und Alpenform zu einan- der gehören, und also auch in einander übergehen, oder sich gegenseitig ablösende sind, welche an ihrer Grenze noch et- was in einander greifen, wie es an vielen Orten der Fall zu sein schein, Schübeler sagt, dass der Wachholder unter gewissen Verhältnissen (welche ihm, wie es scheint, aber noch ganz unbekannt sind) in Norwegen eine pyramidale Form annimmt, so dass er, von der Ferne gesehen, einige Achn- lichkeit mit der Cypresse gewinnt. Ob die Beschaffenheit des Bodens oder andere Umstände diese eigenthümliche Form- bildung veranlassen, weiss der Verf. nich. Mitunter, sagt er, erreiche er dann eine Höhe von 20 Fuss, ja wehl noch darüber, mit entsprechender Dicke des Stammes. Nicht sel- ten seien auch solche, die einige Fuss üher dem Boden 2— 2’ F. im Umfange messen. Auf Taf. XII. seines Werkes stellt er einen solchen Baum dar, der sich anf einer kleiner Insel in der Nähe des Marine - Eiablissements Horten (39° 25’ N.Br.) in Christiansfiord befindet. Er ist 22 F. hoch, seine Krone hat, an der dichtesten Stelle gemessen, nur 6%, Fuss im Durchmesser, In derselben Gegend sind noch andere grosse pyramidale Wachholder, deren Grösse der Verf. nicht augeben 707 kann, auf welcher aber die Elster nistet, ein Vogel, weicher bekanntlich sein Nest gern hoch bauet und es dort auch auf andern grossen Bäumen bauen könnte. Im Innern des Landes erreicht der Wachholder gewöhnlich nicht die Höhe, wie in der Nähe der Küsten. Von der pyramidalen Form erwähnt Lou- don ein grosses Exemplar bei Farnham Castle von 40 Fuss Höhe. Bei uus iu Deutschland baben wir diese Form nur kultivirt gesehen, auch führen sie die deutschen Floristen, soviel wir wissen, nicht auf. Noch andere Formen werden von Schübeler angeführt, so soll nach einer Mittheilung des Forstmeisters Ashjörn- sen in den südlichsten Gegenden Norwegens bei der Stadt Mandal (ungefähr 58° N.Br.) der Wachholder eine Art Unter- wald bilden, anter dessen Kronen man bequem gehen kann, während er auf den Klippen im offenen Meere so dicht über das Gestein hinkriecht, dass er einen» förmlichen Teppich bil- det*). An der Westküste des Stiftes Bergen sind Wachholder- bäume mit Stämmen von 2— 21, F. Umfang nicht selten, der Verf, hat einen solchen gesehen, der 17 F. hoch, am Wurzelende 64, Zoll Durchmesser hatte und 64 Jahr alt war. Von zwei audern ebendaher hatte der eine einen Stamm von 7>/, Zoll Darchmesser und war 143 J. alt, der andere von 8%, Z. und ein Alter von 172 Jahren. Aus der Gegend von Trondbjem erhielt der Verf. ein Stammstück von 81/, Fuss Länge mit einem Durchmesser von 121, Z. am Wurzelende und von 7%, Z. am der Spitze, Die letzten 63 Jahrringe nahmen einen Zoll ein, der Baum ist also unter diesem Brei- *) Diese merkwürdige Form wird von keinem Schriftsteller sonst erwähnt, J. nana ist es wohl nicht und J. kemisphaerica wohl noch weniger, Es wäre doch sehr interessant, mehr über diese Form zu erfahren und namentlich ihre Frucht kennen zu Jernen, 45 * 708 tengrade (63° 25° 45” N, Br.) 300 3. alt geworden, Ein be- sonders bedeutender Baum, der in der Näbe von Christiania (59 365° N. Br.) steht, und anf Taf. XIV. dargestellt ist, hatte bei 25 F. Höhe, 2 F. über der Erde gemessen, 7 Fuss 1 Z. im Umfange, bei 6%, F. Höhe den ersten Ast, bei 8 9 F. Höhe eine Theilung in fünf Aeste und eine Krone, wel- che, von S. nach N. gemessen, 24 F, 6 Z,, und von O. nach W. 26 F, 8Z.maass. Sein Alter beträgt mithin 600 bis 700 Jahre. Einen merkwürdigen, hreitästigen, grossen Wachholder- banm bildet Loudon (Arb. Brit. IV, p. 2492. ie. 2350) ab, dessen Stamm nach dem Bilde das Aussehen hat, als wäre er aus zweien zusammengewachsen, Er hefand sich in Birch- Wood bei Farningham, hatte 20 F. Höhe, am Grunde des Stammes einen Umfang von 5 F. 8Z,, und ZF. über der Erde von 4F. 1%. Als den grössten Englands bezeichnet Lou- don den von Wardonr Castle von 30 F. Höhe. Auch in andern nördlichen Gegenden wird der Waelholder zuweilen bnumartig, so nach Schmidt’s Flora von Rsthland ete. 3.93, die einige Orte solches Vorkommens angiebt; — ebeuse sagt G, F. W. Meyer: „geringer Baum, bei uns selten über Leiterbaumsdicke stark, oder Strauch“ (Fl. d. Kön. Hannov. $. 523). — Karsch (Phaner. Fl. v. West- falen 8.522) sagt; „Strauch 4— 6°, bis baumartig 1520. Durch das ganze Gebiet anf Haideboden.“ — Hausmann {Flora von Tirol II. 806) giebt anı „Meist stranchartig. Baum- artige bis 20° hohe Exemplare fand ich noch vor einigen Jahren am Ritten, östlich von Mittelberg, sie sind nun auch verschwanden. “— Schkuhr nennt den Wachholder grössten- Ihells baumartig, von 1020’ Höhe, in einigen Wäldern his- weilen als einen Baum 30-—40 Schuh hoch. — Offenbar ist der Wachholder auf trocknen sonnigen Stellen in einem nicht = 709 zu festen Boden im besten Gedeihen. Thoniger Boden scheint ihm weniger zu gefallen, sumpfiger gar nicht, diesen soll dagegen eher J. nana lieben, wenigstens feuchten, Man sieht aus diesen Angaben, dass wenn die Verff. der Synopsis derNadelhölzer sagen, dass der Wachholder ein nie- driger Strauch, mit ansgesperrten Acsten sei und im Cultar- zustande oft baumartig werde und eine Höhe von 20 Fuss erreiche, dies nicht ganz richtig ist; dass es vielmehr heissen muss: er sei ein mässiger Baum, der nur häufig ein Strauch bleibe, wenn er seiner geraden Schosse beraubt oder sonst zn andern Zwecken abgeschnitten werde, oder wenn der trock- ne Boden ihm nicht ganz zusage, wie man dies bei kultivir- ten Exemplaren in Gärten auch sehen kann. Dass eine Verschiedenheit der Pflanze nach ihrem Ge- schlechte statt habe, sagt 6. F. W. Meyer (l. supra e.): „männlicher Baum schlanker, mit ofı häugenden jungen Zwei- gen; weiblicher mit kürzeren, sperrig-beugigen Aesien“, wel- che Angabe aus Borkhausen’s Versuch einer forsthot, Be- schreib. etc. von 1790 entnommen zu sein scheint. Was die Varietäten betrifft; welche London im Arbo- retum Britannicum ausser der gewöhnlichen Form anfstellt, so sind dies folgende‘; J. 0. swecica, von Miller für eine eigene Art gehalten, da ihm bei der Aussaat derselben, so wie bei der der gewöhn- lichen Form niemals Uebergänge von der einen zur andern vorgekommen seien. Was er aber zur Diagnostik ausser dem Wuchse angiebt, ist wenig, denn er sagt nur, dieser schwe- dische habe längere, spitzere Blätter nnd längere Beeren. Die älteren Antoren, wie Bauhin, nennen ihn einen Baum, den gemeinen einen Strauch. Sehkuhr {Handb, I. 495) sagt vom schwedischen Wach- holder: „Wird mehr baumartig, mit längern und spitzigern 710 Blättern, als eine Abänderung von unserem Wachholder ge- halten. An einem weiblichen Strauche in einem hiesigen Gar- ten ist das äussere Ansehen an Farbe der Blätter mehr grau- grün, als an der gemeinen Art, übrigens habe ich an den Blättern keinen sonderlichen Unterschied bemerkt. Die Zahl und Ordnung an den Schuppen und an den Blumen habe ich ebenfalls nicht beobachtet, ausser dass die beiden untersten Schuppen grösser als an der vorigen sind; die drei Griffel sind äusserst kurz und kaum merklich. Aus den drei Narben Niesst ein ähnlicher Saft, wie bei der gemeinen Art, welcher sich aber gewöhnlich von allen drei Narben in eine Perle mit einander vereinigt, die bei jenen auf jeder Narbe allezeit ge- trennt bleiben. Die Frucht isı vor der Reife blaulicht grün und grösser als die gemeine Art, welche vor der Reife gelb- licht grün ist; hei der Reife sind heide bläulicht schwarz, am Geschmack aber sehr verschieden, ob beide schon in einem Garten und iv einerlei Boden stehen. Aber, fügt Schkuhr hinzu, wie verschiedeu sind oft an Grösse, Farbe und Ge- schmack nicht andere Früchte aus einerlei Saamen! Die Früchte dieser Abänderung hahen ehenfalls drei Saamen. lm 3. 1803 erschienen.) Das Arboretum Muscariense (v. 3.1864) zählt unter No, %724. mit einem Fragezeichen I. c. suecica Willd. auf, und bemerkt dabei, dass der sehwedische Wachholder gewöhnlich mit der baumarligen Form J. e. arborescens (welche unter No. 2721. auch mit einem Fragezeichen aufgeführt ist) iden- tifieirt werde, dass aber die in Muskau seit längerer Zeit un- ter der Benennung „J. suecica" befindlichen Exemplare ziem- lich auffallend von jenen verschieden seien. Wenn anch gieich- falls von pyramidalem Wuchse, bildeten sie comparte Sträu- eher mil hedentend längeren, anfallend weisslichen Nadeln. Dieser Character habe sich hei den aus Snamen gezogenen ER nn a 3 au sämmilich erhalten, was zu der Vermuthung führen könnte, dass sie vielleicht doch eine eigene Art darstellen möchte. — Dies stimmt also mit Miller’s Angabe überein. Im bota- nischen Garten zu Halle fand ich schon vor mehr als dreissig Jahren diese von unten auf eine dichte, schmale, spitz aus- gehende, blaugrüne Pyramide bildende Form als J. c. sze- eica, und sie ist so geblieben, während andere Juniperus- Exemplare einen nackten, mehr oder weniger von nnien ver- zweigten Stamm erhalten haben und eine unregelmässige, in die Breite gehende Verästelung besitzen. J. c. nana ist eine Gebirgsform und wird jetzt fast all- gemein für eine besondere Art angesehen, es wird von ihr später die Rede sein. J. c. oblonga, die Blätter derselben sollen länger sein, als die aller anderen Arten. Loudeon sah sie im Garten der Gartenhaugesellschaft in London, welche sie aus Frankreich erhielt, Er sagt weiter nichts, bildet aber einen Zweig mit Früchten ab, welche die Eigenthümlichkeit zeigen, dass die chen auf der Frucht sichtharen Schuppeaspitzen auffallend gross und von einander .abstehend gezeichnet sind, Gordon zieht diese Varietät wohl nieht mit Unrecht zu der von Mar- schall-Bieberstein oblonge genannten Pianze, wir wer- den daher hei dieser von ihr weiter sprechen. J. 0. pendula ist eine Varietät, welche Gordon mit Stillschweigen übergeht, die neuern Autoren aber der vorigen einfach als Synonym hinzufügen. Loudon sah davon im Garten zu Kew eine zierliche, ungefähr 5 Fuss hohe Pflauze, mit gegipfelten Hanptzweigen und herabhängenden Spitzen der Jüngern Schosse. Wir wollen sie später betrachten bei J. oblonga M.B. J. c. canadensis Lodd. Cat. Auch hiervon sah Lou- 712 don-nur eine kleine Pflanze, von der er nur sagt, dass sie der.nana durch ihre Blattbildung ähnlich sei. Gordon hat sie als eigene Art aufgeführt, und sagt, sie wachse in La- brador, Newfoundiaud, an der Hudson’s Bay, in den felsigen Distrieten von Newhery and Maine; ferner in Grönland und auf der Inse] Siicha. Sie werde leiebt mit dem Zwergwachhol- der Europa’s verwechselt, sei aber leicht zu unterscheiden: durch ihr schmaleres, schärfer gespitztes und hlasseres Blatt, durch ihre mehr aufrechten Zweige von 3—5 Fuss Höhe, während der Zwergwachholder dark auf dem Boden liege oder auf der Oberfläche krieche, Zu ihr soll J. comm. depressa Pursh, welche Loudon auch als Var. der J. communis anhängt, gehören, sie wird nicht höher als 1-—-2 Fuss, und überdecke so einen Raum bis zu 15— 20 F. im Durchmesser von einer Wurzel aus. Da Pursh sie schon als eine wahrscheinlich verschiedene Art von der anfrechten J. commzunis ansieht, die nur auf Felsen bei Wasserfällen in Canada, sowie in den westlichen Theilen von New-York, nach Pursh, vorkommt, und wahrscheinlich ursprünglich aus Europa eingeführt sein möge, so wäre eg besser gewesen, ihr den Namen depressa (schon 4816 gegeben) zu belassen, statt ihr den Gärtner- Nawen canadensis nach Loddiges heizulegen, wie jetzt ge- schieht. Von der Frucht dieser Pflanze hate ich sehr ver- schiedene Beschreibungen gefunden, daher auch die Frage, ob J. communis von Asa Gray (Bot. of the North Unit. State S. 444), von welcher er sagt, sie wachse auf troek- nen, unfruchtbaren Hügeln nicht selten ost- und uordwäris und an den grossen Seen, blühe im Mai, gei ein gewöhnlich fast Nach an der Erde sich ausbreitender, seltuer aufsteigen- der, starker Strauch, der dunkel purpurne, erbsengrosse Früchte trage, diese depressa von Parsh sei? Diese Fracht- farbe macht aber, dass ich diese J. commumis nicht für die 713 europäische halten kann, da jene Farbe (dark purple) ünserer einheimischen Pflanze fremd ist. Das Arboretum Muscaviense hat unter No. 2719. diese J. canadensis, eitirt dazu depressa und ward mentana Endl., beschreibt diese Art als einen niedrigen, ausgehreite- ten, jedoch eigentlich nicht kriechenden Strauch von 3— 4 Höhe. Blätter zu dreien, lauzeilich, klein, scharf spitzig, etwas gespreizt, mit den Spitzen eingebogen, aussen hlass-, etwas gelblich- grün, auf der inneru (obern) Seite weiss ge- händert, Beerenfrüchte schmwärzlich. Ist der J. ana Buro- pa’s sehr ähnlich, unterschieden aber durch kleinere, hellere, mehr eingebogene Blätter und einen mehr anfsteigenden Wuchs. Zur Bepflanzung künstlicher Steinparthieen u. s. w. zu em- pfehlen. Bei Henkel und Hochstetter werden die Beeren- zapfen: eiförmig- kugelig, glatt, reif heinahe glänzend-schwarz genannt. Deren neue Synopsis der Nadelhölzer stellt folgende Va- riefäten beim gemeinen Wacholder auf: J. comm. 1) swecica Mill. s. oben. — 2) höbernica Lodd.. auf den Bergen von Irland und nach Garriöre auch im Dep. des Laudes in Frankreich, soll kürzere und weniger zuge- spitzie Blätter, einen pyramidalen Wuchs mit aufrechten Aesten und sich ziemlich ausbreitenden, kurzen, kantigen Zweigen haben. —- 3) compressa Ilort., von den Pyrenäen und Apen- ninen in einer Höhe von 5000‘ ü. d. M., sei constant, dicht geschlossen, pyramidalisch in Wuchs; die Blätter geschlosse- ber und vier kleiner und kürzer, als bei der gewöhnlichen Form #), — Nur die erste dieser Varietäten ist bekannter, nn *) In den Catalogen der Handelsgärtner findet sich: J. comm, v. hibernica compressa, Zwergert in 3-4 Z. hohen Planzen, an- geführt, ist dies dieselbe ? 14 die beiden letztern sind ungenügend dargestellt, und beruhen bloss auf Garten- Namen, so dass man tiber sie, ebe man nieht ihre Blüthen- und Fruchtbildung kennen gelernt hat, nichts sagen sollte. Da J. commumnis entschieden dir einzige Art dieser Gat- tung ist, welche in Norddeutschland vorkommt, so werden wir sie auch über diesen beschränkten Kreis weiter verfol- gen müssen, wenn wir ilıren Formenkreis und ihre Verbrei- tung ermitteln wollen, und wohei wir, deswegen die Floristen der angrenzenden Gebiete befragend, auch zugleich von den übrigen Oxycedrus- Arten Kenntuiss nehmen können, welche Europa bewohnen. a. Frankreich und Belgien. Die französische Flor von Grenier und Godron (Fl. de France II. S. 157 u. 158) kennzeichnet bei Juniperus, welche Godron bearbeitete, die Seet, 1, Oxrycedrus durch: fenilles artieuldes A la base, rarendes sur le dos, raides, aci- enlaires, piqnantes & 3 uervures, dont les laterales margiua- les; drei Arten gieht er an: 1. I. communis L., ohne alle Varietäten. Arbuste dresse irös ‚ramenx, rameaux augulnires. Hab. Bois, eoteaux; assez commun dans presgue tonte la France. 5. Avril. (Hs ist zu bedauern, dass nicht gesagt ist, in welchen Gegenden dieser Arbusie nicht vorkommt.) 2. I. alpina Clos. hist. 1. p. 38. J.nana W. ete. J. comm. y. alpina Gaud. — Se dislingue ın preredent par ses frnits svoides- globuleux, presque aussi longs que les fenilles, par ses fenilles imbrigudes, dressdes- appliguees et couvrant en- tierement les rameaux, souvent un peu arqudes, plus vonries, plas larges, plus epaisses, brusqguement reirdeies au sommet en une pointe courte et forte; par sn lige ei ses ramenuX Br 715 eouches, Hab. les hantes montagnes de France; Alpes du Davuphine, mont Vizo, mont Genövre, St. Eynard pres de Gre- noble; Gerbier- des-Jones dans PArdöche; ments Dores; Can- tal; Jura, an Beculet; Pyrenees, Canigou ete, db. Juillet. (Man erfährt hierbei nicht, ob die Verhreitungsbezirke dieser und der vorigen Art in einander laufen, oder nur an einander reichen; Bastarde würden, wenn die beigesetzten Monate die Blüthezeit bezeichnen, nicht entstehen können.) I. Oxycedrus L. ete. non Endl., J. rafescens Link, F. major Monspeliensium Lob, 1. Comm. 2. p. 223. — Arbre dresse trös-ramenx, jeunes rameanx obiusement angulenx. Hab. La region mediterrandenne, commun dans toute la Pro- vence, le Languedor, le Roussillon, Ja Corse, 5. Mai, Dazu eine ausführliche Bemerkung, dass es nach des Verf.’s Mei- nung Unrecht sei, dieser Art nicht den Namen Oxycedrus 'L. zu belassen, da alle Citate dieses letztern auf diese Art hingehen, weiche Sauvages und Gouan als gemein bei Montpellier bezeichnen, welche durch die bacca rufescens von ©. Bauhin und als Oxycedrus von Clusins bezeich- nei sei, Was Endlieher Oxrycedrus nenne, sei Tenore’s I. macrocarpa , die möglicher Weise auch noch in der Pro- venee gefunden werden könne. Diese Tenore’sche macro- carpa misse man aber nicht so benennen, und er schlage deshalb den Namen umbilicata für sie vor, weil es eine äl- tere, von Sibthorp (Prodr. A. gr. 1.2. p. 265) mecrocarpa genannte Art gebe, J. marimus ülyrieus coerulea bacca Lob, le. 2. p. 225 (I. Lobelii Guss. Syn. 2. p. 635), mit stumpf gekielten Blättern, länglichen, nach dem Grunde ver- schmälerten, blanen, bereifien Beeren mit zweimal grössern Saamen (Früchten). (Diese ganze Anmerkung ist bei den späteren Antoren nicht beachtet und der Name umbilicata Godron verloren gegangen.) T16 Crepin’s Mannel de la Fiore de Belgique sagt von J. communis, dass dieses ästige Bäumehen trockne Abhänge, Haiden und Gehölze liehe, in mehren Gegenden gemein sei, in andern ziemlich gemein, an andern Orten aher ganz fehle. Gecog und Lamotte Cat, rais. de pl, vasc. du plateau cen- tral de la France zeigt den Warhhelder als ziemlich gemein in Gehölzen, an steinigen Abhängen,, im Gestrüpp der grani- tischen und vulkanischen Gegenden an. Mougeot in seinen Consider. gener. s. 1. vegätation des Vosges giebt den Wachholder üherall, auf allen geologi- scheu Formationen, in Hölzern und auf trocknen Orten an. Zeiterstedt in den plantes vaseul. d. Pyrendes prin- eip. sagt, es komme J. comm. als eine gemeine Pfilauze auf trocknen, unfruchtbaren, kieseligen Abhängen von den unte- ren Thälero an bis zur höheren Alpenregion vor, wo J. ana (die er uicht unterscheidet) beginne. b, Spanien. Im Prodrowus Florae Hispaniae von Willkomm und Lange (l. p. 22) wird Oxycedrus nach Endlicher cha- raeterisirt, mit folgenden Arten: J. communis L. ß. hispanica Endl. *). Bei Endlicher wird diese Var. durch „rami adscendentes strieti“ und „gal- *) Garriere hat, wie wir aus Gordon’s Pinetum 8. 94 ont- nehmen, eine Var, von Jun, comm. aufsestellt, welche er com- pressa nenut, dazu rechnet er J. hispanica Presl, J. hibernica compressa hort,, J, compressa Binz und J. communis hispanica Lawson. Dazu schreibt Gordon: Diese Varietät ist leicht von dem irischen Wacholder „u unterscheiden durch sehr viel kür- zere, schlankere, sämmtlich aufreshte Zweige, daher eite sehr straffe und dichte Pyramide bildend, die Blätter dichter an die kleinen Zweige gelegt, kürzer und weniger gespreizt, dazu mit 717 bali ovati“, im Gegensatze zu den „ramis -patentibus“ und ! „galbulis ovatis“ der Var. «. Fruticosa, die voransteht, cha- j viel dunkler gefärbter Rinde der Zweige. Eine sehr compacte ! Varietät mit pyramidalischem Wipfel, wächst in den Pyrenäen | und Apenninen in einer Höhe von 5000 Fuss. — Dies Altes ist h in 4. et H. Synopsis der Nadelhölzer S, 322 wiederholt. Es entsteht nun die Frage, wie sich die drei pyramidalen Formen des Wacholders, der schwedische, der irische und der spanische, welche die neuern Autoren (nach den Gartenexempla- ren vorzüglich getrennt) aufstellen, unterscheiden. Wir wollen die von Gordon angegebenen Charactere neben einander steilen: Suecica Mil. Hibernica Lodd. | Hispanica Prest. Y Zweige: aufsteigend zu-jaufrecht eine Pyra-sehr viel kürzer, , sammengedrückt, einen/mide bildend, mit bei-jschlanker , als beim scharf zugespitzten Ke-|nahe spreizenden, kur- Arischen, alle aufrecht gel bildend, der einizen,eckigen Aestchen.|und 'eine sehr straffe sehr entschieden auf- und dichte Pyramide rechtes Ansehen hat. bildend. Binde viel dunkler, Blätter: spreizend, kür-|kürzer und weniger|dichter an den Aest- zer als hei dem gemei-|gespitzt, als die desichen zusammenlie- nen, mehr entfernt voni|gemeinen, und nebst[gend, viel kürzer und einander stehend und|den Zweigen weniger|weniger spreizend. spitzer zugeapitzt. zusammengedrückt, als beim Schwedi- schen, ger als beim gemeinen, von dunkel purpurner i Beeren: dicker und län- 7 ? | Farbe, eben. h) i ‚ Suecica ist in Schweden und Norwegen zu Hause ; i Hibernica auf den Bergen von Irland und im Departeiment des Landes in Gascogne; Hispanica auf den Pyrenäen und Apenninen it 5000° Höhe. Die neue Synopsis bringt dazu nichts Neues, und mae hat hier, bei dem Mangel der Keuntnies der Blütken und Früchte und bei dem Schweigen der Specialfioristen, über diese Formen 718 rasterisirt. Willkomm nennt die Pflanze nur strauchig und die zalbuli folio hreviores, ovato-globosi, nigrescentes glauco- pruinosi,. Worin, fragt man sich, besteht denn der Unter- schied von unserm Wachholder, der auch strauchig ist ‚und eylörnig-kugelige, schwärzliche, bereifte Beeren trägt? Die Verbreitung ist in Spanien vielleicht allgemein: in silvis du- melisque regionis moutanae et subalpinae, es sind Orte aus Galieien, Asturien, Arragonien, beiden Castilien (hier auf den Gebirgen zwischen 3500— 4000 und 6000 Fuss sehr häufig), in Catalonien, Valencia, Murcia, Granada (hier bei 7-—8080 Fuss in glareosis.) Blüthezeit April und Mai, Ciusins sprieht auch von Juniperus vulg. celsior ei arborescens in Spanien mit folgenden Worten: „Ea porro Juni- perus eui spina pro folio est, vix tota Lusitania reperitur, Casıellä vero novä admodnm fregnens est: sed ea praeseriim guae celsior et arborescens supra Segoviam, qna inde Madri- tium iter, ut istie irabes ei aedinm contignationes incolae sibi fabricent: nec inmerito Plinius lib. Natur. hist. cap. XVI. XXXIX, dixerit hano in Hispaniu vastam nase, Sed et in Belgio et plerisque Germaniae locis vulgarem juniperum in justam fere arhoris magniludinem exerescere ohservabam, praesertim in hortis et cullioribus locis natam.* Er erwähnt weiterhin im folgenden Capitel von Oxycedrus noch, dass der — nichts Gewisses, In den englischen Floren, welche wir nach“ schlagen konnten, findet sich nichts von Varietäten, ausser mens, welche in den Bergen von Wales, Schottland und Irland und auf niederm Grunde in den nördlichen Theilen im Ueber- Russ vorkommt. Man weiss nicht einmal, ob jene Formen auch in beiden Geschlechtern gesehen wurden oder nicht, Dass aber in Spanien nur die Form kispanica wachsen solle, wie es nach Willkomm erscheint, kann man kaum glauben. 719 J. commamis in. Gesellschaft desO.rycedrus au den oben an- geführten Orten wachse, gleiche Höhe mit demselben habe und ebenso gebraucht werde. J. nana W. Sei von der vorigen verschieden durch niederliegende Stämme und Aeste, durch abstehende, nach innen gekrümmte, kaum stechende Blätter and durch Beeren 80 gross wie die Blätter. — Finde sich: in glareosis reg. alpinae in Astorien, in den Pyrenäen, in Arragonien (bis 5— 6000 F, Höhe), in Granada (auf den Gehirgen zwischen 5— 9000, blühe im Juni und Jali), J. Oxycedrus L., rufescens Lk. u. End. — Unter- scheidet sich von den beiden folgenden Arten durch meist kleinere (3 Lin. messende), ovale oder fast kugelige, nicht unten genabelte (d.h. mit keiner kleinen Vertiefung versehene), an der Spitze abgerundete, reif braunrothe (rufus), glänzende, nicht bereifte Beeren. -- Wächst an sandigen, felsigen, be- sonders kalkigen Orten der untern und häufiger der Berg- Region des centralen östlichen und südlichen Spaniens, In Nencastilien (hier häufig baumartig), Arragonien , Catalonien, Valeneia, Granada (von 1500 — 6060’ Höhe), bei Gibraltar und in Sevilla. Blüht im März und April, Hierher gehört Oxycedrus von Clusius (Rar. plantar. hist. 1. Cap, XXVI. P- 39), wo ein fruchttragender Zweig abgebildet und eine Be- schreibung gegehen wird, welche vielleicht anch die folgende Art umfasst. Er sah Bänme, deren Stamm von der Dicke eines Menschenleibes war. Wir kommen weiterhin anf diese Art zurück, d. umbilicata Guss., macrocarpa Ten., Beiss. Voy., Oxyoedras Endl. non L. — Unterscheidet sieh von der fol- genden Art durch kugelige, 4—5 Lin. im Durchmesser hal- tende, am Grunde genahelte, oben gerundeie, braune, dünn - hereifte Beeren. — Kommt vor in den sandigen Strandgebieten 720 des südlichen und südöstlichen Spaniens hier und da, von Barcellona bis nach der Mündung des Guadalgnivir, auch mü der folgenden. Blüht im März. J. macrocarpa Sibth. Rehb. ie: £. 1146, Lobeizi Guss. Auf- reehter Strauch, mitstechenden, oben 2-furchigen, bereiften, unten stumpf gekielien Blättern; eyförmigen Beeren, von 6—7 Lin. Längsdurchmesser, welche oben dreifurchig und dreihörnig, braun und bläulieb-bereift sind. Nur an einem Orte in der sandi- gen Strandgegend der Dehesa de Valencia gefunden. Blüht im Frühjahre, die Fracht reift im August. In der Synops. Stirp. indig. Arrag. heisst es von J.com- munnis (Enehro nach Laguna): Wächst häufig in Wäldern und bergigen Gegenden Arragoniens. Die Resina Olivan, welche bei den Einwohnern Inciense heisse und in grosser Menge von der katholischen Kirche gebraucht werde, komme nach Berzius von J. Lycia, Verf. habe aber in der Kirche der heiligen Jungfrau auf dem Berge de Herrera genannt, das Harz von der Juniperus comm. gesammelt zu demselben Zwecke ver- wenden schen, und beobachtet, dass es einen sehr augeneh* men Geruch verbreite, Juniperus vulgaris L. sagl Wehb im Iter Hispan. p. 10: hab. prope Cardonem et in montibus Baeticae de la Sierra Tejeda, ubi frutex depressa baceis maguis; f. u/pina in sum- mo Lnsitaniae monte Juresso. — Es ist auffällig, dass Bois- sier nur J, zania aufführt, und gerade auf dem obern Theile der Sierra Tejeda, wo Webb den gemeinen gefunden hat. ©. Jialien und Inseln. Der 10. Band der vom Hen. Prof. Ant. Bertoloni be- arbeiteten, 1854 erschienenen Flora Italica giebt uns über die in Italien beobachteten O,syeedrus Nachricht, ohne dass jedoch diese Ahtheilung aufgestellt wird. 721 J. commaumnis L., dazu auch hemisphaerica Presl, Guss. — Wächst hänfig in Wäldern und in Strandgegenden Italiens. Der Verf, sammelte ihn selbst in der ‚sandigen Üfergegend des ligurischen Meerbusens bei Sarzana, wo er vermischt mit J. Oxzycedrus wächst, ferner hei Bologna auf dem Sasse, weiter erhielt er ihn von Verona, von den Bergen bei Bassano, ‘von Triest und vom venetianischen Meeresufer, von den Hi- geln bei Reggio, van den Felsen bei Parma, aus dem Pice- nischen, vom Berge Pelone, van Calabrien, von den Nebroden auf Sieilien und vom Aetna, (Diese letzten Standorte gehören wohl zu J. hemisphaerica, doch ist aus dieser keine beson- dere Varietät gemacht, auch wird über dieselbe nichts weiter mitgetheilt.) Die Blüthezeit ist April und Mai. Wenn er sich selbst überlassen werde, bilde J. communis einen Baum bis za 30 — 40 F. Höhe, dessen untere Zweige mit ihren Aest- chen heralhängen, die aberen aber kürzer werden, so dass der Baum pyramidalisch wird. I. zanıa W. Unterscheidet der Verf, nur ungern von der vorigen Art und hält sie nor für eine Abart, wünscht auch, dass Jemand die Saamen anf den Alpen sammeln und im Gar- ten aussäen möge, damit man ermitiele, ob sie in den ge- wöhnlichen Wachholder übergehe oder nicht. Die Beeren seien ellipseidisch, zeltner kugelig, an Grösse verschieden, meist wie eine diekere Erbse, endlich schwarz mit bläulich-grünem Nebel. An Grösse und Farbe kommen sie ganz mit denen des gemeinen Wachholder überein. — Dic meisten Fundorte liegen in dem südlichen Theile der Italien begrenzeunden Alpen- kette, dann in den Apenninen von Bologna und Lucra, fer- ver findet er sich auf den höchsten Bergen Sardiniens und auf dem Monte Roiondo von Corsien.— Wir müssen hierzu gleich bemerken, dass in Moris Fi. Sardon dieser Alpen-Wachholder allein angeführt wird, nicht der gemeine. 8r Ba, 6, Heft, 46 722 J. Osxycedrus L. Damit wird verbunden J.macrocarpa Ten., ferner als Var. 8, mit grösserer, ovaler und am Grunde kurz kreiselförmiger Frucht: J. Lobelii Guss., macrocarpa Sibth.; endlich als Var. y. mit kleineren‘ Beeren: J. Oiryce- drus vieler Schriftsteller, auch Grenier’s und Godron’s. Bei einer solchen Vereinigung ist, obwohl der Verf. sagt, welche Fundorte zu der einen oder andern Varietät gehören sollen, es doch misslich, hierauf etwas zu bauen, da er sie in der Beschreibung alle zusammenfasst. Zwei Jahre brau- chen die Früchte, ehe sie vollständig reif und dann zuletzt beim Eintrocknen dunkelroih und glänzend werden, ohne Glaucedo, welche verloren gehe, Eine „arbor ingens, ubi libere sibi commissa; frutex in juniperelis caeduis,“ -—- Dar- über wird also noch zu entscheiden sein, ob die hier ver- einigten Formen wirklich zusammengehören oder nicht. Die lebende Pflanze wird im wilden Zustande und dureh die Cul- tur untersucht werden müssen, und die Entscheidung über diese Frage daher einem der stidenropälschen botanischen Gär- ten zufallen, welcher alle Formen im Freien eultiviren und von der Keimung bis zur Frachtausbildung zu untersuchen hätte. j Schouw giebt in den Ann. de sc. nat. 3. ser. IL p. 242. ausführliche Nachricht über die Verbreitung der Juniperus- Arten in Italien. Es sind dies ans der Abtheiluug Oxy- cedrus: J. communis (Nouv. Duham. VI. t 15. f. 1.) ist sehr allgemein verbreitet auf den Alpen, von deren Fuss an bis zu einer Höhe von 5000, wo er ersetzt wird durch J. nana W., die ihm sehr nahe steht (Karsch soll wohl Karst heissen ; Toagliamento, Baldo, Legnone, Bregaglia, Splügen, Mont Ce- nis): ebenso in der Po-Ehbene (Piannra del Cavallino und die Euganeen); auf den Apenninen fast in derselben Höhe wie 723 auf den Alpen (La Beechetta, Borgheito, Pontemoli, Cimone, Pianoro, Pietramala, Alpi Apuane, Prate, monte Pisano, la Vernia, Montamiata, Terni, Spoleto, Rieti, Lugnano, Aqua- santa, Ascoli); auf den Hügeln und den Ebenen der Kisien- gegend bis zum 40. Breitengrade (Genua, Viareggio, Macchia di Pisa, Monte Limone, Montenero, Ostia, Monte Mario); kaum findet man ihn südlicher, wenigstens nicht in den Ebe- nen. Er wächst in einem trocknen, sandigen Boden, in den Flächen und den Gehölzen, J. nana, Auf den Alpen, in der subalpinen und alpinen Region, kaum unter 5000 oder über 7500’ (Baldo, Stilfersjoch, Legnone, Maloggia, Alpe di Lage, Simplon, Mont Cenis, Col de Tende) auf dem Apuanischen Apennin, zufolge der von Bertoloni Sohn mitgetheilten Exemplare auf dem Monte Velino und vielleicht auch auf andern Spitzen der Apenninen, die sich hoch genug erheben. J. kemisphaerica Presi. In der obern unfruchtbaren Re- gion des Aetna findet sich sehr häufig eine niedrige und lie- gende Wacholder- Art. Nach der Oertlichkeit hält Soh. sie für die Presl’sche J. hemisphaerica (Fl. Sicula p. XL, in reg. subalpina a 6000° usque ad 7500), obgleich er sie nicht in Frucht gefunden hat, Ihre Region kann nach seinen eigenen Beobachtungen, und dies stimmt sehr wohl mit den Angaben von Philippi und Carlo Gemellaro überein, zwischen 5000 — 7000° festgestellt werden. Auf den Bergen Sibila, Amaro und Gransasso fand Schonw in der sub- alpinen Region einen Wachholderbusch, der denen des Aeina sehr ähnlich war und abgeplattete Früchte irug; es ist in- dessen nicht gewiss, ob es nicht eine Bergform der J. com- munis sei. Ausserhalb Italien ist diese J. kemisphaerica nicht gefunden. 46 * 724 Wir müssen hierzu bemerken, dass die neuern Bearbeiter der Coniferen diese Art anerkennen und dazu noch die in Gärten gezogenen Formen rechnen, welche J, echinoformis oder J. commumis echinoformis, oder J. Oxycedrus echino- Formis von den Handelsgätnern genannt werden. Von dieser Gartenpflanze fügen wir die Beschreibung bei. Juniperus hemisphaerica Presl. Die unter der Bezeichnung J. echinoformis in den Han- delsgärten beäindliche Wachholder-Art bildet (ich sah nur Steck- lipgspflanzen) halbkugelige Büsche, indem von der Achse (hier also unbekannter Ordnung, wir wollen sie als Stecklingsachse bezeichnen) fast horizontal liegende Verzweigungen abgehen, die sich sehr bald weiter verzweigen, ohne dahei eine nach- weisbare Ordnung zu bewahren, aber im Ganzen eine halb- kugelige Oberfläche zu bilden die Neigeng haben, wobei man unter den letzten, an der Aussenseite heryortretenden, zahl- reichen Zweigen, die theils Innovationen, theils Lateralachsen sind, sowohl solche mit entwickelten Internodien und längeren, zu dreien stehenden Blättern, als solche mit unentwickelten Internodien und kleineren, daher dioht gedrängten Blättern ündet, und diese verschiedenen Erscheinnngen auch nach in- zen hinein in verschiedenem Wechsel auftreten sieht, immer aber die kurzblästrigen Triebe als die Anfänge längerer oder kürzerer, langblättriger vorangehen sieht. _ Es ist dies also ein Strauch, der keines Winterschutzes für seine, Buhezeit, oder zur Ahschliessung und zum Beginn einer kräftigeren Ve- gelationsperiode bedarf, sondern nur durch die diehtere Stei- lung nnd die geringere Entwiekelung seiner Blätter diese. an- deutet. Im Innern des kleinen Busches (der grösste, welchen der botanische Garten in einem Topfe kultivirt besitzt, misst 5 Zoll im Durchmesser und noch nicht 4 Zoll Höhe von der 125 Erdoberfläche gemessen) sterben kleine Zweige und die Blät- ter allmählig ab und werden braun, und brechen dann auch . Mit der Zeit von den Achsen ab. Die Blätter von kräftig grüner Farbe, sind fast linealisch und spitzen sich am Ende zu einer stechenden Spitze ans, welche von hellerer, weiss- licher Färbung ist; die ziewlich fache Oberseite zeigt 2 Sto- matenstreifen, die durch einen grünen Mittelstreifen getrennt und von dem grünen, stumpflichen Rande hegrenzt werden, an der Basis ist dies Blatt kaum merklich verschmälert und eiwas verdickt; läuft dann am Stengel herab, indem es von seinen Nachbarn durch eine Furche getrennt bleibt; auf dem Rücken ist es mit einem Kiel verschen, der nach unten hin eine hellere, bald mehr längliche, bald mehr rundliche Stelle zeigt, welche den Oelbehälter hezeichnet, auf jeder Seite der Blatibasis zieht sich noch ein Stomatenstreifen bis in den An- fang des an der Achse herablaufenden Theiles fort. Die läng« sten Blätter messen 8—9 Mm., sind eiwa 1 Mm. breit; die kurzen Blätter sind an Grösse verschieden, bis fast nur 1Mm, lang, und erscheinen, da sie hei geringer Länge doch auch die Zuspitzang haben, nicht mehr linealisch, sondern aus breiterer Basis sich bald ausspitzend, sind übrigens den grös- seren Blättern ähnlich, nur ist nieht Alles gleich dentlich zu schen. Die Harzdrüsen zeigen zuweilen ein durchsichtiges Tröpfchen auf ihrer Aussenseite. Im botanischen Garten zu Halle ist dieser Wachholder noch nicht ins Freie gepflanzt worden, In dem Arboreium Musca- viense, welches ihn unter No. 2726 anfführt, wird gesagt, dass er in beschüfzier Lage unser Klima vertrage und zur Bepflanzung künstlicher Steinparthieen zu empfehlen sei. Blüthe und Frucht werden nicht beschrieben, uur die Belaubung wird der des gemeinen Wachholder ähnlich genannt. 726 J. Oxycedrus, ist wesentlich verschieden von J. macro- carpa, mit der man ihn oft confundirt. (Sch. fand diese Art anf den Apeuninen zwischen 1000° und 3000, zwischen Otri- eoli nnd Narni, zwischen Noreia und Castellnecio anf dem Gargauo.) Nach Tenore wächst er auch auf sonnigen Ber- gen der Abruzzen, namentlich dem Salviano; wahrscheinlich zeigt Orlandini dieselbe Pflanze auch bei Gabhredo am Berge Auto und den Monti-Bognosi an. Dass Presl in sei- ner Flora Sienla weder diesen, noch J. communis erwähnt, und dass er anch der folgenden nicht gedenkt, den Schouw noch aus dieser Section beifügt, ist bemerkenswerth. J. macrocarpa Sibth, Auf den sandigen Küsten und Felsen längs dem Mittelmeer (Mavchia di Pisa, Montenero, Ostia, Lage di Licola, Lago di Patria, Cuma). Unzweifel- haft auch am adriatischen Meere (in Apnlien nach Tenore); in Sicilien nach den von Tineo witgetheilten Exemplaren, Sch. sagt auch noch, dass das Exemplar von J. Oxyeedrus aus der Barbarei in dem Herbar von Desfontaimes diese Art gewesen sei, Ob hier nicht verschiedene Irrthümer ob- walten, ist mehr als wahrscheinlich. Tenore nennt in der Sylloge plant. vase. Florae Neapol: (1831) folgende Oxycedrus- Arten: J. oommunis, au Alpenfelsen der Abruzzen: Majella a Grotta Caprera, Monte Corno a Lama bianca; in Campanien! Monti di Gasta, J. nana, am Fusse des Velino: Macchia di Pezza. J. hemisphaerica, in Berghainen Galabriens: Aspromonte, Juneadi, Nardelli, 3. Giovanni a Castaneto (Guss.). F. Oxycedrus, an sonnigen Bergen der Abruzzen: am Salviano; in Apulien: am Gargano. J. macrocarpa Sibth. Im Meeresstrand- Gebüsch: Fu- saro, Lieola, Apulia. Die Beeren sind unreif ‚blaugrün, mit i 127 bläulichem Reife übergossen; vollkommen reif braun, niemals roh, wie bei Oswycedrus, und weit grösser als bei diesem, Vebrigens varliren sie an Grösse und Gestalt sehr *), sie sind nämlich umgekehrt - eyrund -elliptisch, oder fast rund auf derselben Pflanze, aber sie haben eine äusserst verdünnte Ba- sis und überragen meist die Blattlänge, was man beim Oxy- cedrus nie findet. Ausserdem unterscheidet sich macrocarpe dureh breitere Blätter, mit spitzerem Kiel und deutlichen drei Nerven. Moris hat in der Flora Sardoa (Hl. p. 548 fi.) J.nana, auf den höchsten Bergen Sardiniens: Orgosolo und Genar- gentu, 900 bis 1850 Meter ungefähr über dem Meere. Ein 1%, — 3 hoher Strauch, der sehr ästig, niederliegend und ausgebreitet ist, kugelig-eyförmige, endlich schwarze Beeren trägt, welche von der Grösse einer Erbse ungefähr sind und 1—3 Saamen enthalten, und von den Blältern etwas überragt werden, J. Oxycedrus L., dazu macrocarpa Guss., rufescens Lk; die Bilder von Lobel, Olusins und Dodonaens werden wegen zu kleiner Früchte für schlecht erklärt. Ein *) Dass diese Zapfenbeeren hei den meisten Arten variiren und wohl bei allen varliren müssen,. ist sehr natürlich. Selbst hei der normal mur 3 fertile Schuppen besitzenden Zapfenbeere der J. communis ist Fehlschlagen in der Zahl der sich aushilden- den Prüchte und das Unvollendetbleiben derselben Ursache, dass die Beere voller rund oder ellipsoidisch, oder fast birnförmig wird. Wo mehr wie 3 Schuppen Theil an der Fruchthildung nehmen, kommt es darauf an, ob sie alle in gleicher Weise, oder einige stärker dahei betheiligt werden, Von den oberen Schuppen des Fruohtstiels wird man sche häufig finden, dass die obersten, grösser als die übrigen, nur ein wonig, oder weiter hinauf, zur Fruchtbildung herangezogen werden u, 8, w. 728 anusehnlicher Baum, seltner ein Strauch, Beeren von der Grösse einer Haselnuss, oder etwas kleiner, 2 — 3-saamig, zuletzt rotb oder roth-schwarz, — Auf sandigen Feldern an Meere in Süd- und Ost-Sardinien bei Suleis, Pula, Sarrabus, Berg Nieddn, der untern Gallura, wo er häufig, und auf der Insel Asinara (an der nordöstlichen Ecke Sardiniens). Aus der 1864 in Venedig erschienenen Flor von Treviso (Prospetto della Flora Trevigiana. 8.) von P. A. Saceardo theile ich mit, dass J. communis daselbst au höheren Orten des Montello- Waldes gemein ist; in dem Beite des Piave und auf allen Hügeln und Bergen {Name im Volke: Zenävaro, Dentvaro), und dass: 7, nana selten in den Spalten der Puddinggesteine wächst, welche die Piave hei Covolo begrenzen, dass sie nach BE- renger im Walde Cansiglio und nach Montini auf dem Berge Grappa vorkommt. 4, Russland. In der Flora Rossica von Ledebour schliessen sich nun die asiatischen Fundorte den europäischen an, aber da der 3. Band dieses Werks mit der Jahreszahl 1851 schliesst, wer- den auch noch die späteren Arbeiten möglichst zu Rathe zu ziehen sein, Osxrycedrus bildet die 2. Section, und wird wie- der in % Unterabtheilungen gebracht, von welchen die zweite durch die Beobachtung Trautvetter’s an J. oblonga M. B. und dessen Bildung einer Gattung Thujaecarpus veranlasst ward, die aber, wie auch allgemein’angenommen wird, nur in einer zufälligen unvollständigen Ausbildung der Beere ihren Grund hat, Wir wollen zuerst von dieser Art reden. J. oblonga M,B, (Fl, T. C. IE 426, v. J. 1808). Es ist ein Strauch von etwa 1 4, Fuss Höhe und unordenslichem, 329 parrigem Wuchse, Blätter wie beim gemeinen Warhholder, aber länger fast wie bei Oxycedrus desselben Autors. Die Beere habe die Gestalt derer von Oxycoccus, sei aber von Wer Farbe derer der J. communis, aber etwas grösser und länger (sphaeroidei in der Diagnose genannt), mit drei stum- pfen, von einander stehenden Höckern an der Spitze Auf trooknen, steinigen Hügeln des östlichen Kaukasus. Ian drit- ten Bande (1819) wird noch hinzugefügt, dass er auch in der jenseits der Alpenhöhen gelegeuen Kabardinischen Provinz bei tem Säuerling Nartsana wachse. — Ausserdem sah ihn Szo- vits in der Provinz Karahagh und auf dem Ararat, Hoher- acker in der Provinz Talysch (in einer Höhe von 1800 bis 6900 Fuss), aber nichts Neues wird weiter über diese Speoies mitgetheilt, die Ledebour zu weiterer Untersuchung em- pfieht und sie der J. communis sehr nahe stehend nennt. Schon i. J. 1838 gab Loudon in seinem grössern Werke (IV. 8, 2489) eine Nachricht und Abbildung (Fig. 2346) von J. oblonge hort., welche er für eine Varietät der J. commaunie ausah, und dazu sagt, sie habe längere Blätter, als irgend eine andere Varietät, und Aleine längliche Beeren. Es sei ein grosser Busch derselben, nur 4 Fuss hoch, obwohl schon vor 1% Jahren gepflanzt und erhalten von M. Godefroy, Ville d’Avray bei Paris, im Garten der Gartenbaugesellschaft in London. Dies Bild hat Blätter von linear-lanzettlicher Ge- stalt, 9— 10 Lin. lang, ungefähr 1 Lin, breit. Die Beeren sind 3 Lin. hoch, 2—2”, Lin. unten breit, und zeigen drei breit-dreieckige, etwas aus einander stehende Schuppenspitzen. Offenbar eine nach der Natar gemachte Zeichnung , zwar mit keiner grossen Genauigkeit ausgeführt, aber auch nicht ganz Passend zu Allem, was M. B, von seiner Pflanze sagt. Dies Bild ward in dem Auszuge nntex Fig. 2010 auf S. 1082 ohne Bereicherung des Textes wiederholt (i, J. 1842), Nun hatte 730 Trautvetter. Gelegenheit *), im Garten von Nikita eine als J. oblonga kultivirte Pflanze zu sehen, zeichnete den daselbst erhaltenen Zweig, und begleitete dies Bild auf Taf. 6. seiner Imagines. mit einigen Einzelnheiten über Blätter und Frucht- bildung, nebst einer ausführlichen Beschreibung (Plant. imag. et deseript. Fl, Ross. illustr. p. 11, 12). Die jüngeren Zweige seien spitz, 3- und 4-eckig, sehr kahl, sparrig ausgestreckt; die Blätter linealisch- pfriemlich, zugespitzt, stechend, ganz- randig, oben gerinnt (mit oder ohne den breiten Stomaten- streifen?), fast durch den in der Mitte liegenden dicken Ner- ven gekielt (d. h. der Kiel ist stumpf und unten so breit wie in der Mitte, wie er oben ist, sieht man nicht ; .dass er durch den Nerven selbst. gebildet werde, ist nicht wahrscheinlich, ob ein. Harzgang darin liege, wird nicht. gesagt, somit ist die Beschreibung des Blaties.ganz unvollständig,. und man kann nur noch aus der Zeichnung entnehmen, dass das Blatt eiwa 1% Lin. lang, nach unten wenig mehr.als 1 Lin. breit und fast von der Basis an allmählig zugespitzt, also ‚eigentlich nicht linealisch sei, Die Zapfenbeeren sind. vom. vorigen Jahre, und die neuen diesjährigen stehen sehon ganz knospenartig in .den höheren, jüngeren Blattwinkeln. Da die Anfangssiel- len, sowohl der seitlichen; als der Innovations-Achse ver- deckt sind, sieht. man auch nicht die Küospenblätter. Von den Beeren erfährt. man noch, dass. sie braun oder violetibraun und mit heehtblauem Reif bedeckt seien, dass sie ans 6 Schup- pen (sehr selten nur aus 3) bestehen, von denen alle fertil, oder die untern nnr zum Theil fertil sind, wobei diege fer- filen:sich nicht so weit vergrössern und zusammenschliessen, *) In welchemJahre wird nicht angegeben, nooh woher die Pllanze gekommen war (die Abbildung erschien 1844), und konnte. sie ebenso gut aus Saamen im Vaterlande, oder aus irgend einem Handelsgarten genommen. sein. 731 dass sie die Früchte verdecken, Diese Früchte. sollen ann mit den Sehnppen alterniren (?), -ey-pyramidenförmig und oben dreieckig sein, unten einer fleischig-schwammigen Masse, die ans den Schuppen hervorgeht, eingesenkt, von der Mitte aus aber frei sein. Ihr. diekliches, fast beinhartes Pericarpium enthalte am Grunde 4 längliche Opangien (Harzeanäle). Es seien aber diese Saamen nicht vollständig ausgebildet. ge wesen; also wohl ohne Embryo? . Schlagen wir das neueste Werk auf, um uns Rath’s. zu erholen, so heisst es bei dem Vorkommen: „auf dem Talusch- Gebirge im südwestlichen Russland“ (I!), „auf dem taurischen Gebirge (2?)‘“ und auf dem westliohen Caucasas. Dann :sol- ten die Beerenzapfen sehr klein (small sagt Loudon), käug- lich, zu dreien(?) beisammen sitzend,. schwarz -purpurroth und graulich-bereift, 2- oder 3-saamig seih, Wie reimt sich dies wit dem, was wir oben aus den ersten Quellen mitgetheilt haben. Dass die Verff, weder die betreffenden ältern Anga- ben gehörig erwogen, noch irgendwie die Pflanze selbst ge- sehen haben, scheint aus Allem hervorzugehen, und doch wäre es für ein solches Werk gerade sehr nothwendig gewe- sen, die Citate genau anzugeben und Druckfehler zu vermei- den. Sie bezeichnen nämlich die Figaren aus London, wel- the sie eitiren,. beide mit f. 201, während oblonga f. 2010 ist and pendule f. 2011. Dass letztere auch eine. hierher ge- hörige Varietät ‚sei, ist doch nur eine Vermuthung: von Lou- don, uud wäre daher jedenfalls in ‚einem Buche, das der Gärtnerei besonders dienstbar sein soll, als Var, pexdula be- sonders aufzuführen gewesen, da Loudeon sie als eine „very graceful plant, about 5 fi. high“ bezeichuet, wenn nicht be- weisende Ursachen für die unmittelbare Vereinigung der Auto- ren vorlagen. . . Die Ansicht eines von Dr. Hohenacker gesammelten 132 Exemplars (Un. itin. 1836, Ad: rupes montium ditionis Swant. R. F. Hohenacker Georg. eauc.) dient uns als Beleg für die Richtigkeit der Angabe, dass dieser Strauch von unserm ge- meinen Wachholder durch die Grösse der Blätter sich unter- scheide, .denn sie sind hier, so wie an einem aus dem botan. Garten zu Hamburg als J. communis y. caucasica erhaltenen Exemplare, bis 9 und 10 Lin. lang, dabei anscheinend von . einer mehr lichtgrünen Farbe und mit stärker hervortretendem Nerveustreif anf der Unterseite, und scheinen sich durch län- gere Ausziehung der Spitze, welche durch Verschmelzung der Biattränder bewerkatelligt wird, so wie üherhaupt durch das mehr rinnenförmige Verhalten ihrer Oberfläche, auf welcher nur ein einfacher, bis zu den Rändern reichender Stomaten- streifen sich hinzieht, zu unterscheiden. Von den Beeren kann ich nieht sicher urtheilen, da ich keine sah, welche nicht Druck erfahren hätte, doch scheinen mir die kleinen Blättchen oder Sehappen an den Stielchen oder Tragästchen der Zapfen- beere sehmaler und spitzer zu sein, als. bei J. communis, wo sie,'von breiter Basis aus, fast halbrund in eine kurze, auf- gesetzte Spitze ausgehen, auch scheinen an der Beerenbildung mehr als drei Schuppen Theil zu sehmen. Ist diese Juniperus- Art wirklieh von J. communis verschieden, so scheint sie einen beschränkten Verhreitungskreis zu haben, falls sie nicht weiter in Persien hinein vorkommt, wie dies aus der Angabe io der Aufzählung der von Buhse in Trauskaukasien und Per- sien gesammelten Pflanzen S. 206 hervorgeht, wo J. comm. v. caucasica Endl.? verzrichnet ist mit dem persischen Na- men: Dserdscheri, vom Albursgebirge unweit Asterabad (bei Radkaun und auf dem Kitulpass (n. 1129, 108%/,), ohne dass irgend etwas Näheres gesagt wird. ' I commmis L. wird ohne alle Varietäten als ein weit verbreiteter Bewohner des Russischen Reiches durch zahlreiche m. 738 Citete #) nachgewiesen,. dach lernen wir dadurch wohl die Orte, wo der Wachholder -gefnnden ward, kennen, aber wir erfahren sonst nicht viel über die Art seines Verkommens, Er würde danach vom arktischen Russland aus sich bis nach Taurien und die kaukasischen Provinzen von Norden nach Süden erstrecken, dann aber auch, alle sonstigen Pflanzen- grenzen überschreitend, durch das ganze nördliche asiatische Russland bis nach Davurien vorgehen. Durch v. Midden- dorf’s Reise his zu den Inseln im südlichen Theile des Meer- busens von Ochoisk haben wir erfahren, dass’d. communis von dem Reisenden am Flusse Aldan am 30, April mit unreifen Früchten, am Flusse Utschur am 15. Mai mit reifen und un- reifen Früchten und an der Mündung des Finsses Uda am 4. Jali mit blühenden männlichen Kätzchen, und auf der Insel Aesae vom 30. Juli bis 4, August mit reifen ‚und unreifen Früchten gesammelt ward. Die Bearbeiter sagen, . dass die gesammelte Pflanze, mit weit abstehenden, bis Y, par, Zoll langen Blättern versehen, unzweifelhaft der gemeine Wach- holder gewesen seien (Florala Ochotensis p. 89. in v. Middend, *) Die ganz allein stehende Benennung des Wachholders als J, difformis hat Gilibert deshalb wahrscheinlich gewählt, weil er den Strauch als einen diformie , difusus, sexpedalis gleich vorn in seiner Beschreibung bezeichnet, und ihn damit als einen sehr verschieden in seinem äussern Ansehen auftretenden be- zeichnen wollte. Von seinem Vorkommen sagt er: communis prope Grodnem in pluribus locis, upon longe a flumine Niemen, integras valles ex utrogue latere tegit, Karissimns frutex in distrietu Vilnensi. Lugdunea. Dies verschiedenartige Auftreten, hier sehr gemein, dort sehr selten, mag wohl die Verwerfang des Namene Communis veranlasst haben. Aus Mart, prodr, ü, Mosg. p., 178, ersieht man auch, dass im Innern Russlands der Wachholder anch gesellschaftlich vorkommt: „in sylvalicis.ste- rilioribus arenosis propkiisgue juniperetis,‘* Mai. +34 Sib, Reise Bd. 1. Th,2. Bot, 8. Lief), während in Tiling’s und Rexel’s Florula Ajanensis etwas nördlicher an demsel- ben Meerbusen, freilich in einer sehr bergigen Gegend, nur I. nana und daverica Pall, anfgezeichnet werden. Bei den Fundorten im Norden Europa’s nnd Asiens, sowie auf den Ge- birgen, sind keine Grenzen, wie es sebeint, aufzufinden, wo I. commumis aufhört und J, zuna anfängt; dahin spricht sich auch Ruprecht aus (in der Flor. Samojed, eisural.): dass er vergebens nach den Grenzen dieser beiden Formen in sub- alpinis und subsylvatieis, wo man sie vermuthen müsse, ge- forscht. habe. -— Südlich aber theilen wir noch die Nachrich- ten von Buhse (s. 0.) mit, der J. commmunis beim Kloster Keghart unweit Eriwan und im Arguri- Thale im April 1847, im:Karabagh im Juli desselben Jahres mit Früchten und im Talyschgebirge, W.-Abhaug nach Chalchal hin, am 15. April 1848 mehrfach gesammelt hat, J nana W. Im arktischen Russland, im uralischen Si- birien auf dem Taganai bis 3078’ Höhe, dann im altaischen auf felsigen alpinischen und subalpinischen Orten, nach der verschiedenen Erhebung im Mai oder Juni blühend, in der sougarisch -kirgisischen Steppe, d. h. richtiger auf den Alpen des Alatau am Flusse Sarchan, im Juli die Früchte veifend; am Jenisei bis zum 661/,° N.Br., in der Gegend %m Baikal- see, in Davurien, Kamischatka und der Insel Sitcha. — Schrenk sagt: die arktische Form der J. commumis (nana W.) ist im Grossland bis über den 68°N.Br. noch am Flusse Hayodepadara anzutreffen, im höhern Norden jedoch sehr nie- drig, mit niederliegenden Aesten. Ruprecht fand den Strauch noch auf der Insel Kolgufey unter 69%. Die Normalform un- serer gemässigien Breiten dagegen. ist weder Rupreckh, noch Schrenk vorgekommen, Letzterer fand ihn in: turfo- sis uliginosis — ad margiues sylvarım (am 15. Juni „noch 735 nicht blühend) -— in eollibus siceis aprieis ad Kolvam (am 30. Juni auch nicht biühend), die waldige Region üherschrei- tend und dann zwerghaft und endlich verschwindend. I. Oxycedrus (.., nur in Taurien und in den kaukasi- sehen Provinzen, namentlich Mingrelien und Guri. . (Es ist merkwürdig, dass andere Botaniker, welche den Kaukasas besuchten, diese Art nicht sahen, ausser C. Koch. Da die russische Flor sich über das ganze Gebiet des russischen Reiches erstreekt, so werden hier auch die Nach- richten aufzunehmen sein, welche Hr, Prof. Dr, ©, Koch über die Flora der von ihm hereisten Gegenden in der Lin- naca *) niedergelegt hat, und sie werden einen Uehergang zu den türkischen Floren bilden, da C. Koch türkisches und russisches Gebiet bereist hat. Er giebt (Linnaea XXI, S. 299), nachdem er eine all- gemeine Uebersicht der Cupressineae über die ganze Welt vorausgeschickt hat, welche für die Gegenwart, jetzt nach bald 25 Jahren nach ihrer Veröffentlichung, nieht mehr voll- werthig ist, in seinen eigenen Entdeckungen in den nördlichen Ländern des Orients in Bezug auf die Gupressinen an, dass er unter den 14 gefundenen Cupressinen drei neue Arten ge- fanden und deei Arten, welche von früheren Reisenden beob- achtet waren, nicht gesehen habe. Unter diesen Cupressinen begreift er die Gattungen Juniperus und Qupressus, erstere mit den beiden Abtheilungen Oxyoedrus und Sabina. Von der Abiheilung Oxycedrus fand er 7 Arten, nämlich: J. communis, nur auf dem höchsten Gebirge in der näch- sten Nähe der Schneeregion, am Kaslek anf Trachyt, circa 6000° hoch, und wahrscheinlich anf den höchsten Punkten mm *) Die Synopsis der Nadelhölzer von Henkel und Hochstetter hat auf diese Arbeit keine Rücksicht genommen. 736 der Schachjollag, der Wasserscheide zwischen Murad nnd Araxes, c. 8500 hoch; diese letztere Angabe ist also noch unsicher. I. nana. Aus der Umgegend von Brussa, also wahr- scheinlich vom bithynischen Olymp erhalten. u 3. pygmaea C. Koch, auf dem pontischen Hochgebirge der Gaue Hemschin und Pertakrek auf Urgestein und Por- phyr, 6000— 8000’ hoch. Niederliegend oder pyramidalisch, mit spitzkantigen, fast gegliederten Zweigen; linealisch- läng- lichen Blättern, die plötzlich in eine stechende Spitze ver- dünnt sind, etwas gekrümmt-abstehend, unten stumpf, aber mit keiner eingedrückten Linie in dem Kiel versehen, oben blaulich bereift, eoneav; männliche Kätzchenschuppen eyförmig- zugespitzt, breiter und grösser als bei J. nana, die „aller- dings sehr nahe“ hierdurch und durch das Fehlen der ein- gedrüekten Linie auf der Unterfläche des Blattes sich hanpt- sächlich unterscheidet, Was diesen letzten Character betrifft, 80 ist er sowohl hei zana, als auch bei communis nicht im- mer deutlich zu sehen, wenn man einen Querschnitt durch das Blatt macht, welches unter diesem Kiel seinen Harzbehälter hat, der mehr oder weniger gefüllt sein, und dadurch Veran- lassung zu solcher Verschiedenheit geben kann. Mir scheint diese Art hierdurch nicht begründet. J. oblanga MB, Soll sich nach dem Autor yon J. com- munis wesentlich durch härtere, nicht sohwarzbraune, sondern braungelbe Zapfenbeeren und durch weit grössere, denen der rufescens ähnliche Blätter hinlängliceh unterscheiden. Sehr hänfig in Grusien, besonders in der Nähe von Tiflis, 1200 bis 3500’ hoch, auf den Vorhöhen des untern Kaukasus im Kreise Elisabethpol, e. 2000’ hoch, auf dem Mergelrücken des eigentlichen Kaukasıs im Osten, 0, 3500 hoch. — Jene Farbe ir 737 der Beeren steht im Widersprach mit der Angabe Bieber- stein’s, welcher ihnen dieselbe Farbe giebt, wie denen des gemeinen Wachholders, wogegen Trauntvetter’s Angabe’eher übereinstimmt. Leider sagt Koch nichts von dem Ansehen der ganzen Pflanze, und nichts von der Structur der Beeren, die er doch reif ‚gesehen haben mass. ® macrocarpa Sibth., nur in der Umgegend von Kon- stantinopel, c. 200’ hoch vorkommend, gesehen. Diese Pflanze ist also wohl dieselbe, welche in Dalmatien und Istrien unter diesem Namen geht, wobei wir auf die Zweifel zurückkom- men müssen, welche wir schon früher geäussert haben. I. Oxycedrus L. Da der Verf. sich auf Linne und dieser auf Clusius stützt, so müssen wir annehmen, dass Koch diese kleinfrüchtige Form, welche Clusius abbildet, gesehen habe: im Thale des Tschoruk im Gaue Sher, c. 3500 hoch, auf Kalk (auf türkischem Gebiete im Südosten des schwarzen «Meeres). Jı rufescens L., zu welcher J. Oxycedrus M.B. und Griseh. I. lasifolia arborea Cerasi fructu ex ins, Mela *) Gundelsh. herb, gerechnet wird, fand der Verf. in der Krimm, 200 — 1500’ hoch, sehr häufig in Grusien, 1000 — 2500 hoch, im Gaue Sber, c. 3000’ hoch. Hier zeigt es sich von Neuem, wie sehr ungenügend die voth oder rothbraun gefärbte Früchte tragenden Wachholder- Arten auseinander gesetzt sind, uud wir müssen dabei auch m *) Dies ist Melos, welche Insel Tournefort im Anfange des August besuchte, Von Heldreich wird aber macrocarpa mit kirschgrossen Früchten auf dieser Insel vorkommend angeführt, und daher entsteht ein neues Bedenken über die richtige Stel- lung dieses Synonyms, welches wohl richtiger zu der oben von Verf. schon genannten J, macrocarpa Sibth. gehören müsste. dr Bd, 65 Hei, 4 738 noch auf die hier im nördlichen Deutschland kultivirten zurück- gehen, von welchen das Arhoretinum Muscaviense uns Nachricht giebt, Diese sind nämlich unter No, 2729. I, Oxrycedrus L., welche noch etwas geschützt werden muss, aber noch keine Frucht getragen hat, die sehr gross, rund, kastanien- braun und mit 2 weissen Linien(?) an der Spitze gezeichnet sein soll. — Unter No, 2730. J. rufescens Lk. (dazu” die J. Wittmanniona der Gärten) zu verschiedenen Arten zugezählt, oder die taurica hort., mit Ähnlichen, aber etwas steiferen, unterseits etwas dunkleren (nicht heil- oder gelblich-grünen), anf der Oberseite stärker blänlichen Blättern und mit weit kleinerer, runder, dunkelrother, mit weisslichen Linien au der Spitze gezeichneten Fracht, und ohne Schaden unser Klima ertragend, Gleichfalls sei hier unch erwähnt: J. Oa.ycedrus v. brevi- Folia Hochst. (Fl. Azor. p. 26), welche Watson für eine Form der I. communis hielt, Seubert aber für, eine nie- drige Bergform, sich ähnlich wie nana zu communis verhal- tend, von Ozycedrus erklärt. Ein sehr ästiger, zaweilen baumartiger Strauch, „Cedro“ der Eingebornen, daher auch Juniperus Cedrus oder J. Cedro von den Floristen der Azo- ren genannt, Die Frucht niedergedrückt, kugelig, länger als die Blätter, deren Länge aber so wenig wie die Farbe der Frucht angegeben ist. Ist nach Hochstetter hänfig in hö- heren Gegenden, auf den weniger hohen Inseln auf den Ber- gen von 1000’ Höhe an bis zu den Gipfeln. Herrscht vor auf der Insel Flores, wo er mehr als gewöhnlich gross wird; auf dem Vuloan der Insel Pico zeigt er sich bis zu 5000 _ Höhe, Schacht sagt in seinem an Druckfehlern reichen Buche über Madeira und Tenerife $. 9%: J. Cedrus sei beinahe fast gänzlich ausgerottet, da man dem wohleiechenden Holze des- on ann. ee nn een nnn ur. 739 selben gewaltig anchstelle. Nur an ganz unerreichharen Orten und in den hoohgelegenen Gärten sche man noch grosse Exemplare. Auch auf Tenerife, wo die sogenannte Ceder in der Waldregion des Piks bis zu 9000’ über dem Meere hinauf- stieg, ist sie jetzt beinahe verschwunden. In einem andern Walde Madeira’s war Schacht dieser Wachholder entgan- gen (8. 99), und von einem andern Walde sagt er S. 107: „Nadelhölzer fehlen diesem Walde, denn der J. Cedrus und Taxus sind auch hier sehr selten geworden.“ S. 115 beim Besuch des Pico da Teyde sagt Schacht: „Wir befanden uns etwa 7000’ ü. d. M. an einem Orte, der „los Cedros“ heisst, obschon die Cedern längst verschwunden sind.“ 8,117 wird noch bemerkt, dass J. Cedrus auf den Canarischen und Azorischen Inseln nicht, wie im Süden Europa’s, das zierliche Arceuthobium ernährt; und S. 121: J. Cedrus sei auf Ma- deira und Tenerife fast gänzlich verschwanden. Somit scheint Schacht, wie man aus dem oftmaligen Wiederholen nur der einen Angabe, dass dieses interessante Nadelholz, über wel- ches man so wenig Genaues weiss, fast gänzlich verschwun- den sei, schliessen muss, den Juniperus Cedrus gar nicht geschen zu haben. €) Griechenland und Türkei (nebst Moldau und Wallachei). Grisebach zählt im Spieilegium Florae Rumelieae et Bithynicae (I. p. 351) die Juniperus-Arten dieser Floren auf, unter welchen die folgenden zu seiner ersten Abtheilung: »*fol. patentibus, basi artieulatis“ gehören, An welche wir hier sogleich diejenigen anhängen, weiche von Heldreich, Direetor des hotan. Gartens und der Baumschule in Athen, in Seiner kleinen Schrift: „die Nutzpflanzen Griechenlands“ ganz kurz erwähnt hat. 47% 740 J communis L, feuticosa ete, Tureis: Ardidsch. Serbis: Venja. Im regione Macedoniae, Thraciae frequens in m. Pe- risteri, alt. 4600— 5200’, et in form. rupestri m. Nidge, alt. 5000—5500°, solitarie in m. Ottone, alt. 5250 — 6000; - in Haemo (Trirv.). — Auf den Hochgebirgen Taygetos, Kyl- lene, Parnassos selten J. comanumis. (Heldreich, d. Nutzpfl, Griechenlands p. 18.) I. nana W. In regione alpina Macedouiae, Thraciae (Feiv.), rarius in m. Kobelitza, alt. 4200 — 4500, subsir. mieasch.; fregnentissime in ın. Peristeri, alt. 52007200, sabstr. granit. Bacciferam legt. Jul. leg. Grisebach. (Spieil. Fl. Rumelicae et Bithynicae 2. p. 351.) Bacca atra pruinosa ovoideo-glohosa folinm aeguans, tubereulis hreviter acatis divergentibus. — Auf den Hochgebirgen Taygetos, Kyliene, Parnassos. (Heldr., d. Nutzpl. Griechenl. S. 13.) J. Ozxycedrus L. Grisebach I. c. S. 35%. stützt sich auf das Clusius’sche Bild von Oxycedrus, und sagt, die meisten seiner Exemplare gehörten zu J. macrocarpa Koch *) und Boiss. (Voy. Esp. p.82), denn deren Blätter seien 1 Lin. #) Wie diese beiden Namen Koch und Boissier hier zusam- " mengekommen sind, wissen wir nicht. Boissier führt a.a. 0. nur I. O@ycedrus Sibth, auf, und spricht nebenbei von J. ma- erocarpa als einer erst hei Cadix von Webb heobachteten Art, die in Kiefer - Wäldern am Ufer des Meeres wächst. Er sagt ferner, dass dieselbe Art in Dalmatien, im südlichen Italien nach Tenore, in Griechenland und sehr wahrscheinlich auch in der Barbarei wachse, da hei Desfontaines J. Owycedrus mehrere Cbaractere vorkämen, welche dieser macrocarpa angehören. Den J. Onycedrus hat er auf Hügeln der obern warmen Begion der Berge und Alpen, am Busse der Sierra de Mijas, Sierra Nevada, auf Kalk bei Trevenque, San Gerönimo, u, a. in einer Höhe von 1500 bis 6000° angetroffen, Helsse Enebro. Aus Nordafrika habe er iln in seinem Merbar. & ne in 741 breit, mit scharfeckigen Aestchen, die Beeren hätten oft 6 im Durchmesser, seien so lang als die Blätter oder grösser, während die andere Form 1/, Lin. hreite Blätter habe, stumpf- eekige Aestchen und Beeren von 4 Lin. Durchmesser. J. ma- crocarpa Sm. sei ihm unbekannt, wachse in Griechenland und sei durch schwarze Beeren verschieden. — Gemein in den Bergen des westlichen Maredoniens, wo er ausgebreitetes, glänzendes und krautreiches Buschwerk bilde; dann finde er sich eingespreugt in dem immergrünen Buschholze des war- men Gebiets in Thraeien und Bithynien: wie auf den Wiesen des Berges Ljubatrin in einer Höhe von 3000 — 4000°, sehr häufig auf dem Berge Peristeri bei 3500 — 4600, anf dem Berge Nidge hei 2650 — 3000’ Höhe, auf dem Berge Korthiat (von Friedrich gesammelt), auf dem Haemus (von Friv.), vereinzelt finde er sich in den Gebüschen der Halbinsel Hajion- Oros bei Paolu, mit Straucheichen bei Rusköi, zwischen Ainadigk und Bodosto gesellschaftlich auf dem Berge Bulgurlu bei dem Bosporus, anf der Prinzeninse) mit Eriken vereint, Bläht im ‚April und Mai. Theod. v. Heldreich nemt J. Oxycedrus nicht als eine griechische Art, wohl aber J.macrocarpa Sibth., welche auf den Inseln Melos und Kreta wächst, und ans deren kirsch- grossen, sehr zuckerhaltigen Früchten @lyko bereitet wird. Es muss also eine andere Art vorhanden sein, welche eigent- lich Linne’s J. O.xycedrus ist, was auch Godron’s Jan. rufescens Lk. wäre, der sich auf Gebirgen mittlerer Höhe in Griechenland findet, wie ihn auch Unger (Beise in Grie- chenland S. 120) auf dem Pentelikon (bei Athen) anführt. Es wird, am zu einiger Aufklärung zu kommen, zuerst die Pflauze von Clusius *) in’s Auge zu fassen sein. Er *) Wir benutzen dazu: Rariorum plantarum historia von 1601, in welchem Buche lib.1. 8.39. Cap. XX VI. Owycedrus abgehandelt ist 742 sagt, der Oxycedrus sei fast dem Junsperus gleich, denn er habe auch einen 'grossentheils zusammengedrehten Stamm, wachse auch zu einem Bäumchen -aus und besitze eine dünne, rothbräunliche Rinde. Die Blätter seien, wie bei Junöperus, stechend „ doch etwas länger und nicht so dicht gestellt, im- mer, wie dort, zu dreien um die Achse stehend. Die Frucht, anfangs grün, daun gelblich, zuletzt hei der Reife roth (pu- niceus), sei viel grösser als heim Juniperus, so dass sie zu- weilen.. Haselnussgrösse erreiche, mit einigen Höckerchen, gleichsam wie mit Schuppen-Rudimenten besetzt, sie enthalte 3-—4 ungleiche Kerne, die grösser seien als bei der audern, mit innen weissem Mark, Er blühe wie Janiperus und er- reiche die Frucht beider, zugleich ihre Reife. Kommt an den meisten ranhen Orten von Spanien und dem Narbonensischen Gallien vor, nie sah er ihn aber grösser, als oberhalb Sego- via nnd Guadarrama anf der Madriter Reise, wo er Bänmen an Grösse und Höhe zuweilen gleichkommt, so dass der Stamm die Dicke eines Menschenleibes hat, und man aus ihm, wie ans dem Juniperus, der auch elunso gross zugleich vor- kommt, .Balken für Häuser und Holzwerk macht. Die Spanier unterscheiden diese beiden Arten nicht und nennen sie Hnebro, die Narbonenser Cade, und machen daraus das Amile deCade, welches sie bei einer Art Kopfkrätze, Bascle dort genannt, und bei Krätze und Geschwüren des Viehes gebrauchen, so wie bei Geschwüren, welche sie bei deren Scharren hekom- men. Dies der Cedria Ähnliche Oel nennen die Spanier Miera. Bei diesem Oxycedrus wird dann noch das darauf schma- rotzende Arceuthobium heschrieben. Dieselbe Abbildung findet sich bei de Lobel*) mit der *) Ich benutzte dazu: Plantarum seu stirpium historia Matthiee de Lohel Insulani etc, Antverpi 1876, wo auf 8. 629 zwei Juni- . } } 743 Bezeichnung: Juniperus major Monspel. Cedrus Phoenicia Matth. Ital, Cedro minore. Advers. 448. — An letzige- nannter Stelle steht noch: Oxyarceutis, sive acuta Juniperus. Volgatissima est etiam in Galloprovinciajuniperus major haec, inibi Gade vocata, folio Juniperino majore, acufo, mordaei, Pungente, bacca triplo majore, Sahinae persimili et concolori, resinosa (ota; spirat snaveolentiam lignum, funditque liquo- rem, quem illi Olezm de Cadde vocani. Vergleicht man hiermit, was Linne über seinen J. Oxy- cedrus gesagt und eitirt hat, so kann man nicht in Zweifel darüber sein, dass Godron sehr Recht hat, wenn ex seinen südfranzösischen Wachholder mit roihen Beeren, welcher dem gemeinen ähnlich ist, für diese Linnesche Pflanze erklärt, die Linne nur aus Südspanien und Südfrankreich bekannt geworden war, und dass er ebenfalls die J. rzfescens Link zu dieser J. Oxycedrus rechnet; wir werden daher alle die Angaben, welche sich auf J. rufescens Lk, beziehen, auf ST. Oxcedrus übertragen ®); und somit ist auch das, was die Herren Henkel und Hochsteiter durch einander brin- sen, zu berichtigen. perus-Arten abgebildet sind, welche J, macrocarpa Sibth, und I. Onycedrus L, darstellen. f *) I Omycedrus wächst daher auf Gebirgen mittlerer Höhe in Griechenland (nach Heldreich 1.0.) und am Pentelikon nach Un- ger, der ihn rufescens Lk, nennt. J. Ozycedrus ist auch ab- Behildet auf Tat, 536, der Icon. Fl. Germ. et Helv., mit Benutzung des Bildes von Richard für die Frucht. Als. Fundort gilt der der Fl. germ. exsice, u. 564: bei Kiume, von No6. Es ist ein ruchtemplar , was ich hahe, so .diehtästig und kurzgliedrig wie J. communis, aber die Blätter stechender, mit auf dor Ober- seite schwächer vortretendem Nerven, welchen auf jeder Säite ein Stomatenstreifen begleitet; starke Harzkanäle gehen zwischen 74 Die J. macrocarpa Ten. wird von Godron J. umbil- cata Godron genannt, Sie liebt die sandigen Strandgegenden des Mittelmeeres, und ist bei Cadix in Kiefernwäldern nach Webb, in Sieilien und Calabrien nach Tenore, nnd an der Küste der Barbarei, wie Boissier angiebt, gefunden worden, J. macrocarpa. Sibth, oder Smith scheint eine östliche Art, nämlich in Illyrien (s. die LobePsche Abbildung) und auf den Inseln Melos und Creta (v. Heldreich). Reichen- bach hat auch von dieser Art unter No. 1146. auf derselben Tafel eine Abbildung eines Fruchtzweiges und eines mäun- lichen blühenden geliefert. Das Blatt ist danach kürzer nnd breiter, weniger zugespitzt und stechend, aber man sieht an den Beeren nicht, dass sie unten spiizer wären, wie anf Lo- bel’s Figur; auch sagt der Verf, von den Früchten in der Diagnose : galbulis („ovalibus basi attenuatis“) tnberenlatis folio longioribus coeruleo-pruinosiss Daun von den Fund- orten: in Graeeia, in. arenosis maritimis Sieiliae meridionalis et orientalis ei in Isiria (leeta Endlicher), in ora peirosa inter Triest ei Doino haud procul a pago Nabresina 25. Mar- ti (Tommasini), a planta graeca in maritimis litoris Cumai non diverea, galbuli etiam huie non „ovales et basi attenuati‘ den Blättern und von den stark kielartig hervortretenden Ner- ven der Unterseite an dem Achsengliede herab, und das Blatt löst sich später mit seinem oval-ıhembisch wulstigen Grande von der Achse ab, Die Ränder sher sind nervenartig verdickt, durchscheinend, und vereinigen sich zur Bildung der Spitze. Die Koospenblätter sind von breiter Basis gleichschenklig - dreieckiß, spitz, an den Meerenstielen breit rundlich, mit kurzer Zu- spitzung. Die Beeren braunroth, an den getrockneten Exem- plaren gewöhnlich geguetscht, und dann nicht ganz genau ZU untersuchen, " i nn. » =. 745 sunt, Diese Pflanze von Tommasini wurde unter No. 1627, in der Flora ‘germ. exs., von Reichenbach sen. in einem weiblichen und in einem männlichen Exemplare ausgegeben. Sie haben kürzere, weniger zugespitzte Blätter, die an dem männlichen Zweige kleiner sind, als an dem weiblichen, der halberwachsene Beeren trägt, die oben auf dem Scheitel drei kurze, wulstige Näthe haben, welche in der Mitte zusammen- treffen und in bald näherem, bald fernerem Abstande von je- dem der dadurch gebildeten 3 Winkel einen ebenfalls hervor- treienden, vonvexen Rand erblicken lassen, der in der Mitte seiner Convexität etwas höher wird oder: rin kleines Zipfel- chen sehen lässt, während die Enden dieses Bogens sich mit den 3 Linien zusammenbegeben. Die eonvexen Linien bilden auf dem Scheitel der Beere einen kleinen, dreieckigen Fleck, der wieder durch die geraden Linien in drei Dreiecke getheilt wird, Innerhalb dieser Area erscheinen an verschiedeuen Stellen sehr kleine, etwas glänzendere Höckerchen, welche gegen die matte nnd pruinöse Oberfläche der Frucht, die bier im trocknen Zustande an der ganzen Frucht eine lehmbraune Farbe hat, abstechen, und wohl eigentlich zu dreien vorhanden sein sollten. An der Basis, die sich stark gegen den Stiel wölht, der sehr kurz, mit wenigen, ganz kurzen, rundlichen, aber spitzen Schüppehen besetzt ist, ist diese Wölbung von einer feinen, erhabenen Wulst umsäumt, dem Rande dreier verban- denen Schuppen, welche an der Frucktbildung teilnehmen (fast wie hei Rhamnus). Hierdurch bekommt die Frucht das Ansehen, als wäre sie nach der Basis vorgezogen, doch ist es in dem vorliegenden Falle nicht so stark, wie in Lobel’s Bilde. Welche Farbe die Frucht eigentlich habe, vermag ich nicht zu unterscheiden, dass sie bereift ist, sieht man deut- lich, oh sie aber unter dem Reif schwarz wird oder braun, lasse. ich dahin gestellt sein. 746 Ist jene Fruchtbildung eine constante und immer bei der Sibthorp’schen Pflanze vorkommende, so scheint mir dadurch die Planze wohl verschieden von der 'macrocarpa Tenore’s. Dass die Figuren in Reichenbach’s Icones mit der von mir gegebenen Beschreibung fibereinstimmen, beweist nichts, denn sie fnssen auf derselben Pflanze, sind vielleicht nach Exemplaren desselben Strauches gemacht, von welchen ich sie beschrieben habe, und es könnte eine individuelle Abänderung sein, die man auch bei anderen Juniperus-Arten aniräfe, wie eine anderweitige Frrachtabänderung z. B. bei J. phoeni- cea vorkommt, welche aueh die Aufstellung einer Art ver- anlasste. In einer Sitzung der Berliner Gesellschaft naturforschen- der Freunde legte Link (s. Regensb. Flora 1845. 8. 287.) aus Südeuropa vor: die ächte J. Oxrycedrus, gewöhnlich für J. macrocarpa Sihth. gehalten, dann J. Biasoletiii aus Istrien, nach dem Finder genannt, und J. rufescens Link, bisher für J, Osxycedrus gehalten, aber leider ist diese kurze Notiz von keinen weiteren Bemerkungen über die Charastere der Arten begleitet, und wir können nur vermuthen, dass Link’s neuer Namen die Art bezeichnen soll, welche Andere für macrocarpa hielten. . Ein Exemplar mit reifen (daher zerdrückten) Früchten liegt vor, von Visiani als J. macrocarpa Sibth. in Dal- watia sylvat. gesammelt. "Die am untersten Grunde et- was breiteren und dickeren Blätter sind linealisch, 'mit län- gerer oder kürzerer, stechender Zuspitzung, die, wie ge- wöhnlich, am Eude weisslich ist, erreichen eine Länge von 17—19 Mm. (werden vielleicht auch noch länger) und haben eine Breite von noch nicht vollen ? Mm, oder nur 1%/, Mm., ihre Oberfläche trägt 2 Stomatenstreifen, getrennt durch den etwas hervortretenden Nervehstreifen, und: werden durch einen -u—_ 747 Band begrenzt, welcher ebenso breit, wo nicht breiter als der Stomatenstreifen ist, und dadurch erhält das trockne Blatt das Ansehen, als wäre es dreinervig. Ist: das Blatt schmaler und länger zugespitzt, so vereinigen sich diese beiden Rand- theile früher, um gemeinsam die Spitze zu bilden, ist das Blatt dagegen kürzer und stumpfer, so verbinden sich die beiden Randtheile nur dicht an der Spitze, und es ist fast gar keine hervoriretende Stechspitze da. Diese wohl um die Hälfte kürzeren Blätter sind die ersten ausgebildeten des neuen Triebes, der am Grunde von ganz kurzen, oft mur 1 Mm. langen, dreieckigen, stechend-spitzigen Schuppen dicht besetzt ist, welche als Knospenschuppen die Knospe von aussen beschützen und noch längere Zeit sichtbar sind, Auf der Unterseite tritt über dem Mittelnerven ein erhabener Kiel hervor, der unten am stärksten ist, und dadurch wird diese Unterseite etwas dreikantig, während die Oberseite flach ver- tiefi in der Mitte ist, Erhabene, harzführende Leisten gehen ‚von dem Mitteluerven und von den Stellen, wo sich die Blatt- ränder berühren, am Stengel herab, da aber diese Internodien nicht laug sind, so sind die wit 6 Leisten versehenen Achsen- stellen nicht sehr hervortretend, was aber wohl bei Laug- trieben der Fall sein wird. Beim Abfallen hinterlässt das Blatt eine quer-ovale oder stumpf xhombische Narbe, in deren Mitte ein kleiner, stampfer Höcker steht, als Zeichen für das Ge- fässbündel. Die hierdurch etwas höckeriz werdenden jungen Zweige werden bald durch das Abwerfen aller dieser äusse- ren Bedeckungen ebener, so dass man nur die Stellen als Höcker findet, welche von grösseren, abgestorbenen Seiten- achsen übrig geblieben sind. Die Früchte stehen an den “ Spitzen von Seitenzweigen, welche nur kleine, dichtstehende Schuppenblätier tragen und scheinen dann dem Zweige fast an- zusitzen, oder anf längeren, die anch vollkommne Blätter 748 tragen, welche dann an Länge die Früchte übertreffen. Diese haben eine dunkelbraune oder hraungelbe, glänzende Ober- Näche, auf welcher kein Beif mehr bemerkbar ist. An den Früchten dieses Sirauches ist nichts von der eigenthümlichen Bildung zu bemerken, welche wir bei der vorigen beschrieben haben, und man geräth in grosse Zweifel, wenn man Exem- plare aus dem übrigen Dalmatien, die als J. Oxycedrus ge- sammelt sind, und die Angaben, welche Koch (Syn. fl. Germ. U. p. 788.) über den Unterschied beider Arten puhlicirt hat, zusammenfasst und vergleicht, Ich habe ein männliches Exem- plar von Sadler gesammelt: J. Oxycedrus L., ubique in saxosis Litoralis Majo., Ferner männliche Exemplare von Tommasini, „hey Pola in Istrien sehr häufig “, und ein weib- liches mit einigen Früchten von Dalmatien, andere endlich fruchttragende von No& in Oroatien 1831 und in Beichenh. Fl. germ. n. 984. ausgegebene, bei Fiume gesammelte. fu Verästelung, Achsen- und Blattbildung ist kein Unterschied zu finden, aber wohl in der Länge und Breite der Blätter, und was die Farbe der Früchte betrifft, so scheint sie durch die rothe in die braunrothe überzugehen, oder sie muss dureh das Troeknen vielleicht erst die braune Farbe gewinnen, wel- ehelich ebenso an einem kleinen, von W.D. J. Koch bestimmten Fruchtexemplare von J. Oxycedrus von Hyeres sehe, dabei aber schmalere Blätter. Koch’'s Diagnosen geben anch nichts an, als dass maerocarpa „lanzettlich-lineale “ und Oxyce- draus „linenfe“ Blätter habe. Aber der Hanptunterschied liegt nach Koch in den Beerenfrüchten, welche bei macrocarpa : bei Oxycedrus : schr gross, eyförmig oder kagelig, nur halh so gross kugelig, j wie jene, reif rothbhrann, hechtblau be- seharlachroth, gläuzend (gar reift nicht hereift ?) ! | | 749 sind; mithin sich nur unterscheiden wie verschiedenen Stand- orten entnommene Früchte des gemeinen Wachholders, wel- che auch in der Grösse und ihrem Ansehen im Ganzen, so wie nach ihrem Alter und sonstigen Lebensverhältnissen, gross oder nur hallı so gross, bereift oder, wenn der Reif verloren gegangen ist, etwas glänzend und schwarz erscheinen kön- nen. Wir vermögen in dieser Angelegenheit nichts za ent- scheiden, da uns die Ansicht einer hinreichenden Anzahl von Exemplaren verschiedener Gegenden fehlt. Die Angaben von dem Verhältuiss des Längsmessers der Frucht zur Länge der. "Blätter, indem lei Oxycedrus die Blätter länger als die Früchte sein sollen, bei macrovarpa die Blätter ebenso lang oder gar kürzer als die Früchte, hängt lediglich davon ab, ob die Beeren nur an ganz kurzen, mit Schuppenblätern besetzten Zweigchen, welche lateral hervortreten, sitzen, oder ob auch terminal an längeren Aesten hervorireten, und ob die den Früchten zunächst befindlichen Blätter vollständig ent- wickelt sind, oder nur in einer kleinern Form auftreten. J. attica Orphan. ist die letzte der. griechischen Oxy- cedras- Arten, welche v. Heldreich in den Nutzpfl. Grie- chenlands p. 18, als eine der J. vwfescens Lk. verwanilte, in der Attika wachsende nennt. Die Verfasser der: Synopsis bringen diesen Namen, so wie den von Link; J. Biasolettü, zu J. macrocarpa Sibth., ohne sich weiter darüber auszu- sprechen, als dass sie in einer Note sagen, sie hätten aus Erfurt Früchte dieser Art erhalten, dieselben mit denen von J. meaorocarpa Sibih. genau verglichen, dabei aber keinen wesentlichen Unterschied gefunden. Sie sagen ferner, nach Heldreich’s Angabe komme diese Art in der Attika, auf den Inseln Melos und Kreta vor, aber es steht in den Nutz- pflanzen Griechenlands: „auf Gebirgen mittlerer Höhe findet sich J. rufescens Lk, —- in der Attika die verwandte I. 750 ‚Attica Orph. —, auf den Insein Melos und Kreta J. macro- carpa Sibth., und nur von dieser werden die kirschengrossen Früchte benutzt.“ Auch ieh habe als J. attica Früchte von Haage nnd Schmidt in Erfurt erhalten, welche die Grösse einer kleinen Kirsche hatien, uni theils, wie die oben aus Dalmatien beschriebenen, den aus einem vergrösserten Schuppenpaar gebildeten Kreis über der Basis der Frucht zeigten, oder diesen nicht zeigten, indem das un- terste Schnppenpaar unter der Frucht wohl eiwas grösser als die übrigen tieferen, aber nicht mit in die Fruchtnatur übergegangen war. Dass diese 2 Formen durch einander mit- getheilt and als J. attica wmitgetheilt wurden, beweist noch nichts, und es muss fernerer Beobachtung überwiesen werden, diese Verhältnisse zu ermitteln. Die botanischen Gärten Süd- europa’s könnten derch Anzucht jaller dieser Junzperus-Arten aus Saamen leicht ermitteln, welche Arten wirkliche Ver- schiedenheiten bieten; hier im nördlichen Europa, wo alle diese Pflanzen in Töpfen gezogen werden müssen, wo sie nieht die Wärme ihres Vaterlandes geniessen, werden wir sie sehwerlich blühen und Frucht tragen sehen, und aus Exom- plaren der Herbarien, in denen die Früchte zu jung oder vollkommen gereift und dann zerquetscht zu finden sind, ihre Farbe auch ändert, ist nichts Sicheres zu ermitteln, (Fortsetzung später.) Weitere Nachträge und Verbesserungen zu Schönheit’s Taschenbuch der Flora von Thüringen. (8. oben 8. 308398.) A. Verbesserungen. 8.309 u. 10, (1. 2.) liegs statt F. Chr. G. Schönheit: F. Chr. H. Schönheit, 5. 314. (6.) ist bei Cerast. draohyp. statt Gotha Gera zu setzen; hei Lavatera ihuring. der Ort Oltenhansen durch Oitenhansen zu verbessern. 5. 318. (10) muss statt S. ternatum Mx, gesetzt werden: 8. oppositifolium Sims, 3..320. (12.) fehlt bei Heracleum Sphond, das Zeichen: 2, 8. 328. (20.) muss bei Orobanche ramosa für Burgang ge- setzt werden Bargau. S. 388. (25.) ist bei Orchis wstulata hinter Beilingen ein J. statt des I. zu seizen, und muss bei Orchis sumbucina für Lehrsten stehen: Lehesten, S. 334. (26.) heisst der Fundort der Cephalanth. rubra nicht Berta, sondern Berka, 752 B., Nachträge von Herrn Dr. Richter, Director der Realschule in Saalfeld. Thalictrum aquilegifolium. Gabe Gottes. - angustifolium. Govndorf hei Saalfeld. Barbarea stricta. Schwarzburg. Piola biflora. Glücksthal (im Thüringer Walde). Diunthus prolifer, arenarius (nicht gesehen), superbus. Saalfeld. Linum tenuifolium. Saalfeld. Malva borealis Wallm. Desgl. Potentilla reptans. Am Gleitsch unweit Saalfeld, mit erst lie- . gendem, dann 10 Zoll völlig aufrechtem Stengel gefunden. Sorbus torminalis. Im Gositz bei Saalfeld. Sedum boloniense, Saalleld, Surifraga caespilosa. Weischwitz über Saalfeld. Uhrysosplenium oppositifolium,. Im Fuchsloche bei Saalfeld. Sumbueus Ebulus. Forschengereuth, Oberzölitz. - racemosa L. Davon ein hoher, starker Baum in Frie- dersdorf, Fiburnem Lantana. Am Culm bei Saalfeld. Lonicera Periclymenun, Im Walde auf dem Moritzberge bei Saalfeld, Artemisia pontica. Von Caulsdorf bis zum Gleitsch herab. Cirsium eriophorum. Saalfeld, XÄanthium strumarium. In der Krelle bei Saalfeld. Phyteuma orbiculare. Arnsgereniher Thal bei Saalfeld. Vuceinium Oscycoceos. Tanbenhach bei Wallendorf, Finca minor. Culm hei Saalfeld, in grossen Massen. Physalis Alkekengi, Reschwitz. Y e— 733 Linaria genistifoka Mill. Wurde mir als L. chloraefola Rehb. durch Dr. Richter vom Hüttensitege bei Saalfeld mwitgetheilt. — Ich überzengte mich ron der Aechtheit durch Vergleichung mit Exemplaren aus Oesterreich und Sachsen. Veronica prostrata. Saalfeld, hinter dem Gositz. Euphrasia Iutea. Rother Berg hei Saalfeld. Teuertum Scorodonia. Hühnerschenker, Reichmannsdorfer und Schmiedefelder Forst, besonders Geiersthal nud Laibis. Thesium pratense. Saalfeld. - alpinum, Ein ächtes Exemplar vom Gleitsch b. Saalfeld erhalten. Aristolochia Clematitis Saalfeld. Euphorbia platyphylios. Saaiteld, Butomus winbellatus. Saalleld, Acorus Calamus. Lehesten, Schlaga. Orchis variegata, Obernitz. Coeloglossum viride. Saalfeld, Karlshausen. Ophrys muscifera, Saalfelll, Cephalanikera rubra. Gleitsch und Gositz bei Saalfeld. Comvallaria verticillata, Schwefelloch bei Schmiedefeld uu- weit Wallendorf, Allium ursinum, Gabe Gottes. Andropogon Ischaemum. Snalfeld. 48 Hr Ba, 65 Ne, mike ____, Cichoriacearum Boliviensium novarum a clar. Giliberio Mandon Pictaviensi lectarum seriulam viro doctissimo de verum naturalium studiis meritissimo Henrico Theophilo Ludovico Reichenbach, eognomine Dodonaeus I, Philos. Mei, et Chir. Dri., Professori Dresdensi, praesidis Academine Caes, German. Reop. Car. Nat. Cur. adjunelo Acad. ei Societatun plurinm sodali ete. elc- die decimo m. Maji a, MDCCCLXV solemnia semissecularia muneris professoris historiae naturalis celebranti offerens congratulafur €. A. Schultz Bipontinus, cognomine Cassini, praesidis academiae caesareae germanicae T,eopoldino- Caroline naturae enriosorum adjunelus ete, etc. un «I. _ Mandonia novum Cichoriacearım genus, auctore €. HB. Schultz Bipont, Invoterum bemisphaerico-campanulatum, 4 lin. altum, ob» seure virens, subimbrieatum, foliolis lineari -lanceolatis, aentis, dorso seiosis, margine plerisgue alho-seariosis et apice pe- nieillatis. Receptuculum 2% lin, diametro metiens, eonvexinsculum, laeve nes areolatum, sordide albens‘, quasi spongiosum, stylis parvis atris munitam, quibus insidebant achaonia. Flores 21— 25 in capitnlo, involuerum paulo superantes, verosimiliter albi, ad ligulae dorsum pilosali, 5-dentali, den- tibus parvis, apice glandnliferis. dehaenia ara, ultra 1 lin. longa, oblonga, tereti- com- Pressinscula apiee trnncata, peripheria paulo prominula, gla- brescentia et tantum inferne margine hispidula, rugolosa, utrin- que 3-striatula, eorliee fennissimo, ita ut pressione leviori embryo emergat. Basin versus achaenia sunt altenuala et hasi ipsa eallo eireulari albente wumnite, in cujus oentro fora- men ohservatar parvam. Pappus 2 Hin. longus, sordidus, uni- serialis, dentieulatus, radiis fragilibus, singulis cadueis. 758 Herba boliviensis. 2}. Spithamaea , pedalis, rhizomate erasso praemorso, fhris numerosis, longis, brunneis stipate, eaule erecio, tereti, striato, calami columbini erassitie, setis eonfertis, % lin. longis, patentibus, vix dentieulatis, albis in- ferne brumneis, inorassatis munito, foliate, racemo simplici terminato. Folia ima Areipitrinorum mere florendi tempore destraeta, 4,—®, pl. 1 poll. distantia, line& spirali disposita, tennia, pleraque elongato -lanceolata,, inferiora petiolaia, 4— 5 poll, longa, 1, —3/, poll. lata, acıta, penninervia, integra et nonnisi snperne hinc inde dentienlo vix emergente apivalata, media minora, sessilia, 2-—3 poll. longa, Y,;—!/z poll. lata, suprema ohlongo-ovata, acuminata, amplexicanlia, %/y—%z ‚poll. longa, inferne %,—N, poll. Iata, utringue pilis canlinis similibns, sed tantum 1 lin. longis setosa, eariuä praecipue basiu versus vero elongatis ei 2 Hin. fere longis. In foliorum supremornn decrescentium, lineari - Ianceolalorum, capitula sub- aequantium axillä vapitula oriuntur n.6— 7, pediveltis 2 lin. lon- sis insidentia, in racemam simplivem, 2—3 poll. longum dis, positn. Pedicelli pilis stellatis sunt muniti et setis elongatis dentieolatis, allis basin versus obscuris, af ne vestigium qui- dem pilorum observatur glanduliferorum uti in plerisque Pilo- sellis, Genus Heteropleurae Sa. Bip. in Flora B. Z. 1862. p. 434. — Piloseliae p. 18 afüne, Laetnteis apcedens neo Hieracieis, vo- tavi in honorem el. inventoris Gilberti Mandon, Pietaviensis, de dora boliviensi meritissimi. Sp. 1. Mandonio Pilosella Sz. Bip. Habitat in andium boliviensium regione alpina, alt. 12,600 13,650 ped. (3660 —3900 met.) , prov, Larecaja, in seopulosis m.,‚Sorata et Fani, alto del Ingenio,-Mareamacani, Mart. et Apr, 1858: G.Man- don! n. 274, 759 Pilosellarum boliviensium novarım triga, auclore C,H. Schultz Bipont. 1. Piloselln adenocephala Sz. Bip. u. sp. (Seetio IV. Miorocephalue S2.Bip. in Flora B. 7. 1862. p 437. Pilosella_p. 20.) Herba %, hirsnta, caule foliato, pamgeulato - corymbose, Rhizoma fbris numerosissimis, elongatis stlipatum. Unzulis sesqnipedalis et altior, rarins tantum 2'/,-pollicaris, pennae erassitie, fistulosus, farile eomprimendus, teres, siriatus, ad medium usque pilis 2 lin. longis, albis, dentieulatis, inferne inerassatis, brunneis hirsuins, a medio vero pilis brevibns slanduliferis obsitus, pl. inferne atris, superne brunneis, inter tomentum albeseens stellatuım emergentibus, capitula versus oon- fertissimis et rarius pilo elongato intermixtis simpliei. Folda tennia, hirsuta, glaucescentia, dentienlis vix emergentibus api- eulata, 5/,'— 21/, poll. distantia, inferiora 41/, poll. longa, superne { poll. lata, obovato-lanceolata, obtusa, in petiolam Altennata alatamı, veliqua sessilia cordata, 31/,—2 poll. lon- ga, 5/,— 1 poll, lata, acntiuseula, summa minora, tandem panieulam versus Jinearia, et ad ramorum exortum in hracleas lineares abeuntia. Rami arenate adscendentes, efoliati, infe- riores spithamaei, superiozes breviores, apioe paniculato - corym- bosi, Copitula numnerosissima, parva, vonferta, 33 — 36 -fora, pedicellos glandnlifero=asterotrichios subaequantia. Involn- rum 2%/, lin.longum, campanulatum, subimbricainn, foliolis faetom linearihus, obtnsinsculis, demum refßexis, pilis glan- 760 duliferis dorso obsitis, quibns inferne stellati accedunt. Re- ceptaculum 1 lin. diametro metiens, albens, convexum. Flo- res ineonspieni, pallide Baventes, involuerum paullo supe- vantes, glabri. Achnenia 1 lin. longa, atra, eylindracea, 10-costata, costis superne breviter acnleatis; peppus 11/, lin. longus, sordide albens, dentienlatus. Bolivia, prov. Larecaja, vieinis Soratae, ad rivam Chal- lasıyo ete. undique in regione temperata, alt, 9100 — 10500 ped. (2609— 3000 met.), a m. Sept. in Januarium an. 1858 mixta cum Pilosella Mandoni. G. Mandon! pl. and. bolir. n. 27, Obs. Valde afüinis Pilosellae microcephalae Sz.Bip. in Flora B. Z. 186%. p. 437. — Pilosella p. 20. u. 18, sed pe- dieellis cum involuero pilis glanduliferis eonferte munitis et eapitulis 32 — 36 -foris differt, 2%. Piloseilla Mandonii Sa. Bip. 2. sp. (Seetio VOL, Eriolepideae Sz.Bip. in Flora B. Z. 186%, p.438. Pilosella p. 21.) Herba 24, pumila, 1— 7 poll. alta, pl. palmaris, obscure virens, in vielaceum vergens, praeeipne superne villoso-lanata, capitalis parvis apiee paueis, 2-3, v. glomeralis. Rhizoma erassum, praemorsum, fibris nnmerosis, erassis longisgue brunneis stipatum. Zolia radicalia rosulata, pauca, 1— 22%, poll. longa, 2—6, pl. 4 lin. lata, lanceolata v. obverse obovato-Janceolata, in petiolum alatum atienuala, exlima apice rotundata, reliqua obtusiuscula v. acutiuscula, subintegra, den- tienlis vix emergentibus munita, uirinque villoso-setosa, costä inferne saepius violacea. Cawlis erertus, gracilis, inferne cum foliis lanato - villosus, saepius violacens, inforne folio uno al- terove sessili, radicalibus paullo minori obsitus, superne efolia- tus, pilis stellatis confertis canns et lanato-villosus. Capitule A 361 pedicellis snbaegnilongis insidentia, 32-Hora, Involzerum 23; --8 lin. alium, campanulato-eylindraceum, nigrieans, sub- imbricatum, villeso -asterotrichium, foliolis internis n. 13, Hnea- ribns, obtusiusonlis, subaegnilongis, externis minoribus, inaegni- longis, Flores 21/, lin. longi, pallidi, tubo ad os piloso, Jigu- lam parvam superante. Achaenia non penitus malnra atra, 1 lin, non attingentia, pappo superata 1!/, lin. longo, ob- scuro, dentieulato, Var. #. Sorasue. Pomila, -folia caulem villosissimum paullo superanta, Hab. in prov. boliviensis Larecaja, vicinis Soratae undi- que e. g. ad rivum Challasyo, alt, 9100— 10,500 ped. (2600 — 3000 met.), Sept. — Jan. 1858. Mandon! n. 27%. mixta cum P, adenocephala; via ad Lacatia, in locis peirosis, reg. subalp., alt, 11,900 ped. (3400 met.), Nov. 1857: Mandon! n. 27% ter ei Var. Soratae, vieinis Soratae, Cabegeras de Chileani, reg. alp., alt. 12,950 -— 14,000 ped, (8700 — 4000 ° met.) Oct, 1858: @. Mandon! n. 271. 3. Pilosella trichedenta Sz. Bip. n. sp. (Pilosellae Sectio X. Trichodoxta Sz.Bip.) Herba 2, palmaris v. spithamaeo- pedalis, viridis, lanato- villosa, eglandulosa,. ligulis eximie eiliatis distinctissima, ha- bitu Hieracio villoso Lin. paullo accedens. Bhizome erassum, fibris'longis, nnmerosis erassisque mu- nitum. Caulis praeeipue inferne albo-brauneus, villoso-lana- tus, erectus, graeilis, foliis 2—8 instructus, apiee v. jem a medio furcatus, 2—3-cephalns. Fola radiealia 2 — 5 poll. longa, superne 2'/,-—8 Iin. lata, subspathulata, extima ob- tusa, reliqua acntiusenla, in petiolam laminam snbaequanten Altennata valde lanatum; lamina subintegrä, margine denlieu- lis vix emergentibus munita, supra villo setiformi ohsita, infra 162 vero conferie villeso-lanata. Folie caulina 2-—3, radienlibns. similia, deerescentia, inferius petiolatum, medium et superius sessile, tandem in.bracteas lineares ad ramifientiones abenntia, Capitula 44 -Rora, speciosa, pedicellis 4, —1 pl. Yz poll. longis insidentin, pilis stellatis canis villisque capitulum ver- sus eonfertioribus munitis. Znvoluerum nigrescens —, prae- eipue inferne ohseure villosum, quasi myophoram, campanu- latum, 4 - 5 iin. altum, subimbricatum, foliolis internis n. 18. linearibus, obiusinseulis, aequilongis, exterioribus minoribus, in- aequilongis. lores speciosi, aurei, involuerum dupla superan- tes, 5—6 lin. longi, exoepta fubi parte inferiore pallida ubi- que villose-pilosi, ita nt dentes eximie sint ciliati. Achae- wa non penitus matura, pallida; pappus sordidus 1°/, lin. longus, dentieulatns, Forma I, major Sz. Bip. Spithamara — pedalis, folia in- feriora 4--5 poll. longa, 6—8 lin. lato. Forma U, minor Sz, Bip. Palmaris, folia inferiora bi- polliearia, 2—3 lin. lata, Hab. in prov. holiviensi Larecaja, vieinis Soratae, via ad Locatia et quidem forma zuajor prope Nascara, in gra- minosis collium, reg. alp., alt. 12,750 ped, (3700 met.) Apr. 1857: Mandon! n. 270; et forma minor Moyalaya -Capa- nata in locis siceis, reg. temper. et aubalpinae, alt. 9540— 11,900° (2800 — 3400? mei.) Oct. — Nov. 1857: Mandon! pl. and. boliv, n. 272 his. Obs. Pilosella trichodonta Sz. Bip. Seetionis Pilosel- larum iypus est: TZrichodonta Sz, Bip. ol flores specioses piloso - villosos, dentes oiliatos et achacnia pallida. I al. —; Register der in den Abhandlungen vorkommenden Pflanzen-Namen. Abies 348, Fee ealeitrapa-67. Coxi 63. digitale, incisa? 64. leptacantlıa, oligacantlıa 66. ovalifolia 65. pumila 67. valdiviane 65, Acer tataricum 515. Achillea macrophyila 467. Achyrophorus angustissimus, brevicanlis 127. Adenocaulon chilense Fr Adenostemum nitidum . Adesmia arvensis 55. capricornu 58. denudata 56. glandulosa 3 grandiliora 55. Landbecki 59. xamosissima 56. Schueideri 60. Smithiae v. misera 54. Volckmanni 59, dlantum Pearcei 2 Agallis 12. montana 12. vr P Agrostis 2? eorralehaie 286, Desvauxik 287. Wonckii 286. limosa 287. Aldunatea nitensis 112. Alibuxia brevifolia 208, koni Alstroemeria eitrina 264. crispata 260, crocea „ Diazi 262. Java zo Gayana v, hnmilis 264. Ligtu var.? andina 261. maxiıma . pallens 265. parvula 261. pulchra 266, venustula 260. Andropogon caespitosus 275. B Amygdalus nana 515, Apium flexuosum 91. Apleura nucamentacea 90, Aplocarya Hivarienia 208. renaria Pissisi 20, , Argylia chrysantıa, eremophila 180. glabriuscula, puberula 179. viridis 181. , Arjona andina 232. appressa 233. longifolia 232. tuberosa 231. Aristoloohia Pearcei 231. 364 Aristotelia Magqui v. andina 31. Artemisia rupestris 467. Asarca odoratissima 245. Astephanus cordifolius 175, Aster? breviforus 131. pradensis 130. Asteriscium ramosissimum 90. Astragalus Dodti, ?Gilliesii 48. litovens 46. ?monticola, ? Scgelhi 47. Volckmanni 45. Avellanita 237, Bustillosi 238. , Maccharis Aoribunda , linifolia 145. racemosa 147. Radin 146. ros-: marinifolia 145. sorophora 147. truncata 148. Volckmanni 147 Bactris bifida 666. Cuesco 665. Sanctae Paulae 667. Barneoudia chilensis, Domeykoana, major 4. Beethovenia cerifera 677. Beilota Miersii 229, Berberis forida 8, Pearcei 4, Blumenbachia Domeykoana 75, Boerhaavia nudicaulis 222, Boisduvalia andina 70, Boopis acaulis 107. Diazi 106, pusilla 105, Bouchea copiapensis 194. Bowlesia multiradiata 97, Brachyris floribunda 137. Briza minor 294. Bromelia Landbecki 246. Bromus tunicatus 298. F Calandrinia calyeina 75. erythrocoma 76. Noribunda 78. Landbecki, ' polyclados 77. prostrata 76. Calceolaria Berterit? 215. densifolia 216, glandulosa var.? 217. Land- becki 215. mendocina 217. oliganıha 216. pannosa 219. planta- ginea v. obtusifolia 218. undulata var.? 217. Volekmanni 218. n Calliantkemum? semiverticillatum 3. i Callitris 347. cupressoides 352, oblonga 346. quadrivalvis 341. 6.7. ) rhomboidea 346, stricta 359, R Caloptilium Lagascae 115. Calystegia Krauseana 184, Campsidium chilense 181. R Gardamine cordata? 7. granulate 8, pentaphylia 6. variabilis 5. Volckmanni 7. Carduus Bonjarti 467. j ante: Carex ohillanensis, corralensis 273, diclina, ebracteata 271. Pissisi, thermarum 272, " Cassia Alcapana, foliosa 61. misera 60. Castelia cuneato-ovata 194. CGedrus 393. Gentaurea carpathioa?, Genersichii ? 480, Cephalophora Berteroanz, glauca 169, rigida 170. Oerastium andinum, Diazi 21. Chabraea oonoinna 123, coquimbana 121. Landbecki 12%. therma- rum 123. Chaetanthera debilis 115. Chemelum 250, Iuteum 250, Chascolytrum coarctatum 298, 165 Chenopodiam halophilum 224, Cheiranthus_canıs 468. Obevreulia ?nitida 119. Chiliophylium 132. densifolium 133. Chloraea cygnea 241, dasypogon 243. litoralis 244. patagonica 245. Pavoni? 242. Pearcei 248, pogonata, spectabilis 240. Chnoanthus 223. mendocinus 228. Chondrochilus parvifolius 114. Chorizanthe dasyanthıa 227, flavescens 226. paniculata 227. vosea 225. tenuis 227. umbellata 225. Chrysanthemum Januginosum 480, Chrysophthalmum andinum 136, Chrysopsis ?andicola 131. Chnguiraga patagonica 111. , Chusguea ciliata, Culeou 299. montana 298. parvifolia, valdivien- sis 299. Cirsium lanceolatum 171. Cissarobryum elegans 33. macroplylium 92. parvifolium 38. Clarionea carthamoides v. crispa 124. variabilis 125, virens v. hu-, milis 124, Clematis mendoeina 1. Cocos argentea 690. a j Colletia discolor, Donianz, maytenoides 37. stipellaris 36, valdi- viana 35, " Convolvulus andinus 184. bonariensis 182.3. canescens 182, costa- tus 184. dissectus 182. 3. triforus 184, Conyza arvonsis 143, collina 144. consanguinea 142, dumetorum 144. modesta 142. thermarum 141. Corylus Colurna 521. Cristaria argylisefolia, bipinnate 29. glandulosa 31. loasaefolia, ?patagonica 28. Sadae 30, Oruikshanksia glacialis, macrantha 97. Cryptocarya nitida 228. Peumo, stenantha 228,9. Cupressus 362 i, Benthami 376 ff. Coulteri 377. Khxenhergiana 379. glauca 372, horizontalis 368 f. Karwinskyana 982, Knıghtiana 377. Lindleyi 377 ff, Iusitanica 372. sempervirens 368 f. thuri- fera 376 fi. Cascuta paucidora 185. Oynoctonum biflorum 176. myrtifolium 175, nemorosum 176. pata- gonicum 175. Cyperus Iaoustris 270. Volckmanni 269, MWactylis polygama 458. . Deschampsia lasiantlıa 290. Desfontainea ilicifolia , spinosa:207. Deyeuxia ?elata 289, viridis 288. Dianthus arenarius 474. Digitalis purpurea 209. Dinemagonnm albicaule 32. , Dioscorea bryoniaefolia, humilis, longifolin 254. modesta 256. oligo- phylia 255. parviflora 257. stenocolpus 258. Volckmanni 258. Dipyrena dentate, glaberrima 196. valdiviana 197. Draba chillanensis 11. Genersichii? 479. Leyholdi 10, Duvaua dependens var. patagonica 40. Br Ra, 65 Heft, 49 - 766 Echinocactus ? intertextus, supertextus? 81, Elachia eupbrasioides var., »pinulosa 115. Elymus corralensis 303. gracilis 301. latiglumis 302. muticus 300. pratensis 301. vaginatus 300. Epilobium glaucum 70, molle 458. nubigenum 71, Epipetrum 253. humile 254. Erigeron Coxi, frutescens 134. Laudhecki 133, leptopetalum 136, poiyphylium 135. spinulosum 136. tripolioides 135. Erinna 266. zgilliesioides 266. Eritrichium aprieum 190. chryranthum, diffusum 191. glareosum, longisetum 189. minutillorum 190, pratense 192, Volckmanni 188. Escallonia angustifolia 85. concinna, dumetorum, glahrata 86. mon- tana 87. Eugenia colchaguensis, corralensis, patagonica 72, v.a. mierophylla, var. b. macrophylla 73. Kulychnia Phil, Fl. Atac. acida, castanea 80. Eupatorium Volckmanni 128. Euphorbia Peplus 237. Enphrasia chrysantha, picta 213. spectabilis 212, Euterpe Karsteniana 670. oleracea? 674. purpurea 669. - Eutoca pusilla 186. Fagus obliqua 236. procera 237. pumilio 236, silvatica 514.9. val- diviana 236, Festuca asperata 296, cepacea 297. Desvauxii 195, dumetorum; ru- bra 297. thermarum 295. Flotowia diacanthoides 207. Fraxinus Ornus 515, Galium andinum , brevifolium 98. inconspicuun, Tasiocarpım , mu- rale 99, Gamocarpha angustifolia 105, Gentiana frigida 474, Ottonis 177%. Pearcei 178. tenella 474. Geonoma Bartlia 688. margaritoides 682. Marggraffia 685. pulchra 686. vamosa 684, ventricona 688. Gilia Intermedia 181, Glaux maritima 517. Glycyrrhiza 467. Snaphalium diminutivum 167, foliosum 163, illapelinum 464. Land- becki 164. leucocephalum 166, oliganthum 167. phaeolepis 168. pratense 166. ramosum 164. suffruticosum 165. Gochnatia pyrifolia 111. Grammitis araucana 304. Grindelia andina, pulchella 137, Gymnophytum spinescens 91, Gynerium atacamense 289, Mabenaria hrachyceros 239. Habranthus mendocinus 258, Halibrexia 208, 9. Haplocarya 208, Baplopappus coronopifolius, marginalis,, pertinatus, polyphylins 139. Haplostichia stolonifera 159, Heleocharis rivularis 270. BHeliotropium chrysanthum 187, mendocinum 186, Pearcei 188. an 167 Hexaptera cicatricosa 14. scapigera 13. Hieracium andinum 125. echioides 464. villosum 480. Holostemma ?chileuse 174. Homoeanthus pectinatus 124. Hualania 18, oolletioides 19, Huanaca andina 98, Hyarocotyle valdiviana, Volckmanui 88. Hymenophylium terminale 306. Hypericum muscoides 31. Jessenia repanda 691. Juncns corralensis 267. pictus 268, , ri j Juniperus 698 f. alpina 714. attica 740. 50. Biasolettii 446. 9, brovi- folin 738. canadensis 711, caucasica 73%, Cedro, Cedrus 738, 9. communis 521. 705. 16. 7. 9. 20. 1. 2, 6. 7. 8. 9. 32. 3. 4.8, 40. compressa 713, 6. depressa 712 diftormis 733. drupacea 69, echinoformis 724. hemisphaerica 761. 3, 4, 6. hibernica 713.6.7. hispanica 716. 7. Lobelii 715, 20. 2. macrocarpa 700. 15. 9. 20. 2. 6. 7. 37. 40. 1.3.4.6.8.9. nana 711. 4, 6.9.20. 1.3. 6, 7. 8, 34. 6. 40, oblonga 711. 28. 9. 30. 1. 6. Oxycedrus 701. 15, 9. 22, 6.7. 34.7. 8.40. 1.2.3.6. 8. pendula 71. 31. pys- maea 736. rulescens 715. 27. 36,7. 8. 41. 6. 9. suevica 709. 17. umbilicata 719. 44. vulgaris 720. Wittmanniana 738, Kilopstockia coarctata 676. parvillora 674, Vogeliana 673. Laxix 398, . Lathyrns crassipes 54. setiger 53, subandinus 52, Volckmanni 53. Latua venenosa 207, Lemna valdiviana 239. Lenzia 222. Chamaepitys 222. Lennisia 120. laeta 120, Ligusticum ?angustilobum 95, dumetorum 96. Landbecki 9%. nemo- , rosum, ?pimpinellifolium 94. Lippia junces, scirpea 196, Litrea crenata 39, montana 38. wont. v. patagonica 39. Loasa illapelinn 73. malesherbioides 74. Lomaria Leyboldtiana 303. . Luzula brachyphylia 268, pauciflora, psilophylia, rigide 267. Luzoriaga cordata 254. Lychnis terminalis 20, Lyeioplesium pubillorum 207. Lycium chilense, lougidorum 206, Lycopersicum chilense 206. Pissisi 205. Lysimachia umbellata 173. Lythrum albicaule, Graefferi, uubigenum 71. Madariopsis chilensis 171. Madia sativa 171. Malva laeta, parviflora 27, Mandonia 757. Pilosella 758. Maytonus 35, andina, magellanica 38. Melica ampla, hirta 292. nodosa 468. Menodora linoides 173, Mimulus Pissisi 212, Monocosmia ? verrucosa 79, 768 Molina racemosa 147. Moluccella laevis 192, Menonvillea trifida 11. Mulinum laxum 90. Mutisia glauca 110, ilicifolia, macrophylia 108. polyphylla 110, ve- ticulata 108. spectabilis 107, tridens 141. Volckmanni 109. Wassauvia nivalis var, sericea, pyramidalis 115. Nassella exserta, humilis 278. juncea 277. Landbecki, laxidora 279. Sadae 277. Nastortium palustre 8, ‚ . Nicotiena micrantha, Miersii 199. ?minima 198. multillora 197. parvi- dora 198, Nierembergia anomala 199, petiolata 197, Noticastrum pradense, sericeum 130. ©chetophila Hookeriana 37. Oenothera bracteata, grandidentata 68. odorata? 70, Ophioglossum valdivianuum 306. Opuntia bicolor 83. monticola, patagonica 82. Oriastrum pulvinatum, pusillum 112. . Qurisia alpina var.? 209. Diazi, fragrans 211. Poarcei, Rancoana 210. Oxalis Berteroana v, unilora 35. coquimbana 34. microphylia 35. Oxypetalum brevipes 177. * Wachylaena elegans 113, Pachylepis 348. Commersonii 345. 7, 8, cupressoldes 347. 8. juni- peroides 349, Panargyrum Diazi, heterophylium 118, latifoliam 119. pectinatum 117. spinosum 119. Paronychia appressa, muticn 79. Beineitya ?elegans 173. linifolie, nubigena 172. 1. oli Phaca ®brachyptera, ®coneinna 44, elongata 48. Landhecki, oli- gantha 42, Pissisi 45. quindeeimjuga 41. Phacelia sinuata 188, Phalaris colchaguensis 276. Phleum alopecuroides 469. Physalis mendocina 199, Picea 394. Pilosella adenocephala 759. Mandonil 760. trichodonta 761. Pinus‘ 394. albicaulis 390. aristata 383. 9, Austriaca 693, cana- riensis 696. cemhroides 390, flexilis 388. 9. Laricio 696. a 521. Pina 694. Strobus 395. 400. syivestris 521. uncinata 396. Piptochaetum Igevissimum , verrucosum 280. Placea Iutea 259, in 221 Plantago Iauceolata 222. macrantha var, argophylia, subtrinervis Set. Plegorrhiza Guaicuru 220. Pleocarphus dentatus 120, or Poa Foncki 294. Scepusiaca 479. trivialis 295. valdiviana 294. Polygala pratensis 17. 8, subandina 17. Poiygonum Rowenkampi 224. Polygyne 170. inconspicua 171. Polystichum Pearcei 305. Portalesia procumbens 115. Poterium Sanguisorba 68. 1m 769 Priva laevis 194. Prosopis Alpataco 62. Proustia reticulata 114, Prunella vulgaris 194. Psilopogon 126. albilorus 126. Puya caerulea, coarctata 247. gigautea 246. paniculata 247, @uercus austriaca 579, Budayana 575. Gerris 514, 21. 79. con- ferta 575. 6. 80. Hsculus 375. Escul. ß, intermedia 577. fructi- pendula 514. hungarica 576. 80. pedunculata 514, 77. pedunc. y. australis, pedunc, «. borealis, pedunc. 8. brevipes 578. pedunc. d. microhalanos 579. pendulina 578, pubescens 514 21. 73. pu- bescens ß. glabrata 574. Robur 514.21.71. Robur Y. aurea 572, Robur 8, Welandi 571. sessitilora 571, Streimiü 572, Quinchamalium litorale 234. minntum, rugosum 233, Quindilia trinervis 32. MRanunculus andinus, erodifolius, pratensis 2. scemiverticillatus 3. Retanilla crassa 38. glauca 37. Rhodophiala Volckmanni 259. Rhodostachys litoralis 246. N Rhomhoelytrum Berteroanum 294. quiuquenervium 293. Ribes Gayanum? 84. Ovallei 83. parvifolium 84, Roebelia solitaria 680, " Rosa alpina 515. pendulina 521. Bostkovia brevifolis, clandestina 268. Sagina valdiviana 22. Saxifraga nivalis var. racemosa 475. Schizanthus alpestris var. glandulifera, latifolius 214. Sehuhertia capensis 343, Senecio ?acaulis 155. antucensis var. lanuginosa 157. araucanus 158. brachylepis 162, brachylobus 156. breviusculus 149. Bu- glossa 157. carnosus 160. clarionerefolius var. 154. Coxi 150. Diazi 150. glaber? 161. hakeaefolius 154. hirsutulus 163, hypso- philus 160. illapelinus 153. Jungei 149, Landbecki 151. len- comallus 148, Monteanus 154. Pissisi 151. patagonicus 189. Pearcei 157. prenanthifolius 159. rutaefolius 155. Segeihi 156. subumbellatus, thermarım 153. Tocornali 161. Volckmanni 152. vulgaris 150, zosteraefolins 159. Silene »ubigena 19, - Sisymbrium foliosum 10. ®macrostachyon, tenuissimum 9. Sisyrhinchium andinum 250, asperulum 252. colchaguense 253. lexuo- sum, nervosum 251. nigricans 249. Pearcei 251. Solanum albitorum 202. Bridgesii 208. calophylflum 201. Coxi 200. Landyecki, Krauseanum 204. mendocinum 201. paposanım, Phylianthum 202. pyrrhocarpum 200. Sadao 203. Solidago chilensis, coqnimbana 138. patagonica 137. Soliva valdiviana 168, Sorema littoralis?, petiolata 207. Spartiun radiatum 522, , , Sphaeralcea Derteroana 23. choapina 26. collina 24. loribunda 25. Gayana 23. glabrata 22, mendocina 24. obtusilo)a 28. rupe- stris 26. valparadiser 23, 770 j Sphaerosiigma ramosissimum 68, Spiraea chamaedryfolia, media 513. ulmifolia 522. Stachys elliptica 198, ochroleuca 192, Toronjilcillo 493. Statice chilensis 220, Stellaria stenopetala 20. Steriphe 141. corymbosa 141. Stevia tennifolia 128. Stipa Bertraudi 283, contracta 284. duriuscula 282. hirta 283. longi- glumis 286, prateusis 284. tenuiflora 281. trachysperma 284. vaginata 281. Susartum 248. nigricans, Segethi 249. Taxus baccata 521. Tecoma valdiviana 181. Tetraglochin caespitosum 63. Theopyxis chilensis 173, . Tıvja atrieana 341. aphylia 345, cupressoides 340. 2. 8. 8, 50. juni- peroides 341. 3,4. 9. Tillandsia Landbecki 248, Tribeles 307. australis 307. Trichomanes Beokeri 305. Trifolium Cromieri var.? 40. Cruikshanksii ? 4t. Tripliochin striatum 239. Trigonella monspeliaca 40. Tripolium andinum, nniflorum 129. Triptiiium andinum, laxum 116. tenuifolium 117. Trisciadium andinum 93, , Trisetum depauperatum, monticola 294, ochrostachyum, variabile «. flavescens 290. Tropaeolum nubigenum 34. Isuga 393. Tylloma ?lanatum 112, pusillum 118. Wneinia chlorostachya 275. leptostachya, phleoides 274. Urtica Berteroana 235. diplotricha 234. WValenzuelia trinervia 32. ' Valeriana bracteosa 101. Bustillosi, colchaguensis 104. Iyrata 108, muriculata 102, Pearcei 101. phellocarpa 100. pulchella 102. spathulata 100, Varasia podocarpa , seseilis 179. Verbena bonariensis 195. Landbecki 194. porrigens 195. Vesicaria arctica 12, 3. „mendocina 12. Vicia lanceolata, Leyboldi 51. Macraei, modesta 49. pallida var. glahriuscula 52, truncata 50, Villarezia mucronate 35, , Viola chrysantha 15, corralensis 16. Lechleri 14. Leyboldiana 16, Montagnei var, glandulosa 15, psammophila t4, Nempervivum 16, 7, Viviania brevipedunculata 39. Wablenbergia Linarioides, macrantha, micrantha 171. Werneria minima, pinnaliida var, pygmaca, thizoma 155. Widdringtonia 339 ff. cuprossoides 258. 9. 60. juniperoides 352. 7. natalensis 258, Wallichii 259. Wyaleria ?humilis 92. & - u Gebauer - Schweischte’sche Buchdruckerei in Halle. Linnaca Bd. ANA Linnaea Bd, X Taf.ll } hinnaea XXXIIL, Tafel IH. 4 \ - FE finget del CA Schmitt Isth